't Pallieterke van 21 januari 2021 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

De verontrustende macht van BIG TECH

KAREL ANTHONISSEN Voormalig BBI-topman

Interview

“Viktor Orbán wilde ooit een Hongaarse groene partij opstarten”

“Het moeilijkste om uit te leggen is het vreselijk evidente dat iedereen besloten heeft niet te zien”, schreef Hannah Arendt. De alarmsignalen over de angstwekkende macht van de grote technologiebedrijven gaan voortdurend af en worden steeds luider, maar worden door de samenleving nog steeds grotendeels genegeerd.

Voormalig BBI-topman Karel Anthonissen stond ooit aan de wieg van Agalev, de voorloper van Groen. En dat levert leuke weetjes op. “Vlak na de val van de Berlijnse muur, bij het openen van het IJzeren Gordijn, kwam een jonge ambitieuze Hongaarse politicus bij de Europese groenen. Hij kwam kijken hoe hij een groene partij kon uit de grond stampen. Ze waren in Hongarije net van de communisten af, dus zeker niet links. Maar het andere uiterste van het strakke westerse kapitalisme wou hij ook niet. Hij zocht een model tussen die twee. Die man schopte het uiteindelijk tot premier van Hongarije.” Zijn naam: Viktor Orbán.

VLAANDEREN KRIJGT 2,25 MILJARD UIT CORONAHERSTELFONDS

Niemand luistert nog naar

MR-VOORZITTER GEORGES-LOUIS BOUCHEZ

Het is nochtans niet gemakkelijk om naast de acties van de vijf internetgiganten - Google, Facebook, Twitter, Amazon en Apple - van de jongste weken te kijken. Trump, president van Amerika en in theorie de machtigste man ter wereld, werd samen met duizenden van zijn aanhangers van Twitter en Facebook verbannen. “Als je een koning het zwijgen kan opleggen, ben je de koning”, reageerde iemand gevat op Twitter.

Jeff Bezos Even brutaal was het uitschakelen van “Parler”, een opkomende concurrent van Twitter. Met de smoes dat enkele gebruikers daar zouden opgeroepen hebben tot de bezetting van het Amerikaanse Capitool, werd Parler verbannen door Google, Apple en Amazon, waardoor het platform in de praktijk werd doodgemaakt. We kennen Amazon vooral als een online-winkel, maar de helft van de omzet van het bedrijf komt van zijn internetdiensten

bruiken om ons verder aan hen te ketenen. (Wie wil begrijpen welke onscrupuleuze methodes worden gebruikt om bijvoorbeeld jonge mensen te verslaven, moet naar “The Social Dilemma” op Netflix kijken.) En er is tenslotte een democratisch probleem omdat zij steeds verder gaan in het inperken van de vrije meningsuiting. Het antwoord op de vraag wat kan gedaan worden tegen de beangstigende macht van de internetgiganten is niet eenvoudig. Bewustwording van het probleem zal hoe dan ook de eerste stap zijn.

die eigenlijk de drijvende kracht achter het internet zelf zijn. Als Jeff Bezos, CEO van Amazon, zegt dat je dichtgaat, dan ga je dicht. De enorme macht van deze bedrijven zorgt voor drie grote problemen. Er stelt zich een economisch probleem omdat elk van de vijf een quasi-monopolie bekleedt op zijn eigen terrein. Ook hun vindingrijkheid om belastingen te ontduiken is problematisch, zoals begin deze maand nog bleek bij het uitlekken van de doorsluisoperatie van Google naar Bermuda.

Bedenkelijke methodes Er is ook het maatschappelijk probleem dat hun diensten een steeds grotere plaats in ons leven innemen en dat de digitale giganten bedenkelijke methodes ge-

Blz. 2

AFFAIRE KUCAM

THEO FRANCKEN ONDER VUUR

ACTUEEL 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 3 • donderdag 21 januari 2021

€ 3,00

ZWARE RELLEN IN BRUSSEL

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Actueel

21 JANUARI 2021

Het jaar van de digitale repressie Op twee vlakken krijgen we meer en meer te maken met nieuwe vormen van censuur. Enerzijds zijn er de ingrepen van de Big Tech. Daarover leest u meer in de column van Jurgen Ceder. Anderzijds zijn er allerlei ministers die verschillende initiatieven nemen om de vrije meningsuiting te beteugelen. Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne heeft vorige week een opiniestuk gepubliceerd in De Morgen. Ik citeer (ingekort): “Als minister van Justitie wil ik straffeloosheid tegengaan.Voor alle misdrijven, dus ook als het gaat over aanzetten tot haat en geweld. Dit moet voor een correctionele rechtbank vervolgd kunnen worden. We moeten een einde maken aan de straffeloosheid waarop onlinehaatpredikers en extremisten teren om andersdenkenden met geweld de mond te proberen snoeren. En extremisten van allerlei pluimage, links, rechts of islamistisch, vuren die lone wolves aan met hate speech. Vanachter hun klavier sturen ze hen af op de mensen, zeker niet alleen politici, wier mening ze niet delen.” Einde citaat. Op Vlaams niveau laten Benjamin Dalle (CD&V) en Bart Somers (Open Vld) zich evenmin onbetuigd. Als de leiding van de N-VA zich ooit zal afvragen waarom de partij stemmen verliest, dan moet ze maar eens kijken naar de strapatsen van genoemde ministers in de Vlaamse regering. Het poco-verhaal van Dalle en Somers wordt niet bepaald op gejuich onthaald bij de rechtse N-VA-kiezers. Rechts heeft noodgedwongen de voorbije jaren zijn heil gezocht in alternatieve nieuwsverspreiding via sociale media. Noodgedwongen, omdat in het weren van rechtse meningen onze ‘gewone’ media heel goed zijn. Maak maar eens de optelsom van een jaartje De Zevende Dag, De Afspraak en Terzake, en stel vast dat de mening van een groot deel van de bevolking, zo’n 25 procent, nauwelijks aan bod komt. Maar aan het succes van rechts via de onlinekanalen dreigt nu een einde te komen. Ik citeer opnieuw Van Quickenborne: “De Europese Commissie werkt aan een digitale dienstenwet. Die moet onze grondrechten beter beschermen en meer verantwoordingsplicht opleggen aan onlineplatformen.” Vrij vertaald: binnenkort wordt het mogelijk dat een Van Quickenborne, Somers of Dalle aan Europa en zo aan Twitter, Google of Youtube zouden kunnen vragen om Tom Van Grieken of Theo Francken te bannen van de sociale media. Een drogreden is snel gevonden. Het blijft een feit dat de verzuchtingen van het rechterdeel van de bevolking niet door de media worden gehoord. Dat is zo in de Verenigde Staten, het is niet beter in België.Wie niet gehoord wordt, geraakt gefrustreerd. En frustratie leidt tot domme acties en overbodig geweld. KARL VAN CAMP OUD-HOOFDREDACTEUR

Het duivelspact van nieuw-links en Big Tech © SHUTTERSTOCK

Facebook-baas Mark Zuckerberg bezoekt het Europees Parlement in 2018

Als Filips de Schone, die wij hier nog kennen van de Vlaams opstand die uitmondde in de Guldensporenslag, de orde der Tempeliers liet verbieden in zijn land, was dat niet alleen omdat hij bij deze organisatie veel schulden had. Hij was ook bang van de macht van de orde, die in Frankrijk een staat binnen de staat was geworden. De Grote Vijf van Big Tech (Google, Amazon, Facebook, Twitter en Apple) zijn gevaarlijker dan een staat in de staat. Ze vormen een staat boven alle staten. Door de verbanning van Trump hebben ze een demonstratie gegeven van hun uitzonderlijke macht. Je hoort soms het argument dat deze bedrijven tot de privésector behoren en, in tegenstelling tot de overheid, dus vrij moeten kunnen beslissen welke meningen ze dulden en wie ze toelaten als gebruikers. Die redenering is onjuist omdat de monopoliepositie van de Grote Vijf hen machtiger maakt dan om het even welke overheid. In tijden van globalisering is de censuur door de overheden van nationale staten trouwens weinig effectief geworden, tenzij in totalitaire staten die zich een draconische repressie kunnen permitteren, zoals China of Noord-Korea. Door hun algoritmes en censuurmaatregelen kunnen de Big Tech de krijtlijnen vastleggen van alles wat nog mag gezegd worden in de gehele vrije wereld. Ze doen dat ook. Ze noemen het maatregelen tegen ‘hate speech’ en ‘fake news’, maar in de praktijk worden die ingezet tegen meningen die afwijken van de dogma’s die heersen in de bubbel van Silicon Valley.

Alles wat oud-links haatte

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

De verbanning van de Trumpisten van sociale media heeft rechts angstig gemaakt. Het online-magazine American Thinker heeft de mogelijkheid tot commentaar van zijn platform gehaald zodat daar nergens een individuele reactie tot algemene verbanning kan leiden. De politieke incorrecte humoristen van The Babylon Bee proberen in paniek hun eigen sociaal netwerk uit te bouwen. Het Vlaams Belang is zijn eigen Telegram-kanaal begonnen. Op SCEPTR zijn we voorzichtig geworden met onze titels en toelaatbare reacties om te vermijden dat het oog van Sauron op ons zou gericht worden. De ideologie van Big Tech zorgt niet alleen voor angst langs de rechterzijde, maar ook voor bondgenoten op links. Oud, travaillistisch links zou gehuiverd hebben voor grootkapitalisten met zo veel macht. De ‘soixante-huitards’, die “verboden te verbieden” op de muren verfden, zouden geschokt zijn door georganiseerde pogingen om de vrijheid van meningsuiting in te perken. Maar nieuwlinks is bereid met deze dubieuze bondgenoten in een duivelspact te stappen tegen de gemeen-

schappelijke vijand: de groeiende rechtse, ‘populistische’ oppositie.

‘Liberalen’ Tot nieuw-links behoren bijvoorbeeld de ‘liberalen’ van Open Vld. De toenemende inperking van de vrijheid van meningsuiting op sociale media zou elke vrijheidslievende persoon moeten verontrusten, maar in een opiniestuk in De Tijd van 13 januari roepen Lachaert, Schiltz en De Block de technologiegiganten net op om nog meer op te treden tegen ongewenste meningen. In de VS zien we dezelfde alliantie ontstaan. Voor de verkiezingen waren daar ook heel wat kritische klanken te horen over Big Tech, zeker vanwege Bernie Sanders, man van oudlinks, maar ook vanwege het team van Biden zelf. In de praktijk zullen de Democraten weinig actie ondernemen. Het is hen niet ontgaan dat 95 procent van de campagnegiften uit Silicon Valley naar Biden zijn gegaan. Ook tijdens de verkiezingen liet Big Tech zijn voorkeur blijken, met als het meest in het oog springende voorbeeld het verwijderen door Facebook en Twitter van alle berichtgeving over het corruptieschandaal rond Hunter Biden, zoon van de Democratische presidentskandidaat. De acties tegen Trump zullen het duivelspact tussen nieuw-links en Big Tech alleen versterken. Twitter en Facebook traden op geen enkel moment op tegen berichten vanuit Democratische hoek, onder andere van Kamala Harris, die ten tijde van de BLM-betogingen duidelijker tot geweld hadden aangezet dan de controversiële toespraak van Trump.

De weerstand komt op gang Er zijn niettemin tekenen van hoop. In enkele westerse landen wordt de verbanning van Trump op sociale media als problematisch gezien door zelfs sommige traditionele politici. Onder hen Angela Merkel, Bruno Le Maire (de Franse minister van Financien) en Thierry Breton (Eurocommissaris voor Interne markt). Bij ons viel Joachim Coens op in goede zin. In het eerste Facebook-

bericht van een CD&V’er waar ik ooit een duimpje heb ondergezet, schreef hij vorige week: “Big Tech... ze betalen (hier) geen belastingen, laten geen concurrentie toe en hebben te veel macht over communicatie. … Ik ben niet tegen technologie, integendeel, technologie zal ons helpen de uitdagingen waar we voor staan aan te gaan. Maar we moeten technologie gebruiken en ons niet laten gebruiken door technologiebedrijven!” Ik ben evenwel sceptisch over

“Nieuw-links is bereid in een duivelspact te stappen tegen de gemeenschappelijke vijand: de groeiende rechtse, ‘populistische’ oppositie” wat hij als het antwoord ziet: de EU. De EU heeft inderdaad al meer ondernomen tegen de monopolies van de internetreuzen dan de VS, zoals tegen Google in 2017. Maar het is zeer de vraag of daar naar meer zal gekeken worden dan het zuiver economische probleem van monopolievorming. De EU heeft geen goede reputatie als verdediger van de vrijheid van meningsuiting. De instelling is op dat vlak meer deel van het probleem dan van de oplossing. Ook voor de antimonopolisten daar zal de verleiding van het Duivelspact groot zijn. Misschien komt het juiste antwoord uit Polen. Dat land kondigde vorige maand een wet aan die straffen zal opleggen voor aanslagen op de vrije meningsuiting door internetbedrijven. Dat van de overheid niet het probleem voor de vrijheid komt, maar de oplossing, vergt een politieke mentaliteitswijziging die niet evident is. Maar mogelijk ligt bij de overheden van de natiestaten, die in tegenstelling tot Big Tech democratisch gecontroleerd worden, het enige werkzame antwoord op een veel groter gevaar. Het land dat de revolutie heeft ingeleid tegen de dictatuur van het communisme, heeft nu het eerste schot gelost richting de dictatuur van de internetgiganten.

JURGEN CEDER

Actueel

21 JANUARI 2021

DE WEEK 13 JAN

2021

De federale regering verlengt stiekem de coronamaatregelen tot 1 maart. Dat staat te lezen in een ministerieel besluit. De regering had enkele dagen voordien met geen woord gerept over die verlenging.

De stroeve relatie tussen de Wetstraat en de pers

Voor de correctionele rechtbank in Mechelen start het proces tegen televisiemaker Bart De Pauw (52). Hij wordt door dertien vrouwen beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag. De Pauw zelf ontkende de aantijgingen en zegt dat hij in de rechtbank zijn gelijk zal halen.

Het Grondwettelijk Hof vernietigt de regeling rond terugdraaiende teller voor eigenaars van zonne14 JAN de panelen. De uitspraak treft 101.000 gezinnen die een 2 0 2 1 digitale meter hadden geplaatst. Nog geen dag later beslist de Vlaamse regering om een financiële compensatie in te voeren.

In Nederland is de regering van premier Mark Rutte (VVD) gevallen. Oorzaak is de ‘toeslagenaffaire’ waarbij ongeveer 26.000 ouders onterecht werden 2 0 2 1 beschuldigd van fraude met de toeslag voor kinderopvang. Door de harde fraudeaanpak bij de belastingdienst, die tienduizenden euro’s terugvorderde, kwamen duizenden mensen in financiële problemen terecht.

15 JAN

17 JAN

2021 afgeschaft.

De nieuwe Amerikaanse president Joe Biden maakt bekend dat hij 11 miljoen immigranten in de Verenigde Staten een vaste verblijfstatus wil geven. Hij wil dat doen via een nieuwe wet. Ook het inreisverbod voor inwoners uit enkele islamitische landen wordt

Bijna een derde van de inwoners in België (67,9 procent) is van buitenlandse komaf of heeft een buitenlandse nationaliteit. Het aantal ‘Belgen met een Belgische achtergrond’ bedroeg tien jaar geleden nog 74,3 procent. 10,2 procent had een buitenlandse nationaliteit en 15,5 procent had een buitenlandse achtergrond. In Brussel is slechts een kwart van de bevolking nog van Belgische afkomst.

Bart De Wever krijgt een reportagereeks op VRT en dat zint zijn tegenstrevers niet.

Ten tijde van de paarsgroene en paarse regeringen zaten de mainstream media op de schoot van de politici. Onder Di Rupo was de relatie respectvol en soms hartelijk. Van zodra de N-VA in 2014 federaal aan boord kwam, verliep alles stroever. Ook in Vivaldi-tijden is de relatie tussen de klassieke pers en de N-VA niet echt goed. Maar opvallend genoeg groeit ook de kloof tussen media en paarsgroene partijen.

hofstadt en Di Rupo. Toen gingen de commentatoren graag tafelen met de ministers en fungeerden ze zelfs als ghostwriter voor hun boeken. Nu is de afstand groter geworden. En de kritiek op de paarsgroene regering wordt scherper.

De online nieuwjaarsreceptie van Open Vld zal voorzitter Egbert Lachaert en premier Alexander De Croo nog lang achtervolgen. Het was misschien allemaal goed bedoeld, maar wat te denken als in deze coronalockdown twee politici in een ruimte zitten, geïnterviewd worden door een derde persoon terwijl er op de achtergrond een muziekband speelt? Strikt gezien zullen de coronaregels wel worden nageleefd, maar alles laat toch een vreemde indruk. Zeker als uit een latere tv-reportage blijkt dat daar op het Open Vld-hoofdkwartier 20 tot misschien 30 man rondloopt. Zo een toestanden in een bedrijf dat controle krijgt van de arbeidsinspectie en er worden mooi boetes uitgeschreven. De ergernis op de sociale media was groot. Maar ook in de klassieke media uitte men bedenkingen. In die mate dat er een persbericht werd uitgestuurd door de top van Open Vld om zich te verantwoorden. Een vooruitgang, zou men wat cynisch kunnen zeggen. In de tijd van Guy Verhofstadt en Karel De Gucht werden journalisten opgebeld, uitgescholden en afgedreigd.

De vreemde relatie met de N-VA

Ook mainstream media is hoekige communicatie beu

De online nieuwjaarsreceptie van Open Vld oogst stevige kritiek op de sociale media. Premier Alexander De Croo en partijvoorzitter Egbert Lachaert poseren voor een selfie met Eline De Munck, terwijl op de achtergrond een bandje te zien is. In Edegem en Kontich sluiten scholen de deuren nadat twee leerlingen positief testten op de Britse variant van het coronavirus. Alle leerlingen en leerkrachten, net als hun familieleden, dienen in quarantaine te gaan. Ook in Houthulst, in West-Vlaanderen, veroorzaakt de Britse coronavariant onrust. In woonzorgcentrum De Groene Verte raken meer dan honderd bewoners besmet.

Dat de Open Vld met haar knoeierige nieuwjaarsreceptie niet weg raakte wijst erop dat de ergernis in de mainstream media over de communicatie rond de coronacrisis toeneemt. Misschien zijn journalisten wat coronamoe, maar er is wellicht meer aan de hand. Het gros van de pers zit persoonlijk op de linksliberale en paarsgroene lijn van de regering-De Croo. Ze kon dus op veel begrip rekenen. En zoals bekend kon de communicatie na de desastreuze Wilmès-periode niet slechter zijn. Maar de wittebroodsweken zijn duidelijk voorbij. Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (sp.a) werd aanvankelijk als een halve heilige opgevoerd, maar nu blijkt dat ook hij niet alles kan bolwerken.

Vooral de vaccinatiestrategie dreigt een probleem te worden. Er is zoiets als de wet van de remmende voorsprong. Zelfs als men de vaccinaties op een bepaald moment opvoert, kan de achterstand op andere landen - en dan hebben we het niet alleen over wereldkampioen vaccineren Israël - niet meer worden ingehaald. Vandenbroucke heeft natuurlijk de luxe dat hij in 2024 niet verkozen moet worden.

“Politici beginnen heimwee te hebben naar de tijden van Verhofstadt en Di Rupo. Toen gingen de commentatoren graag tafelen met de ministers en fungeerden ze zelfs als ghostwriter voor hun boeken” Dat is anders voor bijvoorbeeld de ‘younsters’ bij de CD&V. Minister van Financiën Vincent Van Peteghem is al verkozen en staat later in deze legislatuur voor een belangrijk examen met een aantal fiscale hervormingen. Anders is het gesteld met de niet-verkozen Annelies Verlinden. De minister van Binnenlandse Zaken werd door voorzitter Joachim Coens als goudhaantje binnengehaald en had aanvankelijk de pers aan haar kant. Al was het maar omdat ze in de media kwam met haar modieuze kledij. Maar ondertussen is de ster al getaand. De hoekige communicatie rond het opvolgen van buitenlandse reizigers en het bijna in het geniep verlengen van de coronamaatregelen via ministerieel besluit hebben veel kwaad berokkend. Het lijkt erop dat de vroegere ‘topadvocate’ de politieke feeling mist, en dat is te merken in de groeiende kritiek in kranten en op televisie. Politici beginnen heimwee te hebben naar de tijden van Ver-

Dit alles veroorzaakt ergernis. Onder andere bij de communicatiemedewerkers van de beleidspartijen. Men voelt zich zowaar benadeeld. Zo begrijpen de woordvoerders van Open Vld, CD&V en sp.a niet dat N-VA-voorzitter Bart De Wever zo vaak in de pers komt, tenminste naar hun mening. Dat hij een reportagereeks krijgt op de VRT schoot al bij velen in het verkeerde keelgat. Daar kwam dan nog de publicatie van een uitgebreid essay in De Tijd van vorige weekend bij. De frustratie is van die aard dat sommige politici de pers zowaar verdenken van N-VA-sympathieen. Dan lezen ze de kranten niet of kijken ze geen tv. De relatie tussen de N-VA, haar voorzitter en de mainstream pers verloopt al jaren moeilijk. Dat was al zo in de tijd van de Zweedse coalitie. Het is bekend dat Bart De Wever geen interviews meer wil geven aan De Standaard. Met De Morgen zijn de relaties iets verbeterd. Maar ook niet van die aard dat de krant en de N-VA beste vrienden zijn. De media is van oordeel dat de N-VA teveel Calimero speelt nu ze federaal niet meer aan zet is. Neen, de pers is zeker niet richting N-VA overgeheld en de relatie is zeker niet optimaal. Getuige daarvan de toch wel scherpe stukken die over Theo Francken verschenen na de veroordeling van Melikam Kucam. Het verhaal is eigenlijk veel eenvoudiger: de pers mag dan wel niet N-VA gezind zijn, wanneer Bart De Wever in de media verschijnt, verkoopt hij goed. En daarom wordt hij ook graag opgevoerd. Met het Vlaams Belang is dat niet anders. In de aanloop naar de verkiezingen van 2019 verscheen een Dries Van Langenhove vaak in Het Laatste Nieuws. De krant was uiteraard geen fan van de VB’er, maar zijn passage in de media zorgt voor de nodige aandacht. En voor clicks op de websites.

Binnenland

WALLONIË

Niemand luistert nog naar MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez Omdat men zijn stommiteiten meer dan beu was, werd Georges-Louis Bouchez, voorzitter van de Franstalige liberalen, na de vorming van de federale regering in oktober onder curatele geplaatst van een G11 van partijkopstukken. Ondertussen heeft hij zijn les geleerd en houdt Bouchez zich op de vlakte. Binnen de partij is zijn gezag zwaar aangetast; de MR-ministers luisteren amper nog naar hem. Een dubbelinterview met zijn Vlaamse collega Egbert Lachaert naar aanleiding van 175 jaar liberale partij zonder ophefmakende uitspraken. Een fotoreportage met zijn hond naar aanleiding van de nieuwjaarswensen van de MR. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez houdt zich de jongste dagen opvallend gedeisd. Hij lijkt zijn les van het najaar van 2020 geleerd te hebben. Nadat Bouchez tijdens de regeringsformatie zowat iedereen in de gordijnen joeg met uitspraken die een akkoord bemoeilijkten, knoeide hij ook nog toen de ministers en staatssecretarissen moesten worden aangeduid. Men moest hem verhinderen om de populaire Waalse minister Valerie de Bue opzij te schuiven. Wat de partijtop niet kon tegenhouden was de aanstelling van de onbekwame Mathieu Michel als federaal staatssecretaris.

Onder curatele Gevolg: om een ontslag te vermijden werd Bouchez onder curatele geplaatst van een zogenaamde G11, een groep van partijkopstukken die als een schoonmoeder opereerde. Maar vorig weekeinde verscheen er een analyse van de toestand bij de MR in La Libre Belgique waaruit bleek dat die G11 allang niet meer is samengekomen. Wordt de controle op Bouchez gelost? Zeker niet. De huidige situatie is voor de narcistische partijvoorzitter nog erger. De ministers doen gewoon hun ding zonder met hem te overleggen. “Laten we ons dossier beheren op een manier dat de voorzitter zo weinig mogelijk tussenkomt”, is de boodschap. Willy Borsus en Jean-Luc Crucke opereren op Waals niveau in totale onafhankelijkheid. Bouchez hoopt nog invloed uit te oefenen op KMO-minister David Clarinval, maar naar verluidt is Sophie Wilmès de echte MRchef in de federale regering. Komt er nog bij dat Denis Ducarme, ex-minister en nu gewoon Kamerlid, naar eigen zeggen “de vrijheid van spreken heeft herwonnen”. Concreet gaat

er geen dag voorbij of hij breekt een lans voor de zelfstandigen en pleit hij voor een spoedige heropening van de contactberoepen. En met de horeca mag men ook niet te lang meer wachten. Ducarme, indertijd verliezend kandidaat MR-voorzitter, ontsnapt aan de controle van Bouchez. In de uitgebreide analyse die La Libre van de toestand bij de MR maakt zijn er weinig echt positieve getuigenissen over Bouchez. Ja, een van ex-minister Louis Michel, maar die is met pensioen. Relevanter is het citaat van ex-minister van Mobiliteit François Bellot: “Het pact dat Bouchez heeft afgesloten met de groenen was geniaal. Anders zaten we in de oppositie.” Dit zegt veel, zo niet alles. Dat Bouchez vorige zomer achter de rug van de PS en N-VA en in samenspraak met Open Vld met de groenen praatte diende één doel: de MR in de federale regering houden, los van de inhoud. Was dit mislukt, dan was Bouchez ondertussen voorzitter-af. Nu blijft hij aan tot halverwege 2023. En misschien tot en met de verkiezingen van 2024. Maar met minder macht dan de voorzitters van de andere regeringspartijen. PICARD

21 JANUARI 2021

ANTWERPEN

Zwaaien met de Palestijnse vlag

Twee tweelingbroers, vijf jaar geleden gevlucht uit Palestina, deden wat stof opwaaien in Antwerpen. Tja, zwaaien met een Palestijnse vlag in de Joodse buurt van Antwerpen, dat kan en mag niet. Amjad en Adham zijn tweelingen, 23 jaar oud en vijf jaar geleden weggevlucht uit Gaza. Ze hebben een grote passie: skaten of skeeleren op hun rollerblades of rolschaatsen. Ze staan bekend in het cirquit onder de naam The Skate Twins. Op Youtube kun je hen aan het werk zien op de Scheldekaaien terwijl ze halsbrekende stunts uithalen. Maar hun bekendheid gaat veel verder dan enkel Antwerpen, want op Youtube worden hun filmpjes bekeken door zo’n 350.000 volgers. Het lijken twee sympathieke kerels. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat ze in een recent verleden door de Dienst voor Integratie en Inburgering van de Stad Antwerpen, Atlas, werden opgevoerd als multicultureel voorbeeld. Een promotiefilmpje van Atlas met de twee broers is ook vandaag nog te bekijken op Youtube. Via Sporting A, de sportdienst van de Stad Antwerpen, volgden ze een integratietraject. Zes maanden geleden kregen ze nog volop aandacht in Gazet van Antwerpen onder de titel: “Het fenomeen The Skate Twins: hoe een tweeling nieuwkomers uit Gaza hier sterren werden."

Provocatie Maar vorige week liep een van hun fratsen slecht af: de twee Palestijnen hadden er niet beter op gevonden om – nota bene op een zaterdag - al skatend door de Joodse wijk van Antwerpen te rijden, de Palestijnse vlag in de hand, en af en toe "Free Palestina" roepend. De broers scheren daarbij in hoge vaart langs de voorbijgangers op het voetpad. Alles werd ondertussen gefilmd en via de sociale media verspreid. Dat veroorzaakte nogal wat commotie in de buurt, vooral dan omdat Joods

Actueel het filmpje eveneens op Youtube zette. Groot was de verontwaardiging bij de Joodse gemeenschap en reacties bleven niet uit. Het Forum der Joodse organisaties heeft er onmiddellijk melding van gemaakt bij gelijkekansencentrum UNIA. De woordvoerder van UNIA kon enkel verklaren dat hun “juristen nu onderzoeken of er inbreuken zijn geweest tegen de antidiscriminatiewet”. Ook burgemeester Bart De Wever beloofde de zaak op te volgen: “Doelbewust provoceren door het importeren van buitenlandse conflicten en Antwerpenaren van verschillende achtergronden en overtuigingen tegen elkaar opzetten, staat daar haaks op. Ik keur dat dan ook ten stelligste af”

Misdaad? Dat de actie van de twee broers enkel en alleen bedoeld was als provocatie staat als een paal boven water. Dat de Joodse gemeenschap er niet mee kan lachen, begrijpen we ook wel. Maar of de twee Palestijnse jongens iets misdaan hebben, dat betwijfelen we toch. Tja, Michael Freilich (tevens N-VA-Kamerlid) heeft een punt als hij beweert dat de Palestijnen de verkeersregels overtraden, maar dat is hier eerder een bijzaak. De grote vraag is of men ongestraft door Antwerpen mag rijden met een vlag die een andere gemeenschap kan kwetsen. Waar is dan nog het recht van vrije meningsuiting? Want, wat als ik morgen met een Vlaamse Leeuwenvlag, eentje zonder rode nagels, door de Joodse wijk van Antwerpen zou fietsen? Ongetwijfeld te beschouwen als provocatie, maar niettemin geen strafbaar feit. KARL VAN CAMP

ECONOMISCHE ZAKEN

En plots duikt het inflatiespook weer op Gaan we in post-coronatijden richting hoge inflatie met alle negatieve gevolgen? Hogere prijzen die voor verarming zorgen en het spaargeld opsouperen? Sommige economen zeggen van wel, want er is zo veel geld in de economie gepompt dat dit tot sterke prijsstijgingen leidt van zodra het geld zal rollen. Ook de macht van multinationals die de crisis hebben overleefd en prijzen kunnen optrekken zal inflatie aanzwengelen. Er is zelfs een impact van migratie. Inflatie of ‘algemene stijging van het prijspeil’ is momenteel in coronatijden niet aan de orde. Velen houden de vinger op de knip en beperken de consumptie, wat automatisch het prijspeil drukt. Zelfs toen er in 2020 versoepeld werd, lag het consumptieniveau lager dan normaal. Er werd minder gereisd, grote consumptie-uitgaven werden omwille van onzekerheid uitgesteld. Zeker in westerse landen lijkt de inflatie, de prijsstijgingen die op een bepaald moment zo sterk doorslaan dat ze de welvaart aantasten, een verre economische herinnering. Ook in pre-coronatijden. De economie ziet er tenslotte anders uit dan een paar decennia geleden. De globalisering en de vrijhandel hebben gemaakt dat onze markten overspoeld werden met goedkope producten uit lageloonlanden. Lange tijd was dat China. Dit maakte dat prijsstijgingen onder controle bleven. Ook de kleinere afhankelijkheid van fos-

siele brandstoffen als olie speelt een rol. In de jaren ’70 nam dit energieverbruik en de bijhorende factuur een grotere hap uit het gezinsbudget en dat werd problematisch toen de olieproducerende landen de oliekraan deels dichtdraaiden.

Vergrijzing Een ander element is de vergrijzing. Nu is de bevolking in West-Europa een stuk ouder dan in de inflatiejaren ’70. En gepensioneerden verbruiken nu eenmaal minder dan de jongeren. Tenslotte zijn er de centrale banken die op het goede moment olie in het raderwerk van de economie hebben gespoten. Dreigde de economie te oververhitten en dus de inflatie te stijgen, dan werd de rente verhoogd. Dat maakte sparen interessanter dan consumeren. Omgekeerd werd de rente verlaagd wanneer de economie vertraagde. De inflatie rond de doel-

stelling van 2 procent per jaar houden was niet zo’n moeilijke opdracht. Komt daar straks in de post-coronatijden verandering in? Volgens een aantal economen wel. Volgens sommigen onder hen vormt zich een gevaarlijke inflatiecocktail. Ten eerste zijn er de noodzakelijke massale overheidsuitgaven, steunmaatregelen en andere financiële middelen die tijdens corona in de economie werden gepompt. Zoals Milton Friedman zei: inflatie is altijd een monetair probleem. Meer geld in de economie dat op een bepaald moment gaat rollen, duwt de prijzen omhoog omdat ook de vraag gaat stijgen naar allerlei goederen. Want als na de crisis echt meer wordt geconsumeerd en geïnvesteerd?

Schaarste duwt prijzen omhoog Een tweede factor is dat de globale aanvoerlijnen van de internationale handel door corona verstoord zijn. Daardoor kan het soms langer duren voordat producten ter plaatse zijn. Schaarste dus en dat duwt de prijzen omhoog. Economen verwachten ook meer machtsconcentratie bij grote en sterke bedrijven die de crisis hebben over-

leefd. De zwakkere concurrenten zijn failliet en dus kan men in zo’n situatie de prijzen optrekken. Zelfs migratie kan een rol spelen bij inflatie. Werkgevers zijn vaak voorstander van migratie omdat ze dan goedkope arbeidskrachten kunnen aanwerven, wat de prijzen drukt. Het huidige strengere migratiebeleid kan een inflatoir effect hebben, zij het licht. En zo duikt het inflatiespook weer op door een combinatie van al die factoren. Al is het minder angstaanjagend dan in de jaren ’70. Geen prijsstijgingen richting 10 procent per jaar. Uit de hand lopen richting 5 procent zal niet gebeuren. De centrale banken zullen het rentewapen tijdig gebruiken en de rentes omhoog sturen om een ontsporing tegen te gaan. Dat was vroeger ook anders toen regeringen bij inflatie de rente langer lager hielden omdat op die manier de hoge schulden werden ‘weggeïnflateerd’. De spaarders van de middenklasse betaalden toen de rekening. De geschiedenis leert dat die groep een moderne economie draagt. Het is dus niet de bedoeling dat zij het slachtoffer worden van een nieuwe inflatie-opstoot. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Binnenland

21 JANUARI 2021

BRUSSEL

Hoofdstad is de controle kwijt Burgemeester Emir Kir van Sint-Joost-ten-Node liet, ondanks de explosief stijgende coronacijfers, vorige week een manifestatie toe naar aanleiding van de dood van de 23-jarige Ibrahima Barrie. De betoging ontspoorde volledig. Vijftien agenten raakten gewond, waaronder één heel ernstig. Negen politiewagens werden zwaar beschadigd. Op het Liedtsplein in Schaarbeek werd een politiebureau in brand gestoken. Slechts één betoger raakte gewond. Er werden 112 bestuurlijke aanhoudingen verricht. Slechts voor vier van hen gaat het om een gerechtelijke arrestatie.

Over de doodsoorzaak van Ibrahima wijst men met beschuldigende vinger naar de politie. Mensenrechtenadvocaat Alexis Deswaef ontpopte zich tijdens de manifestatie tot een beroepsagitator en hitste de losgelagen jongeren nog verder op door te beweren dat Ibrahima nog geleefd had indien hij niet zwart was geweest. “De politie heeft de jongen laten sterven”, verklaarde Deswaef aan Bruzz. “Dat blijkt uit beelden, blijkbaar.” Voor de duidelijkheid: het parket heeft dit verhaal nooit bevestigd. Momenteel worden er geen tuchtmaatregelen gevraagd tegen de betrokken politie-inspecteurs. Het onderzoek loopt. In een rechtstaat heeft men daar respect voor.

Relschoppers in Brussel bekogelden de politie en trokken een spoor van vernieling.

deze rellen te voorkomen. Burgemeester Emir Kir had toestemming gegeven voor een statische betoging met maximaal 100 personen. Het werden er uiteindelijk vijf keer zoveel. Kir moet ter verantwoording geroepen worden.” MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez sprak zich in dezelfde bewoordingen uit. Emir Kir werd vorig jaar uit de PS gezet vanwege banden met de Turkse Grijze Wolven. De organisatie was in het verleden betrokken bij tal van liquidaties en aansla-

gen op andersdenkenden. De rol van Kir is op zijn minst heel dubieus te noemen. Het lijkt erop dat de situatie in Brussel in een escalatiefase is terecht gekomen. De rellen en de zware incidenten met de politie volgen elkaar steeds sneller op. De politie krijgt klappen en heeft geen antwoord op de aanhoudende problemen. De Brusselse instellingen hebben de situatie al lang niet meer onder controle.

Multicultureel drama Uit recent gepubliceerde statistieken over de samenstelling van de bevolking (Statbel) blijkt dat 74 procent van de inwoners van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een niet-Belgische achtergrond heeft. 35 procent is niet-Belg. De Amerikaanse politicoloog en hoogleraar bestuurskunde Robert Putman toonde eerder al aan dat superdiversiteit leidt tot segregatie, verminderde solidariteit en aanhoudende problemen. Het Brussels Gewest is een utopisch, multicultureel drama, waar meer dan een derde van de bevolking onder

Grijze Wolven Ook burgemeester Emir Kir gaat niet vrijuit. “Die betoging had nooit toegelaten mogen worden”, liet Brussels parlementslid Mathias Vanden Borre (N-VA) weten. “Zowel Brussel als de federale overheid hebben op voorhand niets gedaan om

GENT

de armoedegrens leeft. De socioculturele verbrijzeling van het gewest tot monoculturele wijken wordt door onder andere de PS en Ecolo in stand gehouden om hun electorale visvijvers niet droog te leggen. “In naam van de diversiteit tolereert en bevordert men monoculturele afbakeningen en rechtsenclaves in de staat”, schreef voormalig radiomaker Jean-Pierre Rondas onlangs. Het is een illusie te denken dat de Vlamingen nog een rol van betekenis in Brussel kunnen spelen, laat staan dat identitaire partijen zoals de N-VA en het Vlaams Belang nog op het beleid kunnen wegen. Het jaarverslag van de Brusselse vicegouverneur over het niet naleven van de taalwetgeving bij de Brusselse gemeenten en OCMW’s zorgde niet eens voor een rimpeling op het water. “We hebben Brussel onze levens laten bepalen. Dit moet gedaan zijn”, onderstreept Rondas. Het gewest moet eigenlijk onder curatele worden geplaatst. Hoe sneller, hoe beter. JULIEN BORREMANS

BRUSSEL

Gent wantrouwt eigen politiekorps

Het échte Brussels probleem

De stad Gent start een onderzoek op naar de politie. Dat moet uitwijzen of Gentse politiemensen aan ‘etnisch profileren’ doen. Worden bij identiteitscontroles mensen met een kleurtje geviseerd? Als blijk van wantrouwen tegen het eigen politiekorps kan dit tellen.

Het Brussels ongenoegen over hun aandeel in de Europese gelden, bracht het onderfinancierinsverhaal weer eens naar boven. Misschien moet dit fake news maar eens wat krachtiger tegengesproken worden? En waarom koppelt men er onmiddellijk niet het taboe van de migratie aan?

Schepen van Gelijke Kansen Astrid De Bruycker (sp.a) heeft een nieuw ‘Actieplan Antidiscriminatie en Antiracisme’ klaar met achtenvijftig actiepunten. Samen met Unia (dat een vast personeelslid heeft bij de stad Gent) gaat zij racisme bestrijden op de huurmarkt, op de arbeidsmarkt, in het uitgaansleven, het onderwijs en ook bij de politie. Het Gentse politiekorps investeert nochtans al jaren in ‘community policing’ en in diversiteitstrainingen. Dat blijkt niet genoeg. Er komen extra opleidingen en een onderzoek naar de manier waarop zij controles uitvoeren.

Intern onderzoek Is er dan een probleem met het optreden van de Gentse politie? Dat blijkt niet uit de feiten. De laatste jaren waren er enkele incidenten waarbij mensen de politie van racisme beschuldigden. Dat werd breed uitgesmeerd in de media. Na een intern onderzoek bleek telkens dat het verhaal niet klopte. Er viel de agenten niets te verwijten. Maar feiten maken voor partijen op links

niets uit wanneer het over de politie gaat.“Ik krijg signalen”, zegt de schepen, “dat burgers met een migratieachtergrond in hun contacten met de politie situaties van ‘ethnic profiling’ ervaren. We gaan met deze signalen aan de slag”. Die ‘signalen’ komen onder meer uit de Brugse Poort. Na relletjes met drugsdealers hield de politie een tijdje extra controles. De plaatselijke jeugd beweerde dat migranten gestopt werden en blanke mensen niet. Groen en PVDA waren er als de kippen bij om de politie te beschuldigen en de jongeren als slachtoffers voor te stellen. De stad richtte een werkgroep op met stads-

diensten en externe experten (mogelijke partner is het Hannah Arendt instituut). Zij moeten nagaan of de politie professioneel handelt bij controles en of ze zich bezondigt aan etnisch profileren. Daarnaast moeten ze ook onderzoeken hoe bewoners van een wijk politiecontroles ervaren. De politie mag geen gegevens bijhouden over de origine van gecontroleerde personen. Objectieve cijfers zijn er niet. Het onderzoek voeren wordt moeilijk maar wie hard genoeg zoekt zal altijd wel iets vinden. Deze motie van wantrouwen tegen de politie bewijst nog eens dat Groen de baas is in Gent, in dit geval nagelopen door de socialisten. Onze burgemeester, hoofd van de politie, komt er niet aan te pas. Hij zwijgt, zoals hij dat bij alle gevoelige dossiers doet. MATHILDIS

Er is een dubbele oefening nodig om het Europees relancegeld uiteindelijk op de finale bestemming te krijgen. In een eerste fase was er de verdeling tussen de lidstaten, gevolgd door de verdeling tussen de wirwar aan gewesten en gemeenschappen. Wie nu uiteindelijk minder krijgt dan hem rechtmatig toekomt is eigenlijk de discussie niet, de perceptie is wat telt. De ontevredenheid is het grootst in de hoofdstad. De minister-presidenten Jan Jambon en Elio Di Rupo zaten samen, maar de grote afwezige was de Brusselse collega Rudi Vervoort. Steeds meer groeit de kritiek aan zijn adres. Te zwak en uitgeblust, klinkt het. En dat levert soms gênante situaties op zoals toen PS-baas Magnette liet verstaan dat de stadstol, hét rood-groene project van Vervoorts regering, niet meer voor deze legislatuur was. Maar terug naar de centen.

De verdeling... Brussel krijgt 395 miljoen euro uit de pot, minder dan de 2,25 miljard en 1,48 mil-

jard voor respectievelijk Vlaams en Waals Gewest. Daarbij moet nog eens rekening gehouden worden met de 495 miljoen voor de Franse gemeenschap en de 1,25 miljard bestemd voor de federale staat. Er zijn allerhande terugverdienmechanismen en dergelijke, maar zoals gezegd: perceptie, daar draait het om.

De onderfinanciering... Prompt activeerde deze (recente) ontevredenheid een oude plaat uit de jukebox: de onderfinanciering van Brussel. De hoofdstad creëert welvaart, maar daar plukt de bevolking de vruchten niet van, dat doen de pendelaars (pejoratief bedoeld) des te meer. In werkelijkheid bestaan systemen die precies tegemoet komen aan de hoofdstedelijke functies die stad en gewest dienen te vervullen, Beliris-gelden bijvoorbeeld, ook al raakt men het maar niet eens over de precieze aanwending van deze middelen. Zoals in het verleden bleek worden die gelden handig gebruikt om de lopende tekorten bij te

passen. En terwijl men ze terugvindt op begrotingen waar ze niet voor bestemd zijn, storten wegen en vooral tunnels in. In werkelijkheid heeft Brussel een demografisch probleem, kwalitatief en kwantitatief. De stad barst uit haar voegen, wat vooral betekent dat de infrastructuur in de meest brede betekenis onder zware druk staat. Anders gesteld: deze stad is niet afgestemd op de meer dan 1,2 miljoen inwoners die ze huisvest. Maar vooral de omvolking, om een actuele term te gebruiken, die plaatsvindt is niet van die aard het vereiste fiscale draagvlak te verschaffen. Brussel kent een stadsvlucht, maar tegelijk wordt dat ruim gecompenseerd door de instroom, zij het dat dit vooral import van armoede is. Een betrekkelijk arme en verder verpauperende bevolking, de nieuwe financieringswet, maar vooral veel inefficiëntie en rommelige fiscale versnippering tussen gewest en de 19 gemeenten; daar ligt de kern van het probleem. PMRV

Politiek

21 JANUARI 2021

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

IN DE KIJKER

Alexis Deswaef “Wie stelde dat Ibrahima nog zou leven indien hij niet zwart was, nog voor het autopsierapport te kennen, draagt vandaag een verschroeiende verantwoordelijkheid.” Het zijn de woorden van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi naar aanleiding van de uitspraak van de Brusselse advocaat en mensenrechtenactivist Alexis Deswaef (52). De omstreden advocaat deed de uitspraak in de aanloop naar de rellen en gewelddadigheden tegen de politie vorige week in de hoofdstad.

Katholiek onderwijs

Zonder vrije meningsuiting geen democratie Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken nam het in de Kamer op tegen premier De Croo over de beknotting van de meningsvrijheid door Twitter, Facebook en YouTube, die naar eigen goeddunken mensen met niet welgevallige meningen bannen van hun fora. Hij wees daarbij op onze grondwettelijke vrijheden. “Mensen die nu pretenderen de democratie te beschermen door de vrijheid van meningsuiting te beknotten, moeten goed beseffen dat er zonder de vrijheid van meningsuiting geen democratie is”, aldus Van Grieken. De premier kon niet anders dan toegeven dat “het niet aan een CEO van een privébedrijf is om een finaal oordeel te vellen over wat online mag verschijnen en wat niet. Alleen een rechter kan dat beslissen. Dat is zo in ons land en dat moet ook zo blijven”. Net als Merkel zei hij ook: “Een ‘Twitter ban for life’ is problematisch.”

Geen moment van stilte In tegenstelling tot de week voordien, werd de Kamerzitting donderdag niet aangevat met een moment van stilte, al dan niet geveinsde geslagenheid en algemene verontwaardiging over de zware rellen in Brussel, die uitmondden in vernielingen en zelfs het in brand steken van een politiekantoor. Wat als een verplicht nummer werd aanzien bij de bestorming van het Amerikaanse Capitool, gold blijkbaar niet voor de zoveelste stadsguerrilla in de eigen hoofdstad. Natuurlijk was het vorige week iets gemakkelijker om Donald Trump, de gezworen vijand van alle weldenkenden, op de korrel te nemen. Donderdag zou men dan in eigen boezem hebben moeten kijken en het failliet van jarenlang wanbeleid in eigen lang moeten aanklagen. En dat kon natuurlijk niet.

Steentje bijdragen Natuurlijk werden er wel vragen over de rellen gesteld aan minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V). Opmerkelijk was evenwel dat geen enkele Franstalige op de tribune kwam. Het lijkt wel of het een probleem is dat ze niet willen zien en uit de aandacht willen houden. N-VA en VB pleitten voor de harde aanpak en zerotolerantie, Stefaan Van Hecke van Groen wil naar “antwoorden zoeken” en Tim Vandenput (Open Vld) maakte zich onder meer zorgen over het feit dat de ‘betoging’ niet ‘coronaproof’ verliep. Als een mantra hoorden we uit de mond van de minister in haar antwoord de klassiekers “onaanvaardbaar”, “het mag niet meer gebeuren”,“snelle vervolging” en dies meer. Er komen onderzoeken, er gaat geanalyseerd worden en er gaan lessen getrokken worden. Klap op de vuurpijl kwam van CD&V’er Franky Demon die aan zijn partijgenoot Verlinden het volgende voorstelde: “Zorg ervoor dat we kunnen investeren in voldoende mensen in die buurten, dat we de overheid kunnen ondersteunen, dat we zo weinig mogelijk van die rellen krijgen, maar ook dat we de dialoog kunnen aangaan, dat we terug de goede verstandhouding tussen de jongeren en de politie kunnen organiseren. Ik ben ervan overtuigd dat na die dialoog men elkaar weer zal verdragen en dat we veel minder rellen zullen zien.” Dat ontbrak nog aan het rijtje: de dialoog. Ja, de stenensmijters en de kopschoppers lijken echt wel vragende partij om in dialoog te gaan.

Gemis aan communicatie en zorgvuldigheid Zowel Peter De Roover (N-VA) als Barbara Pas (VB) stelden zich ernstige vragen bij het grondwettelijk kader van de huidige coronamaatregelen. De Roover vroeg dan ook hoe het zat met de pandemiewet die in de maak is, maar waarover onduidelijkheid is of die zal gelden bij de huidige pandemie of vanaf een volgende. Barbara Pas daarentegen hekelde de sluikse regeling om de huidige maatregelen tot 1 maart te verlengen, zoals tot ieders verbazing bleek toen het betreffende ministerieel besluit werd gepubliceerd in het Staatsblad. Op communicatief vlak lijkt er aldus van alles te schorten en de ene onzorgvuldigheid volgt op de andere. De Croo vond het allemaal niet zo’n vaart lopen en verschool zich achter het feit dat we de huidige corona-aanpak niet in gevaar mogen brengen door het creëren van andere wetgeving. Beide Kamerleden vonden dit toch niet erg kies en stelden dat uitzonderlijke situaties uitzonderlijke maatregelen vergen, maar dat dat toch niet buiten de geplogenheden van een rechtsstaat mag gebeuren.

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

Wie is Alexis Deswaef? Nadat de geboren West-Vlaming netjes alle niveaus van het katholiek onderwijs had doorlopen om uiteindelijk af te studeren als advocaat, was hij voldoende opgeleid – aangevuld met ‘vorming’ in bepaalde linkse studentenmiddens aan de UCL - om als activistische advocaat de rebellie tegen ‘het systeem’ aan te gaan. Illegalen, mensen met een migratieachtergrond die zich altijd en overal gediscrimineerd voelen, Syriëstrijders en zo meer vinden in hem een welwillende spreekbuis. Door ongefundeerde en gratuit beschuldigende uitspraken maakt hij het meestal allemaal nog erger. Dat zijn opruiende taal wel eens tot geweld leidt, deert hem blijkbaar niet. Moeten we dit zien in het kader van de aloude extreemlinkse AMADA-slogan: “Dit is het begin, wij gaan door met de strijd!”? Het lijkt er wel op.

PVDA-broederschap Van 2013 tot 2018 was hij voorzitter van de Franstalige Liga voor Mensenrechten. Tegelijk was van 2004 tot 2017 in Vlaanderen Jos Vander Velpen voorzitter van de Nederlandstalige Liga. Vander Velpen heeft ook een stevige PVDA-pedigree en dus vormden ze in die tijd als het ware een Siamese tweeling. Vander Velpen was overigens de advocaat van de Liga in het beruchte Vlaams Blok-proces. De Liga is voor hen een uitstekend vehikel om actie te voeren, want behoudens aan de meest rechtse zijde van het politieke spectrum durft niemand de Liga openlijk bekritiseren, laat staan een strobreed in de weg leggen. In het hart van Brussel is hij een pion in een netwerk van linkse activistische advocaten, vaak van PVDA-signatuur.

Afgeschermd in Brussel

ouds goed voor haar ‘kiesvee’. Dat wijken ‘omvolkt’ worden, dat in bepaalde buurten de politie niet meer welkom is en zich dus ook niet meer durft laten zien en dat geïmporteerde religieuze wetgeving het leven aldaar bepaalt, moet blijkbaar allemaal kunnen. Dat betogingen met een quasi voorspelbaar gewelddadig einde toch worden toegelaten door PS-burgemeesters - en dan nog in coronatijden -, is mooi meegenomen om de hetze tegen het politionele gezag aan te wakkeren. Zeker als je dan als advocaat zelf mee opstapt met de megafoon in de hand en beschuldigende verklaringen aflegt die uiteindelijk geen steek blijken te houden. Als het kwaad is geschied, hoort men Deswaef niet meer, laat staan dat hij het in brand steken van een politiekantoor of het naar het ziekenhuis stampen van een agente spontaan en formeel zou veroordelen.

“De waarheid herstellen” Men kan zich de vraag stellen naar de deontologische context waarin Deswaef zijn job uitoefent. Dat bleek vorige zondag in De Zevende Dag nog maar eens waar hij niet anders kon dan heel even en obligaat de rellen “onaanvaardbaar” te noemen om in dezelfde adem weer over te schakelen naar de “racistische mechanismen” en de “structurele mechanismen” bij de politie, daarbij nogmaals herhalend dat het zijn (blanke) zoon nooit zou overkomen zijn. Toen men hem de beelden toonde waarin hij tijdens de manifestatie zei dat de “politie Ibrahima heeft dood laten gaan”, ontkende hij dat niet en kwam uiteindelijk weer bij de beschuldiging uit dat de politie “loog in dit dossier”. “Ik moet als advocaat de waarheid herstellen”, zo zei hij. De vraag dringt zich echter op of hij dat op deze manier wel doet als de onderzoeken nog lopende zijn. Een advocaat moet zich richten op feiten en zich niet laten drijven op verdachtmakingen, insinuaties, suggestieve uitspraken en mantra’s van politieke stromingen die met bewondering kijken naar rode ‘arbeidersparadijzen’ en het blijven vertikken om de historische balans te maken van dictators als Jozef Stalin.

In Brussel wordt Deswaef niet verontrust, want de PS is er de baas en die zorgt van-

CITAAT VAN DE WEEK

Alexis Deswaef:

“Politie heeft Ibrahima dood laten gaan”

Dat deze racismebeschuldiging aan het adres van de politie de gemoederen ophitste, staat buiten kijf. Het leek er wel op – eens te meer overigens – dat het zijn bedoeling was. Ondertussen is gebleken dat Ibrahima overleed aan een hartfalen en niet door gesuggereerd politiegeweld.

Politiek

21 JANUARI 2021

Pfizer in Puurs

Politiek links heeft het lastig met het coronavaccin. Eerder was er ook al minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (sp.a), die in een interview met De Standaard nadrukkelijk liet optekenen dat “de vrije markt de vaccine niet geproduceerd heeft”. De onderzoekers van Pfizer zijn met belastinggeld opgeleid, stipte hij aan, en journalist van dienst Ruud Goossens vroeg uiteraard niet wie dat belastinggeld dan wel betaald zou hebben. Maar de ‘tegenslagen’ van de EU zijn geen toeval, en Vandenbroucke slaat ook om andere redenen de bal volledig mis. De ongemakkelijke waarheid voor sp.a en Groen is immers dat kapitalisme en vaccinatie wel degelijk hand in hand gaan. Meer zelfs: dat Pfizer überhaupt een vaccin kon ontwikkelen, is in grote mate te danken aan, precies, die vermaledijde Amerikanen, Britten en Israëli’s.

Europese traagheid Het amateurisme van de Europese Unie begint eigenlijk al met de timing: Israël en de VS hadden allang een reeks contracten op zak nog voor de bureaucraten van de EU hun sloffen aanhadden om ook eens te informeren wat er mogelijk was. In maart al pompte de regering van Trump 12 miljard dollar in het onderzoeksprogramma Operation Warp Speed om een vaccin te ontwikkelen, terwijl het op de schamele 2 miljard dollar van de EU wachten was tot afgelopen zomer en herfst. Toen het bedrijf BioNTech op 1 juli aankondigde dat het waarschijnlijk een werkzaam vaccin had, hadden de VS en Groot-Brittannië in de loop van diezelfde maand al een grote bestelling geplaatst. De EU moest over de bestelling nadenken tot 11 november. Eén van de redenen voor die langzame gang van zaken, is de aversie voor risico van de EU. Terwijl de VS, Israël, Groot-Brittannië, Canada en enkele andere landen alle verantwoordelijkheid voor eventuele bijwerkingen op langere termijn op zich namen, vond de EU dat de leveranciers dat risico zelf moesten dragen. Bovendien weigerde de EU bestellingen te plaatsen zonder zeker te zijn van de werking van het vaccin, terwijl de andere landen bestelden zonder voorbehoud. Het is met vaccins zoals met de productie van de auto’s: wie investeert in het onderzoek ernaar, een onvoorwaardelijke bestelling plaatst en daarbij een groot deel van de risico’s zelf draagt, ja, die krijgt zijn auto’s uiteraard eerder geleverd dan een moeilijke klant die bovendien nog eens wil afdingen op de prijs.

EU spaart zich arm Over de prijs gesproken, ook hier draagt de EU een verpletterende verantwoordelijkheid tegenover de Europeanen die de komende weken zullen sterven als gevolg van de vele vertragingen. Dankzij staatssecretaris Eva De Bleeker weten we dat de EU 14,70 dollar betaalt per dosis voor het vaccin van Pfizer, of 29,40 dollar voor de twee dosissen samen. De officiële prijs van Pfizer bedraagt echter niet zo heel veel meer: 39 dollar

Premier Alexander De Croo (Open Vld) en de regeringsleiders van de deelstaten bereikten vorige week maandag een akkoord over de verdeling van het geld uit het coronaherstelfonds van de Europese Commissie. In totaal krijgt België 5,9 miljard euro uit het herstelfonds. Daarvan gaat het grootste deel (2,255 miljard) naar Vlaanderen. 1,48 miljard euro gaat naar Wallonië, 1,25 miljard naar de federale regering, 495 miljoen naar de Franse Gemeenschap, 395 miljoen naar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en 50 miljoen euro naar de Duitstalige Gemeenschap. Als het federale niveau buiten beschouwing gelaten wordt, krijgt Vlaanderen dus zo’n 49 procent van het bedrag.

Vaccinproducent Pfizer liet weten dat de leveringen aan de EU-landen de komende weken vertragingen zullen oplopen. Hoe komt het dat de EU en België de ene tegenslag na de andere opeenstapelen, terwijl de vaccinaties in Israël onverminderd doorgaan?

Vlaanderen krijgt 2,25 miljard van 5,9 miljard uit het coronaherstelfonds © PHOTONEWS / SHUTTERSTOCK

Kapitalisme en vaccinatie gaan hand in hand

Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (sp.a)

voor twee dosissen. Had de EU de volle prijs betaald, dan had een snelle vaccinatie het verschil in prijs waarschijnlijk in de loop van enkele dagen al terugbetaald. Vergelijk zelf het overheidstekort voor 2021 van meer dan 30 miljard euro met een extra prijs van 11 miljoen keer 9 dollar. Israël, dat vermoedelijk in de loop van de lente al klaar zal zijn met de volledige vaccinatie, en dankzij de bekomen groepsimmuniteit de economie weer volop zal kunnen laten draaien, betaalde 47 dollar voor twee dosissen. Zelfs die prijs zou zich in de loop van een week al terugbetaald hebben. Maar de snelle Israëlische vaccinatie is dus, in tegenstelling tot wat Petra De Sutter beweerde, helemaal geen gelukstreffer, maar het resultaat van een staat die professioneel en intelligent te werk gaat. Zo intelligent zelfs, dat Pfizer er een punt van maakte het land een handje te helpen met de logistiek. Voor Pfizer is het immers belangrijk de effectiviteit van zijn vaccin aan te tonen, en een land met snelle groepsimmuniteit is daarvoor het beste bewijs. Mooi voor de Israëli’s, maar terwijl links kritiek levert op Israël profiteren we er wel van mee.

Europees amateurisme Ondertussen moeten wij in eigen land, waar nota bene het vaccin geproduceerd wordt, een paar weken langer wachten op het vaccin, net zoals de andere landen van de EU. We weten het niet zeker, maar het zou ons niet verbazen als de boetes die Pfizer oploopt voor de vertragingen snel terugverdiend zullen zijn door een verhoogde productiecapaciteit in Puurs. Zaten we in het bestuur van Pfizer, we zouden er in hun plaats niet lang over moeten nadenken. Als ze er bij de EU überhaupt aan gedacht hebben boetes op te nemen in het contract in geval van eventuele vertragingen. Wie zich afvraagt hoe het komt dat Pfizer al na enkele weken de fabriek in Puurs moet ombouwen om de capaciteit op te drijven: begin deze maand bleek dat Duitsland voor alle zekerheid 30 miljoen dosissen extra besteld heeft bij Pfizer, omdat het vindt dat het te traag gaat via de EU. En Duitsland is misschien het enige land niet dat dezer dagen extra bestellingen plaatst.

Belgisch geklungel De EU is eigenlijk een België in het groot, horen we soms zeggen. Wat het coronavaccin betreft, lijkt het wel omgekeerd. Gedragen de eurobureaucraten zich nog als amateurs, dan is diezelfde term nog een te groot compliment voor de Belgische politici. Ga het in het buitenland maar eens uitleggen dat we ten eerste door de EU amper aan vaccins geraken, maar ten tweede dat de weinige dosissen die we hebben in de diepvriezer blijven liggen omdat we de spuiten niet gezet krijgen, en ten derde omdat we niet eens over de juiste spuiten beschikken. Schaadt de Europese Unie de gezondheid, dan is België als land levensgevaarlijk om in te wonen. FILIP VAN LAENEN

Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA)

Vlaanderen krijgt van alle Belgische overheden het grootste deel van de koek, maar nog altijd minder dan eerst beoogd werd. Niet lang geleden uitte Vlaams minister van Financiën Matthias Diependaele (N-VA) nog de ambitie om minstens drie miljard in de wacht te slepen. Desalniettemin klonken Diependaele en Vlaams minister-president Jambon behoorlijk tevreden over de verdeling. Ook de linkse oppositie – sp.a, Groen en PVDA – had in het Vlaams Parlement weinig aan te merken op het binnengehaalde bedrag en klonk bovenal lovend over de ‘constructieve’ aard van het bereikte compromis.

VB: “Jambon duikt onder de eigen lat” Wie daarentegen niet aarzelde om met scherp te schieten op het binnengehaalde bedrag was het Vlaams Belang. Volgens fractieleider in het Vlaams Parlement Chris Janssens duikt Jambon “gezwind onder de eigen lat”. “De Vlaamse Regering zit ver van de 3 miljard verwijderd die ze eiste en zelfs dat bedrag was te weinig volgens berekeningen. Ons grotere bevolkingsaantal zou minstens 3,4 miljard van het EU-relancegeld moeten opleveren”, zei Janssens. “In plaats van een dynamisch duo te zijn, spelen Jambon en Diependaele de rol van Slappe Jan en Makke Matthias. Bedroevend.” Vlaams Parlementslid Anke Van

dermeersch (VB) herhaalde die kritiek nadien in het Vlaams Parement. “Wij Vlamingen maken de meerderheid uit van de bevolking, wij betalen het meeste aan personenbelasting, wij creëren de meeste economische welvaart, wij maken het meeste voor de export. Wij Vlamingen hebben recht op meer, veel meer”, aldus Van dermeersch. De N-VA verweet de Vlaams Belang-politica zich “rijk te rekenen”. “Volgens de Waalse parameters zouden wij ongeveer 40 procent binnenhalen en geen 48 procent. Met de investeringsvolumes en de bevolkingscijfers zouden we rond de 57 of 58 procent zitten. In een compromis ga je naar elkaar toe”, zo verdedigde de minister-president het akkoord.

België en Vlaanderen netto-verliezers Eigenlijk gaat het grotendeels om een fantoomdiscussie, aangezien België en Vlaanderen netto geld verliezen aan het EU-coronaherstelfonds. In de zomer schatte de toenmalige regering-Wilmès dat België de komende 30 jaar meer dan 17 miljard euro zou moeten bijdragen aan het fonds, terwijl het minder dan 6 miljard euro ontvangt. Het fonds vormt bovenal een transfer naar Zuid- en Oost-Europa. PIETER VAN BERKEL

Interview

21 JANUARI 2021

KARE © PHOTONEWS

“Ik heb nooit iemand als een vijand beschouwd” Karel Anthonissen (66) wil zichzelf niet positioneren op de links-rechts schaal. De voormalige topman van de Bijzonder Belastinginspectie (BBI) neemt wel duidelijk afstand van de ‘extremen’. In ons gesprek, dat drie uur duurt, laat hij diep in zijn ziel kijken, zowel over de topmomenten als over de frustraties die hij aan zijn carrière overhoudt. En over zijn politiek engagement, want Anthonissen behoorde bij de eerste generatie groenen in Vlaanderen. En zo komt een mens al eens iets te weten. Bijvoorbeeld het feit dat de jonge Viktor Orbán ooit bij hem terecht kwam om een Hongaarse groene partij op te richten.

breuklijn tussen globalisme en nationalisme, neigde Agalev meer naar het nationalisme. We waren ongegeneerd anti-globalistisch. In de jaren ‘90 evolueerde dat naar ‘anders globalistisch’. Maar vanaf de jaren 2000 zijn de groene partijen carrément globalistisch geworden.”

De groene beweging is intussen volledig door links ingepalmd. “Mensen van mijn generatie zijn verwonderd hoe die partij zo opgeschoven is, naar een uiterst linkse, progressieve vleugel. In mijn tijd was de linkervleugel van Agalev erg klein. Maar uiteindelijk is in dit land is alleen die communistische vleugel overgebleven. Maar rondom is alles opgeschoven naar links. Als je als ijkpunt ons programma van 1985 neemt, zitten er nu heel wat links daarvan.”

En waar is de groene rechtervleugel dan naartoe? einig mensen weten het nog, maar Karel Anthonissen stond ooit mee aan de wieg van Agalev, de voorloper van Groen. Zo schreef hij in 1981 mee aan het economische programma van de partij. “Toen was er al dat links-rechts debat. Maar de partij positioneerde zich in het centrum”, vertelt hij over die beginjaren. “Er zaten veel ex-VU’ers bij Agalev. Je mocht er ongegeneerd zowel links als rechts zijn, conservatief of progressief, liberaal of socialist, en zelfs marxist.” “Als partij zouden we onszelf nooit links genoemd hebben. De gemeenschappelijke noemer was ‘anders’. Net zoals in ‘anders gaan leven’. De focus lag op de drie basisbeginselen: pacifisme, ecologie en basisdemocratie.”

Vandaag heeft Groen een afkeer van het Vlaams-nationalisme? Was dat toen ook al zo? “Er was toen zeker ruimte voor debat over het Vlaams nationalisme. Onze eerste twee parlementsleden waren op dat vlak elkaars tegenpolen. Niet het hatelijk debat zoals we dat vandaag kennen en sinds het cordon van 1991 werd gevoerd. Het woord nationalisme zouden wij nooit gebruikt hebben. Dat was voor de Volksunie. Maar het economisch programma dat ik toen mee geschreven heb was redelijk ‘anti-globalistisch’. Dus regionalisme kon toen zeker.” “Ludo Dierickx bijvoorbeeld was een fervent tegenstander van het nationalisme. Socialisme, liberalisme en christendemocratie vond hij ‘globale’ ideologieën, terwijl nationalisme voor hem een lokaal gegeven was. En toch: op de

“Ex-Agalev leden en groenen vind je overal, van het Vlaams Belang tot PVDA. Vlak na de val van de Berlijnse muur, bij het openen van het IJzeren Gordijn, kwam een jonge ambitieuze Hongaarse politicus op bezoek bij de Europese groenen. Hij kwam kijken hoe hij een groene partij kon uit de grond stampen. Ze waren in Hongarije nog maar net van de communisten af, dus die man was zeker niet links. Maar het andere uiterste van het strakke Westerse kapitalisme wou hij ook niet. Hij zocht een model tussen die twee. Die man schopte het uiteindelijk tot premier van Hongarije.”

Viktor Orbán? “Inderdaad. Ik denk dat hij toen al gebotst is op de houding van de Nederlanders van GroenLinks. Die partij heeft een andere ontstaansgeschiede-

nis. Agalev was een afscheuring van de Volksunie. Pater Luc Versteylen zat in de Vlaamsgezinde christelijke hoek, maar hij zag de toenmalige CVP niet zitten. In Nederland ontstond GroenLinks als een kartel van de communisten met de rest van wat toen nog klein-links heette. En bij de Duitse Grünen had je zowel eco-socialisten, eco-liberalen en ook eco-libertairen. De brug tussen al die strekkingen was de ecologie.”

Als je werkelijk bij de serieuze fraude terecht komt is het altijd politiek Er zijn dus alleen linkse groenen? “Ik vergelijk de strijd tussen links en rechts, die nu al een eeuw duurt, graag met de strijd tussen katholieken en protesten, die ook een hele eeuw om zeep geholpen heeft. En waarvoor eigenlijk, achteraf bekeken? Bij de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen in 1982 had je twee groene partijen. Er was Agalev, een allegaartje dat diverse strekkingen trachtte bijeen te brengen. En daarnaast was er ook ELA, het Ecologisch Links Alternatief. Die haalden uiteindelijk geen enkele zetel. Agalev behaalde er verrassend vier. Wij hebben die gasten van ELA toen binnen gelaten bij Agalev.”

En toen namen ze de partij over? “Inderdaad (schaterlacht). Dat is typisch hé, daar heb je die bolsjewisten voor. Fernand Geyselings, het andere Kamer-

Interview

21 JANUARI 2021

EL ANTHONISSEN

voormalig BBI-topman

lid van 1981, is na de komst van de communisten zelfs terug naar de Volksunie gegaan.”

hun fraude via de Belgische banken in Luxemburg dreigde aan de oppervlakte te komen.”

U zag het met lede ogen gebeuren.

In welke zaak hebt u de meeste informatie gevonden?

“Ik was in die periode gespreksleider van het Uitvoerend Comité; zo heette dat omdat er geen voorzitter was. Ludo Dierickx, van nature een vlotte communicator, trad meestal op als woordvoerder. Ik heb meermaals getracht de kerk in het midden te houden. Dus lieten we ook Mieke Vogels of Magda Aelvoet af en toe eens aan het woord. Maar de kerk is niet in het midden gebleven. Op een gegeven moment gebruikten zij een kleine financiële kwestie om Dierickx neer te halen.” “Als ik trouwens even mag opscheppen: met de Europese verkiezingen van 1989 haalden we onder mijn bewind bijna 14 procent. Dat is het beste resultaat ooit.” “Paul Staes ging naar de CVP, samen met de partijsecretaris. Ik heb hen een tijdje gevolgd. Ludo Dierickx keerde diep ontgoocheld terug naar de SP en Fernand Geyselings vond zijn weg terug naar de VU. Dus wie bleef over? Het ELA van 1982, de bolsjewisten dus.” “Zelf was ik nog even actief bij de CVP. Maar daar zaten te veel mensen met persoonlijke ambities. Ik ben in 1995 bij de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) terechtgekomen. Op die manier ben ik eigenlijk gedurende vijfentwintig jaar ‘ondezoeksjournalist’ geworden.”

U kreeg de bijnaam ‘Le Fou de Gand’. Niet meteen flatterend. “Mijn baas Frank Philipsen was politiek benoemd door Didier Reynders (MR). In een gesprek met Véronique Tai, voorzitter van de Regularisatiecommissie, is dat woord blijkbaar gevallen. Omdat ik Reynders zijn beleid inzake zwart geld en de regularisatie ervan bekritiseerd had. Ik heb het altijd als een ‘geuzennaam’ beschouwd.”

Kan u ons iets vertellen wat nog niet in uw boek staat? “Bij het schrijven heb ik gebalanceerd op de rand van het beroepsgeheim. Als ik bepaalde dingen onthul zijn dat morgen krantenkoppen. Maar ik zal die dingen wellicht mee in het graf nemen.” “Ik heb ook met bekende Belgen deals gesloten over fraude. Discretie is een onderdeel van de deal. Zelfs als zo iemand dan later volksvertegenwoordiger wordt kan ik dat niet aan de grote klok hangen. Spijtig voor ’t Pallieterke en de lezers natuurlijk.”

Hoe staat u tegenover de bestraffing van fraude? “In ons systeem wordt de ene fraude veel te zwaar afgerekend en de andere veel te licht. Ik heb dat ook aan John Crombez uitgelegd toen hij staatssecretaris voor Fraudebestrijding was. Als we een bedrijf betrappen met 1 miljoen euro zwarte lonen kost dat het bedrijf tussen de 2 en 3 miljoen aan belastingen en sociale bijdragen. “Mijnheer de staatssecretaris, kan dat een beetje minder”, vroeg ik Crombez Als we dan vervolgens iemand betrappen met 1 miljoen euro zwart geld in Luxemburg. En hij kan dat regulariseren aan 60.000 euro, dan zei ik hem ook of dat een bétje meer mocht zijn.” “Fraude is ook niet altijd noodzakelijk een kwestie van kwade wil in het bedrijfsleven. Er is dikwijls de economische druk van het personeel om toch wat overuren ‘in het zwart’ te kunnen doen. Net omdat onze belastingdruk zo hoog is.”

U hebt daar begrip voor? “Begrip is een groot woord, maar je moet prioriteiten stellen. Zoals met parkeerboetes. Ik heb geen begrip voor iemand die fout parkeert. Maar als de wet te streng is, mag ik dat ook zeggen. Aan de andere kant zag ik hoe anderen er goedkoop van af kwamen toen

“Bij Optima. Om alle gegevens te kopieren zijn we in de Aldi eerst nog extra harde schijven gaan kopen. Dat was toen 2,4 terabyte aan informatie. In volume is dat evenveel als de universiteitsbibliotheken van Gent en Leuven samen.”

Had u voldoende mankracht om dat te onderzoeken? “Neen, maar dat hoefde ook niet. Er zou nooit genoeg mankracht zijn om tienduizenden miljonairs te onderzoeken. Wij zijn ook niet boos op mensen met zwart geld in Luxemburg. Maar ons beleid moet er wel op gericht zijn dat er telkens een restitutie zou gebeuren. Ik heb altijd de lat gelegd, ergens tussen de 30 en 40 procent. Ik vind dat fair en zei tegen advocaten: “this is an offer you can’t refuse”. Het beleid van Didier Reynders en zijn opvolgers was er op gericht de lat veel langer te leggen, tussen 6 en 9 procent. Dat waren echte bradeerprijzen.”

Hebt u het gevoel dat u iets ‘bereikt’ hebt? “In 2009 vertelde ik aan Lars Bové, toen een beginnend journalist, dat de Belgische staat aan witwaspraktijken deed omdat de tarieven belachelijk laag waren. De volgende dag was mijn uitspraak voorpaginanieuws. Mijn baas verbleef op dat moment in zijn buitenverblijf. Hij is door Didier Reynders uit zijn bed gebeld: ‘Philipsen, wat is dat met die zot van Gent’? Ik heb toch een steen in de rivier verlegd. Het beleid is stilaan meer in mijn richting geëvolueerd.”

U hebt wel vijanden gemaakt “Ik heb niemand ooit als een vijand beschouwd. Anderen zagen mij soms wel als hun vijand.”

Karel De Gucht bijvoorbeeld? “Daar heb ik het al genoeg over gehad.”

Of Rik Daems, zo lees ik in uw boek… “Bij de verkoop van de Financietoren werd Daems genoemd onder de codenaam ‘the bird’. Ik mag daar over spreken want de Brusselse strafrechter, die zich over de fraude uitsprak, heeft de naam Rik Daems 6 of 7 keer vernoemd als medebetrokkene. Het parket had hem ondertussen al buiten vervolging gesteld. De rechter kon uiteindelijk alleen twee ‘stromannen’ veroordelen.” “De rechter heeft zijn naam uitgesproken omdat hij wellicht dacht: “Wat is dat hier voor klassenjustitie?” Twee klei-

Ik heb ook met bekende Belgen deals gesloten over fraude. Discretie is een onderdeel van de deal

ne gangsters in zijn rechtbank werden veroordeeld. De grootste gangster werd alleen een paar keer vernoemd in zijn vonnis.”

In dit land blijven de ‘grote vissen’ steeds buiten schot? “Zeer zeker. Daar gaat mijn boek over. Ik heb ook een aantal namen genoemd.”

In het dossier tegen Karel De Gucht trok hij uiteindelijk wel aan het langste eind. “Klopt. Ik wil De Gucht niet verdedigen, maar dat was eigenlijk een ‘kleinere zaak’. Het ging niet om fraude, het was meer een slimme manier om belastingen te omzeilen. Wanneer iemand in Italië een miljoen euro besteedt waarvan de herkomst onbekend is kan dat een ‘aanwijzing’ van fraude zijn. Dat is juridisch zo bevestigd en zo hebben we ‘in het verlies’ toch ook een stuk gelijk gekregen.”

Fraude in het bedrijfsleven is niet altijd een kwestie van kwade wil. Er is dikwijls de economische druk om toch wat overuren in het zwart te kunnen doen “Het Hof van Cassatie bevestigde dat het hebben van een vermogen in een ander land van de EU an sich geen aanwijzing van fraude is. Maar het wordt dat wel als de betrokkene hierover geen voldoend antwoord kan of wil geven. En dat is precies het verhaal. De inspecteur mocht de informatie die hij niet kreeg bij de bank gaan halen. Het bleek om een meerwaarde op aandelen te gaan. Dat is geen fraudeverhaal maar een fiscaaltechnische kwestie. Het Hof van Beroep in Gent heeft geoordeeld dat het vrijgesteld is.”

En daarmee eindigt het verhaal De Gucht op een sisser? “De Gucht is ook nog een boerderijtje of wijnbedrijf begonnen. Maar hij is een slechte boer want hij boekte verlies dat hij had afgetrokken van zijn Belgische aangifte. Wij vonden dat hij dat maar in Italië moest doen. En dat hebben we in eerste aanleg gewonnen. Dat komt nu voor het Hof van Beroep in Gent. Dat zou nog een kleine troostprijs kunnen zijn (lacht). Nu hebben we het uiteindelijk toch nog over De Gucht.”

Het regeringsvoorstel dat de fiscus vlotter toegang tot onze bankrekening biedt, is dat de aanzet naar een vermogenskadaster? “Ja. En voor mij mag dat ook. De belastingdruk op arbeid, onze loonlast, is te zwaar en al die informatie is ook gekend. Maar ik pleit zeker niet voor meer belastingen. Als je de be-

lastingdruk vermindert zullen mensen ook liever betalen.” “Bij Agalev waren we voor minder belastingen. En ook voor een verschuiving van belastingen op toegevoegde waarden naar negatieve waarden. Via accijnzen, milieuheffingen, CO2-taks, kilometerheffing.”

U hebt het in uw boek ook over Jean-Marie Dedecker? “In 2012 kende ik Jean-Marie Dedecker niet persoonlijk, maar hij was zeker geen grote fan van Karel De Gucht. Hij heeft altijd volgehouden dat hij de voorzittersverkiezingen van Open Vld gewonnen heeft, maar de telling verloren. Hij ontdekte een verhaal rond corruptie met overheidsgebouwen, onder meer meer bij het justitiegebouw van Veurne, waar De Gucht mogelijk iets mee te maken had. Een inspecteur van mijn dienst werkte al op dat dossier dus stuurde ik hem naar Dedecker om bijkomende informatie op te halen. Wij hebben dat dossier twee jaar onderzocht en ontrafelden een netwerk van meerwaardeconstructies, via het eiland Man.” “Dedecker dacht dat niemand zijn klacht ernstig nam en zette er een privé-detective op. De Gucht en zijn andere tegenstanders hebben hem daarmee politiek afgemaakt. De pers maakte buitenproportioneel veel kabaal en wat zeker niet correct is, is dat de procureur van Limburg zich daar mee heeft bemoeid. Hij liet de parlementaire onschendbaarheid van Dedecker opheffen en vervolgde hem. Jean-Marie Dedecker is natuurlijk vrijgesproken, maar het was wel uit met zijn LDD. Pas veel later is hij te weten gekomen dat wij al veel meer wisten dan die detective ooit kon vinden en dat het de staat ook nog 10 miljoen euro heeft opgebracht.” “Dat men het parket inschakelt om iemand zo aan de schandpaal te nagelen (zucht). Dan heb ik heel andere dossiers gezien hoor. Daaraan zie je hoe onevenwichtig justitie soms werkt. En de pers idem dito.”

De politieke invloeden in bepaalde gerechtelijke arrondissementen? “Dat is overal zo. Natuurlijk in Veurne minder dan in Gent en Antwerpen. Maar als je werkelijk bij de serieuze fraude terecht komt is het altijd politiek. Niet noodzakelijk het topniveau van de politiek, maar het netwerk van topfunctionarissen en kabinetschefs is te groot. Die worden ook wel eens procureur-generaal, zoals Erwin Dernicourt. (werkte op de beleidscel van minister van Justitie Koen Geens als adjunct-directeur coördinatie rechterlijke orde, nvdr). Of ze worden ook al wel eens zelf minister, zoals Koen Geens. Of ze worden voorzitter van Financien, zoals Hans D’Hondt. Wat toppolitici doen dat kan de burger nog beoordelen tijdens verkiezingen. Maar wat de laag eronder doet, daar heeft helaas niemand controle over.” KRISTOF LUYPAERT

Splits zelf de sociale zekerheid!

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

21 JANUARI 2021

FRANKRIJK

PORTUGAL

Presidentsverkiezingen Verkiezingen van 2022 in Portugal Pakt Macron Aanstaande zondag vindt in Portugal de eerste ronde van de presidentsverkiezingen plaats. Als we de peilingen mogen geloven, zal er van een tweede ronde geen sprake zijn, want zittend president Marcelo Rebelo de Sousa lijkt af te stevenen op een overwinning met zestig procent van de stemmen of zelfs meer.

Het valt niet vaak voor dat de Portugese politiek opduikt in onze media. Maar als Portugal dan toch eens vermeld wordt in de krant, dan vaak om positief te berichten over het beleid van de socialistische regering van António Costa (PS), gesteund door extreem-links. Er bestaat nochtans ook een rechterzijde in de Portugese politiek, die tot voor kort vrijwel volledig gedekt werd door de centrum-rechtse PSD. De partij zit in het Europees parlement in dezelfde EVP-groep als CD&V, maar heeft fracties die net zo goed bij RE (Open Vld) als ECR (N-VA) zouden kunnen aansluiten. Zittend president Marcelo Rebelo de Sousa is lid van de PSD, maar hoort als “sociaal christen” eerder tot de linkervleugel. Zijn eerste buitenlandse reis na zijn verkiezing in 2016 ging naar Va-

ticaanstad, voor een ontmoeting met paus Franciscus.

Sportcommentator Wie zal er als tweede eindigen? Lang zag het ernaar uit dat dat Ana Gomes zou worden, met ongeveer tien procent van de stemmen. Op papier is ze onafhankelijk, maar ze wordt gesteund door de PS van António Costa. De laatste peilingen geven echter aan dat er een kaper op de kust is: André Ventura. André Ventura is een voormalig jurist, professor en sportcommentator, die enkele jaren geleden CHEGA! oprichtte. De naam betekent “Genoeg!” in het Portugees, en de partij situeert zich duidelijk aan de rechterkant, met banden met de Europese ID-fractie waar ook Vlaams Belang toe behoort. In 2019 haalde de partij 1,3 procent van de stemmen bij de parlementsverkiezingen, en één zetel voor stichter André Ventura. Zondag strijdt hij dus voor de tweede plaats, nek aan nek met Ana Gomes, en is tien procent niet onmogelijk.

tweede mandaat?

Het is nog meer dan een jaar maar nu al heeft politiek Parijs het enkel over de presidentsverkiezingen van 2022. Emmanuel Macron lijkt op weg naar een tweede mandaat. Omdat er geen echte valabele rivaal lijkt te zijn.

FILIP VAN LAENEN

DUITSLAND

Armin Laschet nieuwe voorzitter van de CDU Over de verkiezing van Armin Laschet tot voorzitter van de Duitse CDU valt een en ander te zeggen. Rik Van Cauwelaert in De Tijd schat het correct in: “De Duitse christendemocraten kiezen niet alleen een nieuwe voorzitter, maar ook een mogelijke opvolger voor bondskanselier Angela Merkel. De keuze van de CDU’ers wordt bepalend voor de tanende christendemocratie in de rest van Europa. En voor de toekomst van de EU”

Keuze van establishment Armin Laschet, de huidige sterke man in de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen, wordt het dus, waarmee overduidelijk het CDU-establishment haar keuze heeft doorgedrukt. Het zal bij de Duitse christendemocratische partij niet anders zijn dan bij veel andere West-Europese partijen: de basis is veel rechtser dan de top. Laschet diende zich expressis verbis aan als man die de continuïteit van het beleid van Merkel demonstratief onderstreepte. Friedrich Merz diende zich aan conservatieve tegenkandidaat, en wilde conservatieve kiezers die naar de rechtse AfD waren verhuisd, terug naar de christendemocratische schaapsstal halen.

FDP en AfD winnen

Het resultaat van dit alles? Armin Laschet is nu partijvoorzitter van de CDU, een partij die het met ruim 35 procent van de stemmers in West-Europa vrij goed doet. Met Laschet aan het stuur wordt de nu al voorspelde nieuwe centrumlinkse coalitie van CDU en Grüne stilaan in de steigers gezet. De vraag is alleen of de Duitse kiezers ook zo warm lopen voor deze coalitie. De verkiezing van Laschet biedt kansen voor de liberale FDP, zowel inhoudelijk als op persoonlijk vlak. Door het falen van Merz, die op economisch vlak liberale accenten wilde leggen, verdwijnt de laatste econoom met liberale standpunten van het CDU-toneel. Tenzij Friedrich Merz wordt opgevist als de volgende minister van Economie in de regering. Wie ook best tevreden mag zijn met de CDU-keuze voor Laschet, is de rechtse oppositiepartij AfD. Potentiële AfD-kiezers zullen niet door Laschet aan boord worden gehouden, met Merz was dat anders geweest.

Wordt Armin Laschet de architect van een coalitie van CDU en Grünen?

PIET VAN NIEUWVLIET

Maart 2021 wordt een belangrijke maand voor de Franse politiek. Dan vinden immers de regionale verkiezingen plaats. In dertien regio’s worden raden verkozen met al bij al beperkte bevoegdheden. In het jakobijnse Frankrijk blijft Parijs dominant. Maar de regionale verkiezingen zijn een belangrijke politiek-electorale graadmeter. De cruciale vraag wordt: hoe goed doet La République en Marche (LREM), de partij van president Emmanuel Macron het? De gemeenteraadsverkiezingen van 2020 waren een ontgoocheling voor LREM. Het in de steden globalistisch progressieve en op het platteland liberaal-burgerlijke electoraat van de president koos de ene keer voor de conservatieve Les Républicaines, de andere keer voor de groenen. Het bewijs dat het macronisme niet verankerd is in de Franse politiek.

Geloofwaardige rivalen Wat als LREM opnieuw in het zand bijt? Betekent dit mogelijk dat Emmanuel Macron verzaakt aan een tweede mandaat als staatshoofd? Dat is niet zeker. Presidentsverkiezingen zijn geen parlementsverkiezingen of regionale verkiezingen. Het gaat om een persoon. Maar een kandidaat die een zwakke partij achter zich heeft, moet zich zorgen maken. Zeker als in één van de regio’s een mogelijke concurrent goed scoort. Alle ogen zullen gericht zijn op de regio Hauts-de-France met de Nord, Pasde-Calais, de Somme, de Oise en de Aisne als departementen. Een overwinning voor voorzitter Xavier Bertrand, ex-Les Républicains, zou Macron onder druk zetten. Bertrand profileert zich als een alternatief met een anti-Parijs en provinciaals imago. Hij zou een interessantere kandidaat zijn om stemmen weg te halen van Marine Le Pen (Rassemblement National) die volgens veel Fransen altijd te kort zal komen in de eindstrijd. Bertrand of Le Pen lijken de enige geloofwaardige rivalen voor Macron. Zelf heeft hij in 2017 gewonnen op een centrumlinks programma om later een centrum of centrumrechts beleid te voeren. Dat zal in de aanloop naar 2022 niet anders zijn. De linkerzijde lijkt er niet in te slagen

een echte rivaal naar voor te schuiven. Ja, Anne Hidalgo, de rode minister van Parijs die eigenlijk met de steun van de groenen nog op post zit. Zij heeft de steun van de grootstedelijke elite, maar dat is tegelijk een nadeel. Links ligt op nationaal vlak in de touwen. Een deel van de kiezers uit het volkse electoraat dat vroeger op de communisten stemde zit nu bij het Rassemblement National.

Winnen zonder cohabitation Indien Macron herverkozen wordt, dan is het pas de derde keer in de geschiedenis van de Vijfde Republiek. De Gaulle was in 1965 kandidaat voor een nieuw mandaat, maar werd in 1958 president via een systeem dat geen rechtstreekse verkiezing kende. François Mitterrand en Jacques Chirac zijn de enigen die in respectievelijk 1988 en 2002 werden herverkozen. Dat was paradoxaal genoeg te danken aan een aantal jaren van cohabitation met een regering en eerste minister van een andere partij. Dat zorgde ervoor dat ze de eerste minister - zowel als Chirac en Lionel Jospin - die zich kandidaat stelde, konden afschilderen als ruziemakers die de eenheid van de Fransen in gevaar brachten. Dat gaf de uittredende president een bonus. Die was er niet voor Sarkozy in 2012, en François Hollande was in 2017 niet eens kandidaat. Zij verloren de verkiezingen. De Fransen willen graag vernieuwing - wat dat ook wil zeggen - en dus heeft een uittredende president het altijd moeilijk. Het zou dus een straffe stoot zijn dat Macron opnieuw een mandaat krijgt zonder met de tegenstander te hebben moeten regeren. Maar zoals gezegd, de figuur van Marine Le Pen als rivaal speelt in zijn voordeel. Net als het feit dat hij relatief jong is in de politiek en zich inhoudelijk als een kameleon kan gedragen. Macron mag echter niet denken dat de buit al binnen is. Een half jaar voor de verkiezingen van 1981 stond uittredend president Valéry Giscard d’Estaing nog voor in de peilingen ten opzichte van François Mitterrand. Toch moest hij in het zand bijten bij de stembusslag van 10 mei 1981. SALAN

Buitenland

21 JANUARI 2021

TURKIJE - PAKISTAN

Verdrag tegen ‘islamofobie’ Turkije en Pakistan hebben een verdrag ondertekend voor een gezamenlijke strijd tegen ‘islamofobie’. Er zijn al eerder zo’n verdragen geweest, ook met Maleisië, maar dit gaat veel verder. Nu zijn er ook afspraken gemaakt over economische samenwerking, culturele uitwisseling en investeringen. Na de ondertekening van het akkoord bedankte de Turkse minister van Buitenlandse Zaken de Pakistanen ook voor hun steun aan Azerbeidzjan in de recente oorlog tegen Armenië. Bovendien werd in de wandelgangen ook gepraat over militaire samenwerking. Als de Europese politieke kaste niet doof en blind was voor de islamitische realiteit, dan zou dat een golf van verontrusting veroorzaken. De Pakistanen hebben destijds atoomwapens ontwikkeld, onder de neus van de inspecteurs van het Internationaal Agentschap voor Nucleaire Energie (IAEA) en zogezegd in het kader van het ‘vreedzaam gebruik’ van kernenergie. Ze werkten daarbij nauw samen met China, Noord-Korea, Libië, Iran en… België. Inderdaad, Abdul Qadeer Khan, de “vader van de Pakistaanse atoombom” studeerde in Leuven. Dat is geschiedenis. Maar wat vandaag belangrijk is: Pakistan heeft de technologie voor de

productie van kernwapens en Erdogan wil die zielsgraag ook hebben. Als die twee “militair gaan samenwerken”…

“Eén strijd!” Als we het geblaat van Erdogan en de Pakistaanse president Khan over ‘islamofobie’ inhoudelijk analyseren en het politiek correcte vernislaagje eraf krabben, dan komen we tot de kern van de zaak: zij willen dat de islamitische wetten tegen godslastering en ‘belediging’ van Mohammed ook toegepast kunnen worden op niet-islamitische landen, regeringen en individuen. Van Quickenborne is overigens al bezig een wetsontwerp in die zin op te stellen. De meeste linkse politici, en ook veel westerse regeringen, zitten helemaal op dezelfde golflengte. Alleen formuleren zij het anders. Kort samengevat: “Kritiek leidt tot haat, haat leidt tot geweld, dus… Verbied alle kritiek!” Alleen vinden zij natuurlijk dat zijzelf en de moslims wél kritiek en haat mogen spuien. Helaas hebben al

Turkije en Pakistan vinden elkaar in de strijd tegen de ‘islamofobie’. Op de foto de eerste gebedsdag nadat Erdogan van de Hagia Sophia - ooit een christelijke kathedraal en door de seculiere Atatürk tot Museum omgevormd - vorig jaar een Moskee maakte.

die grote en kleine “would be”-tirannen met hun totalitair pleidooi voor censuur heel machtige inter-

DIPLOMATIEKE VALIES

De pragmatische lokroep voor Londen

nationale bondgenoten, gaande van de Organisatie van Islamitische Staten over de Verenigde Naties, de grote mediaconcerns en de internetgiganten die de sociale media controleren. Zuckerberg en Erdogan! Van Quickenborne, Hamas en Khan! Eén strijd!

Moordenaars eisen censuur Turkije en Pakistan zijn genocidaire staten. Anders dan de Duitsers hebben ze nooit afstand genomen van hun genocides. Ze hebben nooit schuld bekend of berouw getoond. Als het om de Armeense genocide gaat, zijn de Turken collectief negationistisch. De weinige intellectuelen die daar tegen durfden ingaan, werden monddood gemaakt of vermoord. Tijdens de inval van de Azeri’s in Nagorny Karabach waren er Turken die openlijk pleitten voor het uitroeien van alle Armeniërs. Stel u voor dat een Duits politicus zoiets over de Joden zegde… Het is ondenkbaar. De enigen die dat openlijk mogen rondbazuinen,

zijn de moslims. Pakistan heeft zijn onafhankelijkheid in 1949 gevierd met een reeks enthousiaste massamoorden op de hindoeminderheid, met tienduizenden verkrachtingen en het platbranden van volledige hindoewijken. Er zijn nog slechts heel kleine minderheden van christenen en hindoes overgebleven, die voortdurend het slachtoffer zijn van discriminaties, ontvoeringen en verkrachtingen, bomaanslagen en schijnprocessen wegens “belediging van de islam”. Pakistan traint terreurgroepen die aanslagen plegen in India. Erdogan en Khan kijken niet op een paar duizend doden meer of minder. Hun veiligheidsdiensten folteren en moorden. Maar met een ongelooflijk cynisme komen ze dan van ons eisen dat we critici en cartoontekenaars zouden vervolgen wegens “belediging van de islam.” En dan zijn er in het Westen nog nuttige idioten die die moordenaars hun zin willen geven met wetten tegen godslastering… PAUL BÄUMER

SCHOTLAND

Boris Johnson: na de Brexit de pragmatiek

De post-Brexit realiteit plaatst Downing Street voor een grote verantwoordelijkheid. Het land moet zich positioneren, zichzelf haast heruitvinden, wat een traject met valkuilen is. Pragmatisch de troeven uitspelen, zonder zich te laten meeslepen in een buitenissig globaal verhaal is het advies dat uit academische hoek komt. Kenmerkend voor de Britse premier Johnson is dat hij meer door pragmatisme dan principes gedreven wordt, ook al wordt dat soms andersom verpakt. Feiten zijn echter wat ze zijn. Scherper dan de EU nam Londen de behandeling van de Oeigoeren in China op de korrel. Eerder was er voor Hong Kong het perspectief van Brits staatsburgerschap als alternatief voor het juk van Peking. Net zoals Huawei als partner voor het 5G netwerk van de baan is. Dat Johnson nog niet zo lang geleden als een onversneden ‘sinofiel’ bekend stond maakt de u-bocht opmerkelijker. Het zegt al iets over de toekomst die de Britten voor zichzelf zien.

Focus op Azië Eind deze maand is er een

bezoek aan Indië. Eerder al zal het Brits vliegdekschip zijn opwachting maken in de regio om samen met Amerikaans en Japanse collega's een 'freedom of navigation'-missie uit te voeren. Het groeiend belang van Azië is een trend die al even bezig is. Hier stemt Londen zich op af, weliswaar met inkapseling van China, en met een discours dat haast de indruk wekt dat het land nog steeds zowat één vierde van de planeet onder zijn hoede had. En misschien is net dat laatste een risico.

Academisch advies Sinds het Brexit-referendum koketteert Johnson graag met de term 'global Britain'. Gedaan met de EU en haar restricties, voortaan zou Londen de vrijhandel met grote 'V' omarmen.

Ambitie is mooi, hier dreigen ze hun hand te verspelen. In een recent onderzoek van de denktank Chatham House wordt een en ander in proportie gebracht. Het best kan het land een rol van makelaar en bemiddelaar ambiëren dan de utopische status van wereldmacht. Niet te eenzijdig de Amerikaanse kaart trekken en blijven investeren in de relaties met de EU. Het land moet partners vinden, maar mag er zich niet te dicht tegen aanschurken. Het woord pragmatisme wordt op de 72 pagina's van het document slechts sporadisch gebruikt, maar het werkstuk is er wel één groot pleidooi voor. En is dat niet het handelsmerk van de genaamde Alexander Boris de Pfeffel Johnson, bewoner van Downing Street 10? MICHAËL VANDAMME

Zwanenzang van het Gaelic? Volgens de Schotse minister van Financiën, Kate Forbes (SNP), is de Schotse variant van het Gaelic op sterven na dood. Ze wenst financiële middelen vrij te maken om het gebruik van het Gaelic thuis te bevorderen en wil vooral bepaalde lokale gemeenschappen ondersteunen in het gebruik van deze Keltische taal. Verschillende groepen die momenteel campagne voeren om de taal te redden, pleiten integendeel wel voor aparte sociale woningbouw, en zelfs ganse wijken die voorbehouden zouden moeten kunnen worden voor Gaelic-gebruikers, waarbij ze verwijzen naar soortgelijke initiatieven om het Gaelic in Ierland te redden.

Lijst bedreigde talen De minister en de actiegroepen worden gesteund door een recente studie van de Schotse Universiteit van de Highlands en de Schot-

se eilanden, waaruit blijkt dat het sociaal gebruik van de taal op het punt staat volledig te verschrompelen. De UNESCO plaatste het Schotse Gaelic intussen op de lijst van bedreigde talen. Een recente studie door het wetenschappelijk instituut voor de taal van de Universiteit van de Highlands en de Schotse eilanden gaf aan dat slechts 11.000 Schotten, de overgrote meerderheid ouder dan 50 jaar, de taal nog spreekt. In 2018 investeerde de Schots-nationalistische regering 27 miljoen pond in de verdediging van de taal, maar critici wijzen erop dat de linkse Schotse regering blijkbaar meer aandacht heeft voor allerlei links-progressieve eisen (verdediging van migranten, verdediging van de genderneutraliteit, etc.) dan voor de Schotse taal: het budget voor de verdediging van het Gaelic nam na 2018 systematisch af. PIET VAN NIEUWVLIET

21 JANUARI 2021

De complexiteit van een thema als Taiwan kan afstotend werken voor sommigen, maar bij mensen als Werner Somers is het net andersom. Zopas nog verdedigde hij met glans een doctoraat over het onderwerp. Is Taiwan een soevereine staat of vormt het een onderdeel van China? Werner Somers geeft het antwoord.

“Taiwan is Chineser dan de Volksrepubliek” Alvorens dieper in te gaan op de inhoudelijke kant: vanwaar die belangstelling voor het 'probleem' Taiwan? “Mensen vragen me dat vaak en, eerlijk gezegd, voor mij is dat vrij moeilijk om te reconstrueren. Ik studeerde rechten aan de Open Universiteit in Nederland, waarbij ik me specialiseerde in Internationaal en Europees Recht. Over het onderwerp had ik wel al wat gelezen. Ik werd er tijdens mijn jaren als wetenschappelijk medewerker in de Kamer al mee geconfronteerd toen de jaarlijkse vaudeville opgevoerd werd rond de vraag of Taiwan als waarnemer aan de vergaderingen van de Wereldgezondheidsorganisatie kon deelnemen. Hoe dan ook, ik schreef er mijn masterscriptie over. Die viel blijkbaar goed in smaak, want professor Sap – een van mijn twee promotoren – vroeg me of ik geen zin had op dit onderwerp te doctoreren, promoveren dus zoals men dat in Nederland noemt. Ik liet er wat tijd overheen gaan. Evident is dit niet, zeker in combinatie met een drukke baan en een gezin. Punt is dat ik eind 2015 de knoop doorhakte en aan de slag ging.”

STAAT OF GEEN STAAT? De tweede titel van uw boek is veelzeggend: uw benadering is juridisch. Wat is de belangrijkste conclusie van uw onderzoek? “Dé cruciale vraag waarover ik me boog is of Taiwan effectief als een soevereine staat dan wel als een onderdeel van de Volksrepubliek moet worden beschouwd. Kort samengevat is het voor mij een uitgemaakte zaak dat Taiwan wel degelijk een onafhankelijke republiek is die staatkundig los moet worden gezien van de Volksrepubliek op het vasteland. Men kan niet ontkennen dat Taiwan – of de Republiek China zoals de officiële naam luidt – voldoet aan alle volkenrechtelijke criteria om een staat te zijn. Er is een duidelijk afgebakend grondgebied, soevereine gezagsuitoefening en dergelijke meer.” “Dat er een aparte Taiwanese staat is naast de Volksrepubliek China, wordt echter vaak ontkend met als argument dat de Republiek China op Taiwan niet de wil heeft om een staat te zijn, maar zichzelf opvat als de regering van de Chinese staat, die Taiwan én het Chinese vasteland zou omvatten. Een dergelijk subjectief criterium wordt alleen gehanteerd als het om Taiwan gaat. Ik heb proberen aan te tonen dat dit argument geen steek houdt. Gelet op de objectieve volkenrechtelijke criteria voor statelijkheid heeft de internationale gemeenschap geen reden om Taiwan niet te erkennen, maar het criterium van de ‘wil tot statelijkheid’ moet de gewenste uitkomst opleveren: Taiwan maakt deel uit van China. Op die manier wordt

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

de uitsluiting van Taiwan gerechtvaardigd en wordt verhuld dat men eigenlijk gewoon buigt voor het dictaat van de Chinese Communistische Partij.”

Is het niet wat ondankbaar om net voor een juridische analyse te gaan voor een probleem dat door en door politiek is? Hoe zwaar weegt het volkenrechtelijke door? “Het is natuurlijk een politiek probleem waar tal van strategische en ook militaire elementen een rol spelen, alleen is het juridische van belang omdat men het wil gebruiken en misbruiken om tot een conclusie te komen die al bij voorbaat vastligt. De juridische achtergrond is belangrijk om een feitelijk optreden te kaderen. Stel nu dat Peking besluit over te gaan tot een militaire invasie, dan schendt ze de grenzen van een soevereine staat. Verdedigt men de stelling dat het hier eigenlijk over één land gaat, zij het met een complexe verhouding tussen twee politieke systemen, dan is zo’n invasie geen inval, maar de regeling van een interne kwestie. Een beetje zoals Frankrijk lang volgehouden heeft dat de oorlog in Algerije eigenlijk geen oorlog was, maar een politie-operatie om de orde te herstellen in enkele rumoerige departementen.”

Hoe waarschijnlijk is trouwens een militaire escalatie tussen China en Taiwan?

Welke internationale steun geniet Taiwan trouwens? Slechts een handvol landen hebben het land erkend… Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize)

“Op zich is dat niet zo verwonderlijk. China staat voor een zesde van de wereldbevolking,

WERNER SOMERS

expert in de kwestie Taiwan Werner Somers (1974) mag zich dan al doctor in de rechten noemen, zijn eerste academische stappen zette hij in een heel andere richting. “Eigenlijk twijfelde ik op 18-jarige leeftijd tussen vier richtingen: rechten, scheikunde, criminologie en Germaanse talen, gewoonweg omdat al die zaken me interesseerden. Het werd uiteindelijk Germaanse met talencombinatie Duits-Zweeds. Binnen de Lage Landen kon je Zweeds slechts op twee plaatsen studeren: Groningen en Gent, wat het dus werd.” Hij werkte jaren als wetenschappelijk medewerker in de Kamer en werd in 2014 jurist-vertaler bij het Hof van Justitie in Luxemburg. Naast werk en gezin bleef hij ook studeren. Rechten, zoals bekend, maar er kwamen ook Deens, Italiaans en nu Pools bij.

Taiwan-kwestie op niet-vreedzame wijze zou willen regelen, de president het Congres moet inlichten en dat zij samen moeten zoeken naar een passende reactie. Het kan gaan om economische sancties, maar ook een militaire interventie behoort tot de mogelijkheden, ook al is dit lang niet zeker.”

MILITAIRE WAAGHALZERIJ

“Zeg nooit nooit, maar er zijn toch wel objectieve elementen die Peking zouden moeten aanzetten tot een zekere voorzichtigheid. China kan Taiwan natuurlijk platbombarderen, dat is een theoretische optie. Maar een invasie en de verwerving van duurzame controle over het eiland liggen minder voor de hand. De afstand tussen beide kusten bedraag 150 kilometer. China heeft te weinig transportcapaciteit om een grote troepenmacht naar Taiwan te brengen. Bovendien zou nog een aanzienlijk deel van de vloot tot zinken kunnen worden gebracht, want Taiwan zal echt niet lijdzaam toekijken. De Taiwanese kust is ook vrij onherbergzaam, waardoor het aantal plaatsen dat zich leent voor een grootschalige landing eerder beperkt is; een enorm voordeel voor wie verdedigen moet.” “Maar misschien wel de belangrijkste reden voor China om deze militaire piste niet te volgen is de schade die het zou oplopen op internationaal vlak, zeker al op economisch vlak. Laten we ook niet vergeten dat China zo’n 15 buurlanden heeft en met sommige is de relatie vrij slecht. Met India bijvoorbeeld. Het krijgt weinig aandacht in de westerse pers, maar regelmatig komt het tot schermutselingen. Wat zou er kunnen gebeuren als een aanzienlijk deel van het leger van de Volksrepubliek in een Taiwanese uitputtingsslag verwikkeld raakt?”

Doctor

Hoe kijkt de bevolking in Taiwan zelf eigenlijk naar die grote buur? 1,4 miljard inwoners en enorme economische kansen. Dit vertaalt zich uiteraard in vrij pragmatische keuzes. Peking hanteert immers een eigen versie van de Hallsteindoctrine, genoemd naar de naoorlogse CDU-politicus die van mening was dat de prille Bondsrepubliek geen diplomatieke betrekkingen mocht onderhouden met landen die ook de DDR erkenden. In de Chinese variant kan je DDR vervangen door Taiwan. Vandaag zijn er nog maar een vijftiental staten, vooral Latijns-Amerikaanse landen en enkele ministaten zoals Vaticaanstad, die Taiwan erkennen. Alleen al de afgelopen vijf jaar haakten zeven landen af.”

“Verschillende stromingen moeten onderscheiden worden. Ook hier zie je een pragmatisme tegenover een meer principiële houding, wat – met enige nuance – ook een politieke breuklijn is binnen de Taiwanese politiek. Uit een recente peiling blijkt dat veel mensen zich politiek Taiwanees voelen, maar etnisch en cultureel Chinees. Het is geen overdrijving te zeggen dat Taiwan cultureel meer Chinees is dan de Volksrepubliek, waar het communistische regime van alles op cultureel en religieus vlak uitgespookt heeft.” MICHAËL VANDAMME

ROL VS Er is de laatste tijd geregeld sprake over het belang van een alliantie die een tegengewicht kan vormen tegen de Chinese expansie? Welke plaats neemt Taiwan hier in? “De Taiwanese rol is erg belangrijk, aangezien het tot die eerste eilandengordel rond China behoort. Als China de hand legt op Taiwan, zijn ook landen als Zuid-Korea, Japan of de Filipijnen niet meer veilig. Interessant zijn in dit verband de Amerikaanse garanties voor Taiwan. Toen Jimmy Carter en Henry Kissinger eind jaren 1970 hun bekende China-politiek uitwerkten en partij kozen voor Peking, met als gevolg de ‘derecognition’ van Taiwan, viel dat niet bij iedereen in goede aarde en wat tegengewicht bleek nodig te zijn. Dat leidde in april 1979 tot de Taiwan Relations Act. Concreet houdt dit in dat wanneer iemand de

Skyline van Skinny, district in Tapei, hoofdstad van Taiwan

Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

Het doctoraat van Werner Somers werd ook in boekvorm uitgegeven. Het boek is verschenen bij Wolf Publishers: ISBN 978-94-6240-640-7 (zachte kaft, 45 EUR) en ISBN 97894-6240-641-4 (harde kaft, 65 EUR). Bestellen kan eventueel ook via de auteur: wernersomers@hotmail.com.

Onderzoek

21 JANUARI 2021

Affaire Melikan Kucam

Theo Francken zwaar onder vuur, maar N-VA-kopstukken blijven hem steunen

Verschillende N-VApartijprominenten blijven oud-staatssecretaris Theo Francken steunen, ondanks de ophef die de jongste dagen ontstond naar aanleiding van de affaireKucam.

Voormalig Mechels N-VA-gemeenteraadslid Melikam Kucam werd op 12 januari 2021 veroordeeld tot 8 jaar cel voor mensensmokkel, passieve corruptie, afpersing en bendevorming. Kucam was een van de tussenpersonen – naast organisaties als Sant’Egidio – die christenen uit het Midden-Oosten aanleverden aan het kabinet van toenmalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Francken, om in aanmerking te komen voor humanitaire visa. Volgens de correctionele rechtbank van Mechelen vroeg Kucam grof geld aan de vluchtelingen om die op de visumlijst te zetten. Kucam wiens advocaten volop voor de vrijspraak gingen gaat nu in beroep en de zaak zal opnieuw behandeld worden voor het Hof van Beroep. Voor de goede orde: Francken, noch het kabinet worden strafrechtelijk iets ten laste gelegd, maar vooral zijn politieke verantwoordelijkheid werd benadrukt.

Timing mogelijk niet toevallig In de kranten Het Nieuwsblad en De Standaard verschenen uitgebreide fragmenten uit gerechtelijke documenten, onder meer uit het verhoor van Theo Francken (N-VA) en uit telefoontaps. De Standaard pakte uit met de titel “Genegeerde dreigmails en concrete tips van betrouwbare (ex-)partijgenoten, kennis van door Kucam gevraagde borgsommen en onwaarheden in het parlement”. Het parket van Antwerpen bevestigde maandag dat het opsporingsonderzoek is gestart naar de perslekken uit een gerechtelijk dossier. “Het lijkt inderdaad dat hier sprake kan zijn van een misdrijf. Daarom heeft het parket een onderzoek geopend”, zegt woordvoerder van het parket Kristof Aerts. Enkele kranten voerden de politieke druk op Francken dag na dag op. De N-VA’er reageerde al dat hij ontslag zou hebben genomen mocht hij nog in functie geweest zijn. “Met geheven hoofd”, klinkt het. Strafrechtelijk kan noch Francken, noch zijn kabinet echter iets ten laste worden gelegd. Men vroeg zich desalniettemin af of hij nog parlementslid of burgemeester kon blijven. Toeval of niet, de timing van de perslekken loopt parallel met de aanloop naar de interne bestuursverkiezingen bij N-VA die begin februari onder meer twee nieuwe ondervoorzit-

ters kiest. Francken is daarvoor, samen met onder meer Kamerlid Valerie Van Peel een van de gedoodverfde kandidaten.

Verschillende toppers blijven Francken steunen Ondanks berichtgeving in Knack, dat de interne steun van Francken zou afkalven binnen de N-VA en dat slechts weinigen binnen partij openlijk wensen te reageren, blijken verschillende partijprominenten niet verlegen om hun vertrouwen in Francken uit te spreken. Zo bevestigen Sander Loones, Koen Metsu, Darya Safai, Michael Freilich en Karl Vanlouwe aan onze redactie allen hun steun aan het partijkopstuk. "Als staatssecretaris koos Theo ervoor vervolgde christenen te redden, dát is de essentie”, zegt Kamerlid en oud-minister van Defensie Loones. Hij neemt afstand van de “de daden van Kucam” die hij “verwerpelijk en onvergeeflijk” noemt, maar wijst er op dat “de reddingsoperatie al volledig was afgerond toen de eerste vragen over de heer Kucam naar boven kwamen”. Hij benadrukt tenslotte dat noch Francken, noch het kabinet vervolgd of veroordeeld werden. “Blijkbaar kunnen sommigen zich niet neerleggen bij die uitspraak en willen zij alsnog een proces tegen Theo voeren in het parlement en in de media. Waar is het respect voor de rechtspraak? De échte rechter heeft gesproken, de politieke en mediarechters lijken daaraan voorbij te gaan”, besluit Loones. “Wie niets doet kan ook nooit een fout maken. Ik heb nog steeds het volste vertrouwen in Theo, zowel in zijn politieke capaciteiten, in zijn leiderschap en daarnaast ook gewoon als mens met een bijzonder warm hart”, zegt Kamerlid Michael Freilich. Ook Kamerlid en burgemeester van Edegem Koen Metsu blijft Francken naar eigen zeggen “onvoorwaardelijk” steunen. Vlaams Parlementslid Karl Vanlouwe meldt dat “Theo mijn steun voor de volle honderd procent heeft”.

“Hij probeerde vanuit zijn functie iets te betekenen wanneer het gaat over het redden van levens en het vermijden van de verkoop van onschuldige vrouwen en meisjes als seksslavinnen”, klinkt het. Ook Safai behoudt naar eigen zeggen het volle vertrouwen in Francken: “De geloofwaardigheid van Theo Francken staat niet ter discussie binnen de partij.”

Karl Vanlouwe

Biden volgt Trump op

Het waren maar ‘relletjes’ U herinnert zich ongetwijfeld de beelden vorige woensdag na de manifestatie voor de overleden Ibrahima Barrie in Sint-Joost-ten-Node en Schaarbeek. Bij de rellen raakten uiteindelijk zo’n 15 agenten gewond en werden 9 politiewagens beschadigd. Het politiekantoor aan het Liedtsplein in Schaarbeek werd in brand gestoken. Elders werden beschadigingen aangebracht aan bushokjes, straatmeubilair, afvalcontainers, geparkeerde wagens en etalages. Dát gebeurde er allemaal op woensdag. En wat lezen we twee dagen later op De Standaard online: “Na afloop kwam het tot relletjes waarbij een honderdtal mensen betrokken waren.” U leest het goed, volgens DS waren het maar ‘relletjes’. Niet alleen minimaliseert De

Sander Loones

Kamerlid Darya Safai, zelf van Perzische origine, zegt dat ze het doel om religieuze minderheden uit de klauwen van IS te redden blijft steunen: “Ik blijf het doel dat Theo Francken beoogde steunen toen hij mensen uit de klauwen van IS wou redden. Vele Yezidi en Christenen hadden onze hulp nodig.”

MEDIA

Na afloop van de ‘wake’ kwam het tot incidenten tussen ‘jongeren’ en de politie. In de media kwamen politieagenten getuigen met welk geweld ze te maken kregen. “Alles gaat zo snel. Ik zie rechts van mij een collega die een verkeersbord tegen zich krijgt, nog een collega die een grote steen tegen zich krijgt. Ik draai me naar links en zie Kelly iets tegen zich krijgen. Ik wil me invoegen, om langs elkaar te gaan staan, maar ik krijg de kans niet omdat er stenen vliegen. Die zijn hier niet voor de boel af te breken, die zijn hier om ons gewoon letterlijk te lynchen”, vertelt een agente in Het Laatste Nieuws.

Darya Safai

Standaard de aard van de incidenten, ook de vermelding “een honderdtal” strookt niet met de werkelijkheid, want de politie pakte 116 jongeren op en is nog op zoek naar tientallen anderen. Tja. KARL VAN CAMP

ICQC 2018-20

14 Cultuur FILM

Disenchantment "Disenchantment" is de jongste tekenfilmreeks van Matt Groening, de bedenker van "The Simpsons", en speelt zich in een sprookjeswereld. Het derde seizoen verscheen vorige week op Netflix.

21 JANUARI 2021

CULTUUR

De wereld van binnenuit Het SMAK in Gent verzamelde tekeningen die de lockdown verbeelden, Hangar in Brussel deed hetzelfde met foto’s. In Gent resulteert dit in een intieme expo, in Brussel vult de tentoonstelling een gigantische ruimte. Het SMAK lanceerde vorige lente, tijdens de eerste lockdown, een oproep om tekeningen in te sturen. Iedereen kon deelnemen. Het museum ontving meer dan vierhonderd tekeningen: van eenvoudige krabbels en kindertekeningen tot echte kunstwerken. Er waren inzendingen van professionele kunstenaars en van mensen die in deze vreemde tijd de kleurpotloden en viltstiften hebben herontdekt. Tekenen is blijkbaar een eenvoudige handeling om los te komen van de constante stroom aan pessimistische berichten, een snelle weg om wat men voelt te verwerken en uit te drukken. Tekenen is een afleiding van zorgen en gepieker, brengt rust en kan ook een vlucht uit de realiteit zijn. Blijkbaar waren mensen het beu hele dagen voor het computerscherm te zitten en grepen ze terug naar potlood en papier. Of begonnen ze te tekenen, louter om de tijd te doden? Het zijn alleszins vierhonderd boeiende en zeer verscheiden indrukken die nu samengebracht zijn in een intieme presentatie in het “SMAK Beweegt”-paviljoen.

Fantasie en leegte Matt Groening is een van de meest bekende en gevierde tekenfilmmakers van het moment. Zijn The Simpsons is niet alleen de langst lopende Amerikaanse tekenfilm- of komedieserie, maar de langst lopende televisieserie aller tijden. Of je de humor en de avonturen van de familie Simpson nu kan pruimen of niet, iedereen heeft er op zijn minst wel ooit van gehoord of weet ze te herkennen. In 1999 kwam Groening met zijn tweede grote reeks op de proppen. "Futurama" stak de draak met – en was tegelijkertijd een liefdevol eerbetoon aan – het sciencefictiongenre. De reeks werd nooit zo immens populair als The Simpsons, maar werd wel lovend onthaald en kreeg een schare bijzonder trouwe fans.

The Simpsons, Futurama en Disenchantment’ Na The Simpsons en Futurama pakte Groening in 2018 uit met Disenchantment op Netflix. Na de sciencefiction geparodieerd te hebben en na het immense succes van reeksen als Game of Thrones, was het fantasy-genre ditmaal aan de beurt. Disenchantment speelt zich af in het middeleeuws aandoende fantasiekoninkrijk van Dreamland en volgt de avonturen van de rebelse en alcoholistische prinses Bean en haar kompanen: de elf Elfo – die een oogje op de prinses heeft – en haar demon Luci – die vaak verward wordt met een kat. Disenchantment is getekend in dezelfde herkenbare tekenstijl als Futurama en The Simpsons. Naast Groening zelf werkte een heel leger aan bekende The Simpsons-veteranen mee aan de reeks, zoals onder meer schrijver Josh Weinstein en producent David X. Cohen. Ook twee van de bekendste The Simpsons- en Futurama-stemacteurs zijn van de partij: Billy West en John DiMaggio. Net als de tekenstijl is ook de humor typisch Groening, vol woordgrapjes, verwijzingen op de achtergrond en ‘inside jokes’ – al lijkt deze humor wat minder geslaagd dan in The Simpsons of Futurama. Disenchantment valt tussen beide series nog het best te vergelijken met die laatste reeks. Weinig televisiereeksen of films ontsnappen tegenwoordig aan het ‘woke’-virus en Disenchantment is helaas geen uitzondering. Al valt het gelukkig nog wel mee in vergelijking met andere televisieseries, toch flitst er om de zoveel tijd een geforceerd aanvoelende grap voorbij die verwijst naar seksisme of racisme.

Ook het PhotoBrusselsfestival verzamelde inzendingen die geïnspireerd zijn door de lockdown. Het fotofestival, dat dit jaar zijn eerste lustrum viert, is een initiatief van privégalerie Hangar in Elsene. Vijfhonderd fotografen en videokunstenaars vanuit alle hoeken van Europa stuurden werk in. Een jury selecteerde er zevenentwintig uit voor de tentoonstelling “The World within”, die deze week opende in Hangar. Het isolement van de lockdown kan vele vormen aannemen, zo blijkt op deze Europese expo. Een aantal kunstenaars zat opgesloten in een grootstad. Gérome Barry creëerde in zijn appartement in Parijs fantasiewerelden met alles wat hij kon vinden: vellen papier, een koffer, sokken, planten, speelkaarten,… Barry filmde korte videofragmenten waarin

hij zelf de hoofdrol speelt. Zo werd zijn appartementje een oneindige bron van plezier en avontuur. De Finse fotograaf Giovanni Hänninen woont en werkt in Milaan, een zwaar getroffen stad tijdens de eerste Covid19-golf. Hänninen fotografeerde in een indrukwekkende reeks een wezenloos Milaan en zijn oog viel op de lege reclameborden. De witte panelen geven het gevoel dat iets onherroepelijk verloren is gegaan en tegelijk zijn het grote witte bladen die lijken te wachten op nieuwe ideeën.

Vrijheid en vlucht Heel andere beelden komen van het platteland. Philip Hatcher-Moore bracht, samen met zijn vrouw en zoontje, de lockdown thuis door, op een heuvelflank in het noorden van Wales. Deze fotograaf is niet de enige die het landschap in de onmiddellijke omgeving heeft ontdekt. Het genieten van de bomen en de frisse lucht, het intense gevoel na een flinke wandeling en het proeven van de vrijheid: het heeft de manier van kijken van Philip Hatcher-Moore beïnvloed en dat is zelfs te zien in de foto’s die hij van zijn zoontje

heeft gemaakt, vertederend tussen een lach en een traan. De Brusselse fotografe Alice Pallot verhuisde tijdens de lockdown naar Lommel om er de “Limburgse Sahara” te verkennen. In de eerste helft van de twintigste eeuw deed de uitstoot van een zinkfabriek er alle plantengroei verdwijnen, met als resultaat een dor landschap van wit zand. Dit microsysteem inspireerde Pallot tot een mooie serie verstilde beelden. Heel poëtisch is het werk van Alexandra Serrano. Ze gebruikt de cyanotypie, een oud procedé om afdrukken op fotogevoelig papier te maken. Tijdens haar korte uitstapjes verzamelde Serrano planten en die combineerde ze met krantenknipsels met het nieuws van de dag over de pandemie. In dit kunstzinnig ‘herbarium’ ruimt angst de plaats voor rust. Creativiteit, humor, empathie, reflectie, inspiratie…: ze vullen de indrukwekkende Hangar van duizend vierkante meter met beelden die bijblijven. MMMV Tentoonstellingen “Tekenen in lockdown”, nog t.e.m. 2 mei 2021, SMAK, Gent, www.smak.be en “PhotoBrusselsfestival”, nog t.e.m. 27 maart 2021, Hangar, Elsene, www.hangar.art

Milaan door de lens van Giovanni Hanninen

AGNES VERMEULEN

De lieftallige secretaresse Dit is een eerbetoon aan Agnes Vermeulen. Zij was ooit de secretaresse van Bruno De Winter, de oprichter van ’t Pallieterke. Agnes is intussen 94 en verhuist naar een serviceflat. niet meer mogelijk om nog getuigen te vinden die ons aan een naam konden helpen. Wie de jongedame op de foto was, bleef voor ons een mysterie. En dan kreeg ik vorige week toch zeker een berichtje in mijn mailbox: “Beste ’t Pallieterke, Ik laat even weten dat mijn schoonmoeder, Agnes Vermeulen, naar een serviceflat gaat verhuizen. Zij was de secretaresse van Bruno De Winter.” En zo is Agnes – ook Agneta genoemd – teruggevonden. De kranige jongedame is ondertussen 94 jaar en heeft tot nu altijd zelfstandig gewoond. Maar nu is het moment aangebroken

om een stap te zetten naar een serviceflat. Agnes spreekt nog altijd vol lof over haar tijd bij ’t Pallieterke. Ik weet hoe ingrijpend de stap is om van het vertrouwde huis te verhuizen naar een serviceflat of woonzorgcentrum. Stuurt u haar een kaartje om de pijn wat te verzachten? Haar adres: mevr. Agnes Vermeulen, Res. Eglantier, Bautersemstraat 49 bus A51, 2550 Kontich. En wat wil het toeval? Mijn eigen moeder woont in hetzelfde gebouw, twee verdiepingen lager op nr. A31. Heel binnenkort zal ik eens een bezoekje brengen aan ‘onze’ oud-secretaresse, want ook ik ben nieuwsgierig naar die eerste jaren van ons lijfblad.

Aanrader voor liefhebbers van fantasy of Futurama De serie verschilt ook qua narratieve structuur danig van de eerdere creaties van Groening. Waar bij The Simpsons en Futurama bijna iedere aflevering op zichzelf stond – al was er in Futurama wel een overkoepelend achtergrondverhaal -, is Disenchantment opgebouwd als een echte serie, waarbij iedere aflevering het verhaal vooruitduwt. Hierdoor komt de reeks erg traag op gang, misschien zelfs té traag. Disenchantment wordt pas echt interessant naar het einde van het eerste seizoen toe. Het risico bestaat dat veel kijkers op dat moment al afgehaakt hebben. Dat is behoorlijk jammer, want dan begint de serie - ondanks alle pijnpunten - echt goed te worden, zeker voor liefhebbers van het fantasy-genre. Disenchantment is niet voor iedereen weggelegd, maar voor een selecte groep mensen is het een echte aanrader. PIETER VAN BERKEL

Agnes Vermeulen met achter haar Bruno De Winter

Vijf jaar geleden gaf ’t Pallieterke een boek uit over Jef Nijs die tussen 1945 en 1956 cartoonist was in ons weekblad. Later zou Jef Nijs de succesvolle tekenaar worden van Jommeke. In dat boek vindt u op bladzijde 33 een foto met de toenmalige medewerkers en de directie. Allemaal mannen en één jongedame. De foto was in 1954 genomen en we konden zowat iedereen op de foto identificeren en benoemen, behalve de vrouw in het midden. We wisten enkel dat het de toenmalige secretaresse was van Bruno De Winter, de stichter en eerste hoofdredacteur van ’t Pallieterke. 60 jaar na de foto was het

Tekening van Jef Nijs in ’t Pallieterke van 11 mei 1950.

KARL VAN CAMP

Brieven

21 JANUARI 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

Mario Lanza (1921-1959)

STROOMOPSLAG

neerd straatjoch kwam boven in de tenor. Hij dronk en at teveel, deed moeilijk of vermagerde plots. In “Because You’re Mine” zie je hem in dezelfde sequentie soms 30 kilogram zwaarder of lichter.

Geen verschil tussen de film en liveconcert

Mario Lanza

Het is juist honderd jaar geleden dat de populairste tenor geboren werd die de wereld ooit kende: de Amerikaan Freddy Cocozza, zoon van Tony Cocozza en Maria Lanza.

“Hilversum drie bestond nog niet” In 1950 zag ik mijn eerste film in Technicolor en ik kon nog geen ondertitels lezen. Maar die kleuren waren zo mooi in die grauwe naoorlogse jaren dat ik voor altijd een hekel kreeg aan zwart-witfilms. De film was “That Midnight Kiss”: “Introducing Mario Lanza”. Twee jaar later trok ik met mijn vader naar Lanza’s “De grote Caruso” (filmtitels kregen nog een Nederlandse titel). Er stond een wachtrij van 50 meter en dus gingen we ontgoocheld naar huis, want met een kind van acht schoof je geen uur aan. Dertig jaar later zag ik Pavarotti’s film “Yes Giorgio” in het kleine zaaltje van de Rex in Antwerpen en er waren tien kijkers. De tijd was voorbij dat tussen de goochelaar en de clown in de Ancienne Belgique een klassieke zanger optrad met een ballade of een aria. Ik heb nog Esther Lambrechts (La Esterella) de aria van Canio uit “Pagliacci” horen zingen, want “Hilversum drie bestond nog niet, maar ieder had zijn eigen stem, op elke steiger klonk een lied, van Paljas en Jeruzalem” (Herman van Veen). Sommige mensen hadden drempelvrees bij het imposante gezicht van operagebouwen, maar ze kwamen ook niet omdat een hele voorstelling lang duurde, al waren bekende aria’s heel populair tijdens zangwedstrijden bij de gewestelijke zender Kortrijk. In Gent, Antwerpen en zelfs bij De Munt in Brussel waren de ticketprijzen toen heel schappelijk, maar de afstanden waren voor de meeste Vlamingen onoverkomelijk. Ik heb nog de bijna autoloze tijd gekend begin de jaren zestig toen televisietechnici die in Antwerpen woonden in Gent mochten overnachten als ze laat werkten. In heel de wereld was er toen een goedkoop en populair alternatief: films met Mario Lanza ,de tenor die maar twee voorstellingen van een opera in een schouwburg zong (“Madama Butterfly”). Freddy Cocozza uit Philadelphia was de kleinzoon van vier Italiaanse emigranten. Vader Tony - een niet al te zware oorlogsinvalide uit de Eerste

Wereldoorlog - voerde de rest van zijn leven geen klap uit. Moeder Maria was zeker dat haar zoon een geschenk van de goden was. “What Freddie wants, Freddie gets”, was de huispedagogiek. Gevolg: een rotverwend joch dat nooit een neen hoorde, een bullebak op school werd en een lijntrekker bij het leger. Maar wel een ongelooflijk talent. Op zijn 19de nam hij een paar plaatjes op voor de verjaardag van ‘la mamma’ en je gelooft je oren niet. Dat is al de glorieuze stem uit de filmjaren. Na de oorlog - die hij heel de tijd in de VS doorbracht - studeerde hij een tijdje zang, al leerde hij nooit een partituur lezen. Hij trouwde de zuster van een legerkameraad, maar durfde dat aanvankelijk niet aan mamma vertellen.

Stijlloze filmzanger In 1947 mocht hij een Italiaanse tenor vervangen in de Hollywood Bowl. Louis B. Mayer, directeur van Metro Goldwyn Mayer, was aanwezig en viel als een blok voor dat oertalent. Lanza werd klaargestoomd om samen met Kathryn Grayson de niet langer meer jonge sterren Jeanette MacDonald en Nelson Eddy te vervangen. De tenor maakte zijn eerste platen en de klassieke kritiek was razend enthousiast… Tot die eerste film verscheen. Plots was Lanza een stijlloze filmzanger met een microfoonstemmetje die 20 takes nodig had om één aria op te nemen. De woede van de hoge cultuur werd nog groter toen Lanza met de song “Be My Love” bijna een jaar lang de hitparade binnenkwam, waar alleen Frankie Laine (“Jezebel”) hem van de eerste plaats hield. De woede werd hysterie toen Lanza de rol van de legendarische tenor Enrico Caruso mocht spelen in een Hollywoodfilm die nauwelijks iets gemeen had met de historische realiteit. In eigen land weigerde mijn doorbrave collega Etienne Van Neste één plaat te draaien van die hansworst in zijn zondags Opera en Belcantoprogramma. MGM verdiende wel goud met de film en besloot Lanza zo vlug mogelijk in een goedkoper opus te gebruiken. Het ongediscipli-

Met de volgende film ging het mis. MGM huurde een Duitse regisseur in voor “De prins student” en die durfde een aanmerking maken over de stem van Lanza. De tenor weigerde nog verder te werken en MGM zorgde er contractueel voor dat de zanger zelfs geen plaat of geen radioshow kon opnemen. Live zingen deed hij al jaren niet meer. Na twee jaar eindigde het ermee dat de filmstudio een acteur inhuurde voor de hoofdrol, maar de stem van de tenor mocht gebruiken. De elpee was een triomf en de film een sof, want de fans lustten een acteur met de stem van Lanza niet. Inmiddels rolde hij van het ene schandaal in het andere: belastingschulden, zuipen en vreten, een zogenaamd liveoptreden voor televisie waarbij hij een oudere opname lipte, ruzies met al zijn vele vertegenwoordigers die hem afpersten. Jack Warner van Warner Brothers gaf hem een nieuwe kans, maar wilde toch niet verder met de onbetrouwbare zanger. Die versaste met zijn familie naar Italië, draaide er een niemendalletje dat echter een commercieel succes werd. Eind november 1957 gaf hij voor de eerste keer in zes jaar een live concert in de Londense Royal Albert Hall. De monden vielen open, want dit was het bekende filmgeluid dat bewees dat hij geen microfoon of trucage nodig had. Hij begon aan een concerttournee en tekende een contract voor een optreden voor het vijfjarig bestaan van de Vlaamse televisie. We geloofden het niet en hij verscheen inderdaad niet, maar zong wel later met veel succes in het Kursaal van Oostende. We wisten niet dat hij zware gezondheidsproblemen had die hem soms verhinderden op te treden. Hij was feitelijk al zwaar ziek: hoge bloeddruk, verstopte aderen, hartproblemen. Hij trad nog één keer op in een film, ging voor de zoveelste keer naar een hospitaal in Rome en kreeg er een embolie. Lanza werd 38, de fans huilden en de critici haalden hun schouders op. Veel grote tenoren namen zijn succesnummers op, maar lange tijd werd zijn naam niet vermeld op hun platenhoezen. Tot er een nieuwe generatie zonder vooroordelen kwam. De Drie Tenoren en vele anderen durfden eindelijk vertellen dat ze hun liefde voor hun loopbaan opstaken bij de Lanzafilms. Nog altijd zijn alle 400 opnames van Lanza te koop. Hij kon geen noten lezen, maar hij had een aangeboren muzikaliteit; de stem droop van de charme, was direct herkenbaar, bezat hemelse pianissimi en stralende topnoten en een groot volume. Hij overtuigde meer mensen van de schoonheid van opera dan de meeste klassieke zangers bij elkaar omdat hij het massamedium van zijn tijd gebruikte. Maar hij maakte ook veel opnames van de moderne muziek van Berlin, Porter, Rogers... Zijn films waren zo ongevaarlijk dat ze zelfs in het Sovjetblok vertoond werden.

JAN NECKERS

Pallieterke, Ik heb met aandacht het interview met Kees Pieters gelezen. Omdat ik geen econoom ben, wil ik over dit facet van de groene stroomopslag geen oordeel vellen. Wel als het gaat over de elektrochemische zijde van het verhaal. Dhr. Pieters vertelt dat bij energieomzetting langs elektrolytisch geproduceerde waterstof 60 procent verloren gaat. Als hij het heeft over omzetting naar mechanische arbeid (in een waterstofmotor, is die al ontwikkeld en is dit rendement al getest?) kan ik enkel zeggen dat die van dezelfde grootte zal zijn als bij andere verbrandingsmotoren (alleen komen er geen koolzuurgas en nitreuze dampen vrij). Zijn argument houdt hier dus geen steek. Men kan echter warmte produceren bij het weer verbranden van het beide gassen (om bijvoorbeeld turbines aan te drijven) en dan geldt de wet van het energiebehoud in een kringproces: water plus elektrische energie geeft waterstof plus zuurstof en bij verbranden gebeurt net het omgekeerde. De eerste wet van de thermodynamica leert dat de nettowinst bij elk kringproces nul is. Men kan dus 100 procent elektrische energie omzetten in thermische op een klein gedeelte na dat ontstaat (ontglipt?) bij het opwarmen van de elektrolysecellen (en ook dit is af te voeren en te benutten). Hieruit blijkt duidelijk dat elektrolytische waterontleding de simpele oplossing is om ecologisch energie te produceren. Eugeen S’heeren (oud-docent chemie, elektrochemie) – Sint -T ruiden

of warmtepomp, want anders is het een veelvoud). Een opgeladen batterij kan dus weinig soelaas bieden in de winter, want het duurt weken eer ze terug opgeladen is met de zonnepanelen. In de zomer kan uiteraard wel rendement verkregen worden, vooral voor mensen die overdag niet thuis zijn. Het is in tegenstelling tot zonnepanelen zeer moeilijk om een juist rendement te berekenen van thuisbatterijen, zeker omdat het ook afhangt van uw profiel als verbruiker. Een voordeel van dergelijke batterij vind ik wel in het feit dat men altijd over een zekere back-up kan beschikken bij een stroompanne. Louis L avrysen - Schoten

BANKIEREN Pallieterke, Wat de burger in dit land tien jaar geleden nog kon en mocht doen met zijn eigen centen, kon en mocht vijf jaar later niet meer. En wat hij vijf jaar geleden nog kon en mocht, mag nu óók niet meer. Politici die de politiek verlaten (zo wordt dat aangekondigd) komen altijd in financiële instellingen terecht. Freddy Willockx kreeg destijds een zitje bij Crelan, maar nu recenter: voormalig Groen-voorzitter Wouter Van Besien gaat na een klinkende verkiezingsnederlaag nu “ethisch bankieren” in Gent en Kris Peeters wordt ondervoorzitter van de Europese Investeringsbank. Zou er een verband bestaan tussen het ene en het andere? M arc Bertrand - Edegem

RELLEN ILLEGALEN Pallieterke, Is Moeder Natuur ons nu niet heel duidelijk aan het vertellen dan de buitengrenzen van de EU voor illegalen eindelijk dicht moet gaan? Overal worden EU-ingezetenen met de vinger gewezen als ze van een reis terugkomen, maar de link met de massale illegale immigranten wordt nog altijd niet gemaakt. Een dode-hoek-symptoom? Ik hoor Van Quickenborne verklaren dat aanvallen op o.a. religies voor de correctionele rechtbank moeten. Ik stel vast dat niemand Quickie de vraag stelde wat er dan moet gebeuren met religies die zélf niet-gelovigen een kopje kleiner willen maken. Bart Schols (De Afspraak) is een lieve man, maar daar houdt het meestal ook mee op, tenzij hij op de kar van de revolutie tegen rechts zijn vierspan zit te mennen. Dan lijkt het wel een ruiter van de Apocalyps. R ené Van Eynde - Hoboken

ZONNEPANELEN Pallieterke, Wat mij opvalt is dat, na het debacle met de zonnepanelen en de terugdraaiende teller, men nu reclame begint te maken voor thuisbatterijen. Voorlopig is dat echter zeker niet de oplossing. De zonnepanelen met terugdraaiende teller waren een echt rendabele investering, zeker met de royale subsidies die er in het begin aan vasthingen. Het probleem is vooral dat zonnepanelen bij ons in de winter zo goed als niets opbrengen, juist als er veel energie nodig is. Een gemiddeld gezin gebruikt 10 kwh per dag (zonder elektrische auto

Pallieterke, De rol van advocaat Alexis Deswaef bij de rellen in Schaarbeek is bedenkelijk. Hij zet aan tot haat, geweld tegen de politie, vernielingen, het bijna doden van politiemensen, brandstichting bij nacht, oproer tegen het gezag, 500 man tezamen, ondanks corona. Terwijl er zoveel doden zijn gevallen door corona. Stel je even voor dat dit in Antwerpen was gebeurd… Dan zou het in onze gesubsidieerde pers uitsluitend gaan over de verantwoordelijkheid van De Wever, De Wever zo, De Wever zus. Dit is België. Het wordt erger met de dag. Tony Daelemans - Zellik

JAHJAH Pallieterke, Vlamingen die de invasie van vreemdelingen verontrustend vinden, moeten op geen begrip rekenen bij de linkse arabist en CD&V'er Sammy Mahdi, CD&V-staatssecretaris voor Asiel en Omvolking (immigratie). Bij deze doet Mahdi (Mahdi betekent leider in het Arabisch) alle eer aan de reputatie van CD&V als virtuele islampartij. Omvolking is niet alleen een harde realiteit, sinds jaren, maar bovendien een misdaad tegen het volkenrecht. Wie wel begrip heeft voor de Vlaamse noden en klachten van het volk, is Dyab Abou Jahjah. “Mensen die klagen dat ze hun buurt niet meer herkennen, neem je best ernstig.” “Je angst uiten over een negatief resultaat van diversiteit, is geen racisme”, schrijft hij in Knack.be (15 januari 2021). Een positief geluid. De heer Jahjah verrast mij aangenaam. Murielle Goffin - K raainem

Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

21 JANUARI 2021

De verborgen camera van Jan Mulder Ik heb Bart De Pauw een paar keer ontmoet; toffe gast. Het was al een tijdje geleden dat ik nog van de briljante televisiemaker had gehoord. Ik schrok een beetje. Hij is niet direct de man die je op de beklaagdebank van een of ander gerechtshof verwacht. Dertien vrouwen die hem beschuldigen van grensoverschrijdend gedrag… Dat is wel veel! tor werden in beslag genomen en door onze ploegafgevaardigde, Georges Denil, meegenomen naar Brussel. Toen Georges aan Raymond vroeg wat hij ermee moest aanvangen, antwoordde Goethals: “In de vuilbak!” Voor een Europacupwedstrijd stuurde trainer Sinibaldi de ploeg zeven dagen in afzondering, een zeer lange tijd voor jonge mannen. Jean Plaskie verspreidde het gerucht dat Fernand Beeckman voor vrouwelijk schoon ging zorgen op kamer 26. Op een avond kwam Jean Plaskie de kamer van Jan Mulder en Bergholz binnengewandeld en zei: “Er is een vrouw op kamer 26, wie goesting heeft moet nu komen.” De twee geloofden geen bal van wat Jean vertelde, maar ze waren nieuwsgierig en gingen mee. Aan de deur van kamer 26 geloofden ze hun oren niet. Ze hoorden geluiden die niets aan de verbeelding overlieten. Na een tiental minuten kwam Puis met een brede glimlach de kamer uit en zei, zijn duim omhoogstekend: “Prachtig!” Onze twee Nederlandse vrienden stoven de kamer binnen en zagen tot hun verbijstering Kialunda, die zijn grote witte tanden bloot lachte, in het bed liggen. Jean Plaskie kon nog juist roepen: “Verborgen camera!”, voordat Mulder hem bij de keel greep…

In Anderlecht kwamen er redelijk veel vrouwen naar de trainingen kijken. Dat was pas grensoverschrijdend. Goethals heeft die meisjes eens buitengesmeten. Drie keer per jaar stond er een jodiumkuur aan de Belgische kust op het programma. We trainden op het strand in Knokke en logeerden in Hotel St.-Pol, niet ver van Hotel Breughel, het afzonderingsoord van Club Brugge. Beide ploegen kwamen elkaar wel eens tegen tijdens de wandeling 's morgens. Gedurende ons verblijf sloeg de verveling soms al eens toe.We zaten op een boogscheut van de Nederlandse grens, meer bepaald van Sluis, toen bij de Belgen bekend voor de seksshops. We konden André, onze buschauffeur, ervan overtuigen om er een paar pikante films en een plastieken filmprojector te gaan halen. Er liepen daar gewoonlijk veel Belgen rond en die zullen zich waarschijnlijk afgevraagd hebben wat de bus van Anderlecht daar kwam doen. We hadden het personeel van het hotel wijsgemaakt dat we de belangrijkste matchen en de mooiste doelpunten van het huidig seizoen gingen projecteren op kamer 8, om 9 uur 's avonds. Als het hen interesseerde, waren ze uitgenodigd, ze mochten zelfs hun familie meebrengen. Toen een nietsvermoedend kamermeisje aan Raymond Goethals vroeg om welke films het nu eigenlijk ging, kreeg die argwaan en hij liet Fernand Beeckman, de verzorger, onze kamers doorzoeken. De films en de projec-

Bart is zelf gedupeerd!

Het moet maar eens gedaan zijn met die arme Bart Tommelein te pesten over die zonnepanelen. Uiteraard, u bent bedrogen en belogen. En uiteraard is dat allemaal niet netjes. Maar Bart heeft het ook niet makkelijk hoor. Volgens een betrouwbare bron zou hij de avond na het debacle zelfs gezegd hebben “dat de kreeft en de champagne niet smaken vandaag”. De laatste keer dat dat gebeurde was bij de voorzittersverkiezingen toen bleek dat zelfs de Open Vld-leden hem niet lusten. Drie redenen waarom we lief moeten zijn voor de ‘Kennedy van Oostende’.

Hij kan er niks aan doen!

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1247

STOP MET HET TERRORISEREN VAN BURGEMEESTER TOMMELEIN

9 10 11 12

A B C D E F G H I J

Die brave borst kan er oprecht niets aan doen. Hij weet zelfs oprecht niet waar het precies over gaat. Zonnepanelen zijn complexe materie, Tommelein eerder eenvoudige. Hij las ook maar af wat de partijtop hem voorkauwde. In die zin is hij zelf slachtoffer van de snoodaards die hem minister hebben gemaakt. Toen hij destijds bij Open Vld aanklopte was dat in de hoop dat hij de kliekjes uit de glazen na een receptie kon achterover slaan. Een karaktertrek die u zeer ministeriabel maakt in liberale kringen. Herinner u andere grote hebberige genieën als Guy V, Willy D, Herman DC. Stuk voor stuk oprechte buitenkansjesparels die overal de restjes opsoupeerden en werkelijk niks nalieten na hun vertrek. Ze mogen trouwens van geluk spreken dat Bart niet haatdragend is. Bart is niet het type politicus dat het verleden met zich meesleept. Hij is het type dat steeds met veel optimisme vooruit kijkt. Zoals het op zijn Facebook staat: “Besmet anderen met positiviteit, dat mag”. Nu, dat mag niet. Wie positief is moet in quarantaine. Maar bij Open Vld zijn ze niet zo goed in die dingen. Dat zagen we op hun nieuwjaarsreceptie. En al zeker Bart niet. Hij was degene die op het einde van de receptie restjes uit de glazen achterover sloeg en de chips verzamelde in zijn mondmasker. Oude liefde roest niet.

U had het zelf kunnen weten!

K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Op schrift gesteld B. Grondsoort - Graansoort C. Lange reis met moeilijkheden onderweg - Bazige vrouw D. In 1986 vermoorde premier van Zweden E. Inbezitneming - Tweekampen F. Afstandsmaat - Officier - Klopt licht G. Zoogdier - Mooie jongeman H. Nagerecht - Apenstaartje Vlaams TV-kanaal I. Amerikaans ultrarechts genootschap Eerwaarde - Sprookjesfiguur J. Vluchtnabootser - Muzieknoot K. Afkorting die een merkdepot aanduidt - Vruchten L. Ruw bewerkte steen uit de oudheid Deel van de speelpot

1. Meest verheerlijkte 2. Plechtige belofte Inwoner van de poolstreken 3. Amerikaanse r&b-zangeres van o.m. ‘Crazy in Love’ - Afstandsmaat 4. Deel van een boek Internationale wielerunie 5. Deel van een rekenkundige bewerking - Groeistoornis 6. Stad in Noordrijn-Westfalen Eenheid van vermogen 7. Onderdeel van een menu - 1000 kilogram - Internetlandcode voor Turkije 8. Tangens - Aanduiding voor de christelijke jaartelling - Tip 9. Samenklonteren 10. Astronomische eenheid - Jongemeid Namelijk 11. Buitenste krans van een bloem In gezelschap van 12. Aanstonds - Gemoedstoestand

Als u het nu eens heel stil maakt in uzelf en uzelf oprecht de vraag stelt: hoe geloofwaardig is Bart Tommelein als hij u een politieke belofte doet die nota bene 15 jaar geldig is? Laat ons het eens anders voorstellen. U zoekt een fijne tweedehandswagen en u komt terecht bij de ‘NV Tommelein Used Cars’. Hoe groot is de kans dat

Oplossing 1246 1246

9 10 11 12

B O S W A N D E

E N T

A N T

V E

O V

O E

R O G E N E N

E U W

R N

E V

E D

E N K

K L

C L

R L

E N

Bart Tommelein is niet alleen de Kennedy van Oostende. Hij is ook de Kennedy van de zonnepanelen. Zijn motto is altijd geweest: “Vraag niet wat zonnepanelen kunnen doen voor u, vraag wat u kan doen voor zonnepanelen”. Nogmaals, wie loopt daar nu in? Hijzelf alvast wel. Als geen ander is hij een ‘believer’ in al wat blinkt in de zon. Restjes champagne in langgerekte glazen bijvoorbeeld. Al is er hier en daar wel een misverstandje over het gebruik van de dingen ten huize Tommelein. Ze hangen namelijk in ieder kamer van zijn woning. Iedere morgen groet Bart de dingen terwijl hij zichzelf bewondert in zijn ‘state of art’ zonnepanelen. Prachtig vindt hij ze. “En als je er voorzichtig mee omgaat en je maakt ze niet kapot? Dan heb je zelfs meer dan 15 jaar rendement. Maar dan moet je ze natuurlijk niet op het dak gaan leggen, zoals ik sommige mensen zie doen”, zegt hij daar graag over. Conclusie: Laat Bart gerust. Hij bedoelt het niet slecht. Hij is niet verantwoordelijk. Volgende week: Laat Lydia Peeters gerust. Ze bedoelde het niet slecht. Ze is niet verantwoordelijk.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

E T

E M

E G E

E N E N F

D E N D E

E N D

E N G E

N G

Bart kocht zelf zonnepanelen!

Z G N

E O N

u dat verkooppraatje gaat geloven? De man kan bij benadering het stuur aanduiden, mits u hem anderhalve meter speling geeft. Wie de man 5 minuten bezig hoort, vertrouwt hem niet eens zijn restafvalzak toe om in de vuilkar te gooien. U zou spontaan besluiten: “Heel lief van je jongen! Maar dit is net iets te hoog gegrepen voor je. Ik zal hem zelf wel dragen”. Maar als het om zonnepanelen gaat, is hij plots een autoriteit? Ernstig blijven hé! U heeft het toch allemaal een beetje aan uzelf te danken.

N T S

G E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be