't Pallieterke van 25 februari 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

MATTIAS DESMET Klinisch psycholoog UGent

INTERVIEW

“De lockdown richt meer schade aan dan hij goed doet” Professor Mattias Desmet is nooit een groot supporter geweest van harde coronamaatregelen. Volgens hem wordt het gevaar van het virus overschat. “Het gevaar werd in het begin duidelijk te hoog ingeschat. Iedereen ging mee in het verhaal van de gerenommeerde onderzoeker Neil Ferguson van het Imperial College in Londen. Hij maakte zich sterk dat corona 40 miljoen doden zou veroorzaken. Er waren onmiddellijk tal van wetenschappers, ook met naam en faam, waaronder John Joannides van Stanford, die zegden dat dat sterftecijfer een gigantische overschatting was.

Maar al die stemmen werden genegeerd.

Terwijl later onomstotelijk bleek dat ze gelijk hadden.”

WAT IS ER GEBEURD MET

ABOU JAHJAH?

2

CONNER ROUSSEAU

WIL VOORUIT

7 12

Wanneer krijgen we ons normale leven terug?

De Britse premier Johnson heeft deze week een zeer concreet exitplan bekend gemaakt voor de coronamaatregelen. Op 8 maart beginnen de versoepelingen. Die worden staps-gewijs opgevoerd en op 21 juni moeten ook de laatste beperkingen weg zijn.Wij krijgen intussen van onze regering alleen tegenstrijdige signalen en vaagheid. En de hamvraag is: wanneer krijgen we ons normale leven terug?

Een reden waarom hier nog geen perspectief wordt geboden is natuurlijk de veel tragere vaccinatie. De blunders en bemoeienissen van de EU bezorgen ons op dat vlak nadelen, waar het Verenigd Koninkrijk van verlost is. Zo is er in Borgerhout een vaccinatiedorp dat 5.000 mensen per week kan inenten, maar waar slechts de helft van die capaciteit wordt gebruikt omdat er gewoonweg te weinig vaccins zijn. België of Vlaanderen hadden zelf ook vaccins kunnen bestellen, zoals Duitsland, maar dat gebeurde niet.

Wiskundige modellen Er is ook een manifest gebrek aan visie bij de Belgische regering. Daar blijven de virologen de plak zwaaien en zijn de coronacijfers de enige maatstaf om het beleid te bepalen. Het is uiteraard gemakkelijker de indruk te wekken dat het beleid wordt opgelegd door ‘objectieve’

Matthias Dobbelaere-Welvaert PRIVACY-EXPERT “Ik wens geen samenleving waar in naam van privacy een soort anarchie heerst”

cijfers dan om zelf een visie te ontwikkelen en de moedige beslissingen te nemen die daarbij horen. De voorspellingsmodellen over de impact van het virus waarmee premier De Croo graag uitpakt zijn mooi in hun wiskundige volmaaktheid, maar doen beroep op zoveel onzekere data en parameters dat ze hoogstens een bijkomend hulpmiddeltje zouden mogen zijn. Men weet zelfs nog niet welk precies aandeel de verschillende vormen van besmetting (direct, aerosol, oppervlaktebesmetting, ...) hebben in de verspreiding van de ziekte. Laat staan dat men in staat zou zijn de impact te berekenen van elk onderdeel van het pakket aan maatregelen, dat trouwens in geen twee landen hetzelfde is.

In de studies die krampachtig het nut van de lockdown pogen aan te tonen wordt die trouwens steeds vergeleken met een situatie waar er werkelijk geen enkele maatregel wordt genomen en houdt men

De kost van de lockdown De fundamentele fout in de aanpak is echter dat enkel de menselijke kost van het coronavirus, die ontegensprekelijk hoog is, wordt meegerekend, maar niet de menselijke kost van de lockdown. Die is minder overzichtelijk, maar alle signalen die ons bereiken wijzen er op dat die wel eens hoger kan worden dan die van de ziekte die men ermee wil bestrijden.

Een van die signalen kwam deze week. Psychologen moeten niet alleen lange wachtlijsten aanleggen, maar zijn nu ook al verplicht die wachtlijsten af te sluiten door de overvloed van patiënten.

Dat is slechts het topje van de ijsberg van de zich opstapelende psychische problemen, nog los van de uitgestelde en verwaarloosde fysieke problemen.

De medische wetenschap weet al lang dat langdurige sociale isolatie ernstige gezondheidsrisico’s meebrengt, gaande van hartziekten en dementie naar depressie en dood. Ook onze levensstijl en eetgewoonten worden trouwens ongezonder tijdens de lockdown.

We brengen in dit nummer een vraaggesprek met klinisch psycholoog Mattias Desmet, samen met Lieven Annemans een van de veel te schaarse critici van het simplistische coronabeleid.

IN DE KIJKER

LEOPOLD LIPPENS

Mengt succesauteur ERIC ZEMMOUR zich in presidentsverkiezing?

7 € 3,00

10

ACTUEEL 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 8 • donderdag 25 februari 2021

onvoldoende rekening met de impact van spontane gedragsverandering.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Actueel

25 FEBRUARI 2021

Het manna komt uit de lucht vallen

U heeft in dit weekblad en ook in andere media al heel veel kunnen lezen over de dansorganisatie Let’s Go Urban van Sihame El Kaouakibi. Let’s Go Urban kan als schoolvoorbeeld dienen voor het oversubsidiëren van progressieve organisaties met een grote multiculturele uitstraling.

Nochtans kreeg Let’s Go Urban in 2016 geen subsidies meer van toenmalig Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open Vld). Reden (te lezen in het eindadvies): het Antwerps dansproject kreeg op zowel zakelijk als artistiek vlak een ‘volstrekt onvoldoende’. Kreeg de organisatie geen subsidie van de Vlaamse regering, de Stad Antwerpen zag het totaal anders en stond met zakken vol geld klaar om te steunen. Ze waren bij de N-VA dan ook niet bepaald blij toen Sihame El Kaouakibi in mei 2019 met de verkiezingen opkwam bij de Open Vld. Bij N-VA hadden ze nochtans gehoopt dat Sihame bij hen zou opkomen. Waarom Sihame uiteindelijk de Open Vld verkoos boven de N-VA, weten we ondertussen.

Hoeft het gezegd dat ze bij N-VA vandaag maar wat blij zijn dat Sihame naar de Open Vld trok…

Maar het voorval toont eens te meer aan hoe gul en blind er met subsidies – uw belastinggeld – wordt gesmeten. Ik neem er even het Belgisch Staatsblad bij van 31 december 2020: Op vraag van de minister van Justitie, Vincent Van Quickenborne (Open Vld) worden krijgen volgende organisaties extra subsidies: - een toelage aan “Les Amis du Collectif / ACM” om bepaalde kosten te dekken die verband houden met het indijken van racistische daden, discriminerende praktijken en het onderzoek naar het Coronaracisme; - een toelage aan “Collectif contre l’Islamophobie en Belgique asbl” om bepaalde kosten van het project #FlupCops te dekken, dat betrekking heeft op de strijd tegen islamofobie; - een toelage aan “IMEC”, om bepaalde kosten te dekken die verband houden met het project voor de ontwikkeling van een EDUBox ter bestrijding van online haat en pesterijen; - een toelage aan “ORBIT vzw”, om bepaalde kosten van het project “#ReactToRacism” te dekken; - een toelage aan “Sankaavzw” om bepaalde kosten te dekken die verband houden met het studieproject over de Afrikaanse diaspora met betrekking tot discriminatie en het opstellen van beleidsaanbevelingen; - een toelage aan “Pour la Solidarité” om bepaalde kosten te dekken van het studieproject over de behoeften van LGBTQI+ vluchtelingen en het versterken van de sociale steun voor dit publiek; - een toelage aan “Sustainable Communication” om bepaalde kosten te dekken die verband houden met het project dat een instrument creëert voor het opsporen van online haatsites, bijstand aan slachtoffers en het opstellen van een pedagogische gids.

Naar het schijnt stevenen we zowel federaal als op Vlaams niveau af op een enorm begrotingstekort. Een gevolg van de coronapandemie. Maar voor de multiculturele sector is er echt geen financiële crisis.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

De gedaanteverandering van Dyab Abou Jahjah © PHOTONEWS

2

“Wie ben je en wat heb je met Abou Jahjah gedaan?” Dat is mijn vraag aan de persoon die tegenwoordig onder die naam columns schrijft en op de sociale media communiceert. Het afgelopen jaar heb ik er mij al meerdere keren op betrapt dat ik het helemaal eens ben met dingen die uit zijn pen komen. Bij de vroegere Abou Jahjah overkwam mij dat nooit. Wat is er aan de hand?

Hij verraste een eerste keer in de nasleep van de dood van George Floyd. Terwijl links en de gehele antiracisme-industrie hysterisch begonnen te dwepen met Black Lives Matter, ontpopte Jahjah, al het toonbeeld van de klaagallochtoon toen Othman El Hammouchi nog pampers droeg, zich als de stem van de redelijkheid. In een opiniebijdrage voor Knack liet hij kritisch geluiden horen over de Amerikaanse "identity politics" en de opmars van het woke-fanatisme. Jahjah kant zich tegen de radicale filosofi e die blanken steeds als daders ziet en de andere rassen als eeuwige slachtoffers. Jahjah: “De antiracistische strijd moet een strijd voor gelijkheid en mensenrechten blijven en mag niet worden omgevormd tot een elitair en dogmatisch discours over waarom de ene identiteit goed is en de andere slecht.” Hij gaf zelfs toe dat hij in het verleden op dat vlak ook wat kort door de bocht was gegaan.

‘Sociale ondernemers’

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Die opstoot van nuanceringsdrang was geen eenmalig feit.

Op een moment dat bange, blanke autochtonen zich overgaven aan een golf van schuldgevoelens over het koloniale verleden en zich klaar maakten om alle standbeelden van Leopold II omver te gooien, was er Jahjah om hen erop te wijzen dat kolonialisme geen unieke, westerse zonde is: ‘‘De oude moslimrijken hadden ook slaven, in de Arabische wereld is ook discriminatie.

Uitbuiting en racisme is niets van blanken alleen.”

Dat er iets is veranderd, bleek ook bij zijn reactie op de zaak Samuel Paty, de Franse leraar

die werd vermoord omdat hij Mohammed-cartoons in zijn klas had getoond: “Deze samenleving mag niet toegeven en zelfcensuur gaan toepassen.” Dit is niet de Jahjah die ooit de Arabisch-Europese Liga oprichtte, een partij die zich later omvormde naar Moslim Democratische Partij, maar een Jahjah (die trouwens niet-gelovig is) die blijkwaar weer aanknoping vindt met de seculaire visie van het Baathisme die hij als jongeman onderschreef.

De meest recente column van Jahjah verscheen begin deze maand in De Morgen en is één van de beste stukken van dit jaar in een Vlaamse krant. Naar aanleiding van de affaires rond El Kaouakibi en Let’s Go Urban, onthult hij hoe twintig jaar geleden verschillende politici aan zijn mouw kwamen trekken om subsidies te aanvaarden. Jahjah beschrijft de integratiesector als een “echte industrie met kansen en enorme hoeveelheden geld in omloop”. Hij is ook kritisch voor de recente trend om subsidieslurpers te omschrijven als ‘sociale ondernemers’.

Wie zich ondernemer wil noemen, moet eigen kapitaal investeren en een bedrijf starten, geen vzw, zegt Abou Jahjah (die trouwens zelf een restaurant wil openen). Toen Bart Somers El Kaouakibi net had gerekruteerd, beschreef de Open Vld-minister haar als een vrouw met “een liberaal engagement” dat hij zelden had gezien omdat ze een “sterke ondernemer is die tientallen mensen werk geeft”.

Jahjah snapt blijkbaar beter wat ‘liberaal’ betekent dan Somers.

Een Arabische, heteroseksuele man Waarom ontpopt Jahjah, lang het gezicht van allochtone onvrede over racisme, zich tot de stem van nuance, net nu pers en politiek een axioma hebben gemaakt van de veredelde complottheorie dat onze samenleving wordt beheerst door onzichtbaar, maar ‘systemisch’ racisme? Het antwoord ligt mogelijk in een andere paragraaf van zijn column van juni 2020 in Knack: “Deze demonisering van de identiteit van

de meerderheid, terwijl die van de minderheid wordt geromantiseerd, strekt zich uit tot andere maatschappelijke groepen. Niet alleen 'witte' identiteit, maar ook 'mannelijke' en 'heteroseksuele' identiteiten worden binnen het paradigma van de 'identiteitspolitiek' gedefinieerd als 'onderdrukkend' en kwaadaardig.”

Abou Jahjah is een man. Hij komt ook uit een cultuur waar mannelijke kwaliteiten worden bewonderd en niet als ‘toxisch’ en problematisch worden beschouwd, zoals in de woke-ideologie die het Westen aan het veroveren is.

Abou Jahjah beseft dat het woke-discours even ongenadig is voor mannen en heteroseksuelen als voor blanken. Het kan vele mensen verbaasd hebben dat hij in een interview toegaf dat hij “Twelve Rules for Life” van Jordan Peterson, een man die soms - ten onrechte - wordt gekoppeld aan alt-right, aan het lezen is. Als je weet dat Peterson vooral gekend staat als verdediger van traditionele mannelijke kwaliteiten, begrijp je al beter waarom Jahjah, trotse papa van vier kinderen, zijn bekendste werk heeft aangeschaft.

De allochtonen zijn in het algemeen trouwens niet zo progressief als de partijen die het meest naar hun electorale gunsten dingen. Ze zijn op heel wat vlakken zelfs conservatiever dan de gemiddelde Vlaming. Jahjah is wel links in de zin dat de wortels van zijn denken nog steeds bij de door het socialisme beïnvloede Baath-partij liggen, maar de recente opmars van de wokeideologie in linkse kringen is niet besteed aan deze Arabische nationalist. Bij zijn vroegere vrienden van Hezbollah moet je waarschijnlijk ook niet te veel komen mekkeren over Me Too, genderneutrale toiletten of ‘micro-agressies’.

Israël Zelf zegt hij dat de coronacrisis, vooral de eerste lockdown, voor hem een periode van refl ectie is geweest. In een interview met De Morgen gaat hij daar dieper op in :“Het voorbije jaar heb ik geleerd dat de heersende orde eigenlijk nog zo slecht niet is. Ik snak als het ware naar het normale leven. Ook omdat ik vrees dat sommige stromingen of machthebbers veel te radicaal zijn, en te veel afstand nemen van het status quo.” Hier lijkt ook de revolutionair te spreken die met de wijsheid der jaren zijn jeugdige zekerheden heeft in vraag gesteld en zelfs conservatieve trekjes begin te vertonen.

Waar ik Jahjah de jongste tijd weinig over hoor praten, is Israel. Ik herinner er de lezer aan dat het niet de systematische vijandigheid tegen zijn nieuwe vaderland was die er De Standaard toe bracht om hem in 2017 aan de deur te zetten als columnist, wel zijn haat tegen Israël. Hij had toen een aanslag in Jeruzalem toegejuicht waarbij vier soldaten waren omgekomen.

Abou Jahjah zal nooit een rechtse jongen worden, maar als hij er ook in slaagt om zijn anti-Israëlisch extremisme achter zich te laten, is het wel een man waarmee gepraat kan worden. Ik wil zelfs in zijn restaurant gaan eten.

JURGEN CEDER

Actueel

25 FEBRUARI 2021

Annelies Verlinden, een zwakke minister

DE WEEK

© PHOTONEWS

CD&V-Kamerleden Leen Dierick en Steven Matheï in een resolutie dat er per gemeente minstens 18 FEB vragen één geldautomaat wordt voorzien. Tegelijk vragen 2 0 2 1 ze een betere spreiding van de automaten. Het aantal bankkantoren en geldautomaten werd de jongste jaren fors afgebouwd.

De N-VA wil dat er eerst een parlementair debat wordt gevoerd vooraleer de regering vrijheidsbeperkende maatregelen aankondigt. Op dit moment heeft het federale parlement geen inspraak in de coronamaatregelen die per ministerieel besluit worden uitgevaardigd.

19 FEB

2021

20 FEB

2021

3

De Franse minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin start een procedure om de rechtse actiegroep Génération Identitaire (GI) te verbieden.

Volgens Darmanin zet GI aan tot discriminatie en haat of geweld.

Militairen die zich niet laten vaccineren, zullen mogelijk niet meer kunnen deelnemen aan een buitenlandse missie. Defensie wil het coronavaccin immers laten meetellen “bij de beoordeling van de operationele geschiktheid van een militair”.

© RVF

Een horeca-uitbater uit Lokeren krijgt een boete van 750 euro omdat hij een klant met een beperking haar koffie liet opdrinken op een terrasstoel. Een politiepatrouille merkte de vrouw op en gaf de uitbater een boete. De man stapt naar de rechtbank om de boete aan te vechten.

Minister van Binnenlandse Zeken Annelies Verlinden raakt de trappers kwijt.

Kamerlid Dries Van Langenhove krijgt kritiek omhij deelneemt aan een manifestatie in Parijs tegen 21 FEB dat het opdoeken van Génération Identitaire. Volgens 2 0 2 1 minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) gaat het om een niet-essentiële verplaatsing.

Het parket Halle-Vilvoorde start een onderzoek. © PHOTONEWS

Bierbrouwer AB Inbev eist dat de horeca vanaf 1 april opnieuw de deuren mag openen. “Het is nu of nooit”, zegt woordvoerder Pieter Anciaux (foto). Volgens de brouwer mag er ook geen onderscheid gemaakt worden tussen cafés en restaurants. AB Inbev staat in voor de bevoorrading van zo’n 10.000 Belgische cafés.

22 FEB

2021

Wellicht weten ze bij het Vlaams Belang zeer goed hoe amateuristisch het ministerieel besluit over de essentiële en niet-essentiële reizen in coronatijden is opgesteld. Dat er heisa zou komen van de deelname van Kamerlid Dries Van Langenhove aan een betoging van Génération Identitaire stond in de sterren geschreven.

Een rechtse of rechts-radicale politicus krijgt van de media minder bewegingsruimte en vrijheid dan een linkse radicaal die deelneemt aan een klimaatbetoging of een mars van Black Lives Matter.

En inderdaad, minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) was er als de kippen bij om te zeggen dat hier de wet werd overtreden door een niet-essentiële verplaatsing naar het buitenland. Van Langenhove benadrukte dat die verplaatsing als politicus wel essentieel was.

En zie, zelfs De Standaard moest hem gelijk geven. Ondertussen zijn er ook verschillende juristen die duidelijk hebben gemaakt dat Van Langenhove niets fouts heeft gedaan. Zonder de politicus zelf te steunen, wezen Koen Lemmens, Tim Vermeir en Fernand Keuleneer (in de verste verte geen Vlaams Belangers) op de volledig foute interpretatie van het ministerieel besluit door de minister die de tekst nochtans zelf heeft opgesteld.

De Liga voor Mensenrechten spant een kortgeding aan tegen de Belgische staat. Volgens de organisatie schendt België de grondrechten van de burger door de aanpak van de coronacrisis met ministeriële besluiten en zonder parlementair debat.

Opmerkelijk beeld: Sihame El Kaouakibi (Open Vld), die beschuldigd wordt van gesjoemel met subsidies, gaat in de tegenaanval en laat zich bijstaan door voormalig minister Johan Vande Lanotte (sp.a). El Kaouakibi ontkent alle beschuldigingen van mogelijke fraude en malversaties.

Politici mogen alles © PHOTONEWS

Premier Alexander De Croo zegt dat mogelijke versoepelingen pas vanaf mei kunnen plaatsvinden. Volgens De Croo dreigen we een derde coronagolf te krijgen als de lockdown te snel wordt afgebouwd. Op de sociale media wordt er zeer boos gereageerd.

Het ministerieel besluit dat de coronamaatregelen en dus ook het reizen naar het buitenland regelt hangt met haken en ogen aan elkaar. Dat werd pijnlijk duidelijk met de Frankrijk-trip van Dries Van Langenhove. Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden viel met haar reactie zowel politiek als juridisch uit haar rol. Van de ‘topadvocate’ blijft niet veel meer over.

De statutaire commissie van Open Vld schorst El voor zes maanden. El Kaouakibi wordt 23 FEB Kaouakibi door de schorsing als partijlid op non-actief gezet.

2 0 2 1 Daardoor heeft ze geen stemrecht op liberale partijcongressen. Ze kan wel aanblijven als Vlaams parlementslid.

We gaan hier niet in detail treden, maar staatshoofden en regeringsleiders, ministers en leden van het Europees Parlement mogen wel degelijk naar het buitenland reizen en interpretatie van de redenen kan zeer ruim zijn.

Van Langenhove is natuurlijk geen Europees Parlementslid, maar de deelname aan de betoging valt onder de regeling van het ministerieel besluit, zeggen experts.

Verlinden geeft met haar kritiek niet alleen een politiek cadeau

aan het Vlaams Belang. Ze maakt ook fouten die vanuit politiek en juridisch opzicht problematisch zijn voor een minister en juriste.

Ondertussen opent het parket van Halle-Vilvoorde een onderzoek naar de reis van Van Langenhove; daar kent men zijn prioriteiten blijkbaar. Het valt nu af te wachten wat het standpunt van het parket wordt en of dit nog een juridisch staartje krijgt voor de rechtbank.

Maar eigenlijk is een veroordeling van Van Langenhove al onmogelijk geworden omdat de minister als uitvoerende macht hier een publiek standpunt heeft ingenomen. Het vermoeden van onschuld wordt door de politieke moeial Verlinden geschonden omdat ze zei dat het Kamerlid de wet had overtreden.

Mooi van iemand die alle lof kreeg als voormalige topadvocate bij DLA Piper. Men kan zich toch vragen stellen bij de manier waarop ze daar de top heeft bereikt, want als minister van Binnenlandse Zaken slaat ze een mal figuur.

“Ze is dankzij de looks en de modieuze kleding met een bonus kunnen beginnen, maar die is weg” Een Mieke Offeciers-bis Als ze het al volhoudt tot 2024 wat gezien de flaters verre van zeker is -, dan zal dat jaar het einde van de politieke carrière van Annelies Verlinden zijn. Ze is dankzij de looks en de modieuze kleding met een bonus kunnen beginnen, maar die is weg.

Verlinden lijkt meer en meer op Mieke Offeciers die in 1992 als wit konijn minister van Begroting

werd in de eerste regering-Dehaene en uit haar biotoop van het Vlaams Economisch Verbond (VEV) werd weggehaald. Haar parcours als minister was zwak en het kwam nooit meer goed met haar.

De CD&V hoopt met de nieuwe generatie ministers in 2024 te scoren. Dat zal dan best zonder de minister van Binnenlandse Zaken moeten gebeuren. Als inwoner van Schoten zou ze de lijst in de provincie Antwerpen moeten trekken, een provincie waar de CD&V het moeilijk heeft.

Over de gemeenteraadsverkiezingen van 2024 in Schoten zullen we beter zwijgen. In 2018 haalde de CD&V daar ocharme nog 10 procent van de stemmen.

De achterstand ten opzichte van Vlaams Belang (20,75%) en de N-VA (43,85%) is gewoon gigantisch. Enkel een electorale afgang is hier mogelijk.

Van Grieken en Co zijn de winnaars De hele heisa is natuurlijk pure reclame voor het Vlaams Belang dat kan wijzen op de absurditeit van de coronaregels. Voor Tom Van Grieken en Co was de voorbije week opnieuw een cadeau en daarvoor moet de partij amper moeite doen. Naast het brokkenparcours van Annelies Verlinden is er nog altijd de flauwe communicatie rond de coronapandemie, de trage vaccinatie en de weinig overtuigende excuses van Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V).

Met als sluitstuk ex-minister Johan Vande Lanotte (sp.a) die optreedt als advocaat voor de sjoemelende Sihame El Kaouakibi (Open Vld). Men verzint het niet: de architect van het lege Zilverfonds en de sale-and-leaseback van overheidsgebouwen gaat eens vertellen hoe men met overheidsgeld en subsidies moet omgaan. Hij slaagde er zelfs niet in de naam van zijn cliënte deftig uit te spreken. Een ‘ons-kent-ons’verhaal dat de afkeer van de burgers voor de klassieke politieke partijen nog zal versterken.

4

Binnenland

25 FEBRUARI 2021

Vanop afstand bekeken

GENT

Nieuwe gascentrale op komst

Heksenjacht

Het was koud in huis. Boudry had opzettelijk de verwarming uitgezet zodat hij zijn eigen adem kon zien die kleine wolkjes maakte in de lucht. Op die manier kon hij, wanneer er - godverhoede! - bezoek kwam, de ademwolkjes van de bezoekers die door hun masker ontsnapten en ongetwijfeld vol met coronavirussen zaten, ontwijken. Toen de dag voordien de postbode had aangebeld, had die een beetje vreemd gekeken toen Maarten de hele tijd van links naar rechts en van boven naar onder dook om de man zijn ademwolken te ontwijken. Hij had het pakje pas aangenomen nadat hij het grondig had ontsmet met een wolk javel, waarbij hij de postbode ook meteen de volle laag had gegeven. “Abnormale zot”, had de facteur nog geroepen toen die het hazenpad koos, maar dat kon hem niet deren. Maarten knipperde 5 keer met de ogen, zette zijn bril 7 keer op en af en liep in 11 passen naar zijn bureau, zorgvuldig oplettend dat hij niet op de voegen van de tegels trapte.

Hij zette zich achter zijn laptop en nam een selfie om op zijn Facebook-profiel te zetten, zodat al zijn volgers konden zien dat hij alleen thuis ook nog altijd een masker droeg. Maarten begon zoals steeds de dag met het in de ban slaan van enkele wetenschappers die zijn mening, die de enige wetenschappelijk juiste is, niet deelden.

De federale regering subsidieert de bouw van nieuwe gascentrales. Ook in Gent komen er nieuwe gasturbines. Drie schouwen van vijfendertig meter hoog zullen tonnen CO2 de lucht injagen. Het Gents stadsbestuur, pionier in de klimaatstrijd, kan niet anders dan dit verdedigen. © LUMINUS

“Maarten begon zoals steeds de dag met het in de ban slaan van enkele wetenschappers die zijn mening, die de enige wetenschappelijk juiste is, niet deelden”

Hij begon met een brief aan de Orde van Geneesheren om de schorsing te vragen van elke huisarts die vragen stelt bij de vaccins omdat hij vindt dat ze niet voldoende data hebben gekregen over het effect van de vaccinatie bij ouderen. “Gevaarlijke antivaxers”, vond Maarten en die moesten meteen werkloos gemaakt worden. Hetzelfde gold voor Sam Brokken, de gezondheidslector die een kritische vraag had gesteld in De Zevende Dag aan Pierre Van Damme. Brokken had weliswaar gelijk gehaald, toen Steven Van Gucht twee dagen later precies hetzelfde beweerde in De Afspraak, maar die Steven Van Gucht kon voorlopig nog niet als pseudowetenschapper worden weggestreept.

En verder ging hij, tot diep in de nacht, om allerlei wetenschappers die het niet met hem eens waren aan te geven bij de instanties: zijn nemesis aan de UGent, Lieven Annemans, uiteraard. Daarna professor Theo Schetters en professor Pierre Capel, twee virologen, die de maatregelen disproportioneel noemden. “Antivaxers!”, tikte hij woedend op zijn Facebook-status.

Wat een beetje gek was, want professor Schetters had een eigen vaccinbedrijf en Capel was een hoogleraar immunologie. Maar dat deerde Boudry niet. Allemaal pseudowetenschappers waren het, die kritische vragen durfden stellen, terwijl dat toch niet de bedoeling kon zijn van wetenschap! Tevreden hinkelde Maarten in 13 passen naar zijn zuurstoftent, terwijl hij stilletjes in zichzelf “priemgetal, priemgetal” fluisterde. Wat een heerlijke dag was het geweest: in totaal had hij het ontslag van 6 virologen, 2 gezondheidsprofessoren en 124 huisdokters gevraagd. Voor hij ging slapen las hij ter vermaak nog een hoofdstuk in "Onder Professoren" van W.F. Hermans. Hopelijk droomde hij vannacht weer niet opnieuw van dat artikel in Knack: “De oprichting van de ‘leerstoel Etienne Vermeersch’ aan de UGent en de aanstelling van Maarten Boudry als leerstoelhouder baden in een sfeer van politiek gekleurd lobbywerk en favoritisme.”

De huidige Luminus-centrale aan de Ham in Gent.

Kernenergie is vandaag goed voor meer dan de helft van de elektriciteit die in België wordt opgewekt. In 2025, bij de sluiting van de kerncentrales, moeten de nieuwe gascentrales klaar zijn, anders gaat het licht uit.

In Gent heeft Luminus een aanvraag ingediend voor zes nieuwe gasturbines. Ze komen op een terrein naast de bestaande centrale aan de ringvaart. Het openbaar onderzoek loopt. "Gent tegengas" voert actie tegen de plannen. Zij noemen de uitbreiding van de gascentrale in Wondelgem “overbodig, een catastrofe voor het klimaat, sociaal onrechtvaardig én ondemocratisch”. De actievoerders zijn ecologisten, gesteund door Greenpeace. Hun protest is een vervelende zaak voor Groen, dat meebestuurt in Gent.

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Bijkomende luchtvervuiling en CO2

© RVF

“Veiligheid voor alles!”, mompelde filosoof Maarten Boudry toen hij ’s ochtends voorzichtig de anti-allergische lakens openplooide, uit bed stapte en de zuurstoftent die over zijn ledikant was geplaatst openritste. Nog voor hij voorzichtig naar de badkamer stapte, nam hij snel een nieuw mondmasker uit de steriele container op het roestvrijstalen nachtkastje. Want je weet maar nooit wat voor soort virussen, bacteriën en sporen er door de kieren van de gesloten ramen kunnen binnenwaaien.

© WIKIPEDIA

VLAANDEREN

Media hebben het lastig met arrestatie Pablo Hasél

Onze media hebben het moeilijk met de arrestatie en de veroordeling van de Catalaanse rapper Pablo Hasél. Neen, niet omdat het Spaanse gerecht alweer over de schreef zou gegaan zijn, wel omdat het er bij hen niet in kan dat een linkse muzikant het koningshuis niet ophemelt.

In de meeste landen met een monarchie vind je de republikeinen in het linkse kamp. Alleen in Vlaanderen zitten de republikeinen in de eerste plaats aan de rechterzijde van het politieke spectrum. De reden is eenvoudig: zonder België zou links niet veel te betekenen hebben in Vlaanderen en België kan nu eenmaal niet zonder monarchie. Onze media, stevig in de greep van links, sloven zich dan ook uit om het koningshuis te ondersteunen, desnoods tot in het absurde toe.

Linkse majesteitsschennis Dat een linkse artiest de vloer aanveegt met het koningshuis, is in de meeste andere landen niet meer dan een vanzelfsprekendheid. Er zijn dan ook weinig andere landen waar de media zo met zichzelf in de knoop liggen over de zaak–Pablo Hasél als in Vlaanderen. Dat een rapper anno 2021 in een EU-land de gevangenis invliegt omwille van majesteitsschennis tegenover een koning die aantoonbaar corrupt is, is grotesk. Maar dat men het lastig heeft om daar op een normale manier over te berichten, is zo mogelijk nog grotesker.

Politieke processen Maar hiermee is de kous nog niet af.

Het wedervaren van Pablo Hasél doorkruist immers nog een andere problematiek waar onze media het lastig mee hebben, namelijk de manier waarop het Spaanse gerecht Catalaanse politici politiek gevangen zet. Ook dat zou eigenlijk alleen maar verontwaardiging mogen opwekken. Maar omwille van de binnenlandse belangen bouwen de media al jaren zorgvuldig een narratief op waarbij de Catalaanse nationalisten voorgesteld worden als ruziestokers.

Volgens onze media hebben die het dus zelf ook een beetje gezocht als ze nu in de gevangenis zitten. Door de veroordeling en de arrestatie van Pablo Hasél komt dat verhaal nu op de helling te staan. Iedereen die wil zien, snapt nu dat het Spaanse gerecht er helemaal niet voor terugdeinst om politieke processen te voeren.

Extreemlinks terrorisme Derde deel dat niet past in het narratief van de media: Pablo Hasél heeft zich niet alleen schuldig gemaakt aan

Pablo Hasél

majesteitsschennis, maar ook aan het verheerlijken van terrorisme. Moslimterrorisme? Extreemrechts terrorisme?

Neen: extreemlinks terrorisme. In de media maakt men groot misbaar omwille van de pepperspray van Schild & Vrienden, maar over de 84 doden van de Spaanse extreemlinkse GRAPO, de terroristen waar Pablo Hasél zoveel sympathie voor heeft, heeft men het liever niet.

Stel je voor dat Vlaamse lezers plots zouden snappen dat (1) een monarchie ondemocratisch is, (2) nationalisten niet noodzakelijk allemaal ruziestokers zijn, en (3) ook extreem-links aan terrorisme gedaan heeft en misschien nog altijd doet. Begrijpelijk dat nogal wat media in Vlaanderen het zo lastig hebben met die Pablo Hasél.

FILIP VAN LAENEN

Gent heeft een ambitieus klimaatplan: "Stad Gent gaat voor gasloos en sociaal". De stad wil wijken ‘van het gas af’. Daarvoor bestelden ze al voor zeshonderdduizend euro aan studies. Ze willen dat Gentenaars hun gasboilers en gasfornuizen inruilen voor toestellen op ‘fossielvrije energie’. Maar waarom zou je een gasbrander vervangen door een dure warmtepomp die draait op elektriciteit uit een gascentrale? Stad Gent wil klimaatneutraal zijn tegen 2050. Ze doen veel moeite om de CO2-uitstoot van verkeer en huishoudens te verminderen. De nieuwe gasturbines gaan driehonderdvijftigduizend ton CO2 per jaar produceren. Hoeveel hectare bos moet je planten om dat te compenseren? (Eén boom haalt jaarlijks 26 kilogram CO2 uit de lucht.) Daarnaast zijn gascentrales ook luchtvervuilers, want ze stoten stikstofoxides uit. Gent voerde een LEZ in, net om stikstofoxides (en roetdeeltjes) te verminderen. Duizenden burgers hebben daarvoor hun auto moeten vervangen.

Gent was de eerste stad in Vlaanderen om aan ‘divestment’ (klimaatvriendelijk beleggen) te doen. Ze haalde haar geld weg uit fondsen die investeren in bedrijven voor olie-, steenkool- of gaswinning. De nieuwe gascentrale botst met het Gents klimaatbeleid. Toch zal het er komen, tot ergernis van echte ecologisten, net omdat de partij Groen in Gent, de provincie Oost-Vlaanderen en federaal meebestuurt.

MATHILDIS

5

Binnenland

25 FEBRUARI 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

WALLONIË

Corona doet economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië niet verkleinen

Nieuwe figuren aan de macht in Luik

De coronacrisis raakte de Vlaamse economie iets harder dan die van Wallonië en Brussel, zo berekende de KBC-studiedienst.

Betekent dit dat straks de economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië kleiner wordt? Zeker niet. Hoogstens haalt Brussel een klein deel van de achterstand in.

Het schandaal rond intercommunale Nethys in Luik blijft uitdeinen. Een audit van Deloitte wijst op gebrek aan goed bestuur en mogelijk malversaties bij het 1 miljard euro rijke pensioenfonds Ogeo Fund. Ook de Luikse luchthaven komt in het vizier. Nethys is er via een tussenvennootschap meerderheidsaandeelhouder en de aan de PS gelieerde topman Luc Partoune mag opstappen. Hij deed aan vriendjespolitiek en deed tal van onverantwoorde uitgaven.

De politieke wereld in Luik wordt midscheeps geraakt door het gesjoemel bij Nethys. De huiszoeking in het Waals parlement en in de privéwoning van voorzitter Jean-Claude Marcourt, jarenlang één van de invloedrijkste Luikse PS’ers, was pijnlijk. Marcourt zelf, lange tijd voorbestemd om vicepremier te worden in een federale regering, behoort door de Nethys-saga niet langer tot de echte machtsfiguren in de Vurige Stede.

Aan de Maas wil men de bladzijde van het zoveelste schandaal omslaan. Dat wil zeggen: nieuwe figuren aan het roer van de verschillende partijen. Want niet alleen de PS wordt met de vinger gewezen. Ook andere partijen waren op de hoogte van het gesjoemel, onder andere rond de zitpenningen voor nepvergaderingen.

Het schandaal rond de intercommunale Nethys leidt tot machtsverschuivingen in Luik. Niet alleen bij de PS, ook bij de andere partijen treedt in de Vurige Stede een nieuwe generatie aan.

Rode administratie

en zelfs nog kleiner wanneer we het belang bekijken in termen van het aantal werkzame personen. Bovendien moeten we opletten met dergelijke becijfering omdat ze geen rekening houdt met de economische dynamiek van de niet of minder door Covid-19 getroffen sectoren,” stelt de studie.

Daarnaast keek de KBC naar de omzetverliezen van de bedrijven per regio. Tijdens de eerste jaarhelft waren die hoger in Vlaanderen dan in Wallonië en Brussel.

In het najaar was het herstel in Vlaanderen toch iets sterker.

Kan men op basis van die uiteenlopende cijfers een relevante conclusie trekken? Ja, stelt de KBC: “Onze (toegegeven ruwe) inschatting is dat de krimp in Wallonië rond de nationale krimp van 6,2 procent lag in 2020 en in Vlaanderen en Brussel maximaal één procentpunt groter respectievelijk kleiner was. Indien zo, dan zou Brussel voor het tweede jaar op rij een beter (in 2020: minder slecht) resultaat boeken dan Vlaanderen en Wallonië en zo de opgebouwde kloof in de voorgaande jaren wat dichten.”

Brussel haalt Vlaanderen en Wallonië dus voor een deel in, al is dat zeer beperkt. De welvaartskloof met Vlaanderen blijft. Hetzelfde geldt voor Wallonië. Het zou best kunnen dat een duurzaam herstel na 2021 de verschillen tussen Vlaanderen en de rest opnieuw doet toenemen. Hier kunnen we een parallel trekken met de periode na de financiële crisis toen, zoals reeds vermeld, een sterkere internationale groei vooral de exportregio Vlaanderen ten goede kwam.

Bovendien heeft Vlaanderen twee economische boni ten opzichte van de andere regio’s. De hogere werkgelegenheidsgraad van 75 procent tegenover 64 en 62 procent in Wallonië en Brussel. En de sterkere productiviteitsgroei, samen met de werkzaamheidsgraad de motor van economische groei. Die Vlaamse productiviteitsgroei van 0,3 procent is weliswaar laag, maar beter dan de dramatische 0 procent in de andere regio’s.

De Vlaamse voorsprong is dus een blijver en wie iets anders vertelt, draait de mensen een rad voor de ogen.

De Leuvense economen André Decoster en Willem Sas ondernamen recent zo’n poging door erop te wijzen dat de transfers tussen Vlaanderen en Wallonië nog altijd groot waren, maar dat er nu ook toenemende geldstromen waren vanuit Brussel. Wat de heren economen er amper bij vertelden was dat ze hier een slinkse truc hanteerden: de opbrengst uit de vennootschapsbelasting werd integraal toegekend aan het gewest waar de hoofdzetel van een bedrijf zich bevindt. En dat is vaak Brussel. Gevolg: een industriebedrijf met een administratief kantoor in Brussel en bijvoorbeeld productievestigingen in Vlaanderen maakt vooral in Vlaanderen winst (want daar zijn de fabrieken), maar de belasting op die winst zou dan als in Brussel gecreëerde welvaart moeten meetellen. Niet echt ernstig.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

© PHOTONEWS

Het is bekend dat Vlaanderen al decennia een sterkere groei kent dan Wallonië en Brussel. Met als gevolg dat de welvaartskloof groter wordt en de transfers verankerd zijn. Economische crisissen veranderen daar weinig aan. Na de financiële crisis van 2008-2009 steeg het bruto regionaal product (wat er in een regio door iedereen wordt geproduceerd) in Vlaanderen, Wallonië en Brussel in reële termen (bovenop inflatie of levensduurte) gedurende een decennium met gemiddeld respectievelijk 1,3, 0,8 en 0,6 procent per jaar.

Na 2000 waren de groeiverschillen tussen de regio’s bijna verdwenen en bleef de Vlaamse economische voorsprong even groot. Maar na de financiële crisis nam die weer toe. Volgens een studie van de KBC-studiedienst is dit te verklaren “door een verschillende dynamiek van de economische activiteit tijdens de financiële crisis. De Grote Recessie van 2009 trof Wallonië harder en het groeiherstel dat er op volgde was veel zwakker.

Vlaanderen bleef beperkt groeien tijdens de Europese soevereine schuldencrisis in 2012-2013, terwijl de Waalse economie toen nagenoeg stabiliseerde.” Het is ook zo dat Vlaanderen een meer op de export gerichte economie is en een grotere privésector kent. Gevolg is dat Vlaanderen bij een economisch herstel sowieso sterker groeit.

Maar hoe gaat dat dan in deze coronatijden? Het is wat economen een atypische of externe economische schok noemen. Een pandemie raakt de economie, maar niet zo direct als bij een bankencrisis of de oliecrisissen van de jaren ’70.

De KBC-studiedienst ging na wat de regionale economische impact van corona is. We weten dat de economische krimp in 2020 voor België 6,2 procent van het bbp bedroeg. Minder erg dan de aanvankelijk gevreesde 10 procent, maar nog altijd de grootste klap sinds de Tweede Wereldoorlog. Regionale economische krimpcijfers zijn er echter nog niet.

De KBC maakte zelf een schatting op basis van twee methodes. Ten eerste werd gekeken naar de sectoren die het zwaarst werden geraakt door corona. Daarna maakten de studaxen de sprong naar het aandeel van die sectoren in de economische toegevoegde waarde van elke regio. Is het gewicht van de zwaar geraakte sectoren groot in een bepaalde regio, dan zal dat gewest meer te lijden hebben onder de crisis.

Zoals bekend hebben evenementen en ontspanning (-82 procent verlies), horeca (-75 procent) en luchtvaart (-48 procent) de zwaarste klappen moeten incasseren.

In de regionale rekeningen kan men impact van de sectoren opsplitsen tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel.

De KBC berekende dat het aandeel van de betrokken sectoren in de totale regionale toegevoegde waarde in Vlaanderen (17,9 procent) in 2019 hoger lag dan in Wallonië (14,8 procent), waar het op zijn beurt wat hoger lag dan in Brussel (13,8 procent). Het zou dus kunnen dat de krimp in Vlaanderen het grootst is geweest en in Brussel het kleinst. “De verschillen zijn evenwel niet zeer groot

De PS blijft dominant in Luik en weet de andere partijen aan zich te binden. Ze bestuurt de provincie al decennia met de liberalen van de MR en de stad met de centristen van cdH en de groenen van Ecolo. Het is daarbij opvallend dat de MR, Ecolo en cdH op de verschillende Luikse beleidsniveaus gerust zonder de PS kunnen regeren maar het niet doen. “Het heeft weinig zin met een volledig rode administratie,” is te horen.

De grote man van de PS in Luik is nu Frédéric Daerden die wraak heeft genomen op de clan die dicht bij Nethys aanschurkte en de familie Daerden jarenlang naar de achtergrond verwees wanneer men echt om de knikkers ging spelen: Marcourt dus, Stéphane Moreau, André Gilles, Alain Mathot en burgemeester Willy Demeyer die geen voorzitter meer is van de Luikse PS-federatie. Daerden jr wordt dat straks met naast zich de Waalse minister Christine Morreale. Exit de oude garde.

Frédéric Daerden grijpt de macht in Luik.

Wissel aan de top Van de andere partijen verwachten de Luikenaars hetzelfde. Dan wordt in eerste instantie naar de MR gekeken.

Daniel Bacquelaine, ex-minister van Pensioenen en burgemeester van Chaudfontaine, leidt de Luikse liberalen al 13 jaar. Tijd voor een wissel aan de top. Pierre-Yves Jeholet wordt genoemd, de minister-president van de Franse Gemeenschap. Al zou dat niet echt een vernieuwing zijn. De jonge garde rond Diana Nikolic, Gilles Foret en ex-minister Philippe Goffin zou meer op de voorgrond moeten treden. Maar afgezien van laatstgenoemde zijn velen nobele onbekenden. Het wordt een moeilijke overgangsperiode voor de MR. Bij Ecolo hebben ze federaal staatssecretaris voor Gelijke Kansen Sarah Schlitz, maar die wil zich niet met lokale politiek bezighouden. Ook hier dreigt hetzelfde probleem als de MR: de nieuwe garde staat aan het begin van haar politieke loopbaan. De Waalse parlementsleden Olivier Bierin en Veronica Cremasco zijn zelfs voor de volgers van Waalse politieke in Namen net als de opkomende liberalen quasi onbekenden. Bij de cdH tenslotte is het na ex-minister Alda Greoli armoe troef.

Gevolg is dat de PS met de ervaren Frédéric Daerden in Luik de eerste viool zal spelen. Met als enige echte luis in de pels de PTB van Raoul Hedebouw.

PICARD

Politiek

25 FEBRUARI 2021 © PHOTONEWS

6

Vlaams Belang Jongeren willen avondklok weg Met "Stop de avondklok" start de jongerenafdeling van het Vlaams Belang (VBJ) een campagne tegen de avondklok. De maatregel is volgens hen bovenal ongrondwettelijk.

Theo Francken (N-VA): “Er zit muziek in Franse wet tegen islamisme” De Franse Assemblée Nationale nam vorige week de wet over ‘het respect voor de principes van de Republiek’ aan.

De wet kwam er in de nasleep van het brede maatschappelijke debat dat op gang kwam na de islamistische moordaanslag op de Franse geschiedenisleerkracht Samuel Paty. Het wetsvoorstel, dat het Franse laïcisme moet waarborgen en de strijd tegen ‘religieus separatisme’ opdrijft, werd dinsdag aangenomen met 347 stemmen voor, 151 tegen en 65 onthoudingen.

Op zijn blog ‘Theo Tuurt’ steekt N-VA-Kamerlid Theo Francken zijn interesse voor elementen van de nieuwe wet niet onder stoelen of banken.

“Er zit muziek in” Moet België het Franse voorbeeld volgen en een gelijkaardige wet aannemen? “Frankrijk heeft natuurlijk een andere geschiedenis, met een andere kijk op de plaats van religie in de maatschappij: het laïcisme”, benadrukt het Kamerlid. “Je kan dus niet zomaar alle parallellen doortrekken. Maar er zit zeker muziek in bepaalde elementen: de engagementsverklaring, het nog beter monitoren van wat er in de moskeeën gebeurt, de buitenlandse financiering van de moskeeën aan banden leggen, het beteugelen van praktijken die echt niet meer van deze tijd zijn, zoals gedwongen huwelijken, polygamie, attesten voor maagdelijkheid, nadelige erfenissen voor vrouwen.”

“We zijn het debat in Frankrijk al weken aan het volgen binnen onze N-VA werkgroep Migratie en Asiel”, zegt Francken. “We zullen in de toekomst met een aantal voorstellen daarrond komen. Ik denk niet dat we op dat vlak veel van de regering moeten verwachten, want ze zitten niet op datzelfde spoor. Ze geven zelfs subsidies aan een islamistische organisatie als het CCIB.”

“Vandaag berooft de overheid al precies 120 nachten alle Vlamingen van hun vrijheid“, zegt VBJ-voorzitter Filip Brusselmans.

“En dit zonder een aantoonbaar effect. Ze deed dat zonder er veel woorden aan vuil te maken, laat staan dat ze zich baseerde op een duidelijk wettelijk kader. Het is een absurd en indirect beleid, omdat de federale overheid hiermee hoopt andere overtredingen tegen te gaan, maar bovendien is de avondklok ongrondwettelijk.”

“Absurd en ongrondwettelijk” Daarnaast vinden de Vlaams Belang Jongeren dat met een kanon op een mug wordt geschoten. “De avondklok zou volgens de federale regering feestjes en samenscholingen moeten tegen-

gaan”, zegt Brusselmans. “Maar dat is alsof je alle wagens verbiedt zodat er geen verkeersovertredingen meer worden begaan.”

“De meest geschikte maatregel is daarvoor echter al van toepassing: het samenscholingsverbod”, zegt de jongerenvoorzitter.

“Dwing die regel af in plaats van niet-overtreders op voorhand verdacht te maken en te pesten.”

Naast de petitie zullen nog andere acties worden aangekondigd, laat VBJ weten. “We roepen niet op om de regels te schenden en als verantwoordelijke partij begrijpen we dat er stevige maatregelen nodig zijn bij een stevige crisis, maar stevig hoeft niet absurd of ongrondwettelijk te betekenen”, besluit Brusselmans.

PIETER VAN BERKEL

CCIB De N-VA’er verwijst ook naar de omstreden Franse vzw Collectif contre l’islamophobie en France, die in Frankrijk ontbonden werd maar nu een doorstart maakt in Brussel. “Als de Franse geheime dienst de CCIF islamistisch en staatsgevaarlijk noemt, maar hier vinden ze dat niet, dan moeten toch alle alarmbellen afgaan”, klinkt het scherp. “Ik vind dat onbegrijpelijk, nadat de Franse minister van Binnenlandse Zaken hen op een lijst van verboden islamistische organisaties plaatste. Zij hebben eerst wat geklaagd, maar daarna hebben ze zichzelf ontbonden. Als ze zo recht in hun schoenen zouden staan, dan waren ze toch de juridische strijd aangegaan? Als een feniks zijn ze daarop hier in Brussel uit hun as herrezen. Dat moet je toch bijzonder argwanend maken?”

PIETER VAN BERKEL

Snelle voorzet aan de regering De N-VA heeft alvast hoger geschakeld in de discussie over de aangekondigde pandemiewet, want de partij wil niet meer wachten tot de regeringsduiven vallen. Anders is het misschien te laat. Peter De Roover kondigde dan ook een eigen pandemiewet aan die als leidmotief heeft dat “tijdens een ‘bijzondere noodsituatie’ het federale parlement iedere maatregel die een impact heeft op de rechten van burgers, moet goedkeuren”. Daarmee wil de partij definitief af van de ministeriële besluiten waarover nooit een woord gezegd kon worden en die dus democra-

tisch niet oorbaar zijn. De werkwijze die wordt voorgesteld is duidelijk en breed te interpreteren: “Een ‘crisissituatie’ wordt door de Kamer afgekondigd, waarbij het kan gaan om een sanitaire noodsituatie, maar evenzo om een veiligheids- of milieucrisis. Minstens elke drie maanden moet het parlement die toestand, die ook automatisch de federale fase van de crisisplanning activeert, bevestigen. De enige uitzondering op een voorafgaand fiat van de wetgevende macht is bij ‘een uiterst dringende omstandigheid waarin onmiddellijk moet worden gehandeld’. De Kamer dient dan binnen de week de regeringsmaatregelen te valideren. Ook het geven van volmachten aan de

regering, een instrument dat al gebruikt is, is nog een optie.” Het is nu uitkijken of de N-VA met dit voorstel op enig begrip kan rekenen van de regering, die de partij nochtans had uitgenodigd met eigen voorstellen af te komen. Alvast een goede zet om eerst te zijn, want mogelijk kan de regering niet anders dan toch met een aantal suggesties rekening te houden.

© PHOTONEWS

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Filip Brusselmans

en, en wellicht niet alleen omdat het krokusreces was aangebroken.

Knippen in de partijdotaties?

Opgevolgd en handen vrij

De uit de hand lopende financiële capriolen van Sihame El Kaouakibi (Open Vld) hebben ook het debat over de partijfinanciering weer opengetrokken. Alle partijen zijn het erover eens dat er niet alleen meer controle op verkiezingsuitgaven en de besteding van middelen moet gebeuren. Groen wil zelfs zover gaan dat de bestedingen voor middelen op de sociale media aan banden gelegd worden. Dat sommige partijen dat doen omdat ze door andere - ook door de burgers gesubsidieerde media - niet aan bod komen en uitgesloten worden, zal hen worst wezen. Maar als puntje bij paaltje komt, zijn er maar weinig partijen die er ook echt iets aan willen doen. Vooral dan de krimpende traditionele partijen.Vlaams Belang heeft er evenwel geen moeite mee om de federale dotaties aan de partijen gewoon te halveren en diende daartoe dan ook meteen een uitgewerkt wetsvoorstel in. Het bleef stil bij alle andere partij-

Kristof Calvo wordt in de Kamer opgevolgd als fractieleider van Groen door Wouter De Vriendt. Bij Groen spreken ze vreemd genoeg over een ‘leider’ en niet over een ‘voorzitter’…

Daarmee heeft Calvo zich verlost van de ‘dagjespolitiek’ om zijn handen vrij te hebben om tegen kostenvergoeding naar Nederland en zijn vriend Jesse Klaver van GroenLinks te trekken voor pionierend studiewerk over meer democratie en progressieve projecten. Dat lijkt hier in België niet mogelijk, zo lijkt het wel. Hij gaf het roer dus in handen van Wouter De Vriendt uit Oostende, die zich meer dan eens, zij het met gering succes, de allures van een staatsman tracht aan te meten. En tegelijk bij de grootverdieners in de Wetstraat gaat behoren, want naast zijn parlementaire wedde incasseert hij nog de extra vergoeding van commissievoorzitter én fractievoorzitter én voorzitter van de Oostendse gemeenteraad. Net als Calvo, waar zijn drie dochters zot

van lijken te zijn, heeft hij een allergie voor rechtse mensen, figuurlijk, maar helaas ook letterlijk. Een hand schudden of bij nieuwjaar ‘het beste’ wensen, kan er nooit af.

Bezigheidstherapie Ondertussen kabbelen in de Kamer nog altijd de bijzondere commissies “Congo – Koloniaal verleden” en “Covid-19” voort. Het gaat van hoorzitting naar hoorzitting, waar ‘experten’, getuigen en door de partijen aangebrachte ‘kenners’ worden gehoord en bevraagd. Wie al eens een hoorzitting bijwoonde, weet dat dat vaak lang aanslepende vergaderingen zijn waarin men uiteindelijk door de bomen het bos niet meer ziet. En aangezien het niet om echte onderzoekscommissies gaat die door de media wél goed opgevolgd worden, kent niemand momenteel de stand van zaken, behalve dan dat er duchtig gepalaverd wordt. Nadien volgt een dik rapport met een reeks aanbevelingen. Men kan zich de vraag stellen wat het nut is van dergelijke bezigheidstherapie. De archieven van het parlement liggen al vol met bestofte rapporten, waar nadien geen haan meer naar kraaide.

Politiek

25 FEBRUARI 2021

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Leopold Lippens

Lorin Parys (N-VA):

Non-conformist “Wij herinneren ons de burgemeester als iemand die onze partij ondanks de politieke meningsverschillen altijd respectvol – een respect dat trouwens wederkerig was -, correct en onbevooroordeeld behandelde. Velen uit het ‘establishment’ kunnen daar nog iets van leren.” Zo luidde het in het rouwbericht van het Vlaams Belang van zijn stad. Het zegt alles over de gentleman en excentriekeling die hij was.

Hij gunde iedereen het recht op het licht van de zon, maar hield niet van ongebreidelde vrijheid-blijheid. Men was bij hem aan het verkeerde adres als ‘men’ uit Brussel of elders trachtte hem de les te spellen of maatregelen op te leggen die tegen de belangen van zijn stad ingingen. “Knokke vergelijk ik met Asterix en de Galliërs. Wij zijn een dorpje dat omringd is met zeer jaloerse Romeinen, maar wij hebben de magische drank. En die magie is dat we altijd gemikt hebben op kwaliteit, voor iedereen - voor de inwoners en eigenaars, voor de tweedeverblijvers en voor de eendagstoeristen. Ik vecht voor ideeën, niet tegen mensen.”

Straffe uitspraken In zijn stad mocht veel, maar kon niet alles, en daar had hij zo zijn eigen mening over, waarbij hij een straffe uitspraak nooit schuwde. Het werd een begrip, zijn “frigoboxtoeristen”, waarmee hij zich keerde te-

gen de dagjestoeristen die niks verbruikten en anderen kwamen aangapen. “Het is hier geen dierentuin!” En ook tegen de “groene fascisten en ayatollahs” keerde hij zich wanneer de plannen bekend raakten om windmolens voor ‘zijn’ mooie kustlijn te plaatsen. Een naaktstrand was voor hem uit den boze en al schertsend zei hij de textielnijverheid te verdedigen. Of toen hij vorig jaar nog verbood om op straat te lopen in ontbloot bovenlijf of in badpak en daar 350 euro boete opplakte. En op het hoogtepunt van de asielcrisis zei hij: “Sluit ze op in een kamp zoals Guantanamo, maar dan zonder folteren en met toiletten.

En dan terug naar hun eigen land. Want illegaal blijft illegaal.” De politieke correctheid en de linkse moreel hoogstaanden hadden geen vat op hem. Knokke was van en voor iedereen, maar men moest geen lulkoek komen verkopen, want dan lachte hij de boodschapper snaaks en met een knipoog in het gezicht uit.

Adel verplicht Hij golfde met Trump en kende leden van de Kennedy-clan, kwam in de hoogste adellijke, koninklijke en financiële middens, was een Belg-pur-sang, maar begreep de Vlamingen als gemeenschap, verdedigde de bezoekers met dikke BMW’s, maar was ook goed voor de gewone burger die kwam genieten van zijn stad en strand. Zo regeerde hij zijn stad met een eenheidslijst van klassieke christendemocraten en donkerblauwen en met een absolute meerderheid van 70 procent. Een dictatuur? Niets daarvan, want de bevolking wilde het zo. En zelfs de jongeren kenden hun merkwaardige burgemeester, want hij reed door zijn stad in een golfkarretje van waaruit hij iedereen aansprak. Ook de burgemeesters uit de omliggende regio werkten graag met hem samen. Lippens was zonder meer een man van de elite, maar met een hart voor het volk en met datzelfde hart op de tong. “Noblesse oblige!” Het is een oud gezegde in zijn moedertaal, dat boven zijn leven staat.

© PHOTONEWS

“’Politieke vernieuwing’ in de praktijk: de Brusselse groene minister zet afgerond 1% van haar kiezers op haar loonlijst, de blauwe 1,5%.”

Elke Van den Brandt heeft 42 medewerkers en Sven Gatz 30, en respectievelijk 4.320 en 2.103 stemmen. De verhouding geeft een mooi beeld van het waterhoofd dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is geworden. De kabinetten van de Brusselse ministers tellen 67 personeelsleden meer dan in 2019. Er werken nu 349 mensen op de 8 verschillende kabinetten.

Voor Conner Rousseau moet het Vooruit

Vergeef ons de flauwe woordspeling, maar er zit ook een waarheid in: voor Conner Rousseau moet het vooruit gaan. Tijd voor omkijken heeft hij niet, ook niet wanneer hij een bevriende organisatie de gracht in rijdt.

Afgelopen zomer dwong de jonge sp.a-voorzitter nog respect af bij vriend en vijand, door zijn constructieve houding tijdens de federale regeringsonderhandelingen. Hij was het die vuur en water wist te verzoenen, en Paul Magnette en Bart de Wever tot een akkoord wist te bewegen. En dat zelfs nadat hij eerder al eens door Paul Magnette koud gepakt was geweest.

Het contrast met die andere jonge voorzitter, Georges-Louis Bouchez, die de ene bokkensprong na de andere maakte, kon amper groter zijn. Het was ook omwille van die bokkensprongen dat Conner Rousseau eind september zelfs zijn veto stelde tegen de aanwezigheid van de MR in de regering. Het was zeker één van de factoren die ervoor zorgde dat Georges-Louis Bouchez een paar weken later door zijn eigen partij onder curatele werd geplaatst.

Bouchez-light Sindsdien lijkt het wel of de twee figuren een tegengestelde evolutie aan het ondergaan zijn. Af en toe doet hij nog wel eens een uitval, en niemand neemt hem nog ernstig, maar het moet toch ook gezegd dat Georges-Louis Bouchez de laatste tijd rustiger is geworden.

Dat zijn uitvallen hoe dan ook weinig of geen effect meer hebben, en daarom meer en meer vergeefse moeite zijn, zal daar wel iets mee te maken hebben, maar toch.

Bij Conner Rousseau kunnen we echter een tegengestelde evolutie vaststellen. Eerst was er al het ‘wit konijn’ Frank Vandenbroucke, sindsdien een dankbaar onderwerp voor de satirische rubriek op onze laatste bladzijde.

Het valt nog af te wachten of die benoeming een netto positief resultaat zal opleveren in 2024. Een vroegtijdig ontslag na een conflict met een coalitiepartner of zelfs de eigen partij blijft een niet onwaarschijnlijk scenario.

Ook de manier waarop hij onlangs in de clinch ging met Groen-voorzitster Meyrem Almaci in de tv-studio’s van de VRT roept vragen op. Zoiets geeft de indruk van een onvolwassen persoon die nogal licht ontvlamt als hij zijn zin niet krijgt. We kunnen ons voorstellen dat sommigen aan de top van de sp.a daar hun bedenkingen over gemaakt hebben.

Futiele naamsveranderingen En dan is er nog de naamsverandering van de sp.a. Als één van de lezers weet waarom die partij zo dringend van naam diende te veranderen, mag hij of zij het ons altijd laten weten.

Maar zou er in 2019 iemand CD&V gestemd hebben, die anders niet voor CVP zou gekozen hebben? Er zat nog een logica achter de naamsverandering van de PVV in de VLD, en een noodzaak achter de naamsverandering van Vlaams Blok in Vlaams Belang. Al de rest was vooral een operatie ‘oude wijn in nieuwe zakken’, en had electoraal geen enkele betekenis.

De meerwaarde van de naam ‘Vooruit’ ontgaat ons trouwens volkomen, tenzij Conner Rousseau er een punt van wil maken dat alle andere politieke partijen in Vlaanderen voor stilstand of achteruitgang zouden staan. Deze naamsverandering gaat dus over niets anders dan de geldingsdrang van Conner Rousseau zelf.

Voo?uit Het conflict met enkele lokale partijtjes maakt niets uit, behalve wat slechte PR voor de sp.a/Vooruit. Maar het conflict met de Vooruit in Gent, dat uit protest zichzelf herdoopte tot ‘Voo?uit’, blijft verbazen. Heeft er werkelijk niemand bij de sp.a aan de mouw van Conner Rousseau getrokken, om hem diets te maken dat hij zijn plannen toch beter zou heroverwegen? Of heeft hij er zich als een olifant in een porseleinkast niets van aangetrokken?

Conner Rousseau heeft voorlopig nog de wind mee in de partij (en in de media). Maar wanneer de wind draait, ook al is het maar voor even, heb je alle politieke vrienden nodig die je maar kan hebben. Bij bevriende organisaties bijvoorbeeld, maar ook partijvoorzitters van ideologisch verwante partijen. Hoe minder rekeningen zij dan met jou te vereffenen hebben, hoe beter.

FILIP VAN LAENEN © PHOTONEWS

© PHOTONEWS

Hoewel hij hoorde tot de door België gecreëerde adel en niet tot de historische oude adel van voor 1830, toch droeg hij zichtbaar de ingesteldheid van deze laatste in zich. Trouw aan zijn ‘klasse’, maar dienstbaar en vol inzet voor het volk dat hij vertegenwoordigde, niet alleen als edelman, maar in zijn geval ook als politicus. Graaf-zijn was voor hem meer dan het dragen van een titel, maar ook het dragen van verantwoordelijkheid in de samenleving. Graaf Leopold Lippens (79) overleed vorige week. Hij werd op veler handen gedragen.

Wie Knokke-Heist zegt, zegt in één adem ook meteen Leopold Lippens, 41 jaar de burger’vader’ en burge’meester’ van de mooie badplaats aan de Vlaamse kust, die hij een uniek uitzicht en karakter gaf. Vader én meester, zo kende iedereen hem. In 2018 haalde hij nog meer dan 7000 voorkeurstemmen en liet hij alle anderen ver achter zich. Over alle politieke verschillen heen, was hij als het ware de flamboyante ‘pater familias’ van alle Knokke-Heistenaren. En hij wou zijn stad besturen tot zijn 104 jaar, zo zegde hij grappend, want hij hield er zo ongelooflijk veel van.

7

8

Interview

25 FEBRUARI 2021

MATTIAS DESMET

“Persoonlijk vind ik de lockdown een slechte zaak. Het gevaar van het virus wordt overschat en de zo’n lockdown richt meer schade aan dan hij goed doet. Dat is mijn subjectieve mening en gezien niemand de toekomst kan voorspellen, acht ik mijn oordeel even veel waard als dat van andere mensen.” Aan het woord is Mattias Desmet (44), professor klinische psychologie aan de universiteit in Gent. Desmet haalde zich in het nabije verleden al wel vaker de woede van de televisievirologen op de hals.

Ook over die kritiek is hij duidelijk: “Er is maar één dominante mening aanwezig in de mediadebatten. We moeten opletten dat we niet in een totalitaire samenleving belanden.” attias Desmet heeft het niet begrepen op de strenge maatregelen die corona moeten bestrijden. “Wat mij bij het begin van deze coronacrisis meteen opviel, was dat er onmiddellijk zeer kordaat en zeer radicaal werd gereageerd, wereldwijd zelfs”, vertelt hij. “Die aanpak was ongezien. Verschillende landen gingen in quarantaine, scholen ging dicht, horeca werd gesloten, mensen mochten hun huis niet meer uit...”

“Maar een cruciale afweging werd niet gemaakt in het publieke debat: hoeveel slachtoffers kan het coronavirus maken als we niet ingrijpen en hoeveel slachtoffers gaat onze remedie maken? In wetenschappelijke tijdschriften werd die vraag wél gesteld. Er werd vrij snel geconcludeerd dat de lockdowns onder andere miljoenen hongerdoden konden maken.”

Hoe kan een lockdown dan wel honger veroorzaken?

“Door de ontwrichting van de economie. Zo’n ontwrichting kan snel toeslaan in derdewereldlanden waar in het verleden ook al hongersnoden werden geleden. En daarnaast is er ook een enorme verarming die op ons afkomt. Tijdens de economische crisis in 2008 ging men ervan uit dat er honderdduizenden doden zouden vallen door verminderde welvaart. Als we op eenzelfde manier een projectie gaan maken van het aantal slachtoffers die er vallen door de economische problemen omwille van het coronabeleid, dan gaan we spectaculaire aantallen krijgen. Maar goed, ook die afweging werd nooit gemaakt in de publieke ruimte.”

Is het dan niet aan experten en wetenschappers om die berekening net wel te maken?

“Daar bestaan wel degelijk cijfers over. Hoogleraar Michaela Schippers heeft er onder andere een artikel over geschreven. Ook zij komt tot de conclusie dat er meer slachtoffers zullen vallen door de maatregelen dan door het coronavirus. Of haar bevindingen juist zijn, dat is een andere vraag. Alle cijfers zijn vatbaar voor discussie. Ook de hare. Maar dat die afweging van kosten en baten ontbrak in het publieke debat, dat blijft merkwaardig.”

Maar aan de cijfers te zien is corona toch een dodelijke ziekte?

“Het gevaar van het virus werd in het begin duidelijk te hoog ingeschat. Iedereen ging mee in het verhaal van de gerenommeerde onderzoeker Neil Ferguson van het Imperial College in

Londen. Hij maakte zich sterk dat corona 40 miljoen doden zou veroorzaken. Er waren onmiddellijk tal van wetenschappers, ook met naam en faam, waaronder John Joannides van Stanford, die zegden dat dat sterftecijfer een gigantische overschatting was. Maar al die stemmen werden genegeerd. Terwijl later onomstotelijk bleek dat ze gelijk hadden.”

“Bijvoorbeeld: het model van Ferguson voorspelde dat er in Zweden tegen eind mei 40.000 doden zouden vallen als men een lockdown uitvoerde en 90.000 als men dit niet deed. Maar men voerde geen lockdown uit en er vielen niet meer dan 6.000 doden. De ganse aanpak van de crisis was dus gebaseerd op een serieuze overschatting van het gevaar.

En het meest merkwaardige is dat dit op een bepaald moment wel duidelijk werd, maar dat de aanpak toch niet bijgesteld werd. Dat is dus mijn vraag: hoe kan het toch dat we ons op een zo beperkte en vernauwde set van gegevens hebben gebaseerd en ook blijven baseren? Waarom wordt het blikveld niet breder getrokken?”

Geeft u het antwoord maar.

“Het deed me direct denken aan het fenomeen van massavorming. Dat fenomeen leidt tot vernauwing van aandacht waardoor men overgaat tot acties die contraproductief zijn. Kijk, in het begin wisten we weinig over het virus. Door die grote onzekerheid lijkt het aan de ene kant verantwoord om onmiddellijk zeer strenge maatregelen te nemen. Maar een van de hoofdprincipes in de geneeskunde luidt ‘In dubio abstine’. Als je twijfelt, moet je je onthouden. Je zou anders wel eens meer schade kunnen berokkenen dan goed doen. De voorstanders van de maatregelen zijn dat principe om een of andere reden vergeten.”

Kortom: de lockdown had voor u niet gehoeven?

“Ik heb me altijd gefocust op de vraag welke psychologische processen er

Weet je wat rust brengt in een samenleving?

Dat iedere groep zijn of haar stem gepresenteerd weet in de publieke ruimte

“Het gevaar van h wordt overschat lockdown gaat m schade aanrichte dan hij goed doe verantwoordelijk voor zijn dat ons aandachtsveld zo ontzettend vernauwd is. De lockdown zelf was nooit waar ik primair over geschreven heb, maar het is wel een publiek geheim dat ik een lockdown geen goede zaak vind. Er is een overschatting van ‘de gevaarlijkheid’ van het virus en die lockdown gaat wellicht meer schade aanrichten dan hij goed doet. Dat is mijn persoonlijke opinie, gedeeltelijk opgebouwd op basis van wetenschappelijke literatuur, maar ze blijft tot op bepaalde hoogte wel subjectief natuurlijk.”

Jongeren zijn de zwaarst getroffen groep. Een jong iemand heeft het meeste nood aan ruimte om zijn vleugels uit te slaan Geen lockdown voor u dus. Maar wat had er dan wel moeten gebeuren?

“Van alle mogelijke scenario’s vond ik de omgekeerde lockdown of ‘focused protection’ een zeer zinnig idee. Dat idee werd gelanceerd door Sam Brokken, een Vlaamse gezondheidswetenschapper die onlangs in De Zevende Dag totaal ten onrechte in een kwaad daglicht werd gesteld. Hij had nochtans zes maanden geleden al door wat de voorzitter van de Franse corona-expertengroep nu ook begint te beseffen. Die sprak zich recentelijk in een brief in The Lancet uit tegen globale lockdowns en voor het principe van de omgekeerde lockdown.

Daarbij laat je het virus vrij circuleren in de samenleving om groepsimmuniteit te bereiken, maar plaats je risicogroepen zoals ouderlingen, mensen met diabetes of mensen met overgewicht in afzondering.

Tenminste, als ze dat zelf willen.

Er zijn ook veel oudere mensen die dat helemaal niet willen en liever twee maanden minder lang leven als ze hun kleinkinderen maar kunnen zien.”

“Ook dat is een merkwaardige vaststelling in het c o ro n a b e l e i d .

Men zegt wel dat men deze

strenge maatregelen neemt om de oudere mensen te beschermen, maar willen de ouderen dat zelf wel? Ook daar tonen zich sporen van totalitair denken. De overheid meent beter te weten wat goed is voor het individu dan het individu zelf en neemt de beslissingen in zijn plaats.

Desnoods tegen zijn wil in en tot hij erbij neervalt ...”

U bent van mening dat de coronamaatregelen nogal totalitaire trekjes aannemen, een visie waarmee je veel kritiek oogstte.

“Ik ga de mensen die aan het roer staan niet direct vergelijken met Hitler of Stalin, maar er ontwikkelt zich volgens mij inderdaad een soort denken dat totalitair van aard is. Vaak denken we bij totalitaire regimes aan een kleine groep mensen die zijn wil oplegt aan de rest van de bevolking en bepaalde groepen isoleert en stigmatiseert. Maar dat is slechts het topje van de ijsberg. De essentie van totalitarisme is een typisch soort denken, een logica waarbij het individu zijn vrijheid en eigenheid moet opgeven ten behoeve van het collectief. En iedereen die het niet eens is met dat soort denken, wiens mening afwijkt, is gevaarlijk, een bedreiging voor anderen.”

Interview

25 FEBRUARI 2021

9

professor klinische psychologie

het virus en de meer en et” MATTIAS DESMET Geboren: Wakken, 5 maart 1976 Samenwonend met Valeri (44) Studies: master in de klinische psychologie aan UGent, master in de kwantitatieve analyse aan VUB, doctoraat psychologie aan UGent Beroep: professor klinische psychologie aan UGent, eigen praktijk als psychotherapeut Hobby’s: Lezen, wijn proeven, theesommelier, permacultuur in moestuin “Het typische aan dat totalitair denken is dat er slechts één mogelijke oplossing voor de zich stellende problemen mogelijk lijkt, dat er slechts één ijzeren logica geldig lijkt. Bijvoorbeeld: ‘Lopen de IC’s vol? Dan is de enige oplossing in lockdown gaan.’ Mocht iemand dat voor de crisis gezegd hebben, men zou hem meewarig bekeken hebben. En nu lijkt die redenering om een of andere reden de enige juiste. En die logica wordt zo dwingend dat men hem volgt over alle ethische grenzen heen. We kunnen ons blind staren op wat we aan de oppervlakte zien, maar de basale denkprocessen die zich nu afspelen hebben wel degelijk totalitaire trekken. ‘Er is een virus, maar we hebben geen andere keuze dan de huidige aanpak. Ouderlingen moeten geïsoleerd worden. Creveren die van eenzaamheid? Spijtig, maar er is geen andere aanpak mogelijk. Tienduizenden bedrijven gaan over de kop, jongeren worden depressief? Jammer maar wil je dat het aantal besmettingen weer gaat stijgen?’”

“Een van de strafste voorbeelden vind ik dat de overheid stelt dat men geen eerste hulp meer kan toedienen bij een ongeval, tenzij men een chirurgisch mondmasker en handschoenen bijheeft.

Wil iemand eens berekenen hoe groot

de kans is dat je sterft door besmetting met het coronavirus als je aan iemand hulp biedt? En contrasteer die kans dan eens aan de kans dat je iemand redt als je hem helpt. Het is al bij al een fascinerend psychologisch proces. Iets zorgt dat we blind een logica volgen, ook als hij volslagen absurd wordt, en ongemerkt alle ethische grenzen overschrijdt.

Massavorming heeft daar veel mee te maken. Dat proces zorgt ervoor dat men cognitief en emotioneel ongevoelig wordt voor een groot deel van de realiteit en in een bijzonder beperkt, maar dwingend soort denken vervalt.”

De strijd tegen een virus kan je toch niet vergelijken met de strijd tegen een bevolkingsgroep, zoals de aristocratie en de middenklasse onder het stalinisme of de Joden onder het nazisme?

“Toch wel. Want de strijd tegen een virus wordt onmiddellijk de strijd tegen de bevolkingsgroep die zich niet akkoord verklaart met de gevolgde strategie. En dat was niet anders bij pakweg het nazisme of het stalinisme. In wezen speelden daar vaak problemen die in eerste instantie niets te maken had met een bevolkingsgroep op zich, zoals armoe-

de of economische recessie. Maar om die reële problemen op te lossen, werd een ideologie naar voor geschoven die ten koste ging van een bepaalde groep, zoals bijvoorbeeld de Koelakken of de Joden. Als bij ons vandaag de strijd tegen het virus niet werkt, zal de schuld daarvoor ook bij een bevolkingsgroep gelegd worden, bijvoorbeeld de groep die onvoldoende meewerkt of zich niet akkoord verklaart met de ideologie van waaruit de strijd tegen het virus gevoerd wordt.”

“Netanyahu zei het in Israël vorige week trouwens heel uitdrukkelijk: de nieuwe vijanden van het volk zijn de mensen die zich niet laten inenten. En hij kondigde aan dat hij hun namen publiek bekend zou maken. En wie zich wél laat inenten krijgt een groen pasje waarmee hij weer kan deelnemen aan het sociale leven. Lees: de anderen dus niet. En het merkwaardigste is: sommigen zullen dat ongetwijfeld perfect logisch en zelfs rechtvaardig vinden. Totalitair denken is in eerste instantie niet iets dat intentioneel opgedrongen wordt door een regime, het is iets dat zich sluipend meester maakt van de geesten, zonder dat men er erg in heeft. En als dat proces ver genoeg is doorgezet, ent er zich daar, als sluitstuk van het proces, een totalitair regime op. Hannah Arendt zei het overigens heel uitdrukkelijk: het totalitaire regime op zich is geenszins essentieel en is ook zeer inwisselbaar.”

doeners eigenlijk. Die logica blijft alleen overeind als je binnen dat dominante verhaal blijft.”

U oogst bakken kritiek, niet in het minst bij uw collegawetenschappers. Zijn er ook collega’s die u steunen?

“Ik denk dat de Zweden vooral geplooid zijn onder maatschappelijke en politieke druk, maar niet onder de druk van cijfers en feiten. Om maar één voorbeeld te geven: vergelijkingen tussen staten in Amerika die wel en geen lockdowns instelden, suggereren dat het verloop van de epidemie er niet wezenlijk verschilde. De Zweden zijn inderdaad strengere maatregelen gaan doorvoeren omdat keer op keer benadrukt werd dat ze dubbel zo veel slachtoffers telden als Noorwegen en Finland. Maar uiteindelijk kwam er dan een Britse studie die stelde dat Noorwegen en Finland eigenlijk nóg mildere maatregelen hadden genomen dan Zweden. Dus dan leek de milde aanpak dus toch weer de beste. In wetenschappelijk onderzoek heb je altijd tegenstrijdige meningen. Eigenlijk zou ons dat tot voorzichtigheid moeten aanmanen als we op tv weer iemand zien zwaaien met wetenschappelijke resultaten. We moeten echt ons best doen om meer ruimte te laten voor onzekerheid, twijfel en degelijk debat in plaats van ons direct in conclusies te storten. Twijfel en onzekerheid kunnen tolereren en van daaruit de noodzaak erkennen om verschillende meningen te laten bestaan, ziedaar de ultieme remedie tegen het virus van het totalitarisme.”

WIM DE SMET

“O ja. Er spreken zich mensen tegen me uit, maar ook omgekeerd, want sommigen volgen me ook in mijn redeneringen. Ook artsen en onderzoekers. En er is natuurlijk een grote groep die zich niet wil of durft uitspreken door de enorme groepsdruk. Dat toont nog een probleem: we lopen vandaag het risico dat de vrije meningsuiting eraan moet geloven. De Nederlandse professor Theo Schetters liet zich onlangs op YouTube zeer kritisch uit over het coronavaccin.

Hoe reageerden de experten in de media daarop? Ze noemen hem een gevaar.

Dat is bijzonder jammer. Die man zou uitgenodigd moeten worden om in debat te gaan met vaccinologen die een andere mening zijn toegedaan. In de publieke ruimte moet er een écht debat zijn, een debat dus tussen experts met echt verschillende meningen. Professor Schetters kan dan zijn mening geven en, bijvoorbeeld, Pierre Van Damme evengoed. Zo’n open debat zou ook de sociale rust echt ten goede komen. Nu vreest men dat de maatschappij in chaos gaat vervallen als men ook andere stemmen aan het woord laat. Niets is minder waar. Weet je wat rust brengt in een samenleving? Dat iedere groep zijn stem gerepresenteerd weet in de publieke ruimte. Dat is de keuze die een mature maatschappij maakt: rust creëren door elke stem serieus te nemen en te respecteren. En systematische onderdrukking van stemmen leidt uiteindelijk tot frustratie, agressie en verval.”

Ik ga de mensen die aan het roer staan niet direct vergelijken met Hitler of Stalin, maar er ontwikkelt zich volgens mij een soort denken dat totalitair van aard is U pleit voor een omgekeerde lockdown om snel groepsimmuniteit te bekomen, maar een land als Zweden heeft eigenlijk die kaart getrokken en is intussen toch op die stappen moeten terugkeren?

Intussen blijkt dat door de lockdown vooral de jongeren zwaar worden getroffen. Is dat een terechte conclusie?

“Jongeren zijn de zwaarst getroffen groep, dat klopt. Ten eerste : een jong iemand heeft het meeste nood aan ruimte om zijn vleugels uit te slaan. En ook: voor jonge mensen duurt een jaar psychologisch gezien veel langer dan voor iemand die al wat ouder is. Voor mij is een jaar snel voorbij en ik vermoed dat een jaar nog sneller voorbijvliegt voor iemand die 80 of 90 is. Als je terugkijkt op je eigen leven, dan lijkt de periode tussen 16 en 17 jaar wel een eeuwigheid.

Als jongere maak je dan een serieuze evolutie door. In dat opzicht zijn jongeren sowieso de zwaarst getroffen groep.

Zij worden ook buitengewoon psychologisch onder druk gezet. Als ze zich niet houden aan de maatregelen, kunnen de grootouders wel eens sterven door die jongeren hun fout. Maar dat zijn dood-

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

© EMMANUEL PAIN

25 FEBRUARI 2021

FRANKRIJK

LUXEMBURG

Thuishaven voor maffiageld

Met het ‘Open Lux’ onderzoek komt aan de oppervlakte wat al langer een publiek geheim was: in het Groothertogdom Luxemburg wordt op massale schaal geld witgewassen. De dwergstaat is de plek bij uitstek waar de boven- en onderwereld elkaar raken.

Een internationale groep van journalisten doet al jaren onderzoek naar internationale geldstromen. In 2014 kwamen zij al naar buiten met ‘LuxLeaks’, een verzameling documenten waaruit bleek dat meer dan driehonderd multinationale ondernemingen belastingconstructies lieten lopen via het Groothertogdom. Op deze manier werden, via een voordelig fiscaal regime, op grote schaal belastingen ontweken. De journalisten lieten opnieuw van zich horen in 2016, toen ze met de zogenaamde ‘Panama Papers’ een nieuwe bom lieten ontploffen. 11 miljoen documenten werden gelekt. Het ging hier om papieren van de juridische en zakelijke dienstverlener Mossack Fonseca. De ‘Panama Papers’ toonden aan hoe de rijken der aarde hun geld via allerhande constructies naar allerlei landen rondpompen en op die manier belastingen ontwijken en ontduiken.

Hypocriete Juncker

© SHUTTERSTOCK

Met ‘Open Lux’ is het nu opnieuw raak. Luxemburg staat alweer in het middelpunt van de belangstelling. Dit keer wordt aangetoond dat het mini-landje niet alleen gebruikt wordt door miljonairs en bedrijven om belastingen te drukken, maar dat bovenal tal van criminele organisaties hun weg naar ons buurland gevonden hebben. Uit de onderzoeken blijkt dat niet minder dan tachtig procent van alle vermogensbeheerders, die in het Groothertogdom actief zijn, geld beheren waar op zijn zachtst gezegd een luchtje aan zit. We spreken hier over een bedrijfstak waar in totaal 4,5 triljoen euro in rondgaat. Op de Verenigde Staten na, telt geen enkel land ter wereld meer belegd vermogen dan Luxemburg.

‘Transparancy International’, een ngo die sinds 1993 de strijd heeft aangebonden met belastingontduikers, trekt aan de alarmbel.

Zowel het Groothertogdom als de Europese Unie zouden laten betijen. Er is niks nieuws onder de zon.

Hoe weinig geloofwaardig was het immers dat Jean-Claude Juncker enkele jaren geleden als voorzitter van de Europese Commissie zei ten strijde te willen trekken tegen

witwassers, terwijl hij als eerste minister van Luxemburg zelf een van de meest voordelige belastingregimes ter wereld in stand hield. Volgens ‘Transparancy International’ is van heel veel belegd vermogen in Luxemburg nog altijd niet geweten welke personen of organisaties achter al dit obscure geld schuilgaan. Nochtans is dat bij wet wel verplicht.

Geld van de onderwereld Dat het vermogensbeheer rammelt langs alle kanten, blijkt uit heel wat zaken. Zo kwamen de onderzoeksjournalisten er achter dat er informatie uitgewisseld wordt tussen bijvoorbeeld de Luxemburgse en Amerikaanse belastingautoriteiten, maar dat zelfs basisgegevens vaak niet kloppen.

Zo bleek dat in 15 procent van de gevallen de namen van eigenaars van dezelfde beleggingsfondsen, in het Amerikaanse en Luxemburgse belastingregister niet overeen komen. Daarnaast wordt nu bevestigd wat in 2014 bij ‘LuxLeaks’ al boven kwam: het grootste deel van de bedrijven in Luxemburg heeft in feite geen normale commerciële activiteiten.

Het gaat louter om brievenbusfirma’s. Het Groothertogdom Luxemburg wordt onder andere gebruikt om miljarden van Londen naar de Britse Maagdeneilanden - nog een belastingparadijs – te sluizen.

De journalisten stellen dat niet alleen de Italiaanse maffia en de Russische onderwereld hun geld onderbrengen in Luxemburg.

Tal van bekende namen komen eveneens voor in het onderzoek, gaande van de Portugese stervoetballer Christiano Ronaldo, de Colombiaanse zangeres Shakira tot zelfs de koning van Bahrein. Ook politieke spelers laten hun oog vallen op de dwergstaat.

Zo zouden trawanten van de socialistische Venezolaanse president Maduro overheidsgeld naar Luxemburg hebben doorgesluisd.

Opmerkelijk is dat ook de Italiaanse partij Lega geld blijkt te stockeren in een omstreden fonds.

Voor een nationalistische partij toch een rare gang van zaken.

LVS

Eric Zemmour president?

Een hartelijke ontmoeting op een debatavond van Valeurs Actuelles. Eric Zemmour begroet successchrijver Michel Houllebecq, terwijl Eugénie Bastié conservatief politicus Philippe de Villiers wat in het oor fluistert. Links bovenaan staat François Xavier Bellamy, Europarlementslid voor les Républicains, deel uitmakend van de EVP, samen met onder andere de CD&V en het Hongaarse Fidesz.

Al enige tijd doet een hardnekkig gerucht de ronde dat de rechts-conservatieve succesauteur en polemist Eric Zemmour zich kandidaat zou stellen voor de presidentsverkiezingen van 2022. Zelf houdt hij de boot af. Voorlopig. Met maximum 13 procent van de stemmen maakt hij geen kans, maar Zemmour kan wel van Marine Le Pen (Rassemblement National) kiezers afsnoepen en in de problemen brengen.

Bij elke Franse presidentsverkiezing duiken vreemde kandidaten op. Meermaals maakte iedereen zich vrolijk wanneer de trotskiste Arlette Laguiller zich kandidaat stelde op basis van een programma dat de internationale proletarische revolutie predikt. In 1981 zag het er even naar uit dat komiek Coluche zich kandidaat zou stellen. Dat veroorzaakte bezorgdheid in de kringen rond het socialistische kopstuk François Mitterrand maar de PS was snel gerustgesteld: de kandidatuur van Coluche was een marketingstunt.

Op 14 maanden van de presidentsverkiezingen van 2022 beheerst een nieuw buitenbeentje de debatten: de rechtse publicist Eric Zemmour.

Frans-nationalist, anti-immigratie, conservatief tot reactionair, identitair, bonapartist met heimwee naar de Franse grandeur van begin 19de eeuw. Het is een ideologische cocktail die van de succesauteur van Le Suicide français (razendsnel meer dan 500.000 exemplaren verkocht) een graag gehoorde en gelezen intellectueel maakt. Zemmour heeft een column in Le Figaro en trekt elke week 900.000 kijkers met een talkshow op de tv-zender CNews. Hij geldt op de zender als een rechtse journalistieke vedette naast Charlotte d’Ornellas (Valeurs Actuelles) en Eugénie Bastié (Le Figaro).

Onafhankelijkheid opgeven Volgens verschillende media –L’Express en vooral het rechts-conservatieve Valeurs Actuellesoverweegt Zemmour ernstig om zich kandidaat te stellen bij de presidentsverkiezingen van 2022. Er is volgens politicologen een gat in de electorale markt dat Zemmour gemakkelijk kan vullen. Hijzelf zegt (nog) geen kandidaat te zijn maar zou wel constant informatie inwinnen over het verzamelen van voldoende handtekeningen voor de kandidatuur en het organiseren en financieren van een campagne.

De vraag is natuurlijk wat Zemmour te winnen heeft bij een deelname aan een stembusslag. Momenteel zit hij als mediafiguur in een comfortabele positie. Hij kan bekritiseren wie hij wil en zijn zendtijd is in principe onbeperkt. Van zodra Zemmour kandidaat is, is het hiermee gedaan. Hij zal ook meer vragen krijgen over zijn privéleven en cijfers moeten bekend maken over de opbrengst van zijn boeken die als zoete broodjes verkopen. Verder zal Jean-Claude Juncker

hij herinnerd worden aan zijn veroordelingen wegens racisme na een aantal islam-kritische uitspraken.

Bovendien maakt hij volgens opinieonderzoek weinig kans. 13 procent van de Fransen zou overwegen op Zemmour te stemmen. Om de tweede ronde van de presidentsverkiezingen te halen en één van de twee favorieten (Marine Le Pen en president Emmanuel Macron) te verslaan in de eerste ronde is normaal gezien een score van 25 procent nodig.

Aversie voor Le Pen Waarom zich dan in de politiek wagen? Een reden zou de aversie van Eric Zemmour voor Marine Le Pen zijn. Hij vindt de RN-kandidate plat, vulgair, inhoudsloos en op een aantal vlakken gewoon te links-populistisch. Zemmour spreekt eerder de rechtse conservatieve middenklasse en hogergeschoolden aan. Zijn kandidatuur zou die stemmen in de eerste ronde weghouden van Le Pen waardoor ze misschien niet eens de tweede ronde haalt. Een Xavier Bertrand (ex-Les Républicains maar één van de gedoodverfde kandidaten van klassiek rechts) zou dan over Le Pen kunnen springen. Le Pen zelf reageerde op de mogelijke kandidatuur van Zemmour met een kwinkslag: “Er is een verschil tussen willen en kunnen. Toen ik 20 was wou ik Miss France worden.”

Toch is men er bij het Rassemblement National niet gerust op. Een aantal rechts-radicale politici die het gehad hebben met Marine Le Pen steunen hem zoals Robert Ménard, burgemeester van Béziers, en Jacques Bompard (Orange). Net als Philippe de Villiers, de anti-revolutionaire nobiljon uit de Vendée. Zemmour is ook zeer populair in de entourage van Le Pens nicht, Marion Maréchal. Deze laatste heeft zich teruggetrokken uit de politiek, leidt een denktank en een private managementschool maar is samen met haar adviseurs nog altijd invloedrijk in de Franse rechts-conservatieve kringen zoals de katholieke traditionalisten en nostalgici van de monarchie en zelfs Napoleontische periode. Indien een aantal van die figuren Zemmour ervan overtuigen aan de verkiezingen mee te doen en hem publiek steunen, dan heeft Marine Le Pen een probleem.

SALAN

Buitenland

25 FEBRUARI 2021

11

© PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

De Saoedische gok van Biden Terwijl de Amerikaanse president Joe Biden zich in zijn wittebroodsweken bevindt, regent het een inflatie aan onderzoeken (en voorspellingen) over de prioriteiten, uitdagingen en moeilijkheden van zijn buitenlands beleid. Dat draait dan om China, Rusland en Iran, maar minder besproken is Saoedi-Arabië. Onterecht.

med bin Salman (MBS) ging praten, maar koning Salman als zijn aanspreekpunt beschouwt, een 'kaakslag' voor MBS. De blanco cheque die de Saoedi's van Trump kregen is niet langer.

Signalen

Saoedi's houden de kanalen met China open. Kroonprins Mohammed bin Salman bezoekt met Li Huaxin, Chinees ambassadeur in Saoedi-Arabië, de Chinese muur.

Tijdens zijn campagne was Biden erg hard aan het adres van Riyad. Letterlijk had hij het over een “paria-staat” die ook als dusdanig zou behandeld worden door de VS eens hij de scepter zou zwaaien. De

eerste maatregelen werden ondertussen ook genomen. Wapenleveringen werden bevroren en er werd ook duidelijk gemaakt dat de Amerikaanse president niet met de dynamische kroonprins Moham-

De breuk met het verleden is duidelijk.

Zeker als men weet dat Trumps eerste officieel buitenlandse bezoek hem net richting Saoedi-Arabië bracht. Hij ontwikkelde ook een persoonlijke relatie met het regime aldaar. In die mate dat zijn schoonzoon zelfs vrij close werd met MBS. Ongeacht alle officiële kanalen, 'appten' beiden gewoon naar elkaar. En misschien doen ze dat nog steeds, alleen is de hoedanigheid van de Amerikaan niet meer wat ze was.

De Saoedi's voelden de bui hangen. Vrij snel toen duidelijk werd dat Biden de komende vier jaar in het Witte Huis zal verblijven – voor zover God en gezondheid niet ingrijpen natuurlijk – werden enkele duidelijke signalen uitgestuurd. Het opheffen van de blokkade van Qatar had veel weg van een grondig voorbereid cadeau aan Biden. Net zoals het beperken van de Saoedische olieproductie. Dit heeft een effect op de prijs, wat dan weer de rentabiliteit van de Amerikaanse schalie-olie ten goede komt. Ook werd een activiste

die voor vrouwenrechten ijvert in vrijheid gesteld. Het verhoopte effect van dit alles bleef uit. De VS lijken de kwestie van de vermoorde journalist Jamal Khashoggi weer op te rakelen (een CIA-rapport stelde dat de instructie rechtstreeks van MBS kwam).

Noodzakelijke bondgenoot Hamvraag is of Biden zijn hand niet zal overspelen door zijn gewijzigde houding naar de Saoedi's toe. Riyad is een bondgenoot tegen Iran, dat zich scherp, en nu vooral testend opstelt tegenover de nieuwe president. En niet onbelangrijk: vanuit militaire hoek benadrukt men een behoorlijke toename van aanslagen uitgevoerd in opdracht van Teheran. Ook in het Jemenitisch conflict waar de strijdende partijen dit doen met respectievelijk Saoedische en Iraanse steun kan een verscherping ontwaard worden. En dan is er China waarmee Riyad een open communicatie behoudt, net probleemland nummer één voor de Amerikanen. Of Biden het zich in de gegeven omstandigheden überhaupt kan permitteren zijn geplande koerswijziging naar Saoedi-Arabië toe hard te maken is dé prangende vraag?

MICHAËL VANDAMME

VERENIGDE STATEN

Wat kan voedseltekorten veroorzaken in de graanschuur van Afrika? Wat kan zes miljoen mensen laten sterven van honger op de vruchtbaarste zwarte aarde van Europa? Wat kan een olieland in armoede storten? Wat kan miljoenen mensen in de oudste beschaving ter wereld zo gek krijgen dat ze in een uitbarsting van massahysterie hun eigen cultuurschatten, tempels, beelden, boeken, siertuinen en kunstvoorwerpen vernielen?

Het antwoord is steeds hetzelfde: het socialisme. De bedoelde landen zijn respectievelijk Zimbabwe, Oekraïne, Venezuela en China tijdens Mao’s Culturele Revolutie. Binnenkort kunnen we misschien de Verenigde Staten aan dat rampzalige lijstje toevoegen.

De bouw van de muur langsheen de Mexicaanse grens wordt stopgezet. Illegalen mogen niet meer gedeporteerd worden, zelfs niet als zij ernstige misdaden hebben gepleegd. Minstens 9 miljoen illegalen zullen geregulariseerd worden.

President Trump had met verschillende landen in Centraal-Amerika akkoorden gesloten om landverhuizers onderweg naar de VS tegen te houden. Die worden nu opgezegd.

“Border security” wordt in praktijk “open borders”. Het inreisverbod voor inwoners van een hele reeks islamitische landen wordt opgeheven. Er komt officieel een einde aan het “America first!” van Trump.

In praktijk wordt het “China first!”, al zegt niemand dat officieel. Het wordt verboden Covid-19 in officiële teksten nog het “Wuhanvirus” te noemen, of het “Chinese virus” of gelijk welke naam die verwijst naar China. We weten niet bij welke louche zaken vader en zoon Biden in China betrokken waren. We weten ook niet in welke mate de Chinezen Bidens verkiezingscampagne hebben gesteund. Maar het is duidelijk dat zij hem nu naar hun pijpen laten dansen, al blijft Huawei – voorlopig nog? – op de zwarte lijst staan. Het is slechts een greep uit Bidens eerste reeks presidentiële decreten, die zonder goedkeuring van het Con-

gres uitgevaardigd kunnen worden.

De tsaren noemden dat “oekazen”.

Economische ramp De Amerikanen zaten qua energievoorziening op rozen. Zij waren te nuchter om zich te laten meeslepen door de klimaathysterie en het fundamentalisme van de groene partijen in Europa. Net zoals zij altijd te nuchter waren om zich te laten meeslepen door misdadige politieke ideologieën als het communisme, het fascisme of het nationaalsocialisme, die in Europa zoveel mensen hadden behekst. Alvast in dat opzicht hebben de Europeanen geen enkele reden om zich superieur te voelen aan de “yankees”. Die hebben nooit totalitaire regeringen voortgebracht en nooit een equivalent van Auschwitz of de Goelagarchipel. In recentere tijden hebben de Amerikanen nooit uit ideologische verblinding hun kerncentrales gesloten of een verbod ingesteld op de winning van schaliegas. Zij hebben enorme olievoorraden op hun eigen grondgebied en in de Mexicaanse Golf. Zij moeten geen pootjes geven aan buitenlandse dictators om hun energievoorziening veilig te stellen. Maar aan dat alles kan nu een einde komen.

De marxisten die achter de schermen van het Witte Huis aan de touwtjes trekken, hebben Biden ook laten beloven dat Amerika gaat afstappen van het gebruik van fossiele brandstoffen, zogezegd om de opwarming van de aarde tegen te gaan. En dat gebeurt - oh ironie - op het moment dat Texas wordt geteisterd door

© SHUTTERSTOCK

Eerste oekazen van nieuwe president nooit eerder geziene sneeuwstormen en extreem lage temperaturen.

Als die energietransitie wordt doorgedrukt, zal dat miljoenen werknemers in de olie-industrie in de armoede storten. Meer dan 10,5 miljoen Amerikanen zijn voor hun inkomen rechtstreeks afhankelijk van de olie-industrie. Als linksen een kip met gouden eieren zien, dan willen ze die slachten. De marxisten die Biden nu als marionet gebruiken, zijn geen uitzondering op die regel. De Chinezen zullen zich in de handen wrijven. Dit zal de VS in een diepe economische crisis storten. Als de Amerikanen op grote schaal windmolens en elektrische auto’s willen bouwen, zullen daarvoor massa’s “zeldzame aarden” nodig zijn, en China controleert driekwart van de reserves daarvan.

Ondergang Vlak nadat Biden bij de tellingen van de stemmen per brief als winnaar uit de bus was gekomen, paradeerden gemaskerde terroristen van Antifa op straat met een spandoek “America is over”. Daarmee lieten ze eventjes niet hun fysieke, maar wel hun politieke maskers afvallen. Ondanks alle retoriek willen zij geen beter Amerika, dat rechtvaardiger, socialer of inclusiever zou zijn. Zij willen de vernietiging van Amerika. De oude droom van Stalin, Al Qaeda en de ayatollahs.

Met Bidens eerste reeks presidentiële besluiten hebben zij een goed begin gemaakt.

PAUL BÄUMER

Symbolisch schrikbeeld voor de VS: standbeeld van Lenin in Seattle.

12 Interview

25 FEBRUARI 2021

PRIVACY-EXPERT MATTHIAS DOBBELAERE-WELVAERT HOUDT DE VINGER AAN DE POLS Uiteraard hecht men belang aan privacy. De uwe, die van uw kinderen, ouders en vrienden. En toch leven we in een samenleving waarin de inbreuken op privacy frequent en steeds ingrijpender zijn.

Deze vaststellen, er ruchtbaarheid aan geven en ze waar mogelijk ook via juridische weg bestrijden, is stilaan het levenswerk van Matthias Dobbelaere-Welvaert aan het worden. Een gesprek.

“Mensen beseffen vaak de draagwijdte van overheidsbeslissingen niet” U bent Directeur van "The Ministry of Privacy".

Wat mogen we ons bij deze organisatie voorstellen?

Wie is MATTHIAS DOBBELAERE-WELVAERT? * Studeerde rechten aan de UGent (2010), postgraduaat ICT & Media Law aan de KUL (2011) en doceert sinds 2014 "Copyright and Mediarights" aan de Erasmus Hogeschool Brussel. * Auteur van het boek "Ik weet wie je bent en wat je doet" (2020). * Mede-oprichter van juristenkantoor deJuristen in 2010, kantoor dat hij verliet in 2019. * Oprichter van "The Ministry of Privacy", een stichting waarvan hij directeur is. https://ministryofprivacy.eu

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

“Sta me toe te beginnen met de verwarring die onze naam wel eens veroorzaakt de wereld uit te helpen. Het 'Ministry' is een volledig private, onafhankelijke en dus ook subsidieloze stichting. Onze focus ligt dus op privacy, dat spreekt (lacht), waar we dan vier missies aan koppelen: informeren, reageren op mistoestanden, eventueel ook procederen, maar ook het erg belangrijke aanleren. Het belang van dit laatste mag niet onderschat worden. Iedereen kan er zich wel iets bij voorstellen, maar in de praktijk stellen we vast dat nog een grote onwetendheid over het onderwerp bestaat.

Naïviteit ook. Lid worden kan iedereen en kost 12 euro per maand. Niet goedkoop, dat klopt, maar precies dat plaatst ons voor de verantwoordelijkheid naar onze leden toe – ondertussen 230 – dat bedrag ook te verdienen via onze activiteiten.”

Kan u iets meer kwijt over dat aanleren?

“Absoluut. Veel hangt af van hoe je de dingen voorstelt. Wanneer je mensen vraag of ze problemen hebben bij deze of gene maatregel, volgt vaak een ontkennend antwoord. Vraag je wat door, dan blijkt toch een vrees te bestaan dat de overheid de zo verkregen informatie kan misbruiken. De kern van het verhaal is dat de maatschappij geen statisch gegeven is.

De context wijzigt constant, de technische mogelijkheden worden talrijker en je ziet hoe men verder bouwt op eerdere maatregelen en deze misbruikt voor zaken waar ze aanvankelijk nooit voor bedoeld waren.”

ANPR-CAMERA'S Dat laatste intrigeert: kan u dat wat concretiseren?

“Ik hoor Jan Jambon nog formeel verklaren dat de ANPR-camera's enkel zouden gebruikt worden in de strijd tegen zware criminaliteit en terroristen. Maar wat zagen we het voorbije jaar? Men heeft ze ingezet om in het kader van de coronamaatregelen verplaatsingen te registreren. Het is een herkenbaar patroon. De aanvankelijke beperkingen die men zich als overheid oplegt, worden steeds verder uitgehold. Men trekt een lijn, maar die wordt stelselmatig verlegd. Neem nu een stad als Gent, die hangt vol met dergelijke camera's en dat gebeurt door een progressieve meerderheid.”

Over het politieke hebben we het zeker nog, maar is er geen doel dat de middelen heiligt? Bad for a greater good, om het in de terminologie van House of Cards te stellen?

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

“Dat is het standaard-argument. Net als: ik heb niets te verbergen, dus ook geen probleem om in de gaten te worden gehouden. De werkelijkheid is beduidend genuanceerder. Als we even bij het voorbeeld van de ANPR-camera's blijven, dan moet erkend worden dat verschillende

tussenoplossingen mogelijk zijn. Vandaag werken ze 24 uur op 24, alle registraties worden een jaar lang bewaard en de burgemeester van de betrokken gemeente heeft gedurende drie maanden toegang.

Waarom bouwt men geen filters in? Men zou ervoor kunnen zorgen dat bijvoorbeeld alleen voertuigen zonder of met geseinde nummerplaat door het systeem geregistreerd blijven. Alle overige verdwijnen dan onmiddellijk in de prullenmand.”

GEEN ANARCHIE Heeft privacy een politieke kleur?

“Je kan het alleszins geen plaats geven op een klassieke links-rechts lijn, of welke onderverdeling dan ook. Ik zou eerder durven beweren dat net de aandacht voor privacy een lijn is die zowat elke partij doorkruist. Je vindt in alle partijen, van Groen tot Vlaams Belang, politici die begaan zijn met het onderwerp, maar ook en vooral politici die er helaas niét mee begaan zijn.

Het moet gezegd dat de contacten die ik met politici heb best interessant zijn. Wanneer maatregelen beslist worden, spelen vaak bepaalde doelstellingen, waarbij men het privacygegeven al te vaak over het hoofd ziet. Ik ben geen complotdenker, jammer genoeg denkt men niet altijd aan de draagwijdte op privacy-vlak van genomen beslissingen.”

Hoe belangrijk waren de aanslagen van 2016 op het vlak van privacy-inperking? Dat lijkt ons toch het ultieme argument te zijn om een batterij aan maatregelen te verdedigen?

“Zonder twijfel was dat een keerpunt.

Maar drum me niet in een hoekje waar ik niet thuis hoor. Ik vind het niet meer dan normaal dat terreurbestrijding zo efficiënt mogelijk aangepakt wordt. Net zoals ik voor een goed functionerend politieapparaat ben. Ik wens geen samenleving waar in naam van privacy een soort anarchie heerst. Mijn bekommernis is dat men de proportionaliteit over het hoofd ziet. Ik kan heus wel leven met compromissen.”

Een van de dossiers waar u zichzelf mee in de kijker werkte draaide rond de vingerafdrukken op elektronische identiteitskaarten. Wat knelt daar aan?

“Van werkelijk iedereen komt een vingerafdruk op de identiteitskaart. Kan je dat niet wat beperken tot pakweg mensen met een gerechtelijk verleden of iets dergelijks? Als maatschappij kunnen we per-

fect leven met het feit dat veroordeelde criminelen hun vingerafdrukken moeten afstaan. Maar onschuldige burgers én kinderen? Men zou dit ook, zoals aanvankelijk was gezegd, kunnen beperken tot een bepaalde encryptie waardoor de vingerafdruk niet als ‘foto’ uitleesbaar is, wat nu wel het geval is. De info zou slechts voor een beperkte groep voorhanden kunnen zijn, nog een optie. Ik heb vooral een ethisch probleem met het feit dat men zijn vingerafdruk moet afstaan, maar daar sta ik misschien wat geïsoleerd mee.

Maar het draagvlak om toch vooral technische beperkingen in te bouwen is wellicht breder.”

CHINA Wat zegt u tegen mensen die u voor de voeten werpen dat het hier allemaal best meevalt en dat de vergelijking met China en aanverwante landen maar eens gemaakt moet worden?

“We mogen geen appelen met peren vergelijken. Wanneer ik aantastingen van onze privacy aanklaag, maakt China geen deel uit van mijn argumenten. Per slot van rekening hebben we het over een échte dictatuur, wat dit land gelukkig niet is. U zal me ook niet horen beweren dat we dreigen onmiddellijk te verglijden tot een dergelijk model. Wat ik wel zeg is dat de achterliggende reden bij het nemen van beslissingen zich vaak wel leent tot gelijkenissen. Het is eenzelfde drang om te controleren en de zo verworven informatie te gebruiken voor tal van doeleinden die speelt.”

Laten we een sprong van jaren maken: wat wil u bereiken met het 'Ministry'?

“Goede vraag (lacht). Vroeger had ik u wellicht geantwoord dat het verwerven van macht de doelstelling was.

Vandaag ben ik geneigd dit om te buigen naar invloed. We moeten groeien, in die mate dat we kunnen wegen op het publieke debat. Door invloed te verwerven, kan je het politieke denken beïnvloeden. De bevolking overtuigen van het belang van privacy én van de gevaren die de schendingen ervan in zich dragen, dat is essentieel. Heel praktisch betekent dat opiniërend sterk staan, een interessant magazine maken, het aanbieden van opleidingen, zaken doen specifiek voor de jongeren en vooral: ervoor zorgen dat privacy nooit van de agenda verdwijnt.”

MICHAËL VANDAMME

"Eigenlijk ben ik een vrijheidsactivist"

“Ik ga door het leven als privacy-activitst, maar correcter zou zijn me als een vrijheidsactivist te omschrijven. Dat is altijd mijn bekommernis geweest. En dan stel je vast dat we in een maatschappelijke realiteit beland zijn waarbij de overheid steeds meer probeert binnen te dringen in het privéleven van de mensen. Jammer genoeg vaak met succes. In heel wat landen tref je organisaties als de onze aan. Mensen die niet met lede ogen deze kwalijke evolutie willen zien en ondergaan. België had dat niet, tot wij onze stichting boven de doopvont hielden. Je hebt privacy keihard nodig, wil je in vrijheid kunnen leven.”

Onderzoek

25 FEBRUARI 2021

13

Wat voorafging aan Let’s Go Urban

Lekte El Kaouakibi zelf het auditrapport aan een bevriende journalist?

In april vorig jaar startte de raad van bestuur van Let’s Go Urban (LGU) met een businessoefening. Een logische stap aangezien LGU tot dan vooral een vzw was die met dansactiviteiten bezig was. Inmiddels was er een bouwproject geweest en de stad Antwerpen had daar miljoenen euro in geïnvesteerd. Een goed moment dus voor de bestuurders om een stand van zaken op te maken.

Zeker omdat al lang het gevoel sluimerde dat er onvoldoende controle was over de financiën. Opmerkelijk: een betrouwbare bron is er van overtuigd dat El Kaouakibi zelf het auditrapport lekte.

De vragen die binnen de raad van bestuur naar boven kwamen, waren verre van complex of abnormaal. Waar geeft de vzw het geld aan uit? Hoeveel mensen staan er op de loonlijst? Gewoon logische vragen die elk gezond bedrijf zich stelt.

Of minstens zou moeten stellen. Volgens ingewijden bleven antwoorden op die vragen maandenlang uit of kwam er geen antwoord.

Het stilzwijgen van zowel Sihame als haar broer Youssef, beiden bestuurder van de vzw LGU, veroorzaakte zo geleidelijk aan meer en meer ergernis. Toen er uit de organisatie ook nog eens signalen opdoken die aangaven dat de informatie uit de boekhouding niet beschikbaar was, gingen de alarmbellen af. De boekhouding, die normaal op de maatschappelijke zetel dient te liggen, bleek niet eens consulteerbaar.

Externe audit besteld bij i-Force Daarop namen enkele bestuurders het initiatief om een externe audit te bestellen. Dat gebeurt bij i-Force, een gereputeerd kantoor dat de boekhouding van LGU onder de loep zou nemen. Het boekhoudkantoor van LGU werd volgens onze bronnen overigens niet geviseerd. Ook zij konden geen kant uit. Opmerkelijk is dat in de verdediging van El Kaouakibi minstens dat probleem ook erkend werd.

Na de nodige interne druk gingen uiteindelijk ook Sihame en haar broer

Youssef akkoord met de aanstelling van i-Force. De aanvang van de externe audit maakte ook intern de tongen los bij een aantal medewerkers. Ook bij mensen die dicht bij El Kaouakibi stonden. Daarbij viel volgens onze bronnen meer dan eens de term ‘wanbeleid’. De rol van de levenspartner van El Kaouakibi, Erika Xuan Nguyen, zou voorts ook niet onderschat mogen worden.

Voornaamste kritiek was dat er diverse zaken zouden aangekocht zijn die niet bestemd waren voor de vzw. Onafgezien van het feit of daarbij oneerbare dingen zijn gebeurd, het gevoel binnen de vzw dat er ethisch betwistbare zaken zouden gebeurd zijn nam de bovenhand, ook intern.

El Kaouakibi zou beschuldigingen afgedaan hebben als racisme Toen Sihame geconfronteerd werd met deze aantijgingen ontkende ze in alle talen. De volgens de Open Vld-politica valse beschuldigingen werden volgens onze bronnen in eerste instantie geminimaliseerd door El Kaouakibi. Het zou gaan om jaloezie of moest verklaard worden wegens racistische drijfveren. Maar ondanks het protest zette de raad van bestuur door en ging de auditopdracht van start.

Toen de bal eenmaal aan het rollen was, zijn er ook spontaan vanuit de organisaties bepaalde dossiers naar boven gekomen waarover twijfels waren. Op dat ogenblik werd de audit opgeschaald tot een

‘forensische audit’. Zowel Sihame, haar broer Youssef en de volledige algemene vergadering van de raad van bestuur gaven daarvoor hun fiat.

Volgens een bron lekte El Kaouakibi zélf het rapport aan bevriende journalist De antwoorden op de kritische vragen van i-Force riepen nog meer bijkomende vragen op, tot op een gegeven moment het auditbedrijf een tussentijds rapport wou presenteren. Maar aangezien tot dan Sihame El Kaouakibi nog geen medewerking had gegeven, drong het bedrijf opnieuw aan om toch een gesprek te kunnen hebben met El Kaouakibi, zodat ze minstens een tussentijds rapport zouden kunnen opmaken. Na lang aandringen stemt El Kaouakibi in.

Ook in de pers verklaarde El Kaouakibi dat ze lang en uitgebreid ondervraagd is door i-Force en hen alle antwoorden heeft bezorgd. Zelf leek ze overtuigd dat daarmee alle vragen van de baan zouden zijn.

Een anonieme bron onthult ons dat het El Kaouakibi zelf zou geweest zijn die dit auditrapport zou bezorgd hebben aan een

bevriende journalist. Mogelijk omdat ze er zelf van overtuigd was dat het rapport haar zou vrijpleiten. Of minstens dat ze zo zelf de perceptie in de media in handen hield.

Hetzelfde auditverslag belandde uiteraard ook bij de andere leden van de raad van bestuur. Toen ze de inhoud ervan zagen, was de conclusie onvermijdelijk. De chaos bleek te complex om dit zelf aan te pakken. Ook i-Force erkende dat verder onderzoek zou leiden tot zware bijkomende kosten, die voor een vzw niet realistisch zijn om zelf te dragen.

Diverse bronnen bevestigen dat het vooral de onwrikbare houding van El Kaouakibi was, die zichzelf ook intern zeer persoonlijk aangevallen voelde door de andere bestuurders, die er toe geleid heeft dat de stap naar de ondernemingsrechtbank werd gezet. Het vertrouwen en het geloof in de bereidheid bij Sihame en haar broer om de zaken zelf aan te pakken was er onvoldoende. Dus namen drie bestuurders de beslissing om via de ondernemingsrechtbank een voorlopig bewindvoerder te laten aanstellen. Dat werd meester Annemie Moens van het advocatenkantoor Ardent.

KRISTOF LUYPAERT

Annemie Moens, voorlopig bewindvoerder LGU reageert: “Ik wacht op informatie.”

Toen de drie bestuurders van LGU het dossier overmaakten aan de ondernemingsrechtbank, verscheen Annemie Moens als voorlopig bewindvoerder ten tonele. Haar taak is het belang van de vzw LGU te verdedigen.

Zij is daarbij onafhankelijk van alle bestuurders. Wij spraken met Annemie Moens.

Maandag voerde ex-sp.a-minister en grondwetsspecialist Johan Vande Lanotte tijdens de persconferentie een lang pleidooi ter verdediging van El Kaouakibi. Die trok de betrouwbaarheid en correctheid van (delen) van een extern audit rapport eerder op de dag in twijfel.

Het bedrijf i-Force reageerde via zijn website. Maar opmerkelijk genoeg negeerden de media die reactie compleet. I-Force benadrukt “dat het onduidelijk blijft waarom er bepaalde transacties gebeurden tussen LGU en Wannawork”. De audit firma beklemtoont dat die transacties zijn opgenomen in hun verslag “om aan te tonen dat er een verwevenheid is tussen de vzw LGU en de verschillende vennootschappen van mevrouw El Kaouakibi”.

Moens, die in de sector algemeen erkend is als expert inzake insolventierecht en ondernemingen in moeilijkheden, is nu sinds drie weken aangesteld als voorlopig bewindvoerder. Ook zij blijft met vele onbeantwoorde vragen na de persconferentie.

"Advocaten gefeliciteerd" “Ik heb telkens in de media gehoord van mevrouw El Kaouakibi dat ze alle medewerking verleent en alle openheid zal geven in het kader van haar verdediging”, zegt Moens. “Gisteren was de eerste maal dat ik iets hoorde. Ik heb de advocaten van mevrouw El Kaouakibi gefeliciteerd met hun pleidooien. Maar ik heb ook gevraagd om mij eindelijk een keer de stukken te tonen waaruit zou moeten blijken waar i-Force in haar auditverslag in de fout zou zijn gegaan.”

Moens wacht intussen al drie weken lang op informatie van El Kaouakibi. Maar die vond het blijkbaar nuttiger om via het kantoor waar Vande Lanotte voor werkt eerst haar eigen verdediging op te bouwen.

Annemie Moens reageert verbijsterd op Vande Lanottes kritiek dat het verslag ‘eenzijdig’ zou zijn en slechts een kant van het verhaal toelicht: “Dat kan uiteraard niet anders. Zowel i-Force als ikzelf hebben enkel inzicht aan de kant van de vzw LGU. Het verweer van mevrouw El Kaouakibi moet komen van de zijde van die verschillende vennootschappen. Ik heb uiteraard geen inzicht in de boekhouding van die vennootschappen. De enige die daar toegang toe heeft is mevrouw El Kaouakibi.”

Natuurlijk belicht het rapport slechts één kant: ik heb nog altijd geen inzicht in de boekhouding van El Kaouakibi’s vennootschappen De boekhouding van de vennootschappen van El Kaouakibi en haar partner blijven voorlopig dus ongemoeid en een groot geheim voor alle betrokken partijen.

Dat bemoeilijkt het werk van de voorlopig bewindvoerder die het merkwaardig vindt dat er gepleit wordt tijdens persconferenties, in plaats van in de ondernemingsrechtbank.

“Als ze, zoals ze op de persconferentie zei, facturen heeft opgesteld, maar die dan per ongeluk naar het rekeningnummer van de vzw overschreef, en dat dat de verklaring is waarom dat geld bij de vzw is binnengekomen en weer vertrokken, wel, dan vraag ik haar om mij die stukken te bezorgen. Ik heb nu een halve cirkel en wil graag die cirkel rond maken. Ik zou dan ook graag haar verhaal horen om in alle objectiviteit en sereniteit, en ver van de media, te kunnen beoordelen wat er nu precies mis is met de voorlopige conclusies uit het verslag van i-Force. Dus ja. Ik zit te wachten.”

El Kaouakibi was bestuurder in een heel netwerk van vennootschappen. Over de meest relevante vennootschap, ‘VOF A Woman’s view’, zweeg Vande Lanotte in alle talen op de persconferentie. Dat daar de sleutel ligt van heel het dossier, bevestigt ook Moens. “Ik stel vast dat er heel wat vragen zijn met betrekking tot de geldstromen die naar VOF A Woman’s View zijn gegaan”, zegt de voorlopig bewindvoerder. “Om een voorbeeld te geven. De VOF A Woman’s View heeft ondersteuning verleend bij de renovatie en bij de nieuwbouwwerken van de vzw LGU. Ik heb die facturatie hier voor mij liggen. Ik zou dan graag willen zien op basis van welke afspraken men bedragen factureert. Want ik zie alleen een factuur en geen enkele verwijzing naar timesheets over wie er bepaalde taken in het kader van die renovatie en verbouwingen bij A Womans’s View op zich heeft genomen. Of het om een architect gaat, een interieurarchitect of een ingenieur voor wat betreft de constructie. De vragen die i-Force heeft gesteld, blijven tot en met de dag van vandaag open vragen.”

Huiszoeking Die timesheets, daar ging Johan Vande Lanotte nogal losjes over tijdens zijn pleidooi. Nochtans zijn die cruciaal. “De raadslieden van mevrouw El Kaouakibi hebben gisteren meegedeeld in alle openheid te werken”, vervolgt Moens.“Ik las in de krant dat ze alles aan haar partij heeft overgemaakt.

Wel ik zou graag hebben dat ze het ook aan mij overmaken.

Zodat ik kan doen wat de rechtbank mij heeft opgedragen.

Dat is enerzijds zorg dragen voor het dagelijks beleid van de vzw en anderzijds controleren wat er klopt van de beweringen rond de malversaties die er zouden gebeurd zijn.”

Er loopt al enige tijd een gerechtelijk onderzoek. Op de vraag of het gerecht bij de vzw LGU al daden van onderzoek heeft gesteld, moet Moens het antwoord schuldig blijven.

“Mocht er een huiszoeking gebeurd zijn, dan had ik het moeten weten. Het enige wat ik weet is dat het ambtshalve opgestart onderzoek loopt.”

14 Cultuur

25 FEBRUARI 2021

CULTUUR

FILM

For All Mankind “For All Mankind” is een sciencefictionreeks die zich afspeelt in een alternatieve tijdlijn waarin de ruimterace tussen de Sovjetunie en de Verenigde Staten nooit tot een einde kwam.

Het tweede seizoen van de serie verscheen deze maand op Apple TV+.

For All Mankind speelt zich dus af in een alternatieve tijdlijn waarin niet de Verenigde Staten, maar de Sovjetunie er als eerste in slaagt om in de jaren ’60 een man op de maan te zetten. In deze tijdlijn zet kosmonaut Alexei Leonov de eerste stappen op de maan in plaats van astronaut Neil Armstrong. De eerste woorden van een mens op de maan zijn in dit geval niet “one small step for man, one giant leap for mankind”, maar een lofzang over het marxistisch-leninisme.

De klap voor het moreel in NASA en de Verenigde Staten is groot, maar de Sovjet-overwinning heeft een onvoorzien gevolg. In onze tijdlijn vormde de landing van Apollo 11 het hoogtepunt van de ruimterace. Er volgden nog wel enkele maanlandingen, maar in de jaren ’70 brak een periode van detente aan waarin de Verenigde Staten en de Sovjetunie zelfs gingen samenwerken. In For All Mankind lopen de zaken anders: er breekt juist een periode aan van meer wedijver tussen de twee grootmachten. De twee landen proberen elkaar niet alleen technologisch te overtreffen in de ruimte, maar ook symbolisch. Zo stuurt de Sovjetunie al gauw een vrouw naar de man, wat de Verenigde Staten aanspoort om hetzelfde te doen. Kortom, in For All Mankind kwam de ruimterace nooit tot een einde.

Wernher von Braun In tegenstelling tot veel andere verhalen die zich afspelen in een alternatieve tijdlijn, wordt de kijker niet jaren na de eerste afwijkende feiten in het verhaal gedropt, maar volgt hij de nieuwe alternatieve ontwikkelingen gestaag. Hierdoor voelt de reeks bij aanvang eerder historisch aan, in plaats van ahistorisch.

De reeks zit boordevol kleine, leuke historische details die de jaren ’60 tot leven brengen. Zo rijden de NASA-astronauten allemaal rond in flitsende Corvettes (de astronauten mochten de auto’s spotgoedkoop, aan een dollar per jaar, leasen van Chevrolet). Tal van echte figuren spelen belangrijke of minder belangrijke rollen in For All Mankind. Denk daarbij aan de astronauten van Apollo 11: Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins. Of president Richard Nixon.

Ook Wernher von Braun komt aan bod in de reeks.

Von Braun is zonder meer een van de meest interessante figuren van de 20ste eeuw. De Duitse raketwetenschapper speelde een sleutelrol in het ontwikkelen van het raketprogramma van nationaalsocialistisch Duitsland, dat uiteindelijk leidde tot de V-2-raket. In de eindfase van de Tweede Wereldoorlog werden meer dan 3.000 V-2’s afgevuurd. Antwerpen spande de kroon als doelwit en kreeg zelfs meer raketten te verwerken dan Londen, met zo’n 9.000 doden als gevolg.

Op het eind van de oorlog werden onder “Operation Paperclip” meer dan 1.600 Duitse wetenschappers, waaronder Von Braun, in het geheim naar de Verenigde Staten gehaald, waar ze amnestie kregen en voor de Amerikaanse overheid gingen werken. Von Braun werd als het ware dé architect van een groot deel van het Amerikaanse Apollo-maanlandingsprogramma: hij ontwikkelde de Saturn V-raketten die de Amerikaanse astronauten naar de maan zouden brengen. Zijn banden met het naziregime blijven tot op de dag van vandaag controversieel.

Ronald D. Moore For All Mankind werd geschreven en ontwikkeld door Ronald D. Moore. Dat zegt u misschien weinig, maar het gaat hier om een van dé grote namen van de Amerikaanse sciencefictiontelevisie. Zo was Moore verantwoordelijk voor enkele van de beste afleveringen van Star Trek: The Next Generation, speelde hij een grote rol in het onvolprezen Star Trek: Deep Space Nine en ontwikkelde hij de gelauwerde remake van Battlestar Galactica. Met For All Mankind kan hij opnieuw een zeer geslaagde reeks op zijn palmares schrijven.

PIETER VAN BERKEL

Feest in de Bezette Stad BOEM PAUKESLAG! De Vlaamse Gemeenschap kocht het manuscript van “Bezette Stad” van Paul van Ostaijen. De bundel, een icoon van de internationale avant-garde, verscheen honderd jaar geleden en dat wordt gevierd in Antwerpen, de stad waar de dichter 125 jaar geleden geboren werd.

Met “Bezette Stad” (1921) heeft Paul van Ostaijen de Nederlandstalige literatuur in de moderne tijd geloodst. Deze unieke bundel, die in alles afwijkt van wat er tot dan was gepubliceerd, heeft de grenzen van de poëzie heel ver verlegd.

Van Ostaijen schreef “Bezette Stad” in 1920-1921 als banneling in Berlijn, op de vlucht voor het Belgische gerecht dat hem als activist had veroordeeld. De droom van de jonge hemelbestormer - een vrij en sociaal rechtvaardig Vlaanderen - lag aan scherven. In België zegevierde het Franstalige, katholieke en conservatieve bestel.

In Berlijn hoopte Van Ostaijen te kunnen opgaan in de bruisende avant-garde, maar ook dat viel tegen. Voor hem stelde het allemaal niet veel voor, was het niet radicaal genoeg Ook het dadaïsme van zijn debuutbundel “Music Hall” (1916) had voor hem afgedaan. Van Ostaijen moest zichzelf en de poëzie opnieuw uitvinden. Dat deed hij met “Bezette Stad” over de oorlogsjaren in Antwerpen. Maar de bundel is veel meer dan een terugblik op de bezettingstijd, het is een apocalyptisch beeld van een wereld die zelfs door de grote oorlog in niets is veranderd.

Van Ostaijen maakte een bonte collage van allerlei geluiden, muziekinstrumenten, reclameteksten, stukjes gesprek, bevelen, flarden uit liedjes en films, berichten uit kranten en tijdschriften… Hij doet dat heel bewust in diverse talen, naast het Nederlands en het ‘Antwerps’ zijn er ook fragmenten in het Duits (vooral gebulderde bevelen), Engels (de taal van business en marketing), Frans (in associatie met

Dat Van Ostaijen de letters niet lukraak op papier heeft gezet, is te zien in het oorspronkelijke manuscript dat de Vlaamse Gemeenschap heeft aangeschaft. Het is Oscar Jespers die er voor gezorgd heeft dat de ideeën van Van Ostaijen konden worden gedrukt. Terwijl Van Ostaijen in Berlijn verbleef, zocht Jespers in Antwerpen koortsachtig naar de juiste lettertypes en wat hij niet vond, sneed hij zelf in hout. Hij maakte ook de omslagtekening en een aantal tekeningen in de bundel.

Jubileumjaar

het Bourgondische leven in bars bijvoorbeeld), Latijn en Grieks (voor het katholieke vertoog).

Ritmische typografie De fantast-dichter die Paul van Ostaijen in Berlijn geworden was, goot zijn bundel in wat hij “ritmiese typografie” noemde. Letters rollen over de bladzijden, het woord “Zeppelin” heeft de sigaarvorm van dit luchtschip, “NIHIL” verschijnt in “alle lettertekens” zoals in een gedicht te lezen is, het overbekende “BOEM PAUKESLAG” staat zo groot dat je de slag kan horen. “Bezette Stad” leest als een partituur.

Het manuscript van “Bezette Stad” is ondertussen gedigitaliseerd door de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, zodat iedereen het virtueel kan doorbladeren. Vanaf 27 maart zal dit iconische handschrift voor het eerst te zien zijn op de tentoonstelling “Boem Paukeslag. Bezette Stad 100!” in het Letterenhuis.

Het dubbel jubileumjaar Paul van Ostaijen heeft nog heel wat meer in petto. Wandelingen, die vertrekken aan het geboortehuis van de dichter, houden halt bij plekken die belangrijk waren in het leven van Van Ostaijen en waar sleutelpassages uit “Bezette Stad” zich afspelen.

Er is een avondvoorstelling met films die Paul van Ostaijen fascineerden en waarnaar hij in “Bezette Stad” verwijst. De Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience belicht in de Nottebomzaal de blijvende internationale weerklank van Van Ostaijen. Daarnaast zijn er nog diverse initiatieven van onder andere het MUHKA, Antiquariaat de Slegte, het Poëziecentrum en de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. Einde maart verschijnt een facsimile-uitgave van “Bezette Stad”.

MMMV

BOEK

2020 Het jaar van Corona

Al in de inleiding van het boek vernemen we het opzet: 2020 is een jaar dat we allen zo snel als mogelijk willen vergeten. Alles begon met de volledig lockdown in maart 2020, en de aandachtige lezer kent uiteraard de rest van het verhaal.

Twee Andrés uit Gent kwamen elkaar tegen op straat. De ene schreef en schrijft zijn bedenkingen neer op papier, de andere André is een gedreven cartoonist, niet onbekend in dit weekblad.

Corona is hierbij het centrale thema. André Bergen is de man die in zijn stukjes zijn belevenissen van de dag in rijmvorm verwoordt.

“Corona-rijmelarijen” noemt hij het zelf. Over de kappers, over Van Ranst, over het dagelijks leven, de grafi eken van Erika.

Zijn stukjes zijn luchtige gedichtjes, zonder pretentie, maar met humor en emotie geschreven; een (ingekort) voorbeeldje: “Ik zag uit mijn venster, aan de overkant achter ’t raam, elke dag een gerimpeld oud moederke staan.

Heel fragiel en heel lief, stond ze te gluren, naar de eindeloos glijdende uren, naar een gisteren al heel lang vervlogen, en naar beelden die niet meer bewogen.”

André Bergen stuurde zijn schrijfsels in eerste instantie enkel naar wat vrienden rond - een mens moet zich toch bezighouden tijdens de ophokplicht - en ontving alleen maar positieve reacties, én meermaals de vraag: waarom bundel je die rijmela-

rijen niet in een boek? En toen was er die ontmoeting met cartoonist André Nollet. Die zag het wel zitten om samen te werken en zijn coronacartoons te bundelen in hetzelfde boek.

2020 het jaar van CORON A

André Bergen: sprokkels en rijmelarijen André Nollet: cartoons

Het resultaat is een bundeling van meer dan 100 cartoons van André Nollet (in kleur) en een 40-tal cursiefjes van André Berger. Die laatste kennen we nog als voormalig voorzitter van het directiecomité van KBC. Daarvoor was hij o.a. actief bij Agfa Gevaert als financieel directeur. In zijn biografi e vermeldt hij zelf anekdotisch dat hij zijn middelbaar onderwijs deed in Leuven waar hij Franse les kreeg van Louis Tobback, overigens een strenge.

Die andere André is dan weer geen onbekende voor onze lezers. Al van in zijn jeugd tekende André cartoontjes. Van menige leerkracht zijn nog

karikaturen terug te vinden in zijn schoolschriften. Hij leerde in Gent écht tekenen in het Hoger Kunstonderwijs Sint-Lucas. Hij werd professioneel cartoonist en was actief in de reclamewereld. Daarnaast was hij ook 28 jaar docent aan de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen in de afdeling Illustratie en Reclame. Een van zijn toenmalige studenten was Griet, een van de weinige vrouwelijke cartoonisten en ondertussen ook al zo’n 15 jaar actief in ’t Pallieterke.

André Nollet begon voor ’t Pallieterke te tekenen ergens in 2001 in opvolging van onze legendarische cartoonist Brasser. En dat betekent zoveel dat André Nollet binnenkort onze ganse redactie mag trakteren voor zijn 20 jaar dat hij actief is bij ’t Pallieterke.

Maar dat kan enkel als Covid-19 definitief voorbij is. En dus is het wachten, maar in afwachting van betere tijden kunnen we enkel proberen er het beste van te maken. Corona bracht ons alleen kommer, kwel en een duistere periode.

De twee Gentse Andrés brachten met humor een lezenswaardig lichtpuntje in donkere coronatijden.

KARL VAN CAMP Het boek telt 76 bladzijden (A4) en kost 20 euro + 6 euro verzendingskosten. Bestellen kan via mail naar andre@nollet-cartoons.be of per bericht op GSM 0476 946 247. Rekeningnummer: BE16 671-1665299-74 Vermeld duidelijk uw adres voor de aflevering.

Brieven

25 FEBRUARI 2021

GESCHIEDENIS

D’Artagnan

De drie beroemdste Fransen ter wereld zijn Napoleone Buonaparte (Frankrijk kocht Corsica van Genua één jaar voor zijn geboorte), Jeanne d’Arc en d’Artagnan.

Beroepssoldaat Een paar weken geleden besteedde “Retour aux sources” van de RTBF een programma aan de historische d’Artagnan. Zijn leven wijkt wel wat af van dat van de held uit de musketierromans van Alexandre Dumas. Een authentiek portret van de man bezitten we niet en we weten niet eens wanneer hij exact geboren is: ergens tussen 1611 en 1615. Zijn familie behoort tot de lagere adel en heeft een landhuis (sindsdien erg vergroot) in Gascogne in het zuidwesten van Frankrijk. Charles de Batz de Castelmore is zijn echte naam en hij is de vierde jongen in een gezin van zeven. Zijn opvoeding is rudimentair: Frans (hij schrijft een spelfout in zijn eigen naam in zijn huwelijksakte), aardrijkskunde, wiskunde, paardrijden en vechten.

Soldaat worden is de uitweg voor de meeste jongere zonen in een adellijke familie. Twee oudere broers kiezen ook dat beroep en noemen zich eveneens d’Artagnan naar een dorpje dat tot de bezittingen van hun moeder hoort. De kapitein-luitenant van het regiment musketiers van koning Lodewijk XIII is ene de Tréville en dit verre familielid brengt de d’Artagnans onder in het leger. Onze d’Artagnan begint zijn militaire loopbaan als cadet bij een infanterieregiment dat ook als lijfwacht dienst doet. Hij vecht o.a. tijdens het beleg van Atrecht (en niet in La Rochelle zoals in de roman) waardoor deze prachtige stad verloren gaat voor Henegouwen. Hij is bijna 20 als hij zijn droom realiseert en toetreedt tot de musketiers waar zijn oudere broer Paul ook al dient.

Daar ontmoet hij waarschijnlijk tien tot vijftien jaar oudere collega’s als Henri d’Aramitz, Isaac de Porteau en Armand de Sillègue d’Athos die niet lang daarna in een duel sterft. Uiteraard vormt hij nooit een kwartet met Aramis, Porthos en Athos.

Musketiers en hun wangedrag De musketiers vormen een eliteregiment; ongeveer 300 man sterk.

Ze zijn zowel lijfwachten als bereden infanterie. Hun voornaamste wapen is het musket; een lang en zwaar (6 kg) vuurwapen dat accuraat een doel kan treffen tot op 60 meter afstand, soms zelfs tot op 100 meter. De musketier stijgt af, plant een lange staaf in de grond, legt de loop van het musket in het gevorkte uiteinde, steekt de lont aan en vuurt.

De musketiers hebben niet de beste reputatie in Parijs. Door hun adellijke achtergrond kijken ze neer op de gewone burgers en ze veroorzaken geregeld problemen door dronkenschap en bloedige vechtpartijen.

D’Artagnan gedraagt zich blijkbaar fatsoenlijk, want zijn naam verschijnt nooit in de vele politierapporten over wangedrag van musketiers. De heren hebben ook een kort lontje en duels zijn schering en inslag. Kardinaal en eerste minister Richelieu heeft duels ten strengste verboden omdat sommige jaren bijna 20 % van de Franse adel echte en vooral ingebeelde smaad wil wreken zodat nogal wat potentiële militairen voor hun tijd sterven. Het is niet zo dat musketiers hun zwaard trekken en erop los gaan. Er gaat een heel ritueel vooraf aan het duel en de duellisten gebruiken een extra lang duelzwaard dat verborgen gesmokkeld wordt naar de plaats van het duel buiten de stadspoorten. De slogan van de musketiers is niet “Een voor allen, allen voor één” maar “Daar waar ze valt, zaait ze de dood” en op hun vaandel zie je een door een mortier afgevuurde bom die inslaat op een stad.

Bevelhebber en dood in Voeren D’Artagnan is maar een paar jaar musketier als zijn wereld eventjes in elkaar stort. Koning en kardinaal sterven op korte tijd en Lodewijk XIV is maar vijf jaar als hij koning wordt. De opvolger van Richelieu is kardinaal Mazarin en hij ontbindt de musketiers omdat ze te veel kosten.

Maar d’Artagnan kan hij best gebruiken. De gewezen musketier wordt een van zijn geheim agenten. D’Artagnan doet dienst als boodschapper, spion en klusjesman bij gevaarlijke en gewelddadige opdrachten.

De agenten van Mazarin hebben geen scrupules en gehoorzamen onvoorwaardelijk. De vele oorlogen putten het land uit en de burgerij van Parijs komt in opstand wegens de hoge belastingen. De hoge adel die het groeiende absolutisme van de monarchie beu is, voegt zich bij hen en vier jaar lang wordt Frankrijk verscheurd door een burgeroorlog.

Op zeker ogenblik moeten Mazarin en de dan tienjarige koning uit Parijs vluchten. Die vlucht beslist over het verdere leven van d’Artagnan.

Hij blijft koning en kardinaal trouw in hun ellende en Lodewijk vergeet dat nooit. D’Artagnan is een van de gasten als de vijftienjarige Lodewijk gekroond wordt. Nog mooier wordt het als de jonge koning het regiment musketiers weer opricht en d’Artagnan als een van de officieren aanstelt. Hij vergezelt de koning bij diens huwelijk met een Spaanse prinses in het zuiden van het land en behoort een jaar lang tot zijn gevolg bij een reis door Frankrijk. Bij de triomfantelijke intrede van de koning in Parijs staat hij piepklein afgebeeld op een tekening. De musketier is al een eind in de veertig als hij een schatrijke adellijke weduwe trouwt. Koning en kardinaal zetten hun handtekening onder het huwelijkscontract. De musketier krijgt twee zonen, maar zijn vrouw is

15

LEZERSBRIEVEN POLARISATIE bijzonder jaloers en probeert hem overal te vergezellen. D’Artagnan heeft natuurlijk zoals veel mannen met zijn beroep geregeld galante avonturen beleefd of een bordeel bezocht. Hij is niet zinnens zijn leven te veranderen en doet een beroep op de koning. Die beveelt d’Artagnans vrouw in een beruchte “lettre de cachet” zich terug te trekken op haar domein in Bourgondië en haar man met rust te laten. De koning heeft een speciale opdracht voor de musketier. Zijn schatrijke minister van financiën Fouquet int niet alleen de belastingen, maar roomt die, zoals al zijn voorgangers, ook af voor eigen voordeel. De koning heeft veel geld nodig voor oorlogen en dure hobby’s als de bouw van Versailles, maar hij vreest de invloed en de relaties van zijn minister. D’Artagnan arresteert in een discrete bliksemoperatie Fouquet die niet de tijd krijgt een beroep te doen op zijn vazallen. Drie jaar lang is de musketier zijn strenge maar voorkomende cipier. Dan mag een ander die taak overnemen en d’Artagnan wordt kapitein-luitenant en feitelijke opperbevelhebber van het regiment (de officiële maar altijd afwezige kapitein is de koning zelf of een hoge edelman). De musketiers vergezellen verder de koning tijdens zijn veroveringstochten en vechten in de eerste lijn. In 1667 verovert Lodewijk XIV een deel van het graafschap Vlaanderen en Rijsel wordt ingelijfd bij Frankrijk. D’Artagnan is er een tijdje gouverneur. Zes jaar later begint de koning aan zijn veldtocht tegen de Verenigde Provinciën met het beleg van Maastricht. Een kogel verwondt d’Artagnan zwaar en hij sterft wat later in Moelingen, deelgemeente van Voeren. Dumas maakt hem onsterfelijk; natuurlijk geassisteerd door de 32 acteurs die tot nog toe de rol van d’Artagnan speelden in de films en televisiefeuilletons die over de hele wereld vertoond zijn. In de realiteit heeft d’Artagnan andere avonturen beleefd dan zijn alter ego in de boeken, maar veel minder bewogen is zijn leven niet geweest.

JAN NECKERS

Pallieterke, In uw uitstekend weekblad zegt Siegfried Bracke: “Polarisatie is een compleet uitgehold begrip en bestaat net als populisme.“ Hij behoort dus tot mensen die roepen dat er minder gepolariseerd moet worden. Ongelooflijk!

Mijn stelling is: “Ophouden met dat gezeur over de toon van het debat.”

Mijn moeder zei altijd: “Er moet leven zijn in huis, want het is stil waar het nooit waait.“ Je hebt geen emancipatie zonder polarisatie. De emancipatie van de vrouw, de arbeider en de homoseksueel is alleen gelukt door strijd, door confrontatie. Het debat over de islam in de media, de politiek en de maatschappij heeft er wél voor gezorgd dat lastige problemen en ongemakkelijke vraagstukken nu worden aangepakt.

Het debat is gebaseerd op reële zorgen van burgers. Beschouw dus immigranten niet louter als slachtoffer en veeg integratieproblemen niet onder de mat van multiculturele diversiteit. Stel normen, eisen, en dwing ze af!

Paul De Nef - Sint-A ntonius-Zoersel

LUCHTVERVUILING Pallieterke, Hier toeteren de weldenkenden nog steeds dat alle auto´s elektrisch moeten worden vanwege klimaat en luchtvervuiling. Ondertussen bewijzen steeds meer onderzoeken dat bij moderne benzine en dieselmotoren de lucht die uit de uitlaat komt 6 tot 9 keren properder is dan die die erin ging, met in de eerste plaats veel minder fijnstof en NOx! Daarbij komt nu dat Stuttgart volledig- en deelelektrische auto´s in parkeergarages in de Altstadt verbiedt wegens brandgevaar.

Het doet een beetje denken aan de zonnepaneelsaga hier te lande; met de linkerhand de burger wat opdringen om het met de rechter terug af te nemen! Wie oud genoeg is, herinnert zich ook dat in de jaren ‘70 auto´s op LPG aanbevolen werden. Toen het er genoeg waren, o.a. de mijne, kwam er een extra belasting op. Overheden zijn niet te vertrouwen, logisch, want ze bestaan uit politiekers, toch!

Dirk Cornelis - Stekene

ERGERNIS VOOR DE TV Pallieterke, Men beweert dat het peil van het Vlaams onderwijs achteruit gaat.

Dat geloof ik direct als ik ‘ze’ bezig hoor op de tv. Ze kennen het verschil niet in de vervoeging van slaan (meppen) en slagen (lukken).

‘Ze’ zijn dan: nieuwslezers, acteurs, ministers en zelfs de premier.

En dan is er de nieuwslezer Danny Verstraeten die op een beledigende, neerbuigende toon Tom Van Grieken denkt te moeten behandelen. Die heeft een oorlogswapen bij als didactisch materiaal (pepperspray). En zo is het iedere dag iets. Kortom, ergernis voor de tv.

Jan K nippenberg - M aaseik

LAAT HET SPUITJE MAAR KOMEN Pallieterke, Ieder mens heeft het recht om te beslissen over vaccinatie, maar ik - en misschien nog veel mensen met mij - zou het erg op prijs stellen dat de antivaxxers stoppen met anderen die zich wel willen laten inenten op andere gedachten te proberen brengen. Ik ben sinds

2016 weduwe en waarschijnlijk is het overlijden van mijn echtgenoot de trigger voor mijn kanker geworden. Juist daarom, omdat ik al 4,5 jaar vecht tegen kanker, ben ik grote voorstander van vaccinatie.

Bang van de dood ben ik niet, want ik wil graag terug bij mijn man zijn, al is het in de vorm van as bij as, maar sterven aan Covid-19, neen dank u! De weinige tijd die me nog gegund is, wil ik dankzij het vaccin zo mooi mogelijk proberen te maken met de kleinkinderen, familieleden en vrienden. Dus kom op met dat spuitje, ik ben heel ongeduldig hoor!

Lee - Bornem

THEO Pallieterke, Ik heb mij donkerblauw geërgerd bij het zien van de foto van Theo Francken op de frontpagina van ‘t Pallieterke van 11 februari jl.

Hij wordt er voorgesteld als een Trump-Mussolini-figuur met zijn kin in de hoogte gelijk een dictator.

Een pure schande! Theo is een innemend man. Hij heeft zulke voorstelling van zijn persoon niet verdiend. Maakt dit ook deel uit van het genetisch ingebakken Vlaams “koppeke dave” (het uit afgunst wegdrukken van een succesvolle collega)? Doet ’t Pallieterke hier nu ook al aan mee? Vlamingen moeten elkaar verdedigen in plaats van elkaar neer te halen.

Dirk L ahaye - Heverlee

UITSPRAAK DE ROOVER Pallieterke, Wanneer De Roover zegt dat hij het niet eens is met het spandoek "stop islamisering ", mag ik dan besluiten dat de islamisering niet moet gestopt worden, is dit zijn standpunt of dat van de N-VA? Dirk Callens - Beveren

DE ONZIN VAN BRACKE Pallieterke, Waarom ruimte besteden aan de heer Bracke om zijn onzin te verspreiden? Zijn misprijzen voor de huidige VRT-nieuwsdienst is ongepast aangezien hij zelf jarenlang verantwoordelijk was voor de linkse nieuwsdienst (de pot en de ketel). Dat hij enkel uit opportunisme Vlaams-nationalist (en gebuisd als gemeenteraadslid te Gent) werd, wordt niet gezegd, maar blijkt uit “een deel van onze geschiedenis was niet fraai”.

Hierbij ontkent hij het feit dat velen te goeder trouw handelden (o.a. op aandringen van de kerk / strijd tegen het communisme) en dat gezien de toen heersende wantoestanden t.o.v. het Nederlands, de ‘collaboratie’ een misschien foute, maar aannemelijke keuze was.

Waar hij evenwel volledig de bal misslaat, is bij zijn lidmaatschap van de zogenaamde vrijmetselarij.

“De vrijmetselarij ziet er in België helemaal anders uit dan in andere landen…in principe zou men ook gelovigen kunnen inwijden.”

Hij is helemaal geen lid van de internationaal erkende vrijmetselarij, maar van een clubje ‘ons kent ons’ enggeestige profijtzoekers en misschien enkele vrijdenkende mensen. Zijn loge noch het Groot-Oosten van België worden internationaal erkend en heeft enkel volgelingen in Frankrijk en in België.

Vrijdenkers en vrijmetselaars zijn niet dezelfde begrippen. Spijtig genoeg wordt deze gelijkstelling al te gauw gemaakt.

Luc E. Neefs - A ntwerpen

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

25 FEBRUARI 2021

De overname door Constant Indien ik de supporters van Anderlecht mag geloven, dan is het nu genoeg geweest.

Het krediet van Vincent Kompany is stilletjes aan het opraken. De prins ligt onder vuur. Wie had dat verwacht tijdens die euforische toestanden voor het seizoen, bij het binnenhalen van Kompany? stant. Delouvien bijvoorbeeld, was de man van de financiën.

“Iedereen zag mijnheer Vanden Stock als een dictator, maar neen, het was gewoon een lieve man”, zei Jan Mulder ooit eens op tv. Blijven dromen Jan!

Ik ben hier niet om het proces van Vincent te maken, integendeel, maar er moet dringend iets gebeuren. Een gepensioneerde hooligan die ik vroeger nog heb gekend, was resoluut : “Indien het voetbal gewoon met publiek had kunnen doorgaan dan had Vincent Kompany er al lang niet meer geweest.” Ik vroeg hem of hij de nieuwe trainer ging betalen. Hij keek mij aan en zei met een krop in zijn keel : “Da’s just” en droop af.

Waarschijnlijk heb ik die mens zijn laatste hoop de grond in geboord.

Hielenlikker De grootste hielenlikker van Constant was Georges De Nil, onze ploegafgevaardigde. Hij kreeg dikwijls stank voor dank van de spelers. Na elke gewonnen uitwedstrijd kregen we op de terugreis in de bus elk 1.250 euro uit zijn zak. Reactie van de diepzuchtende Hollanders: “Hij is weer daar met zijn 1.250 euro.” Hij kocht inderdaad een Porsche voor Juan Lozano. Reactie van Lozano: “De kleur staat mij niet aan.” De bijnaam van De Nil werd Porscheke…

Georges is ouder dan 80, maar is altijd op schok met twee jonge vrouwen.

Hij is ook de zakenpartner van Paul Van Himst. Koffie dus, maar niet voor Georges De Nil.

Begin van het einde De verkoop van de club is volgens mij het begin van het einde geweest. Ik heb nochtans ook de verkoop van de club meegemaakt, wij kregen Constant Vanden Stock als nieuwe baas.

Feitelijk had die zijn zinnen gezet op Club Brugge, maar daar wilden ze hem niet als voorzitter! Anderlecht was zijn volgende doelwit. Na een serieuze financiële injectie, want de lonen werden al eens te laat betaald toen Albert Roossens de scepter zwaaide, en het meebrengen van Robby Rensenbrink naar paars-wit, was de klus vlug geklaard.

De belangrijkste posten in de club werden bezet door mensen van Belle-Vue, de brouwerij van Mijnheer Con-

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1252

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Delegatie B. Noord-Franse stad - Voorzetsel Arkbouwer C. Werkeiland, onderdeel van de Oosterscheldekering D. Loofboom Netwerk van vastgoedmakelaars E. Appelsoort - Volksverhalen F. Cash on delivery Schenkt zijn aandacht G. Bazig - Oude lengtemaat H. Titaan - Klein marktsegment I. Nauwkeurig vastgesteld Las in kleding J. Bloedarmoede - Limburgse gemeente Amerikaans soldaat K. Internetlandcode voor Soedan Vorm waarnaar iets wordt vervaardigd De mensen L. Klepperinstrument Wiskundige bewerking

1. Aan bedenkingen onderhevig 2. Voor de lezers van dit blad geen onbekende cartoonist - Blaten 3. Voelde angst Dodelijke infectieziekte 4. Vlaamse stad - Schatte 5. Drooginrichting - In casu Uitroep bij negatieve gevoelens 6. Aziatische hoofdstad 7. Levend wezen - Romeinse getal 2 Aanduiding voor de christelijke jaartelling 8. Naar binnen slaan - Engels bier 9. Amerikaanse arts, bekend door zijn gelijkluidend koolhydraatarm dieet 10. Nauw verbondene - Vierkante meter Muzieknoot 11. Nederlandse omroep Als eerbewijs gevormde rijen 12. Pers. vnw. - Analyse

JOGAN SCHIET TE GULP

“Let’s go urban is geen zwendel!

Het zilverfonds, dat is zwendel” Twee opvallende persconferenties deze week. Eén met socialist en één zonder. Open Vld’ster Sihame El Kaouakibi liet zich door socialist Johan Vande Lanotte bijstaan in de zaak van de verdwenen subsidies en keuken in de zaak ‘Let’s go Urban’ en Open Vld’er premier De Croo hield zijn socialist - Frank Vandenbroucke - thuis bij een persconferentie over Covid-19. Over socialisten en hoe ze te hanteren bij communicatie, een kleine beschouwing.

Dat Sihame in nauwe dansschoentjes zit, is nauwelijks een geheim. Dan kan je twee zaken doen. Stilletjes in de achtergrond jezelf doen vergeten of met de benen vooruit aanvallen. Het meisje koos duidelijk voor het tweede en liet zich verdedigen door een zeer witte man die perfect weet hoe je aanvallen over verdwenen belastingsgeld moet pareren. “Weet je wat ik zou doen”, had Johan gezegd aan het lieve kind dat hij graag Kouwebiki noemt, “je moet bellen naar de VRT-hoofdredactie en die journalisten laten ontslaan als ze nog lelijke dingen zeggen? Voor mij heeft dat prima gewerkt”.

Een oplossing die in dit geval geen soelaas kan brengen omdat de vijand in de Vld zelf zit. Het is immers Egbert Lachaert die komaf wil maken met zijn voorgangster en Bart Somers (die trouwens dezelfde initialen heeft als Bull Shit) die voortdurend de vuile was uithangt. Een afrekening in het Vld-milieu, als het ware.

Nee, Sihame heeft echte expertise nodig.

Expertise van het niveau van de verdwenen miljoenen en miljarden van windenergiebedrijven en basketbalploegen. “Het betere werk, zeg maar”, concludeerde Johan, “dat kan je niet betalen met uw schattige kleine zwendeltje lieve Kouwebiki. Maar als je komt cheerleaden op de basket van Oostende, regel ik dat voor je”. En zo gebeurde het dat Vande Lanotte op een persconferentie zat om te verklaren dat het lieve kind volledig onschuldig was en dat hij dat uit eerste hand kon getuigen. “350.000 zielige eurootjes? Dat is toch geen oplichting van de belanstingbetaler”, declameerde Johan. “Het Zilverfonds! Dat is oplichting van de belastingbetaler. Ik vraag u dan ook om Kouwekiwi - excuseer Kouwebiki - gerust te laten. I rest my case.” De voorlopig bewindvoerder van Let’s Go Urban reageerde met een droog “ik ben niet onder de indruk.

Ik heb nog vragen” en Egbert Lachaert schorste Sihame meteen voor zes maanden.

Met Johan zijn pleidooien is het een beetje als met zijn verkiezingsresultaten: nooit echt een succes. Hij laat het echter niet aan

Oplossing 1251 1251

1

2

3

A

L

U

T H E

4

R A N

I

S M E

B

I

T

A

A N E N

A R

C

C O M

D

H P

E

T

I E

L

5 I

6

G L M E

7

8

9 10 11 12

IJ D E N

W

S

T

R A N A

R O L S

T

F

Z

G

I

H

N V

I

N A R

J

I

I

L

B O O T

L

I

R

E

L

T O N

J

O H N

Z

A

A

E C

K

G E W O N E

R

L

E G E

E N Z

U W E L

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

C A

E G M O N T B

Alexanders De Croo gaf een uur later ook een persconferentie. Hij wou het hebben over de de volksgezondheid, maar dan wel zonder de minister van Volksgezondheid.

Lexi De Croo had in het verborgene met de virologen vergaderd om een aantal rampscenario’s te ontwikkelen en zo de eis naar versoepelingen - of beter: het terugdraaien van ongrondwettelijke activiteiten - de kop in te drukken. Enige voorwaarde was wel dat socialist Frank Vandenbroucke niet op de hoogte was. Hij was op het moment van de persconferentie zelfs naar een meeting gestuurd om dokters te verplichten om de eerste 50 jaar van hun carrière gratis voor de overheid te laten werken.

Begrijp ons niet verkeerd, de sfeer in de Vivaldi regering is vreselijk goed. Uitmuntend zelfs. Maar Lexi vindt het niet leuk dat die arrogante kwast met zijn gemeen grijnsje hem het gevoel geeft dat hij een idioot is. Lexi is het beu dat kranten schrijven dat meester Frank de echte premier is. En vandaar, geen minister van Volksgezondheid als het over volksgezondheid gaat. In andere landen zouden mensen zich daar vragen over stellen. Maar daar zijn het andere landen voor. De premier deed het prima. Iedereen was weer bang van het virus.

“Iedereen blijft nog best enige maanden op zijn landgoed”, zei De Croo, “maak een ritje met uw paard. Herontdek uw tennisveld en indoor zwembad. Zo pak ik het aan”. Het duurde zeker een vol uur voor de eerste coalitiepartner opnieuw versoepelingen eiste en de premier-zonder-meester-Frank als een fils à papa werd weggezet. Met Lexi zijn pleidooien is het een beetje als met zijn verkiezingsresultaten: nooit echt een succes. Hij laat het echter niet aan zijn hart komen. Zolang het corona is, gaat het prima met Vivaldi.

M O S

E N I

“Zeg het niet aan Frank”

R O

F

T

zijn hart komen. Sihame komt cheerleaden.

En dat is tenslotte een prettig vooruitzicht.

E

O E I

I

N E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be