't Pallieterke van 18 maart 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

PETER DE ROOVER Kamerfractieleider N-VA

INTERVIEW

“De helft van de economie gaat langs de overheid, en dan zijn er nog die pleiten voor méér overheid” "Maar als men nu zegt dat we de overheid opnieuw moeten ontdekken," zegt N-VA-Kamerfractieleider Peter De Roover, "ja, dan weet ik het niet. Moeten we dan naar 70 procent overheid? Men doet alsof alles wat de overheid niet naar zich toetrekt een gunst is, maar het is net het omgekeerde. Elk percentage dat de overheid neemt, is het afnemen van autonomie."

CORONACRISIS DEERT FEDERALE REGERING NIET

BPOST

3

DUMPT CEO JEAN-PAUL VAN AVERMAET

7

NEDERLAND:

Weinigen in de pers en de politiek weten nog wat het begrip ‘verdraagzaamheid’ betekent. Verdraagzaam ben je wanneer je anderen het recht geeft op gedragingen of meningen waar je het niet mee eens bent.

Verdraagzaamheid betekent niet dat je niet mag afkeuren. Meer zelfs, je kan alleen verdraagzaam zijn voor zaken die je afkeurt.

Meningen en daden waar je zelf achterstaat moet je niet ‘verdragen’.

Debat homofobie raakt verhit De heisa over uitspraken van Jef Elbers, de voormalige zanger, schrijver en scenarist die door het Vlaams Belang werd voorgedragen om te zetelen in het Vlaams Audiovisueel Fonds toont aan hoe slecht het gesteld is met het inzicht over verdraagzaamheid. Het Vlaams Belang zag zich zelfs genoodzaakt diens kandidatuur terug te trekken.

Wat is ‘homofoob’?

In een interview met De Standaard had Elbers gezegd dat hij homoseksualiteit en transseksualiteit ‘niet normaal’ vindt en ergert hij zich aan de ‘ophemeling’ van die fenomenen.

Elbers zegt ook dat hij de jaarlijkse Gay Pride-optocht ‘vies’ vindt. Hij vertolkt daarmee wel de mening van meer mensen dan men denkt, zelfs in homoseksuele middens.

Veel homo’s voelen zich helemaal niet vertegenwoordigd door de smakeloosheid en het exhibitionisme van dergelijke spektakels en vinden het jammer dat daar de beeldvorming ontstaat over wat het betekent homo te zijn.

Je hoeft het absoluut niet eens te zijn met wat Elbers zegt om zijn recht te verdedigen om dat te denken en te zeggen. Hij bepleit

trouwens op geen enkele wijze dat homoseksualiteit zou bestraft of gediscrimineerd worden: “Voor mij mag iedereen zijn seksualiteit beleven zoals hij wil, daar heb ik geen probleem mee.” Is dat homofoob?

De islamitische olifant in de kamer Wie wil weten wat echte homofobie betekent, mag even in andere culturen gaan kijken. Er zijn 70 landen waar homoseksualiteit nog steeds strafbaar is. Geen enkel daarvan is een westers, christelijk land. Er zijn 12 landen waar op homoseksualiteit zelfs de doodstraf staat (Pakistan, Verenigde Arabische Emiraten, Somalië, Afghanistan, Saoedi Arabië, Qatar, Nigeria, Mauritanië, Brunei, Iran, Jemen en Soedan). Gelooft iemand dat het toeval is dat dit allemaal islamitische landen zijn?

Enkele kranten gaven deze week ook giftige commentaar op de verklaring van de paus dat de Kerk homoseksualiteit nog steeds als ‘zondig’ beschouwt. Veel meer dan theorie is dat niet. Het christendom is al lang ‘verdraagzaam’ - in de werkelijke betekenis van het woord – voor homoseksualiteit. Dat kan je niet van de islam zeggen.

Het is dan ook onwerkelijk dat we nu een

maatschappelijke discussie over homofobie meemaken, waarbij de islam, de olifant in de kamer, zorgvuldig buiten schot blijft.

Door voortdurende immigratie is echte homofobie immers niet alleen een buitenlands probleem. Talloze studies wijzen uit dat allochtonen, vooral met een moslimachtergrond, veel negatiever staan tegenover homoseksualiteit dan autochtonen. De realiteit op het terrein bevestigt dat alle dagen, zoals vele homo’s kunnen getuigen.

Ook op dit vlak voelen veel homoseksuelen zich slecht vertegenwoordigd door militante verenigingen als Cavaria, die verstrikt zitten in een ideologisch fanatisme waarin homo’s en allochtonen solidair moeten zijn als gezamenlijke slachtoffers van discriminatie. Zij doen hun uiterste best om het gegeven te negeren dat de discriminatie van de eerste groep in belangrijke mate het werk is van de tweede. Het is geen toeval dat in Europa steeds meer homoseksuelen stemmen voor immigratie-kritische partijen. Ja, net die partijen die, meestal ten onrechte, nog vaak beschuldigd worden stiekem homofoob te zijn.

Het wordt tijd om de zin voor proportie terug te brengen in het debat rond homofobie.

JURGEN CEDER

KOSTPRIJS MIGRATIE DUBBEL ZO HOOG ALS GEDACHT GESCHIEDENIS

10

SCHANDALEN IN HET BRITSE KONINGSHUIS

BESCHULDIGT VLAAMS BELANG VAN HOMOFOBIE

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 11 • donderdag 18 maart 2021

6 € 3,00

15

BART SOMERS

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

18 MAART 2021

Geen paniek aub

De politisering van drie moorden

De polemiek rond het al dan niet toedienen van het vaccin van AstraZeneca doet me onwillekeurig terugdenken aan de maanden mei en juni in 1999.

In mei 1999 kregen we te maken met de dioxinecrisis. Er was in kippenvoer giftige dioxine terechtgekomen door het gebruik van motorolie in plaats van dierlijke olie. Het gevolg was dat 7 miljoen kippen en 60.000 varkens niet meer voor consumptie geschikt waren en dus geslacht werden. Miljoenen kippeneieren werden vernietigd. Ten onrechte, want op het ogenblik dat de dioxinecrisis aan het licht kwam, waren alle besmette kippen en eieren al lang opgegeten door u en mij. Het kwaad was dus al geschied. De besmetting met het kippenvoer dateerde van in maart, pas eind mei kwam het verbod om nog kippen en kippeneieren te eten.

Heel de crisis speelde zich af in volle verkiezingsperiode: op 13 juni zouden er verkiezingen zijn voor Kamer en Senaat, Europa en het Vlaams Parlement.

Maar er deed zich nog een tweede incident voor: op 8 juni werd een kind ziek na het drinken van een blikje Coca Cola.

Een tijdje later werden andere kinderen ook ziek; de dagen erna kwamen er gelijkaardige meldingen van andere scholen, gespreid over heel het land. Wat ik me vooral nog uit die periode herinner is de gebrekkige communicatie van de toenmalige woordvoerster van Coca Cola. Ik denk dat ze nog tweemaal op tv geweest is, daarna nooit meer. Ondertussen was er al een crisismanager overgevlogen uit de Verenigde Staten.

Op geen enkel moment kon een oorzakelijk verband gevonden worden tussen het drinken van Coca Cola en het ziek worden. Niettemin was de druk in de media zo groot dat zo’n 17 miljoen blikjes uit de rekken gehaald werden. Ook in cafés mocht geen cola meer geschonken worden, ook al is er niemand ziek geworden van het drinken van een cola op café. En ook Fanta en Sprite werden meegesleurd in de negatieve berichtgeving.

Het kostte Coca Cola uiteindelijk zo’n 100 miljoen euro en in de zomermaanden werd een grote mediacampagne opgestart. Het hele voorval blijkt achteraf een schoolvoorbeeld van collectieve massahysterie.

Daar moest ik aan denken toen ik de berichten hoorde over AstraZeneca. In Denemarken kreeg iemand een hersenbloeding, enige tijd na zijn spuitje. Er wordt niet direct een verband aangetoond, maar toch wordt beschuldigend naar AstraZeneca gewezen. De media zorgen voor nog meer verwarring en onzekerheid. Nochtans is er een logische uitleg: in België krijgen ongeveer 10.000 mensen een trombose per jaar, of zo’n 27 mensen per dag. In Denemarken zullen dat er zo’n 14 zijn per dag. Wie op leeftijd is, maakt natuurlijk méér kans. En laat het nu net die bevolkingsgroep zijn die men aan het inenten is. Bovendien: in niet-coronatijden sterven er in België zo’n 300 mensen per dag (een cijfer van 2019). Dat heeft alles met statistiek en logica te maken en niets met het toedienen van een vaccin.

Er ontstaat een collectieve hysterie die doet denken aan de dioxinecrisis en de Coca Colacrisis van 1999. De slechte communicatie van AstraZeneca is daarbij opvallend. Maar het is niet omdat de communicatie slecht is, dat het vaccin slecht is. Niettemin heeft het bedrijf de boter gegeten bij politiek en pers.

En ja, AstraZeneca is een Brits bedrijf en wie weet spelen de gevoelens rond de Brexit ook een beetje (veel) mee.

“Laat Karl maar gerust het vaccin van AstraZeneca krijgen,” zei Jurgen Ceder op de redactievergadering deze morgen, “want de kans dat die een hersenbloeding krijgt, is zo goed als onbestaande."

En iedereen lachen…

Van uw vrienden moet ge ’t hebben.

Maar ik lach als ouderdomsdeken in mijn vuistje. Laat dat spuitje van AstraZeneca maar vlug komen…

PS: ik verklaar op erewoord geen aandelen te bezitten van AstraZeneca.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Omwille van een (coronaveilig) verjaardagsfeest voor mijn zoontje doorkruiste ik zaterdag een deel van de rand rond Antwerpen. Ik zag onderweg regenboogvlaggen halfstok hangen aan drie gemeentehuizen. Blijkbaar zijn die een reactie op de moord op David Polfliet in Beveren, een week eerder.

Polfliet was homo en het was een datingapp voor homo’s die hem naar de plaats bracht van zijn vreselijke einde. Die elementen volstonden voor een paar kranten (die het onmiddellijk hadden over ‘gaybashing’), de militante homoverenigingen en het grootste deel van het politiek bestel om de tragedie te catalogeren als een geval van homohaat.

Het parket waarschuwde nochtans vanaf de eerste dag tegen het trekken van voorbarige conclusies: “Het motief wordt onderzocht en alle pistes liggen momenteel nog open.” De familie van het slachtoffer, die mogelijk over meer informatie beschikt dan wij, maande nog duidelijker aan om “niet op het onderzoek vooruit te lopen”, om “geen voorbarige standpunten in te nemen” en “geen zaken te poneren die nog niet zijn onderzocht” over de motieven van de daders. Dat is meer dan het spreekwoordelijke half woord dat een goed verstaander nodig heeft. De familie liet zelfs weten dat ‘de gemediatiseerde toestand’ haar rouwproces bemoeilijkt.

Everard, op weg naar haar woning in een van de betere buurten van Londen, ontvoerd en vermoord.

De vermoedelijke dader is een politieagent. De beroering over de zaak is vergelijkbaar met wat we hier in 2019 meemaakten bij de moord op Julie Van Espen.

Wat Everard overkwam, is bij de Britten het voorwerp geworden van hevig maatschappelijk discussie over het onveiligheidsgevoel van vrouwen in de steden. Dat is uiteraard een terecht debat. Het is echter de vraag of een moord gepleegd door een psychopaat in dezelfde categorie thuishoort als de dagelijkse pesterijen en intimidaties die vrouwen moeten ondergaan in alle West-Europese steden.

Recuperatie De waarschuwingen hadden geen effect. Eens de machine van de ideologisch geïnspireerde verontwaardiging op gang is gekomen, laat die zich niet stoppen door iets triviaals als feiten. Er werden betogingen tegen homohaat georganiseerd. In het Vlaams Parlement kwamen meerdere interpellaties op de agenda om een strengere aanpak van homohaat te eisen. Aan gemeentehuizen, het Vlaams Parlement en de Wetstraat 16 hingen regenboogvlaggen uit.

“Liefde is liefde”, verklaarde premier De Croo plechtig over de zaak. Er kwam zelfs een bezorgde mededeling van het paleis.

Bart Somers toonde ook nog een keer wat voor een klein, giftig mannetje hij is. Hij haalde in het parlement een oude tweet van Tom Van Grieken boven die onder meer verwijst naar de homoseksuele geaardheid van Elio Di Rupo. De minister had zijn kabinetsmedewerkers zelfs laten knutselen om er een pancarte ten behoeve van de televisiecamera’s van te maken. Somers’ insinuatie kan maar op één manier begrepen worden: het Vlaams Belang is mee verantwoordelijk voor de dood van Polfliet. Zelfs Theo Francken, voor wie scoren tegen de directe concurrent VB nochtans verleidelijk moet geweest zijn, keerde zich tegen de lage poging van Somers om deze kwestie politiek te recupereren.

Sarah en Julie Groot-Brittannië was deze week ook in de ban van een moordzaak.

Om half 10 ’s avonds werd Sarah

“Degenen die ons vermanen dat we niet mogen veralgemenen, bijvoorbeeld over het crimineel gedrag van allochtonen, hebben geen enkel probleem met collectieve stigmatisering wanneer de dader blank, man en/ of heteroseksueel is” Avondklok voor mannen Net als de moord op David Polfliet kwam de zaak Everard al snel in dubieus ideologisch vaarwater terecht. “Zijn vrouwen ooit veilig voor mannen?”, schreef een columniste. In heel wat commentaren werden ‘de mannen’ als groep op het beklaagdenbankje gezet.

De daad van een geïsoleerde psychopaat werd zelfs onder dezelfde noemer geplaatst als echtelijk geweld. Een parlementslid van de groene partij stelde voor om vanaf 18 uur een avondklok in te stellen, alleen voor mannen. Sommigen in Labour vonden dat blijkbaar bespreekbaar.

Degenen die ons steeds vermanen dat we niet mogen veralgemenen, bijvoorbeeld over het crimineel gedrag van allochtonen, hebben geen enkel probleem met collectieve stigmatisering wanneer de dader blank, man en/of heteroseksueel is. De

mannen die op straat een fysiek gevaar betekenen voor vrouwen vormen een kleine minderheid.

Voor elke man die een vrouw aanvalt zijn er honderden die, desnoods op gevaar van eigen leven, het slachtoffer zouden te hulp komen. Waarom moeten die gestraft worden?

Vrouwen voelen zich op straat inderdaad sneller onveilig dan mannen, maar uit statistieken blijkt dat in de Britse straten elk jaar zes keer zoveel mannen vermoord worden als vrouwen.

Mannen zijn ook vaak bang, met reden.

Helena Edwards was een goede vriendin van Everard. In een tribune voor de opiniewebstek Spiked neemt ze de manier waarop de dood van haar vriendin wordt misbruikt voor een ideologisch offensief op de korrel: “Haar ontvoering en moord zijn geen symptoom van een seksistische, gevaarlijke samenleving.

Sarah zou nooit gewild hebben dat de vele goede mannen in haar leven over dezelfde kam worden geschoren als haar aanvaller.”

Schadelijke leugens De politisering van de moorden op Polfliet en Everard maken deel uit van een trend. Vorige week begon het proces tegen de agenten die verdacht worden van de doodslag op George Floyd.

Het mag surreëel genoemd worden dat de dood van Floyd aanleiding was tot een delirium over ‘systemisch racisme’ in de gehele westerse wereld, maar dat nu, een jaar later, nog steeds geen enkel spoor van racistische motief bij hoofdverdachte Derek Chauvin ontdekt is, niet tijdens de arrestatie zelf en ook niet in diens persoonlijke levenswandel. Ook de veelgehoorde dooddoener dat de dood van Floyd moet gekaderd worden in een zwaardere aanpak van zwarten door de ‘racistische’ Amerikaanse politie wordt door meerdere studies onderuit gehaald.

Weg met de homofobie, de toxische mannelijkheid en het racisme: dat is het discours dat in het publieke leven van elkeen wordt verwacht. De feiten zijn onbelangrijk in dat opbod van ideologisch deugdvertoon. Er vragen over stellen is zelfs verdacht.

De complete desinteresse in de waarheid is meer dan gewoon een beetje ergerlijk. Ze heeft ook nefaste gevolgen voor de groepen die men zegt te willen beschermen. Zo zijn er in de VS steeds meer tekenen dat de demobilisatie van de politie, die is gevolgd op de dood van George Floyd, tot een scherpe stijging van het aantal vermoorde zwarten heeft geleid (in grote meerderheid gedood door andere zwarten).

Hetzelfde geldt voor die twee andere dossiers. Wie zegt homohaat te willen bestrijden, maar negeert dat de homohaat van vandaag vooral geïmporteerd wordt en religieuze en culturele oorzaken heeft, is enkel bezig met zijn eigen imago en geeft geen snars om wat homo’s overkomt. Wie zegt op te komen tegen de achteruitstelling van vrouwen in de samenleving en hun seksuele belaging op de straat, maar koppig blind blijft voor het profi el van de verantwoordelijken, maakt het eigenlijk onmogelijk de wortels van het probleem aan te pakken en is om die reden een vrouwonvriendelijke hypocriet.

JURGEN CEDER

Actueel

18 MAART 2021

11 MRT

2021

© PHOTONEWS

© PHOTONEWS

Voor de federale regering mag de coronacrisis nog een tijdje duren

DE WEEK Onderzoeksrechter Annemie stapt op na het wra10 MRT Serlippens kingsverzoek dat was inge2 0 2 1 diend door de advocaat van Kamerlid Dries Van Langenhove.

Zijn advocaten hadden in het verzoekschrift opmerkelijke tweets aangehaald die door Serlippens geliket en geretweet zijn.

3

Het Belgische begrotingstekort is nog groter dan verwacht. In totaal zal dit jaar een tekort van liefst 36 miljard euro geboekt worden, 3 miljard euro meer dan eerder geschat. De federale overheid alleen al stevent af op een tekort van ruim 29 miljard euro.

De Vlaamse regering gaat Vlaanderen opdelen in 17 regio’s. De maatregel moet bestuurlijke versnippering tegengaan en komaf maken met het kluwen 2 0 2 1 van lokale politiezones, samenwerkingen en intercommunales. Tegenstanders vrezen dat met de invoering van regio’s een nieuw bestuursniveau wordt gecreëerd.

12 MRT

© PHOTONEWS

Sp.a-parlementslid Karin Jiroflée dient een wetsvoorstel in dat geweld tussen ouders en kinderen moet verbieden. Het voorstel moet het spreekwoordelijke ‘pak voor de broek’ of de pedagogische tik strafbaar maken. “Het is gênant dat wij daar als een van de laatste EU-landen nog niet in geslaagd zijn”, meldt Jiroflée.

In Brussel is het aantal geweldsdelicten tegen de het voorbije jaar gestegen met 14 procent. In 13 MRT politie 2020 gingen het om meer dan 1.000 gevallen. De poli20 2 1 tievakbonden hebben in het verleden meermaals het toenemende geweld tegen de politie aangeklaagd, maar ze vinden dat ze weinig gehoor krijgen van de politiek.

Hoe sneller we van de coronapandemie af zijn, hoe liever. Dat is de algemene teneur, ook bij politici. Maar binnen de Vivaldi-coalitie zouden ze het niet erg vinden dat de pandemie en de daaraan gekoppelde bestrijding van het virus nog een aantal maanden voortduurt. Dat houdt de interne spanningen binnen de bonte coalitie onder controle.

De federale regering zal opnieuw 4 miljoen euro investeren in de promotiecampagne "1 ploeg van 11 miljoen". De nieuwe campagne zal een vervolg zijn op de huidige en moet zich vooral richten op de jongeren en de kwetsbare groepen.

15 MRT

20 2 1

De raad van bestuur van Bpost zet CEO Jean-Paul Van Avermaet aan de deur. De beslissing komt er op vraag van de federale regering die meerderheidsaandeelhouder is.

De heropening van de horeca is de meest begeerde versoepeling, zo blijkt uit een peiling van Het Laatste Nieuws en VTM. 31 procent van de bevolking wil de heropening van de horeca als eerstvolgende versoepeling. 24 procent wil de contactbubbel vergroten. Uit de peiling blijkt ook dat Open Vld-kiezers het vergroten van de contactbubbel belangrijker vinden dan een heropening van de horeca.

16 MRT

20 2 1

Volgens minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (sp.a) gaat het de foute kant op met het aantal coronabesmettingen. Volgens hem zijn versoepelingen, zoals het heropenen van de horeca, “totaal niet aan de orde”.

PVDA-factievoorzitter Raoul Hedebouw laat weten dat ook zijn partij “voor 300 procent” achter de oproep tot staking staat. Zowel de christelijke als de socialistische vakbonden hebben 29 maart uitgeroepen tot een nationale stakingsdag. PS-voorzitter Paul Magnette zei eerder dat hij “200 procent” achter de stakingsoproep staat.

© SHUTTERSTOCK

In Luik loopt een betoging van Black Lives Matter compleet uit de hand. De manifestanten voerden actie tegen politiegeweld, maar raakten slaags met de aanwezige ordediensten. Liefst 36 agenten raakten bij de rellen gewond. Verschillende winkels werden vernield en geplunderd. Uiteindelijk worden 10 relschoppers aangehouden.

Volgens de Britse krant The Mail on koestert Meghan Markle, de 14 MRT Sunday vrouw van de Britse prins Harry, grote 20 2 1 ambities in de Amerikaanse politiek.

Markle zou zelfs een gooi willen doen naar het presidentschap. De krant baseert zich op informatie van een kopstuk uit de Britse Labourpartij.

Overlegcomité met minister Frank Vandenbroucke, premier Alexander De Croo en minister Vincent Van Peteghem.

Het Vlaamse electoraat lijkt wat geblokkeerd als we de jongste peilingen mogen geloven. De V-partijen zijn deels communicerende vaten met het Vlaams Belang dat nu eens wat kiezers afsnoept van de N-VA en daarna het omgekeerde. De V-flank blijft wel goed voor zo’n 45 procent van de stemmen, in zetels is dat mogelijk voldoende voor een Vlaamse meerderheid. Federaal verandert er ook weinig bij de Vivaldi-partijen. Ze blijven ter plaatse trappelen en verliezen hier en daar wat van hun pluimen. De bonte coalitie behoudt haar meerderheid.

Dat is blijkbaar al heel wat voor de Open Vld die een score van om en bij de 12 procent als een overwinning ziet. Een kanseliersbonus is er niet, maar vinden de liberalen blijkbaar ook niet nodig.

Voor wat het waard is putten de Vivaldi-partijen moed uit de peilingen en besluiten ze dat de coronapandemie geen negatieve impact heeft op hun populariteit.

Ook al houdt het virus ons al een jaar in de ban, de bestrijding is knullig aangepakt en stokt de vaccinatie: de kiezer heeft zich niet van ons afgekeerd, is te horen in de Wetstraat.

Corona in het nieuws tot in de herfst Dat er nu een opstoot is met meer dan 500 mensen op intensieve zorgen - wellicht door de dominante Britse variant - is voor de Vivaldisten, cynisch gesteld, geen drama. Dit wil zeggen dat de bestrijding van de pandemie nog voor maanden het nieuws zal beheersen. Tot in de herfst misschien. Dan zal worden aangekondigd dat iedereen een eerste keer gevaccineerd is. 11 juli is trouwens veel te optimistisch.

Als men dan aan de vooravond van de volgende kille herfst kan verkondigen dat de pandemie onder controle is, kan de populariteit van de regering een boost krijgen. Ja, misschien scoort men in de peilingen dan nog een stuk sterker.

Wat echter niet wil zeggen dat men dan met een gerust hart het tweede deel van de regeerperio-

de ingaat. Want dat weet de paarsgroene coalitie zeer goed: van zodra corona voorbij is, komen de klassieke spanningen boven.

En dat is dynamiet voor de regering-De Croo.

Een vaag regeerakkoord wreekt zich We kregen er de voorbije dagen al een voorsmaakje van. Het loonoverleg tussen vakbonden en werkgevers zit klem. De syndicaten willen meer dan 0,4 procent loonopslag bovenop de index. De werkgevers willen dat vermijden omdat veel bedrijven door corona aan de rand van de financiële afgrond staan. De regering durft geen knopen door te hakken, maar vroeg of laat zal ze hier zelf moeten beslissen. De vakbonden zetten druk met een actiedag op 29 maart. Nu PS-voorzitter Paul Magnette gezegd heeft dat hij de vakbonden met hun stakingsplannen voor 200 procent steunt, weet men in die hoek dat genoeg kabaal maken kan lonen.

“De paarsgroene coalitie weet zeer goed: van zodra corona voorbij is, komen de klassieke spanningen boven. En dat is dynamiet voor de regering-De Croo” Maar meteen wordt een eerste tweespalt in de regering pijnlijk duidelijk. Liberalen en CD&V willen niet weten van een soepelere loonwet, de linkerzijde wel. Dit dossier zal misschien nog op een elegante manier kunnen worden afgehandeld omdat we nog midden in de pandemie zitten, maar dat zal niet het geval zijn voor andere hete economische hangijzers. De regering dreigt van minicrisis naar minicrisis te strompelen. Ook en vooral omdat het regeerakkoord zeer vaag is. Men

wil de pensioenen betaalbaar houden met een minimumpensioen van 1.500 euro. Hoe dat betalen? Niemand weet het. Men wil de werkzaamheidsgraad optrekken naar 80 procent via arbeidsmarkthervormingen. Hoe dat concreet moet gaan? Mysterie. Men hoeft geen politicoloog te zijn om te weten dat dit voor ruzie in de coalitie zal zorgen. En uiteindelijk zijn er in zo’n geval drie mogelijkheden: men buigt voor de PS, men doet gewoon niets en kabbelt verder of de crisis leidt tot verkiezingen.

De invloed van de woke-dictatuur De sociaaleconomische dossiers zorgen voor de meeste spanningen. Maar ook andere thema’s kunnen de regering onder druk zetten, zij het minder sterk. Wat met het justitie- en veiligheidsbeleid na corona? Worden de fundamentele vrijheden nog altijd beknot? De Franstalige liberalen hebben daar een strijdpunt van gemaakt.

Vroeg of laat komt ook het abortusdossier weer op tafel. Zal de CD&V zich hier als een dweil laten behandelen? Is het christendemocratisch verzet tegen de paarse logeplannen een crisis waard?

Het wordt afwachten, maar niets doen betekent een electoraal doodvonnis voor Joachim Coens en de zijnen.

Ondertussen merken we dat de Amerikaanse woke-cultuur stilaan is binnengedrongen in het regeringsdiscours. Iedereen moet een geloofsbelijdenis uiten op de LGBTQ-waarden, trouw zweren aan de diversiteit en de nodige zelfhaat aan de dag leggen. Het begint met het betoog van Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Inburgering en Gelijke Kansen Bart Somers (Open Vld) en gaat verder in de federale regering met staatssecretaris van Gelijke Kansen Sarah Schlitz (Ecolo) die zowaar waarschuwt dat de miljarden euro’s voor het economische relancebeleid “terechtkomen in mannelijke sectoren”. Wat dat precies betekent mag Joost weten, maar dit woke-discours in de regering moet toch tenenkrommend zijn voor de CD&V en een deel van de liberalen. Zelfs deze onzin kan een regeringscrisis veroorzaken.

Binnenland

Vanop afstand bekeken Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

De verzekeringsmaatschappij “De hostie is een spuitje geworden, de nieuwe apostelen heten Frank Vandenbroucke of Marc Van Ranst” In zijn briljante boek “Lof der Onzekerheid” (originele titel: “The Wisdom of Insecurity”) dat in 1951 verscheen, schreef de Engelse filosoof Alan Watts dat we in de eeuw van de angst leven. Met het verdwijnen van God uit ons leven verdween ook de hoop op het leven na de dood. Maar de mens heeft nood aan mythes om de doodsangst te bezweren en God werd in de twintigste eeuw vervangen door wetenschap, politiek en het geloof in de immer groeiende economie die welvaart voor iedereen zou brengen.

De wetenschap is een huis met vele kamers en in ideale omstandigheden staan de deuren van al die kamers wijd open en ontstaan er vruchtbare discussies en wisselwerkingen tussen verschillende wetenschappers en diverse takken van de wetenschap. Wat we echter de afgelopen twaalf maanden tijdens deze coronapandemie hebben gezien is een akelige vorm van wetenschapsreligie waarbij sommige wetenschappers zich gedragen alsof ze de voorgangers zijn van hun eigen kerk waar geen plaats is voor twijfel of tegenspraak.

Elke dissident wordt meteen geëxcommuniceerd, daarbij kritiekloos gesteund door de reguliere media en op een manier die de hoofdredacteur van de Pravda trots zou maken. Niet dat er geen tegenstemmen zijn: ik ken inmiddels tal van virologen en vaccinologen die het grondig met de huidige gang van zaken oneens zijn, maar zij worden niet gehoord.

Sterker nog: de Nederlandse vaccinologen dr. Theo Schetters en professor doctor Pierre Capel werden er zelfs van beschuldigd antivaxers te zijn omdat ze kritiek hadden op het beleid. Het zou grappig zijn als het niet zo tragisch was, want beide wetenschappers ontwikkelden zelf al vaccins. Maar er is, zoals in de voormalige Sovjetunie, maar één officiële wetenschap toegelaten, namelijk degene die is goedgekeurd door de regering.

In de winter van 1969-1970 waren er nog niet zoveel virologen en was er ook nog geen griepcommissaris. Er was geen internet en dus ook geen Twitter of Facebook. Maar er was wel de zogenaamde Hongkonggriep, een fameuze griep die wereldwijd aan miljoenen mensen (tussen de een en vier miljoen wordt geschat) het leven kostte. De ziekenhuizen lagen vol en ze moesten de patiënten tot in de gangen parkeren wegens plaatsgebrek. Net zoals vorig jaar in Lombardije en Madrid moesten mortuaria overuren draaien en stapelden de lijkkisten zich op. De kranten berichtten er in 1970 nauwelijks over. De tv-zenders waren niet ter plaatse met satellietwagens en er was geen rechtstreeks verslag op de radio.

Omdat het internet nog niet was uitgevonden, konden de mensen ook niet thuiswerken. En dus draaide het leven door. We begroeven de doden en maakten er het beste van. De meeste mensen hadden 25 jaar eerder de oorlog meegemaakt en de dood was geen vreemde. Maar men genoot te veel van de herwonnen vrijheid om zich op te winden over zijn veiligheid.

Nu, 50 jaar na de Hongkonggriep, zijn we verworden tot een maatschappij die veiligheid boven vrijheid stelt en zijn we blijkbaar zonder al te veel morren bereid om onze grondwettelijke rechten in te leveren in ruil voor een schijnzekerheid. De overheid, onder leiding van de vaccinatiebrigade, belooft ons zekerheid in ruil voor onze vrijheid en gehoorzaamheid. Het geloof in God is vervangen door het geloof in farmareuzen en hun vertegenwoordigers, vermomd als objectieve wetenschappers. Aan de einder gloort alweer de illusie van het eeuwige leven, deze keer niet in het hiernamaals, maar in het hiernumaals. De hostie is een spuitje geworden, de nieuwe apostelen heten Frank Vandenbroucke of Marc Van Ranst. De politieke oppositie zit verlamd aan de kant omdat ook zij in de klem zit van de angst, want wie ingaat tegen de maatregelen, zal verantwoordelijk worden gesteld voor elke mogelijke surplus-dode. En zo hebben virologen en politiek zichzelf in de hoek geschilderd en de vrije maatschappij ingeruild voor de verzekeringsmaatschappij. Een maatschappij waarin we niet leven, maar bestaan.

18 MAART 2021

BRUSSEL

Vlaamse partijen negeren schending Vlaamse grondrechten in Brussel Vlaams fractieleider Björn Rzoska van Groen brak in Knack een lans om de rechten van de Vlamingen in Brussel te beschermen.

“Ook op het vlak van taal is er nog een pak werk”, laat hij zich ontvallen. Binnen de Brusselse gezondheidszorg word je “als Nederlandstalige niet altijd correct in je eigen taal geholpen”.

Een eufemisme is dat, want vorige week werd een Vlaming voor racist uitgescholden omdat hij in het testdorp Merode te Etterbeek Nederlands wou spreken. Na zeven jaar kan de gemeentesecretaris van Schaarbeek nog altijd geen Nederlands.

Vorige week moest de politie tijdens een discussie tussen een Nederlandstalige man en het personeel van het testdorp Merode in Etterbeek tussenkomen. De man stond erop om in zijn eigen taal aangesproken te worden. Toen hij voet bij stuk hield, werd de politie gebeld. De organisatie valt onder de bevoegdheid van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC), maar het is het Franstalige Rode Kruis dat de testafnames deed. De stewards waren eentalig Frans en deden geen enkele moeite om Nederlands te spreken. Toen de man bleef aandringen, kreeg hij te horen dat “de zaken in Brussel in het Frans verlopen”.

Een andere steward beschuldigde de man van racisme. Toen de politie tussenbeide kwam, moest de man inbinden en uiteindelijk afdruipen. Later op de avond ging hij naar het testdorp op de luchthaven van Zaventem om zich te laten testen.

legde de schorsing naast zich neer.

Nu blijkt dat de man al zeven jaar als stagiair is aangesteld en het vereiste niveau van Nederlands nog altijd niet heeft behaald.

De handhaving van de taalwetgeving ligt bij de Brusselse regering en bevoegd minister Bernard Clerfayt (DéFI). Clerfayt was ook burgemeester van Schaarbeek toen de gemeentesecretaris werd aangesteld. “De gemeente Schaarbeek heeft zo’n 1.250 arbeiders en ambtenaren in dienst. Voor de Brusselse lokale besturen is de taalwetgeving niet meer dan een vodje papier”, reageert Annabel Tavernier.

Cieltje Van Achter is scherp: "Als iemand aangesteld wordt zonder de vereiste taaldiploma’s voor te leggen, dan schorst de vicegouverneur die benoeming. Vervolgens is het aan de regering om over te gaan tot een vernietiging. Dat laatste gebeurt echter nooit. De jongste jaren zagen

Flagrante schending taalrechten In Schaarbeek gaat het van kwaad naar erger. Al zeven jaar wordt de Schaarbeekse administratie door een gemeentesecretaris geleid die niet over de vereiste talenkennis beschikt. Brussels fractieleider Cieltje Van Achter (N-VA) en Vlaams Parlementslid Annabel Tavernier (N-VA), beiden Schaarbekenaren, reageren verbijsterd en wijzen op het schuldig verzuim van de Brusselse regering.

Bij zijn aanstelling werd de Schaarbeekse gemeentesecretaris door de vicegouverneur geschorst, maar de toenmalige Brusselse regering

we meer en meer schendingen van de taalwetgeving en toch zagen we geen enkele vernietigingsbeslissing van de regering. Zelfs Sven Gatz (Open Vld), die zich deze legislatuur tot minister van Meertaligheid doopte, maakt van de naleving van de taalwetgeving geen prioriteit.”

Waar blijft de Vlaamse regering?

De Franstalige politici blijven hun aversie voor de Vlamingen etaleren.

Daarbovenop komt nog dat de Brusselse regio en Vlaams-Brabant sterk aan het internationaliseren zijn. Brussel wordt steeds meer een multiculturele mozaïek met een linguïstische versplintering. Voor de jonge generatie vormt het Engels steeds meer de lingua franca. De nieuwe generatie staat zeker niet afkerig tegenover het Nederlands, maar de Vlaamse regering zal veel meer uit de pijp moeten komen om onze taal te promoten en het belang van de kennis ervan voor de arbeidsmarkt te onderstrepen. Het blijft oorverdovend stil op het kabinet van Vlaams minister voor Brussel Benjamin Dalle (CD&V). Het is duidelijk dat Brussel en de Vlaamse Rand geen prioriteit vormen voor de Vlaamse Regering.

JULIEN BORREMANS © PHOTONEWS

4

In de Brusselse vaccinatiecentra en testdorpen moeten de mensen ook in het Nederlands geholpen worden.

VLAANDEREN

Vlaamse overheid haalt studies en advies in buitenland Om beleidsdoelstellingen van de Vlaamse overheid concreet te kunnen uitvoeren, zijn er vaak voorafgaande wetenschappelijke onderzoeken en studies nodig. Meestal worden die opdrachten toevertrouwd aan universiteiten en studiebureaus in Vlaanderen. Vlaams parlementslid Kristof Slagmulder (VB) stelde vast dat er af en toe ook een beroep wordt gedaan op buitenlandse instellingen.

Slagmulder wilde van alle leden van de Vlaamse regering weten of ze een beroep deden op dergelijke opdrachten die sinds het begin van deze legislatuur werden toegewezen aan buitenlandse universiteiten, wetenschappelijke instellingen of onderzoeksbureaus.

Uit het schriftelijk antwoord blijkt dat niet alle ministers beroep deden op buitenlandse instellingen. Dat was onder meer het geval voor ministers Dalle (CD&V), Beke (CD&V) en Diependaele (N-VA). Andere ministers deden wel een beroep op buitenlandse expertise. Voor Lydia Peeters (Open Vld) was dat zo in 19 gevallen. Als argument werd vaak aangehaald dat de buitenlandse instelling de scherpste prijs had. Soms was de expertise enkel in het buitenland aanwezig.

Zo deed Peeters voor het domein Maritieme Dienstverlening en Kust een beroep op het Nederlandse EMHA. Dat is naar eigen schrijven

de specialist in het onderhouden van machines en apparatuur in de industrie en scheepvaart. Het argument van Pee-ters: “Na marktraadpleging bleek dit studiebureau te beschikken over heel specifieke nautische expertise en apparatuur die noodzakelijk is in het kader van het welslagen van deze studieopdracht.”

Ook minister Demir (N-VA) deed een beroep op buitenlandse aanbieders. Voor een studie over de ecologische impact van toerisme in Vlaanderen kwam het beste voorstel zowaar van het Nederlandse BUAS. Er was ook ‘een unieke aanpak’ volgens de minister. BUAS staat voor Breda University of Applied Sciences.

Ben Weyts (N-VA) deed voor de haalbaarheidsstudie Centrale Toetsen Vlaams Onderwijs (Perceel 1) een beroep op CITO in Nederland.

Bart Somers (Open Vld) klopte een keer aan bij de OESO. Hilde Crevits deed voor de evaluatie van

Neuro-Electronic Research Flanders (NERF) een beroep op Technopolis BV in Nederland.

Jan Jambon ging het zoeken in Afrika. Voor de ‘baselinestudie’ landenstrategienota voor ontwikkelingssamenwerking Vlaanderen - Malawi 2019-2023 werd gebruik gemaakt van een onderhandelingsprocedure zonder voorafgaande bekendmaking. “Voor deze aanbesteding hebben we 8 instellingen aangeschreven, zowel Vlaamse, internationale als Malawische”, meldt zijn kabinet.

“Deze lijst werd opgesteld op basis van hun expertise, ervaring en vroegere samenwerkingen. Slechts 3 hebben een offerte ingediend. Het ging om drie consultants uit Malawi.”

Het Centre for Independent Evaluations uit Malawi kreeg net geen 50.000 euro (zonder BTW) voor de studie. Dat centrum in Malawi werd opgericht door Charles B.L. Jumbe, hoogleraar economie aan het Centre for Agricultural Research and Development (CARD).

Minister-president Jambon ging tot slot voor de tussentijdse evaluatie van de Vlaamse ontwikkelingssamenwerking in Zuid-Afrika 20172021 advies vragen bij MDF Training & Consultancy in Nederland.

THIERRY DEBELS

Binnenland © PHOTONEWS

18 MAART 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

5

WALLONIË

Paul Magnette tegen de privésector PS-voorzitter Paul Magnette steunt “voor 200 procent” de actiedag van de vakbonden op 29 maart voor hogere lonen. Een actie “gericht tegen werkgevers”, zegt hij zelf terwijl net die ondernemers door de coronacrisis spartelen om te overleven.

Magnette heeft duidelijk geen interesse in de private economie.

Hij zou het beter wel doen want alle economische herstelplannen voor Wallonië hebben bitter weinig opgebracht.

Het begrotingstekort van 36 miljard euro was wél voorspelbaar Dit jaar bedraagt het totale Belgische begrotingstekort 36 miljard euro, zo berekende het Monitoringcomité, de groep ambtenaren die de overheidsfinanciën opvolgt. Dat is 3,1 miljard euro meer dan aanvankelijk verwacht en kwam als een verrassing, stelt staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker (Open Vld). Klopt niet. De huidige situatie was perfect te voorspellen.

De begroting 2021 werd opgesteld in oktober vorig jaar bij het aantreden van de regering-De Croo. Toen voorspelde men een deficit van 6,8 procent van het bbp of 33 miljard euro. Het zijn er nu 3 miljard euro meer dus. Volgens de bevoegde staatssecretaris Eva De Bleeker is het verschil te verklaren door de tweede coronagolf van oktober-november 2020. Het economisch herstel kreeg een knauw want de horeca ging dicht en de niet-essentiële winkels bleven aanvankelijk enkel open om producten af te halen. Gevolg is minder consumptie en dus minder belastinginkomsten (onder andere BTW) voor de overheid. Steunmaatregelen werden verlengd zoals de tijdelijke werkloosheid en dat kostte miljarden euro’s extra.

De vraag is waarom de regering-De Croo bij haar begrotingsopmaak geen rekening heeft gehouden met deze evolutie. Volgens de Bleeker omdat “men toen nog niet wist dat de tweede golf eraan zat te komen.”

Een vreemde analyse. Al eind september sprongen de corona-alarmlichten op rood. De evolutie van de begroting met een verder uitdiepend deficit was dus wel voorspelbaar. Maar bij de opmaak heeft de regering er met de pet naar gegooid. Of het tekort nu 30, 36 of 40 miljard euro is, bij Vivaldi-trekken ze zich er niet teveel van aan. De sanering van de overheidsfinanciën is geen prioriteit. De paargroenplus-coalitie voelt zich daarin gesteund door de Europese Commissie die zeker nog tot 2022 niet van plan is om streng toe te kijken op de begrotingen van de lidstaten.

Zowel de Europese Commissie als de federale regering hopen dat de situatie zich voor een deel vanzelf normaliseert dankzij het economisch herstel in 2021-22. Meer groei betekent minder overheidsuitgaven en meer belastinginkomsten. Het tekort zou volgend jaar verminderen tot 4,8 procent van het bbp. En als de beloofde saneringen uit het regeerakkoord worden doorgevoerd, dan zitten we in 2024, aan het einde van de legislatuur, bij een tekort van 3,6 procent. Dat is niet ver van de symbolische grens van 3 procent deficit uit Verdrag van Maastricht.

Geen reden tot bezorgdheid? Zeker wel. Het valt op hoe oppervlakkig en slordig de begrotingsdiscussie nu wordt gevoerd. Denken dat situatie niet ernstig is, is pas reden tot ongerustheid. De politici staren zich blind op de hoge coronatekorten van vorig jaar en dit jaar en rekenen zich rijk als ze de voorspelde dalingen zien vanaf 2022. Want het probleem is niet de hoge deficits van 2020-21, het probleem is vooral dat zonder maatregelen dat tekort na deze crisis rond 4,5 procent van het bbp (zo'n 20 miljard euro) blijft hangen en dat onze vergrijzingsfactuur nog lang niet onder controle is.

Het is het altijd terugkerende verhaal: de komende jaren blijven de kosten voor de pensioenen en gezondheidszorg oplopen. In die zin is de huidige begrotingssituatie eveneens voorspelbaar.

Dat betekent dus dat we het woord “begrotingssanering” opnieuw vaak zullen horen. Een term die waarmee we in het verleden vaak om de oren werden geslagen. Nochtans is er de voorbije jaren niet structureel gesaneerd als we de cijfers bekijken. Het ene jaar van stringent begrotingsbeleid werd al snel gevolgd door een periode waarin met de teugels vierde. De overheidsuitgaven (zonder de rentelasten op de schuld) stegen van 40 procent van het bbp in 1990 naar 55 procent straks na deze crisis.

Slaat de regering-De Croo de hand aan de ploeg en brengt ze de financiën in orde? Zeer twijfelachtig. Dat gebeurde al niet onder een ideologisch homogenere Zweedse centrumrechtse coalitie in de periode 2014-2018. Waarom zou het nu anders zijn? Socialisten willen niet snijden in de uitgaven, liberalen willen geen nieuwe of hogere belastingen. Nu al is te horen dat men desnoods de federale parlementsverkiezingen van 2024 een jaar vervroegt naar 2023 om zo geen moeilijke begrotingssanering te moeten doorvoeren in dat jaar.

Want tegen dan zal de Europese Commissie opnieuw met een vergrootglas kijken naar de nationale begrotingen. Een verkiezingsjaar is een alibi om het herstelbeleid nog maar eens op de lange baan te schuiven.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

PICARD © PHOTONEWS

Staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker

De vakbonden houden op 29 maart een actiedag voor meer loon.

De door de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) voorgestelde 0,4 procent loonsverhoging bovenop de automatische indexering (de aanpassing aan de levensduurte) voor 2021-2022 is niet genoeg voor hen. Het overleg met de werkgevers om een akkoord te bereiken over die zogenaamde loonnorm mislukte en dus moet de regering-De Croo de eindbeslissing nemen. De syndicaten hopen dat de PS hun eisen volgt.

Bevoegd minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) houdt voorlopig de boot af. Een nieuwe, soepeler wet die loonevolutie bepaalt en aan de sectoren en bedrijven veel meer ruimte laat om extra opslag toe te kennen, ziet hij niet zitten. Wel misschien eenmalige extra’s voor sectoren als farma en distributie die minder geleden hebben onder de coronacrisis. Maar ook dat is voor de vakbonden niet voldoende.

Zondag kregen ze plots steun van PS-voorzitter Paul Magnette. Opgejaagd door recente peilingen waarin de neocommunisten van de PTB/PVDA het goed doen, verklaarde Magnette op het RTL-debatprogramma dat hij de vakbonden voor 200 procent steunde in hun stakingsacties. De voorzitter van de grootste regeringspartij gaat syndicale acties tegen de regering eigenlijk promoten.

Magnette ontkent dat hij acties tegen de regering steunt. Hij steunt naar eigen zeggen “acties gericht tegen de werkgevers”. Dat maakt het eigenlijk nog erger. Ondernemers en zelfstandigen hebben het voorbije coronajaar moeten vechten om het hoofd boven water te houden. Straks gaan er veel failliet. En nu durft Magnette hen aan te vallen.

De PS-voorzitter heeft duidelijk geen interesse in de privésector.

Pieter Timmermans, de meestal terughoudende en voorzichtige gedelegeerd bestuurder van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), was zeer scherp: “Dit is een klap in het gezicht van het ondernemerschap. De belangrijkste bron van overheidsinkomsten wordt als schuldige aangewezen.”

Magnette zou de uitspraken van Timmermans best ter harte nemen.

Want als Wallonië ooit opnieuw een deftig economisch niveau wil halen, zal het dankzij de bedrijven zijn en alleen de bedrijven.

De verschillende Waalse herstelprogramma’s van de voorbije decennia hebben immers te weinig opgebracht. De krant La Libre Belgique publiceerde daarover een pijnlijke analyse. Aanleiding is het meeste recente Waalse relanceplan “Get up Wallonia” waarbij 1,7 miljard euro in de Waalse economie wordt gepompt.

Indien het een doordruk is van de vroegere plannen, dan moet men niet te optimistisch zijn over de resultaten. Noch het Waals Toekomstcontract (2000-2004), noch de verschillende Marshallplannen (tussen 2005 en nu) hebben ervoor gezorgd dat er duizenden banen en bedrijven bijkwamen.

In 2000 bedroeg de Waalse werkloosheidsgraad 16,2 procent. De jaren daarop bleef dat percentage ongeveer gelijk. Er werd de voorbije jaren wel een daling vastgesteld tot 13 procent maar dat was in lijn met de algemene economische conjunctuur. En dus geen bijzondere verdienste van de door de Waalse overheid gefinancierde relanceplannen.

Ook de oprichting van nieuwe bedrijven bleef de voorbije twee decennia rond de 9 à 10 procent van het totaal schommelen. Evenmin indrukwekkend. Om de Waalse economie op snelheid te krijgen zijn andere maatregelen nodig dan staatsgeld rond te strooien. Minder regelgeving, minder lasten voor ondernemingen, minder Waalse syndicale gijzelmacht. Maar Paul Magnette, die nog geen dag van zijn leven in de privésector heeft gewerkt, begrijpt dat niet.

PS-voorzitter Paul Magnette

6

Politiek

18 MAART 2021 © PHOTONEWS

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Nieuwe belasting via EU Met 87 waren ze, de Vivaldi-parlementsleden, om vorige donderdag in de late uurtjes een wetsontwerp te stemmen waardoor naast gemeentelijke, provinciale, regionale en federale belastingen ook de Europese Unie nog meer in onze buidels zal mogen tasten. Ons land wil naast de jaarlijkse 3,3 miljard voor Europa daar vanaf 2021 nog een miljard per jaar bovenop doen. Het is geld dat nergens wordt gegenereerd, maar dat zuiver uit belastingen gehaald wordt. Daarnaast wordt in dit zogenaamde Eigenmiddelenbesluit van de Europese Unie de deur opengezet naar het innen van belastingen door de EU zelf. Zelfs de liberalen, die altijd als de dood zeggen te zijn voor nieuwe belastingen, gingen hier door de knieën in navolging van hun eurofiele partijgenoot Verhofstadt. Zowel Sander Loones (N-VA) als Wouter Vermeersch (VB) verzetten zich hiertegen. Vergeefs.

Van uitstel naar uitstel Het is een ergernis van velen dat personen die tot een vrijheidsberovende straf van 3 jaar of minder veroordeeld worden, maar een gedeelte of quasi niets van hun straf effectief in de gevangenis moeten uitzitten, waardoor een sfeer van straffeloosheid ontstaat die alleen maar aanzet tot recidive of minimalisering van de feiten. De vorige minister van Justitie, Koen Geens, liet zelfs, bij het uitbreken van de coronacrisis, de kortgestraften die toch in de gevangenis verbleven alsnog vrij. De bepalingen van de wet van 2006, die moest regelen dat de strafuitvoering voor kortgestraften (onder 3 jaar) ook effectief zou plaatsvinden, zijn nooit van kracht geworden. Dat werd al 9 keer uitgesteld. Donderdag lag een uitstel voor de tiende keer voor. Ook al had de N-VA als regeringspartij in de regering Michel I het uitstel enkele keren mee goedgekeurd - waar justitieminister Van Quickenborne fijntjes naar verwees -, toch zat de partij nu op dezelfde lijn van het Vlaams Belang om tegen deze gang van zaken te protesteren en te eisen dat deze toestand zou ophouden, ook al brengt dat financiële en organisatorische consequenties mee zoals gevangeniscapaciteit en de inzet van meer mensen.

De minister maakte zich in zijn repliek sterk om tegen 1 december van dit jaar de wet uitvoeringsklaar te maken zodat de regelingen voor gestraften tot 3 jaar en het elektronisch toezicht operationeel worden mét alle inspanningen die daarbij horen. Zou het dan toch lukken na 15 jaar wachten en uitstellen? Het zou in ieder geval een sterk staaltje zijn van Van Quickenborne.

Wurgende houdgreep

© PHOTONEWS

Zelfs een uit de pan swingend begrotingstekort kan minister van Energie, Tinne Van der Straeten (Groen), niet tot inkeer brengen in haar drang om de kerncentrales te sluiten en te vervangen door dure en CO2-uitstotende gascentrales. Argumenten, zowel wetenschappelijke als rationele, voor het behoud van kernenergie als niet-vervuilende energiebron, zoals al vaak verdedigd door N-VA en VB, glijden van haar af als water van een eend. Van der Straeten luistert er zelfs niet naar, laat staan dat ze er inhoudelijk weerwoord tegen biedt. En dus moet er zo snel mogelijk geld komen voor de vervuilende gascentrales. Donderdag lag daartoe een wetsontwerp klaar dat ze met veel fanatisme kwam verdedigen. Opnieuw een dossier waarin Open Vld de eigen standpunten inslikt en toegeeft.

Minister van Energie Tinne Van der Straeten

Perceptiefraude Dat Tinne Van der Straeten ook niet te beroerd is om haar dogmatisme tegen kernenergie te misbruiken op de kap van duizenden doden, bleek donderdag overigens ook op Twitter. Daar zei ze dat Japan op 11 maart 2011 getroffen werd door een aardbeving en een tsunami die de kerncentrale van Fukushima raakte, wat resulteerde in drie grote ontploffingen en radioactieve lekken. Zover zo goed. Maar dan zegt ze: “Vandaag herdenken we de 20.000 slachtoffers die toen het leven lieten.” Alsof die doden het gevolg waren van de kernramp. Niets is minder waar. De slachtoffers werden meegesleurd en verdronken in de tsunami. De meeste van die doden waren er dus ook geweest, indien er op de plaats van de kerncentrales windmolens of gascentrales hadden gestaan.

“Politieke recuperatie”

Somers haalt uit naar Vlaams Belang tijdens debat over David Polf liet Vlaams minister van Gelijke Kansen Bart Somers (Open Vld) veroorzaakt ophef door het Vlaams Belang aan te vallen in een debat over de moord op David Polfliet. “Ik denk dat hij zich beter laat behandelen voor een dwangneurose”, reageert Vlaams Belang-Europarlementslid Gerolf Annemans, die zelf in het Europees Parlement een amendement indiende om de moord op Polfliet te veroordelen.

Het Vlaams Parlement debatteerde vorige week woensdag over de moord op David Polfliet, een 42-jarige homoman uit Beveren die een week eerder brutaal om het leven werd gebracht. Vlaams minister van Gelijke Kansen Bart Somers (Open Vld) maakte van de gelegenheid gebruik om hard uit te halen naar het Vlaams Belang. “Als er een partij is in dit land die signalen uitzendt die minstens heel betwistbaar kunnen zijn vanuit het perspectief gelijke rechten, dan is het wel het Vlaams Belang”, zei Somers.

Daarop haalde hij een tweet van Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken uit 2011 aan. “In 2011 zegt hij – op het moment dat Elio Di Rupo eerste minister wordt – dat het niet zijn regering is”, zo citeerde Somers Van Grieken. “Omdat Di Rupo een socialist is, omdat hij geen Nederlands spreekt, omdat hij een immigrant is, maar ook omdat hij gay is. In het hoofd van de partijvoorzitter kan iemand met een seksueel andere geaardheid geen eerste minister zijn, is het niet wenselijk dat een holebi eerste minister wordt.”

“Progressieve waard” Vlaams Belangers reageerden, weinig verrassend, vrijwel meteen misnoegd op de uitlatingen van Somers. Zij kregen bovendien bijval van N-VA-Kamerlid Theo Francken, die op zijn blog “de politieke recuperatie van de afgelopen week” overschouwde.

“Eerst was er Bart Somers die het nodig vond om naar aanleiding van de gewelddadige dood van een homo in Beveren het VB te viseren in het Vlaams Parlement”, schreef Francken. “Zwaaiend met een zelfgemaakte pancarte, riep hij het VB uit tot een bende homohaters. Zelfs de ouders van het slachtoffer riepen op om de tragische dood van hun zoon niet te misbruiken. Dat was buiten progressieve waard Bart Somers gerekend. Wie zich zijn uit-

haal herinnert naar aanleiding van de asielbrand in Bilzen, weet dat hij niet aan zijn proefstuk toe is.”

Amendement-Annemans Volgens Gerolf Annemans, Europees Parlementslid voor het Vlaams Belang, is Somers “de meest afschuwelijke zakkenwasser in de Vlaamse politiek aan het worden”. “Dat is gewoon een griezel”, vervolgt Annemans. “Ik denk dat hij zich beter laat behandelen voor een dwangneurose. Is hij überhaupt nog in staat om iets te zeggen zonder dat hij uitvaart tegen het Vlaams Belang?”

Het Europees Parlement nam donderdag een resolutie aan die de Europese Unie uitroept tot ‘vrijheidszone voor LGBTQ+-mensen’. De resolutie verwees dankzij een amendement van Annemans ook expliciet naar Polfliet. Het amendement klaagt “alle vormen van geweld en discriminatie tegen personen op basis van geslacht of seksuele oriëntatie” aan en veroordeelt “in de strengst mogelijke bewoordingen de manifest homofobe moord op David Polfliet”. Het amendement werd goedgekeurd, al onthielden Open Vld en CD&V zich en stemde de sp.a tegen.

“Het is heel zeldzaam dat een amendement van het Vlaams Belang wordt goedgekeurd, maar hier heeft men het toch gedaan”, reageert het Europees Parlementslid. “Daardoor heeft de hele LGBTQ-resolutie een soort Polfliet-allure gekregen. Daar ben ik heel tevreden over en trots op.”

Bij de uiteindelijke stemming over de finale resolutie in het Europees Parlement onthield het Vlaams Belang zich, iets waar de andere Vlaamse partijen gretig op hamerden. Waarom onthield de partij zich dan? “De resolutie werd politiek totaal misbruikt om Polen en Hongarije aan te pakken”, verduidelijkt Annemans. “Daarom hebben wij ons uiteindelijk onthouden.”

PIETER VAN BERKEL

Politiek

18 MAART 2021

IN DE KIJKER

7

CITAAT VAN DE WEEK

Jean-Paul Van Avermaet

Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken:

“Wij zijn een conservatieve partij, mag het nog?”

“In deze wereld van digitalisering en andere maatschappelijke uitdagingen kunnen we enkel succesvol zijn door volop in te zetten op kwalitatieve dienstverlening aan onze klanten, betrokken en tevreden medewerkers en gezonde financiële resultaten.” Dit poneerde Jean-Paul Van Avermaet (53) veelbelovend toen in november 2019 bekend werd dat hij de nieuwe CEO van bpost zou worden vanaf begin 2020. Vandaag, nog geen anderhalf jaar later, wordt binnen de raad van bestuur om zijn ontslag gevraagd.

Sinds zijn komst is al een derde van het senior management vertrokken. Er wordt hem een gebrek aan transparantie, competentie en integriteit verweten. De frictie tussen de grote baas en de raad van bestuur werd er alleen maar groter door. Klap op de vuurpijl was de oplawaai die bpost vorige week op de beurs kreeg toen het aandeel met maar liefst 17 procent zakte.

© PHOTONEWS

In De Ochtend op Radio 1 kondigde Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken met “gemengde gevoelens” de terugtrekking aan van de kandidatuur van Jef Elbers voor de raad van bestuur van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF). Tegelijkertijd stelde hij de vraag of men überhaupt nog een afwijkende mening over LHBT-thema’s mag hebben.

PEILING IPSOS

Een droomprofiel

Vlaams Belang blijft grootste, maar V-meerderheid is weg

Van Avermaet legde voordien niettemin al een mooi parcours af. Gestart met leidende functies in de catering- en reiswereld, klom de handelsingenieur op naar directiefuncties, bijvoorbeeld bij Carestel Group en de internationale beveiligingsgroep G4S Solutions, waar hij hervormings- en moderniseringsoperaties op de rails zette. Omwille van zijn expertise in leidinggeving en beheerstechnieken bekleedde hij diverse mandaten, bijvoorbeeld als voorzitter bij de BVBO (Beroepsvereniging van bewakingsondernemingen). Hij werd ook vicevoorzitter van het Festival van Vlaanderen en bestuurder bij Voka (Vlaamse ondernemers), Casco Phil (orkestprojecten), De Lijn, het Agentschap voor Integratie en Inburgering, Odisee (een hogeschool) en Select HR (een human-resourceonderneming).

Het leek een droomprofiel om bij het gescleroseerde staatsbedrijf bpost de knoppen te komen omdraaien om de weg in te slaan naar aangepaste structuren en een nieuwe dynamiek, zoals die voelbaar is in tal van moderne bedrijven. Men zou kunnen denken dat iemand die daar jaarlijks iets meer dan 900.000 euro, bonussen inbegrepen, voor opstrijkt, daar ook echt capabel voor zou zijn.

Een neerwaartse spiraal Op een jaar tijd evenwel daalde onder zijn leiding de bedrijfswinst, crashte de beurswaarde, zijn de postkantoren verlieslatend, is de werkdruk bij het gewone personeel erg hoog en bleef de onderschatte pakjes-leveringskwestie van eind vorig jaar tijdens de tweede coronagolf nazinderen. Komt daarbij nog dat de burger een mindere dienstverlening ervaart door minder frequente postbedelingen en de verhoging van de verzendingstarieven.

Bovendien hangt nog een lopend onderzoek van de Belgische Meldingsautoriteit boven het hoofd van Van Avermaet aangaande mogelijke prijsafspraken tussen verschillende beveiligingsfirma’s uit zijn G4S-tijd, waarover hij een leugen over zijn persoonlijke betrokkenheid nadien moest intrekken.

Het is logisch dat een dergelijke opstapeling van disfuncties en sfeerschepping alleen maar leiden tot een situatie waarin een raad van bestuur en zijn CEO op ramkoers komen te zitten. Kortom, de intenties zoals we die in het inleidend citaat konden lezen staan op zijn zachtst gezegd zwaar onder druk. Strategieën om dalend klassiek postverkeer te compenseren - e-commerce bijvoorbeeld - konden daar niet aan tegemoet komen. De aangekondigde transformatie van bpost is er niet gekomen. Naast de stemmen binnen de raad van bestuur roerde nu ook de politiek zich.

Het Vlaams Belang blijft de grootste partij in Vlaanderen, al gaat ze lichtjes achteruit. Dat blijkt uit de jongste Ipsos-peiling van Het Laatste Nieuws, VTM, RTL TVi en Le Soir. In Wallonië was er vooral veel te doen over de stijging van de PTB naar 19,0 procent.

Met 23,6 procent van de stemmen blijft Vlaams Belang afgetekend de grootste partij in Vlaanderen. Dat is een winst van ruim vijf procent vergeleken met de laatste verkiezingen, een resultaat waar elke andere partij in Vlaanderen onmiddellijk zou voor tekenen. Maar in een reactie op de peiling verborg voorzitter Tom Van Grieken zijn ontgoocheling niet, ook al zag hij naar eigen zeggen dit resultaat aankomen. Dit resultaat is het slechtste sedert de laatste verkiezingen - maar proef toch maar eens van deze vaststelling: een winst van vijf procent is het slechtste resultaat sedert de laatste verkiezingen! - en zowel aan de top als bij de achterban was men zeker al stilletjes aan het dromen van de dertig procent. Het wordt uitkijken naar de volgende peiling om te zien of de partij werkelijk over een piek heen zou zijn. Tot dan zal de partij er moeten mee leven dat het commentariaat haar afschildert als een partij die het tegenwoordig slecht doet in de peilingen.

‘Fin de carrière’ Vorige dinsdag werd Van Avermaet normaal in de Kamercommissie Overheidsbedrijven verwacht voor tekst en uitleg. Tot vorige week, na de mep op de beurs, stond een wat uit het lood geslagen minister van Overheidsbedrijven Petra De Sutter (Groen) - die duidelijk niet wist hoe de vork in de steel zat - achter de raad van bestuur en de CEO, en wilde ze geen uitspraken doen. Kamerlid Michael Freilich (N-VA) voorspelde: “Maar het wordt zijn beslissende gevecht. Als hij het parlement niet kan overtuigen dat hij ondanks de omstandigheden de juiste man is om bpost terug op het spoor te zetten, zal het zéér moeilijk zijn om CEO te blijven.”

Vlaams Belang vond bij monde van Nathalie Dewulf (zelf voormalig werkneemster bij bpost) zelfs dat Van Avermaet beter de eer aan zichzelf kon houden. Zover is het uiteindelijk allemaal niet gekomen, want men wist dat het in de Kamer spitsroeden lopen zou worden en dat dat ook voor het geschonden imago van bpost de zaak alleen maar erger zou maken. Zondagavond trok de raad van bestuur aan de noodrem en werd na een dringende vraag van de regering - Petra De Sutter was ondertussen bij de les gebracht beslist om Van Avermaet de laan uit te sturen. Een roemloze ‘fin de carrière’… © PHOTONEWS

Vlaamse centrumpartijen in de problemen Het zijn nochtans de andere partijen, op PVDA na, die volgens deze peiling in de problemen zitten, en blijven zitten. Neem nu de N-VA: verleden keer 19,9 procent, deze keer 20,0 procent. Een stilstand in de peilingen dus, maar vergeleken met de jongste verkiezingen een achteruitgang van een kleine vijf procent.

CD&V maakt minder dan een procent winst tegenover de laatste peiling, maar blijft ruimt twee procent onder de vorige verkiezingsuitslag. Ze mag zich gelukkig prijzen dat ze opnieuw op het podium belandt met een derde plaats, al is het verschil met Open Vld flinterdun. Maar vergeten we toch niet

dat de CD&V bij de vorige verkiezingen de ambitie had om opnieuw boven de twintig procent uit te komen, en vandaag al tevreden is met een dikke dertien procent.

Ook Open Vld gaat minder dan een procent vooruit, waardoor ze weer uitkomt op de vorige verkiezingsuitslag van iets meer dan dertien procent. Als het klopt dat haar federale eerste minister goed in de markt ligt bij de ondervraagden, kan je je afvragen wat die partij nog waard zou zijn zonder de kanseliersbonus. Het is trouwens maar de vraag of het effect van Sihame-gate al ten volle heeft meegespeeld bij de afname van deze peiling. Wij denken van niet, al zal de partijtop hopen van wel. Wij dachten toch dat we de “Oef!” uit het hoofdkwartier van de liberale partij tot in onze redactielokalen konden horen.

Sp.a: vooruit achteruit!

De sp.a moet pluimen laten vergeleken met de vorige peiling, zelfs meer dan een volle procent. Dat is ruim binnen de foutenmarge, maar toch pijnlijk als je maar net boven de tien procent blijft zweven. Vergeleken met de jongste verkiezingen staat de partij nog steeds op twee procent winst, maar erg ambitieus is het niet voor een sociaaldemocratische partij om de lat op amper tien procent te leggen. De commentaar dat het Conner-effect blijkbaar alweer uitgespeeld is, lag voor de hand bij de toelichtingen bij deze peiling, en ook wit konijn Frank Vandenbroucke kan de meubelen niet redden. Vermoedelijk was dit de laatste peiling onder de oude naam sp.a, maar om eerlijk te zijn denken we niet dat de nieuwe naam voor een grote sprong vooruit zal zorgen.

Gelukkig voor de sp.a is er op de linkerflank nog altijd Groen, dat

het slechter blijft doen. Deze keer klokt de partij af op 8,2 procent.

Dat is geen verder verlies tegenover de vorige peiling, en slechts een verlies van een vijfde van haar kiezers tegenover de verkiezingen van 2019. Persoonlijk denken we dat dit een eerder geflatteerde uitslag is. Eens de coronacrisis over is, zal het voor de pers moeilijk worden om de fratsen van groene minister Tinne Van der Straeten, nu reeds helemaal onderaan de populariteitstabel, te blijven toedekken.

Opvallend: in Franstalig België doet Ecolo het wel goed, met 16,4 procent in Wallonië, en 18,2 procent in Brussel. En zeggen dat Kristof Calvo naar Nederland trok om bij GroenLinks te gaan studeren, een partij die in de peilingen op gemiddeld… 7,2 procent van de stemmen staat voor de verkiezingen van donderdag!

De sprong voorwaarts van PTB/PVDA De kameraden van PTB/PVDA doen in deze peiling een sprong voorwaarts in alle drie de gewesten. In Vlaanderen scoren ze nu 8,2 procent van de stemmen, in Brussel 16,0 procent, en in Wallonië 19,0 procent. Kleine voetnoot: in de vorige legislatuur deed de partij het ook bijzonder goed in de peilingen, met in Wallonië op een gegeven ogenblik zelfs bijna een kwart van de stemmen. En toen kwamen de verkiezingen eraan, en zakte de partij weer in mekaar.

Geen V-meerderheid in Vlaanderen, maar ook geen Vivaldi In de federale Kamer gaat Vivaldi erop achteruit met enkele zetels, maar behoudt ze haar meerderheid. Maar een heruitgave van de huidige federale regering zou ongetwijfeld minder “overbodige” partijen tellen. In Vlaanderen is de regering–Jambon zo goed als zeker haar meerderheid kwijt, maar dat is al lang geen nieuws meer. Vivaldi is geen alternatief want die heeft ook geen meerderheid, en ook N-VA en Vlaams Belang halen samen geen meerderheid. Dat maakt dat de N-VA in de praktijk incontournable is, tenzij de andere partijen in zee zouden willen gaan met de PVDA. Het is echter twijfelachtig dat de N-VA met maar twee coalitiepartners voldoende zal hebben om een meerderheid te hebben, als ze, zoals duidelijk bleek uit een commentaar van Bart De Wever op deze peiling, de deur dicht zal blijven houden voor Vlaams Belang.

We denken nochtans dat het vooral deze laatste zal zijn die in 2029 de winst zal mogen tellen als Vlaanderen na 2024 een regering met vier partijen krijgt.

FILIP VAN LAENEN

8

Interview

18 MAART 2021

PETER DE ROOVER

“De kiezer hij m de cons

Peter De Roover (58) is Kamerfractieleider van de N-VA. Voor zijn overstap naar de partijpolitiek in 2014 was hij vooral bekend als Vlaamsgezind opiniemaker – hij schreef onder meer voor ’t Pallieterke – en om zijn rol binnen de Vlaamse Volksbeweging, die hij samen met Jan Jambon (N-VA) op de kaart hielp zetten.

Waar had u het naar eigen aanvoelen het meeste impact, in het middenveld of in de partijpolitiek?

“Ik denk dat we met de VVB in die tijd een relatief behoorlijk parcours hebben gereden. We waren heel nadrukkelijk aanwezig in de media, veel meer dan de Vlaamse beweging vandaag.

Heb je dan impact? Dat is heel moeilijk in te schatten. Ik denk dat we toch mee aan de wieg zaten van een stroming, die onder meer in de N-VA is uitgevloeid.

Ik heb daar een rolletje in gespeeld. Ik ga daar geen punten aan geven.”

“Ik ben fractievoorzitter geweest in een regeringsformule, in de huidige oppositieperiode en in een tussenperiode waarin we niet in de regering zaten maar deze wel aan een meerderheid konden helpen. Vooral in die laatste positie kreeg de fractie veel gewicht, omdat men ons vanuit de regering moest benaderen om ons op te vrijen om aan onze stemmen te komen. De huidige oppositierol geeft meer vrijheid, maar ook meer frustratie omdat je natuurlijk vaak een roepende bent in de woestijn.

Ik ben realistisch in het leven, en zeker ook in de politiek. Ik weet wat kan en wat niet kan. Als je al een steen hebt verlegd in de rivier, dan heb je al meer gedaan dan gemiddeld kan verwacht worden.”

“Het middenveld en de politiek zijn alleszins anders. In de Vlaamse beweging was het vooral de vraag ‘wat’, nu, als politicus, is het vooral de vraag ‘hoe’. Daarnaast kan ik binnen de N-VA meer mijn gedacht zeggen over verschillende thema’s, wat bevrijdend is.

Binnen de Vlaamse Volksbeweging

Die term kan natuurlijk ook het omgekeerde betekenen: een Europees nationalisme, waar alle macht gecentraliseerd wordt. Ook dat is een vorm van nationalisme. Mijn nationalisme is heel anders.

Dat van mij is tégen het gigantisme en naar beneden gericht. Dat heet zelfbestuur.”

Is de Vlaming ook niet in dat bedje ziek, die neiging naar gigantisme of de verknochtheid aan vadertje staat?

keek ik strikt toe op pluralisme, waardoor ik mezelf wat censuur oplegde en mij enkel uitsprak over het thema staatsvorming.”

Hebt u soms heimwee naar het communautaire ‘klimaat’ van de jaren ’90 en ’00?

“Toen ik jong was had het belgicisme een oubollig karakter. De term Vlaanderen had daarentegen een rebels karakter.

We moeten opletten dat het omgekeerde zich niet voordoet, dat bij jongeren het woord België geen ‘modernere’ reflex krijgt dan bij het woord Vlaanderen.”

“Je mag natuurlijk geen valse verwachtingen scheppen. Daar heb ik me zelf ook aan bezondigd. Ook Vlaanderen zal mankementen hebben, dat kan ook niet anders. Ik ben voor een realistisch idealisme, om het zo te noemen. Weet ten eerste dat het traag gaat – Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd – en besef ten tweede dat niks gegarandeerd is.”

“Onder meer door corona is iedereen, behalve echt koppige mensen, het erover eens dat de Belgische staatsstructuur gewoon manifest slecht is. Een efficiënt beheer van deze crisis kan binnen deze staatsstructuur niet. Het is interessant om vast te stellen dat diegenen die pleiten voor herfederalisering, laat staan unitaire oplossingen, eigenlijk dezelfde analyse maken als wij: namelijk dat de status quo slecht is."

Vanwaar komt uw Vlaamsgezindheid?

“Dat is langs mijn buik binnengekomen en in mijn hersenpan blijven hangen. Ik

kom uit een Vlaamsgezinde familie. Van de eerste dag dat ik op de aarde kwam heeft mijn vader mij – op een niet-drukkende manier weliswaar – daarmee beinvloed. Ik ben van opleiding economist, dat betekent dat je iets meer met cijfers bezig bent, maar in mijn hart voel ik mij historicus. Die combinatie zit in mij.

Enerzijds roept het woord Vlaanderen, of het beeld van de Vlaamse Leeuw, een emotioneel gevoel in mij op. Dat raakt mij. Daar komt een rationele staatkundige vaststelling bij dat de huidige structuur gewoon niet werkt.”

“Daarnaast geloof ik in kleinschaligheid.

Mijn democratisch hart vertaalt zich in het geven van zoveel mogelijk autonomie: bij voorkeur aan de burger, waar het kan aan de gemeente, waar het moet aan het land – in dit geval Vlaanderen, en dan heb je daar nog bovennationale structuren zoals de Europese Unie die zeker hun nut hebben. De klemtoon moet zo laag mogelijk liggen. Kleinschaligheid is autonomie. Autonomie is betrokkenheid en verantwoordelijkheid. Er bestaat een tendens waarin mensen voor elk probleem de staat als oplosser inroepen en hun eigen machtsmogelijkheden wegcijferen. De overheid noemt men ook niet toevallig ‘vadertje staat’. Dat is een gevaarlijke term, omdat het heel sympathiek klinkt. Het cruciale verschil met een echte vader is dat een echte vader zijn kinderen naar volwassenheid brengt. Maar vadertje staat probeert zijn kinderen in de afhankelijkheid van de kindertijd te houden, omdat die staat daarvan leeft.”

“Ik ben geen anarchist. Ik vind de staat nodig, máár dan wel zo slank en efficiënt mogelijk. Ik vertaal dat in nationalisme.

“Dat zijn nog twee verschillende dingen. Over dat gigantisme: ik hou nog altijd van Europa, maar dan denk ik aan regionale diversiteit. Als ik naar Italië, Bulgarije, Portugal of Zweden ga, dan wil ik iets anders tegenkomen. De Europese Unie is te vaak een gelijkschakelaar. Dat gaat in tegen dat sympathieke, diverse Europa, maar heeft wel dezelfde naam. Dat is verwarrend. Ik ben niet tegen Europa, maar ben er wel tegen dat mijn kleinkinderen enkel aan de thermometer zouden kunnen zien of ze in Palermo of in Stockholm zitten.”

“En over die verknochtheid aan vadertje staat: ook de Vlaming zit in een gouden kooitje, en als de deur van dat kooitje opengaat hebben wij jammer genoeg niet de bedoeling naar buiten te vliegen. Wij hopen net dat er een hand binnenkomt die het bakje opnieuw vult. De Vlaming is daarin niet anders dan wie dan ook. Politici hebben ook de neiging dat te versterken. Als een politicus op straat aangesproken wordt door een burger met een probleem, gaat die politicus nooit zeggen dat hij zijn probleem zelf moet proberen op te lossen. Dan haalt hij geen stemmen en dan zal hij zich niet relevant voelen.

Een bijkomend voordeel is dat al deze oplossingen veelal nieuwe problemen creëren. Die kan de politicus dan weer oplossen. Dat is leuk want dan is hij opnieuw de held van het dorp. En wie wil nu niet de held van het dorp zijn?”

“Je hoort nu met corona plots overal dat we meer overheid nodig hebben, terwijl meer dan 50 procent van het bbp via de overheid wordt verdeeld. Als we nu op 20 of 25 procent zaten, dan zouden we inderdaad de vraag kunnen stellen of we de overheid niet aan het uithollen zijn. Maar als men nu zegt dat we de overheid opnieuw moeten ontdekken… Ja, dan weet ik het niet. Moeten we dan naar 70 procent overheid?

Men doet alsof alles wat de overheid niet naar zich toetrekt een gunst is, maar het is net het omgekeerde. Elk percentage dat de overheid neemt, is het afnemen van autonomie. Tot op een bepaald punt is dat verstandig, maar ik denk dat we al lang over dat punt heen zijn. Dat creëert een afhankelijkheidsindustrie.”

We moeten opletten dat jongeren geen modernere reflex krijgen bij het woord België dan bij het woord Vlaanderen

Interview

18 MAART 2021

Kamerfractieleider N-VA

r heeft altijd gelijk, maar moet wel leren leven met sequentie van die keuze”

e

9

Jullie leken na de vorige verkiezingen de analyse gemaakt te hebben dat de N-VA een socialer profiel moest krijgen.

“Wanneer de indruk is ontstaan dat wij een puur commerciële, cijfermatige, economisch liberale partij zijn, dan vind ik het goed dat die indruk wordt weggenomen. Dat is geen tendens naar verstaatsing. Ik pleit voor de burgersamenleving en niet alleen het commerciele luik daarvan. Het middenveld moet gekoesterd worden - niet het verzuilde middenveld, maar de levende gemeenschap Vlaanderen. Ik ben een groot voorstander van de vrije markt, laat daar geen misverstand over verstaan. De vrije markt, als techniek om producten te produceren, is natuurlijk superieur.

Maar dé markt is ook maar een onderdeel van het leven. De mooiste dingen ontstaan buiten die markt.”

De laatste weken was er heel wat te doen rond het uitblijven van een pandemiewet. Jullie kwamen met een eigen voorstel. Wat was jullie opzet?

“De wet op de civiele veiligheid is op zich een goede wet. Die geeft de uitvoerende macht in het geval van een crisis de macht om meteen passende maatregelen te nemen, waarbij deze het parlement op dat moment links kan laten liggen, wat in acute of dringende omstandigheden noodzakelijk kan zijn. Het probleem is dat de regering-De Croo zich een jaar na de corona-uitbraak nog altijd op die wet baseert en werkt met ministeriële besluiten, die niet in het parlement komen.”

“In de eerste fase van de crisis is dat geen probleem. Maar iedereen - juristen, academici, het hof van beroep, de advocatenbalies, voormalig minister van Justitie Koen Geens; zelfs de regering en in het bijzonder minister Verlinden, al wil ze dat niet toegeven - is het erover eens dat men overdrijft door nog altijd op deze manier te werken, dat men zich op glad ijs begeeft. Onze fractie en ikzelf waren de eerste om dat aan te klagen, gaandeweg is daar meer bijval voor gekomen.”

“Er zijn twee mogelijkheden om het probleem op te lossen. Ten eerste is er de pandemiewet van de regering, waarbij die regering aan het parlement zal vragen om een wet goed keuren die bepaalt op welke punten het parlement zichzelf buiten spel zet. Kortom, hetzelfde wat men nu doet, maar dan op basis van een wet die wet op civiele veiligheid aanvult wanneer de crisis langer duurt.”

“Wij stelden het omgekeerde voor. Na die eerste acute fase moet het parlement de besluitvorming weer in handen krijgen.

Tijdens die crisisperiode moet elke maatregel van de regering eerst naar het parlement, behalve in acute omstandigheden.

Ook in dat laatste geval moet de maatregel nadien naar het parlement. Het parlement wordt ook in crisismodus gebracht. Als het dan toch crisis

is, wordt iedereen geacht harder, sneller en desnoods ’s nachts te werken. De besluitvorming moet binnen de zeven dagen rond te krijgen zijn, terwijl dat nu soms weken of maanden kan duren.”

“We tolereren met andere woorden niet meer dat een minister zomaar een nachtklok invoert, de grenzen sluit of bepaalt dat je je grootouders niet meer mag ontvangen. Ik hoop dat iedereen beseft hoe ingrijpend zulke maatregelen zijn. Het parlement moet zo’n dingen beslissen, na grondig debat. Ik ben momenteel heel bekommerd over het verglijden van de rechtstaat.”

Vreest u dat de democratie of de rechtstaat permanent letsel oplopen?

“Ik wil er niet op wachten. Maar we moeten wel een garantie inbouwen dat we geen blijvende littekens oplopen. Heel veel maatregelen gaan uit van een wantrouwen tegenover de burger. Ik vind het goed dat de virologen rapporten opstellen. Ik vind het goed dat het overlegcomité daar politieke besluiten uit trekt.

Maar die moeten natuurlijk voor het parlement komen, daar moeten een grondig debat over komen, met pro’s en contra’s.”

50 procent van het BBP gaat langs de overheid, en dan zijn er nog die pleiten voor meer overheid Veel debatten gaan tegenwoordig over ‘het primaat van de politiek versus de adviezen van experten’.

“Experten zijn belangrijk, niet alleen virologen. Een viroloog heeft maar een doelstelling: naar nul infecties gaan. Terecht. Maar iemand die bezig is met een begroting heeft ook maar een doelstelling: een begrotingsevenwicht. En iemand die bezig is met mentaal welzijn heeft maar een doelstelling: zoveel mogelijk mensen die zich goed in hun vel voelen. Al die experten hebben adviezen en de politicus moet die samenbrengen.

Hij is verantwoordelijk voor de totaliteit van de beslissing en moet er verantwoording voor afleggen in het kieshokje.

Men zal nooit aan een viroloog vragen om in tv-studio’s de werkloosheid toe te lichten. Ik ben geen voorstander van een technocratie, waar de macht in handen van de specialisten terecht komt.”

“Het toppunt is dat toen ik op de radio ondervraagd werd over ons voorstel, dat men vroeg of dat niet tot discussies zou leiden. Ik mag het hopen, dat is net de bedoeling! Democratie betekent net dat als gevolg van discussies uiteindelijk een keuze wordt gemaakt. Niet dat de discussie als dusdanig als gevaarlijk wordt ingeschat. Het moet wel ‘evidence based’ gebeuren.”

Hoe verklaart u de verkiezingsnederlaag in 2019?

“Wellicht waren de verwachtingen van velen die voor ons gestemd hebben onrealistisch hoog. Ik verwijt hen dat niet.

Dat is het resultaat van coalitievorming.

In 2016 heb ik een boekje uitgegeven: ‘Beter dan beweerd, minder dan verhoopt’. Ik denk dat die titel het gevoel mooi samenvat. De teleurstelling van de mensen die de politiek niet van dag tot dag volgen, begrijp ik wel. Maar die teleurstelling zullen ze ook hebben bij andere politieke partijen.”

“Daarnaast heeft de grote winnaar, het Vlaams Belang, natuurlijk het voordeel van de maagdelijkheid. Een maagd kan altijd de indruk wekken dat ze een absoluut topnummer kan opvoeren in bed.

Het is namelijk nooit bewezen en het zal ook nooit bewezen worden. Dan kan die teren op de illusie van eenvoudige oplossingen voor wat in de praktijk ingewikkelde problemen zijn. En als signaal is dat op zich niet slecht.”

“Ik blijf er wel bij dat het dankzij die verkiezingsuitslag is dat we nu met een centrumlinkse regering zitten. Dat was natuurlijk niet de bedoeling van die kiezer. Ik maak de kiezer geen verwijten. De kiezer heeft altijd gelijk, maar hij moet wel leren leven met de consequentie van die keuze. Het zal niet het VB zijn dat het beleid naar rechts duwt. Dat zal alleen de N-VA kunnen doen. Als de N-VA voldoende verslapt om niet langer incontournable te zijn, dan zal men daar gebruik van maken om een regering te maken zoals deze. De kiezer mag liever een radicaal signaal uitsturen dan een matige koerswijziging te bekomen. Ik niet, ik heb liever een matige koerswijziging dan een radicaal signaal dat de anderen weer aan de macht brengt.”

“De vluchtelingencrisis speelde natuurlijk ook mee. En voor heel veel mensen heeft dat gevolgen in het dagelijkse leven waar ze niet voor gekozen hebben.

Tom Van Grieken is natuurlijk een zeer goed politicus. Die heeft aardig wat mogelijkheden om daarop te kapitaliseren.”

U verwijst naar de ‘maagdelijkheid’ van het Vlaams Belang. Wilt u hen niet liever betrekken?

“We moeten bereid zijn om met iedereen die door de kiezer een bepaalde macht heeft gekregen samen te werken in het parlement. Onze fractie is de enige in de Kamer die voorstellen van het VB telkens op hun eigen waarde beoordeelt en soms voor en soms tegen stemt. Anderen stemmen altijd tegen, louter omdat het voorstel van het VB komt.”

“Men wil niet eens het normale democratische spel spelen, zoals verslaggevers voor VB-voorstellen aanduiden in commissies. Daar houd ik niet van. Er zitten goede en fijne collega’s in die fractie, waar ik absoluut ‘on speaking terms’ mee ben. Voor alle duidelijkheid, dat ben ik ook met Raoul Hedebouw van PVDA. De kiezer bepaalt of een partij in het parlement zit. Daar moet je respect voor hebben. Anders moet je de verkiezingen afschaffen.”

“Ik ben bereid om met iedereen samen te werken, op voorwaarde dat het de N-VA-kiezer helpt. Ik ben helemaal niet verkozen om het VB-programma uit te voeren. Wie dat wil moet voor hen

kiezen. Ik ben verkozen om het programma van de N-VA uit te voeren. Mijn vraag is dan: ‘Hoe nuttig zijn jullie als coalitiepartner?’ Brengen wij daar ons eigen N-VA-programma mee in het gedrang? Of kunnen we daarmee de kans op realisatie versterken? Het antwoord daarop is niet geruststellend. Het VB blinkt niet uit in compromisbereidheid.

Mijn vraag is niet ‘Wat willen wij doen om het VB erbij te krijgen?’, maar ‘Wat wil het VB doen om erbij te zijn?’”

Heeft u dan met Open Vld en CD&V wel het gevoel dat ze helpen om jullie programma te realiseren? Zij hebben jullie wel buitengesloten op federaal niveau.

“Wat ze federaal gedaan hebben is geen goede zaak. Ik zit niet in hun partijbestuur, dus ik kan daar weinig invloed op uitoefenen. In Vlaanderen hebben wij de enige coalitie gesmeed die een meerderheid had en waarin wij voldoende van ons programma gerealiseerd zagen. Dat is een coalitie, dus dat betekent een evenwicht zoeken. Er zijn dingen waar je tevreden mee bent en andere dingen waar je minder tevreden mee bent. Wij mogen als Vlaams-nationalistische partij Vlaanderen niet in de onbestuurbaarheid duwen omdat er op federaal niveau iets misloopt. Het omgekeerde is iets anders.”

Ik ben niet verkozen om het VB-programma uit te voeren.

Wie dat wil, moet voor hen kiezen U blikte vooruit naar het eerstvolgende N-VA-partijcongres als moment van herbronning. Wat is voor u een kernpunt dat daaruit moet voorvloeien?

“Het juist definiëren van het fenomeen ‘gemeenschapspartij’. Dat wij een Vlaanderen willen dat bestaat uit actieve Vlamingen, die zoveel mogelijk ruimte hebben om te doen wat ze willen doen en die daar ook niet te zeer beknot in worden door allerhande verboden - noch verboden om iets te doen, noch verboden om iets te zeggen of te denken. De overheid moet slank uitgebouwd worden als verdediger van de belangen van die gemeenschap.”

“Ook de Vlaamse overheid moet trouwens oppassen voor betutteling. Dat is een jonge overheid die zich begint te vormen. Ik denk dat iemand als Vlaams minister van Financiën Matthias Diependaele een goede en moedige oefening start door de subsidiestromen in Vlaanderen in kaart te brengen. Dat gaat verder dan de slogan ‘stop de subsidieslurpers’, want er zijn subsidies die terecht uitgekeerd worden.”

PIETER VAN BERKEL

Splits zelf de sociale zekerheid!

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

18 MAART 2021 © SHUTTERSTOCK

NEDERLAND

De foute cijfers van Wilders De kostprijs van de immigratie stemt overeen met 25 jaar (omstreden)gaswinning in de provincie Groningen.

Geert Wilders staat bedroefd in zijn hemd, want hij sloeg er in het verleden flink naast met foute cijfers. Hij dacht Nederland te alarmeren en gaf indertijd opdracht aan een studiebureau de kosten van migratie te becijferen. Inmiddels blijkt de reële kostprijs... twee keer zo hoog te zijn.

Het bureau berekende dat migratie de Nederlandse belastingbetaler jaarlijks 7 miljard euro kostte (voor bejaarden als ik is dat 280.000.000.000 frank). Hoongelach, ontkenning en natuurlijk verontwaardiging over Wilders. De traditionele partijen en media haalden de schouders op tegen die blaffende hond en hun karavaan trok verder. Alleen professor Bob Smalhout (sindsdien overleden) nam in zijn populaire zaterdagse column in De Telegraaf het cijfer ernstig.

Nieuw rapport Twee weken geleden verscheen er een nieuw rapport over die kosten, opgesteld door onder andere emeritus-hoogleraar

Joop Hartog en Nederlands bekendste statisticus Jan Van de Beek. Wilders zat er volgens hen flink naast. Hoongelach? Ontkenning en verontwaardiging? Niet echt.

Zelfs nauwelijks een rimpeltje op de genoegzame meute van journalisten en politici aan de vooravond van de verkiezingen van gisteren. Oorzaak: het echte bedrag van de kosten is jaarlijks meer dan twee maal hoger dan Wilders indertijd poneerde. 400 miljard euro op een kwart eeuw tijd (voor bejaarden als ik teveel nullen om op te schrijven). Deze immense som is vergelijkbaar met 25 jaar gaswinning waarvoor een deel van de provincie Groningen verwoest werd. De auteurs noemen hun rapport “Grenzeloze verzorgingsstaat” en poneren dat, als het zo verder gaat, de

zorg onbetaalbaar wordt voor iedereen. Ze zien alleen een oplossing als internationale verdragen op de schop gaan. Codetaal voor “grenzen dicht” voor vermeende vluchtelingen, gezinsherenigingen en het bevoordeligen van dubbele nationaliteit.

Het rapport kreeg indertijd een subsidie van het studiecentrum van Baudets Forum voor Democratie dat ook wel eens van de juiste hoed en zijn rand wilde weten, maar voor de rest had de partij geen enkele inspraak.

De deugdzame universiteit Politici en media zwegen deze keer zoveel mogelijk, maar gelukkig was er nog een deugdzame instelling die boos reageerde. De onderzoekers kregen alle benodigde cijfers van het Centraal Bureau voor Statistiek dat eiste dat privacygevoelige informatie behandeld werd binnen het kader van een gerenommeer-

WALES

Labour Er is blijkbaar toch wel iets aan het schuiven in het Verenigd Koninkrijk. Een woordvoerder

© WIKIPEDIA

Zurich maakt nationaliteit criminelen bekend

van Labour in Wales gaf volgende commentaar op de resultaten van de opiniepeiling: “Meer dan 2 op de 5 ondervraagde mensen zijn bereid om Wales morgen onafhankelijk te maken.

Ze geven daarmee uitdrukking aan het groeiende ongenoegen over de manier waarop de staat alles organiseert. Labour heeft de plicht om actief naar deze volkse vloedgolf te luisteren en na te denken over een betere manier om tot een socialistisch Wales te komen.”

In Zwitserland beweegt iets. Het nieuws dat dit Alpenland in een referendum instemde met een verbod op gezichtsbedekkende kledij, maakte dat een andere volksraadpleging, in het kanton Zurich, wat ondergesneeuwd raakte.

Het kanton Zurich stemde namelijk in met een voorstel om in politiemeldingen voortaan de nationaliteit van de criminelen te vernoemen. In de Zwitserse deelstaat wordt de politie voortaan verplicht om de afkomst van de vermoedelijke daders te benoemen. Dat was trouwens steeds de gangbare regel in dit Duitstalig kanton, tot dit onder druk van verschillende linkse partijen in 2017 werd verboden. Het argument van links? Het

noemen van de nationaliteit zou het racisme en de vooroordelen doen toenemen en de maatschappij verdelen. De kiezers in Zurich waren hiervan niet overtuigd, in de plaats daarvan kozen zij voor transparantie en informatie. Want in Zwitserland zijn verdachten zonder Zwitsers paspoort sterk oververtegenwoordigd in de criminaliteitsstatistieken.

PIET VAN NIEUWVLIET © SHUTTERSTOCK

Een ITV-peiling, georganiseerd in samenwerking met Savanta ComRes, werd geïntegreerd in een speciaal televisieprogramma, “The End of the Union?”, uitgezonden op 4 maart. Nooit werd een grotere steun gemeten voor Welshe onafhankelijkheid. 39 procent van de personen verklaarden ja te zullen stemmen mocht er morgen een referendum worden georganiseerd. In augustus 2020 lag het aantal pro-onafhankelijkheidsstemmers nog op 32 procent. Meer dan een kwart van de ondervraagde Welshmen liet ook verstaan dat het voor Wales een grote stap vooruit zou betekenen, mocht Schotland eerst zijn onafhankelijkheid uitroepen. Sion Jobbins, president van de organisatie YesCymru die pleit voor onafhankelijkheid, verklaarde dat “steeds meer mensen tot de conclusie komen dat Welshmen het best geplaatst zijn om hun eigen zaken in eigen handen te nemen”.

JAN NECKERS

ZWITSERLAND

Stem voor onafhankelijkheid klinkt luider Na de Brexit lijken er stilaan maar zeker enkele andere exits op komst. Of het nu over Schotland, Wales of Noord-Ierland gaat, telkens zijn er indicaties dat het Verenigd Koninkrijk steeds minder verenigd is.

de onderzoeksinstelling. De Universiteit van Amsterdam ging graag akkoord, ondertekende een contract en het rapport verscheen dus met het logo van de universiteit. Ze staat uiteraard aan kop om de ‘blanke suprematie’ en ‘blanke voorrechten’ te hekelen. Ze bestrijdt actief het door pseudo-links uit de duim gezogen 'rechts-extremisme', een activiteit die ook aan de Vlaamse universiteiten zo populair is. De universiteit kreeg dus een ijskoude douche en eiste onmiddellijk dat haar logo verdween, maar moest bakzeil halen. Ze heeft wel alle verdere faciliteiten (bijvoorbeeld het gebruik van de bibliotheek) verboden aan een emeritus die er dertig jaar werkte. Verder doet ze er het zwijgen toe, want ‘ongemakkelijke uitkomsten’ mogen niet langer in een instelling die naar het Amerikaanse voorbeeld herleid is tot een kindertuin waar iedereen lief moet zijn.

Schotten en Ieren Dezelfde peiling, die tijdens de televisie-uitzending actief werd besproken, toonde ook nog eens de duidelijke steun voor Schotse onafhankelijkheid bij een meerderheid van ondervraagde Schotten. In Noord-Ierland zou 57 procent van de burgers stemmen om in het Verenigd Koninkrijk te blijven, mocht er morgen een referendum worden georganiseerd.

43 procent (een cijfer dat ook steeds stijgt) zou kiezen voor hereniging met de Ierse Republiek.

PIET VAN NIEUWVLIET

Eerder was het draagvlak voor onafhankelijkheid in Wales groter.

Voortaan verplicht het kanton Zurich de politie om de afkomst van vermoedelijke daders bekend te maken.

Buitenland

18 MAART 2021

ITALIË

Verschuivingen in het Europees parlement © SHUTTERSTOCK

© SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

11

Komiek Beppo Grillo, oprichter van de 'vijfsterrenbeweging'

De onbereikbare ambitie van een wereldmacht

Vraag is lang niet meer of de confrontatie met China vermeden kan worden, maar hoe men er de komende jaren/decennia mee zal omspringen. De term 'koude oorlog' roept begrijpelijke herinneringen op, maar Peking is Moskou niet. Toch springen ondanks de verschillen enkele treffende gelijkenissen in het oog.

“China is geen partner van het Westen. China is een rivaal.” Het opiniestuk uit midden februari van Peter De Keyzer in De Tijd mist geen duidelijkheid. En de ondernemer en voormalig hoofdeconoom volhardt: “Door onze relatie met China te normaliseren ruïneren we op termijn onze waarden en ons maatschappijmodel. (…)

Tien keer liever een nieuwe koude oorlog met China dan een nieuwe ‘Peace for our time’.” Ook in het wereldje van academici en experts raakt dit standpunt steeds meer ingeburgerd.

Morele dimensie Wanneer het KO-woord valt, wordt onmiddellijk aan de vorige gedacht. De vergelijking is niet zonder gevaren, zeker als men zich te veel vastklampt aan de morele dimensie ervan. Martin Wolf, chief economist van de Financial Times, maakt er geen geheim van te sympathiseren met zij die op een ethische kloof tussen China en het Westen wijzen. Ongeacht of het over Xinjiang, Taiwan of Hong Kong gaat, “steeds meer gedraagt China zich als een opkomende grootmacht, geleid door een genadeloze en efficiënte despoot.” Tegelijk waarschuwt hij voor te makkelijke parallellen.

China weegt economisch (en demografisch) zwaarder dan de USSR. Net zoals de internationale integratie van haar economie sterker is. Dit alleen al verhindert het klassiek inkapselbeleid dat na WOII gestalte kreeg.

Tactvol benaderen Maar er zijn ook punten van gelijkenissen, het belang van de bondgenoten bijvoorbeeld, in Latijns-Amerika, maar vooral in Azië. Naar de harde taal van Trump werd geluisterd in Peking. Maar tegelijkertijd verhinderde zijn eenzijdige benadering dat het potentieel van China's vrezende buurlanden aangeboord zou worden.

Makkelijk is dit niet, aangezien minder dan tijdens de vorige KO de neiging bestaat duidelijk kamp te kiezen. Eerder is er het streven naar een gulden middenweg, voor zover haalbaar.

Structuurfouten Nog een vergelijking. Even dacht men dat de Sovjets ongeziene toppen gingen scheren, letterlijk zelfs toen ze met hun Spoetnik uitpakten. In werkelijkheid zaten dermate grote structuurfouten in hun model, wat de hele economische grondslag van het systeem onderuithaalde. China is anders, maar kent ook structurele gebreken. De demografische tijdbom bijvoorbeeld, sociale onrusten en – samenhangend met het vorige – een afremmende economie. De groeiverwachtingen waren reeds voor corona gevoelig gedaald. Men kan zich trouwens afvragen of het dan nog niet fraaier voorgesteld wordt: één en dezelfde persoon bepaalt de groeiverwachting én berekent het uiteindelijke BBP… De financiering van projecten is al jaren een probleem en tal van militaire projecten werden vertraagd en zelfs geschrapt. Kan China tot een heuse wereldmacht uitgroeien, is de vraag die in een recent onderzoek in Foreign Policy gesteld wordt? Nee, zo klinkt het sec, geen centen voor. De proporties van het doembeeld worden misschien op die manier ontkracht, het maakt het probleem er daarom niet minder belangrijk op.

MICHAËL VANDAMME

Doorheen de tijd verandert wel eens de positie die partijen binnen het politieke spectrum innemen. In Italië is de Vijfsterrenbeweging van een antisysteempartij verworden tot een sociaaldemocratische beweging met een groene rand. In Hongarije is Jobbik verschoven van radicaal-rechts naar het midden, terwijl de vroegere sociaalliberaal Viktor Orban zich ontpopt heeft tot een uitgesproken conservatieve politicus.

In Italië wisselen politici doorgaans sneller van partij dan van onderbroek. Soms hoef je niet eens van partij te veranderen om ideologisch toch een andere koers te varen. De Vijfsterrenbeweging is daarvan een mooi voorbeeld. In 2009 werd deze politieke beweging door de komiek Beppe Grillo opgericht. In de jaren die gekenmerkt werden door de economische crisis, ontpopte “Movimento 5 Stelle” zich tot de luis in de pels van de Italiaanse machthebbers. De beweging brak een lans voor meer directe democratie en kenmerkte zich door haar eurosceptische houding. Niet voor niets werkte zij in het Europees Parlement samen met onder andere UKIP van Nigel Farage.

Ruk naar links In 2018 boekte de Vijfsterrenbeweging een klinkende overwinning. Zij werd de grootste partij in het Italiaanse parlement en nam regeringsverantwoordelijkheid.

Aanvankelijk was de beweging een huis met vele ideologische kamers, maar gaandeweg werd over het algemeen een steeds linksere koers gevaren. Movimento 5 Stelle milderde haar toon aangaande de Europese Unie en ging steeds meer aandacht schenken aan zaken als de klimaatverandering.

Sinds de zomer van 2018 regeerde de Vijfsterrenbeweging samen met de rechtse Lega Nord van Matteo Salvini. Na tumult werd de Lega ingeruild voor de sociaaldemocraten. Van juni 2018 tot februari dit jaar was Paolo Conte de Italiaanse eerste minister. Hij werd als technocraat op het schild gehesen en stond boven de regeringspartijen. Sinds kort is Mario Draghi (voormalig voorzitter van de Europese Centrale Bank) aangesteld als de nieuwe eerste minister van Italië. Voor Paolo Conte is er intussen een andere rol weggelegd: hij werd door Beppe Grillo kort geleden aanzocht om Movimento 5 Stelle te leiden en de partij na tegenvallende peilingen - weer uit het moeras te trekken. Verwacht wordt dat de Vijfsterrenbeweging onder Conte een centrumlinkse koers zal blijven varen. In Brussel wordt intussen gefluisterd dat het een kwestie van tijd is vooraleer de Movimento zal toetreden tot de sociaaldemocratische fractie in het Europees Parlement.

Allen tegen een In datzelfde Europees Parlement werd Fidesz, de partij van Viktor Orban, onlangs uit de Europese Volkspartij gezwierd. Orban pleit intussen voor de vorming van een grote, nationalistische fractie op Europees niveau, door een samengaan van ID (waarvan het Vlaams Belang deel uitmaakt) en de ECR (waar N-VA in zetelt). Waar Orban, die jaren geleden nog te boek stond als een so-

ciaalliberaal, steeds verder naar rechts opgeschoven is, zijn er andere Hongaren die de bocht naar links nemen. We hebben het dan over Jobbik. Vroeger stond deze partij bekend als extreem-nationalistisch en radicaal-rechts. Jobbik heeft in de jongste twee jaar een gedaanteverwisseling ondergaan en presenteert zich steeds nadrukkelijker als een gematigde centrumpartij. Het partijbestuur van Jobbik zou liever vandaag dan morgen toetreden tot de christendemocratische Europese fractie. Voorlopig worden zij echter nog de wacht aangezegd.

Nationaal werken intussen alle verschillende partijen samen om met een eenheidslijst het in de toekomst op te nemen tegen Fisdesz. Zo gebeurt het dus dat Jobbik, ooit verguisd, nu samenwerkt met de ecologisten en zij samen de rechten van bijvoorbeeld transgenders verdedigen. Bredero wist het al langer: Het kan verkeren. © PHOTONEWS

Een dalende economische groei doet experts besluiten dat China niet over de basis zal beschikken een wereldmacht te worden.

LVS

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview

Er is de jongste tijd veel te doen over hoezeer de coronatijden op de studenten wegen. Hoe loopt dit bij jullie?

“Ons verhaal is niet anders dan dat van andere studenten. Je merkt wel dat de ‘Verbonders’ onderling bij elkaar veel steun vinden. Er wordt veel gevideochat en opeens begint iedereen met elkaar te wandelen. We proberen ook van de nood een deugd te maken. Zo hebben we van de coronaperiode gebruik gemaakt om de gelagzaal van ons Verbondshuis te schilderen en alle jaargangen van ons tijdschrift ‘Ons Leven’ sinds 1938 te digitaliseren, een titanenwerk waarvoor we in andere omstandigheden nooit de tijd hadden gevonden.”

Je bent nu aan je tweede praesesjaar bezig. Maar wat zette je aan de stap naar het KVHV te zetten?

“Toen ik in 2017 filosofie ging studeren, bleek ik op de meest linkse faculteit van de KULeuven te zijn beland. Volgens een recente enquête van Veto zou er 45 procent op Groen en 21 procent op PVDA stemmen. Nu goed, ik was toch een studiegenoot tegengekomen die meer op mijn lijn zat. Een van de mensen die we beide hadden gelezen, was Sid Lukkassen, ook al loop ik daar vandaag wat minder warm voor (glimlacht). Hoe dan ook, via Facebook vernam ik dat het Verbond een lezing met Lukkassen organiseerde. Ik ging er samen met hem naar toe, en de rest is geschiedenis.

Het academiejaar 2019-2020 werd mijn eerste jaar als praeses, dat helaas vanaf maart 2020 geteisterd werd door de coronacrisis.

Knap vervelend, maar desondanks waren we er vóór maart 2020 nog in geslaagd al twee reizen te organiseren naar Mainz en Rome en hadden we het geluk dat ons galabal het weekeinde vlak voor de lockdown viel. Ondertussen zijn we erin geslaagd onze werking volledig aan de coronaregels aan te passen met een wekelijkse online-activiteit en talloze wandeltochten. En wat mijn faculteit betreft: het stemgedrag mag er dan wel erg links zijn, binnen onze eigen KVHV-rangen was het recent nog de best vertegenwoordigde faculteit.

Of hoe we een thuishaven zijn voor rechtse filosofiestudenten (lacht).”

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

De Jongste Telg

Ingang langs de Boechoutselei in Hove of Fruithoflaan 15, 2530 Boechout Tel.: 03/455.23.56 www.dejongstetelg.be

BRECHT CRABBE PRAESES VAN KVHV-LEUVEN

Brecht Crabbe belandde in 2017 eerder toevallig in KVHVkringen, voelde er zich snel als een vis in het water en is inmiddels aan zijn tweede praesesjaar toe. De pijlers van wellicht de meest traditionele studentenclub van Vlaanderen (Vlaams, katholiek en studentikoos) zijn dezelfde als bij de oprichting bijna 120 jaar geleden, maar de invulling gebeurt eigentijds. We trokken naar Leuven voor een babbel over verengelsing, corona en wat voor het KVHV de dood van Sanda Dia betekende.

18 MAART 2021

“De zaak Reuzegom is door sommigen misbruikt om het traditionele studentenleven in een slecht daglicht te plaatsen”

DRIE PIJLERS

REUZEGOM

Als ik Ons Leven doorneem, merk ik toch een opmerkelijke aandacht voor de katholieke pijler. Meer dan vroeger alleszins. Een bewuste keuze?

Alle goede dingen bestaan uit drie: het studentikoze is de derde pijler. Een thema dat vaak in één adem wordt vernoemd met de zaak Reuzegom.

Hoe kwam dat bij jullie aan?

“Dat zou ik niet durven zeggen. Die pijlers zijn er altijd geweest. En afhankelijk van de omstandigheden en vooral de interesse van onze leden verschuiven de zwaartepunten, dat is volkomen normaal. Zo ben ik zelf ondertussen theologie en kerkelijk recht gaan studeren, wat alvast mijn eigen interesse in de katholieke pijler verklaart. Maar als praeses vind ik het vooral erg belangrijk dat de aandacht keurig in evenwicht blijft.”

En nu we toch over de pijlers spreken: dat Vlaamse is die andere pijler. Hoe positioneren jullie je ten aanzien van de Vlaamse Beweging?

“Je zal ons op de officiële ontmoetingen treffen: Zangfeest, IJzerwake en andere. We gingen deze zomer zelfs naar de IJzerbedevaart ter gelegenheid van haar honderdjarig jubileum, maar dat bleek toch een vreselijke ontgoocheling. Je zag alleen maar initiatieven rond klimaatjongeren, gendertoestanden en dergelijke, werkelijk karikaturaal links (lacht). Nu ernstig: ik vind het belangrijk dat er binnen de Vlaamse Beweging ook een linkervleugel actief is, maar wat we daar zagen tart elke verbeelding. Met het Verbond ben ik er van overtuigd dat we eigen klemtonen moeten leggen op Vlaams vlak. Uiteraard sluiten we ons aan bij de algemene standpunten zoals het protest tegen Vivaldi, maar onze eigenheid is dat we ons kunnen profileren op specifi eke thema’s die de studenten aanbelangen en anders aan de aandacht ontsnappen. Zo zijn we al een tijdje bezig met de verengelsing van het hoger onderwijs. In mei 2019 dienden we rond dit thema nog een klacht in tegen de KU Leuven bij de bevoegde regeringscommissaris. Hoewel de klacht aantoonde dat de KU Leuven op verschillende punten de huidige taalwetgeving overtreedt, werd onze klacht toch onontvankelijk verklaard. Desondanks verhoogde het wel de druk op rector Luc Sels met wie we enkele maanden later een formeel gesprek hadden. Dat duurde een klein uur, maar was, zoals verwacht, vrij ontgoochelend.”

“Een vreselijk voorval was dat. We hebben daar als KVHV erg sereen op gereageerd.

Helaas was er vanuit extreemlinkse hoek een schandalige recuperatie waarbij men Sanda’s dood aangreep om een anti-rechtse agenda door te drukken. Op een absurde wijze probeerden sommigen de zaak Reuzegom te linken aan de Vlaamse Beweging en zelfs specifiek het KVHV, alsof we moreel medeplichtig zouden zijn aan de dood van Sanda. De ironie is dan nog dat het Verbond bekendstaat om haar stijl- en respectvolle studentikoziteit. Bij ons worden schachten niet vernederd, maar gevormd in politiek, de historiek van het studentenleven, de Vlaamse Beweging, enzovoort. Bij LOKO, de Leuvense Studentenkoepel, was het overlijden van Sanda dan weer een aanleiding om hun doopcharter verder uit te werken. In dat charter staan tal van gevaarlijke dingen die niet mogen gebeuren, maar zo houdt het tegelijk de misvatting in stand dat een doop inderdaad een vernedering is.”

“Wij pleiten met het KVHV daarom voor een terugkeer naar de traditionele Vlaamse

studentencultuur zoals die beschreven staat in de clubcodex van 1935. Onze schachten worden niet vernederd, maar krijgen culturele, educatieve en ludieke opdrachten om zo vertrouwd te worden met de geschiedenis en waarden van het Verbond. Bij wijze van cliché zeggen we al eens dat je naar een doop van het KVHV kan komen in pak.”

Wat brengt de toekomst?

“Het is alvast een fijne vaststelling dat we sinds 2017 terug stevig groeien. Op dat moment hadden we slechts enkele schachten, terwijl er heel wat mensen afstudeerden.

Maar het jaar erop hadden we er tien en dat bleef ook de jaren erop zo. Zelfs in coronatijden hebben we dit academiejaar zeven schachten. En wat opvalt: een aantal onder hen hebben zich spontaan via de webstek gemeld, daar waar dat anders vooral via mond-tot-mondreclame gebeurt. Verder wil ik blijven investeren in ons blad, Ons Leven.

Sinds 2017 zijn de nummers dikker geworden, verschijnen ze frequenter, neemt het aantal abonnees toe en kwam er terug een redactieraad ter ondersteuning van de hoofdredacteur. Die groeiende lijn blijven we volgen.”

MICHAËL VANDAMME

CLUB MET TRADITIE Wat hebben Herman Wagemans (destijds het allereerste parlementslid van de Volksunie), voormalig premier Wilfried Martens en de oud-hoofdredacteur van De Morgen Pol Goossens gemeen? Ook de Hasseltse burgemeester Steven Vandeput en Remi Piryns, vader van journalist Piet en grootvader van ex-Groen-politica Freya, staan op het lijstje. Allen droegen ze ooit het praeseslint van KVHV-Leuven. Opgericht begin van de twintigste eeuw, berust de vereniging op drie pijlers: katholiek, Vlaams en studentikoos. Tijden veranderen, maar anno 2021 - een volledige eeuw scheidt het geboortejaar van de huidige generatie met de “dies natalis” van de club - gaan enkele tientallen jongelingen nog steeds prat op deze waarden. Afhankelijk van de persoon zal de ene pijler al zwaarder doorwegen, maar dat maakt net het KVHV naar het woord van de huidige praeses “evenwichtig complementair”. Toen het KVHV opgericht werd, had hun blad Ons Leven er al zo'n 14 autonome jaargangen opzitten. Ook dat levert enkele markante namen van hoofdredacteurs op: van een zekere Bart De Wever tot de overleden PVDA-kopman Ludo Martens.

K.V.H.V.-Leuven Naamsestraat 32 3000 Leuven

E-post: info@kvhv.be www.kvhv.be

https://www.facebook.com/kvhvleuven/ https://www.instagram.com/leuvenkvhv/ Twitter: @KVHV_Leuven

Onderzoek

18 MAART 2021

Nederlandse politie treedt hard op tegen coronademonstratie

13

Bij onze Noorderburen groeit het ongenoegen over de coronamaatregelen. Sinds januari organiseren ‘Wappies’ bijna wekelijks vreedzame coronabijeenkomsten onder de vorm van een zondagse ‘koffiedrink’. Martin Van Zeelt (50), gehuwd en vader van twee kinderen was erbij.

Zondag 14 maart, op het Malieveld in Den Haag liep zo’n bijeenkomst mis. De politie greep hard in en veegde het Malieveld leeg. Op bevel van de burgemeester. Schokkende filmpjes van zware incidenten zijn intussen een half miljoen keer bekeken. Wij spraken met een van de makers ervan.

Op een eerste filmpje, gemaakt door de broers Martin en Robert Van Zeelt, is te zien hoe een ‘romeo’, een agent in burger, een vrouw van middelbare leeftijd tegen een aanrijdend politievoertuig duwt. “Dat gebeurde niet opzettelijk”, aldus de politie. Op sociale media was de woede over het politieoptreden er niet

minder groot om. Die beelden en andere, waarbij tot bloedens toe met de wapenstok op het hoofd van een demonstrant wordt geslagen, roepen ernstige vragen op over de proportionaliteit van het gebruikte geweld.

Nederland blijkt gepolariseerd rond de coronamaatregelen. Gezagstrouwe burgers, door demonstranten ‘schapen’ genoemd, oordelen dat de betogers maar hadden moeten thuisblijven. Ook Thierry Baudet, die met zijn partij FvD de coronamaatregelen als inzet van de verkiezingscampagne heeft gemaakt, trok fel van leer tegen de disproportionaliteit van het politieoptreden.

Martin Van Zeelt tijdens de actie op het Malieveld.

Martin Van Zeelt:

“Ik zag nog nooit zoveel geweld als zondag in Den Haag” Martin Van Zeelt (50) uit Zaandam vertelt aan ’t Pallieterke wat er, volgens hem, misging: “De demonstratie escaleerde na 15.50 uur volledig door hardhandig politieoptreden. Mijn broer Robert en ik hebben de beelden op Twitter gedeeld om te tonen hoe excessief het geweld wel was.”

Een concrete aanleiding voor het harde politieoptreden ziet hij niet. Het optreden is een ‘signaal’ van de overheid dat de demonstranten angst moet aanjagen. “Ik was al vaker bij de ‘zondagmiddagbijeenkomsten’ op het Museumplein in Amsterdam”, vertelt Van Zeelt. Demonstranten gaan er zitten en drinken koffie met elkaar.

“Bij elke bijeenkomst, net voor 16 uur grijpt de politie in op bevel van de burgemeester (Femke Halsema GroenLinks, nvdr) om de boel op te kuisen. Als ze dat niet doen, zouden demonstraten tussen 16 en 17 uur hun boeltje pakken, elkaar een knuffel geven en naar huis gaan”, klinkt het.

Ook voorbije zondag op het Malieveld in Den Haag greep de politie iets voor 16 uur in. Volgens Van Zeelt, na instructies ‘van hogerhand’. Zondag vond er in Den Haag ook een klimaatbetoging plaats. “Demonstraties die binnen de persoonlijke politieke agenda passen mogen ongestoord plaatsvinden, maar het coronaprotest moet de kop worden ingedrukt”, concludeert Van Zeelt bitter.

“Mensen lagen weerloos op de grond en werden met een wapenstok bewerkt” “Vorige zomer was er een grote Black Lives Matter-betoging in Amsterdam, met 10.000 deelnemers. Daartussen liep de burgemeester, mevrouw Femke Halsema (GroenLinks), grote sier te maken zonder mondkapje. Daar kan ze punten mee scoren.

Daar waren geen politiehonden en geen waterkanonnen”, klaagt Van Zeelt de politiek van ‘twee maten en gewichten’ aan.

Het valt hem op dat demonstraties tegen coronamaatregelen met grote middelen zoals waterkanon, Mobiele Eenheden (ME) en cavalerie onderdrukt worden. Vorige zondag vuurde een agent zelfs een waarschuwingsschot af. “Volgens de politie ging het om een agent met een hond die zich bedreigd voelde, maar dat schijnt een heel ander verhaal te zijn”, meent Van Zeelt.

De situatie is gaandeweg geëscaleerd. “Ik word er verdrietig van. Ik heb zelf in Amsterdam klappen van de wapenstok gekregen op armen en benen. Dat doet pijn, maar je overleeft dat. Maar ik zag nog nooit zoveel geweld als zondag in Den Haag. Mensen die weerloos op de grond lagen en die door leden van de Mobiele Eenheid met een wapenstok zijn bewerkt. Je ziet op beelden hoe een agent nog probeerde de politiehond te laten bijten in de benen van een demonstrant. Terwijl die hond dat duidelijk zelf niet

wilde, want de man vormde geen bedreiging meer. Daar draait mijn maag van om.”

“Voor mij is dat bijna poging tot doodslag” De hardheid van de politietussenkomsten tegen de ‘Wappies’ contrasteert met de manier waarop klimaatbetogingen of BLM-manifestaties worden begeleid. “Ik maakte beelden van mensen die vol in het gezicht geslagen zijn met de wapenstok. Dat is bijna ‘poging tot doodslag’. Je moet maar net op de verkeerde plek of met te veel kracht iemand raken. Ik begrijp het gewoon niet”, zegt Van Zeelt, duidelijk nog onder de indruk van de gebeurtenissen.

“Ik ben echt geschrokken. Ook van de beelden waar die ‘romeo’ de vrouw naar het aanrijdende politiebusje van de Mobiele Eenheid duwt.” Over de kwaadwillige intentie van die tussenkomst spreekt Van Zeelt zich niet uit.

“Wat ik veroordeel is dat het een door de politie gecreëerde chaos is waardoor dit soort situaties ontstaan. Als die mevrouw even anders terecht was gekomen, met haar hoofd tegen de bumper of, erger nog, onder het voertuig, dan heb je de poppen aan het dansen. Het is wachten op het eerste dodelijke slachtoffer. Je ziet dat geweld toenemen, het is alleen een kwestie van tijd vooraleer het echt slecht afloopt.”

Van Zeelt, die zelf nooit een politiek activist was, heeft, naar eigen zeggen, “matig” last van de maatregelen. Zijn vrouw verloor wel haar job. Hij betreurt hoe de coronamaatregelen de Nederlandse economie en samenleving in een wurggreep houden. “In een jaar tijd heb ik zoveel zien veranderen dat ik me voor mijn kinderen en hun toekomst ernstig zorgen maak. Daarom voel ik me zo betrokken.”

“‘Wappies’ worden door de media deskundig gedemoniseerd, zo hou je twijfelaars in het gareel” Van Zeelt wordt emotioneel van de houding van de ‘schapen’: “Er zijn heel wat mensen die hier van wegkijken. De argumenten uit het pro-kamp zijn altijd dezelfde.

Je had er maar niet moeten zijn, het was toch verboden, dankzij jou zitten we langer in een lockdown. Ga eens op de IC kijken. Al die dooddoeners, zeg maar.”

Het ‘schapenkamp’, de strikte volgers van de coronamaatregelen en de ‘Wappies’

staan dus lijnrecht tegenover elkaar. “Een ‘Wappie’ is een verzonnen woord. Men bedoelt er mensen mee die niet goed bij hun hoofd zijn, een beetje zweverig, wereldvreemd, alternatief”, legt Van Zeelt uit. Maar van zichzelf zegt hij dat hij “een man van de feiten” is en ook vatbaar voor rede.

Nederlandse media hebben het vaak over ‘Wappies’ wanneer ze berichten over de critici van het coronabeleid. “Je wordt deskundig gedemoniseerd,” ervaart Van Zeelt,“want niemand wil bij het Wappiekamp horen. Zo hou je ook twijfelaars netjes in het gareel”.

Een gestructureerde organisatie is de beweging volgens Van Zeelt niet. Al zijn er wel een aantal mensen die spontaan het voortouw nemen. De idee is dat mensen, individueel bijvoorbeeld, naar het Amsterdamse Museumplein gaan om daar samen koffie te drinken, “want dat mag voorlopig nog in Nederland”, klinkt het cynisch.

Nederlandse media zwijgen als vermoord De beweging brengt geregeld een duizendtal mensen op de been. “Dat officieel aanvragen heeft weinig zin”, weet Van Zeelt. “Je krijgt hooguit toelating voor een demonstratie met 200 personen. Maar dat aantal raakt snel overschreden. Ik zie de groep elke week groter worden. Het ongenoegen en de frustratie bij heel wat Nederlanders is groot.”

De Nederlandse mainstreammedia berichtten slechts in de marge over de incidenten van zondag. Van Zeelt vergelijkt de schoonveegactie van de politie met een “kort moment van oorlog” en beschrijft het politieoptreden gedetailleerd: “Ze vegen zo’n veld snel en vakkundig schoon. Eerst komt de Mobiele Eenheid, dan rijden de bussen door het publiek en veroorzaken paniek. De ‘romeo’s’ ontsteken dan grote vuurwerkrookbommen. Dat creëert chaos en drijft mensen uit elkaar. Dan komt een colonne ME, die meppen letterlijk alles en iedereen weg die er nog staat. Daarna vegen de paarden het laatste stukje schoon.

Om daarna weer met wagens over het veld heen te rijden en de laatste ‘clubjes’ uiteen te drijven.”

Van Zeelt erkent dat de gebruikte technieken en de ME nuttig zijn, “op momenten dat het echt nodig is, maar niet tegen weerloze burgers die vreedzaam demonstreren”. Hij heeft er ook geen probleem mee dat relschoppers hard worden aangepakt.

“Begin januari, toen de demonstraties startten, mengde zich ook ‘ander volk’ tussen de ‘Wappies’. “Hoofdzakelijk jonge reljeugd uit kansarme wijken die kans zagen om winkels te plunderen en de politie uit te dagen”, verduidelijkt hij.

“Maar dat staat helemaal los van corona.

Dat mag best worden bestraft. De pest is dat zij over één kam met de ‘Wappies’

worden geschoren. En dat is natuurlijk niet zo. Dat is gewoon heel ander volk.”

“We zijn verworden tot een ‘medische dictatuur’ en zitten op een glijdende schaal” “De demonstranten hebben zich overigens van alle geweld gedistantieerd”, zegt Van Zeelt. “Maar de media berichten daar totaal anders over”, betreurt hij. “Het is zo frustrerend om in het journaal en andere talkshows te zien en te moeten vaststellen hoe fout het wordt gebracht. Zeker als je er zelf bij was. Ik kan wel janken.”

Van Zeelt is kritisch voor zijn land. “Ik vond Nederland altijd best progressief, een beetje brutaal, maar dat mocht. Nu al die vrijheden zijn ingeperkt, zie ik een heel ander land ontstaan.”

Van Zeelt strijdt niet uit eigen belang, maar om principiële redenen. “We zijn verworden tot een soort ‘medische dictatuur’ en we zitten op een glijdende schaal”, waarschuwt hij.

Dat sommigen de avondklok relativeren baart hem zorgen. “Als niemand nu opstaat, waar houdt het dan op? Als je nu niet op de rem trapt, waar zijn we dan binnen een jaar?

Persoonlijk heb ik er niet zo veel last van.

Mij gaat het om het principe.”

De avondklok die in Nederland van kracht is sinds januari, tussen 21 uur en 4.30 uur, noemt hij contraproductief.“Het is een zware maatregel die ik ook niet snap. De buitenlucht zou net goed moeten zijn. Nu worden mensen opgehokt.”

“Aanval op Baudet door Nederlandse cabaretier speelt in zijn kaarten” Het Nederlandse coronabeleid wordt volgens Van Zeelt een prominent thema in de verkiezingen. “Dit zal impact hebben. Het lijkt erop dat je ofwel voor ofwel tegen de coronamaatregelen stemt. In het tegenkamp is er weinig keuze. Daar kom je uit bij de PVV of bij Forum voor Democratie.”

De partij van Baudet scoort volgens Van Zeelt hoog in het coronakritische kamp.

Toch verwacht hij geen politieke aardverschuiving: “De VVD zal wellicht wat zetels inboeten, maar blijft een grote partij. Wat wel opvalt is dat D66, met Kaag als kandidaat minister-president, sterk wordt gepromoot.

Vermoedelijk is dat omdat zij sterk betrokken is bij het World Economic Forum. Je ziet dat in kranten, nieuwssites en talkshows. De media zijn in elk geval erg pro-kabinet. Dat zit hem soms in nuances en gebeurt zeer geraffineerd. Maar er wordt een heel eenzijdig beeld gegeven.”

KRISTOF LUYPAERT

14 Cultuur FILM

Can’t Get You Out of My Head

18 MAART 2021

CULTUUR

Oog in oog met de Romeinen Het Gallo-Romeins Museum in Tongeren pakt opnieuw uit met een schitterende expo.“Oog in oog met de Romeinen” toont met vele topstukken de culturele wisselwerking tijdens de bloeiperiode van het keizerrijk.

“Can't Get You Out of My Head: An Emotional History of the Modern World” is de nieuwste documentaire-reeks van Adam Curtis. De reeks bestaat uit zes afleveringen en werd uitgezonden door de BBC.

gerenommeerde instelling haar mooiste stukken in bruikleen geeft, bewijst de internationale reputatie van het Tongerse museum. Er zijn spectaculaire objecten bij, zoals een levensgroot beeld van een priesteres die lijkt op Livia, de vrouw van keizer Augustus.

Verder een prachtige badkuip in basaniet, sarcofagen met in reliëf spetterende bacchanalen, een luxueuze kelk in fluoriet die destijds een fortuin kostte en het enige bewaarde reliëf uit de oudheid waarop twee vechtende vrouwelijke gladiatoren zijn afgebeeld.

Van dorp tot wereldrijk

Ooit, in de jaren ’80, maakte documentairemaker Adam Curtis relatief gewone documentaires van dertien in een dozijn voor de BBC. In 1992 kwam daar verandering in, toen hij “Pandora’s Box” maakte. Sindsdien worden alle Curtis-films gekenmerkt door enkele typische elementen. Zijn films bestaan doorgaans uit een bevreemdende, haast psychedelische collage van oud archiefmateriaal, begeleid door monologen van Curtis zelf.

Postmoderne mix van sociologie, psychologie, filosofie en geschiedenis Zijn documentaires verkennen allerlei aspecten van de 20ste- en 21ste-eeuwse sociologie, psychologie, filosofie en geschiedenis. Vaak borduren zijn films op elkaar voort of snijden zij dezelfde thema’s aan, waarbij de wisselwerking tussen bepaalde wetenschappelijke of filosofische ontwikkelingen en geopolitiek, maatschappij en economie tegen het licht gehouden wordt.

Zo gaat “The Century of the Self”(2002) over de impact van de theorieën van Freud op het ontstaan van de huidige hyper-individualistische samenleving, trekt “The Power of Nightmares” (2004) parallellen tussen het ontstaan van islamisme en neoconservatisme, neemt “Bitter Lake” (2015) de kijker mee op reis vanaf het ontstaan van het bondgenootschap tussen Saoedi-Arabië, naar de Sovjetinval van Afghanistan tot het ontstaan van Islamitische Staat en zoekt “HyperNormalisation” (2016) een verklaring voor het fenomeen van desinformatie en fake news in de ideeën van Vladislav Surkov, een bondgenoot van Vladimir Poetin.

Hoewel het werk van Curtis herhaaldelijk bekroond werd - hij won intussen vier BAFTA’s, de ‘Britse Golden Globes’ - heeft de filmmaker ook critici. Waar zijn werk ooit origineel en zelfs baanbrekend was, volgen al zijn documentaires intussen dezelfde formule of het zelfde stramien. Veelal balanceren de boodschappen van zijn films op het randje van samenzweringstheorieën of zijn de onderliggende banden die gelegd worden tussen gebeurtenissen of fenomenen in werkelijkheid heel wat minder duidelijk dan Curtis de kijker wil doen vermoeden.

Desalniettemin zijn de documentaires van Adam Curtis een meeslepende - en postmoderne en bevreemdende - kijkervaring. Bovenal zijn zijn films, indien de kijker de nodige scepsis aan de dag legt, bijzonder leerrijk. Zelfs de meest belezen persoon leert gegarandeerd iets bij na het bekijken van de films.

Mao’s Culturele Revolutie Zijn jongste documentaire-reeks Can't Get You Out of My Head: An Emotional History of the Modern World “vertelt het verhaal van hoe we in de vreemde tijden terecht zijn gekomen die we nu meemaken, en waarom zowel de machthebbers als wij het zo moeilijk vinden om vooruit te gaan”. De reeks “onderzoekt of de moderne cultuur, ondanks haar radicalisme, eigenlijk niet gewoon deel uitmaakt van het nieuwe machtssysteem”.

Curtis onderzoekt met andere woorden hoe het kwam dat de ‘counter culture’ gecoöpteerd werd door de machthebbers of de gevestigde orde. De reeks tracht ook een oorsprong te zoeken voor samenzweringstheorieën, bekijkt de wisselwerking tussen individualisme en collectivisme, onderzoekt de nefaste impact van technologie en artificiële intelligentie, houdt gefaalde utopieën tegen het licht en besteedt daarbij aardig wat aandacht aan de Culturele Revolutie in China.

Tot slot verdient ook de soundtrack vermelding, die zoals in alle Curtis-films van de bovenste plank is, met onder meer nummers van Burial, Nine Inch Nails en Aphex Twin.

PIETER VAN BERKEL

Het Gallo-Romeins Museum heeft een stevige reputatie opgebouwd met fantastische tentoonstellingen.

Zo was er in 2011 de expo over Sagalassos, de opgegraven droomstad, het levenswerk van de onlangs overleden professor Marc Waelkens. Die trok ruim 145.000 bezoekers. Ook “De Etrusken” in 2013 en “De gladiatoren” in 2015 kenden een groot succes. Opvallend bij al deze tentoonstellingen, en eveneens bij de vaste opstelling, is dat het Gallo-Romeins Museum wel een archeologisch museum is, maar dat het in de eerste plaats over mensen gaat. De titel “Oog in oog met de Romeinen” laat al aanvoelen dat dit in deze tentoonstelling niet anders is.

Verspreid in de expo zijn films te zien met 'ooggetuigen' van toen, vertolkt door acteurs van vandaag. Ze kruipen in de huid van Romeinen die vertellen over hun leven en over hun samenleving. De getuigenissen zijn gebaseerd op Romeinse teksten en/of archeologische bronnen. Aan het woord komen onder andere een inwoner van Rome, een gouverneur die door de keizer is uitgestuurd naar een verafgelegen

provincie, een Isis-priester uit Alexandrië, een vrouw die olijfolie uit Carthago verkoopt, een slavin uit Smyrna, een veteraan uit Dacia die het Romeinse burgerschap verkreeg.

Eenheid in verscheidenheid De getuigen komen uit alle hoeken van het Romeinse Rijk, op het moment (rond 117 na Christus) toen dat op zijn grootst was. Als we het uittekenen op een kaart anno 2021, dan strekte het zich uit over een vijftigtal hedendaagse landen in Europa, Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Het imperium telde honderd miljoen inwoners.

In het gigantische rijk was er een eenheidstaal en een gemeenschappelijke munt. De mobiliteit van mensen en goederen was groter dan ooit voorheen. Rome liet toe dat plaatselijke gewoonten en gebruiken bleven voortbestaan. De culturele verscheidenheid was groot en toch was het één rijk, zo illustreert de tentoonstelling.

Ze doet dat met ruim 250 topstukken uit de Romeinse collecties van het British Museum in Londen. Dat een zo

De tentoonstelling start met de mythe van Romulus en Remus, die speels wordt verteld. Daarna is eer tijdslijn met een overzicht van de Romeinse veroveringen tot de periode van keizer Augustus, die terecht een prominente plaats krijgt in de expo.

Gewapend met deze basiskennis volgt een tocht doorheen het imperium. Centraal staan de objecten die gevonden werden in Rome en het Italiaanse schiereiland, het hart van het Romeinse Rijk. Daarrond meanderen de vitrines met voorwerpen uit de toenmalige Romeinse provincies: van Aegyptus tot Germania Inferior, van Syria tot Britannia.

De stukken uit het British Museum zijn aangevuld met interessante objecten uit de verzameling van het Gallo-Romeins Museum, waaronder botten van een Tongerse dromedaris, een uniek vervloekingstablet met symbolen die ook in Griekenland zijn aangetroffen en een in Tienen opgegraven ensemble in verband met de god Mithras. Deze laatste vondst illustreert hoe de Romeinen hun pantheon voortdurend openstelden voor goden van de veroverde gebieden.

MMMV

Tentoonstelling “Oog in oog met de Romeinen”, nog t.e.m.

1 augustus 2021, Gallo-Romeins Museum,Tongeren, www.galloromeinsmuseum.be

BOEK

Om die Rooinek te verslaan Tijdens welke oorlog doorstond Robert Baden-Powell (stichter van de scouts) een belegering van ruim een half jaar? En diende Mahatma Ghandhi als brancardier? Tip: tijdens dezelfde campagne ontsnapte ene Winston Churchill er als krijgsgevangene. Het antwoord is telkens: de Tweede Boerenoorlog die Zuid-Afrika tussen 1899 en 1902 in de greep hield.

Ten gevolge van de Napoleontische oorlogen legde Groot-Brittannië zijn hand op de Nederlandse Kaapkolonie en later ook op Natal. De vele Boeren die hiermee niet akkoord gingen, organiseerden de “Grote Trek” noordwaarts naar Transvaal en Oranje-Vrijstaat. Maar de geeuwhonger van Albion bleek onstilbaar. Vanaf het einde van de 19de eeuw aasde het op de twee Boerenrepublieken omwille van hun strategische ligging en de goudmijnen. Het Britse imperialisme had nauwelijks nood aan een aanleiding om te pakken wat het begeerde.

Doorheen de jaren bouwde de Nederlandse uitgeverij Aspekt een fraaie bibliotheek uit inzake militaire geschiedenis. Om dit stukje vaderlandse geschiedenis te documenteren, deed het beroep op dr. Kees Schulten, destijds hoofd Militaire Geschiedenis bij de Nederlandse Landmacht. Vreemd dat juist met een dergelijke auteur de nodige kaarten ontbreken die de veldslagen en militaire campagnes aanschouwelijker kunnen maken.

Toen de Boeren in Transvaal en Oranje-Vrijstaat zich verzetten tegen de annexatie door Londen, hoopten ze op militaire bijval van Boeren in de Kaap en Natal, en politieke steun vanuit Europa. Het eerste bleef eerder beperkt, het tweede was zelfs onbestaande. De hoofdsteden op het Europese vasteland supporterden wel voor de Afrikaners in de strijd tegen de Britse Goliath. Maar het was zelf te bevreesd voor de maritieme grootmacht om concreet hulp te bieden. De Duitse, Franse en Nederlandse media berichtten nochtans gecharmeerd over de bebaarde Boer te paard.

Guerrilla Tegelijk hoopten presidenten Paul Kruger en Martinus Steyn het Britse leger via guerrilla zo af te matten dat het ontmoedigd en financieel uitgeput de strijd zou opgeven.

Een onderschatting van de imperiale agressie en koppigheid. Het Britse leger was zelfs niet te beroerd vrouwen en kinderen van Boeren via open wagons in ellendige omstandigheden te

transporteren. Nog beruchter zijn de concentratiekampen waarin duizenden Afrikaners omkwamen. De harde Britse repressie was het antwoord op vaak onschuldige sabotage van spoor- en telefoonlijnen door commando’s Boeren. Het is in deze ongelijke, maar moedige strijd dat figuren als Christaan De Wet en Koos De La Rey naam maakten. Laatstgenoemde verzetsheld kwam enkele jaren geleden terug in de belangstelling toen de Zuid-Afrikaanse zanger Bok Van Blerk een lied aan hem opdroeg.

Als academicus schuwt Schulten niet om bepaalde overleveringen te toetsen aan de realiteit. Hij belicht het moreel van de Boeren dat snel zakte na het uitrollen van het enorme Britse militaire apparaat, en hun gebrekkige uitrusting. Hij is bovendien kritisch voor de “bittereinders”, die via guerrilla-acties de oorlog bleven rekken.

De auteur heeft natuurlijk het voordeel om ruim een eeuw later terug te kijken op het gebeuren. Anderhalf decennium later rommelde het dit keer in de achtertuin van Groot-Brittannië zelf.

De Ieren koppelden dezelfde energie aan gebrekkige uitrusting. Maar zij wisten wel hun doel te bereiken.

PIETER VANDERMOERE

Kees Schulten, “Buigen of barsten De Tweede Boerenoorlog (1899-1902)” Aspekt, 2020 220 bladzijden - 19,95 euro ISBN 9789463387941

Brieven

18 MAART 2021

GESCHIEDENIS

Britse monarchie stond al voor hetere vuren

Hendrik VIII

Alle Vlaamse media haalden de grote woorden tevoorschijn over een interview van de Britse prins Harry en zijn echtgenote Meghan Markle met Oprah Winfrey. De Engelse (later Britse) monarchie heeft voor hetere vuren gestaan.

Moorden, vechten en usurperen Dank zij televisiefeuilletons, films en zes vrouwen is de eerste Engelse koning die de Vlamingen kennen Henry VIII (ik gebruik hun originele namen). Maar er zijn nog 19 eerdere koningen sinds de Normandiër Guillaume le Bâtard Engeland verovert in 1066 en het geïsoleerde land de Europese geschiedenis induwt. Ik beperk me tot een droge opsomming.

Drie van die koningen sneuvelen: Guillaume I, Richard I (die we kennen als Leeuwenhart) en Richard III (die van Shakespeare en zijn ”een koninkrijk voor een paard”).

Vijf koningen worden vermoord: Guillaume II, Edouard II (wegens zijn geaardheid met een gloeiende pook in de aars), Richard II, Henry VI en Edward V (twaalf jaar en vermoord door oom Richard III). Twee koningen zijn wel familie van hun voorganger, maar usurperen via een burgeroorlog de troon waar ze in feite geen recht op hebben (Etienne de Blois en Henri IV). Kortom, een fraaie collectie, maar toch overleeft de monarchie het en valt Engeland niet uiteen in meerdere staten.

Henry V sterft op zijn 36ste in zijn bed, maar verdient een speciale vermelding omdat hij 347 jaar na de verovering door Guillaume I het Engels van zijn knechten en soldaten als hof- en bestuurstaal invoert.

Onthoofding en verjaagd Vanaf Henry VIII blijft het 150 jaar rustig; onafgezien natuurlijk van koninklijke knevelarijen en gerechtelijke moorden op ieder die de vorsten in de weg loopt.

Maar met Charles I (die van de sigaren met het portret van Van Dyck) komt er weer leven in de zaak. Hij probeert zoveel mogelijk autocratisch te regeren zonder de steun van het parlement (waarin alleen edelen, rijke burgers en advocaten zetelen). De ruzies

eindigen in een zeven jaar lange burgeroorlog en de onthoofding van de koning. De koninklijke familie heeft die terechtstelling nooit aanvaard en het is geen toeval dat de huidige prins van Wales Charles heet. Hij heeft als student ooit een rechtvaardiging van die verre voorouder geschreven. Elf jaar lang zijn Engeland, Schotland en Ierland een republiek, al zit dat niet lekker tot de monarchie gerestaureerd wordt met zoon Charles II. Die is wat voorzichtiger, maar hij wordt opgevolgd door zijn broer James II. Tijdens de jaren in ballingschap voelt de prins zich aangetrokken tot het katholicisme. Na drie jaar regeren bekeert het officiële hoofd van de Anglicaanse Kerk zich tot het Roomse geloof. Geen onoverkomelijk probleem, want zijn twee dochters en eventuele opvolgsters zijn trouwe protestanten.

Maar James hertrouwt na de dood van zijn eerste vrouw met een katholieke dame die een katholiek zoontje krijgt. Paniek bij de elite van wie de voorvaderen rijk werden omdat ze voor een prikje gronden en goederen van de door Henry VIII opgeheven katholieke kerk konden kopen.

Paniek bij de man van James’ oudste dochter: stadhouder Willem III van Oranje die erop rekent James op te volgen om met Engelse middelen de geeuwhonger van Lodewijk XIV in te dammen (Willem redt de Zuidelijke Nederlanden).

Willem organiseert een Hollands/ Zeeuwse vloot en valt Engeland binnen: de laatste succesvolle invasie. Met hulp van protestantse notabelen wordt James in ballingschap naar Frankrijk verjaagd. Hij is de laatste koning die onvrijwillig de troon verliest.

Alleen nog schandalen Na de vlucht van James wordt een verre protestantse Engels-onkundige Duitse neef koning. Tot grote vreugde van het parlement brengt hij zijn kapelmeester Ge-

org Friedrich Händel met zich mee. Dan begint het unieke Britse systeem met twee vorsten: “the hereditary (erfelijke) monarch” en “the elected (verkozen) monarch” of de eerste minister. De eerste is symbool en de tweede bezit de macht en benoemt of ontslaat ministers, beveelt het leger, verklaart oorlog. Tot voor kort kon hij/zij zonder iemand te raadplegen verkiezingen uitschrijven en het parlement naar huis zenden.

Britse koningen worden niet langer meer vermoord, maar schandalen zijn er des te meer.

George III wordt gek en zijn zoon trouwt een katholieke vrouw wat hem officieel uitsluit van de troon.

Het establishment stopt het in de doofpot. Hij huwt een Duitse prinses die hij haat, maakt een dochter bij haar (de eerste vrouw van Leopold I) en zendt zijn vrouw naar het buitenland. Tijdens zijn kroning staat ze onder de blikken van heel Londen op de deur van Westminster Abbey te bonken en roept dat ze ook een kroon wil. Ze wordt niet toegelaten. Dat is andere koek dan een tv-interviewtje.

Kalm wordt het nooit rond het koningshuis. De zoon van koningin Victoria (Edward VII) is een notoire vrouwenverslinder. Twee keer wordt hij opgeroepen als getuige (en dader) in een proces over echtbreuk. Zoon George V smeekt ter wille van de eigen populariteit zijn regering het asielaanbod aan de Russische keizer (zijn neef) en zijn familie in te trekken zodat Lenin hen wat later met mitrailleurs en bajonetten laat vermoorden. Natuurlijk kwam vorige weken weer de abdicatie van Edward VIII in 1936 ter sprake nadat hij als hoofd van de Anglicaanse Kerk een tweemaal gescheiden Amerikaanse niet wil opgeven.

Eén ding moet je de Britten aangeven: ze produceren prachtige fictie over hun koningshuis. Er zijn bibliotheken vol geschreven over Edward en Wallis Simpson, maar qua sfeer overtreft niets de film “The King’s Speech” met Colin Firth. In onze seculiere tijden lijkt de christelijke leer oubollig, maar dat is een zeer recent verschijnsel. Ik herinner me goed de vele radioverslagen uit Londen van Roger Simons (die ook voor dit blad schreef) in 1955. Prinses Margaret, zuster van de koningin en op dat moment derde in de rij van de troonopvolgers (Harry is de onbetekenende zesde) moet afzien van haar huwelijk met Peter Townsend omdat hij gescheiden is. Elizabeth gunt haar zuster dit huwelijk, maar als hoofd van de Kerk en onder immense druk van het establishment gaat ze door de knieën en weigert haar toestemming. Vijf jaar later trouwt de prinses met een fotograaf en in 1978 breekt ze een koninklijk taboe en scheidt: het precedent dat drie van de vier kinderen van koningin Elizabeth volgen. De hysterie rond het leven en de dood van Diana Spencer is nog altijd populair en weer is een film de beste introductie. “The Queen” met Dame Helen Mirren heeft zelfs de bewondering opgewekt van de echte Queen. De overdrijvingen en leugens van een omhoog gevallen, lichtjes getinte Amerikaanse C-actrice die in Congo blank zou genoemd worden, zijn voorlopig het laatste hoofdstuk in het nooit eindigend feuilleton rond de Britse monarchie. Volgende sensatie: het overlijden van “the kilted Greek”, zoals de Schotten prins Philip noemen?

JAN NECKERS

15

LEZERSBRIEVEN WAR ON DRUGS Pallieterke, De politie heeft het vuile werk voor de grootste bendes opgeknapt. Die waren het beu dat er nieuwe kapers op de kust kwamen en daardoor ontstond een spiraal van geweld (gevolg: meer risico, meer kosten,…), met minder winst voor een groter risico en een gedeelde/gedaalde omzet.

Iedereen blij dus: Jan met de pet, want de maffia aangepakt, politie en parket wegens goed gescoord bij de publieke opinie, de gebruikers, want de bevoorrading blijft verzekerd, de absolute top van politie en gerecht, want het smeergeld is weer verzekerd,…

En de politiek scoort tweemaal: goed gescoord bij het publiek en bovendien een reden om onze privacy verder aan banden te leggen. Ze zullen wel iets uit hun mouw toveren om vertrouwelijke info toegankelijk te maken voor de overheid. En buiten de nieuwe drugsbendes zal vooral hij/ zij die een racistische of niet-genderneutrale grap plaatst en dus als ‘extreemrechts’ kan gebrandmerkt worden of degene die kritische vragen rond de coronadictatuur plaatst, zwaar opgevolgd worden. Zullen er merkelijk minder drugs verhandeld worden?

Dat effect zal zeer beperkt zijn.

Ghislain Briers - Waanrode

SANITAIRE DICTATUUR Pallieterke, Ik wil me niet uitspreken over nut of onnut van de coronavaccins.

Maar toch wil ik er enkele vragen over stellen, tenminste indien dit nog geoorloofd is zonder te worden verketterd of gecensureerd.

Waarom worden zorgpersoneel en artsen, die vragen hebben bij vaccins, bedreigd met jobverlies, terwijl ze tot onlangs voor hun inzet werden geprezen? Kunnen zorgverleners, ook degenen die ingeënt zijn, toch nog het virus doorgeven? Is het normaal dat experten, ministers en media op een ongelooflijk eenzijdige wijze preken ten gunste van vaccins, maar nooit een woord zeggen over het opbouwen van een goede weerstand die ook voor de efficiëntie van het beste geneesmiddel van groot belang is? Waarom deelt men bijvoorbeeld ter preventie niet het zonnevitamine-D en zink uit aan de zwakkeren, zeker in de winter, in plaats van ze op te sluiten in hun kamers en zo de weerstand te ondermijnen? Zou een gerichte preventie niet kunnen bijdragen tot minder ziekenhuisopnames?

Heeft u ooit iets gehoord over natuurlijke middelen met antivirale eigenschappen, zoals quercetine, scutellaria, lomatium of monolaurine? En wat te denken over ivermectine, een product dat men bij infectie inzet in o.a. India en Mexico en waarmee mooie resultaten worden behaald? Volgens rapporten tot 19 februari, verzameld door Centers for Disease Control and Prevention (CDC) en de Food and Drug Administration (FDA) in de VS zijn er 966 mensen gestorven na de toediening van een mRNA-vaccin voor Covid-19. Iets over vernomen? Heeft u al de mening gehoord van Lord Sumption, een der meest gerespecteerde rechters van het Hoog Gerechtshof van de UK, die zich uitspreekt tegen de 'despotische' lockdown-wetten en waarschuwt voor de mogelijk desastreuze ge-

volgen voor onze vrijheid, economie en maatschappij? Of van de oproep in het blad “Nature Climate Change” om elke 2 jaar een lockdown af te kondigen om de planeet te redden tegen opwarming? Zijn we op weg naar een sanitaire dictatuur of zitten we er al volop in?

L aurent A sselbergh - Galmaarden

WAT EEN LAFHEID Pallieterke, De Vlaamse media ontgoochelen mij diep. Elke dag en maandenlang zeuren met complete volle pagina’s over corona. Over de homohaat naar aanleiding van de moord op een homo in Beveren, zonder te weten of het niet een gewone roofmoord was. Een stel koninklijke nietsnutten en een verwend prinsenpaar krijgt volop aandacht bij hun zelfbeklag. Dat is de zogezegde actualiteit! Maar verder bijna volledige stilte over belangrijke feiten of toestanden, bijvoorbeeld dat een meerderheid van de Europese Parlementsleden stemden voor het opheffen van de onschendbaarheid van Carles Puigdemont, oud-minister-president van Catalonië. Die man riskeert jarenlange gevangenisstraf! Schandalige Europese lafheid met o.a. CD&V en Open Vld als grote huichelaars! Weet ge nog dat Guy Verhofstadt de zijde koos van de pro-Europese betogers in Kiev? Hij mengde zich in binnenlandse aangelegenheden tegen de feitelijke machthebbers.

Maar voor Catalonië geldt dit blijkbaar niet. Wat een eenzijdige verontwaardiging! Dat Wallonië verder blijft wapens leveren aan Saoedi-Arabië, wapens die in Jemen terecht komen.... Dat in Qatar de voetbaltempels voor het wereldkampioenschap voetbal opgericht worden en er daar zo’n 6500 gastarbeiders gestorven zijn bij de bouw van die grootse en protserige stadions... Vandaag is daar in Qatar nog steeds slavenhandel, corruptie,… Waar blijven de wereldverbeteraars met hun mensenrechten die wel huilen tegen Hongarije, Polen, enz., maar hun mond niet durven opendoen tegen Spanje, tegen de wapenleveringen van Wallonië, de voetbaltempels in Qatar, enzovoort…?

Wat een hypocrisie en lafheid van onze politici en media!

Dany Bauwens - Erps Kwerps

RESPECT VOOR PAUS FRANCISCUS. Pallieterke, “Een noodlottige paus”, onder deze titel verscheen in ’t Pallieterke van 12 maart een artikel van Paul Baümer. Dit is een artikel dat Paus Franciscus oneer aandoet.

Zijn bezoek aan Irak getuigt van moed en empathie voor dit gebroken land en de onmenselijke situatie van vervolgde christenen in dit Tweestromenland, bakermat van het christendom. Zijn bezoek aan dat land en oproep om de echte islam als godsdienst te eerbiedigen, heeft als enige bedoeling: respect voor elkaar en vrede.

Ik weet uit mijn ervaring als godsdienstleraar met mijn collega-leraar islamitische godsdienst dat echte moslims ook hier in Vlaanderen het ‘in eigen rangen’ vaak moeilijk hebben. Ik zeg volmondig: niets dan respect voor Paus Franciscus.

Wilfried Rosiers (oud-godsdientleraar) - Neeroeteren

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

18 MAART 2021

Mijn carrière bij de Rode Duivels Als ik mijn voetbalcarrière overschouw dan mag ik redelijk tevreden zijn. Waar ik niet gelukkig kan over zijn, is mijn verblijf bij de Rode Duivels. Ik werd 23 keer opgeroepen voor de nationale ploeg en verzamelde 15 caps. Veel te weinig, en dat was mijn eigen domme fout.

Eigen domme fout(en) Enkele weken voor een vriendschappelijke wedstrijd tegen Nederland schoot ik in mijn eigen voet door te verklaren in Humo: “Als ik op Rensenbrink trap, dan trap ik op mijn eigen portemonnee.” Door die uitspraak werd ik razend populair bij de Anderlechtsupporters, maar iets minder bij de trainer. Mijn woorden waren niet in dovemansoren gevallen bij Thys en enkele bondsleden. Tegen onze noorderburen was ik nog bij de kern van 16 spelers, maar bij de eerste samenkomst was

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1255

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Flandriëns B. Hemelwater - Eencellig slijmdiertje C. Brusselse bezienswaardigheid Seleen D. Ademhalingskwaal - Treiteren E. Voorschrift F. Vlekkeloos - Ruime leunstoel met voetbank G. Periodiek geneeskundig onderzoek Franse straat - Ontmoetingscentrum H. Loofboom - Omsluit aan alle kanten I. Drukte plat - Parelduikster J. Deel van Oudenaarde Op dit moment - Volle maan K. Onze tijdrekening - Achting Verboden onderwerp

1.

2.

3.

4.

5.

L. Kegelvormige boomvruchten

Zeer ergerlijk Een weinig - Tennisterm Enkel handelen uit eigenbelang Woelmuis - Lichaamsdeel Na de Britse Colossus de eerste computer, gebouwd door het Amerikaanse leger - Wilde haver Renium 6. Hemoglobine - Vlaamse stad 7. Knaagdieren 8. Emeritus - Plant die vroeger als narcoticum en pijnstiller werd gebruikt - Ter plaatse 9. Losmaken wat vastgeregen is - Beet 10. Jonge, aantrekkelijke vrouw - Bevel Beryllium 11. Getij - Glansrijk 12. Commerciële buisverlichtingen

FRANK HEEFT EEN NIEUW VACCINATIEPLAN

“Als oudjes doodvallen, stoppen we er eventueel mee” © PHOTONEWS

het al duidelijk dat ik niet ging spelen. Ik werd bij de trainer geroepen, op zijn kamer in het Hilton Hotel van Amsterdam. “Je begrijpt, Gille, dat ik je na die uitspraak in Humo moeilijk kan opstellen. Ik heb respect voor je mening en er is dan ook geen probleem voor de toekomst. Je bent titularis en de volgende match tegen Ierland speel je opnieuw”, deelde hij mij mee.

De wedstrijd werd verloren met 2-0 en ik hield mij voor de rest kalm.

Voor de uitwedstrijd tegen Ierland was ik inderdaad weer van de partij. Na een tijdje had ik door dat het weer niks zou worden en ik zocht de bondscoach op om hem te vragen of hij ons gesprek in het Hilton van Amsterdam vergeten was. “Ik doe nooit beloftes aan spelers”, antwoordde hij. “Oké”, zei ik, en verliet de kamer. Voor de afreis simuleerde ik een knieblessure, nam mijn spullen en trapte het af.

Een hele tijd later werd ik nog eens opgeroepen door Guy Thys voor een vriendschappelijke partij tegen Oostenrijk in Charleroi. Ik belde en zei dat ik niet kon komen, dat ik moest werken. Toen Thys mij vroeg wat ik dan zoal deed, antwoordde ik: “Mijn gras maaien.”

Hoe dom kan een mens zijn…

Als ik mijn grote mond had gehouden, had ik mijn aantal selecties zeker kunnen verdrievoudigen! Ik heb mijzelf buitenspel gezet. Het begon nochtans uitstekend. Op 31 oktober 1973 speelde ik tegen Noorwegen mijn eerste interland, een kwalificatiewedstrijd voor het WK ’74 in Duitsland. Raymond Goethals was toen de bondscoach. We wonnen met 2-0 en ik werd een vaste waarde. Toen Goethals de fakkel overgaf aan Guy Thys zijn de problemen begonnen. In zijn selectie was er niet veel plaats voor oudgedienden uit het Goethalstijdperk. Alleen Maurice Martens van RWDM en ikzelf bleven over. Mijn eerste basisplaats onder Thys was een thuismatch tegen IJsland. Het werd 4-0 en ik scoorde het eerste doelpunt. Geen vuiltje aan de lucht.

Zeg nu eens eerlijk. In wie heeft u vertrouwen? In landen als Duitsland, Nederland en Denemarken? Landen met stabiele regeringen, gedegen bestuur en schitterende reputaties, maar die er niet eens in slagen om hun begroting bloedrood te laten kleuren ondanks de hoogste belastingen ter wereld? Of in de Belgische regering, die krak het tegenoverstelde is en bijgestaan wordt door Europa, waar Belgische genieën als Verhofstadt en Charles Michel wél naar waarde werden geschat nadat ze gebuisd werden in het Belgisch premierschap? Zet nu maar die AstraZeneca-spuit, beste Vlaming. In alle vertrouwen.

U kan de Belgische regering veel verwijten, maar potjandorie niet dat ze consequent is. Toen het vaccin van AstraZeneca voor het eerst op de markt kwam, was Frank Vandenbroucke de eerste om te zeggen: “Watte? Niet voldoende getest op 65-plussers? Dan kunnen alle 55-plussers in ons land de Covid krijgen. We vaccineren ze niet. Dat is voorzichtigheid.” De andere landen keken even vreemd en vaccineerden rustig verder. Toen een maand later een rapport kwam over klontervorming, lasten alle landen een pauze in met het vaccin om wat onderzoek te doen. Er werd wat bezorgd gekeken naar Frank. De Belgen zouden het nu toch niet wegkieperen? Het was maar pauze. Maar Frank zei: “Watte klontervorming? We gaan daar toch geen drama van maken? We blijven die oudjes injecteren met AstraZenca. En als ze doodvallen, stoppen we er eventueel mee. Beloofd. Dat is voorzichtigheid.”

“Rare jongens, die Belgen”, dachten ze in Europa. En De Croo hield wijselijk zijn mond en verborg zich achter een maatregeltje. Als het fout loopt, mag Frank de bonen vreten.

Maar serieus, we moeten daar eerlijk in zijn. Op papier is er inderdaad geen reden om te stoppen met vaccineren met AstraZeneca. Daar zijn verschillende serieuze wetenschappers het volmondig over eens.

Trouwens, Marc Van Ranst is het daar ook mee eens. En als er consensus is tussen serieuze wetenschappers én Marc van Ranst heb je het hele academische spectrum toch wel zo’n beetje afgetoetst. De kans dat serieuze wetenschappers en Marc tot dezelfde conclusie komen, is ongeveer even groot als de kans dat Marc van Ranst samen met Wout Van Aert de Ronde van Vlaanderen wint na een vlucht van 150 kilometer. Dan zit het gewoonweg goed.

We hebben trouwens wat krediet opgebouwd in onze nationale aanpak. Zeker nu we na één jaar de titel van ‘meest schabouwelijk geleide land in ter wereld’ zijn kwijtgeraakt. Als u het VRT-journaal zag en godbetert geloofde, dacht u wel eens van: God, wat maakt die Trump er een potje van daar in de VS! Wat een geluk dat we daar niet wonen. Maar schijn bedriegt.

Trump leidde de VS naar het 11de meest dodelijke land in de Covid-crisis. En terwijl u daarnaar keek, merkte niemand dat wij het hoogst aantal doden te betreuren hadden. De duo’s ‘Wilmes & De Block’ en ‘Lexi & Franky’ scoorden week na week de hoogste cijfers in de Covid-hitlijsten.

Ondanks het feit dat u niet bij de buren mocht gaan plassen. Maar nu blijkt dat het toch nog slechter kan. Vandaag zijn we tweede, na Tsjechië. Daar mochten de buren namelijk nog gewoon bij mekaar hun gevoeg doen en in mekaars gezicht hoesten. En dan gebeuren er natuurlijk ongelukken.

Blijven vaccineren dus.

Maar! Maar het zou natuurlijk helpen als Frank Vandenbroucke het daar niet mee eens zou zijn. De ervaring leert immers dat de geloofwaardigheid van een bepaalde stelling stijgt naarmate ze niet gedeeld wordt door de Belgische autoriteiten. België zelf is daar het beste bewijs van. Laat ons tenslotte niet vergeten dat we het met Frank Vandenbroucke hebben over de man die de ziekte van corruptie binnen zijn partij te lijf ging met een aansteker om het zwart geld in de fik te steken. Niet de corruptie was de fout. Het geld moest er aan geloven. Dat is niet de logica die je graag toepast bij een pandemie. En toch. Een kapotte klok staat ook tweemaal daags juist. Hij kan dus zomaar eens gelijk hebben.

Oplossing 1254

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

1254

1

2

3

4

A

L

U

I

D R U C H T

5

6

7

B

I

C

K

D E

N O O P L

I

K

K

I

E

L L

A D

8

9 10 11 12

A

S

P

A A N

T

S

E

R

I

X E

R

F

B

G

A E

L

H

A

E

I

R U N E N

L L

R

I

E

T

D R E D O

U

N

I

T

D G E

L

S

E

L

N

I

C O T

E G

B

S

S

I

R

E X A C T

E

E

B

A E

U U R I

J

E N

C R

J

I

K G

P

K

G E

K O

U C

E

I

Q U O D

N E A R M E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be