't Pallieterke van 1 april 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

“Schaf de 8-9 integratieindustrie af” “We hebben stof

BARBARA PAS

Kamerfractieleider Vlaams Belang

INTERVIEW

genoeg voor een tweede blunderboek” De inkt van haar coronablunderboek was nog niet droog of Kamerfractieleider Barbara Pas (Vlaams Belang) heeft al voldoende stof voor een vervolg daarop.

“Op een beperkt aantal zaken is er verbetering in het coronabeleid, maar grosso modo worden er veel fouten herhaald”, vertelt ze in een gesprek met onze redactie. “Men holt nog altijd achter de feiten aan en men reageert nog altijd te laat. Tijdens de eerste golf was er die mondmaskersaga, nu hebben we problemen met de vaccins. Men heeft ook niets bijgeleerd op het vlak van communicatie. De communicatie onder Wilmès was rotslecht, maar nu maakt men altijd dezelfde fout door aankondigingen te doen en verwachtingen te creëren die men niet kan inlossen. Dat leidt op zijn beurt ook weer tot frustratie. Door het slechte optreden van de overheid, zowel tijdens de eerste als tijdens de tweede golf, ondergraaft men het draagvlak voor de maatregelen bij de mensen.”

MIGRATIECRISIS IN DE VERENIGDE STATEN

WAT DOET BIDEN? VLAAMS BELANG EN N-VA NIET TE SPREKEN OVER STAKING NEDERLAND

Er blijven maar onthullingen opduiken over de vele malversaties waaraan Open Vld-parlementslid Sihame El Kaouakibi zich zou hebben schuldig gemaakt. Het eerste verslag van de voorlopig bewindvoerder klokt af op 450.000 euro die door haar vzw Let’s Go Urban zou zijn doorgesluisd naar haar vennootschappen. Vermoedelijk moet er nog veel meer aan het licht komen. Er kan ook moeilijk aan getwijfeld worden dat dit slechts het topje van de ijsberg is van profitariaat en misbruik in de integratie-industrie.

Het is belangrijk te beseffen dat indien El Kaouakibi niet in de politiek was gegaan, we waarschijnlijk nooit iets zouden te weten gekomen zijn over het grootschalige gesjoemel. Ze werd overmoedig.

El Kaouakibi wilde niet alleen de materiele welvaart die ze had verworven door het schaamteloze parasiteren op subsidiecircuits, maar ook de bekendheid, de publieke erkenning en de macht van een politieke loopbaan. Die zet leverde haar enkele vijanden op, die dan maar haar boekje hebben opengedaan.

“Hallucinante onwaarheden” Het valt immers op hoe weinig subtiel, hoe onbeschroomd de fraude was.

85.000 euro voor een (fictief) advies bij verbouwingen, geld van een Brusselse integratie-vzw dat werd gebruikt om de dressing in het huis El Kaouakibi in een ander kleurtje te verven, 100.000 euro van een Vlaamse subsidie die spoorloos verdween, de vervalsing van een factuur om een keuken van 26.000 euro te bestellen… Het eerste rapport van voorlopig bewindvoerder Moens heeft het over “hallucinante onwaarheden”. Dit georganiseerde, grootschalige, bijna openlijke bedrog kon enkel plaats vinden in een omgeving waar nauwelijks controle bestaat.

Dyab Abou Jahjah heeft een klaardere kijk op de integratie-industrie dan de meeste naïeve, Vlaamse politici Jaarlijks gaan er miljoenen naar de integratie-industrie zonder enig werkzaam controlemechanisme en zonder dat enig resultaat moet voorgelegd werden. Zo werkt immers de politiek in België: maatschappelijke problemen (zoals de gebrekkige integratie van allochtonen) worden zuiver fictief opgelost door er “budgetten voor uit te trekken”. Wanneer iemand op de gemeenteraad of het parlement vraagt wat er wordt gedaan aan probleem X, antwoordt de schepen of minister dat Y euro is uitgetrokken voor de aanpak van probleem X. Een netwerk van gesubsidieerde organisaties mag de budgetten dan opsouperen, zonder controle en zonder dat resultaten moeten aangetoond worden, maar de politieke wereld kan zichzelf en de buitenwereld wel wijsmaken dat probleem X wordt aangepakt.

Intussen mogen de subsidieslurpers

zich, bij de gratie van pers en politiek, ‘sociale ondernemers’ noemen. Ze vertellen ook graag hoeveel mensen ze werk verschaffen (met geld van de gemeenschap).

“Je bent een sterke ondernemer en je geeft tientallen mensen een job”, waren de vleiende woorden van Open Vld-minister Bart Somers toen hij El Kaouakibi net had gerekruteerd en in een tenenkrommend filmpje aan het publiek voorstelde.

De fraude is systemisch Het is bepaald wraakroepend dat in de Antwerpse gemeenteraad politici van Groen, PVDA en CD&V zich nu vooral zorgen maken dat de werking van Let’s Go Urban in het gedrang kan komen door de onthullingen over El Kaouakibi. Wat zij absoluut willen is dat dit mechanisme, dat enkel illusies over integratie produceert en noodzakelijk in fraude resulteert, kan in stand gehouden worden. Het moet gezegd dat N-VA evenmin enige aanstalten vertoont om het apparaat van systemisch subsidiemisbruik af te bouwen.

Het is ons al eerder opgevallen: Dyab Abou Jahjah heeft een klaardere kijk op de integratie-industrie dan de meeste naïeve, Vlaamse politici. Zijn tweet van maandag bevat het verstandigste besluit dat we al konden lezen over de affaire-El Kaouakibi : “Cancel de integratie-industrie. Stop met het subsidiëren van buzzword-onzin en hete lucht. Neem dat geld en investeer het in eerstelijnsdienstverlening, in onderwijs, in opleidingen, in huisvesting, in kinderopvang, in jobs. En laat die 'sociale ondernemers' een echte job zoeken.” We kunnen het zelf niet beter formuleren.

JURGEN CEDER

2 6

INTERVIEW

ALEXANDRE GOODARZY

SOS CHRETIENS D'ORIENT

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 13 • donderdag 1 april 2021

12 € 3,00

10

SLANGENKUIL BIJ HET CDA

Lees ook blz. 13

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

1 APRIL 2021

Smijten met geld

Deze week ontvingen we een briefje van een 90-jarige lezeres van dit weekblad. Terecht klaagt ze aan dat haar dienstencheques na enkele maanden niet meer geldig zijn. Ze was de vervaldatum uit het oog verloren door alle coronatoestanden.

De dame verloor 63 euro aan waardecheques, maar voor iemand met een klein pensioen is dat veel geld. Ik moest aan haar denken toen ik de berichten las over Sihame El Kaouakibi. Zij kreeg 5 miljoen euro aan subsidies via allerlei kanalen. Sihame is het typische voorbeeld van “de kat bij de melk zetten”. U leest er elders meer over.

Het deed me ook denken aan het Vlaams-Marokkaans Huis Daarkom in Brussel, een initiatief van toenmalig Vlaams Minister van Cultuur Bert Anciaux. Er werd zowat 7 miljoen euro (zeven, u leest het goed) ingepompt door de Vlaamse regering, maar daar stonden nauwelijks activiteiten tegenover. En als er dan al activiteiten waren, dan stonden die meestal in het teken van de Marokkaanse cultuur, met optredens van Marokkaanse artiesten die al dan niet werden overgevlogen uit Marokko voor een “performance”. Toen de Vlaamse regering in 2016 de stekker uit het project trok, diende ze nog wel een schadevergoeding te betalen aan de eigenaar van het prestigieuze gebouw wegens vroegtijdige verbreking van het huurcontract. Schadevergoeding: 1,467 miljoen euro. Oh ja, het gebouw van Daarkom werd grondig gerestaureerd en daarvoor werd Marokkaans houtwerk gebruikt, uit Marokko geïmporteerd. Maar dat houtwerk werd alras door houtworm aangetast. Ik vraag me af of er iemand ooit grondig de boekhouding van Daarkom vzw gecontroleerd heeft. Wat ik wel weet is dat Bert Anciaux nooit op het matje is geroepen voor deze geldverkwisting eerste klasse. Lees: voor verkwisting van uw en mijn belastinggeld.

Maar niet getreurd: er is al enkele jaren een opvolger door Daarkom, met name vzw Darna. We lezen op de website: “Darna wil de ontmoeting, de dialoog en de culturele uitwisseling tussen de Vlaamse en Marokkaanse gemeenschappen bevorderen en verstevigen. Om dit te bereiken organiseert het cultuurhuis voorstellingen, (co)producties en zet het in op een laagdrempelige platformwerking voor een breed en uiteenlopend publiek.”

Ook hier merken we aan de agenda dat er opvallend meer activiteiten en evenementen zijn waar de Marokkaanse cultuur centraal staat.

Hoeveel subsidies Darna vzw van de Vlaamse regering ontvangt, kon ik niet achterhalen. Maar Darna vzw deelt wel op haar beurt subsidies uit aan andere projecten. Op de webstek van Sven Gatz lees ik: “De aanvragers moeten een link hebben met Marokko. De jury gaf daarbij de voorkeur aan beginnende initiatieven of projecten met, voor of door jongeren.”

Elk jaar kunnen individuele kunstenaars en verenigingen een aanvraag indienen. Zo kwamen in 2018 zo’n 18 projecten in aanmerking en die kregen samen zo’n 102.000 euro. Kregen onder andere subsidies: het Djemaa el Fna-festival in Gent, een jongerenproject in Haren, een jongerenproject van Street talent uit Molenbeek enzovoort.

En herlees nu even mijn inleiding.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

De migratiecrisis die Biden zelf heeft geschapen © PHOTONEWS

2

Illegale immigranten aan de Mexicaans-Amerikaanse grens.

De omgeving van Joe Biden weet hoe gemakkelijk de nieuwe president stommiteiten, onwaarheden of regelrechte wartaal uitkraamt. Al tijdens de verkiezingscampagne werd hij om die reden zoveel mogelijk afgeschermd van de pers. Dat patroon zet zich blijkbaar door na diens verkiezing. Zelfs de progressieve pers werd ongeduldig over ‘de onzichtbare president’ die twee maanden na zijn verkiezingen nog steeds geen enkele persconferentie had gehouden (Obama en Trump deden dat al in de eerste maand van hun mandaat).

De toenemende druk noopte Biden vorige week dan toch tot het organiseren van een eerste presidentiële persbijeenkomst.

Volgens Björn Soenens heeft hij die vuurdoop “met verve doorstaan”. Björn, toch. Laat ons zeggen dat de bewering dat Biden de persconferentie “met verve” heeft doorstaan even waar is als de bewering dat Soenens de jongste jaren “met verve” geslaagd is in zijn taak als objectieve en betrouwbare VS-correspondent.

Struikelend Zijn adviseurs hadden Biden een spiekbriefje meegegeven met een aantal kant-en-klare antwoorden op moeilijke vragen; een beetje zoals ook bij ons politieke partijen hun minder ervaren verkiezingskandidaten debatfiches meegeven. Hij leek ook een lijst te hebben gekregen van journalisten die een vraag mochten stellen, waarvan de vertegenwoordigers van de rechtsere pers, zoals Fox News en de New York Post, zorgvuldig waren weggelaten.

Het hielp niet. Ondanks een opvallend eerbiedige pers, kwam Biden regelmatig in moeilijkheden. Hij verloor soms de draad van zijn eigen redeneringen, zoals over het ‘filibusteren’ in het parlement. Dan sloot hij even zijn ogen, terwijl hij een volgende zin in zijn hoofd probeerde te vormen. De president die de week voordien drie keer was gestruikeld op de trappen van Air Force One, viel nu voortdurend over zijn woorden.

De spiekbriefjes konden ook niet verhinderen dat Biden, naar gewoonte, de leugens opstapelde.

Hij zei dat de huidige crisis aan de Mexicaanse grens normaal is omdat er in de wintermaanden steeds een opstoot van migratie is; wat onwaar is. Hij zei dat Trump kinderen liet verhongeren in de woestijn; wat onwaar is. Hij zei dat de migratiedruk aan die grens niet was verminderd onder Trump; wat onwaar is. Hij zei dat Trump het hulppakket voor Latijns-Amerikaanse landen met van 700 miljoen dollar had verminderd; wat onwaar is. Hij zei dat de overgrote meerderheid van de nieuwe immigranten weer wordt teruggestuurd; wat onwaar is. De ‘factcheckers’, die elk woord van Trump aan een uitgebreide tekstduiding plachten te onderwerpen, lijken sinds het aantreden van Biden met verlof te zijn.

Trump kreeg veel kritiek van de pers omdat hij kinderen zou hebben opgesloten in ‘kooien’. Er hebben echter nog nooit zoveel kinderen in ‘kooien’ gezeten als vandaag onder Biden “Biden zal hem wel binnenlaten” Het zwaartepunt van de persconferentie was de migratiecrisis aan de Mexicaanse grens. Deze wordt ook, meer dan het coronaprobleem, de eerste echte uitdaging van Bidens presidentschap.

Het grootste deel van de pers deed zijn best hem te ontzien (“De perceptie dat u verkozen werd als een moreel, fatsoenlijk mens, is dat de reden waarom migranten naar dit land komen en u hun onbegeleide minderjarigen toevertrouwen”, zo begon een reporter haar kruiperige vraag), maar een journaliste van ABC News deed wel haar werk. Ze vertelde over een 9-jarig ventje dat te voet was gekomen vanuit Honduras. Toen ze contact opnam met de moeder van de jongen, vertelde die dat ze hem op pad had gestuurd omdat ze geloofde dat Joe Biden hem binnen zou laten.

De huidige migratiecrisis is inderdaad door Biden zelf gecreeerd. Al tijdens de verkiezingscampagne deed hij uitspraken die op een Zuid-Amerikaan met migratieplannen ongeveer hetzelfde effect moeten gehad hebben als een persoonlijke uitnodiging. “Als je wil wegvluchten uit onderdrukking, ben je welkom in dit land”, zei hij. In een debat stelde hij zelfs letterlijk dat hij er zou voor zorgen dat er een vloedgolf (“surge”) van asielzoekers aan de Amerikaanse grenzen zou komen, alsof dat een verwezenlijking is.

Met zijn eerste daden als president toonde Biden dat hij het meende. Alle migratiebeperkende maatregelen van Trump werden met één pennentrek weer afgeschaft. Biden antwoordde aan de journaliste van ABC News dat het 9-jarige jongetje onmiddellijk moet teruggestuurd worden

naar zijn moeder. Vervelend voor de president, maar precies omdat hij het betreffende decreet van Trump heeft afgeschaft, kan dat niet meer.

Het jongetje wordt nu vastgehouden in een detentiecentrum aan de grens, samen met 17.000 andere onbegeleide minderjarigen. Trump kreeg veel kritiek van de pers omdat hij kinderen zou hebben opgesloten in ‘kooien’. Er hebben echter nog nooit zoveel kinderen in ‘kooien’ gezeten als vandaag onder Biden. Om kritische berichtgeving te vermijden, worden geen journalisten aan de grens toegelaten en hebben alle diensten die betrokken zijn bij grensbewaking het verbod gekregen nog met de pers te praten.

De zachte heelmeesters De situatie wordt intussen onhoudbaar. Het aanzuigeffect van de uitlatingen en maatregelen van Biden zorgen voor een ongekende migratiedruk. Aan het huidige tempo zullen tegen het einde van het jaar twee miljoen mensen aan de grenzen zijn tegengehouden.

De druk is al zo groot dat duizenden illegale migranten zijn vrijgelaten zonder de nochtans verplichte coronatest.

De huidige migratiecrisis was nochtans perfect voorspelbaar.

Geef potentiële migranten zelfs maar het zwakste signaal dat ze over de grens kunnen geraken en daarna een goede kans maken nooit teruggestuurd te worden, en ze zullen in grote drommen komen. Biden liet zich meeslepen in zijn rol als de perfecte anti-Trump, inclusief wat migratie betreft, en draagt nu de gevolgen van zijn lichtzinnige uitspraken en beleid.

De president van Mexico bevestigt trouwens dat de verwachtingen gecreëerd door Biden, de nieuwe migratiestroom hebben uitgelokt. Sommige migranten dragen zelfs T-shirts met het portret van de Amerikaanse president.

Wat Biden heeft veroorzaakt met zijn simplistische, moraliserende migratieretoriek zou een les kunnen zijn. Maar dat is het natuurlijk nooit. Dit is al zo vaak gebeurd en niemand heeft de les ooit geleerd.

Het zal blijven gebeuren zolang westerse politici punten kunnen scoren met een oppervlakkig en kortzichtig opbod van deugvertoon inzake migratie. Wat de gevolgen zijn voor hun eigen land of voor de migranten die, aangetrokken door lekke grenzen en een zwak migratiebeleid, lange en levensgevaarlijke tochten aanvatten, heeft de ijdele egoïsten die ons regeren nooit fel geboeid.

JURGEN CEDER

Actueel

1 APRIL 2021

De PS is bang en niemand ziet het

© PHOTONEWS

DE WEEK

3

25 MRT

2021

Rachel Levine (63) wordt de eerste transgender-minister in de Amerikaanse geschiedenis. Levine is kinderarts en universitair hoogleraar pediatrie en psychiatrie. Ze werd met een krappe meerderheid verkozen door de Amerikaanse senaat.

Op het Sint-Pietersplein in Gent komt het tot opstootjes tussen groepen studenten en de politie. Volgens de politie respecteerden de jongeren de afstandsregels niet en droegen ze ook geen mondmaskers. De politie liet het plein ontruimen.

In het Britse Yorkshire protesteren ouders en moslimorganisaties tegen een leerkracht die in zijn les een afbeelding van de profeet Mohammed had getoond. De demonstranten eisen het ontslag van de leerkracht. De man is, samen met zijn gezin, intussen ondergedoken.

Het geweld tegen politiemensen is het voorbije jaar 8 procent toegenomen, zo blijkt uit cijfers van de 26 MRT met federale politie. In 2020 werden 12.986 feiten geno2 0 2 1 teerd, of meer dan 35 per dag. Het gaat om het tweede recordjaar op rij. De vier meest voorkomende feiten zijn ‘weerspannigheid’ (4.904 gevallen, 510 met wapens), smaad (3.207), bedreigingen (1.312) en opzettelijke slagen en verwondingen (904).

De stroomfactuur voor gezinnen en bedrijven zal 100 miljoen euro stijgen tegen 2022 . Dat blijkt 27 MRT met uit een verslag van de federale energieregulator 2 0 2 1 CREG. Dat nieuws komt nu de regering de kernuitstap volledig wil doorvoeren en kort nadat blijkt dat België tegen 2030 ook het vervuilendste land zal worden. Dat komt omdat België te veel energie haalt uit fossiele brandstoffen.

Dienstenchequegebruikers die de coronamaatregelen niet respecteren kunnen in de toekomst worden uitgesloten van het dienstenchequesysteem. De schorsing kan 1 tot 5 jaar duren, afhankelijk van hoe vaak iemand de maatregelen schendt.

Klimaatactiviste Anuna De Wever haalt op Twitter uit naar schrijver Herman Brusselmans.

Volgens De Wever had de schrijver in een televisieprogramma de spot gedreven met non-binaire personen en transgenders. “Het is écht al moeilijk genoeg”, schrijft De Wever op Twitter.

Europees parlementslid Guy Verhofstadt (Open Vld) in De Zondag dat de strenge coronamaatrege28 MRT vreest len “nieuwe gewoonten creëren” voor de politiek.

2 0 2 1 Verder noemt Verhofstadt de Europese vaccinatiestrategie een “fiasco” en pleit hij voor een gezamenlijk Europees gezondheidsbeleid.

De federale regering zal ook de komende jaren 170 miljoen euro vrijmaken voor de klassieke papieren kranten. Dat meldt het economisch magazine Business AM. Het geld gaat naar bpost dat de verdeling van de Belgische printmedia op zich neemt.

Na Donald Trump schorst Facenu ook het account van de 29 MRT book Venezolaanse leider Nicolas 2 0 2 1 Maduro. Volgens Facebook zou de socialistische president de regels rond desinformatie over Covid-19 geschonden hebben.

30 MRT

2021

Vlaamse bedrijven hebben vorig jaar 298 miljard euro aan goederen uitgevoerd, een daling van 8,1 procent in vergelijking met 2019. Dat blijkt uit cijfers van Flanders Investment & Trade. Het gaat om de sterkste daling sinds het crisisjaar 2009, toen de export terugviel met 17 procent.

Een zeldzaam beeld: Raoul Hedebouw (PTB) en Paul Magnette (PS) geven elkaar de hand.

PS-voorzitter Paul Magnette maakte de voorbije dagen duidelijk dat de regering-De Croo best voldoende linkse accenten legt. De andere partijen gaan gedwee mee, uit angst om op langere termijn een regeringscrisis te veroorzaken en na verkiezingen een electorale prijs te betalen. Nochtans is het de PS zelf die bang is van een electorale afstraffing, al ziet niemand dat.

Zonder enige gêne bleef PS-voorzitter Paul Magnette de vakbondsactie van maandag 29 maart verdedigen waardoor hij zijn ministers in de federale regering in een moeilijk parket bracht.

Minister van Werk Pierre-Yves Dermagne probeert in weerwil van alles tegen 1 mei toch een loonakkoord tussen vakbonden en werkgevers tot stand te brengen.

De houding van Magnette leidde niet tot spanningen in de regering. Een verschil met de profileringsdrang van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez die via sociale media kritiek blijft uiten op het coronabeleid van de regering. Dat zorgde dan weer voor grote spanningen op het kernkabinet. Er zou zelfs sprake zijn van scheldpartijen. Alle andere partijen beschouwen de MR als een onbetrouwbare partner. Dermagne, ook vice-premier voor de PS, zou verklaard hebben dat dit in andere omstandigheden tot de val van de regering kon leiden.

De vergelijking met Di Rupo Waarom kan de PS-voorzitter wel doen wat hij wil, en zijn liberale collega niet? Beide partijen zijn nochtans nodig voor de Vivaldi-meerderheid. De reden is eenvoudig: de andere partijen en vooral de Vlaamse regeringspartners zijn bang voor de PS, zoals zo vaak het geval is geweest. Elio Di Rupo kon in de paarse(groene) periode van premier Verhofstadt eveneens zonder enige schaamte komen verklaren dat hij de regering met een vingerknip kon doen vallen.

Een federale regering met de Franstalige socialisten, maar zonder PS-premier is een gedroomde situatie. Ook al omdat de Vlaamse regeringspartijen aanzienlijk verzwakt zijn. “De elfjes”, zo mogen ze gerust worden genoemd. Open Vld, sp.a of Vooruit, CD&V: allemaal schommelen ze in de peilingen rond de 11 procent van de stemmen. Een peiling waarbij de Vlaamse liberalen 12 procent halen wordt al als een overwinning gezien.

Deze regeringspartijen zijn nu

als de dood voor verkiezingen.

Wie het wordt weet men niet, maar een van die traditionele partijen krijgt dan opnieuw een pandoering. Vandaar dat het zaak is eventuele vervroegde verkiezingen zo lang mogelijk uit te stellen.

Misschien kunnen we tegen 2024 positieve resultaten voorleggen en er electorale winst uit halen, is te horen op de hoofdkwartieren.

Maar dat botst met de assertieve houding van de PS. Na corona komen de klassieke dossiers als de kernuitstap, pensioenen, begroting en migratie op tafel en dan zal de PS als grootste regeringspartij zoveel mogelijk trofeeen proberen binnen te halen. Voor de Vlaamse coalitiepartners zit er niets anders op dan in te binden, want ook bij hen leeft de vrees voor vervroegde verkiezingen en een electorale afgang.

Dat de PTB/PVDA een bende linkse intellectuelen is waarmee niets valt aan te vangen, zoals de PS beweert, dat wordt door de linkse kiezer in Luik en Charleroi nog maar amper geloofd Een uitzondering in Europa Wat men aan Vlaamse kant echter niet ziet is dat de PS eveneens met dichtgeknepen billen naar de toekomst kijkt. Ook Paul Magnette en Co zijn bang voor het oordeel van de kiezer, al lijkt dat besef elders niet te bestaan. Het is hier al herhaaldelijk gesteld. De PS is als de dood voor een electorale verankering van de neocommunisten van de PTB/PVDA die de klassieke linkerzijde verder leegzuigt.

En dat zit er misschien aan te komen. Wellicht wordt de partij van Raoul Hedebouw en Co in Wallonië de derde politieke kracht.

Dat de PTB/PVDA een bende linkse intellectuelen is waarmee niets valt aan te vangen, zoals de PS beweert, dat wordt door de linkse kiezer in Luik en Charleroi nog maar amper geloofd. Men ziet de partij ook als een beleidspartij. Dat is onder andere het gevolg van de aantrekkelijkheid van het netwerk van Geneeskunde voor het Volk in een aantal Waalse steden. Dat men met tegenzin of amper afstand neemt van de gruweldaden van stalinisme speelt nog amper een rol, want voor de jonge kiezers is dat verre geschiedenis.

Verder bestaat de kracht van de PTB erin dat het een brede groep Waalse kiezers weet aan te spreken en dat die trouw blijven: tegenstanders van het politiek systeem die anders even goed op een Waalse versie van het FN zouden stemmen, de harde kern van radicaal-linkse kiezers en ontevreden PS’ers. Een voldoende dikke bodem van kiezers die de partij trouw blijft. Eind januari hield de Franstalige vleugel van de socialistische mutualiteit een enquête waaruit blijkt dat 31 procent van de linkse Waalse kiezers de PTB beschouwt als beste verdediger van de sociale zekerheid.

Slechts 20 procent rekent daarvoor op de PS. Bij de PS zeggen ze wel dat de PTB aan de zijlijn blijft staan en dat het een verloren stem is, maar tegelijk zijn Magnette en Co bang dat er vroeg of laat een electorale afstraffing komt die niemand in de PS had voorspeld. Men beseft op het hoofdkwartier van de partij dat de Belgische Parti Socialiste een uitzondering in Europa is.

Bij de Europese verkiezingen van 2019 haalde de PS nog meer dan 26 procent van de stemmen.

Veel meer dan de Nederlandse PvdA (19 procent) of de ooit zou machtige Duitse SPD (nog geen 16 procent). Vooral de score van de Franse PS baarde zorgen: 6,2 procent. Het Franstalige weekblad Le Vif vergeleek de partij van Paul Magnette vorige week met een ijsbeer die op een smeltende ijsschots zat. Aan de andere partijen om dat ijs op te warmen door de linkse eisen van de PS te counteren. Het zou makkelijker kunnen gaan dan gedacht, net omdat Magnette en Co wel degelijk bang zijn van verkiezingen. Maar bij de andere partijen ziet men die kans of opportuniteit blijkbaar niet.

4

Binnenland

1 APRIL 2021

ANTWERPEN

Einde van drugsoorlog nog niet in zicht

Vanop afstand bekeken Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

De trein der vaagheid Je mag zeggen wat je wil, maar met die mannen en vrouwen (en x-en) van Groen/Ecolo valt wat af te lachen. Terwijl Tinne Van der Straeten plannen maakt om half Polen en Canada te ontbossen en vervolgens die ladingen hout op giga-schepen en mega-vrachtwagens met vervuilende dieselmotoren richting Antwerpse haven laat komen, om genoeg biomassa te hebben om haar centrales te stoken en dus nog meer koolstofdioxide in de lucht te blazen, lijkt het er sterk op dat haar Franstalige collega, Georges Gilkinet van Ecolo, zich aan het omscholen is tot een stand-up comedian.

Georges wekte bij de burger eerst verbijstering en vervolgens ongeloof dat langzaam overging in een hikkende lach toen hij met uitgestreken gezicht meedeelde dat hij en het lockdown-comité, ook wel bekend onder de naam Overlegcomité, hadden beslist dat iedereen die ouder was dan 12 jaar op de trein, tijdens de paasvakantie, verplicht aan het raam moet gaan zitten. Alle Belgische burgers rolden billenkletsend over de grond van het lachen bij zoveel onzin. Behalve minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden, want die is een beetje aan de trage kant en daar moet je telkens weer de mop aan gaan uitleggen. Aan de eeuwig verbaasde uitdrukking van Annelies kan je trouwens zien dat ze zélf nog altijd niet gelooft dat ze het tot minister heeft geschopt zonder dat er zelfs maar iemand op haar had kunnen stemmen. Niet dat iemand dat in z’n hoofd zou gehaald hebben, maar het is het gebaar dat telt. Net zoals bij meester Frank Vdb, maar die is daar helemaal niet verbaasd over, die vindt dat niet meer dan normaal.

Toen Georges Gilkinet de lachers op zijn hand had met die raampjesregel voor in de trein, was hij niet meer te stoppen. “Georges, nu heb je echt wel al die burgers flink in hun hemd gezet. Onnozeler dan dit kan je het niet verzinnen”, grapte een van zijn collega’s op de vrijdagse receptie op het kabinet, terwijl hij wanhopig een stengel selder langs zijn mondkapje in zijn mond probeerde te wurmen. “Wacht, wacht”, riposteerde jolige Georges, die snel een slok van zijn gefermenteerd gembersapje dat GemberNeutraal heette, nam. Georges werd een beetje licht in het hoofd - die 0,2 procent alcohol hakte er flink in - en sommeerde giechelend zijn perswoordvoerster. “Ik zou het niet nog belachelijker kunnen maken, denken jullie? Hier, hou mijn gembersap vast! Georges klom op de tafel en declareerde met pathos: “Noteer dat de regel dat treinreizigers enkel op zetels aan het venster mogen plaatsnemen, alleen zal worden toegepast op… treinen naar de kust!” Georges zijn toehoorders joelden het nu uit van de pret. Georges wachtte even als een volleerde komiek tot het rustig was geworden en voegde er toen aan toe: “De Vlaamse kust! En niet naar de Ardennen.”

Nu sprongen de toehoorders zo hard op en neer van de lol dat de bellen van hun bakfietsen in de parking van de Kruidtuinlaan nummer 50 spontaan gingen rinkelen. Georges stond nu helemaal onder stoom en zijn ogen glinsterden achter zijn brillenglazen. Hij pauzeerde even.

“Wacht! Wacht!” riep hij zijn kabinetsmedewerker toe. “Dat is nog niet alles. Deze ‘vensterregel’ geldt enkel op treinen náár de kust, maar... niet op de terugweg!” Nu ging het dak er helemaal af op het kabinet.

Zweedse klompen werden in de lucht gegooid, er werd glutenvrij gelachen en Georges kreeg zowaar de zelfgebreide wollen onderbroek van Geert/Gertrude van het departement “Weg met de Auto” naar het hoofd geslingerd.

Terwijl het feest aan de Kruidtuinlaan nummer 50 in alle heftigheid verderging, brak minister Annelies Verlinden aan de andere kant van Brussel haar hoofd over de heikele kwestie van de wildkakkers aan de kust. Omdat de horeca dicht is, moeten kustgangers hun gevoeg nu doen in bos en duin, en daaraan moest de minister uiteraard paal en perk stellen. Daarvoor ging ze een ministerieel besluit nemen. Ze zou op het vaccinpaspoort meteen ook je DNA-sequentie laten zetten: zo konden de gevonden drollen aan de kust via de nog op te zetten BOLUS-databank (Burgers Observatie en Laxatie Unificatie Systeem) meteen gelinkt worden aan de daders. En ze zou ook een tweede ministerieel besluit maken: wie per trein naar de kust rijdt, moet aan het raampje zitten, maar mag niet naar buiten kijken, want anders zouden ze de wildkakkers kunnen zien en die mensen - hoewel plegers van een vuig misdrijf - hebben toch ook hun recht op privacy. “Streng maar rechtvaardig, moeten we zijn. Midden de mensen, maar toch ook weer niet te dichtbij”, dacht Annelies tevreden.

-

Dat Antwerpen en meer bepaald de haven van Antwerpen het middelpunt is van de drugshandel in Europa, is geen groot nieuwsfeit. Na meer dan twee jaar voorbereidend speurwerk werd een netwerk van cocaïnehandel opgerold, of toch minstens een zware klap toegebracht.

Door het kraken van de berichtendienst Sky ECC kon de politie binnendringen in het netwerk van de drugsbaronnen en hun handlangers. Drie weken geleden werden meer dan 200 huiszoekingen gedaan bij een aantal verdachten. Is daarmee een grote klap uitgedeeld? Dat valt nog af te wachten.

Feit is dat er in 2020 een recordvangst gedaan werd in de haven van Antwerpen: 65 ton cocaïne. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws: de douane denkt en vermoedt dat ze maar 20 procent in beslag

kon nemen. Of anders vertaald: 260 ton geraakt wel door de mazen van het net…

De meeste cocaïne is bedoeld voor Nederland en de rest van Europa.

Enkelband Wat absoluut niet betekent dat er in Antwerpen niet gedeald wordt. Dagelijks worden er door de Antwerpse politie dealers opgepakt, gemiddeld twee à drie per dag. Voorbije weekeinde werden drie minderjarige dealers onderschept: 16 jaar, 17 jaar en 18 jaar oud. Op een andere plaats werden twee andere dealers opgepakt: 16 en 17 jaar oud.

Het weekend voordien: een van 16 jaar en een van 24 jaar. Die laatste droeg een enkelband.

De kranten vermelden enkel dat deze dealers werden voorgeleid bij de onderzoeksrechter. Wat er verder met de arrestanten gaat gebeuren, daar hebben we het raden naar, maar in de meeste gevallen mogen ze naar huis na verhoor. En wat helemaal ongehoord is, is vragen naar de etnische profilering van de dealers en hun opdrachtgevers. Stoute Filip Dewinter twitterde op 10 maart alvast: “Nordin El H., Othman El B., Sahel M., Jawad H., Fardass M., Mohammed B., Ahmed O.H., Saïd F., Omar G., Mecit Y., Jamal Ben S.,… Weinig diversiteit bij de Antwerpse drugmaffia!”

Volgende week zullen de cijfers van de cocaïnevondsten van het eerste trimester van 2021 worden vrijgegeven. Het zou ons verbazen mochten de cijfers gedaald zijn ten opzichte van dezelfde periode in 2020. Noteer alvast dat de prijs voor een gram cocaïne vorig jaar zo’n 50 euro kostte. Die prijs is vandaag de dag niet gestegen. Wie een beetje kennis van economie heeft, weet wat dat betekent.

De politie controleert een verdachte lading in de haven van Antwerpen.

KARL VAN CAMP

Controle kennis Nederlands van sociale huurders is te laks In een vraag aan minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) stelt Vlaams Parlementslid Guy D’haeseleer (Vlaams Belang) vast dat heel wat allochtone nieuwkomers niet de moeite doen om Nederlands te leren en te integreren. “Vorig jaar werden amper 7 boetes voor het niet-naleven van de taalkennisvereiste opgelegd. Er werden slechts 100 ingebrekestellingen verstuurd sinds het moment waarop de regeling inzake taalkennis werd hervormd. Deze nieuwe regeling wordt dus onvoldoende opgevolgd”, aldus D’haeseleer.

Sinds 1 november 2017 moeten alle nieuwe huurders van een sociale woning en hun inwonende gezinsleden kunnen aantonen dat ze een jaar na hun inschrijving over een vereiste basiskennis Nederlands beschikken, die overeenstemt met niveau A1 van het Europees Referentiekader voor Moderne Vreemde Talen. Iemand met taalniveau A1 verstaat vertrouwde woorden en drukt zich uit in heel eenvoudige zinnen. Meer niet.

Integratiedeficit Wie in aanmerking wil komen voor een sociale woning, moet naast de vereiste talenkennis minstens de helft van de voorbije tien jaar zonder onderbreking in de gemeente of stad van de aanvraag hebben gewoond. Door de grote tekorten op de sociale huurmarkt en bestaande voorrangsregels bedraagt de wachttijd nu al drie jaar. In Antwerpen wordt intussen meer dan de helft van de sociale woningen toegewezen aan huurders die niet de Belgische nationaliteit hebben. In Vlaanderen gaat ruim een op de vier toewijzingen naar niet-Belgen.

Het spreken van Nederlands is erg belangrijk om contacten te leggen met de omgeving. Een goede kennis van het Nederlands vormt een hoeksteen voor een goede integratie en inburgering. Als ruim de helft van een sociale woonwijk uit allochtonen bestaat, verschrompelt de behoefte om Nederlands te spreken.

Minister Diependaele zal informeren naar de taalkennis van het Nederlands bij alle 80 sociale huisvestingsmaatschappijen, 44 sociale verhuurkantoren en het Vlaams Woningfonds. Resultaten van het onderzoek moeten we niet onmiddellijk verwachten.

Intussen is de Vlaamse Regering van plan om de vereiste kennis van het Nederlands op te krikken van niveau A1 tot A2. Iemand met taalniveau A2 begrijpt korte en heel eenvoudige teksten en kan informatie terugvinden in bijvoorbeeld een menukaart. Indrukwekkend is dit niet. Een vlotte babbel met de Nederlandstalige buur is niet voor onmiddellijk.

Oostenrijk Huurders die niet aan de verplichting voldoen,

kunnen na aanmaning en ingebrekestelling door de handhavende overheid een administratieve geldboete krijgen. Gezien de totale afwezigheid aan controle, maakt deze maatregel weinig indruk.

Is de wetgeving te mild? De controle te laks? In Oostenrijk verloopt de integratie een stuk vlotter.

Nieuwkomers moeten een integratieverklaring ondertekenen, waarin de voorwaarden staan om hun verblijfsstatuut te behouden en overheidssteun te ontvangen. Wie de Duitse taal niet leert, de waarden en normen niet eigen maakt en niet deelneemt aan de arbeidsmarkt, krijgt sancties opgelegd. Wie na twee jaar nog niet aan de voorwaarden voldoet, kan worden teruggestuurd. In Oostenrijk staan lange rijen nieuwkomers te wachten om een taalcursus te volgen. Minister Matthias Diependaele kan maar best eens bij zijn Oostenrijkse collega’s raad vragen.

JULIEN BORREMANS

UW

NIE

Cyriel Moeyaert Het Nederlands in SintOmaars door de eeuwen heen; 180 blz.; 20 euro

Lawrence Urbain Tussen hoop en genade 148 blz.; 15 euro.

u vindt onze boeken op

- www.polemos.be -

Binnenland

1 APRIL 2021

5

ECONOMISCHE ZAKEN

Er zijn grenzen aan de gigantische logistiek Het vastgelopen containerschip Ever Given in het Suezkanaal zorgt nu al voor een van dé fotobeelden van 2021. Misschien moest zoiets gebeuren. Het incident wijst op het overdreven economisch gigantisme en de afhankelijkheid van de soms te snelle logistieke ketens.

Van chips over smartphones tot wc-papier. Doordat het containership Ever Given aan het Suezkanaal vast kwam te zitten, konden tal van andere mammoetschepen de belangrijkste vaarroute ter wereld niet gebruiken. Plots kwam een wereldwijde logistieke keten van aan- en afvoer van producten allerhande onder druk te staan. Lege winkelrekken moet men niet verwachten, maar vertragingen zullen er zeker zijn. En die waren er al door de verstoorde ketens omwille van de coronacrisis. Wie een nieuwste versie van een Duitse auto wil met de nodige opties, moet al wachten tot oktober om zeker te zijn van de levering. Onder andere de aanvoer van elektronica-onderdelen is al een tijdje een probleem en jaagt ook de prijzen de hoogte in. Een goed jaar geleden, bij het uitbreken van de coronacrisis in China, werd al gezegd dat de huidige afhankelijkheid van het Westen van internationale productieketens een probleem kon worden. Maar er werd niets aan gedaan.

Omdat je niet zomaar kan beslissen om de productie van bepaalde goederen of halffabricaten (dat zijn producten die nog verwerkt moeten worden tot eindproduct) naar Europa kan halen. Het is zowel praktisch als omwille van kostenoverwegingen niet eenvoudig. Misschien is het tijd om deze oefening opnieuw te maken.

die het Suezkanaal blokkeerde, is niet eens het grootste vrachtschip ter wereld. De Ever Given is 399 meter lang en 58,80 meter breed en heeft een capaciteit van 20.000 TEU. TEU is de eenheid van de capaciteit van een containerschip. Dat is een container van 6,10 meter lang, 2,44 meter breed en 2,59 meter hoog. Maar er zijn nu al schepen met een vrachtcapaciteit van bijna 24.000 TEU. En het is nog niet gedaan. In 2023 gaan acht schepen te water met een capaciteit van 24.000 TEU. En er zijn plannen voor nog grotere schepen. Zestig jaar geleden was de vracht van de grootste schepen nog geen 60 TEU. In de jaren ’70 zaten we aan 2.000 TEU, rond de eeuwwisseling werd de kaap van 10.000 TEU overschreden. De versnelling kwam er de voorbije tien jaar. De verklaring voor de stijging is de toenemende handel met China als fabriek van de wereld, productieketens die wereldwijd worden opgesplitst met vooral transport van halffabricaten en schaalvoordelen die maken dat hoe groter het schip wordt, hoe goedkoper de transportkosten. Maar met de Ever Given is de combinatie groter en goedkoper op zijn grenzen aan het botsen. Ook al omdat er nog voor de blokkering in het Suezkanaal vragen werden gesteld bij dit zware logistieke proces.

Gigantisme

Opstoppingen

Een ander uitdaging is het gigantisme in de logistiek.

De containerschepen worden steeds groter en het is duidelijk dat we hier op een grens stoten. Want de Ever Given

Er zijn verhalen over opstoppingen in havens en vrachtwagens en treinen die het distributieproces doen stroppen. Rij eens op Vlaamse snelwegen, zeker rond Antwer-

pen. Het lijkt soms alsof de containers nog gewoon op de rechterrijstrook van de snelweg staan. Economen zoals Geert Noels voorspellen al langer het einde van dit gigantisme. Vraag is hoe men dit concreet wil realiseren. Minder grote containers, tragere leveringen en vooral hogere prijzen? Gaat de consument dat op het einde van de lijn in de winkel aanvaarden? Dat is de vraag. Het zal wellicht gemakkelijker zijn om andere vormen van gigantisme aan te pakken, zoals de almacht van internetbedrijven als Google en Facebook door ze boetes op te leggen of ze desnoods op te splitsen.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

GENT

Versterkte muziek is een gevaar voor de volksgezondheid In ‘normale’ tijden worstelt Gent al met haar studenten. Ze maken lawaai, laten hun afval slingeren, fietsen als gekken en zijn de oorzaak van de hoge huurprijzen. In coronatijd zijn studenten nog meer de zondebok. Elk incident wordt uitvergroot. Het onbegrip tussen de generaties groeit.

Vorige week was er alweer heibel op het Sint-Pietersplein. Tegen 19 uur, na enkele pintjes, gingen bij een aantal studenten de remmen los. Ze bleven niet langer braaf in hun krijtcirkel zitten, maar dansten, sprongen en zongen luidkeels op luide muziek.

Daarop kwam de politie het plein ontruimen.

De meeste aanwezigen gingen weg, op wat heethoofden na die de politie uitscholden en bekogelden met blikjes en flesjes. De avond eindigde met relletjes. Heel Vlaanderen was verontwaardigd over het wangedrag van de ‘egoïstische brallende studenten’.

In Gent zijn er meer dan 70.000 studenten. De universiteiten gingen in code rood nog voor de eerste lockdown. Op een korte periode na zijn ze in code rood gebleven. Al een heel jaar lang gebeuren bijna alle lessen online. De horeca is dicht, net als alle sportclubs. Het verenigingsleven ligt plat.

Veel jonge mensen zitten al meer dan een jaar alléén op hun kamer voor de computer.

Normale sociale contacten zijn weggevallen.

Om leeftijdsgenoten te zien moeten ze naar buiten, de straat op. Een handvol incidenten, met telelens in beeld gebracht (waardoor het drukker lijkt dan het in werkelijkheid is), geven de indruk dat er constant problemen zijn.

Dat is niet zo. Het is opvallend rustig in de studentenbuurt. Veel jonge mensen houden zich plichtsbewust aan de strenge regels. Zou de mei ’68-generatie van ‘verboden te verbieden’ in haar tijd zo volgzaam geweest zijn?

Strenger dan de rest In het progressieve Gent zijn de coronaregels net wat strenger dan in de rest van Vlaanderen. In Gent is er zelfs een verbod op versterkte muziek en daar valt ook je autoradio

of gsm onder. Ook op privaat terrein (in de tuin bijvoorbeeld) is versterkte muziek na 20 uur niet toegestaan.

We lezen in het collegebesluit volgende uitleg: “Omwille van het gezondheidsrisico, gepaard aan het gebruik van elektronisch versterkte muziek (die mensen aanzet tot samen zingen en dansen), heeft de burgemeester met een politieverordening het gebruik van elektronisch versterkte muziek op het volledige grondgebied van 20 uur 's avonds tot 6 uur 's morgens uitgevaardigd. Aan de politie werd de toestemming gegeven bronnen van elektronisch versterkte muziek in beslag te nemen teneinde een onmiddellijk einde te kunnen maken aan de inbreuken.”

Deze maatregel gaat heel ver. Om te vermijden dat mensen dansen of zingen, wordt alle versterkte muziek verboden. Nog geen jaar geleden gaven muzikanten om 20 uur concertjes om de straat op te vrolijken of om de mensen uit de zorg een hart onder de riem te steken. In zijn ijver om uitspattingen van jongeren te voorkomen heeft de burgemeester een domper gezet op de hele stad.

MATHILDIS

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

Politiek

1 APRIL 2021

© PHOTONEWS

6

N-VA en Vlaams Belang niet te spreken over staking

“Vlaanderen wordt gegijzeld door Franstaligen” Oppositiepartijen N-VA en Vlaams Belang zijn niet te spreken over de staking van ABVV en ACV, in volle coronacrisis. “Dit is wat je krijgt als je regering gedomineerd wordt door Franstalige partijen”, klinkt het.

De socialistische vakbond ABVV en de christelijke vakbond ACV legden maandag het werk neer omdat de lonen de komende jaren maar met 0,4 procent mogen stijgen, terwijl de uitgekeerde dividenden van aandeelhouders van bedrijven toenemen. De liberale vakbond ACLVB staakt niet mee en roept om aan de onderhandelingstafel te gaan zitten.

De staking kreeg inmiddels bijval van de socialisten en groenen in de regering. PS-voorzitter Paul Magnette liet weten “voor 200 procent” achter de stakingsoproep te staan en pleitte ervoor de loonnormwet te omzeilen. Premier Alexander De Croo (Open Vld) gaf ondertussen in een brief aan de sociale partners aan dat bedrijven volgens hem hun “winsten moeten kunnen delen met werknemers”.

Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert vindt de staking alleszins “ronduit onethisch”. “Tijdens de grootste naoorlogse crisis, met zoveel zelfstandigen die afzien en werknemers die niet eens kunnen gaan werken, is het ronduit onethisch een staking af te kondigen”, zegt Lachaert. “Bovendien ligt alles op tafel om tot een akkoord te komen, maar dan moet men wel willen spreken.”

verschillende landen leven”. “Langs Vlaamse kant is er bij politici bijna geen steun te horen voor deze staking”, zegt Loones. “Langs Franstalige kant rolt iedereen over elkaar om te zeggen dat ze de staking 200, 300 of 400 procent steunen. Ook als je naar het aantal stakingsdagen in Brussel, Wallonië en Vlaanderen kijkt, komt je tot die vaststelling.”

“Dit land krijgt nu een linkse regering en blijkbaar is dat nog niet links genoeg”, vervolgt Loones. “De vakbonden

Sander Loones (N-VA) & Wouter Vermeersch (Vlaams Belang)

hebben duidelijk bloed geroken. Je zou verwachten dat de Vlaamse partijen in de regering daar een dam tegen zouden opwerpen, maar dit weekend gaf Magnette al aan dat er ‘manieren kunnen gevonden worden om wetgeving te omzeilen’. Premier De Croo sprak dat alleszins niet tegen.

Dat is nu wat je krijgt als regering gedomineerd wordt door Franstalige partijen.”

“Staking tijdens lockdown is Belgisch surrealisme” Vlaams Belang-Kamerlid Wouter Vermeersch is niet te spreken over het feit dat er gestaakt wordt tijdens een lockdown. “Het is Belgisch surrealisme”, zegt Vermeersch. “Volgens mij hangt dit samen met het regeringsbeleid. We worden in Vlaanderen gegijzeld door een linkse, vooral francofone elite. Je ziet dat mensen uit de regering die staking openlijk steunen. Dat men niet inziet dat we in een enorme economische crisis terechtgekomen zijn.

De overheidsfinanciën waren al ziek, maar het swingt nu helemaal de pan uit. Dat is van de redenen waarom we het structureel slechter doen dan de buurlanden.”

“Staken tijdens een lockdown, terwijl heel veel mensen wakker liggen om hun job, is écht geen oplossing”, besluit Vermeersch.

“Twee verschillende landen” Volgens N-VA-Kamerlid Sander Loones tonen de staking, en de Franstalige politieke steun ervoor, aan dat we “in twee

PIETER VAN BERKEL

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Obligaat nummertje

Ellen Samyn (VB) raakt geregeld de gevoelige sociale snaar met voorstellen en moties die rechtstreeks de zorgen van mensen in het daglicht plaatsen. Zo kaartte ze donderdag in een motie van aanbeveling aan dat er toch dringend werk moet gemaakt worden van betere en minder bureaucratische maatregelen om na het overlijden van een kind of partner het voor de achtergebleven ouder of partner allemaal soepeler en doorzichtiger te maken. Ze wees op de te dragen financiële lasten in het algemeen en de fiscale behandeling van het inkomen in het bijzonder. Dit laatste is immers uitermate ongunstig voor wie het blijft combineren met een al dan niet deeltijds beroepsinkomen. Dat geldt trouwens ook voor het overlevingspensioen.

Samyn stelde dan ook voor om werk te maken van specifieke steunmaatregelen voor deze doelgroep en initiatieven te nemen om het overlevingspensioen en de overgangsuitkering netto uit te keren.

Als deze als niet-belastbare vergoedingen worden uitgekeerd, kan men bijvoorbeeld al hoge belastingaanslagen vermijden. Verder suggereerde zij om zo snel mogelijk werk te maken van één centraal meldpunt om de betrokkenen bij te staan in de administratieve afhandeling bij een overlijden. Dat belangengroepen oren zullen hebben naar deze sociale maatregelen staat buiten kijf. Helaas alweer, want het voorstel waar eigenlijk niemand bezwaar tegen kan hebben, werd bij gewone ordemotie weggestemd.

Het kwam duidelijk van een verkeerde boodschapper, zo hoorden we in de wandelgangen… De motie van Samyn kreeg wel steun van N-VA en PVDA/PTB.

Bij het begin van de zitting werd onder leiding van de Kamervoorzitster en de premier donderdag een moment van stilte gehouden ter herdenking van de slachtoffers van de aanslagen van 22 maart 2016. Het werd - zo bleek later op de dag - eigenlijk niet meer dan een obligaat nummertje om de slachtoffers te betreuren, met hen mee te voelen en de haat en de onverdraagzaamheid van terroristen - er werd niet gespecifieerd dat het om islamistische terreur ging - te veroordelen. De voorzitster vroeg daaraan “enkele momenten van bezinning in acht te nemen, ter nagedachtenis van alle slachtoffers van dat blind fanatisme en die moorddadige waanzin”.

Zoals de week voordien was gebleken, zijn de slachtoffers waarvoor men nu met zoveel emotie begrip zegde te tonen, nog steeds niet volledig schadeloos gesteld en werd het door de parlementaire onderzoekscommissie aanbevolen garantiefonds voor slachtoffers afgevoerd.

In een vergeefse poging om het leed van de slachtoffers te doen verzachten dienden donderdag het VB en de PVDA/ PTB elk een motie in om deze problematiek opnieuw aan te kaarten en de regering te vragen hier alsnog werk van te maken. En dan gebeurde het onwaarschijnlijke: terwijl men dus nog maar net de slachtoffers had herdacht, werden de moties door de Vivaldi-regeringspartijen met een gewone ordemotie van Katja Gabriëls, Laurence Zanchetta, Tim Vandenput en voormalig minister van Justitie Koen Geens botweg weggestemd om over te gaan tot ‘de orde van de dag’.

© RVF

Verkeerde boodschapper

Kalststellen van de opponenten Na het Overlegcomité raakte bekend dat eerste minister De Croo donderdag niet in de Kamer zou verschijnen, want dat hij verwacht werd op de Europese Raad. Dat schoot in het verkeerde keelgat bij Barbara Pas, VB-fractievoorzitster: “We zitten met een premier die regeert met ministeriële besluiten en persconferenties, die tijd heeft voor persinterviews, maar het parlement en de oppositie botweg negeert.”

Ze kondigde dan ook aan om hem te vorderen. Geschrokken keerde de premier op zijn stappen terug en kondigde aan toch te zullen komen, mits de Kamer een uurtje vroeger zou samenkomen. En zo gebeurde. Maar het zal hem toch niet wel bekomen zijn, want hij kreeg zowat de volledige oppositie over zich heen inzake het coronabeleid.

Tactisch hadden ook enkele meerderheidspartijen vragen laten agenderen over dat onderwerp, zodat ze hem - met Patrick Dewael op kop - konden komen ondersteunen.

Het leek op een zeker moment wel of Wouter De Vriendt (Groen) regeringswoordvoerder was toen hij uithaalde naar Barbara Pas en Peter De Roover (N-VA) wanneer zij hun vlijmscherpe kritiek niet spaarden. ‘Politieke spelletjes’, zo noemde hij de kritiek op het gevoerde beleid. Zo is natuurlijk elk debat onmogelijk, want dan is alle kritiek, hoe gegrond ook, altijd wel polarisering en niet-verbindend omdat hij niet in het ‘democratische’ kraam past.

Politiek

1 APRIL 2021

N-VA is net iets te braaf

CITAAT VAN DE WEEK

Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit):

“Wij pinnen ons niet vast op data” © PHOTONEWS

© PHOTONEWS

De N-VA maakte verleden week een slechte beurt. Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts had zich op voorhand sterk gemaakt dat het Vlaamse onderwijs niet dicht zou gaan. Maar zijn partijgenoot Jan Jambon bleek tijdens de krachtmeeting op het Overlegcomité te zwak om te weerstaan aan de federale druk, en dan in het bijzonder die van federaal minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke. Dat Jambon als compromis bekwam dat het kleuteronderwijs open mocht blijven, bleek tot overmaat van ramp een vergiftigd geschenk dat in het gezicht van Ben Weyts ontplofte.

In de in het Nederlands verschijnende kranten in Noord-België (wij hadden bijna “Vlaamse pers” geschreven) kon men natuurlijk zijn plezier niet op over het gezichtsverlies van de N-VA. In een krant als De Standaard konden er niet genoeg analyses en commentaren afgedrukt worden om te onderstrepen hoezeer de N-VA onderuit was gegaan. Maar dat ondertussen toch vooral de eigen lezers onnodig de dupe van de belgicistische rekening waren kon hen geen moer schelen.

Ben Weyts

Zijn partij heeft vorige week meer dan ooit aangevoeld hoe groot de spreidstand is tussen verantwoordelijkheid dragen op het Vlaamse niveau en tegelijk tot de oppositie te behoren op het federale niveau. Het kan ertoe leiden dat op een gegeven moment de tranen in de ogen komen staan wanneer de camera’s volop draaien. Het overkwam Ben Weyts (50) vorige week.

Helemaal onterecht is de klacht van de N-VA dus niet, maar tegelijkertijd kan men zich ook afvragen wat de N-VA daartegen doet. In plaats van enkel wat binnenskamers gemor en geklaag zou men toch ook eens zijn tanden kunnen laten zien. Waar zijn bijvoorbeeld de campagnes in de sociale media die alvast de eigen achterban correct informeren over het verschil in besmettingscijfers en vaccinaties tussen de verschillende gewesten?

Maar misschien een even prangende vraag: waarom liet de N-VA ook deze keer de post van minister van Media over aan een andere partij, in plaats van eindelijk eens orde op zaken te kunnen stellen bij de VRT? En zelfs met een CD&V’er als Benjamin Dalle op die post, wat belet hen eigenlijk om in de Vlaamse regering te eisen dat de openbare omroep tenminste correct en volledig zou berichten? We vrezen dat het antwoord op die vragen te lezen valt in de titel boven dit stukje.

Jambon deed eenzijdig afstand van vetorecht Wat er precies gebeurd is aan de onderhandelingstafel van het Overlegcomité zullen we misschien nooit te weten komen. Maar wel weten we dat er op dat Overlegcomité bij consensus beslist wordt, wat betekent dat iedereen er over een vetorecht beschikt. Vlaams minister-president Jan Jambon deed echter afstand van zijn vetorecht, want zoals hij zelf achteraf verklaarde “moet je uiteindelijk tot een compromis komen, want anders zit je daar de hele nacht”. Wij noteren dat het openhouden van het Vlaams onderwijs en de Vlaamse economie voor Jan Jambon blijkbaar geen nachtje dwarsliggen waard was. En dat de sluiting ervan voor Frank Vandenbroucke dus wel een nachtje dwarsliggen waard was.

Jan Jambon

De Vlaamse minister van Onderwijs is als Vlaams-Brabander geworteld in de Vlaamse Beweging en heeft mee de weg gebaand voor de deelname van zijn partij aan de macht. Hij staat ervoor bekend om ‘erin te vliegen’ en zich te smijten voor zijn zaak. Dat deed hij dan ook de voorbije weken in zijn gevecht met de Belgische duivels om het onderwijs in Vlaanderen te behoeden voor een tweede lockdown, met chaos en kwaliteitsverlies voor leraren en leerlingen tot gevolg. Hij kreeg daarbij aanvankelijke ook de steun van zijn regering. Maar het pakte anders uit.

Belgisch compromis = Vlaamse lege handen Wat kon Jan Jambon dan wel uit de brand slepen met zijn compromis? Niet dat we minachtend willen doen over het kleuteronderwijs, maar dat federaal minister Frank Vandenbroucke heel het Vlaamse onderwijs dicht mocht doen terwijl Vlaams minister-president Jan Jambon alleen de kleuterklasjes wist open te houden, kon amper beter de Vlaamse doortastendheid bij communautaire onderhandelingen illustreren. Met als zure kers op de rotte taart dat het slechts een kwestie van uren was voor ook de kleuterklasjes dichtgingen. Dat de pers de beslissing van het Overlegcomité een “Belgisch compromis” noemde was dan ook volkomen terecht.

De kracht van de verandering van de N-VA was deze keer veel sneller teruggedraaid dan de zogezegde staatshervorming van 2014. Toen heette het nog dat een regering zonder de PS op zich al een staatshervorming was, als verantwoording voor vijf jaar communautaire diepvriezer. Maar na de jongste verkiezingen ging de N-VA zelf met de PS onderhandelen over een deelname in een federale regering, om er uiteindelijk uitgeknikkerd te worden en er zelfs Ecolo nog bovenop te krijgen. Deze keer mocht Ben Weyts amper een dag later al persoonlijk mee het kleuteronderwijs dicht doen.

Barbertje Weyts moest hangen Ben Weyts is een doorbijter. Hij was met Geert Bourgeois bij het eerste carré om de N-VA op poten te zetten en met de moed der wanhoop vooruit te stormen. Het vuur van de Vlaamse strijd, vooral in de Rand en in de kwestie Brussel-Halle-Vilvoorde, zat nog in hem. Hij schopte het van woordvoerder tot kabinetschef over Kamerlid tot Vlaams minister. Met schalkse jongensachtige zwier kwam hij op voor zijn zaak en gaf hij zich ten volle. Zowel Bourgeois als De Wever erkenden hem als een van hun trouwe luitenants. Met die zwier wist hij als eerste Vlaams-nationalistische onderwijsminister vrij vlot het vertrouwen te winnen van de bonden en de koepels. Hij was uit de eerste lockdown gekomen met de rotsvaste overtuiging dat dit de Vlaamse scholen geen tweede keer moest overkomen, en zeker niet als gevolg van een dictaat uit Wallonië waar toen het dwingende spoor vanuit Parijs werd gevolgd. Een tweede verloren schooljaar met leerachterstanden, onpersoonlijk afstandsonderwijs en leerkrachten die met hun creativiteit op hun tandvlees zaten, wilde hij onder geen beding opnieuw.

Met behoorlijke daadkracht laveerde hij het onderwijs langs meerdere coronaklippen. Hij eiste op zeker ogenblik een prioritaire vaccinatie voor leerkrachten en verklaarde dat Vlaanderen dat desnoods zelf zou doen. Maar minister Vandenbroucke wilde van dat laatste niet weten en in het Overlegcomité verdedigde Jan Jambon de keuze van

Franstaligen weigeren zich te laten vaccineren We kunnen alleen maar hopen dat de nationale cijfers de komende weken toch een verbetering zullen tonen, dankzij het warmere weer. Op de Franstaligen hoeven we alvast niet te rekenen: zij laten zich vaker besmetten (zou ook dat misschien nog een laat gevolg kunnen zijn van de slechte werkomstandigheden in de Waalse mijnen?) én weigeren vaker zich te laten vaccineren (zelfde vraag).

Maar zonder het warmere weer riskeren we over enkele weken in een situatie terecht te komen waarbij de Vlaamse cijfers versoepelingen zouden toelaten en de nationale nog niet.

We zouden het nochtans graag gezien hebben hoe het Overlegcomité dan zou verlopen en hoe de pers de Vlaamse lezer dan zou blijven wijsmaken dat we als “ploeg van elf miljoen” ons verantwoordelijk moeten gedragen in het belang van iedereen. Zou de N-VA dan wel durven doordrukken om de Vlaamse economie eindelijk weer te openen? Of zou ook dan voor de Vlaams-nationalisten een Belgisch compromis belangrijker zijn dan de verdediging van de belangen van de eigen bevolking?

FILIP VAN LAENEN

© PHOTONEWS

Binnenskamers gemor

Aanvankelijk werd een heropening van de horeca op 1 mei in het vooruitzicht gesteld. De nieuwe verstrengingen werden zelfs aangekondigd als een middel om die deadline te vrijwaren. Die zeepbel werd al snel doorprikt door minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit). “Wij pinnen ons niet vast op data”, klonk het na het Overlegcomité.

IN DE KIJKER

Belgicistische pers Achter gesloten deuren klinkt er bij de N-VA gemor over de houding van de pers die uitsluitend een Belgisch verhaal wil brengen. En inderdaad, de lezer zal zich ongetwijfeld nog herinneren hoe de Franstalige pers verleden jaar tekeer ging toen het enkele dagen leek alsof de coronatoestand in Vlaanderen erger was dan in Wallonië, en Wallonië daardoor onterecht een tijdje wat te strenge maatregelen opgelegd kreeg. De andere 95 procent van de tijd is de situatie precies omgekeerd, maar in Vlaanderen is er niet één krant die overweegt dat verhaal op een binnenbladzijde te brengen, laat staan om ei zo na de splitsing van het land te eisen op de voorpagina. Meer zelfs, in ons gedeelte van het land spant de pers zich in om de communautaire kantjes van de feiten zo veel mogelijk te verdoezelen, zodat men het verhaal van de “ploeg van elf miljoen” kan blijven brengen.

7

‘een van zijn beste vrienden’ om de scholen open te houden. Maar de traditionele partijen gunden Weyts geen succes en wilden dat hij in de federale pas liep. Om de ‘eigengereidheid’ vanuit Vlaanderen te kanaliseren, kregen de onderwijsministers de opdracht op de koppen bij elkaar te steken en zelf met voorstellen af te komen. Daar stond Weyts op zijn strepen, maar daar werd ook het verraad georganiseerd. De Franstaligen zouden eventjes meegaand zijn voor de schone schijn, maar zouden zich nadien niet verzetten tegen federale oekazes, waardoor Weyts wel zou afgaan op het Overlegcomité.

In de tang genomen Zo werden nieuwe maatregelen afgekondigd: geen verlengde paasvakantie of een extra week afstandsonderwijs, klassen sneller in quarantaine als er een besmetting is, de schoolrefters gesloten en zoveel mogelijk in open lucht en het spreiden van speeltijden. Even leek het erop dat er hierover consensus was en Weyts zijn slag had thuisgehaald. Maar dan kwam het Overlegcomité vervroegd terug bijeen, waar het huiswerk van de onderwijsministers overtrokken werd met een rode streep. Zelfs een herexamen zat er niet meer in. En daar bleek meteen dat de Franstaligen de knie bogen en Jan Jambon vanuit een geïsoleerde Vlaamse minderheidspositie niets anders kon doen dan toegeven: een extra week paasvakantie, geen afstandsonderwijs, enkel de kleuterscholen zouden mogen openblijven. Het was de troostprijs die Jan mocht meenemen naar zijn vriend Ben. Toen de vakbonden zich er al dadelijk mee bemoeiden en zegden dat de kleuterleiders geen veredelde kleuteroppas zijn en opriepen om de kleuters thuis te houden, gingen ook de koepels overstag waarna al dan niet schoorvoetend zo goed als alle schoolpoorten dichtgingen. De minister kon niet anders dan geslagen en verbijsterd volgen.

Ben Weyts was woedend en hij liet duidelijk blijken dat hij het niet eens was met het Overlegcomité. Hij voelde zich duidelijk in de tang genomen door de federale regering en begreep dat zijn partij, die geen lid is van de Vivaldi-junta, niets te vertellen heeft, zelfs niet als zij in Vlaanderen verantwoordelijkheid draagt.

Weyts voelde de communautaire angel steken en moest machteloos de pers te woord staan, waarbij het huilen hem nader dan het lachen stond.

Men zou zich kunnen afvragen waarom Ben Weyts en Jan Jambon dit allemaal niet op hun kracht hebben genomen en de deur niet hebben dichtgeslagen nadat in Vlaanderen ook de coalitiepartners CD&V en Open Vld de andere kant gingen opkijken…

8

Interview

1 APRIL 2021

BARBARA PAS

“We hebben al stof genoeg een tweede coronablunder Barbara Pas (40) wordt weleens de ‘leading lady’ van het Vlaams Belang genoemd. Ze loopt niet alleen in de kijker als Kamerfractieleider, maar viel ook op door haar deelname aan de gesprekken met N-VA op Vlaams niveau na de verkiezingen van 2019. Wat volgt is een gesprek over, onder meer, hoe “werkelijk alles in dit land communautair is”, de Belgische aanpak van de coronacrisis en ministeriabel zijn.

Vanwaar kwam dat Vlaamsnationalisme?

“Dat Vlaams-nationalisme is zowel romantisch als rationeel. Ik kreeg dat ook mee van de familie. Ik ging bijvoorbeeld als kind naar het Vlaams Nationaal Zangfeest. Het partijpolitieke kreeg ik niet echt mee van de familie. Mijn vader was eerder terughoudend toen mijn broer en ik voor de partij gingen werken, omdat hem dat toch wel gevaarlijk leek.”

Mist u het communautaire klimaat van 10 jaar geleden?

“Dat is mijn grootste teleurstelling geweest tijdens de vorige legislatuur. We hebben jarenlang aan een draagvlak getimmerd om dat communautaire aan te wakkeren en de mensen duidelijk te maken dat alles in dit land communautair is. Ik was al overtuigd Vlaams-nationalist toen ik hier kwam werken, maar werkelijk elk dossier dat op mijn bureau passeert, bevat communautaire elementen.”

“Mijn grootste teleurstelling was dat, toen in 2014 een Vlaams-nationale partij een historisch resultaat haalde, met een Vlaamsgezinde campagne – er was een grote staatshervorming beloofd – dat dan niet verzilverd werd. In plaats daarvan hebben we een uitzonderlijke, nooit geziene communautaire stilstand gekregen. Jarenlang zwijgen over die communautaire problemen heeft dat draagvlak terug ondergraven. We zijn opnieuw zoveel jaren teruggeslagen en opnieuw moeten we beginnen aan die bewustmaking.”

U zegt dat werkelijk elk dossier communautair is. Geef eens een voorbeeld?

“Alles wat centen kost. Denk aan Zaventem of de RIZIV-nummers. Dat zijn symbooldossiers waar geen oplossing voor komt, hoewel men ook tijdens vorige legislatuur met een groot hoera-gehalte claimde dat alles opgelost was met die RIZIV-nummers. Binnen een Belgische context krijg je veel zaken niet opgelost.”

“Ik heb al jarenlang de minister van Volksgezondheid ondervraagd over het feit dat mensen in MUG-eenheden en

ambulances in grensgebieden geen Nederlands kennen, hoewel ze wel in Nederlands taalgebied opereren. Dat zijn gevaarlijke zaken. Dat ligt allemaal te gevoelig om iets aan te veranderen.”

“Zelfs iets symbolisch zoals de protocollaire rangorde, de volgorde waarmee men op de eerste rij moet gaan zitten bij plechtigheden, krijgt men niet aangepast. Men zou die herzien omdat de deelstaten bij de laatste staatshervorming belangrijke bevoegdheden hebben gekregen. Men slaagt er niet in om een deuk in een pakje boter te slaan.”

© PALLIETERKE

Barbara Pas vervoegde de partij - toen nog het Vlaams Blok - in 2004. “Ik deed dat uit overtuiging”, zegt Pas. “Ik ben vanuit een sterk rechtvaardigheidsgevoel in de politiek gestapt. Dat heb ik van mijn vader meegekregen. Als je ziet dat er heel wat onrechtvaardige dingen gebeuren, kun je niet aan de zijlijn blijven staan.

Ik erger mij daar te veel aan. In 2004 was er net dat politiek proces tegen het Vlaams Blok, dat ik hoogst onrechtvaardig vond. En daarnaast natuurlijk omdat ik Vlaams-nationalist ben. Voor beide redenen kwam je bij het Vlaams Blok terecht.”

Franstaligen vormen vaak één front, de Vlaamse partijen doen dat te weinig In juni stelde u samen met partijgenoot Chris Janssens het coronablunderboek voor. Toen was Wilmès nog premier. Is er intussen beterschap onder De Croo?

“We hebben al stof genoeg voor een tweede coronablunderboek. Op een beperkt aantal zaken is er verbetering, maar grosso modo worden er veel fouten herhaald.

Men holt nog altijd achter de feiten aan en men reageert nog altijd te laat. Tijdens de eerste golf was er die mondmaskersaga, nu hebben we problemen met de vaccins.

Men heeft ook niets bijgeleerd op het vlak van communicatie. De communicatie onder Wilmès was rotslecht, maar nu maakt men altijd dezelfde fout door aankondigingen te doen en verwachtingen te creeren die men niet kan inlossen. Dat leidt op zijn beurt ook weer tot frustratie. Door het slechte optreden van de overheid, zowel tijdens de eerste als tijdens de tweede golf, ondergraaft men het draagvlak voor de maatregelen bij de mensen.”

“Overdreven maatregelen, waarvan helemaal niet vaststaat of ze iets uithalen, hebben een averechts effect. De repressie die we nu zien - veel harder dan tijdens de eerste golf - is voor mij een teken van onmacht. Je krijgt aan de mensen niet uitgelegd dat, als je met acht of tien mensen een barbecue in de openlucht houdt, je daar drie maanden effectieve gevangenisstraf voor krijgt. Terwijl je in ditzelfde land onbestraft in Brussel politiecombi’s in brand kan steken.”

“De Vlaming kan echt wel wat hebben als je, zoals in andere landen, het goed aanpakt, de maatregelen motiveert en wetenschappelijk aantoont dat die helpen.

Als virologen met hangbuikzwijntjes op het strand gaan lopen of aan het Rad van Fortuin gaan draaien, draagt dat weinig bij aan het moreel gezag van de figuren die vandaag de toon zetten.”

Wat vindt u van de coronamaatregelen die men vorige week heeft genomen?

“Dat zijn draconische jojo-regels waarvan de regering zelf toegaf dat ze niet werken.

Er moet minder geknoeid en meer gevaccineerd worden in plaats van alle verantwoordelijkheid opnieuw op de burgers en het bedrijfsleven te schuiven. Neem nu die ondoordachte maatregelen tegen de winkeliers. Je zou er toch van uitgaan dat zulke verregaande maatregelen, die een hele sector zo hard treffen, doordacht en weloverwogen genomen zijn. Helaas is dat absoluut niet het geval. Het is nattevingerwerk. Minister Verlinden gaf dat ook zonder verpinken toe. Op de vraag in het journaal of het aantal besmettingen in de niet-essentiële winkels dan zo groot was en of daar cijfers over bestonden, was het antwoord letterlijk: ‘Die cijfers worden nog bekeken’. Toen ik eerder informeerde bij eerste minister naar die cijfers, kreeg ik gewoonweg geen antwoord. De maatregelen van de regering zullen de sector 1 mil-

jard euro aan omzet kosten: een broodroof die nergens op gebaseerd is, niet eens op een cijfer. De contactberoepen en winkels die men treft zijn beter georganiseerd dan het regeringsbeleid.”

U haalde vorige week tijdens het vragenuurtje een Pinokkio-pop boven, waarom?

“Na meer dan een jaar in deze coronacrisis met ongrondwettelijke, rammelende regels en gebroken beloftes slagen deze incompetente regeringen er nog steeds niet in om het nodige te doen. Namelijk vaccineren, testen en tracen en fijnmazigere maatregelen nemen. Ondanks alle beloftes daartoe. De eerste minister zei in zijn beleidsverklaring in oktober dat ons land en onze bedrijven geen nieuwe lockdown aankonden. In januari zei hij dat als de kappers opnieuw opengingen, dat dit voorgoed zou zijn, om ze nu al opnieuw te sluiten zonder enig wetenschappelijk bewijs. Dat is, zoals Pinokkio, de mensen voorliegen. Het enige waar die valse be-

Interview

1 APRIL 2021

9

g voor rboek” loftes toe leiden is het draagvlak voor maatregelen ondergraven. Aangezien de kampioen in valse beloftes en leugens, Pinokkio, de mascotte van deze Vivaldi-regering is geworden, heb ik hem een mooi exemplaar overhandigd.”

Is dat communautaire ook terug te vinden in de aanpak van de coronacrisis?

“De versnippering van de bevoegdheden zorgt voor een enorme vertraging. In gezondheidscrisissen is dat nefast. Tel daar nog eens de onkunde en het geklungel bovenop, dan heb je een dodelijke cocktail.”

Wat vindt u van de staatshervormingsplannen van de regering-De Croo?

“Ze communiceren erover: ze gaan ‘de burger bevragen’. Blijkbaar was de verkiezingsuitslag niet genoeg om de richting aan te geven. In het regeerakkoord staat geen enkele garantie. De uitvoering van die staatshervorming schuiven ze sowieso door naar de volgende regering.

De kiezer moet dan sowieso de kaarten schudden. Dan zullen we wel zien wat daar van komt. Ik verwacht er niet te veel van.

Misschien maar best, want het dreigt de verkeerde richting uit te gaan.”

“In de jaren ‘90 hadden we een Vlaams Parlement waar het communautaire werd aangewakkerd. Toen kreeg je een hele dynamiek, wat in die vijf resoluties van 1999 is uitgemond. Een van die resoluties was een volledige regionalisering van de gezondheidszorg. Dat werd nooit uitgevoerd.

Vandaag zie je dat de Vlaamse regeerpartijen in de regering-De Croo daar helemaal niet meer van wakker liggen. Neem Conner Rousseau, die in Terzake letterlijk zegt dat hij ‘nog niet heeft nagedacht’ over de rol van Brussel in een volgende staatshervorming.”

“Vooruit en Open Vld gaan nu mee in het herfederaliseringsverhaal en het verhaal van de Franstaligen. Als Paul Magnette de vier gewesten op tafel legt, komt daar behalve van Vlaams Belang en de N-VA amper reactie op langs Vlaamse kant. Maar als minister Verlinden bij alle mogelijke opties die op tafel liggen nog maar de ‘twee plus twee’-optie durft te noemen, dan zijn de reacties langs Franstalige kant om ter sterkst. Dan kreeg je plots allemaal Franstalige parlementsleden die vragen begonnen te stellen, terwijl Sander Loones (N-VA) en ikzelf daarvoor de enigen waren die dat deden. Ik denk dat CD&V nu ook wel beseft hoe gevoelig het ligt en welke onmogelijke opdracht hen te wachten staat.”

Wat vindt u van het plan van de regering om de burgers te bevragen over de staatshervorming?

“Ik ben voor meer participatie van de burger, maar doe dat dan rechtstreeks met volksraadplegingen. Toch niet via een volledig door de regering gestuurd platform, waarbij zij kiezen welke proffen, welk middenveld daaraan deelnemen, waarvan zij kiezen welke vragen gesteld mogen worden en welke niet? Dat is een puur rookgordijn. Er is al een parlement dat een democratische vertegenwoordiging is van het volk. Laat de discussie daar gebeuren.”

Intussen sluit de N-VA samenwerking met jullie uit.

“Ik heb na de verkiezingen van 2019 lange tijd met Bart De Wever samengezeten. Het

enige wat geldt en waar je op afgerekend kan worden, is het regeerakkoord. Toen was diezelfde Bart De Wever, die nu zegt dat hij niet met ons wil samenwerken, wel in de veronderstelling dat een regeerakkoord sluiten mogelijk was met ons. Hij zei toen dat hij geen derde partner vond om dat regeerakkoord uit te voeren. Dus als die derde partner electoraal niet meer nodig is zie ik geen enkel probleem.”

“Ik hecht verder niet zoveel waarde aan die uitspraken. Ik vermoed dat dat eerder strategisch is. Ik stel alleen maar vast dat de achterban die uitspraken niet graag hoort. Dat je felicitaties krijgt van Gwendolyn Rutten en Kristof Calvo, dat zou mij als N-VA-kiezer ongerust maken. Wat is het alternatief? Met de PS in zee gaan? Met de linkse traditionele partijen in zee gaan?

Ik kan me moeilijk voorstellen dat dat is wat de N-VA-kiezer, die toch verandering wil, voor ogen heeft.”

“De vriendelijkheid van de N-VA tegenover ons is recht evenredig met hun resultaten in de peilingen. Hoe slechter hun resultaat, hoe minder vriendelijk ze worden.

De Wever heeft al zo veel gezegd: hij zou niet met de socialisten in Antwerpen in zee gaan. Na de verkiezingsavond van 2019 was zijn reactie dat hij in geen duizend jaar met Elio en Ecolo in een regering zou gaan. Hij is er nadien toch mee beginnen onderhandelen. In 2012 zei hij dat het in marmer gebeiteld stond dat hij in 2014 ging stoppen als partijvoorzitter. Als hij consequent is met die inconsequentie, ziet het er zelfs goed uit voor ons.”

Soms wordt over u gezegd dat u al lang minister geweest zou zijn als u niet bij het Vlaams Belang zat.

“Dat is de typische commentaar die Gerolf Annemans ook kreeg. Alsof er iets verkeerd zou zijn met mijn partij. Mij zeggen die reacties eigenlijk weinig. In een normaal land, in een normale democratie, telt de verkiezingsuitslag. Dan speelt het geen rol. Het ministeriabel zijn hangt niet af van de vraag in welke partij je zit.”

Ze geven u persoonlijk wel een pluim.

“Als dat afstraalt op de partij, des te beter.”

Van wat zou u graag minister zijn?

“Daar heb ik nu nog niet over nagedacht.

Misschien van boedelscheiding: hoe de transfers afbouwen, hoe de ordelijke opdeling te organiseren. (lacht)”

Volgens sommige commentatoren stemmen veel van uw kiezers niet omwille van communautaire redenen op het Vlaams Belang.

“Wij steken niet onder stoelen of banken dat ons eerste programmapunt een onafhankelijk Vlaanderen is. Dus als er kiezers zijn die niet om die reden voor ons stemmen, dan weten zij wel dat wij daar werk van zullen maken. Daaruit kan ik alleen maar concluderen dat ze er niks op tegen hebben of op zijn minst niet wakker liggen van wat er met België gebeurt.”

Wat is een eerbaar compromis, of een eerbare tussenstap, voor jullie, op het vlak van staatshervorming?

“Stel dat we, zoals dat in een normaal democratisch land het geval is, aan een onderhandelingstafel terecht komen omdat we de verkiezingen winnen. Dan moet je een aantal minimumzaken op tafel leggen, zoals een splitsing van de sociale zekerheid en het regionaliseren van de problemen die je Vlaams wil aanpakken: autonomie inzake justitie, inzake veiligheid, inzake migratie.”

“Dat lijkt misschien alsof wij afwijken van hetgeen wij altijd hebben gezegd: ‘Wij stappen alleen maar aan een federale regeringstafel als het is om de finale boedelscheiding te regelen’. Maar ik ben ervan overtuigd dat, als je zulke zaken op tafel legt, dat in de praktijk op hetzelfde neerkomt. Als je ziet wat Onkelinx en Di Rupo in het verleden allemaal hebben verkondigd, dat die sociale zekerheid en transfers voor hen de lijm zijn die dit land aan elkaar houdt, dan ben ik ervan over-

“We voeren geen oppositie tegen de oppositie” “Zeker wat het federale betreft wil ik samen mét de N-VA oppositie voeren tegen Vivaldi. Dat is de lijn die ik hier aanhou. Er zijn dan ook heel wat onderwerpen waarbij we op dezelfde lijn zitten. Dat is zo jammer aan de reguliere media.

Die leggen de tegenstellingen onder een vergrootglas. Tijdens de regeerverklaring van De Croo heb ik minstens 50 minuten dat regeerakkoord gefileerd, daarbij heb ik mij twee of drie minuten tot de N-VA gericht over de communautaire omerta tijdens de vorige legislatuur. Die paar minuten werden in alle mainstream media getoond als de samenvatting van mijn tussenkomst.

Terwijl wij absoluut niet oppositie voeren tegen de oppositie, maar tegen Vivaldi. En ik verwacht dat van andere partijen ook.” tuigd dat de rest vanzelf volgt. Dan is het voor hen niet meer nodig. Maar de splitsing van de sociale zekerheid zou een van de mínimumzaken op dat lijstje zijn. Daar moet niet eens grondwetsartikel voor herziening vatbaar verklaard worden. Dat kan via bijzondere wetten. Dus ze hebben geen excuus.”

Dat je felicitaties krijgt van Gwendolyn Rutten en Kristof Calvo, dat zou mij als N-VA-kiezer ongerust maken Jullie brachten onlangs ook weer de transfers onder de aandacht in jullie magazine.

“Er zijn weinig media die dat oppikken.

Nochtans, zeker in tijden dat corona de begroting nog extra bezwaart, in tijden dat er nog altijd noden zijn in Vlaanderen: wachtlijsten voor gehandicapten, sociale woningen, noem maar op; in zulke tijden snap ik niet dat dat niet meer aandacht krijgt.

Wij doen ons best om dat prominent onder de aandacht te krijgen. Want volgens die laatste berekening gaan de transfers weer in stijgende lijn. We spreken over meer dan 1.000 euro per jaar per Vlaming. Voor een gemiddeld gezin telt dat toch wel aardig op. Dat is iets wat we moeten blijven aankaarten. Mede door de communautaire stilstand is dat jammer genoeg niet meer aan de orde.”

“Federaal weigeren ze dat nog maar te berekenen. Hier in de Kamer heeft minister Verlinden gezegd dat ze de bijzondere financieringswet gaat herbekijken. Ze heeft nog niet toegelicht in welke richting. Maar het kleinste deel van de transfers loopt langs daar. De hoofdbrok loopt via de federale begroting en de sociale zekerheid.

Als je in datzelfde regeerakkoord leest dat er aan de interpersoonlijke solidariteit niet geraakt mag worden, dan gaat dat over die sociale zekerheid natuurlijk. Dus de grootste plannen zouden weleens op een sisser kunnen uitlopen. Aan Franstalige kant neemt men wel alle voorbereidingen, zoals om Brussel in te lijven.”

Ergert u zich aan het feit dat men in Vlaanderen niet aan één zeel trekt?

“Dat is het grootste probleem. Veel van de Franstalige regeringspartijen zijn heel hard voor elkaar. Als je MR en Ecolo binnen de regering bezig hoort heb je geen oppositie meer nodig. Maar als het erop aankomt, zeker als het over staatshervorming gaat, vormen die één front.

Dat hebben de Vlamingen véél te weinig.

Aan Vlaamse kant zijn ze bezig met veto’s uitspreken en het al-dan-niet met mensen samenwerken.”

“Voor een gemeenschappelijk doel moet je de verschillen opzij kunnen zetten. Ik zie dat dat in Catalonië, bij totaal verschillende partijen, wél kan. Ik vind het zeer jammer dat dat hier niet kan. De Vlaamse partijen hebben zelfs nooit het lef gehad om die Vlaamse onafhankelijkheid als stok achter de deur te gebruiken in de onderhandelingen met de Franstaligen.”

© PALLIETERKE

Kamerfractieleider Vlaams Belang

“Ik denk dat we een aantal cruciale momenten gemist hebben. Zoals Onkelinx die in 2010 zei: ‘Het is tijd voor een plan B’. Toen was De Wever de eerste om te zeggen: ‘We gaan door met plan A’.”

Historisch gezien kwam een staatshervorming pas in gang toen ook de Franstaligen vragende partij waren.

“Je moet daarvoor de communautaire spanning opvoeren en in Vlaanderen gebeurt dat niet. Dat is iets waar de Vlaamse regering ook kansen laat liggen. Neem nu de coronacrisis. Als het federale niveau te laat ageerde, hadden de deelstaten zelf bestellingen moeten doen en zelf daadkracht moeten tonen om te tonen dat het beter kan.”

De regering verkondigde te luisteren naar het signaal van de kiezer. Heeft u het gevoel dat dat gebeurt?

“Er gaapt een waanzinnig grote kloof tussen aankondigingen en praten over politieke vernieuwing en de realiteit.”

“Dat de Vlaams-nationale partijen nu buitenspel staan is eigen aan die Belgische constructie. Het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid is ook een streven naar het herstel van de democratie. Op die manier kan de Vlaming het beleid krijgen waarop hij of zij gestemd heeft.

In Wallonië stemt men compleet tegenovergesteld. Een federaal beleid distilleren dat voor beide kanten goed is, is een onmogelijke opdracht. Maar iedereen focust zich op het feit dat Vlaams Belang en N-VA in 2024 op Vlaams niveau samen een meerderheid zouden kunnen vormen. Naar die volgende staatshervorming toe is het ook belangrijk dat we federaal, binnen die Nederlandse taalgroep, samen een meerderheid hebben om mogelijke herfederaliseringen te blokkeren.”

Denkt u dat de inhoudelijke verschillen tussen de verschillende regeringspartijen de regering parten zal spelen?

“Als corona gaat liggen zal dat nog meer aan de oppervlakte blijft komen. Maar zolang de peilingen blijven wat ze zijn, zal de angst voor de kiezer als lijm nog lang werken.”

PIETER VAN BERKEL

Geen woorden maar daden!

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

1 APRIL 2021

Op weg naar Absurdistan?

Gaat de universiteit van Stellenbosch in Zuid-Afrika een stapje verder op de weg naar de verengelsing? De berichten over ‘tijdelijke’ Engelse cursussen en bepaalde regels in universitaire kosthuizen wijzen alleszins in die richting. dat dit wel in één richting gebeurt.

Hoe dan ook, Tian Alberts, voorzitter van de studentenorganisatie Studenteplein had het over een “standaardisering van de Stellenbosch-student”. De organisatie heeft intussen namens anonieme studenten uit acht faculteiten een formele klacht bij de universiteit ingediend. Ook werd de Mensenrechtencommissie gevraagd om de beweringen te onderzoeken.

Niet de enige stap

Verengelsing in fasen

Die voorkeur voor het Engels kwam er trouwens ook op een ander vlak tot uiting. Door de druk die de Covid-19-pandemie op de docenten plaatst als gevolg van afstandsonderricht werd immers door de senaat van de universiteit besloten om het onderricht in het eerste kwartaal van dit jaar enkel in het Engels te laten gebeuren.

De jongste ontwikkelingen in Stellenbosch vormen de zoveelste fase in de verengelsing van de Afrikaanstalige universiteiten in Zuid-Afrika sinds 1994. Het begon met de instelling van tweetalig onderwijs om ‘discriminatie’ te vermijden. Achteraf werd geheel op Engels overgeschakeld. In Stellenbosch besloot men in 2016 nog enkel bij de eerstejaars Afrikaans te gebruiken. Hogerop werd het tweetalig, wat in de praktijk neerkwam op Engelstalige cursussen met soms een samenvatting in het Afrikaans. Aldus is vandaag enkel nog de universiteit van Potchefstroom Afrikaanstalig. Alleszins werd de zaak aan het Hooggerechtshof voorgelegd, dat echter in 2019 de klacht verwierp. Columnist Leopold Scholtz stelt zich dan ook de vraag of men teruggekeerd is naar de tijd van Milner, eertijds de Britse hoge commissaris in Zuid-Afrika, die na de Boerenoorlog de Afrikanerbevolking onder meer via het onderwijs compleet wilde verengelsen.

© SHUTTERSTOCK

Volgens berichten begin maart in de Afrikaanstalige pers zouden het studentinnen aan twee universitaire kosthuizen in Stellenbosch verboden zijn om nog onder mekaar Afrikaans te praten “zelfs wanneer ze alleen op een bank in de tuin zitten”. Volgens een getuige werd als reden door een mentor opgegeven dat een Engelstalig meisje, dat daar toevallig voorbijkomt en aan het gesprek wil deelnemen, anders zou worden uitgesloten. Toen in een video de diverse studentenorganisaties aan nieuwkomers werden voorgesteld, werd het gedeelte over de Voortrekkers weggelaten “omdat dit in het Afrikaans was”.

Achteraf werd door een personeelslid van een der kosthuizen meegedeeld dat dit alles op een misverstand berustte en dat het enige doel van het beleid “inclusiviteit” was. Het is wel opvallend

De universiteit haastte zich onder meer na kritiek van de Afrikaanse Taalraad om te verklaren dat dit besluit enkel “uit nood geboren” en tijdelijk van aard is. Dr. Conrad Steenkamp, hoofd van de Taalraad, vroeg zich echter af of het echt niet mogelijk was om voor tweetalige lezingen te zorgen. Tevens hecht hij weinig geloof aan het tijdelijke van de maatregel.

Het zal snel de nieuwe praktijk worden, meende hij. Uiteindelijk bleek het immers deel uit te maken van een beleidsplan dat over meerdere jaren loopt en uitblinkt door dubbelzinnigheid.

De jongste ontwikkelingen in Stellenbosch vormen de zoveelste fase in de verengelsing van de Afrikaanstalige universiteiten in Zuid-Afrika sinds 1994.

JAN VAN AERSCHOT

SCHOTLAND / IERLAND

Rugbyspelers die niet knielen Het was een verzetsdaad tegen de politiek-correcte dogma’s, een zeldzame daad van verzet die de meeste mainstreammedia ‘vergaten’ te communiceren: de spelers van de Ierse en Schotse rugbyteams hebben niet geknield tijdens de openingsceremonie van het wereldbekende Six Nations tornooi begin maart.

Ierse ploeg tegenover de Schotse bracht, tijdens de vierde dag van het tornooi van de Six Nations op zondag 14 maart, hebben de spelers van de twee kampen beslist om niet te knielen op de

© PHOTONEWS

Het is duidelijk dat het knielen, propaganda voor Black Lives Matter, een groeiend deel van de Europese publieke opinie begint te vervelen. Naar aanleiding van de rugbymatch die de

De Engelse speler Billy Vunipola, geboren in Australië uit Tongaanse ouders, koos er uitdrukkelijk voor niet te knielen.

grasmat van Murrayfield Stadium in Edinburgh. Het protocol wil dat spelers voor de aanvang van de match tegenover elkaar staan opgesteld tijdens een korte plechtigheid. Sinds de gebeurtenissen in de lente van 2020 in Minneapolis en de dood van de Afro-Amerikaan Georges Floyd werd het knielen een van de symbolen die Black Lives Matter belichaamden.

Rugby Against Racism Ook sportieve activiteiten werden niet gespaard van de anti-racistische hysterie en sommige spelers van Engeland hebben tijdens de Six Nations de knie geplooid. Alle deelnemende ploegen hebben immers officieel het initiatief Rugby Against Racism onderschreven. Toch had de Engelse speler Billy Vunipola al uitdrukkelijk gekozen om niet te knielen.

En nu dus Schotland-Ierland.

Alle 30 spelers kozen ervoor om niet te knielen voor dit nieuwe dogma. Gregor Townsend, voormalig speler in de Schotse ploeg en momenteel coach, verklaarde dat hij “100 procent achter de beslissing van zijn spelers staat om niet te knielen”.

Tijdens een match in februari 2021 tegen Engeland hadden 4 spelers van de Schotse ploeg ervoor gekozen om te knielen, nu dus niemand meer.

PIET VAN NIEUWVLIET

NEDERLAND

© PHOTONEWS

ZUID-AFRIKA

Slangenkuil bij het CDA Wopke Hoekstra, hier met echtgenote Liselot, wordt door de top van de VVD en D66 als 'problematisch' gezien.

Kajsa Ollongren (D66) en Annemarie Jorritsma (VVD) werden na de verkiezingen voor de Tweede Kamer aangesteld als verkenners. Na enkele dagen gaven de twee hun opdracht al terug. Inhoud van geheime documenten lekte immers uit. Het is hierdoor duidelijk dat de haantjes in Den Haag uit zijn op het figuurlijk koud maken van een politieke tegenstander.

De liberalen kwamen als overwinnaar uit de bus bij de jongste stembusslag. De conservatief-liberale VVD en het sociaalliberale D66 gaan op zoek naar partijen om toe te treden tot een toekomstige coalitie.

Willen deze twee partijen nog in zee met het zwalpende CDA? Feit is dat deze partij er slecht voorstaat. Niet alleen verloor het CDA de jongste verkiezingen, bovendien is nu duidelijk geworden dat er een vuile machtsstrijd gaande is binnen de christendemocraten, die in niets nog uitstaans hebben met de waarden en normen die door Jezus Christus verdedigd zouden worden.

Integere Omtzigt Wopke Hoekstra was lijsttrekker voor het CDA. De uittredende minister van Financiën blijkt in onderhandelingen een botte hark te zijn. Zijn gedrag wordt door de leidende figuren van D66 en VVD als problematisch gezien. Hoekstra werd nummer een op de kandidatenlijst nadat Hugo De Jonghe, de ontslagnemende minister van Volksgezondheid, aangaf geen lijsttrekker te willen zijn. De Jonghe, wiens amateuristische coronabeleid en arrogantie niet moeten onder doen voor die van Wouter Beke, zag de bui allicht al hangen: het CDA zakte van 19 naar 15 zetels.

Kajsa Ollongren (D66) was slordig. Een document uit haar verkennende gesprekken werd buiten door camera’s vastgelegd. Hierop stond onder andere te lezen: “Pieter Omtzigt, functie elders”. Omtzigt is een integer Kamerlid van het CDA dat door de basis op handen wordt gedragen.

Als een pitbull bijt Omtzigt steeds zijn tanden vast in heikele dossiers.

Zijn werkwijze leverde hem complimenten op, ook van mensen buiten zijn eigen partij. Terzelfdertijd heeft de populaire Omtzigt vijanden gemaakt. De bestuurlijke elite in Den Haag ziet hem als een bedreiging en wil van hem af geraken. Premier Mark Rutte (VVD) en Sigrid Kaag (D66) beweren bij hoog en bij laag dat zij in hun gesprekken niet hebben gepraat over Omtzigts positie. Hoe zijn naam in de documenten van de verkenners raakte, is hen – zogezegd – een raadsel.

Omstreden verkiezingen Er wordt aan de top van de Nederlandse politiek een vuil spel gespeeld. Eerder moest Omtzigt nipt de duimen leggen bij een omstreden lijsttrekkersverkiezing binnen het CDA. Hugo de Jonghe haalde 50,7 procent van de stemmen, tegenover 49,3 procent voor Omtzigt. Pittig detail: achteraf werden allerhande fouten ontdekt in het telsysteem. Zo gebeurde het dat de vrouw van Omtzigt, volgens het telprogramma, op de Jonghe en niet op haar eigen man gestemd zou hebben. In theorie kan dit uiteraard, maar in de praktijk roept dit ernstige vragen op.

Pieter Omtzigt zit intussen overspannen thuis. De echtgenote van de CDA’er liet via sociale media weten dat haar man de driehonderdduizend kiezers die op hem stemden, niet in de steek zal laten. Omtzigt weet dat als de ‘gedegouteerden’ de strijd opgeven, er enkel nog ‘degoutanteriken’ overblijven. In het politieke bedrijf lopen al veel te veel narcisten en sociopaten rond.

LVS

Buitenland

1 APRIL 2021

11 © SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

Het geopolitieke belang van Suez

Het stranden van dat containerschip leverde niet alleen indrukwekkende beelden op, het leert ook wat over de kwetsbaarheid van internationale handel. Maar het zou vooral enkele veiligheidsvragen moeten opwerpen. Het voorval is alvast veelzeggend over de kwetsbaarheid van de verbinding tussen Europa en Azië.

Wat zich vorige week in het Kanaal van Suez afgespeeld heeft, illustreert dat de zogenaamde choke points (geopolitieke knelpunten, zeg maar) die de Britse Admiraal Fisher begin 20ste eeuw in kaart bracht nog steeds hun belang hebben. Gibraltar, de Kaap van de Goede Hoop, de Straat van Malakka of Hormuz, hij had er verschillende. En dus ook Suez. Inmiddels is de blokkade veroorzaakt door de Ever Given opgeheven, waardoor, zoals verwacht, het record van de ‘gele vloot’ niet geëvenaard zal worden. Wat we wel durven aannemen is dat het record van de 'gele vloot' niet geëvenaard zal worden. Na het losbarsten van de Zesdaagse Oorlog in 1967 bleef de bemanning van een aantal schepen acht jaar lang geblokkeerd in het bewuste Kanaal.

U leest dit goed: acht jaar.

Hamburg Er zitten verschillende interessante aspecten aan dit incident. Doorheen de jaren werd het Kanaal breder, maar de omvang van containerschepen steeg verhoudingsgewijs sterker. En dit zorgt voor uitdagingen op het vlak van

navigatie. Toen het fout liep, was er wel een behoorlijke wind, maar ook weer niet zo zeldzaam. Er waren naar verluidt twee loodsen aan boord. En pour la petite histoire, nog niet zo lang geleden was de Ever Given trouwens betrokken bij de aanvaring met een ferry in Hamburg.

Kwetsbare handel Een van de charmes van internationaal containervervoer is de grondigheid van organisatie. De keten wordt haarfijn uitgestippeld en het laden gebeurt in functie van de chronologie van het lossen. En dan krijg je dit.

Ironisch genoeg was een zusterschip van de Ever Given het eerste dat haar koers bijstuurde, Suez liet voor wat het was en voor het ronden van Afrika opteerde.

Steeds meer volgden dat voorbeeld, met alle gevolgen van dien op het vlak van leveringstermijnen, houdbaarheidsdata en dergelijke. De hele situatie zorgt voor een interessante casus op het vlak van aansprakelijkheid en verzekeringsrecht, en zal ongetwijfeld aan de basis van enkele royale advocatenfacturen liggen, maar dat is niet de essentie.

Het voorvan in het Kanaal van Suez is veelzeggend over de broosheid van de handel tussen Europa en Azië.

V-vraag De langste file van schepen ooit en het aanpassen van de routes deden enkele fundamentele veiligheidsvragen rijzen. Want plots doken daar het P- en T-probleem op. Piraten eerst, ook al is de vrees vooral subjectief. Het risico is niet nieuw, zomin als de maatregelen die men ertegen neemt. Meer nog: sommige reders kiezen bewust voor de langere route rond Afrika, ook al is daar een meerkost van vele nullen aan verbonden, om precies de Hoorn van Afrika te omzeilen, een obligate passage voor of na Suez.

De terreurdreiging is echter groter, want plots liggen daar honderden schepen statisch in zee ('sitting ducks' in het jargon). Ook militaire schepen varen trouwens door Suez.

Al dan niet geprovoceerde incidenten kunnen een kruiser of vliegdekschip volledig immobiliseren. In The Influence of Sea Power, een standaardwerk uit de 19de eeuw, schrijft Alfred Mahan dat “in Egypt Holland will be conquered”. En hij verduidelijkt: daar kan het van zijn rijkdom uit het Oosten afgesneden worden. Laten we Holland even door de EU vervangen en erg diep nadenken.

MICHAËL VANDAMME

EUROPESE UNIE

De EU als toevlucht voor “failed politicians” Toen Donald Tusk in 2014 tot voorzitter van de Europese Raad werd verkozen, een functie die soms verkeerdelijk wordt omschreven als “president van Europa”, had hij al een rijk gevulde en succesvolle politieke carrière achter de rug. Net zoals de gebroeders Kaczynski, zijn rivalen van de partij Recht en Rechtvaardigheid PiS, was hij lid geweest van de vrije vakbond Solidarnosc, die samen met Ronald Reagan en paus Johannes Paulus een cruciale rol had gespeeld bij het ten val brengen van de communistische dictaturen in Oost-Europa.

Tusk was zeven jaar lang premier van Polen geweest, langer dan de gelijk welke andere premier uit de Derde Poolse Republiek, die na het einde van de Sovjetbezetting was gesticht. Hij was ongetwijfeld een bekwaam politicus. Geen schurk en geen mislukkeling die door zijn partij in een Europese functie was geparkeerd omdat hij in eigen land alleen maar een schadepost was geworden. Maar tegelijk had die benoeming een bittere, ondemocratische bijsmaak: in Polen zelf had Tusk geen meerderheid meer. Hij had de parlementsverkiezingen verloren. PiS had gewonnen, en de partij protesteerde dan ook, heel begrijpelijk, tegen de aanduiding van Tusk als “Europees president”. Het was één symptoom, en niet eens het ergste, van de uiterst ondemocratische Europese procedure om niet-verkozen leiders in machtsfuncties te benoemen.

Benoemingen als judasloon Als voorzitter van de Europese Commissie had Juncker veel meer macht dan de zogenaamde “president”, maar ook hij was benoemd, niet verkozen en hij kon niet weggestemd worden. En een democratisch gekozen president als Viktor Orban moest

© SHUTTERSTOCK

De EU wordt bestuurd door niet-verkozen leiders. Dat ondermijnt ook de democratie in de lidstaten.

Als Voorzitter van de Europese Commissie was Jean-Claude Juncker benoemd, niet verkozen en kon hij niet weggestemd worden.

zich publiekelijk de spot laten weggevallen van een niet-verkozen zuipschuit, die hem “monsieur le dictateur” noemde.

Voor zover ik kon nagaan heeft België het slechtste palmares inzake het parachuteren van afgeschreven politici in Europese functies. Zelfs een vergane glorie als Nelly Maes kon nog in 2004 voorzitster worden van de Europese Vrije Alliantie. Verhofstadt werd in 2009 naar Europa gestuurd nadat hij er met zijn paarse regeringen een vreselijk zootje van had gemaakt. Zijn onbekwame poulain – is daar ook een vrouwelijk woord voor? - Hilde Vautmans kwam hem in 2014 achterna. Reynders werd Europees Commissaris in 2019 nadat de stekker uit de regering-Michel I was getrokken. In zijn lange carrière had hij de Federale Overheids-

dienst Financiën jarenlang deskundig in de soep gedraaid. De geknipte man voor een topfunctie in de EU dus. Charles Michel had zijn eigen regering, Michel I, in de vernieling gereden door het Marrakeshpact te ondertekenen. Maar hij werd er rijkelijk voor beloond: hij werd in 2019 voorzitter van de Europese Raad. Ongetwijfeld omdat hij in Marrakesh had meegewerkt aan het grote EU-project voor de islamisering en omvolking van Europa.

Buiten schot De EU speelt dikwijls een nefaste rol. Politici die maatregelen willen doordrukken, waarvan ze weten dat de meerderheid van de bevolking hen ervoor zal uitspuwen,

moeten niet bang zijn voor de wraak van de kiezer. Ze zullen niet afgestraft worden in het stemhokje. Zij worden altijd opgevist door de EU. Op die manier saboteert de EU een van de basismechanismen van de parlementaire democratie: dat politici door de kiezers afgestraft kunnen worden. En dat komt dan bovenop de andere sabotagemechanismen. De nationale parlementen zijn verworden tot machteloze stemmachines die alleen nog mogen goedkeuren wat de Unie hen voorlegt. In België geldt dat voor driekwart van de wetten die in het parlement wordt gestemd. Als lidstaten toch nog een gaatje vinden om een eigen beleid te voeren, bijvoorbeeld inzake immigratie, dan worden die wetten “overruled” door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens - officieel geen instelling van de EU, maar de facto wel een instrument ervan - dat volgestouwd is met activistische rechters. Om dat te bereiken, heeft men de oorspronkelijk heel degelijke Mensenrechtenverklaring van 1948 met allerlei amenderingen en vergezochte interpretaties omgebouwd tot een ‘woke”-variant van een socialistisch manifest.

EU-bankier als landvoogd Dit artikel ging over nationale politici die hun toevlucht zochten bij de EU. Maar soms gebeurt ook het omgekeerde. In Italië parachuteerde de EU haar topbankier Mario Draghi als premier. Zo’n scenario lijkt zelfs te hallucinant voor een sf-roman. Een bankier, die zelfs nog nooit aan een eerlijke verkiezing heeft deelgenomen. Alle Italiaanse partijen gingen daarmee akkoord, want Draghi beloofde hen een massale transfer van geld uit de noordelijke staten.

De EU vermoordt de democratie niet met tanks, maar met georganiseerde omkoperij op internationale schaal.

PAUL BÄUMER

12 Interview

1 APRIL 2021

“Wie het Midden-Oosten kent, kan de toekomst van Europa voorspellen” In de zomer van 2015 ontmoette ik Alexandre Goodarzy in het gebombardeerde Damascus. Ik trok terug naar Europa, terwijl hij de voorbije jaren in Syrië gebleven was om met de Franse ngo “SOS Chrétiens d'Orient” de Syrische christenen tijdens de oorlog te blijven steunen. Vorig jaar werd hij in Irak ontvoerd en na zijn vrijlating besloot hij om al zijn ervaringen in een boek te bundelen. oe begint uw verhaal met de oosterse christenen in Syrië?

“Als universiteitsdocent gaf ik les over de geopolitiek van het Midden-Oosten. Een leerling van mij sprak me over een groep Fransen die naar Damascus in Syrië was gegaan om kerst te vieren.

Dat vond ik ongelooflijk. Ik sprak de organisator aan en in 2014 kon ik met hen mee op reis om opnieuw kerst te gaan vieren in Ma’loula. Aangezien de stad was bevrijd door het Syrische leger, kon dit opnieuw.

Toen ik terug in Frankrijk kwam, voelde ik een nieuwe missie in mijn leven te hebben.

Ik weet dat dit vreemd klinkt omdat wij in het liberale Westen enkel bezig zijn met het materiële en niet meer stil staan bij het spirituele. Maar ik voelde dat Syrië mij riep. Ik nam ontslag uit mijn job en ik ging terug in 2015 toen SOS Chrétiens d’Orient besloot om ook een missiepost in Syrië te openen.”

VAL VAN ASSAD Wat waren uw eerste indrukken toen u in Syrië aankwam tijdens de oorlog?

“Nog voor de oorlog was ik al enkele keren naar Syrië gereisd. Het deed me ontzettend veel pijn de vernielingen te zien die het land tekenden. De Syrische gastvrijheid was gelukkig wel onveranderd gebleven.

Gek genoeg ging het leven zelfs in Aleppo vaak zijn normale gang. De Syrische christenen die ik sprak vreesden vooral de val van Assad en wat er zou gebeuren als islamisten de macht in het land zouden grijpen.

Want voor hen zou dit het einde van hun vrijheid betekenen.”

Hoe werden de Syrische christenen dan geviseerd?

“In het begin van de Syrische revolutie deelden veel Syriërs, ongeacht hun geloof, dezelfde bekommernissen en kwamen ze samen op straat om veranderingen te eisen. Dat veranderde snel toen islamisten gewapenderhand tegen Assad begonnen te strijden. Om een voorbeeld te geven: een van de leuzen die tijdens het begin van de revolutie werd geroepen was ‘Christenen naar Beiroet en alawieten in het graf’.

Later werd dit: ‘Maak het graf maar groter, zodat christenen er ook in passen’. Gedurende de oorlog werden kerken en kloosters doelbewust vernietigd. Dit met als doel de pre-islamitische geschiedenis van het land te laten verdwijnen. De christenvervolging werd groter door buitenlandse imams en strijders die door westerse en Turkse steun naar Syrië werden gebracht en daar de christenvervolging aanwakkerden. Elk spoor naar christelijke aanwezigheid werd verwijderd.”

CHRISTELIJKE TOEKOMST Hoe probeerde u hen met SOS Chrétiens d'Orient te helpen?

“In de dorpen tussen Damascus en Homs hebben we huizen, scholen en kerken heropgebouwd om zo de christelijke gemeenschappen opnieuw een plaats te geven. In het heetst van de strijd hebben we in steden zoals Homs en Aleppo de focus gelegd op noodhulp. Verdelen van voedsel, bouwen van waterputten, het geven van kledij tijdens de koude wintermaanden…

Een van de mooiste zaken die we hebben gedaan was het organiseren van een zomer-

'de kolonel', de plak zwaaide. Hij verhoorde ons en wilde niet geloven dat we voor een christelijke ngo werkten. Hij beschuldigde ons van spionage en verdacht ons dat we het land wilden destabiliseren. We waren dus in de handen gevallen van een sjiitische militie die beweerde in naam van de overheid te handelen. We wisten niet of ze wel degelijk voor de overheid werkten ,want ze hadden ons evengoed aan IS kunnen verkopen of zelfs executeren.”

U werd verschillende weken vast gehouden. Hoe verliep die gevangenschap?

“Somber. Vroeger waren er twee miljoen christenen in Syrië. Meer dan de helft van hen heeft intussen het land verlaten. En die trend houdt aan. Samenleven tussen de verschillende geloofsgroepen is ook moeilijker geworden. Veel christenen voelen zich verraden door hun moslimburen.

Het is jammer om vast te stellen dat zij zich meer verbonden voelden met buitenlandse geloofsgenoten dan met hun christelijke buren met wie ze dorpen delen en vaak samen opgroeiden. Er is iets gebroken in de Syrische samenleving. En dan heb ik het nog niet over de economische ramp.

Sommige van de Syrische christenen die ik spreek zijn zelfs zo wanhopig dat ze ervoor kiezen om als Russische huurling in Libië te gaan strijden of om naar Venezuela te worden gestuurd. Het is veelzeggend dat tijdens de oorlog de christenen bereid waren om voor hun dorpen en families te strijden en velen waren daar zelfs trots op. Vandaag hebben diezelfde Syriërs geen hoop meer en hebben ze spijt dat ze destijds niet zijn geëmigreerd.”

“Tijdens onze gevangenschap werden we niet fysiek gemarteld, maar probeerde men ons eerder psychologisch te breken. De ene dag zeiden ze dat we binnenkort zouden worden vrijgelaten om daarna te zeggen dat we in onze gedachten al afscheid mochten nemen van onze familie omdat we hen toch nooit meer zouden zien. Vaak moesten we overleven met één blikje tonijn om de paar dagen. Toen we even terug werden gebracht naar Bagdad - omdat ze voor ons een cel aan het bouwen waren -, hoorden we in de cellen boven ons dat er martelingen plaatsvonden. De doodsreutel van een vrouw die we hoorden blijft mij vandaag nog altijd bij (stil). Het enige wat we konden doen was bidden om mentaal niet te breken. Na negen weken gevangenschap kwam de kolonel terug om te zeggen dat hij goed nieuws had. Hij zou ons vrijlaten omdat er een virus veel doden aan het maken was in de wereld. We konden het eerst niet geloven, maar nu ik erop terugkijk ben ik een van de weinig mensen die blij kan zijn met de uitbraak van Covid-19. Normaal duurt een gevangenschap jaren om de prijs op te drijven. De pandemie heeft dat plan van de gijzelnemers verpest. Wij werden vlakbij de Franse ambassade in Bagdad afgezet met de woorden dat onze gijzelneming niet rond geld draaide, maar dat het een boodschap aan het Westen was. De volgende Fransen die ze zouden gevangennemen, zouden een ander lot ondergaan.

Westerse regeringen moesten volgens hen ophouden steun aan IS te geven.”

'DE KOLONEL'

VERHAAL DOEN

Een ander deel van uw boek gaat over uw gijzeling in Irak. Kunt u daar wat meer over vertellen?

Na jaren werken in het Midden-Oosten bent u nu terug in Frankrijk. Wat zijn de plannen voor de toekomst?

“Ik was op missie in Irak in januari 2020 met enkele van mijn collega’s. In Bagdad was de sfeer ontzettend gespannen nadat Trump de Iraanse generaal Soleimani had laten ombrengen. Omdat er op vrijdag grote protesten waren gepland, vreesden we dat onze vlucht op zaterdag niet zou kunnen doorgaan. Daarom gingen we naar een kantoor om onze vlucht te laten omboeken.

De man in het kantoor verdween voor een lange tijd. Wat later werden we met onze taxi klemgereden. Men nam ons mee en om traceren te vermijden werden onze gsm's afgenomen. Ik was doodsbang en dacht dat we door IS waren meegenomen. De idee van die gruwelijke martelingen spookten al door mijn hoofd. Uiteindelijk zijn we aangekomen op een boerderij waar een man,

“Wie het Midden-Oosten kent, kan ook de toekomst van Europa voorspellen. Ik zei tegen onze vrijwilligers altijd dat hun missie pas start als ze terug in Frankrijk gaan getuigen over hun eigen ervaringen in Syrië, wat ik ook doe. Ik zag hoe in het Midden-Oosten fanatieke moslims christenen hebben vervolgd en hun landen in de afgrond hebben geduwd. Als ik diezelfde islamitische bewegingen nu ook in Europa zie groeien, dan houd ik mijn hart vast voor de toekomst. Ik wil met mijn boek getuigen over mijn eigen ervaringen en zo hopelijk Europa voor een gelijkaardig lot behoeden. Maar als ik zie hoe Arabische dictators de duimen al hebben moeten leggen, dan vrees ik dat Europese leiders dat ook zullen moeten doen.”

JENS DE RYCKE

kamp in Wadi al-Nasara, de vallei van de christenen, voor 3.000 kinderen uit de hel van Aleppo. Op deze manier hadden ze toch even een rustpauze tussen de constante bombardementen en andere oorlogsgruwelen en konden ze gewoon even kind zijn.”

Hoe schat u de toekomst van Syrische christenen in?

ALEXANDRE GOODARZY “Vroeger waren er twee miljoen christenen in Syrië. Van hen heeft nu al meer dan de helft het land verlaten, en de trend houdt aan.”

SOS CHRETIENS D'ORIENT

Onderzoek

1 APRIL 2021

13

Het net sluit zich rond omstreden Open Vld-parlementslid

De val van ‘sociale onderneemster’ Sihame El Kaouakibi Sihame El Kaouakibi is van de sokkel gevallen waarop ze door politiek, mainstreammedia en ondernemend Vlaanderen is gezet. Een reconstructie.

Sihame El Kaouakibi kwam in 2019 in het Vlaamse Parlement dankzij haar ‘mentor’ Bart Somers. Ze genoot brede politieke steun. Ook het Antwerpse stadsbestuur, eerst met N-VA-schepen Nabila Ait Daoud en later met Jinnih Beels (sp.a), pompte de voorbije jaren meer dan 5,5 miljoen euro aan subsidies in Let’s Go Urban (LGU) Academy, het geesteskind van El Kaouakibi. Of er ooit ernstige controles gebeurden op wat er met het geld gebeurde, blijft de vraag.

Jan Jambon (N-VA) ontmoette El Kaouakibi tijdens een seminarie in Parijs. Ook hij hielp de ‘sirene’ van de inclusiviteit aan 200.000 euro subsidies om voet aan de grond krijgen in Brussel via de vzw We Love BXL. Zo kon een kleerkast gerenoveerd worden en konden de zwarte kasten in de slaapkamer wit worden gemaakt. Of het in de strijd tegen radicalisering hielp, weten we niet.

Op 2 februari 2021 barstte de bom nadat drie onafhankelijke bestuurders van vzw LGU de ondernemingsrechtbank vroegen een voorlopig bewindvoerder aan te stellen. Uit een externe audit van i-Force bleek dat ‘minimaal’ 350.000 euro op onduidelijke manier was onttrokken aan de vzw.

Een deel van de inboedel, waaronder een mobiele keuken en meubilair, kwamen terecht bij JJ House, de hippe eventlocatie die via de vennootschap Point Urbain werd uitgebaat in een historisch pand. Huurprijs: 180.000 euro per jaar. Sihames partner, Erika Xuan Nguyen, is de officiële bestuurder ervan. De vennootschap bleek al jaren virtueel failliet en eindigde uiteindelijk in een echt faillissement met een put van een half miljoen euro schulden.

De Antwerpse ondernemingsrechtbank stelde advocate Annemie Moens aan als voorlopig bewindvoerder. El Kaouakibi verzette zich daar hardnekkig tegen en weigert tot op vandaag alle medewerking.

Op 3 februari 2020 lanceert El Kaouakibi een tegenzet.

In een filmpje haalt ze zwaar uit naar de drie onafhankelijke bestuurders. Ze beklaagt zich over ‘ernstig verbaal vandalisme', ‘Twittertribunalen' en een ‘trial by media'.

Benefietevenement van 100.000 euro Het is niet de eerste keer dat financiële transacties bij de vzw vragen oproepen. In 2016 is na een benefietevenement 100.000 euro opgehaald. Met dank aan ondernemers en bedrijfsleiders. Ook toen doken problemen op.

Een symbool vormt de maatkeuken van 30.000 euro. Die belandt bij JJ House. Facturen en plannen bewijzen dat.

Ook Moens zegt dat de keuken op maat is gemaakt voor JJ House. De factuur ging naar LGU Academy. Leveradressen zijn aangepast om de stad te misleiden. Een ‘bruikleencontract’ duikt toevallig op in de verdediging door El Kaouakibi’s advocaten. Ook kleinere privé-uitgaven zijn betaald door de vzw. Zoals het fitnessabonnement bij The Brick van Erika Xuan Nguyen.

El Kaouakibi reageert met een strafklacht bij de onder-

zoeksrechter "wegens valsheid in geschrifte en informaticafraude" tegen (een van) de drie opgestapte klokkenluiders. Ze noemt zich het slachtoffer van een 'externe hacking.

Bij Open Vld was het enige kritische geluid tot nu dat van de moedige voorzitster van Jong Vld. Tess Minnens noemde in Terzake man en paard en uitte scherpe kritiek op het feit dat de partij El Kaouakibi voor ongeveer 103.000 euro zou gecontracteerd hebben. Daarin zat wel 33.000 euro in van een persoonlijke medewerker. Dat daarbij mogelijk overtredingen tegen de kieswetgeving zijn begaan, moet nog onderzocht worden. Zowel Open Vld als El Kaouakibi ontkennen.

Donderdag 11 februari vraagt Open Vld voorzitter Egbert Lachaert de statutaire commissie van zijn partij om El Kaouakibi tijdelijk op non-actief te zetten. Enkele dagen later, op dinsdag 16 februari kondigt El Kaouakibi op Facebook het faillissement aan van Point Urbain, de organisatie die eventlocatie JJ House uitbaat.

Volgens haar is het faillissement te wijten aan corona, maar dat blijkt een leugen. De laatste twee jaarrekeningen van Point Urbain resulteerden in een overgedragen verlies van ongeveer een half miljoen euro. Nochtans bekwam het bedrijf een ‘lening’ van een andere vennootschap van El Kaouakibi. Door het faillissement is ook dat geld weg. Net als de voorschotten van enkele goedgelovige trouwkoppels die in totaal zo’n 20.000 euro hadden betaald.

In september 2020 raakt de jaarrekening goedgekeurd omdat de aandeelhouders, Sihame El Kaouakibi en haar zakenpartner Erika Xuan Nguyen, beloofden de schulden op korte termijn te delgen. Alweer een leugen.

Als de nood het hoogst is, is Vande Lanotte nabij Tijdens een persconferentie live uitgezonden op VRT en HLN dook El Kaouakibi plots op met sp.a’er Johan Vande Lanotte aan haar zijde. Als een deus ex machina pleitte die een uur lang tegen het verslag van i-Force. Een beproefde techniek die de ‘Keizer van Oostende’ al toepaste tegen de auteurs van het gelijknamige boek over hem. Wel moest hij een "slordig financieel beheer" en “weinig interne transparantie” toegeven. Maar dat is niet onwettig.

Meteen zagen enkele journalisten een mogelijke wending in het dossier, zoals in de GVA: “De geldstromen worden vrij gedetailleerd verklaard en Vande Lanotte maakt brandhout van de audit […] Vande Lanotte: 'Dit roept vragen op over de ernst en de onpartijdigheid van het verslag.' Tsjakka.”

Of wat denkt u van Bart Brinckman die in De Standaard schreef: “Een tegenanalyse pleit Sihame El Kaouakibi vrij van persoonlijke verrijking bij Let's Go Urban”, schrijft hij.

Vande Lanotte zelf mocht zijn pleidooi een maand later nog eens herhalen in Humo. “Er zijn géén subsidies afgewend. Ik heb stevige documenten gezien om die facturen te rechtvaardigen, onder meer voor de begeleiding van

de bouw van de nieuwe dansschool”, laat hij optekenen.

Intussen ontdekte men ook dat El Kaouakibi drie jaar in de raad van bestuur van de VRT had gezeten, voorgedragen door Open Vld. Ondertussen mocht ze ook via haar vennootschap A Woman’s View 35.000 euro factureren.

Een inbreuk tegen het VRT-charter die andere VRT-bestuurders tot ontslag had gedwongen. Het verklaart waarom de openbare omroep dezer dagen minimaal bericht over de zaak El Kaouakibi.

Op 19 maart, nadat het zelf ambtshalve een opsporingsonderzoek was gestart, stelde het Antwerpse parket een onderzoeksrechter aan. Huiszoekingen, verhoren, aanhoudingen en inbeslagnames van boekhoudingen zijn niet bevestigd, maar dringen zich op.

Op 20 maart schrijft de raad van bestuur van vzw LGU een brief aan de stad Antwerpen. Met een smeekbede om de subsidies terug op te starten. Maar de nieuwe bestuursleden blijken vertrouwelingen van El Kaouakibi te zijn. De mededeling dat El Kaouakibi haar ontslag zou hebben aangeboden, maar dat dit geweigerd is door de raad van bestuur geeft weinig vertrouwen.

Sinds zondag 28 maart kwam het dossier in een stroomversnelling, onder meer dankzij VTM-journalist Faroek Özgünes maar vooral dankzij degene die het integrale eindverslag van voorlopig bewindvoerder Annemie Moens aan diverse redacties bezorgde.

Eerst bleek sprake van 53.000 euro aan vervalste facturen. Maar intussen kwam aan het licht dat via het fors gesubsidieerde Let's Go Urban El Kaouakibi 450.365 euro zou hebben afgeleid van de jongerenorganisatie naar haarzelf via persoonlijke vennootschappen. Doe daar nog eens een bedrag van 475.000 euro bij onder de vorm van een lening en de rekening loopt op boven het miljoen euro.

De ondernemingsrechtbank van Tongeren kondigde op 30 maart aan dat er pas op 20 april beslist wordt over de aanstelling van de voorlopig bewindvoerder. Haar mandaat loopt begin mei af. Een verlenging met drie maanden is waarschijnlijk. Dat komt ook de stad Antwerpen goed uit om te werken aan een doorstart van het LGU project.

Burgemeester De Wever belooft alvast een stevige reactie als fraude bewezen blijkt.

Voor Moens bestaan er daarover geen twijfels. "Het financieel gewin stond voorop”, meldt zij. “Het is niet meer met de belangen van de jongeren van het Kiel voor ogen dat Sihame El Kaouakibi de voorbije jaren haar activiteiten heeft ontplooid."

Moens spreekt van "georganiseerd bedrog”. Bart Somers sloot midden maart nog steeds een comeback van El Kaouakibi niet uit: “Waarom zou ik spijt hebben dat ik Sihame El Kaouakibi heb binnengehaald?”, klonk het. In het voetbal rolt vaak de kop van coaches die slechte transfers uitvoeren. Of dat bij de Vlaamse liberalen ook zal gebeuren valt nog af te wachten.

KRISTOF LUYPAERT

KORT NIEUWS

Onderzocht Een medewerkster van het Antwerps parket is deze week aangehouden. Zij wordt verdacht van schending van het beroepsgeheim en het lekken van informatie aan het drugsmilieu.

"Na Operatie Sky hebben we berichten kunnen inkijken die gelinkt konden worden aan de parketmedewerker", bevestigt Eric Van Duyse van het federaal parket. De tenlastelegging luidt informaticafraude, corruptie en schending van het beroepsgeheim.

In de Sterlingerstraat in Borgerhout ontplofte op 27 maart een explosief en werd een garagepoort beklad met de woorden: “Mounir informant”. Het is de eerste granaataanslag sinds het systeem Sky ECC is gehackt en Operatie Sky het levenslicht zag.

Kickbokser Jamal Ben S. en zeven andere verkopers van Sky ECC-cryptofoons blijven een maand langer in de cel. Dat besliste de Antwerpse kamer van inbeschuldigingstelling (KI) op 25 maart. In de nasleep van Operatie Sky verlengde de Mechelse raadkamer

twee weken geleden de aanhouding van elf verdachten. Acht daarvan gingen in beroep, maar daar ging de KI niet op in.

Begin maart is bij huiszoekingen in Antwerpen en Schilde in totaal 350.000 euro cash in beslag genomen in de nasleep van Operatie Sky. Het ging om geld in een dossier rond money-drops; dat zijn plaatsen waar crimineel geld tijdelijk wordt opgeslagen. Daarbij werden ook een geladen pistool en verschillende telefoontoestellen, vermoedelijk cryptofoons, in beslag genomen. Zes mannen tussen 31 en 46 jaar van Servische, Macedonische, Albanese en Slovaakse nationaliteit zijn opgepakt en voor de onderzoeksrechter geleid.

Opmerkelijke beslissing van het parket van Antwerpen. Tijdens een manifestatie in Mechelen vorig jaar is een man in een Mechels café gearresteerd door politieagenten in burger. Getuigen zagen onder meer hoe de man op hardhandige manier tegen een biljart werd gegooid toen hij administratief is aangehouden op beschuldiging van overtreding van het verbod op manifestatie. Het parket

van Antwerpen liet de man intussen weten niet tot vervolging te zullen overgaan, maar waarschuwt hem tegelijk dat hij in de toekomst beter niet meer deelneemt aan “verboden manifestaties”.

Het gerechtelijk onderzoek tegen de bestuurder en inzittenden die inreden op een betoging tegen geweld in Puurs vorig jaar loopt nog steeds. Het parket stelde een onderzoeksrechter aan. Een van de verdachten kon intussen in Telefacts eenzijdig zijn versie van de feiten brengen.

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

De Jongste Telg

Ingang langs de Boechoutselei in Hove of Fruithoflaan 15, 2530 Boechout Tel.: 03/455.23.56 www.dejongstetelg.be

14 Cultuur

1 APRIL 2021

CULTUUR

FILM Master and Commander: The Far Side of the World

Retrospectieve Roger Raveel

"Master and Commander: The Far Side of the World" is een meeslepende en buitengewoon historisch accurate oorlogsfilm uit 2003, over een kat-en-muisspel tussen twee oorlogsschepen tijdens de Napoleontische Oorlogen.

Het opzet van de film is behoorlijk simpel. Tijdens de Napoleontische oorlogen, in de vroege 19de eeuw, krijgen de Britse kapitein Jack Aubrey (Russell Crowe) en zijn schip, de korvet HMS Surprise, de opdracht om het Franse kaperschip Acheron uit te schakelen. De Acheron - een sneller, moderner en sterker schip - keert de rollen echter om en lokt de Surprise in een hinderlaag voor de Braziliaanse kust. Wat volgt is een spannend kat-en-muisspel rondom het Zuid-Amerikaanse continent, waarbij Aubrey en zijn bemanning alles uit de kast moeten halen om hun sterkere tegenstander af te troeven.

Master and Commander werd geregisseerd door de Australische regisseur Peter Weir, bekend van onder meer "Dead Poets Society" en "The Truman Show". De film is gebaseerd op de Aubrey-Maturin-boekenreeks van Patrick O’Brien, die vertellen over de avonturen van kapitein Aubrey. In het oorspronkelijke verhaal achtervolgt de kapitein echter geen Frans schip, maar een Amerikaans schip tijdens de Brits-Amerikaanse Oorlog van 1812. Dit werd aangepast in de film omdat men vreesde dat Amerikaanse bioscoopgangers dit slecht zouden verteren.

Historisch accuraat Master and Commander dropt de kijker haast meteen in de actie: namelijk net op het moment dat de Surprise overvallen wordt door de Acheron. Naast het spannende achtervolgings- en oorlogsverhaal heeft de film ook een mooi zijplot, over de dageraad van de moderne biologie en het ontdekken van nieuwe soorten op de Galápagoseilanden. Master and Commander was de eerste niet-documentairefilm ooit die opnames deed op die locatie.

De film is, zeker naar Hollywood-normen, buitengewoon historisch accuraat. De personages mogen dan wel fictief zijn, al de rest van het (over)leven aan boord van een 19deeeuws oorlogsschip klopt tot in de kleinste details. Neem de kinderen aan boord van het schip. Het lijkt misschien vreemd dat er kinderen aan boord van een oorlogsschip verblijven, en zo mogelijk nog vreemder dat deze kinderen een leidinggevende functie hebben, maar dit was de gangbare praktijk in die tijd. Kinderen van adel draaiden vaak al op zeer jonge leeftijd mee op zo’n schip, om hen klaar te stomen als bevelhebbers. Een 19de-eeuws oorlogsschip was ook een mannenwereld, wat betekent dat men geen vrouwelijke personages hoeft te verwachten in deze film.

Filmprijzen De film werd lovend onthaald door recensenten en wist ook een heleboel prijzen in de wacht te slepen. Master and Commander werd genomineerd voor tien Oscars, waarvan het er twee won. Ook won Weir de BAFTA Award voor Beste Regisseur. Om dat succes te duiden is het het vermelden waard dat de grote concurrent op de prijsuitreikingen van dat jaar "The Lord of the Rings: Return of the King was".

Ondanks alle lof was de film geen pottenbreker in de bioscoopzalen. De film deed het verre van slecht, maar een kaskraker – zoals concurrent The Lord of the Rings dat was – werd het niet. De regisseur hoopte nochtans een hele reeks te beginnen, gebaseerd op de avonturen van Aubrey. Door de tegenvallende bioscoopcijfers kwam dit plan jammer genoeg nooit van de grond.

“Een film voor volwassenen” De film bleef al die jaren een trouwe aanhang behouden. Toen een Twitter-gebruiker de film begin dit jaar “slaapverwekkend” noemde, vuurde Crowe terug met een eigen tweet. “Dat is het probleem met de jeugd van tegenwoordig”, schreef Crowe. “Geen aandachtspanne.

Peter Weir's film is briljant. Een nauwkeurig, detail-georienteerd, episch verhaal over trouw aan het (Britse) Rijk en de militaire dienst, ongeacht de kost. Ongelooflijke cinematografie door Russell Boyd en een majestueuze soundtrack. Zeker een film voor volwassenen.”

PIETER VAN BERKEL

Roger Raveel zou in 2021 zijn honderdste verjaardag vieren. In dit herdenkingsjaar brengt BOZAR een groot overzicht van zijn werk en ook het Roger Raveel Museum pakt uit met een tentoonstelling.

Roger Raveel (1921-2013) was tijdens zijn artistieke loopbaan van bijna zes decennia actief in allerlei disciplines zoals tekenkunst, schilderkunst, grafiek, in situ-installaties en happenings. Met 150 werken uit al deze disciplines geeft BOZAR een mooi overzicht van het werk van deze bijzondere naoorlogse kunstenaar.

Raveel was een klassiek geschoold kunstenaar, maar op het einde van de jaren ’40 zette hij dat aan de kant, liet alle invloeden van andere kunstenaars los en ging een eigen weg. Heftig individualistisch onderscheidde hij zich radicaal van zijn generatiegenoten door een geheel eigen beeldtaal te ontwikkelen. Die kenmerkt zich vanaf het begin door sterke contouren, het weglaten van details, de mix van figuratieve en abstracte elementen en de intense kleuren.

Die stijl zal hij zijn leven lang verder uitpuren. Er loopt dus geen lineaire evolutie door het oeuvre van Raveel en daarom heeft BOZAR ervoor gekozen de overzichtstentoonstelling te structureren rond een tiental thema’s.

“Gestreept” is er een van; terecht, want figuren met een gestreepte kledij zijn een handelsmerk van Raveel geworden. Waarom deed hij dat? De traditionele schilderkunst modelleert figuren door gebruik te maken van licht en schaduw. Ook dat moest voor Raveel op de schop en met die streepjespakken kon hij toch een dynamiek in zijn personages leggen.

Karretje en vierkant Eveneens typisch Raveel is “het karretje”, dat op menig schilderij is afgebeeld. Na verloop van tijd zal het karretje zelf een kunstwerk worden, compleet met wielen zodat men er mee naar buiten kan rijden. Dan komen we bij een ander thema op de expo: “Binnen & buiten”, dat illustreert hoe Raveel de omgeving wilde laten overvloeien in zijn werk, wat hij onder meer bereikte door spiegels te integreren in zijn doeken.

Nog zo een Raveel-thema is het witte vierkant. Het springt al bij het begin van de expo in het oog, waar zijn “Schilderijenoptocht” (zie afbeelding) een prominente plaats krijgt. Een van de schilderijen die in de stoet meegedragen wordt, is een wit doek, een uitnodiging aan de toeschouwer om het zelf in te vullen. Een streepjesman is links te zien in de optocht en rechts een werk van Mondriaan. Die kunstenaar was belangrijk voor Raveel. Wanneer Raveel gezichten verving door kleine kleurvakjes, ging hij in dialoog met Mondriaan, al bleef Raveel met een eigen stem spreken. Mondriaan zei het denken te willen schilderen, Raveel vond dat een kunstenaar moet vastleggen wat hij ziet en dat deed hij consequent. Hij schilderde wat zich dagelijks voor zijn ogen afspeelde: taferelen in zijn huis (waar hij samen met zijn vrouw Zulma en zijn vader woonde en die vaak op zijn doeken opduiken), de tuin achter het huis,

het voetbalveld, een fiets, betonnen afsluitingen,… Raveel is doelbewust in zijn geboortedorp Machelen-aan-deLeie blijven wonen en werken, ook toen de kunstwereld almaar internationaler werd. Misschien ligt daar de reden waarom Raveel buiten ons land weinig of niet bekend is. BOZAR wil met deze expo een eerste stap zetten om zijn werk in het buitenland onder de aandacht te brengen.

Thuis in goed gezelschap Het Roger Raveel Museum in Machelen-aan-de-Leie geeft in de tentoonstelling “Zien, denken, schilderen” een aanvulling op de retrospectieve in BOZAR. Het museum brengt een selectie schilderijen en tekeningen van Raveel uit de periode 1948-1968 samen met werk van schilders die voor de ontwikkeling van dit oeuvre van betekenis zijn geweest. Dat zijn kunstenaars van bij ons, zoals Gust en Léon De Smet, James Ensor, Constant Permeke, Léon Spilliaert en Gustave Van de Woestyne, maar ook bijvoorbeeld Henri Matisse en Vincent Van Gogh. In zijn geboortedorp ontmoet men Raveel in zijn habitat en in uitstekend kunsthistorisch gezelschap.

MMMV Tentoonstellingen “Roger Raveel.

Een retrospectieve”, nog t.e.m.

21 juli 2021, BOZAR, Brussel, www.bozar.be; “Zien, denken, schilderen”, nog t.e.m. 18 juli, Roger Raveel Museum, Machelen-aan-deLeie, www.rogerraveelmuseum.be

BOEK

Hoe overleven we deze waanzinnige 21ste eeuw?

Dit is een boek voor hen die een gezin stichten, de ambitie koesteren om via het verenigingsleven cultuur en solidariteit vorm te geven, en kwaliteit boven kwantiteit verkiezen. Auteur David Engels wil hen dappere richtlijnen aanbieden om in te gaan tegen het bommentapijt van media, grootkapitaal en politiek om onze traditie, identiteit en kleinschaligheid te verwoesten.

Auteur David Engels behoeft geen introductie meer voor de aandachtige lezer. Een vraaggesprek met de professor in het nummer van 17 september 2020 was getiteld “Onze culturele neergang is onvermijdelijk”. De parallel met de ondergang van het West-Romeinse Rijk was onderwerp van zijn eerder verschenen werk “Op weg naar het imperium”. Hoewel de man enkele jaren geleden met zijn gezin verhuisde naar Polen, zette hij graag 24 stellingen op papier voor de inwoners van West-Europa die zichzelf nog steeds zien in een eeuwenlange traditie en het als hun taak zien te bewaren wat echt waarde heeft.

Engels is ondanks zijn weinig hoopvolle analyse realistisch, maar

niet cynisch. Van de overheid, de grote onderwijskoepels en het stedelijke leven verwacht hij nog weinig goeds. Ze zijn politiek correct tot op het bot. Vandaar wellicht dat de uitgever ervoor koos om de voorkaft te sieren met een foto van meerdere leden van de Nederlandse Mobiele Eenheid die een betoger op de grond aftuigen. “Betaal belastingen en wees vooral gedwee, maar verwacht niet dat we regeren in het algemeen belang”, luidt het motto van het bestel.

Ook politieke partijen acht hij amper in staat om op korte termijn het tij te keren. Hij verwacht meer heil van sterke gezinnen, contact met de natuur, thuisonderwijs, aandacht voor de Europese geschiedenis, lokale productie,

duurzaamheid, lichamelijke fitheid, meditatie en religie. Fenomenen als de Brexit en de gele hesjes uit Frankrijk ziet hij als lichtpunten van constructief verzet.

De Duitse romanschrijver Goethe wist al: “In de beperking toont zich de meester.” De professor heeft slechts een honderdtal bladzijden nodig om zijn stellingen te poneren en in grote lijnen te onderbouwen.

Het is aan de lezer om waar mogelijk het schoentje te passen. Neem dit boek dan ook niet ter hand om het op een verloren avond snel eens te doorbladeren. De korte hoofdstukken van vijf tot zes bladzijden nodigen eerder uit om deze in combinatie met een glas goede wijn rustig tot zich te nemen en te overpeinzen. In tijden van overhaasting en continue digitale bereikbaarheid is het een genot van weleer dat we zeker mogen herwaarderen.

PIETER VANDERMOERE David Engels, “Wat moeten we doen? - Leven met de ondergang van Europa” Blue Tiger Media, 2021; 150 bladzijden; 19,50 euro ISBN 978 949 2161 91 8

Brieven

1 APRIL 2021

WETENSCHAP

LEZERSBRIEVEN

De guillotine

De executie van revolutionair politicus Robespierre in 1794

Onlangs zag ik bij de RTBF de enige filmbeelden van een openbare executie met een guillotine. In 1939 werd een Duitse seriemoordenaar in Parijs terechtgesteld nadat hij zes mensen had vermoord in Frankrijk.

Op 1 december 1789 spreekt volksvertegenwoordiger, logebroeder en arts Joseph Guillotin in de juist verkozen Franse grondwetgevende vergadering over het nieuwe strafrecht dat de discriminaties van het Ancien Régime opheft. De arts vindt dat gelijkaardige misdaden op gelijkaardige wijze moeten bestraft worden.

Gedaan met de executie door het zwaard bij een edelman en de strop voor een burger. Guillotin eist ook dat de executie vlug en zo 'humaan' mogelijk gebeurt. Geen breken van beenderen op een schavot of radbraken meer, al gebeurt dat alleen nog bij bijzonder zware misdaden zoals een aanslag op de koning. Hij suggereert een eenvoudig toestel dat constructies uit het verleden verbetert. De vergadering gaat akkoord en de opdracht gaat naar een bekende militaire arts die een beroep doet op een in Parijs wonende Duitse clavecimbelbouwer. Er wordt al een liedje gemaakt over het toestel nog voor het gebouwd is. Tot zijn afschuw hoort Guillotin dat het in de volksmond zijn naam krijgt. Zijn afstammelingen laten hun naam wijzigen.

Tussen 1830 en 1863 worden nog 55 mensen in België geguillotineerd De Terreur Na wat experimenteren met schapen en lijken van veroordeelden is het toestel klaar in 1792. Het is gebaseerd op eerdere Schotse en Italiaanse voorbeelden. De concave bijl weegt 40 kilogram en valt van ongeveer vier meter hoogte. De veroordeelde zit niet op de knieën maar wordt vastgebonden op de buik gelegd op een bank met het hoofd gekneld tussen twee houten blokken met een spleet erin waardoor het mes valt.

De guillotine staat op een schavot op een plein waar iedereen welkom is. De eerste executies van misdadigers voldoen de politici,

maar ontgoochelen het publiek voor wie een terechtstelling een uitje is. Alles is te vlug voorbij en de guillotine wordt afgebroken na gedane arbeid. Dat verandert vlug als een jaar later de Franse Revolutie in haar bloedigste fase belandt met de Terreur. Er wordt aan de lopende band terechtgesteld bij valavond zodat er veel volk na de arbeidsuren komt kijken.

In Parijs blijft de guillotine voortaan staan; alleen de bijl wordt na een dagje werk verwijderd. In de hoofdstad alleen vallen ongeveer 2.500 hoofden onder de valbijl; vooral op de Place de la Révolution (vandaag Place de la Concorde). Ieder Frans departement moet voortaan een guillotine bezitten plus een beul en zijn knechten om de vijanden van de revolutie te straffen. Koning Lodewijk en zijn vrouw Marie-Antoinette sterven beiden zeer waardig, maar ook de hoofden van de belangrijkste revolutionairen Danton en Robespierre vallen onder de guillotine. In 1794 jaar verspreiden de Franse revolutionaire legers zich als rovende sprinkhanen over een deel van West-Europa. Ze veroveren de Zuidelijke Nederlanden en grote delen van Duitsland of Italië of richten satellietstaten op in Holland en Zuid-Italië. Overal introduceren de Fransen de guillotine en schaffen de soms bloederige martelpraktijken af die voorafgaan aan de feitelijke terechtstelling. Maar de guillotine dient ook als afschrikwekkend middel om criminelen te verwittigen dat zelfs kleine delicten soms met de dood gestraft worden. In eigen land wordt de executie van Lodewijk Baekelandt een “cause célèbre”.

Samen met hem sterven nog 22 bendeleden. Velen zijn maar kleine criminelen - helpers en helers - die geen moorden gepleegd hebben.

Veurne 1918 In 1814 verdwijnen de Fransen, maar hun guillotine is een blijvertje. Voortaan eindigen alleen de zwaarste misdadigers op het schavot; tenzij de koning hen gratie verleent. Tussen 1830

15

JEF ELBERS en 1863 worden nog 55 mensen in België geguillotineerd. Vooral de terechtstelling in Charleroi in 1860 van Jan Coucke en Pieter Goethals wekt verontwaardiging omdat de zogenaamd Frans-onkundige onschuldige Vlamingen zich niet kunnen verdedigen. In werkelijkheid is er wel een echte tolk aanwezig. De twee mannen verstaan wel degelijk wat Frans en behoren tot een bende die een roofmoord heeft gepleegd, al zijn ze waarschijnlijk niet zelf de moordenaars.

De zeden verzachten, want na 1863 staan de guillotines werkloos en ze zijn nog altijd te bekijken in Brugge, Gent en Overmere.

De doodstraf blijft bestaan, maar de ministers van Justitie leggen altijd een gratievoorstel op het bureau van de koning. Nog eenmaal wordt de guillotine gebruikt in maart 1918 in Veurne. Een Menense sergeant heeft een geliefde vermoord die vier maanden zwanger is. Koning Albert weigert genade te verstrekken omdat de man anders veilig in de gevangenis zit terwijl zijn kameraden het risico lopen te sneuvelen. Zowel de guillotine als de beul komen uit Frankrijk, want in eigen land bestaat het beroep niet meer en de guillotines staan in het bezette land.

Laatste executie in Frankrijk in 1977 Elders in Europa blijven de toestellen wel in gebruik; zij het dat de spectaculaire aspecten van de Franse Revolutie vermeden worden. Frankrijk schaft al in 1870 het schavot af en plaatst de guillotine opzettelijk op een paar platte stenen; nog altijd in het openbaar, maar een eventuele menigte wordt wat op afstand gehouden en mensen op de tweede of derde rij zien nauwelijks iets. De terechtstelling wordt naar ongeveer 4 uur ’s morgens verplaatst om zo weinig mogelijk toeschouwers te lokken. De veroordeelde krijgt midden in de nacht te horen dat zijn of haar gratieverzoek geweigerd is.

Alleen ’s zaterdags kan hij rustig slapen, want ’s zondags wordt niet geguillotineerd. Ook in Frankrijk eindigen alleen nog de grootste misdadigers onder de bijl. Voortaan stelt de Parijse beul ook elders in het land mensen terecht.

In 1939 heeft de laatste openbare en gefilmde terechtstelling plaats.

In Duitsland daarentegen doet de guillotine overuren sinds de machtsovername door de nazi’s.

In twintig gevangenissen verspreid over het Reich staan guillotines, al spreken de Duitsers altijd over Fallbeil en wijken de toestellen wat af van het Franse model.

Tijdens het Derde Rijk worden ongeveer 12.000 mensen geguillotineerd; meestal criminelen maar ook politieke tegenstanders.

De Fallbeil overleeft de nazi’s en wordt in West-Duitsland voor de laatste keer in 1949 gebruikt (tot 1966 in de DDR). In Frankrijk is de terechtstelling ook niet langer openbaar. In 1977 is de laatste executie. President Giscard weigert gratie aan een barbaarse Tunesische moordenaar en verkrachter. Giscards resultaten in de peilingen zijn slecht en een meerderheid van de Fransen is nog altijd voorstander van de doodstraf.

President Mitterand schaft drie jaar later de doodstraf af, onder andere onder invloed van advocaten die wel een misdadiger willen verdedigen, maar er zeer tegen opzien de terechtstelling bij te wonen zoals de wet tot dan toe vereist.

JAN NECKERS

Pallieterke, We lezen en horen hier eigenlijk weer een typisch voorbeeld van de media wat betreft de twee maten en twee gewichten. Volledig akkoord dat sommige uitspraken van Jef Elbers erover waren, maar ergens moeten we hem toch bijtreden dat er in de Gay Pride een aantal mensen zijn die zeer exhibitionistisch overkomen en die volgens ons geen echte homo’s zijn, maar wel willen provoceren.

Maar waarom wordt er nooit gereageerd op uitspraken van Herman Brusselmans (vooral op tv tijdens de Slimste Mens) die zeer vulgair en discriminerend zijn voor vrouwen? Maar daar wordt uitbundig mee gelachen en het wordt zelfs aangemoedigd, want dat is nu eenmaal Brusselmans.

LUK PATROONS - BRASSCHAAT

POETSHULP Pallieterke, De Coronatijd…. Blijf in uw KOT en laat niemand binnen! Ik hou me goed aan de regels. Dus geen poetshulp tijdens corona. Al ben ik 90 Jaar en moet ik alles zelf zo goed als mogelijk in orde houden.

Na een tijdje wil je toch weer hulp en betaal gewoon met je dienstencheques. Maar dan krijg je te horen dat je cheques vervallen zijn. Daar heb ik natuurlijk niet aan gedacht. Maar wat is er dan met het geld gebeurd van de cheques die ik verleden jaar nog heb aangekocht? Tickets van voorstellingen die niet konden doorgaan worden of verlengd of terugbetaald. Maar bij de dienstencheques souperen ze het liever zelf op. Als je dan weet dat een cheque 9 euro kost... Zo heb ik nu 7 maal 9,00 euro, samen 63 euro, nog in de kast liggen waarmee ik niets meer kan doen…. SERVICE boven alles bij Dienstencheques.

R IA SAK - BEERSE

RAVEEL Pallieterke, De uitzending op Canvas heeft nog maar eens de universele kracht van de schilderijen van Roger Raveel tentoongesteld. Verre familie langs mijn moederszijde en daardoor veel over hem gehoord als een speciale, een ingoede mens en een goede huisvader. Terug naar mijn roots gekeerd en nu wonende in Machelen, maar geboren in Kruishoutem op de grens met Machelen. De dochter van mijn zuster heeft het geluk gehad mee te werken aan een tentoonstelling over hem in Santiago de Chili want getrouwd met een Chileen. Nu nog blijft die tentoonstelling een enorme impact hebben op de Chilenen door zijn veelheid van kleuren, van gedachtegoed, van de spirituele aantrekkingskracht over alle grenzen heen. En als ik er een bijzonder element mag aan toe voegen: zijn gehechtheid aan zijn geboortedorp en dit heeft zijn blik over de mensheid niet vertroebeld.

MAURICE CLAERHOUT - MACHELEN AAN DE LEIE

HOMOFOBIE Pallieterke, Zou katholiek Rik Torfs het beter weten dan de paus en de Congregatie voor de Geloofsleer samen?

De vraag stellen is ze beantwoorden. Homoseksuele handelingen worden op acht plaatsen in de Bijbel veroordeeld, zowel in het Oude Testament als het Nieuwe Testa-

ment. De Kerk verdedigt terecht en consequent de visie dat seksuele handelingen niet op zichzelf mogen staan, maar open moeten staan voor vruchtbaarheid. Seksuele praktijk past dus enkel binnen een stabiele (huwelijks-)relatie tussen een man en een vrouw. Alle mensen, inclusief homoseksuelen, moeten zich door de Kerk geliefd weten. Maar daarom moet deze nog niet alles goedkeuren wat mensen doen. Homoseks kan de Kerk moeilijk gaan zegenen, dat is toch te begrijpen.

PROF. EM. FYSICA GILBERT K NUYT - BILZEN

DE BELGISCHE STAAT BELAZEREN Pallieterke, Vorige week was het België-Wales, kwalificatiematch voor het WK voetbal van 2022 in Qatar. ‘Onze’ Rode Duivels stonden weer fier met de hand op het hart de Brabançonne te zingen. Uit de documenten van Football Leaks blijkt nu echter dat velen onder hen alles in het werk stellen om via fiscale sluipwegen en belastingparadijzen zo weinig mogelijk belastingen te betalen aan het land waar ze toch zo trots op zijn. Hun hypocrisie is gewoonweg walgelijk! Kunnen we iets afspreken?

Elke Rode Duivel die erop betrapt wordt dat hij de Belgische staat probeert te belazeren, is onwaardig om nog geselecteerd te worden. Hallo, voetbalbond? Er is dringend nood aan een ethisch charter: je kunt je land - dat jou sinds je jeugd alle kansen geboden heeft om je te ontwikkelen onmogelijk vertegenwoordigen op internationaal niveau als je tegelijkertijd fiscale constructies aan het opzetten bent die er enkel en alleen op gericht zijn om niets aan het ‘vaderland’ terug te geven.

FILIP D’HOSE - GERAARDSBERGEN

KATHOLIEKE EREDIENSTEN Pallieterke, Als praktiserend gelovige voel ik mij geschoffeerd door het openstellen van de kerk te Wevelgem voor de inrichting ervan als perscentrum voor een honderdtal journalisten.

Maanden worden wij reeds als gelovigen gedwongen om de zondagse erediensten en de hoogdagen via televisie te volgen vermits de beperking van 15 aanwezigen onwerkbaar is. In al hun generositeit werden er destijds om humanitaire redenen (?) op een uitvaartplechtigheid 50 aanwezigen toegelaten.

Hier zijn blijkbaar 100 aanwezigen virologisch geen probleem. Begrijpe wie kan! De enkele keren dat we wel fysiek een eredienst mochten (konden) bijwonen werden we onderworpen aan allerlei voorwaarden die in het licht van de huidige situatie ronduit belachelijk blijken te zijn. Naast de klassieke verplichtingen mochten we niet meezingen, werden de hosties in onze handen gedropt, askruisjes mochten niet op het voorhoofd worden aangebracht, plaatsen moesten op voorhand worden gereserveerd... Het besmettingsgevaar in onze kerken is nihil. Kerkgangers, vaak ouderen, zijn zich terdege bewust van de noodzaak om de sanitaire verplichtingen te respecteren. Bovendien zijn deze kerken vaak zo ruim dat er weinig verschil is met evenementen in buitenlucht. Niemand heeft echter bij het vastleggen van de coronamaatregelen de verdediging opgenomen van de katholieke erediensten.

JAAK VAN DE VELDE - OOSTEEKLO

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

1 APRIL 2021

DE MOEDER THERESA VAN DE JIVENDE JIHADI’S

Mister Michel (1) Op woensdag 17 maart 2021 werd Michel Verschueren 90 jaar. Ik heb hem leren kennen toen ik als jeugdspeler van FC Peutie naar Anderlecht werd getransfereerd.

Niets wees erop dat hij later een succesvol manager zou worden.

G

“Kruimeldiefje”

H

JOHAN VANDE LANOTTE: “Ik blijf erbij dat er niets in die boeken staat dat onder de noemer corruptie valt. Ik zie dus geen enkele reden om mijn standpunt over mevrouw Kiki te veranderen. Ik betwist niet dat er een miljoen ontbreekt maar is dat dan een bewijs? Ik heb dat ook al eens gehad. Die dingen gebeuren. Als we dat al corruptie gaan noemen, is het einde zoek.

Daar koop je niet eens een deftige basketter voor. We moeten ernstig blijven.

Weet je wanneer je nog echt fijn kon sjoemelen? Met Guy Verhofstadt! Dat waren nog eens tijden. Pensioenfondsje van 5 miljard inpikken, gebouwtje

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E

I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. B. C. D.

1. Wegbewijzering

I. J. K.

“D 66? Dé-bielen ja!”

F

1257

G. H.

Het was duidelijk tegen hun zin, maar toen de realiteit moeilijker te ontkennen viel dan geuroverlast in een brontosaurustoilet, ging ook de Vlaamse pers overstag. Misschien, heel misschien was Sihame El Kaouakibi niet de Jeanne D’Arc van de gelijkheid waarvan ze droomden. Maar wat vinden de hoofdrolspelers in dit liberaal drama er zelf van?

EGBERT LACHAERT: “Ik was er niet. Ik heb er niks mee te maken. Ik ken dat kind niet eens. Ik dacht dat ze een personage was uit Star Wars. Nooit eerder gezien. Dit is het werk van Gwendolyn Rutten. Vraag het haar. Laat mij gerust. Weet je wat het is? Ik mag dat natuurlijk niet publiek zeggen, maar Rutten is zo’n onvoorstelbaar kalf.

Wie geeft de sjoemelpoedel nu 50.000 euro om onze partij in schandalen te storten? Gwenny doet dat! En Somers natuurlijk. Ook niet het scherpste mes in de la.

“Iedereen ziet toch het potentieel in Sihame”, roept hij altijd. Ik zie alleen de crimineel. En dan is er nog het genie met zijn zonnepanelen. De Kennedy van Oostende die subsidies wilt om zijn schoenen aan te trekken. Ik heb het gehad met die bende!

De D66-vleugel van de partij. De Dé-bielen zijn het. Maar laat ons toch het gerecht rustig zijn werk doen en het proces niet in de media voeren. Schrijft u dat op? Meneer Pallieter?”

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

E. F.

Is er leven na Sihame? © PHOTONEWS

veel te trainen. Ik kan moeilijk zeggen dat hij mijn beste vriend was.”

Hoe was het om als jong mannetje gedropt te worden tussen al die vedetten, zoals Paul Van Himst, Jan Mulder, Laurent Verbiest en Wilfried Puis? “Wel, dat waren hier de koningen, die mannen hadden klasse en overklasten iedereen in België. Vijf keer na elkaar kampioen!

Maar in de tweede ronde van de Europacup lagen ze wel altijd buiten. Ik kwam hier aan en ze moesten afzien. Ik kan u verzekeren dat het hen niet aanstond, maar daar trok ik mij niets van aan. Op een keer werd ik bij Roosens geroepen; enkele spelers vonden waarschijnlijk dat er te hard werd getraind. 'Michel, je gaat mijn spelers toch niet kapotmaken zeker', zei hij in paniek. En toen heb ik geluk gehad. Ik moest met de junioren naar een internationaal tornooi in Frankrijk. In die ploeg speelde ook de zoon van de voorzitter. We wonnen het tornooi met de vingers in de neus. Raymond Roosens ging dat natuurlijk vertellen aan zijn vader. Vanaf dat ogenblik werd ik geloofd en gerust gelaten, zo dacht ik toch.”

Volgende week: het vervolg.

Michel Verschueren studeerde van 1950 tot 1954 aan de Leuvense universiteit. Hij werd er licentiaat lichamelijke opvoeding en maakte er deel uit van de keurploeg van Michel Bottu die een soort Zweedse gymnastiek gebaseerd op lenigheid doceerde. Hij liep in de periode gemakkelijker op zijn handen dan op zijn voeten. Ik moet toegeven dat Pol Van Himst geen al te grote fan was van al dat gedoe en dat is een understatement.

Jan Mulder vond dan dat de turnbroek van Michel Verschueren te klein was.

Zijn loopbaan in het voetbal begon verrassend bij Eendracht Aalst. “Inderdaad. Toen ik daar aankwam, was de manier van trainen een lachertje”, wist Verschueren daarover. “Zes toertjes rond het veld lopen, een wedstrijdje spelen, een biefstuk met friet eten en pinten drinken en dat was het! Ik veranderde alles en trainde op uithouding, snelheid, weerstand, kracht,… Die mannen geloofden hun ogen niet, maar ze behaalden resultaten. Albert Roosens, de toenmalige voorzitter van Anderlecht, geloofde in mij en ik werd van 1963 tot 1969 verantwoordelijk voor de fysieke weerbaarheid van de Brusselse club, maar ik hield mij ook bezig met de jeugd.”

“Ik werkte het meest samen met Pierre Sinibaldi, de Corsicaanse hoofdtrainer, een koppigaard die altijd dacht dat zijn spelers moe gingen worden van te

Peulvruchten Niet realistisch - Voorzetsel Frans buitenhuis - Afrikaans land Nieuw in samenstellingen Steekproefsgewijze Arbeidsruimte - Grappenmaker Muziekschijf - Mannelijke wilde eend Met veel emoties Aziatisch land - Operatie Zuid-Afrikaanse luchtvaartmaatschappij - Gok Landbouwwerktuig Aangrijp - Naar beneden t Is te zeggen - Voetnootteken Italiaanse jongensnaam

L. Loot - Lidwoord - Bevochtigde

2. Onzin

Oplossing 1256

3. Tot het eerder genoemde Opwekking 4. Zoogdier - Leeglopende band 5. Pers. vnw. - Houding - Kroegbaas

1256

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

L

I

M

I

T

E

R

I

N G E N

S

I

C

I

P

P

E

B

U

6. Een heel klein beetje

C

X A N T

I

7. Uitdrogend - Technetium

D

E

N

8. Internetlandcode van een buurland -

E

P

Laatstgenoemde - Edelgas 9. Gestapeld - Deel van een schip 10. Oploskoffie - Vordert

A N S

T E

S

F

R O L M O D E

G

O N Z

H

B

I

L

E N

R

O T

E

L

L O

L O R E

R

12. Internetlandcode voor Estland -

K

E D

L

M E M O R

R G E

L K

A

S

G A N G S

E

E

“Gouden concept!”

GWENDOLYN RUTTEN: “Ik vind dat iedereen hier nogal negatief over doet. Sihame wordt keihard aangepakt. Is dat omdat het een vrouw is? Denkt u niet?

Gewoon omdat een vrouw door het glazen plafond dreigde te breken? Sihame ging los burgemeester van Antwerpen worden. Iedereen zag dat al gebeuren.

Of is het racisme? Ik vraag het maar hé?

Moeten we niet allemaal eens diep in eigen hartje kijken en ons afvragen: waarom gebeurt dit? Waarom overkomt dit alweer een allochtone vrouw? Ik vraag het maar hé.

Omdat ze belastinggeld in haar eigen zak steekt, zegt u? Ja, dat is theoretisch mogelijk. Ik vind het wel wat ver gezocht. Maar waarom kunnen we niet ook naar de goede kanten kijken van deze zaak? Ik geloof nog steeds in het project van Sihame. Terrorisme indijken door terroristen dansles te geven. Ik hoorde het en dacht meteen: dat is het! Daar moeten we naar toe! Positief zijn. Mensen hebben vleugels hé. Ik heb hier trouwens al een nieuw plan: tafeltennis voor een groenere planeet en bloemschikken tegen partnergeweld. Maar Egbert zijn telefoon is altijd bezet.”

“Sorry, wat was de vraag ook alweer?”

WILLEM-FREDERIK SCHILTZ

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

E N

R A

S

IJ

K

K A

I

S

S

E

A

T

E N

R

E N D

E N M A I

T

R

E

J

E

B

K

I

L

A A

E

11. Inwoners van een Afrikaans land Brandstof - Hoevedier

T E

I

O R

verkopen en terughuren aan een veelvoud van de prijs, en dan nog eens en nog eens en nog eens, het Zilverfonds… Eerlijk gezegd, de huidige generatie heeft ‘het’ niet meer. Echte corruptie, meneer Pallieter, dat is hard werken. Dit is kruimeldiefstal van amateurs. Bij de vrienden van de PS mag je met zo’n palmares niet eens de koffie rondbrengen.”

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be