't Pallieterke van 29 april 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

PAUL AMBACH Muzikant

INTERVIEW

“Als het over gezondheid gaat, moet je niet aarzelen” “We moeten eerlijk zijn: de vaccinatie in Europa is een ramp”, meent Paul Ambach, beter bekend als Boogie Boy. “Het Verenigd Koninkrijk, de VS en Israël lopen mijlenver op ons voor. Als het over gezondheid gaat, moet je niet aarzelen, dan moet je beslissingen nemen en niet proberen om af te dingen en te zeggen ‘we gaan 2,5 frank besparen’. De eerste minister van Israël, Benjamin Netanyahu, heeft tachtig keer gebeld met Albert Bourla, de CEO van Pfizer, om als eerste de vaccins binnen te halen. Hier lagen ze toen nog te slapen. Ik denk niet dat De Croo veel telefoons heeft gedaan.”

GESCHIEDENIS

200 JAAR GELEDEN OVERLEED NAPOLEON BONAPARTE

15

N-VA BLIJFT GAAN VOOR CONFEDERALISME

GROENE VOORBEELDEN IN HET BUITENLAND ECONOMIE

SOCIALE UITGAVEN ZIJN VERWORVEN, BESPARINGEN NIET

De vreemde prioriteiten van het parket Waar blijven de huiszoekingen bij El Kaouakibi en Co? Twee dagen na de eerste berichten over mogelijk grensoverschrijdend gedrag van Bart De Pauw en zonder dat iemand een klacht had ingediend, viel het parket al binnen bij de VRT. We zijn nu twee maanden na de eerste onthullingen over de financiële onregelmatigheden rond El Kaouakibi, maar het blijft wachten op de eerste daad van onderzoek.

Bijna elke week komt iets nieuws aan het licht. Schriftvervalsing, verduistering, oplichting, misbruik van vertrouwen,…

Er zijn al genoeg gekende feiten en mogelijke aanklachten om El Kaouakibi in voorhechtenis te nemen, maar er gebeurt niets. Er zijn geen huiszoekingen, er is geen vraag om opheffing van haar parlementaire onschendbaarheid. Zelfs een simpel verhoor blijkt teveel gevraagd.

Intimidatie Intussen hebben de sjoemelaars alle tijd van de wereld om bezwarende mails te verwijderen, documenten te versnipperen, ‘creatief’ de boekhouding aan te passen en met alle betrokkenen een verhaal af te spreken. Met Johan Vande Lanotte als advocaat, de man achter het Zilverfonds, heeft El Kaouakibi trouwens een expert in mistgordijnen en fictieve constructies in dienst.

Waar het parket wel tijd en middelen voor uittrok, was de inval vorige week bij de satirische nieuwswebstek ’t Scheldt.

Voor alle duidelijkheid: ’t Scheldt is niet altijd satirisch en springt ook niet altijd zorgvuldig om met de waarheid, maar de webstek leverde wel een bijdrage aan het onthullen van de schandalen rond El Kaouakibi. Mogen we het zeer opmerkelijk vinden dat El Kaouakibi niet wordt onderzocht, maar wel de webstek die haar aanklaagt?

De officiële reden voor de huiszoeking was niet El Kaouakibi, maar weegt zo licht dat de indruk onvermijdelijk is dat de inval van het parket intimidatie is. Het gaat over een artikel waarin ’t Scheldt stelt dat Zelfa Madhloum, woordvoerster van Open Vld, liegt over het bedrijf dat ze zegt te leiden. Volgens ’t Scheldt bestaat dat bedrijf helemaal niet.

De klacht gaat over een artikel dat een jaar oud is. Waarom schiet het parket dan nu in actie, net nadat ’t Scheldt de onthullingen over El Kaouakibi in een stroomversnelling heeft gebracht? Is dit alleen onhandigheid? Ook de reden die wordt opgegeven voor het onderzoek is problematisch. Ik zie niet in hoe in het ar-

tikel aan ‘belaging’ of ‘aanzetten tot haat’ wordt gedaan.

De rode (blauwe) draad Er is bovendien geen klacht ingediend door Madhloum. Mogen we ons afvragen wie dan wel heeft gevraagd deze extravagante onderzoeksdaden te stellen?

Huiszoekingen bij nieuwsmedia omwille van hun berichtgeving zijn hoogst uitzonderlijk. Wie niet tevreden is over een bericht in de pers heeft trouwens vele middelen om daartegen op te treden: klacht bij de Raad voor Journalistiek, recht van antwoord, burgerlijke vordering, kortgeding, ... Dat laatste heeft Madhloum trouwens gedaan. Waarom haalt het parket hier de zware artillerie boven?

Dat wordt pas duidelijk wanneer je de politieke verbanden ziet. Het parket opende in juni 2020 het onderzoek, enkele dagen nadat blauwe premier De Croo in een artikel in Knack zijn beklag had gedaan over de behandeling van Madhloum. Madhloum en haar baas, Egbert Lachaert, zijn uiteraard ook blauw. De minister van Justitie is blauw. Advocaten van de Mechelse balie zeggen ons dat de betrokken magistraten bekend staan als blauwe benoemingen. El Kaouakibi was (tot voor kort) blauw. Je hoeft er geen samenzweringstheorie bij te halen om hier de blauwe solidariteit aan het werk te zien.

6

INTERVIEW HISTORICUS

HERMANN GILIOMEE

7

"HET IS EEN PLICHT OM JE EIGEN TAAL ONGESCHONDEN AAN JE KINDEREN OVER TE DRAGEN"

5

€ 3,00

12

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 17 • donderdag 29 april 2021

Lees meer op blz. 13

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

29 APRIL 2021

Gedenk Bart Somers Elke vrijdagnamiddag belanden de “Beslissingen van de Vlaamse regering” in onze mailbox. Altijd leuk om lezen, zeker als het over de subsidies gaat die de Vlaamse regering kwistig blijft uitdelen, liefst richting progressieve organisaties. Uw Vlaams belastinggeld wordt goed besteed, wees daar maar van overtuigd.

Slechts terzijde vermeld ik hier het nieuwe convenant dat de Vlaamse regering, op voorstel van minister-president Jan Jambon, heeft afgesloten met de vzw Wereldmediahuis. Die vzw is de uitgever van het linkse tijdschrift (4x per jaar) MO Magazine, een blad rond mondiale uitdagingen en duurzame ontwikkeling. Het blad is ontstaan in de schoot van de vzw 11.11.11. Beide vzw’s zijn op hetzelfde adres gevestigd in Brussel en er is ook een directe samenwerking met de vzw IPS Vlaanderen, wat staat voor Inter Press Service Vlaanderen en die vzw wordt uiteraard ook gesubsidieerd. IPS Vlaanderen en Wereldmediahuis ontvangen samen meer dan 1 miljoen euro subsidies. U kunt zich gerust de vraag stellen: neem de subsidies weg van MO Magazine, zou het linkse blad dan kunnen blijven bestaan? Het lijkt zo’n beetje op het verhaal van Let’s Go Urban. Iedereen sprak en spreekt lovend over de werking en het groeiende succes van LGU, met meer dan 1.000 leden. Alleen, Let’s Go Urban kon blijkbaar enkel overleven dankzij de gulle subsidies.

De Vlaamse regering laat me ook in de wekelijkse mail weten dat de vzw Minderhedenforum een tijdelijke projectsubsidie krijgt. Die organisatie is opgericht als “participatieorganisatie” die “expertise bundelt rond inclusie van mensen met een buitenlandse herkomst, en in die hoedanigheid de overheid, bedrijven en het middenveld adviseert”. Vorig jaar verraste minister Bart Somers de buitenwereld met de mededeling dat hij liever met een nieuwe participatieorganisatie wilde samenwerken. Daartoe werd op 20 juli 2020 een oproep gelanceerd. Op 24 september 2020 werd een nieuwe vzw opgericht, de vzw JOIN.Vlaanderen (met achter de schermen Wouter Van Bellinghen die belast was met het dagelijks bestuur van de vzw). Net op tijd, want de kandidaatstelling diende ingediend op 30 september 2020. Twee andere organisaties dienden hun dossier in: het Minderhedenforum vzw en de vzw ACLI. Op 9 november selecteerde de Vlaamse regering, op voorstel van Bart Somers, de vzw JOIN.Vlaanderen als nieuwe kandidaat-participatieorganisatie. Die vzw bestaat op dat ogenblik… zes weken en kan bijgevolg geen enkele activiteit noch ervaring aantonen. Een en ander neigt naar favoritisme in het voordeel van de vzw JOIN.Vlaanderen. Groot ongenoegen bij de vzw Minderhedenforum dat in beroep ging bij de Raad van State. Die Raad van State beval de schorsing van de beslissing tot selectie van JOIN.Vlaanderen. Daarmee rees er wel een probleem, want nu was er geen participatieorganisatie meer die erkend was door de Vlaamse Regering.

Om af te ronden: op 6 januari 2021 hebben de drie kandidaat-organisaties (zie boven) hun aanvraag ingetrokken. Met als gevolg dat Bartje Somers geen participatieorganisatie kon selecteren. Maar geen nood, er wordt een nieuwe erkenningsprocedure opgestart.

In afwachting blijft de vzw Minderhedenforum de enige erkende participatieorganisatie en krijgt die voor haar werking in 2021 een subsidie van 714.000 euro.

Gedenk Bart Somers en de Vlaams Regering als u binnen enkele weken uw belastingbrief invult…

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

Sihame krijgt hoofdrol in nieuw stripverhaal

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

De rechtspraak van de meute

De jury had zelfs geen volledige dag nodig om tot een uitspraak te komen, wat uitzonderlijk snel is in een complexe zaak. Vraag het uzelf af: wat zou u in die jury gedaan hebben? Ga je de rest van je leven in angst en controverse leven om een man te helpen die je zelfs niet kent?

En moeten je partner en je kinderen er dan ook maar de gevolgen van dragen?

Voedsel voor de meute

© SHUTTERSTCOK

2

Een betoger bij het proces tegen Derek Chauvin.

14 minuten: zo lang drukten de agenten de man op de grond. Terwijl hij aan het stikken was, lachten ze hem uit. Er bestaat geen enkele twijfel over dat de dood van de arrestant werd veroorzaakt door de manier waarop hij in bedwang werd gehouden. Er kwam geen mediaheisa, er waren geen protestmarsen en de politieke wereld bleef stil. De betrokken agenten werden niet veroordeeld en zijn nog in dienst. Het slachtoffer van dit politiegeweld van 2016 heette Tony Timpa. Hij was geen misdadiger, maar leed aan een mentale stoornis. Timpa was vooral erg blank. Je kan de schokkende beelden van zijn dood bekijken op YouTube.

De enige reden waarom de beelden van George Floyd de wereld zijn rondgegaan is dat het slachtoffer zwart was en de agent blank. Dat gegeven heeft ook de rechtsgang volledig bepaald. Dat is merkwaardig, want in de rechtbank is het woord ‘racisme’ geen enkele keer gevallen. De reden daarvoor is dat er in werkelijkheid zelfs niet de minste aanwijzing is dat de agenten uit racisme hebben gehandeld.

Het verhinderde niet dat het gehele Westen maandenlang in de ban werd gehouden van de mythe van het systemisch racisme van onze samenleving.

Goliath wint meestal Politieagent Derek Chauvin is geen racist, maar de schaduw van racisme heeft wel permanent over het proces gehangen en heeft tot een veroordeling geleid die enkel kan beschreven worden als de rechtspraak van de meute. De Amerikaanse samenleving aanvaardt stilzwijgend dat de agent wordt opgeofferd als compensatie voor het ‘racisme’ van een hele samenleving en hoopt dat dit de rust zal terugbrengen.

U zal het niet van Björn Soenens vernomen hebben, maar de aanklagers hadden het eigenlijk knap lastig op het proces, ook al waren ze met velen. De verdediging van Chauvin bestond uit een eenzame advocaat, betaald door zijn politievakbond. Tegenover hem stond het gehele systeem, met onder meer een grote ploeg van topjuristen, waarvan sommigen hun diensten gratis hadden aangeboden. Goliath haalt het meestal van David.

De jury beschikte nochtans over een overvloed aan gegevens om een vrijspraak of een lichtere bestraffing op te baseren. George Floyd had al 11 keer “ik kan niet ademen” gezegd vóór hij weerspannig werd en Chauvin ingreep.

Chauvin paste daarop een houdgreep toe die wel degelijk regelmatig wordt toegepast door politiediensten. Zijn knie rustte niet op de nek van Floyd, een reus onder de agiterende invloed van drugs, maar op zijn schouders. Het bloed van Floyd bevatte 11 nanogram fentanyl, een synthetische drug, waarvan 3 nanogram al dodelijk is. Hij leed ook aan een gevorderde hartkwaal.

Op beelden van een arrestatie van een jaar eerder is te zien hoe Floyd

snel drugs slikt op het moment van de aanhouding en dankzij de eruit volgende ziektesymptomen naar een ziekenhuis en niet naar de gevangenis werd gebracht.

Chauvin had een blanco strafregister. Hij kreeg vier medailles voor moed betoond tijdens de dienst.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat hij, de man met het meeste ervaring, de verantwoordelijkheid nam om Floyd in bedwang te houden. De sfeer en de boze reacties van omstaanders hebben niet bijgedragen aan zijn vermogen de situatie juist in te schatten. Er zijn medische experten die zeggen dat de dood van Floyd het gevolg was van het optreden van Chauvin, maar er zijn er ook die voor de rechtbank het tegendeel hebben verklaard. De twijfel had in het voordeel van de beklaagde moeten spelen.

Het vonnis lag vast Al deze elementen speelden echter geen enkele rol in de beslissing van de jury. Dat kon ook niet. De 27 miljoen dollar, toegekend door Minneapolis aan de familie van Floyd, was zo goed als een schuldbekentenis. Iedereen, ook de jury, wist dat bij vrijspraak of lichte bestraffing het land weer in brand zou vliegen.

De namen van de juryleden werden nooit officieel bekend gemaakt, maar de pers had al zoveel details over hen gepubliceerd dat ze gemakkelijk kunnen worden geidentificeerd.

Al vanaf de eerste dag moest de jury onder politiebewaking het door betogers omsingelde gerechtsgebouw binnengebracht worden. Het huis van een agent die ten voordele van Chauvin had getuigd, werd tijdens het proces aangevallen en met varkensbloed besmeurd. Er loopt een petitie om de vergunning van dokter Fowler, een patholoog die ten gunste van Chauvin heeft getuigd, in te trekken. President Biden had net voor de beraadslaging de jury opgeroepen om “het juiste verdict” te vellen (zijn commentaren van voor en na het proces laten geen enkel misverstand toe over wat hij daarmee bedoelde). Volksvertegenwoordiger Maxine Walters had de betogers buiten de rechtszaal opgeroepen om tot “meer confrontatie” over te gaan. Parlementsvoorzitter Nancy Pelosi vond niet dat ze daarvoor moest terecht gewezen worden.

Op Amerikaanse nieuwssites viel bij de reacties op hoeveel brave Amerikanen hun instemming met het vonnis uitspraken, maar er de vraag aan koppelden om nu de rust te laten terugkeren. Arme, naïeve mensen. Precies op het moment dat de veroordeling van Chauvin werd voorgelezen, schoot een blanke politieagent een zwarte vrouw neer. Ze was messteken aan het toedienen aan twee andere zwarte vrouwen.

De agent kwam dus tussen om twee zwarte vrouwen te redden, maar wordt nu ook als racist op de korrel genomen door Black Lives Matter. Bree Newsome, een boegbeeld van het zwarte activisme, zei zowaar dat messengevechten eigenlijk normaal zijn en geen optreden van de politie rechtvaardigen. LeBron James, een zwarte basketbalvedette, plaatste een foto van de agent op Twitter met het onderschrift “Jij bent de volgende” (een verwijzing naar de pas veroordeelde Chauvin).

Als je de meute achterna loopt, raakt ze alleen nog meer opgezweept. Mensenoffers helpen in moderne samenlevingen niet meer dan in de primitieve culturen.

Er zijn ook moedige zwarten die geen vreugdedansjes doen bij de veroordeling van Chauvin. De aanstormende politica Candace Owens is de meeste bekende. Voor mij nu al het beste interview van het jaar is het gesprek van de BBC met Brandon Tatum, een zwarte voormalige politieagent, die zorgvuldig de mythe weerlegt van het systemische racisme van de Amerikaanse politie en beter dan ikzelf uitlegt waarom Chauvin geen eerlijk proces kreeg.

Verwacht niet dat Björn Soenens hem ooit een microfoon zal geven.

Amerika is ziek Chauvin verdiende wel degelijk een straf. Hij had meer aandacht moeten hebben voor de klachten van Floyd. Het valt moeilijk uit te leggen waarom hij met zijn knie op Floyd bleef zitten nadat die geen teken van leven meer vertoonde.

Een disciplinaire straf zou minstens op zijn plaats geweest zijn, mogelijk ontslag (wat al meer zou geweest zijn dan wat de doders van Tony Timpa kregen) of een lichte veroordeling. Maar er scheelt iets fundamenteels aan het veroordelen van een overijverige agent, die de dood van Floyd duidelijk niet heeft gewild, voor moord en tot een straf die in de praktijk zal neerkomen op levenslang. In juni weet Chauvin of hij een kans maakt ooit nog op vrije voeten te komen.

George Floyd, een drugsverslaafde crimineel, gaat intussen de geschiedenis in als een martelaar en heilige. Nancy Pelosi dankte hem “omdat hij zijn leven heeft gegeven voor rechtvaardigheid”. Verschillende universiteiten kennen voortaan ‘George Floyd studiebeurzen’ toe, alsof zwarte studenten aan zijn criminele leven een voorbeeld moeten nemen. De stad Minneapolis wil een standbeeld oprichten voor de man die is veroordeeld voor meerdere feiten van druggebruik en gewapende overval.

Amerika is serieus van het pad af.

JURGEN CEDER

Actueel

29 APRIL 2021

Het communautaire is terug.

En maar goed ook © PHOTONEWS

Viroloog Marc Van zegt tijdens 22 APR Ranst een hoorzitting van de 2 0 2 1 bijzondere Covid-commissie dat hij de bevolking tijdens de krokusvakantie bewust ongerust heeft gemaakt. “We zaten met een bevolking die nog niet heel goed geïnformeerd en absoluut niet bezorgd was”, zei Van Ranst. “Toen hebben we beslist: we gaan dat zelf doen. De krokusvakantie is vaak een week waarin het nieuws vernauwt tot één onderwerp. We hebben toen beslist om een cursus virologie te beginnen geven.”

© PHOTONEWS

DE WEEK

3

Op het kabinet van eerste minister Alexander De Croo komt een brief met wit poeder aan. Er wordt onmiddellijk een veiligheidsprocedure opgestart. Na onderzoek blijkt de brief alleen bloem te bevatten.

Het Internationaal Olympisch Comité heeft beslist dat hun atleten niet mogen knielen voor de ‘Black Lives Matter’-beweging op de Olympische Spelen. Zowel op de Winter- als Zomerspelen is het verboden om religieuze of politieke propaganda te uiten.

Daarmee wordt gehoor gegeven aan een verzoek van de atletencommissie.

Georges-Louis Bouchez beloofde in De Afspraak dat hij in 2024 Nederlands zal spreken.

Met zijn pleidooi om in Vlaanderen sneller coronaversoepelingen door te voeren als de vaccinatie hier veel beter vlot dan in de andere gewesten, heeft minister-president Jan Jambon een steen in de communautaire kikkerpoel gegooid. Gelijk heeft hij, en dat om verschillende redenen.

1. Brussel blijft een probleem

23 APR

2021

Op het militair domein Groot Schietveld in Brecht ontstaat een zware brand na schietoefeningen. Bijna 500 hectare aan natuurgebied gaat in rook op.

In het politiecommissariaat van Rambouillet, ongeveer 45 kilometer ten zuiden van Parijs, steekt een Tunesische man een politiefunctionaris dood. Het slachtoffer overlijdt er plaatse. De dader wordt door de politie neergeschoten.

Het Overlegcomité maakt enkele versoepelingen van de coronamaatregelen bekend. De horecaterrassen mogen vanaf 8 mei opnieuw open. Mensen mogen met maximum vier personen samen aan tafel zitten op anderhalve meter afstand. Alle terrassen moeten ten laatste om 22 uur sluiten.

De federale regering investeert dit jaar 50 miljoen euro extra in 2 0 2 1 asiel en migratie.

Daarmee kan staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) een kwart meer personeel aannemen. De krachtlijnen van de hervormingsplannen, die de regering goedkeurde, zijn een snellere procedure en een “aanklampend beleid”.

25 APR

2021

© PHOTONEWS

24 APR

Aan de Erasmushogeschool in Brussel kunnen studenten in de toekomst een diploma halen in ‘Musical’. Dat besliste de Vlaamse regering. De opleiding gaat volgend jaar van start. Voordien moesten studenten voor een masteropleiding naar het buitenland.

© SHUTTERSTOCK

De Amerikaanse president Joe Biden geniet de steun van 52 procent van zijn bevolking.

Dat blijkt uit een peiling. Alleen president Ford (48 procent) en president Trump (42 procent) kregen na 100 dagen in het Witte Huis minder goedkeuring van de Amerikanen.

26 APR

20 2 1

Een pintje bier wordt duurder. Verschillende horecazaken zijn van plan hun prijzen te verhogen om de geleden verliezen tijdens corona te compenseren, zo blijkt uit een rondvraag. Hoeveel die prijsverhoging zal bedragen, is nog niet gekend.

Het Vlaams Parlement wil een controle-arts sturen naar Sihame El Kaouakibi. Het parlement wil zo optreden tegen het langdurig ziekteverlof van het voormalige Open Vld-parlementslid.

24 procent in Vlaanderen, 23 procent in Wallonië en 17,5 procent in Brussel. Ziedaar de regionale verdeling van de vaccinatiegraad bij volwassenen. Dat doet hier en daar al een alarmbel afgaan. Als Brussel blijft achterlopen met de coronaprik, betekent dit dat het langer zal duren vooraleer er de komende maanden verregaande versoepelingen worden doorgevoerd. Daarom dat Vlaams minister-president Jan Jambon (NVA) een lans brak voor het sneller versoepelen in Vlaanderen als andere gewesten achterop lopen.

Het leidde tot verontwaardiging aan de andere kant van de taalgrens. Er mocht geen sprake zijn van een regionale aanpak. En er is geen tijd voor communautaire spelletjes, zegt men aan Franstalige kant.

Toch heeft Jambon hier gelijk.

Met zijn pleidooi legt hij de vinger op de Brusselse wonde. Vaak slaat de hoofdstad zichzelf op de borst: het is het economische hart van België waar 20 procent van de welvaart wordt gecreëerd met amper 12 procent van de bevolking.

Kan wel zijn, maar de samenstelling van die bevolking heeft wel een impact op de coronapandemie en de vaccinatie. Splitst men de cijfers op per Brusselse gemeente, dan blijkt dat het rijkere Ukkel of Sint-Pieters-Woluwe de nationale vaccinatietrend volgt. 75 tot 80 procent van de 65-plussers hebben al een eerste prik gekregen. In de armere gemeenten als Sint-Joost en Molenbeek is dat tussen 51 en 61 procent. Men moet er ook geen tekening bij maken dat het multiculturele karakter van de gemeente ook een rol speelt.

Jambons bezorgdheid is terecht, want met een lagere vaccinatiegraad in deze armere, multiculturele wijken waar men dicht op elkaar leeft, zal er in het najaar van 2021 slechts één vonk nodig zijn om via een ingevoerde coronavariant nieuwe broeihaarden te doen opflakkeren. Zal men dan beslissen om opnieuw het hele land in lockdown te laten gaan? De “communautaire bezorgdheid” is

hier meer dan terecht. In de zomer van vorig jaar kende Antwerpen een heropflakkering en werd er snel lokaal opgetreden. In Luik gebeurde in september hetzelfde, maar men liet begaan. De tweede golf was daar snel een feit en de rest van het land moest er een prijs voor betalen.

Bouchez zegt dat hij tegen 2024 Nederlands zal kunnen. Een modale Vlaming die er zijn tanden inzet kan tegen die datum Russisch of zelfs Chinees spreken 2. De Vlaamse Regering en de N-VA krijgen een smoel Door de Vlaamse trom te roeren krijgt de Vlaamsgezinde flank van de regering-Jambon weer wat zichtbaarheid. En dat was nodig, want op het Overlegcomité was de indruk ontstaan dat Vlaanderen ondergeschikt was aan de andere regio’s. Al sinds 2014 is een Vlaams-nationalist minister-president, maar daar was in het politieke discours weinig van te zien.

Het is nodig dat de N-VA op die manier opnieuw ‘een smoel krijgt’, om het wat oneerbiedig te zeggen. Vlaams-Waalse spanningen kunnen best via dagelijkse bekommernissen de gevoelens van de gewone burger beroeren.

Het is niet slecht dat de partij met het oog op de volgende verkiezingen een congres organiseert waarin opnieuw gepleit wordt voor een omslag die op zijn minst richting confederalisme gaat.

Maar nu moet de focus op aparte dossiers liggen: de mogelijke coronagijzeling door het geknoei in Brussel en straks het anti-Vlaamse beleid van de federale regering die wellicht belastingen zal moeten verhogen die door de Vlamingen worden betaald.

En waarom niet wijzen op het feit dat er, afgezien van Sophie

Wilmès (Buitenlandse Zaken), Thomas Dermine (Relancebeleid) en met wat goede wil Pierre-Yves Dermagne (Werk), geen Franstalige federale excellenties zijn die deftig Nederlands kunnen spreken?

3. De belgicist Bouchez werd te populair In dat verband moet ook het optreden van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez in De Afspraak op Vrijdag vermeld worden. De man kwam naar de VRT-studio en nam deel aan het debat, zonder oortje met een vertaling in, maar sprak geen gebenedijd woord Nederlands. En dat voor iemand die zich een fiere Belg noemt.

Maar zelfs na die uitzending kon Bouchez rekenen op enige sympathie bij de rechtse Vlaming. Meer nog, zijn populariteit in het noorden van het land nam de voorbije weken zelfs structureel toe. Reden is dat Bouchez een van de weinigen is die kritiek durft te uiten op het zeer strenge coronabeleid van de federale regering met minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) als belangrijkste vertegenwoordiger van die strekking. Dat sloeg ook in Vlaanderen aan, zeker met hier een makke Open Vld die amper opkomt voor de belangen van zelfstandigen en bedrijven die nu al maanden lijden onder de coronabeperkingen.

Er werd bijna vergeten dat diezelfde Bouchez de architect is van een heilloze Vivaldi-regering, want het is hij die achter de rug van PS en N-VA de liberalen aan de groenen klikte om een anti-Vlaamse federale regering te vormen. Het is ook Bouchez die heimwee heeft naar la Belgique à papa en droomt van een unitaire staat. De Bergenaar zegt dat hij tegen 2024 Nederlands zal kunnen.

Een modale Vlaming die er zijn tanden inzet kan tegen die datum Russisch of zelfs Chinees spreken.

De belgicist Bouchez was te populair aan het worden, maar de ballon wordt nu doorprikt. Want hij was een van de eersten die zei dat er van een communautarisering van het coronabeleid geen sprake kon zijn. Bouchez verdedigt enkel de Franstalige belangen. Ook als hij het over het heilloze coronabeleid heeft.

4

Binnenland

Vanop afstand bekeken

29 APRIL 2021

WALLONIË

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

"De tael is gansch het volk." Zo heette het genootschap dat de orangist Prudens Van Duyse bijna twee eeuwen geleden oprichtte voor de culturele strijd van de Vlaamse Beweging. Ik denk dat, als je een dynamo zou kunnen verbinden aan de doodskist van dear Prudens, je half Vlaanderen van licht zou kunnen voorzien door het aantal keren dat hij zich de voorbije week heeft omgedraaid in zijn graf op het Campo Santo in Sint-Amandsberg.

De Antwerpse hoogleraar taalkunde Dominiek Sandra betoogde eerst in De Standaard dat hij het zinloos vond "om regels te behouden die spelproblemen onvermijdelijk maken". Ze bemoeilijken volgens hem het schrijfproces. Kristien Hemmerechts - haar vader Karel stuurde vroeger op de BRT als hoofdredacteur nog gul reprimandes rond naar al wie de taal geweld aandeed - vindt het verdwijnen van zulke taalconventies een sympathiek idee. Daardoor zullen mensen uit een niet-gepriviligeerd milieu niet gehinderd worden om hun ideeën op papier te zetten, was de strekking van zijn these. Daar hield het niet mee op, want in de nieuwe editie Algemene Nederlandse Spraakkunst stonden enkele nieuwe toevoegingen. ‘Dan’ en ‘als’ worden hoe langer hoe meer inwisselbaar, luidde het, en behoren dus tot de standaardtaal. En bij onze noordenburen verscheen vorige maand zowaar "Handreiking Waarden Voor Een Nieuwe Taal", bestemd voor de Nederlandse kunst- en cultuursector, waarin onder andere werd aangeraden om uitdrukkingen te vermijden met zwart als 'negatief bijvoeglijk naamwoord': zwarte bladzijde, zwarte dag, zwartrijden, zwart geld en zwartwerken.

“Het is een soort van postmodern magisch denken dat ervan uitgaat dat je de werkelijkheid kan veranderen als je de taal censureert” Het doet me denken aan de krant De Morgen die enkele jaren geleden het woord ‘allochtoon’ uit hun pagina’s weerde. Het is een soort van postmodern magisch denken dat ervan uitgaat dat je de werkelijkheid kan veranderen als je de taal censureert. Daarna bereikte ons ook het bericht uit Engeland dat de universiteit van Hull foutloos taalgebruik als elitair en homogeen beschouwt. Studenten van deze universiteit worden niet langer op de vingers getikt voor foute spelling. De universiteit meent dat de vereiste om foutloos te kunnen schrijven etnische minderheden en studenten die afkomstig zijn van minder goede scholen discrimineert. Zonder fouten schrijven is dus - daar gaan we weer - wit, mannelijk en elitair.

Alweer wordt de enorme olifant in de kamer, samen met de balk in het eigen oog, niet opgemerkt door deze pamperbrigade: het paternalisme dat ze aan de dag leggen om te denken dat de ‘ondergepriviligieerden’ meteen ook te dom zijn om te spellen. Wat een neerbuigendheid ten overstaan van - pakweg - een vluchteling uit Iran of een Brabander uit een arm gezin, om ervan uit te gaan dat je de spellingsregels moet vereenvoudigen opdat ze méé zouden kunnen. De ‘lage verwachting’ wordt tot goudstandaard gemaakt en studenten worden de facto afgerekend op hun afkomst in plaats van op hun kennis en kunde. Taalkennis werkt ontvoogdend en taalverarming werkt bevoogdend en kleinerend. Het uiteindelijke nettoresultaat is het tegenovergestelde van wat men pretendeert te willen bereiken: een achteruitgang van de algemene kennis en het tegendeel van emancipatie.

In een column in De Volkskrant noemde de Nederlandse professor geschiedenis (van Turkse origine) Zihni Özdil het "de progressieve kwezelarij van de lage verwachtingen". Özdil: “Het was dankzij mijn christelijke, conservatieve leraar Nederlands op het Erasmiaans Gymnasium, die mij langs een net zo hoge meetlat als de rest legde, dat ik als kleinzoon van een geitenhoeder gespeend ben van taalfouten. Als ik het allemaal op een rijtje zet, is de enige eerlijke conclusie dat ik mijn hele leven ben tegengewerkt door witte progressieve Nederlanders. Voor hen is de enige goede allochtoon de allochtoon die zielig en dankbaar is. Want die kunnen zij niet alleen beschermen, maar ook gebruiken.” Özdil was ooit nog parlementslid voor GroenLinks. Hij weet het dus als geen ander.

Denkend aan het tijdperk na Di Rupo De volgende regionale verkiezingen zijn pas over drie jaar, maar nu al wordt er in Wallonië gespeculeerd over de mogelijke opvolger van minister-president Elio Di Rupo (PS). De huidige bewoner van het “Elysette” in Namen zal in 2024 immers 73 jaar oud zijn.

Het is te zien tijdens de persconferenties van het overlegcomité. De Waalse minister-president Elio Di Rupo (PS) zit er soms wat vermoeid bij. Uitgeblust is hij niet, maar het scheelt toch niet veel. Op 18 juli wordt de Waalse nummer één 70 jaar en het einde van de politiek loopbaan die in 1982 startte met een zitje in de gemeenteraad van Bergen komt steeds dichterbij. De Waalse regering valt amper op met haar beleid. Het zware werk werd in 2019 tijdens de formatiegesprekken geleverd, zo is te horen: de PTB wegzetten als een bende onverantwoordelijke extreemlinkse roepers en Ecolo en MR samen in de Waalse regering krijgen, ook al zijn de groenen niet nodig voor een meerderheid.

De huidige Waalse coalitie beschouwt Di Rupo als zijn laatste grote politieke prestatie.

Brussel En dus rijst nu al de vraag wie er in aanmerking komt om in 2024 het Elysette te betreden. Gezien de Latijnse politieke cultuur in Wallonië met zijn intriges en achterkamerpolitiek kan dit nog spannend worden. Di Rupo zelf gooit nu al wat olie op het vuur door te verkondigen dat “ik toch nog in goede conditie ben, niet?” Aan zijn vertrouwelingen, partijvoorzitter Paul Magnette en Bergens burgemeester Nicolas Martin, heeft hij nog niet gezegd dat hij in 2024 stopt. Maar iedereen gaat ervan uit dat een nieuw gezicht de Waalse regering zal leiden.

En dat het een PS’er zal zijn. Ondanks de verkiezingsnederlaag van 2019 blijven de Waalse socialisten de grootste partij tussen Doornik en Virton. In Brussel moet de PS zich met het groeiende Ecolo meer zorgen maken. Vandaar ook dat de Franstalige socialisten in Wallonië en Brussel steeds meer afstand nemen van elkaar.

Dermagne Momenteel is federaal vice-premier en minister van Werk Pierre-Yves Dermagne de favoriet om

© PHOTONEWS

Taalperikelen

Waals minister-president Elio Di Rupo met economieminister Pierre-Yves Dermagne

Di Rupo op te volgen. Hij heeft vier troeven. Dermagne is een Waalse regionalist, is een pragmaticus die een breder electoraat dan de pure PS’ers kan aanspreken, staat dicht bij Paul Magnette en is afkomstig van Rochefort uit de provincie Namen.

Dus geen politicus uit het rode Luik of Henegouwen. Het is bekend dat er binnen de PS spanningen zijn tussen de Luikse en Henegouwse clans.

In de Vurige Stede heeft men de indruk nog altijd een hogere prijs te moeten betalen voor de vele schandalen van de voorbije decennia in de vorm van te weinig cruciale ministerposten.

Wat niet wil zeggen dat de Luikenaars zich zomaar bij Dermagne als Waalse numero uno zullen neerleggen. Hij zal gemakkelijker aanvaard worden dan indien Paul Magnette voor een terugkeer als Waals minister-president kiest. Maar het is zo dat een paar Luikenaars zelf ambitie hebben.

Luik Het is al van 1985 geleden, met Jean-Maurice Dehousse, dat iemand uit de stad aan de Maas Waals minister-president werd. Een eeuwigheid.

Frédéric Daerden, hoofd van de Luikse PS-federatie, zou nog altijd enige ambitie hebben. Net als Waals minister van Volksgezondheid Christie Morreale. Waarom geen vrouw aan het stuur in Namen?

De machtsstrijd voor het post-Di Rupo-tijdperk kan dus beginnen. Dreigt de PS door teveel interne ruzies naast de functie te grijpen? De kans bestaat, maar is klein. Dan moet de MR om te beginnen groter worden dan de socialisten. En qua kandidaten is de spoeling dun. Waals vice-minister-president Willy Borsus heeft wel zin, maar is met zijn 59 jaar niet iemand die het nieuwe Wallonië incarneert. Waals minister van Financiën Jean-Luc Crucke? Teveel iemand van de Reynders-clan. En teveel spring-in-’t-veld. Neen, het zal toch een PS’er zijn die in 2024 de Waalse numero uno wordt.

PICARD

Vlaams minister Peeters (Open Vld) wil rijopleiding hervormen Er worden ook voorlopige rijbewijzen tegen betaling uitgereikt zonder dat de kandidaat-bestuurder lessen heeft gekregen. In de reportage van Pano laten de journalisten ook zien hoe een rijbegeleider op illegale wijze een attest uitschrijft.

Daarvoor gebruikt hij de officiële gegevens van een rijschool die wel erkend is.

Zo kreeg de undercover-journaliste van Pano na haar lessen een attest met daarop de gegevens van een rijschool waarvan ze nog nooit gehoord had.

Voor alle duidelijkheid: rijscholen worden wel degelijk onderworpen aan inspecties, maar die gaan enkel over de administratie. Als al het papierwerk in orde is, dan is de rijschool in orde. Een inspecteur

kruipt dus niet mee in een wagen om te kijken hoe een lesgever precies te werk gaat.

En dat zou Jeroen Smeesters van Federdrive Vlaanderen, de koepel van erkende rijscholen, liever anders zien, zo legt hij in de reportage uit.

Over deze wantoestanden wisselden de leden van de Commissie voor Mobiliteit en Openbare Werken van het Vlaams Parlement vorige week donderdag 22 april onder leiding van voorzitter Bart Claes (VB) digitaal van gedachten.

De parlementsleden spraken met Jeroen Smeesters van Federdrive Vlaanderen, met Steven Raes, manager rijbewijs van GOCA Vlaanderen, met Thomas Boumans van de Beroepsvereniging Zelfstandige Rijinstruc-

teurs BeZeR, met minister Lydia Peeters en met Filip Boelaert van het Departement Mobiliteit en Openbare Werken.

De minister had uiteraard de reportage ook gezien. Peeters: “Deze vormen van fraude zijn verwerpelijk en onaanvaardbaar.” Ze brengen volgens haar de verkeersveiligheid in gevaar en zijn tegelijk een klap in het gezicht van de nabestaanden van verkeersslachtoffers. De minister: “We kunnen en zullen dit niet tolereren.”

Volgens haar zijn er ook geen winnaars in dat verhaal.

De minister benadrukt dat de opleiding in deze legislatuur nog hervormd zal worden. De digitalisering zal volgens haar een belangrijke rol spelen. Uit de reportage bleek immers dat er nog steeds gewerkt wordt met papieren documenten die gevoelig zijn voor namaak en fraude. Als er een centrale digitale gegevensbank opgericht wordt, dan is fraude moeilijker. Er zal volgens de minister tot slot ook bijkomend

ingezet worden op controle en inspectie.

Hiervoor zal samengewerkt worden met alle spelers van de sector.

THIERRY DEBELS © PHOTONEWS

Het VRT-programma Pano bracht onlangs wantoestanden aan het licht in sommige Vlaamse rijscholen. Zo bieden deze rijscholen kandidaat-bestuurders zogenaamde ‘turbolessen’ verkeerstheorie aan om de juiste antwoorden op de examenvragen te kunnen onthouden. Die kandidaat-bestuurders moeten de theorie dus niet beheersen om te slagen.

Lydia Peeters

ECONOMISCHE ZAKEN

Sociale uitgaven zijn verworven, besparingen niet

© PHOTONEWS

De federale regering maakt 700 miljoen euro vrij om de uitkeringen te verhogen. De teneur na een half jaar regeringDe Croo is duidelijk: over meer sociale uitgaven bestaat geen discussie. Besparingen zijn voor later. Of komen er wellicht nooit.

Antwerpen is aan een ramp ontsnapt

De vakbonden hopen op hogere uitkeringen.

700 miljoen euro om de laagste uitkeringen welvaartvast te maken. Dat bedrag maakt de regering vrij voor de sociale partners. Welvaartvastheid betekent dat de uitkeringen zoals pensioenen niet enkel worden aangepast aan de levensduurte maar ook stijgen met de reële loonstijgingen. De regering De Croo maakt dat bedrag vrij in de hoop dat de sociale partners tegen begin mei een loonakkoord afsluiten van 0,4 procent reële loonstijging bovenop de 2,8 procent loonindexering.

De vakbonden vonden die 0,4 procent te weinig en dat was de reden waarom ze eind maart nog een actie-stakingsdag hadden gehouden. Wie echter denkt dat de syndicaten na de miljoenen euro’s bereid zullen zijn om de werkgeversorganisaties tegemoet te komen, vergist zich schromelijk. Integendeel, ze hebben bewezen dat druk zetten en zelfs chantage werken. Komt er nog bij dat de vakbonden van oordeel zijn dat die 700 miljoen euro al in september vorig jaar moesten worden toegekend.

Minimumpensioen Eigenlijk kunnen ze de komende maanden en jaren de druk verder opvoeren om nog hogere uitkeringen te krijgen. De werkloosheidsuitkeringen gaan omhoog, het brugpensioen, de laagste pensioenen en het mag voor de vakbonden altijd meer zijn. Vanuit de regering-De Croo krijgen ze daarover gunstige signalen. De doelstelling van een algemeen minimumpensioen van 1.500 euro staat nog altijd bovenaan het regeerakkoord.

We zijn nu opnieuw in de situatie beland als onder de regeringen Verhofstadt aan het begin van de eeuw. Hogere sociale uitgaven zijn verworven, de linkerzijde heeft haar trofee binnen. Op centrumrechtse maatregelen blijft het lang wachten. Loonmatiging om de bedrijven in moeilijke coronatijden zuurstof te geven? Geen prioriteit. En vooral: hoe zit het met het onder controle krijgen van de overheidsuitgaven?

Minimumpensioen Af en toe mag staatssecretaris Eva De Bleeker (Open Vld) komen zeggen dat er geen nieuwe belastingen zullen bijkomen en dat er eventueel aan de uitgavenkant moet worden bespaard. Maar dat valt bij de linkerzijde van de regering op een koude steen. De komende jaren zal het begrotingstekort structureel rond de 4 à 5 procent van het bbp blijven hangen, maar het schijnt weinigen zorgen te baren. Dat de overheidsuitgaven door de coronacrisis in 2020 plots zijn opgeveerd richting 60 procent mag niemand verbazen. Wel dat die uitgaven de komende jaren ook op een constant hoog niveau van 55 procent van het bbp blijven hangen.

Dit is een zware miljardenfactuur die we naar de komende generaties doorsluizen.

De ervaring leert dat het in dit land zeer moeilijk is om op de uitgaven te besparen. Onder de regering-Michel werd het minder snel stijgen van de uitgaven ten opzichte van de economische groei al beschouwd als een besparing. “Minder meer uitgeven” wordt al als een succes gezien.

Maar zelfs daar zijn we onder premier Alexander De Croo (Open Vld) nog niet aan toe. Vraag is of het voor het einde van de legislatuur nog ernstig wordt overwogen. Wellicht niet.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

5 © PHOTONEWS

Binnenland

29 APRIL 2021

N-VA schepen Nabilla Ait Daoud te gast in Urban Center.

We hebben er in het verleden al dikwijls over bericht: langs alle kanten kreeg Sihame El Kaouakibi subsidies toegestopt.

De vzw’s van Sihame El Kaouakibi konden rekenen op subsidies van de Stad Antwerpen, van de Provincie Antwerpen, van de Vlaamse regering én van de federale regering. Op elk bestuursniveau stonden de deuren wagenwijd open en werd de rode loper uitgerold. In eerste instantie was het Open Vld die in de brokken deelde toen de eerste onthullingen over het Sihame-gesjoemel naar buiten kwamen. Het was Bart Somers (in eerste instantie) en Gwendolyn Rutten (in tweede instantie) die ervoor zorgden dat Sihame uiteindelijk – twee jaar geleden - voor de Open Vld koos. Die partij krijgt nu het deksel op de neus en doet er alles aan om de aandacht af te leiden naar de N-VA. En dan komen vrij snel burgemeester Bart De Wever en zijn twee schepenen Koen Kennis en Ait Daoud Nabilla in het vizier. Vooral de nauwe band tussen Ait Daoud Nabilla en Sihame El Kaouakibi is onderwerp van discussie.

Voorbije week kwam aan het licht dat ook de provincie Antwerpen gul subsidies uitdeelde aan de vzw Let’s Go Urban. Meer nog: Sihame El Kaouakibi was in 2013 aangezocht om te zetelen in de commissie die adviseert over die subsidies. Ze was zelfs voorzitter van deze commissie… Op provinciaal niveau komt dan N-VA-gedeputeerde Luk Lemmens in het vizier.

De kassa tikt Subsidies verwerven is een zaak, maar er zijn nog andere wegen te bewandelen om aan geld te geraken. Enkele voorbeelden: In 2012 kreeg de vzw Let’s go Urban de Vlaamse Cultuurprijs voor Amateurkunsten. Niet slecht voor een vzw die pas in 2009 was opgericht. Het was toenmalig Vlaams minister Joke Schauvliege (CD&V) die de prijs mocht overhandigen: 12.500 euro en een bronzen beeldje. Noteer: dat jaar werden de Vlaamse Cultuurprijzen voor het allereerst uitgereikt…

Verleden jaar kwam de eer en het genoegen om de Vlaamse Cultuurprijzen, ondertussen omgedoopt tot ‘Ultima’s’ uit te reiken toe aan minister-president Jan Jambon. Hij werd toen met tomaten bekogeld door malcontente culturo’s. Malcontent, omdat Jambon had aangekondigd te willen bezuinigen op de cultuursubsidies, en ook omdat er een ‘fascist’ minister van Cultuur was.

Grappig detail: multimiljonair Luc Tuymans kreeg toen de prijs voor Culturele Verdienste, goed voor een bedrag van 20.000 euro. Maar Tuymans wilde absoluut de prijs niet ontvangen uit handen van een N-VA’er (een partij die hij haat) en stuurde zijn kat naar de prijsuitreiking. Tuymans schonk zijn prijzengeld aan… Let’s go Urban vzw. Ook die 20.000 euro is Vlaams belastingsgeld.

Groen leidt de aandacht af Nog een voorbeeld: verleden jaar organiseerde het internationale kunstcentrum DeSingel een ‘donateursactie’ via de Koning Boudewijnstichting met als goed doel: Let’s go Urban. Elke gift vanaf 40 euro was daarbij fiscaal aftrekbaar. De actie loopt trouwens nog steeds. Hoeveel geld die actie tot hiertoe heeft opgeleverd is ons niet bekend.

Wat ons de laatste dagen en weken opvalt, is het optreden van oppositiepartij Groen. In de Antwerpse gemeenteraad is

het fractieleider Imade Annouri die namens Groen vervelende vragen stelt aan het stadsbestuur. In de provincieraad is die rol weggelegd voor Groen-fractieleider Diederik Vandendriessche. Zij moeten de aandacht van het Sihamegesjoemel verleggen richting N-VA. Want, wat zelden vermeld wordt in de pers, het was de groene politicus Fourat Ben Chikha die in 2015 werd opgenomen in de raad van bestuur van de vzw Let’s Go Urban. Hij was er gedurende vier jaar voorzitter van en dagelijks bestuurder. De naam zegt u misschien niet zo heel veel, maar Fourat Ben Chikha is ondertussen gemeenteraadslid in Gent en gecoöpteerd senator voor Groen. Niet de eerste de beste dus. Fourat Ben Chikha zat als voorzitter van de raad van bestuur op de eerste rij om mogelijk gesjoemel op te merken. Vandaag weten we dat de eerste geruchten over malversaties al de ronde deden in 2017. Pas eind 2018 nam Fourat Ben Chikha onslag uit de vzw nadat hij verkozen was in okober als Gents gemeenteraadslid. Zou het kunnen dat er enige weken geleden een spoedvergadering geweest is met Almaci en Ben Chikha om te overleggen wat de mogelijke imagoschade zou kunnen zijn voor Groen, mocht Ben Chikha mede-aansprakelijk gesteld worden voor zijn aandeel in de vzw Let’s Go Urban?

Progressieve stadslijst Dat Sihame ondertussen aangeschoten wild is, komt alvast goed uit voor Almaci. De plannen en initiatieven van Sihame om – naar Mechels voorbeeld – met een nieuwe stadslijst op te komen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2024, zijn dood en begraven. Groen is in Antwerpen de tweede grootste partij, maar Open Vld is de kleinste partij. De progressieve stadslijst met Groenen en links-liberalen, aangevuld met onafhankelijken uit het middenveld, zou dan getrokken worden door goudhaantje Sihame El Kaouakibi. Haar ambitie: Bart De Wever verjagen en zelf burgemeester van Antwerpen worden. Stel u voor…

Ondertussen zit een aantal mannen thuis met de bibber. Sihame El Kaouakibi is een knappe verschijning die menig mannenhoofd op hol deed (doet) gaan. Sihame maakte handig gebruik van haar vrouwelijke charmes om haar ideeën te verkopen en geld los te peuteren. Menig mannelijk beleidsmaker hoopte er iets voor in de plaats te krijgen… Maar Sihame is helemaal niet geïnteresseerd in mannen, maar dat feit hield ze - doelbewust - goed verborgen voor de buitenwereld en haar allochtone achterban.

Sihame kan haar droom om burgemeester te worden vergeten. Antwerpen is aan een ramp ontsnapt.

KARL VAN CAMP

Politiek NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Groene hypocrisie Als je ze moet geloven, zijn de Groenen de grootste pacifisten die op aarde rondlopen. Maar ondertussen is de zusterpartij Ecolo beleidspartij in Wallonië en dus mee verantwoordelijk voor de wapenproductie en de wapenhandel. FN-Herstal, weet u wel.

Theo Francken (N-VA) sprak hen daarop aan in een Kamercommissie. Wouter De Vriendt (Groen) en Theo Francken geraakten in de clinch toen Groen een voorstel van resolutie indiende “om het gebruik van zware artillerie, raketten en bommen in dichtbevolkt gebied te vermijden”. Francken stelde dat de hypocrisie van Groen geen grenzen kent, want langs de ene kant willen ze heel de wereld een moreel lesje leren en tegelijkertijd laten ze hun vrienden van Ecolo vrij spel om “wapens te maken, te exporteren en oorlogen te creëren”. Hij vond dat Groen, dat in één fractie zit met Ecolo in de Kamer, nu toch maar eens duidelijke taal moest gaan spreken. Hij vond het immers niet kunnen dat ze altijd zeggen een andere partij te zijn dan Ecolo, zeker als het over wapenproductie en -export gaat, maar anders altijd wel samen te werken in de Kamer onder één fractievoorzitter en zich als één geheel op te werpen. Het werd een dovemansgesprek, zeker nadat De Vriendt elke opmerking van FranWouter De Vriendt (Groen) cken hierover compleet negeerde.

Tussen droom en daad…

Een voorstel van resolutie houdende het garanderen van de toegankelijkheid van het Belgische treinverkeer, in het bijzonder voor mensen met een beperking, kon op Kamerbrede steun rekenen. Verbeteringen bij de NMBS zijn altijd voor iedereen welkom. Ook al sneuvelden enkele amendementen van VB en PVDA/PTB, toch bleek er grote eensgezindheid. Het valt nu af te wachten wat er uiteindelijk concreet van gaat gerealiseerd worden. Dat is vaak nog een ander paar mouwen, want voorstellen van resoluties ondergaan nogal eens het droeve lot dat ze onder een pak stof verdwijnen. Wie de voorstellen uit de resolutie op een rijtje zet, zal kunnen zien dat er nog veel werk aan de winkel is en dat de NMBS meer dan een gewoon tandje zal mogen bijsteken.

Gekaapte resolutie?

Nog een resolutie die unaniem gesteund werd ging over de aanstelling van een “Belgisch Speciaal Gezant voor vrouwenrechten, meisjesrechten en gendergelijkheid”. Die gezant zou de diplomatie moeten versterken, zou de principes inzake kinder- en vrouwenrechten internationaal moeten uitdragen en zou consequent de belangen van kinderen, meisjes en vrouwen voorop moeten stellen in het Belgisch buitenlands beleid.Vlaams Belang ging mee in het algemene verhaal, maar diende het eens te meer te betreuren dat enkele amendementen van de partij zonder pardon werden weggestemd, terwijl het oorspronkelijke voorstel prompt werd geamendeerd door de zeven meerderheidspartijen, waardoor er toch een vrij progressieve sfeer rond dit voorstel is komen te hangen en er niet zo heel veel meer overbleef van de oorspronkelijke tekst. Zo vond het VB de problematiek van de kindhuwelijken onderbelicht, maar ook de islamitische vrouwenbesnijdenis en de gebrekkige onderwijstoegang in het Midden-Oosten, Afrika en Azië.

Ook de focus op kwesties als “reproductieve gezondheid en rechten” ligt moeilijk voor de partij omdat het een verwijzing is naar een pro-abortusstandpunt. Een te belangrijke resolutie om niet te steunen, maar toch met reserves. De indienster Els Van Hoof (CD&V) is eigenlijk in de fuik van haar Vivaldi-partners gedreven, want die hebben het voorstel geheel naar hun hand gezet. Het is nog maar de vraag of CD&V echt heel gelukkig zijn met wat er uiteindelijk werd gestemd, als men het vergelijkt met het oorspronkelijke voorstel.

Kamerleden sturen hun kat De plenaire Kamerzitting begon donderdag om 14.19 uur en eindigde om 21.09 uur. In coronatijden zijn er een aantal Kamerleden aanwezig in het halfrond, een aantal bevinden zich in hun kantoren van waaruit zij digitaal de vergadering volgen en nog anderen zitten gewoon thuis of elders voor hun computer. Vanop die plekken stemt men dan ook.

Een comfortabele positie; veel simpeler dan in ‘normale tijden’, want dan moet men lijfelijk aanwezig zijn en de lange barre tocht naar de hoofdstad maken. En toch lukt het voor een aantal Kamerleden nog niet om deel te nemen aan de stemmingen aan het einde van de dag.

Het minimum aantal stemmers donderdag was 136 en het maximum 143. Een aantal Kamerleden blijft dus zijn kat sturen.

29 APRIL 2021

N-VA bereidt partijcongres in 2023 voor © PHOTONEWS

“Confederalisme is niet zomaar een modegril” In de aanloop naar het partijcongres in 2023 zal de N-VA inzetten op vijf thema’s, die op hun beurt elk gecoördineerd zullen worden door een kopstuk van de partij. Een van de meest opvallende thema’s heet ‘De Staat van Vlaanderen’ en gaat over staatshervorming en politieke vernieuwing. “Het confederalisme is niet zomaar een modegril, maar een structureel voorstel dat zijn waarde blijft bewijzen”, zegt Kamerlid Sander Loones, die het thema coördineert.

N-VA-voorzitter Bart De Wever stelde zaterdagmiddag de plannen voor het partijcongres in 2023 voor aan het partijbestuur en de partijraad. De Vlaams-nationalistische partij wil de komende jaren op een vijftal thema’s inzetten: ‘Duurzaam Vlaanderen’ (rond klimaat en energie), ‘Welvarend Vlaanderen’ (onder meer rond onderwijs en arbeidsmarkt), ‘Warm Vlaanderen’ (rond gezondheidszorg en armoedebestrijding), ‘Veilig en Kordaat Vlaanderen’ (rond migratie, defensie en justitie) en ‘De Staat van Vlaanderen’ (rond staatshervorming en politieke vernieuwing).

Elk van die thema’s krijgt ook een ‘themavoorzitter’ toegewezen. Dat zijn respectievelijk Kamerlid Anneleen Van Bossuyt, Vlaams Parlementslid en ondervoorzitter Lorin Parys, Kamerlid en ondervoorzitter Valerie Van Peel, Kamerlid Theo Francken en Kamerlid Sander Loones.

Die werkmethode moet ervoor zorgen dat alles gestructureerd verloopt, zegt Loones. “Die trekkers (de themavoorzitters, red.) worden bijgestaan door een heel team van parlementsleden, medewerkers en experten. De ontwerpteksten zullen geamendeerd kunnen worden, zodat elke N-VA’er zijn zeg kan doen.

Over die voorstellen zullen we debatteren en finaal zal het partijcongres beslissen, zoals het hoort in een partij die de interne partijdemocratie hoog in het vaandel voert.”

Loones benadrukt bovendien dat zowat elk thema institutioneel geladen is. “Een thema als sociale zekerheid is in dit land bijvoorbeeld ook een communautair thema”, klinkt het. “Het zijn vooral de Vlamingen die financieren, terwijl de meeste uitkeringen in Wallonië en Brussel worden betaald.”

Confederalisme Verandert er dan iets aan het confederalisme, het communautaire stokpaardje van de N-VA? “Het confederalisme staat er als een huis en dat blijft zo”, zegt Loones. “We hebben dat model zo’n zeven jaar geleden uitgedacht. Daarbij hebben we de hulp van externe experten en consultancybureaus ingeschakeld. Wij hebben ons confederalisme in het kader van de laatste regeringsonderhandelingen opnieuw

helemaal laten doorrekenen en we stellen vast dat het model er nog altijd staat. Wat wij toen hebben uitgedacht is niet zomaar een modegril, maar effectief een structureel voorstel dat in verschillende contexten zijn waarde blijft bewijzen.”

“Aan de structuur en het skelet van het model moet dus niet gesleuteld worden”, klinkt het. “Je kan wel altijd wat extra vlees aan het skelet hangen door verder te concretiseren, te verdiepen en het debat verder aan te zwengelen.”

Meerderheidsstelsel en vrije meningsuiting Daarnaast werd in de Vlaamse pers gewag gemaakt van enkele opmerkelijke voorstellen die ook onder het thema ‘De Staat van Vlaanderen’ vallen. Een daarvan is het versterken van de vrije meningsuiting. “Een aantal jaren geleden waren we allemaal Charlie. Dat is blijkbaar voor veel politici een minder doorleefde boodschap geweest dan voor anderen”, zegt Loones.

“We hebben het debat daar altijd over gevoerd, en zeker in deze crisiscontext moeten we het belang van vrije meningsuiting voluit in het voetlicht blijven zetten.”

Een ander opvallend voorstel, dat in het verleden al door partijvoorzitter De Wever geopperd werd, is de hervorming van het kiesstelsel naar een meerderheidsstelsel, zoals dat in Angelsaksische landen als het Verenigd Koninkrijk of de Verenigde Staten in voege is.

Loones benadrukt dat hij geen persoonlijke uitspraken over het voorstel als dusdanig doet. “Voor de duidelijkheid, we gaan met voorstellen naar het congres, dus het congres zal daarover beslissen”, zegt het Kamerlid. “Bart zwengelt hiermee natuurlijk wel een fundamenteel debat aan: ‘Hoe zorg je dat onze democratie op een deftige manier georganiseerd wordt en dat de meerderheidsstem ook effectief gehoord wordt?’. Niet alleen in het parlement, maar ook in de regeringsvorming. Daar ziet iedereen toch dat dit land op is. België blokkeert en Vlaanderen verdient beter.”

PIETER VAN BERKEL

CITAAT VAN DE WEEK

Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA):

“We moeten nadenken over aparte, extra versoepelingen voor Vlaanderen” Tenminste, “als het verschil in de vaccinatiegraad tussen Vlaanderen en Brussel groter wordt”, zei Jambon in De Zevende Dag. Hij wijst onder meer naar het scepticisme tegenover vaccins in Franstalig België. “Ik denk dat men daar meer naar Frankrijk kijkt, waar de anti-vaccinatiecampagnes heviger zijn dan bijvoorbeeld bij ons en in Nederland”, aldus Jambon. “Ik zou het heel moeilijk kunnen verdedigen dat als Vlaanderen ver genoeg is in de vaccinatie om een aantal versoepelingen te doen, we dat niet zouden kunnen omdat Franstalig België niet ver genoeg staat.”

© PHOTONEWS

6

Politiek

7 © PHOTONEWS

29 APRIL 2021

IN DE KIJKER

Sven Gatz

Ach, we willen hier niet eens ingaan op het feit dat ook hij, in navolging van zoveel politici uit de beleidspartijen, duizenden euro’s belastinggeld cadeau deed aan Sihame El Kaouakibi. Als toenmalig Vlaams minister voor Jeugd en Brussel zette Sven Gatz (53) in 2017 zijn beste beentje voor en El Kaouakibi kreeg in één keer 80 procent van de beloofde som uitbetaald, goed voor 320.000 euro en zonder voorlegging van facturen, voor de renovatie van de feestzaal op het Antwerpse Kiel, het zogenaamde Urban Center.

De voorbije week maakte de Brusselse minister van ‘Meertaligheid’ zich bij de Brusselse Vlamingen ook al niet populair toen iemand klaagde dat hij in Brussel niet in het Nederlands werd voortgeholpen door de hulpdiensten. Gatz tweette: “Geen fijn incident. Nu, ik kan je wel zeggen: deze stad past zich niet aan aan jou. Evenmin als New York, Berlijn, Glasgow of Montreal. Dat kun je jammer vinden. C’est comme ça.” Ziezo, dat weten de Vlamingen dan ook alweer. U leest hierover meer elders in dit blad.

Van Volksunie naar ID21, Spirit en VLD Als geboren Brusselse Vlaming koesterde hij zijn Vlaamse ‘roots’ en werd hij al als student lid van de Volksunie en later afdelingsbestuurslid in Jette. Al snel kwam hij van 1991 tot 1993 op het kabinet van Brussels staatssecretaris Vic Anciaux terecht, die hij uiteindelijk in 1995 zelfs opvolgde in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement. Daarin zetelde hij tot 2004. Van midden juli 1999 tot juli 2011 was hij eveneens lid van het Vlaams Parlement, waar hij zelfs van 2007 tot 2011 fractievoorzitter was van de Open Vld-fractie.

Van 2001 tot 2012 was en sinds 2018 is hij gemeenteraadslid in Jette. Hij was nauw bevriend met Bert Anciaux, wat hem het woordvoerderschap opleverde van de linkervleugel binnen de VU, die zich ID21 noemde. Toen de VU in 2001 uiteenspatte, volgde hij eerst Anciaux nog met diens links-liberaal splinterpartijtje Spirit.

Nadien gingen hun wegen uiteen toen Anciaux opteerde voor een kartel met de sp.a. Hij trok met enkele anderen naar de VLD, waar hij al snel bij de links-liberale vleugel terechtkwam. Hij werd een Vlaamse D66’er.

Groene lessen uit het buitenland Grünen-boegbeeld Annalena Baerbock

Op de redactie van De Standaard ziet men de toekomst opnieuw rooskleurig in. De Duitse groenen doen het de laatste tijd immers goed in de peilingen, en dus deed Ruud Goossens afgelopen weekend een poging om Groen-voorzitster Meyrem Almaci op het juiste pad te zetten.

Terug na even weggeweest In april 2011 keek iedereen even op toen Gatz bekend maakte de politiek te zullen verlaten om chef te worden van de Federatie van de Belgische Brouwers. Hoewel hij tijdens zijn parlementaire loopbaan altijd (vergeefs) had gepoogd het systeem van de parlementaire uittredingsvergoeding te doen afschaffen, vroeg hij ze zelf toch aan… Omwille van de ophef die daarover ontstond, zag hij uiteindelijk af van de 300.000 euro die hem zouden toekomen.

Even snel als hij verdwenen was, stond hij bij gratie van Gwendolyn Rutten op 25 juli 2014 weer in het Vlaams Parlement, zij het deze keer als (niet-verkozen) minister voor Cultuur, Media, Jeugd en Brussel. Hoewel zijn ministerschap niet onopgemerkt voorbijging (afschaffing levensbeschouwelijke uitzendingen door derden, masterplan voor diversiteit in de jeugdsector, hervorming van de financiering in de cultuursector, tenten voor de jeugdbewegingen, hervorming radiofrequenties, nieuwe beheersovereenkomst VRT,…), moest hij zich in 2019 tevreden stellen met het lijstduwerschap voor het Brussels Parlement. Met nog drie anderen, waaronder zijn compagnon-de-route en mentor Guy Vanhengel, haalde hij het.

We denken echter dat er uit de Duitse peilingen weinig lessen te trekken vallen voor Groen, als je niet bereid bent om ook enkele ongemakkelijke waarheden over groene partijen in andere landen onder ogen te zien.

Duitse realo’s en fundi’s Ja, de Duitse groenen doen het op dit ogenblik goed in de peilingen. Maar dat ligt misschien vooral aan het feit dat de SPD hoe langer hoe minder voorstelt, FDP weinig te vertellen heeft, en de top van de CDU verleden week besloot dat ze nog liever met haar eigen voorzitter een verkiezingsnederlaag voor de Union tegemoet gaat dan het kanselierschap aan de CSU te gunnen.

Dan helpt het natuurlijk dat de kanselierskandidaat van de Grünen een zogenaamde “realo” is.

Als daar voor Meyrem Almaci één les uit te trekken valt, dan wel dat ze in het belang van de partij beter de voorzittersverkiezingen verloren had tegen Björn Rzoska.

Maar als de Duitse groenen deze herfst de volgende kanselier mogen leveren, valt het nog te bezien hoe lang de Duitse groene droom stand zal kunnen houden. Zullen de groene ministerportefeuilles in de volgende Duitse regering dan uitsluitend naar realo’s gaan? Indien niet is het slechts een kwestie van tijd voor de duikvlucht in de peilingen ingezet wordt.

Een deal om de macht

Separatistische Scottish Greens © PHOTONEWS

Gatz en Vanhengel spelen het hard en trekken het laken naar zich toe, en zetten de partijtop buitenspel wanneer Rutten zegt alleen mee te willen besturen als ook MR erbij is. Ze negeren haar volledig en hangen zonder enig overleg hun Open Vld-karretje aan dat van de PS, Ecolo, Groen, sp.a en DéFi (het vroegere Vlaamshatende FDF, dat op maatschappelijk vlak erg progressief is). Linkser, groener en on-Vlaamser kan haast niet. Gatz wordt minister en Vanhengel wordt ondervoorzitter van de assemblee.

Daarmee is de lucratieve deal gesloten. Ze hebben goed voor elkaar gezorgd. Ze hebben zich genesteld in het regime van de machthebbers en steken hun middelvinger op naar iedereen in Vlaanderen die een kritisch geluid laat horen.

Het beeld dat zij vanuit Brussel aan Vlaanderen tonen is dan ook allesbehalve fraai. Zij gedragen zich als schoothondjes van de Franstaligen, laten zich verbeulemansen en laten elke Vlaamse refl ex achter zich. Ze volgen het links-liberale diversiteitsverhaal en als minister van Meertaligheid doet Gatz geen moeite om de positie van het Nederlands te verbeteren, laat staan dat hij eist dat de taalwetgeving gerespecteerd wordt.

Zijn VU-idealen zijn al lang begraven.

Brussel wordt voor hem een kosmopolitische stad, een etnische smeltkroes: “Welkom in de 21ste eeuw.

Realiteit. Diversiteit. Vanzelfsprekendheid”, zo zegt hij daarover op Twitter. Het kan verkeren.

“C’est comme ça…”

Kijken we liever eens naar een andere groene partij die het goed doet in de peilingen, en die volgende week al het verdict van de kiezer zal ondergaan: de Schotse groenen. Die partij is uiteraard ecologische gezind, en wat het sociaal-economische betreft één en al woke, zoals het hoort aan de linkerzijde in een Angelsaksisch land. Maar opmerkelijk: de Schotse groenen zijn onvoorwaardelijk voorstander van Schotse onafhankelijkheid. Dat was trouwens ook de reden waarom de partij zich in 1990 afscheurde van de Britse groene partij.

In 2017 haalde de partij bij de regionale verkiezingen 6,6 procent van de stemmen. Als we de peilingen mogen geloven gaat de partij op 6 mei vooruit tot wel tien procent. Vergelijk dat met de even woke maar Britse Liberal Democrats, die in de laatste peilingen consequent het onderspit moeten delven tegen de groenen. We denken dan ook dat het succes van de Schotse groenen meer te maken heeft met hun standpunt over onafhankelijkheid dan de Vlaamse groenen lief is.

Autohaat van de veganistische grønne Een groene partij die het minder goed doet in de peilingen, en in september het oordeel van de

kiezer zal moeten ondergaan, is de Noorse Miljøpartiet De Grønne. Bij de lokale verkiezingen in 2019 haalde de partij nog 6,8 procent van de stemmen, en kwam daarmee onder meer in het stadsbestuur van de hoofdstad Oslo. Sindsdien gaat het met de partij gestaag bergaf in de peilingen, om tegenwoordig rond de kiesdrempel van vier procent te zweven.

Naar een reden hoeft niet ver gezocht te worden: de partij haat auto’s. In de binnenstad van Oslo wil ze zo snel mogelijk auto’s die op fossiele brandstof rijden verbieden, en binnen de ring kom je daar inderdaad nog mee weg bij een bepaald kiespubliek. Maar de partij wil dat verbod uitbreiden voor heel Noorwegen. Niet echt realistisch in een land met enorm grote afstanden, maar de stedelijke bobo-partij laat zich liever niet afl eiden door de echte problemen van echte mensen die echt moet werken om de kost te verdienen. Ondertussen is de partij met haar standpunt wel levende reclame voor de centrum-populistische Senterpartiet, die van de weeromstuit het recht op het bezit van een fossiele auto verdedigt, en daarmee hoge toppen scheert in de peilingen.

Nog een programmapunt dat het goed doet in de stad, maar het platteland op stang jaagt: de halvering van de veestapel en het verbod op reclame voor vleesproducten. En als het even kan, zal zelfs een plakje kaas, een hardgekookt ei of zullen glas melk minstens één dag per week niet meer mogelijk zijn in de overheidskantines, want dan moet het veganistisch. Voor sommige bobo’s in overheidsdienst zou dat wel eens een pijnlijk ontwaken kunnen worden bij de lunch.

Het cyclisme van groene partijen Groene partijen zijn een fundamenteel cyclisch fenomeen. In de oppositie kunnen ze het goed doen, maar eens aan de macht jagen ze zoveel mensen tegen zich in het harnas, dat ze bij de eerstvolgende verkiezing gedecimeerd worden.

In Noorwegen is de groene partij trouwens goed op weg om dat reeds voor mekaar te krijgen zonder nationaal in de regering te zitten, eenvoudigweg door hun arrogante stijl in de hoofdstad.

Het staat Ruud Goossens en de rest van De Standaard vrij om onverholen hoop te putten uit Duitse peilingen en wie weet ook een verkiezingsuitslag. Maar laat de Grünen de Duitsers hun worsten en hun auto’s afnemen, en het groene sprookje is alweer uit. Ook in Vlaanderen, het land van de biefsteak-friet en mijn-wagen-mijnvrijheid, is Groen gedoemd snel weer kopje onder te gaan. Covid-19 heeft alleen voor een jaartje uitstel van executie gezorgd.

FILIP VAN LAENEN

8

Interview

Paul Ambach (73) begon al in zijn studententijd, eind jaren ’60, in Antwerpen aan een carrière als flamboyante muzikant en concertorganisator.

Hij haalde grootheden als The Rolling Stones, Led Zeppelin, Frank Sinatra en Michael Jackson naar ons land, lang voor er sprake was van de festivalrage. Sinds de overname van zijn bedrijf door de internationale gigant Live Nation, concentreert hij zich voornamelijk op zijn eigen optredens als zijn muzikale alter ego Boogie Boy. Tot corona kwam en het podiumleven vorig jaar volledig stilviel. Terwijl Europa en België tergend traag reageren op de coronacrisis, kijkt Ambach als rasechte Antwerpse Jood met bewondering naar zijn tweede vaderland Israël, waar volgens hem sneller en bekwamer werd gereageerd. Tijdens ons gesprek barst Paul regelmatig uit in een bluesklassieker. Muziek is zijn eten en drinken. Na al die jaren staat hij ermee op en gaat hij ermee slapen.

29 APRIL 2021

PAUL AMBACH (BOOGIE BOY) aul, de eerste keer dat ik je ontmoette, moet intussen al bijna 35 jaar geleden zijn in het bureau van Make It Happen aan de Van Ertbornstraat in Antwerpen. Mijn broer Walter en ik waren je nog geld verschuldigd voor een concertticket van David Bowie en ik kwam het langsbrengen. Ik herinner me jouw bureau nog als één grote chaotische papierberg waar je amper overheen kon kijken.

“Heb je toen betaald voor Walter? Zeker?

Anders ga ik alsnog langs moeten komen om te ontvangen! (bulderlacht). Maar dat van dat bureau klopt wel. Ik ben altijd meer artiest dan boekhouder geweest.

Mijn vennoot Michel Perl was daarvoor gelukkig de geknipte man.”

Je charisma is altijd een van je kenmerken geweest. Dat heb je van je vader, las ik in het boek “Boogie Business” dat over jou verscheen.

“Mijn vader was een Poolse Jood die ginder de pogroms ontvluchtte en op zijn zestiende hier in Antwerpen aankwam.

Zijn oom Paul woonde hier al sinds 1925 en werkte eerst als kapper en daarna als diamantslijper in de Provinciestraat. Mijn vader sprak al snel ‘Antwaarps’, leerde diamanten slijpen van zijn oom en schopte het snel tot meestergast. Maar zijn passie was muziek; dat zit gewoon in onze genen.

Mijn vader heette Jossele, maar dat werd al snel ‘Jefke’ in Antwerpen. Op het einde van de werkweek gingen in de Provinciestraat de ramen open en zong hij voor de hele straat bekende melodieën uit de opera en belcanto. In de Tweede Wereldoorlog vluchtte mijn moeder naar Comblain-la-Tour in Luik en hij naar Lyon. Ze hadden besloten dat de kans groter was dat op die manier een van de twee zou overleven. Vader ging in Lyon door het leven als Joseph Peeters en liep er een landgenoot tegen het lijf: André Cluytens, de voormalige dirigent van de Vlaamse Opera en toen intendant van de opera van Lyon. Cluytens kende mijn vader van zijn optredens als zanger in Antwerpen en wist zeer goed dat hij Joods was. En hoewel hij dus als intendant de facto collaboreerde met het Vichy regime, lijfde hij mijn vader clandestien in bij het koor van de opera. We zijn er de

man nog altijd dankbaar voor.”

“Toch werd mijn vader in 1944 in Lyon bij een controle gesnapt en toen ze zagen dat hij besneden was, werd hij in de ‘Baraque aux Juifs’ van de beruchte Fort Montluc-gevangenis opgesloten. Ook daar bleef hij zingen voor de gevangenen. Hij was er gekend als de ‘chanteur de l’opéra’. Net voordat Klaus Barbie in Lyon arriveerde en er alle Joden executeerde, werd mijn vader op de trein naar Parijs gezet, met de bedoeling om dan verder naar Auschwitz te worden getransporteerd. Maar het verzet blies in Drancy de spoorlijn op en de trein kon niet verder. Het heeft mijn vaders leven gered.”

“Noch met mij, noch met mijn broers hebben mijn ouders ooit over hun oorlogsverleden gesproken. De zwijgzaamheid van Joden die de Shoah hebben overleefd, heeft een naam: ‘resilience’. Velen kónden gewoon niet over die waanzin spreken. Ik werd na de oorlog, in 1948, geboren en wat opmerkelijk is, is dat ik mijn vader nooit, op geen enkel moment, depressief heb geweten. Hij was een man met veel charisma en iemand waar ik altijd naar heb opgekeken.

Zijn levenslust was groot en ik herinner me nog heel goed hoe ik als klein jongetje bij hem op de fiets zat, vooraan op de buis, terwijl hij door de stad reed en luidkeels met zijn tenorstem ‘Ave Maria’, ‘O sole Mio’ of ‘Tiritomba’ zong. Muziek was zijn passie en het is mijn leven.”

Waren je ouders religieus?

“Nee, mijn ouders waren seculiere Joden.

Ik ben in Antwerpen naar het atheneum geweest. Het atheneum vond ik een prima school: er heerste een open geest en je afkomst speelde geen rol. Die houding kan niet genoeg geprezen worden. Ik herinner me uit die tijd nog dat ik het boek van August Vermeylen, ‘De wandelende Jood’, las. Wellicht omdat ik er zelf ook één ben. (lacht)” “Ik beschouw mezelf als een Joodse humanist, in de traditie van vele Amerikaanse Joden van de oostkust: acteur Mel Brooks, schrijver Philip Roth of een acteur als Woody Allen. Mijn vader was dus niet religieus en werkte gewoon op de sabbat: op zaterdag nam hij mij en mijn broer vaak mee naar Café des Sports in de Pelikaanstraat omdat daar de diamantslijpers uit het platteland naartoe kwamen om zaken te doen. Hij gaf dan altijd eerst een onemanshow en zong wat klassiekers: de slijpers uit de Kempen kwamen speciaal voor ‘Jefke’ naar daar.”

Je speelde als tiener al in een band met je broers: het Ambach Circus. En je carrière als muziekorganisator begon al aan de Antwerpse universiteit.

© PHOTONEWS

“Yeah! Music was my first love! Ik zat op het toenmalige RUCA en organiseerde voor het Antwerps studentenkorps John Lee Hooker.

Ik had in een muziekblad gelezen dat die naar Europa kwam en had zijn agent gebeld: of ik hem niet kon strikken voor een concert voor de unief? Zo ging de bal aan het rollen: daarna organiseerde ik optredens van Muddy Waters en later - toen ik afgestudeerd was als vertaler-tolk en voor mezelf begon te werken - was het eerste grote concert dat ik organiseerde er een van James Brown.”

“Europa stilaan het B van de w

Interview

29 APRIL 2021

MUZIKANT EN VOORMALIG CONCERTORGANISATOR Je hebt je veel later even verenigd met je concurrent, Herman Schueremans, en dan de zaak verkocht aan Live Nation, de Amerikaanse entertainment-mastodont. Was je de muziekbusiness beu?

“Ik ben gestopt als concertpromotor omdat het een industrie was geworden in plaats van een ambacht. Dat strookte niet met mijn karakter. En ook: ik was, net als Mozes, al veertig jaar bezig. Ik wilde nieuwe horizonten opzoeken, meer quality-time spenderen met mijn familie en optreden als Boogie Boy. Ik organiseerde concerten omdat ik muziek ádemde en met de artiesten uren over muziek kon babbelen. Ik sprak liever met de artiesten over muziek dan met de managers over centen. Bruce Springsteen nam voor zijn optredens in België altijd zijn set-list met mij door. ‘Paul, wat denk je? Moet ik dit spelen, of dat?’ En ik gaf dan mijn gedacht en hij luisterde omdat hij me geloofde. Springsteen was de man die live het meeste ambiance maakte.

Ik ben er trouwens in Antwerpen nog mee doorgezakt, samen met je vrouw Jakobien, trouwens. Een legendarische nacht was dat!

Bruce is toen uiteindelijk een beetje zatjes van de Hasseltse jenever door zijn lijfwacht vanuit Café Local naar zijn hotel gevoerd.”

Ik ben gestopt als concertpromotor omdat het een industrie was geworden in plaats van een ambacht.

Dat strookte niet met mijn karakter Ja, dat verhaal wordt hier ten huize Grootaers-Huisman regelmatig opgerakeld. Maar het ziet er niet goed uit voor Bruce en de muziekindustrie. De verkoop van cd’s is ingestort, streamingdiensten zoals Spotify leveren niets op aan de muzikanten en nu ligt ook het hele live-circuit plat. De crisis is nog nooit zo groot geweest.

“En toch ben ik optimistisch! We gaan hier uitgeraken. Mensen willen naar concerten gaan, ze staan te trappelen om uit te gaan en weer naar livemuziek te kijken en te luisteren. Er gaat volgens mij een explosie volgen van festivals en concerten. Je gaat niet weten waar eerst naartoe gaan. Ik geloof rotsvast dat alles goed gaat komen. De grote artiesten, zoals U2 of Madonna, hebben totaal geen last: die zijn uitgekocht door Live Nation. Waar zij vroeger in elk land afzonderlijk moesten onderhandelen met concertpromotors, hebben die met Live Nation nu nog maar één partner die hun volledige tournee afkoopt. Op de beurs zijn de aandelen van Live Nation afgelopen jaar

wordt Bokrijk wereld”

De Vlaamse biotech staat gelukkig nog aan de wereldtop. Gezondheid en mensen redden is nu mijn drive.

Want wie één mens redt, redt een heel volk, staat in de Talmud

nog gestegen. In een jaar waar er geen concerten waren! Waarom? Omdat het na corona gaat ontploffen. Ik voel dat. Het publiek wil die ‘magical live experience’ meemaken. En laat ons wel wezen: de jongste jaren waren de ticketprijzen ook echt heel hoog geworden. Artiesten hebben goed geld verdiend. Het is natuurlijk wel erg voor de beginnende muzikanten. Zij hebben al meer dan een jaar liveoptredens verloren en die sukkelen. Voor de kleine artiesten is het een drama.”

Hier in Europa blijven de coronamaatregelen aanslepen en trappelen we ter plaatse…

Kijk naar Israël: daar komt alles weer stilaan op gang. Maar we moeten eerlijk zijn: de vaccinatie in Europa is een ramp! Het Verenigd Koninkrijk, de VS en Israël lopen mijlenver op ons voor. Als het over gezondheid gaat, moet je niet aarzelen, dan moet je beslissingen nemen en niet proberen om af te dingen en te zeggen ‘we gaan 2,5 frank besparen’. De eerste minister van Israël, Benjamin Netanyahu, heeft tachtig keer táchtig keer! - gebeld met Albert Bourla, de CEO van Pfizer, om als eerste de vaccins binnen te halen. Hier lagen ze toen nog te slapen. Ik denk niet dat De Croo veel telefoons heeft gedaan. Het establishment hier heeft dat niet begrepen. Netanyahu is een doordrijver, een go-getter.”

Je dochter Marilyn woont al lang in Tel Aviv met haar man en haar kinderen.

Heb je nooit gedacht om zelf de stap te zetten en te verhuizen?

“Tel Aviv is een geweldig stad: ik noem het ‘New York on the beach’. De drive is daar enorm. Het is mooi weer, het is bruisend, vrij, veilig, modern, jong, internationaal en de stad telt het hoogst aantal start-up-bedrijven ter wereld. Die kruisbestuiving tussen de ladinos (Sefardische Joden, oorspronkelijk afkomstig en verjaagd uit het Iberisch schiereiland; Pauls moeder was van Grieks-Sefardische afkomst, nvdr), de jiddish, de Arabische joden, islamieten en christenen is fantastisch. Mijn stad is Antwerpen, hier ben ik geboren, maar Israël zit in mijn hart. Tel Aviv is op dit moment ‘the most swinging city in the world’. Allez, na Antwerpen en Shangai dan. Mijn zoon leeft en speelt nog altijd muziek in Antwerpen en drumt in mijn band. Een waar plezier.”

Even terug naar jou als Antwerpse Jood. We horen nu verhalen van Joden die Europa inruilen voor Israël omdat ze zich hier bedreigd voelen. Veel Joden uit Parijs bijvoorbeeld, maar ik hoor nu ook verhalen over Antwerpse Joden die verhuizen.

“Je moet dat toch per stad bekijken. In Parijs is een enorm gevoel van onveiligheid.

Er gebeuren veel dingen die niet kunnen.

Denk aan de aanslagen op Charlie Hebdo, Halimi en recent op Samuel Paty. Daarbovenop kreeg je in Frankrijk de afgelopen jaren nog de ‘gilets jaunes’, die ook alles begonnen af te breken. Daar kwam ook nog eens de verslechterde economische situatie bij, die veel Joodse ondernemers en hun families in Frankrijk parten begon te spelen. Zij zeiden: ‘We kunnen kiezen: ofwel hier blijven en de anarchie zien toenemen of verhuizen naar Tel Aviv. Ze spreken daar Frans, we kunnen daar onze croissants eten en onze café-crème drinken, en we hebben daar onze vrienden. Parijs onder de zon. Bovendien zijn de religieuzen er niet aan de macht; die zitten in Jeruzalem. Dat is mooi verdeeld.”

In het Engels zeggen ze: “In Jerusalem they pray and in Tel Avid they play”…

“Voilà! En het is 24 uur per dag, zoals in New York. Dus die Fransen die al bemiddeld zijn, hebben gezegd: in plaats van aan de Azurenkust een villa te kopen, gaan we naar Tel Aviv. Het is het enige land waar je represailles krijgt als je aan een Jood komt.

Daar wordt niet mee gelachen. Israël biedt enorm veel kansen. Plus - en nu kom ik bij de situatie in Antwerpen - er is een heel sterke opkomst van religieuze groeperingen. Ook binnen de orthodoxe-joodse religieuze gemeenschap, die heel zichtbaar

9

is. Iedereen herkent onmiddellijk de chassidim. Ik ben Jood en fier om Jood te zijn, maar wat ik van het Jodendom meeneem, is de universaliteit en mijn relatie tot Israël. Pas op: het land Israël, niet noodzakelijk zijn leiders, want dat wisselt toch maar steeds. In die zin is het ook te vergelijken met Vlaanderen en de Vlamingen (lacht).

Je kan en mag de ziel van een land en een volk niet gelijkstellen met zijn leiders. Het ene blijft, terwijl het andere veranderlijk is.”

“Israël is een fantastische haven voor mij; ik ben gelinkt aan Israël, of je dat wilt of niet. Economisch gaat het niet goed in België. De diamantbusiness is voor de Joden in Antwerpen voorbij. De Indiërs hebben veel overgenomen. Je kan niet concurreren met de lage lonen van hun slijpers. Dat is de realiteit. En sommige Antwerpse Joden zullen daarom inderdaad ook uitwijken naar Tel Aviv. Hoe gaat dat? Hun kinderen gaan hier naar school of naar de universiteit, maar doen vaak hun masters in Tel Aviv. Want daar is het plezant. Het is er goed weer en ze hebben er ‘de plage’. Ze vinden er een lief, krijgen kinderen en blijven er wonen. En als er dan niet veel meer in Antwerpen is dat hen bindt, verhuizen die grootouders ook, want die willen hun kinderen en hun kleinkinderen zien.”

Je kan en mag de ziel van een land en een volk niet gelijkstellen met zijn leiders. Het ene blijft, terwijl het andere veranderlijk is Klinkt rooskleurig, maar Israël wordt omringd door vijandige buren en heeft zijn zogenaamde ‘Iron Dome’, een rakettenschild, nodig om zich te beschermen. Zie je de toekomst van Israël en de Palestijnse kwestie ook hoopvol tegemoet?

“Ik geloof dat de Palestijnen ook hun eigen land moeten hebben. Maar een beetje georganiseerder dan nu, en ze moeten uiteraard afzien van het terrorisme. We zouden een figuur moeten hebben zoals een Nelson Mandela, die een oplossing kan bieden. De wapens moeten neergelegd worden en er moet verzoening komen, zonder bloedvergieten en haat. Je kan niet blijven vechten met je buren. We moeten scheiden van tafel en bed. Het is niet dat we Jericho op de westelijke Jordaanoever in handen moeten hebben als we daar nooit gewoond hebben. Ik ben niet van (begint weer te zingen) ‘This land is my land, this land is your land’. De zon schijnt voor iedereen.

Maar Hamas moet absoluut de wapens neerleggen.”

Toch is het een bizarre manier van leven. Ik was ooit op reis aan het noorden van het meer van Galilea. In de namiddag hoorde ik knallen van wat ik dacht dat het ‘carbuur-schieten’ was voor een huwelijk. Achteraf bleek het

raketvuur te zijn vanuit Syrië op de Golan-hoogte dat werd gepareerd door de ‘Iron dome’.

“Israël is een Spartaans land. Moeilijk.

Hard. Maar daar houden de Israëli’s van.

They like it. Ik was vorig jaar in Israël in verband met het Eurovisiesongfestival en ik ontmoette daar veel Vlamingen en die vonden het daar ge-wel-dig! Het land is aantrekkelijk, maar er zit ook een harde kant aan en dat appelleert toch ook aan veel Vlamingen. Veiligheid is het hoogste goed en daarom moet iedereen verplicht in het leger: drie jaar dienstplicht voor de mannen en twee jaar voor de vrouwen. Dat is een zware prijs die je betaalt voor je vrijheid en je veiligheid. Dat neemt niet weg dat ik voor een tweestaten-oplossing ben.”

Even terug naar de economische toestand in Europa. Wie in Azië, India, Zuid-Amerika en zelfs Afrika heeft gereisd, ziet daar een enorme economische dynamiek. Een jonge, enthousiaste bevolking die er voor gaat. Zijn we in Europa aan het scleroseren?

“Zeker weten. Het gaat niet goed in Europa. De dynamiek is weg. De administratieve obstakels zijn verschrikkelijk. Wij zijn het Bokrijk van de wereld aan het worden. De Chinezen en de Indiërs komen ons bezoeken zoals wij de ruïnes van het oude Rome of de piramides van Egypte bezoeken. We zijn een relikwie aan het worden. Gelukkig zijn er ook nog altijd Vlaamse ondernemers die zich niet zomaar laten kisten. Maar we zijn niet langer koploper. We zitten in het peloton. Waar we wel nog altijd vooraan staan, is op het gebied van biotech en omdat ik het afgelopen jaar niet heb kunnen optreden, heb ik me daarin verdiept. We hebben daar topmensen en topbedrijven die het verschil kunnen maken: Rudi Pauwels, Tim van Overmeiren, Bruno Holvoet, Paul Stoffel, Xavier Saelens, wereldtop! Gezondheid en levens redden, dat is voor mij de hoogste ambitie, en dus ben ik beginnen investeren in Vlaamse startups in biotech en volg ik alles van nabij. Want ‘wie één leven redt, redt een heel volk”, staat in de Talmud. En weldra gaan we, na de pandemie, verder met Boogie Boys 'never ending world tour', samen met optredens van mijn zoon N8N. Een toptalent waar je nog veel zal van horen."

ALAIN GROOTAERS

Beste lezer van

’t Pallieterke: Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

29 APRIL 2021

FRANKRIJK

NEDERLAND

Nieuwkomers in de Tweede Kamer

Op 5 mei is het 200 jaar geleden dat de voormalige Franse keizer Napoleon Bonaparte overleed in zijn ballingsoord Sint-Helena. Het lijkt logisch dat dit laatste symbool van de Franse grandeur met de nodige luister gevierd wordt. Maar niet iedereen is even enthousiast. De politieke correctheid en de woke-ideologie maken dat de Corsicaan steeds meer als een monster, bloeddorstige dictator, racist en vrouwenhater wordt afgeschilderd.

“Elk nadeel hep zijn voordeel”, zo wist voetballer Johan Cruijff. Hoe meer partijen in een parlement verkozen zijn, hoe lastiger het vaak wordt om tot een stabiele meerderheid te komen. Toch bewijst het ontbreken van een kiesdrempel Nederland ook een dienst: kleine partijen, die bij elkaar opgeteld een berg stemmen behaalden, slepen zetels in de macht en kunnen dus hun kiezers vertegenwoordigen.

BIJ1 De eerste nieuwkomer is de televisiepresentatrice Sylvana Simons. Haar extreemlinkse partij, BIJ1, heeft een knotsgek programma. Het ene voorstel is nog waanzinniger dan het andere. De Westerse zelfhaat spat van de partij af. Zo wil Sylvana Simons – zelf van Surinaamse afkomst - dat Nederland zogenaamde slachtoffers van de slavernij, talloze generaties later, nog gaat vergoeden. Andere punten uit het programma: overstappen naar een werkweek van dertig uur met honderd procent loonbehoud, een menstruatieverlof (sic), het afschaffen van het eigendomsbezit in bedrijven en het kraken van panden moet volledig legaal worden.

Volt

JA21 Op rechts-conservatief terrein vinden we JA21 terug. Dit is een afsplitsing van Forum voor Democratie (FvD), de partij van Thierry Baudet. JA21 haalde drie zetels. Derk Jan Eppink, voormalig journalist bij De Standaard en vroeger nog Europees parlementslid voor Lijst Dedecker, zetelt vanaf nu voor JA21 in de Tweede Kamer. Interessant gegeven is dat JA21 in de Senaat over maar liefst 8 zetels beschikt. Het gaat hier stuk voor stuk om verkozenen die overliepen van FvD naar de nieuwe partij. JA21 kan de nieuwe regering aan een meerderheid helpen in de Eerste Kamer. Mark Rutte (VVD) ziet daarom een samenwerking met de groep van Joost Eerdmans wel zitten. Al is het nog maar de vraag of die andere winnaar van de verkiezingen, D66, in zee wil met een partij die op zowat alle thema’s het omgekeerde denkt.

BBB Misschien wel de meest kleurrijke verschijning in de nieuwe Tweede Kamer is Caroline van der Plas. Met de BoerBurgerBeweging (BBB) is er na decennia een opvolger voor de Boerenpartij. Van der Plas is de enige verkozene voor de BBB, maar laat toch al veelvuldig van zich horen. In de Kamer-debatten werd al duidelijk dat zij niet met zich laat sollen. Zo greep ze in toen Mark Rutte en CDA-minister De Jonge haar partij neerbuigend ‘Triple B’ noemden. Het is nog maar de vraag of de Nederlandse kiezers de arrogante houding van Rutte en De Jonge weten te appreciëren. Van der Plas wil naar eigen zegge het gezonde verstand terug doen keren naar de Tweede Kamer.

Ook BBB lijkt een blijvertje in de Nederlandse politiek. © PHOTONEWS

Een veel serieuzer nieuwkomer is de partij Volt, met uit het niets drie zetels. Dit is een partij die in vele landen deelneemt aan verkiezingen. Volt pleit immers voor een federaal Europa. Deze internationale beweging trekt voornamelijk jonge, hoger-opgeleide kiezers aan en vist in de centrumlinkse vijver van o.a. GroenLinks en D66. In zowel Nederland als Duitsland lijkt Volt een blijver te worden.

© PHOTONEWS

Het Nederlandse electorale systeem kent geen kiesdrempel. Hierdoor is de Tweede Kamer een erg proportionele afspiegeling van de stemmen die zijn uitgebracht. Dit heeft tot gevolg dat maar liefst zeventien partijen vertegenwoordigd zijn in het parlement. We lichten de bonte verzameling nieuwkomers toe.

Napoleon voorzichtig herdenken Het was net voor de uitbraak van de coronapandemie in 2020. Thierry Lentz, historicus en voorzitter van de Foundation Napoléon gaf in Parijs een lezing over de Franse keizer. Zijn betoog werd verstoord door een aantal Antillianen die van oordeel waren dat er geen aandacht mocht worden besteed aan de Corsicaan.

Hij had immers een slavenopstand doen neerslaan op de Franse Antillen. Napoleon was een onversneden racist. Diezelfde Lentz woonde in dezelfde periode een vergadering bij over de leerplannen in het Franse onderwijs. Hij moest advies geven over de aandacht die de Code Napoléon, het wetboek dat tot op vandaag het burgerlijk recht stuurt in tal van Europese landen, in de schoolboeken moet krijgen. Er kwam tijdens die vergadering verzet van een vrouwelijke leerkracht want de Code Napoleon was een exponent van een patriarchale samenleving.

Matig enthousiasme

Nieuw verkozene Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging deed haar intrede in de Tweede Kamer met een... traktor.

FRANKRIJK

Een bloedrode dag, opnieuw Opnieuw reageerden de Fransen bijzonder geschokt: opnieuw een slachtoffer van islamitisch geweld, het zoveelste politieslachtoffer dat zich voegt bij de honderden andere slachtoffers. Stéphanie, 49 jaar, politieagente en moeder van twee kinderen, werd door een geradicaliseerde Tunesiër de keel overgesneden.

De Franse president Emmanuel Macron mag dan vol verontwaardiging uitroepen: “Nous ne céderons pas”, de Franse bevolking stelt vast dat het gewoon niet meer ophoudt, en – erger nog – dat men “het gewoon begint te vinden”. We ondergaan gelaten en onderworpen wat er gebeurt, en hopen dat wij niet in de klappen delen. En de media in dit alles? De media kijken zoveel mo-

gelijk weg, want er zijn andere prioriteiten.

Elise Lucet bijvoorbeeld speelde het klaar op donderdagavond in haar programma “Envoyé spécial” te focussen op ….het politiegeweld, het geweld door politieagenten dus, met als speciale gast M. Zecler. Politiegeweld is HET thema dat gans Frankrijk in de ban houdt: een politiepatrouille kruisen doe je op gevaar van eigen leven. Enkele uren later, op vrijdagmiddag werd politieagente Stéphanie vermoord. En de media bij ons dan? In de grootste Vlaamse krant, Het Laatste Nieuws klaarde men de klus op pagina 23, op een 10-tal lijntjes. In het VRT-nieuws een uitgebreider verslag, maar geen woord – zo kennen we ze wel – over de islamitische achtergrond van de aanslag.

PIET VAN NIEUWVLIET

Twee anekdotes die een voorafspiegeling zijn van de manier waarop anno 2021 wordt omgegaan met de herdenkingen rond de 200ste sterfdatum van Napoléon. Die overleed op 5 mei 1821 in zijn ballingsoord Sint-Helena. Aangezien de Fransen heimwee hebben naar de tijd dat ze een mondiale grootmacht waren, zou men denken dat “le bicentenaire” met veel poeha wordt gevierd.

Het tegendeel lijkt het geval. Het enthousiasme in de politieke wereld en daarbuiten is niet groot. Jean-Louis Debré, ex-minister en voorzitter van Le Conseil National des Archives is van oordeel “dat men met die herdenkingen niet moet overdrijven. Het zou teveel gezien kunnen worden als een provocatie.” Naar wie?

Wellicht naar de politiek correcte goegemeente die onder sterke invloed staat van de woke-ideologie.

Tijdscontext Overgewaaid uit de Amerikaanse universiteiten zoeken linkse academici en militanten naar sporen van racisme en machisme bij blanke historische figuren. Men bekijkt het verleden door een anachronistische bril en dan is de conclusie snel gemaakt. Napoleon was een vrouwenhater, een racist, een dictator en een reactionair. En men verwijst naar de vele doden (een paar miljoen) tijdens de Napoleontische oorlogen. De cijfers klop-

Waterloo, het einde van Napoleon

pen maar zijn in niets te vergelijken met de doden van WO I en WO II. De linkse kritiek klinkt vreemd als we weten dat de Corsicaan in de geschiedschrijving wordt beschouwd als de redder van een aantal principes van de Franse Revolutie zoals de scheiding van kerk en staat en het einde van de privileges.

De aanvallen op Napoleon kwam lange tijd uit rechtse en monarchistische hoek.

Nu is het de andere kant van het ideologische spectrum dat met scherp schiet.

Dat belet niet dat president Emmanuel Macron de dood zal herdenken, maar het gebeurt met de handrem op. Het Elysée laat weten dat we “met open ogen moeten kijken naar zijn beslissingen die vandaag betwistbaar lijken.”

Trafalgar Het doet wat denken aan de manier waarop president Jacques Chirac in 2005 omging met de tweehonderdste verjaardag van de slag bij Austerlitz (2 december 2005), één van Napoleons grootste overwinningen. De bewegingstactiek die “La Grande Armée” toen met succes toepaste ten opzichte van de Oostenrijkse en Russische legers wordt trouwens vandaag nog onderwezen op de militaire academies. Echt iets voor Franse chauvinisten om mee te pronken, zou men denken? Blijkbaar niet. Chirac annuleerde verschillende herdenkingen en zelfs een tentoonstelling over de slag. Hij wou naar eigen zeggen “onze Europese partners die aan de kant van de verliezers stonden niet schofferen.”

Vreemd als we weten dat Duitsland in 2006 de slag bij Jena in Pruisen en de inname van Berlijn door Napoleon (1806) met een re-enactment of het naspelen van de historische gebeurtenis aan de Brandenburger Tor herdacht. Een verschil ook met de Britten die wat fier zijn over de zeges die ze tegen Napoleon hebben behaald. Op 21 oktober 2005 vonden gezamenlijke Brits-Franse zeemaneuvers plaats. Het Franse vliegdekschip Charles de Gaulle en een aantal andere militaire schepen namen eraan deel. Niemand in Parijs had opgemerkt dat de Britten de datum niet toevallig hadden gekozen.

Het was exact 200 jaar na de zeeslag bij Trafalgar, waar de Britse admiraal Horatio Nelson de Franse marine een pijnlijke nederlaag toediende.

SALAN

Buitenland

29 APRIL 2021 © PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

11

SYRIË

Bekeringscampagne in Syrië © SHUTTERSTOCK

Iran probeert het sjiitische geloof in zijn Syrische vazalstaat te verspreiden. Het gebruikt daarbij zowel militaire als financiële middelen.

De Servische generaal Ratko Mladic, bijgenaamd de Servische Napoleon, een icoon van het Joegoslavisch conflict in de jaren negentig van de vorige eeuw.

De ontmanteling van Bosnië

Wie dacht dat de Balkan als probleemregio tot het verleden behoorde, is eraan de voor de moeite. Een bescheiden nota die een toekomstvisie in zich draagt is een eigen leven gaan leiden. Meer dan een plausibele oplossing te zijn, toch op korte termijn, legt ze vinger op een sluimerende wonde. Wordt dit dossier over afzienbare tijd weer op de Europese tafel geserveerd?

Het is een document met een naam, een kwalificatie eigenlijk: een non-paper. Wat in het jargon wil zeggen dat het geen officieel document is, maar wel een bepaalde piste lanceert. En dan maar afwachten wat de reacties zijn. Het document zou al een tijdje circuleren (naar verluidt belandde het in februari op het bureau van Charles Michel), maar pas sinds het uitlekte, vatte het debat aan. Jammer genoeg beperkt en iets te veel naast de kwestie.

Dayton-akkoorden Eerst het onderwerp: de Balkan, en meer in het bijzonder de toekomstperspectieven van dat Europese kruitvat. De regio is wat van de radar geraakt, wat verkeerde veronderstellingen heeft gevoed. De Dayton-akkoorden van midden de jaren negentig maakten een einde aan het geweld (abstractie makend van het Kosovoconflict enkele jaren later), waarna de regio wat in de vergetelheid belandde. Het erkennen van grenzen volstaat echter niet om eeuwenoude tegenstellingen te balsemen, zo blijkt.

Hertekening grenzen We vatten de amper twee pagina's in telegramstijl samen: er moeten wat grenscorrecties komen – de Republika Srpska komt bij Servië – Kosovo bij Albanië – Kroatische 'delen' gaan dan gewoon weer naar Kroatië –, wat overblijft: een rompstaat Bosnië. Dit Bosnië kent dan een sterke islamitische stem-

pel, historisch, maar ook als gevolg van de Turkse inmengingen van de jongste jaren. De operatie zou dan ook op lange termijn gevolgen hebben voor de Balkan. Een deel kent een Europese oriëntering, begrijp: lidmaatschap van de EU, net zoals Slovenië en Kroatië, en dus hopelijk op termijn Servië.

Maar niet ‘rest-Bosnië’ dat zich maar op Ankara moet richten, geheel in lijn van het Ottomaans verleden.

Turkse invloeden Verschillende debatten worden rond het document gevoerd; jammer genoeg krijgen de verkeerde punten de meeste aandacht. Het document, maar vooral de verspreiding ervan wordt gelinkt aan de Sloveense premier Janša die weigerde te bevestigen of te ontkennen, wat dus wellicht een impliciete erkenning is. Trouwens, zijn land neemt in juli het Europees voorzitterschap op, wat de timing niet toevallig maakt. De inhoud is echter belangrijker. In diplomatieke kringen is de klaagzang al jaren te horen. Bosnië is een non-state.

Institutioneel onwerkbaar ingewikkeld, doordrenkt door corruptie en de Turkse invloed die de islamitische gevoeligheden prikkelt is een constante. “De Balkan produceert meer geschiedenis dan ik aankan”, zei Winston Churchill.

Het duurt geen jaren voor de regio weer op de agenda staat. Boeiend of bekommerend; schrappen wat niet past.

MICHAËL VANDAMME

Het regime van Assad: religieuzer dan men denkt.

Wat zou u denken van iemand die beweert dat alle communautaire twisten in België veroorzaakt worden door snode buitenlandse agenten en agitatoren, en dat de Belgen in werkelijkheid één volk zijn, dat eendrachtig achter zijn koning of zijn premier staat? Juist, u zou denken dat die man een leugenaar is.

Hetzelfde geldt voor propagandisten van het Assad-regime, zoals pater Daniël Maes. Hij is de auteur van het tweedelige boek “Poetin en Assad hebben onze levens gered” die op sociale media en in een reeks lezingen in heel Vlaanderen het Assad-regime verdedigt. Volgens die propagandisten waren de meeste bevelhebbers van IS Israëli’s en waren de IS-terroristen in werkelijkheid huurlingen van de VS. In eendrachtig verenigde landen breken geen burgeroorlogen uit. Zoals de communautaire conflicten in België zich afspelen tussen taalgroepen, zo draaien ze in Syrië rond religie. Laat u ook niet misleiden door het feit dat de Baathregimes in Syrië, en vroeger in Irak, een of twee procent seculierder zijn dan in de rest van de Arabische wereld. Dat is hoogstens een vernislaagje, dat in crisistijd onmiddellijk wordt weggeblazen.

Religieus Het Syrische regime is niet seculier. Het is volledig religieus gestructureerd. De machtselite rond de familie Assad behoort tot de Alawieten, een sjiitische sekte die door vrijwel alle andere islamitische stromingen als ketters beschouwd wordt. Binnen Syrië zijn de Alawieten een minderheid van slechts tien procent, maar die kleine groep is de machtsbasis van het regime, die de belangrijkste functies in het leger, de administratie en de ongelooflijke wrede geheime diensten controleert. Zij staan aan de top van de informele machtshiërarchie.

De christenen - zelf ook verdeeld over vele strekkingen - staan helemaal onderaan. Voor de burgeroorlog kon men dat in de dorpen onmiddellijk zien. Alawietische dorpen hadden de beste voorzieningen, christelijke de slechtste. Al werden de christenen natuurlijk niet uitgemoord en als slaven verkocht, zoals later in het IS-kalifaat zou gebeuren. De andere groepen zweefden tussen beide extremen in. De soennieten, met 74 procent van de bevolking, konden natuurlijk niet helemaal genegeerd worden. De kleinere etnische en religieuze groepen, zoals de Koerden, de Druzen en niet-Alawietische sjiieten wel. Die zijn ook weer onderling verdeeld: er zijn ismaïlieten en ‘gewone’ Twaalver-sjiieten, de dominante strekking die in Iran aan de macht is. Khomeiny en de huidige ayatollahs zijn dus Twaalvers.

Slechts twee procent van de Syriërs behoort tot die Twaalvers. Maar dat belet de Iraniërs niet agressief te streven naar de bekering van Syrië.

de Russische luchtafweer zich afzijdig houdt – schrikt de Iraniërs duidelijk niet af. In Libanon zijn zij er na de burgeroorlog (1975-1990) ook in geslaagd via zulke milities de staatsmacht over te nemen. Maar daar waren er 28 procent sjiieten… Dankzij Assads beruchte “tiende decreet” hebben zij het recht de woningen en landerijen van gevluchte Syriërs – bijna allemaal soennieten – over te nemen en zij maken daar natuurlijk gretig gebruik van.Vele militieleden hebben hun families uit Irak of Libanon laten overkomen. Omvolking op zijn Iraans…

Omkoping Deze milities bewaken ook de sjiitische heiligdommen in Syrië en zij werven daarvoor ook Syrische soennieten als hulptroepen aan.

Als die zich bekeren, krijgen zij dubbel zoveel loon en voordelen in natura, soms ook een flat, brandstof of gratis medische zorgen. In een straatarm en geruïneerd land wérkt dat natuurlijk. Net zoals de moslims ook in Europa doen, vergroten de Iraniërs hun invloed in Syrië ook door er nieuwe moskeeën en religieuze scholen te bouwen. De Iraniërs proberen niet alleen gewone soennieten te bekeren. Zij infiltreren heel sluw in de hogere echelons van het militaire apparaat, in het bijzonder in de Vierde Divisie, die onder bevel staat van Maher al-Assad, een zoon van de president. Een Arabisch spreekwoord zegt dat zelfs de engelen luisteren als het geld spreekt. En dat geldt zeker ook voor Europese politici en Syrische militairen.

Syrië was altijd al een explosieve cocktail van islamitische sekten die elkaar haten, een Balkanachtig krabbennest van Arabieren, Koerden, Turkmenen, Circassiërs en Druzen. Kortom, een multiculturele en multi-etnische staat van het soort waar onze politici zo verzot op zijn.

De Iraniërs zullen misschien tijdelijk succes hebben met hun bekeringscampagne. Maar op langere termijn zal het enige resultaat zijn dat er nog een nieuw explosief ingrediënt is toegevoegd aan het Syrische molotovcocktail en dat daarmee de kiemen worden gelegd voor nieuwe revoltes en nieuwe burgeroorlogen.

PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Milities Een eerste machtsmiddel daartoe is militair.

Met een boutade kan men zeggen dat Assad nog de directe omgeving van zijn paleis controleert, maar dat elders door Iran gecontroleerde milities de dienst uitmaken. Zij patrouilleren zelfs in de buitenwijken van Damascus en in de strategische dorpen en steden langsheen de grenzen met Libanon en Irak. Ze zijn in grote aantallen aanwezig in het zuiden, in het grensgebied met Israël en ze hebben vele bases in Aleppo. Dat de Israëlische luchtaanvallen hen zware verliezen toebrengen – terwijl

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview w naam Hermann Giliomee doet ons vermoeden dat er Duitse banden zijn, waarschijnlijk ook met een Hugenotenvoorvader?

“Mijn familienaam verwijst naar een Hugenotenfamilie uit Zuidoost-Frankrijk die Guillaumé heette en die bedrijvig was in de zijde- en textielindustrie, maar die om geloofsredenen uitweek naar Berlijn en later in contact kwam met de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Deze maakte mijn voorvader warm om ook in de Kaap deze zijdenijverheid uit te bouwen. Het personeel werd echter zo karig beloond dat, toen hij in de West-Kaap een stuk grond kon verkrijgen, hij koos voor de boerenstiel. Zo werd ook zijn naam omgevormd van Guillaumé naar Giliomee.

De Hugenoten beschouwden zichzelf als een aparte groep binnen de Afrikaanse gemeenschap, voelden zich beter dan de Nederlanders en de Duitsers, en vormden een hechte groep. Nu nog bestaat er een actieve Hugenotengemeenschap die elk jaar een vergadering houdt in Franschhoek waar ook het Hugenotenmonument en een interessant museum staan. Mijn voornaam Hermann verwijst inderdaad naar een Duitse voorvader die in de in de jaren 90 van de 19e eeuw als jongeling van zijn ouderlijk huis in Hamburg wegliep en zich waarschijnlijk op een schip verstoken heeft. Zijn plan was zich te vestigen in het huidige Namibië, destijds een Duitse kolonie. Opa Hermann Buhr was een ondernemende man die onder meer Hollandse tulpen op de markt van Kaapstad, 300 km ver, verkocht.”

Wat was uw specifieke lesopdracht als historicus en professor aan de universiteiten van Kaapstad en Stellenbosch? Wat was uw bijdrage als journalist?

“Het komische is dat ik amper 3 à 4 jaar als docent in Zuid-Afrikaanse geschiedenis gewerkt heb. In Stellenbosch, waar ik 15 jaar doceerde, gaf ik hoofdzakelijk Europese en Amerikaanse geschiedenis.

Wat de journalistiek betreft: Die Burger was bij ons de huiskrant en later zal ik er heel wat bijdragen voor schrijven. Toch werd ik eerst door de Engelstalige krant Cape Times benaderd om het over politiek in Zuid-Afrika te hebben, waarbij ik een eigen kijk op de complexe situatie bracht. Door mijn contacten met politieke leiders en het netwerk dat ik intussen had opgebouwd, kreeg ik dan een aanbod van de universiteit van Kaapstad om er Politieke Studies te doceren.”

AFRIKAANS ONDER DRUK Het Afrikaans wordt systematisch aan de Zuid-Afrikaanse universiteiten weggedrongen. Hoe ziet u de verdere evolutie?

“Vanaf het begin was ik bang voor de verdere evolutie van het Afrikaans omdat het schuldgevoel omtrent Apartheid bij de leden van de Broederbond en de Nationale Partij (NP) zo groot was dat sommige van die leden in de verengelsing van de universiteit van Stellenbosch een manier zagen om zich daarvan te bevrijden. Dit was zelfs bij sommige radicale Afrikaners het geval. Ik heb een ‘gezonde minachting’

“Het is m.i. een plicht om je eigen taal ongeschonden aan je kinderen over te dragen” daarvoor: er zijn genoeg pedagogische redenen om een academische studie in je moedertaal te doen. En het is m.i. een plicht om je eigen taal ongeschonden aan je kinderen over te dragen. Sommige professoren in Stellenbosch die overzee hadden gestudeerd keerden terug met de obsessie dat het academisch onderwijs Engels moet zijn. Aanvankelijk wilde men een 50/50-verhouding Afrikaans/Engels toepassen, maar dit bleef dode letter, want weinig van de Engelstalige docenten leerde voldoende Afrikaans om in die taal te doceren. Om vast benoemd te

29 APRIL 2021

Dat destijds 'iets' moest gebeuren in Zuid-Afrika stond buiten kijf, alleen wijst alles erop dat het Afrikaans het kind van de rekening wordt, zeker op academisch vlak.

Voormalig docent Hermann Giliomee blikt in een gesprek terug over de rol van Afrikaanstalige 'bruinmense', de rol van oud-president De Klerk, maar ook die van Mandela (“lid van de zwarte middenklasse”).

worden moest men na drie jaar Afrikaans taalvaardig zijn, maar dit werd een regel op papier. Nochtans bleek uit een onafhankelijk onderzoek in 2008 dat 80 procent van de Afrikaanstalige studenten en zelfs 40 procent van de Engelstaligen Afrikaans als onderwijsmedium kozen.”

Hoe staan de Afrikaners vandaag tegenover het “Nieuwe Zuid-Afrika”?

“Bij sommige Afrikaans-sprekenden is er het gevoel dat het geloof in de Afrikaanse zaak te moeilijk wordt. Toch zijn er bewegingen zoals Solidariteit en haar filiaal AfriForum die menen dat men het verleden moet laten voor wat het is en dat men meer steun moet geven aan de Afrikaanse taal en identiteit los van Apartheid. Onlangs richtte Solidariteit in Pretoria een Afrikaanstalige universiteit (Akademia) op. Het grote probleem is dat men de ‘bruinmense’ niet of nauwelijks betrokken heeft bij de beweging voor het Afrikaans. Dit is de prijs van de Apartheid. Met het DAK Netwerk met bruine leden komt daar nu verandering in.

DAK wijst erop dat de 3,4 miljoen bruine Afrikaans-sprekende Zuid-Afrikanen 60 procent van de Afrikaanstalige gemeenschap uitmaken. DAK heeft op 9 april een succesvolle ‘saamtrek’ op Stellenbosch gehouden waarin ze een beroep op het bestuur van die universiteit deed om een vol aanbod van onderricht in het Afrikaans te verkrijgen.”

SOVJET-ANC-PLAN Dit brengt ons tot de politiek. Een tijd geleden was er heel wat herrie rond een uitspraak van oud-president De Klerk dat Apartheid geen genocide was. Achteraf heeft hij dit onder druk ingetrokken. Wat is uw mening hierover?

“In 1971 diende het Sovjetblok een resolutie in die zin in de VN in. Alle westerse landen zeiden dat het onzin was. De VS, Frankrijk en anderen weigerden categorisch het te ondertekenen. James Myburgh, destijds een mijner studenten en uitgever van de blog ‘Politicsweb’ ontdekte in 1970 een Sovjet-ANC-plan voor een inval in Zuid-Afrika via het propageren van een interne opstand, gevolgd door een landing met onderzeeërs. Die resolutie sloot daarbij aan. De ‘misdaden tegen de mensheid’ is typische ANC-propaganda. Ik ben het

HERMANN GILIOMEE

ZUID-AFRIKAANS AUTEUR EN JOURNALIST Historicus Hermann Giliomee (°1938) was lector in Europese geschiedenis aan de universiteit van Stellenbosch en professor in politieke studies aan de universiteit van Kaapstad, president van 1995 tot 1998 van het Suid-Afrikaanse Instituut vir Rasseaangeleenthede en medeoprichter van het Afrikaanstalige opinieblad Die Suid-Afrikaan (1984). Tevens was hij auteur van heel wat boeken. De voornaamste zijn: “Die Afrikaners” (2004), “Nuwe Geskiedenis van Suid-Afrika” (2007) (als redacteur), “Die laaste Afrikanerleiers” (2012) en “Historikus: ’n Outobiografie” (2017).

dus met De Klerk eens. Hij had zich alleen niet moeten verontschuldigen.”

Er is heel wat discussie of de regering De Klerk zich al dan niet heeft laten overrompelen tijdens de onderhandelingen met het ANC over het nieuwe Zuid-Afrika. Had het met voorganger PW Botha als leider anders kunnen aflopen?

Ik heb in mijn boeken de De Klerk-regering bekritiseerd voor haar zwakke voorbereiding van de onderhandelingen. Behalve de waarborg van zekere individuele rechten is er niet veel bereikt wat minderheden gerust kan stellen. De Nationale Partij van De Klerk koos voor een systeem waarin de deur wagenwijd

“Het ANC handelde net als andere partijen in Afrika waar een kleine elite de macht greep, met als gevolg corruptie en weinig respect voor minderheden” open werd gezet voor de dominante partij. Het ANC handelde net als andere partijen in Afrika waar een kleine elite de macht greep, met als gevolg corruptie en weinig respect voor minderheden.

Een ontgoochelde Piet Marais, destijds onderwijsminister en niet opgenomen in het onderhandelingsteam, liet me in 1998 zijn brief uit 1992 aan De Klerk zien waarin hij schreef dat veel niet was opgelost en het Afrikaans niet veilig was gesteld.

Toen de grondwet in 1997 werd gecertificeerd, heeft de NP de taalkwestie zelfs niet aangekaart, alhoewel we wisten dat het ANC het Afrikaans zou ondermijnen.

PW Botha, De Klerks voorganger, zou beter hebben onderhandeld. Hij werd bekritiseerd, alhoewel hij een krachtdadige leider was die altijd uitstekend voorbereid was bij vergaderingen en onafhankelijke deskundigen raadpleegde alvorens beslissingen te nemen. Volgens Neil Barnard, hoofd van de ‘Nasionale Intelligensiediens’ en politicoloog, die in de jaren ’80 als tussenpersoon optrad tussen de gevangen Mandela en Botha, moest er vroeg of laat wat gebeuren, gelet op de toenemende internationale druk, de interne instabiliteit en de economische sancties. Botha zou Mandela toen hebben voorgesteld samen 10 jaar te regeren en dan te zien. Botha zou nooit hebben geduld dat hij, na de vorming van de regering van nationale eenheid in 1994, door de ANC-ministers werd geïsoleerd.”

Nelson Mandela wordt zoals De Klerk als een sleutelfiguur in deze onderhandelingen gezien. Wat zijn zijn betekenis en rol geweest?

“Volgens Neville Alexander, een vriend en medegevangene van Mandela op Robbeneiland, was deze laatste geen revolutionair, maar een lid van de zwarte middenklasse die aan de macht wilde komen zonder de economie te schaden.

Mandela zou geen echte economische visie hebben gehad, maar wilde dat de zwarten hun rechtmatige plaats in de economie zouden veroveren. Hij zou onder enorme druk van zijn eigen partij hebben gestaan, maar had de status om voor het ANC onderhandelingen te beginnen. Dat hij dat ANC bij elkaar kon houden, was een ongelooflijke prestatie.”

JAN VAN AERSCHOT, CARL MORKEL, DOLF WIEËRS

“Wij, Afrikaners, zullen hier nog wel even blijven”

Gerecht

29 APRIL 2021

Het ene straf bare feit is het andere niet

13

Het parket startte op eigen initiatief een onderzoek naar Bart De Pauw en vier leden van Voorpost, maar in de zaak-El Kaouakibi houden de speurders zich voorlopig gedeisd.

De inval bij ’t Scheldt toont aan dat er iets rot is op het parket van Mechelen.

Het was trouwens hetzelfde parket dat destijds de bizarre huiszoeking inzake Bart de Pauw had bevolen en dat nu vier leden van Voorpost aanklaagt na protest aan het stadhuis van Mechelen, buigend als een knipmes voor de wensen van Bart Somers die de betogers had toegeschreeuwd dat ze “hier nog van gingen horen”.

Terwijl zoveel ernstige zaken worden geseponeerd wegens ‘gebrek aan middelen’, vond substituut Van Ingelgem het absoluut nodig de man te laten veroordelen die een Hitlergroet naar Marc Van Ranst heeft gebracht. Dezelfde magistraat bracht al twee keer ‘racistische’ supporters van KV Mechelen voor het gerecht. En ook bij een burengeschil, waarbij een man racistische woorden zou hebben gebruikt, hield Van Ingelgem het requisitoir. In die zaak bleek trouwens dat ook de zittende magistratuur wereldvreemd is. De rechter vermaande de beklaagde dat het “door zo’n gedrag is dat er jongeren naar Syrië gaan om er te gaan vechten”.

(GvA 19/11/2017). Echt? Door burenruzies? Niet door het jihad-gebod in de geloofsleer van de islam dan? Niet door de propaganda van salafisten en andere fundamentalisten?

In elk van die zaken zijn er mogelijk wel strafbare feiten gepleegd, maar alle parketten zijn overbelast en het regent seponeringen. Het patroon in die ‘prioritaire vervolgingen’ van Mechelen lijkt te zijn: als zaken in de sfeer van de politieke correctheid liggen en we er de politieke kaste mee kunnen behagen, schieten we in actie.

Dit weekblad heeft nog nooit letterlijk de kop “stop islamisering” gebruikt, maar we hebben wel al heel wat artikels gepubliceerd met die teneur. We zullen dat ook blijven doen, ook na een eventuele veroordeling van Vermeulen en zijn makkers, wat de inquisiteurs van Mechelen daar ook van denken. Het is trouwens beangstigend dat sommigen hun magistratenambt denken te mogen gebruiken om hun wereldvreemde ideologische opvattingen op te dringen.

Het was maar een koevoetje We leven in een land waarin politiek en parket beperkte middelen hebben en toegeven dat ze vele misdrijven niet ernstig kunnen onderzoeken of vervolgen. Wie ooit een inbraak heeft meegemaakt of zijn auto werd gestolen, weet hoe weinig er wordt gedaan. Een man die 115.000 euro verloor aan cybercriminelen kreeg pas te horen dat “de beschikbare capaciteit niet toelaat om de noodzakelijke onderzoeken uit te voeren”.

De substituut die de Tweede Wereldoorlog had kunnen verhinderen De genoemde magistraat, Philippe Van Ingelgem, blijkt er zelf nogal eigenaardige opvattingen op na te houden.

Bij zijn requisitoir tegen Luc Vermeulen en drie andere leden van Voorpost, die een spandoek droegen met daarop “Stop Islamisering”, verklaarde hij :“Als er in 1939 wetgeving was geweest om dit te bestraffen, waardoor mensen niet geïndoctrineerd konden worden door pamfletten of spandoeken, dan was er geen WOII geweest.” (De Wereld Morgen, 13/2/21). Ik moet voorzichtig zijn met wat ik schrijf, want smaad aan een magistraat is strafbaar en ik wil liefst geen inval zoals bij ’t Scheldt, maar wie beknotting van de vrije meningsuiting en vervolging van politieke dissidenten als een dam ziet tegen een totalitaire staat in plaats van als een kenmerk ervan, heeft wel een heel ‘aparte’ kijk op de geschiedenis.

Op Twitter werd het nieuws van de huiszoeking bij ’t Scheldt begroet met een stortvloed van onvrede van mensen die hun eigen aanklachten geseponeerd zagen Dat men de dader kent, maakt trouwens geen verschil.

“In uw dossier vind ik een strafrechtelijke vervolging een te zware maatregel in verhouding tot het nadeel dat de feiten hebben veroorzaakt in de samenleving”, stond deze week te lezen in een brief van het parket aan een Bruggeling die op straat door een allochtoon werd aangevallen met een koevoet.

Hitlergroet naar een BV: zware aanpak. Koevoet naar het hoofd van een gewone burger: trek uw plan. Op Twitter werd het nieuws van de huiszoeking bij ’t Scheldt begroet met een stortvloed van onvrede van mensen die hun eigen aanklachten geseponeerd zagen.

Het draait bij vervolging dus allemaal rond prioriteiten. In elk van de aangehaalde zaken (behalve bij de compleet van de pot gerukte inquisitie tegen de leden van Voorpost) is het wel degelijk mogelijk dat er strafbare feiten zijn gepleegd. De vraag is waarom die zoveel zwaarder wegen dan de veel minder mediagenieke, maar ernstigere criminaliteit die gewone burgers ervaren.

De meeste magistraten zijn nog steeds integere en hardwerkende mensen. Maar de vreemde prioriteiten van het vervolgingsbeleid van sommige parketten zullen het toenemende wantrouwen van de burgers over het gerecht niet bepaald doen afnemen.

JURGEN CEDER

LOPEND ONDERZOEK Somers en Calvo in Mechelen onder druk

In Mechelen gaven Bart Somers en Kristof Calvo via de vzw Mechelen Feest 125.000 euro aan de privé-vennootschap A Woman’s View, in het kader van het Mechels stadsfestival Op.Recht.Mechelen. El Kaouakibi was binnengehaald als extern expert en zat in de raad van bestuur. Ze nam slechts deel aan twee van de vijftien vergaderingen. Er was één contract van 100.000 euro voor het bedenken en opzetten van een voorstelling die "Turning point" zou genoemd worden. Daarnaast was er nog een tweede contract van 25.000 euro. voor “het brengen van die voorstelling”. Zowel Bart Somers als Kristof Calvo hielden vol dat intendant Guido Wevers die keuze volledig autonoom en in alle onafhankelijkheid maakte. De Mechelse oppositie leek daar niet erg van overtuigd.

El Kaouakibi “met onvolledige info onterecht aan schandpaal genageld”, aldus Vande Lanotte

Sihame El Kaouakibi stuurde voor de tweede maal Johan Vande Lanotte op het terrein.

Haar socialistische adviseur kwam een ‘tegenrapport’ voorstellen. Volgens de professor grondwettelijk recht is zijn cliënte “onterecht aan de publieke schandpaal genageld” en heeft de bewindvoerder van Let's Go Urban in haar verslag nooit gezegd dat 450.000 euro aan subsidies zijn ‘afgewend’ en zijn doorgesluisd naar El Kaouakibi. Nochtans was bewindvoerster Annemie Moens de voorbije weken meer dan duidelijk in haar conclusies en wees ze meermaals op het feit dat El Kaouakibi nooit inhoudelijk reageerde en niet erg meewerkend was. Dinsdag beslis-

te de ondernemingsrechtbank van Tongeren het mandaat van Moens met een maand te verlengen.

Doek valt definitief over vzw El Kaouakibi

Maandagavond besliste het Antwerpse schepencollege definitief een einde te maken aan de samenwerking met Let’s Go Urban. Daarmee valt het doek definitief over de vzw van El Kaouakibi. In de gemeenteraad die op die beslissing volgde, vuurde de voltallige oppositie van PVDA, Groen, CD&V en Vlaams Belang een spervuur aan vragen af op het stadsbestuur. Vooral het gebrek aan controle door de stad en het gebrek aan politieke verantwoordelijkheid werden in vraag gesteld.

Woelige gemeenteraad in Antwerpen

Burgemeester Bart De Wever, met medewerking van coalitiepartners Vooruit en Open Vld, zette zijn N-VA-schepenen Koen Kennis (Financiën) en Nabila Ait Daoud (Cultuur) volledig uit de wind. Geen van de N-VA-schepenen, noch huidig schepen van Jeugd Jinnih Beels (Vooruit), nam het woord om het beleid te verdedigen. Enkel De Wever voerde het woord. En die had al zijn redenaarstalent nodig om via een langdradige repliek de pijnlijke kritiek op de gebrekkige controle te omzeilen.

“Beste Bart, mag ik 1,6 miljoen euro extra?”

Maandag onthulde De Standaard dat Sihame

El Kaouakibi, in aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 2018, een extra budget van 1,2 miljoen euro bekwam na een ‘bedelbrief’ die ze, op advies van schepen Nabila Ait Daoud, aan De Wever bezorgde.

Daarin vroeg ze 1,6 miljoen euro extra. Ze zou daar uiteindelijk 1,2 miljoen euro van krijgen. Dat het eventuele misbruik zo lang kon duren heet een ‘collectieve verantwoordelijkheid’ te zijn. Hoe dan ook, N-VA, en in het bijzonder schepen Nabilla Ait Daoud, komen niet onbeschadigd uit het dossier. Met Ait Daoud als schepen voor Jeugd nam het budget voor LGU nog flink toe. De N-VA-voorzitter benadrukte dat Antwerpen nu beschikt over een gerenoveerde en nieuwe infrastructuur. Een echte mea culpa kwam er dus niet en De Wever verdedigde met brio de investeringen in de diversiteitspolitiek.

Imade Annouri (Groen) wees op het gebrek aan controle door de stad. CD&V-fractieleidster Nahima Lanjri eiste dan wel niet het ontslag van Ait Daoud, ze insinueerde minstens dat ze dat in haar plaats wel zou doen. Sam Van Rooy (VB) tenslotte, nam, als enige uit de oppositie, duidelijk stelling in tegen het systeem van de subsidiëring aan de diversiteitsen integratie-industrie. “Telkens als Sihame El Kaouakibi geld vroeg aan het Antwerps stadsbestuur, dan kreeg ze het”, aldus Van Rooy. “Bovendien werd jarenlang nauwelijks gecontroleerd wat ze precies deed met al dat subsidiegeld. Dé oorzaak hiervan is de politiek-correcte adoratie van deze allochtone ‘jukebox vol buzzwords’ van zowat elke politieke partij – behalve de mijne – en, daaruit voortvloeiend, de te nauwe band tussen het stadsbestuur en El Kaouakibi.”

Als klap op de vuurpijl kwam er maandagavond een haast ‘melodramatische’ commu-

nicatie waarin El Kaouakibi zichzelf in een slachtofferrol wentelde. Pikant detail: VTM ontdekte dat er ook nog eens subsidiegeld terechtkwam bij broer Nourdine El Kaouakibi (ca. 103.000 euro) en bij andere familieleden, Youssef en Fatima El Kaouakibi.

Het gerechtelijk onderzoek loopt intussen verder. Op het ogenblik van publicatie zijn de hoofdverdachte(n) nog niet verhoord en vonden er geen huiszoekingen plaats.

KRISTOF LUYPAERT

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

De Jongste Telg

Ingang langs de Boechoutselei in Hove of Fruithoflaan 15, 2530 Boechout Tel.: 03/455.23.56 www.dejongstetelg.be

14 Cultuur CULTUUR

FILM

Resident Alien "Resident Alien" is een komische sciencefictionreeks over een buitenaards wezen dat in een klein dorpje onderduikt en daar moordmysteries oplost.

Resident Alien is gebaseerd op de stripreeks met dezelfde naam. Dr. Harry Vanderspeigle, een forensisch patholoog die een vakantiehuis heeft in het boerengat Patience, Colorado, is eigenlijk een vermomd buitenaards wezen. De echte dr. Vanderspeigle werd enige tijd daarvoor gedood door een buitenaards wezen, dat op zijn beurt zijn identiteit overnam. De alien werd naar de aarde gestuurd om de mensheid uit te roeien, maar crashte in de Rocky Mountains.

Ondanks zijn missie, die eruit bestaat homo sapiens van de aardbodem te vegen, is het buitenaardse wezen gefascineerd door mensen. Hij leert Engels en leert hoe hij zich moet voordoen als forensisch patholoog door naar afleveringen van Law & Order te kijken. Door zijn vermeende expertise wordt hij ingeschakeld om een moord op te lossen. Al gauw bouwt Harry alsnog een band op met de bewoners van Patience. Er ontstaat vanzelfsprekend heel wat hilariteit terwijl hij zijn identiteit verborgen probeert te houden, maar daarbij de menselijke sociale etiquette verkeerd interpreteert.

Ondertussen probeert Harry zijn identiteit verborgen te houden, uit de handen van de politie te blijven en het massavernietigingswapen, waarmee hij de mensheid wil uitroeien, terug te vinden. Want vergis je niet, hij is er nog altijd op gebrand om de mensheid uit te roeien. Zijn plannen worden verder dooreen geschud als blijkt dat een van de kinderen in het dorp een zeldzame genetische afwijking heeft waardoor hij door Harry’s vermomming kan kijken.

Mengelmoes van genres De belangrijkste troef van de reeks is de vertolking van Harry door Alan Tudyk, die bekend is van eerdere sciencefictionrollen, zoals in Star Wars: Rogue One, I, Robot en de cultserie Firefly. Net als in veel va zijn eerdere vertolkingen speelt hij een personage dat bijna menselijk is, maar net niet helemaal. Tudyk heeft ook heel wat ervaring met stemrollen in animatiefilms en -series, wat zich uitstekend leent voor de vele interne monologen die Resident Alien rijk is.

Resident Alien is een mengelmoes van genres. Het is deels een sciencefictionverhaal, deels een komedie over een ‘vis op het droge’ - denk aan Mork & Mindy -, maar dan in de 21ste eeuw. Maar de reeks bevat ook heel wat elementen van moordmysteries of thrillers.

Hoewel het verhaal zich uitstekend leent voor het genre en hoewel er wel degelijk een heleboel grappige passages in de reeks zitten, is de serie dus meer dan louter een sitcom. Afhankelijk van de scène lijkt het soms alsof je een compleet andere televisieserie aan het bekijken bent. Hoewel deze diversiteit in toon over het algemeen goed werkt, kan het soms nogal bevreemdend overkomen.

29 APRIL 2021

PIETER VAN BERKEL

Napoleon: van Waterloo tot Sint-Helena Op 5 mei 1821 overleed Napoleon Bonaparte op het eiland Sint-Helena.

Tweehonderd jaar later opent in het Memoriaal van Waterloo 1815 een tentoonstelling over de laatste zes jaar van de verslagen Franse keizer.

Wat de Franstaligen de "Butte du Lion" (de heuvel met de leeuw) noemen, is een Hollands monument. De kolossale leeuw op de veertig meter hoge heuvel werd in 1826 opgericht door Willem I, koning van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, op de plek waar zijn oudste zoon op 18 juni 1815 op het slagveld gewond raakte.

In 2015, tweehonderd jaar na de Slag bij Waterloo, opende aan de voet van het monument een ondergronds museum dat het verhaal van de veldslag uit de doeken doet aan de hand van uniformen en andere historische objecten, geanimeerde kaarten, een grote maquette, een 3D-film en multimediale animaties. De tweehonderdste verjaardag van het overlijden van Bonaparte grijpt het museum aan voor de tentoonstelling "Napoleon: van Waterloo tot Sint-Helena, het ontstaan van een legende". Curator is David Chanteranne, conservator van het Napoleonmuseum in Brienne-leChâteau.

De expo belicht de laatste levensjaren van de keizer, van 1815 tot aan zijn dood, in vier thema’s. Het eerste inloopthema brengt stukken samen uit de veldslag en rond het gedwongen vertrek naar Sint-Helena. Daarna volgt een deel dat gewijd is aan het dagelijks leven van Napoleon in Longwood, waar hij tot aan zijn dood verbleef. Het kleine Briars Paviljoen, waar hij aan het begin van zijn verbanning verbleef, is Frans bezit. Het riantere Longwood House, waar hij de meeste tijd op het eiland heeft doorgebracht, is eigendom van de Britten.

Napoleon was er omringd door enkele generaals en bedienden die hem trouw waren gebleven. (zie ook het artikel van Jan Neckers op blz. 15)

Vereerd en verguisd Het interessantste deel van de tentoonstelling maakt duidelijk hoe Bonaparte zijn strijd heeft verdergezet met de pen en met beelden. Om te vermijden dat anderen zijn verhaal zouden schrijven, heeft hij zijn herinneringen gedicteerd aan verschillende medebannelingen. Tussen deze documenten bevindt zich het fameuze "Mémorial de Sainte-Hélène", dat schilders en schrijvers heeft geïnspireerd. De overwinnaars van Waterloo zaten evenmin stil, zo illustreren de spotprenten en andere anti-Napoleontische werken. Na de dood van Napoleon leidde dit tot twee legendes: de ene opgepoetst, aangezwengeld door medestanders van de keizer, de andere donker, heel levendig in Europa via de anti-Bonaparte-bewegingen.

De mythe compleet Tegenover het museum staat een groot rond gebouw waar het "Panorama van de Slag bij Waterloo" te zien is.

Het gigantische doek (110 meter omtrek en 12 meter hoog) werd in 1912 geschilderd door Louis Dumoulin.

Dergelijke grote panorama’s waren in het begin van de twintigste eeuw heel populair en trokken massa’s bezoekers. Dat het Waterloo-panorama bewaard is gebleven, mag een klein wonder heten. Vele zijn vernietigd of zwaar beschadigd. Het "IJzerpanorama" (115 meter omtrek en 14 meter hoog), bijvoorbeeld, dat Alfred Bastien in 1921 over de Eerste Wereldoorlog schilderde, ligt al decennialang te verkommeren in het depot van het Legermuseum in Brussel.

Op anderhalve kilometer van de leeuw van Waterloo is de historische hoeve van Hougoumont te bezoeken.

Hier werd op 18 juni 1815 heftig gevochten. De hoeve lag op een vooruitgeschoven positie die de rechtervleugel van de geallieerden afschermde.

Jérôme Bonaparte, de broer van de keizer, ging er als allereerste in de aanval. Wat bedoeld was als een afleidingsmanoeuvre, werd de meest gewelddadige ‘slag in de slag’. De hele dag lang volgden bloedige, vruchteloze Franse aanvallen elkaar op.

De expo in Waterloo toont ongeveer honderd stukken, waaronder een tweekantige steek en een observatiebril die van Napoleon zouden zijn geweest. Blijkbaar is alles wat de keizer heeft gedragen of aangeraak bewaard gebleven, want ook in het station Luik-Guillemins loopt een Napoleontentoonstelling met driehonderd ‘originele’ stukken. Er zijn zelfs plukjes haar en druppeltjes bloed van de levende legende te zien.

MMMV

Tentoonstellingen "Napoleon: van Waterloo tot Sint-Helena", van 5 mei t.e.m. 17 oktober 2021, Memoriaal van Waterloo 1815, Eigenbrakel, www.waterloo1815.be; ‘Napoleon, voorbij de mythe’, nog t.e.m.

9 januari 2022, station Luik-Guillemins, www.europaexpo.be

BOEK

De geschiedenis van de inlichtingendiensten “De pers en de publieke opinie schipperen tussen enerzijds minachting en spot voor een dienst waarvan ze denken dat die bestaat uit een bende prutsers met een alcoholprobleem, en anderzijds ontzag en vrees voor een machtig alziend oog met verregaande en efficiënte capaciteiten.” Het citaat van historicus Kenneth Lasoen geeft treffend weer hoe het beeld over de Staatsveiligheid lijkt op “De Collega’s” ofwel een verzameling James Bond-klonen.

Over de activiteiten van individuele agenten licht de schrijver zelden de sluier.

Hij focust eerder op de vaak moeilijke verhouding van de Staatsveiligheid met de politiek. Of op de flinterdunne grens tussen wettelijkheid en vrijheid van opereren.

Maar tegelijk is de auteur niet vies om de verscheidene schandalen waarmee de dienst te maken kreeg, tegen het licht te houden.

Terwijl de meeste Europese landen pas een eeuw geleden een nationale veiligheidsdienst oprichtten, kent België al sinds zijn stichting een dergelijk overheidsapparaat. Samen met het Vaticaan behoort het daarmee tot de oudste wereldwijd. Beducht voor de brede orangistische steun onder de bevolking en bevreesd voor een militaire invasie uit het noorden, had hij meteen al de handen vol om de jonge staat te behoeden voor interne en externe gevaren. De liberale grondwet zorgde er daarnaast voor dat anarchisten en communisten genre Marx en Lenin tijdelijk onderdak zochten in Brussel.

Men wou vermijden dat hun ideeën hier tot revoluties zouden leiden.

Besparingen in woelige tijden De strategische ligging van België zorgde er bovendien voor dat het als

transitland niets van zijn militaire aantrekkelijkheid had verloren. Men moest dus alert zijn voor troepenbewegingen aan de grens of alarmerend nieuws uit de hoofdstad van de buurlanden. Daarenboven huisvest Brussel zowel de hoofdkwartieren van de EU en de NAVO. Dat zorgt ervoor dat de hoofdstad een broeihaard is van spionage. Het opzetten van eigen contraspionage en samenwerking met geallieerde collega-diensten leek de voorbije eeuw dan ook de evidentie.

In de praktijk schetst auteur Lasoen hoe België ook door de CIA zelf wordt bespioneerd en hoe de Staatsveiligheid en Rijkswacht elkaar geregeld de loef afstaken. In een multipolaire wereld met nieuwe vormen van terreur (islam, cyberaanvallen) kampen de veiligheidsdiensten met verouderde en gebrekkig gefinancierde faciliteiten. Tekenend is dat de regering-Michel bij haar aantreden een lineaire besparing aankondigde om amper een jaar later getroffen te worden door meerdere aanslagen in Zaventem en Brussel. Toen de Staatsveiligheid waarschuwde voor het risico dat een Chinees staatsbedrijf (State Grid) wenste te participeren in een strategische onderneming als Eandis, reageerde de politiek laconiek-onverschillig.

Maatschappelijk debat De veiligheid van onze samenleving is nochtans voldoende belangrijk om ze enerzijds voldoende te controleren en anderzijds adequaat te ondersteunen. De schrijver besteedt terecht aandacht aan de pertinente aloude vraag: “Wie bewaakt de bewakers?” De Staatsveiligheid dient immers geen louter politieke benoemingsmachine te zijn of een instrument om de politieke oppositie te bespioneren. De Vlaamse Beweging heeft in het verleden en heden te vaak de donkere schaduw van diezelfde Staatsveiligheid over zich heen gevoeld. Moet de dienst zich niet schikken naar de wens van een groeiend deel van de Vlaamse kiezer in plaats van de Belgische heren van het verleden te blijven dienen?

Het boek toont duidelijk aan dat het pad van de veiligheidsdiensten zeker niet over rozen liep. Het is de verdienste van de schrijver om de rol van de diensten ook aan een maatschappelijk debat te willen onderwerpen. Het gevaar is namelijk dat de Staatsveiligheid zich verzelfstandigt en hult in geheimdoenerij, terwijl ze met de nodige democratische controle onze samenleving dient te behoeden voor bedreigingen in binnen- en buitenland. Me dunkt dat deze in overvloed aanwezig zijn.

PIETER VANDERMOERE

Kenneth Lasoen; “Geheim België De geschiedenis van de inlichtingendiensten 1830-2020”; uitg. Lannoo 2020; 416 blz.; prijs: 24,99 euro.

ISBN: 978 940 1458 19 1

Brieven

29 APRIL 2021

GESCHIEDENIS

Bonaparte op Sint-Helena © WIKIPEDIA

even consequent te horen wat “Sa Majesté l’Empereur” meent.

Rusland, Oostenrijk en Frankrijk zenden commissarissen naar het eiland om Bonaparte in het oog te houden. Hij weigert ze te ontvangen. De Britten legeren ongeveer 3.000 soldaten op het eiland en twee fregatten varen 24 uur per dag rond Sint-Helena. In de VS worden wat plannen gemaakt om Bonaparte te bevrijden, maar in de praktijk gebeurt er niets. Eén praktische mogelijkheid weigert hij wegens beneden zijn waardigheid: zich vermommen als een van de Chinese koelies op het eiland om in een ton aan boord van een schip te ontsnappen.

Protocol tot de dood

"Napoleon op Sint-Helena" door Benjamin Robert Haydon.

Tweehonderd jaar geleden stierf Napoleone di Buonaparte op het eiland Sint-Helena. Een grote tentoonstelling in Parijs herdenkt het feit. Het valt op dat het Frans chauvinisme op de terugweg is. Op de Franse televisie werd in een paar programma’s het hele Napoleon-epos correct verteld. Met aandacht voor de leugens van Bonaparte, geobsedeerd als hij was door zijn postume roem.

110 dagen en 100.000 doden Op 18 juni 1815 verslaan Britse, Nederlandse en Duitse legers “L’armée du Nord” in Eigenbrakel (niet in Waterloo waar wel het hoofdkwartier van Wellington was). Bonaparte vlucht naar Parijs, maar de dag daarna probeert hij al de andere Franse legers (die de grenzen bewaken) in te zetten om zijn heroverde keizerlijke troon te redden. Hij weet dat zijn succesvolle vlucht vanaf het eiland Elba te danken is aan de staatsgreep van diezelfde legers omdat tienduizenden officieren en onderofficieren sinds een jaar maar de helft van hun vroeger loon krijgen.

Maar zijn eigen nieuwe regering begint onmiddellijk te onderhandelen met de geallieerden die inmiddels meer dan een miljoen soldaten mobiliseren om de Corsicaanse avonturier op te pakken.

De recent verkozen senaat (vier vijfde van de kiezers weigert op te dagen) verklaart hem vervallen en Bonaparte begrijpt dat hij verloren is. Hij krijgt een enorme som geld uit de staatskas mee en vertrekt naar de kust waar een paar fregatten hem naar de Verenigde Staten zullen brengen. De Britse Navy patrouilleert echter en tenslotte kan hij niets anders doen dan zich met een klein gevolg over te geven aan de Britse vloot.

Hij verwacht dat die hem braaf naar de VS brengt en verneemt eerst na een aantal dagen dat het Sint-Helena wordt, “eiland in de Atlantische Oceaan” noteerde hij zelf ooit. Hij is razend, maar dat helpt niet. Dat zijn 110 dagen lange nieuwe greep naar de macht het leven heeft gekost aan ongeveer 100.000 mensen (men vocht niet alleen ten zuiden van Brussel) is voor hem een detail.

Een boerderij op een plateau 67 dagen doet een Brits fregat erover vooraleer het aanmeert op dat rotsige vulkaaneilandje van 122 vierkante kilometer op

duizenden kilometers van iedere kust. Het is eigendom van de Britse East-India Company en de Britse regering huurt het. Voorlopig wordt hij ingekwartierd in een villa van de gouverneur waar hij de speelkameraad van de kinderen wordt. Hij hoopt nog altijd dat zijn zoontje en zijn vrouw Marie-Louise hem zullen volgen.

Maar zijn gewezen keizerin heeft al negen maanden een stomende verhouding met de generaal die haar bewaakt en die bij haar vier kinderen verwekt.

Inmiddels wordt Bonapartes definitief verblijf op het hoogste punt van het eiland in orde gebracht en vergroot. Het is er heet en vochtig, want het klimaat is subtropisch.

Op het plateau waait het voortdurend en de gewezen boerderij is ondermijnd door ratten. Het domein heeft een grote tuin die de Britse soldaten de bewaking makkelijk maakt. Geleidelijk begrijpt de gevallen keizer dat hij hier tot het einde van zijn dagen moet blijven. In 1816 verschijnt een nieuwe gouverneur. Hudson Lowe is een militair die indertijd Capri bezette en die er door Joachim Murat (zwager van Bonaparte) verjaagd werd. De man is volstrekt humorloos en een absolute bureaucraat die als een automaat ieder regeltje uit Londen volgt en soms nachten niet slaapt uit angst voor de vlucht van zijn gevangene. De dag na zijn aankomst biedt hij zich aan en wordt niet ontvangen, want hij heeft tegen het Frans protocol gezondigd en geen audiëntie aangevraagd. Het is te gek voor woorden, maar de twee mannen zullen elkaar maar zes keer zien op zes jaar tijd. Ze spreken Italiaans, dat Howe kent uit zijn Capri-tijd en dat de moedertaal (Corsicaans is een Italiaans dialect) van Bonaparte is. Voor de rest gebeurt alles schriftelijk of via een gesprek met de meegereisde getrouwen. Howe spreekt consequent al die jaren over en met “general Bonaparte” of zelfs “Bonaparte” tout court en krijgt

Bonaparte gedraagt zich alsof hij nog altijd in de Tuilerieën resideert en handhaaft strikt het empire-protocol. Maaltijden worden altijd in gezelschap in stijfdeftig galauniform genoten in de eetzaal, al is het er om te stikken. Hij eet razend vlug en niemand mag nog een beet nemen eens hij van tafel opstaat. Iedereen wacht tot de gewezen keizer de conversatie begint en luistert aandachtig of doet alsof als hij aan zijn monologen over zijn triomfen begint. Het gevolg bestaat uit een paar generaals en hun vrouwen en kinderen, een graaf en zijn zoon plus de dienaren. Een van de generaals is zo galant zijn vrouw aan Bonaparte uit te lenen als die zin heeft. Tevergeefs probeert hij jarenlang de mooiste generaalsvrouw te verleiden.

Aanvankelijk heeft Bonaparte nog een bezigheid. Hij dicteert aan graaf Las Cases zijn herinneringen aan zijn vele veldtochten.

Echte memoires over zijn leven en politiek zijn dat dus niet. Uiteraard heeft hij al zijn overwinningen aan zijn militair genie te danken en zijn de nederlagen de schuld van onbekwame onderbevelhebbers. Hij leest ook veel en speelt kaart en schaakt. De eerste jaren ontvangt hij geregeld bezoekers: notabelen van het eiland (met uitzondering van zijn bewakers) en voorname passagiers, want Sint-Helena is een belangrijke tussenstop voor jaarlijks duizend schepen die naar en rond Kaap de Goede Hoop varen. Zijn dienaren smokkelen geregeld brieven en mededelingen aan boord van die schepen, waarmee hij Lowe op de kast jaagt. De Brit is geen partij in het propagandaoorlogje met de gewezen keizer. De Britse regering eist bijvoorbeeld een lagere voedsel- en drankrekening van de Fransen. Bonaparte laat een deel van zijn tafelservies verkopen om zijn wijn te betalen al stikt hij in het geld. Grote verontwaardiging in het VK over de gierigheid van de regering. Bonaparte beschuldigt een Britse matroos ervan het recente borstbeeld van zijn zoon te hebben beschadigd. Het beeld arriveert in zijn geheel en is niet eens van die zoon. Maar dat protocol, de zinloosheid van dit leven, altijd dezelfde gezichten leiden geregeld tot interne ruzies en het vroegtijdig vertrek van zijn medewerkers. Bonaparte zelf wordt altijd lethargischer en verlaat soms weken de woning niet meer.

Hij heeft waarschijnlijk een vorm van maag- en leverkanker, maar Hudson Lowe gelooft hem niet en zendt zelfs zijn arts weg. Op 5 mei 1821 komt er een einde aan de lijdensweg die de gewezen keizer zelf dik in de verf zette om zogenaamd als martelaar te sterven.

Het verhaal over een vergiftiging is nonsens.

JAN NECKERS

15

LEZERSBRIEVEN "VEROORDEELD" ???....

Pallieterke, In 't Pallieterke van 22 april 2021 lees ik op pagina 3: "...maar de N-VA lijkt veroordeeld tot een monstercoalitie om het Vlaams Belang buiten te houden. Een andere piste is dat de twee partijen uiteindelijk toch tot elkaar veroordeeld zijn."

En dit nu eindelijk een Vlaamse democratische meerderheid in het Vlaamse Parlement een mogelijkheid wordt! Hoe is dit in godsnaam mogelijk? Zijn alle offers, door de vorige generaties gebracht, dan toch nutteloos geweest? Ik mag er niet aan denken.... Trouwens, is de situatie in de buitenpartijpolitieke Vlaamse Beweging beter of hoopgevend? Wat voor generatie zijn wij?

Piet Jongbloet - Mechelen

‘TOUS ENSEMBLE’ Pallieterke, De jongste dagen worden wij op de diverse tv-zenders geconfronteerd met de reclamespot van Jupiler i.v.m. het EK Voetbal. Die campagne werd ontworpen door het Molenbeeks reclamebureau BBDO. Velen zijn verbouwereerd. Jupiler kondigt aan dat we “tous ensemble” achter de Duivels staan: we are all red inside. Belgisch vlaggengezwaai, beelden van de spelers en dan als een oerkreet “tous ensemble” die we als Vlamingen geacht worden mee te brullen. Ongelooflijk hoe Jupiler (AB InBev) de Vlamingen anno 2021 voor idioten houdt. Hopelijk komt er georganiseerd protest en verzet tegen dat filmpje. Het is de derde maal op rij dat de Koninklijke Belgische Voetbalbond en Jupiler Vlaanderen provoceren voor een EK of WK. We hadden “tous ensemble” al gehad, dan kregen we de eentalig Franse en criminele Damso die na zwaar protest afgevoerd werd, nu dus terug “tous ensemble”. Arm Vlaanderen als dit verder getolereerd wordt. Laat in uw milieu en aan zoveel mogelijk relaties uw afkeer blijken. Boycot Jupiler in deze periode.

Ludo Monballiu - Sint- Stevens-Woluwe

ISLAMVOORSCHRIFTEN Pallieterke, Lezer Luc Vandeputte refereert in zijn lezersbrief in 't Pallieterke van 22 april terecht aan de vele opruiende, onverdraagzame en kwaadaardige teksten in de Qur'an. Maar als hij verwijst naar Soera 115, Het Vlies, moet ik toch even de wenkbrauwen fronsen. De Qur'an telt slechts 114 hoofdstukken (Soera's), Soera 115 bestaat dus niet. Verder is de Qur'an een verzameling van onleesbaar en onsamenhangend gezwets. Ik weet het, want ik heb het helemaal doorworsteld. Gewoon tijdverlies. Tenzij je het leest om de islam te bestrijden en moslims ermee in hun hemd te zetten.

Want de meeste moslims hebben de Qur'an niet gelezen en hebben slechts een zeer beperkte kennis ervan die hen voorgekauwd werd door hun imans.

Gunter Deleyn - M ariakerke

VAN CAUWELAERT EN DE HONGKONGGRIEP Pallieterke, Het vraaggesprek met Rik Van Cauwelaert bevatte lezenswaardige opinies. In zijn vergelijking tussen de huidige coronapandemie en de Hongkonggriep-pandemie van 1968, die wereldwijd, zonder lockdownmaatregelen, ook ‘slechts’ 1 miljoen doden opleverde, slaat

deze verstandige en achtenswaardige journalist de plank echter mis.

Bij een ernstige griep zijn patiënten doodziek en liggen ze in bed, zodat de kans op besmetting van grote aantallen mensen klein is. Ditzelfde feit gold voor de epidemie, veroorzaakt door het SARS-Cov-1-virus, van dezelfde coronavirus-familie als het huidige SARS-Cov-2-virus. Bij die uitbraak in 2003 werden in heel China circa 800 doden betreurd. De huidige lockdownmaatregelen hebben tot doel de razendsnelle verspreiding van het virus door vooral niet-zieke, asymptomatische dragers te voorkomen. Als Van Ranst dit feit aan de mensen toelicht, luisteren we beter naar hem. Aan de vermenging van wetenschap met zijn politieke opinies heb ik minder boodschap.

Em. prof. dr. H ans Nelis – Horebeke

DOE EENS EEN DEDECKERTJE! Pallieterke, Vlaams minister Ben Weyts had gelijk toen hij de scholen VOLLEDIG wilde openhouden. Vandaag heeft hij gelijk als hij het lerarenkorps voorrang wil geven bij de inentingen. Telkens opnieuw botst hij op de Belgische minister (die we liever zouden missen) Frank Vandenbroucke, die hem terugfluit.

Beste Ben, i.p.v. hierover te staan jammeren in de media: beslis zelf!

Doe eindelijk eens een “Dedeckertje” en steek je middenvinger op naar het Belgische niveau!

Dirk Cornelis - Stekene

OUDE ARCHIEVEN Pallieterke, Even wat positief nieuws i.v.m. corona. Iedereen klaagt maar over de lockdown (waarom weer in het Engels?), maar ik heb het voorbije jaar positief ingevuld. Een van mijn vrijetijdsbestedingen is oude kranten en tijdschriften doornemen in archieven, maar omdat deze tijdelijk gesloten waren of enkel op afspraak werkten, heb ik mij verdiept in het online archief van 't Pallieterke.

Daar ik geboren ben in 1968 en sinds mijn 21ste 't Pallieterke lees (op aanraden van wijlen pater Karel Van Isacker) heb ik mij verdiept in de oudere jaargangen.

Ik moet zeggen dat ik veel heb bijgeleerd over de Vlaamse Beweging en de nationale politiek. Zaken waar ik op school nooit van gehoord had en het allerbelangrijkste: ik heb heel goed kunnen lachen met jullie schrijfstijl.

Bij deze kan ik alleen maar zeggen: doe zo verder. Want jullie zorgen ervoor dat we nog eens goed kunnen lachen met de clowns in de Wetstraat.

Ronny Vanstraelen - Opglabbeek nvdr: het archief van ’t Pallieterke is gratis te raadplegen via deze link: www.pallieterke.advn.be

DE MECHELSE KOEKOEK. Verblind door inclusieve schone schijn Noemde hij haar “mijn wit konijn”.

En zo raakte onze diepblauwe rammelaar Verstrikt in haar krullig kroezelhaar.

Moraal.

Hij had er beter met zijn pootjes afgebleven, En haar “een goeie lap” op haar sjoemelpoep gegeven.

B. W. - Geel

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

29 APRIL 2021

Mister Michel (5) De carrière van Michel Verschueren leest als een trein. Vandaag: de transfer van Marc Degryse van Club Brugge naar Anderlecht. We schrijven 1989.

Je maakte de affaire-Bellemans mee?

“Dat zal wel! Nadat onderzoekrechter Bellemans iets had gevonden bij Jef Jurion, werd iedereen onder de loep genomen. In mijn bureau op Anderlecht stonden ineens tien politiemannen, die alles doorsnuffelden maar niets vonden. Bij mij thuis kreeg ik ook een bezoekje, zelfs mijn schoonouders werden lastiggevallen. 's Middags vroegen ze of er een zwarte kas was bij Anderlecht. Toen ik ontkende moest ik mee naar Halle waar ik mijn broeksriem, veters en das moest uitdoen. Toen gingen ze mijnheer Constant halen, een mens toen van 70 jaar. Van een voorkeursbehandeling was zeker geen sprake, integendeel. Men stelde hem dezelfde vraag: is er een zwarte kas in Anderlecht? En ze voegden er aan toe: “Als je ook van niks weet, dan kun je bij Verschueren in ' t kot gaan zitten.” Lichtjes van zijn stuk gebracht antwoordde Vanden Stock: “Een 'kaske', maar er is maar ene die weet hoe dat marcheert en dat is Verschueren”... Maar feitelijk was heel die situatie een storm in een glas water! Die periode was toch het minpunt in mijn loopbaan.”

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1261

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Goede kwaliteiten van een persoon B. Uiterst nauwkeurig C. Algemeen Nederlands - De grote roerganger - Waterplant D. Waker op het recht op werkloosheidsverzekering - Bevuilt Pers. vnw.

E. Dierenverblijfplaats - Aantekenen F. Te eniger tijd - Afwaarts G. Beveiliging tegen kortsluiting H. Engels voegwoord - Hoon I. In orde - Goedkeurend J. Heibel - Zelfhulpgroep voor alcoholisten - Nederlandse waterloop K. Vloeibare consumptie met een stimulerende werking L. Overbleef - Samarium - Geheel de uwe (Lat. afk.)

1.

2.

3.

4.

Crooner Op het water iets raken - Zekere Familielid - Amusante, korte verhalen Lichaamsdeel - Aanwijzend vnw. Maakt een rollend keelgeluid 5. Systeem van identiteits- en toegangsbeheer binnen het e-government - Eerste deel van de naam van een land, voorheen Ceylon - Akkert 6. Heiligenvoorstelling - Schimmelkaas 7. Thorium - Jongensnaam 8. Iets van de eerste categorie 9. Ingenieur - Film uit 2012 waarin een teddybeer tot leven komt Embrasseer 10. Toerisme Provincie Antwerpen Zuivere 11. Vlaamse stad - Vaccineer 12. Telwoord - Beschermd tegen risico

ONDERTUSSEN, IN DE TOP VAN EUROPA…

Charles: “Ik zit hier dus wel uit mijn eigen verdienste” Ursula: “Je zit. Dat is meer dan ik kon zeggen in Turkije” © PHOTONEWS

“Die transfer was geen sinecure”, aldus Mister Michel. “De blauw-zwartsupporters wilden 'Marcske' overal, maar niet in Brussel. Constant Vanden Stock was een zeer voorzichtig zakenman en voetbalkenner.

Zijn investeringen waren altijd berekend, hij nam geen enkel risico. Ik zie ons nog zitten in de enorme villa van Michel Van Maele, de meedogenloze zakenman en burgemeester van Sint-Michiels Brugge.

Hij was de grote baas achter de schermen bij Club Brugge.

De burgemeester en de brouwer, twee echte 'vossen'. Ik had die gesprekken moeten opnemen! Het was de derde keer dat we gingen onderhandelen over de toekomst van Degryse. Men kwam tot een akkoord: 90 miljoen Belgische frank, nu een dikke 2,2 miljoen euro. Op de terugweg naar Brussel was de voorzitter er niet gerust in. Ik hoor het hem nog zeggen: “Verschueren, hebben we niet teveel betaald?”

Antoine Vanhove was de rechterarm van Van Maele. Ik kwam dan ook veel in contact met de brave man. Ik heb slechts één keer ruzie met hem gemaakt. Antoine was gek van de duivensport. Elk van zijn duiven had de naam van een speler van Club Brugge. Raoul Lambert was zijn populairste wedstrijdduif. Ik had Toine, in een of andere krant, 'de duivenmelker' genoemd.

Ook durfde ik in een restaurant wel eens een duifje bestellen, dat vond hij erg, zeer erg... Brave mens!

Ursula Von der Leyen is boos. Heel boos. Wekenlang heeft ze op haar tong gebeten en niks gezegd over de schandelijke manier waarop ze in Turkije werd behandeld, maar in het Europees parlement moest het er maar eens uit. “Ik ben de eerste vrouw die commissievoorzitter is en verwacht als voorzitter behandeld te worden”, gilde ze voor een vrijwel lege aula. Enkele collega’s die zich niet op tijd uit de voeten hadden kunnen maken, ontwaakten ruw uit hun middagdutje. Vooral Charles Michel was kop van jut. ’t Pallieterke kon exclusief Ursula en Charles strikken voor een dubbelinterview en stelde vast dat de plooien nog niet helemaal gladgestreken zijn.

De Europese president is zeer tevreden om uw dienaar te zien en biedt meteen een stoel aan. “Voila”, vliegt Ursula meteen uit, “zo moeilijk is dat dus Charles. Zie je wel dat je het kan als je wilt? Waarom kon dat in Turkije niet?” Charles zucht en rolt met zijn ogen.

“Ursula heeft het nog steeds wat moeilijk”, fluistert hij, “om eerlijk te zijn heeft ze al drie weken geen woord tegen me gezegd. Ik hoop dat we met dit interview het ijs wat kunnen breken. Onze gezamenlijke doelen in de verf zetten. Een sterker Europa”.

Ursula: “Herr Pallieter, mag ik u even een vraagje stellen? Stel, wij zijn samen bij een dictator op bezoek en hij biedt u een stoel aan en mij niet. Hoe zou u daar op reageren?”

Charles: “Ursula, niet waar de pers bij is!

Hoeveel keer moet ik me nog excuseren?”

Ursula: “Nein Charles, de Europeanen mogen best weten wat voor een gestampte boer hun president wel is. En dat is niet makkelijk.

Want blijkt dat 96 procent van de Europeanen niet weet wie ‘Bignose’ hier is.”

Charles: “Ik denk dat meneer Pallieter hier is om het te hebben over de uitdagingen van het Avondland. Hoe we als economische en ethische grootmacht onze stempel gaan drukken op de wereld. Nietwaar, meneer Pallieter?”

Ursula: “Dat doet hij nu altijd hé. Altijd voor iemand anders willen beslissen. Vertel hem maar eens hoeveel vaccins je gekocht hebt voor onze Europese medeburgers.”

Charles: “Ursula alstublieft! Vaccins kopen is uw job!”

Ursula: “Mijn job? Moet ik hier de boodschappen doen? Omdat ik een vrouw ben?

Nee meneertje. Zo gaan we niet beginnen.

Als jij vaccins wilt, ga je ze zelf moeten halen.

Macho! Ik ben uw meid niet. Ik ben de eerste vrouw die commissievoorzitter is en verwacht als voorzitter behandeld te worden.”

Charles: “Maar dat is wat de commissie-

voorzitter doet, Ursula. Dat is heel belangrijk werk. De hele unie rekent op u.”

Ursula: “Niet met mij, ik ben commissievoorzitter. Ik doe geen kommisjies. Mijn voorganger, Jean-Claude Juncker, is nooit gevraagd om boodschappen te doen. Het zou trouwens wat zijn. Jean-Claude ‘is die fles al leeg’ Juncker. Mannen!”

Charles: “Dat is een vriend van mijn papa. Ik eis respect.”

Ursula: “Ah, der Papa. Louis ‘is die fles al leeg’ Michel. De schrik van de Oostenrijkse skiërs, voormalige commissaris van Europese ontwikkelingssamenwerking én groot fan van Leopold II die hij een visionair genie noemt.

Is er eigenlijk iemand in uw familie die niet aan de drank zit? De kleine broer misschien?

Nu nog staatssecretaris, straks naar Europa om de hoop te vergroten.”

Charles: “Pardon? Ik zit hier dus wel uit mijn eigen verdienste.”

Ursula: (schiet in de lach, dan weer boos) “Inderdaad, je zit. Dat is meer dan ik kon zeggen bij Erdogan. Nietwaar Charles?”

Charles: “Ursula, als je die vervelende affaire vergeet, heb ik een verrassing voor je waardoor alle vrouwen in Europa voor 2023 gelijke rechten hebben. Misschien zelfs meer.

Het wordt fantastisch. En jij mag met alle eer gaan lopen. Jij wordt dé vrouw van het Europees feminisme. De Jeanne D’arc van de gelijkheid. Wat denk je?”

Ursula: “Hmm, klinkt goed. Laat eens horen.”

Charles: “Wel, ik heb hier een dossiertje van een jonge onderneemster met fantastische ideeën. ‘Empowerment’ en ‘ Etnic Quality Equality’ staat centraal. Heel ‘Hands on’ met ‘Gender Reengenineering’ en ‘Total Quality Management. “Let’s go European” heet het.

Klinkt goed. Voor de prijs moet je het niet laten. Wannatry, Ursie my dear?”

Ursula: “Charles, Kom in mijn armen!”

Zo mooi, alle Menschen werden Brüder

Oplossing 1260

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

C R

E A

T

I

V

I

T

B

O E

S

T

E

R

C

L

T

T

E

R G R

E

I

G E

R

G

L

1260

1

2

E

3

D

O L

E

M E

E N

E N

E

I

R O M P

L

E

I

T D N

F

B

S

T

R A

R

A G

I

N R

I

T

A V E

R N E

H

A

I

E

L

I

S

E

I

A

S

I

E

H E N

E

E

G

T

L

T IJ

A B

T H

N E M E A

J

N

K

S

I

E

I

L

E

L

E G A N T

T

R D E N

L S

I

E

R A P

I

L

E D

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be