't Pallieterke van 6 mei 2021 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

Pedagogische tik straks verboden?

MATTHIAS DE CALUWE (Horeca Vlaanderen)

ERIK BEUNCKENS (FedCaf)

INTERVIEW

“En nu snel terug naar het oude normaal” Na zeven maanden verplichte sluiting door corona mogen de horecazaken vanaf zaterdag weer beperkt hun deuren openen. De café- en restauranteigenaars staan nog niet op tafel, laat staan op de toog, te dansen van vreugde, maar de heropening van de terrassen is wel al een eerste lichtpuntje na een donkere periode.

Een boze jezuïet van het Groot College in Aalst heeft me in de klas ooit een tik op het hoofd gegeven met het Nieuwe Testament, volstrekt terecht overigens. Ik heb er geen religieuze ervaring aan overgehouden, maar ook geen trauma. Ik wil niet te licht gaan over de echte lijfstraffen die de generatie vóór mij nog heeft ondergaan, maar toen ik op de humaniora zat, werd daar niemand nog afgeranseld. Die evolutie kwam er niet door een wet, maar door spontaan wijzigende opvattingen over de rol van fysiek geweld in de opvoeding. Koen Geens en een paar andere CD&V’ers hebben deze week een wetsvoorstel ingediend om een ‘pedagogisch tik’ binnen het gezin altijd strafbaar te maken. De strafwet dient echter om toegepast te worden, niet om te sensibiliseren. Als het voorstel wordt goedgekeurd, kan dat maar twee resultaten hebben en allebei zijn ze ongewenst. Ofwel pas je de wet écht toe en zullen vele brave mensen veroordeeld worden voor kindermishandeling wanneer ze hun baldadige spruit een lap op de poep geven, ofwel wordt het een symboolwet die nog maar eens bijdraagt aan de ondermijning van het respect voor de strafwet.

‘Geestelijk geweld’

AFSCHEID VAN

PIETER ASPE

VLAANDERENS POPULAIRSTE MISDAADAUTEUR

AANBOUW HET STEEN:

GESLAAGD OF AFSCHUWELIJK?

JULIE VAN DEN STEEN

VERONTSCHULDIGT ZICH VOOR OPA

GESCHIEDENIS (1577-1629)

rechtszekerheid, die vereisen dat een strafbare handeling in de wet zeer precies wordt omschreven, zodat een burger kan voorspellen wanneer hij een misdrijf begaat. Met passe-partoutbepalingen als ‘geestelijk geweld’ en ‘vernederende behandeling’ lever je de toepassing van de strafwet uit aan de volstrekte willekeur van parketten en rechters.

Als het voorstel wordt goedgekeurd, kan dat maar twee resultaten hebben en allebei zijn ze ongewenst Je zou ook denken dat een ‘gezinspartij’ als de CD&V wat meer respect zou betonen voor de opvoedkundige autonomie van de gezinnen en niet zou pleiten voor grotere inmenging van de staat in de opvoeding en waarden die ouders aan hun kinderen willen meegeven. Een van de prioriteiten van ouders van de 21ste eeuw kan er bijvoorbeeld uit bestaan om van hun kinderen geen watjes te maken, geen

sneeuwvlokjes die niet meer kunnen omgaan met de realiteiten van het leven.

Import Laat ons duidelijk zijn: kindermishandeling is vreselijk en kan niet zwaar genoeg bestraft worden. Maar de wetgeving daarover bestaat. Mishandeling is altijd verboden en mishandeling van minderjarigen is terecht een verzwarende omstandigheid. Dat is niet alleen een taak voor parketten en rechtbanken. Ook zorgkundigen en scholen spelen in de praktijk een belangrijke rol in de detectie en aangifte van kindermishandeling. Zij doen dat niet alleen uit respect voor de wetgeving, maar omwille van de zeer lage tolerantie van deze samenleving voor écht geweld tegen kinderen. Over maatschappelijke evoluties gesproken: degenen die oprecht begaan zijn met geweld tegen kinderen zouden zich ook eens mogen afvragen in welke mate vooruitgang wordt tegengewerkt door een permanente import van achterlijkheid, zoals ook het geval is inzake homofobie, de achterstelling van vrouwen of religieus fanatisme. JURGEN CEDER

INTERVIEW

LASZLO PESTY VAN 'SIGN IT EUROPE'

WIL STEUN VOOR HISTORISCHE MINDERHEDEN

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 18 • donderdag 6 mei 2021

€ 3,00

PIET HEYN

Het wetsvoorstel gaat zelfs een heel eind verder dan een pedagogische tik. Ook ‘geestelijk geweld’ op kinderen wordt strafbaar gesteld. Wat valt in godsnaam onder ‘geestelijk geweld’? Als ik mij boos maak op mijn zoon of hem huisarrest geef omdat zijn schoolresultaten slecht zijn of hij zonder toestemming op stap is geweest, pleeg ik dan ’geestelijk geweld’? De indieners van het voorstel willen ook een ‘vernederende behandeling’ strafbaar stellen. Wat valt daar dan weer onder? Ik vond het zeer vernederend toen ik als zestienjarige door mijn moeder uit café De Steeg werd gehaald. Misschien had ik haar moeten aanklagen? Je zou denken dat een jurist als Koen Geens meer respect zou hebben voor het legaliteitsbeginsel en het principe van

Koen Geens diende een wetsvoorstel in om de pedagogische tik binnen het gezin strafbaar te maken.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

6 MEI 2021

Vlaamse cultuurprijzen

Sinds 2003 reikt de Vlaamse gemeenschap de Vlaamse cultuurprijzen uit. Vorig jaar kreeg minister van Cultuur Jan Jambon nog tomaten naar zijn hoofd gegooid bij de uitreiking in Brugge. Enkele jaren geleden kregen de Vlaamse cultuurprijzen een nieuwe naam: de Ultimas. Er zijn twaalf diciplines, waaronder film, muziek, letteren, amateurkunsten, beeldende kunst enzovoort. De winnaars worden aangeduid door een jury van deskundigen uit de verschillende disciplines. Wie er in de jury zetelt en hoe je in zo’n jury kunt terechtkomen, is niet helemaal duidelijk. Maar een en ander wordt gestuurd vanuit het ministerie van Cultuur. De voorbereiding van de jongste Ultimas-uitreiking in februari 2020 was nog in handen van toenmalig minister Sven Gatz, maar het was wel Jan Jambon die de prijzen mocht uitreiken. Maar dit jaar heeft Jambon de regie volledig in handen en is het maar de vraag of hij een eerste stap kan zetten, of durft zetten, om de subsidiëring van de cultuursector te hervormen. Jambon heeft hier en daar wat bezuinigd in de cultuursector, al is dat heel relatief, maar van een grote ommekeer is nog geen sprake. Nog altijd verdwijnen er honderduizenden euro’s naar de linkse cultuurpoco’s die dat geld gretig gebruiken voor hun strijd tegen de N-VA en Vlaams Belang. Denk maar aan Dominique Willaert, frontman van Victoria Deluxe, die lééft van de subsidies en er een sport van heeft gemaakt stelselmatig de voordrachten van Theo Francken te verstoren. Ik ben dus benieuwd of Jan Jambon een eerste stap gezet heeft, u weet wel: “de kracht van verandering”… Dit jaar zal hij geen tomaten naar zijn hoofd geslingerd krijgen, want de uitreiking van de Ultimas gaat zonder publiek door. U kunt op dinsdag 18 mei om 19 uur wel afstemmen op de streaming van VRT of luisteren naar Radio 1. Decor van de uitreiking is de binnenkoer van de Landcommanderij Alden Biesen in Bilzen. Ondertussen werkt de minister van Cultuur wel aan een nieuw kunstendecreet. De besprekingen ervan lopen op dit ogenblik in het Vlaams Parlement, en volgens planning zal ergens in juni het uitvoeringsbesluit principieel goedgekeurd worden. Wie wil genieten van subsidies binnen een bepaalde discipline, moet alvast uiterlijk op 1 december 2021 een dossier indienen. Wie een dossier indient, moet wel rekening houden met de beoordelingscommissies die elke aanvraag onderzoeken of het wel voldoende ‘divers’, ‘multicultureel’, ‘gender’, enz. is. Ik ken hopen Vlaamsgezinde culturele verenigingen die zelfs geen dossier indienen omdat het toch geen zin heeft, wetende dat de beoordelingscommissie er alles zal aan doen om het dossier af te keuren. Daarom deze warme oproep: het Departement Cultuur, Jeugd en Media zoekt in het kader van het nieuwe kunstendecreet nieuwe experten voor de commissies kunsten. Die experten staan in voor de beoordeling van de aanvragen voor werkingssubsidies, projecten en beurzen binnen het nieuwe Kunstendecreet. Opgelet: “Alle kandidaten worden zorgvuldig gescreend waarna de minister van Cultuur de experten benoemt”, zo lees ik op de webstek. Ik zou zeggen, niet aarzelen, stel u kandidaat als expert. PS 1: Alle informatie vindt u op: www.vlaanderen.be/cjm. PS 2: Er is ook een nieuwe discipline: ‘dance en hiphop/R&B’. Stoute vraag: gaat Sihame El Kaouakibi zich kandidaat stellen als expert? KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

Laffe verontschuldigingen worden een trend © PHOTONEWS

Julie Van den Steen kreeg enkele jaren geleden koning Filip op bezoek in haar studio.

VTM-presentatrice Julie Van den Steen haalde deze week het nieuws. Ze verontschuldigde zich voor de wandaden van haar koloniale grootvader. Ze verontschuldigde zich er ook voor dat ze haar opa eerder in een televisieprogramma “een hele lieve, beschermende man” had genoemd. De presentatrice was in februari verschenen in het programma “Later als ik groot ben”. Daarin ging het ook heel even over haar opa, Gerard Soete. Van den Steen scheen niet te weten dat Soete in 1999 het nieuws had gehaald, toen een studie verscheen over de dood van de zwarte politicus Patrice Lumumba. En blijkt dat toenmalig rijkswachter Soete achteraf heeft geholpen met het opruimen van het lijk, wat hij niet ontkende. Op sociale media begon een hetze tegen de presentatrice. “Krijg kanker”, “Jij zou beter dood zijn” en “We komen je opzoeken”, kreeg de jonge vrouw met de ongepast goede herinneringen aan haar opa te horen. Haar gebrek aan veroordeling van haar opa kreeg ook, godbetert, kritiek van een politica van de PVDA, de partij die nog steeds “weigert de historische balans van Stalin op te maken”. VTM schrapte onmiddellijk het bewuste fragment.

“Als witte vrouw met al mijn privilegies”

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

In een verklaring op Instagram ging Van den Steen door het stof: “Mijn oprechte excuses voor iedereen die zich hierdoor gekwetst voelde. Ik kan mij niet voorstellen hoe dit voor jullie gevoeld moet hebben en nog altijd voelt”, schreef ze. Daarna ging ze voluit woke: “Voor zover ik, als witte vrouw met al mijn privileges, dat kan vatten. Maar dat wil ik écht wel. En daar wil ik absoluut aan werken. En luisteren naar jullie. En vooral naar de Belgisch-Congolese gemeenschap om daarover bij te leren.” De demonstratie van zelfvernedering eindigde met: “Ik wil mij niet verstoppen achter ‘de erfzonde is iets waar ik niets aan kan doen’ en neem verantwoordelijkheid voor het verdriet en de woede die jullie voelden (en nog steeds voelen) na het zien van de passage. Ik verwacht niet dat jullie me nu plots allemaal heel leuk gaan vinden of dat ik de pijn hierdoor kan wegnemen. Maar het is voor mij wel een begin.” Wat we moeten vinden van wat rijkswachter Soete 60 jaar geleden heeft gedaan, is vandaag een moeilijk en waarschijnlijk nutteloos debat. Niets in dat verhaal maakt het alvast onmogelijk dat hij wel degelijk de “hele lieve en beschermende opa” was die Julie Van den Steen zich herinnert. Indien hij in 1961 reguliere misdaden had begaan, zou zich vandaag niemand storen aan wat ze over haar opa

zegt. Het is alleen de context van de kolonisatie en het idee van de grote blanke schuld die het ongepast maken om openlijk affectie te vertonen voor deze welbepaalde opa. Dat is ook de reden waarom Van den Steen zich verplicht zag tot de gênante vertoning van kruiperigheid tegenover degenen die haar aan het uitschelden en bedreigen waren. De verloochening van haar opa (en zichzelf) hielp trouwens niet. “We komen je opzoeken” bleek meer dan een loze dreiging. Van den Steen werd vorige week tijdens een wandeling aangevallen door een man die een vloeistof, mogelijk een zuur, naar haar gooide. Ze bleef ongedeerd. Er wordt vermoed dat de aanval te maken had met haar vriendelijke woorden over haar foute opa, maar dat staat nog niet vast. Wel zeker is dat verontschuldigingen niet helpen wanneer de grote blanke schuld in het geding is. Vergeving en redelijkheid zijn geen deugden in de kerk van woke. De slimmere inquisiteurs zien de excuses trouwens als wat ze zijn: ongemeend en opportunistisch.

‘Culturele diefstal’ Deze week werd ook zanger Justin Bieber opgeroepen om zich te verontschuldigen, omdat hij ‘dreadlocks’ (de ongekamde vlechten der rastafari’s) in zijn haar had laten leggen. Een blanke die een zwarte haarstijl overneemt, doet tegenwoordig immers aan ‘culturele diefstal’. De tijden veranderen. Ooit werd een blanke met een rastakapsel beschouwd als een idioot. Daarna werd hij een toonbeeld van ruimdenkendheid en multiculturele verrijking. En vandaag is hij een racistische cultuurdief. Ik beken dat ik steeds de eerste opinie heb gehuldigd. Enkele weken geleden was het Cher, de zangeres die meerdere plastische chirurgen al decennialang een vast inkomen bezorgt, die haar grotendeels synthetisch lichaam door het stof moest wentelen. Ze had op Twitter gezegd dat ze zich schuldig voelt dat ze niet aanwezig was bij de dood van George Floyd, omdat ze dan had kunnen ingrijpen. De zielige poging tot deugdvertoon mislukte. Haar account werd onmiddellijk bedolven onder hatelijke reacties waarin de zangeres beschuldigd werd aan het ‘blanke-redder-syndroom’ te lijden, wat blijkbaar ook een vreselijk racistische aandoening is. Cher postte daarna een uitgebreide reeks aan verontschul-

digingen voor haar blanke voorrechten en misvattingen. In dat soort disputen kan je als blanke niet winnen. Dat ontdekte ook comédienne Maria Bamford, die haar solidariteit met illegale immigranten wilde betuigen via de tweet: “We zijn allemaal immigranten!” Arme Maria was de Indianen vergeten, die helemaal geen immigranten zijn. Het vervolg van heisa en snotterende zelfbeschuldiging kan je raden. Een voordracht voor de prijs van de “meest belachelijke verontschuldiging van 2021” mag ook naar Hank Azaria gaan, de stemvertolker van de Indische winkelier in de Simpsons. Hij excuseerde zich ten aanzien van alle Amerikanen van Indische afkomst voor zijn stereotype vertolking van winkelier Apu. Voorlopig krijgen we geen verontschuldigingen voor de stereotype verschijningen in die serie van de Italiaanse maffiabaas, het pensenvretende en lederhosendragende Duitse jongetje, de geldbeluste Joodse clown, de roodharige Schotse idioot die klusjesman is op school of de corrupte burgemeester die model staat voor de Ierse politieke kaste van Boston.

Middenvinger John Cleese, de briljante humorist uit vrijere tijden, reageerde op Azaria door zich te verontschuldigen voor alle grappen die Monty Python ooit heeft gemaakt over blanke Engelsen. Een woke-militant had, typisch voor de bedreigde zin voor humor in het Westen, de ironie niet begrepen en bedankte hem: “Moppen over gevoelige onderwerpen zijn inderdaad onnodig.” Cleese antwoordde: “Eigenlijk zijn alle grappen onnodig. Maar aan sommige mensen verschaffen ze plezier. Doch alleen als ze zin voor humor hebben.” Cleese is dapper, maar zijn carrière is toch voorbij, kan je denken. JK Rowling, de schrijfster van de saga van Harry Potter, is wel nog zeer actief en toont ook dat moed meer loont dan snikkende excuses. Zij werd midden vorig jaar beschuldigd van transfobie, omdat ze, vanuit haar feministische overtuiging, mannen die een geslachtsverandering ondergaan niet als vrouwen beschouwt. Ze werd het slachtoffer van een niet-aflatende hetze. Nog deze week schrapte een literair festival in Nieuw-Zeeland om die reden een evenement rond het thema Harry Potter. Rowling, die nochtans duidelijk links is, blijft bij haar opinie en weigert zelfs maar de minste verontschuldiging uit te brengen. Het boeken kopende publiek toonde sindsdien hoe weinig draagvlak de politiek correcte fanatici hebben. Rowlings detectiveverhaal “Kwaad Bloed” (schrijversnaam is Robert Galbraith, maar iedereen weet dat dit Rowling is) werd in september het bestverkopende boek in het Verenigd Koninkrijk. En oktober werd een recordmaand voor de Harry Potter-reeks. Julie Van den Steen heeft het recht goede herinneringen aan haar lieve opa te hebben. Het was niet haar taak hem te verdedigen, maar ze hoefde ook niet mee te gaan in zijn verguizing. En haar kruiperige zelfbeschuldiging was ronduit zielig. Julie Van den Steen zou meer sympathie en respect gekregen hebben als ze haar middenvinger had opgestoken naar de haatbrigade. JURGEN CEDER

Actueel

6 MEI 2021

De PS voelt zich niet gelukkig bij Vivaldi

Voormalig Vlaams minister Joke (CD&V) en haar 29 APR Schauvliege partijgenote en oud-Senaats2 0 2 1 voorzitster Sabine de Bethune zijn kandidaat om rechter te worden bij het Grondwettelijk Hof. Een van beiden moet de opvolgster worden van Trees Merckx-Van Goey, die binnen enkele maanden met pensioen gaat, en die voor haar carrière bij het Grondwettelijk Hof parlementslid was voor de Vlaamse christendemocraten.

DE WEEK

Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) komt zich in de Kamer verantwoorden voor haar deelname aan een indoor sportactiviteit. De minister legt uit dat ze de frustratie begrijpt, maar benadrukt dat haar activiteit “in alle veiligheid” was georganiseerd. Het Zweeds-Britse farmabedrijf AstraZeneca heeft in het eerste kwartaal zijn nettowinst verdubbeld tot 1,56 miljard dollar (1,3 miljard euro). Het bedrijf 2 0 2 1 haalde 275 miljoen dollar omzet uit zijn coronavaccin, slechts 4 procent van zijn totale verkopen. AstraZeneca profiteerde vooral van nieuwe behandelingen, in het bijzonder voor kankerpatiënten.

30 APR

In het Ter Kamerenbos in Brussel komt het tot rellen tussen de ordediensten en de bezoekers van het evenement La Boum 2. De politie pakt uiteindelijk 132 mensen op. Het politieoptreden veroorzaakt opschudding omdat sommige actievoerders hardhandig werden aangepakt.

In Middelkerke opent burgemeester Jean-Marie Dedecker de ter1 MEI rassen op de zeedijk. Dedecker 2 0 2 1 vond daarvoor een achterpoortje in de wetgeving. Hij meent dat het openen van de terrassen de enige manier is om bezoekers van de kust op een hygiënische en coronaveilige manier te ontvangen.

Het Europees Parlement geeft groen licht voor de invoering van een Covid-19-certificaat. Om zo’n certificaat te verkrijgen, moet men gevaccineerd zijn tegen Covid-19, een recent negatief testresultaat kunnen voorleggen of bewijzen dat men over antilichamen beschikt na de ziekte te hebben doorgemaakt. Bezitters van het certificaat zullen vrij mogen reizen binnen de Schengenzone.

Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) stuurt een deurwaarder met een ingebrekestelling 3 MEI naar de stookoliesector. Volgens Demir weigert de 2 0 2 1 sector werk te maken van het stookoliefonds, het fonds voor de sanering van lekkende mazouttanks. Ze verwijt hen “een schrijnend gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel”. N-VA-Kamerleden Theo Francken en Michael Freilich dienen een wetsvoorstel in om de subsidies voor bpost om kranten en tijdschriften te verdelen, af te schaffen. Volgens de N-VA’ers gaat het om illegale staatssteun aan mediabedrijven. In de Verenigde Staten veroorzaakt de attractie van Sneeuwwitje in Disneyland flink wat controverse. Sneeuwwitje wordt op het einde van de attractie gekust zonder dat ze toestemming geeft. Critici menen dat kinderen moet geleerd worden om te kussen wanneer beide partijen ermee akkoord gaan.

Zomer 2020: Bart De Wever en Paul Magnette ontmoeten elkaar aan het koninklijk paleis n Brussel.

Een regering zonder de rechtse nationalisten van de N-VA. De hogere overheidsuitgaven die verworven zijn terwijl niemand spreekt over besparingen. De effectentaks-bis die een nieuwe belasting is. De steun van de vakbonden om druk te zetten op het regeringsbeleid. Men zou denken dat de PS dolgelukkig is met deze Vivaldi-regering, maar eigenlijk voelen de Franstalige socialisten zich ongemakkelijk. “Met deze regering is het 'game over' voor de werkgevers.” PS-voorzitter Paul Magnette gaf er in de aanloop naar 1 mei traditiegetrouw nog een lap op. Hij sloot zich aan bij het voorstel van Vooruit-voorzitter Conner Rousseau om een stop te zetten in de uitbetaling van dividenden aan aandeelhouders indien de lonen bovenop de index van 2,8 procent enkel met 0,4 procent mogen stijgen. Er komt een royalere loonstijging dan de werkgevers wensen, zegt Magnette. Wat voor de nodige ergernis zorgde in Vlaanderen en het beeld versterkte dat de PS de echte baas is in de federale regering. Tenslotte liggen de verhogingen van de sociale uitgaven en de evolutie richting 1.500 euro minimumpensioen al vast. De eerste maanden van Vivaldi werd er met de steun van minister van Financien Vincent Van Peteghem (CD&V) al een effectentaks-bis door het parlement gesleurd. Ondertussen zit de Open Vld erbij en kijkt ernaar. Net als in de regering-Di Rupo (2011-2014) valt er voor de Vlaamse liberalen weinig eer te halen. De PS regisseert Vivaldi en het lijkt erop dat premier Alexander De Croo (Open Vld) zich nu al aan het klaarstomen is voor een internationale post wanneer hij geen premier meer is. Op sociale media post hij met graagte foto’s van videoconferenties met Europese en internationale leiders.

Bouchez wil de PS doen vergeten L’abîme Team, het collectief achter La Boum 2, dient bij de Brusselse politie een aanvraag in voor La Boum 3. Dat maken ze zelf bekend op hun Facebookpagina. Op 29 mei willen ze opnieuw in het Ter Kamerenbos verzamelen. Het aantal werkzoekenden in Vlaanderen blijft dalen, zo blijkt uit cijfers van Vlaams minister van 4 MEI Werk Hilde Crevits (CD&V). Vlaanderen telde in 2 0 2 1 april 178.230 werkzoekenden. Dat is zo’n 12 procent minder dan in april vorig jaar, toen de coronacrisis volop woedde. Ook ten opzichte van de maand maart was er een verdere daling, met bijna 5.000 werkzoekenden of 2,7 procent.

Maar schijn bedriegt. De PS voelt zich niet altijd comfortabel in de Vivaldi-regering, ook al weegt de partij sterk op het beleid. Dat heeft te maken met het feit dat voorzitter Magnette van buiten de regering een uitgesproken links profiel moet aannemen om zo de extreemlinkse PTB/PVDA de wind uit de zeilen te halen. Aan de andere kant nemen vice-premier Pierre-Yves Dermagne en staatssecretaris voor Relance Thomas Dermine in de regering eerder

een bezadigde houding aan. Een moeilijke spreidstand voor de PS. Tegelijk is er de politieke aartsvijand Georges-Louis Bouchez. De MR-voorzitter blijft de andere regeringspartijen jennen en het is een publiek geheim dat de PS hem en zijn partij liever niet in de regering hadden. Bouchez is een meester in de communicatie en probeert er nu alles aan te doen om de PS in het ideologische debat te verdrinken. Zoals bekend houdt de MR al jaren een eigen 1 mei-viering en daar sprak Bouchez niet over de PS. Neen, hij ging frontaal in de aanval tegen de PTB/PVDA. En de dag erna volgde een debat op het scherp van de snee met radicaal-links kopstuk Raoul Hedebouw. De strategie van de MR-voorzitter bestaat erin zich te profileren als de verdediger van de werkende burger tegenover de onzinnige voorstellen van extreemlinks. Meer nog: het is het liberalisme en de democratie tegenover de communisten en de dictatuur. In zo’n tweestrijd bestaat de PS niet meer. Extra pijnlijk voor de PS: Bouchez en Magnette bellen elkaar niet op, terwijl er goede contacten zijn tussen de MR-voorzitter en zijn groene collega’s.

Bij de PS hebben ze zowaar heimwee naar de onderhandelingen met de N-VA van vorige zomer Zowaar heimwee naar de N-VA Gevolg van dit alles is dat ze bij de PS zowaar heimwee hebben naar de onderhandelingen met de N-VA van vorige zomer. Toen scheelde het niet veel of de grootste twee partijen aan elke kant van de taalgrens hadden een coalitie gesloten die weinigen voor mo-

gelijk hadden gehouden. Maar de liberalen staken er via een slinkse deal met de groenen een stokje voor. Politiek commentator Rik Van Cauwelaert stelde het terecht in De Zevende Dag: “De PS voelt zich niet op haar gemak in deze regering. Ze had liever samengewerkt met die andere partij.” Hoe konden PS en N-VA elkaar dan vinden? Zouden ze nu niet vechtend over straat rollen na het mislukte loonoverleg? Dat is niet zeker. De economische tegenstellingen tussen beide partijen zijn enorm. Maar voor beiden bestaat de oplossing er deels in om bepaalde heikele dossiers te regionaliseren. De N-VA zou geen probleem hebben met een royalere loonnorm als er substantiële stappen werden gezet richting regionalisering van het loonoverleg. Wat trouwens niet meer dan logisch zou zijn. De loonkosten liggen in Wallonië gewoon te hoog in verhouding tot de productiviteit van bedrijven en werknemers aldaar. Vlaamse bedrijven zouden meer loonstijgingen kunnen toekennen dan Waalse. En dan zijn er nog de persoonlijke relaties: na lang praten was er een soort van vertrouwen gegroeid tussen N-VA-voorzitter Bart De Wever en Paul Magnette. Men zou elkaar in de eerste paar jaar van de regering niet voor de voeten lopen. Bovendien is men het bij de PS gewoon om aan Vlaamse kant in de regering sterke persoonlijkheden tegenover zich te hebben. “Avec la N-VA, ça a de la gueule”, zegt men bij de PS. Vrij vertaald: je weet wat je aan hun kopstukken hebt. Samenwerken met Theo Francken als minister zou geen probleem zijn geweest indien er na harde onderhandelingen duidelijke afspraken waren gemaakt. De PS zit nu verveeld met de zwakke Vlaamse ministers in de federale regering. Een Vincent Van Quickenborne (Open Vld) die op Justitie vooral met communicatie bezig is. Een Vincent Van Peteghem die op Financiën eerder een notaris is. En Annelies Verlinden (CD&V) die op Binnenlandse Zaken de ene flater na de andere slaat. Zelden is de term “topadvocate” zo snel uitgehold geraakt als bij deze Antwerpse.

Binnenland

6 MEI 2021

Vanop afstand bekeken

IN MEMORIAM

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Persweeën Vorige maandag was het Internationale Dag van de Persvrijheid. Een trieste dag, want veel viel er niet te vieren. En dan heb ik het niet over de staat van de vrijheid van de pers in pakweg China, Iran, Oezbekistan en andere Verweggistans, waarvan we inmiddels wel weten dat je daar al blij mag zijn wanneer je als kritische journalist gewoon in de cel belandt en niet uit een helikopter in een vulkaan dan wel in een onpeilbaar diep meer wordt gekieperd. In België, geboorteplaats van het surrealisme, hebben we geen repressieve staat nodig om de mainstreammedia aan de leiband te houden. Die lopen gedwee en geheel uit zichzelf, kwispelend en hijgend als een puppy, achter de hielen van de zittende macht. “De overheid heeft het goed met ons voor”, hoorde ik een hoofdredacteur zeggen. Een uitspraak waarvan mijn oren nog altijd harder flapperen dan die van Dumbo in een orkaan. Zelfs in Beijing zou de hoofdredacteur van het partijblad The People’s Daily nog de schijn proberen ophouden dat zijn krant kritisch was voor de leiding van het land, gewoon uit eergevoel. Niet zo het afgelopen jaar in België, zoals twee weken geleden ook ten overvloede werd bewezen door de studie van professor Walgrave over het nieuws op VRT en VTM. Want persvrijheid gaat natuurlijk verder dan alleen maar zo vriendelijk zijn als overheid om journalisten niet in de cel te stoppen of het hoekje om te helpen. Dat lijkt me het minimum minimorum. Persvrijheid gaat ook over het ondersteunen van het pluralisme in de pers en over de noodzaak om de kernopdracht van elke journalist uit te voeren: de waarheidsvinding. De Amerikaanse mediamagnaat William Randolph Hearst zei ooit: “News is something somebody, somewhere doesn’t want printed. All else is advertising.” Meer dan ooit zagen we het afgelopen jaar op het nieuws een stroom van paniekberichten die de kijkers en de lezers in een staat van angst moesten houden. Virologen mochten en mogen hun eenzijdige berichten over de lezer en de kijker blijven uitstorten, niet gehinderd door enig weerwoord. De stemmen binnen de overlegorganen die wél weerwerk boden werden al snel weggewerkt. Ze kwamen nadien ook niet meer in de pers, want ze waren verketterd. In één slag werd de hele wetenschap vernauwd tot de wetenschap van de farmaceutische industrie en haar vertegenwoordigers. Wetenschappers die met andere argumenten kwamen, pasten niet in het narratief en werden wederom in de Vlaamse mainstream-pers niet aan het woord gelaten. Niet alleen Belgische of Nederlandse wetenschappers, maar ook internationaal befaamde virologen en infectiologen werden als charlatans gebrandmerkt. Dat enkelen onder hen een Nobelprijs hadden gewonnen, mocht niet helpen. “Nieuws is iets dat iemand ergens niet gedrukt wil zien. Al de rest is reclame”, aldus Hearst. En precies dat is wat de Vlaamse mainstream-pers het afgelopen jaar heeft gedaan: reclame gemaakt voor het beleid, in plaats van het kritisch tegen het licht te houden. Ik interviewde twee weken geleden voor ’t Pallieterke docent en wetenschapper Sam Brokken, een dag na zijn ontslag als docent aan de PXL Hogeschool. Een ontslag omwille van zijn wetenschappelijke mening. Of je het al dan niet eens bent met die mening doet er niet toe. Brokken is een gezondheidswetenschapper die zijn hele betoog onderbouwt met studies uit gerenommeerde wetenschappelijke publicaties. Hij is dus een belangrijke tegenstem in de coronadiscussie. Nog niet zo lang geleden zou de progressieve pers in dit land over elkaar zijn gestruikeld om Brokken te interviewen, vragen te stellen bij zijn ontslag en bij het schenden van de academische vrijheid. De stilte na zijn defenestratie was echter oorverdovend. Intussen worden onze vrijheden ons aan recordtempo ontnomen en bemoeit de staat zich met onze privacy en onze fysieke integriteit. Internationale spelers zoals Facebook, Twitter of LinkedIn blokkeren voor de overheid ongewenste berichten. Op dit moment wordt een pandemiewet door het parlement gejaagd die zijns gelijke niet kent in de beknotting van de burgerlijke vrijheden. Een angstaanjagende volmachtenwet die van België met één vingerknip een totalitaire staat maakt. Om iets kritisch te lezen over dit falende coronabeleid, over het gestuntel, over de absurde maatregelen en de wurggreep van de uitverkoren virologen op de politiek moet je je tegenwoordig wenden tot de Franstalige pers. Godbetert in La Libre of in Le Soir vind je nog artikels, interviews en editorialen die tegengas geven. En hier natuurlijk. La Libre en ’t Pallieterke: één strijd. Dat ik dat nog mag meemaken. Het zijn werkelijk vreemde tijden.

Vlaanderens populairste misdaadauteur is niet meer Vlaanderens populairste misdaadauteur Pierre Aspeslag, alias Pieter Aspe, overleed zaterdag op 68-jarige leeftijd. Aspe raakte bekend door zijn thrillers die zich afspeelden in Brugge met in de hoofdrol de legendarische commissaris Pieter Van In. Zijn werk is inmiddels vertaald in tien talen en van zijn boeken zijn wereldwijd meer dan 3,5 miljoen exemplaren verkocht. Aspe heeft intussen zo’n vijftigtal boeken op zijn naam. Hij ontving in 2010 ook de befaamde Hercule Poirot-prijs voor zijn volledige oeuvre. Opmerkelijk is dat Aspe pas sinds 1995 zijn carrière als schrijver uitbouwde. Voordien oefende hij diverse beroepen uit. Hij ging onder meer aan de slag als magazijnier, werkte bij een ziekenfonds, was verkoper van meubels en had een eigen verhuisdienst. Maar hij had later ook een job bij de zeevaartpolitie en was vanaf 1985 ook enkele jaren conciërge en koster van de Heilig-Bloedkapel in Brugge. Echt bekend bij het grote publiek werd Aspe door de verfilming van zijn werken in de populaire tv-serie Aspe die ook zijn naam meekreeg. Slechts een deel van zijn boeken zijn ook werkelijk verfilmd, maar de tv-serie maakte zijn creaties bekend in heel Vlaanderen. De schrijver zelf figureerde er ook af en toe zelf in. Er zijn ondertussen ook al meerdere stripverhalen verschenen waarin Pieter Van In het hoofdpersonage is.

“Eigenlijk was die mens gemaakt om op café te zitten” Naaste vrienden en collega’s noemen Aspe een ware levensgenieter en een man van het volk. “Zijn dood is een groot verlies voor de thrillerliteratuur in Vlaanderen”, reageerde Herman Brusselmans (63). Hij vergeleek Aspe met FC De Kampioenen: “Veel mensen kijken erop neer, maar de fans zijn waanzinnig loyaal.” Dat was effectief de ziel van Aspe. Net als in zijn boeken vertoefde de schrijver vaak in volkse cafés zoals in het Brugse café

Vlissinghe, waar hij van zijn favoriete bier kon genieten: eerst Duvel, daarna Omer. "Eigenlijk was die mens gemaakt om op café te zitten. Hij dronk graag iets, was joviaal. Een zéér aangenaam iemand", zo omschrijft de cafébaas van zijn stamcafé hem. In de zomer van 2006 kampte de schrijver een eerste keer met gezondheidsproblemen. Na een zware hartaanval viel hij op straat neer. Hij onderging een operatie en achteraf bleek dat de oorzaak van zijn gezondheidsproblemen bij het vele roken lag. De schrijver zwoer een tijdje de sigaretten af, maar begon later opnieuw te roken. In 2010 raakte Aspe geveld door een bacterie die een zenuw had besmet, waardoor hij een tijdlang niet meer kon stappen en moeilijk kon praten. Ook vorig jaar, in 2020, kampte Aspe opnieuw met gezondheidsproblemen en belandde hij twee weken in het Brugse AZ Sint-Jan-ziekenhuis met longproblemen.

Privéleven ging niet over rozen Op privévlak kende Aspe enkele zware tegenslagen die hem persoonlijk zwaar hebben getekend. Hij vormde dertien jaar lang een koppel met zijn Antwerpse muze Bernadette. Toen zij in 2016, op 53-jarige leeftijd, de strijd tegen kanker verloor, betekende dat voor hem een zware klap. Aspe trok zich na de dood van zijn vrouw een tijdje terug in Blankenberge, maar belandde uiteindelijk terug in zijn oude vertrouwde Brugge, waar hij op 1 mei 2021 overleed. Begin 2019 hertrouwde de schrijver nog met zijn nieuwe liefde, Tamara Hanegraaf. Aspe laat ook twee dochters na uit een vroeger huwelijk. KRISTOF LUYPAERT

GENT

Zware middelen om burgers in toom te houden Door de coronamaatregelen daalt de klassieke criminaliteit en is het ongezien rustig in de stad. Toch klaagt de Gentse politie over een te hoge werkdruk en hangt het centrum van Gent vol bewakingscamera’s. Niet zozeer om de misdaad te bestrijden, maar om over de coronamaatreglen te waken. Het Gents stadsbestuur neemt de controle op haar inwoners bijzonder ernstig. ‘Big Brother-camera’s’ op het openbaar domein was tot voor kort een taboe in Gent. Het stadsbestuur plaatste wel volop toestellen met nummerplaatherkenning om chauffeurs te beboeten in het autovrije gebied en in de LEZ. Maar bewakingscamera’s, waarmee de politie vanop afstand kan zien wat er op straat gebeurt, zijn er niet (op enkele na, in de Overpoortstraat en de prostitutiebuurt). Nu hangt datzelfde stadsbestuur dertig vaste politiecamera’s in het centrum van Gent. Wat ze voor misdaadbestrijding nooit hebben gewild (met uitzondering van de Gentse Feesten), kan als coronamaatregel plots wel. Niet voor enkele weken, maar voor een half jaar, want van begin mei tot eind oktober worden straten en pleinen permanent bewaakt. De gemeenteraad deed er meer dan een uur over om de camera’s goed te keuren. Raadsleden van Groen en Vooruit legden omstandig uit waarom deze keer de privacy van de mensen wel moet wijken. “De realiteit van de pandemie dwingt ons om deze tijdelijke maatregel te nemen.” “Van een permanent cameraschild is er geen sprake.” “We moeten vermijden dat grote massa’s naar het stadscentrum afzakken.”

“Alles is in het kader van de volksgezondheid en het beschermen van de zorg.” De uitleg was vooral bedoeld om aan hun eigen achterban hun grote politieke bocht uit te leggen. Ook de helikopter van de federale politie wordt ingezet om overtreders van de coronaregels op te sporen. Een helikopter boven Gent betekende vroeger dat de politie inbrekers op het spoor was of dat er een zwaar verkeersongeval was gebeurd. Nu hangt de heli in de lucht boven de studentenbuurt om te controleren of de studenten op het Sint-Pietersplein wel binnen de krijtcirkels blijven en of ze niet met te veel samenzitten. Het stadsbestuur is beducht voor een herhaling van de incidenten op het Sint-Pietersplein. Het gezichtsverlies dat men toen heeft opgelopen, doet nog pijn.

Recreatiedomein De Blaarmeersen Ook de Blaarmeersen worden ‘coronaveilig’. Er mag maar een beperkt aantal mensen tegelijk het recreatiedomein binnen. Het strand en de zwemzone zijn afgezet met hoge nadarhekkens om te beletten dat mensen zonder polsbandje binnen geraken. Zelfs de oevers van de vijver zijn met hekken versperd zodat niemand kan overzwemmen tot aan het strand (al moet je goed gek zijn om zoiets te proberen). Hier speelt de schrik voor incidenten ook mee. De voorbije jaren waren er vechtpartijen met Brusselse ‘jongeren’ die naar Gent kwamen afgezakt om keet te schoppen. In theorie kan deze zomer niemand op het strand zonder eerst een identiteitskaart te to-

nen, maar het stadsbestuur heeft al laten weten dat het daar niet fanatiek in zal zijn en dat men geen zwarte lijsten (van ongewenste bezoekers) zal bijhouden. Het Gents stadsbestuur verwacht duidelijk geen ‘zomer van de vrijheid’. Ze zetten de grote middelen in om de komende maanden de coronaregels streng af te dwingen en de burgers in het gareel te houden.

Corona geeft de politie extra werk De criminaliteitscijfers van Politie Gent voor het jaar 2020 tonen duidelijk hoe zwaar de coronamaatregelen wegen. In het coronajaar 2020 waren er minder diefstallen, vechtpartijen, inbraken, verkeersongevallen enzovoort dan in het ‘normale’ jaar 2019. De ‘klassieke criminaliteit’ daalde met 22 procent. Maar de pv’s voor ‘volksgezondheid’ sprongen de hoogte in. Er waren 8.463 vergrijpen tegen de Covid-19-regels. Dat maakte dat de totale criminaliteit in 2020 4 procent hoger was dan het jaar ervoor. Ondanks het feit dat alle grote evenementen werden geschrapt (geen Gentse Feesten, voetbalwedstrijden, woelige studentenbetogingen,…) presteerde de politie een recordaantal overuren. Het politiebudget moest met een miljoen euro worden verhoogd om de extra lonen te betalen. Vooral het bewaken van de avondklok over heel het grondgebied vroeg een grote inzet van het korps. Het controleren van burgers is een intensieve bezigheid. MATHILDIS

Binnenland

6 MEI 2021

ANTWERPEN

De fooraap van het Steen Antwerpen staat aan de rand van een burgeroorlog. De stad is in twee kampen verdeeld. Rukken binnenkort de opstandelingen, gewapend met breekijzer en pikhouweel, op richting Schelde? Aan de historische burcht “het Steen’ wordt een nieuwe aanbouw opgetrokken. Afschuwelijk, klinkt het in het kamp van de tegenstanders.

Eén van de eersten die reageerden was schrijver Jeroen Olyslaegers op Facebook. “Is er één enkele mens die zegt: awel ja, ik vind dat schoon? Bestaat zo iemand echt”, vroeg hij zich af. “Dat geloof ik niet. Dat is onmogelijk, tenzij een fooraap die graag contrair doet. Over smaken kan worden geredetwist, maar niet over dit. Ik zie een soort van functionaliteit op de rand van het pathologische, niks fierheid, niks besef, ongegeneerd zichzelf: zelfhaat in stenen. Het is blijkbaar de bedoeling dat die cruisetoeristen op hun vervuilende boot blijven. Wie wil er immers met zo’n entree, met zo’n architecturale onverschilligheid de rest nog zien?”

De gulp Andere bekende Vlamingen deden hun duit in het zakje: Geert Noels, Johan Op de Beeck, Filip De Winter, Tom Van Grieken, Bob Cools… om er maar enkele te noemen. Zo’n 20.000 mensen ondertekenden ondertussen een petitie “om het bouwsel af te breken” en te vervangen door een ‘landmark’ dat wel een meerwaarde is voor stad Antwerpen. “Bijvoorbeeld” – ik citeer de tekst van de petitie – “een gigantisch beeld van de reus Antigoon met afgehakte hand waarlangs je het Steen kan betreden via de openstaande gulp. Of iets helemaal anders wat wel de trots, de verbeelding en de grootsheid van de stad Antwerpen weerspiegelt. Ave!” Of de initiatiefnemer van de petitie dat laatste echt meent, Antwerpen betreden via de gulp van Antigoon, weet ik niet. Ik hoop alvast dat hij het niet meent, want het heeft mijns inziens een hoog Efteling-gehalte. Maar alvast die 20.000 ondertekenaars verkiezen ‘de Gulp’ boven de huidige aanbouw.

Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik het nieuwe gebouw – in opbouw – nog niet in realiteit gezien heb. Moeilijk dus om de volumes en toekomstige kleurschakeringen in te schatten. Ik baseer me dus uitsluitend op wat foto’s en simulaties hoe het er afgewerkt gaat uitzien.

Cogels-Osylei Zelf architect zijnde, weet ik hoe moeilijk het is om een aanbouw te realiseren naast een historisch gebouw. Er bestaan verschillende theorieën over hoe je dat als architect kunt aanpakken. Een achterhaalde theorie uit de jaren zestig was bijvoorbeeld om de aanbouw te voorzien van een glazen gevel. Daar kon dan de oude historische gevel in reflecteren. In de praktijk was het resultaat meestal rampzalig. Een ander uitgangspunt: laten we de nieuwbouw contrasteren met het oude gebouw, of laten we het integreren? Zo’n kleine 30 jaar geleden woedde die discussie nog volop door een modern gebouw van architecte Christine Coninx in de Cogels-Osylei. Die straat staat vol met art nouveau-gevels. Bouw daar maar eens iets nieuws. Coninx verkoos ervoor om een gebouw te ontwerpen dat volledig afsteekt ten opzichte van de omliggende art nouveau-gebouwen. Het alternatief zou een gevel geweest zijn in een nep-art nouveau. Wie zo’n nep-architectuur eens van dichtbij wil zien, moet de woonwijk achter het Antwerps stadhuis maar eens opzoeken. Hier werden de gevels getekend naar het stramien van de middeleeuwse trapgeveltjes.

Renaissance versus neogotiek

Een toekomstbeeld van het Steen.

FOTO NOARCHITECTEN

Ik kan de theorie van de architectuur nog verder trekken: het Antwerps stadhuis is opgetrokken in de renaissancestijl, met hier en daar al een elementje van de barok. De omliggende huizen zijn allemaal opgetrokken in een neogotische stijl. Wie denkt dat de gevels van de zogezegde gildehuizen op de Antwerpse Grote Markt ‘middeleeuws’ zijn, is eraan voor de moeite. Moest de nieuwe aanbouw van het Steen dan in deze stijl uitgevoerd? Met trapgevels, kantelen, schietga-

ten en ijzeren gevelankers? Dan zijn we op weg naar een Disneylandstijl. Bovendien is er nog een ander esthetisch probleem: het historische Steen is niet echt een mooie burcht te noemen en bestaat zelf uit een mengelmoes van bouwstijlen. De aanbouw die in 1952 gerealiseerd werd en nu afgebroken werd, was trouwens een voorbeeld van slechte architectuur. Dat deze vleugel – waar jaren geleden het Nationaal Scheepvaartmuseum gevestigd was – werd afgebroken, daar zal ik geen traan om laten. Is de nieuwe aanbouw een verbetering ten opzichte van het oude gebouw? Op het eerste zicht lijkt het zo. Zal het geheel geslaagd zijn op het einde van de rit? Ik denk het wel. De tegenstanders hebben het recht om kritisch te zijn. Maar, iets lelijk vinden en iets willen afbreken, lijkt me nogal gemakkelijk. Je moet dan ook een alternatief kunnen en durven voorstellen. Wat had het dan wél moeten zijn? Hallo, meneer Olyslaegers? En aan alle lezers die het nu volledig met mij oneens zijn: ja, dat mag. Maar in deze ben graag de fooraap die graag contrair doet. KARL VAN CAMP

ECONOMISCHE ZAKEN

De dividendenhaat van Conner Rousseau Het pleidooi om geen dividenden meer uit te keren aan de aandeelhouders als de lonen niet voldoende stijgen, is een bewijs van het economisch analfabetisme van Vooruit-voorzitter Conner Rousseau. Op het vlak van marketing en profilering kent “mateke” Conner Rousseau zijn gelijke niet. Nadat hij op Terzake had verklaard dat “de kassierster Deborah niet begrijpt dat ze amper 0,4 procent loonsverhoging krijgt terwijl aandeelhouders van bedrijven dividenden op de winst blijven binnenrijven”, werd Deborah een trending term in Vlaanderen. De betrokken dame bleek zelfs te bestaan en dook zelfs op in een tv-programma. Goed gedaan van Rousseau, maar scoren op inhoud is een ander verhaal. Rousseau fulmineerde tegen de werkgevers dat ze geen loonsverhoging van meer dan 0,4 procent wilden toekennen boven de indexering van 2,8 procent en dus moest er dan maar een stop komen op het uitbetalen van dividenden aan de aandeelhouders. Daarmee nam hij het extreem-linkse discours over dat stelt dat wie een dividend int een rijke stinker is. Goed geprobeerd van de Vooruit-voorzitter, maar tegelijk een bewijs dat hij van economie niet veel

kaas gegeten heeft. Hier volgen verschillende redenen om aan te tonen dat de Vooruit-voorzitter een kans gemist heeft om te zwijgen.

1. Dividend is geen loon Lonen en dividenden zijn inderdaad vergoedingen, maar voor de rest vallen ze amper te vergelijken. Loon is een vergoeding voor arbeid, een dividend voor kapitaal of winst. Concreet: als een bedrijf het slecht doet en verlies maakt, dan wordt het loon van de werknemer gewoon verder uitbetaald. Het enige negatieve dat hem kan overkomen is dat hij ontslagen wordt als het bedrijf moet vechten om te overleven. Lonen zijn in België ook beschermd tegen inflatie via de automatische loonindexering. Lonen dalen ook niet. Dividenden daarentegen zijn nooit zeker, want ze kunnen niet worden uitgekeerd als er geen winst wordt gemaakt.

2. Dividenden zijn er niet alleen voor rijkelui Wie denkt dat enkel superrijken zo’n dividend krijgen, vergist zich. Ook gewone kleine beleggers kunnen ervan profiteren. En ze betalen daar ook belasting op, namelijk 30 procent roerende voorheffing. 25 jaar geleden was dat tarief nog 10 procent.

Ook werken veel kleine zelfstandigen via een vennootschap omdat ze anders zwaar belast worden aan het marginaal tarief in de personenbelasting van 50 procent. Via een vennootschap betalen ze vennootschapsbelasting (20 procent) en 15 procent roerende voorheffing op de uitbetaling van dividenden. Sommige zelfstandigen leven van die dividenden. Ook in de artistieke sector die van nature dicht bij de linkse partijen staat. Wil Rousseau dat het inkomen van die mensen opdroogt? Ook belangrijk: de dividenden zijn een deel van de inkomsten van pensioenfondsen en groepsverzekeringen waarvoor werknemers bijdragen om straks naast het lage wettelijke pensioen nog een extra aanvullend pensioenbedrag te krijgen.

3. Dividenden zijn nodig voor de staatskas Op dividenden wordt roerende voorheffing betaald. Indien ze niet worden uitgekeerd, betekent dat ook minder belastinginkomsten om precies te zijn. Kijken naar 2020, toen minder dividenden werden betaald door de coronacrisis en omdat bedrijven die steun kregen toen al geen uitkeringen mochten doen (dat vergeet Rousseau te zeggen), heeft weinig zin. Wel relevant is 2019, een normaal economisch

jaar. De roerende voorheffing op dividenden bracht toen 2,7 miljard euro op. Als dit gehalveerd wordt, wordt de miljardenput die al bestaat nog dieper.

4. Met een verbod op dividendenuitkeringen worden bedrijven niet altijd ‘gestraft’. Zelfs integendeel. Laten we tenslotte van de hypothese uitgaan dat de regering effectief beslist om een verbod op dividendenuitkeringen in te voeren. Worden de aandeelhouders daarmee gestraft? Verre van zeker. De winsten blijven in de onderneming en dan kunnen ze gebruikt worden om te investeren of om de financiële balans van de onderneming te versterken. En in beide gevallen komt een bedrijf daar sterker uit. Meer nog, er zal extra winst worden geboekt en aandelen stijgen in waarde. Welnu, de aandeelhouders krijgen misschien geen dividenden, maar hun aandelen verkopen mogen ze wel. En dat zal dan met een mooie meerwaarde gebeuren. Extra bonus: in België bestaat geen meerwaardebelasting op aandelen en dus is de meerwaarde taksvrij. De aandeelhouders worden in zekere zin beloond aan het einde van de rit, niet gesanctioneerd. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Politiek

6 MEI 2021

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Déjà-vu: een zoveelste PS-dictaat

Het laatste legendarische C130-transportvliegtuig werd vorige week naar zijn definitieve rustplaats gevlogen. Dat is niet Melsbroek, waar het altijd gestationeerd was en zijn thuisbasis had, maar Bevekom (Beauvechain) in Waals-Brabant. De legerleiding had na grondige evaluatie Melsbroek geadviseerd, maar oud-Defensieminister André Flahaut (PS) en zijn paladijn Michel Jaupart (ex-kabinetsmedewerker van Flahaut en sinds vrijdag directeur van het War Heritage Institute) hebben minister van Defensie Ludivine Dedonder (ook al PS) gesommeerd haar handtekening te zetten onder het besluit om voor Bevekom, het electorale hinterland van Flahaut, te kiezen. En zo geschiedde meedogenloos en bruutweg, nog altijd zoals in de oude PS-tijd. Gemotiveerd en inhoudelijk verzet van N-VA-burgemeester Kurt Ryon van Steenokkerzeel (waartoe Melsbroek behoort), en vooral N-VA’er Theo Francken en VB’ster Annick Ponthier (beide lid van de Kamercommissie Defensie) gleed als water af van de PS-ganzen.

Lekker N-VA-bashen Begrijpelijkerwijze kwam ook de ongelukkige heidebrand in Brasschaat ter sprake in de Kamercommissie Defensie. Natuurlijk werd er met de minister van gedachten gewisseld in een zogenaamd ‘actualiteitsdebat’ over de omstandigheden, de preventieve maatregelen, de risicofactoren, de aanpak van de brand, de aan- of afwezigheid van brandbestrijdingsmateriaal, veiligheidsnormen, schade en kosten, verantwoordelijkheden van leidende militairen en dies meer. Ja, Wouter De Vriendt van Groen wilde zelfs weten of “er in de planning van militaire oefeningen rekening wordt gehouden met het broedseizoen”… Voors en tegens werden uitgewisseld en het debat verliep op een detail na vlekkeloos. Voor dat detail stonden PS, Vooruit en PVDA/PTB garant. Zij wilden het pijnlijke incident in de schoenen schuiven van de vorige minister van Defensie, Steven Vandeput (N-VA) omwille van diens besparings- en uitbestedingsplannen in en van bepaalde taken. Die zouden nu leiden tot dergelijke situaties.

Minister in ivoren toren

Het stond in de sterren geschreven dat de oppositie minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden op de korrel zou nemen over haar merkwaardige participatie aan een indoor fysieke selectieproef van de federale politie tijdens het weekeinde. N-VA, VB en PVDA waren ongenadig. Hoewel niemand bezwaar maakte tegen de selectieproeven en in normale tijden van een eventuele betrokken deelname van een minister, vonden zij het toch niet kunnen dat uitgerekend in tijden van beperkingen, regels en boetes de minister daar present tekende, mee sportte en zelf geen mondmasker droeg. Meer nog: de uitbaters van sporthallen en fitnescentra konden er ook niet mee lachen, zo wierpen ze haar voor de voeten. Hoewel Verlinden zei begrip te hebben voor het ongenoegen, kreeg ze geen excuses over de lippen, maar verdedigde ze haar aanwezigheid op de selectieproef en zei ze dat alles coronaveilig was georganiseerd. Op veel begrip kon ze niet rekenen. Ortwin Depoortere (VB) sneerde: “U overtrad uw eigen coronaregels en u lacht de mensen uit die ook opnieuw indoor willen sporten.” Voor Peter De Roover (NVA) was het overduidelijk: “U heeft Minister van Binnenlandse Zaken aangetoond dat u blijkbaar functioAnnelies Verlinden (CD&V) neert in een ivoren toren.”

Vuurwerk op komst Kamerleden Theo Francken, Yoleen Van Camp en Darya Safai en hun partij (N-VA) dreigen nog wel vaker het mikpunt van verzameld links (Open Vld inbegrepen) te zullen worden, zeker nu werd aangekondigd dat zij het zogenaamde Australische asiel model gaat lanceren als antwoord op het asielmodel van de EU. Voor hen blijft het dweilen met de kraan open zolang er een Europees verblijfrecht verleend wordt na een illegale reis. Zij vinden dat het recht op asiel wel steeds gegarandeerd moet blijven zoals in Australië, maar het recht om op Australisch grondgebied te verblijven verviel er. Europa moet eenzelfde systeem uitwerken, met een menswaardige opvang in de regio. De Kamerleden zullen in de Kamer dan ook een resolutie indienen die pleit voor het Australisch asielmodel, waardoor het debat dus ook naar het federale parlement getrokken wordt. Vuurwerk verzekerd tussen rechts en links.

Regionale coronaversoepelingen of fanatiek belgicisme? Verleden week doken de regionale versoepelingen op in de politieke actualiteit. Blijkbaar is de top van de N-VA ontwaakt, en tot het besef gekomen dat Vlaanderen het risico loopt onnodig lang in een lockdown te blijven omwille van slechte coronacijfers in Franstalig België. En dat terwijl Franstalig België zelf meer en meer zijn voeten veegt aan de lockdown. We hebben reeds eerder voor het scenario gewaarschuwd: Franstalig België leeft de coronamaatregels minder streng na, en heeft bovendien af te rekenen met een grotere scepsis tegenover vaccinaties dan Vlaanderen. Hopelijk zal het warmere weer de komende weken ervoor zorgen dat het aantal besmettingen hoe dan ook naar beneden gaat, net als vorig jaar. Maar als de komst van een nieuwe variant daar een stokje voor steekt, bestaat het gevaar dat Vlaanderen in een federale lockdown gevangen blijft, hoewel het regionaal zou kunnen versoepelen. Het is de combinatie van de strenge Vandenbroucke-doctrine, die de bevolking onnodig strenge maatregelen oplegt als straf voor slechte coronacijfers, met de dogmatische Decroo-doctrine dat België één en ondeelbaar is, zelfs als er duidelijke regionale verschillen zijn, die Vlaanderen de komende weken in een economische wurggreep dreigt te houden.

Dogmatisch belgicisme Is het eigenlijk wel zo slim van Open Vld om dogmatisch vast te houden aan een belgicisme dat alleen maar tegenstand kan oproepen? Afgelopen vrijdag hield de Franstalige theatersector een protestdag, met een groot aantal optredens over heel Wallonië. Voor zover wij weten werden er weinig of geen coronaboetes uitgedeeld. In Vlaanderen wist de Vlaamse regering in overleg met de theatergezelschappen de protesten om te vormen tot zogenaamde testevenementen. Was dat niet gebeurd, vrezen we dat de Vlamingen met veel ijver hun eigen vervolging zouden georganiseerd hebben om de federale schatkist met boetes te spijzen, hoewel de situatie in Franstalig België veel prangender is. Waarom komen Alexander De Croo en de Open Vld met dit belgicisme weg? De Vlamingen moeten het enige volk in de wereld zijn dat duldt dat het onder onvrijwillig huisarrest gezet wordt omwille van de problemen van een ander. Dat slechts één burgemeester de achterpoortjes van de wet opzocht om de horeca toch wat ademruimte te geven, is veelzeggend. Dat de pers haar energie vooral stak in een controle of de achterpoortjes werkelijk waterdicht waren, is al even veelzeggend. In ieder ander land zou de pers op de barricaden hebben gestaan om de Middelkerkse burgemeester te verdedigen en te ondersteunen, maar in ons land voelden de journalisten zich vooral geroepen onderzoeksrechter te spelen in dienst van de federale regering. En wee Jean-Marie Dedecker als

binnen twee weken blijkt dat er vorig weekend op de Middelkerkse dijk een besmetting extra gebeurd is.

Brave N-VA Het verschil in aanpak tussen Dedecker en de Luikse gouverneur spreekt toch ook weer boekdelen. Die laatste verklaarde gewoonweg dat zijn agenten vanaf 1 mei geen coronaboetes meer uitschrijven als de Luikse cafés hun terrassen zouden openen. Het strekt Jean-Marie Dedecker tot eer dat hij het risico van eventuele juridische problemen volledig op zich nam, zodat geen enkele cafébaas afgelopen weekend op de zeedijk zijn hachje diende te riskeren. Maar die Vlaamse schrik om zelfs nog maar een halve millimeter buiten de lijntjes te kleuren is toch weer pakkend. Zo ook dus de Vlaamse regering, die snel-snel de Vlaamse theaterprotesten omvormde tot testevenementen, opdat ze toch maar niet betrapt zou worden op een overtredinkje. En het is goed dat Vlaams minister-president Jan Jambon regionale versoepelingen op tafel heeft gelegd, maar we kunnen ons toch ook niet van de indruk ontdoen dat als hij ze niet krijgt, hij gewoon zal vaststellen dat hij ze niet gekregen heeft, punt aan de lijn. En ook hier weer: de Vlaamse pers schoot meteen in een kramp om te onderzoeken of dat wettelijk wel kon, regionale versoepelingen doorvoeren zonder het fiat van de federale overheid, liever dan de onzin van strenge federale coronamaatregelen aan te klagen.

Vlaams Belang als derde hond Ook voor de meeste andere Vlaamse partijen is de huidige situatie weinig comfortabel. CD&V lijkt niet eens een mening over de zaak te hebben, slapper dan dat kan echt niet. Groen zit uiteraard op de belgicistische lijn, terwijl Vooruit als één man achter de strenge Frank Vandenbroucke staat. Slechts één partij kan bij dit schouwspel goede zaken doen, en dat is het Vlaams Belang. Het verhaal van “tous ensemble” of Vandenbrouckes “samen uit, samen thuis” wordt met de dag potsierlijker. Meer en meer blijkt immers dat dat laatste vooral een verhaal van “ongevaccineerde Franstaligen uit en gevaccineerde Vlamingen thuis” aan het worden is. Onbegrijpelijk dat N-VA niet durft door te drukken nu meer en meer Vlamingen zelfs letterlijk wakker liggen van het communautaire in dit land. FILIP VAN LAENEN

Politiek

6 MEI 2021

“Ik krijg aan de kassierster in de supermarkt in Nieuwpoort, aan Debora, niet uitgelegd dat er geen loonopslag inzit terwijl de bazen van bedrijven de winst opstrijken”, zei Conner Rousseau (28) vorige week over de loononderhandelingen, waarbij hij meteen vond dat als er geen loonsverhogingen komen, de regering de dividenden ook maar moet beperken of blokkeren. Of anders gezegd: “Als men blijft vinden dat er geen ruimte is om werknemers een deftige opslag te geven, wel, dan is er ook geen ruimte om aandeelhouders een opslag te geven.” Het is een uitspraak die hem zal blijven achtervolgen omdat hij hiermee op een plat-populistische manier blijk geeft van weinig kennis te hebben van economische wetmatigheden en logica. King Connah moest iéts doen om in de aanloop naar 1 mei in de kijker te lopen, zeker nadat meer en meer bleek dat de loononderhandelingen tussen de sociale partners op een sisser dreigden uit te lopen. Wat uiteindelijk ook gebeurde, en de regering de problematiek naar zich toe trok. De kwestie van de naamsverandering van sp.a naar Vooruit had hem een kater opgeleverd, zeker nadat ook was gebleken dat hij aan de Gentse Vooruit flink wat geld had gegeven als pijn- en smartengeld. Zijn imago van vlotte gast met de zotte-leuke-toffe ideeën had een flinke deuk gekregen. Dus schakelde hij een versnelling hoger en ging hij zich moeien in een serieus debat met wat losse flodders die hij nadien alweer moest bijsturen.

Ook in de leer bij de Heilige Joe Hoewel hij in de Vivaldi-carrousel aan het handje van Paul Magnette, de PS-baas van de regering, moet lopen, is hij toch niet zo brutaal om te zeggen dat het “game over is voor de bedrijven” en met een sociale oorlog zou dreigen. Daar is zijn partij te klein voor in Vlaanderen. Om uit die sfeer te blijven, draaide Rousseau snel bij en paste hij zijn discours aan: “Werkgevers en werknemers moeten samen oplossingen zoeken zodat iedereen zijn fair deel van de vooruitgang kan krijgen.” En hij haastte zich op 1 mei nog te zeggen dat hij geen conflictmodel wil. Daarnaast breidde hij zijn verhaal uit met het pleidooi – net als de linkse Amerikaanse president Biden, die volgens staatssecretaris Dermagne (PS) een lid van de PS zou kunnen zijn – voor een minimumbelasting voor bedrijven van 21 procent. Die wil dat invoeren om een deel van zijn investeringsprogramma mee te financieren: “Vandaag betalen onze kleine zelfstandigen, onze werknemers en onze familiebedrijven de volle pot. Terwijl grote giganten vaak de welvaart hier komen leegzuigen om ze ergens anders te spenderen.” En natuurlijk vindt hij - zoals iedereen trouwens - ook dat de overheid moet blijven investeren in de gezondheidszorg en het onderwijs door onder meer de loon- en arbeidsomstandigheden te verbeteren.

Jean-Marie Dedecker:

“Moest mijn dochter door Molenbeek lopen, dan zou ik heel tevreden zijn dat zij een busje pepperspray op zak heeft” “Pepperspray is volgens mij géén wapen”, zegt het onafhankelijk Kamerlid. “Het is een heel goede manier van zelfverdediging. Moest mijn dochter door Molenbeek lopen, dan zou ik heel tevreden zijn dat zij een busje pepperspray op zak heeft. Momenteel is dat een verboden wapen, maar alles kan misbruikt worden. Ga bij ons de grens over van De Panne naar Duinkerke en je koopt daar pepperspray.”

N-VA wil studie naar kostprijs migratie verruimen en bijsturen

Conner Rousseau

CITAAT VAN DE WEEK

IN DE KIJKER

Verkeerde accenten Conner Rousseau toonde de voorbije dagen dat hij het wel eens veel te simpel ziet en het nogal moet hebben van wat show en vlotte praatjes, met volkse tongval en op dure sneakers. Quasi in jeugdbewegingsstijl dus, zij het dat de hopman er zelf een riante vergoeding als parlementslid op nahoudt, een loon waarvan de gewone man alleen maar van kan dromen. Het is dus wel mooi om te pleiten voor loonsverhoging voor Deborah en co, maar de vraag blijft toch waarom de socialisten niet op de eerste plaats pleiten voor een efficiëntere overheid, want België is een koploper als het gaat om lasten op arbeid. Het zou dan ook al erg mooi zijn dat de burger netto meer zou overhouden omdat de staat wat minder inpikt op de lonen. Waar wacht men op om dát te bepleiten of er zelfs werk van te maken als men mee aan de macht is? Het is immers de grote belastingdruk die onredelijk is in een land dat handenvol geld uitgeeft aan zijn te groot aantal instellingen en zij die ze bevolken, de Europese Unie, migratie, ontwikkelingshulp, een veel te dure sociale zekerheid,… en te weinig doet tegen sociale en andere fraude, of voor een fundamenteel activeringsbeleid. Bovendien worden miljarden Vlaamse centen altijd weer overgeheveld naar het armlastige Wallonië dat het veel te breed blijft nemen en het vanzelfsprekend vindt dat Vlaanderen als onuitputtelijke melkkoe blijft fungeren.

Waarom niet de Vlaamse kaart? De Waalse en de Vlaamse economie zijn twee verschillende werelden die eigenlijk niet meer in eenzelfde economisch verhaal samen horen. De mentaliteiten in de regio’s - een rechts Vlaanderen en een links Wallonië - zijn erg uiteenlopend. Als Rousseau echt wil veranderen en vernieuwen, trekt hij beter de Vlaamse kaart en laat hij de linkse broeders aan de andere kant van de taalgrens hun ding doen. Alleen dan kan hij de Vlaamse arbeider, bediende en zelfstandige echt aanspreken met een echt beleid, tussen en voor de mensen. Maar vooralsnog lijkt het erop dat de “oude vormen en gedachten” nog niet gestorven zijn en de “wereld nog niet steunt op nieuwe krachten”, zoals men wat aftands en hoopvol in de “Internationale” zong op 1 mei.

De N-VA wil dat de studie van de Nationale Bank naar de economische impact van migratie verruimd en bijgestuurd wordt. De oppositiepartij wil onder meer dat ook de kostprijs van illegale migratie berekend wordt en dat werk gemaakt wordt van een zogenaamde 'generatierekening'. Kamerleden Theo Francken, Darya Safai,Yoleen Van Camp en Christoph D'Haese dienden daartoe een voorstel tot resolutie in, dat donderdag in overweging wordt genomen. In het voorstel vragen zij de federale regering om de Nationale Bank de opdracht te geven om het onderzoek naar de economische impact van migratie voort te zetten en te verruimen. In november van vorig jaar werd de langverwachte studie naar de economische impact van migratie - in 2018 door toenmalig minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) besteld bij de Nationale Bank van België (NBB) - voorgesteld. Francken vindt de publicatie van de studie een goede zaak. "Zo kan het migratiedebat worden gevoerd op basis van grondige, geobjectiveerde en wetenschappelijke cijfers en feiten", klinkt het. Toch klonk er ook kritiek op enkele vaststellingen van de studie. Met name de conclusie dat ‘tweede-generatie-migranten’ gemiddeld meer netto bijdragen aan de overheidsfinanciën (dus het aantal belastingen min het aantal ontvangsten, zoals pensioenen of uitkeringen) dan zowel het nationaal gemiddelde als dat van de autochtone bevolking, deed hier en daar de wenkbrauwen fronsen. Volgens de NBB ligt de verklaring voor de cijfers in de “positie op de arbeidsmarkt en de leeftijd”. De tweede generatie draagt volgens de studie meer bij omdat tweede generatiemigranten op dit moment een groter aandeel jongeren en mensen op arbeidsleeftijd tellen, terwijl de autochtone bevolking gemiddeld ouder is en dus meer gepensioneerden telt.

Moral reading De critici kregen bijval van econoom Ivan Van de Cloot en Nederlands statisticus Jan van de Beek. Die laatste noemde de presentatie en berekening van de resultaten destijds “onprofessioneel en misleidend positief”. De resultaten zijn slechts een momentopname van het heden, terwijl de NBB nalaat om een zogenaamde ‘generatierekening’ te maken. De jonge leeftijdsopbouw van de tweede generatie is immers maar een tijdelijk gegeven. Ook zij worden oud en zullen op een gegeven ogenblik meer geld kosten. "De wetenschappelijke standaardmethode voor dit soort berekeningen is ongevoelig voor leeftijdsopbouw en als men die toepast blijkt dat de personen

van de tweede generatie de schatkist over de levensloop gemiddeld juist anderhalf tot twee ton meer kosten dan autochtonen", merkte van de Beek op tijdens een hoorzitting in februari. Volgens van de Beek is de conclusie dat de tweede generatie meer zou opbrengen dan de autochtone bevolking een gevolg van 'moral reading'. "Dat is het verzwijgen of op moreel en maatschappelijk vlak wenselijk vertalen van negatieve onderzoeksresultaten, gewoon omdat er niet slecht gesproken mág worden over migratie in de vrees voor de publieke toorn of de verkiezingsuitslag", aldus Francken. De N-VA'ers vragen daarom dat de federale regering "op basis van de gebruikelijke wetenschappelijke methode alle kosten voor de generatierekening op te lijsten en deze mee te verrekenen in het algemeen totaal".

Illegale immigratie De in november gepubliceerde studie liet ook na te onderzoeken wat de impact van illegale immigratie is. "De studie is derhalve onvolledig en moet worden aangevuld", meent Francken. Voor de studie baseerden de onderzoekers zich op de cijfers van de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid tot 2016. Hierdoor ontstaat meteen een belangrijke lacune, aangezien een significant deel van de migratiebevolking niet wordt opgenomen in het onderzoek. De KSZ bevat immers alle personen die in het Rijksregister zijn opgenomen, “waardoor buitenlanders zonder verblijfstitel, asielzoekers, gedetacheerde werknemers, tijdelijke werknemers of seizoenarbeiders buiten de analyse vallen”. De oppositiepartij wil dat een eventueel vervolg van de studie ook bijkomend onderzoek doet naar de verschillende landen en regio's van herkomst. Daarnaast vraagt men om de cijfers jaarlijks te updaten en deze beschikbaar te maken voor het publiek op de aangekondigde migratiedatabank van bevoegd staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V). De indieners hopen tot slot dat de studie een "breed maatschappelijk debat" op gang brengt en dat de impact van migratie bijgestuurd kan worden "door concrete voorstellen in het parlement" in te dienen. PIETER VAN BERKEL

Interview

6 MEI 2021

MATTHIAS DE CALUWE (38) – HORECA VLAANDEREN

HEROPENING TERRA

Na zeven maanden verplichte sluiting door corona mogen de horecazaken vanaf zaterdag weer beperkt hun deuren openen. De café- en restauranteigenaars staan nog niet op tafel, laat staan op de toog, te dansen van vreugde, maar de heropening van de terrassen is wel al een eerste lichtpuntje na een donkere periode. “Iedereen snakt naar een heropening”, zegt Matthias De Caluwé van Horeca Vlaanderen, de grootste beroepsfederatie. “8 mei is voor ons een noodzakelijke, eerste stap”, vertelt Matthias De Caluwé. “Hopelijk zijn we nu snel op weg naar het ‘oude normaal’ van voor 14 maart 2020. Na meer dan 200 dagen sinds de tweede lockdown, kunnen onze mensen eindelijk opnieuw aan de slag. Uiteraard is dit nog niet hoe we het echt zouden willen, maar we hebben wel betere voorwaarden verkregen dan onze collega’s in Nederland of Luxemburg. En belangrijk, met behoud van steun waar we sinds begin maart steeds voor geijverd hebben.”

Hoe reageren de horecazaken zelf? Opgelucht? “Absoluut. In al onze afdelingen was er een gevoel van opluchting bij deze eerste stap. Bijna zeven maanden gedwongen gesloten zijn, dat weegt op onze ondernemers. Zij hadden eigenlijk al langer gewoon weer aan de slag willen gaan. Maar nu zijn ze de dagen echt aan het aftellen.”

Horeca Vlaanderen kreeg soms kritiek maar u hebt altijd de nadruk gelegd op de verwezenlijkingen van uw federatie. Welke waren de voornaamste? “Sinds de crisis uitbrak, hebben we door goed overleg met de verschillende regeringen een heel pak federale en Vlaamse steunmaatregelen kunnen realiseren. Ik denk dat de cijfers voor zich spreken. Maar bijvoorbeeld het recent goedgekeurde steunpakket bij de heropstart zal ervoor zorgen dat tot 30 september tot 835 miljoen euro bij onze ondernemers blijft, als ze de deuren heropenen. Er was de btw-verlaging, een regeling voor het vakantiegeld, de RSZ-korting en de verlenging van het overbruggingskrediet. Gekoppeld aan het Vlaams beschermingsmechanisme in mei en juni zullen veel uitbaters extra ademruimte krijgen. Noodzakelijk, gezien de lange sluiting, de heropstart met enkel terrassen en de beperkende maatregelen zoals 1,5 meter tussen de tafelgezelschappen. We blijven ook voor wie nog langer getroffen is ijveren voor steun op maat om door deze overmachtsperiode te komen.

Welke waren de belangrijkste klachten van restaurant- en cafébazen? Ging het alleen om geld? Of was het ook emotioneel zwaar?

“En nu snel terug naar het oude normaal”

“Beide. Veel horecazaken hadden het ook voor corona al moeilijk. Dat maakt dat door een crisis als deze de problemen nog veel groter werden in onze sector. De gemiddelde vastekostenstructuur ligt in onze sector veel hoger dan in veel andere sectoren en de rendabiliteit ligt dan weer een pak lager. In combinatie met de mentale problemen weegt dat flink door. Onze ondernemers werken graag en veel, en dan eensklaps stopt dat bijna zeven maanden lang. Dat heeft een impact, zowel op financieel als privévlak.”

Er wordt gevreesd voor een golf aan faillissementen. Is die schrik terecht? “In 2020 zijn er 32 procent minder horecazaken failliet gegaan dan in 2019, maar dat hebben we uiteraard te danken aan het moratorium op de faillissementen. Ook de steunmaatregelen tijdens de sluiting en bij de heropstart hadden hun effect. Daarom drongen we zo aan op ondersteuning, omdat ook pre-corona 1 op 5 van de Belgische faillissementen helaas een horecazaak was.”

De terrassen gaan open, maar de zaakvoerders moeten zich wel nog aan een hoop regeltjes houden. Is deze manier van werken nog rendabel? “Sinds maart hebben we altijd geijverd voor het behoud van steun, als voorwaarde voor een heropstart van de terrassen. In het economisch belang van onze ondernemers wilden we die garantie. Zonder die garantie zou het voor de meeste horecazaken niet haalbaar worden. Vergeet niet dat we moeten werken met enorme capaciteitsbeperkingen door de anderhalve meter-economie. En er is ook het sluitingsuur. We hebben gelukkig garanties kunnen afdwingen. Nu kan iedere ondernemer zelf de keuze maken of hij het de moeite vindt om te heropenen of niet.”

Ik wil mijn zaterdag starten op een terras met een koffie in een echte tas, in plaats van in een kartonnen bekertje Gelooft u nog dat er een dag komt waarop de horeca weer kan werken zoals vroeger? “We moeten in een volledig vrije horeca blijven geloven en daar ook voor vechten. Deze pandemie is ons allemaal gewoon overkomen, maar dit moet een moment blijven. Het oude normaal, zoals met vrienden aan de toog hangen, dat mist iedereen. Maar wanneer die vrijheid terugkeert, dat is een moeilijke vraag. Wij hopen alleszins zo snel mogelijk. Maar die beslissing hangt niet van ons af. Wij praten met de sector en we werken voorstellen en afspraken uit. Ik vermoed dat de vaccinaties een belangrijke rol zullen spelen. Als het van mij afhangt, mogen die vaccinaties 7 dagen op 7 en 24 uur op 24 uur georganiseerd worden. Als dat de oplossing is voor deze crisis, dan mogen we meteen een versnelling hoger schakelen.”

Intussen raakte ook bekend dat de prijs van een drankje de hoogte ingaat. Hoe logisch is dat? “Goh, die prijsverhoging gaat echt afhangen van zaak tot zaak. De zaakvoerders moeten zich baseren op de aankoopprijzen van voeding en drank die ook vaak gestegen zijn. Maar er is ook de inzet van personeel, de kosten voor coronamaatregelen zoals handgels en nog veel meer. Iedere ondernemer moet voor zichzelf de rekening maken.”

U bent ook een fervent voetballer, zo vernamen we. De derde helft in de kantine, wanneer kan die opnieuw van start gaan? “Ik speel nog altijd voetbal bij Noorse SV in Kapellen. Ik ben de oudste van mijn ploeg, maar ik probeer wel nog hard mijn best te doen. En die kantines? Ach, iedere voetballiefhebber mist wel die gezelligheid om na de match het glas te heffen en een babbeltje te doen. Dat is eigenlijk een Vlaamse traditie. Mocht je 10 jaar geleden aan iemand gezegd hebben dat het voetbal bijna twee seizoen zou stilgelegd worden, niemand zou dat geloofd hebben. Maar om terug

Interview

6 MEI 2021

ERIK BEUNCKENS (59) – GEDELEGEERD BESTUURDER FEDCAF © WDS

ASSEN HORECA De toog blijft dicht en het café moet om 22 uur sluiten. Nee, echt blij zijn de cafébazen in dit land van schuimende pinten nog niet. “De versoepelingen zijn slechts een begin”, vertelt Erik Beunckens. “Het is intussen voldoende bewezen dat de horeca tijdens de coronacrisis onterecht geviseerd werd, want bij de uitbraak van de tweede en de derde golf waren alle horecazaken gesloten. Eigenlijk hadden onze mensen al veel langer moeten kunnen openen. Er is nooit een wetenschappelijk of onderbouwd bewijs geweest dat het grote aantal infecties en besmettingen in de horeca plaatsvond.”

Waarom besliste de overheid dan toch om de horeca dicht te houden? “Omdat men binnen het Overlegcomité blijkbaar vermoedens had dat de contacten die mensen hadden op café een bron van besmettingen waren, vooral dan door superverspreiders. Maar zoals ik al zei: de bewijzen heeft men daar nooit voor geleverd. We hebben dat probleem op alle mogelijke manieren en op alle niveaus aangekaart. Maar nooit kregen we antwoord. Het risico was te groot. Met die uitleg moesten we het stellen.”

Uw federatie behartigt de belangen van de cafés. Kunnen zij op leefbare manier heropenen zaterdag? “Iedere horecazaak moet dat een beetje voor zichzelf uitmaken. Wie geen terras heeft, blijft sowieso gesloten, dat is duidelijk. De steunmaatregelen blijven van kracht, maar eigenlijk zijn die onvoldoende. Wij willen liever geen steunmaatregelen, maar de toezegging dat de horeca gewoon opnieuw mag openen. Maar goed, nu ze verplicht moeten sluiten, heeft dat ook zijn consequenties en moet de overheid die steun blijven leveren zodat iedereen, zonder uitzondering, kan overleven. En dat zal, vrees ik, niet het geval zijn.” “Begin april hebben we een rondvraag gehouden bij onze leden. Daaruit bleek dat 25 tot 30 procent van alle cafés, minstens 1 op 4 dus, het einde van het jaar niet haalt. Zowat 20 procent denkt het wél te zullen overleven, maar met heel veel moeite. Er mag dan absoluut niets meer fout lopen en ze moeten op het normale ritme snel kunnen heropenen. De overige 50 procent had volgens onze bevraging voldoende reserves opgebouwd, maar die potjes zijn intussen leeg. Maar goed, de helft ziet de heropening toch nog met vertrouwen tegemoet.”

U kaartte ook al de problemen met de forfaitaire taxatie aan, de regel waarbij cafébazen belast worden op basis van hun aankoopfacturen. Wat is er mis met die regel? “Eigenlijk is er niets mis met dat systeem zelf, want het maakt de administratieve mallemolen iets eenvoudiger. De problemen met die forfaitaire taxatie ontstaan vooral bij de verkoop van koffie en pilsbier uit vat. De overheid meent dat een vat pils 200 pinten oplevert, min 4 procent te keren op die kantines: de maatregelen voor sportclubs vallen niet onder ons protocol. Ik kan daar helaas weinig over zeggen.”

U hebt of had ook politiek ambities bij Open Vld. Hoe ver staat het daar mee? “Daar kan ik niet veel over zeggen. Ik heb de politiek verlaten om mij op deze job bij Horeca Vlaanderen te kunnen storten. En ik doe dit werk nog altijd heel graag.”

veel meer goodwill hebben we niet gezien. Integendeel zelfs, de prijs van bier gaat zelfs de hoogte in. Eigenlijk is dat schandalig.”

De btw werd intussen wel verlaagd van 21 naar 6 procent. Moet dat glas bier in het café dan echt duurder worden?

“1 café op 4 haalt einde van het jaar niet” De gedeeltelijke en beperkte heropening van de horeca kan op weinig enthousiasme rekenen bij Erik Beunckens (59), afgevaardigd bestuurder van FedCaf (Federatie van Cafés in België). “Zowat 85 procent van de cafés in ons land hebben geen eigen terras”, weet Beunckens. “De huidige maatregelen zijn onvoldoende.” tapverlies. Maar uit een vat pils halen we gemiddeld slechts 168 pintjes. Dat betekent dat iedere cafébaas per vat bier eigenlijk extra btw en belastingen betaalt op 24 consumpties waar hij nooit inkomsten van gekregen heeft. Vroeger viel dat allemaal tussen de plooien weg, maar het nu minder goed gaat, brengt die maatregel veel cafébazen in de problemen. Ze worden zo in de schulden geduwd door de overheid zelf. Wij hebben daarvoor intussen een procedure aangespannen bij de Raad van State. We verwachten deze zomer een uitspraak.”

De overheid heeft intussen toch beslist om de horeca financieel te ondersteunen. Welke financiële compensaties kreeg een horecaondernemer de voorbije maanden eigenlijk? “Tijdens de eerste vier weken van de lockdown ging het om 4.000 bruto per maand, nadien werd dat 160 euro per dag. Maar er zijn grote verschillen tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië. In Brussel en Wallonië bijvoorbeeld heeft men eerst dat bedrag gekregen, maar was het nadien gedaan met de steun. We vrezen dan ook dat daar de

grootste klappen gaan vallen.” “Toen we in oktober vorig jaar een tweede keer moesten sluiten, kregen de horecazaken van de federale regering een overbruggingsrecht. In Wallonië en Brussel hebben ze daarnaast opnieuw een eenmalig bedrag ontvangen. In Vlaanderen heeft men gekozen om 10 procent van de omzet van diezelfde maand in 2019 uit te keren. Maar met dat bedrag kan geen enkele ondernemer nog maar de vaste kosten dekken.”

Hoeveel cafés houden we straks nog over? “Tegen het einde van het jaar zakken we onder de 10.000 cafés in dit land. In 2019, voor de uitbraak van corona, waren er dat nog 13.000. Die 3.000 die sneuvelen is dus die 25 tot 30 procent waar ik eerder over sprak.”

Zijn de grote brouwerijen jullie niet te hulp geschoten?

“De prijsverhoging in cafés is een gevolg van de hogere prijs die de brouwers aanrekenen. De btw-verlaging werd vooral ingevoerd als ondersteuning voor de horeca-uitbater, zodat hij na al die moeilijke maanden een tikkeltje meer overhoudt. Want ook al heropent straks een groot

De heropstanding van de horeca gaat volgens mij even lang duren als de crisis zelf. Minstens anderhalf jaar dus. En een deel van de horecazaken zal tegen dan niet meer bestaan deel van de horecazaken, iedereen moet blijven werken aan een beperkte capaciteit. En de cafés die dicht moeten blijven, hebben al helemaal geen baat bij die btw-verlaging.”

Premier De Croo vroeg zich twee jaar geleden al af of de horeca nog wel toekomst heeft in dit land. Hoe ziet u de horecasector evolueren? “Ik denk dat er wel degelijk nog een toekomst is voor de horeca en ik denk ook dat heel veel mensen er naar smachten om opnieuw iets te gaan eten of drinken. Maar de heropstanding van de horeca gaat volgens mij even lang duren als de crisis zelf. Minstens anderhalf jaar dus. En een deel van de horecazaken zal tegen dan niet meer bestaan. De geleden schade is bijna niet te herstellen. Vandaag wil niemand nog een horecazaak openen of overnemen. We hebben een kleine rondvraag gehouden bij tien verschillende banken. Geen enkele bank is nog bereid om leningen toe te staan voor een horecaproject. Dat is jammer, want tien jaar geleden werden diezelfde banken net door de maatschappij gered. Eigenlijk zouden zij nu iets moeten terugdoen.” WDS

“We hebben weinig hulp gekregen van de brouwerijen. Links of rechts werd wel eens een maand huur kwijt gescholden, maar

WIE EEN TERRASJE WIL DOEN, MOET REKENING HOUDEN MET VOLGENDE MAATREGELEN: • Aan een tafel mogen maximum 4 mensen zitten, tenzij het gaat om eenzelfde gezin • Er moet een afstand van anderhalve meter bewaard worden • Wie zich verplaatst op terras, of naar het toilet wil, is verplicht een mondmasker te dragen • De terrassen mogen open zijn van 8 uur tot 22 uur • Het personeel moet een chirurgisch mondmasker dragen • De toegang tot de binnenruimte van de horecazaak is verboden voor klanten. Enige uitzondering is een toiletbezoek • Klanten mogen geen bestelling doorgeven aan de toog. Ze moeten een ober vragen om hun bestelling op te nemen • Registratie en het noteren van je identiteitsgegevens, zoals bij de vorige heropening, is niet verplicht.

Slotvraag: gaat u zelf zaterdag de horeca bezoeken? “Absoluut! Ik wil mijn zaterdag starten op een terras met een koffie in een echte tas, in plaats van in een kartonnen bekertje. En later op de dag wil ik nog eens goed gaan eten. Hoe meer we dit allemaal doen de komende periode, hoe sneller de horeca er weer bovenop komt.” WIM DE SMET

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

6 MEI 2021 © PHOTONEWS

DUITSLAND

Duitse nationalisten trekken naar het Oosten Duitse conservatief ingestelde mensen denken steeds vaker hardop na over verhuizen, weg uit het Westen van Duitsland, waar links de plak zwaait en de omvolking vrijwel voltrokken is. Een veilige en goede school vinden voor Duitse kinderen, veilig openbaar vervoer gebruiken, een openluchtzwembad of koopcentrum bezoeken: het wordt steeds moeilijker. Dat Duitsland een groot land is, biedt kansen: de oostelijke deelstaten Thüringen en Sachsen zijn dunbevolkt, en er staan goedkope huizen te koop. Dat er weinig allochtonen wonen en dat er rechts gestemd wordt, spreekt conservatieve Duitsers steeds meer aan. Het idee om in oostelijke richting te trekken leeft al veel langer bij Duitse nationalisten. In een recent verleden werd in kleine dorpjes in Thüringen soms al eens een oude ‘Gaststätte’ die leeg was komen te staan, opgekocht om omgebouwd te worden tot nationalistisch cultureel centrum. De zomerconcerten die er dan gehouden werden, door links en pers steevast ‘neonaziconcerten’ genoemd, zorgen al jaren voor grote opwinding in de pers, ook al gebeurt er niets strafbaars. Kloster Vessra is het beste voorbeeld.

Initiative Zusammenrücken Maar nu lijkt het plan in een stroomversnelling te komen, met de start van

“Initiative Zusammenrücken Mitteldeutschland”, wat zoveel betekent als “Initiatief samenkomen in midden-Duitsland”. Een Duitse nationalist zal nooit spreken over Oost-Duitsland; dat zijn voor hem de verloren gebieden in Polen. De voormalige DDR-deelstaten Thüringen en Sachsen worden dus aangeduid als ‘Mitteldeutschland’. Het initiatief werkt vanop de webstek https://zusammenruecken.io/. Op de webstek wordt (ook in het Engels) uitgelegd wat de bedoeling is: “Een instelling van ‘gewoon verder doen’ leidt door de massale instroom van nieuwe vreemdelingen tot een biologisch-culturele afgrond. Wij kiezen de hoopvolle strategie om samen te verhuizen naar midden-Duitsland. Dat is veel zinvoller dan te blijven dromen over het herwinnen van verloren gebieden, waar een steeds maar verder slinkende minderheid van Duitsers en Europeanen verdrukt zal worden door Afrikaanse en islamitische immigranten. Wees moedig en neem de juiste beslissing.” In een democratische rechtsstaat is het

recht om te verhuizen een basisrecht, ook voor nationalisten, maar zo ziet de Duitse staat het uiteraard niet. Over het initiatief wordt dus moord en brand geschreeuwd door politici en traditionele media. “Maar als het om private aankopen van eigendommen gaat, zijn we aan handen en voeten gebonden,” legt een woordvoerder van de Staatsveiligheid uit.

Brandstichting Alhoewel? De Duitse staat heeft al langer een stevige vinger in de pap van de gewelddadige knokploegen van Antifa, die ook in Thüringen hun harde kernen hebben. En zie, sinds de commotie over het ‘Zusammenrücken’-initiatief rolt een golf van zware brandstichtingen tegen rechts over het gebied. Eerst werd in het stadje Sonneberg een lokaal in brand gestoken dat door rechtse mensen voor bijeenkomsten gebruikt werd. Maar de aanslag die als een schok door het land ging, was die op een voormalig riddergoed

De aanslag op het voormalige riddergoed in Guthmannshausen zorgde voor een schokgolf in het land.

in het plaatsje Guthmannshausen. Het prachtige gebouw heeft in zijn tuin een monument ter nagedachtenis van de Duitse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en het is o.a. de plek waar het huwelijk van de bekende zanger Frank Rennicke gevierd werd. Het monument werd beklad en het dak van het gebouw werd in brand gestoken; het gebouw brandde vrijwel volledig af. Sindsdien wordt vanuit rechtse hoek vrij openlijk met vergelding gedreigd. Een bekende rechtse activist nam een video op voor een links centrum, met de boodschap: politie, doe uw job, of wij doen het. De grote fracties van CDU en AfD in het deelstaatparlement van Thüringen lieten weten dat ze zeer bezorgd zijn en vragen de overheid om in te grijpen, om een escalatie van geweld tussen links en rechts te vermijden. Blijkbaar met effect, want zopas raakte bekend dat de politie met groot machtsvertoon binnenviel in vijf huizen van extreemlinkse activisten in Leipzig en er massaal tot inbeslagnames van computers overging. HDG

FRANKRIJK

Generaals kanten zich tegen de president Het radicale islamisme, het antiracisme en het feit dat bepaalde wijken no-gozones worden, zijn een gevaar voor de Franse nationale veiligheid, zo waarschuwen een aantal generaals in een open brief. Zijn vrezen een burgeroorlog en zijn er zich tussen de lijnen van bewust dat ze zich moeten voorbereiden op militaire acties in die wijken. De politieke wereld reageerde geschokt op de brief “want het leger mag niet aan politiek doen”. putsch van vier generaals in Algiers tegen president De Gaulle. Zij verzetten zich tegen de onafhankelijkheid van Algerije. “Willen sommige generaals vandaag opnieuw een putsch plegen?”, was in bepaalde media te lezen. Volgens de conservatieve publicist Eric Zemmour gaat de vergelij© PHOTONEWS

“Frankrijk is in gevaar”, zo schrijven 20 gepensioneerde generaals in een brief aan president Emmanuel Macron, de regering en de Franse Assemblée Nationale. Een burgeroorlog is onvermijdelijk als men het radicale islamisme zijn gang laat gaan in de banlieues waar criminaliteit welig tiert en bendes met oorlogswapens bepalen wat wet is en wat niet. Parallelle samenlevingen zijn het die de Franse eenheid bedreigen. “Onze nog actieve kameraden zijn genoodzaakt onze beschaving te beschermen en onze landgenoten te redden. En dan zult u (de briefschrijvers richten zich tot de president en de politiek) verantwoordelijk zijn voor duizenden doden.” Of anders gezegd: het leger zal door de politiek op termijn gedwongen worden op te treden terwijl men de situatie had kunnen vermijden.

Le Pen De politieke reacties lieten niet op zich wachten. Marine Le Pen van het Rassemblement National steunde de militairen openlijk: “Als burger en politica onderschrijf ik uw analyses en deel ik in uw verdriet.” Een van de prominente ondertekenaars is trouwens ex-generaal Christian Piquemal die in 2016 gearresteerd werd vanwege zijn rol in een anti-migrantenbetoging in Calais. De oproep werd tegelijk veroordeeld door minister van Defensie Florence Parly. Ze dreigt met sancties, al is de vraag hoe men gepensioneerde generaals kan bestraffen voor het ondertekenen van een vrije tribune. De zaak is extra gevoelig omdat de open brief uitgerekend op 21 april verscheen in het conservatieve weekblad Valeurs Actuelles. Dat was exact 60 jaar na een mislukte

Een beeld van generaal De Gaulle uit 1958.

king niet op. In 1961 betrof het effectief een plan om een staatsgreep te plegen. Nu gaat het om het verdedigen of beschermen van het grondgebied. De brief is vooral een uiting van bezorgdheid. Uit een peiling blijkt trouwens dat veel Fransen achter de oproep van de militairen staan.

Spanningen De hele zaak confronteert Frankrijk in elk geval met zijn geschiedenis. Meer dan eens waren er spanningen tussen politiek en leger. Het militaire apparaat of generaals beschouwden het als hun taak Frankrijk van de ondergang te redden. Napoleon Bonaparte was daar het eerste voorbeeld van met zijn putsch van 1799 die een einde moest maken aan de chaos en lethargie van de Franse Revolutie en vooral de Terreur van 1794-1795. Eind 19de eeuw zagen sommigen heil in een staatsgreep door de generaal Georges Boulanger. Charles de Gaulle ging met zijn radiotoespraak van 18 mei 1940 vanuit Londen tegen de politiek in die koos voor een wapenstilstand met Duitsland. Het leger mag dan wel “La Grande Muette” zijn en dus doofstom zijn wanneer het over politiek gaat, in de praktijk was het vaak anders. Opvallend in dit verhitte debat is dat er weinig aandacht is voor de vraag of een militaire actie in de banlieues mogelijk is of niet? Al een aantal jaren doet het gerucht de ronde dat er een plan voor een Operatie Ronces bestaat om de voorsteden “op te kuisen”. Iets dat het leger zelf ontkent. Officieel is er enkel een plan voor Operatie Sentinelle waarbij 10.000 man kan worden ingezet om de rust over het hele territorium te herstellen. Maar de geruchten worden nu opnieuw aangewakkerd. Al jaren geleden zouden de top van het Franse leger advies hebben ingewonnen bij de Israëlische collega’s, specialisten ter zake door hun operaties in de Palestijnse gebieden. SALAN

Buitenland

6 MEI 2021 © SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

VERENIGDE STATEN

Dissidente media in de VS

Welke media uit de VS kan men nog geloven? Daniel Pipes, Jihad Watch en Gatestone Institute zijn hier al dikwijls geciteerd. We bevelen hier enkele andere nieuwsbronnen aan, al zitten die niet allemaal volledig op onze golflengte. Raadpleeg ze, maar blijf ook kritisch.

Zicht op de VN-bufferzone tussen het noordelijk en zuidelijk deel van het eiland.

Een onontwarbare Cypriotische knoop

Vele dingen wijzen erop dat de verdeeldheid op Cyprus over enkele jaren de kaap van vijf decennia zal overschrijden. Mislukte besprekingen in Genève, een falende Europese kaas-diplomatie en verstarde visies die haaks op elkaar staan; het is de realiteit van het moment. En om u een idee te geven van de duur: toen de Turkse invasie plaatsvond, woonde Richard Nixon nog in het Witte Huis. In eigen land had ene Leo Tindemans net de sleutels van de 16 op zak. Het waren moeilijke gesprekken, de basis om tot een akkoord te komen ontbrak, maar we geven niet op en over afzienbare tijd, binnen twee à drie maanden, zullen de betrokken partijen elkaar opnieuw ontmoeten. Wat VN Secretaris-Generaal Guterres bedoelde: de gesprekken in Genève waren op een sisser uitgedraaid. Maar het kon erger. “De grootste bekommernis zal zijn het totaal instorten van de gesprekken te vermijden”, verklaarde een onderzoeker van de Universiteit van Glasgow daags ervoor. Het gesternte zit niet goed. Een agressief Turkije in de regio, een hardliner als president van Noord-Cyprus, net als een onmogelijke onderhandelingsnota, kondigden de kroniek van een aangekondigde mislukking aan. Het document telde zes punten, maar het eerste deed alvast de deur toe: gesprekken voeren op voet van gelijkheid tussen beide delen van het eiland. Hiermee instemmen zou neerkomen op een (impliciete) erkenning van het (bezette) noorden, ‘inbuvable’ dus.

Kaas-diplomatie En zeggen dat een heuse kaas-diplomatie van de EU op touw was gezet om precies een gunstig kader voor de gesprekken te creëren. Kaas lag in het verleden aan de basis van diplomatieke disputen; vorig jaar nog toen de gemoederen tussen Japan en het VK rond de gehanteerde invoertarieven op Stilton hoog opliepen. Maar nu zou de kaas positief aangewend worden. Centraal staat

halloumi, een Cypriotische geitenkaas. Zopas ontving het product dat overigens in beide delen van het eiland gemaakt wordt een beschermde herkomstbenaming van de EU. Anders gezegd: enkel wat op Cyprus wordt gemaakt, mag binnen de Unie onder de naam halloumi verspreid worden. Niets anders. Op zich goed nieuws, aangezien sprake is van een fors stijgende vraag. Meer nog: ook producenten van Turks Cyprus zouden toegang tot de Europese markt krijgen. Een derde uitzondering na vis en honing op de regel dat de grens ook commercieel ondoordringbaar is.

Bezetting erkennen Ondanks de mercantiele perspectieven, weerklonk vooral kritiek. Erkenning betekent ook na te leven voorschriften. Zo moet voor meer dan de helft schapen en geitenmelk gebruikt worden, klinkt het in een Brusselse oekaze. En dat is problematisch omdat te weinig stuks van beide diersoorten op Cyprus aanwezig zijn. Specifiek in het zuiden vindt men het onverantwoord dat ook het noorden meedoet in dit verhaal. De golvende grens die het eiland doorklieft is het gevolg van een veroordeelde bezetting van een buitenlandse mogendheid. Zoiets moet bestraft worden, niet beloond. En zo worden onmiddellijk de sceptische funderingen gegoten van de volgende gespreksronde, deze keer op Cyprus zelf. Met naar verluidt halloumi op het menu. MICHAËL VANDAMME

Dinesh D'Souza, een katholieke Amerikaan van Indische afkomst, zorgt voor interessante filmpjes op Youtube.

The Washington Post is een politiek-correct paradepaardje, net zoals de beroemde New York Times, de “grey old lady”, die al in de jaren dertig glashard Stalins genocide in Oekraïne ontkende. Nu zet deze “old lady” die marxistische traditie voort, overgoten met een bijtende woke-saus. Zij steunt nu de nieuwe bolsjewieken van Antifa en BLM. Haar totalitaire sympathieën hebben héél diepe wortels. De boulevardbladen Washington Times en New York Post - let op de ironische omkering in de naamgeving zijn echter eerlijker en kritischer. Het zijn inderdaad geen kwaliteitskranten. Maar ze hebben tenminste de moed tegen de politiek-correcte stroom in te roeien. Tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen van 2020 sloot Twitter zelfs de account van de New York Post af, omdat de krant het had aangedurfd berichten te publiceren over de schandalen rond Joe Bidens zoon Hunter. Daarmee had de krant de doofpot rond deze zaak mee opengebroken.

Zwarte middenklasse The Wall Street Journal is wél een kwaliteitskrant, en die is ook nog niet meegesleept door de politiek-correcte massapsychose. Zelfs als men alleen nog maar kijkt naar de mensen die op de opiniebladzijde van de WSJ een forum krijgen, dan wordt de voorzichtige, maar kritische opstelling van de krant meteen duidelijk. Fox News is helemaal niet zo voorzichtig. Daar gaat men er frontaal tegenaan. Vooral hun boegbeeld Tucker Carlson is een vlijmscherpe criticus van het politiek-correcte circus. Als u wil weten wat er écht in de VS gebeurt, kijk dan elke dag eens op de webstek van Fox New. Alle linkse Amerikanen haten het. Dat is toch de beste aanbeveling? En terzijde: het zal u misschien verbazen hoeveel beschaafde en goed opgeleide zwarte commentatoren er in Fox News aan bod komen. De hardwerkende zwarte middenklasse is duidelijk evengoed als de blanken doodsbang voor de anarchie en het marxistische extremisme

die nu straffeloos over heel het land razen. Ook de webstek van American Renaissance is heel degelijk, al vertegenwoordigt die een politieke strekking die in Europa niet bestaat: blank nationalisme. Maar anders dan sommige andere rechtse groepen in de VS heeft American Renaissance zich nooit ingelaten met antisemitisme.

Buitenbeentjes Een merkwaardig, maar interessant buitenbeentje is de internetkrant Epoch Times. De meeste medewerkers zijn Amerikanen van Chinese afkomst, dikwijls leden van de meditatiebeweging Falun Gong. Velen zijn uit communistisch China gevlucht en zij zien nu met afgrijzen hoe de communisten in hun nieuwe vaderland de macht dreigen te grijpen. Epoch Times wordt – natuurlijk! – beschuldigd van complotdenken. Men citeert daarbij meestal hun artikels over de QAnon-samenzwering. Een groep machtige mannen die al sinds de jaren zestig achter de schermen aan de touwtjes zou trekken en zich zou inlaten met pedofilie. Onzin toch? Ja, ja. Tot Epstein werd gearresteerd en in de gevangenis werd vermoord. Tot ook Bill Clinton en prins Andrew erbij betrokken bleken te zijn. Het was dus niet helemáál onzin. Al geloof ik natuurlijk geen woord van de messiaanse voorspellingen die ook aan het QAnon-verhaal worden gekoppeld. En tenslotte, als u liever op Youtube zit dan teksten op websteks te lezen, bekijk dan eens de videoreeksen van Dinesh D’Souza, een katholieke Amerikaan van Indische afkomst, en de negentigjarige (!) Thomas Sowell, een Afro-Amerikaanse professor die ondanks zijn leeftijd nog heel actief is op Youtube. Beide mannen zijn schrijvers van interessante maatschappelijk-politieke boeken, maar beiden hebben ook de weg naar het internet ontdekt. En zij doen dat op het scherm met evenveel verve als vroeger op papier.

PAUL BÄUMER

DUITSLAND

Geen derde geslacht in Duitsland? In Duitsland zijn er blijkbaar bijzonder weinig mensen die zich als interseksueel definiëren. Uit een rondschrijven van het ministerie van Binnenlandse Zaken blijkt dat einde 2020 slechts 300 personen hun geslacht bij de Duitse ambtenaren als ‘divers’ lieten omschrijven, 0,00043 procent van de totale bevolking.

Volgens die cijfers veranderden in 2019 in de tien grote Duitse steden in totaal 42 mensen hun geslacht naar ‘divers’. In het daarop volgende jaar waren het er 31 in totaal. Bij de pasgeboren kinderen zien we een gelijkaardig patroon, want daar kan bij de burgerlijke stand naast ‘jongens’ of ‘meisjes’ ook de derde optie worden gekozen. In 2019 waren er 11 gevallen bij 780.000

geboorten in gans Duitsland. In 2018 waren er 15 en in 2020 17.

'Divers' Nadat in 2017 het Bundesverfassungsgericht aan de klacht van een interseksuele persoon tegemoet was gekomen, die een derde geslachtsaanduiding in de overheidsregisters had geëist, bestaat er dus in Duitsland sinds begin 2019 de mogelijkheid om naast “mannelijk’ of ‘vrouwelijk’ ook ‘divers’ als categorie aan te duiden. De overheden hadden het aantal potentieel betrokken interseksuelen destijds geschat op 160.000. Volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken is dit aantal duidelijk veel te hoog gegrepen.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview

Wanneer u dit leest, staat de Hongaarse film-, reportagemaker en politiek campagneleider László Pesty op het punt zijn petitie-actie 'Sign it Europe' af te ronden. Ruim voldoende handtekeningen zijn verzameld en aan alle vormvereisten is voldaan. Het is een actie met één duidelijke boodschap voor de Europese Commissie: er moet werk gemaakt van de rechten van aloude minderheden binnen de Unie, niet in het minst op financieel vlak. Volkeren, naties eigenlijk, die door hun minderheidsstatus niet krijgen waar ze recht op hebben. Vorige week was Pesty enkele dagen in Brussel, en dat ging om meer dan wafels en Manneken Pis.

6 MEI 2021

et een Hongaars woord dat geen vertaling behoeft, maakt László Pesty duidelijk wat hij van de mondmaskerplicht vindt. Enthousiaster is hij over het exemplaar dat hij, eens gezeten, vliegensvlug afneemt. Het is de vlag van de Szekler, een Hongaarse minderheid in Roemenië, zo blijkt. Een volk, pour la petite histoire, waar zelfs Bram Stoker in zijn Dracula-roman uit 1897 melding van maakt. “Historisch waren ze, de grensbewakers van het Hongaarse Rijk”, legt hij uit. “Vandaag zijn ze een minderheid in Roemenië. Jammer genoeg worden ze brutaal behandeld door Boekarest.” Pesty's betrokkenheid bij hun situatie is niet verwonderlijk: langs moederskant is hij zelf half Szekler. “Er is iets raars aan de Szekler. Hun taal is Hongaars, cultuur en mentaliteit ook, maar toch zijn ze ergens verschillend. Op welke manier precies, kan moeilijk uitgelegd worden. Maar het onderscheid is er (lacht).”

Het verhaal van deze eeuwenoude minderheid brengt ons bij de kern van uw 'Sign to Europe'-initiatief… “Absoluut. Ons uitgangspunt is dat de EU onvoldoende doet voor dergelijke minderheden. Het is geen onbelangrijke groep, want wist u dat zo'n 50 miljoen Europeanen deel uitmaken van zo'n minderheid? Vaak worden ze onheus behandeld door de centrale autoriteiten van het land waarin ze zich bevinden. En dit zorgt er ook voor dat hen de toegang ontzegd wordt door de middelen van de vele EU-fondsen. Met deze petitie-actie willen we deze mistoestanden aanklagen bij de Europese Commissie. En oproepen om maatregelen te nemen om hier verandering in te brengen, natuurlijk.”

het zeker op voor de Russische minderheid in de Baltische staten, wat niet iedereen waardeert. Maar de Roma, waar ik ooit een reportage over maakte, dan weer niet. Zij hebben zich immers nooit aan een bepaalde staat gebonden.”

Er zijn duidelijke vormvereisten gekoppeld aan zo'n petitie-initiatief binnen de Unie. Slaagt u erin hieraan tegemoet te komen? “In totaal moet je meer dan een miljoen handtekeningen verzamelen. Daarbovenop moet in minstens zeven landen een bepaald quorum gehaald worden, afhankelijk van de omvang van de bevolking. Op dit moment zitten we al ruim boven het miljoen en halen we een quorum in tien landen. Makkelijk is het niet altijd geweest, al was het maar omdat een land als Roemenië getracht heeft via juridische weg stokken in onze wielen te steken. En dat blijven ze trouwens doen. De reden waarom ik naar Brussel ben gekomen is dat ik ook in België graag dat quorum wou halen. Zuiver mathematisch gesproken is dit niet nodig voor het welslagen van ons project, maar symbolisch vind ik het ontzettend belangrijk. Dit is immers de plek waar de Europese instellingen gevestigd zijn.”

“De Basken en Catalanen kennen een eerder linkse profilering, terwijl de regionalisten in Middenen Oost-Europa een meer rechtse stempel dragen”

OPDELING HONGARIJE Het begrip minderheid is een beladen term. Waar trekt u de grens? Wie beschouwt u als minderheid in de betekenis van deze actie, en wie niet? “Laat me duidelijk stellen: 'Sign to Europe' draait rond oude, historische en culturele minderheden. Zoals de Szekler, waarover we het hadden, maar evenzeer de Basken of de Finse minderheid in Zweden. Dit draait niet rond religieuze minderheden, seksuele minderheden en dergelijke. Misschien zijn dit belangrijke thema's, maar ze vallen buiten onze scoop. Maar ik begrijp dat dit soms gevoelige tegenstellingen kan aanwakkeren. Zo neem ik

Hoe belangrijk is het feit dat u zelf die Hongaarse, excuseer: Hongaars-Szekler achtergrond hebt voor uw belangstelling voor de positie van oude etnische minderheden binnen Europa? “Ontzettend belangrijk, een rechtstreeks direct gevolg van onze eigen geschiedenis trouwens. Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd Oostenrijk-Hongarije ontmanteld. Het verdrag van Trianon uit 1920 zorgde ervoor dat we twee derde van ons grondgebied moesten afstaan. Plots woonden 3,3 miljoen Hongaren in een ander land. Verschillende Hongaarse minderheden ontstonden: in Slovakije, in Slovenië, Kroatië, maar ook in Servië en zeker Roemenië. Dit was een heus drama voor ons. Plots werd een groot en sterk land klein en zwak. Er ontstond een nieuw minderhedenverhaal in Midden-Europa.”

STRIJD TEGEN GLOBALISERING In welke mate speelt uw eigen politieke achtergrond (Pesty maakt geen geheimen van zijn banden met de partij Fidesz van premier Orban, MVa)? Men kan wel heel wat mensen onder de noe-

WEST-EUROPEES FALEN “Toen we dertig jaren geleden het communistisch juk afgeschud hebben, waren de verwachtingen hoog gespannen”, legt László Pesty uit. “We droomden van de komst van kapitalisme, vrijheid en een politiek meerpartijensysteem. Precies zoals in het Westen. Sommigen dachten en velen hoopten dat het slechts een kwestie van enkele jaren zou zijn vooraleer we ons op het welvaartspeil van het Westen zouden bevinden. Al deze verwachtingen werden slechts ten dele ingelost. Heel wat positieve zaken vonden plaats, ik ben de eerste om dat te erkennen. Tegelijkertijd moet ook vastgesteld worden dat de EU volledig faalde in de aanpak van de minderhedenproblematiek. Sterker nog: heel wat landen – en ik denk dan bijvoorbeeld aan Spanje – hebben boter op het hoofd. Ooit maakte ik een reportage in het Baskische Bilbao. Mensen werden er hardhandig gearresteerd en in de overvalwagen was zelfs een systeem om stroomstoten toe te dienen aan wie opgepakt werd.”

mer 'minderheid' onderbrengen, de situatie in elk land is anders en vaak moeten de pleitbezorgers van hun lot ter linkerzijde gezocht worden? “Eigen politieke voorkeuren mogen hier geen rol spelen. Waar wij voor ijveren overstijgt klassieke links-rechts-tegenstellingen, of zou dat toch moeten doen. Onze aanpak is pragmatisch en we passen ons aan de lokale situatie en dito gevoeligheden aan. Ook op het vlak van communicatie. De Basken en Catalanen kennen een eerder linkse profilering, terwijl de regionalisten in Midden- en Oost-Europa een meer rechtse stempel dragen. Maar in essentie draait het hier om een strijd tegen de globalisering, zoals die door Euro-Brussel uitgedragen wordt. Daartegenover plaatsen wij de focus op het lokale. Het regionale. En dat is links noch rechts.”

Bent u – excusez le mot – niet wat naïef met uw project? We zagen wat er de voorbije jaren in Catalonië is gebeurd. En vooral hoe het activisme van Madrid in schril contrast staat tot de terughoudendheid van de Europese instanties. Gaat u met uw vraag niet bij de duivel te biecht? “Evident is het natuurlijk niet, maar dat mag geen reden zijn om het niet te proberen. Ik was een kroongetuige van de omwentelingen in mijn, land nu meer dan drie decennia geleden. Wie had toen durven voorspellen dat de Berlijnse muur zou vallen? Of de implosie van de Sovjetunie nakend was? Op het moment dat we de oude communistische gewaden aan het afwerpen waren, bevonden zich nog 200.000 Sovjetsoldaten op Hongaars grondgebied. Ook toen stelden we ons hoopvol op. Het is ergens een morele plicht, dat is de belangrijke les die ik uit die periode getrokken heb.”

LÁSZLÓ PESTY

MICHAËL VANDAMME

BOEGBEELD VAN EUROPE' ''SIGN IT EUROPE

“De Europese Unie moet verantwoordelijkheden nemen voor eigen historische minderheden”

Gerecht

6 MEI 2021

AVROX mondmaskersaga explodeert: speurders doen huiszoekingen

Het Brussels parket bevestigde dinsdag dat in verschillende landen huiszoekingen hebben plaatsgevonden in verband met de Avrox-zaak. Een Brusselse onderzoeksrechter voert, onder coördinatie van Eurojust, een onderzoek naar schriftvervalsing en gebruik ervan, fraude, witwassen van geld en inmenging in de vrijheid van veilingen en aanbestedingen. De Luxemburgse krant Wort bevestigde ook een huiszoeking in Luxemburg op het adres van de maatschappelijke zetel van Avrox. Onder meer Kamerlid Michael Freilich (N-VA) plaatste grote vraagtekens toen een grote bestelling mondmaskers van ruim 40 miljoen euro werd toegewezen aan het Luxemburgs postbusbedrijf Avrox. “Alle elementen deden vanaf het begin vermoeden dat er iets niet koosjer was. Hoe kon een totaal onbekende postbusvennootschap, met aan het hoofd een mysterieuze Jordaanse eigenaar, dergelijk contract binnenhalen”, reageert Freilich. Er liep inderdaad heel wat mis. De leveringsdeadline werd niet gehaald, 165.000 maskers werden afgekeurd, en er doken vervalste OEKO-TEX labels op waardoor de bijsluiters dienden verwijderd. Nauwelijks een op drie mondmaskers zijn afgehaald.

Onderzoek naar een ‘valse’ referentie Avrox claimt 250.000 mondmaskers geleverd te hebben aan “een andere staat”. Dat verklaarde toenmalig minis-

ter van Defensie Philippe Goffin meermaals in de Kamer, maar aan wie, dat bleef een goed bewaard geheim. Het gerechtelijk onderzoek richt zich op de authenticiteit van de verkoopreferenties die Avrox voorlegde aan Defensie. Die bleek te zijn aangeleverd door "Bright Period Consulting", een off-shore bedrijf op Mauritius dat verbonden is aan ene Flavio D., een ‘jetset’-vriend van de Fransman Laurent Héricord, een van de Avrox-bestuurders. Bijzonder pijnlijk is dat diverse bedrijven door Defensie zijn afgewezen wegens het ontbreken van of omwille van een onbetrouwbare referentie. Defensie moest later toegeven, in een onderzoek van de RTBF, dat het de referentie van Avrox nooit had gecontroleerd.

Minister Ludivine Dedonder (PS) ziet geen reden voor intern onderzoek Volgens Cedric Maes, woordvoerder van minister van Defensie Ludivine Dedonder, is Defensie op dit ogenblik niet betrokken in het gerechtelijk onderzoek. Dedonder

zelf ziet geen reden voor een intern onderzoek. “Het onderzoek van het Rekenhof heeft in juli 2020 uitgewezen dat Defensie alles nauwgezet heeft gedaan zoals het hoorde”, zegt Maes in een reactie. “Wij laten het gerecht zijn werk doen en wachten het resultaat daarvan af. Defensie heeft op dit ogenblik geen enkel contact meer met die firma. Maar als uit het onderzoek zou blijken dat bepaalde feiten zouden bewezen worden, valt niet uit te sluiten dat wij ons alsnog burgerlijke partij stellen.” Freilich wil dat het gerecht ook de eigenlijke gunning onderzoekt. “Want hoe kwam het dat referenties van andere, Belgische leveranciers onterecht werden afgekeurd, terwijl die van Avrox wél werden aanvaard?”, vraagt hij zich af. KRISTOF LUYPAERT

Kritische vragen over “doofpotoperatie” bij vzw J@M wekken irritatie bij Mechels stadsbestuur Twee weken geleden raakte bekend dat een 17-jarig meisje verkracht werd door 4 jongeren in een lokaal van de Mechelse jeugdvereniging J@M. Een dag later kondigde schepen van Jeugd Labsir (Open Vld) het ‘ontslag’ aan van een ‘vrijwillige poetshulp’. Volgens de schepen ging het om een externe vrijwilliger. Betrouwbare bronnen, uit de omgeving van het Mechelse stadhuis, bevestigen dat de verdachte niet over een contract zou beschikken. Bovendien gaat het om de zoon van een J@M-personeelslid. De commissie Jeugd vergaderde op initiatief van oppositiepartijen N-VA, CD&V en Vlaams Belang. De aanhouding van drie meerderjarige verdachten is dan wel met een maand verlengd, zij zitten echter thuis in voorhechtenis met een enkelband. De resultaten van een toxicologisch onderzoek moeten uitwijzen of het 17-jarige meisje werd verdoofd.

Kritische oppositiepartijen De Vooruit-fractie van Thijs Verbeurgt stelde zich vragen over de toegankelijkheid van de gebouwen. Ook de fractie van de socialisten had diverse berichten opgevangen dat er meer dan eens onrechtmatig toegang was geweest. Zowel schepen Labsir als burgemeester VanderAbdrahman Labsir smissen klopten zich in een reactie op de borst dat “als er daar een licht blijft branden” ze omwille van de sociale controle al een telefoontje krijgen. Dat was helaas voor het slachtoffer de nacht van 20 op 21 maart blijkbaar niet het geval. Vanuit de CD&V-fractie vestigde fractieleider Stefaan Deleus uitgebreid de aandacht op het belang van preventie. De meest scherpe tussenkomsten noteerden we bij Marc Hendrickx (N-VA) en Frank Creyelman (VB). Bij afloop van de commissievergadering sneerde burgemeester Vandersmissen dat hij alle raadsleden, “met uitzondering van Hendrickx en Creyelman” bedankte voor de sereniteit. Schepen Labsir probeerde de eigen verantwoordelijkheid te minimaliseren en haalde uit naar N-VA en Vlaams Belang. “Helaas zijn er ook een paar mensen die deze tragische gebeurtenis hebben aan-

gegrepen om het imago van J@M te schaden. Ze hebben de organisatie valselijk beschuldigd en opzettelijk en publiekelijk geschoffeerd”, klonk het. Veel inhoudelijk weerwerk kwam er van Labsir niet. Het was Roel Noukens van vzw J@M die het woord voerde. Een deskundige diefstalpreventie heeft inmiddels een veiligheidsaudit uitgevoerd in de lokalen en er zijn bijkomende veiligheidssloten geïnstalleerd. Ook de ramen worden extra beveiligd. De kinderen tienerwerking draagt intussen wel het beheer van haar gebouwen over aan de stad. Dat dossier zou “al enkele maanden in voorbereiding” zijn geweest, aldus Noukens. “Het gaat over een eenmalig incident”, klonk het zowel bij Noukens als Labsir. Al op vrijdag 2 april schreef raadslid Marc Hendrickx (N-VA) zowel schepen Labsir als burgemeester Vandersmissen een eerste keer aan. Op 4 april kreeg het raadslid een “beleefd maar nietszeggend mailtje terug”. Hendrickx hoopte minstens inlichtingen te bekomen over een “kordate reactie vanuit J@M en vanuit de stad”. Aangezien die reactie uitbleef, diende hij op 20 april een schriftelijke vraag in die de zaak in een stroomversnelling bracht. Onze redactie kreeg bevestiging van het parket over de feiten en maakte de zaak publiek. Diezelfde avond nog vond ‘noodoverleg’ plaats op het stadhuis. Burgemeester Vandersmissen liet zich verontschuldigen voor die vergadering. Vlaams minister Bart Somers was wel aanwezig. Labsir, die onze vragen negeerde, ging naar enkele bevriende regionale journalisten en kwam met het verhaal van de “ontslagen poetshulp”. Pas op woensdag 21 april volgde een eerste officiële vergadering met de betrokken schepen en vzw J@M. Dat nieuws werd bevestigd door Koen Anciaux die als schepen van Juridische Zaken op dat ogenblik verklaart nog niet op de hoogte van de gebeurtenissen te zijn. Dat Mechelen pas een maand na de feiten de juridische dienst inschakelde, noemde het N-VA raadslid "een daad van

onbehoorlijk en gebrekkig bestuur en getuigend van weinig doortastendheid".

Een van de verdachten blijkt zoon van een medewerker Raadslid Hendrickx liet opmerken dat de verdachte niet zozeer poetshulp, maar ook een verwant van een personeelslid was. Dat zorgde voor de nodigde irritatie bij de meerderheidspartijen. “U laat ook na het bewijs te leveren dat het om een interim-poetskracht ging. Ik heb nog geen contract gezien met deze persoon, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid omdat het gewoon niet bestaat”, ging hij verder. Dat Hendrickx de gevoelige snaar raakte, bleek uit de kregelige reactie van burgemeester Vandersmissen. Hoewel op geen enkele manier het geheim van het onderzoek is geschonden door de vragen van de N-VA-fractieleider, voerde de plaatsvervanger van Bart Somers een nummertje op waarbij hij zich bijzonder verontwaardigd toonde.

De poetsende vrijwilliger zonder contract, maar met een sleutel Hendrickx mag als raadslid op basis van zijn controlerecht vragen stellen over hoe een aan de stad gelieerde vzw mensen aan het werk stelde. “U betaalde deze vermoedelijk ook cash. ArbeidsMarc Hendrickx rechtelijk is dat een misdrijf, verzekeringstechnisch een zeer groot probleem. Ook fiscaal is dit niet koosjer, welk signaal geeft u hiermee, mijnheer de schepen?” Ondanks alle heisa was van transparantie weinig sprake. Hendrickx, die als basisinformatie onder meer het personeelsorganigram van J@M, de jaarrekeningen over 2020 en de begroting van 2021 had gevraagd, kreeg ze niet. “Ik overweeg hiervoor klacht neer te leggen bij Binnenlands Bestuur. Dit is het spijtige hoogtepunt van hoe deze meerderheid nu al bijna twee en een half jaar op een hautaine manier omspringt met de oppositie.”

Frank Creyelman (VB): “Een zijsprongetje naar Sihame” Ook Frank Creyelman (VB) wilde weten

of er regelmatig lockdownfeestjes georganiseerd worden door ‘mensen met een sleutel’. Ook Vlaams Belang vernam van getuigen dat er “er medewerkers zijn met een ‘leuk strafblad’ en dat er regelmatig bijeenkomsten waren”. “Dit kan men niet anders bestempelen dan een doofpotoperatie”, oordeelt Creyelman. “Na Sihamegate met een verwijzing naar Mechelen in het dossier OP.RECHT nog een dossier bij in dezelfde integratiesector, valt niet meer uit te leggen.” Ook schepen Labsir, die Roel Naukens van vzw J@M zijn verdediging liet voeren, kreeg kritiek. “Ik kan leven met verantwoordelijken die fouten maken en daar lessen uit trekken. Ik kan niet leven met verantwoordelijken die liegen. Het is onwaarschijnlijk dat een deel van de vragen door een medewerker moeten worden gegeven en dat de schepen zelf in alle talen zwijgt”, repliceerde Creyelman. Hij verzette zich ook tegen de subsidiering van de Mechelse “integratiesector” die volgens hem alleen al goed is voor 2,6 miljoen euro subsidies per jaar. Creyelman vraagt zich af waarom vzw J@M jaarlijks 1.100.000 euro ontvangt terwijl de vzw ROJM voor een gelijkaardig publiek bijna 500.000 euro krijgt. KL

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

14 Cultuur

6 MEI 2021

CULTUUR

900 jaar Norbertijnen in Parkabdij Abdij van Park in Heverlee viert een dubbel feestjaar. De orde van de norbertijnen bestaat 900 jaar en de gerestaureerde historische binnenruimtes van de abdij zijn weer permanent open voor het publiek. Speciaal voor dit jubileumjaar is een grote overzichtsexpo te zien in een wandelparcours doorheen het kloostergebouw. Norbertus werd rond 1080/1085 geboren als kind van de heer van Gennep, een heerlijkheid in het grensgebied van het huidige Nederlands Limburg en Duitsland. Begin twaalfde eeuw werd hij kanunnik in het seculier kapittel van Xanten in Duitsland. Hij werd geïntroduceerd aan de hoven van aartsbisschop Frederik I van Keulen en Hendrik V, koning van het Heilig Roomse Rijk. Norbertus was voorbestemd voor een kerkelijke loopbaan, maar nadat hij in contact was gekomen met hervormingsgezinde geestelijken ging ook hij op zoek naar de essentie: de weg van armoede en prediking die Jezus had gevolgd. In 1121 stichtte hij in Prémontré een nieuwe kloosterorde. De daaropvolgende jaren werden tientallen norbertijnenabdijen opgericht, waaronder de Abdij van Park in 1129.

Stuccoplafonds en glasramen De Parkabdij is een van de best bewaarde abdijsites van ons land. Ze bezit nog alle onderdelen van de Ancien Regime-abdij. Sinds het einde van de achttiende eeuw is niets meer bijgebouwd noch afgebroken. Recent zijn de refter en de bibliotheek in hun volle glorie hersteld. Pronkstukken zijn de unieke stuccoplafonds uit de zeventiende eeuw van de hand van Jan Christiaan Hansche. Meester kalksnijder Hansche verwierf naam en faam in de Zuidelijke Nederlanden met zijn bijna driedimensionaal stucwerk. In 1672 realiseerde hij een indrukwekkende plafonddecoratie in de bibliotheekzaal, met de uitbeelding van de vier evangelisten en taferelen uit het leven van Norbertus. Zeven jaar later zorgde Hansche voor het prachtige stuccoplafond in de refter, met centraal het Laatste Avondmaal. Even indrukwekkend is de pandgang waar 21 virtuoze glasramen zijn teruggeplaatst. Tussen 1635 en 1644 maakte de Leuvense glazenier Jan de Caumont ze voor de traveeën van de vier pandgangen. Elk glasraam stelt een scène voor uit het leven van Norbertus. In 1828, na het debacle aangericht door de Franse republikeinen, verkocht de abdij deze schat aan brandglas voor veel geld. De glasramen gingen sindsdien in de diaspora en konden de jongste jaren beetje

binnen- en buitenheren… Ook de historische kaartboeken worden getoond, want de norbertijnen drukten hun stempel op het landschap buiten hun abdijen. De expo toont zo de omvang van het grondbezit en het economisch belang van de Parkabdij. Voor deze gelegenheid zijn schitterende stukken uit de Brabantse abdijen bovengehaald, zoals een ontwerptekening van Rubens, de “Atlas Maior” van Blaeu en een besloten hofje. Zelfs het antifonarium Tsgrooten is terug present. Het is een bijzonder rijkelijk geïllustreerd zestiende-eeuws koorboek met gebeden en gezangen, genoemd naar de opdrachtgever van het handschrift, Antonius Tsgrooten, abt van de Abdij van Tongerlo. In 1796, bij de opheffing van de orde door de Franse revolutionairen, kwam het antifonarium in het bezit van de familie de Merode. In 2008 werd het voor 400.000 euro aangekocht door de Vlaamse Gemeenschap, die het in bruikleen gaf aan de Vlaamse Erfgoedbibliotheek. Met nog heel wat andere topstukken, liturgische objecten en archiefdocumenten doorkruist de expo 900 jaar norbertijnen. MMMV Tentoonstelling “Als de bliksem. 900 jaar norbertijnen”, nog t.e.m. 1 augustus 2021, Abdij van Park, Heverlee, www.parcum.be

bij beetje worden teruggekocht. Vandaag zijn ze erkend en beschermd als Topstukken van de Vlaamse Gemeenschap.

Topstukken De Abdij van Park is het ideale decor om in een tentoonstelling de geschiedenis van 900 jaar norbertijnen te presenteren. In die periode oefende de orde een grote aantrekkingskracht uit. Geleidelijk aan groeiden zelfstandige norbertijnenabdijen die leefden volgens de regel van Augustinus. In de negen eeuwen van haar bestaan kende de orde periodes van grote bloei, maar ook van verval. De tentoonstelling belicht diverse aspecten: het dagelijks leven in de abdij, de rol van de abten, de taken van de

BOEK

Lale Gül: “Ik ga leven” Een jonge vrouw, geboren en getogen in Amsterdam, zij het wel in een uit Turkije afkomstig gezin, groeit op in een nieuw vaderland waarin ze wil leven, liefhebben, genieten en werken. Alleen wordt haar dat niet gegund door haar aartsconservatieve moeder en bij uitbreiding haar godvrezende omgeving die zweert bij het oude geloof uit het oude vaderland. Zij vinden dat ze afvallig is, de profeet beledigt, de vloer aanveegt met tradities en ‘waarheden’, ontrouw is. Het zal leiden tot een totale breuk met haar familie en de islam. Ze schreef zich naar haar bevrijding met een opzienbarend boek waarin ze haar worsteling met haar familie en hun tradities tot in kleine details beschrijft in een directe, vlotte en gedurfde stijl. Haar omgang met andere jongeren, haar ‘verboden relatie’ met een Hollandse jongen waarop ze verliefd wordt, haar werk in een restaurant om iets bij te verdienen (maar dat haar familie niet mag weten), haar gevecht met zichzelf om de islamitische hoofddoek al dan niet te dragen, haar discussies met haar ouders, haar onbegrip over het niet begrepen worden, haar drang naar emancipatie en verlossing uit een archaïsch religieus wereldbeeld… zijn de ingrediënten van een in wezen diep-tragisch boek.

Twee werelden Lale Gül stelt fundamentele vragen aan wie zij noemt haar ‘verwekkers’, die echter nooit een afdoend antwoord geven, maar het houden bij verwijtende kritiek op haar inzichten en westerse manier van leven en denken. Een redelijk gesprek is nooit mogelijk, want de relatie is verzuurd. Ze noemt daarom haar moeder telkens ‘Karbonkel’, een soort van monster dat haar altijd weer opnieuw bedreigt omdat ze vindt dat haar dochters thuis ‘aan de haard’ horen en enkel kinderen op de wereld moeten zetten en ‘opvoeden’, liefst binnen een door de ouders gearrangeerd huwelijk met iemand uit de eigen geloofsgemeenschap. Ze wil geen Nederlands leren en leeft in haar geest in haar Turkse geboortedorp, waarnaar ze jaarlijks voor enkele weken terugkeert en de gelukkigste dagen van het jaar beleeft, ondergedompeld in het verleden en de tradities die ze in Nederland bedreigd weet. Het is ontluisterend te vernemen op welke wijze haar familie en die geloofsgemeenschap staan tegenover de Nederlandse sa-

menleving, waarin zij als het ware op een Turks eiland willen leven. Het lijkt wel op apartheid die men zelf wil omdat men het gastland wantrouwt en de leefwijze verafschuwt.

De tol van de vrije keuze Lale Gül is een moedige jonge vrouw die in het Westen geleerd heeft zelfstandig te denken en geleerd heeft dat vrouwen niet in een ondergeschikte rol horen. Zij wil dan ook zichzelf zijn en haar eigen lot bepalen, wat niet kan in de cultureel-religieuze traditie waarin ze opgroeide. Na vele conflic-

ten, niet-opgeloste discussies en een diepe interne strijd – waarvan we in dit boek indringend en bijwijlen ontluisterend kennis kunnen nemen – komt dan de dag dat ze ‘de knop omdraait’ en haar keuze maakt. Dat leidt tot een breuk met haar familie, maar ook met haar geloofsgemeenschap, die ze wel begrijpt, maar waarvan ze niet kan vatten dat die háár niet begrijpt. Het “levert dus gedoe op”. De doodsbedreigingen vanuit de islamitische wereld stromen toe, ze moet onderduiken. Ondertussen wordt haar boek een succes en wordt ze door de media gevraagd om haar verhaal te doen, wat ze ook moedig doet, onbevangen en zonder rancune. Haar leven is van dag op dag duidelijk gewijzigd, maar ze heeft wel één conclusie getrokken: ik ga blijven schrijven, maar niet meer over de islam. Zelfcensuur dus. “Je staat alleen als je alleen kritiek geeft op de islam”, zegt ze in interviews. Meteen is dat wellicht de meest bizarre vaststelling: de media die anders altijd standpunten innemen tegen onrechtvaardigheden allerhande, houden het in dit verhaal bij er kennis van te nemen zonder hun striemende woke-afkeer te uiten tegen de fundamentele onrechtvaardigheid die Lale Gül moet ondergaan. Het is de klassieke houding tegenover de agressieve en bedreigende islam, een houding die omgekeerd evenredig is met die tegenover bijvoorbeeld streng katholicisme, jodendom, gereformeerden of pakweg Jehovagetuigen.

Eigen keuze in een (voorlopig nog) vrije wereld De sterkte van “Ik ga leven” is de rechtlijnige eerlijkheid, de moed en de durf van een jonge vrouw die in een (voorlopig nog) vrije wereld haar eigen keuzes maakt. Dat ze dat doet na rijp beraad en na vele botsingen, goed wetende dat haar familie en geloofsgemeenschap furieus zullen zijn, maakt van dit getuigenis een weliswaar niet-politieke, maar diep-menselijke striemende aanklacht tegen religieus fanatisme en archaïsme.

KVDP

Lale Gül; “Ik ga leven”; uitg. Prometheus Amsterdam, 2021. 349 blz.; prijs: 20 euro. ISBN 978 904 4646 87 0

Eerbetoon aan Alice Nahon tijdens ‘101 Vondelingskens’ Alice Nahon. Ooit een van de best verkochte dichters in Vlaanderen, met een bundeloplage die vrijwel niemand evenaarde. Hoewel de waarde van haar gedichten tegenwoordig wel meer in twijfel wordt getrokken, kan geen mens om haar ontzaglijke populariteit heen. Zelfs vandaag nog liggen de beginregels van haar Avondliedeken 3 ('t is goed in 't eigen hert te kijken, nog even voor het slapen gaan) bij velen in het geheugen. “Liske” Nahon werd geboren in het jaar 1896, hetzelfde jaar waarin ook Van Ostaijen werd geboren. Over die laatste hoort een mens heel veel in dit 125ste geboortejaar, terwijl Nahon schromelijk wordt vergeten. Of toch bijna. Op zondagavond 16 mei krijgt Alice Nahon nog eens een stem en wel die van twee Antwerpse dichters, Ulrike Burki en Gust Peeters. De gedichten uit haar debuutbundel Vondelingskens, dit jaar 101 jaar geleden verschenen, worden uitzonderlijk en eenmalig nog eens ten gehore gebracht. Ze worden afgewisseld met fragmenten uit de brieven van Nahon. Daardoor wordt ook het contrast zichtbaar tussen de “bekende” Nahon, het ziekelijke “kwijnmeisje”, en de “onbekende” Nahon, de levenslustige, jonge vrouw. Conservatoriumstudente Ise Dolhain weeft daar haar vioolklanken tussendoor. De avond vindt plaats op zondag 16 mei om 20 uur te Antwerpen in de speciaal op coronaveiligheid gecreëerde locatie ‘De Carrousel’ op de Ledeganckkaai 8 in Antwerpen (Kaaien-Zuid). Inkom 5 euro, Info en reservering via www.decarrousel. org. Warm aanbevolen.

KVC

Brieven

6 MEI 2021

GESCHIEDENIS

zich op. Een deel trok naar Panama en laadde daar alles uit dat bestemd was voor Peru, Bolivia en Chili en nam vervolgens het zilver uit de Potosimijnen in Bolivia aan boord plus de rijdommen die via de Stille Oceaan uit de Filippijnen kwamen. Een ander deel van de vloot voer naar Mexico en deed daar hetzelfde met het Mexicaans zilver. De vloten verenigden zich in Havana en voeren zwaar bewapend en soms met 50 schepen naar Sevilla. Vergeet de stripverhalen en de piratenfilms. Op één uitzondering na werkte het systeem 250 jaar lang bijna perfect. Heel de tijd werden maar een paar afgedwaalde schepen veroverd en soms zonk een schip na een zware storm. In 1626 vertrok Heyn met negen schepen om zich bij een andere Hollandse vloot te voegen om die jaarlijkse zilvervloot te onderscheppen. Die was hen te vlug af en Heyn gebruikte zijn schepen om Portugese nederzettingen te verwoesten en kleinere, maar rijke handelsschepen te veroveren.

Onverwacht succes

Vorig jaar werd het standbeeld van Piet Heyn in Delfshaven nabij Delft beklad door woke-totalitairen. De veroveraar van de zilvervloot had volgens hen donker gepigmenteerde mensen in de slavernij gestort en zijn reputatie moest dus kapot en dat standbeeld hoorde niet langer. Eerste probleem: Heyn was al zes jaar dood toen een Hollands schip van de West-Indische Compagnie (WIC) voor de eerste keer een lading slaven oppikte. Tweede probleem: de bronnen vertellen dat Heyn slaven hun vrijheid gaf en hen goed behandelde als hij slavenschepen veroverde. Voor de woke-totalitairen deden die argumenten niet ter zake. Heyn was in dienst van een bedrijf dat later wel aan slavenhandel deed en daarom was hij retroactief schuldig.

derd tot de inheemsen begrepen dat er met Hollanders en Zeeuwen niet te marchanderen viel. Heyn nam waarschijnlijk niet deel aan die eerste gruwelijke strafexpedities, maar leidde er later wel een paar. Na vier jaar keerde hij weer naar Nederland met een lading kruidnagels. Die begon te broeien en hij moest ze in zee gooien. De VOC was boos en gaf hem geen nieuw contract.

Harde leerjaren

Hij was er in ieder geval zelf niet armer van geworden, want hij kon een eigen schip kopen waarmee hij in dienst trad van Venetië om Ottomaanse, Spaanse en Kroatische schepen te bevechten. Zijn reputatie in het milieu groeide en in 1624 deed de jonge West-Indische Compagnie (die op Amerika en Afrika voer) een beroep op hem. Ze was gesticht door de Antwerpenaar Willem Usselincx. Inmiddels was het twaalfjarig bestand in de burgeroorlog tussen de Zuidelijke en de Noordelijke Nederlanden afgelopen en dus konden Hollandse en Zeeuwse schepen er weer volop tegenaan gaan. De koning van Castilië en Aragon (Spanje bestond niet als politieke eenheid) was ook koning van Portugal en de Portugezen waren een succesvolle kolonie aan het uitbouwen in Brazilië. Heyn kreeg de opdracht Bahia te veroveren, wat hij met succes deed en voer vervolgens naar Angola om de slavenhandel te stoppen en de Braziliaanse plantage-economie lam te leggen. Dat mislukte, ook omdat een bondgenootschap met het Congo-rijk niet doorging. Terug thuis kreeg hij de opdracht de Castiliaanse zilvervloot te veroveren. Jaarlijks stuurde Castilië (Aragonezen en Catalanen waren niet welkom in de Nieuwe Wereld) een grote vloot naar Latijns-Amerika met Europese goederen om daar te verkopen. De vloot splitste

Pieter Pieterszoon Heyn kwam zoals de meeste Hollandse en Zeeuwse scheepslui uit een geslacht van zeevaarders. We weten dat hij kon lezen en schrijven, vroeg naar zee ging en op zijn 21ste samen met zijn vader gevangen werd genomen. Vier jaar lang was hij roeier en galeislaaf in Spaanse dienst tot hij werd uitgewisseld voor andere gevangenen. Hij trok weer naar zee, maar een jaar later werd hij weer gevangen genomen; ditmaal in Havana en opnieuw kwam hij eerst na vier jaar vrij. De man moet ijzersterk geweest zijn, want de behandeling van galeislaven en gevangenen was niet zachtaardig. Na zijn vrijlating nam hij dienst als schipper (hoogste onderofficier) bij een schip van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC). De helft van het kapitaal van de belangrijkste handelsonderneming van de confederale Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden werd geleverd door rijke migranten uit de Zuidelijke Nederlanden. Heyn voer dus naar Azië en maakte de onderhandelingen mee van de VOC-vertegenwoordigers met de bewoners van de Banda-eilanden (nu Indonesië) over de aankoop van specerijen. Omdat de Bandanezen weigerden de VOC een monopolie te geven, werden dorpen uitgemoord en geplun-

Op zoek naar de zilvervloot

Twee jaar later mochten hij en twee andere admiraals het opnieuw in opdracht van de WIC proberen. Buitenlandse diplomaten in Den Haag verwittigden hun hoven en heel Europa wachtte in spanning of het zou lukken. Heyn bleef tevergeefs rondvaren, want de ene helft van de zilvervloot bleef in Mexico wachten tot hij vertrok. Tot zijn verrassing ontdekte Heyn op het laatste ogenblik de 15 met zilver geladen schepen uit Zuid-Amerika voor de kust van Cuba en hij veroverde ze moeiteloos. Het zwaarste moment kwam er tijdens zijn terugtocht toen hij met veel moeite de Vlaamse Duinkerker kapers ontweek. Zijn aankomst was een triomf en enigszins verbitterd zei hij dat hij bij zijn vorige tochten zijn leven had geriskeerd en toen nooit groots geëerd werd. De buit bedroeg naargelang van de berekeningswijze ongeveer tussen een half en twee miljard euro in onze munt. 10 procent was het aandeel van de prins van Oranje die op papier het hoofd van de vloot was. Heyn en al zijn matrozen kregen 17 maanden extra salaris; een schijntje zodat de zeelui bijna Heyn molesteerden uit woede. Een flink deel van de buit werd gebruikt om ’s-Hertogenbosch te veroveren, dat definitief verloren ging voor de Zuidelijke Nederlanden. Heyn werd nu de onbetwiste en eerste niet-adellijke opperbevelhebber van de oorlogsvloot van de Republiek en kreeg direct een zware klus. Wij zijn vergeten, door o.a. de sluiting van de Schelde en de nauwelijks 67 km lange huidige kust, dat het graafschap Vlaanderen ooit een geducht zeevarend land was. Maar de kapers in Duinkerke konden tot 100 schepen optuigen en ook Oostende was een bloeiend kapersnest. De vloot van Heyn zocht en vond geen Duinkerkers, maar botste op drie Oostendse schepen. Heyn kreeg een kanonskogel in de schouder en stierf ter plekke. Zijn onderbevelhebber veroverde twee Oostendenaars en liet de bemanning ophangen. Heyn werd met veel eer begraven in de Oude Kerk in Delft waar een prachtig praalgraf staat. Al in de 17de eeuw werden liedjes over hem gezongen, maar het “Piet Hein, zijn naam is klein, zijn daden benne groot, hij heeft gewonnen de zilveren vloot” dateert eerst uit 1856. Zijn standbeeld in Delfshaven staat er ondertussen weer netjes bij. JAN NECKERS

LEZERSBRIEVEN PATER DANIËL Pallieterke, Het artikel van Paul Bäumer over Syrië (nr. 17 van 29 april, blz. 11) is een hatelijk stukje dat een loopje neemt met de waarheid. Pater Daniël Maes afschilderen als een propagandist van Assad, is te gek voor woorden. Nergens heeft de pater geschreven dat de meeste IS-bevelhebbers Israëli’s waren en de IS-terroristen huurlingen van de VS. Hij schreef wel dat het Westen zich ingespannen heeft om Syrië te destabiliseren. En hij is niet de enige. In het boek van Jens de Rycke, “Het dagboek van granaten in Damascus” (uitg. Polemos, 2017) lezen we: “Maar het is duidelijk dat vanaf dag één de verschillende extremisten en rebellen werden bewapend door verschillende landen waaronder de VS, Israël, Saoedi-Arabië, Qatar alsook enkele EU-landen.” (blz. 41) In hetzelfde kader lees je bij Maes en De Rycke dat de ‘burgeroorlog’ geïmporteerd werd. Ja, er was oppositie tegen de dictatuur van Assad, maar de gewapende opstand kwam vanuit het buitenland. Dit heeft overigens tot gevolg gehad dat de bevolking zich is gaan afkeren van de buitenlandse terroristen en zich opnieuw rond Assad is gaan scharen. Zeggen dat Assad nog slechts de directe omgeving van zijn paleis controleert, maar dat elders door Iran gecontroleerde milities de dienst uitmaken, is propaganda van enkele jaren geleden. Dat het regime-Assad gesteund werd door Rusland en Iran is wél juist; het was ook de enige mogelijkheid om de terroristische groepen te verslaan. Daarbij mag ook het aandeel van de Koerden niet vergeten worden, die intussen opnieuw het kind van de rekening worden. In het gehele verhaal speelt dan ook Turkije een doorslaggevende nefaste rol. En dit is wel de kern van de zaak: het Westen beschouwt Turkije, Saoedi-Arabië en alle protagonisten van de soennitische islam als bondgenoten. Maar het is wel de soennitische islam die Al Qaeda, IS en al die terroristische organisaties heeft voortgebracht. Mooie bondgenoten! Als ik moet kiezen tussen de dictatuur van Erdogan en die van Assad, geef me dan toch maar die van Assad. Edwin Truyens – Kontich

1 MEI BEDENKINGEN Pallieterke, Enkele bedenkingen 1. Volgens de linkse roepers moet er een extra opslag komen voor de werknemers wanneer het bedrijven voor de wind gaat en dat wordt dan verpakt als een rechtvaardig principe. Geldt dit dan ook wanneer het slechter gaat? Moeten de lonen dan ook naar beneden? Is dat dan ook niet rechtvaardig? 2. Als straf zouden er geen dividenden mogen worden uitgekeerd. Op welke gronden gaan ze dat verbieden? Dat geld blijft dan in het bedrijf en bij de multinationale bedrijven zal het wel verhuizen naar god weet waar. De staat verliest daardoor belastinginkomsten, 30 procent van de uitbetalingen, en vele burgers, niet altijd miljonairs, die hun geld in een risico hebben geïnvesteerd, verliezen een deel van hun inkomen. 3. De 1 mei-roepers willen dan ook nog dat grote bedrijven zoals Google en Co een belasting gaan betalen. Waar dan wel? In het land waar hun zetel staat? Dus hier niet, want te duur, te hoge lonen. Gevolg: alles wat via het internet gaat zal betaald moeten worden. Dus Jan Modaal zal

weer eens het gelag betalen. Dank U, rode denkers en tot volgende 1 mei. En ja, meneer Rousseau, niet mijn mateke, als ge nog eens naar Nieuwpoort gaat, doe dan de groeten aan uw Deborah en leg dit haar dan toch maar eens uit; ze zal het wel verstaan. Dirk Callens - Beveren

VACCINATIE IN BRUSSEL Pallieterke, Toen mijn 96-jarige moeder opgeroepen werd, ging ze onder begeleiding naar het vaccinatiecentrum in Sint-Jans-Molenbeek. Mama werd vriendelijk in het Frans onthaald. Bij de vraag naar een Nederlandstalige moest ze wat geduld hebben. Blijkbaar was deze persoon overbelast en aanvaardde mama het Frans om niet te moeten wachten. Na de vaccinatie moest er in een ijskoude wachtzaal nog 30 minuten verbleven worden. Verkild werd ze naar huis gebracht. Gelukkig zonder gevolgen. Mijn man en ik verkozen het VACC Centrum Heizel. Daar verliep alles zoals het hoort. Een zeer nette en goed ingerichte locatie, vlotte regelingen, alle medewerkers konden de uitleg in het Nederlands geven. De Franstalige verpleegster nam haar tijd om alles duidelijk in onze taal uit te leggen. De wachttijd in de verwarmde zaal verliep aangenaam. Daar vloog de tijd om, zeker met lectuur van ’t Pallieterke! R ita H arnie - Sint-Agatha-Berchem

SUPER LEAGUE Pallieterke, Jammer dat het Super League-project niet van de grond komt. Immers, UEFA/FIFA stelde duidelijk dat de spelers van de Super League-clubs dan niet meer zouden mogen uitkomen voor de nationale ploeg. Dat had dus duidelijk gemaakt hoe vaderlandslievend onze Rode Duivels, zoals Carrasco, Lukaku, Debruyne, Courtois en Hazard precies wel zijn. Wedden dat het Belgische team, je weet wel 'Tous Ensemble', plots niet meer belangrijk zou zijn?! Zeker weten dat het geld zou primeren, alzo de mythe van de perfecte Belgen doorprikkend. Carl K ins - Kortrijk

VIER REGIO‘S Pallieterke, Het francofone voorstel van vier regio’s zal de Vlaamse politieke macht tot 25 procent beperken (voor 60 procent van de bevolking notabene), in plaats van de huidige pariteit (50 procent). Magertjes om uiteindelijk zelf te mogen beslissen waar de verkeersborden mogen geplaatst worden. De sociale zekerheid blijft natuurlijk federaal en Brussel wordt definitief afgeschreven met een jaarlijkse eeuwige Vlaamse geldbonus als cadeau. De knikkende Vlaamse rest-partijtjes zullen er alles aan doen om deze francofone wensen in te willigen, België verder te vergrendelen en de Vlaamse rechtse meerderheid definitief te 'castreren'. Dit alles onder het mom van 'democratie'. Met een minimum aan Vlaams zelfrespect zou BHV gewoon gesplitst zijn zonder de ingewikkelde imbroglio met alle juridische gevolgen van dien. De constante francofone machtspolitiek van het "fait accompli" van de verfransing van deze streek blijft zo gewoon duren. Slechts vijf minuten politieke moed... Maar Vlamingen en politieke moed?? Een Pallieterkelezer uit Frankrijk

Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

6 MEI 2021

De Kentishbeker Uit het niets kreeg ik ooit een telefoontje van William Selleslagh, ex-voetballer van KV Mechelen. Ik leerde hem kennen bij de "Jassen", zoals men de ploeg van het leger toen noemde. Samen met Ivo van Herp, de Mechelse topschutter in de jaren zeventig, wilde hij ons nog eens samenbrengen. De verhalen uit de oude doos konden weer bovengehaald worden.

Ivo van Herp Later moesten we met het leger een match spelen tegen Italië, in Lecce. We vlogen erheen in een oude ‘Flying Boxcar’, een echt museumstuk. De ganse vlucht zaten we daar met een zwemvest op onze buik en een parachute op de rug. We moesten een

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1262

9 10 11 12

A C D E G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. B. C. D.

1. Gewichtsklasse van boksers 2. Telwoord - Bewaker 3. Film uit 2011 van Michaël Roskam Langs 4. Brullen - Natuurlijke logaritme 5. Stad in het Alpengebied 6. Engels lidwoord - Spel waarbij 2 spelers om beurten een aantal voorwerpen (bvb. lucifers) moeten wegnemen - Pers.vnw. 7. Voorzetsel - Beveiliging in auto 8. Laatste deel van een proces - Maak een snee 9. Zoogdier - Engels telwoord - Hoe iemand eruitziet en gekleed is 10. Modieus - Verplaatsing met het openbaar vervoer - Beryllium 11. Uiteenvouwen 12. Speculeerde - Deel van het testament - Voormalige benaming van een Vlaamse politieke partij

I. J. K. L.

Het nieuwste politieke snoepje van het moment is er: Deborah. De vrolijk volkse caissière die niemand minder dan Conner Rousseau tot haar vaste rolbandcontacten mag rekenen, werd vorige week naar de eeuwige roem gekatapulteerd toen de al even vrolijke Vooruit-voorzitter ondanks verwoede pogingen haar iets niet uitgelegd kreeg. “Het was een poging om van hem af te raken”, zegt Deborah daar vandaag over, “Al dat gezwets aan mijn kassa? Ik heb daar geen tijd voor”. Deborah zit er nog wat onwennig bij in onze praatstoel. “Ik heb hier helemaal niet om gevraagd, hé. Ik ben een vrouw die nogal staat op mijn privacy, maar blijkbaar is het voldoende dat die schone jongen mijn naam laat vallen op televisie en dan mag iedereen mij zomaar vragen komen stellen. U ziet er mij nu een verstandige mens, uit maar bij Gert en James gaan zitten is echt geen pretje hoor. Ik ben nu zelf ook laaggeschoold, maar die twee hebben volgens mij nooit een school gezien. Ongelofelijk wat er tegenwoordig op de televisie mag.” Maar u openbaarde zichzelf wel als een grote fan van Conner.

Deborah: “Oei? Ben ik mis? Ik weet het niet hoor, maar ik ging daar een beetje van uit. Hij is altijd zo proper. Zijn mijn zaken ook niet. Wat ik wel weet: hij heeft het niet makkelijk. Het is duidelijk dat hij worstelt met het leven. Hoe die dramaqueens van de Vooruit hem nu pesten omdat hij zijn beweging ook ‘Vooruit’ wil noemen. Dat is toch niet schoon. Zij hebben dat woord niet uitgevonden, hé. Laat ons niet vergeten dat ‘Vooruit’ bij uitstek een links-radicale slogan was. De latere dictator Mussolini was van 1912 tot 1914 zelfs socialistisch hoofdredacteur van het Blad ‘Avanti’. Je had zijn gezichtje moeten zien stralen toen ik hem dat allemaal uitlegde. Blij dat hij was.” U legde het hem uit?

E. F. G. H.

“Het is één zaak om de zesde fase van de staatshervorming nog eens samen te overlopen, maar ik heb ook mijn werk”

Deborah: “Fan is nu wel een groot woord, maar het is een knappe, hé. Als hij u iets vraagt met die Bambi-ogen is het niet makkelijk om nee te zeggen. En dus heb ik gezegd dat ik wel eens over hem wil stoefen op de tv. Je weet nooit dat er dan een knappe jongen kijkt die hem een toffe vindt. Ja, dat gun ik hem wel.” Mevrouw Deborah, heeft u nu net Conner geout als een homoseksueel?

Diepe wrok Vent - Palen in de grond slaan Hechte - Neon - Peuter Van de - Muziekschijf - Mondstuk voor een paard Raden - Onjuiste Afrikaanse Zuinig beheren Toestel in een speeltuin - Muzieknoot Ontvangt Internetprotocol - Vereniging Engelse vennootschapsvorm Romeinse cijfer 104 - Onderwijsvorm - Onroerende voorheffing Welzijn - Laaghartig Droomtoestand waarbij je bewustzijn verandert - Een meetinstrument betrouwbaar makend

DEBORAH VAN KASSA 4

tussenlanding maken in Marseille om bij te tanken en iets te eten. Dat was geen zicht, wij met onze rammelbak tussen al die moderne jets van de Franse luchtmacht. Ik was er niet gerust in, want onze piloot kapte rustig een fles rode wijn naar binnen. Om nog maar te zwijgen van de copiloot. Het toestel maakte een hels lawaai en Ivo kreeg verschrikkelijke pijn aan zijn oren. Aangekomen in ons hotel, haastte hij zich naar zijn kamer om een beetje te rusten. Tijdens het avondeten ontbrak Ivo op het appel; ook op zijn kamer was hij niet te vinden. We begonnen ongerust te worden. Na lang zoeken vonden we hem. Hij zat al bijna een uur in een van de liften geblokkeerd, met zijn pijnlijke oren. In 1974 moesten we de voorlaatste wedstrijd van het seizoen thuis spelen, tegen KV Mechelen. Als we wonnen, waren we kampioen en dan was de laatste moeilijke uitwedstrijd tegen Beveren nog maar een formaliteit. De champagne stond al klaar in de ijskast. Het werd 2-2. Van Herp scoorde en was de hele match een gesel voor onze verdediging. Na de match in de kleedkamer zei ik tegen Broos: “We hadden hem in Lecce beter in die lift laten zitten...”

Wij wonnen in het jaar van onze legerdienst de Kentishbeker, een zeer begeerde trofee in legermiddens. Wij versloegen, op het veld van Beerschot, de Fransen met 2-1. Tijd om te feesten. We kregen de toelating van onze commandant en tevens trainer, Albert Bers, om met de legerbus te stoppen in "De Sotscop", een beruchte kroeg in Mechelen. Onze commandant, lichtjes aangeschoten, was in gesprek met een plaatselijke schone. Wij besloten te vertrekken, maar we waren ‘den Albert’ wat uit het oog verloren. Halverwege kwamen we tot de bevinding dat we hem waren vergeten, maar we besloten toch maar door te rijden. Hoe Bers thuisgeraakt is, weet ik niet, maar de volgende morgen bij het appel waren we er niet gerust in. “We gaan hier iets meemaken”, fluisterde Broos mij toe. Maar onze commandant kwam lachend de kamer binnen, en repte met geen woord over het voorval. We mochten tot onze grote verbazing naar huis vertrekken.

Deborah: “Oh ja, ik moet hem veel uitleggen hoor. En ik doe dat graag. Maar ik moet er wel tijd voor hebben. Al die uitleg aan die band. Dat praat niet makkelijk. En zoals ik altijd zeg aan onze Conner: ‘Jongen, ze betalen mij hier wel niet om u zaken uit te leggen, hé’. Het is

Oplossing 1261 2

C A

A C

H A A R

S C H E

A N

L G

E N

1261

M A O

R V A

M A N D

A N D

O K T

N O T

I B

G E

E N E

R G

N G

E N

N E D E I

M O R

9 10 11 12

Deborah: “Eerlijk gezegd. Ik begreep het wel, maar hij bleef maar rond de pot draaien en er stonden nog zes karretjes achter hem. ‘Nee Connertje, dat krijg je mij niet uitgelegd hoor,’ zei ik, ‘daarvoor ga je nog eens moeten terugkomen’. Ik had nu niet verwacht dat hij dat op televisie ging zeggen, hé. Ik besef natuurlijk ook wel dat dergelijk staatsdirigisme in de lonen van privébedrijven niet meer van deze tijd is. Maar als de sociale partners niet tot een akkoord komen, moet je als overheid wel de situatie helpen deblokkeren. Anders krijg je sociale onrust. Verbieden dat dividenden worden uitgekeerd is wel een tweesnijdend zwaard gezien je daar ook de kleine man mee treft die ook begoede kan zijn van dividenden. Om nog maar te zwijgen over de overheid die toch honderden miljoenen vangt door die dividenden te belasten. Maar nogmaals, dat kreeg ik niet in zijn mooie hoofdje tussen een pakje maïzena en een tonnetje Dash. Daarvoor heb ik meer tijd nodig hoor. Maar ja, nu lijk ik de domme.” Hoe zou u uw relatie met Conner nu omschrijven? Deborah: “Ach, je kunt daar niet boos op blijven, hé. Ik heb hem een paar keer naar Jessica gestuurd met zijn boodschapjes, maar ondertussen is alles vergeten en vergeven. Maar we hebben wel afgesproken dat hij voor complexere problemen veel meer boodschappen moet doen. Hij moet daar wat leren pragmatisch in zijn.” Begrijpelijk.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

R O N

één zaak om de zesde fase van de staatshervorming nog eens samen te overlopen, maar ik heb ook mijn werk. Maar ik maak er meestal tijd voor. En dan legt hij het mij nog eens uit in zijn eigen woordjes om te kijken of hij het genoeg begrepen heeft. Dat zijn zo onze momentjes.” Maar dat werknemers die in de coronatijden keihard gewerkt hebben maar 0,4 procent opslag kregen, dat kreeg hij u toch niet uitgelegd?

G I

E A M E N D A A

E D R A N K S M

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be