't Pallieterke van 20 mei 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

THEO FRANCKEN Kamerlid N-VA

Illegale migratie piekt na coronajaar 2020

INTERVIEW

“Vlaams Belang heeft goed gesprint.

Maar politiek is een marathon, geen sprint” Voormalig staatssecretaris Theo Francken weerlegt in een interview met onze redactie dat zijn partij te ver naar het centrum is opgeschoven.

“We zijn een grote, brede volkspartij, dé gemeenschapspartij bij uitstek van Vlaanderen”, weet Francken. “Bij de verkiezingen van 2019 heeft onze partij een ferme klap gekregen. Er volgden enkele pittige discussies en die hebben louterend gewerkt. Ik wil nu vooral vooruit kijken. We hebben een ijzersterk team.”

“Ik zie ook dat het Vlaams Belang hoog staat in de peilingen. Maar de tocht tot aan de verkiezingen is nog lang. Politiek is een marathon, geen sprint. Het VB heeft goed gesprint, maar we zullen afwachten of die marathon even goed verloopt.”

GAYBASHING OP DAG TEGEN HOMOFOBIE ZWITSERLAND

IS EEN KAARTSPEL NU OOK AL RACISME?

5

Een beeld uit Lampedusa waar honderden vluchtelingen toestromen.

Het aantal illegale oversteken aan de buitengrenzen van de Europese Unie zit na een terugval tijdens het coronajaar 2020 opnieuw in de lift.

Dat blijkt uit voorlopige cijfers die Frontex, de Europese grenswacht, maandag publiceerde.

Maandag slaagde een ongewoon grote groep illegale migranten erin de Spaanse exclave Ceuta, in Noord-Afrika, binnen te dringen. Een 6.000-tal migranten - voornamelijk jonge mannen - zwom, waadde of voer langs de kust om de grenshekken heen die het Spaanse gebied afschermen van Marokko. Op het Italiaanse eiland Lampedusa kwamen vorige week in minder dan een halve dag maar liefst 1.200 bootmigranten aan.

Frontex Uit cijfers van het Europese grensagentschap Frontex blijkt dat het niet om geïsoleerde incidenten gaat. Op de belangrijkste vijf migratieroutes aan de Europese zuidgrenzen neemt het aantal migranten gevoelig toe. In de eerste vier maanden van 2021 werden door Frontex 36.100 illegale grensoverschrijdingen geregistreerd.

Dat is ongeveer een derde meer dan in dezelfde periode van vorig jaar, toen het uitbreken van de coronapandemie en de daarmee gepaard gaande maatregelen een merkbaar effect hadden op de migratiestromen. In april werden meer dan 7.800 illegale oversteken geteld, een verviervoudiging van het laagterecord in dezelfde maand van vorig jaar. Het gaat om

voorlopige cijfers, dus de werkelijke aantallen kunnen nog hoger uitvallen. Op de Canarische Eilanden kwamen in de eerste vier maanden van dit jaar 4.500 illegale immigranten aan, meer dan het dubbele van dezelfde periode in 2020. In april van 2021 waren er dat 1.000, het driedubbele in dezelfde maand van vorig jaar. De meeste migranten beweerden (het is vaak onmogelijk met zekerheid vast te stellen wat het land van herkomst is) afkomstig te zijn uit Mali en Marokko.

Straat van Gibraltar De westelijke Middellandse Zeeroute beslaat de zee tussen Spanje en Marokko, met de Straat van Gibraltar en de Spaanse exclaves van Ceuta en Melilla als ‘hotspots’.

De route is niet alleen in trek bij mensensmokkelaars, maar wordt ook door criminele bendes gebruikt om drugs naar Europa te smokkelen. In de eerste vier maanden van 2021 werden er meer dan 3.200 illegale oversteken geregistreerd, een stijging van 5 procent ten opzichte van dezelfde periode van vorig jaar. In april werden er minder dan 300 geteld, weliswaar een stijging van 70 procent ten opzichte van dezelfde maand in 2020. Drie van de vier migranten waren

Algerijns, terwijl Marokkanen de op een na grootste groep vormen.

De centrale Middellandse Zeeroute ligt tussen Noord-Afrika (Libië, Tunesië en Algerije) en Italië en Malta, met het Italiaanse eiland Lampedusa als meest bekende aankomstpunt. Tussen januari en april van dit jaar is het totale aantal illegale overtochten daar meer dan verdubbeld, tot 11.600. Ook in april was er een verdubbeling tegenover dezelfde maand in 2020, met 1.550 oversteken. De meest voorkomende nationaliteiten daar waren dit jaar Tunesiërs en Ivorianen.

Op de oostelijke Middellandse Zeeroute tussen Turkije en de Griekse eilanden leek het aantal illegale migranten dan weer terug te vallen, al lijkt de trend ook hier op een stijging te wijzen. Hoewel het totale aantal overstekers in de periode januari-april met 58 procent daalde, tot meer dan 4.800, was er in de maand april een explosieve stijging.

Vorige maand staken 1.850 migranten de zee tussen en de Griekse eilanden over, het twaalfvoudige van dezelfde maand in 2020.

Hier zijn de migranten voornamelijk afkomstig uit Turkije en Syrië.

Op de Balkanroute verdubbelde het aantal migranten in de eerste vier maanden van dit jaar tot 11.600. In april was er zelfs een 33-voudige stijging ten opzichte van het laagterecord van een jaar geleden. Vorige maand werden er naar schatting 3.100 migranten geregistreerd. Syriërs en Afghanen vormen hier de grootste groep.

10 6

INTERVIEW

PIERRE THERIE VOORMALIG LEGERKOLONEL

DE ROL VAN HET WESTEN IN DE ISRAËLISCHPALESTIJNSE OORLOG

“DE WEERBAARHEID VAN BELGIË EN ZIJN BEVOLKING IS ONGELOOFLIJK LAAG”

GESCHIEDENIS HET TSJECHO-SLOVAAKS LEGIOEN

15

€ 3,00

12

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 20 • donderdag 20 mei 2021

PIETER VAN BERKEL

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

20 MEI 2021

De Vlaamse Beweging en de Palestijnse zaak Er is geen betere manier om in de Vlaamse Beweging in een felle discussie te belanden dan door je mening te geven over het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Dat is trouwens steeds zo geweest.

Op het eerste gezicht zou de kwestie voor een Vlaams-nationalist eenvoudig moeten zijn. Het recht op zelfbeschikking, dat we opeisen voor de Vlamingen, geldt voor alle volkeren, ook de Palestijnen. Voeg daar nog het gegeven bij dat de Joodse aanwezigheid vooral het gevolg is van immigratie in de jongste 100 jaar en het is duidelijk langs welke kant je moet staan.

Of toch niet? De staat Israël is niet gisteren opgericht. Je kan je ook afvragen of je kolonisten, die een land uit de grond stampen, zoals in Amerika gebeurde, moet gelijkstellen met immigranten. Weinigen in het Westen zullen overigens openlijk de stelling verdedigen dat Israël geen bestaansrecht heeft. En even weinigen vinden dat de Palestijnen geen staat verdienen. Alles hangt af van de praktische uitwerking van de tweestatenoplossing.

De Vlaamse Beweging blijft verdeeld over de kwestie. Bij de N-VA haalden Darya Safai en Michael Freilich deze week zwaar uit naar de antisemitische slogans die werden geroepen op de pro-Palestijnse betogingen. Het is ook duidelijk waar de sympathie van Theo Francken ligt: in een opiniestuk op Doorbraak hekelde hij het "naïeve en hypocriete pro-Palestinabeleid” van de federale regering. De Wever klonk al veel voorzichtiger. Hij vindt dat Israël, als sterke partij, meer risico's moet nemen om tot een compromis te komen. We mogen ook niet vergeten dat zijn partij nog steeds de erfgenaam van de Volksunie is. Parlementsleden zoals bijvoorbeeld Piet De Bruyn schakelen zich eerder in de pro-Palestijnse traditie in van de vorig jaar overleden Willy Kuypers.

Het is bij het Vlaams Belang niet anders. De strekking Sam Van Rooy staat gekend om haar sympathie voor Israël, maar die wordt bij een belangrijk deel van de partij niet gedeeld. Het Vlaams Belang speelde vorige week dan ook op veilig. De partij hekelde de hypocrisie dat de pro-Palestijnse betogingen mogen doorgaan ondanks de coronamaatregelen en vroeg verder om ons land niet het strijdtoneel te maken van buitenlandse conflicten. Met deze standpunten riskeert men niemand in de achterban te vervreemden.

Mijn indruk is evenwel dat de sympathie voor de Palestijnse zaak in de Vlaamse Beweging afneemt. De confrontatie met de islam in onze eigen regionen doet het vermoeden groeien dat de vijanden van Israël door meer geïnspireerd zijn dan het zelfbeschikkingsrecht der Palestijnen.

Moet politiek Vlaanderen zich überhaupt uitspreken over een kwestie die ver van ons bed lijkt? Helaas wel. Elk conflict in het Midden-Oosten leidt tot een vluchtelingenstroom in onze richting. En laat ons ook niet vergeten dat België, Vlaanderen en de EU gulle donors zijn voor de Palestijnse autoriteit. De vraag mag wel eens gesteld worden of dit geld niet eerder wordt gebruikt om het conflict in stand te gehouden dan om het te beëindigen...

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.pallieterke.net

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno de Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Wat is er zo bijzonder aan het conflict tussen Israël en de Palestijnen? © TDB/PHOTONEWS

2

In Antwerpen kwamen actievoerders op straat om te protesteren tegen de aanvallen van Israël op Palestijnen.

Eind maart vielen islamitische milities de havenstad Palma in Mozambique aan. Tientallen mensen werden afgeslacht. De laatste jaren vielen al duizenden doden in de provincie Cabo Delgado. In Congo gebeurt hetzelfde. De terreurgroep ADF doodde nog vorige week tientallen mensen in een paar dorpjes in Kivu. Het zijn enkel de recentste aanvallen in een reeks van islamistische slachtpartijen die in Congo en Oeganda de jongste jaren al duizenden het leven hebben gekost.

De week ervoor had het Turkse leger twee christelijke dorpen in de regio van Dohak in Irak gebombardeerd, in het kader van de strijd tegen de Koerdische afscheidingsbeweging PKK. De bommenregen joeg de inwoners massaal op de vlucht. Sinds 2015 zijn al 5.000 doden gevallen in gevechten tussen de PKK en Turkije, een groot deel daarvan burgers.

Wat hebben die bloedige conflicten gemeen? Dat ze bij de buitenwereld, in het bijzonder bij de pers, maar op weinig interesse kunnen rekenen.

Twee maten en twee gewichten Vanwaar die buitensporige aandacht voor het conflict tussen Israël en de Palestijnen? Waarom kwamen duizenden moslims op straat in Berlijn en Londen, maar ook in Brussel, Gent en Antwerpen, om te protesteren tegen de Israëlische acties in Gaza? Waarom ligt de kwestie bij onze politici zo gevoelig dat deze betogingen werden toegestaan en niet werden uiteengejaagd met traangas, waterkanon en charges te paard, zoals wel gebeurde bij La Boum? Waarom haalden de gevechten in Israël en Gaza dagenlang het voorpaginanieuws?

Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn ongeveer 10.000 Palestijnen (velen, maar niet allemaal, met Kalasjnikov in de hand of bommengordel over de schouder) omgekomen door acties van het Israelische leger. Dat is niet niets, maar in vergelijking met andere conflicten die sindsdien zijn uitgevochten (of nog steeds aan de gang zijn), maar waar weinig wordt over gesproken, is de dat dodental eigenlijk opvallend laag. De reden daarvoor is dat de militair dominante partij zich, ondanks soms terechte kritiek, probeert te houden aan een aantal beschavingsregels, maar daar blijkbaar niet voor beloond wordt en in tegendeel aan meer kritiek wordt onderworpen dan staten zoals China, die hun problemen oplossen door er met de grove borstel door te gaan.

Bij de opstand van het islamitische Boko Haram in Nigeria vielen sinds 2009 al meer dan 50.000 doden en zijn meer dan 2 miljoen mensen op de vlucht. In de Soedanese burgeroorlog in Darfoer kwamen tussen de 100.000 en 300.000 mensen om (de 40 doden van vorige maand in El Geneina vielen niemand nog op). In Oost-Congo vielen sinds 1996 miljoenen doden.

Dat nu ook islamitische terroristen

in de streek actief zijn geworden, zal niet van aard zijn om de vrede snel te doen terugkeren. Hebt u trouwens ooit gehoord van de nog steeds aan de gang zijnde onafhankelijkheidsstrijd van het christelijke West-Papoea tegen het islamitische Indonesië, waarbij al vele tienduizenden zijn gedood? Waarschijnlijk niet, want in West-Papoea worden geen journalisten geduld.

Verlinden, Rousseau, Close en de anderen die het onverantwoordelijke gedrag van de deelnemers aan La Boum niet streng genoeg konden veroordelen, bleven heel stil over de pro-Palestijnse betogingen in ons land Oeigoeren In Israël en de 'bezette gebieden’ zijn zo maar even 500 geaccrediteerde buitenlandse correspondenten gevestigd, die dagelijks kritiek op het Israëlische beleid de wereld insturen. Deze week jammerden ze over het persgebouw in Gaza dat door de Israëli's werd gebombardeerd (na voorafgaande verwittiging en evacuatie), maar dat ze blijkbaar wel deelden met een afdeling van terreurbeweging Hamas. In Jemen, daarentegen, is er geen enkele vaste correspondent.

Nochtans woedt er in dat land al drie jaar een bloedige oorlog tussen de Houthi-rebellen (gesteund door Iran) en de vorige regering (gesteund door Saoedi-Arabië). Er vielen al meer dan 100.000 doden, allen moslims, waaronder tienduizenden burgers. Op die drie jaar tijd vielen er in Jemen dus 10 keer zoveel dodelijke slachtoffers als op 30 jaar in het conflict tussen Israël en de Palestijnen, maar die misdrijven tegen de mensheid krijgen nauwelijks persaandacht. Er komen ook geen tienduizenden moslims in het Westen de straat op om een einde te eisen aan de slachtingen onder hun Jemenitische geloofsgenoten.

Het is dus blijkbaar niet het geloof van de slachtoffers dat leidt tot uitingen van solidariteit en woede vanwege moslims over heel de wereld. In de provincie Xinjiang zitten honderdduizenden islamitische

Oeigoeren in Chinese ‘heropvoedingskampen’. Het woord ‘genocide’ valt steeds vaker in verband met de aanpak ‘zonder genade’ die Chinese leider Xi Jinping heeft bevolen. De moslimstaten die zo heftig reageren op elke Israëlische actie in Gaza blijven oorverdovend stil over de Chinese repressie tegen hun geloofsbroeders. De zakelijke belangen en een goede relatie met de Communistische Partij van China wegen zwaarder door dan enige moslimsolidariteit.

De Turkse leider Erdogan deed vorige week nog zijn beklag over de ‘islamofobie’ die moslims moeten ondergaan in Europa, vooral in Frankrijk. Maar in 2019 repte hij bij zijn bezoek aan China met geen woord over de vreselijke behandeling van de Oeigoeren. Ook het lot van de islamitische Rohingya in Myanmar boeit maar weinigen in de wereld van de islam.

De vaststelling dat moslims enkel bekommerd zijn om andere moslims is wel correct, maar dus onvolledig. Vooraleer overal protest weerklinkt van leiders van moslimlanden en tienduizenden betogers de straat optrekken, moeten ook de juiste daders verantwoordelijk zijn voor de miserie van moslims. China en moslimregeringen zijn niet de juiste daders. De Joden zijn veel geschikter als doelwit van wereldwijde woede.

Het meest geholpen volk ter wereld Onze journalistieke kaste houdt er blijkbaar dezelfde prioriteiten op na. De aandacht voor het Palestijns-Israëlisch conflict is disproportioneel, de berichtgeving tendentieus.

Dezelfde bijziendheid tekent het westerse politieke bestel. Verlinden, Rousseau, Close en de anderen die het onverantwoordelijke gedrag van de deelnemers aan La Boum niet streng genoeg konden veroordelen, bleven heel stil over de pro-Palestijnse betogingen in ons land. Zelfs de antisemitische slogans die te horen waren in Brussel, Berlijn en Londen, bleven zonder politieke reactie. De Palestijnse zaak geniet van een uitzonderingsstatus.

Dankzij die houding zijn de Palestijnen ook veruit de grootste ontvangers van internationale steun.

De internationale steun aan de Palestijnse Autoriteit, met de EU als grootste donor, komt overeen met 500 dollar per Palestijn per jaar. Ter vergelijking: in het Marshallplan, dat Europa na de vernielingen van de Tweede Wereldoorlog moest overeind helpen, kreeg België een eenmalige steun die op minder dan 100 dollar per Belg neerkwam. Het Marshallplan werkte bij ons, maar de Palestijnen die, zelfs met inflatiecorrectie, al 20 keer dat bedrag hebben gekregen, gebruiken het geld enkel om hun corrupte leiding in stand te houden, de families van terroristen te vergoeden, wapens aan te schaffen en, kortom, te volharden in een eindeloze oorlogslogica zonder ooit de nood te voelen écht te onderhandelen of een verantwoordelijk bestuur op poten te zetten.

“De situatie is ernstig. Ik wil een economische handelspost in Ramahla (sic) openen om de contacten tussen Brusselaars en Palestijnen te verstevigen”, kondigde Pascal Smet vorige week aan. De illusie dat je het probleem kan oplossen met geld voor de Palestijnen is hardnekkig.

JURGEN CEDER

Actueel

20 MEI 2021

3

Minder corona, meer verdeeldheid bij Vivaldi

DE WEEK

© PHOTONEWS

Artsen Zonder Grenzen meldt dat het opnieuw een naar de Middellandse Zee stuurt om er red13 MEI schip dingsactiviteiten uit te voeren. “Doel is om levens te 2 0 2 1 redden van vluchtelingen en migranten die proberen de dodelijke oversteek vanuit Libië over zee te maken”, luidt het bij de ngo. Critici vrezen dat die reddingsschepen net een aanzuigeffect, en dus meer doden, kunnen veroorzaken.

Franstaligen zijn minder bereid dan Vlamingen zich te laten vaccineren. 38 procent van hen 14 MEI om weigert een vaccin, tegenover 20 procent van de 2 0 2 1 Vlamingen. De cijfers komen uit de motivatiebarometer van de UGent, UCLouvain en de ULB. Het gerecht start een onderzoek nadat blijkt dat een politiekorps uit Oost-Vlaanderen vertrouwelijke gesprekken tussen advocaten en hun cliënten zou hebben afgeluisterd. Het gesprek werd geregistreerd door een bewakingscamera in een lokaal van het politiecommissariaat. Volgens het Controleorgaan op de politionele informatie (COC) gaat het om onwettige praktijken.

© PHOTONEWS

Rajae Maouane, co-voorzitster van het Franstalige Ecolo, ligt onder vuur wegens antisemitisme na een post op Instagram over het conflict tussen Israël en Palestina. Maouane deelde een foto van een Palestijnse strijder met het lied “Wein Al Malayeen”, waarin wordt opgeroepen te strijden tegen de ‘zonen van Zion’.

Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) meldt dat het ge2 0 2 1 plande asielcentrum in Bilzen er niet komt. Het voormalige rusthuis brandde op 10 november vorig jaar uit. Volgens Mahdi wordt de piste Bilzen verlaten wegens te duur en niet langer wenselijk. Er komen wel kleinere opvanginitiatieven.

© PHOTONEWS

15 MEI

In verschillende steden komen actievoerders de straat op om te protesteren tegen het geweld van Israël tegen Palestina. In Brussel, Antwerpen en Gent komen samen enkele duizenden mensen opdagen. De betogingen zijn niet toegelaten en de politiediensten stellen vast dat de betogers antisemitische slogans scanderen. Een woordvoerster van het Brusselse parket meldt dat er een onderzoek is gestart.

Het stadsbestuur van Kortrijk zet stewards in om, na de versoepeling van de coronaregels, de Noord-Franse toeristen in de gaten te houden. De Fransen zijn welkom, maar houden zich volgens de handelaars niet altijd aan de geldende maatregelen.

Vlaams minister Hilde excuseert zich 17 MEI Crevits nadat een bericht van 2 0 2 1 haar op sociale media zware discussies veroorzaakte. Crevits had een debat over de juiste benaming van de bekende Melo-Cakes. Ze schreef dat er een discussie was over “de juiste benaming van deze lekkernij”. Al snel kwam de minister onder vuur te liggen van antiracisme-actievoerders.

Groen-voorzitter Meyrem Almaci gaat de federale regering voorstellen om sancties tegen Israël te ne18 MEI men. Dat doet ze nadat het geweld tussen het Israëli2 0 2 1 sche leger en de Palestijnse terreurgroep Hamas opnieuw opflakkert. Almaci wil gerichte sancties tegen Israël om het land zo te dwingen om mee te werken aan overleg.

De Europese Commissie heeft Michaëla Moua aangesteld als allereerste “coördinator voor antiracisme”. De aanstelling kadert in het EU-actieplan ‘ter bestrijding van racisme’. In haar functie moet ze contacten opbouwen en onderhouden met raciale en etnische minderheden, zo zegt de verklaring.

© PHOTONEWS

Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) maakt opmerkelijke maatregel bekend. Hij meldt dat 16 MEI een privéfeesten in een tuin, met meer dan 10 personen, 2 0 2 1 alleen toegelaten zijn als er gebruik wordt gemaakt van een professionele cateraar. Enkele dagen later nuanceert hij die maatregel en blijken tuinfeestjes zonder cateraar toch toegelaten.

Alexander De Croo en Frank Vandenbroucke

Nu de derde golf van de coronapandemie achter ons ligt en het tweespan De Croo-Vandenbroucke binnen de federale regering onder druk staat, barst de Vivaldi-coalitie al in haar voegen. De opmerking van staatssecretaris Thomas Dermine (PS) dat het regeerakkoord een doordruk is van de zeer linkse nota Magnette uit 2019, maakt andere partijen nerveus.

“Een bijna communistisch werkstuk.” Zo noemden de toenmalige Open Vld-kopstukken Alexander De Croo en Egbert Lachaert eind 2019 de nota-Magnette die als basis zou dienen voor een Vivaldi-regering. Die zou dan geleid worden door Open Vld-voorzitster Gwendolyn Rutten. De nota was een waslijst van hogere overheidsuitgaven en nieuwe of hogere belastingen. Door het liberale verzet verdween de nota naar de prullenmand. Dat is ook wat ondertussen de tot partijvoorzitter verkozen Egbert Lachaert na het regeerakkoord van oktober vorig jaar verklaarde. Zaken als een meerwaardebelasting op aandelen waren gesneuveld. En er zouden minder linkse accenten inzitten dat in een regeerakkoord tussen N-VA en PS. Maar zie, in een interview met De Zondag verklaarde staatssecretaris voor Relance Thomas Dermine (PS) dat het huidige regeerakkoord eigenlijk een doordruk is van de nota-Magnette. Kortom, even links met nu de Open Vld-premier Alexander De Croo die voor de hoogste functie een prijs moest betalen.

De passage in het interview zorgde voor de nodige spanningen tussen de coalitiepartners.

Zeker ook omdat Dermine een lans brak voor meer progressieve belastingen en besparingen niet echt nodig zijn. Het beeld werd opnieuw bevestigd dat de PS de echte baas is in de federale regering. Dat was al zo tijdens de discussie rond het loonakkoord.

De hulplijnen veranderen de perceptie niet De perceptie moest dus zo snel mogelijk gekeerd worden. Egbert Lachaert wees erop dat het regeerakkoord wel fundamenteel verschilde van de nota-Magnette en dat zijn kabinetschef Caroline Deiteren de tekst naar rechts had doen opschuiven.

Ook arbeidseconoom Stijn Baert (Universiteit Gent), die samen met Dermine een dubbel-

interview gaf aan De Zondag, probeerde de Vlaamse liberalen via Twitter ter hulp te snellen: “Ik had tijdens het gesprek met Thomas Dermine op geen enkele manier de indruk dat het om een geplande actie tegen de liberalen ging, zoals in Terzake wordt gedacht.

Dermine reageerde gewoon open op een plagerige opmerking.”

De corona-tandem De Croo-Vandenbroucke bestaat niet meer.

Na het laatste overlegcomité moest de minister van Volksgezondheid inbinden tegenover de voorstanders van grotere versoepelingen Zijn collega politicoloog Carl Devos was een andere mening toegedaan. Doordat de coronapandemie zowat voorbij is, is het cement van de regering weg. Zoals hier zo vaak voorspeld, komen de klassieke sociaaleconomische spanningen naar boven en sneller dan gedacht. Dat heeft twee oorzaken. De corona-tandem De Croo-Vandenbroucke bestaat niet meer. Na het laatste overlegcomité moest de minister van Volksgezondheid inbinden tegenover de voorstanders van grotere versoepelingen. De Croo en Vandenbroucke wierpen daar een dam tegen op. Die is nu weg. Ten tweede vindt de linkerzijde van de regering dat ze in het dossier van de loonnorm gerold is. Men wou meer dan de consumptiebonus van 500 euro bovenop de reële loonstijging.

Dit betekent dat er van de geplande sociaaleconomische hervormingen weinig of niets in huis komt. De PS heeft al het signaal gegeven dat ze eerst nog wat

studiewerk zal laten doen vooraleer werk te maken van een pensioenhervorming en een nieuw arbeidsmarktbeleid. Terwijl al het studiewerk er nochtans ligt, denken we maar aan de rapporten van de Nationale Bank en de Pensioencommissie. Over het witboek en groenboek van wijlen minister van Pensioenen Michel Daerden (PS) zullen we maar beter zwijgen. Kortom, de federale regering wordt een notarisregering of een studiebureau. Kwestie van de verdeeldheid bij Vivaldi niet nog te versterken.

Pijnlijk voor de Open Vld en iets minder voor CD&V. De christendemocraten kunnen, bij monde van minister van Financiën Vincent Van Peteghem, pochen dat zij wél hervormingen kunnen doorvoeren. De effectentaks aan het begin van de legislatuur, de deal over de vergroening van de bedrijfswagens. Van Peteghem verkoopt dit als een typisch tsjevencompromis.

Al is bij CD&V te horen dat de linkse uithalen van de PS-excellenties best beperkt blijven.

Israël en Gaza is veraf voor Vivaldi Om geen conflicten te hebben, kiest men voor economische stilstand, maar er kunnen natuurlijk ook op andere domeinen spanningen opduiken. Denken we maar aan het conflict tussen Israël en de Palestijnen in Gaza. Officieel is het standpunt van de regering het Europese: de wapens moeten aan beide kanten zwijgen. Maar we zien wel ook hier spanningen.

PS’ers nemen deel aan anti-Israëlbetogingen waar antisemitische leuzes worden geschreeuwd.

Ecolo-mandatarissen hebben sympathie voor radicale moslimgroepen. Zeker bij de MR ligt dit alles gevoelig, want de seculiere Joodse gemeenschap in Brussel behoort tot het blauwe electoraat.

De Franstalige liberalen kunnen die achterban niet afvallen. Indien het conflict in het Midden-Oosten blijft aanslepen, komt ook dit op de regeringstafel. En in tegenstelling tot bijvoorbeeld de oorlog in Irak in 2003 staan liberalen, groenen en socialisten hier zeker niet op dezelfde lijn. Maar voorlopig is Gaza veraf voor Vivaldi.

Binnenland

Vanop afstand bekeken

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Vaudeville-land

20 MEI 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

Spectaculair economisch herstel?

Opletten geblazen

© PHOTONEWS

4

Wat een bijzonder selectief en intelligent virus is SarsCov2 toch! Terwijl enkele weken geleden de Brusselse politie nog te paard uitrukte om families en jongeren die picknickten in het Ter Kamerenbos te beschermen tegen besmetting door ze uit elkaar te ranselen, te vertrappelen of de huisgemaakte taboulé van een jong gezin wat pikanter te maken middels een fikse dot pepperspray, zagen we het voorbije weekend plots veel meer begrip en welwillendheid bij de burgemeesters en de minister van Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden, in het tolereren van ándere samenkomsten.

Het virus was blijkbaar enorm virulent in het Ter Kamerenbos, in de studentenbuurt in Gent waar de studenten nog in hun op de grond afgebakende cirkels moesten zitten en in de zogenaamde lockdownparty’s, terwijl het aan de andere kant van Gent en Brussel, waar er pro-Palestijnse betogingen werden georganiseerd, blijkbaar geheel verdwenen was, want daar schitterde de meppende arm der wet door afwezigheid. De peper voor de spray zal op zijn geweest. En de paarden hadden een lang verwacht dagje vrij. De proPalestijnse betogers protesteerden tegen de reactie van Israël op de inmiddels meer dan 5.000 raketten - made in Iran - die door Hamas vanuit Gaza op Israël werden afgevuurd. Het is een vreemde wereld wanneer een feest in het Ter Kamerenbos hardhandig wordt uit elkaar geranseld, met als reden dat het de volksgezondheid bedreigt, en een oorlogsbetoging die een terroristische aanval op een democratisch land steunt, ongemoeid wordt gelaten.

Een geheugensteuntje: de Israëli’s gingen nog vorige maand naar de stembus, de Palestijnen in Gaza deden dat de laatste keer in 2009. Het is een opmerkelijk verschijnsel dat het virus niet toeslaat op dit soort van manifestaties; dat zagen we vorig jaar ook al tijdens de Black Lives Matter-betoging in Brussel die door een goddelijke interventie ineens virusvrij was. Niet dat ik vind dat de betogingen verboden moeten worden, integendeel, het is een onvervreemdbaar democratisch recht. Dat dat recht blijkbaar slechts voor sommigen geldt, is een aanfluiting van het gelijkheidsbeginsel. En van het met de voeten treden van onze fundamentele rechten en vrijheden, daar heeft deze regering de voorbije veertien maanden een sport van gemaakt. Het meten met twee maten en twee gewichten naargelang de ideologische inslag van een manifestatie je al dan niet bevalt, getuigt van een ontoelaatbare politieke willekeur en ondergraaft de geloofwaardigheid van de politiek nog meer.

En die geloofwaardigheid kreeg de voorbije week weer flinke klappen. In SintTruiden besloot burgemeester Veerle Heeren eerst niet op te stappen en daarna maar een klein beetje, nadat ze - samen met haar halve familie, haar vrienden, haar coiffeuse, haar biersteker en haar gehele kabinet - een hele jaargang bejaarden had voorbijgestoken om een vaccin te krijgen. CD&V-voorzitter Coens putte zich uit in onbegrijpelijke metaforen om zijn partij een beetje uit de wind te zetten en zette zich vervolgens nog eens voor schut door Joke Schauvliege benoemd te krijgen als rechter in het Grondwettelijk Hof. Die job is een win-forlife voor schabouwelijke Schauvliege, die werkelijk de slechtste milieuminister was sinds de uitvinding van de milieuminister, en die twee jaar geleden moest opstappen omdat ze de staatsveiligheid had betrokken in een leugen over de klimaatspijbelaars. Schauvliege werd langs de achterpoort huilend afgevoerd en komt nu dus plots vrij van alle zonden op de rode loper binnengewandeld als rechter bij het Grondwettelijk Hof. Kers op de taart van deze vaudeville-week was Jan Jambon die ons erop wees dat we voor grote feesten (vanaf 11 personen, sic) in onze tuin professionele cateraars moeten inschakelen. Of de cateraars ook politionele bevoegdheid krijgen, is niet helemaal duidelijk. Even checken bij Schauvliege. Of nee, weet u wat? Laat maar.

De gedeeltelijke heropening van de horeca leverde meteen overvolle terrasjes op, zoals hier op de Oude Markt in Leuven.

De vaccinatiecijfers, de dalende coronabesmettingen en de versoepelingen zullen de mensen steeds meer ‘uit hun kot’ lokken. Een sterk economisch herstel dient zich aan. Met dank aan de toegenomen consumptie, bedrijven die op volle toeren draaien en extra investeringen. Maar er schuilt ook een adder onder het gras: het inflatiegevaar.

Wraakconsumptie. Het is een term die economen tijdens de coronapandemie af en toe in de mond namen. Na de verschillende lockdowns zouden veel mensen hun verloren schade inhalen en in horeca en winkels het geld laten rollen. Wat België betreft zou dit betekenen dat een deel van de 25 miljard euro die tijdens de lockdowns extra gespaard werd de komende maanden zal worden uitgegeven. En zie, de terrasjes van de horecazaken zaten vorige week al opnieuw mooi vol. We geven de naam van de club niet mee, maar in een padelclub ergens in Vlaanderen werd er tijdens het weekeinde van 8 mei zowaar 300 liter bier geconsumeerd. Kortom, de schade wordt deels ingehaald en zoals economen voorspellen, wordt de particuliere consumptie de komende jaren de aanjager van de groei.

Van krimp naar groei Vorig jaar kromp de economie met 6,3 procent. Een record sinds de Tweede Wereldoorlog. Nu is het tij gekeerd. Voor dit jaar worden mooie herstelcijfers verwacht, spectaculair zelfs. In het eerste kwartaal van 2021 werd voor België door de derde coronagolf en de strenge maatregelen een negatieve groei verwacht. Maar uiteindelijk groeide de economie met een mooie +0,6 procent. Trekken we dat door naar het volledige jaar, dan zitten we aan een groei 2,4 procent. Door de versoepelingen, de vaccinaties en het gevoel van vrijheid zou dit groeicijfer nog hoger kunnen uitvallen.

De consumptie als aanjager van de groei maakt iedereen gelukkig. De bedrijven zullen meer produceren. Wie zijn oor te luisteren legt bij werkgeversorganisaties verneemt dat het bij de leden in de industriële sectoren alle hens aan dek is om de voorraden aan te vullen. In de horeca smeekt men om nieuwe mensen, want een aantal onder hen heeft de sector verlaten tijdens de lockdowns. Ook de bouwsector zit om personeel verlegen. Ondertussen hebben de bedrijven besloten hun oude investeringsplannen uit de schuif te halen. Dat betekent extra economische groei en ook meer aanwervingen.

Het systeem van tijdelijke werkloosheid, dat werknemers tijdens de coronapandemie aan boord hield, werpt nu ook zijn vruchten af. Bedrijven kunnen opnieuw een beroep doen op medewerkers die ze in andere tijden hadden moeten ontslaan.

Minder uitgaven, meer inkomsten De overheden van hun kant zien het eveneens graag gebeuren. Meer banen

betekent minder geld uitgeven voor werkloosheidsuitkeringen. En straks zorgt de economische groeiopstoot ook voor extra belastinginkomsten. Bovendien wordt er nog altijd veel minder naar het buitenland gereisd. De consumptie blijft grotendeels in eigen land. Het enige nadeel is de beperkte aanwezigheid van internethandel in dit land. Dat doet nog altijd geld wegvloeien naar de Amazons en Bol.coms van deze wereld.

Toch lijkt het erop dat iedereen gelukkig is met dit economisch herstel. Maar voorzichtigheid is geboden. Er zit een addertje onder het gras: het inflatiegevaar of het risico op een te sterke stijging van de levensduurte. En dat is verstorend voor de economie.

Inflatie De infl atie zou niet het gevolg zijn van een sterke economische vraag, maar eerder van het aanbod van goederen en diensten dat niet volgt. Het is zo dat het economisch herstel in Azië en de VS er vroeger is gekomen dan in Europa. Daardoor zijn de prijzen van veel grondstoffen gestegen.

Maar ook van industriële fabricaten zoals halfgeleiders. De fabrieken in Azië konden niet alleen de vraag niet volgen, ze hadden ook vertraging omdat het productieproces na de pandemie pas langzaam op gang kwam. Kortom, de logistieke bevoorradingslijnen in een nog altijd gemondialiseerde economie komt onder druk. Dat duwt de prijzen omhoog. Op basis van die maandvooruitzichten zou de gemiddelde jaarinfl atie hier in 2021 op 1,5 procent en in 2022 op 1,7 procent uitkomen, tegenover 0,74 procent in 2020 en 1,44 procent in 2019, zo berekende het Planbureau.

Nog altijd mooi onder de grens van de 2 procent die de Europese Centrale Bank als norm neemt. Maar infl atie is een raar beestje en is soms moeilijk te controleren.

Voor hetzelfde geld zitten we straks fluks boven de 2 procent.

Kijk naar de VS. De Amerikaanse infl atie is in april naar het hoogste niveau sinds 2008 (4,2 procent) gestegen. Dit is ook in Europa mogelijk, zij het tijdelijk. Zoiets kan zeker in België een probleem worden omdat de infl atie via de automatische loonindexering een onmiddellijke implicatie heeft voor onze loonkosten. De concurrentiekracht van onze bedrijven raakt zo aangetast. En het economisch voordeel van het herstel wordt dan teniet gedaan.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Binnenland

20 MEI 2021

Wachten op de volgende messteek Het is al een paar jaar ‘mode’ in Londen en andere grootsteden in Groot-Brittannië: het gebruik van messen om ruzies te beslechten. Daarbij valt het op dat de messentrekkers steeds jonger worden en de aanleidingen steeds banaler. daarbij in het been gestoken en dat had fataal kunnen aflopen.

13 MEI: twee mannen krijgen ruzie in de Handelstraat in Antwerpen. Die ruzie eindigt met een messteek in de rug van een van de mannen. Omdat de dader geen onbekende is van het slachtoffer, kan de politie snel tot arrestatie overgaan.

15 MEI: in de Bisschopstraat in Antwerpen wordt in de namiddag een man neergestoken na een ruzie. Vijf mannen worden even later opgepakt, vier twintigers en een minderjarige.

Wie een goed geheugen heeft, denkt dan onmiddellijk aan de roofmoord op 15 januari 2020 op de 55-jarige zaakvoerder van een geldkantoor in diezelfde straat. De

KARL VAN CAMP

Politie voor het Centraal Station in Antwerpen

GENT

Gentse cafés mogen geen terrasverwarming gebruiken

© SHUTTERSTOCK

De stad Gent roept alle Gentenaars op om een terrasje te doen en de horeca te steunen. Ze gaat er prat op dat ze als stad alles in het werk stelt om de horeca er weer bovenop de helpen. Toch zijn er groene ‘heilige huisjes’ waarop ze niet bereid zijn toe te geven.

Weer of geen weer, in Gent mogen de café-uitbaters hun terrassen niet verwarmen. Daar wil schepen Watteeuw (Groen) zelfs in coronatijden niet van afwijken. “Er is ook nog een klimaatcrisis”, zegt hij, “we hebben gezocht naar een evenwicht.”

De stad heeft ‘alle zeilen bijgezet’ om extra ruimte voor terrassen te voorzien. Dit jaar staan er 30 procent meer tafeltjes en stoelen buiten dan in ‘normale tijden’, zes voetbalvelden vol, klinkt het in een persbericht. De ‘corona-terrassen ‘moeten wel de regels volgen. Het verbod op het drinken van alcohol in het openbaar wordt wel opgeschoven van 20 uur naar 22.30 uur, wanneer de horeca sluit.

Maar het verbod op terrasverwar-

Vlaams Parlementslid Lorin Parys (N-VA) op een persconferentie ter gelegenheid van de Internationale Dag tegen Homofobie

De kleurtjes van de regenboog Voorbije maandag was het de Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie. Uit solidariteit met de LGBTQ+-gemeenschap wapperde in alle Vlaamse gemeenten de regenboogvlag.

© PHOTONEWS

In Groot-Brittannië gaan al enige tijd de alarmbellen af over het toenemend gebruik van messen.

Maar is het in Antwerpen dan zoveel beter? We maakten voor u een kort overzicht.

27 MAART: aan een bushalte in de Pothoekstaat krijgt een man het aan de stok met drie jongeren.

Die zouden hem eerder op de dag beroofd hebben van sigaretten en geld. Bij de ruzie krijgt de man een messteek in de hand. Een getuige die tussenbeide komt, krijgt enkele rake klappen en trappen.

23 APRIL: een 16-jarige leerling wordt neergestoken voor zijn school op de VIIde-Olympiadelaan op het Antwerpse Kiel. Aanleiding was een of andere discussie met andere jongeren. Die kunnen enkele dagen later geïdentificeerd worden. De uiteindelijke dader blijkt een jongen te zijn van 14. Het slachtoffer zweeft enige tijd tussen leven en dood, maar is ondertussen herstellende.

24 APRIL: In de buurt van de Lange Stuivenbergstraat (Seefhoek) ontstaat een ruzie tussen enkele moslims en een voorbijganger. Die laatste wordt aangesproken over zijn “respectloos gedrag tijdens de ramadan”. De man krijgt eerst enkele klappen, maar reageert door een groot hakmes, een machete, boven te halen. Een van de betrokkenen wordt zwaar geraakt aan de arm. De man met het hakmes kon opgespoord worden door de politie. Hij verbleef illegaal in het land.

11 MEI: een 17-jarige wordt levensgevaarlijk gewond na een steekpartij in de Rotterdamstraat.

Het is tot een schermutseling gekomen met enkele inzittenden van een wagen. De jongeman wordt

man werd met messteken om het leven gebracht. Voor zover we konden nagaan is er tot heden geen dader gevonden. En ja, de man was al twee keer eerder overvallen in zijn kantoor, de derde keer kende een fatale afloop.

Samengevat: op zes weken tijd waren er zes steekincidenten, of een gemiddelde van een per week.

Opvallend in de berichtgeving: het totaal ontbreken van etnische profilering van de daders. Even opvallend: de betrokkenheid van minderjarigen bij de incidenten.

Ik ken de buurten waar de steekpartijen plaatsvonden. Ik heb mijn jeugd doorgebracht in de buurt van de Seefhoek en de Bisschopstraat. Toevallig zijn het dezelfde buurten die te kampen hebben met drugshandel en bijhorende criminaliteit. Het is gewoon wachten op de volgende steekpartij.

VLAANDEREN

© PHOTONEWS

ANTWERPEN

5

ming blijft gelden.

Terrassen mochten enkel verwarmd worden in de periode tussen 15 november en 15 april.

Ook geluidsinstallaties en beeldschermen zijn op de terrassen niet toegestaan.

Klanten lokken met een warm plekje, wat sfeervolle muziek of het Eurovisiesongfestival op een tvscherm, dat is allemaal verboden.

Al is er één uitzondering, de stad wil uitzendingen van het EK Voetbal toelaten, ze werken daarvoor nog een gepast reglement uit. Dat

doen ze niet voor het welzijn van de horeca, maar omdat ze vrezen dat supporters anders binnenshuis bij elkaar zullen kruipen en “dat heeft het virus graag”. Terrasverwarmers zijn een symbooldossier voor Groen. Ooit beloofden ze aan hun kiezers dat ze deze klimaatonvriendelijke energieverspilling volledig zouden verbieden. Dat bleek niet haalbaar. In de koudste periode van het jaar moeten ze het tolereren, enkel elektrisch en mits het betalen van een extra terrasbelasting.

Anneleen Van Bossuyt (N-VA) vroeg om uitbaters zelf te laten kiezen wanneer ze hun terras verwarmen of niet.

“Een cafébaas zal toch geen kosten voor verwarming maken op momenten dat het niet nodig is”, redeneerde ze. Haar vraag werd afgewimpeld. “We moeten echt niet nog meer van die dingen in onze stad hebben”, antwoordde schepen Watteeuw (Groen), “naast de coronacrisis is er ook nog de klimaatcrisis, dat mogen we niet vergeten”. De horeca heeft weinig begrip voor het verbod. Het is de koudste maand mei in jaren, klinkt het, dekentjes uitdelen mag niet want dat is niet corona -veilig, mensen mogen niet binnen zitten. Is het dan zo moeilijk om toch nog even terrasverwarming toe te staan?

MATHILDIS

Voor wie niet weet waarvoor LGBTQ+ staat, hierbij de verklaring: het is de afkorting voor Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender en Transsexual, Queer, en ook het +-teken heeft een betekenis. Die + staat voor de groep van mensen die ook nog eens wordt opgedeeld in vier categorieën IAAP (ik typ over van het internet, want zelf zou ik het nooit kunnen bedenken): • I staat voor ‘intersekse’: mensen met zowel mannelijke als vrouwelijke lichaamskenmerken.

• A staat voor ‘ally’: een non-queer die opkomt voor de queer-community. Een individu in de LGBTQ+community kan een ally zijn voor een ander individu dat zich anders identificeert dan deze persoon.

• A staat voor ‘asexual’: mensen zonder behoefte aan seks.

• P staat voor ‘pan sexual’: mensen die niet vallen op geslacht, maar op karakter of persoonlijkheid.

U kent de betekenis niet van queer? Wel deze term gebruiken mensen om aan te tonen dat ze zich niet zomaar in één hokje laten plaatsen wat betreft gender en seksualiteit. Een andere betekenis van de Q is “questioning”, wat verwijst naar mensen die nog zoekende zijn in het proces van ontdekken van de seksuele geaardheid, identiteit of uitdrukking van sekse.

Willebroek Dit gezegd zijnde, brengen we graag het volgende verhaal dat ons werd toegestuurd door een lezer uit Willebroek.

In de aanloop van de LGBTQ+-feesten werd daar aan de bibliotheek van Willebroek een regenboogvlag gehangen. Enkele uren later was die vlag, inclusief de paal, tegen de grond gewerkt. De daders: enkele allochtone jongeren van de nabijgelegen school Atheneum Willebroek.

Vlag en paal werden uiteraard teruggezet, om… even na schooltijd opnieuw gevandaliseerd te worden.

De dag erna werden paal en vlag opnieuw geplaatst, nu met extra versteviging en met een politiecombi in de buurt om zeker na schooltijd een oogje in het zeil te houden.

Het is een gekend feit: in de Noord-Afrikaanse en Turkse cultuur ligt homoseksualiteit zeer moeilijk. En zeker bij jonge allochtonen zit dat gevoel erg diep. Waarbij enkel kan vastgesteld worden dat het hier over de derde generatie immigranten gaat met een Vlaamse schoolachtergrond.

Dat werd ook deze week nog eens bewezen bij de ‘gaybashing’ in Oudenaarde. Twee scholieren schelden een andere jongen verbaal uit en die laatste krijgt ook wat slagen en stampen. Een regenboogvlag belandt in de Schelde.

Vlaamse resolutie Deze week titelden de kranten: “Vlaams Parlement strijdt verder tegen geweld tegen LGBTQ+ gemeenschap”. Op initiatief van de meerderheidspartijen N-VA, CD&V en Open Vld, samen met Vooruit en Groen, werd een resolutie ingediend. De resolutie bevat een reeks maatregelen waarbij in de eerste plaats wordt ingezet op onderzoek en het in kaart brengen van het aantal meldingen om te kijken of de zaken de goede kant uitgaan.

Opvallend: het Vlaams Belang werd niet betrokken bij het initiatief, want alle andere partijen beschouwen die partij als zijnde homofoob.

Wat overigens totaal niet klopt met de realiteit.

De echte daders van verbaal en fysiek geweld tegen homo’s situeren zich wel degelijk in een bepaalde andere groep. Daar bestaan al studies en rapporten over. Onze Vlaamse Parlementsleden weten dat natuurlijk ook wel, maar ze krijgen het toch zó moeilijk over de lippen.

KARL VAN CAMP

6

Politiek NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Klassiek en voorspelbaar non-debat Vanuit de samenleving werd de druk op de regering steeds groter om de coronamaatregelen ten aanzien van de horeca te versoepelen. Het was dan ook het onderwerp van vragen van meerdere Kamerleden uit zowel meerderheid als oppositie aan premier De Croo. De tussenkomsten waren enigszins voorspelbaar. Zo meenden de regeringspartijen dat de regering goed bezig was geweest in haar aanpak inzake testing, vaccinaties en regels, zodat de deur naar ‘de vrijheid’ nu weer langzaam open zou kunnen. Voor hen moest nu ook uitgekeken worden naar de grote evenementen deze zomer en riepen ze op om daartoe alles op alles te zetten. Daarnaast waren de oppositiepartijen een pak kritischer en spraken zowel Peter De Roover (N-VA) als Reccino Van Lommel (VB) over onduidelijke communicatie van de voorbije maanden, waarvan de heisa rond de plexischermen het voor de hand liggende voorbeeld was.

Ook de late publicatie van ministeriële besluiten werd gehekeld. De Croo voelde zich natuurlijk gesteund door zijn Vivaldi-partijen en walste dan ook professioneel over de kritieken vanuit de oppositie heen en vertikte het hun concrete vragen te beantwoorden.

Warm en koud Dries Van Langenhove (Onafhankelijk/VB) en Eva Plateau (Groen) vatten staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) over de nieuwe instroom van illegalen (dixit DVL) of migranten en vluchtelingen (dixit EP) op het Italiaanse eiland Lampedusa. Uit de vraagstelling bleek al heel duidelijk dat de invalshoeken mijlenver uiteen lagen. Daar waar Van Langenhove aandrong op verzet tegen instroom en spreidingsplannen en pleitte voor verhinderen van illegale immigratie en terugname van illegalen, ging het pleidooi van Plateau over de mogelijke voortrekkersrol van België in de mensenrechtentoets die hulp en mededogen moet inhouden. Het moet voor Mahdi niet simpel geweest zijn om een antwoord uit zijn mouw te schudden. Hij verschool zich dan ook achter Europa om bescherming te bieden aan wie het nodig heeft, maar tegelijk alles meer gecontroleerd wil laten gebeuren. Van Langenhove vond dat aldus de regering blijft dweilen met de kraan open en riep dan ook op “om te stoppen met het uitdelen van Win for Life-biljetten aan iedereen die illegaal naar Europa migreert en te stoppen met illegale migratie aan te wakkeren door het uitdelen van uitkeringen, door gratis huisvesting en door het onbestaande terugkeerbeleid”. Plateau was meer dan tevreden en wenste Mahdi veel succes met het Europees overleg en rekent erop dat de Vivaldi-regering ervoor kiest om na te denken over nieuwe legale migratiekanalen, zoals werkvisa. Daarmee stonden links en rechts nog maar eens lijnrecht tegenover elkaar, met tussen hen in een regeringslid dat tegelijk warm en koud moet blazen.

Wilmès op de barricaden Het conflict tussen Israël en de Palestijnen was voor de linkse partijen PVDA/PTB, Vooruit, PS, Ecolo/Groen, maar ook voor de centrum-linkse Open Vld en CD&V en het iets rechtsere MR voldoende stof om Sophie Wilmès, minister van Buitenlandse Zaken, te vragen naar de rol van België in de oplossing van deze zaak. De standpunten liepen van zeer anti-Israël over pro-Palestijns tot een pleidooi voor een tweestatenoplossing. Ook Europa zou meer moeten doen om het conflict te helpen oplossen. Wilmès kwam bloedernstig vertellen dat ze druk doende is met de zaak en zelfs met een diplomatiek offensief bezig is met de diverse gezanten in ons land en met Europa. De reacties van de sprekers gingen van ‘dat België niet genoeg doet’ tot ‘steun voor de bemiddelingspogingen’, al naargelang men tot de oppositie of de meerderheid behoort. Het viel wel op dat de Vlaams-nationalisten afwezig bleven in dit debat. Zou dat komen omdat in hun rangen lang niet iedereen op dezelfde golflengte zit en dat het dus beter is niets te zeggen?

Kansloos Tot de oppositie behoren heeft soms iets frustrerends. Men wil het beleid opvolgen en mogelijk zelfs verbeteren. Daartoe kan men wetsvoorstellen indienen, maar het is tevens mogelijk om de regering ertoe aan te zetten in een bepaalde materie een initiatief te nemen. Het indienen van een motie van aanbeveling - die nog altijd tot niets verplicht - ligt daartoe voor de hand. Maar ook al wordt altijd door de meerderheid gevraagd dat de oppositie een constructieve houding aanneemt, toch krijgen ze daartoe weinig kans, want hun moties van aanbeveling worden bijna altijd weggevaagd met een eenvoudige motie die vraagt om over te gaan tot de orde van de dag. Het overkwam het Vlaams Belang vorige woensdag maar liefst vier keer. Twee moties over de dataretentiewetgeving, een over het onafhankelijke vergelijkingsinstrument voor transactiekosten bij kaartbetalingen bij handelaren en een over de plannen inzake de vergroening van de bedrijfswagens werden toegelicht met een gedegen argumentatie, werden kansloos van de tafel geveegd.

20 MEI 2021

VRIJE TRIBUNE

De rol van het Westen in de Israëlisch-Palestijnse oorlog Oeigoeren, Armeniërs, Congolezen, christenen wereldwijd: er zijn veel volken die lijden. Wat met die mensen gebeurt, wordt wel gerapporteerd en becommentarieerd, maar laat politici, pers en partijen doorgaans koud. Alles verandert als er Joden bij betrokken zijn, en als die durven terugslaan.

Dan ontwaken in het Westen de beroepsverontwaardigden. Zij zien bij Israël apartheid en schendingen van mensenrechten. Ze klagen over onevenredig geweld (alsof het hier over een sportwedstrijd gaat). Ze eisen sancties en boycots. De gesubsidieerde ngo’s, de vredesactivisten, de rode en groene en oranje en blauwe politici die oproepen om de ‘geweldspiraal‘ en de ‘wederzijdse escalatie’ te stoppen. En die zo van de agressor het slachtoffer maken en van het slachtoffer een agressor.

De jongste aanvallen op Israël hebben niets te maken met de gerechtszaak in de Jeruzalemwijk van Sheikh Jarrah. Het gaat daar om een oud huurgeschil dat voor de rechtbank kwam. In gelijk welk land zou dit soort conflict door een plaatselijke rechtbank afgehandeld worden.

Maar dit is Jeruzalem, en alles draait erom wie baat heeft bij politiek geweld.

De oorzaak van de huidige oorlog tegen Israël ligt veeleer in de brutale machtsstrijd tussen Fatah en Hamas.

De corrupte, afgeleefde Fatah op de Westoever en de fanatici van Hamas die met ijzeren vuist over Gaza heersen, voeren onder elkaar een meedogenloze strijd om de aanhang bij de Palestijnen. President Mahmoud Abbas, die zich bij de Biden-administratie verplicht voelde verkiezingen uit te schrijven, gelastte die kort daarop weer af, wetende dat Hamas die verkiezingen zou winnen. De Palestijnen, al generaties lang geformatteerd door oorlogspropaganda, stemmen nu eenmaal voor de partij die

Palestina was een van de weinige plekken waar de opgejaagde Joden terecht konden. Het zou de Europeanen sieren zich bescheidener op te stellen, want hun rol was niet mooi zich het agressiefst tegen Israël toont. En dat is Hamas.

Al weken werden in de straten van Israël weer burgers aangerand, met stenen bestookt, beschoten, met auto’s overreden. Dan begonnen in Jeruzalem rellen op grote schaal, opgejut en aangestuurd vanuit Ramallah en Gaza.

Zowel Fatah als Hamas riepen op tot heilige oorlog tegen Joden en polytheisten (dat zijn dan de christenen).

Hamas lanceerde een campagne om geweld te gebruiken: “Koop een mes, slijp het scherp en steek het in de nek van de Jood”. Provocateurs, met bussen aangevoerd, gingen ‘historische opstanden’ organiseren. De meute verschanste zich op de Tempelberg, waar de Al Aqsa-moskee gebruikt werd als opslagplaats voor wapens en stenen. De Israëlische politie drong de moskee binnen - voor het eerst sinds jaren - en er werd in de tempel gevochten om de geweldenaars te neutraliseren.

Alarm-apps Dan kwamen de raketten uit Gaza op de grote Israëlische steden. Duizend op twee dagen tijd. De alarm-apps, die de Israëli’s op hun i-phone hebben, kleurden de ganse kuststrook rood van de inslagen, van Ashkelon tot boven Tel Aviv. Bommen op winkels, huizen, scholen, mensen.

Israël sloeg terug, elimineerde gebouwen van waaruit raketten afgeschoten werden, bombardeerde tunnels, opslagplaatsen en commandocentra. Daarbij vielen ook burgers. Het is een scenario dat vertrouwd begint te worden. Ook deze Gaza-oorlog zal eindigen met een militaire nederlaag voor Hamas, maar die heeft haar doel al bereikt: meesterschap over de oorlogsmachine tegen Israël, controle over de Palestijnen in Jerusalem, vernedering van de Fatah-leiders. Om dat te bereiken, moesten in Gaza doden vallen en werd bewust immense schade ondergaan.

Hoe bevreemdend toch is dat fenomeen in het Westen, dat plotse opwellen van morele verontwaardiging, telkens als Joden zich verdedigen en terugslaan. Vanwaar die nijdige bezorgdheid over het moreel gedrag van Israël, wat het ook doet? Wat brengt goedbedoelende mensen ertoe om verontwaardigd te zijn dat Israël zich verdedigt, terwijl bij zoveel andere conflicten diezelfde mensen onverschillig blijven en zich niet geroepen voelen te twitteren of resoluties te schrijven of te protesteren? Wat schuilt daarachter?

Sommige protesten zijn oprecht en men hoeft niet partijdig te zijn om te rouwen over onschuldige slachtoffers in Gaza en in Israël. Maar de protesteerders in het Westen rouwen doorgaans enkel over de slachtoffers van Israëlische acties. Wat hen doet betogen is niet zozeer het medelijden met de slachtoffers, maar wel de haat voor de tegenstander. Dan schiet me telkens de versregel van

Nelly Sachs te binnen: “Waarom dat zwarte antwoord van haat op je bestaan, Israël?”

Die haat heeft bij ons trouwens een stevige infrastructuur. Honderden intellectuelen zijn verenigd in een Belgische Campagne voor de Academische en Culturele Boycot van Israël. Ngo’s die christelijke naastenliefde en de vredesgedachte uitdragen, met stevige connecties in regering en parlement, mogen hun anti-Israël-vooroordelen in Vlaamse scholen schaamteloos propageren.

Vakbonden, politieke partijen, milieugroepen, zelfs een dansensemble en een zangkoor, willen allen Israël boycotten. Wat bezielt een vakbond om zich vast te bijten op Israël? Wat doen kunstensembles op deze lijst? Waarom laten zij zich op sleeptouw nemen door de nijd van radicale activisten?

Griekse tragedie Het Israëlisch-Palestijns conflict is als een Griekse tragedie: onoplosbaar en zonder Groot Gelijk. Een tragedie waaraan de Europeanen zelf een historische schuld meedragen. Zij waren het die de Joden vervolgden en ze verjoegen. Palestina was een van de weinige plekken waar de opgejaagde Joden terecht konden. Het zou de Europeanen sieren zich bescheidener op te stellen, want hun rol was niet mooi.

De enige uitweg uit dit conflict zal ingeslagen worden als de Palestijnen voorrang zullen geven aan de opbouw van hun eigen staatsbestel (gerecht, economie, scholen, wetgeving) en niet aan de obsessie om Israël te vernietigen. Velen willen die weg trouwens inslaan. Salam Fayyad koos als premier van de Palestijnse Autoriteit die weg, tot hij door president Abbas werd afgezet. Zolang het verjagen of elimineren van de Joden de prioriteit blijft, zolang de Oorlog van de Terugkeer gevoerd wordt, blijft het conflict onoplosbaar. Voor de grote twistpunten Jeruzalem, nederzettingen, diaspora, grenzen, liggen de blauwdrukken al jaren klaar. Maar zonder betrouwbare instellingen zal er geen Palestijnse staat komen.

De rol van Europa ligt eigenlijk voor de hand: de Palestijnen blijven helpen bij het opbouwen van hun staat.

Maar niet zoals nu. Geen volk ter wereld ontvangt meer hulp per capita als de Palestijnen, zonder condities. Alleen moeten de westerse staten stoppen met het financieren van een oorlogsmachine. De gigantische bedragen die zij direct, via de VN en via ngo’s, aan de Palestijnen doneren, gaan grotendeels naar propaganda in de scholen, naar de opgeblazen staatsbedrijven, naar de talloze veiligheidsmilities, of worden gul afgetapt in corruptie.

De westerse staten weten dat hun geld wordt verkwanseld. De Palestijnen weten dat de westerse regeringen daarmee blijven leven. En dus gaat de oorlog tegen Israël voort.

Enkel als de Europeanen die geldverkwisting stoppen en strenger eisen dat de Palestijnen een eind maken aan hun droom om Israël te vernietigen, zullen de Palestijnen bijsturen. Maar daar ziet het niet naar uit. De Biden-administratie hervatte de financiering van UNRWA en de Palestijnse Autoriteit zonder condities. Dat sterkt de Palestijnen in hun besef dat ze kunnen doorgaan zoals nu. In Ramallah - en in Gaza - weten ze dat ze van deze Amerikaanse regering niets te vrezen hebben.

Daarnaast verdient Israël politieke steun tegen de bedreigingen uit het noorden, uit het oosten en uit het zuiden. Boycots of sancties polariseren het conflict enkel nog scherper. En ze herinneren de Joden aan sancties die hun grootouders al ondergingen in de jaren dertig van de vorige eeuw.

Europese staten moeten tenslotte het zelfrespect opbrengen om zich in de Verenigde Naties niet te laten opjagen door de nooit aflatende reeks haatresoluties tegen Israël. Een tijd geleden moest de Wereldgezondheidsorganisatie nieuwe ziektehaarden in Afrika en Latijns Amerika bestrijden en de gevolgen van ondervoeding tegengaan. Maar de algemene vergadering, de meeste Europeanen incluis, veroordeelde toch maar eerst de gezondheidstoestand op de Golan. Terwijl enkele kilometers verder, over de grens in Syrië, gigantische oorlogsellende heerste.

Steun - onder voorwaarden - aan de Palestijnse staatsvorming en politieke ruggensteun voor Israëls bestaansrecht, is niet enkel morele plicht, maar ook verstandige politiek. De evidentie van zo'n aanpak zouden de vredesactivisten, de intellectuelen aan onze universiteiten en de boycotbepleiters toch moeten inzien? Welnee, ze zien dat niet in. Het virus van de obsessionele afkeer van Israël is en blijft sterk en springlevend.

Mark Geleyn is voormalig directeur-generaal op Buitenlandse Zaken en ambassadeur in Israël en Duitsland

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Veerle Heeren

Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert

“Ons beleid is perfect verdedigbaar in Vlaanderen”

Na een lange politieke carrière als Vlaams en federaal parlementslid, tijdens dewelke ze zelfs een half jaartje Vlaams minister mocht zijn omdat Steven Vanackere andere politieke oorden opzocht, werd ze in 2019 niet meer herkozen en zette ze haar ambt als burgemeester van Sint-Truiden - sinds 2013 - gewoon verder. Voor het eerst kon ze daar al haar tijd aan besteden, zoals het hoort. Het leek voor Veerle Heeren (56) de ideale uitgroeibaan in het perspectief van haar pensioen. Maar plots kwam er een kink in de kabel. En wat voor een.

Gepokt en gemazeld in de christendemocratie - van vrouwengilde tot vakbond en partij - en nog net van de vorige generatie - inclusief ook de mentaliteit van toen - dacht ze dat voor haar de bomen tot in de hemel groeiden en dat ze een quasi onaantastbare status had. Toch kwam ze twee weken geleden in opspraak omdat ze reeds in maart zichzelf, familieleden, buren, bekenden en medewerkers liet vaccineren. In de periode dus dat 85-plussers aan de beurt waren om ingeënt te worden. Het was een lokaal nieuwsmedium dat het nieuws uitbracht, want de journalist was getipt vanuit het vaccinatiecentrum. Dit was de aanloop naar een aantal onhandige en onverstandige zetten van Heeren.

“Ik voel me goed in deze regering”, antwoordt Lachaert op de vraag of hij geen spijt heeft van Vivaldi, in een interview met De Standaard.

“Alexander De Croo is een goede speerpunt en ons beleid is perfect verdedigbaar in Vlaanderen.”

Franstalige vaccinatie per patiënt heel wat duurder dan Vlaamse

Volharden in de boosheid Toen ze het nieuws vernam, wimpelde ze alles af onder de noemer “medisch beroepsgeheim”, ook al werd er niets over haar medisch dossier verteld. Er werd enkel gezegd dat ze was “voorgekropen” en “liet voorkruipen”. Toen de geruchten aanzwollen, begon ze te beseffen dat er iets loos was en gaf ze toe “een inschattingsfout” te hebben gemaakt. Maar nog ging de storm niet liggen, want Vooruit en Vlaams Belang eisten haar ontslag, maar dat was volgens haar niet aan de orde. Er werd een extra gemeenteraad bijeengeroepen, ook al spartelde ze nog tegen en diende ze zelfs klacht in tegen de journalist die het nieuws uitbracht, en werd er gezocht naar de klokkenluider in het vaccinatiecentrum. Joachim Coens en Wouter Beke kwamen zelfs tussen om haar ertoe aan te zetten schuld te bekennen en niet langer te zwijgen.

Op die gemeenteraad kreeg ze als eerste het woord en betuigde “ontzettend veel spijt” en sprak over “een grote fout”. Maar toch volhardde ze in de boosheid door argumenten aan te halen die haar handelen zouden gerechtvaardigd hebben. Haar spijt werd als het ware verscholen achter een berg excuses om toch maar aan te tonen dat ze te goeder trouw was geweest en niets onwettigs had gedaan. Het mocht niet baten, want de gánse gemeenteraad vond dat zij deontologisch over de schreef was gegaan. De coalitie werd evenwel niet opgeblazen en ook Heeren behield het vertrouwen.

Iedereen was verbaasd. Dat men een coalitie overeind houdt, tot daar nog aan toe, maar dat men met dezelfde burgemeester doorgaat, begreep niemand. Zeer kort na de gemeenteraad kondigde ze alsnog aan tijdelijk een stap opzij te zetten. Onhandig zei ze daarbij dat ze was vergeten dat te zeggen op de gemeenteraad…

© PHOTONEWS

Heeren is politiek uitgespeeld De sjerp gaat dus “tijdelijk” - wat dat ook moge betekenen - naar de eerste schepen, een N-VA’er, en niet naar een partijgenoot.

Toch vreemd. Ondertussen zijn de provinciegouverneur en Audit Vlaanderen in opdracht van de minister van Binnenlands Bestuur een onderzoek gestart en zal ook de deontologische commissie van de gemeenteraad samengesteld worden. Heeren heeft klaarblijkelijk beseft dat de druk niet zal afnemen en dat in tijden dat de politiek toch al geen erg goede, laat staan een geloofwaardige indruk uitstraalt, ze haar partij alleen nog maar kan schaden; een partij die het al zo moeilijk heeft om in het Vivaldi-avontuur ernstig genomen te worden. In tijden waarin de glansrijke winnaars van verkiezingen genadeloos aan de kant worden gezet door de resten van het oude establishment, aangevuld met machtsgeile groenen, en waarin politici meer dan ooit gecatalogeerd worden als postjespakkers, sjoemelaars, zakkenvullers en profiteurs, zijn capriolen als die van Heeren symptomatisch voor de nooit verdwenen oude politieke cultuur van ‘ons kent ons’. De kans is dus vrij groot dat nog de meeste druk om een stap opzij te zetten vanuit haar eigen partij werd uitgeoefend. In de wandelgangen wordt daar zelfs hardop gefluisterd dat Heeren politiek is uitgespeeld. Ooit op handen gedragen als een jong, volgzaam talent, is ze vandaag de gevallen eigenzinnige engel die binnenkort in de nevelen der politieke tijden zal verdwijnen.

Kathleen Depoorter

In Franstalig België ligt de kostprijs van het vaccineren heel wat hoger dan in Vlaanderen. Dat meldt N-VA-Kamerlid Kathleen Depoorter op basis van een rapport van de Inspectie Financiën.

© PHOTONEWS

Geen grote dame Veerle Heeren heeft haar rol in dit verhaal niet fraai gespeeld. In plaats van zich deemoedig en oprecht op de borst te slaan, heeft ze te lang tegengesparteld in de hoop dat het allemaal zo’n vaart niet zou lopen. En de jacht laten inzetten op klokkenluiders die onrecht naar buiten brengen, is al helemaal niet aanvaardbaar, want dat maakt de machtspositie van politici zo gevaarlijk. Alsof de omerta de norm moet zijn en de stinkende potjes bedekt moeten blijven. Veerle Heeren had een grote dame kúnnen zijn. Quod non.

7 © PHOTONEWS

Politiek

20 MEI 2021

Het gaat om voorlopige cijfers, aangezien de vaccinatiecampagne nog loopt. De kostprijs van het vaccineren van een Waalse patiënt in de zogenaamde collectiviteiten, zoals woonzorgcentra en psychiatrische instellingen, kan oplopen tot het dubbele van een Vlaamse patiënt. Zo bedraagt de kostprijs in Vlaanderen 9,66 euro per gevaccineerde, in Brussel 13,71 euro en in Wallonië maar liefst 22,42 euro.

“De kostprijs van de aankoop van de vaccins is natuurlijk voor iedereen hetzelfde. Het is de federale overheid die de aankoop doet”, zegt Depoorter. Volgens het Kamerlid ligt de oorzaak van het verschil in kostprijs voornamelijk bij de vergoeding van degenen die de vaccins toedienen.

In de Vlaamse collectiviteiten is dit voornamelijk verplegend personeel, terwijl men in Franstalig België meer een beroep doet op outsourcing.

Ook de vaccinatie van de globale bevolking brengt in Franstalig België meer kosten met zich mee. In Vlaanderen kost dit 52,53 euro per gevaccineerde, in Brussel 54,41 euro en in Wallonië 71,67 euro.

“Als ik het rapport van de Inspectie Financiën doorneem, stel ik vast dat het een constante is”, aldus Depoorter. Ook de communicatiekost per gevaccineerde en de kosten van de registratie en de administratie liggen in Franstalig België hoger. Zo bedraagt de kost-

prijs van dit laatste luik 1,84 euro per gevaccineerde in Vlaanderen, 2,34 euro in Wallonië en maar liefst 14,8 euro in Brussel, waar de registratie opnieuw opgestart werd.

Transfer De federale overheid staat garant voor 80 procent van de kosten van de vaccinatiecampagne.

Het is evenwel geen uitgemaakte zaak op welke basis men deze verdeling zal toepassen. “Zal men de Vlaamse prijs hanteren, de Waalse

prijs of een gemiddelde? Het zal alvast niet kunnen dat men beslist om de twee afzonderlijke prijzen te vergoeden, want tussen Vlaanderen en Wallonië ligt een te groot verschil in prijs”, zegt Depoorter.

“Ik heb de vraag ingediend bij staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker (Open Vld) en minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) of dit een transfer zou kunnen betekenen van Vlaams belastinggeld naar de Waalse vaccinatiedorpen”, besluit het Kamerlid. “Ik hoop van niet. Ik reken erop van niet.”

PIETER VAN BERKEL

8

Interview

20 MEI 2021

De verkiezingsnederlaag van 2019 is verteerd bij Theo Francken, scorende spits van de N-VA. Zijn partij is vandaag nog altijd de grootste in het parlement, maar niet meer in de peilingen. Op zoek naar een nieuw elan organiseert N-VA in 2023 opnieuw een ledencongres. Francken neemt daarin het luik ‘Veilig en kordaat Vlaanderen’ voor zijn rekening.

“Wat migratie betreft, moeten we echt kijken naar het Deense model”, blikt hij vooruit. “Denemarken heeft een linkse regering maar die voert wel het strengste migratiebeleid van de hele wereld.” e ontmoeten voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (43) genietend van een beker koffie op een lenteterras in de hoofdstad. Zelf is hij nog steeds herstellende van een coronabesmetting die hij enkele weken geleden opliep. Dankzij de versoepelingen, die een week eerder ingingen, kan de horeca gedeeltelijk weer open. Toch kan het coronabeleid van de federale regering én van Europa bij Francken eigenlijk op weinig genade rekenen. “Het gaat met die vaccinaties nu wel de goede richting uit, dat zie ik ook in mijn eigen gemeente”, vertelt de burgemeester van Lubbeek.

“Maar het is een pure schande dat dat allemaal niet sneller is gegaan. De Europese Unie heeft te lang onderhandeld over de prijs en is in snelheid gepakt door landen die een betere afweging hebben gemaakt tussen de pandemie en de economie. Voor die landen was de prijs slechts bijkomstig, dus hebben ze ook meer betaald voor de vaccins. Landen als Israël of het Verenigd Koninkrijk kunnen nu hun economische winst berekenen net omdat ze zich vroeger konden herpakken. Er zijn dus dikke kemels geschoten bij de EU.”

Maar Jan kwam ze mee communiceren en verdedigen ook al was het soms tegen zijn goesting. Nu zitten we intussen volop in het vaccinatieverhaal en dat ligt hem beter.”

Heeft uw partij voldoende gewogen op dat coronabeleid? De perceptie dat N-VA en minister-president Jambon een beetje te veel aan het handje liepen van de federale regering, leeft toch bij een deel van de achterban?

De Vivaldi-regering wilde fors inzetten op politieke vernieuwing. Is dat gelukt?

“Het probleem is dat je in zo’n vergadering als Vlaanderen vaak fors in de minderheid bent. Het is zoals bij deze federale regering, alle dwergen op elkaar tegen de reus. Maar Jan Jambon heeft zeker ook goede punten behaald, vind ik. De heropening van de horeca bijvoorbeeld is mede dankzij hem gebeurd. Maar het is natuurlijk altijd wat zoeken. Zowel Alexander De Croo als Frank Vandenbroucke hebben zich altijd op de strenge lijn gezet wat de aanpak van de pandemie betrof. En zij zien in de populariteitspolls dat zo’n houding loont.”

“De laatste keer daagde Vandenbroucke zelfs niet op voor de persconferentie omdat hij zijn zin niet had gekregen. Hoe kinderachtig is dat niet? Jan is altijd blijven doorgaan en heeft staatsmanschap getoond. Er zijn vaak moeilijke beslissingen genomen.

Er was felle kritiek op de onwettigheid van de ministeriële besluiten.

Biedt de pandemiewet een oplossing?

“N-VA zal de pandemiewet niet goedkeuren. gaan . Er was tijdens deze pandemiecrisis veel te weinig inspraak voor de wetgevende macht, het parlement.

Grondrechten werden fors ingeperkt zonder parlementair debat en zonder parlementaire goedkeuring. Die ministeriële besluiten, die altijd laattijdig zijn genomen, dat zou niet mogen. We zijn het daar dus niet mee eens. Zonder volwaardig debat en de goedkeuring van het parlement kan je zo’n beslissingen niet nemen. Dat is niet gezond in een democratie. Bovendien leiden die situaties tot veel oprispingen en zurigheid. En dat begrijp ik. Wel, de nieuwe Pandemiewet van Verlinden bestendigt de facto deze ongezonde situatie. Het parlement blijft ook in de toekomst buiten spel.

“Ik geloof niets meer van dat politieke vernieuwingsverhaal. Dit is de vetste regering ooit. Ze telt meer ministers en regeringsleden dan sinds jaren het geval is. Ons land telt vandaag zeven vice-premiers! Er zijn ook veel extra kabinetsmedewerkers aangeworven. Dat was al een heel slecht begin. Als je in tijden van economische rampspoed een signaal geeft dat de bevolking op haar geld moet letten, maar dat de overheid zelf zich alles kan permitteren, dat kan eigenlijk niet. De zogenaamde politieke vernieuwing van deze regering is een doodgeboren kind.”

“Paarsgroen stelde zich progressief op en wil altijd maar vernieuwen. Ze zouden ook ‘respectvol’ met de oppositie en met elkaar omgaan. Daar blijft intussen weinig van over. Al onze voorstellen worden weggestemd.

“Als het over migratie gaat, kijken we naar het Deense model”

Kranten kunnen volledige pagina’s vullen met de ruzies en discussies binnen de meerderheidspartijen. Ze hebben daar de oppositie zelfs niet voor nodig.”

“Dit is een kibbelkabinet, zeker langs Franstalige kant waar je bijna geen oppositie meer hebt. En dan is er de MR. Die partij moest ministerposten inleveren en kreeg enkel wat onzichtbare portefeuilles. Dat zint partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez absoluut niet.

Hij heeft een ‘Stürm und Drang’ karakter.

En dat leidt tot conflicten. De Vlaamse media besteden daar te weinig aandacht aan. Spijtig, want hij brengt het interessantste regeringsgeluid op rechts, de rest is koude pap.”

U was altijd bevreesd voor de rol van Groen in deze regering. Terecht?

“Het dogmatisch denken van Groen is echt een probleem. Ze willen de kerncentrales dicht maar die beslissing gebeurt helemaal niet op basis van wetenschappelijke feiten. Door de vervanging door gascentrales zal dit zorgen voor veel meer CO2-uitstoot en is die sluiting dus tegen hun eigen klimaatambities.

We zullen hierdoor nog meer kernenergie moeten importeren uit Frankrijk aan peperdure prijzen. Groen heeft een ‘eco-dogmatische’ aanpak. Daar maak ik me zorgen over.”

“Dankzij onze energiespecialist Bert Wollants en onze ecorealistische houding hebben we een sterke stem in dat debat. De hele problematiek bewijst dat besturen met Groen geen sinecure is. De groenen doen op een fundamentalis-

tische manier aan politiek. Hun achterban verwacht dat ook.”

“Maar de hypocrisie is ongelooflijk. Ze noemen Vivaldi een regering van de ‘mensenrechten’. Toch blijft het Waalse staatsbedrijf FN wel wapens leveren aan het Midden-Oosten. Daarover hoor je van de groenen geen woord kritiek.”

Vorige week bent u na een klacht van Defensieminister Ludivine Dedonder (PS) tijdelijk uit de besloten parlementaire commissies verwijderd. U noemde dat een politiek spelletje.

“De lichtzinnigheid van Dedonder is stuitend. Iedere minister verdient een kans. Dedonder kende niets van defensie. Goed, dat kan gebeuren en je kan jezelf in die materie inwerken. Helaas heeft ze mij nog niet overtuigd. En dat is spijtig, omdat we wel wat krediet op te bouwen hebben op het vlak van defensie. Het enige wat in dat beleidsdomein vlot loopt zijn de aanwervingen.

Bij defensie, in tegenstelling tot bij de politie, gebeuren die vandaag zonder fysieke testen. Als we het ‘Xavier Waterslaeghers’-imago van ons leger willen aanpakken, kan dat alleen door te selecteren op fysieke paraatheid.”

“Vandaag ligt de drempel voor aanwervingen enorm laag. Het doet me denken aan de tijd dat de PS defensie als een tewerkstellingsmachine voor laaggeschoolden of schoolverlaters beschouwde.”

Interview

20 MEI 2021

THEO FRANCKEN Uw stokpaardje blijft natuurlijk asiel en migratie. Staatssecretaris Sammy Mahdi oogst zowel kritiek als lof met zijn aanpak.

“Het migratiebeleid is vandaag rampzalig. Niet omdat Mahdi van slechte wil is, maar omdat hij compleet vast zit in een paradigma dat nooit kan werken. Dan heb ik het vooral over het verblijfsrecht na een illegale reis. Men blijft dat illegaal reizen aanmoedigen. Op die manier kan je mensensmokkel nooit efficiënt aanpakken.”

“Het model zelf zit verkeerd. En deze regering heeft niet het lef en niet de visie om er iets aan te veranderen. Hoe gaan we die migratie aanpakken? Hoe stoppen we de verdrinkingen in de Middellandse Zee? Hoe kunnen we er voor zorgen dat mensonwaardige toestanden op Lesbos en Lampedusa verdwijnen? Deze regering heeft geen antwoorden op die vragen. Men blijft als echte ‘gütmenschen’ de realiteit ontwijken. Wij hebben wél een alternatief: het Australisch asielmodel, radicaal tegen illegale migratie maar humaan voor échte vluchtelingen.”

Het Waalse gewest en de Franse gemeenschap zijn virtueel failliet.

Samen hebben zij een economie die drie keer kleiner is dan Vlaanderen, toch zal hun tekort vanaf 2023 groter zijn dan dat van ons U bent scherp voor de regering, maar had het beleid er anders uitgezien als de N-VA met de PS een regering had gevormd?

“Ja, omdat de eerste focus van de PS Wallonië is, en die van N-VA Vlaanderen. We beseffen allebei dat we het eigenlijk grondig oneens zijn, en dat daar maar één structurele oplossing voor bestaat: een meer regionale aanpak. Dat hadden we vorige zomer ook met hen onderhandeld.

En dat is het wezenlijke verschil. Met N-VA in de regering was de verdere splitsing voorbereid. Terwijl Open Vld blijkbaar liever bevoegdheden afpakt van Vlaanderen en ze terug aan België geeft. Daar kan ik echt niet bij. Open Vld kan in Vlaanderen centrumrechts besturen, maar ze kiest er toch voor om liever meer links te besturen op Belgisch niveau.

En het gevolg zie je. De gratis-politiek is terug. En dus mogen de Vlamingen zich blauw betalen, terwijl de Vivaldisten het geld door ramen en deuren gooien. En niet alleen aan maatregelen om onze economie te stutten tijdens de pandemie. Er worden overal cadeautjes uitgedeeld. Dat is een heel kwalijke evolutie. Ik stel me echt de vraag: hoe gaan mijn kinderen ooit die schulden afbetaald krijgen?

De regering die in 2024 aan zet is, zal dat moeten oplossen. Dat gaat niet evident zijn, geloof me.”

Ook de Vlaamse overheid heeft schulden gemaakt…

“En dat kunnen wij ook. Omdat de regering-Bourgeois op de cen-

9

KAMERLID N-VA

ten heeft gelet, kunnen wij nu het crisis is extra bijpompen. Om onze lokale ondernemers, de horeca,… te steunen. Maar in Wallonië stond men al in dieprode cijfers, en die worden nu nog dramatischer. Het Waalse gewest en de Franse gemeenschap zijn virtueel failliet. Samen hebben zij een economie die drie keer kleiner is dan Vlaanderen, toch zal hun tekort vanaf 2023 groter zijn dan dat van ons.

Dit kan niet blijven duren. De enige oplossing is fiscale autonomie. Wallonië verantwoordelijk maken voor de eigen rekeningen en de eigen belastingen. Dan kan Vlaanderen ook voluit zijn eigen ding doen.”

U was kandidaat-ondervoorzitter maar moest de duimen leggen voor Lorin Parys en Valerie Van Peel.

Welke rol is er voor u nog weggelegd binnen uw partij?

“Ik was ontgoocheld dat ik niet verkozen raakte, dat klopt. Ik had gedacht en gehoopt dat ik het ging halen. Maar de partijraad heeft anders geoordeeld. Ik leg me daar bij neer en hou daar ook geen wrang of rancuneus gevoel aan over. Ik kijk in mijn leven vooral vooruit. Het is mijn levenshouding. Ik ben nog altijd Kamerlid en burgemeester en voel me elke dag gesteund door heel veel Vlamingen en zelfs Franstaligen.”

“Intussen heb ik toch al 21 jaar politieke ervaring op de teller. De partij heeft me gevraagd om voorzitter te worden van het thema veiligheid, migratie en identiteit op ons belangrijk congres in 2023. Ik zal daar mee de pen vasthouden en zal dat met veel energie doen.”

Waarop moet de focus liggen tijdens dat congres?

“Het zal vooral een ideeëncongres worden waarbij we met onze 40.000 leden gaan nadenken hoe wij de toekomst concreet zien. We zullen als N-VA opnieuw de maatschappelijke bakens verzetten, zoals de mensen het van ons verwachten. .”

Intussen zien we dat begrippen als vrije meningsuiting en persvrijheid sterk onder druk komen te staan.

“Ik heb een groot probleem met de term ‘aanzetten tot haat’.. Aanzetten tot geweld, daarover bestaat geen discussie. Maar aanzetten tot haat? Wat is dat dan? Mag je nog een petitie tekenen tegen een moskee in je buurt? Mag je nog protesteren tegen de komst van een asielcentrum? Mag je wel betogen tegen de faciliteiten in Wezembeek? Of is dat dan ‘aanzetten tot haat’ tegen Franstaligen in de Vlaamse Rand?

Of tegen asielzoekers? Of tegen moslims?

Moeilijke vragen allemaal en dus moeten we daar heel voorzichtig mee zijn. Het is een glad wegeltje.”

Vincent Van Quickenborne wil dat ‘islamofobie’ strafbaar wordt gesteld.

“Mijn partij gaat voor vrijheid van meningsuiting. In de brede zin van het woord.

Vandaag is er al een antidiscriminatiewet en een negationismewet. Wij willen niet dat dat nog verder wordt uitgebreid. Tegelijk moeten we ook opletten met de ‘politieke intimidatiepogingen’ die de laatste tijd zijn ondernomen.”

“Dat is een heel gevaarlijke evolutie. Ik hoop dat Alexander De Croo zijn troepen dringend tot de orde roept. Dedonder die een klacht indient tegen mij omwille van een futiliteit. Dat ging niet eens over het lekken van een militair geheim. Of Mahdi die een dossier lekt naar De Morgen om een directe politieke concurrent (Darya Safai, nvdr) te schaden.”

Staatssecretaris Mahdi ontkende dat formeel.

“Ik vraag daarover een intern regeringsonderzoek. Dat is strafbaar zo’n veiligheidslek. Jacques Raes (hoofd staatsveiligheid VSSE, nvdr) was daarover razend.

Ik denk niet dat het nog eens zal gebeuren maar dit moet onderzocht worden!”

“De bewuste nota is bezorgd aan drie ministers. Aan Annelies Verlinden, Vincent Van Quickenborne en aan Sammy Mahdi.

Op juridisch vlak is een volledige migratiestop onzin want dat druist in tegen alle internationale rechtsregels zoals het recht op familieleven waarvan ik een grote verdediger blijf Het kan dus niet moeilijk zijn om dat uit te zoeken.”

“Dit lijkt sterk op politieke afrekeningen in dezelfde kieskring. Zelfs met de geur of schijn van politieke intimidatie moet je zeer hard opletten in een democratie. Die staat vandaag al zwaar onder spanning door al die grondrechten die ingeperkt zijn.”

“Mensen vragen zich terecht af of dit nog wel een democratie is. Kan dit allemaal nog wel? Bijzonder kwalijk allemaal en zeker geen goede week voor de regering.”

Intussen voerde het parket ook huiszoekingen uit bij journalisten in dossiers met een ‘politieke link’. Kan dat zomaar?

“Ik ken de inhoud van dit dossier niet, maar het geeft een vieze smaak in mijn mond. .Nog een goed voorbeeld: het spandoek in Mechelen met daarop de tekst ‘Stop Islamisering’. Blijkbaar mag dat niet. Dat is toch vreemd hoor. Je mag toch betogen tegen de komst van een moskee of een asielcentrum? Je hoeft je niet te richten tegen individuele migranten, maar je mag toch nog wel kritisch zijn voor het migratiebeleid in België en in Europa? Als je hier in Brussel een halfuurtje rondwandelt, dan zie je dat het migratie- en integratiebeleid anders moet.

Als je dat niet meer mag zeggen, zitten we dicht bij het einde van de democratie.”

Intussen waarschuwen legergeneraals in Frankrijk voor een burgeroorlog.

Ziet u mogelijke parallellen met ons land?

“De Nederlandse publicist Paul Scheffer schrijft dat er drie fases zijn als het over immigratie gaat. De tweede fase is de fase van conflict. Nadien komt de fase van aanvaarding. Kijk naar de Verenigde Staten. Dat is de facto een immigratiesamenleving. Toch zijn er vandaag nog rassenrellen. We zitten nu in de tweede fase en die kan volgens mij nog wel even duren.”

Nog in Frankrijk pleit potentieel presidentskandidaat Michel Barnier zelfs voor een complete stop op migratie.

“Ja, maar laat ons toch beetje serieus blijven. Dat Barnier zijn concurrente Le Pen langs rechts wil voorbijsteken, lijkt me niet de juiste strategie. Ik denk trouwens dat Le Pen dit keer een goede kans maakt om president te worden. Waarom dat zo is? Wel, ik betwijfel of Emmanuel Macron voldoende mensen gaat kunnen verzamelen die willen gaan stemmen.”

“Ik ben dus niet voor een absolute migratiestop. Arbeidsmigratie is volgens mij oké.

En als mijn zoon morgen verliefd wordt op een meisje uit Amerika of uit Oeganda, en zij willen in ons land komen leven, kindjes krijgen, werken en belastingen betalen, dan zijn ze welkom. Natuurlijk moet ze Nederlands leren. Maar wat is er mooier dan de liefde? ” “Op juridisch vlak is zo’n volledige migratiestop trouwens onzin want dat druist in tegen alle internationale rechtsregels zoals het recht op familieleven waarvan ik een grote verdediger blijf. Kennismigratie, studenten die aan onze universiteiten komen studeren, wat is daar het probleem? Ook dat is een vorm van migratie, he. Met de huidige vorm van illegale asielmigratie heb ik dan weer wel een probleem. Dat is echt waanzin.”

blijft men vastzitten in linkse dogma’s die net zorgen voor meer doden, smokkel en ellende. Maar intussen blijf ik wel op diezelfde nagel slaan. Honderd keer. Of duizend keer, als het moet.”

De N-VA krijgt, aan de rechterzijde soms het verwijt dat ze ‘te veel is opgeschoven naar het centrum’.

“Dat vind ik niet. We zijn een grote, brede volkspartij, dé gemeenschapspartij bij uitstek van Vlaanderen. Bij de verkiezingen van 2019 heeft onze partij een ferme klap gekregen. Er volgden enkele pittige discussies en die hebben louterend gewerkt.

Ik wil nu vooral vooruit kijken. We hebben een ijzersterk team.”

“Ik zie ook dat het Vlaams Belang hoog staat in de peilingen. Maar de tocht tot aan de verkiezingen is nog lang. Politiek is een marathon, geen sprint. Het VB heeft goed gesprint, maar we zullen afwachten of die marathon even goed verloopt.”

Als uw partij ingrijpende staatkundige veranderingen wil doorvoeren in 2024. Hebt u het Vlaams Belang daar dan niet voor nodig?

“De N-VA is altijd een principieel tegenstander geweest van het cordon sanitaire maar het is niet omdat je tegen het cordon bent dat je daarom automatisch met elkaar moet besturen.. Na de verkiezingen van 2019 hebben wij als N-VA met het Vlaams Belang onderhandeld. Maar we vonden geen derde partij bereid om een meerderheid te vormen. Tja, dan stopt het verhaal.”

Artikel 1 in het N-VA-programma blijft Vlaamse onafhankelijkheid. Hoe denk u dat ooit te realiseren?

“Als er een meerderheid en draagvlak is voor onafhankelijkheid, zal er sowieso moeten gepraat worden met de Franstaligen. Sommigen denken dat je Vlaamse onafhankelijkheid kan bereiken door een druk op de groene knop in het Vlaams parlement. De Catalanen hebben op bruuske manier geprobeerd om zich af te scheuren maar zijn van een koude kermis thuisgekomen. De Vlaamse onafhankelijkheid kan je misschien eenzijdig uitroepen, maar zal je nooit eenzijdig bereiken.. We zullen wijs moeten zijn en het gesprek aangaan met Franstalig België. We moeten onze contacten er onderhouden en dat doe ik.”

KRISTOF LUYPAERT / WIM DE SMET

Uw partij pleit voor het Australisch migratiemodel maar vindt u daar politieke medestanders voor?

“Op Europees niveau zie je landen zoals Denemarken, Oostenrijk en enkele Oost-Europese lidstaten die de illegale migratie fors willen terugdringen. In België

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland NEDERLAND

20 MEI 2021

Baudet kan weer puinruimen Amper anderhalve maand nadat de nieuwe verkozenen in de Tweede Kamer werden ingezworen, ligt Forum voor Democratie alweer in duigen. Drie van de acht parlementsleden scheurden zich vorige week af. Thierry Baudet lijkt nu nog maar een kleine groep (jonge) vertrouwelingen rondom zich over te houden.

© PHOTONEWS

De toestanden bij Forum voor Democratie zijn niet nieuw. In 2019 werd Henk Otten, de toenmalige penningmeester, geroyeerd als lid. Hij verliet, samen met enkele anderen, de partij en richtte de rechts-liberale splinterpartij GO op. Vorig jaar ontstond opnieuw heibel binnen FvD. Heel wat kandidaten, die hoog op de lijst stonden voor de Tweede Kamerverkiezingen, stapten op. Ook het overgrote deel van de senatoren in de Eerste Kamer, alsook provinciale verkozenen, verlieten het pand en stapten over naar JA21, de nieuwe conservatief-liberale partij van Joost Eerdmans en Annabel Nanninga.

In twee jaar tijd is FvD drie keer leeggelopen. De vraag is wat er van de partij nu nog overblijft.

Populaire nummer twee vertrekt Met een vernieuwde lijst deed Thierry Baudet mee aan de recente verkiezingen van maart 2021. De partij wist

haar zetenaantal te doen groeien tot acht verkozenen (+6). Een mooie overwinning en een goed fundament om de partij op termijn te laten groeien. Toch liep het opnieuw mank. Wybren Van Haga, de nummer twee van de vernieuwde kandidatenlijst, scheurt zich af. Ook Hans Smolders (ex-chauffeur van Pim Fortuyn) en penningmeester Olaf Ephraim gaan met Van Haga mee. De provocerende stijl van partijleider Baudet zou aan de basis liggen van dit nieuwe vertrek. Zo was er ophef toen Forum voor Democratie twee weken terug bij de herdenking van de Tweede Wereldoorlog een poster lanceerde waarop de dictatuur van weleer gelinkt werd aan de coronamaatregelen van vandaag.

Voor velen was dit een brug te ver.

Rancuneuze Henk Otten Waar Smolders en Ephraim erg pover scoorden bij de verkiezingen, haalde Wy-

DUITSLAND

bren Van Haga wel een berg voorkeursstemmen (bijna een kwart miljoen, haast evenveel als lijsttrekker Baudet). Van Haga ontpopte zich in de Tweede Kamer tot een sterke debater die de regering aangaande het coronabeleid regelmatig het vuur aan de schenen wist te leggen. Intussen geniet de vroegere medeoprichter Henk Otten van de taferelen die zich bij Forum afspelen. Otten gaat in zijn rancune jegens Baudet zo ver om op de Nederlandse Radio 1, afgelopen vrijdag, te beweren dat hij een hele boel psychiaters contacteerde die allemaal van mening zouden zijn dat Baudet in feite geestesgestoord is. Het is niet de eerste keer dat Otten deze kreet loslaat.

In twee jaar tijd is FvD drie keer leeggelopen. De vraag is wat er van de partij nu nog overblijft. Baudet bezit nog vijf zetels in de Tweede Kamer en kan voorlopig nog bogen op een groep jonge kaderleden en dito verkozenen. Het zijn deze jongeren die de komende jaren de partij overeind moeten zien te houden.

LVS

ZWITSERLAND

Grünen hebben verstoorde verhouding met Duitsland

Verborgen racisme in het Europees kaartspel ontdekt © SHUTTERSTOCK

slogan “Patriotismus? Nein Danke”, waarop de Duitse vlag was doorstreept. Ook Peter Konrad Müller van de afdeling Hamm wil het woord ‘Duitsland’ schrappen en vervangen door ‘Grün’. Want, schrijft hij, “het woord Duitsland roept negatieve associaties op.

Duitsland kan in de richting gaan van ‘Deutschland über Alles’ of ‘Deutschland first’. “Duitsland” associeert men met een nationalistische politiek”.

Gedreven kaartspelers die ’t Pallieterke lezen, zullen allicht even naar adem happen. Susan Arndt, literatuur- en cultuurwetenschapster, heeft onlangs in een Zwitserse lokale krant Aargauer Zeitung haarfijn de racistische mechanismen achter het traditionele Zwitserse kaartspel Jasskarten blootgelegd. Lees en geniet mee!

Gestoorde partij

Annalena Baerbock, co-voorzitter en lijsttrekster van de Duitse groene partij, stelde haar ideeën voor een betere wereld voor, maar botste op forse reacties van de achterban.

De voorzitters van de links-ecologische Duitse partij Die Grünen, Annalena Baerbock en Robert Habeck, stonden midden maart stralend voor de pers, toen ze er hun kiesprogramma voor de parlementsverkiezingen voorstelden. Op 136 pagina’s werden haar ideeën voor een betere wereld voorgesteld, onder de titel “Deutschland. Alles ist drin” (“Duitsland, dat dekt de ganse lading”).

Net aan die titel storen meerdere politici en functionarissen van Die Grünen zich, waaronder ook ettelijke kandidaten voor de parlementsverkiezingen van september 2021. Daarom hebben ze amendementen ingediend, die op de federale conferentie van vertegenwoordigers van de partij, die in midden juni over de definitieve versie van het kiesprogramma moet beslissen, zullen worden besproken. Met als objectief: het woord ‘Duitsland’ uit de titel te schrappen.

Op vlag urineren Michael Sebastian Schneiss bijvoorbeeld, van de Berlijnse afdeling Friedrichshain-Kreuzberg, die het woord ‘Duitsland’ wil schrappen, met als motivatie: “In het middelpunt van ons streven staat de mens in zijn waardigheid en vrijheid. En niet Duitsland”. Er is ook de vraag van Timon Dzienus, lid van het partijbestuur van de Grüne Jugend. Deze jeugdafdeling haalde in 2008 al vlot de

krantenkoppen, toen foto’s werden vrijgegeven van leden van de jongerenafdeling die in de marge van het bondscongres op een Duitse vlag urineerden. In 2012 verkochten jonge groene militanten zelfklevers met de

Bij de CDU, de gedoodverfde coalitiepartner in een nieuwe Duitse regering na de parlementsverkiezingen van september, reageert men met onbegrip.

Het CDU-parlementslid uit Hessen, Hans-Jürgen Irmer, reageerde: “Die spinnen, die Grünen” (of: "Ze zijn gestoord, die Groenen."). Stefan Müller, kopman van de CSU-parlementairen in de Duitse Bondsdag, liet op Twitter weten dat de groene basis “een verstoorde verhouding met Duitsland” heeft. Maar het is wel met die ‘gestoorde’ partij dat CDU straks een van de belangrijkste staten in Europa zal leiden.

PIET VAN NIEUWVLIET

Achter het klassieke Zwitserse kaartspel schuilen gevaarlijke racistische mechanismen.

“De koning is in het spel meer waard dan de dame, zoals het woordje heer ook weerklinkt in het woord heerschappij. De kaarthiërarchie staat voor een reeds lang vergane politieke orde, waar de adel met de titels ging lopen”, aldus Arndt die aan de universiteit van Bayreuth verbonden is. Het kaartspel is overduidelijk racistisch: “Het gaat er niet om wat en wie er getoond wordt, het gaat er vooral om wie niet vertegenwoordigd is. Mensen die niet blank zijn namelijk.”

Kaartspel: niet ‘onschuldig’ Het argument van fabrikanten van het traditionele kaartspel dat men tradities gewoonweg wil bewaren, veegt deze wetenschapster, die zich focust op West-Afrikaanse vrouwenliteratuur en “Kritische Weisseinsforschung” (staat voor “kritisch onderzoek naar het blank zijn”), van tafel. Want, zegt ze, uiteindelijk gaat het erom dat “een overgeleverde machtsconstructie wordt behouden, die blanke mannen als superieure norm oplegt”.

De boodschap van het kaartspel, zegt deze academica, is “zeker niet onschuldig”. Die boodschap zou volgens deze Susan Arndt zijn dat

“vrouwen minder waarde en minder betekenis in de maatschappij hebben en dat men zelfs geen rekening moet houden met niet-heteroseksuele mensen of zwarte mensen”. Daarmee heeft het racistische kaartspel implicaties tot in het dagdagelijkse leven.

Alternatief spel Of er bijzonder vraag is naar een politiek-correct en ‘racialistisch’ kaartspel, is nog niet onderzocht.

Een designer uit Zurich, Alain Wohlgemuth, heeft in elk geval niet gewacht en heeft “Dä ander Jass” op de markt gebracht, om meer diversiteit in het spel te brengen.

Zo zijn er niet alleen mannetjes en vrouwtjes, maar ook personen van andere etnische afkomst en interseksuelen in het spel, zei hij aan de sensatiekrant Blick. De 100 exemplaren van dit alternatief kaartspel zijn intussen verkocht.

Wij die dachten dat het kaartspel er was voor het amusement en het spel zelf, zijn eraan voor de moeite. Waar blijven de Vlaamse academici met wetenschappelijke studies over het racisme achter het kleurenwiezen?

PIET VAN NIEUWVLIET

Buitenland

20 MEI 2021 © SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

11

ISRAËL

Een gecoördineerde aanval op Israël

© SHUTTERSTOCK

Hamas is zonder enige aanleiding een aanvalsoorlog tegen Israël begonnen, een scenario dat een duidelijke Iraanse stempel draagt. En zoals vaak als er inmenging van Teheran is, heeft de actie als doel iets te testen, ditmaal de Israëlische verdediging.

Een anti-Israëlische betoging van Hamas in Gaza Een batterij van de Iron Dome, het systeem dat Israël tegen raketaanvallen moet beschermen

Raketten zijn niet de grootste bedreiging voor Israël Meer dan de raketten, is de interne onrust en aanvaringen tussen Joden en Arabische Israëlieten, een bekommernis voor Tel Aviv. Want als de Joodse staat militair nog haar mannetje staat, gaat een grotere bedreiging uit van een verdeelde samenleving. Dit wordt een belangrijk aandachtspunt, ook nadat deze storm is gaan luwen.

Het is met de Tempelberg een beetje zoals met Berlijn in andere tijden. “Berlijn is de ballen van het Westen; telkens als ik het Westen wil laten gillen, knijp ik in Berlijn”, zei de vroegere Sovjetleider Chroesjtsjov ooit. De raketten die richting Israël vertrekken, komen uit Gaza. Maar de directe aanleiding was (opnieuw) gerommel rond de Tempelberg in Jeruzalem, de plek waar men niet zonder gevolgen 'knijpt'.

De vonk sloeg in dus in de pan.

Vijfde colonne Zoals steeds levert het spectaculaire beelden op. Duizenden raketten die uit Gaza gelanceerd worden, alles in beschouwing genomen weinig materiële schade toebrengen, maar wel een psychologisch effect van kwetsbaarheid teweeg brengen. Ondanks het onderscheppende werk van de Iron Dome, kostprijs: 80.000 dollar per afgevuurde raket, maakt u gerust zelf de raming van de eindfactuur. De omstandigheden worden aangegrepen om Hamas de nodige schade te berokkenen, maar wellicht is het grootste probleem van Israël niet in hetgeen uit Gaza over de muur geschoten wordt.

Vrijwel ongezien en onrustwekkend zijn de rellen binnen de landsgrenzen tussen Joden en Arabieren, voor alle duidelijkheid: die laatsten in het bezit van een Israëlisch paspoort, kiezers en een groep die zowat één vijfde van de totale bevolking uitmaakt. Dat ze zich bitsig roeren heeft zonder twijfel enkele binnenlandse politieke verklaringen. Premier Netanyahu, steeds op de eerste rij om zowat alle thema's en problemen voor eigen politiek profijt aan te wenden, omschreef ze een tijdje geleden nog als de “vijfde colonne”.

Weken voor de escalatie van het moment waren er al protesten uit die hoek.

Er deed zich binnen die gemeenschap

geweld voor en men voelde zich niet serieus genomen door Israëlische politie en politiek.

Waarschuwing van Herzl Toen op de vijfde dag van de maand Ijar van het jaar 5708 de staat Israël opgericht werd (14 mei 1948 dus), woonden 650.000 van de toen nog levende Joden in de regio, 6 procent van het wereldwijde totaal. 43 procent van alle Joden woonden toen in de VS. Vandaag is de verhouding helemaal anders: 47 procent woont binnen de grenzen van de staat Israël, 38 procent in de VS. Vertaalt men dat in absolute cijfers dan komt men nog niet aan de kaap van de zeven miljoen in de Joodse staat (weliswaar aan te vullen met ongeveer 700.000 in Oost-Jeruzalem en op de Westelijke Jordaanoever), zij het met 1,8 miljoen Arabieren binnen de landsgrenzen, 2 miljoen in Gaza en nog eens bijna zoveel op de Westelijke Jordaanoever. Bekijkt men het op een grotere schaal dan verzinken ze in een Arabische zee. Theodor Herzl, de vader van het Zionisme, begreep al dat demografie de grootste bedreiging van zijn project zou worden.

Ariel Sharon Toen eind jaren zeventig Ariel Sharon minister van Landbouw werd, vatte hij een groots plan voor de Westelijke Jordaanoever op. Als nooit ervoor ging de Joodse aanwezigheid er fors opgedreven worden, maar bij gebrek aan voldoende kandidaten om naar de nederzettingen te verhuizen was hij genoodzaakt de ambities bij te sturen. Numeriek ging het niet lukken, dus wijzigden de plannen. De nederzettingspolitiek werd op zo'n manier uitgevoerd, dat een versnipperde realiteit gecreëerd werd, in die mate dat een tweestatenoplossing de facto onwerkbaar werd. Een blik op de kaart spreekt boekdelen. Het was diezelfde Sharon die vijftien jaar geleden als eerste minister het omstreden bevel gaf de toen 9.000 kolonisten uit Gaza te verwijderen, waarna het boeltje daar vergrendeld werd. Onwerkbaar en onbetaalbaar was het hun veiligheid te garanderen. De macht van het getal speelde ook daar.

MICHAËL VANDAMME

Er zijn twee onwrikbare regels in het oorlogsrecht: men mag geen burgerdoelen aanvallen, maar vijandelijke strijders en militaire installaties zijn altijd legitieme doelwitten. In het bijzonder: terugschieten mag altijd. Als partij A misdadig genoeg is om wapensystemen op te stellen bij een school, een hospitaal of een appartementsblok, en als er dan burgerdoden vallen bij een aanval van partij B op die wapens, dan ligt de morele verantwoordelijkheid voor honderd procent bij A. Wie burgers als levende schilden gebruikt, is een oorlogsmisdadiger. De nazi’s deden dat in Warschau, de Vietcong deed het, Saddam Hoessein, IS, de PLO, de Taliban, Hezbollah en alle andere marxistische en islamitische terreurgroepen. Ze hebben allemaal systematisch burgers als levende schilden gebruikt en opzettelijk burgers vermoord. In Warschau waren die levende schilden Poolse burgers, in alle andere gevallen waren het de eigen burgers. Ook Hamas overtreedt systematisch beide regels: door burgerdoelen in Israël te beschieten én door wapens op te stellen vlakbij of bovenop gebouwen vol burgers. Alle partijen, media en organisaties die Hamas steunen, zijn medeplichtig aan die misdaden.

Judea en Samaria Israël wordt nu met raketten beschoten vanuit Gaza, Libanon en Syrië. Iran en Turkije dreigen zich in de strijd te mengen. Hamas heeft al 3000 raketten op Israëlische steden afgevuurd. Tegelijk breken er goed georganiseerde rellen uit op de Tempelberg en wordt de stad Lod, met een bevolking van 80 procent Joden en 20 procent Arabieren, geteisterd door Arabische straatterreur. Dat gaat van plundering en brandstichting tot sluipschutters op de daken. De rellen sloegen over naar andere steden. Tot nu toe werden de meeste terreurdaden tegen Israëli’s gepleegd door Arabieren uit Judea en Samaria, het hartland van het oude Israël op de Westelijke Jordaanoever.

Een belachelijke naam die alleen maar wordt gebruikt omdat de échte namen te duidelijk bewijzen wie legitieme historische rechten op dat gebied heeft. Wie zou Oost-Vlaanderen ooit “de Westelijke Schelde-oever” noemen, of Frankrijk “de Westelijke Rijnoever”? De Arabieren in Israël zelf waren tot nu toe opmerkelijk loyaal. Ze pleegden natuurlijk soms individuele terreurdaden tegen Joodse burgers, maar nooit op zo’n grote schaal. Ze zijn een unicum in de Arabische wereld: als Israëlische staatsburgers hebben zij stemrecht en kunnen zij afgevaardigden naar een écht parlement sturen.

Tot nu toe beseften de meeste Israëlische Arabieren dat zij onder Israëlisch bestuur veel beter af waren dan onder de corrupte, folterende dictaturen van de PLO en Hamas.

Maar nu is dat uitgedraaid op massale muiterij. Dat is nog verontrustender dan de raketaanvallen.

afweersysteem heeft een verzadigingspunt.

Als in de Israëlische media wordt geschreven dat de Iron Dome tot duizend raketten per dag kan onderscheppen, dan zal het echte aantal zeker hoger zijn. Maar het is natuurlijk niet oneindig. Van de 3000 raketten van Hamas glipten er slechts enkele doorheen het raketschild. Maar Hezbollah heeft in Libanon waarschijnlijk zo’n 150.000 raketten die Israël kunnen treffen. Niemand weet hoeveel er daarvan op één dag afgevuurd kunnen worden. Zoals ook niemand weet hoeveel zulke raketten Iran in Syrië heeft opgesteld…

En hoeveel giftgas het Syrische regime nog achter de hand houdt. Want op het terrein is er nooit enige controle geweest op de overdracht van die chemische wapens in 20132014. De Russen beweerden dat álles was overgedragen en Obama… geloofde dat blindelings. Of hij deed alsof.

Tweestatenillusie De Arabieren willen geen tweestatenoplossing. Zij willen slechts één staat: een islamitische, uitsluitend Arabische staat, die ook heel het huidige Israël omvat. Hamas zegt dit openlijk. De PLO beweert dat zij wel vrede kan nemen met een staat op de “Westelijke Jordaanoever”. Tenminste, dat zegt ze in haar Engelstalige verklaringen, die voor een buitenlands publiek zijn bestemd. In de teksten in het Arabisch, voor hun eigen achterban, zeggen de PLO en Hamas allebei hetzelfde: zij willen alles, inclusief alle Israëlisch grondgebied. Compromissen en machtsdeling zijn westerse begrippen. In de islamitische wereld gelooft men daar niet in. En dat geldt niet alleen tegenover Israël, maar evengoed voor conflicten tussen moslims onderling. Zo’n Palestijnse staat zou helemaal geen ‘oplossing’ zijn, maar een nog groter probleem. Het zou een tweede, groter Gaza worden. Een terreurbasis volgepropt met raketten. Een tussenstap naar het uiteindelijke doel: de vernietiging van heel Israël en het afslachten van alle Joden.

PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Hand van Iran De verlamming van de VS als stabiliserende factor speelt natuurlijk ook mee, maar men moet opzettelijk blind zijn om in deze gecoördineerde aanvallen niet de hand van Iran te zien. Een van de Iraanse doelstellingen is het uittesten van de Iron Dome. Ieder

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview Achttien Franse generaals maakten onlangs in een open brief bekend dat ze vrezen voor een burgeroorlog.

Voormalig legerkolonel Pierre Therie (75) denkt niet dat het zo ver zal komen. “Ik geloof daar niet in”, zegt hij. “Maar er moet wel iets gebeuren, want ook burgerlijke ongehoorzaamheid is een vorm van opstand.”

20 MEI 2021

VOORMALIG LEGERKOLONEL

PIERRE THERIE

e open brief van de generaals veroorzaakte flink wat ophef in Frankrijk. De stafchef van het Franse leger laat de ondertekenaars voor een hogere militaire raad verschijnen. Pierre Therie is kolonel-stafbrevethouder op rust. Hij deelt de bezorgdheid van de generaals. “De westerse samenleving is al een tijdje aan het evolueren in twee tegengestelde posities”, meent hij. “Enerzijds gaan we naar een vredelievende opstand van de bevolking, anderzijds zijn er de autoriteiten die dictatoriale trekken vertonen. Het ongenoegen dat we in Frankrijk zien, leeft volgens mij ook in België. Maar bij ons is er een groot verschil tussen de Vlaming, die gehoorzaam is, en de Waal die feller reageert. Kijk maar naar de reacties op de maatregelen van de coronapandemie.

In Franstalig België is het veel moeilijker om die maatregelen te handhaven.”

In Frankrijk deed de open brief heel wat stof opwaaien. En wat ook opviel: liefst 49 procent van de Fransen bleken nadien akkoord met een mogelijk ingrijpen in de macht vanuit het leger.

“In Frankrijk wordt er vandaag al permanent ingegrepen, maar dan wel door de politie. Er zijn altijd wel ergens rellen in die woelige zones rond de steden.

De gele hesjes bestaan nog altijd en er zijn veel achtergestelde zones waar de politie nauwelijks nog te zien is. Het is een algemeen fenomeen dat vooral te maken heeft met de moeilijke integratie van nieuwe inwoners. En de politieke kaste durft zichzelf daarbij niet in vraag stellen. Zij zouden zich moeten afvragen waarom die, vaak extreme, oppositiepartijen zo invloedrijk worden. Men beseft vaak niet meer wat er aan de hand is. En het is naar mijn aanvoelen erger gesteld dan wat nu zichtbaar is.”

“Maar of de huidige onvrede zal evolueren naar een revolutie, dat kan ik me niet voorstellen. Het is wel duidelijk dat de kloof tussen het volk en de politieke bubbel wel heel groot wordt.”

In Frankrijk wordt zelfs gevreesd voor een burgeroorlog. Terecht?

“Zeg nooit nooit, maar ik geloof daar niet in. In een burgeroorlog grijpen gewone mensen naar de wapens die ze dan gebruiken tegen medeburgers, zelfs buren. Hier gaat het niet om de mensen onderling, maar er dreigt een conflict tussen het volk en de macht. Ik zie een burgeroorlog niet uitbreken, ook niet in Europa. We hebben het nog veel te goed. Zolang de mensen het goed hebben en ze zich van alles kunnen permitteren, is een gewapend conflict niet te verkiezen.”

U maakte een half leven deel uit van het Belgische leger.

Hoe is onze krijgsmacht er aan toe vandaag?

“Het Belgisch leger is een van de slachtoffers van een maatschappelijke evolutie. De weerbaarheid van België en zijn bevolking is ongelooflijk laag. En

daar lijden ook de militairen onder. De bevolking wil niet dat er geld verspild wordt aan het leger. Wij zij dus heel mak geworden, een fenomeen dat heel West-Europa treft. Geen enkel land wil nog investeren in defensie.”

“Maar we zijn ook een beetje slachtoffer van een ander fenomeen. De NAVO is geëvolueerd in een richting die niet door Europa, maar door de VS gekozen is. De NAVO was een verdragsorganisatie met een louter defensief doel: het voorkomen van oorlog tussen Europese landen en de Russen buiten houden. Maar dat defensief pact, om onze vrijheden en de vrede te bewaren, is nu uitgebreid naar operaties buiten Europa. Dat stond niet in de beginopdracht. Nu komen we, op vraag van de Amerikanen, overal in de wereld tussenbeide. De NAVO is vandaag een voluntaristisch pact dat de belangen wereldwijd wil verdedigen. En daar komt nog eens bij dat onze vorige minister van Defensie de NAVO heeft toegezegd om ons leger vanaf dag 1 in te zetten bij een toekomstig gewapend conflict. Daarom, en alleen daarom, werd gekozen voor het Amerikaanse F-35-gevechtsvliegtuig. Hierbij negeerde men één belangrijke factor: het duurste en hypermoderne wapentuig kan nooit het gebrek aan weerbaarheid van een volk vervangen. Het is weggegooid geld.”

“We zijn best voorzichtig met alle landen die over een weerbare bevolking beschikken. Landen waar de bevolking weinig te verliezen heeft en men nog kan leven met ‘bodybags’” Beschikt het Belgisch leger nog wel over voldoende manschappen voor zo’n militaire opdracht?

“Het leger heeft al jaren een personeelsprobleem en dat wordt nooit opgelost.

Er is, om te beginnen, te weinig kwalitatieve instroom. Veel kandidaten haken snel af. En ten tweede: we zitten met veel oudere militairen die niet meer operationeel zijn en waarvoor er geen uitweg bestaat in een andere sector. We hebben dus te weinig volk en het is ook nog eens te oud. Het is een cruciaal en structureel probleem. Uiteraard bestaan daar oplossingen voor, maar die zijn politiek niet eenvoudig uit te voeren. Wie wil er nu nog spreken over een vorm van verplichte militaire opleiding?”

“Enkele jaren geleden heb ik een artikel geschreven waarin ik voorstelde om de ambtenaar in zijn beste vorm uit te spelen. Als burgerlijk dienaar, zeg maar. Voor mijn part zou elke ambtenaar zijn eerste zes maanden in het leger moeten doorbrengen, waar hij of zij een opleiding krijgt volgens zijn of haar specifieke kwaliteiten. Zij kunnen dan de militaire reserve vormen als we die ooit zouden nodig hebben. Ook in tijden van bijvoorbeeld een pandemie, zoals vandaag, zou je die mensen kunnen inzetten.

Een reserve is essentieel en rendabel, omdat je in vredestijd geen groot leger nodig hebt.”

Pierre Therie (Wervik, 1945) is kolonel-stafbrevethouder op rust. Hij was lid van het NAVO Defensiecollege 1994, gewezen commandant van het elfde Geniebataljon. Na de Balkanoorlog werd hij verantwoordelijk voor de bouw van een vluchtelingenkamp in Kroatië. Hij was ook stafchef van het Belgisch detachement in Kismayo, Somalië, en gewezen defensieattaché voor Oostenrijk, Zwitserland, Kroatië, Slovenië en Macedonië.

Terwijl West-Europese landen het amper over defensie hebben, zijn er wel veel buitenlandse voorbeelden waar het leger wél van tel is.

Welke landen houden we maar beter in de gaten?

“We zijn best voorzichtig met alle landen die over een weerbare bevolking beschikken. Landen waar de bevolking weinig te verliezen heeft en men nog kan leven met ‘bodybags’. Dat hoeven niet noodzakelijk nationale legers te zijn. Terroristen zijn evenmin bang om te sterven voor hun geloof, hun ideologie, hun waarden. Wij niet meer.”

“Een oorlog zoals we die in het verre verleden gekend hebben, kan ik me vandaag niet meer voorstellen. Zo een oorlog met geüniformeerde soldaten is voorbij. Nu krijgen we vooral te maken met acties van mensen die niet te lokaliseren zijn en zich niet aan de regels van het oorlogsrecht houden. Dat zie je in het conflict tussen Israël en de Palestijnen. Israël krijgt het verwijt dat ze aanvallen uitvoeren op burgerdoelen, maar die burgerdoelen worden door de Palestijnen net gebruikt om van daaruit het gevecht te voeren.

Eigenlijk zijn ze dus beide in overtreding.”

“De politici zouden zich moeten afvragen waarom die, vaak extreme, oppositiepartijen zo invloedrijk worden. Men beseft vaak niet meer wat er aan de hand is. En het is veel erger gesteld dan wat nu zichtbaar is” “In de wapenwedloop van vandaag zullen de Chinezen snel sterker worden dan de Amerikanen. Voor mij is Rusland nooit een gevaarlijke vijand geweest omdat het niet de middelen heeft om een oorlog te doorstaan. De Russen kunnen wel duizenden soldaten opofferen, maar een echte oorlog kunnen ze niet meer aan.”

WIM DE SMET

“De weerbaarheid van België en zijn bevolking is ongelooflijk laag”

13 © PHOTONEWS

Gerecht

20 MEI 2021

Stad Antwerpen wil meubels van El Kaouakibi niet terugkopen De Antwerpse schepen van Jeugd Jinnih Beels (Vooruit) wil niet in overleg gaan over het voortzetten van de jongerenwerking van Let’s Go Urban (LGU).

Voorlopig bewindsvoerster Annemie Moens van LGU had daar nochtans op aangedrongen.

Eind april besliste de stad Antwerpen de stekker uit LGU te trekken en uit te kijken naar een nieuwe organisatie die de activiteiten rond de ‘urban culture’ in de Antwerpse wijk Kiel kan voortzetten.

Moens handelt nu het faillissement van de vzw LGU af en daarbij vloeien minstens zeven LGU-medewerkers af. Toch is volgens Gazet Van Antwerpen nog geprobeerd een doorstart te maken met LGU. Een aantal mecenassen was bereid om een doorstart mogelijk te maken, met een nieuwe structuur en een nieuwe raad van bestuur. Er zou ook financieel bijgesprongen zijn, op voorwaarde dat de stad Antwerpen de nieuwe werking zou erkennen en financieel zou ondersteunen. Dat gebeurde echter niet. Het is een publiek geheim dat er achter de schermen al druk gelobbyd wordt door bestaande organi-

saties om in de roemrijke voetsporen van LGU te treden.

vallen, maar dat voorstel bleek voor Moens onwettig.

Stad weigert meubilair LGU terug te kopen

Stad Antwerpen weigert inzage in de interne audit

Er was al veel te doen rond het meubilair van LGU. De stad had 10 mei als deadline opgelegd om de meubels te verwijderen.

Bizar genoeg, ondanks de miljoenensubsidies, blijkt het meubilair juridisch eigendom van LGU. In een poging ontslagvergoedingen voor de LGU-personeelsleden te betalen, is voorgesteld dat het stadsbestuur het handelsfonds zou overnemen en ook de inboedel zou terugkopen. Politiek en juridisch waren er echter struikelblokken.

Beels zou wel in ruil voor de meubels een deel van de vordering willen hebben laten

Naar aanleiding van het ‘lekken’ van onderdelen uit de interne audit van de stad Antwerpen, nam de Antwerpse advocaat Anthony Godfroid het initiatief inzage te vragen in het document. Hij deed daarvoor een beroep op basis van de wet op de openbaarheid van bestuur. Niet geheel verrassend wees de stad het verzoek van de advocaat af. De stad argumenteert onder meer dat de audit deel uitmaakt van een strafrechtelijk onderzoek. Godfroid betwist die argumentatie. “Men zegt dat het auditrapport deel uitmaakt van een strafonderzoek”, zegt hij.“Maar dat is niet waar. De

audit is zelf besteld door de stad Antwerpen en nadien overgemaakt aan het parket. Als men in die redenering meegaat, dan kan de overheid elk document onttrekken aan de openbaarheid door het te bezorgen aan het parket. Die uitzonderingsgrond, die inderdaad decretaal bepaald is, dient enkel voor stukken die werkelijk met het oog op strafvervolging zijn opgesteld. Als dat niet de finaliteit van in het begin was - en dat lijkt niet zo te zijn - dan lijkt de uitzonderingsgrond onterecht te zijn ingeroepen.”

Ook wij stuurden een verzoek tot inzage op basis van de openbaarheid van bestuur en kregen een vrijwel exacte weigeringsbeslissing. Daarin verwijst men enkel naar enkele uitzonderingsartikels en ontbreekt elke motivatie. Ook wij tekenden intussen beroep aan.

KRISTOF LUYPAERT

Avrox mondmaskeraffaire explodeert: twee zaakvoerders aangehouden Het bedrijf Avrox bleek in handen van de Jordaanse miljonair Hamzeh Talhaoui en werd geleid door zijn medeaandeelhouder Laurent Héricord en door de man die als commercieel directeur de contacten met Defensie onderhield en de deal voor Avrox verzilverde.

Laurent Héricord, Brice Erniquin en nog een derde verdachte, waarvan de identiteit onbekend blijft, zijn vorige week aangehouden in Luxemburg en Frankrijk. Brice Erniquin is de commercieel directeur van Avrox die volgens enkele Franstalige media vorige week is aangehouden in Luxemburg tijdens een huiszoeking op de maatschappelijke zetel van Avrox. Erniquin is vervolgens overgebracht naar België met zijn toestemming, waar hij verhoord is door de onderzoeksrechter. Vrijdag verscheen hij voor de raadkamer. De beslissing daarvan is momenteel niet bekend.

Brice Erniquin vorig jaar al ontslagen door Zwitsers anti-fraudebedrijf Erniquin wordt net zoals zijn kompaan Laurent Héricord, die minderheidsaandeelhouder is van Avrox, verdacht van onder meer valsheid in geschrifte, gebruik ervan, witwassen en belemmeren van een aanbesteding. De beide verdachten ontkennen alle beschuldigingen. De verdediging van Erniquin gebeurt door het Luikse advocaten-duo Olivier Dupont en Steve Lambert.

Brice Erniquin, die een sleutelfiguur blijkt te zijn in het Avrox-dossier, werkte voor het Zwitserse "Global Risk Profile".

Onze redactie onthulde eerder al dat de CEO van dat bedrijf, Joël Pastre, in juli vorig jaar al besliste “na grondig onderzoek” de samenwerking met Erniquin te verbreken.

Dat gebeurde overigens nadat Kamerlid Michael Freilich zich informeerde bij Pastre over de opmerkelijke bijverdienste van diens agent.

Erniquin werkte er als extern agent, maar haalde er volgens Pastre nooit klanten binnen. Zowel de aankoopdienst van het leger als de Belgische regering en vooral minister Philippe Goffin bleven destijds blind voor de talrijke waarschuwingen van Freilich. Ook vandaag doet minister van Defensie Ludivine Dedonder nog steeds alsof wat gebeurde een grote verrassing blijkt.

Indien zou blijken dat de verdachten schuldig zijn, dan is de conclusie dat Defensie 'slachtoffer' was van gewiekste oplichters.

Of van een gebrek aan zelfkritiek?

Volgens de CEO haalde Erniquin er geen enkele klant of contract binnen Opmerkelijk detail: het Zwitsers bedrijf, gespecialiseerd in "Due Diligence", helpt bedrijven bij het opsporen van mogelijke fraude. Zijn functie blijkt in werkelijkheid niet veel meer dan een dekmantel voor Erniquin te zijn geweest of een mooie vermelding op het cv.

Volgens CEO Joël Pastre haalde Erniquin geen enkele klant of contract binnen en duurde de samenwerking slechts enkele maanden, van november 2019 tot juli 2020.

De figuur van Erniquin was het eerste aanknopingspunt in het onderzoek van Freilich. Vorig jaar reeds bevestigde diezelfde Pastre in een mail aan Freilich dat Brice Erniquin inderdaad een agent was van Global Risk Profile. Erniquin die in kopij van de mail stond kreeg zo ongetwijfeld lucht van het onderzoek van het N-VA-parlementslid.

In de dagen na het contact tussen Freilich en Pastre anonimiseerde Erniquin plots zijn Linkedin-profiel en verwijderde zijn profielfoto. Zo probeerde hij opnieuw de discretie op te zoeken. Maar dat Erniquin plots sporen begon uit te wissen versterkte Freilich nog meer om zich vast te bijten in het dossier.

Belgische anti-fraudemagistraat waarschuwde voor samenwerking met postbusbedrijf

Via de link naar Global Risk Profile bleek dat een Belgische topmagistraat, Philippe De Koster, sinds februari 2020 deel uitmaakte van het wetenschappelijk comité van Global Risk Profile. De Koster zei vorig jaar aan onderzoeksjournalist Jeroen Bossaert, toen die zijn mening vroeg over de toewijzing van een openbare aanbesteding aan een bedrijf zoals Avrox, dat hij Erniquin niet kende noch ooit had ontmoet.

Het professioneel oordeel van De Koster was wel duidelijk. Hij waarschuwde, net als Freilich, vorig jaar in mei al voor “de mogelijke gevaren van samenwerking met postbusbedrijven”.

De voltallige regering, minister van Defensie Goffin en de aankoopdienst van het leger incluis, legden de waarschuwingen van Freilich én van De Koster een jaar lang naast zich neer. Global Risk Profile daarentegen trok wel zijn conclusies en wilde vanaf dat moment niets meer met Erniquin te maken hebben en beëindigde de samenwerking met Erniquin.

Pastre bevestigde overigens formeel dat hij de samenwerking met Erniquin beëindigde naar aanleiding van diens bijkomende activiteiten en “na een zorgvuldige beoordeling van de situatie”.

“België past niet de nodige ethische normen toe bij uitvoeren eigen aanbestedingen” De CEO sprak tenslotte nog de hoop uit dat “de Belgische justitie al het nodige licht op deze zaak zal werpen en uiteindelijk het geld van de Belgische belastingbetaler zal terugbrengen naar waar het thuishoort”.

In een mail aan Freilich volgde nog een kritische sneer naar de Belgische regering. “De staat die u vertegenwoordigt als parlementslid, paste duidelijk niet de nodige ethische normen toe bij het uitvoeren van zijn eigen openbare aanbestedingen”, klinkt het scherp.

De CEO van Global Risk Profile heeft geen weet van “enige mogelijke band die Erniquin zou kunnen gehad hebben met Belgische functionarissen”. Erniquin heeft

© PHOTONEWS

In mei vorig jaar, toen het contract voor de levering van 15 miljoen stoffen mondmaskers ter waarde van 37,5 miljoen euro is toegewezen aan het Luxemburgse Avrox, ging er een alarmbelletje rinkelen bij N-VA-Kamerlid Michael Freilich.

Zo ontdekte hij dat het mysterieuze Luxemburgse postbusbedrijf Avrox het miljoenencontract kon binnenhalen, terwijl Belgische leveranciers afgewezen werden “wegens geen of onbetrouwbare referenties”.

Michael Freilich

hij naar eigen zeggen nooit persoonlijk ontmoet. “De heer Erniquin was sinds november 2019 een externe agent voor Global Risk Profile, met als doel de Global Risk Profile diensten in Luxemburg te promoten, meer bepaald bij financiële instellingen.

We waren niet op de hoogte van zijn betrokkenheid bij de verkoop van maskers aan de Belgische overheid tot mei 2020.”

Wie tipte Avrox om deel te nemen aan de aanbesteding?

Toch is het niet uitgesloten dat de functie bij Global Risk Profile voor Erniquin kon dienen als een soort van vertrouwenwekkende factor in zijn onderhandelingen met Defensie. Hamvraag in het dossier blijft nog steeds hoe Erniquin en Avrox er in slaagden zich te laten uitnodigen door Defensie. Hierover zei Philippe Goffin dat ze zich aangemeld hebben via de website van Defensie. Waarnemers hechten daar weinig geloof aan en zijn er van overtuigd dat minstens iemand uit de omgeving van het mondmaskerdossier Erniquin getipt heeft.

Voor een onderzoeksrechter een koud kunstje om deze piste te laten onderzoeken.

Alleen is het op dit moment niet duidelijk of er door het gerecht ook onderzoeken gebeuren rond mogelijke actieve of passieve omkoping. Het zou niet de eerste keer zijn dat er in de context van een scheefgelopen overheidsaanbesteding ook sprake zou zijn van smeergeld. Momenteel wil het gerecht niet zeggen of die piste onderzocht wordt.

KL

14 Cultuur

20 MEI 2021

CULTUUR

FILM’

De wereld binnen handbereik

Nomadland “Nomadland” vertelt het verhaal van de weduwe Fern die besluit om in een bestelbusje door het Westen van de Verenigde Staten trekken. De film is een modern westerndrama en presenteert de kijker een zeer authentieke kijk op het Amerikaanse nomadenleven in de 21e eeuw.

Dat de Oscars ieder jaar minder relevant worden, is een voldongen feit, maar Nomadland won op 25 april zowel ‘Beste film’, ‘Beste regisseur’ als ‘Beste vrouwelijke hoofdrol’. Voldoende aanleiding om eens na te gaan waar al dat enthousiasme vandaan komt. Het verhaal wordt volledig verteld uit het perspectief van Fern, vertolkt door Frances McDormand (“Fargo”, “Miller’s Crossing”). De meeste andere personages zijn geen acteurs, maar echte mensen die geen idee hadden dat McDormand een actrice is.

Bestelbusje In 2011 woont Fern in de Westelijke staat Nevada en werkt zij samen met haar echtgenoot voor een Amerikaans bouwbedrijf. Ze leven samen met de andere werknemers in de fabrieksnederzetting Empire. Net voordat Fern aan de kijker wordt voorgesteld, overlijdt haar man en dient ze het dorp te verlaten aangezien het bedrijf alle werknemers van Empire aan de deur heeft gezet omwille van de financiële crisis. Ze verkoopt nagenoeg al haar bezittingen en gaat in een bestelbusje wonen. Fern ontmoet verschillende mensen en voert verschillende seizoensgebonden jobs uit om rond te komen.

De film is onverbiddelijk in de manier waarop de kijker geconfronteerd wordt met de bittere realiteit van dit moderne nomadenbestaan. In tegenstelling tot de afgetrainde supermodellen die meestal het witte doek vullen, zijn de figuren in Nomadland echte mensen. In een bepaalde scène in het begin van de film staat Fern rechtstaand te urineren in een veld. Ondanks deze intieme confrontatie krijgen we weinig inzicht in de psychologie van het personage. Telkens wanneer Fern nieuwe mensen leert kennen reageert ze over het algemeen met een soort ongemakkelijke terughoudendheid en introversie. Het komt allemaal een beetje over als een documentaire, werd het niet begeleid door de zachte deuntjes van Ludovico Einaudi.

Stilte van woestijnen In zekere zin herinnert de film aan andere moderne Westerns als “No Country for Old Men” (2007). Deze geprezen film werd geregisseerd door de broers Coen, waarvan de oudste getrouwd is met Frances McDormand. De gelijkenissen zitten hier vooral in de manier waarop beide films focussen op sfeer scheppen.

De stilte van de woestijnen vertelt haar eigen verhaal, dankzij de onbeweeglijke wijde shots en de beperkte muziek. No Country for Old Men vult dit echter aan met een spannend achtervolgingsverhaal, vol van symboliek en indirecte vertelmethoden. Nomadland mag dan wel een compleet ander genre verhaal vertellen, het komt nooit veel verder dan het scheppen van deze sfeer. McDormand zet een ijzersterke acteerprestatie neer, waarin ze met weinig woorden overbrengt dat de emoties van haar personage veel complexer zijn dan een simpele neerslachtigheid omwille van haar barre levensomstandigheden en eenzaamheid. De film legt echter hier de volledige focus op, in plaats van de kijker te willen verrassen met intrigerende gebeurtenissen. Geleidelijk aan krijgt de kijker iets meer informatie over wie zij juist is, maar het gaat daar uiteindelijk niet over.

De regisseur presenteert de status quo van een oudere, stilzwijgende vrouw die constant in beweging is en interageert met de natuur en medemensen, bijgestaan door de muziek van Einaudi. Deze stijl van de muziek past in feite perfect bij de film; bijna pretentieus zonder gerichte, memorabele melodie, met als enig doel een zekere toon zetten. Nomadland biedt een unieke kijk op een voornamelijk onbehandeld thema, maar overschat de waarde van de eigen setting om echt aangrijpende cinema tot stand te brengen.

Nomadland is beschikbaar op Disney+

SIMON SEGERS

Begin mei opende in KADOC-KULeuven het eerste luik van een dubbeltentoonstelling rond een selectie historische hulpmiddelen uit het blindenonderwijs. Vanaf einde deze week kan in het Arentshuis in Brugge ook het tweede luik bezocht worden.

Kanunnik Charles-Louis Carton (1802-1863) was al op jonge leeftijd gefascineerd door de opvoeding van blinde en dove kinderen.

In 1836 stichtte hij, op verzoek van de bisschop, in Brugge de Congregatie van de Zusters van de Kindsheid van Maria ter Spermalie, met de bijzondere opdracht blinde en dove kinderen te onderwijzen. Het Spermalie-instituut werd al snel een begrip, in Brugge en ver daarbuiten.

Het speelde vooral een belangrijke rol in de ontwikkeling, ook internationaal, van het onderwijs voor blinde en slechtziende kinderen.

Carton had contacten met de grote namen uit zijn werkveld, zoals Louis Braille, de grondlegger van het brailleschrift. De Bruggeling ondernam studiereizen naar Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, met als doel impulsen te geven aan het startende blindenonderwijs in ons land.

Carton verzamelde niet alleen nieuwe inzichten en methodes, maar ook hulpmiddelen voor mensen met een visuele beperking en diverse blindenschriften. In die collectie bevinden zich onder andere verschillende systemen om te leren rekenen, lezen en schrijven (brailleschrijfmachines en schrijfplankjes), brillen, loepen, wereldbollen in reliëf, maquettes, miniatuurvoorwerpen en opgezette die-

ren. De verzameling groeide aan, mede dankzij de productie in eigen huis, en ze kreeg een plaats in het “schoolmuseum” in het Brugse Spermalie-instituut. De collectie illustreert de geschiedenis van deze hulpmiddelen vanaf de stichting van Spermalie in 1836 tot midden de jaren ’80.

Bijzonder curatoren-duo Het Spermalie-instituut heet vandaag vzw De Kade en het schoolmuseum bestaat niet meer, maar het materiaal is goed bewaard gebleven. Erfgoedcel Brugge heeft de collectie geregistreerd en digitaal ontsloten op haar website. Een selectie is nu te zien op de dubbeltentoonstelling “De wereld binnen handbereik”.

De ene vindt plaats in de Koortskapel van KADOC in Leuven, de andere in het Arentshuis in Brugge.

Uit de meer dan driehonderd educatieve hulpmiddelen maakten curatoren Tonia In den Kleef en Piet Devos hun keuze. Beiden zijn bijzondere ervaringsdeskundigen. Tonia In den Kleef ging als slechtziend meisje mee naar tentoonstellingen van moderne kunst. Wat ze niet kon zien, fantaseerde ze er bij. Sinds ze blind is, is ze nog intensiever met kunst bezig. Via de vereniging Kunst zonder Zien ijvert ze

voor toegankelijke tentoonstellingen voor mensen met een visuele beperking.

Dr. Piet Devos is schrijver, vertaler en literatuurwetenschapper. Blind geworden op zijn vijfde, interesseert hij zich voor de cultuurgeschiedenis van de zintuigen. Devos heeft heel wat ervaring met het inclusiever maken van tentoonstellingen en andere kunstevenementen door middel van een multi-zintuiglijke aanpak.

Unieke ervaring De geselecteerde objecten zijn vergezeld van audiogetuigenissen waarin oud-leerlingen en -docenten van het Spermalie-instituut vertellen welke betekenis een bepaald hulpmiddel voor hen had en heeft, hoe het hun wereld openbrak of hoe het richting gaf aan hun leven. Het zijn stuk voor stuk verhalen van de mensen achter de objecten en hoe onderwijs bijdroeg aan hun emancipatie. Speciaal voor de expo ontwikkelde geurkunstenaar Peter De Cupere, samen met mensen met een visuele beperking, een geuralfabet.

“De wereld binnen handbereik” is zowel qua inhoud als qua uitwerking helemaal op maat van blinden en slechtzienden. Deze keer zijn het de zienden die zich moeten aanpassen om de expo te kunnen zien door de ogen van niet- of slechtziende mensen. Een unieke ervaring.

MMMV

Dubbeltentoonstelling “De wereld binnen handbereik”, nog t.e.m.

29 augustus 2021, Arentshuis Brugge en KADOC-KULeuven, www.museabrugge.be en www.kadoc.kuleuven.be

BOEK

Foute Franse en Duitse denkers Zes jaar geleden verscheen al zijn boek "De esthetische revolutie" (2015), over verlichting en romantiek, maar nu opent Arnold Heumakers zijn nieuw en belangrijk boek "Langs de afgrond" met een citaat van de Duitse schrijver-soldaat Ernst Jünger. De ondertitel van zijn boek luidt: “Het nut van foute denkers”. Het is zeer de vraag of de in dit boek opgeroepen foute denkers en schrijvers niet nog meer zijn persoonlijke voorkeur wegdragen dan al die andere zogenaamd correcte en saaie denkers.

Heumakers is niet alleen een criticus die publiceert in het deftige Nederlandse dagblad NRC, hij heeft zich het voorbije decennium ontpopt tot een heuse auteur van degelijke en lijvige studieboeken die in elk geval zijn ruime belezenheid bevestigen. In zijn lange, maar zeer degelijke inleiding "Een verdeelde cultuur" verwijst hij al dadelijk naar het bijzonder verhaal "Deutsches Requiem" van de Argentijnse wereldschrijver (geen Nobelprijs vanwege niet politiek correct) Jorge Luis Borges en citeert Heumakers een interessante bekentenis van een uiteraard verzonnen personage met de naam Otto Dietrich zur Linde die door Borges krasse uitspraken in de mond worden gelegd: “Boven de hele wereld hangt nu dreigend een onverbiddelijk tijdperk. Wij hebben dat gevormd, wij die er al het slachtoffer van zijn.” En voor Heumakers hebben zowel Nietzsche als Heidegger een bedenkelijke reputatie.

Denkers zijn nooit fout of juist Denkers zijn nooit fout of juist, denkers durven wel eens denken wat anderen nooit durfden of konden denken. De straffe originele Oostenrijker Ludwig Wittgenstein, die welhaast een genie kan worden genoemd, formu-

leerde het als volgt: “De filosoof maakt geen deel uit van enige gemeenschap van ideeën. Dat maakt hem juist tot filosoof.” Alleen demagogen en hun misleide of verblinde aanhangers zijn fout. Toch lijkt Heumakers in zijn academische ivoren toren nogal verrast te zijn door de onvoorziene opkomst van het populisme. Maar dat maakt zijn boek juist relevant. Hij wil nadenken en schrijven over de fascinerende fenomenen zoals het heroplevend nationalisme.

Zijn boek heeft hij ingedeeld in drie grote delen: ten eerste het fin-de-siècleFrankrijk met figuren als Maurice Barrès, Edouard Drumont, Georges Sorel en Julien Benda. En dit is niet het beste boekdeel. Wie zich beter wil infomeren kan hierover gerust andere Franse bronnen en biografieën raadplegen, want het Franse geestesleven uit de eerste helft van de vorige eeuw is hier niet zijn belangrijkste domein. Het tweede deel gaat over de Conservatieve Revolutie met een aantal Duitse figuren zoals Oswald Spengler, Ernst von Salomon en vooral zijn tweedelige uitvoerige benadering van het fenomeen Ernst Jünger onder de titel "Ernst Jüngers visionaire stereoscopie" en de hele denkwereld van deze moeilijk te onderschatten soldaat-schrijver lijkt ook onze Nederlandse auteur tot op heden mateloos te fascineren. Ook de rechtsgeleerde en filosoof Carl Schmitt

krijgt een verdubbelde aandacht met twee essays. Maar dan komt plots het lange hoofdstuk "Wederdopers, nazi’s en massamensen" en alleen al om dit hoofdstuk is het kopen en lezen van dit boek de moeite waard.

Marginale, magnifieke randfiguur Het gaat hier over een marginale, maar bij vlagen magnifieke randfiguur Friedrich Reck, die op 13 oktober 1944 werd gearresteerd en dit niet omdat hij een uitgesproken openlijke anti-nazi was (daarvoor was het al te laat), maar omdat hij weigerde om lid te worden van de Volkssturm. Na een week kwam hij al vrij, maar op 29 december 1944 werd hij opnieuw gearresteerd, dit keer omwille van ‘belediging van de Duitse valuta en staatsvijandige uitingen’.

Het derde deel van dit lijvige boek heeft de mooie titel "De pen en het zwaard" en daarin vond ik vooral het hoofdstuk over de Frans-Roemeense schrijver en echte cultuurpessimist en filosoof Emile Cioran relevant. Maar Heumakers vertelt hier over zijn verleden en zijn jeugdzonden (zijn lidmaatschap van de uiterst-rechtse IJzeren Garde) in Roemenië echter niets nieuws. Terwijl ook de nu in Frankrijk en Duitsland alom en allerwegen beroemde Cioran in mijn ogen zeker geen foute denker was en is. Integendeel, zonder de boeken van Cioran zou de afgrond aan de rand van de wereld wellicht nog dieper zijn.

HENDRIK CARETTE

Arnold Heumakers; “Langs de afgrond - Het nut van foute denkers”, Uitgeverij Boom, Amsterdam 2020; 349 blz.; prijs: 29,90 euro.

ISBN 978 902 4430 12 3

Brieven

20 MEI 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

Het Tsjecho-Slowaaks legioen BRITANNICA.COM

TRANSFERS

Een beeld uit de Russische burgeroorlog

Dikwijls leerde ik meer over geschiedenis in goede strips dan in droge wetenschappelijke teksten. In “Corto Maltese in Siberië” van de Italiaan Hugo Pratt las ik voor het eerst iets over een bij ons onbekende gebeurtenis: de odyssee van het TsjechoSlowaaks legioen.

De voorafbetaling Bohemen-Moravië (nu Tsjechië) en Slowakije waren een onderdeel van respectievelijk het Oostenrijks en het Hongaars deel van de Donau-monarchie. In 1914 werden hun jonge mannen onder de wapens geroepen. Dat gebeurde zonder veel protest, maar de verliezen waren zo hoog en de oorlog duurde zo lang dat deze soldaten zich afvroegen waarom ze zouden sneuvelen voor een hybride natie waar de Duitstaligen en de Hongaren het grotendeels voor het zeggen hadden. Tsjechische en Slowaakse politici zagen een mogelijkheid de onafhankelijkheid te verwerven als ze zich radicaal aan de zijde van de geallieerden zetten. Ze vormden daarom een bevrijdingscomité in ballingschap dat begon te lobbyen. Ze vroegen dat hun krijgsgevangen landgenoten de kans zouden krijgen bataljons te vormen in de geallieerde legers als voorafbetaling voor die onafhankelijkheid.

In Frankrijk en Italië werden vanaf 1917 Tsjecho-Slowaakse legioenen gevormd van ieder ongeveer 10.000 soldaten. Maar het Oostenrijks-Hongaarse leger vocht natuurlijk grotendeels aan het oostfront en de Russen waren er niet happig op de vele Tsjecho-Slowaken te bewapenen. Dat veranderde met de revolutie van februari 1917. De Russen leden enorme verliezen, kampten met desertie en de voorlopige liberale en later socialistische regering wilden toch verder vechten aan de zijde van de West-Europese democratieën. In oktober 1917 stonden twee Tsjecho-Slowaakse divisies goed voor 40.000 soldaten klaar om onder een Franse generaal de strijd aan te gaan met hun vroegere heersers. De staatsgreep van de bolsjewieken veranderde de situatie. Lenin wilde zo vlug mogelijk vrede sluiten met Duitsland en Oostenrijke-Hongarije om zijn terreurregime te vestigen, maar zat met dat legioen in de maag.

Tenslotte kwam er een akkoord tussen bolsjewieken en Tsjecho-Slowaken uit de bus. Het legioen mocht zich bij de geallieerde legers voegen, maar dat kon natuurlijk niet via Duits en Oostenrijks gebied. De enige uitweg was via Siberië en dan per schip naar de VS en zo verder naar Europa.

Baas in Siberië In maart 1918 sloten Duitsers en bolsjewieken een vredesver-

drag. Het legioen nam inmiddels locomotieven en wagons in beslag, verdeelde de manschappen over de voertuigen en de eerste treinen bereikten in mei de havenstad Vladivostok in het Verre Oosten. Onderweg moesten spoorwegen hersteld worden en inmiddels waren nogal wat stations in handen van plaatselijke bolsjewieken die heimelijk saboteerden. Tenslotte geraakte het hele legioen verspreid over de enorme lengte van de Trans-Siberische spoorweg. De soldaten woonden, sliepen, kookten in hun treinen. Ze kochten al wat ze nodig hadden om de voertuigen te herstellen of ze vorderden het materiaal gewoon op. Geregeld waren er incidenten langs de lijn met plaatselijke bolsjewieken. Lenin en Trotski eisten dat het legioen ontwapende en zich gevangen gaf. De Tsjecho-Slowaakse vertegenwoordigers van het bevrijdingscomité legden zich hierbij neer, maar de soldaten weigerden resoluut. Ze vertrouwden de bolsjewieken voor geen haar en vochten liever voor hun vrijheid. Op vijf maanden tijd bezetten ze alle grote Siberische steden. Tijdens hun tochten maakten ze verscheidene zwaar bewapende pantsertreinen buit en in totaal bezaten ze 10.000 wagons en bijna 300 locomotieven.

Het legioen werd van de Oeral tot het Verre Oosten de baas in Siberië en veroverde een trein met een enorme lading keizerlijk goud. Inmiddels vormden Russische tegenstanders van de bolsjewieken zogenaamde witte legers om een burgeroorlog te beginnen. Die vochten samen met de geharde soldaten van het legioen en ze naderden Jekaterinenburg waar de keizerlijke familie in de gevangenis verbleef.

Lenin beval de executie van de hele familie in juli 1918.

De aftocht Het legioen bereikte zijn maximale sterkte van 60.000 soldaten, maar versterkingen waren niet meer mogelijk. Wel landden er geallieerde troepen in het Verre Oosten om hen te steunen, maar die bleven ver weg van het front en lieten het vechten over aan het legioen en de witten. Trotski reorganiseerde het rode leger tot het drie miljoen manschappen telde.

Hij begon een tegenoffensief.

De witten ruzieden onderling, hadden geen eenhoofdig bevel en tenslotte maakte admiraal

Koltsjak een einde aan de witte verdeeldheid en riep zich uit als dictator, wat niets goeds beloofde voor een democratisch Rusland. Eind oktober 1918 hoorde het legioen dat Tsjecho-Slowakije onafhankelijk was geworden en dus wilden de soldaten zo vlug mogelijk naar huis. Daarenboven begonnen partizanen van de bolsjewieken hen langs de hele spoorweg te bestoken. De Tsjechen sloegen terug en trokken zeer langzaam naar het oosten.

Bijna een jaar lang garandeerden ze de bevoorrading van de witte legers, maar in november 1919 was de fut eruit. Het rode leger begon aan een eindoffensief en in januari 1920 sloten het legioen en de bolsjewieken een akkoord aan het Baikalmeer.

De Tsjecho-Slowaken gaven de wagons met het keizerlijk goud terug en arresteerden de inmiddels afgezette admiraal Koltsjak.

Ze leverden hem uit aan tussenpersonen die hem prompt aan de bolsjewieken gaven, die hem fusilleerden. Her en der bevonden zich nog treinen van het legioen in gebied dat door de bolsjewieken veroverd was en die kregen vrije aftocht om zich bij hun kameraden ten oosten van het Baikalmeer te voegen. Dan begon in de havenstad Vladivostok de geleidelijke inscheping. In september 1920 verlieten de laatste soldaten van het legioen Rusland.

Ze lieten vierduizend gesneuvelden achter, maar ze brachten ook 1.800 vrouwen en 700 kinderen mee. In hun onafhankelijk geworden vaderland werden ze triomfantelijk onthaald. Vele officieren, onderofficieren en soldaten namen dienst in het juist gevormde leger. Niet alle Tsjechen en Slowaken kwamen naar huis. De communisten onder hen bleven dikwijls in de Sovjet-Unie. Bij hen was de later beroemdste soldaat van het legioen: Jaroslav Hasek.

Na een tijdje hield die het ook voor gezien in het zogenaamde paradijs van boeren en soldaten en bij zijn terugkeer schreef hij de satire “De lotgevallen van de brave soldaat Svejk”. Na de communistische staatsgreep van 1947 werd de geschiedenis van het legioen in Tsjecho-Slowakije alleen opgerakeld om deze knechtjes van de kapitalistische uitbuiters te hekelen. Met de bevrijding in 1989 gebeurde het tegenovergestelde en op veel plaatsen zijn monumenten gerestaureerd of kregen ze een ereplaats. Wees maar zeker dat een ex-KGB’er als Poetin dat verhaal in zijn achterhoofd heeft tijdens de recente incidenten tussen Tsjechië en Rusland.

15

JAN NECKERS

Pallieterke, Hoe ervaarde ik als Vlaming, over de jaren, dat gedoe over ‘transfers’? Op het einde van de ‘seventies’ was ik ‘land developer/ home builder’ in Texas (VS).

Op een dag komt een van mijn ploegbazen opgewekt het kantoor binnen en vertelt me dat hij mij ‘happy’ ging maken. Hij had namelijk ‘a Belgian bricklayer’ aangeworven, een metselaar.

“He is from Belgium, he speaks French like you!”

Mijn antwoord: “Ten eerste: ik spreek geen Frans; ten tweede: ontsla hem morgen.”

“But boss, he is from Belgium??”

De Texaan kon helemaal niet volgen.

Toen ik hem duidelijk maakte dat we in België met twee volkeren leefden die allebei hun eigen taal spraken en redelijk wat verschillen hadden, brak zijn klomp.

“Ik moet hem dus morgen ontslaan?”, vroeg hij verbouwereerd.

“Exactly”, was mijn antwoord. Ik ben geen 10.000 km verhuisd om een Waal tewerk te stellen.

Met trots vertelde ik dit verhaaltje aan al wie het horen wilde.

Met de jaren worden we allemaal bezadigder en wijzer, ik spreek voor mezelf. Op een helder moment schoot het me te binnen dat mijn redenering redelijk haperde… Er was nog nooit een Waal geweest die me iets in de weg had gelegd! Integendeel, in Wallonië had ik steeds aangename ervaringen opgedaan en was ik steeds prima ontvangen geweest.

Ik kon dus beter mijn verhaaltje wat achterwege laten.

Het zijn onze Vlaamse politici, van alle kleuren, die zich laten rollen door hun Waalse collega’s, maar dat kan ik ‘de Walen‘ niet verwijten.

Het maakte mij zelfs een beetje jaloers, ... Hadden wij maar zulke ‘volksvertegenwoordigers’!

Terug in Vlaanderen en de saga van de Noord-naar-Zuid-transfers volgend, begin ik weer te twijfelen.

Uw artikel gebaseerd op de cijfers van het VNZ is op zijn minst verontrustend. Voeg daaraan toe het artikel van N-VA-apotheker Katleen Depoorter waaruit blijkt dat een prikje in Wallonië veel meer kost dan in Vlaanderen.

Stopt dit dan nooit?

Ons in het zak laten zetten, een keer, twee keer, drie keer? Neen, ons godganse leven, generaties lang. Wat voor volksvertegenwoordigers sturen wij steeds naar Brussel? Schuldig verzuim is er niks tegen!

Herman Cools - Herentals

WIE GELOOFT DIE MAN NOG? Pallieterke, Woensdag 12 mei in De Afspraak bij Phara de Aguirre… Minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers (Open Vld) kon zijn verontwaardiging niet op.

Burgemeester Veerle Heeren (CD&V) heeft met haar vroegtijdige corona-inspuiting een enorme fout begaan. Als minister van Binnenlands Bestuur zal hij een onderzoek laten uitvoeren om te zien of hier geen “grote nalatigheid” is gebeurd. Hij heeft het er zeer moeilijk mee en zal zien of hij na het onderzoek een procedure tot schorsing of afzetting als burgemeester kan in gang steken. Bart Somers vraagt zich af of

ze nog een volwaardig mandaat als burgemeester kan uitvoeren.

Inderdaad, Bart heeft gelijk, want wij vragen ons ook af of El Kaouakibi (ex-Open Vld) na al het gesjoemel nog een volwaardig mandaat als Vlaams parlementariër kan uitoefenen. Wie gelooft die man nog?

Guy Van Rysseghem – Lochristi

JACHTGEBIED Pallieterke, Als trouwe Pallieterke-lezer had ik deze week bij het lezen van het interview met Maarten Goethals van de Hubertus Vereniging Vlaanderen het gevoel dat ik in een gewoon krantenartikel beland was....

De man beschuldigt de tegenstanders van de jacht er dadelijk van het spel niet intellectueel eerlijk te spelen en even tussendoor krijgt de vleesetende tegenstander meteen ook het predicaat "hypocriet" opgespeld. Wel, wel, alle miserie met de jacht is volgens hem te wijten aan enkele "rotte appels" maar hij vergeet er dan wel bij te vermelden dat deze rotte appels beschermd én gesteund worden door zijn vereniging, tot in de rechtszaal toe! En dan nog even over hypocriet-zijn: op vraag van de reporter over de ingekleurde tuinen als jachtgebied antwoordt de brave borst dat "je niet veel tuinen meer gaat vinden die ingekleurd staan als jachtgebied".

Wel ik daag iedere Pallieterke-lezer uit even zijn adres in te tikken in "gepunt.be” (Natuur en Milieu/ jacht/plannen) en ieder rechtgeaard mens zal dadelijk moeten toegeven dat er nog honderdduizenden(!) tuinen én woningen ingekleurd zijn als jachtgebied.

Soms zijn bijna volledige delen van een gemeente ingekleurd, de enkele straten rond de kerktoren uitgezonderd... Allemaal digitaal opvraagbaar tot op de centimeter nauwkeurig en dit reeds verschillende jaren! En zo kom je natuurlijk doodleuk uit op bijna 930.000 ha waar 12.000 jagers verder hun sport kunnen botvieren.

Hier komt kafkaiaans België dan tevoorschijn: de fraudeur wordt ongemoeid gelaten en de eigenaar van een perceel die het toevallig ontdekt, "mag” zich laten uitschrijven uit het jachtgebied met alle rompslomp die erbij hoort.

Ik ben dan ook enorm sceptisch over zijn doelstelling om verandering te brengen in de jachtsector en "aan de mensen uit te leggen waar je mee bezig bent"...

Dat jagers dan uiteindelijk niet op Groen stemmen, maar misschien eerder ‘rechts’ vind ik hierbij dan ook totaal bijkomstig! Enorm teleurgesteld…

Dirk Vereyken - Berlaar

ISRAËL EN PALESTINA Pallieterke, In onze straten mag blijkbaar weliswaar voor de meesten onder ons onverstaanbaar - probleemloos “dood aan de Joden” geroepen worden. Ik weet het. Zwarte Piet is het echte probleem. En de kus zonder toelating aan Sneeuwwitje is een echt probleem. Dat men een buitenlands probleem probleemloos importeert naar hier, is blijkbaar ook geen reden tot bezorgdheid. Ik zou niet graag zien dat er straks mensen op straat komen die “dood aan de Palestijnen” mogen scanderen.

Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

20 MEI 2021

De trainer Jan Ceulemans droom van Sterke Jan uit, hij werd de nieuwe trainer van Club Brugge. Ik vroeg hem wat er toen door zijn hoofd ging.

“Ik wist wel dat het moeilijk ging worden, het was niet het ideale moment om naar Brugge te gaan. Een paar vaste waarden waren vertrokken en ik moest het doen met de jeugd. Marc Degryse werd technisch directeur, en mijn assistenten waren René Verheyen en Franky vander Elst, vrienden onder mekaar. We draaiden mee, stonden derde in de competitie en overwinterden in Europa, geen vuiltje aan de lucht. Dan verloren we thuis tegen Anderlecht, en gingen we met 4-1 de boot in tegen AA Gent, en daar is de bal aan het rollen gegaan. Persoonlijk heb ik mijn ontslag niet zien aankomen. Degryse was mijn maat, die was technisch directeur, hij moest toch iets geweten hebben, maar hij heeft mij niet verwittigd. Verheyen vloog ook buiten, maar Vander Elst mocht blijven, dat heb ik ook nooit begrepen. Nadat ik de laan was uitgestuurd, heb ik een jaar niets gedaan. Ik had tijd nodig om van die mokerslag te bekomen! Met Marc Degryse heb ik wel al een verzoenend gesprek gehad, maar het heeft enkele jaren geduurd voor we samenkwamen. We zijn terug vrienden.”

Na een sabbatjaar keerde Jan terug naar zijn tweede thuis, KVC Westerlo. Hij is er in totaal 11 jaar geweest.

Trouwe mens, die Jan Ceulemans...

Tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen ging het niet goed. In de vakantieperiode daarvoor had hij zich laten opereren aan beide knieën. Hij kon alleen trainen met pijnstillers. Men wilde opnieuw opereren, maar dat weigerde hij. Men verwachtte nog veel van Caje, maar dat ging moeilijk worden. Hij wilde niet afgaan als een gieter en besloot te stoppen als voetballer!

Toen ik hem vroeg of hij er ooit aan had gedacht trainer te worden, zei hij: “In het begin sowieso niet, maar ik was nog maar vierendertig en wist niet wat te doen. Ik ben dan maar trainer geworden. Al vrij vlug kreeg ik een aanbieding van Eendracht Aalst door toedoen van Hugo De Roeck, een hevige Club Bruggesupporter, maar hij zat ook in de beheerraad van Aalst. Jij moet die toch kennen Gille, hij was de ex-man van je toenmalige vriendin Frieda!”

Grote droom Club Brugge Als beginnend trainer was Jan Ceulemans vrij vlug succesvol. Met Aalst promoveerde hij naar de eerste klasse en speelde Europees. Na zes jaar Westerlo en het winnen van de beker van België, kwam de

DE TANDEM VANDENBROUCKE & DE CROO LOOPT SPAAK

Alleen nieuwe coronavarianten kunnen de regering redden © PHOTONEWS

Jan Ceulemans kende niet alleen een fantastische voetbalcarrière, ook als trainer was hij vrij succesvol. Jan is vrij vroeg gestopt als voetballer. Op 34-jarige leeftijd besloot hij de voetbalschoenen aan de haak te hangen; zijn knieën waren kapot. In 1991 speelde hij nog de bekerfinale tegen KV Mechelen.

GILLE VAN BINST VOORMALIG TOPVOETBALLER

1264

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Kaartspel B. Vreemd - Munteenheid - Bergplaats C. Stad in de Zeelandse gemeente Middelburg D. Romeinse cijfer 101 - Kadastraal inkomen - Brandstof op basis van steenkool E. Laag plantje met paarse, roze of witte bloemetjes - Weerkaatsing van het geluid - Kledingstuk F. Voorwerp tot het opbergen of bewaren van waardevolle zaken G. Schrijver (1265-1321) van ‘De goddelijke komedie’ - Evenhoevig zoogdier - Argon H. Uitroep om een schip aan te roepen Lidwoord - Blaasinstrument I. Langer of wijder maken - Open bakje J. Godin van de vrede - Belust - Nikkel K. Veredelde door het aanbrengen van een loot- Plantrekker L. Reeks - Reservoir voor vloeistoffen

1. Doortastende 2. Onzin - Uitroep van verwondering Muzieknoot 3. Voorzetsel - Wil niet weten 4. Gierigaard - Jongensnaam 5. Duitse fabrikant van huishoudelijke apparatuur - Stuiter 6. Mannelijk huisdier - Cadmium Internetlandcode voor Denemarken - Nederlandse waterloop 7. Luide roep van blijdschap 8. West-Vlaamse gemeente - Grillige, boze stemming 9. Arabische markt - Tennisterm Huisdier 10. Jonge dieren die tegelijk geboren zijn - Klein kind - Deca 11. Oude lengtemaat - Peulvruchten 12. Doordrenkt - Voorwerp van aardewerk

Het moest er eens van komen. Premier Vandenbroucke en zijn assistent Alexander De Croo leven in onmin met elkaar. Volgens goed ingelichte bronnen zijn beiden koortsachtig op zoek naar een nieuw élan voor hun Vivaldi-verhaal. Na de strijd tegen het coronavirus, zijn ze op zoek naar een nieuwe gemeenschappelijke vijand. De groenen bijvoorbeeld.

“De perfecte tandem”, riep de pers na hun eerste optreden in de coronacrisis.

“Beter dan Bassie & Adriaan”. “Communicatiever dan Peppi & Kokki”. “Sterker dan “Captain Kirk & Spock”. Maar vandaag net zo gelukkig met elkaar als “Charles & Diana” in de zomer van 1997. Wat ging er fout?

De coronacrisis natuurlijk. Bij het aantreden van de regering verliep alles prima.

De heren kwamen doorgaans perfect overeen volgens een al even perfecte rolverdeling, gebaseerd op hun eigen voorkeur in media-aandacht. De Croo, lieve jongen, niet te snugger maar met een goede stamboom, brengt graag goed nieuws dat niet te moeilijk is. Vandenbroucke vindt goed nieuws dan weer maar onzin dat door iedere fils à papa kan gebracht worden en focust zich op berichten die bol staan van hel en verdoemenis. Zag premier Lexi in de verste verte een vaccin toekomen? Dan spurtte Lexi naar de televisiestudio’s om te zeggen dat we tegen volgende week dinsdag allemaal gevaccineerd zouden zijn en hij eigenhandig alles had opgelost. Een bericht dat even later door meester Frank toch een heel klein beetje werd genuanceerd. “Het rijk van de vrijheid is inderdaad in zicht”, stelde Vandenbroucke dan bevestigend, “maar eerst gaan we met zijn allen kniehoog in lijken staan en een gasmasker moeten dragen. Moeders die 2030 niet halen, zullen nooit meer geknuffeld worden. Dat is heel erg he”. Frank vindt heel erge dingen opvallend geestig. De Croo brengt goed nieuws met een ernstig gezicht. Vandenbroucke lacht genietend bij iedere rampspoed die hij ten berde kan brengen. Zolang er ellende was en maar een beetje hoop, was Vivaldi in zijn nopjes…

Indiase variant of Almaci Maar aan alle mooie sprookjes komt een eind. Het goede nieuws van dalende

Oplossing 1263 1263

1

2

A

S

N E

3

E U W K

4

5

B

U

I

T

E N

C

B

E

T

T

D

S

T

A

E

I

T

7

8

O O

F O O D

S

U

F

F

D E I

M A M

H

E

I

F

I

R N

J

I

K

N A D A

T

L

G

S

E

E

E T

A

L E

O R

E R

R

E

W E

E

R A N E

I

A

P

K

A A

L

T

S

A C T

I

E

E G O

E

S

L

K

T

D E

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

A

E D A M M E B

T

J E

N T

O D R A

S T

I

R

A C N E L

9 10 11 12

L O K

E

G

I

6

coronacijfers en stijgende vaccinaties stapelde zich op. Prins Lexi beklom de hoogste torens van het land om goed nieuws te schreeuwen, terwijl Repelsteeltje Vandenbroucke aan de voet van die toren stampvoetend sakkerde dat niemand zijn naam nog kende. Niemand luisterde nog wanneer de minister van Volksgezondheid met een brede glimlach kraaide dat de vaccins allemaal niet werken en er lijken zouden zijn, zover het oog zou reiken.

Het volk had het veel te druk met het roepen van ‘Heil Lexi’ terwijl die festival na festival aankondigde. Uit pure wrok stak Vandenbroucke dan maar zoveel mogelijk stokken in de wielen van de Vivaldi-regering: bedrijfswagens, loonstijgingen, uitkering van dividenden, belastingen…

Zodra Lexi A zei, riep het kamp Vandenbroucke B. Het enige wat Vivaldi vandaag nog lijkt te kunnen redden zijn nieuwe, gevaarlijke en zeer besmettelijke varianten die de aandacht afl eiden van de tweedracht in de regering. In de Westraat 16 en op de Grasmarkt wordt alle hoop gesteld op de veelbelovende ‘Indiase variant’.

Maar Vivaldi heeft ook een plan B voor het geval dat corona écht uit België dreigt te verdwijnen. Een nieuwe vijand die dringend uit het land moet worden gezet en waar geen vaccins tegen bestaan. Het VB-virus en N-VA besmetting misschien?

Dat lijkt nog wat te hoog gegrepen. Maar het Groen-gebroed, dat moet haalbaar zijn. “Zet wat stekels op dat bolleke Almaci en we hebben een perfect virus”, had kwade genius Egbert Lachaert gezegd tijdens de relatietherapie tussen de paarse partijen. En op Conner Rousseau na had iedereen eens hartelijk gelachen. Deborah werd erbij gehaald om het uit leggen en even later lachte Conner smakelijk mee. Noteert u het alvast: nog dit jaar zal Vivaldi zich tegen zichzelf keren. Te beginnen met het openhouden van de kerncentrales.

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be