't Pallieterke van 3 juni 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

CHRIS JANSSENS Fractievoorzitter VB

INTERVIEW

“In 2024 moet het erop en erover worden” “2019 was een heel belangrijk moment voor onze partij”, vertelt Chris Janssens, fractieleider voor Vlaams Belang in het Vlaams parlement. “Toen was het erop of eronder. In 2024 moet het erop en erover worden. We moeten voor een home-run gaan. Dan is het aan ons. Dan is het ook aan ons om volwassenheid te tonen en te tonen dat we akkoorden kunnen sluiten, zonder onze politieke eigenheid te verwaarlozen. Een Volksunie-bis-scenario is absoluut uitgesloten. Ik reken ook op de volwassenheid van de andere partijen om hun vooroordelen ten aanzien van het Vlaams Belang te laten varen. Als de peilingen bewaarheid worden en het VB wordt de grootste partij, dan hoop ik dat ze de democratische refl ex zullen hebben om die uitslag te respecteren.”

REL ROND SPANDOEK

2&7 4

IS VRIJE MENINGSUITING IN GEVAAR? ZWITSERLAND TREKT STEKKER UIT EU-BESPREKINGEN

Bespaar ons de rassenpolitiek Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken doet heel wat stof opwaaien met zijn uitspraak over een Europa dat “dominant blank” moet blijven.

Hij heeft het recht dat te zeggen, maar vermoedelijk was de uitspraak een ongeplande uitschuiver. Van Grieken toonde zich in de rest van het interview een stuk genuanceerder dan die uitspraak laat vermoeden.

Een groot deel van de verontwaardiging over zijn woorden was dan ook gespeeld en tactisch van aard. Niettemin was het geen verstandige uitspraak, al was het maar omdat hij argumenten heeft verschaft aan degenen die niet met zijn partij willen regeren.

“De consequentie van die uitspraak is dat de huidskleur van iemand ertoe doet”, schrijft Dirk Hendrikx in een opiniestuk in de Gazet van Antwerpen. Ik wil er Hendrikx op wijzen dat we nu al in een beschaving leven waar de huidkleur er toe doet en dat dit niet de schuld van Van Grieken is. De zaak George Floyd heeft de wereld opgeschrikt alleen omdat de dader blank was en het slachtoffer zwart. Indien dat niet het geval was geweest, zou de dood van Floyd een fait-divers zijn geweest.

We leven in een samenleving waar wel degelijk naar de kleur van mensen wordt gekeken om er een status van dader of slachtoffer aan te koppelen of om aan diversiteitsbeleid te doen. De Vlaamse universiteiten verklaarden bijvoorbeeld al dat ze de aula’s 'te wit' vinden. Facebook erkent openlijk dat zijn algoritmes minder streng optreden tegen racisme jegens blanken. Blanken mogen geen zwarte poëzie vertalen. We aanvaarden dat er “Black

SPEURTOCHT NAAR JÜRGEN CONINGS POLITIE VALT BOERDERIJ BINNEN

Lives Matter” wordt gescandeerd, maar zouden huiveren als iemand “White Lives Matter” zou roepen.

De obsessie met ras Vorige week won Grace Khuabe, een jonge vrouw van Congolese afkomst, de talentenwedstrijd The Voice van Vlaanderen. Haar verkiezing zou als bewijs kunnen gelden dat onze samenleving helemaal niet “systemische racistisch” is, zoals sommigen nochtans beweren. Maar in een eerste reactie zei de vrouw dat ze “al een song klaar heeft hoe moeilijk het is als donkere vrouw”. Ze heeft net een grote erkenning van deze samenleving gekregen en het eerste dat ze doet is klagen over raciale benadeling. Je kan Grace Khuabe die reactie niet eens kwalijk nemen. Het zijn blanken die haar overtuigd hebben dat ze in een racistische samenleving vertoeft en dat ze mag verwachten slachtoffer te zijn van haar huidskleur.

Wanneer Fatma Taspinar in april nieuwsanker werd van de VRT stuurde ze een tweet de wereld in waarin ze zich verbaasd toonde dat er geen discussie was over haar aanstelling gezien haar Turkse 'roots'. Natuurlijk is daar geen discussie over, Fatma. Niemand merkt die zelfs nog op. De enige manier waardoor discussie kan ontstaan is als je zelf die 'roots' probeert uit te spelen om er een slachtofferrol en vermeend racisme aan te koppelen.

El Kaouakibi was daar bijvoorbeeld heel goed in: de angst voor de beschuldiging van racisme droeg er aan bij dat haar fraude veel later dan nodig aan het licht werd gebracht.

De Verenigde Staten bieden een afschrikwekkend voorbeeld van waar de raciale identiteitspolitiek van links toe kan leiden. Een hele samenleving is er geobsedeerd en verscheurd door het axioma van blanke schuld en het slachtofferschap van de andere groepen. Laat die gifbeker aan ons voorbijgaan. Als zich hier een politieke cultuur ontwikkelt waarin blanken systematisch in beschuldiging worden gesteld (dat proces is trouwens al aan de gang) en de anderen zich gaan definiëren als eeuwige slachtoffers, moet men zich niet verbazen dat er ook een blanke politieke mobilisatie ontstaat. Als je in een gebalkaniseerde samenleving terecht komt, waarin je het mikpunt van wantrouwen en haat van de andere groepen wordt, is het trouwens niet abnormaal dat je het liefst JC zelf in de meerderheid blijft.

INTERVIEW

VOORMALIG JOURNALIST

STAF DE LIE

“Journalist ben je voor het leven”

13

GESCHIEDENIS VLAAMS-NATIONALISME EN DWALENDE MAGISTRATEN

15

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 22 • donderdag 3 juni 2021

€ 3,00

12 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

3 JUNI 2021

Trop is te veel Er gaat geen dag voorbij of er belanden berichtjes in mijn mailbox van verontruste lezers. De teneur van al die berichtjes: “Trop is te veel en te veel is trop”. Elke dag opnieuw duwt de progressieve maatschappij ons nieuwe regeltjes door de strot of wordt ons verboden te denken zoals we willen.

Voor een doorsnee rechtse mens zijn het moeilijke dagen. Er gaat geen dag voorbij of daar staat links klaar om ons de les te spellen.

Niet zonder hypocrisie overigens. Vandaag worden Voorposters veroordeeld voor een spandoek met “Stop islamisering”. Antifa juicht omwille van de rechterlijke overwinning. Maar links is blijkbaar al vergeten dat het sinds mei ’68 zelf een beweging opstartte tegen de “beknellende invloed van de katholieke kerk”.

Alle heilige huisjes moesten eraan geloven, weg met het gezag van Staat en Kerk. Enkel de algemene vrijheid was nog van tel. Dat verhaal kennen we, en we weten hoe het is afgelopen met de katholieke kerk die op dat vlak meermaals blijk gaf van zelfdestructie.

De progressievelingen die toen op de barricaden stonden om de almacht van de katholieke kerk te breken, staan nu op diezelfde barricaden ter verdediging van de islam. Onbegrijpelijk! Wat een hypocrisie! Wereldwijd sterven er jaarlijks tienduizenden christenen door geweld, in 99 procent van de gevallen door islamitisch toedoen. Als er dan enkele verontruste mensen met een spandoekje willen reageren, krijgen ze maanden gevangenisstraf.

U weet hoe de moslimwereld reageerde bij het verschijnen van de Mohammedcartoons in Charlie Hebdo. Drie jaar geleden hing ‘kunstenaar’ Tom Herck een kunstwerk op in de leegstaande kerk van Kuttekoven. Zijn "Holy Cow", een namaakkoe van 360 kilogram, had hij aan het kruis boven het altaar opgehangen. Vanwege het bisdom van Hasselt kwam er uiteraard geen protest. Het waren enkele diepgelovige katholieken die in actie kwamen en het kunstwerk bij nacht naar beneden haalden. Vandalisme is natuurlijk niet goed te keuren, maar de gelovigen voelden zich dan ook zwaar beledigd.

Vorige week moesten ze verantwoording afleggen voor de rechter en vermoedelijk hangt hen een werkstraf, een boete én een schadevergoeding boven het hoofd. Uitspraak op 23 juni.

Zou kunstenaar Tom Herck - die graag provoceert - ook maar één grammetje moed en lef hebben om een gelijkaardig kunstwerk op te hangen in een moskee? Hoe lang zou zijn hoofd nog op zijn schouders zitten, denkt u?

Ondertussen is er elke dag wel iets: klimaathysterie, diversiteit, genderneutraliteit, BLM, Zwarte Piet, hatespeech, hoofddoekjes, praktijktesten, linkse subsidieslurpers, positieve discriminatie, minder wit, meer zwart, vrije meningsuiting, verstopeieren, winterfeest, mediacensuur…

Het stopt niet.

Neen, vandaag is het niet meer fijn om blank, behoudend en traditionalist te zijn...

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

“Stop de islamisering”

Deze actie van Voorpost leverde celstraffen op voor de actievoerders.

Vorige week werden 4 leden van Voorpost zwaar veroordeeld – een van hen kreeg zelfs een effectieve gevangenisstraf – omdat ze nabij het stadhuis van Mechelen een spandoek hadden ontrold met de tekst "stop islamisering". De beginselen van de democratie vereisen nochtans dat zelfs radicale minderheidsopinies moeten genieten van het recht op vrije meningsuiting.Wat de veroordeling van de Voorposters helemaal hallucinant maakt, is dat hun mening zelfs geen minderheidsopinie is.

Indien men een opiniepeiling zou houden over de vraag of verdere islamisering van onze samenleving wenselijk of zelfs aanvaardbaar is, zou men ontdekken dat een duidelijke meerderheid in Vlaanderen daar precies hetzelfde over denkt als de vier leden van Voorpost. Dat men de mening van de meerderheid dienaangaande al decennialang negeert, is vanuit democratisch oogpunt al erg genoeg. Maar dat een combinatie van vrijheidsdodende wetgeving en geradicaliseerde rechters het in dit land mogelijk maakt dat de mening van die meerderheid zelfs wordt gecriminaliseerd, is ronduit beangstigend.

De boosheid en de stilte Velen, vooral ter rechterzijde, zijn boos en verontrust over het vonnis van de correctionele rechtbank.

Ook ik kookte op de dag van de uitspraak. Wat er de dagen nadien gebeurde stemde mij echter optimistischer. Dat de rechterzijde, bij monde van Tom Van Grieken, Bart De Wever en Jean-Marie Dedecker, protesteerde tegen dit extreme vonnis, lag in de lijn der verwachtingen.

Wat mij echter meer opviel was de verlegen stilte langs de andere kant.

Er was geen gejuich, er kwamen geen felicitaties van de linkerzijde.

Ik heb het ooit, zoals ten tijde van de veroordeling van het Vlaams Blok, anders geweten.

Ook de voorzitters van de regeringspartijen zwegen. Men lijkt daar te beseffen hoe gênant dit vonnis eigenlijk is voor de wetten die zij hebben gestemd en waarop het is gebaseerd. In De Zevende Dag liet Joachim Coens duidelijk verstaan dat hij rekent op een andere uitspraak in beroep. Meyrem Almaci zei dat je van haar zelfs “ik haat de islam” mag zeggen.

De pers was opvallend terughoudend om van het vonnis een hoofdpunt te maken, maar kon het wegkijken niet volhouden naarmate er steeds meer reacties binnenkwamen. Ook de commentaren uit ‘neutrale’ hoek waren unaniem negatief. Maarten Boudry (“hallucinant”, “schandalig”), Jogchum Vrielink (“nu komt er veel in het vizier”) en Dirk Voorhof (“verontrustend”) waren zeer kritisch. In Het Laatste Nieuws en De Tijd schreven respectievelijk Astrid Roelandt en Isabelle Albers opiniestukken in dezelfde zin. En als ook VRT-advocaat Tim Pauwels het vonnis maar niets vindt, weet je dat de rechter zich in een geïsoleerde positie bevindt.

Wankel vonnis Rechter Suzy Vanhoonacker beschikte over 101 mogelijkheden om de aanklacht onontvankelijk of ongegrond te verklaren en zo dit po-

litieke proces aan zich te laten voorbijgaan. Ze koos echter voor een wankele juridische constructie die enkel wordt aan elkaar gehouden door het voluntarisme van een rechter die absoluut wil veroordelen.

Ze zette het grondwettelijk probleem opzij dat de correctionele rechtbank enkel bevoegd is voor opiniedelicten ingegeven door racisme en xenofobie, terwijl het hier over kritiek op een godsdienst gaat.

Ze ging over tot pure speculatie om het vereiste opzet aan te tonen en stelde, zonder bewijs, dat de betrokkenen de bedoeling hadden “angst te zaaien en haat te scheppen”. Ze stelde dat wie de indruk wekt dat islamisering het gevaar meebrengt dat vrouwen een hoofddoek moeten dragen, eigenlijk “haat probeert te voeden tegen de moslimgemeenschap”, hoewel dat gevaar uiteraard wel degelijk reëel zijn (Het is gewoon waar dat er heel wat islamistische staten zijn waar de hoofddoek verplicht is en dat zelfs in het Westen islamistische vrouwen sterke druk ervaren om die de dragen).

Ik had vroeger het genoegen om met de advocaat van de Voorposters samen te werken en ik ken hem als meer dan bekwaam genoeg om het beroep dat zal ingesteld worden maximale kansen te geven. Ik ga mij niettemin veroorloven om hem een voorzichtig advies te geven.

De publieke reacties op het vonnis waren zo eenzijdig negatief dat men mag verwachten dat het hof van beroep daar rekening mee zal houden. Overhandig de rechtbank een map met alle negatieve reacties en een lege map met alle positieve reacties.

Satelliet Suzy Ik zou hem ook aanraden om niet te bang te zijn om het wapen van de wraking te hanteren. Bij de verdediging van het Vlaams Blok tegen de racismeklacht, die ik moest coördineren, maakten we de fout te veel te vertrouwen op de neutraliteit van de rechters. Twee gunstige vonnissen in Brussel hadden ons verleid tot vertrouwen in het Hof van Beroep in Gent, dat gezien de strekking van de rechters (een Gentse franskiljon en een logebroeder van Karel De Gucht) achteraf onterecht bleek. We maakten dezelfde fout niet bij een latere procedure voor de Raad van State, die was gericht op het ontnemen van de partijfinanciering van het Vlaams Belang. Een assertief en succesvol wrakingsoffensief tegen alle rechters met een te duidelijke politieke voorgeschiedenis werd beloond met een vrijspraak.

De rechter die het vonnis tegen de Voorposters heeft uitgesproken, Suzy Vanhoonacker, was mij reeds eerder opgevallen als problema-

tisch. In een zaak over een burenruzie waarbij een man zijn Marokkaanse buurvrouw voor “profiteur” had uitgescholden, veroordeelde zij de beklaagde en vermaande hem dat “door zo’n gedrag jongeren naar Syrië gaan om er te gaan vechten” (GvA 19/11/2017). Dat rechter Suzy Vanhoonacker de schuld voor de koppensnellerij in Syrië het gevolg acht van het gedrag van de Vlamingen, toont haar als meer dan gewoon een beetje wereldvreemd.

Met haar naïeve ideeën over de aard van islamitische radicalisme verkeert ze eerder in een baan om de aarde. Ik hoor “Satelliet Suzy” van Noordkaap in mijn hoofd telkens ik haar naam lees.

"Indien men een opiniepeiling zou houden over de vraag of verdere islamisering van onze samenleving wenselijk of zelfs aanvaardbaar is, zou men ontdekken dat een duidelijke meerderheid in Vlaanderen daar precies hetzelfde over denkt als de vier leden van Voorpost" Schreibtischtäter Ik wil wel één verschonende omstandigheid aanhalen voor de rechter. Zij past strafwetten toe die wel degelijk bestaan. Ze zijn goedgekeurd door politieke partijen die elkaar voortdurend hebben proberen te overtroeven in antiracistische ijver, maar die zich nu proberen te distantiëren van de gevolgen van die wetten. Zij laten rechter Vanhoonacker, die hen waarschijnlijk dacht te behagen met dit vonnis, op de plaats van het misdrijf alleen achter met een pistool in haar hand. Als een rechter niet snapt dat je de politieke opinie van een minderheid, laat staan van een meerderheid, niet mag bestraffen, hoort die inderdaad niet thuis in een rechtbank. Maar laat ons nooit de Schreibtischtäter uit het oog verliezen, die trouwens op dit eigenste ogenblik werken aan een grondwetswijziging die vervolging van opiniedelicten nog gemakkelijker zal maken.

Als u nu opmerkt dat ik het hier niet veel over islamisering heb gehad en de titel van het stuk niet overeenkomt met de inhoud, hebt u gelijk. De titel is mijn #JeSuisCharlie voor de veroordeelde leden van Voorpost. Ten behoeve van substituut Van Ingelgem en rechter Vanhoonacker ga ik het zelfs nog een keer herhalen: stop de islamisering.

JURGEN CEDER

Actueel

3 JUNI 2021

Melissa Depraetere (Voorvraagt met spoed hoor25 MEI uit) zittingen over het wetsvoor2 0 2 1 stel van haar partij om het verbod op privémilities uit te breiden. Zowel Vooruit als PS willen dat verbod uitbreiden naar “alle groeperingen die oproepen tot geweld, discriminatie en haat”. Volgens Depraetere gaat het voorstel de strijd aan tegen terrorisme, “in welke vorm dan ook”.

© PHOTONEWS

DE WEEK

Het ministerie van Defensie roept een Belgisch militair terug uit Afrika. De man wordt verdacht van rechts-extremistische sympathieën. Het leger zegt dat het om een preventieve maatregel gaat.

De omstreden Facebookgroep "Als 1 achter Jürgen" wordt offline gezet. De groep telde 45.800 leden. Facebook heeft de groep zelf verwijderd omdat bepaalde meningen indruisen tegen het beleid van de sociale mediagigant.

Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Bart So(Open Vld) laat een forensisch onderzoek op26 MEI mers starten naar de vroegtijdige vaccinatie van burge2 0 2 1 meester Veerle Heeren (CD&V) van Sint-Truiden.

De Limburgse provinciegouverneur Jos Lantmeeters moet na het tuchtonderzoek een formeel rapport voorleggen aan de minister.

De extreemlinkse "Vulkangruppe" eist de verantwoordelijkheid op voor de brandstichting in de Tesla-fabriek in aanbouw in Berlijn. De actievoerders staken er elektriciteitskabels, die het terrein voorzien van stroom, in brand. Vulkangruppe is tegenstander van elektrische wagens omdat die te milieuvervuilend zijn.

Linkse dogma's bedreigen wetenschap, welvaart en democratie Wat hebben Donald Trump, de kerncentrales van Doel en Voorpost gemeen? In alle drie de gevallen hangt het van de boodschapper af of een bericht in de media bestempeld wordt als nepnieuws of niet. Daarbij hebben Donald Trump en Voorpost al op voorhand ongelijk, zelfs als ze gelijk hebben, terwijl ecologisten en links al op voorhand gelijk krijgen, zelfs al slaan ze de bal volledig mis.

“Luister naar de wetenschap!” was een slogan die je vaak zag opduiken in de klimaatmarsen.

Daarmee eisen de ecologisten een consensus bij de wetenschap op en plaatsen ze tegenstanders in een kwaad daglicht. Wie wil er immers onwetenschappelijk zijn? Nochtans zijn het in de eerste plaats de ecologisten, en bij uitbreiding links, die grote problemen hebben om naar de wetenschap te luisteren. Scepsis en tegenspraak zijn fundamenteel in elke tak van de wetenschappen en net daarmee kan links maar niet overweg. En zeker niet als het over het klimaat gaat.

© PHOTONEWS

Een dag na het Telegramdispuut van Van Ranst, vraagt coronacommissaris Pedro 2 0 2 1 Facon om meer terughoudendheid in de communicatie van corona-experten. Volgens Facon moet er een onderscheid zijn tussen de rol als expert en die van maatschappelijk commentator.

© PHOTONEWS

Facebook moet ongelijk toegeven

Viroloog Marc Van Ranst midden in de nacht de 27 MEI gaat discussie aan op Telegram 2 0 2 1 met sympathisanten van de vermiste militair Jürgen Conings. Van Ranst verweet de groepsleden voor ‘terroristenondersteunders’. De viroloog erkende daags nadien zijn fout aan VRTnws. “Dat was niet slim”, aldus Van Ranst.

28 MEI

De contact- en afstandsregels in de strijd tegen corona worden vanaf 9 juni opgeheven. Dat blijkt uit 29 MEI een ontwerp van ministerieel besluit van minister van 2 0 2 1 Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V).

“We willen de verantwoordelijkheid weer aan de mensen geven”, meldt haar kabinet.

Verleden week moest Facebook een van zijn maatregelen in de strijd tegen nepnieuws alweer intrekken. Een jaar lang werden berichten waarin beweerd werd dat het coronavirus ontstaan zou kunnen zijn in een laboratorium in Wuhan door het platform onverbiddelijk gecategoriseerd als nepnieuws. En Facebook was op dat vlak lang het enige medium niet. Het hielp niet dat de vorige Amerikaanse president aan die stelling bleef vasthouden, maar zoals de lezer weet, “iedereen is het erover eens” dat Donald Trump een gevaarlijk man is die graag polariseert, en dus gestopt moet worden.

Echt grappig – of intriest – wordt het echter wanneer VRT-journalist Björn Soenens zich vanuit de VS wil bemoeien met de veroordeling van Voorpost door een Mechelse rechter. “Wat als meningen soms desastreuze onzin zijn?”, vraagt hij zich op Twitter af, en voegt er nog “woorden als kogels” aan toe. Maar wanneer iemand in een reactie verwijst naar de beslissing van Facebook van hierboven, antwoordt hij: “Kennis evolueert. In dit geval: het moet nog onderzocht worden.” Waarmee de zogenaamde sterreporter van de openbare omroep aantoont dat

hij er niets van begrepen heeft, of bewust zelf “desastreuze onzin” verspreidt. De kern van de zaak is immers dat tot een week geleden de kennis over het ontstaan van het coronavirus niet mocht evolueren, niet van Facebook, maar ook niet van Björn Soenens en de VRT. Joe Biden moest eerst officieel ook aan het twijfelen slaan voor er – letterlijk – iets anders beweerd mocht worden op Facebook.

Kerncentrales en 5G Iets gelijkaardigs zien we in het debat over kernenergie. Het is de meest veilige manier van energieopwekking, de meest stabiele, in onze contreien een van de goedkoopste en bovendien een van de minst vervuilende. En toch zullen de kerncentrales in Doel dicht moeten, omdat Groen het zo zegt en daarover geen tegenspraak duldt. En al zeker geen wetenschappelijke. In de media zal je trouwens ver moeten zoeken om enig tegengeluid te vinden tegenover de groene onzin van onder meer Tinne Van der Straeten.

Idem dito trouwens over de installatie van 5G. Vooral in Brussel lag en ligt Ecolo nog steeds volledig dwars en weigert er pertinent naar de wetenschap te luisteren.

In Brussel wil men wel progressief, multicultureel, kosmopolitisch, milieuvriendelijk en hoofdstad van de EU zijn, maar wil je er een berichtje versturen, zal het toch met een landlijn van de telegraaf moeten zijn als het van Ecolo afhangt.

Antivaxxing Dat de afkeer en de tegenstand tegen Marc Van Ranst vooral van rechts komt, hoeft niet te verbazen. En het klopt dat nogal wat van de tegenstand tegenover vaccinaties in de VS aan de verre rechterzijde van het politieke spectrum te situeren valt. Maar dat de media in ons land het telkens weer doen voorkomen alsof de tegenstand tegen de coronavaccins een

Groen-voorzitster Meyrem Almaci doet enkele opmerkelijke uitspraken in De Zevende Dag. Zo zei ze 30 MEI onder meer dat ze geluisterd heeft naar de kiezers 2 0 2 1 van Vlaams Belang. “Luisteren betekent niet dat je iemand gelijk moet geven, maar dat je luistert naar hun bekommernissen”, aldus Almaci. Haar uitspraken veroorzaakten hilariteit op sociale media.

Het stadsbestuur van Mechelen start een campagne waarmee ze haar inwoners wil laten kiezen voor 1 JUN deelmobiliteit. Volgens de stad is het bezit van een 2 0 2 1 auto financieel niet altijd een goede zaak. De campagneslogan luidt: "Steek niet al je geld in een eigen wagen". Een auto kost gemiddeld 450 euro per maand en volgens schepen van Mobiliteit Vicky Vanmarcke (Vld-Groen-m+) kan dat met autodelen goedkoper.

Parlementsleden Axel Ronse (N-VA), Pieter Marechal (CD&V), en Elisabeth Meuleman (Groen) lanceren een start-up om 60-plussers aan een baan te helpen. Het bedrijf heet "Sixie", een samenvoeging van sixty en sexy. Het trio hoopt de doelgroep aan tijdelijke opdrachten te helpen zodat ze hun talent en expertise kunnen doorgeven.

3

N�e� ������ �� C�ng� st�a� ��� ���ka�� �� �i�b�rs��� …

monopolie van achterlijke Vlaams Belang- en N-VA-kiezers is, is te gek voor woorden.

Laten we immers eerlijk zijn: in welke kringen dweept men met natuurgeneeskunde, homeopathie en natuurlijk uitzieken, en staat men bijzonder sceptisch tegen “chemische brol” van de “big pharma”? Toch wel dezelfde kringen waar men het ook niet begrepen heeft op genetisch gewijzigde gewassen. En soms zelfs met geweld. Maar dat zijn dus niet bepaald de rechtse en fascistoïde Vlamingen die, ondanks een dosis gezonde scepsis bij de snelheid waarmee de vaccins ontwikkeld werden, toch maar de mouw opstropen voor hun eerste en tweede prik. Het is in Wallonië, dat overwegend links stemt, dat de vaccinaties blijven stokken. Of moeten we nu echt denken dat een rechtse antivaccinatiepartij er een kiezerspotentieel van meer dan dertig procent zou hebben?

"In Brussel wil men wel progressief, multicultureel, kosmopolitisch, milieuvriendelijk en hoofdstad van de EU zijn, maar wil je er een berichtje versturen, zal het toch met een landlijn van de telegraaf moeten zijn als het van Ecolo afhangt" Islamisering En dan was er dus nog die Mechelse rechter die enkele leden van Voorpost tot een effectieve gevangenisstraf veroordeelde omwille van een spandoek met daarop “Stop islamisering”. Waarbij de rechter in haar motivatie moest toegeven dat islamisering inderdaad een schrikwekkend beeld was, want anders kan je uiteraard geen angst zaaien. Bart Somers uit dezelfde stad was er snel bij om de islam te erkennen als onderdeel van Vlaanderen, maar elke bewering over een islamisering van de hand te wijzen als complete nonsens. Dat moet je maar durven, in een stad waar de islam vijftig jaar geleden nog volslagen onbekend was, maar vandaag het stadsbeeld domineert. “Stop islamisering” is geen haatspraak, en eigenlijk zelfs geen mening, maar zeg maar gerust een wetenschappelijk onderbouwde noodkreet om onze democratie en welvaart te beschermen en voor onze kinderen te vrijwaren.

Links eist dan wel graag de term vooruitgang voor zichzelf op en roept anderen nadrukkelijk op om naar de wetenschap te luisteren, maar is telkens weer de eerste om tegenspraak en wetenschappelijk onderzoek in ongewenste richtingen te verbieden. Wie verleden week het relaas van Theo Francken las, over zijn zoveelste poging om de kost van de migratie toch eindelijk eens objectief te laten berekenen, zag dat trouwens nog maar eens bevestigd.

Binnenland

3 JUNI 2021

GENT

De eerste Vlaamse stad met een eigen mensenrechtenraad

ECONOMISCHE ZAKEN

© SHUTTERSTOCK

4

De stad Gent heeft er een adviesraad bij. Een eigen stedelijke mensenrechtenraad zal “een kritische blik werpen op de internationale contacten van de stad”.

De adviesraad moet advies geven bij dienstreizen naar landen waar mogelijk de mensenrechten worden geschonden.

De mensenrechtenraad is een gevolg van een dienstreis van schepen Sofie Bracke (Open Vld) naar Israël, in januari 2020.

Schepen Heyse (Groen) heeft zelf de zeven leden van de mensenrechtenraad gekozen.

Er was géén open oproep naar kandidaten.

Hiermee volgt ze dezelfde tactiek als bij de werkgroep dekolonisering. Ook die was door de schepen zelf samengesteld, naar eigen zeggen was dat ‘evenwichtig’. Het resultaat was het extreem-activistisch rapport “Dekoloniseer mijn stad” met de vele aanbevelingen voor een minder ‘wit’ en eurocentrisch Gent.

De nieuwe mensenrechtenraad lijkt hetzelfde patroon te volgen. Bij de leden vinden we onder meer onderzoekers naar mensenrechten en diversiteit van UGent en de VUB, vertegenwoordigers van Amnesty International en een lid van het Gents Actieplatform Palestina. Drie van de leden komen uit andere adviesraden van de stad (de adviesraad Noord-Zuid en de adviesraad Etnisch Culturele Diversiteit). Dat heeft als gevolg dat bij een vraag om advies meteen een hele reeks adviesraden met dezelfde stem spreken. Dat geeft een indrukwekkend lijstje negatieve (of positieve) adviezen, die in werkelijkheid gewoon door dezelfde kring mensen gegeven worden.

N-VA en Vlaams Belang stemden tegen de oprichting van de mensenrechtenraad. Ze kregen meteen het goedkope verwijt van toekomstig schepen Hafsa El-Bazioui dat ze tegen mensenrechten zijn. Ondanks de mooiklinkende naam heeft de Gentse men-

Sofie Bracke

senrechtenraad maar een zeer beperkte opdracht. Hij moet enkel advies geven bij het internationaal beleid wanneer schending van mensenrechten een thema is bij buitenlandse contacten en netwerken, bijvoorbeeld bij dienstreizen of de ontvangst van buitenlandse delegaties. Hij is niet bevoegd voor mensenrechten in het Gents beleid of schendingen ervan op het Gents grondgebied. De mensenrechtenraad mag meteen aan het werk. Men moet een ‘mensenrechtenkader’ opstellen om het beleid van andere landen aan te toetsen. Daarmee worden eisen gesteld aan internationale partners inzake respect voor de mensenrechten. Het zal uitkijken worden hoeveel landen deze Gentse mensenrechtentoets zullen doorstaan.

MATHILDIS

IN MEMORIAM

Johan Weyts overleden Op 20 mei jongsleden overleed in Brugge ere-advocaat en voormalig senator Johan Weyts, 81 jaar oud. Het viel op hoe weinig aandacht zijn overlijden kreeg in de serieuze media. © PHOTONEWS

Johan Weyts behoorde tot de eerder conservatieve vleugel van de CVP. Van thuis uit kreeg hij een christelijke en Vlaamsgezinde opvoeding mee. Zijn vader Staf Weyts was in 1951 een van de oprichters van het Christelijk Vlaams Kunstenaarsverbond in West-Vlaanderen. Al in 1971 werd Johan Weyts verkozen tot gemeenteraadslid in Brugge en hij zou daar 24 jaar lang actief zijn. In 1987 werd hij verkozen tot senator en omdat een dubbelmandaat in die tijd nog kon, geraakte hij een jaar later ook in

het Vlaams Parlement (al heette dat toen nog Vlaamse Raad).

Weyts maakte van zijn rechtse overtuiging geen geheim. Zo was hij voorzitter van het International Committee for a Free Vietnam. Hij kwam echter in woelig vaarwater terecht toen hij begin 2004 ondervoorzitter werd van het Comité tegen het Stemrecht voor Vreemdelingen. Dat was een initiatief van Filip Dewinter met steun van Ward Beysen (Liberaal Appel), Matthias Storme (N-VA) en Claudine De Schepper (VLD). Johan Weyts gaf daarbij duidelijk te kennen dat hij tegen het cordon sanitaire was. Dat werd hem niet in dank afgenomen door zijn partij en hij werd geschorst (Yves Leterme was toen CD&V-voorzitter). De laatste maanden van zijn mandaat in het Vlaams Parlement zat hij uit als onafhankelijke. Het betekende meteen het einde in zijn actieve politiek loopbaan bij de CD&V. KARL VAN CAMP

Zwitserland trekt de stekker uit EU-besprekingen Zeg nooit nooit, maar dat Zwitserland ooit lid wordt van de EU is toch op een erg lange baan geschoven. Zeven jaar lang duurden de onderhandelingen die de relatie met de Unie zouden vorm geven, maar voor Bern stoppen ze hier en nu.

De reden? Te veel toegevingen die de kern van het Zwitsers economisch model zouden benadelen.

Lid worden van de EU is nooit een optie geweest voor Zwitserland. In 1992 werd immers via een referendum beslist dat het handelsakkoord dat het Alpenland met de Unie had niet zou worden opgewaardeerd tot een volwaardig lidmaatschap. En zo geschiedde, aangezien het hier om een land gaat waar naar het volk geluisterd wordt.

Het alternatief dat zich ontwikkelde oogde haast even aantrekkelijk.

Ettelijke akkoorden werden met de EU gesloten, goed voor een amalgaam van om en bij de 120 verdragen. Het leverde het land veel voordelen op, van handel over diensten tot de erkenning van diploma's en deelname aan EU-onderzoeksprogramma's.

Te veel lusten zonder de lasten, klinkt het al geruime tijd geërgerd in Brussel. Hoog tijd om een en ander te herzien. En zo werden jaren geleden de Zwitsers vriendelijk verzocht aan de onderhandelingstafel plaats te nemen. Aan ambitie was er geen gebrek.

De gesprekken moesten uitmonden in een soort alomvattend akkoord dat de verhouding zou scherp stellen. Zou, want zopas besloot Zwitserland eenzijdig na zeven jaar de bespreking stop te zetten.

Onvergeeflijke mislukking Officieel heet het dat er “substantiële verschillen rond enkele essentiële onderdelen van het akkoord” zijn. De Zwitserse vrees kristalliseert zich rond verplichtingen op het vlak van loonbescherming of staatssteun. Maar de argumentatie overstijgt het puur economische. Gevreesd wordt ook dat door de verplichte implementatie van enkele richtlijnen ook de controle over het migratiebeleid ondergraven zou worden.

Dat het allemaal op een sisser uitloopt zegt misschien evenveel over Brussel dan over Bern. In de Financial Times, niet bepaald een orgaan dat van anti-EU-sentimenten beschuldig kan worden, legde men de link met de Brexit. Dat – en we parafraseren – de

Unie haar belangrijkste Europese handelspartner kwijt speelt – de Britten dus – kan ongelukkig genoemd worden, maar dat het nu ook de tweede verliest is nalatigheid. De economische verstrengeling is immers wat ze is. Zwitserland staat voor net geen 7 procent van alle EU-export, omgekeerd loopt dit cijfer tot bijna 50 procent op. En dan hebben we het nog niet over de 1,4 miljoen EU-onderdanen die in Zwitserland wonen.

Brexit vergelijking De vergelijking met de Brexit moet echter met de nodige omzichtigheid gebeuren. Voor de EU was de Brexit een argument om de gesprekken een versnelling hoger te schakelen. Het was Londen immers niet ontgaan dat het Zwitsers model wel eens een interessante inspiratiebron kon zijn voor hun bestaan buiten de EU. Een deal met Zwitserland zou duidelijk maken dat men zich niet te veel illusies moest maken rond dergelijke constructies.

Verder vallen vooral de verschillen met de Brexit-saga op. Aan EU-zijde is men geschokt, terwijl de Zwitsers er vrij gelaten bij blijven. De handelsbetrekkingen zijn intens, de munt stabiel en de begroting in evenwicht, klinkt het in politieke hoek.

Waarom zich dan zorgen maken? Hét grote verschil met de Brexit is dat de Britten uit de club stapten, terwijl de Zwitsers uit onderhandelingen liepen die in een vernieuwde relatie moesten uitmonden. In dit geval is dan ook geen sprake van een no-deal-risico. Er is namelijk een deal, gegoten in die 120 verdragen, die onverminderd blijft gelden. Veranderingen die doorgevoerd worden, zullen deze systematisch uithollen, dat klopt, alleen is dit een geleidelijk proces.

“Het bestaan van deze akkoorden stelt ons in staat rustig te ademen, zonder te panikeren.” Het is de meest gangbare teneur in het bedrijfsleven.

MICHAËL VANDAMME

'T PALLIETERKE SPONSORDINER 2021 Sinds 2015 organiseert ’t Pallieterke elk jaar een sponsordiner. Vorig jaar was alles al in volle voorbereiding toen het Wuhanvirus roet in het eten kwam strooien. Gelukkig kon zowel met de toen geplande gastspreker als met de feestzaal een nieuwe datum ‘geprikt’ worden. Noteer dus alvast in uw agenda: het vijfde sponsordiner vindt plaats op donderdag 9 september in de Plantentuin van Meise. Onze gast die avond is Arnold Karskens, journalist en oprichter van de het niet-poco Nederlandse televisiekanaal “Ongehoord Nederland”. Meer informatie in een volgend ’t Pallieterke.

KARL VAN CAMP

Binnenland

3 JUNI 2021

5

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

De Croo is de auto-immuunziekte van de liberalen “Never let a good crisis go to waste” is een boutade die aan Winston Churchill wordt toegeschreven. “Laat ik mezelf eens fameus in de voet schieten”, is dan weer iets dat Alexander De Croo zou kunnen gezegd hebben. De lijst van burgerlijke vrijheden die de regering van deze stamboekliberaal in de voorbije 15 maanden van zijn onderdanen heeft afgenomen, is lang en onthutsend en zal de geschiedenisboeken ingaan als een zwarte bladzijde in de historie van het liberalisme.

Een Kortrijkse rechter verwees intussen gelukkig al de coronaboetes naar de papierversnipperaar omdat er geen wettelijke basis voor was. Zijn vonnis herstelt weer een heel klein beetje het vertrouwen in de rechtsstaat van de wakkere burger die dit schouwspel met afgrijzen moest ondergaan. De jeugd betaalde blijkens de statistieken van psychiatrische hulp, jongerentelefoons en psychosociale instellingen de grootste prijs voor de tunnelvisie van de socialistische minister Vandenbroucke die, verblind als een konijn door de lichtbak genaamd Covid-19, vergat dat hij niet alleen minister van corona was, maar vooral ook van Gezondheid, inclusief mentale gezondheid. Dat er intussen Nooit eerder klonk het oude adagium “de overheid, dat zijn wij, ook van overheidswege geduwd wordt om kinderen vanaf 12 jaar te de burgers”, zo schamper en hol als de voorbije maanden waarbij gaan inenten is gewoonweg waanzinnig omdat daar geen enkele biodiezelfde overheid een angstcultuur creëerde en in ware DDR-stijl medische reden voor is: de ziekte vormt voor hen geen enkel gevaar het privéleven van haar onderdanen binen vermits ze Covid-19 asymptomatisch belenendrong en in nieuwe ministeriële oekazes ven, is overdracht zo goed als onmogelijk, zo “Alsof De Croo nog niet genoeg goot. Van mondmaskerdracht over eenzame blijkt alweer uit wetenschappelijk onderzoek. kerstdiners, die alleen door drones werden “Vaccins 100 procent werkzaam voor kindeschade had aangericht, besloot begeleid, en onzinnige regels rond toiletren”, kopte een krant. Dat zal wel: een klontje hij vorige week ook nog eens bezoek bij tuinfeestjes tot de schrijnende suiker zou ook 100 procent werkzaam zijn voor sociale isolatie van bejaarden in woonkinderen tegen Covid-19: hun immuunsysteem de trots van de Belgische zorgcentra: de burger werd beschouwd maakt namelijk automatisch gehakt van het als een onmondige kleuter en zijn zelfbeliberale democratie op de schop virus en heeft geen nood aan de immuniteitsschikkingsrecht werd bij het grof huisvuil boost van een vaccin. te nemen: artikel 19 van de geparkeerd. Intussen werd het monopoAlsof De Croo de afgelopen maanden nog lie op geweld van de overheid misbruikt niet genoeg schade had aangericht, besloot grondwet, houdende de vrijheid om die absurde wetten te handhaven. hij vorige week ook nog eens de trots van de van drukpers en de vrijheid van Ministeriële besluiten met maatregeBelgische liberale democratie op de schop te len die - zo bleek deze week weer uit nemen: artikel 19 van de grondwet, houdende meningsuiting, een liberaal wetenschappelijke onderzoek van de de vrijheid van drukpers en de vrijheid van monument waardoor België Duitse statisticus Ralph Brinks - geen meningsuiting, een liberaal monument waarenkel effect hebben gehad. De avonddoor België sinds 1831 een vrijhaven werd sinds 1831 een vrijhaven werd klok, de sluiting van scholen, winkels voor schrijvers en filosofen, van Karl Marx tot voor schrijvers en filosofen, van en horeca: het effect was in DuitsVictor Hugo. De Croo wil nu ook ‘hate speech’ land “zo gering dat het statistisch en ‘fake news’ aanpakken, twee begrippen die Karl Marx tot Victor Hugo” niet waarneembaar was”. We mogen zijn overgewaaid vanuit de woke-universiteiten gerust veronderstellen dat dat Duitse onin de VS en waar we niet eens een fatsoenlijk derzoek ook voor andere landen geldt. Intussen werd door die Nederlands woord voor hebben, laat staan een degelijke, waterdichte maatregelen de economie verwoest, een duizelingwekkend diep definitie. Dat bleek nog maar eens vorige week toen de zogenaamde gat in de begroting geslagen en zagen duizenden ondernemers ‘factcheckers’ hun kar moesten draaien nadat bleek dat het virus misen zelfstandigen hun zaak, die ze gedurende jaren met bloed, schien tóch uit een lab in Wuhan was ontsnapt. Met zoveel aanvallen op zweet en tranen hadden opgebouwd, naar de verdoemenis het eigen liberale DNA is Alexander De Croo intussen verworden tot gaan. de auto-immuunziekte van de liberalen.

BRUSSEL

De realisatie van een aloude droom Recente cijfers van Statistiek Vlaanderen schetsen een beeld van hoe deze regio er demografisch over tien jaar uit zal zien. De scherpste veranderingen doen zich in de Rand voor, wat vooral een gevolg is van de factor Brussel. Op een andere manier dan destijds beoogd, tekent de aloude Franstalige droom van 'le tout grand Bruxelles' zich af. Onrustwekkend? Niet noodzakelijk, maar de apathie aan Vlaamse kant, de politieke klasse op kop, is dat wél.

“Er zijn drie soorten leugens: leugens, grove leugens en statistieken.” Dit citaat, ten onrechte op conto van de oud-Britse premier Disraeli geschreven, is misschien wat te streng voor de discipline. Toch blijft het een feit dat, met de nodige behendigheid, statistieken de voorstelling van de werkelijkheid behoorlijk kunnen vertroebelen. Een voorbeeld.

Uit een recent onderzoek van Statistiek Vlaanderen vernemen we wat over hoe deze regio er anno 2030 uit zal zien. Meer volk, minder gezinnen en een vergrijzende bevolking, het zijn de belangrijkste conclusies. Precies hetgeen zowat iedereen die zijn ogen wat de kost geeft zou voorspellen, alleen wordt er nu een wat wetenschappelijk cachet aan gegeven.

Interactieve kaart

De Vlaamse rand krijgt volgens Statistiek Vlaanderen meer volk, minder gezinnen en een vergrijzende bevolking tegen 2030.

Interessant wordt het pas wanneer we wat verder scrollen naar een interactieve kaart die de bevolkingsgroei per gemeente in kaart brengt. Wie wat kleurgevoelig is, zal onmiddellijk aandacht hebben voor concentrische cirkels rond de hoofdstad.

Gemeenten als Vilvoorde, Dilbeek of Halle spannen de kroon met een groei van 10 procent, maar hetzelfde merk je in Ternat of zelfs Denderleeuw. Veel verklaringen moet men hier niet voor zoeken: de overlopende Brusselse container, een trend van inmiddels al jaren. De groei in de ruime rand is grotendeels het gevolg van een Brusselse exodus; dat is de belangrijkste verklaring.

Velen die de stad verlaten doen dit omdat ze toch niet zo tuk zijn op de 'diversiteit' en 'uitdagingen' van die stad, kwaliteiten waar men in de politiek correcte, maar vooral stevig gesponsorde Bruzz-media niet over

uitgepraat raakt. En we weten wat er gebeurt, het Franstalige gezegde indachtig, “si les dégoutés partent...”. Juist, googelt u maar even voor het vervolg. Klinkt niet echt woke, klopt, maar dat was ook nooit onze bedoeling.

Een tijdje geleden lanceerde de RTBF een podcast in enkele afl everingen over zij die Brussel de rug toekeren. Het groen, de woningprijs, het waren de veilige redenen. Wie het over andere onprettige waarheden had, deed dat anoniem. En het moet gezegd dat deze laatste redenen nogal schaars aanwezig waren in het programma. Nochtans is het vooral dat wat ondergetekende in zijn onmiddellijke en ruimere omgeving opvangt. En dan hebben we het nog niet over formuleringen die volstaan om de sprinklers in de Unia-kantoren te activeren.

Gaston Geens Terug naar het cijferwerk van Statistiek Vlaanderen. Er werd een Belga-bericht opgesteld, wat werd overgenomen door enkele kranten, en dat was het dan. Een beetje zoals Brussels minister Sven Gatz' variant van het “et alors?” van François Mitterand: “C'est comme ça”. Men zou toch verontwaardiging kunnen verwachten. Dit is geen fataliteit, maar het gevolg van een jarenlang aangehouden beleid. Men plukt de (zure) vruchten van een opengrenzenpolitiek.

Men ziet het straatbeeld veranderen, de samenstelling van de klaslokalen wijzigen, in die mate dat een school soms op enkele jaren tijd het aanzien van een concentratieschool krijgt. “Wat we zelf doen, moeten we beter doen”, zei Gaston Geens (en niet: “doen we beter”, zoals vaak aangenomen wordt). Het waren profetische woorden die vandaag vooral cynisch klinken.

Ingehaald door de geschiedenis Laten we deze ontwikkeling in een historische dimensie plaatsen. De droom van

groot-Brussel is een oud verhaal, dat telkens zijn invulling kreeg in een bepaald tijdsvak. Aan Franstalige kant was de uitbreiding van de Brusselse agglomeratie met Evere, Sint-Agatha-Berchem en Ganshoren geen eindpunt. Ze droomden van een groot tweetalig gebied, zeker met in het oosten de toenmalige tweetalige Leuvense universiteit. Faciliteiten?

Het was een opstap naar meer. Dat het anders uitdraaide is een frustratie die nog steeds niet verteerd is. Het waren jaren die gekenmerkt werden door een agressieve politieke agitatie in de Rand. Lokale Franstalige lijsten doken op, groeiden en minoriseerden het aloude Vlaamse electoraat. Vaak was er weinig lokale verankering van deze initiatieven. Aanhechting bij Brussel was hét programmapunt dat een oplossing voor alles zou brengen. Maar dit wijzigde.

Parallel met de afname van hun politiek gewicht (abstractie makend van enkele faciliteitengemeenten), wijzigde ook dat discours. Aanhechting bij Brussel? Het Brussel dat zovelen de rug hadden toegekeerd om de gekende redenen die we niet zullen herhalen. Waar steevast over “la périphérie Bruxelloise” werd gesproken, had men het vaker over “le centre du pays”. Tegenover een administratief afgebakend gebied stelde men een sociologische vlek zonder echte grenzen. Aan het eerste kon politiek niets veranderd worden, maar het tweede was een ander paar mouwen. De metafoor van de Brusselse olievlek kreeg vroeger een meer politieke vertolking, vandaag is ze een maatschappelijke realiteit. Wettelijke eentaligheid mag dan al een evidentie zijn, ze zegt niets over de maatschappelijke realiteit. De realiteit onder de statistiek, zeg maar. Dat dit de Vlaamse politieke klasse al jaren geleden niet heeft aangezet een paar ernstige zaken op tafel te leggen, bewijst dat de wensdroom van Geens zaliger verder weg ligt dan ooit.

PMRV

6

Politiek

3 JUNI 2021

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Et pour les Flamands…

© PHOTONEWS

Ludivine Dedonder, minister van Defensie bij de gratie van André Flahaut, bewees vorige week op meerdere vlakken dat zij eigenlijk niet thuishoort op het ministerie van Defensie. Niet alleen heeft ze geen enkele notie van haar politieke verantwoordelijkheid in de zaak-Jürgen Conings, bovendien antwoordde ze op vragen in de commissie, waar ook legerchef Hofman werd ondervraagd, enkel door het aflezen van voorgekauwde teksten. Op inhoudelijke vragen gaat ze niet in. Ze probeert telkens weer de tekortkomingen of blunders tijdens haar ministerschap af te wentelen op haar N-VA-voorgangers. Een roep om haar ontslag wuift ze op bevel van Flahaut weg, onder het goedkeurend oog van de Vivaldi-partners. Donderdag werd ze in de plenaire vergadering opnieuw ondervraagd over de zaak-Conings, en wel door drie sprekers uit de oppositie (N-VA,VB en PVDA). De drie sprekers stelden hun vraag in het Nederlands. En jawel, Ludivine bestond het om haar omstandig antwoord - opnieuw afgelezen en voorgekauwd - bijna volledig in het Frans te geven.Wat houdt haar tegen om minstens aan haar cabinettards de opdracht te geven de tekst in het Nederlands op te stellen als de vraagstellers allemaal Nederlandstalig zijn?

Ontluisterende vertoning Tijdens de bespreking van het wetsontwerp “houdende diverse financiele bepalingen inzake fraudebestrijding”, kwam het op een zeker moment tot een woordenwisseling tussen Marie-Christine Marghem (MR), oud-minister en vandaag voorzitster van de commissie Financiën, en Wouter Vermeersch (VB). Marghem zei op een zeker moment dat het “het recht moet zijn van de belastingplichtige om de minst belaste weg te kiezen”. Vermeersch wierp haar meteen voor de voeten dat dat tot voor Vivaldi de regel was, maar dat de minister van Financiën in zijn beleidsbrief precies dit recht heeft geschrapt, en hij las de passage voor waarin dit expliciet wordt gesteld. Hij vroeg dan ook meteen aan Marghem of zij de beleidsbrief had gelezen en of zij dus het standpunt van de regering vertegenwoordigde. Haar antwoord, letterlijk: “Ik heb deze brief nog niet gelezen. U kunt binnen een paar dagen, volgende week woensdag, vragen richten tot de minister van Financiën. Nog een paar nachten slapen en u kunt de minister een paar vragen stellen.” De minister van Financiën, die aanwezig was in het halfrond, verroerde geen vin en keek met een stalen gezicht voor zich uit. Christian Leysen (Open Vld) nam over en stuurde heel het debat in een andere richting.

Reglement of chaos? Ach… De zitting liep donderdag als naar gewoonte naar haar einde met benoemingen en stemmingen, maar kende toch nog enkele chaotische momenten. Op zeker ogenblik deelt Kamervoorzitster Tillieux (PS) mee dat er een urgentieverzoek is voor een wetsontwerp van de regering om dat met spoed te behandelen dus -, maar dat ze vaststelt dat er geen lid van de regering aanwezig is. Dus stelt ze voor om dat verzoek uit te stellen naar volgende week. Geen reactie, iedereen akkoord. Over naar het volgende agendapunt. Maar wat later, wanneer de stemmingen al even aan de gang zijn, valt de frank van de regeringsfracties en vragen Servais Verherstraeten (fractievoorzitter CD&V) en Ahmed Laaouej (fractievoorzitter PS) het woord om toch nog maar te bekomen dat er over het urgentieverzoek wordt gestemd. Zij stellen voor dat vicepremier Van Peteghem die nog in huis is, de zieke betrokken minister even vervangt om het verzoek toe te lichten. Deze had blijkbaar niet aan een collega gevraagd om een en ander van haar over te nemen. Peter De Roover (N-VA) en Barbara Pas (VB) protesteren tegen deze slordige en nonchalante gang van zaken waardoor er een potje wordt gemaakt van de parlementaire werkzaamheden die reglementair strak geregeld zijn.

Verherstraeten haalt de kastanjes uit het vuur door voor te stellen dat Van Pethegem de zaak toelicht en dat het ontwerp alsnog in de eerstvolgende commissie behandeld wordt. Op die voorzet ging Tillieux graag in en ze trok haar beslissing om het verzoek volgende week te behandelen in. Gevolg: de urgentie werd aangenomen – ongezien is dat. Voor de goed oplettende waarnemer viel het op dat Servais Verherstraeten na het beëindigen van de zitting nog even langs het gestoelte van de Kamervoorzitster stapte om met een grijns tot achter de oren – zoals alleen hij dat kan – haar nog even te gaan begroeten en toe te roepen: “Merci, hé!”

B�� S���r� �� �� ����r��� �i��� ���� ����� ����ng��i��n�

Wat de affaire-El Kaouakibi ons leert over de Vlaamse partijen De saga rond Sihame El Kaouakibi is nog lang niet voorbij, maar aan de basis van het verhaal zal er vermoedelijk niet veel meer veranderen. Tijd om een stand van zaken op te maken, over wat deze affaire ons leert over de Vlaamse politiek.

Beginnen we met de partij die de meeste mediaschade geleden heeft door deze affaire. En neen, dan hebben we het niet over de partij die haar voor veel geld een verkiesbare plaats in het Vlaams Parlement aanbood, maar wel de N-VA. Dat op zich is trouwens al een interessante observatie: de manier waarop de pers zich dubbel plooide om de schuld zoveel mogelijk in de schoenen van de N-VA te schuiven, hoewel Sihame El Kaouakibi politiek onderdak had gevonden bij de Open Vld. Of misschien net daarom. Maar hoe was het mogelijk dat de N-VA zoveel subsidies toestopte aan wat achteraf een oplichtster bleek te zijn? Daar zijn twee verklaringen voor.

Media lusten N-VA niet Ten eerste: de N-VA is nu eenmaal zo groot, dat een oplichtster haar subsidieaanvragen heel nauwkeurig zou moeten richten om nooit bij een of andere N-VA-politicus uit te komen. En zelfs dan nog. Een uiterst vervelende observatie voor de media, die het liever voorstellen als zou de N-VA Sihame El Kaouakibi bewust in de corruptie gedreven hebben.

Maar ten tweede, en dat is dan vervelend voor de N-VA, die partij was zeker niet vies van subsidies aan projecten als Let’s Go Urbain, hoewel een groot deel van haar achterban daar hoegenaamd niet mee gediend was. Op die manier dacht ze schouderklopjes te kunnen krijgen van de linkse milieus die de dienst uitmaken in de media. Zou de partij geleerd hebben dat die schouderklopjes er nooit zullen komen? En dat, als puntje bij paaltje komt, de partij zelfs extra hard aangepakt wordt, terwijl Open Vld vakkundig uit de wind gezet wordt? We vrezen van niet.

Specialisten in gebakken lucht De Open Vld zelf dan. Achteraf gezien verbaast het niet dat iemand die mooie plaatjes zonder inhoud verkocht bij die partij terecht kwam. Door Gwendolyn Rutten in de Raad van Bestuur van de VRT geparachuteerd, en daarna voor een smak geld door Bart Somers opgekocht, je moet het maar doen. Uiteindelijk is het dan nog een ander, Egbert Lachaert, die met de gebakken peren zit, maar ook hij gaat niet vrijuit. Toen hij de bocht maakte, en toch voor paars-groen koos, maakte hij zichzelf de gevangene van de links-liberale vleugel van de Open Vld. Had hij dat niet gedaan, had hij later de vrijheid gehad Bart Somers de laan uit te sturen, in plaats van dat die laatste nog steeds de grote jan uithangt in de media. Opvallend trouwens hoe de pers Bart Somers nooit een strobreed in de weg heeft gelegd met een écht lastige vraag over zijn rol in deze zaak.

Waar is de CD&V? CD&V is al lang op haar retour en waar zij nog mandaten heeft, zet zij in op haar kernthema’s, zoals de zorgsector. Buiten het verzorgen van de eigen zuil vallen daar niet veel subsidies uit te delen. Bovendien heeft de partij de laatste jaren veel energie gestoken in het afwentelen van het Arco-debacle op de belastingbetaler. Wat zou de partij zich dan inlaten met een of andere sociale onderneemster die om geld komt bedelen?

Waar er corruptie is, is er een socialist Het blijft merkwaardig hoe Johan Vande Lanotte als een duiveltje uit een doosje plots de verdediging opnam van Sihame El Kaouakibi. Waarom zou een socialist een blauwe oplichtster verdedigen die een gele partij in de problemen brengt? Vandaag is de vraag vooral: wat wist Johan Vande Lanotte toen al over de connectie met De Voorzorg in Limburg? Was zijn tussenkomst een wanhopige poging om de zaak alsnog in de kiem te smoren, zodat het stinkend potje in Limburg gedekt kon blijven?

En wat wist Conner Rousseau? Johan Vande Lanotte zegt zelf dat hij volledig achter de rug van de partijvoorzitter is gegaan, overigens tot grote woede van die laatste. Het valt niet vaak voor, maar voor één keer zijn we geneigd Johan Vande Lanotte te geloven. Sinds hij partijvoorzitter werd, is Conner Rousseau vooral bezig geweest met de Grote Conner Rousseau-show, zoals bijvoorbeeld de naamsverandering van de partij. Een partijvoorzitter die zijn werk doet, zou zich onmiddellijk op de hoogte gebracht hebben van elk mogelijk verband tussen de partij en haar verwante organisaties, en Sihame El Kaouakibi. We denken dat het Johan Vande Lanotte was die dat gedaan heeft.

Groen en PVDA gaan vrijuit Iets ondernemen, zelfs als het ‘sociaal’ is, en bovendien een minimum aan inspanning vragen van migranten - dansen moet je per slot van rekening wel degelijk zelf doen -, het verhaal spoort niet goed bij Groen en PVDA. Daar zien ze veel meer brood in klachten over structureel racisme en discriminatie. Die twee partijen ontsprongen deze keer dus de dans, ook al zijn ze de aanstokers achter de subsidies-zwelgende integratieindustrie. Maar wie zelf geen (PVDA) of weinig (Groen) mandaten heeft, kan niet veel subsidies toegekend hebben aan oplichtsters, zo eenvoudig is dat.

Van Langenhove, de antithese van El Kaouakibi En dan is er nog het Vlaams Belang, waar ze met Dries Van Langenhove op zowat elk vlak de antithese van Sihame El Kaouakibi in huis hebben. Uitgespuwd en aangevallen door de media, door het gerecht pro-actief onderzocht, voor zover we weten geen eurocent subsidies, laat staan dat er van corruptie ook maar sprake zou zijn, met een organisatie die zich op het voetvolk richtte met inhoud. Hoeveel verder kan je eigenlijk van Sihame El Kaouakibi af staan? Van wit privilege gesproken!

Zeker, de partij heeft geen mandaten om subsidies uit te delen en loopt op dat vlak dus weinig risico. Maar maakt de partij in 2024 haar droom waar, is het opletten geblazen. Elke euro subsidie waar een Vlaams Belang-schepen zijn handtekening onder zet, zal meteen uitgekamd worden en hoe dan ook verdacht gemaakt worden door de voltallige pers. Had die dat een paar jaar geleden ook maar met Let’s Go Urban gedaan.

FILIP VAN LAENEN

Politiek

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Rik Van de Walle

Hendrik Bogaert (CD&V):

“Geen democratie meer wanneer je voor spandoek ‘stop islamisering’ zes maanden de gevangenis in gaat”

Het zal je maar overkomen: eerst geknuffeld worden door links en extreemlinks, en niet veel later van diezelfde lieverdjes alle drek over je heen krijgen. Omdat je plots dingen zegt die niet in hun kraam passen. De dictatuur van de ‘kameraden’ is nooit mild. De rector van de UGent, Rik Van de Walle (50), staat er beteuterd bij, zeker nu hij even en tot veler verbazing een normale democratische reflex had getoond.

Als oud-student aan de UGent, waar hij de diploma's van burgerlijk natuurkundig ingenieur en doctor in de toegepaste wetenschappen (natuurkunde) behaalde, en na een paar jaar als onderzoeker in Tucson (USA), werd hij in 2001 docent aan de UGent. En dan ging het snel: hoogleraar, gewoon hoogleraar en tegelijk ook lid van de raad van bestuur en decaan. Het stond in de sterren geschreven dat hij ooit nog wel eens een gooi zou doen naar het rectoraat. En dat gebeurde inderdaad in 2017.

CD&V-Kamerlid Hendrik Bogaert reageert scherp op het Voorpost-vonnis. “Geen democratie meer wanneer je voor spandoek ‘stop islamisering’ zes maanden de gevangenis in gaat”, schrijft hij op Twitter. “Zal mij – Voltaire indachtig – blijven inzetten opdat iedereen zijn gedacht mag zeggen. De Grondwet was in 1831 zeer vooruitstrevend, niet te geloven dat zo een vonnis nu kan vallen.”

Rampzalige verkiezing In tandem met Mieke Van Herreweghe (als kandidaat vicerector) werden het de woeligste en meest chaotische verkiezingen ooit. De tandem haalde pas in de negende stemronde - nadat na de zevende ronde de stemprocedure was gewijzigd om de vereiste tweederdemeerderheid af te schaffen - en na veel inhoudelijke discussies de overwinning binnen. Deze carrousel had het imago van de UGent geen deugd gedaan. Van de Walle en Van Herreweghe hadden flink wat werk voor de boeg om de eenheid te herstellen.

Vlaams-nationalistische partijen komen op voor het vrije woord

Dries moet hangen

© PHOTONEWS

En dan was er in september 2018 de ophefmakende en beruchte Pano-reportage over Schild&Vrienden en Dries Van Langenhove, de bezieler ervan. Van Langenhove was niet alleen student aan de UGent op dat moment, hij zetelde ook namens de studenten - democratisch verkozen - in de raad van bestuur van de universiteit.

Zonder gehoord te worden of strafrechtelijke uitspraken af te wachten, gaf Van de Walle de dag nadien al een persconferentie om aan te kondigen dat hij zou geschorst worden. Buitengesmeten. Van de Walle: “Niet enkel in de raad van bestuur, maar ook als student. Hij zal niet meer toegelaten worden tot de gebouwen en alle faciliteiten van de universiteit.” Van Langenhove wordt opgejaagd wild en zijn proces wordt likkebaardend in de media gevoerd. Van een recht op verdediging heeft blijkbaar nooit iemand gehoord aan de UGent. Rector Van de Walle wordt door links, extreemlinks en door de hoofdstroommedia bejubeld voor zoveel daadkracht. Het lid van de vrijmetselaarsloge heeft getoond wie de baas is aan de UGent en dat er voor rechts geen plaats is. Onlangs, op 5 mei, werd het ondertussen in de armen gesloten duo herverkozen voor een periode van vier jaar. Er bleek geen vuiltje meer aan de lucht, want na de eerste ronde - er waren zelfs geen tegenkandidaten - haalden ze het al.

Sta op, mijnheer Van Grieken En nog maar net herverkozen, is er dan op 21 mei een uitzending van De Afspraak op Vrijdag waarin Tom Van Grieken te gast is naar aanleiding van de zoektocht naar Jürgen Conings en de houding van mensen die hem steunen. Rik Van de Walle is verrast door Van Griekens optreden en zegt ’s anderendaags op Twitter: “U vertolkte meningen die publiek mogen - en wat mij betreft zelfs moéten - worden vertolkt. Er zijn mensen die vinden dat u gisteren geen plaats had mogen krijgen aan tafel. Ik vind het omgekeerde: uitgerekend deze week moést u er zijn. Zonet nam ik een kijkje op de Facebook-groep 'als 1 achter jürgen'. Lang niet alles wat daar te lezen valt is weg te zetten als idiotie of verwerpelijk. De auteurs van wat er te lezen is collectief wegzetten als wappies of dwaalgeesten, is bijgevolg onzalig.” En nog: “Daarom: sta op, mijnheer Van Grieken. Verkondig wat u gisteren stelde, met name dat geweld nooit tot oplossingen leidt, met luide stem. Overal waar u komt.” Het was een opmerkelijke democratische openheid en nuchterheid die niemand had verwacht, maar die de rector absoluut sierde. Een handreiking tot sereen en gedegen debat als het ware.

Voormalig Justitieminister Koen Geens vindt het niet het juiste moment om Artikel 150 van de Grondwet te wijzigen.

Enkel N-VA en het Vlaams Belang klommen zonder voorbehoud op de barricaden om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen, nadat vier Voorpost-leden veroordeeld werden wegens een ‘Stop Islamisering’-spandoek.

© PHOTONEWS

Monsters aan de poort Meteen barstte de hel los. In een open brief aan de rector, van Gentse academici en ook van andere universiteiten, en natuurlijk ook de onvermijdelijke ‘groepen uit het middenveld’, werd gesteld: “De monsters van het fascisme beuken op de poort”, “Een grote groep mensen in ons land wil er alles aan doen om hen buiten te houden.

Ook aan uw universiteit zijn zij in een overweldigende meerderheid. Zij hebben recht op uw steun. Uw geflirt met extreemrechts is een aanfluiting van hun inspanningen.” Van de Walle was geschrokken en haastte zich om het recht op vrije meningsuiting bijzonder belangrijk te vinden en te stellen dat dat recht niet onbegrensd is. “Aanzetten tot discriminatie, haat, geweld of segregatie tegen anderen… het kan niét.” En daarmee zat hij weer perfect op de Vivaldi-lijn die onaangename meningen voortaan voor de rechter wil brengen.

7 © PHOTONEWS

3 JUNI 2021

Vier leden van Voorpost werden op 26 mei veroordeeld voor het aanzetten tot haat en geweld, omwille van een spandoek waarop de boodschap ‘Stop Islamisering’ prijkte. Onder de boodschap waren afbeeldingen van vrouwen in nikab en boerka te zien. Voor de correctionele rechtbank in Mechelen gaat de combinatie van de afbeelding en de slogan te ver en had het spandoek tot doel “angst te zaaien en haat te scheppen […] door toekijkers te overtuigen van het denkbeeld dat in de toekomst mogelijks de islam Vlaanderen zal overheersen”. Het viertal werd veroordeeld tot zes maanden cel voor drie van hen met uitstel, voor één van hen effectief.

Het arrest vormde meteen de aanleiding voor een nieuw debat over de vrijheid van meningsuiting en de plannen van de regering-De Croo om vermeende online-haatmisdrijven te correctionaliseren, al haastten slechts twee partijvoorzitters, Tom Van Grieken en Bart De Wever, zich om het vonnis expliciet te veroordelen.

de eenmansfractie van Jean-Marie Dedecker) zich geroepen om de kwestie in het halfrond aan te kaarten.

“De vrije meningsuiting is niet uitgevonden ter verdediging van standpunten die ons genegen zijn, zij is uitgevonden ter verdediging van standpunten waar we vragen bij hebben”, zei N-VA-Kamerfractieleider Peter De Roover. Vlaams Belang-Kamerfractieleider Barbara Pas wees herhaaldelijk op de blauwe partijkleur van Van Quickenborne en premier Alexander De Croo. “Met Van Quickenborne op kop trekt u, onder het mom van het aanpakken van haatspraak en fake news, ten strijde tegen de vrijheid en het liberalisme”, zei Pas. “Haat is geen misdaad”, merkte Dedecker op. “Ik heb het recht om iemand te haten maar ik heb niet het recht om op te roepen tot geweld of om de betrokken persoon te beschadigen.”

Dedecker: “Ik heb het recht om te haten”

De Croo voelde zich niet geroepen om zich uit te laten over het vonnis. Wel haalde hij hard uit naar de oppositie. “Haatspraak is geen mening, haatspraak is strafbaar in ons land”, antwoordde de

In het Kamerdebat, de dag na het vonnis, voelden slechts drie fracties (N-VA, Vlaams Belang en

“Strafbaar, strafbaar, strafbaar, strafbaar”

premier. “Het ophitsen tot onverdraagzaamheid ten opzichte van mensen, op basis van hun afkomst of religie en tegenwoordig zelfs omdat ze bijvoorbeeld viroloog zijn, is strafbaar. Het is maar goed dat dit in ons land strafbaar is.”

“Ik sta paf”, reageerde De Roover. “Strafbaar, strafbaar, strafbaar, strafbaar, strafbaar, dat is de samenvatting van uw antwoord.

Dat is de samenvatting van een liberale eerste minister. Dat is de samenvatting van de weg naar het illiberalisme, waarvoor u verantwoordelijk zal zijn, door wel degelijk de vrijheid van meningsuiting te beperken tot wat u 'samenwerken en vredelievend zijn' noemt.”

“Wij willen echter geen maatschappij waarin elke kritiek op massa-immigratie of op een verdere islamisering van de samenleving wordt verboden en waarin kritiek op virologen wordt afgedaan als haatspraak”, besloot Pas. “Voor ons mag er geen meningsdictatuur komen, waarin een grote Vlaams-rechtse stroming bewust wordt gecriminaliseerd, omdat u uw politieke tegenstanders in het stemhokje niet klein krijgt. Hun belastinggeld is welkom, maar hun mening niet.”

Stille dood?

Over de aangekondigde hervorming van Grondwetsartikel 150 is het laatste woord nog niet gezegd.

Meer nog, het lijkt erg waarschijnlijk dat de plannen een stille dood zullen sterven. Om de Grondwet te herzien is een tweederdemeerderheid nodig. Aangezien de N-VA resoluut tegen is, zou men die stemmen bij de PVDA-PTB moeten zoeken. CD&V en Open Vld staan daar allerminst voor te springen.

De christendemocraten sloten die piste zelfs expliciet uit.

In een poging N-VA te overhalen probeerde CD&V-voorzitter Joachim Coens in De Zevende Dag enkele zaken te ‘verduidelijken’.

Zo benadrukte hij dat iets een “heel duidelijke opzet of call to action” moet inhouden, alvorens iets als haatmisdrijf gecatalogeerd zou kunnen worden.

Kamerlid en voormalig Justitieminister Koen Geens (CD&V) ging zelfs wat verder. “Of het in deze tijd van meningenoorlog tussen rechts en links aangewezen is om Artikel 150 van de Grondwet te wijzigen, is een vraag waarop ik niet met een overtuigend ‘ja’ antwoord”, liet Geens dinsdag optekenen in Knack.

PIETER VAN BERKEL

8

Interview

3 JUNI 2021

CHRIS JAN

“IN 20 ERO

“Eén kind op twee in mijn geboortestad wordt geboren in een islamitisch gezin.

Die demografische evolutie, ik noem het een omvolking, wil ik niet met lede ogen aanschouwen.” Ziedaar, de reden waarom Chris Janssens (43), fractieleider voor Vlaams Belang in het Vlaams Parlement, in de politiek is gestapt. De welbespraakte Janssens beschikt over een hoog idealeschoonzoon-gehalte en hoopt in 2024 komaf te maken met het cordon sanitaire. Hij rekent daarvoor niet alleen op de bereidwilligheid van N-VA, maar ook van… CD&V. “Veel CD&V-verkozenen zullen dat nooit hardop in de media vertellen, maar ik hoor dat wel onrechtstreeks zeggen.

Als de huidige trend zich doorzet, willen heel wat CD&V’ers met ons het gesprek aangaan.”

hris Janssens noemt zichzelf een politieke én ideologische autodidact. “Ik kom niet uit een traditioneel Vlaams nest. Maar mijn ouders hebben mij wel meteen gesteund toen ik mij aansloot bij het toenmalige Vlaams Blok. Ook vandaag zijn zij nog altijd mijn grootste supporters. En die steun geeft me kracht, want als Vlaams Belanger krijg je heel veel bagger over je. Hun steun helpt om alles een beetje te nuanceren.”

Hoe en waarom bent u precies bij Vlaams Belang terechtgekomen?

“Ik ben een geboren en getogen Genkenaar. De vervreemding van mijn stad heeft mij op de weg van de politiek gezet. Dat er steeds meer Turkse verenigingen, cafés en winkels de Vlaamse kwamen vervangen, dat vond ik echt stuitend. Dat multiculturalisme moet stoppen, de migratiestomen moeten worden stopgezet en de Vlaamse cultuur moet dringend en dwingend naar voor geschoven worden. Dat zijn essentiële standpunten die ik alleen binnen het Vlaams Belang terugvond.”

U bent opgegroeid in Genk, zegt u.

Dan heeft u intussen toch ongetwijfeld ook allochtone vrienden?

“Mijn beste vriend is een Italiaan. Ik heb ook heel wat vrienden binnen de Griekse en Poolse gemeenschap. In mijn jonge jaren speelde ik ook voetbal bij Bokrijk Sport. Daar voetbalden ook veel niet-Europese allochtonen. Ik was in die tijd ook al actief bij het Vlaams Blok. Dat werd echt niet aanvaard.

Vriendschap sluiten met die niet-Europese ploegmaats was daardoor vaak moeilijker, ook al omdat hun geloof vaak een remmende factor was.”

“Ik moet ook zeggen dat mijn politiek engagement mij ook enkele vrienden heeft gekost. Toen ik mij voor het eerst kandidaat stelde bij de gemeenteraadsverkiezingen, hebben enkele mensen echt wel afgehaakt. Maar goed, ik heb me daar nooit laten door imponeren. Ik ben altijd trouw gebleven aan mijn overtuiging: de weg die het

Vlaams Belang voorschrijft is de weg die Vlaanderen moet volgen om een betere samenleving te krijgen.”

Is het als Vlaams-Belangkopstuk dan niet eenzaam vertoeven in zo’n multiculturele gemeente?

“Gelukkig is de omvolking nog niet volledig voltrokken. (lacht) Er blijven wel voldoende Vlaamse en Europese vrienden over. Maar de evolutie is wel zorgwekkend. Ik weet niet of ik in het Genk van over 50 jaar zou kunnen blijven aarden en wonen. Op dit moment heb ik voor mijzelf wel de keuze gemaakt dat ik niet wil deserteren en het wil blijven opnemen voor mijn stad.”

U schreef vorige zomer het coronablunderboek met uw partijgenote Barbara Pas. Ziet u intussen verbetering?

“De drama’s in de rusthuizen waren voor een stuk vermijdbaar. Het hadden geen sterfhuizen mogen worden in coronatijd.

Er had ook snellere en betere communicatie van de minister van Welzijn (Wouter Beke, nvdr) mogen komen. Maar goed, na het doorvoeren van een reeks onwettelijke en zelfs ongrondwettelijke maatregelen, zoals een avondklok en het sluiten van winkels, zijn we vandaag toch stilaan op de goede weg. Het gaat ook vooruit met de vaccinaties, hoewel ik vrees dat we de deadline van 11 juli niet gaan halen.”

In die coronacrisis heeft uw partij zich, zeker in het begin, heel stilletjes opgesteld. In Nederland bijvoorbeeld trok Forum voor Democratie van Thierry Baudet resoluut de kaart van versoepelingen.

Durfde hij meer dan uw partij?

“De rechtse oppositie is in een jaar coronacrisis amper aan bod gekomen in de traditionele media. Het waren voortdurend de ministers en de virologen die het nieuws domineerden. Als oppositiepartij wordt het dan heel moeilijk. In de aanloop naar de coronacrisis, toen er nog veel onduidelijkheden waren, vonden we het wel een goed idee om tijdelijk in lockdown te gaan. Er waren

toch wel alarmsignalen die donkerrood uitsloegen. Maar toen de crisis een beetje bedwongen was, waren we de eersten om te zeggen dat de lockdown moest stoppen. En dat we onze vrijheid opnieuw moesten veroveren. We hebben in alle parlementen altijd heel hard op die nagel geklopt, maar de traditionele media hebben onze boodschap weggefilterd.”

Vandaag willen jullie dus geen lockdown meer. Dan maar meteen terug naar ons oude leven?

“Absoluut. Nu zijn er nog samenscholingsverboden. De horeca moet zich houden aan onrealistische sluitingsuren.

Vanaf 9 juni bijvoorbeeld mag je tot 22 uur binnen in een horecazaak vertoeven en tot 23.30 uur op het terras. Ik vraag me toch af waar de wetenschappelijke onderbouwing is voor zulke onbenullige maatregelen. Mijn partij heeft zich altijd constructief opgesteld als er maatregelen werden genomen met een wetenschappelijke basis. Maar deze maatregelen, die genomen werden in ministeriële besluiten, daar verzetten we ons tegen.”

De Vlaamse regering kreeg tijdens de coronacrisis vaak het verwijt dat ze te braaf was. Terecht?

“Jan Jambon trok vaak naar het Overlegcomité met een eisenlijstje in zijn binnenzak, maar hij keerde terug met het omgekeerde van wat hij voor ogen had.

Hij leek me vaker de notulist van de beslissingen van De Croo en Vandenbroucke dan dat hij de leider en belangenbehartiger van Vlaanderen was. Dat betreur ik wel. Zeker wanneer het ging over uitsluitend Vlaamse bevoegdheden zoals cultuur, sport en onderwijs. Ook daar werd het beleid voorgeschreven door federale ministers die niet eens op een Vlaamse meerderheid kunnen rekenen.”

Ook uw partij ligt onder vuur. Vooral dan in de zaak rond Jürgen Conings. Uw politieke tegenstanders menen dat Vlaams Belang hier ook een verantwoordelijkheid draagt.

“De gretigheid waarmee sommige politieke partijen de zaak-Conings aan-

Geboorteplaats/datum: Genk, 8 november 1977 Studies: Graduaat Vertaler-Tolk/ Graduaat Rechtspraktijk Burgerlijke staat: Ongehuwd “Ik heb wel twee prachtige petekindjes die ik zo veel mogelijk een plezante tijd probeer te geven.”

Hobby’s: Lezen, supporteren voor KRC Genk en passieve gastronomie (naar goede Vlaamse traditie) grijpen om de hele Vlaamse politieke rechterzijde op leugenachtige wijze aan geweld te linken, toont waar het hen écht om te doen is: een succesvolle politieke concurrent treffen die men in het stemhokje niet klein krijgt. Terwijl onze politieke tegenstanders net oogsten wat ze gezaaid hebben: als je verkiezingsuitslagen negeert, als je rechtse kiezers niet ernstig neemt en zelfs marginaliseert, gaan die niet langer zachtjes fluisteren wat ze denken, maar gaan ze steeds harder roepen. En ik steun die Vlamingen die in opstand komen. Laat de leeuw maar klauwen. Meer nog, ik roep hen op om nog meer in het verzet te gaan, tegen censuur, tegen een anti-Vlaamse regering, tegen islamisering. Ga in het verzet, geweldloos en met het vrije woord als enige wapen.”

Donderdag werden vier Voorpost-leden veroordeeld omwille van het tonen van een “Stop Islamisering”-spandoek. Vreest u een beknotting van de vrije meningsuiting?

“Als dit vonnis in beroep niet vernietigd wordt, dan is dat de dood van migratiekritiek en het einde van het grondwettelijk recht op vrije meningsuiting voor de politieke rechterzijde. Het is een zoveelste lynchpoging van een regimerechter op het Vlaams-nationalisme. Via de minaretten van de Mechelse moskeeën mag er luidkeels opgeroepen worden tot het gebed der onderwerping, maar stil protest met een spandoek is strafbaar. Het is allicht niet toevallig dat dat gebeurt in de stad van Bart Somers, de diversiteitsgoeroe bij uitstek die ten aanzien van de islam maar één positie kent: buigen.”

“Ik denk dat heel wat mensen na het horen van dat vonnis de bedenking maken

Interview

3 JUNI 2021

NSSENS

9

FRACTIEVOORZITTER VLAAMS BELANG IN HET VLAAMS PARLEMENT

024 MOET HET OP EN EROVER WORDEN” of dit nu justitie anno 2021 is in dit land.

Als je in Brussel met wapens zwaait, dan word je met rust gelaten. Als je gebruik maakt van het grondwettelijk recht op vreedzaam betogen, dan word je naar de gevangenis gestuurd.”

Zijn de wetten niet het probleem, eerder dan de rechter?

“De rechterlijke macht maakt natuurlijk gebruik van wat de wetgevende macht hen voorschrijft. Er is natuurlijk bij dergelijke vonnissen heel veel marge voor interpretatie. Heel wat juristen zeggen dat dit vonnis nergens op slaat. Een mening mag je absoluut niet verbieden of aanvechten via de rechtbank, die mag je alleen maar bestrijden met andere meningen. Zodra dissidente meningen verboden worden, dan kom je aan het einde van de democratie.”

“Het gedrag op sociale media van Marc Van Ranst is een vorm van exhibitionistische masturbatie: hij wil dat iedereen ernaar kijkt, maar alleen hijzelf raakt er opgewonden van” Vindt u daarvoor geen medestanders aan de linkerzijde?

“Tot mijn grote verbazing is Bart De Wever, naast Tom Van Grieken, de enige partijvoorzitter die op het Voorpost-arrest heeft gereageerd. Aan de linkerzijde hult men zich in stilzwijgen en beschouwt men dit vonnis blijkbaar als een overwinning. Hoe meer de kritiek op migratie via gerechtelijke weg aan banden gelegd wordt, hoe meer de linkse partijen zich in de handen zullen wrijven.

Zij weten dat migratiekritiek het goed doet bij de Vlaamse grondstroom, die overwegend rechts en centrumrechts is.

Ik denk dat ze de beperking van de vrijheid van meningsuiting omarmen omdat ze ervan uitgaan dat het hen electoraal zal lonen.”

Een van de analyses in de jongste peiling was dat jullie kiezers niet zo radicaal zijn als de partij. Ervaart u dat ook?

“Neen, integendeel. Het Vlaams Belang is een partij die het meest duidelijke en uitgesproken programma heeft. Iedereen aan wie je vraagt om een aantal programmapunten van het Vlaams Belang op te noemen, zal migratiekritiek, harde aanpak van criminaliteit en Vlaamse onafhankelijkheid opnoemen. Als je aan iemand zou vragen wat de belangrijkste programmapunten van Open Vld en CD&V zijn, dan wordt het heel wat moeilijker. Mensen stemmen volgens mij vol overtuiging op het Vlaams Belang omdat we een heel duidelijk en herkenbaar programma hebben.”

Ondanks het succes in de peilingen, willen diezelfde mensen ook meer België. Legt u ons dat eens uit.

“Dat is een rechtstreeks gevolg van de communautaire stilstand in dit land. Ook N-VA heeft daar boter op het hoofd. Als je altijd zegt dat het beleid beter wordt door bevoegdheden over te hevelen naar Vlaanderen en je gaat dan zonder communautair programma deelnemen aan de federale regering, dan geef je de mensen de indruk dat je iets kan veranderen op Belgisch niveau. Ik denk dat de N-VA dat nu zelf ondervonden heeft, na de passage in de federale regering.”

Een peiling is nog geen verkiezing.

Voorzitter Van Grieken mikt duidelijk op 2024. Waarop hoopt u dan?

“2019 was een heel belangrijk moment voor onze partij. Toen was het erop of eronder. In 2024 moet het erop en erover worden. We moeten voor een home-run gaan. Dan is het aan ons. Dan is het ook aan ons om volwassenheid te tonen en te tonen dat we akkoorden kunnen sluiten, zonder onze politieke eigenheid te verwaarlozen. Een Volksunie-bis-scenario is absoluut uitgesloten. Ik reken ook op de volwassenheid van de andere partijen om hun vooroordelen ten aanzien van het Vlaams Belang te laten varen. Als de peilingen bewaarheid worden en het VB wordt de grootste partij is, dan hoop ik dat ze de democratische reflex zullen hebben om die uitslag te respecteren.”

“We zijn nu juni 2021. De weg naar juni 2024 is nog lang, maar onze partij zit op koers. De bemanning is gemotiveerder dan ooit om de bestemming succesvol te bereiken. De N-VA heeft de voorbije 17 jaar in de Vlaamse regering getoond dat ze er alleen niet in slaagt om fundamentele veranderingen

Via de minaretten van de Mechelse moskeeën mag er luidkeels opgeroepen worden tot het gebed der onderwerping, maar stil protest met een spandoek is strafbaar

door te voeren. Echte verandering zal alleen kunnen in een coalitie met het VB. 2024 wordt daarvoor het moment van de waarheid. Dan moeten rechtse stemmen eindelijk resulteren in een rechts beleid.”

“Ik hoor ook weleens bij N-VA dat men Open Vld meer dan beu is” Wat doet u de dag na die mogelijke verkiezingsoverwinning om erbij te horen?

“Het is een ongeschreven regel dat de grootste partij het initiatief krijgt om een regeringsformatie op te starten.

Dan zullen wij op basis van inhoudelijke programma’s bekijken waar de meeste inhoudelijke convergenties te vinden zijn. Uiteraard denken wij dan in eerste instantie aan N-VA. Misschien moeten we ook nog op zoek naar een derde partner. Mijn voorkeur gaat uit naar een meerderheid van N-VA en Vlaams Belang. Dan zouden we echt belangrijke stappen voor Vlaanderen vooruit kunnen zetten.”

In 2019 heeft de N-VA al gesprekken gevoerd met uw partij, maar die draaiden op niets uit. Had u het gevoel dat gesprekken met De Wever oprecht waren?

“Hij heeft daar veel tijd in gestoken. Wij hebben daar veel tijd in gestoken. Ik had minstens de indruk dat hij dat wel ernstig nam. Anders zou het puur tijdverlies, ook voor hemzelf, zijn geweest. Ik denk dat een verstandig man als Bart De Wever zijn tijd nuttiger kan gebruiken dan gesprekjes voor de galerij te organiseren.”

Stel dat N-VA en Vlaams Belang samen onvoldoende zetels behalen voor een meerderheid, wie is dan uw uitverkoren derde gesprekspartner?

“Dan gaan we moeten zien met welke partij we de meeste punten van overeenstemming hebben en dan komen we allicht uit bij CD&V. Open Vld is echt van het padje af. Dat is een links-liberale partij geworden, met de nadruk op links. Elke samenwerking op Vlaams niveau is daarmee onmogelijk. Ik hoor dat ook wel eens achter de schermen bij N-VA’ers, dat men Open Vld echt beu is.

Dan zeg ik: ‘Laten we de Bart Somersen en de El Kaouakibi’s van deze wereld in 2024 naar de oppositiebanken verwijzen en samen voor een beter Vlaanderen zorgen’.”

Wat is er zo ‘anti-Vlaams’ aan de federale regering?

“Men heeft niet eens een Vlaamse meerderheid! De regering wordt gedomineerd door Franstaligen. Alexander De Croo zei op voorhand dat ‘als je als zevende partij de premier levert, dan ben je de dweil van die regering’. Vandaag bewijst hij met vlag en wimpel dat hij wat dat betreft inderdaad gelijk had.”

De Croo zou volgens de jongste peiling wel de populairste politicus van het land zijn…

“Die populariteitspolls zijn vooral bekendheidspolls. Mensen geven in eerste instantie aan welke politici voldoende bekend zijn in hun ogen. Het is ook opvallend dat een goede persoonlijke score, zoals voor De Croo, niet doorgetrokken wordt naar de resultaten van partijen waartoe men behoort. Frank Vandenbroucke en Alexander De Croo staan beiden in de top-5 van populairste politici, maar hun partijen scoren in de peilingen amper. We moeten daarmee niet te veel rekening houden. De kiezer zal aan het einde van de rit zijn oordeel vormen op basis van programma’s. En ik ben ervan overtuigd dat we als Vlaams Belang een zeer duidelijk en goed programma hebben, waar heel wat Vlamingen zich in gaan kunnen herkennen.”

Intussen polariseert Vlaanderen heftig verder. “De partij schreeuwt vanachter een cordon.

En dat cordon is meer dan ooit nodig”, schrijft Marc Van Ranst op Twitter.

“Als je naar goede communistische traditie iedereen met een andere mening criminaliseert, moet je niet verbaasd zijn dat je vijanden maakt. Vorige week raakte bekend dat Van Ranst zich ging mengen in een Telegram-chatgroep die Jürgen Conings steunde. Hij slingerde er verwijten naar de mensen hun hoofd. (zucht) De traditionele media weten intussen ook wel dat de aandacht Van Ranst naar het hoofd gestegen is. Ze blijven hem opvoeren omdat hij het juiste linkse profiel heeft, al was het maar omdat hij via zijn gedrag op sociale media de rechterzijde voortdurend onder vuur neemt. Ik zie het gedrag van Van Ranst op sociale media vooral als een vorm van exhibitionistische masturbatie: hij wil dat iedereen ernaar kijkt, maar alleen hijzelf wordt er opgewonden van. Mij laat dat allemaal koud. Als hij zichzelf interessant vindt, dan doet hij maar.”

PIETER VAN BERKEL WIM DE SMET

Terug naar CD&V. Hebt u weet van CD&V-parlementsleden die openstaan voor een coalitie met uw partij?

“Zij zullen dat natuurlijk nooit hardop in de media zeggen, maar onrechtstreeks hoor ik wel dat dat mogelijk is. Bij CD&V realiseren ze zich stilaan dat ze, door in de Vivaldi-regering te stappen, geen rekening hebben gehouden met de kiezer. Je merkt bij veel mensen ook een toenemende frustratie omwille van deze anti-Vlaamse regering. Rechtse stemmen worden niet ernstig genomen. Veel Vlamingen aanvaarden dat niet meer en gaan net daardoor radicaler denken. Ik hoop dat ze die radicalisering op democratische weg uiten en van het Vlaams Belang de grootste maken.”

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland Cubaanse kameraden: overtollig en duur

NEDERLAND

De Telegraaf noemt man en paard: politiek correct taalgebruik moet allochtone criminaliteit in de doofpot stoppen.

Recent kwamen de innige betrekkingen tussen Cuba en de ANC-regering in Zuid-Afrika nogmaals in de kijker toen bleek dat Pretoria in de afgelopen jaren miljoenen had betaald voor Cubaanse technici en andere specialisten die in Zuid-Afrika zelf ook aanwezig waren.

Nelson Mandela en Fidel Castro. Het programma naar beide toenmalige leiders genoemd, bood Zuid-Afrikanen de kans in Cuba geneeskunde te gaan studeren.

Volgens berichten van einde mei zou de Zuid-Afrikaanse regering de voorbije 5 jaar niet minder dan 94 miljoen euro aan Cuba hebben betaald en dat voor diensten die werkloze Zuid-Afrikanen zelf hadden aangekund. Daarvan ging het grootste deel (zo’n 64,5 miljoen) naar het Thusano-project waarbij 150 Cubaanse technici militaire voertuigen in goede staat moesten houden. Dit was althans de officiële uitleg, want uit een recent parlementair bezoek aan een legerdepot bleek dat men zich vooral bezighield met het klaarmaken van die voertuigen voor de schroothoop. De zaak is daarbij des te vreemder omdat het om militair materieel ging dat in het land zelf was geproduceerd en het werk dus beter door eigen mensen werd gedaan. Hoe dan ook, de hoge kosten zijn niet alleen te wijten aan de uitgaven voor lonen, voeding, logies e.d., maar had ook te maken met uitgaven voor transport omdat de Cubaanse ploegen om de zes maanden worden afgelost. Veel aandacht trok daarbij een vlucht in 2017 waarbij door de luchtmacht een vliegtuig ter beschikking werd gesteld om enkel de bagage en geschenken van een dertigtal Cubaanse werktuigkundigen naar huis te brengen. Intussen worden wel de defensie-uitgaven verminderd (dit jaar zelfs met 16 procent) en dit terwijl de jihadistische opstand in Noord-Mozambique meer en meer zorgen baart.

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

Geen unicum Het leger vormt geen uitzondering. Nauwelijks was het nieuws over het Thusano-project bekend of de minister van Menselijke Nederzettingen, Water en Sanitair, Lindiwe Sisulu, maakte bekend dat ze 3,8 miljoen euro opzij had gezet voor 24 Cubaanse ingenieurs die waren aangeworven om de watercrisis in Zuid-Afrika aan te pakken. Achteraf gaf ze toe ook van binnenlandse ingenieurs aanzoeken te hebben gekregen (de vakbond Solidariteit bezorgde haar zelfs een lijst met 120 namen) maar, verklaarde ze op radio 2000, deze waren blank. Intussen heeft Solidariteit de zaak voor het Hooggerechtshof in Pretoria gebracht. De zaak kwam op 1 juni voor. Op die manier vernam Solidariteit dat de Cubanen beter zouden worden betaald dan inlandse ingenieurs.

Cubaanse dokters En dan is er nog de medische sector waar 14 miljoen euro wordt besteed voor 187 Cubaanse dokters die op het platteland moeten helpen de corona-epidemie de kop in te drukken. Ook hier stelt zich de vraag waarom men geen eigen werkloos medisch personeel heeft aangesteld. Tevens kocht het leger in 2020 voor de som van 13,8 miljoen euro coronabestrijdende medicijnen in Cuba, medicijnen waarvoor nooit een bewijs van doeltreffendheid werd geleverd. Er zijn trouwens twijfels over de wettelijkheid waarmee deze transactie is gebeurd. En dan is er nog het Nelson Mandela-Fidel Castroprogramma dat in 1995 onder president Mandela startte en waarbij Zuid-Afrikaanse studenten op kosten van hun regering studies geneeskunde in Cuba konden beginnen. Een project dat in 2019-2020 minstens 12,3 miljoen euro kostte. Men weet dat het uitzenden van dokters deel uitmaakt van de politiek van de Cubaanse regering om goodwill in het buitenland te kweken. Dat Zuid-Afrika tot de ‘bevoorrechten’ behoort is niet verwonderlijk, gelet op de nauwe banden tussen het ANC en het Castroregime, die al dateren uit de tijd van de strijd tegen de apartheid. Maar Cuba gebruikt zijn uitgezonden personeel ook om buitenlandse valuta binnen te halen. Dit personeel moet immers zo’n 10 tot 25 procent van het loon dat het overzee heeft verdiend aan de staat afstaan en volgens onbevestigde berichten komt er wel eens intimidatie aan te pas. Alleszins blijkt deze bron van inkomsten voor Cuba meer op te brengen dan de toeristische sector.

JAN VAN AERSCHOT

© PHOTONEWS

ZUID-AFRIKA

3 JUNI 2021

'Waarom blank en wit niet hetzelfde zijn' Dit was de titel van de wekelijkse column van Paul Jansen, hoofdredacteur van Nederlands grootste krant De Telegraaf. De ‘woke-zwendelarij’ is uit de VS overgewaaid en dat is hij beu.

“Identiteitspolitiek is hard op weg het McCarthyisme van de 21ste eeuw te worden. Een dwingende ideologie die mensen verdacht maakt als ze zich niet conformeren. Derhalve was er discussie op de redactie toen een voetbalverhaal over diversiteit binnen Oranje met de term ‘wit’ de voorpagina haalde. Het strookt niet met het redactionele beleid waar bewust van ‘blank’ wordt gesproken, juist omdat de term ‘wit’ exponent is van bovenbeschreven ideologie. Die houden wij op afstand.”

Vergelijk deze ferme verklaring met het kwallig gedrag van de Vlaamse media die massaal door de knieën gingen voor dit woord. Enkele weken geleden berichtte Het Laatste Nieuws nog over de beheerraden van onze voetbalclubs die te ‘wit’ zijn, terwijl men daar goed weet dat die beheerders onmachtige slippendragers zijn van allesbehalve lelieblanke buitenlandse eigenaars die meer dan de helft van de profclubs bezitten.

Allochtone problemen Een paar dagen eerder hekelde De Telegraaf ook de politiek correcte opstoot bij de universiteiten. “Daar heeft de giftige ideologie van de identiteitspolitiek voet aan de grond gekregen”, schreef de krant omdat de universitaire Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid dringend eiste dat het onderscheid ‘westers’ en ‘niet-westers’ zou verdwijnen wegens de zogenaamd grote onderlinge verschillen in de groep. Na ‘gastarbeider’ en ‘allochtoon’ moet dus ook de volgende benaming wijken. Het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) deelde prompt mee dat het ook van dat onderscheid af wil omdat Zuid-Amerikanen, Singaporezen enz. toch niet hetzelfde zijn als Antillianen, Marokkanen, Turken en Surinamers.

De echte reden wordt natuurlijk niet genoemd. Keurig stelt De Telegraaf in haar commentaar: “Als de term ‘niet-westers’ al negatieve associaties oproept, komt dat wellicht doordat burgers met deze achter-

grond bovengemiddeld vaak voorkomen in lijstjes van werkloosheid, criminaliteit en achterstand. Problemen worden alleen onzichtbaar gemaakt.” Ik zou het persoonlijk wat harder formuleren, temeer omdat Vlaanderen ook gebaat is bij de correcte resultaten van het CBS. In eigen land wordt allochtone criminaliteit in de doofpot gestopt (denk aan de beruchte term ‘Brusselse jongeren’) al zal het verschil met Nederland niet groot zijn en dus zijn die Nederlandse cijfers wel relevant.

Vorig jaar nog bewezen ze hoe Antillianen, Marokkanen, Turken respectievelijk minstens 6, 5, 4 keer crimineler zijn dan autochtonen die bijna altijd het slachtoffer worden. Racisme is dus wel degelijk een probleem in de Nederlanden, zij het dat zeker in Vlaanderen de gemeenschappen waartoe de daders behoren als slachtoffer worden voorgesteld in de media en de Vlaamse slachtoffers als daders.

Bevolkingstoename Tenslotte gaf De Telegraaf nog het woord aan de bekende hoogleraar demografie Jan Latten. Die schreef onder meer: “Over dertig jaar ziet Nederland er heel anders uit. Denk aan meer dan 21 miljoen inwoners, woontorens van meer dan 200 meter, stoepen vol rollators en een bonte diversiteit aan uitheemse culturen.” Latten maakt korte metten met de leugen dat immigratie noodzakelijk is om de vergrijzing op de arbeidsmarkt op te vangen en hij eist een strikte immigratiecontrole om dat schrikbeeld van 21,5 miljoen mensen te vermijden. Nu al zijn er 300.000 woningen te kort in Nederland. Volgens Latten is deze ongecontroleerde bevolkingsgroei helemaal geen natuurverschijnsel zoals de politiek laat uitschijnen. Maar hij vreest dat de politici hun kop in het zand zullen steken over dit probleem bij de formatiegesprekken. Dat is niet helemaal juist, want D66 en GroenLinks hebben wel degelijk een visie: grenzen nog verder open.

JAN NECKERS

Buitenland

3 JUNI 2021 © SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

ARABISCHE WERELD

De Arabische Lente zal ook in Europa zal mislukken Tien jaar geleden mislukte de Arabische Lente. De oorzaken daarvan zijn zo oud als de islam zelf.

Wit-Russische oppositieleidster Sviatlana Tsikhanouskaya hier in september vorig jaar tijdens een actie voor het Europees Parlement in Brussel.

Moskou bepaalt toekomst van Lukashenko

Het regime van Lukashenko in Wit-Rusland niet te hard raken om hem zoveel mogelijk op afstand van Rusland te houden, het was in het verleden een vaak gehoord argument. Maar daar is hij uiteindelijk toch beland. De komende weken zal moeten blijken wat dit aan het strategisch plaatje wijzigt. Wat in Minsk gebeurt, is alleszins ondergeschikt aan hetgeen rond de kaartentafel van het Kremlin bedacht wordt.

Het was best schrikken voor Sviatlana Tsikhanouskaya, het gezicht van de oppositie tegen de Wit-Russische President Lukashenko, toen de vlucht van de dissidente blogger Protasevich tot landen gedwongen werd. Exact één week eerder zat zij immers op precies dezelfde vlucht richting Vilnius, geen toevallige bestemming aangezien de Litouwse hoofdstad tot het epicentrum van dat verzet uitgegroeid is. Een bommelding van Hamas, zoals officieel aangekondigd, was er natuurlijk niet. Er zat ook geen schroef los aan het toestel dat niet eens naar de dichtstbijzijnde luchthaven, maar rechtstreeks naar Minsk gestuurd werd. Precies de plek waar zich een belangrijk detentiecentrum voor politieke gevangen bevindt. Zo'n 400 zouden er al in het register opgenomen zijn, waaronder ook de echtgenoot van Tsikhanouskaya.

Ondankbaar volk Men mag best verontwaardigd zijn bij deze op presidentieel bevel uitgevoerde kaping, maar niet verbaasd. Lukashenko, een voormalige landbouwer die in de nadagen van de Sovjetunie de politiek inging, stond altijd al bekend als brutaal en meedogenloos (“onvermurwbaar en doelgericht”, klinkt het op de presidentiële website). Nog maar net aan de macht liet hij een vreedzame sit-in van 19 ontevreden parlementsleden brutaal uit elkaar slaan. Eentje werd zelfs door vier gemaskerde mannen gebruik als stormram om een deur in te beuken – u leest dit goed. Officieel heette het dat deze lui “om veiligheidsredenen” geëvacueerd dienden te worden. Er was namelijk – herkenbaar – een bommelding binnengelopen. De teneur van zijn regime was onmiddellijk gezet.

Men hoopte dat Lukashenko wat bezadigder aan het worden was, maar die hoop is inmiddels vervlogen. Zijn herverkiezing lukte vorig jaar enkel door het boeltje helemaal te vervalsen. Pro

forma zetelt hij in het Paleis van de Onafhankelijkheid, een kolos met 50.000 vierkante meter oppervlakte die hij zelf liet bouwen. In werkelijkheid beseft hij dat het volk hem weggestemd heeft. En van een dictator die in onmin raakt met het volk, moet nog maar weinig mededogen worden verwacht. Denken we maar aan de Boheemse korporaal in de nadagen van WOII…

11

In het Jodendom bestaat de uitdrukking “de handen van God zijn gebonden”. Hij is almachtig, maar Hij heeft morele wetten ingesteld, die Hij zelf niet meer mag of kan overtreden. Hij heeft een Verbond gesloten met de mensen, en Hij moet zich daaraan houden.

De christenen gebruiken die uitdrukking niet, maar ze geloven in wezen hetzelfde.

In de islam is Allah niet aan morele regels gebonden. Hij regeert als een absolute despoot. Zelfs als u helemaal niet gelovig bent, kunt u zien - als u het wíl zien tenminste - dat de westerse én de islamitische samenlevingen doorheen de eeuwen afspiegelingen zijn geweest van deze religieuze opvattingen. In Europa ontwikkelen zich structuren en denkwijzen die gebaseerd waren op ethische regels, op wetten waaraan zowel heersers als onderdanen zich moesten houden, op verdragen - verbonden dus - die bindend waren voor beide partijen: de feodaliteit met rechten en plichten waaraan zowel leenheren als leenmannen zich moesten houden, het Magna Carta, de rechtspositie van de gilden in de Vlaamse steden in de Middeleeuwen, de investituurstrijd waaruit de machtsverdeling tussen de wereldlijke en de religieuze heersers is voortgekomen, en later de scheiding tussen kerk en staat.

Het waren allemaal verre uitvloeisels van deze joods-christelijke religieuze opvattingen. Zelfs het beroemde incident van de Pruisische boer die een proces won tegen koning Frederik II - “Il y a encore des juges à Berlin!” - was zo’n uitvloeisel. Pruisen was geen democratie, maar wel een rechtsstaat: de handen van de koning waren gebonden door wetten.

Natuurlijk waren er ook oudere, voorchristelijke instellingen, zoals de Germaanse protoparlementen, de Things, de Romeinse senaat of de Atheense democratie, die ook hebben bijgedragen tot de ontwikkeling van de democratie en de rechtsstaat in Europa. Dat model is intussen met succes overgenomen door enkele staten die geen westerse wortels hadden, zoals Japan, Taiwan of Indië. Maar niet door moslimlanden.

Wurggreep Want terwijl die historische processen zich in Europa ontvouwden, bleven alle islamitische heersers zich eeuwenlang gedragen als dictatoriale afspiegelingen van Allah. Zij konden naar willekeur beschikken over de levens van hun onderdanen. Zij waren tegelijk keizer en paus. Geen verbonden, geen Magna Carta’s, geen rechtsstaten en geen democratie. In essentie is dat tot op heden zo gebleven, in straatarme Sahelstaa tjes evengoed als in schatrijke olielanden.

Vergeet de marxistische onzin over de economie als fundament van de samenleving. De échte fundamenten zijn cultuur en religie. Dáárom is de Arabische Lente overal mislukt, behalve in het piepkleine, arme Tunesië. Een van de weinige andere landen waar na de Arabische Lente verkiezingen werden gehouden, was Egypte. Maar daar kwamen de Moslimbroeders aan de macht.

Het ‘democratische experiment’ had in één dag zichzelf vernietigd. Gelukkig pleegde het leger daarna een staatsgreep en herstelde de oude orde.

In Syrië werden de manifestaties zo bloedig onderdrukt dat het tot een burgeroorlog bijdroeg. Elders veranderde in essentie gewoon niets. Ik twijfel er niet aan dat tientallen miljoenen moslims oprecht meer vrijheid en échte democratie wilden. Maar tussen willen en kunnen gaapt dikwijls een diepe kloof. In dit geval: de wurggreep van de totalitaire islam op de Arabische samenlevingen.

En nu Europa Iedereen heeft gezien hoe de Arabische Lente is stukgelopen op de islamitische realiteit. Maar met een blinde hardnekkigheid blijven onze politieke elites zich vastklampen aan de illusie dat islam en democratie kunnen samen gaan, als men er maar genoeg geld tegenaan gooit. En dan bedoelen ze niet in de Arabische wereld, maar in Europa zelf. Dat is het recept voor een ramp.

Voor dictatuur en burgeroorlog en voor de ondergang van onze vrijheden.

PAUL BÄUMER

Onvermijdelijk Rusland Extra sancties zijn onvermijdelijk, jammer genoeg ontbreekt een meer existentieel debat over die aanpak. Wie en wat viseert men? En hoe ver en hoe lang durft men te gaan? Te vaak zit deze puzzel niet goed, waardoor de verhoopte resultaten uitblijven. In het verleden balanceerde Lukashenko behendig tussen Rusland en het Westen, beide slim tegen elkaar uitspelend. Dit wekte de indruk dat een te strenge aanpak hem steevast in Russische handen zou drijven. In werkelijkheid was dit op termijn onafwendbaar, zoals nu ook blijkt.

Poetin en Lukashenko zijn geen vrienden, maar wel op mekaar aangewezen.

Moskou is niet opgezet met onrust en verzet dat aan de eerdere kleurenrevoluties doet denken, zomin als het regime in Minsk dat is. En daar vinden ze mekaar. Er komt geld uit Rusland, maar op zijn minst zo belangrijk zijn de ettelijke adviseurs die richting Wit-Rusland vertrokken zijn. Net zoals er een verhoogde samenwerking is tussen de respectievelijke geheime diensten die - nostalgie in Wit-Rusland nog steeds de naam KGB dragen. Wie zou er zich over verbazen dat een dezer dagen Russische troepen de grens oversteken met de ruimhartige bedoeling orde en tucht te herstellen?

Hopelijk zal Joe Biden goed uitgeslapen zijn wanneer hij midden deze maand collega Poetin aan de oevers van het meer van Genève treft. Er valt immers veel te bespreken.

MICHAËL VANDAMME

Nadat in Egypte het leger de orde terug herstelde en de Moslimbroederschap van de macht verdreef, werd de voormalige opperbevelhebber van het leger el-Sisi in 2014 president.

VERENIGD KONINKRIJK

Trein moet inclusiever worden

“Welcome Ladies and Gentlemen.” Iedereen die van het Engelse spoor gebruik maakt, kent de verwelkoming, beleefd en bijzonder Brits klinkend.

Maar spoorwegmaatschappij LNER kondigt aan ze op vraag van de LGBTQgemeenschap te schrappen. De trein moet inclusiever worden…

In de maand april geraakte al bekend dat de Engelse universiteiten voortaan studenten minder strafpunten zouden geven bij fouten op het taalgebruik en grammatica om zo de kloof tussen blanke en zwarte studenten te dichten. Maar nu is dus een nieuw arbeidsveld ontdekt waar discriminatie welig tiert: het Engelse treinverkeer. Een treinconducteur van de Engelse spoorwegmaatschappij London North Eastern Railway had de onvergeeflijke fout begaan om de reizigers op de gebruikelijke vriendelijke

manier toe te spreken. Maar dit stoorde dan weer treinagente Laurence Coles, tevens de LGBTQ-vertegenwoordiger voor het Nationaal Syndicaat van het Spoorwegpersoneel en het Maritiem Transport. Ze omschrijft zich als non-binair en meent dat deze verwelkoming niet op haar van toepassing is.

Voortaan zal de maatschappij enkel nog mededelingen doen zonder vermelding van het geslacht, net zoals in de Londense metro.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview taf De Lie is een journalist van een verbleekte traditie. Hij pendelde van een lokaal blad, De Polder, naar een dagblad, van een dagblad naar een reisbedrijf, van een reisbedrijf naar een politiek weekblad, van een politiek weekblad naar de gemeente- en de provinciepolitiek, met tussendoor zakelijke opdrachten voor DAT en VLM van wijlen Freddy Van Gaever, en dan weer als redacteur in Het Nieuwsblad.

Die wirwar doorkruiste hij met militantisme voor PAK, het Polders Actiecomité, de luchthaven van Deurne, het voorzitterschap van Espa (de Vlaamse vereniging voor maritieme journalisten en publicisten). En de Volksunie. En dan vermelden we uiteraard zijn jarenlange medewerking aan ’t Pallieterke waar hij wekelijks zijn “Paggader” instuurde.

Wie was uw geestelijke vader in de journalistiek?

(Lacht) “Er waren er een resem, maar op de eerste plaats komen Jan Brusselaers, Jan Merckx en Luc Van Gastel, drie kleppers van het toen nog onafhankelijke Het Handelsblad, een krant met een Vlaams profiel die tekeer ging tegen de excessen van de repressie.

Voor bovengenoemd trio was het duidelijk dat van hogerhand getracht werd de Vlaamse Beweging uit te roeien met als reden: 't zijn allemaal zwarten. Bij ons thuis in ieder geval niet. De familie De Lie was Vlaamsgezind én heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog tien joodse kinderen verborgen, gevoed en gekoesterd. Een van die tien was de latere gouverneur van de provincie Antwerpen, Andries Kinsbergen, die dat af en toe dankbaar aanhaalde, zelfs in het openbaar.”

“Ik zie Jan Merckx om 10 uur nog 's avonds op zijn sloffen langs de nachtploeg en de zetters vliegen om letterlijk de laatste loodjes te leggen. Op dezelfde persen als Het Handelsblad rolden het franskiljonse La Métropole en het flamingante 't Pallieterke. Ik heb Bruno De Winter, stichter en hoofdredacteur van 't Pallieterke, nog gekend.

Het Handelsblad telde tien journalisten, van wie sommige heren in kostuum met strikje. Zij schreven met de vulpen aan hoge, antieke lessenaars.

Twee schrijfmachines waren er, stel u dat vandaag even voor. Het was een zalige tijd. Na ons werk gingen we in café De Spaanse Brabander een pint pakken met burgemeester Craeybeckx en schepen Detiège, een burgerforum avant la lettre.”

”Ik stel vast dat de politiek vandaag giftiger is dan een generatie geleden” “Een deel van de lol verdween toen Het Handelsblad in 1957 gekocht werd door De Standaard-groep en enkele jaren later kopblad werd voor het Antwerpse.

Door de overname moest ik afvloeien en vond dank zij Jan Merckx een job bij de Vlaamse Toeristenbond van Jozef Van Overstraeten. In die periode schreef Jan Merckx ook al voor ’t Pallieterke. Daar kwam pas een einde aan toen hij in de jaren ’80 met VTM van start ging.”

Bij de VTB kon u beide passies, schrijven en reizen, combineren?

“De wereld en het reizen hebben mij altijd geboeid en als journalist van het VTB-VAB-ledenblad kon ik gedurende vijf jaar rondneuzen op alle continenten. Van Overstraeten was streng, maar hij was een droom van een mens en hét voorbeeld van een gedistingeerde flamingant die geen grammetje schrik had van de francofone tegenstanders.

Zo worden er vandaag nog weinig gefabriceerd. VTB-VAB was in de eerste plaats hét goede adres voor de reizende Vlamingen, maar evenzeer een puzzelstuk van de Vlaamse Beweging. Door Jozef Van Overstraeten ben ik journalist geworden van het weekblad Wij van de Volksunie dat verlegen zat om een vlotte pen. Van de VTB-baas kreeg ik

3 JUNI 2021

Voormalig journalist Staf De Lie (85) kent Antwerpen en zijn haven tot de laatste vierkante millimeter.

Hij is boos over de fusie tussen de havens van Antwerpen en Zeebrugge. De Noordzeehaven is oké voor containerschepen, maar die kunnen vandaag evenzeer aanmeren bij de stad aan de stroom.

Op naar Berendrecht voor woorden, voor een gesprek.

STAF DE LIE (85)

“Journalist ben je voor het leven” niet het verzoek, eerder het bevel, om voor zijn vrienden van de Volksunie een pittiger ledenblad te maken. Ik heb dat heel graag gedaan. En op het einde liep ook Pol Van den Driessche daar rond, die veel later mijn hoofdredacteur werd bij Het Nieuwsblad.”

Vanwaar de vlotte pen?

“Zowel van mijn vader als van mijn moeder. Op de middelbare school vertikte ik het om mijn wiskundehuiswerk te maken en toonde ik een wit blad. Mijn interesse en kunde lagen duidelijk elders. Journalistiek werd ik geboren tijdens de Grote Overstromingen van 1953 die dieren, huizen en mensen meesleurde in de Antwerpse polders. Onze boerderij stond op een terp van anderhalve meter en bleef gelukkig droog. Mijn huis van 1964 is eveneens gebouwd op die anderhalve meter hoogte. Dat is polderverstand van eeuwen terug.”

Oorderen, Wilmarsdonk zijn verdwenen, net zoals alle boerenland van Oosterweel, tot de Vlaams-Nederlandse grens.

Zandvliet en Berendrecht zijn blijven bestaan, dankzij inspanningen van graaf Daniël Le Grelle en mijzelf. Voor de burgers van de eerste drie dorpen was de havenexpansie een drama, dat zij al bij al vreedzaam gedragen hebben voor een groter goed, een bloeiende internationale haven in Antwerpen.”

“Ja, we hadden vrij snel 800 leden, en PAK joeg de socialisten en de CVP'ers schrik aan. We organiseerden heftige meetings in Lillo met veel volk en sprekers als de voorvechters van de Volksunie: Hugo Schiltz, Paul Doevenspeck en Herman Wagemans.”

Zij trokken u in de politiek?

“Goede vriend, ik kan er avonden mee vullen. Een ster in mijn geheugen is de drie weken die ik op de Atlantische Oceaan was met de laatste Vlaamse IJslandvaarders. Ik ben toen zeeziek geweest voor de rest van mijn leven. De boot had 20 matrozen en iedereen kreeg als deel van zijn gage enkele kilo's van de vangst. Ik vertrok uit Zeebrugge met de trein en een zak verse vis naar Antwerpen en stonk het coupé vol. Die zeereis was goed voor 8 afleveringen in Het Handelsblad.”

“Zeker, ik combineerde in 1964 een VU-zetel in de gemeenteraad voor de Volksunie met een zetel in de provincieraad (tot 1980). Op die twee posities kon ik de havenexpansie mee richting geven zonder dat de hele samenleving ten noorden van Antwerpen vermorzeld werd. Ik was mede-oprichter van de Adviesraad voor de Chemische Bedrijven waar getracht werd de expansie menselijk te houden. De familie De Lie verloor drie boerderijen door de site van BASF. De populaire VRT-reeks Terug naar Oosterdonk van 1997 was een hommage aan wie vocht voor het maximale behoud van de vruchtbare polders. Ik was er bij betrokken hoewel PAK en mijn verslaggeving in Het Nieuwsblad goede bronnen zouden geweest zijn.”

't Pallieterke was een tweede journalistiek kanaal?

De luchthaven van Deurne was een van uw gevechten?

“Absoluut. Die traditie sloot bij aan bij wat gebruikelijk was voor journalisten van Gazet van Antwerpen, De Nieuwe Gazet en Het Handelsblad. Wat te gevoelig of te politiek was voor de eigen titel, belandde in de weelderige kantoren van Jan Nuyts, zoals hijzelf het altijd noemde. 't Pallieterke was een uitstekend alternatief voor dingen waarvoor men terugschrok bij de zuilkranten.”

“Ik heb dat gevecht samen met Freddy Van Gaever en andere luchthavengebruikers gevoerd. Met een gedeeltelijk succes, de luchthaven is er nog steeds en zal een blijver zijn. Ik was voorzitter van de Provinciale Commissie voor de luchthaven. Wat mij daar ontzettend heeft gestoord is het gebrek aan solidariteit van de omwoners met die plek waar zij wetens en willens gebouwd hebben. Je koopt geen grond, je zet geen woning onder vliegtuigvleugels om nadien tientallen jaren te mekkeren over geluidshinder.

Wees consequent en was weggebleven.”

Aan anekdotes geen gebrek?

U woont in Berendrecht, poldergebied, maar ook havengebied. Een jarenlange tweestrijd tussen wonen en werken?

“Een betovergrootvader was landdrost, de bestuursambtenaar, van de polders.

Berendrecht is ook de plek waar de polderboerderij van de stam De Lie het eeuwen uithield tegen de Schelde tot BASF, Bayer, Monsanto en consorten er komaf mee maakten. Het verzet tegen de uitbreiding van de Antwerpse haven verzamelde zich in het PAK, het Polders Actiecomité, dat ook vandaag nog actief is. Met PAK waren wij niet anti-haven, wij zochten een compromis. Oosterweel,

Schrijven over de haven, de schepen, de stroom was uw leven.

Bent u verrast over de fusie van Antwerpen en Zeebrugge tot Port of Antwerp-Bruges?

“Die samensmelting is een oude droom van sommige havenregenten. Onder Eddy Bruyninckx, de voorganger van de huidige CEO, Jacques Vandermeiren, zou het niet waar geweest zijn. Ik volg de havens van Vlaanderen al mijn hele leven en zie de meerwaarde van de fusie niet

in. Voor de containers? Neen toch. Tot voor kort kwam een maxi-schip met containers de Antwerpse haven binnen, want daar kunnen nu kanjers aanmeren met 16 meter diepgang dankzij het Deurganckdok. Voor zijn containers hoeft Antwerpen de kaaien van Zeebrugge niet. Antwerpen heeft onverminderd veel betere verbindingen met het hinterland dan Zeebrugge ooit kan hebben.”

“Bestaat de verborgen agenda van sommigen er niet in geen nieuw Saeftingedok te bouwen en met subsidies de lege en halflege containerterminals in Zeebrugge te vullen? En vervolgens met spoor en coasters de containers naar Antwerpen te varen? Zo kan men zich afvragen.”

“Ik zie in de fusie onder meer de hand van CD&V-voorzitter Joachim Coens, de ex-gedelegeerd bestuurder van de haven van Zeebrugge. In de kranten rollen de modieuze woorden over de avant-garde van de beide havens in de noodzakelijke energietransitie. De fusie zou een zware motor steken in het bereiken van de klimaatdoelstellingen door de Belgische industrie. Ik ben geen haveneconoom en geen politieker meer en voor mij zijn dat dure woorden om iets op te pompen wat niet hoeft. Praat voor de vaak.”

Zag u de driedelige documentaire over Bart De Wever, uw Vlaams-nationale burgervader?

“Ja en zij ontgoochelden mij omdat De Wever niet meer de man is waar Vlaanderen vijf jaar geleden voor viel. De olijke dikkerd met de scherpe tong verscheen nu op VRT als pissig en koleirig.

Ik vrees dat hij dat zelf niet doorheeft, wat voor hem en zijn partij electoraal gevaarlijk is. Jan Jambon die ik al jaren ken, geeft eveneens een eerder teleurstellende vertoning ten beste. Spijtig, ik had beter verwacht. De N-VA verbleekt door haar té zachte reformisme. Ik stel vast dat de politiek vandaag giftiger is dan een generatie geleden. Ik ben geen Vlaams Belanger, maar ik heb jaren geleden zonder aarzelen Filip De Winter wegwijs gemaakt in de Antwerpse provinciepolitiek. Toen kon dat. Vandaag zou ik door politiekcorrecte krantencommentatoren daarvoor een fascist genoemd worden. Te zot voor woorden.”

Politiek en journalistiek, wat woog het zwaarst?

“De pen en het woord staan vooraan, want journalist ben je voor het leven.

Ter plekke gaan, desnoods ergens urenlang onder de mat gaan liggen, de grootst mogelijke objectiviteit nastreven... Ik ben er op mijn 85 nog altijd onverminderd door geboeid.”

FRANS CROLS

Gerecht

3 JUNI 2021

13

Speurtocht naar Jürgen Conings: politie valt boerderij binnen

“Onbegrijpelijk waarom het allemaal met zoveel machtsvertoon moest gebeuren” Het is zaterdagochtend 22 mei, 6.50 uur. Op het landbouwbedrijf van Kurt Snoeks (56) is alles peis en vree. De kleinkinderen zijn op bezoek en slapen bij oma en opa. Plots komt het Limburgse koppel in een nachtmerrie terecht. Een zwaar gepantserd politievoertuig ramt een van de twee elektrische toegangspoorten van de hoeve. Tot de tanden bewapende agenten dringen het landbouwbedrijf binnen en sluipen in de richting van de woning. Kurts vrouw schrikt wakker door het blaffen van de hond en kijkt door het raam. Diverse groene lichtjes worden op haar lichaam gericht.

Een tiental agenten houdt haar onder schot.

Snoeks merkte in de dagen voor de inval dat diverse F16’s cirkeltjes maakten boven de boerderij. “Ze vliegen hier nog regelmatig over”, klinkt het. “Ik stond buiten en moest echt mijn vingers in de oren stoppen van het oorverdovend lawaai. Ook de internetverbinding liet het afweten. Of dat toeval is weet ik niet zeker, maar je stelt je daar toch vragen bij.” De boerderij werd vooraf dagenlang geobserveerd. “Vlak hiertegenover stond er minstens drie dagen aan een stuk dezelfde wagen geparkeerd”, weet Kurt. “Iedereen weet natuurlijk dat er in Kleine Brogel kernbommen liggen. Als er morgen iets gebeurt in de wereld, dan zie je ook meteen extra bewaking in de buurt hier.

Ik stelde me er dan ook geen vragen bij.”

De inval De inval verliep snel. Zodra ze de agenten ziet, begeeft Kurts vrouw zich naar beneden.

De wapens op haar gericht, neemt ze plaats op een bankje, vlak naast een speelgoedwagen van de kleinkinderen. Kurt springt in zijn kleren en loopt ook naar beneden. “Hallucinant wat er gebeurde”, klinkt het. “Ook ik kreeg de hele tijd wapens op mij gericht en moest plaats nemen op een bankje. Mijn vrouw en ik werden onder schot gehouden.”

Snoeks is zaakvoerder van het landbouwbedrijf en verblijft regelmatig op de boerderij. Al snel wordt het hem duidelijk dat de politiediensten op zoek zijn naar zijn broer die er zijn vaste verblijfplaats heeft. Maar niet die zaterdag; Kurts broer herstelt van een kleine medische ingreep en verblijft bij zijn vriendin in buurgemeente Bocholt.

De toegangspoort van de hoeve werd zwaar beschadigd door de inval.

“Ik stelde voor om hem te bellen en zich aan te melden op de boerderij”, vertelt Kurt.

“Een tiental minuten later meldt hij zich aan voor verhoor.Van mij wilden ze weten of hier ‘boobytraps’ aanwezig waren. Daarop heb ik uiteraard negatief geantwoord. Ze vroegen ook of er holle ruimtes waren.”

“Mijn vrouw slaapt ’s nachts nog amper” Vervolgens doorzochten de speurders het hele huis en alle bijgebouwen. Daarbij werd heel wat materiële schade aangericht.

Naast de grote metalen toegangspoort die dubbel plooide, is ook het volledige motormechanisme uit de grond gerukt. “Dat had veel simpeler gekund”, legt Kurt uit. “Onbegrijpelijk waarom het allemaal met zo veel machtsvertoon moest gebeuren. Men heeft mij verzekerd dat justitie de schade zal vergoeden, maar wanneer? Trouwens, niet alleen de materiële schade laat sporen na.

Mijn vrouw slaapt ’s nachts nog amper sinds de inval. Zij ziet er nog altijd van af. Onze kleindochters ook.”

Slachtofferhulp aan de kleinkinderen: “Uw nonkel is gene gewone.”

De kleinkinderen, twee meisjes van 9 en een van 3, kregen de dienst Slachtofferhulp op bezoek. Kurts vrouw is nog altijd niet te spreken over hun tussenkomst. “Slachtofferhulp belde zelf naar mijn dochter. Ze maakten dan mijn broer slecht tegenover de kinderen. Dat dat toch geen ‘goeie’ is. Zij zegden wel dat de politie hier niet was voor opa en oma. Toen ze zegden dat hun nonkel ‘gene gewone’ was, is mijn dochter boos geworden. ‘Je moet Dirk niet komen slecht maken tegen de kinderen’, zei mijn dochter.”

Behoort de broer van Kurt tot de entourage van Jürgen Conings? “Mijn broer heeft zijn legerdienst gedaan, maar is geen beroepsmilitair. Ook nooit geweest”, luidt het.

“Mijn broer ziet er uit als een leeuw en ziet er stoer uit, maar in de realiteit is hij een lammetje. Bij mijn weten heeft hij een blanco strafregister. Hij nam in het verleden wel deel aan manifestaties en betogingen. Daar-

Kurt Snoeks op de binnenkoer van zijn boerderij. De familie is zwaar onder de indruk van de inval van de speurders.

bij zal hij wellicht wel een keer administratief zijn aangehouden.”

Sportschutter Kurt Snoeks beantwoordt niet aan het profiel van iemand die staatsgevaarlijk is. Hij is sinds zijn achttiende ook sportschutter en bezit wel een aantal wapens met wapenvergunning. “Mijn geweer om kleiduiven te schieten was aanwezig, netjes opgeborgen in een afgesloten koffer, zoals het hoort.

In het verleden heeft men ooit wel al eens lastig gedaan over mijn wapenvergunning, vermoedelijk omdat mijn broer zich ‘extreemrechts’ zou geuit hebben. Maar dat is inmiddels opgelost.”

Een rechtstreekse ‘connectie’ met Conings heeft de familie niet. Andere verdachte activiteiten vinden er niet plaats op de boerderij. Snoeks verhuurt stallen aan de vzw Reiniacs, een vereniging van paardenliefhebbers. Een van hun bestuurders postte de eerste foto’s van de ravage op Facebook.

Een andere reden dan de aanwezigheid van Kurts broer op ‘foute’ manifestaties kan Snoeks niet bedenken. Waarom zijn broer door het parket beschouwd wordt als behorend tot de “entourage van Jürgen Conings” blijft voor hem een raadsel. “Mijn broer kent Jürgen Conings helemaal niet. Dat heeft hij me zelf gezegd. Hij heeft hem ook nooit gezien of ontmoet.”

Ravage na huiszoeking De familie Snoeks houdt aan de inval niet alleen een psychologische, maar ook een financiële kater over. “Ik heb verschillende offertes aangevraagd om herstellingen te laten uitvoeren. De metalen poort is helemaal kapot. Zowel in het huis als in de stallen

zijn diverse deuren kapot en uit de hengsels geslagen met zo’n stootbalk.”

Het machtsvertoon tijdens de huiszoeking vindt Snoeks niet proportioneel. De financiele schade bedraagt minstens enkele duizenden euro’s. “Ze hadden me ook de sleutels kunnen vragen in plaats van alle deuren in te beuken. De metalen poort kan je met een schroevendraaier eenvoudig openen via een klepje. Dan hadden ze die poort er niet moeten uitrijden.”

Snoeks demonstreert hoe je, in een handomdraai, de poort mechanisch ontgrendelt en handmatig opent. “Je gaat me niet wijsmaken dat die agenten zoiets zélf niet weten.”

“Of men had me van de weg kunnen plukken. Dan had ik mijn sleutels en afstandsbediening van de poort zo wel gegeven. Of zelfs als men mij toestemming gevraagd had, had ik met de glimlach de deur geopend. Ik ben een open boek, ik heb niets te verbergen.”

Excuses onderzoeksrechter welkom De onduidelijke motivatie en de aanleiding voor de huiszoeking en de impact op hun kleinkinderen blijft de familie zwaar op de maag liggen. “Het minste dat de onderzoeksrechter kan doen is zijn excuses aanbieden. En toegeven dat hij hier een ernstige fout heeft gemaakt. Daar zou ik nog begrip voor kunnen opbrengen.”

“Mocht Conings een atoombom gestolen hebben, dan zou ik het begrijpen. Maar voor een paar wapens, waarvan ze de zwaarste al hebben teruggevonden (4 raketwerpers zijn in de logistieke verpakking in Conings wagen gevonden, nvdr) is het er echt héél ver over.”

KRISTOF LUYPAERT

DEZE WEEK IN DE RECHTBANK Drie jaar cel gevorderd voor messteek in de hals, verkrachting en slagen en verwondingen Het openbaar ministerie vorderde drie jaar cel en 4.000 euro boete tegen David V. die zijn vriendin in de prostitutie dwong, geslagen heeft en ook verkrachtte. Een man die de vrouw uit die toxische relatie wilde redden, kreeg een messteek in de hals. De beklaagde ontkent de feiten en laat verstek gaan op zijn proces. Beide slachtoffers stelden zich inmiddels burgerlijke partij en eisen een schadevergoeding. Vonnis op 28 juni.

Menenaar met kort lontje riskeert veertien maanden cel voor poging tot doodslag Een vijftigjarige man uit Menen stak de partner van zijn ex in de schouder nadat ze hem had gezegd dat ze spijt had van de relatie. "Ik had hem beter doodgestoken", zei hij tegen de politie toen die tussenbeide

kwam. De procureur vorderde een celstraf van veertien maanden voor poging tot doodslag. De man, die intussen terug samen is met zijn ex, gebruikt naar eigen zeggen geen drugs meer en wordt begeleid voor zijn alcoholprobleem. "Want als ik gedronken heb, dan heb ik een kort lontje."

Vonnis op 28 juni.

met zijn vingers had gepenetreerd toen de drie onder invloed van drugs in bed waren beland. Volgens een gerechtspsychiater is er een verhoogde kans op recidive en heeft de man nood aan begeleiding. De man ontkent de feiten niet, maar zegt dat hij niet wist dat de twee meisjes slechts 15 jaar oud waren.

Vonnis op 24 juni.

Parket eist 37 maanden met probatie voor jongeman die 15-jarige meisjes drugs geeft voor seks Een 22-jarige man die verdacht wordt van aanranding van twee minderjarigen, handel in XTC en het verkrijgen van ontucht in ruil voor drugs, riskeert 37 maanden cel.

Het parket gaat wel akkoord met probatie.

Een 15-jarig meisje kreeg van Tom S. XTC in ruil voor orale seks. Uit het onderzoek bleek dat de verdachte exact hetzelfde deed met nog een ander 15-jarig meisje, dat hij

Jaar cel geëist voor Marokkaanse man die buurman bedreigt “af te maken en kapot te scheuren” Een Marokkaanse man moest zich voor de correctionele rechtbank verantwoorden voor bedreigingen en verboden wapendracht en liet zich vertegenwoordigen door zijn advocaat. Het parket eist 1 jaar cel en een boete van 2.000 euro.

Ismail E.O. bedreigde zijn kapper met een mes en riep herhaaldelijk in het Berbers dat hij de man zou "snijden, ik maak je af en scheur

je kapot". De man heeft 33 veroordelingen op zijn strafblad, onder meer voor drugsfeiten, intrafamiliaal geweld, maar ook belaging en bedreigingen. Het parket vorderde een jaar cel. De verdediging vroeg een werkstraf, zijn slachtoffer vroeg een schadevergoeding van 2.500 euro.

Parket in beroep tegen beslissing van Raadkamer in zaak groepsverkrachting in lokalen vzw J@M Het parket van Antwerpen heeft beroep aangetekend tegen twee beslissingen van de raadkamer in de zaak van de groepsverkrachting van een 17-jarig meisje in Mechelen. Die vond plaats in een lokaal van de vzw J@M. De raadkamer verlengde de aanhouding niet van de meerderjarige en de minderjarige verdachten. Binnen de 15 dagen moet de Kamer van inbeschuldigingstelling zich nu opnieuw uitspreken.

14 Cultuur

3 JUNI 2021

CULTUUR

FILM

Tussen droom en trauma

De Oost "De Oost" werpt meteen herinneringen op aan de klassieke Vietnamfilm Apocalypse Now (1979) van Francis Ford Coppolla. Dit is een Nederlandse film die de productiekwaliteit van grote oorlogsfilms uit Hollywood benadert en bol staat van overtuigende acteerprestaties. Hoewel het verhaal van de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog zich perfect leent voor het witte doek, blijft De Oost te veel hangen in een persoonlijke strijd met gebrek aan geopolitieke context.

Het verhaal begint in 1946 wanneer de jonge Nederlander Johan de Vries zich aanmeldt bij het leger in Nederlands-Indië. Kort na de overgave van Japan, op het einde van Wereldoorlog II, wou Nederland opnieuw haar kolonie onder controle krijgen. Zij waren immers zelf nog maar net bevrijd van een jarenlange bezetting door Nazi-Duitsland. Ondanks de overgave van het Japanse Rijk bleef Indonesië bezet. Na Britse inmenging streden de Nederlanders niet tegen een Japanse bezetter, maar tegen Indonesische rebellen. Veel inwoners wilden een verenigd Indonesië, waardoor een guerrillastrijd losbarstte met nationalistische rebellen. Deze laatsten hanteerden wrede strijdtechnieken zoals later ook de Vietcong ten tijde van de Vietnamoorlog.

Het hoofdpersonage Johan is een zwijgzaam type, maar hij verbroedert al snel met zijn medesoldaten en leert ook de lokale taal. Hij wordt opgemerkt door Raymond ‘de Turk’ Westerling, een berucht commandant die het Korps Speciale Troepen (KST) heeft opgericht. Deze eenheid voerde een agressieve strijd tegen de rebellen waarbij excessief geweld niet geschuwd werd. Er bestaat veel discussie tussen historici over de figuur van Westerling. Zo is het onduidelijk of hij uit eigen initiatief handelde of eerder bevelen van hogerhand opvolgde.

De film behandelt vooral het worstelen van Johan, door middel van vooruitblikken waarin hij duidelijk lijdt aan post-traumatische stress. Het personage is hierdoor wel uitgewerkt, maar voelt niet danig verschillend van andere figuren zoals private Joker uit "Full Metal Jacket" of captain Miller uit "Saving Private Ryan". Een soldaat die vragen stelt bij het waanzinnige conflict waarin hij is beland. De geopolitieke omstandigheden omtrent de onafhankelijkheidsoorlog zijn ook sterk onderbelicht, waardoor het moeilijk in te schatten is waarom bepaalde wreedheden verricht worden. Ondanks de historische ambiguïteit zet De Oost de Turk neer als een wrede ‘lone wolf’ die krijgsgevangenen foltert en executeert, ook wanneer er redelijke twijfel bestaat over hun schuld. Vaak worden de Nederlandse soldaten ook afgeschilderd als platte racisten.

Verschillende Nederlandse veteranen waren dan ook weinig opgezet met wat zij zien als expliciete links met de SS. De donkere uniformen met zwarte laarzen zien zij als een verwijzing naar de nazi’s, hoewel de werkelijk KST-troepen deze nooit zouden gedragen hebben.

Johan wordt in de film ook meermaals geconfronteerd met het feit dat zijn vader een van de grootste collaborateurs in Nederland was tijdens Wereldoorlog II. De Oost toont dat ook cinema uit de Lage Landen hoge productiekwaliteit kan bieden. Het is echter jammer dat het complexe conflict zelf onderbelicht blijft en plaats moet ruimen voor een middelmatig verhaal waarbij voor de zoveelste maal de waanzin van de strijd wordt getoond. Ook de historische vrijheden zijn op zijn zachtst gezegd twijfelachtig te noemen. Wie meer wil weten over de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog, zoekt beter een documentaire.

De Oost is beschikbaar op Amazon Prime.

SIMON SEGERS

Triënnale Brugge brengt driejaarlijks hedendaagse kunst en architectuur naar de stad. De derde editie, onder de titel “TraumA”, laat de kunstwandelaars ongekende plekjes van de toeristische trekpleister ontdekken.

Brugge is een zorgvuldig in neogotische stijl nagebouwde ‘middeleeuwse’ stad die miljoenen buitenlandse toeristen aantrekt. Dit is de oogverblindende droombestemming waar “Traum” in de titel van de triënnale naar verwijst. De Burg, de historische markt in hartje Brugge, is een van die fotogenieke pleinen, met het veertiende-eeuwse stadhuis en andere pronkgebouwen zoals de Basiliek van het Heilig Bloed en het Landhuis van het Brugse Vrije. Precies op die plek doorprikt Nadia Kaaba-Linke het clichébeeld van de stad en maakt ze duidelijk waarom we ook “Trauma” kunnen lezen in de titel van de driejaarlijkse expo. De Tunesische kunstenares, die in Berlijn werkt, plaatste een grote cirkelvormige bank, die schittert in de zon, maar die helemaal niet uitnodigt om er even te verpozen en te genieten van al die eeuwenoude schoonheid rondom. De bank is volledig bezet met scherpe pinnen, die we soms zien op dakranden of vensterbanken om te beletten dat duiven er zich zouden nestelen. Op de bank aan de Burg zijn de duiven niet wel-

kom en wij ook niet. Het doet onmiddellijk denken aan de vele absurde coronamaatregelen van de voorbije maanden (oudjes die niet even mochten uitrusten op een bankje), maar het gaat dieper. “Innerlijke cirkel” heet de installatie van Kaaba-Linke en verwijst naar kringen van familie en vrienden, clubs en verenigingen. De centrale ruimte in het werk toont even scherp als de pinnen hoe leeg ons sociale leven het jongste jaar is geweest.

De Verversdijk is nog zo een plek uit een ver verleden. Hier gebruikten de ververs de Reie om het Vlaamse laken te kleuren, een belangrijke activiteit in het middeleeuwse Brugge. De bakstenen brug aan de Verversdijk en de gevel van het Europacollege zijn getooid met de textielinstallatie van de Amerikaanse Amanda Browder. Het is een kleurrijk palet van vormen en vlakken.

Verbindende vogelnestjes Echt boeiend is de triënnale wanneer het parcours ons meeneemt naar minder bekende stukjes Brugge.

Langs de Augustijnenrei wacht een

vrolijk moment. Nadia Naveau installeerde er een serie waaiende spiegelende maskers (een knipoog naar Brugge als het Venetië van het noorden?), met kleurrijke linten en franjes.

Ze zorgen voor een ragfijn spel met de bakstenen muren, wildgroeiende planten en het weerkaatsende water.

In de Pottenmakersstraat is er zicht op de archeologische restanten van de allereerste middeleeuwse stadsomwalling aan de overkant van het water. Dikke wortelstructuren kruipen wriemelend omhoog tegen wat rest van het bouwwerk. Het lijkt echt, maar is het niet. Net zoals Brugge is gereconstrueerd, is hier de natuur nagebootst door de Braziliaanse kunstenaar Henrique Oliveira.

In het Baron Ruzettepark, weg van de toeristenstroom, komen de inwoners van Brugge graag samen. Hier staat tussen het groene gras “Colonnade” van het architectenduo Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh.

Het zijn schuin en door elkaar lopende kolommen die iets hebben van zowel een klassieke tempel als een ondoordringbaar woud. De geheimzinnige constructie nodigt uit om ze ook binnenin te verkennen. Maar heeft ze wel een binnenkant?

De poortersloge, in de middeleeuwen de uitkijkpost om het drukke scheepvaartverkeer in de gaten te houden, is opnieuw de uitvalsbasis voor de triënnale en biedt onderdak aan de tentoonstelling “De poreuze stad” met beeldend werk van tientallen hedendaagse kunstenaars. Her en der langs het parcours, op monumenten, gevels of palen, zijn verlaten vogelnestjes te vinden. De Argentijnse kunstenaar Adrian Villar Rojas zag in zijn land de rode ovenvogel zulke nesten maken met twijgen, modder en klei. Zijn kleine interventies in Brugge verbinden de kunstwerken van de triënnale.

MMMV “TRAUMA. Triënnale Brugge 2021”, nog t.e.m. 24 oktober, diverse locaties in de stad, www.triennalebrugge.be

BOEK

Frantz Van Dorpe en het Verdinaso Het Verdinaso (Verbond van Dietse Nationaal-Solidaristen) blijft velen boeien, niet enkel omwille van Joris Van Severen, de charismatische en enigmatische leider van deze nieuwe-orde-beweging uit de jaren dertig van vorige eeuw, maar ook omwille van de merkwaardige ideologische wendingen die werden genomen doorheen de jaren. Daarom zijn de figuren die naast Van Severen opereerden minstens even interessant en intrigerend. Frantz Van Dorpe is een van hen.

Jan Creve, historicus en leerkracht geschiedenis, verdiept zich al vele jaren in de geschiedenis van het Verdinaso. Met deze monografie over Frantz Van Dorpe licht hij de sluier op die jarenlang over deze onderbelichte, maar toch belangrijke en invloedrijke figuur heeft gehangen. Hij deed dat door gedegen studiewerk en archiefonderzoek, waarbij hij ook inzage kreeg in het uitgebreide privé-archief van zoon Arnold Van Dorpe, dat in 2020 werd overgedragen aan de Stad Sint-Niklaas. Deze stad neemt zich overigens voor om een colloquium rond de figuur van Frantz van Dorpe te organiseren. Dat is helemaal niet vreemd, want van 1965 tot 1976 was hij burgemeester van de Wase hoofdstad, die in die periode de aanzet nam tot expansie en verdere ontwikkeling.

Van Dinaso tot verzetsman In het rijk geïllustreerde overzicht in dit boek van het leven van Frantz van Dorpe volgen we de weg die hij liep in het Verdinaso, als militant van het eerste uur tot verantwoordelijke in het laatste uur. Aanvankelijk was hij lid van de Dinaso-Militie, maar zal snel evolueren van verantwoordelijke voor Brussel en Brabant naar de functie van organisator van

het netwerk van Dinaso-huizen, auteur van talloze inhoudelijke en ideologische bijdragen in de Dinaso-pers en tot nauwe medewerker van Van Severen. Een man met invloed en gezag dus.

Hij is een zeer overtuigd aanhanger van de zogenaamde ‘nieuwe marsrichting’, waarbij de eenheid van België, Nederland en Luxemburg wordt nagestreefd en afstand wordt genomen van het separatistische Vlaams-nationalisme. Hij legt ook heel wat contacten met Franstaligen, mensen uit de adel en ook met prominente politici in Nederland.

Tijdens de oorlog gaan diverse Dinaso-protagonisten en volgelingen na het uiteenvallen van het Verdinaso hun eigen weg. Sommigen kiezen resoluut voor de collaboratie, anderen onthouden zich verder van elke politieke actie en nog anderen gaan in het verzet. Van Dorpe behoort tot die laatsten, samen met o.m.

Jef van Bilsen overigens.

Het is de verdienste van Creve om ook de relaties en meningsverschillen tussen mensen van de leiding van het Verdinaso, vooral tussen Van Severen, Van Dorpe, Thiers, Persyn, Van Bilsen en François, in het licht te hebben gesteld. Men zou het niet verwachten in een dergelijke strak geleide beweging, maar de inzichten liepen bijwijlen vaak sterk uiteen, vooral

waar het dan om de strategische aanpak ging. Dat ging zelfs zover dat hij door Van Severen kort voor de oorlog uiteindelijk werd uitgesloten.

Burgemeester en Benelux Van Dorpe kwam uit de oorlog als gelauwerd verzetsman. Hij verdiende zijn sporen in het anti-Duitse inlichtingennetwerk Othello. Zoals meerdere oud-Dinaso’s vond hij nadien zijn weg in de CVP, waar zij een moderne vertaling van hun oude katholieke en solidaristische en Benelux-idealen terugvonden. Hij was ondernemer en bracht het tot burgemeester van Sint-Niklaas. Leopoldist en monarchist, en dus loyaal aan België, toonde hij toch een zekere Vlaamsgezindheid en ijverde hij zelfs voor amnestie voor voormalige collaborateurs. Kenmerkend was vooral zijn blijvende inzet voor de Benelux, waarmee hij wat dat betreft de oude lijn doortrok.

Het is in de huidige hyperkritische tijd geen sinecure om met de wetenschap en de gevoeligheden van vandaag een goed en objectief beeld te krijgen van inzichten, gebeurtenissen, keuzes en houdingen van mensen, en strategieën uit een vorig tijdperk. Het is de verdienste van deze monografie om daar alvast een bijdrage toe geleverd te hebben en de lezer uit te nodigen dat ook te doen.

KVDP Jan Creve, “Frantz Van Dorpe en het Verdinaso”, 103 blz.; Het is te verkrijgen tegen 21 euro (verzendingskosten inbegrepen) door overschrijving op reknr.

BE36 7330 2527 3681 van Jan Creve.

ISBN 978 946 4337 01 3

Brieven

3 JUNI 2021

GESCHIEDENIS

Dwalende magistraten en Vlaams-nationalisme De kloof tussen elitaire zelfgenoegzame magistraten en de Vlaamse beweging was lang zeer diep en is feitelijk nooit gedempt.

Het zijn toestanden die we ons niet meer kunnen indenken.

Maar tientallen jaren vond België het niet nodig dat burgers berecht werden in hun eigen taal. “Het gebruik der talen in België is vrij” betekende dat de magistratuur de vrijheid had het Frans te gebruiken en minachtend Vlamingen te vonnissen die soms geen woord begrepen van hun proces en hun veroordeling. De taalwetten van Willem I hadden op 7 jaar tijd het gerecht grondig vernederlandst ondanks de haat van vooral de Brusselse advocaten (en minder van de rechters) die hun Franstalige wijdlopige blabla niet meer kwijt konden. Maar in 1840 was het gerecht in Vlaanderen al weer grotendeels verfranst, al werd het Nederlands nog lang gebruikt in de strafrechtbanken in Oost-en West-Vlaanderen. De burgerlijke rechtbanken waar de partijen zich konden laten vertegenwoordigen gebruikten bijna nergens nog het Nederlands. Kampioen verfransing was buiten Brussel de rechtbank van… Mechelen. Magistraten werden alleen aangeworven en bevorderd op basis van hun politieke trouw met een bijzondere belangrijke rol voor de liberale vrijmetselaarsloges die het Nederlands verafschuwden en het vertikten tweetalige rechters aan te stellen in Vlaanderen. Toch kon dat allemaal alleen maar gebeuren omdat de Vlamingen van hoog tot laag nauwelijks protesteerden. Iedereen was zo overtuigd van de superioriteit van het Frans en van Franstaligen dat mensen de asociale magistratuur niet durfden en ook niet wilden contesteren. Vlaamse bewegers probeerden daarom die lauwe laffe Vlamingen wakker te schudden door hen te wijzen op hatelijke vonnissen. Soms ten onrechte zoals in het geval van de geguillotineerden Coecke en Goethals die helemaal niet onschuldig veroordeeld werden in Bergen en die wel degelijk Frans kenden. Soms terecht zoals in het geval van Jozef Schoep die de geboorte van zijn zoontje in Sint-Jans-Molenbeek in het Nederlands kwam aangeven en door de correctionele rechtbank veroordeeld werd. Het Hof van Cassatie verbood vervolgens advocaten in het Nederlands voor hem te pleiten (Schoep stierf jong en het bestaan van het kind werd eerst negen jaar later officieel geregistreerd).

rechtsleer bestond niet. In Gent werd voortaan in 30 procent van de gevallen in het Nederlands gepleit; in Antwerpen was dat…10 procent. In Brussel konden Vlamingen theoretisch ook in hun taal berecht worden, maar iedere advocaat verwittigde zijn cliënt dat dit een zwaar risico was, want de magistratuur saboteerde grondig de wet. Maar er was een doorbraak. Vijftien jaar later werd de wetgeving verfijnd. In Vlaanderen gebeurde het gerechtelijk onderzoek nog lang in het Frans door meestal Waalse rijkswachters. Die werden geleidelijk naar Wallonië gezonden. Voortaan moest het onderzoek in het Nederlands plaatsvinden; het openbaar ministerie mocht ook niet meer in het Frans vorderen tenzij (want achterpoortjes bleven bestaan voor franskiljons) de advocaat geen Nederlands kende. In strafzaken betekende de wet een Nederlandstalige revolutie. In burgerlijke zaken werd verder in het Frans recht gesproken. Brussel saboteerde zoveel mogelijk verder, maar toch werden Vlamingen die dat absoluut wensten voortaan in het Nederlands berecht. In de hoven van beroep was er echter geen sprake van dat boerenkinkeltaaltje. Stagiair-advocaat Josson werd twee jaar geschorst omdat hij verslagen in het Nederlands opstelde. Maar er kwamen andere tijden. De industrialisering maakte het land welvarend en er ontstond een Vlaamse middenklasse die op korte termijn niet kon verfranst worden en die de gelijkwaardigheid met franskiljons en Walen eiste. Ook in Brussel moesten de rechters wat Nederlands kennen.

De wraak van de magistratuur Het antwoord van het gerecht kwam tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. De naar Le Havre gevluchte regering vaardigde besluitwetten uit om collaborateurs (meestal Vlaamse “activisten”) met de Duitsers te straffen.

Die lachten er eens mee, want de Duitsers gingen toch winnen.

De magistratuur lachte er niet mee en liet o.a. August Borms arresteren omdat hij als lid van de Raad van Vlaanderen de instellingen van het land wilde veranderen met de bestuurlijke scheiding tussen Vlaanderen en Wallonië. De Duitsers stelden

De eerste doorbraken Niet iedereen vond die toestanden 43 jaar na de Brussels-Luikse muiterij aanvaardbaar. Aan katholieke zijde en met steun van liberale Vlaamse franskiljons kwam de eerste taalwet in 1873 tot stand ondanks het feit dat alle Waalse liberalen tegenstemden. Voortaan gebeurde de strafrechtspleging in de Vlaamse provincies en het arrondissement Leuven in het Nederlands; althans op papier. Verdachten mochten altijd een Frans proces eisen; advocaten in een Nederlandstalige zaak konden in het Frans pleiten en de staande en zittende magistratuur volgde hen maar al te graag. Nederlandse vertalingen van wetten waren nooit rechtsgeldig en een Nederlandse

w w w. v l a a m s c h e l e e u w. c o m

hem in vrijheid en zonden een paar magistraten met vakantie naar Duitsland. Vervolgens weigerden de rechtbanken nog te zetelen en dus richtten de Duitsers eigen rechtbanken op. In augustus 1918 stortte het Duitse leger onverwachts in elkaar en overal werden massaal kachels met compromitterende documenten aangestoken en vluchtten activisten tezamen met de Duitsers. In tegenstelling tot de Tweede Wereldoorlog wilde de regering alleen de kopstukken te pakken nemen. Zo hadden de parketten het niet begrepen en ze lieten massaal Duitsgezinden aanhouden. De regering beval haar politiek aangestelde en bevorderde magistraten de kleine garnalen toch mild te straffen; meestal voor de duur van de voorhechtenis. Ze vroeg zelfs Vlaams-nationalisten met rust te laten die niemand verklikt hadden, zich niet verrijkt of een ambt aanvaard hadden, want oh ironie van de geschiedenis - hun keihard nationalisme werd beschermd door de grondwettelijke vrijheid van mening. In totaal kregen 312 mensen zware gevangenisstraffen (plus 39 doodvonnissen die niet werden uitgevoerd). Buiten de rechtszaal werden wel ongeveer 3.000 ambtenaren en leraars aan de deur gezet en studenten van de Gentse vernederlandste universiteit mochten eerst einde 1922 hun universitaire studies vervolgen. Na de oorlog heerste het Belgicisme en zowel magistratuur als advocatuur hoopten dat de feitelijke toestand met alle mogelijke faciliteiten voor Franstalige rechtspleging in Vlaanderen verder zou gaan.

In Antwerpen en Gent eiste de helft van de advocaten de bekende taalvrijheid om het Frans te gebruiken. Sommige rechters maakten misbruik en vonnisten uitsluitend in het Frans. De naoorlogse regeringen hadden daar geen problemen mee, maar de katholieke partij wel. Vlaamsgezinden verlieten de partij en stemden voor Vlaams-nationale lijsten. 1935 werd een cruciaal jaar voor het gerecht: een Vlaamse eis voor eentaligheid kon alleen ingewilligd worden met - zoals altijd in dit land voorrechten voor Franstaligen om de wet te omzeilen (denk aan de erbarmelijke splitsing Halle-Vilvoorde).

JAN NECKERS Vervolg volgende week

15

LEZERSBRIEVEN JOURNALISTIEKE SAMENZWERING Pallieterke, In een zoals steeds prima artikel hekelt Jurgen Ceder de linkse eenzijdigheid van de pers, maar zegt hij dat we daarachter 'geen samenzweringen' moeten zien. Dat moeten we wel, want ik heb er zo een voor mijn ogen zien gebeuren, en wel als volgt: nadat ik in 2003 Filip Dewinter geholpen had om de Antwerpse Visa-crisis te doen losbarsten, waaruit bleek dat schepenen met belastinggeld privé-aankopen deden (zoals een smoking voor een schepen van Groen voor zijn inwijding bij de Loge), kwamen we op het idee om ook eens na te gaan of de Vlaamse regering niet met Visa-kaarten sjoemelde. We vroegen de uittreksels op en de resultaten bleken schokkend: een minister als Steve Stevaert bleek voor miljoenen (Bfr.) belastinggeld verbrast te hebben, vooral aan diners in peperdure restaurants.

We bereidden een verpletterend dossier voor en gaven een persconferentie in een zaal van het Vlaams parlement. Alle bekende Wetstraatjournalisten zaten daar op de eerste rij. Na de persconferentie stelden die journalisten geen vragen, keken elkaar aan en bleven achter in het zaaltje toen wij naar buiten gingen, wat zeer ongebruikelijk was. Toen ik buitenging hoorde ik een van hen achter mij tegen zijn collega's zeggen: “En, wat gaan we doen?”.

Na 10 minuten overleg kwamen ze allen glimlachend buiten en wandelden zwijgend weg. De dag nadien verscheen er in de kranten... zo goed als niets. Enkel een minuscuul artikeltje op pagina 5. Ik had een samenzwering van journalisten in actie gezien en ze werkte prima.

Twee mensen weigerden aan die samenzwering mee te werken: Roger Van Houtte en Annick Grobben.

Zij publiceerden wel degelijk een groot artikel over de schokkende cijfers. Maar omdat de andere pers had samengezworen tot een omerta, kwam er verder geen gevolg.Van Houtte betaalde zoals bekend een zware prijs: deze man, hoegenaamd geen VB'er, werd op eis van Stevaert bij GvA ontslagen. Annick Grobben moest uitwijken naar Het Laatste Nieuws.

Ik dacht lang dat de pers de regering had willen beschermen tegen de oppositie, wat al erg genoeg is. Maar vele jaren later maakte oud-journalist Pol Van den Driessche in 2015 in Het Laatste Nieuws bekend met wie Stevaert in die dure restaurants het belastinggeld verbrast had, ik citeer: “Het was traditie dat hij op 11 juli, feest van de Vlaamse Gemeenschap, elk jaar een hele bende journalisten mee uit eten nam na de receptie voor de gestelde lichamen op het stadhuis van Brussel. En met uit eten gaan, bedoel ik: goed uit eten gaan. Genre La Belle Maraîchère, en zo.”

Ik besefte toen dat de waarheid nog erger was. De pers had dus in 2003 niet alleen samengezworen voor onze ogen om de corruptie van ministers af te dekken, ze had dat ook gedaan... omdat zijzelf degenen waren die via die corruptie met belastinggeld in dure restaurants omgekocht waren, om niets negatiefs over Steve Stevaert te berichten!

Samenzweringen van journalisten en politiek bestaan in België dus écht. En ze dekken soms dingen toe die nog erger zijn dan men vooraf zou aangenomen hebben.

Rob Verreycken – Sint-Niklaas

MET VERBIJSTERING Pallieterke, Met stijgende verbijstering keek ik vorige vrijdag naar Terzake waar Kathleen Cools de historici Bruno De Wever en Vincent Scheltiens interviewde over de duizenden volgers van Jürgen Conings en de zogezegde betrokkenheid van het Vlaams Belang. De zelfgenoegzaamheid van beide heren droop eraf, alle (800.000) mensen die voor het Vlaams Belang stemden zijn blijkbaar totaal verkeerd in hun gedachtegoed. Ze gaven wel toe dat het een reactie was op het beleid, maar toch zijn ze allemaal fout en gevaarlijk. Ze (de mensen en stemmers van Vlaams Belang) zouden moeten gehersenspoeld worden, willen we de extremisten een halt toe roepen. Dat handvol zeer extreemrechtsen zijn inderdaad niet goed te keuren, maar om dan 799.500 mensen de les te willen spellen, moet je toch lef hebben. Mag ik heel de bende die met oogkleppen rondloopt en overtuigd is van het grote gelijk vragen de definitie van democratie en vrije meningsuiting goed te lezen?

Nog één vraag: waarom mocht er 'weer' niemand van Vlaams Belang deelnemen aan dit gesprek? Zonder wederwoord heb je natuurlijk altijd gelijk en kan niemand zich verdedigen.

Luk Patroons - Brasschaat

ONS GERECHT Pallieterke, Ons gepolitiseerd en gemediatiseerd gerecht doet overuren de jongste tijd (geen achterstand hier): ’tScheldt, en vooral de veroordeling van Voorpost. Beseffen wij wel hoe gevaarlijk dit is? Zoiets is toch enkel mogelijk in communistische schurkenstaten? De linkse intelligentsia (à la Kristien Hemmerechts) en de oer-liberalen ( à la Quickie), moeten nu toch op hun achterste poten staan? Of is hun intelligentie of vrijheidsbeleving enkel in één bepaalde richting gefocust?

Dirk Cappelier - Brugge

VLAAMSE ONAFHANKELIJKHEID Pallieterke, De Vlaamse onafhankelijkheid kan nog dit jaar, indien: 1) de publicatie van Erik Faucompret (hoogleraar emeritus UIA), gepubliceerd in "Vives", 18 oktober 2012, scenario 3 wordt uitgevoerd: het Vlaams parlement roept eenzijdig de onafhankelijkheid-soevereiniteit uit.

2) het Vlaams-soevereine orgaan nodigt alle andere Europese regio's uit hun nationale feestdag ook in Brussel te komen vieren.

Dat worden dan gemiddeld twee vieringen per week! De instelling "Europese regio's" krijgt plots een zinvol bestaan.

Reden: binnen het gesloten Belgisch kader komt de Vlaamse soevereiniteit er nooit. 100 Europese regio's gezamenlijk (100 x 5 miljoen inwoners) kunnen en moeten de EU veranderen. Dit is nodig wil Europa verder nog een rol van betekenis blijven spelen.

Laten we alvast 11 juli a.s. op alle kerkpleinen het "Feest van de Vlaamse soevereiniteit" vieren (doen zoals op de Heizel !). Simpel toch!

Emil M aes – R anst

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

3 JUNI 2021

Onze vaste sportcolumnist Gille Van Binst doet het enkele weken rustig aan.

Intussen verblijden we u met, jawel, een positieve blik op de week!

Een positieve blik op de week! dat tegen een bal stampen geen essentieel beroep is. Aan hen zeg: denk eens aan die arme muco patiënten. Vivaldi is er ook voor hen.”

• Juicht landgenoten juicht. De Rode Duivels zullen op het EK alvast niet getackeld worden door het coronavirus. Ze kregen allemaal hun vaccin zodanig dat u zonder vrees kan genieten hoe deze jonge snaken mekaar aflebberen na alweer een doelpunt. Een meesterzet van niemand minder dan onze premier Alexander De Croo die onze nationale trots maanden voorrang gaf op de vaccinatievolgorde. “Ik kwam op het idee toen ik een safe house bezocht van jonge mucoviscidose patiënten. Oude muco patiënten bezoeken gaat nu eenmaal niet. Die mensen sterven nu eenmaal jong”, stelt premier De Croo. “U kan zich niet voorstellen hoe zij deze crisis ervaren. Ze sluiten zich op. Ze zitten al meer dan een jaar binnen met die kwetsbare longen van hen. Het coronavirus is voor hen dan ook potentieel veel gevaarlijker dan voor hun leeftijdsgenoten, net zoals de Rode Duivels. En het duurt natuurlijk nog even voor ze aan de beurt zijn voor vaccinatie. Dan vond ik het echt niet kunnen dat hun EK-televisieavonden ook nog eens in het water zouden vallen door deze vieze ziekte. Dat zou de klap te veel zijn. Ik heb meteen de vaccinatie van die jonge, kerngezonde voetballers bevolen. Ik weet het wel.

Er zullen altijd kniesoren zijn die het schandalig vinden dat ze ‘Veerle Heeren’-gewijs voorsteken en

1266

1

2

3

4

5

• Juicht landgenoten juicht. Weet u nog hoe onze Noorderburen zich steeds vrolijk maakten omdat wij er na iedere verkiezing een paar jaar over doen om een nieuwe regering te vormen die haaks op de verkiezingsresultaten? Wel het ziet er naar uit dat ze nu een muurkroketje van eigen deeg krijgen. Reeds 75 dagen proberen ze daar een regering te vormen.

De sukkels. En uit de eerste analyses blijkt duidelijk dat ze geen flauw idee hebben hoe ze het moeten aanpakken.

Sjörn Boenens, VRT correspondent in Den Haag geeft graag uitleg bij dit grandioos falen. “Ach, ze modderen maar wat aan”, giert Sjörn het uit, “zo zijn de Nederlanders nog steeds op zoek naar een stabiele meerderheid, waarbij de grootste partijen het voortouw nemen om een coherent regeerakkoord te maken dat de democratische machtsverhoudingen in het land respecteert. Zo komen ze er natuurlijk nooit! En dan moet u ook nog eens weten dat ze ondanks de regeringsen coronacrisis op een zeer stabiele begroting kunnen rekenen. Dus van de moetens, zal het ook niet komen. Jezus, wat een prutsers!”

6

7

8

9 10 11 12

A B C D

TUINPOST VOERT ACTIE TEGEN DE OMVORKING VAN ONS KOOKBOEK

“Ik heb niks tegen groenten, maar broccoli is uitschot”

We schrijven het jaar 2024. Met een wisselmeerderheid is de wet ter bescherming van de burger tegen lelijke woorden een feit. Niemand mag een ander nog beledigend of kwetsend bejegenen onder het mom van vrije meningsuiting. Eén uitzondering wordt toegestaan in het kader van de redelijkheid: Guy Verhofstadt. Haatgroepen worden een voor een opgedoekt. Vlaanderen is een land van liefde en verbondenheid.

Het is in dit verband dat nieuwe groeperingen zich roeren in het maatschappelijk debat. “Nu we haatgroepen zeer terecht met tak en wortel hebben uitgeroeid, kunnen we de echte problemen in onze maatschappij aanpakken”, stelt Karel Nolselder van de TuinPost in een opiniebijdrage in De Morgen. Militanten van deze nieuwe organisatie spanden een groot spandoek tussen de Mechelse moskee en het aanpalende Open Vld-hoofdkwartier met het opschrift “Stop de broccolisering”. Nolselder bevestigt in zijn schrijven dat TuinPost hiervoor verantwoordelijk is. ”Broccoli gaat in tegen de Vlaamse normen en waarden en kan een bedreiging worden voor de ‘melting pot’ van groentjes. Je hebt de stille meerderheid ajuinen en de hardwerkende worteltjes die volledig overvleugeld dreigen te worden.

De diversiteit aan smaken gaat hier volledig verloren. Dat is nu bezig in alle onze huishoudens. Maar de overheid laat gewoon betijen.” Tijd voor een grondig gesprek.

Een goede ‘Guy Verhofstadt is een vies ventje’ gewenst, meneer Nolselder!

E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Angst om met iets te beginnen B. Elk - Papegaai - In opdracht C. Internetlandcode voor Egypte Loofboom - Ambtenaren belast met het keuren van weegtoestellen D. Kantoorbenodigdheid E. Seleen - Jongensnaam F. Iets doen wat eigenlijk niet mag G. Soort toespraak - Nauw H. Voormalige Nederlandse omroep Bontwerk I. Loofboom - Landbouwwerktuig Afstandsmaat J. Redelijkerwijs niet door mensen te verdragen K. Bevel - Sneeuwhut Regionale TV-zender L. Gevolg van iets - Dichtwerk

1. Actieve 2. Spelleiding - Voegwoord 3. En dergelijke - Bruto nationaal inkomen - Uiting van opluchting 4. Meeslepen 5. Sloveens toprenner 6. Peddelen in een vaartuig Bewerkt een akker 7. Muzieknoot - Neodymium Verdoemenis 8. Ongedwongenheden - Neem beet 9. Turkse brandenwijn Europese Centrale Bank 10. Min of meer 11. Ierland - Loot - Latijnse groet 12. Noodsein - 0,1 nanometer

K.NOLSELDER: “Het is een smeerlap, meneer Pallieter. Ook voor u. Heeft u het makkelijk gevonden? Niet te veel broccoli aangetroffen onderweg? Vorige week verslikte hier vlak voor de deur nog een jonge vrouw zich in een broccoli. Ze had een minirokje aan. Op klaarlichte dag! Broccoli schaamt zich nergens meer voor. Die doen gewoon alsof de hele stoemp van hen is.

En dat is geen recent fenomeen hoor. Dat is altijd zo geweest. Ook in Turkije, waar broccoli vandaan komt, is er alleen maar ellende. Andere groenten komen gewoon niet meer aan bod. Wie geen broccoli lust, is gewoon een tweederangsburger. Die zijn gewoon zo. Open je mond ervoor en je wordt beloond. Hou je mond dicht en je bent een culinair barbaar. Maar dat gaat zo niet langer. Ik lust geen broccoli en dat mag ook eens gezegd worden.”

Oplossing 1265 1265

1

2

3

7

8

9 10 11 12

A

E

I

G E N G E

R

E

B

V E

E

O N

C

A

P

D

D E

E M O E D

I

G E

E

E

P

E M E

E

D

E

T

P R

4 L

5 A

6 L

K

D E R

F

B

G

L O R

E N

H

E

D A

T

U M

I

E

R

S

J

A A

T

E

R

I

I

D E

S

E I

L

N Z

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

N

R

E

L

S

E

A C T

E D A M

M O O R D D E

K N U

L

R

S

F

Een opinie om even bij stil te staan.

E

K O R

A A

K.NOLSELDER: “Dat is dan het verwijt dat wij iedere keer krijgen voorgeschoteld.

Maar daar moeten we niet intrappen. Andere koolsoorten hebben zich perfect geïntegreerd en daar hebben we geen probleem mee. Bloemkool heeft zich geïntegreerd met een bechamelsausje. Welkom. Dat is een Vlaamse groente onder de groenten wat mij betreft. Ik heb niks tegen groenten, maar broccoli is uitschot.”

R I

J

L

Overdrijft u niet een kleine beetje?

Riskeert u met uw acties niet alle koolsoorten over dezelfde kam te scheren.

E

K

E

G

K.NOLSELDER: “Dat was voor De Morgen. Ik nam toen een beetje een spinazieblaadje voor de mond. U weet, lange tenen.

Maar expansiedrang dekt de lading niet. Ik weet dat, u weet dat, ik denk dat heel Vlaanderen dat weet. Het is een invasie. Hier zie, een exemplaar van ‘Ons Kookboek’ van de Boerinnenbond uit 1950. U zal er geen broccoli in vinden. Maar doe vandaag eens een kookboek open. Broccoli, broccoli en nog eens broccoli. Broccoli is gesignaleerd in alle werelddelen nu. Laat ons een kat een kat noemen, meneer Pallieter: we worden geconfronteerd met de omvorking van de samenleving. Omvorking! Ik wik mijn woorden. En dat pik ik niet meer. Ik zeg het klaar en duidelijk: Vlaanderen is ‘Ons Kookboek’.

Dat is de basis van de voedingspiramide.

Ik lust die oosterse rotzooi niet. Ik krijg er maagklachten van. Serieus, ik lig daar wakker van. Gaan onze kinderen ook helemaal gebroccoliseerd worden? Mijn eigen dochter heeft het over de hoge concentratie vezels, bèta-caroteen, calcium en vitamine C. Maar ik hoef het niet. Zuivere infiltratie en radicalisering van ons culinair denken.”

W K

R O E I

In uw opiniebijdrage had u het zelfs over een nietsontziende expansiedrang van de broccoli.

S

S O N

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be