't Pallieterke van 17 juni 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

DARYA SAFAI Kamerlid N-VA

8-9

INTERVIEW

“Ik overdrijf niet: islamisme maakt alles kapot” Vrouwenrechtenactiviste en N-VA-politica Darya Safai verzet zich fors tegen de toenemende invloed van de islam op onze samenleving. “Die filosofi e erkent geen gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. Ik overdrijf niet, maar vertel gewoon, vanuit mijn eigen ervaring, hoe islamisme alles kapot maakt. Maar als je vandaag zoiets in het Westen zegt, dan word je meteen uitgescholden voor islamofoob, xenofoob, fascist of racist.

Ieder debat wordt met die woorden afgerond. Terwijl ik weet: mensen die geen kritiek kunnen verdragen op de islam, die begrijpen er niets van.”

COLUMN ALAIN GROOTAERS

"GEEN VERTROUWEN IN VADERTJE STAAT"

5

CONNER ROUSSEAU

3

ONDER VUUR

EUROPESE UNIE

WORDT ABORTUS EEN EUROPEES GRONDRECHT?

Sport en politiek gaan niet samen Natuurlijk is het rituele knielen in het voetbal een politieke daad.

Naarmate het ongenoegen en boegeroep toenemen over het gênante gebaar dat verschillende West-Europese ploegen voor elke match stellen, proberen commentatoren de band door te knippen tussen het knielritueel en de extremistische Black Lives Matter-beweging. Dat lukt echter niet te best.

Volgens de UEFA is de knieval alleen een gebaar tegen racisme. Lukaku, die vroeger verschillende keren expliciet naar BLM heeft verwezen, heeft van het knielen nu al een algemene oproep tot respect gemaakt: “Niet alleen voor de zwarte gemeenschap, ook voor de vrouwen. Kleur, seksualiteit, geloof, maakt niet uit. Iedereen moet gerespecteerd worden.” Gareth Southgate, de trainer van het Engelse team, de ploeg die voortrekker was in ‘taking the knee’, verklaarde, na groeiend protest vanwege de Engelse supporters, dat het knielen eigenlijk geen politieke betekenis heeft.

Daarmee zijn ze even overtuigend als

6

iemand die een Hitlergroet brengt en zegt dat hij eigenlijk een olympische groet wil uitbrengen. Het knielen voor de match kwam er in de nasleep van de dood van George Floyd en is steeds expliciet een gebaar van steun voor BLM geweest. Dat is ook nu nog het geval. “Dus gingen de Rode Duivels in de vijandige omgeving van het Krestovsky Stadium gewoon door de knieen voor Black Lives Matter”, schreef HLN vorige week na de match tegen Rusland.

“De spelers blijven campagne voeren voor Black Lives Matter”, staat te lezen op VoetbalBelgië.be. Iedereen weet goed genoeg hoe dit ritueel is ontstaan en wat het betekent. Het is een teken van steun voor

een beweging en een ideologie waarvan het extremisme en het racisme steeds moeilijker te negeren is.

Voetbal is een volkssport. Na de corona-ellende snakken vele mensen naar het ontspannende plezier dat voetbal kan bieden. Verpest dit niet door een verdelende woke-ideologie in het stadion binnen te brengen. Moderne voetballers, met hun divagedrag, met hun obsceen hoge lonen en met een bekwaamheid in belastingontduiking die even groot is als hun voetbaltalent, zijn niet bepaald de meest geschikte personen om moraliteitslessen te geven aan de samenleving.

De huidige topvoetballers zijn al lang niet meer de volksjongens van de generaties van Coppens, Van Moer en Ceulemans. Als ze de afstand met hun achterban ook nog gaan vertalen in dit soort politiek correcte deugdvertoon dat we al kennen van geprivilegieerde Hollywood-acteurs en rijke muzieksterren, zal dat zich op termijn tegen hen en tegen het voetbal keren.

JC

INTERVIEW VOORMALIG HOOFDREDACTEUR VAN TRENDS

ERIK BRUYLAND “De ontwikkeling van Afrika is een noodzaak voor Europa”

ZWEDEN VERHOOGT DEFENSIEBUDGET MET 40 PROCENT

11

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 24 • donderdag 17 juni 2021

€ 3,00

12 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

17 JUNI 2021

Apartheid De jongeren, u weet wel, die-voor-ons-later-pensioengaan-zorgen, hebben weer eens van zich laten horen. Een eerste keer een lekker zomerzonnetje, wat machogedrag en het was boel in de Blaarmeersen. Het zal niet de laatste keer zijn en het zal niet alleen in Gent voorvallen.

De stad Gent heeft maatregelen genomen om de Brusselse jongeren ‘af te schrikken’ die naar de Blaarmeersen komen afzakken. Iedereen moet zich registreren en wie niet in Oost-Vlaanderen woont, moet vanaf nu 5 euro betalen in plaats van 1 euro. Maar bovenal: er komen twee ingangen! Een voor Oost-Vlamingen en eentje voor niet-Oost-Vlamingen (lees: Brusselse jongeren).

Daarmee voert de stad Gent in feite de apartheid in aan de Blaarmeersen. Ik herinner me een land waar lang geleden blanken en zwarten niet op hetzelfde strand mochten zitten. Dat land werd om die reden verguisd door de rest van de wereld.

Vandaag vindt het progressieve stadsbestuur van Gent, een alliantie van Open Vld (burgemeester), Groen, Vooruit en CD&V, de invoering van gescheiden ingangen een gerechtvaardigde ingreep om de controle te behouden. Het is echte apartheid, want aan de niet-Oost-Vlamingen-ingang staan toevallig vrij veel “licht- en donkergetinte” medelanders, zoals Faroek dat zo mooi omschrijft in zijn programma.

Ik voorspel u: dit is maar de eerste stap. De volgende stap is een scheiding met een hekken tussen het ‘brave’ strand en het ‘stoute’ strand.

En ja, burgemeester Mathias De Clercq heeft zijn politie de opdracht gegeven om meer te controleren tussen het Sint-Pietersstation en de Blaarmeersen. Hallo? Op welke basis gaat die politie die controles uitvoeren? Er is maar één antwoord mogelijk: de politie gaat controleren op basis van etnische achtergrond. Zoveel is duidelijk. Dat zal men uiteraard niet en nooit toegeven, maar in de praktijk komt het daar wel op neer. De lichtgetinten die van de trein uit Brussel stappen, worden een paar straten verder gecontroleerd. Op wat?

Dat moet de burgemeester me eens uitleggen. Die gerichte controles van allochtone jongeren, dat is nu net waar alle sociologen van zeggen dat het een averechts effect heeft bij die jongeren.

Of zou het kunnen dat het Gentse stadsbestuur de jongeren wil afschrikken, in de hoop dat ze naar andere domeinen trekken zoals De Ster in Sint-Niklaas, naar Huizingen, Puyenbroeck, Hofstade, Deinze, Blankenberge, Oostende, Willebroek, Antwerpen? Het zijn allemaal locaties waar er in het verleden problemen waren, steeds met eenzelfde etnische groep jongeren.

Het probleem is niet nieuw. Ergerlijk is dat niemand het probleem durft aanpakken. Het probleem zit immers niet alleen bij de jongeren, het probleem begint bij de (lakse) ouders, de (lakse) school, de (lakse) politie, het (lakse) gerecht en de (lakse) politiek.

Het opbrengen van respect is een onderdeel van de opvoeding. Dat verander je niet door de toegangsprijs op te trekken van 1 euro naar 5 euro KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

KNIELENDE DUIVELS Politiek is dodelijk voor de sport Hypocrisie

Voor ons voetbal zouden de moeilijkheden van de NFL, de Amerikaanse rugbyliga, een les kunnen zijn. Amerikaans rugby (verwarrend ‘football’ genoemd) is in de VS wat voetbal bij ons is: dé volkssport, met de Superbowl als het jaarlijkse hoogtepunt. De kijkcijfers voor de liga namen elk jaar toe. Tot in 2016 de politiek de stadions binnendrong.

Het begon allemaal met Colin Kaepernick, een zwarte speler die, als protest tegen racisme, niet meer wilde rechtstaan bij het Amerikaanse volkslied en ging knielen. Andere spelers volgden zijn voorbeeld. De controverse rond de politieke acties op het veld leidden tot een opvallende daling van de kijkcijfers in 2016.

De NFL heeft toen actief geprobeerd politiek van het veld te weren, waardoor de kijkcijfers zich wat herstelden, maar in 2020, na de dood van George Floyd, was het hek van de dam. Vele spelers weigeren nog recht te staan bij het volkslied, anderen dragen politieke symbolen op hun helm of truitje. Tijdens bepaalde wedstrijden wordt nu ook al het “zwarte volkslied” (“Lift Every Voice and Sing”) gespeeld. In het door racisme geobsedeerde Amerika, durft de NFL niet meer optreden.

Sport is ontspanning, politiek is ergernis

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Politieke controverse doet kijkers afhaken. Sport kijken is ontspanning. Het is ontsnappen uit de dagelijkse realiteit. Sportliefhebbers houden er niet van om dan lastig gevallen worden met bittere, politieke discussies. Het afgelopen jaar zijn de kijkcijfers van de NFL met 10 procent gedaald, dat is 20 procent lager dan het hoogtepunt van 2015. Daarmee zit de liga weer op het niveau van 1969. Marktonderzoek wijst uit dat groeiende ergernis over de politieke boodschappen vanwege de spelers een van de belangrijkste redenen voor het afhaken is.

De cultuuroorlogen, die momenteel van de VS naar ons komen overgewaaid, hebben als voornaamste kenmerk dat alles gepolitiseerd wordt, ook die sectoren waar de politiek traditioneel werd buitengehouden. De sport is slechts het meest recente van deze nieuwe ideologische slagvelden.

De filmwereld viel reeds eerder ten prooi. De Oscars bieden het meest spectaculaire voorbeeld van wat er gebeurt als politiek activisme een amusementssector binnendringt. De uitreiking van de bekendste filmprijzen kon in april op nog slechts een vijfde (!) van de kijkers rekenen van het publiek van 2014. Ook hier laat opinieonderzoek geen misverstand bestaan over de reden: de kijkers willen alleen een aangename televisieavond en zijn het kotsbeu dat steenrijke, wereldvreemde acteurs op het podium klimmen om hen morele en politieke lessen te geven.

Bij de uitreiking van de Golden Globes in 2020 haalde de

onnavolgbare Ricky Gervais de ijdelheid en het deugvertoon van de prekende Hollywoodsterren genadeloos onderuit: “Indien je vanavond een prijs wint, gebruik die dan niet als een aanleiding om een politieke speech te houden.

Jullie zijn niet in een positie om het publiek over om het even wat te beleren. De meesten van jullie zaten minder op school dan Greta Thunberg. Dus als je wint, kom naar hier, neem uw prijsje, dank uw manager en uw God en stap het af, oké?”

“De knielie-clowns zullen ondervinden dat het geduld over hun aanstellerij snel opraakt.

De fans zullen jouwen of, zoals velen nu al doen, afhaken” Waar zwarte jongens snel rijk kunnen worden Gervais had dezelfde speech kunnen houden voor de de Rode Duivels. Wie zijn deze rijke vedetten die in een kosmopolitische bubbel van weelde en schijn vertoeven, die niets weten van de realiteit waarin hun fans leven en wier enige talent het kundig trappen tegen een bal is, om het publiek morele lessen te geven?

Vreemd toch. De wereld van het voetbal is een van de weinige waarin onopgeleide jongens uit de Derde Wereld fortuinen kunnen verdienen dankzij de steun van een publiek dat in overgrote meerderheid geen moer geeft over de huidskleur van een speler zolang hij kan sjotten. Gelukzak Lukaku mag nu stilaan de plaat met zijn klaagzang over racisme afzetten. Zoals sportjournalist Hans Vandeweghe het stelde: “Wellicht zal Romelu al eens een racistisch verwijt hebben gekregen tijdens een jeugdwedstrijd, maar verder is de weg voor alle Lukaku’s hier behoorlijk geplaveid geweest.”

Wat oerwoudgeluiden in het stadion (een verdwijnend fenomeen) en enkele domme reacties op sociale media vanwege marginalen, zijn geen reden om racisme als hét probleem van de wereld of zelfs maar van het voetbal te behandelen, laat staan op het veld de rituelen uit te voeren van Black Lives Matter, een extremistische beweging die zelf uitdrukkelijk racistisch is tegenover blanken.

Het grote probleem voor iedereen die aan politiekcorrect deugvertoon doet, is dat je eigen gedrag dan ook zelf onberispelijk moet zijn. De Rode Duivels die hun morele superioriteit etaleren inzake racisme, zijn wel dezelfde Rode Duivels die postbusbedrijven in Luxemburg opzetten om in het land dat hen groot heeft gemaakt toch maar geen belastingen te moeten te betalen.

Het zijn ook deze Rode Duivels die volgend jaar zullen deelnemen aan het uiterst problematische wereldkampioenschap in Qatar. Het staat vast dat het WK aan dat land is toegewezen op basis van grootschalige corruptie bij de FIFA. Nog erger zijn de rapporten dat al duizenden gastarbeiders zijn omgekomen door de ellendige omstandigheden waarin ze de stadions en andere infrastructuur moesten bouwen.

Qatar, dat aan het WK prestige en inkomsten wil ontlenen, is bovendien een land waarin democratie, mensenrechten en vrouwenrechten een grap zijn.

We zijn benieuwd hoeveel van onze morele helden daar bij elke match een ritueel zullen uitvoeren tegen de mistoestanden in deze corrupte, islamitische oliestaat. Ik maak mij geen illusies. Wat Qatar betreft, kwamen de Duivels tot op heden nog niet verder dan het poseren met een truitje met de tekst “Football supports change”. Het is onmogelijk nog vager te zijn. Welke verandering? In welk land? Op welk gebied?

Struisvogelpolitiek Toen de Engelse ploeg door de eigen supporters werd uitgejouwd bij het knielen voor de oefenmatch tegen Roemenië, waren de spelers en de trainer duidelijk verrast. Ook de radiocommentator van de BBC kon zijn verbazing niet verstoppen. Kort na de dood van George Floyd werden knielende voetballers niet uitgefloten.

Velen in het Westen waren zelf geschokt door de beelden van diens dood en waren bereid Black Lives Matter nog te zien als een oprecht antiracismeprotest.

De rellen, het vandalisme, de ontsporing naar een cultuur van systematische beschuldiging van alles wat blank is, de uitzuivering van de westerse geschiedenis en cultuur, het openlijke antiblanke racisme hebben de sfeer veranderd. Dat zou ook al vroeger gebleken zijn, maar de lege stadions in het coronatijdperk hebben lang de reacties vanwege de supportersdemocratie verhinderd. Het publiek snapt niet waarom iets dat betrekking had op een gebeurtenis van meer dan een jaar geleden nu plots vast ritueel is geworden.

Sporza, het sportkanaal van de VRT, was ook verrast door de vele negatieve reacties op Facebook over de knielende Duivels bij de oefenmatch tegen Kroatië.

De openbare omroep, in haar gekende geest van openheid, vond er niets beters op om alle opmerkingen daarover systematisch te verwijderen.

Die struisvogelpolitiek zal niet helpen. De knielie-clowns zullen ondervinden dat het geduld over hun aanstellerij snel opraakt. De fans zullen jouwen of, zoals velen nu al doen, afhaken. Politiek en sport gaan niet samen.

JURGEN CEDER

Actueel

17 JUNI 2021

Conner onder vuur

DE WEEK

© SHUTTERSTOCK

© PHOTONEWS

De Vlaamse overheid gaat vanaf 2022 opnieuw lokale erkennen. In het nieuwe 10 JUN geloofsgemeenschappen decreet wordt een nieuwe screeningdienst opge2 0 2 1 nomen die de naleving van opgelegde voorwaarden controleert. Imams mogen ook niet meer betaald worden door een buitenlandse overheid. De screeningdienst zal ook nauw samenwerken met politie, Staatsveiligheid en de lokale besturen.

3

Conner Rousseau krijgt de jongste tijd ook kritische geluiden te horen.

Vlaams minister van Leefmilieu Zuhal Demir (N-VA) door haar partijgenoot en minister-president 11 JUN wordt Jan Jambon teruggefloten nadat ze een parlementai20 2 1 re onderzoekscommissie bepleitte. Die commissie moest onderzoeken wat er fout is gegaan in de PFOS-affaire. Die gevaarlijke stof werd ontdekt in de bodem rond de chemische fabriek van 3M in Zwijndrecht. “Ze is in deze wat te voortvarend geweest”, meent Jambon.

© PHOTONEWS

Het Vlaams Belang verlaat de Covid-commissie. “De wijze waarop de oppositie in de commissie wordt geminacht, maakt elk verder vertrouwen onmogelijk”, meldt commissielid Barbara Pas. Het Vlaams Belang gaat zelf een alternatief rapport opstellen en dat gelijktijdig met het Vivaldi-eindrapport voorstellen.

Het gaat niet zo goed met Conner Rousseau. Aanvankelijk werd de jonge partijvoorzitter in de eigen partij en in de media op handen gedragen. Maar de wind is aan het keren, want tegenwoordig vallen er ook kritische geluiden te horen over “King Connah”.

De 18-jarige Darnella Frazier, die in mei 2020 de arrestatie en de dood van George Floyd filmde, krijgt een van de prestigieuze Pulitzerprijzen voor “het moedige verslaggeven van de moord op George Floyd, een video die overal ter wereld protesten tegen politiegeweld in gang heeft gezet”. De Pulitzerprijzen zijn de belangrijkste journalistieke prijzen in de Verenigde Staten.

De G7-landen gaan een miljard dosissen het coronavaccin verdelen in arme lan13 JUN van den. De beslissing werd genomen tijdens 20 2 1 de top van de zeven rijkste industrielanden in Cornwall, aan de Britse westkust. De vaccins zullen door de landen zelf verdeeld worden, alsook via het verdeelprogramma Covax.

© PHOTONEWS

Het hof van beroep in Gent oordeelt dat de geschorste Oost-Vlaamse procureur des Konings Johan Sabbe schuldig is aan aanranding van de eerbaarheid van zijn vrouwelijke chauffeur en ongewenst seksueel gedrag op het werk. De topmagistraat krijgt vier maanden cel met uitstel wegens zijn blanco strafblad en zijn professionele verdiensten...

De jacht op de gewapende militair Jürgen Conings het leger de voorbije maand al meer dan 16 JUN heeft 650.000 euro gekost. Le Soir becijferde dat dat geld 20 2 1 vooral besteed werd aan materiaal- en brandstofkosten, maar ook aan de extra premies die aan de soldaten werden betaald.

In 2015 was het de beurt aan John Crombez, na een bijzonder pijnlijke verkiezingsstrijd met zijn voorganger. Opnieuw waren de verwachtingen hoog gespannen, opnieuw werd een ruk naar links aangekondigd, maar ook deze keer was er geen tijd voor inhoudelijke vernieuwing. De Gentse stank van schandalen was daar één oorzaak van, de zwakke figuur van John Crombez zelf ook, en daarbovenop alweer een pak interne ruzie.

En toen werd Conner Rousseau in 2019 verkozen. Opnieuw waren de verwachtingen hooggespannen. Opnieuw werd een ruk naar links aangekondigd. Maar eerst moest er dringend van naam veranderd worden en moest het hoofdkwartier verhuisd worden naar een verdieping van de PS met een hip design. Conner Rousseau is halverwege zijn mandaat van vier jaar, maar op de inhoudelijke vernieuwing is het vandaag nog steeds wachten.

“Conner kan het niet”

© PHOTONEWS

De Amerikaanse president Joe Biden landt op de militaire luchthaven van Melsbroek. Biden werd ontvangen door premier De Croo. De president woont de NAVO-top bij in Evere. Tijdens zijn bezoek worden overal in Brussel strenge veiligheidsmaatregelen genomen.

De EU gaat vanaf 1 juli het coronacertifiinvoeren. In België is het certificaat al 14 JUN caat sinds 16 juni beschikbaar. Het coronacertifi20 2 1 caat wordt in alle lidstaten van de EU erkend en moet vooral het reizen deze zomer makkelijker maken. Aan de hand van een QR-code op de smartphone of op papier kunnen reizigers aantonen dat ze gevaccineerd zijn, na een besmetting met het coronavirus antilichamen hebben aangemaakt of een negatieve test hebben afgelegd.

Die kritiek is deels terecht.

Maar zouden de huidige problemen van sp.a/Vooruit echt alleen aan de figuur van de voorzitter liggen? Conner Rousseau is immers al de vierde voorzitter op rij waarvan ‘men’ na relatief korte tijd vaststelt dat hij/zij “het niet kan”.

Conner Rousseau mist diepgang en is meer met de vorm bezig dan met de inhoud van zijn partij. Als we het interview met Ico Maly in De Standaard van 5 juni goed gelezen hebben, is dat zo een beetje de samenvatting van zijn nieuwste boek “Vooruit!

Politieke vernieuwing, digitale cultuur en socialisme”. Let wel: de kritiek en de analyse van de cultuurwetenschapper mag dan wel grotendeels samenvallen met de onze, zijn perspectief is diametraal tegenovergesteld. Voor Ico Maly kan het immers allemaal niet links genoeg zijn. Maar net daarom zal zijn kritiek veel harder aankomen bij Vooruit.

Een gelijkaardig verhaal afgelopen vrijdag in een vrije tribune van Erik De Bruyn (sp.a rood en Rood!) bij Doorbraak. Pijnlijk is zijn bekentenis dat hij niet alleen in Conner Rousseau geloofd heeft, maar hem ook openlijk steunde.

Hij zag hem immers als de “voorzitter van de laatste kans” voor de sp.a. Helaas, Erik De Bruyn moet vandaag vaststellen dat die laatste kans verspeeld lijkt.

Caroline, Bruno, John en Conner Erik De Bruyn raakt een gevoelig punt als hij Conner Rousseau de voorzitter van de laatste kans noemt. Veel verwachtingen had men eigenlijk niet toen Caroline Gennez in 2007 de fakkel overnam van Johan Vande Lanotte, na een zware verkiezingsnederlaag.

Dat was vier jaar later anders, toen Bruno Tobback als enige kandidaat verkozen werd met 96,6 procent van de stemmen. Er werd een ruk naar links aangekondigd, maar buiten de oprichting van een coöperatieve kwam daar niet veel van in huis. Voor veel inhoudelijke vernieuwing was er eigenlijk geen tijd, want daarvoor ontstond er intern veel te snel ruzie over de figuur van de voorzitter.

Wat stelt de socialistische partij in Vlaanderen vandaag eigenlijk nog voor? Het woord socialisme heeft ze trouwens net uit haar naam verwijderd, ten voordele van de op zich weinigzeggende term “Vooruit” Een sterke socialistische partij in Vlaanderen Maar Erik De Bruyn haalt in zijn vrije tribune nog een ander gevoelig punt aan. Hij vindt “een sterke socialistische partij een kwestie van levensbelang”. En je hoeft zelf geen socialist te zijn om voor die stelling enige appreciatie te kunnen opbrengen.

Het is met de sp.a/Vooruit van vandaag immers een beetje zoals met een slabakkend commercieel bedrijf dat op korte tijd drie directeurs heeft versleten zonder dat er

in de boeken enige verbetering op te merken valt. Wordt het dan niet tijd om het product eens stevig tegen het licht te houden, als ook de vierde directeur er niet in slaagt om voor een kentering te zorgen?

Daarmee zijn we bij de kern van het probleem aangekomen: wat stelt de socialistische partij in Vlaanderen vandaag eigenlijk nog voor? Het woord socialisme heeft ze trouwens net uit haar naam verwijderd, ten voordele van de op zich weinigzeggende term “Vooruit”. Ideologisch aanbidt men vooral de multicultuur, maakt men aanstalten om zich over te geven aan woke-isme en draagt men infantiel belgicistisch de slippen van het Waalse centensocialisme. Verder rest er alleen maar de haat tegenover de N-VA en het Vlaams Belang, die een adembenemend intellectueel vacuüm moet verdoezelen.

Dat intellectueel vacuüm zorgt er trouwens ook voor dat er niet eens een alternatief voor Conner Rousseau klaar staat, ook al zal Erik De Bruyn, kandidaat in 2007, zich misschien wel geroepen voelen.

Deens alternatief We hadden nooit gedacht dat we het ooit zouden schrijven, maar er mogen van ons gerust socialisten zijn. Meer zelfs, ze mogen ook belgicistisch zijn, maar dan wel op een ernstige en onderbouwde manier. Als men bijvoorbeeld oprecht meent dat de kleine man in Vlaanderen beter af is met een Belgische sociale zekerheid, dat men dan de juiste argumenten aanbrengt. Maar België gebruiken als hefboom om via de Waalse kiezer in Vlaanderen de lakens te kunnen uitdelen, is geen duurzame manier om aan politiek te doen. En men kan zijn kiezers niet eeuwig blijven bedotten.

Als Vooruit wil overleven, zal het een partij moeten worden die het echt opneemt voor de kleine man in Vlaanderen. Bijvoorbeeld zoals de Deense sociaaldemocraten dat doen in hun land. Exact twee jaar geleden haalden zij meer dan een kwart van de Deense stemmen, vandaag scoort de partij in de peilingen om en bij de dertig procent. In Vlaanderen springt Conner Rousseau met zijn sneakers al een gat in de lucht als zijn partij dertien procent haalt. Kan het probleem van de Vlaamse socialisten nog beter dan dat geïllustreerd worden?

4

Binnenland

17 JUNI 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

MR EN OPEN VLD VIEREN 175 JAAR LIBERALISME

Europa lost de economische rol

Rijke geschiedenis, arme vooruitzichten

Het post-corona economisch herstel komt nu volop op gang. Eind 2022 zit Europa opnieuw op het pre-coronapeil qua bbp en welvaart. Nadeel is wel dat de kloof met de VS zal toenemen. Daar slaat de groeimotor veel beter aan.

© PHOTONEWS

Open Vld en MR vierden het 175-jarig bestaan van de liberale partij in dit land. Dat gebeurde met toespraken van oud-premier en huidige voorzitter van de Europese raad Charles Michel, de twee voorzitters Bouchez (MR) en Lachaert (Open Vld) en een uiteenzetting over het verleden van de liberalen in het Brusselse stadhuis.

Dit jaar zal de groei in de 19 eurolanden gezamenlijk 4,3 procent bedragen, een half procent meer dan dit voorjaar voorspeld.Volgend jaar houdt de commissie rekening met 4,4 procent groei. De economische opleving volgt op een ongekende krimp met 6,6 procent in 2020. De voorspelde groei is de hoogste sinds 1988. Al moeten we opletten met vergelijkingen; het gaat hier om een inhaalbeweging na de grootste krimp sinds WO II. De toenemende consumptie sinds de versoepelingen, de bedrijven die opnieuw aanwerven, de investeringen die zowel privé als publiek worden aangezwengeld: het stuwt de economie richting nieuw normaal.

Tegen eind 2022 zou de Europese economie opnieuw op het pre-coronaniveau zitten.

Sneller dan verwacht volgens verschillende economen.

Toch is er geen reden tot euforie. Het Europese herstel is trager dan dat in de grootste economie ter wereld: de Verenigde Staten.

En daardoor lossen we niet alleen de rol met de Aziatische groeilanden die er na strenge lockdowns weer snel bovenop kwamen.

Meer groei nodig Staatssecretaris Eva De Bleeker, Justitieminister Vincent Van Quickenborne, voormalig premier Charles Michel, Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert en MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez snijden de verjaardagstaart aan.

Op 14 juni 1846 kwamen 360 mensen samen en richtten ze de eerste liberale partij van België op. Dat gebeurde in de gotische zaal van het stadhuis van Brussel. Daar vond de viering ook nu plaats.

Charles Michel gaf een toespraak voor een vijftigtal genodigden, waarbij hij het liberalisme aanduidde als een van de belangrijkste bewegingen die het Europese leven verbeterd hebben. “Leve de vrijheid, leve het liberalisme, leve België en leve Europa”, aldus de ex-premier.

De liberalen streden tegen autoritaire strekkingen Daarna was het de beurt aan Lachaert, die sinds vorig jaar voorzitter is van Open Vld. Hij noemde enkele verdiensten van het liberalisme op en wees naar diezelfde politieke beweging als middel tegen autoritaire strekkingen. “Wij stonden klaar in de donkerste tijden van de twintigste eeuw, wij waren het verzet tegen het fascisme en communisme.” De voorzitter wees ook op het feit dat België een zeer liberale grondwet had voor die tijd. Ook wilde hij benadrukken dat Open Vld een “sociale liberale partij” wil zijn. Individuele vrijheid moet dus volgens hem gepaard gaan met een sociale zekerheidsstelsel met uitgebreide werkloosheidsuitkeringen.

Georges-Louis Bouchez, voorzitter van de Franstalige liberalen, noemde het liberalisme dan weer “de oudste politieke beweging van Europa”. Vervolgens zin-

speelde hij even op de commotie rond de hoofddoeken: “Voor ons is gelijkheid essentieel, maar de vrijheid van religie staat niet boven andere vrijheden van expressie.”

Echt liberalisme is er niet meer Op de viering werd dus vooral naar het verleden gekeken, waar het duidelijk is dat het liberale gedachtegoed voor enkele fundamentele veranderingen heeft gezorgd die de levenskwaliteit in Europa verbeterd hebben. De toekomst van die ideologie is echter onzeker. Open Vld haalt niet meer de scores van weleer, en nog opvallender: het échte liberalisme lijkt volgens de critici verdwenen uit de partij.

Om die reden werd er op sociale media de spot gedreven met de verjaardag van Lachaert & Co. “Maak van die 175 jaar maar 173,5 jaar, want het laatste anderhalf jaar is het liberalisme niet meer te vinden bij jullie”, passeerde vaak op Twitter. Zo halen verschillende mensen de minder liberale acties van de Vld aan.

De vrije meningsuiting die onder druk staat door de plannen voor een censuurwet, parlementaire democratie die tijdens de coronapandemie werd ontweken door middel van ministeriële besluiten, en Open Vld die mee in een linkse (belasting)regering stapt zijn enkele van de vele voorbeelden.

WANNES NEUKERMANS

Economie is natuurlijk geen loopwedstrijd, maar Europese leiders pochen graag dat de EU de grootste zone ter wereld is met moderne economische activiteit. Klopt, maar om die positie te behouden is meer groei nodig.

Ter vergelijking: voor dit jaar wordt in de VS niet alleen een groei van meer dan 6 procent verwacht, ze volgt ook op een minder zware Amerikaanse coronaklap: min 3,5 procent.

Gevolg is dat de Amerikaanse economie volgend jaar 50 procent groter zal zijn dan in 2000 terwijl de Europese met 25 procent gegroeid zal zijn. Dit heeft niet alleen te maken met corona, maar ook met het feit dat Europa er langer over heeft gedaan om uit de financiële crisis van 2008 te komen. Plus dat de eurozone nog een eurocrisis in Griekenland moest counteren.

Het welvaartsverschil VS-EU steeg van 20 procent in de jaren ’90 tot 30 procent vandaag. Corona en de aanpak ervan hebben die kloof vergroot. De VS koos voor minder strenge lockdowns. Het relancebeleid over

de grote plas is indrukwekkender en wordt sneller uitgerold. 750 miljard dollar relance wordt in de EU gespreid over verschillende jaren. In de VS wordt dit jaar direct 1.900 miljard dollar in de economie gepompt. Daarbij ook consumptiecheques die de gewone Amerikanen direct uitgeven.

Europa kan via de handel met de VS natuurlijk profiteren van dat herstel. Maar als men hier de kloof met de VS niet wil doen vergroten, of zelfs verkleinen, zijn andere zaken nodig dan het economische wagonnetje van Washington te zijn. Bovendien jaagt de Amerikaanse relance de grondstofprijzen de hoogte in op de wereldmarkten. In verhouding zijn die voor het minder snel groeiende Europa duurder. Zo vloeit koopkracht weg naar het buitenland. Komt er nog bij dat ook de prijzen van componenten zoals chips gestegen zijn en er in de EU te weinig fabrieken zijn om aan die vraag te voldoen.

Herstel en relance Het is in deze rubriek al vaak gesteld: herstel en relance moet er ook met hervormingen komen. En dan denkt men in de EU aan een beter werkende arbeidsmarkt. In de VS is dat al veel langer een prioriteit. In die zin dat ze belangrijker is dan het beheersen van de inflatie. Een arbeidsmarkt op volle toeren doet de krapte toenemen en jaagt de lonen omhoog. Als meer mensen werken en geld uitgeven, stimuleert dit de inflatie. In de VS gaat die zo boven de 2 procent, maar men beschouwt dat daar niet als een probleem.

In de eurozone en zeker Duitsland is de inflatie-angst groter. De modernisering van de arbeidsmarkt verloopt hier ondertussen te traag, ook en vooral in België.

Een manier om de kloof met de VS te verkleinen is een sterkere Europese productiviteitsgroei. Alleen is ook dat zeer lastig. Productiviteitswinsten zijn in een diensteneconomie als de EU moeilijker te realiseren. En beleidsmaatregelen zoals uitrollen van 5G en meer innovatie die de productiviteit moeten aanzwengelen blijven ondermaats.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

GENT

Waarom het fout liep op de Blaarmeersen De stad Gent had maanden op voorhand een ‘zomerplan’ uitgewerkt voor de Blaarmeersen. Ze wilde een herhaling van de zware incidenten van vorige zomer absoluut vermijden. Dat is hen niet gelukt.

Al op de eerste zomerdag was er een zware vechtpartij en moest de politie in de vooravond de hele strandzone ontruimen. De trieste balans: een steward die schoppen op het hoofd kreeg, kinderen die op het geweld stonden te kijken, twee gewonden afgevoerd naar het ziekenhuis en zware imagoschade voor Gent.

Farys, beheerder van de Blaarmeersen, had nochtans alles mooi klaargezet. Rond de stranden zwemzone stond een kilometerslang metalen hek. Wie erin wilde, moest langs een controlepost en een identiteitskaart tonen. Het aantal ‘niet-Oost-Vlamingen’ werd beperkt – om Brusselse relschoppers tegen te houden – en mensen van buiten de provincie moesten op voorhand reserveren en 1 euro betalen. Stewards en redders stonden klaar om over de rust en de veiligheid van de zonnekloppers te waken.

Maar met die zachte aanpak liep het meteen fout. Er waren dan wel regeltjes, maar voor de bijhorende kordate handhaving was niet gezorgd. Alleen de brave burgers zijn langs de controlepost gepasseerd. Hele groepen ‘Franstalige jongeren’ kropen over de omheining en kwamen ongestraft de boel verstoren. Ze vielen vrouwen lastig en daagden de redders uit. Er was geen politie om hen kordaat uit de zone te zetten. Redders en stewards stonden machteloos. Tot het zo erg uit de hand liep dat de politie massaal moest tussenkomen en iedereen naar huis gestuurd werd. Kort daarna besloot burgemeester De Clercq om bewakingscamera’s te hangen aan het hek, permanente politiebewaking in te voeren en te werken met een ‘zwarte lijst’ (gekende amokmakers mogen er niet meer in). Allemaal maatregelen die de oppositie in de gemeenteraad al had voorgesteld, maar waar het stadsbestuur niet van wou weten.

MATHILDIS

Binnenland

17 JUNI 2021

5

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Geen vertrouwen in Vadertje Staat Amper dertig procent van de Belgen heeft nog vertrouwen in de overheid van dit land. Dit blijkt uit een onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Daarmee staat België op de 39ste plaats en zijn we de op twee na laatste in de lijst van 41 onderzochte OESO-landen.

Alleen Polen en Chili doen het nog slechter.

heid moeten afleggen voor hun blunders. Er is geen vertrouwen omdat de Belgische staatstructuur nog steeds met spuug en touwtjes aan elkaar hangt en de meerderheid van de Belgen wordt gegijzeld door een minderheid.

Maar niet alles heeft een communautaire oorzaak. De oude politieke cultuur van ons-kent-ons, de doofpotoperaties en het achterkamergekonkel zijn ook heel erg Vlaams. De PFOS-affaire, waarbij het Amerikaanse bedrijf 3M jarenlang ongehinderd deze toxische, kankerverOp de eerste plaats staat Zwitserland, Nederland staat vierde en wekkende fluorverbinding vanuit haar fabriek in Zwijndrecht de lucht Duitsland achtste. De evolutie van ons vertrouwen in de overheid is in stuurde, bewijst eens te meer dat er ook ‘something rotten in the nog verontrustender: in 2018 stonden we nog op de 19de plaats en state of Flanders is’. Hulde overigens aan Milieuminister Zuhal Demir had 44 procent van de ondervraagden vertrouwen in Vadertje Staat. De om dit dossier niet te begraven – integendeel -, maar om de druk op te voorbije twee jaar is de daling dan dramatisch ingezet. Kort samengevoeren om hiervoor een parlementaire onderzoekscommissie samen vat: we wantrouwen de overheid alsmaar meer te stellen. Het was dan ook verbijsterend om te omdat ze bijzonder slecht is georganiseerd en zien dat net minister Demir meteen het mikpunt Kort samengevat: we we wantrouwen politici omdat ze, eens aan de van politieke verontwaardiging werd. Zelfs haar wantrouwen de overheid macht, niet hun kiezers maar eerder hun pareigen minister-president Jan Jambon - die om tijleider en hun eigen ego vertegenwoordizijn Vlaamse regering bij elkaar te houden soms alsmaar meer omdat gen. En uiteraard wantrouwen we een overwel erg pijnlijke ‘grand écarts’ moet uitvoeren ze bijzonder slecht is heid die de hoogste belastingen ter wereld noemde haar démarche om zonder overleg een heft en daarvoor een dienstverlening van onderzoekscommissie te vragen niet erg collegeorganiseerd en we het niveau van Albanië teruggeeft. Met exgiaal. Dat zal wel, want bij de CD&V en Groen zawantrouwen politici cuses aan de Albanezen, overigens, want ten ze intussen al peentjes te zweten: sinds 1995 voor je het weet staat er zo’n Albanese wordt het departement milieu door één van die omdat ze, eens aan kleerkast op je stoep om verhaal te halen partijen bestiert, met boerenbondmarionetten de macht, niet hun en ik ben nog niet levensmoe. als Joke Schauvliege als triest dieptepunt.

Gelukkig bestaat er in België voor elk Dat Groen - via haar Zwijndrechtse burgekiezers maar eerder hun probleem wel een instituut waar een meester - wist van het probleem en nooit aan de partijleider en hun eigen professor aan de mouw kan getrokalarmbel ging hangen, is ronduit wraakroepend ken worden om duiding te geven. Het en bewijst eens te meer dat het al lang geen ego vertegenwoordigen Nieuwsblad duikelde professor Steven milieupartij meer is. Intussen blijkt dat er een Van de Walle op, van het Instituut voor overeenkomst was tussen 3M en Lantis (nu BAM, de Overheid van de KULeuven. En naar goede gewoonte die de Oosterweelverbinding aanlegt) om de grond te saneren: Lantis spande de professor de kar voor het paard door te zeggen investeerde 63 miljoen en vervuiler 3M betaalde… 75.000 euro. Eens dat de “sterke scores van extreme partijen als Vlaams Bete meer werden de winsten geprivatiseerd en de kosten afgewenteld lang en PvdA een uiting zijn van dit lage vertrouwen”. Waarmee op u, de belastingbetaler. Want van twee dingen kan je zeker zijn in het de man meteen aangaf dat hij de Belgische verkiezingsuitslagen leven: dat je belastingen betaalt, al dan niet om giftige PFOS gronden van de afgelopen dertig jaar niet goed had gevolgd. De burger te saneren, en dat je dood gaat, al dan niet aan datzelfde giftige PFOS. heeft geen vertrouwen in de overheid omdat hij/zij/x ziet dat En zo komen we naadloos terug bij het OESO onderzoek over ons die overheid en haar politieke klasse geen verantwoordelijkbijzonder laag vertrouwen in de overheid. Hoe zou dat toch komen?

Mathias De Clercq

Honderden manifestanten op Voorpost-betoging tegen censuur

© NOTTEBOOM

BLACK EYES DON'T MATTER

MECHELEN

De Vlaams-nationalistische groepering Voorpost betoogde zondag in Mechelen voor de vrijheid van meningsuiting en tegen censuur.

Volgens voorzitter Bart Vanpachtenbeke was de manifestatie een succes.

Volg ons ook op

palnws.be

De aanleiding voor de manifestatie was de recente veroordeling van vier Voorpost-leden, wegens een spandoek met daarop de tekst ‘Stop Islamisering’. Drie leden werden veroordeeld tot zes maanden cel met uitstel, een vierde moest effectief zes maanden naar de gevangenis. Volgens het parket in Mechelen maakten ze zich schuldig aan aanzetten tot haat of geweld tegen de moslimgemeenschap. Volgens advocaat Luc Deceuninck, die de verdediging van Voorpost op zich neemt, werden geen wetten overtreden en gebruikten de vier hun recht op vrije meningsuiting. Daarnaast zegt hij dat dit over een drukpersmisdrijf gaat, waardoor de correctionele rechtbank niet eens bevoegd was om die uitspraak te doen.

De veroordeling van de Voorpostleden maakte heel wat los. N-VA-voorzitter en Antwerps burgemeester Bart De Wever reageerde dat “je een mening niet voor de rechtbank brengt.” Vlaams Belang manifesteerde zelf in Mechelen met een spandoek waarop dezelfde slogan stond.

Bart Vanpachtenbeke (Voorpost): “De manifestatie was een succes” De voorzitter van Voorpost, Bart Vanpachtenbeke, reageert tevreden. “De cijfers die ik heb zien passeren, op het gebied van aanwezigen, lagen tussen de 500 en 1.000 mensen. Ik schat zelf dat er ongeveer 900 mensen aanwezig waren. Alles verliep zonder incidenten. Er was goede communicatie met de politie. Er is niets onwettigs gebeurd, dus het was een mooie dag.”

Hij is ook tevreden met de steun uit andere politieke organisaties en politiek geëngageerde verenigingen. “Voorpost stond niet alleen”, klinkt het. “Er was steun van de studenten, zoals van de NSV! (Nationalistische Studentenvereniging) en KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond). Ook Vlaams Belang en Vlaams Belang Jongeren waren aanwezig. Dat appreciëren we enorm. IJzerwake steunde ons ook, de voorzitter was aanwezig. Tom Van Grieken heeft gesproken op het podium. We hebben ook contact gehad met Bart De Wever en Jean-Marie Dedecker, maar die hebben zich verontschuldigd.”

RUBEN NOTTEBOOM

Politiek NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

17 JUNI 2021

EUROPEES PARLEMENT Predrag Fred Matic

“Laat de Franstaligen het zelf betalen!”

Ooit was er een afspraak binnen de federale regering dat er een grens was gesteld aan het aantal (tand)artsen dat mocht afstuderen en dus een RIZIV-nummer zou krijgen. De gemeenschappen moesten toezien op de opleidingen. Vlaanderen heeft zich daar altijd keurig aan gehouden door het organiseren van selecterende toelatingsexamens, terwijl de Franstaligen er gewoonweg geen rekening mee hielden. De zaak kwam onder de Zweedse regering al ter sprake en Maggie De Block maakte zich als minister van Volksgezondheid sterk dat dat allemaal definitief zou geregeld zijn en dat de spelregels voortaan voor iedereen gelden. Er zou een inperking van het aantal studenten komen aan de Frantalige universiteiten. Meer nog: CD&V zou erop toezien dat het in Vivaldi-tijden niet meer zou gebeuren. Niets was minder waar, want in Franstalig België knikte men even, maar ging men gewoonweg verder met het toelaten van studenten in de opleidingen, want ook dit schooljaar zullen er enkele honderden Franstaligen teveel afstuderen. Voor Valerie Van Peel (NVA) werd het allemaal te veel en in een vurige tussenkomst vorige donderdag in de Kamer stelde ze dat dit bijzonder oneerlijk is omdat in Vlaanderen elk jaar vele studenten niet aan hun opleiding mogen beginnen. Minister Vandenbroucke liet immers op een slinkse manier in een Koninklijk Besluit opnemen dat er een ‘generaal pardon’ komt dat alle scheeftrekkingen uit het verleden moet doen vergeten. Van Peel begrijpt dan ook niet dat CD&V en Open Vld dit laten passeren, na zoveel spierballengerol uit het recente verleden. Na een tussenkomst van Sophie Rohonyi (DéFI, het vroegere FDF), die zei dat men de Franstaligen zelf hun keuzes moest laten maken, was haar conclusie duidelijk: “Ik ben het helemaal met u eens. Laat Franstalig België nu eens eindelijk doen wat het wil met dat overtal aan artsen. Laat ze inderdaad gewoon hun goesting eens doen, maar laat ze het zelf ook betalen.”

Om de hete brij Barbara Pas (VB) ging daar nog verder op door. Zij vond het niet alleen stuitend dat CD&V en Open Vld dit allemaal slikken, maar ze vond dat het generaal pardon zelfs niet tegelijk garanties biedt om zo’n toestanden te vermijden voor de toekomst en sneerde naar Vandenbroucke: “Waarom maakt u de historische scheeftrekking nog groter in plaats van ze weg te werken? Waarom maakt u niet meteen werk van een responsabiliseringsmechanisme? Het staat nochtans in uw regeerakkoord.” Voor haar zijn de regels er voor iedereen. Net als Van Peel stelde ze dat als de Franstaligen zich niet aan die regels wensen te houden en een eigen beleid willen voeren, dat ze dat maar moeten doen: “Maar wees dan consequent: splitst de sociale zekerheid, hevel de volledige bevoegdheid van de gezondheidszorg over naar de deelstaten, dan kunnen ze dat eigen beleid voeren en betalen ze zelf voor de gevolgen ervan.” Vandenbroucke draaide in zijn antwoord om de hete brij en schoof de zaak voor zich uit: “De afspraak binnen de regering is dat ik daarover zal onderhandelen met de Gemeenschappen. In deze zin zijn dat geen definitieve beslissingen, maar is er onderhandelingsmaterie.”

Niet onder de indruk De incidenten van vorige week in de Gentse Blaarmeersen waren voorspelbaar ook voer voor vragen aan minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden. VB en N-VA waren klaarblijkelijk de enige vragenstellers, want de andere fracties zwegen om ter hardst. Men wilde van de minister weten of ze eigenlijk nog iets van plan is om te ondernemen, gelet ook op gelijkaardige gebeurtenissen van vorig jaar met ‘Brusselse jongeren’. Verlinden maakte zich sterk om nog voor deze zomer een omzendbrief te sturen met enkele preventieve en repressieve maatregelen: parkreglementen en opleiding van het personeel om te kunnen optreden, en ook administratieve sancties en het opnemen van persoonsgegevens in een nationale gegevensbank ten behoeve van de politiezondes om plaatsverboden beter te kunnen opvolgen. Ze besloot met een merkwaardige uitspraak die eigenlijk niemand begreep: “Nadat we maandenlang gestreden hebben tegen het virus, kunnen we niet aanvaarden dat een andere strijd gevoerd wordt op recreatiedomeinen en op toeristische plaatsen.” Over bijvoorbeeld het hardhandig verwijderen van de veelal allochtone amokmakers die geen enkel respect hebben voor gezag, en snelrecht met het oog op effectieve straffen, waaronder zelfs ‘een tijdje bak’ en forse boetes, was er geen sprake. De vragenstellers waren dan ook niet echt onder de indruk van het antwoord van de minister en hielden hun hart vast voor – dixit de minister - “de zomer die van iedereen is”.

U, heer minister, zij lof gebracht!

Om niet altijd onder de druk van de oppositie te moeten antwoorden op vragen over mis- en wantoestanden, hanteren de meerderheidspartijen vaak de techniek om in die zin zelf vragen te stellen opdat de minister de gelegenheid krijgt zijn beleid in een positief perspectief te kunnen plaatsen. Zo was het donderdag de beurt aan Steven Matheï - een nog onbekende neofiet van CD&V - om aan minister van Financiën Vincent Van Peteghem (ook CD&V) te vragen hoever het staat met de uitrol van zijn plan voor de strijd tegen fiscale fraude, waarbij hij opmerkte: “Waar uw voorgangers in de vorige legislatuur niet in geslaagd zijn, doet u vandaag wel. U neemt de leiding, samen met uw collega's.” De gevleide minister - die overigens een verstandig man en een harde werker is die weet waarover hij het heeft in complexe dossiers (het mag gezegd worden) - kon dan ook voluit gaan en zijn inzichten te berde brengen.

Uiteraard vond Matheï het een geweldig antwoord en dankte de minister met veel lof.

Resolutie noemt abortus grondrecht en wil komaf maken met gewetensbezwaren © PHOTONEWS

6

Een resolutie in het Europees Parlement, waarin abortus onder meer een grondrecht genoemd wordt, beroert de gemoederen in conservatief Europa.

Normaal gezien houdt het Europees Parlement op woensdag 23 juni een stemming over het zogenaamde Matic-rapport, officieel het ‘Report on the situation of sexual and reproductive health and rights in the EU, in the frame of women’s health’. De tekst is vernoemd naar rapporteur Predrag Fred Matic, een sociaaldemocratisch Europees Parlementslid uit Hongarije. Het verslag dringt er bij lidstaten op aan om de ‘seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van vrouwen’ (SRGR) te waarborgen en te verbeteren. De lidstaten worden ook opgeroepen om de toegang tot alomvattende en toegankelijke SRGR te waarborgen en belemmeringen voor toegang tot deze diensten weg te nemen.

“Wij doen een duidelijk beroep op de lidstaten om universele toegang tot SRGR voor iedereen te waarborgen, en te laten zien dat het EP een vuist maakt tegen degenen die zich verzetten tegen fundamentele mensenrechten”, zei Matic nadat zijn tekst op 11 mei werd aangenomen in de FEMM-Commissie van de Rechten van de Vrouw en Gendergelijkheid van het Europees Parlement. “Seksuele voorlichting, toegang tot voorbehoedsmiddelen en vruchtbaarheidsbehandelingen, alsmede abortus zijn enkele van de belangrijkste onderdelen van SRGR-diensten. Dit is een belangrijke stap om ervoor te zorgen dat alle EU-burgers toegang hebben tot SRGR en dat niemand wordt achtergesteld bij de uitoefening van zijn recht op gezondheid.”

Gewetensbezwaren Het rapport beroert de gemoederen in conservatieve kringen en

EU-lidstaten waar strengere abortusregels gelden, zoals Malta en Polen, niet in het minst omdat abortus in de ontwerpresolutie als een “grondrecht” en een vorm van “essentiële medische zorg” wordt voorgesteld. Onder de belemmeringen die moeten worden weggenomen worden onder meer “wachttijden”, “advies” en “toestemming van derden” verstaan.

Een van de controversiëlere passages in de tekst wil komaf maken de weigering om abortus uit te voeren op basis van gewetensbezwaren, door dit voor te stellen als het “weigeren van medische zorg”. In 22 van de 27 EU-lidstaten wordt weigering op basis van gewetensbezwaren op zijn minst in een bepaalde vorm toegelaten. Zo ook in België, al bepaalde de abortuswet van 2018 wel dat een arts verplicht is om mee te werken aan een doorsturing als hij of zij zelf weigert een zwangerschapsonderbreking uit te voeren.

“Nationale wetgeving biedt gezondheidswerkers vaak de mogelijkheid om af te zien van het leveren van goederen en diensten waartegen zij moreel gekant zijn, met inbegrip van het uitvoeren van abortussen of het voorschrijven, verkopen of adviseren van voorbehoedsmiddelen door ‘de weigering om deel te nemen aan een activiteit die een individu onverenigbaar acht met zijn/ haar religieuze, morele, filosofische of ethische overtuigingen’”, klinkt het in de tekst. “In de toekomst moet dit worden aangepakt als het weigeren van medische zorg in plaats van het zogenaamde gewetensbezwaar.’”

“Een groot aantal lidstaten voorziet in het recht op zogeheten gewetensbezwaren, dat ook wordt er-

kend door VN-instrumenten en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens”, staat er verder te lezen. “Dit is met name geen absoluut recht en het Europees Hof voor de rechten van de mens heeft geoordeeld dat het niet mag worden gebruikt om de toegang tot diensten waarop zij wettelijk recht hebben, te blokkeren.”

Wettelijke gevolgen voor de lidstaten Hoewel het rapport gewag maakt van subsidiariteit en inachtneming van de nationale bevoegdheden, blijft gezondheidszorg (en dus ook abortus) tot nader order een bevoegdheid van de EU-lidstaten. Op papier heeft de ontwerpresolutie ook geen wetgevende autoriteit om de wetten van de lidstaten te beïnvloeden. Toch kan dit “op diverse wijzen” alsnog gebeuren, merkt advocaat Fernand Keuleneer op. Tijdens de ‘Marrakesh-crisis’ van 2018 gaf hij op vraag van de N-VA in de Kamer toelichting over de mogelijke wettelijke gevolgen van het VN-migratiepact.

“Bij nationale wetgeving kan een resolutie van het Europees Parlement een autoriteitsargument worden”, zegt Keuleneer. “De rechter kan ernaar verwijzen in zijn eigen overwegingen. Andere internationale of supranationale organen kunnen op basis van deze tekst zelf een initiatief nemen. Er kan gewezen worden op een ‘supranationale consensus’ die zich vormt of gevormd heeft, en dus internationaal gewoonterecht gecreëerd heeft.”

PIETER VAN BERKEL

Enkel Vlaams Belang stemt tegen Het ziet ernaar uit dat zowat alle Vlaamse partijen in het Europees Parlement vóór de tekst zullen stemmen, met uitzondering van het Vlaams Belang. “De EU-fanatici willen abortus blijkbaar tot een mensenrecht verheffen”, reageert Europees Parlementslid Tom Vandendriessche (Vlaams Belang). “Voor ons is het recht op leven het fundamenteelste mensenrecht. Wij kiezen duidelijk voor het leven, en dus voor het ongeboren kind.”

Opvallend is het standpunt van N-VA en CD&V, twee partijen die zich afgelopen zomer nog verzetten tegen een versoepeling van de Belgische abortuswetgeving. Bij N-VA wordt bevestigd dat hun Europarlementariërs vóór zullen stemmen.

“Vrouwenrechten worden nog te vaak geschonden, zelfs hier in de Europese Unie”, zo licht Europees Parlementslid Assita Kanko (N-VA), die schaduwrapporteur is in het dossier, haar standpunt toe.

“Experten zeggen dat de Covid-crisis vrouwen heel wat leed heeft gekost, zelfs in de meeste progressieve landen. Bij onverwachte crisissen zijn vrouwenrechten vaak één van de eerste slachtoffers.

Seksuele en reproductieve gezondheid worden dan vaker verwaarloosd. Veel vrouwen werken ook in de zorgsector, hebben vaker slecht betaalde banen of hebben onzekere, tijdelijke of deeltijdse contracten.

Statistieken wijzen ook op een verhoogd risico voor vrouwen op seksueel en huiselijk geweld tijdens de periodes van quarantaine. Legale en veilige toegang tot abortus is, hoewel een bevoegdheid van de lidstaten, een recht waar alle vrouwen toegang moeten tot hebben. Ook toegang tot contraceptie is cruciaal voor vrouwen.”

Hoewel het definitieve standpunt van de christendemocraten nog niet bekend is, stemde CD&V-Europarlementslid Cindy Franssen op 11 mei wel vóór de tekst in de bevoegde commissie. Franssen werd door onze redactie tevergeefs om een reactie verzocht.

Politiek

17 JUNI 2021

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Sammy Mahdi

Theo Francken (N-VA):

© PHOTONEWS

Zijn partij beleeft beroerde tijden. Onnodig als figuurlijk vijfde en letterlijk zevende wiel aan de wagen van de federale Vivaldi-coalitie. Stuurloos in de Vlaamse. Oude principes verkopend om toch maar geen barsten aan te brengen in de broze samenhang van regeringen waarin niemand elkaar graag ziet. En dan dreun na dreun krijgen in opiniepeilingen die voor het eerst in de geschiedenis de partij richting kiesdrempel duwen. Het is niet om vrolijk van te worden. Maar Sammy Mahdi (30) zet door en wil in zijn jeugdig enthousiasme iets maken van zijn job en dus iets realiseren ‘voor de mensen’. Hij gelooft in de kracht van zijn overtuiging. En dat siert hem, in fel contrast met veel van zijn kleurloze partijgenoten.

“Als de regering helemaal woke wordt onder invloed van de groenen, wordt het elke week kermis” N-VA-Kamerlid Theo Francken denkt het zijne van de hoofddoekendiscussie binnen de regering-De Croo. “Bouchez vertolkt dikwijls de onderbuik van Vlaanderen”, zegt Francken in een interview met De Zondag. “Hij is de enige in de regering die dat doet. Wat hij zegt over neutraliteit, is terecht. Identiteit is een heel gevoelig thema in Vlaanderen. Als de regering daarop zal inzetten, en helemaal woke wordt onder invloed van de ecologisten, dan wordt het elke week kermis. Dat kan ik u verzekeren. Ze zijn zichzelf pijn aan het doen. Ecolo wil een cultuuroorlog in Brussel, hè. En de Vlaamse liberalen laten dat allemaal passeren. Die zijn helemaal van het padje af. Bouchez is wel wakker, al brengt hij de regering wel in gevaar.”

Als zoon van een Iraakse politieke vluchteling en een Vlaamse moeder, greep hij alle kansen en haalde een master in Politieke Wetenschappen en Internationaal en Europees recht. Iedereen die hem kende, voorspelde een mooie carrière voor hem. Op 26-jarige leeftijd werd hij in 2014 parlementair medewerker van Vlaams Parlementslid Joris Poschet, die nu bij hem - wegens niet-herverkiezing - kabinetsmedewerker is. En dan ging het allemaal snel. In 2017 werd hij voorzitter van Jong CD&V, in 2019 gemeenteraadslid in Vilvoorde en in 2019 stelde hij zich kandidaat als nationaal voorzitter van CD&V, wat hij nipt verloor van Joachim Coens. In 2020 kwam hij in de Kamer terecht als opvolger van toenmalig minister Koen Geens. Maar toen die geen minister meer werd, werd Mahdi opgevist door een genereuze Coens om staatssecretaris te worden in de Vivaldi-coalitie. Voor Asiel en Migratie nog wel.

De hoeksteen van de Nederlandse samenleving

Francken doen vergeten Na de passage van Theo Francken (N-VA) in de Zweedse regering Michel I wilde hij het over een andere boeg gooien. Hij vond diens asiel- en migratiebeleid te rigide en wilde de rust terugbrengen in een emotioneel en verhit debat tussen zij die alle grenzen willen opensmijten à la Merkel en zij die vinden dat Europa best op slot gaat en duizenden illegalen moeten worden teruggestuurd (ook al was Theo Francken daarin ook niet geslaagd). Hij besefte als weinig anderen dat het signaal van de kiezer op 26 mei 2019 niet kon genegeerd worden en al zeker in Vlaanderen niet. Hij gaat dan ook de uitdaging aan om de aanhangers van zijn voorganger en zelfs de Vlaams Belang-kiezers te proberen te overtuigen met een doortastend, menselijk en consequent asielbeleid. Zijn uitgangspunt is om mensen terug te sturen die geen recht hebben om op Belgisch grondgebied te verblijven. Hij wil dus een streng beleid, met respect voor de internationale regels.

Van oudsher is het CDA de hoeksteen van de Nederlandse samenleving. De partij ontstond in 1980, na een fusie van een drietal partijen die ieder een eigen kerkelijke stroming vertegenwoordigden en die na de Tweede Wereldoorlog vrijwel onafgebroken meegeregeerd hadden. Ook na de fusie in 1980 en de vorming van het Christen-Democratisch Appél heeft de partij vaker wél dan niet meegeregeerd.

Maar waar de partij in 1980 nog 49 zetels haalde (en bij latere verkiezingen zelfs 54), gunde de Nederlandse kiezer de partij onder leiding van de nieuwe lijsttrekker Wopke Hoekstra, recent slechts 15 zetels, vier minder dan bij de vorige verkiezingen. Van die vijftien zetels, kwamen er vijf voor rekening van Pieter Omtzigt, het CDA-kamerlid dat al jaren een begrip is in het Nederlandse parlement. Het aantal voorkeursstemmen dat hij kreeg tijdens de verkiezingen in maart, zou, indien hij een eigen partij had gehad, goed zijn geweest voor vijf zetels.

Wie is deze man, over wie het eigenlijk áltijd gaat als er onrecht bestreden moet worden? Als er opgetreden moet worden namens ons, kiezers? Als wij kiezers, beschermd dienen te worden voor de overheid? Het antwoord is simpel: Pieter Omtzigt is een ’vertegenwoordiger van het volk’ in de klassieke betekenis van het woord.

Want hoe het echt gelopen is, weet niemand te vertellen maar ergens in de loop van de kabinetten Rutte, zijn wij burgers het kind van de rekening geworden: wij lopen in de weg, wij zijn een noodzakelijk kwaad, wij moeten gesust worden en uiteindelijk dienen wij de Kamerleden, ministers en staatssecretarissen en ambtenarenapparaten in plaats van andersom.

Het plan-Mahdi Vorige week legde Mahdi een heus plan voor aan de regering om een strikt asielbeleid te gaan voeren. Hij weet dat hij op eieren moet lopen, niet zozeer in Vlaanderen waar N-VA en VB samen de meerderheid kunnen halen in 2024, maar wel in het linkse Wallonië, waar rauw-socialistische, maoïstische en groene kaviaar-gauchistische partijen nu al ruim in de meerderheid zijn. Vandaar dat hij niet kiest voor snelle, harde uitzettingen, maar voor een voorzichtig stappenplan. Hij vertrekt vanuit een vrijwillig terugkeerbeleid via nieuwe ‘terugkeerbureaus’ in de provincies die ook moeten begeleiden om in het land van herkomst een toekomst op te bouwen. Als daar niet op ingegaan wordt, dan zou de politie de papieren van afgewezen asielzoekers kunnen afnemen en kunnen er ‘visitaties’ plaatsvinden in woningen, onder toezicht van een rechter. Tot slot is er dan de gedwongen terugkeer mét gedwongen coronatest. Want afgewezen asielzoekers weigeren vaak zo’n test omdat hun herkomstlanden niemand opnemen die niet getest is… Verder zouden er ook nog plaatsen in gesloten centra bijkomen, niet voor gezinnen met minderjarige kinderen. Dat laatste was alvast een poging om de groenen te paaien.

Het Waterloo van Mahdi

Partijbelang of volksbelang © PHOTONEWS

Theo Francken en Tom Van Grieken geloven niet dat hij met dit plan zal slagen in zijn opzet.

Het gaat niet ver genoeg, zeggen ze. Het is een uitnodiging voor mensensmokkelaars, want als je hier met kinderen geraakt, kunnen ze je niet opsluiten. En de vrijwillige terugkeer is nog nooit gelukt. Bovendien zien zij ook dat hij zelfs in de meerderheid al meteen het ‘no pasaran’ van Ecolo en Groen te horen krijgt over de ‘visitaties’ en het actief opsporen.

Zij - en ook de PS - vinden het allemaal veel te streng. Volgens Francken wordt dit het “Waterloo van Mahdi”.

Wat van zijn plan uiteindelijk zal gerealiseerd worden, zal de komende weken moeten blijken. Maar het ziet er niet goed uit als de Franstalige linkerzijde, gesteund door Almaci, er nu al een streep door trekt. Vlaanderen leerde Sammy Mahdi kennen als een doorzetter en iemand met lef. Zou hij de eer aan zichzelf durven houden als hij uiteindelijk de duimen zal moeten leggen voor vooral de groene oekazes? Hij zou dan alvast de geschiedenis ingaan als een CD&V’er met ruggengraat, waar Coens nog iets van kan leren.

7

Nederlandse Kamerleden horen te handelen zonder last of ruggenspraak, wat inhoudt dat ze hun beslissingen moeten nemen en hun stem dienen uit te brengen in het belang van de burgers. In de afgelopen tien jaar, de periode dat Mark Rutte Minister-President was, is steeds duidelijk geworden dat het partijbelang boven het volksbelang ging. Voorstellen van (bijvoorbeeld) de PVV worden negen van de tien keer genegeerd, totdat een coalitiepartij met een soortgelijk voorstel komt. Met andere woorden: het coalitiebelang gaat voor het burgerbelang. In dit halfrond van ja-knikkers en ach-nee voor de bühneroepers, was Pieter Omtzigt de witte raaf. De man die dwars tegen partijdiscipline en co-

“Zoals een klokkenluider die de rest van zijn leven als dank voor het signaleren van onrechtmatigheden, aan de bedelstaf raakt, zo werd Omtzigt de paria van zijn partij” alitieakkoorden in, zijn eigen koers voer. Zijn laatste wapenfeit was het opkomen voor de belangen van ruim 25.000 ouders die door de belastingdienst ten onrechte als fraudeur waren aangemerkt. In plaats dat al die Kamerleden pal voor de Nederlandse burgers gingen staan, ze beschermden tegen de onterechte aantijgingen door de Nederlandse overheid, keek de grote meerderheid van hen de andere kant uit. Te moeilijk, te lastig, te alles – behalve Pieter Omtzigt en Renske Leijten (SP). Jarenlang zetten ze zich in om tienduizenden Nederlandse burgers te beschermen, jarenlang werden ze tegengewerkt, tot aan de Ministerraad met Mark Rutte en CDA-minister van Financiën Wopke Hoekstra toe.

Uiteindelijk kregen Pieter Omtzigt en Renske Leijten gelijk: de overheid heeft ten onrechte zo’n 25.000 Nederlandse ouders tot fraudeur bestempeld en geweigerd haar fout recht te zetten. Ouders pleegden zelfmoord, verloren hun baan, kwamen in de schuldsanering, en kinderen werden bij de ouders weggehaald. Alleen door de vasthoudendheid van Omtzigt en Leijten gaf de overheid uiteindelijk haar schuld toe.

Nu zou je denken dat een politicus die zijn verantwoordelijkheid jegens de Nederlandse burgers serieus neemt, gekoesterd wordt.

Gekoesterd binnen de politiek in het algemeen en binnen zijn CDA in het bijzonder. Niets van dat alles. Zoals een klokkenluider die de rest van zijn leven als dank voor

het signaleren van onrechtmatigheden, aan de bedelstaf raakt, zo werd Omtzigt de paria van zijn partij. In de pas lopen, ja-knikken en je conformeren aan de partijdiscipline is immers wat geëist wordt van Kamerleden. Toen de man partijleider wilde worden, zegden de stemcomputers dat hij nipt had verloren van coronaminster Hugo De Jonge. Al snel gingen geruchten over haperende software en gefikste uitkomsten, maar het leed was geleden: Pieter Omtzigt was de tweede man.

En hij bleef de tweede man, ook toen Hugo De Jonge besloot af te zien van het lijsttrekkerschap. Het CDA-bestuur meende dat Wopke Hoekstra een betere lijsttrekker zou zijn dan de volksvertegenwoordiger Pieter Omtzigt.

Hoeksteen?

De burgers dachten er anders over en zorgden ervoor dat Omtzigt in zijn eentje goed was voor vijf kamerzetels aan voorkeurstemmen. Maar wij burgers zijn slechts eens in de vier jaar relevant, zodra er verkiezingen zijn.

De rest van de tijd moeten we koest gehouden worden en wordt ons niets gevraagd. Het is een wonder dat Pieter Omtzigt pas nu, maanden na de verkiezingen, de CDA-handdoek in de ring gooit en besluit de judaspartij te verlaten.

Geen lijsttrekker. Geen interne waardering. Wél een burn-out. Een volksvertegenwoordiger die zijn burn-out verwerkte door op papier te zetten hoe verrot het CDA in elkaar zit, hoe hij jaren is tegengewerkt, geridiculiseerd, ‘kalltgestelld’ en hoe blijkbaar zelfs het lijsttrekkerschap van de partij te koop is. Pieter Omtzigt mag dan rancuneus zijn, van alle CDA’ers is hij de enige die heeft bewezen er voor ons, het volk te zitten. Helaas heeft het volk op dit moment geen recht van spreken. Een zegen voor het CDA: peilingen wijzen uit dat met het vertrek van Pieter Omtzigt, het CDA weleens zeven van de haar resterende veertien zetels zou kunnen verliezen. Dan wordt het moeilijk om de partij nog als ‘hoeksteen’ van de Nederlandse maatschappij te blijven bestempelen.

EBRU UMAR

8

Interview

Kamerlid Darya Safai (N-VA) ontvluchtte ooit haar vaderland Iran voor het verstikkende islamisme. Vandaag ziet ze hoe het Westen zoete broodjes bakt met islamregimes en hoe ook onze samenleving vaak toegevingen doet aan diezelfde ideologie.

“Ik zie een monster opduiken, maar te veel mensen zijn van oordeel dat het om een lief beestje gaat.”

17 JUNI 2021 arya Safai (46) werd geboren in Teheran, de hoofdstad van Iran. Toen, in 1975, werd het land nog geleid door de sjah.

In 1979 brak de Iraanse revolutie uit en werd het land een islamitische republiek. “Het was echt triestig om zien hoe ons leven, en vooral dat van mijn ouders, van de ene op de andere dag plots veranderde”, vertelt ze. “Mijn mama had een job, maar plots moest ze verplicht thuis blijven. Als ze zich op straat wou begeven, moest ze zich bedekken. Ik was amper 4 jaar toen en had eigenlijk geen besef van wat er gebeurde. Maar ik zag wel welke zware impact het nieuwe regime had. Niet alleen voor vrouwen trouwens.

Die totalitaire manier van regeren, je gaat daar aan kapot. En vrouwen hadden plots geen vrijheid meer. Wij werden gereduceerd tot een geslachtsdeel. Dat is de filosofie die achter de hoofddoek zit.”

Wanneer bent u zelf voor het eerst geconfronteerd met de islamitische regels?

“Toen ik 6 jaar werd en ik voor het eerst naar school moest. Mijn mama overhan-

digde mij plechtig een schooluniform.

Een triestige, donkerblauwe, vormloze mantel. Daaronder een broek in dezelfde grauwe kleur. En als laatste kledingstuk kreeg ik ook een hoofddoek die mijn haar en mijn nek moest bedekken.

Ik zie me nog naar dat uniform kijken (stil). Ik had zoveel mooie kleren, maar mijn mama maakte mij meteen duidelijk dat ik zonder dat schooluniform niet het recht had om te studeren. En zij wou absoluut dat ik studeerde en vooruit kon in het leven. Alsof dat uniformpje nog niet erg genoeg was, zag ik mijn buurjongen buiten spelen. Ook hij moest voor het eerst naar school. Maar hij moest geen andere kleren aantrekken of zijn haar bedekken. Nee, hij was een jongen.”

“Ik trok dus naar een gesegregeerde school. Jongens en meisjes kwamen niet met elkaar in contact. Eigenlijk was het een apartheidssysteem. Want de discriminatie stopte niet bij het dragen van een kleedje en een hoofddoek. Vervolgens kreeg je ook een gedragscode. Meisjes moesten zich altijd bescheiden en zedig gedragen. Als we op de speelplaats te luid lachten, kregen we meteen een berisping van de directrice. Het paste niet voor een meisje om luidop te lachen. En toen ik 11 jaar werd, mocht ik als meisje ook niet meer fietsen. Het geslachtsdeel van een vrouw mag volgens de ayatollahs niet in aanraking komen met een fietszadel. Zo zien zij een vrouw: als een wandelend geslachtsdeel dat zich permanent moet bedekken en afschermen van de wellustige blikken van de man.”

Iran kent een totalitair en dictatoriaal regime. Dat is toch niet in ieder moslimland het geval?

“Er zijn nog zoveel andere moslimlanden waar vrouwen gediscrimineerd en onderdrukt worden, denk bijvoorbeeld

KAMERLID N-VA

DARYA SAFAI

aan Afghanistan, Saoedi-Arabië,… Ook in een dictatoriaal regime als Iran komt deze manier van vrouwendiscriminatie niet uit de lucht vallen. Ze baseren zich namelijk op een ideologie, ze hanteren de wetten van de sharia en heersen met de politieke islam. Die ideologie is het islamisme. Islamisten gaan nooit de keuze maken voor een democratie. In het islamisme is er maar één keuze en die heet theocratie. God dicteert je wat je wel en niet mag doen. En iedereen moet gehoorzamen. Niemand krijgt keuze.

Die strenge regels gelden trouwens niet alleen in Iran, maar overal waar men de sharia hanteert.”

“Toen wij op vakantie gingen naar de Kaspische Zee, mochten de jongens in het water gaan zwemmen. Wij, de meisjes, moesten bij 40 graden bedekt op het strand blijven zitten. We mochten toekijken hoe de jonge mannen zich amuseerden en plezier maakten. Als jong meisje wilde ik eigenlijk liefst van al een jongen zijn, maar ik besef nu dat ik gewoon snakte naar de vrijheden die zij hadden.”

“Kijk, Iran heeft een bevolking van 80 miljoen mensen. Van die 80 miljoen zijn er zeker 70 miljoen die vinden dat het genoeg is geweest. De bevolking is de voorbije veertig jaar al vier keer massaal op straat gekomen om te protesteren tegen het regime. Telkens weer werd dat protest bloedig neergeslagen. Maar intussen blijven westerse landen wel zoete broodjes bakken met het regime.

En ze sluiten zware handelscontracten af met Iran. Of een nucleaire deal. De voormalige president Trump heeft die stopgezet en dat was een goede beslissing, omdat de deal te zwak was. Zo moesten ze zich enkel 15 jaar aan het akkoord houden, een veel te korte termijn waarvan we ondertussen al 7 jaar verder zijn. Er werd ook met geen woord gerept over de rol van het regime in de destructieve proxyoorlogen en het terrorisme in de regio. Maar nu is er Biden en hij weet niet hoe hij de toekomst van de Verenigde Staten veilig moet stellen.

Het geld dat vanuit het Westen naar Iran stroomde, werd alleen gebruikt om militair materieel te kopen dat nadien tegen het Westen en de regio opnieuw wordt ingezet, zoals bijvoorbeeld in de oorlog tussen Israël en de Palestijnen. De Palestijnse terreurorganisatie Hamas heeft Iran nadrukkelijk bedankt voor de raketten en de steun die ze had gekregen. En nu wil Iran ook nog eens nucleaire wapens ontwikkelen. Dat is een bedreiging voor de hele wereld! En wat doet de wereld? Niets, eigenlijk.”

Uw politieke tegenstanders vinden dat u vaak overdrijft.

© FOTO'S TOM VIERENDEELS

“Welke overdrijving zou dat dan wel zijn? Ik vertel gewoon wat ik heb meegemaakt als jong meisje en jonge vrouw.

En ik vertel over de filosofie die achter de hoofddoek zit. Die filosofie erkent geen gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen. Ik vertel hoe islamisme alles kapot maakt. Maar als je vandaag zoiets in het Westen zegt, dan word je meteen uitgescholden voor islamofoob, xenfoob, fascist of racist. Ieder debat wordt met die woorden afgerond. Terwijl ik weet: mensen die geen kritiek kunnen verdragen op de islam, die

“Vrouw tot een Da achter d

Interview

17 JUNI 2021 begrijpen er niets van. Die actievoerders in Mechelen die een slogan ontrollen met de boodschap ‘stop islamisering’ worden veroordeeld als een crimineel. Dat houd je toch niet voor mogelijk? Kritiek hebben op een ideologie, valt gewoon onder de vrije meningsuiting. Waar gaan we naartoe als we dat principe niet meer aanvaarden? Ik maak me daar grote zorgen over.”

Er gaan stemmen op om islamofobie zelfs strafbaar te maken. Moet u niet op uw tellen passen?

“Vooral Unia wil dat strafbaar maken. Dan vraag ik me inderdaad af of ik, als het zo ver komt, ook gestraft zal worden? Ik wéét waarover ik spreek als ik het over islamisme heb. Een hoofddoek is het symbool van discriminatie van vrouwen. Toch zijn er mensen die de hoofddoek verdedigen als een symbool van vrije keuze. Maar kunnen al die voorstanders mij garanderen dat jonge meisjes hier bij ons, niet in Saoedi-Arabië of Iran, die hoofddoek uit vrije keuze dragen? En kunnen ze me vertellen waarom vrouwen zich moeten bedekken tegen wellustige blikken van mannen? De filosofie achter een hoofddoek is een gevaar voor de emancipatie van de vrouw en maakt van vrouwen een tweederangsgeslacht.”

“Ik ben zeer gevoelig als het over gelijkwaardigheid van vrouwen en mannen gaat en zal me daar altijd voor inzetten, ervoor opkomen en reageren. Het is de taak van echte feministes om over deze gelijkwaardigheid te waken, net zoals ze dit vroeger deden ten opzichte van de kerk. Opkomen voor de boerka, boerkini of hoofdoek onder het mom van vrijheid noem ik fake-feminisme, en ik betreur dat er vandaag de dag zoiets bestaat.”

“Ik zal nooit zwijgen, ik heb ooit in de gevangenis van de ayatollahs gezeten voor mijn strijd voor vrijheid en ook hier zal ik mijn mening of kritiek blijven verkondigen, zelfs al zou dat betekenen dat ze me hier gaan straffen of veroordelen. Als dat ooit zal gebeuren, dan betekent het echter wel het einde van de vrijheid in het Westen.”

Een regeringscommissaris met hoofddoek die de gelijkheid van mannen en vrouwen moet garanderen.

Kan het nog veel cynischer?!

Hoe moet de overheid volgens u dan omgaan met islam? Subsidies afpakken?

“Er moet alleszins heel snel iets veranderen. Ik stel vast dat een organisatie zoals het Collectief tegen Islamofobie België, de CCIB, nu in ons land actief is en subsidies krijgt. Terwijl de CCIF, de Franse tegenhanger, intussen verboden is. Als je subsidies

Als jong meisje wilde ik eigenlijk liefst van al een jongen zijn, maar ik besef nu dat ik gewoon snakte naar de vrijheden die zij hadden uitdeelt aan organisaties die segregerende culturen of islamisme promoten, dan ben je gewoon dom. Maar volgens Ecolo en Groen is er geen enkel probleem. Dat zijn eigenlijk islamo-gauchistische partijen geworden. Ze vinden altijd wel een manier om de islamitische ideologie te subsidiëren en te steunen. Islamisme is niet alleen een probleem in Iran. Ook in Zaventem en in Maalbeek heeft het islamisme slachtoffers gemaakt. Hoe moeten die nabestaanden zich voelen?”

Intussen heeft België ook een regeringscommissaris met hoofddoek. Die kan wellicht ook op weinig begrip van u rekenen?

“Een regeringscommissaris met hoofddoek die de gelijkheid van mannen en vrouwen moet garanderen. Kan het nog veel cynischer?!”

Volgens de regeringspartijen kan de nieuwe regeringscommissaris perfect haar werk uitvoeren, ook mét hoofddoek.

“Het is betreurenswaardig om dat te moeten horen. Nee, je kan als regeringscommissaris voor gelijke kansen geen hoofddoek dragen. Je bent dan het gezicht van de regering. En je schendt de neutraliteit. Het is een slag in het gezicht voor de vele slachtoffers van het islamisme, waaronder ook veel jonge meisjes hier bij ons, die nu denken dat ze nergens terecht kunnen met hun klachten hieromtrent.”

U hield ook vaak voordrachten in scholen. Hoe verlopen die?

“Ik heb daar altijd mijn eigen, persoonlijke verhaal gebracht. Dat was voor mij vaak moeilijk. Ik wil niemand schofferen met mijn boodschap. En ik bracht mijn levensverhaal ook in een taal die kinderen van 15 of 16 jaar goed begrijpen en aanvoelen.

Na vrijwel iedere lezing kwam er wel een moslimmeisje bij mij om mij te bedanken.

Ze vonden mijn verhaal heel vaak herkenbaar. En ze kwamen zich ook verontschuldigen omdat ze hun hand niet hadden durven opsteken bij sommige vragen. Vaak was dat omdat ook hun neef of een ander familielid in dezelfde klas zat.”

“Het is zelfs gebeurd dat een vrouwelijke leerkracht van Marokkaanse origine naar mij toestapte. Ze vond mijn getuigenis heel waardevol. Zij vertelde me ook dat ze haar hoofddoek had afgezworen, maar dat haar vader haar sindsdien niet meer wil zien.

Haar ogen schoten vol tranen. Ze vertelde me hoe hard ze haar vader miste, hoe graag ze hem nog wou zien. Maar dat kan dus niet meer. Daarom ook herhaal ik vaak dat die zogezegde vrije keuze voor het dragen van een hoofddoek niet altijd even vrij is. Ja, vrouwen kunnen er voor kiezen om geen hoofddoek meer te dragen, maar de socia-

wen reduceren geslachtsdeel. at is de filosofie de hoofddoek”

le druk is enorm. En als ze kiezen voor een leven zonder hoofddoek, gebeurt het heel vaak dat de familie hen niet meer wil zien.

Het zijn dus dikwijls heel verscheurende keuzes.”

Intussen is het EK voetbal begonnen.

U diende onlangs, samen met enkele collega’s, een resolutie in waarin ministers en het koningshuis gevraagd worden om niet naar het WK in Qatar volgend jaar te gaan. Waarom moeten zij daar wegblijven?

“Er zijn duizenden arbeiders omgekomen bij het bouwen van de stadions omdat ze in penibele en onmenselijke omstandigheden moesten werken. Ook van vrouwenrechten is er daar geen sprake. We herinneren ons allemaal de Duitse beachvolleybalsters die recent het internationale beachvolleybal-tornooi in Qatar wilden boycotten, aangezien het verboden was om te spelen in de gebruikelijke bikini. Westerse landen moeten veel duidelijker signalen geven aan die islamitische landen, waarvan Qatar er eentje is. Pas dan kan je iets bereiken.”

Kritiek hebben op een ideologie, valt gewoon onder de vrije meningsuiting.

Nog over voetbal: hoe kritisch bent u voor de knieval die de Rode Duivels voor elke wedstrijd maken?

“Ik vind racisme en discriminatie, van welke vorm ook, lelijk en verwerpelijk. Maar ik vind dat het verhaal van Black Lives Matter en de manier waarop sommige woke-activisten dit gebracht hebben, de strijd tegen racisme soms verzwakt en mensen uit elkaar trekt. Wat ik hard heb gemerkt is dat we een goed systeem hebben opgebouwd dat mensen, zoals ik, de kansen biedt die ze nooit in hun geboorteland kregen. Als vrouw durfde ik er nooit van dromen dat ik ooit volksvertegenwoordiger zou zijn in een Europees land. Maar daar wordt weinig over gesproken. Racisme is een feit en het bestaat jammer genoeg overal in de wereld. Gelukkig beschermt ons systeem ons er net tegen.”

“Strijden voor gelijkwaardigheid en tegen discriminatie is altijd goed, maar ik vraag me af of die voetballers ook aandacht durven vragen voor de slachtoffers van islamisme. Dat lukt minder goed, blijkbaar. In Iran mogen vrouwen niet eens een voetbalstadion betreden. Het is het enige land ter wereld waar vrouwen niet naar het voetbal mogen kijken. Ik heb vier jaar de wereld rond gereisd om aandacht te vragen voor dat probleem. In moslimlanden mogen vrouwen ook alleen sporten mét hoofddoek en verstikkende stof rond hun lichaam. Zouden de voetballers ook dat probleem eens kunnen aankaarten?”

tie te bestrijden. Ik krijg veel steun voor mijn boodschap vanuit alle lagen van de samenleving, want zelfs mensen die soms op andere partijen stemmen, beseffen dat een defect multiculturalisme een serieus probleem is.”

“Het gaat dan niet alleen over de rechten voor vrouwen of onderdrukking en discriminatie. Nee, we moeten kijken naar de toekomst van het Westen. En ik schoffeer met mijn boodschap geen moslims. Ook in de moslimgemeenschap zijn er mensen die me aanmoedigen om voort te doen en mijn kritiek niet te sparen. Ze zijn niet even activistisch als ik, maar ze vragen, bij wijze van spreken, om in hun plaats die dingen te zeggen.”

Is bij uw partij iedereen even tevreden met uw kritiek op islam?

“Ik ben zo blij dat N-VA vanaf het begin eenzelfde benadering heeft gemaakt. De lijn van mijn partij is volledig mijn lijn. Ik sta ook volop achter het inclusief nationalisme van N-VA. En in onze partij is alles bespreekbaar. Elke mens, van welke oorsprong ook, weet dat we hier maar één toekomst hebben. Wij zijn allemaal Vlamingen en we moeten die toekomst samen realiseren. Ik vind Vlamingen helemaal niet bekrompen of racistisch, maar integendeel heel open. Toen ik hier aankwam, heeft iedereen mij geholpen om de taal te leren, men heeft me geholpen om te studeren en mijn studies ook af te maken. Omdat ik toonde dat ik het wou. Het was niet evident om op mijn 25ste nog een nieuwe taal te leren, maar het is me wel gelukt. Nederlands zal nooit mijn moedertaal worden, maar ik ben heel blij dat ik met mijn nieuwe landgenoten vlot kan communiceren.”

Als binnen uw partij alles bespreekbaar is, hoe staat het met cordon sanitaire?

“De uitspraken van Tom Van Grieken, over het blanke Europa, zullen alvast niet helpen om dat cordon te doorbreken. Wij zijn een volkspartij met een heel breed spectrum.

Maar je kan het cordon niet slopen als niemand anders bereid is om met Vlaams Belang te besturen.”

“Over huidskleur valt toch niet te discussieren… Waarom niet? Omdat de huidskleur toch totaal niet van belang is. Mij gaat het om wat mensen denken en om welke ideeen ze koesteren. Kijk, ik ben onlangs op televisie in debat gegaan met Brussels politica Hilde Sabbe (Vooruit, nvdr). Dat debat ging over de hoofddoek en Sabbe is van mening dat die hoofddoek een accessoire is zoals een sjaal of een zonnebril, wat totaal niet het geval is. Ze vindt zelfs dat mensen in een publieke functie de hoofddoek moeten kunnen dragen. Maar dat is een schending van de neutraliteit, een van onze belangrijkste principes. Ik weet dat veel Vlamingen eerder mijn mening steunen dan de mening van Sabbe. Nochtans, zij is blank. En ik ben dat niet. Snap je? Huidskleur is niet van belang, ideeën zijn dat wel.

Ik kies voor democratie, voor scheiding van religie en staat, en gelijkwaardigheid van de mensen.”

WIM DE SMET

Als ik u bezig hoor, dan denk ik dat uw discours misschien wel nauwer aansluit bij het programma van Vlaams Belang.

“Dit is zeker geen discours van Vlaams Belang of welke partij dan ook. Dit gaat over een belangrijke uitdaging in de toekomst, iets waarover men in heel Europa debatten voert. De N-VA heeft nooit het multiculturalisme in deze foutieve manier aanvaardt, wij beschouwen het namelijk als onze taak om een harmonieuze samenleving te creëren op basis van onze gezamenlijke identiteit.

Daarom hebben we ook, als eerste in Vlaanderen, cursussen integratie op poten gezet. Het islamisme en de daarmee gepaard gaande segregatie vormen een probleem.

Het is net ons discours om iedere ideologie die een gevaar vormt voor onze democra-

9

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

17 JUNI 2021 © SHUTTERSTOCK

FRANKRIJK

Regionale verkiezingen zijn test voor presidentskandidaten Op 20 en 27 juni vinden de Franse regionale verkiezingen plaats. Die krijgen nu meer aandacht dan normaal omdat ze een test zijn voor de presidentskandidaten voor 2022. Vier vragen dringen zich op. Haalt het RN van Marine Le Pen meer dan één regio binnen? Heeft La République en Marche van president Emmanuel Macron nog een toekomst als partij?

Gebruikt Xavier Bertrand een zege in Noord-Frankrijk als springplank voor de presidentsverkiezingen? Wordt links verder gemarginaliseerd?

1. Haalt het RN van Marine Le Pen meer dan één regio binnen?

Het is al jaren een frustratie, eerst voor het Front National, nu voor het Rassemblement National (RN). In de eerste ronde van lokale, regionale en departementale verkiezingen haalt de partij van Marine Le Pen hoge scores. Maar in de tweede ronde kan men de voorsprong niet verzilveren omdat de andere partijen samenspannen door zich terug te trekken ten voordele van een sterkere concurrent, door stembusakkoorden te sluiten. Bij de vorige regionale verkiezingen van 2015 leek Marion Maréchal-Le Pen op weg naar de zege in de regio PACA (Provence-Alpes-Côte d’Azur), maar door een anti-FN-front beet ze met 46,5 procent van de stemmen in het zand.

Nu hoopt het RN met Thierry Mariani de regio PACA probleemloos binnen te rijven. Hij staat ruim op kop in de peilingen. Belangrijker is de vraag of Marine Le Pen en haar partij nog in andere regio’s kan winnen. Dan kijkt men vooral naar Val-de-Loire-Centre en Bourgogne-Franche-Comté. Het RN staat daar op kop in de eerste ronde.

Een zege in de tweede ronde betekent niet alleen een sterkere lokale verankering van het RN nadat het al verschillende steden en gemeenten bestuurt. Het zal de kandidatuur van Marine Le Pen voor de presidentsverkiezingen van 2022 een boost geven. Meer dan in 2017 is ze dan een valabel alternatief voor Emmanuel Macron. Een overwinning bij “les régionales” is voor Le Pen belangrijker dan een eventuele kandidatuur in 2022 van de rechtse polemist Eric Zemmour die stemmen kan afsnoepen van Le Pen.

Het is een terugkerende frustratie van Marine Le Pen (RN): een goede score in de eerste ronde van lokale verkiezingen strandt tegen een coalitie van de andere partijen.

2. Heeft LREM nog een toekomst als partij?

De lokale verkiezingen waren een ramp voor La République en Marche (LREM), de partij van president Macron.

Met de regionale verkiezingen dreigt hetzelfde te gebeuren. Het is het eeuwige probleem van de stedelijke, liberale bobo-partij LREM: in het rurale Frankrijk slaat ze niet aan en de kaderleden zijn zwakke figuren. In elke regio moet ze zeker het RN voorlaten. Plus de rechtse Les Républicains of een lokaal kopstuk. In de regio Île-de-France maakt LREM geen kans tegen Valérie Pécresse (LR), ook al is de aanhang van het Macronisme daar het grootst. In Normandië is Hervé Morin op weg naar de zege, maar dat is eerder een centrist dan een macronist. De president zou er in de aanloop naar 2022 misschien goed aan doen een nieuwe partij op te richten, ook al draait het in de Vijfde Republiek eerder om personen dan partijen. In de belangrijke regio Hauts-de-France dreigt trouwens een blamage voor LREM. Daar flirt de partij met de grens van de 10 procent en dat ondanks de steun van minister van Justitie Eric Dupont-Moretti. Onder de 10 procent en LREM mag zelfs niet meedoen aan de tweede ronde.

3. Een springplank voor Xavier Bertrand?

Anderzijds: haalt LREM wél 10 procent in de Hautsde-France, dan kan de partij van Macron ‘kingmaker’ worden. Wat pijnlijk zou zijn voor uittredend regiovoorzitter Xavier Bertrand. Deze ex-minister van Nicolas Sarkozy en ex-LR-kopstuk is kandidaat voor de presidentsverkiezin-

gen van 2022 en hoopt zich tussen Macron en Le Pen te wringen. Een zege is een electorale springplank naar het Elysée. Bij een nederlaag stopt Bertrand met de politiek.

Voorlopig ziet het er goed uit voor de man uit grensstad Valenciennes. In de peilingen staat hij voorop met 34 procent van de stemmen. Enkel Sébastien Chenu (RN, 32 procent) komt in de buurt. LREM hangt dus rond 10 procent.

De linkse eenheidslijst van Karima Delli, eigenlijk een groene, strandt op 20 procent. In een tweede ronde zonder LREM wint Bertrand met de vingers in de neus. Handhaaft de partij van Macron zich, dan wordt het nipt voor Bertrand om het Rassemblement National van de eerste plaats te houden. Om zeker te zijn zou hij dan de steun moeten krijgen van LREM. Een blamage.

4. Wordt links verder gemarginaliseerd?

Welke rol spelen de linkse partijen in dit alles? Een zeer marginale. De socialisten zullen weliswaar een paar regio’s binnenhalen zoals Nouvelle-Aquitaine en Occitanie.

Eventueel ook de regio Bourgogne-Franche-Comté. Dat is niet slecht, maar de linkerzijde weegt niet meer op het politieke debat. En sterk tegen hun zin moeten groenen, socialisten en neocommunisten samenspannen om enig electoraal gewicht te hebben. Nu al is duidelijk dat links geen rol zal spelen bij de presidentsverkiezingen van 2022. Dat zal na 1969, 2002 en 2017 al de vierde keer zijn in geschiedenis van de Vijfde Republiek. Zelfs een “candidat unique” van de linkse partijen maakt geen kans om de tweede ronSALAN de te halen.

VERENIGD KONINKRIJK

Cultuurbotsing in Engeland: knieval voor BLM uitgejouwd De gewoonte om sportwedstrijden te misbruiken voor dit politiek statement ontstond in de nasleep van de dood van George Floyd. Dat zwarte atleten, ondanks hun gevulde bankrekeningen, een publiek bewijs wilden afgeven van hun ‘solidariteit’, dat wilden vele supporters nog begrijpen.

Maar ondertussen is er veel water in de Atlantische Oceaan gevloeid, en ziet het plaatje er anders uit. BLM heeft zich ont-

© SHUTTERSTOCK

Na een jaar vertraging is de aftrap voor het Europees kampioenschap voetbal gegeven. Naast de sportieve prestaties op het veld staat ook wat anders in de schijnwerpers: de knieval door een aantal West-Europese ploegen bij het begin van de wedstrijd ter ere van de Amerikaanse marxistische beweging Black Lives Matter (BLM). Vooral in Engeland leidt de zaak tot een nieuwe cultuurbotsing tussen links en rechts. popt tot een marxistische beweging die zich schuldig maakt aan brandstichting en plunderingen. BLM-activisten waren ook verantwoordelijk voor de moord op politieagenten. In Engeland heeft BLM standbeelden besmeurd, waaronder dat van Winston Churchill in Londen. Iedereen die de Engelse voetbalsupporters een beetje kent, weet dat BLM daarmee een forse rode lijn overschreden heeft.

Uitgejouwd

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

De poppen gingen aan het dansen toen het Engelse team nog voor de start van het EK een oefenwedstrijd speelde tegen Roemenië. Het aantal fans in het stadion was beperkt, maar toen de Engelse spelers knielden, werden ze luidkeels uitgejouwd door de eigen fans. De Engelse 'regimepers' probeerde de fans meteen in een hoek te duwen: als de fans jouwen, zo beweerde de linkse krant The Guardian, dan is dat ‘omdat het racisten zijn’. Nochtans bevat het Engelse team al vele jaren gekleurde spelers die voor die fans geen enkel probleem vormen…

Ook de coach van het team, Gareth Southgate, zag geen enkele reden tot zelfreflectie. “Het lijkt op kritiek op onze zwarte spelers. Mensen denken blijkbaar dat het een politiek gebaar is. Maar dat is niet de reden waarom we het doen, we steunen elkaar. Het belangrijkste is nu dat alle spelers en alle personeelsleden het steunen. En ik denk dat een meerderheid van de mensen het steunt.”

Het is met sportmensen hetzelfde als met popsterren: ze zijn goed in wat ze doen,

Vorig jaar kwam het al tot een aanvaring tussen Black Lives Matter en Engelse voetbalsupporters.

maar van politiek begrijpen ze niets. Met zijn wereldvreemde uitspraak goot Southgate olie op het vuur. Op sociale media circuleren nu oproepen om voor het Londense Wembley-stadion het protest te laten horen.

Dat is geen loos dreigement, want in Wales werd de politie al ingezet tegen boze supporters die tegen de BLM-knieval betoogden.

Schotten doen niet mee De zogezegd ‘antiracistische’ beweging in het voetbal “Kick it Out” eiste dat de politiek zich van de jouwende fans zou distantiëren. Tevergeefs. De rechtse voorman Nigel Farage sprak zijn volledige steun uit. “Gareth Southgate begrijpt totaal niet wat fans voelen. Zij hebben het recht te jouwen als de spelers knielen voor het

marxistische BLM. Hou politiek buiten de sport deze zomer.” Eerste minister Boris Johnson vertikte het zich persoonlijk tegen de fans uit te spreken; er werd alleen via een woordvoerder de verklaring verspreid “dat iedereen vreedzaam zijn mening mag uiten”. Dat heeft dus betrekking op de spelers, maar ook op de fans…

Engelse kranten maken zich grote zorgen dat het protest ook zal doorgaan tijdens de echte matchen van het EK. Het boegeroep is afkomstig van de trouwste Engelse supporters die als eerste tickets konden kopen. Intussen heeft Schotland, dat zich graag als ‘linkser’ profileert dan Engeland, besloten om… niet te knielen voor BLM. “Er is wat verwarring ontstaan over dat symbool”, klinkt het kort. Verstandige jongens, die Schotten.

HDG

Buitenland

17 JUNI 2021 © PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

Zweden probeert te herbewapenen Vraag: hoe hebben kleine landjes als Zwitserland, Finland en Zweden heel lang hun onafhankelijkheid en hun neutraliteit kunnen bewaren terwijl zij zo’n machtige en roofzuchtige buren hadden? Antwoord: door een sterk leger op te bouwen.

Joe Biden mag dan al een andere kijk hebben op de transAtlantische relaties dan zijn voorganger Trump, maar wanneer men tot de kern van de zaak komt zijn de verschillen toch niet zo groot. China blijft een Amerikaanse top-prioriteit, terwijl de houding t.a.v. Rusland Europa verdeelt.

Men mag met de figuur van Joe Biden niet de fout van de Trump-jaren herhalen en zich blind staren op de vormelijke kant van de zaak.

Nu zal de huidige president ongetwijfeld beleefder, erudieter en zeker aangenamer gezelschap zijn dan zijn narcistische voorganger, maar de onderliggende moeilijkheden in de trans-Atlantische relaties blijven wat ze zijn. De strategische prioriteiten bijvoorbeeld.

Ook voor Biden is China dé grootste geopolitieke bedreiging, niet Rusland zoals voor verschillende Europese landen. Zopas nog heeft de Amerikaanse Senaat beslist om 250 miljard vrij te maken voor een rits technische programma's die “de dominantie van de VS moeten veiligstellen”. Voor de Amerikanen is de NAVO dan ook een vehikel dat binnen deze strategische realiteit aangewend moet worden. In aanloop naar de recentste NAVO-top was hierover gemor bij de Franse president Macron te horen. De NAVO kwam er om sterk te staan tegenover het Warschaupact, China valt daar ver buiten, stelde hij.

Klopt natuurlijk. Maar de NAVO is ook niet opgericht om een dictator als Kadafi te verdrijven, en daar was net Frankrijk erg voor (naar verluidt omwille van de zakelijke belangen van toenmalig president Sarkozy, maar dat is een discussie op zich).

As Peking-Moskou losweken Tegen deze achtergrond moet ook het gesprek begrepen worden dat midden deze week tussen Biden in Genève met collega Poetin plaatsvond. Beiden hebben elkaar al ontmoet en delen een historiek van aanvaringen (“Ik denk niet dat u een ziel hebt”, slingerde Biden hem ooit naar het hoofd). Maar de strategie primeert. De voorbije jaren is de samenwerking tussen Rusland en China aanzienlijk geïntensifieerd. In die mate dat de meeste analisten ervan uitgaan dat de confrontatie met een vastgeklikt Peking en Moskou onvermijdelijk is. Biden lijkt hier een nuance op te willen aanbrengen. Dat hij reeds in de beginfase van zijn mandaat het gesprek met Poetin aangaat, zou erop kunnen wijzen dat hij die samenwerking toch wat denkt te kunnen verzwakken. Vooral hierover draait dit gesprek, niet dat Europese landen de Russische beer als een bedreiging percipiëren.

Europese verdeeldheid Overigens, de Russen lieten verstaan de EU niet langer als een gesprekspartner te beschouwen. Daarvoor is “het vertrouwen geschonden”. Praten doen ze wel rechtstreeks met de lidstaten, zij het ‘à la tête du client’. Wie te kritisch is ten aanzien van Moskou en/of zich wat te Atlantistisch profileert, komt al snel op een zwarte lijst te staan.

De Baltische staten prijken erop, net als Polen en het VK. Frankrijk en Duitsland niet, die – zo oordeelt Moskou – houden voldoende afstand van de VS. Zo speelt hij de Europese landen uit elkaar, vaak op een slimme manier. Dat oud-kanselier Schröder belangen heeft in de Russische energiesector is geweten, maar ook de Oostenrijkse oud-premier Schüssel zit in de raad van bestuur van Lukoil. En zo duiken wel meer namen op in raden van bestuur van projecten allerhande, stuk voor stuk mensen met een netwerk en invloed. Die invloed wil Poetin in Europa uitoefenen. Echte gesprekken voert hij wel met Washington.

op historische realiteiten steunde, maar op politiek-correcte utopieën. De huidige ommekeer, waarbij het defensiebudget in één klap met 40 procent wordt verhoogd, is veroorzaakt door de massale militaire expansie van de Russische strijdkrachten en door het agressieve buitenlands beleid van het Kremlin. Sinds Poetin aan de macht kwam, heeft Rusland aanvalsoorlogen gevoerd tegen Tsjetsjenië, Georgië en Oekraïne en herhaaldelijk het luchtruim en de territoriale wateren geschonden van een dozijn landen, ook van Zweden. Maar dat alles leek de Zweden niet te raken. Pas nu ontwaakte de politiek hypercorrecte roodgroene regering in Stockholm uit haar utopische dromen en kwam ze weer in de échte wereld terecht.

Geïndoctrineerd

voerd, maar op heel kleine schaal: men gaat slechts 4.000 dienstplichtigen per jaar opleiden. Een eerder belachelijk klein aantal.

Daarnaast is er het probleem van de mentale weerbaarheid. Hoe kan men jongeren motiveren om hun leven te wagen voor de verdediging van hun vaderland en hun volk als men eerst door jarenlange linksgroene indoctrinatie de begrippen “vaderland” en “volk” heeft afgeschilderd als fascistische constructies? Als men iedereen die probeerde zich te verzetten tegen de invasie van 2015 – niet van Russen, maar van Afrikanen en moslims – “extreemrechts” en “racistisch” noemde?

Wat kan men verwachten van een leger dat zijn bevelen zal krijgen van een politieke kaste die heeft toegelaten dat gewapende Somalische benden hele wijken hebben overgenomen, zoals in Malmö?

Oorlogen worden niet alleen door legers gevoerd, maar door samenlevingen en het Zweedse socialisme heeft de samenleving totaal verziekt. De Zweden zijn verweekt en psychisch gecastreerd, nog erger dan de Duitsers.

Er zal een grotere ommekeer nodig zijn dan alleen maar een hoger defensiebudget…

PAUL BÄUMER

Uit de utopie

Natuurlijk is de Zweedse wapenindustrie in staat voldoende militair materieel te produceren. Het echte probleem is de menselijke factor. De dienstplicht werd pas onlangs opnieuw inge-

Geloof de onzin niet over “soft power” en “morele supermachten”. Dat heeft nog nooit gewerkt.

Nee, ook niet in India. Dat is niet onafhankelijk geworden dank zij Gandhi, maar door de dreigende muiterijen bij de Indische troepen. “Soft power” is mooi om zichzelf een humanitair imago aan te meten, maar nutteloos tegen een meedogenloze agressor.

Zweden heeft de voorbije decennia zijn strijdkrachten afgebouwd en in 2010 zelfs de dienstplicht afgeschaft. Net als Nederland beschouwde het zichzelf als een gidsland inzake mensenrechten en internationalisme.

De eenzijdige ontwapening én het laten instromen van honderdduizenden volksverhuizers in 2015 - naar verhouding tot het bevolkingscijfer meer dan in Duitsland! - waren twee symptomen van dit suïcidale beleid, dat niet

Het Zweede defensiebudget gaat in één klap met 40% de hoogte in. Of dat volstaat om de weerbaarheid en slagkracht van het land te verhogen is nog maar de vraag.

© SHUTTERSTOCK

Een gewiekst Russisch spel

Niet sterk genoeg om een grootmacht te verslaan – dat is onrealistisch voor een klein land –, maar sterk genoeg om ervoor te zorgen dat de prijs voor de verovering van het land hoger was dan de te verwachten economische of strategische voordelen die de aanvaller eruit zou kunnen halen. Als de geschatte kostprijs voor een invasie hoger is dan de mogelijke winst, dan kiest een rationeel staatshoofd – er zijn er helaas ook andere! – meestal een gemakkelijker slachtoffer. Finland, Zwitserland en Zweden zijn goede voorbeelden van zo’n geslaagde neutraliteit, maar dat was alleen mogelijk doordat die landen naar verhouding heel grote legers op de been hielden. Daardoor konden Zweden en Zwitserland in beide wereldoorlogen en zelfs tijdens de Koude Oorlog neutraal blijven. Zweden had bovendien een eigen wapenindustrie die onder andere voortreffelijke tanks, oorlogsschepen en jachtvliegtuigen afleverde, vooral voor de export.

VERENIGD KONINKRIJK

“Pride”-maand in Londen!

Enkele jaren geleden hing in Londen hier en daar een eenzame regenboogvlag, maar intussen is de Pride-maand er uitgegroeid tot een massabeweging, toch zeker als men afgaat op het aantal vlaggen en op de agitatie in de sociale media. Duizenden instellingen en ondernemingen bevlaggen hun Twitter- en Facebookpagina’s met de regenboogvlag. Soms nog aangevuld met de zwart-roze-helblauwe wimpel van de transseksuelen.

genboogvlag. Marks and Spencer serveert Pride-sandwiches, McDonalds wikkelt de frietjes in een kartonnetje met de regenboogkleuren. In Schotland dragen sommige scholen een maand lang deze vlag aan de mast.

Ook elders ziet men natuurlijk deze vlaggen, maar in het VK zijn ze dus nog een stap ‘verder’, het is er een nationaal feest geworden.

“Pride” wordt schijnbaar enthousiast van gans boven tot helemaal onderaan gevierd. Van Downing Street 10 over politiekantoren tot duizenden ondernemingen.

Aan de kassa van de supermarkt

Ergernis

in Salisbury staat triomferend op vlaggetjes: “Proudly supporting the LGBT+Community”. Aan bankautomaten verschijnt op het scherm de regenboogvlag met een Pride-boodschap. De duizenden medewerkers van de Londense metro en musea, en de politieagenten: allemaal dragen ze in juni de armband met de re© SHUTTERSTOCK

Landen die zich te kritisch ten opzichte van Rusland opstellen en/of te Atlantistisch denken komen op Poetins zwarte lijst terecht.

11

MICHAËL VANDAMME In het VK is 'pride' tot een heus nationaal feest uitgegroeid

“De Pride-moraal wordt elk jaar ergerlijker”, schrijft Brendan O’Neill, hoofdredacteur van het tijdschrift Spiked. Het hangt hem écht de keel uit. “50 jaar geleden moest men als homo of als lesbische vrouw verdraaid veel moed hebben om uit de kast te komen. Vandaag is die conformiteitsdruk omgekeerd: u niet tot de LGBT+-beweging bekennen en geen regenboogvlagje uithangen, dat vraagt vandaag pas véél moed!” Hoe onoprecht deze ganse LGBT+-marketing wel is, leert een blik op de Facebook- of Twitterpagina van grote merken als BMW, Mercedes en Procter & Gamble.

In het Westen lopen ze te koop met regenboogvlaggen, maar die vlaggen verdwijnen plots als ze publiciteit voeren in landen als Saoedi-Arabië of andere islamitische landen.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview

17 JUNI 2021

ERIK BRUYLAND VOORMAILG HOOFDREDACTEUR VAN TRENDS

“De ontwikkeling van Afrika is een noodzaak voor Europa” Zoals de titel laat vermoeden, speelt de complexe mijnproblematiek een centrale rol in het zopas verschenen boek van Erik Bruyland (68), voormalig hoofdredacteur van het weekblad Trends. Maar hij doet meer dan de lezer door een labyrint van concessies, dubieuze contracten en welig tierende corruptie loodsen. Kritisch fileert hij de complexe relatie tussen België en zijn voormalige kolonie. “Alle partijen hebben boter op het hoofd”, stelt hij. En nog: “Ik walg van het moreel narcisme dat men in het Westen aantreft.” anwaar de belangstelling voor de problematiek? Wat is überhaupt uw band met Afrika?

“Congo is mijn geboorteland en eigenlijk ben ik na al die jaren nog altijd niet helemaal aan Europa aangepast (lacht).

Alle gekheid op een stokje, mijn wieg stond in Kolwezi, in het voormalige Katanga, waar mijn vader zijn eigen limonade-fabriek runde. Een stad die in die jaren meer Belgen telde – ongeveer de helft van de bevolking – dan er vandaag nog in heel Congo wonen. Na mijn studies in Leuven heb ik het familiebedrijf zelf nog een tweetal jaar geleid, toen nam mijn jongere broer het over, maar na nog eens twee jaar besloten we de zaak stop te zetten. We waren zowat het enige privébedrijf van de regio, waardoor men ons ook beschouwde als een melkkoe.

We waren op een punt gekomen dat we keuzes moesten maken: meestappen in het doortrapt systeem van corruptie of de stekker eruit trekken. ‘Join the maffia or leave’, daar kwam het op neer.”

Wat opvalt: u nuanceert enigszins de rol van Mobutu? Vandaag toch kop van jut.

“In Afrika zijn de dingen zelden zwart/ wit en ook het oordeel over Mobutu is dat niet. De man was natuurlijk geen heilige en beging gigantische fouten, maar kan dat zo verwonderlijk zijn? Geboren in een hut met aangestampte grond werd hij – omdat hij intelligent was – door de CIA tot staatshoofd gebombardeerd van een land, zo groot als West-Europa en met de rijkste bodemschatten ter wereld. Er was een sterke beïnvloeding van de Société Générale die met koffers vol geld bij hem over de vloer kwam. Men kan hem corruptie voor de voeten werpen, maar wie heeft dat boeltje in gang gezet? Die vraag mag ook eens gesteld worden. Met Kabila werd de situatie trouwens nog erger.”

CHINESE AANWEZIGHEID De jongste jaren nam de rol van de Chinezen op het Afrikaanse continent fors toe. Hoe terecht is de kritiek dat ze op een immorele manier Afrika leegroven?

“De Chinezen hebben de ruimte ingenomen die wij hen gelaten hebben. Ze hanteerden een leep discours naar de Afrikanen toe. 'Wij weten alles van ontwikkeling', benadrukten zij. 'Kijk maar welk traject we zelf afgelegd

hebben.' Vragen rond democratie of mensenrechten stelden ze niet. En is er geen geld voorhanden om allerhande projecten te financieren, dan treden ze zelf als bank op waardoor ze nog eens crediteur van het betrokken land worden. Kijk, de Société Générale heeft zich destijds ook verrijkt, maar wellicht geïnspireerd door een soort christelijke ethiek liet ze ook scholen, woningen en ziekenhuizen bouwen. Dat doen de Chinezen niet. Het begint bij steeds meer Afrikanen door te dringen dat ze hier stevig bedot worden door Peking. Onze kans om terug een belangrijke rol te spelen in Afrika is nog niet verkeken.”

“Men kan Mobutu corruptie voor de voeten werpen, maar wie heeft dat boeltje in gang gezet? Die vraag mag ook eens gesteld worden” En die rol moeten we spelen?

“Je kan de vraag omkeren: wat dreigt er te gebeuren als we het niet doen? Op basis van mijn contacten in Congo en daarbuiten zag ik een kwarteeuw geleden al het onheil van vluchtelingen op de Middellandse Zee op ons afkomen. Wat we nu meemaken is nog maar het begin. Die mensen doen dat niet voor hun plezier.

Afrika ontwikkelen betekent dat je ze een toekomst in eigen land geeft. Daar liggen de Belgische belangen in Congo. In werkelijkheid zijn er in het verleden vooral particuliere belangen gediend, niet die van het land. In de jaren ’80 stelde Mobutu België voor samen een joint-venture aan te gaan om samen de bodemrijkdommen te exploiteren en te verhandelen. Maar Brussel ging er niet op in. Beeldt u eens in wat voor een geweldige multinationale onderneming we nu zouden kunnen hebben! Een dergelijk initiatief had er ook voor kunnen zorgen dat de middelen het volk ten goede zouden komen. Als we het hebben over 'ons' Afrika-beleid, zie ik vooral kortetermijndenken en een gebrek aan visie. Ik sprak ooit met een van onze ambassadeurs in Kinshasa. We deelden dezelfde analyses, maar de Belgische beleidskeuzes gingen een heel andere richting uit. 'Mijn nota's worden niet gelezen in Brussel', merkte hij fijntjes op. Dat spreekt toch boekdelen?”

SPOOK VAN LUMUMBA Men kan moeilijk ontkennen dat de terugblik op het

koloniaal verleden niet onbeladen is. Leopold II, Patrice Lumumba, het blijft de geesten beroeren.

Denken we maar aan het recente incident met tv-gezicht Julie Van den Steen wier grootvader als rijkswachter het lichaam van Lumumba liet verdwijnen.

“En ik zal u zeggen van wie dat bevel kwam: Godefroid Munongo, toenmalig minister van Binnenlandse Zaken van Katanga. Gerard Soete, de opa van Julie Van den Steen, volgde gewoon een bevel op. Onrustwekkender is dat men daar zijn kleindochter in betrekt, alsof die er iets mee te maken heeft. Dit soort ‘aansprakelijkheid’ over de generaties heen tref je alleen in totalitaire systemen aan. Jammer genoeg heeft men onvoldoende besef van de ware betekenis van dergelijke verdachtmakingen. Mensen kennen hun geschiedenis niet meer.”

Wie vermoordde Lumumba in uw ogen?

“Eerlijk gezegd, daar ben ik niet mee bezig. Speelden de CIA en de Société Générale een rol? Tuurlijk. Daar heb je geen commissie voor nodig. Nu hebben we een commissie 'Koloniaal verleden' in het parlement, maar waarvoor? Er zijn al bibliotheken over vol geschreven! Ik vrees dat dit initiatief vooral bedoeld is voor wat politiek theater. Een manier om ons moreel narcisme te kunnen laten botvieren. Ik heb er een broertje aan dood.

In plaats van oplossingen te bedenken...”

NOKOLOGIE Over die relatie met de vorige kolonie gebruikt u een aparte term: nokologie. Wat bedoelt u daar exact mee?

“Het is een term die ik zelf bedacht hebt (glimlacht). Noko betekent 'oom' in het Lingala. België wordt als een oom be-

schouwd, maar de relatie met het neefje is vertroebeld en verre van volwassen.

De oorzaak van deze situatie is een gedeelde schuld. Je kan ook de metafoor van Robinson Crusoë en zijn knecht Vrijdag gebruiken. De eerste is de baas, stelt zich paternalistisch op en gaat de ondergeschikte lessen geven. Deze berust in zijn lot, maar soms kookt het over en gaat hij zich tegen het gezag verzetten. Mensen als Karel De Gucht of Louis Michel hebben als minister van Buitenlandse Zaken de schandalige mijncontracten verdedigd. Maar toen de Chinezen de Belgische belangen opzij begonnen te schuiven, staken ze het morele vingertje in de lucht en dicteerden ze de Congolezen dat die corruptie maar eens moet stoppen. Zo'n houding is tekenend voor de problematische relatie.”

De Congolezen gaan evenmin vrijuit?

“Zeker niet. Die eenzijdige moraliteit stoot me tegen de borst. Het is iets te makkelijk voor het Westen om masochistisch de hand in eigen boezem te steken en de Congolezen als de zuivere slachtoffers voor te stellen. Abstractie makend van de jaren dat het land privé-eigendom was van Leopold II, is Congo al langer onafhankelijk dan dat het een Belgische kolonie was. Men wijst westerse bedrijven met de vinger voor de kinderarbeid die je er aantreft. Punt is dat de bestaande mijncodes dit verbieden, maar door de lokale machtshebbers naast zich neergelegd worden. Er is geen verwesterlijking noch verchinasering van Congo, maar een ‘futungisering’. De naam komt van het presidentieel paleis in Angola. In de jaren dat hij president was tussen 1979 en 2017 heeft José Eduardo dos Santos zich op een schandelijke manier verrijkt. Zijn dochter is trouwens de rijkste vrouw van Afrika. Precies dat model heeft Joseph Kabila ingevoerd in Congo.”

MICHAËL VANDAMME

“Met de discussie rond Leopold II hou ik me niet bezig” Menige potten verf werden er al naar zijn standbeelden geslingerd. Ooit geroemd voor zijn grootsheid, vandaag verketterd als massa-misdadiger. Erik Bruyland nuanceert. “Het kan verkeren”, lacht hij, “Mobutu zou ooit misprijzend laten vallen hebben dat hij niet begrepen kon worden door de kleine Belgen die het genie van Leopold II niet hadden gevat. En huidig president Kabila presteerde het in de Senaat de lof te zwaaien van de voormalige vorst. Dat hij vandaag een ander discours hanteert, heeft alles te maken met die moeilijke relatie ten aanzien van die Belgische nonkel, die nokologie. Ik hou me er alvast niet mee bezig. Als alle wandaden waar men hem vandaag moreel voor afrekent zouden kloppen, waarom vindt men daar volstrekt niets van terug in de mondelinge traditie? Nergens wordt daarvan melding gemaakt. Ik vind het al complex genoeg te begrijpen wat ik zelf allemaal in Congo zie en beleefd heb om me met Leopold II bezig te houden.”

Gerecht

17 JUNI 2021

13

Opmerkelijke feiten en vonnissen uit de rechtbank © PHOTONEWS

WannaChange: nog een bedrijf van El Kaouakibi en Nguyen failliet Nadat eerder al Point Urbain, de vennootschap waarmee het koppel El Kaouakibi-Nguyen JJ House uitbaatte, het faillissement aanvroeg, zal de ondernemingsrechtbank in Antwerpen zich op 24 juni buigen over de vordering tot faillissement tegen WannaWork, nog een vennootschap opgericht door Sihame El Kaouakibi.

Die vennootschap is verkocht aan de Copus Group die over verschillende jaren verspreid in totaal 1,5 miljoen euro zou betalen voor WannaWork. “Een eerste schijf van 100.000 euro is meteen naar de persoonlijke vennootschappen van El Kaouakibi en haar partner weggesluisd”, aldus curator Philippe Termote. Ook de voorlopig bewindvoerder van LGU bevestigde dat. “WannaWork is een lege doos, alles is verkocht. Het moment dat er geld binnenkomt, gaat het meteen weer weg naar de bestuurders.”

Desondanks kondigden de advocaten van WannaWork, waaronder meester Joris Vercraeye, aan dat ze zich zullen verzetten tegen het faillissement.

Intussen raakte bekend dat op 6 mei van dit jaar, in alle stilte, het faillissement is geopend van WannaChange BVBA SO. Dat bedrijf, met als handelsactiviteit het organiseren van beroepsopleidingen, werd bestuurd via de commanditaire vennootschap Tokomat waar Erika Xuan Nguyen bestuurster van is. Sinds 19 november 2019 nam Nguyen die taak over van El Kaouakibi zelf.

De termijn voor het indienen van schuldvorderingen liep af op 5 juni 2021. Volgens curator Tomas Bruneel zijn er op het eerste gezicht geen onregelmatigheden vastgesteld. Hij ziet dan ook geen redenen om aan te sluiten bij de lopende procedure rond het faillissement van WannaWork.

BINNENLAND Procureur veroordeeld wegens aanranding van de eerbaarheid en ongewenst seksueel gedrag De Oost-Vlaamse topmagistraat Johan Sabbe (59) is door magistraten van het hof van beroep veroordeeld tot vier maanden cel met uitstel voor aanranding en ongewenst seksueel gedrag tegenover zijn chauffeur Vanessa Cantaert (44).

Het onderzoek bracht aan het licht dat de parketmagistraat zijn chauffeur overlaadde met seksuele en pornografische berichten. Op 16 oktober 2018 stuurde hij haar ongevraagd een suggestieve foto van zijn geslachtsdeel in onderbroek met de suggestieve titel: “En een tijger die aan je muisje denkt”. Hij zei haar ook dat hij eens wilde vrijen “met een klein vrouwke” en vroeg haar foto's van haar borsten door te sturen.

Cantaert reageert opgelucht:“De machtspositie van meneer Sabbe was voor mij heel moeilijk. Ik durfde niet neen te zeggen tegen hem, of dat hij moest stoppen. Omdat ik bang was dat hij mij zou ontslaan. Dat hij de vrijspraak vroeg, vond ik onbegrijpelijk.”

Sabbe werd niet ontzet uit het recht om een openbaar ambt uit te oefenen. Zijn schorsing is intussen afgelopen dus in principe kan hij procureur blijven. Zijn advocaat meester Filip Van Hende wou nog niet kwijt of Sabbe opnieuw aan de slag wil.

De advocate van Cantaert, Christine Mussche, vroeg zich openlijk af of Sabbe “met zo’n veroordeling nog wel de juiste man op de juiste plaats is”.

BUITENLAND Filipijnse president Rodrigo Duterte weigert medewerking aan onderzoek Internationaal Strafhof Aanklager Fatou Bensouda zegt dat er voldoende bewijzen zijn tegen de Filipijnse president van misdaden tegen de menselijkheid. Tussen 1 juli 2016 en 16 maart 2019 zou het regime meerdere duizenden tot tienduizenden burgers op illegale wijze hebben gedood.

Het land ligt internationaal al jaren onder vuur vanwege de aanpak van drugscriminaliteit. Onder president Rodrigo Duterte zouden agenten zonder enige vorm van proces verdachten hebben geëxecuteerd.

"De president zal nooit meewerken aan het

“Er zijn ook weinig activiteiten binnen die vennootschap (WannaChange) geweest”, klinkt het bij curator Bruneel.

Uit de balans van 31 december 2019 bleek al een overgedragen verlies van 26.433,88 euro. Na onderzoek besliste het bestuur van de vennootschap om de waarderingsregels “in de veronderstelling van continuïteit te behouden”. We lezen ook dat “de vennootschap de afgelopen jaren quasi geen omzet heeft gerealiseerd”. Men liet toen nog noteren dat “de vennootschap momenteel in onderhandeling is om een recurrente dienstverlening te organiseren”. En dat “mits een positieve uitkomst de vennootschap winstgevend zou worden”.

Dat bleek dus niet het geval te zijn. De realiteit wijst erop dat de vennootschap niet veel meer dan een lege doos bleek te zijn geweest.

Bruneel besluit: “Ze hebben zelf de boeken neergelegd. U ziet in de laatste balans bij de post overige schulden een bedrag van 26.000 euro. Dat is geld dat via de rekening-courant is geleend aan deze vennootschap om de verliezen te dekken. Het komt er dus op neer dat ze zelf de verliezen hebben gedicht.” Er zouden in deze geen externe schuldeisers zijn opgedoken. Ook het passief is voorlopig nog redelijk beperkt. “Al kan dat natuurlijk nog wijzigen”, houdt Bruneel een slag om de arm, “maar dit is geen spectaculair faillissement.”

onderzoek, tot het einde van zijn mandaat op 30 juni 2022", liet de woordvoerder van Duterte al weten. Die benadrukte nog dat de beschuldiging "alle Filipino's beledigt".

Vier minderjarigen opgepakt op verdenking van moord in Engeland In Telford in Engeland zijn vier tieners opgepakt op verdenking van moord. De vier - een 14-jarige en drie 15-jarigen - zijn gearresteerd nadat een man zwaargewond was gevonden op straat in het westen van Engeland. De twintiger lag zwaargewond op een voetpad en is nog naar een ziekenhuis gebracht, maar overleed aan zijn verwondingen. De vier tieners worden verdacht van moord. Ook een 42-jarige vrouw en een 41-jarige man zijn opgepakt. Zij zouden de aanvallers geholpen hebben.

Proces tegen Duitse moeder die vijf van haar kinderen doodde van start gegaan In Düsseldorf staat een 28-jarige moeder uit Solingen terecht voor moord op vijf van haar zes kinderen. De levenloze lichamen van de kinderen van 1, 2, 3, 6 en 8 jaar zijn in september vorig jaar gevonden. De vrouw zou de kinderen een medicijnencocktail hebben toegediend om hun verzet te verminderen. Daarna nam ze hen een voor een mee naar de badkamer waar ze werden gewurgd, verstikt of verdronken.

De vrouw hulde zich tijdens het proces in stilzwijgen. Een psychiatrisch expert vond geen psychologische ziekte die de daad zou kunnen verklaren. De 28-jarige vrouw had zich voor een trein gegooid in Düsseldorf, maar overleefde het. Volgens haar heeft een gemaskerde vreemdeling bij haar ingebroken en de kinderen vermoord. Ze riskeert een levenslange gevangenisstraf.

Nobelprijs winnares voor de vrede Aung San Suu Kyi, krijgt “showproces” in Myanmar Oud-Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi, die is afgezet bij een militaire staatsgreep, wordt door de militaire junta beschuldigd van onder meer het illegale bezit van walkietalkies tot het aanzetten tot verstoring van de openbare orde, en het schenden van een wet op de staatsgeheimen. Ze wordt ook beschuldigd van cor-

Sihame El Kaouakibi

ruptie en zou een half miljoen dollar en een tiental kilo goud als smeergeld ontvangen hebben.

Een eerste proces startte maandag 14 juni. In een tweede zaak staat ze terecht aan de zijde van oud-president Win Myint wegens "rebellie". Volgens waarnemers gaat het om "showprocessen" en wil het militaire regime "met verzonnen beschuldigingen" een "democratisch verkozen leidster in diskrediet brengen".

Na de staatsgreep kreeg ze huisarrest.

Sinds haar arrestatie op 1 februari kon ze haar advocaten maar twee keer ontmoeten.

Nog steeds zijn er dagelijks betogingen in

Myanmar tegen de militaire staatsgreep. De voorbije maanden zouden bijna 850 burgers zijn omgekomen bij repressie. Ook zouden er meer dan 4.500 personen in de cel zitten.

Ngo's melden standrechtelijke executies, folteringen en verkrachtingen van vrouwen.

Aung San Suu Kyi werd lange tijd gezien als een democratisch icoon, zoals Nelson Mandela, Gandhi of Martin Luther King. Maar de jongste jaren raakte haar imago bezoedeld, na het drama met de Rohingya-moslimminderheid. Zij moesten in 2017 met honderdduizenden naar het naburige Bangladesh op de vlucht voor de wreedheden van het leger.

TENTOONSTELLING 75 JAAR ’T PALLIETERKE In 2020 zou dit weekblad zijn 75ste verjaardag gevierd hebben, maar zoals geweten staken de communisten uit China daar een stokje voor. Met ons slecht karakter denken we zelfs dat de Chinezen dat virus expres hebben losgelaten om onze geplande vieringen te doen mislukken, daarbij dankbaar gebruik makend van hun vertegenwoordiger hier te lande, zijnde een zekere MVR. Xi Jinping is ten einde raad nu zijn trouwe volgeling al weken niet meer op de Belgische televisie kan verschijnen.

Maar laat het duidelijk zijn: Xi of Marcske krijgen ons niet klein en we hebben enkel een aantal geplande activiteiten uitgesteld: met enige vreugde kunnen we u melden dat de tentoonstelling 75 jaar ’t Pallieterke plaatsvindt van 24 juni tot en met 11 juli e.k.

We selecteerden van elke jaargang één voorkaft, en zo krijgt u een overzicht van 75 jaar voorkaften. U ziet de evolutie van opmaak, cartoons, inhoud en belangrijkste politieke thema’s door de jaren heen.

U kunt voor deze expo terecht in de Keunekapel te Koksijde (H. Christiaenslaan 40).

Elke dag open van 14.00 u. tot 18.00 u. en de inkom is gratis. Op maandag gesloten.

Iedereen - ook niet-gevaccineerden - welkom. Onnodig een PCR-test of QR-code aan de ingang te tonen. Want wat niet lachend kan gezegd worden…

14 Cultuur Fallen Angels Door communistisch China opgelegde censuur dreigt de gevierde filmindustrie van Hongkong te fnuiken. Hoog tijd om stil te staan bij een van de mooiste films die de stad voortbracht: "Fallen Angels" uit 1995, van regisseur Wong Kar-wai.

De regering in Hongkong kondigde vorige week een aanpassing van de Filmcensuurverordening van de stad aan. De wijziging past in de nationale veiligheidswet die recent door de communistische regering in Peking aan de stad werd opgelegd. Concreet wordt de distributie van films die de “nationale veiligheid ondermijnen” geblokkeerd. Hoewel het tot nader order enkel over de distributie van films gaat, en dus niet over de productie, vrezen Hongkongse filmmakers het begin van het einde van hun ooit zo bejubelde filmindustrie.

Bruce Lee, Jackie Chan, Ann Hui, Wong Kar-wai, Chow Yun-fat en John Woo; het zijn maar enkele namen in een lange lijst van bekende filmmakers of acteurs die een product of motor waren van de Hongkongse filmindustrie. Lange tijd was de term ‘Chinese cinema’ in het Westen haast een synoniem met die van Hongkong. Terwijl op het Chinese vasteland, maar ook in het destijds autocratische Taiwan, strenge censuurregels golden, was Hongkong lange tijd een baken van vrije meningsuiting.

De tijden dat Hongkong het enige Chinese audiovisuele venster op de wereld was, zijn intussen lang vervlogen. Taiwan is intussen vrijer dan Hongkong en kende de jongste decennia een eigen ‘boom’ (denk aan regisseurs als Ang Lee). Communistisch China maakt intussen zelf films voor een Chinees miljoenenpubliek, weliswaar zonder de censuurteugels te vieren. Meer nog, westerse filmstudio’s doen intussen zelfs aan zelfcensuur om een graantje mee te pikken van de Chinese markt.

Fallen Angels Wong Kar-wai is een van de meest gevierde cineasten van deze Hongkongse filmindustrie, die in 1994 zijn grote doorbraak maakte met "Chungking Express". Het daaropvolgende jaar volgde de spirituele opvolger: "Fallen Angels". De film is zo mogelijk nog beter dan Chungking Express. Aanvankelijk was het de bedoeling om het verhaal van Fallen Angels ook te verwerken in de voorganger, maar uit tijdnood werd de film in tweeën gesplitst. Volgens Wong moeten de twee films alsnog als één geheel beschouwd worden.

Fallen Angels is een misdaadthriller die de kijker meeneemt doorheen de donkere onderwereld van Hongkong. Zowat heel film speelt zich ’s nachts af en volgt twee afzonderlijke verhalen. De eerste verhaallijn volgt de huurmoordenaar Leon en diens ‘zakenpartner’ Michelle. Michelle is verliefd op Leon, maar de gevoelens zijn niet wederzijds. De tweede verhaallijn volgt een Mute, een stomme kleine crimineel, die op sleeptouw wordt genomen door de vrouw Charlie. Charlie is op zoek naar een andere vrouw, Blondie, die haar vriend van haar heeft gestolen.

Fallen Angels is een chaotisch en ontzettend stijlvol meesterwerk vol drama, actie en een gezonde dosis humor, met in de hoofdrol het prachtige, door neon verlichte, nachtelijke Hongkong.

PIETER VAN BERKEL

CULTUUR

Beaufort 21 Langs de Vlaamse kust loopt nog tot begin november de zevende editie van “Beaufort”. De triënnale presenteert opnieuw hedendaagse kunst met zicht op zee. De deelnemende kunstenaars spelen met de geschiedenis van de natuurlijke processen aan onze kustlijn. Voor het eerst nemen alle tien de badplaatsen deel.

Vanaf de eerste editie in 2003 mikt “Beaufort” op kunstwerken die blijvend kunnen geïntegreerd worden in de openbare ruimte. Dat leverde ondertussen een permanent beeldenpark op, bestaande uit dertig werken, verspreid over de hele kustlijn. Wie geregeld naar zee gaat, heeft ze zeker al gezien: de monumentale “Drie wijsneuzen” van Jos De Gruyter en Harald Thys aan het strand van De Panne en “Acqua Scivolo” van Anne en Patrick Poirier aan de zeedijk in Oostduinkerke, de kloeke ruiterstandbeelden van Nina Beier op de golfbreker in Nieuwpoort, de ode van Stief Desmet aan de wulk, een zeeslak, op het einde van de Westelijke Strekdam in Oostende, de kolossale Poseidon van Xu Zhen op de zeedijk in De Haan… Ook wat verder van het strand zijn kunstwerken uit vorige edities van “Beaufort” te vinden.

Mooie voorbeelden zijn “Grenzen aan oneindigheid” van Norbert Francis Attard aan het gemeentehuis van De Panne en “Sorry” van Guillaume Bijl in het Leopoldpark van Oostende.

Doggerland als inspiratie Met hoge stijlloze appartementsblokken hebben we het uitzicht van onze kust grondig veranderd, verkwanseld in de ogen van velen. “Beaufort 21” draait de rollen om met de vraag hoe de kust de menselijke geschiedenis heeft beïnvloed. Daarbij wordt Doggerland bovengespit, het gebied dat honderdduizenden jaren lang de verbinding was tussen de huidige Lage Landen, Noorwegen, Denemarken, Engeland en Schotland. Rijn, Maas, Seine en Theems waren toen nog één machtige rivier. Het was het domein van mammoeten, wolharige neushoorns, beren en rendieren. Hier

leefden ook neanderthalers en later moderne mensen. Ongeveer 8.000 geleden, ten gevolge van de klimaatverandering na de laatste ijstijd, verdween Doggerland onder de golven van wat vandaag de Noordzee is. Sporen van deze verdwenen wereld, zoals prehistorische werktuigen en fossielen van dieren, worden aangetroffen langs de branding, in vissersnetten en bij onderwateropgravingen. Een ruime selectie is momenteel te zien in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden.

Land en zee “Beaufort” vroeg aan de deelnemende kunstenaars om de huidige tijd historisch te benaderen. De link tussen de tsunami die Doggerland verslond en de dreigende zeespiegelstijging vandaag wordt zeer uitdrukkelijk gelegd door Ruben Bellinkx. In een container op de zeedijk van Knokke-Heist kan men kennismaken met de maquette van zijn project dat maar niet gerealiseerd geraakt. Het stelt een snelweg voor die de duinen doorkruist, het strand overbrugt en vervolgens kopje onder gaat in de zee.

De Peruaan Nicolas Lamas, die in Gent woont en werkt, bewerkte twee stukken spiegelend materiaal. Hij sneed de contouren van de Europese landkaart uit en schoof de stukken in elkaar tot een staande sculptuur. Lamas deed dit op zo’n manier dat de zeeën en oceanen het overwicht krijgen en niet het land. Dit werk is te zien in Bredene.

Els Dietvorst verzamelde op haar strandwandelingen aangespoeld drijfhout en timmerde dat samen tot een knoestige, kromgebogen boom. Voor “Beaufort” maakte ze er een veredel-

de versie in brons van, die een plaats kreeg op het strand van Oostduinkerke.

Intrigerend is “Metamorphosis” van de Oostenrijker Oliver Laric, te zien in Westende. Het werk toont in vijf beelden de mutatie van een pad naar een tafel. In De Panne krijgt de bronzen Leopold I het gezelschap van een gigantische octopus. Met een humoristische knipoog heeft de Française Laure Prouvost het dier wat menselijke trekjes gegeven. Er zijn trouwens opvallend veel vrouwelijke kunstenaars tussen de ruim twintig geselecteerden voor deze editie van de triënnale aan zee.

MMMV

“Beaufort 21”, nog t.e.m. 7 november 2021, diverse locaties langs heel de kust, www.beaufort21.be © WWW.BEAUFORT21.BE

FILM

17 JUNI 2021

BOEK

Prooi Ayaan Hirsi Ali is ervaringsdeskundige als het over de islam gaat. Ze groeide op in Somalië, waar ze op 5-jarige leeftijd besneden werd en een hijab moest dragen. Na een door haar familie gearrangeerd en gedwongen huwelijk vluchtte ze naar Nederland. Na de aanslagen in New York in 2001, distantieerde ze zich van de islam en verklaarde niet langer meer gelovig te zijn. Sindsdien uitte ze kritiek op de islam en werd ze een veelgevraagde gast in televisieprogramma’s. Haar boek “De zoontjesfabriek” uit 2002 zette de toon en de invalshoeken voor haar verdere inzichten ter zake.

Omdat ze met de dood bedreigd werd, omwille van haar kritiek op de islam, moest Hirsi Ali onderduiken.

Tot vandaag leeft ze onder politiebewaking. Via haar in het oog springende ‘tussenstop’ in Nederland - waar ze zelfs een tijdlang een veelbesproken lid van de Tweede Kamer was - kwam ze uiteindelijk in de Verenigde Staten terecht, waar ze zich verder inzette voor vrouwenrechten in haar eigen “AHA Foundation”, maar ook actief was in wetenschappelijke instellingen van de gerenommeerde universiteit van Harvard en vandaag nog in Stanford.

Vrouwen tout-court In haar nieuwe boek levert Ayaan Hirsi Ali het versufte Westen stof tot nadenken en vooral zelfreflectie. De rode draad is haar overtuiging dat de instroom tijdens de jongste jaren - en vooral na Merkels “Wir schaffen das” van vooral mannen uit de islamwereld een bedreiging is voor vrouwen die in de westerse samenleving leven, of het nu gaat over vrouwen van bij ons of vrouwen met een migratieachtergrond. Ze laat talrijke concrete voorbeelden van ‘seksuele incidenten’ de revue passeren en ze maakt zich zorgen over de grote migrantenconcentraties in en rond de steden in Europa, waar stapsgewijs parallelle samen-

levingen ontstaan die haaks staan op westerse zeden en gewoonten.

Opportunisme troef Hirsi Ali staaft haar betoog met cijfermateriaal en statistieken over seksueel geweld en zedendelicten. Een opmerkelijk citaat op pagina 82: “Het is mij een raadsel waarom er in de Verenigde Staten en andere westerse landen eindeloos veel bladzijden en overvloedig veel zendtijd zijn besteed aan de misdragingen van een paar honderd vooraanstaande figuren uit de amusementsindustrie, de politiek, het onderwijs en de financiële wereld, maar dat er veel minder is geschreven over de veel talrijkere verkrachtingen, aanrandingen en bedreigingen door nieuwe migranten in Europa.”

Voor haar is het duidelijk dat politici een en ander bagatelliseren om opportunistische redenen en de politie aansporen hetzelfde te doen. Ook rechters leggen lage straffen op en de media censureren hun berichtgeving “allemaal om zogezegd geen raciale en religieuze spanningen aan te wakkeren of munitie te verschaffen aan rechtse populisten”. Hirsi Ali wil de lezer ervan overtuigen dat ontkenning

een contraproductieve strategie is en populisten wil ze overtuigen om échte integratie wél een kans te geven.

Strenge voorwaarden en regels Die echte integratie moet voor Hirsi Ali wel op basis van sterke uitgangspunten gebeuren: strakkere voorwaarden om toegelaten te worden en strengere grensbewaking. Maar ook het profiteren van de verzorgingsstaat moet aan banden worden gelegd. Ze pleit ook voor het herstel van de rechtsstaat door het consequent toepassen van de strafmaat en “de bescherming van vrouwen en meisjes, en niet te vergeten de Joodse en LHBTQ-gemeenschappen en islamdissidenten”. Vreemd toch dat een van oorsprong niet-Europese vluchtelinge het Westen een spiegel moet komen voorhouden om ons te waarschuwen voor bedreigingen van vrouwen, want “jonge immigranten zijn volkomen onvoorbereid op een seksueel bevrijde cultuur”. De klok moet voor haar dus niet teruggedraaid worden en nog minder moet men zich in het Westen aanpassen aan de nieuwkomers. Dit bijwijlen onthutsende, maar vooral indringende en concrete boek verdient het om gelezen te worden.

KVDP Ayaan Hirsi Ali, “Prooi. Immigratie, islam en de erosie van vrouwenrechten.” Atlas Contact, Amsterdam/Antwerpen, 2021; 342 blz.; prijs 22,99 euro.

ISBN 978 904 5043 27 2

Brieven

17 JUNI 2021

GESCHIEDENIS

Paula: een herinnering

Paula Semer in 2013, bij de viering van 60 jaar televisie.

De reacties bij de media ter gelegenheid van het overlijden van Paula Semer waren typisch. Gewezen televisieparkieten wilden vooral de eigen deugdzaamheid bewijzen en deden alsof Paula de revolutie predikte. Iets dat ze helemaal niet deed.

Ik heb Paula het eerst gezien begin de vijftiger jaren. Op de IJzeren Leen in Mechelen acteerde ze in open lucht in een oorlogsdrama.

In 1955 was ze voor mij tante Paula; de eerste compagnon van latere collega Jacobus (Bob) Davidse. Ik leerde haar persoonlijk kennen in 1975. De televisie werd geherstructureerd en er kwamen veel overbodige topfuncties bij; zij het volgens de ACOD-VRT te weinig voor socialisten. Dat werd besproken op een algemene ledenvergadering die tevens nieuwjaarsreceptie was.

De (sterke) drank vloeide rijkelijk en de leden werden met iedere minuut en ieder glas bozer en bozer en eisten steeds luider een staking die tenslotte een week duurde. Ze eindigde nadat één CVP'er zijn bevordering weigerde en een socialist het postje kreeg. Tijdens die vergaderingen was Paula redelijk, hoffelijk en principieel. Ik was toen nog de vertegenwoordiger van ACOD-administratie VRT en ik denk dat ik haar vooral charmeerde omdat ik ook kopjes en schoteltjes opruimde en niet alles aan de vrouwen overliet. Twee jaar later werd ik een van haar jongere collega’s.

Hoffelijk, voorzichtig en juist daarom invloedrijk In 1978 begon ik aan mijn eerste grote historische televisiereeks “Geschiedenis van de kleine man”.

Regisseur Pieter Raes en ik doken in onze archieven en we vonden een uitzending van Paula einde vijftiger jaren met de Antwerpse procureur over “de verleiding van jonge meisjes”. Die werd geïllustreerd met een acteur die achter een jonge deerne (ook een actrice) aankwam die voor een platenwinkel naar een 45-toerentje van Presley lonkte. Ze gingen beiden de winkel binnen en de rest van wat indertijd “onnoemelijke feiten” waren, werd overgelaten aan de

w w w. v l a a m s c h e l e e u w. c o m

fantasie van de kijker. Paula ondervroeg ontsteld de procureur over de gruwelijke gevaren die meisjes liepen en knikte dankbaar toen die hel en verdoemenis beloofde aan verleiders. Pieter en ik - met de betweterigheid van een jongere generatie - schuddebuikten van het lachen. “En?” vroeg Pieter. “Neen”, zei ik, want dat kon ik Paula niet aandoen. We keken ook naar haar programma’s uit de zestiger jaren met o.a. de toen bekende professor Kriekemans. Het was allemaal zo braaf, zo omzwachteld, zo onwezenlijk ouderwets in onze post-68 ogen, maar zo was de maatschappij nu eenmaal in 1960 en dus ook de omroep. Chris Borms vertelde me dat hij ooit een sanctie kreeg omdat hij het woord abortus gebruikt had. Paula emancipeerde dus Vlaanderen niet zoals een parkiet verklaarde. Dat deden de Vlaamse vrouwen zelf toen ze massaal studeerden, een baan zochten en vanaf 1962 een voorschrift voor Stediril (de pil) aan hun huisarts vroegen. De verdienste van Paula was vooral dat ze dat geleidelijk, voorzichtig signaleerde; vooral na 1968. Ze vertelde of liet door anderen vertellen wat inmiddels veel Vlaamse vrouwen graag hoorden.

Neen, ze sprak niet over zaken waarover anderen zwegen zoals Het Laatste Nieuws de lezers wilde wijsmaken. Op de radio was “Maatschappelijk” veel radicaler en brutaler en daar zweeg men niet. Maar het was de verdienste van Paula dat ze liever stapje voor stapje iets verder ging, zonder te bruuskeren, zonder te beledigen. Hoffelijk en beheerst maakte ze daarom meer indruk, want haar zachtere, maar efficiënte manier gaf veel Vlaamse vrouwen en mannen argumenten in discussies met moeders en schoonmoeders (of soms de eigen partner). Ze deed het daarenboven in het keurig Nederlands waar ze zo aan gehecht was. Het is een gotspe dat Liekens met haar schurft-

taaltje zich haar opvolgster noemde. Maar Paula zette Vlaanderen niet op zijn kop, want de tijd was er sowieso rijp voor. Sinds de Anneberger Conferences van 1968 weten we dat televisie alleen overtuigingen kan versterken, niet in een andere richting sturen. De huidige VRT liegt al meer dan 30 jaar zonder succes over de zegeningen van de multiculturele maatschappij. In Vlaanderen wekt de omroep alleen maar ergernis op en geen bekeringen, omdat de Vlamingen de realiteit kennen. Paula maakte nooit propaganda voor “de vrije liefde”, voor “nog maar eens een nieuwe relatie”. Daarvoor was ze een te keurige fatsoenlijke burgerdame.

Ik herinner me nog haar boosheid toen ik naast haar zat in het persvisielokaal. De politici hadden weer eens iets uitgedokterd en CVP'er Frank Swaelen kwam het verdedigen. Paula maakte een opmerking en Swaelen noemde haar bij de voornaam. Ze siste me boos toe dat een echte heer een dame die hij niet persoonlijk kent nooit met de voornaam aanspreekt.

Geen “alles moet kunnen” Paula werd niet door het leven gespaard. Ze vocht tegen borstkanker en dat resulteerde in een overstap naar mijn eigen dienst voor een reeks over die ziekte. Iedere programmamaker kent successen en nederlagen. Ooit haalde ik met een mooie reeks over de Geschiedenis van Rusland maar 150.000 kijkers in prime time omdat Vlaanderen veel liever naar The Honeymoon Quiz op Nederland keek. Bij Paula’s “Leven met borstkanker” hoorde een boek en dat werd de grootste sof van de Instructieve Omroep. Uit die tijd herinner ik me nog een mooi gesprek waarin ze zich nederig op de borst klopte.

Met al haar empathie en ervaring had ze de ontreddering niet gevoeld tijdens een telefoontje met onze gewezen perschef Mirjam Zoete-Oznowicz. Een paar dagen later pleegde Mirjam zelfmoord.

Paula kreeg op het einde van haar loopbaan nog een maarschalkstaf als hoofd Wetenschappen. Ze zei me dat er een paar rotte appels zaten en tijdens haar korte, maar krachtige regering vertrokken een paar mensen naar elders. Ze kon tevreden op haar loopbaan terugkijken, want in 1990 waren er zes vrouwen bij de belangrijkste 12 hiërarchische functies op TV. Niet dat die hiërarchie veel te vertellen had, want de VRT was een anarchie. Na haar pensionering kreeg Paula een zware slag te verwerken toen ze haar man Herman Cornelis (schuilnaam Herman Niels met wie ze een paar LP’s met sprookjes opnam) haast direct erna verloor. Ze was een tijdje socialistisch senator en zetelde in die beruchte commissie waarin prins Filip voorstelde porno te verbieden. Ze belde me op en vroeg mijn mening. Ik vroeg haar of ze ooit hardcore had gezien. Neen dus. De lezer gelooft me of gelooft me niet, maar ik had een vriend die tweedehands videocassettes verkocht. Toen zijn toestel stuk was, kwam hij een paar maand bij mij kijken om te controleren dat zijn aangebrande cassettes geen veel voorkomend euvel vertoonden: rollend beeld. Ik heb Paula toen delicaat verteld hoe vrouwen gebruikt werden en voelde duidelijk haar spagaat. De jongere partijgenoten van “alles moet kunnen” waren niet meer haar ding, maar tezelfdertijd waren ze mogelijke bondgenoten in andere dossiers.

Ze gaf me indertijd een compliment dat ik niet durf herhalen, maar altijd zal koesteren. Het was een eer haar te kennen.

15

LEZERSBRIEVEN HET HOOFDDOEKENDEBAT Pallieterke, De jonge voorzitter van Vooruit verklaarde dat hij niemand kende die wakker ligt van dit thema.

Ik denk dat hij enkel zijn partijleden bedoelde. Diezelfde ochtend debatteerden vier dames hierover en uit hun verklaringen bleek dat er nog anderen zijn waarvoor het dragen van een hoofddoek wel een probleem is. Gedaan met religieuze tekens in openbaren diensten. Intussen verdwenen de kruisbeelden in rechtszalen, in gemeentehuizen, mogen er geen kruisbeelden afgebeeld worden op de kerktorens van de verkeersborden (F1a) die de toegang tot de bebouwde kom aangeven - ik ken geen kerktorens zonder kruis - , mag men geen kruisje meer dragen aan een halsketting in de school, verdwijnen de kruisen van de mijter van Sinterklaas en moet het Te Deum op 21 juli gevolgd worden door een niet religieus geïnspireerde bijeenkomst.

Intussen lig ik wel wakker van de denkbeelden van moslims en moslima’s over democratie en gelijkheid van man en vrouw. Velen van hen aanvaarden onze wetten niet en plaatsen hun religieuze voorschriften daarboven. Het mag dan toch niet verbazen dat velen zich afkeren van deze denkbeelden en in de hoofddoek een symbool zien van deze evolutie.

Paul Janssens - Lint

DE CVP IS TERUG... VAN NOOIT WEGGEWEEST...

Pallieterke, Besluit op het huidig CD&V-partijcongres: “Een CD&V-voorzitter mag geen burgemeester meer zijn.” Het is te zeggen: het mag nog wel, als de gemeente niet meer dan 30.000 inwoners telt. Coens kan dus zelf burgemeester van Damme blijven.Verboden te lachen...

Wim Peeters - Turnhout

ONS VOLK Pallieterke, Altijd opnieuw verwijten de Gutmenschen van links ons dat we van geluk mogen spreken toevallig in het Westen geboren te zijn. Wij konden daardoor school volgen, leden geen honger en (tot voor kort) genoten we grote vrijheid.

Nu onderschrijft ook Prof. Dirk De Wachter deze stelling in uw blad.

Begrijpt deze geleerde dan niet dat WIJ nergens anders geboren konden worden! IK zou ergens anders niet IK zijn; WIJ niet WIJ! Wij zijn het product van onze ouders en allen die daarvoor kwamen. Vroeger mochten we dat nog “Ons Volk” noemen! Wij hebben de verdienste ervoor gezorgd te hebben dat er hier scholen zijn, genoeg eten is en we (tamelijk) vrij kunnen leven!

Dirk De Wachter bewijst hiermee dat ook verstandige mensen niet immuun zijn voor het sluipende gif van het marxistische jargon.

Dirk Cornelis - Stekene

EEN VRAAGJE Pallieterke, Als een persoon misbruik maakt van het vertrouwen, dat zijn werkgever voor hem koestert, om zijn frustraties af te regeren door wat te dreigen richting enkele personen… is dat dan gevaarlijker als die andere persoon jaren geleden ook misbruik maakte van het ver-

trouwen, dat zijn werkgever voor hem koesterde, en een aanslag pleegde op de kerncentrale van Doel met grote financiële schade en risico’s voor de omgeving als gevolg? Beiden zijn nog altijd niet gevonden en is in beide gevallen evenveel gezocht?

EDP - Brugge

SOLIDARITEIT Pallieterke, In 1999 vond wijlen J.L. Dehaene een nieuwe belasting uit. Hij noemde ze “Solidariteitsbijdrage”, want belasting klinkt zo hebberig en koud voor het kiesvee. Die solidariteit bestaat nog altijd en kost mij jaarlijks 983,34 euro (2020).

Voor wie of voor wat deze bijdrage bestemd is, weet ik niet. Nu ben ik helemaal geen tegenstander van solidariteit, want maandelijks heb ik verschillende verenigingen die ik steun. Want ik beslis veel liever naar wie of wat mijn bijdrage gaat.

Daarom dit voorstel: stort de bijdrage gewoon bij mijn pensioen en verdeel het elke maand. Of moet mijn bijdrage dienen om de Belgische staat in leven te houden als bijkomende belasting?

J.T. - Vilvoorde

BEDANKT JAN Pallieterke, Een reuze idee van ’t Pallieterke om de sympathieke minzame Pallieterzoon Jan Ceulemans te interviewen. Als supporter van Club Brugge (sinds 1968) bewaar ik mooie herinneringen aan Jan. Eenvoud – en iedere week zich 100 procent inzetten. Dat was Jan. En vooral: hij bleef met de voeten op de grond. Wat niet kan gezegd worden van de huidige generatie opgeblazen kikkers. Voor mij blijven Jan en Raoul Lotte Lambert de twee spelers die het meest tot mijn verbeelding spreken. Lotte speelde 19 Jaar bij Club Brugge en Jan 13 Jaar. Wie kan dat nog zeggen?

Dank U, Jan voor de heerlijke momenten die je ons, Club Brugge-supporters, bezorgde.

Frank M asschelein - Poperinge

GEDWEE KIESVEE Pallieterke, Elke week lees ik met heel veel interesse jullie weekblad. Met dank aan een ex-collega ben ik met jullie in contact gekomen en dat heeft mij de ogen geopend.

Voordien was ik blijkbaar een van die naïeve burgers, gedeeltelijk gedwee kiesvee, die zich soms liet verblinden door beloftes, maar wel steeds erover nagedacht en vooral over de gevolgen nadien en dan bijgesteld. Nu besef ik dat de politiek op zich een corrupt bedrijf is. Zij die het goed menen moeten in het straatje meelopen, worden verwijderd of ‘weggepromoveerd’. Vooral nu onze grondwettelijke rechten met de voeten getreden worden met als enige reden onze gezondheid.

Als we hier in België onze mening nog willen verkondigen, moeten we op onze tellen passen. Waar is onze democratie hier gebleven? Ach ja, verdronken in de linkse bobocultuur! Mogen wij burgers nog een mening hebben zonder voor nazi of fascist uitgescholden te worden?

Elke dag opnieuw walg ik van het gekleurde VRT-Nieuws, De Afspraak of noem maar op, uitzendingen die hun mening opdringen en die wij moeten aannemen als correct.

Linda - Bornem

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

17 JUNI 2021

Tweets van de week

Wouter Beke is niet bepaald het soort politicus waar je vrolijk van wordt. Hij is niet de vlotste prater of de meest verstandige. Niet de knapste, de populairste of degene met de grootste X-factor. Hij is het soort politicus dat alleen verkozen raakt omdat hij bovenaan de lijst staat en zichzelf daar heeft mogen neerzetten. Het soort politicus dat alleen maar minister kan worden onder dezelfde voorwaarden: als hij zichzelf mag benoemen terwijl zijn partij niet goed door heeft wat er gebeurd.

Maar hey, hij zit er toch maar als minister van Volksgezondheid. En voor u erover begint: nee, Vlaanderen is niet langer het land met de meest covid-doden te wereld. Zeker drie landen zijn ons ondertussen voorbijgegaan voor die titel. Ja, zelfs in de slechtste te zijn is hij niet goed genoeg. Maar hij is wel met uitstek het meest wezelachtige wezen dat ooit de nationale regeringsbanken bevolkte. Alle verantwoordelijkheid vermijden en toch een grote bek opzetten. Dat lukt dan weer wel. Zo slaagde Wouter er deze week in om jongeren jaar aan te zetten om zich te laten vaccineren met Johnson & Johnson.

Ook de 16- en 17-jarigen. “Aarzel niet om je te registreren”, besluit de in niks excellerende excellentie in zijn tweet. Maar dan wel op vrijwillige basis en op eigen risico.

Het Twitter-standpunt is een beke anders dan het officiële dat als volgt luidt: “Gezien mensen onder de 41 er soms dood bij neervallen, voorzien we dit vaccin allen voor 41 plussers”. Dus achteraf niet komen klagen. U had maar het officieel advies moeten volgen.

Enerzijdsen en anderzijdsen bij de CD&V heeft een nieuwe dimensie gekregen.

Hoewel, één CD&V’er lijkt af en toe toch eens zijn nek te willen uitsteken. Of toch heel even. Sammy Mahdi, staatssecretaris voor Asiel, kwam op de proppen met een plan om de wet te doen naleven en mensen die illegaal in het land verblijven op weg te helpen naar het land van herkomst. Of het toch tenminste een keertje te vragen. Brave Sammy kreeg meteen het deksel op de neus.

1268

1

2

3

4

5

6

‘No pasaran. Hors de question’, klonk het bij Ecolo-baas Gilkinet op zijn Twitter-account.

Bijgestaan door Almaci die tweette: “Problematische Zweedse voorstellen via de achterdeur Vivaldi proberen binnensmokkelen?

Neen, bedankt”. Maar dat was buiten Sammy gerekend die op zijn beurt een ijzersterk antwoord tweette: “In mijn beleid zitten heel wat elementen die niet in de krant staan. We werken verder aan een beter migratiebeleid”.

Take that, groene jongens en meisjes! U kan het zich vast al voorstellen. Daar hadden Almaci en Gilkinet niet van terug. Muisstil bleef het bij de groenen. Well done, Sammy.

VOETBAL EN COMMUNISME, ÉÉN FRONT

“Stalin was op zijn manier ook een rode duivel, hé” Het zijn geen makkelijke tijden voor de PVDA van Peter Mertens. De spagaat tussen de gedroomde communistische maatschappij, met slechts hier en daar een hongersnoodje en mensenrechtenschendingen à volonté enerzijds, en anderzijds het geflirt met staalharde kapitalistische praktijken waar de partij op teert, wordt steeds groter.

Peter Mertens: “Helemaal niet, maar we moeten daar realistisch in zijn. Alleen Chinees kapitalisme kan ons nog redden”.

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. B. C. D.

1. Boekhoudkundige bewerking 2. Over de hele wereld 3. Met de handen iemands lichaam op verschillende plaatsen aanraken Verricht boerenarbeid 4. Jongensnaam - Oriënt Express 5. Hit van André Hazes jr. - Gebrek 6. Voetbalstadium van FC Liverpool 7. Mooi en sierlijk - Holmium 8. Incasseren - Russische vorsten 9. Grensdorp in Zeeuws-Vlaanderen Tegenwoordige tijd - Bestaat 10. Aankomstplaats van een Italiaanse wielerklassieker - Tenger 11. Daar - Tripartiet 12. Neem geen notitie van - Limburgse gemeente - Pers. vnw.

E. F. G. H. I. J. K. L.

Feestvarkens Onpaar - Oppervlaktemaat In praktijk brengen Instelling die waakt over het recht op werkloosheidsverzekering - Ontdeed van graat Vlaams countrytijdschrift - Identieke Engelse kunst - Waterplant Arabische vorst Oud-Noordse goden - Aanwijzend vnw. - Oersted Europese zwembond - Deftigheid Muzieknoot Internetlandcode voor Peru Berekeningen van ieders aandeel Spaanse uitroep - Familielid En dergelijke Vriendelijk en vroom Kwalificatie als kampioen Bezittelijk vnw. - Germanium

De PVDA is deze dagen met kop en schouders de meest nationalistische partij van het land. Met hun ‘We are one’-campagne op Facebook proberen ze tegelijk de nationale Belgische trots een reanimatie te geven en de partijkas te vullen. Dat deden ze in eerste instantie door vooral niet te vertellen dat de PVDA achter de campagne zat. Mensen 200 euro vragen voor een paar vlaggetjes, mondmaskers en een oud T-shirt, dat vonden ze vanuit communistisch perspectief een tikje onverantwoord. Net als het meesurfen op de golven van de grootverdieners van het Europees kampioenschap voetbal. Pas toen de pers erachter kwam, gaven ze schoorvoetend toe dat ze het meesterbrein waren achter de campagne. En sindsdien is het hek van de dam. De klassieke helden als daar zijn Stalin, de Noord-Koreaanse Kims en Ché werden ingeruild voor voetbalmiljonairs die geen cent belastingen betalen. Hoe leg je zoiets uit aan de mensen?

Even serieus, meneer Mertens: u krijgt een royale partijdotatie van de belastingbetaler. Dat investeert u in vlaggetjes en T-shirts om dat vervolgens met woekerwinsten terug te verkopen aan diezelfde belastingbetaler. Durfkapitalisten zouden hier rode kaakjes van krijgen.

“Nee, maar ja, maar nee. Dat is allemaal materiaal dat exclusief in China gemaakt is. Dat vind je nergens, zo’n kwaliteit. U mag ook niet vergeten dat een groot deel van de opbrengst naar China gaat, dat het beste met ons voor heeft. Dit is dus meer een investering in het goede doel. Wij zijn ook niet tegen het kapitalisme naar Chinees model. Dat is het enige dat ons kan redden. Door het geld bij een handvol mensen te isoleren, redden we de grote massa van het kapitalistisch model.”

Waarom probeerde u te verdoezelen dat u achter de ‘We are one’-campagne zat?

“Ja, maar nee, maar ja. Omdat het vreemd lijkt dat wij tienduizenden euro’s aan de multinational van meneer Zuckerberg geven om

onze spulletjes te promoten. Laat ons eerlijk zijn, via ons eigen ‘Solidair’-magazine gaan we geen geld binnenhalen. Bovendien zijn er smerige kapitalisten die niks van de PVDA zouden willen kopen. Je moet dat dus strategisch spelen. Zo financieren de kapitalistische varkens zelf de revolutie! Vuistje!”

Nee, dank u. U dweept tegenwoordig meer met de Rode Duivels dan met Stalin. Terwijl het kapitalisme nergens zo sterk staat als in het voetbal. U schreeuwt moord en brand dat dokters te veel geld verdienen, maar dat Lukaku 400.000 euro per week vangt, is dan weer geen probleem.

“Nee, maar ja, maar nee. Het is hoe je het bekijkt he. Stalin was op zijn manier ook een beetje een rode duivel (lacht satanisch). Een partij moet met zijn tijd meegaan. Lukaku is ook iets minder controversieel dan Stalin. Ik weet niet of u dat wist. Maar hier en daar gaan er stemmen op over incidenten tijdens de regeerperiode van Stalin.”

Genocide?

“Ja, maar nee, maar ja. Ik geef het toch zelf aan: incidenten. Maar ik denk niet dat we nu het proces moeten maken van het verleden.

We moeten het hebben over die arme Lukaku wiens voorouders geroofd werden uit hun thuisland door gewetenloze witte Vlamingen die hen aan het werk zetten op onze katoenplantages…”

Vader Roger Lukaku is naar België gekomen in de jaren ’90 om te voetballen bij FC Boom.

“Nee, maar ja, maar nee. Dat is uw versie van de feiten, meneer Pallieter. Wij bij de PVDA zien dat toch een beetje anders hoor.

U leest volgens mij de verkeerde kranten. Pas op, dat is uw schuld niet hoor. Als er één krant zou zijn, raakt niemand nog verkeerd geïnformeerd. Als er één partij zou zijn, wordt er niet meer gepolariseerd. Wat dat betreft zitten we op één lijn met de Open Vld. Begrijpt u?”

Ik vrees van wel, ja

Oplossing 1267

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

2

3

4

5

6

A

H A

L

F

B

E G R

B

E V E

C

R

D

M A

E

A

1267

1

I P

7

R G E M

G A

9 10 11 12 E

P

E N

T

R

I

N T G

N P O E

8

R

K O O L

R

E

S

E M

E

T N A

F

N A A R

G

D R

H

E

I

C N N

E

K

J

R

R

S

K

O R

E

P

E

T

L

O

N A A

L

D B O M E N

T

IJ I

G A

O

E

S

T

E

R O E

R

E

I

E

L

S

K H O V E

E D E

E

L

R

E N

T

U D O R R

E D E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be