't Pallieterke van 24 juni 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

STEFAN VAN LOOCK Mediamanager van de Rode Duivels

INTERVIEW

“Topspelers zijn vandaag echt merken geworden”

De zaak Jürgen Conings

“Er is veel veranderd in de voetbalwereld”, vertelt Stefan Van Loock, mediamanager van de Rode Duivels.

“Spelers worden veel meer en beter afgeschermd. Ze krijgen ook een pak meer aanvragen voor interviews in vergelijking met vroeger. Topspelers zijn echt merken met een eigen merknaam geworden die zichzelf in een etalage moeten plaatsen. En die hun eigen mediakanalen beheren. Was het vroeger beter? Het zal alleszins veel gezelliger geweest zijn. Er zijn vandaag nog veel journalisten die die tijd hebben meegemaakt en die wel eens hunkeren naar die gezelligheid van weleer. Dat is volstrekt begrijpelijk, maar de hele voetbalwereld en mediawereld zijn zo geëvolueerd dat dat momenteel nauwelijks nog kan.”

GENT:

MODERN GEBOUW IN HISTORISCH CENTRUM

COLUMN ALAIN GROOTAERS

4

"VOOR JE HET WEET ZIT JE NIET OP ÉÉN KNIE, MAAR LIG JE PLAT OP DE BUIK"

SCIENSANO

GEEFT GEEN CIJFERS OVER CORONASTERFTE IN ZIEKENHUIZEN

Waar ging dit nu over?

Fabula acta est, zoals Bart de Wever zou zeggen. Het schouwspel is voorbij, de grote Jürgen Conings-show is afgelopen. De psychisch beschadigde man, waar met meer middelen en machtsvertoon naar is gezocht dan naar gelijk welke islamitische échte terrorist, bleek al lang dood, slachtoffer van zijn eigen labiliteit.

Honderden militairen en politiemensen hebben deelgenomen aan de zoektocht naar Jürgen Conings. Er werd zelfs een beroep gedaan op buitenlandse hulp. De speuractie heeft meer dan een maand geduurd. Alleen al het militaire luik heeft 650.000 euro gekost. OCAD heeft de dreigingsanalyse wekenlang op het allerhoogste niveau gehouden. Ludivine Dedonder, de PS-minister van Defensie, stelde in het leger een inquisitie in tegen soldaten die zelfs maar ooit op een IJzerbedevaart zijn geweest. Er werden huiszoekingen verricht bij alle mogelijke contacten van Conings. De volstrekt onschuldige partner van Conings werd een nacht in de cel opgesloten, iets wat men nooit heeft gedurfd heeft met de familie van islamterrorist Abdeslam. En heel de tijd was Conings al dood, zonder een poging te doen iemand anders met zich mee te nemen.

Het wordt tijd om vragen te stellen. Hoe precies en geloofwaardig is de dreiging vanwege Conings eigenlijk ooit geweest?

Wie dit circus heeft in gang gestoken kan

5

Men zag wat men wilde zien Het is stilaan duidelijk dat Conings nooit echt geprobeerd heeft om zijn dreiging in daden om te zetten. Alles wijst op een verwarde man die geen uitgewerkt plan had en uiteindelijk in wanhoop voor zelfdoding koos, niet voor zelfmoordterreur, zoals islamistische desperado’s plegen te doen.

Het gevaar is dus duidelijk fout ingeschat. De vraag mag gesteld worden in welke mate politieke motieven daarin een rol hebben gespeeld. We worden geleid

INTERVIEW IRAANS OPPOSITIELID

MOHAMMAD MOHADDESSIN “Het verzet tegen de mollahs groeit, het momentum voor democratisering is aangebroken”

12

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 25 • donderdag 24 juni 2021

lees verder blz. 2

€ 3,00

7

maar beter snel met heel duidelijke bewijzen komen dat er een directe en geloofwaardige dreiging was, dus liefst heel wat meer dan de vage dramatiek van wat is gepubliceerd uit zijn brieven. Waarom werden ongeziene middelen ingezet?

Waarom hebben die zelfs niets opgeleverd en moest de zaak worden opgeklaard door een toevallig voorbijfietsende burgemeester?

door een regering zonder meerderheid in Vlaanderen, meer zelfs, waarvan de wil om de rechtse kiezer in Vlaanderen weg te houden van het beleid ook de bestaansreden is. Het is ook een regering die van de strijd tegen rechts-radicalisme een centraal beleidspunt heeft gemaakt. Het is duidelijk dat deze club niet kon weerstaan aan de verleiding om de zaak Conings op te blazen tot surreële proporties, misschien zelfs omdat sommigen daar zijn gaan geloven in hun eigen mythes.

De pers mag zich ook wel enkele vragen stellen. Wekenlang werden we in de ban gehouden van het “extreemrechtse terrorisme” dat de laatste dertig jaar nog niet verder is geraakt dan een niet bewezen brandstichting in een leeg gebouw en de dreigbrief van een labiele korporaal. Ook daar was de bereidheid wel heel groot om een mythe van georganiseerd, extreemrechts terrorisme uit te spinnen, met een nauwelijks verholen poging om dat op gelijke hoogte te plaatsen van islamistisch terrorisme, echt terrorisme. Waarom liet de pers zich zo gewillig voor de kar spannen van een verhaal dat zo bruikbaar was om de rechtse oppositie in Vlaanderen te beschadigen?

JC

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

24 JUNI 2021

Afrekenen Voortgaande op wat ik hoor en lees in de Vlaamse Beweging, hoopt menig Vlaams-nationalist dat in 2024 de grote doorbraak gebeurt of, anders gezegd, dat de grote afrekening eindelijk zal plaatsvinden.

Nogal veel mensen willen ‘afrekenen’ tijdens de verkiezingen in 2024. Even uw geheugen opfrissen: er zijn in dat jaar zowel verkiezingen in mei voor het Vlaams Parlement, Kamer, Europa, en later in oktober voor gemeente en provincie.

De grote afrekening zou er moeten komen omdat de regeringspartijen er een boeltje van gemaakt hebben. Probleem is dat de doorsnee kiezer nauwelijks het verschil kent tussen de Vlaamse regering en de Belgische federale regering. Kent u al onze ministers op elk niveau?

Ja, Jan Jambon kennen we, en Ben Weyts. Maar kent u ook maar één minister van de PS in de federale regering, of die van Groen/Ecolo?

De aanpak rond corona was niet bepaald denderend te noemen. De regelrechte ramp in onze woonzorgcentra zijn we ondertussen al bijna vergeten, net als de ‘hilarische’ persconferenties van Sophie Wilmès, het schandaal rond de mondkapjes, de late opstart van de vaccinaties, de absurde richtlijnen, de invloed van de virologen… En dat zijn nog maar enkele voorbeelden.

Vandaag staan alle bevoegde ministers te toeteren hoe goed we het wel doen op het vlak van vaccinaties. Trots steken ze de pluimen op hun hoed en brengen nu nog enkel de blijde boodschap: dankzij ons, overactieve ministers, zijn we eindelijk van de coronapandemie af. En toch hoopt menig kiezer in 2024 te kunnen ‘afrekenen’, wat ik dan vertaal als ‘stemmen op het Vlaams Belang’.

De kiezer vergeet snel. En binnen twee jaar zal Covid-19 uit ons geheugen gewist zijn. En peilingen blijven peilingen. Kijk naar de verkiezingen in Saksen-Anhalt, begin juni. Zowat alle peilingen voorspelden een klinkende overwinning voor de rechtse AfD. Die partij zou zelfs de grootste kunnen worden in de regio. Het omgekeerde gebeurde, de partij verloor een paar procenten en werd pas tweede. Net hetzelfde gebeurde in Frankrijk het voorbije weekeinde. Bij de vorige regionale verkiezingen in 2015 was het Front National de grootste partij, en nu ook was RN (de nieuwe naam voor het FN) als winnaar gepeild. De partij zou zeker in zes van de 13 regio’s de grootste partij worden. Niet dus.

Grote boosdoener in Frankrijk is blijkbaar de lage opkomst van de kiezers. 66 procent kwam niet opdagen en bleef thuis. Reden: geen vertrouwen en interesse meer in de politici.

Onderzoek heeft aangetoond dat vandaag het thema ‘volksgezondheid’ hoog staat genoteerd bij de kiezers.

Maar eens corona verdwenen is, zullen andere thema’s opnieuw actueler worden, zoals migratie en identiteit.

Dat zijn de hoofdthema’s waarmee RN en Afd in het verleden wel konden scoren.

Daarom dat ik sceptisch ben: de allesbehalve goede aanpak van de coronapandemie door onze regeringen zal geen impact hebben op de verkiezingen in 2024. Het geheugen van de doorsneekiezer is daarvoor te kort.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

De ontgoocheling over het uitblijven van extreemrechts terrorisme

Het was niet de massale troepenmacht die weken naar Jürgen Conings heeft gespeurd, die hem heeft gevonden, maar een burgemeester op zondagse fietstocht. En de ‘terrorist’ bleek een wanhopige man die al lang zijn eigen leven had genomen. Jürgen Conings was labiel, mogelijk gevaarlijk, maar hij is niet overgegaan tot terrorisme. Je mag je afvragen in welke mate de zeer grote bereidheid om te geloven in georganiseerd, extreemrechts terrorisme een correcte inschatting van de dreiging en een gepaste aanpak heeft verhinderd. Nu blijft de indruk van politiek geïnspireerde sensatie en overdrijving.

Met een machtsontplooiing die we zelfs niet hebben gekend ten tijde van de islamitische aanslagen in Brussel, is vijf weken gezocht naar een man die er al lang niet meer was. Kon men vermoeden dat hij dood was? Eigenlijk wel. Op Facebook zag ik al einde mei het bericht van een Belgische officier die de redenen opsomde waarom hij er van overtuigd was waarom Conings niet meer in leven was: hij was labiel, zijn moeder had ook zelfmoord gepleegd, hij had zijn medailles op het graf van zijn ouders gelegd en brieven achtergelaten waarin eigenlijk afscheid werd genomen.

Een patroon van doelloze wanhoop Bovendien werd hij maar niet gevonden. Het spoorloos verdwijnen in een maatschappij, waar iedereen op zoek is naar staatsvijand nummer 1, vereist een grondige voorbereiding en een planmatig handelen die je enkel in Hollywoodfilms of bij zeer georganiseerd terrorisme aantreft. Dit soort geduldige doelgerichtheid is al zeker onverenigbaar met de labiele gemoedstoestand waarvan Conings blijk had gegeven.

Niets van wat hij deed wees op een uitgewerkt plan of grondige voorbereiding.

Welke terrorist kondigt zijn acties aan in een brief met zijn naam eronder? Wat ging Conings doen met antitankwapens waarvan in het magazijn normaal enkel ongevaarlijke oefenexemplaren liggen?

Waarom nam hij zelfs vier van deze tuigen mee? Wat hoopte hij te bereiken met de ongevaarlijke ‘tripflare’ in zijn auto? Waarom nam hij vuurwapens mee als hij geen poging ging ondernemen ze te gebruiken?

Wat dacht hij te doen in natuurpark Hoge Kempen? Waarom pleegde hij uiteindelijk zelfmoord?

Er is maar één patroon: dat van een labiele man zonder realistisch plan. Conings zag geen andere manier om het drama hij in gang had gezet te beëindigen dan door zelfdoding. Het idee dat hij een efficiënte Rambo was, die geduldig in een geheim schuiloord zat te wachten op een kans om Van Ranst om te leggen, was de hele tijd absurd.

Het Vlaams Legioen is terug Wekenlang hebben de nieuwsmedia sensationele onjuistheden gepubliceerd. Het begon met de geweerschoten die de eerste dag werden gehoord en die zouden wijzen op een “nakende ontknoping”.

Elke volgende dag werd wel een rugzak of mogelijke slaapplaats van de reeds overleden militair gevonden. Er werd een “boobytrap met granaat” aangetroffen in zijn auto (in werkelijkheid een tripflare die niemand kan doden, maar door militairen wordt gebruikt om naderende vijanden te verraden). Hij zou genoeg wapens hebben gestolen “om een kleine oorlog uit te vechten” (de ‘raketlanceerders’ waren eigenlijk verouderde antitankwapens van zeer twijfelachtig nut). De zoekende militairen zouden opdracht hebben gekregen om Conings neer te schieten (formeel ontkend door de federale procureur). VTM zou zijn bedreigd door een Nederlandse extreemrechtse organisatie om de schuilplaats van Van Ranst te verraden (een indianenverhaal dat werd onderuit gehaald door de Nederlandse Volkskrant).

De opbouw van het extreemrechts gevaar door de media was soms grappig. Toen het gerucht opdook dat Conings ooit training zou gegeven hebben aan het “Vlaams Legioen”, een inmiddels opgedoekt groupuscule, maakte de VRT gebruik van die naam, tevens de naam van een Vlaamse eenheid die aan het Oostfront heeft gevochten, om twee uitgesproken linkse historici naar de studio te halen. Bruno De Wever en Vincent Scheltiens zeiden daar niets over het oude Vlaams Legioen, gaven toe niets te weten over het nieuwe Vlaams Legioen, maar kregen daarna de gelegenheid om uitvoerig uit te leggen hoe gevaarlijk rechts wel is en waarom het cordon sanitaire tegen het Vlaams Belang zeker moet gehandhaafd blijven. Je moet de vindingrijkheid van de VRT bewonderen als het erop aankomt ‘experten’ precies te laten zeggen wat de redactie eigenlijk zelf wil zeggen.

Conings als rechtse Abdeslam Die media probeerden maandag de meubelen te redden. In plaats van toe te geven dat ze misschien overdreven hadden, gingen de kranten, die wekenlang onbevestigde geruchten hebben gepubliceerd, de strijd aan tegen de complottheorieën over de dood van Conings. Die dommeriken op sociale media, toch.

Natuurlijk zijn die complottheorieën onzin. Maar je kan het de mensen niet kwalijk nemen dat ze een verklaring zoeken voor de bizarre aspecten van deze zaak. Een wekenlange, massale zoektocht leverde niets op, maar dan werd het

lijk van Conings door twee mensen tegelijk, maar onafhankelijk van elkaar, gevonden. De vindplaats was niet ver verwijderd van de wagen van Conings. Waarom werd daar niet gezocht? Hoe konden speurhonden de geur missen? Ik ga ervan uit dat er redelijke antwoorden op al die vragen bestaan, maar je kan mensen niet verwijten dat ze minstens de wanverhouding opmerken tussen de ingezette middelen en de achteraf gebleken futiliteit van de dreiging en zich dan afvragen: wat zit er achter al die heisa?

Eén conclusie is alvast geen complottheorie: dit bestel heeft zijn uiterste best gedaan om de zaak Conings politiek uit te buiten. Politiek en pers wilden zo graag dat extreemrechts terrorisme een realiteit werd. Het is de rechterzijde die steeds waarschuwt voor de gevaren van de radicale islam. Hoe geweldig zou het niet zijn het verhaal te kunnen brengen dat die rechtse jongens eigenlijk geen haar beter zijn?

Sven Gatz bracht die boodschap vrijwel letterlijk door op Twitter de foto van Jürgen Conings te plaatsen naast die van Abdeslam, de ‘architect’ van de aanslagen in Brussel.

Wat een tegenvaller dat Conings dood werd aangetroffen, niemand heeft omgebracht, niet behoorde tot een georganiseerde groep en dat de teller van de slachtoffers van het ‘extreemrechtse terrorisme’ nog steeds op nul staat. Van Quickenborne was ook ontgoocheld. “We blijven waakzaam”, zei hij nadat de dood van Conings al officieel was.

Waarvoor, Vincent: het echte of het ingebeelde terrorisme?

“Eén conclusie is alvast geen complottheorie: dit bestel heeft zijn uiterste best gedaan om de zaak Conings politiek uit te buiten” Terwijl echte terroristen plannen maken Toevallig gaf de Franse onderzoekster Florence Bergeaud-Blackler vorige week een interview aan het Franse tijdschrift l’Express. Zij heeft een boek geschreven over Brussel als hét toevluchtsoord van de radicale islam in Europa. Ze legt uit hoe de Moslimbroeders Brussel al sinds de jaren ‘80 zijn gaan beschouwen als de zachte onderbuik van Europa en hoe hun invloed daar zelfs na de aanslagen van 2015 en 2016 is toegenomen. De Belgische overheden, schrijft ze, ondernemen niets tegen die evolutie. Brussel is een soort heiligdom geworden voor het islamisme, zegt Bergeaud-Blackler.

In het interview verbaast ze zich erover dat het boek in België door de pers compleet is genegeerd, maar die houding bevestigt wel wat ze weet over de politieke cultuur in België, die alle problemen rond islam probeert weg te moffelen. Men durft er zelfs het woord “moslim” niet meer uitspreken, stelt ze, en in de plaats heeft men het over “diversiteit”.

Terwijl in de omgeving van de Brusselse moskeeën bebaarde fanatici plannen maken voor nieuwe aanslagen – echte aanslagen – jaagt deze regering met extravagante middelen op extreemrechtse spoken.

JURGEN CEDER

Actueel

24 JUNI 2021

DE WEEK Het Hongaarse parlement keurt een wet goed die vertegenwoordiging van holebi’s en transgen16 JUN de ders in de openbare ruimte verbiedt. Zo wil het par2 0 2 1 lement kinderen beschermen tegen pedofilie. De nieuwe wet krijgt veel tegenstand van oppositie en mensenrechtenorganisaties.

3

Linkse politicologen smeken om opkomstplicht

Het Brusselse cultuurhuis Flaweigert de kandidatuur van 17 JUN gey Vlaams parlementslid Filip 2 0 2 1 Brusselmans (Vlaams Belang) voor de raad van bestuur. Officieel luidt het dat er “geen statutair draagvlak” was voor de kandidatuur. Het Vlaams Belang laat weten dat het gewoon opnieuw Brusselmans zal voordragen als kandidaat.

De rechtbank van eerste aanleg in Brussel veroordeelt de Belgische overheden voor het niet-naleven van de klimaatbeloftes.

De rechtszaak werd aangespannen door de vzw Klimaatzaak. Niet alleen de klacht van de vzw, maar ook die van de 58.000 mede-eisers werd ontvankelijk verklaard. “Er moet onmiddellijk en prioritair werk gemaakt worden van een doortastend beleid richting een koolstofarme toekomst”, meldt de vzw.

De N-VA-burgemeesters van Rumst en Boom geven geen toelating voor de organisatie van het bekende Tomorrowland. Volgens de burgemeesters is er nog geen ministerieel besluit gepubliceerd voor evenementen tot 75.000 bezoekers. Minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers (Open Vld) laat meteen weten dat hij met de twee burgemeesters wil samenzitten om een oplossing te vinden.

De N-VA wil bij monde van SanLoones dat niet alleen de 18 JUN der kust maar ook de Noordzee 2 0 2 1 een Vlaamse bevoegdheid is.

Volgens de partij zorgt de huidige bevoegdheidsversnippering van zee en kust voor een “onwerkbaar labyrint”. Vandaag is de zee een federale bevoegdheid, terwijl de kust in Vlaamse handen is.

Het Overlegcomité laat weten dat restaurants en cafés vanaf 27 juni opnieuw tot 1 uur ’s nachts mogen openblijven. Het gezelschap aan tafel wordt opgetrokken van vier naar acht.

In Antwerpen komen bij de instorting van een nieuw schoolgebouw vijf mensen om het leven. De plek van de ramp werd bezocht door koning Filip. De oorzaak van de instorting is nog altijd onduidelijk.

België gaat alle illegaal verkregen stukken in de van het AfricaMuseum teruggeven aan 19 JUN collectie Congo. Het kernkabinet keurde daarover een plan 2 0 2 1 goed op verzoek van de Congolese president Felix Tshisekedi. Hij had in 2019 al gevraagd om een geleidelijke teruggave van het Congolese erfgoed.

In Iran wordt Ebrahim Raisi verkozen tot nieuwe president. Raisi staat bekend als een conservatief en dichte vertrouweling van Ali Khameini, de geestelijke leider van het land. Mensenrechtenorganisaties maken zich ernstig zorgen over de verkiezing. In de jaren ’80 zou Raisi als rechter duizenden politieke gevangen hebben laten executeren.

21 JUN

2021

22 JUN

2021

Bij de Franse regionale verkiezingen behalen zowel het Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen als La République En Marche (LREM) van president Macron een tegenvallend resultaat. De opkomst was laag: minder dan 34 procent van de kiezers daagde op.

De Europese voetbalbond UEFA wil niet dat de Allianz Arena in München verlicht wordt met regenboogkleuren voor de wedstrijd tegen Hongarije. De Duitsers wilden met het idee protesteren tegen de manier waarop Hongarije omgaat met holebi’s.

Burgemeester Pieter De Crem van Aalter aan het stemlokaal. CD&V vreest dat het afschaffen van de stemplicht lokaal een bloedbad kan veroorzaken.

In de commissie Binnenlands Bestuur van het Vlaams Parlement werd vorige week een decreet goedgekeurd dat de opkomstplicht voor de gemeenteraadsverkiezingen afschaft. Dezelfde dag hadden meer dan twintig politicologen in De Standaard nog een smeekbede gepubliceerd om de opkomstplicht niet af te schaffen. Bij de ondertekenaars merkten we vooral linkse en belgicistische namen op, terwijl Bart Maddens, toch ook een politicoloog, een dag later een heel ander geluid liet horen.

Het was een beetje aandoenlijk hoe menig commentator en columnist zich verleden week uitsloofde om zijn of haar bezorgdheid te tonen over de “foertstemmer”. Als die “foertstemmer” er voortaan voor kiest om op de verkiezingszondag gewoon thuis te blijven, dan dreigt die “foertstemmer” ook niet meer bediend te worden door de lokale politici, zo klonk het. Ook in de open brief van het twintigtal politicologen werd er stevig in die zin geargumenteerd.

Lange tijd gold de opkomstplicht als een garantie voor de socialistische partijen om in de stembus hun volle potentieel te halen, want vooral zij behartigden toen de belangen van de ‘sociaal zwakkere groepen’ Geen verschil Voor die bezorgdheid valt uiteraard wel iets te zeggen, maar is ze wel gerechtvaardigd? Op dat punt spreken de politicologen zichzelf tegen in hun open brief, want, zoals ze zelf aanstippen, wie er de studies op napluist, stelt vast dat de afschaffing van de opkomstplicht weinig of geen invloed heeft op de verkiezingsresultaten. Je hoeft trouwens niet verder te kijken dan de achtergrondcijfers van de Britse opiniepeilingen, vrij toegankelijk op het internet, om zelf tot die vaststelling te kunnen komen.

Waarom schrijven meer dan twintig politicologen een open brief, waarin ze argumenteren dat de opkomstplicht bewaard moet worden? 1. Enerzijds vrezen ze dat anders de verkiezingsresultaten wel eens zouden kunnen veranderen, of 2. terwijl ze anderzijds opmerken dat de verkiezingsresultaten er toch niet zullen door veranderen? Daar zit dus meer achter…

België is een van de weinige landen waar de opkomstplicht nog bestaat. In een ver verleden had die opkomstplicht overigens een belangrijke functie. Die plicht zorgde er immers voor dat fabrieksbazen hun arbeiders niet konden verhinderen om naar de stemlokalen te gaan, bijvoorbeeld door hen op de dag van de verkiezingen werk op te leggen.

Vandaag is ze echter een anomalie die niet eens meer afgedwongen wordt door de overheid. Wie beslist om op de zondag van de verkiezingen heel de dag in zijn tuin te werken hoeft immers geen enkele boete te vrezen.

Cordon sanitaire versus opkomstplicht Wie wil gaan stemmen, kan vandaag zonder veel problemen gaan stemmen en wie niet wil gaan stemmen, kan met een gerust hart thuis blijven. Dat men in andere landen moet vaststellen dat het met de opkomst hoe langer hoe meer tegenvalt, en dat vooral sociaal zwakkere groepen hun kat naar de stemlokalen sturen, is zonder meer betreurenswaardig.

Lange tijd gold de opkomstplicht als een garantie voor de socialistische partijen om in de stembus hun volle potentieel te halen, want vooral zij behartigden toen de belangen van de ‘sociaal zwakkere groepen’. Maar toen kwam Zwarte Zondag en nog later het beruchte loftsocialisme, en bleken die sociaal zwakkere groepen meer pap te lusten van het betoog van het Vlaams Blok, later Vlaams Belang. Naast het cordon sanitaire, vermoedelijk door geen enkele van de nu zo bezorgde politicologen gecontesteerd, dook ook de afschaffing van de opkomstplicht op als middel om het Vlaams Blok/Belang te bestrijden.

Daar gaat het vandaag dus over als Bart Somers enthousiast is over het goedgekeurde decreet en columnisten het woord “foertstemmers” in de mond nemen.

Trump en Brexit Ondertussen is de wind nog eens gekeerd. In 2016 raakte Donald Trump in de VS verkozen als president en daarvoor had hij geen opkomstplicht nodig. Enkele maanden eerder keurden de Britten in een referendum de

Brexit goed, ook al zonder opkomstplicht. En in Frankrijk zit de vrees er dik in dat Marine Le Pen volgend jaar verkozen zou raken, net omdat er geen opkomstplicht is en extreem-links en gematigd rechts wel eens thuis zouden kunnen blijven tijdens de tweede ronde. De “foertstemmer” mag dan wel verkeerd stemmen, althans volgens de geleerde dames en heren politicologen, maar dat betekent daarom nog niet dat hij niet gemotiveerd is om naar de stembus te trekken!

Nakende implosie van middenpartij CD&V Vertaald naar de Vlaamse situatie leeft nu vooral de vrees dat de afschaffing van de opkomstplicht bij de gemeenteraadsverkiezingen wel eens de kop zou kunnen kosten van menig CD&V-burgemeester. De gangbare hypothese is dat wie zich niet veel interesseert voor politiek en vroeger uit luiheid of gewoonte het bolletje achter de lijst van de burgemeester rood kleurde, in 2024 liever thuis blijft. En aangezien CD&V in de gemeenteraden sterk oververtegenwoordigd is, vreest men dus vooral daar in de klappen te zullen delen. Uit een andere open brief bleek alvast een groot aantal CD&V-jongeren daar zelf sterk in te geloven.

Wordt 2024 het begin van het einde van de CD&V? De voor de CD&V barslechte peilingen van de jongste weken geven aan dat het zelfs nog sneller zou kunnen gaan. Wie zegt dan dat de linkse politicologen, zogezegd bezorgd om het lot van de “foertstemmer”, niet vooral aan hun eigen winkel gedacht hebben na enkele rekensommetjes? Want vergeet niet: zonder CD&V geen federaal paars-groen vermomd als Vivaldi.

En zonder de CD&V-lijm ook geen Zweeds op Vlaams niveau dat Bart Somers aan een ministerportefeuille helpt.

Als de opkomstplicht CD&V een beetje kan stutten, dan is dat op dit moment veel waard, zowel voor links als België. Het verklaart meteen de koudwatervrees van een aantal progressieve politicologen. Open Vld zet door, want ze is voor de vernieuwing omwille van de vernieuwing. Vooruit is tegen de afschaffing. Maar aan de top van de CD&V schijnt men niet te beseffen wat er echt op het spel staat. Dat laatste is trouwens een vaststelling die de jongste maanden wel eens vaker van toepassing is op die partij.

4

Binnenland

24 JUNI 2021

GENT

Een moderne toren in hartje van Gent Het stedelijk Designmuseum, in het hartje van Gent, krijgt een nieuwe vleugel. De plannen werden deze week voorgesteld. Na de ‘schaapstal’ aan de voet van het Belfort en de geplande nieuwbouw tegen de vestingmuur van het Gravensteen, staat opnieuw een opvallend modern gebouw in de steigers dat het uitzicht van het historisch centrum grondig zal wijzigen.

De discussie over het Gravensteen is nog niet voorbij. Actievoerders hebben nog enkele weken de tijd om een alternatief plan in te dienen zonder een gat in de omwalling of een modern paviljoen tegen de oude burcht aan. De kans dat het stadsbestuur hun plan zal aanvaarden, is bijzonder klein. Ondertussen gaan de voorbereidingen voor de werken gewoon door.

Ondertussen dient zich al een nieuw dossier aan. Deze week werd een nieuwe vleugel voor het Designmuseum voorgesteld inclusief een moderne ‘toren’, ‘een aanvulling van de historische torenrij’, een ‘landmark’ dat boven de omringende huizen uitsteekt en goed te zien zal zijn onder meer vanop de Graslei (kant Hooiaard). Het is geen echte toren, maar een rechthoeki blok. "Ding" heet het (Design in Gent) en bezoekers zullen vanuit "Ding" een mooi panoramisch zicht hebben op het centrum. De nieuwbouw kost vijftien miljoen euro. Het ontwerp werd, net als dat voor het Gravensteen, gekozen via een oproep van de Vlaamse Bouw-

meester. Het lokte al enkele negatieve reacties uit. Moderne elementen moeten mogelijk zijn, antwoordt het stadsbestuur, Gent is geen openluchtmuseum. Ze herinneren er graag aan dat een deel van de mooie gevels op de Graslei aanpassingen zijn uit de negentiende eeuw. Daar kijken ze op neer (waarom?). Feit is dat het zicht op die Graslei en de Gentse torens, gezien vanop de Sint-Michielshelling, Gentenaars ontroert en toeristen van over de hele wereld naar Gent lokt. Met "Ding" komt er een uitzichtpunt bij, zo pikt het Designmuseum een graantje mee van dat toerisme. Commercieel niet slecht gezien.

en tegen de bakstenen torentjes gezet. De provincie Oost-Vlaanderen bouwt er een nieuw provinciehuis met kantoren, vergaderruimtes en een provincieraadszaal.

In de rest van de oude kazerne komt een groot hotel en een ‘nieuwe stadswijk’ met honderd luxeappartementen en woningen. Het blijft verbazen wat de overheid zichzelf allemaal toestaat. De vele Gentenaars die aan hun beschermde gevel geen likje verf mogen wijzigen, moeten toch raar opkijken van wat er allemaal is toegelaten wanneer het een overheid goed uitkomt en vooral wanneer er veel geld mee te verdienen valt.

De Leopoldskazerne ‘breekt uit’

Gent worstelt met zijn erfgoed

De Gentse Leopoldskazerne aan het Citadelpark, een bakstenen militair gebouw in ‘Belgische stijl’, is onroerend erfgoed. Op dit moment is het een grote werf. De muur langs de Charles de Kerckhovelaan is gesloopt en grote betonnen constructies worden op de binnenpleinen

Vorige zomer dreigde een grote schouw van het stadhuis in te storten; een tijdlang moest de Hoogpoort worden afgesloten.

De renovatie van het stadhuis lijkt stilaan een honderdjarenplan. Dit jaar in april moest het Groot Vleeshuis onverwacht de deuren sluiten. Het is zo bouwvallig

Zuhal Demir

3M, WAAR ZIT DE SCHULDIGE?

dat het dreigt in te storten. Dit zat eraan te komen. Het Groot Vleeshuis heeft een grondige renovatie nodig, maar dat wordt altijd weer uitgesteld. Af en toe wordt het dak wat opgelapt of wat losse stenen in de muren weer vastgezet. Wil de stad het middeleeuws gebouw (waar de hespen aan de dakbalken hangen) nog redden, dan moet er nu gehandeld worden.

Een maand later was het de beurt aan het Belfort, de torenspits kreeg een noodrenovatie. Het Caermersklooster in het Prinsenhof wordt waarschijnlijk verkocht, krakers zijn er ingetrokken om dat te verhinderen. Het lijstje is nog lang: de Berg van Barmhartigheid in de Abrahamstraat, de Drongenhofkapel… Gent heeft zoveel historisch erfgoed, maar dat werd niet - of niet goed - onderhouden. Van zoveel gebouwen weet de stad niet wat ermee te doen. Schepen Watteeuw beloofde een ‘masterplan historisch patrimonium’ op te maken... Ook daarop blijft het wachten.

ECONOMISCHE ZAKEN

Economische groei zal begroting niet redden De Nationale Bank en verschillende bankeconomen voorspellen voor dit jaar zeer fraaie economische groeicijfers tot 5,5 procent.

Een paar procentpunt meer dan begin dit jaar was voorspeld.

Dat betekent dat de extra economische activiteit voor meer overheidsinkomsten zal zorgen. Maar of het probleem van het te hoge begrotingstekort daarmee vanzelf wordt opgelost is zeer de vraag. Het deficit daalt volgend jaar naar -4 procent van het bbp om dan opnieuw te stijgen.

Een economisch zegebulletin zullen we het niet noemen, maar het scheelde niet veel. De Nationale Bank van België kwam vorige week met nieuwe halfjaarvoorspellingen. Daaruit blijkt dat de economie na de coronaklap echt aan het herstellen is.

Er wordt voor 2021 een economische groei voorspeld van 5,5 procent. Dat is 2 procentpunt meer dan de projecties aan het begin

Krijgt de Nationale Bank gelijk met 2 procentpunt extra groei, dan is dat een bonus voor de begroting van 6 miljard euro

Volg ons ook op

palnws.be

MATHILDIS

van het jaar. Door de coronaversoepelingen neemt de consumptie van de gezinnen stevig toe.

De bedrijven zetten uitgestelde investeringen in gang. In de belangrijke bouwsector worden geplande renovaties nu in versneld tempo doorgevoerd, in die mate dat het bouwverlof op veel plaatsen wordt uitgesteld. De relancemaatregelen zullen de economie ook een boost geven. Eind 2021 bereikt het bbp daardoor het niveau van vóór de crisis, waarna de groei normaliseert, tot 3,3 procent in 2022 en 1,6 procent in 2023. De arbeidsmarkt komt haast ongeschonden uit de crisis: de

werkloosheid is amper gestegen en het merendeel van de tijdelijke werklozen zou terug aan de slag kunnen gaan na het aflopen van de beschermingsmaatregelen. De werkloosheidsgraad zou dan ook niet boven de 6 procent uitstijgen. Geen kaalslag op de arbeidsmarkt en zelfs dreigende krapte wat een opwaartse druk zet op de lonen, ook dat stimuleert de economische activiteit.

Prognoses gaan omhoog De Nationale Bank staat niet alleen met haar optimisme. Ook het Planbureau voorspelt een groei van 5,5 procent. En de commerciele banken hebben de prognoses ook opgetrokken. Allen beschouwen een opstoot van 4,5 tot 4,8 procent als een minimum. KBC verhoogde de prognoses zelfs van 4,5 naar 5,3 procent.

Dat alles is natuurlijk goed nieuws voor de staatskas. Sterke groei betekent minder uitgaven voor uitkeringen (er zijn minder werklozen) en meer belastinginkomsten via sociale bijdragen, personenbelasting, vennootschapsbelasting en BTW. Laten we even gematigd optimist zijn en de voorspellers volgen die in 2021 ongeveer 1 procentpunt meer groei verwachten dan een half jaar geleden. Dat is goed voor budgetmeevaller van ongeveer 3 miljard euro. Krijgt de Nationale Bank gelijk met 2 procentpunt extra groei, dan is dat een bonus voor de begroting van 6 miljard euro. Daarmee wordt

het totale begrotingstekort van 36 miljard euro echter niet weggewerkt, zoals sommigen hopen. Het zal dit jaar dalen van 9,4 naar 6,8 procent van het bbp (29,9 miljard euro) om volgend jaar te stranden op -4 procent. De staatsschuld zal met 112 procent van het bbp een stuk hoger liggen dan de 98 procent van voor de crisis.

Ontluisterende grafiek Die neerwaartse trend van het begrotingstekort is een goede zaak, maar in 2023 dreigt het deficit opnieuw richting 4,5 procent te gaan. De economische groei zal de begroting niet redden. De groeibonus wordt niet gebruikt om het tekort te verminderen. Wellicht kiest Vivaldi ervoor om 'stoemelings' nog wat meer uit te geven.

In de presentatie van de Nationale Bank staat een ontluisterende grafiek. De primaire overheidsuitgaven (dat is zonder de rentelasten) stegen van een kleine 50 procent van het bbp voor de coronacrisis naar 58 procent. Nu dalen ze weer, maar niet genoeg: de uitgavenratio blijft hangen op 53 procent van het bbp, terwijl het economisch herstel ons richting 50 procent moet sturen. De les is dat de regering-De Croo moet besparen.

Staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker (Open Vld) pleitte er vorig weekeinde in La Libre Belgique voor om van de extra groei gebruik te maken om te saneren.

Geen jaarlijkse inspanning van 0,2 procent van het bbp (900 miljoen euro), maar twee of drie keer meer.

En de nog bestaande steunmaatregelen mag men eind september echt stopzetten. De logica zelve.

Maar het staat vast dat dit pleidooi bij de socialisten, en zeker de PS, op een koude steen zal vallen.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Binnenland

24 JUNI 2021

5

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Knielen op een bed van graszoden Symbolen. U, lezer van ’t Pallieterke, bent er vast mee vertrouwd want de strijders voor de Vlaamse zaak koesteren hun symbolen als geen ander. Van IJzertoren tot leeuwenvlag, van Bormsviering tot het Vlaams Nationaal Zangfeest; het staat allemaal stijf van de symboliek.

Matter en de woke-beweging en daar krijgt het plots een andere dimensie. Auteur Robin Diangelo stelde in zijn boek White Fragility (2018) dat mensen van kleur en andere minderheden het slachtoffer zijn van systemisch racisme, met als schuldige de ‘witte’ mensen die ‘per definitie’ racistisch zijn, gewoon omdat ze blank zijn. Elke blanke profiteert van het systeem en is dus racist. Ook de blanke Een symboliek die verbindt, die iedereen die de zaak genegen is bedelaar onder een brug in Parijs is - ook al beseft hij dat niet - een begrijpt en die dus een gedeelde geschiedenis, een gedeelde emoracistische profiteur in die redenering. Om dat te repareren moet de tie, een gedeelde nostalgie en kennis verzinnebeeldt. Kippenvel, witte mens niet samenwerken met de gekleurde medemens volgens tranen, extatisch genot; het kunnen allemaal emoties zijn die iemand Diangelo, maar hij moet zich helemaal onderwerpen. De knieval, dus. plots bevangen bij het zien van een symbool. Maar een symbool of Intussen wordt dat systeem in de VS hier en daar al geïmpleeen symbolische actie vergen kennis van de geschiedenis vooraleer menteerd bij de overheid, organisaties, scholen en bedrijven: daar er een emotie aan kan worden gekoppeld. Dat is de reden waarom krijgen mensen meer of minder spreekrecht in functie van hun pakweg Peruvianen tranen met tuiten huilen ‘slachtoffergehalte’. Een andere Amerikaanbij het horen van hun volkslied, terwijl wij se antiracistische activist is Ibrahim Kendi. In onder datzelfde Peruviaanse volkslied ijszijn boek ‘How to be an Antiracist’ uit 2019 is koud blijven. De symboliek van het knielen zijn thesis dat de toekomstige - blanke - geneDe antiracistische knieval van de Rode Duivels voor elke wedstrijd op raties moeten werken voor de zonden van de het EK zal u ook niet zijn ontgaan. Het is een huidige generatie. Kendi pleit niet voor gelijkvan Colin Kaepernick is gebruik dat - zoals wel meer woke symheid van kansen, maar wil een ‘equality of outboliek - is overgewaaid uit de Verenigde come’, een systeem waarbij alleen al het beintussen gerecupereerd Staten, waar het knielen al in 2016 werd horen tot een bepaald ras je privileges geeft, door de Black Lives Matter geïntroduceerd in het American Football ongeacht of daar inspanningen voor zijn geledoor quarterback Colin Kaepernick van verd of niet. Haalt een Koreaan betere punten en de woke-beweging en de San Francisco 49ers. Nu heeft iederop het vak informatica? Dan is dat het resultaat een uiteraard recht op zijn of haar eigen van zijn privilege en moet het resultaat aan de daar krijgt het plots een symboliek: het is een expressie van meet gelijk worden gezet ten voordele van de een mening en zoals u weet ben ik een zwarte broeder, ook al heeft die in het hele andere dimensie groot voorstander van vrije meningsacademiejaar geen klap uitgevoerd. Dit dient uiting. In dit geval was het Keapernick volgens Kendi ook te worden doorgetrokken te doen om te protesteren tegen pobij overheid en bedrijven. Het is maar één litiegeweld en raciale ongelijkheid voorbeeld uit de academische wereld. in de Verenigde Staten. In het American Football viel er Kortom, dit nieuwe antiracisme pleit niet alleen voor segregatie inderdaad een raciale ongelijkheid vast te stellen: in 2020 en is in sé racistisch, maar het wist ook de individuele verantwoorwas namelijk 70 procent van de spelers zwart. Dit terzijde, delijkheid uit en vervangt het idee van gelijke startkansen door het want de VS heeft inderdaad een groot probleem met ‘trigger idee van de gelijke aankomst. Ik verdenk de Rode Duivels er niet van happy’ politie-agenten. dat ze de werken van Diangelo en Kendi op hun nachtkastje hebben Maar er is natuurlijk meer aan de hand met het knielen op liggen. Maar voorzichtigheid is geboden als je symbolen gebruikt. een bed van graszoden. De antiracistische knieval van Colin Want voor je het weet zit je niet op één knie, maar lig je plat op de Kaepernick is intussen gerecupereerd door de Black Lives buik.

BRUSSEL

Brusselse meerderheid verwerpt invoeren minimale kennis Nederlands of Frans bij sociale huurders Het N-VA-voorstel voor het invoeren van de minimale kennis van Nederlands of Frans bij sociale huurders werd in het Brussels parlement door de meerderheid verworpen.

Onderzoek heeft al lang aangetoond dat in een superdiverse omgeving een gemeenschappelijke taal belangrijk is om segregatie, uitsluiting, criminaliteit en werkloosheid tegen te gaan. Anderzijds duidt de explosieve vraag naar sociale huurwoningen op de groeiende armoede in Brussel, of multiculturalisme à la carte…

Tijdens de coronacrisis is duidelijk geworden dat heel wat Brusselaars niet bereikbaar zijn omdat ze het Nederlands of het Frans onvoldoende of helemaal niet beheersen. Nieuw is dit niet. Wie de werkloosheidscijfers onder de loep neemt, weet dat 90 procent van de langdurige werklozen Nederlands-onkundig is. Hoewel steeds meer jonge Brusselaars beseffen dat de kennis van een tweede landstaal belangrijk is – en daarom voor het Nederlandstalig onderwijs kiezen – blijft het Franstalig onderwijs het Nederlands als tweede taal stiefmoederlijk behandelen.

Gemeenschappelijke taal Ook op de sociale huurmarkt blijkt duidelijk dat heel wat nieuwkomers onvoldoende basiskennis van het Frans en het Nederlands bezitten. De Brusselse N-VA heeft daarom een voorstel van ordonnantie ingediend om te zorgen dat huurders van een sociale woning minstens beschikken over een basistaalvaardigheid van het Nederlands of het Frans. “Het niet beschikken over een basiskennis van het Nederlands of Frans veroorzaakt veel problemen op het vlak van leefbaarheid en veiligheid in

de sociale wooncomplexen, problemen die te wijten zijn aan de gebrekkige communicatie tussen de sociale huurders en de verhuurder en tussen de sociale huurders onderling”, zegt Brussels parlementslid Mathias Vanden Borre (N-VA).

Gezien de sociale wooncomplexen eveneens superdivers zijn samengesteld, is de nood aan een gemeenschappelijke taal uiteraard heel belangrijk. Een gebrek aan gedeelde of gemeenschappelijke communicatie leidt sowieso tot sociale isolatie, spanningen, segregatie en werkloosheid. De jarenlange problemen in bijvoorbeeld Peterboswijk – een sociaal wooncomplex in Anderlecht – zijn daar een voorbeeld van. De onwil om zich aan de geldende regels aan te passen of om zich in de samenleving in te passen, leidde tot vergaande vormen van vijandigheid t.o.v. de omgeving. Jongerenbendes terroriseerden de omgeving.

“Een gemeenschappelijke taal vormt de basis van een samenleving, en het belang van de beheersing van die taal (of talen) om communicatie mogelijk te maken, is daarbij onontbeerlijk”, aldus Vanden Borre. “Het is dan ook bijzonder jammer dat mijn voorstel van ordonnantie deze namiddag werd weggestemd door de meerderheid in de commissie.

Blijkbaar hecht deze meerderheid geen belang aan de inburgering en emancipatie van nieuwkomers. De zogezegde voorstanders van ‘inclusie’ zorgen in realiteit voor barrières die een gedeelde samenleving onmogelijk maken”, besluit Vanden Borre.

Explosief stijgende armoede In Vlaanderen zegt de wooncode dat als je een sociale woning van de Vlaamse Overheid wil huren, dat je op zijn minst een mondeling niveau A1 voor het Nederlands moet beheersen. Dit moet je bewijzen wanneer je één jaar in de sociale woning woont. De sociale woonmaatschappij of verhuurkantoor test de kennis van het Nederlands. Intussen is de Vlaamse Regering van plan om de vereiste kennis van het Nederlands op te krikken van niveau A1

tot A2. Uit een parlementaire vraag van Guy D’haseleer (Vlaams Belang) bleek in het recenter verleden duidelijk dat de opvolging van de wooncode erg belangrijk is.

De explosieve vraag naar sociale huurwoningen wijst op een stijgende armoede in Brussel. Meer dan 70 procent van alle huurders heeft recht op een sociale woning, terwijl die woningen slechts 8 procent van het woningenpark vertegenwoordigen. De laatste 30 jaar zijn er slechts 4.000 sociale woningen bijgebouwd. Het is dweilen met de kraan open.

De laatste dertig jaar steeg het aantal Brusselaars in de drie laagste inkomensklassen met bijna 30 procent. Of hoe ongecontroleerde, superdiverse migratie zonder integratie leidt tot segregatie en stijgende armoede.

JULIEN BORREMANS

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

De Jongste Telg

Ingang langs de Boechoutselei in Hove of Fruithoflaan 15, 2530 Boechout Tel.: 03/455.23.56 www.dejongstetelg.be

6

Politiek NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Neen tegen de sterrenkindjes!

Er was brede consensus om in de Kamer om een wetsvoorstel goed te keuren tot uitbreiding van het rouwverlof bij het overlijden van een partner of een inwonend kind tot 10 dagen. De regel wordt nu dat er drie dagen verplicht dienen opgenomen te worden tussen het overlijden en de begrafenis en dat de overige 7 dagen kunnen opgenomen worden in het jaar dat op het overlijden volgt. Ellen Samyn van het Vlaams Belang wilde echter ook dat geboorten van levenloze kinderen en doodgeboorte door miskraam vóór 180 dagen zwangerschap (de zogenaamde sterrenkindjes) principieel gelijkgeschakeld zouden worden en mee in de wet zouden opgenomen worden, omdat dergelijke spijtige gebeurtenissen eveneens erg ingrijpen op moeders en hun partners en ook een verwerkingsperiode behoeven. Nahima Lanjri van de gezinspartij CD&V zei wel haar standpunt te begrijpen, maar toch stemde zij samen met haar partij en bijna álle andere partijen tegen. De andere gezinspartij N-VA onthield zich om onduidelijke redenen. Alleen Jean-Marie Dedecker steunde het VB-amendement.

Ongeziene minachting Peter De Roover (fractievoorzitter N-VA) is, sinds zijn partij weer in de oppositie beland is na Michel I, meer dan hem lief is een roepende in de woestijn. Maar hij geeft niet op en blijft de Vivaldi-regering confronteren met wat hij beschouwt als het verschil tussen hun woorden en hun daden. Donderdag hekelde hij zo de klaarblijkelijk nieuwe gewoonten van bepaalde regeringsleden om met hun informatie eerst naar de pers te stappen en dan pas naar het parlement te komen. Of het opzettelijk achterhouden van informatie aan parlementsleden. Van dat laatste was de weigering om na herhaalde vragen aan Sciensano om de ziekenhuiscijfers vrij te geven het sterkste voorbeeld. De weigering kwam van de FOD, rechtstreeks onder ministeriële bevoegdheid. Het andere verwijt was gericht aan minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) die niet wenste in te gaan op de vraag van commissieleden om inzage te geven in het dossier Jürgen Conings. Ze was wel zo brutaal om het eerst door te (laten) spelen aan Le Soir… Dat was er zover over dat zelfs leden van de meerderheid haar erover aanpakten, waarna ze niets anders meer kon dan het uiteindelijk toch te bezorgen. De Roover gaf nog meerdere voorbeelden van miskenning van het parlement, wat blijkbaar de bon ton is geworden. De minachting van het parlement is ongezien, zo zei hij nog en cynisch stelde hij aan de premier de vraag op welke datum “dat zinnetje over parlementaire en democratische vernieuwing” uit het regeerakkoord in voege gaat.

Georkestreerde vragen en antwoorden We gaven er op deze plaats eerder al meerdere voorbeelden van, maar ook donderdag gebeurde het weer: de voorzet-en-inkopvragen. Daar waar het meestal backbenchers zijn uit de meerderheidspartijen die aan een van hun ministers eens een vraagje mogen stellen waarna dezen dan uitgebreid antwoorden over hun beleid en inzichten, waren het donderdag niemand minder dan Egbert Lachaert (Open Vld) en Servais Verherstraeten (CD&V) die zelf nog eens graag in de kijker stonden en aan respectievelijk premier Alexander De Croo en minister van Binnenlandse Zaken Verlinden eerder een uitgebreide inleiding kwamen geven op het “Overlegcomité van morgen”, waarna de ministers in het lang en het breed de corona-aanpak en hun inspanningen voor versoepelingen konden komen debiteren, tot meerdere eer en glorie van zichzelf. Het is een bewuste strategie, want tijdens het vragenuurtje is Villa Politica aanwezig, alsook andere journalisten. Om de indruk te wekken dat men het parlement wel degelijk inlicht, voert men dergelijke nummertjes op.

Belgisch geld voor Hamas en de PFLP? Kathleen Depoorter (N-VA) en Annick Ponthier (VB) vatten minister van Ontwikkelingssamenwerking Meryame Kitir over de 8 miljoen ‘humanitaire hulp’ die zij aan de Palestijnen in de Gazastrook zou willen overmaken via ngo’s. Beide spreeksters wezen de minister op rapporten uit o.m.

Israël die erop wezen dat op die wijze Nederlands geld zou verduisterd zijn dat doorgesluisd werd naar de communistische terreurorganisatie “Het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina”. Ponthier wees de minister erop dat de organisaties waarmee Kitir wil samenwerken, precies dezelfde zijn als dewelke Nederlandse steungelden hebben doorgesluisd naar extremistische Palestijnse organisaties. Depoorter stelde scherp: “Het financiële kluwen en de schandalen rond ontwikkelingssamenwerking hebben de geloofwaardigheid van ontwikkelingshulp ondermijnd. Wanneer wij verwachten dat onze burgers solidair bijdragen, moet u als minister op elk moment kunnen aangeven met welke middelen u wat financiert.” Uiteraard ontkende de minister alles en bezwoer de vragenstellers dat alles terechtkomt waar het hoort terecht te komen.

Niettemin zei ze dat ze een onderzoek had bevolen naar de beweringen van Israël “alvorens mij te beraden over vervolgstappen”. Depoorter en Ponthier bleven van oordeel dat de minister best eerst en vooraf actie onderneemt of zelfs beter vooralsnog de financiële steun opschort.

24 JUNI 2021

Franse studie: “Vlaming betaalt jaarlijks gemiddeld 1.000 euro aan Franstalig België” Gemiddeld vloeit er 1.087 euro per persoon per jaar van Vlaanderen naar Franstalig België.

Dat blijkt uit een nieuwe Franse studie.

Het onderzoek werd gevoerd door professor Eric Dor, directeur economische studies aan de IESEG School of Management in Parijs en Rijsel. De studie bevestigt het bestaan van ‘transfers’ tussen Noorden Zuid-België. Op basis van gegevens uit 2018 wil de analyse “meten hoe progressieve inkomstenbelastingen, alsook socialezekerheidsbijdragen en -uitkeringen […] een herverdeling teweegbrengen die overeenkomt met interpersoonlijke solidariteitsstromen tussen bevolkingsgroepen in verschillende geografische gebieden van België”.

Transfers nemen toe Vanuit Vlaanderen vloeit er jaarlijkse 7,142 miljard euro netto naar Franstalig België in het kader van de ‘interpersoonlijke solidariteit’. Wallonië en Brussel ontvangen op die manier jaarlijks respectievelijk 6,247 miljard euro en 895 miljoen euro. Dat is een stijging ten opzichte van 2016, toen Wallonië en Brussel nog respectievelijk 5,221 en 1,068 miljard euro ontvingen.

Volgens de studie zijn de inwoners van Vlaanderen dus gemiddeld nettobetalers: gemiddeld 1.087 euro per persoon per jaar. Wallonië en Brussel ontvangen respectievelijk gemiddeld dan weer 1.721 en 744 euro per persoon per jaar ontvangen.

Dor nuanceert wel. “Het zou natuurlijk verkeerd zijn om te zeggen dat elke inwoner van Vlaanderen impliciet 1.087 euro betaalt aan inwoners van de andere gewesten”, klinkt het. “Dit is een gemiddelde. De juiste interpretatie is dat in Vlaanderen de bijdragen van de nettobetalers hoger zijn dan de ontvangsten van de netto-ontvangers, en dat dit resulteert in een gemiddelde nettobijdrage van 1.087 euro per inwoner.”

“Het zou evenzeer onjuist zijn om te beweren dat elke inwoner van Wallonië impliciet 1.721 euro

ontvangt van de bevolking van Vlaanderen”, aldus nog Dor. “De juiste interpretatie is dat in Wallonië de ontvangsten van de netto-ontvangers groter zijn dan de bijdragen van de nettobetalers, en dat dit resulteert in een gemiddeld nettovoordeel van 1.721 euro per inwoner.” Dor wijst op het feit dat elk landsdeel huishoudens heeft die netto-ontvangers zijn en huishoudens heeft die nettobetalers zijn.

Charleroi grootste netto-ontvanger De studie bracht ook de transfers tussen verschillende provincies en arrondissementen in kaart.

De provincies Vlaams-Brabant, Waals-Brabant, Oost-Vlaanderen en Antwerpen zijn nettobetalers.

Alle andere provincies zijn gemiddeld netto-ontvangers. De provincies die het meeste voordeel halen uit het systeem zijn Henegouwen en Luik. Daar ontvangt men respectievelijk gemiddeld 3.571 euro per persoon per jaar en 2.277 euro per persoon per jaar. Vlaams-Brabant is de grootste nettobetaler, met gemiddeld 4.112 euro per persoon per jaar, gevolgd door Waals-Brabant, met 3.402 euro per persoon per jaar.

17 van de 43 Belgische arrondissementen zijn nettobetalers, tegenover 26 netto-ontvangers. Van die 17 arrondissementen waarvan de bevolking nettobetaler is, liggen er 11 in Vlaanderen en 6 in Wallonië. 10 Vlaamse arrondissementen zijn netto-ontvangers, tegenover 15 Franstalige (met inbegrip van Brussel). Het arrondissement Leuven levert met gemiddeld 4.132 euro per persoon per jaar gemiddeld de grootste bijdrage. Grootste ontvanger is het arrondissement Charleroi, met gemiddeld maar liefst 5.328 euro per persoon per jaar aan ontvangsten.

PIETER VAN BERKEL

Barbara Pas (Vlaams Belang) Vlaams Belang-Kamerfractieleider Barbara Pas juicht de studie toe. “Alle berekeningen zijn natuurlijk goed om het debat te voeden. Men ligt er te weinig wakker van”, zegt Pas. “Wij zijn de enige partij die in de Kamer vragen stellen bij die transfers. Ik heb onlangs nog aan minister Vincent Van Peteghem (CD&V) gevraagd om een berekening te maken, omdat hij als minister van Financiën toegang heeft tot alle objectieve cijfers, en ook in het kader van aankomende staatshervormingen. Zo zouden we het debat ten minste op basis van objectieve cijfers kunnen voeren. In coronatijden zal het gat in de begroting en alleen maar groter worden. Vlaams geld blijft naar het zuiden van het land stromen, en dit zonder dat daar een voorwaarde of een tegenprestatie aan vasthangt. Laat staan dat er voor Vlaanderen sociale of economische verbeteringen aan verbonden zijn. De geldstromen zijn, zoals de PS zelf toegaf, de enige bestaansreden van dit land. Een reden te meer om ze te beëindigen en op die manier de Vlamingen het beleid en de middelen te geven waar ze recht op hebben.”

Sander Loones (N-VA) Volgens N-VA-Kamerlid Sander Loones bevestigt het onderzoek opnieuw dat de transfers naar Wallonië “torenhoog blijven”. “Geld verschuiven van het ene naar het andere gewest, zonder zicht op beterschap, dat is geen echte solidariteit”, aldus Loones. “Dat is het cultiveren van profitariaat. Alleen met confederalisme kan dat veranderen. Het zou al een gigantische stap voorwaarts zijn als in Wallonië en Brussel eindelijk eens evenveel mensen aan de slag zijn als in Vlaanderen.” Loones kijkt bovendien naar bezorgd naar de begroting van de regering-De Croo: “Helaas stopt het niet bij de transfers, paarsgroen stapelt daarbovenop nog extra tekorten en schulden op. De regering-De Croo doet alsof ze in 2024 zal afsluiten met een begrotingstekort van 3,66 procent. De Nationale bank raamt dit eerder op 4,5 procent, zo’n € 4 miljard extra in ’t rood. De belastingbetaler - vooral de Vlamingen dus - krijgen straks dus niet alleen de stijgende transfer-factuur gepresenteerd, maar ook nog de Vivaldi-tol.

En nog geen kleintje.”

IN DE KIJKER

Zuhal Demir

Toen het al jaren sluimerende PFOS-dossier aangaande de vervuiling in en om Zwijndrecht door 3M als het monster van Loch Ness de kop opstak en in het vaarwater van de Oosterweelplannen terechtkwam, kreeg de Vlaamse minister van Omgeving er plots een pak vragen over voorgeschoteld. Geheel in de lijn met haar energieke en no-nonsense temperament voelde ze aan dat dit dossier een lange voorgeschiedenis had waarover zij niet meteen pasklare antwoorden kon geven. Meteen suggereerde ze nogal manifest dat misschien best eens een parlementaire onderzoekscommissie kon opgericht worden om de zaak uit te spitten. En daarmee zat het spel op de wagen.

Zuhal Demir (41) heeft het hart op de tong én een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Net als een aantal andere topfiguren van N-VA is zij ook ‘une caractérielle’ die wel eens voortvarend uit de hoek durft komen.

Afkomst en toekomst Als kind uit een klassiek gastarbeidersgezin bleef ze trots op haar ‘roots’. Officieel met de Turkse nationaliteit geboren, was en is de familie op en top Koerdisch, ook al werd zij een overtuigd deel van de Vlaamse gemeenschap. Zuhal Demir liet zelfs haar Turkse nationaliteit intrekken. Als jong meisje wilde ze vooruit en volgde Latijn-Grieks aan het vermaarde katholieke Lyceum in Genk, waarna ze rechten studeerde aan de KULeuven en nog een master in sociaal recht haalde aan de VUB. Nadien werd ze advocate. “Ik heb gevochten voor mijn toekomst en heb het gehaald, ondanks alle vooroordelen en hindernissen”, zei ze nadien met terechte trots. Nadat ze op een dag Jan Jambon ontmoette, die haar de politiek binnenloodste, ging het alleen maar steil bergop en stond het in de sterren geschreven dat we nog vaker van haar zouden horen. Toen ze minister werd en bij de koning de grondwettelijke eed moest afleggen, had ze rond haar pols het mijnwerkerssjaaltje van haar vader gehangen om dankbaar te zijn voor waar ze vandaan kwam en tegelijk te kijken naar een nieuwe toekomst. Een signaal om ‘u’ tegen te zeggen.

Recht op het doel af In 2018 haalde ze – als federaal staatssecretaris voor Gelijke Kansen – bijzonder hard uit naar de radicale islam in ons land: “Het fundament is de ijsberg eronder. (…) Het wordt echter hoog tijd dat we beseffen dat islam voor velen niet louter een religieuze belevenis is. Maar een maatschappijvisie die haaks staat op de normen en waarden die wij hier koesteren. Zolang we dat niet onder ogen zien, zal de ijsberg blijven groeien. Net als de pieken boven de waterlijn.” De politieke goegemeente moest even slikken. Ook over de vluchtelingencrisis ventileerde ze haar ongezouten mening. En over nog zoveel andere zaken op diverse politiek niveaus. Wat haar opponenten ook zegden, ze vond altijd dat ze moest zeggen wat ze te zeggen had. Dat ze met haar onderzoekscommissiesuggestie twee weken geleden het hele parlement achterover deed vallen, deerde haar dan ook niet, ook al waren de coalitiepartners daar niet echt blij mee. Vooral de vorige CD&V-ministers van Leefmilieu en minister van Openbare Werken en Mobiliteit Lydia Peeters (Open Vld) werden nerveus, in het bijzonder Hilde Crevits die wat uit haar rol viel en haar beaat glimlachje uitzonderlijk achterwege liet. De oppositiepartijen smulden van de mini-regeringscrisis en eisten manifest de oprichting van de door Demir bepleite onderzoekscommissie.

© PHOTONEWS

De regering moest plooien In de ministerraad heeft het gestormd en werd Demir voor de voeten geworpen dat ze dat allemaal wel eerst eens had mogen doorpraten binnen de regering. Minister-president Jan Jambon, haar partijgenoot, stelde dat ze wel wat voortvarend was geweest. Waarop zij prompt zei: “Voortvarend? Na 20 jaar?” Maar toch ging de storm liggen doordat de regering collectief plooide, waarna een unaniem parlement voor de oprichting van een onderzoekscommissie stemde. Ondanks de tik op de vingers, lachte ze in haar vuistje. Doel bereikt, dacht ze.

Zuhal Demir gooide de knuppel in het politieke kippenhok, met een oorverdovend gekakel tot gevolg. Ze wil immers niet beladen worden met alles wat vóór haar fout liep. De verantwoordelijkheden – of het gemis daaraan – uit het verleden moeten naar boven komen, vindt ze. En dat verhaal gaat ver terug, tot zelfs bij groene ministers van lang geleden. Ze is zo correct om te zeggen dat de vraag naar ‘wie’ voor haar minder belangrijk is dan de vragen naar ‘het waarom’ en het falen van het politieke systeem, precies om een herhaling van een en ander voor de toekomst uit te sluiten én altijd het belang van de mensen – in dit geval de volksgezondheid – voorop te stellen. “Waarom denk je dat mensen voor het Vlaams Belang kiezen, als politici niet opkomen voor de mensen?!”, is een van haar gekende uitspraken. Ondertussen krijgt ze van die boze burger alsmaar meer applaus, omdat ze de particratie tegen de haren in durft strijken, zelfs als ook haar eigen partij wat boter op het hoofd heeft.

7 © PHOTONEWS

Politiek

24 JUNI 2021

CITAAT VAN DE WEEK

Péter Szijjártó, Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken:

“Het is erg schadelijk en zelfs gevaarlijk als je sport en politiek wil mengen” De Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken Péter Szijjártó (Fidesz) is niet opgezet met het voorstel van de burgemeester van München, om de Allianz Arena in zijn stad in regenboogkleuren te verlichten tijdens het EK Voetbal. Het voorstel was een weinig verholen vorm van protest tegen de omstreden Hongaarse holebiwet die recent werd aangenomen. "Het is erg schadelijk en zelfs gevaarlijk als je sport en politiek wil mengen”, zegt Szijjártó. "Dat is al eerder gebeurd in de geschiedenis en dat eindigde steeds slecht, dat weet Duitsland als geen ander."

Waarom weigert Sciensano cijfers over sterftegevallen in ziekenhuizen vrij te geven?

Sciensano weigerde opnieuw om cijfers vrij te geven over covid-gerelateerde sterfgevallen en opnames in de ziekenhuizen. Een tegenvoorstel van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) wist de oppositie niet tevreden te stellen.

Dinsdag 15 juni had het eindelijk zover moeten zijn: Sciensano zou in de bijzondere coronacommissie in de Kamer over de brug komen met de langverwachte cijfers over covid-ziekenhuisopnames en de daarmee gepaard gaande sterftegevallen. Alleen, de cijfers bleven uit. Volgens het wetenschappelijk instituut zou het immers zinloos zijn om op basis van te “ruwe cijfers” een vergelijking te maken tussen verschillende ziekenhuizen. Te veel gegevens ontbraken, aldus Sciensano-internist Koen Blot, zoals gegevens over leeftijd, geslacht en onderliggende aandoeningen.

Sciensano vreest naar eigen zeggen bovenal een rangschikking tussen de verschillende ziekenhuizen. Directeur Christian Léonard noemde het “vrijgeven van deze gegevens per ziekenhuis, zonder context” zelfs “gevaarlijk”.

“De argumenten van Sciensano grenzen aan onzin en minachting voor het parlement” Oppositiepartij N-VA was op zijn zachtst gezegd niet opgezet met het uitblijven van de gegevens. Volgens Kamerlid Frieda Gijbels zijn de cijfers immers essentieel om de impact van de crisis te onderzoeken. “De argumenten van Sciensano om ze niet te geven grenzen aan de onzin en minachting voor het parlement.

Een upgrade van deze commissie naar een volwaardige onderzoekscommissie lijkt nu onafwendbaar”, meent Gijbels.

De N-VA-volksvertegenwoordiger kreeg niet alleen bijval van haar collega’s in de oppositie,

zoals Dominiek Sneppe (Vlaams Belang) en Sofi e Merckx (PVDA), maar ook vele leden van de regeringspartijen vonden de gang van zaken niet kunnen.

Vandenbroucke wil Sciensano-cijfers vrijgeven, maar zonder namen van ziekenhuizen Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) werd de daaropvolgende donderdag in de Kamer geïnterpelleerd door Gijbels, Sneppe en Merckx.

“In plaats van de gevraagde cijfers kregen de commissieleden een reeks fl auwe argumenten waarom de cijfers niet gegeven werden: de cijfers zijn niet volledig, het kan gevaarlijk zijn, er kan een verkeerde interpretatie aan worden gegeven”, zei Sneppe.

“Dat is allemaal onzin, gelet op het feit dat we net om die reden niet alleen de cijfers, maar ook duiding van de overheidsinstelling Sciensano vroegen.”

Vandenbroucke zei dat hij Sciensano alleszins niet de opdracht had gegeven om de cijfers niet vrij te geven. Wel begreep hij naar eigen zeggen de argumenten die werden aangevoerd door het instituut. Hij stelde voor om de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid te vragen om de coronacommissieleden de cijfers te geven, maar wel zonder de namen van de ziekenhuizen erbij.

Het zou dan gaan om de ruwe gegevens van ziekenhuisopnames, zoals de gemiddelde leeftijd en het geslacht van de patiënten, de duur van het verblijf, een eventuele opname op intensieve zorgen, en mogelijke onderliggende aandoeningen. Die zouden gegroepeerd kunnen worden per provincie.

“Voor een echt wetenschappelijke en epidemiologische analyse van die mortaliteitscijfers is echt wat meer tijd nodig, net als bijkomende analyses van Sciensano”, vond Vandenbroucke. De oppositie nam geen genoegen met het voorstel. Volgens hen toont de kwestie opnieuw aan dat een parlementaire onderzoekscommissie naar de coronacrisis nodig is.

PIETER VAN BERKEL

8

Interview

24 JUNI 2021

Voormalig sportjournalist Stefan Van Loock (60) is vandaag aan de slag als mediamanager van de Rode Duivels. Hij regelt de interviews tussen journalisten en voetballers, volgt de gemaakte afspraken op, biedt ondersteuning aan zijn collega's die verantwoordelijk zijn voor de content op de platformen van de KBVB en schrijft tussendoor ook nog wat persteksten. Een drukke, maar boeiende job waarbij nu, tijdens het Europees kampioenschap voetbal, de zenuwen nog wat meer gespannen staan.Van Loock, die ooit de allereerste sportjournalist van VTM was, maakt deel uit van de staf van de Rode Duivels en bevindt zich in het rondreizende zenuwcentrum van de nationale ploeg. “De hele ploeg doet er alles aan om dit Europees kampioenschap te winnen. Of dat ook zal lukken, hangt van details af.”

“Mediamanager van de Rode Duivels....

Ja, dit is een droomjob” en mediamanager? Twintig jaar geleden had geen voetballer er al van gehoord, maar vandaag behoort die functie bij het dagelijkse leven van een voetbalclub. “Een mediamanager bij de Rode Duivels en de Red Flames regelt alle afspraken met media en pers rond al de interlands”, vertelt Stefan Van Loock. “Daarnaast spring ik in waar nodig. Als er een tekst of een boek moet geschreven worden, dan zet ik mij daar ook achter. De voetbalbond bestaat 125 jaar en we hebben daar een heel mooi boek over gepresenteerd.

Door corona viel plots de halve wereld stil en kon een aanzienlijk deel van de geplande verjaardagsactiviteiten niet doorgaan. Dat zelfs het Europees kampioenschap met een jaar werd uitgesteld, kwam mij niet zo slecht uit (lacht).

Het was enorm druk. En ook tijdens de coronaperiode bleven we bezig. We wilden de supporters blijven informeren, ook al was er geen enkele voetbalwedstrijd te zien. We moesten de fans betrokken houden bij het voetbal.”

Hoeveel EK’s en WK’s maakte u tot vandaag mee?

“Dit is mijn derde grote tornooi als woordvoerder. Als verslaggever was ik er al bij in 1990, in Italië, en later ook in de Verenigde Staten en tijdens Euro 2000. Ik ben intussen aan mijn zevende grote tornooi van de Rode Duivels bezig.”

“Vandaag werk ik in dienst van de voetbalbond, maar het leven van sportjournalist mis ik eigenlijk niet.

Nog geen seconde gemist zelfs. Noch-

tans, ik deed niets liever dan matchen becommentariëren. Ik herinner me nog goed dat ik zat te sterven in de zetel toen de VRT destijds de Champions League-matchen mocht uitzenden, terwijl wij bij VTM lijdzaam moesten toekijken.

Voor een echte voetballiefhebber gaat er niets boven de Champions League.

Die wedstrijden waren ook perfect georganiseerd. Dat was echt de max.”

“Geen journalistiek meer voor mij dus,

Volgens mij zijn de Rode Duivels niet van plan om die knieval zomaar stop te zetten maar ik heb wel iets heel moois in de plaats gekregen. Met de Rode Duivels zijn we de nummer 1 van de wereld geworden. Deze job heeft ook veel voordelen. Alles is vandaag perfect georganiseerd. Als woordvoerder maak je ook echt deel uit van de ploeg die het moet waarmaken. Het hele land kijkt ernaar uit. Dat maakt de dingen fijn, maar ook heel zwaar. “You’re in a high demanding environment”, zegt Roberto Martinez vaak. Hij heeft gelijk. Alles moet echt top zijn. We kunnen het ons niet permitteren om ook maar iets op zijn beloop te laten.

We beginnen nooit onvoorbereid. Als ik weet dat alle aangevraagde interviews zijn ingevuld en dat die ook kunnen doorgaan, dan pas kan ik met een gerust

Onze supporters staan met hart en ziel achter de Rode Duivels.

En daar zullen ook heel veel mensen bij zijn die voor N-VA of Vlaams Belang stemmen

hart verderwerken. Ik moet er vooral voor zorgen dat de spelers geen vervelend gevoel krijgen in hun omgang met journalisten. Als alles gesmeerd loopt, zijn de spelers ook sneller in de juiste stemming om zich op een wedstrijd voor te bereiden. Als ze zich moeten ergeren aan een slecht georganiseerde persconferentie of ze moeten ergens te lang wachten, dan is dat niet goed voor hen.”

Er is in dat voetbalwereldje heel wat veranderd blijkbaar. Vroeger stonden sportjournalisten veel dichter bij de spelers dan vandaag.

Nu moet een journalist al voorbij een mediamanager om een interview te krijgen.

“Ik kom uit een tijdperk waarin journalisten na de match hun interviews in de kleedkamer meteen deden. Of je telefoneerde naar een speler, maakte een afspraak, en ging bij hem thuis op de koffie. Met een beetje geluk kreeg je er nog een stukje taart ook bij (lacht).

Ik heb die hele overgang meegemaakt, van hoe het vroeger was naar de huidige manier van werken. Op het wereldkampioenschap in 1990 in Italië stapte ik als reporter van VTM, dat toen nog maar pas bestond, met mijn cameraploeg naar het hotel van de Engelsen, twee dagen voor ze in Bologna de Belgen zouden kloppen. Ik belde onaangekondigd bij het hotel aan en vroeg of ik een paar interviews mocht doen. Dagelijkse persconferenties zoals nu, dat bestond toen niet. Wij liepen daar gewoon binnen. Aan het zwembad interviewde ik Bobby Robson die toen coach was van de Engelsen. Toen ik na het interview ook vroeg of ik hun topschutter Gary Lineker kon spreken, antwoordde Robson: ‘He is sitting there, by the pool.’ En dus begon ik aan de rand van het zwembad ook nog een gesprekje met Lineker.”

“We hebben toen televisie gemaakt die vandaag niet meer kan gemaakt worden. De omstandigheden zijn veranderd.

Spelers worden veel meer en beter afgeschermd. Ze krijgen ook een pak meer aanvragen voor interviews in vergelijking met vroeger. Topspelers zijn echt merken met een eigen merknaam geworden die zichzelf in een etalage moeten plaatsen. En die hun eigen mediakanalen beheren. Was het vroeger beter?

Het zal alleszins veel gezelliger geweest

zijn. Er zijn vandaag nog veel journalisten die die tijd hebben meegemaakt en die wel eens hunkeren naar die gezelligheid van weleer. Dat is volstrekt begrijpelijk, maar de hele voetbalwereld en mediawereld zijn zo geëvolueerd dat dat momenteel nauwelijks nog kan.”

In tegenstelling tot uw vroegere collega’s hebt u wél nog nauw contact met spelers. Hoe verlopen die contacten met hen?

“Ik ben media- en persmanager, maar in de eerste plaats ben ik er natuurlijk voor de spelers. Het zijn zij die zich goed moeten voelen. Anderzijds moet ik er ook voor zorgen dat de persmensen hun werk kunnen uitoefenen. Zij hebben recht op informatie en op een vraaggesprek ook al kunnen we als federatie daar niet eindeloos in meegaan. Mijn werk is geslaagd als de speler van mening is dat hij niet te veel de pers moet te woord staan en als de journalisten vinden dat ze toch voldoende info hebben gekregen.”

Het voetbal is geprofessionaliseerd, er gaat veel geld in om, en nu doet ook politiek zijn intrede. Die gezamenlijke knieval, als steun aan Black Lives Matter, valt niet bij iedereen in goede aarde. Beseffen ze dat in de kleedkamer?

“Wat er in de kleedkamer gebeurt of gezegd wordt, weet ik niet. Ik ben daar nooit. Ik zal daar niet buiten gegooid worden als ik er na de match binnen wandel, maar de kleedkamer is niet mijn plaats. Daar horen alleen de spelers en de coach thuis. Ik weet wel dat het

Interview

24 JUNI 2021

9

STEFAN VAN LOOCK (60) gen racisme mee op touw wilde zetten.

Kevin is een man met een mening, een man van de wereld ook. Lukaku is, omwille van zijn afkomst, dan weer de fysieke leider van de actie. Hij is het gezicht van de knielactie, ook al omdat hij vaker met racisme werd geconfronteerd. Het is dus niet onlogisch dat hij op het veld het voortouw neemt. Romelu is ook een intelligente jongen. Hij spreekt zeven talen. Van iedere wedstrijd kan hij de details van naaldje tot draadje navertellen.

Hij is maniakaal met zijn sport bezig. En ja, hij neemt het op voor mensen die zich minder bedeeld of anders behandeld voelen. En anderen sluiten zich daar snel bij aan.”

Volgend jaar al wordt het wereldkampioenschap in Qatar gespeeld.

Dat land neemt het niet nauw met mensenrechten. Vrouwen hebben er zelfs helemaal geen rechten. Moeten de Rode Duivels daar ook niet tegen protesteren?

“Dat Qatar een foute keuze is van de FIFA, is intussen genoegzaam bekend.

De spelers hebben niet gekozen om in Qatar te spelen. Het is een discussie die je als federatie of deelnemend land ook nooit kan winnen. En het is iets waar de spelers ook geen vat op hebben. Bovendien, in Qatar vonden eerder ook al judo- en zwemkampioenschappen plaats. Toen was er geen haan die daar naar kraaide. Maar als het om voetbal gaat, staat de wereld in brand. Wij beseffen heel goed dat de mensenrechten in Qatar niet gerespecteerd worden, maar je gaat dat niet oplossen door er weg te

Ik kom uit een tijdperk waarin journalisten na de match hun interviews in de kleedkamer meteen deden thema leeft en dat de spelers ermee begaan zijn. Volgens mij zijn ze ook niet van plan om die knieval zomaar stop te zetten. En als iemand hen zou verplichten om ermee op te houden, denk ik niet dat ze zich zouden laten overtuigen. Die spelers hebben nu eenmaal een mening en ze willen zich niet als doetjes laten opzij zetten.”

Zijn alle Rode Duivels even enthousiast over die actie?

“Er zullen misschien spelers zijn die hun bedenkingen hebben. Dat kan. Het zou me ook niet onlogisch lijken mocht iemand daar een andere mening over hebben. Maar die vragen stel ik niet aan de spelers. Deze groep hangt ook heel fel aan elkaar. En als er dan een beslissing wordt genomen, doet iedereen mee. Zo hoort het ook in een groep. Je kan in de kleedkamer bepaalde zaken bespreken. Misschien waren er jongens die geen voorstander waren van de knieval, maar uiteindelijk sluit je je aan bij de meerderheid van de groep.

Zo gaat dat nu eenmaal in een ploegsport. En misschien zijn er ook spelers die liever niet uit de toon willen vallen.

Maar nogmaals: zekerheid heb ik daar niet over.”

Het aankaarten van maatschappelijke thema’s is ook nieuw in het voetbal. Naast Lukaku is er ook Kevin De Bruyne die zo’n initiatieven neemt.

“Absoluut, hij is daar mee bezig. Kevin was ook een van de eerste spelers in de Engelse competitie die de acties te-

blijven. Integendeel. Ter plekke kan je de wantoestanden allicht beter aan de kaak stellen en er aandacht op vestigen.

Maar goed, het is een slechte keuze geweest van de FIFA. Maar er zullen weinig landen zijn die volgend jaar niet op het vliegtuig zullen stappen en zeggen dat ze niet willen meedoen.”

Wringt het toch niet bij een aantal voetballers? Enerzijds een knieval doen tegen racisme, maar wel vlotjes naar een land reizen waar de

helft van de bevolking gewoon geen rechten heeft...

“Zoals ik al zei denk ik niet dat thuisblijven de oplossing is. Het probleem is ook dat bij zo’n tornooi heel wat andere zaken komen kijken. Een WK draait ook om geld, contracten, prestige. Het is een penibele en moeilijke discussie. Die discussies zijn overigens niet helemaal nieuw. Tijdens het WK in Brazilië waren er ook verhalen over mensen die hun sloppenwijken moesten verlaten. En wie weet wat er allemaal in Rusland opgeofferd werd om van hun organisatie een succes te maken?”

“Telkens er een WK aankomt zijn er altijd wel zaken die in vraag gesteld worden. En niet enkel grote problemen zoals daarnet genoemd. Recent ontstond er zelfs heisa over de jets waarmee de Rode Duivels naar Rusland en Denemarken vlogen. Die jets behoorden toe aan een Litouwse luchtvaartmaatschappij die volgens enkele bronnen met onderbetaald personeel zou werken. Achteraf bleken die geruchten niet te kloppen, maar de toon was gezet. Terwijl ik dan denk: gaat iedereen die in een vliegtuig stapt eerst onderzoeken of het personeel daar wel goed behandeld wordt? Ik weet dat de meeste mensen dat niet gaan doen.

Nu goed, wat die jets betreft: die mensen hebben dat vlekkeloos laten verlopen en zagen er alles behalve slecht behandeld uit (lacht). De vluchten hadden trouwens niet nodig geweest mocht ons land een eigen stadion hebben gehad zodat ook wij in eigen land konden spelen. Dat is dan weer de schuld van de overheid.”

In de aanloop naar het EK zagen we foto’s van de Vivaldi-regering die zich getooid had in duivelstruitjes. Zij zijn fan. Tegelijk stemt half Vlaanderen voor een partij die een onafhankelijk Vlaanderen wil. Realiseren de Rode Duivels zich dat?

“De spelers die de politiek op de voet volgen, weten dat uiteraard wel. Maar in de groep zelf is die politiek geen thema.

Of het thema komt alleszins niet aan de oppervlakte. Volgens mij zijn de meeste voetballers daar niet echt mee bezig.

Onze supporters staan met hart en ziel achter de Rode Duivels. En daar zullen ook heel veel mensen bij zijn die voor N-VA of Vlaams Belang stemmen. Maar de spelers houden zich daar niet mee bezig.”

Welke is de voertaal bij de Rode Duivels vandaag?

“Onder mekaar spreken de spelers de taal die ze willen. Als Vertonghen een praatje maakt met De Bruyne, dat is dat in het Nederlands. Maar als diezelfde De Bruyne met Batshuayi praat, zal dat in het Frans zijn, want De Bruyne zijn Frans is beter dan het Nederlands van Batshuayi.

Dat gebeurt allemaal probleemloos. De voertaal op de training is dan weer het Engels omdat de staf Engelstalig is. Voor

DE EERSTE SPORTJOURNALIST VAN VTM In 1988 was Stefan Van Loock aan de slag bij de toenmalige BRTN als sportverslaggever. Toen VTM in de steigers stond, werd hij gecontacteerd door Hugo Symons. Als snel werd hij de eerste sportjournalist van VTM. “Ik was de eerste die toehapte op een voorstel, maar niet de eerste aan wie VTM had gedacht”, vertelt hij. “Ze hadden eerst enkele ronkende namen gecontacteerd, maar zij hadden vriendelijk bedankt voor het voorstel. In 1988 was ik als freelancer aan de slag bij de radio, zowel BRT1 als BRT2.”

“VTM kwam bij mij uit nadat ik tijdens een reis in Mexico slachtoffer was van een gewapende overval. Een kerel had er een pistool tegen mijn slaap geduwd en begon mensen te bedreigen. Er vielen zelfs enkele schoten, gelukkig niet in mijn richting. Op diezelfde reis kwam

ik ook Eric Symons tegen, een zoon van Hugo. Ik begon hem te vertellen over wat er met mij gebeurd was. Eric heeft dat verhaal vermoedelijk aan zijn vader doorverteld. Zo zijn ze bij VTM bij mij uitgekomen. Ik had op dat moment niet veel te verliezen. In november 1988 heb ik mijn contract bij VTM getekend. En op 1 februari 1989 gingen we de ether in. Ik was de eerste van een lange reeks sportjournalisten daar. Dat blijft een mooie herinnering.”

Geboren: Mortsel, 12 januari 1961 Burgerlijke staat: gescheiden Studies: licentiaat vertaler-tolk Nederlands-Engels-Spaans Beroep: mediamanager Rode Duivels en Red Flames Hobby’s: groundhopping, wandelen, natuurfotografie, lezen en schrijven, lekker eten de meeste spelers vormt die taal geen enkel probleem. Zij spelen vaak bij Engelse clubs en zijn dat gewoon.”

De job die u vandaag uitoefent, zal voor veel jonge voetbalfans wellicht een droomjob zijn. Is ze dat ook?

“Ja, dit is een droomjob. Maar doorheen de jaren leer je ook alles een beetje te relativeren. Je moet je werk doen, maar je mag spelers niet beschouwen als de grote vedetten ook al zijn ze dat wel.

Je moet spelers anders benaderen. Ik ga dus geen foto’s en handtekeningen vragen voor mijn kinderen of hun vrienden. Dat zou helemaal niet geapprecieerd worden. Maar het is wel tof om met die voetbalsterren een goede band te hebben. En ik heb al gemerkt dat zij ook appreciatie hebben voor mijn werk.

Dat maakt het leuk. De mensen voor wie ik nu werk, met name de media, ken ik vrijwel allemaal persoonlijk. Ik weet wat zij nodig hebben en kan hen zo ook een goede service geven. In de eerste plaats moet ik zien dat de spelers het goed hebben, maar ik hou tegelijk ook zo veel mogelijk rekening met de verzuchtingen van de media.”

“Het is een heel zware job, zeker nu tijdens dit Europees kampioenschap. De dag begint vroeg. We lezen de kranten na, beantwoorden mails, moeten altijd bereikbaar blijven. We moeten ook heel gefocust werken want iedere avond is er nog een evaluatiemeeting.

Het zijn heel lange dagen, maar gelukkig vliegen ze voorbij.”

Slotvraag: worden de Rode Duivels Europees kampioen?

“Ze gaan er alleszins alles aan doen om het te worden. Of het ook gebeurt, zal afhangen van details in de wedstrijden.

Maar welk resultaat het uiteindelijk ook wordt: iedereen zal recht in de spiegel kunnen kijken en zeggen dat hij er alles aan gedaan heeft om de missie te doen slagen. En met iedereen bedoel ik ook iedereen: van de materiaalman tot de bondscoach. Maar sommige factoren kan je niet voorspellen. Een bal tegen de paal, een foute beslissing van de scheidsrechter… Bij voetbal kan het allemaal. Dat maakt het ook zo plezant.

Het is een spel, geen wiskunde.”

WIM DE SMET

Beste lezer van

’t Pallieterke: Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

24 JUNI 2021

© PHOTONEWS

Niet alle Fransen vinden Les Bleus helden

De selectie van Benzema voor het Franse nationale team zorgt voor heel wat aversie bij de supporters.

Toen Frankrijk in 1998 in eigen land wereldkampioen voetbal werd, werd het diverse nationale elftal gezien als hét voorbeeld van de geslaagde multiculturele samenleving. Anno 2021 is dat beeld sterk bijgesteld. Trots op Les Bleus? Veel minder nu de omstreden Karim Benzema opnieuw in de selectie zit. Een product van de Franse banlieues waar misdaadbendes de baas zijn en de radicale islam verankerd is. De modale Fransman houdt zich het liefst veraf van de vedetten die uit de voorsteden komen.

Black (zwart), blanc (blank), beur (getaand, zeg maar Noord-Afrikaans). Dat was de bijnaam van het multiculturele Franse elftal dat in 1998 op een wervelende manier het WK won. Dat was het nieuwe Frankrijk, of men het nu wilde of niet. Les Bleus zijn altijd een divers gezelschap geweest en een soort van doordruk van het immigratieland Frankrijk. Eén van de eerste voetbalvedetten in de jaren 50, Raymond Kopa, was een zoon van Poolse immigranten.

De sterke ploeg van de jaren ’80 (twee halve finales op het WK, EK-winst in 1984) telde een topvedette van Italiaanse origine (Michel Platini) en spelers uit de overzeese gebieden of ex-kolonies (Jean Tigana uit Frans Soedan, Marius Trésor uit Guadeloupe). In 1998 wist Zinedine Zidane Frankrijk deels te verzoenen met de in 1962 verloren Algerijnse departementen.

Benzema Het huidige EK-voetbal met zijn nog bonter gekleurde nationale ploeg zou een nieuw multicultureel feest moeten zijn. Maar dat is het niet. Zuiver sportief staan de Fransen weliswaar nog achter hun elftal dat na winst op het WK 2018 opnieuw topfavoriet is. Alleen slaat het black-blanc-beur-verhaal niet meer aan. Reden is dat de modale Fransman zich steeds moeilijker kan vereenzelvigen met de spelers die meestal afkomstig zijn uit de Franse voorsteden. Dat zijn parallelle samenlevingen geworden waar criminele bendes baas zijn. Drugs- en wapenhandel doen er de economie draaien. De radicale

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

islam is er baas. De inwoners voelen er zich amper nog Frans. Via satellietzenders kijken ze naar wat er gebeurt in het thuisland van ouders en grootouders. Topspelers als Paul Pogba, Kylian Mbapé en Karim Benzema komen uit die banlieues. Maar ze zijn geen nationale helden zoals dat met de generatie van Platini of Zidane het geval was.

En het feit dat Karim Benzema nu geselecteerd is voor het EK heeft de aversie bij veel Fransen voor de spelers van de nationale ploeg versterkt. Benzema werd bijna zes jaar geweerd uit het nationale elftal.

Hij miste het EK 2016 en het WK 2018. Reden: hij zou betrokken zijn geweest bij het chanteren van collega-international Manuel Valbuena. Ene Karim Zenati, een vriend van Benzema, had de hand kunnen leggen op een sekstape van Valbuena. Alleen als Valbuena een afkoopsom betaalt, wordt de tape vernietigd, zei Zenati. Het gerucht deed de ronde dat Benzema mee in het complot zat om Valbuena te chanteren.

Er is niet alleen het chantageverhaal.

Benzema, schatrijk geworden als speler van Real Madrid, zei ooit dat Algerije zijn land was. En na de aanslagen van november 2015 in het Stade de France en de Bataclan doken beelden op van een spuwende Benzema na het spelen van de Marseillaise.

Fransen vinden het steeds moeilijker om voor zo’n spelers te supporteren.

Bierdouche Opiniepeilingen wijzen ook in die richting. Al jaren voor de zaak Benzema. In 2013 leerde een enquête dat meer dan 80 procent van de Fransen een negatief beeld had van les Bleus. Een derde vond dat er teveel spelers van vreemde origine in het elftal zitten. Dat ondertussen de subcultuur van bendes, anti-Franse rapmuziek en radicale islam zijn weg vond bij les Bleus hielp er niet veel aan. Ex-topper Franck Ribéry bekeerde zich na zijn huwelijk met zijn Algerijnse vrouw tot de islam en zit volledig in die subcultuur. Als speler van Bayern München was hij in 2016 woest na het kampioenenfeest omdat een ploegmaat hem een bierdouche met ‘Weissbier’ had gegeven.

Zo’n verhalen versterken het ongenoegen bij de Fransen die meer respect hebben voor pakweg het nationale rugbyteam.

Politiek gezien kapitaliseert het Rassemblement national (RN) van Marine Le Pen hierop. Volgens Stéphane Ravier, senator voor het RN, is Benzema een “papieren Fransman”. Europees parlementslid Jordan Bardella vond het niet kunnen dat een rapper uit de voorsteden het nationale ploeglied mocht samenstellen. “Een capitulatie voor het racaille,” zei hij. Les Bleus zijn meer dan ooit een bron van Franse verdeeldheid.

SALAN

ITALIË

Giorgia Meloni van Fratelli d’Italia schuwt verwijzingen naar het fascisme niet.

Rechterzijde blijft verder groeien

© PHOTONEWS

FRANKRIJK

De rechtse partijen doen het erg goed in Italië. Niet alleen groeide Lega (Nord) de jongste jaren onder Matteo Salvini uit tot een factor van betekenis.

Ook de radicaal-rechtse concurrent Fratelli d’Italia is aan een felle opmars bezig. De Italianen kunnen nu al beginnen dromen van een radicaal-rechts kabinet in 2023.

In landen als Nederland, België en zeker Duitsland, hebben partijen op de rechterflank er een broertje aan dood om vergeleken te worden met het fascisme of nazisme. Partijen als Vlaams Belang en Alternative für Deutschland moeten voortdurend in de media ‘bewijzen’ dat ze geen donkerbruin gedachtegoed aanhangen.

Dit ligt enigszins anders in Italië. Dwepen met het neofascisme is er voor een aanzienlijk deel van de bevolking helemaal niet problematisch.

Italiaans fascisme Kort na de oorlog, in 1946, zag Movimento Sociale Italiano (MSI) het levenslicht, opgericht door aanhangers van Benito Mussolini. De partij profileerde zich openlijk als neofascistisch. Later kreeg MSI opvolging. Een afsplitsing ging door het leven als Fiamme Tricolore. Al met al boekte deze beweging geen successen.

Anders verging het Alleanza Nationale, de officiële opvolger van MSI. Gianfranco Fini, vroeger actief bij MSI, vijlde de scherpste kantjes van het MSI-partijprogramma weg en profileerde zijn alliantie als ‘nationaal-conservatief’. Fini onderhield nauwe politieke banden met Silvio Berlusconi. Tussen 2008 en 2013 was Fini voorzitter van het Italiaanse parlement en in de periode 2001-2006 diende hij onder andere als minister van Buitenlandse Zaken, in het kabinet van Berlusconi.

Forza Italia (met Alessandra Mussolini, kleindochter van Il Duce, als een van haar bekende politici) heeft intussen veel van zijn pluimen verloren. Het succes uit de jaren negentig en vooral jaren tweeduizend lijkt voorbij. De liberaal-conservatieve partij kreeg stevige concurrentie op rechts. Aanvankelijk van de populistische Vijfsterrenbeweging (in 2013 uit het niets goed voor 25 procent van de stemmen).

Doorheen de jaren is de Vijfsterrenbeweging steeds verder opgeschoven naar links. Hierdoor kwam er opnieuw electorale ruimte voor de regionalistische Lega Nord, die zich onder leiderschap van Matteo Salvini ontpopte tot de nationalistische en eurosceptische partij Lega en die sedert 2018 groeit als kool.

Opmars Fratelli d’Italia Intussen is er nu ook Fratelli d’Italia (Broeders van Italië) waarmee rekening dient te worden gehouden. In 2012 ontstond Fratelli d’Italia als een afsplitsing

van Forza Italia, of correcter: van Il Popolo della Liberta, de overkoepelende alliantie waarmee Berlusconi vanaf 2008 naar de stembus trok. Fratelli d’Italia bestaat voor een groot stuk uit politici die met heimwee terugkijken op de periode van Movimento Sociale Italiano. De partij wordt geleid door de 44-jarige Giorgia Meloni. Tussen 2008 en 2011 was zij in de vierde regering onder Berlusconi minister van Jeugd.

Vandaag heeft zij de Broeders van Italia stevig in handen.

Meloni schuwt verwijzingen naar het fascisme niet. Hoe veelzeggend was het niet toen ze in 2018 haar campagne op gang trapte in Latina, een stad die tijdens de dictatuur van Mussolini werd opgebouwd en bol staat van de typisch fascistische architectuur. Pittig detail: Meloni deelde het podium met Rachel Mussolini, een andere kleindochter van Benito. Intussen is Fratelli d’Italia in de peilingen al goed voor zo’n 20 procent van het electoraat.

Analisten verwachten dat de populariteit nog zal toenemen. Italië kent momenteel een soort zakenkabinet, geleid door Mario Draghi, de voormalige voorzitter van de Europese Centrale Bank. Het kabinet van Draghi krijgt vanuit het parlement steun van heel veel partijen, waaronder Forza Italia en Lega. Enkel Fratelli d’Italia ziet steun aan de voorlopige regering niet zitten. Salvini en zijn Lega steunen thans de eurofiele Draghi, een man die in haast niets op dezelfde lijn zit als Salvini. Het ligt in de lijn der verwachtingen dat heel wat teleurgestelde kiezers van Lega, alsook de conservatieve aanhangers die vroeger op Forza stemden, nu zullen overlopen naar Meloni.

Fusie Lega en Forza Uiterlijk in 2023 moeten er nieuwe verkiezingen worden georganiseerd in Italië, aldus Draghi. Hij ziet zichzelf als een tijdelijke technocraat die de coronacrisis moet bolwerken. De kans is reëel dat Lega en Fratelli d’Italia, indien nodig aangevuld met Forza Italia, afkoersen op een meerderheid in het parlement. Italië zou op die manier het meest rechtse kabinet in decennia krijgen. Salvini en Meloni mogen onderling dan uitvechten wie de grootste wordt. Salvini ziet mogelijk de bui al hangen. Er gaan immers steeds sterkere geruchten dat het tanende Forza Italia een fusie zal aangaan met zijn Lega.

LVS

Buitenland

24 JUNI 2021 © SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

EUROPA

Het Grote Sterven

© SHUTTERSTOCK

Alle Europese volkeren sterven uit. Ze plegen collectief zelfmoord. Er sterven veel meer mensen dan er geboren worden. En dat is niet de schuld van de moslims.

De Joden en de Arabieren in Israël hebben vrijwel identieke geboortecijfers. De breuklijn loopt elders: het gezonde Joodse geboortecijfer is alleen te danken aan de religieuze Joden.

De kritiek dat net iets te veel militair materiaal en dito kennis richting China vertrekt, neemt toe.

Een Russische bekommernis Vorige week hadden we het erover hoe Rusland en China de voorbije jaren naar elkaar toegegroeid zijn, in belangrijke mate door tegenstellingen met het Westen, lees: de VS. Slaagt Joe Biden erin die as wat losser te maken, was de hamvraag.

We bouwen er op verder, zij het vanuit de invalshoek van Moskou bekeken. Is men zich in het Kremlin wel ten volle bewust van de gevaren die deze – zeg maar – Ostbindung kan beteken? Een vervolgverhaal.

Uiteraard zijn er redenen waarom landen als China en Rusland elkaar vinden. Een tegenstelling tot de Westerse benadering der dingen, zeg maar. Autoritarisme, een relatieve omgang met mensenrechten en wat de een aan de aanbodzijde heeft – grondstoffen dus – komt aan de vraag van de andere tegemoet. Maar er zijn ook risico's aan die toenadering, vooral voor Rusland dan. We leven duidelijk niet meer in de tijd dat Brezjnev het nog over “één miljard gele rotzakken” had (ze pieken op 1,4 miljard). Maar heel wat punten van ergernis zijn er nog steeds. Talrijker en gevaarlijker.

Junior partner

Er is zeker een statisch verband tussen stijgende welvaart en dalende geboortecijfers, maar toch alleen in heel grote lijnen. Voor de instorting van de communistisch dictaturen in Oostblok, was de levensstandaard daar veel lager dan in West-Europa. Toch waren de geboortecijfers in alle Europese Oostbloklanden, inclusief in Rusland zelf, veel lager dan in het westen, dat toen nog een relatief stabiele demografie kende. Merkwaardig genoeg – en ook angstwekkend genoeg – hebben de voormalige Oostbloklanden zich daar nooit van hersteld. Hoewel in vele van die landen de welvaart na de val van het communisme met sprongen steeg, blijft het geboortecijfer er hangen op het veel te lage Sovjetniveau. Polen, Hongarije en Kroatië zitten nog verder onder de fatale grens van 2,1 kinderen per vrouw dan de meeste West-Europese landen. Laat u niet misleiden door de schijnbaar iets gunstigere cijfers van Rusland. Die zijn bijna volledig te danken aan de hoge geboortecijfers in de islamitische autonome republieken.

Ook in de EU-landen die schijnbaar nog iets boven het overlevingsgrens zitten, is dat het gevolg

van de hogere geboortecijfers bij niet-Europese immigranten.

De oorspronkelijke blanke bevolking sterft overal heel snel uit.

Vorige week kon u lezen hoe de afschaffing van het Chinese éénkindbeleid niet heeft geleid tot een substantiële stijging van het geboortecijfer. Op dezelfde manier heeft de afschaffing van het communistische antigezinsbeleid in Oost-Europa niet geleid tot een terugkeer naar normale geboortecijfers. Men zou nochtans verwachten dat het instinct tot voortplanting zo diepgeworteld is, dat het iedere indoctrinatie overleeft.

Maar dat is helaas niet waar.

Welvaartsziekte?

Er zijn vele aanwijzingen dat het verband tussen welvaart en imploderende geboortecijfers relatief is. Sommige landen hebben ongeveer hetzelfde bbp (bruto binnenlands product) per hoofd van de bevolking, maar zéér verschillende geboortecijfers. Volgens statistieken over het jaar 2017, de recentste die ik kon vinden, hebben Iran en Irak ongeveer hetzelfde welvaartsniveau. Maar in Iran worden 2,12 kinderen per

vrouw geboren, in Irak 3,74. Of neem Albanië en Algerije. Allebei islamitisch, allebei met een vergelijkbaar bbp per inwoner, maar… met 1,64 kinderen per vrouw in Albanië en 3,04 in Algerije. Een vergelijking tussen Israël en Italië, ook met hetzelfde bbp per inwoner, is nog extremer. Het Italiaanse cijfer is 1,34, het Israëlische 3,0. En nee, dat ligt niet aan de Arabieren.

De Joden en de Arabieren in Israël hebben vrijwel identieke geboortecijfers. De breuklijn loopt elders: het gezonde Joodse geboortecijfer is alleen te danken aan de religieuze Joden. De seculiere Joden zitten net als de Europeanen onder de overlevingsgrens. Zij maken zich daar ernstige zorgen over, maar ondanks hun gemiddeld hogere opleidingsgraad zijn zij niet in staat de logische conclusie te trekken: dat ze zelf een positiever gezins- en geboortebeleid moeten voeren.

Secularisme en feminisme Het is duidelijk dat er behalve welvaart nog vele andere religieuze, culturele, psychologische en politieke factoren meespelen. Ja, in West-Europa kwam de ineenstorting van het geboortecijfer in een periode van ongekende welvaart … maar ook van steeds grotere secularisering, van meer materialisme, meer nihilisme en, vooral na mei ’68, van een giftige gezinsen kindvijandige propaganda van progressief links en van het snel voortwoekerende feminisme, dat het model van marxistische klassenstrijd in de gezinnen binnengebracht, met desastreuze gevolgen. Het grote sterven is minstens gedeeltelijk ook door die cultuuroorlog veroorzaakt. En dat uit zich niet alleen in de geboortecijfers, maar ook in de statistieken over druggebruik en zelfmoord, en in het verlies van alle gezonde, natuurlijke reflexen van zelfverdediging en zelfbehoud.

PAUL BÄUMER

ZUID-TIROL

Rusland is gedoemd om in elke samenwerking de 'junior-partner' te zijn, economisch en demografisch. Er wordt heel wat knowhow en wapentuig aan Peking verkocht, een lucratieve bezigheid, maar zo'n deals zorgen voor kennisoverdracht die de vraag doet afnemen. “Het besef groeit dat door te veel toenadering de afhankelijkheid van China ongezond groot wordt”, merkte Dimitri Trenin, directeur van Carnegie Moskou, onlangs nog op. Verstandiger zou zijn een tussenweg te volgen in de Amerikaans-Chinese rivaliteit, meent hij. Wat nu niet het geval is.

Naast economische onenigheden, zijn er vooral grond- en grensdiscussies die op termijn voor herrie tussen de twee landen kunnen zorgen. Zoals in het verleden, toen het eind jaren '60 tot een heus treffen met de nodige escalaties kwam. Het was enkel de begrafenis van Ho-Chi-Min waar beide leiders heen gingen, die de dingen wat kalmeerde (ook al werd er op toegezien dat ze mekaar niet fysiek tegen het lijf liepen).

Bajkalmeer De spanningen die zich de voorbije jaren rond het Bajkalmeer opbouwden illustreren net dit gevaar. Het meer dus, UNESCO-werelderfgoed, een oppervlakte zo groot als dit Belgenland, beschikt over één vijfde van de wereldvoorraden van drinkwater. En dat inspireerde de Chinezen jaren geleden al er een bottelarij neer te poten.

Uiteraard om de Chinese markt te bevoorraden. Dit en tal van andere projecten ergeren de sterk uitdunnende autochtone bevolking.

Er komen Chinese netwerken, handelszaken en restaurants die dan weer door Chinese toeristen aangedaan worden. En er is pragmatisme: aan de plaatselijke universiteiten wordt meer Chinees dan Engels geleerd. Het meer wordt door de Chinezen trouwens 'Noordelijke zee' genoemd. Ze claimen het trouwens (ook al speelden ze het door een akkoord midden 19de eeuw kwijt).

Dit moet Moskou zorgen baren (overigens op 6 uur vliegen, Peking op amper 2 uur). De demografische regressie (aan de overkant staan er tientallen miljoenen te popelen), de economische druk (de oostelijke provincies bevatten 70 procent van de alle grondstoffen van het land) en Chinees imperialisme vormen een op termijn explosieve cocktail. Misschien toch dat idee van Trenin overwegen?

11

Amnestie voor verzetshelden 60 jaar geleden gingen in Zuid-Tirol 46 elektriciteitsmasten tegen de grond. De actie van militante Zuid-Tiroolse nationalisten, die bekend staat onder de naam ‘Feuernacht’, startte in de nacht van 11 op 12 juni met een bomaanslag in Bozen, en werd gevolgd door ontploffingen overal in dit Duitssprekende gebied dat door Italië werd ingelijfd.

Het doel van de Feuernacht was om de wereld attent te maken op de identiteitsproblematiek in Zuid-Tirol. Zuid-Tiroolse nationalisten wilden de sluipende italianisering van Zuid-Tirol aanklagen, de achterstelling en stille moord op hun cultuur en taal, weliswaar zonder mensenlevens op het spel te zetten. Veel nationalisten droomden luidop van een hereniging met die andere Tiroolse stukken. het Oostenrijkse deel van Tirol.

Uiteindelijk zouden 91 Zuid-Tiroolse vrijheidsstrijders door een Milanese rechtbank worden veroordeeld, waarvan er 22 al waren gearresteerd, 46 nog op vrije voeten waren en 23 voortvluchtig.

Acht personen werden veroordeeld tot zware gevangenisstraffen (Amplatz, Welser, Pfandler, Klier, Carli, Widmoser, Georg Klotz en Kerschbaumer). Zuid-Tiroolse gevangenen werden in de Italiaanse gevangenissen door de Italiaanse politiediensten gefol-

MICHAËL VANDAMME Tijdens Feuernacht precies 60 jaar geleden gingen 46 elektriciteitsmasten tegen de vlakte.

terd en zelfs vermoord. Zuid-Tirolers zien deze mensen als verzetshelden, want dankzij hen en dankzij de bomaanslagen bleek Italië uiteindelijk toch enige inschikkelijkheid te tonen in verband met taal- en cultuurbeleid, en kreeg Zuid-Tirol een (zij het beperkte) vorm van autonomie.

Diplomatie De veroordeelde ‘terroristen’, die naar het buitenland waren gevlucht, kunnen nog steeds niet naar huis, naar Zuid-Tirol, naar hun families. De nationalistische partij ‘Süd-Tiroler Freiheit’ – opgericht onder andere door een dochter van Georg Klotz, Eva Klotz – heeft nu een dringende vraag in het deelstaatparlement aan de Italiaanse regering gericht om eindelijk amnestie te verlenen en een streep te treken onder dit smartelijk hoofdstuk.

Net deze dagen vindt in Rome een ontmoeting plaats tussen de Oostenrijkse Bondspresident en de Italiaanse Staatspresident met onder andere dit heikel thema op de agenda. De Südtiroler Schützen publiceerden deze dagen op hun website: ’60 Jahre Feuernacht: Bringt Sie heim’ – Breng ze naar huis, onze vrijheidsstrijders.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview Mohammad Mohaddessin speelde een rol in het afzetten van de sjah in Iran. Maar toen de radicale ayatollah Khomeini de macht greep, kreeg zijn oppositiebeweging plots een nieuwe vijand. Meer dan veertig jaar duurt de strijd tegen het regime al. Toch blijft de oppositie hoopvol en claimt een steeds grotere steun bij de bevolking. Dat de oproep tot boycot van de recente presidentsverkiezing succesvol opgevolgd werd, ziet hij als een belangrijk teken aan de wand.

24 JUNI 2021

“Het verzet tegen de mollahs groeit, het momentum voor democratisering is aangebroken”

Waar staan jullie precies voor?

* Zoon van een groot-ayatollah uit Qom

“De moderne Iraanse geschiedenis kende enkele revoluties. Er waren ook politieke bewegingen die democratisch en pluralistisch waren, maar jammer genoeg wegens een gebrek aan leiderschap mislukten. In 1951 nationaliseerde onze toenmalige eerste minister Mossadegh de oliesector die door Britse bedrijven gecontroleerd werd. Maar in 1953 werd hij afgezet en vervangen door de sjah, na een staatsgreep die door Londen en Washington georkestreerd was. De sjah was een autoritaire dictator, wat verzet

“Ons uitgangspunt is dat het geloof of niet-geloof in een religie niet tot een privilege of het ontnemen ervan mag leiden. Dit is trouwens geen recent standpunt, reeds in 1985 werd dit uitdrukkelijk gesteld. En zoals opgenomen in ons tienpuntenplan voor een vrij Iran, geloven wij in de scheiding van kerk en staat.”

Na de zogenaamde Arabische Lente vonden in Egypte verkiezingen plaats, gewonnen door de Moslimbroeders. Min of meer hetzelfde gebeurde in 1991 in Algerije. Hebben jullie een plan om een soortgelijk scenario te vermijden? Een plan voor democratische transitie, zeg maar?

* Mohammad Mohaddessin is de voorzitter van de Commissie Buitenlandse zaken van de NCRI (National Council of Resistance of Iran).

Jullie verwerpen het regime van de Mollahs, maar willen ook geen terugkeer naar wat ervoor bestond?

Nogmaals een hypothetische vraag: zou u, eens aan de macht, de islam nog steeds een staatsreligie laten zijn?

KAPING DOOR KHOMEINI

an de honderden kandidaten die zich aanboden, mochten er slechts een handvol daadwerkelijk naar de gunst van de kiezer dingen. En diezelfde kiezer die bleek in belangrijke mate de stembusslag aan zich voorbij te laten gaan. De Iraanse 'oppositie' was er als de kippen bij om beelden te verspreiden van lege kieslokalen. Exacte cijfers zijn er natuurlijk niet in de religieuze dictatuur die Iran is, maar wellicht was de opkomst voor de verkiezing vorige week de laagste sinds Khomeini er eind de jaren '70 de macht greep. Maar wie is dat precies, die Iraanse oppositie? En hoe representatief is ze? We spraken met een van de gezichten van dit verzet, Mohammad Mohaddessin, voorzitter van de Buitenlandse Commissie van de National Council of Resistance of Iran, korweg NCRI.

“De NCRI is een beweging bestaande uit enkele organisaties en personaliteiten die komaf willen maken met de religieuze dictatuur die ons land al jaren in de greep houdt. Aan het hoofd van onze beweging staat een presidente, mevrouw Maryam Rajavi. Ikzelf ben voorzitter van de Buitenlandse Commissie van de NCRI. Waar we precies voor staan, wordt het best samengevat in ons tienpunten-programma. Een democratische, seculiere rechtsstaat die een vreedzaam bestaan leidt in de internationale gemeenschap.”

in een officiële verklaring waarin we benadrukten dat het regime eigenlijk de vijand van het Palestijnse volk is. Ze gebruikt dit om de eigen crisissen onder de mat te vegen. U zag misschien dat op de website van religieuze leider Khameini onthuld werd dat Esmail Ghaani, hoofd van de beruchte Quds eenheid van de Revolutionaire Garde, in Gaza was tijdens het recentste conflict en daar ook een leidinggevende rol speelde.”

MOHAMMAD MOHADDESSIN IRAANS OPPOSITIELID

* Door zijn politieke activiteiten gericht tegen de sjah verbleef hij vier jaar in de gevangenis tijdens de jaren '70. * Na de machtsgreep van Khomeini 40 jaar geleden bekleedde hij sleutelposities binnen de Volksmoejadehin (MEK) en later NCRI. veroorzaakte. De MEK, de Volksmoejadehin, speelde hier een belangrijke rol in. Binnen de NCRI is de MEK ook het belangrijkste onderdeel. Consequent waarschuwden we voor de excessen van Khomeini toen hij de macht greep. We groeiden uit tot de belangrijkste oppositie, waar we een hoge prijs voor betalen. Sinds de begindagen van het regime verloren zo'n 100.000 van onze leden en sympathisanten het leven door tussenkomst van de machthebbers in Teheran.”

CYBER-AANVALLEN Op welke manier communiceren jullie met het thuisfront? Hoe wordt de boodschap verspreid?

“Sociale media bieden heel wat mogelijkheden waar wij handig gebruik van maken. We beschikken binnen Iran ook

over een eigen communicatiesysteem.

Erg belangrijk is ook Iran NTV, een satellietzender die van buiten Iran uitzendt en dit 24 uur op 24. Binnen Iran wordt die bekeken en zo blijft men daar geïnformeerd over het verzet en wat we allemaal organiseren. En natuurlijk is er onze eigen webstek die in meerdere talen opgebouwd is, ondanks de systematische cyberaanvallen van het regime.”

Hoe staat u tegenover het nucleair programma van uw land dat al lang een factor is die de relaties met andere landen en de internationale gemeenschap bemoeilijkt?

“Als NCRI zijn wij hierover heel duidelijk en verzetten we ons tegen het verwerven door ons land van kernwapens of andere massavernietigingswapens. Het is dankzij ons netwerk dat jaren geleden bekend raakte dat een site voor verrijking van uranium actief was. Dit leidde tot een onderzoek van het Internationaal Atoomagentschap en bracht uiteindelijk dit dossier voor de VN Veiligheidsraad, met sancties als gevolg. Doorheen de jaren werden er miljarden aan dat kernprogramma uitgegeven, terwijl de bevolking in armoede leeft. Los van het veiligheidsvraagstuk, is dit project ook economisch geen goede keuze.”

Mocht u aan de macht komen in Teheran, zou u de staat Israël erkennen?

“Onze beweging verwelkomde de Oslo-akkoorden die in 1993 door de Israëlische rekening en PLO gesloten werden.

Wij willen vrede in de regio en daar is dit regime van mollahs het grootste obstakel voor. Zij misbruiken de Palestijnse zaak voor hun eigen expansionistische en reactionaire doelstellingen. En dat is iets wat wij het Iraanse volk altijd duidelijk hebben gemaakt. Midden mei nog

“De voorbeelden die u aanhaalt zijn voornamelijk het gevolg van de afwezigheid van een plausibel politiek alternatief voor corrupte regimes die door een populaire opstand ten val zijn gebracht. Eigenlijk is dat de ramp die het Iraanse volk 42 jaar geleden overkwam. Er was de val van de dictatuur van de sjah, maar ook de kaping van de Iraanse revolutie door Khomeini, wat leidde tot de totstandkoming van dit fundamentalistisch model. Het verwerpen van mollahs volstaat niet, er moet ook een alternatief voor aangeboden worden. Precies om die reden werd in 1981 de NCRI opgericht. We zijn, dit terzijde, de langst bestaande politieke alliantie van Iran. Mevrouw Rajavi is een moslima en gelooft in een progressieve islam als antithese voor de religieuze dictatuur van de mollahs. Volgens het plan dat we opstelden, wordt de val van het regime gevolgd door een interim-regering wier belangrijkste taak erin zal bestaan vrije verkiezingen te organiseren. Op die manier zou de transitie idealiter verlopen.”

Stelt dat zich een dergelijk scenario voordoet, zal het regime op de steun van het leger kunnen rekenen? En wat verwacht u van de Revolutionaire Garde?

“Er moet een duidelijk onderscheid tussen beide gemaakt worden. De Revolutionaire Garde staat synoniem voor het regime. Van de Irak-Iran-oorlog, tot verschillende regionale conflicten, maar ook in het economisch leven heeft de Garde een belangrijke rol gespeeld in de manier waarop het regime zich heeft gevormd. Khomeini was zich altijd al bewust van het belang van de Garde om binnenlandse bedreigingen en onrust aan te pakken. Dit moest dan het tegengewicht worden voor de instanties als politie en regulier leger.

Zeker het leger is altijd al door de mollahs gewantrouwd. Naar schatting zou ook zo'n 40 procent van de militairen het verzet genegen zijn.”

MICHAËL VANDAMME

Gerecht

24 JUNI 2021

13

Reconstructie van de zaak Jürgen Conings:

OCAD-terreurverdachte pleegt zelfmoord Met de ontdekking van het lichaam van Jürgen Conings kent een van de meest opmerkelijke gerechtelijke dossiers een dodelijke afloop. Het eindigt niet zoals door OCAD gevreesd met een aanslag tegen het regime, maar met de zelfmoord van Conings.

De zoektocht naar de beroepsmilitair beheerste wekenlang media, politiek en publieke opinie en leidde tot een heksenjacht op militairen met rechtse sympathieën.

Een reconstructie.

DINSDAG 18 MEI

Conings verdwijnt met wapenarsenaal Als korporaal Jürgen Conings niet thuiskomt van zijn werk, verwittigt zijn partner Defensie. Conings nam uit het wapendepot van Leopoldsburg zware wapens mee, zoals een semiautomatisch P90 machinepistool en vier M72 LAW-raketwerpers, en was in het bezit van zijn pistool, een Five-seveN 5,7 mm. In twee afscheidsbrieven zou sprake zijn geweest van een aanslag op de structuren van de staat en tegen verschillende personen. Specifieke doelwitten zouden nooit bij naam zijn genoemd. Maar de controversiële viroloog Marc Van Ranst is onmiddellijk met zijn gezin naar een safehouse gebracht. De militair zou immers gesignaleerd zijn in de buurt van de woning van Van Ranst. Doorheen het onderzoek en gedurende de klopjacht is Conings ook nog op zo’n 350 andere plaatsen gesignaleerd.

Diezelfde avond wordt zijn grijze Audi Q5 teruggevonden aan het Dilserbos in Dilsen-Stokkem. Daarin treft men vier raketwerpers aan, ‘in hun logistieke verpakking’, evenals munitie. Zijn wagen wordt onderzocht op mogelijke boobytrapmechanismen. Diverse politici en media zagen er een bevestiging in van de dreiging die uitging van Conings. Bronnen dicht bij het onderzoek bevestigden ons dat het explosiegevaar minimaal was. Belangrijker is dat de exacte gevolgen van een mogelijke ontploffing volgens het DOVO-rapport ‘onmogelijk’ in te schatten zijn.

WOENSDAG 19 MEI

Dreigingsniveau 4 op Conings OCAD, het Coördinatieorgaan voor de Dreigingsanalyse, past de dreigingsanalyse voor Conings aan tot het hoogste niveau 4 of: zeer ernstig. Conings stond al langer op de lijst van OCAD. Ook de legerleiding stelt een onderzoek in.

Vanuit zijn safehouse blijft Marc Van Ranst aanwezig in het debat en wijst zowat iedere politieke tegenstander met de vinger als reden van de radicalisering van Conings.

Intussen wordt het Nationaal Park Hoge Kempen door Limburgs Gouverneur Jos Lantmeeters afgesloten op vraag van het crisiscentrum.

DONDERDAG 20 MEI

Meer dan 500 agenten en militairen ingezet

Tientallen politieagenten en militairen zoeken naar een spoor van Conings. De politie krijgt versterking van een 90-tal militairen en gepantserde legervoertuigen.

Rond 18.30 u. 's avonds weerklinken enkele knallen.

Volgens verschillende media gaat het om schoten met een vuurwapen, die niet door de politie zijn afgevuurd.

De oorsprong ervan is onduidelijk.

In de Kamer vragen oppositie en meerderheid zich zich af hoe het mogelijk is dat iemand die op een OCAD-lijst staat toegang krijgt tot wapens.

Minister van Defensie Ludivine Dedonder kondigt striktere veiligheidscontroles bij de aanwerving van militairen aan, evenals "harde maatregelen" tegen miliDefensieminister tairen met 'fascistische of andere Ludivine Dedonder extreme ideeën'.

daarvan bij Conings zelf. Een andere bij Kurt en Dirk Snoeks op een boerderij in Peer. Een andere huiszoeking vond plaats bij voormalige militair Tomas Boutens die in 2014 veroordeeld werd tot vijf jaar cel voor zijn lidmaatschap van “Bloed, Bodem, Eer en Trouw”.

Diverse speciale politie-eenheden uit Duitsland en Nederland zoeken mee.

ZONDAG 23 MEI

Oproep aan Jürgen Conings

Federaal procureur Frédéric Van Leeuw richt zich in de televisiejournaals van VRT en VTM tot Conings en roept hem op contact op te nemen met iemand die hij vertrouwt.

DONDERDAG 27 MEI

Boobytrap blijkt lichtvalstrik

Het parket bevestigt dat Conings in zijn wagen een 'trip flare' of lichtvalstrik heeft achtergelaten. DOVO bevestigt dat in combinatie met de aangetroffen munitie en het ander materiaal het“zeer moeilijk tot zelfs onmogelijk in te schatten is” wat er zou kunnen gebeurd zijn.

De kans op een “hevige brand met bijkomende ontploffingen” was evenwel “niet uitgesloten”. Politici en media gebruiken het verder zonder enige nuance.

ZONDAG 30 MEI

Opnieuw Dilserbos

Militairen, federale politie en leden van de speciale eenheden doorzoeken rond 15 uur opnieuw het Dilserbos in Lanklaar (Dilsen-Stokkem). Ook de helikopter van de federale politie en een drone van de speciale eenheden zijn aanwezig.

Rond 18.15 u. is de zoekactie die zich situeerde aan en rond het jeugdvakantiecentrum Heuvelsven afgerond.

VRIJDAG 4 JUNI

Cel Vermiste Personen zoekt mee

Onder toezicht van Alain Remue van de Cel Vermiste Personen zijn militairen, naast elkaar, op een lijn gestart met een sweeping op een stuk industriegebied langs de Bekaertlaan in Lanklaar.

WOENSDAG 9 JUNI

Rugzak eerste spoor naar Conings

De vondst van een rugzak die aan Conings toebehoorde vormt een eerste spoor. In de rugzak zouden munitie en mondvoorraad, maar ook anti-psychotische medicatie zijn aangetroffen.

Een parking aan de Luminus Arena in Genk vormt de uitvalsbasis voor zoekingen in diverse gemeenten zoals onder meer As, Zutendaal en het Dilserbos in Lanklaar.

DONDERDAG 10 JUNI

“Rugzak was van Conings”

Politiemensen en tientallen militairen starten een grootschalige zoekactie in het Dilserbos in Lanklaar (Dil-

sen-Stokkem) in de buurt van de vindplek van de Audi van Conings.

"Op basis van de elementen die in de rugzak zijn aangetroffen, kunnen we zeggen dat de kans zeer groot is dat die toebehoorde aan Jürgen Conings", bevestigt federaal parketwoordvoerder Eric Van Duyse.

WOENSDAG 16 JUNI

ADIV faalt

De jacht op de gewapende militair Jürgen Conings heeft het leger op een maand tijd al meer dan 650.000 euro gekost. Het rapport van de algemene inspectie Landsverdediging legt heel wat pijnpunten bloot. Vooral de militaire inlichtingendienst ADIV blijkt niet zo’n beste beurt te hebben gemaakt. Diverse militairen met ‘rechtse’ sympathieën verliezen hun veiligheidsmachtiging.

Een militair wordt teruggeroepen van een missie in Mali.

Zowel politici uit de oppositie als vertegenwoordigers van militaire vakbonden verzetten zich tegen een “heksenjacht” op militairen.

ZONDAG 20 JUNI

Lichaam Jürgen Conings aangetroffen

Het federaal parket bevestigt dat in het Limburgse Dilsen-Stokkem het lichaam van een man is aangetroffen.

De waarschijnlijke doodsoorzaak zou zelfmoord door middel van een vuurwapen zijn.

Zondagochtend, 8.13 u. maakte Johan Tollenaere (52), burgemeester van Maaseik, een fietstocht door de bossen die hem tot bij het Wouterbos brengt. Omstreeks 10 uur en op een ruime afstand van de dichtstbijzijnde landweg neemt de burgemeester een lijkgeur waar en verwittigt de politie.

Om 9.30 u. had ook de 46-jarige Leonard “Nard” Houben diezelfde geur opgemerkt. Even later keerde hij op zijn stappen terug en trok op onderzoek. Omstreeks 11.30 u. baant Houben zich opnieuw een weg door het met hoge varens dichtbegroeide terrein en struikelt over de voet van Conings. Hij zal foto’s en beelden maken van Conings als bewijs van zijn vondst.

Conings is in het zwart gekleed en draagt een zwarte kogelwerende vest. Rechts naast hem ligt een zwart vuurwapen.

Het parket schat dat het overlijden een tot vier weken geleden plaatsvond. Om 14 uur bevestigt het parket dat het om Jürgen Conings gaat.

DOVO komt ter plaatse, maar vindt geen spoor van boobytraps of explosieven.

Na een eerste uitwendige schouwing concludeert de wetsdokter zelfdoding met een vuurwapen. De autopsie zal dat later bevestigen. Na forensisch entomologisch onderzoek zal een preciezere overlijdensdatum bepaald worden.

Klaarheid over alle ‘losse eindjes’ Intussen blijven familie en nabestaanden met heel wat vragen zitten over het gerechtelijk onderzoek. De partner van Conings vertoefde het voorbije weekend nog een nacht in de cel en is ondervraagd als verdachte in de zaak.

Het parket sluit het onderzoek nog niet af, maar is het niet alleen aan de bevolking, maar ook aan zichzelf verplicht volledige klaarheid te bieden over alle ‘losse eindjes’ van dit gerechtelijk onderzoek.

KRISTOF LUYPAERT

VRIJDAG 21 MEI

Boobytrap of lichtgranaat?

De eerste doorzoeking van het Nationaal Park Hoge Kempen blijkt negatief. Conings blijft spoorloos.

Het parket heeft intussen een onderzoeksrechter gevorderd voor "moordpoging in een terroristische context en verboden wapenbezit in een terroristische context".

Het parket laat weten dat onderzoek aan de wagen een "verdacht mechanisme aan het licht gebracht had” en dat men wacht op het technische verslag van DOVO. Verschillende media meldden dat in Conings’ wagen een boobytrap met een granaat zat, maar dat is eerst tegengesproken door het parket.

ZATERDAG 22 MEI

Huiszoekingen in “entourage” van Conings

Vrijdagavond en zaterdagochtend vonden tien huiszoekingen plaats “in de entourage van Conings”. Een

21 mei. De politie zoekt Jürgen Conings in het Nationaal Park Hoge Kempen.

14 Cultuur

24 JUNI 2021

CULTUUR

FILM

Van Peking tot Hankow

In het komische drama “Druk” (drinken) toont de Deense regisseur Thomas Vinterberg (“Jagten”, “Festen”) hoe de mondaine levens van vier leraars heropleven dankzij een experiment om een alcoholconcentratie van 0,5 promille in het bloed te onderhouden. De film neemt de kijker mee op een emotionele, dronken rit met een stevige portie humor.

Het lijdt geen twijfel dat de hoofdrol van Mads Mikkelsen heeft bijgedragen tot het succes van Druk. De Deense acteur vergaarde internationale faam met zijn rol van slechterik Le Chiffre in de Bond-film “Casino Royale” uit 2006. Sindsdien heeft Mikkelsen vele andere rollen op zich genomen in de Engelstalige film- en televisiewereld, maar hij is nooit zijn heimat vergeten. Hij werkte in 2012 nog samen met Vinterberg voor het geprezen drama Jagten.

Martin (Mikkelsen) is een leraar geschiedenis in een lokale middelbare school in Denemarken. Hij is zo passief en uitgeblust dat zijn gebrek aan autoriteit in de klas hem ontgaat en dat de vervreemding van zijn echtgenote aan hem voorbij gaat. Nadat enkele ouders hun beklag doen over zijn professionele prestaties, stort Martin in elkaar tijdens een verjaardagdiner met enkele collega’s. Zij besluiten gezamenlijk om hun levens een nieuwe wending te geven aan de hand van een gewaagd experiment. Gewapend met flessen en blaastesten beginnen ze hun werkdagen van extra pit te voorzien, en zoals te verwachten zijn de eerste resultaten uitbundig en amusant. Hoewel de focus op Martin blijft liggen gedurende het hele verloop, zien we hoe alle vier de mannen hun eigen ontwaken ondergaan.

Uiteindelijk zal echter duidelijk worden dat onderliggende problemen niet simpelweg met geestverruimende middelen kunnen begraven worden.

Druk werd gedeeltelijk herschreven omwille van een tragedie in het privéleven van regisseur Thomas Vinterberg. Zijn dochter Ida kwam om het leven tijdens een auto-ongeluk toen de opnames nog maar enkele dagen aan de gang waren. Ida vormde een belangrijke inspiratie voor de film, dankzij haar persoonlijke vertellingen over de excessieve drinkcultuur van jongeren in Denemarken.

Menig kijker zal door Druk worden meegesleept tot op het einde. Het verhaal is vrij eenvoudig en er moeten geen grote wendingen verwacht worden. De film haalt zijn kracht voornamelijk uit de hartverwarmende herkenbaarheid. Na een ingrijpende gebeurtenis focust de camera vaak op de gezichtsuitdrukkingen van Mikkelsen, maar dit voelt soms overbodig aan aangezien achter zijn persoonlijke reis weinig complexiteit schuilt. Zijn emoties en gedachten vormen nooit een groot mysterie. De humoristische elementen, hoewel soms grenzend aan het onnozele, combineren echter uitstekend met de emotionele beproevingen van de personages. Al bij al is Druk een verfrissende, persoonlijke en evenwichtige kijkervaring die menig filmliefhebber moet hebben gezien.

Druk is nu te zien in de bioscoop SIMON SEGERS

TENTOONSTELLING 75 JAAR WEEKBLAD

Keunekapel (Koksijde) Van 24 juni tot en met 11 juli Vrij toegankelijk 14.00 u. tot 18.00 u. (maandag gesloten)

Train World in Schaarbeek neemt ons mee terug in de tijd en op reis naar China voor een tentoonstelling over de aanleg van de spoorlijn PekingHankow, die in het begin van de twintigste eeuw het noorden en het zuiden van het land met elkaar verbond. Het was een huzarenstuk waar ons land de locomotief van was.

De eerste Chinees-Japanse oorlog (1894-1895) eindigde met een zegerijk Japan en een vernederd China. Bij de Chinese overheid groeide het besef dat het land zich dringend moest moderniseren om als soevereine staat te kunnen overleven. De aanleg van een spoorwegnet was daarbij onontbeerlijk. Als strategische eerste stap werd gedacht aan de spoorlijn tussen Peking en Hankow (Huwan). Zo’n noord-zuidverbinding was noodzakelijk omdat alle grote rivieren in China oost-west zijn georiënteerd. Het land beschikte niet over de expertise, noch over het nodige geld om dit gigantische project te realiseren. De Chinese overheid was verplicht om een beroep te doen op het Westen, maar ze stond heel wantrouwig tegenover de grootmachten Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en de Verenigde Staten, die

overdreven economische of geografische concessies zouden afdwingen.

De keuze viel op het kleine en neutrale België dat toch al een flinke reputatie had opgebouwd met de aanleg van spoorwegen over de hele wereld.

Indrukwekkende cijfers De eerste contacten tussen het keizerrijk en ons land vonden plaats in november 1896. De Generale Maatschappij aarzelde om mee te stappen in dit avontuur, maar ging overstag onder druk van Leopold II die doordrongen was van een Belgische expansiepolitiek. Na lange onderhandelingen en nog wat haalbaarheidsstudies kon in maart 1899 de bouw van start gaan.

De cijfers van dit project ogen indrukwekkend: 1.214 kilometer spoorlijn, 125 stations, 2.420 bruggen en kunst-

bouwwerken plus een drie kilometer lange spoorwegbrug over de onstuimige Gele Rivier. Gedurende bijna zeven jaar werkten tienduizenden arbeiders zich de ziel uit het lijf. Tijdens de Bokseropstand van 1900 werd de aanleg onderbroken en een deel van de lijn vernield. In november 1905 werd de lijn Peking-Hankow ingereden. Het project werd in goede banen geleid door de 37-jarige ingenieur Jean Jadot die zijn sporen had verdiend bij de aanleg van de tramlijnen in Caïro en van de spoorlijnen in Neder-Egypte.

Eigentijdse toets Train World is de perfecte plek om dit vergeten verhaal te vertellen. Het museum huist in het station van Schaarbeek, in 1913 gebouwd in Vlaamse neorenaissancestijl, dat is verbonden met een grote nieuwbouw die plaats biedt aan stoomlocomotieven uit de pionierstijd, diesel- en elektrische locomotieven en rijtuigen uit diverse periodes. Striptekenaar François Schuiten stond in voor de schitterende scenografie van Train World en hij is eveneens de scenograaf van de expo over de aanleg van de spoorlijn Peking-Hankow. Schuiten maakte een reeks tekeningen over dit titanenwerk en dat deed ook de Chinese illustrator Li Kunwi. De tekeningen van beiden geven de tentoonstelling een eigentijdse toets.

Aan de Chinese spoorwegen is gevraagd om mee te werken aan de expo en aan het bijhorende boek. Ze waren niet erg happig om het Europees verleden van hun spoorwegnet te belichten, maar ze waren des te gretiger om hun huidige hst-technologie in de vitrine te plaatsen. Een eeuw na de lijn Peking-Hankow hebben de Chinezen in 12 jaar tijd 30.000 kilometer hogesnelheidsnet aangelegd.

MMMV

© PHOTONEWS

Druk

Tentoonstelling “Van Peking tot Hankow. Een Belgisch avontuur in China”, nog t.e.m. 10 oktober 2021, Train World, Schaarbeek, www.trainworld.be

BOEK

In de schaduw van het Europese strijdtoneel Op 11 november 1918 zwegen eindelijk de wapens van de Eerste Wereldoorlog. Althans bijna overal, want in Oost-Afrika bleef een klein Duits koloniaal leger stevig standhouden. Pas twee weken later kon bevelhebber Paul von Lettow-Vorbeck overtuigd worden zich over te geven. Het betekende het einde van de Duitse aanwezigheid op het zwarte continent.

Ieder zijn verhaal Over de Eerste Wereldoorlog zijn vele bibliotheken gevuld. Veelal over de militaire evolutie in Europa. Het conflict van de Europese grootmachten in hun kolonies is steeds onderbelicht gebleven. De mariene bioloog Bas de Groot besloot met behulp van Duitse en geallieerde dagboeken en het nodige didactisch materiaal dit onderwerp in kaart te brengen. Toen in Sarajevo de Oostenrijkse kroonprins het leven liet, bezat Duitsland vier Afrikaanse kolonies: Oost-Afrika (het huidige Tanzania), Zuidwest-Afrika (Namibië), Kameroen en Togo. Elk was geografisch geïsoleerd en vanaf augustus 1914 bijna volledig omringd door vijandige buren. Het verhaal van die Duitse kolonies tijdens WO I moet dan ook gelezen worden als vier aparte delen.

De rol van de Boeren Er zijn wel wat parallellen: het gebrek aan technologie en medische

ondersteuning. Zo was in Zuidwest-Afrika een gemotoriseerde brigade een verre droom, maar een kamelenkorps de bittere realiteit. De munitie bleek verouderd en gebrekkig. De wapens waren dikwijls primitief. Enkele duizenden Duitse soldaten konden rekenen op een inheems leger van Askari, die loyaal de Berlijnse zaak steunden.

Interessant om volgen is hoe Groot-Brittannië het Zuid-Afrikaanse leger opdroeg Zuidwest-Afrika binnen te dringen. Dit leidde echter tot een heuse tweespalt bij de Boeren. De Tweede Boerenoorlog was nog maar een tiental jaar ervoor geëindigd en vele Afrikaners waren de Britse wreedheden en Duitse sympathie nog niet vergeten. Oudgedienden als Christiaan Beyers en Christaan De Wet speelden in de anti-Britse Maritz-rebellie opnieuw een hoofdrol, maar moesten uiteindelijk het onderspit delven tegen de pro-Britse Louis Botha en Jan Smuts.

De verdeling van de Duitse koek De Franse en Britse imperia konden bogen op een sterke marine, een enorm koloniaal hinterland en de macht van het getal. Ook België speelde via Congo een bescheiden, zeg maar te verwaarlozen rol op het slagveld. Gebrek aan coördinatie en slecht opgeleide Afrikaanse hulptroepen bij de geallieerden, en Duitse discipline en improvisatie maakten het desalniettemin tot een lange uitputtingsstrijd in Oost-Afrika.

Tijdens de diplomatieke onderhandelingen na de Eerste Wereldoorlog trokken de overwinnaars een streep door de Duitse aanwezigheid in Afrika. Het leeuwendeel van de koloniale buit was voor Londen en Parijs. Maar Brussel kreeg het mandaat over Ruanda-Urundi, dat destijds onder Duits Oost-Afrika viel. Geen enkele oud-kolonie behield het Duits als landstaal.

Aan de hand van deze historische studie is Bas de Groot erin geslaagd om het stof weg te blazen van een vaak vergeten hoofdstuk uit de periode 1914-18.

PIETER VANDERMOERE Bas de Groot; “De strijd om de Duitse Afrikaanse Koloniën”; uitg. Aspekt, 2021; 450 blz; prijs: 29,95 euro.

ISBN: 978 946 4240 77 1

Brieven

24 JUNI 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

De blauwe reeks © WWW.SUSKEENWISKESHOP.COM

Tijdens de hitte van vorige week nog eens de blauwe reeks van Willy Vandersteen gelezen.

“La résistance” rekruteert collaborateurs Dit verhaal begint in 1945. Twee kopstukken van het verzet (Raymond Leblanc en Pierre Ugeux – broer van directeur-generaal Staatsveiligheid William) willen een stijlvol jeugdblad op poten zetten. Ze doen een beroep op Georges Remi (Hergé) wiens held Tintin al vóór de oorlog populair is en die tijdens de oorlog in de collaboratiekrant Le Soir publiceerde. Hij gaat graag akkoord de naam van zijn creatie aan het blad te geven, een nieuw verhaal te starten en artistiek directeur te worden. Probleem is het collaboratieverleden van Hergé. Hij is na de bevrijding vier keer gearresteerd, maar verblijft slechts één nacht in de cel, want hij maakte maar wat “kindertekeningetjes”.

Via William slagen de initiatiefnemers erin auditeur-generaal Walter Ganshof te overtuigen Hergé het noodzakelijk bewijs van burgertrouw te verlenen. Als goede Belg wil Leblanc ook een Nederlandstalige editie brengen: Kuifje. Het weekblad verschijnt in september 1946 en slaat in als een bom. De tekeningen worden meestal in vier rijke kleuren gedrukt. Nieuwe tekenaars als Cuvelier (Corentin) en Jacobs (Blake en Mortimer) kunnen met Hergé concurreren. De vormgeving is bijzonder verzorgd. Het rijke Franstalige Brussel zorgt ervoor dat week na week het blad (60.000 exemplaren) uitverkocht is, maar de Nederlandstalige editie (20.000 exemplaren) kwakkelt.

Dat heeft oorzaken. De prijs van het weekblad is niet van de poes: vijf frank. In de armere delen van Vlaanderen is dat een uurloon. En er bestaan al twaalf Franstalige albums met de avonturen van Tintin vooraleer in 1946 het eerste album in het Nederlands verschijnt.

Hoofdredacteur Karel Van Milleghem van de Nederlandse versie is de zoon van een VNV’er, want Hergé omringt zich graag met mensen uit de collaboratie.

Hij plaatste ondanks de waar-

w w w. v l a a m s c h e l e e u w. c o m

ce Valiant”). Nu zou dat een proces voor plagiaat opleveren. “Het Spaanse spook” verschijnt in 1948 in grijze en rode schutkleuren in het weekblad (en wordt later hertekend). De Standaard-uitgeverij heeft inmiddels weekblad Ons Volkske opgericht en daar krijgt dat spook wel vier kleuren. Van Milleghem is ook hier hoofdredacteur en vult het blad grotendeels met verhalen uit zijn ander weekblad; zij het alleen met een schutkleur en op goedkoop papier: 2,5 frank voor de Vlamingen.

Na 70 jaar nog even sprankelend

De blauwe reeks van Suske en Wiske

schuwingen van zijn Doornikse uitgever zijn Kuifje-verhalen tijdens de oorlog in twee Vlaamse collaboratiekranten en meldde Louis Casterman dat ze hem maar moesten ophangen en dan fusilleren. Van Milleghem en Hergé zijn geïnteresseerd in de Antwerpse tekenaar Willy Vandersteen die een dagstrip maakt voor De Standaard, een krant die na de oorlog twee jaar niet mag verschijnen.

Waarschijnlijk weet Van Milleghem dat Vandersteen uit armoede en angst voor tewerkstelling in Duitsland pro-Duitse tekeningen gemaakt heeft. Elf jaar geleden komen historici met de bewijzen op tafel. De familie Vandersteen is zogenaamd geschrokken, volgens mij voor de schijn. Stripverzamelaar Karel Driessen toonde me 50 jaar geleden al lachend die tekeningen, maar collaboratie gold toen nog niet als de ultieme doodzonde.

Hergé en Vandersteen Vandersteen schrijft en tekent verhaal acht, “De Witte Uil”, van zijn in Vlaanderen populaire Suske en Wiske-reeks als hij Hergé ontmoet. Hij krijgt een koude douche. De Brusselaar gaat akkoord dat de Antwerpenaar een verhaal kan vertellen en dat is voor beide heren de essentie van een strip, maar grafisch kan het niet door de beugel volgens Hergé. Het is allemaal te slordig, met weinig oog voor de decors. De hoofdpersonages zijn te vulgair, te dik (Lambik, S&W) of te dun (tante Sidonie). Dat voddenpopje Schalulleke (Schanulleke in 1964 op verzoek van de Nederlanders) moet tezamen met Sidonie verdwijnen. Vandersteen slikt zijn trots in en verandert in de loop van het eerste verhaal voor weekblad Tintin-Kuifje de fysionomie van Lambik (slanker) en Wiske (geen strikje en een aardappelneus meer, maar blonde krulletjes). Omdat hij veel nauwkeuriger moet werken, ‘bestudeert’ hij nogmaals het werk van de grote Amerikaanse illustrator Harold Foster (tekenaar van “Prin-

15

Vandersteen heeft met onderscheiding zijn examen afgelegd.

Het spook verschijnt bij De Standaard-uitgeverij in album. Aan Franstalige zijde duurt het tot 1957 tot uitgeverij Le Lombard het publiceert, want “te Vlaams”. Vervolgens publiceert Tintin-Kuifje in vier kleuren meesterwerk na meesterwerk van de Antwerpenaar. Hij blijft de grote verteller die een perfect kloppend verhaal in elkaar zet en die gags uit zijn penseel tovert waarmee je lacht, al lees je het verhaal voor de honderdste keer (bv. de hilarische scène met Lambiks slapende dromedaris Jezebel in “De Tartaarse helm”). Maar tezelfdertijd wordt de grafiek altijd beter met dynamischer en goed geproportioneerde personages, met mooie en verzorgde decors. Met “De bronzen sleutel”, “De Tartaarse helm” en “De schat van Beersel” overtreft Vandersteen zichzelf. Natuurlijk moppert Hergé, want “Bob et Bobette” (Suske & Wiske in het Frans) hebben ook succes bij Franstalige lezers. Hij ergert zich dat Vandersteen de helden via tovenarij of een hypnotiseur naar het verleden stuurt, want zijn Tintin doet dat niet.

Vanaf “Goud voor Rome” (albumtitel “Het geheim der gladiatoren”) laat Vandersteen het verhaal dan maar direct in het verleden starten. Hergé vindt ook dat er te weinig karakterontwikkeling is.

Alsof een volmaakte houten Klaas als Kuifje wel diepzinnig is. Hergé geeft Vandersteen de bijnaam “de Bruegel van het beeldverhaal” en ik betwijfel of dat als compliment bedoeld is, want de Brusselaar bewondert abstracte kunst. De Standaard-uitgeverij publiceert de verhalen vanaf “De bronzen sleutel” met een blauwe voorkaft. Ze tellen 8 pagina’s meer dan de krantenverhalen en ze kosten 55 frank. Te duur voor mijn ouders, zodat mijn tante ze koopt. Ik bezit alle eerste drukken, maar maak me geen illusies. Er ontbreken geen pagina’s, maar strips waren er om te lezen en te herlezen; niet om ze ongeschonden te collectioneren. Vanaf blauw album 5 “De gezanten van Mars” wordt het inhoudelijk wat minder. Vandersteen heeft nog altijd zijn dagelijkse krantenstrip, introduceert met Karel Verschueren Bessy en de bijbelreeks Judi. Ook “De groene splinter” is niet meer zo sterk. Het laatste verhaal voor Tintin-Kuifje is “Het gouden paard” en wordt eerst in 1988 integraal in album gepubliceerd. Vandersteen kiest inmiddels voor kwantiteit en heeft een studio opgericht. Hij tekent nog 12 platen van een nieuw verhaal (vorig jaar vervolledigd en met blauwe voorkaft gepubliceerd als “De Sonometer”), maar geeft in 1958 de brui aan Tintin-Kuifje. Schrijvers als Gilliams, Gysen, Teirlinck, Walschap, Roelandts, Brulez worden haast niet meer gelezen en zelfs Boon en Claus zijn op weg naar de anonimiteit, maar Vandersteens blauwe reeks is 70 jaar later nog altijd sprankelend en springlevend.

SPORT EN POLITIEK

OPKOMSTPLICHT

Pallieterke, Ze kunnen het niet laten, de “genderisten”. Waarom moeten die zich nu weer zo nodig van zich laten horen om mensen te overtuigen door de Allianz-arena te verlichten met regenboogkleuren omdat Hongarije op bezoek komt?

Mogen Hongaren nog een mening hebben en normaal doen? Tot nader order ben ik hetero, maar ik heb geen vlag, geen organisatie die mijn belangen op een agressieve manier naar buiten brengt.

Ook heb ik geen zin om als curiosum op een praalwagen door de stad gevoerd te worden, half naakt. Het is mijn overtuiging dat die genderisten onze maatschappij verdelen en haat zaaien t.o.v. hetero’s. Overheid, stop met subsidies te geven aan die verdelers en haatzaaiers.

D.C. - Beveren

Pallieterke, Het afschaffen van de opkomstplicht is geen slecht idee: het is een kwaadaardig idee. Alle deelnemers aan het debat focussen op de mogelijke gevolgen ervan voor de politieke partijen. Geen mens kan daar een zinnig antwoord op geven: de weersomstandigheden spelen een grotere rol inzake de opkomst dan de burgerzin. Maar geen een van de politici of van de politologen schijnt zelfs maar te beseffen dat de opkomstplicht de enige waarborg is voor het kiesgeheim en de vrije keuze. Die vrije keuze is overigens al beperkt doordat men slechts voor één enkele partij kan kiezen. Dat levert geen volksvertegenwoordigers op: alleen maar partijvertegenwoordigers in de gemeenteraad. Bij de afschaffing ervan worden namelijk lijsten aangelegd van degenen die deelgenomen hebben aan de verkiezingen en wie niet. Dat leidt gegarandeerd tot misbruik. Het is, zo zeggen de promotors, toch maar een experiment en het gaat per slot van rekening maar om gemeenteraadsverkiezingen. Burgers, neem deel aan de verkiezingen, ook al zouden ze niet verplicht zijn en ook al zou het op die dag mooi weer zijn. Stem voor wie je wil... of schrijf ‘Foert’ op je stembrief. Dat heeft meer effect dan thuis blijven.

J.C. - A lsemberg

AFGEHAAKT Pallieterke, Het wordt precies normaal geacht dat de Belgische ploeg op de knieën gaat voor de racisten en blankenhaters van BLM. Politiek meningen op een voetbalveld worden niet getolereerd door UEFA, maar dit vertoon van haat jegens de blanke bevolking mag dan wel. Daarom hebben de Rode Duivels hun overgrote meerderheid blanke supporters geschandaliseerd en heb ik afgehaakt.

Voor mij geen blankenhatende Belgische ploeg.

Daniel Meuleman - Herzele

KRITISCHE BURGER Pallieterke, De 'ontknoping van de zaak Conings': het slechtste scenario ooit!

Was ik, als Dick Durver, indertijd met zo een kinderachtig, volkomen ongeloofwaardig en ronduit debiel verhaaltje van Merlina afgekomen, zou Nonkel Bob me zeker zot verklaard en buitengegooid hebben. De 'speurneusstok' was in die jeugdserie een uitvinding van Napoleon; nu is hij vleesgeworden in de persoon van een Open Vld-burgemeester. Alle journalisten die deze totaal absurde versie van de overheid kritiekloos slikken, zijn medeplichtig aan dit complot dat geen theorie meer is.

Jef K. Elbers - Heist

HYPOCRIET Pallieterke, Voorbije zondag werd op de begraafplaats van Hoog Kortrijk het eerste 'Onument' ingehuldigd, in aanwezigheid van Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers en Federaal Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden. Dit Onument is ontworpen en gerealiseerd met als belangrijkste doel de vele - 25.000 - corona-slachtoffers te herdenken. Beide ministers waren aanwezig omdat ze dit project mee hebben gesubsidieerd. Wetende dat de regeringen in dit land van de aanpak van Covid-19 een echt rommeltje hebben gemaakt, met vele extra-overlijdens tot gevolg, vooral bij de oudere bevolking, komt die subsidiëring zowat neer op het kopen van een aflaat voor de fouten die de politiek heeft gemaakt. Daarom was hun aanwezigheid behoorlijk gênant, en bovendien niet respectvol ten overstaan van de nabestaanden.

Carl K ins - Kortrijk

JUNETEENTH Pallieterke, Onlangs werd een nieuwe feestdag ingevoerd in de Verenigde Staten, Juneteenth genoemd, refererend aan de datum van 'abolition' of afschaffing van de slavernij in dat land. Ik stel voor dat alle Vlaamse partijen een gelijkaardig lovenswaardig initiatief nemen ter ere van 10 april 1967 in ons land. Toen pas werd officieel de Belgische grondwet ook Nederlandstalig.

Gunter Deleyn - M ariakerke

HOOFDDOEKEN Pallieterke, Ecolo/Groen heeft in de Brusselse regering een historische overwinning geboekt die geleid heeft tot de afschaffing van het verbod tot het dragen van hoofddoeken bij de vervoersmaatschappij MIVB. Niet het minst gehinderd door haar minderheidspositie binnen de Brusselse regering, zijn de Groenen erin geslaagd andere leden van de regering over de streep te trekken. In Vlaanderen is Vlaams minister Bart Somers (Open Vld) de meest markante figuur in de Vlaamse regering. Somers staat bekend als een notoir moslim-sympathisant (eufemisme voor militant) en ‘gewaardeerd’ collega bij CD&V en N-VA. Er bestaat blijkbaar over de partijgrenzen heen een virtueel islamitisch front tussen de Open Vld, CD&V, Vooruit, Groen/Ecolo, PS met religieuze privilegies voor de islam als doelstelling. Quid N-VA? Is het niet opmerkelijk dat N-VA coalities sluit met partijen die de islamisering van Vlaanderen genegen zijn, en tot nader order iedere samenwerking uitsluit met het Vlaams Belang, dat opkomt voor de identiteit van de Vlaamse gemeenschap en voor de grondwettelijke rechten en vrijheden van de burger?

Is de islamisering voor N-VA dan essentiëler dan autonomie en vrijheid in een seculier Vlaanderen?

Thomas Boyden - Zaventem

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

24 JUNI 2021

Tweets van de week

Als –vooruit dan maar – ‘premier’ De Croo de dweil van de Wetstraat is, dan is Egbert Lachaert de emmer waar het vuil in wordt uitgewrongen. Dat daar als eens een ongelukkige tweet van komt, moeten we er bij nemen.

De goede borst heeft zich al zoveel keer in bochten moeten wringen dat hij daarbij iedere zin voor richting heeft verloren. Zoals bij het ineen vallen van een Antwerpse bouwwerf bovenop 5 arbeiders die het nooit meer gaan kunnen navertellen. “Hopelijk valt het mee”, tweette Egbert spontaan uit het hartje.

Aangevuld met een “heel veel beterschap aan de slachtoffers”. Een meer nadenkende mens zou bij de afkondiging van een medisch rampenplan nadat mensen een paar ton bakstenen op hun kop kregen, enige reserve voorzien bij een hoopvolle boodschap.

Tenslotte hebben die dingen net als een vliegtuigcrash wel eens vaker de neiging om een mindere afloop te kennen. Zo niet Egbert ‘we maken er het beste van’ Lachaert. ‘Optimism is a moral duty’, zei Guy Verhofstadt ooit nadat hij de staatskas had geplunderd en dat is nog steeds het mantra van de Open Vld. Altijd de vingers kruisen voor een mee-

1269

1

2

3

4

5

vallertje en veel beterschap. Dat dergelijke tweet een paar uur later –pakweg wanneer de lijken geborgen worden- misschien beter verwijderd kan worden, komt niet op in het blozende hoofdje van Egbert. Het valt dan ook niet uit te sluiten dat Egbert er zelfs dan nog van overtuigd is dat ‘veel beterschap’ een optie blijft. De tweet kreeg welgeteld 2 hartjes mee van zijn talrijke fans. Eentje van de mama en eentje van hemzelf. Het is meteen ook de geprefereerde houding die de liberale emmer heeft ten opzichte van de peilingen voor zijn partij. “Hopelijk valt het mee. Veel beterschap aan de slachtoffers”.

Ziet u nu wel dat Vivaldi ook aan u denkt.

En dan nu een kleine waarschuwing voor uw eigen account op Facebook, Twitter of aanverwanten. Pluis uw verleden na op foute opmerkingen. Hoe herkent u een fout? Als er letters in staan, is het al een beetje verdacht en kan u het beter preventief verwijderen. In het jaar des heren 2011 tweette de Amerikaanse voetbalster Megan Rapino naar een vriendin ‘je ziet er wat Aziatisch uit met gesloten ogen’. Deze - volgens sommigen - flagrante vorm van racisme bleef een decennium lang onopgemerkt zweven in cyberspace. Tot ze deze week een contract scoorde bij Victoria’s Secret en onmiddellijk werd gescreend door de politiek correcte bloedhonden. Rapino is naast een gevierde sportvrouw ook nog eens een icoon van de transgenderbeweging en werd geroemd om haar politieke correctheid. Maar wat 10 jaar geleden nog grappig was, kan vandaag doodzonde zijn.

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Periode tussen het jaar 500 en het jaar 1500 B. Onvergelijkelijke - Officier Voorzetsel C. Vlaamse radiozender - Alle mensen D. Molybdeen - Spectaculaire voetbalactie E. Gebroken wit F. Muzieknoot - Gewaad van Indiase vrouwen - Derde zoon van Adam en Eva G. In tegenstelling tot - Meubelstuk Samen met iemand H. Romeinse cijfer 101 - Schrijfgerei Excentriek (Eng.) I. De lucht betreffend - Waalse stad Astronomische eenheid J. Vlaams toneelspelersgezelschap Exchange Traded Notes K. Bespottelijke - Jongens- en meisjesnaam L. Voerden een schijnvertoning op

1.

2.

3.

4.

Lijkbewaring Vernieuwing - Dyne Kalmeer - Vakantie Lidwoord - Grieks eiland Buitengewoon onderwijs - Olympisch Comité 5. Oost-Vlaams dorp - Drank met anijssmaak - Sinte 6. Docenten 7. Nederlandse jongensnaam - Onder andere 8. Bovenlaag - Landstreek in de provincie Overijssel 9. Baarmoeder - Paassymbool Ondernemingsraad 10. Door Uitgeverij Averbode uitgegeven educatief tijdschrift - Toets op het klavier van een PC 11. Bepaalde - Herhaling 12. Moeilijkheden

BELGIË, WAAR COMPLOTTHEORIEËN REALISTISCHER ZIJN DAN DE WERKELIJKHEID

Gouverneur Limburg: “Jürgen was maar een centimeter groot” Waar justitie en honderden militairen niet in slaagden, lukt de burgemeester van Maaseik van op de fiets: Jürgen Conings vinden op nauwelijks een paar kilometer van zijn wagen. “Een rijstkorrel vinden in een natuurgebied van 24.000 voetbalvelden is dan ook een zeer moeilijke opdracht”, besloot de Limburgse gouverneur over de mislukte zoektocht. Meteen rezen er vragen: één, hoe kon het dat ze dat lijk keer op keer misten? Twee, waarom werd nooit eerder gezegd dat Jürgen Conings amper een centimeter groot was?

“Het is verbluffend hoe Kevin De Bruyne de omgeving scant in een mum van tijd”, kopte De Morgen op maandagmorgen. Het zal aan mijn slecht karakter liggen maar dan denk ik bij mezelf: dan had hij beter op zoek kunnen gaan naar Jürgen Conings in plaats van te voetballen. Koning Kevin had op dag één van de verdwijning vast een spurtje getrokken in het nationaal park en een perfecte voorzet gegeven die op een paar centimeter van het lichaam van Jürgen was neergekomen. Maar nee, we moesten en zouden de zoektocht overlaten aan de Belgische justitie in samenwerking met het Belgisch leger. Vrouwe Justitia met haar blinddoek, weegschaal en zwaard in een paar legerlaarzen, maar dan verdwaald in het bos.

Dat moest wel een beetje verkeerd lopen.

En ondertussen maar de brave vriendin van Jürgen opsluiten en het vuur aan de schenen leggen uit frustratie dat er niks gevonden werd. Justitie blijft zich onderscheiden in dit land. Als een bezopen langlaufer op een voetbalveld.

Als het niet zo tragisch was, hadden we er allemaal eens smakelijk om kunnen lachen. Wacht eens, dat hebben we stiekem gedaan. Maar wel een beetje groen.

En groen, dat weet ieder weldenkend mens, dat is niet echt geestig. We kunnen er echter niet rond, we zitten weer met wat ze in Frankrijk omschrijven als ‘une histoire Belge’ en in Nederland als ‘een Belgenmop’. Maar meteen ook met een paar stevige complottheorieën. Nogal wat mensen geloven niet dat Jürgen daar al zolang kon liggen zonder gevonden te worden. Werd hij daar neergelegd? Waarom hebben drones en lijkhonden in 35 dagen niks gevonden? Waarom werd er eigenlijk niet gezocht in een straal van een paar kilometer rond de plaats waar hij zijn wagen had geparkeerd? In om het even welk

Oplossing 1268 1268

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

J

U

B

I

L

A R

I

S

B

O N E V E N

C

U

I

T O E

R V A N E

S

F

A R

T

G

A

S

E N

H

L

E N

I

P

E

J

O L

E

K

S

G O E D H E

I

L

T

T

S

A

I

L

E

E N D E

E

L G D A

E

E

T S

T

A

T

V A

R O N

Maar ieder nadeel heeft in dit land ook zijn… euh…nadeel. In dit geval: Marc Van Ranst is back bitches! Begrijp me niet verkeerd. Uiteraard is het fijn dat hij met zijn gezin weer veilig over straat kan.

Het weze hem, vrouw en kind van harte gegund! Moeten onderduiken omdat de Belgische justitie er wéér maar eens een meter of 150 naast zat, dat wens ik niemand toe. Maar uit goede bron weten we ook dat Marc tot op de seconde heeft nagerekend hoeveel schermtijd hij in de voorbije 35 dagen heeft mislopen en eist hij een inhaaloperatie. Nog voor het einde van de maand wil hij 28 uur, 43 minuten en 28 seconden op televisie. Herhalingen niet meegerekend. En dan hebben we het alleen nog maar over de VRT. Aan de Reyerslaan zijn ze druk in de weer met een spreidingsplan. U kan Marc verwachten als gast in journaals, Terzake en De Afspraak. Maar ook als weerman, voetbalcommentator, voetballer, enthousiaste voetbalsupporter, deelnemer aan ‘K2 zoekt K3’, Simonneke uit Thuis, Dagelijkse Kost en als er tijd over is… als viroloog.

Top of the bill wordt een boksmatch op Canvas tussen Marc Van Ranst en minister Frank Vandenbroucke over de vraag: wie is er nu de meest irritante televisiepersoonlijkheid van de coronacrisis? De winnaar wordt bepaald door 12 ronden of een knock-out. Op dat laatste kunnen we alleen maar hopen.

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

E G

R

E

I

R

O E

R N

L

He’s back bitches!

R D E

E M

Q U O T

E

E N

E N E N

E

T

S

A R

D

I

F

F

N

zinniger land waren dat terechte vragen geweest. Niet in het onze. Men zegt wel eens dat de werkelijkheid de fictie overtreft. In België ligt de standaard een flink stuk hoger. In België zijn de gekste complottheorieën net iets realistischer dan de werkelijkheid.

I

L

A

E

S

E D L

I

G

G E

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be