't Pallieterke van 15 juli 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

HUGO COVELIERS VOORMALIG POLITICUS

INTERVIEW

“De invloed van Vlaams-nationalisten is verwaarloosbaar in vergelijking met hun aantal stemmen” Voormalig politicus Hugo Coveliers (74) hoopt dat Vlaams Belang en N-VA hun meningsverschillen opzij schuiven om uiteindelijk een duurzaam zelfbestuur te realiseren. “Zowel de N-VA als het Vlaams Belang zijn eigenlijk kinderen van de Volksunie”, vertelt hij. “Als je het aantal stemmen van beide partijen optelt, zit je bijna aan de helft van Vlaanderen. De invloed van de Vlaams-nationalisten is verwaarloosbaar in vergelijking met hun stemmenaantal. De Vlaamse fl ank wordt gehalveerd omdat die twee partijen niet samenwerken.”

FRANKIJK

MAAKT ERIC ZEMMOUR ZICH KLAAR VOOR PRESIDENTSCHAP?

ANALYSE

GEVAARLIJKE NAJAARSDOSSIERS VOOR FEDERALE REGERING

2 3

Nieuw boek brengt premier De Croo in verlegenheid

Waarom zwijgen de media?

Het gerucht doet al een tijd de ronde op de sociale media: premier De Croo zou contact gezocht hebben met een Italiaanse pornoster, mogelijk met het oog op 'internationale betrekkingen' die niet in de sfeer van de normale diplomatie vallen. Het was ook maar dat: een gerucht. Zopas verscheen echter een boek van onderzoeksjournalist Wouter Verschelden waarin een uitgebreide analyse wordt gemaakt van de moeilijke federale regeringsvorming. Volgens Verschelden hebben alle hoofdrolspelers naar de kwestie van de pornoster verwezen in hun gesprekken met hem. Meer zelfs, de chanteerbaarheid van De Croo zou de regeringsvorming met een jaar hebben vertraagd.

Het liefdesleven van de premier interesseert ons niet. Met wie hij afspraakjes maakt is zijn zaak, zolang dat geen politieke gevolgen heeft. Dat is ook de stelregel die de andere media van dit land beweren te volgen.

De grote stilte Het moet evenwel gezegd dat die media destijds wel heel bereidwillig waren om politieke waarde te hechten aan de verhouding tussen Liesbeth Homans en sp.a’er Tom Meeuws. Het is ook niet zo duidelijk wat er politiek relevant was aan de relatie van Kris Van Dijck met een prostituee, maar de zaak werd wel breed uitgesmeerd en leidde zelfs tot diens ontslag als voorzitter van het Vlaams Parlement.

De stilte van de media over de zaak van de Italiaanse pornoster is dan ook opmer-

POLITIEK FRANK VANDENBROUCKE HET VERLEDEN VAN DE RODE PROFESSOR

COLUMN ALAIN GROOTAERS “NET ZOALS WE WETEN DAT ARBEID NIET NOODZAKELIJK VRIJ MAAKT, WETEN WE NU OOK DAT VACCINATIE TEGEN DIT CORONAVIRUS DAT NIET NOODZAKELIJK DOET”

13

Waar blijven de factcheckers?

In theorie zou het uiteraard kunnen dat de media vinden dat er te weinig feiten zijn om het verhaal hard te maken. Vreemd is echter dat ze het compleet negeren, hoewel het wijd verbreid is, geloofwaardig

INTERVIEW BEIAARDIER

JO HAAZEN

“De beiaard van de Lage Landen is geen folklore”

12

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 28 • donderdag 15 juli 2021

JC/FVL

€ 3,00

5

kelijk, want volgens alle getuigen van Verschelden heeft die wel degelijk een belangrijke impact op de regeringsvorming gehad. Alleen in een kort interview met Verschelden (verschenen in Het Nieuwsblad en Gazet van Antwerpen) wordt de kwestie terloops vermeld, maar voor het overige wordt er geen aandacht aan geschonken. Geen berichtgeving, geen onderzoek, geen commentaar. Toen Donald Trump nog werd beschuldigd van contact met een pornoster ging het er wel anders aan toe.

wordt gemaakt in een boek van een onderzoeksjournalist, opduikt in een opiniestuk van Siegfried Bracke op Doorbraak en – opvallend – door niemand wordt ontkend. We weten nochtans dat de VRT en de kranten er een sport van gemaakt hebben om geruchten en complottheorieën op sociale media te weerleggen (zoals laatst in verband met Jürgen Conings). Waar blijven de ‘factcheckers’ nu?

Ook De Croo en zijn partij zijn stil. Toen de webstek ’t Scheldt iets lelijks schreef over Zelfa Madhloum, een eerder bescheiden radar in de partijmachine, leidde dat tot dagvaardingen, huiszoekingen en het opleggen van dwangsommen, maar tegen Verschelden of Bracke is zelfs nog geen klacht ingediend.

Het belangrijkste aan dit weinig verheffende verhaal zijn niet de mogelijke contacten tussen de premier en een pornoster. De analyse dat dit de regeringsvorming met een jaar zou vertraagd hebben, is wél van belang. Maar nog het meest opzienbarende is dat een verhaal dat de regeringsleider kan schaden compleet wordt genegeerd door de verzamelde pers. Het gebeurt dus niet alleen in China en Rusland.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

15 JULI 2021

En ze dronken een glas

De feestdag van 11 juli zit er op. Wat hebben we onthouden van wat de belangrijkste dag zou moeten zijn van ons land? Emoties opwekken zoals in Frankrijk of de VS? Vergeet het.

Is 11 juli enkel een feest voor de Vlaamsgezinden of moet het het feest zijn van alle Vlamingen? Logischerwijze moet dit de dag zijn dat alle Vlamingen kunnen feestvieren en stilstaan bij hun identiteit. De praktijk bewijst het tegenovergestelde. Meer nog, er bestaat een anti-beweging die niet moet weten van Vlaamsgezindheid, laat staan van Vlaams zelfbestuur.

Heeft u iets gehoord van CD&V en Open Vld, een 11 juli boodschap van de voorzitter bijvoorbeeld? Ik heb niets vernomen. Op zijn Facebookpagina plaatst Joachim Coens wat foto’s van de feestzitting van de Vlaamse regering en Vlaams Parlement in de Plantentuin van Meise. En later op de avond post hij de boodschap ‘dat we het gehaald hebben’. Hij bedoelt dat elke Vlaming zijn of haar vaccin kreeg tegen 11 juli.

Egbert Lachaert postte dit op zijn Facebook: “Een fijne Vlaamse feestdag aan allen. Een regio gekenmerkt door zijn rijke geschiedenis en knappe ontvoogdingsstrijd. We zijn in Vlaanderen tot veel in staat en hebben dat te danken aan een open economie, door samenwerking in verbinding met anderen op een kruispunt in Europa.”

Niets meer, niets minder. Geen ronkende verklaringen, geen beleidsvisie voor de toekomst. Joachim Coens wenste ons ook via zijn Facebook een “Fijne Vlaamse Feestdag”, met een foto vol pinten bier. Van inhoud gesproken.

Bij N-VA moet men de lat wat hoger leggen, want de voorbije jaren is het te rustig geweest wat betreft het communautaire. De coronacrisis houdt de ministers al meer dan 16 maanden bezig en heeft enkel bewezen dat de Belgische structuren nodeloos ingewikkeld zijn. Liesbeth Homans verklaarde terecht dat “ons land in zijn huidige vorm de limieten absoluut bereikt heeft”.

Dat wisten we eerlijk gezegd ook wel. We hebben al jaren geleden de limieten bereikt, vandaar de zes vorige staatshervormingen. De vaststelling is wel dat alles ingewikkelder werd met elke staatshervorming.

Een volgende stap moet dus tweeledig zijn: vereenvoudiging van de huidige structuren enerzijds, en anderzijds een volgende grote stap in de ontbinding van de nationale structuur.

In die zin is de analyse van Bart De Wever wederom om te onthouden: “De grondwet mag niet in de weg staan van noodzakelijke verandering”, zegt hij.

“Ik hoop dat in 2024 de leiders van het land elkaar vinden en voor een nieuwe paradigmashift durven gaan.” Als we De Wever en Jambon mogen geloven, is men ook aan Franstalige kant tot het besef gekomen dat er iets ten gronde moet veranderen. Men wijst dan naar PS-voorzitter Magnette die blijkbaar het licht gezien heeft. Vraag is of een overtuigd belgicist als Georges-Louis Bouchez in 2024 mee in dat verhaal zal stappen.

Noteren we nog dat de ‘kwaliteitskranten’ De Morgen en De Standaard op maandag respectievelijk 157 woorden en 205 woorden spendeerden aan de verslaggeving over de 11 juli-vieringen en -verklaringen. Beide kranten repten met geen woord over de Vlaanderen Vrij-meeting van het Vlaams Belang in Kortrijk.

Allez, de neus van Magnette staat in de goede richting, nu nog onze eigen Vlaamse media.

Vorige week schreef ik dat het volgende Zangfeest is uitgesteld, maar vermeldde daarbij de verkeerde datum: de juiste datum is zondag 20 maart 2022.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Kandidatuur van Zemmour krijgt stilaan vorm krijgt ook een stoomcursus in economie, zijn zwakke punt, van Loïk Le Floch-Prigent, de voormalige baas van Elf en ooit vertrouweling van François Mitterand. Het netwerk groeit.

Wisselvalligheid

Op 28 juni konden Fransen op weg naar het werk niet naast de talrijke affiches kijken die plots in het straatbeeld waren opgedoken.

“Zemmour Président” stond in grote letters onder de foto van de betrokkene. Honderden jongeren waren er die nacht met lijm en behangborstels op uitgetrokken om campagne te voeren voor de man die ze aan het hoofd van hun land willen zien staan. Het was een merkwaardige actie, want Zemmour heeft zich eigenlijk nog niet kandidaat gesteld. Elke dag wordt de druk op de journalist-schrijver, nu vooral gekend als politieke commentator op zender CNews, groter om een gooi te doen naar het presidentschap.

De jongeren van "Génération Z" hadden het tijdstip van hun actie goed gekozen. De affiches verschenen de dag na de tweede ronde van de regionale verkiezingen, die door hun extreem lage opkomst (34 procent) een afgang werden voor het ganse politieke bestel. De affiches werden bovendien aangebracht over de verkiezingsborden van alle partijen. Het signaal kon moeilijk duidelijker zijn: we zijn de traditionele partijen beu, en daar rekenen we ook het Rassemblement National van Le Pen bij.

De motor van Le Pen valt stil De kaarten van Marine Le Pen leken eerder dit jaar nog gunstig te liggen. Een peiling van februari voorspelde dat ze vlot de tweede ronde zou halen bij de presidentsverkiezingen van 2022. Daar zou ze uitkomen tegen Macron, die volgens die peiling nog slechts luttele procenten voorsprong zou hebben. Vandaag is die illusie weg. Het verschil ten voordele van Macron wordt in de tweede ronde nu al op 20 procent geraamd.

De tegenvallende resultaten van het RN bij de regionale verkiezingen waren een klap voor Le Pen. De partij haalde geen enkele regio, geen enkel departement binnen.

De resultaten waren over het land (20 procent) zelfs een stuk slechter dan in 2015 (27 procent). Hoe zou Marine, die in 2017 slechts de helft van de stemmen van Macron verzamelde, het in 2020 ooit beter kunnen doen? Sommigen sussen zich met de hoop dat de slechte opkomst van de eigen achterban te maken heeft met desinteresse voor verkiezingen die uiteindelijk niet zo belangrijk zijn.

Uiteraard, maar waarom kwamen de kiezers van de andere partijen wél opdagen? En waarom zou Marine Le Pen, die niet het charisma van haar vader bezit, deze keer wel het verschil kunnen maken bij de presidentsverkiezingen?

Het grote probleem voor partijen als het Rassemblement National (en binnenkort ook voor het Vlaams Belang, wanneer de opkomstplicht zal zijn afgeschaft) is dat ze in hun achterban heel wat kiezers tellen die cynisch zijn geworden over het systeem en de mogelijkheid iets te veranderen via verkiezingen. Enkel een politicus of partij die een geloofwaardig elan kan opbouwen als uitdager van het bestel, kan hen op verkiezingsdag nog uit de zetel halen.

Marine Le Pen is dat aura van rebel tegen het systeem kwijt. Ze voerde een zwakke oppositie tegen het coronabeleid, is geen voorstander meer van de Frexit, heeft haar standpunt gematigd over immigratie en kant zich alleen nog tegen de islam als die ‘politiek’ wordt. Op een debat

kreeg ze van Darmanin, de minister van Binnenlandse Zaken van Macron, spottend het verwijt “te slap” te zijn geworden inzake de islam. Deze week bevestigde vader Jean-Marie het vonnis: “Het Rassemblement National heeft zijn radicaal karakter verloren precies op het moment dat het publiek klaar was om het te aanvaarden.”

We leven in tijden van grote electorale wisselvalligheid.

Kandidaten en partijen kunnen uit het niets komen en snel naar het centrum van de macht doorstoten Vox Populi De actieve rechterzijde gelooft ook niet meer in Marine Le Pen. De rechtse opiniemakers, zoals bij Boulevard Voltaire en Valeurs Actuelles, worden steeds kritischer voor de net herkozen leidster van het RN. Bij een internetpeiling door de identitaire webstek Français de Souche vond 73 procent van de lezers dat Zemmour zich kandidaat moet stellen, ook al schaadt dit de kansen van Le Pen om door te stoten naar de tweede ronde.

Als de politiek gemotiveerden al niet meer meewillen, moet je niet meer rekenen op een mobilisatie van het voetvolk.

Hoewel Zemmour de boot blijft afhouden, is de machinerie van een heuse campagne al op gang gekomen. Achter hem staat niet alleen de enthousiaste jeugd van Génération Z, maar een netwerk van invloedrijke mensen, die zich verzameld hebben in “Les amis d’Eric Zemmour”.

Ze komen van alle kanten en uit alle rechtse partijen, onder andere uit de omgeving van Philippe de Villiers en Marion Le Pen-Maréchal. De getalenteerde kleindochter van Jean-Marie Le Pen gebruikt de laatste tijd allen nog haar echte familienaam, Maréchal, mogelijk om zo de afstand te vergroten met tante Marine. Ook Jacques Bompard, de populaire burgemeester van Orange, heeft al zijn steun aan Zemmour toegezegd.

Er zijn ook al concrete voorbereidingen, zoals een webstek en Facebookpagaina van “Les amis d’Éric Zemmour”. De partijnaam zou "Vox Populi" worden. Achter de schermen worden de burgemeesters van Frankrijk gepolst om van hen de 500 handtekeningen te krijgen die nodig zijn om te kandideren bij de presidentsverkiezingen. Zemmour

Heeft Zemmour ook een kans om te winnen? Volgens de eerste peiling waarin zijn naam werd opgenomen, zou hij in de eerste ronde slechts 5,5 procent van de stemmen behalen.

Dat is veel minder dan Le Pen (28 procent), maar enkel het resultaat van een man die zich eigenlijk nog niet kandidaat heeft gesteld en ook nog weinig naambekendheid geniet buiten politiek geïnteresseerde kringen.

Dat kan heel snel veranderen. We leven in tijden van grote electorale wisselvalligheid. Kandidaten en partijen kunnen uit het niets komen en snel naar het centrum van de macht doorstoten. Iedereen dacht dat Trump kansloos was, tot hij won.

De Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo werd op korte tijd groot, kwam in de Italiaanse regering en is nu aan even grote snelheid aan het instorten. Intussen zijn de voorheen marginale Fratelli d’Italia (volgens De Morgen een “diepconservatieve partij met fascistische trekjes”) bezig de grootste partij van hun land te worden. La Republique En Marche van Macron werd pas een jaar voor de succesvolle presidentsverkiezingen van 2017 opgericht.

Laat ons ook niet vergeten hoe snel de N-VA van een partij van 3 procent naar een partij van 30 procent uitgroeide. Je hebt geen log partijapparaat of netwerk van lokale kaders meer nodig om succes te behalen.

Het belangrijkst zijn een charismatische kandidaat, een boodschap met een gemakkelijk te begrijpen kern en een elan. Zemmour heeft dan wel geen politieke ervaring, maar die drie voordelen heeft de flamboyante polemist wel. Hij is trouwens een stuk radicaler dan Le Pen wat bijvoorbeeld de islam betreft (Het heeft hem al drie veroordelingen voor racisme opgeleverd).

Disruptie Sommigen vrezen dat een kandidatuur van Zemmour tot gevolg zou kunnen hebben dat Le Pen de tweede ronde niet haalt. Politiek is echter geen sport waarbij ook de tweede en de derde op het podium mogen staan en een medaille krijgen. Het heeft geen zin iemand naar de tweede ronde te sturen die niet kan winnen. De omstandigheden zouden radicaal moeten omslaan opdat Marine Le Pen een kans maakt om te winnen tegen Macron of Bertrand. Wat heeft rechts dan te verliezen met het inzetten van joker Zemmour? Op het eerste gezicht lijkt hij trouwens een ander segment van het electoraat aan te spreken dan Le Pen, waardoor de ene een belangrijke steun voor de andere kan zijn in de tweede ronde.

In de economie is ‘disruptie’ de jongste jaren een populair begrip geworden. Disruptie, marktontwrichting, ontstaat wanneer een nieuwe, uitdagende ontwikkeling of idee (zoals Über, Amazon of de Iphone) eerst wordt onderschat, maar uiteindelijk een hele sector overhoop haalt. Het bestaat ook in de politiek.

Trump was zo een politieke ‘disruptor’. Zemmour, intellectueel, erudiet, charmant, lijkt voor het overige in weinig op Trump, maar hij heeft hetzelfde verstorende vermogen, dat potentieel om zowel een geweldige flop te worden als om een politieke revolutie te veroorzaken.

JURGEN CEDER

Actueel

15 JULI 2021

DE WEEK Het Oostenrijkse parlement keurt een nieuwe antiterreurwet goed. De nieuwe wetgeving verbiedt 8 JUL onder andere het dragen van symbolen die verbon2 0 2 1 den zijn met bepaalde islamitische terroristische verenigingen. Om tegemoet te komen aan de linkse coalitiepartner komt er ook een verbod op logo’s van twee rechtse verenigingen.

Gevaarlijke najaarsdossiers liggen klaar voor regering

3

© PHOTONEWS

Het Europees Parlement veroordeelt de Hongaarse wet, die onder meer LGBT-onderwijs verbiedt. Het 9 JUL parlement wil dat de Europese Commissie actie on2 0 2 1 derneemt tegen Hongarije. Alle Belgische parlementsleden, behalve het Vlaams Belang, stemden voor de resolutie.

Alexander De Croo en Sophie Wilmès: er wacht deze regering een moeilijk najaar.

Ihsane Haouach, regeringscommissaris bij het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, kondigt haar ontslag aan. Ze is naar eigen zeggen het slachtoffer van “onophoudelijke persoonlijke aanvallen” en cyberpesterijen.

Vlaams Belang-voorzitTom Van Grieken 10 JUL ter pleit in zijn 11 juli-toe2 0 2 1 spraak voor Vlaamse frontvorming. “Franstaligen kunnen hun ideologische geschillen opzijzetten om hun belangen te verdedigen. Wij dienen dat ook te doen, nu meer dan ooit”, klonk het.

Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) vindt dat de twintig jongeren die bewust positief op het vliegtuig zijn gestapt in Spanje, een boete moeten krijgen. “Ze zijn bewust met een positieve test op het vliegtuig gestapt. Iedereen weet dat dat met levens spelen is. Daar mag enige verantwoordelijkheidszin verwacht worden”, aldus Jambon.

In Nederland wordt de uitzending van RTL Boulevard afgelast vanwege een “ernstige dreiging”. “Er is informatie binnengekomen dat er extra maatregelen nodig zijn bij de studio van RTL Boulevard. Dit zijn zichtbare en onzichtbare maatregelen”, verklaarde een woordvoerder van de gemeente Amsterdam.

Veerle Heeren (CD&V) terug als burge11 JUL keert meester van Sint-Truiden.

2 0 2 1 Heeren zette twee maanden geleden een stap opzij nadat ophef was ontstaan over haar vervroegde vaccinatie. Het onderzoek naar het vaccinmisbruik loopt nog.

12 JUL

2021

In Frankrijk wordt vanaf augustus de coronapas verplicht voor een bezoek aan een café of restaurant of voor het nemen van de trein of het vliegtuig. De maatregel moet de mensen aanmoedigen om zich te laten vaccineren.

In Zuid-Afrika geeft ex-president Zuma zich aan als gevangene. In zijn thuisprovincie Kwazulu-Natal en in Johannesburg braken protest en onlusten uit waarbij 2 0 2 1 voertuigen in brand werden gestoken en winkels werden geplunderd. Er vielen tientallen doden. Terwijl het Grondwettelijk Hof maandag tegen alle regels in Zuma’s visie aanhoorde, wordt er van diverse kanten voor een presidentieel pardon gepleit.

13 JUL

De federale regering De Croo lijkt rustig de zomer in te kabbelen. De ministers gaan naar de recepties voor de Vlaamse feestdag, straks volgt het opgeklopte 21 juli-gedoe. Toch wachten dit najaar een aantal heikele dossiers die politiek dynamiet zijn.

Een overzicht.

arbeidsmarkt- en 1 De pensioenhervorming Met een werkzaamheidsgraad van 70 procent en een effectieve uittredingsleeftijd op de arbeidsmarkt van 60,7 jaar scoort België in de Europese rankings relatief zwak. De Vivaldi-ploeg wil beter doen en spreekt van een werkzaamheidsgraad van 80 procent tegen 2030. Een potsierlijke doelstelling. Dat zou betekenen dat 700.000 extra banen moeten worden gecreëerd waarbij vooral Wallonië en Brussel een inhaalbeweging moeten doen. Het klopt natuurlijk wel dat er iets moet gebeuren.

Maar discussies over arbeidsmarkthervormingen en de aanpassing van de pensioenstelsels zullen snel tot spanningen binnen de regering leiden, om niet te zeggen openlijke ruzies. Al ten tijde van het debat rond de loonevolutie zaten de linker- en rechterflank van de regering op ramkoers. Onder druk van de vakbonden en de extreemlinkse PTB/PVDA wou de PS een zo royaal mogelijk loonakkoord en sociaal akkoord afsluiten. Een licht aangepaste deal trok de lont uit het kruitvat. Tijdelijk.

Door de zeer vage formuleringen van het regeerakkoord moeten mogelijke hervormingen nog van a tot z worden onderhandeld. Het is nu al duidelijk dat de PS niet zal bewegen. Toen vorige week het jongste rapport van de Vergrijzingscommissie bekend raakte en het duidelijk werd dat we over een paar decennia tegen een factuur van 26 miljard euro aankijken, zei minister van Pensioenen Karin Lalieux (PS) het volgende: “De vergrijzing is een succes en geen kost. Mensen die langer leven en een waardig pensioen krijgen, dat is een succes.” Lees: alles blijft bij het oude. Wat de Vlaamse coalitiepartners in hun hemd zet.

begroting blijft 2 De diep in het rood Ondanks het economisch herstel zal het begrotingstekort tegen het einde van de legislatuur nog altijd meer dan 4 procent van het bbp bedragen. Vroeg of laat zal de Europese Commissie verklaren dat er moet gesaneerd worden. Nu al heeft de PS duidelijk gemaakt

dat het niet dringend is. En het sociaaleconomische debat wordt door de socialisten beheerst. De Vlaamse liberalen hebben vooral aandacht voor links-liberale dossiers als LGBT-rechten en antiracisme.

Gaan ze rond de arbeidsmarkthervormingen, pensioenen en begroting dan geen vuist maken? Open Vld wellicht niet omdat men de premier levert en de postjes plus kabinetsfuncties het belangrijkste zijn. De Vlaamse liberalen hebben de lessen uit de regeringen-Verhofstadt duidelijk niet geleerd.

Als er kritiek komt en de druk fel wordt opgevoerd, dan zal dat het werk van de Franstalige liberalen van de MR zijn. Voorzitter Georges-Louis Bouchez is de luis in de pels van de regering, meer nog dan de Vlaams-nationalistische oppositie.

Georges-Louis Bouchez is de luis in de pels van de regering, meer nog dan de Vlaamsnationalistische oppositie de zoveelste col3 Naar lectieve regularisatie?

De sociaaleconomische dossiers kunnen gezien het economisch herstel misschien nog over de herfst en de winter worden getild. Dat is niet zo met het asieldossier. De hongerstakers die in Brussel worden opgejut door radicaal-linkse ngo’s en advocaten hebben bij PS en Ecolo/Groen nieuwe bondgenoten gevonden.

De linkerflank van de regering droomt van een nieuwe collectieve regularisatie zoals ten tijde van de regering-Verhofstadt aan het begin van de eeuw of zoals in 2009.

Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) houdt het been stijf. Hij vreest

een nieuw aanzuigeffect. Zeker nu Wit-Rusland de Europese Unie onder druk zet en illegalen via het eigen land naar de Baltische staten stuurt. Opnieuw is het in dit dossier opvallend stil bij Open Vld. CD&V, een zwakke schakel in de regering, kan hier scoren.

Ook de MR ziet een opportuniteit. ‘Asiel en migratie’ wordt misschien wel de grootste politieke clash van het najaar.

dure 4 De gascentrales Een clash op langere termijn is de kernuitstap. Dat is voor vooral de Vlaamse groenen van levensbelang. De partij weegt niet in de regering en wil dringend een trofee. De peilingen zijn slecht en Europees hebben de groenen plots de wind tegen nu de Duitse ecologisten van hun pluimen laten. Nu mag er binnen Vivaldi wel een consensus gegroeid zijn rond de kernuitstap tegen 2025, de overgangsperiode ligt politiek gevoelig. Om de energiebevoorrading te verzekeren zijn dure en vervuilende gascentrales nodig.

Of hoe de groenen zich met hun anti-kernenergie-obsessie in een moeilijk parket brengen. De dure gascentrales zullen de energieprijzen doen stijgen. De consumenten zullen morren. Laten de andere partijen dit passeren? Ook de PS, die in het energiedebat onder druk staat van Raoul Hedebouw (PTB) en de zijnen?

zwarte zwaan voor 5 Een de regering-De Croo Genoeg politiek dynamiet dus voor het najaar. De vrees voor verkiezingen maakt natuurlijk dat de partijen er alles aan zullen doen om een zware crisis met een mogelijke val van de regering te vermijden. Al heeft men de situatie natuurlijk nooit volledig onder controle. Een onverwachte gebeurtenis of zwarte zwaan kan toch voor een ultieme clash zorgen. Een nieuwe grote migratiecrisis, een (natuur)ramp, een gevoelig dossier dat opduikt. Dankzij de goede connecties met de bevriende media bleef het verhaal over de contacten tussen premier Alexander De Croo en de Italiaanse porno-actrice Eveline Dellai grotendeels uit de mainstreammedia. Die truc zal men echter niet eeuwig kunnen gebruiken.

4

Binnenland

15 JULI 2021 © RVF

DILBEEK

België laat gegijzelde zakenman in Dubai aan zijn lot over Bijna een jaar al zit de Vlaamse zakenman Johan Daumerie, afkomstig uit een ondernemersfamilie in Dilbeek, vast op een hotelkamertje in Dubai. Een malafide zakenpartner beschuldigde hem van ‘misbruik van vertrouwen’. Een gekende techniek om buitenlanders met behulp van lokale rechtbanken op te lichten ten gunste van Arabische zakenlui.

Naast Daumerie zitten nog zo’n vijf landgenoten in dezelfde situatie. Een team van onderzoeksjournalisten die samenwerken met de organisatie “Detained in Dubai” spreekt van corruptie op grote schaal. “Lokale machthebbers hebben er vrij spel om buitenlanders via ‘bestelde’ vonnissen te misbruiken. Landen die hun onderdanen niet beschermen vormen dus een makkelijke prooi. Het bestaan van corruptie, fraude en witwassen in de VAE is lang genoeg onder het tapijt geveegd”, zegt Radha Stirling, CEO van Detained in Dubai. “Het gaat om mensenrechtenschendingen, onrechtmatige opsluiting, het tot zondebok maken van buitenlanders, intimidatie, bedreigingen, gedwongen bekentenissen tot zelfs marteling”, aldus Stirling.

Buitenlandse investeerders vallen ten prooi aan lokale heersers die met ‘Wasta’ of invloed de rechtbanken misbruiken en zich persoonlijk verrijken. Buitenlandse regeringen verschuilen zich achter de scheiding der machten en laten politiek-diplomatieke belangen prevaleren boven de mensenrechten.

Stirling ontkent formeel dat het met rechtspraak te maken heeft: “Als men een bedrijf wil overnemen of een rivaal in de gevangenis wil gooien, is dat vaak maar een woord”, luidt het. “Het hoge niveau van corruptie maakt de Emiraten tot een extreem risicovolle en onveilige plek voor investeerders. Hun levenswerk kan worden ontnomen via een proces met een vooraf bepaalde uitkomst.”

Dat laatste is dan ook exact wat Johan Daumerie en andere lotgenoten is overkomen. “De Emiraten hebben al voor miljarden dollars aan land, cash en activa van buitenlanders gestolen onder het mom van een juridisch proces”, aldus Stirling. “Prominente buitenlandse promotors, miljardairs en zakenlieden kunnen niet langer met een goed geweten het ‘investerings- en handelscentrum’ van het Midden-Oosten als veilig promoten. Dit zou hen medeplichtig maken aan de daaruit voortvloeiende mensenrechtenschendingen tegen buitenlanders.”

Een krantenartikel van 21 juni 2021 uit het Coburger Tageblatt meldt hoe een Duitse staatsburger mishandeld is in een gevangenis in Dubai. Johan en zijn familie hopen alvast dat het niet zover komt.

KRISTOF LUYPAERT

Johan Daumerie en dochter Laura

Wilmès weigert tussen te komen In de Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers ondervroegen N-VA-Kamerfractieleider Peter De Roover en VB-Kamerlid Ellen Samyn minister van Buitenlandse Zaken Sophie Wilmès (MR) over de zaak Johan Daumerie. Wilmès zegt het dossier op te volgen, maar weigert tussen te komen in juridische aangelegenheden.

Daumerie richtte intussen een brief aan alle parlementsleden en aan het kabinet van Sophie Wilmès. Ook vanuit PS-zijde kreeg Daumerie intussen steun van Kamerlid Patrick Prévot. “Wat u overkomt is helemaal onterecht en u heeft onze volledige steun”, liet zijn medewerker aan Johan weten.

Ook een internationaal advocatenkantoor spreekt in een brief aan Johan onomwonden van een ‘schijnproces’. Hij zou klacht kunnen indienen tegen de VAE bij het "International Centre for Settlement of Investment Disputes" (ICSID).

Dat is een soort arbitrageprocedure die kan aangevraagd worden op basis van internationale handelsverdragen.

“België profileert zich als een fervent verdediger van mensenrechten wereldwijd, en koestert een groot respect voor de rechtsstaat”, schrijft Daumerie in een brief aan Wilmès. Toch vertoeft hij al 11 maanden in een hotelkamer, “gegijzeld en zonder recht op medische zorg noch Covid-vaccinatie en zonder recht op werken of recht om te reizen”.

De consulaire hulp die hij kreeg bleef beperkt tot telefonische bijstand van de Belgische ambassade, en na tussenkomst van ambassadeur Claes, toegang tot de vertrouwensarts. Ondanks de sterke

aanwezigheid van de Deltavariant van het coronavirus in Dubai kreeg Daumerie nog steeds geen Covid-vaccin.

Zijn identiteitsdocumenten zijn sinds augustus 2020 in beslag genomen na een mondelinge klacht over een zakelijk conflict, die uiteindelijk pas op 29 november 2020 officieel is neergelegd en op 12 februari van dit jaar ‘ontvankelijk’ is verklaard.

Daumerie vroeg in een brief aan Wilmès “om de vorm van deze zaak te verwerpen”.

“Mijn rechten als mens, ondernemer en Belg zijn mij ontnomen op 24 augustus 2020. Mijn leven is herleid tot een kleine hotelkamer, volledige afhankelijkheid van vrienden en familie om te overleven.”

Hij leeft intussen bijna een volledig jaar gescheiden van zijn 18-jarige dochter Laura die omwille van de geldproblemen haar studies aan een Amerikaanse universiteit al in duigen zag vallen. Ook Johans professionele reputatie als enige zaakvoerder van het bedrijf is aangetast. De schulden ten gevolge van zijn opsluiting stapelen zich op.

“Mijn behandeling is het woord rechtsstaat onwaardig, en ik hoop dat België deze alsnog met passie zal aankaarten. Het is onaanvaardbaar dat 6 maanden voor de ontvankelijkverklaring van een zakelijke klacht zonder bewijslast, men overgaat tot in beslagname van mijn Belgisch paspoort.”

Johan dringt erop aan dat Sophie Wilmès namens België bij de minister van Buitenlandse Zaken te Abu Dhabi zou aandringen zijn situatie op een menswaardige en respectvolle manier te behandelen.

ECONOMISCHE ZAKEN

Een nieuw keynesiaans experiment De Westerse landen kiezen nog maar eens voor een economisch beleid zoals uitgetekend door de Britse econoom John Maynard Keynes: de economie wordt aangejaagd door overheidsuitgaven en begrotingstekorten. Maar de geschiedenis leert dat dit experiment snel uit de hand kan lopen.

nomen zeggen dat een expansief budgettair en monetair beleid mogelijk blijft indien de economie fel onder haar potentieel zit. En dat is nu voorlopig het geval.

John Maynard Keynes (1883-1946) wordt nog altijd beschouwd als de grootste econoom van de 20ste eeuw. Hij voorspelde dat de zware Duitse herstelbetalingen in de Vrede van Versailles na de Eerste Wereldoorlog gevolgen zouden hebben. En hij kreeg gelijk.

De miljarden aan herstelbetalingen leidden tot extra geldcreatie en hyperinflatie in Duitsland. Een verarming die de Duitsers samen met de Grote Depressie van 1929 in de armen van het nationaalsocialisme duwde.

Miljardenfactuur

Tekorten op de begroting In 1936 verscheen zijn boek “General Theory of Employment, Interest and Money”. Dit boek zou standaardlectuur worden voor economen in de decennia van 1945 tot in de jaren ’70. Hij schreef het tijdens de grote crisis in de jaren ’30. Het maakte hem tot een van de invloedrijkste economen ooit. Keynes legde de nadruk op de vraagkant van de economie. Hij stelde daarnaast dat een overheid moet investeren in de economie om hiermee herstel te stimuleren. Als de overheid bijvoorbeeld een groot infrastructureel project opstart, zal dit leiden tot meer banen en een hogere consumptie en daardoor weer tot een hogere productiviteit. Door de investeringen van de overheid kan de vraagkant van de economie worden gestimuleerd, wat positieve gevolgen heeft voor de welvaart. Zo’n beleid van investeringen en overheidsuitgaven leidt tot tekorten op de begroting, maar dat deficit zal

daarna verdwijnen dankzij de economische groei. De VS en de EU-lidstaten kiezen daar in deze post-corona-relanceperiode opnieuw voor. Een nieuw keynesiaans experiment dat voor een gouden decennium of de ‘roaring twenties’ kan zorgen. Iedereen gelukkig dus?

Oplopende inflatie Hier is toch enige voorzichtigheid geboden. Het relancebeleid heeft niet altijd het gewenste effect. Vorige week raakte bekend dat de relancemiddelen de economie een opstoot geven, maar bijvoorbeeld niet genoeg om het Vlaamse begrotingstekort van 5 miljard euro weg te werken. Zo’n expansief economisch beleid moet ook tijdig worden stopgezet. Wanneer de economie hersteld is, moet de geldkraan weer dicht. Alleen heeft men dat in de jaren ’70 van vorige eeuw, tijdens de vorige keynesiaanse hoogdagen, te weinig of te laat gedaan. De tekorten bleven te hoog en daar betalen we onder andere in dit land nog altijd een prijs voor. Ook leidt een keynesiaans beleid tot oplopende inflatie en dus verarming. Zit dat er nu niet opnieuw aan te komen?

De westerse economieën zijn anno 2021 natuurlijk verschillend van de jaren 70. De vergrijzing (ouderen geven minder uit) en de lage productiviteitsgroei zetten een zekere rem op de inflatie. Toch bedraagt die hier 2 procent en in de VS zo’n 4 procent. Nog niet de gevarenzone, maar dat kan komen. Eco-

Een hoog inflatierisico is er pas bij volledige tewerkstelling. De krapte op de arbeidsmarkt jaagt lonen omhoog, wat prijzen doet stijgen en inflatie aanjaagt. Welnu, die krapte is er op veel plaatsen of komt eraan. De stijgende inflatie zal dan leiden tot hogere rentevoeten om een oververhitting van de economie te vermijden. En dan vertraagt de groei en volgt een recessie, want men zal minder

consumeren en investeren. Het keynesianisme werkt dan averechts.

Stijgende rente is ook slecht nieuws voor de overheidsfinanciën van landen als België, want met een hoge staatsschuld nemen ook de intrestlasten toe. Komt er nog bij dat er in dit land met de PS aan het roer geen enkele urgentie is om de begroting te saneren. Nu is al te horen dat de steunmaatregelen voor corona die nog in voege zijn maanden zullen worden aangehouden. Het keynesiaanse experiment van de 20ste eeuw zadelde ons met een miljardenfactuur op, dat van de 21ste eeuw dreigt hetzelfde effect te hebben.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Binnenland

15 JULI 2021

5

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Mijn nachtmerrie “Flatten the curve!” Kent u deze nog, van vorig jaar? De curve van de ziekenhuisopnames moest plat, dan zou het rijk der vrijheid opnieuw zijn deuren kunnen openzwaaien.

bleek niet genoeg om onze vrijheid terug te geven, maar de vaccins zouden dat wel!

Niet gehinderd door historisch besef hing er bij de ingang van het vaccinatiecentrum in Mechelen een groot spandoek: “Hier herIntussen weten we dat de cijfers van die ziekenhuisopnames niet winnen we onze vrijheid”. Maar net zoals we weten dat arbeid niet alleen patiënten betrof die daar ten gevolge van Covid-19 kwamen noodzakelijk vrij maakt, weten we nu ook dat vaccinatie tegen dit cote liggen, maar ook gewoon pakweg nonkel Prosper die binnenronavirus dat niet noodzakelijk doet. Dat komt omdat coronavirussen kwam voor een fistel op zijn achterste, maar die asymptomatisch snel muteren (we zitten inmiddels aan variant nummer 18.000) en ook positief testte en tot zijn verbijstering op de Covid-19-afdeling vaccinfabrikanten dus altijd achter hinken op de realiteit. De vaccins terechtkwam. Zo’n normale Covid-19-patiënt had nogal wat zorgen die nu worden uitgedeeld zijn gemaakt voor - pak ‘m beet - variant nodig in die dagen - men wist nog niet juist hoe de ziekte te behannummer 213. Wie een intact immuunsysteem heeft, maakt gemakkedelen - en dus kregen ziekenhuizen extra centen van de overheid lijk zelf antistoffen en activeert tegelijk zijn T en B-cellen, de tweede per Covid-19-bed. De directie van sommige en derde verdedigingslinie van ons lichaam, ziekenhuizen zag hier al gauw een nieuw daar heeft de evolutie voor gezorgd. verdienmodel in en vulde graag de ic’s met Maar de vaccinatiemolen draait door, nu Covid-19-patiënten, ook al was dat strikt geook voor de jeugd en kinderen, die gelokt zien niet nodig. worden met hetzelfde riedeltje. We weten dat “Net zoals we weten dat De cijfers uit buurland Nederland, met kinderen niet ernstig ziek worden of sterven arbeid niet noodzakelijk meer patiënten, maar die gek genoeg niét van dit virus, toch worden ook zij in deze testallemaal op de ic-afdeling belandden, befase 3 van de vaccins psychologisch gedwonvrij maakt, weten we nu wezen dat. Zo werd de curve maar erg gen om zich te laten inenten. Een regelrechte traag platgemept en bleef de carrousel schande. In Israël, waar de vaccinatiegraad ook dat vaccinatie tegen draaien als ware het een ‘perpetuum enorm hoog is, sterven intussen meer mensen mobile’. Maar, zoals een Italiaanse pordie gevaccineerd zijn dan ongevaccineerden, dit coronavirus dat niet noster naar het schijnt eerder ook al in het Verenigd Koninkrijk zien we dezelfde noodzakelijk doet” eens tegen een beteuterde Alexander evolutie. Toch worden gevaccineerden en onDe Croo zei: “What goes up, must come gevaccineerden tegen elkaar opgezet door down.” En dus ging de curve van ziezij die zichzelf doorgaans als bruggenboukenhuisopnames en patiënten op de wers zien en die verbinding prediken. Een intensive care naar beneden. Onintevreemde kronkel: ofwel vind je dat het vaccin ressant nieuws en dus werd er door politiek en pers niet beschermt en dan moet wie gevaccineerd is geen schrik hebben, langer op de ziekenhuisopnames gefocust, maar werden ofwel geloof je dat niet en dan ben je als overheid niet meer dan een de besmettingen onder de microscoop gelegd. Een genifarmaceutische loopjongen. In Frankrijk wil Macron het vaccinatieaal concept als je de bevolking nog wat langer schrik wil paspoort verplicht maken voor café-, concert- en bioscoopbezoek. aanjagen, vooral met een type test dat bijzonder veel valse De Israeli’s zijn daar enkele maanden geleden al van teruggekomen positieven geeft. De paradigma-shift was er: we moesten nu niet wegens totaal onwerkbaar. En zo draaien we maar door, sukkelend langer ziek zijn; een positieve pcr-test volstond om huisarrest van de ene voorspelbare domme maatregel naar de andere. Intuste krijgen, al dan niet met een drone die voor je raam zweeft sen worden uw grondrechten afgepakt en zal u om het half jaar een om van overheidswege te controleren of u uw bordje wel hebt booster-shot moeten halen, want u moet worden geüpdatet. Welkom leeggegeten. De platte curve van de ziekenhuisopnames in mijn nachtmerrie.

WALLONIË

De meesterzet van Georges-Louis Bouchez Ihsane Haouach heeft haar ontslag aangeboden als regeringscommissaris bij het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IVGM). Winnaar in deze affaire is MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. De Franstalige liberaal lanceerde snel de aanval op de Ecolo-benoeming, waardoor de Franstalige groenen in een moeilijk parket raakten. Zeker in Wallonië is de schade groot voor Ecolo. Bouchez zelf is nu al wat hij in 2024 wou worden: de onbetwistbare leider van rechts in Wallonië.

Officieel is het ontslag van Haouach het gevolg van een nota van de Staatsveiligheid waarin Haouach gelinkt wordt aan de Moslimbroederschap. En ze kon niet functioneren door de sfeer van “wantrouwen en geweld tegen mijn persoon.”

Eigenlijk gaat het hier om een politieke meesterzet van Georges-Louis Bouchez (MR). Hij weet dat de radicale Brusselse vleugel van Ecolo niet populair is in Wallonië. In dorpen in de Ardennen, in het rijke Waals-Brabant of het He-

negouwse landbouwgebied rond Doornik moet men niet afkomen met multiculturele ‘feel good-verhaaltjes’ van stadspartij Ecolo. En dus zette hij begin juni meteen de aanval in op staatssecretaris voor Gelijke Kansen Sarah Schlitz (Ecolo) die eigenhandig een vrouw met een hoofddoek aanstelde als regeringscommissaris bij het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Volgens MR-minister van Middenstand David Clarinval bestond hierover geen consensus in de regering, maar premier Alexander De Croo (Open Vld) beweerde het tegendeel tijdens het Kamerdebat en sprak van “een cv in beton” en “geen enkele partij stelt de benoeming in vraag.”

“Extreem gevaarlijk”

Georges-Louis Bouchez

“Toch wel,” repliceerde Bouchez en meteen leidde dat tot spanningen in de regering. De MR kon zich profileren als verdediger van de scheiding van Kerk en staat. De Open Vld stond er beteuterd bij.

Tijdens een raad van bestuur van het IVGM schakelden de Franstalige liberalen een versnelling hoger. Corentin de Salle, directeur van de MR studiedienst en bestuurder bij het Instituut, vond dat Haouach tijdens de vergadering haar hoofddoek moest afzetten “omdat dit anders in strijd was met de levensbeschouwelijke

neutraliteit.” Applaus bij de Waalse MR-achterban van Bergenaar Bouchez.

Extra munitie kregen de liberalen na een interview met Ihsane Haouach in Le Soir. Daarin vroeg ze zich af hoe de scheiding tussen kerk en staat “kan passen in een veranderde demografie”. Georges-Louis Bouchez noemde dit “extreem gevaarlijk”. Toen was het lot van Haouach al bezegeld.

Sponsordiner van 't Pallieterke met Arnold Karskens Sinds 2015 – toen ’t Pallieterke zijn 70ste verjaardag vierde – groeide de idee om jaarlijks een sponsordiner te organiseren. Ons lezerspubliek telt immers een groot aantal sympathisanten die graag met de geldbeugel hun geliefkoosd weekblad willen steunen.

MR-guerilla Bouchez kon triomferen. Ecolo beet in het zand. De MR-voorzitter haalde zijn slag thuis en kan zich nu al profileren als de onbetwistbare leider van rechts in Wallonië. Voor de scheiding van kerk en staat, tegen de radicale islam,… Niet alleen blijven klassieke liberalen de MR trouw. Bouchez kan straks rekenen op de stemmen die in het verleden naar rechtse dissidenten als Alain Destexhe of de Parti Populaire van Mischael Modrikamen gingen. Zelfs een deel van het radicaal- en extreem-rechtse electoraat komt in het vizier.

Bouchez maakt de rekening.

Misschien klimt zijn partij naar 25 procent en kan hij de door de PTB geplaagde PS bijbenen en inhalen. Politiek marktleider in Wallonië: MR-coryfee Didier Reynders slaagde erin in 2007. Waarom Bouchez niet in 2024?

Bouchez heeft in elk geval bloed geroken. Hij zal zijn partij na de zomer ook in andere dossiers willen profileren. En dan het liefst wanneer hij Ecolo kan vernederen.

Benieuwd hoelang de regering De Croo deze MR-guerrilla kan volhouden.

PICARD

Van één zaak zijn onze lezers overtuigd: ’t Pallieterke is een uniek weekblad en mag niet verdwijnen. Dat laatste staat nog niet te gebeuren, al moeten we toegeven dat de coronacrisis ook voor onze redactie zwaar was. Maar al die moeilijkheden zijn verteerd, en als we Jan Jambon mogen geloven - en wie zijn wij om aan hem te twijfelen - dan krijgt iedereen zijn of haar (en ook x) vrijheid terug vanaf 1 september.

Reden om het uitgestelde sponsordiner van 2020 toch te laten plaatsvinden op donderdag 9 september. We kozen voor u een unieke locatie: de Plantentuin van Meise. Aan de oevers van de grote vijver zullen we een glaasje klinken op onze herwonnen vrijheid én op de uitgestelde 75ste verjaardag van ’t Pallieterke. Er zal natuurlijk gelegenheid zijn om met vrienden bij te praten tijdens een culinair genieten. Zijn welkom: al onze lezers die ’t Pallieterke genegen zijn en dat ook willen laten blijken via hun geldbeugel. Het is tenslotte een sponsordiner…

Dit jaar hebben we Arnold Karskens kunnen strikken als gastspreker.

Zijn voordracht kreeg de titel: “Van oorlogsverslaggever tot omroepbaas”, Hoe de waarheid op het slagveld in Afghanistan en in de straten van Europa sterft door onnozelheid en policor-denken.

De Nederlandse journalist Arnold Karskens is niet de eerste de beste. Hij is de langstwerkende oorlogsverslaggever in de Benelux en auteur van zo’n 15 boeken. Hij is bovendien de initiatiefnemer van de nieuwe oproep in Nederland, sinds vorige week erkend: “Ongehoord Nederland”. Met wat geluk start ON op 1 januari 2022 met uitzenden.

U bent geïnteresseerd om erbij te zijn? Neem dan contact met ons op via 03/232.14.17 of via secretariaat@pallieterke.net. We zenden u dan vrijblijvend een uitnodiging met alle details.

KARL VAN CAMP

6

Politiek

15 JULI 2021 © WIKIMEDIA

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Haouach mocht niet gehoord worden De regeringscommissaris in het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen, Ihshane Haouach, was onlangs aangesteld door Ecolo-staatssecretaris voor Gelijke Kansen Sarah Schlitz. Islamitisch en dus met hoofddoek werkte ze zich meteen in de spotlichten door straffe uitspraken die haaks bleken te staan op het principe van de scheiding tussen Kerk en Staat. Ook haar hoofddoek weigerde ze af te zetten, want dat zou haar neutraliteit niet beïnvloeden, zo zei ze, terwijl ze in elke uitspraak het tegendeel leek te bevestigen. Het was duidelijk een provocatieve zet van het linkse Ecolo. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez was er niet mee opgezet, maar gedoogde haar uiteindelijk om Vivaldi niet in gevaar te brengen. Maar toen Haouach had gesteld dat de scheiding tussen Kerk en Staat misschien toch maar eens moest herbekeken worden in het kader van een gewijzigde demografische evolutie, was het hek van de dam.

Het leek wel of ze de in de ogen van velen aan de gang zijnde omvolking wel bevestigde, wat natuurlijk koren op de molen van vele islamcritici was. De Vlaamse oppositie van N-VA en VB wilden haar dan ook horen in de Kamer om tekst en uitleg te komen geven in de commissie Gezondheid en Gelijke Kansen. Maar dat werd afgeblokt door de meerderheid.

De angst zat er goed in dat de regeringscommissaris spitsroeden zou moeten lopen. En het was de eerste minister zelf die donderdag in de Kamer op de rem moest gaan staan en olie op de golven kwam gieten nadat in zowat alle partijen, ook van de meerderheid, er stemmen opgingen dat dit verhaal zo niet verder kon. Men besefte immers dat de polarisatie rond de islam alleen maar werd gevoed door Haouach zelf.

De Croo kwam dan ook zeggen dat ze geen publieke uitspraken meer zou doen en dat aan het heilige principe van de scheiding tussen Kerk en Staat niet te tornen viel. Ze bleef aan, want men had het lef en de moed niet om haar de laan uit te sturen. Zelfs Ecolo moest dimmen. De storm leek even te gaan liggen.

De schuld van de anderen Vrijdagavond volgde dan toch het bericht dat de regeringscommissaris ontslag nam. Naar verluidt werd achter de schermen zware druk uitgeoefend om haar tot ontslag te dwingen. Men had immers niet verwacht dat de afwijzing van haar uitspraken zo breed, zij het in verschillende nuances, gedragen werd . Maar wat men wel wist, is dat dit zware incident sporen zou nalaten. Niet voor niets zei De Croo in het parlement: “Er is geen enkele ruimte meer voor nieuwe incidenten of nieuwe controverse op dat domein.” Neen, bij haar ontslagname ontkende Haouach fouten te hebben gemaakt. Integendeel, ze stelde schaamteloos en zonder verpinken: “Sinds mijn benoeming ben ik het onderwerp van harde persoonlijke aanvallen, die elkaar alleen maar versterkten”, en “Een context van wantrouwen en geweld maakten uitoefening van mijn functie onmogelijk.” Ze leek zich zowaar in een slachtofferrol wentelen. Dat men in de Kamer blijkbaar geen debat over het functioneren van een regeringscommissaris aangedurfd had, geeft te denken over het democratisch gehalte van onze instellingen en vooral van degenen die ze beheren. Het is duidelijk dat Vivaldi van het een incident naar het andere hinkt en onderweg geregeld struikelt.

Oude politieke cultuur blijft overeind Het Vlaams Belang blijft zich blauw ergeren aan het feit dat paarsgroen er maar niet in slaagt de oude politieke cultuur vaarwel te zeggen.

Zo blijft bijvoorbeeld de peperdure regeling nog altijd van kracht waarbij ministers en staatssecretarissen na de uitoefening van hun functie nog vijf jaar lang gebruik kunnen maken van twee voltijdse medewerkers. Om wat te doen? In een recent antwoord op een vraag van Barbara Pas hierover zei De Croo dat het gaat om de gewezen ministers Reynders, Goffin, Geens, De Crem, Ducarme, De Block, Baquelaine, De Backer en Muylle. De politieke zelfbediening gaat dus gewoon door. Pas vatte er al jarenlang eerste ministers over en telkens hoorde ze dat men de zaak zou herbekijken. Maar zelfs dat zegt Alexander De Croo niet meer, want in de commissie Binnenlandse Zaken van 5 juli schoof hij die hete aardappel door naar het zogenaamd ‘overlegplatform’ van de ministers van Institutionele Hervormingen Clarinval (MR) en Verlinden (CD&V), waarvan eigenlijk niemand echt weet waarmee het bezig is. Om de zaak alsnog op de agenda van de Kamer te plaatsen, diende Pas een wetsvoorstel in om die (dure) praktijken af te schaffen. Maar men moet niet “madame Soleil” heten om te kunnen voorspellen dat het met die al zo vaak aangekondigde nieuwe politieke cultuur niet zo’n vaart zal lopen.

Niet vergezochte sympathie Donderdag werd een “voorstel van resolutie betreffende de veroordeling van de willekeurige detentie in (Chinese, nvdr) ‘heropvoedingskampen’ en de ondersteuning van internationale en Europese initiatieven ter bescherming van de Oeigoeren en van de overige etnisch-Turkse moslimminderheden" gestemd. Hoewel het Vlaams Belang bij monde van Annick Ponthier de titel had willen wijzigen - evenwel zonder succes - door “Oeigoeren en van de overige etnisch-Turkse moslimminderheden“ te vervangen door “alle minderheden”, waaronder ook bijvoorbeeld de Falun Gongaanhangers en de christenen dus konden sorteren, werd het voorstel toch door alle fracties behalve de PVDA aangenomen.

Peter De Roover van N-VA merkte daarbij op het wel verbazingwekkend te vinden dat de sterke neiging tot kritische ingesteldheid van de PVDA niet in elk debat even groot is. Hij bleef nog heel beleefd toen hij tegen de zwijgende communisten zei: “Wanneer ik hier het vermoeden zou uitspreken dat een zekere sympathie voor het regime ginder mee de oorzaak is geweest voor de andere houding, begeef ik me misschien op glad ijs. Echt vergezocht is dat mogelijk toch niet.” Het is diezelfde PVDA die zegt geen historisch oordeel te willen vellen over Stalin die miljoenen doden op zijn geweten heeft.

Volg ons ook op

palnws.be

Zwitsers Moslimbroederschap-boegbeeld Tariq Ramadan

Ihsane en de Broeders: Waar verwijst de nota van de Staatsveiligheid naar ?

Na het ontslag van Ihsane Haouach onthulden Le Soir en De Standaard het bestaan van een nota van de Staatsveiligheid over de voormalige regeringscommissaris, dat in de loop van de vorige week bezorgd werd aan de regering. Dinsdag werd de integrale nota aan de Franstalige openbare omroep RTBF gelekt.

Volgens die nota heeft Haouach “nauwe contacten met de Moslimbroederschap”. Nog volgens de Staatsveiligheid is Haouach, “zover wij weten”, zelf geen lid van de Moslimbroederschap. Het kan evenwel niet uitgesloten worden dat Haouach “zelf niet (volledig) op de hoogte is van het feit dat zij nauwe contacten onderhoudt met de Moslimbroederschap”.

De Staatsveiligheid ontving ook informatie dat Haouach de “Ligue islamique interculturelle de Bruxelles (LIIB) frequenteert”. Volgens de inlichtingendienst is dit “een van de belangrijkste Belgische organisaties die banden hebben met de Moslimbroederschap“. Ook zou zij “bevriend zijn met het hoofd van de Belgische tak van de Moslimbroederschap”. Die informatie zou volgens de nota nog geëvalueerd moeten worden.

De Broeders De Moslimbroederschap – in de Arabische volksmond doorgaans de Ikwhan of Broeders genoemd – is een van oorsprong Egyptische beweging, in 1928 opgericht door Hassan al-Banna, de aartsvader van het moderne islamisme. De beweging kent intussen tal van wereldwijde vertakkingen en filialen, zoals Ennadha in Tunesië en Hamas in Palestina. Ook de Turkse AKP van president Recep Tayyip Erdogan werd sterk beïnvloed door de Moslimbroederschap.

De Moslimbroederschap is dus niet één strak afgelijnde organisatie, maar kent wereldwijd verschillende verschijningsvormen, gaande van openlijk militant islamistisch, tot schuilgaand achter een façade van gematigdheid. In het Westen gaat de beweging schuil achter tal van verenigingen en belangengroepen die geregeld van naam veranderen.

De Europese filialen van de Moslimbroederschap pleiten doorgaans niet openlijk voor het omverwerpen van de seculiere staat of het islamiseren van de samenleving, maar beroepen zich veeleer op westerse instellingen en wetten om ‘religieuze vrijheden’ te verwerven en ‘discriminatie’ of islamofobie aan te vechten. Denk daarbij aan het kunnen dragen van een hoofddoek.

Lidmaatschap Over ‘lidmaatschap’ van de organisatie schreef de Senaatscommissie Inlichtingen in 2001 overigens het volgende: “De Moslimbroederschap heeft al bijna twintig jaar een clandestiene structuur in België. De identiteit van de leden is geheim; zij opereren met de grootst mogelijke discretie.”

De vraag is dus niet zozeer of Haouach officieel ‘lid’ is, maar wel of ze – al dan niet bewust – deel uitmaakt van het netwerk van vzw’s en personen die gelieerd worden aan de Moslimbroeders. In dat licht zijn de “deelnames aan verschillende bijeenkomsten en maaltijden die werden georganiseerd door verenigingen en anderen die banden hebben met de Moslimbroederschap”, waarvan de nota gewag maakt, veelzeggender.

Volgens de Staatsveiligheid werd dit gerapporteerd door “derden”. Het gaat vermoedelijk om informatie die ook door het Observatoire des Fondamentalismes à Bruxelles naar buiten werd gebracht.

Het Observatoire maakt gewag van een netwerk van Brusselse moslima’s, waaronder Haouach, die zich treffen in aan de Moslimbroederschap geli-

eerde organisaties als de Ligue des Musulmans de Belgique, de Federation of Islamic Organisations in Europe, Femyso, de European Forum of Muslim Women, het European Muslim Network (een organisatie van het Zwitserse Moslimbroederschap-boegbeeld en kleinzoon van al-Banna Tariq Ramadan) en het recent in opspraak geraakte Collectif Contre l’Islamophobie en Belgique (CCIB).

Haouach: “Moslimgemeenschap helaas niet verenigd” Haouach was niet alleen aanwezig op een etentje van de European Forum of Muslim Women (EFOMW), maar figureerde zelfs in een verslag dat die organisatie in juni 2020 publiceerde. Het rapport, getiteld “Welke plaats voor moslimvrouwen in de Belgische samenleving”, bevat interviews met een 11-tal Belgische moslimvrouwen, waaronder Haouach.

Op de vraag hoe ze naar de plaats die moslimvrouwen in de Belgische samenleving krijgen kijkt, antwoordde ze in dat verslag: “Helaas is onze gemeenschap achtergebleven, we zijn een echte politieke kracht, maar we zijn niet verenigd. Er bestaat geen echte lobby. We zijn helemaal niet georganiseerd om druk uit te oefenen.” Tegelijkertijd betreurde ze naar eigen zeggen dat moslims op politici stemmen die wetten invoeren die niet in het voordeel zijn van moslims. Het gaat onder meer om wetten rond ritueel slachten of het dragen van een hoofddoek.

Opmerkelijk feit: nadat de passage op 8 juni door het Observatoire werd opgemerkt, werd het document op 11 juni offline gehaald en aangepast. De passage over politieke druk, lobbywerk en organisatie van de moslimgemeenschap werd vakkundig verwijderd.

De ex-regeringscommissaris wordt evenwel niet genoemd als lid van de aan de Moslimbroederschap gelinkte organisaties, maar ze komt wel, onder meer door samen te figureren in het hierboven genoemde rapport van EFOMW, herhaaldelijk in contact met leden ervan.

Bruxelloise et voilée Haouach is tevens de oprichtster van Bruxelloise et voilée – tegenwoordig herdoopt tot Les Cannelles, een organisatie die tal van gesluierde Brusselse vrouwen opvoert om discriminatie aan te kaarten.

Op de Facebookpagina van Bruxelloise et voilée werden video’s gedeeld van de EFOMW, met een oproep zich aan te sluiten bij de organisatie. Daarnaast wordt inhoud gedeeld van onder meer de CCIB en Femyso, de jeugdvereniging van de Moslimbroeders.

Bruxelloise et voilée deelde ook een verslag over islamofobie van de Turkse, aan Erdogan gelieerde denktank SETA. Het Belgische luik van dat rapport werd geschreven door voormalig Femyso-lid Amina Easat Daas. Haouach ondertekende in 2015 ook zelf de tekst Convergences musulmanes de Belgique contre la radicalisation et pour la citoyenneté, die door het Moslimbroederschap- en Tariq Ramadan-filiaal European Muslim Network werd opgesteld.

Zelf ontkent Haouach ten stelligste lid te zijn van de Moslimbroeders, of zelfs maar van de beweging gehoord te hebben.

PIETER VAN BERKEL

IN DE KIJKER

Wout van Aert

De jonge Kempenaar heeft in de nog aan de gang zijnde Ronde van Frankrijk nog maar eens bewezen dat hij een veelzijdige renner is en van geen kleintje vervaard is. Zijn beklimming van de iconische Mont Ventoux vorige week is een uitzonderlijkje topprestatie die nog lang in het geheugen van velen zal blijven hangen en waaraan nog jaren zal herinnerd worden tijdens de Tour-verslaggeving. Wout van Aert (26) noemde het zelf zijn wellicht mooiste overwinning tot nog toe. En hij had al een fameus palmares in het veldrijden en op de weg bijeen gefietst, waarbij hij het vaak moet opnemen tegen die andere wielerreus, zijn generatiegenoot, de Nederlander Mathieu van der Poel.

In 2019 en 2020 ontving hij al de zogenaamde Flandrien-Trofee.

Een Flandrien wordt door Van Dale omschreven als een “(Vlaamse) wielrenner die behalve door een grote fysieke kracht, gekenmerkt wordt door het vermogen om in ongunstige (weers)omstandigheden zijn strijdlust te behouden, en daardoor uitermate geschikt is voor het rijden van de Vlaamse voorjaarsklassiekers”. Een renner dus die zoals zijn historische Vlaamse voorgangers (bv. Briek Schotte) voor de aanval kiest, in weer en wind, en in het bijzonder op de kasseien, en nog liever neervalt dan anderen te zien winnen. Een Flandrien is een doorbijter. Wout van Aert is dat ‘pur sang’, elke wedstrijd in de modder of op de weg opnieuw.

Van alle markten thuis Begonnen als jeugdige veldrijder - ‘cyclocrosser’ - werd hij al snel opgemerkt als een knaap met talent en hij evolueerde dan ook tot topfavoriet en prijzenpakker in alle categorieën. Toen hij bij de eliterenners - de profs – aantrad, wist de toenmalige veldritkampioen Sven Nys meteen dat er een opvolger klaarstond. Nys, die andere Kempenzoon, hing immers precies op de dag dat Van Aert wereldkampioen veldrijden werd zijn fiets aan de haak. Alsof hij wilde zeggen: “De kampioen is ‘dood’, leve de kampioen!” Wout Van Aert haalde zowat alle mogelijke trofeeën binnen. Ondertussen ontpopte hij zich ook als klassieke wegwielrenner, met een grote, zelden geziene veelzijdigheid als klimmer, tijdrijder en sprinter. Hij is van alle markten thuis en bouwde een ontzagwekkende carrière uit. En hij is nog maar 26… De al even legendarische sportcommentator Michel Wuyts schreef vorige week nog: “Op de keper beschouwd kan Van Aert alle uitdagingen aan. Ik vind ze niet, de etappetypes waar Wout de neus voor optrekt. Hij heeft namelijk alle kwaliteiten waarvan iedere tegenstander hoopt er eentje te bezitten.” En nog: “Niet onbelangrijk voor mij: hij behoudt ook op de grens van zijn vermogen een verbluffende schoonheid in stijl.” Over een prachtcompliment van een kenner gesproken, dat niemand zal betwisten.

CITAAT VAN DE WEEK

Jean-Marc Nollet (Ecolo)

“Bouchez dwong journalisten om onwaarheden te schrijven over Haouach” Het ontslag van regeringscommissaris Ihsane Haouach zinderde dinsdagmorgen nog altijd na bij Ecolo-covoorzitter Jean-Marc Nollet. Vooral de berichtgeving over de nota die Staatveiligheid schreef over Haouach en de vermeende rol die MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez in het verspreiden van die informatie speelde, moesten het ontgelden.

“Ik ben geschandaliseerd over de wijze waarop Georges-Louis Bouchez journalisten gedwongen heeft dingen te schrijven waarvan ze wisten dat die niet correct waren”, zei Nollet dinsdag op Bel-RTL. “Want in tegenstelling tot wat geschreven werd, is Ihsane Haouach geen lid van de Moslimbroeders; in tegenstelling tot wat geschreven werd, heeft Ihsane Haouach in de ogen van de staatsveiligheid geen extremistische verklaringen afgelegd; en vooral, het besluit van het rapport is niet dat er een risico met Ihsane Haouach is, maar wel een risico voor haar, en dat ze moet ingelicht en beschermd worden.”

EU vraagt zich af of kernenergie als groene energie beschouwd moet worden Voor- en tegenstanders trekken aan de mouw van de Europese Commissie om te bepalen of kernenergie al dan niet het label ‘groene energie’ krijgt.

Ereteken?!

Vorige week werden naar jaarlijkse gewoonte weer enkele Vlaamse eretekens door de Vlaamse regering uitgereikt aan mensen die zich op zeer diverse domeinen verdienstelijk hebben gemaakt in en voor de Vlaamse gemeenschap; gewoon, in hun dagelijkse doen en laten. Er hoeft zelfs geen flamingantisme aan te pas te komen.

Zo is ook Flandrien Wout Van Aert een uitstekende ambassadeur van de wielersport in het algemeen, maar ook van de authentieke sportbeleving in Vlaanderen in het bijzonder, ook al draagt hij een tricolore trui. Hij inspireert en motiveert veel jongere en oudere sportievelingen en sportliefhebbers. Vlaanderen kan er best trots op zijn van zo iemand ‘in huis’ te hebben. Wat zou de Vlaamse regering kunnen tegenhouden om nu al in het perspectief van 11 juli van volgend jaar eens te denken aan Wout van Aert als laureaat?

over te halen de wetenschappelijke conclusies te negeren en zich actief tegen kernenergie te verzetten”, waarschuwen de briefschrijvers nog.

Tegenstanders “onthutst” door wetenschappelijk rapport dat weinig risico ziet in kernenergie

Belgische recuperatie Jawel, tussen al zijn kampioenstitels die hij tot op heden verzamelde zit ook deze van Belgisch kampioen. Daar is natuurlijk op zich niets mis mee, ware het niet dat de Flandrien er altijd weer handig mee gerecupereerd wordt door ‘Vlaamse’ en andere belgicisten allerhande à la “Tous ensemble”, die neerkijken op een steeds autonomer wordend Vlaanderen en hun neus ophalen voor onze eigen symbolen en waarden, behalve als de subsidiekranen open staan.

Het is dan ook bizar dat, hoewel sport een gedefederaliseerde materie is, waarvoor dus de gemeenschappen bevoegd zijn, alles in een unitair carcan geprangd blijft en daar maar niet uitgeraakt. Schotten, Welshmen en Engelsen zijn al vele volwassen stappen verder. Het blijft dan ook onverklaarbaar dat gemeenschapsministers van Sport niet op kunnen tegen de oude Belgische sportfederaties die telkens weer de andere kant opkijken. Even de subsidiekraan dichtdraaien zou al kunnen helpen. En wat meer oprechte Vlaamse eensgezindheid in de Vlaamse regering zou ook niet te versmaden zijn, want bij de traditionele partijen knelt daar wel vaker het schoentje.

7 © PHOTONEWS

Politiek

15 JULI 2021

Europees Parlementslid Sara Skyttedal (EVP)

De Europese Commissie onderzoekt of kernenergie wel of niet moet opgenomen worden in de ‘taxonomie voor duurzame financiering’. Deze lijst zal vanaf volgend jaar bepalen welke economische activiteiten als groene investeringen kunnen worden beschouwd, als onderdeel van de ‘Green Deal’.

“Sommige landen willen wetenschappelijke conclusies negeren” Een groep van meer dan 80 Europese Parlementsleden riep de Europese Commissie donderdag op om kernenergie wel degelijk als groene energie te beschouwen. De groep wordt aangevoerd door de Zweedse christendemocrate Sara Skyttedal. De brief werd tevens ondertekend door de Europarlementsleden van N-VA en JA21.

“We kunnen het ons niet veroorloven om energiebronnen te negeren die de voorwaarden hebben om een positieve bijdrage te leveren op de weg naar klimaatneutraliteit. Dat kernenergie zo’n energiebron is, is voor ons duidelijk”, klinkt het in een brief gericht aan de Commissie.

Volgens de ondertekenaars bewijzen twee rapporten die recent door de commissie werden gepubliceerd dat kernenergie voldoende veilig is en een sleutelrol

kan vervullen in de strijd tegen klimaatopwarming. Zij vinden dat de EU kernenergie moet aanmoedigen, in plaats van zich daartegen te verzetten.

“Er is duidelijk sprake van politieke wil van lidstaten zonder kernenergie, of met kernenergie die momenteel wordt afgebouwd, om de Europese Commissie ertoe

Een vijftal van die landen waar naar verwezen werd (Oostenrijk, Denemarken, Duitsland, Luxemburg en Spanje) stuurde vorige week een eigen brief naar de commissie. Daarin pleitten de ministers van Milieu en Energie van die landen ervoor om kernenergie niet als groene energie te beschouwen.

“Kernenergie is onverenigbaar met het beginsel ‘geen significante schade toebrengen'”, klinkt het.

“Wij vrezen dat het opnemen van kernenergie in de taxonomie de integriteit, de geloofwaardigheid en dus het nut ervan voorgoed zou aantasten.”

Het Joint Research Centre (JRC) van de Europese Commissie liet in maart al verstaan dat er “geen wetenschappelijk bewijs is dat kernenergie schadelijker is voor de volksgezondheid of het milieu dan andere technologieën”.

De vijf landen waren naar eigen zeggen “onthutst” door die vaststelling.

PIETER VAN BERKEL

8

Interview

15 JULI 2021

HUGO COVELIE Bijna 10 jaar is het intussen geleden dat Hugo Coveliers (74) de politiek vaarwel zei. De Antwerpse advocaat, die zelden een blad voor de mond nam, zette in 1985 zijn eerste politieke stappen bij de Volksunie en stapte in 1993 over naar de toenmalige VLD. “Had ik toen geweten wat ik nu wist, zou ik die beslissing nooit genomen hebben.” ugo Coveliers groeide op in Schelle, de Rupelstreek, als jongste van 5 kinderen. Moeder was onderwijzeres, vader was steenbakker. Met het Vlaams-nationalisme kwam hij voor het eerst in aanraking tijdens zijn humaniora. “Mijn broer en ik liepen school in het Sint-Lievenscollege in Antwerpen. En daar was men heel Vlaamsgezind. Ik kreeg er onder andere les van de vader van Koen Meulenaere. Die man voerde propaganda voor de Vlaamse zaak. Het was ook de tijd van de marsen op Brussel. Eén leerkracht, een priester, had het niet zo begrepen op die Vlaamsgezindheid. Toen de man ook nog eens een Franse preek hield, is hij moeten gaan lopen.”

Hoe bent u destijds bij de Volksunie terechtgekomen?

“In de Rupelstreek bestond er geen Volksunie, dus hebben mijn broer en ik onze schouders daaronder gezet.

We werden toen nog begeleid door Hector Goemans en de legendarische propagandaleider Wim Maes. We hebben een Volksunie-afdeling opgericht, maar toen de gemeenteraadsverkiezingen eraan kwamen, zaten we met het probleem dat er te veel kandidaten waren. Dat gedrum voor plaatsjes was niets voor mij. Ik was in Gent intussen ook lid geworden van het Jong-Vlaamse Studentengemeenschap. Churchill zei ooit: ‘Als je jong bent en niet links, dan heb je geen hart. Als je later niet rechts wordt, heb je geen verstand.’ Wel, ik heb in die tijd toch wel even een hart gehad (lacht). Ik sloot me aan bij de Studenten

Vakbeweging, een organisatie die later nog de PVDA zou oprichten. Maar toen ik merkte dat men binnen die beweging opschoof naar extreemlinks, heb ik gepast.”

“In 1970 behaalde ik mijn diploma in de rechten en ging ik werken als detective in de Grand Bazar. Veel winkeldieven heb ik niet kunnen vatten, maar het was wel plezant. Een jaar eerder was ik getrouwd en verhuisden we naar Antwerpen. Ik leerde Gerard Bergers kennen die toen voor de Volksunie in de gemeenteraad zat. Hij was een kleermaker, maar uiteindelijk zou hij een veel betere politicus dan kleermaker zijn. Zo rolde ik de VU-afdeling in Antwerpen binnen. Omdat ik al getrouwd was, mocht ik tijdens mijn legerdienst in België blijven en verdiende ik iets bij door militairen te verdedigen voor de krijgsraad. Ik werd ook ondervoorzitter van de Volksunie Jongeren. Vervolgens kon ik mijn stage doen in het advocatenkantoor van Hugo Schiltz.”

In 1985 werd u een eerste keer verkozen in de Kamer, maar enkele jaren later stapte u over naar de VLD. Wie of wat heeft u toen overtuigd?

“Dat was in 1992. Mijn voorzitter, Jaak Gabriëls, heeft me overtuigd. Maar het was vooral het eerste Burgermanifest van Verhofstadt dat mij kon bekoren. Dat manifest is overigens niet door Verhofstadt, maar wel door Sus Verleyen geschreven. Er stond onder meer te lezen dat het gedaan was met de Belgische staat. De Belgische ziekte was ongeneeslijk en we moesten komen tot een onafhankelijk Vlaanderen. En was het geen onafhankelijkheid, dan toch op zijn minst een zeer grote vorm van zelfbestuur. Dat zag er allemaal heel aantrekkelijk uit.”

“In 1995 stond ik op de senaatslijst voor de verkiezingen. Verhofstadt had ook Fernand Huts aan de haak geslagen. Hij spijsde de partijkas en werd kandidaat voor de Kamer. In de Senaat hadden ze een jurist nodig. Verhofstadt beloofde mij dat ik fractieleider zou worden. De verkiezingen waren een succes, want we hadden een fractie van twaalf degelijke mensen. Verhofstadt zelf heb ik nooit gezien in de Senaat. Het enige wat hij voor elkaar gekregen had, was het ondervoorzitterschap van de Rwanda-commissie.”

“In die tijd trad ook Bart Somers op het voorplan. Hij was eerder, onder druk van zijn vader Jo Somers, medewerker van Jaak Gabriëls geworden. Toen hij zag dat Gabriëls geen minister meer was, ging Bartje aan de slag bij Verhofstadt. Maar ook hem zag ik zelden in de Senaat. Hij was zich toen al aan het klaarstomen om in Mechelen door te breken.”

“Ik onderhield in die tijd ook goede contacten met de fractieleiders van de oppositie. Zo had ik een heel goede band met de socialisten Fred Erdman en Roger Lallemand, twee logebroeders ook.

Maar in 1999 hield Fernand Huts het al voor bekeken. Pas achteraf heb ik be-

grepen waarom. Ze hadden hem beloofd dat hij minister zou worden en die belofte werd niet nagekomen.”

En toen kwam de eerste paarsgroene regering en verdween de CVP voor het eerst sinds 1958 naar de oppositie. Dat was voor de liberalen toch een heuglijk moment?

“Die regeringsonderhandelingen, dat was me nogal wat. Wij vergaderden in zaal B van de Senaat. Op een dinsdagochtend komt Verhofstadt de zaal binnen gestoven. Hij was furieus. Yves Leterme had in een interview giftige dingen over hem gezegd. Verhofstadt zei: ‘Nu is het gedaan, we onderhandelen niet meer met de CVP’. En dus kwam er een paarse regering met socialisten en groenen.”

“Verhofstadt had ook aan mij beloofd dat ik minister zou worden, maar dat ging niet, want Marc Verwilghen zou Justitie krijgen. Ik herinner me nog dat Verwilghen me vroeg om met hem mee te gaan toen het personeel aan hem werd voorgesteld. Een van die personeelsleden stapte op ons af. Die man zei letterlijk: ‘Ik ben hier op Justitie de vertegenwoordiger van Di Rupo en alles wat jij beslist zal eerst via mij moeten passeren.’ Dat was geen ambtenaar, maar een magistraat die gedetacheerd was naar het ministerie. Verhofstadt heeft dat laten gebeuren. Hij was jaloers omdat Verwilghen meer voorkeurstemmen had dan hij. Vanaf dag 1 is Verwilghen daarom tegengewerkt. Verhofstadt is de enige man die ik ook vandaag nog met enige hartstocht haat.”

U hebt Verhofstadt ooit een slecht mens genoemd. Geen spijt van?

“Nee, Verhofstadt is ook een slecht mens. Ik heb in mijn bureau het boek “De Slechtste Mensen Aller Tijden” liggen. Keizer Nero staat daar onder meer in, Hitler ook. Ik heb ooit tegen Verhofstadt gezegd dat er dringend een tweede druk van dat boek moet komen. En dat hij daar ook mag in opgenomen worden. Dat is gewoon een doorslecht iemand, totaal onbetrouwbaar. Op het moment dat die man iets beloofde, wist hij al dat hij zich daar niet ging aan houden. Als Verhofstadt ooit al principes had, heeft hij ze telkens weer verloochend voor de macht.”

“Nigel Farage heeft Verhofstadt mooi getypeerd. Hij heeft hem ooit gezegd dat de Britten nog altijd bij de EU hadden gezeten als Verhofstadt er niet geweest was. Ik geloof dat goed.”

“Als Verhofstadt ooit al principes had, heeft hij ze telkens weer verloochend voor de macht”

Was uw overstap naar de liberalen destijds een vergissing?

“Moest ik toen geweten hebben wat ik nu weet, zou ik het nooit gedaan hebben.

Bij de Volksunie heerste een gemoedelijke sfeer. Dat waren idealisten. Het was er ook plezant. De partij telde natuurlijk ook zeveraars en ambetanteriken, maar de sfeer was wel goed. Dat contrasteerde fel met wat ik bij de VLD ervaarde.

Daar telde maar één ding: de macht. De partij moest en zou deel uitmaken van coalities, op welke voorwaarde ook. ‘We moeten er bij zijn.’ Dat was de teneur. En dat heeft me ook zwaar ontgoocheld.”

U had ook enorm veel problemen met het migrantenstemrecht dat door uw partij werd goedgekeurd.

“Binnen de VLD waren er meer mensen tegenstanders dan voorstanders van dat migrantenstemrecht. Annick De Ridder, schepen in Antwerpen en destijds het liefje van mijn zoon, had zich voorgenomen om het verzet tegen dat migrantenstemrecht te organiseren. Maar het congres dat volgde was helemaal geensceneerd. Willy De Clercq kwam er een huilpartij

Interview

15 JULI 2021

ERS

9

VOORMALIG POLITICUS “Ik denk niet dat er bij de VLD, of nu Open Vld, ooit een interne verkiezing eerlijk verlopen is” Wat vindt u van de huidige links-liberale koers van uw voormalige partij?

brengen. Ook Bart Somers was voorstander. En uiteraard was er het machtsstreven. Men wilde de regering niet laten vallen omdat men vreesde dat de partij opnieuw jaren niet meer aan de macht zou komen. En dan is er nog de loge, hét bindmiddel tussen liberalen, socialisten en groenen. Ook daar was men voorstander van het stemrecht voor migranten. Ik heb nooit tot de loge behoord. Men heeft me dat wel vaak gevraagd, maar ik heb geen kathedraal verlaten om in een kapelletje te gaan zitten.”

“Als fractieleider kreeg ik destijds ook een abonnement op De Morgen. Vaak moest ik die krant lezen om te weten wat er beslist was aan de top van de partij.

Jaren later, toen ik niet meer verkozen was, kreeg ik een telefoontje van iemand van De Morgen met de vraag of ik geen abonnement wou kopen. Ik antwoordde dat ik liever onbedrukt toiletpapier gebruik. Die mevrouw aan de telefoon gooide meteen de telefoon neer (lacht).”

“Wat kan ik daarvan zeggen? Dat de VLD destijds in Antwerpen 10 zetels had en dat ze er vandaag nog 2 heeft. En volgende keer misschien geen meer. Van alle Volksunie-mensen die destijds zijn overgestapt, zijn er maar weinig overgebleven. Somers uiteraard. Tommelein ook. Maar die laatste hebben ze dan toch weer geen voorzitter willen maken. Vermoedelijk was hij niet links genoeg.”

Lachaert werd verkozen tot voorzitter, maar profileerde zich wel als centrumrechts. Heeft hij u ontgoocheld?

“Lachaert heeft niets te zeggen. Net zomin als ik ooit iets te zeggen had, ook al was ik nooit voorzitter. Ik denk niet dat er bij de VLD, of nu Open Vld, ooit een interne verkiezing eerlijk verlopen is.

Tegen Jean-Marie Dedecker heb ik ooit gezegd, toen hij kandidaat-voorzitter was, dat je niet zozeer de stemming moet winnen, maar wel de telling.”

“De liberalen hebben hun kiezers de rug toe gedraaid. Wie vandaag nog voor Open Vld stemt, doet dat wellicht uit gewoonte. De rechtse en de centrumkiezers zijn weg. Zij zijn in grote mate naar de N-VA getrokken, en wellicht ook naar Vlaams Belang en CD&V.”

Is de loge ook vandaag nog het bindmiddel van deze regering?

“Vader De Croo is, volgens mij, nooit een logeman geweest. Van zoon Alexander weet ik het niet. Maar pas op, in de loge heb je ook mensen die het echt wel goed menen. Ze komen daar samen om na te denken over het begin en het einde van het leven. Dat is schitterend, toch? (lacht) Nog zo’n rabiate logebroeder is Karel De Gucht. Die begon zijn dag met twee paters en twee pastoors tussen zijn boterham te smeren. Eigenlijk is De Gucht ook een slechte mens. Hij heeft verschillende pogingen ondernomen om Verhofstadt in slechtheid te evenaren, maar hij is daar niet in geslaagd. De Gucht had nog een beetje eerlijkheid in zich. En hij is ook intelligenter dan Verhofstadt.”

Ik heb nooit tot de loge behoord. Men heeft me dat wel vaak gevraagd, maar ik heb geen kathedraal verlaten om in een kapelletje te gaan zitten Nadat u uit de Open Vld bent gezet, hebt u nog een kartel gevormd met Vlaams Belang. Hebt u nog contacten met die partij?

© WDS

“Filip Dewinter zie ik af en toe nog eens. Als hij een juridisch probleempje heeft, dan contacteert hij me wel. En als ik vragen heb over de werking van het Europees parlement, dan wend ik me tot Gerolf Annemans. Ook Bruno Valkeniers kom ik nog wel eens tegen.”

Maar dat is de oudere garde van het Vlaams Belang. Hebt u ook contact met de nieuwe generatie?

Hebt u ook contact met Bart De Wever? En hoe doet hij het in Antwerpen als burgemeester?

“Laat mij eerst iets positiefs vertellen over Bart De Wever: hij is een goede burgemeester. Het enige wat me beangstigt, is het feit dat hij al zo lang voorzitter is van zijn partij. Al sinds 2004! Het is nooit goed dat iemand zo lang in diezelfde positie blijft zitten. Ik vind dat hij burgemeester mag blijven, maar dat N-VA een nieuwe voorzitter moet hebben. Bij N-VA zou men beter eens wat goede kandidaat-opvolgers naar voren mogen schuiven.”

Wat vond u van de uitspraak van De Wever dat hij geen coalitie wil sluiten met het Vlaams Belang?

“Zowel de N-VA als het Vlaams Belang zijn eigenlijk kinderen van de Volksunie. Als je het aantal stemmen van beide partijen optelt, zit je bijna aan de helft van Vlaanderen. De invloed van de Vlaams-nationalisten is verwaarloosbaar in vergelijking met hun stemmenaantal. De Vlaamse fl ank wordt gehalveerd omdat die twee partijen niet samenwerken. Ik hoop echt dat die twee nazaten van de Volksunie hun meningsverschillen even opzij zetten om samen een duurzaam zelfbestuur voor Vlaanderen te realiseren.”

“De N-VA heeft natuurlijk wel elementen om een coalitie uit te sluiten. Het economisch linkse programma van Vlaams Belang bijvoorbeeld. Dat stoot mij ook tegen de borst. Maar met het vreemdelingenstandpunt is het dan weer wat anders. Als politici vandaag niet inzien dat er iets moet gedaan worden aan de opmars van de islam, dan hebben we een probleem. De islam is geen religie zoals wij die kennen. De islam is een maatschappijvisie. Een gevaarlijke maatschappijvisie. Ik zeg niet dat alle moslims een gevaar vormen, zolang ze hun geloof belijden zoals wij dat destijds deden. Maar er is meer aan de hand. Als een slimme vrouw zoals Ihsane Haouach verkondigt dat er over de scheiding van kerk en staat moet gesproken worden, dan is dat geen lapsus.

Zij meent wat ze zegt. En ze denkt ook zo.”

Maar als een meerderheid van de inwoners in Brussel daar geen probleem mee heeft, mogen we die uitspraak, vanuit democratisch oogpunt, neersabelen? Is het daar niet te laat voor?

Maar als een meerderheid van de inwoners in Brussel daar geen probleem mee heeft, mogen we die uitspraak, vanuit democratisch oogpunt, dan wel neersabelen? Is het daar niet te laat voor?

“Het zou kunnen dat het te laat is. We hebben daar destijds bij de goedkeuring van het migrantenstemrecht ook voor gewaarschuwd. Mag je toestaan dat de democratie zichzelf vermoordt?

Het antwoord is: nee. Nieuwkomers zijn hier welkom op voorwaarde dat ze ons

democratisch systeem niet aantasten.

Ik vind het ook erg dat de Europese Commissie daarover zo stil is. In naam van de islam worden de rechten van de mens geschonden. Maar de commissie zwijgt.”

We weten al sinds de vorige eeuw hoe de georganiseerde misdaad in Europa is binnengekomen.

Dat is vooral door migratie, we moeten daar eerlijk in zijn Waarom wordt daarover gezwegen?

“Omdat men de islam als een gewone religie beschouwt. Het is een religie in hun optiek, maar eigenlijk is het vooral een maatschappijvisie. Ik denk dat, hoe dan ook, de Europese maatschappij daar littekens gaat aan overhouden.

Wat ik niet goed begrijp is waarom men daar niet strenger tegen optreedt.

We weten al sinds de vorige eeuw hoe de georganiseerde misdaad in Europa is binnen gekomen. Dat is vooral door migratie, we moeten daar eerlijk in zijn. Kijk naar drugsmaffi a. In Nederland zien we waar de Mocromaffi a toe in staat is. Een vreemdeling die opgepakt wordt, en waarvan bewezen is dat hij criminele feiten heeft gepleegd of banden heeft met de maffi a, die moet je eigenlijk meteen het land uitzetten.

En vervolgens moet Frontex de grenzen beter bewaken of die uitgezette persoon staat hier een week later al terug. Maar dat doet men dus allemaal niet. Met alle gevolgen van dien.”

Voor welk partij gaat u zelf volgende keer stemmen?

“Die keuze zal ik maken in functie van het programma en de personen. Het zal niet Open Vld zijn, nee (lacht). In die partij geloof ik niet meer. Bij de liberalen zitten nog wel enkele sympathieke mensen, maar het is te veel een machtspartij geworden. Het is ook een echte woke-partij geworden en die hypocrisie stoort mij.”

WIM DE SMET

© PHOTONEWS

© PHOTONEWS

“Tom Van Grieken heb ik enkele keren op televisie gezien, in een debat. Als hij

het goed doet, stuur ik hem een sms’je om hem te feliciteren. Van Grieken is een heel goede voorzitter.”

Januari 2004 met Herman De Croo en Karel De Gucht bij de VLD

September 2006 bij de voorstelling van lijst en campagne Vlaams Belang en Vlott “Leefbaar Antwerpen” met Filip Dewinter.

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

15 JULI 2021

Marine Le Pen pompt moed voor 2022

NEDERLAND

© SHUTTERSTOCK

FRANKRIJK

Na de ontgoochelende regionale verkiezingen heeft Marine Le Pen (Rassemblement National, RN) zich herpakt met het oog op de presidentsverkiezingen van 2022. Er is geen dissidentie in de partij en de electorale RN-sokkel moet voldoende zijn om de tweede ronde te halen.

De nationale 19 procent die het RN bij de regionale verkiezingen van eind juli behaalde, zindert nog na. De partij van Marine Le Pen had op meer gehoopt maar bij de vele thuisblijvers waren ook kiezers van het RN. Meteen rijst de vraag wat er zal gebeuren als dit trouwe electoraat volgend jaar bij de presidentsverkiezingen “gaat vissen op zondag.” Dat was steevast de oproep van vader Jean-Marie Le Pen nadat hij in de eerste ronde een sterke score had behaald maar de tweede ronde miste.

Rekeningen

Eric Zemmour Bij het RN is men ervan overtuigd dat een sterke campagne een gemakkelijk ticket naar de tweede ronde betekent. Een mogelijke kandidatuur van de rechtse publicist Eric Zemmour zou geen roet in het eten mogen gooien. Het volkse electoraat van het RN vindt hem te intellectueel.

Winnen en het Elysée veroveren wordt wel moeilijk. Al is volgens de laatste peilingen niets uitgesloten bij een tweestrijd met Emmanuel Macron. 54-46 procent is binnen de marge om de verhoudingen te doen kantelen. Opvallend genoeg zou Le Pen tegen de centrumrechtse Xavier Bertrand minder kans hebben, ook al voerde die bij de regionale verkiezingen in Hauts-de-France een felle anti-RN-campagne.

SALAN

© PHOTONEWS

Bij het RN hebben ze nu moed gepompt.

Men heeft de berekeningen gemaakt: het RN scoorde bij de regionale stembusslag alvast een stuk beter dan LREM van president Emmanuel Macron, amper 10 procent. Maar vooral: de 19 procent voor het RN is eigenlijk niet zo ver verwijderd van de 21,3 procent van Marine Le Pen bij de presidentsverkiezingen van 2017. De 23,3 procent van de Europese verkiezingen in 2019 zijn ook niet veraf. Die score volgend jaar en de tweede ronde is een zekerheid. Bij het RN weet men ook dat er in de eerste ronde emotioneel wordt gestemd wat in het voordeel is van Le Pen. Het is gewoon een kwestie van de kiezers naar het stemhokje te lokken.

Dat Marine Le Pen de onbetwiste leider is, moet daarbij helpen. Na de regionale verkiezingen was er interne kritiek. Maar die werd in de kiem gesmoord. Begin juli werd Marine Le Pen op het 17de partijcongres als leider

op het schild gehesen. Europarlementslid Jordan Bardella wordt als vertrouweling van Le Pen tijdelijk partijvoorzitter tijdens de campagne. De partij zal zich ook meer profileren op “nationale” thema’s zoals islam, immigratie, soevereiniteit. En vooral: er is geen dissidentie die de partij in twee splijt zoals met Bruno Mégret (1998) of Florian Philippot (2017).Wel is het zo dat Le Pen aan de top van de partij vooral intimi uit haar thuisbasis Hénin-Beaumont heeft gezet. Geen Louis Aliot, haar ex-partner en burgemeester van Perpignan. Die hield zich tijdens het congres op de achtergrond maar bereidt geenszins een dissidentie voor.

Marine Le Pen hoopt straks de tweede ronde van de presidentsverkiezingen te halen.

DUITSLAND

Eerder rouwband dan regenboogband Niet alle Duitse voetballers staan achter het knielen en andere symbolische acties op het veld. Voormalig nationale en wereldkampioen Thomas Berthold protesteert tegen de beslissing van ploegkapitein Manuel Neuer om in de wedstrijd tegen Engeland een regenboogband te dragen.

“Een rouwband en een ingetogen stilte zouden hier meer op hun plaats geweest zijn”, verklaarde hij. Met zijn kritiek ver-

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

wees de vroegere profvoetballer van Eintracht Frankfurt naar de moordpartij in Würzburg waarbij drie vrouwen werden afgemaakt en verschillende gewonden vielen. Volgens de Beierse minister van Binnenlandse Zaken, Joachim Herrmann (CSU), waren er duidelijke aanwijzingen dat het bij de dader, een Somalische asielzoeker, om islamitische motieven ging.

Sport en politiek scheiden Berthold uit kritiek op de toenemende politisering van de voetbalsport. “Sport en politiek moeten worden gescheiden, spijtig genoeg is dit tijdens het Europees Kampioenschap niet het geval”, zei hij. Hij vraagt zich af hoe de UEFA zou reageren op de actie waarbij een windmolen in de onmiddellijke nabijheid van het sportstadium met de regenboogkleuren werd versierd in de wedstrijd tussen Duitsland en Hongarije? Neuer, kapitein van de Nationalmannschaft, had daarom aangekondigd dat zijn ploeg in de wedstrijd tegen Engeland opnieuw actie tegen racisme zou voeren en op het speelveld zou knielen. Tezelfdertijd zou hij de regenboogkleuren dragen om de solidariteit van zijn ploeg met homoseksuelen en transseksuelen te tonen.

PIET VAN NIEUWVLIET

De aanslag op De Vries

Peter R. de Vries

“Uniek” was het woord dat het Nederlandse establishment gebruikte om Peter R. de Vries te karakteriseren. Klopt, op voorwaarde dat je de donkere vlekken op zijn harnas niet opmerkt.

Zwijgen over de dader Een paar minuten na 19.30 uur keek ik op de Nederlandse webstek GeenStijl en zag dat De Vries was neergeschoten. Ik dacht eerst aan een flauwe grap en was niet de enige. “Waarschijnlijk een bedrogen echtgenoot”, was de teneur van de “reaguurders”, want de journalist ging prat op zijn buitenechtelijke avonturen.

Andere media zwegen nog even, maar de redactie van GeenStijl huist op een boogscheut van de aanslag. De webstek gaf direct een duidelijk signalement van de dader waarbij natuurlijk “licht getint” opviel. Om 21.30 uur volgde ik de lange uitzending van “Nieuwsuur” bij de NOS. Hallucinant. Veertig minuten lang werd vermeden iets over de mogelijke dader te zeggen. Het woord “licht getint” kregen de NOS-presentatoren niet over de lippen.

God en Klein Pierke mochten hun afschuw uiten, al hadden de meesten al lang geen contact meer met De Vries. Eén man werd niet gevraagd: John van den Heuvel, misdaadverslaggever van De Telegraaf. De man leeft al 18 maanden onder voortdurende beveiliging omdat hij diepgravende artikelen over de Marokkaanse en Surinaamse drugscriminelen schreef, terwijl De Vries vrolijk over straat huppelde, want hij bleef aanvankelijk ver van die gevaarlijke moordenaars. Maar Van den Heuvel ligt slecht bij de NOS. Hij heeft als politieman en als journalist de verwoestende gevolgen van de Nederlandse zogenaamde tolerantie gezien en blijft maar hameren op de ellende die drugs in de onderwereld, maar ook in de bovenwereld (notarissen, advocaten, accountants, hoogopgeleide zakenlui) veroorzaken. Voor de ‘progressieve’ NOS kan dat niet. De Vries huldigt het ‘correcte’ standpunt, pleit voor vrije verkoop van drugs en is dus een graag geziene gast. Van den Heuvel is daarenboven belijdend katholiek en supporter van het Brabantse PSV Eindhoven.

De Vries is zoals het hoort supporter van Ajax en je gelooft je oren niet als je Hollandse intellectuelen hun afschuw hoort uiten voor iemand die openlijk een fan is van die Brabantse boeren.

Minder frisse aspecten Natuurlijk heeft Peter R. (zogenaamd om verwarring met andere journalisten met de naam De Vries te vermijden; in de werkelijkheid omdat het chiquer klinkt) zijn verdiensten. Die hebt u uitgebreid in de Vlaamse pers kunnen lezen: zijn hardnekkige en succesvolle steun aan onschuldigen, zijn hulp aan de familieleden van slachtoffers waardoor de daders voor de rechtbank verschenen. Over minder frisse aspecten in zijn loopbaan was men

discreter. In 2005 voelde hij zich geroepen Nederland vanuit de Tweede Kamer en dan liefst vanop de ministersbank de les te lezen. Bescheiden richtte hij met andere ‘correcten’ de partij PRDV op (zijn initialen) die officieel Partij voor Rechtvaardigheid, Daadkracht en Vooruitgang gedoopt werd. De Vries vond zichzelf de man die de Nederlanders zou genezen van hun slechte gedachten zodat Wilders terug in zijn hok kroop. Hij stopte abrupt toen opiniepeilingen bewezen dat Nederland hem niet lustte als politicus. Iemand die met de hond slaapt, krijgt zijn vlooien. Het Parool bewees dat De Vries soms veel te dik was met zware criminelen. De Vries verloor met klank zijn smaadproces tegen de krant. Hij hield ook een warme toespraak op de begrafenis van de ontvoerder van biermagnaat Heineken. Tijdens de langste televisie-uitzending uit zijn loopbaan ontmaskerde hij nieuwe moordenaars van Kennedy. Hij werd weggelachen.

Hand overspeeld?

Zijn methodes zijn niet onomstreden. Hij aarzelde niet de privacy van collega’s in de openbaarheid te brengen of ondanks een formele belofte van vertrouwelijkheid toch confidenties op het scherm te brengen.

Zijn laatste stunt was waarschijnlijk één teveel. Hij probeerde het naaldje en draadje te weten te komen van het Marengo-proces waarbij de MarokkaansSurinaamse moordenaars voor de rechter verschijnen. De zware misdadiger Nabil B. verlinkte zijn kompanen in ruil voor beveiliging en een deal met justitie. Na de moorden op de broer en advocaat van Nabil, praatte De Vries zich bij Nabil binnen als adviseur. Justitie aanvaardde dat smoesje niet en zei dat De Vries geen zaken had met het dossier. De Vries zocht en vond nieuwe advocaten voor Nabil en liet zich door hen inhuren als medewerker op kantoor zodat hij wel degelijk de papieren kon inzien. Waarschijnlijk overspeelde hij zijn hand. Twee weken geleden werd bekend dat Nabil niet alleen meer beveiliging, maar vooral veel geld eiste zodat hij voor de rest van zijn dagen luxueus kan leven op kosten van de belastingbetaler. Mijn theorie is dat de Mocro-maffia De Vries verantwoordelijk acht voor het advies Justitie af te persen.

Geheel in hun stijl huurde de maffia twee gewetenloze goedkope sullen. Iedere beroeps weet dat het in de omgeving van het Leidseplein stikt van de camera’s en men verwisselt van vluchtauto binnen de kilometer. Delano Geerman en Kamil Egiert werden 54 kilometer verder nog altijd in hun eerste auto gearresteerd.

JAN NECKERS

Buitenland

15 JULI 2021

DIPLOMATIEKE VALIES

VERENIGDE STATEN

Censuur en monopolies De voormalige president Trump heeft een klacht ingediend tegen de censuurpraktijken van Facebook, Google en Twitter, én tegelijk ook tegen de kopstukken ervan: zij kunnen persoonlijk aansprakelijk gesteld worden.

Ekrem Imamoglu, Burgemeester van Istanbul, overhandigt zijn collega uit Sarajevo Benjamina Karic een boek over Kemal Atatürk.

De Turkse factor in de Bosnische knoop Ruim een kwarteeuw geleden beëindigden de akkoorden van Dayton de Bosnische oorlog, maar stabiel werd het er nooit helemaal. Terwijl Bosnië als een failed state oogt en etnische spanningen reëel blijven, is er ook de vaststelling dat doorheen de jaren de Turkse factor aan belang won. Sommigen menen dat er nood is aan een nieuw Dayton. Wie de handschoen opneemt, zal alvast met deze nieuwe strategische realiteit moeten omgaan.

Juridisch-technisch gezien gaat het om een zogenaamde “class action lawsuit”, waarbij één persoon, of één kleine groep, de klacht indient namens een grotere groep. Deze juridisch vorm werd oorspronkelijk ingesteld om het consumentenverenigingen toe te laten in burgerlijke zaken klacht in te dienen namens een groep consumenten. Eén consument stond misschien machteloos tegenover een groot bedrijf of een overheidsinstelling met dure advocaten en een bijna onbeperkt budget. Maar in groep stonden de klagers sterker. Deze formule is niet zo modern als men misschien denkt. Ze is een logische voortzetting van de oude “group litigation”, die in Engeland al sinds 1200 bestond en voornamelijk gebruikt werd door entiteiten als dorpen, steden, parochies of, heel belangrijk toen, gilden. Oorspronkelijk dreven de media de spot met Trumps initiatief. Men deed heel schamper over de ‘beweerde’ en ‘zogezegde’ censuur van de internetbedrijven. Alsof er ook maar enige twijfel kon bestaan dat zij wel degelijk censureren. De voorbeelden zijn legio, in alle landen en op alle niveaus.

Maar het lachen zou hen snel kunnen vergaan. Intussen hebben al 37 van de 50 Amerikaanse staten en Washngton DC soortgelijke klachten ingediend. Ook India bereidt juridische maatregelen

voor tegen de ‘kolonisatie’ door de internetgiganten. India heeft 560 miljoen internetgebruikers.

Veel meer dan de 313 miljoen in de VS.

Antitrustwetten Natuurlijk is Trumps aanklacht vooral een reactie op de internetcensuur waarvan hijzelf én zijn partij én zijn miljoenen aanhangers en kiezers het slachtoffer werden. Maar in de Amerikaanse politiek-juridische context is er daarnaast nog een andere, heel belangrijke invalshoek: de strijd tegen monopolievorming. De welvaart, de wetenschappelijke ontwikkeling en de militaire en economische macht van de VS zijn te danken aan hun systeem van vrije ondernemingen en vrije concurrentie, en dat heeft schitterend gewerkt. Vandaar ook de diepgewortelde en terechte Amerikaanse afkeer van overheidsinmenging. Maar al in de negentiende eeuw begon men in te zien dat alle voordelen van de vrije markt teniet gedaan konden worden door monopolievorming.

Informatiemonopolie Ongeveer sinds 1890 heeft het Congres een aantal antitrustwetten aangenomen die bedoeld waren om eerlijke concurrentie te garanderen, consumenten en

Wanneer een burgemeester van Sarajevo zijn/haar ambtsgenoot uit Istanboel bezoekt (of omgekeerd), is de symboliek nooit veraf. Zopas nog toen Benjamina Karic, de dame draagt sinds enkele maanden de sjerp, bij de Turkse collega Ekrem Imamoglu op de koffie ging, overigens een forse tegenstanders van President Erdogan. Uit de officiële foto's blijkt ze een boek over Ataturk cadeau te krijgen, stichter van de seculiere republiek, een wezenskenmerk dat Erdogan systematisch terugdraait. Hij noemde Ataturk ooit “een dronkaard”, een gewaagde uitspraak, want de man is nog steeds een halfgod in Turkije, weliswaar met een voorliefde voor Raki. De hartelijkheid van de ontmoeting van beide burgemeesters staat in contrast met een eerder bezoek van Imamoglu aan Sarajevo. Karic's voorganger was een grote Erdogan-fan die uit die hoek instructies kreeg: hij weigerde zijn collega zelfs nog maar te ontvangen, een diplomatieke kaakslag voor deze laatste.

Dayton II Tegen de achtergrond dat het Bosnië zoals het vandaag bestaat en bestuurd wordt ooit grondig zal herbekeken moeten worden, is die Turkse factor een essentieel gegeven geworden. Met de Dayton-akkoorden slaagde men erin de oorlog te doen stoppen, maar de toen uitgewerkte complexe bestuursregeling was niet bestemd om een kwarteeuw later zonder veel wijzigingen nog steeds te gelden. Een versnipperde loodzware publieke sector – 150 ministeries! – hangt als een molensteen rond de economie, overigens zwaar getroffen door corruptie. Parallel klinken de stemmen om grenscorrecties door te voeren steeds luider.

Tekenend was de 'non-paper' die in april over dit onderwerp gelekt werd, een steen in de EU-kikkerpoel waar men als de dood is om de kaart van de Balkan zelfs nog maar miniem te hertekenen. Hoe een duurzame oplossing te bereiken zonder dat de (etnische) demonen weer opduiken is een debat op zich, maar het zal ooit gevoerd moeten worden. Historisch is de Balkan een plek waar de westerse, Russische en Turkse invloeden mekaar treffen – het is een constante die in de 19de eeuw niet anders was dan vandaag. Dayton II is een project voor mensen met een torenhoge ambitie.

MICHAËL VANDAMME

kleine bedrijven te beschermen en concurrentievervalsing, bijvoorbeeld door prijsafspraken, te voorkomen. Een cartoon van de beroemde tekenaar Puck uit 1889, toont de Senaat, met heel kleine senatoren op de banken, die debatteren over de Sherman Antitrustwet. Maar achter hen, op de publiekstribune, kijken reusachtige, dikbuikige mannen, die letterlijk op geldzakken lijken, dreigend en achterdochtig toe.

Hun namen staan op hun enorme buiken, “Copper Trust”, “Standard Oil Trust”, “Sugar Trust”…

Die wetgeving bleek bijzonder effectief te zijn. In 1911 werd ze zelfs gebruikt om Rockefeller te dwingen zijn olie-imperium te ontmantelen. Deze antitrustwetten zijn nog steeds een paradepaardje van de Democraten. Zij hebben hun overwinning op Trump ook te danken aan de censuurpraktijken van Google, Facebook en Twitter, die dus hun objectieve bondgenoten zijn. Maar men kan hopen dat niet álle Democratische politici en magistraten bereid zullen zijn de nieuwe Rockefellers van de hedendaagse monopolies door dik en dun te verdedigen. Al gaat het nu niet meer om olie, koper of suiker, maar om informatie.

Een democratie kan een suikermonopolie overleven, maar geen informatiemonopolie. Als het debat ook over de antitrustwetten gaat - en als Trump de procedure dóórzet, wat hij niet altijd doet -, dan is de strijd tegen de internetmonopolies niet helemaal kansloos.

PAUL BÄUMER

Een cartoon van de beroemde tekenaar Puck uit 1889, toont de Senaat, met heel kleine senatoren op de banken, die debatteren over de Sherman Antitrustwet.

Toegenomen invloed De invloed van Turkije op Bosnië is iets waar al jaren voor gewaarschuwd wordt, van op het terrein tot in academische kringen. De ontmanteling van Joegoslavië bood kansen, maar het was vooral sinds de AKP van Erdogan zo'n twee decennia geleden aan de macht kwam dat van een doelgericht beleid kon worden gesproken. Er werd een stevige neo-Ottomaanse bocht ingezet, wat leidde tot een mix aan maatregelen op cultureel, religieus (experts waarschuwen voor de hand van de Moslimbroederschap) en economisch vlak. De geschiedenis is nooit veraf.

Devoot onderdanig verklaarde de vorige Bosnische president aan het adres van Erdogan dat die “de president van ons allen” was, begrijp: de Bosnische onderdanen van het Ottomaanse Rijk.

11

FRANKRIJK

Racistische Franse gastronomie Volgens een spreker op de faculteit Sciences Po (politieke wetenschappen) van de universiteit Parijs zou de Franse gastronomie als racistisch moeten worden bestempeld omdat ze “de blankheid als dominante raciale identiteit” zou versterken.

Eerst even knielen dus voor we aanschuiven voor een maaltijd?

Het onderzoeksveld ligt heel ver af van wat men zou mogen verwachten van een faculteit die

geacht wordt de Franse politieke elite van morgen te vormen. De faculteit Sciences Po nodigde

Een politiek niet-correcte klassieker: tête de chchon.

Mathilde Cohen uit, professor aan de universiteit van Connecticut, die zich via een digitale uitzending op 17 juni tot de studenten richtte met een voordracht die bol stond van de racialiteit: “Une République blanche? Blanches et blancité en France” (of “een blanke republiek? Blanken, ‘blankinnen’ en blankheid in Frankrijk”). De rest van de voordracht was van hetzelfde kaliber: “Frankrijk is een staat waar de meerderheid van de bevolking blank is en waar de juridische instellingen actief de raciale hiërarchie en onderdrukking hebben gecreëerd en in stand houden”. Frankrijk is volgens haar één van de speerpunten in het “systemisch racisme” in de wereld. Nu, genoeg onzin. Op de foto: tête de cochon (vertaling overbodig). En een leuk adres hiervoor: www.lamereagitee.fr, 14de arrondissement Parijs.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview

Hoe is de beiaardkunst ontstaan?

“Al meer dan vijfhonderd jaar weerklinken de beiaarden van de Lage Landen vanuit belforten, kerken en kathedralen. Het begon met wat ‘gebeier’ op enkele klokken die door de concurrentie tussen kloosters, steden en gemeenten door de jaren heen in aantal stegen, totdat meerdere octaven ontstonden zodat men melodieën kon laten horen. Uit archieven blijkt dat de eerste klokkenspellen verschenen in de 16de eeuw in Antwerpen en Oudenaarde. Stilaan verspreidde het instrument zich en vandaag treft men deze kunstvorm aan over heel de wereld, tot in Zuid-Afrika, de VS, Rusland, China, Japan en Nieuw-Zeeland toe.”

“Beiaardiers behoren in de coronatijd tot de minst getroffenen uit de cultuursector.

Dat komt door hun quasi eenzaam beiaardspel dat vanuit de hoogte en tot op verre afstand de gemeente kan verblijden met opmonterende deuntjes” De beiaard is geen typisch kerkelijk muziekinstrument?

“Nee. Westerse kloostergemeenschappen hebben weliswaar een grote bijdrage geleverd tot de ontwikkeling van het klokkenspel, maar steden en gemeenten namen vlug deel aan de verdere ontplooiing ervan. De beiaard klinkt vandaag dan ook als profaan instrument vanuit raadhuizen, universitaire campustorens, industriecomplexen en parken, trouwens ook vanop vrachtwagens met mobiele klokkenspellen.”

Is het een instrument van eigen bodem?

“De beiaardkunst is een typische kunstvorm van eigen bodem die, net zoals de Vlaamse schilderkunst, de Vlaamse polyfonie, de beroemde tapijt- en kantnijverheid en het architecturaal stedenschoon ons cultuurpatrimonium is. De Vlaamse Regering honoreerde de Mechelse beiaardschool tot viermaal toe als cultureel ambassadeur

Gaat de beiaard de weg op van de alpenhoorn, de koekoeksklok, de panfluit en de trekzak? Mooi als klanken en uitstraling, maar het meest geliefd in beperkte kring.

Jo Haazen is een halve eeuw beiaardier en oordeelt met kennis van zaken.

“De beiaard van de Lage Landen is geen folklore”

© DAVID LEGREVE

n coronatijd hoef je voor beiaardmuziek niet met mondmaskers op en goed afgescheiden zitplaatsen te verzamelen om te genieten. Dat is een grote troef, beaamt Jo Haazen: “Beiaardiers behoren in de de coronatijd tot de minst getroffenen uit de cultuursector. Dat komt door hun quasi eenzaam beiaardspel dat vanuit de hoogte en tot op verre afstand de gemeente kan verblijden met opmonterende deuntjes. Beiaardiers blijven dus actief. Het spreekt vanzelf dat in deze tijd elk verwoed streven naar zware virtuositeit plaats moet maken voor muziek die de harten van de luisteraars verlicht.”

15 JULI 2021

van Vlaanderen en in 2014 erkende de UNESCO de beiaardkunst in ons land als immaterieel cultureel erfgoed.”

Wat is de toekomst van de beiaard?

“Ik heb het altijd merkwaardig gevonden dat zelfs in economisch moeilijke tijden er nieuwe beiaarden bijkomen. Volgens de Beiaard Wereld Federatie (BWF) gaat het aantal klokkenspellen in de richting van duizend instrumenten, ofschoon die cijfers moeilijk te controleren zijn.

Dit getal is natuurlijk niet vergelijkbaar met orgels en piano's, maar weet wel dat het hier gaat over de grootste en duurste instrumenten.”

“In 2014 erkende de UNESCO de beiaardkunst in ons land als immaterieel cultureel erfgoed” Rusland is de nieuwste trofee van de beiaardbeweging?

“In zekere zin wel. In de 18e eeuw bracht tsaar Peter de Grote zes beiaarden naar Rusland, drie voor Sint-Petersburg en drie voor Moskou. Hierdoor bloeide het beiaardspel in Oost-Europa twee eeuwen eerder dan in de Verenigde Staten, waar de eerste beiaard pas werd ingevoerd na WO I. Helaas is die voorgeschiedenis door het optrekken van een ijzeren gordijn uit de aandacht verdwenen. De perestroika bracht daar verandering in en ondertussen zijn er in Rusland meerdere beiaarden bijgekomen, met name in Peterhof en Belgorod. Maar het succes was vooral merkbaar in Sint-Petersburg zelf, waar het jaarlijks Internationaal Beiaardfestival bijgewoond wordt door duizenden toehoorders en waar vele Vlaamse beiaardiers al de gelegenheid hadden om op te treden.”

RUSLAND, TWEEDE VADERLAND Jo Haazen heeft goede relaties met Rusland. Is hij een democraat of houdt hij meer van een autoritair gezag? “Op een of andere manier is een gezonde vorm van gezag overal nodig. Daar heb ik nooit problemen mee gehad. Als wereldburger en esperantist heb ik zorgeloos de wereld rondgereisd. Ik hou evenwel niet van het polariseren tussen landen en culturen. Ik voel mij ideologisch verbonden met Thomas More die in het Westen heilig verklaard werd en in Rusland beschouwd wordt als de eerste communist, doch bij nader toezien de eerste democraat kan genoemd worden.”

“Het begrip 'democratie' komt uit het Grieks en betekent 'volksheerschappij'. Het is een bestuursvorm waarin de wil van het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening. Volgens Spinoza is democratie de meest ideale samenlevingsvorm op voorwaarde dat het volk daartoe opgevoed wordt. Ik ben het 100 procent met hem eens, maar stel vast dat het volk daartoe niet opgevoed wordt, ja zelfs misleid wordt door belanghebbende economische, financiële en politieke machten. Daardoor is de westerse zogenaamde democratie helaas verworden tot een egocentrisch afkooksel van wat Spinoza bedoelde.”

JO HAAZEN BEIAARDIER

Naast Rusland was u in Japan, Oekraine en China?

“Inderdaad, ook in Japan mocht ik de beiaardkunst invoeren naar aanleiding van de verzustering tussen Antwerpen en Osaka. Vervolgens kwam een hoge Japanse delegatie naar Mechelen op bezoek, wat uitmondde in de oprichting van een schitterende beiaard in Shiga, in een prachtige witmarmeren toren naar een ontwerp van architect Pei, de bouwer van de glazen pyramide in het Louvre te Parijs.”

U koos voor de beiaard.

Waarom niet het orgel, piano of een ander instrument?

“De beiaard is mijn lot, de voortzetting van een familiale traditie waar ouders en voorouders als dirigenten, klarinettisten, violisten, pianisten en goede zangers altijd met de muziek verbonden waren.

Mijn opleiding begon met notenleer, piano, beiaard en orgelspel, doch door een zieke collega te vervangen op het Internationaal Beiaardconcours van het Holland Festival te Hilversum kaapte ik drie jaar na elkaar de Eerste Prijs weg [1966-67-68]. De koers was bepaald en ik werd beiaardier voor het leven.”

“Er volgde een aanstelling als stadsbeiaardier in Antwerpen. Dat was best indrukwekkend. Duizenden mensen trokken naar de oude binnenstad en verzamelden zich rondom de kathedraal, stil en ingetogen, wachtend als was het op “De komst van Joachim Stiller” (Hubert Lampo). Er werd zelfs speciaal openbaar vervoer ingelegd om beiaardliefhebbers uit de randgemeenten naar het stadscentrum te brengen. Na de concerten werd de beiaardier door een massa volk bij het torenpoortje opgewacht om, overladen met bloemen en geschenken, honderden autografen uit te delen...

“In de jaren ’80 kwamen steeds meer

Jo Haazen studeerde aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium te Antwerpen en aan de Koninklijke Beiaardschool Jef Denijn te Mechelen. Hij was van 1968 tot 1981 stadsbeiaardier te Antwerpen en wordt beschouwd als een van de beste beiaardiers van de huidige generatie. Zijn legendarische maandagavondconcerten vanuit de Onze-Lieve-Vrouwetoren te Antwerpen brachten destijds duizenden toehoorders op de been.

Haazen concerteerde in vele landen, introduceerde de beiaardkunst in China, Japan, Oekraïne en Rusland en werd in 2001 aangesteld als titularis-beiaardier van de Peter-en-Pauluskathedraal te Sint-Petersburg. Sedert 2006 is hij hoogleraar aan de Faculteit voor Kunsten van de Staatsuniversiteit te Sint-Petersburg – afdeling orgel, klavecimbel en beiaard.

niet-Antwerpenaars naar de stad om te pintelieren, waardoor de feeërieke avonden ontaardden in lawaaierig en soms zelfs agressief vertoon. Gedreven door het succes van de Antwerpse beiaardconcerten had Mechelen zich in 1980 een gloednieuw klokkenspel voor de Sint-Romboutstoren aangeschaft. In dat jaar hebben ze mij daar gevraagd om het stedelijk beiaardierschap op mij te nemen.”

U bent niet alleen beiaardier?

“De beiaard was altijd mijn hoofdbezigheid, maar ik legde mij ook toe op andere disciplines waaronder tekenen, vioolspel, esoterische wetenschappen en sacrale dans. Ik speelde ook viool in verschillende ensembles en orkesten.”

FRANS CROLS Op zaterdag 16 oktober wordt de Marnixring Erepenning uitgereikt aan Jo Haazen, op initiatief van de Marnixring Noordrand in samenwerking met de Marnixring Gaston Feremans.

De huldiging heeft plaats op zaterdag 16 oktober vanaf 10 uur in Salons Van Dijck, Merodestraat 33 in Mechelen.

Laudatio door Vlaams ministerpresident en minister van Cultuur Jan Jambon. Inschrijving en info via Info@ MRnoordrand.org.

Actueel

15 JULI 2021

13

Het verleden van de rode professor Vanaf 1976 zat Frank Vandenbroucke in het politbureau van de trotskistische Revolutionaire Arbeiders Liga, die later de SAP werd. Hun tijdschrift ROOD! - met de hamer en de sikkel op de voorpagina - had als ondertitel: “Weekblad van de Revolutionaire Arbeiders Liga - Belgische afdeling van de Vierde Internationale”.

Eind 1975 vroeg de Leuvense universiteit alle politieke studentenverenigingen een overeenkomst te ondertekenen waarin zij beloofden geen wapens zoals stokken, loden buizen of kettingen in de lokalen binnen te brengen. ROOD noemde dat een provocatie, een poging tot afbraak van de progressieve studentenvereniging en een verkapte censuurpolitiek. In hetzelfde nummer verweet men Marchais, de toenmalige voorzitter van de Franse Parti Communiste, dat hij die term “dictatuur van het proletariaat” had geschrapt uit de statuten.

ROOD vond dat een verloochening van het échte marxisme. Hoe ROOD dacht over de parlementaire democratie blijkt bijvoorbeeld uit deze twee ineen geschreven citaten: "Zo kan de dictatuur van de burgerij in de kapitalistische maatschappij variëren van de parlementaire democratie tot de fascistische dictatuur [...], maar al die vormen blijven de uitdrukking van de dictatuur van de burgerij die haar wil oplegt aan de andere klassen." ROOD hekelde ook het feit dat Marchais respect beloofde voor de bestaande instellingen “als daar zijn het parlement, verkozen volgens de burgerlijke normen van elke zoveel jaar een bolleke zwart maken...” Volgens ROOD was iedereen die binnen de normen van de burgerlijke democratie werkte, een verrader van het ware marxisme.

“Ja, Vandenbroucke had misschien beter opdracht gegeven alle oude nummers van ROOD te laten verbranden in plaats van het zwarte geld uit de SP-kas” Jodenhaat Het antisemitisme van de toenmalige kameraden van Vandenbroucke paste helemaal in het toen nog embryonale islamosocialisme. Israël en het zionisme waren des duivels. Met Israël mocht absoluut geen vrede gesloten worden. De strijd moest worden voortgezet tot het

bittere einde. Uit het artikel “Het bloedige Gelaat van het Zionisme” (nr. 15, jaargang ’76 blz.8): “... Ook worden meer en meer Arabische steden omsingeld door Joodse wijken, waardoor een nieuw soort getto's ontstaat. De bedoeling is het Joodse karakter van de zionistische staat te vergroten ten koste van de belangen van de Arabische bevolking.[...] Binnen het zionisme is vrede in Israël een onmogelijke zaak.”

Ironisch genoeg staat op dezelfde bladzijde de naam van de verantwoordelijke uitgever en hoofdredacteur: Eric Corijn, die later een van de woordvoerders zou worden van Charta '91. Ook de reactie van ROOD op het historische vredesverdrag dat de Egyptische president Sadat met Israël sloot, was typisch… Ze noemden Sadat een “bourgeois” die de Palestijnse zaak had verraden. Het taalgebruik was veelzeggend: "De bekende terrorist Menachim Begin... Israël is een staat gegroeid uit terreur, in leven blijvend door terreur."

(ROOD, 18/11/77 blz.10) Op 27 juni 1976 werd een vliegtuig van Air France gekaapt door terroristen van de Rote Armee Fraktion en gedwongen in Oeganda te landen. De niet-Joodse passagiers werden vrijgelaten, de Joden werden gegijzeld met medeplichtigheid van de islamitische dictator Idi Amin. Volgens ROOD bewees die vrijlating van de niet-Joden dat Amin en de terroristen wel degelijk oprecht en ernstig wilden onderhandelen... Na dagenlange zenuwslopende onderhandelingen konden Israëlische commando’s alle gijzelaars redden, op drie na. Ieder moreel bewust mens zou deze geslaagde reddingsactie toejuichen.

Maar ROOD noemde de bevrijding van de gijzelaars “staatsterreur”. (nr. 29, jaargang ’76, blz.7) De haat van de redacteurs zat zo diep dat zij later (nr. 2 jaargang ’77, blz. 12) nogmaals hun antisemitische gal moesten spuwen in een recensie van de film “Victory at Entebbe”. Over de vliegtuigkaping, de gijzeling en de dood van drie Joodse passagiers maakten ze zich niet druk. De filmrecensent huilde alleen bittere tranen om de doodgeschoten terroristen en de gesneuvelde soldeniers van Idi Amin.

Ja,Vandenbroucke had misschien beter opdracht gegeven alle oude nummers van ROOD te laten verbranden in plaats van het zwarte geld uit de SP-kas.

Dienaar van het patronaat Ook de terroristen van de marxistische Baader-Meinhofbende werden in ROOD hartstochtelijk verdedigd (ROOD, 21/10/77, blz.10): “Andreas Baader, Gudrun Ensslin en Jan-Carl Raspe zijn dood, net als Ulriche Meinhof een jaar geleden. Zelfmoord! Gezelfmoord? Hoe dan ook, één zaak staat vast: de burgerij heeft misschien niet zelf de trekker overgehaald, maar ze heeft de RAF-gevangenen door eenzame opsluiting fysiek en psychisch gebroken.” Men erkende wel dat er zekere politieke en tactische meningsverschillen waren met Baader-Meinhof, maar een principiële veroordeling van de terreur kregen ze niet over hun lippen. Integendeel: “Wij zijn geen pacifisten en tegenover het geweld van de patroon is de gewapende strijd een van de middelen voor de bevrijding van de arbeiders. Maar deze kan alleen worden gebruikt indien dit de antikapitalistische massastrijd vooruit helpt [...] Maar dat zal ons niet beletten de werkelijke geweldplegers aan te klagen: het Duitse patronaat en zij die het trouw dienen onder de vlag van de sociaal-democratie.” (ROOD, 16/9 /77 blz.10).

“Men erkende wel dat er zekere politieke en tactische meningsverschillen waren met Baader-Meinhof, maar een principiële veroordeling van de terreur kregen ze niet over hun lippen” Lenin “Van alle revolutionaire militanten van 1917 bezet Lenin ongetwijfeld de beslissende plaats. Het is moeilijk om in zo'n geval niet een beetje in personencultus te vervallen...” (ROOD, 21/10/77, blz.7) Wie de werken van Solzjenitsyn heeft gelezen - en die waren al in 1974 vertaald en in het Westen gepubliceerd -, weet wie Lenin werkelijk was: een volkomen cynische, fanatieke dictator en een meedogenloze massamoordenaar. Een proto-Stalin. Als we de brutale manier zien waarop Lenin afrekende met alle tegenstanders, dan kunnen we begrijpen dat het voor politici als

Vandenbroucke heel moeilijk is “niet een beetje in personencultus te vervallen”. Zou hij in stilte heimwee hebben naar die heerlijke tijd toen oppositiepartijen met executies bestreden mochten worden? Zeker nu blijkt dat het met de methoden van de “burgerlijke democratie” niet zo best lukt.

Maar er is toch al een begin gemaakt. Vandenbroucke is toch al minister geworden in een regering die in Vlaanderen volgens de regels van de “burgerlijke democratie” geen meerderheid heeft.

Is het wel voorbij?

Is dat allemaal lang geleden? Natuurlijk. Maar dezelfde hete hangijzers zijn er nog steeds: islamosocialisme, genocidaire haat tegen Israël, de verheerlijking van terrorisme, het geloof in socialistische oplossingen. En stel u voor dat men ontdekte dat een politicus van N-VA of VB in de jaren ’70 had meegewerkt aan een nationaalsocialistische publicatie. Zou dat ook met de mantel de liefde bedekt worden? Of gelden er voor ‘internationaal-socialistische’ massamoordenaars andere normen? Ja, er zijn mensen die in hun jeugd marxistische extremisten waren en die zich later bekeerd hebben.

Maar zij trokken een duidelijke lijn onder het verleden. Zoals Orwell, die wel socialist bleef, maar zijn breuk met het totalitarisme duidelijk markeerde in zijn boek “1984”. Vandenbroucke heeft echter nooit openlijk gebroken met het leninisme. Hij motiveerde zijn overstap naar de SP door erop te wijzen dat SAP machteloos was en “geen enkele structuur kan veranderen”. Zuiver tactische overwegingen dus.

Geen principiële afwijzing van het brute marxisme. Is Vandenbrouckes leninisme echt voorbij? Ik betwijfel het. Herinnert u zich hoe giftig hij reageerde op de opmerking dat alle vaccins tegen corona door privébedrijven waren ontwikkeld?

Dat kón en mócht niet waar zijn. Privébedrijven! Hoe gruwelijk! Herinnert u zich de uitdrukking van leedvermaak waarmee hij in november 2020 de sluiting van de niet-essentiële winkels aankondigde, alleen maar “om een signaal te geven”?

Hoewel geen enkele statistiek erop wees dat winkels een bron van besmettingen waren? Begrijpt u nu zijn sardonische genoegen? Eindelijk kon hij die gehate middenstanders, bourgeois en patroons nog eens een leninistische loer draaien.

PAUL BÄUMER

(volgende week: Vandenbroucke en Agusta-Dassault)

14 Cultuur

15 JULI 2021

CULTUUR

FILM

The Tomorrow War “The Tomorrow War” is een weinig originele sciencefiction- en actiefilm met Chris Pratt in de hoofdrol. De film is te bekijken op Amazon Prime Video.

Watou waaiert uit Het Kunstenfestival Watou viert de veertigste editie met andermaal een zomer lang vol poëzie en kunst. Dit jaar is er niet enkel een wandelparcours in het West-Vlaamse grensdorpje. Het festival waaiert uit naar twee nieuwe locaties op zo’n tien kilometer van Watou.

In 2022 verschijnt een groep tijdreizigers uit het jaar 2051 met de boodschap dat de mensheid op het punt staat een oorlog tegen buitenaardse wezens te verliezen. De enige hoop van de mensheid is om een massale, wereldwijde dienstplicht in te voeren en hun burgers dertig jaar de toekomst in te sturen om daar mee te helpen in de oorlog. Een van die burgers is Dan Forester (gespeeld door Chris Pratt), een biologieleraar en Irak-veteraan die het lot van de wereld in zijn handen draagt.

Middelmatig De opzet van The Tomorrow War klinkt misschien van de pot gerukt, en dat is het ook. Tegelijkertijd is de film weinig origineel te noemen. Zo doet de plot sterk denken aan onder meer “Independence Day” uit 1996, al wordt in die film niet in de tijd gereisd.

Herhaaldelijk bekruipt je tijdens het kijken het gevoel dat je dit alles al eens eerder hebt gezien. Het is bovendien jammer dat het tijdreis-element onderbenut blijft en bij momenten eerder als een gimmick aanvoelt dan iets wat essentieel is voor het verhaal.

De inzet en de dreiging zijn hoog, maar de film weet dat niet even consequent te communiceren aan de kijker. Bij momenten slaagt men daar heel goed in, maar net hierdoor zijn de momenten waarin dit niet gebeurt extra storend. Het ontwerp van de buitenaardse wezens die de mensheid willen uitroeien verdient wel lof. De aliens zijn lekker griezelig en komen echt sterk en gevaarlijk over. De kijker voelt wel degelijk aan, in tegenstelling tot andere, gelijkaardige films, dat het een ongelijke strijd is.

Chris Pratt, die doorgaans schittert in ietwat komische actierollen, presteert niet slecht, maar wel ondermaats. Of dat de schuld van Pratt zelf is, is nog maar de vraag. Het zou ook aan het script kunnen liggen. De acteerprestaties van J.K Simmons als Vietnamveteraan en ‘prepper’ (en Dan’s vader) Sam Richardson als komische sidekick Charlie en de knappe Yvonne Stahovski als kolonel Muri, die de mensheid in de toekomst leidt, verdienen eigenlijk veel meer lof. De interacties tussen de verschillende personages zijn evenwel een van de pluspunten van de film.

Vervolg Oorspronkelijk was het bedoeling dat de film in de bioscoopzalen zou verschijnen, maar daar stak de coronapandemie een stokje voor. De distributierechten werden opgekocht door Amazon en The Tomorrow War verscheen alsnog op streamingdienst Prime Video. Blijkbaar was de film een groot succes, want er werd intussen al een vervolg aangekondigd.

The Tomorrow War is een genietbare, zij het weinig originele actiefilm. Maar wie een echt goede sciencefictionfilm wil zien over tijdreizen en een oorlog tegen buitenaardse wezen, kijkt beter naar “Edge of Tomorrow” (2014) met Tom Cruise.

PIETER VAN BERKEL

Nadat dichter Gwij Mandelinck in 1980 in zijn Watou startte met een bescheiden evenement waarop hij poëzie, kunst en muziek samenbracht, groeide dit doorheen de jaren uit tot een heuse poëziezomer. Watou werd een belangrijk literair-cultureel gebeuren in de Lage Landen. Heel bijzonder waren de kaduke huisjes, stallen, schuren die een zomer lang dienst deden als tentoonstellingsruimtes vol kunst en poëzie. De typisch Vlaamse koterijen en het weidse landschap rondom hebben iets betoverends.

Weg van de koterijen Een tiental jaren geleden kampte het festival met financiële problemen, die nooit zouden verdwijnen. In 2019 besliste de stad Poperinge om het heft in eigen handen te nemen. Ze stelde drie curatoren aan: Chantal Pattyn van Klara, dichter-auteur Peter Verhelst en Benedicte Goessaert, een experte in hedendaagse kunst. Zij engageer-

den zich voor de jubileumeditie die in 2020 zou plaatsvinden. En dan kwam corona alle plannen doorkruisen. Het festival werd uitgesteld en ook dit jaar voldoen de krappe kamertjes en benepen ruimtes niet aan de beperkende gezondheidsmaatregelen. Er werden ruimere locaties gevonden, in Watou en daarbuiten.

Watou blijft het hart van het kunstenfestival met de kerk, de parochiezaal, de brouwerij (die ook al in vorige edities meededen) en ’t Graafschap, een tuinbouwbedrijf dat voor het eerst deelneemt. In het centrum van Poperinge zet de Gasthuiskapel de deuren open. De blikvanger van deze editie is kasteel De Lovie. Het was ooit een zomerverblijf voor aristocratische families en deed dienst als militair hoofdkwartier en sanatorium voor tbc-patiënten. Nu worden op het domein mensen met een verstandelijke beperking ondersteund. Een pendelbus brengt de bezoekers naar de drie locaties.

Veertig kunstenaars Het festival verschilt ook inhoudelijk van vorige edities. Er is geen centraal thema meer en dat biedt de curatoren veel vrijheid in de selectie van de kunstenaars. Dat zijn er veertig en daar zijn ook belangrijke buitenlanders bij. De Britse Tracey Emim is aanwezig met vier werken, waaronder “All I want is you”, een ingetogen bronzen beeld dat ze maakte voor haar overleden moeder. De Française Nadia Guerroui is gefascineerd door het voortdurend veranderende licht.

In haar werken geeft ze dat weer door met witte verf vlekken op witte achtergronden te schilderen. Ze bracht een week door in de kerk van Watou en daar is het intrigerende resultaat van haar observaties en kunde te zien.

Kunstenaars van bij ons blijven in de meerderheid. Schitterend is “Tabernacle”, een tentstructuur van Gijs Van Vaerenbergh, geïnspireerd op de hopcultuur. Er zitten ook enkele artistieke duo’s in de selectie, bijvoorbeeld de Venezolaanse Carla Arocha, die al enkele jaren in Antwerpen woont en er samenwerkt met Stéphane Schraenen.

Boven de vijver van kasteel De Lovie installeerden ze “Witness”, een serie ronde spiegels die verkleinen of vergroten en die zachtjes in de wind wiegen. Het is een spel van wisselende reflecties en perspectieven.

Poëzie apart Anders dan in vorige edities worden de gedichten los van de beeldende kunst gepresenteerd. Peter Verhelst koos poëzie van veertig dichters. Er zijn heel wat gevestigde waarden, zoals Paul van Ostaijen en Cees Nooteboom, naast jonge debutanten en een resem onbekende dichters. Het festival brengt een hommage aan de zeventigjarige Stefan Hertmans en aan Johan Van Geluwe die vorig jaar overleed en die graag de kunstwereld op de korrel nam.

MMMV

Kunstenfestival Watou, nog t.e.m.

5 september 2021, www.kunstenfestivalwatou.be

BOEK

Moed en zelfopoffering in de lucht Wat hebben Snoopy en Monty Python gemeen? Beiden lieten zich inspireren door het keur van Duitse vliegeniers dat tijdens WO I het luchtruim probeerde vrij te houden van geallieerde vliegtuigen. Snoopy vocht een denkbeeldig gevecht uit met de bekendste van hen: Manfred von Richthofen, alias de Rode Baron. Monthy Python doopte zich tot het Flying Circus. Het “Vliegende Circus” was het eskader dat onder leiding stond van de Rode Baron. De acrobatentoeren van de piloten deden denken aan het vermaak in een circustent.

Voortrekkers Anno 1914 stond het vliegwezen nog absoluut in zijn kinderschoenen, al maakte het snelle sprongen voorwaarts. De Duitse legerstaf zag niet meteen een rol weggelegd voor de luchtvaart. Zeppelins en de pas ontwikkelde vliegtuigen werden in eerste instantie ingezet voor verkenningsvluchten. Pioniers bewezen door hun bravoure en zin voor initiatief echter het directe nut op het slagveld. Dit overtuigde het Duitse hoofdkwartier te Spa meer middelen vrij te maken voor de luchtmacht. Over enkele van die piloten gaat dit boek, namelijk “de vliegende azen”, zij die meer dan 16 vijandelijke vliegtuigen wisten neer te halen.

In een eeuw waarin oorlog bepaald wordt door mechanisering en enorme schaal ademde de jonge

luchtmacht bij de start van WO I paradoxaal genoeg nog een vleug middeleeuwse ridderlijkheid uit. Hoog in de lucht voerden slechts een handvol vliegtuigen de boventoon en deze zijn dan nog ongewapend. Het liet toe om zich als individu te onderscheiden door moed, maar ook door erbarmen en respect.

Stoutmoedige zonen van Duitsland De Nederlandse vliegtuigbouwer Anthony Fokker speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van het Duitse gevechtsvliegtuig. Hij vond een oplossing om propeller en machinegeweer te synchroniseren. Maar de militaire staf kampte met een dilemma. Uiteraard wilde ze de strijd om het luchtruim winnen, maar ze was bevreesd voor de morele

dreun als een bekende aas zal omkomen. Daarom houdt het verscheidene van hen aan de grond. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Het hoeft dus niet te verbazen dat velen het einde van de oorlog niet halen: baanbrekers als Oswald Boelcke en Max Immelmann. Maar ook Manfred en zijn broer Lothar von Richthofen. Of de jonge Werner Voss, die amper 20 is wanneer hij in het dodelijke mes loopt. Wie de oorlog overleeft, komt in een aantal gevallen later in nationaalsocialistisch vaarwater terecht. De meest beroemde is Hermann Göring, die verantwoordelijke werd voor de Luftwaffe tijdens WO II. Ernst Udet is een andere aas die een belletje kan doen rinkelen. Hij bewees zijn nut tijdens WO II via de ontwikkeling van de Stuka-duikvlieger. Zondermeer de meest kleurrijke figuur is Günther Plütschow. Wie zijn avontuurlijke levensverhaal wil kennen en uiteraard dat van enkele andere van Duitslands stoutmoedigste zonen, leze dit boek.

PIETER VANDERMOERE

Perry Pierik; “Luchtazen van de Keizer” Aspekt, 2019 236 bladzijden prijs: 22,95 euro ISBN: 978 946 3385 65 7

Brieven

15 JULI 2021

GESCHIEDENIS

Hoe schoon was mijn bioscoop (1918-1945)

In 1969 nam mijn beste vriend bioscoop Rio in de Molenstraat in Kontich over waar ik hem geregeld hielp. Een slechter moment om een bioscoop te exploiteren bestond niet en alles eindigde twee jaar later.

Een Mekka voor de Amerikaanse stomme film Mijn beste vriend was zes jaar ouder dan ik en had de gouden jaren tussen 1945 en 1958 intens beleefd, maar zijn nostalgie eindigde in de Rio. Zestig jaar lang was Vlaanderen een belangrijk bioscoopland en dat was voorbij.

Al voor de Eerste Wereldoorlog waren er al veel bioscopen in de grote steden Antwerpen en Brussel. In de kleinere Vlaamse steden waren dat dikwijls cafés-cinés: cafés met een feestzaal waar films gedraaid werden; dikwijls afgewisseld met bals (De Rio was een overblijfsel uit die tijd). Maar de grote doorbraak kwam na WO I. Het publiek hongerde naar amusement en op korte tijd rezen bioscoopzalen als paddenstoelen uit de grond. In Vlaanderen tenslotte zo’n 600 en alleen al in Brussel meer dan honderd; in verhouding tot het bevolkingsaantal meer dan in Londen en Parijs. Bioscopen werden altijd luxueuzer met prachtige interieurs, comfortabele zetels, fatsoenlijk toiletten; dingen die veel bezoekers thuis niet bezaten. Niet alleen stedelijke centra bloeiden, maar ook verschenen overal buurtbioscopen in de randgemeenten. Het land was een Mekka voor Hollywood. Er waren geen importbeperkingen, want er was geen eigen beschermde filmindustrie en de censuur was bijzonder mild vergeleken met de andere Europese landen. Ongeveer 80 procent van de getoonde stomme films was Amerikaans. Dat veranderde aanvankelijk met de geluidsfilm in 1929.

Winnaars en verliezers van de geluidsfilm De nieuwe installaties vergden dure investeringen en eerst in 1933 waren de meeste zalen uitgerust met klank. Kleine bioscoopeigenaars gooiden dikwijls de handschoen in de ring zodat sommige uitbaters steeds meer zalen in handen kregen. Zij investeerden flink in nog mooiere en nog duurdere zalen. Een bioscoop met 1.300 zetels was niet ongewoon. In een provinciestadje als Mechelen werd er eentje met 1.800 zetels gebouwd. Het record stond op naam van de Brusselse Eldorado: 2.700 zetels. De geluidsfilm ontketende een revolutie waarbij zoals altijd slachtoffers vielen. Mijn analfabete grootmoeder en groottante en veel van hun generatiegenoten (meestal vrouwen; jongens liepen langer school) probeerden zo goed als mogelijk een film te volgen, maar de tijd was voorbij dat

een compagnon hen discreet de tekst van een tussentitel toefluisterde. Als er een zeldzame Nederlandstalige film opdook (“De Witte” en het Nederlandse “De Jantjes”, allebei in 1934) gingen ze twee- en driemaal. De geluidsfilm was ook een drama voor veel musici. In de grote zalen was een orkest met 20 heren niet ongewoon en werk was er niet te over. Alleen de openbare omroep NIR-INR had een orkest dat zijn musici het hele jaar door betaalde. Natuurlijk was de situatie erg verschillend tussen Vlaanderen en Wallonië. De Vlamingen zwoeren verder bij de Amerikaanse films, terwijl de vele Waalse analfabeten wel graag naar de bioscoop trokken gezien het nieuwe aanbod van Frans gesproken films, terwijl massaal anderstalige films geïmporteerd werden uit Frankrijk die in het Frans nagesynchroniseerd waren.

In Brussel waren er maar weinig zalen met tweetalige ondertitels (Nederlands altijd onderaan op de rottigste plek van het scherm) en de bioscoop hielp dus verder met de verfransing.

Vrijheid-blijheid ingetoomd Vrijheid-blijheid werd wat ingetoomd. Na de oorlog wilde de overheid zo vlug mogelijk de verliezen herstellen (vandaar het verbod op reclame voor anticonceptie) en de mensen disciplineren en op hun plichten wijzen (en veel minder op hun rechten). Dat ‘beschavingsoffensief’ werd met succes in de scholen gepropageerd. Mensen leerden wat meer manieren, hygiëne en tucht, en keken niet cynisch neer op idealen zoals vandaag. Het is bijna niet te geloven, maar uit talrijke historische enquêtes blijkt dat maar 10-15 procent seksuele ervaringen had op de dag van het huwelijk. Natuurlijk kwam deze mentaliteit ook in de bioscoop.

In 1920 ontstond de officiële filmkeuring met het bekende “Kinderen Niet Toegelaten” voor kijkers jonger dan 16 jaar. De grondwet verbood wel censuur en filmverdelers waren niet verplicht hun films te laten keuren. In de praktijk deed iedereen dat wel, want de straffen waren niet min als men de ziel van de lammeren in gevaar bracht. Ongeveer de helft van de films kreeg het label KNT en in die andere helft werden nog eens in 50 procent van de films beelden weggeknipt die als ‘gevaarlijk’ golden. Die officieuze, maar werkzame censuur was dan nog mild vergeleken bij de acties van de Katholieke Filmactie. De

Katholieke Kerk had te laat het gevaar van de film als waardenvrij medium ingeschat en ontdekt dat ongelovigen en gelovigen naar dezelfde film trokken. Ze organiseerde dan maar een eigen nog strengere filmkeuring, draaide films in parochiezalen en scholen, en oefende druk uit op bioscoopeigenaren in kleinere Vlaamse plaatsen om zich als katholiek te uiten. De vele zalen met de naam “Familia” toonden duidelijk hun kleuren. Een avondje bioscoop was meer dan een film. Tijdens een pauze traden goochelaars en acrobaten op of zong er iemand een deuntje. De meeste bioscopen adverteerden met “doorlopende vertoning”. Twee generaties hadden er geen probleem mee binnen te vallen als het hen paste. Vervolgens zagen ze de detective de dader arresteren om na de pauze te ontdekken welke misdaad gepleegd was. Mensen met een kleine beurs hadden nog een voordeel. Mijn vader was een fan van de Drie Tenoren: Joseph Schmidt, Richard Tauber en Jan Kiepura. Hij arriveerde om 15 u. en vertrok om 22 u. nadat hij hun films drie keer bekeek.

Zware censuur en “Duitse” sterren Tijdens WO II steeg de belangstelling nog: bijna 6 miljoen kijkers iedere maand, een miljoen meer dan voor de oorlog. Natuurlijk geen Amerikaanse of Britse films meer, maar 70 procent Duitse en 30 procent Franse (met Duits kapitaal) in Vlaanderen en de omgekeerde cijfers in Wallonië.

Veel Joodse eigenaars verloren vooral in het Brusselse hun zaak.

Natuurlijk een strenge filmkeuring en zelfs een herkeuring van vooroorlogse films. Films mochten niet in het Nederlands nagesynchroniseerd worden: enige uitzondering “Wenn die Sonne wieder scheint” (= “De Vlasschaard” van Streuvels). De Duitsers probeerden in het Duits gedubde Franse films aan Vlaamse bioscopen op te dringen, maar zelfs de collaboratiemedia protesteerden boos.

Iedereen moest verplicht naar het Duitse bioscoopjournaal kijken en de uitbaters waren bijzonder bang voor gejoel en gefluit die represailles van de Duitsers konden uitlokken. Uit alles blijkt dat de Vlamingen zonder veel problemen hun vooroorlogse Amerikaanse sterren inwisselden voor hier ook al bekende “Duitsers” zoals Marika Rökk (Hongaars), Zarah Leander (Zweeds) en Ilse Werner en Johan Heesters (Nederlanders). Na de bevrijding en het einde van de geallieerde censuur werden de bioscopen bestormd. (vervolg en slot volgende week)

JAN NECKERS

15

LEZERSBRIEVEN REVOLUTIE! Pallieterke, Rond 11 juli wordt door Vlaamsnationalisten weleens de mening geopperd dat een N-VA – VB-meerderheid in het Vlaams Parlement in 2024 de Vlaamse onafhankelijkheid zou kunnen uitroepen. De artikelen 104 en 109 van het Strafwetboek bepalen: “Art. 104. De aanslag ondernomen met het oogmerk om hetzij de regeringsvorm of de orde van troonopvolging te vernietigen of te veranderen, hetzij de burgers of de inwoners de wapens te doen opnemen tegen het koninklijk gezag, de Wetgevende Kamers of een daarvan, wordt gestraft met hechtenis van twintig jaar tot dertig jaar.”

“Art. 109. De samenspanning gesmeed met het oogmerk om een der in artikel 104 vermelde doeleinden te bereiken, wordt gestraft met hechtenis van tien jaar tot vijftien jaar, indien enige daad is gepleegd om de uitvoering ervan voor te bereiden, en met hechtenis van vijf jaar tot tien jaar in het tegenovergestelde geval.”

Indien het Vlaams Parlement eenzijdig de onafhankelijkheid van Vlaanderen uitroept met een nipte meerderheid, dan zou de federale overheid de betrokken parlementsleden (voor hetgeen zij vóór en na de stemming over de onafhankelijkheidsverklaring uitspoken) kunnen laten vervolgen op grond van deze artikelen.

De N-VA- en VB-parlementsleden hebben immers samengespannen om het koninkrijk en de prerogatieven van de koning in het noorden van België te beperken. De kleine garnalen – zonder parlementaire immuniteit – zullen dan het hardst aangepakt worden.

Gaat het, gezien de straf “hechtenis”, om een politiek misdrijf?

Gezien de impact van de onafhankelijkheidsverklaring stelt de federale regering de staat van oorlog vast, zodat de militaire rechtbanken de overtreders kunnen berechten. Dan zullen we eens zien hoe lang de kleine garnalen verder gaan samenspannen om de regeringsvorm te vernietigen of te veranderen.

Hoe is België onafhankelijk geworden? Door het vuur uit de loop van het kanon van ”le capitaine Charlier, la Jambe de Bois”.

Bart? Tom? Koop al maar een eerste kanon.

Luc L amine - Rotselaar

SAMEN-LEVING Pallieterke, Op zijn twitterpagina schrijft Bert Anciaux: "Mensen zoals Ihsane Haouach zouden we moeten danken voor hun engagement en ondersteunen in hun opdracht, maar we pesten haar weg, zo triest, en dan maar klagen over een gebrek aan samen-leving".

Misschien ben ik fout, maar het islamisme en de Moslimboederschap moeten we bestrijden, anders is er over 25 jaar geen samen-leving meer.

Peeters Romain - Attenrode

MET OF ZONDER VB Pallieterke, Gelukkig is 2024 nog enkele jaren verwijderd, zodat Bart De Wever nog ruim de kans krijgt van gedacht te veranderen. Zoals Jurgen Ceder het schreef in ’t Pallieterke van 8 juli, zou het Vlaams Belang voor hem de stok

achter de deur moeten zijn om toegevingen van de traditionele partijen en de francofonen los te krijgen, die zijn partij alleen nooit zou bekomen. De 30 procent van de stemmen die de N-VA behaalde in 2014 kwam grotendeels van mensen die snakten naar verandering in de vorm van o.a.

Vlaamse autonomie. In de plaats daarvan werd het communautaire voor vier jaar in de diepvries gestopt, zogezegd om de socialisten erbuiten te houden. Nu wil De Wever met diezelfde socialisten, die hij ondertussen ook in zijn Antwerpse stadscoalitie heeft opgenomen, gaan praten vanuit een veel zwakkere positie. Een derde van zijn kiezers uit 2014 heeft ondertussen in 2019 afgehaakt omdat de beloofde staatshervorming er niet kwam. Als De Wever volhardt in de boosheid en naar 2024 toe zou blijven weigeren een Vlaamse meerderheid in het eigen parlement eindelijk te laten renderen, zal er van zijn partij bij de verkiezingen van dat jaar helemaal niet veel meer overblijven.

Misschien tijd voor een andere voorzitter. Geert Bourgeois terugroepen uit Europa?

Guido van A lphen – K asterlee

CHINA Pallieterke, Die "inventaris" van Paul Bäumer over de Chinese Communistische Partij op blz. 11 is angstwekkend.

En dan die manier van annexeren van een stuk Europees grondgebied door China (Piet Van Nieuwvliet, ook op p 11). Ze kennen daar dus ook wel handelsrecht en faillissement, of liever: ze weten, hoe ze te gebruiken… Wat gaan mijn kinderen en kleinkinderen met dat China nog allemaal moeten ondergaan? Gelukkig is grote broer USA ook al zeer alert. Van Europa moeten we immers niet veel weerwerk verwachten Jozef Vandenberghe - Ninove

NEUTRALITEIT Pallieterke, Nu breekt toch mijn klomp! Wat een heisa rond regeringscommissaris Ihsane Haouach en haar hoofddoek. Ze provoceert duidelijk, tot in de Kamercommissie wil ze hem niet af doen. Het is duidelijk voor haar een statement: “Ik ben moslim, en u zult het geweten hebben!” Wat een propaganda voor haar ideeën! Schril contrast met de vereniging Euvo (Europa der Volkeren). Een eerbiedwaardige vereniging die onder meer verantwoordelijk is voor de talrijke geel-zwarte Vlaamse naamborden in Frans-Vlaanderen. Ter gelegenheid van de 101ste verjaardag van de vorig jaar gestorven zeer gewaardeerde Frans-Vlaamse kenner E.H. Cyriel Moeyaert bracht de vereniging een postzegel uit met zijn afbeelding. We bemerken op de tekening van Cyriel op de postzegel zelfs geen klein kruisteken op zijn vest, alhoewel Cyriel 100 jaar lang fier priester was.

Waarom plooien wij onderdanige Vlamingen en onze “nieuwe” Vlamingen niet voor de zo geprezen neutraliteit? Idem dito voor pater Leman uit Sint-Jans-Molenbeek, bekend als directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Kwam die ooit publiekelijk uit voor zijn geloofsovertuiging, liep hij er mee zichtbaar te koop? Hij was nochtans pater dominicaan!

Guy Van Rysseghem - Lochristi

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

15 JULI 2021

Tweets van de week

“Oh mijn God…en wat is er gebeurd? Maar één politicus schrijft me voor ontmoeting… Welke politicus doen dat niet?”.

Een tweet in schabouwelijk edoch niet mis te begrijpen Engels van de illustere Italiaans actrice Eveline Dellai, beter bekend als de natte droom van premier De Croo. Het lieve kind schreeuwt haar ongeloof uit over de heisa die ontstaan is nadat grote Alexander haar zijn kleine Alexander wilde voorstellen. Maar dan denken wij hier met zijn allen: welke heisa? En daar hebben we gelijk in. Hoe blij mogen we zijn dat de kwaliteitspers in dit land zich niet bezig houdt met privézaken van politici. Zoals bijvoorbeeld gesjoemel bij de christelijke zuilen en andere Vande Lanottes, giftige mondmaskers geïmporteerd door de overheid, mysterieuze crematies van voortvluchtige militairen, aanstellingen van moslimextremisten bij gelijkheid van kansen, meisjesmolesterende socialistische voorzitters, skivakanties in coronatijden en de occasionele chantage door een meisje van plezier. Het is natuurlijk wel een gemiste kans voor juffrouw Dellai die door al die stilte wel een mooie fin-de-carrière dreigt mis te lopen.

Dellai is immer al 28 jaar en in haar sector begint de spotlight toch wat te dimmen. De veteranenploeg lonkt. Een beetje zoals bij voetballers dus. Alleen gaat premier De Croo daar wel mee

1272

1

2

3

4

5

6

op de foto! Zuivere discriminatie als u het ons vraagt. En bij Unia blijft het natuurlijk weer stil. Dan hoort ge Els Keitsman niet.

Schande!

En nu we toch bezig zijn met grammaticaal correcte tweets in de taal van Shakespeare. Je zou het misschien niet direct verwachten, maar Marc Van Ranst kan dat dus beter dan Eveline Dellai. Verrassend, gezien zij toch meer internationale publicaties op haar naam heeft staan. Eerlijkheidshalve deed Marc het wel maar in vier woorden: “Corona is coming home”, tweette Marc bij de beelden van een Engelse meute die samenhokt vlak voor de finale van het Europese kampioenschap. En uiteraard heeft hij gelijk. Het beste wat ons kon overkomen als wereldkampioen coronadoden is een vroege uitschakeling op het Europees kampioenschap voetbal. Aan die beker kleven zeer veel besmettingen.

Ze mogen het hebben in Italië. Misschien hebben ze die stumpers wel laten winnen.

En zoals Marc altijd zegt in kleine kring: “Het is better dat corona is coming home dan dat Conings is coming home”. En daar heeft hij opnieuw volledig gelijk in.

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Inwoners van een Vlaamse stad

1. De naam waarmee je aangeeft hoe goed of slecht iets is 2. Allerliefste - Inleiding 3. Chris die zingt over ‘Driving home for Christmas’ - Vermogen 4. Soort verlichting - Holmium Brochette 5. Schroom - Europeaan 6. Pronkzuchtig - Oude lengtemaat Voorzetsel 7. Afstammelingen - Mythisch wezen uit de Japanse folklore 8. Massa zout water - Besteller 9. Monogram op de IJzertoren Klein hert 10. Afwijzing - Maak prikkelbaar 11. Ginds - Opvallend eigentijdse 12. Afgunst - Concerteerden

B. Beweeg onrustig - Boevenstreek C. Turkse titel - Zwitserse stad D. Muzieknoot - Dapper krijgsman E. Judoterm - Mankementen F. Oostenrijkse, nationalistische partij Reputatie - Grendel G. Een beetje - Koeienmaag Franse zomer H. Steriel - Europese I.

Deel van het testament - Blad papier

J.

Titulair

K. In de naam van Jezus - Telwoord Tot Sluis behorend dorp L. Iemand sterk bezielen

DE ZOMER VAN VIVALDI !

De Croo is een duidelijk geval van slapjanus Het is gelukt! De Vivaldisten hebben hun eerste nationale feestdag gehaald. Een prestatie om ‘kijk eens aan, het heeft bakken vol geld gekost maar je hebt er dan ook echt niks aan’ tegen de zeggen. De Croo I begon met stijgende coronacijfers en ging op congé met… stijgende coronacijfers. Ze begon met een ontsporende begroting en gaat even luieren met een begroting die minstens 75 kilometer van ieder spoor is verwijderd. Maar de premier heeft wel een lekker Italiaans mokkel bijna aan zijn degen geregen. Een analyse in vier partijen.

OPEN VLD Hoe het begon: Open Vld was een beetje de verrassing in de Vivaldi coalitie met een voorzitter die zwoer om nooit met Groen en Ecolo samen te werken en nooit zonder Vlaamse meerderheid in een regering te stappen. Voeg daarbij een premier die beweerde nooit premier te willen worden omdat hij de verkiezingen zwaar verloor en als gevolg alleen maar als dweil zou kunnen dienen.

Hoe het loopt: Al heel snel bleek dat De Croo zijn rol in Vivaldi schromelijk had overschat. De dweil bleek toch net iets te hoog gegrepen. Een ietwat versleten stofvod of kapotte wasknijper komt al een stuk dichter in de buurt. De Open Vld is het ja-knikkend missiespaarpotje van de coalitie. Met dat verschil dat je er geen cent moet insteken. Je slaat gewoon net lang genoeg op de kop van Open Vld tot het vanzelf ja knikt en andere partijen aan hun missie kunnen beginnen. Met wat er overschiet mag de premier naar een Italiaanse pornoster, die hem helaas weigerde wegens een overduidelijk geval van slapjanus.

CD&V Hoe het begon: CD&V was mathematisch overbodig bij de vorming van Vivaldi. Het spreekwoordelijke vijfde wiel aan de wagen.

Maar ook in moeilijke tijden moeten de zuilen bediend en de laatste Arco-slachtoffers die nog voor CD&V stemmen, belogen worden. En dat is net iets makkelijker vanuit de meerderheid. De partij stuurde met Annelies Verlinden en Sammy Mahdi enkele frisse gezichten de arena in, onder leiding van Joachim ‘kent u toevallig de weg naar de Wetstraat?’ Coens.

Hoe het loopt: Voor geen meter! Fris gezichtje Annelies Verlinden blinkt vooral uit in dure kleedjes en het imiteren van kippen.

Aanvankelijk hoorde ze nog bij de grote 3 van de covid-crisis, maar met ieder ministerieel besluit dat ze ondertekende nam de geloofwaardigheid af. Coens zette haar dan maar op de bank en schoof zichzelf naar voor. Helaas schoof hij ook uit voor hij de camera’s bereikte.

De partij verloor in de peilingen 33 procent van haar kiezers, wat gezien de omstandigheden opvallend laag is. Toch een lichtpuntje dus.

VOORUIT Hoe het begon: Het begon allemaal met één Mateke die een spoor van kruimels achter zich liet om niet te verdwalen in het grote Belgische bos en zo bij de deur kwam van de ‘Grote Boze Bitch’ (GBB) die zich in een eerder sprookje had teruggetrokken na een incident met zwart geld en een oven. Mateke werd echter maatjes met de GBB en bracht hem terug naar de bewoonde wereld en riep: ‘He’s back bitches’. De GBB herviel meteen in zijn oude gewoonte om mensen het leven zuur te maken, met de glimlach en op een treiterig toontje.

Hoe het loopt: Mateke is de enige van de Vivaldi-partijvoorzitters die geen kletsen op de poep krijgt van de kiezer. Hij gaat er zelfs lichtjes op vooruit. Het verhoopte Stevaert-effect blijft echter uit. Wat op iets langere termijn misschien niet eens een slechte zaak hoeft te zijn.

Het terugbrengen van de GBB was een schot in de corona-roos. Niets zo efficiënt in tijden van pandemie als een oude zeur die alles wil verbieden. Alleen is het gebruik van de GBB wel een paardenmiddel. Eenmaal uit de doos, krijg je die niet makkelijk er terug in.Vandaag blinkt de GBB vooral uit in het irriteren van collega’s en leden van de homo sapiens-gemeenschap.

Vraag is hoe lang de rode partij uit de rode cijfers kan blijven.

GROEN Hoe het begon: Groen houdt niet van de kiezer en de kiezer houdt niet van Groen. Maar in een land als België zijn dat dus prima papieren om deel te nemen aan de Vivaldi-regering. Meyrem en haar knecht Kristof hadden al vroeg de boodschap begrepen dat ze een Anuna-effect hadden op de Vlaming en gingen uit beeld staan om plaats te maken voor Tinne Van Der Straeten (het meisje met een spleetje tussen haar tanden dat van windmolens houdt) en Petra De Sutter (dat groot meisje met de krullen zonder bevoegdheden).

Hoe loopt het: Geheel volgens de verwachtingen. Groen houdt nog steeds niet van de kiezer en de kiezer steeds minder van Groen.

Straks wordt Calvo alsnog uit Nederland terug gehaald om de zaak scheef te trekken.

Oplossing 1271

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

A U D

I

O V

I

S

U E

B

S

I

E

R

P

L

A N T

C

S

T

A

L

A

IJ

1271

1

2

T

R A M S

E

L

P

IJ

G A

D

I

A N T

I

E

S C H O P

P

E N B O E

R

U

T O Y

R

E N

G S

F

T

G

E

A V

T

H

E

L

I

R

E

L

A

J

D E

E

R N

I

K

E G Y

P

T

E

D

L

N T

G E

L

E D E

A R L

E

T O A A

L

S

S

E

E R

T

I

I T

R

E

N O O R I

O D E R

E N

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be