't Pallieterke van 22 juli 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

JAN VERHEYEN FILMMAKER

INTERVIEW

“Het is met verdraagzaamheid zoals met seks: degenen die er het meest over praten, doen het het minst” Filmmaker Jan Verheyen nam vorig jaar de verdediging van gevallen televisiester Bart De Pauw op zich. “Misschien was het veiliger geweest om, zoals de meeste van mijn collega’s, geen mening te hebben over die zaak”, zegt hij. “Maar Bart is een vriend van mij. En ik vond, in eer en geweten, dat men een heksenjacht op hem was gestart. En het heeft me ook verbaasd hoe sommige mensen altijd maar voor verdraagzaamheid pleiten, maar tegelijk zo onverbiddelijk voor mensen uit hun eigen omgeving kunnen zijn. Sommige criminelen moeten van diezelfde verdraagzamen een tweede, derde of zelfs vierde kans krijgen, maar in het geval van De Pauw was het oordeel meteen klaar. Het is met verdraagzaamheid zoals met seks: degenen die er het meest over praten, doen het het minst. Hetzelfde geldt trouwens voor vrijheid van meningsuiting.

Die moet volgens mij absoluut zijn. Dat kan soms vervelend zijn, omdat je ook volslagen idioten aan het woord moet laten. Maar er is geen alternatief. Jeff Hoeyberghs heeft evenveel recht van spreken als Tom Lanoye.”

GENT

PRAKTIJKTESTEN NAAR DISCRIMINATIE: GOED EN SLECHT NIEUWS

POLITIEK

ECOLO OPENT FRONTEN EN WINT VELDSLAGEN

COLUMN ALAIN GROOTAERS “VROEGER NOEMDEN WE DE KLIMAATGOD GEWOON ‘HET WEER’. NU IS DAT ANDERS: ALS HET GOED GAAT IS HET ‘HET WEER’, ALS HET SLECHT GAAT IS HET ‘HET KLIMAAT’”

4 6

Economische zelfmoord in naam van het klimaat Vice-president Frans Timmermans (PvdA) van de Europese Commissie.

“Laat een goede crisis nooit onbenut”, zei Winston Churchill. Politici van Groen hebben deze week schaamteloos de watersnood in ons land proberen uitspelen om hun agenda rond klimaatbeleid te propageren. De economische gevolgen van het klimaatbeleid dat zij willen en dat vanuit de EU op ons afkomt, zullen echter zeer zwaar zijn.

Ja, klimaatverandering kan het weer beinvloeden, maar de gevolgen zijn verschillend in elke regio van de wereld en lokaal kunnen de gevolgen zowel positief als negatief zijn. Er is geen ‘ideale’ temperatuur.

Er is dan ook nog geen enkele studie die een globale toename van 'extreem weer' heeft kunnen vaststellen.

De vorige jaren werd er veel geklaagd over de te droge zomers in Vlaanderen. Nu hebben we een te natte zomer. Klimaatverandering kiest niet magisch in elk deel van de wereld het slechtst mogelijke resultaat uit. Niemand ontkent dat het klimaat verandert, maar wie beweert dat het oorzakelijk verband tussen klimaatverandering en de watersnood die ons land heeft getroffen vaststaat, heeft een politieke agenda.

Rommelen in de marge Die klimaathysterie heeft zware gevolgen op het beleid. De EU heeft nu een waanzinnig, peperduur plan gelanceerd om ons te redden van een denkbeeldige klimaatramp, gebaseerd op de idee dat Europa door extreme inspanningen we-

Economische gevolgen De maatregelen zijn draconisch. Vanaf 2035 mogen geen nieuwe auto’s met verbrandingsmotoren meer verkocht worden.

Vanaf 2050 komt er een verbod op zo’n auto’s, terwijl men niet eens zeker weet

INTERVIEW BURGEMEESTER VAN STEENOKKERZEEL

KURT RYON

“Wij gaan ons niet onderwerpen aan Brusselse megalomanie”

12

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 29 • donderdag 22 juli 2021

PAUL BÄUMER JURGEN CEDER

€ 3,00

5

reldveranderende resultaten kan behalen.

Dat is religieuze onzin.

Ja, het is mogelijk dat menselijke activiteiten, zoals de uitstoot van CO2, de opwarming een paar procenten versnellen, maar dat is gerommel in de marge. En binnen die marge is de EU een héél kleine rommelaar. De EU is verantwoordelijk voor 6,6 procent van de wereldwijde uitstoot van CO2. Dat is minder dan India op zijn dooie eentje. En het zinkt in het niets naast de 29 procent die China uitstoot. Zelfs àls dat plan haalbaar is - wat niet het geval is - dan nog zal een “klimaatneutrale EU” de mensheid niet redden. Het zal hoogstens… 6,6 procent van het probleem oplossen. En daarvoor moeten wij dan onze vrijheden, onze welvaart, onze industrie en onze landbouw opofferen.

of elektrische auto’s, zeker gezien hun productieproces, wel 'duurzamer' zijn dan klassieke.

Hetzelfde geldt voor windmolens. Daarvoor zijn massa’s grondstoffen nodig die niet-recycleerbaar zijn. Vliegtuigreizen zullen veel duurder worden, want er komen heffingen op vliegtuigbrandstof, behalve voor vrachtvluchten – daar kan nog een beetje economische logica achter zitten – en voor… privévliegtuigen. De Europese elites hebben duidelijk aan zichzelf gedacht. Energie zal schaars en dus peperduur worden. Te duur voor gewone mensen.

De EU ontketent ook een handelsoorlog tegen heel de rest van de wereld. Er komen CO2-importheffingen op álle producten die in de EU ingevoerd worden, als die niet aan de rigoureuze EU-normen voldoen. Denkt men echt dat heel de wereld de EU in haar klimaatwaanzin zal volgen?

Hoe denkt de EU onder die voorwaarden de grondstoffen te kunnen invoeren die nodig zijn om haar fantasieën over een 'klimaatneutrale' economie waar te maken? Dit is een onhaalbaar, socialistisch plan en het zal alleen onze economie ruineren om een denkbeeldige dreiging te bezweren.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

22 JULI 2021

Weinig reden tot feesten

Als dit nummer in uw handen zit, is de nationale feestdag van 21 juli achter de rug. Maar, juist omwille van die ‘feestdag’ in het midden van de week, gaat ’t Pallieterke een dag eerder in druk.

Het is dus niet mogelijk om op maandagvoormiddag over de vieringen van 21 juli te schrijven. Dat het een feestdag wordt in mineur, moge duidelijk zijn. Sta me echter toe om niet over het noodweer of het klimaat te schrijven, daar heeft u de voorbije dagen voldoende over kunnen lezen.

200 doden. Zoveel mensen verloren de voorbije week het leven in Zuid-Afrika. Veelal ging het over plunderende zwarten die ofwel onderling ofwel met de ordediensten slaags geraakten. Tienduizenden zwarten sloegen aan het plunderen, zogezegd uit onvrede met de gevangenisstraf van oud-president Zuma. Maar het is duidelijk dat er vandaag meer aan de hand is.

In 1994 kwam het ANC, het African National Congres, aan de macht en werd Nelson Mandela president. Vanaf nu zou alles veranderen, en zeker de positie van de zwarte en kleurlingenbevolking zou erop vooruitgaan. 27 jaar later weten we beter. Het land kreeg nochtans bij de machtswissel vanuit heel de wereld financiële en economische hulp. Het linkse beleid van het ANC is uitgedraaid op een catastrofe en daarbij is vooral de zwarte bevolking het grootste slachtoffer. Resultaat: werkloosheid, uitzichtloosheid, criminaliteit, plunderingen… De ANC-leiders bleken daarenboven op elk bestuursniveau corrupt te zijn.

Neen, het nieuwe Zuid-Afrika, met een links bestuur en geldend als ‘voorbeeld’ van de multicultuur, is helemaal niet het beloofde paradijs voor de zwarten.

Nog zo’n paradijs dat geen paradijs is: Cuba. Daar kwamen de voorbije weken duizenden Cubanen op straat om te protesteren tegen het communistische regime. Dat wil zeggen: voor het eerst durfden de Cubanen te betogen. Dat was de voorbije jaren onmogelijk.

Wie niet openlijk sympathiseerde met Fidel en Che, werd door de volkscommissarissen in het oog gehouden. Om de protesten in de kiem te smoren, werd enkele dagen geleden het internet door het regime geblokkeerd. Zo simpel is dat.

Ons land is getroffen door een ramp en Vlamingen en Walen hebben vandaag niet veel te vieren. Maar weet dan dat elders in de wereld mensen leven onder een communistisch bestuur: Cuba, Venezuela, China, Noord-Korea, Vietnam, Zuid-Afrika... Voor hen begint elke dag met een ramp.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Ziek Brittannië © SHUTTERSTOCK

2

Manchester, 2017. Op St.-Annsquare worden duizenden bloemen gelegd ter nagedachtenis van de slachtoffers van de terreuraanslag.

De Noord-Afrikaanse man droeg een opvallend zware rugzak. Hij had geen aandacht voor het optreden van Ariana Grande, maar poogde zich te verschuilen op een tussenverdieping van de Manchester Arena. Hij zweette, gedroeg zich zenuwachtig en prutste regelmatig in de rugzak. Verschillende concertgangers werden ongerust over zijn vreemde gedrag. Een van hen sprak om 22.15 uur de veiligheidsagenten van het concertgebouw aan en meldde dat de man wel eens een terrorist kon zijn. Enkele veiligheidsagenten hadden het verdachte gedrag van de Libiër trouwens zelf al opgemerkt.

Toch ondernamen ze geen actie.

Een kwartier later schreeuwde Salman Abedi “Allahu Akbar” en bracht zijn bom tot ontploffing. 22 jonge mensen kwamen om en 120 werden gewond door het rondvliegende schroot uit zijn rugzak. Waarom greep men niet in tegen een man die zich zichtbaar aan het voorbereiden was op een aanslag?

“Ik wilde niet in moeilijkheden komen” Het antwoord kwam vorige maand, toen een onafhankelijke onderzoekscommissie naar de aanslag in Manchester van 2017 het eerste deel van haar rapport voorstelde.

Veiligheidsagent Kyle Lawler was eerlijk in zijn antwoord op de vraag waarom hij niet ingreep: “Ik wilde niet dat mensen zouden denken dat ik hem stereotypeerde omwille van zijn ras. Ik was bang om verkeerd te zijn en als racist afgestempeld te worden. Dat zou mij in moeilijkheden brengen.”

Het incident illustreert een onthutsende waarheid over het Verenigd Koninkrijk: het is er gevaarlijker om van racisme beschuldigd te worden dan om weg te kijken van potentieel terrorisme. Kyle Lawler is immers geen uitzondering. Het hele veiligheidsapparaat van het VK is grondig geconditioneerd door de idee van racisme als het ultieme kwaad.

Bij toeval had een jaar eerder in dezelfde stad een veiligheidsoefening rond terrorisme plaatsgevonden. De man die de terrorist moest uitbeelden, speelde zijn rol iets te goed en schreeuwde “Allahu Akbar” voor hij zijn nepbom deed afgaan.

De uitroep leidde tot grote woede in islamitische kringen en werd zelfs een nationaal schandaal in de Britse pers. De politie van Manchester verontschuldigde zich uitvoerig.

Pakistaanse daders, Engelse slachtoffers Het schandaal rond de ‘grooming gangs’ van Rotherham was het eerste signaal hoe ziek de Britse samenleving geworden is inzake de verhoudingen tussen de rassen. Al begin de jaren ’90 waren er duidelijke aanwijzingen dat minderjarige, vooral autochtone meisjes op grote schaal seksueel werden misbruikt door Pakistaanse bendes, maar het zou tot 2011 duren eer The Times de zaak in de openbaarheid bracht. Later onderzoek bracht uit dat minstens 1.400 meisjes op die manier zijn misbruikt door de bendes van Rotherham. Het meest opvallende besluit van de onderzoekscommissie was dat politie en lokale overheden wel degelijk wisten wat er aan de hand was, maar de wraakroepende toestanden negeerden omdat ze niet van racisme beschuldigd wilden worden en de

“relaties tussen de gemeenschappen” niet wilden verstoren.

Sindsdien is gebleken dat gelijkaardige bendes, vooral bestaand uit islamieten van Aziatische oorsprong, op grote schaal Engelse meisjes hebben misbruikt in Newcastle, Huddersfield, Oxford en Rochdale.

In elk van die gevallen bleken de praktijken enkel mogelijk omdat er werd weggekeken omwille van de afkomst van de daders.

Zouden honderden minderjarige Vlaamse meisjes op grote schaal door allochtone bendes kunnen misbruikt worden in Aalst, Genk of Roeselare zonder dat dit snel het nieuws zou halen? Ik ga optimistisch zijn en denken van niet. Ook bij ons zit de vrees om als racist gebrandmerkt te worden er diep in, maar zo ziek als Groot-Brittannië zijn we nog niet.

Het is een merkwaardige vaststelling dat de obsessie met racisme net het minst racistische land ter wereld teistert.

Als er zoiets bestaat als een antiracismecertificaat, dan heeft het VK dat De geminachte blanke arbeidersklasse Over het Kanaal speelt ook een bijzondere factor: het maar niet uit te roeien verschil tussen klassen. De ‘working class’, de arbeidersklasse, staat daar nog steeds onderaan de ladder. Daar kwamen de misbruikte meisjes uit, waardoor de afstand groot was met degenen die iets hadden kunnen of willen doen.

In het multiraciale Brittannië trekt die blanke onderklasse overal aan het kortste eind. Een eenvoudig instrument om het succes van demografische groepen te berekenen is deelname aan het hoger onderwijs.

De groep die daar in het VK het slechtst in scoort bestaat, verrassend, uit arme blanke jongens. Slechts 1 op 8 van blanke jongens uit de armere gezinnen stoot door naar het hoger onderwijs, opvallend minder dan allochtone jongens uit dezelfde economische groep. Blanke jongens zijn “the lost boys”, de achtergelaten groep. Indien ze Indisch, Pakistaans of Nigeriaans zouden zijn, zouden ze extra aandacht en hulp krijgen.

Een bijzondere onderwijscommissie stelde vast dat precies het focussen van hulp op de allochtone groepen bijdraagt aan de achterstand van de blanke jongens.

De vraag van een conservatief parlementslid om iets te doen voor de blanke jongens, werd afgewezen door de Gelijkheidscommissie, omdat noch blanken, noch jongens tot de ‘beschermde groepen’ behoren.

The Guardian beschuldigde de politicus meteen van het aanzetten tot “verdelende cultuuroorlogen”. Toen filantroop Sir Bryan Thwaites een miljoen pond wilde schenken aan twee scholen voor extra begeleiding aan achtergestelde blanke jongens, werd zijn aanbod door een verantwoordelijke afgewezen als “walgelijk”.

Feiten versus hysterie Het is een merkwaardige vaststelling dat de obsessie met racisme net het minst racistische land ter wereld teistert. Als er zoiets bestaat als een antiracisme-certificaat, dan heeft het VK dat. Eerder dit jaar bracht een onafhankelijke commissie een onderzoeksrapport uit over de verhoudingen tussen de rassen in het VK. Ze besloot dat er geen aanwijzing is van ‘institutioneel racisme’ in de Britse samenleving en dat verschillen tussen bevolkingsgroepen eerder het gevolg zijn van maatschappelijke klasse, welvaart, cultuur en religie.

Tussen de 10 leden van de commissie zat er maar één blanke, maar dat hielp niet. De linkse pers en politici schreeuwden hun verontwaardiging uit over het rapport dat een van hun belangrijkste dogma’s onderuit haalt: het bestaan van ‘institutioneel’ of ‘onzichtbaar racisme’. Ze noemden het een "vrijbrief voor racisten".

Feiten, cijfers en statistieken moeten het in het debat rond racisme altijd afleggen tegen gedramatiseerde anekdotiek. Twee weken geleden, naar aanleiding van de finale van het EK voetbal, kregen we nog een demonstratie van dit mechanisme. In de finale misten 3 van de 5 Engelse spelers bij het geven van de beslissende strafschoppen. Twee blanken scoorden, waarna 3 zwarte spelers misten. Op sociale media verschenen een handvol berichten met racistische commentaar op die drie ongelukkige voetballers. Die tweets lokten bij de Britse pers en politiek meer verontwaardiging uit dan een terreuraanslag. De meeste interpellaties in het parlement gingen die week daarover. Tot op vandaag worden er opiniestukken in de kranten over geschreven.

Dit soort hysterische reacties, alsof zich een nationale ramp heeft voltrokken, zijn enkel mogelijk wanneer men elke zin voor proportie heeft overboord gegooid. In werkelijkheid ging het over een beperkt aantal aanstootgevende berichten.

De linkse krant The Guardian bekeek 500.000 berichten en ontdekte daar slechts 44 ‘racistische’ berichten tussen. Het “Centrum voor het Bestrijden van Digitale Haat” – een Orwelliaanse instelling wier bestaan veel zegt over het totalitaire sfeertje in het VK – vond op Instagram 105 ‘racistische’ accounts. Van de 64 die konden worden geïdentificeerd bleek slechts 1 op 10 uit het VK te komen. Om het met de woorden van de Bard van Avon te zeggen: Much Ado About Nothing.

De Metropolitane Politie van Londen, het korps dat er maar niet in slaagt de epidemie van messengevechten in de hoofdstad te stoppen (15.000 aanvallen met messen en tientallen doden elk jaar), gaat nu een klopjacht houden op de aanstootgevende twitteraars. Er zijn er zelfs al vijf aangehouden.

Als u zich afvraagt hoe verziekt een klimaat moet zijn dat een jonge bewakingsagent liever het risico neemt om weg te kijken van een mogelijke terreuraanslag dan van beschuldigd te worden van racisme, hebt u uw antwoord.

JURGEN CEDER

Actueel

22 JULI 2021

Regering-De Croo is los zand geworden

DE WEEK

3

De Belgische regering haalt zes IS-vrouwen, samen hun tien kinderen, terug uit een Koerdisch kamp.

16 JUL met Vier vrouwen zijn afkomstig uit Brussel, twee uit Vlaan2 0 2 1 deren. Hun terugkeer veroorzaakt misnoegde reacties bij oppositiepartijen N-VA en Vlaams Belang. Op vraag van de regering werd de repatriëring in heel wat media stil gehouden, officieel omwille van veiligheidsredenen.

© PHOTONEWS

Tijdens de eerste helft van dit jaar zijn er 8.308 minder Belgen overleden dan het jaar voordien. Uit cijfers van statistiekbureau Statbel blijkt dat vorig jaar 64.080 mensen overleden tijdens de eerste jaarhelft. Dit jaar zijn dat er 55.772. Volgens Statbel bevinden de sterftecijfers zich opnieuw op het niveau van 2019.

Ministers Zakia Khattabi (Ecolo), staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V), staatssecretaris Sarah Schlitz (Ecolo) en minister Georges Gilkinet (Ecolo).

De federale regering-De Croo komt niet door sociaaleconomische spanningen onder druk. De discussie rond het ontslag van de topman van de militaire inlichtingendienst en de ruzie rond de hongerstakende illegalen tonen aan dat de Vivaldi-ploeg geen cohesie heeft. De Waalse overstromingen waren een kans om de aandacht af te leiden, maar dat mislukte.

Kuststeden Blankenberge en Oostende gaan paspoortcontroles uitvoeren om incidenten aan zee te vermijden. De controles gebeuren met behulp van een nieuwe databank voor mensen die al een plaatsverbod kregen. De betrokken jongeren zullen bestuurlijke worden aangehouden en opnieuw naar huis worden gestuurd.

In Frankrijk komen meer dan 100.000 mensen op straat om te betogen tegen de invoering van het coronapaspoort of de ‘pass sanitaire’. De Franse president Ma2 0 2 1 cron wil met het coronapaspoort niet-gevaccineerden de toegang ontzeggen tot horeca, winkelcentra of evenementen. De betogingen vonden plaats in onder meer Marseille, Lyon en Parijs.

17 JUL

De Deense cartoonist Kurt Westergaard is overleden. Hij raakte bekend door zijn om2 0 2 1 streden Mohammed-cartoons in de Deense krant Jyllands Posten. Hij kreeg de laatste jaren politiebescherming nadat een Somaliër een aanslag op hem wilde plegen. Westergaard werd 86.

Hij laat een vrouw, vijf kinderen, tien kleinkinderen en een achterkleinkind na.

18 JUL

De Brits politicus Nigel krijgt een eigen te19 JUL Farage levisieshow op het rechtse 2 0 2 1 televisiekanaal GB News.

Zijn programma zal ‘Farage’ heten en van maandag tot en met donderdag uitgezonden worden.

De Franse politie schiet een 32-jarige man dood in Tarascon, in het zuiden van Frankrijk. Hij wordt er van verdacht een 13-jarige jongen onthoofd en mogelijk zelfs gekannibaliseerd te hebben.

20 JUL

2021

Jean Bultot is overleden. De voormalige directeur van de gevangenis van Sint-Gillis werd 70 jaar. Bultot zijn naam dook regelmatig op in het onderzoek naar de Bende van Nijvel. In 1985 werden tijdens een huiszoeking vuurwapens en kogels bij hem aangetroffen.

© SHUTTERSTOCK

De jongerenpartijen van Open Vld en CD&V laten weten dat ze geen voorstander zijn van de kernuitstap. “Gascentrales mogen niet worden ingezet als oplossing voor de klimaatcrisis”, stellen ze op Twitter. De jongeren verzetten zich zo tegen hun moederpartijen die de kernuitstap in het regeerakkoord lieten zetten.

“Prioriteiten tonen zich in preventie en opbouwen van buffers, niet in bezoeken van rampgebieden onder het oog van de media.”

Dat tweette econoom Geert Noels naar aanleiding van de bezoekjes van ministers en Europese commissarissen in maatpak met regenlaarzen aan de door overstromingen geteisterde rampgemeenten in Luik. Het is dat ze daar brave burgers zijn, want normaal gezien krijgen premier Alexander De Croo (Open Vld) en minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) modder naar het gezicht gegooid. Om van het Belgische koningspaar nog maar te zwijgen.

Het preventief beleid bleef te wensen over. Punt. De Vivaldi-regering probeert de discussie hierover te regisseren door te verwijzen naar de vorige regering-Michel die onder meer bespaarde op de civiele bescherming. Uit PS-kringen werd daar nog een communautaire saus over gegoten. De besparingen werden door toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (NVA) doorgevoerd en benadeelden vooral Wallonië. De regering-De Croo zou nu beter doen.

Men had beter gezwegen. Afgezien van de vraag of de besparingen een effect hebben gehad op de aanpak van de natuurramp, is er de algemene beschouwing dat de linkerzijde jarenlang geen enkel probleem had met besparingen op basistaken van de overheid, zoals justitie, leger, politiek en brandweer. Ook de PS niet dus.

Al het geld moest naar de sociale zekerheid gaan, en dan vooral naar gezondheidszorg en uitkeringen.

De federale regering gebruikt de ramp om opnieuw de aandacht af te leiden van de interne spanningen, maar dat lukt niet echt.

En die spanningen gaan tegen de verwachtingen in niet over sociaaleconomische dossiers zoals pensioenen of begroting. Nog niet. Neen, het zijn de gevolgen van de zaak Jürgen Conings en de asielcrisis rond de hongerstakers die aantonen dat de regering-De Croo als los zand aan elkaar hangt.

André Flahaut is de echte baas op Defensie In de zaak Jürgen Conings bleek dat de blunders elkaar hebben opgestapeld. Minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) blijkt zich van geen kwaad bewust. Integendeel zelfs. Er moesten bij Defensie zelf koppen rollen. Generaal-majoor Philippe Boucké moet opstappen als baas van de militaire inlichtingendienst ADIV. Vice-admiraal Wim Robberecht neemt de leiding over. Dat is beslist in onderling overleg tussen minister Ludivine Dedonder en de chef Defensie admiraal Michel Hofman. Terwijl recent bleek dat Boucké weinig te verwijten viel. “Dedonder wil zo haar eigen hachje redden, maar dat is wel heel gemakkelijk”, zegt Theo Francken (N-VA) die vanuit de oppositie de defensiedossiers opvolgt.

Laat men de nieuwe vedette, die Mahdi kan worden voor de fel geplaagde christendemocraten, in het zand bijten? Het is een kans voor voorzitter Joachim Coens om een crisis uit te lokken en te tonen dat de partij bestaat Ondertussen uitten verschillende topmilitairen op sociale media hun verontwaardiging over het ontslag van generaal Boucké. “A shitty day at work today", “een klotedag op het werk, hopelijk is de namiddag beter", twitterde luitenant-generaal Mark Thys. Terwijl militairen zich steevast op de achtergrond houden. Wat is hier aan de hand? Dedonder is een zwak figuur en de echte baas op Defensie is ex-minister André Fla-

haut (PS) die zijn youngster in de regering stuurt. Het is bekend dat Flahaut de PS-visie verdedigt dat het leger niet meer moet zijn dan een clubje voor softe humanitaire acties.

Opvallend hierbij is dat het in de rest van de regering stil blijft.

Ook bij Open Vld die als pro-Belgische partij toch bezorgd zou moeten zijn over Defensie. Premier Alexander De Croo kreeg over dit dossier niet eens vragen toen hij vorige zondag op het VTM-nieuws te gast was. Maar goed, over andere heikele dossiers krijgt hij ook geen vragen.

Het toont in elk geval aan dat hier politieke spanning in de lucht hangt.

CD&V wordt vernederd En dan is er de zaak van de hongerstakende illegalen in de Brusselse Begijnhofkerk en op de Campus VUB/ULB. Opgejut door extreemlinkse ngo’s en advocaten is de situatie daar aan het ontsporen. Met de steun van de rest van de regering houdt staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi hier het been stijf: geen collectieve regularisatie, wel behandeling van individuele gevallen.

Maar zie, opgejut door extreemlinks willen PS en groenen (Groen en Ecolo) dat het dossier uit handen wordt genomen van Mahdi.

Premier De Croo moet het oplossen. Lees: zorgen voor een collectieve regularisatie. Deze crisis leert drie zaken. Een: dat de cohesie tussen de federale regeringspartijen niets voorstelt. In een andere situatie hadden de media het allang over een kibbelkabinet.

Twee: blijkbaar beschouwt links de Open Vld als een bondgenoot om een laks asielbeleid te voeren. Kortom, de Vlaamse liberalen zijn vrienden in de strijd voor open grenzen. Drie: CD&V wordt hier vernederd. Laat men de nieuwe vedette, die Mahdi kan worden voor de fel geplaagde christendemocraten, in het zand bijten? Het is een kans voor voorzitter Joachim Coens om een crisis uit te lokken en te tonen dat de partij bestaat. Vraag is of dit zal gebeuren. De klassieke Vlaamse Vivaldi-partijen doen er blijkbaar alles aan om straks onder de 10 procent van de stemmen uit te komen.

4

Binnenland

22 JULI 2021

GENT

Gentse praktijktesten: goed en slecht nieuws Het onderzoek levert een genuanceerd beeld op

De onderzoekers reageerden op duizend vacatures. Ze stuurden telkens twee nepsollicitaties uit, van gelijkwaardige kandidaten (eenzelfde diploma, evenveel ervaring, enzovoort) die maar in één kenmerk verschilden: etniciteit (een Vlaamse naam versus een Turkse of Marokkaanse naam), leeftijd (oudere kandidaat versus een jongere), transgender (een transman of transvrouw versus een cisgender), beperking (een van de twee kandidaten was doof) of gezondheid (een van beiden had kanker doorgemaakt).

Enkel voor de sollicitanten die ooit kanker hadden, werd geen discriminatie gemeten. Zij kregen even vaak een positief antwoord van de werkgevers als de gezonde mensen met een gelijkaardig profiel. Voor de andere kenmerken werd wel een verschil gemeten, al blijft dat verschil meestal beperkt.

Mensen met een vreemd klinkende naam kregen op 30,4 procent van hun sollicitaties een positieve reactie (een vraag om meer uitleg of een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek).

Voor hun tegenhangers met een Vlaamse naam was dat 35,4 procent. Een verschil van vijf procentpunten. Een cijfer dat volgens de onderzoekers ‘statistisch zwaksignificant’ is en waaruit dus niets kan afgeleid worden. Het kan net zo goed toeval zijn.

Voor de eerste keer (de stad spreekt van een wereldprimeur) werden er nepsollicitaties verstuurd, zogezegd afkomstig van transgenders.

Zij kregen in 37,5 procent van de gevallen een positieve reactie. De controlegroep kreeg 44,2 procent positieve reacties. Een betekenisvol verschil van 6,7 procentpunten. Dat verschil

wordt in de communicatie sterk uitvergroot door het uit te drukken in procenten. Dan klinkt het dat transgenders dertig procent minder kans hebben om uitgenodigd te worden op een sollicitatiegesprek.

Het grootste verschil werd gemeten bij het kenmerk ‘leeftijd’. Daar kreeg de controlegroep 44,2 procent positieve reacties. Mensen van zes tot twaalf jaar ouder kregen er slechts 32,5 procent. Een verschil van 11,7 procentpunten.

Vooral oudere vrouwen hebben duidelijk minder kans om op gesprek te gaan bij een werkgever dan hun jongere seksegenoten.

De overgrote meerderheid van de werkgevers discrimineert niet Er werd in vijf sectoren naar discriminatie gezocht. In twee werd er significante discriminatie gevonden, dat is in de sectoren ‘groot- en detailhandel’ en ‘gezondheidszorg en maatschappelijke dienstverlening’. Dat laatste is verrassend omdat in de welzijnssector veel non-profit organisaties actief zijn. Daar zou je net geen discriminatie verwachten. Maar deze studie meet geen verschil tussen ‘profit’ en ‘non-profit’. In de andere sectoren: industrie, de dienstverlening en de sector van de uitzendarbeid, wordt geen beduidende discriminatie gemeten. Die sectoren zijn samen goed voor meer dan 80 procent van alle werkgelegenheid in de private sector.

De overgrote meerderheid van werkgevers discrimineert dus niet. Dit spoort met de resultaten van een eerste reeks praktijktesten in Gent, vijf jaar geleden. Toen stelden de onderzoekers vast dat er geen discriminatie is bij aanwervingen in bedrijven met meer dan vijftig werknemers. Toen, net als nu, werd dit positief resultaat niet in de kijker gezet.

© PHOTONEWS

Stad Gent heeft praktijktesten laten uitvoeren naar discriminatie op de arbeidsmarkt (kostprijs 54.400 euro). De resultaten werden onlangs bekend gemaakt. Het stadsbestuur pikt er vooral de cijfers uit die in de eigen visie passen. Ze gaat voorbij aan ongemakkelijke vaststellingen, zoals het feit dat er in de welzijnssector meer discriminatie is gemeten dan in de industrie of de dienstverlening. Of dat discriminatie van mensen van buitenlandse origine een pak lager ligt dan wat vijf jaar geleden werd gemeten.

Bij het stadsbestuur gaat elke nuance verloren Het onderzoek meet niet hoeveel mensen uit elke groep uiteindelijk een baan vinden. Het gaat niet verder dan de allereerste stap, schriftelijk reageren op een vacature. Je kunt er enkel uit besluiten dat bepaalde groepen (iets) minder vlot aan werk geraken, maar niet dat ze gedoemd zijn om werkloos te blijven. Nochtans is dat wat schepen Van Braeckevelt (Groen) suggereert in zijn reactie: “Deze resultaten spreken boekdelen. Nu verspillen we bakken talent”, zegt hij. Voor hem en zijn collega’s-schepenen is het duidelijk: het onderzoek bevestigt dat er in Gent ontoelaatbare discriminatie bestaat. Zij gaan, samen met Unia, de strijd tegen deze discriminatie versterkt verderzetten. VOKA reageerde boos op de communicatie van het stadsbestuur. De werkgeversorganisatie vindt dat de stad ondernemers in een slecht daglicht plaatst en dat men geen aandacht heeft voor de vele inspanningen van werkgevers voor diversiteit op de werkvloer. Het klopt dat het stadsbestuur enkel een negatieve boodschap brengt en dat het de slechtst mogelijke cijfers uit het rapport uitvergroot. Voor de stad telt vooral de propagandawaarde, eerder dan de werkelijkheid. Oordeel vooral zelf, want de hele studie is op de webstek van de stad Gent terug te vinden.

MATHILDIS

“Discriminatie op de Gentse arbeidsmarkt anno 2021: rapport” Door Prof. dr. Stijn Baert, Drs. Axana Dalle, Drs. Louis Lippens, Leonie Malfait, 18 juni 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

Opnieuw heimelijke belastingverhogingen Het is meer en meer een politieke gewoonte geworden: belastingverhogingen worden niet bij begrotingsconclaven of in tijden van grote hervormingen doorgevoerd. Het zijn heimelijke operaties geworden. De regering-De Croo is er volop mee bezig.

Aan het begin van de Vivaldi-regeerperiode joeg kersvers minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) de effectentaks erdoor. Dat kwam iedereen goed uit. De PS had zijn fiscale trofee, de CD&V hoopte hiermee in tegenstelling tot de vorige versie een juridische lijdensweg te vermijden en Open Vld kon zichzelf op de borst kloppen: dit was de eerste en enige belastingverhoging van de paarsgroene+ -regering.

Ondertussen weten we beter. Corona sloeg een gat in de begroting en niemand maakt haast om ze op orde te krijgen. Het probleem zit hem niet bij de inkomsten die ondertussen het pre-crisisniveau hebben bereikt. Wel bij de uitgaven die miljarden euro’s hoger liggen. Deze door linkse partijen gedomineerde federale regering denkt er natuurlijk niet aan om aan de uitgavenkant te saneren, ook al wordt dat door allerlei internationale instellingen aangeraden.

Hogere taksen Dus worden het hogere of nieuwe taksen.

Alleen moet dat bijna in het geniep gebeuren. Kwestie van de bevolking niet op stang te jagen en de liberalen in de regering te sussen. Deze heimelijke belastingverhogingen zijn trouwens geen monopolie van een ratjetoe-coalitie zoals Vivaldi. De vorige, ideologisch toch homogenere centrumrechtse regering-Michel, bezondigde er zich ook aan. Niet via de mislukte eerste versie van de effectentaks, wel via een

sluikse en vervroegde inning van de belasting op het pensioensparen.

In een verder verleden was er de truc van de niet-indexering van de belastingschalen. Jean-Luc Dehaene (CVP) wist er alles van: de lonen en dus het belastbaar inkomen stegen met de toenemende levensduurte. Een hoger inkomen betekende wel dat men op een bepaald moment in een hogere belastingschaal terecht kwam. Het aanpassen van die schalen hield de fiscale druk gelijk, de rooms-rode regeringen van de jaren ’90 pasten die niet of laattijdig aan.

Een volle trukendoos Het moet gezegd dat die trucs in de vorige regeerperiodes bestonden, maar beperkt bleven. De regering De Croo schakelt op het vlak van heimelijke belastingen een versnelling hoger. Bedragen die door de werkgever als onkostenvergoeding worden toegekend, moeten duidelijk op de fiscale fiche worden vermeld. De fiscus kan dat later eventueel in twijfel trekken en een hoger belaste vergoeding eisen.

Deze heimelijke truc is echter marginaal in vergelijking met de aanval die de regering wil inzetten om de auteursrechten aan te pakken. Steeds meer werknemers - niet enkel journalisten of copywriters, maar ook ICT’ers of architecten - worden deels via dit gunstig fiscaal systeem vergoed. Gewoon loon wordt de facto aan minimum 30 en maximum 50 procent belast, auteursrechten aan 7,5 tot 11,25 procent. De keuze is snel gemaakt. Vorig jaar werden voor 200

miljoen euro aan auteursrechten uitbetaald, een vertienvoudiging ten opzichte van 2012.

Minister van Financiën Vincent Van Peteghem zegt nu dat hier te veel misbruiken zijn en wil die aanpakken. Dat is volgens fiscalisten codetaal om het hele systeem te herzien en gewoon de belastingen te verhogen door het gebruik van auteursrechten als vergoeding voor werk aanzienlijk te beperken. Tamelijk straf omdat we hier bij de essentie van ons fiscaal systeem zitten dat Van Peteghem beweert te willen bijsturen met een grote fiscale hervorming: de zware last op arbeid.

Volgende truc: de voor 2022 geplande btw op ereloon voor een niet-therapeuti-

sche behandeling bij onder andere een arts, diëtist, tandarts en kinesitherapeut.

Ook dat is een heimelijke belastingverhoging. Dit zou enkel mogen worden ingevoerd in het kader van een bredere hervorming met elders belastingverlagingen.

Tenslotte worden alle strafrechtelijke boetes, van snelheidsovertredingen tot geldstraffen opgelegd door de rechter met 9 of 25 euro verhoogd “om administratieve kosten te dekken”. Een flauw voorwendsel van de ideologische windhaan Vincent Van Quickenborne (Open Vld, Justitie) om snel en gemakkelijk te staatskas te spekken.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Binnenland

22 JULI 2021

5

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Daar is het weer weer Als er in de oude tijden hevige stormen woedden, dan dachten de Galliërs dat de hemel op hun hoofd ging vallen; een straf van de goden. Ik weet dat uit de strips van Asterix. Als dan later bleek dat dat niet het geval was geweest, dankten de Galliërs de goden en gingen ze verder met dat wat Galliërs in die tijden plachten te doen.

er enorme stortregens op komst waren. Uiteraard kon men toen nog de omvang van de ramp niet voorspellen, maar men had wel voorzorgsmaatregelen kunnen nemen. Stuwmeren hadden gedeeltelijk en langzaam geleegd kunnen worden om later als buffer te worden gebruikt, zandzakken hadden massaal kunnen klaargelegd worden, het leger - dat nu met de vingers zit te draaien sinds ze niet meer massaal op zoek moeten naar Jürgen Conings - had alvast paraat kunnen staan. Maar men bleef gewoon op de handen zitten en men Wat de Asterixen uit die tijden niet deden was hun kamp opslaan besloot de sluizen pas open te zetten toen de dijken dreigden te brein overstromingsgebieden. Dat deden zelfs de Romeinen niet, al waken. Geklungel op grote schaal, veronachtzaming van de waterhuisren dat behoorlijke rare jongens. We hebben al lang de goden van houding gedurende decennia, waarna de politiek voorspelbaar en in de Galliërs, de Romeinen en de god van de christenen afgezworen dit geval erg toepasselijk de paraplu opentrok: ze konden er niks aan en in het geval van slecht weer vervangen doen, het was de wil van de Klimaatgod! door de Klimaatgod. Een geweldig handige Is er dan geen klimaatverandering? Ben ik god die we een hoop ellende in de schoenu - naast een zogenaamde corona-ontkenner nen kunnen schuiven en die we naargelang - ook al een zogenaamde klimaatontkenner? het ons uitkomt uit de kast kunnen halen of Wel, het klimaat valt natuurlijk niet te ontken“Vroeger noemden we de weer stilletjes opbergen. Vooral politici zijn nen, dus die term is onzin, een dooddoener Klimaatgod gewoon ‘het daar erg goed in, omdat het een manier is om kritische denkers de mond te snoeren, een om de burger te culpabiliseren. Vroeger semantische truuk van de foor. Of de mens weer’. Nu is dat anders: noemden we de Klimaatgod gewoon ‘het en zijn uitstoot van CO2- waar ik niet meteen een fan van ben, begrijp me niet verkeerd weer’. Nu is dat anders: als het goed gaat als het goed gaat is het ‘het de onmiddellijke oorzaken zijn, is een ander is het ‘het weer’, als het slecht gaat is het paar mouwen, voor wie de geschiedenis van ‘het klimaat’. In 1953 bijvoorbeeld met weer’, als het slecht gaat is zonnevlekken, de Milankovitch cycli en de de watersnood; toen bestond de Klihet ‘het klimaat’” Maunder minima kent. Nee, de Klimaatgod en maatgod nog niet en konden de politici zijn ectoplasma, het CO2, dienen bevochten te niet meteen een schuldige vinden. Ze worden en dan zullen volgens de huidige Grozijn in Nederland dan maar met een inte Lichten rivieren niet langer overstromen en drukwekkend deltaplan gekomen en zeespiegels niet langer stijgen en zijn praktihebben dat ook gewoon uitgevoerd. sche maatregelen niet meer nodig.

Die gekke ouderwetse politici toch! Een probleem stelde Jammer dat de Nederlanders dat in 1953 niet wisten, dan hadden zich en ze hebben dat dankzij vernuft, planning en doorze nooit zoveel geld moeten investeren in hun deltaplan! In België zettingsvermogen opgelost. De naïevelingen! gaat men de uitstoot van CO2 tegengaan, dankzij de Groenen, door Tegenwoordig is er de Klimaatgod en die ontslaat de meer bomen en gas op te stoken. Want vooraleer de nieuwe vijand overheid veler landen al jaren van enige concrete actie, die CO2 heet wordt aangepakt, moet dat oude monster nog worden zoals dijken versterken, potpolders aanleggen, overstromingsbevochten: de kerncentrale die zero CO2 produceert. En zo komen gebieden intekenen en onpopulaire maatregelen nemen zoals we meteen weer tot het verschil tussen ‘weer’ en ‘klimaat’. Klimaat een bouwstop in bepaalde gebieden invoeren. Kortom, om acis namelijk via CO2 belastbaar en ‘weer’ niet. Drie keer raden wie tie te ondernemen. Al minstens twee à drie dagen voor de uiteindelijk de factuur zal betalen. ramp in Wallonië en Zuid-Duitsland zich voltrok, wist men dat

BRUSSEL

Niet alleen Antwerpen maar ook Brussel heeft probleem met drugsbendes “De aanslag tegen Peter R. de Vries moet een wake-upcall zijn voor ons”, zei Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) op een persconferentie. De N-VA-voorzitter pleit voor de oprichting van een Europees drugsagentschap. In Brussel krijgen de drugsbendes vrij spel. Het drugsbeleid is een puinhoop. En dan is er ook nog de opkomst van crystal meth, de drugs van de duivel.

In de Krant van West-Vlaanderen pleitte Bart De Wever (N-VA) er voor de strijd tegen drugs op te voeren met ‘de oprichting van een Europees drugsagentschap naar het model van de Amerikaanse DEA’ (Drug Enforcement Administration). Dat orgaan zou de georganiseerde misdaad gecoördineerd moeten bestrijden, in samenwerking met onder andere de federale en lokale politie, de parketten en de gemeenten. Volgens de N-VA-voorzitter zou de Europese drugseconomie goed zijn voor 450 miljard euro en gaat het over een hallucinante, parallelle criminele economie. “Dat is vooral coke, synthetische drugs en cannabis.

Dat is verwoestend voor de ganse samenleving.” Volgens De Wever gaat het geld vooral naar wapenhandel, mensensmokkel, omkoping, vastgoed…

De N-VA is geen voorstander van legalisering van drugs. “Dat zou vooral voor de lagere sociale klassen een ramp zijn”, aldus de N-VA-voorzitter. “Zij zullen de eerste slachtoffers zijn.” De Wever wil de strijd opvoeren. “Wat vandaag bestaat binnen Europol is ruim onvoldoende… Geen enkele crimineel wordt afgeschrikt door de Europese justitie.” De legalisering van drugs noemt De Wever ‘ontzettend naïef en bovendien immoreel’.

maals de alarmbel. De voorbije maanden werd Brussel meermaals opgeschrikt door schietpartijen of ander geweld, vaak druggerelateerd. Het aantal pv's voor drugshandel en illegaal wapenbezit stijgt onrustwekkend. Dan zijn er nog heel wat feiten die zich onder de radar afspelen, waar de politie geen vat op heeft.

Om de problemen het hoofd te bieden, wil de stad Brussel een spuitruimte en een drugscentrum openen. Volgens Mathias Vanden Borre (N-VA) zullen deze initiatieven eerder de problemen in de hand werken. Het Brussels parlementslid omschrijft het drugsbeleid als “onsamenhangend en weinig doordacht”. Er is volgens hem veel te weinig ontrading en repressie, waardoor drugsbendes vrij spel krijgen. “De drugsproblematiek in onze hoofdstad wordt enkel groter. Er is nood aan een integrale aanpak.”

Matthias Vanden Borre stelt dat alle beschikbare informatie van het ‘Transit asbl’ – communicatie, website, statuten, jaarverslagen…

- ééntalig Frans is. “Voor een instelling die door de federale overheid, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest én de GGC gefinancierd wordt, is dat een flagrante overtreding van de taalwetten… eens te meer.”

Spectaculaire toename drugsgeweld in Brussel

Crystal meth, de drugs van de duivel

Niet alleen Antwerpen, maar ook Brussel heeft een probleem van drugsgeweld. De top van de federale gerechtelijke politie Brussel luidde de voorbije jaren meer-

Volgens antropoloog, journalist en oorlogsfotograaf Teun Voeten schiet de aanpak van de drugsbestrijding tekort. De drugshandel is een uiterst professionele business

geworden, aldus Voeten. “De criminele milieus kunnen zich bijzonder snel aanpassen aan nieuwe situaties. De slimste en meest adaptieve organisaties overleven. Deze organisaties zijn eerder netwerkstructuren die op projectmatige basis samenwerken.”

Teun Voeten wijst erop dat we ons niet mogen blindstaren op het drugsgeweld. Uiteraard is dit een probleem, maar de professionele drugsboeren hebben een waar businessmodel uitgewerkt en kunnen geweld missen als kiespijn, omdat dit onnodig veel aandacht van politie en gerecht trekt.

Wat Teun Voeten ongerust maakt, is de opkomst van crystal meth of methamfetamine. Dat is een zeer sterke vorm van amfetamine, waarvan de verslavende effecten bijzonder verwoestend zijn en de uitwerking zo extreem is. Deze drugs zijn bijzonder verslavend. “Het is de drugs van de duivel. Het zorgt voor een storm aan dopamines in jouw lichaam die geen andere drugs kan veroorzaken, maar het heeft ook onomkeerbare veranderingen in de hersenen tot gevolg”, meent Teun Voeten. De laatste jaren zijn er heel wat laboratoria in Nederland, maar ook in de Kempen en Vlaams Limburg ontdekt.

“Het is heel zorgwekkend dat de productie van deze drugs in onze contreien heel sterk toeneemt”, geeft de oorlogsfotograaf nog mee.

Drugsproblematiek opnieuw bovenaan de agenda Volgens de N-VA vormt het gedoogbeleid het grote probleem.

Burgemeester van Antwerpen, Bart De Wever

“De wetteloosheid gaat weer een stap verder. Drugs hebben dramatische gevolgen voor onze samenleving, zoals verslaving, geweld, bendes, werkloosheid, armoede, uitbuiting... De linkse meerderheid blijft hiervoor blind en maakt drugs tot een gezellige bezigheid.

Een compleet fout signaal”, aldus de N-VA Om de drugshandel doeltreffend en gecoördineerd aan te pakken schuift de N-VA een tien-

puntenplan naar voor. Naast de oprichting van een Europees drugsagentschap, pleiten de Vlaams-nationalisten onder andere voor de geografische uitbreiding van het Stroomplan, de oprichting van een fiscale opsporingsdienst, een verhoogde druk door de EU en een gedegen anticorruptiebeleid.

JULIEN BORREMANS

6

Politiek

22 JULI 2021

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Groene politieke recuperatie Uiteraard kwamen de overstromingen en wateroverlast in Vlaanderen en Wallonië ter sprake in de Kamer. Een belangrijk punt was dat gebleken was dat de afbouw en de afslanking van de civiele bescherming tijdens de regering-Michel rampzalige beslissingen waren. Dezer dagen werd het duidelijk dat men zichzelf daarmee in de voet had geschoten.

Annick Ponthier van het VB drong drong er dan ook op aan om die nefaste beslissing te herzien, maar premier De Croo en minister van Binnenlandse Zaken Verlinden gaven niet thuis. Er lijkt voor hen geen probleem te zijn met de in middelen en mensen beperkte civiele bescherming.

Uit een ander vaatje tapte Wouter De Vriendt (Groen). Hij stelde dat de noodsituatie alles te maken heeft met de klimaatopwarming en hij zei daarover: “Degenen die nu nog geloven dat de klimaatopwarming een ver-van-mijn-bedshow is, mogen het gaan uitleggen aan de mensen in Luik, Verviers, Spa, Limburg.”

Sarah Schlitz

Parlement blijft machteloos Uiteindelijk werd de langverwachte pandemiewet toch gestemd, meerderheid tegen oppositie. Deze laatste blijft erg ontstemd, want het is duidelijk dat in de nieuwe wet het parlement geen rechtstreekse rol zal spelen en de regering kan doen wat ze wil, net zoals ze eigenlijk al deed bij het uitvaardigen van ministeriële besluiten. Zo zal het parlement niet betrokken worden bij het invoeren van een nachtklok, contactverbod, samenscholingsverbod, verplaatsingsbeperkingen en dies meer. Hooguit zal het nadien kunnen reageren en, als er al veel tijd verloren is gegaan, kunnen corrigeren. Vooral VB en N-VA voerden heel wat argumenten aan om de pandemiewet democratischer te maken en het parlement een doorslaggevende rol te laten spelen bij het invoeren van maatregelen.

Eigenlijk wordt het principe van de ministeriële besluiten nu in een pandemiewet gegoten waarmee de politieke meerderheid nog altijd alle kanten uit kan en haar zin kan doen. Er komen nu immers koninklijke besluiten van de hele regering die na vijftien dagen door het parlement moeten bekrachtigd worden. Maar eens dat is gebeurd door de meerderheid - na wellicht een pro-formadebat in de Kamer -, heeft de regering opnieuw vrij spel en is het parlement opnieuw machteloos. De zogenaamde controle door het parlement is voor de oppositie dan ook niet meer dan een lege doos. Meer nog: het federaal niveau kan zonder toestemming van de deelstaten in hun beleid ingrijpen. Om kort te gaan: de federale regering heeft op een geraffineerde manier haar absolute macht inzake pandemiewetten volledig geconsolideerd.

Nog een barst in Vivaldi Sammy Mahdi, staatssecretaris voor Asiel en Migratie (CD&V), wordt binnen zijn eigen regering zwaar onder druk gezet. PS en Ecolo eisen dat hij nu snel werk gaat maken van de oplossing van de problemen van de hongerstakende sans-papiers in de Brusselse Begijnhofkerk. Zo riep de PS de regering op om de hongerstakers visa voor kort verblijf te geven om zo onderhandelingsruimte te creëren met de betrokkenen.

Mahdi houdt vooralsnog het been stijf en wil daar niet van weten. Hij wil niet toegeven om het desgevallend uiteindelijk tot een algemene regularisatie te laten komen. Hij wil wel een neutrale zone oprichten waar de hongerstakers kunnen geïnformeerd worden over hun toestand, hun rechten en de vigerende procedures. En het is duidelijk dat hij die wil volgen, zonder toe te geven aan chantage. Die houding wordt hem niet in dank afgenomen.

Men kan Mahdi er niet van verdenken tegen immigratie te zijn, maar hij houdt zich wel consequent en strak aan een objectieve aanpak. Hij roept zijn coalitiepartners dan ook op geen valse hoop te geven aan de hongerstakers. Toen hij donderdag hierover werd ondervraagd in de Kamer en bij zijn standpunt - de wet is de wet – bleef, kreeg hij geen applaus van Ecolo/Groen en de PS. Toen die op hun beurt kritisch repliceerden, kwam er nadien geen applaus van MR, Open Vld en CD&V. Wel viel het op dat Vooruit wél openlijk aan zijn kant staat. Het laatste woord is hierover nog niet gezegd. Dat er alweer een barst in Vivaldi zit, is voor iedereen duidelijk.

Nieuwe ‘neutrale’ regeringscommissaris De zaak van de ex-regeringscommissaris Ihsane Haouach (voor het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen) blijft nog nazinderen. Donderdag ondervroegen zowel Peter De Roover (N-VA) als Barbara Pas (VB) de eerste minister nogmaals over hoe een en ander is verlopen en binnen welke tijdslijn, of de neutraliteit (met name geen hoofddoeken of andere religieuze symbolen) zal blijven gelden in de toekomst, over het (gemis aan) inzagerecht van parlementsleden in nota’s van de Staatsveiligheid in deze zaak, of een betere professionele screening van kandidaten niet wenselijk is… De Croo bleef op de vlakte, deed of er geen vuiltje aan de lucht was en stelde niets scherp. Maar wat die screening van kandidaten betreft, blijkt hij zich niet veel zorgen te maken, want langs zijn neus weg verraste hij iedereen door mee te delen dat staatssecretaris Schlitz ondertussen – zonder dat iemand het had gemerkt - al een nieuwe regeringscommissaris heeft aangeduid.

Zonder screening, zonder beoordeling, zonder het parlement formeel te informeren… En wie is de gelukkige? Niemand minder dan haar eigen kabinetschef, Amélie Servotte, die op de sociale media meerdere uitspraken van Haouach had geliket. Servotte is een aan katholieke universiteiten opgeleide ecologiste pur-sang. Barbara Pas over deze ‘dienstmededeling’ van de premier: “Dat wil zeggen dat mevrouw Schlitz op zoek mag naar een nieuwe kabinetschef. Hopelijk komt mevrouw Haouach daar niet voor in aanmerking.”

Volg ons ook op

palnws.be

Ecolo opent fronten en wint veldslagen Het strategische en tactische inzicht van de Vlaamse groenen laat misschien te wensen over maar de Franstalige groenen spelen duidelijk enkele klassen hoger dan hun Vlaamse tegenvoeters. Overschouwen we eens wat Ecolo de laatste weken ten beste heeft gegeven.

Verleden jaar mispakte die partij zich nog schromelijk toen ze probeerde Zakia Khattabi te benoemen tot rechter bij het Grondwettelijk Hof. Dat was enkele maanden vóór de vorming van de regering– De Croo, waarin Khattabi overigens opgevist werd als federaal minister van Klimaat, Milieu en Duurzame Ontwikkeling. Maar de manier waarop de partij dacht eender wie te kunnen benoemen omdat het nu eenmaal haar beurt was, riep vraagtekens op.

Vandaag stellen we vast dat de partij snel geleerd heeft.

Haouach: benoemd Ihsane Haouach heeft ondertussen dan wel de handdoek in de ring geworpen, toch blijft dat ze aanvankelijk wel degelijk benoemd raakte als regeringscommissaris. Alexander De Croo nam zelfs mee de verdediging van haar benoeming op zich, en sprak over een “cv van beton”. Er kon nochtans geen discussie over bestaan dat het hoogst ongepast was uitgerekend een hoofddoekje af te vaardigen naar het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Een puike prestatie van Ecolo dus, en was het succes van die benoeming Ihsane Haouach niet naar het hoofd gestegen, zou ze er waarschijnlijk nog altijd zitten.

Meerfrontenoorlog Maar die benoeming is het enige front niet waarop Ecolo de laatste weken oorlog heeft gevoerd.

Zo was er ook al de fameuze hoofddoekenstrijd bij de Brusselse MIVB. Daar slaagde de partij erin een verdeelde PS door de knieën te krijgen, en bleef DéFI uiteindelijk met lege handen achter. Uit dat laatste wist de MR als Brusselse oppositiepartij aanvankelijk nog enig plezier te putten, maar dat lachen verging hen snel bij de benoeming van Ihsane Haouach. Voor Ecolo was dit echter wel de belangrijkste veldslag van de afgelopen weken, want het hellend vlak zit ingebakken in een schijnbaar compromis.

Derde front waarop de partij strijd levert, is de hongerstaking van de illegale vreemdelingen in Brussel.

Voorlopig blijft de federale regering vasthouden aan het regeerakkoord, maar staatssecretaris Sammy Mahdi heeft ondertussen al zo vaak herhaald dat er geen collectieve regularisatie komt, dat het wanhopig begint te lijken.

Onlangs dook wel plots een “speciaal rapporteur van de Verenigde Naties” op, een zekere Olivier De Schutter, die de situatie in de Begijnhofkerk kwam bekijken om te zien of België soms geen

mensenrechten geschonden had. De man bleek echter niet helemaal binnen zijn bevoegdheid te werken, en stond in 2019 op de Europese lijst van Ecolo. Sindsdien volgt de ene Twitter-oproep na de andere open brief in de kranten op om druk te zetten op Sammy Mahdi en Alexander De Croo.

Flow Bij die drie fronten komt binnenkort misschien nog een vierde bij. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft al aangekondigd dat hij het reglement van het Brusselse openluchtzwembad Flow op de agenda van de federale regering zal doen plaatsen, met de vraag dat de bevoegde staatssecretaris ingrijpt. Wie er bevoegd is? De staatssecretaris voor Gelijke Kansen, Gendergelijkheid en Diversiteit natuurlijk, luisterend naar de naam Sarah Schlitz, dezelfde die Ihsane Haouach bij het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen liet benoemen. We zijn heel benieuwd of zij de boerkini bij Flow zal laten verbieden.

Laten we toch even de stand opmaken van een dikke maand Ecolo-politiek. Ihsane Haouach, aanvankelijk benoemd, met “een cv van beton”. MIVB: hoofddoeken zullen toegelaten worden, hellend vlak staat klaar. Honger- en dorststaking van de sans-papiers: een staatssecretaris zwaar in het verweer, met dank aan de collaborerende media. En die boerkini bij Flow zal blijven. Ecolo scoort punten op alle vlakken, en alleen Georges-Louis Bouchez spartelt –grotendeels tevergeefs– tegen.

Almaci: “los van de inhoud” Wat kunnen de Vlaamse groenen daar tegenover plaatsen? Enerzijds hebben zij het gemakkelijk, want de media in het noorden van het land nemen in elk dossier de verdediging van de Ecolo-standpunten onvoorwaardelijk op zich, ook al mogen die in Vlaanderen gerust als marginaal omschreven worden. Maar wanneer er dan toch een zeldzame keer een reactie uit de hoek van Groen op te tekenen valt, is het niveau tenenkrullend laag.

Zo reageerde Meyrem Almaci op het ontslag van Ihsane Haouach met een “los van de inhoud”-tweet. Ja, los van de inhoud kan je elk politiek meningsverschil wegzetten als onzakelijk, en kritiek op een vrouw als seksistisch. Dit is niet het soort generaal waarmee je naar de oorlog wil trekken, laat staan een meerfrontenoorlog.

Maar ja, inhoud is inderdaad nooit de sterkste kant van Meyrem Almaci geweest.

FILIP VAN LAENEN

Meyrem Almaci

Politiek

IN DE KIJKER

7 © PHOTONEWS

22 JULI 2021

CITAAT VAN DE WEEK

Generaal Philippe Boucké

Premier Alexander De Croo (Open Vld)

Wanneer u dit leest, komt de commissie Defensie in de Kamer van volksvertegenwoordigers uitzonderlijk toch nog eens bijeen om ‘van gedachten te wisselen’ over het ontslag van het hoofd van de ADIV (Algemene Dienst Inlichting en Veiligheid), de militaire inlichtingendienst. Het staat buiten kijf dat minister Ludivine Dedonder zwaar in het vizier en onder vuur zal genomen worden door vooral de defensiespecialisten Theo Francken (N-VA) en Annick Ponthier (VB). Zij vinden immers dat als de generaal moet gaan, ook de minister haar biezen mag pakken. Er is immers te veel gebeurd de jongste tijd.

“Neutraliteit heeft niks te maken met het al dan niet dragen van een hoofddoek”

Een briljante carrière Philippe Boucké wordt in Menen in West-Vlaanderen geboren in 1963, het tijdsgewricht waarin in dit land moeizaam de taalgrens wordt vastgelegd en Menen Vlaams blijft. Hij vat zijn studies aan in de Koninklijke Militaire School en krijgt nadien bij de Belgische Strijdkrachten in Duitsland en daarna weer in België al snel leidende functies als specialist in militaire operaties. Hij bereidt buitenlandse missies voor en als luitenant-kolonel wordt hij Stafbrevethouder, waardoor hij tot de militaire elite en de top-bevelvoerders gaat horen. In 2009 wordt hij tewerkgesteld op de Permanente Vertegenwoordiging van België bij de NAVO om er de Nationale Bewapeningsdirecteur te vertegenwoordigen en militair advies te geven.

In 2012 wordt hij Commandant van de Medium Brigade en duidt de stafchef (CHOD) hem aan als Force Commander van de European Union Battle Group, de multinationale Battlegroup van ongeveer 3.700 personen onder Belgische leiding in de tweede helft van 2014. In 2015 wordt hij tewerkgesteld op het Kabinet CHOD, in de cel GPS (Governance and Policy Support) om in juli 2016 aangesteld te worden als chef van deze cel. Op 31 maart 2017 krijgt Boucké het ambt van onderstafchef Strategie. Uiteindelijk wordt hij op 17 september 2020 onderstafchef Inlichtingen en Veiligheid en chef van de Algemene Dienst Inlichting en Veiligheid, waar men hem nu de laan uitstuurt.

Hongerstaking: vier mogelijke scenario’s Wanneer we dit schrijven (dinsdagochtend), staat de Wetstraat onder hoogspanning. Eerder op de dag maakte Pierre-Yves Dermagne, vicepremier voor de PS, bekend dat de PS-ministers “binnen het uur” ontslag nemen als er onder de hongerstakers een dode valt. Ecolo sloot zich daarbij aan, en Groen zit vermoedelijk in dezelfde boot. Wat zijn de mogelijke scenario’s voor de tot nu toe ernstigste regeringscrisis voor Alexander De Croo? © PHOTONEWS

De storm rond de zaak-Jürgen Conings is nog niet uitgeraasd. Defensie heeft hier een slechte beurt gemaakt. En dus zoekt de politiek naar een barbertje dat moet hangen. Dat werd uiteindelijk generaal-majoor Philippe Boucké (58). De minister voelt zich niet aangesproken en blijft op post, want, zegt ze zelf, “Ik zit hier goed”. Zo gaat dat op het niveau waar de Parti Socialiste de plak zwaait: het is altijd de schuld en de verantwoordelijkheid van anderen.

Volgens premier Alexander De Croo (Open Vld) heeft de neutraliteit van ambtenaren niets te maken met de kledij, zoals bijvoorbeeld een hoofddoek, die ze dragen. “Je moet natuurlijk onpartijdig en integer zijn, maar dat heeft niets te maken met het al dan niet dragen van een hoofddoek: het heeft niets te maken met de manier waarop je gekleed gaat”, zei hij vorige week in een interview met het Franstalige weekblad Le Vif. Volgens De Croo kunnen “we ons geen verspilling van talent veroorloven”. “Wat heeft het voor zin om universiteiten en hogescholen te hebben waar meer vrouwen dan mannen zijn, met academische graden die hoger zijn dan die van mannen, als we tien jaar later de hoogst opgeleide huisvrouwen ter wereld hebben?”, vraagt De Croo. “Het is een enorme maatschappelijke puinhoop, en dus ja, ik heb liever een gesluierde vrouw die werkt dan een gesluierde vrouw die thuisblijft.”

Geen ontslag gevraagd Boucké stond vorige week nog de commissie Defensie in de Kamer te woord over de zaak Jürgen Conings naar aanleiding van een kritisch rapport van het Comité I over de ADIV. Er waren ‘ernstige fouten’ gemaakt, wat ook door de legertop erkend werd. Boucké stelde dat hij wilde aanblijven om het inmiddels opgestelde actieplan - zoals gevraagd door de minister - uit te voeren en zijn dienst daarmee op punt te stellen. Niemand vroeg dan ook om zijn ontslag. Bizar was in ieder geval de verklaring van Defensie waarin gesteld werd dat generaal-majoor Boucké “in het tijdsbestek dat hij de dienst geleid heeft al zijn energie gestoken heeft om de jarenlange gekende problemen op te lossen.” En tegelijk zei men: “De complexiteit van de problemen, versterkt door de gebeurtenissen van de voorbije weken, hebben het hem onmogelijk gemaakt te slagen in zijn opdracht.” En dan volgde het verrassende verdict van de minister en de CHOD dat hij zou vervangen worden. Een gedachtekronkel om ‘U’ tegen te zeggen…

macht te beëindigen, al zal dat de onderhandelingen om verkiezingen te vermijden niet vergemakkelijken.

Realistischer is dat de overblijvende partijen de hongerstakers een vergunning van drie maanden geven, waardoor de zaak over het zomerreces getild wordt. Alexander De Croo kan daarbij zijn ontslag aan de koning aanbieden, die echter weigert, waarna een onderhandelingsronde leidt tot een nieuw regeringsakkoord waar toch iets zal instaan over een regularisatie.

en MR gaan 3 CD&V binnen het half uur overstag Een klein detail in het dreigement van de PS en Ecolo: hun ministers zullen ontslag nemen “binnen het uur”. Dat geeft CD&V en MR de ruimte om binnen het half uur toch een regularisatie goed te keuren. Voor de PS en Ecolo is daarmee de buit binnen, en hoeft een ontslag dus niet meer. Voor CD&V is dit een complete ramp, want voor je het weet staan dan de uitbreiding van abortus en euthanasie op de politieke agenda.

Voor MR is de ramp minder groot, want daar begint men het stilaan gewoon te worden dat Georges-Louis Bouchez regelmatig in het zand bijt.

Geen militaire, maar politieke manoeuvres

© ID/ HATIM KAGHAT

Zowel Francken als Ponthier vielen van hun stoel toen ze dit vernamen. Zij vermoeden hierachter dan ook politieke manoeuvres met als enig doel om minister Dedonder, die er elke keer weer opnieuw blijk van geeft geen kennis te hebben van militaire dossiers, op post te houden. Omdat André Flahaut, oud-minister van Defensie, zijn poulain wil beschermen. Francken merkte op dat Boucké pas in september 2020 aantrad, “dertien dagen voor Dedonder zelf als minister”, terwijl “Conings toen al maandenlang op een lijst van het orgaan voor de dreigingsanalyse OCAD stond”. “Als Dedonder er niets aan kon doen, dan hij ook niet. En als hij moet vertrekken, dan zij ook: van twee zaken één”, was dan ook zijn conclusie. Ponthier ziet bovendien in heel dit verhaal een uitgekiend manoeuvre waarin Boucké “bewust vervangen werd op een ogenblik waarop wegens het parlementair reces geen commissies Defensie meer georganiseerd kon worden, waardoor een democratisch debat over dit ontslag niet meer mogelijk is”. Zij vindt eveneens dat ook de minister moet opstappen.

Klap op de vuurpijl kwam van VUB-professor Jonathan Holslag. Hij is lid van het strategisch comité dat zich in opdracht van Dedonder buigt over een nieuwe visie voor de Belgische strijdmachten. Op Twitter noemde hij het ontslag “laf en gemakzuchtig”.

En veelbetekenend voegde hij er nog aan toe: “En als ik dit niet mag schrijven, gooi mij dan ook maar buiten, mevrouw Dedonder.” Pak vast!

De hongerstakers bevinden zich al sinds januari in de Brusselse Begijnhofkerk.

Beginnen we met “scenario 0”, waar we absoluut niet meer in geloven: de hongerstaking wordt vrijwillig afgebroken, waardoor de eis voor een regularisatie wegvalt en de federale regering zich kan concentreren op de problemen van de eigen bevolking: Covid-19 en de watersnood van vorige week. Het dreigement van de PS en Ecolo heeft de hongerstakers waarschijnlijk alleen maar meer moed gegeven om verder te zetten.

en Ecolo binden in, 1 PS ondanks drama Dit is het minst waarschijnlijke scenario van de vier. Misschien nemen PS en Ecolo toch geen ontslag, zelfs als er een dode valt en er toch geen regularisatie komt.

Wat tegen pleit is dat het voor PS en Ecolo tot een enorm gezichtsverlies zou leiden, met als overwinnaars Sammy Mahdi, MR, N-VA, Vlaams Belang, maar ook PTB. Dat is een heel lange rij met

aartsvijanden voor PS en Ecolo, en dus onverteerbaar. Maar je weet nooit wat er nog gebeurt, inclusief een nieuwe natuurramp, waardoor de twee partijen hun gezicht kunnen redden en de hongerstaking met macht afgebroken kan worden. Onwaarschijnlijk, maar niet helemaal onmogelijk dus.

en Ecolo voeren 2 PS dreiging uit Waarschijnlijker is dat de PS en Ecolo de daad bij het woord voegen als een van de hongerstakers overlijdt, gevolgd door Groen.

Meteen is de federale regering haar meerderheid in het parlement kwijt.

Een complicatie in dit scenario is dat een ontslag van de ministers niet onmiddellijk tot een ontslag van de regering hoeft te leiden.

Wat bijvoorbeeld als er vervolgens nog een hongerstaker sterft?

Anderzijds hebben de overblijvende partijen wel de handen vrijer om de hongerstaking met

Belgisch 4 Een compromis Dit is het scenario dat Alexander De Croo, waarschijnlijk met de actieve hulp van Conner Rousseau, nastreeft. Eentje waarbij iedereen zijn gezicht een beetje verliest, maar toch op post kan blijven. Een regularisatie voor alle hongerstakers bijvoorbeeld, dus zowel individueel (zeggen CD&V en MR) als collectief (zeggen Groen, PS en Ecolo). Een vergunning voor maar drie maanden (zeggen CD&V en MR), maar in oktober omwille van humanitaire redenen verlengd (en dus permanent, zeggen Groen, PS en Ecolo). Vooruit kan dan zeggen dat het constructief meegezocht heeft naar een compromis, en, belangrijk voor Open Vld, Alexander De Croo blijft zitten als eerste minister. Iedereen tevreden dus, behalve misschien de Vlaamse kiezer. Maar dat laatste is natuurlijk ook een onderdeel van het concept “Belgisch compromis”.

FILIP VAN LAENEN

8

Interview

22 JULI 2021

Zijn debuutprent “Boys” is straks 30 jaar oud, maar filmmaker Jan Verheyen heeft in al die jaren zijn goesting en engagement voor nieuwe dingen nooit verloren. Dit najaar lanceert hij twee nieuwe films.

Op 27 oktober komt “Red Sandra” in de bioscoop, een verhaal over een ongeneeslijk ziek meisje en de strijd die haar ouders aanbinden met de farma-industrie en de regelneverij. En rond Kerstmis verschijnt “Bittersweet Sixteen”, een moderne Vlaamse tienerfilm meegeschreven door zijn 16-jarige dochter Anna. Tussendoor werkt Verheyen ook nog aan het scenario van “Inferno”, een verfilming van de brand in de Brusselse Innovation in 1967. “Je kan niet geloven hoeveel mensen nog bezig zijn met het verhaal van die zware brand”, vertelt hij, “We krijgen daar tientallen brieven en mails over. Dat heeft ons verbaasd. Bovendien is het Inno-verhaal ook een verhaal van een maatschappij in verandering – met name de tweede helft van de jaren ’60, de jaren van contestatie en maatschappelijke evolutie en revolutie. Dat boeit ons enorm.” erst even dit: de opnames van de film over het drama in de Innovation komen er ten vroegste in 2022. “Het project is zo groots dat we eerst onze financiering in orde moeten krijgen. De door het Vlaams Audiovisueel Fonds toegekende subsidie bedraagt ‘maar’ zo’n 25 procent van ons budget. Het wordt dus nog een zeer lang en lastig financieringstraject.

Het opnemen van de scènes tijdens de brand, dat is geen kattenpis. Het oorspronkelijke gebouw bestaat niet meer, de hele wijk brandde af. Ook het centrum van Brussel is intussen grondig hertekend. Dat betekent dat we heel veel decors moeten heropbouwen in studio’s. Dat wordt een gigantisch decor. Bovendien moeten we ook op zoek naar filmlocaties met gevels uit 1967.

Die research is ook al heel tijdrovend en duur.”

Over het ontstaan van die brand circuleren al enkele jaren complottheorieën. Worden die mee opgenomen in het scenario?

“We baseren ons op het verhaal van Johan Swinnen en zijn boek ‘Happening’.

Hij ontvouwt een heel plausibele theorie waarbij de brand in de Innovation eigenlijk een uit de hand gelopen aanslag is.

Dat past ook perfect in het tijdsbeeld van toen. We spreken over 1967, de Vietnamoorlog is volop aan de gang, het gezag wordt in vraag gesteld. Het verhaal brengt ons bij Delphine, een ambitieuze, slimme en sociaal bewogen vrouw die deel uitmaakt van een commune en ook lid is van de vredesbeweging, in het Brussel van toen. Anderzijds is er Johan, die opgroeit in een landelijke dorpje waar de contestatie van de jaren ’60 nog niet is doorgedrongen. Hij ziet die dag zijn ouders naar de Innovation vertrekken. Ze zullen nooit meer terugkeren. In

de film contrasteren we die twee Vlaanderens van toen: de grootstad Brussel tegenover het nog landelijke Vlaanderen.

En we tonen hoe het vreselijke drama het leven van die twee compleet verschillende mensen zal veranderen.”

“Wat ook opmerkelijk is: de brand ontstond tijdens de Amerikaanse Week.

Overal hingen Amerikaanse vlaggen metershoog. Er waren ook gelegenheidsstandjes. Enkele dagen voor de brand waren er ook al stinkbommetjes naar de winkel gegooid. Die Amerikaanse Week zou, in het boek van Johan Swinnen, uiteindelijk de aanleiding geweest zijn voor de aanslag, maar zelfs de daders hadden nooit verwacht dat hun daad zo’n inferno zou veroorzaken.

Zoals ik al zei: die theorie is plausibel, maar niet 100 procent te bewijzen. Na het drama ging er een onderzoekscommissie aan de slag die nadien een zeer lijvig dossier heeft gepubliceerd. De Innovation van toen bestond eigenlijk uit verschillende gebouwen die bij elkaar gevoegd waren, wat in die tijd heel normaal was. Er waren ook veel valse plafonds. Volgens het onderzoek zou er een kortsluiting ontstaan zijn in een lichtarmatuur tussen het plafond en de zoldering. Via die valse plafonds heeft het vuur zich in een groot deel van de winkel kunnen verspreiden. Toen de brand werd gedetecteerd, was het eigenlijk allemaal te laat. Heel plausibel, maar ook de besluiten van die onderzoekscommissie zijn niet echt te bewijzen. Alle bewijsmateriaal is in vlammen opgegaan.”

U zei daarnet dat het drama van de Innovation eigenlijk een verhaal is over een maatschappij in verandering…

“Klopt. Het traject dat Delphine aflegt is heel herkenbaar. Zij sluit zich eerst aan bij een commune. De leden van die commune zijn heel vredelievend. Ze gaan, bij wijze van spreken, bloemetjes steken in geweerlopen. Ze willen dat de oorlog in Vietnam stopt en delen foldertjes uit.

‘Make love, not war.’ Delphine probeert mensen te mobiliseren en ze te informeren. En vanuit dat vredelievende idee ontstaat uiteindelijk een ideologie die tot een aanslag zal leiden. De commune wil de mensen een geweten schoppen.

Dat is voor een filmmaker heel boeiend. Het proces dat goedbedoelende

“Het is met verdraagzaamheid zoals met seks: degenen die er het meest over praten, doen het het minst”

mensen vanuit een ideologie naar terrorisme leidt. Ook vandaag is zo’n verhaal razend interessant en relevant.”

“Het hoogtepunt van het terrorisme situeerde zich volgens mij trouwens in de jaren ’60 en ’70. In Noord-Ierland waren er de aanslagen van het IRA, in Duitsland was er Baader-Meinhof en in Italië waren de Rode Brigades aan de slag. Bij ons waren er in de jaren ’80 de aanslagen van de CCC, de Cellules Communistes Combattantes. Pas later is terrorisme bij ons religieus geïnspireerd geworden, maar toen ging het om puur politiek terrorisme. Het vertrekt vanuit een soort idealisme. Al die mensen waren overtuigd van hun grote gelijk. En dat grote gelijk werd een ideaal, het streven naar een ideaal maatschappijbeeld.”

Onze maatschappij is vandaag ook in verandering. Wat vindt u van de woke-beweging die vooral in de cultuursector intussen voet aan grond heeft?

Die cancel-culture is volgens mij vooral een mediafenomeen. Het is een discussie die heel wat los maakt en dat is goed.

Interview

22 JULI 2021

JAN VERHEYEN Maar de klepel mag natuurlijk niet helemaal de andere kant uitslaan, en dat is net wat we nu vaak zien. Ik bekijk het allemaal met verbazing, en soms ook irritatie, maar tot op zekere hoogte kan ik er ook begrip voor opbrengen.”

Houdt u als filmmaker ook rekening met de eisen van de woke-beweging?

“Ja en nee. De werkomgeving van een filmset gaat intussen veel bewuster om met ecologie. Vroeger werkten we op de set vaak met plastieken drinkbekertjes. Die bekertjes bleven overal rondslingeren. Nu krijgt ieder crew-lid twee gepersonaliseerde bekers: eentje voor koude en eentje voor warme dranken. Er is ook meer aandacht voor gendergelijkheid.”

“Als ik een film maak zoals ‘Bitter Sweet Sixteen’, dan moet je er ook voor zorgen dat je realistische beelden krijgt. Het verhaal gaat over een klas in het vijfde middelbaar vandaag. Zo’n klas ziet er nu eenmaal anders uit dan pakweg tien of twintig jaar geleden, en dan is het logisch dat je film dat ook weerspiegelt.

Dat is al een groot verschil met de verfilming van de brand in de Inno. Toen leefden we in een ander soort Vlaanderen.

Als regisseur moet je er voor zorgen dat je dan ook het authentieke beeld krijgt van de jaren waarin het verhaal zich afspeelt.”

Vrijheid van meningsuiting moet volgens mij absoluut zijn Onlangs werd een film gelanceerd waarin de rol van Julius Caesar door een zwarte acteur wordt vertolkt. Dat is toch niet authentiek?

“Ik vermoed dat de filmmakers een statement wilden maken. Ik zag ook al een verfilming van Romeo en Juliet met zwarte acteurs. Dat Caesar gespeeld wordt door een Afrikaan of een Aziaat, kan je moeilijk beschouwen als de historische werkelijkheid.

Maar goed, andere regisseurs moeten maar kiezen wat ze daarmee doen. Kies je voor de beste acteur of wil je een statement maken? Of misschien zijn beide wel mogelijk (lacht)? Als filmmaker heb ik altijd gevonden dat ik een zekere verantwoordelijkheid heb.

Het is mijn taak om authenticiteit te brengen en aan factchecking te doen, zeker als het over historische, ware verhalen gaat. Ik ben dus geen voorstander van de keuze om Caesar door een Aziatisch of Afrikaans iemand te laten vertolken, net zoals ik bijvoorbeeld Martin Luther King ook niet zou laten vertolken door een blanke acteur.”

U hebt ook drie FC De Kampioenen-films gemaakt. Wat vindt u ervan dat sommige afleveringen van die reeks geschrapt zijn wegens racisme?

“Het zit veel breder dan dat.

Op een bepaald moment haalde een streaming service ‘Gone with the wind’ uit zijn aanbod. En in de bekende musicalfilm ‘Grease’ meende iemand in de ‘lyrics’ van een nummer

9

FILMMAKER

een allusie naar een date-rape te hebben ontdekt. Kijk, je kan niet aan cultureel revisionisme doen, vind ik. Die films zijn gemaakt in een bepaald tijdsgewricht. Onlangs zag ik een feministische film van een heel bekende regisseur.

Die film gaat over een vrouw die, in de jaren ’50, haar lot in eigen handen nam.

Ze begon zelf een restaurant en maakte daar een geweldig succes van. Die film had eigenlijk een echt feministische boodschap. Maar wat zie je? De rollen van schoenpoetser, meid of blunderende ober worden vertolkt door zwarte personages. Als je dat met een bril van 2021 bekijkt, dan kan je dat gênant of racistisch vinden. Maar eigenlijk gaat het gewoon om een weerspiegeling van de maatschappij van toen. Wie dat vandaag allemaal wil verbieden, doet aan cultureel revisionisme.”

“Kevin Spacey kwam een tijdje geleden onder vuur wegens vermeende vieze manieren met een jonge kerel op een feestje. Moeten we Spacey daarom uit de filmgeschiedenis verwijderen? Of moet die man een levenslang beroepsverbod krijgen? Toen het schandaal losbarstte, was men de film ‘All the money in the world’ aan het maken, waarin Kevin Spacey een hoofdrol speelde. Een maand voor de release heeft men toen alle scenes met Spacey opnieuw gedraaid met een andere auteur. Dan denk ik: dit is er toch wel wat over.”

“Dichter bij huis was er de affaire Bart De Pauw. De VRT heeft toen alle programma’s met De Pauw van haar platformen gehaald. Als je met terugwerkende kracht alle kunstenaars, componisten, schilders of beeldhouwers die in hun leven een moreel fout parcours hebben gereden, moet bannen uit musea, tentoonstellingen en de media, dan ga je heel veel lege plekken krijgen.”

“Ik vind dit een gevaarlijke evolutie. Het zal allemaal wel goed bedoeld zijn, maar zo’n praktijken doen me denken aan het stalinisme waar ook alleen regimevriendelijke en propagandistische kunst mocht vertoond worden. Of aan het nazisme, want toen werden ook boeken en schilderijen verbrand – ‘entartete kunst’, weet je nog? Is dat waar we naartoe willen? Het idee dat je met terugwerkende kracht kunstgeschiedenis gaat uitgommen, is heel onrustwekkend.”

Dat stoort me soms in culturele middens: die schaamte om onze taal en achtergrond.

Ik heb dat nooit begrepen

moet volgens mij absoluut zijn. Net zoals je niet een beetje zwanger kan zijn, kan je ook niet zeggen dat je voor vrijheid van meningsuiting bent, maar er intussen voorwaarden aan opleggen. Dat kan soms vervelend zijn, omdat je ook volslagen idioten aan het woord moet laten.

Maar er is geen alternatief. Jeff Hoeyberghs heeft evenveel recht van spreken als Tom Lanoye. En tussen die twee zitten nog heel veel, vaak genuanceerdere, meningen. Dat gaat ook op voor Mohammed-cartoons, anti-vaxxers of mensen die geloven dat er in de legerbasis Area 51 aliens op sterk water worden bewaard door het Amerikaanse leger. Die mensen mogen dat allemaal zeggen en geloven.”

U was destijds ook een van de ondertekenaars van het Gravensteenmanifest dat pleitte voor een nieuwe staatshervorming.

“Ja, voor mij was die oproep vanzelfsprekend. Wij spreken Nederlands en we delen eenzelfde culturele achtergrond.

Van mij hoef je daar niet trots op te zijn, maar je mag het ook niet ontkennen. Dat stoort me soms in culturele middens: die schaamte om onze taal en achtergrond.

Ik heb dat nooit begrepen. Dat was ook een van de redenen voor mijn engagement in de Gravensteengroep. Die groep bestond vooral uit mensen die vaak links van het centrum stonden, maar die niet wilden dat alleen rechtse partijen de Vlaamse identiteit claimden. Wij wilden niet aan identiteitsontkenning doen.”

Er wacht u straks een druk najaar.

Op 27 oktober verschijnt de film “Red Sandra” in de bioscoopzalen.

Wat mogen we van die film verwachten? “’Red Sandra’ is eigenlijk het verhaal van een modaal doorsneegezin ‘mama-papa-dochtertje’. Op een bepaald moment vertoont het dochtertje eigenaardig gedrag en stellen de dokters een verschrikkelijke diagnose vast: het kind heeft een ongeneeslijke ziekte en heeft nog maar een jaar te leven. Het gezin schiet in paniek. De vader is een vechter, stort zich op het internet en ontdekt dat men in Denemarken een experimenteel geneesmiddel aan het uittesten is. Hij probeert zijn dochter mee te krijgen in dat testproject. Maar dat lukt niet omdat hij in een kluwen van regelgeving terechtkomt. Uiteindelijk zegt de producent dat ze het medicijn kunnen kopen, maar de kostprijs bedraagt 1 miljoen euro. Uiteraard heeft dat gezin zoveel geld niet. Daarop stapt de vader naar de media om hulp in te roepen. Het verhaal is een beetje vergelijkbaar met baby Pia.” “De film gaat over de onvoorwaardelijke liefde van ouders voor hun kind. Het is een strijd van David tegen Goliath. Terwijl het kind zienderogen aftakelt, niet meer kan lopen en blind wordt, proberen de ouders toch dat leven te redden.”

Bevat “Red Sandra” ook maatschappijkritiek?

Over Bart De Pauw gesproken. U kwam onder vuur te liggen omdat het u opnam voor hem.

“De nuances werden mij kwalijk genomen. Misschien was het veiliger geweest om, zoals de meeste van mijn collega’s, geen mening te hebben over die zaak.

Maar Bart is een vriend van mij. En ik vond, in eer en geweten, dat men een heksenjacht op hem was gestart. En het heeft me ook verbaasd hoe sommige mensen altijd maar voor verdraagzaamheid pleiten, maar tegelijk zo onverbiddelijk voor mensen uit hun eigen omgeving kunnen zijn. Sommige criminelen moeten van diezelfde verdraagzamen een tweede, derde of zelfs vierde kans krijgen, maar in het geval van De Pauw was het oordeel meteen klaar. Het is met verdraagzaamheid zoals met seks: degenen die er het meest over praten, doen het het minst. Hetzelfde geldt trouwens voor vrijheid van meningsuiting. Die

“Ja, want is het eigenlijk te verantwoorden dat we spreken over een gezondheidsindustrie? Het leven en de gezondheid van mensen is vandaag een commerciële activiteit geworden waardoor dit soort aberraties kunnen gebeuren.”

“Maar ook “Het Vonnis”, een film die ik in 2013 uitbracht, was al maatschappijkritisch. Ook die film behandelde morele dilemma’s die de mensen confronteren met de realiteit. Ik wil dat kijkers van de film nadien in de auto de discussie aangaan. Ik ben een publieksfilmer. Dat betekent dat ik graag een breed publiek bereik. En dan moet je een rollercoaster van emoties brengen.”

“Ik heb ook geen enkel probleem met entertainment pur-sang. Aan de opnames van FC De Kampioenen heb ik enorm veel plezier beleefd. Dat waren pretentieloze films waarin geen kritische thema’s werden aangesneden. Maar film kan ook gewoon entertainment zijn.

Geboren: Temse, 18 maart 1963 Opleiding: Geen. “Met school gestopt in het zesde middelbaar. Ik vond dat ik te veel herexamens had. Ik was 18 jaar, arrogant en overmoedig. Op die leeftijd moet je dat ook zijn. Maar dat botste met de schoolcultuur.”

Beroep: Zelfstandige Burgerlijke staat: gehuwd, vader van een dochter Hobby’s: Geen. “Ik ben een van die mensen die van zijn hobby zijn beroep heeft kunnen maken. Ik lees graag, maar ook op zo’n momenten vraag ik me constant af of ik van dat verhaal een film kan maken.”

Zeker in Europa vind je regisseurs die films maken die ze zelf heel belangrijk vinden, maar waar geen kat naar komt kijken. Wel, als er niemand komt kijken, dan is de film ook niet belangrijk. Het is ook veel moeilijker om een verhaal te brengen dat een groot publiek aanspreekt, dan voor de eigen kerk te preken.”

En dan is er nog “Bitter Sweet Sixteen”. Als ik het goed begrepen heb, is die film een soort hommage aan uw dochter die dit najaar 16 wordt.

“Het is een autobiografische film. Het wordt eigenlijk een hommage aan de klassieke ‘high school teenage movie’ van weleer, maar dit keer vanuit een Vlaamse basis. Dertig jaar geleden filmden we ‘Boys’ en ‘Team Spirit’. Die films brachten het leven van twintigers die toen op een tweesprong zaten. We lieten hen afscheid nemen van een onbezorgde jeugd en we zagen hoe hun tof leven plots ook werd aangevuld met verplichtingen. Dat vond ik toen heel interessant, die overgangsfase van het studentenleven naar het ‘echte’ leven.

Dat is ‘Bitter Sweet Sixteen’ dus niet. Dit is echt een film voor tieners. We nemen de problemen van tieners ook ernstig.

Volwassenen kunnen daar vaak eens lacherig over doen, maar voor pubers zijn die typische puberproblemen ook echt zwaar.”

WIM DE SMET

Geen woorden maar daden!

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

22 JULI 2021

ZUID-AFRIKA

regeringsambtenaren werd opgelicht. Het is dan ook tragisch dat net vandaag dezelfde Zuma door sympathisanten als martelaar wordt voorgesteld en dat invloedrijke figuren uit zijn entourage zoals zijn dochter Dudizele voor stokebrand speelden. Zuma’s sterkte mag inderdaad niet worden onderschat. De eThekwini-zone (met Durban), het grootste stemblok van het land, is stevig in handen van zijn aanhangers. De voormalige president heeft ook invloed in de belangrijke taxisector waar naaste familieleden in beheer zijn. Er is zelfs sprake van betrokkenheid van voormalige toplui van de Staatsveiligheidsdienst (SVA), hetgeen nu wordt onderzocht, en van oud-leden van Umkhonto we Sizwe, de guerrillabeweging tegen de voormalige blanke regering. En tekenend was, zegt politicoloog Mary De Haas, dat om Zuma’s aanhoudingsbevel uit te voeren, zelfs politiepersoneel uit andere provincies moest worden aangevoerd.

Het failliet van een partij

© SHUTTERSTOCK

Etnische factor

Een ravage in Durban

Wat begon met de celstraf voor ex-president Zuma ontaardde in een orgie van plundering en geweld. Op dit ogenblik wordt het dodental op minstens 212 gesteld.

Sinds 1994 kende Zuid-Afrika niet zo’n uitbarsting van geweld als vorige week.

Wat begon met protesten tegen de celstraf die het Grondwettelijk Hof aan Zuma oplegde (en op 12 juli bevestigde), liep uit op een golf van brandstichtingen en plunderingen van winkels en winkelcentra in zijn thuisprovincie Kwazulu-Natal. Vanwaar de onlusten naar Gauteng (Johannesburg-Pretoria) en (in mindere mate) de noordelijke provincies oversloegen. Niets werd daarbij gespaard. Zelfs 90 apotheken werden leeggeroofd evenals 32 scholen, de bloedbank in Durban, banken en postkantoren, terwijl vaccinatiecentra in de problemen geraakten. Uiteindelijk werden – aarze-

lend – 10.000 militairen ingezet. Een noodzaak alleszins, zeiden waarnemers, om de hoofdroutes open te houden en de voedselbevoorrading niet in het gedrang te laten komen. Maar enigszins vreemd omdat in de voorbije jaren het budget voor de politie steeds omhoog ging, daar waar dit voor de strijdkrachten daalde. Kritiek op de politie en de inlichtingsdiensten die “het” niet hadden zien aankomen, was dan ook geen uitzondering. Met als gevolg dat de staat tijdelijk de controle kwijt was.

Zuma overstegen Het is intussen duidelijk dat de hevige

onlusten de zaak rond Zuma overstijgen.

Dat onder meer drankwinkels werden geviseerd, zou er kunnen op wijzen dat criminelen probeerden munt uit de situatie te slaan.

Maar volgens politicoloog Ralph Mathekga liggen vooral de grote armoede en zelfs de honger aan de basis van het geweld.

Al die jaren heeft zich immers een woede opgestapeld, die enkel op een gelegenheid wachtte om zich te ontladen. Immers, volgens Statistiek Suid-Afrika bedroeg de werkloosheid het eerste kwartaal van dit jaar onder de 25- tot 34-jarigen 41,3 procent. Bij de jongeren tussen 15 en 24 zelfs 63,3. En al wat 27 jaar ANC-bewind had opgeleverd, waren loze beloftes. Terwijl onder Zuma - en niet enkel toen – de corruptie welig tierde. Het ging zelfs zover dat het gezondheidsdepartement in volle coronapandemie voor miljoenen door ANC-politici en

Alleszins heeft het geweld Zuid-Afrika’s reputatie in het buitenland geen goed gedaan, schrijft columnist Leopold Scholtz.

Diverse buitenlandse kranten loofden Ramaphosa’s politiek, maar betwijfelden zijn slaagkansen gelet op de verdeeldheid binnen de regeringspartij en de weifelende houding van de president. Sommigen wezen ook op de etnische factor die nooit weg is geweest. Zuma is een Zoeloe bij wie het traditionele stamgevoel nog een grote rol speelt. Daarentegen behoort Ramaphosa tot het kleinere Vendavolk uit het noorden en is het ANC vooral populair onder de Xhosa, waartoe Mandela behoorde. Etnische identiteit blijft hoe dan ook in Zuid-Afrika belangrijk en Zuma maakt daar ruimschoots gebruik van. Maar het kan verklaren waarom de onrust zich niet tot het ganse land uitbreidde. Tekenend was de oproep tot kalmte van Zoeloekoning Zwelithini omdat de spanningen tussen zwarten en Indiërs in de provincie hoog waren opgelopen. De huidige lont doven zal dus niet simpel zijn.. Het gaat immers niet om een strijd tussen regering en oppositie. De kanker zit binnen de regeringspartij zelf.

JAN VAN AERSCHOT

NEDERLAND

Bewijs is er: politiek stuurt openbare omroep aan Net als in Vlaanderen zijn vele televisiekijkers in Nederland de publieke omroep (NPO) spuugzat. Steeds maar weer wordt een linkse agenda, vol gender-, klimaat- en migratieonzin de wereld in geslingerd. Zo vielen bijna alle journalisten bij de NPO het afgelopen jaar haast in zwijm voor Sigrid Kaag, de arrogante en wereldvreemde partijleidster van het progressieve D66. In feite moest Kaag geen campagne meer voeren, de publieke omroep deed het voor haar. Eindeloos werd

in programma’s verteld dat Kaag de eerste vrouwelijke minister-president van Nederland zou worden. Kaag zou over uitmuntende kwaliteiten beschikken, onder andere door haar verleden in de diplomatie. Dat Kaag, als minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, miljoenen euro’s belastinggeld (onrechtstreeks) doorsluisde naar Palestijnse terroristische organisaties, werd door de meeste media met de mantel der liefde bedekt.

Geen neutrale documentaire

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

Rechtse opiniemakers - ze bestaan nog trokken al langer aan de alarmbel. De invloed van D66 op de publieke omroep zou veel te groot zijn geworden. Deze vermoedens werden onlangs zwart op wit bevestigd. De VPRO – ooit een protestants-christelijke omroep, vandaag een politiek-correcte omroep van links-liberale en groene signatuur – volgde Sigrid Kaag een jaar lang. Bedoeling was een portret te maken van deze ‘toppolitica’. Maar van een objectief journalistiek product bleek allerminst sprake te zijn. Niet alleen konden er vragen gesteld worden bij het feit dat de documentaire net voor de verkiezingen, in volle campagnetijd, werd uitgezonden. Na gelekte e-mails bleek daarenboven dat D66 ook de inhoud van deze ‘neutrale’ documentaire in grote mate heeft kunnen bepalen. De internetblog GeenStijl verkreeg deze mails na het indienen van een verzoek tot ‘openbaarheid van bestuur’.

De VPRO willigde een lange lijst van verzoeken, vanuit de hoek van D66, in. Sigrid Kaag als diplomate te gast in het arme Afrikaanse land Niger? D66 regelde dat de champagne die Kaag er dronk uit beeld bleef. Si-

grid Kaag die in de auto geen gordel draagt?

D66 én het Ministerie van Buitenlandse Zaken vroegen of de beelden niet digitaal aangepast konden worden zodat de gordel uit beeld zou blijven (wat overigens niet gelukt is). Toen de zaak aan de oppervlakte kwam zei Kaag droogjes dat ze niets wist van het mailverkeer tussen haar medewerkers en de programmamakers. De ombudsman van de Nederlandse openbare omroep liet vorige week weten het voorval te hebben onderzocht. Volgens hem zijn er geen al te grote fouten gemaakt. Dat partijen en een ministerie dus eindeloos verzoeken tot aanpassingen kunnen sturen naar programmamakers om een correcte weergave van feiten te veranderen in een pr-product (en dat een omroep daar in grote mate in mee gaat) noemen we vandaag dus blijkbaar objectieve journalistiek.

In de aanloop naar de jongste landelijke verkiezingen viel het ook op hoe vaak D66’ers in praatprogramma’s mochten aanschuiven.

Toeval? Irene Van den Brekel is een belangrijke televisieproducente die heel wat programma’s bij de NPO maakt. Onder andere produceert zij het praatprogramma ‘M’, waar onder andere Sigrid Kaag voortdurend mocht aanschuiven. Pittig detail: Irene Van den Brekel is de levenspartner van D66-minister Kasja Ollongren. Moet er nog zand zijn? Zelfs als Van den Brekel haar rol als producente neutraal zou vervullen, dan nog ontstaat op zijn minst het beeld van vriendjespolitiek.

Nieuw rechts geluid Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Er wordt een nieuwe, rechtse zender in het publieke omroepbestel erkend: Onge-

hoord Nederland van onderzoeksjournalist Arnold Karskens verzamelde de benodigde 50.000 leden en mag binnenkort beginnen uitzenden op radio en tv. Karskens en zijn team willen tegengewicht bieden tegen het overheersende linkse, politiek-correcte journalistieke geluid. Toch wacht Ongehoord Nederland een zware taak. Vergeten we niet dat in 2009 PowNed het levenslicht zag. Ook deze omroep profileerde zich aanvankelijk als wars van de ziekelijke politieke correctheid. Door de jaren heen ging PowNed echter steeds minder spraakmakende televisie maken. Vandaag is deze omroep grijs en saai geworden.

Ook WNL, aanvankelijk gepresenteerd als een conservatief-liberale omroep verbonden aan dagblad De Telegraaf, is vandaag een grijze zender die een slappe centrumkoers vaart. Karskens wacht dus de taak om zijn rug recht te houden in de slangenkuil van de Nederlandse publieke omroep. Interessant om weten: Karskens is op 9 september gastspreker op het sponsordiner van ’t Pallieterke en zal daar ongetwijfeld zijn mediaplannen uit de doeken doen.

LVS

© PHOTONEWS

Van een neutrale publieke omroep is in Nederland – net als in Vlaanderen – geen sprake. In aanloop naar de recente verkiezingen voor de Tweede Kamer stuurde het links-liberale D66 een uitzending van de nationale televisie aan. Toch is er ook goed nieuws: Ongehoord Nederland, een nieuwe rechtse omroep, werd erkend.

Sigrid Kaag, met dank aan de openbare omroep voor de gratis c(h)ampagne

Buitenland

22 JULI 2021 © PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

11

LIBANON

Crisis houdt aan De zware explosie in de haven van Libanon in 2020 zorgde ervoor dat weer wat aandacht ging naar wat ooit het Zwitserland van het Midden-Oosten was. Dat het land nu al tien maanden zonder regering zit, lezen we nergens. Ondertussen slaat de crisis loeihard toe.

Er is niet alleen een energiecrisis. Er is een probleem van voedselvoorziening, en bepaalde ziekenhuizen hebben operatiezalen moeten sluiten omdat er geen medicijnen en anesthesiepreparaten meer zijn. De toeristische sector, eens zo bloeiend, ligt volledig plat. “We bevinden ons niet in een arm land, maar wel in een maatschappij waarin burgers niet meer het recht hebben om geld van hun bankrekening te halen.

Men ziet mensen rondrijden met suv’s, die echter midden op de autosnelweg stilvallen wegens gebrek aan benzine”, klinkt een getuigenis.

De ontmoeting van Merkel en Biden illustreerde een blijvend probleem tussen beide landen.

Wandel durch Handel

Het contrast tussen Trump en zijn opvolger Biden kon niet groter zijn, toch niet in perceptie.

Maar wat als deze laatste met een strategische lijn voor de dag komt die dan toch niet zo anders is? China is zijn belangrijkste focus, wat sowieso een afstand tot Europa creëert. De recente ontmoeting met Angela Merkel maakte duidelijk dat deze divergentie een blijver is.

Zoals Ian Bremmer, voorzitter van de Eurasia Group, er enkele weken geleden al op wees, is er een aanzienlijk verschil tussen de perceptie en de beleidsdaden tijdens de presidentiële wittebroodsweken van Biden (de tekst werd het voorbije week-end in De Tijd overgenomen). Ook hij ziet China als de meest globale bedreiging.

En wegen mensenrechten wel wat zwaarder, de economische sancties bleven, ze zijn nu eenmaal een hefboom. Mutatis mutandis kan hetzelfde gezegd worden over de houding van Washington ten opzichte van Moskou, wat gevoeliger ligt in Europa. Trump bewierookte Poetin, maar stelde zich scherp op in concrete dossiers (Nord Stream 2, militaire leveringen aan Oekraïne,…). Biden noemde hem een killer, maar toont meer gelatenheid. Rusland is ondergeschikt aan de China first politiek.

Willy Brandt Dat laatste is cruciaal en onderschat. De verkiezing van Biden was een verlossing voor l'Europe bien-pensante. Hij noemde de NAVO een “heilig engagement” (Trump was van plan er bij herverkiezing uit te stappen), ontmijnde het aanslepend dispuut tussen Airbus en Boeing en – specifiek naar Duitsland toe – schrapte de sancties voor bedrijven die aan Nord Stream 2 meewerkten. Maar voor de VS betekent een verbeterende band met Europa er één die meegaat in het verhaal tegen China. En dan komt er ruis op de frequentie.

De voorbije tien jaar werd China Duitslands be-

langrijkste handelspartner. En uiteraard deugt er daar heel wat niet, maar er is ook een handelsbalans. Onfortuinlijke Oeigoeren zijn één zaak; de realiteit dat 40% van de globale verkoop van Volkswagen in China plaatsvindt is een andere.

Het is slechts één van de vele voorbeelden. Wandel durch Handel, heet dat dan. Door handel te drijven veranderingen realiseren. De facto is dat hét argument om handel met autocratische regimes te drijven (het tweede is er, het eerste niet).

Een moedig iemand durfde ooit de gewaagde vergelijking te maken met Brandts Ostpolitik. Het grote verschil is dat daar een strategisch doel achter zat.

Corruptiecircuit Natuurlijk is er (traditioneel) een ernstig corruptieprobleem in Libanon. Een aantal verantwoordelijken hebben de toestand zien aankomen en hun geld bij (vooral) Zwitserse banken ondergebracht, waardoor de Libanese Pond devalueerde. In de jaren ‘90 van de vorige eeuw wierp Michel Aoun, president van de republiek, zich op als groot hervormer. Hij wilde Libanon omvormen tot een

moderne staat. Hij eindigde helaas in hetzelfde corruptiecircuit toen hij aan de macht kwam in 2006 en hij een akkoord met Hezbollah tekende.

Toch nog hoop Toch is er hoop. Eind juni bijvoorbeeld waren er verkiezingen voor het syndicaat van ingenieurs.

De lijst van onafhankelijken haalde het tegen de lijst van de overheid. Er is ook hoop omdat de Libanezen op zoek zijn naar nieuwe politieke krachten, een nieuw model van regeren. “Maar eerst moeten bepaalde problemen worden opgelost, zoals dat van de soevereiniteit”, aldus nog een getuigenis. “Het moet gedaan zijn met de almacht van de politieke milities.

Veel kiezers worden met de wapens bedreigd. Als men niet voor Hezbollah en zijn geallieerden stemt, wordt men met de dood bedreigd. Als dat probleem wordt opgelost, is er veel mogelijk. Volgens mij moet Libanon terug aanknopen met zijn traditie, zijn geschiedenis en zijn verleden.”

PIET VAN NIEUWVLIET

Post-Trump Het beeld van Biden naast Merkel wordt een unicum, al was het maar omdat deze laatste er na zestien jaar mee stopt. Maar het symboliseert wel een verdeeldheid die nogal makkelijk op conto van Trump kon geschreven worden, terwijl er na diens vertrek nog heel wat van overeind blijft.

Merkel ging naar Washington met een dubbele boodschap. We hebben geen zin in een nieuwe koude oorlog. En – in het verlengde – we hebben geen zin om hetgeen we met China opgebouwd hebben, nu te laten schieten. Daar ligt de kern van een voortdurend probleem dat dus ruimschoots het personage van Trump overstijgt.

MICHAËL VANDAMME

Fransen vrezen inbraken en diefstallen tijdens zomermaanden Het befaamde onderzoeksinstituut Ifop (Institut français d'opinion publique) publiceerde de resultaten van een onderzoek dat de vrees van Franse burgers voor diefstal en inbraken mat, met de focus op de komende zomermaanden.

De vrees om het slachtoffer te worden van huisinbraak tijdens de zomermaanden neemt bij de Fransen toe: 69 procent zegt te zijn voor de woning vooral tijdens de vakantie, een veel groter aandeel dan een studie van 2006, toen dat gevoel slechts bij 45 procent van de bevolking leefde. Zeker als het gaat om inbraken en diefstal in de eigen woning is de vrees groot: 83 procent is hiervoor bevreesd, tegenover 63 procent in 2000. In die periode was het aantal inbraken ook duidelijk lager dan vandaag: in 2000 ging het om 170.946 inbra-

ken, in 2019 ging het al om 222.000 inbraken. Ook het kraken van woningen bezorgt de Fransen blijkbaar veel kopzorgen, ongeacht of het nu gaat om het kraken van de wettelijke woonplaats (56 procent) of om een tweede woonst (72 procent). De angst voor het illegaal bezetten van de woning daarvoor is trouwens absoluut geen monopolie van de rijke toplaag. Integendeel, blijkbaar slaat de angst meer toe bij mensen met een gemiddeld inkomen lager dan 900 euro per maand (75 procent) dan bij diegenen met een inkomen

hoger dan 2.500 euro per maand (56 procent). Ongeveer een vierde van alle burgers in Frankrijk was al het slachtoffer van een diefstal in de eigen woning (23 procent), en bij ongeveer de helft daarvan, 14 procent, was dat een recente ervaring van de jongste 10 jaar.

Een meerderheid van Fransen, 57 procent, zegt zich thuis regelmatig onveilig te voelen, in het bijzonder is dat zo bij mensen met een bescheiden inkomen: 48 procent met een maandelijks inkomen lager dan 900 euro. Het gaat met andere woorden om een wijd verspreide onrust en ongenoegen.

De vragen werden door Ifop afgenomen in de periode tussen 10 en 11 juni 2021.

PIET VAN NIEUWVLIET

© PHOTONEWS

FRANKRIJK

Men hoopte dat Michel Aoun Libanon ging omvormen tot een moderne staat, maar hij sloot een akkoord met de Hezbollah.

12 Interview

22 JULI 2021

Dertig jaar geleden was Kurt Ryon nog een gedreven lid van de Volksuniejongeren (VUJO), toen met een zekere Bart Somers als bezielende voorzitter. Tekenend voor de zwanenzang van de Volksunie was het vertrek – onder meer van deze laatste – naar de toen net opgerichte VLD. Het was voor Ryon een goede reden om zijn rug te keren naar de partijpolitiek. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan. Het begon kleinschalig en studentikoos, maar het project groeide. In 2012 werd hij burgemeester voor KLAVER-N-VA, een functie die hij zes jaar later na het behalen van een absolute meerderheid wist te bestendigen. We trokken naar Steenokkerzeel, de gemeente van Kim Gevaert en Will Tura, maar ook de plek waar Otto von Habsburg zijn jeugdjaren doorbracht.

© RVF

“Wij gaan ons niet onderwerpen aan Brusselse megalomanie” ind vorige maand kwam het op een congres tot een aanvaring tussen minister voor Binnenlandse Aangelegenheden Bart Somers (OpenVLD) en de burgemeester van Steenokkerzeel Kurt Ryon (KLAVER-N-VA). Het begon met een vraag van deze laatste over een eigen rechtbank voor Halle-Vilvoorde, waarna de zaken escaleerden en het tot een woordenwisseling kwam. Somers: “Kurt, we weten beide dat we een andere visie hebben over de toekomst van ons land.” Repliek Ryon: “Klopt Bart, maar nochtans hadden wij vroeger dezelfde visie.” Reactie Somers: “Ja Kurt, maar ik ben genezen.” Einde citaat.

Wie is de man – al dan niet genezen – die burgemeester werd op zijn 37ste?

“Iemand die misschien net niet geboren is in deze gemeente, maar er al sinds erg jonge leeftijd zeker getogen is en beslist niet genezen is (lacht). Ik kom uit een Vlaamsgezinde familie, was jarenlang actief bij de VUJO, maar ook vooral lokaal verankerd in een jeugdhuis. Ergens is het ironisch hoe beide lijnen mekaar hebben geraakt. Toen ik actief was bij de VUJO was Bart Somers voorzitter. Ik had toen veel respect voor hem. We waren ook samen betrokken bij de organisatie van de onafhankelijkheidsbetoging in Brussel begin jaren ’90, ik nog als prille scholier. Maar toen ik hem en anderen zag vertrekken naar de VLD, voelde ik me bekocht. Ik had het toen wel gehad met partijpolitiek en wou me vanaf dan focussen op de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging.

In die jaren was ik vrij actief bij het Taal Aktie Komitee (TAK). Maar er was ook het jeugdhuis Echo. We stelden vast dat de gemeentepolitiek vooral een zaak

KURT RYON (46) • Samenwonend en verliefd op de moeder van zijn drie kinderen (Warre, Sterre en Polle) • Graficus van opleiding, commercieel verantwoordelijke bij ART-B • Burgemeester van Steenokkerzeel sinds 2012. In 2018 haalde hij een absolute meerderheid met de lokale lijst 'KLAVER-N-VA'

was van verouderde figuren die niet het minste oog hadden voor jeugdwerking.

En zo ontstond aan de toog een jongerenpartij: JOOST wat stond voor Jong Onafhankelijk Steenokkerzeel. We raakten in gesprek en zo kwamen we in 1994 voor het eerst op onder de naam Anders, samen met de toenmalige CVP en VU. Ik werd verkozen tot OCMW-raadslid, samen met Wim Mombaerts, vandaag de eerste schepen.”

En toen werd u burgemeester in 2012…

“Uit JOOST groeide onze lokale lijst KLAVER en we sloegen na een gesprek met Geert Bourgeois de handen in elkaar met de toen nog prille N-VA. We groeiden en werden de grootsten, namen het initiatief en slaagden erin en coalitie tot stand te brengen. Zo gaat dat in de politiek (lacht).”

GEEN KLEINE APPARTEMENTEN U staat er voor bekend erg veel belang te hechten aan ruimtelijke ordening. Op welke manier pakt u dit aan?

“Erg opvallend was het: nog maar net was ik burgemeester en ik kreeg een aantal bouwpromotoren over de vloer met de vraag wat ze konden doen voor mij. Mijn antwoord was duidelijk: niets. Er zijn ook wat cadeaus verzonden, tevergeefs. Wij hebben een aantal erg strikte regels uitgevaardigd. Een wooneenheid, ook al is het een appartement, mag nooit minder dan 100 vierkante meter bedragen, punt.

En daarbij horen 2 parkeerplaatsen, niet de 1,2 zoals gangbaar is in de meeste gemeenten. Kom je aan vier parkeerplaatsen, dan moet je ondergronds gaan, wat een serieuze meerkost is voor de bouwpromotor. Duidelijke regels die de

'verappartementering' van de gemeente tegengaan. Door deze regels creëer je een context die het niet rendabel maakt voor zij die er vooral op uit zijn winst te maken door liefst zo klein mogelijke appartementen neer te poten.”

“We mogen onze ogen niet sluiten voor hetgeen zich in de rand rond Brussel, een steeds ruimere rand, aan het afspelen is. Een gemeente als Steenokkerzeel is de volgende dominosteen” De cijfers liegen er niet om: de rand ondergaat sociologisch een heuse mutatie. Hoe gaat u met die anderstalige aanwezigheid om?

“De bevolking wordt diverser, dat klopt natuurlijk. Maar bij al die nationaliteiten zie je vaak meer goede wil dan bij Franstalige Brusselaars die hier komen wonen en niet de minste inspanning doen om Nederlands te leren. We zetten natuurlijk erg in op de taallessen die ze kunnen volgen. Maar er moeten ook resultaten zijn. Het volstaat niet zich gewoon in te schrijven. Wanneer ze hun diploma halen, betalen we als gemeente de kostprijs terug. Ik maak er ook een erezaak van op de diploma-uitreiking aanwezig te zijn. En dat doe ik met een sterke boodschap: jullie zijn ambassadeurs.

Overtuig ook de mensen van jullie taalgemeenschap van het belang van het Nederlands. Daarnaast organiseren we ook praattafels, de ideale gelegenheid om wat over koetjes en kalfjes te praten, want ook zo leer je een taal. Weet u, vaak ligt de fout bij de Vlamingen zelf, te

“IK GOOI MIJN GEMEENTE NIET TE GRABBEL AAN DE LUCHTHAVEN” De luchtfoto die in Ryons kantoor hangt laat aan duidelijkheid niets te wensen over: Steenokkerzeel ligt pal aan de luchthaven van Zaventem. Een gemeente – hij heeft het steevast over zijn dorp – met een oppervlakte waar het vliegveld zelfs geen twee keer in zou raken; het zegt iets over de verhoudingen.

Niet verwonderlijk dat het dossier van de uitbreiding net hier erg gevoelig ligt. “Het is een vals dossier”, benadrukt hij. “Men haalt twee dingen door elkaar: een verhoging van de capaciteit en de idee om een startbaan te verlengen, wat zou betekenen dat ongeveer de hele deelgemeente Humelgem zou moeten verdwijnen. Je reinste onzin is dat! De enige bedoeling is dat door het verschuiven van de landingsbaan meer ruimte zou gecreëerd worden om het Brussels Gewest met haar strenge geluidsnormen makkelijker te ontwijken. Corona heeft sowieso een ferme deuk aan het project gegeven. Er was ook een Staten-Generaal die georganiseerd moest worden, maar daar horen we niets meer van. Ik ga alvast geen deelgemeente slachtofferen omwille van een groen-Brusselse megalomanie. Wij gaan geen tweede Doel worden.”

beginnen bij de winkeliers. Die willen hun klanten uiteraard van dienst zijn en schakelen al snel op Frans of Engels over, maar zo ontneem je deze mensen net de kans hun Nederlands te oefenen, iets wat de anderstaligen me zelf meegaven als ‘pijnpunt’.”

AFWEZIGE VLAAMSE STEUN De N-VA zit niet alleen al jaren in de Vlaamse regering. Ze levert nu ook al voor de tweede keer de minister-president. Wat levert dit als randgemeente als steun op?

“Die is er gewoonweg niet. Men heeft op Vlaams niveau een afbakening van 19 gemeenten die aan Brussel grenzen, maar daar vallen wij buiten. Strikt genomen grenzen wij ook niet aan het Brussels Gewest, maar neem je fiets en op 15 minuten ben je er wel. We mogen onze ogen niet sluiten voor hetgeen zich in de rand rond Brussel, een steeds ruimere rand, aan het afspelen is. Een gemeente als Steenokkerzeel is de volgende dominosteen. Maar blijkbaar is de filosofie dat wij nog te Vlaams zijn om in te investeren of nog maar aandacht aan te besteden. Het lijkt wel alsof we eerst moeten verfransen of vervreemden voor we die aandacht krijgen. En terwijl we op het vlak van onderwijs zoveel zouden kunnen gebruiken.”

Zit hier een burgemeester met een verdere ambitie?

“Weet u, ik begon met de idee om de wereld wat te veranderen en vooral te verbeteren aan de toog van een jeugdhuis (lacht). Ik had niet verwacht dit via de politiek te doen. Ik verwachtte ook niet ooit burgemeester te worden, laat staan een absolute meerderheid te halen. We zijn nog niet halfweg deze legislatuur, maar een derde termijn zie ik beslist wel zitten. Tijdens de eerste reken je af met de erfenis van je voorgangers. Daarna zet je je eigen projecten op de rails, waarna de begeleiding volgt. Als je dat 18 jaar kan doen heb je echt wel een steen in de rivier verlegd.”

En daarna?

“Ik ben al gevraagd door alle V-partijen om op de lijst te staan, maar daar bedank ik voor. Wellicht een terugkeer naar de Vlaamse Beweging die de voorbije jaren haast leeggezogen is door de partijpolitiek. Met alle gevolgen van dien.”

MICHAËL VANDAMME

Actueel

22 JULI 2021

13

Vandenbroucke en Agusta-Dassault

Horen, zien en zwijgen In 1985, na zijn studies in Cambridge, werd Vandenbroucke door Tobback bij de SP binnengehaald. Niemand deed moeilijk over zijn extremistische verleden.

Datzelfde jaar nog werd hij staflid van SEVI, de studiedienst van de partij, en kort daarop parlementslid in de Kamer en de Vlaams Raad. In 1988 werd hij fractieleider in de Kamer, in 1989 partijvoorzitter. Een schitterend voorbeeld van de “mars door de instellingen”: van een marxistisch splintergroepje tot voorzitter van een regeringspartij.

PS-maffia Vanaf 1987 werd binnen de regeringen Martens VII en VIII ijverig geïntrigeerd over de contracten, en vooral over de compensaties, voor de aankoop van gevechtshelikopters, nieuwe elektronica voor de F-16’s en de modernisering van de Dassault Mirage V. De PS drukte tenslotte door dat voor de Agusta-helikopters gekozen zou worden. Agusta had daarvoor miljoenen smeergeld betaald. Het geld werd op een spaarrekening van André Cools’ Luikse PS-federatie gestort op 7 december 1988, juist één dag voor de definitieve beslissing over de aankoop van de Agusta’s.

Hoewel Vandenbroucke toen al fractieleider in de Kamer was, is het aannemelijk dat hij hiervan niets wist. Het was nog een interne PS-aangelegenheid. Maar ook de SP kreeg smeergeld: 51 miljoen van Agusta en 60 miljoen van Dassault. Een deel daarvan werd nooit teruggevonden Het geld werd op Zwitserse bankrekeningen geparkeerd door de SP’ers Wallyn en Mangé, respectievelijk adjunct-nationaal secretaris en penningmeester. Misschien had de SP daamee weg kunnen komen. Maar op 18 juli 1991 werd André Cools vermoord, volgens zijn zoon Marcel in opdracht van zijn partijgenoten Guy Mathot en Spitaels.

Tijdens het moordonderzoek kwamen de maffia-connecties van de PS aan het licht, en ook de corruptie rond Agusta-Dassault.

Wat eerst een interne PS-zaak leek te zijn, werd tenslotte een corruptieschandaal dat ook de SP omvatte. Niet alleen medewerkers van de SP werden verhoord, ook kopstukken als Van Miert, Vandenbroucke, Tobback en Willy Claes. De socialistische Titanic leek te kapseizen.

“De socialistische Titanic leek te kapseizen” Politici gingen vrijuit Toen greep Dehaene in om zijn politieke bondgenoten te redden. In andere landen bestaat er een scheiding van machten, maar in België… Het onderzoek naar de socialistische politici werd stilgelegd, behalve dat naar Willy Claes. Hij was toch al aangeschoten wild en hij kon als zoenoffer dienen. Verder zouden bij de SP alleen ondergeschikten vervolgd worden. Niet één politicus. De oude socialist Lode Hancké zegde in Humo (16/3/1996) over het proces: “Het hof heeft slechts

twaalf verdachten voor de rechter gebracht, maar procureur-generaal Liekendael heeft altijd beweerd dat ze minstens veertig mensen had kunnen vervolgen.

Ik vraag mij af hoe men die selectie heeft gemaakt. En hoe men op die manier de volledige waarheid kan achterhalen. Ik vrees dat door die beslissing een paar verdachten te zwaar zijn gestraft, en een aantal schuldigen de dans zijn ontsprongen. […] Het is duidelijk dat hij [Tobback] in 1995 veel meer wist dan hij toen heeft verteld. En het staat intussen ook vast dat hij twee miljoen frank Agusta-geld heeft ontvangen en dat geld als inkomsten uit steunkaarten heeft weggemoffeld. Trouwens, er zijn hardnekkige geruchten dat het om veel meer geld gaat. Dat geldt ook voor de anderen die Agusta-geld hebben gekregen: Marcel Colla, Freddy Willockx en Luc Van den Bossche… Als je dan achteraf merkt dat dat geld alleen in federaties van ministers is terechtgekomen, en dat diezelfde mensen na de verkiezingen van 1995 opnieuw minister werden, dan krijgt je vertrouwen wel een deuk.”

Zelfs De Standaard (31/8/1998) vond het vreemd dat Van Miert niet werd vervolgd.

Hij was toch SP-voorzitter geweest toen de Agusta’s werden aangekocht? En ook: “… toenmalig PS-voorzitter Guy Spitaels durft al eens een kribbige opmerking maken over het feit dat het gerecht ervan uitgaat dat hij wél op de hoogte moest zijn van de aangeboden ‘giften’ en ermee zou hebben ingestemd, maar dat justitie niet dezelfde redenering volgt voor Van Miert of diens opvolger, Frank Vandenbroucke.”

Wir haben es nicht gewusst Toen Vandenbroucke in 1991 twee miljoen zwart geld ‘ontdekte’, gaf hij Mangé bevel het geld te verbranden. Dat is overigens nooit gebeurd. Een socialist verbrandt geen geld. Een straathond gooit ook nooit een braadworst weg. Vandenbroucke zei daarover zelf in 1995: “Wij moesten van dat geld afblijven, omdat het niet officieel was geboekt. […] Ik heb gedaan wat elke bedrijfsleider gedaan zou hebben. Ik heb een fout in het eigen bedrijf willen wegwerken. Ik vermoedde dat het om een relikwie ging uit de jaren tachtig en wilde daar vanaf”. Daarmee suggereerde hij dat hij niet wist dat het smeergeld van Agusta en/of Dassault was.

Hij nam ontslag als voorzitter en vluchtte naar Oxford. Maar hoe geloofwaardig was zijn verbrandingsverhaal? Iedere bedrijfsleider zou in zo’n geval toch onmiddellijk vragen: “Waar komt dat geld vandaan?” Het wordt nog ongeloofwaardiger als men weet dat Vandenbroucke onder

ede heeft verklaard dat Mangé de partijtop al in 1989 had ingelicht over het Agusta-geld (zie verder, onder “Meineed”) en dat Mangé in 1991 al volop bezig was miljoenen rond te strooien in de SP-federaties. Maar Vandenbroucke merkte daar zogezegd niets van, terwijl het onder zijn neus gebeurde. Zelfs toen Willockx zich in 1993 inkocht in “Het Vrije Waasland” met 4,7 miljoen van het smeergeld dat hem via-via door Mangé was bezorgd, hoorde of zag Vanderbroucke niets. Vroeg hij zich nooit af hoe Willockx aan dat geld kwam?

Legde hij nooit de link met de mediastorm over Agusta-Dassault? Of met het verzoek tot opheffing van de parlementaire onschendbaarheid van Mathot, Coëme en Spitaels, eind 1993?

“Een socialist verbrandt geen geld. Een straathond gooit ook nooit een braadworst weg” Ongestraft Toen Cassatie in 1998 uitspraak deed, waren de straffen zeer mild. Niemand moest ook maar één dag in de cel blijven – al hadden enkelen, zoals Mangé, wel eventjes in voorarrest gezeten. Willy Claes kreeg drie jaar, Spitaels en Coëme twee jaar, maar dat waren straffen met uitstel. Ook de celstraffen voor de mindere goden waren allemaal voorwaardelijk of met uitstel. In realiteit waren het dus géén straffen. De schuldigen kregen boetes en moesten ook het smeergeld terugbetalen.

Maar de SP betaalde alles in hun plaats, behalve voor Walleyn. Die werd uitgesloten omdat hij bekentenissen had afgelegd die de SP in diskrediet hadden gebracht.

Hij werd door de PS-top gestraft omdat hij de waarheid had gesproken. De anderen werden financieel beschermd omdat zij trouw waren blijven liegen. Zelfs Mangé moest geen cent uit eigen zak betalen.

Dat was heel vreemd, want de SP had altijd beweerd dat hij de grootste schuldige was, die de boekhouding zo deskundig had vervalst dat zij écht niet wisten dat het om smeergeld ging. Maar toch betaalde de partij zijn boetes terug. In 1995 had Mangé ook al een VIP-behandeling gekregen: toen hij nog in voorarrest zat in Lantin, werd hij benoemd in een topfunctie voor de bouw van een vliegveld in Maleisië, met een duizelingwekkend jaarsalaris. Hij was toen ook de nummer twee bij BATC, de uitbater van de luchthaven van Zaventem. Door de Agusta-crisis werd hij ontslagen, met een gouden handdruk van 8 miljoen frank. Maar tegelijk werd hij stiekem opnieuw binnengehaald als consultant, met een loon 32.500 frank per dag. Allemaal als beloning voor bewezen diensten. Of als zwijggeld.

Meineed De verdediging van Van Miert, Tobback en Vandenbroucke was heel lang gebaseerd op de bewering dat de partij het Agusta-geld pas had gekregen ná de ondertekening van het contract. Naar Belgisch recht is er slechts sprake van corruptie als er vooráf smeergeld is betaald.

Terzijde: wie gelooft dat een wapenfabrikant zomaar miljoenen cadeau doet aan een politieke partij in het buitenland? Dat doet men natuurlijk alleen in ruil voor ‘bewezen diensten’. Maar de kern van de zaak is hier dat Tobback, Van Miert en Vandenbroucke onder ede hadden verklaard dat Mangé hen pas op 19 januari 1989 van het Agusta-geld op de hoogte had gebracht, dus na de ondertekening van het contract.

Uit het onderzoek bleek echter dat die vergadering met Mangé eerder had plaatsgevonden, vóór de ondertekening van het contract. Vandenbroucke, Tobback en Van Miert hadden dus alle drie meineed gepleegd. Maar zij werden niet vervolgd…

Misschien was Vandenbroucke zelf niet corrupt. Maar hij heeft wel jarenlang meegewerkt aan de negationistische constructies waarmee de SP-top zijn misdaden probeerde te ontkennen of schromelijk te minimaliseren.

PAUL BÄUMER

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

De Jongste Telg

Ingang langs de Boechoutselei in Hove of Fruithoflaan 15, 2530 Boechout Tel.: 03/455.23.56 www.dejongstetelg.be

14 Cultuur

22 JULI 2021

CULTUUR

FILM

Kunst in Plantentuin Meise

The Father Met “The Father” brengt de Franse regisseur Florian Zeller een stilistisch eenvoudig, maar emotioneel rauw drama over dementie dat slechts weinigen onberoerd zal laten. Hopkins schittert als nooit tevoren.

De 11 juli-viering van het Vlaams Parlement, die in 2020 werd afgelast, vond dit jaar coronaveilig plaats in de Plantentuin Meise. Dit decennialang verwaarloosde ‘nationaal’ instituut is in volle heropbloei sinds Vlaanderen het in handen kreeg.

riumgebouw, met een waardevolle historische collectie van maar liefst 4 miljoen op papier bevestigde planten en bloemen, krijgt een restauratie.

De levende verzamelingen van de Plantentuin Meise omvatten 8.000 verschillende soorten planten, bloemen en bomen. De bezoekers wandelen er door de rozentuin, het rododendronbos, de middeleeuwse tuin, de dendrologische schatkamer, de geuren- en kleurentuin, het bloementheater, langs magnolia’s, geneeskrachtige planten, oranjerieplanten, naaldbomen, esdoorns, de oeroude eiken, bloeiende sierheesters… Te veel om op te noemen. De collecties onder glas zijn al even gevarieerd.

Natuur in miniatuur Sir Anthony Hopkins heeft in zijn carrière verschillende onvergetelijke rollen gespeeld. De psychopathische dr. Hannibal Lecter in “The Silence of the Lambs”, vampierenjager Van Helsing in “Dracula” en Aristoteles in “Alexander”. Een ding hebben al deze figuren gemeen: het zijn meesters in hun vak en ze zijn alom gerespecteerd om hun kunde en intelligentie. In The Father krijgen we echter een oude, demente man te zien die al zijn grip op de realiteit verliest.

Een rol die speciaal bedoeld was voor de 83-jarige acteur.

Anne en Anthony Hoewel de film een veel meer bescheiden en artistieke opzet kent dan veel van de klassiekers waar Hopkins deel van uitmaakte, is dit waarschijnlijk zijn meest intieme verschijning op het witte doek. Zijn personage, dat ook Anthony heet, is een welgestelde man die op een stijlvolle flat in Londen woont. Zijn dochter Anne, gespeeld door Olivia Colman (“The Favourite”, “The Crown”) maakt zich ernstig zorgen en wil dat hij zich door een verpleegster laat helpen.

Anders zal ze gedwongen zijn hem naar een rustoord te laten overplaatsen. The Father gaat bijna evenveel over Anne als over Anthony, maar de manier waarop de kijker blootgesteld wordt aan hun levens is geheel gebaseerd op zijn perspectief. Dit kunnen we hier echter niet uit de doeken worden gedaan zonder de kijkervaring te bederven. Regisseur Zeller weet een wereld te scheppen waarin de verwarring, frustratie en moedeloosheid van de demente protagonist centraal staat. Annes eigen dilemma’s en verdriet over het langzame achteruitgaan van haar vader is evenzeer aangrijpend, maar beperkt door het onvolledige perspectief van de demente.

Een bange man Aangrijpend is dan ook het woord dat deze film samenvat. Met vaak ellenlange scènes en nauwelijks variatie in omgeving lijkt het stilistisch een beetje op “Carnage” van Roman Polanski. Waar deze laatste film het moest hebben van dialoog, gaat het bij The Father net om het gebrek aan productieve conversatie. Beiden zijn trouwens toneelstukken die hun weg gevonden hebben naar producties met topacteurs. Want het zijn die acteurs die deze film maken tot het memorabele stuk cinema dat het is. Zowel Hopkins als Colman zijn fenomenaal. Hoewel Anthony duidelijk een intelligente en gerespecteerde man was tijdens zijn actieve leven, zoals Hopkins’ meeste personages, is hij hier een bange man wiens emoties buitengewoon echt zijn. Al wie een dergelijke mentale achteruitgang al van dichtbij heeft mogen aanschouwen, zal ongetwijfeld diep geraakt worden door dit aangrijpende drama.

The Father is nu te zien in de bioscoop

SIMON SEGERS

Er zijn in België tien federale wetenschappelijke instellingen die deel uitmaken van het Federaal Wetenschapsbeleid. Het KMI en de Koninklijke Sterrenwacht zijn daar bij en een aantal musea, zoals het Africamuseum in Tervuren, het Museum voor Natuurwetenschappen (bekend van de skeletten van dinosauriërs), de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis (KMKG) in het Jubelpark en de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België (KMSKB). Vooral die laatste twee kwamen de jongste jaren in het nieuws door de gevolgen van wanbeleid en gebrek aan middelen. Hallucinant waren de beelden van emmers onder de Rubensen in de KMKGB omdat het regenwater door het kapotte dak sijpelde.

Het federale Wetenschapsbeleid wordt al lange tijd stiefmoederlijk behandeld. Het bengelt bij de postjesverdeling onderaan de lijst en wordt dan bijgeschoven in het mandje van een of andere minister of staatssecretaris.

Vandaag is dat Thomas Dermine (PS).

Ook de Plantentuin in Meise was ooit zo een federale instelling die er de gevolgen moest van dragen. Getuige daar-

van waren onder andere de verwaarloosde serres die op instorten stonden.

Een weelde aan planten en bomen Op 1 januari 2014 kwam de Plantentuin onder het beheer van de Vlaamse overheid met als officiële naam Agentschap Plantentuin Meise. Helemaal Vlaams is de Plantentuin nog niet, want naast de 150 medewerkers van de Vlaamse overheid zijn er 30 personeelsleden van de Franse Gemeenschap aan de slag en de collecties die voor 2014 zijn verworven, blijven eigendom van de federale staat die ze in langdurige bruikleen geeft aan het Agentschap.

Al in 2014 startte de Vlaamse overheid met het masterplan van de Plantentuin. In drie fasen, waarvan de laatste loopt tot 2026, werden en worden grote infrastructuurwerken uitgevoerd in het hele domein, 92 hectaren groot, en in alle gebouwen. Zo werd het Plantenpaleis, een gigantisch serrencomplex, gerenoveerd, er kwamen nieuw aangelegde tuinen en de Eredreef werd gerestaureerd. Ook het Herba-

Heel bijzonder zijn de botanische tekeningen die in het archief van de Plantentuin bewaard worden. Het zijn prachtige pentekeningen en aquarellen van onder anderen de schilder-plantkundige Pierre-Joseph Redouté (1759-1840) en Hélène Durand (1883-1934). Een fijne selectie is nu te zien in het kasteel op het domein, een burcht uit de twaalfde eeuw. De aanleiding voor de tentoonstelling is de honderdste postzegelillustratie die Marijke Meersman maakte voor bpost.

Ze tekende bijvoorbeeld de postzegel-miniatuurtjes van vergeten groenten van vroeger (2011) en de reeks met fantastische flora uit de Plantentuin, Meise (2014). De expo illustreert hoe Meersman de kunst van het botanisch tekenen, die ontstond in de middeleeuwen, vandaag even vaardig en met monnikengeduld uitoefent.

Buiten, in de Plantentuin, zijn her en der enorme uitvergrotingen van de geschilderde miniatuurjuweeltjes te zien. Ze onderstrepen de innige band die botanische illustraties leggen tussen kunst en natuur(wetenschap). Op wandel door het domein kan je nog meer kunst ontdekken in de vorm van bronzen en andere beelden die tot de collectie van de Plantentuin behoren.

MMMV

Kunsthappening “Natuur in miniatuur”, nog t.e.m.

22 november 2021, Plantentuin Meise, www.plantentuinmeise.be

BOEK

De donkere schaduw over het heden “Eén dode is een tragedie, een miljoen doden een statistiek.” Een cynische spreuk die aan Sovjet-dictator Jozef Stalin wordt gelinkt.

Het gevaar van geschiedenis is dat ze complexe, genuanceerde feiten herleidt tot getallen: economische groei, militaire uitgaven,... De Oekraïense genocide (“Homodor”), de Grote SprongVoorwaarts in China of de Joodse Holocaust. Welke kostte het meest aantal mensenlevens?

Gelden andere criteria om genocides en massamoorden te vergelijken?

Of is elke toetsing bij voorbaat zinloos?

De Poolse rol tijdens WO II Polen wordt in het algemeen gezien als het decor waar tussen 1939 en 1945 verschrikkelijke feiten plaatsvonden.

Haar inwoners leken een onbetekenende rol te spelen in een zwart-witfilm van inslechte Duitsers en Joodse slachtoffers. De Nederlands-Joodse schrijver Ron Van Hasselt stelt in “Naar Polen” dat de Polen zich niet beperkten tot een figurantenrol.

Tegen de historische achtergrond van de Tweede Wereldoorlog is het niet evident voor de Poolse bevolking om zich een plaatsje te knokken in de galerij van slachtoffers. Musea die de herinnering aan het Poolse leed willen levendig houden, krijgen kritiek uit Joodse hoek. Ook het karmelietessenklooster in Auschwitz dat wilde bidden voor álle oorlogsslachtoffers werd uiteindelijk ontruimd onder druk van het Joods Wereldcongres. De auteur gaat nog een stap verder door te wijzen op het antisemitische karakter van Polen

vóór 1939 en de pogroms in 1946. Etnische Polen zouden Joodse eigendommen hebben vervreemd en zelfs de Duitse troepen verwelkomd.

Oordeelt de schrijver hier niet te hard? Er zijn ook vele Polen gestorven in de uitroeiingskampen. En hoe pijnlijk is het voor de Poolse vrijwilligers die meevochten in West-Europa tegen het Duitse leger? Terwijl ze hun leven riskeerden, aanvaardde de Britse regering dat het democratische verzet in Warschau onder de Duitse pletwals liep, onder het toeziend oog van de geallieerde dictator Stalin!

Israël In 1939 woonden nog 3,5 miljoen Joden in Polen. Zes jaar later was hun aantal drastisch teruggevallen. Het gevolg van een logistiek perfect uitgevoerde massavernietiging en de wens

van vele Europese Joden om hun leven te beginnen in de jonge Israël. Ron Van Hasselt is niet blind voor de mate waarin Israël niet beantwoordt aan de standaarden die de pioniers van deze jonge staat vooropstelden. Een moedig standpunt in een debat waarbij elke partij zich dieper ingraaft en een politieke oplossing veraf lijkt.

Willem Vermandere zong ooit over de Eerste Wereldoorlog: “Altijd iemands vader, altijd iemands kind”. Zo lezen de vele verhalen die de auteur verzamelde van onbekende Joden die onderdoken en soms ook gevat werden om op transport gezet te worden ‘naar Polen’. In sommige gevallen gaat het over familie van Van Hasselt die zo een duidelijke gedaante krijgt.

Pakkende drama’s die door de tijd ondergesneeuwd dreigen te raken. Jammer dat de eindredactie niet beter op zoek ging naar de frequente spellingfouten…

PIETER VANDERMOERE

Ron van Hasselt, “Naar Polen: bodem van herinnering – grond van herdenking”, uitg. Aspekt, 2021.

328 bladzijden. - 21,95 euro ISBN: 978 946 4242 11 9

Brieven

22 JULI 2021

GESCHIEDENIS

Hoe schoon was mijn bioscoop (1945-2020)

LEZERSBRIEVEN QUATORZE JUILLET Pallieterke, Ik kon vorige week, 14 juli, mijn oren niet geloven. Op onze eigenste VRT Radio1 hoorde ik dat men veel Franse liedjes zou draaien omdat het "quatorze juillet" was!

Wat is dat voor een gezever? Doet de VRT dit ook bij de nationale feestdag van pakweg Nederland, Duitsland of het Verenigd Koninkrijk? Is men zo verknocht aan Franrijk dat ons leegzuigt via haar bedrijven o.a. Engie-Electrabel, BNPFortis, het vroegere Dexia, en dergelijke meer? Wie beslist zoiets bij de VRT? Dit zou ik graag echt eens willen weten.

N. Robbrecht - Belsele

Een roes Na de bevrijding stromen de mensen naar de bioscoop. In 1945 verkopen de zalen meer dan 15 miljoen tickets; niet alleen in de grote steden, maar ook in de dorpsbioscopen. Die roes leidt tot nieuwe investeringen. Verwoeste of beschadigde zalen worden heropgebouwd in de oude pracht zoals de Antwerpse Rex (567 doden bij een V2-aanval in 1944).

Ook in verscheidene bioscooploze kleinere plaatsjes opent een zaal: 729 in heel Vlaanderen en dat getal stijgt zelfs naar 852. In het hele land zijn wekelijks 757.000 zetels ter beschikking. Natuurlijk overspoelen de Amerikaanse films het land, want in de oorlog worden ze niet gedraaid. De Europese filmindustrie komt maar traag op gang en 85 procent van alle films in Vlaanderen komt uit de VS. Verrassend is wel dat rond 1950 nog altijd 80 procent van de films zwart-wit is, maar 7 van de 10 toppers zijn wel in kleur; het rijke Technicolor dat zo contrasteert met de grauwe naoorlogse jaren. Topper is natuurlijk “Gone With the Wind” die weken, soms maandenlang gedraaid wordt en bijna ieder jaar weer komt.

Ik herinner me als kleine jongen nog de lange file in de Mechelse Bruul. Films krijgen nog een Nederlandse titel en ik dacht jaren lang dat “Gejaagd door de wind” iets met stormen te maken heeft.

Vooroorlogse verschijnselen die door de Duitsers verboden waren, maken nog even hun rentree. Ik heb als kind nog in de belangrijkste Mechelse bioscoop acrobaten en goochelaars tijdens de pauze zien optreden vooraleer ze begin de jaren ’50 definitief verdwijnen.

Ook de “doorlopende vertoning” blijft nog lang bestaan en ik zag de brug over de rivier Kwai ontploffen vooraleer een uur later de Britten aan de bouw van de brug begonnen. De meeste bioscopen bieden nog twee films aan: een nieuwe en een oude (of een B-film waarin acteurs als Ronald Reagan acteren). In de grotere stedelijke bioscopen bestaan belangrijke prijsverschillen. Men betaalt (en dat is ook vandaag nog vaak het geval) ongeveer een uur salaris voor een ticket. Maar de mooie zalen hebben ook een “mezzanine” of eerste balkon en daar is het dubbel zo duur. Een “ouvreuse” leidt de mensen met een zaklamp naar hun zetels. Een echte bioscoop huurt schilders in die enorme panelen produceren met koppen van acteurs boven de ingang. Tijdens de oorlog is de

ideologische kloof tussen links en rechts uitgevlakt en socialistische of katholieke zalen komen op maar weinig plaatsen terug.

Maar de Katholieke Kerk heeft zich nog altijd niet verzoend met dat medium. In het kerkportaal en bij katholieke bakkers en slagers hangt de filmkeuring: “Voor allen”, “Voor Volwassenen” en vooral “Te Mijden”; een signaal aan de geilaards dat ze de film niet mogen missen. Met mijn vader ga ik als twaalfjarige naar een film “Volwassenen, met voorbehoud”: “20.000 Mijlen onder zee” van…

Walt Disney.

En een eerste ontnuchtering Toch is niet alles ‘wierook en rozengeur’ in de sector. Terwijl nog volop geïnvesteerd wordt, daalt in de jaren ’50 het aantal toeschouwers op een paar jaar tijd met een kwart. De boosdoener is natuurlijk de televisie, maar dat klopt niet helemaal. In Vlaanderen zijn er in 1958 maar 140.000 toestellen, al veroorzaakt Expo 58 een ‘boom’ die de politiek onmiddellijk inspireert tot kijk-en luisterbelasting (“840 tisten, is da ni goeëkoeëp?” zingen De Strangers in hun hit “Tv-truut”). Jarenlang mag de televisie maar één film per week programmeren; niet in het weekeinde. De RTB draait zo veel mogelijk Frans gedubde films en heel zelden een Engelstalige. Een technicus vertelde me ooit hoe de Waalse technici dan de ondertitels lieten zakken zodat de Nederlandse verdwenen. In de VS is de televisie al lang een concurrent en Hollywood reageert met enorme epossen als “De Tien Geboden” of “Ben Hur”. In mijn stad krijgt iedere woning een prachtige vierkleurenbrochure als reclame in de bus. De Amerikanen reageren ook met breedbeeld als Cinemascope en stereo, maar veel kleinere zalen in Vlaanderen hebben niet het geld voor de apparatuur. In 1958 sluiten de eerste zaaltjes.

Neergang In de jaren zestig wordt het een exodus. Toch hebben in 1963 nog altijd maar 14 procent van de Vlaamse gezinnen een televisie.

Maar dan begint ook de consumptiemaatschappij en er is zoveel anders waar geld aan besteed wordt: verbouwing of aankoop van een eigen woning (gestimuleerd door de wet De Taye), een eerste auto en daguitstappen of vakanties aan zee of in de Ardennen en tenslotte de eerste charters naar Spanje

en Italië, discotheken en niet alleen meer naar de Chinees, maar ook naar een echt restaurant. Op tien jaar tijd halveert het aantal bioscopen in Vlaanderen. Maar 13 op 100 gemeenten hebben er nog eentje en naar de bioscoop gaan wordt weer een voorrecht voor stadsbewoners. Overheden heffen zware taksen, want via de genummerde tickets is de controle strikt en gemakkelijk. In 1960 gaat iedere Vlaming theoretisch 9 maal per jaar naar de bioscoop.

Twintig jaar later is dat nog drie maal. De gewoontebezoeker verdwijnt. Gedaan met de doorlopende vertoning: één film met een vast start-uur en geen tweede projectie. Veel bioscoopzalen zijn gevestigd op een uitstekende locatie in de stad en de uitbaters krijgen een aanbod dat ze niet weigeren.

C&A, Innovation en later Kruidvat liquideren mijn mooie bioscopen.

Multiplexen en megaplexen De jaren ’70 zijn het dieptepunt, want het verschil in beleving tussen thuis en bioscoop verkleint. De televisie produceert vanaf 1976 nog uitsluitend programma’s in kleur en een paar jaar later verschijnen video en de nu ook al verdwenen videotheken. Dan komt eindelijk de reactie. Parterre, mezzanine en 2de balkon worden herbouwd tot afzonderlijke zaaltjes met gemiddeld 350 zetels. Grote bioscopen worden multiplexen, gebouwen met minstens 8 zalen. Tenslotte verschijnen megacomplexen zoals Kinepolis met 25 zalen. Die liggen aan de rand van een stad en bezitten parkeerplaatsen die in de stad nauwelijks meer te vinden zijn. In deze grote complexen is het aanbod zeer breed met natuurlijk een voorkeur voor blockbusters met veel effecten en gesofistikeerde (en dikwijls veel te luide) klank. Het aantal zalen daalt tot 2005, maar toch stijgt het aantal schermen. Het publiek verandert ook drastisch.

Jaren lang is de bioscoop een ontmoetingsplaats van jong en oud, en arm en rijk (gescheiden van elkaar door de duurdere balkons), maar dat is voorbij. In veel voorstellingen is nog nauwelijks iemand ouder dan 35 te zien en dus zijn films qua inhoud vooral op maat van tieners gemaakt.

Die megabioscopen zijn nu bijna allemaal in handen van maar een paar bedrijven. De Amerikaanse film domineert verder met nog altijd 85 procent van het aanbod; hetzelfde cijfer als in 1945. (Bron: “De verlichte stad; geschiedenis van de bioscoop in Vlaanderen”).

JAN NECKERS

Wat is dan het verschil voor Haouach? Moet België dan onze eigen wil ook niet opleggen? Gewoon hetzelfde.

R ia Sak - Beerse

HET WARE GELAAT VAN DE PVDA

Pallieterke, Ik las dat het woord "zwartrijden" ter discussie staat omdat het kan geassocieerd worden met racisme! Maar ik heb meer problemen met “witwassen”, als blanke man voel ik mij daarbij geviseerd.

R aymond A rens - A artselaar

Pallieterke, In China worden systematisch Oeigoeren opgesloten in ‘heropvoedingskampen’. België erkent risico op genocide ten aanzien van Oeigoeren in China.

Het Chinese regime onderdrukt en discrimineert de Oeigoeren en sloot volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International al meer dan een miljoen mensen op in ‘heropvoedingskampen’.

Daar zou sprake zijn van foltering, dwangarbeid en mishandeling.

Alleen de communistische partij PVDA-PTB heeft in de Kamer de veroordeling niet goedgekeurd.

Ze mochten dat niet van hun communistische vriendjes uit China.

Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

ZWARTRIJDEN (2)

WAANZIN

ZWARTRIJDEN (1)

Nooit is de bioscoop populairder dan juist na de Tweede Wereldoorlog. Maar de val is diep in de jaren ’60 vooraleer vanaf 1980 de herrijzenis begint.

15

Pallieterke, De Duitse politie mag het woord “SCHWARTSFAHREN” niet meer gebruiken. Het is racistisch t.o.v. de zwarte medeburger. Wanneer wordt het woord “ROOD” afgeschaft? Stoppen voor rood is een uitdrukking die de roodhuiden kan kwetsen. Het gele knipperlicht is niet vriendelijk voor de meer dan één miljard Chinezen.

De lof der zotheid moet dringend herschreven worden…

Christiaan Vossen - Brecht

ANTI-RACISME Pallieterke, Mijn dochter en schoonzoon moesten op 11 juli het uithangen van een Leeuwenvlag ‘bekopen’ met een zelfklever van “RedFox”, een Engelstalige anti-racismesticker die op de voordeur werd gekleefd. Het doet onvermijdelijk denken aan die andere ‘heldendaden’ van een paar generaties geleden: V-tekens met wit krijt in openbare toiletten achterlaten!

Natuurlijk riskeren de ‘helden’ van nu geen vergelding zoals toen, maar ik twijfel er niet aan dat de meesten van nu, net als de meesten van toen, weinig ruggengraat zouden tonen. De appel valt nu eenmaal niet ver van de boom, ook niet bij die van de overkant!

Dirk Cornelis - Stekene nvdr: RedFox is de jongerenbeweging van de PVDA

HOOFDDOEK Pallieterke, Ik begrijp de heisa niet over Ihsane Haouach en haar hoofddoek.

Het zou nochtans simpel moeten zijn. Vanwaar Haouach afkomstig is, weet ik niet, maar…. Als ik als Belgische vrouw naar Iran reis, dan draag ik verplicht een hoofddoek. En kom je dan terug in België… doe je die gewoon weer af.

Pallieterke, Federaal minister voor Energie Tinne Van der Straeten (Groen) verklaarde dat alle kerncentrales tegen 2025 dicht moeten zijn, vervangen moeten worden door gascentrales én dat de sanering van het kernafval 15 miljard zal kosten. Mevrouw de minister, wat u aankondigt is waanzin over de ganse lijn. Indien al de elektriciteit die tot op heden door al die kerncentrales samen geproduceerd werd, via gascentrales zou geproduceerd geweest zijn, dan zouden ze voor méér dan 500 miljoen ton CO2 (!) de atmosfeer ingeblazen hebben, wat bij kerncentrales slechts een fractie daarvan is. Nu al worden grote gebieden op aarde stilaan onleefbaar door de opwarming, waarbij de elektriciteitsproductie op basis van fossiele brandstof (w.o. aardgas) daar mede de oorzaak van is. In die zin kan ik uw energiebeleid bekijken in de richting van een misdaad tegen de menselijkheid en tegen het leven in het algemeen. U verklaart ook dat de sanering van het kernafval 15 miljard zal kosten. De werkelijke kostprijs daarvan zal slechts een fractie van uw genoemd bedrag zijn. Nucleair Forum meldt: “De meeste landen opteren voor een diepe ondergrondse berging…

Deze locatie is bijvoorbeeld ongevoelig aan ijstijden en dient in seismisch stabiel gebied gekozen te worden. Landen als Zweden, Finland, Frankrijk,… zijn bezig met plannen of de bouw van deze geologische bergingsinstallaties”.

En tot slot, mevrouw de minister: wanneer u elektriciteit zult moeten importeren, zult u dan even consequent zijn en alle geleverde stroom door kerncentrales, zoals vanuit Frankrijk bv., weigeren?

Luc Vandeputte - Ledegem

HELPEN? Na de watersnood van vorige week voelen veel mensen zich geroepen om de getroffen inwoners te steunen. Wie om ideologische redenen moeite heeft om het Rode Kruis te steunen naar aanleiding van de overstromingen, kan zich wenden tot de Huizen van Vlaamse Solidariteit van Voorpost voor materiële hulp (Christel: 0495 875 946). Wie nood heeft aan hulp of wie wenst mee te helpen, wordt doorverwezen naar Luc (0475 29 57 65).

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

22 JULI 2021

Tweets van de week

“Nu de regering laten vallen tijdens de covid-crisis en de overstromingsramp in het land, dat krijg je niet uitgelegd”, vertrouwde Egbert Lachaert toe aan het wereldwijde web nadat de hele Waalse linkervleugel van zijn regering dreigde op te stappen.

Het gebeurt niet vaak dat we dat kunnen toegeven, maar deze tweet slaat nagels met koppen. Maar je moet het natuurlijk wel vanuit het perspectief van arme Egbert kunnen bekijken. De Open Vld-voorzitter werd verkozen onder de expliciete voorwaarde dat hij niet met Groen en Ecolo zou gaan regeren zonder dat ze eerst hun programma ritueel en publiek zouden verbranden. Alsook onder de voorwaarden dat hij niet zonder Vlaamse meerderheid zou gaan regeren en onder geen beding de premier zou willen leveren. U weet hoe dat afgelopen is. Eggie heeft niet één van zijn innigste overtuigingen gestand gehouden en is dus nog volop bezig aan het uitleggen waarom Vivaldi er überhaupt wél moest komen. U weet hoe dat ondertussen aan het lopen is. Niet zo heel best.

Om die uitleg ook maar een beetje logisch te laten klinken heeft hij nog een jaar of 23 voor nodig. En dat zijn de meest optimistische schattingen. Na nauwelijks 10 maanden Vivaldi dan moeten uitleggen waarom het uiteindelijk toch een rot-idee blijkt te zijn, daar is de man totaal niet klaar voor. En neem het hem eens kwalijk zeg! Weet u wat, neem het hem gerust kwalijk.

1273

1

2

3

4

5

6

Het reisseizoen is aangebroken en dan worden we met zijn alleen door Anuna en haar vriendjes en vriendinnen op onze ecologische verantwoordelijkheid gewezen.

De moderne reiziger geniet, maar reist met mate. Even bij de buren in de tuin gaan zitten en een glas lauw water drinken, kan nog net door de beugel. Al de rest is een regelrechte aanslag op de toekomst van uw kinderen en hun nageslacht. Wat vervelend is. Daar is echter een troostprijs bij: het is ook een aanslag op de toekomst van Anuna. “Ieder voordeel heb zijn nadeel”, zei een groot filosoof al. Marc Van Ranst, die geen noemenswaardige toekomst heeft, schaarde zich deze week achter de ‘blijf in uw kot voor het milieu’-doctrine van Anuna en Greta die op wereldreis zijn. Hij tweette een reactie op vluchten naar Spanje voor 9,99 euro. “Ecologische waanzin.

Voor een enkele 2de klasse naar De Panne betaal je 21,50 euro”, stelde Marc die hiermee onomstotelijk bewijst dat goedkoop vliegen blijkbaar veel meer schade aanricht aan het klimaat dan dure vluchten. Met dat soort logica zou je de man bijna een pandemiebeleid toevertrouwen. Bijna.

7

8

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Onderscheiding voor restaurants B. Kokervormige doosjes - Stad in de Oeral C. Ziekte waardoor je te veel of te weinig eet D. Lange-afstandswandelpad Waardecheque E. Broer van Mozes - Nederlands violist en orkestleider F. Apenstaartje - Pers.vnw. - Hik G. Niemendal - Internetlandcode voor Oekraïne - Gehucht van Ravels H. Lidwoord - Primus - Dat is I. Sportartikelen J. Tijdperk - Internetlandcode voor Algerije - Woonboot K. Europese - Kledingstuk L. Identificeren op basis van de kenmerken

1. Volgzaamheid

DE SOLIDARITEIT VAN DE PVDA

“Bon kameraad, wat denkt ge?

Nog een laatste korstje brood?”

Er pakken zich donkere wolken samen boven de Vivaldi-coalitie. De coalitie van de grote Belgische eenheid rolt vechtend over straat, netjes verdeeld volgens taalrol.

De PS zweert zelfs geen uur langer in de coalitie te blijven als de eerste hongerstaker-voor-papieren het leven laat. Ecolo en Groen denken er net zo over. Maar hoe kwam het nu eigenlijk echt tot de grote hongerstaking? Een reconstructie.

September 2020 - De PS had mensen die illegaal op het grondgebied verbleven tijdens de regeringsonderhandelingen beloofd dat ze er wel een nieuwe regularisatiegolf voor 140.000 mensen door zouden duwen. Op voorwaarde dat ze achteraf niet zouden vergeten om op ‘de goei’ te stemmen. Toen nog kandidaat-premier De Croo was het er al helemaal mee eens. Hij was het met alles eens als hij maar premier mocht worden. Helaas was hij te druk bezig met een poging om een date met zijn favoriete pornoster te versieren toen CD&V opmerkte dat het misschien niet zo’n heel goed idee was. De regularisatiegolf haalde uiteindelijk het regeerakkoord niet. De linkse Waalse partijen baalden als een stekker. Premier De Croo ook. Zijn pornografische muze had hem geantwoord dat ze hem niet echt zag zitten en niet wist in welk land België ligt.

December 2020 - Raoul Hedebouw (PVDA) nodigt een delegatie uit van illegalen met de belofte dat er grote stappen vooruit kunnen gezet worden inzake solidariteit. Tenminste, als de illegalen een beetje meewerkten. Dat gesprek ging als volgt.

Raoul: “Kameraden, vraag niet wat de internationale revolutie voor u kan doen!

Vraag wat u kan doen voor de internationale revolutie. Zeg het eens, waarmee kan u ons helpen? Een kleine bijdrage misschien?

Wat uren zwartwerk aan onze groeiende immobiliënpoot. We staan voor alles open.”

Mohamed C (vertegenwoordiger van de illegale Belgen): “Er moet ergens een vergissing in het spel zijn. Wij leefden in de overtuiging dat u ons zou helpen.”

Raoul: “Klopt ook! Uiteindelijk wel ja.

Maar eerst moet u beseffen dat er offers moeten gemaakt worden. Ik besef dat u leeggezogen en misbruikt bent door het kapitaal. Maar wij hebben het goed met u voor. Als u nu door ons leeggezogen en misbruikt wordt, dient u tenminste de goede zaak in plaats van het kapitaal. Begrijpt u?

Kom, 300 euro per maand. Wat denkt ge?”

Mohamed C: “Het spijt me, we hebben niks meer, behalve de kleren aan ons lijf en ons ellendig leven.”

Raoul: “Geen probleem, kameraad. Dan

pakken we dat. Alle beetjes helpen. Ons voorstel: jullie gaan in hongerstaking. Het bedrag dat u uitspaart op eten, stort u in de partijkas en wij zorgen voor de nodige politieke druk voor uw zaak. Voilà, iedereen content.”

Mohamed C: “Ja maar, een hongerstaking?

Is dat niet ongezond? Ik bedoel maar, wij hebben mensen in onze thuislanden die op ons rekenen.”

Raoul: “Ongezond? Man, het hele kapitalistische systeem is ongezond. Met uitzondering van onze immobiliën uiteraard. Ik had ook liever gehad dat u gewoon financieel kon bijdragen tot de revolutie, maar als u daarvoor te krenterig bent, mag het ook met uw leven. Trouwens, we zorgen ook nog eens voor een medische omkadering bij uw hongerstaking. Dokters genoeg in onze organisatie. Wat denkt ge?”

Mohamed C: “Dus we gaan in hongerstaking, maar als het echt gevaarlijk wordt, grijpen die dokters in zodanig dat er geen slachtoffers vallen?”

Raoul: “Geen slachtoffers vallen? U moet wel realistisch zijn, hé. In iedere revolutie vallen er slachtoffers, anders zouden we wel democraten zijn. Nee, die dokters garanderen niet uw veiligheid. Maar wel dat als er camera’s komen, ze u eens uit uw bed lichten om te tonen hoe mager dat ge geworden zijt. En ze leggen - waar ge bij ligt - uit dat ge bijna dood zijt. En als ge dood zijt, gaan we allemaal naar de begrafenis komen. Prachtig toch! Leve de revolutie!”

Mohamed C: “Ik weet niet of dat nu wel zo positief is. Ik bedoel, wat winnen wij er aan?”

Raoul: “Onwaarschijnlijk toch. Ondankbare rot-illegaal! Ik doe er nog één geste bij: ge krijgt kost en inwoon in een kerk. Allez, toch inwoon. Kost moogt ge op uw buik schrijven. Maar niet te veel woorden aan vuil maken. Want veel plaats zult ge niet hebben op uw buik. Deal?”

Mohamd C: “Euh… U weet zeker dat dit ons zal helpen? Oké dan.”

Raoul: “Prachtig kerel! Wij verstaan mekaar. Bon kameraad, wat denkt ge? Nog een laatste korstje brood? Gij betaalt!”

Oplossing 1272

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

2. Herhaling - Evenhoevig zoogdier 3. Filmterm - Treitert 4. Ontwikkelingsgang - Seleen 5. Europeanen - Aanvoerder 6. Bijbelse reus - Sociale zekerheid

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

K O R

T

R

IJ

K

Z

A N E N

L

D

I

E V E

1272

1

2

B

W O E

7. Afrikaans land - Bismut

C

A G A

8. Rondedans - Bouwstenen van alle

D

L

A

H E

E

I

P

P O N

F

F

P O

G

I

E

H

C L

E A N

I

A

N T

J

T

I

T

11. Tankstationketen - Elk

K

I

N

I

12. Rooms-katholiek - Echoën

L

E

L

E

materie 9. Onbemande ruimtevaartuigen Maanstand - Helium 10. Geheel van zitplaatsen - Watergevuld compartiment in een vissersboot

T

R

G E N E V E

E S

E K

L E L

D

V

IJ D

F

E U V E

L

S

R

K N

I

P

E

T

E

N O O R

S

E

V E

L

E

O

B D

L

V O E

R

E N D

E

E N

E

E D E

T

R

E

R

I

S

E N

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be