't Pallieterke van 29 juli 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

Durven of willen de virocraten de macht niet uit handen geven?

MICHEL VANDENBOSCH GAIA

INTERVIEW

“Het klinkt misschien tegenstrijdig,” vertelt Michel Vandenbosch in een interview met onze redactie, “maar dierenwelzijn zit niet echt in het DNA van groene partijen. Bij hen gaat het vooral om de bescherming van de natuur waarbij ze dieren als soorten beschouwen. Maar dieren, dat zijn individuen. Zij kunnen voelen, zij kunnen lijden.”

“Gelukkig spreekt hun historiek in het voordeel van de groenen. Agalev was destijds een van de eerste partijen die ons volmondig steunde, maar evengoed de Volksunie van Willy Kuijpers. Hij heeft destijds nog mee actie gevoerd met ons. Na Agalev, de Volksunie en de sp.a zijn onze ideeën over dierenwelzijn ook de andere partijen beginnen binnensijpelen.”

4

STAD GENT

SUBSIDIEERT ISLAMITISCH OFFERFEEST

DE CENTEN VAN

5 6

PUKKELPOP & CHOKRI DE SUPERPROCUREUR REGERING MIKT OP MILJOENEN BOETES

© JOEL HOYLAERTS/PHOTO NEWS

“Dierenwelzijn zit niet echt in het DNA van de groenen”

Pukkelpop vindt dan toch niet plaats, nadat Rock Werchter in april al de handdoek in de ring had geworpen en Tomorrowland in juni door de burgemeesters van Boom en Rumst verboden werd. Ook in Nederland vinden er deze zomer geen meerdaagse muziekfestivals meer plaats.

Een maand geleden sloofde Conner Rousseau zich nog uit om te verkondigen dat hij er “achter de schermen” mee voor gezorgd had dat Pukkelpop dit jaar zou kunnen plaatsvinden. Voor Chokri Mahassine, organisator en voormalig sp.a-politicus, kon er blijkbaar een extraatje af bij de Vooruit-voorzitter. Op een commentaar over de afgelasting van Pukkelpop is het voorlopig nog wachten.

Ondertussen vraagt Noël Slangen zich in Het Laatste Nieuws af hoe dat nu zit met 'het rijk van de vrijheid' dat ons al enkele maanden voorgespiegeld wordt. Het valt niet vaak voor dat we het met hem eens zijn, maar deze week viel er op zijn maandagse column weinig af te dingen. Want inderdaad, hebben wij ons daarvoor laten vaccineren, om nog niet eens naar een muziekfestival te mogen gaan?

“Volgende zomer bestaat niet als je jong bent” In april vorig jaar ging een uitspraak van Bent Høie, de Noorse minister van Volks-

NIEUWE REEKS De klimaatpsychose

VAN WETENSCHAP TOT WAANZIN

Jongeren in open lucht Weet ondertussen iemand nog waarom men muziekfestivals in open lucht ofwel verbiedt, ofwel het de organisatoren zo lastig maakt dat ze het opgeven? Hoeveel besmettingen vinden er eigenlijk in open lucht plaats? Over de vloedgolf aan besmettingen in Hongarije en Engeland, na EK-voetbalmatchen met veel volk op de tribunes, hebben we alvast niet veel meer gehoord. In Groot-Brittannië zijn de besmettingscijfers trouwens alweer aan het dalen en blijkt de voorspelde deltavloedgolf niet meer dan een kort deltarimpeltje geweest te zijn. Dat geldt trouwens nog

meer als we naar het aantal ziekenhuisopnames kijken. Voor gevaccineerden is een Covid-19-besmetting zelden een probleem. Wie toch in het ziekenhuis belandt, wordt er gewoonlijk snel ontslagen.

Idem dito voor jongeren, zelfs zonder vaccinatie. Daarom opnieuw de vraag: waarom zouden muziekfestivals in open lucht, voornamelijk bezocht door jongeren, niet gewoon mogen plaatsvinden?

Niet durven of niet willen?

Misschien ligt het antwoord wel in de volgende denkoefening: stel u eens een jonge Frank Vandenbroucke voor op een muziekfestival. Of aan de toog van een café, nu we toch bezig zijn. Zouden we de enigen zijn die al lang denken dat het geen kwestie is van niet durven toelaten, maar van niet meer willen? Dat Chokri Mahassine na de afgelasting in de Vivaldi-pers meteen afgemaakt werd, ondanks zijn sp.a-verleden, sprak boekdelen.

INTERVIEW VOORMALIG JUDOKA

GELLA VANDECAVEYE

“Het gaan stille Spelen zijn. Je vecht, kampt, loopt of zwemt voor een leeg stadion”

12

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 30 • donderdag 29 juli 2021

FILIP VAN LAENEN

€ 3,00

13

gezondheid, de wereld rond: “Volgende zomer bestaat niet als je jong bent”. De zomer van toen je 16 was valt nu eenmaal niet uit te stellen. De jongeren die na een jaartje onderwijs in bijzonder moeilijke omstandigheden uitkeken naar hun eerste muziekfestival zijn er aan voor de moeite.

Nog maar eens. Wie meet hiervan de psychologische schade bij hen op?

Een beeld van Pukkelpop 2019.

Toen alles nog mocht en kon.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

29 JULI 2021

Verkeersveiligheid of extra inkomsten?

Wie de berichtgeving over Justitie volgt, weet dat er al jaren problemen zijn om voldoende magistraten en rechters te vinden. De parketten zijn onderbemand, de achterstand van betalingen aan tolken of andere gerechtsdeskundigen is nog steeds niet weggewerkt. De lijst van tekortkomingen bij Justitie is lang, zeer lang.

En dan is daar plots onze blauwe minister van Justitie Vincent Van Quickenborne die aankondigt dat er een groot, nationaal parket komt om hardrijders aan te pakken. De Vivaldi-regering heeft immers het voornemen om de verkeersveiligheid op te krikken en daarbij moet de pakkans voor hardrijders omhoog. En ja, de trajectcontroles moeten overal geactiveerd worden. Alleen die laatste ingreep zou extra boetes opleveren, zo’n 3 miljoen. Er komt een nieuwe procureur die wordt bijgestaan door twee substituten en 45 medewerkers. Ook de lokale parketten krijgen extra personeel om de te verwachten toevloed van boetes (en daarbij horende betwistingen) te verwerken.

Weinig mensen die tegen verkeersveiligheid zijn. En in principe kun je niet anders dan zo’n maatregel toejuichen. Ware het niet dat zo’n maatregel altijd een communautair reukje heeft. Waar staan de meeste flitspalen? Waar zijn de meeste trajectcontroles? In welk deel van België zijn de politierechtbanken het strengst?

Neem nu het aantal overlijdens door een verkeersongeluk: in 2020 waren er dat 499 (en niet 600 zoals Van Quickenborne in de media beweerde). In Vlaanderen waren er 254 doden te betreuren en 245 doden in Wallonië en Brussel. Met de gekende 60/40 verhouding in het achterhoofd ziet u meteen dat er verhoudingsgewijs minder verkeersdoden zijn in Vlaanderen. De inspanningen aan Vlaamse kant om het aantal verkeersdoden te doen verminderen hebben trouwens geloond. Jaar na jaar daalt het aantal verkeersslachtoffers.

En bovendien, hoe wordt de opbrengst van de boetes verdeeld?

Dat is een ingewikkelde materie die enkel begrepen wordt door hoogbegaafden met het diploma van burgerlijk ingenieur.

Oh ja, in mei werd een wet gestemd met een verhoging van de tarieven voor de gangbare verkeersboetes. De uitvoering van die wet wordt tegen half augustus verwacht.

Het blijft een wrang gevoel: zijn de voorstellen van Van Quickenborne er om de verkeersveiligheid te bevorderen? Of gaat het hier om extra inkomsten voor de staatskas en de FOD Justitie? De vraag stellen is ze beantwoorden…

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

De jaarlijkse onzin over "Earth Overshoot Day" komt eraan Dit jaar valt "Earth Overshoot Day" op 29 juli. Volgens de VRT is dat “de dag waarop de grondstoffen van de aarde voor dit jaar uitgeput zijn”. Dan zullen we “verbruikt hebben wat de aarde kan produceren of regenereren”, zegt de openbare omroep. Die datum valt elk jaar vroeger (coronajaar 2020 was een uitzondering). Dat hoort erbij. Het is altijd vijf voor twaalf voor de zichzelf ernstig nemende alarmist. En elk jaar is het nog wat meer vijf voor twaalf dan het jaar voordien.

Typisch voor onze vreselijke voorspelbare Vlaamse media wordt dat nieuws gebracht als betrof het een gevestigde waarheid.

De volstrekt onwetenschappelijke aard van ‘earth overschoot day’ staat nochtans al jaren vast, maar als het over milieu of klimaat gaat, heeft deze samenleving al lang besloten dat onjuistheden in naam van de goede zaak geen onjuistheden zijn. Het belangrijkste is dat u ervan overtuigd raakt dat u boven uw ecologische stand leeft en u offers moet brengen om uw zonden goed te maken.

Wat raakt er zoal op?

Nog voor je de eigenlijke berekeningen waarop "Earth Overshoot Day" is gebaseerd aan een kritische blik onderwerpt, zijn er onmiddellijk twee alarmbellen die mogen afgaan. De eerste is het gegeven dat deze jaarlijkse paniekdag niet wordt vastgelegd door een wetenschappelijke instelling, maar door het Global Footprint Network (GFN), een internationale, groene drukkingsgroep met een agenda voor verandering. Het is dezelfde groep die ook de ‘ecologische voetafdruk’ heeft uitgevonden, het even onwetenschappelijke begrip waarop ze trouwens hun berekeningen voor "Overshoot Day" baseren. De tijd dat journalisten sceptisch waren over de cijfers geproduceerd door een drukkingsgroep ligt al een tijdje achter ons.

En dan is er die voor de hand liggende vraag die journalisten nooit stellen: welke 'grondstoffen' zijn er zo aan het opraken en hoe komt het dat we daar niets van merken? David Van Reybrouck, de man die door onze pers een beetje beschouwd wordt als expert in alles, mocht zich vorige week nog eens boos maken in een interview met Knack: “De zogenaamde "Earth Overshoot Day", de dag waarop we alle beschikbare grondstoffen voor dat jaar hebben opgebruikt, ligt tegenwoordig ergens eind juli. De rest van het jaar plunderen we dus de toekomst. We bestelen onze eigen kleinkinderen.” Waarom vraagt niemand aan Van Reybrouck welke 'grondstoffen' we zo aan het opgebruiken zijn?

Een wetenschappelijk studie van 2013, verschenen in PLO Biology, onderzocht de werkwijze van het GFN en geeft een antwoord op die vraag. Onze ‘natuurlijke grondstoffen’ (het gaat niet over bodemrijkdommen, hoewel die indruk wel zou kunnen ontstaan door de retoriek rond "Overshoot Day") raken helemaal niet op. Het merkwaardige is dat dit ook blijkt uit de berekeningen van het GFN. De bossen en het visbestand regenereren sneller dan we ze opgebruiken. Er

is ook voldoende landbouwgrond en weiland.

Een bijkomende aarde vol bos Het probleem ontstaat pas wanneer men absoluut onze CO2-uitstoot in de formule wil opnemen.

Bij de andere berekeningen kijkt het GFN voornamelijk naar de beschikbare aardoppervlakte die er nodig is om de huidige levenswijze van de mensheid te dragen. Maar hoe kan je CO2-uitstoot in oppervlakte uitdrukken? De bedenkers van "Overshoot Day" hebben daar een geweldig truc voor gevonden: meer dan een klein beetje simplistisch wordt ‘berekend’ hoeveel bossen we nodig hebben om onze huidige CO2-uitstoot te absorberen.

Daar alleen komt het idee vandaan dat we eigenlijk twee aardes nodig hebben om in onze behoeften te voorzien. Die tweede aarde zou volledig gevuld moeten zijn met bossen. De CO2-uitstoot en dus niet het opgebruiken van een of andere grondstof is de basis voor de stelling dat we op 29 juli de aarde beginnen te ‘plunderen’. De retoriek rond "Overshoot Day" is dan ook erg misleidend. Niets 'raakt op'.

Een berekening gebaseerd op massale bebossing als onvermijdelijk antwoord op CO2-uitstoot is trouwens zeer dubieus, om het zacht uit te drukken. Het GFN gaat ervan uit dat de mensheid alleen met een globale nul-uitstoot van CO2 kan leven, wat op zich al hoogst betwistbaar is. Bovendien stelt het GFN dat we de aarde enkel 'in balans' kunnen brengen door bossen aan te planten, terwijl er veel andere manieren zijn om CO2 te beperken of te absorberen.

En tenslotte hebben bossen in verschillende delen van de aarde zelfs een verwarmend effect omdat ze meer zonlicht opnemen dan de ondergrond, waardoor je de winst van verminderde CO2 dubbel terugbetaalt in de uiteindelijke klimaatafrekening.

‘Grondstoffen’ Samengevat: "Earth Overshoot Day" heeft niets te maken met het onherstelbaar opsouperen van natuurrijkdommen, maar alleen met de uitstoot van CO2. De wetenschappers die in 2013 het concept onder de loep namen waren duidelijk: “De berekeningen van de ecologische voetafdruk zijn veel te misleidend om ze te gebruiken in de context van ernstige wetenschap of beleid.” Het zegt veel over onze tijd dat westerse journalisten en politici die begrippen maar kritiekloos blijven voorstellen als wetenschappelijk gestaafd

en als geschikte instrumenten om beleid op te baseren.

De misleiding gaat trouwens vaak verder dan het propageren van "Earth Overshoot Day" en de ‘ecologische voerafdruk’ als ernstig te nemen concepten. In hun voorstelling hebben kranten en televisiejournaals het regelmatig over het opraken van 'grondstoffen'. Die terminologische slordigheid is waarschijnlijk meer dan toeval. "Earth Overshoot Day" en het even onjuiste idee dat we eindige bodemrijkdommen aan het opgebruiken zijn, zoals geformuleerd door de Club van Rome, komen voort uit dezelfde stal, de filosofie die 'een einde aan de groei' als wenselijk op zich acht.

Digitale processen vervangen materiële processen. Een kleine iPhone kan nu doen waarvoor je vroeger een telefoon, een wekker, een horloge, een bandopnemer, een fotoapparaat, een pc en een papieren agenda nodig had Ecologisten tegen het milieu Andrew McAfee, een economist van MIT, schreef twee jaar geleden het boek “More from Less”.

Daarin toont hij aan dat groeiende welvaart en technologische vooruitgang onze impact op het milieu niet vergroten, maar verkleinen.

We worden steeds efficiënter in ons gebruik van materialen, water en landbouwgrond, waardoor onze ‘ecologische voetafdruk’ eigenlijk steeds kleiner wordt. Zoals Matt Ridley het treffend schreef: “Een auto die vandaag aan volle snelheid rijdt, veroorzaakt minder vervuiling dan een geparkeerde auto in 1970 door lekkage.”

Een belangrijke factor daarin is de ‘dematerialisatie’ van de samenleving. Digitale processen vervangen materiële processen. Een kleine iPhone kan nu doen waarvoor je vroeger een telefoon, een wekker, een horloge, een bandopnemer, een fotoapparaat, een pc en een papieren agenda nodig had.

Paradoxaal komt precies vanuit dezelfde ‘groene’ hoek, die paniek zaait over de plundering van de aarde, het meeste verzet tegen de technologieën die onze ecologische voerafdruk kunnen verminderen, zoals kernenergie en biotechnologie. Dat ook bij ons het obscurantisme van de partij Groen leidt tot aanslagen op de natuur, zoals met die vreselijke windmolens, en tot energieopwekking via gas in plaats van schone kernenergie, is helemaal niet uitzonderlijk.

De ‘ecologische voetafdruk’ en "Earth Overshoot Day" zijn ideologische verzinsels, maar de begrippen zijn wel al zeer nuttig gebleken als propaganda-instrument voor het eco-fundamentalisme. Misschien moet rechts ook eens zoiets proberen? Wat zou je denken van een "Immigration Overshoot Day", de dag waarop er meer allochtonen zijn bijgekomen dan deze samenleving kan integreren in een jaar? Ik vermoed dat die dag ergens in januari zal liggen.

JURGEN CEDER

Actueel

29 JULI 2021

DE WEEK 22 JUL

2021

China maakt bekend dat het geen nieuw onderzoek wil naar de oorsprong van het coronavirus. Eerder pleitte de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) voor verder onderzoek naar de labo’s in Wuhan, de stad waar het virus eind 2019 uitbrak.

3

Zelfs tijdens de vakantie voedt Vivaldi de antipolitiek

Het aantal kinderen dat in België geboren wordt is al 10 jaar in dalende lijn, zo blijkt uit nieuwe cijfers van statistiekbureau Statbel.

Vrouwen krijgen steeds minder en later kinderen. Het totale aantal kinderen per vrouw bedraagt gemiddeld 1,55. In Brussel komt men uit op 1,59 kinderen per vrouw. Ondanks de lage cijfers blijft de Belgische bevolking groeien door migratie.

Het sociaal akkoord zal de begroting in 2022 zo’n miljoen euro kosten. Zowat 111 miljoen euro gaat 23 JUL 138 naar het vermijden van hogere sociale bijdragen en 2 0 2 1 belastingen voor werknemers, wat ertoe leidt dat bij mensen met de laagste lonen netto vrijwel gelijk zal zijn als bruto. Zo’n 19 miljoen gaat naar een lastenverlaging voor de werkgevers.

De provincie Vlaams-Brabant weigert een verguntoe te kennen voor de bouw van een gascentra24 JUL ning le in Vilvoorde. Energieleverancier Engie Electrabel 2 0 2 1 had plannen om de gascentrale in Vilvoorde over te nemen. De weigering van de provincie vormt een probleem voor de kernuitstap in 2025, welke twee tot drie bijkomende operationele gascentrales vereist.

Petra De Sutter & Vincent Van Quickenborne

Het politiek zomerreces is begonnen en toch maken de politici er een zootje van en wakkeren ze de antipolitieke gevoelens aan. De slechte aanpak en opvolging van de aanpak van de overstromingen, de poging tot zelfbediening van vicepremier Petra De Sutter (Groen), de boete-obsessie van Van Quickenborne…

Het knoeiwerk houdt niet op.

In Sint-Jans-Molenbeek pakt de politie een 22-jarige Spaanse moslimextremist op die al enkele maanden gezocht werd. De jongeman is de broer van een gesneuvelde Syriëstrijder. In 2018 werd hij al eens veroordeeld voor het verheerlijken van terrorisme en het vernederen van de slachtoffers van verschillende aanslagen van terreurgroep Islamitische Staat.

De zoon van epidemioloog Pierre Van Damme blaast samet zijn medeorganisatoren het “Grote Bevrij25 JUL men dingsfeest” af. De organisatie kreeg ruim 100.000 euro 2 0 2 1 Vlaamse steun maar mag dat geld wel behouden. Het festival had, zoals de naam laat vermoeden, een feest moeten zijn om onze herwonnen vrijheid na de coronapandemie te vieren.

Acteur Michel Van Dousselaere is overleden. Bij het grote 26 JUL (73) publiek werd hij bekend door 2 0 2 1 hoofdrollen in bekende Vlaamse films en series zoals Aspe, Danni Lowinski, De Vijfhoek en De Ridder. Michel Van Dousselaere leed al zeven jaar aan een zeldzame hersenaandoening waardoor hij zijn spraakvermogen verloor.

Op het kabinet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) verwijst men 2 0 2 1 naar 'foute geruchten' van een op til zijnde collectieve regularisatie. Nadat de hongerstaking in de Brusselse Begijnhofkerk was stilgelegd, kregen de actievoerders daar te horen dat hun dossier ‘prioritair’ behandeld ging worden. Daarop trokken honderden illegale immigranten donderdag en vrijdag naar de neutrale zone in het centrum van Brussel in de hoop geregulariseerd te worden, met chaotische taferelen als gevolg. Dat de neutrale zone maandag werd afgesloten voor het publiek mocht evenmin baten.

27 JUL

“We zitten tussen vier muren zonder iets en hebben al tien dagen niet warm gegeten. Wie komt ons helpen? We zijn volledig op onszelf aangewezen.” Het is slechts een van de getuigenissen van de slachtoffers van de overstromingen in de provincie Luik en de Ardennen. De wederopbouw en de nodige hulp beginnen tergend traag op gang te komen.

We moeten het hier niet hebben over de brandweerkorpsen die - niet enkel uit Vlaanderen maar ook Henegouwen - met hun vingers stonden te draaien toen ze zich in Verviers en Pepinster aanboden. Er is - afgezien van de zoektocht naar vermisten - geen plan. Het onvermogen van ex-minister en huidig Luiks gouverneur Hervé Jamar is stuitend. Duizenden mensen zijn dakloos en in normale omstandigheden zou men verwachten dat er bijvoorbeeld een containerdorp wordt opgezet om de mensen tijdelijk te huisvesten. Dat mag men toch verwachten van een land met een overheidsbeslag van 55 procent?

Niets daarvan.

De slapeloze nachten van Annelies De situatie is des te schrijnender nu de vele politici het zomerreces zijn ingegaan en met vakantie zijn vertrokken. Is er iemand achtergebleven om de dramatische situatie in het Luikse op te volgen? Blijkbaar niet. Nochtans is een “nationaal rampenplan” afgekondigd.

Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) zegt dat ze slapeloze nachten heeft en nadenkt wat ze anders en beter had kunnen doen. Tja, doe het dan. De communicatie van de christendemocratische excellentie maakt alles alleen maar erger. Net als het feit dat politici een paar weken geleden het rampgebied zijn gaan bezoeken in een zondags pak, weliswaar met regenlaarzen aan. Dat was het dan. “De beste steun is nu financiële steun”, zegt Verlinden.

Terwijl er eerder de nood is aan een dak boven ieders hoofd. Deze wereldvreemdheid stimuleert de antipolitiek.

De show die daarna tijdens de 21 juli-viering werd opgevoerd, heeft de zaken niet verbeterd. Integendeel, de brandweerlui die defileerden wilden meestal liever ter plaatse zijn.

Pukkelpop: de voorspelbare afgelasting Ook een afgang was de afgelasting van het Pukkelpop-festival.

Iedereen wist dat een stijging van de besmettingscijfers zowel politici als organisatoren snel onder druk zou zetten om de handdoek in de ring te gooien. De afgelasting was voorspelbaar. Maar een paar maanden geleden had de aankondiging alle prioriteit. Premier Alexander De Croo (Open Vld) en Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) liepen elkaar voor de voeten om het heuglijke nieuws aan te kondigen. Valt dat nu tegen, zeg. Ondertussen was er wel al 1,8 miljoen euro Vlaamse steun toegezegd. Is dat geld nu weg? Heeft de belastingbetaler organisator en vriend van links Vlaanderen Chokri Mahasinne een cadeautje gegeven dat niet zomaar terug te vragen is? We vrezen het. Dit is antireclame voor de politieke wereld.

Duizenden mensen zijn dakloos en in normale omstandigheden zou men verwachten dat er een containerdorp wordt opgezet om de mensen tijdelijk te huisvesten.

Dat zou men toch verwachten van een land met een overheidsbeslag van 55 procent?

Het appartement van Petra Dat geldt ook voor het vreemde verhaal over het Brussels appartement van vicepremier Petra De Sutter (Groen) die zowaar probeerde een vergoeding los te

peuteren voor het professioneel gebruik van een eigen appartement.

Dat zit zo: een minister heeft recht op een soort van functie-woning in het Brusselse voor het geval men daar wenst te overnachten na lange vergaderingen. Kwestie van niet elke keer naar huis te moeten gaan. Een paar excellenties maken daar gebruik van. Petra De Sutter niet, want die heeft naast de officiële woning in het Oost-Vlaamse Horebeke ook een appartement in Brussel. Alleen vroeg ze aan de Regie der Gebouwen of het niet mogelijk was om een vergoeding van 500 euro per maand of 6.000 euro per jaar te krijgen voor het gebruik van dat eigen appartement als minister. Uiteindelijk trok ze die vraag in, maar het haalde toch de Franstalige pers. De schaamte voorbij, maar de bevriende Vlaamse pers relativeerde snel en probeerde het verhaal te verkopen alsof De Sutter een vergoeding had… geweigerd. Klopt natuurlijk niet.

Het verhaal is des te pijnlijker als we weten dat veel zelfstandigen problemen hebben met de fiscus om een deel van hun woning - meer bepaald een bureau - als werkplaats in te brengen met recht op een belastingkorting.

Minister boetes Opvallend is verder de boete-obsessie van minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld). Nu het steeds moeilijker is om iemand te bestraffen voor het overtreden van coronaregels, maar de staatskas naar miljoenen euro’s snakt, heeft “Q” de oplossing gevonden: strenger optreden tegen verkeersovertreders. Niemand heeft iets tegen meer verkeersveiligheid, maar het is duidelijk dat het hier om een fiscale operatie gaat die de ergernis bij Jan Modaal enkel doet toenemen. En dit alles met een communautaire saus. In Vlaanderen staan er 1.450 flitspalen, of 20 per 1.000 km, in Wallonië amper 280, of 3,4 per 1.000 km. De Vlaming mag dus royaal betalen en er wordt zelfs een soort van superprocureur voor in het leven geroepen. Misschien kan de minister eens andere doelstellingen stellen. Bijvoorbeeld het wegwerken van de gerechtelijke achterstand van vijf jaar bij het hof van beroep in Brussel. Daar horen we natuurlijk niets van.

4

Binnenland ECONOMISCHE ZAKEN

29 JULI 2021

GENT

Energiefactuur gaat omhoog Er doen zich in post-coronatijden vreemde prijsschommelingen voor. Twee daarvan zijn gerelateerd aan de voorbije pandemie. Een derde is een verhaal van fiscaliteit en politiek geknoei.

Het is bekend: van zodra men een auto koopt daalt de waarde ervan op een drastische wijze. Een investering op lange termijn is het vervoersmiddel nooit. Of toch? Recente analyses leren dat de waarde van een eerstehandse wagen die in de garage staat met 7 procent is gestegen. De reden is dat de markt voor tweedehands auto’s volop aan het ‘boomen’ is. De vraag stijgt en dus ook de prijs. Een gevolg van corona. Mensen durven minder het openbaar vervoer gebruiken en kopen dus een wagen. De tweede verklaring heeft ook met de pandemie te maken. De markt van de nieuwe wagens staat onder druk. De productie kan de vraag niet volgen en dus lopen de wachttijden op. Het is namelijk zo dat de auto-assemblagebedrijven langer dan normaal moeten wachten op onderdelen, vooral voor elektronica. Er is meer bepaald een tekort aan halfgeleiders en chips. Die werden de voorbije maanden vooral aangekocht door IT-bedrijven die ze nodig hadden om de stijgende vraag naar onder andere laptops op te vangen, wat dan weer een gevolg is van het toenemende thuiswerk.

In andere landen was de opstoot in de tweedehandsmarkt sterker dan in België. In de VS sprak men op een bepaald moment van prijsstijgingen van 30 procent of meer. Dit is natuurlijk een tijdelijk fenomeen. Wanneer de aanvoerlijnen voor de auto-industrie hersteld zijn, zal dit ook tot een correctie op de tweedehandsmarkt leiden.

Terugwinnen van marktaandelen De coronacrisis mag dan wel een zogenaamde exogene crisis zijn - niet direct economisch gerelateerd, zoals de bankencrisis van 2008 of vroeger de oliecrisis van de jaren ’70 -, ze heeft wel degelijk een grote economische impact. Niet enkel op de automarkt.

Zelfs in de supermarkt. Aanvankelijk was er sprake van prijsstijgingen, want in de grootwarenhuizen vielen kortingsacties weg.

Consumenten zorgden er ook zelf voor dat de bedragen op het ticket stegen. Want ze gingen sneller naar een duurdere buurtwinkel.Welnu, die trend is aan het keren, of de grootwarenhuizen willen toch stappen in die richting zetten. Experts verwachten zowaar een prijzenoorlog in de distributie. De reden is dat de grootwarenhuizen als Colruyt het marktaandeel willen terugwinnen dat ze verloren hebben ten opzichte van de buurtsupermarkten, waar de consument nog altijd naartoe gaat. De prijsbrekers staan klaar voor een offensief, ook al omdat de komst van de Russische harddiscounter Mede wordt aangekondigd. Daar zal de consument goed bij varen.

Verkeerd beleid Dat is echter niet het geval voor de energiefactuur. Dit bleef de laatste tijd onder de radar, maar hier mogen we prijsstijgingen verwachten. En dat heeft niet te maken met corona. Wel met verkeerd beleid. De obsessie van de federale Vivaldi-regering om komaf te maken met kernenergie maakt dat er - in afwachting van voldoende ‘groene’ elektriciteitsproductie - een beroep moet worden gedaan op energie uit gascentrales die voor een deel nog moeten worden gebouwd en er deels niet zullen komen door lange procedures voor de toekenning van vergunningen. Een beperkter energie-aanbod is mogelijk, met dus hogere prijzen tot gevolg.

Dat is het resultaat van marktwerking. Een andere factor is dat de energiefactuur veel weg heeft van een belastingbrief. Want geloof het of niet: met de totale elektriciteitsprijs van 0,3 euro per kilowattuur zitten we in de middenmoot. Toch hebben we de derde hoogste factuur, na Denemarken en Duitsland. Een gevolg van het feit dat minstens een derde van de factuur bestaat uit heffingen allerhande, die door de verschillende beleidsniveaus worden opgelegd. En die factuur zal niet snel dalen. Als overheden via belastingen nieuwe middelen willen binnenrijven voor de bloedrode begrotingen, is de energiefactuur een gemakkelijke weg.

Stad Gent subsidieert islamitisch Offerfeest Slacht je een schaap tijdens het Offerfeest? Dan mag je in Gent de factuur inleveren en krijg je de kosten terugbetaald. Deze subsidie veroorzaakt controverse. Nochtans is ze niet nieuw. Ze bestaat al sinds 2011 en is een voorbeeld van hoe het progressief stadsbestuur al decennialang probeert in de gunst te komen bij moslims.

“Laat u als Gentse moslim een schaap of ram slachten in het kader van het Offerfeest bij een erkend slachthuis of op een erkende tijdelijke slachtvloer tussen 19 juli en 23 juli? Dan krijgt u een terugbetaling van de slachtkosten per schaap of ram via IN-Gent vzw. Tot en met 30 september kan u een terugbetaling aanvragen met bewijs van factuur en uw identiteitskaart. We wensen u een zalig Offerfeest toe. Namens het team van IN-Gent en Stad Gent.”

Dit bericht wordt verspreid in het Nederlands, Frans, Engels, Turks en Arabisch. Het lokt veel reacties uit. Mensen vragen zich af waarom de stad onkosten voor een religieus feest terugbetaalt. Mag een stad wel onderscheid maken tussen een moslim en een niet-moslim bij een subsidieaanvraag? Sinds wanneer mag de overheid vragen welk geloof een burger aanhangt?

Al meer dan 15 jaar faciliteert de stad Gent het Offerfeest. Het bestuur zorgt al jarenlang voor een tijdelijke slachtvloer. Gentse moslims (uitsluitend mannen) hebben er in 2014 nog meer dan duizend schapen eigenhandig, onverdoofd en ritueel gekeeld. De Gentse aanpak werd jarenlang geprezen als een voorbeeld voor andere gemeenten. Het zou het aantal illegale thuisslachtingen verminderen en moslims het signaal geven dat ze erbij horen en dat hun tradities gerespecteerd worden. Dierenliefhebbers protesteerden steeds heviger tegen het onverdoofd slachten en het dierenleed dat dit veroorzaakt. Als antwoord besloot de stad verdoofd slachten aan te moedigen door het gratis te maken. Moslims kregen de kosten voor verdoofd slachten terugbetaald. Dat werkte niet. In de loop van de jaren is de subsidie maar enkele keren gebruikt. Toen minister Weyts het onverdoofd slachten finaal verbood, moest Gent de ‘doe het zelf’-slachtvloer afschaffen, maar de subsidie bleef bestaan. Al wordt ze ook nu nauwelijks aangevraagd, verdoofd slachten slaat niet aan bij Gentse moslims.

Oppositiepartijen N-VA en Vlaams Belang eisen dat de subsidie wordt afgeschaft. Ook de jongerenafdeling van OpenVld wil dat ze verdwijnt. Astrid De Bruycker (Vooruit), schepen van Gelijke Kansen en voorzitter van INGent, zegt dat ze de heisa niet begrijpt. Volgens haar is het toch een uitdovend verhaal. Het is dan nog minder te begrijpen dat ze nog kosten maakt om op grote schaal en in vijf talen informatie erover te verspreiden.

Oplopende politieke spanning De scheiding van kerk en staat ligt bij de publieke opinie gevoeliger dan ooit. De liberale achterban heeft weinig begrip voor deze subsidie op basis van geloof, die

de indruk wekt dat alle moslims te arm zijn om zelf de slachter te betalen. Ondanks het feit dat de subsidie werd ingevoerd lang voordat Groen mee aan de macht kwam, wordt het gezien als het zoveelste bewijs dat de liberalen aan het handje moeten lopen van hun linkse coalitiegenoten. Voor de Gentse liberalen is het al de tweede opdoffer deze zomer. Begin juli heeft hun eigen schepen van Economie de lokale belasting op bedrijven hervormd. De heffing op drijfkracht (machines) wordt vervangen door een heffing op energieverbruik. Het resultaat is een extra opbrengst voor de stadskas van 1,5 miljoen euro per jaar.

Geld dat vooral gehaald wordt bij bedrijven die digitaal werken. “Gent gaat computers belasten”, klonk het, niet onterecht. Gentse ondernemers zijn woedend. Wie verhoogt er nu de belastingen in volle coronacrisis? Dit is een afspraak uit het bestuursakkoord, dus een toegeving van De Clercq aan Groen. Het Gents beleid bedient de kiezers van Groen en laat de liberalen in de kou staan. Het is een publiek geheim dat sommige liberale schepenen zo gefrustreerd zijn dat ze niet meer willen komen naar evenementen waar collega’s van Groen aanwezig zijn.

Vzw IN-Gent voert het Gents integratiebeleid uit Sommige verdedigers van de Gentse aanpak wijzen erop dat niet de stad deze subsidie uitbetaalt, maar een vzw. De vzw IN-Gent is echter geen onafhankelijke organisatie. Het is een dochter van Stad Gent, opgericht om het stedelijk integratie- en inburgeringsbeleid uit te voeren. Toen Vlaanderen in 2015 het onthaalbeleid voor nieuwkomers centraliseerde in het "Agentschap Integratie en Inburgering" kregen enkel Gent en Antwerpen een uitzondering. Zij mochten hun eigen apart integratiebureau behouden en zo een eigen stedelijk beleid blijven voeren. Antwerpen wat strenger dan Vlaanderen en Gent vanzelfsprekend wat royaler. De vzw IN-Gent organiseert inburgeringscursussen en taallessen voor nieuwkomers, ze regelt de gratis tolkendienst en begeleidt Gentse verenigingen van etnisch-culturele minderheden. Vorig jaar kreeg de vzw 7,7 miljoen euro subsidies, geld dat vooral naar personeel gaat. De vzw heeft al jaren financiële problemen. Ze leeft boven haar stand waardoor ze onlangs nog een aantal personeelsleden moest ontslaan. In de raad van bestuur zitten politici (gemeenteraadsleden) en experten uit ‘het middenveld’. Vzw IN-Gent vaart een uitgesproken linkse koers met de goedkeuring van het Gentse bestuur.

MATHILDIS

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

WALLONIË

Het probleem van de Waalse schuld De Waalse publieke schuld loopt op tot 31 miljard euro. Niemand lijkt zich daar zorgen over te maken, maar toch is er een probleem. Ze komt voort uit een oplopend deficit waarbij de uitgaven steevast hoger liggen dan de inkomsten. Momenteel is de terugbetaling van de schuld dankzij de lage rente beheersbaar. Maar wat als de rentevoeten omhoog gaan?

Eind 2015 bedroeg de Waalse publieke schuld 7,9 miljard euro. Eind vorig jaar was ze gestegen tot 17,4 miljard euro. Volgens het Rekenhof is een deel van de schuld niet in de officiële cijfers opgenomen en liep de geconsolideerde schuld eind vorig jaar op tot 27,7 miljard euro. Dit jaar stijgt die verder naar 31,3 miljard euro. Tegen 2024 is er sprake van een piek van 39 miljard euro of 300 procent van de inkomsten. Vraag is of dit nog houdbaar is.

Wallonië heeft een gat in de hand Het eerste probleem is dat de uitgaven veel hoger liggen dan de inkomsten. De voorbije

vijf jaar stegen de Waalse uitgaven met 26,6 procent terwijl de inkomsten met 4,4 procent toenamen. Het voorbije jaar was die verhouding 13,6 versus 7,6 procent. In centen slaat dit een gat van 4,6 miljard euro. Voor een groot deel is dat te begrijpen. Er was nood aan maatregelen om de coronaschok op te vangen. En nu is al geweten dat de Waalse regering in de geldbeugel zal moeten tasten om de slachtoffers van de overstromingen in Luik en de Ardennen te vergoeden. Allemaal normaal, maar wie de cijfers in een breder perspectief plaatst, weet dat er meer aan de hand is. Wallonië heeft een gat in de hand en daar veranderen een pandemie en een natuurramp weinig aan.

Geen eeuwige gunstige rentevoeten

De Waalse regering moet dus besparen, maar heeft daar geen oren naar. Omdat men er blijkbaar van uitgaat dat iemand anders de rekening wel zal betalen. De Vlamingen, de federale overheid,… Dat kan gebeuren via een nieuwe staatshervorming. Daarnaast is er minder een gevoel van hoogdringendheid omdat de rentevoeten zeer laag zijn.

Dat maakt dat de jaarlijkse intresten die Wallonië op de schuld moet betalen beheersbaar blijven. 683 miljoen euro aan rentelasten in 2016 en 651 miljoen euro dit jaar.

Al zou men wel kunnen verwachten dat die rentefactuur verder daalt.

Economen waarschuwen dat die gunstige rentevoeten er niet voor eeuwig zijn. Bij een sterke economische groei en meer inflatie zullen die rentevoeten stijgen. En dan loopt de factuur van de schuld plots zeer hoog op.

Men spreekt van rentestijgingen vanaf 2024,

aan het einde van deze legislatuur. Wallonië komt budgettair dan in de gevarenzone met snel een verdubbeling of verdrievoudiging van de intrestlasten en met een verdere daling van internationale ratings. Een oplossing kan erin bestaan een groei te genereren die met inflatie een stuk hoger is dan de stijgende rentevoeten. Vraag is of Wallonië voldoende economische dynamiek heeft om dat te realiseren. Het is in elk geval niet het relancebeleid dat het verschil zal maken; dat blijkt nu al uit de verschillende groeistatistieken.

Cruciaal in de komende maanden is de rol van de Europese Centrale Bank. Wat wordt het rentebeleid en blijft men in Frankfurt schulden van landen de facto opkopen?

Waals minister van Begroting Jean-Luc Crucke (MR) maakt zich weinig zorgen, maar wie een beetje besef heeft van monetaire economie, weet dat de situatie precair is.

PICARD

Binnenland

29 JULI 2021

5

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Sukkelpop Het Pukkelpop-festival gaat niet door, dat wist u al. De organisatoren vinden het praktisch onmogelijk om aan de nieuwe voorwaarden, die het Overlegcomité had gesteld, te voldoen.

van zorgeloze vakanties en concertzomers indien gevaccineerd niet kan houden.

Het toont in elk geval het failliet aan van de testmaatschappij waarin we intussen zijn verzeild geraakt en van het groene Covid-certificaat. Maar het toont ook nog iets anders aan, namelijk de waanHet Overlegcomité besliste vorige week dat bezoekers van grote zinnige verspilling van overheidsgeld via een subsidiekraan die evenementen een ‘Covid Safe Ticket’ moeten voorleggen. Wie (nog) miljoenen uitstrooit over bedrijven die het eigenlijk niet nodig hebniet gevaccineerd is, moet een negatieve PCR-test kunnen voorlegben. Ministeries, federaal en van de gemeenschappen en gewesten, gen die maximaal 48 uur oud is. Eerder was er nog sprake van 72 smijten met uw belastinggeld dat het geen naam heeft. Onlangs nog uur. Dat allemaal controleren aan de ingang zou volgens Pukkelkreeg sportkledinggigant Nike van Vlaams minister Hilde Crevits pop te veel tijd en mankracht kosten. Beetje vreemd allemaal, ook een subsidie van 2 miljoen euro. Nike is nog steeds het voorwerp al gezien het feit dat een belangrijk deel van de internationale acts van een onderzoek naar de belastingconstructies die het opzette: die op de Pukkelpop-affiche stonden, hun de miljarden euro’s van het -gesubsidieerpassage langs de wei in het Hasseltse Kiede- Belgische verdeelcentrum vloeiden al “Overheidssubsidies aan wit niet eens op hun tourlijst hadden staan. die jaren naar het belastingparadijs BermuDat wil meestal zeggen dat de contracten da. En zo draait de subsidiecarrousel maar bedrijven dienen vaak om nog niet getekend waren en bijgevolg door: vorig jaar deelde de Vlaamse overheid dat de organisatie van het festival liever voor 402 miljoen euro subsidies uit aan onzieltogende ondernemingen geen contractbreuk en de daarbij horendernemers. Om over de eco-zwendel met kunstmatig in leven te de schadevergoeding wilde betalen als groenestroomcertificaten nog te zwijgen. het feestje niet door kon gaan. Aan de Daar had volgens De Tijd de Vlaamse overhouden. Ze trekken de inkomstenkant ging de ticketverkoop heid maar liefst 1,7 miljard euro kunnen bewél lekker door en kreeg organisator sparen als ze de gezinnen rechtstreeks een concurrentiepositie totaal Chokri Mahassine zowaar een subsidie investeringssubsidie voor zonnepanelen scheef en zijn niet meer dan van 1,8 miljoen euro van Vlaanderen. had gegeven in plaats van te werken met de Niet dat Pukkelpop te klagen heeft vermaledijde groenestroomcertificaten. De een lang gerekte palliatieve en armlastig is. Een snelle blik op de vraag hoeveel ze hadden kunnen besparen balans van 2020 die het bedrijf achter als er helemaal geen subsidies waren uitgehulp of een vriendendienst” Pukkelpop, The Factory, in juni neerreikt, werd niet eens gesteld. Overheidssublegde, leert dat het vorig jaar (toen sidies aan bedrijven dienen vaak om zieltohet festival ook niet kon georganiseerd worden) toch een gende ondernemingen kunstmatig in leven te houden. Ze trekken flinke 7 miljoen euro aan cash op de rekening had staan. de concurrentiepositie totaal scheef en zijn niet meer dan een lang Je zou dan denken dat een bedrijf dan zelf wel de risico’s gerekte palliatieve hulp of een vriendendienst. De doodsreutel van eigen aan het bedrijfsdoel kan inschatten en financieren, de Waalse industrie duurde daardoor vele decennia langer dan nomaar blijkbaar rekenen ondernemers almaar vaker op de dig was en de trieste staat van het huidige Waalse ondernemerschap staat om hun risico’s af te dekken. Of was Pukkelpop niet meer zou zonder de gulle geldstroom van de overheid nog veel magerder dan een gigantische verleidelijke lolly om de jeugd aan te zetogen. Bij de Olympische Spelen worden de prijzen uitgedeeld aan ten om nog snel-snel hun vaccin te 'pakken', zodat ze in alle de meet en dopinggebruik is verboden. De prijs die ondernemers ‘vrijheid’ van het festival konden genieten? In dat geval is het aan de meet krijgen moet een eerlijke belasting zijn. Geen startprehet zoveelste boerenbedrog van de overheid die haar belofte mie. Of dat nu Pukkelpop heet of Nike doet niet ter zake.

HASSELT

Pukkelpop: de centen van Chokri & Co Het geleden verlies is volgens de onderneming veroorzaakt door een uitzonderlijke marktomstandigheid, namelijk de coronacrisis.

De vennootschap beschikt naar eigen schrijven echter nog steeds over voldoende reserves om deze tijdelijke situatie te overbruggen en om aan al haar financiële verplichtingen te voldoen.

De onderneming ging er toen wel van uit dat Pukkelpop 21 zou doorgaan. Dat festival is zoals geweten - na een potje armworstelen met de federale regering en dan meer bepaald met minister van Volksgezondheid Vandenbroucke - ook geannuleerd.

in 1981. De eerste editie van Pukkelpop vond plaats in 1985 in Leopoldsburg. Het festival boekte een variatie van internationale wereldacts en regionale acts. Pukkelpop werd pas opgericht als vzw in 1987.

Later werd het een cvba. Eind 2018 werd The Factory omgevormd tot een zuiver commerciële bvba (nu bv of besloten vennootschap).

Interessant is vooral het aandeelhouderschap van de vennootschap op dat ogenblik. Er zijn 100 aandelen. Que Pasa heeft 50 aandelen, Play More Music en Patrick Productions hebben elk 25 aandelen van The Factory. Die verhoudingen zijn niet meer gewijzigd.

Geschiedenis

Que Pasa

Mahassine richtte de Humanistische Jongeren Leopoldsburg op

In Que Pasa zit ruim 2,1 miljoen euro aan activa. In de jongste jaar-

rekening staat uiteraard dat de onderneming 50 % van de aandelen van The Factory aanhoudt. Dat verliep via een inbreng in natura en bestond uit vijfentwintig aandelen categorie A die Chokri Mahassine in volle eigendom bezit in The Factory en vijfentwintig aandelen categorie A die Martine Peremans in volle eigendom bezit in deze vennootschap. Kortom: Que Pasa is dus van Mahassine en echtgenote Peremans.

De relatie van Chokri Mahassine en Martine Peremans begon overigens als een geheime affaire. Niet omdat Chokri van Marokkaanse origine was en zijn vrouw Belgische, wél omdat Chokri nog in het middelbaar zat en Martine zijn lerares was.

Play More Music is van Christiane Sluyter. In die winstgevende vennootschap zit 1,6 miljoen euro aan activa. Patrick Productions is van Patrick Breugelmans. In die vennootschap zit 1,1 miljoen euro aan activa. Patrick is ook de vader van Désirée Viola, bekend uit de Studio 100-reeks “Prinsessia”. Ze stapte onlangs uit het leven.

Steunfonds Er is ook nog een steunfonds voor de slachtoffers van de Pukkelpopstorm van 2011. Dat is een private stichting met onder andere Stijn Meuris. Volgens de laatste gegevens zit er nog zowat 300.000 euro in die stichting.

Op dat adres vinden we nog een vennootschap: GIGS Entertainment met het gekende viertal van Pukkelpop. De onderneming werd technisch gezien opgericht door

© PHOTONEWS

Wie naar de balanscentrale van de Nationale Bank van België surft, kan de jongste jaarrekening van de onderneming The Factory opvragen. The Factory is de onderneming die Pukkelpop organiseert. Boekjaar 2020 was uiteraard niet goed. In dat jaar werd 1.674.940 euro verloren aangezien er toen geen festival was.

Organisator Chokri Mahassine van Pukkelpop

The Factory en Mahassine. De aandelen zitten voor bijna 100 procent bij The Factory.

De vennootschap heeft tot doel in België en in het buitenland, uitsluitend in eigen naam en voor eigen rekening: het organiseren van concerten en festivals.

Zuidelijk Afrika In 2017 raakte bekend dat Pukkelpop intercontinentaal wil gaan.

Samen met de oprichters van reclamebureau Boondoggle willen Mahassine en de zijnen festivals organiseren in Zuid-Afrika en de omringende landen. Daarvoor hebben ze Matchbox Live opgericht, een bedrijf dat in Kaapstad wordt voorgesteld.

“We voelen dat de tijd rijp is voor een project als dit”, zegt Mahassine dan in de media. “Er doen zich mooie kansen voor, het zou zonde zijn om daar niet op te anticiperen.”

Pukkelpop en Oppikoppi, het belangrijkste Zuid-Afrikaanse festival, zijn al jaren twee handen op één buik. Dan wordt Pukkelpop - samen met de oprichters van

reclamebureau Boondoggle en Theresho Selesho - zelfs mede-eigenaar van Oppikoppi. Volgens Wikipedia ging Oppikoppi de jongste jaren niet meer door.

De centen van Pukkelpop Terug naar de centrale vennootschap The Factory. Volgens de jongste jaarrekening zitten er eind 2020 ruim 7,1 miljoen euro aan liquide middelen (cash) in de firma. Het eigen vermogen is ongeveer even groot. Beide parameters geven de slagkracht van de firma aan. Een verlies zoals in 2020 is haalbaar voor de onderneming. Het is overigens niet eens zeker dat er dit jaar een verlies geleden zal worden. Dat zal afhangen van diverse parameters zoals de mate waarin festivalgangers de terugbetaling van de tickets van deze editie vragen en of de vennootschap de 2,4 miljoen euro (overheids)steun volledig of deels moet terugbetalen. Zeker is dat Mahassine gespeeld heeft en veel krediet verloren heeft.

THIERRY DEBELS

6

Politiek

29 JULI 2021 © PHOTONEWS/MOZKITO

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Reces in zicht Vorige week maandag was er de laatste plenaire zitting in de Kamer voor het zomerreces inging. Traditioneel vindt die zitting altijd plaats kort voor de 21 juli-viering. Bij de aanvang werd al meteen een beschouwing gegeven bij de grote watersnood in Limburg en Wallonië van de dagen voordien en vanzelfsprekend werd er door de verkozenen des volks ook een obligate minuut stilte in acht genomen om de slachtoffers te gedenken. Dan volgde nog een mededeling van de Kamervoorzitster - eerst in het Frans en dan in het Nederlands - dat ze een brief aan “mijn homoloog” van de Tweede Kamer in Nederland had gestuurd om de steun van de Kamer te betuigen naar aanleiding van de moord op misdaadjournalist Peter R. de Vries “door personen uit het misdaadmilieu”. Zonder enige beschouwing stelde ze in haar derde en voorlaatste zin: “Al te veel journalisten betalen hun streven naar waarheid en vrijheid van meningsuiting met de dood.” Dat is natuurlijk waar, maar het blijft de vraag waarom dit zo kurkdroog moest, zonder commentaar. Kwatongen in de wandelgangen fluisterden dat mocht de kogel van rechts zijn gekomen, er wel een andere ‘mededeling’ zou gekomen zijn.

Extra commissiewerk Hoewel het normaal niet gebeurt, kwamen na die laatste plenaire vergadering van het werkjaar toch nog enkele commissies samen.

De actualiteit maakte dit immers noodzakelijk. Zo vergaderde de commissie Binnenlandse Zaken op donderdag nog over het terughalen van IS-terroristen en hun kinderen, en op vrijdag over de beeindiging van de hongerstaking en de gevolgen ervan. Beide commissievergaderingen resulteerden in een stellingenoorlog tussen de rechtse Vlaams-nationalistische partijen en al de anderen. Maar vooral in het debat over de hongerstakers viel het op hoezeer staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) zich uitputte om lang en gedetailleerd zijn beleid te verdedigen en ernstige inspanningen deed om ten gronde vanuit zijn visie in te gaan op de argumentatie en stellingnames van oppositieleden Theo Francken (N-VA) en Dries Van Langenhove (VB). Duidelijke meningsverschillen, maar - het moet gezegd - een keurig en onderbouwd debat van beide kanten. Democratie op zijn best.

Vertrouwensbreuk Op donderdag was er nog een zitting van de commissie Defensie over de zaak van de ontslagen ADIV-chef. In die laatste commissie kreeg minister Ludivine Dedonder (PS) het zwaar te verduren van N-VA en Vlaams Belang aangaande de vele tegenstrijdigheden in verklaringen en de diverse tijdslijnen die in de ontslagprocedure van de generaal zouden gevolgd zijn. Ook het woord “karaktermoord” viel en de incompetentie van Dedonder werd meer dan eens gesuggereerd. Maar ook vanuit de meerderheid liet Hendrik Bogaert (CD&V) erg kritische geluiden horen en vertolkte hij zonder het met zoveel woorden te zeggen de stem van vele generaals, lagere militairen en burgers die op zijn zachtst gezegd de wenkbrauwen fronsen bij de ‘manoeuvres’ die tot het ontslag van generaal Boucké hebben geleid.

In vroegere tijden zou bij zoveel tegenstrijdigheden en intriges een minister ontslag genomen hebben. Maar daar is voor Dedonder geen sprake van omdat de regering er geen zaak van wil maken. En vooral oud-minister van Defensie André Flahaut (PS) vindt dat zijn poulain moet blijven zitten, zelfs al kiezen meerdere topgeneraals de kant van Boucké, wat hoe dan ook een vertrouwensbreuk met de top van Defensie betekent. Het is duidelijk dat een en ander nog lang zal blijven nazinderen en het is niet moeilijk om te voorspellen dat Dedonder het nog vaker zal horen donderen.

S�m�� �� �� h�n��rst���r�

Regering mikt op miljoenen verkeersboetes en vormt extra parket om die te verwerken

Wordt Vlaanderen kind van de rekening?

De regering-De Croo en minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) willen de pakkans voor hardrijders opkrikken. De tolerantiemarges die sommige parketten hier en daar nu nog gedogen – waardoor er bijvoorbeeld in een zone 30 pas vanaf 47 kilometer per uur geflitst wordt – moeten weg.

Ook moeten flitspalen de klok rond werken, en Van Quickenborne wil de trajectcontroles zo veel mogelijk geactiveerd zien.

De minister schrijft op Twitter dat hij de “straffeloosheid” wil stoppen. Om de verwachte toestroom aan verkeersboetes te kunnen verwerken komt er nu een extra parket, onder leiding van een nationale procureur.

Ons land telt nu veertien lokale parketten en een federaal parket. Daar komt dit jaar nog één overkoepelend, nationaal parket bij. De nieuwe procureur krijgt twee substituten en 45 medewerkers in dienst, om het verkeersbeleid in heel België mee in goede banen te leiden. Dat heeft de ministerraad beslist op voorstel van Van Quickenborne.

“Het parket zal complementair zijn met en ondersteuning bieden aan de verkeersafdelingen van de lokale parketten, die zich kunnen concentreren op de belangrijke dossiers”, zegt Johan Delmulle, voorzitter van het College van Procureurs-Generaal. Delmulle bedoelt daarmee aanrijdingen door dronken

chauffeurs of ongevallen met vluchtmisdrijf. Wie de ‘superprocureur’ zal worden, wordt later beslist. Eind dit jaar moet het parket actief zijn.

Vijf keer zoveel flitspalen en trajectcontroles in Vlaanderen Als de aanwezigheid van flitspalen en trajectcontroles een goede aanwijzing is, lijken die boetes vooral de Vlaamse automobilist ten deel te zullen vallen. Vlaanderen heeft immers vijf keer zoveel flitspalen en trajecten met trajectcontroles als Wallonië, zo valt te horen bij oppositiepartij N-VA. Zo telde Vlaanderen in 2019 1.450 flitspalen, of zo’n 20 per 1.000 kilometer weg. In Wallonië zijn er dat slechts 280, of zo’n 3,4 per 1.000 kilometer. Vlaanderen heeft ook minstens vijf keer zoveel trajecten met trajectcontroles als Wallonië. In Vlaanderen worden ook meer processen-verbaal per inwoner uitgeschreven. Het noorden van het land is ook meteen goed voor zo’n driekwart van de onmiddellijke inningen.

“Zal de minister er dan ook voor ijveren dat de pakkans in alle gewesten effectief gelijkgetrokken wordt, of mag er misschien niet geraakt worden aan de geldtransfers van Vlaanderen naar Wallonië die het gevolg zijn van de bestaande scheeftrekkingen?”, vraagt N-VA-Kamerlid Wouter Raskin.

PIETER VAN BERKEL

“Vlaamse automobilist is opgejaagd wild” Onafhankelijk Kamerlid en burgemeester van Middelkerke Jean-Marie Dedecker staat bekend als een vurig pleitbezorger van de automobilist. Hij is dan ook erg kritisch voor de plannen. “De automobilisten worden in dit land als echte criminelen behandeld omdat ze leeg te melken zijn. We zitten met enorme problemen op het vlak van criminaliteit: drugscriminaliteit, geweldscriminaliteit, de Brusselse bendes. Maar dat is allemaal geen prioriteit, daarvoor hebben we gaan procureur nodig”, reageert Dedecker.

Volgens het Kamerlid is er sprake van een “achtervolgingswaanzin op de automobilist”: “De auto is het monster van de Wetstraat, waaraan de overheid makkelijk geld kan verdienen.”

“Veel grotere verdraagzaamheid tegenover de Waalse automobilist dan tegenover de Vlaamse” “Er is een veel grotere verdraagzaamheid tegenover de Waalse automobilist

dan tegenover de Vlaamse”, vindt Dedecker nog. “De Vlaamse automobilist is opgejaagd wild. Hier is de snelheidslimiet op de gewestwegen omlaag gehaald naar 70 kilometer per uur, in Wallonië is dat nog altijd 90 kilometer per uur. Men heeft de snelheidslimiet bewust zo laag gebracht om geld te kunnen innen.”

“Het is onrechtvaardig”, vervolgt Dedecker. “Verkeersregels zouden gebonden moeten zijn aan tijd, plaats en omstandigheid. Wie ’s nachts om 4 uur naar zijn werk gaat en op een lege weg een beetje te snel rijdt wordt ook onderworpen aan een trajectcontrole. De automobilist is een gemakkelijk slachtoffer. Hij heeft zijn auto nodig zoals een metser zijn truweel nodig heeft.”

De West-Vlaamse politicus vindt ook dat alle partijen boter op hun hoofd hebben. “Het is een samenzwering van alle partijen”, klinkt het. “Het is bijvoorbeeld ook N-VA-minister Ben Weyts die de snelheid op de gewestwegen naar 70 kilometer per uur gebracht heeft.“ © PHOTONEWS

Politiek

29 JULI 2021

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Bart De Wever

Vlaams minister van Energie Zuhal Demir (N-VA)

Nu en dan een steen in het politieke hoenderhok gooien beheerst hij als geen ander. Steevast trekt hij er de aandacht mee en geeft het hem een opening om zijn zeg te doen, vrijwel altijd in bevattelijke taal - als hij geen Latijn gebruikt - en mooie volzinnen. “Als ik zou kunnen sterven als zuidelijke Nederlander, zou ik gelukkiger sterven dan als Belg”, stelde hij op de vooravond van de Belgische nationale feestdag zonder verpinken op Kanaal Z. En meteen draaiden de hoofden zich naar hem.

Een oude droom De klassieke Vlaamse Beweging heeft altijd een Groot- of zelfs Heel-Nederlandse onderstroom gehad. Orangisten – ook in de oude traditionele partijen (denken we bijvoorbeeld aan Louis Tobback) – betreurden de scheuring in 1830 en waren en zijn van oordeel dat er toen veel goeds is verloren gegaan. De ‘goede koning Willem’ had onder meer economische ontwikkeling voor onze gewesten gebracht en met het nieuwe België werd die voorspoedige ontwikkeling afgeremd. In de 19de eeuw ontstond daarnaast ook de visie om de taalgemeenschap in Noord en Zuid te beklemtonen als basisargument tot hereniging. Nog anderen grepen terug naar de oude 17 provinciën uit de 16de eeuw als voorafbeelding van een samenwerking tussen historische gebieden, waarbij de Benelux een rol zou kunnen spelen. En recenter ontwikkelden zich visies tot samenwerking in confederaal verband tussen de ooit wel onafhankelijke staten Vlaanderen en Wallonië, en Nederland en Luxemburg. Al die stromingen komen erop neer dat in de plaats van België bredere samenwerkingsverbanden mogelijk zijn tussen gebieden die historisch ooit samenhoorden of op elkaar aangewezen waren, maar door het politieke lot uit elkaar zijn gedreven.

© PHOTONEWS

“Blij dat Groen bocht neemt over kernuitstap”

Hij kent de geschiedenis van de Lage Landen, maar ook zijn wortels in de Vlaamse Beweging bepalen veel van zijn standpunten.

Bart De Wever (50) is een Vlaams-nationalist met een duidelijk doel voor ogen, maar bekijkt een en ander pragmatisch en wil desnoods – in tegenstelling tot andere Vlaams-nationalisten – dat doel via een omweg bereiken. Geen separatisme, maar confederalisme bijvoorbeeld. België uitkleden in plaats van het te laten barsten om, pas op termijn en volledig binnen de legaliteit, de Belgische boeken dicht te doen. En ja, nadien Vlaanderen met de oude volksgenoten uit Nederland herenigen en de oude scheidingen van 1585 en 1830 ongedaan maken.

Pro Flandria, het netwerk van Vlaamsgezinde ondernemers en academici, organiseerde een debatavond over de miljardentransfers naar Wallonië en de toekomst van de Vlaamse natie.

Toppolitici van CD&V, Vlaams Belang en N-VA deden hun visie uit de doeken.

Bart De Wever deelt die droom ook: “Ik heb die droom nooit losgelaten: dat alle Nederlandstaligen ooit in één verband weer zouden samenleven, de zuidelijke en de noordelijke Nederlanden. Ze zouden een van de sterkste economieën ter wereld zijn. De havens van Antwerpen en Rotterdam zouden kunnen fuseren tot dé gateway van de Noordwest-Europese economie. Dat lijkt mij een fantastisch verhaal.” Maar hij is realist genoeg om te weten dat zo'n idee vandaag nog op veel weerstand en onbegrip zal stuiten. Toch gelooft hij dat, hoewel de idee vandaag nog ondenkbaar lijkt, dat snel zou kunnen veranderen: “Het federalisme was in de jaren ‘60 ondenkbaar in België, in de jaren ‘70 was het realiteit. Confederalisme is vandaag moeilijk denkbaar in Wallonië, ik denk dat het morgen realiteit is.

Een confederatie van de lage landen kan overmorgen een realiteit zijn.”

Chris Janssens (Vlaams Belang)

Elkaar opnieuw leren kennen

De provincie Vlaams-Brabant weigerde een vergunning af te leveren voor de nieuwe gascentrale in Vilvoorde. Die weigering bemoeilijkt het federale energiebeleid, omdat men daar rekent op nieuwe gascentrales om de kernuitstap in 2025 op te vangen. “Wat iedereen al weet, zinkt ook in bij Groen: geen volledige kernuitstap in 2025. Ik ben blij dat ze die bocht aan het nemen is”, reageerde Demir op Facebook.

Demir wijst er ook op dat gascentrales nu eenmaal vervuilend zijn: “Het kan toch niet zijn dat we bijvoorbeeld onze boeren vragen minder stikstof uit te stoten, maar Groenen dat wel zouden mogen?”

Hoe moet het verder met Vlaanderen?

Nog niet vandaag, mogelijk wel (over)morgen?

De coronamaatregelen zijn (voorlopig) wat versoepeld. Pro Flandria zag zijn kans schoon om een colloquium te organiseren in zaal De Montil in Affligem. Titel van de avond was “Vlaanderen betaalt – de mythe van de omgekeerde transfers”. Aanleiding was de heruitgave van het gelijknamige boek van wijlen professor Juul Hannes.

komend op dat voornamelijk de Brusselaars – en niet zozeer de Walen - van de geldstromen in de 19de en eerste deel van de 20ste eeuw hebben geprofiteerd. Meer concreet verrijkten de Brusselse industriële holdings (zoals Société Générale) die bevolkt werden door Franstaligen en voorname families (zoals Boël) zich op grote schaal. Volgens opiniemaker Van Cauwelaert loopt de huidige financiering naar Wallonië en Brussel verder dan louter via de sociale zekerheid. De columnist van De Tijd citeerde een voormalige CVP-minister, die aan duidelijkheid niet te wensen overliet: “Mochten de Vlamingen alle ondergrondse kanalen van financiering kennen naar Brussel en Wallonië dan was België al lang gesplitst.”

Ondergrondse kanalen

© PHOTONEWS

Hij staat niet alleen met zijn kijk op samenwerking of zelfs vereniging van Vlaanderen met Nederland. Ook binnen het Vlaams Belang zijn er heel wat voorstanders. Op de podia van hun congressen en meetings staat steevast een oranje-wit-blauwe vlag die refereert naar de oude Nederlanden. In Nederland zijn het politici als Martin Bosma (ondervoorzitter Tweede Kamer, Partij voor de Vrijheid) en Thierry Baudet (Forum voor Democratie) die openlijk voor een hereniging pleiten. Ook Vlaamse serviceclubs als de Orde van den Prince en de Marnixring, maar ook kleinere initiatieven zoals het Algemeen Nederlands Verbond, Voorpost en IJzerwake, houden vast aan hun ‘Nederlandse wortels’ en zoeken – vaak moeizaam, maar soms toch succesvol – naar wegen tot samenwerking.

Er zijn zelfs culturele initiatieven die ondersteund of zelfs gestuurd worden door de Nederlandse en Vlaamse overheden, zoals onder andere het Vlaams-Nederlands Huis deBuren, de Brakke Grond, de Taalunie en Ons Erfdeel. Zij dragen bij tot het gezamenlijk beleven van taal en cultuur en vooral het elkaar (opnieuw) leren kennen, ondanks de verschillen die na de vele jaren scheiding zijn ontstaan. Die dynamiek is nooit echt weggeweest.

Bart De Wever kan alvast tevreden zijn dat de Vlaamse minister-presidenten altijd uitstekende contacten onderhouden met de Nederlandse regering, precies met het oog op samenwerking en een goede verstandhouding.

Buren en goede vrienden vandaag. Morgen ook landgenoten?

7

Journalist Rik van Cauwelaert en econoom Erik Buyst (KU Leuven) mochten het gebeuren op gang trappen. Zij lieten hun licht schijnen op de aanhoudende transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Professor Buyst liet in zijn presentatie zien dat er in de 19de eeuw geen omgekeerde transfers liepen van het rijkere Brussel en Wallonië naar het armlastige Vlaanderen. Het argument dat door Franstaligen vaak wordt gebruikt om de huidige interregionale transfers te rechtvaardigen – namelijk dat Wallonië destijds Vlaanderen hielp – houdt dus geen stand. De hedendaagse geldstromen zijn een gevolg van belastingen, bijdragen aan de sociale zekerheid en uitkeringen.

Officieel is er sprake van een herverdeling van middelen tussen personen, maar in de praktijk gaat het om belangrijke interregionale transfers (van het Noorden naar het Zuiden).

Rik Van Cauwelaert wees er bij-

lisme bij CD&V en onafhankelijkheid bij VB – loopt via het Vlaams Parlement. Voor Janssens (Vlaams Belang) moet, na de volgende verkiezingen, het Vlaams Parlement kiezen voor soevereiniteit. Een Vlaamsgezinde of Vlaams-nationale meerderheid in het Vlaams Parlement is steeds realistischer.

Bogaert (CD&V) vindt een ‘gewone’ meerderheid iets te krap en stelde dat het goed zou zijn als de Vlaamsgezinde politici aan een tweederdemeerderheid komen.

Zulk een ruime meerderheid heeft volgens de CD&V’er het voordeel van de duidelijkheid. Namens N-VA mocht Theo Francken de arena betreden. Hij uitte zich sceptisch. Volgens de voormalige staatssecretaris van Asiel en Migratie loopt een stemming via het Vlaams Parlement uit op Catalaanse toestanden. N-VA is er van overtuigd dat deze stemming juridisch geen stand zal houden. Het buitenland zou ons als zelfstandige staat nooit erkennen, zo klonk het. Francken gelooft daarom dat de enige weg naar meer autonomie er zal komen door met de Franstaligen – en dan in de eerste plaats de PS – rond de tafel te gaan zitten.

De avond werd afgesloten met een 11 juli-redevoering door John Dejaeger, sinds kort de nieuwe voorzitter van Pro Flandria. Applaus was er niet alleen omwille van de Vlaamsgezinde standpunten die weerklonken, maar ook was er een groot handgeklap voor een sneer die uitgedeeld werd aan een staatsviroloog die meent ook (Belgicistisch en links) politiek analist te moeten spelen.

LVS

Hendrik Bogaert (CD&V)

Strategie richting zelfstandigheid Na de academische beschouwing mochten drie politici hun visie op de transfers geven. Al gauw verschoof de focus bij het debat van de geldstromen richting de toekomst van Vlaanderen (en België) in brede zin. Hoe kan Vlaanderen het heft meer in eigen handen nemen? Erg opvallend was dat Hendrik Bogaert (CD&V) en Chris Janssens (Vlaams Belang) een soortgelijke strategie voor ogen hebben. Zij geloven dat de weg naar een zelfstandig Vlaanderen – zij het confedera-

Theo Francken (N-VA)

8

Interview

29 JULI 2021

“Dierenwelzijn zit niet echt in het DNA van groene partijen” Hij komt niet meer elke dag op televisie en ook de woede van menig veehouder lijkt intussen getemperd, maar dat betekent nog niet dat GAIA-kopstuk Michel Vandenbosch (60) minder geestdriftig is in zijn strijd voor een rechtvaardiger bestaan voor dieren.

Twintig jaar geleden werden GAIA-activisten nog in de hoek van extremistische gekkies gezet en incasseerden ze bij een protestbezoek aan de veemarkt nog stevige meppen, maar vandaag telt de organisatie meer dan 85.000 leden, draait het een ongesubsidieerde omzet van 6,8 miljoen euro en kan Vandenbosch terugblikken op een kwarteeuw van succesvolle sensibilisering.

“We hebben de Vlaamse samenleving minder wreed gemaakt tegenover dieren. En veel van onze doelstellingen zijn intussen ook beleid geworden. Daar mogen we best trots op zijn.” u bekend raakt dat de stad Gent de rituele slachtingen van schapen wil terugbetalen, schiet Michel Vandenbosch nog eens uit zijn vel. Nu de strijd met landbouw- en veehouders een beetje geluwd is, zijn het vooral moslims maar evengoed joden die omwille van rituele tradities met GAIA in de clinch gaan. En met de politieke partijen die hen steunen. Michel Vandenbosch heeft een broertje dood aan politici die meer belang hechten aan hun stemmenaantal dan aan dierenwelzijn.

“Wat Gent doet, is geen goed signaal”, vertelt hij. “Met dit soort maatregelen worden de slachtingen net aangemoedigd. Men zou beter de mensen overtuigen om te kiezen voor alternatieven. Er zijn moslims die niet langer een schaap slachten maar wel een gift overhandigen aan bijvoorbeeld slachtoffers van een natuurramp. De actualiteit leert ons dat er wat dat betreft mogelijkheden genoeg zijn. Het stadsbestuur van Gent reageert nu wel door te zeggen dat ze met de terugbetalingen het aantal illegale thuisslachtingen wil tegengaan.

Maar tegelijk zegt men ook dat er bijna niemand gebruik maakt van de slachtpremie. Dit jaar zou het slechts om één aanvraag gaan. Wel, als dat zo is, dan vrees ik dat er nog altijd massaal veel thuisslachtingen plaatsvinden in Gent.

Volgens het stadsbestuur zijn die thuisslachtingen in aantal afgenomen, maar ik zou daar toch wel eens het bewijs willen van zien. Veel moslims zijn intussen ook met vakantie vertrokken naar Turkije of Marokko.”

Misschien moet u opnieuw maar eens een anonieme filmploeg op pad sturen zoals u destijds deed op de veemarkten?

“We hebben dat destijds gedaan op illegale slachtvloeren die door de overheid georganiseerd waren maar waar onverdoofd slachten nog was toegelaten. Daar zagen we verschrikkelijke wantoestanden. Schapen werden er gekeeld met een bot mes alsof ze de keel aan het doorzagen waren. Dat was de hel. Maar goed, volgens de overheid gebeurt alles nu ordentelijk en is alles aanwezig om de dieren onder verdoving te slachten, wat sowieso wettelijk

verplicht is. Ik ga er ook van uit dat de inspecteurs er doen wat ze moeten doen, tot het tegendeel zou bewezen worden.

Vorige week vond het islamitisch Offerfeest plaats. Ik ben benieuwd om de rapporten van de inspecteurs te zien. Het grote publiek heeft het volste recht om te weten hoe het er op die slachtvloeren aan toe gaat.”

Dat u zich zo actief mengt in het al dan niet verdoofd slachten tijdens het Offerfeest, krijgt u daar geen zure of agressieve opmerkingen op?

“Natuurlijk wel. Ik heb ooit al eens een omslag met een kogelhuls gekregen.

Plots stonden er politiecombi’s voor mijn deur om te melden dat de post die omslag onderschept had. Nu goed, bedreigingen komen meestal niet zozeer van individuele moslims. Het zijn vooral de organisaties errond die gevaarlijk zijn. Ik heb al gesproken met honderden moslims en het is ongelooflijk hoe zij zich laten misleiden door hun imams of de leiders van hun gemeenschap als het gaat over onverdoofd slachten. Maar ik heb ook moslims ontmoet die het helemaal met mij eens waren. De voorzitter van de Brusselse moskeeënvereniging kende de Koran van binnen en van buiten en vertelde me dat dieren slachten met verdoving veel meer in overeenstemming is met de geest van de Koran. Ik heb zelden zo’n wijs man ontmoet. We waren zelfs van plan om samen andere moskeeën en islamverenigingen aan onze kant te krijgen. Helaas heeft die man iets te ver zijn nek uitgestoken. Binnen zijn geloofskring is er een lastercampagne tegen hem gestart. Hij is intussen geen voorzitter meer. Spijtig. Maar goed, niet alleen moslims zijn tegen een verbod op onverdoofd slachten. Ook orthodoxe joden stellen zich op dat vlak rabiaat fundamentalistisch op.”

“Wij proberen vooral mensen te overtuigen door hen de alternatieven voor te stellen en hen te wijzen op het dierenleed. Als het technisch mogelijk is dierenleed te vermijden, moet die techniek ook worden toegepast. Op het hoogste niveau is de knoop intussen doorgehakt: onverdoofd slachten is en blijft verboden. Het hof van justitie van de EU heeft het verbod intussen gevalideerd. En politici die blijven zweren bij die slachtpartijen, bewijzen zichzelf een heel slechte dienst. Die kunnen maar beter gewoon

zeggen dat het hen gewoon om electoraal gewin te doen is.”

“Onze organisatie is intussen trouwens al aangeklaagd voor inbreuken op de negationismewet. Enkele moslimverenigingen die ondersteund werden door Diyanet-moskeeën wilden GAIA strafrechtelijk laten veroordelen. We zouden aangezet hebben tot haat. We hebben die zaak glansrijk gewonnen. Toch geeft het geen goed gevoel dat buitenlandse organisaties hier hun bedenkelijke invloed aanwenden.”

Bij de vorige verkiezingen lanceerde een Brusselse Ecolo-afdeling nog promotie voor het behoud van onverdoofd slachten. Hoe kijkt u daar op terug?

“Ecolo deelde daar pamfletjes uit waarin het moslims eigenlijk aanmoedigde om onverdoofd te blijven slachten en liefst nog zo veel mogelijk. ‘Met Ecolo geen verbod’, was hun boodschap. Wat ik daar dan van denk? (zucht) Die partij probeert gewoon zieltjes te winnen. Ik weet niet goed wat ik daar moet van denken.

Het klinkt misschien tegenstrijdig maar dierenwelzijn zit niet echt in het DNA van groene partijen. Bij hen gaat het vooral om de bescherming van de natuur waarbij ze dieren als soorten beschouwen.

Maar dieren, dat zijn individuen. Zij kunnen voelen, zij kunnen lijden.”

“Gelukkig spreekt hun historiek in het voordeel van de groenen. Agalev was destijds een van de eerste partijen die ons volmondig steunde, maar evengoed de Volksunie van Willy Kuijpers. Hij heeft destijds nog mee actie gevoerd met ons.

Na Agalev, de Volksunie en de sp.a zijn onze ideeën over dierenwelzijn ook de andere partijen beginnen binnensijpelen. Een partij als CD&V stond niet meteen op nummer 1 in de hitparade als het over engagementen voor dieren ging. Daar hebben de CD&V-jongeren voor een kentering gezorgd. Voormalig

Wie het beleid van Ben Weyts objectief analyseert, moet toegeven dat hij een parcours heeft gereden dat mag gezien worden jongerenvoorzitter Sammy Mahdi heeft destijds zijn nek uitgestoken in onze strijd tegen de kweek van pelsdieren.

De partij heeft toen een bocht van 180 graden gemaakt, ook al pleitte ze fors voor flankerende maatregelen voor de pelsdierkwekers.”

Het valt intussen ook op dat rechtse partijen het steeds vaker voor dierenwelzijn opnemen terwijl linkse partijen vaak moeite hebben om hun allochtone achterban tegen de haren te strijken.

“Dat klopt voor een deel, maar dierenwelzijn is geen rechts, geen links, geen blauw of geen groen thema. Het is een kwestie van menselijkheid. Sommige partijen, zoals Ecolo in Brussel, verzetten zich tegen dat verbod op onverdoofd slachten met argumenten die zowel wetenschappelijk, ethisch, filosofisch als juridisch nergens op lijken. Daar is maar één verklaring voor: electoraal belang.”

“Dankzij de regionalisering van bevoegdheden, hebben we vandaag drie ministers die verantwoordelijk zijn voor Dierenwelzijn. In Vlaanderen is dat Ben Weyts. Bart De Wever is voor de verkiezingen van 2014 echt gegaan voor een volwaardige Vlaamse minister van Dierenwelzijn. En Ben Weyts neemt zijn bevoegdheid echt wel ernstig. Weyts noemt ons zijn kritische bondgenoot. Ik denk dat dat een juiste omschrijving is.

Wie het beleid van Ben Weyts objectief analyseert, moet toegeven dat hij een parcours heeft gereden dat mag gezien worden. Sinds zijn aantreden in 2014 zijn er flinke stappen vooruit gezet. Denk maar aan het verbod op onverdoofd slachten, een verbod op de kweek van pelsdieren en de verplichte kattensterilisatie.”

“In Brussel is Bernard Clerfayt van Défi bevoegd voor Dierenwelzijn. Ook hij is een overtuigd voorstander van een verbod op onverdoofd slachten, wat niet

Interview

29 JULI 2021

9

MICHEL VANDENBOSCH GAIA Geboren: Ukkel, 23 juli 1961 Burgerlijke staat: ongehuwd Opleiding: licentiaat moraalwetenschappen aan VUB Beroep: voorzitter GAIA Hobby’s: boeken lezen, film eenvoudig is want in Brussel heb je een heel grote moslimgemeenschap. Zijn voorgangster, Bianca Debaets van CD&V, heeft het ook behoorlijk gedaan. En dan is er Wallonië. Daar wordt de portefeuille van Dierenwelzijn beheerd door minister Céline Tellier van Ecolo. Zij moet zich dringend herpakken want veel gebeurde er daar nog niet. En al zeker niet in vergelijking met haar voorganger, Carlo Di Antonio van CDH, die wél veel gerealiseerd heeft. Maar we moeten ook niet te negatief zijn. De prijzen worden pas aan de eindmeet uitgereikt.”

U hebt intussen ook de strijd aangebonden met de industriële vleesindustrie. Maar veel veehouders hebben het vandaag al zo moeilijk, toch?

“Er zijn al duizenden landbouwbedrijven op de fles gegaan en dat is niet de schuld van GAIA maar wel van het vernietigende systeem van massale vleesproductie. Dat systeem jaagt de boeren de vernieling in. Door die intensieve veehouderij leiden heel veel kippen en varkens nog altijd een catastrofaal bestaan. Dieren zijn er slechts nummers en het enige wat telt is dat ze zo veel mogelijk produceren, of het nu om eieren, melk of vlees gaat. Voor het welzijn van de dieren is in de veehouderij nauwelijks plaats. Het wordt hoog tijd dat dat systeem verandert.”

Hoe wil u dat veranderen?

“Er zijn vandaag innovatieve technologieën zoals de productie van kweekvlees waar geen dieren voor geslacht hoeven te worden. Kweekvlees wordt gemaakt op basis van dierlijke stamcellen. Het is een vernuft procedé dat een beetje vergelijkbaar is met het brouwen van bier.

De stamcellen worden vermenigvuldigd in grote vaten, net zoals in een brouwerij.

Dat is voor mij de toekomst.”

Kweekvlees uit vaten? Mijn appetijt is niet meteen gewekt.

“Wacht maar tot u kweekvlees zal kunnen kopen en proeven. De mensen moeten hun verstand en vernuft gebruiken om aan te tonen dat we in staat zijn om ook dieren een gelukkig leven te gunnen. In de intensieve veehouderij van vandaag laat men dieren geboren worden om ze te kunnen uitbuiten en uitpersen. De gebraden kip die je koopt in de supermarkt of het kippenkraam, dat was eigenlijk een opgefokt kuiken met buikzucht van 6 weken oud dat in zijn eigen uitwerpselen moet liggen, kreupel, met brandwonden aan de poten van de bijtende amoniak. Dat valt op ethisch vlak toch niet meer te verantwoorden?

Deze weg leidt ons naar de afgrond. Bovendien, grote vleesproductiebedrijven zoals Aoste leggen zich intussen al toe op de productie van plantaardige voeding. Zij beseffen heel goed dat ze de trein van de toekomst

niet mogen missen. Vandaag zijn miljoenen dieren slachtoffer van onze massale vleesproductie die dan nog eens vooral op export gericht is.”

Mogen uw vrienden u komen vertellen dat ze genoten hebben van een heerlijke entrecote op restaurant?

“Natuurlijk wel. Dat is niet de prioriteit, toch niet als dat dier een kipwaardig leven heeft gehad en goed verzorgd werd.

Daar ligt het probleem echt niet. Het grote probleem is het immense systeem van grootschalige vleesproductie.”

“Ik ga niet kraaien van plezier als ik dat hoor, nee. Maar wat ben ik met die boodschap? Ik eet sowieso geen vlees. Als andere mensen dat mordicus wél willen blijven eten, dan is dat hun beslissing. Ik ga voor hen niet koken (lacht). GAIA is geen fundamentalistische beweging. Wij zijn geen beeldenstormers, wel maatschappijhervormers. De waslijst aan verbeteringen en hervormingen die we hebben doorgeduwd, mag gezien worden.”

Mogen we, als het van GAIA afhangt, in de toekomst nog wel vlees eten?

Er werd mij verteld dat u zelfs uw hond vegetarische kost schenkt.

“Vlees eten is een gewoonte. Dat wordt de mensen aangeleerd. Het is eigenlijk een kwestie van opvoeding en cultuur.

Het eten van vlees zit niet in onze genen. Ik stel nu vast dat er een transitie op gang komt waarbij supermarkten hun aanbod van plantaardig voedsel almaar uitbreiden. Daar is een nieuw koperspubliek voor. En die evolutie zien we ook wereldwijd. Zelfs in landen waar de vleesconsumptie nog toeneemt.”

“Ja. Ik heb intussen verschillende honden gehad en die waren allemaal heel gelukkig.

Een hond kan vegetarisch leven, heel goed zelfs. Zijn verteringsstelsel kan dat aan.

Maar een hond gaat natuurlijk geen vegetariër worden uit overtuiging. Hij zal een vegetarische snack met veel smaak verorberen maar als jij hem vervolgens een filet pur geeft, eet hij die ook op. Honden zijn geen echte vleeseters. Ze kunnen vlees eten, maar kunnen ook plantaardig eten. Een kat niet. Dat is een echte vleeseter. Maar daar gaat mijn strijd niet over. Als we nu eens beginnen met zelf geen vlees meer te eten, in plaats van te kijken wat de hond eet?”

Mag een hobbyboer van u nog zijn eigen kip slachten en verorberen?

Er zijn al duizenden landbouwbedrijven op de fles gegaan en dat is niet de schuld van GAIA maar wel van het vernietigende systeem van massale vleesproductie.

Dat systeem jaagt de boeren de vernieling in Willen we in West-Europa toch niet heiliger zijn de paus? Onze boeren sluiten moegetergd hun deuren en vervolgens wordt er vlees ingevoerd vanuit Argentinië of Brazilië.

Logisch is dat toch niet?

“De invoer van vlees is een kwestie van handelsakkoorden die door de Europese Unie worden gesloten. Dat is een heel ingewikkelde kwestie. Maar de Europese Commissie heeft zich wel akkoord verklaard dat de producten die ingevoerd worden aan dezelfde welzijnsnormen zullen moeten voldoen als bij ons. Daartoe heeft de Europese Commissie zich onlangs geëngageerd in een duidelijke reactie op ons burgerinitiatief ‘Stop de kooi’. We willen af van de kooisystemen voor konijnen of de legbatterijen voor kippen. Dat burgerinitiatief verzamelde op een jaar tijd 1,4 miljoen handtekeningen en werd erkend door de Europese Commissie. Tegen einde 2023 wil de commissie een wetsvoorstel indienen dat een einde maakt aan de kooisystemen. Onze boeren zullen zich moeten aanpassen, dat klopt. Maar dat betekent niet het einde van de veehouderij. In tegendeel, op termijn zal net het huidige systeem het einde van onze boeren inluiden.”

“Dit is mijn levenswerk. Ik sta hier, en ik kan niet meer terug. Ik ben geen beeldenstormer, maar een doordacht hervormer. De geschiedenis heeft al vaak bewezen dat de wereld soms zo’n mensen nodig heeft om iets te veranderen”

GAIA is geen vrijwilligersclubje meer intussen. Uw vzw draait een omzet van 6,8 miljoen euro.

“En toch krijgen we 0,0 euro subsidies.

Onlangs moest ik in een boerenpublicatie weer eens lezen dat GAIA gul gesubsidieerd wordt. Dat is dus niet waar. Wij bestaan bijna 30 jaar en in al die tijd hebben we geen halve euro subsidie ontvangen. Dat is maar goed ook, want zo behouden we onze onafhankelijkheid. Voor onze werking, onze campagnes en ons onderzoek zijn we afhankelijk van lidgelden, van giften, van testamenten die ons nagelaten worden. In mindere mate krijgen we ook steun van enkele stichtingen. We hebben intussen 22 vaste werknemers in dienst. En we kunnen rekenen op enkele freelancers en consultants die projectgebonden werken. We werken ook met een mediabedrijf om campagnes uit te denken en te lanceren. En dan hebben we ook nog inkomsten uit de verkoop van ‘faux gras’, ons eigen diervriendelijk én smakelijk alternatief voor foie gras.”

Hoe staat GAIA tegenover de terugkeer van de wolf?

“Ik heb daar gemengde gevoelens bij. Als de wolf uit eigen beweging opduikt in Limburg, kan je hem dat moeilijk kwalijk nemen.

Ik vraag me alleen af hoelang het zal duren vooraleer die wolf afgeschoten wordt. Er zijn blijkbaar al een paar dieren neergeschoten.

Ik stel me ook de vraag of er nog wel voldoende ruimte is voor dergelijke dieren.

Kunnen zij in Vlaanderen een normaal leven leiden en hun natuurlijke en sociale gedrag ontplooien? Misschien moeten er maar extra beschermingsmaatregelen komen voor wolven of lynxen die hier nu opduiken.”

GAIA raakte in de jaren ’90 bekend door de heisa rond straatpaardenkoersen en door wantoestanden op veemarkten aan de kaak te stellen.

Onlangs gingen uw mensen opnieuw naar zo’n veemarkt en stelden ze vast dat er geen geweld gebruikt werd. Zit jullie taak er daar op?

“Er is beduidend minder geweld, maar we zagen wel nog gewonde dieren. Als de situatie op de veemarkten verbeterd is, dan zeggen we dat ook gewoon. Wij proberen altijd oplossingen aan te brengen. We gaan ook in overleg met boeren, met vleesproductiebedrijven. Het is heel boeiend om problemen niet alleen aan te kaarten maar om tegelijk ook een oplossing te zoeken en zaken te veranderen.”

“In 1999 zaten we ook in al in het oog van de storm toen onze waarnemers op de bekende jaarmarkt van Sint-Lievens-Houten aankwamen. Wat we daar zagen, tartte iedere verbeelding. Dat was een slagveld waar dieren slaag kregen. We zijn nu 2021 en nu stellen we vast dat er een groot verschil is met vroeger. Er is een mentaliteitswijziging ontstaan, ook en vooral bij de veehandelaars zelf. De dieren worden niet langer met een stok naar de juiste plaats geklopt.

Nee, men gebruikt nu dranghekkens zodat de runderen zelf uit de vrachtwagen kunnen stappen. En wie heeft dat systeem uitgedacht? Een veehandelaar zelf! Die man, Hans Corrijn heette hij, kwam een paar jaar geleden naar mij toe op de jaarmarkt. Hij zei me: ‘Mijnheer Vandenbosch, je weet dat ik heel kwaad op u ben geweest maar na al die jaren moet ik toegeven dat je veel dingen ten goede hebt kunnen veranderen’.

We hebben elkaar de hand geschud. Als iemand die mijn bloed kon drinken, zoiets zegt, dan kan mijn dag niet meer stuk.”

U bent net 60 jaar geworden. Waar blijft u eigenlijk die energie en dat engagement halen?

“Dit is mijn levenswerk. Ik sta hier, en ik kan niet meer terug. Ik ben in de wieg gelegd voor dit werk. En zoals ik al zei: ik ben geen beeldenstormer, maar een doordacht hervormer. De geschiedenis heeft al vaak bewezen dat de wereld soms zo’n mensen nodig heeft om iets te veranderen.”

“En we hebben dingen kunnen veranderen.

Intussen heeft 80 procent van alle gemeenten een eigen schepen voor Dierenwelzijn en een eigen dierenwelzijnsbeleid. Dat was vroeger ondenkbaar. Ik heb het nog meegemaakt dat men in het parlement begon te hinniken, te miauwen of te grommen op het moment dat een volksvertegenwoordiger een vraag durfde stellen over dierenleed (lacht). Men beschouwde zo’n vragen als belachelijk, iets om de kinderen mee bezig te houden. Dat is intussen al lang niet meer het geval. En ik denk dat GAIA daar voor iets tussen zit.”

WIM DE SMET

Een wolf peuzelt wel graag een schaap op. Hoe gaat GAIA, als dierenrechtenorganisatie, het welzijn van die schapen garanderen?

“Dat probleem is een beetje vergelijkbaar met de vos die kippen uit de tuin komt weghalen. Je kan dat die vos niet verwijten, het zit in zijn natuur. Vossen kun je uit de tuin houden door een aangepaste omheining te bouwen. Wat die wolven betreft ben ik er nogal voorstander van dat boeren hun voorzorgen nemen en ook hun weides afschermen. En als er een schaap wordt gedood, moet de overheid tussenbeide komen en de boer vergoeden.”

Maar als er overal grote omheiningen komen, kan de wolf geen schaap meer pakken en heeft hij geen voedsel meer. “(denkt na) Die wolf zal nog wel wat anders vinden om te eten. Het is ook niet zo dat hij elke dag een schaap verorbert. Wolven zullen niet zo snel verhongeren want er zijn ook nog vogels, konijnen of zelfs afval en aas te vinden.”

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

29 JULI 2021

DIPLOMATIEKE VALIES

Olympische Spelen als spiegel van internationale politiek De Olympische Spelen zijn een wereldevenement en het is dan ook niet verwonderlijk dat hun geschiedenis parallel loopt met de internationale politieke thema’s en spanningen. Het zet landen en heikele diplomatieke dossiers op de kaart. Al zijn die van Tokio 2020-2021 dat door de coronapandemie wat minder.

First Lady Jill Biden en de Franse president Emmanuel Macron. Dat waren vorige vrijdag zowat de enige belangrijke internationale figuren tijdens de openingsceremonie van de Zomerspelen in Tokio. Behalve voor pers en atleten is Japan door corona een bijna hermetisch afgesloten land. En daarom wellicht dat de Spelen deze keer minder als spiegel van de internationale politiek fungeren. Alhoewel. Naast de meer dan 200 deelnemende landen is net als in Rio 2016 ook een internationaal vluchtelingenteam ingeschreven. Het bestaat uit 29 sporters uit 13 verschillende landen. Om in aanmerking te komen voor een plek in het team moet een sporter een officiële vluchtelingenstatus hebben. Maar dat is eigenlijk de enige echte politieke connotatie aan de Spelen.

Dat was in het verleden anders. Tussen de moderne Spelen (eerste editie 1896) en politiek en diplomatie kon je na de Eerste Wereldoorlog een gelijkheidsteken plaatsen. De eerste editie van het interbellum vond in Antwerpen plaats. België was tijdens de eerste wereldbrand één van de frontlanden. Maar Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Bulgarije en Turkije mochten niet deelnemen.

De “centralen” waren de verliezers van de oorlog. De jonge Sovjetunie stuurde zijn kat. De Spelen waren een bourgeoisevenement. De houding van Moskou zou later veranderen. Duitsland en co waren vanaf 1928 opnieuw welkom in Amsterdam. En in 1936 was Berlijn gaststad voor de Zomerspelen. De nationaalsocialisten, sinds 1933 aan de macht, maakten er dankzij de cinematografische

beelden één groot propagandaspektakel van. Kanselier Adolf Hitler zelf was tegen zijn zin aanwezig. Sport vond hij maar niets.

Wie Berlijn 1936 zegt, zegt ook de veelvoudig gouden medaillewinnaar Jesse Owens. De zwarte spurter en verspringer gaf de Duitsers in verschillende disciplines het nakijken. Het verhaal deed de ronde dat Hitler toen woedend het stadion verliet. Het juiste verhaal is anders: de dagen voordien had de kanselier de gewoonte om de winnaars persoonlijk te gaan feliciteren. Maar dat was tegen het protocol van het Olympisch Comité en op vraag van toenmalig IOC voorzitter Henri de Baillet-Latour stopte Hitler sowieso met felicitaties. Achteraf bekeken bleven de Spelen van Berlijn pijnlijk omdat de NSDAP van Duitsland een soort van boordkartonnen façade of Potemkindorp had gemaakt waar alles goed ging, terwijl politieke tegenstanders en joden in kampen werden opgesloten.

Prestige tijdens de Koude Oorlog Na WO II hangt aanvankelijk de Koude Oorlog als een schaduw over de Spelen. Pas met de Spelen van 1952 in Helsinki en dus in halve satellietstaat Finland, verzoent de Sovjetunie zich opnieuw met de Olympische gedachte. Of net niet. Want voor Moskou wordt winnen belangrijker dan deelnemen. Kwestie van te tonen dat de Oostbloklanden beter zijn dan het decadente Westen. Dat

betekent niet alleen Spartaanse voorbereiding maar ook intensief dopinggebruik. Onder andere schadelijke hormonenkuren om vrouwelijke atleten klaar te stomen voor records. Resultaat: sommige van die records hielden decennialang stand en sommige vrouwen leken lang voor de LGBT-tijden op transgenders.

In de jaren ’80 kende de Koude Oorlog een laatste hoogtepunt en dat vertaalde zich in de Spelen door een boycot van Moskou 1980 door de VS , een aantal Westerse landen en het gros van de Arabische wereld wegens de Sovjetinval in Afghanistan in 1979. Los Angeles 1984 kon dan weer niet rekenen op de Oostbloklanden. Pas vanaf 1992 en Barcelona waren er geen boycots en veto’s meer en waren de Spelen echt modern en mondiaal. Maar een ander internationaal thema had zich al een tijdje verankerd in de Spelen: het racisme of antiracisme. Zo werd Zuid-Afrika in de jaren ’70 met een scheef oog bekeken omwille van het apartheidsregime en leidde dat tot een boycot van de Spelen van Montreal 1976 door een aantal Afrikaanse landen. Nieuw-Zeeland werd toen met de vinger gewezen omdat het zijn rugbyploeg ondanks de sancties toch in Zuid-Afrika had laten spelen. En vooral: de Amerikaanse atleten Tommie Smith en John Carlos werden wereldberoemd toen ze tijdens hun medailleceremonie op de Olympische Spelen van 1968 hun gebalde vuisten in de lucht staken. Het ging de geschiedenis in als een Black Power-groet.

SALAN

NEDERLAND

De herenigde Nederlanden: Hollandse reacties GeenStijl is gevestigd in Amsterdam en dan maak je je best geen illusies over die wensdroom van Bartje. De webstek spreekt consequent over “De Telebelg” als het De Telegraaf bedoelt en noemt het NRC/Handelsblad “het Belgisch subsidievehikel”.

Beiden zijn eigendom van het Vlaamse Mediahuis. Maar de reactie valt nogal mee.

Natuurlijk stelt de redactie terechte vragen als: “Nog meer lelijke huizen erbij?” en “Hoe komen we van Goedele Liekens af?”.

Maar GeenStijl verwerpt primitieve uitspraken van sommige Hollanders als “de laarzen met ijzerbeslag marcheren weer”.

Zo’n 750 mensen reageerden op dit bericht en dit zijn geen grote intellectuelen of politici maar gewone mensen, bijna altijd uit de Randstad. De meesten onder hen geven hun stem aan PVV, VVD, Forum voor Democratie en de afsplitsingen JA21 en

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

© SHUTTERSTOCK

Voorzitter De Wever zag een fata morgana en de populairste Nederlandse webstek GeenStijl vroeg zijn “reaguurders” naar reacties.

Groep van Haga. Kortom, mogelijke bondgenoten voor N-VA en Vlaams Belang. Dat merk je direct, want nauwelijks één reactie vermeldt het VB bij naam.

De tegenstanders Wat is zoal de teneur? Eerst het zuur, al is dat tot mijn verrassing eerder beperkt. Geniet van ouderwetse Hollandse meerderwaardigheid: “Dat wordt net als de Anschluss. Kost ons miljarden om de Vlamingen op normaal Nederlands peil te krijgen.”, “Welke meerwaarde kan Vlaanderen aan Nederland geven? Ik weet er geen.” En “Gewoon de Schelde laten dichtslibben.” “Laat de Belgen eerst maar eens patat zeggen voor ze zich bij een beschaafd land als Nederland aansluiten”.

Oud zeer zit er ook in de reacties. “Vlaanderen is 500 jaar achter op de Randstad.

Veeg die drie middeleeuwers Vlaanderen, Noord-Brabant en Limburg bij elkaar”. Dat wordt met enthousiasme verwelkomd door een paar Nederlandse middeleeuwers die het gehad hebben met de “linkse” Hollanders boven de grote rivieren. Nogmaals, dat is een minderheid van de reacties. Een terugkeer naar de oude Nederlanden zien de “reaguurders” niet zitten, want er zit een stoorzender in die combinatie: Wallonië.

Waren de GeenStijlers soms niet welkom op een Ardeense camping? Werden ze bij een doortocht in Wallonië afgescheept met het klassieke “comprends pas”? Maar de afkeer druipt van de pagina’s: “Wallonië er nooit bij!”, “Wallonië gebruiken om het hoge water op te vangen”, “F..k die Franssprekenden” enz. De oplossing is eenvoudig: “Cadeau voor Macron” en “Naar Frankrijk”. Over Brussel is de opinie niet veel beter: “Brusselistan bij Wallonië”, “Als we de francofone “jongeren” (bedoeld zijn Marokkanen) in Nederland naar daar zenden, dan is het fijn wonen voor Vlamingen en Nederlanders in vrijgekomen huizen”.

Eentje heeft de oplossing voor Brussel: “Allemaal Nederlands spreken en geen Frans meer”.

Leo Belgicus: een oude kaart waarop België en Nederland worden afgebeeld in de vorm van een leeuw.

De voorstanders De Vlaanderen-minnaars zijn in de meerderheid, al is het niet altijd om nobele redenen. GeenStijl zelf hoopt op “meer kansen op EK/WK voetbal” en bij de lezers valt de naam Kevin de Bruyne als Neerlands hoop in bange dagen. “Dikke bingo voor Rotterdam en Antwerpen”, “Limburg wordt 2 keer zo groot”, “Liever 6 miljoen Vlamingen erbij dan 1 miljoen moslims”, “Alle Nederlands sprekers in hetzelfde land”. Zelfs Groot-Nederland is niet dood want eentje vraagt dat ook Frans-Vlaanderen terugkeert. Bij de iets minder platte reacties zitten soms scherpe waarnemers: “Onze Overlords (Frankrijk en Duitsland) staan dat nooit toe. Dat is een te groot

machtsblok tegenover hen.” Eentje merkt verbitterd op “De oude heersende klasse in België verraadt stelselmatig de Vlamingen.” En aan de staatstructuur is ook al gedacht want “een confederatie, geen gehele eenheidsstaat”. Verstandige taal en de Nederlandse republikeinen zien een mogelijkheid twee vorstenhuizen in ballingschap te sturen. Kortom, Bart de Wever weet wat hem te doen staat, al zal een legalist als hij keurig de toestemming van Magnette vragen vooraleer de Herenigde Nederlanden herrijzen (nadat Wallonië zich eerst bij La Grande Mère Patrie heeft gevoegd).

JAN NECKERS

Buitenland

29 JULI 2021

© SHUTTERSTOCK

DUITSLAND

11

Nonchalance? Of een poging tot bedrog?

In mei bleek dan weer dat ze pas in maart, ruim te laat, haar neveninkomsten als co-voorzitster van de groenen bij het parlement aangegeven had. Het ging om meer dan 25.000 euro, en de late aangifte noemde ze een “fout” en “domme vergeetachtigheid”. Van de andere parlementsleden eisen de Duitse groenen dat de neveninkomsten “tot op de euro en de cent” aangegeven worden en openbaar gemaakt.

Plagiaat

Kunnen de overstromingen Annalena Baerbock redden?

De Elbe-rivier die uit zijn oevers is getreden en waardoor huizen en straten onder water kwamen te staan.

Alles zag er nog zo goed uit voor de Duitse groenen, toen ze Annalena Baerbock (foto inzet) op 19 april nomineerden tot hun kanselierskandidaat. Het was de eerste keer in de geschiedenis dat de Duitse groenen een kandidaat voor het hoogste ambt in de Duitse politiek nomineerden, en de tweede keer dat een vrouw die eer te beurt viel. tussen volledig uitgeleefd, en bovendien maakten CDU en CSU onder mekaar ruzie over wie hun kanselierskandidaat mocht zijn. En de SPD doet het in de peilingen zo slecht dat je haast zou vergeten dat ook zij een kanselierskandidaat hebben.

Realo Annalena Baerbock behoort tot de gematigde vleugel van haar partij, de zogenaamde “realo’s”, en dat maakt haar ge-

FRANKRIJK

En dan is er nog de nicht natuurlijk!

De recente regionale verkiezingen in Frankrijk hebben een serieuze kater veroorzaakt in het kamp van het rechtse Rassemblement National (RN). De voorzitter van het RN, Marine Le Pen, had gehoopt minstens één regio van het politieke establishment te kunnen wegkapen, en opiniepeilers ondersteunden die hoopvolle stemming. Helaas, het bleek dat zowel de partij van Macron als die van Le Pen ondermaats scoorden. Het kiezerspubliek bleef gewoon thuis.

© SHUTTERSTOCK

De resultaten van een opiniepeiling van maart 2021 georganiseerd door Ifop, op vraag van de conservatieve denktank Cercle Audace, werden na een perslek pas vrij recent gepubliceerd en tonen aan dat Marion Maréchal, nicht van Marine Le Pen, over heel goede troeven beschikt, mocht zij eraan denken zich kandidaat te stellen voor de presidentsverkiezingen.

Marion Maréchal, die momenteel een kaderschool (ISSEP) leidt, is bij het brede publiek blijkbaar beter gekend dan haar tante, zo blijkt uit de cijfers. 90 procent van de ondervraagden zegt de nicht te

Marion Maréchal-Le Pen

kennen. Dat is 94 procent bij plattelandsbewoners en 89 procent bij stedelingen. Haar populariteit dan: 41 procent heeft een positieve mening over Marion Maréchal, terwijl dat maar 30 procent is bij haar tante.

Linkse stemmers Bij dezelfde bevraging bleek dat ook volkse en zelfs linkse stemmers Marion wel zien zitten. Zo heeft 32 procent van de kiezers van de linkse partij La France Insoumise (Mélenchon) een goede opinie van Marion. Eric Zemmour zou volgens andere, recente opiniepeilingen kunnen rekenen op maximaal 18 procent van de Franse stemmen, terwijl 28 procent van de Franse kiezers zegt voor Marion Maréchal te zullen stemmen. Als ze zou opkomen, natuurlijk, want tot nu toe beperkt ze zich tot de metapolitieke strijd.

Voldoende cijfers in elk geval om de kring voorstanders van Marine Le Pen op zijn minst zenuwachtig te maken. Nu maar hopen dat het Grote Doel – het verwerven van macht – niet door deze onderlinge concurrentie wordt bemoeilijkt of onmogelijk gemaakt. Want dan heeft niemand gewonnen.

PIET VAN NIEUWVLIET

Slordigheidjes Het duurde echter niet lang voor er onnauwkeurigheden vastgesteld werden in het cv van Annalena Baerbocks. Vervelend voor een partij die voor volledige openheid en eerlijkheid staat, te meer daar er meerdere rondes nodig waren voor alles helemaal correct was. Een slordigheidje?

Overstromingen Vraag is nu of de overstromingen Annalena Baerbock en de groenen kunnen redden. In de peilingen is het te vroeg om daar al iets van te zien, maar de flater van tegenkandidaat Armin Laschet die bij een persbriefing op de achtergrond stond te lachen terwijl de camera’s filmden, deed het brokkenparcours van Annalena Baerbock even vergeten. Maar dat de groenen de schuld voor de overstromingen volledig in de schoenen van de christendemocraten wilden schuiven, deed het appetijt van die laatsten voor een “zwart-groen” kabinet alvast stevig slinken. Afwachten dus of de groenen überhaupt nog in de volgende Duitse regering raken.

FILIP VAN LAENEN

SLOVENIË

Janez Jansa, de Sloveense rebel De kans is groot dat u de naam nog niet hebt horen vallen. Nochtans is Janez Jansa, de nieuwe voorzitter van de EU-raad van ministers, een kiezel in de schoen van EU-fanatici en de linkerzijde.

Jansa is jong-communist geweest, journalist, dissident, politiek gevangene, sociaaldemocraat en twee keer minister van Defensie. Sinds 1993 is hij voorzitter van de rechtsconservative "Sloveense Democratisch Partij". In de westerse pers wordt hij wel eens lacherig “vestzak-Orban” of “miniTrump” genoemd.

Nog maar pas benoemd als voorzitter van de EU-raad zorgde hij al voor ophef, door de benoeming tegen te houden van twee landgenoten in het EU-Openbaar Ministerie. Ze hebben een communistische achtergrond, schreef hij. Volgens tegenstanders omdat ze het vermogen van Jansa hebben onderzocht. Dat hij daarenboven ook nog eens twee Sloveense rechters en twee sociaaldemocratische Sloveense parlementsleden in het Europees Parlement hard heeft aangepakt, deed het vat helemaal overlopen. Commissievoorzitter Frans Timmermans (ook sociaaldemocraat) schrapte dan maar de officiële fotoshoot bij het aantreden van Jansa.

Symbool voor tweespalt in de EU Jansa staat daarmee symbool voor de diepe kloof die gaapt tussen Oost- en Midden-Europese staten en het EU-establishment, net die landen die juist zo hard hebben moeten strijden om zich van de communistische dictatuur te bevrijden en de nationale renaissance na het ineenstuiken van het communisme mogelijk te maken. Die Oost-Europese landen zien in het ‘cultureel marxisme’ een van de grootste bedreigingen voor de EU. Want hoe het er in gevangenissen uitziet, weet Janez Jansa maar al te goed. Als jonge man zat hij 18 maanden achter de Joegoslavische tralies omwille van een voor het regime minder aangenaam artikel in de pers. Zijn arrestatie en opsluiting lokte massaal protest uit, dat in 1991 leidde tot de onafhankelijkheid van Slovenië, en dat de Sloveense dissident

© WIKIPEDIA

De nominatie gebeurde onder een bijzonder gunstig gesternte voor de Duitse groenen. Twee jaar geleden piekten ze al eens in de peilingen, waardoor ze een tijdje virtueel de grootste partij van Duitsland waren, vóór de christendemocratische “Unie” van CDU en CSU. Iets meer dan een jaar geleden ging in buurland Oostenrijk de regering–Kurz II van start, een coalitie van christendemocraten en groenen. De huidige Duitse regering van christendemocraten en sociaaldemocraten leek onder-

loofwaardig als kanselierskandidaat en als dusdanig verkiesbaar. Na haar nominatie maakten de Duitse groenen een enorme sprong voorwaarts in de peilingen, en staken ze opnieuw de christendemocraten naar de kroon. Peiler Forsa noteerde een topscore van 28 procent, met een voorsprong van maar liefst zes procent op de christendemocraten. De campagne kon niet meer stuk.

Op 17 juni stelde Baerbock haar boek “Jetzt. Wie wir unser Land erneuern” voor, waarin ze haar politieke doel uit de doeken doet, onder meer aan de hand van enkele persoonlijke ervaringen. Tien dagen later barstte echter de bom, toen de Oostenrijkse communicatiewetenschapper Stefan Weber een rapport publiceerde waaruit bleek dat het boek stijf stond van het plagiaat.

Eerst verdedigde Annalena Baerbock zich nog dat ze slechts enkele citaten overgenomen had uit officiële bronnen, maar snel bleek dat zelfs haar persoonlijke ervaringen hier en daar afgeschreven waren. De geloofwaardigheid van Annalena Baerbock ligt sindsdien aan diggelen, en de suggestie om haar nog snel te vervangen werd reeds uitgesproken. In de peilingen staan de groenen ondertussen alweer op hun oude niveau, onder de twintig procent.

Voorzitter van de EU-raad van ministers, Janez Jansa.

zelfs aan de macht bracht. In de korte oorlog met Joegoslavië was hij Sloveens minister van Landsverdediging en daarna werd hij drie keer eerste minister, de laatste keer in 2020. Hij maakte niet alleen een steile opgang mee, maar weet ook alles van de diepe val. Ten gevolge van corruptieverwijten moest hij in 2013 aftreden en werd veroordeeld tot 2 jaar gevangenis. Na twee maanden brommen verliet hij de gevangenis omdat het Grondwettelijk Hof het vonnis verbrak.

We zullen nog horen van deze Jansa. Zo nam hij onlangs de verdediging op zich van de Oostenrijkse voorzitter van de Identitairen, Martin Sellner, die hij een “oprechte medestrijder” noemde. Hij kritiseerde de Oostenrijkse regering onder Kurz, die “alleen patriottische stemmen blijkbaar verdacht vindt”. Jansa in de EU-instellingen, dat is zoveel als zout op de patatten.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview De Olympische Spelen in Tokio zijn vrijdag officieel van start gegaan. Voormalig judoka Gella Vandecaveye (48) laat haar licht schijnen op de Spelen. Zelf won ze twee olympische medailles: zilver in 1996 en brons in 2000.

Tot vandaag is ze de enige Belgische atlete die daarin is geslaagd. Wielrenster Jolien D’hoore en meerkampster Nafi Thiam kunnen haar in Tokio evenaren. andecaveye is in elk geval optimistisch over de medaillekansen van de Belgen. “We hebben een mooie delegatie met grote kampioenen. Als alles meezit, kunnen we veel medailles halen.

Er zullen sowieso Belgische favorieten ontgoochelen, maar er zullen ook onbekenden zijn die ons verrassen. Ik denk dat er ook een paar net naast een medaille zullen grijpen.”

In de aanloop naar de Olympische Spelen werd in Tokio de Covid-19-noodtoestand uitgeroepen.

Na overleg tussen de organisatie en de Japanse regering werd overeengekomen dat de Spelen zullen doorgaan zonder supporters. Een juiste beslissing?

“Dat zijn allemaal noodmaatregelen om de Spelen te kúnnen laten plaatsvinden.

Met publiek was onmogelijk. Dan moesten ze geannuleerd worden. Dus hebben ze gezegd: ‘Als we ze toch nog willen laten plaatsvinden, is het zonder publiek.’ Dat is ook jammer voor de atleten. Het gaan stille Spelen zijn, met een absurde sfeer. Je vecht, kampt, loopt of zwemt voor een leeg stadion. Dat is absurd. Voetbal zonder publiek, daar zetten ze wel een geluidsband onder, maar dat is een beetje artificieel.

Dat is jammer voor de atleten, de totaalbeleving en de ervaring. Maar het is wat het is. Het is zonder publiek of niet.”

Tijdens het Europees Kampioenschap voetbal was er heel wat te doen om de knieval ter ondersteuning van de Black Lives Matters-beweging. Gaan politiek en sport volgens u samen?

“Ik vind dat dat moet kunnen. Die atleten hebben een voorbeeldfunctie. Als ze in een bepaalde ideologie geloven, of voor mensenrechten en tegen discriminatie zijn, mogen ze dat ook uiten. Ze mogen ook hun verdriet en hun vreugde uiten, waarom zouden ze dan hun mening niet mogen geven? Waarom zou het voetbalstadion in München niet in de regenboogkleuren mogen verlicht worden? De UEFA wil het EK zo neutraal mogelijk houden, maar geld, politiek en macht zijn met elkaar verweven. Waarom mogen de atleten dan geen onderdrukte groepen steunen of een mening hebben? Er is geen echte scheiding tussen politiek en sport.”

29 JULI 2021

VOORMALIG JUDOKA GELLA VANDECAVEYE De Nieuw-Zeelandse gewichthefster Laurel Hubbard wordt straks de eerste transgender atlete op de Olympische Spelen. Heeft ze volgens u een fysiek voordeel omdat ze als man geboren werd?

“Zeker, alleen al de morfologie van haar lichaam biedt een voordeel. Haar handen zijn groter, haar lichaam is groter. Als je je testosteronpeil op een vrouwelijk niveau brengt en je voldoet aan alle normen en controles, dan mag je als transgender deelnemen. Er is niets dat die vrouw kan uitsluiten. Maar een transgender is bevoordeeld. Morfologisch heb je voordelen zoals langere armen, grotere handen en bredere schouders. En dat kan een groot verschil maken in het gewichtheffen, zwemmen of judo. Als je je testosteronpeil naar beneden haalt, verlies je wel capaciteiten. Maar je hebt nog altijd een voorsprong op biologische vrouwen.”

Hebben atletes die als man geboren werden een plaats in vrouwencompetities?

“Als ze voldoen aan alle criteria, kan je ze niet tegenhouden en hun deelname niet weigeren, maar morfologisch en biologisch hebben ze nog altijd een voordeel, ook al zijn ze officieel een vrouw. Dat is zoals Cece Telfer. Bij de mannen was ze een matige atleet, bij de vrouwen werd ze nationaal kampioene. En zo zijn er nog verhalen. Je hebt die gewichthefster die geboren werd als man (Laurel Hubbard, red.). Bij de mannen was ze een middenmoter. Ze ondergaat dan een geslachtsoperatie, en neemt testosterondrukkers en hormonen om als vrouw door het leven te gaan.”

Judoka Charlene Van Snick stelt regelmatig de discriminatie en ongelijkheid van vrouwelijke sporters aan de kaak. Wat denkt u daarover?

“Ik weet dat Charlene zeer geëngageerd is. Als een atleet een mening heeft, mag die daarvoor uitkomen. Weliswaar zonder brutaal te zijn of te shockeren. Dat is de vrijheid van meningsuiting. Sport en de Olympische Spelen zijn een forum om je mening te geven. Op de Olympische Spelen van Sydney in 2000 kwamen de aboriginals, een verdrukte minderheid, ook aan bod. In China ging het over mensenrechten. Sport in het algemeen, en de Olympische Spelen in het bijzonder, zijn een platform om dat aan de kaak te stellen, want je komt in het oog van de ganse wereld. Je moet de zwakkeren in de maatschappij helpen en het onrecht aankaarten.”

Heeft u zelf ervaren dat vrouwen onderdrukt worden in de sport?

“Dat zal wel gebeuren, hé.

Ik heb het zelf nooit aan den lijve ondervonden omdat ik wel assertief genoeg was, ik beet van mij af. Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid. En als het dan mezelf aanbelangt, zou ik ook wel op mijn strepen staan. Het moet niet in mijn voordeel zijn, maar

ik wil wel correct behandeld worden. Maar niet iedereen staat zo sterk in zijn schoenen.

Ulla (Werbrouck, red.) en ik, wij waren de goudhaantjes van de judogeneratie in de jaren ’90. Ons hebben ze nooit een strobreed in de weg gelegd of een vinger kwaad gedaan. Want wij moesten presteren en dat deden we ook. Ik heb nooit het gevoel gehad dat mij onrecht werd aangedaan.”

kig en raak je gefrustreerd. Ik heb daar al lang afstand van genomen, en maar goed ook. Ik kijk vooral naar wat ik heb en niet naar wat ik niet heb.”

Kevin De Bruyne verdient bij Manchester City tot 2.700 euro bruto per uur, 490.000 euro bruto per week of een kleine 25 miljoen euro bruto per jaar. Hoe kijkt u daarnaar als voormalig judoka? Bent u met uw sport rijk geworden?

“Dat is ook weer een eindeloze discussie.

Het zou in principe niet mogen, maar dat is de macht van het geld en politiek lobbywerk. En corruptie. Dat is wat de FIFA is. Het zijn allemaal witteboordencriminelen die leden omkopen voor hun stem en dan gaat de organisatie naar Qatar, naar de olielanden. Er is daar inderdaad nog heel wat vrouwendiscriminatie en -onrecht, maar koning voetbal heerst.

Geld, macht en politiek. Het zou in principe niet mogen, maar dat zeiden we ook over de Olympische Spelen in China. Er gaan altijd dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen.”

“Nee, ik ben niet rijk geworden. Daarvoor heb ik een verkeerde sport gekozen. Het is Kevin gegund. Hij heeft de sport gekozen, is er fantastisch goed in en verdient veel geld.

Dat is de wet van vraag en aanbod op de markt, van de commerciële wereld die het voetbal is, van de tv-rechten, van de merchandising, van de clubs. Sport is business.

Voetbal is business. Daar komt heel veel bij kijken. De spelers staan ook onder zware druk. Ze moeten presteren en creëren heel veel omzet. Maar of ze daarvoor zo riant of schandalig veel betaald moeten worden?

Het is hen gegund.”

“Een transgender is bevoordeeld. Morfologisch heb je voordelen zoals langere armen, grotere handen en bredere schouders” Dienen judoka’s niet beter verloond te worden, gelet op de risico’s die ze nemen? U brak in 1998 uw nek en ontsnapte ternauwernood aan de rolstoel.

“In principe zou je loon naar werken moeten krijgen. Maar zo werkt het niet altijd. Er zijn nu eenmaal wetmatigheden die je niet kan negeren. Natuurlijk moeten wij meer verdienen, want wij lopen veel risico’s. Dakwerkers lopen ook veel risico als ze op een ladder of stelling kruipen. En zo kan je maar blijven vergelijken. Dat zijn vergelijkingen die nergens op slaan of nergens toe leiden; appelen en peren. Er zal altijd ongelijkheid zijn in de wereld, tussen man en vrouw, tussen sportdisciplines. Als je daarop blijft focussen, word je ongeluk-

GELLA VANDECAVEYE GEBOREN: Kortrijk, 5 juni 1973 BURGERLIJKE STAAT: samenwonend, geen kinderen OPLEIDING: Communicatiemanagement BEROEP: Zelfstandig pr- en sportconsultant, coördineren en renoveren van huizen HOBBY’S: reizen, gastronomisch genieten, bewegen

“Het gaan stille Spelen zijn.

Je vecht, kampt, loopt of zwemt voor een leeg stadion”

Wat vindt u van de beslissing om het wereldkampioenschap voetbal toe te wijzen aan Qatar, waar de helft van de bevolking geen rechten heeft?

Heeft u nog contact met Jean-Marie Dedecker?

“Zeker en vast. Niet dat ik hem wekelijks of maandelijks zie, maar hij was onlangs jarig en dan stuur ik hem altijd een berichtje, en elk jaar antwoordt hij. En als ik hem zie, is dat altijd met een hartelijke knuffel (lacht). We hebben samen fantastische jaren beleefd. We hebben elkaar groot gemaakt. We hebben samen grote euforie en verdriet gekend. Dat schept banden voor het leven.”

Maar u heeft geen politieke ambities?

“Nee, Ulla (Werbrouck, red.) heeft nog op Lijst Dedecker (LDD) gestaan. Zelf ga ik geen kleur bekennen, maar ik doe veel aan politiek achter de schermen. Ik kan met alle partijen praten, ik kan met iedereen door de deur. Ik doe heel veel lobbywerk, maar ik ga op geen enkele lijst staan. Hoewel er elke verkiezing wel partijen zijn die aan mijn mouw trekken.”

Welke partijen?

Alle partijen trekken aan mijn mouw (lacht).

ANTON SCHELFAUT

Actueel

29 JULI 2021

13

In deze nieuwe reeks over de klimaatverandering proberen we feit en fictie, wetenschap en politieke manipulatie van elkaar te scheiden.

Van wetenschap tot waanzin De ecoloog Daniel Fagre verkondigde in 2009 dat de gletsjers in de staat Montana tegen 2020 verdwenen zouden zijn. Bij de ingang van het natuurreservaat werd een gedenkplaat opgericht met het opschrift “Goodbye to the Glaciers”. De plaat werd intussen weggehaald. De gletsjers zijn er nog steeds.

Al een miljoen jaar lang doet zich op aarde iedere honderdduizend jaar een ijstijdvak voor. Dat betekent niet dat er dan overal ijs ligt, wel dat er permanente ijskappen zijn, die ook in de zomer niet verdwijnen. Zoals nu dus. Zulke ijstijdvakken bestaan uit twee echte ‘ijstijden’ waarin het zeer koud is en de ijskappen enorm aangroeien, met daartussenin een minder koude interglaciale periode van ongeveer 20.000 jaar, waarbij er alleen permanent ijs op de poolkappen is. We leven nu op het einde van een interglaciale periode.

De klimaatwetenschap staat nog in haar kinderschoenen. Ze kan niet verklaren hoe de ijstijden beginnen en eindigen.

Er zijn vele hypothesen, maar niemand weet het echt. Laat u dus niet intimideren door wetenschappers - en zeker niet door journalisten en politici - die beweren dat zij kunnen voorspellen hoe het klimaat de komende decennia zal evolueren.

Daar bestaan gewoon geen betrouwbare wetenschappelijke modellen voor. Staar u niet blind op simplistische of vervalste grafi ekjes die eindigen met een steil stijgende lijn die steeds hogere temperaturen aangeeft. Een wetenschappelijk verantwoorde langetermijngrafi ek zou moeten eindigen met een sterke dáling van de temperatuur en een nieuwe ijstijd.

Alleen weet niemand of die binnen tien, honderd of duizend jaar zal komen.

Ook binnen de huidige interglaciale periode hebben zich grote veranderingen voorgedaan. Tijdens het “Middeleeuwse Klimaatoptimum” was het in Europa bijna even warm als nu. Men plantte wijnranken in Engeland en perziken in Vlaanderen.

De Noormannen deden aan landbouw in het zuiden van Groenland en ze noemden het huidige New Foundland, bij Canada, “het wijnland”. Vanaf de 15de tot halfweg de 19de eeuw was het veel kouder dan nu.

De gletsjers werden groter en de winters strenger. Men noemt dit “De Kleine IJstijd”. Wij leven nu in een ‘lenteperiode’ na die Kleine IJstijd, met stijgende temperaturen, kleinere gletsjers en minder Noordpoolijs.

Ook zonder industrie stoten mensen CO2 uit, zelfs als ze slechts aan primitieve landbouw en veeteelt doen Praktijkvoorbeeld In het midden-Holoceen, van 5.000 tot 7.000 jaar geleden, was het veel warmer dan nu, en in die periode ontstonden de beschavingen van Sumerië, China, het oude Egypte en bijna alle culturen uit het Bronzen Tijdperk. Nee, de wereld was niet onbewoonbaar, en nee, niet alles stond onder water. Ook onze Lage Landen niet. Dat

weten we dank zij de vele archeologische vondsten. Bewijst dit dat de mens geen invloed heeft op het klimaat? Nee, dat is een te verregaande conclusie. Het bewijst zeker wel dat het niet alleen de mens is, of zelfs maar hoofdzakelijk de mens. Er zijn duidelijk natuurlijke processen aan het werk, die samenhangen met de cycli van de zon en met vulkanische activiteit. Men kan met zekerheid stellen dat een groot deel van de huidige opwarming natuurlijke oorzaken heeft en dat op deze warme periode onvermijdelijk weer een koudere zal volgen.

Dertien jaar stilstand Een ding staat vast: het aantal CO2-deeltjes in de atmosfeer is inderdaad onrustwekkend gestegen, van 277 ppm (deeltjes per miljoen) in 1750 tot 414 nu, en die stijging wordt vrijwel zeker grotendeels veroorzaakt door de mens. Niet alleen door de industrie, maar ook gewoon doordat er in 1750 nog maar 791 miljoen mensen op aarde leefden en nu ongeveer 8 miljard.

Dat ‘detail’ wordt om politieke redenen altijd doodgezwegen, vooral omdat de problematische bevolkingsgroei zich vooral in Afrika en enkele islamitische landen voordoet. Ook zonder industrie stoten mensen CO2 uit, zelfs als ze slechts aan primitieve landbouw en veeteelt doen. Niemand twijfelt eraan dat CO2 een broeikasgas is. De toename gewoon op haar beloop laten, is geen optie. Maar is de samenhang tussen de uitstoot van CO2 en de opwarming wel zo ondubbelzinnig duidelijk als men beweert? Nee, helemaal niet. In de periode na 2001 is de globale opwarming van de atmosfeer minstens 13 jaar lang volledig stilgevallen. Natuurlijk heeft u dat nooit in de media gelezen, want het paste niet in de simplistische klimaatdogma’s en de paniekzaaierij daarrond. De uitstoot van CO2 steeg in die periode wel en dan moet men zich natuurlijk vragen stellen over de betrouwbaarheid van het verband tussen die uitstoot en de opwarming. Maar niemand

stelde die vragen. Het zou om een eenmalige vertraging kunnen gaan, maar ook om een structurele fout in het klimaatmodel.

Het feit dat men deze pauze in de opwarming én de vragen daarover gewoon heeft doodgezwegen, bewijst dat we niet eerlijk worden geïnformeerd. Onbewezen hypothesen worden ons voorgeschoteld als vaststaande feiten. We geven hier enkele krasse voorbeelden van misleiding en desinformatie.

Schiereiland Wie de angstwekkende video’s ziet van massa’s ijs die bij Antarctica in zee storten, denkt waarschijnlijk dat heel de Zuidpool aan het afsmelten is. Maar al die opnamen zijn in dezelfde omgeving gemaakt: langs de kust van het zogenaamde Antarctische Schiereiland, dat slechts een aanhangsel is van het echte Antarctica. Het ligt zelfs gedeeltelijk buiten de poolcirkel. Inderdaad, daar kalft de ijskap in de zomer af, waarschijnlijk al eeuwenlang. Maar men stelt dit voor alsof het representatief is voor heel Antarctica. Volgens een artikel in Nature (20/07/2016) had de opwarming van het Antarctische Schiereiland, die in de twintigste eeuw was waargenomen, zich overigens na 2000 niét doorgezet.

Onbewezen hypothesen worden ons voorgeschoteld als vaststaande feiten Plakwerk In een rapport uit 2007 van het Intergovernmental Panel on Climate Change werd beweerd dat de meeste gletsjers in de Himalaya tegen 2035 gesmolten zouden zijn en dat de Ganges en de Brahmaputra daardoor zouden droogvallen, met massale hongersnoden tot gevolg. Maar die datum van 2035 was een foutje. Het was 2350.

Erger nog, het rapport bleek niet gebaseerd te zijn op wetenschappelijk onderzoek. Het was samengeknipt en -geplakt uit artikels van het World Wild Life Fund,

© SHUTTERSTOCK

De klimaatpsychose (deel 1)

De gletsjers in Montona.

een verslagje van Unesco en een populairwetenschappelijk tijdschrift. Er klopte niets van. Maar toch werd het door alle media rondgebazuind.

Millimeters, geen meters In 2013 publiceerden onder andere Knack en De Morgen een apocalyptische kaart van wat er zal gebeuren als álle ijs op aarde smelt. Heel Vlaanderen verdwijnt dan onder de golven. Wie het hele artikel leest - wat de meeste mensen natuurlijk niet doen - ontdekt dat dat nog wel 5.000 jaar kan duren. Iets minder extreem, maar toch nog manipulatief genoeg, waren de kaartjes in onze media die toonden wat er zou gebeuren als de zeespiegel met vijf meter steeg. De zee zou dan tot oprukken tot Gent, Aalst en Mechelen. Maar zelfs de meest pessimistische wetenschappelijke schattingen gaan uit van een zeespiegelstijging van maximaal 90 centimeter tegen 2100. Ongeveer één centimeter per jaar dus. Voor een volk van dijkenbouwers als wij kan dat geen onoverkomelijk probleem zijn. Ja, de zeespiegel stijgt. Maar als we naar echte metingen kijken, dan blijkt dat probleem best beheersbaar te zijn. Sinds 1880 is de zeespiegel ongeveer 20 centimeter gestegen. Anderhalve millimeter per jaar dus. Satellietmetingen gaven van 1993 tot 2003 een stijging aan van 3,1 millimeter per jaar. Dit zijn harde feiten die de echte trend aangeven, geen onbewezen theorieën, geen apocalyptische voorspellingen. Beleid moet gebaseerd worden op metingen en waarnemingen. Niet op profetieën.

Verkeerde klimaatvoorspellingen voor het jaar 2020 De klimaatdeskundige Lonnie Thompson van de Ohio State University voorspelde in 2006 dat alle ijskappen tegen 2020 verdwenen zouden zijn. Greenpeace voorspelde dat de koraalriffen in de Stille Oceaan afgestorven zouden zijn en dat er een enorme economische ravage zou volgen voor de kuststaten. Men noemde in het bijzonder de kwetsbare eilandstaat Tuvalu. Maar het ging het eiland economisch voor de wind en de koraalriffen zijn er nog steeds. John Titus van het Environmental Protection Agency in de VS voorspelde in 2001 dat de zeespiegel tegen 2020 met 60,95 centimeter zou stijgen.

Het werd slechts 9 centimeter. Zelfs het US Department of Defense schreef dat tegen 2020 vele grote Europese steden door de zee zouden worden opgeslokt. De ecoloog Daniel Fagre verkondigde in 2009 dat de gletsjers in de staat Montana tegen 2020 verdwenen zouden zijn. Bij de ingang van het natuurreservaat waar de gletsjers zich bevonden, werd een gedenkplaat opgericht met het opschrift “Goodbye to the Glaciers”. De plaat werd intussen weggehaald. De gletsjers zijn er nog steeds. Al die voorspellers waren specialisten in hun vakgebied. Ze gebruikten allemaal de officiële klimaatmodellen. Maar ze zaten er allemaal flagrant naast. Wie gelooft die doemprofeten nog? Wie gelooft die modellen nog?

PAUL BÄUMER

Volgende week deel 2: De politieke dubbelzinnigheden

14 Cultuur FILM

Pig "Pig" is een gevoelige, empathische dramafilm over een kluizenaar die zijn ontvoerde truffelvarken probeert terug te vinden. Met Nicolas Cage, die een van de beste vertolkingen van zijn carrière neerzet, is de film zelfs Oscarmateriaal.

Nicolas Cage speelt een teruggetrokken truffeljager die, samen met zijn kostbaar varken, in de bossen van de Amerikaanse staat Oregon een kluizenaarsbestaan leidt. Op een nacht wordt hij door onbekenden overvallen. Hij krijgt een flinke pandoering en zijn geliefde varken wordt ontvoerd.

De kluizenaar keert terug naar de beschaving en doet er alles aan om zijn varken terug te vinden.

Gaandeweg komt de kijker meer te weten over het verleden van de mysterieuze kluizenaar. Al snel blijkt dat zijn naam heel wat gewicht heeft in de horecawereld van Portland, Oregon. In zijn zoektocht krijgt hij de hulp van Amir, een jonge, onervaren handelaar in ingrediënten die in de schaduw van zijn vader, een grote horecamagnaat, leeft.

Subversief in zijn menselijkheid De opzet roept misschien herinneringen op aan John Wick, de ‘over the top’-actiefilmreeks met Keanu Reeves in de hoofdrol. In die film vermoorden de slechteriken de hond van het hoofdpersonage, waarna hij op een bloedig moord- en wraakpad door de misdaadwereld trekt. Ook de eerste trailers van Pig deden een verhaal van wraak en een orgie van bloed en geweld - een zoveelste variatie op de John Wick-formule - vermoeden.

Het eindresultaat is iets helemaal anders. Pig is zelfs niets minder dan de antithese van John Wick. De film is een ingetogen en tedere parabel over menselijkheid, empathie en het omgaan met verlies, geen verhaal van wraak. Pig logenstraft die verwachtingen doelbewust herhaaldelijk. De film kent tal van momenten waar de dreiging van geweld in de lucht lijkt te hangen en waarop het hoofdpersonage eindelijk over de rooie dreigt te gaan. Maar zover komt het nooit en telkens weer wordt die spanning ontmijnd met empathie. De film is haast subversief in zijn menselijkheid.

Oscarmateriaal Nicolas Cage is doorheen de jaren uitgegroeid tot een cultfenomeen. Naast gelauwerde rollen zette hij ook heel wat bizarre – sommigen zullen zeggen ‘slechte’ – vertolkingen neer. Pig bewijst dat Cage wel degelijk een acteur van kaliber is. Meer nog, zijn vertolking tilt de film naar een nog hoger niveau en behoort tot een van de beste rollen uit zijn carrière.

Ook de wisselwerking tussen Cage en Alex Wolff, die Amir vertolkt, verdient lof. De eerste speelt een personage dat er alles aan doet om vergeten te worden, maar niet aan zijn (h)erkenning kan ontsnappen. De tweede speelt iemand die haast wanhopig is om, in het bijzonder van zijn vader, erkenning te krijgen, maar daar maar niet in slaagt.

Pig is het regiedebuut van de vooralsnog onbekende regisseur Michael Sarnoski, die ook het script van de film schreef. Het eerste schot lijkt in zijn geval meteen een voltreffer te zijn. Een kleine voorspelling: het hoeft niet te verbazen als Pig, Sarnoski, Cage of Wolff volgend jaar op zijn minst enkele Oscarnominaties in de wacht slepen.

PIETER VAN BERKEL

Sponsordiner 2021 ’t Pallieterke

Op 9 september organiseren we voor onze lezers en sympathisanten een sponsordiner. Plaats van afspraak: de unieke Plantentuin van Meise.

U bent geïnteresseerd om erbij te zijn? Neem dan contact met ons op via 03/232.14.17 of via secretariaat@pallieterke.net. We zenden u dan vrijblijvend een uitnodiging met alle details. Deelname per persoon bedraagt dit jaar 135 euro. U krijgt er een prachtige omgeving voor, een rijkelijke receptie en een verzorgde maaltijd. Als gastspreker verwelkomen we Arnold Karskens, de langstwerkende oorlogsverslaggever van de Benelux en initiatiefnemer van de nieuwe Nederlandse omroep Ongehoord Nederland.

Alhoewel we verwachten dat er tegen 9 september geen verstrengingen meer zullen bijkomen, blijft de mogelijkheid bestaan dat corona toch nog een stokje in de wielen komt steken. De receptie is alvast in open lucht (en bij regen is er een grote open tent). Maar als we toch moeten overgaan tot annuleren, dan waarborgen wij de terugbetaling van de inschrijvingsgelden.

29 JULI 2021

CULTUUR

Een rondje glas De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in het Jubelpark, recent omgedoopt tot Museum Kunst & Geschiedenis, bezitten vele waardevolle collecties. Nu krijgen we een selectie te zien uit de verzameling historische glasramen.

Het Museum Kunst & Geschiedenis doet wat het kan, met ontoereikende middelen, om het publiek toch in tijdelijke tentoonstellingen te laten kennismaken met delen van de bijzonder interessante en gevarieerde collecties. Deze maand opende de semi-permanente expo “Medaillons, miniaturen in glas”.

De unieke verzameling glasramen van het museum telt ruim 350 stuks, van de dertiende tot de twintigste eeuw. Die bleef lange tijd weinig bestudeerd en onbekend bij het grote publiek. In 2017 werd gestart met een onderzoeksproject rond achthonderd jaar beglazingsgeschiedenis in de Nederlanden. De collectie is nu geanalyseerd, geconserveerd en naar waarde geschat.

Van kerken naar kastelen De expo volgt eerst de technologische en artistieke ontwikkeling van beschilderd glas. Daarvoor gaan we terug naar de twaalfde eeuw wanneer de gotiek met magistrale kerken een schitterend decor voor de liturgie bouwde.

Glasramen waren daar een belangrijk onderdeel van. Ze moesten het licht van God veredelen en Zijn huis tooien met de kleuren van de hemelse deugden.

Bij ons zijn weinig glasramen uit die vroegste periode bewaard gebleven.

Er resten slechts enkele fragmenten.

In de vijftiende eeuw evolueerde de glasschilderkunst in de Zuidelijke Nederlanden naar een meer realistische richting, in navolging van de Vlaamse Primitieven in de schilderkunst. Geleidelijk aan drongen renaissance-elementen in de glasschilderkunst door.

Opdrachten kwamen niet alleen meer van kerkelijke overheden, ook adel en rijke burgers bestelden glasramen voor hun kastelen en patriciërswoningen. Naast religieuze thema’s doken steeds meer profane onderwerpen op en naast monumentale glasramen voor kerken kwamen er kleine medaillons, ronde glasramen als decoratie van de bovenvensters. Een mooie reeks uit het voormalige Sint-Elisabethgasthuis in Lier zit nu in de collectie van Museum Kunst & Geschiedenis en is te zien op de expo.

Van verheven tot volks Medaillons, ook wel ‘rondjes’ genoemd, zijn vooral in trek tijdens de zestiende en zeventiende eeuw. Ze zijn geschilderd op kwaliteitsvol cilinderglas en hebben een diameter van ongeveer twintig centimeter. De glaskunstenaar hanteerde zwarte of bruine glasverf voor de contouren en de schaduwen.

Voor de ophoging maakte hij gebruik van zilvergeel. Soms is een transparant rood aangewend voor het imiteren van de huid.

Voor deze schitterende miniatuur-glaswerkjes tekenden gerenommeerde kunstenaars zoals Maarten van Heemskerck, Pieter Coecke van Aelst en Maarten de Vos. In de Nederlanden waren Antwerpen, Leuven, Brussel en Leiden de belangrijkste productiecentra.

De medaillons zijn subtiel beschilderd met religieuze taferelen, vaak met patroonheiligen en Bijbelse figuren.

Daarnaast zijn er ook heel wat exemplaren met mythologische taferelen en wapenschilden. Soms vormen de ‘rondjes’ een serie met verschillende episodes uit eenzelfde verhaal. De glasschilders lieten zich graag inspireren door schilderijen van beroemde kunstenaars, waarvan toen talrijke tekeningen circuleerden die als model voor de medailles dienst deden.

De tentoonstelling illustreert eveneens hoe de glaskunstwerkjes in de zeventiende eeuw veelkleuriger werden door het gebruik van emailverven. De voorstellingen werden volkser en speelser, want ook minder rijken konden zich ondertussen populaire ‘rondjes’ aanschaffen.

MMMV Semi-permanente tentoonstelling “Medaillons, miniaturen in glas”, Museum Kunst & Geschiedenis, Brussel, www.kmkg-mrah.be

BOEK

’s Lands glorie Wie wordt niet overmand door een gevoel van trots wanneer hij in de grote musea van Sint-Petersburg tot New York de enorme belangstelling vaststelt voor onze Vlaamse meesters: Memlinc, Breughel, Rubens…?

Dat gezond zelfbewustzijn inspireerde journalist Peter Vanham om het leven en werk van enkele historische baanbrekers in diverse domeinen op papier te zetten.

Symbolisch neemt het boek een start bij de generatie missionarissen die in onze contreien abdijen en kloosters stichtte. Uiteraard was hun roeping religieus geïnspireerd. De heiligen Bavo en Amandus (Gent), Omaars (Sint-Omaars) en Trudo (Sint-Truiden) hielpen de orde te herstellen uit de chaos na het West-Romeinse Rijk. Het stichten van steden liet toe om weer handel te drijven en duurzame welvaart op te bouwen. Abdijen als Ter Duinen (Koksijde) en Ter Doest (Lissewege) waren dan weer actief in het winnen van grond op de zee.

Eerste beurs Dankzij dit pionierswerk groeide Brugge uit tot een handelsmetropool.

De familie Van der Buerse legde de bakermat van de eerste georganiseerde handel in vreemde munten en goederen. Nadien nam Antwerpen de fakkel over, maar na de val van die stad in 1585 trokken velen richting het Noorden. Een van hen is de relatief onbekende Willem Usselincx die samen met de Bergenaar Peter Minuit de

Hudsonrivier (New York) ontdekte en de West-Indische Compagnie (WIC) oprichtte.

Op wetenschappelijk vlak vergeet Vanham niet de Vlaamse jezuïet Ferdinand Verbiest te vermelden die aan het Chinese hof het astronomisch instituut leidde.

Collega-jezuïeten brachten de leer van Confucius en de Chinese taal naar Europa. Recenter is het voorbeeld van de Turnhoutenaar Paul Janssen, die pionierde in meerdere geneesmiddelen.

De schrijver blijft weg van de bekende namen in de kunst, maar brengt enkele, eerder lokaal bekende figuren onder de aandacht. Zo is er de familie Keldermans die in architectuur én beeldhouwkunst uitblonk. Ze bouwden en verfraaiden niet enkel de Sint-Romboutskathedraal (Mechelen), maar ook stadhuizen van Middelburg over Gent tot Leuven. In die laatste stad drukte Dirk Martens op zijn persen "Lof der Zotheid" (Erasmus) en "Utopia" (More).

Hoop voor de toekomst De verleiding is groot om te helpen zoeken naar kleurrijke figuren die de eindselectie van dit (eerste?) boek niet haalden: Edouard Empain, de heren van Gruuthuse, de Vlaamse polyfonisten… De inspiratie is eindeloos. Tegelijk dreigen we de huidige generatie durvers te banaliseren. Hij geeft enkele positieve voorbeelden, onder wie François Fornieri en Sihame El Kaouakibi. Na publicatie van het boek raakte de eerste als oud-bedrijfsleider van het Waalse biotechbedrijf Mithra vernoemd in het Waalse Nethys-schandaal; nummer twee behoeft geen verdere uitleg.

We mogen nooit vervallen in cynisme, maar moeten toch de gezonde ambitie koesteren dat onze hedendaagse ‘elite’ zich in meer onderscheidt dan in corruptie en machtsmisbruik. De kansen en uitdagingen voor onze generatie zijn te groot om deze te vergooien.

PIETER VANDERMOERE

Peter Vanham - “Een kleine geschiedenis van grote durvers” Lannoo, 2020 - 248 bladzijden prijs: 24,99 euro ISBN: 978 940 1466 93 6

Brieven

29 JULI 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

Enrico Caruso (1873-1921)

“Bravo, bravo, bijna als Caruso” was een hitje van Will Ferdy in 1960. Iedereen kende toen nog de belangrijkste tenor van de vorige eeuw die precies 100 jaar geleden overleed.

“The Great Caruso” en “Pêche Melba” Dat was geen toeval want de Hollywood-film “The Great Caruso” met Mario Lanza was de meest bezochte film van het seizoen 1951-1952. Met tranen in de ogen keerde ik aan de hand van mijn vader naar huis, want hij wilde met een kind van 7 geen drie kwartier aanschuiven in de file aan de Cinex. Andere tijden, natuurlijk, want een paar jaar later was er al minder belangstelling voor een gelijkaardige film over de beroemdste collega van Caruso: Nellie Mitchell (artiestennaam Melba want geboren in Melbourne) die haar operadebuut in De Munt maakte. De grote Franse kok Auguste Escoffier creëerde “Pêche Melba” op verzoek van haar minnaar. Al tientallen jaren kunnen kelners mij niet antwoorden op de vraag wat of wie die Melba is.

Een Italiaans exportproduct: de tenor Nog altijd kan je in biografieën over Caruso de nonsens lezen dat hij in extreme armoede en als eerste overlevende van 21 kinderen in Napels geboren werd. Zijn vader was voorman in een metaalgieterij en niet arm. De tenor was de oudste van drie overlevende kinderen uit een gezin van 7. Op zijn elfde verliet hij de school om in dat atelier te werken, maar toen al viel zijn prachtige sopraanstem op in het kerkkoor. Na de stembreuk verdiende de jonge man een centje bij in de Napolitaanse cafés waar maandenlang de deuntjes te horen vielen van de jaarlijkse liedjeswedstrijd. Zeer vlug ging iedereen akkoord dat de stem uitzonderlijk mooi getimbreerd en volumineus was. Tot in onze jaren ‘70 was de tenor een van de bekendste Italiaanse exportproducten en een operaloopbaan betekende roem en rijkdom voor jongens met talent; te vergelijken met de Vlaamse wielrenner en de zwarte Amerikaanse bokser.

Caruso was maar 22 toen hij zijn operadebuut maakte, ver-

volgens nog een tijdje voortstudeerde om zijn hoge tonen en zijn stijl te vervolmaken. Twee en drie jaar later zong hij al in de wereldpremières van de opera’s “L’Arlesiana” en “Fedora” die nog altijd opgevoerd worden. In een omgeving met moordende concurrentie (Italië bezat meer dan 1.000 operazangers) steeg hij altijd hoger tot hij La Scala in Milaan bereikte. Caruso had naast zijn talent ook veel geluk, want een nieuw medium werd tegelijkertijd met zijn opkomst volwassen: de vlakke shellac-grammofoonplaat.

De 29-jarige was Italiës grootste talent toen een Britse firma hem tien opnames met piano vroeg en hem - nolens volens - een enorme som betaalde. Shellac-platen werden opgenomen met een toerental tussen 65 en 84 toeren per minuut. Soms veranderde het toerental zelfs in de plaat. Tenslotte werd 78 toeren de universele norm. Veel transfers naar lp en cd gebeurden met dat toerental en geven de verkeerde indruk dat Caruso aanvankelijk een lichte stem bezat. Die platen maakten indruk en engagementen volgden aan de Londense Covent Garden en tenslotte aan de New Yorkse Metropolitan. Naar Italië keerde hij alleen terug op vakantie nadat zijn stijl zonder versieringen bij een ouder publiek niet direct in de smaak viel. De Met (in een stad met 500.000 Italianen) werd zijn uitvalsbasis. Ieder jaar opende hij het seizoen en hij verdiende 2.500 dollar per voorstelling (een geschoolde Amerikaanse arbeider verdiende 650 dollar per jaar).

Tijdens zijn vele tournees reef hij echter soms 10.000 dollar voor een concert binnen. Engelse hertogen en Amerikaanse miljonairs bogen als knipmessen en beloonden hem koninklijk in de hoop dat hij een paar aria’s of canzone wilde zingen op een van hun feestjes.

Caruso in Oostende Platen kregen vanaf 1906 orkestbegeleiding, al gebeurde de opname nog akoestisch via een hoorn die met een naald rechtstreeks het geluid in was groef.

15

LANG GELEDEN Feitelijk geven die platen een correcte indruk van de stem, want met de microfoon was er vanaf 1925 veel manipulatie mogelijk. Een Caruso-grammofoonplaat kostte minimum het dagsalaris van een arbeider. Inmiddels was de Italiaan de beroemdste zanger (in alle genres) ter wereld. Het zegt iets over de status, het prestige en de rijkdom van de badgasten dat Caruso in 1905 voor het eerst optrad in Oostende en er een jaar later de hele maand augustus verbleef en acht concerten gaf.

Mijn grootmoeder hoorde hem in de “koningin der badsteden” in 1909. “Een menselijk orgel”, zei ze. Caruso werkte heel zijn leven aan zijn stem en repeteerde dikwijls de hele morgen en middag op een dag zonder voorstelling.

Zijn ademsteun was volmaakt, zijn stijl en uitspraak ook (zelfs in het Frans) en met de loop der jaren werd de stem altijd volumineuzer en rijker van kleur. Hij zong vooral moderne muziek, want veel van de grote componisten van zowel opera’s als populaire melodieën waren tijdgenoten.

Zingen was zijn hard en zwaar beroep, want een echte muziekliefhebber was hij niet. Hij ging alleen naar de opera om een nieuwe rivaal te horen en vertrok gerustgesteld als die minder was, en anders werkte hij hem buiten bij de Met. Zijn zonen inventariseerden zijn enorme discotheek en ontdekten dat er maar één niet-Caruso-opname bij was: “The Whistler and his Dog”.

“Mijn vader was een schoft” Ondanks zijn beperkte opleiding was Caruso een verstandige vent. De meeste zangers vroegen een vast bedrag per opname en Caruso werd bij wijze van spreken met goud betaald. Maar hij was een van de eersten die ook in zijn contract een percentage voor iedere verkochte plaat opnam. Zijn kinderen en kleinkinderen streken nog tot 1991 (Italië) en 2011 (VS) royalty’s op. Buiten zijn wonderbare stem was de tenor een begaafde karikaturist die gemakkelijk zijn brood had verdiend met zijn tekeningen die in een paar lijnen de essentie van een persoon schetsten. Zoals rocksterren nu werd hij altijd vergezeld door een troep familieleden en fans die op zijn kosten leefden waar hij ook ging en met wie hij in zijn Napolitaans dialect kon converseren.

Zoals veel tenoren had hij succes bij de dames en sliep hij op tournee zelden alleen. Hij verwekte twee zonen bij een getrouwde sopraan die haar man voor hem verliet en die hem met zijn chauffeur bedroog toen ze Caruso met haar zuster betrapte.

Hij leefde nog jaren met die zus tijdens zijn Italiaanse vakanties, maar bracht haar niet naar de VS. Zij voedde zijn zonen op en las in 1918 in haar krant: “Caruso getrouwd met een Amerikaanse”.

Hij deed zelfs niet de moeite haar een telegram te sturen. Zijn vrouw was 21 jaar jonger en schonk hem een dochter. Een van zijn beste vrienden wees zijn zonen op de Napolitaanse achtergrond van pa: “Overal een liefje, maar de officiële echtgenote moet maagd zijn.” “Mijn vader was een schoft”, schreef Enrico jr. in de beste biografie van de tenor. Het laatste jaar van zijn leven was Caruso ondermijnd door allerlei infecties die hem naar zijn graf leidden.

Zijn imposante vocale erfenis beslaat 12 cd’s en is op verschillende labels beschikbaar.

JAN NECKERS

Pallieterke, Meer dan zeventig jaar geleden gingen wij met de jongverkenners op scoutskamp in een klein, landelijk dorp in de Vlaamse Ardennen.

Wij bivakeerden op een weide van een grote hofstede. Op de laatste kampavond verzamelden we rond een groots kampvuur waarbij ook de plaatselijke bevolking was uitgenodigd. Met sketches, zang en dans vulden wij, rondom het knapperend vuur, de avond tot groot jolijt van de toeschouwers. Applaus verzekerd. Het meest succes werd geoogst met het optreden waarbij wij ons hadden omgord met een wit laken en het hoofd omwonden met een geruite keukenhanddoek (zoals een keffyeh). In een grote kring huppelden wij rond het vuur, af en toe diep neerbuigend, gesticulerend en luid zingend “Allah is groot, Allah is groot en Mohamed en Mohamed is zijn profeet." Op het eind werd in grootse stilte de avond afgesloten met het lied "O, heer, d'avond is neergekomen..."

Zou zoiets vandaag nog mogelijk zijn, zonder een klacht van Unia?

Hugo De Moor - Merelbeke

REGIONALISERING ENERGIEBEVOORRADING Pallieterke, Nu de provincie Vlaams-Brabant om milieuredenen geen vergunning heeft gegeven voor een nieuwe gascentrale in Vilvoorde, ligt de weg open voor de annulering van het ganse project: kerncentrales vervangen door gascentrales.

Zeker nu elektriciteit en gas de laatste tijd reeds veel duurder zijn geworden, nu de EU in haar klimaatplan nogmaals de nadruk legt op het verminderen van de broeikasgassen, en nu de waterellende in Wallonië gekoppeld wordt aan een klimaatwijziging, lijkt het vasthouden aan gascentrales voor de energiebevoorrading met de dag meer en meer absurd te zijn. Ook de publieke opinie in Vlaanderen en de Vlaamse partijen (Groen is dat niet) binnen Vivaldi beginnen dat meer en meer te beseffen. Wel zal de Vlaamse regering zich in dit dossier nog assertiever moeten opstellen want de kernuitstap staat nu eenmaal in het regeerakkoord, en de groene partijen zullen alles op alles zetten om hun project te laten slagen. Desnoods moet de Vlaamse regering maar aandringen op een regionalisering van de energiebevoorrading. Jaren geleden hebben de Franstaligen hetzelfde gedaan met de wapenexport, en dat was toen op enkele dagen geregeld.

H arry Biron – Vorselaar

PETRA DE SUTTER Pallieterke, Hoe deze linkse Vivaldi-regering zich geruggesteund voelt door onze gesubsidieerde linkse media!

Op PALNWS verscheen het bericht dat Petra De Sutter (Groen) zo’n 500 Euro tussenkomst gevraagd had voor een appartement dat ze zelf bezit in Brussel. Uiteindelijk zag ze daar van af toen bleek dat dit nogal gevoelig zou liggen. Dit appartement moet dienen om overuren kloppende ministers toch wat nachtrust te gunnen bij uitlopende vergaderingen. Andere ministers krijgen zo een appartement of nachtverblijf aangeboden door de Regie der Gebouwen. Niet dat Ho-

rebeke 500 kilometer van Brussel ligt, maar slechts 40 kilometer. Als je dat echter met de fiets of de trein moet doen - zoals we gewend zijn van Groen -, wordt dat wel een ander verhaal. Het Nieuwsblad kopte echter: “Petra De Sutter WEIGERDE tussenkomst voor eigen appartement”! Liegen doen ze niet, manipuleren echter des te meer.

Erwin De Mulder - Ophasselt

EL KAOUAKIBI Pallieterke, Het is stil, zeer stil rond ex-Open Vld-parlementslid El Kaouakibi.

Nu het zomerreces zijn intrede deed in de parlementen, stel ik mij een aantal vragen.

1. Is de controlearts die het Vlaams Parlement naar El Kaouakibi zou sturen daar al geweest?

2. Hoe is de gezondheidstoestand van El Kaouakibi?

3. Gaat El Kaouakibi terug fysiek zetelen en deelnemen aan de werkzaamheden na het zomerreces?

4. Indien op vraag 3 het antwoord "neen" is, gaat dan het Vlaams Parlement het ontslag van El Kaouakibi eisen en doorvoeren?

5. Als een werknemer/werkneemster een bepaalde periode ziek is, valt die op "ziekenkas" en zijn zijn/haar inkomsten lager dan het gewone loon. Hoe zit dat met El Kaouakibi?

Misschien kan 't Pallieterke duidelijkheid verschaffen, want van de pocoloco-linkiewinkie-media zullen we het niet vernemen.

H ans-Peter Luyckx – Evere

TWEE VRAGEN Pallieterke, 1. Waarom houden uitgeprocedeerde moslimvluchtelingen altijd een hongerstaking in een kerk en niet in een moskee? Zijn ze niet welkom in een moskee?

2. Waarom vluchten moslims naar hier en niet naar de rijke olie-moslimlanden zoals Qatar, Saoedi-Arabië, Bahrein, Koeweit, Oman, Verenigde Arabische Emiraten? Zijn ze daar niet welkom?

Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

HONGERSTAKERS Pallieterke, Ik verneem dat er zo’n 200 hongerstakers in het ziekenhuis worden opgenomen. Een vraag: hoeveel gaan de ziekenhuiskosten bedragen en wie moet dat weeral betalen? Bovendien zijn hongerstakers er beter van af dan die 9.000 mensen die hun huis en hebben en houden kwijt zijn door de overstromingen. Die kunnen dus best ook een hongerstaking beginnen. Dan krijg je kost en inwoon in het ziekenhuis.

H aest Leo - Herentals

VLAAMS? Pallieterke, Soms vraag ik me af in welke mate de namen "Vlaanderen" en "Vlaams" nog indruk maken op de bevolking. Zijn ze niet kapot gezegd? Zijn ze geen nietszeggende begrippen geworden?

Moeten we vanuit de "Vlaamse" beweging geen symbolische afstand ervan doen en zoeken naar nieuwe, zuivere identiteitsnamen?

J.-J. Declercq - A alter

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw brief naar lezersbrieven@pallieterke.net of Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

29 JULI 2021

Tweets van de week

Je kan veel lelijke dingen van de PVDA zeggen. Dat is een gevolg van het feit dat ze Stalin, Mao en zoveel andere massamoordenaars diep in hun hartje, best wel toffe kerels vinden. Niet omdat ze slecht zijn. Laat u dat niet wijsmaken.

Zo eenvoudig is dat allemaal niet. Het is omdat hun doctrine dat nu eenmaal voorschrijft.

Communisten geloven dat een middelgrote tot gigantische genocide geen doel op zich is. Integendeel, het is een middel voor een betere wereld zonder genocides. Maar als je dat even buiten beschouwing laat, kan je best op café met zo’n PVDA’er. Je zal ze er echter niet vinden deze dagen. Ze zitten allemaal in Wallonië puin en modder te ruimen.

Eigenhandig en voor het volk. Daarbij geven ze ook meneer Zuckerberg van Facebook grote sommen belastinggeld. Want ze doen dat natuurlijk niet zomaar. U moet weten dat zij de ‘goeie’ zijn en dus adverteren ze fanatiek. Het stak duidelijk de ogen uit van de liberalen aan weerszijden van de taalgrens.

Ook zij wilden wel iets nuttig doen voor de slachtoffers. Maar wat? Wat kan je doen voor mensen wiens huis onbewoonbaar is en onder de modder zit? Mensen die geen warme maaltijd meer kunnen vinden? Egbert en George-Louis hebben er lang over nagedacht. En toen kwam het. “We gaan voetballen! En zuipen! En als er wat geld over is, geven we dat aan de slachtoffers”, riep George-Louis. Hij tweette meteen zijn plan, wat Egbert retweette met de woorden: “Een initiatief waar ik graag mee schouders onder zet”. Egbert gebruikt graag arbeidsmetaforen als hij gaat voetballen met George-Louis. Dat klinkt lekker solidair en zo. Daarom vindt u beelden van vuile communisten in de modder op de accounts van de PVDA en propere voetballers op die van MR en Open Vld. De imago-oorlog loopt op volle toeren. Tenzij die Waalse sukkels het veld nog niet droog gekregen hebben na-

1274

1

2

3

4

5

6

tuurlijk. Dan moeten ze het zelf weten. Het moet wel een beetje van twee kanten komen.

Nog in het kader van vreemde metaforen die alleen politici kunnen gebruiken, liet Hilde Crevits zich deze week opmerken. Zij wilde zeilster Emma Plasschaert een hart onder de riem steken daar in Tokio en tweette dat we moesten “duimen met al onze vingers”.

Hoe dat precies in zijn werk gaat, kan alleen Hilde u uitleggen. Maar door al uw vingers in te zetten voor de sport, is er geen duimbreed meer over om pakweg de Boerenbond iets in de weg te leggen. Arco-spaarders morgen wel een duim houden om er op te fluiten naar hun geld. Het is een wijze raad die we de Vlaming willen meegeven. Als u een hand krijgt van een CD&V’er, moet u achteraf al uw duimen tellen.

7

8

9 10 11 12

B C D E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. B. C. D. E.

1. Vlaamse rockgroep 2. Vlaamse komiek - Nummer 3. Antwerpse gemeente - Jeugdige carrièremaker 4. Smeersel - Karaat 5. Achteruitgang - Muzieknoot 6. Ziektebeeld dat wordt veroorzaakt door het retrovirus hiv - Politieke partij in franstalig België 7. Deel van een rijsttafel - Uiting van aarzeling - Tegenover 8. Touw - Kort in - Nikkel 9. Meisjesnaam - Nalatenschap 10. Secundair onderwijs - Afgelegen Bastaarduitgang 11. Engerd - Doe aan handwerk 12. Standaardiseert

F. G.

H. I. J. K. L.

“Iedereen moet zichzelf kunnen zijn, tenzij het om electorale redenen interessanter is om iemand anders te zijn”

Wat u ook in de bedstee uitvreet in onderlinge toestemming met uw partner(s), het is allemaal prima. Meneer pastoor komt niet meer kijken tussen de lakens en wat hij al dan niet op de kansel declameert, heeft nog weinig maatschappelijke impact.

De imam heeft wat dat betreft meer overtuigingskracht, maar daar moet ook niet al te veel aandacht aan besteed worden. Wij zijn er de rubriek niet naar om te polariseren, zoals u weet. Politiek en privé, een paar gedachten.

A

Grappig Mondelinge - Poollicht Schuldbrief - Daar Hit van Amy Winehouse - Gebruik Iemand - En dergelijke - Seleen Italiaanse rivier Ruthenium - Stad in Drenthe Zuid-Koreaanse rapper van ‘Gangnam Style’ - Iemand die homoseksueel, lesbisch of biseksueel is Britse politieke partij van Nigel Farage - Maatschappelijk aanzien Onbehaaglijk - Beryllium Platina - Internetlandcode voor Bulgarije - Zwitserse rivier In de naam van Jezus - Wilde ezelsoort Scheppingskracht

PRIVÉ IN DE POLITIEK

De seksuele geaardheid en exploten van het politieke dier zijn en blijven privé. En daar kan hij/zij bij rekenen op de steun van de pers. Zo legde de hoofdredacteur van Het Nieuwsblad onlangs nog uit dat de avonturen van De Croo met een Italiaanse pornoactrice volledig oninteressant zijn, zelfs al verklaarde de premier dat hij niet kon garanderen ‘niet chanteerbaar’ te zijn. Dat laatste achterhaalde journalist Wouter Verschelden via toenmalig Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten.

“Maar dat soort privéroddels hoorde dus niet tot de kerntaak van de kwaliteitsjournalistiek”, zei de hoofdredacteur dapper. Een dag later verspreidde Het Nieuwsblad het nieuws dat prins Laurent en zijn Claire uit mekaar zouden zijn volgens “de geruchtenmolen”. Die is doorgaans betrouwbaarder dan Rutten. Moeten we toegeven. Bovendien is dat uiteraard wel zeer relevant. Als de koning, zijn zus, en al hun kinderen zouden doodvallen aan corona (dat zijn 16 stuks) zou hij immers wel eens op de troon kunnen belanden voor het einde van volgende week. En dan is er niemand om hem bij te staan in die moeilijke taak. Daar moet je op voorbereid zijn. Terwijl een chanteerbare premier? Wie ligt daar wakker van? Een handvol hongerstakers en de Waalse coalitiepartners. Maar verder?

Zelfs de voorkeur van wijlen Steve Stevaert voor dames die niet overtuigd waren van zijn charmes en doortastend werden aangepakt, kon op het etiket ‘privé’ blijven rekenen tot het echt niet anders kon. Toen moest men in de pers wel schoorvoetend toegeven dat dit geen geaardheid was maar een ernstig misdrijf.

Ook ieders favoriete onderneemster, Sihame el Kaouakibi, kon op discretie blijven rekenen over haar liefde voor het vrouwelijk lichaam. Niettegenstaande het feit dat haar vrouwelijke levenspartner, wonende op hetzelfde adres, zeer actief betrokken was bij de malafide praktijken. De eerste journalist die het over haar ‘partner’ had, kreeg zwaar op zijn kop van de eindredactie en kreeg

te horen dat het ‘zakenpartner’ moest zijn.

En dat is toch wat vreemd. Zelfs los van de maatschappelijke en financiële schandalen waar de lesbische lovebirds in verzeild zijn geraakt: je mag je toch vragen stellen bij het feit dat een liberaal politicus - die de mond vol heeft over het recht om jezelf te zijn en de gelijkheid van alle rassen en gezindheden zelf angstvalling in de kast blijft zitten. Daarbij actief gesteund, nee, zwaar gesponsord door de al even vrijheid- en gelijkheidsminnende partij die Open Vld zeker is. Behalve dan misschien Vincent Van Quickenborne, Alexander De Croo en Egbert Lachaert. Het devies luidt dus eigenlijk: “Iedereen moet zichzelf kunnen zijn, tenzij het om electorale redenen interessanter is om iemand anders te zijn”.

De laatste maanden is het Conner Rousseau die onder de loep wordt genomen. En daar pakt de pers het toch iets anders aan. Het is een understatement dat de overtuiging groeit dat Conner minstens beide walletjes lust en steevast wordt de rode loper uitgerold voor de kast waar hij in zou kunnen zitten. Hulde en lof aan James Cooke die het hem een jaar geleden in ‘Gert late Night’ (de Pano van VIER) gewoon op de man af vroeg. Conner ontkende met overtuiging, maar kon daarbij duidelijk niet alle journalisten overtuigen. Over zijn geaardheid zal blijven gespeculeerd worden.

En dus tapte Conner het voorbije weekend uit een ander vaatje. Hij gaf een dubbelinterview met zijn beste vriendin Charlotte die hij ooit in beschonken toestand tot in de vrouwentoiletten achtervolgde om haar affecties te mogen ontvangen. “Stevaert-praktijken!”, hoor ik u denken. Niet dus. Charlotte zei nee en sindsdien zijn ze beste vrienden. Maar als bewijs van het hetero zijn kan het wel tellen, vond Conner. Hoewel, alweer kon hij niet helemaal overtuigen. Charlotte kreeg de vraag of Conner geen homo zou kunnen zijn, ondanks zijn exploten in het vrouwentoilet. Het antwoord luidde: “Nee, niet echt”.

Niet echt?

Dat kan nog alle kanten op.

Oplossing 1273

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

1273

1

2

3

5

6

7

8

A

M

I

C H E

4

L

I

N

B

E

T

U

I

S

C

E

E

T

S

T O O R N

D

G R

T

E G O E D B O N

E

A A R O N

F

A

T

G

N

I

H

D E

I

H

R H S

V

R I

I

K

9 10 11 12 T

E

R

O R

S

S

K

I

L

U A

E

E

R

S

K

I

S

T O K

D Z

S

E U S

T

I

I

K

E

E

L

D

I

E

M

A

N

K

J

E

R A

K

I

E

R

S

E

B

E H A

L

D E

T

E

R M

I

N E

E N

A R R

K E

E N

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be

www.deblauwevogel.be