't Pallieterke van 5 augustus 2021 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

Kernenergie blijft onmisbaar

TEUN VOETEN OORLOGSFOTOGRAAF

Interview

De bekende oorlogsjournalist en -fotograaf Teun Voeten luidt de alarmklok na de moord op journalist Peter R. De Vries in Nederland. “Nederland glijdt af naar een narcostaat”, weet hij. “De drugsbendes infiltreren de politieke wereld. Het gedoogbeleid heeft jarenlang een monster gekweekt, terwijl de beleidsverantwoordelijken en de academici de andere kant uitkeken. De Mocromaffia is machtig geworden en bouwt aan een parallelle samenleving met vertakkingen naar de politieke en economische bovenwereld.”

WORDT DE BELGISCHE KUST STRAKS DE VLAAMSE KUST?

STERFTEGRAAD IN FRANSTALIGE ZIEKENHUIZEN HOGER DAN IN VLAANDEREN

6 10

Het debat rond de kerncentrales laait weer op. Groen houdt krampachtig vast aan een kernuitstap op korte termijn, maar die piste stuit niet alleen op zeer veel praktische bezwaren, maar wordt ook steeds moeilijker te verdedigen in het licht van de geplande vermindering van de CO²-uitstoot. België is helemaal niet klaar om kernenergie, de meest milieuvriendelijkste en meest stabiele vorm van energieopwekking, te laten vallen en zal dat waarschijnlijk nooit zijn. België wil tegen 2025 5 van de 7 kernreactoren sluiten en de tekorten compenseren met 'groene' energie en nieuwe gascentrales. De eerste obstakels laten zich al gelden. Het blijkt moeilijk vergunningen te krijgen voor de gascentrales en de windmolens. Ten dele is dat verzet politiek geïnspireerd, maar er komt ook steeds meer verzet van burgers die de monsterachtige windmolens niet in hun omgeving willen. Er was een tijd dat de groene beweging zich ook zou verzet hebben tegen dit soort aanslagen op natuur en landschap (om nog te zwijgen van de vogelsterfte door de wieken).

De geflopte ‘Energiewende’ Het probleem met gas is fundamenteler. Als alle kernenergie in België zou worden vervangen door gasopwekking, zou dat de CO²-uitstoot verdubbelen. De partij Groen, fervente vijand van alle fossiele brandstoffen, komt hier zichzelf tegen. Als België dit plan doorzet, zou dat tot gevolg hebben dat wij – onder groene druk – het enige land van Europa worden waar fossiele brandstoffen een groter aandeel in de energieopwekking gaan uitmaken. Het wordt dan ook onmogelijk om onze C0²doelstellingen te halen.

CUBANEN OP STRAAT VOOR MEER VRIJHEID

De klimaatpsychose - deel 2

WAAROM DE KLIMAATPROFETEN GEEN PRAGMATISCHE OPLOSSINGEN WILLEN

De rest van de wereld gaat de andere kant uit België exporteert nu meer energie dan het importeert. Wanneer de kerncentrales uitvallen, zal die situatie omgedraaid worden. Het absurde gevolg zal zijn dat we, omwille van een irrationele afkeer

voor kernenergie, onze elektriciteit zullen moeten kopen van Frankrijk, een land dat zelf 75 procent van zijn energiebehoeften uit nucleaire centrales haalt. Terwijl wij onszelf de vele voordelen van kernenergie ontzeggen, is Frankrijk trouwens druk bezig een nieuwe generatie kernreactoren aan het plannen. In ons land leeft de indruk dat kernenergie iets van het verleden is, iets dat nog even kan meegaan, maar uiteindelijk toch moet verdwijnen. De rest van de wereld is het oneens met ons. China, Brazilië, Egypte, Argentinië en zoveel andere landen werken net aan de expansie van hun nucleaire energievoorziening. Zelfs landen met veel natuurlijke energiebronnen zoals Rusland en de Arabische oliestaten doen dat. President Biden was lang een criticus van nucleaire energie, maar begint nu ook het licht te zien. In juni maakt hij kernenergie weer tot een deel van de toekomst van Amerika, onder andere door onderzoek te financieren naar kleine, modulaire reactoren. Gaat dit land mee in die evolutie? Of volharden we in de antinucleaire obsessie en worden we een derdewereldland op gebied van energie?

INTERVIEW JOURNALISTE

JAKOBIEN HUISMAN “ZWIJGEN IS GEEN OPTIE”

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 31 • donderdag 5 augustus 2021

€ 3,00

We kunnen nochtans leren van onze buren. Duitsland heeft net hetzelfde geprobeerd met de “Energiewende” en dat werd een onmiskenbare flop. Het land bouwde zijn kerncentrales af en moest daardoor zijn bruinkoolcentrales, die CO² uitstoten, in gebruik houden. Het land ervaart trouwens vaak energietekorten en moet dan elektriciteit opkopen in Frankrijk, Polen en Tsjechië, waar die wordt opgewekt door... kerncentrales. Duitsland moet daar uiteraard voor betalen. Wanneer er veel wind en zon is, kent het land periodes zonder import, maar wanneer de productie van deze ‘groene energie’ te hoog wordt, moet het land die overschotten kwijt aan het buitenland. Het perverse van groene energie is dat de buurlanden die extra energie vaak niet nodig hebben. De energieprijzen worden dan negatief en Duitsland moet opnieuw betalen, deze keer om er vanaf te geraken.

“Het gedoogbeleid heeft een monster gekweekt”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

5 AUGUSTUS 2021

Het verschil

Wat is de gemeenschappelijke noemer voor de flitspalen, de coronabesmettingen, de vaccinatiegraad, het Rode Kruis, de Olympische Spelen en fraude bij het RIZIV? Een doorwinterd lezer van ’t Pallieterke weet dat onmiddellijk. De gemeenschappelijke noemer is het verschil tussen het noorden en het zuiden van de taalgrens. De flitspalen en de trajectcontroles: er staan er veel meer in Vlaanderen dan in Wallonië. Men zegt dan wel dat de inkomsten van die overtredingen naar de regio’s gaan, maar dat is maar een halve waarheid. Een groot deel gaat naar de Belgische staatskas en ook een deeltje rechtstreeks naar het ministerie van Justitie. Van Quickenborne wéét wat hij doet. Als u meer wilt weten over de fraude bij het RIZIV, verwijs ik graag naar het artikel hiernaast van collega Jurgen Ceder. Hij blikt even terug op het begin van zijn loopbaan en zijn eerste werkplaats bij het RIZIV. Een bladzijde verder schrijven we over het opmerkelijke verschil bij de resultaten van de Belgische sporters op de Olympische Spelen in Tokio. De Vlaamse sporters scoren daar opvallend beter dan hun Franstalige collega’s. Het gevolg van een ontbrekend sportbeleid in Wallonië en een lamentabele sportinfrastructuur. Het zij zo, maar hoe komt dat toch? Over naar corona: de sterftecijfers door corona liggen in Waalse en Brusselse ziekenhuizen hoger dan in Vlaanderen. In Vlaanderen overleed 16,5 procent van de patiënten die in een ziekenhuis belandden, in Wallonië was dat 20,4 procent. In essentie stierven er dus een pak minder mensen in een Vlaams ziekenhuis dan in een Waals of Brussels ziekenhuis. Is het een samenloop van omstandigheden of spelen er andere factoren mee? Er wordt dan verwezen naar leeftijd van de patiënten, de grootte van het ziekenhuis en de onderliggende aandoeningen. Dat laatste zou wel eens kunnen: het is algemeen geweten dat mensen met overgewicht en obesitas meer kans maakten om te overlijden aan Covid-19. En laat nu ook daar een opmerkelijk verschil zijn: in Vlaanderen heeft 12,5 procent van de mensen obesitas, in Wallonië is dat 16 procent. En de toekomst ziet er niet goed uit: bij de jongeren (-25 j.) kampt 16 procent in Vlaanderen met overgewicht, terwijl dat in Wallonië 25 procent bedraagt. Drie jaar geleden klaagde kamerlid Yoleen Van Camp (N-VA) nog de grote verschillen aan in de kosten voor operationele vermageringsingrepen. Dat bedroeg in 2018 zo’n 289 miljoen, met dien verstande dat het aantal vermageringsoperaties in Wallonië bijna dubbel zo groot was dan in Vlaanderen. We zijn ondertussen drie jaar verder…, maar een splitsing van de sociale zekerheid zit er nog niet aan te komen. En dan zijn er nog de vaccinaties: vandaag is 70 procent van de bevolking in Vlaanderen gevaccineerd, in Wallonië is dat 66 procent. Dat verschil heeft vooral te maken met een grotere aversie voor vaccinatie in Franstalig België. En tot slot: het Rode Kruis heeft 30 miljoen steun opgehaald. Proficiat aan ons allen. Nu is de vraag: hoe wordt dit geld verdeeld tussen de Vlaamse en de Franstalige afdeling? Of mag die vraag niet gesteld worden? KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Wim De Smet (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Kristof Luypaert, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

We worden allemaal psychisch gestoord Mijn eerste job was een stage als bestuurssecretaris bij het RIZIV, meer bepaald op de dienst Invaliditeit. Het was mijn taak de aanvragen te behandelen van mensen die langdurig werkonbekwaam waren en definitief het statuut van invalide en de bijpassende uitkeringen wilden krijgen. Mijn chef maakte mij duidelijk dat de vele frauduleuze aanvragen moesten afgewezen worden. In de praktijk lukte dat niet zo goed. © PHOTONEWS

probleem. Als ik geen zin heb, heb ik dan een mentaal probleem?” Het leverde hem een storm van kritiek op, onder andere van enkele politici van Groen en Vooruit. Ook de VRT distantieerde zich van uitspraken die niet stroken “met de manier waarop de VRT over mentale problemen denkt”. Ontwikkelt de VRT nu al visies op allerlei menselijke problemen? Waar kunnen we van die standpunten kennis nemen?

Slachtoffercultuur

Simone Biles voelde zich niet lekker, maar veroverde dinsdag toch maar een bronzen medaille op de Olympische Spelen.

Het probleem was dat twee medische diagnoses toen moeilijk weerlegbaar waren: rugklachten en psychische problemen. De controledokters van het RIZIV deden hun best het kaf van het koren te scheiden, maar geregeld verscheen er een dossier op mijn bureau met daarin de diagnose “geval van renteneurose”, een subtiele manier waarmee de controledokter ons lieten weten dat hij er van overtuigd was dat de persoon niet echt werkonbekwaam was, maar dat hij niet kon bewijzen dat diens psychische problemen onzin waren.

Fraude Terzijde: intern ging men er op de dienst vanuit dat een derde van de toegekende invaliditeitsstatuten onterecht waren. Dat er heel veel fraude was, bleek ook uit de communautaire verhouding tussen de invaliden: in Wallonië waren er proportioneel bijna dubbel zoveel als in Vlaanderen. Het zou kunnen dat Walen genetisch benadeeld zijn, maar een geloofwaardiger uitleg is dat de tolerantie voor profitariaat in het zuiden van het land groter is en dat de georganiseerde circuits (de namen van steeds dezelfde dokters doken op in de attesten) zelfs deel uitmaakten van de politieke dienstverlening van de politieke partijen. Ik heb mij laten vertellen dat de controledokters intussen beter gewapend zijn om valse rugklachten te ontmaskeren, maar tegenover verzonnen mentale problemen blijven ze machteloos. In 2017 werd nog een netwerk ontmaskerd waarbij een Turkse neurochirurg uit Knokke en een Turkse psychiater uit Genk honderden, mogelijk zelfs duizenden mensen aan een attest van werkonbekwaamheid of een invaliditeitsstatuut hebben geholpen.

11 euro voor een goed gesprek De regering heeft deze week beslist dat elke Belg recht heeft op 8 sessies bij een psycholoog en dat die maar 11 euro per keer mogen kosten. Hoera, slechts 11 euro om met iemand de hele tijd te kunnen praten over ons favoriete gespreksonderwerp: onszelf. Ik vermoed dat de nu reeds door Covid-19 overbelaste psychologen veel werk gaan krijgen. We gaan naar Amerikaanse toestanden, waar 1 op de 5 volwassenen elk jaar 'psychische stoornissen' ervaart. Psychologen kunnen, in tegenstelling tot psychiaters, geen arbeidsongeschiktheid voorschrijven, maar de zet van de regering zal wel bijdragen aan de evolutie

in onze samenleving om mentale aandoeningen verantwoordelijk te stellen voor persoonlijke problemen en fout gedrag. Een getrainde psycholoog zal snel de symptomen herkennen van een daadwerkelijke psychische stoornis, zoals schizofrenie, bipolaire stoornis of een van de verschillende vormen van dementie en het slachtoffer doorverwijzen naar gepaste hulp. Maar wat is het nut van acht sessies per jaar voor de anderen? Helaas bestaan er in deze samenleving steeds meer 'stoornissen' die vaag genoeg zijn om tot grootschalige overdiagnose te leiden. Het aantal gevallen van ADHD, een zeer diffuse aandoening, is de jongste 20 jaar geëxplodeerd. Die overdiagnose leidt ook tot overbehandeling (Rilatine), tot zware kosten voor de samenleving en tot ouders en leraars die berusten in het idee dat het kind een probleemgeval is. Overspannenheid wordt tegenwoordig snel “burn-out”. Droefheid, lusteloosheid en ontevredenheid worden te gemakkelijk als 'depressie' bestempeld. Onderzoek in Nederland wees uit dat minder dan de helft van de gestelde diagnoses van depressie correct waren.

“Twisties” Deze week was er heel wat te doen over het forfait van turnster Simone Biles op de Olympische Spelen. Biles is een fenomeen. Ze heeft nu al 19 medailles van Olympisch Spelen en wereldkampioenschappen veroverd. Deze keer ging het echter niet zo goed. Haar eerste paardsprong was slecht. Ze stormde buiten en daarna weer binnen om te melden dat ze zich uit alle competities terugtrekt om haar 'mentale gezondheid' te beschermen. Biles zegt dat ze last heeft van “twisties”, een voorheen onbekende mentale aandoening waardoor een goede turner plots veel minder goed kan turnen. Vroeger zou men gezegd hebben dat ze niet in vorm was, maar vandaag is dat plots een ziekte. Het was duidelijk dat Biles zwaar ontgoocheld was over haar zwakke prestatie. Iemand met dat soort prestige gaat ook niet graag af. In verschillende commentaren werd nochtans de moed van Biles geloofd om openbaar over haar 'mentale aandoening' te durven spreken. De aandoening was blijkbaar snel genezen, want ze veranderde enkele dagen later van gedachten en pakte dinsdag zowaar een bronzen medaille. Dirk Van Esser, specialist in turnen en gastcommentator op Sporza, herkende de reactie van Biles als wat ze was: “Mentale problemen zijn niet altijd een medisch

De pyschologisering van de mens hangt samen met de moderne slachtoffercultuur. Het idee dat alles wat we onszelf en anderen aandoen het gevolg is van een externe factor, een ziekte die ons in haar greep heeft, is verleidelijk. Het ontslaat ons van schuldbesef en leidt tot zelfbeklag in plaats van het zelfonderzoek dat nodig is om schadelijk gedrag en foute keuzes in vraag te stellen. Die vaststelling loopt als een rode draad doorheen het werk van Theodore Dalrymple, ooit de "maître à penser" van Bart De Wever. Dalrymple brak door met hetboek “Leven aan de onderkant”, over de duizenden gesprekken die hij, als dokter en psychiater, had gevoerd met de meest marginale personen uit de Britse samenleving: armen, alcoholisten, mensen die zelfmoord hadden geprobeerd, misdadigers… Wat hem meest opviel was dat ze de oorzaken voor hun ellende overal zochten, maar zelden bij hun eigen gedrag en keuzes. Slechts weinigen zeiden dat ze 'ongelukkig' waren, tegen honderd keer zoveel die het woord 'depressief' gebruikten, waardoor ze zichzelf eigenlijk machteloos verklaarden zelf iets aan hun situatie te doen. In “Admirable Evasions” (niet vertaald in het Nederlands) gaat Dalrymple verder in op de nadelige effecten van de inflatie van psychologische diagnostiek. Hij ontkent het nut niet van psychologie, maar waarschuwt tegen het soort gebruik ervan dat onze zin voor morele verantwoordelijkheid afstompt of dat in de weg staat van kritisch zelfonderzoek omdat we er van overtuigd geraken dat onze 'aandoening' verantwoordelijk is voor de slechte situatie waarin we verkeren. Simone Biles werd niet zomaar getroffen door een ziekte die uit het niets kwam, maar door een normale menselijke reactie op druk, mislukking en angst voor gezichtsverlies. Ze verdient begrip, zeker, maar geen lof.

Terug naar het ministerie Mijn laatste vaste job was ook weer bij de overheid, op een ander ministerie. Ik kreeg een laptop die was aangesloten op het centrale systeem. Op het scherm verschenen dan ook geregeld boodschappen bestemd voor alle ambtenaren. Het eerste bericht ging over de psychische gevaren van burn-out. Wie vreest er aan te lijden, werd aangeraden onverwijld contact op te nemen met de bevoegde dienst. Alleen een werkgever die met het geld van anderen werkt, zet zijn werknemers aan om zich af te vragen of ze wel in staat zijn om te werken. Het was evenwel mijn eerste werkdag. Ik besloot mijn aangifte van burn-out alvast nog wat uit te stellen.

JURGEN CEDER

Actueel

5 AUGUSTUS 2021

DE WEEK

De partijtop van Ecolo zet gemeenteraadslid Yunus Sahinbay uit Herstal uit de partij. De man was te zien op een foto waarop hij de groet van de Grijze Wolven brengt, een extremistische Turkse organisatie.

Farmaciereus Pfizer verkocht in het tweede kartaal van voor 7,8 miljard dollar aan coronavaccins, goed 29 JUL 2021 voor bijna de helft van de totale omzet. De omzet ver2 0 2 1 dubbelde vorig jaar bijna. In de vestiging in Puurs gaan maandelijks meer dan 100 miljoen dosissen van het coronavaccin de deur uit. België exporteerde in de eerste vier maanden van dit jaar voor 3,8 miljard euro aan coronavaccins.

De ergerlijke politieke recuperatie van de Olympische Spelen

Uit cijfers van het Europese statistiekbureau Eurostat blijkt dat minder dan 3 vrouwen op 10 met een niet-Europese nationaliteit een job hebben. België is met dat cijfer de slechtste leerling van Europa. Zweden is het op een na slechtst scorende land met 39 procent. In de meeste andere EU-lidstaten schommelt de werkzaamheidsgraad bij vrouwen met niet-EU-nationaliteit rond de 50 procent. Vlaams minister van Volksgezondheid Wouter Beke (CD&V) meldt tijdens een bezoek aan een vaccinatiecentrum in Kampenhout dat een verplichte vaccinatie voor hem geen taboe is. Volgens Beke werd over zo’n verplichting al gepraat tijdens het interministerieel overleg. Maar ook zonder verplichting is er volgens de minister al heel veel vooruitgang geboekt. Nina Derwael poseert met de Belgische vlag. De Olympische prestatie werd meteen politiek gebruikt.

De Staatsveiligheid waarschuwt voor het risico op via smartphones van de Chinese bedrijven 31 JUL spionage Xiaomi, Oppo en OnePlus. Volgens de inlichtingen2 0 2 1 dienst is er een “systematische en diepgaande vermenging tussen die bedrijven en de Chinese overheid”. Zo zou de Chinese nationale inlichtingenwet alle Chinese bedrijven verplichten om samen te werken met de inlichtingendiensten.

Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) laat weten dat hij zich verzet tegen een parlementaire onderzoekscommissie naar de watersnoodramp. “Wat kan zo een commissie doen, behalve het juridische onderzoek in het gedrang brengen?”, vraagt hij Di Rupo zich af. “Laat de derde macht haar werk doen en dat resultaat afwachten.”

Harvard-professor Carole Hooven wordt in de VS beschuldigd van transfobie omdat ze weigert te spreken over ‘zwangere mensen’ in plaats van ‘zwangere vrouwen’. In een interview met Fox News verklaarde Hooven dat zij en haar collega’s steeds vaker aangespoord worden om genderneutrale termen te gebruiken. “Produceer je eieren, dan ben je een vrouw. Produceer je sperma, dan ben je een man. Tegenwoordig lijkt het alsof biologie er niet langer toe doet, enkel hoe we ons voelen en identificeren lijkt nog belangrijk”, liet de professor noteren.

1 AUG 2021

De klimaatjongeren van Youth for Climate en de een verzameling van 80 organisa2 AUG Klimaatcoalitie, ties, plannen op zondag 10 oktober opnieuw een beto2 0 2 1 ging in Brussel. Op die manier willen ze politici er nogmaals op wijzen dat er dringend vooruitgang moet geboekt worden in de strijd tegen klimaatverandering. Voormalig Amerikaans president Barack Obama komt onder vuur te liggen nadat bekend raakte dat hij een groot feest voor zijn 60ste verjaardag wil organiseren. Critici menen dat dat geen goed idee is omdat de deltavariant snel oprukt in de VS en omdat op verschillende plaatsen de coronaregels opnieuw verstrengd worden.

3 AUG 2021

Belgicisten die de medailles van de Vlaamse atleten aangrijpen om hun anti-Vlaamse gevoelens bot te vieren. Terwijl de successen het gevolg zijn van het Vlaamse sportbeleid. En dan zijn er nog de politici die zich persoonlijk de topresultaten van de atleten toe-eigenen. De politieke recuperatie van de Olympische Spelen in dit land is tenenkrullend. Een Belgische vlag, een Brabançonne… De pret kon niet op bij de belgicisten op sociale media toen topturnster Nina Derwael een gouden medaille haalde op de Olympische Zomerspelen in Tokio. De Vlaamsgezinden, de N-VA'ers en de Vlaams Belangers voorop moesten nu maar eens zwijgen, België staat opnieuw op de kaart. De anti-Vlaamse gevoelens borrelden op. Belachelijke emotie en in zekere mate ook revanche op de terechte analyses die hier en daar in de pers werden gemaakt. Dat zowel de Olympische medailles voor Team Belgium als de Olympische diploma’s (top 8) bijna uitsluitend door Vlaamse atleten werden binnengehaald. Behalve zevenkampster Nafi Thiam en een aantal Franstaligen in de hockeyploeg is het zoeken naar topatleten van beneden de taalgrens. Een aantal tricolore adepten keek naar het halfvolle glas: Thiam, de Franstalige hockeyers, maar ook golfer Thomas Detry en de eentalige sprintfamilie Borlée: dat zijn toch geen Vlamingen?

Er is enkel een Vlaams sportbeleid Klopt, maar wat men niet zegt is dat het gros resultaten haalt dankzij een Vlaams sportbeleid. We hebben vaak terecht kritiek op de Vlaamse regering, maar de voorbije jaren is er eindelijk een sportbeleid die naam waardig ontwikkeld. Te danken aan de overheveling van deze bevoegdheid naar de deelstaten. En daar profiteren ook de Franstaligen van. Niet door hun eigen sportbeleid. Dat is een ramp. De Walen en Franstalige Brusselaars onder de atleten zijn deels succesvol omdat ze werden opgenomen in de Vlaamse sportstructuren. Jacques Borlée en zijn familie stapten over naar de Vlaamse atletiekbond. Borlée zat op ramkoers met de Franstalige federatie, is nog altijd in proces met zijn vroegere bazen en vindt in Vlaanderen gewoon een betere infrastructuur. In Vlaanderen heb je volwaardige indoor atletiekpistes. In Wallonië is het op dat vlak

een woestijn. Een topgolfer als Thomas Detry groeide door dankzij een opleiding aan de Vlaamse topsportschool. Dat er af en toe een judoka meedoet voor de medailles is nog altijd het gevolg van een sterk Vlaams beleid waar een Jean-Marie Dedecker de basis voor gelegd heeft. Hij deed pionierswerk en stampte tegen de schenen van de bobo’s van het BOIC toen men in de selectie een taalevenwicht eiste, ook al was de kwaliteit van de Franstalige judoka’s ondermaats. Akkoord, we doen het een stuk minder goed dan Nederland met een sterkere prestatie- en sportcultuur. Daar leeft de Olympische geest ook sterker. Maar we komen hier van ver. Het Vlaamse detectiesysteem van toptalent werkt. Nu is het kwestie van de doorstroming te verbeteren naar de absolute top. Je moet natuurlijk sporten hebben waar er voldoende basis is. Dat wil zeggen voldoende jongeren die geïnteresseerd zijn in de sport om er dan toptalenten uit te halen. Pakweg rugby is bijvoorbeeld een probleem omdat er amper jongeren voor die sport kiezen.

De politieke recuperatie van het succes is des te pijnlijker toen bekend werd hoeveel Derwael als topatleet verdiende: 1.200 euro per maand, ocharme

De gymfederatie kan dan weer wel als referentie gelden, want die telt veel leden. Weliswaar krijgt men veel subsidies (1,5 miljoen euro per jaar) maar ook en vooral is er een netwerk van absolute toptrainers. Nina Derwael is een supertalent en ze moet hard trai-

30 JUL 20 2 1

nen (30 uur per week, dat is drie keer meer dan een gemiddelde voetballer), maar werd ook zeer goed begeleid. Sportjournalist Hans Vandeweghe (De Morgen), zeker geen Vlaams-nationalist, stelde zich de vraag en gaf het antwoord: Vlaanderen eist deze medaille op, maar is ze het gevolg van een beleid? Jazeker.

Politici zwijgen beter Gevolg van zo’n beleid dat vruchten afwerpt is natuurlijk dat politici op de kar springen. En de pluimen persoonlijk op de eigen hoed steken. Terwijl het niet zij zijn die de oefening op de brug met ongelijke leggers moesten uitvoeren. De politieke recuperatie met politici die zich naar Twitter of Facebook haasten om mee te vieren is dan ook ergerlijk. Het is in zekere zin ook niet verschillend van de federale regering die in juni met tricolore vlaggen paradeerde. Na de uitschakeling van de Rode Duivels op het EK voetbal was het dan ook gedaan. De politieke recuperatie van het succes is des te pijnlijker toen bekend werd hoeveel Derwael als topatleet verdiende: 1.200 euro per maand, ocharme, want tot ze 21 jaar was kon ze geen gewone vergoeding krijgen. Het was de facto een 4/5 studentencontract. Dat plaatst de felicitaties van goedbetaalde politici toch in perspectief. Des te pijnlijker als we weten dat de voetballers hier nog altijd van een gunstig fiscaal statuut genieten en dat niemand daar iets aan doet. Het is de belofte van elke regering, maar het blijft wachten op concrete maatregelen. Nu is het wel zo dat Derwael omwille van Olympisch goud een fraaie premie krijgt van 50.000 euro. En ja, Olympische premies zijn vrijgesteld van belastingheffing in Japan. Het belastingverdrag tussen België en Japan bepaalt echter dat inkomsten die niet 'daadwerkelijk' belast zijn in Japan alsnog in België worden belast (wat niet het geval was in Rio 2016 en Londen 2012). Dat betekent dus dat de fiscus nog eens bij de Olympische kampioen zal aankloppen. Misschien is het daarom dat sommige politici zo enthousiast waren. Nog wat extra belastinginkomsten erbij straks, denken ze.

Binnenland

5 AUGUSTUS 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

Wordt de Belgische kust straks de VLAAMSE KUST?

De discussie of de kust nu Vlaams of Belgisch is, duikt regelmatig op. Aan Franstalige kant kijkt men echter verder: is Vlaanderen niet bezig met druk te zetten om de Noordzee en de Belgische territoriale wateren in te palmen? Uit economisch belang? “Vandaag is de kust tot aan de laagwaterlijn een Vlaamse bevoegdheid, maar de zee is (voorlopig) nog federaal Belgisch. De bevoegdheidsverdeling creëert een onwerkbaar labyrint en drijft de spanning tussen regeringen onnodig op. Het maakt een efficiënt kust- en maritiem beleid gewoonweg onmogelijk. Laat ons eindelijk orde op zaken stellen. Dat kan door de Belgische zee om te vormen tot de Vlaamse zee.” Dit standpunt van N-VA Kamerlid Sander Loones staat al een tijd op de N-VA-webstek te lezen. Het kreeg de voorbije weken in Vlaanderen weinig aandacht. Dat was anders aan Franstalige kant. In het weekblad Le Vif werd er zelfs een pagina’s lang artikel aan gewijd. De zogenaamde 11de provincie, de 54.000 kubieke meter water over de 3.454 vierkante kilometer die de Belgische territoriale wateren uitmaken, zijn in het vizier van de nationalisten gekomen. Sander Loones is een wetsvoorstel aan het klaarstomen om van de Belgische kust een Vlaamse kust te maken. Niet uit een klassieke nationalistische overtuiging, wel omwille van een transparantere bevoegdheidsverdeling. En zoals men aan Franstalige kant vermoedt: om Vlaanderen optimaal te laten genieten van de economische return van de Noordzee. En dat zorgt voor frustratie bezuiden de taalgrens “want de Vlamingen hebben toch al hun havens?”

Windmolens Sander Loones

Wat de transparante bevoegdheidsver-

deling betreft: hier zit een zekere logica in. De huidige toestand is absurd, zelfs de Franstaligen geven dat toe. Windmolens op land zijn een Vlaamse bevoegdheid, die op zee zijn federaal. Een vis in de zee is federaal, maar van zodra hij gevangen is, blijkt het een Vlaamse vis te zijn. De zonnebadende zeehonden op het strand zijn Vlaams, die op een zeeboei zijn federaal. Een oud scheepswrak in de monding van de haven van Oostende is Vlaams, een paar

Windmolens op land zijn een Vlaamse bevoegdheid, die op zee zijn federaal. Een vis in de zee is federaal, maar van zodra hij gevangen is blijkt het een Vlaamse vis te zijn kilometer verder in zee valt het onder de federale minister van de Noordzee. Dit kan enkel in België. Bij een volgende staatshervorming kunnen een aantal zaken worden uitgeklaard en vereenvoudigd. Maar Le Vif waarschuwt: dit zet de deur open naar de uitvoering van het economisch vervlaamsen van de Noordzee. Wordt Vlaanderen exclusief bevoegd, dan krijgt het ook greep op de verschillende windmolenparken op zee (399 windmolens staan er) die genoeg elektriciteit produceren voor 2,2 miljoen gezinnen. En de productie zou de komende vier jaar verdubbelen. Een groeisector, terwijl België al de vierde grootste producent van windenergie ter wereld is. Voor Loones wordt alles hier ook uit efficiën-

tieoverwegingen best Vlaams: “Wanneer de molens wind vangen op de Noordzee, zijn het Belgische windmolens. Maar om de opgewekte elektriciteit aan land te brengen, heb je dan weer Vlaamse bevoegdheden nodig om hoogspanning te voorzien.”

Drinkbaar zeewater Feit is wel dat de investeerders in de windenergiesector op zee niet uitsluitend Vlaams zijn. Elicio (vroeger Nethys), de Waalse investeringsmaatschappij SRIW: ze zijn er allemaal actief als aandeelhouder in de bedrijven. Kunnen die straks nog participaties nemen als de Noordzee Vlaams is, vraagt men zich aan Franstalige kant af. Een beetje overdreven, gezien het vrij verkeer van kapitaal een van de basispijlers van de Europese Unie is. Misschien zit de Franstalige vrees voor een Vlaamse 'overname' van de Noordzee elders, bij andere economische activiteiten die nog in de kinderschoenen staan en waarvan de winsten straks naar Vlaanderen kunnen wegvloeien. Enkel naar Vlaanderen. Wat bijvoorbeeld als de algenkweek en –cultuur gebruikt kunnen worden als energiebron? Wat met de plannen om van zeewater drinkbaar water te maken? Dat is in Vlaanderen een sector met groeipotentieel. Nog meer is dat het geval voor de biotechsector die waterorganismen kan gebruiken voor de ontwikkeling van nieuwe medicijnen. En een Vlaamse Noordzee zou een impuls kunnen geven aan nieuwe economische activiteiten van de 21ste eeuw, wat de Vlaamse economische voorsprong op Wallonië nog zou kunnen vergroten.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

OCAD: “Dreiging in België komt vooral uit jihadistische hoek” “Het dreigingsbeeld in België blijft hoofdzakelijk bepaald door de dreiging vanuit jihadistisch-islamistische hoek.” Dat blijkt uit het activiteitenslag van OCAD van het voorbije jaar 2020. De dienst noteert ook de opkomst van een “virulenter rechtsextremisme”, maar volgt tot slot ook de links-extremistische dreiging van nabij op. Zoals elk jaar publiceert OCAD een uitgebreid activiteitenslag en in ronkende krantentitels blijkt dat “rechts-extremisme” een dreigend gevaar zou zijn. Niets blijkt minder waar. Uit het verslag blijkt dat we vooral moeten opletten voor jihadistische dreiging die voornamelijk uitgaat van IS en al Qaida. Sinds IS geen fysieke uitvalsbasis meer heeft in Syrië en Irak, is de dreiging door de terreurgroep weliswaar minder. Maar ze is zeker niet verdwenen. De terreurbeweging blijft garen spinnen bij de geopolitieke actualiteit. OCAD verwijst meer bepaald naar de coronacrisis en de Mohammed-cartoons. Dat waren triggers om nieuwe propagandaboodschappen te verspreiden en op te roepen om aanslagen te plegen in het Westen. Daarnaast is de situatie in Irak en Syrië nog steeds complex. De kampen en gevangenissen in het conflictgebied blijven volgens OCAD een broeihaard voor verdere

radicalisering. Daar worden ook duizenden buitenlandse "Foreign Terrrorist Fighters" (FTF’s) door de Koerden vastgehouden. En IS mag dan wel verveld zijn tot een opstandelingenbeweging, volgens OCAD is het niet uitgesloten dat ze (op termijn) opnieuw aan slagkracht zal winnen. De belangrijkste evolutie van de voorbije jaren is dat het niet zozeer meer getrainde en aangestuurde commando’s vanuit SyriëIrak zijn die aanslagen voorbereiden en plegen. Tegenwoordig gaat het meer om "lone actors" die op eigen houtje radicaliseren en zich laten instrumentaliseren door de jihadistische propaganda.

Extreemrechts Zowel binnen als buiten Europa zijn er al verschillende aanslagen geweest met een rechts-extremistische signatuur. De ver-

hoogde activiteit van rechts-extremisten op het internet wijst volgens OCAD op het gevaar dat uitgaat van rechts-extremistische narratieven. De soms dodelijke aanslagen die al bij onze Europese buren zijn gepleegd (met Duitsland, Engeland, Frankrijk en Italië op kop), maar ook in Canada, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten, zetten aan tot waakzaamheid.

Anarchistische beweging De daders van dergelijke acties delen min of meer gemeenschappelijke kenmerken. Ze handelen doorgaans alleen, bevinden zich in de marge van organisaties en partijen, ze radicaliseren meestal online en gaan zonder enige instructie over tot actie. In 2020 was er geen informatie met betrekking tot (concrete of abstracte) plannen voor het voorbereiden van een aanslag door rechts-extremisten. Wel is het zo dat er de afgelopen jaren een toename merkbaar is van gerechtelijke interventies of opvolgingen in het kader van potentiële dreigingen uitgaande van rechts-extremisten in ons land. De links-extremistische en anarchistische

beweging in België is de voorbije jaren vrij rustig geweest, maar door de Covid19-pandemie is ook deze situatie enigszins opnieuw veranderd. Het OCAD heeft vastgesteld dat anarchistische elementen de coronacrisis hebben aangegrepen om opnieuw oproepen tot geweld te lanceren. Het is niet onwaarschijnlijk dat links-extremistische bewegingen en de anarchistische scene proberen om de crisis rond het coronavirus uit te buiten voor hun eigen agenda. Anarchisten zijn over het algemeen minder geneigd om geweld te plegen tegen personen. Meestal viseren ze goederen of infrastructuren. Toch zijn gewelddaden tegen de ordediensten, bijvoorbeeld in de marge van betogingen, niet uit te sluiten. De coronapandemie heeft aanleiding gegeven tot een sterke opgang van fake news, vooral op sociale media. Er is zelfs sprake van echte desinformatie. De verspreiders buiten bestaande frustraties en angsten uit ten aanzien van de circulatie van het virus en de reacties van de overheden hierop. KRISTOF LUYPAERT

Binnenland

5 AUGUSTUS 2021

Elke week bekijkt Alain Grootaers alles vanop een afstand.

Het vermoeide model zijn rapport voorspelde dat er in het voorjaar van 2020 in Groot-Brittannië 500.000 mensen zouden sterven aan Covid en in de VS 2,2 miljoen. Op basis van zijn orakel schoten politici wereldwijd in een kramp en werden de meest draconische maatregelen getroffen. Het voordeel voor de Pythia is natuurlijk dat ze altijd gelijk heeft: gebeurt er niets dan heeft haar waarschuwing gewerkt, gebeurt er wel iets dan is het van “ik heb het toch gezegd”. Het is de oudste truuk uit de doos van de angstgoochelaars. Intussen blijft Neil Ferguson verder zijn doemscenario’s produceEr wordt verondersteld dat die Pythia ‘bevangen’ werd en eens in ren, niet gehinderd door bescheidenheid of voortschrijdend inzicht, trance ze onsamenhangende klanken begon uit te stoten waar niegezien zijn rampentraject van foute voorspellingen. Hij voorspelde mand iets van begreep. Enkele hogepriesters die meeluisterden dat de totale versoepelingen in het Verenigd Koninkrijk op 19 juli deden alsof ze het allemaal verstonden en ‘vertaalden’ vervolgens tot een gigantische stijging van het aantal positieve gevallen zou de boodschap in evenzeer cryptische verleiden. Zijn modellen wezen op een stijzen die voor verschillende interpretaties ging van ten minste 100.000 tot 200.000 “Uitermate belangrijke vatbaar waren. De geschiedenis van het gevallen per dag bij het opschorten van orakel van Delphi en zijn Pythia en hogealle maatregelen. En weer viel Ferguson beslissingen zijn het voorbije priesters doet me denken aan de huidige door de mand, want het tegendeel gestand van de voorspellende wetenschap. beurde: sinds Freedom Day daalde het anderhalf jaar genomen Uitermate belangrijke beslissingen zijn aantal besmettingen in de UK met maar op basis van wiskundige het voorbije anderhalf jaar genomen op liefst 25 procent. Het zou voorpaginabasis van wiskundige modellen die vernieuws kunnen zijn, maar dat was het modellen die vervolgens volgens door de hogepriesters van de niet. mathematische biologie werden verOok Zweden is geen voorpaginadoor de hogepriesters van de taald voor de radelozen, in dit geval de nieuws waard, want ook daar gaat het te mathematische biologie werden politici. goed. En nee, dat is niet omdat er veel Zoals in Delphi zijn de modellen platteland is, de bevolkingsdichtheid vertaald voor de radelozen, in dit voor verschillende interpretaties vatis er vergelijkbaar met België: de Zwebaar, maar wordt er door de radeloden wonen voornamelijk in steden. Voor geval de politici” zen altijd van het slechtste scenario wie in de kleurboeken gelooft: Zweden uitgegaan, want angst en verdoemekleurt donkergroen. De Zweedse lonis zijn de bondgenoten van machtshebbers. Het probleem ne-ranger onder de staatsvirologen, Anders Tegnell, een man die van die modellen is dat, zoals elke dataspecialist weet, de volgens mij in het bezit moet zijn van een stel stalen teelballen om uitkomst zo goed of zo slecht is als de input. Of zoals de eenzaam tegen de stroom in te blijven roeien, gaat opnieuw verder Engelsen zeggen: if shit goes in, shit comes out. dan al de rest. Hij stopt het massaal testen zonder symptomen omdat In België luistert de Pythia naar de naam Geert Molener te veel fout-positieve testresultaten zijn. Hij vindt ook het coronaberghs en één van zijn hogepriesteressen is Erika Vlieghe. Beipaspoort onzin uit morele, ethische en praktische overwegingen. Beden voorspelden in juni dat de versoepelingen deze zomer een nieuwd of zijn regering hem ook hierin volgt. Het geloof in het orakel ware elfendertigste golf zouden veroorzaken. Quod non. In het heeft de oude Grieken weinig bijgebracht, net zoals het hedendaags Verenigd Koninkrijk heet de Pythia professor Neil Ferguson sciëntisme. Voorspellingen zijn geen realiteit weten we nu. De movan het Londense Imperial College. Het was Ferguson die in dellen zijn vermoeid.

Al in de zevende eeuw voor Christus hadden ze in de Apollotempel van Delphi het orakel. Daar gaf de Pythia, de profetes, raad aan de radelozen. Aan gewone mensen, maar ook belangrijke bestuurders, politici, schrijvers, filosofen en kunstenaars die aan het orakel hulp vroegen bij het nemen van belangrijke beslissingen. Dat ging door tussenkomst van de profetes die als medium fungeerde tussen de mens en de goden.

Hoe de geldstromen van het Rode Kruis door België kronkelen

In september 2003 opende prinses Astrid op de campus van het Universitair Ziekenhuis Gasthuisberg in Leuven het nieuwe Rode Kruisgebouw. De prinses, die dan voorzitter is van het Rode Kruis in ons land, krijgt een rondleiding door het gebouw waar vanaf dan het bloedtransfusiecentrum Vlaams-Brabant en Limburg huist.

Kruis. De Vlamingen pikten het niet langer dat de Franstaligen het geld langs deuren en vensters naar buiten smijten en steeds weer op dictatoriale wijze hun wil opleggen. Het communautaire conflict ontplofte helemaal toen Stéphanie Rutten, de rechterhand van prinses Astrid, de laan werd uitgestuurd. Rutten zou volgens sommigen voortdurend de kaart van de Franstaligen in het bestuur getrokken hebben. En met Rutten kwam ook prinses Astrid zelf plots in het oog van de storm. Juriste Rutten (KU Leuven) was officieel adviseur van de voorzitster van 2005 tot 2007. Daarvoor was ze advocate bij Linklaters.

Geldstromen

Vrijwilligers van het Vlaamse Rode Kruis helpen na de overstromingen in Pepinster

Guido Kestens is op dat moment voorzitter van het Rode Kruis Vlaanderen. Hij is duidelijk in zijn nopjes met de aanwezigheid van prinses Astrid. “De prinses is nationaal voorzitter van het Rode Kruis. Ze is steeds heel geïnteresseerd in het werk dat we verrichten en volgt alle activiteiten op de voet. Ik ben er zeker van dat ze even trots is als wij op dit nieuwe gebouw.” De relatie tussen de prinses en het Ro-de Kruis zal snel verzuren. Astrid volgde in 1994 haar vader op als voorzitster van het Belgische Rode Kruis. De prinses zat vergaderingen en werkgroepen voor. Ze hield toezicht op de activiteiten van het Rode Kruis en

de humanitaire operaties in het buitenland. Eind 2007 raakte bekend dat zij zich geen kandidaat meer stelde voor een nieuwe ambtstermijn. Daarmee liep haar mandaat af op 31 december 2007. Toch zal de koninklijke bemoeienis niet stoppen. Begin 2008 werd duidelijk dat het koninklijk paleis via Jacques van Ypersele de Strihou, de kabinetschef van koning Albert II, al twee jaar zijn greep op het Rode Kruis wilde versterken. Na een vraag van Rode Kruis Vlaanderen naar meer autonomie kwam er van het paleis zelfs een waarschuwing en afwijzing van een “openlijk of omfloerst separatisme”. De

kabinetschef van de koning zou het Belgische Rode Kruis hebben willen behoeden voor verdere ontmanteling door een ‘Raad van Wijzen’ op te richten, bestaande uit vertrouwelingen van het paleis zoals Marc Van Ossel (extopman Saint-Gobain en voorzitter van Adic), baron Georges Jacobs (ex-topman van UCB) en advocaat Jean-Pierre De Bandt. Deze groep adviseerde ook de toenmalige nationale voorzitster Prinses Astrid.

De casus Rutten Het boterde toen al geruime tijd niet meer tussen Vlamingen en Walen in de schoot van het Rode

Vandaag ligt het Rode Kruis – en vooral de Franstalige vleugel - opnieuw onder vuur. In Pepinster hebben ze wel het Israëlische Rode Kruis gezien, maar niet het Rode Kruis uit eigen land. In principe zijn er drie entiteiten: Rode Kruis Vlaanderen, aan Franstalige kant het Croix-Rouge de Belgique - Communauté Francophone, en een overkoepelende stichting met de naam Belgische Rode Kruis. Die overkoepeling bestaat slechts omdat het Internationale Rode Kruis slechts één entiteit per land erkent. Daarover later meer. Die splitsing van het Belgische Rode Kruis gebeurde in 1972 met een Vlaamse, Franstalige en Duitstalige afdeling als gevolg. In praktijk is de werking van de Duitstalige afdeling zo goed als volledig geïntegreerd in de werking van Croix-Rouge de Belgique. Elke gemeenschap heeft een eigen voorzitter, directie, raad van bestuur en boekhouding. In1993 volgde dan nog een naamswijziging om de zelfstandig-heid van de afdelingen te benadruk-

ken: Rode Kruis Vlaanderen

Gesprekken Het ongenoegen aan Vlaamse kant wordt ook gevoed door de strategie van het Franstalige "Croix Rouge" door in hun begrotingen telkens tekorten in het vooruitzicht te stellen. De Franstalige boekhouding oogt niet transparant met zelfs in 2004 een aangroeiend tekort van 12,2 miljoen euro. Dit terwijl de boekhouding van de Vlaamse afdeling op punt stond. Aan Franstalige kant werd toen opgeroepen dat het Rode Kruis Vlaanderen maar moest helpen om de put van het Croix Rouge te dempen. Dat was in 2006. Sindsdien is het niet duidelijk hoe groot de put nog is aan Franstalige kant. Rode Kruis Vlaanderen schoof wel een plan naar voren dat neerkwam op een volledig juridische zelfstandigheid van de beide afdelingen. De vraag om meer autonomie van het Rode Kruis Vlaanderen wekte de boosheid op van prinses Astrid die daarom eind 2007 haar mandaat als nationaal voorzitter neerlegde. Sindsdien is er geen ‘koninklijk’ nationaal voorzitter meer benoemd. Er is nog wel een overkoepelend overleg tussen de besturen van Rode Kruis Vlaanderen en het Croix-Rouge de Belgique. Er wordt al eens gesteld dat het Rode Kruis in België niet opgesplitst kan worden in regionale entiteiten aangezien het Internationale Rode Kruis slechts één gesprekspartner per land wil. De Duitse en Zwitserse structuren bewijzen echter het tegendeel. Hoe het vandaag gesteld is met de boekhouding van Croix-Rouge de Belgique konden we niet achterhalen en evenmin of de put van 12 miljoen van 2006 ondertussen is weggewerkt.

THIERRY DEBELS

Politiek

5 AUGUSTUS 2021

Sterftegraad op intensieve ligt een derde hoger in Franstalig België De sterftegraad van coronapatiënten op intensieve zorg in Franstalig België ligt een derde hoger dan in Vlaanderen. Ook de sterftegraad van gehospitaliseerde patiënten in Wallonië ligt een kwart hoger dan in Vlaanderen. Dat blijkt uit gegevens die Vlaams Parlementslid Lorin Parys (N-VA) verzamelde. Samen met partijgenote en Kamerlid Frieda Gijbels dringt hij aan op een onafhankelijk onderzoek. Parys verzamelde cijfers van maart 2020 tot en met 15 juni 2021. Hoewel Parys opmerkt dat de cijfers voorzichtig bekeken moeten worden, zegt hij ook dat “de verschillen tussen de regio’s en ziekenhuizen onderling te groot zijn om zomaar onder de mat te vegen”. “Ik wil weten of iedereen de juiste zorg heeft gekregen. Dat is een vraag die we ons al veel eerder hadden moeten stellen”, aldus Parys.

Opvallende regionale verschillen Uit die cijfers blijkt dat in Vlaanderen 16,5 procent van de gehospitaliseerde patiënten overleed. In Wallonië was dat 20,4 procent, bijna een kwart meer. In Brussel overleed 18,2 procent. Van de coronapatiënten die op intensieve zorg terechtkwamen, stierf in Vlaanderen 30,6 procent. In Franstalig België was dat 40,9 procent, ongeveer een derde meer. Van de patiënten op intensieve zorg kreeg in Vlaanderen 41,9 procent intensieve beademing. In Wallonië ligt dat aandeel bijna 50 procent hoger: 59,9 procent kreeg daar intensieve beademing. In Brussel ging het om 54,6 procent van de patiënten. In Vlaanderen stierf 46,6 procent van de patiënten die intensief beademd werden op intensieve zorg. In Brussel en Wallonië was dat zo’n 20 procent meer: respectievelijk 55,4 procent en 53,3 procent. Ook op provinciaal niveau zijn de verschillen opvallend. Als men àlle ziekenhuisopnames meerekent, niet alleen die op intensieve, dan ligt de mortaliteit in ziekenhuizen in Henegouwen, op 4,9 per duizend, vijf keer hoger dan in Vlaams-Brabant, waar ze slechts 0,9 per duizend bedraagt. “Dat verschil is gigantisch”, zeggen Parys en Gijbels.

“Gevaarlijk” Gijbels vraagt op federaal niveau al langer tevergeefs om de cijfers. In juni weigerde Sciensano die nog vrij te geven, omdat het instituut bovenal een rangschikking tussen de verschillende ziekenhuizen vreesde. Directeur Christian Léonard noemde het “vrijgeven van deze gegevens per ziekenhuis, zonder context” zelfs “gevaarlijk”. Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) zei nadien dat hij Sciensano alleszins niet de opdracht had gegeven om de cijfers niet vrij te geven. Wel begreep hij naar eigen zeggen de argumenten die werden aangevoerd door het instituut.

Onafhankelijk onderzoek De twee N-VA’ers vragen in het licht van de jongste vaststellingen om een onafhankelijk onderzoek. “Alleen zo kunnen we de juiste lessen trekken uit deze gezondheidscrisis en weten of elke patiënt in het juiste bed is terechtgekomen”, klinkt het. “Een onderzoek moet ons dus in staat stellen heldere lessen te trekken om de gezondheidszorg te hervormen. Dat kunnen we best doen nadat de gemeenschappen eindelijk volledig homogeen verantwoordelijk worden voor gezondheidszorg, zodat elke gemeenschap volgens eigen inzichten de nodige hervormingen kan doorvoeren.” PIETER VAN BERKEL

Den dikke en den dunne anno 2021

Kernuitstap: hypocrisie op alle banken

Tinne Van der Straeten

Zuhal Demir schreef vorige week op Facebook dat ze blij was dat Groen een bocht aan het nemen was over de kernuitstap. Aanleiding was de reactie van federaal minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) op de beslissing van de provincie Vlaams-Brabant om een vergunning voor de gascentrale in Vilvoorde te weigeren. In een interview op Radio 1 had Tinne Van der Straeten immers gezegd dat ze van het dossier geen politieke strijd wou maken. Zij vindt namelijk dat als de regels gevolgd worden, het niet anders kan dan dat de gascentrale alsnog een vergunning krijgt. De hypocrisie spat van alle kanten van die uitspraak af.

Groene regeltjes Ten eerste is het natuurlijk merkwaardig dat uitgerekend een groene minister vindt dat de regels rond de uitstoot van stikstof en koolstofdioxide eventjes niet meetellen, omdat het niet past in het ‘Grote Groene Plan’ om de kerncentrales zo snel mogelijk te sluiten. Als een politicus uit een andere partij een gelijkaardige suggestie had gedaan, de banbliksems uit de hoek van Groen, maar ook vanuit de media, zouden amper te tellen vallen. Fundamenteler is dat de strenge regeltjes, die nu het plan van de federale minister doorkruisen, er precies gekomen zijn onder druk van de ecologisten, en dat zij de regeltjes liever nog veel strenger gezien hadden.

Klimaatneutrale gascentrales? Ten tweede is het straffe kost dat Tinne Van der Straeten de uitstoot van stikstof en koolstofdioxide nog wat de hoogte wil indrijven om het groene idée fixe van de kernuitstap te verwezenlijken. “Luister naar de wetenschappers”, roepen klimaatbetogers bij elke protestactie in koor, maar blijkbaar niet wanneer het over kerncentrales gaat, noch over gascentrales. Ten derde liet Tinne Van der Straeten afgelopen weekend in De Morgen optekenen dat die gascentrales zo weinig mogelijk zouden moeten draaien. U leest dat goed: zij vindt dat er onder meer in Vilvoorde veel geld gebruikt moet worden voor iets dat zij liefst van al nooit wil gebruiken. Zou de groene minister weten dat ook de constructie van die gascentrales niet bepaald klimaatneutraal zal zijn? Of denkt zij dat men gascentrales met wat biomest kan opkweken uit een zaadje? Over de alternatieve kost hebben we het dan nog niet gehad.

Geen politieke strijd Maar ten vierde: zíj wil van dit dossier geen politieke strijd maken. Lees: als zij haar zin niet krijgt, dan is dat omdat anderen er een politieke strijd van gemaakt hebben. Maar als er nu één politieke partij

teert op het milieu als een politieke strijd, dan toch wel de partij van Tinne Van der Straeten. Zowel de kernuitstap als de strenge regels rond de uitstoot van stikstof en koolstofdioxide zijn zelfs bij uitstek politieke strijdpunten van Groen. Tot slot is het ook hypocriet van Tinne Van der Straeten om met de vinger naar de N-VA te wijzen. Wie zit er immers, naast de N-VA, mee in de deputatie van Vlaams-Brabant? Precies: de federale coalitiepartners CD&V en Open Vld. En wie zit er mee in de Vlaamse regering? Diezelfde federale coalitiepartners CD&V en Open Vld. Beide partijen houden zich opvallend gedeisd over die gascentrale in Vilvoorde, maar tot nog toe heeft Tinne Van der Straeten er nog niet erg op aangedrongen dat ook zij kleur zouden bekennen. Is dat omdat zij er geen politieke strijd van wil maken?

Geel leedvermaak Over naar Zuhal Demir. We geven haar, en haar Vlaams-Brabantse partijgenoot Gunther Coppens, het voordeel van de twijfel wanneer ze beweren de regels te volgen, en niets anders dan dat. Maar we zijn niet zo naïef te denken dat het volgen van die strenge regels hen deze keer erg zwaar gevallen is en zal vallen. De redelijk vrije interpretatie van Zuhal Demir om in de reactie van Tinne Van der Straeten al een groene bocht te zien is ook niet bepaald onschuldig. Zuhal Demir zou zich op dat punt kunnen vergissen, maar dan vooral omwille van het bekende verhaal van de kaars en de bril. Dat neemt echter niet weg dat het er wel degelijk naar uitziet dat de groene uil zich uiteindelijk gewonnen zal moeten geven, en Zuhal Demir is blijkbaar niet vies van enig leedvermaak op voorhand.

Blauwe verantwoordelijkheid Is onze energievoorziening daarmee gered, zonder al te veel kleerscheuren? We vrezen van niet, en daarmee zijn we nogmaals aanbeland bij de hypocrisie van CD&V en Open Vld, én MR. Engie heeft immers al laten verstaan dat zij de knop reeds omgedraaid hebben en de kerncentrales in 2025 zullen sluiten. Lees: komt er toch nog een verlenging, dan wil Engie eerst een keer extra langs de kassa passeren. Die knop draait zich immers niet zomaar vanzelf terug, en al zeker niet gratis. Ziedaar de extra kost die u en ik zullen moeten ophoesten voor het langer openhouden van de kerncentrales, want Egbert Lachaert (Open Vld) en Georges-Louis Bouchez (MR) moesten toch zo nodig met de groenen in de federale regering stappen.

FILIP VAN LAENEN

In de kijker

7 © PHOTONEWS

Politiek

5 AUGUSTUS 2021

Citaat van de week

Elio Di Rupo

Theo Francken (N-VA):

Hij is een machtspoliticus, altijd geweest, en zeker sinds hij in 1992 voor het eerst (gemeenschaps)minister werd. Het was de tijd dat de absolute macht van de Parti Socialiste nog voelbaar aanwezig was op alle niveaus, maar dat zich daarin toch ook de eerste barsten lieten zien. Meerdere schandalen en afrekeningen, maar ook de langzaam maar zeker oprukkende concurrentie op links bracht de partij wel eens meer in ademnood. Maar dan was er steeds Elio Di Rupo (69) die onderweg geregeld als partijvoorzitter de touwtjes in handen nam om op haast stalinistische manier de partij in toom te houden en de meest onwaarschijnlijke compromissen sloot of oplegde om iedereen tevreden te stellen én aan boord te houden. In de periode van zijn Belgisch premierschap (2010-2014) rees naast hem ook de ster van Paul Magnette die net als hij van het ene hoge ambt in regionale regeringen naar het andere in federale regeringen overstapte, al naargelang de politieke opportuniteit ‘in het belang van de macht van de partij’. Al snel zal blijken dat beiden ‘concullega’s’ zullen worden. Bovendien zijn ze beiden tussen alle bedrijven in ook nog burgemeesters van grote steden als Bergen (Di Rupo) en Charlerloi (Magnette). In 2019, na de lastige Vivaldi-regeringsvorming, werd de koek definitief verdeeld: Di Rupo werd minister-president van de Waalse regering en Magnette werd de absolute partijbaas.

“Stop met de waarheid te verbloemen” N-VA-Kamerlid Theo Francken roept op om te “stoppen met de waarheid te verbloemen” over de oorzaak van de erbarmelijke Molenbeekse vaccinatiecijfers. “Het is in hoofdzaak de combinatie van religieuze en viriliteitsargumenten die de vaccinatiegraad zo laag houdt”, schrijft hij op zijn blog. “Mocht eender welke gemeente in Vlaanderen dergelijke beschamende vaccinatiecijfers voorleggen, het progressieve dagblad De Morgen en de rest van de Frank Vandenbroucke-fanclub zouden een onmiddellijke lokale lockdown alsook het ontslag van de burgemeester eisen.”

Het geld van de Vlamingen Voor de meeste Vlamingen is ‘de man met de strik’ niet alleen een geslepen vos, maar ook een gladjanus. Zeker als het om Vlaamse centen te doen is. De transfers zijn dan ook heilig voor hem. Hoewel in zijn eigen zesde staatshervorming van 2010 werd gesteld dat de gewesten minder geld zouden krijgen, werd er een soort compensatiesysteem ingebouwd dat weliswaar vanaf 2025 gaat afgebouwd worden om in 2034 helemaal te verdwijnen. En dan wordt hij creatief om nieuwe inkomsten voor Wallonië te creëren. Zo stelde hij in 2019 nog voor om de Financieringswet te wijzigen. Voortaan zou de oppervlakte van Wallonië meegeteld worden om centen te verdelen. Voor hem is alles goed om een ‘overwicht’ ten aanzien van Vlaanderen te verzinnen om een verdeelsleutel te vinden die meer geld voor Franstalig België kan verantwoorden. Zijn voorstel deed denken aan de 19de en begin 20ste eeuw toen het zuidelijk landsgedeelte al 580 gemeenten had met een waterleiding en de Vlaamse provincies slechts 20, waardoor Wallonië dan met extra Belgisch staatsmanna werd beloond.

Belgisch geld… Pas ruim tien dagen na de overstromingsramp die Wallonië, maar ook Vlaanderen trof in het weekeinde van 14 tot 16 juli en een maar moeizaam op gang gekomen hulpverlening in Wallonië, begeeft Elio Di Rupo zich naar Pepinster, een van de zwaarst getroffen gemeenten. Hij krijgt er de wind van voren van een aantal burgers die vinden dat het allemaal niet snel genoeg gaat en dat ze in de steek worden gelaten. Di Rupo kan niet anders dan steun toe te zeggen, ook en vooral… financiële. Waar het geld moet vandaan komen, is niet erg duidelijk, al zegt hij dat hij daarvoor naar de federale regering kijkt en suggereert: “We werken aan de fiscale aftrek voor giften die bedrijven en burgers doen via het rampenfonds. We werken aan een vermindering van de btw voor restauratie en heropbouw.” En dan komt de aap uit de mouw: “Mijn boodschap aan iedereen die bezig is met institutionele hervormingen: we hebben nood aan een Brussels gewest in blakende gezondheid en aan een Wallonië dat over de nodige middelen beschikt om zelf te kunnen schitteren, ook op internationaal vlak.” Dat de kost voor de heropbouw fenomenaal zal zijn, is zeker, maar van wie dat geld moet komen, zegt hij er niet bij. Een goed verstaander heeft evenwel maar een half woord nodig. En wat hij precies bedoelt met een Wallonië dat “op eigen benen moet staan” wordt in Vlaanderen met gefronste wenkbrauwen aanhoord.

De kleine Franstalige cdH, zusterpartij van CD&V, pleitte voor de oprichting van een parlementaire onderzoekscommissie om na te gaan hoe een en ander is kunnen gebeuren en of er op een aantal beleidsniveaus geen fouten zijn gemaakt, zoals bijvoorbeeld het te laat openzetten van de stuwdam aan de Vesder. Een redelijke vraag, zo vinden velen. Alleen Di Rupo wil er niet van weten. Hij wil de PS- en MR-baronnen in bepaalde gemeenten en zijn MR-regeringspartner niet verontrusten. Macht en vooral geld, dat is wat telt.

Verantwoordelijkheid?

Sciensano en de gevolgen van IT-onderfinanciering We zijn in 2021 en nog altijd hebben we geen degelijke data in handen over het coronavirus. Hoe erg was het nu eigenlijk in de beginmaanden? Waar zaten de clusters? Waarom was er een sfeer van geheimhouding? Werden er bepaalde groepen in de maatschappij beschermd of werd een complot gesmeed vanuit de elites? Het antwoord is zo Belgisch als maar zijn kan: het was pure, volledige en totale onbekwaamheid. U bent het zeker al tegengekomen: iemand die een thesis schrijft, stuurt een verwijzing door naar Google Forms om daar een lijst vragen in te vullen. Vervolgens kan die student, naargelang de IT-kennis ervan, die data in Excel steken om grafieken mee op te stellen of direct te koppelen aan Google Data Studio om ze zo rechtstreeks bij te werken naargelang de antwoorden binnenkomen. Het is goed genoeg voor een student zonder budget om toch zo snel aan veel data te komen. Het is tevens meer dan goed genoeg voor de Belgische federale overheid. Toen het coronavirus pas begon en de ziekenhuizen vol raakten, was er nood aan een overzicht van de situatie. Standaard in een IT-opleiding leer je hoe je databanken automatisch kan uitlezen, elke wijziging direct te melden aan een ander systeem naarmate ze plaatsvindt om vervolgens hier dagelijkse rapporteren uit te puren. Wie een bachelor IT behaalt, moet dit primitief tussendoor kunnen uitwerken of degelijk uitgewerkt in een groter eindwerk steken. Sciensano werkte met een formulier op een website dat, op het einde van de dag, door alle ziekenhuizen moest ingevuld worden. Geen automatische

systemen die met elkaar communiceren, wel overwerkte en oververmoeide verpleegkundigen die na soms dubbele shiften zelf nog eens de cijfers bij elkaar moesten tellen. Waren er echter teveel pa-

Net zoals men van de bevolking verwachtte dat ze zelf de mondmaskers aan elkaar ging naaien, zo verwachtte men dat ze bij de FOD Volksgezondheid maar zelf de data in elkaar zouden puzzelen. tiënten binnengekomen waardoor niet iedereen direct geregistreerd was, of waren er fouten gemaakt, dan moesten die data aangepast worden. Dit is dan ook de reden dat data maar tot enkele dagen ervoor beschikbaar waren en dan soms nog tot drie weken later aangepast konden worden. Wie moest controleren of de data werkten? Dezelfde oververmoeide verpleegkundigen. Langs de kant van Sciensano

was er ook geen directe verbinding tussen de website en de databanken. Elk keer er ingevuld werd, moesten die data ook nog eens door hen ingevoerd worden. Wat normaal enkele IT’ers hun werkuren kost bij het opzetten ervan, en daarna controleren of alles goed werkt, werd hier vervangen door knip- en plakwerk. Net zoals men van de bevolking verwachtte dat ze zelf de mondmaskers aan elkaar ging naaien, zo verwachtte men dat ze bij de FOD Volksgezondheid maar zelf de data in elkaar zouden puzzelen. Waarom werden data weerhouden van bijvoorbeeld de burgemeesters? Enerzijds omdat de regering geen gram macht wilde opgeven, anderzijds omdat men snel door de mand zou vallen. Pas na het “presentabel” maken van de data konden deze doorgegeven worden, zonder verdere garantie van correctheid. Als men ook vandaag nog altijd data weigert vrij te geven, is dit niet alleen vanwege de arrogantie van de heersende partijen, maar ook vanwege het complete geknoei. Niet omdat de IT’ers of data-analisten achter de schermen onbekwaam of van slechte wil zijn, maar omdat het budget er gewoon niet is en politici geen enkel nut zien in een goed cyberbeleid vanuit de overheid. Het is dan ook geen wonder dat ethische hackers, die systemen testen op veiligheid, de Belgische overheidsdiensten als maatstaf nemen. Wie daar immers niet op een voormiddag kan binnen hacken, is niet geschikt om in dat veld verder te doen. YVES PERNET

Interview

5 AUGUSTUS 2021

TEUN VOETEN (59)

“Het gedoogbeleid heeft een monster gekweekt” Teun Voeten (59) is een Nederlandse oorlogsfotograaf, journalist en cultureel antropoloog, die vandaag in Antwerpen woont. Hij publiceerde over de Mexicaanse drugsoorlogen. Later voerde hij voor de dienst Maatschappelijke Veiligheid van de stad Antwerpen een studie uit over de drugstrafiek in de havenstad aan de Schelde. In 2020 publiceerde Teun Voeten het herwerkte onderzoek in boekvorm: Antwerpen in de greep van Nederlandse syndicaten.

Is er een direct verband te bespeuren tussen de moord op Peter R. de Vries en de Mocromaffia? “Dat is momenteel onderwerp van onderzoek. Het vormt waarschijnlijk wel de context. In het Marengo-proces stond De Vries de kroongetuige Nabil B. bij als adviseur. Nabil B. had geen advocaat

meer. Derk Wiersum – zijn vorige advocaat – werd in september 2019 doodgeschoten. Dat gaf aan het proces een explosieve wending. De zeventien verdachten zijn vermoedelijk leden van de Mocromaffia, die verantwoordelijk worden gehouden voor een reeks moorden en moordpogingen tussen 2015 en 2019. Als adviseur stelde De Vries zich partijdig op en speelde hij met zijn leven. Voor mij was dit geen aanslag op de persvrijheid, maar het zoveelste bewijs dat Nederland een narcostaat is.”

Wat wil u daarmee zeggen? “Nederland is het belangrijkste productieland van Europa en exporteert XTC, MDMA en supersterke wiet op grote schaal. Het loopt ook voorop in de innovatie van de productie. Nederland scoort hoog op gedogen, en het allerlaagst op straffen. Voor het bezit van een kilo heroïne staat in Griekenland twintig jaar. Bij ons hooguit een jaartje. Nederland glijdt af naar een narcostaat. De drugsbendes infiltreren de politieke wereld.” “Volgens voormalig Officier van Justitie Greetje Bos resulteerden vierhonderd aanhoudingen in Brabantse drugsmilieus uiteindelijk in zes veroordelingen, vanwege vertraagde en gesaboteerde rechtsgang. De Mocromaffia is machtig en bouwt aan een parallelle samenleving met vertakkingen naar de politieke en economische bovenwereld.”

U ziet de toekomst somber in? “We evolueren naar een heel hard kapitalistisch, neo-liberaal systeem met een steeds groter wordende uitgesloten onderklasse. Voor deze uitgesloten mensen, zonder baan en toekomstperspectief, vormt de handel in drugs een gemakkelijk verdienmodel en biedt drugs tevens de roes aan waarin zij kunnen vluchten. Ik bezocht heel wat daklozencentra in de Verenigde Staten. In de jaren ‘90 gebruikten deze mensen crack, momenteel zijn ze overgeschakeld naar crystal meth. Het is de drugs van de duivel. Het zorgt voor een storm aan dopamines in je lichaam die geen andere drugs kan veroorzaken, maar het heeft ook onomkeerbare veranderingen in de hersenen tot gevolg. Het is heel zorgwekkend dat de productie van deze drugs in onze contreien heel sterk toeneemt.”

MEXICO, HET METHMEKKA U trok onlangs naar het methmekka Mexico om een reportage te maken over de verwoestende gevolgen van de drugs van de armen. “We kunnen ons beter voorbereiden op

een mogelijke methgolf in de Lage Landen. Crystal meth rukt wereldwijd op. Niet alleen in de achterbuurten van Latijns-Amerika, maar ook in Nederland staat de drug steeds meer op het menu van de doorsnee drugsgebruiker. De winsten zijn enorm. Heel wat daklozen, werklozen, kansloze immigranten zijn overgestapt van crack naar meth. De extase die deze harddrug teweegbrengt, kan niet op een natuurlijke wijze worden bereikt. In België en Nederland was deze drug vrijwel onbekend en werd het enkel gebruikt tijdens ‘chemseksfeestjes’ – drugsorgieën die soms dagenlang duren – in een kleine subcultuur van gays. In Nederland werden er in 2020 reeds 32 labs ontmanteld, in België 9. Dat is toch wel verontrustend nieuws.”

In Mexico vaardigden verschillende kartels reeds een productie- en handelsverbod uit omdat deze harddrugs te gevaarlijk is. “Los Viagras – een kartel diep in het binnenland van Michoacan – zijn opgehouden

met de productie en de handel van crystal meth omdat het ontwrichtend voor de gemeenschappen werkt. Hele families gaan eraan kapot. Momenteel worden lokale methdealers zonder pardon geëxecuteerd om de verspreiding van deze drugs tegen te gaan.”

Neemt drugsgeweld in Mexico exponentiële afmetingen aan? “De drugsoorlog in Mexico is het bloedigste conflict in een modern geïndustrialiseerd land. Oorlog is hier een doel geworden om een chaotische situatie te creëren die door gewapende actoren wordt geëxploiteerd voor zelfverrijking. De cruciale kenmerken zijn de versplintering van het geweldmonopolie van de staat, een vervaging van de grens tussen oorlog en vrede en verdwijnen van het onderscheid tussen burgers en strijders en tenslotte een samengaan van misdaad, oorlog en terrorisme. De kartels creëren bewust chaos, ontwrichten de staat, gebruiken ongelimiteerd en gruwelijk geweld. In dit klimaat

ID/ Joris Herregods

aar aanleiding van de moord op sterjournalist Peter R. de Vries luidt Teun Voeten andermaal de alarmklokken. “Nederland glijdt af naar een narcostaat. De drugsbendes infiltreren de politieke wereld.” In Antwerpen kwam het al tot verschillende schietpartijen. In de straat waar de hij woont, ontploften al verschillende granaten. “Het gedoogbeleid heeft jarenlang een monster gekweekt, terwijl de beleidsverantwoordelijken en de academici de andere kant uitkeken. De Mocromaffia is machtig geworden en bouwt aan een parallelle samenleving met vertakkingen naar de politieke en economische bovenwereld.” Volgens Teun Voeten wordt onze rechtstaat daardoor steeds meer ondermijnd. De illegale drughandel gedijt dankzij het eenvoudige marktmechanisme van vraag en aanbod. De jaarlijkse omzet van illegale drugs werd in 2018 op 18,9 miljard euro geschat. “Dat is groter dan de jaaromzet van bedrijven zoals Albert Heijn of Philips. Wie een lijn coke snuift, maakt zich dus mee schuldig aan de methodologie van drugscriminelen. Dat is moord, geweld, afpersing, bedreiging, corruptie…” Teun Voeten is van geen kleintje vervaard en heeft voor een onderzoek een tijdlang tussen de daklozen in New York geleefd. “Iedereen zat daar aan de crack. Daar zag je de volledige ontwrichtende werking van drugs. Het heeft een bipolaire werking. De lager klassen richten zich ten gronde, terwijl de elite er op één of andere manier mee overweg kan. Wall Street stond toen stijf van de coke, terwijl daklozen ten onder gingen aan crack.” Voeten komt net terug uit Los Angeles, waar hij in de daklozenbuurt Skid Row de verwoestende werking van crystal meth registreerde. “Drugs is als de doos van Pandora. Ik zie steeds meer drugsgebruik en het daaraan gerelateerde geweld in verschillende intensiteiten in heel wat landen om zich heen grijpen. Dit hield ik enkele jaren geleden nog niet voor mogelijk. We evolueren naar een hard kapitalistisch systeem met een onderklasse aan kansarme mensen. Voor deze overbodige mensen, die geen baan hebben, vormen drugs een uitkomst. Ze kunnen er makkelijk geld mee verdienen, maar het is ook een vlucht uit een harde realiteit.”

Interview

5 AUGUSTUS 2021

NEDERLANDS OORLOGSFOTOGRAAF van algehele consternatie en verwarring gedijt hun drugshandel optimaal. Hoe meer de Mexicaanse overheid probeert om de kartels te bestrijden, hoe uitzichtlozer de situatie wordt.”

Kunt u daar een voorbeeld van geven? “Net voor ik met het kartel Los Viagras had afgesproken, vond er enkele tientallen kilometers verderop in Aguililla een veldslag plaats met het Cartel Jalisco Nueva Generacian (CJGN). Het kartel heeft in 29 van de 32 Mexicaanse staten vaste voet aan de grond. Tijdens dit conflict vielen er 27 doden. Het CJNG onthoofdde 7 mensen. De lichamen werden in een bloemformatie gelegd, met in het midden de opeengestapelde hoofden. Foto’s circuleerden op het internet. Net als bij IS dienen dergelijke wreedheden om te intimideren en te onderwerpen.”

Kan het geweld hier escaleren zoals in Mexico? “In Mexico worden verschillende oorlogen tussen verschillende kartels uitgevochten. Soms vecht de politie in dienst van een kartel tegen het leger die dan voor een ander kartel vecht. Jaarlijks worden er in Mexico acht journalisten vermoord. Intussen is Nederland uitgegroeid tot het grootste exporterende land van synthetische drugs in de wereld. De ‘war on drugs’ in de Lage Landen is een heel stuk minder intens, maar daarom niet minder gevaarlijk. Ik woon in Deurne en in mijn straat zijn er al verschillende granaten ontploft. Toen ik voor een onderzoek bezig was voor mijn laatste boek – Drugs. Antwerpen in de greep van Nederlandse syndicaten – ben ik regelmatig meegegaan met de narcoticabrigade en werden er heel wat jongens bij mij in de buurt opgepakt, maar zo driest als in Mexico en Nederland is het zeker niet.”

Dan valt het hier nog wel mee? “Dat is hoe je het bekijkt. Intussen zijn er in Nederland al enkele mensen vermoord. Bovendien kan je de invloed van een criminele organisatie niet afmeten aan het aantal doden dat valt. Er is ook de onzichtbare, latente terreur van bedreigingen. Zoals dat fruitbedrijf in het Nederlandse Hedel dat een partij coke aantrof in een container en dit aangaf bij de politie. Alle medewerkers van dat bedrijf worden nu met de dood bedreigd. In Nederland, maar ook in Antwerpen, raakt de onder- en de bovenwereld steeds meer met elkaar verweven. Daardoor wordt onze rechtstaat steeds meer ondermijnd.”

HET GEDOOGBELEID Men zou denken dat de drugbusiness niet gediend is met geweld omdat het daarmee alle aandacht van politie en gerecht aantrekt. “De drugshandel is inderdaad een zakelijke business geworden. De meeste syndicaten en kartels schuwen openlijk geweld op straat en gebruiken het zeer selectief als laatste middel. Als je zoals de Marokkanen in Amsterdam elkaar met Kalasjnikovs te lijf gaat, dan gaat er bij de autoriteiten uiteraard een alarmbel af. Dat kunnen dea-

lers missen als kiespijn. Je hebt ook een Albanese maffia, waar je niets van hoort. Als daar iets fout loopt dan lossen ze het probleem in alle discretie op. Je verdwijnt dan bijvoorbeeld in een vat vol zuur. Dat neemt niet weg dat er heel wat geweld is. Vorig jaar vielen er 30.000 doden in de drugsoorlog in Mexico. In Nederland vielen er intussen ook al enkele tientallen doden.

We evolueren naar een heel kapitalistisch, neo-liberaal systeem met een steeds groter wordende uitgesloten onderklasse Iedereen die cocaïne snuift, financiert dat drugsgeweld. In steden zoals Amsterdam en Brussel wordt er elke dag ongeveer 4 kilogram cocaïne gesnoven. Jaarlijks komt dat op 1,5 ton.”

Antwerpen is een doorvoerhaven, ook voor drugs? “Het overgrote deel van de cocaïne die in Antwerpen aankomt, wordt naar Nederland doorgevoerd, vanwaar het verder wordt gedistribueerd. In Antwerpen zijn ze voornamelijk actief met het recupereren van verstopte cocaïne in containers, terwijl criminelen in Nederland zich hoofdzakelijk bezighouden met het opzetten van transporten en het financieren en witwassen van de opbrengsten.” “De haven van Antwerpen is aantrekkelijk omdat het een uitgestrekt gebied is. Het is een open haven van ongeveer 150 vierkante kilometer. Nog geen procent van de 20 miljoen containers die de haven jaarlijks binnenkomen, worden gecontroleerd. In Amsterdam ligt dat percentage veel hoger. De bestuurlijke versnippering verergert het gebrek aan effectieve controle. Dan zijn er nog twee gerechtelijke parketten bij betrokken, dat van Dendermonde en Antwerpen.”

Heeft de spectaculaire toename van handel in en gebruik van drugs te maken met het gedoogbeleid van de voorbije jaren? “Inderdaad. Men was van mening dat een weedje roken geen kwaad kon. In de jaren ‘60 vormden drugs nog een revolutionair statement, terwijl het nu verworden is tot een consumptiegoed van de massa’s. Het romantisch beeld van een weedplantje op de vensterbank is geëvolueerd naar een harde kapitalistische marihuanabusiness, waarvan het THC-gehalte vijf tot zes keer hoger ligt dan vroeger. Bij jonge mensen kan dit bij overconsumptie voor hersenbeschadiging zorgen. Marihuana is lang niet zo onschuldig meer als dertig jaar geleden.”

“In Nederland ging men een bizar gedoogbeleid voeren. In coffeeshops mocht wel worden verkocht, maar de aanvoer en de kweek bleven illegaal. Deze schizofrene opstelling heeft een situatie doen ontstaan, waarin een parallelle onderwereld kon ontwikkelen en snel kon doorgroeien. Coffeeshops werden louche aangelegenheden, waar vooral de zwakkeren in de samenleving probleemgebruikers werden, dankzij de nu zeer krachtige weed.”

Is de legalisering van marihuana dan een slag in het water? “De legale marihuana is vrij slap, waardoor er dan weer een zwarte markt komt van weed met een heel hoog THC-gehalte. De oude marihuanagebruikers zijn intussen overgestapt naar XTC en gaandeweg naar cocaïne en crystal meth. Voor de drugshandelaar levert dit grotere winsten op.”

DE MAROKKAANSE GEMEENSCHAP Bestaat de kans dat crystal meth bij ons vaste voet aan de grond krijgt? “Het verbruik blijft laag. De druggebruikers zijn beter ingelicht en kennen de gevaren van deze harddrug. Er zijn drugdealers die crystal meth principieel weigeren te verkopen. Bovendien is deze drug vrij duur in aankoop. Maar zoals het elders in de wereld gebeurt, bestaat de kans dat het gebruik van meth overslaat naar de groeiende klasse van kansarmen zoals ik zag bij de daklozen in Tijuana en Los Angeles.”

Hoe komt het dat de Marokkaanse gemeenschap in de drugshandel oververtegenwoordigd is? “Dat heeft verschillende oorzaken. Marokko is één van de grootste hasj-producerende landen ter wereld. De uitvoer naar onder andere Nederland lag voor de hand. Nadien werd op cocaïne overgeschakeld. Er zijn ook culturele factoren. De Marokkanen uit het Rifgebergte kan je best vergelijken met de Brabanders. Het waren boeren die zich door de overheid in de steek gelaten voelden en hun eigen boontjes dopten. Er is ook een heel sterke interne cohesie aanwezig, waardoor de gemeenschap sterk aan elkaar klit. Wij tegen de rest. Door hun achterstelling hebben ze ook de behoefte om aan de buitenwereld te tonen hoe goed ze het wel hebben.”

Bovendien valt er met de drugshandel makkelijk geld te verdienen. “De winst voor een koerier is ongeveer 300 euro per avond, voor een dispatcher die een paar koeriers aanstuurt is dat ruwweg rond de 1.500 euro. Dat zijn riante bedragen die in weinig andere beroepen zouden kunnen worden verdiend. Voor jongeren die hun opleiding niet afmaken, is dat snel verdiend. Probeer andere jongeren dan maar te motiveren om hun school af te maken, terwijl de buurjongen een dure wagen kan veroorloven en tot de middag in bed ligt.”

“Toen ik de Antwerpse politie vergezelde, viel mij bij drie huiszoekingen op dat de verdachte dealers allen uit Marokkaanse gezinnen kwamen. De ouders waren niet op de hoogte van waar hun zonen zaten en spraken nauwelijks of geen Nederlands. De dochters waren thuis. Schrijnende armoede was er niet, maar boeken en kranten waren er nauwelijks te bespeuren. Op de kamers van de zonen vond de politie grote hoeveelheden baar geld en dure merkkledij. Een agent vertelde me dat ze ooit een garderobe met een waarde van 75.000 euro hadden aangetroffen.”

Opvallend is dat u pleit om drugsdelinquenten niet naar de gevangenis te sturen, maar hen een alternatieve straf op te leggen. “Het heeft inderdaad geen zin om dealers naar de gevangenis te sturen. De gevangenis is een uitstekende plek om te solliciteren. Het is een soort van universiteit en symposium. Je bouwt een netwerk op. Stuur die jongens naar een vluchtelingenkamp in Afrika. Het voordeel is dat je ze uit hun omgeving hebt weggehaald. Ze zitten in een andere bubbel en komen in contact met andere mensen. Ze steken de handen uit de mouwen en worden gewaardeerd. Het is een win-winsituatie.”

In Nederland, maar ook in Antwerpen, raakt de onder- en de bovenwereld steeds meer met elkaar verweven. Daardoor wordt onze rechtstaat steeds meer ondermijnd Hebben de coronamaatregelen een invloed op de drugshandel? “De wagens van de koeriers vallen meer op en de afzetmarkt wordt een stuk kleiner. Er zijn ook geen festivals waar gedeald kan worden. Daardoor zakken de prijzen en zijn de aanbiedingen een stuk lucratiever. De coronacrisis zal er ook voor zorgen dat heel wat mensen uit de boot vallen en in een uitzichtloos bestaan terechtkomen. Deze mensen worden gevoeliger voor druggebruik, waardoor het aantal drugsgebruikers zal stijgen.” JULIEN BORREMANS

5 minuten persoonlijke moed!

De haven van Antwerpen is aantrekkelijk omdat het een open haven is van ongeveer 150 vierkante kilometer. Nog geen procent van de 20 miljoen containers die de haven jaarlijks binnenkomen, worden gecontroleerd.”

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland CUBA

AFGHANISTAN

Human Rights Watch waarschuwt voor nieuwe vluchtelingenstroom De internationale ngo Human Rights Watch heeft onlangs gewaarschuwd voor een nieuwe vluchtelingenstroom vanuit Afghanistan richting Europa. De reden is de opmars van de islamitische terreurorganisatie Taliban na de terugtocht van de NAVO. “Als de opmars van de Taliban zich doorzet, zullen nog meer Afghanen vluchten”, aldus de directeur van de Duitse afdeling van de ngo, Wenzel Michalski, in de krant Bild-Zeitung. Volgens het bericht zijn er al meer dan 3 miljoen binnenlandse vluchtelingen in Afghanistan. In het buurland Pakistan zouden zich volgens het vluchtelingencommissariaat UNHCR sinds het voorbije jaar ongeveer 1,5 miljoen Afghaanse vluchtelingen ophouden. Maar diegenen die voor de Taliban vluchten, hebben het in Pakistan bijzonder zwaar, aldus Michalski, omdat dit land net de Taliban steunt. “Daarom vluchten velen van hen verder naar Iran, om dan via Turkije naar Europa te trekken.” Het einddoel is vooral Duitsland, maar Berlijn is niet voorbereid op de nieuwe stroom, aldus nog Michalski. “Er ontbreekt opnieuw een globale planning en een gecoördineerd totaalconcept.” In 2020 kwamen er ongeveer 46.000 Afghaanse asielzoekers de EU binnen, waarvan 8.000 alleen al in Duitsland. Momenteel bevinden zich meer dan 271.000

Afghanen in Duitsland, een aantal dat sinds 2015 meer dan verdubbelde. Begin juli nog drong de Afghaanse regering er bij de Europese staten op aan geen afgewezen Afghaanse asielzoekers meer uit te wijzen naar Afghanistan. De Afghaanse regering had het echter vooral over de coronapandemie, niet over toenemend talibangeweld. Dit staat ons de komende maanden te wachten: toenemende asielaanvragen naar de EU, waarbij diezelfde EU afgewezen asielzoekers (omwille van humanitaire redenen) niet meer zal uitzetten, zodat op de middellange termijn collectieve regularisaties dreigen. Dat dit alles ook de geloofwaardigheid van de EU verder ondermijnt, lijkt de dames en heren van de EU allerminst zorgen te baren. PIET VAN NIEUWVLIET

Breken Zweedse Democraten straks het cordon? Traditioneel telde Zweden twee grote partijpolitieke blokken: de conservatieven rond de partij “Moderaten” en een links blok rond de sociaaldemocraten. Maar om de uitgesproken rechtse Zweden Democraten van Jimmie Akesson (die 4 jaar geleden met 17 procent van de stemmen het parlement binnentrok) van de macht te houden, moest een coalitie met ettelijke partijen tot stand worden gebracht.

Liberalen verdeeld Kristersson probeerde een centrumrechtse regering op de been te brengen, wat niet lukte. Vooral het feit dat Kristersson bereid was met de Zweden Democraten samen te werken, deed de Zweedse liberale partijen beslissen niet in te gaan op het regeringsaanbod van de conservatieve Kristersson. De sociaaldemocraat Löfven is met andere woorden weer aan zet. Nieuwe verkiezingen zijn normaal voorzien in september 2022. Stefan Löfven heeft intussen met de linkse Vansterpartiet een overeenkomst gesloten, maar daar willen de liberale partijen, die de vorige keer wel Löfven steunden, niet van weten.

Een beeld van 11 juli: de Cubaanse bevolking betoogt voor meer vrijheid.

Bij massale protesten tegen de socialistische dictatuur op Cuba werden honderden mensen gearresteerd. Officieel werd één manifestant gedood.

ZWEDEN

De sociaaldemocraat Stefan Löfven slaagde er na 4 maanden onderhandelen in een rood-groene minderheidsregering op de been te brengen, die verder werd geduld door de linkse partij Vansterpartiet en twee liberale partijen. Het is de Vansterpartiet die nu de steun aan Löfvet heeft ingetrokken naar aanleiding van een huurprijzencontrole in sociale woningen. Om nieuwe verkiezingen te vermijden, trad Löfvet terug en liet het initiatief voor een nieuwe coalitie aan Ulf Kristersson van de Moderaten, die maanden daarvoor al had verklaard: “Sinds geruime tijd evolueert Zweden in een verkeerde richting. Wij willen een andere regering en Zweden op een nieuwe koers brengen”.

Cubanen willen vrijheid

5 AUGUSTUS 2021

Nieuwe verkiezingen dan maar? De vrees bij het establishment is dat vervroegde verkiezingen de krachtsverhoudingen niet ingrijpend zullen veranderen, en alleen maar tot een versterking van de uitgesproken rechtse Zweden Democraten zullen leiden. Akesson heeft met de gematigd rechtse Moderaten reeds een gemeenschappelijk initiatief opgezet rond een beperking van migratie. Tot voor kort wilde niemand met de Zweden Democraten regeren. “Dat is voorbij. Het burgerlijke kamp heeft de brandmuur met uiterst rechts neergehaald”, schreef de Duitse krant Süddeutsche Zeitung een tweetal weken geleden. Er gaan steeds meer stemmen op om de Zweden Democraten als een normale partij te beschouwen. Het einde van een tijdperk, het einde van de linkse dominantie in Zweden?

PIET VAN NIEUWVLIET

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

Het is niet duidelijk waarom de protesten op Cuba juist nu losbarsten. President Biden is een marionet van dezelfde politieke krachten die Cuba al zestig jaar lang onderdrukken, en de kans op effectieve steun uit die hoek is kleiner dan ooit. Al weten we niet of de Cubanen dat vanuit hun relatieve isolement juist kunnen inschatten. Maar ook al weten we niet waarom het juist nu gebeurt, het is heel duidelijk dat de woede en haat tegen het regime al heel, heel lang aan het broeden zijn. Vergeet de fabeltjes over de populariteit van Castro. Als hij zo populair en zo geliefd was, waarom schreef hij dan nooit verkiezingen uit? Die zou hij dan toch met gemak hebben gewonnen? En waarom probeerde niemand ooit vanuit de “kapitalistische” landen in Latijns-Amerika naar Cuba te vluchten? Er waren criminelen en terroristen uit de VS die vliegtuigen kaapten en in Cuba asiel vroegen. Maar letterlijk niemand uit Latijns-Amerika. De vluchtelingenstromen gingen allemaal de andere kant op, vanuit Cuba naar de “kapitalistische”, “racistische”, “imperialistische” VS. Of, via hun ambassades, naar Peru of Costa Rica. Alleen al in 1980, toen Castro de haven van Mariel eventjes had opengesteld, vluchtten 125.000 Cubanen naar de VS. Castro’s wraak was echter zoet: hij had samen met die stroom echte vluchtelingen ook duizenden gewelddadige psychiatrische patiënten en misdadigers van gemeen recht meegestuurd, wat in de opvangcentra en onthaalgezinnen tot een golf van geweld, verkrachting en roof leidde. En zo’n dictator werd door heel Europees links op handen gedragen…

Gedwongen isolement De trage ontwikkeling van internet op Cuba is illustratief voor het isolement waarin de Cubaanse socialisten hun volk gevangen hielden. Boris Moreno Cordoves, Cubaans onderminister voor Informatie en Communicatie, beschouwde heel de telecommunicatiesector, behalve de overheidszenders en –bedrijven, als een werktuig van contrarevolutionaire elementen. Pas in 1996 kreeg Cuba zijn eerste internetaansluiting, maar die werd heel klein gehouden. Dat ging ook heel eenvoudig, want de meeste Cubanen hadden niet eens een computer: tot 2008 (!) was de aankoop van computers illegaal. Pas in 2015 kwamen er wifi-hotspots op publieke plaatsen en cybercafés die staats-

eigendom waren. De meeste Cubanen hebben thuis nog steeds geen internet.

Corona Covax werd in april opgericht door de EU, de Wereldgezondheidsorganisatie en de Franse regering, om vaccins tegen Covid-19 ook toegankelijk te maken voor arme landen. Het was een relatief succes: 92 landen kregen daardoor vaccins. Maar Cuba weigerde die vaccins. Het kondigde aan dat het helemaal op eigen houtje een Cubaans vaccin zou ontwikkelen, dat Soberana genoemd werd, wat ‘soevereiniteit’ betekent. Als een rechts regime zo’n uitspraak deed, zou men het bekrompen, moorddadig isolationisme noemen en misplaatste nationale trots. De Cubaanse autoriteiten beweren dat het vaccin werkt, maar zij lijken de enigen te zijn. Cuba begon pas eind april 2021 met vaccinaties. Ter vergelijking: in de meeste Europese landen begon men al eind december 2020, in India begin januari 2021. En hoe dan ook, hoewel Cuba officieel een voortreffelijk systeem van gratis gezondheidszorg heeft, is slechts 20 procent van de Cubanen volledig gevaccineerd. Zelfs volgens de – natuurlijk gemanipuleerde – cijfers is het aantal besmettingen per dag in de periode van 1 juni tot 25 juli verachtvoudigd. Het aantal doden per dag is zelfs vertienvoudigd. Vergeleken met de Castristen is zelfs Wouter Beke nog een efficiënt en doortastend coronabestrijder. Begrijpt u nu waarom de aanpak van de coronapandemie één van de oorzaken is van de huidige golf van protesten? Maar in de media las u natuurlijk vooral jammerklachten over de Amerikaanse boycot. En zelfs zonder corona… Men moet geen ingewikkelde analyses maken om te zien dat ook de Cubanen vrije mensen willen zijn en geen lijfeigenen van een socialistische staat. Tot slot nog deze bedenking: de eerste betoging op Cuba tegen het regime dateert van 11 juli, ondertussen zo’n drie weken geleden. Van die betoging kregen we beelden te zien op onze staatszenders. We weten ondertussen dat betogingen – die sindsdien nog steeds plaatsvinden – door elitetroepen van leger en politie hardhandig worden uiteengeslagen. Honderden betogers werden opgesloten. Maar dat heeft u op VTM en VRT niet kunnen vernemen. PAUL BAUMER

Buitenland

5 AUGUSTUS 2021

FRANKRIJK

DIPLOMATIEKE VALIES

Gevaarlijk drummen op rechts

Wat velen hadden gevreesd, wordt bewaarheid: nu de conservatiefrechtse Les Républicains electoraal de wind in de zeilen hebben, dienen verschillende kandidaten zich aan voor de presidentsverkiezingen van 2022. Met als risico dat men door in verspreide slagorde naar de strijd te trekken met lege handen achterblijft.

Vorige week werd de leider van de Afghaanse Taliban met alle égards in China ontvangen. Nu de Verenigde Staten het land na 20 jaar aanwezigheid definitief verlaten, ziet Peking zijn kans om de eigen geopolitieke invloed in de regio te vergroten. Afghanistan speelt ook een cruciale rol in de ontwikkeling van de Nieuwe Zijderoute.

Ene Adboul Ghani Baradar en een zekere Wang Yi. Beiden stonden als twee stijve harken op een foto voor de pers in Tianjin, op 100 kilometer van de Chinese hoofdstad Peking. Een symbolische foto. Eerstgenoemde is één van de oprichters van de radicaal-islamitische Taliban in Afghanistan. Yi is de Chinese minister van Buitenlandse Zaken, de nieuwe wereldmacht die de VS naar de kroon wil steken. China heeft het vertrek van de VS-troepen in Afghanistan niet afgewacht om zijn invloed in Centraal-Azië te versterken. Op 31 augustus vertrekken de laatste Amerikanen en China wil in dit regionale vacuüm springen. De VS waren al sinds 2001, na de aanslagen van op de Twin Towers, in Afghanistan actief. Hun doel: Al Qaida-leider Osama bin Laden doden, de terroristische organisatie ontmantelen en een moderne gecentraliseerde staat op poten zetten die de radicale Taliban de wind uit de zeilen zou nemen. Enkel de eerste doelstelling werd gehaald.

Oorlog en anarchie Nu is het wel zo dat het land sinds begin jaren ’70 en de val van de monarchie enkel oorlog en anarchie heeft gekend, maar de situatie is nu echt dramatisch. De Taliban staan sterker dan ooit, Al Qaida is in verschillende provincies aanwezig en zelfs Islamitische Staat heeft er uitvalsbases. Welke grootmacht wil zich nog met dit land bemoeien? China blijkbaar, dat een grens van 76 kilometer met Afghanistan gemeen heeft. Peking keek lange tijd wantrouwig naar de VS-aanwezigheid in de regio, maar kon moeilijk anders dan president George W. Bush steunen toen die zei tegen het internationale terrorisme te strijden. Tenslotte had China officieel gezien zelf af te rekenen met wat het “terroristen” noemt, zoals de Oeigoerse nationalisten. Dat de VS er aanwezig was onder de NAVOvlag, zorgde voor Chinese ergernis. Maar in China had men door dat de Amerikanen sneller zouden vertrekken dan gedacht. Even geduld

en dan zou het onze beurt zijn, zo redeneerden de kopstukken van de Communistische Partij. Ondertussen is het zover. Met de ontvangst van de Taliban – de grootste internationale erkenning ooit voor de organisatie - zet China een voet tussen de deur in Afghanistan. Er is ondertussen ook al een telefoongesprek geweest tussen Ashraf Ghani, president van Afghanistan, en zijn Chinese collega Xi Jinping.

Bedenkelijke regimes Peking loopt wel nog over eieren en dat verklaart waarom minister van Buitenlandse Zaken Yi niet lacht op de foto met het Taliban-kopstuk. Voor communisten is het niet evident om samen te werken met een fundamentalistische religieuze organisatie. Tenslotte werd de laatste communistische president van Afghanistan, Mohammed Najibullah, in 1996 door de Taliban terechtgesteld. Maar goed, realpolitik gaat boven alles en China heeft de gewoonte om uit opportunisme allianties te sluiten met bedenkelijke regimes zoals de Rode Khmers in Cambodja, Noord-Korea of het Soedan van Al-Bachir. Wat nu vooral telt is dat de Taliban een aantal garanties hebben gegeven aan China. Ten eerste worden er vanuit Afghanistan geen militaire raids uitgevoerd richting China. Ten tweede mogen Chinese bedrijven helpen bij de heropbouw van het land. Ze zijn er al aanwezig met de ontginning van een kopermijn ten zuiden van Kaboel. En vooral: Afghanistan kan een centrale rol vervullen in de ontwikkeling van de Nieuwe Zijderoute tussen het Verre Oosten en Europa. Peking droomt van een grote autosnelweg van Xinjang over Kaboel tot Peshawar in Afghanistan die de handelsstromen moet doen toenemen. Het land is ook een Chinese springplank naar de olievoorraden in de regio. Neem daar nog de goede contacten met Iran bij en de Chinezen worden een dominante speler in de regio ten nadele van de VS en Rusland. SALAN

drummen is op rechts, dat te veel kandidaten een garantie is voor een nederlaag en dat “des primaires” voor klaarheid kunnen zorgen. Ze willen zelfs “open” voorverkiezingen waarbij ook niet-partijleden meestemmen. Tegen de zin van Bertrand omdat hij vreest dat in dat geval aanhangers van Macron gaan deelnemen aan de voorverkiezingen om een LR-kandidaat op het schild te heffen die minder kans maakt tegen de uittredende president. Het politieke debat dreigt de komende maanden beheerst te worden door de relevantie van voorverkiezingen en de interne spanningen bij Les Républicains Dat zou de electorale bonus die de partij heeft opgebouwd snel kunnen doen wegsmelten. SALAN

China springt in het Afghaanse vacuüm

Ze liggen al ver achter ons, de Europese verkiezingen van 2019 waarbij Les Républicains geen 10 procent haalden. Een paar maanden geleden wonnen ze met verve de regionale verkiezingen en dus droomt men bij de klassieke rechterzijde volop van het Elysée. Waarom zou zich niemand tussen de gedoodverfde favorieten voor de tweede ronde kunnen wringen? Uittredend president Emmanuel Macron en Marine Le Pen (RN) hebben hier geen gewonnen spel. Tenzij de conservatieve flank van het politieke spectrum in de oude fouten vervalt en in verspreide slagorde naar de oorlog gaat. Wie het vanop afstand bekijkt zou het logisch vinden dat Xavier Bertrand, voorzitter van de regio Hauts-de-France, de kandidaat voor Les Républicains is. Volgens de peilingen is hij de enige die het duo Le Pen-Macron kan bedreigen.

Voorverkiezingen Alleen zijn er voor hem twee hinderpalen. Hij is zelf geen lid meer van Les Républicains (LR), ook al staat hij het dichtst bij die partij. Sommige kopstukken van LR zien wel wat in zijn kandidatuur maar dan duikt de tweede hinderpaal op: de top van de partij is van oordeel dat de kandidaat via voorverkiezingen wordt aangeduid. Dat wil Bertrand niet. Voorlopig toch niet. Vorige week vond in Parijs een vergadering plaats van de partijtop. Aanwezig waren Valérie Pécresse, voorzitter van de regio Île-de-France die al officieel kandidaat is en een aantal potentiële kandidaten (Michel Barnier, Philippe Juvin, Bruno Retailleau, Laurent Wauquiez). Zij kwamen tot de conclusie dat het gevaarlijk

Valerie Pecresse won de verkiezingen in de regio Ile-De-France.

FRANKRIJK

Discrimineren voor het goede doel

Sinds 2016 wordt in het 19de arrondissement van Parijs jaarlijks op 13 juli het zogenaamde “Bal van de migrant(innen)” (sic) georganiseerd. Een militante gebeurtenis, georganiseerd door de pro-vluchtelingenorganisatie BAAM (wat staat voor “Bureau d’acceuil et d’accompagnement des migrants”). Dit jaar zorgde het feest voor ophef, omdat een van de dj’s die geprogrammeerd stonden, Fanaya, op zijn Instagram gepost had dat hij slechts wilde spelen “voor niet-blanken, en eigenlijk het liefst alleen voor zwarten”. In zijn bericht kon men het volgende lezen: “De dancefloor is een politieke ruimte waar de machtsverhoudingen in alle duidelijkheid naar voor komen”. De dj vroeg verder “blanken en blankinnen” achteraan in de zaal te willen plaatsnemen tijdens de duur van zijn show, zodat “de anderen en dan vooral de zwarten de dansruimte kunnen innemen”.

Politieke wereld geschokt – maar is daar reden toe? Verschillende Parijse politici reageerden intussen geschokt. Zo vorderde parlementslid François Jolivet de minister voor Burgerschap op, alles te doen om “Fanaya van de

agenda te schrappen, zodat de opdeling in de publieke ruimte niet op die manier werkelijkheid wordt”. Hij vroeg de burgemeester Anne Hidalgo om klaarheid over de “relaties tussen de Parijse overheid en deze BAAM”. Jolivet is parlementair voor de partij van Macron, LREM, de partij die eigenlijk verantwoordelijk is voor het lakse migratiebeleid. Hoe kan een politicus geschokt zijn door uitspraken, als het beleid dat zijn partij voorstaat, net alle ruimte laat voor dit uitspraken? Op haar Facebook-pagina liet BAAM intussen weten het slachtoffer te zijn geworden van “een gerichte aanval van rechts en uiterst rechts”. BAAM spreekt haar volle steun uit voor Fanaya, en beoordeelt zijn stellingen “niet enkel als volstrekt legitiem maar eveneens als belangrijk om de publieke ruimte op een juiste manier te laten toe-eigenen door mensen die door het racisme werden en worden benadeeld”. PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview

et gezin Grootaers-Huisman woont al dertien jaar in Andalusië. De twee werken ook vandaag nog als journalist. Alain Grootaers werkt onder meer als journalist voor ons weekblad, maar is ook aan de slag voor radio en tv. Jakobien begon bij Flair en Feeling, stapte later over naar P-Magazine en Che waar ze haar latere man leerde kennen. Sinds de uitbraak van de coronacrisis, en de gezaghebbende rol van virologen en wetenschappers, kijkt Jakobien de wereld met verbaasde ogen aan. “Ik had me nooit kunnen voorstellen dat de wereld geregeerd zou worden door virologen”, vertelt ze. “Die mensen zijn niet verkozen, hebben geen democratisch mandaat en spellen toch iedereen de les. Virologen met een andere mening, en er zijn er veel, werden ook angstvallig buiten het debat gehouden. Ik ben niet boos, eerder heel bezorgd omdat ik voel dat de wereld aan het veranderen is. Er vinden allerlei verschuivingen plaats. Dat was al een tijdje zo. Mensen waren vaak misnoegd, onder meer door ratraces en burn-outs. En dan komt er ook nog een politieke en sociaal-maatschappelijke verschuiving bij: politiek gezien zijn links en rechts plots omgedraaid. De omkering van alle waarden. En dan komt er ineens een virus waar we niks van kenden. Wij waren in het begin ook bang; wij zaten ook te bibberen in ons huis terwijl we beelden zagen van de legervoertuigen die door Málaga denderden. Maar dan heeft de ratio het toch al snel terug overgenomen bij ons. We zijn op zoek gegaan naar antwoorden op onbeantwoorde vragen. En we zagen dat het beleid en de maatregelen niet klopten.” “Sommige regels waren gewoon absurd en wetenschappers die daar op wezen, werden uit de pers geweerd. Het kantelpunt voor mij was toen ik voor Het Laatste Nieuws een interview deed met de kritische advocate Karine Knapen. Ik moest eerst de vragen die ik haar zou stellen voorleggen aan de hoofdredacteur, wat nog nooit eerder was gebeurd. Vervolgens werd het interview niet gepubliceerd omdat de hoofdredacteur toch geen kritiek op het beleid wilde in zijn krant. Ik vond dat hallucinant.”

Maar moesten we in het begin van die coronacrisis toch niet allemaal samen een beetje solidair zijn en de gemaakte keuzes een kans geven? “Als je ziet dat het de foute kant opgaat, moet je op een gegeven moment naar de geschiedenis gaan kijken. Ik ben als Nederlander van mijn generatie om de oren geslagen met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Je moet je geschiedenis kennen om te zien dat we er vandaag weer middenin zitten en dat sommige dingen niet van vandaag op morgen gebeuren, maar stapsgewijs: de manipulatie, de censuur, het eenheidsdenken, de machtsgreep van de overheid, het opschorten van basisrechten. Het begon allemaal mooi: er was solidariteit, we deden een applaus en we zongen voor de zorg. Allemaal vormen van populisme en daar moet je over waken, want populisme komt ook van die zogenaamde ‘gutmenschen’ die ‘het voor een ander doen’.”

5 AUGUSTUS 2021

Journaliste Jakobien Huisman legt, samen met haar man Alain Grootaers, de laatste hand aan de docu-serie Tegenwind. De documentaire brengt het relaas van zes gerenommeerde wetenschappers die tijdens de coronacrisis kritiek hadden op het gevoerde beleid en daardoor ook buitenspel werden gezet. Hun namen: gezondheidseconoom Lieven Annemans, vaccinoloog Theo Schetters, klinisch psycholoog Mattias Desmet, lector gezondheidswetenschappen Sam Brokken, privacyspecialist Paul De Hert en statisticus Maurice De Hond. “Het gaat om mensen die tegenwind hebben gekregen omwille van hun wetenschappelijke mening”, vertelt Huisman. “Wij vonden die invalshoek belangrijk: wat doet dat met je als mens, als je alles goed hebt onderbouwd en toch staat te roepen in de woestijn. De ene dag ben je een gerespecteerd wetenschapper en de andere dag ben je persona non grata en word je afgemaakt in de media. Dat menselijke verhaal willen we brengen.”

Wat heeft u het hardst gestoord aan de coronamaatregelen? “Voor mij was dat persoonlijk toch de ‘muilkorf’, het mondkapje. We weten allemaal intussen al lang dat dat mondkapje niets helpt. Dat virus is ontelbare malen kleiner dan de gaatjes in een mondmasker. Doe zelf de test: loop met een mondmasker op over straat en er passeert iemand die parfum op heeft of die rookt: dat ruik je meteen doorheen dat masker. En de moleculen van parfum of rook zijn dan nog veel groter dan zo’n virus. Dat zeiden de virologen in het begin ook, maar ineens werd die boodschap omgedraaid. Dat is weer

Welke indruk hebben de zes gevolgde wetenschappers op u gemaakt? “Ze hebben allemaal indruk op me gemaakt omdat het mensen zijn die in het oog van de storm hebben gestaan en zich recht hebben gehouden. Waarom doet iemand dat? Ze hadden zich ook kunnen verstoppen, hun mening voor zich kunnen houden en dan hadden ze nooit zoveel tegenwind gekregen. Deze mensen hebben gekozen voor wat ze in het Grieks "filotimon" noemen: het goede doen omdat het goed en menselijk is. Niet voor andere motieven. Dat is een ethische keuze. De meeste mensen kiezen voor de gemakkelijke weg, zijn meelopers. Deze zes wetenschappers niet. Ze trotseerden de storm en daar ben ik hen ontzettend dankbaar voor; dat heeft me enorm veel steun gegeven.”

Dreigt uw docu-reeks niet op felle kri-

Wat ook erg was, was de avondklok natuurlijk. Dat mensen daarin meegingen en er geen protesten uitbraken, dat gaat mijn verstand te boven” tiek te stuiten?

JOURNALISTE JAKOBIEN HUISMAN MAAKT SAMEN MET HAAR MAN ALAIN GROOTAERS DE DOCU-SERIE TEGENWIND

“ZWIJGEN IS GEEN OPTIE”

Bent u boos op de virologen? “Nee, want dat zijn gewoon nuttige idioten die alleen iets van virussen weten. En van dit virus weten ze dan ook nog eens helemaal niets. Ze zijn te trots om dat toe te geven en om op hun stappen terug te keren. Je kan dan wel boos zijn op zo’n Marc Van Ranst, maar dat heeft helemaal geen zin? Mijn bezorgdheid is: hoe redden we deze maatschappij van een dystopische ondergang. En dan bedoel ik niet dat iedereen doodvalt of een depopulatie, maar ondergang kan ook zijn dat de mensen elkaar psychologisch afmaken. Dat is ook een ondergang.”

tality Rate" is bij die groep bijzonder laag. De data bewijzen intussen overvloedig dat dat de juiste oplossing was geweest: de antistoffen bij natuurlijke infectie blijven hoog, terwijl we in de landen waar vroeg en veel gevaccineerd is - zoals Israël - zien dat de bescherming door het vaccin sterk afneemt met de tijd. Op die manier ga je van de ene booster naar de andere hinken.”

“We lanceren alles via verschillende onlineplatformen, dus is het maar af te wachten of er genoeg mensen kijken. Wat we bij de lancering van de trailer wel merkten is dat we enorm veel steunbetuigingen kregen, dus we merken wel dat hier nood aan was. En die steun komt van mensen van alle slag, dat zijn geen zogenaamde wappies of complottheoretici. Dat zijn mensen die vinden dat de regeringen uit de bocht zijn gegaan en dat er een andere koers moet worden gevaren. Die mensen hebben veel hoop in projecten zoals dit. Wij vonden dat we iéts moeten doen. Zwijgen is geen optie.”

Zijn jullie niet bang om in de hoek van de anti-vaxxers geduwd te worden? “Helemaal niet. Ik ben al in zoveel hoekjes gestopt, dat interesseert me geen fluit. Ik wil best mijn vaccinatieboekje laten zien; ik heb al mijn vaccinaties gehad, een paar jaar geleden nog tegen gele koorts. Dat vaccin bestaat tachtig jaar en gele koorts is ook geen corona. Er wordt altijd verwezen naar succesvolle vaccins zoals tegen polio, maar dat zijn vaccins tegen stabiele virussen. Het was tot nu toe onmogelijk om een vaccin tegen coronavirussen te maken, precies omdat ze zo vaak muteren. Bovendien zijn die zogenaamde mRNA-vaccins helemaal geen vaccins: het is een experimentele gentherapie.”

Hoe kunnen de mensen de docu-reeks te zien krijgen?

zo’n surrealistisch gegeven en mensen pikken dat omdat het een soort schijnveiligheid biedt. Wat ook erg was, was de avondklok natuurlijk. Dat mensen daarin meegingen en er geen protesten uitbraken, dat gaat mijn verstand te boven.”

Was er een groot verschil tussen de maatregelen in Spanje en België? “Spanje was tijdens de eerste lockdown heel streng. Daar waren we toen blij mee, omdat we nog niks wisten van het virus. Ik vond het wel prima dat iedereen thuis moest blijven, al zag ik meteen ook de sociale consequenties voor mensen die op een appartementje in de stad wonen. Voor ons op de boerenbuiten was dat niet zo erg. Wij dachten dat we er na

een maand of twee lockdown wel vanaf zouden zijn. Dat werd ons ook voorgespiegeld. Zo gingen we het virus platslaan! Niet dus… En nog zijn er mensen die daarin geloven; dat lockdowns helpen. Knettergek. In de Verenigde Staten zie je duidelijk dat de staten die het pad van lockdowns het eerst verlieten er veel beter voorstaan dan degenen die iedereen bleven opsluiten.”

Hoe hadden de beleidsmakers die crisis dan wel moeten aanpakken? “Ik was en ben een grote voorstander van de omgekeerde lockdown, zoals ook Sam Brokken die voorstelde. Bescherm de kwetsbaren en laat het virus verder rondgaan onder de gezonde en jonge bevolking. De "Infection Fa-

“We kiezen bewust voor sociale media en online omdat we onafhankelijk willen blijven en omdat we meer geloven in online dan in het uitzenden via één kanaal. De grote mediabedrijven hebben ook veel geloofwaardigheid verloren in het voorbije anderhalf jaar. Het zijn reuzen op lemen voeten. Het niveau is ook zodanig laag tegenwoordig dat je al een kleuter moet zijn om het nog uit te houden. Bovendien hangen ze zo aan het staatsinfuus dat het hun geloofwaardigheid ondergraaft. We merken met Tegenwind dat mensen bereid zijn om te betalen via donaties om geïnformeerd te worden. Dus ik denk dat de mainstream-media in de problemen gaat komen. Hun tijd is voorbij, niet binnen een of twee jaar, maar wel binnen tien jaar.” WIM DE SMET

Het eerste deel van de 7-delige documentaire Tegenwind verschijnt op 3 september en is onder andere te bekijken via www.tegenwind.tv.

Actueel

5 AUGUSTUS 2021

DE KLIMAATPSYCHOSE (DEEL 2)

Milieufanaten, groene partijen en de media die naar hun pijpen dansen hebben geen ommekeer gemaakt onder druk van de klimaatverandering. Zij hebben in essentie nog steeds dezelfde agenda als dertig jaar geleden.

“Waarom de klimaatprofeten geen pragmatische oplossingen willen” De gletsjers in Montona.

Wat zou rationeel zijn? Als men echt gelooft dat de uitstoot van broeikasgassen een ramp gaat veroorzaken, wat zouden dan rationele, pragmatische reacties zijn? Een handelsboycot tegen China, want dat is de grootste producent van broeikasgassen. Een immigratiestop, want door immigratie groeit de bevolking en nemen steeds meer mensen de westerse consumptiepatronen over, en dat verhoogt de uitstoot enorm. En natuurlijk ook het bouwen, versterken en verhogen van dijken, gecombineerd met de aanleg van kunstmatige overstromingsgebieden en opvangbekkens als bufferzones. Volgens alle realistische prognoses zal een eventuele stijging van de zeespiegel heel langzaam gebeuren. Zo’n geleidelijke stijging kan zelfs in onze Lage Landen opgevangen worden met langetermijnprojecten zoals de Deltawerken. Maar het is duidelijk dat de politici, de doemprofeten en de media een andere agenda

hebben. Zij willen niet de aandacht vestigen op redelijke, haalbare en geruststellende oplossingen Zij willen een paniekstemming, ja zelfs een massapsychose creëren, om een totalitaire, rood-groene agenda door te drukken, met Big Brother-achtige en totaal onuitvoerbare maatregelen waarvoor met democratische middelen nooit een meerderheid gevonden zou kunnen worden, onder andere de afschaffing van het privébezit. In vroegere eeuwen gebruikten vorsten dikwijls een buitenlandse vijand om een kunstmatige binnenlandse samenhorigheid te creëren en hun autoritaire bewind te kunnen bestendigen. In 1905 bijvoorbeeld, toen Rusland aan de rand van een revolutie of zelfs een burgeroorlog stond, begon tsaar Nicolaas II een oorlog tegen Japan. Ha! Een flinke oorlog tegen buitenlanders zou wel voor de nodige eendracht in eigen land zorgen, zodat hij zijn autoritair regime kon verderzetten. Het had misschien zelfs kunnen lukken als de Russen die oorlog hadden gewonnen. Maar ze verloren. En toen brak de revolutie van 1905 uit… De EU en de klimaatdemagogen proberen nu hetzelfde. Niet tegen de Rijzende Zon van Japan, maar tegen de cycli van de echte zon.

Veelbelovend… en verzwegen Er worden momenteel veelbelovende technieken ontwikkeld om CO2 uit de atmosfeer te halen. In het Zwitserse Hinwil haalt een filterinstallatie van Climeworks jaarlijks 900 ton uit de lucht. Ook proefprojecten met zeoliet en biochar lijken veelbelovend. In sommige gebieden – niet overal natuurlijk – zijn bebossing en herbebossing de eenvoudigste manieren om de toename van CO2 in de atmosfeer te vertragen. Als men de bomen daarna tenminste niet verbrand of laat wegrotten… Men kan niet beweren dat deze technieken worden doodgezwegen. Via Google vindt men er gemakkelijk een reeks artikelen over. Maar in het publieke debat en in het politieke discours zijn zij merkwaardig afwezig. Natuurlijk. Zij zouden ertoe kunnen leiden dat mensen in pragmatische, technologische en haalbare oplossingen gaan geloven – zoals ook dijken – en zich dus niet meer laten meeslepen door paniek. Zodat zij ook de draconische, utopische en totalitaire 'noodmaatregelen' van de klimaatfanatici niet meer zullen pikken.

Irrationeel beleid De schijn van wetenschappelijke objectiviteit, die men in het politieke debat nog min of meer kon hooghouden, verdwijnt helemaal als we naar de praktijk van het politieke beleid kijken. In vele Europese landen worden

bijvoorbeeld auto’s uit het verkeer genomen, omdat ze niet aan de emissienormen voldoen. Officieel om het klimaat te redden. Maar bijna al die auto’s worden daarna tweedehands verkocht in landen waar men het niet zo nauw neemt met emissienormen, meestal in Afrika, waar ze volop CO2 blijven uitstoten. Als de politieke kaste echt in een naderende klimaatramp gelooft, waarom laat ze dát dan toe? Laat ons als een concreet voorbeeld een 'gidsland' als Duitsland nemen. Bij een rationeel doorge-

Midden in het Reinhardswald, het mooiste en oudste woud van Duitsland, laat de landsregering van Hessen meer dan honderd hectare bos rooien om plaats te maken voor vijftig van de grootste windmolens die ooit op land gebouwd werden: monsters van 241 meter hoogte, met daarrond toegangswegen en elektriciteitskabels

voerde energietransitie zou men het gebruik van fossiele brandstoffen geleidelijk afbouwen, te beginnen met de meest vervuilende. Maar zo gebeurt het dus niet. In Duitsland is de meest vervuilende energiebron ongetwijfeld bruinkool. Maar de Duitsers hebben intussen wel hun kerncentrales gesloten – die geen CO2 uitstoten – maar niet hun bruinkoolcentrales. Een immigratiestop is er nog steeds politiek taboe. De Groenen in Noord-Duitsland vestigen duizenden immigranten in de door hen bestuurde kuststeden, terwijl ze tegelijk propaganda voeren met kaarten waarop te zien is dat al die steden door zee opgeslokt

zullen worden. Maar niemand lijkt de schizofrenie daarvan te zien. Niemand praat zelfs meer over dijken of zeeweringen, hoewel Noord-Duitsland bijna even laaggelegen is als Vlaanderen. Een boycot tegen China is ook taboe, want het is de belangrijkste handelspartner voor Duitsland en 40 procent van de Volkswagens - op benzine - wordt naar China uitgevoerd. Anders dan de Nederlanders zullen de Duitsers zeker wel aardgas blijven gebruiken. Omdat Duitse wetenschappers een andere visie hebben op het broeikaseffect van gascentrales dan de Nederlandse? Natuurlijk niet. Wel omdat een flink deel van de Duitse politieke kaste, Merkel incluis, grote politieke belangen heeft in de Nord Stream II–pijplijn voor de levering van Russisch aardgas, en omdat invloedrijke Duitse politici omgekocht zijn door de Russische staatsgasbedrijven en er zelfs bestuursfuncties hebben gekregen. Maar de Duitsers zullen dat wel camoufleren met goed klinkende klimaatargumenten, en zolang je niet aan hun stinkende bruinkoolcentrales denkt, zal dat zelfs geloofwaardig en écht wetenschappelijk klinken, want aardgas is inderdaad de 'zuiverste' fossiele brandstof. © SHUTTERSTOCK

Ook toen waren ze al vóór vegetariërs en veganisten en tegen de consumptie van vlees. Ze waren toen al tegen auto’s, tegen de multinationals, tegen intensieve landbouw, tegen de olie-industrie en in wezen tegen alle soorten industrie. Alleen was dat toen om andere redenen: dierenrechten, waterverontreiniging, hormonen in vlees, kwik in de vis, DDT in de voedselketen, verkeersdoden, fijn stof, het gat in de ozonlaag, de zure regen, chemicaliën in groenten en de honger in de wereld, die zogezegd veroorzaakt was door westerse landbouw- en handelspraktijen. Een beruchte stelling luidde toen: “Wij hebben de kinderen uit de Sahel opgegeten.” Vlees was moord, toen al. Automobilisten waren doodrijders. Alles wat niet 'biologisch' was geteeld, was vergif – hoewel de levensverwachting met sprongen steeg. De grondstoffen gingen opraken. Nu proberen ze opnieuw dezelfde agenda door te drukken, dit keer met klimaatargumenten. Hoe geloofwaardig is dat? Is dat echt voor het klimaat? Of is dat alleen een handig voorwendsel om hun oude obsessies weer de vrije teugel te geven? En zelfs in deze noodtoestand – zoals zij toch beweren – blijven zij zich vastklampen aan hun obsessieve, onwetenschappelijke haat tegen kernenergie. Als ze echt in hun eigen paniekverhalen geloofden, dan zouden ze nu moeten pleiten voor de bouw van veel meer kerncentrales.

Groenen verwoesten woud Midden in het Reinhardswald, het mooiste en oudste woud van Duitsland, laat de landsregering van Hessen, een coalitie van Grünen en CDU, meer dan honderd hectare bos rooien om plaats te maken voor vijftig van de grootste windmolens die ooit op land gebouwd werden: monsters van 241 meter hoogte, met daarrond toegangswegen en elektriciteitskabels. Het woud is eigendom van deelstaat Hessen, dus de plaatselijke gemeentebesturen kunnen niet eens bezwaarschriften indienen. De natuur- en milieubewegingen, die grootschalige protestacties zouden kunnen organiseren, hebben bijna allemaal jarenlang de windmolens verheerlijkt als de reddende engelen van hun klimaatreligie, en nu zitten zij politiek en psychologisch in een moeilijk parket. Bovendien voelen ze zich geremd door hun nauwe financiële banden met de windlobby. Dat de deelstaat Hessen jaarlijks voor die windmolens 3,5 miljoen euro pacht zal kunnen innen, heeft er officieel helemaal niets mee te maken. Het is natuurlijk allemaal om het klimaat te redden. Volgens de groenen zijn de wouden in Brazilië “de longen van de wereld”. In Duitsland verkopen zij die longen aan de windlobby. Maar dat schijnt allemaal wetenschappelijk verantwoord te zijn. PAUL BÄUMER

Het Reinhardswald maakt deel uit van de grotere middelgebergtezone Wezerbergland.

Volgende week deel 3: de 'vuile' kant van de energietransitie

14 Cultuur

5 AUGUSTUS 2021

CULTUUR

FILM

Eyes Wide Shut Stanley Kubricks (onbedoelde) laatste film is een erotische, psychologische thriller waar thema’s als achterdocht en verleiding de rode draad vormen. Bereid u voor op Tom Cruise die lange wandelingen maakt, verzonken in gedachten, terwijl seksuele verlokkingen en geheimzinnige groeperingen om elke hoek schuilen.

Het verhaal gaat over de arts Bill Harford (Tom Cruise) en zijn echtgenote Alice (Nicole Kidman) die met hun dochtertje in een luxueus appartement in New York wonen. Destijds waren Cruise en Kidman ook in het echte leven gehuwd en Kubrick heeft hier handig op ingespeeld. Naast occulte orgieën en nachtelijke wandelingen focust de film steeds op de permanente vrees voor vreemdgaan tussen beide partners. De regisseur wou dit wantrouwen ook in de relatie tussen zijn hoofdrolspelers bewerkstelligen door hen te verbieden hun aparte scenes met elkaar te delen of aanwezig te zijn op de set. Als kers op de taart vonden de opnames nog eens plaats over een onafgebroken periode van 46 weken, wat de rol alleszins niet eenvoudiger zal gemaakt hebben. Hoewel de film volledig in studio’s in het Verenigd Koninkrijk is opgenomen, doet dit geen afbreuk aan de waarheidsgetrouwe weergave van ‘upperclass’ New York. Uitbundige gala’s en mysterieuze, gemaskerde orgieën, begeleid door onder andere de welbekende Tweede Wals van de Russische componist Sjostakovitsj, maar ook pianomuziek van de hedendaagse componist György Ligeti. Kubrick zou ook inspiratie hebben opgedaan bij werken van de Oostenrijkse schilder Gustav Klimt. Menig filmcriticus kan zich vragen stellen bij de casting van Tom Cruise, die niet gezien wordt als een grote methodeacteur. Ook Kidman is met haar koude aura een weinig charmante verschijning op het scherm. Toch werkt deze combinatie grotendeels omdat we twee partners zien waarbij de liefde zoek is. Inspiratie voor de casting is misschien eerder te zoeken in het sexappeal van beide acteurs eind jaren ‘90. Ook de bijrol van regisseur Sydney Pollack is sterk overtuigend, een zeldzaam geval waar acteren ook aan productieleden is besteed. Samengevat is Kubricks laatste werk evenzeer gerijpt als zijn andere grote klassiekers zoals "Full Metal Jacket" en "2001: a Space Odyssey". Ondanks de volwassen esthetische stijl en een focus op psychologische beleving is deze film er niet in geslaagd om evenzeer in het collectieve geheugen te blijven spelen als deze andere. Hoewel bijvoorbeeld de beklijvende muziek van de cultscene nog lang kan blijven naspoken bij de kijker. Kubricks overlijden, slechts vier dagen na het indienen van de finale film, maakt dit tot zijn laatste project. Een waardig afscheid van een van de grootste regisseurs die voor eeuwig in de 20ste eeuw zal blijven steken. Een aangenaam verouderd staaltje cinema dat ook vandaag nog het bekijken waard is.

SIMON SEGERS

Sponsordiner 2021 ’t Pallieterke

Op 9 september organiseren we voor onze lezers en sympathisanten een sponsordiner. Plaats van afspraak: de unieke Plantentuin van Meise. U bent geïnteresseerd om erbij te zijn? Neem dan contact met ons op via 03/232.14.17 of via secretariaat@ pallieterke.net. We zenden u dan vrijblijvend een uitnodiging met alle details. Deelname per persoon bedraagt dit jaar 135 euro. U krijgt er een prachtige omgeving voor, een rijkelijke receptie en een verzorgde maaltijd. Als gastspreker verwelkomen we Arnold Karskens, de langstwerkende oorlogsverslaggever van de Benelux en initiatiefnemer van de nieuwe Nederlandse omroep Ongehoord Nederland. Alhoewel we verwachten dat er tegen 9 september geen verstrengingen meer zullen bijkomen, blijft de mogelijkheid bestaan dat corona toch nog een stokje in de wielen komt steken. De receptie is alvast in open lucht (en bij regen is er een grote open tent). Maar als we toch moeten overgaan tot annuleren, dan waarborgen wij de terugbetaling van de inschrijvingsgelden.

Collectie van de Vlaamse Gemeenschap Minister van Cultuur Jan Janbon heeft twintig werken aangekocht voor de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap, een publieke kunstverzameling die wordt beheerd door de Vlaamse overheid. Voor deze aankoop had de minister 150.000 euro ter beschikking.

opgenomen in de verzameling, een picturaal krachtig werk.

De Vlaamse Gemeenschap heeft een omvangrijke collectie cultuurvoorwerpen in eigendom of beheer. In totaal gaat het om bijna 20.000 stukken. Ongeveer de helft ervan is verworven tussen 1860 en 1963 en is eigendom van de Belgische Staat. Deze werken, die samen beheerd worden door de Vlaamse en de Franstalige Gemeenschap, zijn in bewaring gegeven aan openbare instellingen en musea. De aankopen tussen 1963 en 1971 vallen onder het beheer van de Vlaamse Gemeenschap, maar zijn nog eigendom van de Belgische Staat. Alle 7.500 aankopen van na 1971, toen de dienst cultuur werd gesplitst, zijn volledig eigendom van de Vlaamse Gemeenschap.

Naast aankopen verwerft de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap werk via schenkingen en legaten. Zo verwierf ze in 1992 de schenking van de collectie Felix De Boeck en in 1997 die van Roger Raveel, op voorwaarde dat voor beide verzamelingen een monografisch museum zou worden gebouwd. De collectie precolumbiaanse kunst van Paul en Dora Janssen kwam in het bezit van het Vlaamse Gewest ter vergoeding van successierechten. Deze verzameling werd in 2008 in permanente bruikleen gegeven aan het MAS in Antwerpen. Als de kunstwerken uit de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap in onze musea terechtkomen, is dat prima. Het grootste en gelukkig ook het meest waardevolle deel van de werken bevindt zich in het M HKA in Antwerpen, het S.M.A.K. in Gent en Mu.ZEE in Oostende. Andere zijn verspreid over vele openbare instellingen, zoals ministeries, kabinetten, rechtbanken en diplomatieke posten, “ter verfraaiing van de publieke ruimten”. Zo zijn er 1.700 bewaarplaatsen. En dan kan het al eens mislopen. In 2018 schreef het Rekenhof een alarmerend rapport over het beheer van de collectie, met als belangrijk knelpunt de gebrekkige registratie, waardoor niet altijd geweten is waar de kunstwerken zich bevinden. Er is zelfs een lijst opgesteld van niet-traceerbare werken uit de verzameling. Toen vorig jaar een werk van de Limburgse Helene Keil uit de collectie door een veilinghuis te koop werd aangeboden, heeft minister Jambon er beslag op laten leggen. Hij kondigde aan dat een omvattend stappenplan is uitgerold opdat het beheer van de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap zal verbeteren. MMMV

namen en van jongere kunstenaars. In de vorige jaren was er telkens een budget van 250.000 euro beschikbaar. In 2020 is dat teruggebracht tot 150.000 euro. Twintig nieuwe kunstwerken kwamen zo in de collectie. De selectie is heel divers: schilderijen,

Vooral vrouwelijke kunstenaars Aanvankelijk had het aankoopbeleid van de overheid tot doel om de in Vlaanderen werkende beeldende kunstenaars te ondersteunen. Vanaf de jaren '90 verschoof de focus naar de uitbouw van een collectie die een mooi beeld geeft van de Vlaamse kunst en die deze kunst in een internationale context situeert. Een decennium later investeerde de overheid vooral in topstukken, unieke en waardevolle werken die in Vlaanderen bewaard moeten blijven. De aankoop van hedendaagse kunst werd zo goed als stopgezet, met uitzondering van een beperkt budget voor aanwervingen voor het M HKA in Antwerpen. In 2016 besliste toenmalig minister van Cultuur Sven Gatz om de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap opnieuw uit te breiden met hedendaagse kunst. Jan Jambon zet die lijn voort en kiest voor werken van gevestigde

tekeningen, een sculptuur, installaties en fotowerk, naast heel wat videokunst en zelfs een performance van de Canadees-Poolse choreografe Ula Silcke, die in Brussel woont en werkt. Net zoals in 2018 en 2019 zijn de aangekochte werken overwegend van vrouwelijke kunstenaars. Een opkomend talent is Lisa Vlaemminck van wie het schilderij “Nuclear Plant” is

Waar zijn ze?

BOEK

De weg naar politieke participatie in Europa Toen de Pruisische koning Frederik de Grote een molen wenste te onteigenen omdat die het zicht van zijn paleis in Potsdam gedeeltelijk ontnam, verzette de eigenaar-molenaar zich. Hij dreigde met een proces waarbij de rechters in Berlijn hem in het gelijk zouden stellen. De koning moest erkennen dat hij niet almachtig was zoals sommige van zijn gelijken destijds wel waren. Democratie en scheiding der machten zijn al eeuwenlang ingebed in onze politieke traditie. Professor emeritus Wim Blockmans legt het pad hiertoe bloot en maakt de vergelijking met de andere Europese landen. Hoe komt het dat Europa al vóór 1800 instituties kende waarin de derde stand inspraak kreeg? Wat zorgde ervoor dat de machtsverhoudingen kantelden? En binnen welke structuren kreeg de derde stand meer macht?

Intredes. De gelijkenis met Noord-Italië is dat onze contreien eveneens sterk geürbaniseerd waren en rijk geworden via handel. Dit stelde onze voorouders in staat om desnoods militair hun rechten af te dwingen. Bovendien speelden de steden handig in op dynastieke opvolgingsproblemen of fiscale problemen bij graaf of hertog.

Hoe rijker, hoe vrijer

Geen revolutionair pad

Wie doorheen de Middeleeuwse hoofdstukken van de Europese geschiedenis bladert, merkt in twee regio’s vroege vormen van autonomie: Vlaanderen, Brabant en het Maasland enerzijds en de Noord-Italiaanse stadstaten anderzijds. Toen de Vlaamse graaf Karel de Goede in 1127 werd vermoord, ijverde de Vlaamse ridder Iwein van Aalst al voor parlementarisme. Steden als Gent en Brugge bleven de Habsburgse heersers wijzen op hun historische rechten. Ook Brabant beriep zich op zijn grondwettelijke rechten tijdens de befaamde Blijde

Blockmans maakt enkele interessante bedenkingen. Zo zoekt populariserende geschiedenis te vaak naar scharnierpunten, zijnde revoluties. De auteur weerlegt dat het proces naar meer medezeggenschap zo bruusk plaatsvindt. Vaker betreft het trage evoluties. Hoezeer Europa zich kenmerkt door een gemeenschappelijke noemer, toch zoekt iedere natie of regio nog ijverig in de eigen historische bagage, zodat de kijk op politieke participatie toch overal net iets anders is.

En hoe het zou op vandaag staan? Waar het werk voor het overige uitblinkt in gedegen onderzoek en analyse, is hoofdstuk 9 over de huidige staat van Europa een serieuze afknapper. Verder dan de zwak geargumenteerde of foute stellingen uit de klassieke media komt de schrijver niet. Brexit wordt een "crisis van de democratie" genoemd, terwijl het net via een referendum de burger rechtstreeks aan het woord liet. Hongarije is vanouds aangeschoten wild, maar de schrijver lijkt blind voor de wijze waarop in België en Nederland de vrije meningsuiting en de rechtsstaat worden ondergraven. En waarom geen woord van kritiek op de manier waarop sociale media en machthebbers samen actief de politieke oppositie monddood maken? Absoluut een gemiste kans om de wijze lessen uit het verleden te vertalen naar de situatie in het heden.

PIETER VANDERMOERE

Wim Blockmans “Medezeggenschap – politieke participatie in Europa vóór 1800” Prometheus, 2020 473 bladzijden 44,99 euro ISBN: 978 904 4635 21 8

Brieven

5 AUGUSTUS 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

Wim Maes (1925-1968)

GELLA OP DE KNIEËN niet als privémilitie veroordeeld te worden, en Maes omzeilde dat door een deel van zijn mensen als muziekkapel te organiseren. Het Vlaams-nationalisme heeft altijd en tot vandaag salonnationalisten aanvaard die hun neus optrekken voor hardere acties en ook de VU was in dat bedje ziek. Sommigen profiteerden graag van de bescherming van de VMO en namen dikwijls - eens verkozenafstand van die groep. Een tijdje probeerde de partij de VMO te temmen door haar in de eigen organisatie op te nemen. Maes ging even tegen zijn zin akkoord, maar tenslotte verkoos hij toch met zijn mensen buiten de partij te blijven en zonder toestemming acties te organiseren.

Successen en nederlagen

Wim Maes tijdens de viering van 20 jaar VMO.

Toen ik in juni twee columns schreef over Vlaams-nationalisme en het gerecht, kreeg ik van een vriend het huldeboek “Wim Maes”, geschreven door Karel Dillen.

Kind van collaboratie en repressie In mijn VRT-milieu was VMO-leider Wim Maes zoiets als de baarlijke duivel, al wist men meestal alleen dat hij de voorganger was van Bert Eriksson die veel meer een rouwdouwer was. Uit gesprekken met gewezen VMO’ers krijg ik een andere indruk. Maes kwam uit een collaboratiefamilie. Zijn vader was schepen tijdens de oorlog in Kontich voor het VNV en betaalde er een zware prijs voor, want hij kwam nog alleen naar huis om te sterven. De jonge Maes was lid van de Dietsche Militie/ Zwarte Brigade, de partijmilitie van het VNV, en ging later naar de Fabriekswacht. Naar verluidt was vader Maes zo verstandig zoonlief de toestemming te weigeren naar het Oostfront te trekken toen Wim 18 werd in 1943. Drie jaar cel was het tarief voor Maes junior. De repressie via gerecht, staatsveiligheid, Rijkswacht en politie was zo hevig dat het leek alsof het Vlaams-nationalisme verdwenen was maar rond 1949 stak het zachtjes de kop op. Heel zachtjes dan, want “vaderlandslievende verenigingen” en knokploegen van socialisten en communisten waakten erover dat de “zwartzakken” niet openlijk op straat kwamen of publieke oproepen voor meetings deden. Bij de verkiezingen van 1949 haalde een anti-repressielijst zelfs 105.000 stemmen, maar geen zetel. Inmiddels gingen de celdeuren open en verschenen ook de vele vooroorlogse Vlaamsgezinde cafés weer. Daar kwamen Vlaamsgezinden en/of “zwarten” bij elkaar, dikwijls met hun kinderen die er dikwijls hun huwelijkspartners vonden.

Een natuurlijke leider De latere VU-senator Bob Maes (geen familie, maar wel de man wiens 90ste verjaardag de regeringsleden Ben Weyts en Francken in de problemen bracht) was de intimidatie beu. Hij stichtte in 1950 de Vlaamse Militanten Orde die er moest voor zorgen dat klappen van tegenstanders met gelijke munt werden betaald zodat men

Vlaams-nationalistische vergaderingen tenslotte met rust zou laten. Het was eerst een Antwerps fenomeen met zelfstandige vertakkingen in onder andere Gent, Brussel en Mechelen. Het was allemaal een beetje ongeordend en niet te efficiënt tot Wim Maes het roer overnam bij de Antwerpse organisatie. Oud-VMO'ers beklemtonen dat daar geen verkiezing aan te pas kwam en dat er ook geen officiële hiërarchie was. Maar het woord dat altijd terug komt, is “Wim had charisma en was een natuurlijke leider”. Maes bracht orde en discipline in de lichte chaos. Een van die middelen was het uniform: zwarte broek, grijs hemd, zwarte das. Misschien niet de beste kleurencombinatie, want die deed denken aan het pakje dat hij in zijn jonge jaren had gedragen en gaf de vijanden natuurlijk extra munitie. Geleidelijk rekruteerde hij nieuwe mensen. In interviews sprak hij later over 400 leden (een echte lidkaart was er niet), maar in de praktijk waren dat er in Antwerpen ongeveer 100. Een groot deel van zijn mensen kwam uit de arbeidersklasse, want het was duidelijk dat men geregeld zijn vuisten moest gebruiken. De meesten onder hen hadden zelf de repressie meegemaakt of waren 'kinderen van', en niemand verdiende een cent aan de acties, integendeel. De jonge VMO beschermde de meetings van de Vlaamse Concentratie en stapte zonder veel problemen over naar de Volksunie toen die na de klassieke Vlaamse ruzie met de voorgangers gesticht werd. De VMO colporteerde veel pamfletten met amnestie-eisen en oproepen voor amnestiebetogingen. Zonder slag of stoot ging dat niet. Bij de verkiezingen van 1954, 1958 en later vormden de leden plakploegen die nacht na nacht op pad gingen, al had iedere deelnemer een voltijdse dagtaak. Bij confrontaties met ploegen van andere partijen ging het er zeker ’s nachts niet altijd vreedzaam aan toe en natuurlijk was het oppassen voor politie en Rijkswacht die bijzonder gretig bekeuringen uitschreven. Geleidelijk moest de VMO bijzonder op haar tellen passen om

Na 1961 werden de acties harder. De VU zat inmiddels met vijf vertegenwoordigers in de Kamer en het jonge Vlaanderen nam de grove bevoordeling van Walen en franskiljons door overheid en gerecht niet langer. Ondanks protest van VU’ers (o.a. Karel Dillen) besloten Maes en Co dat er een einde aan de Franse preken in Antwerpen, Vilvoorde en de Vlaamse kust moest komen. Met alle - feitelijk vrij brave - middelen werden de missen verstoord en het gerecht deelde straffen als warme broodjes uit: boetes van 1.500 tot 4.000 frank (een maandsalaris) en als het kon gevangenis wegens weerspannigheid. Maar de acties waren succesvol en zonder de VMO zou het franskiljons gedaas nog lang overleefd hebben. Vanaf 1965 ging de VMO 'wandelen' in de Voerstreek, want een groot deel van de (een Nederlands dialect sprekende) Voerenaars vreesde voor sociale degradatie toen Voeren uit de provincie Luik gelicht werd. Maes was in zijn element. Zijn gezag werd spontaan aanvaard. Zei hij “aanvallen” of “terugtrekken” dan werd er altijd gehoorzaamd. Daarenboven kende hij geleidelijk meer en meer ordehandhavers die al eens een oogje dichtknepen of met wie afspraken mogelijk waren. Acties bereidde hij met een kleine groep getrouwen voor en dan vertrok de oproep met de telefoon, de stencil of via de Vlaamse cafés. Maes kon tactisch optreden. Hij vroeg aan zijn kompaan Aloïs Verbist (een erkende verzetsman) zijn Belgische decoraties te dragen. Bij een actie voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg kreeg iedereen de opdracht burgerkleding te dragen. Niet altijd waren acties succesvol. Berucht is de Oostendse catastrofe van 1963. Gebrekkige voorbereiding en een plaatselijke deserteur veroorzaakten een wilde teeractie die nogal wat onschuldige woningen trof. Gevraagde schadevergoeding: 400.000 frank. Er werden benefietavonden georganiseerd en steunfondsen opgericht om boetes en advocaten te betalen. Maes, die herhaaldelijk een tijdje in de gevangenis verbleef, had vier kinderen en was niet bemiddeld. Hij werkte als magazijnier. Tenslotte begon hij een verzekeringskantoor en veel Vlaamsgezinden die niet openlijk op de foto met hem gingen, namen een of twee verzekeringen om hem te steunen. Hij was nauwelijks 43 toen hij op 3 oktober 1968 een hartaderbreuk kreeg. Typisch is dat al zijn vroegere makkers de plaats en het uur herinneren waarop zij het droevige nieuws vernamen. Hij was onvervangbaar en na zijn dood ging de oude VMO in chaos ten onder en werd ontbonden. JAN NECKERS

Pallieterke, Als judoka begon ik met veel interesse het interview met Gella Vandecaveye te lezen. Helemaal in het begin wordt er gesproken over de knieval van atleten en BLM en wat zij daarover denkt. “Ik vind dat dat moet kunnen”, zegt ze. Toen ben ik gestopt met lezen. Jean-Pierre Wuestenberghs K luisbergen

DE QUICKIETAKS Pallieterke, Na de Turteltaks krijgen we dus nu de Quickietaks. Vincent Van Quickenborne gaat een monsterflitscampagne organiseren. Dat dit de gewone Vlaming vijfmaal meer zal kosten dan de gewone Waal zal de man en zijn partij uiteraard worst wezen. Quickie lijdt immers ook aan dezelfde onder Vlaamse politiekers wijdverspreide ziekte: vlaminkje pesten. De liberale partijtop is daarbij hardleers: heeft de Turteltaks nog niet genoeg electorale schade aangericht? Zou ze ook nu niet beter vlug een dik betaald Europees postje, 300.000 euro of zo, opzoeken voor Quickie? Veel kennis is daarvoor toch niet vereist. Vooraleer de Vlaamse kiezer bloedig wraak neemt voor de Quickietaks. Dr. M ark Van Hout (huisarts) Londerzeel

OLYMPISCH VUUR Pallieterke, Wist je dat de Olympische vlam in Tokio (voor 't eerst) op watersof brandt (kleur enkel wit)? Dat alle ‘officials’ rondrijden op waterstof: 500 auto's en 100 bussen! Dit omdat de gouverneur van Tokio zich in 2016 al had voorgenomen "dat waterstof zijn nalatenschap voor de maatschappij zou zijn. CO2-uitstoot nul! Ook de Japanse staalnijverheid (Mitsubishi Heavy Industries) bouwt een staalfabriek die waterstof verbruikt in plaats van kolen. De maatschappij plant een gelijkaardige fabriek in Australië. Financiering: reken 1 miljard. Op energievlak rollen bij ons de politici van de ene sloot (kernenergie) in de andere (gas). Is het onwetendheid, onkunde of lobby-beïnvloeding? P.S.: de videopresentaties over het klimaat van klimaatexpert Nick Balthazar, te lande, vermeldt niet eens het woord "waterstof"! Emil M aes - R anst

KERNCENTRALES Pallieterke, In Terzake van maandag 26 juli jl. zegt minister van milieu Tinne Van der Straeten (Groen) dat in elk geval 5 van de 7 kerncentrales niet langer kunnen openblijven omdat ze te oud zijn en omdat ze scheurtjes hebben. Mevrouw de minister, noch de ouderdom, noch de scheurtjes zijn een argument om de kerncentrales te sluiten. Wat de scheurtjes betreft: het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle concludeert op basis van het onderzoek van het team van verschillende externe gerenommeerde organisaties in binnen- en buitenland na tienduizenden uren onderzoek dat

de scheurtjes geen impact hebben op de stevigheid van het staal van het reactorvat, dat ze niet evolueren in de tijd en dat de sterkte van de reactorkuip onder alle omstandigheden gewaarborgd blijft. En dat er geen discussie kan zijn om ze tegen 2025 definitief te sluiten omdat ze te oud geworden zijn, is eveneens wetenschappelijke nonsens. Ik kan daarop het volgende zeggen: een kerncentrale van 50 jaar is nog een vrij jonge centrale. In de USA zijn er momenteel 36 kerncentrales die ouder zijn dan de oudste Belgische en die blijven nog volop stroom produceren, en de sluiting ervan is nog niet eens in zicht. Ook zegt u dat we naar 100 procent hernieuwbare energie moeten gaan. De voornaamste daarvan zijn wind- en zonne-energie: de productie ervan is totaal onvoorspelbaar, want afhankelijk van weer en wind. Biomassa, ook een vorm van hernieuwbare energie, stoot zelfs méér CO2 uit dan steenkool! Tot slot, mevrouw de minister, het klimaat houdt geen rekening met termen als hernieuwbare, duurzame of groene energie, maar uitsluitend met de hoeveelheid broeikasgassen die in de atmosfeer terechtkomen. En met zo’n minister moeten we het dan stellen. Luc Vandeputte - Ledegem

EUROPESE WETTEN Pallieterke, Ik vrees dat ik mijn 't Pallieterke toch even wat bijles moet geven. Toen de Brexitcampagne op haar hoogtepunt was, schreef Michael Gove, minister van Justitie, een open brief aan de bevolking. Daarin zei hij dat hij over 90 procent van de beslissingen met betrekking op justitie, niks te zeggen had. De meeste beslissingen moesten immers eerst goedgekeurd worden door de EU, het EHRM of instellingen verwant aan de VN. Hij, die gekozen was door zijn eigen volk, had niets meer te zeggen en kon dus niet uitvoeren waarvoor hij gekozen was. Brexit ging niet over egoïstische Britten, dat ging over een democratisch deficit. Hetzelfde zagen we een aantal jaren later in eigen land toen Francken verantwoordelijk was voor migratie. Hij wou die drastisch inperken, maar als puntje bij paaltje kwam, bleek dat hij daar eigenlijk niet veel over te zeggen had. Waarom ik daar nu over begin? Omdat mijn 't Pallieterke deze weken vol staat met artikelen over hoe we ons land nu gaan organiseren. Zonder Wallonië, maar hoe? Samen met Nederland, maar wanneer? Terwijl dit land nauwelijks nog zeggenschap heeft over wat hier gebeurt. Sinds corona is dat probleem nog veel groter geworden. Elk nieuw ministerieel besluit en elke nieuwe wet worden gedicteerd door de EU en de WHO. Onze (?) ministers staan erbij en kijken ernaar. En terwijl voeren de Vlamingen hoogdravende discussies over hoe we de kruimeltjes gaan verdelen die de hoge heren in de EU en de VN van hun bord laten vallen. Ik geloof dat 't Pallieterke toch eens de schrijfsels moet beginnen lezen van hun eigen redacteur Alain Grootaers. Want 't Pallieterke weet toch dat die niet minder waar zijn omdat hij het lachend zegt? Koenraad de Beul – Lier

Een lezersbrief insturen? Stuur uw brief naar lezersbrieven@pallieterke.net of Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

5 AUGUSTUS 2021

Tweets van de week

Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden kreeg deze week Twitter over zich heen omdat ze een voorstel tot tweet lanceerde (zie foto). Dat zit zo: de meeste politici laten iedere post op sociale media schrijven of controleren door hun woordvoerder. Kwestie van de stommiteiten te beperken. Zo’n woordvoerder haalt er dan de spelfouten uit, doet een risicoanalyse en plaatst de tweet op de account van de minister. Geen hogere wiskunde, maar het moet wel gebeuren. Minister Verlinden heeft echter haar woordvoerder laten gaan. Iets met hetzelfde kleedje aangedaan op dezelfde dag. Ze liet haar voorstel dus door een groentje nalezen die alles prima vond en het voorstel dus ‘knippen en plakken’ op haar account plaatste. Inclusief de aanhef “Voorstel Tweet”. Dat staat wat lomp natuurlijk en Twitter stak de draak met Verlinden. De tweet zelf ging over het feit dat Annelies om half vier ’s nachts zou opstaan. Niet om soep uit te delen aan slachtoffers van de overstromingen. Maar om naar de nationale hockeyploeg te kijken. Het moeten niet altijd van die vervelende Waalse dakloze dutsen zijn die de aandacht trekken. Insiders wisten ons echter te vertellen dat de hockeymatch maar een excuus was om foto’s van zichzelf in pyjama te verspreiden. Verlinden die ook bekend staat als minister van heel dure kleedjes, wilde haar landgenoten graag kennis laten maken met haar satijnen, heel dure pyjama. Dat is wat écht werd gedwarsboomd door dit ongelukkig voorval. Net als haar kansen om via haar pyjama zo’n dure, rijke hockeyspeler te charmeren. Dat ziet er niet al te best uit voor de nieuwe woordvoerder. Wouter Beke,Vlaams minister van Wanstaltig Dure Zuilorganisaties, Zelfbediening en Rusthuisgenocide, blijft ondertussen koortsachtig

1275

proberen om zijn reputatie op te krikken tot boven de zeespiegel. Een titanenwerk. Deze week tweette hij een foto van zichzelf, omringd door applaudisserende handjes. Die laatste waren er dan wel bij getekend, maar ze stonden er wel. Wouter feliciteerde zichzelf dus. Een gewoonte die hij heeft aangenomen omdat werkelijk niemand anders het doet. Zelfs zijn vrouw niet. Deze keer ging het om zijn verdienste bij het vaccineren van 5 miljoen Vlamingen. Een wapenfeit dat we te danken hebben aan de zeer laat toegekomen Europese vaccins en een uitstekende organisatie van de lokale besturen. De Vlaamse minister werd al vriendelijk bedankt om de boel niet al te veel op te houden. Maar nog niet gefeliciteerd dus. Politiek is en blijft een kwestie van andermans pluimen op je hoed steken en niemand is daar beter in dan Wouter.

PRIVÉ IN DE POLITIEK

U bent een seksistisch zwijn!

Vrouwensport is een vreemd fenomeen. Niemand weet wat hij er mee aan moet, maar iedereen weet dat je er niet mag mee lachen op straffe van een meute boze vrouwen die je het leven net zo lang zuur maken tot je om genade smeekt. Zeker tijdens de Olympische Spelen zijn grapjes uit den boze. Omdat vrouwensport een extra-sportieve dimensie heeft. Het is een test in verdraagzaamheid en politiek correct gedrag.

9 10 11 12

A B C D E F G H I J K

Niet eens zo heel lang geleden was vrouwensport een beetje vergelijkbaar met kleurenwiezen in café “Onder de Kerktoren”. Leuk en aardig voor wie er mee bezig is, maar voor de omstaanders een heel saaie bezigheid. Sportweekend op televisie was een mannenprogramma. De enige vrouw die in beeld kwam, kwam aanzetten met een plateau vol bier voor dorstige supporters en oogstte veel bewondering en dankbaarheid bij de omstaanders. Een rollenverdeling waar iedereen vrede mee had. Die tijd is definitief voorbij. Tot spijt van wie het benijdt. Tennis was de grote voortrekker van de vrouwensport. Meisjes in korte, witte rokjes die bij iedere slag een kreuntje losten? Als voorprogramma voor de echte wedstrijden, ging het er in als zoete koek. Maar zoals steeds met ideeën die op papier een goed plan lijken, ging het al snel fout. Plots moest er ook zendtijd vrijgemaakt worden voor alle vrouwensporten. Inclusief voetbal en godbetert gewichtheffen. Eerst nog als ideale leerschool voor beginnende journalisten, maar niet lang daarna diende iedereen het ernstig te nemen. Zoals een groot feministe ooit zei: “Vrouwen moeten steeds op zoek naar mannenbastions om daar alle pret uit weg te halen. Dat is de basis van de gelijkheid die wij nastreven”. Met deze Olympische Spelen hebben de dames op dat vlak een nieuwe mijlpaal bereikt. Want vrouwensport heeft steeds minder met sport te maken. Maar alles met vrouwen. En de sportverslaggeving moet zich hier ook aan aanpassen, net als de argeloze kijker die gewoon op zoek was naar hersenloos entertainment met veel vlaggen. Vergeet het!

Hoera, ze doet niet mee!

L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Vegetariërs die wel vis eten B. Brugse waterloop - Meisjesnaam Getal C. Zachte dood D. Rangtelwoord - Na de middag Apenstaartje E. Muzieknoot - Niobium - Griekse letter F. Ik weet de naam niet (Lat. afk.) Complex in Kaaskerke van bewaarde loopgraven uit WO I G. Zondaar - Astronomische eenheid H. Een gelijke prestatie leveren Mythisch wezen, vergelijkbaar met een fee of alf I. Vruchten - Er sterk op gelijkend J. Geurende bloemen K. Bijbelse hogepriester - Plechtige verklaring - Lidwoord L. Liefje van Tijl Uilenspiegel Pachthoeve

1. Aanspraakmakers 2. Centennium - Atlantisch bondgenootschap - Frans lidwoord 3. Archeologische vindplaatsen - Klein onderdeel van een geheel 4. Ongelovigen 5. Orgaan dat nagaat in hoeverre wij blootstaan aan terroristische en extremistische dreigingen - Kleur 6. Achteruitgaand - Telwoord 7. Papegaai - Verlangde heftig naar 8. Gereedschap met scherpe gaatjes Landtong 9. Beeld dat mensen hebben van iemand - Vervoermiddel 10. Zekere - Veelgebruikte afkorting voor een stad in Californië - Kunsttaal 11. Ruthenium - Het minder worden Muzieknoot 12. Testprocedure om de waardedaling van duurzame productiemiddelen te bepalen

Op het EK beachhandbal kregen we alvast een opwarmertje. De dames van het Noorse team weigerden de officiële beachhandbal zwembroekjes te dragen en werden daarbij bijgestaan door duizenden mensen op soci-

Oplossing 1274 5

9 10 11 12

H U M O R

O R A

A U R O R A

O B

G A

V A

E N E

R U

O N P

C R

1274

E D A

U K

P N

E A

N E

E M

P O V

H O L

N B

I S

E E

O N A G E

Slimme Vlamingen kiezen Reisfamilie

A A R

B G

E N

P T

S C H

ale media. De broekjes waren namelijk veel te kort. Wie daar wilde naar kijken, was een seksistisch zwijn die naar vrouwenbillen wilde gluren onder het mom van sportbeleving. Wie niet wilde kijken, was ook een seksistisch zwijn want die nam vrouwensport dan weer niet ernstig. De dames kregen allemaal boetes die opgelegd werden door de vrouwelijke organisatoren van het EK vrouwenhandbal. En de brave man in zijn zetel? Die wist voor het incident niet eens van het bestaan van beachhandbal, wat hem dus… ook een seksistisch zwijn maakte. In Tokio kregen we dan weer te maken met Simone Biles, een absolute wereldster in het turnen. Tot ze ook effectief de kwartfinales had bereikt. Toen wou ze niet meer meedoen omdat ze niet goed in haar vel zat. Een normaal mens denkt dan: “Rare jongens, die meisjes”. Fout gedacht! We moeten net bewondering hebben voor deze dame. In de volgende dagen praatte Biles openlijk over haar twijfels en zo zette ze het thema van de geestelijke gezondheid bij atleten opnieuw op de agenda. U weet wel, dat taboe onderwerp dat u steeds bewust verzwijgt aan de ontbijttafel terwijl het alomtegenwoordig is. Simone Biles is nu al dé ster van deze Spelen. En wie dat niet ziet is een seksistisch zwijn. Een paar dagen later besloot Biles toch weer deel te nemen aan de Spelen. En nee, ze had niet net haar regels gehad! En dan was er nog de Nieuw-Zeelandse Laurel Hubbard, de eerste transgender die deelnam aan de vrouwencompetitie gewichtheffen. Zeer tot ongenoegen van de meisjes die al jaren eerder meisjes waren.“Een slechte grap”, reageerde de Belgische deelneemster. Dat moet u als man niet proberen, want dan bent u een…inderdaad. Laurel verbaasde vriend en vijand door geen enkele geldige poging te ondernemen in haar discipline. Ze gaf u daarmee iets om over na te denken en bewees dus een vrouwelijk topsporter te zijn.

Luikersteenweg 62 • 3800 Sint-Truiden 011 705 500 • info@deblauwevogel.be