't Pallieterke van 30 september 2021 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

GERARD BODIFEE ASTROFYSICUS EN FILOSOOF

INTERVIEW

“Zonder bezield christendom heeft Europa geen uitstraling meer” De Vlaamse astrofysicus en filosoof Gerard Bodifée ziet met lede ogen aan hoe de teloorgang van de vrije meningsuiting het Europese denken aantast. Hoewel een man van de wetenschap, schroomt hij zich niet om te pleiten voor een krachtig, christelijk Europa. “Maar zelfs de Kerk is blijkbaar niet meer met het christelijke bezig.” Een eengemaakt Europa zonder christendom is volgens Bodifée slechts een amorfe massa consumenten, waar niemand innoveert. Nochtans zijn de problemen legio. “Ja, we moeten van de fossiele brandstoffen af. Daarvoor hebben we de technologie voorhanden: kernenergie. Op de langere termijn moeten we investeren in kernfusie. Maar in Europa zijn we daarmee niet bezig.” De eeuw van Azië? “China herwaardeert zijn oorsprongsbronnen en lijkt de toekomst te hebben. Het is overmoedig te denken dat de toekomst van de planeet alleen van Europa zal komen.” Desondanks pleit Bodifée voor een reanimatie van Europese en christelijke waarden. “Een groot aantal burgers in West-Europa zal de verregaande West-Europese ‘verwoking’ niet meer tolereren. Een conservatieve, groene partij zou veel impact hebben onder de bevolking.”

NIEUWE RUBRIEK:

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

HET STREISANDEFFECT

WOKE VAN DE WEEK:

“ONVEILIGHEIDSGEVOEL IN BRUSSEL VERMINDEREN MET MEER VROUWELIJKE STRAATNAMEN”

4 4

WEERSTAND TEGEN DE WAANZIN VAN WOKE Rector Luc Sels van de KU Leuven heeft deze week gewaarschuwd voor de excessen van woke. ‘Woke’ betekent eigenlijk ‘wakker geworden’. Het is een extreme vorm van politieke correctheid die komt overgewaaid uit de VS. In theorie wil de ideologie opkomen tegen discriminatie van zwarten, vrouwen en seksueel andersgeaarden. In de praktijk is het een religie van haat tegen alles wat blank, mannelijk of heteroseksueel is. Heksenjachten op sociale media zijn het deel van elkeen die de wetten van woke zelfs maar lichtjes overtreedt. Tim Hunt, Nobelprijswinnaar, verloor zijn job aan University College London omdat hij op een receptie een onschuldige grap had verteld over labo-assistentes die verliefd worden op hun professor. Een professor aan de universiteit van Georgetown (VS) werd ontslagen omdat haar micro nog aanstond toen ze tegen een collega zei dat ze zich zorgen maakte over de slechte resultaten van de zwarte studenten. Schrijver JK Rowling is al een hele tijd het voorwerp van hetze en boycot omdat ze “personen die menstrueren” gewoon “vrouwen” heeft genoemd (waardoor ze impliciet ontkent dat mannen vrouwen kunnen worden, wat een doodzonde is in de kerk van woke). Bij ons loopt het nog zo een vaart niet, maar woke is wel in opmars. Dat sportjournalist Demarez nog steeds niet opnieuw aan het werk mag (en naar verluidt helemaal gekraakt is) omwille van een afge-

GESCHIEDENIS DE JANITSAREN

De afrekencultuur Het is daarom een goede zaak dat de rector van de KUL de kat de bel heeft aangebonden over de ‘cancelcultuur’ (het verbannen van zondaars uit het debat en soms zelfs uit hun job). Het kan hem niet ontgaan zijn hoe universiteiten in de Angelsaksische wereld beklemmende gevangenissen zijn geworden, waar het vrije

ANALYSE ANGELA MERKEL DE KWALIJKE ERFENIS VAN MUTTI MERKEL

“Achter de schijn van rust bleek vooral leegte schuil te gaan”

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-5 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 39 • donderdag 30 september 2021

2 € 3,00

HET OTTOMAANSE KEURKORPS VAN ONTVOERDE CHRISTELIJKE JONGENS DAT ERDOGAN ZO MIST

luisterde grap over lesbische basketbalspeelsters, is hallucinant. Marieke Lucas Rijneveld mocht geen gedicht van zwarte dichteres Amanda Gorman vertalen omdat “een blanke zich onmogelijk kan inleven in de gedachten van een zwarte”. Anuna De Wever verwierp kritiek van Gert Verhulst op haar klimaatmarsen met het argument dat hij als “oude, witte heteroman” maar beter zijn mond houdt.

woord en het vrije onderzoek volledig aan banden zijn gelegd. Hij poogde helaas wel, niet al te overtuigend, om daarna zijn uitlating af te zwakken door ook kritiek te uiten op politieke druk van rechts. Woke is links, rechts reageert alleen. Tot voor kort was in de traditionele media Mia Doornaert een eenzame stem van kritiek op de kerk van woke. Daar komt verandering in. Hind Fraihi schrijft in De Tijd dat de nadruk op ras van de woke-beweging in tegenstrijd is met de kleurenblinde samenleving die zij voorstaat. In een sterke column in HLN over Eddy Demarez spreekt Nadine Van der Linden het woord ‘woke’ niet uit, maar is het wel duidelijk dat het fenomeen haar ergert. Ze vervoegen de rangen van mensen die niet bepaald tot de rechterzijde kunnen gerekend worden, maar al eerder kritiek hebben laten horen op de greep die woke krijgt op links in Vlaanderen. Onder hen Abou Jahjah en Erik De Bruyn, gekend als vertegenwoordiger van de linkerflank van de sp.a. Dat de kritiek van die kant komt is bemoedigend, maar niet onlogisch: het zijn links en in het centrum, waar de weerstand tegen agressie van woke minimaal is, dat de slachtoffers meestal vallen. Wie Jean-Marie Dedecker, Tom Van Grieken of Theo Francken poogt het zwijgen op te leggen of te ’cancelen’, wens ik veel geluk.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

30 SEPTEMBER 2021

Het rode gevaar loert om de hoek

Toen de Sovjet-Unie in 1991 uiteenviel, verdween ook de eenpartijstaat en de macht van de Communistische Partij. Toch blijft waakzaamheid geboden. Bij de jongste verkiezingen in Rusland haalde de Communistische Partij van de Russische Federatie (KPRF/CPRF) toch nog 18,9 procent, tot verrassing van velen. De partij kreeg er vijf procent bij ten opzichte van de vorige verkiezingen in 2016 en werd de tweede partij van het land. Het blijft hallucinant dat zoveel mensen op een partij stemmen die eerder het land in de afgrond had gestort. Nu zijn Moskou en Rusland voor de meesten van ons een ver-vanmijn-bed-show, maar dat is Oostenrijk minder. Neem nu de lokale verkiezingen van het voorbije weekeinde. In de tweede stad van Oostenrijk, Graz, hoofdstad van de deelstaat Stiermarken, deed er zich een politieke aardverschuiving voor. De communistische partij KPÖ kreeg er zowaar 28,9 procent van de stemmen. De conservatieve burgemeester van ÖVP werd naar huis gestuurd na 18 bestuursjaren. Elke Kahr, de communistische partijleidster, wordt de nieuwe burgemeester van Graz. Ik zou durven oproepen: ga komende wintervakantie niet skiën in de omgeving van Graz! Even afwachten of ook Louis Michel zal oproepen om Stiermarken en Graz te mijden… In heel Oostenrijk haalt de KPÖ nauwelijks stemmen, daarom is het juist interessant om het ‘geval’ Graz op te volgen. Om het in sneeuwtermen te zeggen: een lawine begint meestal ook maar met een kleine plaatselijke verschuiving. In eigen land haalt de PTB ondertussen ook al zo’n 18,7 procent en dat is twee procent meer dan Ecolo. Beide partijen knabbelen aan de PS, die zo’n 5 procent moet afgeven in vergelijking met de verkiezingen van 2019. Bart De Wever hoopt om een grote staatshervorming te kunnen onderhandelen met de Franstaligen van de PS. Voorzitter Magnette zou openstaan voor een verregaande ‘verbouwing’ van de Belgische staat. Al bestaat er ook weerstand binnen de partij om een staatshervorming door te voeren of met de N-VA nog maar te onderhandelen. Alleen, de machtspositie van de PS is op een hellend vlak gekomen. De electorale afstand ten opzichte van de liberale MR is geslonken tot 1 tot 1,5 procent. 2024 is nog ver, maar als de PS haar koppositie verliest, dan zal er moeten onderhandeld worden met de MR, met belgicist Georges-Louis Bouchez. Dat wordt dus niets. En met de PTB valt sowieso niet te onderhandelen. De PTB/PVDA is nog de enige unitaire partij van België. Nu is het nog de derde partij in Wallonië, maar zeg nooit nooit. Hun soortgenoten in Graz hebben het bewezen. Men weze gewaarschuwd. KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

De kwalijke erfenis van Mutti © SHUTTERSTOCK

“Sie kennen mich” was de simpele slogan waarmee Merkel de verkiezingen van 2013 won. Het was haar persoonlijkheid, niet een politiek programma, die de Duitse christendemocraten zo lang in het zadel hield. Bij de verkiezingen van vorige zondag leed de CDU/CSU haar grootste nederlaag ooit. Als een partij wordt vereenzelvigd met een persoon, is het logisch dat het verdwijnen van die persoon schade veroorzaakt. De partij heeft echter een groter probleem dan het verdwijnen van Mutti. In de pers krijgen CDU en CSU nog regelmatig het etiket conservatief, maar onder Merkel was daar alvast weinig van te merken. Pragmatiek was haar leitmotiv. De “energiewende” en haar “Wir schaffen das” maakten Merkel geliefd in de pers (ze kreeg de voorpagina van Time in 2015) en progressieve kringen, maar ontnamen haar partij politieke identiteit. Het is waar dat de nederlaag ook te danken is aan het gebrek aan uitstraling van haar opvolger, Armin Laschet, maar voor Duitsers geldt intussen dezelfde vraag die Vlamingen zich al veel langer stellen: waarom zouden we nog voor deze “christendemocratische” partij stemmen?

Achter de schijn van rust bleek vooral leegte schuil te gaan De ruit van Merkel

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Duitsland is reeds een tijdje een uitzondering in West-Europa. Overal lijden de traditionele politieke partijen die zich beroepen op socialisme en christendemocratie zulke zware verliezen dat ze naar de marge worden gedreven. Maar in Duitsland blijven ze het politieke landschap beheersen. Merkel is waarschijnlijk de reden. Ze was niet bepaald glamoureus of bevlogen, maar de rust die ze uitstraalde, haar intelligente saaiheid, gaven haar een imago van Duitse degelijkheid. Ze was de Miele van de politiek. Merkel was de laatste christendemocratische leider van Europa die haar partij met alleen het keurmerk van bestuurspartij kon laten overleven. Maar zij is nu weg en er is geen Duitse Sebastian Kurz, de bondskanselier van Oostenrijk, om de CDU/CSU een herkenbare, levensvatbare, conservatieve koers te geven. De socialisten van de SPD, haar vaste handlangers, konden gedijen in de schaduw van Merkel en zullen nu het Duitse roer overnemen. De man die zondag de verkiezingen won en die Merkel waarschijnlijk zal opvolgen als bondskanselier, is SPD-leider Olaf Scholz. Scholz, die Merkels minister van Financiën was, ondernam geen enkele poging om zichzelf als een alternatief voor te stellen, maar deed er integendeel alles aan om als voortzetting van Merkel gezien te worden. Wat hij aanbiedt is stabiliteit en meer van hetzelfde. Hij maakte

tijdens de campagne zelfs het bekende handgebaar van zijn voorgangster, de zogenaamde “ruit van Merkel” (de twee handen op de buik, waarbij de duimen en vingertoppen elkaar raken en de vorm van een ruit of hartje maken). De Duitsers zijn blijkbaar bang voor verandering.

Energieblunder Merkel was ook zestien jaar lang de persoonlijkheid die de politiek van de EU overheerste. Bij elke crisis keken de andere leiders naar frau Merkel om de richting aan te wijzen. De bondskanselier verloor de jongste jaren aan populariteit in eigen land, maar bleef geliefd in Europa als symbool van stabiliteit in moeilijke tijden. Ook in de Vlaamse perscommentaren overheerst de lof bij de eindevaluatie van het tijdperk van Merkel. De rust van Merkel was in werkelijkheid vooral een afwezigheid van visie. Op beslissende momenten keek ze niet naar de gevolgen op lange termijn, maar liet ze zich leiden door de waan van de dag. De “energiewende” was haar eerste grote blunder. Meer dan enig ander land is Duitsland in de greep van ecologistisch obscurantisme, waaronder ook een irrationele afkeer voor kernenergie, die al vóór Merkel tot een principiële beslissing had geleid om op termijn van die vorm van elektriciteitsopwekking af te stappen. De CDU had een moment van helderheid en beloofde in 2009 om die uitstap ongedaan te maken. Het uur der waarheid kwam in 2011, toen een tsunami de kernreactor in het Japanse Fukushima vernielde. De Duitse pers wemelde van hysterische angstverhalen over de gevaren van nucleaire energie. Een echte staatsman zou geduldig de storm hebben doorstaan, maar Merkel plooide en besliste, snel en zonder grondige studie van de gevolgen, tot een kernuitstap op korte termijn. De gevolgen van die lichtzinnigheid zijn zwaar. Duitsland kent de hoogste energieprijzen van Europa. Het moet elektriciteit importeren uit buurlanden. Het risico op stroomtekorten is reëel. De CO2-uitstoot is gestegen door de bruinkoolcentrales die moesten bijgebouwd worden.

Wir schaffen das De zwaarste blunder kwam vijf jaar later. “Wir schaffen das”, besloot Merkel, met een onbezonnenheid die haar opnieuw

ongeschikt maakt voor de titel van staatsman/staatsvrouw. Haar nauwelijks verholen uitnodiging aan economische migranten om zich uit te geven als vluchtelingen en naar haar land en de rest van Europa te komen, leidde tot een ramp van historische omvang. Europa kon de vloed slechts vertragen door zich te laten chanteren door Turkije. De golven van 'vluchtelingen' zijn eigenlijk niet meer gestopt sinds 2015. Er zijn verschillende verklaringen voor Merkels vergissing. Sommigen denken dat ze al een volgende regeringscoalitie met Die Grünen voor ogen had. Waarschijnlijk zorgde ook de ballast van de Duitse erfzonde ervoor dat de kleurloze Merkel niet de moed had om te kiezen voor een consequent en krachtig migratiebeleid. Laten we het erop houden dat ze nooit fundamenteel durfde ingaan tegen de consensus in progressieve kringen. Het blijft merkwaardig in de pers te lezen dat “Wir schaffen das”, een uitspraak die Merkel tot de meest gevierde westerse leider maakte in alle plaatsen met macht en invloed - ze kreeg meer eredoctoraten dan Albert Einstein -, ergens een “moedige beslissing” was. De gevolgen waren niet voor haar, maar voor arme Duitsers die hun wijken nog eens overspoeld zagen met niet aangepaste inwijkelingen, voor jonge vrouwen die het weer wat moeilijker vonden om op straat te komen zonder lastiggevallen en aangerand te worden, voor bootvluchtelingen die omkwamen op hun gevaarlijke reis naar Europa.

Angela en Ursula In de pers wordt Mutti vandaag afgebeeld als de vrouw die de EU samenhield. In die hagiografieën wordt geen melding gemaakt van een gebeurtenis die doorslaggevend was bij de Brexit. In de weken voorafgaand aan het referendum was de Britse premier Cameron ongerust geworden over de uitslag. Peilingen wezen uit dat vooral immigratie een factor was waarom mensen voor “leave” wilden stemmen. Cameron belde naar Merkel en vroeg haar om toegevingen te beloven inzake het vrij verkeer van personen, zodat hij toch met iets naar de kiezers zou kunnen gaan. Merkel weigerde en vergeleek mogelijke migratiebeperkingen met het IJzeren Gordijn dat zij als kind in Oost-Duitsland had gekend. De gevolgen zijn gekend. Ursula Von der Leyen is een andere slechte dienst die Merkel de EU heeft bewezen. Twee keer had Merkel haar goede vriendin in de regering opgenomen, onder andere als minister van Landsverdediging, en twee keer maakte ze er een puinhoop van. Te onbekwaam om minister te zijn in Duitsland, werd Von der Leyen dan maar door Merkel naar de leiding van de EU doorgeschoven. De vrouw die de Bundeswehr had mismeesterd slaagde er daarna in hetzelfde te doen met de vaccinatiestrategie van de EU. Merkel was een reus in de politiek van haar land en Europa. Maar het ontbrak haar op alle beslissende momenten aan visie en aan moed. Achter de schijn van rust bleek vooral leegte schuil te gaan. Mutti had veel politiek overlevingstalent, maar voor haar land en Europa is haar erfenis ronduit desastreus. JURGEN CEDER

Actueel

30 SEPTEMBER 2021

Na twee jaar wordt de Vlaamse regering wakker

DE WEEK Federaal minister van Werk Dermagne 22 SEP Pierre-Yves (PS) wil de “krapte op de 2 0 2 1 arbeidsmarkt aanpakken” door vrijwillig ontslag mét uitkering mogelijk maken. Niet alleen de Vlaams-nationalistische oppositie reageert vol onbegrip, ook de Vlaamse coalitiepartners van Dermagne lusten het PS-voorstel niet.

De taliban willen de rest van de wereld toespreken tijdens het algemene debat van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Dat vraagt de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken van Afghanistan, Amir Chan Motaki, in een brief gericht aan de VN. Het dragen van een hoofddoek, keppeltje of pet is voortaan toegestaan in de rechtbank. Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) schrapt het artikel uit het gerechtelijk wetboek dat bepaalt dat hoofddeksels in de rechtszaal afgenomen dienen te worden. Karim K., de man die vijf agenten in elkaar sloeg in Sint-Jans-Molenbeek, hoeft niet naar de gevangenis. Hij is door de onderzoeksrechter onder aanhoudingsbevel geplaatst en moet een enkelband dragen.

23 SEP

2021

De Europese Commissie wil de tech-industrie verplichten een universele oplader voor smartphones en andere kleine elektronica te hanteren. Als het van de commissie afhangt, wordt de USB-C-poort de standaard.

De Kamer van volksvertegenwoordigers keurt het eindverslag en de 134 aanbevelingen goed van de bijzondere Kamercommissie over de aanpak van de coronacrisis, de zogenaamde ‘coronacommissie’. N-VA onthield zich en pleit voor de oprichting van een onderzoekscommissie. Vlaams Belang stemde tegen, boycotte de beraadslagingen en pleit eveneens voor de oprichting van een onderzoekscommissie.

Jan Jambon

Een voluntaristische Septemberverklaring van Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) geldt als laatste kans voor de Vlaamse regering om er deze legislatuur nog iets van te maken. Het doel: met eigen beleid de federale regering overvleugelen. Vraag is of dit voldoende is en of er niet meer gekozen moet worden voor vechtfederalisme?

2021

PS-voorzitter Paul Magnette wil het openbaar vervoer volledig gratis maken. Volgens Magnette is er in de ‘klimaatcrisis’ een “elektroshock” nodig. Dat gaat volgens hem samen met grootschalige investeringen en gratis openbaar vervoer.

De Nederlandse staatssecretaris voor Economische Zaken Mona Keijzer (CDA) is ontslagen nadat ze in een interview met De Telegraaf bedenkingen had geuit bij de invoering van de coronapas. Dat heeft de Nederlandse premier Mark Rutte (VVD) aangekondigd. “Als je in een samenleving bent beland waar je bang voor elkaar moet zijn, tenzij je een bewijsje kunt laten zien, dan moet je je echt even achter je oren krabben en je afvragen: willen we deze kant op?”, liet Keijzer optekenen.

26 SEP

2021

“Het moment is aangebroken dat wij, Walen en Brusselaars, moeten bepalen wat we nog samen willen doen”, zegt minister-president van de Franse Gemeenschap Pierre-Yves Jeholet (MR) aan de vooravond van het Feest van de Franse Gemeenschap.

Er zijn signalen dat de ontNederland27 SEP slagnemende se premier Mark Rutte 2 0 2 1 (VVD) mogelijk het doelwit is van een aanslag of ontvoering. De dreiging zou uit de hoek van de georganiseerde misdaad komen. Er zouden verschillende ‘spotters’ in de omgeving van de Nederlandse premier gezien zijn. Het gaat om verdachte personen die een link hebben met de zogenaamde "Mocromaffia". De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) wil opnieuw een onderzoeksteam naar China sturen om de oorsprong van het coronavirus te achterhalen. Een van de taken van het team is vast te stellen of Covid-19 uit een lab in Wuhan kan zijn ontsnapt.

Het wordt misschien toch iets meer dan een regering die gewoon op de Vlaamse winkel let. Met een enthousiaste Septemberverklaring probeert minister-president Jan Jambon (N-VA) na twee jaar wat schwung in de Vlaamse regering te laten krijgen. Na het aantreden van de centrumrechtse coalitie werd veel verwacht, maar men slaagde er niet in een deuk in een pakje boter te slaan. De coronacrisis hielp er niet veel aan. De Vlaamse regering deed haar werk met het ondersteunen van bedrijven en gezinnen, maar het zwaartepunt situeerde zich toch vooral op federaal niveau. De Vlaamse regering bleef in de schaduw, dit tot ergernis van N-VA-voorzitter Bart De Wever.

Een economische topregio

25 SEP

De voormalige Catalaanse Carles Puigde24 SEP president mont werd opgepakt in 2 0 2 1 Sardinië. Hij wilde daar deelnemen aan een lokale politieke meeting. Hij werd later op de dag vrijgelaten door een Italiaanse rechter en verblijft intussen terug in Brussel, maar zal later moeten terugkeren naar Sardinië om het proces over zijn uitlevering bij te wonen.

De Nederlandse cabaretier Hans Teeuwen stelt zijn voorstellingen uit als protest tegen het coronapaspoort. Iedereen die in Nederland een voorstelling wil bijwonen moet een "Covid Safe Ticket" tonen, maar dat vindt Teeuwen niet kunnen.

Tot de Septemberverklaring van Jan Jambon. In een bijwijlen overdreven bevlogen stijl (er was zelfs sprake van de nieuwe "roaring twenties") stelde de minister-president dat Vlaanderen van de sterke economische groei gebruik moet maken om aansluiting te vinden bij de Noord-Europese topregio’s. Indien men die weg opgaat, is het een kwestie van tijd vooraleer Vlaanderen de meeste aandacht krijgt en op politiek vlak het federale niveau overvleugelt. Om dat te doen, moet de werkzaamheidsgraad van 75 procent omhoog, richting 80 procent. Niet gemakkelijk op een arbeidsmarkt die zeer krap is. Bijna 9 op 10 Vlaamse ondernemingen vindt moeilijk nieuwe medewerkers. De krapte op de arbeidsmarkt fnuikt bedrijven in hun groeiambities. “Financiële stimuli kunnen mensen overtuigen om de stap naar werk te zetten. De Vlaamse jobbonus is op dit moment meer dan ooit een noodzakelijke hervorming”, stelt de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka daarover. De jobbonus is een fiscale korting waarbij iemand met een laag loon een koopkrachtinjectie krijgt. Het was een van de pijlers van het Vlaamse regeerakkoord,

maar moest nog worden uitgerold. Dat was niet zeker omdat het geld kost en de Vlaamse regering door corona met een bloedrode begroting wordt geconfronteerd. Bovendien waren er steeds meer economen die stelden dat deze jobbonus geen zin had omdat de mensen die ervan genieten ook zonder die bonus aan de slag zouden zijn gegaan. Dat klopt, maar een financiële incentive voor de lagere lonen is na deze moeilijke economische periode meer dan welkom. De jobbonus blijft bestaan volgens Jan Jambon, al wordt die lichtjes bijgestuurd. Zo’n fiscale ingreep is natuurlijk niet genoeg om Vlaanderen op het niveau van Scandinavische landen of West-Duitse deelstaten als Hessen, Baden-Würtemberg en Beieren te krijgen. Vandaar de nadruk die Jambon legt op de nodige investeringen in onderzoek en ontwikkeling, wat tot innovatie leidt. Er wordt vaak gezegd dat we hier in Vlaanderen op dat domein achterlopen, maar de realiteit is dat we in een aantal economische niches toch sterk staan. Denk maar aan de biotech. Het kan natuurlijk altijd beter en daarom moet men verder kijken dan de 3 procent van het regionaal bbp dat aan onderzoek en ontwikkeling wordt besteed. Wat is de kwaliteit van de aanwending van dat innovatiegeld? En in welke mate leidt die innovatie tot voldoende nieuwe goederen en diensten die ook gecommercialiseerd worden? Zoals bekend heeft Vlaanderen hier nog een weg te gaan. Een effectiever innovatiebeleid zou wel degelijk een verschil maken.

Een gezondere begroting dan de rest Dat geldt ook voor de begroting. Hier is een kans om de andere regionale regeringen en het federale niveau achter zich te laten. De Vlaamse regering tekent een begrotingspad uit waarbij het begrotingstekort tegen 2024 halveert van 1,87 miljard euro naar 935 miljoen euro. Dankzij een sterk opverende economie is de besparingsopdracht min-

der zwaar dan eerst geraamd. Maar eigenlijk moet men hier de komende jaren nog een versnelling hoger schakelen. De geplande besparingen van 900 miljoen euro zijn vaak onduidelijk omschreven. Vlaanderen kan bovendien meer besparen. Dan heeft de regio niet alleen een gezondere begroting dan de rest. Ook met het schuldniveau gaat het dan de goede richting uit, want dat ligt in Vlaanderen te hoog. De schuld bedraagt hier 78 procent van de uitgaven. Dat kan omlaag. Al moet gezegd dat Vlaanderen het gigantisch veel beter doet dan de andere deelstaten. De verhouding schulden/uitgaven is volgend jaar voor Brussel 192 procent en voor Wallonië 232 procent. Dat zijn Griekse toestanden of erger. Jan Jambon gaf dan ook een goed signaal richting Wallonië dat Vlaanderen via een lening wil helpen om de desastreuze gevolgen van de overstromingen van vorige zomer op te vangen.

De federale regering jennen Dat moet Vlaanderen meer doen: tonen dat het economisch de baas is. En als er solidariteit is, dan gebeurt dat via de zogenaamde horizontale solidariteit tussen de deelstaten, niet via de verticale omweg van het federale doorgeefluik. De Vlaamse regering met de N-VA als grootste partij moet daarop blijven hameren. En tegelijk de federale regering jennen. Meermaals hebben Vlaamse excellenties opgeroepen om een asymmetrisch arbeidsmarktbeleid mogelijk te maken zodat Vlaanderen beter kan inspelen op de eigen noden qua jobs. Federaal blijft het stil. Misschien is het eens tijd om hier een belangenconflict te gaan inroepen. Al is het natuurlijk de vraag of de andere partijen in de Vlaamse regering daarin meestappen. CD&V en Open Vld zitten klem tussen Vlaamse en federale loyauteit. En helaas helt de politieke trouw bij die partijen over naar het Belgische niveau. Dit kan de Vlaamse regering zuur opbreken en is een rem op het dynamisme van de regering-Jambon.

4 INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Binnenland

30 SEPTEMBER 2021

GENT

Vernieuwing Sint-Pietersstation opnieuw van start

Nieuwe rubriek: instrumenten voor inzicht

We stellen u onze nieuwe rubriek voor. Over begrippen die u misschien niet kent, maar die u kunnen boeien of helpen. Het zijn wetten, wetmatigheden, wijsheden, inzichten, meestal van eerder moderne oorsprong en die via het internet opgang maken. Ze zijn meestal genoemd naar de persoon die het idee eerst formuleerde of, zoals vandaag, er als eerste mee geassocieerd werd. Klinkt ingewikkeld? Dat is het niet. Het zijn gewoon werktuigen die toelaten iets anders te bekijken of beter te begrijpen. Sommige van die begrippen (de hamer van Maslov, het scheermes van Hanlon, …) zijn ook echt naar instrumenten genoemd. Ze kunnen van toepassing zijn op gebeurtenissen in het dagelijkse leven, maar ook op politieke of maatschappelijke fenomenen. Maken die begrippen je slimmer? Een beetje misschien. Een ambachtsman die meer werktuigen heeft, kan meer, maar hij moet nog altijd de juiste kiezen en ze correct gebruiken. Wie een nagel poogt in te slaan met een schroevendraaier of probeert te verven met een truweel gaat niet ver geraken. Het is net zo met werktuigen voor een beter begrip.

De werken aan het station Gent Sint-Pieters zijn heropgestart na bijna drie jaar te hebben stilgelegen. De vernieuwing van het station kwam in de problemen omdat het veel duurder uitviel dan verwacht. Het masterbudget steeg van 350 naar 595 miljoen euro. Geen enkele aannemer wou de werken uitvoeren binnen het budget dat de NMBS had voorzien.

Barbara Streisand en het huis waar het om te doen was

In andere delen van het land worden wel peperdure stations gebouwd. Voor Gent was de regering niet bereid extra geld op tafel te leggen. Minister Gilkinet (Ecolo) gaf opdracht aan de NMBS om te besparen op het project. Stad Gent verzette zich daartegen. Uiteindelijk werd een compromis gevonden. De tweede helft van het nieuwe station wordt uitgevoerd in een afgeslankte versie met onder meer een goedkopere overkapping van de sporen. De werf is weer opgestart. Er komt een lange brug onder de eerste zeven sporen en daarna wordt de berm eronder uitgegraven. De treinreizigers zullen nog jaren door een grote bouwwerf moeten. Als alles goed gaat, zal het nieuwe station van Gent klaar zijn tegen 2027, elf jaar later dan oorspronkelijk gepland.

Worden terreinen NMBS nieuwe stadsdelen?

Het Streisandeffect

“Wie informatie poogt te onderdrukken, bereikt vaak het tegenovergestelde” In een vorig leven, als hoofd van de juridische dienst van het Vlaams Belang, werd ik regelmatig aangesproken door partijmandatarissen die boos waren over wat de media of politieke tegenstanders over hen hadden gezegd en daar graag juridische actie tegen wilden ondernemen. Ik ontmoedigde hen zoveel mogelijk en verwees graag naar het trieste verhaal van Oscar Wilde, de Britse schrijver die een onvoorzichtig proces was begonnen tegen de Markies van Queensberry.

Grote bouwprojecten botsen in Gent vaak op hevig protest. Dezelfde activisten die de hoge woningprijzen aanklagen en betogen voor het ‘recht op wonen’ vertragen de bouw van duizenden woningen met lange beroepsprocedures. Dat geldt ook voor de bouw van een nieuw stadsdeel aan de Fabiolalaan, vlakbij het Sint-Pietersstation. Op een lange strook grond naast de sporen wil het stadsbestuur hoogbouw toelaten, net omdat het goed gelegen is vlakbij het station. De NMBS is eigenaar, maar ook Stad Gent bezit een deel en samen hopen ze op een mooie opbrengst bij de verkoop

De markies, die wist van de homoseksuele relatie van zijn zoon met Wilde, had hem een “sodomiet” genoemd. Wilde nam dat niet. Het proces liep slecht af voor de schrijver. De markies werd vrijgesproken nadat hij kon bewijzen dat Wilde wel degelijk homo was. Zijn bewijsmateriaal werd daarna door Scotland Yard gebruikt om een strafproces tegen Wilde te starten. Homoseksualiteit was toen nog strafbaar. Wilde werd zelf veroordeeld, vloog twee jaar de gevangenis in en kwam dat nooit te boven. Zo tragisch liep het niet af voor actrice Barbara Streisand, maar ook zij kreeg spijt van het proces dat ze in 2003 had ingespannen. Op het internet had iemand een luchtfoto geplaatst van haar villa in Malibu. Streisand vond dat dit haar privacy schond en trok naar de rechtbank. De aandacht van de media voor de zaak zorgde ervoor dat de foto, die voorheen maar door weinigen was opgemerkt, massaal werd verspreid op het internet. Iedereen wist nu waar de actrice woonde. Het “Streisandeffect” is sindsdien een begrip geworden. Het verwijst naar pogingen om informatie te onderdrukken die uiteindelijk het omgekeerde effect hebben. Zangeres Beyonce bleek niets geleerd te hebben van Streisand. Toen ze in 2013 probeerde om weinig vleiende foto’s van haar van het internet te halen, werden ze pas massaal gedeeld. Ook acteur Johnny Depp moet nu het proces betreuren dat hij vorig jaar inspande tegen The Sun, dat hem een “wife beater” had genoemd. Hij verloor, zijn reputatie is naar de vaantjes en hij krijgt geen filmrollen meer. Wilde, Streisand, Beyonce en Depp hadden hun vergissing kunnen vermijden als ze een oude, Vlaamse wijsheid hadden gekend: als je geschoren wordt, moet je stil zitten. JURGEN CEDER Twitter schikt geeft Faceboo zich naark verwijde Turkse rt pagina Frans ” dorpje “censuurwet Facebook en YouTube eerder, heeft Net alsBitche

Twitter verwijderde tweets die kritisch waren voor het coronabeleid BETAALDE ADVERTENTIE Terwijl de coronacrisis in India een dramatisch omvang aanneemt, woedt er een discussie over censuur op sociale media.

eennoordoosdat het het nu ook Twitter aangekondigd Facebook heeft de pagina van in Turkije. zal aanduidenvan vertegenwoordiger zijn site verwijtelijk Frans dorpje Bitche schikt zich zo naar een De microblogsite derd, zonder een duidelijke reden. controversiële wet waarmee ze door de 13 april 2021 berichten worden kan verplicht overheid

Net als Facebook en YouTube eerder, heeft nu ook Twitter aangekondigd dat het een

zwarte pieten Het verwijderen van foto’s van en beroeren. op Facebook blijft de gemoeder helpers Nadat eerder alle foto’s van pikzwarte d worden van de Sint moesten verwijder chem, van de pagina van Scherpenheuvel-Zi en Glabbeek krijgen nu ook de pagina’s van van Tielt-Winge’ te ‘Ge zijt met eenzelfde eis maken netwerk. sociaal van het

book test in waarschuwing de Verenigde Staten een sfunctie om extremistisch gedachtegoed op te sporen.

3 juli 2021

Net als Facebook en YouTube eerder, heeft nu ook Twitter aangekondigd dat het een vertegenwoo

zal aanduiden in Turkij rdiger e. geeft De microblogsite schikt schikt Twitter zich zo naar een controversiële wet waarmee ze door de overheid verplic Turkse ht kan worden berich naar zich te verwij ten deren. “censuurwet”

Download onze APP

Facebook verwijdert post Van Grieken

Facebook tes t pop-up in VS die gebruike rs vraagt of een vrien d ‘ee extremist wo n rdt’ Face

Twitter schikt zich naar Turkse “censuurwet”

20 maart 2021

zal aanduiden in Turkije. Twitter schikt vertegenwoordiger De microblogsite schikt zich zo naar een wet waarmee ze door de zich naar Turksecontroversiële overheid verplicht kan worden berichten g nsu Voorlopi“ce te verwijderen. urwet” 20 maart 2021 Net als Facebook en YouTube eerder, heeft krijgt Trump zijn nu ook Twitter aangek Facebook ondigd t dat het een vertegenwoordiger zal aanduiden in TurFacebook-accoun kije. De microblogsite schikt pleegde nog zich zo naar een controversiële wet niet terug waarmee ze door de verplich overheid nooit jaar terecht kan worden berichten te verwijderen. zo veel censuur in januari van dit Donald Trump is

YouTube verwijdert recordaantal video’s

kwartaal van YouTube heeft in het tweede van zijn 2020 ruim 11,4 miljoen video’s platform verwijderd.

23 oktober 2020

20 maart 2021 Facebook censureer

de nooit eerder zo veel Belgische inhoud omdat die illegaal zou zijn. De internetreus deed dat de voorbije vier jaar 716 keer, met een recordaan tal gevallen vorig jaar.

23 juni 2021

Pikzwarte pieten ook niet welkom op de Facebookpagi na’s van Glabbeek en Tie ltWinge Het verwijderen van foto’s van zwarte pieten op Facebook blijft de gemoederen beroer en. Nadat eerder alle foto’s van

pikzwarte helpers van

Twitter schikt geeft zich naar Turkse ‘Facebooks Hoog“censuurwet” gerechtshof ’ beslist: Net als Facebook en YouTube eerder, heeft Zwarte Piet is raciaal nu ook Twitter aangekondigd dat het een vertegenwoordiger zal aanduiden in Turkije. stereotype en wordt De microblogsite schikt zich zo naar een wet waarmee ze door de terecht geweerdcontroversiële van verplicht kan worden berichten overheid te verwijderen. Facebook 20 maart 2021

Het weren van beelden van Zwarte Piet past in het beleid van Facebook om racistische blackface-stereotypen op zijn platforms tegen te gaan. Dat oordeelt een externe

Twitter schrapt ‘blauwe vinkjes’ van Vlaams Belang

raad bij wie gebruikers en Facebook zelf kunnen

toetsen

Het officiële partijaccount van Vlaam s Belang en het account van partijv oorzitter Tom Van Grieken zijn niet langer verified op Twitter. 16 november 2017

aan een ontwikkelaar. Dit project wordt al tien jaar aangevochten door een buurtcomité. Ook hier lijkt er wat schot in de zaak te komen. De stad heeft een verkaveling goedgekeurd voor de bouw van zes woontorens rond een stukje openbaar park. Oorspronkelijk ging - het nu failliete - Optima er twee blokken van negentig meter hoog zetten. Dat is even hoog als het gebouw van de Vlaamse overheid aan het station. Deze verkaveling beperkt de hoogte tot zeventig meter. Een pak lager, maar wel nog hoog boven de bestaande bebouwing uit. Het is afwachten of de actiegroepen hier genoegen mee zullen nemen. Nog een terrein van de NMBS is de Arsenaalsite in Gentbrugge. De voormalige werkplaats van twaalf hectare groot staat te koop. De projectontwikkelaar die het in handen krijgt zal er woningen, kantoren, bedrijven en zelfs ruimtes voor cultuur en evenementen (waaronder een discotheek) mogen zetten. Het hoogste bod tot nu toe is 61 miljoen euro. Dat is niet naar de zin van een aantal actiegroepen aanleunend bij de PVDA. Zij eisen dat de stad het zelf koopt en er zelf sociale huurwoningen op zet. Een eis die de stad onmogelijk kan inwilligen zonder zich diep in de schulden te steken. Ook hier lijken we vertrokken voor een lange procedureslag voordat de eerste spadesteek ooit in de grond zal gaan. Ondertussen blijven jonge gezinnen de stad uitvluchten omdat ze geen betaalbare koopwoning vinden. MATHILDIS

WOKE VAN DE WEEK Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

“Onveiligheidsgevoel in Brussel verminderen met meer vrouwelijke straatnamen” Dat Brussel een probleem heeft met veiligheid, met name voor vrouwen, behoeft geen betoog. Verkrachting, aanranding en andere vormen van seksuele intimidatie zijn er al lange tijd schering en inslag. In 2012 zorgde de documentaire “Femme de la rue” nog voor opschudding door te tonen hoe vrouwen dagelijks geconfronteerd worden met seksuele intimidatie, veelal door mannen met migratieachtergrond. Volgens de zelfverklaarde feministische architecte en ULB-onderzoekster Apolline Vranken (27) is het onveiligheidsgevoel in Brussel ook deels toe te schrijven aan de ruimtelijke ordening en het feit dat de stad “door mannen voor mannen” gecreëerd is. ‘Paternalistische’ pogingen om iets aan dat onveiligheidsgevoel te doen, werken eerder contraproductief, zegt ze in een interview met Bruzz. “Ze gaan de vrouwen beschermen, bijvoorbeeld door camera's te plaatsen of met een app die de 'gevaarlijkste' plekken aanduidt”, aldus Vranken. “Dat vergroot de angst bij vrouwen alleen maar. Bovendien worden de bewoners van bepaalde wijken erdoor gestigmatiseerd.” Ze geeft ook een hele lijst van maatregelen op het vlak van ruimtelijke ordening om het onveiligheidsgevoel in de stad aan te pakken, zoals het bouwen van meer benedenverdiepingen met ramen, bankjes neer te poten, vrouwelijke vrijetijdsuitrustingen in te richten en te zorgen voor “meer vrouwelijke aanwezigheid in de publieke ruimte door vrouwelijke straatnamen en kunstwerken”.

PIETER VAN BERKEL

Binnenland

30 SEPTEMBER 2021 © PHOTONEWS

WALLONIË

ECONOMISCHE ZAKEN

Opletten met Van Peteghems fiscale hervorming © PHOTONEWS

Minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) werkt in alle stilte aan een fiscale hervorming. De lasten op arbeid zouden via de afschaffing van de bijzonder bijdrage op de sociale zekerheid verlagen en de koopkracht versterken. In ruil zouden gunstregimes in het belastingstelsel verdwijnen. Dat oogt mooi, maar aan het einde van de rit dreigt de middenklasse opnieuw de rekening te moeten betalen.

Jean-François Tamellini

Waalse regionalisten vallen de PTB aan De PS blijft het slecht doen in de peilingen, de aanhang van de neocommunisten van de PTB/PVDA neemt toe. Dat maakt de klassieke Waalse linkerzijde nerveus. Vanuit de regionale vleugel van de socialistische vakbond FGTB wordt de aanval ingezet op Raoul Hedebouw en consorten. Het wapen: de neocommunisten zijn unitaristische Belgen en een gevaar voor de Waalse regionale belangen. Ze zijn nerveus bij de Parti Socialiste, zeer nerveus. In de jongste peiling van HLN/Le Soir laat de partij flink van haar pluimen. Ze klokt af op 21,4 procent van de stemmen. De liberale MR zit haar op de hielen, de neocommunisten van de PTB/PVDA zijn de 18 procent voorbij. De Franstalige socialisten verliezen de controle over het electorale landschap ten zuiden van de taalgrens en dus moet gereageerd worden. Dat gebeurde niet echt op een overtuigende manier. Federaal staatssecretaris voor Relance Thomas Dermine (PS) die plots pleit voor een solidariteitsfonds van 1,2 miljard euro om de investeringen in de door overstromingen geteisterde gebieden mogelijk te maken. De helft zou van het federale niveau moeten komen. Afgezien van de budgettaire en politieke vraagtekens die men daarbij kan plaatsen, rammelt het voorstel aan alle kanten. Investeringen zijn een regionale en lokale bevoegdheid. Federaal heeft daar weinig te zoeken. Ander voorstel: plots wil PS-voorzitter Paul Magnette de treinen gratis maken. Hoe origineel. Het pijnlijkste was vorige week de ABVV/ FGTB-betoging tegen de in de ogen van de vakbond te beperkte loonstijgingen. PS-parlementairen stapten mee op. Wie betoogt nu tegen de eigen regering?!

Jean-François Tamellini Dan was het interview met JeanFrançois Tamellini in L’Echo wellicht efficiënter. “Tamellini, wie is dat?”, zullen velen zich afvragen. Hij is de secretaris van de Waalse interregionale van de FGTB. Een machtig figuur in Wallonië. Tamellini grijpt het interview aan om een aanval te lanceren op de PTB/PVDA. Niet het klassieke betoog dat extreemlinks aan de kant staat te roepen en niet aan het beleid deelneemt, al zag hij wel wat in een Waalse PS/Ecolo. Neen, hij waarschuwt voor het neo-unitarisme van de PTB. Raoul Hedebouw en Co zijn belgicisten en een gevaar voor de Waal-

se regionale belangen. Tamellini heeft het niet begrepen op het pro-Belgische manifest “We are one”. “Dat de PTB de Waalse regionalisten en renardisten als platte nationalisten beschouwt, gaat voor mij zeer ver. Een extreemlinkse partij die zegt: regionalisme is nationalisme en dus de antithese van internationalisme. Dat is volledig fout. Het Waalse regionalisme komt overeen met de realiteit op het terrein.”

André Renard Tamellini is geschokt dat de PTB de mythische Waalse vakbondsleider André Renard (1911-1962) aanvalt. Renard was de man achter het Waalse verzet tegen de terugkeer van Leopold III tijdens de Koningkwestie (1950) en vooral de vakbondsleider die de stakingen tegen de Eenheidswet (1960-61) stuurde. Het leidde tot een wallingantische en regionalistische bewustwording. Voor Renard en bij uitbreiding de socialistische vakbonden en een deel van de Waalse socialisten was regionalisme nodig om te vermijden dat Wallonië door Vlaanderen zou worden gedomineerd. “Pas de patte flamande sur la Place Saint-Lambert à Liège”, zei Renard. Vlamingen moesten weg blijven uit Wallonië. Nu heeft dat Waalse regionalisme niet echt voor welvaart gezorgd. De industriële neergang van Wallonië werd niet gestuit. Maar door de overdacht van bevoegdheden naar de regio’s werden de Waalse PS en ook de Waalse vleugel van de FGTB zeer machtig. De klok terugdraaien is geen optie en dus is herfederaliseren niet aan de orde. De aanval van Tamellini moet Waalse socialisten die naar de PTB zijn overgestapt terug naar de PS-stal krijgen. Het FGTB-kopstuk doet er nog een schep bovenop en twijfelt aan “het democratisch karakter van de PTB”. Zo’n uitspraken ter linkerzijde zijn een zeldzaamheid. Benieuwd of de aanval van Tamellini resultaat zal hebben. PICARD

BETAALDE ADVERTENTIE

Vincent Van Peteghem

Neemt de Vivaldi-regering dan toch sociaaleconomische beslissingen die naam waardig? Op vlak van pensioenen of arbeidsmarkthervormingen alvast niet. De PS-ministers gingen met de fanfare voorop en lanceerden totaal irrealistische voorstellen. Duidelijk met de bedoeling dat er in de praktijk niets zou gebeuren. Dan pakt federaal minister van Financien Vincent Van Peteghem (CD&V) het naar verluidt anders aan. Hij bereidt in stilte een grote fiscale hervorming voor waarbij de lasten op arbeid verder dalen via de sociale bijdragen en mogelijk ook de personenbelastingen. Een operatie die dan gefinancierd zou worden door allerlei uitzonderingen en gunstregimes in het belastingstelsel aan te pakken en zo voor meer fiscale inkomsten te zorgen. Tegen het einde van de legislatuur moet zijn plan klaar zijn. De vraag is dan ook of deze regering ze nog kan uitvoeren. Maar het zou al beter zijn dan niets, zeggen economische experts. In de Wetstraat is te horen dat de minister zijn voorstellen in elk geval voorzichtig aftoetst met zijn coalitiegenoten. Kwestie van niet teveel te bruuskeren en de kansen op een akkoord gaaf te houden.

Afschaffen ‘tijdelijke’ belasting In een interview met De Tijd werd al een tipje van de sluier opgelicht. Van Peteghem wil de Bijzondere Bijdrage op de Sociale Zekerheid (BBSZ) afschaffen of toch zeker laten uitdoven. Dat is een belasting die in 1994 door Jean-Luc Dehaene werd ingevoerd en diende om de staatskas te spijzen, wat moest helpen om een toegangsticket naar de Europese Muntunie te bemachtigen. De BBSZ zorgde er immers mee voor dat het begrotingstekort daalde richting de gewenste 3 procent van het bbp. Maar zelfs na het slagen voor het Europees examen bleef de belasting bestaan. Typisch Belgisch. Alleen werden de tarieven en de grensbedragen van deze taks nooit aangepast, waardoor het nu een hogere belasting is voor de lagere middenklasse. Van Peteghem vindt dat onrechtvaardig en wil die taks nu dus doen verdwijnen. Wat in lijn is met de doelstelling om de lasten op arbeid te verlagen. Die BBSZ afschaffen kost 1,2 miljard euro en zou een gemiddeld gezin 700 euro opbrengen.

Nieuwe taxshift Dat bedrag wil Van Peteghem financieren via een nieuwe taxshift, want er is geen sprake van dat zo’n belastinghervorming niet budgettair neutraal is. Hoe dat financieren? Door om te beginnen het fiscaal gunstregime voor voetballers aan te pakken. Daar kan niemand tegen zijn. Het afschaffen van fiscale voordelen op de tweede woning ligt al gevoeliger. Om nog maar te zwijgen van het afbouwen van het gunstig fiscaal systeem van auteursrechten. In dat laatste geval worden werknemers - niet alleen journalisten of kunstenaars - deels betaald in auteursrechten die onder een zeer lage

belastingvoet vallen. Meer en meer creatieve banen zoals grafische ontwerpers of architecten laten zich deels via auteursrechten betalen. Hier wordt het link met de voorstellen van Van Peteghem. Waarschijnlijk is een afschaffing of bijsturing van de voornoemde gunstregimes onvoldoende om de afschaffing van de BBSZ te financieren. En dus moet men op zoek naar extra inkomstenbronnen. Met een groot risico dat uiteindelijk de middenklasse de factuur moet ophoesten en de totale belastingdruk stijgt. Het is geweten dat Van Peteghem zich voor zijn fiscale plannen baseert op rapporten van de Hoge Raad van Financiën. Daar zit interessant cijferwerk in, maar veel voorstellen van die Hoge Raad dragen de stempel van experts met een Beweging. net-stempel (het vroegere ACW). Die hebben onder andere het fiscaal interessant pensioensparen en de bedrijfswagens in het vizier. Als een aantal van die voordelen wordt aangepakt, bestaat het risico dat het Belgische belastingstelsel, dat zeer herverdelend is ten nadele van de middenklasse, dat nog meer zal doen. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

Politiek

30 SEPTEMBER 2021

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Absurde hypocrisie

Watersnood De vergadering begon met een huldebetoon aan de slachtoffers van de overstromingen die Wallonië en Vlaanderen teisterden medio juli, en er werd dan ook een minuut stilte in acht genomen. Natuurlijk had men de mond vol over de geweldige solidariteit bij de bevolking uit noord en zuid, maar over het traag op gang komen en zelfs de gebrekkigheid ervan, en het feit dat er tot op vandaag bittere ellende heerst bij tal van mensen, werd met geen woord gerept. De Walen vraagt ondertussen immers miljoenen federale (en dus indirect ook Vlaamse) hulp om de noden te lenigen omdat ze het zelf niet kunnen bolwerken en betalen. Ondertussen maakt minister voor Ontwikkelingssamenwerking Meryame Kitir (Vooruit) wel miljoenen vrij voor Afghanistan.

Njet Terwijl men in het zog van de affaire-Kaouakibi in het Vlaams Parlement maatregelen aan het uitwerken is om de vergoeding van langdurig zieke parlementsleden na een maand - zoals bij werknemers - terug te brengen naar 60 procent, valt een soortgelijk voorstel voor de federale parlementsleden op een koude steen, vooral bij de PS en de MR. De Vlaamse partijen waren voor. In een voorbereidende en verkennende vergadering ter zake met de meerderheidspartijen, waren zij duidelijk: njet, aan onze prerogatieven raakt men niet. Het valt nu af te wachten hoe de Vlaamse Vivaldi-partijen als CD&V, Open Vld, sp.a en Groen het been zullen stijf houden om hun Waals-Belgische collega’s tot andere inzichten te brengen.

Olifant in de kamer Uiteraard kwamen enkele hete hangijzers aan de orde, zoals bijvoorbeeld het aanhoudende geweld tegen de politie in Brussel - al dan niet uit liefdesverdriet - de PS-voostellen om bij vrijwillig ontslag toch ook een vergoeding toe te kennen en de uit de pan swingende energieprijzen. Wat het eerste betreft, viel het op dat het niet enkel N-VA en VB waren die voor nultolerantie en keihard optreden kwamen pleiten, maar dat ook CD&V en zelfs de PS kwamen pleiten voor meer maatregelen. Men voelt duidelijk aan dat bij de publieke opinie het geduld op geraakt. De ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken konden dan ook niet anders dan voor de zoveelste keer komen beloven dat er maatregelen in de pijplijn zitten. Al viel het eens te meer op dat de olifant in de kamer niet werd gezien en dus ook niet werd genoemd, met andere woorden: wie de daders zijn en welke hun profielen zijn. Die zijn algemeen bekend, zeker bij de politie, maar worden om politiek correcte redenen verzwegen.

Iedereen uit de wind Donderdag werd ook het verslag van de bijzondere commissie belast met het onderzoek van de beheersing van de Covid-19-epidemie ‘besproken’. Opvallende afwezige bij de bespreking was een van de hoofdrolspelers van bij de aanvang van de coronacrisis: Maggie De Block. Het illustreert wat Dominiek Sneppe (VB) in haar strenge kritiek op het rapport stelde: "De meerderheidspartijen hebben de kans schoon gezien om elkaar uit de wind te zetten.” Het rapport was weinig inspirerend, voorspelbaar en duidde geen verantwoordelijken voor de mismeesterde corona-aanpak aan. Om dat mogelijk wel te kunnen doen had Barbara Pas (VB) altijd gepleit voor de oprichting van een echte onderzoekscommissie met de bevoegdheid van een onderzoeksrechter, waarin mensen onder ede zouden kunnen gehoord worden en het verzwijgen van feiten en daden strafbaar zouden kunnen gesteld worden. Omdat de Vivaldi-meerderheid hier als de dood voor was en het dus bleef bij een ‘hoorzittingencommissie’ waarin niemand het achterste van zijn tong moest laten zien, was dat reden genoeg voor haar partij om de werkzaamheden van die commissie te hebben verlaten en zelf een eigen rapport op te stellen, dat veel meer duidelijkheid over de aanpak en de verantwoordelijkheden op een rijtje zette. Het was dan ook een pijnlijk moment voor de Vivaldi-partijen wanneer Pas met naam een hele rij politici confronteerde met hun eigen uitspraken over een onderzoekscommissie: in de pers waren ze allemaal voor, om uiteindelijk allemaal tegen de oprichting ervan te stemmen, met als resultaat een nietszeggend verslag. Tijdens haar ongenadige analyse was het stil in de Kamer, zeker toen ze stelde: “Ten tijde van de dioxinecrisis waren duizenden dode kippen een onderzoekscommissie waard, tegenwoordig zijn duizenden dode mensen dat niet meer.”

Volg ons ook op

palnws.be

Er waren al wel wat commissies samengeroepen de voorbije weken, maar donderdag was het echt weer ‘eerste schooldag’ in de plenaire vergadering van de Kamer, al was de ‘blij-weerzien-sfeer’ dit jaar volkomen afwezig, want velen in de Wetstraat zien elkaar echt niet graag meer. Officieel waren de coronaregels inzake het dragen van de mondmaskers nog van kracht, want er mochten maar maximaal 39 ‘gemaskerde’ Kamerleden in het halfrond aanwezig zijn, ook al waren er - zoals minister Lalieux - die het masker onder de neus en dus niet correct droegen of zelfs een poging deden om het niet te dragen, zoals Jean-Marie Dedecker. Waar wel iedereen binnen mocht, was de plek waar de Kamerleden het liefst vertoeven: de vermaarde koffiekamer, die véél kleiner is dan de plenaire zaal. Maar in de parlementaire kroeg gelden de horecaregels en in de grote zaal ernaast valt men onder ‘activiteiten uitgeoefend door een overheidsinstelling’. Absurd volgens sommigen, hypocriet volgens anderen. Of misschien beide?

CD&V: nog steeds een elfje, of is de kentering nu ingezet? Sedert de laatste peiling gedraagt de PS zich als opgejaagd wild. De partij schiet wild in het rond met allerlei voorstellen en eisen die de andere partijen in de federale regering alleen maar de kast opjagen. Reden is dat de PS de hete adem van de PTB in de nek voelt. Maar wat met de partij die helemaal aan het andere uiteinde van de Vivaldi-regering zit, de CD&V?

De laatste peiling bracht de Vlaamse christendemocraten toch weer enig zelfvertrouwen bij. In het voorjaar plaatsten zowel de peiling van Ipsos (VTM en Het Laatste Nieuws) als die van TNS (VRT en De Standaard) CD&V op exact 10,0 procent. Voor de partij was het dan ook bang afwachten wat de septemberpeiling van Ipsos zou brengen: beterschap, of voor de eerste keer in haar bestaan een score met maar één cijfer voor de komma? Het werd 12,6 procent, en daarmee zit de partij opnieuw halverwege tussen de desastreuze scores van dit voorjaar en de verkiezingsuitslag van 2019.

voegen dat volgens hem de ambitie van de CD&V “minstens 15 procent, en eigenlijk aan de 20 procent” zou moeten zijn. Persoonlijk zou hij alvast nooit met minder tevreden zijn. Het zou natuurlijk kunnen dat de trendbreuk deze zomer werd ingezet, en dat CD&V in de peiling van december opnieuw enkele procentpunten winst maakt. Toch denken we dat het een veiligere gok is te stellen dat Sammy Mahdi de komende maanden en jaren maar weinig plezier zal beleven aan de verslaggeving en analyses over opiniepeilingen in Vlaanderen.

Statistische schommeling?

Zelfvertrouwen

Ja, CD&V boekt winst tegenover de vorige peilingen, maar is het verschil wel significant? Met de scores van vlak voor en na de zomer zou het statistisch gezien kunnen dat de partij een stabiele aanhang van ongeveer 11 procent heeft, en dat de gemeten wijziging niets meer is dan een toevallige schommeling. Dat zou slecht nieuws voor de Vlaamse christendemocraten zijn, want het betekent dat de partij vergeleken met de verkiezingen een klein derde van haar electoraat heeft verloren. Dat beeld wordt overigens alleen maar bevestigd als we alle peilingen sedert de laatste verkiezingen op een rijtje zetten. De beste score sedert mei 2019 werd in de lente van dit jaar neergezet, met 13,2 procent in de maartpeiling van Ipsos. Maar CD&V ligt dus al twaalf peilingen op rij tussen de 10 en de 13,2 procent. Een score van 12,6 procent ligt dan misschien wel in de bovenste helft van die vork, maar kan toch niet meteen bestempeld worden als een trendbreuk. Integendeel zelfs.

Maar een nuchtere statistische analyse is één zaak, de politieke lezing van een peilingsresultaat een andere. Die laatste zou bij CD&V gemakkelijk kunnen zijn dat de partij in deze peiling beloond werd met een winst van meer dan twee procentpunten omwille van haar regeringsbeleid van deze zomer. Gaan we na wat de belangrijkste wapenfeiten van de Vlaamse christendemocraten tijdens deze zomer geweest zijn die een winst in de peilingen kunnen verklaren, komen we uiteindelijk maar bij één naam uit: Sammy Mahdi. Hij was het die deze zomer het been stijf hield tegenover hongerstakende illegalen, en uiteindelijk ook het pleit won. Het politieke gevolg op korte termijn van deze peiling zou dan wel eens kunnen zijn dat CD&V zich beloond ziet voor een standvastig beleid op migratie en asiel, waarbij men zich niet laat chanteren door hongerstakers of dreigementen van allerlei NGO’s. Het laat zich raden dat hier springstof in zit voor een ernstig conflict tussen Ecolo en CD&V. En dat is het enige dossier niet waarop CD&V zich de komende maanden zou kunnen profileren. Sociaal-economisch kan de partij zowel langs links als langs rechts mee, en de kernuitstap is nooit echt haar dossier geweest. Maar de zogenaamde ethische dossiers behoren wel tot de kernthema’s van de partij, en die heeft nu weinig redenen om hierin erg toegeeflijk op te treden. Het kan dus nog een hete herfst worden binnen de federale regering, en dat niet alleen omwille van de vele centendossiers.

Niet tevreden De harde analyse van een statisticus mag dan wel zijn dat de Vlaamse christendemocraten al twee jaar gevangen zitten in een enge vork van 10 tot 13 procent, bij CD&V lijkt men toch weer te dromen van 15 procent of meer. In een interview met Michaël Van Droogenbroeck op Radio 1 gaf staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi afgelopen zaterdag toe dat er met een score van twaalf procent ruimte voor verbetering was bij de CD&V. Om daar vervolgens aan toe te

FILIP VAN LAENEN

Politiek

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Paul Magnette

Elio Di Rupo (PS):

“Morgen scheert men gratis!” lijkt opnieuw een van de hoofdmotto’s van de socialisten. Na de Vlaamse socialist Steve Stevaert destijds, zijn het vandaag de Waalse evenknieën van de PS die met luide stem de goegemeente proberen te paaien en op hun hand te krijgen. In Vlaanderen is men ondertussen al wel teruggekomen van die sinterklaaspolitiek wegens onhoud- en onbetaalbaar, maar in Wallonië kan het echt niet op. Maar daar is dan ook een vreemd opbod tussen de linkse partijen aan de gang.

“De PVDA-PTB is een stelletje leugenaars, manipulators en communisten”

Paul Magnette (50) kent men in Vlaanderen als een Waals politicus die zeer goed Nederlands begrijpt en het vloeiend spreekt. Hij is bovendien nog jong, goedlachs en modieus. Daardoor gaf hij aan het oude PS-socialisme na Elio Di Rupo een nieuwe dimensie, die hij overigens versterkte door in de Vivaldi-regering naast enkele veelal Nederlandsonkundige adepten van de traditionele PS-cultuur (Dedonder, Lalieux, Tillieux als Kamervoorzitter) ook enkele jonge intellectuelen op te nemen als Pierre-Yves Dermagne en Thomas Dermine, die bovendien het Nederlands behoorlijk onder de knie hebben en zelfs familiaal of via hun studies een link met Vlaanderen hebben. Dat wekt sympathie. Maar Magnette is een geslepen vos en een gladde politicus, zeker als het over geld gaat… dat hoofdzakelijk uit Vlaanderen moet komen.

Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) haalde hard uit naar de PVDA-PTB en hun optreden na de overstromingsramp in Wallonië. “De PTB schept op met woorden, maar doet niets. Geen positieve actie naar de slachtoffers. Het zijn leugenaars, manipulators, communisten. In werkelijkheid denken zij dat de revolutie via de straat tot stand moet komen”, klonk het op BelRTL.

Septemberverklaring

Linkse concurrentie in Wallonië Er wordt wel eens gesteld dat Vlaanderen vooral rechts kiest en Wallonië links. Dat is een realiteit. Waar in Vlaanderen N-VA en VB expliciet, maar met eigen nuances, duidelijk als rechts kunnen gecatalogeerd worden en nu en dan ook CD&V nog wel eens een conservatief opstootje kent à la Bogaert of De Crem, is er in Wallonië op de burgerlijk-liberale MR na niets anders te zien dan variaties op het thema links. De PS met het oude socialisme van vakbonden en ziekenfondsen, Ecolo met links intellectualisme dat zich richt op klimaat, energie en multiculturaliteit, de PTB, communisten die het socialistische kapitalisme van de PS te soft vinden en tot slot de ‘humanisten’ (de vroegere christendemocraten), die een progressief sausje over alles willen gieten, zelfs over ethische vraagstukken. Ze steken elkaar allemaal naar de kroon in een ongezien links opbod. Als machtspartij voelt de PS vooral de hete adem van PTB en Ecolo in de nek en dus moet er volgens Magnette iets gedaan worden om zich in de Vivaldi-krabbenmand te onderscheiden om zo de Walen bij de les en aan hun kant te houden.

D’où vient l’argent? Hoewel Bart de Wever (N-VA) er nog altijd op rekent om in 2024 de “deal der deals” inzake staatshervorming en richting confederalisme te sluiten in de geest van het bijna-akkoord tussen hem en Paul Magnette in de zomer van 2020, maakt de PS dat perspectief altijd maar moeilijker en moeilijker door voorstellen te doen die in Vlaanderen de wenkbrauwen doen fronsen en de hoofden laten schudden. Zo waren er vorige maand de pensioenplannen van Karine Lalieux, die iedereen na tien jaar werken recht op een volwaardig minimumpensioen wil geven en twee weken geleden volgde het voorstel van de minister van Werk Pierre-Yves Dermagne om vrijwillig ontslag mét uitkering mogelijk te maken. Nadien kwam Elio Di Rupo op de proppen met een vraag naar 600 miljoen uit de federale kas om de nog altijd niet opgeloste Waalse noden als gevolg van de grote overstromingen te lenigen en als klap op de vuurpijl pleitte Paul Magnette vorig weekend er zelfs voor om het openbaar vervoer volledig gratis te maken om de zogenaamde klimaatcrisis te kunnen aanpakken. En dan hebben we het nog niet over de vele uitgaven die de PS momenteel steunt, zoals bijvoorbeeld het uitstrooien van miljoenen Belgische euro’s door Meryame Kitir in het buitenland en de altijd hoger oplopende migratiekost. De vraag die men zich in het rechtse Vlaanderen bij dit PS-opbod tegen de andere linkse partijen stelt, is: “Wie gaat dat betalen?” Of in de taal van de overzijde: “D’où vient l’argent?”

Jambon: “Vlaanderen zal internationaal schitteren na het post-coronatijdperk” Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) gaf maandag zijn Septemberverklaring in het Vlaams Parlement en klonk daarin behoorlijk ambitieus. De Vlaamse regering wil na de coronacrisis onder meer (opnieuw) werk maken van jobcreatie, een efficiëntere overheid en onderwijs dat tot de wereldtop behoort. Doorheen de coronacrisis kreeg Jambon herhaaldelijk kritiek te verduren. Hij zou volgens critici weinig inspirerend zijn, onvoldoende leiderschap uitstralen en niet genoeg gedaan hebben om het soortelijk gewicht van Vlaanderen te doen gelden op de Overlegcomités. Aan de ondergeschiktheid van het Vlaamse aan het federale niveau lag het niet helemaal, want tal van Vlaamse excellenties denk aan minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) of minister van Energie Zuhal Demir (N-VA) - wisten zich wel te profileren of hun stempel te drukken op het beleid.

“Vlaanderen moet kampioen worden van het post-coronatijdperk” Het lijkt alsof Jambon de kritiek enigszins ter harte heeft genomen, want tijdens zijn Septemberverklaring klonk hij resoluter, ambitieuzer en vooral optimistisch. “Vlaanderen moet de kampioen worden van het post-coronatijdperk”, aldus Jambon,

die benadrukte dat het goed gaat met Vlaanderen, nu er licht aan het eind van de coronatunnel in zicht is, de economie zich herstelt en meer dan 90 procent van de Vlaamse volwassenen volledig gevaccineerd is. “Maar we moeten nu doorpakken en het ambitieniveau nog hoger leggen.” De minister-president schoof verschillende prioriteiten naar voor zoals het klimaat, de efficiënte van de overheid, het onderwijs, maar vooral het arbeidsmarktbeleid. De Vlaamse regering ambieert al langer om de werkzaamheidsgraad op te krikken tot 80 procent en Jambon herhaalde die ambitie maandag, ondanks corona en federaal beleid dat haaks staat op die ambitie. De Vlaamse regering hoopt tegen 2027 opnieuw een begroting in evenwicht te hebben. Tegen 2024 moet het begrotingstekort van 1,8 miljard euro gehalveerd worden. De komende jaren staan 900 miljoen euro aan besparingen op de agenda. Zo zal de regering-Jambon de indexering van

Tussen hamer en aambeeld In Vlaanderen gaan de twee grote Vlaams-nationalistische oppositiepartijen die iets minder dan de helft van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigen alvast op de rem staan en ook de Vlaamse Vivaldi-partijen maken verschrikt minstens enkele beleefde bedenkingen hierbij. Want zowat alle Vlamingen beseffen meer en meer dat federaal geld altijd voor het grootste deel uit Vlaanderen komt en dus ipso facto door de hardwerkende Vlamingen wordt opgehoest. En dat heet voor velen geen solidariteit meer, maar ‘diefstal’ in de vorm van zogenaamde verdoken transfers. In Wallonië lijkt men dat daarentegen vanzelfsprekend te vinden, want daar lijken de bomen nog altijd tot in de hemel te groeien. Wellicht beseft Paul Magnette ook een en ander, maar hij zit duidelijk tussen hamer en aambeeld, lees: de linkse Waalse concurrentie tegenover een mogelijk akkoord met Vlaanderen. Maar omdat de PS het steeds minder goed blijkt te doen in recente peilingen, moet hij de vlucht vooruit nemen en dus lanceren hij en zijn partij het ene onbesuisde voorstel na het andere. Bart De Wever zal zich al wel eens afgevraagd hebben: “Paul, quo vadis?”

7 © PHOTONEWS

30 SEPTEMBER 2021

de kinderbijslag halveren, de doelgroepkorting selectiever maken en worden een aantal geplande maatregelen voorlopig uitgesteld. Tegelijkertijd wordt het registratietarief voor de eerste eigen woning verlaagd van 6 naar 3 procent, maar als compensatie gaat het tarief voor bijkomende woningen wél naar omhoog. “Het post-coronatijdperk wordt een tijdperk waarin Vlaanderen internationaal wil en zal schitteren”, besloot Jambon. “Twee jaar later dan verhoopt zijn we klaar voor de roaring twenties, zo uitdagend en zo inspirerend.”

Oppositie kritisch: “Besparing op kinderbijslag is onverdedigbaar” Vanuit de oppositie werd gemengd gereageerd op de plannen van de regering-Jambon. Vlaams Belang-fractieleider Chris Janssens klonk niet uitsluitend negatief, maar had wel kritiek op de besparing op de kinderbijslag, die hij “onverdedigbaar” noemde. De Vlaams Belanger vindt ook dat er meer geinvesteerd moet worden, terwijl er bespaard kan worden in politieke kringen. “Ik denk aan de partijdotaties en een vermindering van het aantal parlementsleden”, zegt Janssens. “Er kan ook worden geknipt in het aantal subsidies, door te controleren of die hun doel wel bereiken. Dat heeft de zaak rond Sihame El Kaouakibi wel pijnlijk duidelijk gemaakt.” Bij de linkse oppositie klonk de kritiek minder genuanceerd. “De Vlaamse regering heeft de leuze 'never waste a good crisis' niet goed begrepen. De regering neemt tegenstrijdige maatregelen”, zei Groen-fractieleider Björn Rzoska. Bij Vooruit hekelt met men dan weer het uitblijven van maatregelen om de energiefactuur betaalbaarder te maken. “Het is ongelofelijk dat de regering niets heeft beslist over de energiefactuur”, zegt fractieleider Hannelore Goeman. PIETER VAN BERKEL

Dewinter eist ontslag van El Kaouakibi Opvallend: bij de start van het parlementaire jaar maakte eerste ondervoorzitter van het Vlaams Parlement Filip Dewinter (Vlaams Belang) meteen van de gelegenheid gebruik om het ontslag van de met de noorderzon verdwenen voormalige Open Vld-politica Sihame El Kaouakibi te eisen. “Collega Sihame El Kaouakibi is ondertussen precies één jaar op ziekteverlof”, aldus Dewinter. “Ik wil de gelegenheid aangrijpen om mevrouw Kaouakibi naar aanleiding van de start van het nieuwe parlementaire jaar op te roepen ontslag te nemen als Vlaams volksvertegenwoordiger.” “Door uw onverantwoorde houding wekt u de in-

druk dat in het Vlaams parlement alles kan en alles mag. Hierdoor brengt u de geloofwaardigheid en de autoriteit van het Vlaams parlement in opspraak. Ons parlement verdient beter”, zei het Vlaams Belang-kopstuk. Dewinter deelde ook een tik uit aan voormalige medestanders van El Kaouakibi, zoals minister Bart Somers en Parlementslid Gwendolyn Rutten: “Bijzonder pijnlijk is dat diegenen die haar ooit op het schild hesen vandaag gegeneerd wegkijken. Ik richt mij dan ook tot hen met de oproep om mevrouw El Kaouakibi te overtuigen deze schertsvertoning te beëindigen.”

Interview

30 SEPTEMBER 2021

GERARD BODIFÉE ASTROFYSICUS EN FILOSOOF Europa gaat ter ziele en moet gereanimeerd worden. De Vlaamse astrofysicus en filosoof Gerard Bodifée (1946) leeft met zijn vrouw, journaliste Lucette Verboven, een gelukkig en bezig leven op het Limburgse platteland. Hoewel Bodifée nauwelijks nog in de pers komt nadat hij in 2006 de “homofobie-prijs” kreeg omwille van zijn standpunt over adoptie, en daardoor zo goed als verbannen werd, ontmoeten we geen pessimist. Bodifée tekent de teloorgang van Europa op, maar denkt dat zulks niet slecht hoeft te zijn voor de mensheid. “Bekijk het eens vanuit het Aziatische perspectief: zij zijn nu aan zet. Het zou overmoedig zijn te denken dat de redding van de wereld alleen van ons moet komen.”

n Bodifée vinden we een Platonist die de wereld onvolmaakt vindt, maar het bestaan belangrijk genoeg acht om het te veranderen. Daarbij is de richting waarnaar we moeten gaan, niet bekend. Of toch: “Naar het goede.” “Het goede is investeren in wat ons als mens kan verbeteren, spiritueel en materieel,” zegt Bodifée. “Filosofen wordt soms verweten kampioenen van de vrijblijvendheid te zijn. Laat me daarom maar een voorbeeld geven van hoe we de wereld momenteel beter kunnen maken: opnieuw opkomen voor de vrijheid van meningsuiting. Het verbieden van opinies is verkeerd, en dat weten we.”

Hoe is de tolerante boodschap van mei ’68 verworden tot de autoritaire links-liberale toon die er nu in onze samenleving heerst? “Aanvankelijk was de doelstelling van mei ’68: het individu vrijmaken. Het oorspronkelijke authentieke leven dat de hippies predikten, was mooi, maar de revolutie verzandde snel in haar tegendeel. Het individu bleek

op die manier niet te bevrijden, maar het groen-links gedachtegoed van mei ’68 drong wel binnen, een gedachtegoed dat de mens schuldig verklaarde aan alles wat fout ging. Plots werd de aarde omschreven als een kleine, kwetsbare planeet, die te lijden had onder de mens.” “De premisse van de groenen dat de mens slecht is voor het milieu, is zelf onmenselijk. Ja, de mens verandert de natuur en dat gaat onvermijdelijk met schade gepaard. Maar wij plaatsen daar cultuur en moraliteit tegenover die de natuur niet kent. Onze aanwezigheid op aarde is wezenlijk constructief. Dat er grenzen aan de groei zouden bestaan is een domme uitspraak, omdat zij niet ziet dat leven altijd groeit. De waarachtige groei van de mensheid is van culturele aard, en dat gaat vanzelfsprekend ook met economische activiteit gepaard.” “Groen denken is in wezen behoudsgezind en dus conservatief, terwijl de groene partijen in ons land en in de buurlanden uitgesproken links-progressief willen zijn. Dat verklaart waarom ze zo weinig populair zijn. Vrijwel alle mensen zijn zich ondertussen bewust van de milieuproblemen, maar weinigen stemmen groen. Dat is een veelzeggend feit. Een conservatieve groene partij zou veel meer impact hebben onder de bevolking. Daar bestaat nood aan.”

Waar staat u eigenlijk in het “klimaatdebat”? “Het klimaat verandert voortdurend, al zolang de aarde oud is. Ik ben geen ‘klimaatontkenner’, al word ik soms in dat vakje geduwd. Welk ‘feit’ zou ik ontkennen? De temperatuur op aarde is

“Groen denken is niet links. Groen denken is conservatief”

Interview

30 SEPTEMBER 2021

de voorbije eeuw gestegen en de hoeveelheid koolstofdioxide in de lucht is drastisch toegenomen. Dat kan je niet ontkennen. Hoe erg dat is, is een vraag waarop een definitief antwoord moeilijk te geven is.” “Uit voorzorg moeten we in elk geval stoppen met aardolie en aardgas te gebruiken, al was het maar omdat de voorraden eindig zijn. Nu al moeten we in moeilijk toegankelijke gebieden zoals de Noordpoolstreek olie zoeken, waardoor de kostprijs van de ontginning zowel financieel als ecologisch - hoger wordt.” “Gelukkig zijn er oplossingen voorhanden. We werken best in twee stappen. In eerste instantie moeten we de bestaande nucleaire technologie verderzetten. Dat proces beheersen we. Maar verbeteringen zijn mogelijk op het gebied van veiligheid en productie van afval. Dat kan onder meer door thorium te gebruiken in plaats van uranium als splijtstof. Moderne kerncentrales zijn ook kleiner dan de huidige. Zij zullen het landschap minder visueel vervuilen dan de wildgroei aan zonnepanelen en windmolens.” “Als tweede stap moeten we het proces van kernfusie ontwikkelen - het proces waarbij waterstofatomen met elkaar versmelten. Daarbij komt zeer veel energie vrij. De zon doet het ook zo. Waterstof is onbeperkt voorradig op deze planeet, en het eindproduct is helium, dat niet giftig en niet radioactief is. Nu zijn we nog niet in staat dat proces op aarde gecontroleerd te laten verlopen, maar we maken daarin langzaam vorderingen.” “Het probleem is dat we - zeker in Europa - bijna niet investeren in onderzoek naar kernfusie. Er is internationale samenwerking, maar die verloopt stroef. Vóór 2050 moeten we niet verwachten dat fusiereactoren operationeel zijn.”

Is de Europese Unie niet meer tot innovatie in staat? “Weten wij nog wat Europa is? De Europese Unie is gesticht om oorlog te voorkomen en economische welvaart de bevorderen, niet om alle aspecten van het leven te regelen en te beheersen. In de plaats van een dynamisch continent met gekoesterde verschillen, hebben we een gigantische Europese bureaucratie gekregen die zich minutieus inlaat met alle details van het leven. Dat bevriest elke innovatieve gedachte, of het nu in de politiek, wetenschap of economie is.” “De Europese eenmaking is een oude gedachte die Europeanen al lang bezighoudt. Alle pogingen om Europa in één rijk te duwen, gebeurden vroeger dwangmatig. We moeten dus voorzichtig zijn dit opnieuw te proberen. De eigenlijke kracht van Europa is niet eenheid, maar diversiteit. Er zijn Fransen, Duitsers, Italianen, Hongaren, en die hebben allemaal verschillende tradities en opvattingen. Dat is de kracht van Europa. Een gedwongen eenmaking maakt Europa irrelevant en zwak. De Britten hebben dat begrepen.” “Het verlies aan kracht door éénmaking is één aspect van de teloorgang van Europa. Een ander, minstens even belangrijk aspect, is de ontkenning van de christelijke religie als fundament van Europa. Men heeft de ziel uit Europa gehaald, de ziel die er net voor zorgde dat er, ondanks alle interne verdeeldheid, toch een gemeenschappelijke overtuiging was. Zonder bezield christendom heeft Europa geen uitstraling meer en wordt het enkel een massa van consumenten.”

Waarom heeft Europa het christendom eigenlijk verloren? “Die vraag houdt me erg bezig. Het frappeert me dat de Kerk op amper twee generaties tijd zo irrelevant is geworden. Vreemder nog: de Kerk lijkt deze evolutie zelf gewild te hebben. Hoe komt het anders dat zelfs in het katholiek onderwijs geen aandacht meer besteed wordt aan de betekenis van de christelijke symbolen, rituelen en verhalen? Jongeren weten niet meer wat die betekenen. Er wordt een soort zedenleer verkocht, die niet veel meer zegt dan dat we lief

moeten zijn voor elkaar en seksueel tolerant moeten zijn, en dat soort levenslessen. Men reduceert het christendom tot een braafheid zonder diepere betekenis. Daar heeft niemand iets aan.” “Nogal wat priesters lijken zelf niet meer te geloven. Onze bisschoppen zijn zo kritisch voor het Vaticaan, dat je je afvraagt waarom ze zich rooms-katholiek blijven noemen. Om de Kerk van binnenuit te veranderen? Maar dat doen ze ook niet. Er wordt wat gediscussieerd en geprotesteerd. De liturgie wordt gebanaliseerd. De geloofsinhoud zelf wordt geseculariseerd, en daarna is het sprookje weg.”

Wat bedoelt u? “Een religie moet je nemen als een sprookje: letterlijk. Laat me dat uitleggen. Sprookjes zijn ‘waar’, precies omdat het sprookjes zijn en je erin kan geloven. Kinderen begrijpen dat beter dan volwassenen. Kinderen laten zich meeslepen door het sprookje en begrijpen het. Net daardoor krijgen sprookjes betekenis. Religies zijn net zo: ware verhalen, op de manier waarop ook mythen waar zijn. Maar moderne mensen willen vandaag nog alleen wetenschappelijke waarhe-

Zonder bezield christendom heeft Europa geen uitstraling meer en wordt het enkel een massa van consumenten den kennen. Religieuze waarheden zijn echter van een andere aard. Pas als je ze aanvaardt en ernaar leeft, tonen ze zich. Kritiek is onmisbaar in de wetenschap, maar dodelijk voor het geloof. Geloof steunt op vertrouwen, niet op kritiek. Is het dan niet naïef te geloven? Zeker, het is een mens niet gegeven de goddelijke waarheid te kennen, maar wie zich aansluit bij een religieuze traditie kan langs deze weg toch in aanraking komen met een hogere werkelijkheid dan die van het eigen bestaan. Dat die houding naïef is, verhindert niet dat zij rijk aan betekenis en waarheid kan zijn.”

U zegt eigenlijk: zonder christelijk sprookje zijn we allemaal in meerdere of mindere mate cynici geworden. Boekhouders van feiten, feiten die ons meestal zelfs niet bevallen. “Het tegendeel van geloof is inderdaad cynisme: het algemene gevoel dat niets echt van belang is. Het lijkt erop dat alles wat niet als eigentijds wordt beschouwd, niet meer mag bestaan.” “Zo’n louter materialistische beschaving overleeft nooit. Het knus maken van het persoonlijke leven als dam tegen cynisme volstaat niet. Je hebt ook de verticale kracht nodig die je boven de alledaagse feiten optilt. Daarover spreekt een religie en dat doet ze in een mythische taal. Een mythe drukt uit waar je als beschaving in gelooft: waarom we bestaan, wat ons te doen staat, wat het doel van het leven is. Als je geen groot verhaal hebt, knutsel je elke dag maar wat aan de realiteit.” “Europa moet terug naar de bronnen waaruit zijn cultuur is voortgekomen. Het valt me op dat dit in China, dat in tegenstelling tot Europa sterk opleeft, wel gebeurt. In China heeft men na Mao het confucianisme opnieuw ruimte gegeven, ook in het onderwijs. Bij ons moeten jongeren een dergelijke band met de bronnen van de eigen cultuur missen. Het is erg gesteld met jonge mensen, en dat ligt niet aan hen. Een op de drie jongeren heeft psychische of sociale problemen. Zij groeien op in een maatschappij die hen mishandelt op verschillende manieren: geen leidcultuur, geen stabiele gezinnen, geen religie. Maar wel psychologische hulp.”

Hoe kan je van jongeren - terecht - eisen dat ze moeten ondernemen en risico nemen, als het eerste marsorder bij een pandemie is dat ze binnen moeten blijven? Een waarlijk Chinees denkbeeld. “Festivals afschaffen, vind ik oké. Maar jongeren anderhalf jaar lang geen fatsoenlijk onderwijs geven, kan niet. Laat dat een les zijn: onderwijs mag nooit beknot worden, ook niet tijdens een pandemie, en zeker niet als jongeren door die pandemie zelf weinig risico’s lopen.” “Toch is het probleem volgens mij diepgaander: er is hier geen cultuur meer die jongeren waarachtig uitdaagt. Ze worden overbeschermd en hebben weinig weerbaarheid wanneer ze met problemen in aanraking komen. Ze denken te veel in termen van protest en beschuldiging, in plaats van in oplossingen.”

Terwijl China inderdaad veranderd is: de eenkindpolitiek werd afgeschaft in 2015, de tweekindpolitiek in 2021. Dat betekent iets. “Inderdaad. Maar laat ik het bij Europa houden. Sommige sociale ontwikkelingen die hier de voorbije decennia plaatsvonden, zijn gevaarlijk. In de natuur laat een moederdier haar jongen niet los. Ook bij de mens heeft de band tussen moeder en kind een onvervangbare betekenis, maar die wordt vandaag doorgeknipt. Moeder werkt en gaat de deur uit, vader werkt en gaat de deur uit, indien er al een moeder of een vader is. Als los zand vallen de gezinnen uit elkaar. Het eerste wat een kind nochtans nodig heeft, is een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Dat is onze maatschappij niet bereid te geven.” “Er is een grote weigerachtigheid om de problemen te zien en met naam te noemen. De weigering om nog over een probleem zoals abortus te spreken, is een ander voorbeeld. Dat probleem wordt als ‘opgelost’ beschouwd. In werkelijkheid hebben we te maken met een beschamende toepassing van een darwiniaanse logica: de sterkste bepaalt wie mag leven. Indien een nog ongeboren kind ongewenst wordt beschouwd, maakt het geen kans meer. Een ongewenste boom in mijn tuin mag ik niet omhakken, een ongeboren kind mag weg. Ook in verband met deze problemen mis ik vandaag de stem van de Kerk, die vroeger opkwam voor een ethiek van een onvoorwaardelijk respect voor het menselijke leven. Vandaag wordt slechts geluisterd naar de wetenschap, maar de wetenschap kan geen ethiek aanbieden. Zij beperkt zich tot de biologische feiten.”

Grenzen aan de groei? Dat is een domme uitspraak De man van de wetenschap die u bent, zegt: de wetenschap kan ons geen zekerheden geven. Zekerheden die we nodig hebben. Ethiek. “Onder de zogenaamde wetenschappelijkheid van onze samenleving verschuilt zich mijns inziens eerder een ideologie die snakt naar eenvormigheid, valse zekerheid en controle in het dagelijkse leven. Maar wetenschap biedt geen zekerheid, zoals u stelt. Kijk nogmaals naar het klimaatdebat: van de wetenschap wordt verwacht dat zij duidelijke standpunten inneemt, maar duidelijke standpunten impliceren dat de zaak bekend en gesloten is. Dat is niet zo. Daarvoor is het probleem vaak te complex. Wetenschap steunt niet op consensus, maar op discussie. Alleen door discussie en door het stelselmatig in twijfel trekken van elke bewering neemt onze kennis toe. Ik begrijp natuurlijk dat het beleid knopen moet doorhakken, en het is juist dat dit gebeurt in het licht van wetenschappelijke inzichten. Maar altijd moeten we beseffen dat deze inzichten geen dog-

ma’s zijn en eventueel herzien moeten worden. Het is te hopen althans dat de verantwoordelijke wetenschappers zich niet onder invloed van de maatschappelijke druk laten verleiden tot het formuleren van dogma’s.” “Niet alleen de wetenschap, ook de maatschappij heeft behoefte aan een volledige vrijheid van spreken. Ook over gevoelige onderwerpen. Het is beslist geen gezonde ontwikkeling wanneer een bepaalde groep van de maatschappij boven alle kritiek staat en dat wie toch kritiek levert van ‘aanzetten tot haat’ beschuldigd wordt. Dat is een buitengewoon ernstige ontwikkeling die een wezenlijke bedreiging vormt voor de democratie. Wat was nu zo hatelijk aan de persoon die onlangs stickers verspreidde die te kennen gaven dat hij het gezwaai met regenboogvlaggen beu is? Ik hoop maar dat de ‘schurk’ zich goed schuil houdt, want de straf die hem boven het hoofd hangt, zal niet mild zijn.” “Ook in Oost-Europa krijgen ze het steeds moeilijker met West-Europa. Ik begrijp hen. De Europese Unie blijkbaar niet, want die treedt straffend op. Hier zijn ondertussen nog weinig mensen die ronduit durven zeggen wat ze denken. Of die een plekje krijgen in de mainstream-media om hun mening te geven. Hoe komt het toch dat niemand hier nog conservatieve waarden openlijk durft verdedigen? Een groot deel ik vermoed het grootste deel - van het Vlaamse publiek denkt conservatief over een aantal ethische thema’s, maar deze mensen worden als zodanig in de politiek niet vertegenwoordigd. Elke politieke partij wil progressief zijn.”

Mark Grammens zaliger zou zeggen dat als er een conservatieve politieke vernieuwing zal komen in West-Europa, die er zal komen wanneer de Višegradlanden in Europa machtiger zullen worden. Het conservatisme zal dan opnieuw een factor van politieke betekenis zijn, net zoals links in West-Europa een factor van betekenis was zolang de Sovjetsfeer bestond. “Grammens heb ik altijd graag gelezen en bewonderd, en ik ben blij dat u hem aanhaalt. U zou weleens gelijk kunnen hebben. In het interview dat de conservatieve Amerikaanse journalist Tucker Carlson onlangs met de Hongaarse eerste minister Viktor Orbán had, zegt Orbán immers: ‘West-Europa zal ons nog vragen om hen te helpen.’ Een groot aantal burgers in West-Europa zal de verregaande West-Europese ‘verwoking’ niet meer tolereren en vluchten naar Oost-Europa, zo voorziet Orbán. Je kunt het daarmee eens of oneens zijn, maar Orbán is zeker niet de baarlijke duivel zoals hij nu in onze media afgeschilderd wordt. Waarom moet hij gestraft worden wanneer hij zijn denken op democratische manier in politieke macht omzet in zijn land? Op den duur gaat West-Europa met die arrogante houding het einde van de Europese Unie nog versnellen.” CHRISTOPHE DEGREEF

5 minuten persoonlijke moed!

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

30 SEPTEMBER 2021

Omdat Antifa té blank is: Migrantifa Sinds geruime tijd biedt zich in het Duitse linksradicale milieu een nieuwe groepering aan, die zichzelf Migrantifa noemt. De naam verraadt de bedoeling: antifascistische migranten en hun afstammelingen samenbrengen in een gelijkgezinde vereniging. Migrantinfa verscheen als naam voor de eerste keer in de nasleep van de terroristische aanslag in Hanau in februari 2020. De aanslag op twee sishabars in Hanau kan als het stichtingsmoment van de vereniging worden gezien. In Berlijn telt men de grootste lokale afdeling, maar daarnaast zijn er ook kernen in Hamburg, Stuttgart, Duisburg, Hannover en Leipzig. Een overkoepelend orgaan zou er niet zijn. Alle lokale groepen werken autonoom.

BLM op z’n Duits Migrantifa is een kind van zijn tijd. Zo verklaarde een vertegenwoordiger in juni 2020 in de alternatieve krant taz: “Klassieke linkse structuren in Duitsland, zoals ook Antifa, zijn in meerderheid door blanken gedomineerd en geven niet genoeg ruimte aan de strijd tegen racistische onderdrukking.” Zou Antifa racistische trekjes vertonen? Allemaal oudere, blanke heteroseksuele mannen? De woordvoerder gaat verder: “Het grote onderscheid met de grote linkse, Duits-blanke structuren is dat wij door ons lichaam alleen al politiek zijn (…). We hebben ons

FRANKRIJK

DUITSLAND

(…) onder het label Migrantifa verbonden, om te wijzen op onze gemeenschappelijke ervaringen met rechtse, racistische en antisemitische terreur.”

Etnische samenstelling wijzigt Antifascistisch links kende in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw al (bijzonder kleine) splintergroepjes die zich op migranten richtten. Het ging dan vooral om Turkse en Koerdische antifascisten (in de groep Antifasist Genclik). Maar toen Koerdische en Turkse antifascisten met elkaar op de vuist gingen in straatgevechten, namen zelfs Duitse antifascisten afstand. Nu is er dus Migrantifa. Voor onderzoekers is het duidelijk dat de etnische samenstelling gewijzigd is en dat het nu in meerderheid om zwarte migranten gaat. Allerlei zwarte lobbygroepen als “Initiative Schwarze Menschen” en “Each One Teach One” werken steeds nauwer met Migrantifa samen. Eoto ontvangt jaarlijks 500.000 euro subsidie van de Duitse staat. Laatste opmerkelijk feit: de Duitse “Black Lives Matter”-betogingen in Berlijn en Keulen van de zomer van 2020 werden grotendeels georganiseerd door Migrantifa-groepen. De kritische stemmen binnen Antifa met betrekking tot antisemitische uitspraken van Migrantifa worden steeds vaker in de kiem gesmoord, de revolutie vreet blijkbaar ook in Duitsland haar eigen kinderen op. PIET VAN NIEUWVLIET

De Franse defensiesector moet zich hoeden voor het imago in tweede klasse te spelen.

Enige paniek bij de Franse militaire industrie Dat Australië het contract voor de aankoop van 12 Franse onderzeeërs opzegt, zorgt uiteraard voor diplomatieke spanningen. Met een Franse politieke wereld die zich in zijn gevoel voor oude ‘grandeur’ gekwetst ziet. Daarnaast maakt men zich ook en vooral zorgen over de toekomst van de Franse defensie-industrie die vooral andere afnemers dan de thuismarkt nodig heeft.

De nakende presidentscampagne waar de strijd vooral op rechts wordt gevoerd doet er niet veel goeds aan. In Frankrijk werd dagenlang verontwaardigd gereageerd op de beslissing van Australië om af te zien van de aankoop van 12 Franse onderzeeërs van defensieproducent Naval Group. Een beslissing ingegeven door een toenadering tussen de VS, Groot-Brittannië en Australië. Zoals bekend kijkt Canberra met een bezorgde blik naar de geopolitieke ambities in de Stille Oceaan. De Amerikanen willen de “Aussies” daarbij wel helpen, maar dat betekent dan ook dat er meer dan een graantje moet worden meegepikt door de Amerikaanse militaire industrie. Lees: koop het militaire materiaal bij ons of anders geen alliantie.

De antifa-beweging kent haar groei en evolutie…

AFGHANISTAN

Airbnb biedt 20.000 Afghanen gratis woonst aan

“Als u een vluchtelingenfamilie wenst op te vangen, dan contacteert u ons a.u.b. Ik zal u in contact brengen met goede mensen.” Dit is de boodschap die door Brian Chesky, directeur en medeoprichter van Airbnb, aan zijn geregistreerde gastheren werd gestuurd. Het internetplatform voor reserveringen belooft 20.000 Afghaanse vluchtelingen gratis op te vangen. Airbnb zal de opvang betalen, maar doet dus beroep op de gulheid van families die bereid zijn om hun woonst aan te bieden aan asielzoekers. Sinds 2012 slaagde dit platform erin via het programma Open Homes 75.000 mensen te helpen die in woningnood zaten.

Selectieve menselijkheid Op het eerste gezicht weer zo’n typisch ‘goede mensen’-gebaar: de Afghaanse vluchtelingencrisis lijkt wel op een toneel waar elk probeert zich als de meest ver-

heven en gulle ontvanger van Afghaanse vluchtelingen voor te stellen. Het laat eerder een wrang gevoel achter. Spijtig bijvoorbeeld dat Yezidi-vrouwen en -meisjes, die als seksslaven werden gebruikt door de nieuwe islamitische heersers in Irak, nooit van dezelfde gulheid hebben kunnen genieten. En toen Azerbeidzjan aankondigde dat het Nagorno-Karabach ging ‘de-Armeniseren’, heeft Brian Chesky zich eveneens niet uitgesproken. Waar bleef zijn solidariteit toen? Zo tellen de Verenigde Staten 630.000 daklozen, waarvan 67.000 oud-strijders. Waar blijven de gratis kamers voor deze slachtoffers? PIET VAN NIEUWVLIET

Perfide Albion In Parijs ziet men dat als een smerige streek van de Angelsaksen. En daarmee wordt een gevoelige Franse snaar geraakt. Door de oorlogen met de Pruisen/Duitsers tussen 1870 en 1945 zou men denken dat de Franse aartsvijand in het oosten ligt, maar in breder historisch perspectief zijn dat toch eerder de Britten of de Angelsaksische grootmachten in het algemeen. Daarover bestaat vandaag de dag nog een impliciete consensus bij de Quai d’Orsay, het ministerie van Buitenlandse Zaken in Parijs. De geest van Charles de Gaulle die na de oorlog liever zaken deed met de Duitsers (“Europa dat is Frankrijk en Duitsland en verder niets”) dan met Britten en Amerikanen dwaalt nog rond. En Franse politici maken daar in de op gang komende presidentscampagne graag gebruik van. Parijs is door de Angelsaksen in zijn historische ‘grandeur’ gekwetst. President Emmanuel Macron kon zich op dit thema profileren, al werden de plooien met de Amerikanen snel glad gestreken. Met de Australiërs zal het langer duren vooraleer er verzoening komt. Veel aandacht ging naar de politieke gevolgen van de afgesprongen deal, maar tegelijk wordt hier ook een zwakte van de Franse defensie-industrie blootgelegd. Dat segment van de Franse economie is met een gemiddelde jaaromzet van 20 miljard euro niet te onderschatten. Het is goed voor 4 procent van de Franse industrie en in bepaalde regio’s loopt dat op tot 7 procent en meer. Op het Europese con-

tinent staat het Frans militaire-industriële complex het sterkst. Maar het heeft ook een probleem, want de Franse afzetmarkt is te beperkt om leefbaar te zijn. Dus moet men het eigen materiaal in het buitenland zien te verpatsen.

Deuk voor de sector Het onderzeeërcontract voor de Australische marine past in die strategie. Een monstercontract mogen we zeggen. 50 miljard dollar bij de start en 90 miljard dollar over de komende jaren met infl atie meegerekend en de uitrol van het contract. Alles was klaar en er waren in Frankrijk zelfs Australische experts aanwezig om mee te werken aan de ontwikkeling en bouw van de duikboten. Ze hadden zelfs hun gezinnen doen overkomen. Die moet nu terug “Down Under”. Wat de voorbije weken gebeurd is, betekent niet het einde van de Franse defensie-industrie, maar legt wel de vinger op de wonde. In welke mate gaat Parijs nog voldoende buitenlandse afzetmarkten vinden indien verschillende landen samenwerken en hun neus ophalen voor de Franse duikboten, vliegtuigen, tanks enzovoort? Volgens de Franse regering is er geen probleem. Men haalt de grote contracten sinds het aantreden van Emmanuel Macron in 2017 aan. Daaronder de verkoop van 88 Rafale-gevechtsvliegtuigen, goed voor 30 miljard euro. Toch is er enige bezorgdheid, om niet te zeggen paniek. Want die leveringen situeren zich minder en minder bij de meest welvarende westerse landen, maar bij landen als India of Egypte. Daarmee krijgt de Franse defensiesector het imago van in tweede divisie te spelen. Dat werd nog versterkt door het missen van de contracten voor de levering van Rafales aan België (2018) en recent in juni nog aan Zwitserland. Keren we even terug naar Naval Group die de onderzeeers voor Australië zou bouwen. Het bedrijf zelf zal daar niet aan ten onder gaan. Het hoopt nu duikboten te leveren aan India en Brazilië. Goed zo, maar daarmee zal de Franse Defensie-industrie ook niet de basis vormen voor de toekomstige Europese defensie, nog zo’n oud Frans droombeeld. SALAN

Buitenland

30 SEPTEMBER 2021

DIPLOMATIEKE VALIES

DUITSLAND

De gedoodverfde toekomstige Kanselier Olaf Scholz (SPD).

Machtswissel in Berlijn beïnvloedt de EU De teerling is geworpen in Berlijn en Parijs volgt met argusogen. Want ongeacht wie de kanselierswissel licht, een weerslag op de Frans-Duitse as binnen de EU is onvermijdelijk. De Franse president Macron ziet alvast zijn kans schoon. Moeizame onderhandelingen zorgen voor een vacuüm op Europees vlak, wat ideaal is om zijn voluntaristische agenda door te drukken. Die hebben we dan ook weer gehad, naar verluidt de boeiendste Duitse verkiezing in 40 jaar. In een periode van 4 maanden wisselde de leiding van zowel CDU, SPD als van de Grünen. Voor het eerst ook stelt een zetelende kanselier zich geen kandidaat voor herverkiezing. Eigenlijk was de enige zekerheid tot zondag dat er een einde komt aan het tijdperk van Merkel. Zestien jaar duurde dit, enkel Bismarck en Kohl bleven langer in functie. Ze was de gastvrouw van vier verschillende Franse presidenten. En dat op een moment dat door de Brexit de Frans-Duitse as plots weer belangrijker werd. Onvermijdelijk zal de nieuwe kanselier, Olaf Scholz (SPD) lijkt de grootste kanshebber, een andere dynamiek hebben met Macron dan Merkel dat had. Maar hoe anders?

Otto von Bismarck Sommige zaken overstijgen personen. Frankrijk en Duitsland hebben een andere kijk op het EU-project. Waar Frankrijk de EU vooral als een hefboom voor zijn internationale politiek en dito luister ziet, beschouwt Duitsland de Unie als een vehikel dat de belangen van het Duitse bedrijfsleven moet behartigen. Ook over hoe men met economische uitdagingen en zeker de publieke financiën omgaat, durven de invalshoeken wel eens ver uit elkaar te liggen. Frankrijk zorgt er voor dat de geest van het colbertisme door de Europese instellingen waart. Net zoals de woorden van Otto von Bismarck actueler dan ooit zijn als het over dat land gaat: “Europa ligt altijd op de lippen van hen die iets willen van de ander zonder het uit eigen naam te durven eisen.”

De verkiezingen in Duitsland leverden zondag drie winnaars op: de SPD met een ruime zege, de Groenen met een kleine, maar historische zege, en de FDP met een erg nipte zege. Zullen die drie partijen straks ook de nieuwe federale regering vormen? De nieuwe Bondsdag is met 735 zetels niet alleen de grootste ooit, maar ook die met de meeste partijen. De Südschleswigscher Wählerverband (SSW), een partij die de belangen van de Deense en de Friese minderheid in Sleeswijk-Holstein behartigt en daarom niet onderworpen is aan de kiesdrempel van vijf procent, besloot voor het eerst sinds 1965 om deel te nemen aan de federale verkiezingen. Politiek houdt de partij het midden tussen SPD en CDU, maar of ze met haar ene zetel een rol van betekenis zal kunnen spelen in de Bondsdag is eerder twijfelachtig.

Geen AfD of Die Linke in de regering Van de zeven andere partijen in de Bondsdag kunnen we er één meteen uitsluiten van regeringsdeelname: de AfD met 83 zetels. Geen van de andere partijen wil immers met de AfD regeren. Die Linke dook net onder de kiesdrempel van vijf procent, maar kwam dankzij drie rechtstreeks verkozen mandatarissen toch in aanmerking voor zogenaamde “Ausgleichsmandaten” die voor een proportionele vertegenwoordiging in de Bondsdag zorgen. Maar het zwakke resultaat van die partij, met amper 39 zetels, zorgt er wel voor dat ze samen met SPD (206 zetels) en de Groenen (118 zetels) niet aan een meerderheid komt. Er zijn al coalities geweest tussen

socialisten, Grünen en Die Linke, bijvoorbeeld in Berlijn, Thüringen en Bremen. Op nationaal niveau is zo'n coalitie onwaarschijnlijk, maar niet onmogelijk.

Groenen en FDP samen als spelverdelers SPD en de christendemocraten van CDU (151 zetels) en CSU (45 zetels) hebben samen nog steeds een meerderheid, maar noch voor SPD noch voor de christendemocraten is een voortzetting van de huidige “Grote Coalitie” (GroKo) de eerste keuze. De Duitse kiezer heeft de kaarten echter zo geschud dat dat er zonder Die Linke slechts twee plausibele mogelijkheden overblijven: een “Ampel”-coalitie met SPD, Groenen en FDP, of een “Jamaicaanse” coalitie met christendemocraten, Groenen en FDP. Voor wie niet helemaal vertrouwd is met de Duitse politieke kleurencodes: FDP staat voor het geel in het verkeerslicht (Ampel) en de Jamaicaanse vlag, de christendemocraten voor het zwart. Merk echter op dat voor beide alternatieven zowel Groenen als FDP (92 zetels) nodig zijn. SPD mag dan nog de onbetwiste winnaar van de verkiezingen en de grootste partij in de Bondsdag zijn, het zijn wel de twee kleinere partijtjes die zullen bepalen of Olaf Scholz van de SPD kanselier kan worden. Kiezen de twee voor een coalitie van de winnaars met de SPD, of denken ze meer voordeel te kunnen halen uit een opportunistische deal met de christendemocraten, bijvoorbeeld met de groene Annalena Baerbock als kanselier? Het is niet zeker dat we nog voor de Kerst het antwoord te weten komen… FILIP VAN LAENEN

Duitsland op weg naar een “Ampel”-coalitie?

Plannetjes van Macron Scholz staat alvast het dichtst bij Macron. Minder dan Merkel zal hij geneigd zijn de vinger op de knip te houden. Ook zijn kijk op industrie, soevereine Europese instellingen of defensie ligt dichter bij het Elysée dan bij zijn voorgangster het geval was. Alle speculatie over hoe de band wordt ten spijt, is er de eenvoudige vaststelling dat het wellicht nog even duurt voor een Duitse regering gestalte krijgt. Over het regeerprogramma en de uitvoering is het koffiedik kijken. Zeker dit laatste is van belang: een groene eerder dan een liberale excellentie op pakweg de post van Financiën? Men zal het geweten hebben. In afwachting ziet Macron zijn kans schoon. Zeker in aanloop naar het Frans voorzitterschap tijdens de eerste helft van 2022 zullen de Duitse onderhandelingen een vacuüm creëren waar hij handig gebruik van zal maken. Men is gewaarschuwd binnen de EU instellingen, Bismarck indachtig.

MICHAËL VANDAMME Komt er een opportunistische deal met Annalena Baerbock als kanselier?

DUITSLAND

Een omstreden motie

De recente Duitse verkiezing gebruiken we als aanknopingspunt voor de herinnering aan een stemming van twee jaar geleden die wat onder de radar verdwenen is. En nog wat waanzin… “Op 14 maart 2019 was ik aanwezig in de Bundestag, toen daar gestemd werd over een motie die de Duitse regering opriep in de Verenigde Naties ten gunste van Israël te stemmen. Van de afgevaardigden van AfD stemde 89 procent ten gunste van die motie. Dat was 350 keer meer dan de 0,25 procent van de regeringspartijen…” Dit is een getuigenis van de Joods-Amerikaanse historicus, schrijver en commentator Daniel Pipes, de voorzitter van het Middle East Forum. Hij is de zoon van de historicus Richard Pipes die gespecialiseerd was in de geschiedenis van de Rusland en de Sovjetunie. Pipes gebruikte die stemming in de Bundestag als uitgangspunt om de verblinding aan te klagen van de 68 Joodse organisaties, waaronder de Zentralrat der Juden, die toen opriepen voor gelijk welke partij te

stemmen als het maar niet AfD was. Pipes merkt daarbij onlangs nog fijntjes op dat in Duitsland ál die organisaties financieel uit de hand van de regering eten, en dus ook aan de leiband van die regering lopen. Niet één onafhankelijke en niet-gesubsidieerde Joodse organisatie had zich bij die oproep aangesloten. Duitsland is het enige land ter wereld met zo’n door de overheid gecontroleerde organisatie als de Zentralrat der Juden. Pipes vermeldt ook de moedige pogingen van AfD om de boycotacties tegen Israëlische producten stop te zetten.

Modelbouwdoos Dit is één van de redenen dat de Duitse politiek een leugenpaleis is geworden, waarin de tegenstelling tussen het

officiële discours en de realiteit op het terrein surrealistische proporties heeft aangenomen. Nog wat voorbeelden. Duitsland wil de kampioen van de klimaatfobie zijn, maar het bouwt wel nieuwe bruinkoolcentrales, terwijl het zijn kerncentrales sloopt. Een zogenaamd “Antifascistisch” Front kan in puur fascistische stijl, gemaskerd en in hetzelfde zwart als de SS en de Italiaanse fascisten, geweld plegen tegen oppositiegroepen als AfD. Een hakenkruis op een modelbouwdoos met een Stuka wordt als nazipropaganda beschouwd, maar men kan ongehinderd terreurdaden tegen Joodse burgers toejuichen en de nazi-achtige Jodenhaat van Arabische terreurgroepen ondersteunen en zelfs officieel subsidiëren, als men dat maar camoufleert als “de strijd voor de Palestijnse zaak”. Werk aan de winkel voor de toekomstige regering, met onze excuses voor het cynisme. PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview

30 SEPTEMBER 2021

INTERVIEW MET MINA BUTS, CORRESPONDENTE VAN “JUNGE FREIHEIT” IN VLAANDEREN

“Duitsland is niet meer de modelstaat van weleer”

Men kan het allemaal wat saai en grijs vinden, maar alleen al door het demografisch en economisch gewicht van het land doet de Duitse politiek ertoe. De manier waarop de kiezer de kaarten heeft gelegd, doet een lange, vermoeide en wie weet zelfs bitsige regeringsvorming vermoeden. Een stand van zaken na de stembusslag van zondag.

CDU-leider Armin Laschet

oorgaans informeert ze een Duits publiek - in casu de lezer van Junge Freiheit - over het reilen en zeilen in Vlaanderen, maar vandaag draaien we de rollen om. Met een Duitse vader en Vlaamse moeder is journaliste Mina Buts de geknipte persoon om de Duitse verkiezingen van afgelopen zondag te duiden. We herhalen nog even het resultaat: met ruim één kwart van de stemmen wonnen de sociaaldemocraten (SPD), iets daaronder bevinden zich de christendemocraten (CDU), de liberale FDP wint tot iets boven de 10 procent en de groenen stranden aan net geen 15 procent. Alternative für Deutschland (AfD) komt net boven de 10 procent uit, Die Linke net onder de 5 procent (de kiesdrempel), maar door de complexiteit van het Duits kiesstelsel vinden ze toch hun weg naar het halfrond van de Rijksdag.

Wat is uw algemene indruk van dit resultaat? Lag dit ergens in de lijn van de verwachtingen of kan toch van een verrassing gesproken worden? “Beide eigenlijk. Het eindresultaat ligt grotendeels in de lijn van de peilingen. Minder verwacht is het feit dat CDU en SPD zo dicht in mekaars buurt zijn gekomen.”

Dat hun beide resultaten zo dicht bij elkaar liggen, verandert dat iets aan het claimen van de kanseliersfunctie? “Theoretisch zijn de twee mogelijk. Net zoals er ook andere coalities op papier haalbaar zijn, maar de praktische kant zit toch anders in elkaar. Zelfs een regering van de christendemocraten met de liberale FDP en AfD behoort tot de mogelijkheden, maar aangezien er een cordon sanitaire rond AfD ligt, is dit pure science fiction. Een tripartite van SPD, FDP en Die Grünen lijkt het meest waarschijnlijke. Op dit moment zijn de groenen en liberalen in gesprek om

mekaar te vinden. Op basis van die resultaten zullen ze dan beslissen of ze met de SPD of de CDU in zee gaan. Zo klinkt het officieel. Maar iets zegt me dat die keuze al gemaakt is.”

OMSTREDEN LIJSTTREKKERS Er is tijdens deze campagne veel over de lijsttrekkers gesproken, maar vrijwel niet over waar ze precies voor stonden? “Het is inderdaad een opmerkelijke vaststelling dat het vooral over de personen ging. De ideeën waren blijkbaar ver weg. Iets anders dat opvalt is dat de drie partijen die uitpakten met een lijsttrekker die daadwerkelijk kanselierskandidaat was - CDU, SPD en Grünen - hiervoor vrij zwakke figuren naar voor schoven. Het leverde dan ook de te verwachten resultaten op. Sommigen hiervan haalden de buitenlandse media. CDU-lijsttrekker Armin Laschet bijvoorbeeld, die bij een bezoek aan het rampengebied van de overstromingen lachend gefilmd werd. Blijkbaar waren ze wat moppen aan het tappen. Eerder was al gebleken dat hij als docent de examens van zijn studenten was kwijtgespeeld. Hoe kun je dan nog ernstig worden genomen? En in Duitsland praatte iedereen over wat de lijsttrekker van Die Grünen, die door de media duidelijk naar voren geschoven werd, deed. Annalena Baerbock smukte haar CV op en bleek zich met haar boek aan plagiaat te hebben bezondigd. Het zijn dingen waar men in Duitsland niet om lacht. In mei werd ze nog beschouwd als mogelijke kanselier, inmiddels is haar ster tanend.”

Het verlies van de CDU wordt op conto van het vertrek van Merkel geschreven. Met haar zou een ander resultaat zijn neergezet. Deelt u deze analyse? “We zullen het natuurlijk nooit weten, maar ik denk dat de nodige voorzichtigheid aan de dag moet worden gelegd. Merkel wist zich vier verkiezingen op rij

“CDU heeft nood aan oppositie-kuur” “CDU en SPD zijn op mekaar uitgekeken, dat staat als een paal boven water. En gelet op alle affiniteiten zal de keuze van de nu duchtig pratende groenen en liberalen wellicht op de SPD vallen als ‘senior partner’. Misschien is dit wel een goede zaak voor de CDU na 16 jaar Merkel. Ze halen hun slechtste resultaat ooit, en dan moet men zich durven afvragen waarom. Naar mijn aanvoelen heeft de historisch rechtse CDU-kiezer afgehaakt. Hij was ooit een vast onderdeel van het christendemocratische electoraat, maar mede door de ‘wir schaffen das’-politiek van Merkel haakte die af. Ongetwijfeld zal een heropleving langs dit kanaal lopen - of niet.”

succesvol te handhaven, maar ze heeft ook al wat fouten gemaakt die haar - zo denk ik - wel eens zwaar zouden kunnen zijn aangerekend mocht ze nog zijn opgekomen. De aanpak van het corona-probleem bijvoorbeeld. Er werd geopperd dat als iedereen zich zou aanbieden voor een vaccinatie, de regels zouden worden versoepeld. Net het omgekeerde gebeurde. Die aanpak is steeds meer voorwerp van kritiek. Het debacle van Afghanistan wist de kiezer ook niet te smaken. Maar misschien wel het belangrijkste is hoe men met de overstromingen is omgesprongen. U mag niet vergeten dat 180 mensen verdronken zijn. En dat in Duitsland anno 2021... Men stuurde er het leger heen, maar tot een samenwerking met de andere hulpdiensten kwam het niet. Nu moet u weten dat een jaar eerder een onderzoek is gevoerd naar de capaciteit om met een catastrofe van die omvang om te gaan. Het besluit was onverbiddelijk: het werkte niet. De verantwoordelijke werd de laan uitgestuurd en vervangen, alleen moeten we inmiddels vaststellen dat het nog steeds niet werkt. Dit alles zou electoraal wel eens een zure appel voor Merkel kunnen geworden zijn.”

ren er dat 92. Interessanter zijn de regionale verschillen. In Thüringen en Saksen, gelegen in de voormalige DDR, wordt AfD de grootste partij. Je merkt dat hun electoraal zwaartepunt in het voormalige Oost-Duitsland ligt. En ergens zie je een vergelijkbaar patroon bij Die Grünen, die op uitzondering van Leipzig vooral in het voormalige West-Duitsland scoren.”

NUTTIGE RECHTSE STEM

Wat en wie het ook wordt: wat zijn de grote uitdagingen voor het Duitsland van morgen?

Is dit geen aangewezen kans voor de FDP om haar ‘comeback’ in het politieke epicentrum te maken? Decennialang bezorgden zij CDU of SPD een meerderheid, maar toen die rol door Schröder aan de groenen toegekend werd ruim twee decennia geleden, volgde een lange oppositiekuur, enkele jaren buiten beschouwing gelaten. Is het moment van revanche aangekomen? “De FDP krijgt hier zonder meer een unieke kans. Ze willen in de regering en de kans dat ze daarin zullen slagen schat ik vrij groot in. Naar mijn aanvoelen hebben ze wel wat 'nuttige' rechtse stemmen aangetrokken. Mensen die misschien geneigd waren voor AfD te stemmen, maar beseften dat die er toch nooit bij zouden zijn. Ergens paradoxaal, want de FDP is een duidelijke links-liberale partij die zich maar wat graag rond het LGBTQ-thema profileert. Anderzijds, en daar vind je dat raakvlak tussen FDP en AfD, is er dat terechte gevoel dat de grondrechten steeds meer ingeperkt worden. En daartegen reageren ze.”

Nog iets dat in het oog springt: AfD gaat licht achteruit. Een verrassing? “AfD verliest landelijk, dat klopt. Ze zullen met 83 verkozenen het parlement binnenwandelen en de vorige keer wa-

NSDAP Een interessante vergelijking, maar hoe kan die worden verklaard? “De geschiedenis leert ons veel. In het Oosten weet men wat het is om in een dictatuur te leven. Die praatjes, die AfD als een soort van nieuwe NSDAP wegzetten, zijn daar minder succesvol. Dat ze de groenen niet smaken, heeft dan weer vaak economische motieven. Om ideologische redenen wil men tegelijkertijd uit kernen kolencentrales stappen, maar men beseft onvoldoende welk jobverlies dit tot gevolg zal hebben. Kan men het de mensen kwalijk nemen dat ze net daarmee begaan zijn?”

“Heb u enkele uren? (lacht) Er bestaat een bepaald beeld in Vlaanderen - en niet enkel daar - over Duitsland, maar jammer genoeg strookt dat niet langer met de realiteit. De modelstaat van weleer is niet meer. Je ziet een land dat geteisterd wordt door tal van problemen, niet zelden een gevolg van politieke beslissingen uit het verleden. De gevolgen van de immigratie - 'wir schaffen das' uit 2015 - laten zich steeds duidelijker voelen. Er werken steeds minder mensen in Duitsland, terwijl het net de bedoeling was een jonge bevolking op de arbeidsmarkt te krijgen. Het onderwijsniveau daalt. Het pensioendebat moet nog gevoerd worden. En dan heb ik het nog niet over de economische gevolgen van het beleid om komaf te maken met kernenergie en kolen.”

Men wordt er niet vrolijk van? “Nee, maar ik zie het als mijn taak de wijze woorden van Willem van Oranje - “Men hoeft niet te hopen om iets te ondernemen, noch te slagen om te volharden” - aan onze Duitse lezers over te maken (lacht).”

MICHAËL VANDAMME

Politiek

30 SEPTEMBER 2021

De islam in Afrika

“Ondanks onderlinge verdeeldheid en tijdelijke tegenslagen, blijft de islam in Afrika oprukken” President Macron kondigde aan dat “Operatie Barkhane” in de Sahel begin volgend jaar “op een ordelijke manier” stopgezet zal worden. Als een van de redenen noemde hij dat hij niet meer wilde samenwerken met een land dat geen enkele democratische legitimiteit had en zelfs niet bezig was met een overgang naar de democratie. Hij bedoelde daarmee Mali, waar in twee jaar tijd twee staatsgrepen werden gepleegd. Mali was de draaischijf voor de succesvolle antiterreuracties van het Franse leger in de Sahel. Het is een hallucinante verklaring, want als men die Europese criteria hanteert, dan kan men nergens in Afrika nog doeltreffend ingrijpen. Intussen heeft de regering van Mali al contact opgenomen met de Wagner-groep, Poetins semiofficiële huurlingenleger, om de Fransen te vervangen.

verbazend snel en in de loop van de gevechten bleek herhaaldelijk dat zij geïnfiltreerd waren in het Mozambikaanse leger, zodat zij gewaarschuwd werden voor nakende aanvallen. Ook Europese legers en politiediensten, met hun obsessie voor ‘inclusiviteit’, zouden daarvoor op hun hoede moeten zijn.

Evolutie

De islam is ook elders in Afrika in opmars, zelfs in landen met een christelijke meerderheid. Angola is daarvan een goed voorbeeld. Op een bevolking van 30 miljoen, waarvan driekwart christenen, zijn er hoogstens 800.000 moslims. Dat is vooral te wijten aan immigratie vanuit Mali, Senegal en Guinea. Niemand legt de moslims iets in de weg. Ze kunnen ongehinderd moskeeën bouwen, maar ze verspreiden wel propagandistische leugenverhalen over vervolgingen. De islam wordt alleen niet officieel erkend. Voorlopig houden moslimextremisten in Angola zich nog koest. Ze voelen zich nog niet sterk genoeg. De ellende begint meestal pas als ze met meer zijn. Hoewel ze in het eilandstaatje Trinidad en Tobago - voor de kust van Venezuela, niet in Afrika dus - in 1990 al een staatsgreep pleegden toen er daar nog maar één procent moslims waren.

In eerdere bijdragen (zie “Timmeren aan een Afrikaans kalifaat”, 15 april 2021 en “Climax in Noord-Mozambique”, 11 april 2021) schreven we al over de opmars van de islam in Afrika. Ook de Nigeriaanse islamitische terreurgroepen Boko Haram en de Faluni Herdsmen, de Somalische Al Shahaab en de moslimgroepen die christenen vermoorden in de Centraal Afrikaanse Republiek kwamen de voorbij jaren meermaals aan bod. We gaan niet in herhaling vallen. De situatie van de christenen in Nigeria is de laatste tijd nog verergerd, maar het goede nieuws is dat de islamitische extremisten van Boko Haram en ISWAP elkaar verscheuren. ISWAP, Islamitische Staat in de West Afrikaanse Provincie, deelt de ideologie van Boko Haram, maar niet de tactiek. ISWAP gebruikt, dank zij expertise van IS in Syrië en Irak, moderne wapens zoals drones en zelfmoordtrucks met Improved Explosive Devices die véél dodelijker zijn dan gewone bommen. Terwijl Boko Haram met zijn blinde terreur van massale ontvoeringen en moorden dikwijls potentiële sympathisanten tegen zich in het harnas jaagt, richt ISWAP zich minder op burgerdoelen en meer op militairen en regeringsfunctionarissen, waardoor het bredere steun kreeg bij de islamitische bevolking in Noord-Nigeria. Dit leidde tot grootscheepse gevechten tussen beide terreurgroepen. ISWAP won en werd veel machteriger dan Boko Haram. De strijd tussen beide terreurgroepen leidde in een deel van Noord-Nigeria tot een grote hongersnood. In Mozambique kregen de regeringstroepen hulp van Zuid-Afrikaanse en waarschijnlijk ook Russische huurlingen, die de terroristen zware verliezen toebrachten. Maar zij herstelden zich altijd

Angola

Wij moeten niet de plak willen zwaaien in Afrika. Maar we moeten wel beletten dat anderen het doen Congo Ook in ‘onze’ Congo groeide de islam de voorbije jaren sterk aan door immigratie vanuit Libanon, India, Pakistan en sommige Afrikaanse landen. De eerste moskeeen in Congo werden gefinancierd door de Libische dictator Khadaffi . De schattingen over het aantal Congolese moslims lopen uiteen van een tot tien procent, maar dat is

genoeg voor een terreurbeweging: in het grensgebied tussen Congo en Oeganda is al sinds 1996 de islamitische terreurgroep ADF actief, vooral in de Congolese provincie Noord-Kivu. Een afsplitsing daarvan noemt zichzelf sinds 2019 Islamitische Staat in de Provincie Midden-Afrika. Naast ‘gewone’ aanslagen voeren beide groepen, net zoals Boko Haram, ook aanvallen uit op christelijke dorpen. Daarbij worden dikwijls kinderen en tieners ontvoerd om hen als kindsoldaten en seksslaven te gebruiken. De andere milities in Kivu hebben trouwens ook kindsoldaten en seksslaven. In 2020 werd ADF verantwoordelijk gesteld voor het vermoorden van minstens 800 mensen op Congolees grondgebied. In 2021 vermoordden beide groepen in Noord-Kivu minstens 58 mensen, onder wie de Italiaanse ambassadeur. Minstens 150.000 mensen werden op de vlucht gejaagd. Veel aandacht in de media kreeg dat echter niet...

Tegenkracht Islamitische bevolkingsgroepen zijn logischerwijze voor islamitische terreuren guerrillabewegingen een vruchtbaar terrein voor rekrutering. Wie eenmaal de grondbeginselen van de islam heeft aanvaard, is psychologisch vatbaar voor groepen die een consequente toepassing daarvan willen afdwingen. Dat zijn de groepen die wij “extremistisch” of “fundamentalistisch” noemen, maar die eigenlijk gewoon… consequent islamitisch zijn. Dat geldt in Afrika evengoed als in Afghanistan of in de migrantenwijken in onze steden. Natuurlijk is er in Afrika een tegenkracht die er in Irak of Afghanistan niet was: vele landen zijn nog in meerderheid christelijk en in andere landen zijn de christenen toch nog een krachtige minderheid die niet zoals in het Westen psychologisch gecastreerd is door decennialange linkse indoctrinatie. Daar zit een duidelijk potentieel om de islamitische opmars te hinderen. Maar zelfs áls er nog westerse landen bereid zijn die kaart te trekken - voorlopig zie ik er niet een - zal het heel moeilijk zijn dat potentieel te mobiliseren en te organiseren. De Afrikaanse corruptie is immers even legendarisch als de Afghaanse. Het officiele staatsnationalisme is meestal slechts een fictie die niets verandert aan de on-

derliggende vijandschappen tussen stammen en clans. De politieke kaste, de legers en de politiediensten zijn onbetrouwbaar en inefficiënt. Organiseer daar maar iets… Wijlen professor Vermeersch zegde ooit dat er in Afrika een geweldige strijd woedde tussen de islam en het bier. Hij geloofde natuurlijk niet in het christendom. Maar hij had zeker wel een punt. Over de toekomst van het christendom in Afrika ga ik geen voorspellingen doen, maar het bier zal in Afrika nog wel een tijdje standhouden. De vraag is alleen… zal het Chinees bier worden? Of Russisch?

Een continent dat vol bodemrijkdommen zit, zal niet met rust gelaten worden door de roofdieren van deze wereld Vacuüm Het is een illusie te denken dat we Afrika aan zichzelf kunnen overlaten om zijn eigen problemen op te lossen en zijn eigen staats- en maatschappijvormen uit te werken. Dat zal niet gebeuren. Als het Westen zich terugtrekt, zal er immers een vacuüm ontstaan dat door anderen wordt ingevuld: Chinezen, Russen en… moslims. De Afrikaanse staten zijn te verdeeld, te corrupt, en organisatorisch, politiek en maatschappelijk te zwak om dat te beletten. Een continent dat vol bodemrijkdommen zit, zal niet met rust gelaten worden door de roofdieren van deze wereld, op zoek naar grondstoffen en goedkope werkkrachten. Als men “control” niet meer haalbaar vindt, dan moet men minstens naar “interdiction” streven naar analogie met de Amerikaanse Monroe-doctrine, waarbij de VS in 1823 waarschuwden dat zij geen Europese koloniale avonturen in Latijns-Amerika zouden dulden. Wij moeten niet de plak willen zwaaien in Afrika. Maar we moeten wel beletten dat anderen het doen. PAUL BÄUMER

14 Cultuur FILM

Dracula (1992)

Bram Stoker’s Dracula is niet alleen een van de meest beroemde personages aller tijden, maar ook een van de meest verfilmde. Hoewel de verwachtingen hoog zijn wanneer een regisseur als Francis Ford Coppola (The Godfather, Apocalypse Now) zich hierop toelegt, heeft Dracula zich niet evenzeer in het collectieve geheugen genesteld als Coppola’s grote meesterwerken.

In de 15de eeuw is de Roemeense heerser Vlad Dracula (Gary Oldman) een beruchte krijgsheer met een prachtige echtgenote, genaamd Elisabetha (Winona Ryder). Na een succesvolle slag tegen de Turken keert hij huiswaarts, waar hem niets dan onheil wacht. Elisabetha heeft zich namelijk van de hoogste toren van zijn kasteel gestort nadat Vlads vijanden valse berichten over zijn heengaan hadden verspreid. Wanneer de priesters verklaren dat haar ziel voor eeuwig in de hel zal blijven wegens haar zelfmoord, zweert Vlad God af. Hij zal het verlies van zijn echtgenote wreken en de dood weerstaan. Eind 19de eeuw, ruim 400 jaar later, reist de Engelse makelaar Jonathan Harker (Keanu Reeves) af naar Transsylvanië. Graaf Dracula heeft immers een landgoed in Groot-Brittannië verworven en de verkoop wordt afgerond met een persoonlijk bezoek. Tijdens zijn verblijf in het kasteel ontdekt Harker langzaam de kwaadaardige aard en snode intenties van de mysterieuze graaf.

Gotisch spektakel Visueel is Dracula een wondermooie film. Alle effecten, zoals de schaduw van de graaf die onafhankelijk van zijn lichaam beweegt, zijn praktisch gerealiseerd op de set. Hoewel dit soms lichtjes onwennig kan zijn voor het oog van de hedendaagse kijker, vormt het complete gebrek aan digitale effecten een consistent schouwspel dat ook vandaag nog geloofwaardig blijft. De visuele stijl, zoals bijvoorbeeld de duivelse ogen van de graaf die fel afsteken tegen de bloedrode avondzon en het meterslange gewaad waarmee hij langzaam door zijn donkere gangen schrijdt, dragen allen bij aan dit Gotische spektakel.

Miscast van de eeuw Ondanks een voortreffelijk overtuigende Anthony Hopkins als dr. Abraham van Helsing en een ongeëvenaarde Gary Oldman, is Keanu Reeves de meest opvallende aanwezige in Dracula, maar helaas niet omwille van zijn excellentie. Hoewel Johnny Depp zijn oorspronkelijke keuze was, werd Coppola door de studio gedwongen om Reeves te casten omwille van zijn naamsbekendheid. Deze beslissing was een misser van formaat die door vele cinefielen als een van de grootste miscasts aller tijden wordt gezien. Reeves Britse accent is lachwekkend, maar hij mist ook een zekere ernst om bij te dragen aan de sfeer en tijdsgeest. De tijd is misschien in die zin genadig geweest voor Dracula dat Oldmans en niet Reeves’ vertolking het meest is blijven nazinderen in het geheugen van de 21ste-eeuwse filmkijker. Een gebrekkig juweeltje, dat verplichte 'lectuur' is voor filmliefhebbers en -studenten. SIMON SEGERS

30 SEPTEMBER 2021

KUNST

“Oogen die kijken” Op 3 oktober is het 150 jaar geleden dat Stijn Streuvels geboren werd. Voor het Letterenhuis in Antwerpen is dit de aanleiding om een minder bekend aspect van Streuvels’ talent te belichten: zijn fotografisch werk.

processies, dieren en vooral mensen. Niet het minst focust hij op zijn familie en op zichzelf, waardoor de fotografische collectie een heel intieme inkijk biedt in zijn woonomgeving en zijn werkplek, Het Lijsternest. Tegelijk trekt Streuvels er op uit en zoekt hij andere omgevingen op. De expo besteedt bijzondere aandacht aan Streuvels’ Palestinareis uit 1935. Opmerkelijk bij de getoonde foto’s is dat Streuvels een speelvogel was. Je voelt hem genieten van het kijken. De camera is zijn speeltuig, waarmee hij schalks en spitsvondig omspringt. “Oogen die kijken” legt verbanden tussen beelden en teksten van Streuvels om zo de nauwe samenhang tussen zijn literatuur en zijn fotografie vast te leggen. Wat die twee bindt, heeft Streuvels zelf aangegeven: “Het moet iets geweest zijn als de drang om ’t verleden vast te houden, niet in de vergetelheid te laten vallen.”

Catalogus van indrukken

Nog al te vaak wordt Stijn Streuvels afgedaan als een gedateerde, regionale heimatschrijver. Ten onrechte, zo blijkt ook uit het boek van Toon Breës, die Streuvels als een van de grootste Vlaamse auteurs bestempelt. Het boek verscheen bij Lannoo en deze uitgeverij heeft er voor gezorgd dat vijf romans van Streuvels opnieuw beschikbaar zijn. Daar is uiteraard “Het leven en de dood in de ast” bij, waarvan auteur David Van Reybrouck zegt: “Het behoort tot het beste van wat ooit in het Nederlands geschreven werd en is Europese literatuur op zijn best.” “De vlaschaard” en “De teleurgang van de Waterhoek”, in 1971 verfilmd als “Mira”, mochten zeker niet ontbreken. De nieuwe uitgave van dit laatste werk is bijzonder omdat er passages zijn toegevoegd die geschrapt werden na de eerste uitgave in 1927, omdat ze toen te gewaagd werden geacht.

Gelukkig zijn ook “De blijde dag” en “Langs de wegen” heruitgegeven. De literatuur van Streuvels heeft dit jaar terecht al de nodige aandacht gekregen. Nu focust het Letterenhuis op een ander talent. Streuvels was een rigoureus observator van het alledaagse, zo blijkt uit zijn romans en verhalen. Zijn priemende blik vond ook een neerslag in fotografisch werk. Met de expo “Oogen die kijken” belicht het Letterenhuis voor het eerst de unieke verzameling van duizenden foto’s van de auteur-fotograaf.

Speelvogel met een camera De tentoonstelling laat kennismaken met de eigenzinnige blikrichtingen van Streuvels. Altijd weer worden zijn ogen getrokken naar dezelfde “omstaande dingen”, zoals hij ze zelf omschreef. Dat zijn paden, plekken en

Als je Streuvels’ werk herleest, met zijn ‘beelden’ in het achterhoofd, valt op hoe fotografisch hij schreef. Minutieus beschrijft hij de houdingen van mensen en hoe ze gekleed zijn, hoe hun hoeves en huizen eruitzien, hoe ze werken… En ook hoe het licht valt op de muren. Streuvels had in zijn Lijsternest een donkere kamer ingericht waar hij zelf zijn foto’s ontwikkelde. Hij catalogiseerde al zijn glasplaten, negatieven en foto’s en rangschikte alles netjes in dozen. Het was als een catalogus van indrukken, een inspiratiebron voor zijn verhalen. Na de dood van Streuvels in 1969 hebben zijn kinderen de immense fotoverzameling en ook zijn collectie handschriften, brieven en documenten overgemaakt aan het Letterenhuis, dat er nu deze bijzonder interessante tentoonstelling uit heeft gedistilleerd.

MMMV

Tentoonstelling “Oogen die kijken”, van 2 oktober t.e.m. 31 december 2021, Letterenhuis, Antwerpen, www.letterenhuis.be

BOEK

Pleidooi voor een meer kwalitatieve overheid Naast de medische impact heeft de coronacrisis ook de kijk op de staat en de vrije markt gewijzigd. Dankzij de overheid konden bedrijven en horeca met premies en tijdelijke werkloosheid het hoofd boven water houden. De keerzijde is dat de Vivaldi-regering draalt om deze uitkeringen ook terug te schroeven en het begrotingsdeficit aan te pakken. De markt bewees dan weer zijn nut toen de farmasector binnen het jaar met miljoenen vaccins op de proppen kwam. Tegelijk is er publieke druk omwille van de gerealiseerde megawinsten. Valt er wel te kiezen tussen markt of overheid? Ivan Van de Cloot oordeelt dat het een vals dilemma is. Het is minder relevant hoe groot de overheid is, maar wel of is ze werkt en of ze haar doelstellingen haalt. Het is bijvoorbeeld algemeen erkend dat onze ziekenhuizen top zijn, maar de auteur staaft dat het kostenplaatje te hoog is. Inzake defensie is al jarenlang bekend dat de krimpende budgetten onvoldoende zijn om de taken naar behoren te vervullen.

Verantwoord ondernemerschap Hoe zou een ideale overheid er dan uitzien? Deze eerder ideologische vraag probeert de gewezen ING-hoofdeconoom te beantwoorden vanuit studies en een blik op de realiteit hier en elders. De staat bewijst zijn meerwaarde wanneer hij nieuwe sectoren faciliteert in het aantrekken van financiering en innovatie bevordert. Fiscale en rechtszekerheid helpen ambitieuze en creatieve geesten de stap richting ondernemerschap te zetten. Tenslotte moet de structurele omkadering goed zitten:

kwalitatief onderwijs, moderne infrastructuur, vlotte mobiliteit. Het feit dat de overheid best haar uitvoerende taken terugschroeft, betekent niet dat ze aan slagkracht moet verliezen. De wereld vandaag bestaat uit grote multinationale bedrijven die hun macht proberen uit te breiden ten koste van de consument. De regelgeving inzake monopolies moet strenger. In een vorig werk “Roekeloos” pleitte Van de Cloot al om de bankensector aan banden te leggen. Het is hemeltergend dat managers onverantwoorde risico’s nemen om hun bonus op te krikken, terwijl de belastingbetaler achteraf de financiële brokken mag lijmen. Het boek is dus allerminst een neoliberaal betoog, integendeel.

Vertrouwen Verfrissend is zijn pleidooi om het maatschappelijk middenveld

(“civil society”) centraler te plaatsen. Wij zijn, meer dan consumenten met rechten, ook burgers die actief in het democratisch proces moeten deelnemen. Kleinschalige organisaties en initiatieven hebben het voorbije jaar bewezen sneller en adequater te reageren op een reusachtige crisis dan een log overheidsapparaat. De keuze voor een democratie biedt het voordeel dat ze een hoger gevoel van participatie creëert, maar de besluitvorming verloopt wel traag. De cultuur van politieke benoemingen en vriendjespolitiek creëert echter het risico dat de betrokkenheid van de burger afbrokkelt. Zeker in België staat de vertrouwensbarometer al een tijd in het rood. En zoals het spreekwoord zegt: “Vertrouwen gaat te paard en komt te voet.” Jammer dat de auteur met een boog rond de bestuurlijke kloof tussen Vlaanderen en Wallonië wandelt. De economische uitdagingen van beide zijn te divers om deze in één Belgische oplossing te vinden.

PIETER VANDERMOERE

Ivan Van de Cloot, “Overheid + markt - Het beste van beide werelden”, Pelckmans, 2020, 253 blz., 25 euro, ISBN 978 946 3372 41 1

Brieven

30 SEPTEMBER 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

De Janitsaren

NMBS indruk maakte op tegenstanders. Echo’s hiervan hoor je nog in de Turkse marsen van Beethoven en Mozart. Westerse legers namen die muziektraditie over.

Conservatisme en misbruiken

16de eeuwse prent van Janitsaren door Lambert Wyts

Politici met nostalgie zijn gevaarlijk. Een van hen is de Turkse president Erdogan, die voortdurend refereert aan het Ottomaanse rijk en daarbij geregeld het legendarische keurkorps van de Janitsaren ophemelt. Een paar jaar geleden waren er ongeregeldheden in Istanboel omdat hij een park wou vervangen door de reconstructie van een Janitsarenkazerne.

Een loyaal keurkorps Ook de Turkse historici weten niet met zekerheid wie de Janitsaren oprichtte en wanneer: een sultan ergens in de 14de of begin 15de eeuw. De Turkstaligen die het gros van de Ottomanen uitmaakten, waren oorspronkelijk herdersvolkeren met veel trouw aan de familie, de clan of de stam. De sultans waren nooit 100 procent zeker van de trouw van hun leger en beslisten daarom een keurkorps op te richten dat niet gebonden was door loyauteit aan één groep. Oorspronkelijk lijfden zij alleen krijgsgevangenen in. De sharia verbiedt dat mohammedanen slaaf gemaakt worden, maar heeft geen problemen met slaven die zich later bekeren en toch hun slavenstatus behouden. Christenen in door Ottomanen veroverde gebieden moesten voortaan één zoon afstaan per 40 huishoudens. De maatregel hield de christenen onder de duim, maar zorgde er tevens voor dat christelijke steden en dorpen niet ontvolkt werden en verder zware belastingen betaalden. Overigens deden niet alle christelijke vaders en moeders met weerzin afstand van hun zoon, want ze wisten dat hier een opportuniteit was carrière te maken. In de Europese naties monopoliseerde de adelstand de macht in staat en Kerk, terwijl het Ottomaanse rijk een meritocratie was. Mannen met talent konden tot de hoogste functies opklimmen in de staat en het leger. Dat was ook een van de oorzaken dat de Ottomanen op korte tijd heel de Balkan onderwierpen tot ze tenslotte voor de poorten van Wenen tegengehouden werden.

Discipline en vernieuwingen De christelijke jongen tussen 8 tot zelfs 20 jaar kreeg een rood pak en een rode muts, zodat hij

gemakkelijk herkend werd bij een vlucht. Vervolgens werd hij jarenlang uitgeleend aan een Turkse familie, waar hij alle mogelijke vaardigheden plus de taal en de godsdienst leerde. Op het einde van die leerjaren kreeg hij een islamitische naam en begon aan zijn militaire of administratieve opleiding. Hij had geen banden met Ottomaanse clans en was dus een loyale slaaf van de sultan en van niemand anders. Hij mocht geen handel drijven of trouwen, maar werd wel behoorlijk betaald. De Janitsaar was gedisciplineerd en een uitstekende vechtmachine of administrator met een sterke “esprit de corps”. Hij droeg een mooie meestal rode kaftan, een hoge muts en een sabel (geen zwaard). Bogen verdwenen en werden vervangen door musketten. Janitsaren waren dodelijke schutters die op een doel mikten en niet losweg een salvo afvuurden. Geleidelijk werd het korps de persoonlijke lijfwacht van de sultan en de ruggengraat van het Ottomaans leger. Hoe efficiënt het korps was, ondervonden de laatste Europese kruisvaarders in 1396, toen ze verslagen werden, zodat de toekomstige graaf van Vlaanderen Jan zonder Vrees een enorm losgeld betaalde voor hun vrijheid. De Janitsaren vernietigden ook het Hongaarse leger in 1526 en het land werd een Ottomaanse satelliet. Het korps introduceerde een paar nieuwigheden die pas veel later door de westerse legers overgenomen werden. Hygiëne was belangrijk, zodat de verliescijfers door ziektes en epidemieën laag waren. Janitsaren groeven zelf de vernieuwende zigzaggende loopgraven dichter en dichter bij een belegerde stad, werk waarvoor Europese soldaten de neus optrokken. Hun regimenten bezaten een (soms bereden) muziekkapel met trommels, trompetten en cymbalen, die een diepe

Een persoonlijke sterke lijfwacht biedt voordelen, maar heeft ook zeer grote nadelen, zeker als hij alsmaar uitdijt. Zijn de Janitsaren in de 16de eeuw nog met 15.000, dan bedraagt hun aantal een eeuw later al bijna 70.000. Een elitekorps heeft altijd de neiging voorrechten te vragen en al op het einde van de 15de eeuw eisten de Janitsaren hogere salarissen. Iedere nieuwe sultan moest hen belangrijke sommen schenken en tenslotte veranderde het korps drastisch van aard. Meer en meer Turken wilden ook een deel van de koek en werden toegelaten tot het korps. Vanaf de 17de eeuw mochten Janitsaren trouwen en handelszaken op poten zetten. Tenslotte werden ook de zoontjes Janitsaar. In 1750 stopte de rekrutering van christelijke kinderen. Het korps was toen al lang een echte staat in de staat en historici vergelijken Janitsaren met de beruchte Romeinse Pretoriaanse wacht. Die vermoordde geregeld een keizer en verkocht zelfs de troon. In de vijfhonderd jaar van hun bestaan brachten de Janitsaren acht sultans ten val in een paleisputsch waarbij de vorst meestal vermoord werd. Zo’n opstand begon altijd met een symbolische daad. De Janitsaren bezaten geen standaarden of vlaggen, maar paradeerden met hun… soepketels. Die ketels staan voor de goede verzorging die zij genoten en hun officieren droegen zelfs lepels als bewijs van hun rang. Als de Janitsaren hun soepketels omdraaiden, wist de sultan hoe laat het was. Het korps verloor door zijn inteelt veel van zijn militaire effectiviteit. Janitsaren dreven liever handel dan te vechten. In kleinere steden vormden Janitsaren het plaatselijk garnizoen dat graag mensen afperste. Militaire vernieuwingen waren aan hen niet langer besteed. Nog één keer verschenen de Ottomanen voor Wenen in 1683, maar de belegerden en een kleiner ontzettingsleger onder de leiding van de Poolse koning Jan Sobieski versloegen hen zonder moeite. Geleidelijk begon de Ottomaanse aftocht uit de Balkan. De Europese wapentechnologie verbeterde en de Europese legers leerden nieuwe tactieken die de ouderwetse Ottomaanse manier van vechten in drie linies met cavalerie op de vleugels overtroffen. De Habsburgers en de Romanovs heroverden of veroverden enorme gebieden. Vanaf 1800 begrepen de sultans dat het zo niet langer verder kon. Het leger moest dringend gemoderniseerd worden met hulp van West-Europese adviseurs. Inmiddels waren de Janitsaren door vererving al met bijna 200.000. Ze weigerden iedere hervorming en dreigden hun soepketels om te draaien. In 1826 slaagde een sultan erin de rest van het leger aan zijn zijde te krijgen en een beroep te doen op Turken die niet tot het korps behoorden. De sultan liet Janitsarenkazernes bombarderen en maakte geen gevangenen. Historici ramen dat ongeveer 120.000 Janitsaren in het hele rijk om het leven werden gebracht. Het einde was dan wel roemloos, maar hun aanvankelijke faam als keurkorps blijft bestaan. Hun fanatiek conservatisme spreekt iemand als Erdogan erg aan. JAN NECKERS

Pallieterke, In navolging van het schitterende voorbeeld van wijlen Steve Stevaert met de gratis bussen in Hasselt, komt oppersocialist Paul Magnette nu met het idee de diensten van de NMBS gratis te maken. De NMBS is het grootste verlieslatende overheidsbedrijf van België, met duizenden werknemers en een over de jaren opgestapelde miljardenschuld. Zijn voorstel is dus totaal ongeloofwaardig, maar de socialistische partij zit in ademnood en Magnette vreest dat bij de volgende stembusslag de partij er zodanig op achteruit zal gaan dat zij de kiesdrempel niet meer haalt… De gratis bussen in Hasselt werden afgeschaft wegens onbetaalbaar. Zouden er genoeg imbecielen in dit land zijn die in een gratis NMBS-verhaal geloven? M arc Bertrand - Edegem

ALTERNATIEF Pallieterke, In reactie op het artikel over totalitarisme van vorige week: er bestaan wel degelijk alternatieven voor Google. Gebruik en installeer de Brave-browser i.p.v. Google Chrome, gebruik zoekmachine DuckDuckGo of Brave i.p.v. Google, koop een iPhone i.p.v. Android-toestel. Voor mail: gebruik protonmail i.p.v. Gmail, er bestaat zowel een gratis als betalende service en die is onderworpen aan de Zwitserse privacywetgeving. Bart Bollen - Bilzen

GROEN? Pallieterke, Ik heb naar de Pano-uitzending over de PFOS-vervuiling gekeken. En wat valt mij op? Geen woord over de partij Groen. Nochtans leveren zij sinds 1995 tot nu de burgemeester in Zwijndrecht, de gemeente waar de geviseerde fabriek 3M is gevestigd. Niemand van de vroegere en huidige ‘top’ kwam aan het woord. De VRT had de programmamakers duidelijk de les gespeld dat de partij Groen uit de wind gezet moest worden en dus niet ter sprake mocht komen. Deze partij mag niet ‘beschadigd’ worden. Opvallend in heel deze PFOS-vervuiling is dat men alles doorschuift naar de andere partijen. Weer het zoveelste bewijs dat eerlijke journalistiek ver te zoeken is bij de VRT. Bart De Feyter - Boechout

SAIVE EN HET NEDERLANDS Pallieterke, Een anonieme lezer schrijft in een lezersbrief dat Jean-Michel Saive een ééntalige Waal is. Jean-Michel Saive spreekt nochtans goed Nederlands vermits hij lang gehuwd was met de Limburgse Els Billen. Hij spreekt bovendien ook Engels. Op YouTube kan u interviews zien met hem in het Nederlands en in het Engels. Johan Govaerts - Edegem Nvdr: Saive volgde in 2019 een intensieve cursus Nederlands in Spa.

LINKSE BOBO’S Pallieterke, Als blanke al wat oudere vrouw, oei witte dus, en helaas voor sommigen niet oude witte man heb ik

ook een mening over de tegenwoordige onverdraagzaamheid van bepaalde linkse en andere bobo's. Welke letter van het alfabet u ook vertegenwoordigt, ik ben nog opgegroeid met respect voor mijn medemensen. Helaas is dat respect tegenwoordig ver te zoeken. Als je blank (wit dus) bent, ben je racist en zeker als je man bent. Welnu, ondanks het feit dat ik niet gelovig ben, sta ik volledig achter de christelijke waarden: liefde geven. Over die andere dodelijke niet-godsdienst moeten we zwijgen. Altijd heb ik mijn medemensen proberen te respecteren, welke huidskleur deed er niet toe en welke letter van het alfabet ook niet. Onze politieke bobo's en het dwingende beleid om te moeten denken zoals zij willen, het ongelooflijke gepamper van de verkeerde mensen en het verloochenen van onze identiteit en waarden, maken onze eigen mensen zo ongelukkig dat een maatschappij gecreëerd wordt die gedoemd is om te mislukken. Ik ben blij dat ik niet meer jong ben, maar hou mijn hart vast voor onze kinderen en kleinkinderen. Linda - Bornem

CVP EN MILIEU Pallieterke, De Pano-reportage m.b.t. het politiek 3M-debacle heeft, bewust of onbewust, nagelaten de kans te benutten om man en paard te noemen. Gezien de toch specifieke en accurate getuigenissen was een duiding waarop velen zaten te wachten, mogelijk en meer dan wenselijk. Het 41-jarig bestaan van de Vlaamse Raad c.q. Vlaams Parlement wordt voor nagenoeg 75 procent opvallend gekenmerkt door de notoire aanwezigheid van de CVP/CD&V-tentakels in het departement (hierna in één adem genoemd, aangezien de omschrijvingen voor hen toch een en ondeelbaar zijn) “milieu, ruimtelijke ordening, natuur en omgeving”. Een eerste opvallende verschijning was Kelchtermans, die geregeld zijn eigen MINA-plannen en de gekoppelde moratoria verkrachtte om, onder andere en tegen beter weten in, een groenzone te Stekene in beroep te verkavelen voor privé-villabouw. Blijkbaar is zijn analoog aandeel in de onwettelijkheid van het klooster te Opgrimbie reeds naar het rijk der nevelen verkast. De glansrijk gewonnen procedures in de vernietiging tegen de lokale immo-maffia, gevoerd bij de Raad van State, floten hen manifest terug. Zulke arresten dienen voor deze ons-kent-ons-partij om aan de laars gelapt te worden. Daar was een krokodillentranen plengende Schauvliege voor nodig die, met de actieve collaboratie van het lokale bestuur, alles gauwgauw met een stiekem RUP’je zou regulariseren. Een prachtig onbezoedeld waterloopje (bekend onder het nummer 34) wordt een open riool door de overstorten. Zo zie je maar dat beide voornoemden, die tekenden voor bijna 60 procent van de tsjeven-aanwezigheid op deze zetel, onnoemelijke schade in alle domeinen veroorzaakten en dat de lokale en niet zo lokale immo-verbondenheid nooit veraf is. Hopelijk is het armageddon voor alle betrokkenen nakend. Besluit: CD&V en milieu zijn onverenigbaar, want als de vos de passie preekt… boer let op uw ganzen! K arel Ongena - Stekene

Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

30 SEPTEMBER 2021

Tweets van de week

Mekaar een prettige feestdag toewensen. Het is iets waar politici graag mee laten zien dat ze de andere geen kwaad hart toedragen, zelfs al hebben ze grote meningsverschillen over de toekomst van het land. Of ze willen tonen hoe groothartig belgicistisch ze zijn. En soms laten ze vooral zien hoe politiek onwetend ze zijn. Annelies Verlinden deed er deze week graag aan mee. Ze tweette: “Het grote verjaardagsfeest vond dit weekend plaats, maar ik wil mijn Franstalige en Brusselse collega’s vandaag, naar aanleiding van het feest van de Federatie Wallonië-Brussel, een hele bijzondere dag toewensen.” Lief hé? Had ze het standpunt van haar partij gevolgd, of pakweg gewoon de grondwet, dan had ze dat niet getweet. De federatie Wallonië-Brussel bestaat namelijk niet. De Vlaamse partijen verwerpen ze zelfs actief. Officieel is het de “Franstalige Gemeenschap”. En daar is een goede reden voor. De federatie heeft maar één doel en dat is een claim op Brussel leggen. Klein België als het ware. We hebben voor de grap het officiële CD&V-standpunt er eens naast gelegd bij monde van toenmalig minister-president Kris Peeters: “Ik begrijp niet dat men aan de ene kant Brussel als volwaardig gewest erkend wil zien en langs de andere kant de Vlamingen in Brussel negeert. Wanneer wij uitnodigingen krijgen of worden gesommeerd door die Waals-Brusselse federatie, kan dit voor mij volgens de Grondwet niet en bestaat dit niet.” Niet zo voor het meisje met de dure kleedjes uit Schoten. Die feliciteert gul de anti-Vlaamse haatclub. “Verregaand bizar”, voegde Peeters er destijds aan

1283

toe. Het is perfect van toepassing op zijn politieke erfgenamen. Niet zo heel verregaand bizar, maar toch een beetje, is onze staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Sammy Mahdi. Nu het op zijn bevoegdheid allemaal niet wil lukken, heeft hij zijn pijlen gericht op een slechte ervaring met zijn internetleverancier. “Slechte @Telenet ervaring en nu wil ik alle Proximus producten kopen die er bestaan”, tweette de staatssecretaris. En meteen kreeg hij de onvermijdelijke Joël De Ceulaer op zijn kop. Of Mahdi dergelijke tweets wel passend vindt in zijn rol als beleidsmaker, wou Joël weten. Die had even niemand gevonden om mee over zichzelf te praten onder het mom van een interview. Het antwoord van Mahdi was wat triest: “Euh wat is er ongepast aan het delen van dagelijkse kleine frustraties met een flauwe tweet? Oprechte vraag.” Dat hij zijn tweetactiviteit zelf nogal flauw vindt, getuigt van een laag zelfbeeld. Maar ook van een grote dosis zelfkennis. Dat dan weer wel.

Felicia Cortex* kreeg deze morgen een brief van de krant De Standaard dat de krant afziet van het publiceren van haar columns. Nochtans was de krant wild enthousiast van haar ingezonden bijdragen “Heteroseksualiteit is moord”, “Beeld zonder blank” en “China is de enige echte democratie op aarde”. “En plots dan dit? Ik word gecensureerd, gecanceld! Dat kan zo maar niet. Ik heb verdorie het cancelen uitgevonden. Ik heb er een patent op.”

9 10 11 12

A B

Wat ging er precies fout?

“Eerlijk, ik weet het echt niet. Omdat de andere senior writers en de hoofdredacteur witte heteromannen zijn die maar niet willen uitsterven? Ik wil ze niet allemaal over dezelfde kam scheren. Bij De Standaard weten ze wel dat Europese hetero’s hét probleem zijn. Ze erkennen dat ook. Maar het is één zaak om te beseffen dat je het uitschot bent van de mensheid. Je moet er ook naar handelen. Wist u dat witte heteromannen bij iedere ademtocht CO2 uitstoten? Natuurlijk weet u dat. Maar toch blijft u het doen.”

F G H

U zou ze liever zien verdwijnen van de aardbodem?

“Dat hoort u me niet zeggen. Ik zou willen dat ze consequent zijn in het besef dat het gore smeerlappen zijn die beter niet op de aardbodem rondlopen. Dan is het niet aan mij om oplossingen aan te brengen. Ik breng het inzicht. Daarmee moeten ze zelf aan de slag.”

J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. B. C. D. E.

1. Sportofficial 2. Kenbaar maken - Vlaamse rivier 3. Omstreden Argentijnse first lady in de periode 1946-1952 - Gewichtsmaat 4. Bibber - En omstreken - Suggereer 5. Welbepaalde kleur - Engels telwoord 6. Vervelende gevoelens oproepen bij iemand - Bismut 7. En andere - Kloosterlingen in proeftijd 8. Jaargetijde - Neon - Eerder dan gedacht 9. Voormalig - De vroegere naam van Sint-Petersburg 10. Gerooid bos - Aansporing tot zwijgen - Bijvoeglijk naamwoord 11. Wijfjesschapen - Bondgenootschap 12. Eerbiedwaardigheid

I. J. K. L.

Felicia is er kapot van. Nog maar een paar dagen geleden kreeg ze de job van ‘senior writer’ aangeboden door De Standaard. Op haar 22ste, vers van de universiteitsbanken waar ze met haar thesis “Mannen toch, ga eens dood” vriend en vijand verbaasde met haar inzichten over genderongelijkheid. Met de titel senior writer wilde de krant graag breken met de traditie dat alleen oudere journalisten die titel mochten voeren. “Een terechte keuze”, stelt Felicia, “waarom zou ik gediscrimineerd worden omwille van mijn leeftijd?”. Het feit dat De Standaard nu oordeelt dat ze ongeschikt is voor die functie, kan alleen maar te wijten zijn aan het feit dat ze vrouw is.

C E

F. G. H.

“Transgenders zijn fascisten die denken dat ze alles mogen omdat ze mannen zijn”

Vrijheidsstrijders Stroom - Uitheems organisme Iets tentoonstellen - Projectieplaatje Namaak - Sportman Maakt een bitse opmerking - Nederlandse waterloop Internetlandcode voor Nicaragua Normandische hoofdstad - Naschrift Zelfbewustzijn - Spottend Iets dat tegen verwachting niet gebeurd is Inhoudsmaat - Nikkel - Chinese lengtemaat Relatieve snelheid - Scheikundige verbinding van koolstof met calcium Persoonlijk voordeel Muzieknoot - Trip - Klaar

Sommige mensen suggereren dat de oudere, witte heteroman deze dagen wordt gediscrimineerd door de woke-beweging? “Dat is zo typisch voor hen. Na de slavernij,

Oplossing 1282 2

A W A

1282

E V E

R G E M

E O S

N U

R C

B A

L O R

G H E

R O U W R

A R A N T

E G O

E G

A K

E N

E B

A D A

R D

W O E

O R

O W A I

9 10 11 12

D E I

E D E T

K N T L

A U G

G A R D E A

T O N

vrouwenonderdrukking, de planeet onleefbaar maken, duizenden jaren oorlog, kolonialisme en CO2 uitstoten ook nog eens gaan beweren dat zij het slachtoffer zijn. Dat hou je toch niet voor mogelijk? Het is dat mechanisme dat we moeten doorbreken.”

De VRT komt in het kader van ‘De Warmste Week’ aanzetten met de slogan ‘Kunnen zijn wie je bent’. Is dat niet… “Zwijg. Ik was het boegbeeld van ‘De Warmste Week’ en hun ‘Zijn wie je bent’-campagne. Ik heb daar meteen ja op gezegd op voorwaarde dat we hier en daar wat kanttekeningen aanbrachten bij die stelling. Maar dan merk je pas hoezeer we nog slapen met zijn allen. Zelfs wie meent woke te zijn, is dat niet. Zonder die kanttekeningen blijven we vastgeroest.”

Kanttekeningen? “Uiteraard. Die mensen bedoelen het natuurlijk goed, maar ik vind dat je zaken juist moet omschrijven en niet rond de pot moet draaien. Iedereen mag zijn wie hij is, behalve als hij hetero, blank, koloniaal, blond, een klootzak, niet-woke is. Dan is hij beter iemand anders. Ik vind het opnieuw typerend dat fascisten zich een positieve slogan als ‘zijn wie je bent’ toe-eigenen om zichzelf acceptabel te maken. Zo werkt het natuurlijk niet. Als je zo’n slogan niet aanpast, komen die smeerlappen als een soort ‘Penis van Troje’ je ‘Zijn wie je bent’ safe space binnen. En dan weten we allemaal wat er gaat gebeuren.”

Het lijkt wel of u transgenderisme als laatste toevluchtsoord voor de witte, hetero man ziet? “No way! Zo makkelijk komen ze er niet van af. Na de culturele toe-eigening waarmee ze de hele wereld hebben leeggeplunderd, gaan we nu toch geen genitale toe-eigening toestaan? Wat weet zo’n man van het leed van de vrouwen? Wat weet hij van de duizenden jaren onderdrukking die wij hebben doorstaan? Dan plots komen aanzetten met ‘kijk eens naar mijn vagina’. Van die boer geen eieren, meneer. Nu klinkt u als die mannen van De Standaard die mij vroegen om het leed van transgenders in kaart te brengen. Ik stuurde hen meteen mijn stuk ‘Transgenders zijn fascisten die denken dat ze alles mogen omdat ze mannen zijn’. Even serieus blijven hé. Als je geen dreadlocks mag omdat die toehoren aan een onderdrukte cultuur, kan je jezelf toch ook geen vagina aanmeten. Hoe beledigend kan je zijn?”

Zou het dáár kunnen misgelopen zijn bij De Standaard? “Denkt u? Typisch!” * Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval.