't Pallieterke van 28 oktober 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

BART MADDENS

POLITICOLOOG KU LEUVEN

INTERVIEW

“Het zou voor N-VA strategisch ontzettend dom zijn om nu aan te kondigen dat men wil samenwerken met het VB” Bart Maddens (KU Leuven) is een van de laatste prominente openlijke Vlaamsgezinde academici. Hoe kijkt hij naar de regering-De Croo, intussen één jaar oud?

“Over deze regering bestaat een soort misverstand. Dit is eigenlijk geen regering, maar een soort miniparlement. Wat doorgaat voor een regeerakkoord is een lachwekkende tekst vol holle fraseologie en vage intentieverklaringen.”

“BIDEN IS NOG NIET DOOD, MAAR BEWEEGT OOK NIET MEER OP EIGEN KRACHT”

DE IMPACT VAN ELCHARDUS’ RESET OP DE POLITIEK DE INTEGRATIEPLANNEN VAN SOMERS

DE ‘GOEDE DOELEN’ VAN

2 3 5

WE ZULLEN MET COVID-19 MOETEN LEREN LEVEN Ja, er is een vierde golf van Covid-19. Die werd ook verwacht in de herfst. En waarschijnlijk zullen er nadien nog cyclische opstoten zijn. We moeten ophouden daar telkens paniekerig over te doen en een jojobeleid vermijden.

Het Overlegcomité besloot dinsdag om het Covid Safe Ticket uit te breiden naar horeca-activiteiten binnen, kleinere evenementen en fitnesscentra. Ook wordt de mondmaskerplicht opnieuw ingevoerd in winkels.

Voor een kwakkelende regering, die nog niets noemenswaardig heeft verwezenlijkt, is de verleiding ongetwijfeld groot om zichzelf zin te geven via de strijd tegen Covid-19. Ook voor de pers is het virus een onophoudelijke bron van nieuws, maar dat betekent niet dat de hele samenleving zich steeds weer op sleeptouw moet laten nemen.

Een vrije samenleving aanvaardt redelijke risico’s als prijs voor de vrijheid. We hebben leren leven met griep en vele andere gezondheidsrisico’s en zullen dat ook met corona moeten doen. Als we minister Frank Vandenbroucke horen pleiten voor mondmaskers tegen griep, mogen we vrezen voor de volgende stap: ‘anderhalvemeteren’, avondklok, gesloten cafés tegen griep?

Het is onmiskenbaar zo dat het draag-

vlak voor strenge coronamaatregelen afzwakt. Dat is niet omdat de mensen het risico niet meer ernstig nemen, maar omdat ze beseffen dat ze zullen moeten leren leven met het virus. Ze zijn meestal voorzichtig, maar ze aanvaarden niet langer dat strenge maatregelen hun professionele en sociale leven meer aantasten dan nodig.

De virocraten vergeten te vaak dat ons welzijn door veel meer wordt bepaald dan door de weerstand tegen dit virus.

Redelijkheid Het is goed dat het coronabeleid steeds meer met een kritisch oog wordt bekeken. Het zou de beleidsmakers ook sieren om toe te geven dat er vergissingen zijn gemaakt. De initiële onderschatting was een vergissing. De eerste vrijwel algemene lockdown, in het bijzonder de sluiting van de scholen, was een disproportionele maatregel. De vaccinatie kwam veel te traag op gang. De nadruk op het wassen van de handen als primordiaal in de strijd tegen de verspreiding bleef de regel lang

nadat het tegendeel al duidelijk was geworden.

Dit blad heeft als een van de eerste kritiek geleverd op het beleid van de regering. We hebben ook een podium gegeven aan kritische en interessante stemmen zoals Sam Brokken, Mattias Desmet en Lieven Annemans. Dat neemt niet weg dat we met lede ogen aanzien dat er ook flink wat onredelijkheid is binnengeslopen in het debat. Vaccinaties zijn niet zinloos, ze worden ons niet opgedrongen door een complot van de farma-industrie en Bill Gates wil ons niet allemaal vergiftigen. Dat een coronapas een vals gevoel van veiligheid geeft, is een goed argument, de coronapas vergelijken met een gele Davidster is bespottelijk.

Vaccinaties bieden wel degelijk bescherming. Het is geen toeval dat de vierde golf in Brussel is begonnen, waar de vaccinatiecijfers laag liggen omdat er veel verzet bestaat bij jongeren en allochtonen.

Vaccinatie heeft veel levens gered en zal dat blijven doen. En als er een derde vaccinatie nodig is, dan moet dat maar. Het zou goed zijn als verantwoordelijke mensen op de rechterzijde wat meer tegenwerk zouden bieden tegen de groeiende invloed van de anti-vaxxers.

JURGEN CEDER

INTERVIEW BEURSEXPERT

PASCAL PAEPEN

"Het huidig pensioenbeleid is de definitie van een failliete overheid"

13

€ 3,00

12

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-5 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 43 • donderdag 28 oktober 2021

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

28 OKTOBER 2021

Waanzin Komende zondag start in Glasgow de zoveelste klimaatconferentie, afgekort COP26. Vanuit heel de wereld komen de deelnemers toe per zeilboot. Vooral dat laatste moet u niet geloven.

De klimaatconferentie zal twee weken duren en er komen zo’n 30.000 deelnemers naar toe. U leest het goed: 30.000 m/v/x, overgevlogen uit alle delen van de wereld. Tien jaar geleden ging de klimaatconferentie door in de toeristische badstad Cancun in Mexico, toen waren er nog maar 20.000 deelnemers. Op 10 jaar tijd is het aantal ‘experten’ dus met 50 procent toegenomen…

Covid-19 heeft ons geleerd om vooral via digitale wegen met elkaar in gesprek te gaan, maar zo hebben de klimaatalarmisten het niet begrepen.

Zij moeten elkaar fysiek kunnen zien. De klimaatspijbelaars van afgelopen vrijdag protesteerden onder andere tegen de vervuilende vliegtuigreizen.

Maar voor een internationale klimaatconferentie mag er dan weer wel gevlogen worden. Waanzin.

Even waanzinnig was de uitspraak van Anuna De Wever tijdens de jongste spijbelbetoging, vorige vrijdag. Ik citeer: “Het heeft geen zin om in de scholen te zitten en een diploma te halen voor een toekomst die er niet is.”

De krankzinnige uitspraak van Anuna De Wever veroorzaakte dan ook een storm van reacties, gaande van “onverantwoord” tot “dom wicht”. En de kritiek op haar uitspraak kwam ditmaal niet alleen vanuit de rechterzijde. Ik denk dat ze zelfs op het hoofdkwartier van Groen en Ecolo met hun wijsvinger tegen het voorhoofd getikt hebben. Want reclame voor de groene zaak kun je dat moeilijk noemen.

In Duitsland maken Die Grünen kans om in de regering te komen, waarbij de partij wel eens de minister van Financiën zou kunnen mogen leveren. Die Grünen willen graag die belangrijke post om vooral veel belastinggeld te kunnen uitgeven aan allerlei klimaatmaatregelen. Weet dat de Duitse partij in haar programma heeft staan dat 2 procent van het Duitse grondgebied moet beschikbaar zijn om er windmolens te plaatsen. Omgerekend is dat 7.000 vierkante kilometer. Het equivalent van de oppervlakte van de provincies Antwerpen, Limburg en Vlaams-Brabant, voorbehouden voor windmolens. Waanzin. Natuurlijk zullen die windmolens gespreid worden over heel het Duitse grondgebied, maar dan nog blijft het een hallucinant idee.

In Vlaanderen heeft het Vlaams Opvolgpanel Klimaat (ik had er nog nooit van gehoord, maar het is een groep ‘experten’ aangesteld door de Vlaamse regering) ook een klimaatadvies geformuleerd: we moeten onze veestapel drastisch verminderen. Zo vlug als mogelijk moeten we afscheid nemen van 1,7 miljoen varkens, 23 miljoen kippen en 150.000 koeien. Zij zorgen voor een te hoge C02-uitstoot…

Laat ons dus nog wat wolven importeren en de veestapel wordt automatisch gereduceerd. Want ook het idee dat hier te lande per se wolven moeten rondlopen, is zo’n groene obsessie. De laatste wolven, een paartje, werden door koning Leopold I doodgeschoten op 14 februari 1845, op een koninklijk domein in Houyet in de Ardennen. Toen telde België zo’n 4,3 miljoen inwoners, vandaag zijn dat er 11,5 miljoen. Het is onzinnig om wolven te importeren en te laten gedijen in onze dichtbevolkte contreien. Sinds de wolf terug rondloopt in ons land, zijn er al zo’n 300 dieren doodgebeten: schapen, runderen, pony’s, damherten, enzovoort. De gedupeerde eigenaars krijgen een schadevergoeding van het agentschap “Natuur en Bos”. Waarvoor ons belastinggeld al niet goed is! Waanzin.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Van “Arme Joe” tot “Let’s Go, Brandon” “Let’s Go, Brandon” heet het liedje dat pijlsnel de eerste plaats van de verkoop op iTunes heeft veroverd. Op de derde plaats staat een nummer met precies dezelfde titel. En op plaats 54 opnieuw een nummer met dezelfde aanmoediging voor deze Brandon. Wie is Brandon en waarom juichen zoveel mensen hem toe?

President Biden doet het niet goed in de peilingen. Nog geen jaar na zijn inauguratie vindt nauwelijks nog 40 procent van de Amerikanen dat hij goed bezig is. Indien hij vandaag opnieuw zou uitkomen tegen Trump, zou hij glansloos verliezen, zo blijkt uit opinieonderzoek. Het ongenoegen laat zich al een tijdje ook letterlijk horen. Bij grote sportmanifestaties zijn er regelmatig spreekkoren die, zonder aansporing of organisatie, “Fuck Joe Biden” beginnen te scanderen.

Brandon Die kreet was ook te horen toen een reporter van NBC een vraaggesprek afnam van Brandon Brown, een autopiloot die net een belangrijke race had gewonnen. Hoewel het publiek onmiskenbaar “Fuck Joe Biden” aan het scanderen was, meldde de reporter de tv-kijkers dat ze “Let’s go, Brandon” riepen, ter aanmoediging van de overwinnaar.

Het internet ontplofte. Overal verschenen memes rond de slogan “Let’s go, Brandon”. Wie zijn mening over Joe Biden kwijt wil via zijn kleding, heeft nu al de keuze tussen honderden T-shirts, polo’s en truien, in alle maten en kleuren, met de tekst “Let’s Go Brandon”. Ook het snelle succes van liedjes met die titel is een middenvinger van het Amerikaanse volk naar de president.

Iedereen weet dat “Let’s Go, Brandon” eigenlijk “Fuck Joe Biden” betekent, maar zelfs de strenge sociale media-platformen hebben nog geen excuus gevonden om de slogan te censureren. Het doet wat denken aan de spottende codezinnen die worden gebruikt in het dagelijkse leven in totalitaire systemen. “Pas op dat ze de watermeter niet komen controleren” betekent in China “Pas op dat de geheime politie niet aan je deur komt”.

Stinkende wonden De ontgoocheling is begrijpelijk.

Het enige dat Joe Biden politiek al is gelukt, is de snelle uitrol van de vaccins net na zijn beëdiging. En dat was eigenlijk alleen het uitvoeren van een programma dat was voorbereid door Trump. De president slaagt er niet in een antwoord te formuleren op de nieuwe coronagolf. Biden krijgt ook de bevoorradingscrisis, die lege schappen in de winkelrekken veroorzaakt, maar niet onder controle. De inflatie wordt een steeds ernstiger probleem.

De immigratiedruk op de zuidgrens, uitgelokt door Bidens eigen woorden en beleidsdaden, is immens geworden. De zachte heelmeester heeft een geweldig stinkende wonde gemaakt en moet nu naar radicale middelen grijpen om de patiënt nog te redden. “Het zou humaner worden, het werd nog erger”, moet Het Nieuwsblad toegeven.

Kamala Harris is verantwoordelijk

gemaakt voor het grensbeleid, maar laat zich daar nergens zien. Biden trouwens ook niet.

Biden wil een grootschalig herstelprogramma doorvoeren, maar de buitensporige kost ervan doet zelfs partijgenoten afhaken. Democratische senatoren Manchin en Sinema blokkeren de goedkeuring. Kyrsten Sinema werd al bedreigd door linkse betogers, die haar volgden tot in het toilet. U zou daar ongetwijfeld veel van gehoord hebben indien de daders supporters van Trump zouden zijn geweest.

Joe Biden is nog niet dood, maar beweegt ook niet meer op eigen kracht Verward “Great communicators” als Reagan en Obama konden ongenoegen altijd milderen met hun charisma en talent om met de media om te gaan, maar voor Biden is dat geen optie.

Zijn entourage houdt hem net zoveel mogelijk weg van de pers, omdat ze te bang zijn van wat hij zal zeggen. Bij een gemeenschappelijke persconferentie met Boris Johnson over AUKUS (trilateraal veiligheidspact tussen Australië, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, nvdr), was de paniek onder Bidens persmedewerkers zichtbaar wanneer Johnson plots vragen van de pers begon te beantwoorden. De persconferentie werd snel beëindigd, nog voor de journalisten Biden een reactie konden ontlokken.

Vorige week moest Biden een toespraak houden bij een plechtigheid op het gazon van het Witte Huis. Zelfs dat verliep niet goed. De verwarde president begon te spreken terwijl het blaasorkest nog volop “God Bless America” aan het spelen was.

Jill Biden greep in en leidde haar man liefdevol weg van het podium.

De entourage van Biden probeerde deze week een antwoord te geven op de kritiek dat de president onbereikbaar is voor de pers. Hij verscheen dan in het politieke praatprogramma “Town Hall” van CNN, een bevriende zender waarvan men kon verwachten dat die het de sukkelende president niet moeilijk zou maken. Gastheer Anderson Cooper stelde inderdaad enkel vriendelijke vragen, bedoeld om de president zijn beleid te laten toelichten. Het werd niettemin een gênante vertoning. “Bidens bij momenten warrige optreden op CNN” is de beschrijving in De Tijd.

Biden stak zijn armen uit en balde zijn vuisten terwijl hij worstelde met een voor hem te lange vraag van de interviewer. Hij wisselde lucide opmerkingen af met onduidelijk gebazel. Op een ogenblik liet hij

© PHOTONEWS

Opinie

zijn hoofd naar beneden zakken en kneep zijn ogen dicht in een poging nog een samenhangende zin uit te brengen. Hij zei dat er 800.000 vaccinatiestations zijn in zijn land (er zijn er slechts 80.000), vergiste zich over het hoogste belastingtarief en loog ronduit over de vaccinatiecijfers.

Het pijnlijkste moment kwam bij zijn uitleg over de bevoorradingscrisis. Hij wilde de twee belangrijkste aanvoerhavens op de westkust vermelden, maar geraakte niet verder dan Los Angeles. Hij kromp ineen en mompelde, met lichte wanhoop in de stem: “Wat doe ik hier?” Hij werd gered door Cooper die snel het juiste antwoord gaf: Long Beach.

Taiwan Arme Joe, denk je dan. Ouderdomsdementie is inderdaad triest, maar deze man staat wel aan het hoofd van het machtigste land ter wereld. Later in dezelfde uitzending werd ook duidelijk waarom dat een probleem is. Twee keer antwoordde hij volmondig “ja” op de vraag of de VS Taiwan zullen ter hulp komen in geval van een aanval door China.

“We hebben ons verbonden om dat te doen”, zei Biden.

Het probleem is dat dergelijke verbintenis niet bestaat. Er is geen defensief pact met Taiwan (zoals wel bijvoorbeeld met Japan en Zuid-Korea). “Strategische ambiguïteit” is de omschrijving van het Amerikaanse beleid ten aanzien van Taiwan. De VS beloven Taiwan te helpen bij zijn zelfverdediging (bv. door wapenleveringen), maar hebben zichzelf nooit tot militair ingrijpen verplicht bij een aanval. Biden werd dan ook snel teruggefloten door zijn staf, die met aandrang liet weten dat “de president geen verandering aanbrengt aan het bestaande beleid”.

Daarvoor had de president ook al op een onbewaakt ogenblik gezegd dat er een ‘afspraak’ zou bestaan tussen de VS en China over Taiwan. Die is er echter ook niet, zoals China onmiddellijk boos liet weten.

Dit zijn geen kleinigheden. Er is op dit ogenblik geen grotere dreiging voor de wereldvrede dan een mogelijke aanval van China op Taiwan.

De gevolgen daarvan zijn nauwelijks te overzien. In deze uiterst gevoelige kwestie moet de communicatie vanwege het enige land dat China kan afschrikken glashelder zijn en niet bestaan uit de ad hoc-improvisaties van een dementerende president in praatprogramma’s.

De legende wil dat El Cid, de Spaanse held van de Reconquista, net na zijn dood nog rechtop zittend zou zijn vastgebonden op zijn paard, zodat zijn onwetende soldaten niet zouden ontmoedigd zijn bij de definitieve slag om Valencia, een dag later. Joe Biden is nog niet dood, maar beweegt ook niet meer op eigen kracht. Zijn medewerkers moeten hem telkens op zijn paard zetten en ervoor zorgen dat hij er niet af valt.

JURGEN CEDER

Actueel

28 OKTOBER 2021

De politieke impact van Elchardus’ boek “Reset”

DE WEEK

© BELGA

De Amerikaanse parlementaire commissie die de van het Capitool onderzoekt wil Steve 20 OKT bestorming Bannon, voormalig adviseur van Donald Trump, la2 0 2 1 ten vervolgen. Bannon, die geen actief lid van de regering-Trump was tijdens de rellen, weigerde te getuigen tegen de voormalige president.

3

Ziekenhuizen adviseren minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) om vaccinweigeraars in de zorg te schorsen of zelfs te ontslaan. Verschillende vakbonden reageren geschokt op de dreigende taal.

© PHOTONEWS

De Amerikaanse viceminister voor Volksgezondheid Rachel Levine wordt gepromoveerd tot admiraal. Ze is daarmee de eerste transgender viersterrenofficier in de Verenigde Staten en de meest hooggeplaatste transgender functionaris in het land.

Voormalig Amerikaans president Donald Trump heeft een nieuw sociaal netwerk, TRUTH Soci21 OKT (Rep.) al, aangekondigd. De applicatie begint in november 20 2 1 met bèta-testen voor genodigden en zal in 2022 voor het grote publiek beschikbaar worden. Ook zou er een streamingdienst met niet-woke programma’s komen.

De Brusselse regering vindt geen akkoord over een verbod op onverdoofd slachten. Brussels minister voor Dierenwelzijn Bernard Clerfayt (DéFI) had daarover een ontwerp van ordonnantie klaar.

Vooral de PS en Ecolo zouden op de rem hebben gestaan. Het initiatief wordt nu naar het Brussels Parlement gestuurd.

De Vlaamse regering wil ook de brede bevolking de kans geven om een derde coronaprik te krijgen, nu de besmettingen opnieuw stijgen. Volgens Dirk Ra20 2 1 maekers, hoofd van de Taskforce Vaccinatie, zijn er op dit moment echter “geen wetenschappelijke bewijzen dat de immuniteit bij de jonge, gezonde bevolking aan het achteruitgaan is”.

Bart De Wever & Conner Rousseau

22 OKT

In zijn nieuw boek pleit socioloog en ex-goeroe van links Mark Elchardus voor meer verbondenheid tegen extreem individualisme. Identiteit is geen vies woord meer. Applaus op conservatieve, nationalistische en zelfs sociaaldemocratische banken.

Groenen en liberalen schieten in een kramp. Het vuistdikke “Reset” wordt zowaar een boek met partijpolitieke impact.

© PHOTONEWS

Acteur en producent Alec Baldwin loste tijdens de opnames van de film Rust per ongeluk een schot met wat een neppistool had moeten zijn. Daarbij kwam de 42-jarige cameraregisseur Halyna Hutchins om het leven. De politie onderzoekt nog altijd hoe het wapen met echte kogels op de filmset terecht is kunnen komen.

23 OKT

2021

Na vijf maanden onderzoek weet men nog steeds niet wanneer Jürgen Conings precies overleden is. Ofwel overleed hij op 18 mei, toen zijn stappenteller stopte, ofwel leefde hij tot uiterlijk 9 juni, zoals blijkt uit het larvenonderzoek.

Lega-leider Matteo Salvini moet zich in de Siciliaanse hoofdstad Palermo voor de rechter verantwoorden voor het weigeren van een migrantenschip in 2019. Het schip met 160 migranten aan boord mocht in augustus van dat jaar niet aanmeren in Lampedusa. Volgens Salvini handelde hij ter verdediging van zijn vaderland.

De Poolse premier Mateusz Mora(PiS) haalt hard uit naar de 25 OKT wiecki Europese Unie (EU) in het geschil 2 0 2 1 over de Poolse justitiehervormingen. “Wij gaan echt niet onderhandelen met een pistool tegen de slaap. Wat gaat er gebeuren als de Europese Commissie de Derde Wereldoorlog ontketent? Als ze dat doet, zullen wij onze rechten verdedigen met alle middelen waar wij over beschikken”, aldus Morawiecki.

De politie voert tientallen huiszoekingen uit in onderzoek naar een Albanese criminele 26 OKT een organisatie die zich met grootschalige drughandel 2 0 2 1 zou bezighouden. De meeste huiszoekingen vinden in Brussel plaats. De operatie volgt op het kraken van het versleutelde berichtennetwerk Sky ECC, dat erg in trek is bij drugscriminelen.

© SHUTTERSTOCK

24 OKT

2021

MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez is betrokken bij een ongeval tijdens een autorace op het circuit van Spa-Francorchamps. Hij kwam zonder al te veel kleerscheuren uit het incident.

De nieuwe uitgeverij Ertsberg van Karl Drabbe, ex-Doorbraak en geen onbekende in Vlaams-nationale kringen, heeft haar entree niet gemist. Met het boek “Reset.

Over identiteit, gemeenschap en democratie” van emeritus VUB-socioloog Mark Elchardus heeft het gelijk een zogenaamde ‘blockbuster’ vast. Een week na verschijnen werd al de tweede druk van het boek aangekondigd.

Dat is in Vlaanderen zeer snel, zeker wanneer het niet over een kookboek van een of andere Bekende Vlaming gaat.

Het feit dat Elchardus in tal van media zijn verhaal kon brengen hielp daarbij. Maar het was natuurlijk het betoog van de voormalige huisideoloog van de Vlaamse socialisten en prominent figuur van de rode zuil (hij was jarenlang voorzitter van het Nationaal Verbond van de Socialistische Mutualiteiten) dat het verschil maakte.

In kranten en op televisie vatte Elchardus de kern van zijn boek goed samen: het liberale individualisme heeft het gemeenschapsdenken verdrongen en zo de volkssoevereiniteit en de democratie in gevaar gebracht. Identiteit is voor hem geen vies woord.

De parallelle samenlevingen waarin Europese moslims wonen, zijn volgens hem nefast. Hij valt het zogenaamde neoliberalisme aan dat alles als koopwaar ziet en geobsedeerd is door vrij verkeer van kapitaal en personen. Ook de woke-beweging krijgt ervan langs, want die wil verdeeldheid zaaien. En de Europese rechters hebben veel weg van activisten.

Dit is in mensentaal de essentie van zijn betoog, want in het boek zelf worden veel zaken ingewikkelder uitgelegd. Veel lezers zullen bij het lezen het gevoel hebben dat ze een zware baksteen op de maag hebben.

Links-liberaal eenheidsdenken in de verdrukking Het was trouwens opvallend dat het boek in politieke kringen druk becommentarieerd werd nog voor iemand het had gelezen.

Men kan zich afvragen of dit intellectueel eerlijk is, maar feit is dat Vlaamse politici het voor één keer

gezamenlijk over inhoud hadden.

Een interessante benadering was die van De Tijd, dat de centrale stelling van het boek aan een aantal partijvoorzitters voorlegde.

Op basis van hun antwoorden tekenden zich ideologische en partijpolitieke breuklijnen af die wel eens electorale gevolgen kunnen hebben, net als een impact op toekomstige coalities, kartels of andere samenwerkingsverbanden.

Nemen we om te beginnen de standpunten van de critici. De liberale en groene voorzitters Egbert Lachaert en Meyrem Almaci staan opvallend op dezelfde lijn.

Voor hen zijn de woorden “gemeenschap” en “identiteit” even exotisch als een palmboom voor een Eskimo. Individualisme en vooral een tot het uiterste doorgedreven obsessie met individuele mensenrechten zijn de sokkel van het liberale én groene denken.

Daarmee vertegenwoordigen de Open Vld en Groen in Vlaanderen net die ideologische stroming die Elchardus het meest bekritiseert: het links-liberale eenheidsdenken. Dat is duidelijk in de verdrukking in de brede samenleving, al merkt men dat niet direct omdat opiniemakers en media deel uitmaken van deze internationaal-liberale school. Egbert Lachaert reageert zelfs zeer geprikkeld en ziet in het pleidooi van Elchardus zowaar een gevaar voor de democratie.

De reactie van liberalen en groenen toont aan hoe de twee partijen zeer dicht bij elkaar zijn komen te staan. Beide hebben een mensbeeld dat past bij dat van het elitaire individu met een steeds breder palet aan onvervreemdbare rechten die veel verder gaan dan wat ooit in de eerste mensenrechtenverklaringen werd geponeerd.

Partijpolitiek vertaald zouden deze partijen beter een kartel vormen. Dat waren ze trouwens al in de aanloop naar de Vivaldi-regeringsvorming in 2020, toen ze zich verzetten tegen een PS-N-VAcoalitie die een staatshervorming in de steigers wou zetten. In een stad als Mechelen zijn groenen en liberalen aan elkaar geklikt.

In andere grote steden zou het de logica zelve zijn dat dit gebeurt.

Alleen is het probleem voor Open

Vld dat het daar de kleinere partner is. En op lokaal vlak heeft het nieuwe Vlaamse decreet, dat de burgemeesterssjerp toekent aan de grootste partij in de coalitie, belangrijke gevolgen. In Gent zou een kartel Groen-Open Vld ideologisch logisch zijn, maar burgemeester Mathias De Clercq zou dan de junior partner worden van Groen en naar een tweede mandaat mogen fluiten. Vandaar dat hij vanuit politiek overleven elders allianties zoekt. Wat van de man niet moet verbazen, want in dit geval hebben we te maken met een inhoudelijk lege opportunist.

Een as van nationalisten en sociaaldemocraten?

Bij de voorstanders van de denkbeelden van Elchardus vinden we weinig verrassend dan weer N-VA en Vlaams Belang, maar ook Vooruit-voorzitter Conner Rousseau zit op dezelfde lijn.

Hij vult gemeenschapsdenken anders in dan nationalisten, maar met zijn stelling in De Tijd sluit hij er dicht bij aan. Rousseau: “Een sterke gemeenschap, dat begint natuurlijk met de wil om erbij te horen. Daarom: leer Nederlands, spreek Nederlands. Mijn ervaring als leider met kinderen uit moeilijke thuissituaties leert mij dat het zonder een goede taalkennis niet lukt. Daar moeten we sterker op inzetten, in het belang van iedereen.” Ook herhaalt hij zijn pleidooi voor een gecontroleerd migratiebeleid.

Hier en daar was te horen dat het boek van Elchardus socialisten en Vlaams-nationalisten dichter bij elkaar brengt. En men verwees direct naar het succesvolle huwelijk in het Antwerps stadsbestuur.

Dat klopt, maar slechts deels.

N-VA en socialisten hebben geen socioloog nodig om te weten dat ze kunnen samenwerken. Ze deden het jarenlang in de Vlaamse regering. En men mag niet vergeten dat het water nog zeer diep is tussen de partijen op de as van de “gemeenschapsdenkers”. Vlaams Belang blijft hier vooralsnog aan de zijlijn staan. Al geeft Elchardus zelf een hint aan voorzitter Tom Van Grieken: de socioloog is tegen het cordon, maar zegt wel dat het Belang zoals alle partijen bij een coalitievorming water in de wijn zal moeten doen. Niet enkel inhoudelijk, maar ook qua communicatie en personeelsbeleid.

4

Binnenland

28 OKTOBER 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

Miljoenen euro’s voor een oude relikwie Minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) geeft 7,2 miljoen euro extra aan de vakbonden voor het uitbetalen van de werkloosheidsuitkeringen. Door de aanhoudend lage werkloosheid krijgen de syndicaten immers minder middelen, aangezien de vergoeding afhangt van het aantal werklozen. Het bewijs dat deze oude sociaaleconomische relikwie best snel wordt afgeschaft.

Minder werklozen is slecht nieuws

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Maar sinds meer dan tien jaar is de werkloosheidsgraad aan het dalen en dat ondanks de financiële crisis van 2008-2009, een recessie in 2013 en de coronacrisis.

Er zijn momenteel zo’n 400.000 vergoede werklozen. Er zijn periodes geweest dat dit aantal vlot over de 500.000 ging. Minder werklozen is goed voor de economie, maar blijkbaar slecht voor de vakbonden. Zij zien hun inkomsten dalen en klopten dus aan bij de federale regering. De 170 miljoen euro die men voor de uitbetaling krijgt, is niet langer voldoende.

Dat de Vivaldi-regering nu inspringt, toont aan hoe absurd het systeem is. Het is immers een bewijs dat vakbonden belang hebben bij een hoog aantal werklozen.

Waarom zouden ze pleiten voor een efficiënt arbeidsmarktbeleid als dit hun inkomsten doet dalen?

Het stelsel zorgt er ook voor dat de syndicalisatiegraad van de bevolking hoog is in dit land. Meer dan de helft van de werkenden is lid van de vakbond, terwijl dat cijfer in de buurlanden aan het dalen is. De band met de vakbond als uitbetalingsinstelling is duidelijk. Men is in belangrijke mate aangesloten bij een vakbond om een garantie te hebben op een snelle uitbetaling van een werkloosheidsuitkering wanneer dit nodig zou zijn.

Wie daar openlijk kritiek op heeft, krijgt het antwoord dat men zich ook kan laten uitbetalen via de Hulpkas voor werkloosheidsuitkeringen. Een overheidsdienst die dus neutraal is. Alleen draait die Hulpkas vierkant. Er zijn nog altijd verhalen over werklozen die eerst langs de Hulpkas passeren, te lang moeten wachten op hun geld en dus uiteindelijk moegetergd lid worden van een vakbond. De syndicaten hebben dus een feitelijk monopolie. Ook omdat ze in het beheerscomité van de Hulpkas zetelen. Van een belangenconflict gesproken.

In de politieke wereld lijken enkel N-VA en Vlaams Belang gewonnen voor een hervorming en opheffing van het syndicaal monopolie. De traditionele partijen kiezen voor het status quo. Af en toe is er een flauwe plezante die de vergelijking met de uitbetaling van de lonen en het vakantiegeld maakt. Dat gebeurt bijna overal via sociale secretariaten die een historische link hebben met de werkgeversorganisatie. Dat zou dan een

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Minister van Werk Pierre-Yves Dermagne tijdens de voorstelling van het begrotingsakkoord © PHOTONEWS

Het dook op in de notificaties van het begrotingsakkoord en werd afgeklopt op de ministerraad: de vakbonden en de ‘hulpkas’ krijgen van minister van Werk Pierre-Yves Dermagne 7,6 miljoen euro extra voor de administratiekosten die ze maken bij het uitbetalen van de werkloosheidsuitkeringen. Sinds de Tweede Wereldoorlog is de uitbetaling van het zogenaamde dopgeld door de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA) uitbesteed aan de drie vakbonden en de Hulpkas voor werkloosheidsuitkeringen. De drie vakbonden krijgen een administratievergoeding van 16,36 euro per dossier. Dat betekent dus: hoe meer werklozen, hoe meer geld om de uitkering snel uit te betalen. Een lucratieve business voor de vakbonden, zeker in tijden dat de werkloosheid hoge toppen scheerde, zoals in de jaren ’70 en ’80.

compensatie zijn voor het vakbondsprivilege bij de uitbetaling van werklozengeld.

Een manke vergelijking, want de band tussen de sociale secretariaten en de werkgeversorganisaties is anno 2021 zo goed als onbestaande. Sociale secretariaten zijn klassieke bedrijven geworden en specialisten qua dienstverlening in personeelsbeleid.

Het huidige systeem moet gewoon op de schop, ook omdat het een besparing is. Men kan alles digitaliseren en centraliseren. Met een rekeningnummer en elektronische identiteitskaart kan elk dossier snel worden afgehandeld.

Status quo

WOKE VAN DE WEEK

Met de regelmaat van een klok pleiten experts ervoor om een einde te maken aan deze sociaaleconomische relikwie.

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Brussel wil alle nieuwe metrostations naar vrouwen vernoemen

“Organisaties zullen proberen het probleem in leven te houden waarvoor ze de oplossing zijn”

© SHUTTERSTOCK

Het beginsel van Shirky

Mensen hebben een overlevingsdrang. Organisaties, met betaalde medewerkers en met bestuurders wier maatschappelijk aanzien afhangt van hun positie in die organisatie, hebben dat ook.

Dat heeft tot ongelukkig gevolg dat organisaties die zijn opgericht om een bepaald probleem te bestrijden, er eigenlijk geen belang bij hebben dat probleem echt op te lossen. Deze neiging werd eerst geformuleerd door socioloog Clay Shirky.

Het fenomeen kan zich op kleine schaal voordoen, zoals bij een afdeling binnen een bedrijf die zijn nut wil behouden, maar ook in ganse sectoren. De traditionele media, betaalde leveranciers van nieuws, vinden het niet fijn dat mensen op het internet gratis nieuws kunnen gaan vergaren en waarschuwen hen voor het ‘nepnieuws’ dat daar circuleert. In de VS voerden fiscale adviseurs campagne tegen een voor de burger vereenvoudigde belastingaangifte. In de commerciële wereld kent men het fenomeen van ‘geplande veroudering’ waarbij bedrijven hun product bewust een beperkte levensduur geven (software die niet wordt onderhouden, printers waarvoor geen inktcassettes meer gemaakt worden, nylonkousen die gemakkelijk scheuren,...) zodat u snel weer bij hen moet kopen.

UNIA

© BELGA

In de meeste gevallen is het in stand houden van een probleem eerder een spontane neiging en subtieler dan eigenlijke sabotage. Dat is zeker zo bij instellingen die maatschappelijke problemen moeten oplossen. Die problemen zijn immers een kwestie van perceptie: iets is pas een probleem als het als een probleem wordt ervaren. Dat is de reden waarom UNIA altijd zal klagen over toenemend racisme, ook als dat in de praktijk afneemt.

Dat is ook de reden waarom de omvangrijke sector die aan armoedebestrijding doet de feitelijke vermindering van de armoede (door toenemende welvaart) compenseert door nieuwe vormen van armoede uit te vinden: kansarmoede, kinderarmoede, digitale armoede,… De Europese armoedenorm vermijdt ook dat armoede echt kan verminderen: arm is wie minder dan 60 procent van het mediaan inkomen verdient. Zonder invoering van een communistisch systeem van gelijke lonen voor iedereen zullen er dus altijd ‘armen’ zijn.

Wantrouw met andere woorden alle alarmkreten over maatschappelijke problemen die afkomstig zijn van organisaties wier bestaan afhankelijk is van het bestaan van die problemen.

JURGEN CEDER Els Keytsman van UNIA

Metrostation Beekkant in Brussel

De Brusselse regering wil alle toekomstige bus- en tramhaltes en metrostations een vrouwennaam geven.

Het debat over verwijzingen naar vrouwen in het Brusselse straatbeeld en de wanverhouding tussen mannen en vrouwen in straatnamen woedt al enige tijd in de hoofdstad. Naar aanleiding van de Internationale Vrouwendag in 2020 kreeg het debat extra impuls, toen het project EqualStreetNames.Brussels een kaart publiceerde met daarop alle straatnamen die naar cis- of transmannen en -vrouwen vernoemd waren.

144 (3,6 procent) van alle Brusselse straatnamen zijn vernoemd naar vrouwen, tegenover 1.956 (26 procent) die vernoemd zijn naar mannen, zo bleek uit het project.

Eén straatnaam, de Willy De Bruynstraat in de Noordwijk, werd vernoemd naar een transgender. Ook uit andere elementen in het straatbeeld blijkt dezelfde discrepantie.

Zo dragen 29 van de 59 Brusselse metrostations een mannennaam, tegenover vier stations met een naam van een vrouw. Ook zijn slechts vier van de 91 kunstwerken in de Brusselse metrostations door vrouwen gemaakt.

Op voorstel van Leila Agic, parlementslid van de PS in het Brussels Parlement, wil de Brusselse meerderheid van PS, Ecolo, DéFI, Groen, Open Vld en one.brussels alvast iets doen aan het onevenwicht van vrouwennamen in het openbaar vervoer. Concreet willen zij alle toekomstige bus- en tramhaltes en metrostations van de MIVB een vrouwennaam geven.

Volgens het voorstel gaat de voorkeur naar vrouwen die een sterke band met Brussel of België hebben. “Het kan gaan om vrouwen met eender welke achtergrond, bijvoorbeeld van andere origine, verschillende sociale kringen (arbeidsters, onderneemsters, kunstenaressen, atletes…) en diverse groepen zoals de LGBTQIA+-gemeenschap of non-binaire personen”, klinkt het. Ook wil men dat de MIVB kiest voor ‘representatieve Brusselse of Belgische jongeren’ als een halte tijdelijk een andere naam krijgt.

PIETER VAN BERKEL

Binnenland

28 OKTOBER 2021

© PHOTONEWS

In Knack proclameert Bart Somers dat hij een turbo wil zetten op het integratieproces. In samenwerking met de steden en gemeenten plant de minister van Samenleven 24 grote werven die het integratieproces moeten versnellen en bevorderen. De tewerkstellingscijfers bij nieuwkomers zijn desastreus en behoren tot de slechtste van Europa. Bovendien is de kennis van het Nederlands sterk onvoldoende. Een op de vier kleuters spreekt thuis geen Nederlands.

De valse noten van de integratiepartituur van Bart Somers Om het tij te keren werd het inburgeringsbeleid al aangescherpt. Nieuwkomers kunnen pas een inburgeringsattest verkrijgen als ze slagen voor gestandaardiseerde testen Nederlands en maatschappelijke oriëntatie. Werkloze inburgeraars moeten zich verplicht inschrijven bij de VDAB. Wie na twee jaar te weinig heeft gewerkt, moet een bijkomende taaltest afleggen. Deelnemers zullen voor de cursussen en de testen moeten betalen. De Vlaamse regering wil nieuwkomers ook een ‘participatieverklaring’ laten ondertekenen, waarin ze onze waarden en normen erkennen.

De valse bodem van het integratiebeleid Bovendien dreigen nieuwkomers die onvoldoende hun best doen om te integreren hun verblijfsstatus te verliezen. In hoeverre dit zal leiden tot een lik-op-stukbeleid is zeer de vraag. Het federale uitwijzingsbeleid laat - op zijn zachtst gezegd - heel veel te wensen over.

Het nieuwe integratie- en inburgeringsbeleid oogt fors, maar beperkt zich tot een segment van het aantal nieuwkomers. In 2019 waren meer dan 43.000 van de 52.339 nieuwkomers niet verplicht een traject te volgen. Het gaat dan vooral om EU-burgers voor wie de inburgeringsplicht niet geldt.

Bovendien kan Vlaanderen dan wel een streng inburgeringsbeleid uitwerken, maar in Brussel blijft een verplicht inbur-

5

geringstraject dode letter. De start van de verplichte inburgeringstrajecten was beloofd op 1 januari 2020, maar Brussels minister Alain Maron (Ecolo) stelde de inwerkingtreding voor onbepaalde duur uit. Brussel is Vlaanderen niet, maar grenst er wel aan. Vorige week zei senator Bert Anciaux in een interview in dit blad dat Brussel tussen de honderd- en de tweehonderdduizend illegalen telt.

Migratiebeleid blijft dode letter Dan is er nog het asiel- en het migratiebeleid. Een gericht migratiebeleid blijft dode letter en de asielaanvragen blijven maar stijgen. Ook het terugkeerbeleid is desastreus. Bart Somers kan zich dan wel stoer op de borst kloppen, maar er zijn te veel stokken die in de spaken van de wielen van zijn integratieplannen kunnen worden gestoken. Sinds de affaire-El Kaouakibi hebben de peperdure integratiebusiness en de reputatie van de Open Vld bovendien een flinke knauw gekregen.

De succesverhalen van de rolmodellen bleken leugens te zijn.

Bart Somers klopt zich op de borst dat een deel van de allochtonen de weg naar het hoger onderwijs en de arbeidsmarkt vindt. Maar toch blijft een significant deel van de allochtonen werkloos en laaggeschoold. In Mechelen is dat niet anders.

De tewerkstellingsgraad van de niet-EU-

Vlaams minister van inburgering Bart Somers

-burgers - goed voor 21 procent van de totale Mechelse bevolking - bedraagt 55,4 procent, dat is ruim 20 procent onder de gemiddelde tewerkstellingsgraad op het niveau van het Vlaams Gewest. Dat zijn toch wel erg magere resultaten voor een stad die zich de afgelopen jaren diep in de schulden heeft gestoken. Mechelen voert immers de ranglijst aan van de centrumsteden met de hoogste schuld per inwoner.

‘Overkoepelende identiteit’ Volgens professor Mark Elchardus is het integratieproces mislukt. In zijn boek “Reset” stelt hij een reeks maatregelen voor: hij wil reguliere immigranten via een puntensysteem opdelen, waarbij rekening wordt gehouden met ‘culturele en identiteitsbepalende kenmerken’. Elchardus overweegt om boten met vluchtelingen te

weigeren om aan land te laten komen, zodat er op zee een preselectie kan worden doorgevoerd. Illegale migratie is “een vorm van agressie”. Immigratie is voor ons land nadelig en daarenboven zeer duur, met heel veel werkloosheid en druk op de OCMW’s tot gevolg.

Volgens Mark Elchardus is “het houvast van een overkoepelende identiteit voor een gezonde samenleving” noodzakelijk.

In tegenstelling tot de Belgische, is alleen de Vlaamse gemeenschap coherent genoeg om zo’n overkoepelende identiteit voort te brengen. “Steeds meer lijkt ons land een rechtopstaand lijk”, schrijft Elchardus dit weekend in zijn column in De Morgen. Wil Bart Somers een turbo op het integratieproces zetten, dan zal dit niet in de huidige Belgische context kunnen.

JULIEN BORREMANS

GENT

“Gent knapt op” en het mag wat kosten Stad Gent betaalt zes miljoen euro voor “Gent knapt op”, een project dat ongezonde woningen helpt renoveren. Drie miljoen gaat naar het uitvoeren van werken, de andere drie miljoen gaat naar een reeks vzw’s voor begeleiding van de eigenaars.

“Gent knapt op” houdt een legertje sociale werkers aan de slag.

“Gent knapt op” is bedoeld om ‘noodkopers’ te steunen. Dat zijn gezinnen die een eigen woning hebben, maar leven in ongezonde omstandigheden omdat ze herstellingswerken niet kunnen betalen. “Gent knapt op” geeft mensen die in aanmerking komen een renovatiepremie van dertigduizend euro, gekoppeld aan advies en begeleiding bij de verbouwplannen. De begeleider helpt bijvoorbeeld om aannemers of architecten te contacteren of om premies aan te vragen voor dakisolatie, energiezuinige verwarming,... Een aantal vzw’s (o.a. vzw-Samenlevingsopbouw) staan in voor deze begeleiding en krijgen hiervoor een subsidie van Stad Gent. De zes miljoen euro is goed voor honderd woningen, drie miljoen euro voor de honderd premies en nog eens drie miljoen euro voor de begeleiding.

Het komt erop neer dat de kost voor begeleiding per woning dertigduizend euro is, evenveel als de premie voor de werken. In Kortrijk loopt een gelijkaardig project. Daar is de verhouding heel anders. Begeleiding kost nog geen tiende van het budget dat geïnvesteerd wordt in de renovatie.

Het geld voor de premies komt uit een ‘rollend fonds’. Eigenaars mogen het geld houden zolang ze in de woning blijven. Bij hun overlijden of wanneer ze het huis verkopen of verlaten, moeten ze het geld terugbetalen (met een kleine meerwaarde).

Dat geld kan dan weer gebruikt worden om een andere noodkoper te helpen. Zo hoopt de stad de ene woning na de andere te renoveren. Alleen, het is een fonds met

een lange doorlooptijd. Het geld komt pas na tientallen jaren terug. Wat is het dan nog waard? Ondertussen moet het fonds beheerd worden. Bij een vorig project in de Dampoortwijk werd hiervoor de vzw CLT (Community Land Trust) opgericht. In CLT zitten naast de stad opnieuw dezelfde vzw’s betrokken bij het project. Dat fonds dekt enkel het geld voor de werken. De kost aan begeleiding moet bij elke woning opnieuw uit de stadskas komen.

Europa Deze maand komt op de gemeenteraad een vraag om “Gent knapt op” met zes maand te verlengen. Het loopt niet zo goed als verhoopt. In plaats van 100 woningen gaat het in de praktijk maar om 84 woningen, waarvan slechts bij 28 de werken al klaar zijn. Dat is een probleem, want Gent rekent op subsidies van de Europese Unie voor “Gent knapt op”. De Europese subsidie (80% van de kosten) hangt af van het aantal woningen dat klaar is voor de einddatum. Als Gent het doel niet haalt, zal Europa minder uitbetalen. Geen nood, klinkt het bij de schepen, er zijn dan wel minder premies uitbetaald, maar de kosten voor begeleiding vallen hoger uit dan verwacht.

Die gaan we bij Europa inbrengen en zo hopen we een deel van de gemiste subsidie toch te krijgen. De begeleiding, nu al de helft van het budget, kost dus meer dan voorzien. Hoeveel meer kon de schepen nog niet zeggen.

Hoge begeleidingskosten

Gent wil de volgende jaren met “Gent knapt op” nog eens 200 woningen aanpakken. Daarvoor komt Europa niet meer tussen en die miljoenen moet de stad bijgevolg zelf voorzien. Het lijkt evident dat de kost voor begeleiding dringend naar omlaag moet, maar daarover horen we de schepen niet.

In april schreef de stad een overheidsopdracht uit voor begeleiding van noodkopers vanaf 2022. Zonder resultaat, want geen enkel privaat bedrijf was geïnteresseerd. Dat

moet niet verbazen, want de eisen in het bestek waren op maat geschreven van de vzw’s die het nu doen. Veelzeggend detail: de kostprijs telde maar mee voor een op tien punten. De andere negen punten stonden op kwaliteit van de begeleiding en ervaring van de begeleiders. De stad heeft formeel voldaan aan de verplichting om een overheidsopdracht uit te schrijven en de markt te laten spelen. De schepen kan nu gewoon verdergaan met het afsluiten van subsidieovereenkomsten met partners naar eigen keuze.

MATHILDIS

Politiek

28 OKTOBER 2021 © PHOTONEWS

6

België kampt op dit moment met een nieuwe asielcrisis. Het aantal asielaanvragen zit zelfs op het hoogste niveau sinds de vorige asielcrisis van 2015. Oppositiepartij N-VA lanceert daarom een tienpuntenplan om de crisis te bezweren.

N-VA lanceert tienpuntenplan om asielcrisis aan te pakken N-VA-Kamerlid en voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken deed de plannen dinsdagmiddag in het federaal parlement uit de doeken. “De asielinstroom in België is al maanden erg hoog”, zegt Francken.

“Met 3.326 asielaanvragen stellen we in september een stijging van asielaanvragen vast van meer dan 16 procent.

Het opvangnetwerk van meer dan 27.000 plaatsen is verzadigd, de diensten zijn aan het einde van hun Latijn, mensen krijgen geen opvangplaats en slapen op straat. Deze paarsgroene regering ging het 'humaner' aanpakken, maar op het terrein zien we enkel chaos en menselijke ellende. Tijd voor verandering.”

Terwijl staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) zijn hoop op een Europees Migratiepact stelt, liggen die onderhandelingen volgens Francken grotendeels stil. Daartegenover plaatst het N-VA-Kamerlid het ‘Australisch migratiemodel’, waarbij migranten die illegaal de EU binnenkomen automatisch hun verblijfsrecht verliezen. Omdat zo’n Australisch model enkel op Europees niveau kan werken, pleit N-VA in tussentijd voor “10 concrete en direct haalbare maatregelen” om de asielinstroom op nationaal niveau te beperken.

Verstrenging gezinshereniging Zo bepleit N-VA enkele maatregelen om de zogenaamde volgmigratie, in het bijzonder door gezinshereniging, aan te pakken. Francken verwijst naar verschillende landen, zoals Duitsland, Oostenrijk, Nederland en Zweden die de regels intussen verstrengden. “Onze veel te lakse gezinshereniging voor vluchtelingen maakt ons extra aantrekkelijk als aankomstland van keuze”, aldus Francken.

Concreet pleit N-VA ervoor om het recht op gezinshereniging voor subsidiair beschermden voor twee jaar op te schorten, om vervolgens een quotum voor het maximaal aantal goedgekeurde aanvragen per maand in te voeren.

De termijn om op een bijna voorwaardenvrije manier een aanvraag tot gezinshereniging in te dienen moet verlaagd worden van 12 naar 3 maanden. Daarnaast moet het inkomen dat de aanvragers moeten kunnen aantonen volgens de N-VA gevoelig verhoogd worden.

Quota De Vlaams-nationalistische partij wil bovendien dat er opnieuw een tijdelijke beperking van het aantal asielvragen (de zogenaamde asielquota) wordt ingevoerd. Francken voerde al eens dergelijke asielquota in toen hij nog staatssecretaris was, al werd die maatregel neergesabeld door de Raad van State. “We voeren de juridische strijd hieromtrent gedegen en ten gronde”, zegt Francken. Ook vindt het Kamerlid dat de regering opnieuw werk moet maken van ontradingscampagnes.

Francken pleit er ook voor om alle hervestigingen, zoals het humanitaire visumprogramma voor Afghanen, stop te zetten. “België kent momenteel zelf een asielcrisis, het is dan ook onverantwoord om bijkomende personen binnen te vliegen. Toch heeft de regering sinds maart maar liefst 882 mensen hervestigd. Een humanitair visumprogramma voor Afghanen is absoluut niet aan de orde”, klinkt het.

Ook de vluchtelingenstatus moet tijdelijk gemaakt worden. Hoewel dit in principe al het geval is, blijft dat in de praktijk vaak dode letter door de veranderende situaties in thuislanden. “Wij willen dat de asieldiensten de expliciete

opdracht krijgen om eindelijk werk te maken van de herevaluatie van vluchtelingenstatussen op basis van de verbeterde thuissituatie”, vindt Francken. Bovendien moeten er volgens hem heel wat minder mensen erkend worden als vluchteling, aangezien de status van subsidiaire bescherming veel beter van toepassing zou zijn in veel gevallen.

Illegale gezinnen N-VA wil bovendien dat er meer werk gemaakt wordt van de strijd tegen asielfraude. Het voorbeeld van ‘vakantiegangers’ die afgelopen zomer gerepatrieerd werden uit Afghanistan wordt daarbij aangehaald. Ook moet het verblijf voor migranten die doorreizen vanuit andere Europese landen zo onaantrekkelijk mogelijk gemaakt worden, bijvoorbeeld door hun opvang te versoberen en hen geen gratis opvang te geven.

Men wil dat de capaciteit van de gesloten terugkeercentra (het regeerakkoord belooft twee nieuwe) wordt verhoogd, bijvoorbeeld door de coronamaatregelen in die centra - waardoor men op verlaagde capaciteit draait - gedeeltelijk op te heffen. Ook moet er volgens Francken opnieuw werk worden gemaakt van de gedwongen terugkeer van illegale gezinnen. Tot slot vindt Francken dat de lokale opvanginitiatieven - individuele opvang in gratis woningen - stopgezet moeten worden, omdat deze volgens hem een aanzuigeffect creëren. “Het feit dat Mahdi’s herhaalde oproepen aan de lokale besturen om meer opvangplaatsen te voorzien op een koude steen vielen, toont pijnlijk aan dat het vat af is”, besluit Francken. “De mensen zijn deze asielchaos beu en wensen verandering.”

PIETER VAN BERKEL

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Stugge minister De coronacrisis en vooral de aanpak daarvan blijven voor verschillende visies en meningen zorgen. Het dragen van mondmaskers, de pasjesmaatschappij, de vaccinaties, virologen versus de regereringen, aanpak van nieuwe besmettingen,… Het zijn allemaal thema’s die voor discussies blijven zorgen. VB, N-VA, maar ook Ecolo/Groen en zelfs CD&V interpelleerden donderdag minister Vandenbroucke over de noodzaak van een duidelijke aanpak, al suggereerden ze elk andere middelen daartoe. Het werd dan ook een zoveelste dovemansgesprek met een stugge minister die niet ingaat op de concrete vragen, maar die blijft zweren bij zijn eigen coronadogma’s. Het lang verwachte ‘rijk van de vrijheid’ is nog niet echt voor morgen, want wie tussen de regels van de minister leest en luistert, zal vernemen dat gedwongen vaccinaties en een Covid Safe Ticket voor de regering(en) geen taboes meer zijn. En dat de fameuze pandemiewet snel kan geactiveerd worden. Veel politici zijn er dan ook van overtuigd dat we het laatste nog niet gezien hebben.

Asielcrisis und kein ende Het is een constante geworden dat Dries Van Langenhove (VB) in de clinch gaat met staatssecretaris voor Asiel en Migratie (en Nationale Loterij…) Sammy Mahdi (CD&V) over de asielcrisis, de asielaanpak en allerhande toestanden die zich met asielzoekers voordoen. De vragen én de antwoorden zijn altijd weer voorspelbaar. Van Langehove is het haast vanzelfsprekend nooit eens met de maatregelen die Mahdi neemt in de huidige asielcrisis, terwijl Mahdi elke keer weer aan Van Langenhove

probeert uit te leggen wat hij doet binnen het wettelijk kader.

Voor deze is dat veel te weinig en niet effectief, want hoe dan ook blijft de kraan van de instroom open staan. Hij is dan ook van mening dat “we niet meer opvangcentra nodig hebben, maar minder asielzoekers”. Daarnaast horen we in de antwoorden van Mahdi ook elke keer weer het verwijt dat dit land de voorbije jaren veel te weinig geïnvesteerd heeft in structurele oplossingen, waarmee hij natuurlijk een sneer wil geven aan zonder hem te noemen - Theo Francken. Of zou hij toch diens voorganger en zijn huidige coalitiegenoot, Maggie De Block, bedoelen die er écht een potje van heeft gemaakt, waardoor het voor elke opvolger zeer moeilijk zal blijven om een en ander recht te trekken en de kritiek van Van Langenhove - die de taal van velen spreekt - te doen verstommen?

Verdachte tijden Kamervoorzitster Eliane Tillieux liet zich donderdag verontschuldigen “omwille van ambtsplichten”, wat die ook mogen zijn. Zeker omdat haar eerste ambtsplicht precies is aanwezig te zijn en de Kamer voor te zitten… Maar goed, ze werd vervangen door Valerie Van Peel (N-VA), eerste ondervoorzitter. Toen deze in de loop van de vergadering even de Kamer verliet, zouden normaal de tweede of de derde ondervoorzitter moeten overnemen, maar die waren niet te bespeuren. Zo kwam het dan dat volgens het reglement het oudste lid moet overnemen. En dat was niemand minder dan oud-Kamervoorzitter André Flahaut die meteen deed alsof hij nooit was weggeweest. De anciens in de Kamer kregen zowaar een schrikwekkend déjà-vu-gevoel.

Het intermezzo met de herinnering aan “tempore suspecto” was gelukkig voor hen maar van korte duur, want Van Peel liet niet al te lang op zich wachten.

Veel water bij de wijn Donderdag lag er in de Kamer een voorstel van resolutie voor over COP 26, de klimaatconferentie van de Verenigde Naties die zal plaatsvinden in Glasgow in november. De resolutie werd ondertekend door alle Vivaldipartijen, aangevuld met N-VA en DéFI, en is het resultaat van een interparlementaire werkgroep die ervoor moest zorgen dat alle Belgische vertegenwoordigers daar met een gezamenlijk standpunt zouden aantreden. De aanwezigheid van de N-VA is te verklaren door haar leidende rol in de Vlaamse regering… In het voorstel wordt ingegaan op de klimaatdoelstellingen waarbinnen moet worden gewerkt, op de internationale financiering van de strijd tegen de klimaatverandering en op de kwestie van het verlies en de schade. Het voorstel beoogt de diverse regeringen ertoe aan te sporen om samen te

werken. Daarnaast wordt een duidelijke omschrijving gegeven van het gemeenschappelijke standpunt inzake migratie en gender, inzake luchtverkeer en scheepvaart, alsook inzake oceanen en biodiversiteit… Wie bij de bespreking niet volgde was Reccino Van Lommel (VB) die in een lange, technische, maar ook principiële tussenkomst heel veel kanttekeningen plaatste bij te tekst. Zo stelde hij de vraag naar de betaalbaarheid van dergelijke hooggegrepen doelstellingen, naar de uitvoerbaarheid en zelfs de haalbaarheid ervan. Tevens vond hij het een tekst vol algemeenheden en gemeenplaatsen die het resultaat is van een berg compromissen tussen de verschillende fracties, wat het tot “verwaterde wijn die nog amper kleur heeft” maakt. Wel kon hij appreciëren dat oud-minister Philippe Muyters (N-VA) en voorzitter van de interparlementaire klimaatdialoog toch ook met zijn fractie het gesprek over de sneuveltekst is aangegaan. Het VB stemde dus tegen, alsook - merkwaardig - Raoul Hedebouw (PTB/PVDA). Diens fractiegenoten onthielden zich echter omdat een aantal amendementen van hen werd weggestemd.

Prijstransformator Van der Straeten

Politiek

28 OKTOBER 2021

IN DE KIJKER

© BELGA

Alexander De Croo

Premier Alexander De Croo (45) doet dezer dagen sterk aan Comical Ali denken. Vorige week, op de viering van de 175e verjaardag van de liberale partij in België – Franstaligen en Nederlandstaligen samen –, sprak hij bevlogen woorden: “Ik zie een sterk land.

Een menselijk land. Een land waar we trots op mogen zijn. En dat we samen nog beter gaan maken.” Klinkt natuurlijk goed, maar ondertussen kwamen onder de Vivaldi-regering een aantal vrijheden in dit land flink onder druk staan, gaande van persvrijheid tot individuele vrijheid en vrijheid van meningsuiting, al dan niet gestuurd door dwangmatige politieke correctheid en woke-dictatuur. En steeds meer mensen steken hun middenvinger op naar de politieke klasse.

De kloof tussen burger en politiek in dat door hem bezongen land is nooit zo groot geweest.

Grootste familie “In 2024 willen we de grootste familie worden in dit land”, liet hij in volle feestroes weten, zich vastklampend aan de MR van Georges-Louis Bouchez die met zijn partij electoraal nog wel goed zit, in tegenstelling tot de Open Vld. De partij van De Croo is nog slechts een schaduw van zichzelf en tal van interne conflicten, afrekeningen en fraudeschandalen achtervolgen haar richting kiesdrempel.

Echt reden tot feesten is er eigenlijk niet en daarom zoekt men zijn heil bij de succesvolle ‘overkant’ om de ellende te vergeten. Want ellende is er wel. Tal van echte blauwe liberalen haken af, na de stapel woordbreuken van vooral de nieuwe voorzitter Egbert Lachaert.

Denken we maar aan bijvoorbeeld zijn beloftes over het behoud van kernenergie en meer bevoegdheden voor de regio’s, waar niets van overbleef. De ‘rechtse’ Open Vld’ers die de noodlottige Gwendolyn Rutten buitenwerkten, verkleurden in geen tijd als kameleons tot links-liberalen à la D66 in Nederland. Als we dan zien hoe Bouchez alles op rechts in Wallonië wil veroveren, dan valt het toch maar af te wachten hoe dat in die ‘familie’ gaat aflopen. In ieder geval lijkt het er niet echt op dat die echt veel groter zal worden door Open Vld, want de kiezer lijkt momenteel wel de grootste vijand.

Dweil Alexander De Croo was aangeslagen na de verkiezingen van 2019 en sprak toen woorden uit die hem zullen blijven achtervolgen: "Open Vld heeft het niet goed gedaan bij de verkiezingen. Wij zijn de zevende partij in het parlement. Je moet de democratie respecteren. Als eerste minister zonder slagkracht ben je de dweil van je regering." En toch, na politieke intriges en verraad, machtsconcentratie van zowat alle verliezende partijen in Vlaanderen met de sterke partijen uit Wallonië kwam hij toch aan de macht als premier en werd de juistheid van zijn woorden bewezen: de democratie werd niet gerespecteerd, hij kreeg geen slagkracht en hij werd de dweil van de regering. Dat laatste is duidelijk, want hij moet de ene brand na de andere proberen blussen en de MR en de PS bikkelen altijd weer opnieuw over wie écht de machtigste is. Vivaldi heeft slechts één bestaansreden: de gezamenlijke angst voor de kiezer die zich bedrogen voelt. En gepluimd, want de belastingdruk kent ongeziene hoogten.

Kijken naar morgen

© PHOTONEWS

Tussen al de hoofdbrekens door en met de krioelende Vivaldi krabbenmand voor zijn neus, doet hij pogingen om andere accenten te leggen, vooral voor zichzelf. Op het internationale vlak wil hij ‘ons land’ positioneren en doet hij zich groter en wijzer voor dan hij in werkelijkheid is, vooral in gemakkelijke bevlogen pleidooien voor mensenrechten, klimaatdoelstellingen en internationaal recht.

Hij trekt ook de EU-kaart, voelt zich goed in het gezelschap van de Europese ‘groten’ en huilt graag mee met het protest tegen eigenzinnige EU-leden als Polen en Hongarije. Het levert hem allemaal applaus op. Een bewuste zet, want hij beseft dat het in 2024 wel eens over en uit zou kunnen zijn voor hem. En dus volgt hij het voorbeeld van de blauwe Franstalige vrienden Michel en Reynders, die hun zinkend Zweedse schip ook verlieten richting Europa om zichzelf in politieke veiligheid te brengen.

Maar in de wandelgangen wordt gefluisterd dat hij het nog verder zoekt, bij de Verenigde Naties bijvoorbeeld.

We hadden het nog niet over de mismeestering van de corona-aanpak, met allerhande draconische verboden die haaks staan op de vrijheid van mensen, die de partij altijd zegt centraal te stellen. Of zijn in de doofpot gestopte connecties met een Italiaanse pornoactrice. Of de wil tot herfederaliseren. De PVV is terug. In Vlaamsgezinde kringen heeft men voor die afkorting een alternatieve omschrijving.

CITAAT VAN DE WEEK

Conner Rousseau (Vooruit)

“We moeten een progressief leger vormen, waarmee we extreemrechts kunnen verslaan” Vooruit-voorzitter Conner Rousseau lanceerde afgelopen weekend zijn participatieproject “The Big Shift”, waarmee zijn partij de kloof tussen burger en politiek wil dichten. “We moeten met geëngageerde mensen een progressief leger vormen, waarmee we extreemrechts kunnen verslaan”, verklaart hij daarover.

Kan de liberale familie in 2024 de grootste worden? © PHOTONEWS

Mohammed Saïd al-Sahaf, de Iraakse minister ten tijde van de laatste dagen van het regime van Saddam Hoessein, ging de geschiedenis in als “Comical Ali”. Terwijl hij op de staatstelevisie de lof zong van de Iraakse troepen die de vlieghaven en bepaalde stadsdelen hadden behouden tegen de Amerikaanse overmacht, kwamen achter hem Amerikaanse tanks in beeld die Bagdad binnenreden.

Daarmee werd hij het onderwerp van spot en werd hij het archetype voor politici die het tegenovergestelde zeggen dan wat in de werkelijkheid gebeurt.

7

Georges-Louis Bouchez & Egbert Lachaert vieren 175 jaar liberalisme in België

Afgelopen week vierden Open Vld en MR 175 jaar liberalisme in België. “De ambitie moet zijn om te groeien en in 2024 groter te zijn dan de socialistische familie”, zo citeerde de VRT Open Vldvoorzitter Egbert Lachaert. Het zou er nog aan ontbreken dat de liberalen niet zouden willen groeien. Maar hoe realistisch is het dat de liberale familie in 2024 de grootste wordt?

Vandaag zijn de socialisten de grootste in de federale Kamer, met 28 zetels. Dat waren er oorspronkelijk 29, maar ondertussen werd Emir Kir uit de PS gezet en zetelt hij als onafhankelijke. De liberale familie heeft 26 zetels, maar wordt op de voet gevolgd door de N-VA. Die partij haalde bij de verkiezingen 25 zetels, maar dan wel inclusief de onafhankelijke Jean-Marie Dedecker. Vierde familie, op enige afstand, is de groene, met 21 zetels.

Het plafond van de MR Op het eerste gezicht moet dat dus mogelijk zijn voor de liberalen om de socialistische familie naar de kroon te steken. De PS scoort immers tegenwoordig slecht in de peilingen. Maar daar hoort toch een dikke ‘maar’ bij.

Zo zit de MR in Wallonië al jaren dicht tegen haar plafond. De partij worstelt met de grens van de twintig procent, die ze maar niet kan doorbreken. Maar zelfs in de hoogdagen raakte de partij niet verder dan een kwart van de Waalse stemmen. Wallonië is en blijft een links gewest en daar zal ook een Georges-Louis Bouchez weinig aan kunnen veranderen.

De kans is groter dat er in Wallonië een rechtse kaper op de kust opduikt dan dat de MR richting de dertig procent gaat.

Dan ziet het er voor de PS helemaal anders uit. Jazeker, de partij verliest in de peilingen en dat verlies kan de komende jaren nog verder oplopen. Maar anderzijds zou het ook niet de eerste keer zijn dat de PTB hoge toppen scheert om tegen de verkiezingen weer in mekaar te stuiken. De PTB is niet

alleen een concurrent, maar ook een enorm stemmenreservoir voor de PS, met een potentieel van vijf tot tien procent bovenop de huidige peilingscore. Wordt de strijd tussen de socialistische en de liberale familie in 2024 in Wallonië beslecht, dan spreken we niet zozeer over een groei voor de MR, maar wel van een historisch verlies voor de PS.

Het potentieel van de Open Vld Wil de liberale familie groeien, dan zal die groei toch vooral in Vlaanderen moeten gebeuren.

Daar zit inderdaad nog veel potentieel, maar het is maar de vraag of de top van de Open Vld daar wel appetijt voor heeft.

Er is immers een tijd geweest dat de Open Vld in Vlaanderen

vlotjes boven de twintig procent scoorde. In 1995 haalde de Open Vld 20,2 procent van de stemmen bij de regionale verkiezingen in Vlaanderen, en in 1999 de topscore van 21,7 procent. Maar dat was wel in een tijd dat de partij naar de kiezer trok met een uitgesproken rechts en Vlaamsgezind programma. Eens aan de macht gooide de partij het over een andere boeg, en vandaag weten we wat het resultaat daarvan in 2019 was: 13,1 procent.

Waar die liberale stemmen naartoe zijn? Toch vooral naar de N-VA. Bart De Wever heeft gelijk als hij zegt dat de Vlaamse VVD-kiezer voor zijn partij kiest. Dat VVD-voorzitter Mark Rutte eventjes komt afzakken naar het verjaardagsfeestje van Open Vld en MR verandert daar trouwens weinig aan. Wil de liberale familie vijf à tien zetels winst maken en groter worden dan de socialisten, dan moet Open Vld weer rechts en Vlaamsgezind worden. Zeg maar: het programma overnemen waarmee Egbert Lachaert zich tot partijvoorzitter liet verkiezen dus.

Het gevaar van Vlaams Belang Blijft de Open Vld zich vastklampen aan haar links-liberalisme en belgicisme, is het trouwens niet zeker dat de liberalen de tweede plaats zullen kunnen vasthouden in 2024. De septemberpeiling van Ipsos plaatste de socialistische familie op 27 zetels, en de liberale op 25. Maar Vlaams Belang zit ondertussen wel aan 22 zetels, een winst van vier zetels. Erg veel verlies kan de liberale familie zich dus niet permitteren voor ze Vlaams Belang moet laten voorgaan in de Kamer.

FILIP VAN LAENEN

8

Interview

28 OKTOBER 2021

BART MADDENS

Professor politicologie Bart Maddens (KU Leuven) staat bekend als een van de weinige prominente, openlijk Vlaamsgezinde academici die overblijven aan de Vlaamse universiteiten. Hij is tevens een kenner van de verschillende onafhankelijkheidsbewegingen die Europa rijk is. Hoe kijkt hij naar de één jaar oude regering-De Croo, de communautaire plannen en strategieën van beide Vlaamsnationalistische partijen en 2024?

“Je hebt een Vlaams-nationale meerderheid nodig om een echt Vlaams-nationaal beleid te voeren” “k neem aan dat dat retorische vragen zijn”, antwoordt hij lachend op de vraag of het onlangs voorgestelde federale begrotingsakkoord van veel ambitie of coherentie getuigt.

“Over deze regering bestaat een soort misverstand. Dit is eigenlijk geen regering. Neem de Kamer, schrap er alle antisysteempartijen uit - met een paar kleine uitzonderingen zoals de cdH en DéFI - en je hebt deze Vivaldi-regering. Men heeft de antisysteempartijen buitenspel gezet. Dan houd je een verzameling van systeemvriendelijke partijen over en een regering die uit heel veel partijen bestaat en heel heterogeen is. In zo’n constellatie kun je gewoon geen coherent beleid voeren. Moest men dan nog echt goed onderhandeld hebben over een regeerakkoord met waterdichte afspraken… Maar dat regeerakkoord is er niet. Wat doorgaat voor een regeerakkoord is een lachwekkende tekst vol holle fraseologie en vage intentieverklaringen. Deze regering is eerder een soort miniparlement dan een echte regering, met hetzelfde gekrakeel en oppositie als in een parlement, met het gevolg dat er geen coherent beleid wordt gevoerd. De partijen stellen voortdurend wederzijdse veto’s. Wat je dan krijgt, is een grootste gemene deler van zeven partijprogramma’s. En hoe meer partijen, hoe lager die grootste gemene deler.”

De inkt was nog niet droog of er werd vanuit de meerderheid zelf al kritiek geleverd op het begrotingsakkoord.

“Het klopt natuurlijk dat PS en MR elkaar naar het leven staan, maar je moet dat ook wat relativeren. Het is vooral gemakkelijk voor Open Vld. Zij kunnen zich verschuilen achter de rug van Georges-Louis Bouchez. Open Vld is even bang van de N-VA als de PS van de PVDA. Maar Open Vld kan zich

moeilijk profileren of oppositie voeren binnen de regering omdat men de premier levert.”

Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel. Voorziet u een grote impact van de Franse presidentsverkiezingen op de Franstalige politiek in België?

“Als het regent in Parijs, dan druppelt het niet, maar dan régent het in Brussel.

De impact van de Franse politiek is zeer groot. Wij in Vlaanderen onderschatten dat. We denken dat hun relatie vergelijkbaar is met die tussen Vlamingen en Nederlanders, maar in werkelijkheid is die relatie veel intenser. De Franse politiek wordt ook van heel nabij gevolgd in Wallonië.”

“Een heel mooi voorbeeld van die impact waren de verkiezingen van 2007.

Toen behaalde Nicolas Sarkozy een spectaculaire overwinning. Ongeveer een maand later waren er ook verkiezingen in ons land, die samenvielen met de eerste ronde van de Franse parlementsverkiezingen. Dat was de eerste en de enige keer dat de MR groter was dan de PS. Er werd toen ook gezegd dat de Walen veel meer naar de Franse dan de Belgische verkiezingsdebatten hadden gekeken.”

In Frankrijk schuiven Les Répubicains op naar rechts. Ondertussen is er ook de figuur van Eric Zemmour. Ziet u de MR opschuiven naar rechts onder invloed van wat in Frankrijk gebeurt?

“De MR is een huis met vele kamers.

Bouchez profileert zich vooral op de economische as en de laïcité. Dat laatste is indirect ook gelinkt aan de migratieproblematiek. Als hij zou beginnen pleiten voor een fors Theo Francken-achtig beleid tegenover asielzoekers, dan zou hij snel op oppositie van de progressieve vleugel binnen de MR botsen. We hebben dat gezien bij de discussie rond de

woonstbetredingen onder de Zweedse regering. Zijn manoeuvreerruimte is in dat opzicht beperkt.”

Bijna de helft van de Vlamingen stemt volgens de jongste peilingen op een Vlaams-nationalistische partij. Vertaalt zich dat ook in een Vlaams-nationalistische overtuiging?

“Jammer genoeg zijn niet al die kiezers overtuigde Vlaams-nationalisten of separatisten. Er spelen heel veel motieven om op die partijen te stemmen. Tegelijkertijd is de kiezer natuurlijk ook niet dom. Hij weet zeer goed dat die partijen niet veel van België moeten weten en super-Vlaams zijn. Het feit dat dat zoveel kiezers niet belet om op die partijen te stemmen, toont volgens mij wel aan dat er een grote onverschilligheid is tegenover België. Een Belgische patriot, die per se wil dat België blijft bestaan, die zal nooit op N-VA of het Vlaams Belang stemmen.”

Hoe verklaart u het succes van het Vlaams Belang en de terugval van de N-VA van de jongste jaren?

“Wat er eigenlijk volgens mij verklaard zou moeten worden, is waarom het Vlaams Belang na de verkiezingen van 2009 stemmen verloor. Het resultaat van 2019 is eerder een terugkeer naar het oude normaal en kwam ongeveer overeen met het ‘normale’ resultaat van het VB van vroeger.”

Wat doorgaat voor een regeerakkoord is een lachwekkende tekst vol holle fraseologie en vage intentieverklaringen

Hoe komt het dan dat het VB een tijdlang zo laag heeft gescoord?

“Jurgen Ceder had het onlangs in dit blad over het scheermes van Ockham, dat stelt dat de meeste eenvoudige verklaring meestal de juiste is. In dit geval lijkt me de meest eenvoudige verklaring dat er na 2007 een intern conflict was in het VB rond Marie-Rose Morel, die het triumviraat van Filip Dewinter, Gerolf Annemans en Frank Vanhecke uit verband heeft gespeeld. Toevallig viel die interne crisis samen met de opgang van Bart De Wever, die een politieke superster aan het worden was. Die samenloop van omstandigheden heeft het VB toen de das omgedaan. De Wever heeft dankzij zijn overtuigingskracht en retorisch talent velen overtuigd dat de N-VA het best geplaatst was om het rechtse conservatieve beleid, waar veel Vlaamse kiezers om vragen, te realiseren en dat het VB eigenlijk een doodlopende straat was, een verloren stem. Voor veel kiezers was er in 2019 een desillusie. De beloofde verandering bleek voor hen toch niet de verandering met een grote ‘V’ te zijn.”

“De misrekening die de N-VA gemaakt heeft, is dat de partij na de verkiezingsoverwinning van 2014 en het ei zo na verdwijnen van het VB dacht dat ze de kernthema’s van het VB had kunnen kapen, dat migratie, veiligheid en identiteit N-VA-thema’s

Interview

28 OKTOBER 2021

9

“HET ZOU VOOR N-VA VANUIT STRATEGISCH OOGPUNT ONTZETTEND DOM ZIJN OM NU AAN TE KONDIGEN DAT MEN WIL SAMENWERKEN MET HET VB” geworden waren en het VB vernietigd kon worden door zich op die thema’s te profileren. Er is een soort ijzeren wet van de politieke wetenschappen die stelt dat bepaalde partijen ‘eigenaar’ zijn van bepaalde thema’s. Als bepaalde thema’s belangrijker worden, dan speelt dat in het voordeel van de eigenaars ervan.

Heel de legislatuur van 2014 tot en met 2019 werd beheerst door VB-thema’s: de aanslagen, de migratiecrisis,… Finaal heeft de oorspronkelijke eigenaar van die thema’s daarvan kunnen profiteren.”

De laatste maanden zweert Bart De Wever expliciet de samenwerking met Vlaams Belang af. Is dat gemeend of strategisch?

“Wat volgens mij wel gemeend is, is dat het ‘plan A’ van N-VA het sluiten van een groot communautair akkoord met de PS is. Om dat mogelijk te maken, moet de N-VA zich distantiëren van het Vlaams Belang. Als de N-VA nu de deur openzet naar het VB, maakt dat het voor de PS onmogelijk om nog akkoorden te sluiten met de N-VA. Dan zet de N-VA zich buitenspel. Daarnaast spelen er ook electorale overwegingen. De beste manier om de centrumkiezer af te schrikken is aankondigen dat je in 2024 wil samenwerken met het VB. Dat zou een soort van ‘self denying prophecy’ zijn, omdat diezelfde N-VA-VB-coalitie dan onmogelijk wordt. Het zou dus vanuit een strategisch oogpunt ontzettend dom zijn om nu aan te kondigen dat men wil samenwerken met het VB.” “Dat neemt niet weg dat een coalitie sluiten met die partij bij de N-VA op de achtergrond speelt als een soort ‘plan B’, maar dan moet er wel aan heel wat voorwaarden voldaan worden. Allereerst moet die zetelmeerderheid in het Vlaams Parlement er zijn. Dat lijkt me al erg twijfelachtig. Daarnaast is er de vraag of het

VB bereid zal zijn om water bij de wijn te doen. Maar het belangrijkste is vooral dat de N-VA het gevoel moet hebben dat ze federaal buitenspel is gezet, dat men daar de Vlaamse verkiezingsuitslag niet meer respecteert. Zoiets zou binnen de N-VA een grote woede teweeg kunnen brengen - een soort Hulk-effect - en een mindset kunnen creëren om samenwerking met het VB te aanvaarden, ook bij mensen die liever niet met hen samenwerken.”

Hoe realistisch is het plan om een staatshervorming met de PS te onderhandelen? De laatste weken liet Paul Magnette optekenen dat België volgens hem goed werkt.

“Ook hier is het cruciaal dat er een Vlaams-nationalistische meerderheid is. Dat is in eerste instantie relevant voor het federale niveau. In dat geval heeft N-VA een veto voor een nieuwe staatshervorming, waarvoor een meerderheid in beide taalgroepen nodig is. De mogelijkheid van een Vlaams-nationale coalitie zou voor N-VA een machtig wapen zijn om een staatshervorming af te dwingen. Dan zou N-VA Vlaams Belang op het Vlaamse niveau kunnen gebruiken als een soort stok achter de deur. Een Vlaamse regering van VB en N-VA, die de federale regering voortdurend stokken in de wielen kan steken, is het grote doembeeld bij de Franstaligen. Magnette is daar doodsbang voor. Hij zegt dat in elk interview.”

Open Vld is even bang van de N-VA als de PS van de PVDA “Als de Vlaams-nationalisten niet de hefbomen hebben om te wegen op die staatshervorming, dan is het misschien beter dat er geen staatshervorming komt dan een slechte. Het worst-case-scenario, dat absoluut niet onrealistisch is, is dat er een soort Vivaldi-staatshervorming komt met een tweederdemeerderheid en een bijzondere meerderheid in beide taalgroepen, dankzij de steun van de PVDA. Mathematisch is dat nu al mogelijk, maar de Grondwet is nu maar in beperkte mate voor herziening vatbaar. CD&V zit in dat scenario op een wip. Je merkt een tendens in belgicistische richting bij die partij. Het valt niet uit te sluiten dat die partij in de toekomst akkoord zou gaan met een federale kieskring of een normenhiërarchie, het ondergeschikt maken van

Vlaanderen ten opzichte van het federale niveau.”

Tom Van Grieken leek onlangs voorzichtig de hand te reiken naar CD&V. “It’s not going to happen. De N-VA heeft na 2019 geprobeerd om CD&V de bocht te doen maken en dat is niet gelukt. De Wever heeft zelf gezegd dat de weerstand veel te groot was. Een aantal figuren binnen CD&V zijn misschien minder enthousiast over het cordon, maar het zou een existentieel probleem creëren in de partij als een meerderheid - die er volgens mij niet is - dat zou willen doorduwen. De aversie ten aanzien van het Vlaams Belang is te groot en het cordon sanitaire is een dogma binnen de traditionele partijen. Dat cordon is al dertig jaar oud en is ingebakken in de politieke cultuur van die partijen. Ze zijn gewoon niet meer in staat om uit hun loopgraaf te komen. Dat is de trieste realiteit. Wat wel kan is dat rechtse CD&V’ers op lokaal niveau zouden breken met de partij om zo een coalitie mogelijk te maken.”

Wat vindt u van het plan van Vlaams Belang om een soevereiniteitsverklaring te doen uitgaan van het Vlaams Parlement om zo tot meer autonomie te komen?

“Het Vlaams Belang weet dat dat onaanvaardbaar is voor de N-VA. Als zij een coalitie met N-VA willen, dan moet het VB niet met zo’n soevereiniteitsverklaring afkomen. Dat zou in eerste instantie ook niet hoeven. Als er toch een Vlaams-nationale coalitie in Vlaanderen komt, dan zou deze al heel veel kunnen doen binnen het bestaande wettelijke kader zonder de soevereiniteit uit te roepen. Je kan de grenzen opzoeken van de bevoegdheden, een Vlaams-nationale identiteitspolitiek voeren, je kan een fors beleid voeren in de Vlaamse Rand - een beleid dat nu ontbreekt -, je kan een Vlaamsgezind cultuurbeleid voeren, het hoger onderwijs ‘ont-Engelsen’. Dat zijn allemaal dingen die nu onmogelijk zijn omdat die traditionele partijen naar meer belgicisme evolueren. Je hebt jammer genoeg een Vlaams-nationale meerderheid nodig om een Vlaams-nationaal beleid te voeren. Ik ben er zeker van dat Jan Jambon niet liever zou willen dan dat te doen, maar dat is onmogelijk met CD&V en Open Vld, die op de rem staan.”

“Een tweede stap zou zijn om die meerderheid te gebruiken om de federale regering stokken in de wielen te steken, veto’s te stellen in het Overlegcomité, belangenconflicten goed te keuren,…

Zo’n soevereiniteitsverklaring is hoogstens een derde stap als al het andere niet lukt.”

“DOOR TE VERZAKEN AAN GEWELD, VERZAKEN DE CATALANEN DE FACTO AAN ONAFHANKELIJKHEID” Professor Maddens is vertrouwd met de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging en was in 2017 als internationaal waarnemer aanwezig in Barcelona bij het referendum over onafhankelijkheid. Welke lessen kan of moet de Vlaamse Beweging trekken uit de Catalaanse pogingen om onafhankelijk te worden?

“Op een van de debatfiches van de N-VA staat duidelijk: ‘Wij willen geen Catalaanse toestanden’ (lacht). Ik vind dat intellectueel niet helemaal eerlijk, omdat de Catalaanse situatie totaal niet vergelijkbaar is met de Vlaamse. Als Vlaanderen zich zou afscheiden van België, dan heb je geen België meer. Als Catalonië zich zou afscheiden van Spanje, dan heb je nog altijd Spanje over, een machtige staat. Catalonië is goed voor 16 procent van de Spaanse bevolking, terwijl Vlaanderen en zijn hoofdstad goed zijn voor 68 procent van de Belgische bevolking. Uit de wetenschappelijke literatuur

blijkt dat tweeledige landen zoals België, Tsjechoslowakije en Soedan veel makkelijker te splitsen zijn. In Spanje, met zijn vele deelstaten, is het veel moeilijker voor één deelstaat om zich af te splitsen omdat de centrale staat een domino-effect en een desintegratie vreest. Dat verklaart ook het geweld en de repressie die gebruikt werden om het separatisme in de kiem te smoren. De tragiek van de Catalanen is dat ze principieel geweldloos zijn, wat vanuit moreel oogpunt enkel kan worden toegejuicht, terwijl de tegenstander niet aarzelt om geweld te gebruiken. Maar door te verzaken aan geweld, verzaken de Catalanen de facto aan onafhankelijkheid en komt hun toekomst als natie in het gedrang. Dat is tragisch.”

“Mark Grammens waarschuwde altijd dat Vlaanderen zich niet moest identificeren met kleinere volkeren. Dat wordt nu bevestigd. Hoe je het ook draait of keert, Catalonië speelt ons parten. Dat wordt te pas en te onpas tegen ons gebruikt. We krijgen dat nu als een boemerang in ons gezicht, maar natuurlijk konden we het niet maken om niet solidair te zijn met de Catalanen.”

BART MADDENS

POLITOCOLOOG KU LEUVEN Geboren op 22 november 1963 in Menen Van 1995 tot 1999 secretaris van het Centrum voor Staatshervorming van het Vlaams Parlement Vanaf 1999 hoogleraar aan de KU Leuven Publiceerde o.a.

“Omfloerst Separatisme?

Van de vijf resoluties tot de Maddensstrategie” en “De prijs van politiek: Over de portefeuille van de partijen”

De Vlaams-nationalistische partijen scoren doorgaans niet goed bij mensen met een migratieachtergrond. Is dat een probleem?

“Natuurlijk. Naarmate Vlaanderen kleurrijker wordt, of je dat nu goed of slecht vindt, is het belangrijk om ook nieuwe Vlamingen te kunnen mobiliseren en enthousiasmeren voor die Vlaamse onafhankelijkheid. Dat geldt des te meer in Brussel. De oppositie tegen Brussel als hoofdstad van een onafhankelijk Vlaanderen kwam traditioneel van verfranste belgicistische Brusselaars. Die zul je nooit kunnen overtuigen. Maar het feit dat ook dat oude publiek heel minoritair wordt, moeten we eerder zien als een opportuniteit. Al die nieuwe Brusselaars zijn niet a priori Belgische patriotten. Ik blijft uiteraard niet blind voor de maatschappelijke problemen die samenhangen met migratie, maar ik denk dat de meerderheid van de Brusselse migranten in een welvarende en veilige stad willen leven. Ik denk dat die gemakkelijker gewonnen kunnen worden voor de Vlaamse zaak als je hen ervan kan overtuigen dat Brussel met de hulp van Vlaanderen opnieuw een aantrekkelijke stad kan worden. Brussel is nu het slachtoffer van het Belgische malgoverno. De Walen zijn niet geïnteresseerd in Brussel en investeren amper in de stad. De Vlamingen doen dat wel.

De Vlaamse Gemeenschap investeert jaarlijks 1 miljard euro in de gemeenschapsbevoegdheden in Brussel. Dat is gigantisch veel en ook goed. Het zorgt ervoor dat het Nederlandstalig onderwijs in Brussel verreweg het beste onderwijs daar is en de beste kansen biedt, ook aan allochtone Brusselaars.”

PIETER VAN BERKEL

Splits zelf de sociale zekerheid!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

28 OKTOBER 2021

ZUID-AFRIKA

Lokale verkiezingen: ANC naar af?

DUITSLAND

Uiteindelijk werd de wens van regeringspartij ANC om de plaatselijke verkiezingen naar februari volgend jaar te verschuiven door het hooggerechtshof afgewezen. Of ze op 1 november een pandoering zal krijgen, valt nog af te wachten. Zeker is dat nog meer aanhangers thuis zullen blijven. © SHUTTERSTOCK

De officiële werkloosheidsgraad wordt nu op 34 procent gesteld, bij jongeren zelfs op 46. Alsof dat nog niet genoeg is, loopt het bovendien helemaal verkeerd met de dienstverlening in de meerderheid van door het ANC bestuurde gemeentes, wat tot heel wat protestbetogingen en rellen leidde. Op sommige plaatsen werden die diensten door de bevolking zelf in handen genomen. Kortom, zegt Newsweek: het ANC beloofde een beter leven voor allen, maar het werd een beter leven voor weinigen.

Stemmen op raciale basis

In aanloop naar de lokale verkiezingen van 1 november vraagt President Ramaphosa zijn partij ANC “nog een kans te geven”.

Het ANC heeft meer dan genoeg redenen om de komende stembusronde met ongerustheid tegemoet te zien. Via de “Zondocommissie” zijn immers een hele reeks feiten met betrekking tot corruptie aan het licht gekomen, waarbij ex-president Zuma en partijsecretaris-generaal Ace Magashule betrokken waren. Het leidde tot een maandenlange machtsstrijd met de groep rond Cyril Ramaphosa, de huidige president. Magashule werd geschorst en Zuma, die niet meer voor de commissie wou verschijnen, kreeg wegens minachting van het hof 15 maanden cel opgelegd. Hij is intussen om ‘gezondheidsredenen’ vervroegd vrij. Met de perikelen rond deze twee figuren kwam echter de tweespalt binnen de regeringspartij nog meer aan het oppervlak, waardoor sommige waarnemers een scheuring niet geheel meer uitsloten.

Beloften niet vervuld Het gaat inderdaad niet goed met Zuid-Afrika. Volgens het Amerikaanse weekblad Newsweek zou onderzoek van onder meer de Wereldbank gewezen hebben op de grote inkomensverschillen in het land. Zo zou van 1993 tot 2019 het aandeel in ’s lands rijkdom van de toplaag van 57 tot 66 procent zijn gestegen. Daarentegen daalde het inkomen van de armen (de helft van de bevolking) met meer dan 30 procent. Wel verkleinde de kloof tussen blanken en zwarten: van 7 maal hoger in de jaren ’90 tot 4 keer hoger nu. Maar dat is enkel te wijten aan de opkomst van een zwarte elite. Door de positieve discriminatie, ingevoerd van overheidswege, steeg het aantal goedbetaalde jobs voor zwarten in de publieke sector, terwijl er ook gezorgd werd voor de opkomst van zwarte ondernemers. Het gros van de zwarte bevolking bleef echter met lege handen achter.

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Hoe dan ook, waarnemers verwachten geen electorale aardverschuiving op 1 november. Het ANC kan blijven rekenen op haar conservatief zwart kiezerspubliek.

Stemmen blijft in Zuid-Afrika op raciale basis gebeuren. De partij zou nipt de meerderheid van de stemmen behouden (of er iets onder zitten), wat wel een verlies tegenover 2016 betekent.

Ook de Democratische Alliantie, de belangrijkste oppositiepartij, zou achteruitboeren, wat men reeds bij de nationale verkiezingen in 2019 vaststelde. Pogingen om de Afrikanerkiezers die toen naar het rechtse Vrijheidsfront Plus (VF+) overstapten terug te winnen, zouden geen succes hebben, al is de DA zich, in tegenstelling tot vroeger, wel gaan inzetten voor het Afrikaans, onder meer aan de universiteiten. Tevens vreest men voor een verdere terugval onder de zwarte kiezers.

Wel winst voor de uiterst-linkse Economische Vrijheidsvechters (EFF), de Zoeloepartij Inkatha, enkele kleinere nieuwe partijen en het Vrijheidsfront, dat zich vooral in Kaapstad meer op bruine (kleurling) kiezers is gaan richten. Alleszins speelt een grote opkomst in de zwarte woonsteden in het voordeel van ANC en EFF, en in de voorsteden van DA en VF+.

Zorgen voor het ANC Wat het ANC vooral zorgen moet baren, is dat meer en meer aanhangers thuis blijven, vooral jongeren die de apartheid nooit hebben gekend. Van de 15 miljoen stemgerechtigde Zuid-Afrikanen onder 30 jaar heeft zich vandaag amper 4,6 miljoen als kiezer ingeschreven. De meest dramatische cijfers blijken bij de 18- en 19-jarigen terug te vinden. Volgens politicoloog Pieter Labuschagne gaat het hier niet om politieke apathie, maar eerder om een diepe frustratie over de huidige toestand van het land en de politici, die zichzelf verrijken en niet voor jobs zorgen.

Volgens waarnemers kan het ANC mogelijk nog enkele termijnen verder regeren, hetzij met een kleine meerderheid, hetzij in coalitie met een kleine partij, wat reeds in verscheidene steden het geval is. Op termijn kan dit echter tot een explosie leiden. De malaise zit immers diep. Onderzoek wees uit dat tot twee derde van de bevolking de regering, het parlement en de politie niet meer vertrouwt.

In een toespraak in Pretoria vroeg president Ramaphosa de partij “nog een kans te geven”. Het ANC zou tegenwoordig haar kandidaten aan een scherpe keuring onderwerpen. Vele gemeenteraadsleden zien het ambt immers niet als een dienst aan de gemeenschap, maar als werkgelegenheid met daarbij de nodige voordelen.

Dat gaat zover dat men zelfs tot geweld tegenover concurrenten bereid is. Ook nu weer vielen bij intern partijgeweld verscheidene doden.

Dirk Rochtus: “Opletten met links radicalisme” Enkele weken geleden werden er in Duitsland verkiezingen gehouden. Professor Dirk Rochtus, hoofddocent Duitse geschiedenis en Europese politiek aan de KU Leuven, maakte voor Pro Flandria een balans op van zestien jaar Angela Merkel.

In haar vier ambtstermijnen ontpopte Merkel zich tot het politieke zwaargewicht van Europa. Merkel heeft in Rochtus’ visie de eurocrisis, met de grote economische kloof tussen Noord- en Zuid-Europa, degelijk aangepakt. Problematischer was haar rol in de migratiecrisis.

Volgens Rochtus veranderde de christendemocratische Bondskanselier plots het geweer van schouder. Waar zij zich eerst kritisch uitliet over de multiculturele samenleving, sprak de CDU-politica in 2015 plots van ‘wir schaffen das’, waarmee de deur werd opengezet voor een grote toestroom aan migranten. Volgens Dirk Rochtus vielen op oudejaarsavond 2015 de multiculturele schellen van de Duitse ogen, toen een groot aantal vrouwen in Keulen werd aangerand door migranten. Een ander voorbeeld van Merkels’ wispelturigheid: aanvankelijk voorstander van nucleaire energie en het langer openhouden van kerncentrales, pleitte Merkel na de ramp in Fukushima plots voor het stopzetten van alle kernenergie.

Gevaar van Antifa Vervolgens was er aandacht voor de verkiezingsuitslag. Groenen en liberalen zijn nodig om de sociaaldemocraten aan een meerderheid te helpen. Rochtus wijst er op dat de ecologisten binnenkort de Minister van Financiën willen leveren. De tijd van besparingen en een strak begrotingsbeleid lijkt daarmee voorbij, want zowel groen als rood willen meer geld uitgeven. De schuldenrem werd, door de coronacrisis, al tot 2022 opgeheven. Volgens Rochtus zal deze losse budgettaire politiek ook in 2023 en de daaropvolgende jaren worden voortgezet. De sociaaldemocraten van de SPD varen momenteel een erg linkse koers, opgejaagd door extreemlinks. Socialisten, groenen en de radicale Die Linke besturen momenteel al samen in enkele deelstaten, waaronder Berlijn. Rochtus waarschuwde voorts voor het radicalisme op links. De beweging Antifa is al lang geen folklorisme meer en heeft in Berlijn, Hamburg en Leipzig hele wijken in handen, zogenaamde ‘no-go areas’ waar de politie door de macht van Antifa niet meer durft komen.

LVS Het nieuwste boek van Dirk Rochtus, “Scherprechters van de geest: Duits debat tot op het bot”, is verschenen bij uitgeverij Ertsberg.

JAN VAN AERSCHOT

FRANKRIJK

“Maak van Parijs weer een propere stad!”

Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

Uit een opiniepeiling, georganiseerd door Ifop en gepubliceerd in het “Journal du Dimanche”, blijkt dat veel meer Parijzenaars dan 30 jaar geleden hun stad “vuil” of “onverzorgd” vinden. Steeds meer burgers blijken het ook moeilijk te hebben met het weinig beschaafd optreden van medeburgers die hun vuil zomaar dumpen. Uit de resultaten blijkt dat 84 procent van de Parijse bevolking de stad “vuil” vindt, en 39 procent zelfs “zeer vuil”. Vooral dan in de “volkse” buurten, de dichtst bevolkte wijken van Parijs waar het vuil zich ophoopt en voor irritaties zorgt: 90 procent van de ondervraagden in de noordoostelijke wijken van de stad vindt het niet meer kunnen, tegenover ‘slechts’ 74 procent in de meer

residentiële wijken van de stad. Opvallend is ook de stijging van de percentages tegenover 30 jaar geleden. Onder het laatste mandaat van Jacques Chirac als burgemeester vond 53 procent Parijs “onverzorgd en vuil”, vandaag zitten we daar ver boven.

Gewoon voor de volledigheid geven we mee dat de huidige burgemeester de socialiste Anne Hidalgo is, die eveneens kandidate is voor de PS voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar.

Haar kansen worden niet heel hoog ingeschat.

PIET VAN NIEUWVLIET

© PHOTONEWS

Op 10 oktober trok een manifestatie door de Franse hoofdstad met een origineel thema: de deelnemers wilden met hun manifestatie protesteren tegen de degradatie van hun stad. Ze willen weer een propere stad.

Burgemeester van Parijs Anne Hidalgo (PS) is ook kandidate voor de presidentsverkiezingen.

Haar kansen worden niet heel hoog ingeschat.

Buitenland

28 OKTOBER 2021

SYRIË

IS en Al-Qaida zijn wereldwijd in opmars © SHUTTERSTOCK

© SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

11

Een historisch balast werkt Duits pragmatisme in de hand: de Poolse premier Morawiecki met uittredend Kanselier Merkel bij een bezoek aan Auschwitz.

De onverbeterlijke oostelijke stoorzender Polen mag dan al als de stoute jongen in de klas beschouwd worden en men kan het land al eens stevig op de vingers tikken, maar veel meer dan de knip op de beurs houden zit er niet in. Misschien zit er wel een strafstudie in, maar er zijn tal van redenen waarom hen verwijderen geen optie is.

Een droom voor de ene, pure horror voor de andere, maar een vertrek van Polen uit de EU, een zogenaamde Polexit, is vooral een erg onwaarschijnlijk scenario.

Zelfs als de relaties tussen Warschau en Euro-Brussel nog even onder spanning blijven staan, zal alles gedaan worden om dit te vermijden. Te beginnen in Polen zelf, waar de Unie bij de bevolking over een erg breed draagvlak blijft beschikken, niet in het minst om financiële redenen.

Na de Brexit zou een Poolse exit de Unie bovendien een mokerslag opleveren die het zich niet kan veroorloven. Het vertrek van de Britten, een stevige nettobetaler met een diepgewortelde eurosceptische cultuur, is één zaak. Maar als een van de grootste ontvangers met een sterk eurofiel DNA de club verlaat, dan wordt zowat alles plausibel.

Duits pragmatisme De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze wordt opgediend, daarvoor is het Duits pragmatisme iets te groot. Op haar 107de en waarschijnlijk laatste EU-top, pleitte Angela Merkel nog maar eens voor “dialoog”. Verschillende redenen drijven haar om escalatie te voorkomen. Eenheid van de EU, precies de reden om Griekenland destijds niet te laten vallen. Er is ook een eigen geopolitiek belang. Binnen de Unie zorgt Polen voor een buffer naar Rusland toe en plaatst het Duitsland wat centraler. De economische belangen zijn ook groot, in die mate dat ze een belangrijke hefboom waren voor de economische op-

mars sinds de millenniumwende. En ja, nog steeds: “don't mention the war.” De ballast van de geschiedenis bemoeilijkt het op de vingers tikken van een land dat vandaag miljoenen meer inwoners had moeten hebben.

Kwalijk voorbeeld Er zijn verschillende manieren om zich van buitenaf tot de Unie te verhouden.

Landen als Noorwegen, Zwitserland of Turkije zijn hier voorbeelden van. Tegelijkertijd zijn er tal van manieren om zich binnen de Unie te positioneren. Polen staat niet alleen met zijn kritische opstelling. Hongarije steunt uitdrukkelijk, maar ook in de andere Visegrád-landen, Tsjechië en Slovakije, leeft een sympathie. Meer dan eens vinden ze elkaar in standpunten die ingaan tegen de Brusselse catechismus (ook al zijn er verschillen, Rusland bijvoorbeeld). En zeggen dat ze mekaar vonden na hun bevrijding van het communistisch juk om hun Europese integratie te faciliteren. Aanvankelijk waren het ook modelleerlingen, maar de ergernis groeide ten aanzien van een 'Euro-Brussel' dat steeds meer het laken naar zich toetrok. Een Polen dat zich als een enfant terrible gedraagt, kan anderen inspireren. Een kop van The Economist van kort geleden vat het treffend samen: “Polen is een probleem voor de EU, net omdat het de Unie niet zal verlaten.”

MICHAËL VANDAMME

De Taliban maakt handig gebruik van het door de VS achtergelaten militair materiaal.

Op woensdag 20 oktober ontploften twee landmijnen die bevestigd waren aan een autobus die Syrische militairen vervoerde. Een derde mijn explodeerde niet.

Er vielen 14 doden en meerdere gewonden. Dit gebeurde op het spitsuur, midden in de Syrische hoofdstad Damascus. De aanslag werd niet opgeëist, maar alles wijst er op dat de daders IS-terroristen zijn.

IS heeft sinds 2020 al meerdere soortgelijke, niet-opgeëiste aanslagen uitgevoerd in het kader van zijn campagne om “de twee sjeiks” te wreken. Daarmee bedoelt men Abou Bakr al-Baghdadi en zijn woordvoerder Abou Hassan al-Mouhajir. Die werden in 2019 door Amerikaanse troepen gedood.

Dat was onder president Trump, toen er nog écht oorlog tegen islamitische terroristen werd gevoerd.

terugkeren omdat zij westerse paspoorten hadden. De moordenaars zijn onder ons…

Zij wachten maar op een signaal om toe te slaan. En als we zien dat jihadbruiden ook na hun terugkeer in Europa nog steeds een boerka dragen, dan moet men zich geen illusies maken over het effect van ‘deradicaliseringsprogramma’s’.

Heropleving

Het was een misdadige nalatigheid die terroristen en hun vrouwen uit Syrië te laten terugkomen. Het oorlogsrecht had zelfs toegelaten een 'geen gevangenen'-beleid tegenover IS te voeren, dat recht geldt enkel voor reguliere strijdkrachten. Men had hun Belgische of Franse of Britse nationaliteit moeten intrekken terwijl zij nog in Syrië zaten. Toen de strijd op zijn heetst werd gevoerd, raakte bekend dat Britse- en Franse troepen aldaar de officieuze richtlijn gekregen hadden 'landgenoten' eerder op de kogel dan op de cel te trakteren. Volgens verschillende bronnen voegden ze in ettelijke gevallen de daad bij het woord.

Onze politici gedragen zich net zoals de psychiaters in de VS, die in de jaren ’70 beweerden dat zij seriemoordenaars konden ‘genezen’. Er werden toen tientallen mensen vermoord door zo’n ‘genezen’ psychopaten. Binnen afzienbare tijd, als IS en Al-Qaida weer op volle kracht zijn, zullen honderden of misschien wel duizenden mensen worden vermoord bij aanslagen door ‘gederadicaliseerde’ islamitische terroristen, Afghaanse ‘vluchtelingen’ of teruggekeerde Syriëstrijders.

De reactie van de Syrische regering op de bomaanslag in Damascus was symptomatisch voor de terreurtactieken van het Assad-regime: nog geen uur na de aanslag, nog voor er zelfs maar begonnen was met een onderzoek naar de daders, ontketende de Syrische artillerie een zwaar bombardement op… Nee, niet op de schuilholen van IS in de regio Badiya, maar op de stad Ariha, in de enclave Idlib, bij de Turkse grens, waar allerlei oppositiegroepen zitten, maar geen IS’ers. Bij die wraakactie werden dertien burgers gedood, onder wie vier kinderen en hun lerares. Dat was een consequente voorzetting van tactieken die de Syrische en Russische troepen vanaf het begin hebben toegepast. Aanvallen op IS hadden de laagste prioriteit. Alle andere oppositiegroepen - zelfs als die óók tegen IS vochten - stonden hoger gerangschikt op het lijstje van prioritaire doelwitten.

De aanslag in Damascus is slechts één onderdeeltje van een veel breder fenomeen: de terugkeer van IS, niet meer alleen via zijn filialen in Afrika, maar wereldwijd. Al-Qaida is overigens ook aan een wederopstanding bezig. Hoewel beide organisaties eerder rivalen dan bondgenoten zijn, kunnen ze nu allebei gebruik maken van de chaos - en de massa’s moderne wapens - die Biden in Afghanistan heeft achtergelaten. Dat land zal opnieuw een thuishaven worden van grote islamitische terreurorganisaties met wereldwijde tentakels. Zij zullen opnieuw terroristen naar Europa en de VS kunnen sturen via ‘vluchtelingenstromen’, onder andere uit Afghanistan. Dat is nu al begonnen. En zij zullen ongetwijfeld ook hun vele misdadige bommenleggers activeren die in het Westen asiel hebben gekregen, of die mochten

Trakteren op de kogel

PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview PASCAL PAEPEN BEURSEXPERT Beursexpert Pascal Paepen waarschuwt dat België aan de rand van het faillissement staat. “Eigenlijk kan ons land de pensioenen nu al niet meer betalen, maar binnen enkele jaren storten we zeker de afgrond in”, klinkt het. “Als de overheid niet kan of wil zorgen voor onze pensioenen, dan moeten we het zelf doen.”

28 OKTOBER 2021

olgens Paepen is het niet zeker dat de pensioenen later nog betaald kunnen worden via het huidige stelsel. “Momenteel werken we met een piramidesysteem: je betaalt tijdens je carrière belastingen die er later voor moeten zorgen dat je een pensioen kan trekken.

Door de vergrijzing staat dit systeem echter onder druk. Er zijn meer gepensioneerden, waardoor er geen echte bevolkingspiramide meer is. Dat kan in de toekomst een groot probleem worden.”

Niet iedereen is het met hem eens. “Heel veel mensen zijn het niet eens met mij wanneer ik zeg dat er een probleem is.

Zij beweren dat de pensioenen in de toekomst zonder probleem nog betaald kunnen worden. Maar dat zie je nogal vaak in dit land. Wanneer er zich een probleem stelt, is er vaak niet de wil om te zorgen voor een oplossing”, aldus de beursexpert. Hij vindt het jammer dat er altijd een crisis nodig is voordat er iets gedaan wordt. “En zelfs dan kijkt men in dit land slechts voor een oplossing van enkele jaren verder. Men zit er niet mee in wat het probleem over tien of twintig jaar zou kunnen zijn. Ik zeg dat de pensioenen op deze manier niet betaalbaar zijn en hoop zelfs dat er een soort revolutie aankomt. Ik hoop dat jongeren zullen beseffen dat ze momenteel heel veel moeten afstaan en het zeer onduidelijk is of ze ooit een pensioen zullen ontvangen.”

Wat is een mogelijke oplossing voor het probleem?

“Het zal een oplossing moeten zijn die bestaat uit verschillende onderdelen.

Ten eerste moeten we snel werk maken van een kapitalisatiesysteem. Dat is een grote ‘spaarpot’ die goed belegd wordt en daardoor steeds rendeert. Dat brengt veel meer op dan de inflatie en zorgt er uiteindelijk voor dat niemand zich nog zorgen hoeft te maken over de pensioenen. In Noorwegen is er zo’n pot, met een waarde van 1.140 miljard euro.

Hier zijn er nachtelijke vergaderingen bezig over enkele miljarden euro. In het eerste half jaar na het aanleggen van de Noorse pensioenpot had die reeds een meerwaarde gecreëerd van 99 miljard euro.”

“Die pot moet uiteraard wel verstandig belegd worden.

Dat fonds is belegd in heel wat wereldwijde bedrijven die op de beurs staan, waaronder enkele Belgische bedrijven.

Naast aandelen wordt er ook een klein deel van die Noorse pot belegd in obligaties.”

Wij hadden toch ooit het Zilverfonds?

“Inderdaad, intussen een dikke twintig jaar geleden. Dat Zilverfonds was van het begin tot het einde regelrecht bedrog. Mensen konden toen in hun eigen hypotheken beleggen. Boekhoudkundig valt die lening dus gewoon weg. Er zat met andere woorden helemaal niets in dat Zilverfonds.

Die uitvinding van de toenmalige regering-Verhofstadt I kreeg de naam als verwijzing naar de ‘zilveren haren van senioren’. Maar als men er

PASCAL PAEPEN Docent Bank en Beurs aan onder andere KU Leuven, Thomas More en het Centrum voor Volwassenenonderwijs Medeoprichter spaarvarkens.be Jarenlange ervaring als obligatietrader bij KBC en als Director Capital Markets in Londen

nu effectief iets had ingestoken, of het nu zilver, goud of aandelen waren, had het tenminste iets opgeleverd.”

“Er is geen pot. Wat vandaag betaald wordt aan belastingen, wordt dezelfde dag opnieuw terug uitgegeven. Onze Belgische regeringen kunnen nooit naar de lange termijn kijken. Als je nu een boom omhakt, heb je vandaag hout.

Die boom zal echter nooit meer appels geven. Ikzelf vind dat genoeg voor een revolutie, maar de Belg, of Vlaming, die slikt dat.”

“Onze Belgische regeringen kunnen nooit naar de lange termijn kijken. Als je nu een boom omhakt, heb je vandaag hout. Die boom zal echter nooit meer appels geven. Ikzelf vind dat genoeg voor een revolutie, maar de Belg, of Vlaming, die slikt dat.”

Beleggen met pensioengelden, is dat niet gevaarlijk?

“Wanneer er een beurscrash komt, en die komt er af en toe, zal de politiek misschien wel eens verwijzen naar Noorwegen. Dan zullen Belgische politici de eersten zijn om aan te tonen hoeveel Noorwegen verloren zal hebben. Het is nog altijd beter om een pot te hebben waar wat in zit, en die soms wat zakt om zich daarna beter te herstellen, dan niets te hebben, zoals in België.

Mijn generatie, en de uwe, en de volgende, moet door dit wanbeleid continu leven met de twijfel of onze pensioenen nog betaald kunnen worden.”

“De pensioenen kunnen eigenlijk nu al niet meer betaald worden. We kijken naar de overheidsschuld en zien circa 500 miljard euro schulden. Neen, eigenlijk heeft onze overheid 2.000 miljard euro schulden. De overheid moet echter geen boekhouding voeren zoals een bedrijf. Agfa Gevaert heeft bijvoorbeeld lang een pensioentekort van één miljard euro gehad. Zij moeten dat namelijk boekhoudkundig verwerken.

De overheid moet dat niet doen, anders zou er nog eens 1.500 miljard bovenop die staatsschuld komen. De schuld is dus vier keer groten dan we denken. Als je daar rekening mee houdt, zie je dat we eigenlijk al failliet zijn.”

U bent een van de oprichters van Spaarvarkens.be, een website die allerlei financiële tips en hulpmiddelen aanbiedt. Op die website wordt ook over de pijlers van de pensioenen gesproken.

“Er zijn vier pijlers, sommigen zullen zelfs zeggen vijf. Ten eerste is er het wettelijk pensioen. Wie werkt bouwt pensioenrechten op. Gelukkig zijn er al lang

enkele alternatieven. Dat zijn de andere pijlers. De tweede pijler is het aanvullend pensioen, opgebouwd via een werkgever. Als arbeider of bediende kan je werkgever een groepsverzekering aanbieden waarin er maandelijks voor jou gespaard wordt. In 1982 was er de wet Cooreman-De Clercq, die zei dat wie aandelen in een Belgisch bedrijf kocht, die fiscaal kon aftrekken.

Die wet heeft in 1987 geleid tot het opstarten van het pensioensparen, de derde pijler.”

“Je kan natuurlijk bij de verzekeraar gaan en een gegarandeerd inkomen hebben op je pensioensparen. Of je kan, en dat is eigenlijk veel beter, bij een beleggingsfonds gaan, bij de bank.

Onze kritiek op die pensioenspaarfondsen is dat de banken eigenlijk veel te veel kosten aanrekenen voor het beheer van die pensioenspaarfondsen. De socialisten hebben een aantal jaren geleden gezegd dat er wel eens moest gekeken worden naar die hoge beheersvergoeding van banken. De banken rekenen inderdaad te veel kosten aan voor iets wat eigenlijk vrij gemakkelijk is. Daardoor nemen de banken ook een groot deel van het fiscale voordeel voor de overheid weg.”

“De belegger subsidieert de spaarder.

Sommige mensen denken dat het omgekeerd is, maar het is momenteel de belegger die aan de bank veel meer kosten betaalt, waardoor de spaarder nog 0,11 procent rente krijgt. Dat is eigenlijk nog te veel, want de rente in Europa is nul of onder nul. Maar het spaarboekje, dat niets oplevert, dat moeten de mensen aanhouden, dat moet fiscaal bevoordeeld worden! (cynisch) Mensen verliezen jaarlijks zo’n drie procent op die spaarboekjes door de inflatie. Er staat driehonderd miljard op die spaarrekeningen, maar er staat ook minstens honderd miljard op zichtrekeningen dat eigenlijk spaargeld is. Dat is dus vierhonderd miljard euro. Neem daar drie procent van, dat is jaarlijks twaalf miljard euro aan koopkracht dat in rook opgaat. Men zou als overheid dus moeten promoten dat dat spaargeld meer belegd wordt, om waarde te creëren.”

Zijn er nog lichtpuntjes?

“Naast ons spaarboekje, dat in België een heilig huisje is, heeft drie vierde van de mensen ook een eigen woning.

De Belg heeft nog steeds een baksteen in de maag, en dat houdt mensen uit de armoede. Stel je voor dat je geen huis kan kopen en je levenslang moet huren, dan verlies je jaarlijks kapitaal.

Als je een eigen huis hebt, is dat ook een investering, want de laatste jaren worden die huizen steeds meer waard.

Dat is een voordeel tegenover een ander land met zware pensioenproblemen, zoals Duitsland. Ons buurland zit eigenlijk in dezelfde situatie. Het enige verschil is dat er in Duitsland veel minder huizenbezitters zijn.”

“De vierde pensioenpijler is eigenlijk de belangrijkste. Volgens mij zal de situatie in België helaas niet snel veranderen. Ik denk dat we zelf de problemen moeten oplossen waar de overheid zelfs niet naar wil omkijken.

Hoe meer mensen dit doen door te beleggen, hoe minder failliet ons land zal gaan.”

WANNES NEUKERMANS

"Het huidig pensioenbeleid is de definitie van een failliete overheid"

Dossier

28 OKTOBER 2021

Dossier

13

11.11.11 verwacht dit jaar positief resultaat

“Van in het begin een linkse constructie om subsidies en giften om te zetten in politieke propaganda” © BELGA

De jaarrekening van de Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging is altijd interessante lectuur. Het resultaat van het boekjaar 2020, een verlies van 76.236 euro, valt gezien de coronacrisis volgens de vzw “veel beter mee dan we in de herfst van 2020 hadden ingeschat” (op basis van de voorspelling van 31/10/2020).

Ondanks dit beperkte verlies gelooft de raad van bestuur dat de continuïteit gegarandeerd is en dat de activiteiten in 2021 normaal kunnen voortgezet worden. Voor 2021 verwachten ze in de Vlasfabriekstraat zelfs opnieuw een positief resultaat. De ontvangsten voor de Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging 11.11.11 bedroegen in 2020 in totaal 15.109.905 euro tegen 14.515.992 euro in 2019, hetzij een stijging van 4,1 procent.

9 miljoen euro subsidies

11.11.11 was een van de vele linkse organisaties die de hongerstakers in de Brusselse Begijnhofkerk steunden

11.11.11 is een vergaarbak van allerlei linkse organisaties. Oxfam bijvoorbeeld, dat in 1975 nog probeerde de misdaden van de Rode Khmer te ontkennen. Of de vzw Vrede, die een mantelorganisatie was van de Sovjetunie en die massaal de ‘vredespropaganda’ van de KGB verspreidde. Of het Gentse Çavaria en een heleboel klimaatactivisten. Allemaal ‘ontwikkelingshulp’?

“Ook hier was ik verbouwereerd door de beelden die werden gebruikt. Je weet wel, Filip Dewinter van Vlaams Blok met z’n bokshandschoenen. Ik was niet zozeer gechoqueerd door zijn persoon, of door de verkiezingsoverwinning van extreemrechts an sich, maar wel door de sfeer die errond hing. De keiharde campagne, het grove taalgebruik. (…) Als je dan als kind in die context bepaalde mensen ‘Eigen Volk Eerst!’ hoort scanderen. (…) Die verkiezingen vonden bovendien plaats in dezelfde periode waarin we met school het Anne Frank Huis in Amsterdam bezochten, en ik haar dagboek las. Het kon er bij mij niet in dat een gelijkaardig discours amper vijftig jaar later opnieuw voet aan de grond kon krijgen.” Een citaat van Els Hertogen, directeur van 11.11.11. Verbaast het u nog altijd dat 11.11.11 zoveel subsidies krijgt?

Demonisering Men zou ook verstandige kritiek op de campagnes van het VB kunnen uiten, maar dit is helemaal géén kritiek. Mensen die geen nazi’s zijn toch associëren met de gruwelen van het nationaalsocialisme en de Shoah, is gewoon demonisering. Het maskeert een gebrek aan inhoudelijke argumenten. En dat wordt nog boosaardiger als men weet dat 11.11.11 duidelijk aan de kant staat van degenen die openlijk oproepen tot de vernietiging van Israël en het vermoorden van Joden. Maar uit álle publicaties van 11.11.11 blijkt duidelijk dat de ‘Palestijnen’ voor hen de goeden zijn en de Israëli’s de schurken. Net zoals de nazi’s wil 11.11.11 een “Kauft nicht bei Juden”-boycot. Zelfs Joden die woningen bouwen in hun eigen vaderland worden “kolonisten” genoemd.

Tegelijk voert 11.11.11 campagne voor de ‘dekolonisering’ van Vlaanderen, waarbij wij Vlamingen de kolonisatoren zouden zijn. Hoe kan men zijn eigen vaderland koloniseren? Is de kolonisator trouwens niet degene die het geld incasseert, en de gekoloniseerde degene die het moet ophoesten? Is de kolonisator niet degene die zijn religie en zijn cultuur opdringt, en de gekoloniseerde degene die zijn geloof en zijn tradities moet opgeven?

Demagogie De uitspraak van Els Hertogen over het VB is typerend voor het soort demagogische slogans waar 11.11.11 een patent op heeft. Neem bijvoorbeeld hun

campagne over veilig drinkwater, die in 2003 begon.

Op hun affiches was een wanhopige man te zien die met een rietje water opzoog doorheen een rooster van de riolering. Van demagogie gesproken. Of hun affiche met een motorboot vol illegale immigranten, met het bijschrift: “’140.000 vacatures raken niet ingevuld volgens VBO’ - Redding is onderweg - Migratie werkt als wij het laten werken.”

Hun affiches met verdrinkende kindjes waren al van hetzelfde demagogische kaliber. Bij die drinkwatercampagne stak natuurlijk ook het marxistische beest nog even zijn linkerkop op. Het was een absolute kapitalistische gruwel dat de drinkwatervoorziening geprivatiseerd zou worden. Alleen de rijken zouden nog schoon drinkwater krijgen. Drinkwatervoorziening moest in handen van de staat blijven. In westerse landen is daar nog iets voor te zeggen. Zelfs westerse staatsbedrijven met hun topzware administraties, hun politieke benoemingen en hun ambtenarenmentaliteit leveren tenslotte wel degelijk aan iedereen drinkwater en - voorlopig toch nog - elektriciteit. Maar bijvoorbeeld in Afrika is er dikwijls geen functionerende staat. Zelfs in de hoofdsteden zijn voorzieningen als drinkwater, elektriciteit en riolering dikwijls heel gebrekkig en op het platteland ontbreken ze gewoon. Men moét wel terugvallen op privébedrijven.

Maar dat is natuurlijk een gruwel in het marxistische oog. De slogan dat drinkwater een “mensenrecht is en geen commercieel goed” klinkt fantastisch. Maar zo’n ‘mensenrechten’ worden beter gegarandeerd door privébedrijven dan door staten. Bedrijfsleiders laten hun klanten niet graag sterven. Dictators liggen daar niet van wakker. Zeker linkse niet.

Linkse propagandamachine 11.11.11 is nooit neutraal geweest. Het was van in het begin een linkse constructie om subsidies en giften om te zetten in politieke propaganda. Dat zou niemand mogen verbazen. De eerste voorzitter was de socialist P.H. Spaak. Andere opvallende voorzitters waren van linkse signatuur, zoals Walter Zinzen en Jos Geysels, die zelfs tien jaar lang aan het roer van de subsidiemachine stond. Bij de directeurs vermelden we Jozef de Witte van het CGKR. Nog zo’n gesubsidieerde propagandamachine in dienst van het antiVlaamse establishment.

PAUL BÄUMER

De informatie staat in de jaarrekening 2020 neergelegd bij de balanscentrale van de Nationale Bank van België (NBB). De inkomsten uit fondsenwerving zijn gedaald met 3,2 procent, terwijl de subsidies volgens de vzw met 9 procent gestegen zijn. De uitgaven zijn volgens de vzw wel ook gestegen, namelijk met 4,8 procent.

De subsidies komen volgens de vzw uit diverse bronnen. Europees en buitenland: 622.838 euro, federaal: 7.725.052 euro,Vlaams: 150.000 euro, provinciaal: 517.597 euro, andere: 78.812 euro en subsidies voor tewerkstelling: 526.215 euro. Dat maakt volgens het verslag van de koepel in totaal iets meer dan 9 miljoen euro aan subsidies. Volgens het verslag van de koepel maken de subsidies wel 60 procent uit van de inkomsten in 2020.

De meeste fondsenwervende acties door de vrijwilligers zijn tijdens de jaarlijkse novembercampagne (in 2020) niet kunnen doorgaan. Door de coronacrisis hadden ze immers geen toestemming om van deur tot deur te gaan of acties te organiseren in november. De vzw: “Desondanks zijn we onverwacht verheugd dat de inkomsten uit fondsenwerving niet drastisch tegengevallen zijn. Ten opzichte van een voorziene daling (voorspelling 31/10/2020) van 884.000 euro ten opzichte van de goedgekeurde begroting, liggen de werkelijke inkomsten maar 174.000 euro lager dan de begroting - dit dankzij veel giften tijdens de laatste twee maanden van 2020.”

6,3 miljoen aan cash De hoge liquide middelen (bijna 6,3 miljoen euro aan cash eind 2020) zijn volgens de koepel “een gevolg van de piek in de fondsenwerving op het einde van het boekjaar. Ze stellen ons in staat om onze werking normaal en zonder vertraging uit te voeren ondanks de fondsenwerving in november en bij late uitbetaling van subsidies”.

Buiten deze balans is 11.11.11 overigens eigenaar van de gebouwen aan de Vlasfabriekstraat 9 en 11, via de vzw SOS Honger. Deze aparte vzw heeft een aparte jaarrekening, die volgens de koepel door de raad van bestuur van 11.11.11 gecontroleerd wordt.

14 Cultuur

28 OKTOBER 2021

KUNST

FILM

The Last Duel

In 1386 vocht de Normandische ridder Jean de Carrouges (Matt Damon) het laatste dodelijke duel in Frankrijk uit met schildknaap Jacques Le Gris (Adam Driver), nadat deze laatste de echtgenote van de Carrouges zou verkracht hebben.

Dit waargebeurde verhaal vormde de inspiratie voor de nieuwste film van de legendarische regisseur Ridley Scott (Alien, Gladiator, American Gangster).

Jean de Carrouges is een ongeletterde, doch doorwinterde strijder. Zijn vrouw en kind komen te overlijden, waardoor niemand zijn bloedlijn verder zal zetten. Hij huwt daarom Marguerite de Thibouville (Jodie Comer), de dochter van een edelman met een schandelijke reputatie. Omwille van verschillende incidenten in de jaren die volgen, raakt de Carrouges vervreemd van zijn voormalige vriend en strijdmakker Jacques Le Gris. Als klap op de vuurpijl wordt Le Gris verliefd op Marguerite en verkracht hij haar wanneer haar echtgenoot op veldtocht is. Marguerite licht haar echtgenoot in en hij trekt naar de Franse koning. Het is echter woord tegen woord, dus de Carrouges eist een duel tot de dood, een gerechtelijk tweegevecht om zo God te laten beslissen wie de waarheid spreekt.

Brutale middeleeuwen De Engelstalige acteurs voelen soms wat onwennig in een middeleeuwse, Franse setting. Het voelt echter verfrissend om de brutale middeleeuwse ridderwereld in beeld gebracht te zien worden. De personages vertonen een ruwheid in hun voorkomen waarmee bijgedragen wordt aan de authentieke sfeer van het 14e-eeuwse Frankrijk. Vechtscènes worden ook nooit onnodig lang gerekt en dienen hoofdzakelijk voor de opbouw naar het nakende duel.

The Last Duel vertelt zijn verhaal vanuit verschillende perspectieven, zodat de kijker precies weet wat de inzet is voor de deelnemers van het duel. De techniek van meerdere perspectieven is echter een tweesnijdend zwaard. Een van de grote voordelen is de mogelijkheid om meerdere hoofdpersonages te hebben, waarmee een eenduidige visie op wie rechtschapen en wie verwerpelijk is complexer wordt. Anderzijds gaat het potentieel van de verschillende invalshoeken soms evenzeer verloren. Het verhaal rechtvaardigt slechts zelden de nood aan dergelijke uitgebreide belichting van bepaalde voorvallen. Bovendien grenst de film soms aan een puberaal drama, vooral dankzij het personage van Matt Damon.

Hoewel The Last Duel grotendeels gespaard wordt van de hedendaagse woke-excessen die nagenoeg alle moderne, grote producties plagen, leent het onderwerp zich wel voor de #MeToo-beweging. Er is duidelijk een lichte voorkeur voor het perspectief van Marguerite. Zij wordt als meer nuchter en eervol weggezet dan de arrogante Le Gris en de conservatief de Carrouges. De nuance gaat echter nooit geheel verloren.

Financiële flop Op basis van de voorlopige resultaten van de ticketverkoop lijkt The Last Duel af te stevenen op een groot financieel verlies en daarmee ook de grootste flop in de carrière van Ridley Scott. De lange speelduur en de grote concurrentie van “No Time to Die” zullen hier ongetwijfeld aan bijdragen. Mogelijk dragen ook de relatief ontoegankelijke thematiek en setting bij aan de beperkte interesse.

The Last duel is niet voor iedereen. De trage opbouw van het verhaal en de beperkte actie vragen geduld van de kijker, hoewel de verhaalvertelling dit soms zelf bemoeilijkt. Het duel zelf is echter een sensationeel en intens staaltje actie dat aan de meest beklijvende scènes uit Gladiator doet denken. Ondanks dit bevredigende slotstuk is The Last Duel niet over de hele lijn overtuigend. Een volwassen uiterlijk en zeldzame setting contrasteren met een ongerijpte vertelkunst.

SIMON SEGERS

De dag zonder gisteren Leuven pakt uit met “KNAL!”, het stadsfestival vol verwondering over het ontstaan van de kosmos. Vier tentoonstellingen leggen een bijzondere verbinding tussen wetenschap en kunst.

Leuven bouwt aan een traditie van festivals waarbij musea en (wetenschappelijke) instellingen samenwerken. Zo werd in 2016 op een indrukwekkende manier herdacht dat Thomas More zijn beroemde boek “Utopia” 500 jaar eerder in Leuven liet drukken. Ook bij “KNAL!” is er een link met Leuven. Precies negentig jaar geleden publiceerde Georges Lemaître, professor aan de Leuvense universiteit, zijn oerknaltheorie. Hij ging in tegen de heersende wetenschappelijke overtuiging dat het universum altijd statisch is geweest en zo zou blijven. Lemaître toonde met de relativiteitstheorie van Einstein aan dat het universum sinds zijn oorsprong steeds verder uitdijt.

Het heelal is dus begonnen vanuit een oeratoom. Het was de ‘dag nul’ waarop tijd en ruimte startten. Lemaître noemde het “de dag zonder gisteren”.

Opmerkelijk is dat Lemaître een priester was, die toch moest geloven dat God de schepper van het heelal is. Geloof en wetenschap waren voor Lemaître twee aparte werelden: de schepping en de oerknal wilde hij dan ook niet met elkaar verbinden. Dat lijkt vandaag evident, maar dat was het negentig jaar geleden niet. Aanvankelijk werd Lemaître weggelachen met zijn theorie, die al spottend ‘big bang’ werd genoemd. Pas in 1966, op zijn sterfbed in Leuven, vernam hij dat er bewijs was gevonden dat het heelal is ontstaan uit een hete oerknal. Maar al snel na zijn dood verdween de briljante priester-wetenschapper uit het collectieve geheugen. Leuven vindt het hoog tijd voor eerherstel en doet dat met vier tentoonstellingen.

mens over de kosmos. Wie zijn we en wat is onze plaats in het universum?

Al duizenden jaren wordt de mens bewogen door deze fundamentele vragen. Mythologie, religie, kunsten en wetenschappen hebben de meest uiteenlopende antwoorden geboden.

Een prachtige staalkaart daarvan (ook fascinerende dierenriemen, kalenders en horoscopen) is op deze tentoonstelling te zien in honderd topstukken uit de Europese en Arabische wereld. Ze komen uit de joods-christelijke traditie, met het Hebreeuwse Bijbelboek “Genesis” als vertrekpunt en uit de GrieksRomeinse wereld, met een pantheon van goden en godinnen, die tot ver in de zeventiende eeuw kunstenaars hebben geïnspireerd. Ptolemaeus uit Alexandrië, Hippocrates van Kos, Copernicus, Kepler, Galilei en Newton zijn present. De expo eindigt met de grootste wetenschappelijke prestaties van de zestiende- en zeventiende-eeuwse

westerse astronomen. Ze zijn geordend rond de lens waarmee Huygens in 1665 zijn waarnemingen deed.

In M Leuven loopt tegelijkertijd de solotentoonstelling van de Britse conceptuele kunstenaar Richard Long. Zijn inspiratiebronnen zijn de natuur en het universum. Op de expo toont hij geometrische sculpturen die zijn gemaakt met natuurlijke materialen in oervormen.

Voorbij de oerknal

Verbeelding van het universum

In de Universiteitsbibliotheek krijgt de hoofdtentoonstelling in M Leuven een vervolg in “Voorbij de oerknal”.

Deze expo biedt via objecten en archiefstukken een inkijk in de denkprocessen van drie baanbrekende wetenschappers: fysicus Albert Einstein, astronoom Georges Lemaître en kosmoloog Stephen Hawking. Zo is er de foto van de totale zonsverduistering in 1919 die het bewijs leverde van Einsteins relativiteitstheorie. Schetsen van Lemaître tonen hoe hij zijn ontdekking van het uitdijende heelal eerst heeft verbeeld in handgetekende grafieken. Uit de erfenis van Hawking komt zijn legendarische krijtbord met een kluwen van vergelijkingen en krabbels, dat voor het eerst aan het publiek wordt getoond. Deze objecten gaan in dialoog met werken van moderne en hedendaagse kunstenaars, een illustratie van hoe iedereen vragen heeft gesteld over zijn of haar plaats in de kosmos.

PARCUM in Heverlee werpt een “Blik op oneindigheid” met stukken uit verschillende wereldreligies. Er zijn honderden scheppingsverhalen uit diverse culturen overgeleverd, ze hebben allemaal een visie op de mens als nietig schepseltje in de kosmos en ze hopen allemaal op leven in een of ander hiernamaals.

MMMV

De rode draad in de expo “Verbeelding van het universum” in M Leuven is de eeuwige verwondering van de

Stadsfestival “KNAL!”, nog t.e.m.

30 januari 2022, diverse locaties in Leuven, www.knalfesival.be

BOEK

Traditie als gids voor de toekomst Ook ’s nachts luidt in het Vlaams-Brabantse Baal de beiaard. Een traditie die al meer dan een eeuw teruggaat. Tot enkele nieuwe wijkbewoners er vorig jaar voor ijverden om de kerkklokken bij avond het zwijgen op te leggen. Baal maakt deel uit van de gemeente Tremelo, bekend van Damiaan De Veuster, alias Pater Damiaan. Enkele weken geleden provoceerde de Leuvense professor Idesbald Goddeeris Vlaanderen met zijn stelling dat de missionaris van Molokai medeschuldig was aan kolonialisme. In 2005 nog verkozen tot ‘de grootste Belg’ en nu slachtoffer van de woke-cultuur. Gooien we dan maar meteen gans onze cultuur op de schroothoop?

De eerste anekdote haal ik uit het boek “De dwaling van de beeldenstormer”. De vaderlijke wortels van de Leuvense professor recht liggen immers in het Vlaams-Brabantse Baal.

Gezien hij zich via Twitter vaak in maatschappelijke discussies mengde, kreeg hij de suggestie om zijn ideeën uitvoeriger uit te werken dan de beperkende 140 tekens. Tien essays rolden van de band, die alle als rode draad hebben dat Koen Lemmens het belang van traditie wenst te handhaven.

Algemeen Nederlands Elke generatie groeit op in een bepaalde tijdsgeest en tracht deze naar haar hand te zetten. De oudere generaties die de jongere opvoeden dienen zich daarom af te vragen wie we zijn en wat we willen overdragen. Lemmens citeert via professor Matthias Storme Bernard van Chartres, die stelt dat we “dwergen op de schouders van reuzen zijn”. Niet enkel inzake kennis en cultuur, maar door het in stand houden van instituties als ons rechts- en sociaal zekerheidssysteem.

De schrijver daagt links uit eveneens de traditie te omarmen. Hij put daarvoor uit een reeks voorbeelden.

Overal in Europa relativeren progressieve academici het belang van parate kennis en correct taalgebruik. Beide blijven nochtans van waarde in professionele en sociale contacten. Figuren als schrijver Geert Van Istendael en minister Frank Vandenbroucke zijn van onverdachte linkse huize, maar zij hanteren bijvoorbeeld wel de standaardtaal. Daarmee willen ze de burger verheffen opdat hij vlotter zijn weg door het leven zou maken. Niets elitairs, want men wil de hoge standaard precies ‘democratiseren’, niet exclusiever maken. Zou wie slordig taalgebruik ‘tolereert’, willlen dat zijn eigen kind vergeet de spreekwoordelijke puntjes op de i te zetten? Neen. Dus wie is dan elitair door verschillende standaarden te bepleiten? Juist, ja.

Wortels en vleugels Op onderwijsvlak pleit de Leuvense academicus ervoor om naast het ontplooien van individuele talenten ook een gemeenschappelijke cultuur mee te geven. Hij weigert mee te gaan met

de politiek correcte opinie die meewarig doet over een Vlaamse canon.

Definiëren wat ons bindt, kan helpen te begrijpen wat men vaak onbewust in zich meedraagt. Een mooi voorbeeld is godsdienstonderwijs, dat ook een belangrijke culturele component in zich heeft. Het kan ons helpen symbolen en boodschappen in middeleeuwse schilderijen te herkennen.

Ook in de overige essays durft de auteur in te gaan tegen de ‘cancel culture’ die vandaag welig tiert: van Kuifje in Afrika tot Zwarte Piet. Diepe wortels geven je sterke vleugels of anders gezegd: traditie en openheid kunnen perfect hand in hand gaan.

Nog een spitante opmerking doorheen het boek in deze tijden van snelle en confronterende media.

Ergens laat Lemmens noteren dat nog nooit een mens overtuigd werd van het tegendeel door hem te beledigen. Van het Waalse scheldwoord ‘Ménapien’ over het denigrerende ‘onder de kerktoren’ tot het bobo-dédain ‘Vlaemsch’.

Een pleidooi om naar de noden van iedere burger te luisteren in plaats van te verdelen en te polariseren. Wijze woorden van een professor die cultuur niet enkel door kennis, maar ook via een stijlvolle persoonlijke omgang vormgeeft.

PIETER VANDERMOERE

Koen Lemmens, “De dwaling van de beeldenstormer”, Lannoo, 2021, 280 bladzijden, 21,99 euro, ISBN 9789401472333

Brieven

28 OKTOBER 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

De bibliotheek: spiegel van de politiek © BELGA

DRAMATISCH

De bibliotheek in Mechelen

Boeken zijn niet waardenvrij. Een bibliotheek in Vlaanderen is de spiegel van de politiek. Die van Mechelen ken ik het beste en ze is tot vandaag een schoolvoorbeeld van politieke invloed.

Het unionisme dat de katholieke en liberale elite verenigt, eindigt met de regering van Pieter de Decker in 1857. Tien jaar lang neemt een liberale regering de macht over. In de liberale partij vergroot de invloed van de militante vrijmetselaarsloges, die het katholicisme een hinderpaal voor de vooruitgang vinden. De liberalen zien daarom in bibliotheken het middel om katholiek obscurantisme te bestrijden.

“Eene volksbibliotheek” Minister Alphonse Vandenpeereboom heeft indertijd een openbare bibliotheek opgericht in Ieper en vraagt dat iedere gemeente ook “eene volksbibliotheek vormt”. Het katholiek gemeentebestuur van Mechelen antwoordt dat “la nécessité… ne se fesait pas sentir”, want katholieke genootschappen bezitten een eigen zwaar gecensureerde bibliotheek en dat volstaat.

Na de liberale overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1864 (7 procent van de Mechelaars heeft stemrecht) wordt toch een “volksboekerij” geopend. Maar een echte prioriteit is de bibliotheek niet voor de gemeente. Iedere vijf jaar verhuist ze naar een andere kleine locatie. Ze is maar een paar uur op zondag en maandag open en de “boekbewaarder” mag zelf geen boeken kopen. Daar beslist een commissie over die sedert een katholieke overwinning ‘slechte’ boeken buiten de deur houdt.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog sluit de bibliotheek zelfs een hele tijd. Na de oorlog worden meer Nederlandstalige dan Franstalige boeken gekocht. Vader moet wel toestemming verlenen aan iedereen die jonger is dan 18 om een boek uit te lenen. Nieuwe inwoners mogen pas na een jaar lid van de bib worden. De bib is voortaan vijf dagen open… als de bibliothecaris er zin in heeft, want zijn belangrijkste beroep is graveerder. Feitelijk wil het gemeentebestuur geen concurrentie voor de katholieke bibliotheekjes.

Alice Nahon en Jos Torfs De oplossing komt via de kandidatuur van Alice Nahon, Vlaanderens populairste dichteres en een katholieke maagd van wie maar weinigen het turbulente liefdesleven vermoeden, laat staan kennen.

Ze lijdt aan chronische bronchitis, maar neemt haar taak ook niet

ernstig op. Ze blijft soms dagen afwezig zonder reden of medisch certificaat. Na haar ontslag is het tijd voor een katholieke partijman.

Inmiddels is de bib nog een paar keer verhuisd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verdwijnen alle “Deutschunfreundliche” boeken.

Officieel heeft de bib 2.500 lezers, maar eens één boek uitgeleend, blijft men lid voor eeuwig.

Na de oorlog beheerst de koningskwestie de politiek en in Mechelen vormen socialisten en liberalen een anti-Leopold III-gezinde meerderheid. De socialist Antoon Spinoy wordt burgemeester. Na het vroege overlijden van zijn vader moest hij het Atheneum vervroegd verlaten en voor Spinoy zijn boeken even belangrijk als biefstukken. Hij rekruteert Jos Torfs, bibliothecaris van Schoten en natuurlijk een socialistische partijman. Torfs gooit alle populaire romannetjes buiten, vergroot het aanbod drastisch, maar weigert zijn hele loopbaan één strip aan te kopen. Torfs zorgt voor een mooie leeszaal, een uitstekende jeugdbibliotheek met veel NoordNederlandse boeken, waardoor katholieke scholen hun leerlingen een bibliotheekbezoek ontraden (ik word lid in 1953). Hij richt de eerste gemeentelijke discotheek van het land op en ik sleep er opera na opera buiten.

In 1962 komt de catastrofe: door een kortsluiting brandt de bibliotheek uit. Ik werk er maanden in een noodbibliotheek waar men me vertelt dat een sigaret de oorzaak van de brand is. In Mechelen wordt zoals in alle Vlaamse gemeenten politiek gesjoemeld bij de aanwervingen en missen mensen in de bib bevorderingen omdat hun partij niet meer in het gemeentebestuur zit. Frustraties, haat en nijd zijn het gevolg: groot leed waar je nooit iets over leest in gemeentegeschiedenissen.

Spinoy zet zich achter de heropbouw en na twee jaar opent een prachtige nieuwe bib de deuren, eindelijk met openkastsysteem zodat lezers zelf hun boeken nemen. Katholieke bibliotheekjes sluiten definitief. Jos Torfs gaat met pensioen in 1976 en daar is de politiek weer.

In 1978 beslist minister Rika de Backer dat iedere provincie maar één zwaar gesubsidieerde hoofdbibliotheek mag bezitten en de Antwerpse kiest natuurlijk voor haar stad. Tezelfdertijd is Mechelen het slachtoffer van de ongecontroleerde instroom van veel allochtone analfabeten.

15

De Mechelse burgerij en de geschoolde arbeiders en bedienden vluchten naar de groene randgemeenten (minder dan 20 procent van de supporters van KV Mechelen komt nog uit de stad zelf) met gevolgen voor de stadsfinanciën.

Het Predikherenklooster en zijn verrassende weldoener De bib moet zwaar inleveren: een derde personeel minder, vandaag nog 39 uur per week open tegen 60 uur in de tijd van Torfs, maandag gesloten en wijkfilialen dicht. De nieuwe burgemeester Bart Somers krikt vanaf 2000 Mechelen op, zij het ten koste van zware leningen. Hij belooft een streng politiebeleid tegenover allochtoon racisme. Maar hij ziet de evolutie van de demografische cijfers en in 2006 verandert hij 100 procent zijn discours en wordt multicultureel in een stadspartij met Groen om zijn sjerp te behouden.

De bib volgt. Ze organiseert tentoonstellingen met hallucinante leugens over de Arabische cultuur.

De hoofdbibliothecaris schrijft in 2001 botweg: “1 Mechelaar op 4 heeft voor het Vlaams Belang gekozen. Een bijzonder pijnlijke situatie, maar door het befaamde cordon sanitaire zit deze partij in de oppositie en heeft ze geen greep op de bibliotheek.” Dezelfde dame is verantwoordelijk voor een mislukte verbouwing, zodat na een paar jaar overal emmers staan als het regent. Gelukkig investeren Vlaanderen en Mechelen in een nieuwe bibliotheek.

Het vroegere Predikherenklooster (naast het lelijke Dossinmuseum) is later kazerne Delobbe, waar ik zes maand bij het leger opgeleid wordt. Kloosterkazerne worden schitterend gerestaureerd en in 2019 geopend door een trotse burgemeester, die na de verkiezingen van het jaar tevoren de trekpop van Calvo wordt omdat Groen via zijn allochtone kiezers de grote baas is in die stadspartij. Maar toch, het gebouw is prachtig. Loop er gerust binnen en geniet… en zucht diep als u een boek wil ontlenen.

Door de aard van het klooster reiken de meeste boekenrekken niet hoger dan de heupen. Het is diep bukken en zelfs bijna op de grond zitten op een gevaarlijk laag krukje. Een bejaarde riskeert lijf en leden. Uiteraard is de nieuwe bib haar reputatie getrouw. De grote mooie zaal draagt een passende naam. Die van Antoon Spinoy? Die van Jos Torfs? Neen, de bib heeft blijkbaar alles te danken aan…

Nelson Mandela.

JAN NECKERS

Pallieterke, Al bijna twee jaar worden mensen van elkaar afgezonderd, kweekt men door middel van mondkapjes collectieve smetvrees en worden mensen onder druk gezet om zich met een (experimenteel?) vaccin te laten inenten, alles zogenaamd om Covid af te blokken. Nu lees ik in een Brits artikel van 25 oktober 2021 dat de directie van een gynaecologische kliniek in Londen vreest dat de toevloed van Covidzieken de zware achterstand in de behandeling van andere ziekten nog zal vergroten.

De waarheid is dus dat de zorg al langer onder druk stond, onder meer omdat sommigen meenden zonodig te moeten besparen. Het gevolg was dat bij herhaling zieken in een mij bekend ziekenhuis op de gang lagen wegens gebrek aan vrije kamers. Aan die toestand werd jarenlang niets gedaan.

De media doen het nochtans voorkomen alsof alle problemen het gevolg zijn van de huidige Covidepidemie, waartegen totnogtoe weinig remedies drastisch hielpen en die tot nog toe procentueel nauwelijks meer slachtoffers eist dan de Aziatische griep in 1957.

Door de halve waarheid te verzwijgen, veroorzaken de media de angst waarvoor Benjamin Franklin waarschuwde: “Wie kiest tussen gezondheid en vrijheid, verliest ze beide.” De uitkomst hiervan kan alleen dramatisch zijn.

Jaak Peeters - Olen

TEKORT AAN LEERKRACHTEN (1) Pallieterke, Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) bekijkt of bijna 1.500 personeelsleden uit het onderwijs teruggeroepen kunnen worden naar de scholen. Het gaat om personeel dat gedetacheerd is naar organisaties buiten de scholen, maar nog wel op de payroll van het ministerie staat. Zo zijn er gedetacheerden terug te vinden bij socioculturele organisaties, bij ouderverenigingen, bij de onderwijsadministratie, bij cultuurverenigingen, bij vakbonden tot zelfs in Europese instellingen toe. Haal ze terug en zet ze voor de klas.

Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

TEKORT AAN LEERKRACHTEN (2) Pallieterke, Er is bij ons al heel wat inkt gevloeid over het lerarentekort. Telkens weer wordt er zorgvuldig over het echte probleem gezwegen. Vorige week is de moord op Samuel Paty herdacht en eigenlijk is deze man z'n dood een exponent van het lerarentekort. Men ziet duidelijk dat in Frankrijk een reactie op gang is gekomen in de persoon van Zemmour. Of dat tot enige verandering zal leiden, valt nog af te wachten. Zolang men hier rond de pot blijft draaien en maatregelen neemt die eigenlijk niet terzake zijn, zal men met hetzelfde probleem blijven zitten.

Louis L avrysen - Schoten

BERT ANCIAUX Pallieterke, Er moet me iets van het hart. Hoe komen jullie erbij om de notoire nitwit Bert de bleiter een forum te geven? Deze onvolwassene heeft heel zijn carrière maar één project gehad, namelijk zichzelf verrijken. Hoeveel partijen heeft hij naar de Filistijnen geholpen, hoe

dikwijls de Vlaamse zaak verraden? En dan staat hij daar in mijn geliefd ’t Pallieterke te glunderen alsof er niets aan de hand is. Als dit artikel hem één stem meer oplevert bij de volgende verkiezing, dan is dit onterecht.

Al de verklaringen die hij nu doet op het middenblad moeten met een grote korrel zout genomen worden. Hij draait met de wind en zegt wat volgens hem het beste overkomt. Een eigen mening heeft hij niet. Opportunisme ten top. Dit soort hypocrisie heeft Vlaanderen te dikwijls geschaad. Weg ermee.

Robert Gysemans - Kuringen

HET BRUSSELSE VERVOLGVERHAAL Pallieterke, Er was de jongste week weer heel wat te doen over de vraag wat we met Brussel moeten aanvangen. In ’t Pallieterke van de voorbij week stonden er twee artikels over, een van Bert Anciaux en een van Bob De Brabandere, voorzitter van Vlaams Belang Brussel. Ook in de recentste nummers van Onaf, de nieuwe naam van het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), werd er een lans gebroken om Brussel bij Vlaanderen te houden. Hoofdreden daarvoor zijn de Vlamingen die er nog wonen, het daar niet gemakkelijk hebben en vrezen helemaal ondergesneeuwd te raken als Brussel een apart gewest zou worden. Alle Vlaamse partijen hebben m.i. de plicht ook te zorgen voor de Brusselse Vlamingen, zoals dat ook nu al gebeurt. Eender wat er later met Brussel gebeurt, zal het Vlaanderen steeds een flinke duit kosten. Toch denk ik dat we beter Brussel buiten Vlaanderen houden. Hoe men het ook draait of keert, Vlaanderen zal altijd voor de Vlaamse Brusselaars moeten zorgen op gebied van onderwijs en cultuur. Als dat zou zijn in een afzonderlijk gewest, dan verandert er niet veel aan de huidige situatie. Als Brussel straks een deel van Vlaanderen zou zijn, dan draaien we ook op voor het derde van de huidige Brusselse bevolking die van vreemde oorsprong is (186 nationaliteiten!) en waarvan een deel zich toch niet wil aanpassen, zoals de vaccinaties zopas nog hebben aangetoond. Ik wil hierbij Prof.

Em. Marcus Elchardus (sociologie VUB) citeren. De man was lang zo’n beetje de huisideoloog van – nota bene - de Vlaamse socialisten, die in een interview met De Tijd van vorig weekeinde zegt dat “landen met een gevoel van gezamenlijke lotsbestemming het beter doen op economische en politiek vlak. Op dit ogenblik zie je dat gemeenschapsgevoel groeien in Vlaanderen en ook wat in Wallonië. Brussel past niet in dat rijtje. De mensen geven er niet genoeg om elkaar”.

Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek.

Guido van A lphen - K asterlee

SCHONE SCHIJN Pallieterke, Ik ben het vaak niet eens met de gesmaakte literatuur van Jürgen Ceder, maar de weergave van het ‘alarmeinde’ aan het adres van onze leider BDW… was 100 procent raak (’t Pallieterke 42). Er hingen vroeger vaker verkiezingsaffiches van de ‘Redder’ voor mijn raam (dwz. meteen door vele buren als paria uitgesloten). Toen ik, na tal van ontgoochelingen, toch mijn partijkaart inleverde, besefte ik: het is allemaal Schone Schijn, zoals ooit beschreven in het boek van Hendrik Vuye-Veerle Wouters.

H.N. - Borsbeek

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

28 OKTOBER 2021

Tweets van de week “Overal waar ik kom, zie ik mensen met ongelofelijk veel passie en talent.

Ik zie een creatief land. Een sterk land.

Een menselijk land. Een land waar we trots op mogen zijn. En dat we samen nog beter gaan maken. #175liberal” De tweet van premier De Croo verontrustte menig partijlid afgelopen weekend.

In die mate zelfs dat vicepremier Van Quickenborne de man onmiddellijk belde met de vraag “waar hij dan wel uithing?” en of het wel een goede communicatie was om als Belgische premier andere landen te promoten en beter te willen maken. De premier kreeg tevens een stevige uitbrander van de staatsveiligheid, die hem er aan herinnerde dat ze niet voor zijn veiligheid konden instaan als hij hen niet informeerde wanneer hij het land verlaat.

Het misverstand werd al gauw opgehelderd toen bleek dat Alexander het wel degelijk over België had en het excuus gebruikte dat hij niet op zo heel veel plaatsen komt. De tweet moest vooral de aandacht vestigen op het feestje van ‘175 jaar liberalisme in Europa’ waar de Open Vld zich de erfgenaam van waant. Daar valt over te discussiëren, maar dat gebeurde niet op het feestje op de Heizel, waar verschillende Europese liberale excellenties informeel van gedachten konden wisselen en contacten leggen. Actrices in volwassen films over het hele continent zijn bij deze gewaarschuwd: neem uw telefoon niet op in geval van een onbekend nummer. Tenzij dat het dat van Alexander is.

Dan gewoon doorverbinden naar Het Laatste Nieuws. En nog gaan ze u niet geloven.

van dure overheidsopdrachten mits wat verjaarde fraudeclaims, liet zijn groot licht eens schijnen over de vaccinatiegraad op Twitter.

Vol Belgicistische trots postte hij een grafiekje uit de liberale krant Het Laatste Nieuws waaruit duidelijk bleek dat de vaccinatiegraad in Wallonië perfect vergelijkbaar is met die in Vlaanderen. De boodschap: “De Vlaming moet niet zo hoog van de toren blazen.” Nu volstaat het om om de drie weken al eens krant vast te pakken of de televisie op te zetten om te weten dat dit uiteraard volslagen nonsens is. Maar expert Noël is er de man niet naar om zich te laten tegenhouden door volslagen nonsens.

Nooit geweest. Anders word je heus geen directeur van de Open Vld. Bottom line: iedere aap met een hoedje had door dat de grafiek nergens op sloeg en na een tientallen keren te zijn uitgelachen, gaf ook Noël toe dat het de schuld van de krant was. Maar volgende week vindt u hem vast opnieuw op één of andere expertenbank. Zo gaat dat nu eenmaal.

HET INTERVIEW DAT U NIET MOCHT LEZEN

Frank Vandenbroucke: “Ik ben een prutser!”

Consternatie in het medialandschap. Er is een volledig fake interview met Frank Vandenbroucke verschenen in een prominente Vlaamse krant. In de publicatie werd de minister van Volksgezondheid geportretteerd als een ware held die eigenhandig het virus bekampte als een gemaskerde superheld. “Een foutloos parcours van uw held Frank!”, oordeelde de redactie. Onze redactie kon echter de hand leggen op de originele opname van het gesprek en kreeg een heel ander verhaal te horen. Wat hieronder staat is de weergave van de opname.

“De Vlaming moet niet zo hoog van de toren blazen” En nu we in de sfeer van liberale lapzwanzen zijn. Noël Slangen, expert in het binnenhalen

1287

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

Frank: “Ik zou het vandaag eens anders willen aanpakken. Ik zou graag eerlijk en openhartig op uw vragen willen antwoorden. Want er zijn onderweg fouten gemaakt en die moeten we niet langer onder stoelen of banken steken. De weg naar het rijk van de vrijheid is een hobbelig parcours gebleken waar we soms even van de weg afdwaalden.”

B C D

Bent u zeker? Het is wel heel ongelukkig dat ik hier vervelende vragen moet stellen waarbij u me steeds moet onderbreken om me er op te wijzen hoe onwezenlijk dom ik wel ben om die vraag te stellen.

E F

“Neenee, beste man. Ik wil net als iedere andere politicus het vuur aan de schenen gelegd krijgen. Doet u maar net alsof ik een gewone sterveling ben. Net als u zelve en de man in de straat.”

G H

Maar excellentie! Nooit.

I

“Ik sta er op! Verplicht mij niet om uw hoofdredactie in te lichten over het weigeren van dit verzoek. Dat zal uw beste dag niet zijn.”

J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Allesomvattende kennis

1.

2.

3.

4.

B. Drank - Europese gemeenschap voor atoomenergie C. Groente - Romeinse cijfer 49 D. Onroerende voorheffing - Onzes inziens - Europese voetbalbond E. Grote vogels - Lijkbleke F. Broom - Papegaai Strijdmachtonderdeel G. Rode duivel H. Gravin van Holland - Niet één I.

Hier of daar - Soort

J.

Gaven een naam - Te koop

K. Jongensnaam - Werkelijke L. Plechtige belofte - Sportman

Journalist: Dag uwe superexcellentie. Ik stel voor dat we het gebruikelijke procedé toepassen. Ik val u niet lastig met mijn ondermaatse vragen, maar mag mij beroepen op uw superieure intelligentie om vraag en antwoord zelf aan te bieden, waarna ik het uitschrijf en u ter goedkeuring voor leg.

In zich opnemende Koosnaam - Rechteroever Waterbron - Akelig persoon Turks president - Gemoedsbeweging (ingekort) 5. Bedrijf dat specifieke dierlijke voedingsmiddelen inkoopt en verkoopt 6. Aanzien - Enigma 7. Meteen - Internetlandcode voor de Verenigde Staten - Zie aldaar 8. Telwoord - Bevel - Muzieknoot 9. Bijna uit het geheugen verloren gegaan 10. Film van Spielberg - Souvenir 11. Elektrisch geladen deeltje - Chinese lengtemaat - Op de bedoelde plaats Frans lidwoord 12. Afstandsmaat - Kandidaat

Euh… vooruit dan maar. Uw regering lijkt de laatste maanden vooral uit te blinken in besluiteloosheid en onmacht als het om een vaccinatiestrategie gaat die elders al maanden in voege is. Hoe komt dat? En ik wens te benadrukken dat ik me alvast excuseer voor deze ongepaste vraag.

“Daar heeft u gelijk in. We zijn met deze coalitie zwaar in de fout gegaan. We hebben beslissingen over passende maatregelen onno-

Oplossing 1286 1

2

A

F

A C T C H E C K

B

E

R

R O R

H O L

C

L

A

R

E D

L

D

I

B

S

S

E N

E

X E

T C

T

F

D

S

G

E

K

H

B

I

O O K

1286

3

I

4

K

5

E S

6

S

N A

O P D R I

7

8

J

E M

C A D E

R

L

K

E T

R O M T

R

E E

R

E N T

P

I

E

U

S D

L

A

A G

E U N E N

O D E N

K

E N D

E G E N

A K

R

I

K

E

E

K

S T

E

L

R

E A

D E N K

Ongetwijfeld de schuld van de regionale regeringen die onvoldoende uw wijsheid hebben gevolgd professor. Hoe snel kan u dit rechtzetten?

“Dat kan ik niet, beste man. Ik wissel voortdurend van mening, behandel iedereen als een volstrekte idioot en nog gaat iedereen er van uit dat ik de slimste ben. De inefficiëntie van vaccins, het nu nog moeten beginnen aan het vaccineren van ouderen, het zwaar beperken van het aantal vaccinatoren waardoor we hopeloos achterop gaan hinken. Het is allemaal prutswerk waarvoor ik de verantwoordelijkheid niet op iemand anders kan afschuiven. Daarom geef ik sinds kort het advies om vooral niet op de regering te wachten en om zelf uw verstand te gebruiken.Want eerlijk waar, van mij gaat het niet komen.”

Maar, maar. Dat kan ik toch niet schrijven? Dat is niet waar.

“Het is nochtans de volledige waarheid. Hoe kan u dat niet schrijven? U stelde de vraag. Ik gaf een eerlijk antwoord.”

Maar uwe heiligheid. Ik moet mezelf toch in de spiegel kunnen kijken? En de collega’s zullen me lynchen. U ruïneert mij!

“Lieve man, ik ruïneer de hele maatschappij.

Zo zal ik onze ziekenhuizen beschermen tegen ongevaccineerde verplegers. U weet, daar was ik eerst tegen. Nu ben ik voor. Ik ben voor een absolute verplichting. Maar niet te snel. Ik heb de wettekst liggen in mijn schuif en daar ligt ze goed. Ik zie wel wanneer we er werk van maken.

In ieder geval na de winter. Want het is toch zo druk, nietwaar? Lijkt u dat wat laat?”

Nee! Wanneer u het nodig acht is precies op tijd!

9 10 11 12

I

dig uitgesteld en blijk gegeven van een compleet gebrek aan visie als het om vaccinaties gaat. Dat gaat ons zuur opbreken in de komende weken en maanden. Ik voorspel een zware winter.”

E N D

“Eerlijk zijn, pennenlikker!”

Misschien is dat een heel klein beetje laat…

“Ik aanvaard uw kritiek. Ik stel voor dat u daar de kop van uw stuk van maakt. Frank Vandenbroucke, dubbele punt: ‘Ik ben een prutser!’”

Nee, ik smeek u. Ik doe het niet. Denkt u alstublieft aan die arme Conner. Hij is nog zo jong! Ik geef mijn ontslag. Ik kan dit ethisch niet meer aan.

“Hahaha, ik maakte een grapje. Kleine loyauteitstest. Gaat u maar rustig bekomen in de kamer hiernaast. Ik praat uw apparaatje hier wel vol.”

Haha (nederig stemmetje) zeer grappig, uwe doorluchtigheid. Ik ga dan maar.