't Pallieterke van 4 november 2021

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

THEODORE DALRYMPLE BRITS ARTS-PSYCHIATER EN CONSERVATIEF PUBLICIST

INTERVIEW

“Er bestaat geen groter onrecht dan gelijkheid” Arts-psychiater Anthony Daniels (72), beter bekend onder zijn schrijversnaam Theodore Dalrymple, is een van de bekendste conservatieve cultuurcritici. Hij kan onder meer N-VA-voorzitter Bart De Wever tot zijn fans rekenen.

“Ooit wilden linkse mensen de lagere klasse verheffen en veredelen. Ze waren zelf hoog opgeleid en gecultiveerd. Links wilde dat die rijkdom zich zou verspreiden onder de armen. Maar toen het socialisme door de mand zakte als valabel alternatief om een economie te organiseren, gingen ze over naar een soort cultureel socialisme, naar nivellering.”

HYPOCRISIE EN HYSTERIE OP DE COP26-KLIMAATTOP IN GLASGOW GROOTSTE VERVUILERS GROOTSTE AFWEZIGEN

2& 4

CHEZ NOUS NIEUWE RECHTSE PARTIJ IN WALLONIË

DE ZINLOZE KLIMAATBEDEVAART NAAR GLASGOW Met 30.000 zijn ze in Glasgow neergestreken: 100 wereldleiders met hun gevolg, journalisten, de klimaat-jetset en de Anuna’s en Greta’s van de hele wereld. Waarom zijn ze met zoveel? En wat hopen ze te bereiken?

Goedkoop zal het verblijf van de klimaatelites alvast niet zijn. De verblijfsaccommodatie in Glasgow is zo beperkt dat wie bijvoorbeeld nog een Airbnb van 3 slaapkamers wilde huren 60.000 euro moest neertellen voor de twee weken die de top duurt. Daarvoor koop je al een kleine studio aan onze kust. Ik vermoed dat geen enkele deelnemer dat uit eigen zak zal moeten betalen.

Ook het milieu zal een prijs betalen.

Anuna gaat wel met de trein, maar de overgrote meerderheid komt met het vliegtuig.

Naast de lijnvluchten zijn er ook 400 privéjets in Glasgow geland, wat volgens de berekening van de Daily Mail een uitstoot van 13.000 ton CO2 heeft veroorzaakt.

Waarom zouden, in deze digitale tijd met zijn 1001 manieren om met elkaar op afstand te communiceren, er zoveel mensen fysiek aanwezig moeten zijn om klimaatafspraken te maken? Omdat dat niet de functie is van een klimaattop. Dat is

5

CONGOCOMMISSIE VAN HERSTELBETALINGEN TOT “SYMBOLISCH KANNIBALISME”

Doemvoorspellingen Prins Charles hield een toespraak en zei dat deze klimaattop de allerlaatste kans is om iets te doen aan het klimaat.

In 2009 had hij ook al de klimaattop van Kopenhagen toegesproken om te zeggen dat we nog slechts 7 jaar hadden voor het te laat was. Tot 2016 dus. Elke klimaattop horen we dit verhaal. Net als de getuigen van Jehova zien de onheilsprofeten van het klimaat zich verplicht om het tijdstip van de Apocalyps telkens weer te verschuiven.

Rik Torfs was scherp op Twitter: “Voorzit-

JURGEN CEDER

INTERVIEW N-VA-SCHEPEN IN AALST

KARIM VAN OVERMEIRE OVER FAIRTRADE:

"Heel wat activisten willen gewoon een schoon geweten kopen met belastinggeld"

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-5 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 77ste jaargang • nummer 44 • donderdag 4 november 2021

12 € 3,00

13

geen instrument om op een pragmatische manier uitvoerbare verbintenissen vast te leggen, maar een bedevaart voor de klimaatgelovigen, waar ze elkaar opzwepen met doemvoorspellingen en onrealistische beloftes, waarvoor de gewone man uiteindelijk steeds de factuur krijgt voorgeschoteld.

ter klimaattop spreekt in toespraak over ‘laatste kans.’ Benieuwd wat hij de volgende keer zal zeggen… Hoe meer show, hoe hysterischer de interventies en commentaren tijdens de klimaatconferentie, hoe groter het wantrouwen van de ‘simpele’ burger wordt.”

Klimaatverandering is een ernstig te nemen probleem, maar als je maatregelen bepleit die onhaalbaar zijn en bovendien nauwelijks een impact hebben op het klimaat, zoals een zero-uitstoot in de EU tegen 2050, ondermijn je het draagvlak voor actie. Als je de burgers van Europa verplicht tot een andere levenswijze en hen ook nog eens onbetaalbare energiefacturen voorschotelt, terwijl de toekomst van de CO2-uitstoot eigenlijk in handen is van China, India en andere ontwikkelingslanden, krijg je gele hesjes. Als je hysterische doemvoorspellingen blijft doen, die niet gebaseerd zijn op de wetenschap, leidt dat tot scepsis in het héle verhaal.

In tegenstelling tot wat te lezen was in de kranten, heeft het jongste verslag van het IPCC geen “code rood” over de mensheid uitgeroepen. Tijd voor realisme.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

4 NOVEMBER 2021

Kind van extreemrechts Vorige week verscheen een nieuw boek met de titel “Kind van extreemrechts”. Opvallend: in de weekeinde-edities van De Morgen, De Standaard, GVA en Het Nieuwsblad kreeg het boek opvallend veel aandacht. HLN volgde op dinsdag met een artikel op de regiobladzijde van de editie van Mechelen, maar ik ben er vrijwel zeker van dat er de komende dagen nog interviews of artikels over het boek zullen verschijnen.

Het is niet gemakkelijk om een boek te laten recenseren in de kranten.

Des te opvallender is het dan dat zowat alle kranten er prominent aandacht aan besteden. Tot en met een foto van de auteur op de voorpagina. Nochtans zal de naam van de auteur u weinig of niets zeggen: Tanné Bogaerts.

Bogaerts is de 28-jarige dochter van de voormalige secretaresse van Filip Dewinter, u welbekend. De ‘kop’ op de voorpagina van Gazet van Antwerpen geeft meteen de teneur weer van het boek: “Tanné groeide op in Vlaams Blok-gezin: ‘Mama is racist, maar ik blijf haar graag zien’”. Het boek gaat over de relatie dochter-moeder, enerzijds liefdevol, anderzijds streng voor de politieke opvattingen van haar moeder.

Toch zijn er ook een aantal opvallende uitspraken die best aandacht mogen krijgen. Op school waren de denkbeelden van de moeder gekend, ze stond meermaals met foto op verkiezingsaffiches en folders. En dat had ook gevolgen voor de dochters, ik citeer: “Ik kreeg - net als mijn oudere zus overigens - onvoldoendes op proeven die subjectief beoordeeld konden worden en het advies dat ik maar BSO moest gaan doen, terwijl ik Latijnse wilde en uiteindelijk ook heb gedaan. Voor hen was ik ‘dat domme kind van extreemrechtse ouders’.” (HLN) Dat leerkrachten een leerling beoordelen op basis van het ideeëngoed van de ouders, wie had dat kunnen denken? Blijkbaar is het de normaalste zaak van de wereld. Zij die roepen dat we niet mogen be- of veroordelen, blijken zelf experten op het beoordelen van ‘goede’ en ‘slechte’ leerlingen. Vrij vertaald: van ‘linkse’ en ‘rechtse’ studenten. Het verhaal van Tanné speelt zich vijftien jaar geleden af, maar zou het vandaag anders zijn?

Hoe dan ook, de auteur komt via-via en eerder toevallig drie jaar geleden in contact met Kristof Calvo. Ze evolueert richting Groen en gaat zelfs een tijdje als kabinetsmedewerker in Mechelen werken. Toch voelt ze zich ook in deze partij niet thuis: “Ik merkte dat sommigen bij Groen de achterban van Vlaams Belang een beetje als marginalen zagen. Extreemrechts werd als fenomeen bekeken, zonder voeling te hebben met de mensen.

Misschien is dat eigen aan zo'n omgeving, maar ik begon hetzelfde gewaar te worden als wat ik vroeger thuis had gezien. Bubbels, echokamers waarin iedereen hetzelfde herhaalt en geen ruimte meer is voor andere stemmen, terwijl ik juist de ramen en deuren wil opengooien.”

En dat is een belangrijke boodschap, niet alleen voor de groenen, maar bij uitbreiding ook voor alle andere partijen, inclusief de voorzitter van de N-VA die zich de voorbije maanden meermaals liet betrappen op weinig vriendelijke uitspraken over de 800.000 kiezers van het Vlaams Belang. Dat de voorzitter van N-VA zulke uitspraken doet, is zijn goed recht, maar het is niet zonder gevaar. Er is immers een groot verschil met Groen: daar zitten partijtop én achterban op dezelfde lijn wat betreft het Vlaams Belang. En dat kan niet gezegd worden van de kiezers van N-VA, waar er een pak zitten die open staan voor de ideeën van het Vlaams Belang.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

Hoe China onze klimaatangsten gebruikt

© SHUTTERSTOCK

2

Chinees president Xi Jinping

Europa is goed vertegenwoordigd op de klimaatconferentie in Glasgow. Helaas, en veel te vaak onvermeld in de klimaatalarmistische berichtgeving in onze pers, hangt de toekomst van de globale CO2-uitstoot niet van ons af. “De Europese emissies zijn eigenlijk van geen belang,” zegt klimaatwetenschapper Nic Lewis, “wat echt telt zijn de evoluties in China, Indië, Indonesië, Brazilië en Nigeria.”

Veruit het belangrijkste land in dat rijtje is China. Al twee jaar geleden oversteeg de Chinese uitstoot van koolstofdioxide die van alle ontwikkelde landen samen.

En net dit land is niet aanwezig in Glasgow (evenmin als Rusland en Turkije). Xi Jinping zou eerst deelnemen via videoconferentie, maar heeft enkele dagen geleden laten weten dat hij alleen een tekst aan de deelnemers zal bezorgen.

China houdt ons aan het lijntje

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Steenkool is de voornaamste oorzaak van de Chinese uitstoot.

China produceert nu al meer energie uit steenkool dan de rest van de wereld samen en is nog steeds bezig die capaciteit te vergroten. Xi heeft beloofd om vanaf 2026 het gebruik van die brandstof te verminderen, maar breidt op dit moment het aantal steenkoolcentrales zo snel uit dat dit eigenlijk geen offer meer zal betekenen binnen vijf jaar. China is 60 kolencentrales aan het bijbouwen en start alle eerder gesloten centrales weer op. Alleen al vorig jaar was de bijkomende energiewinning uit steenkool van het land drie keer groter dan die van de rest van de wereld samen.

Intussen financiert China ook nog eens steenkoolcentrales in de Derde Wereld. Xi heeft nu beloofd om daar mee te stoppen, maar plakt daar geen datum op. Net als bij al zijn andere loze beloftes inzake klimaat hebben we dus alle redenen om sceptisch zijn.

Officieel heeft China beloofd om de CO2-uitstoot te minderen in 2030 en tot nul te brengen in 2060.

In de praktijk is er geen enkel concreet beleidsplan om dat doel te bereiken. Het Chinese regime speelt, om het met een volkse uitdrukking te zeggen, met onze voeten.

heeft, wat hen aanzet tot een meer realistische benadering van het klimaatprobleem.

Laten we ook niet vergeten dat het idee van de mens die de natuur domineert deel uitmaakt van het communistische credo. Chinese leiders laten zich minder beïnvloeden door het westerse ecologisme dat de mensheid als bron van alle kwaad ziet, ook wat klimaatverandering betreft.

Ze denken, net als Lomborg en Shellenberger bij ons, dat het verstandiger is om in te zetten op het beheersen van de gevolgen van de klimaatverandering dan te vechten tegen de klimatologische bierkaai.

Chinees leiderschap heeft vaak een technische of wetenschappelijke achtergrond, wat een meer realistische benadering van het klimaatprobleem oplevert dan wij krijgen van de westerse, klimaatreligieuze politici China ziet natuurlijk ook de voordelen van de westerse obsessie met het klimaat. Dat westerse landen hun bronnen van goedkope en betrouwbare energie afbouwen en hun economieën handicaps opleggen door absurde klimaatmaatregelen, kan de Chinese mars naar dominantie alleen maar versnellen. Xi zal niets doen om de krankzinnige en vrijwel nutteloze ambitie van de EU te ontmoedigen om tegen 2050 ‘klimaatneutraal’ te zijn.

Chinees realisme over het klimaat

“Een instrument voor druk op het Westen”

Is het Chinese regime dan niet bekommerd over de Apocalyps waar we volgens de klimaatalarmisten op afstevenen? Klimaatwetenschapper Richard Lindzen wijst erop dat het Chinese leiderschap vaak een technische of wetenschappelijke achtergrond

Het Westen heeft zichzelf vragende partij gemaakt in het klimaatdossier. Onze politici (De Croo in Glasgow: “We moeten de lat leggen voor de rest van de wereld.”) laten ons geloven dat ze de rest van de wereld sturen, maar het is de rest van de wereld die

onze obsessie uitbuit om zoveel mogelijk voordelen en gunsten te verkrijgen. Vooral China gebruikt onze smeekbeden op gebied van klimaat om toegevingen op andere vlakken te krijgen.

Dat werd ook bijna met zoveel woorden gezegd door Wang Yi, de minister van Buitenlandse Zaken: “Klimaatsamenwerking kan niet losgekoppeld worden van de algemene omgeving van de relaties tussen de VS en China.”

Dat betekent zoveel als: doe niets dat ons boos maakt, of je kan de planeet alleen gaan redden. China wil niet dat het Westen klaagt over het lot van Hongkong of de Oeigoeren. China wil dat we ophouden met vervelende vragen te stellen over de oorsprong van Covid-19. China wil geen economische sancties en tarieven meer als antwoord op zijn oneerlijke handelspraktijken.

Van vandaag tot 31 december 2060, de dag dat China klimaatneutraal zou moeten zijn, zal het klimaatdossier een permanente chantage van het Westen toelaten. “China’s leiders hebben lang geleden beslist dat de klimaatkwestie gewoon een instrument is om druk te zetten op het Westen”, schrijft China-kenner Matt Ridley. Hij citeert ook de Japanse klimaatonderhandelaar Jun Arima: “De verdeelde en verbitterde wereld die wordt gecreëerd door het beleid van zero-uitstoot zal China verder toelaten om zijn globale economische invloed uit te breiden, terwijl de westerse, democratische wereld economisch, politiek en militair terrein blijft verliezen.”

In de aanloop naar de klimaattop van Glasgow had de G20 (samen goed voor 75 procent van de uitstoot van CO2) vergaderd in Rome. Ook daar lag het klimaatdossier op tafel en ook daar daagden Poetin en Xi Jinping niet lijfelijk op, maar namen ze enkel deel via videoconferentie. China maakte opnieuw duidelijk dat het tot 2030 zijn CO2-uitstoot niet zal verminderen en niet klimaatneutraal wil zijn vóór 2060. India belooft zelfs niets tot 2070.

Het resultaat was van dezelfde aard als alle internationale afspraken over het klimaat: enkele algemene beloftes, maar geen concrete verbintenissen. De kans dat het in Glasgow anders afloopt is vrijwel onbestaande.

JURGEN CEDER

© SHUTTERSTOCK

Vredesactie, CNAPD en Amnesty International een burgerlijke kortgedingprocedure tegen 27 OKT starten de Vlaamse overheid, omdat deze weigert om de 2 0 2 1 onrechtstreekse export van vliegtuigonderdelen naar Turkije stop te zetten. Volgens de NGO’s zijn de wapenleveringen in strijd met internationale wapenembargo’s.

Op de buslijn 610 tussen Antwerpen-centrum en heeft een vrouw een zware hoofdwonde 28 OKT Oelegem opgelopen nadat zij ten val kwam, mogelijk na een 2 0 2 1 duw. Op beelden is te zien hoe de vrouw enkele momenten daarvoor door allochtone jongeren belaagd werd.

De Poolse regering heeft de Belgische ambassadeur Warschau op het matje geroepen, naar aanleiding 29 OKT in van de uithaal van premier Alexander De Croo (Open 2 0 2 1 Vld) aan het adres van zijn Poolse collega Mateusz Morawiecki (PiS). De Croo had in een toespraak voor het Europacollege in Brugge gezegd dat de Poolse regering “met vuur speelt”.

30 OKT

2021

Taliban openen het vuur tijdens een trouwfeest in de Afghaanse provincie Nangharhar, naar verluidt omdat er muziek werd gespeeld. Er vielen zeker twee doden en verschillende gewonden.

© SHUTTERSTOCK

In de Japanse hoofdstad Tokio valt een man, verkleed als het strippersonage the Joker, mensen in een 31 OKT metrostel aan met een mes. De dader probeerde de 2 0 2 1 metro ook in brand te steken. Er vallen zeventien gewonden.

Japan houdt parlementsverkiezingen. De aftredende regeringscoalitie van de LiberaalDemocratische Partij (LDP) van premier Fumio Kishida en coalitiepartner Komeito behoudt haar meerderheid.

Met het coronabeleid en de druk op Vlaanderen om als één stem te spreken in het klimaatdebat, heeft de federale regering zowaar een aantal communautaire demonen wakker gemaakt. Is dat de bedoeling van de Vivaldisten, die zich graag profileren als de ploeg van de “verbinding” en “eenheid” met een dikke Belgische saus over? Opvallend is dat de Vlaamse regering relatief mak reageert op die provocaties.

Jan Jambon

© PHOTONEWS

Vlaams Parlementslid Sihame El Kaouakibi kreeg sinds 2012 1.363.622 euro aan Vlaamse subsidies en maakte daar “systematisch en symptomatisch misbruik” van. Dat staat in een rapport van de Vlaamse Inspectie voor Financiën.

© BELGA

Vivaldi pookt communautaire vuur op

DE WEEK

Vlaams minister van Energie Zuhal Demir (N-VA) heeft hard uitgehaald naar de federale communicatie over de uitbreiding van windmolenparken op de Noordzee. “Het is natuurlijk wel plezant als de federale ministers sier maken op de Noordzee, maar ik mag de miserie oplossen”, antwoordde ze op een vraag van Vlaams Parlementslid Sam Van Rooy (Vlaams Belang).

3

Actueel

4 NOVEMBER 2021

De COP26-klimaatconferentie in Glasgow gaat van Tal van wereldleiders, waaronder de Russische 01 NOV start. president Vladimir Poetin en de Turkse president Re2 0 2 1 cep Tayyip Erdogan, stuurden hun kat. De Amerikaanse president Joe Biden leek tijdens de klimaattoespraken op de openingsdag in te dommelen.

De pret kon niet op in de Franstalige pers. Toen het Overlegcomité besliste om het zogenaamde Corona Safe Ticket (CST) vanaf 1 november net als in Brussel en Wallonië ook in Vlaanderen op te leggen, waren de krantenkoppen ten zuiden van de taalgrens opvallend gelijklopend: “Vlaanderen moest inbinden.” Kortom, de Belgische eenheid was hersteld.

Een maand eerder had men moeten vaststellen dat Vlaanderen dankzij de hoge vaccinatiegraad bij de volwassenen qua coronabeleid aan het wegvaren was van de andere gewesten. Maar de oplopende coronacijfers en de vrees voor de overbelasting van de ziekenhuizen brachten daar verandering in.

Het Overlegcomité besliste dat de coronaregels zouden worden verstrengd, en dat gebeurde enkel in Vlaanderen. De Vlaamse minister-president Jan Jambon (N-VA) stapte daarin mee. Hij vreesde dat anders de federale overheid via de nieuwe pandemiewet Vlaanderen nog veel strengere regels zou opleggen.

De ergernis bij de N-VA-achterban was groot en terecht. De coronacijfers gingen de slechte richting uit en enkel de beste leerling van de klas werd gestraft met strengere regels. In Wallonië en zeker het problematische Brussel was er sprake van een status quo. Waarom daar geen andere regels?

Vlaamse federale excellenties fungeren als nuttige idioten om Vlaanderen te jennen

Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wilde tegen oktober 65 procent van de bevolking vaccineren, 02 NOV eind maar is daar niet in geslaagd. Het aantal 2 0 2 1 gevaccineerden ligt in de hoofdstad nu op zo’n 57 procent van de bevolking. Tegen het einde van de week zou dit moeten oplopen tot 58 procent. Elke week wordt ongeveer een procentpunt winst geboekt. In Wallonië is meer dan 70 procent van de bevolking gevaccineerd. In Vlaanderen is dat meer dan 80 procent.

De indruk ontstond dat de federale regering Vlaanderen wou jennen, ja zelfs de Vlaamse regering een lesje wou leren. Vivaldi pookt het communautaire vuur op. En dat voor een regering die het graag heeft over verbondenheid en eenheid en neerkijkt op alles wat met nationalisme te maken heeft.

Vlaamse federale ministers jennen Vlaanderen Was dit een doelbewuste strategie van de federale regering om via de regering-Jambon de

Vlaamse regio te kleineren? Of ging het om de nood aan gelijkhebberij van een figuur als Frank Vandenbroucke (Vooruit)? Los van de inhoud van het coronabeleid en de recente maatregelen ontstaat toch de indruk dat Vandenbroucke de N-VA een loer wou draaien. En wou tonen wie de echte baas is: de federale regering. Wat hem meteen applaus opleverde van de Franstalige regeringspartijen.

“De waarheid is voor de federale excellenties geen prioriteit”

Dat kan verbazen van iemand die 15 jaar geleden ten tijde van de paarse hoogdagen constant op ramkoers zat met de Franstalige socialisten van de PS en daardoor zelfs naar de Vlaamse regering verkaste. Vandenbroucke blijft echter, ondanks zijn passage als gewaardeerd academicus, een echte machtspoliticus.

Het pijnlijke aan dit alles is dat Vlaamse federale excellenties als nuttige idioten fungeren om Vlaanderen te jennen. Vandenbroucke zwijgt over Brussel en heeft het constant over de 70.000 Antwerpenaren die nog niet gevaccineerd zijn. Hij wekt de indruk dat Antwerpen er even slecht aan toe is dan Brussel, maar dat klopt niet. Met een vaccinatiegraad bij de volwassenen van 84 procent doet Antwerpen het een stuk beter dan Brussel (70 procent) en dan vergelijkbare steden als Amsterdam (76 procent gevaccineerde volwassenen).

De waarheid is voor de federale excellenties geen prioriteit. Premier Alexander De Croo (Open Vld) had het over het reproductiegetal dat het hoogst lag in de Vlaamse provincies. Leuk is dat niet, maar zo’n cijfer is gelinkt aan de testen. En het is bekend dat de coronapandemie voor de herfstvakantie vooral de jongeren onder de 12 jaar raakte en dat er in Vlaamse scholen massaal getest werd. Aan Franstalige kant veel minder.

Kortom, er werden appelen met citroenen vergeleken om Vlaanderen te kleineren. De Vlaamse regering lijkt niet te willen ingaan op die provocaties, en

dat met een Vlaams-nationalist als minister-president. De eerste twee jaar kon de regeringJambon weinig realiseren. Met de Septemberverklaring hoopte men op een doorstart, maar het wordt dus niets. Het is aftellen naar de volgende Vlaamse beleidsploeg. En dat is nog lang.

Kernuitstap: een laatste kans op Vlaamse profilering De enige Vlaamse excellentie die nog wat boven het maaiveld lijkt uit te steken, is Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA). In het debat rond de kernuitstap en het gebruik van extra gascentrales om de overgang naar groene energie te realiseren, speelt zij een bepalende rol.

De federale regering beschuldigt haar ervan politieke spelletjes te spelen door de vergunningen voor de bouw van nieuwe centrales te weigeren. “Ik moet een vergunning afleveren die stand houdt voor de rechtbank.

De federale overheid is verantwoordelijk voor de kernuitstap”, repliceert ze. Ondertussen wordt duidelijk dat Engie/Electrabel de grote winnaar zal zijn van de energievaudeville. Ze zal bij de bouw van gascentrales kunnen rekenen op 900 miljoen euro subsidies op 15 jaar tijd. Een Frans energiebedrijf passeert zo langs de kassa.

Pijnlijk voor de federale regering, die ook hier de aandacht probeert af te leiden door Vlaanderen met de vinger te wijzen. Zoals federaal minister van Klimaat Zakia Khattabi (Ecolo) die voor het vertrek naar de klimaattop in Glasgow verklaarde dat er nood was aan een ‘federaal commandocentrum’ dat de gesprekken over het klimaat leidt tussen de federale overheid en de gewesten. Reden was dat er geen intern Belgisch akkoord was over de doelstelling en de verdeling van de inspanningen om de klimaatopwarming tegen te gaan. Vlaanderen zou teveel talmen. Een alibi om het energie- en milieubeleid dat regionaal en dus Vlaams is opnieuw naar het federale niveau te trekken? Dat zou een provocatie zijn die aanleiding moet geven tot een Vlaams belangenconflict.

Benieuwd of de regering-Jambon het zo hard durft te spelen. Al zou dat niet meer dan logisch zijn.

4

Binnenland

4 NOVEMBER 2021

ECONOMISCHE ZAKEN

De 26ste klimaattop die dezer dagen plaatsvindt in het Schotse Glasgow is een hoogtepunt voor de klimaatactivisten. Ze zullen vooral kritiek uiten op de industrie in Europa en de VS, die volgens hen teveel CO2 uitstoot en massa’s energie verbruikt. Maar de westerse bedrijven treffen hier weinig schuld. Zelfs de chemiesector heeft de voorbije jaren gigantische inspanningen richting vergroening gedaan. Wat in landen als China, India of Rusland gebeurt, is een ander verhaal, maar daar spreekt men amper over.

“De tegenwind komt vooral uit activistische hoek. Ik heb de indruk dat ze tegen alles zijn.” Dat zei Hans Casier, topman van chemiebedrijf Ineos en voorzitter van de chemiefederatie Essenscia een paar weken geleden in het financieel-economisch magazine Trends. Hij ergert zich aan de aanvallen van klimaatactivisten en groene fundi’s op Project One, de geplande nieuwe vestiging van Ineos in Antwerpen voor de productie van ethyleen, een van de basisproducten voor de chemie en kunststoffensector. Casier wijst erop dat de chemiesector in België de voorbije kwarteeuw veel groener is geworden. De CO2-uitstoot is gehalveerd en het energieverbruik is gedaald met 62 procent. En niet enkel de chemiesector zet stappen in de goede richting.

Staalreus ArcelorMittal heeft de voorbije tien jaar een miljard euro geïnvesteerd om haar CO2-uitstoot met een miljoen ton per jaar te verminderen. In Europa is de uitstoot van broeikasgassen sinds 1990 met 31 pro-

cent gedaald, terwijl de economie wel met 60 procent is gegroeid.

Kapitalisme omverwerpen Toch wordt de industrie, zeker die van Europa en de VS, in het klimaatdebat met alle zonden van Israël overladen. Met de 26ste klimaatconferentie in Glasgow wordt nog een versnelling hoger geschakeld. Activisten beschouwen deze jamboree als de ideale gelegenheid om alles en iedereen met de vinger te wijzen. Zeker de westerse landen. Griezels als Greta Thunberg en Anuna De Wever krijgen opnieuw een kans om hun onzin uit te kramen, waarbij duidelijk wordt dat hun agenda verder gaat dan het klimaatprobleem. Ze zijn eigenlijk voorstander van het omverwerpen van het huidige kapitalistische systeem, dat de voorbije decennia nochtans miljoenen mensen uit de armoede heeft getrokken.

De klimaatactivisten zijn er een kampi-

© PHOTONEWS

Klimaattop Glasgow uit best geen kritiek op westerse industrie De Britse premier Boris Johnson (Con.) op de COP26-klimaattop

oen in om net als andere linkse lobby’s de westerse wereld een zoveelste schuldgevoel aan te praten. Het zijn de Europese en Amerikaanse industrieën die verantwoordelijk zijn voor de huidige situatie waarbij het klimaat opwarmt en extreme weerfenomenen de norm zijn. Dat is vreemd als we de voornoemde cijfers bovenhalen. Al jaren is de industrie aan een vergroening bezig.

En ook de westerse consument doet een duit in het zakje met het isoleren en energiezuinig maken van woningen. De overheden spelen daarbij een sturende rol via allerlei fiscale voordelen, al moet natuurlijk gezegd worden dat dit tot uitwassen leidt, zoals de Vlaamse vaudeville rond de overgesubsidieerde zonnepanelen.

Slechte cinema De westerse landen en hun industrie hebben dus weinig om zich over te schamen.

Of het zou misschien het Duitsland moeten zijn van uitgerekend halve heilige Angela

Merkel, dat door de kernuitstap nu energie moet opwekken via onder andere vervuilende bruin- en steenkoolcentrales en zelfs steenkool uit de VS zal moeten invoeren.

Neen, alles bij elkaar genomen zou men beter met een beschuldigende vinger naar landen als China, India en Rusland wijzen.

Akkoord, Peking zet volop in op vergroening van het wagenpark. De sector van de elektrische wagens is er echt “booming business”. Maar voor de rest rekenen landen als China vooral op fossiele brandstoffen voor hun energiebevoorrading. Bovendien raakte voor de top van Glasgow bekend dat China nog tot 2030 meer broeikasgassen zal uitstoten. Het land is samen met Rusland goed voor bijna een derde van de wereldwijde uitstoot. Alleen: de Russische president Vladimir Poetin en de Chinese leider Xi Jinping komen niet naar de klimaatconferentie. Dat maakt dat de top veel weg heeft van slechte cinema.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

WOKE VAN DE WEEK

Het Dunning-Kruger-effect

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

“Onbekwame mensen onderschatten hun onbekwaamheid, bekwame hun bekwaamheid” © SHUTTERSTOCK

De eerste conclusie uit het onderzoek van David Dunning en Justin Kruger van 1999 geniet een zekere bekendheid. Die zegt dat mensen met ondermaatse bekwaamheid of kennis hun eigen capaciteiten overschatten in vergelijking met anderen. Dat kan over de kennis van hun vak gaan, maar ook over hun inzicht in de onderwerpen waar ze graag over meepraten.

LGBT2QIA+-activisten kunnen niet lachen met “Iedereen Beroemd”

© SHUTTERSTOCK

De verklaring hiervoor is dat net hun gebrek aan inzicht hen verhindert hun eigen tekortkomingen te zien. Ze weten niet wat ze niet weten. Een beetje kennis blijkt daarbij gevaarlijker dan geen kennis. We voelen ons superieur tegenover de helemaal onwetenden, maar beseffen niet hoe oppervlakkig ons eigen inzicht is in vergelijking met mensen die het onderwerp grondig beheersen.

Bekwaamheid en intelligentie zijn niet hetzelfde. Het is zeker zo dat domme mensen minder snel hun eigen beperkingen zullen inzien, maar ook intelligente mensen kunnen in die val trappen. Guy Verhofstadt is een uiterst intelligent man, maar het steenkolenengels dat hij steeds ten beste geeft in het Europees Parlement kan enkel uit de mond komen van iemand die deze taal zeer slecht aanvoelt. Hij is niet verlegen over zijn aanslagen op het Engels omdat hij niet lijkt te beseffen dat hij ze pleegt.

“Je sais”

Metrostation Beekkant in Brussel

De tweede conclusie is minder gepopulariseerd, misschien omdat ze minder evident is: bekwame mensen beseffen vaak niet hoe hoog ze in de rangschikking staan, terwijl ze net wel de kennis en het overzicht zouden moeten hebben om hun eigen positie goed in te schatten. Dat heeft dan weer te maken met de onzekerheid die elke kennis met zich meebrengt.

“Onwetendheid verwekt meer zelfvertrouwen dan kennis”, wist Darwin al.

In “Maintenant je sais” zingt Jean Gabin dat hoe meer hij in zijn leven leert, hoe meer hij beseft hoe weinig hij weet: “Maintenant je sais qu'on ne sait jamais.” Topwetenschappers als Marcus du Sautoy (“Wat we niet kunnen weten”) en Marcelo Gleiser (“The Island of Knowledge”) schreven zelfs hele boeken rond dezelfde bekentenis.

Sociale media zijn een goed labo voor wie het Dunning-Kruger-effect aan het werk wil zien. Hoe groter de zekerheid waarmee een opinie wordt gesteld, hoe groter de kans dat de betrokkene eigenlijk niet goed weet waarover hij praat. Riskante woorden voor iemand die elke week zijn mening over alles en nog wat meegeeft in ’t Pallieterke, denkt u nu terecht.

Naar aanleiding van de ophef rond ’s lands bekendste queercafé, café Blond, knutselde “Iedereen Beroemd” op één een sketch in elkaar over het voorval. Het stukje, getiteld “De wokepolitie”, schoot bij heel wat activisten van de alfabetgemeenschap in het verkeerde keelgat.

Guy Verhofstadt

JURGEN CEDER

In de sketch gaan twee agenten van de wokepolitie de straat op om mensen te sensibiliseren over verschillende woke-aangelegenheden. Heel wat linkse activisten konden de humor duidelijk niet smaken en uitten hun ongenoegen op sociale media.

Een greep uit de grappen en de bijhorende kritiek op Twitter: “Transgenders zijn alle mannen die zich niet identificeren als man” (“Niets minder dan pure transfobie”), het sterretje in FLINTA* staat voor “mensen die hun seksualiteit beleven via hun sterretje” (“Werken daar kleuters binnen jullie redactieteams?”) en “Ik ga niet binnen bij die janetten (van café Blond)” (“Homofoob, ook al is het satire”).

De kritiek kwam niet enkel van niemandallen op Twitter. Ook de gesubsidieerde LGBTI+-belangenorganisatie Çavaria ging zich ermee bemoeien. De organisatie gaf aan “zwaar teleurgesteld” te zijn in de VRT. “In ‘De wokepolitie’ werd het debat over safe(r) spaces voor LGBTI+-personen via schadelijke stigmatisering en foute informatie in beeld gebracht”, klinkt het. “Zo’n berichtgeving kan aanzetten tot haat en heeft een negatieve impact op het welzijn van de LGBTI+-gemeenschap. Wanneer je zoals de VRT een belangrijke stem bent in het maatschappelijk debat, hebben je woorden extra impact.” Çavaria gaf de VRT het advies om de organisatie meer te betrekken en zo te verhinderen dat dergelijke afleveringen nog op het scherm zouden kunnen verschijnen.

PIETER VAN BERKEL

Binnenland

4 NOVEMBER 2021 © BELGA

WALLONIË

Chez Nous_Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken, Chez Nous-voorzitter Jerome Munier, Rassemblement National-voorzitter Jordan Bardella en Chez Nous-medeoprichter Gregory Vanden Bruel

Radicaal-rechts in Wallonië: poging 241

5

GENT

Gentse coalitie ruziet om macht en postjes In Gent worden de verkiezingen van 2024 nu al uitgevochten. Enkele liberalen, ontevreden over de gang van zaken, tipten de pers over geheime gesprekken in de wandelgangen van het stadhuis. Open Vld spreekt met Vooruit en CD&V over de vorming van een stadslijst met drie partijen.

Vorige week werd met Chez Nous (bij ons) een nieuwe Waalse radicaalrechtse partij opgericht. Een zoveelste poging die, zoals het verleden leert op basis van vroegere initiatieven, weinig kans op slagen heeft. In Wallonië worden radicaal-rechtse politici vaak als een curiosum beschouwd.

Een persconferentie in de Henegouwse taalgrensgemeente Lettelingen bij Edingen vormde het startschot voor de nieuwe radicaal-rechtse Waalse partij Chez Nous.

Initiatiefnemers Jérôme Munier en Gregory Vanden Bruel waren indertijd actief bij de Parti Populaire (PP) van Mischaël Modrikamen en worden bijgestaan door Patricia Potigny, een voormalig Waals parlementslid voor de MR dat ook tot de Listes Destexhe van ex-MR-senator Alain Destexhe behoord heeft.

De partij focust zich uitsluitend op Wallonië en kijkt niet naar Brussel, maar heeft ambitie. Voor de lancering kon de partij rekenen op de aanwezigheid van Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken en Jordan Bardella, kopstuk van het Franse Rassemblement National (RN, de partij van Marine Le Pen). Een soort van verbale en morele steun en voorlopig meer niet, zoveel is duidelijk. Het Vlaams Belang heeft altijd een grote afstand bewaard ten opzichte van Franstalig radicaal-rechts wegens té Belgicistisch. En het RN, vroeger het Front National, heeft in het verleden verschillende processen aangespannen tegen de extreemrechtse partijen in België die de naam en het logo van het Franse Front National overnamen.

Aanvankelijk wou Chez Nous een oprichtingsmeeting houden in de Luikse gemeente Herstal, maar dat werd door de lokale burgemeester verboden. Toen bekend raakte dat Chez Nous een zaal zocht voor zo’n samenkomst stuurde de Waalse socialistische vakbond een brief naar alle Waalse burgemeesters om de samenkomst te verbieden. Met succes dus.

Les 50 zozos Meteen wordt de toon gezet. Voor een radicaal-rechtse partij is het zeer moeilijk om in Wallonië wortel te schieten. Het cordon médiatique, waarbij de figuren uit zo’n partij niet eens op radio of televisie komen, speelt daarbij zeker een rol. Dat er in Wallonië door het industriële verleden met een sterk naar links georiënteerd electoraat minder groeimogelijkheden zijn voor zo’n partij klopt eveneens. En het Waalse nationalisme of regionalisme is altijd vooral links geweest. Radicaal-rechts staat ook gelijk met de erfenis van de collaboratie en de Walen profileren zich graag als een volk dat enkel uit verzetsstrijders bestond. Ten onrechte, maar dit terzijde.

Een ander element is dat radicaal-rechts in Wallonië sinds WO II nooit charismatische figuren heeft gehad. In het Franse “Nord” dat aan Wallonië grenst is het RN/ FN verankerd. Dankzij het politieke talent van eerst Jean-Marie en dan Marine Le Pen. In Wallonië worden de “kaders” van extreemrechtse of radicaal-rechtse partijen wel eens “les 50 zozos” (de 50 gekken) genoemd. Niet onterecht. Het leiderschap van de partijen als het Belgische Front National en het Waalse Agir was en is zwak, volgens sommigen zelfs als gevolg van een succesvolle infiltratie van de Staatsveiligheid, waardoor er binnen Franstalig radicaal-rechts ruzies werden georkestreerd waarna de partij uit elkaar viel.

Daarna werden nieuwe kleine partijen

opgericht. Een versnippering die de kans op verkozenen tot nul herleidde. Chez Nous heeft dan ook veel weg van poging 241 om Waals radicaal-rechts te lanceren.

En dit in een zeer moeilijk tijdsgewricht.

Het klinkt vreemd, maar eigenlijk is er al een rivaliserende partij voor Chez Nous en dat is de extreemlinkse PTB/PVDA. Uiteraard trekken Raoul Hedebouw en co in eerste instantie ontevreden kiezers van de PS aan, maar ook veel Walen die doordrongen zijn van de antipolitiek en anders op een Waals FN zouden stemmen, zitten nu bij de PTB. Paradoxaal genoeg maakt de opmars van extreemlinks alles electoraal nog moeilijker. Dat de MR van Georges-Louis Bouchez in het discours naar rechts opschuift is ook een niet te verwaarlozen politieke factor.

De relatieve succesjaren ‘90 Dat was anders in de jaren ’90 van de vorige eeuw, toen de Belgische versie van het Front National relatief succesvol was.

In die periode kon de partij zonder enige structuur en campagne die naam waardig steevast één of twee Kamerleden afvaardigen. Bij het eerste rechtstreeks verkozen Waals Parlement in 1995 rijfde men ook twee zetels binnen. De gemeenteraadsverkiezingen van 1994 waren een groot succes met 72 lokale verkozenen. In 1999 was radicaal-rechts in Charleroi goed voor bijna 12 procent van de stemmen.

Een springplank naar meer was het echter niet. Na de eeuwwisseling deemsterde het FN weg, onder andere door interne verdeeldheid en door allerlei schandalen.

Oprichter Daniel Féret kwam in opspraak omdat hij een patiënt die schuldig was aan inbraak een vals medisch certificaat gaf om de persoon een alibi te geven. Hij werd een tijdlang geschrapt door de Orde van Geneesheren. Patrick Cockriamont kreeg als verkozene problemen wegens negationistische uitspraken. Zoals al vermeld moest het FN op een bepaald moment van naam veranderen wegens een klacht van de Franse naamgenoot.

Opvolgers van het Belgische FN onder een andere naam (FN-BELGE, LEPEN, FNW) haalden in 2012 tussen 4 en 7 procent in een aantal Waalse gemeenten en slaagden erin lokale verkozenen af te vaardigen in Fleurus, La Louvière, Châtelet en Charleroi (twee gemeenteraadsleden zelfs). Maar op dat moment was radicaal-rechts vooral het verhaal van de Parti Populaire van Modrikamen, al was dit naar Vlaamse normen eerder een conservatief-liberale partij. In 2010 rijfde de partij een Kamerzetel binnen in Waals-Brabant. Dat echter de onbekende Laurent Louis verkozen werd en niet Modrikamen hypothekeerde de toekomst. Louis werd snel uit de partij gezet en viel in de Kamer vooral op door zijn vreemd gedrag. In 2014 sprak hij premier Di Rupo aan als “pedofiel”.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 veroverde de PP wel zetels in Trooz, Frameries en Verviers en in 2014 werd de nobele onbekende Aldo Carcaci voor Luik tot Kamerlid verkozen. Maar toen was de PP al een leeglopende ballon.

PICARD

Mathias De Clerq

De nieuwe Vlaamse wetgeving bepaalt dat de grootste partij op verkiezingsavond eerst aan zet is. De stadslijst moet Groen voorbijsteken, waardoor De Clercq zo goed als zeker opnieuw burgemeester wordt. Groen reageerde ijzig op de berichten. Hun kopman Watteeuw gaf wel toe dat ook zijn partij al heeft gesproken met Vooruit om in 2024 het rood-groen kartel verder te zetten. Als dat lukt, wordt Watteeuw burgemeester en moet Mathias de sjerp afstaan. De partij van Conner Rousseau kan zich verkopen aan de hoogste bieder.

Daarvoor moeten de socialisten wel bereid zijn hun eigen partijnaam op te geven en zes jaar lang op te gaan in een grijze stadslijst onder een liberale (of groene) burgemeester.

Het spelletje dat rood en groen nu al twee verkiezingen speelden, namelijk samen in kartel opkomen, maar na verkiezingsavond weer als twee aparte fracties zetelen, dat kan niet meer. Partijen die op één lijst naar de kiezer gaan, moeten ook de volle zes jaar samen blijven. De geheime onderhandelingen gaan niet over inhoud, maar over macht en postjes. De partijen proberen die binnen te halen, wat de uitslag van de verkiezingen ook mag zijn.

Nieuwe belastingen en duurder parkeren Ondertussen moet het schepencollege een oplossing zoeken voor het oplopend tekort in de stadsbegroting. Volgens ingewijden lopen de besprekingen bijzonder moeilijk. Eind vorige week kwam een triomfantelijke persmededeling van schepen van Financiën Coddens (Vooruit): “Het schip houdt koers in woelig water.” Het gat in de begroting is gedicht!

De stad zoekt extra inkomsten, dus parkeren wordt duurder. Alle parkeertarieven slaan vijftien procent op. Wie bouwt of verbouwt moet een nieuwe ‘belasting op verharding’ betalen. Er komt ook een belasting op pylonen (met uitzondering van windmolens). Foutparkeren wordt gestraft met een GAS-boete. Er komen ambtenaren in dienst om die boetes uit te schrijven (nu gebeurt dat door de politie) en er zal streng gecontroleerd worden. Alle maatregelen samen moeten bijna zeven miljoen euro per jaar opleveren.

De stad wil ook bezuinigen. Er wordt één procent bespaard op de uitgaven, wat neerkomt op tien miljoen euro per jaar. Hoe en waar, dat is nog niet beslist.

Het schepencollege en de administratie maken hierover een ‘focusoefening’ waarvan de resultaten worden verwacht tegen

juni 2022. Vrij beschamend toch: de extra inkomsten, te betalen door de burger, liggen vast. De inspanning van de stad zelf, daarop is het wachten. De reden ligt voor de hand. Het schepencollege raakt het niet eens en stelt daarom de moeilijke beslissing uit.

Woningent in de problemen?

Schepen Heyse (Groen), bevoegd voor wonen, bestelt een doorlichting van de sociale huisvestingsmaatschappij Woningent. Ze trekt hiervoor 120.000 euro uit.

Dat is een teken aan de wand. Woningent wordt al jaren financieel overeind gehouden door de stad. Eind vorig jaar kregen ze van de stad een subsidie van tien miljoen euro. In de lente kwam daar nog eens een subsidie van zeventien miljoen euro bovenop. De maatschappij staat al enkele jaren onder financieel toezicht van de Vlaamse overheid. Samen met de hulp van Stad Gent zou dat toch moeten volstaan om uit de problemen te blijven. Nu bestelt de schepen een onderzoek om na te gaan wat er binnen Woningent verkeerd loopt.

Ze houdt het diplomatisch, want ze wil de maatschappij versterken en niet afbreken, zegt ze. Maar het wijst op grote ongerustheid bij de stad.

MATHILDIS

BETAALDE ADVERTENTIE

6

Politiek

4 NOVEMBER 2021 © PHOTONEWS

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Minuut stilte Bij de aanvang van de zitting donderdag werd een huldebetoon gebracht aan David Amess, het Britse parlementslid (Conservatieven) dat op 15 oktober werd doodgestoken in een kerk in zijn kiesdistrict.

Hoewel het volkomen eerbaar is een buitenlandse overleden collega te herdenken, hoorden we voorspelbaar van de Kamervoorzitster en de eerste minister het obligate riedeltje over een aanval op de democratie, het streng veroordelen van de aanslag, de strijd tegen intolerantie en haat, het beschermen van onze rechten en vrijheden.

Vanzelfsprekend en politiek correct werd de olifant in de kamer eens te meer niet gezien, namelijk het profiel van de dader: een Brit van Somalische afkomst, die al een antiradicaliseringsprogramma had gevolgd. Zijn daad werd door de Britse politie gecatalogeerd als islamitisch terrorisme.

Covid Safe Ticket

Harde taal Men moest madame Blanche met de glazen bol niet zijn om te weten dat de nieuwe coronamaatregelen voer zouden zijn voor parlementaire vragen en opmerkingen. Over de inhoud daarvan kunt u elders in dit blad veel meer lezen. Wij onthouden echter de heftigheid waarmee Barbara Pas (VB), Peter De Roover (NVA) en Jean-Marie Dedecker (Onafhankelijke) de eerste minister aanpakten. Absurd, coronadictatuur, paniekopstoot, carrousel, pasjesmaatschappij, pestgedrag, gebakken lucht, machtsmisbruik,…

Het zijn maar enkele termen die in het parlementaire zwerk geslingerd werden. Toen later op de avond het wetsontwerp met de nieuwe maatregelen dan werd gestemd, waren VB en Dedecker tegen (ook de PTB/PVDA overigens), maar onthield de N-VA zich.

Dat had natuurlijk alles te maken met het Vlaams Parlement, waar de partij wél voor de nieuwe maatregelen stemde.

Nederlands?

In de commissie Defensie van vorige week werden er een reeks vragen over diverse militaire onderwerpen op minister Ludivine Dedonder (PS) afgevuurd door diverse Kamerleden. Aan de Nederlandstalige leden antwoordde ze keurig in het Nederlands.

Althans, ze las het door haar diensten voorbereide antwoord netjes af. Wanneer ze evenwel na de repliek van de vraagsteller toch nog iets zei, dan was dat steevast in het Frans. Gelukkig kregen de militairen deze week de belofte dat in 2022 hun loon zal toenemen.

Ook de Nederlandstaligen.

Het volk en de PVDA “Les extrèmes se touchent” kreeg gestalte toen Wouter Vermeersch (VB) en Raoul Hedebouw (PTB/PVDA) minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) aanpakten over de stijging van de brandstofprijzen. Beiden pleitten ze ervoor om de prijzen in toom te houden door de accijnzen op de brandstoffen te verlagen door de invoering van het omgekeerde kliksysteem. Dat wil zeggen dat, als de prijzen door de internationale markten stijgen, de regering dan de indirecte belastingen (accijnzen) verlaagt om zo de prijzen en de betaalbaarheid in de hand te kunnen houden. Het is niet de eerste keer sinds 2005 dat de regering zo’n maatregel (tijdelijk) invoert en ook nu antwoordde Van Peteghem dat hij dit systeem ter goedkeuring aan de regering zal voorleggen. De communistische volkstribuun orakelde meteen triomfalistisch dat de minister “onder druk van het volk en de PVDA” gezegd heeft het kliksysteem in te voeren. Dat was erg kort door de bocht, want Wouter Vermeersch had er eerder al op gewezen dat ook Touring dat had gevraagd. En zelfs het Vlaams Belang.

De enen en de anderen Ja, de boog kan niet altijd gespannen staan… Na de heropstart van de parlementaire werkzaamheden nog maar enkele weken geleden, zijn de dames en heren volksvertegenwoordigers weer aan vakantie - in hun jargon: reces - toe. Sommigen zijn al die tijd nog maar nauwelijks in Brussel geweest. Daaraan konden ze ontsnappen door de videovergaderingen. En nog enkelen waren al ‘overspannen’ thuis en hadden hun ‘activiteiten’ al op een heel laag pitje gezet, weliswaar met voortzetting van de maandelijkse verloning. Gelukkig zijn er nog degenen die hun job wél ernstig nemen, geregeld meer dan een tandje bijsteken en zich doen opmerken in commissies en plenaire vergaderingen. En die in tijden van reces wat achterstallig werk inhalen of al dossiers voor nadien voorbereiden. Maar ze zijn niet dik gezaaid.

Vlamingen zijn niet burgerlijk ongehoorzaam Verleden week besliste de federale regering de epidemiologische noodtoestand af te kondigen om de pandemiewet te kunnen activeren. In één moeite door werd het Covid Safe Ticket ook in Vlaanderen in de horeca verplicht, ondanks de hoge vaccinatiegraad. Vlaams Belang riep meteen de Vlaamse uitbaters op om te weigeren die coronapas te controleren.

Het valt niet vaak voor dat een politieke partij oproept tot burgerlijke ongehoorzaamheid, en al zeker niet in Vlaanderen. Openlijke burgerlijke ongehoorzaamheid ligt de Vlaming trouwens niet.

Als het mogelijk is, werken en wringen zij tegen in het geniep, zodat men er niet op aangesproken kan worden. Ondertussen doet men in het openbaar alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Het is de overlevingsstrategie van een volk dat al eeuwen door anderen wordt overheerst.

Volgzaam en gevaccineerd Wie een bewijs wil van de volgzaamheid van de Vlaming, hoeft maar naar de vaccinatiegraad te kijken, een van de hoogste in heel Europa. Zeker, de hoge scholingsgraad zal er ook wel iets mee te maken hebben, en ook dat homeopathie en natuurgeneeskunde in onze contreien nooit zo’n hoge vlucht namen als in Frankrijk of Duitsland. Maar ze zijn ondertussen niet meer bij te houden, de columnisten die hevig tekeer gaan tegen een verplichte vaccinatie, om dan toe te geven dat ze wel vrijwillig gevaccineerd zijn. Ziedaar de Vlaming in een notendop.

Het Vlaams Belang slaat de plank waarschijnlijk mis met deze oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Horeca-bazen die niet meteen grote plannen hadden om de coronapas systematisch te controleren, zullen nu misschien toch een tandje bijsteken om niet van Vlaams Belang-sympathieën verdacht te worden. Of misschien waarschijnlijker: wat harder over de praktische onhaalbaarheid van de maatregel klagen. Maar behalve in de drukke uitgaansbuurten hoeven de meesten onder hen hun klanten niet eens om een coronapas te vragen om te weten wie wel en wie niet gevaccineerd is. Of om het iets correcter te formuleren: de enkelingen die niet gevaccineerd zijn, kunnen zij er zo ook uithalen.

De sabotage door de burgemeesters Neen, dan is de sabotage van de coronapas zoals Jean-Marie Dedecker die in Middelkerke toepast een pak effectiever. Herinner trouwens hoe hij in het voorjaar zijn horeca een duwtje in de rug gaf door alle vergunningen voor de terrasjes op de zeedijk tijdelijk in te trekken, waardoor ze weer tot de openbare ruimte behoorden. Vervolgens liet hij er de gemeente tafels en stoelen neerzetten, en klaar was kees: bediening aan de tafels mocht dan wel niet, maar dankzij wat zelfbediening kon iedereen die dat wou toch al van een terrasje genieten.

Deze keer liet hij in De Zevende Dag weten dat hij de politie in Middelkerke opgedragen had de laagste prioriteit te geven aan de handhaving van de controle van de coronapas in de horeca. “Wij hebben andere katten te geselen”, zo voegde hij er nog aan toe. Ziedaar de Vlaming: op papier wel de wet toepassen, maar in de praktijk komt er toch niets van in huis.

De tijd dat Vlaamse burgemeesters de politie opdroegen om bejaarden die wat te lang op een bank zaten uit te rusten zwaar te beboeten, ligt gelukkig al eventjes achter ons. We kunnen ons alleen maar gelukkig prijzen dat nogal wat burgemeesters pakken meer gezond verstand aan de dag weten te leggen dan de hoge dames en heren van de federale regering in Brussel. Maar over Brussel gesproken: terwijl men de arm van Vlaams ministerpresident Jan Jambon omwrong om toch maar de coronapas in de Vlaamse horeca in te voeren, laat men in Brussel, waar de coronapas wel dringend nodig is, rustig betijen. Net zoals in Brussel geen enkele bejaarde, laat staan een ‘jongere’, ooit een boete riskeerde om te lang op een bankje te rusten in een park.

Het probleem Brussel BRUZZ trok het verleden week nog na: twee weken na de invoering van de coronapas controleert drie op de vier cafés in Brussel nog steeds niet.

Maar daar kondigde de politie ook zelf aan dat ze vóór 1 november hoe dan ook niet zou controleren.

We hebben zo’n zwak vermoeden welke horecazaken ook na 1 november niet hoeven te vrezen voor veel politiebezoek om de handhaving van de coronapas te controleren, en welke eventueel wel. We hoeven er voor de lezer waarschijnlijk geen tekeningetje bij te maken.

Is de verstrenging van de maatregelen in Vlaanderen dan volledige onzin? Toch niet. Of toch niet wanneer we de zaken door een Belgische bril bekijken. De gelijkschakeling van Vlaanderen met de rest van het land is natuurlijk altijd leuk meegenomen. Maar de verstrenging van de maatregelen in Vlaanderen zal wel degelijk een positief effect hebben op de ziekenhuisopnames in Vlaanderen. Die zullen immers nóg lager gaan liggen dan nu al het geval is, waardoor er in de Vlaamse ziekenhuizen nog meer plaats vrijkomt voor Brusselse en Waalse coronazieken. Hou de Vlamingen kort, zodat de Franstaligen het wat breder kunnen laten hangen: dat is dan weer België in een notendop.

FILIP VAN LAENEN

Politiek

4 NOVEMBER 2021

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Anuna De Wever

Elon Musk

Naar eigen zeggen heeft ze/hij/het - maar verder ‘ze’ en ‘haar’ om het leesbaar te houden - zowat de helft van de bevolking mee en de andere helft tegen in haar klimaatactivisme. Ja, het was een tijd geleden dat we van Anuna De Wever (20 inmiddels) hadden gehoord - de coronacrisis had ook haar deugddoende kanten -, maar enkele weken geleden geraakte ze weer op kruissnelheid. Met onder meer de top in Glasgow voor ogen zou er weer aangeknoopt worden met de spijbelacties, want “het heeft geen zin om in de scholen te zitten en een diploma te halen voor een toekomst die er niet is”.

“Als VN zeggen hoe je met 6 miljard dollar honger wereld uithelpt, zal ik het doen”

Daarmee was de toon gezet om de jonge nog schoolgaande jeugd weer op te zwepen voor een thema waarover wetenschappers en politici het nog lang niet eens zijn. Laten we echter wel wezen: we dienen zeker zorg te dragen voor klimaatevoluties en het gebruik van de aarde. Daarover is iedereen het eens. Maar of klimaatalarmisme en groen dogmatisme de juiste uitwegen zijn, is nog maar de vraag. En daar knelt het schoentje. ©SHUTTERSTOCK

Lieveling Dat het linkse activisme ver is vertakt in alle vezels van de door de overheid gesubsidieerde media, is een open deur intrappen. De Bart Schols’en en de Liebeth Imbo’s - om maar enkele prototypen te noemen - schoten meteen in actie en gaven haar entrees dat het een lieve lust was. Ook in de geschreven media volgde het ene interview het andere op. Haar Zweedse evenknie Greta Thunberg geniet van dezelfde welgevalligheid en samen worden ze ei zo na tot het heir der heiligen gerekend. Een hansworst als Frans Timmermans - autoritaire EU-bobo met een inkomen van om en bij de 25.000 euro per maand en bevoegd voor het klimaatplan van de EU - kwam de jongeren op weg naar Glasgow in het station van Amsterdam uitwuiven met de boodschap dat de “jongeren de politiek wakker geschud hebben”. Hijzelf zei apart te reizen. In eerste klasse wellicht… zonder jeugdig gejengel aan de oren.

De miljardair en tech-ondernemer reageerde op een artikel van CNN, waarin directeur van het Wereldvoedselprogramma David Beasley zei dat een klein aantal rijken, waaronder Musk, slechts één keer zes miljard dollar hoefde te schenken om de wereldwijde hongersnood uit te wereld te helpen.

Musk nam de handschoen op. “Als de VN hier in dit draadje kan zeggen hoe exact je met 6 miljard dollar de honger de wereld uit kan helpen, zal ik meteen aandelen van Tesla verkopen en het doen”, schreef Musk op Twitter. “Het moet wel een open source-uitleg zijn, zodat het publiek precies ziet hoe het geld wordt besteed.”

Beasley krabbelde iets later terug. “Het stuk van CNN was niet accuraat”, klonk het. “Zes miljard dollar zal geen einde maken aan wereldwijde hongersnood, maar het ZAL geopolitieke instabiliteit en massamigratie voorkomen, en 42 miljoen mensen redden die op de rand van de hongerdood staan. Een nooit gezien crisis en een perfecte storm die veroorzaakt wordt door corona, conflicten en de klimaatcrisis.”

Jong N-VA zet puntjes op de i

“We kiezen resoluut voor Vlaamse onafhankelijkheid”

Van zichzelf zegt ze: “Ik ben de spreekbuis van de wetenschap.”

Toch een straffe uitspraak van iemand die nog geen enkel diploma behaalde, een stage gelopen heeft bij de groene fractie in het Europees Parlement en het eigenlijk allemaal moet hebben van wat haar activistische omgeving en drukkingsgroepen - vaak betaalde agitprops - haar inlepelen. Wie in heel het klimaatdiscours een kritischere houding aanneemt of toch wel vraagtekens plaatst bij een en ander, wordt steevast verweten er niks van af te weten, of gewoon dom of kwaadwillig te zijn.

In De Zondag zei Anuna De Wever zo over Vlaams klimaatminister Demir: “Zuhal Demir is het beste voorbeeld van iemand die de klimaatcrisis compleet minimaliseert, in woorden én in daden.”

Nochtans doet Zuhal Demir (N-VA) aantoonbaar erg haar best om specifieke Vlaamse klimaatmaatregelen uit te werken, “want anders ga ik niet naar de klimaattop”. En over Gert Verhulst: “Gert Verhulst kent niets van het klimaat. Waarom wordt dan zijn mening hierover gevraagd? Dat vind ik fout.” Tja, zo kan je natuurlijk elke ‘andersdenkende’ gratuit neersabelen.

De jongerenafdeling van de Vlaams-nationalistische N-VA hield afgelopen weekeinde haar ideologisch congres in het Felix Pakhuis in Antwerpen, onder de passende titel “Eigen Koers”. Opvallend is het scherpe communautaire standpunt dat de N-VA-jongeren innemen: zij kiezen resoluut voor onafhankelijkheid. © TWITTER

Ik en de anderen

Meer en meer begint het bovendien ook op te vallen dat ze het kapitalisme in het vizier neemt om uiteindelijk de discussie daarrond in het woke-verhaal te loodsen. Er lijkt dus meer achter haar klimaatverhaal te zitten. Het is onze ondergang, zo zegt ze, want “het is door onze eeuwige zucht naar groei dat we alle grondstoffen van de aarde uitbuiten”. En nog: “Het is gebouwd op racisme en uitbuiting. Het Westen leeft vandaag in luxe dankzij massaconsumptie op de rug van het zuiden. Een pull van tien euro, is dat normaal? Dat is moderne slavernij.” En ze maakt de woke-cirkel rond door de ‘daders’ geprivilegieerd te noemen, want ze zijn wit (ze bedoelt blank), hetero en (cis)man. Het is dan ook niet vreemd dat zij op veel steun kan rekenen van groene fundamentalisten, antifa’s en communistische PVDA’ers.

© PHOTONEWS

Kleine smet

een rechtstreeks verkozen president. De jongeren pleiten voor twee kamers in het parlement, waarvan de volksvertegenwoordigers in de ene kamer volgens het principe ‘first past the post’ (enkel een zetel voor de winnaar, nvdr) verkozen worden, terwijl de andere met evenredige vertegenwoordiging werkt. De kiesdistricten worden kleiner, naar analogie met de Angelsaksische “constituencies”, om ervoor te zorgen dat iedereen een eigen parlementslid heeft. Ook wordt de kiesdrempel afgeschaft.

“Voorkeur gaat uit naar onafhankelijkheid”

Er zit meer achter

Minister van Energie Tinne Van der Straeten zal het niet graag horen, maar tegen alle verwachtingen in geeft Anuna de Wever toe dat ze niet gelukkig is met de keuze voor gascentrales als alternatief voor kernenergie die niet vervuilend is. Ze heeft zelfs oren naar pleidooien - van Paul De Grauwe bijvoorbeeld - om zoals Macron te investeren in de nieuwe generatie kernenergie.

Daarmee is er toch een kleine smet aangebracht op het groene klimaatblazoen.

Tot slot valt het evenwel te betreuren dat veel gewone mensen, die anders wel oren zouden hebben naar het klimaatverhaal, precies door activistische doordrammers als Anuna en Greta er niets meer over willen horen zolang dat soort van jeugdige populisten en betweters meent de toon te moeten aangeven. Het is dus duidelijk wie het nuchtere, zakelijke en wetenschappelijke debat vergiftigt en manipuleert. Tot het haast ongeloofwaardig wordt.

7

Jong N-VA-congres

Hoewel een “onafhankelijk(e republiek) Vlaanderen” al sinds jaar en dag prominent deel uitmaakt van de partijstatuten en beginselverklaring van de N-VA, schuift de partij de jongste jaren in de eerste plaats het confederalisme naar voren als communautaire speerpunt. Voorzitter Bart De Wever liet bij herhaling optekenen dat hij gruwt van een ‘Catalaans scenario’, zoals een soevereiniteits- of onafhankelijkheidsverklaring.

Op haar ideologisch congres keert de jongerenafdeling van de N-VA de strategie en doelstellingen van de moederpartij nu om: volledige onafhankelijkheid is en blijft het belangrijkste doel en als het confederalisme daarbij kan helpen ‘so be it’, maar ook een onafhankelijkheidsverklaring via het Vlaams Parlement is geen taboe, integendeel. “We kiezen resoluut voor Vlaamse onafhankelijkheid.

Niet voor confederalisme”, laat een Jong N-VA’er op Twitter optekenen.

Het woord ‘confederalisme’ komt zelfs niet voor in de congrestekst van de Commissie

Onafhankelijkheid (een van de vijf commissies, naast Justitie en Veiligheid, Welzijn, Europa en Economie). “De onafhankelijke republiek Vlaanderen is het belangrijkste doel van Jong N-VA”, klinkt het in de tekst. “Dit zien we als het resultaat van een voortgezette democratische evolutie.

Bijvoorbeeld door grondwetswijziging of door onafhankelijkheidsverklaring vanuit het Vlaamse Parlement of andere democratische middelen.”

Het onafhankelijk Vlaanderen dat Jong N-VA voor ogen heeft is onversneden republikeins, met

Jong N-VA-voorzitter Viktor Rooseleer nuanceert. “In feite is en blijft ons standpunt al 20 jaar hetzelfde: een onafhankelijke republiek Vlaanderen”, reageert Rooseleer. “Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we ons tegen stappen vooruit verzetten. Het confederalisme zou zo’n stap vooruit zijn.”

In een ‘ideale wereld’ blijft zijn voorkeur wel uitgaan naar een onafhankelijkheidsverklaring in het Vlaams Parlement in plaats van dat confederalisme, zegt Rooseleer. “Onze voorkeur gaat naar onafhankelijkheid. De methode is ondergeschikt, maar moet democratisch zijn. In onze congrestekst staan verschillende democratische scenario’s beschreven om uiteindelijk tot een onafhankelijk Vlaanderen te komen, waaronder zo’n onafhankelijkheidsverklaring. Als daar voldoende democratisch draagvlak voor is, zou dat slechts een formaliteit zijn.”

PIETER VAN BERKEL

8

Interview

4 NOVEMBER 2021

THEODORE DALRYMPLE

Groot-Brittannië lijkt permanent in het oog van de storm te staan.

Bijna een jaar na de Brexit zien we beelden van brandstoftekorten en lege winkelrekken op televisie. De Covid-pandemie sloeg ook op het eiland toe en onlangs werd een conservatief parlementslid doodgestoken in een kerk. Hoe kijkt cultuurcriticus Anthony Daniels (72), beter bekend onder zijn schrijversnaam Theodore Dalrymple, naar deze gebeurtenissen?

BRITS ART

ZELF DE

“Ooit wilden linkse mensen de lagere klasse verheffen, nu willen ze hen nivelleren” et gaat goed met Theodore Dalrymple. Voor zover hij weet bleef hij gespaard van Covid-19 en de lockdown vond hij best genietbaar, zo vertelt hij lachend.

“Het was heerlijk rustig en kalm. Ik heb jammer genoeg wel één vriend verloren aan de ziekte, al was hij voordien ook niet in goede gezondheid. Maar voor mensen van mijn leeftijd en met mijn interesses, lezen en schrijven, was de lockdown echt geen drama.”

In die context heeft mijnheer Orban natuurlijk 100 procent gelijk wanneer hij zegt dat hij dat probleem niet wil importeren. Hij kan overal in West-Europa zien wat er gebeurt.”

Hoe kijkt u naar de moord op het Britse conservatie parlementslid David Amess door een islamitische terrorist vorige maand?

“Dat is inderdaad een zeer interessant punt. Als je kijkt naar wat de EU daarrond voorstelt, dan zie je hoe onliberaal die EU in elkaar steekt. Ze stellen altijd spreidingsplannen voor om migranten over heel Europa te verdelen, maar het komt niet in hen op om te vragen wat de migranten zelf willen. (lacht) De EU kan bepalen dat ze een groep mensen naar Estland zenden, maar misschien willen die mensen niet naar Estland? Ze krijgen helemaal geen keuze. En eens ze daar zijn, hoe hou je ze daar? Het is werkelijk absurd.”

“Niet enkel extremistische moslims zijn gewelddadig. Er bestaan heel wat gewelddadige en gemene mensen die niet per se uit dezelfde hoek hoeven te komen. Aan de andere kant moeten we wel onder ogen zien dat het overgrote deel van de terreur in Europa komt uit islamistische hoek. Vroeger was dat niet zo, toen waren er meer gewelddadige extreemlinksen actief en af en toe een extreemrechtse. Dat is veranderd, vooral door massamigratie. Zelfs als maar een klein deel van de bevolking vatbaar is voor islamitische terreurdaden, dan is dat een gigantisch probleem. Denk maar aan wat media zegden bij de moord op mijnheer Amess.

Media die rond dit onderwerp vaak de bal misslaan trouwens. De dader ‘stond gekend bij de politie’. Ze zeggen er niet bij hoeveel er nog gekend staan bij de politie om dezelfde reden. Stel dat ze weet hebben van 10.000 dergelijke personen. Wat gaan ze dan doen?

Al die mensen volgen? Al die mensen controleren op wapens? Dat is extreem moeilijk.”

Landen als Hongarije of Polen kennen die problemen niet?

“Die landen zijn helemaal anders, daar bestaan die problemen zoals wij die kennen inderdaad niet. Ze doen aan zogezegde primaire preventie, zodat het probleem zich niet eens stelt in hun land. Maar wij in West-Europa moeten zorgen voor secundaire preventie, omgaan met een probleem dat hier al is.

Douglas Murray beweert in zijn boek “The strange death of Europe” dat politici eigenlijk niet zoveel kunnen doen aan migratie en ze het eerder ondergaan. Is Orban in dat licht niet een beetje een opportunist? Niemand wil naar Hongarije, iedereen wil naar het rijke Westen.

Er bestaat geen groter onrecht dan gelijkheid Zijn conservatieve partijen veelal conservatief in woorden, maar niet in daden?

“Ja, conservatieven zijn vaak enkel in naam conservatief. Je kan ze inwisselen met progressieve politici, geen kat die het verschil zal merken. Johnson is alleen maar conservatief als je hem naast iemand zoals Jeremy Corbyn zet. Maar Boris Johnson kon in elke partij zitten.

Dat komt omdat politici over niets meer durven debatteren. Ze zijn bang van de kiezer. Het probleem voor echte conservatieven is dat het erg moeilijk is om hun standpunten, die van nature erg genuanceerd zijn, in makkelijke oneliners te vertalen. In tien seconden kan je een conservatieve insteek niet uitleggen. Een

radicaal voorstel kan je wel makkelijk overbrengen, maar als het gaat over immigratie wordt het al zeer snel onaangenaam aan de rechterzijde. Het wordt dan snel een boodschap die veel mensen afstoot. Nochtans zie ik, wanneer ik bijvoorbeeld in Amsterdam een taxi neem, veel Marokkaanse taxichauffeurs. Het zijn de enige mensen in Nederland die een das lijken te dragen. Enkel het proletariaat doet dat nu nog. In Parijs ga ik ook naar een kapper die uit Marokko komt, een zeer aangename, intelligente man.

Respectabel. Meer nog, hij is veel gecultiveerder dan de meeste Franse studenten. Er is dus een zeer groot probleem rond migratie, maar het is erg moeilijk om te zeggen tegen mensen dat zij een probleem vormen. Dat doen we gewoon niet, en dat willen we ook niet doen.”

Sikhs zijn door de band genomen rijker dan blanke Engelsen. En zij stemmen uiteraard meer en meer conservatief. Ook zij zijn gehecht aan hun familie, aan hun geloof en gebruiken, maar ze integreren zich ook erg goed. Die mensen voelen zich geen slachtoffers die de neerbuigende hulp nodig hebben van de Britse overheid. Ze zijn perfect in staat om voor zichzelf te zorgen, meer nog, ze zijn er beter in dan de lokale bevolking. Zo lang een maatschappij open genoeg is, zullen mensen hun eigen niveau vinden.”

We zien dan ook dat er meer en meer migranten zich engageren op rechts.

“Eerst en vooral wil ik opmerken dat ik niet geloof dat die 1 procent fundamenteel anders is dan alle andere mensen.

En in hoeverre maakt het uit dat die er zijn? Relatief gezien sta ik dichter bij de armste mens in mijn land dan bij Bill Gates, maar het zou belachelijk zijn om mij arm en onderdrukt te noemen, want ik ben het niet. Ik heb het goed. Het probleem is dat er absolute armoede bestaat. Een tekort aan voedsel of zelfs cultuur, maar erg weinig mensen hebben bijvoorbeeld honger in het westen.

Er is altijd ongelijkheid geweest en die zal er altijd zijn. Bovendien mag je niet vergeten: er bestaat geen groter onrecht dan gelijkheid.”

“Dat is zeker. Bovendien maken ook veel mensen de fout om zogenaamde etnische minderheden te zien als een grote massa, alsof dat allemaal goede vrienden zijn. Dat is natuurlijk helemaal niet zo. In mijn land heb je allerlei mensen uit het Indische subcontinent. Er zijn veel Hindoes en Sikhs. Maar daar horen we nooit wat over. Dat is omdat ze extreem succesvol zijn in onze samenleving. Ze doen het zeer goed op de arbeidsmarkt, hun onderwijsniveau is erg hoog en ga zo maar door. Beter dan blanken zelfs.

Als ik even advocaat van de duivel mag spelen, wat doen we dan met de globalisering, waar we wel een grote groep krijgen van superrijken, met erg veel macht? De zogenaamde 1 procent?

Interview

4 NOVEMBER 2021

9

FS ALS MAAR EEN KLEIN EEL VAN DE BEVOLKING VATBAAR IS VOOR ISLAMITISCHE TERREURDADEN, DAN IS DAT EEN GIGANTISCH PROBLEEM

Dus u bent niet bang van Big Tech en al haar macht?

“Het is heel simpel: als je vindt dat bijvoorbeeld Zuckerberg te veel macht heeft, ga dan gewoon van Facebook.

Waarom moeten mensen zo nodig weten wat een ander die dag gegeten heeft als ontbijt? Voor Facebook hadden we heus ook communicatie hoor.”

In uw boek “Leven aan de onderkant” beschrijft u het gedrag van de onderklasse. Zien we nu niet hoe onze bovenklasse zich gedraagt als een onderklasse? Denk maar aan Megan en Harry. Zij voelen zich blijkbaar echte slachtoffers.

“Inderdaad, ze denken dat ze proletariër zijn, en op een bepaalde manier zijn ze dat natuurlijk ook.

Dat proces is al decennia bezig. Neem nu het hoofd van de Tate Gallery in Londen, Maria Balshaw. Ze heeft de leiding over een van de belangrijkste culturele instellingen ter wereld, maar is simpelweg een barbaar (lacht). Ze spreekt niet goed en kent betrekkelijk weinig van kunst.

Ooit mocht ze op de BBC acht stukken muziek kiezen die ze mee zou nemen naar een onbewoond eiland. Haar keuze was niet heel veel anders dan wat een gedegenereerde drugsverslaafde in een afzichtelijke sociale woning zou gekozen hebben (lacht). Onze vorige premier, Cameron, een man die absoluut niets met cultuur te maken had en wiens boek mogelijk het meest oninteressante is dat ik in gans mijn leven heb gelezen, was hetzelfde. Ik weet niet wat het ergste is, geven ze oprecht hun slechte smaak weer, of doen ze het om populair te zijn?

Je kan tegen beide dingen iets inbrengen, maar het toont in elk geval een complete degeneratie van goede smaak en beoordelingsvermogen bij de elite aan.”

Ze genoten toch goed onderwijs in de beste scholen?

“Ja, maar daar was er ook al een ononderbroken stroom van indoctrinatie die mensen wijsmaakt dat onze samenleving fundamenteel onrechtvaardig is. Dat alles anders moet. Dat lijkt nefast. Mensen die zich dan hechten aan de resten van een onrechtvaardige wereld, zijn apologeten voor onrecht. Ze schuiven nu zelfs Beethoven aan de kant omdat hij leefde in een tijd waar er slavernij was. Alsof hij medeschuldig is. Dat is de kern van die dekoloniseringsbeweging. Ik ben daar wel pessimistisch over, want geen argument of spot lijkt opgewassen tegen die beweging. Recent ging ik naar een van de meest belangwekkende prijzen voor de visuele kunsten, de Turner prijs.

Het is moeilijk om te beschrijven wat voor rommel geselecteerd werd voor de prijzen. Het was echt waardeloos. Daarna ging ik naar een expositie van Hans Hauser en tenslotte naar een van Belotto.

Het is buitengewoon pijnlijk om te zien hoe de grote kunsttraditie is geëindigd in dit. Het is een soort uitputting denk ik.

Een lang proces dat lijkt voort te komen uit de massificatie van het onderwijs. Er is een veelzeggende ommekeer te zien tussen mevrouw Thatcher en mijnheer Blair. Thatcher leerde spreken alsof ze uit de bovenste klasse kwam. Blair, die van veel hogere komaf was dan zij, leerde te spreken in omgekeerde richting. Zonder veel succes moet ik daar aan toevoegen (lacht).”

Hoe moeten we dit verval kaderen?

“Deels doordat het linkse denken fundamenteel veranderde. Ooit wilden linkse mensen de lagere klasse verheffen en veredelen. Ze waren zelf hoog opgeleid en gecultiveerd. Links wilde dat die rijkdom zich zou verspreiden onder de armen. Maar toen het socialisme door de mand zakte als valabel alternatief om een economie te organiseren, gingen ze over naar een soort cultureel socialisme, naar nivellering. In tegenstelling tot daarvoor, toen ze nog wilden verheffen.

Ik weet niet of dat laatste mogelijk was, maar het was tenminste eerbaar. Wat ze nu doen is oneerbaar.”

Ze zijn te druk bezig met te leren over hoe ons klimaat kapot gaat?

“Inderdaad, en het enige waar die milieuactivisten trouwens niet mee bezig zijn, is net het milieu. Of toch niet in de esthetische zin. Ze malen er niet om wan-

neer een prachtig landschap vernietigd wordt door gigantische windmolens.

Windmolens die vogels vermalen, een verschrikkelijk lawaai voortbrengen en niet eens zoveel vervuiling tegengaan, maar het eerder verplaatsen. Ze hebben nooit problemen met de esthetische effecten van die molens. Wat ze zien is een puur hypothetische daling van de CO2-uitstoot in de atmosfeer, alsof ze dat kunnen zien, maar de gigantische windmolen voor hun neus zien ze niet.

Het probleem voor echte conservatieven is dat het erg moeilijk is om hun standpunten, die van nature erg genuanceerd zijn, in makkelijke oneliners te vertalen Ik herinner me geen enkele milieuactivist die zich over de schoonheid van de natuur uitlaat, terwijl schoonheid extreem belangrijk is volgens mij. Zo is er Parijs, waar de linkse burgemeester Hidalgo iedereen op de fiets wil voor het milieu. Ze propt haar stad vol met 640 km betonnen barrières en strooit duizenden plastieken palen rond om fietsstraten te maken. Zo maakt ze van mooie boulevards in een beweging lelijke sloppenwijken. En dan krijg je verval, graffiti en ga zo maar door. Het verkeer wordt trouwens alleen maar erger, want je krijgt gewoon meer files en CO2-uitstoot. Niemand trekt het zich aan hoe dat er finaal allemaal uitziet. De stad wordt nochtans vernietigd op die manier.

Graffiti zijn trouwens erg interessant. Ze duiken doorgaans op in proportie met de lelijkheid van de omgeving. Graffiti prijken zeer weinig op echt mooie gebouwen. Ik denk niet dat de daders het zelf beseffen eerlijk gezegd, maar het suggereert wel een aangeboren zin voor schoonheid. Een zin die het gedrag beïnvloedt. Het is moeilijk om wetenschappelijk te bewijzen natuurlijk. Maar ik ben er echt van overtuigd dat moderne architectuur, en de Franse in het bijzonder, mentale onrust veroorzaakt.”

THEODORE DALRYMPLE

TS-PSYCHIATER EN CONSERVATIEF PUBLICIST n Geboren in 1949 in Londen, Duitse moeder en Russische vader n Echte naam Anthony Daniels n Gehuwd met een Française n Kreeg in 2011 de Prijs voor de Vrijheid van Libera! n Publiceerde in ’t Pallieterke en op SCEPTR (nu PAL NWS)

Waarom kiest men voor die lelijkheid?

“Dat is een moeilijke en ik denk dat het niet echt te bewijzen is, maar ik vermoed dat de Eerste Wereldoorlog er veel mee te maken heeft. Ik denk dat die ons culturele zelfvertrouwen in Europa heeft ondergraven. Erg begrijpelijk, want het was een enorme catastrofe. Daar kwam dan nog eens de Tweede Wereldoorlog bovenop. Dan vragen mensen zich af wat de waarde is van een maatschappij die daar belandt. Het is een verkeerde vraag, maar ik kan wel begrijpen dat veel mensen zo denken.

En die gedachten zijn nu al generaties lang doorgesijpeld in de geesten van de Europeanen.

Is ook niet gewoon de wereld veranderd, waardoor bepaalde ideeën beter gedijen in de huidige context?

“Ja, er speelt natuurlijk een soort dynamiek, maar ideeën zijn erg belangrijk.

We mogen niet vervallen in het enge materialisme van Marx. We zien de gevolgen van verkeerde ideeën volop. Als je trouwens niet gelooft in de kracht van ideeën en niet meer hoopt om zo de wereld te veranderen, dan heb je finaal een groot cataclysme, een enorme ramp, nodig. Laat me besluiten met een positieve noot: we hebben het goed en die grote ramp willen we niet.

De wereld is dus nog lang niet vergaan (lacht).”

CARL DECONINCK

“We zien een politieke beweging met een totalitaire uniformiteit die kinderen indoctrineert” Professor Karla Vermeulen van de Universiteit van New York stelde onlangs dat het angst zaaien en de doembeelden over het vergaan van de wereld en de klimaatverandering een slechte invloed op de jeugd hebben. Bent u het daar mee eens?

“Gezond is dat allemaal niet. Het lijkt dat een groot deel van de jeugd echt zeer bang is over de toekomst en de verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij apocalyptische volwassenen. We moeten daar echt tegenin gaan. We zien een politieke beweging met een totalitaire uniformiteit die kinderen indoctrineert. Dat is al lang bezig op scholen en universiteiten. Wan-

neer ik met jongeren spreek, ben ik precies met klonen bezig. Ze denken exact hetzelfde over zoveel. We moeten ze overtuigen dat ze verkeerd zijn op dat vlak.”

Bent u een klimaatontkenner? “(lacht) Helemaal niet. Er zijn effectief grote problemen met het milieu en we kunnen ons over veel zaken zorgen maken. Denk maar aan het verdwijnen van het wild in de natuur, meer bepaald vogels en insecten. Dat is een echt probleem dat niet te ontkennen valt.

Maar ik verwacht niet dat de wereld binnen 40 jaar vergaan is, of de mensheid verdwenen zal zijn.

De mensheid kan zich trouwens

erg goed aanpassen. We kunnen ons bijvoorbeeld al heel goed verdedigen tegen overstromingen of stijgend water. Kijk maar naar Nederland. We moeten daar heus niet apocalyptisch over doen. Als je kinderen met al die angsten overlaadt, vanaf de kleuterklas, dan ben je wreed tegen kinderen.

Het is gewoon kindermishandeling. Vandaag onderwijzen ze trouwens ook al kinderen tussen 6 en 11 over transseksualisme. Dat is compleet gestoord. Het is het uitvergrootte individualisme, alles is een keuze. Dat is niet zo. Sommige dingen kan je nu eenmaal niet kiezen. Mensen willen geen grenzen meer aanvaarden.”

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

4 NOVEMBER 2021

NEDERLAND

GROOT-BRITTANNIË

Schrappen Rolling Stones hun “Brown Sugar”?

Rumoer in de muziekwereld: één van de bekendste rockgroepen, de Rolling Stones, zou besloten hebben het lied “Brown Sugar” op hun tour door de VS van het repertorium te schrappen. Racisme- en seksismeverwijten waren niet uit de lucht.

© SHUTTERSTOCK

Gitarist Keith Richards was in de krant Los Angeles Times bijzonder verbaasd over die verwijten. “Heeft men dan niet begrepen dat het een lied is over de verschrikkingen van de slavernij?”, vraagt hij zich af. Richards verklaarde verder dat hij hoopt het lied “ooit en ergens weer in de

Een verbaasde Keith Richards: “Heeft men dan niet begrepen dat het een lied is over de verschrikkingen van de slavernij?”

ganse pracht te kunnen laten weerklinken”, maar hij wil vooral “niet in conflict komen met deze ganse drek”. Zanger Mick Jagger gaf enkele praktische redenen aan waarom het lied niet meer zal worden gespeeld. Het liedaanbod is nu al zo groot. “Sinds 1970 hebben wij Brown Sugar elke avond gespeeld. Soms denkt men dan wel eens: ‘We halen het uit ons programma en we zien wel’. Misschien nemen we het lied wel terug op in ons keuzerepertorium.”

Knielen voor de tijdsgeest?

In de voorbije jaren had muziekproducent Ian Brennan er al bij de groep op aangedrongen om het lied te schrappen.

Volgens hem is “Brown Sugar” een verheerlijking van slavernij, verkrachting, foltering en pedofilie. Het Britse dagblad The Guardian liet uitschijnen dat Brennan het schrappen als “overwinning” bestempelt. Nu moeten de Rolling Stones nog toegeven dat de tekst ‘onaangepast’ is, vindt hij. Fans van de rockgroep vinden dan weer dat de rockgroep, die nooit verlegen zat om een stunt, voor de woke-hysterie aan het plooien is.

Over de juiste interpretatie wordt intussen nog steeds gestreden. Volgens de enen gaat het lied over een vriendin van Jagger (hij had er zovele), volgens anderen gaat het om heroïne, want zo wordt deze harddrug ook wel genoemd.

PIET VAN NIEUWVLIET

LITOUWEN

Litouwen signaleert terroristen in migratiegolf

Quid EU?

Van Wit-Rusland over Litouwen worden de meeste vluchtelingen door mensensmokkelaars verder richting Polen geholpen.

Zo onderschepte de Poolse grenspost van Sejny (Podlasie) onlangs twaalf vreemdelingen die de Pools-Litouwse grens illegaal waren overgestoken. Vier personen die hen hierbij hadden geholpen, werden eveneens gearresteerd. De vluchtelingen waren Syriërs, die voorheen al de grens tussen Wit-Rusland en Litouwen waren overgetrokken.

De Poolse autoriteiten slagen er niet meer in om alle migranten in kampen onder te brengen. Volgens de Duitse federale politie zijn er alleen al in de maanden september en oktober meer dan 4.300 illegaal Duitsland binnengetrokken via deze nieuwe migratieroute. Deelstaten als Saksen, Brandenburg en Mecklenburg-Vorpommern kreunen onder de migratielast. De opvangcentra zitten barstensvol.

PIET VAN NIEUWVLIET © SHUTTERSTOCK

Sinds het begin van de zomer is een migratiecrisis losgebarsten in het noordoosten van Europa, waarbij de stroom aangewakkerd wordt vanuit Minsk. Meerdere duizenden mensen trokken illegaal de grens over. Deze week nam de migratiedruk op de grens met Litouwen nog toe.

Lucratieve mondmaskerdeal

Maanden geleden kwam in Nederland aan de oppervlakte dat de jonge ondernemer Sywert van Lienden (31) miljoenen verdiende met de verkoop van mondmaskers aan de Nederlandse overheid. Van Lienden beweerde altijd dat hij de mondkapjes zonder winstoogmerk had geleverd. Intussen lijkt het steeds meer duidelijk dat de miljonair het geld dat hij bij elkaar harkte niet zal terugstorten.

De Litouwse inlichtingendiensten hebben minstens tien personen gesignaleerd die het land vanuit Wit-Rusland illegaal zijn binnengekomen en die behoren tot terroristische, lees islamistische, organisaties. Verschillende van die verdachte vluchtelingen werden al terug uitgezet.

Laurynas Kasciunas, voorzitter van de parlementaire commissie voor de nationale veiligheid en verdediging van Litouwen, heeft de media over deze terroristen geïnformeerd. “Deze tien personen werden ontmaskerd, ze zijn verbonden aan een terroristische organisatie”, aldus Kasciunas, die stelde dat ook onderzoeken lopen tegen andere personen. De ontmaskerde vluchtelingen behoren tot verschillende organisaties. Tsjetsjenen behoorden tot een Kaukasische islamitische organisatie, één vluchteling behoorde tot Boko Haram.

Daarnaast onder andere Irakezen.

Sywert Van Lienden, de man voor wie mondmaskers bijzonder lucratief bleken te zijn.

Haalt het wat uit of niet, punt is dat we in West-Europa een jaar lang overal met deze mondkapjes rondgelopen hebben.

Onderhand wordt duidelijk dat handige ondernemers bakken geld verdiend hebben aan de verkoop van deze lappen stof.

9 miljoen euro verdiend Tijdens de coronacrisis richtte Sywert van Lienden, samen met twee kompanen, “Stichting Hulptroepen Alliantie” op. Zij zetten een grootschalige verkoop van mondmaskers op het getouw. De bal ging aan het rollen toen De Volkskrant in mei van dit jaar aan het licht bracht dat Van Lienden en zijn zakenpartners ook een vennootschap hadden opgericht, terwijl de buitenwereld er steeds vanuit ging dat het hier louter om een non-profitorganisatie ging. Van Lienden, tot voor kort lid van de christendemocraten, verdiende aan de overeenkomst met de Nederlandse overheid zelf 9 miljoen euro, aldus het journalistieke onderzoeksplatform “Follow the money”.

Heel wat politici in Nederland hebben een wrange nasmaak overgehouden aan de mondmasker-deal. Zo zegt het populaire parlementslid Pieter Omtzigt (intussen ook ex-CDA) dat hij door Van Lienden “op het verkeerde been is gezet”. Omtzigt bemiddelde vorig jaar tussen Van Lienden en het ministerie van Volksgezondheid en hij is stellig: “Ik heb expliciet gevraagd of er sprake was van een non-profit initiatief en dit heeft Sywert aan mij bevestigd.” Van Lienden van zijn kant ontkent dat Omtzigt dit expliciet had gevraagd.

Vragen rond transparantie Nadat de bom ontplofte, zei Van Lienden in het televisieprogramma “Buitenhof” dat hij de verdiende miljoenen niet zelf zou houden, maar er een maatschapLaurynas Kasciunas, voorzitter van de parlementaire commissie voor de nationale veiligheid en verdediging van Litouwen, informeerde over terroristen die zich als vluchtelingen vermomden.

pelijke bestemming voor zou zoeken. Van Lienden nam in deze uitzending woorden als ‘moreel kompas’ in de mond. Toch werd al snel duidelijk dat Van Lienden slechts een klein deel, namelijk louter het rendement op zijn winst - en dus niet de totale winst - zou overmaken aan een goed doel. De vereniging die hij daarvoor op het oog had, een organisatie die onderzoek doet naar de behandeling van kanker bij jonge mensen (KWF), liet al gauw weten het geld niet te willen.

Intussen zijn we bijna een half jaar verder en blijven tal van vragen onbeantwoord. Zo bracht De Volkskrant enkele weken geleden naar buiten dat de non-profitstichting “Hulptroepen Alliantie” toezeggingen over financiële transparantie van haar eigen website zou hebben gewist. De stichting schermde met een onafhankelijke audit, maar de daarbij genoemde accountants blijken van niets te weten. Ook een zin over het werken op non-profitbasis blijkt intussen verwijderd van het internet.

Belastingparadijs Begin oktober liet Van Lienden op het sociale mediakanaal Twitter nog weten dat hij “iedereen vriendelijk waarschuwde” die volgens hem meedeed aan een lastercampagne. Van Lienden leek te insinueren dat hij van plan is tal van journalisten die over de zaak berichtten voor de rechter te zullen dagen. Het desbetreffende bericht werd kort daarop echter weer van Twitter verwijderd.

Alles bij elkaar opgeteld lijkt het voor columnist Jan Dijkgraaf duidelijk: “Ach Sywert. Die kan zonder nieuw gezicht en nieuwe stem en nieuwe naam niks meer in Nederland.” Dus toch maar de miljoenen houden en naar een belastingparadijs verhuizen, zoals velen op Twitter suggereren?

LVS

Buitenland

4 NOVEMBER 2021

POLEN

De EU chanteert Polen © SHUTTERSTOCK

© SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

11

Ook in de 21ste eeuw blijft de nucleaire factor relevant, zij het met een grotere rol voor China.

Kernwapenwedloop 2.0 Het spookbeeld van een nucleaire holocaust, wapenwedloop, anti-rakettenbetogingen en dergelijke mogen we opbergen, maar de nucleaire factor blijft, zij het met nieuwe spelers als Iran, Noord-Korea en vooral China.

Sinds enkele jaren is duidelijk dat dit een kaart is die Peking met steeds meer overtuiging speelt.

Het leest wel boeiend, dat verhaal in de Financial Times over een recente test die China uitvoerde. Het draait rond het 'hypersonische' en 'zweefvliegtuigen'.

Samengevat: net zoals de gekende space shuttle wordt een gevaarte de hoogte ingestuurd via een externe aandrijvingsbron, maar komt uiteindelijk weer zwevend terug in de atmosfeer. Weliswaar met een nucleaire lading in plaats van een handvol astronauten. Sterker nog: een heel groot deel van de aardkloot kan zo omspannen worden, waardoor de VS getroffen kan worden via andere wegen dan het sterk beveiligde Alaska, ook al doen erg onrustwekkende verhalen de ronde over die performantie. Maar laten we ons niet vastrijden in al te apocalyptische scenario's.

De VS hadden het over een heus 'Spoetnik-moment', verwijzend naar dat moment dat de Sovjets de ruimterace aan het winnen waren. Hypocriet. In werkelijkheid is dit een nieuwe fase van een ontwikkeling die al enkele jaren aan de gang is. Deze techniek is niet nieuw (de USSR hadden er honderd klaar tijdens de koude oorlog), maar vooral: China is al enkele jaren fors in zijn nucleaire capaciteit aan het investeren.

Derde partij “Ik ben niet bang van een nucleaire oorlog”, verklaarde Mao in 1957 voor een Sovjet-publiek in Moskou. Kil voegde hij eraan toe dat wanneer de helft van zijn bevolking eraan zou gaan, nog 300 miljoen over zouden blijven. Het zouden er vandaag meer dan het dubbele zijn. Toch engageerde China zich niet in de nucleaire wapenwedloop, daar had het ook de middelen niet voor. VS en USSR bouwen

hun voorraden op, terwijl de Chinezen in de nucleaire club op het peil van Frankrijk en Groot-Brittannië bleven. Maar de dingen bewegen. Twee jaar geleden werd al melding gemaakt van de bouw van ettelijke silo's. Niet zo ver van elkaar gelegen, wat doet vermoeden dat ze een oud (afgevoerd) Amerikaans plan uitwerken: raketten via silo's verplaatsen om zo de mogelijke tegenstander te verschalken.

Waar zit een raket, en waar niet?

START De recente aandacht voor het nucleaire wapen botst met de mechanismen die tijdens de koude oorlog tot stand werden gebracht, wat vooral een bilateraal verhaal tussen Russen en Amerikanen was. Op het recentste START-akkoord (Strategic Arms Reduction Treaty, nvdr) na sneuvelden ze allemaal doorheen de jaren. Pogingen om Peking te betrekken bij nieuwe gesprekken tussen Moskou en Washington mislukten. Enkele maanden geleden werden tijdens nieuwe START-gesprekken zelfs ostentatief Chinese vlaggen op tafel geplaatst, net om hun afwezigheid visueel in de verf te zetten. Enkel wanneer met alle kernmogendheden gesproken wordt, willen ze aanschuiven.

Om nummer drie te worden in de club van twee bedanken ze.

De 21ste eeuw zal niet minder 'nucleair' zijn dan de 20ste, maar de problematiek wordt aan de bipolariteit, zo kenmerkend voor de koude oorlog, onttrokken. Er is Iran, er is Noord-Korea, maar te zelden heeft men het over de factor China in dit verhaal. Wordt vervolgd.

MICHAËL VANDAMME

Onafhankelijkheid van het gerecht? In Nederland regisseerde Minister van Justitie Opstelten zelf de vervolging van Wilders, wat een grove schending is van de scheiding der machten.

In álle EU-landen hebben politici een dikke vinger in de pap bij de benoeming van magistraten, zij het niet overal even schaamteloos als in België. Wat verwijt men de Polen eigenlijk?

In Duitsland wordt de helft van de rechters in het Bundesverfassungsgericht aangeduid door de parlementsleden van de Bundestag, de andere helft door de Bundesrat, de afgevaardigden van de deelstaten.

Allemaal politici. Moeten we geloven dat daarbij geen partijpolitieke afspraken worden gemaakt? In België bestaat het Grondwettelijk Hof zelfs officieel voor de helft uit ex-politici, onder wie Fientje Moerman, die daar werd benoemd nadat zij als minister ontslag had moeten nemen wegens onbehoorlijk bestuur en financiële malversaties én nadat zij aan vervolging was ontsnapt door de zaak ‘af te kopen’. Als dát in België kan, met welk recht verwijt men de Polen dan dat hun rechtspraak niet onafhankelijk zou zijn?

De Belgische Senaat staat in voor de voordracht of de benoeming van de leden van het Grondwettelijk Hof, de Raad van State en de Hoge Raad voor de Justitie. De benoemingen blijken altijd netjes verdeeld te zijn tussen de verschillende grote politieke families, behalve de Vlaams-nationalistische natuurlijk. Dat gebeurt door een koehandel tussen de verschillende partijen. En dat zou dan een politiek onafhankelijke rechtsspraak moeten voorstellen…

EHRM Het conflict met Polen gaat ook over de bevoegdheid van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. In theorie geen EU-orgaan, in de praktijk wel. Dit jaar droeg de regering-De Croo drie Belgische juristen voor om in dat hof te zetelen. Alle drie waren ze voorstander van een opengrenzenbeleid. Het is dit EHRM dat de Britten toen nog in EU - herhaaldelijk heeft belet immigranten uit te wijzen die zich schuldig hadden gemaakt aan moord, verkrachting, pedofilie of drughandel. Het is dat hof dat “pushbacks” op zee of aan de buitengrenzen als illegaal bestempelde en daardoor de poorten van de EU opengooide.

krachtingen door islamitische “grooming gangs”. Kindhuwelijken zijn verboden, maar bij ‘vluchtelingen’ worden ze de facto erkend. Net zoals islamitische huwelijken op basis van het sharia-familierecht worden erkend in het kader van verdragen met moslimlanden. In België, Duitsland, Frankrijk en Zweden zijn er “no-go-zones” die buiten de rechtsstaat vallen. In Polen zijn die wantoestanden er zeker niet. Wie heeft dan de beste rechtsstaat?

Juridische machtsgreep Naast de hypocrisie over de onafhankelijkheid van de Poolse justitie, is er een nog explosiever conflict dat ons allemaal aangaat, en dat is het feit dat de EU erin is geslaagd in een proces van sluipende besluitvorming te laten erkennen dat alle nationale wetten en grondwetten ondergeschikt zijn aan de EU-wetgeving. Daarmee zijn de nationale staten officieel gedegradeerd tot provincies. Nationale wetten zijn nog slechts vodjes papier. Ze kunnen met één pennentrek weggeveegd worden door de EU-satrapen. Maar zelfs zo’n ingrijpende beslissing, die neerkomt op een Anschluss, werd bijna onopgemerkt genomen. Er is nooit een publiek debat over geweest. Ik wed dat de meeste mensen het niet eens weten. We moeten de Polen dankbaar zijn dat zij die juridische machtsgreep aan de kaak hebben gesteld.

PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

In praktijk Men kan het gehalte van een rechtsstaat beoordelen op basis van de benoemingsprocedures. Maar men kan ook naar de praktijk op het terrein kijken. Wordt er onpartijdig recht gesproken? In Nederland regisseerde minister van Justitie Opstelten zelf de vervolging van Wilders, wat een grove schending is van de scheiding der machten. De wetten die toelaten uitgeprocedeerden en illegalen uit te wijzen, worden niet toegepast. In alle Europese landen is de besnijdenis van meisjes verboden, ook in België en Groot-Brittannië. Maar er is in beide landen nooit één dader effectief gestraft…

In Groot-Brittannië, toen nog een EU-land, negeerde Justitie jarenlang de massale ver-

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview

4 NOVEMBER 2021

Aalst kwam de jongste weken geregeld wat negatief in de media. Het Nieuwsblad sprak van ophef rond het gebruik van de Nederlandse taal bij ambtenaren, De Standaard bracht hoe Fairtrade er verdwijnt. Velen wachten met een bang hart carnaval af.

"Heel wat activisten willen gewoon een schoon geweten kopen met belastinggeld" oog tijd om van Karim Van Overmeire, Aalsters schepen van integratie en internationale samenwerking voor N-VA, te vernemen wat er aan de hand is met zijn stad.

Karim Van Overmeire: “Aalst wordt geconfronteerd met een demografische shift, een soort overstroming vanuit het nabijgelegen Brussel. Er loopt hier een spoorlijn, wonen is goedkoop, Aalst is erg veilig, het is hier groen, de gezondheidzorg is uitstekend en ga zo maar door. Dat trekt mensen aan. Ook mensen die geen Nederlands kunnen. Door hen enkel in het Nederlands te woord te staan, krijgen ze een zeer duidelijk signaal: wanneer iemand zich hier vestigt, leert die best de taal. Het is ook beter voor ons personeel. Anders krijg je de ene taal wel, de andere niet, de ene ambtenaar wel, de andere niet. Dat is onwerkbaar.

Het personeel, maar ook de bevolking, de meerderheid in de politiek en zelfs veel nieuwkomers staan achter dit beleid. We leven gewoon de bestaande taalwetging na. Misschien is het beter om de vraag te stellen waarom andere gemeenten dat niet doen?”

Over Brussel dat overloopt gesproken. Merken jullie daar dan iets van inzake corona en vaccins? Uw burgemeester trok in het verleden aan de alarmbel en de vaccinatieniveaus liggen ver uit elkaar.

“Aalst kent dezelfde hoge vaccinatiegraad als de rest van Vlaanderen en we hebben geen statistieken van welke minderheid of etnische groep vaker ziek of gevaccineerd is. Onze ziekenhuizen, OLV en ASZ, hebben een goede reputatie en ontvangen mensen uit Brussel, maar momenteel zijn daar geen noemenswaardige problemen mee. Bij de piek was dat een ander verhaal, want toen dreigde uitstel van de

zorg voor eigen mensen. Zo worden wij gestraft voor de Brusselse chaos en dat is niet fijn natuurlijk.”

Dat brengt ons bij solidariteit. Aalst deed recent afstand van het Fairtrade-label. Kruipt het liever in de eigen schulp?

“Nee hoor, integendeel. We hebben erg veel samenwerkingsinitiatieven, in Aalst en daarbuiten. Wat we niet langer doen, is internationale NGO’s subsidiëren voor projecten waar nauwelijks Aalstenaars aan meewerken. Wij gebruiken liever de lokale middelen om zaken te steunen waar Aalstenaars bij betrokken zijn. Zo hebben we een intensieve samenwerking vanuit de basis met Gabrovo in Bulgarije, die is zeer sterk verankerd in Aalst. En bij de Oogstfeesten nodigen we heel wat internationale volksdansgroepen uit. We plooien dus helemaal niet terug op onszelf.”

“We leven gewoon de taalwetgeving na.

Misschien is het beter om de vraag te stellen waarom andere gemeenten dat niet doen?”

“Maar er is meer. Die Noord-Zuid-tegenstelling is achterhaald. Grote gebieden zijn in sneltreintempo welvarend geworden. De levensstandaard is er enorm gestegen en Fairtrade had daar helemaal niets mee te maken. Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat heel wat activisten gewoon een schoon geweten willen kopen. Met belastinggeld. Trouwens, toen we beslisten om van dat label af te stappen, bleek dat maar 3 van de 43 gemeenteraadsleden zélf Fairtrade-producten

“Vlaamse onafhankelijkheid en afwijzen cordon zijn voor mij essentieel” N-VA onderscheidde zich in het verleden van andere partijen door tegen het cordon en erg uitgesproken voor Vlaamse onafhankelijkheid te zijn. Is dat nog altijd het geval?

“Die Vlaamse onafhankelijkheid en het principieel afwijzen van het cordon zijn voor mij essentieel. Ik stel geen veto’s, tegen geen enkele partij. Maar een ploeg moet lokaal wel zes jaar lang besturen. Je moet meningsverschillen kunnen overstijgen en als ploeg naar buiten kunnen komen. Daar heb je mensen met verantwoordelijkheidszin voor nodig. En liefst ook met een netwerk.”

Maar u sluit samenwerking met het Vlaams Belang niet uit?

“Ik sluit principieel niets of niemand uit, en ik heb goede intermenselijke contacten met elk van de 43 mensen in de gemeenteraad, van iedere partij. Ze vertegenwoordigen allemaal Aalst op hun manier en elke stem is evenveel waard.

Alle opties liggen altijd open en ik streef naar een redelijk beleid. Ik toets ideeën af op hun merites. De problemen aanpakken, daar draait het om.”

kochten. Als je iets zelf niet doet, moet je het niet opleggen aan een ander. Dat maakt van ons nog geen kille mensen.

Bij overheidsaanbestedingen hebben we veel aandacht voor duurzaamheid, weren we producten uit kinderarbeid enzovoort. We werken trouwens zoveel als mogelijk met lokale handelaren en lokale producenten.”

De burgemeester stelde onlangs dat censuur tijdens Aalst carnaval geen optie is.

“Dat is Aalst carnaval: humor en vrijheid.

Het is een omkeringsritueel, dan mag alles. Het is niet de stad Aalst die carnaval organiseert, het zijn de carnavalsverenigingen zelf. Zij zijn baas. De thema’s zijn geheim. De stad weet vaak pas achteraf wat ze gaan doen. Zie je ons al inhoudelijk ingrijpen tijdens carnaval? Dat willen we niet en dat zouden we ook niet kunnen zonder aan de essentie van carnaval te raken.”

Die vrijheid lijkt gevaarlijk in deze woke-tijden…

“Er zijn veel zaken waar een mens beledigd over kan zijn en zeker als lokale politicus word je door de mangel gehaald. Maar het doet meer pijn om als politicus niét het mikpunt van spot te zijn, want dan ben je irrelevant (lacht).

Het zijn vooral mensen van buiten Aalst die botsen met carnaval. Ze zien een beeld zonder context en reageren. Zo ook de Joodse organisaties, de ophef kwam pas achteraf, wanneer er met een vergrootglas op een wagen werd ingezoomd. En ja, die ene wagen zag er fout uit als je die vergelijkt met een wagen uit nazi-Duitsland. Als je die wagen naast de zeventig andere in de carnavalsstoet plaatst, valt hij echter niet op. Context is alles. Carnaval is geen festival van de haat, maar van de spot.

Soms erg harde spot. Niet noodzakelijk erg verfijnd. Een paar jaar geleden zag je moskeeën en terroristen passeren en karikaturen van Afrikanen. Straks gaan we waarschijnlijk transgenders zien passeren.”

“Voil Janetten” bestaan al langer natuurlijk, maar Unesco had daar geen problemen mee. Tot nu?

“We hebben zelf de beslissing genomen om uit Unesco te stappen om carnaval te beschermen. Carnaval moet carnaval blijven. Het is een uitlaatklep, zonder enige kwaadwilligheid. Trouwens, toen N-VA doorbrak, zagen we carnavalisten in SS-uniformen opduiken, om maar te zeggen. En dat moet kunnen. Achteraf zijn we dan samen een pint gaan drinken. Het is drie dagen de wereld op zijn kop, kolder, soms provocerend. Na die drie dagen doen we weer normaal. Maar het is moeilijk om uit te leggen. Zelfs in Vlaanderen. Laat staan in het buitenland en dan zwijg ik over diverse drukkingsgroepen, van wie boos zijn hun bestaansreden en verdienmodel is.”

KARIM VAN OVERMEIRE (N-VA-SCHEPEN IN AALST)

• Geboren 14 oktober 1964 in Gent (57 jaar) • Gehuwd met Suzy en vader van vier kinderen • Licentiaat Rechten en voormalig NSV-praeses • Van 1991 tot 2010 parlementslid voor Vlaams Belang en tot 2019 voor N-VA • Auteur van diverse boeken, waaronder “De Guldensporenslag: het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis” Zoekt Aalst zo de polemiek niet wat op? Taalwetgeving, solidariteit, carnaval…

“Incidenten komen in het nieuws. Je leest minder over onze zeer uitgebreide taalondersteuning in het onderwijs, met een taalcoach en zeer professioneel georganiseerde taalkampen tijdens de vakanties. We werken op basis van onze principes. De kiezer beloonde dat. We haalden in 2012 31 procent en bij de jongste verkiezingen zelfs 33 procent. We hebben die stemmen niet gehaald om daarna het programma van Groen of Vooruit uit te voeren. We gaan het debat altijd aan, maar staan wel voor een duidelijke lijn.”

Is Aalst een voorbeeld voor de rest van de N-VA? “Ik voel me niet geroepen om anderen te zeggen hoe het moet. Elke partij heeft een moment van gratie. Vroeger zat de N-VA in die flow, nu geniet het VB ervan. Vanuit de oppositie is het net iets gemakkelijker om aan een partij een smoel te geven. N-VA is wat opgeschoven naar het centrum, maar dat centrum is een beetje een Bermudadriehoek waar je in kan verdwijnen. Maar ik neem aan dat de top van de partij dat ook wel beseft.”

“Ik heb ervaren dat besturen niet evident is. De wereld is complex. Er zijn coalitiepartners. Er is een administratie. Er is wetgeving en er zijn budgettaire beperkingen. We leggen wel duidelijke accenten. Ook lokale beleidsmakers staan onder druk om zich te conformeren aan de ‘weldenkenden’, om conflicten te vermijden. Soms is enig pragmatisme aangewezen, maar op essentiële punten moet je de rug rechten.”

CARL DECONINCK

Dossier

13

Suggesties en aanbevelingen om in het reine te komen met ons koloniale verleden Vorige week publiceerde de expertengroep van de Bijzondere Kamercommissie voor het Koloniaal Verleden een lijvig rapport, met daarin een reeks aanbevelingen die het debat verder moeten aanwakkeren.

Naar aanleiding van de Black Lives Matter-protesten die in de zomer van 2020 kwamen overwaaien van de andere kant van de Atlantische Oceaan, richtte men (voornamelijk onder impuls van de groenen) de bijzondere Kamercommissie “Congo-Koloniaal Verleden” op.

De opdracht van het orgaan werd als volgt omschreven: “De Bijzondere commissie dient klaarheid te verschaffen over Congo-Vrijstaat (1885 - 1908) en over het Belgisch koloniaal verleden in Congo (19081960), Rwanda en Burundi (1919-1962) en hieruit lessen te trekken voor de toekomst.

Naast onderzoek naar de rol van de betrokken actoren en naar de economische impact op België en de gekoloniseerde landen, zal de commissie onder meer ook aanbevelingen doen over verzoening en over de omgang met het verleden. Zij zal tevens het academisch (post)koloniaal onderzoek onder de loep nemen met bijzondere aandacht voor de toegankelijkheid van de archieven.”

Een werkgroep van tien experten, waaronder vijf historici en vijf anderen (o.a. verzoeningsexperten, juristen en vertegenwoordigers van de Afrikaanse diaspora), publiceerde vorige week een rapport dat de basis moet vormen voor het verdere parlementaire werk in de commissie.

Het rapport telt niet minder dan 681 pagina’s en bevat, naast heel wat diepgravende geschiedkundige artikels over de periode, een heleboel suggesties en aanbevelingen voor België om in het reine te komen met het koloniale verleden.

Het rapport vormt slechts het begin van de eigenlijke werkzaamheden van de commissie. De Kamerleden (17 vaste leden en evenveel plaatsvervangers) zullen de turf binnenkort grondig bespreken, na een presentatie in het parlement.

PIETER VAN BERKEL

ANNE WETSI MPOMA

EXPERTENGROEP CONGOCOMMISSIE PUBLICEERT RAPPORT

4 NOVEMBER 2021

Het gros van de 681 pagina’s tellende tekst is een zakelijke, objectieve (althans in de opzet) en zelfs verdienstelijke poging om een historiografische synthese te bekomen over de koloniale periode. Toch zijn er enkele passages die de wenkbrauwen kunnen doen fronsen. Het is geen toeval dat deze passages vooral over het heden handelen of onder het luik aanbevelingen vallen.

CULPABILISERING VAN DE ‘WITTE’ MAN

Wie sommige delen van de tekst leest, kan zich niet van de indruk ontdoen dat er slechts één groep in België zich bezondigt aan racisme: de ‘witte’ man. De daders van racisme zijn bijvoorbeeld altijd blank, terwijl zwarten altijd het slachtoffer zijn. Dit racisme zou op zijn beurt zijn oorsprong vinden in de koloniale periode.

Van herstelbetalingen tot Antwerpse handjes als ‘symbolisch kannibalisme’ HERSTELBETALINGEN

Er wordt opgeroepen om met slachtoffers in overleg te gaan over “specifieke types van schendingen”, wat op zijn beurt moet leiden tot schadevergoedingen. Het meest opvallende pleidooi in de hele tekst komt van Anne Wetsi Mpoma, kunsthistorica en vertegenwoordiger van de diaspora. Zij wil dat de kolonisatie van Congo als misdaad erkend wordt, wat gepaard zou gaan met herstelbetalingen aan ‘Afro-descendenten’, “met onder meer terugbetaling van bepaalde psychologische ondersteuning”.

“De geslagen wonden worden doorgegeven van de ene generatie op de andere”, vindt Mpoma. Andere pistes voor herstelbetalingen die worden vermeld zijn onder andere subsidies voor Afrikaanse verenigingen en studiebeurzen.

SYMBOLISCH KANNIBALISME

Diezelfde Mpoma is ook kritisch voor de voorstelling van Afrikanen in de Belgische populaire cultuur, zoals stripverhalen. Het carnaval van Aalst

is dan weer “recreatief racisme”. Helemaal gek wordt het in een passage over voedsel: de bekende Antwerpse handjes, die niet naar het kolonialisme, maar naar de ontstaanslegende van de stad verwijzen, zouden “symbolisch kannibalisme” zijn.

HERDENKINGSDAG

Een ander voorstel uit de tekst is het invoeren van een ‘nationale herdenkingsdag voor de slachtoffers van de kolonisatie’. Geen enkel land ter wereld kent zo’n feest- of herdenkingsdag. De Verenigde Staten kennen wel Juneteenth, waarop de bevrijding van de slaven wordt gevierd.

QUOTA EN REGULARISATIE

Sommige aanbevelingen van het rapport zijn weinig verrassend, zoals quota voor mensen van Afrikaanse origine bij overheidsdiensten. Andere doen dan weer de wenkbrauwen fronsen, zoals het pleidooi om (illegale) migranten op ons grondgebied te regulariseren.

Belgisch Congo, een modelkolonie?

De Congo-Vrijstaat (1885-1908) van Leopold II was een verschrikking.

Maar Belgisch Congo (1908-1960) was een modelkolonie, waarover wij ons niet schuldig moeten voelen.

De Vlaamse dokter Frans Hemerijckx werd in 1929 door de Medische Hulpdienst naar Belgisch Congo gestuurd. Daar bouwde hij vanuit het niets een medisch centrum voor melaatsen uit. Omdat vele melaatsen zich niet vrijwillig aanmeldden, trok hij naar de dorpen in het oerwoud. Soms was tot 14 procent van de bevolking daar melaats. Pas tijdens de Tweede Wereldoorlog ontdekte men medicijnen die lepra konden genezen en die behandeling werd ook in Congo toegepast, waardoor melaatsen niet meer tot een levenslang isolement veroordeeld waren en bij hun familie en in hun dorp konden blijven.

Voortreffelijke dienstverlening In 1958 kregen in Congo 286.000 melaat-

sen een medische behandeling, niet alleen van dokter Hemerijckx natuurlijk. De “leprozerie” Iyonda, die in 1945 door missiezusters was gesticht, verstrekte niet alleen medische zorgen, er was ook een lagere school en de volwassenen konden er na de werkuren avondonderwijs volgen. Voor velen was dit het begin van een nieuw leven als klerk of geschoolde arbeider. Voor het eerst in de geschiedenis was er “leven na lepra”. Dit noemt men nu de gruwelen van het kolonialisme. De efficiënte bestrijding van lepra, malaria en de slaapziekte was de verdienste van de voortreffelijke gezondheidszorg in het koloniale Congo.

Op de webstek zorgmagazine.be getuigde de Congolese arts Emery Bewa in oktober 2001: “De geschiedenis vertelt ons dat het systeem van gezondheidszorg in de DR Congo tot bij de onafhankelijkheid en zelf tot even daarna een van de best werkende systemen van Afrika was. Andere Afrikaanse landen stuurden zelfs zieken naar de DR Congo om zich daar te laten verzorgen. De gezondheidszorg was voorzien over het

hele land. (…) Na de onafhankelijkheid heeft het land nog een tijdlang het positieve effect gevoeld van de goed georganiseerde gezondheidszorg.” Maar… “Na de jaren 80 begon het systeem af te brokkelen en uiteindelijk stortte het volledig in elkaar na de plunderingen van 1991.” Congo heeft dus nog twintig jaar kunnen genieten van het systeem dat door de blanke ‘racistische, koloniale uitbuiters’ was opgebouwd, maar daarna hebben de Congolezen het zelf in de vernieling gereden.

“Wat in vijftig jaar was opgebouwd, werd in enkele weken verwoest” Dat geldt niet alleen voor de gezondheidszorg. Men zou met enige nuances hetzelfde kunnen zeggen over de drinkwatervoorziening, het wegennet, de landontginning en de landbouw, de lagere en middelbare scholen en de lichte industrie: die waren in de jaren ’50 in Belgisch Congo beter georganiseerd dan elders in Afrika

en beter dan in gelijk welke periode na de Congolese onafhankelijkheid. Belgisch Congo was zo veilig dat men met een familie-auto over goede wegen dwars door het land tot in Rwanda kon rijden.

Congo is in 1960 zonder oorlog onafhankelijk geworden. De Congolezen kregen een goed functionerende staat op een gouden schoteltje aangeboden. Als zij die koloniale organisatie na de onafhankelijkheid draaiend hadden gehouden, dan zou hun land nu het welvarendste van heel de regio kunnen zijn. Maar opgehitst door socialistische en communistische agitatoren ontketenden zij een orgie van plunderingen, brandstichtingen, massale verkrachtingen en moorden. Wat in vijftig jaar was opgebouwd, werd in enkele weken verwoest. De Belgen moesten hals over kop vluchten. Zij waren toen de slachtoffers van de collectieve razernij, niet de daders. En in 1965 kwam Mobutu aan de macht, die nog meer rijkdommen bijeen roofde dan Leopold II...

PAUL BÄUMER

14 Cultuur

4 NOVEMBER 2021

KUNST

FILM

The French Dispatch “The French Dispatch” (voluit: “The French Dispatch of the Libery, Kansas Evening Sun”) is de nieuwste tragikomische film van gevierd filmregisseur Wes Anderson. De film is nu te bekijken in de bioscoopzalen.

Europalia neemt de trein Het tweejaarlijkse cultuurfestival Europalia, dat traditioneel op één land focust, heeft door de coronaperikelen noodgedwongen een ander, een thematisch, spoor moeten kiezen. Het is “Trains & Tracks” geworden, over de trein die de maatschappij vormgaf.

Europalia ontstond in 1969 met als doel de kunsten, de cultuur en het erfgoed van Europese landen voor te stellen in ons land, het hart van Europa. Italië kwam toen als eerste aan de beurt. Twintig jaar later besloot het festival ook de landen buiten Europa te verkennen. Na Japan volgden edities over onder andere China, Brazilië en India. De biënnale pakt daarbij uit met tientallen artistieke en socioculturele projecten die beeldende kunst, theater, dans, film, muziek en literatuur samenbrengen.

Drie invalshoeken

“The French Dispatch” handelt over de buitenlandse bijlage van een Amerikaanse regionale krant, waarvan de redactielokalen gevestigd zijn in het fictieve Franse stadje Ennui-sur-Blasé, ergens in de jaren ’60 van de vorige eeuw. De publicatie van het blad wordt stopgezet als Arthur Howitzer Jr. (Bill Murray), de hoofdredacteur van de bijlage, plots komt te overlijden aan een hartaanval. De film is een bloemlezing van vier artikels die in dat laatste nummer gepubliceerd worden.

Het eerste verhaal fungeert als korte rondleiding om de kijker wegwijs te maken in Ennui, met ‘fietsende reporter’ Herbsaint Sazerac (Owen Wilson) als gids. Het tweede verhaal gaat over Moses Rosenthaler (Benicio del Toro), een psychisch gestoorde moordenaar en beloftevol artiest die een levenslange gevangenisstraf uitzit. Het derde gaat over een studentenprotest (een knipoog naar mei ’68) en de leider van de beweging, Zeffirelli (Thimothée Chalamet). Het laatste verhaal gaat over een privédiner van de politiecommissaris van Ennui, bereid door de legendarische politie-chefkok luitenant Nescaffier, dat plots verstoord wordt door de ontvoering van de zoon van de commissaris.

De typische Anderson-stijl Weinig filmregisseurs hebben een zo herkenbare visuele stijl als Wes Anderson, met vlakke, horizontale camerabewegingen, symmetrische composities, het gebruik van miniaturen en stop-motion en een beperkt, maar erg opvallend kleurenpalet. Ook thematisch komen heel wat elementen steevast terug. Zijn films zijn veelal tragikomisch, gaan over dysfunctionele families en de relaties tussen broers, zussen, ouders of ouderfiguren en draaien vaak rond excentrieke, uitzonderlijk getalenteerde of creatieve personages.

Bijna net zo kenmerkend als de visuele stijl is de indrukwekkende lijst acteurs die Anderson telkens weer weet op te trommelen. Voor “The French Dispatch” zijn dat onder meer Benicio del Toro, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand, Timothée Chalamet, Lyna Khoudri, Jeffrey Wright, Mathieu Amalric en Stephen Park. Tot slot mogen ook Adrien Brody, Owen Wilson en Bill Murray niet ontbreken, drie namen die in heel wat films van Anderson opduiken.

“The French Dispatch” grijpt terug naar al de hierboven vernoemde Anderson-trucen, maar doet daar nog een schepje bovenop. Zo wordt de film verrijkt met geestige tekenfilmscènes en prachtige tableaux vivants, levende schilderijen. De film heeft een complexe narratieve en visuele structuur, als een mechanisch uurwerk. Zo springt de film continu naar voren en naar achter in de tijd en wordt er gewisseld tussen zwart-wit en kleur, breed- en vierkant beeld, animatie en echte beelden dat het een lieve lust is.

Liefdesbrief aan de journalistiek Anderson noemde de film zelf “een liefdesbrief aan de journalistiek”. Zijn voornaamste inspiratie was het Amerikaanse weekblad The New Yorker. Zo zijn doorheen de film illustraties te zien die duidelijk dienen als hommage aan de legendarische voorpagina’s van het tijdschrift.

De dialogen zijn haarscherp en van literair niveau.

“The French Dispatch” is grappig, ontroerend, absurd en bovenal ontzettend zelfbewust. Mogelijk is het de meest ‘Wes Anderson’ van alle Wes Anderson-films tot nu toe.

PIETER VAN BERKEL

Het was geen evidentie om tijdens corona een dergelijk groot festival op poten te zetten. Afspraken maken over kunstwerken of groepen die uit het buitenland moeten komen, was quasi onmogelijk. Daarom is voor deze editie niet gekozen voor een land, maar voor een thema. Het werd “Trains & Tracks” omdat dit jaar blijkbaar nogal wat verjaardagen rond treinen gevierd worden. Europalia 2021 biedt een zeventigtal projecten, verspreid over artistieke instellingen, maar ook en vooral te ontdekken in stations en op treinen (waar zelfs concerten en opera’s uitgevoerd worden) bij ons en in de buurlanden.

Het programma volgt drie sporen.

Er is aandacht voor de impact van de trein op de maatschappij. Die was na de start, bijna twee eeuwen geleden, enorm. Stond de trein aanvankelijk symbool voor versnelling, dan is dat vandaag eerder voor vertraging.

Daarnaast werkt Europalia rond tijd en beweging en is er een deelthema over ontmoeting en afscheid. Dit zijn inder-

daad begrippen die nauw verbonden zijn met de wereld van de trein en die vertrekpunten kunnen vormen voor heel diverse invalshoeken.

Sporen van moderniteit Europalia 2021 opende midden oktober met de hoofdtentoonstelling “Sporen van moderniteit”, die dit keer niet plaatsvindt in BOZAR maar in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel. De expo onderzoekt de impact van de trein op de kunst, vanaf de eerste stoomtrein tot in de jaren 1950. Het thema brengt een bonte stoet van kunstenaars samen, zoals Monet, Spilliaert, Léger, Mondriaan, Servranckx, Delvaux en Magritte. Om er wat overzicht in te krijgen zijn ze gespreid over diverse compartimenten.

Ook al was de trein een belangrijk instrument van de industriële revolutie, het symbool van moderniteit en hoop op vooruitgang, toch ontketende hij ook gevoelens van angst en weerstand. Gustaaf Wappers, bijvoorbeeld, schilderde de trein als een “Satanswagen” (1837), een weerzinwekkend monster.

De trein zou steeds meer het platteland doorklieven en landschapsschilders konden daar niet omheen. Spoorwegen en metalen bruggen, al dan niet met rijdende treinen, duiken op in hun werken. De expo heeft er enkele schitterende uitgekozen.

Aan het einde van de negentiende eeuw verkenden de impressionisten moderne onderwerpen en de trein mocht niet ontbreken. Vooral stoomwolken en seinlichten spraken hen sterk aan. Het is fascinerend te zien hoe Monet en minder bekende, maar even interessante, kunstenaars dit probeerden weer te geven. Dan is het de beurt aan de futuristen, die helemaal in de ban waren van snelheid en sensatie, en de kubisten die zich ook lieten inspireren door de stationsarchitectuur. Doorheen de expo zie je de groeiende belangstelling van kunstenaars voor de reizigers: van de drukte op de perrons tot de intimiteit van de coupé. Vooral bij de surrealisten, zoals Magritte, Delvaux en Max Ernst, valt dit op.

Hoewel het enthousiasme voor de trein vanaf de jaren 1950 bij kunstenaars afnam, krijgt hij stilaan opnieuw een plaats. De tentoonstelling illustreert dat met een intrigerend werk van de Nederlandse Fiona Tan. Ondertussen opende in Train World, in het station van Schaarbeek, een tentoonstelling over de legendarische Oriënt-Express. Blikvanger zijn een aantal luxueuze rijtuigen van WagonsLits, de spoorwegmaatschappij die werd opgericht door onze landgenoot Georges Nagelmackers.

MMMV

“Europalia Train & Tracks” loopt nog t.e.m.15 mei 2022 op diverse locaties. Het volledige programma is te vinden op www.europalia.eu/nl/ trains-and-tracks/programma

BOEK

Eric Van Rompuy: rebel met een missie We waren altijd kritisch voor hem, maar soms ook mild omdat hij op zijn manier toch altijd de Vlaamse zaak heeft gediend, weliswaar met andere inzichten en strategieën. Met belangstelling lazen we dan ook zijn ‘afscheidsboek van de politiek’, dat we kunnen aanbevelen aan allen die de politiek van de voorbije decennia kennen. Eric Van Rompuy (72) is immers een kroongetuige van zijn tijd.

Eric Van Rompuy blikt terug op een lange politieke carrière die onlosmakelijk parallel loopt met die van zijn broer Herman. Hoewel twee verschillende karakters, vinden ze elkaar vrijwel altijd in hun christendemocratische visie op mens en samenleving, op Vlaanderen en de staatshuishouding.

Eric is de onstuimigste en de meest eigenzinnige, die nooit het debat uit te weg ging of gaat, ook niet in eigen rangen. Het werd hem niet altijd in dank afgenomen. Niettemin zette hij mee de bakens die de koers van de CVP/ CD&V vooral in de ‘jaren van de macht’ - van Tindemans over Martens tot Leterme - bepaalden.

Parlement, en zelfs ook een legislatuur als Vlaams minister voor Economie.

Het is ook de tijd van de communautaire spanningen: het Egmontpact, Happart, de aanzetten tot verdere staatshervorming. Van Rompuy was een ‘Tindemans-boy’, wat hem en de CVPjongeren geregeld in botsing bracht met Wilfried Martens. Tindemans zelf zag dat de interne kritiek gegrond was en steunde de jongeren dan ook meer dan eens. Voor veel politici zal het aura van “enfant terrible” uit die tijd altijd boven hem blijven hangen. Wat velen op hun hoede hield…

CVP-jongeren

Eric Van Rompuy is een Vlaamsgezinde christendemocraat die evenwel nooit verleid wordt door het Vlaamsnationalisme met pleidooien voor confederalisme of Vlaamse onafhankelijkheid. Hij is voor een verregaande autonomie binnen de Belgische context, maar wil als Vlaams-Brabander ook het Vlaams karakter van zijn streek behouden en een halt toeroepen aan de Franstalige arrogantie. Hij leidde als CVP-jongerenvoorzitter dan ook het verzet tegen de aanwezigheid van het FDF in de regering-Martens en kon het CVP-congres daarvan overtuigen. Martens moest uiteindelijk capituleren en het FDF uit zijn regering zetten. Maar ook het Vlaams karakter van de randgemeenten en de splitsing van B-H-V liggen hem nauw aan het

Zijn naam en zijn reputatie werden gemaakt in de tijd dat hij voorzitter was van de CVP-jongeren.

Hij behoort tot de groep van de generatie van de 68’ers die evenwel afstand houden van de linkse koers die veel jongeren in die tijd uitgaan. Hij studeert economie, maar moet niets weten van marxistische dogma’s. In de jaren zeventig brak de economische crisis uit en daar trachtte hij met de jongeren orthodoxe antwoorden en oplossingen voor te vinden. Zijn economische inzichten zullen overigens zijn latere parlementaire carrière voor het grootste deel mee bepalen, als voorzitter van parlementaire commissies in het Vlaams Parlement en het Federaal

De Vlaamse zaak

hart. Daarvoor levert hij een pragmatische, maar duidelijke strijd, die hem geregeld de woede van de Franstaligen op de hals haalt, maar ook die van de Vlaams-nationalisten die hem als te gematigd aanzien. Hij gelooft dat de staatshervormingen veel voor Vlaanderen hebben opgeleverd, want “onze regio’s hebben de meeste bevoegdheden van heel Europa”.

De staatsschuld Als economist beroerden de openbare financiën hem gedurende heel zijn parlementaire carrière, in welk parlement hij ook terecht kwam. Dat een sanering daarvan nooit goed gelukt is, noemt hij “de erfzonde van de Belgische politiek”. En het is precies dat wat de wezenlijke voorwaarde zou moeten zijn voor een duurzame economische groei en werkgelegenheid. “Een schuldverlichting is de voorwaarde om de betaalbaarheid te waarborgen van pensioenen en gezondheidszorg.” Het bracht hem geregeld in botsing met de nep-recepten van Verhofstadt en co.

We komen ook meer te weten over zijn inzet voor de hervorming van de VRT, voor zijn gemeente Zaventem waar hij jarenlang schepen was, over het luchthavendossier, zijn jaren als Europarlementslid,… Van Rompuy heeft op zijn manier - “I did it my way” - kleur gegeven aan de politiek. Zijn grote frustratie is wellicht dat hij door Leterme zijn Vlaams ministerschap niet kon of mocht verlengen omdat werd gekozen voor de niet-verkozen Kris Peeters én Inge Vervotte. Met Leterme kwam het dan ook nooit meer goed.

KVDP Eric Van Rompuy, “Rebel met een missie. 40 jaar strijdbaar politicus.”, Uitg. Lannoo, 2021, 214 bladzijden, ISBN 9780941478489

Brieven

4 NOVEMBER 2021

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

De splitsing

WAANZIN

© WIKIMEDIA

“De grens der taele”

Leo Belgicus van Visscher ter ere van een wapenstilstand

Nee, niet de splitsing van België. Wel die van de (Zuidelijke-Katholieke-Koninklijke) Nederlanden die verscheidene keren overwogen is, maar nooit uitgevoerd.

In 1633 sterft landvoogdes Isabella van Habsburg in Brussel. Ze is een dochter van Filips II en de verstandigste van zijn kinderen.

Ze is het enige kind van de koning dat niet geboren is uit een huwelijk met een nicht. Isabella moet trouwen met de Oostenrijkse Habsburger Albert. Ze krijgen de Nederlanden (het Noorden inbegrepen, dat in feite onafhankelijk is) en het graafschap Bourgondië (Franche-Comté met hoofdstad Besançon) als huwelijkscadeau.

Het Zuiden herademt Ze mogen regeren als vorsten en hun Nederlanden nalaten aan hun erfgenamen, al blijft de koning in Madrid wel de leenheer en soeverein. Alleen is er het detail in de Akte van Afstand van Filips dat in geval van kinderloosheid Madrid weer alle bevoegdheden krijgt. Hun kinderen sterven echter piepjong en daarenboven zijn de vorsten afhankelijk van het Spaanse (later het Spaans-Nederlandse) leger, dat in theorie het Noorden moet heroveren. Het geld om de roerige huurlingen te betalen moet ook uit Spanje komen en dat is meestal een hopeloze zaak, want Filips II bijvoorbeeld verklaart zich drie keer bankroet.

Het Noorden (de Verenigde Provinciën of de Republiek) neemt inmiddels het initiatief om delen van het Zuiden te veroveren en te protestantiseren.

Albert en Isabella zien de realiteit onder ogen en slagen er met veel moeite in Madrid te overtuigen op zijn minst een wapenstilstand te sluiten met de Verenigde Provinciën. Twaalf jaar duurt de tijdelijke vrede en het Zuiden herademt. De vorsten respecteren in hun regeringsjaren trouw de politieke en gerechtelijke structuren van de Nederlandse staten. Albert sterft in het jaar dat het bestand afloopt. In Madrid zijn ze er niet gerust in, maar Isabella blijft een Castiliaanse. Ook aan haar hof in Brussel wordt Spaans gesproken en veel van haar dienaren komen uit dat land. Ze gaat direct akkoord niet langer meer vorstin te zijn, maar landvoogdes te worden.

Drie jaar later volgt een nieuwe poging. De Franse kardinaal Richelieu neemt contact op met de Republiek. Hij heeft een plannetje voor een “Traité de Partage”. De partners gaan akkoord weer een oproep te doen tot het Zuiden om in opstand te komen. De Nederlanders krijgen van de samenzweerders drie maanden tijd. Gooien ze Isabella’s opvolger (een zoon van de koning) eruit, dan mogen ze een onafhankelijke katholieke confederatie vormen, zij het onder toezicht van Frankrijk en de Republiek en mits natuurlijk flink wat gebied af te staan. Doen ze het niet, dan verdelen de twee bondgenoten het Zuiden onder elkaar volgens “de grens der taele”.

Natuurlijk zijn die drie maanden maar een voorwendsel en de Nederlanders denken niet aan een massale opstand.

In het feitelijke verdrag gaat Brabant naar de Republiek, maar het grootste deel van Nederlandstalig Vlaanderen komt wel Frankrijk toe. De legers van de Republiek en Frankrijk vallen de Nederlanden binnen en slagen erin Tienen te veroveren, plat te branden en de bewoners uit te moorden. Het Zuiden heeft minder dan ooit zin zich aan te sluiten bij die veroveraars. Maar het verliest toch Breda, de prachtige stad Atrecht (Arras) en een groot deel van Franstalig Vlaanderen.

Dat betekent dat nog meer topposities naar Castilianen gaan.

Frankrijk als vriend, maar niet als buur

De eerste poging

De derde en laatste poging is een initiatief in 1663 van Lodewijk XIV. De Franse agressie is inmiddels al jaren bezig met als hoofddoel de natuurlijke grenzen.

In het zuiden van Frankrijk is Catalonië ten noorden van de Pyreneeën veroverd. In het Noorden is Artesië volledig opgeslokt en kijkt Lodewijk gretig naar de rest van de Nederlanden. Hij stelt de Republiek een nieuwe verdeling voor, zij het niet al te evenwichtig. Frankrijk krijgt het gebied ten zuiden van de lijn OostendeMaastricht. Voor de Republiek blijft vooral het noorden van het hertogdom Brabant met Antwerpen over.

In Den Haag wordt eens diep nagedacht over het voorstel, waarna het verworpen wordt. Men kan moeilijk Antwerpen annexeren en toch de Schelde gesloten houden. Amsterdam weigert resoluut de aanhechting van Antwerpen.

Daarenboven wil men er geen katholieken bij. Voor het Noorden heeft de taalverwantschap trouwens niet het minste belang (een nog altijd actueel standpunt).

En daarenboven begrijpen ze in Den Haag dat de landhonger van Lodewijk daar niet eindigt.

Waarschijnlijk zoekt hij vroeg of laat een voorwendsel (en het is inderdaad eerder vroeg) om naar de Rijn op te rukken. Het wordt voortaan een vast onderdeel van de buitenlandse politiek van de Republiek: “Gallia amica, sed non vicina” (Frankrijk als vriend, maar niet als buur).

Negen jaar later valt Lodewijk inderdaad de Republiek binnen en het is het levenswerk van stadhouder Willem III van Oranje (tevens koning van Engeland) de Zuidelijke Nederlanden als bufferstaat te handhaven. Hij slaagt erin en tot vandaag is dit een axioma in de Nederlandse diplomatie.

Den Haag krijgt nachtmerries bij een splitsing van België waarbij Wallonië zich aansluit bij “la mère patrie”.

Dat nemen een aantal hoge edelen in het Zuiden niet langer.

In de herenigde Nederlanden zien de Nederlandstaligen meer heil.

Sommige Waalse edelen hebben echter geen zin om een kleine minderheid te worden in die confederatie. Ze beginnen heimelijk met Frankrijk te onderhandelen.

De Nederlandstaligen trekken naar Den Haag en spreken er de hoogste ambtenaar van de Verenigde Provinciën en bevelhebber van het leger: stadhouder Frederik Hendrik, prins van Oranje. Hij is de zoon van Willem de Zwijger en weet dat de moord op zijn vader verhinderd heeft dat de Staten-Generaal hem als graaf en dus als staatshoofd zouden erkennen. Frederik Hendrik droomt ook van een positie als erfelijk vorst en heeft belang bij oorlogen die hem prestige, macht en rijkdom verlenen, zodat hij vooral Holland en zeker Amsterdam onder de duim kan houden, want die zien zijn aspiraties niet zitten. Holland financiert immers 58 procent van alle uitgaven van de Republiek.

Frederik Hendrik heeft inmiddels het Brabantse ’s-Hertogenbosch veroverd en gaat in op de voorstellen voor een verdeling.

Het plannetje van de rebellerende edelen lekt uit en ze vluchten naar het prinsbisdom Luik. De Noordelijke Staten-Generaal vragen het Zuiden in opstand te komen en beloven dat de katholieke godsdienst er gehandhaafd wordt.

De hoge stedelijke burgerij en de meeste prelaten en edelen in het Zuiden geloven die belofte echter niet. Ze willen absoluut katholiek blijven en verder zichzelf besturen zonder inmenging uit het Noorden of Frankrijk. Frederik Hendrik valt in 1632 het Zuiden binnen langs de Maas, verovert Maastricht en weigert naar Brussel op te trekken. Hij wil het Zuiden geleidelijk en niet in één klap veroveren, zodat hij zichzelf overbodig maakt als opperbevelhebber. Hij stopt.

15

JAN NECKERS

Pallieterke, Aansluitend op het uitmuntend artikel van Karl Van Camp (blz. 2 van 28 oktober), nog volgende aanvulling. Op de klimaattop COP16 te Cancun (Mexico) in 2010 waren er honderd deelnemers uit België.

Honderd uit ons kleine België! Is dat niet verschrikkelijk overdreven? Bij die talrijke personen was er een ereconsul. Wat heeft een consul te doen op een klimaatconferentie? En dan nog een ereconsul, dus een gepensioneerde consul? Op de huidige COP26 te Glasgow zijn ook de jonge meisjes Anuna De Wever, Adelaide Charlier en Greta Thunberg aanwezig.

Zijn dat klimaatexperten?

Jean Meeus - Kortenberg

CORONAPAS Pallieterke, Bij het lezen van het artikel “We zullen met Covid-19 moeten leren leven” voelde ik mij helemaal niet gelukkig. Niet dat u voor mijn geluk moet zorgen natuurlijk. Het lijkt wel alsof u spijt heeft dat ’t Pallieterke podium gegeven heeft aan kritische stemmen zoals Lieven Annemans, Sam Brokken en Alain Grootaers. U schrijft en ik citeer: “Het gebruik van de coronapas vergelijken met de gele Davidster is bespottelijk”.

Ik heb hier mijn vragen bij.Waarom moéten wij de coronapas gebruiken? Waarom sluit men niet-gevaccineerden uit? Uit de cijfers blijkt immers dat de gevaccineerden ook ziek worden en besmettelijk blijven. Daarenboven blijkt uit alles dat de 'covidsafepas' duidelijk niet 'safe' is. Op basis van welke drogredenen werden Joden, homo’s,… uitgesloten? Op welke basis worden niet-gevaccineerden vandaag uitgesloten?

Het begint met een restaurant-, cinema-, sportclubbezoek… En waar eindigt het? (Zie hoe ver men in andere Europese landen reeds staat met de uitrol van dit controlesysteem.) Als een politicus zomaar kan zeggen dat niet-gevaccineerden thuishoren in de gevangenis of veroordeeld zouden moeten worden tot onbetaalbare boetes, hoe ver staan we dan? Mag hij zeggen wat anderen reeds voorbereiden?

Vandaag krijgen we het pasje niet, omdat we niet gevaccineerd zijn.

Morgen krijgen we dit pasje niet, omdat we mensen zijn met een goed hart en een slecht karakter.

M aryke Smet - Sint-Niklaas

NODIG Pallieterke, Terwijl de Vlamingen zich massaal en terecht lieten inenten tegen corona, was de wil bij Walen en Brusselaars veel minder.

Ze veegden er hun broek aan.

Als dank kregen de Vlamingen strengere maatregelen opgelegd door superbaas van de regering Vandenbroucke en zijn slaafse volgelingen. Dit toont aan dat de zevenpartijenregering met aan het hoofd superdwerg De Croo zover uit elkaar staan dat indien corona er niet was geweest, ze het wel uitgevonden zouden hebben.

Ze hebben deze ziekte nodig om verder te kunnen regeren.

Peeters Romain - Attenrode

DE VEESTAPEL MOET ERAAN Pallieterke, Het kon niet uitblijven: de veestapel moet eraan. Vleesproductie en vleesconsumptie zijn al meerdere jaren de schietschijf van de veggie- en de klimaatlobby’s. Immers,

al het gedierte dat we consumeren stoot CO2 (of -equivalent) uit, draagt zo bij tot de zgn. klimaatcrisis en uiteindelijk tot de ondergang van de wereld - zeggen de lobby’s.

Dierlijk consumptievlees dient dus te verdwijnen.

Een slimme professor heeft nu uitgerekend hoeveel beestjes - kippen, varkens en koeien - er moeten sneuvelen om ons apenlandje een miljoen ton CO2 minder te laten uitstoten. Met enig nattevingerwerk en wat lagere-school-rekenkunde heb ik zijn aantallen herleid tot ca.

470.000 eenheden koe-equivalent.

Dat betekent per koe een uitstoot van ca. 2,2 ton CO2-equivalent die we minder uitstoten. Dat moet de wereld voorlopig redden.

Ik heb daar bedenkingen bij. Men vergelijkt altijd met de situatie van omstreeks 1850, de tijd vóór de industriële revolutie. Welnu, In die tijd draafden op de Noord-Amerikaanse vlakten zo’n 70 miljoen bizons, in Afrika alleen al zouden er toen 27 miljoen olifanten geleefd hebben en ook neushoorns, nijlpaarden, buffels, giraffen, gnoes, zebra’s en andere dieren waren veel talrijker. Miljarden dieren over heel de wereld zijn verdrongen door de explosieve toename van de mensenbevolking: van 1,2 miljard in 1850 naar bijna 8 miljard nu. (…) En nu zou het van onze koeien komen… De wereld redden als we wat minder vlees eten? Met respect, maar dat is onzin. Ik ben wat men noemt een kleine eter, maar vlees eet ik wel elke dag, met mate, zeker, maar toch elke dag, omdat het lekker is en omdat het hoogwaardig voedsel is. En voor de druk van de lobby’s zal ik het niet laten. Als er mensen liever alleen bonen en sla eten, voor mij niet gelaten, ik zal niet proberen om hen te bekeren tot vlees eten, maar ik zou het ook waarderen als zij niet proberen om hun obsessie aan mij op te dringen.

Leon Thuys - Kortrijk-Dutsel

COMPUTERMODELLEN Pallieterke, Graag een kleine aanvulling op de goede en beknopte analyse van Gunter Deleyn in zijn brief “Klimaat”.Het klopt dat de huidige CO2concentratie in de lucht vandaag 0,04 procent bedraagt. Het hallucinante is echter dat ze in 1960 (vanaf dan is men permanent nauwkeurig gaan meten op de vulkaan Manua Loa) 0,03 procent bedroeg.

M.a.w. de CO2-concentratie is de afgelopen 60 jaar gestegen met 0,01% of één tienduizendste! Voorwaar een onrustwekkende stijging, die volgens “de wetenschappers” een verstikkend CO2-deken rond de aarde aan het weven is. Maar er is meer: in die zelfde periode is de menselijke CO2-uitstoot gestegen met 500 procent...

De atmosfeer van moeder aarde heeft zich van de menselijke CO2uitstoot dus echt niet veel aangetrokken en alle CO2-reductieplannen zullen gegarandeerd aan de concentratie van dit uiterst nuttig gas in de lucht niets veranderen.

Dit is trouwens aangetoond gedurende de Covid-19-periode. De uitstoot verminderde in die periode met 10 procent, maar de stijging van de CO2-concentratie veranderde geen zier.

De dogmatische koppeling van de huidige, inderdaad reële, klimaatwijzigingen aan de menselijke CO2-uitstoot is gewoon nonsens en is uitsluitend gebaseerd op zuiver theoretische computermodellen.

Deze waanzin zal echter vooral Europa (de rest van de planeet trekt er zich niet zoveel van aan) economisch erg zuur opbreken.

R af Verschueren - Wilrijk

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

4 NOVEMBER 2021

Tweets van de week Op het risico af om verweten te worden dat we zo woke zijn als Doornroosje na honderd jaar slapen, wil ik een antimannen opmerking graag tot “Tweet van de Week” nomineren. En om de vloek er helemaal af te halen: het gaat hoofdzakelijk over bruine mannen.

het over de islam gaat. Wat natuurlijk hoogst onrechtvaardig zou zijn, want iedereen weet dat de islam een van de belangrijkste bijdragen heeft geleverd bij het tot stand komen van mensenrechten. Het zou toch verdomd onrechtvaardig zijn als uitgerekend dergelijke bevrijdende ideologie de dupe zou worden van de dictatuur van de Verlichting?

Erdan Balci, een Nederlandse journalist van Turkse origine, sloeg spijkers met koppen met een opmerking die zelfs de grootste idioot tot nadenken kan doen stemmen. We verdenken Balce er dan ook van een gesprek te hebben gehad met Kristof Calvo, aangezien het groene genie van Mechelen daarheen trok. De man maakte een zeer simpele analyse over het hoofddoekendebat waar je geen speld tussen kan krijgen: • Wie heeft verzonnen dat de vrouw een hoofddoek moet dragen? Mannen.

• Wie loopt zelf wel in de meest comfortabele kleding? Mannen.

• Wie demoniseert, slaat en doodt de vrouwen die af willen van de hoofdbedekking?

Mannen.

Laat de vrouwen met rust en praat over de mannen.

Benieuwd hoe ze daarop zouden reageren bij de VRT, waar in het journaal werd geïnsinueerd dat het lerarentekort zou kunnen worden opgelost door vrouwen met hoofddoek voor de klas te laten staan. Een militant islamistische lerares islam met de poëtische naam Akhandaf, die eerder al het nieuws haalde met een klacht wegens discriminatie omdat ze geen boerkini aan mocht doen in het zwembad, kreeg minutenlang een vrij podium. Over hoe racistisch we toch zijn met zijn allen en hoe de Europese rechten van de mens geschonden worden als

1288

1

2

3

4

5

Blij met een paar pluimen Van Verlichting naar energiedebat is een kleine stap. Almaci bejubelde zichzelf en haar partij omdat ze alweer een stap dichter waren gekomen bij het bouwen van nieuwe, vervuilende gascentrales. “Ons land neemt hiermee een belangrijke horde richting 100 procent hernieuwbare energie”, kraaide Meyrem in een tweet. Dat gascentrales gevoed worden door gas, een heel erg fossiele brandstof, en dat je met meer gascentrales geen millimeter dichter komt bij hernieuwbare energie, liet ze even buiten beschouwing.

Sommige mensen zijn blij met een dode mus, maar niet zo bij Groen. Daar raken ze al in een staat van complete euforie met een paar pluimen van die dode mus. Om ze dan vervolgens vol trots in de kont te steken en te doen alsof ze paradijsvogels zijn met een licht mentale afwijking.

KLIMAATTOP IN GLASGOW

“Het gaat om de lekkere stoot, niet de uitstoot”

Het was weer de hoogste tijd voor een klimaattop. Deze keer in Glasgow. Ieder land wil wel eens zo’n klimaattop organiseren, al is het maar omdat ze daarmee kunnen aantonen dat ze het probleem echt wel ernstig nemen. Maar verder is het vooral een geld- en energieverslindende show waar de pers niet zo heel veel mee kan. Dus doet de pers waar ze goed in is. Ze maakt er een soort van Eurovisiesongfestival van. En net zoals het lied bij het Eurovisiesongfestival een detail is, is het klimaat dat ook op de klimaattop. Een analyse van Eurovisiesongfestival- en klimaatexpert professor Vaneigens.

6

7

8

9 10 11 12

A B C D E F

Het is met een zekere schroom dat professor Vaneigens de paralellen trekt met de klimaattop. “Ik ben me er zeer bewust van hoe belangrijk het Eurovisiesongfestival is voor bepaalde doelgroepen en wens hen zeker niet te schofferen door hun hoogtepunt van het jaar te vergelijken met een politieke samenkomst, maar je kan er simpelweg niet omheen. De klimaattop moet het heus niet hebben van de kwaliteit van de verklaringen. Om maar één zaak te noemen. De concrete doelstellingen van de klimaattop zijn verantwoordelijk voor 25 procent van de berichtgeving. De overige 75 procent gaat puur over prima donna’s en showelementen.”

Uw stelling luidt: zonder schandaaltjes en intriges zou het klimaat de krant niet halen?

G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Schilderwijze B. Betreurenswaardige - Japans wapen, gebruikt in vechtsporten C. Duivenhok - Staat van de VS D. Richt anders in E . Bezittelijk vnw. - Voor de middag European Investigation Order F. Officier - Algemene vergadering Nare G. Trots - Voorzetsel H. Tijdsaanduidingen - Elkeen I. Woord waarmee je naar jezelf verwijst - Sovjet-Unie - Vlaamse rivier J. Godsdienstig wijsgerige leer Tenen mand K. Uiting van schrik - Stormlopen L. Meisjesnaam - Maakte schoon

1.

2.

3.

4.

Brandstof Bepalen waar je bent Sneeuwhutten - Muzieknoot - Sufferd Neon - Hopvariëteit gebruikt voor het brouwen van bier 5. Plantensoort, basis voor tequila Griekse zuilengang 6. Godsdienst - Gezichtspunt 7. Weg met bomen - Aangeef 8. Afrikaans land - En dergelijke 9. Opvangcentra - Romeinse rijk (Lat. afk.)

10. Zoon van Jakob - Beeldraadsel 11. Internetlandcode voor de Verenigde Arabische Emiraten - Oosters bordspel - Nomadenverblijf 12. Oude lengtemaat - Europese vrouw

Vaneigens: “Dat is natuurlijk een boutade om de zaken op scherp te stellen. Ik veronderstel dat achteraan, naast het weerbericht, er wel degelijk aandacht zou zijn voor wat in essentie ‘het weer’ is. Maar mag ik u even wijzen op wat de krant wel haalt? Israël wil de klimaattop boycotten omdat hun minister in rolstoel niet binnenraakt. Kan u zich dat voorstellen? Israël, dat CO2 blijft uitstoten, gaat niet omdat er geen shuttlebusje is naar het congrescentrum, aangepast voor rolstoelen. Of nog: de Amerikaanse president Joe Biden valt in slaap tijdens een emotionele oproep om de planeet te redden en dus zijn we allemaal in gevaar. Die man is gewoon moe. Erdogan wil niet komen omdat hij Glasgow niet mag volproppen met tot de tanden gewapende Turken. China wil niet

Oplossing 1287 1287

1

2

4

5

6

A

A

L W E

3

T

E N D H E

B

B

I

E

R

E U R A

C

S

E

L

D E

R

D

O V

E

R

E

I

G E

R

O

I R

F

B

G

E D E N H A

H

R

7

I

I

D

T O M

L

N

F

S

V A

L

E

A

D

G E N

I

E

Z

A R D

L

A D A

G E

E N

I

E

J

N O E M D E N

R G E N

K

D

L

E

R O E E D

9 10 11 12

U E

A R A N

8

L

S

G E N R

L

R R

T

K

E

E

E M

L

E

E N N E

R

eens een video-inzending sturen en opent zelfs mokkend een 50-tal steenkoolcentrales omdat iemand een Tibetaanse vlag heeft uitgehangen. Het gaat om de show. In de aanloop heeft men zelfs een uitgestorven dinosaurus opgevoerd die op het spreekgestoelte kwam uitleggen hoe het voelde om uitgestorven te zijn. Stel u nu eens voor dat andere wereldbepalende evenementen zo zouden worden aangepakt. Stel dat generaal Jodl de Duitse capitulatie in 1945 niet zou getekend hebben omdat Churchill het verkeerde merk sigaren rookte, Stalins snor niet getrimd was of er geen clown op een fietsje was? Dat houd je niet voor mogelijk, toch? Maar op een Eurovisiesongfestival zijn die dingen heel normaal. Daar moeten we het net hebben van kleurrijke mafketels die smaak brengen in een verder zeer matig evenement.”

Maakt de kwaliteitspers zich daar ook schuldig aan?

Vaneigens: “Ze zijn er de motor van. Kijk maar naar de jongste uitzending van De Zevende Dag. Ze nodigen premier De Croo uit om over klimaat te praten, laten hem kletsen en komen dan met de vraag die hen echt boeit: “Hoe zat dat met die Italiaans pornoactrice?” En waar dacht u dat de kranten het dan over hebben? Over de lekkere stoot, niet over de uitstoot. De hamvraag dezer dagen is niet hoeveel inspanningen landen gaan doen. Nee, die redactie is dagen aan het rondbellen of iedereen wel met de trein gaat. Trein is goed. Vliegtuig is slecht. En wat is het criterium voor de treinvraag? Het klimaat? Nee, Anuna gaat met de trein. Nog zo’n aspect. Net als het Eurovisiesongfestival wordt de klimaattop steeds meer gekaapt door bepaalde doelgroepen zoals non-binaire rijkeluiskinderen. En mensen die een hekel hebben aan witte mannen. Fijn hoor, maar de link met het klimaat zinkt steeds verder weg.”

Zegt u nu dat klimaattoppen een maat voor niks zijn?

Vaneigens: “Nee hoor, het blijft natuurlijk onschuldig entertainment waar degene die het meest ambitie heeft, wint. Niet wat je doet telt. Hoeveel uitstootvermindering kan je beloven tegen volgende week dinsdag?

Daar gaat het om. En een week later is iedereen dat weer vergeten. Net als bij…”

Het Eurovisiesongfestival?

Vaneigens: “U bent volledig mee.”