't Pallieterke van 6 januari 2022

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

8-9

MAARTEN BOUDRY (UGENT) WETENSCHAPSFILOSOOF

INTERVIEW

“De wokeideologie is zo simplistisch en belachelijk dat ze geen grote toekomst beschoren is” Maarten Boudry keert zich tegen de doemscenario’s die in de milieubewegingen gangbaar zijn. De jonge academicus pleit voor oplossingen die gebaseerd zijn op wetenschappelijk onderzoek en technologie. “Ik ben er vast van overtuigd dat binnen twintig jaar de historici over de kernuitstap heel hard zullen oordelen.”

KAN HET OPEN VLD NOG IETS SCHELEN?

3

NEEN, DE KLIMAATAPOCALYPS ZAL NIET PLAATSVINDEN

4 13

BRUSSELSE REGERING KOOPT GEBOUW VOOR TRANSITMIGRANTEN

GESCHIEDENIS OUDSTE MENSENRECHTENORGANISATIE IN RUSLAND MOET SLUITEN

Jeff Hoeyberghs veroordeeld tot voorlopige gevangenisstraf voor cafépraat

DE VRIJE MENINGSUITING IS DOOD Jeff Hoeyberghs is veroordeeld tot 10 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf, waarvan 5 met uitstel, voor de dingen die hij over vrouwen heeft gezegd bij een lezing voor de studentenvereniging KVHV. Laat ons meteen duidelijk zijn: de prietpraat van Hoeyberghs was wel degelijk dwaas en grof.

De vraag is waar we heen gaan als onbeschofte cafépraat nu ook al tot gevangenisstraffen moet leiden.

Rik Torfs op Twitter: “‘Als je vindt dat de straf onterecht is, keur je de daad goed’ is een vaak gehoorde stelling in een samenleving die recht met moraal verwart.”

We leven in een licht ontvlambare samenleving, waarin dat soort nuance nog moeilijk aan te brengen is. Wanneer de woke meute op jacht gaat, kan je alleen meejagen of zwijgen.

Dat ondervond afgelopen jaar ook Eddy Demarez, die niet wist dat zijn microfoon aanstond en die zijn cafépraat niet eens publiek had bedoeld. Demarez werd wel niet strafrechtelijk vervolgd (hoewel inquisitiecentrum UNIA dat overwoog), maar werd geschorst en als mens gebroken. Hij mag nu weer intern aan het werk,

maar moet een “traject in teken van herstel” doorlopen, zegt de VRT, alsof hij een ex-gedetineerde is die opnieuw in de samenleving moet worden geïntegreerd of een junkie die steeds weer kan hervallen in zijn verslaving.

Sneeuwvlokjes Een ander opgejaagd dier is Gert Vande Broek, de coach van de Belgische vrouwenvolleybalploeg. Deze man is er met zijn kordate aanpak in geslaagd om van die ploeg een internationaal succes te maken. In december werd hij echter achteraf door enkele speelsters, die op het moment zelf nergens hadden geklaagd, beschul-

digd van “emotioneel misbruik” omdat hij hen te vaak zou hebben uitgescholden, onder andere door op weinig subtiele wijze op hun overgewicht te wijzen.

Je moet je dan de vraag stellen: hoe ernstig zouden we mannelijke topsporters met dergelijke klachten nemen? Wat als Witsel, Hazard of De Bruyne zouden klagen over ‘emotioneel misbruik’ en ‘fatshaming’, omdat ze werden uitgescholden door Roberto Martinez? We zouden ze uitlachen, omdat we weten dat topsport niets voor sneeuwvlokjes is.

Wat is de rode draad doorheen die drie verhalen? Dat er vrouwen zijn die op alle vlakken gelijkberechtiging willen - volstrekt terecht overigens - maar tegelijk een speciale bescherming willen behouden, als de meer kwetsbare wezens die ze net niet meer wilden zijn.

De uitspraken van Hoeyberghs waren grof en zou je nooit horen uit de mond van een welopgevoede heer. Maar dat onfatsoenlijke cafépraat nu ook strafbaar is geworden, is tegelijk belachelijk en beangstigend.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

GILLES VERSTRAETEN (N-VA) BRUSSELS PARLEMENTSLID

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-5 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 78ste jaargang • nummer 1 • donderdag 6 januari 2022

12 € 3,00

15

“Er is in Brussel de ontkenning van de feiten, maar er is ook gewoon veel pertinente onmacht”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

6 JANUARI 2022

Mooie tradities Het is een mooie traditie om elkaar bij de jaarwisseling het beste te wensen. En bij die wensen staat ‘een goede gezondheid’ bovenaan.

Dus, beste lezers en lezeressen, we wensen u de allerbeste gezondheid.

Tradities zijn er om in ere te houden. Een vaste traditie zijn de rellen en incidenten tijdens oudejaarsnacht. Het is een gewoonte die enkele jaren geleden kwam overgewaaid uit Frankrijk, eerst naar Brussel, maar nu ook naar andere steden. In onze Vlaamse kranten kon u met geen letter iets vernemen over de brandstichtingen in Frankrijk. Die waren er nochtans: 874 auto’s werden daar in brand gestoken. De Franse minister van Binnenlandse Zaken, Gérald Darmanin, toonde zich tevreden: het aantal in brand gestoken wagens was nog nooit zo laag in vergelijking met voorgaande jaren…

EU-energiepolitiek: de groene luchtkastelen brokkelen af

Erger verwacht In Brussel viel het ook mee: er gingen in totaal ‘slechts’ 12 auto’s in vlammen op. Verleden jaar waren er dat 20, dus we gaan erop vooruit.

Ook hier vernamen we dat de politie in feite ‘tevreden’ was, of vrij vertaald: men had erger verwacht. Wat mij alleszins opviel, was dat er op zaterdag 1 januari van de incidenten in Brussel weinig te zien was in de VRT- en VTM-journaals. Ja, de zenders toonden wel beelden, maar die filmpjes waren van de sociale media geplukt. Ik heb zo’n vermoeden dat zowel VRT als VTM geen eigen televisieploegen op het terrein hadden.

Eigenaardig, want men kon er zeker van zijn dat er incidenten gingen zijn. Zou het kunnen dat men bij beide zenders geoordeeld heeft dat het voor de eigen ploegen veiliger was om er niét te gaan filmen? En zo vermijdt men meteen om iets te moeten zeggen over het dadersprofiel…

Stakende cipiers Over naar een andere traditie. De eerste staking van het jaar werd ingezet door de cipiers. De cipiers staakten niet voor meer loon, wel om de slechte werkomstandigheden en vooral de overbevolking van de cellen aan te klagen. Neem nu de gevangenis van de Begijnenstraat in Antwerpen: er is in het stokoude gebouw (1885) plaats voor 437 gevangenen. Half november zaten er 769 mensen opgesloten. Het straffe is dat er de voorbije jaren tientallen stakingen en prikacties waren om die toestanden aan te kaarten.

Ik tikte op Google ‘staking cipiers’ in en kreeg artikels te lezen van stakingen ten tijde van minister van Justitie Verwilghen! Dat was in 2002, dat is 20 jaar geleden. Nog vers in het geheugen ligt de bestorming van het kabinet van Koen Geens op 17 juni 2016. Het waren ACV-militanten die de voordeur van het kabinet forceerden, waarna tientallen cipiers de inboedel kort en klein sloegen.

Ja, er zijn nieuwe gevangenissen gebouwd en er zijn er nog twee in aanbouw. Maar nu al zeggen de cipiers dat het aantal nieuwe cellen niet zal volstaan. Cipiers die staken om de overbevolking aan te klagen in de Belgische gevangenissen, het is en blijft een mooie traditie in dit koninkrijk...

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

© SHUTTERSTOCK

Opinie

Hocus pocus pats. Gas- en kernenergie zijn voortaan niet langer grijs, maar groen, heeft de Europese Commissie deze week beslist. De beslissing moet nog goedgekeurd worden door de lidstaten, maar een aantal landen heeft veel belang bij deze plotse opstoot van realiteitszin. De groenen zijn - voorspelbaar - razend.

Frankrijk was de voortrekker bij de koerswijziging. Macron staat voor een verkiezingsjaar. Hij is vast niet vergeten hoe zijn wittebroodsweken als president van Frankrijk in 2018 brutaal werden verstoord door de plotse opstand van de ‘gilets jaunes’ tegen de hoge energieprijzen. Kernenergie staat centraal (77 procent) in de elektriciteitsproductie van Frankrijk. Dankzij haar sterke nucleaire component kost Franse elektriciteit slechts half zoveel als Duitse en stoot ze bovendien 10 keer minder CO2 uit. Indien het land zijn nucleaire sector onder druk van de Groene Khmer zou moeten afbouwen, zouden de prijzen de pan uit rijzen en elke betrokken politicus onverkiesbaar maken.

Realiteitsbesef

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

De kerncentrale van Doel

Macron heeft eind vorig jaar zelfs de bouw van nieuwe kerncentrales aangekondigd. Niet alleen de kostprijs van elektriciteitsopwekking speelt een rol in de Franse energiekeuzes. De gaullistische denkbeelden van een sterk Frankrijk strekken zich ook uit tot energieonafhankelijkheid. Het land wil zichzelf kunnen bevoorraden en bijvoorbeeld niet, zoals Duitsland, van de aanvoer van Russisch aardgas afhankelijk worden.

Dat Frankrijk actief heeft gelobbyd voor de groenverklaring van kernenergie is geen verrassing.

Ook landen als Tsjechië, Polen, Hongarije, Slovakije, Finland en Nederland zien nucleaire energie als een groot deel van hun energietoekomst. Oostenrijk, met groenen in de regering, verzet zich tegen het plan, maar dat land heeft gemakkelijk praten: zoals alle bergachtige landen kan het een beroep doen op waterkracht om aan zijn klimaatverplichtingen te voldoen. Ook Duitsland, de tragische voorloper in de afbouw van kernenergie, laat protest horen, maar de eigen regering is verdeeld. De Duitsers zijn immers zeer geïnteresseerd in het tweede luik, namelijk de zegening van ook gascentrales als producenten van duurzame energie.

Een ontnuchterd werkelijkheidsbesef lijkt binnen te sijpelen in het Europese energiebeleid.

Dat zie je niet alleen in Frankrijk.

In Duitsland voegde de nieuwe paars-groene ploeg het woordje ‘idealiter’ toe aan het voornemen om de kolencentrales te sluiten te-

gen 2030 (lees: waarschijnlijk niet haalbaar). Boris Johnson wilde oorspronkelijk alle nieuwe boilers op gas verbieden tegen 2023, maar zag zich al verplicht die datum te verschuiven naar 2035 (lees: een probleem voor een volgende regering).

En dan is er natuurlijk België.

Het afgelopen jaar werden we brutaal geconfronteerd met de gevolgen van de lichtzinnige beslissing tot kernuitstap. Het beleid heeft de situatie zo laten verrotten dat we de vergissing misschien niet eens meer ongedaan kunnen maken. Ook bij ons vallen de groene luchtkastelen in puin.

De mantra van ‘hernieuwbaar’ Alles wat groen is, steigert uiteraard over de plannen van de Commissie. Greenpeace en WWF protesteerden tegen het ‘groenwassen’ van vuile energie. Ook Greta Thunberg schreef al een boze brief, mede ondertekend door Jada Kennedy, opvolgster van Anuna De Wever als woordvoerster van de Belgische tak van Youth for Climate (ook bekend als de jongedame die in 2020 waarschijnlijk het slechtste televisieinterview ooit heeft weggegeven).

In die protesten klinken de bezwaren tegen kernenergie steeds holler. De publieke opinie lijkt zich steeds meer bevrijd te hebben van de irrationele angstpsychose die steeds de basis is geweest voor verzet tegen nucleaire opwekking. Ook over gascentrales zitten groenen steeds meer gevangen in hun tegenstellingen.

Gas, het alternatief van Tinne Van der Straeten, veroorzaakt wel minder CO2-uitstoot dan andere fossiele bronnen, maar is nog steeds niet klimaatneutraal.

Eén woord komt evenveel terug in de groene fraseologie als ‘Aum’ in boeddhistische mantra’s: hernieuwbaar. In de groene mythologie is de aarde een beperkte bron van natuurlijke rijkdommen, genadeloos geëxploiteerd door de mens. Dus mag enkel een beroep gedaan worden op ‘hernieuwbare’ bronnen. Dat dogma heeft merkwaardige gevolgen. Biomassa wordt gezien als een duurzame energiebron, ook al worden voor onze biomassacentrales de wouden van Rusland, Canada en Chili omgehakt. Een sluwe Zuhal Demir gebruikte die groene tegenstelling trouwens vorige week om houtleveringen uit de betrokken

landen tegen te houden.

Het tekent onze ideologische tijden dat hernieuwbaar en duurzaam als synoniem worden gezien. Van theoretisch niet-hernieuwbare bronnen, zoals olie, blijken in de praktijk immers steeds meer exploiteerbare voorraden op te duiken. Andere, zoals nucleaire opwekking, blijken net het meest voordelig voor natuur en klimaat. De brandstof ervan, uranium, kan op termijn vervangen worden door het ruim beschikbare thorium.

Aan de andere kant blijkt de uitbating van hernieuwbare bronnen, zoals biomassa, net heel slecht voor de natuur te zijn. Indien hernieuwbaarheid altijd de norm was geweest, zouden de witte toetsen van mijn piano nog steeds gemaakt zijn van ivoor, zoals lang gebruikelijk, en niet van plastic. Dan zou de montuur van mijn brillen niet van kunststof zijn, maar nog steeds gemaakt zijn van het schild van karetschildpadden, wat bijna tot hun uitroeiing heeft geleid. Dan zou walvisolie nooit vervangen zijn door kerosine als lamp- en smeerolie. Olifanten, schildpadden en walvissen zijn immers ‘hernieuwbaar’, de vele afleidingen van petroleum zijn dat in de groene geloofsleer niet.

Electorale en praktische bezwaren Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, schreef Elsschot. Dat is vaak maar goed ook, zoals trouwens in dat gedicht zelf, waarin een man overweegt zijn vrouw te vermoorden. Ook in het geval van de groene hersenschimmen is het bemoedigend dat het besef van onneembare hindernissen begint door te dringen. We zullen nog een hele tijd geplaagd worden door de zinsbegoocheling dat CO2-neutraliteit tegen 2050 een haalbare of zelfs maar zinvolle doelstelling is voor Europa, maar electorale en praktische bezwaren zullen zich hopelijk meer en meer laten gelden.

Ook wij, gewone mensen, maken tenslotte voornemens waaraan we ons niet houden. Zoals net nog met Nieuwjaar. Ik heb mij voorgenomen meer te bewegen, minder te eten en minder te drinken. Dat laatste moet mogelijk zijn. Ik heb namelijk besloten om rum-cola en rode wijn voortaan als ‘nietalcoholische dranken’ te beschouwen.

Hocus pocus pats.

JURGEN CEDER

Actueel

6 JANUARI 2022

3

29 DEC

2021

© PHOTONEWS

DE WEEK In de Chinese stad Jingxi werden vier mensen, die ervan verdacht werden de coronaregels te hebben overtreden, blootgesteld aan een publieke vernedering. Ze moesten beschermende pakken dragen en hadden borden om hun nek met hun namen en foto's.

Eurocommissaris voor Economische Zaken Paolo Gentiloni wil werk maken van afzonderlijke regels rond schuldafbouw voor de Europese lidstaten. Landen met veel schulden, zoals Italië en België, vrezen dat de terugkeer naar de strenge begrotingsregels het herstel van hun economieën kan schaden.

Nadat de Raad van State de sluiting van de cultuursector schorste, besloot het federale kernkabinet terug te grijpen naar de oude regels. Ook de bioscopen en evenementensector krijgen dezelfde regels.

De jury van de rechtbank in New York heeft de Britse societyfiguur Ghislaine Maxwell woensdag schuldig bevonden aan vijf van de zes aanklachten in haar 2 0 2 1 misbruikproces. De jury acht het bewezen dat de 60-jarige Maxwell tussen 1994 en 2004 meisjes ronselde voor haar ex-vriend en zedendelinquent Jeffrey Epstein.

30 DEC

Burgemeester Veerle Heeren (CD&V) van Sint-Truiden wordt zes maanden geschorst nadat ze zichzelf en een deel van haar entourage vervroegd liet vaccineren. Dat heeft Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers (Open Vld) beslist.

31 DEC

2021

Alexander De Croo

De uitdagingen voor de politieke partijen in 2022

Kan het Open Vld nog iets schelen?

In Turnhout vindt een zware gasexplosie plaats in een appartementsgebouw. De ravage is groot. Er vallen vier dodelijke slachtoffers. Twee andere bewoners worden levend vanonder het puin gehaald.

De productie van coronavaccins door Pfizer levert België een aardige duit op: maar liefst 1 miljard euro extra aan welvaart. De productie in volume van de farmaceutische industrie lag in de eerste tien maanden van dit jaar 108 procent hoger dan in dezelfde periode van 2020.

Het begin van een nieuw jaar is een uitgelezen moment om de waan van de dag even te overstijgen en de blik op de langere termijn te richten. Wat zijn dit jaar de grootste uitdagingen voor de politieke partijen in Vlaanderen? © PHOTONEWS

De links-liberale Sigrid Kaag (D66) wordt minister van Financiën en vicepremier in de nieuwe Nederlandse regering. In het vorige kabinet was Kaag minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking en later minister van Buitenlandse Zaken. Ze stapte op na de chaotisch verlopen evacuatie uit Afghanistan nadat de taliban daar de macht hadden overgenomen.

De Britse minister van Volksgezondheid, Sajid Javid heeft zaterdag gezegd dat nieuwe beperkin01 JAN (Con.), gen er slechts zullen komen “als laatste redmiddel” 2 0 2 2 in Engeland, ondanks een golf van besmettingen met de omikronvariant. Hij zei dat geleerd moest worden om “te leven met” het coronavirus.

In Kuringen bij Hasselt is zondagmiddag een dode uit het Albertkanaal gehaald. Het gaat wellicht 02 JAN wolf om een zwervende wolf die dit weekend ook al in 2 0 2 2 Sint-Truiden werd gespot. Het dier heeft wellicht het kanaal willen oversteken, maar geraakte niet terug aan wal door de steile betonnen wanden van het kanaal.

De Nederlandse politie heeft zondag dertig mensen aangehouden tijdens een niet-toegestane demonstratie tegen het coronabeleid op het Museumplein in Amsterdam. Er raakten vier agenten gewond toen enkele demonstranten doorheen een blokkade van agenten probeerden te breken. Op sociale media kwam er tegelijkertijd veel kritiek op het hardhandige politie-optreden.

Federale ambtenaren mogen 1 februari niet meer na de 04 JAN vanaf normale werkuren worden op2 0 2 2 gebeld door hun baas. Dat staat in een omzendbrief van minister van Ambtenarenzaken Petra De Sutter (Groen) over het zogenaamde recht op ‘deconnectie’.

© PHOTONEWS

Wie in Vlaanderen met kinderen of jongeren werkt, van voetbaltrainers tot regisseurs van 03 JAN gaande jeugdtheaters, zal in de toekomst een uittreksel uit 2 0 2 2 het strafregister moeten voorleggen aan de organisatie waarvoor men werkt. Dat maken Vlaams minister van Justitie en Handhaving Zuhal Demir en Vlaams minister van Sport Ben Weyts (beide N-VA) bekend.

Vlaams Belang Beginnen doen we met de partij die vandaag virtueel de grootste is in Vlaanderen: het Vlaams Belang. Grootste uitdaging voor het VB is die eerste plaats in de peilingen vast te houden. Van de traditionele partijen gaat er weinig gevaar uit voor die eerste plaats.

Daarvoor zou het roer in de federale regering drastisch omgegooid moeten worden en moet er bovendien een zeer charismatisch figuur opstaan die een van die partijen naar de hoogten van weleer kan opstuwen. Erg realistisch klinkt dat niet. Alleen de N-VA ligt enkele procentpunten achter op het Vlaams Belang en maakt kans om de eerste plaats over te nemen, maar dan moet die wel haar zaakjes op orde krijgen in de Vlaamse regering. Misschien nog wel de grootste bedreiging voor het Vlaams Belang is een eventueel intern ongeleid projectiel dat de partij schade kan toebrengen.

N-VA Daarmee is de grootste uitdaging voor de N-VA reeds vermeld: de Vlaamse regering in gang trekken. Het zou ongetwijfeld al helpen als we eindelijk van die coronapandemie afraken, maar we vrezen dat dat op zich niet voldoende is.

Misschien kan de zelfverzekerde Zuhal Demir wel opwegen tegen de uitgebluste indruk die Jan Jambon tegenwoordig nalaat, of hem aansteken en tegelijk de sabotagepogingen van ‘verbinder’ Bart Somers neutraliseren? Als de partij in de peilingen standhoudt boven de twintig procent, zit ze eigenlijk goed en vormt een tweede plaats geen probleem.

Vooruit Bij de recentste peiling kwam Vooruit als derde uit de bus en de partij zit in een positieve trend.

Voorzitter Conner Rousseau trekt blijkbaar kiezers aan die weinig of geen inhoud nodig hebben, als er maar een vlotte, schijnbaar volkse jongen aan het hoofd staat.

Tegelijkertijd speelt de partij op

het sérieux van Frank Vandenbroucke. Niet meteen onze smaak, maar we begrijpen dat het bij een deel van de Vlamingen kan aanspreken. We denken echter wel dat Vandenbroucke zijn besmettingsvrees op tijd zal moeten afwerpen of de partij komt alsnog met een netto negatief saldo uit de coronacrisis.

Open Vld De Open Vld had afgelopen jaar zwaar te lijden onder het schandaal rond Sihame El Kaouakibi.

Dat schandaal is overigens nog steeds niet helemaal afgerond en bovendien blijft El Kaouakibi in het Vlaams Parlement opduiken met ziektebriefjes. Voorzitter Egbert Lachaert maakte in de nieuwjaarsinterviews echter geen goede indruk met zijn agressieve uitvallen richting de N-VA en bestond het zelfs als enige een eindejaarsinterview met Wouter Verschelden te weigeren. Dat laatste herinnerde meteen weer aan dat boek en daarmee ook dat andere schandaal dat de partij teisterde, maar de pers zelfs niet mocht halen.

Zoiets wekt niet veel sympathie op bij de Vlaamse kiezer, maar we stellen ons meer en meer de vraag of het de Vlaamse liberalen eigenlijk nog iets kan schelen. De partij rijdt in dienst van Alexander De Croo, terwijl die laatste gebeiteld zit als eerste minister van een regering met zeven partijen die doodsbang zijn van de kiezer.

Is hij wel van plan bij de kiezers rekenschap af te leggen voor zijn beleid of springt hij liefst nog voor de verkiezingen naar een internationale functie? Oproepen van politicologen en Wetstraatwatchers om eindelijk eens echt de leiding te nemen van de federale regering hebben dan weinig zin: niet hij, maar wel de kiezer en de (niet-meer-)verkozenen van de Open Vld zitten dan met de gebakken peren.

CD&V Bij CD&V worstelen ze op dit moment vooral met zichzelf. Zak-

ken ze dit jaar in de peilingen niet onder de tien procent, dan zal het al goed zijn. Maar het feit dat de voorzittersverkiezingen van december nu reeds hun schaduw vooruitwerpen, voorspelt niet veel goeds. De ambitie om terug twintig procent te halen, lijkt definitief opgeborgen en zelfs een evenaring van de vorige uitslag, net boven de vijftien procent, durft men amper nog aan. Maar de partij trekt zich de slechte scores wel nog aan, al was het maar om in 2024 opnieuw aan de bak te kunnen komen.

Groen Een partij die zich dat niet meer lijkt aan te trekken, is Groen. Met een aanhang van iets minder dan tien procent sluit ze zich op in haar eigen grote gelijk en voert ze een beleid gesneden op maat van de kleine minderheid die hoe dan ook op haar zal stemmen. Op de keper beschouwd zit de partij niet in de federale regering omdat ze goed gescoord heeft in 2019 en zal de uitslag van 2024 weinig of geen rol spelen voor een deelname aan de volgende federale regering, als ze maar in de Kamer vertegenwoordigd blijft. Meteen heb je het recept klaar voor een ‘après nous le déluge’-beleid, zoals bijvoorbeeld met de kernuitstap. Is dat beleid nadelig voor negentig procent van de Vlamingen, dan is dat het probleem van die negentig procent Vlamingen, niet van Groen. Enige uitdaging voor Groen is dus zoveel mogelijk onomkeerbaar ‘groen’ beleid te voeren, meer niet.

PVDA De PVDA heeft twee grote uitdagingen voor 2022, nauw verbonden met mekaar: het voorzitterschap van Raoul Hedebouw goed op de rails krijgen en zich consolideren als de niet-laatste partij in Vlaanderen. Twijfelachtig is wel of dat zal lukken met het klassenstrijddiscours waarmee de nieuwe voorzitter uitpakte in zijn eerste interviews. We kunnen ons vergissen, maar we denken dat zelfs de linkse Vlaamse kiezer daar niet op zat te wachten.

4

Binnenland

6 JANUARI 2022

© BELGA

Neen, de klimaatapocalyps zal niet plaatsvinden

Michael Shellenberger op het N-VA-congres in 2019

Volgens Michael Shellenberger (‘Apocalypse Never’, HarperCollins Publishers), een voormalige groene activist, hebben de voorstanders van de klimaatapocalyps een nieuwe atheïstische religie gevonden, geïnspireerd door de christelijke evangeliën, hoewel ze dat zelf niet altijd toegeven. Daarbij schopt hij tegen vele groene heilige huisjes. Hij gelooft niet dat windmolens en zonne-energie de enorme energiebehoefte van de wereld kunnen oplossen. Hij ziet weinig anders dan kernenergie als oplossing en voert daar nu campagne voor.

De klimaatcatastrofe is voorpaginanieuws. Het verkoopt. Dat geldt des te meer wanneer het wordt belichaamd door een klein meisje uit Scandinavië, met de trekken van Pippi Langkous, die “Hoe durf je!” roept tegen de machtigen van deze wereld.

Vertrouwen op een kind dat toegeeft haar depressie te hebben overwonnen door haar politiek engagement om complexe problemen op te lossen, is het kenmerk van decadente samenlevingen geleid door onvolwassen leiders…

In die zee van irrationaliteit probeert Shellenberger een druppel troost te brengen. In zijn recentste essay roept hij iedereen op tot kalmte: nee, het klimatologische en ecologische einde van de wereld is niet voor morgen. Wacht nog even voordat je zelfmoord pleegt.

De geloofwaardigheid van zijn boek ligt, zoals vaak het geval is, in de kracht van de feiten en cijfers die hij voorstelt. Wist u bijvoorbeeld dat Florida tussen 1900 en 1959 18 zware orkanen heeft gekend, maar tussen 1960 en 2018 slechts 11? Wist u dat de mega-branden die Australië in 2019-2020 teisterden niet de ergste in de geschiedenis van het eiland-continent waren, maar ‘slechts’ een zesde van het gebied dat in het ergste seizoen, 1974-1975, verbrandde?

BETAALDE ADVERTENTIE

83

ste Zondag 20 maart 2022 14u30

Lotto-Arena Antwerpen

Info en reservatie 03 237 93 92 info@anz.be www.zangfeest.org 070 345 345 www.teleticketservice.com

In die tijd was er weinig sprake van opwarming van de aarde. De vijand was toen het sovjetcommunisme. Maar “na de ontbinding van de USSR hadden de westerse volkeren geen externe vijand meer om hun negatieve energieën op te richten om zichzelf a contrario te definiëren”. Dus verzonnen zij een atheïstische godsdienst (ecologisme) en een nieuwe zaak: het redden van het aardse ‘Allevende’.

De natuur heeft God vervangen “Het apocalyptische milieuactivisme is een soort nieuwe joods-christelijke religie, die als bijzonderheid heeft dat God vervangen is door de natuur”, schrijft Schellenberger. “In de joods-christelijke traditie komen de problemen van de mensheid voort uit haar onvermogen om zich aan te passen aan Gods ontwerp. In de apocalyptische milieutraditie komen de problemen van de mens voort uit zijn onvermogen om zich aan te passen aan de natuur. In sommige joodschristelijke tradities treden priesters op als uitleggers van Gods wil of wetten, met inbegrip van het onderscheid tussen goed en kwaad. In de traditie van de apocalyptische ecologie zijn het wetenschappers die deze rol op zich nemen. (...) Als de klimaatapocalyps een soort onbewuste fantasie is voor beschavingenhaters, zou dit kunnen verklaren waarom de mensen die het meest alarm slaan over milieuproblemen ook het meest gekant zijn tegen de technologieën die in staat zijn ze op te lossen, of het nu gaat om het gebruik van kunstmest, het tegengaan van overstromingen, of energiebronnen zoals aardgas en kernenergie.”

Dat is de reden waarom milieuactivisten die een hekel hebben aan de manipulatie van ‘Gaia de Aarde’, gekant zijn tegen kernenergie (manipulatie van atomen) en GMO’s (manipulatie van genen) en de voorkeur geven aan zogenaamde hernieuwbare energiebronnen - wind, zon, biomassa, biobrandstoffen - boven rationele oplossingen.

Volgens Shellenberger kunnen deze echter bij lange na niet voorzien in de huidige en toekomstige energiebehoeften. Niet in het minst omdat zonne-energiecentrales en windmolenparken tot 400 keer meer land nodig hebben dan een gas- of kerncentrale. “Ondanks de hype was het aandeel van zonne- en windenergie in de primaire

energie van de wereld in 2018 slechts 3 procent, geothermische energie 0,1 procent en getijdenenergie te klein om te meten. Een fotovoltaïsche installatie kan een vermogensdichtheid van 50 watt elektriciteit per vierkante meter bereiken. Daarentegen varieert de vermogensdichtheid van een aardgas- of kerncentrale van 2.000 tot 6.000 watt per vierkante meter. Voor zonnepanelen is zestien keer zoveel materiaal nodig als voor kerncentrales, in de vorm van cement, glas, beton en staal, en er ontstaat driehonderd keer zoveel afval. Als de Verenigde Staten bijvoorbeeld zouden proberen om alle energie die het land verbruikt uit hernieuwbare energiebronnen te puren, dan zou 25 tot 50 procent van het landoppervlak van de Verenigde Staten daaraan moeten worden toegewezen. Daarentegen is voor het huidige energiesysteem slechts 0,5 procent van het landoppervlak van de VS nodig.” Wat de dwaasheid van een terugkeer naar houtverbranding betreft: “Als slechts 10 procent van de elektriciteit in Amerika van houtgestookte centrales afkomstig zou zijn, zou voor de brandstof voor die centrales een bos ter grootte van Texas nodig zijn.”

Het apocalyptische milieuactivisme is een soort nieuwe joods-christelijke religie, die als bijzonderheid heeft dat God vervangen is door de natuur Volgens Shellenberger speelt de angst voor het atoom een rol in de afkeer voor kernenergie. Maar ook hier spelen de apocalyptische apostelen in op angsten. Wist u dat bij de ramp in Tsjernobyl “volgens de Verenigde Naties 28 brandweerlieden omkwamen na het blussen van de brand en dat 19 eerstehulpverleners in de daaropvolgende vijfentwintig jaar stierven aan ‘diverse oorzaken’, tuberculose, levercirrose, hartaanvallen en diverse trauma’s”? Aangezien schildklierkanker een sterftecijfer van slechts 1 procent heeft, betekent dit dat de verwachte sterfte aan schildklierkanker ten gevolge van Tsjernobyl slechts 50 tot 160 zal bedragen over een periode van tachtig jaar. Bij de ramp met Three Mile Island in de Verenigde Staten vielen geen doden.

“Het ergste energie-ongeluk aller tijden was de instorting van de Banqiao hydroelektrische dam in 1975 in China, waarbij tussen de 170.000 en 230.000 mensen omkwamen.”

Glazen flessen slechter dan plastic flessen Moeten we in de strijd tegen de opwarming van de aarde vertrouwen op de ‘longen’ van de planeet, de oerbossen? Moet de Braziliaanse regering worden vervolgd voor ecocide wanneer zij de ontbossing in het Amazonegebied aanmoedigt? “Volgens een ecoloog van de Universiteit van Oxford die ze bestudeert, verbruiken Amazoneplanten ongeveer 60 procent van de zuurstof die ze produceren wanneer ze ademen, het biochemische proces waarmee ze energie opwekken. De microben die de biomassa van het regenwoud afbreken, verbruiken

de resterende 40 procent.” Bovendien is “de afgelopen 35 jaar wereldwijd het herbeboste areaal groter geworden dan het ontboste areaal, een toename die overeenkomt met de oppervlakte van Texas opgeteld bij die van Alaska”.

Een andere misvatting die door de activistische media zorgvuldig wordt gevoed, is plasticvervuiling. Zo wordt de plasticvervuiling aan het zeeoppervlak voorgesteld als de belangrijkste vervuiling van de oceanen, “maar vertegenwoordigt zij slechts 0,1 gewichtsprocent van de jaarlijkse plasticproductie in de wereld”. En ze lossen sneller op in de zee dan verwacht.

Het alternatief van papieren zakken zou veel slechter zijn dan het kwaad dat ze moeten bestrijden: “Papieren zakken moeten drieënveertig keer worden hergebruikt om het minste effect op het milieu te hebben.” Voor de vervaardiging en recycling van glazen flessen is ook meer energie nodig: “170-250 procent meer energie en 200400 procent meer koolstofuitstoot dan voor plastic flessen, voornamelijk als gevolg van de thermische energie die nodig is in het fabricageproces.” Bovendien zou voor de vervanging van fossiel plastic door bioplastic op basis van maïs “12 tot 18 miljoen hectare maïs nodig zijn, wat overeenkomt met 40 procent van de volledige maïsoogst in de VS”.

Vegetarisme als schijnoplossing De soms gewelddadige activisten van Extinction Rebellion zouden Apocalypse Never moeten lezen. Zij zouden deze schatting van de IUCN (International Union for Conservation of Nature) ontdekken: “0,8 procent van de 112.432 soorten planten, dieren en insecten in haar databank zijn uitgestorven sinds 1500. Dat is een verlies van minder dan twee soorten per jaar, of een jaarlijks uitstervingspercentage van 0,001 procent.”

Wat veganisten betreft, zal het boek hen vertellen “dat uit één onderzoek is gebleken dat het overschakelen op vegetarisme waarschijnlijk het totale persoonlijke energieverbruik met slechts 2 procent en de totale uitstoot van broeikasgassen met 4 procent zou verminderen”.

Ondanks de hype was het aandeel van zonne- en windenergie in de primaire energie van de wereld in 2018 slechts 3 procent Tenslotte zou zelfs de woede van jonge groene activisten volgens Shellenberger ongegrond zijn. “Jongeren die de klimaatverandering ontdekken, zouden, als zij naar Thunberg luisteren, van nature kunnen geloven dat deze ontwikkeling het resultaat is van opzettelijk en kwaadwillig handelen. In werkelijkheid is het tegendeel waar. (Broeikasgas)emissies zijn een bijproduct van energieverbruik, dat nodig is geweest voor mensen om zichzelf, hun gezinnen en hun samenlevingen uit de armoede te halen en een minimum aan menselijke waardigheid te bereiken.”

NICOLAS GUERMANT

Binnenland

6 JANUARI 2022

WOKE VAN DE WEEK

GENT

Woonzaak: Gent daagt de Vlaamse regering voor de rechter

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

© PHOTONEWS

van de sociale woningen te verbeteren en aan de wantoestanden een einde te maken. Dat gebeurde in Gent jarenlang niet.

Nieuwe grote bouwprojecten opzetten deden ze wel, maar voldoende zorg dragen voor de bestaande woningen en de klachten van de huurders ernstig nemen, dat gebeurde veel te weinig. Uitpakken met een hoog aantal sociale woningen was belangrijker dan investeren in leefbaarheid.

Hoe gemakkelijk is het dan niet om met de vinger naar Vlaanderen te wijzen?

Schepen Heyse is maar al te graag bereid om met de activisten van ‘Woonzaak’ op te trekken. Zij schuwt geen extreem gezelschap. Wanneer PVDA spreekt, luistert zij aandachtig. Hun fractieleider spreekt ze altijd met de voornaam aan. De vele uiterst-linkse stemmen in haar werkgroep ‘Dekolonisering’ waren geen toeval. Ook de fanatici van ‘Extinction Rebellion’ vindt zij waardige gesprekspartners. In de gemeenteraad beweerde ze trots dat de Gentse tak van die organisatie haar klimaatacties steunt.

Burgemeester De Clercq slaat opnieuw een zwak figuur Onze burgemeester laat zich meeslepen in een rechtszaak tegen een regering waarvan zijn eigen partij deel uitmaakt. Is het uit haat tegen de N-VA of plooit hij gewoon weer voor Groen? In de beslissing om mee te doen met ‘Woonzaak’ zegt de stad dat zij “prioritair inzetten op een dialoog met de andere overheden en graag in overleg gaan om dit recht op wonen samen te realiseren”. Kortom, zij dagen de minister voor een Europese rechter, maar beweren tegelijk dat zij met hem willen samenwerken. Een vreemde spreidstand.

MATHILDIS

© PHOTONEWS

Tine Heyse

Jan Wallyn

beroepen en taal in het algemeen. “Als we stoppen met elke schoolbrief te beginnen met ‘Beste mama en papa’, helpt dat niet alleen kinderen met queer ouders, maar ook gezinnen waar een ouder overleden is of er nooit geweest is”, vindt Wallyn.

Gebruik gewoon ‘die’ of ‘hun’ “Genderneutrale voornaamwoorden maken het voor álle mensen makkelijker”, klinkt het verder. “In een tekst ‘hij/zij/die’ schrijven is toch belachelijk omslachtig?

Gebruik gewoon ‘die’. En als je twijfelt of iemand ‘zijn’ of ‘haar’ paraplu vergeten is, zeg dan gewoon: ‘Iemand vergat hun paraplu.’ In het Engels doen ze het al lang zo.”

Enkele grote boosdoeners voor de marginale positie waarin non-binairen en transgenders zich heden ten dage zouden bevinden waren volgens Wallyn de Verlichting en de Moderniteit, die blijkbaar niet emancipeerden, maar onderdrukten. Voor de 19de eeuw was het voor non-binairen de hemel op aarde, zo lijkt het wel. “Eeuwenlang zijn we onzichtbaar gemaakt, in de taal en in de opvattingen, terwijl het tot aan de Verlichting heel normaal was om gender niet te bepalen in twee elkaar uitsluitende categorieën”, besluit Wallyn. “Dat is een ingreep van de moderne, koloniserende mens, maar het gebrek aan historische kennis daarover is schrijnend.”

PIETER VAN BERKEL

De dorpen van Potjomkin

Wanneer er niets achter de façade zit © WIKIMEDIA

Met de steun aan ‘Woonzaak’ lijkt schepen van Wonen Tine Heyse (Groen) haar verantwoordelijkheid af te schuiven op de Vlaamse overheid. Nooit heeft zij willen toegeven dat WoninGent zwaar in de fout is gegaan door jarenlang minderwaardige sociale woningen te verhuren. Integendeel, een half jaar na de beruchte Pano-reportage over de schimmelwoningen in de Bernadettewijk hield ze nog steeds vol dat het verhuren van ongeschikt verklaarde woningen niet onwettig was. Na de veroordeling (tot twee keer toe) van WoninGent zweeg ze in alle talen. Schuldbesef toont ze niet. Mensen een degelijke woning bezorgen, wat ze nu van Vlaanderen eisen, daarin heeft het eigen Gents beleid tekortgeschoten. Een schepen die echt bekommerd is om de mensen zou er alles aan gedaan hebben om de kwaliteit

Om het nieuwe jaar in te luiden publiceerde De Standaard ‘22 ideeën voor 2022’, met onder meer een pleidooi om de wagen minder te gebruiken, te gaan sporten zonder de loop-app Strava te gebruiken en, ‘last but not the least’, ons taalgebruik aan te passen aan non-binaire personen.

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Goed stedelijk beleid?

Inclusieve taal voor non-binairen Het pleidooi komt uit de koker van choreograaf Jan Wallyn die, in weerwil van wat zijn op en top mannelijke voornaam doet vermoeden, zich niet in exclusief mannelijke of vrouwelijke hokjes laat opsluiten en resoluut voor het non-binaire hokje kiest. Door zichzelf te zijn, lippenstift, hakken, jurkjes en gelnagels te dragen, wordt Jan geconfronteerd met agressie en schaamte die volgens hem rechtstreeks voortkomen uit “onze traditionele taal, want die geeft wapens om te kunnen zeggen: ‘Jij bent een man in vrouwenkleren’”.

Wallyn pleit daarom voor het ‘ontgenderen’ van modetermen, omschrijvingen van

Nog maar enkele maanden geleden werd het Gentse stadsbestuur (via WoninGent) veroordeeld voor het verhuren van ongeschikt en onbewoonbaar verklaarde krotten. Nooit hebben ze zich daarvoor verontschuldigd. Nu trekt datzelfde stadsbestuur naar een Europese rechter met een klacht tegen de Vlaamse regering omdat die niet genoeg zou doen om voor iedereen een betaalbare en degelijke woning te voorzien.

Onlangs besliste het Gentse schepencollege om mee te doen met ‘Woonzaak’, een juridische procedure op Europees niveau tegen de Vlaamse regering. Wonen is een grondrecht, klinkt het, de stad neemt haar verantwoordelijkheid op, maar Vlaanderen doet veel te weinig om het ‘recht op wonen’ te garanderen. Een reeks (linkse) organisaties verenigd in ‘Woonzaak’ leggen klacht neer bij het ‘Europees Comité voor Sociale Rechten’. Dat comité gaat na of landen het mensenrechtenkader van de Raad van Europa naleven. Het kan geen straf opleggen, maar wel een morele veroordeling uitspreken. Veroordeeld worden zou een zware blamage zijn voor de regering en in het bijzonder voor Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA). De uitspraak zou moeten vallen net voor de verkiezingen van 2024. Dat is uiteraard geen toeval.

5

Toen in augustus het door Amerika geïnstalleerde regime van Afghanistan zo snel in elkaar stuikte, las ik in de Amerikaanse pers een paar keer de vergelijking met de dorpen van Potjomkin. Het begrip is over de hele wereld synoniem geworden voor een indrukwekkend uiterlijk waarachter niets schuilgaat.

Grigori Potjomkin, voormalige minnaar van Catharina De Grote, had van haar de opdracht gekregen om enkele zuidelijke provincies te besturen en te moderniseren. Toen Potjomkin hoorde Grigori Potjomkin dat de tsarina via de Dnjepr zou varen om hem een bezoek te brengen, liet hij langs de oever mooie gevels optrekken, die de indruk gaven van een welvarend dorp. Eenmaal het schip van Catharina voorbij was, liet hij de gevels afbreken om ze verder op haar route weer te doen plaatsen. Historici twijfelen of het verhaal klopt, maar dat is van weinig belang. De dorpen van Potjomkin zijn een begrip geworden.

Toen ik in het kader van de NAVO deelnam aan een inspectie van de kazernes van Polen, dat op dat moment een aanvraag had gedaan om lid te worden van die organisatie, zagen we heel wat pas afwerkte gebouwen en verf die nauwelijks de tijd had gehad om te drogen. ‘Potemkin villages’, hoorde ik iemand van de delegatie mompelen. Achteraf gezien is zijn vermoeden onterecht gebleken - Polen is momenteel een van de weinige Europese NAVO-landen met nog een geloofwaardig militair apparaat - maar de rest van de groep begreep wat hij bedoelde.

Er zijn nog steeds Potjomkin-dorpen in bijna letterlijke zin. Het Chinese regime wilde van landbouwdorp Huaxi een modelgemeenschap maken, waar partijfunctionarissen communisme en rijkdom met elkaar zouden verenigingen. Dat mislukte. Het dorp wordt nu enkel nog om propagandaredenen door het regime in stand gehouden.

Toen Poetin een bezoek bracht aan Soezdal hadden de lokale overheden een aantal verwaarloosde gebouwen overspannen met zeildoek met mooie gevels. Maar het kan ook in westerse landen: bij de top van de G8 in het Noord-Ierse Enniskillen werden grote posters gehangen over leegstaande winkels.

Het begrip wordt echter vooral in zijn figuurlijke betekenis gebruikt. De Wever vergeleek de huidige federale regering al eens met een Potjomkin-dorp. Het meest spectaculaire voorbeeld van een gevel zonder enige inhoud blijft echter het Zilverfonds van Vande Lanotte.

JURGEN CEDER

6

Politiek

6 JANUARI 2022

© PHOTONEWS

© PHOTONEWS

Knack doet bizarre factcheck over communicatierichtlijnen Europese Commissie

Vlaamse schuldgraad baart zorgen

Maurits Vande Reyde

Waar Vlaanderen lange tijd als beste leerling van de klas beschouwd werd - en nog steeds wordt - inzake begrotingsdiscipline, gaat het ook met de Vlaamse schuld de slechte kant op. Genoeg voor Open Vld’er Maurits Vande Reyde om aan de alarmbel te trekken.

Tom Vandendriessche

De factchecks waarmee we heden ten dage om de oren worden geslagen, zijn vaak potsierlijk te noemen, maar ze kunnen erg perfide gevolgen hebben. Dat bewijst de factcheck van het weekblad Knack over de woke communicatierichtlijnen van de Europese Commissie.

Voorgestelde nieuwe richtlijnen voor zogenaamde ‘inclusieve’ interne en externe communicatie van de Europese Commissie hebben in de laatste maanden van 2021 tot enige ophef geleid.

Zo wilde Europees commissaris voor Gelijke Kansen Helena Dalli volgens het document, dat intussen werd teruggetrokken en aangepast zou worden, komaf maken met onder meer geslachtsgebonden benamingen en voornaamwoorden, verwijzingen naar het kolonialisme en verwijzingen naar het christendom. Zo moest kerstperiode ‘vakantieperiode’ worden. Christelijke namen moesten volgens de Commissie vermeden worden.

Semantische truc Ideologisch geïnspireerde factchecks in binnen- en buitenland durven vaak een erg perfide semantische truc toepassen, waarbij een duidelijk overdreven

stellingname of beeldspraak voor dramatisch effect als letterlijk in de meeste enge zin wordt geïnterpreteerd.

Het overkwam N-VA-Kamerlid Theo Francken, die het op zijn blog had aangedurfd om de boutade “een EU-actieplan voor de afschaffing van Kerstmis” te schrijven. Reden genoeg voor Knack om de uitspraak eind december aan een factcheck te onderwerpen.

“Volgens N-VA-kamerlid Theo Francken bestaat er een 'EU-actieplan voor het afschaffen van Kerstmis'. Dat klopt niet”, luidt het vonnis van Knack. “In een handleiding voor inclusieve communicatie gericht aan de medewerkers van de Europese Commissie, heeft Europees commissaris voor Gelijkheid Helena Dalli voorgesteld om het woord 'Kerstmis' niet meer te gebruiken, uit respect voor mensen met een andere religie. De voorgestelde richtlijnen waren niet bindend bedoeld, en ze golden

enkel intern, voor EU-medewerkers, en niet voor EU-burgers. De Commissie heeft de voorgestelde handleiding na protest alweer ingetrokken, met de mededeling dat ze werkt aan een geüpdatete versie. We beoordelen de claim daarom als eerder onwaar.”

Het feit dat het document werd ingetrokken, dat de richtlijnen niet bindend waren en enkel van toepassing zouden zijn op ambtenaren van de Europese Unie, waren volgens Knack argumenten om de uitspraak als onwaar te bestempelen.

Sancties of Facebook Het wordt nog gekker. Knack wordt door Facebook ingeschakeld in de bestrijding van nepnieuws en desinformatie. Nieuwsberichten en Facebookposts worden aan hun factchecks onderworpen of getoetst, om vervolgens gesanctioneerd te worden als ze in strijd zijn met het oordeel van Knack.

Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid voor Vlaams Belang, had het vlaggen na een Facebookpost waarin hij de plannen van Dalli bekritiseerde. “Europees commissaris Dalli wil Kerst afschaffen”, aldus Vandendriessche.

“Want dat woord zou niet inclusief genoeg zijn volgens haar. Tegelijk struikelen ze over mekaar om de moslims Eid Moebarak, een gezegend Offerfeest te wensen.” Het bericht kreeg het oordeel ‘Deels onjuiste informatie’ van Facebook, gestaafd door het factcheck-artikel van Knack.

Volgens Vandendriessche zorgt Knack op die manier zelf voor desinformatie. “Daarmee probeert Knack minstens de publieke opinie te manipuleren en is het eigenlijk zelf fake news aan het verspreiden”, aldus Vandendriessche. “Zogezegd onafhankelijke factcheckers trachtten een Ministerie van Waarheid te zijn, terwijl het louter vermomde linkse oppositie is.”

PIETER VAN BERKEL

De coronacrisis zorgt voor een verdubbeling van de Vlaamse schuld. Waar de schuldgraad in verhouding met de ontvangsten in 2019 slechts 43,6 procent bedroeg, steeg die in 2020 naar 61 procent, om in 2021 naar 70 procent en in 2022 naar 76 procent - of 50 miljard euro - te stijgen. In 2026 zou de schuld kunnen oplopen tot 55 miljard euro, goed voor een schuldgraad van 97,5 procent.

Dat komt akelig dichtbij de 100 procent-grens waar de federale overheid, Brussel en Wallonië al een tijdlang ruimschoots over zitten. De Waalse schuld loopt bijvoorbeeld op tot 30 miljard euro, of bijna 200 procent van de inkomsten en dreigt in 2026 zelfs op te lopen tot 260 procent.

Het Rekenhof sloeg in november al alarm over de Vlaamse schuld en de ambitie om een begroting in evenwicht te krijgen. Voor de coronacrisis toesloeg, ambieerde men nog een begroting in evenwicht vanaf 2021. Volgens het Rekenhof zou dat pas in 2027 lukken.

Ook waarschuwde het Rekenhof dat de Vlaamse schuldnorm, die bepaalt dat de Vlaamse schuld maximaal 65 procent van de ontvangsten mag bedragen, onder druk kwam te staan. Die norm werd uitgewerkt om een gunstige kredietrating te behouden. De waarschuwing kreeg in december al een staartje, toen de rating van Vlaanderen verlaagd werd naar die van de federale overheid.

Door de stijgende schuld dreigen de rentekosten ook op te lopen van 422 miljoen euro in 2021 tot 780 miljoen euro in 2026, bijna een verdubbeling. Dat dreigt op zijn beurt voor een sneeuwbaleffect te zorgen, wat tot nog meer schulden kan leiden.

“Alle alarmbellen staan op rood” Vlaams Parlementslid Maurits Vande Reyde (Open Vld) sloeg maandag alarm en kwam met een reeks voorstellen om de schuld terug te dringen. “Alle alarmbellen staan op rood”, aldus Vande Reyde. “Zeker als je weet dat een verdere stijging van de rente meer dan waarschijnlijk is de komende jaren.”

Volgens Vande Reyde moet er een decretale uitgavennorm komen die bepaalt dat er tussen 2028 en 2035 jaarlijks een structureel begrotingsoverschot van 2 procent geboekt moet worden.

“Om echt terug gezond te worden, moet je een overschot boeken van minimum 2 procent”, vindt de Open Vld’er. Om te besparen moet de Vlaamse overheid zich volgens hem vooral focussen op haar kerntaken. Daarbij kan worden gesnoeid “in de wirwar van 14 miljard euro aan jaarlijkse subsidies", aldus Vande Reyde.

Het Vlaams Parlementslid stelt ook voor om participaties in private en publieke bedrijven te verkopen. Vlaanderen bezit zo’n 11,7 miljard euro aan dergelijke participaties. Sommige van deze participaties hebben volgens Vande Reyde een “twijfelachtige beleidsrelevantie” en zijn “eerder marktbeleggingen”. Een jaarlijks structureel begrotingsoverschot van 2 procent en een verkoop van 2 miljard euro aan participaties zouden volgens de Open Vld’er voldoende zijn om de Vlaamse schuldgraad in 2035 terug te brengen tot onder de 65 procent.

Hier en daar werd opgemerkt dat de Vlaamse begrotingsdiscipline weinig zoden aan de dijk zal brengen als die van de andere overheden van het land blijven ontsporen. Hoewel het Rekenhof kritisch was voor de Vlaamse begroting, was de instelling vernietigend voor die van de federale en Brusselse overheden. Zo weigerde het zelfs een oordeel te vellen over die twee begrotingen.

Op sociale media werd niet nagelaten op te merken dat in die twee regeringen net de partijgenoten van Vande Reyde verantwoordelijk zijn voor de begroting.

PIETER VAN BERKEL

Politiek

6 JANUARI 2022

IN DE KIJKER

7

CITAAT VAN DE WEEK

Cathy Berx

Dyab Abou Jahjah

© PHOTONEWS

“Schaf deze ‘hate speech’-wetten af, ze zijn hatelijk”

Niet zo groot van stuk, maar rad van tong. Zo is de gouverneur van Antwerpen alom bekend. Voor de coronacrisis wist iedereen wel dat men in de provincie een gouverneur had, maar niet meteen wie dat was. Zij en haar ‘députés’, en niet minder de provincieraad zelf, bevinden zich in de schemerzone van de politiek waaraan slechts beperkte bevoegdheden toegekend zijn. Een ervan is het mee coördineren van calamiteiten, rampen of ernstige noodsituaties zoals overstromingen of omvattende branden. Cathy Berx (zaterdag 8 januari 53 jaar) voelt zich nochtans opperbest op haar post, ook al is ze niet verkozen, maar aangeduid op basis van een politieke koehandel tussen de klassieke machtspartijen. “Een paladijn van het regime”, zou men smalend kunnen zeggen.

Opiniemaker Dyab Abou Jahjah is het duidelijk oneens met de veroordeling van plastisch chirurg Jeff Hoeyberghs, die een celstraf van 10 maanden krijgt voor seksisme en aanzetten tot haat en discriminatie. “Je bestrijdt ideeën met ideeën en woorden met woorden”, tweet Abou Jahjah. “Je stuurt mensen niet naar de gevangenis omdat ze iets hebben gezegd. Het maakt niet uit wat ze zeggen. Dit is wat vrije landen scheidt van onderdrukkende regimes. Schaf deze ‘hate speech’-wetten af, ze zijn hatelijk.”

Kwiek en waakzaam als een stokstaartje, rechtop zittend en vinnig rondkijkend of er geen gevaar opduikt, tuurt zij de politieke horizon af of zij zich niet kan laten gelden om de wereld te helpen verbeteren.

Vaak gaat ze daarbij de verkozen machten voorbij en is er van enige terughoudendheid geen spoor. Zij doet wat ze nodig vindt, wat anderen daarover ook denken, ook al wordt het niet altijd in dank aanvaard. De gouverneur neemt het Franse begrip ‘gouverner’ vaak nogal letterlijk.

Talentvol

De Lauwste Week

Het zag er tijdens haar rechtenstudies al naar uit dat zij een mooie carrière en zelfs een politieke toekomst tegemoet zou gaan, want intelligent en verstandig is ze wel, alsook taalvaardig en handig in het tactische debat. De christendemocratische ‘headhunters’ kregen haar al snel in het vizier en de politieke weg startte via de Vaste Commissie voor Taaltoezicht, het Vlaams Parlement en de gemeenteraad van Antwerpen. Tegelijk werd ze samen met Wouter Beke ondervoorzitter van CD&V en menigeen voorspelde dat ze ooit wel eens de ‘grote’ baas zou worden. Als topadviseur van Yves Leterme was ze nauw betrokken bij de Vlaamse regeringsonderhandelingen in 2004 en de federale in 2007.

In 2008 kon Jean-Luc Dehaene haar zonder veel moeite overtuigen om het ambt van gouverneur van Antwerpen op te nemen. Kris Peeters, Inge Vervotte, Servais Verherstraeten en anderen haalden opgelucht adem, want een belangrijke concurrent verdween uit de CD&V-arena, waar de marges en mogelijkheden overigens na elke verkiezing steeds kleiner werden.

Inzameling De Warmste Week valt tegen Vlaams Belang-boegbeeld Chris Janssens uitte zich zaterdag als homoseksueel en kon daarbij op veel begrip en warme reacties rekenen. Uitzondering op de regel waren enkele zure reacties van linkse opiniemakers en politici.

Van vertrouwen naar onbegrip

© BELGA

Cathy Berx zal pas echt uit de schaduw komen tijdens de coronacrisis, aanvankelijk met veel gezag en vertrouwen. Toen in de eerste maanden plots de politici en de virologen rond de pot en de hete brij draaiden als het ging over de broeihaarden waar het virus woekerde, stelde zij onomwonden dat het die Antwerpse buurten en deelgemeenten waren die hoofdzakelijk door ‘mensen met een migratieachtergrond’ werden bewoond. De politiek correcte doofpot werd daarmee geopend en in de Wetstraat en daarbuiten brak het angstzweet uit, want die vaststelling was ‘te stigmatiserend’. Berx zette onverstoord door en vaardigde in de hele provincie nogal draconische maatregelen uit, zoals de verplichting overal mondmaskers te dragen, op straat, op de fiets, in het bos. En bovendien stelde ze een avondklok in. Ook al trad ze resoluter op dan de federale regering, toch werd het uiteindelijk allemaal als ‘overacting’ ervaren. Hoewel altijd minzaam in de omgang, pleitte ze steeds meer voor extra strenge handhaving van de coronamaatregelen. Zo suggereerde ze op zeker moment zelfs om het aantal dozen met pizza’s dat zou worden afgeleverd te controleren vanwege de toen geldende contactbeperkingen. Het zou haar geloofwaardigheid een flinke deuk geven, want velen lagen in een deuk van het lachen.

Dit jaar zamelde de Warmste Week 3.203.455 euro in. Een tegenvallend resultaat, zeker vergeleken met de afgelopen jaren.

Dit jaar was het de eerste keer sinds 2012 dat De Warmste Week rond één centraal thema werkte: ‘Kunnen zijn wie je bent’. Na de enorme groei van de vorige jaren kreeg de totaalopbrengst dit jaar een enorme terugval: een combinatie van een te specifiek thema en corona speelde De Warmste Week dit jaar parten.

De harde lijn Toch bleef ze onverminderd de voortrekster van harde coronamaatregelen en het dragen van mondmaskers zal ze als een van de eersten ook bepleiten voor lagereschoolkinderen. Zelf ging ze daarover zelfs in de clinch met de redactie van Terzake die haar verplichtte haar mondmasker af te zetten tijdens een studiogesprek. Ook al was de tv-studio volledig coronaveilig, hield men voldoende afstand en werd er geventileerd, toch wilde ze liever haar masker opzetten “omwille van de signaalfunctie naar de bevolking”. Ze deed het uiteindelijk niet of ze had mogen vertrekken… Maar de presentatrice moest wel haar standpunt vooraf toelichten…

Berx ging zich meer en meer als een sheriff - zoals haar partijgenoot en collega Decaluwé in West-Vlaanderen - gedragen. De voorbije eindejaarperiode sprong ze zo opnieuw in het oog met haar uithaal naar de in lockdown gedwongen Nederlanders die “in hordes” de grens zouden oversteken om in Vlaanderen van meer vrijheid te genieten. Bovendien liet ze weten dat men 350 euro boete riskeert als men in de stad Antwerpen vuurwerk zou afsteken. Ze had Nederland liever voor een ‘Portugese aanpak’ zien kiezen: geen lockdown voor de eindejaarsfeesten, maar gerichte voorzorgsmaatregelen, een verbod op evenementen en goede aanbevelingen, gevolgd door een week lockdown na de feesten als een soort collectieve quarantaine om met een schone lei het tweede semester te starten. Jawel…

Een stokstaartje graaft om een stofwolk te creëren teneinde het roofdier op de vlucht te jagen. Bij de scouts zou ze zonder twijfel die totemnaam gekregen hebben, ‘Overijverig Stokstaartje’ of zoiets.

© BELGA

Sheriff

Van 2006 tot en met 2011 werkte Studio Brussel met het ‘Glazen Huis’. Jaarlijks werd er een thema gekozen waarvoor geld werd ingezameld, bijvoorbeeld slachtoffers van landmijnen, drinkbaar water, dementie, malaria, weeskinderen en asielslachtoffers, en diarree passeerden allemaal de revue.

Maar sinds 2013 gooit VRT het over een andere boeg. Onder de noemer van De Warmste Week kunnen verenigingen en personen uit heel Vlaanderen geld inzamelen voor goede doelen die ze zelf kiezen. Studio Brussel - en tegenwoordig de volledige openbare omroep - speelt slechts een rol door de talloze goede doelen in de spotlichten te zetten. Dat concept leidde in 2019 tot een recordopbrengst van 17.518.153 euro.

Tot ze, na coronajaar 2020 waarin er geen geld ingezameld kon worden, het opnieuw over een andere boeg wilden gooien met één centraal thema. ‘Kunnen zijn wie je bent’ bracht slechts 3.203.455 euro op. De slogan leidde op voorhand al langer tot consternatie, want er werd gevreesd dat De Warmste Week mee zou draaien met

de woke-wind. Hoewel dat al bij al meeviel, waren er toch enkele projecten die opvielen door hun links-activisme. Maar de keuze kwam vooral in opspraak omdat er veel logischere, prangendere thema’s waren die voor het oprapen lagen: “Waarom geen actie

voor de slachtoffers van de overstromingen in Wallonië of voor de coronaslachtoffers?”, was hier en daar te horen.

Het is alvast duidelijk dat één specifiek thema sowieso minder opbrengsten krijgt dan het platform voor goede doelen dat De Warmste Week jarenlang was.

Maar ook de coronacrisis die fysiek en mentaal, maar zeker ook financieel een stevige impact had bij mensen, zal ervoor gezorgd hebben dat opbrengst van De Warmste Week dit jaar kelderde.

WANNES NEUKERMANS

8

Interview

6 JANUARI 2022

MAARTEN BOUDRY

Maarten Boudry keert zich tegen de doemscenario’s die in de milieubewegingen gangbaar zijn. De jonge academicus pleit voor oplossingen die gebaseerd zijn op wetenschappelijk onderzoek en technologie. Hij zet zich af tegen de milieuactivisten die zich vooral door ideologische dogma’s laten leiden. Volgens Maarten Boudry vormt kernenergie de meest onderschatte energievorm: “Ik ben er vast van overtuigd dat binnen twintig jaar de historici over de kernuitstap heel hard zullen oordelen.” De meerderheidspartijen in de huidige regering zijn - volgens Boudry - gezwicht voor “de dictatuur van een kleine minderheid”.

“De meerderheidspartijen in de huidige regering zijn gezwicht voor de dictatuur van een kleine minderheid”

In uw vorig boek ‘Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat’ legde u meer de nadruk op ecologisch doemdenken. Waarom neemt u op dat vlak in uw jongste telg ‘Waarom ons klimaat niet naar de knoppen gaat’ op dit vlak gas terug?

“In mijn vorig boek begin ik met een aantal doemscenario’s. In 2017 publiceerde David Wallace-Wells in New York Magazine een artikel ‘De onbewoonbare aarde’. Zijn bijdrage was een apocalyptisch verhaal over klimaatopwarming en groeide uit tot een sensationele hit. Ik vind het nog steeds misleidend om dergelijke scenario’s als waarschijnlijk voor te stellen. Die zijn gebaseerd op het extreemste scenario van de IPCC-rapporten (het beruchte RCP 8.5), vaak verkeerdelijk als ‘business as usual’ voorgesteld. Intussen is het wel duidelijk dat we deze pessimistische curve niet volgen. De reden waarom ik mijn jongste boek niet begin met dergelijke doemscenario’s is omdat ik gevoeliger ben geworden voor kleinere kansen op grotere rampen. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het scenario van Wallace-Wells zeer onwaarschijnlijk is, maar we kunnen het niet voor 100 procent uitsluiten.

Hoe de wereld er zal uitzien in 2050 weten we niet. Misschien valt het allemaal wel beter mee dan gedacht. Ik blijf nog steeds kritiek hebben op de doemscenario’s van de klimaatactivisten, maar ik focus me nu meer op de oplossingen die ze naar voor schuiven.

Volgens mij ligt op dit vlak de irrationaliteit veel hoger. Als je kijkt naar wat de klimaatactivisten als alternatief voorstellen, dan blijft dat in vele gevallen irrationeel en contraproductief.”

De kritiek op uw boek is dat u onder andere ongehoord optimis-

tisch bent en dat u de negatieve invloed van de mens op het klimaat onderschat. China, India, Indonesië, Japan en Vietnam hebben plannen om in de komende jaren samen meer dan 600 nieuwe steenkoolcentrales te bouwen. De uitstoot zal navenant zijn. Is het dan niet gewettigd om toch wat pessimistisch te zijn?

“Het feit dat landen zoals China steenkoolcentrales bijbouwen, moeten we in eerste instantie toejuichen. Dat wil zeggen dat China zich economisch ontwikkelt en dat heel wat mensen uit de armoede ontsnappen. We kunnen maar hopen dat de rest van de wereld dat ook doet. Het zou natuurlijk beter zijn dat die landen overschakelen naar een andere energiebron dan steenkool, maar eenvoudig is dat niet. Ik zie klimaatopwarming als een neveneffect van een ontwikkeling die op zich een goede zaak is. We mogen niet vergeten dat we onze welvaart aan fossiele brandstoffen te danken hebben. Ik leg me erbij neer dat in ontwikkelingslanden nog enige tijd CO2 zal worden uitgestoten door het gebruik van steenkool en gas. We moeten vooral realistisch zijn. We kunnen die landen niet tegenhouden en zelfs als we dat wel zouden kunnen doen, dan zou dat immoreel zijn en bovendien zou het getuigen van een koloniale reflex. Westerse landen hebben door hun rijkdom en welvaart een grotere verantwoordelijkheid voor het terugdringen van steenkool als energiebron. We moeten nieuwe technologieën ontwikkelen waardoor deze landen ook minder CO2 zullen uitstoten.”

In bepaalde academische kringen word ik echt gehaat “Ik ben niet op alle vlakken optimistisch.

Volgens mij zal het de komende jaren voor het klimaat nog erger worden vooraleer het beter wordt. Voor de ontwikkeling van de economie en de creatie van welvaart zal er in de ontwikkelingslanden nog heel wat CO2 worden uitgestoten. De prioriteiten liggen anders. Klimaatopwarming is voor hen deels een luxeprobleem. De gevolgen strekken zich trouwens uit over generaties. Er is een reden waarom de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg zich depressief

over het klimaat voelt. Ze heeft niets anders om depressief over te zijn. Ze leeft in een land waar er zoveel welvaart is dat ze zich verder weinig zorgen hoeft te maken.”

In uw boek maakt u gewag van een overgangsperiode van wel twintig jaar vooraleer we de nefaste ontwikkelingen kunnen keren. Hebben we die tijd nog?

“Ik keer me tegen het deadlinedenken.

De Amerikaanse democratische politica Alexandria Ocasio-Cortez heeft in 2018 gezegd dat we nog twaalf jaar hebben om de planeet te redden. Dat wil zeggen dat er ons nog negen jaar rest. Dat slaat natuurlijk nergens op. Eens we deze deadline hebben overschreden, lijkt het er dan op dat alles om zeep is. We kunnen verwachten dat door onder andere het smelten van de permafrost de opwarming van het klimaat nog zal versnellen, maar wanneer die kantelpunten zich zullen voordoen, is moeilijk te voorspellen.

Deadlinedenken is wetenschappelijk onverantwoord. Ook de keuze dat de opwarming van het klimaat maximaal met anderhalve tot twee graden mag stijgen, is deels arbitrair. Hebben we nog tijd?

In principe niet, maar we moeten vooral realistisch zijn. We gaan de huidige ontwikkelingen in bijvoorbeeld China niet kunnen tegenhouden. Ik ben niet onverdeeld optimistisch. Het zou wel eens kunnen dat we door de traagheid van de transitie van onze economie meer tijd zullen nodig hebben. Intussen blijft de technologie wel evolueren. Als we naar de eerste steenkoolcentrales kijken, dan waren die veel vervuilender dan nu. Ze kunnen bovendien nog een stuk aan efficiëntie winnen.”

“De eerste prioriteit is om mensen uit de energiearmoede te halen. Daarna kunnen we nagaan wat de meest klimaatvriendelijke energievorm is. Maar als er geen beter alternatief is, dan zullen het steenkoolcentrales zijn. In China gaat men ook tal van kerncentrales bouwen, maar in Afrika zitten we met grotere uit-

MAARTEN BOUDRY

aarten Boudry zet zich ook af tegen het antiverlichtingsdenken, het dogmatisme en de onverdraagzaamheid van de woke-ideologie. In Vlaanderen vormt de N-VA een belangrijke buffer tegen de woke-ideologie. Niettegenstaande de woke-beweging niet zoveel voorstelt, laten vooral de academische wereld en de media zich door haar activisme intimideren. “De woke-ideologie is trouwens zo simplistisch en belachelijk dat ze geen grote toekomst beschoren is.” Door zijn positie in het debat wordt Maarten Boudry in de academische wereld met de nek aangekeken.

• Geboren in 1984, Moorslede • Wetenschapsfilosoof • Houder van de Leerstoel Etienne Vermeersch aan de UGent • Auteur van o.a. ‘Waarom het klimaat niet naar de knoppen gaat’ (2021)

dagingen. Je kan geen fabrieken en ziekenhuizen bouwen met zonnepanelen en windenergie.”

KERNENERGIE IS DE MEESTE ONDERSCHATTE ENERGIEVORM. “Een van de oplossingen - waarvoor u ook pleit - is kernenergie, maar daarmee bevindt u zich in het oog van een ideologische storm.

Kernenergie is niet de wonderoplossing, maar het is wel de meest onderschatte energievorm. De klimaatactivisten kanten zich tegen kernenergie, maar schieten zich daarmee in de voet. Voor mij zijn er drie criteria: Wat is de meest beloftevolle energievorm? Wat is de meest veelzijdige? Wat is de goedkoopste? Op de drie vragen kan je kernenergie antwoorden. Deze energetische vorm wordt zelfs door een aantal energie-experts onderschat. Kernenergie kan volgens mij het grootste verschil maken. Als je het puur wetenschappelijk bekijkt, dan pleiten alle argumenten voor kernenergie, maar de discussie verloopt vooral ideologisch.”

Waarom pleiten heel wat ecologische bewegingen en partijen dan tegen kernenergie?

“De strijd tegen kernenergie vormt een wezenlijk onderdeel van de ecologische bewegingen en partijen. In de jaren zeventig vormde die strijd de topprioriteit. De motivatie stoelde niet op we-

Interview

6 JANUARI 2022

9

WETENSCHAPSFILOSOOF EN AUTEUR

DE WOKE-IDEOLOGIE IS ZO SIMPLISTISCH EN BELACHELIJK DAT ZE GEEN GROTE TOEKOMST BESCHOREN IS.

tenschappelijke argumenten, maar werd vooral door ideologische dogma’s geïnspireerd.”

Waar komen deze ideologische dogma’s dan vandaan?

“Dat is een samenloop van omstandigheden geweest. Veel heeft te maken met een aantal contingente factoren en de speling hoe de geschiedenis gelopen is.

De atoombom vormde de eerste kennismaking met de kernsplijting. Dat zorgde ervoor dat kernenergie van bij het begin een slechte reputatie had. De ramp in Tsjernobyl heeft er ook geen goed aan gedaan. Het had anders kunnen lopen.

Maar er zijn ook enkele niet-contingente factoren die veeleer te maken hebben met de werking van onze geest. De onzichtbare straling en het afval spreken enorm tot de verbeelding. Je kan er de mensen makkelijk mee bang maken. Onterecht. In werkelijkheid maakt de verbranding van steenkool, olie en gas veel meer dodelijke slachtoffers. Als je alle doden bij elkaar telt die het gebruik van kernenergie heeft veroorzaakt, dan kom je nog niet aan het aantal slachtoffers die het gebruik van fossiele brandstoffen op één dag veroorzaakt. Het verzet tegen kernenergie heeft iets religieus omdat mensen denken dat ze onbeheersbare en mysterieuze krachten heeft, alsof de mens voor God speelt. Momenteel weet men veel meer over kernenergie, waardoor de ideologische vooroordelen zouden moeten verdwijnen. Zo is de straling van kernafval te verwaarlozen. De laatste twintig jaar is daar nog een extra argument bijgekomen. Kernenergie versterkt het broeikaseffect niet.”

Het debat is volgens u lange tijd heel eenzijdig gevoerd. Hoe komt dat?

“Ik heb interesse in het debat gekregen omdat het zo eenzijdig werd gevoerd.

Voorstanders kwamen amper aan het woord, terwijl heel wat mensen klakkeloos de dogma’s van de groene bewegingen en partijen overnamen. Bij mijn eerste publicatie had ik gehoopt dat de liberalen op de kar zouden springen, maar het was verrassend genoeg Bart De Wever die ingezien heeft dat een kernuitstap heel nefast is voor het klimaat. De N-VA werd dan een pro-nucleaire partij. Dat is uiteraard goed nieuws, maar het kan ook averechts werken. De discussie over kernenergie verloopt heel sterk ideologisch. Is de N-VA voor kernenergie, dan is de hele linkse beweging principieel tegen. Daardoor wordt kernenergie geassocieerd met rechts, terwijl dat uiteindelijk niets met elkaar te maken heeft. Ik ben er vast van overtuigd dat binnen twintig jaar de historici over de kernuitstap heel hard zullen oordelen.”

Heeft kernenergie dan geen nadelen?

“Toch wel. Een van de nadelen is dat het betrekkelijk lang duurt vooraleer zo’n centrale gebouwd is. Maar eens die bedrijfsklaar is, kan ze decennialang koolstofvrije energie leveren. Maar de technologische ontwikkelingen op dat vlak zijn markant. In de toekomst zal men sneller in staat zijn om kerncentrales te bouwen. Ik wil nog even herhalen dat dit probleem zich in België niet stelt. In ons

land is de infrastructuur reeds aanwezig.

Had men in het verleden beslist om de centrales te verbeteren, dan hadden we nog decennia van propere energie kunnen genieten. We hebben reeds een nucleaire industrie, terwijl voor de nieuwe gascentrales nog de eerste steen moet worden gelegd. Het is perfect mogelijk om de levensduur van de centrales met twintig jaar te verlengen. Intussen kunnen we plannen smeden om andere te bouwen.”

“Door de kernuitstap dreigt er in België ook heel veel knowhow verloren te gaan. Het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) is een wereldleider op het vlak van wetenschappelijk onderzoek, dienstverlening en opleiding in de nucleaire sector. Stel dat het SCK een nieuw type kernreactor zou ontwikkelen, dan zou dat een grote stap voorwaarts betekenen in de strijd tegen klimaatopwarming. Anderzijds zou het toch wel cynisch zijn dat Belgische kerncentrales dichtgaan, terwijl ons land een wereldleider is op het vlak van nucleair wetenschappelijk onderzoek.”

Doet de coronapandemie uw economisch en technologisch optimisme niet wat verbleken?

“Ik verwacht dat de coronapandemie nog een tijd zal aanslepen. Er komen steeds nieuwe varianten op het virus en de vaccinatie loopt niet perfect. In de rijke landen zijn we er nog niet vanaf, laat staan in de armere. Ik kan me best voorstellen dat het zeker nog tot 2024 zal duren vooraleer we daarvan volledig hersteld zijn. Door corona hebben we uiteraard vertraging opgelopen. Zo schoot de armoede plots de hoogte in. Het zal wel enkele jaren duren vooraleer we ons daarvan hebben hersteld. Hetzelfde geldt voor klimaatopwarming. Corona zuigt alle aandacht en energie weg, waardoor er niet zoveel meer overblijft.

Al ben ik hier ook niet al te pessimistisch.

Door de spectaculaire overstroming in de Vesdervallei bleef de aandacht voor klimaat in onze contreien zeker gaande.

Intussen blijven de wetenschappers zoeken naar allerlei oplossingen. Wat ik wel geleerd heb, is dat ‘degrowth’ - waarbij grenzen aan de groei worden gesteld om het klimaat te redden - niet werkt. Met de coronapandemie hebben we een groot experiment gezien waarbij de economie abrupt stilviel, met chaos tot gevolg.

Zelfs met die nooit geziene krimp van onze wereldeconomie - die geen zinnig mens ooit nog opnieuw wil meemaken daalde de CO2-uitstoot met amper 7 procent. Daar ligt zeker niet de oplossing van het klimaatprobleem.”

Op de achtergrond woedt de discussie over ‘woke’. In uw boek ‘Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat’ beweert u dat racisme de laatste jaren aan het afnemen is.

Dreigt door toedoen van ‘woke’ het racisme niet toe te nemen?

“De woke-ideologie is zeker schadelijk en zorgt voor een tegenreactie die de afname van racisme vertraagt. Als je tegen blanke mensen zegt dat ze schuldig zijn en dat ze zich moeten verontschuldigen omdat ze wit zijn, dan geef je mensen een etnisch identiteitsgevoel.

Als tegenreactie krijg je de heropleving van ‘white nationalism’. De verkiezing en de populariteit van Donald Trump zie ik voor een stuk als een reactie tegen de woke-excessen in de Verenigde Staten.

Intussen komt er een enorme, kritische tegenbeweging op tegen het antiverlichtingsdenken, het dogmatisme en de onverdraagzaamheid van die ideologie.

Het begrip ‘woke’ wordt momenteel eerder als scheldwoord ervaren. Ik ben er vrij gerust in dat het bij ons niet zo’n vaart zal lopen als in de Verenigde Staten, waar twee toxische ideologieën tegen elkaar opbieden. Belangrijk is dat er een grote middengroep is die een buffer vormt. In Vlaanderen vind ik de rol die de N-VA speelt zeer goed. De partij pleit voor een inclusief nationalisme en vormt een stevige buffer tegen de woke-ideologie en het exclusief nationalisme.”

Ik ben er vast van overtuigd dat binnen twintig jaar de historici over de kernuitstap heel hard zullen oordelen “Het is belangrijk dat we heel rustig weerwerk bieden door te stellen dat we ons niet gaan verontschuldigen omdat we wit zijn. De woke-beweging is een mooi voorbeeld van hoe een kleine minderheid haar wil aan een grote meerderheid kan opleggen. Bedrijven als Google of Facebook laten zich onder druk zetten bij gebrek aan ruggengraat. In feite gaat het om een relatief kleine groep die bijzonder veel lawaai maakt.”

Onderschat u de invloed van deze beweging niet?

“Ik ben er zeker van dat de academische wereld en de media overwegend links en progressief denken. De meeste journalisten stemmen op Vooruit, Groen en zelfs PVDA. Dat wil zeker niet zeggen dat die mensen allemaal woke zijn. Ze laten zich wel makkelijk door woke-activisten intimideren om niet als racist te worden bestempeld. Je moet de invloed van het woke-activisme voor een stuk relativeren. De rel rond Marieke Lucas Rijneveld was zo extreem en zo belachelijk dat de hele woke-beweging zich in de voet heeft geschoten, waardoor ze ook bij heel wat linkse en progressieve mensen heel wat sympathie en krediet heeft verloren. Wat wel meer invloed heeft, is de subtielere vorm van linkse vooringenomenheid in de academische wereld en de journalistiek. Zo zijn heel wat journalisten en academici ervan overtuigd dat het racisme overwegend uitgaat van blanken naar minderheden.

Het racisme in Turkse en Marokkaanse kringen wordt niet ontkend, maar krijgt minder aandacht. Daarom is het wel ge-

BELGIË BOUWT DE KERNCENTRALES AF, NEDERLAND BESLIST ER TE BOUWEN “In heel wat landen beslist men om kerncentrales te bouwen. In Nederland moet men een heel nieuwe infrastructuur bouwen, terwijl die in België reeds aanwezig is. Dat is eigenlijk een enorme vernietiging van kapitaal. Ik denk dat Alexander De Croo intelligent genoeg is om dit te beseffen, maar hij zit nu eenmaal met de groene dogmatici in de regering, die hij aan boord weet te houden door hen de kernuitstap te beloven. Zijn belofte om de meest groene regering te zijn, zal compleet in het water vallen. België wordt het land dat zowat de vuilste stroom in West-Europa zal leveren. Maar de groene dogmatici willen - welke schade ze ook aanrichten - hun trofee binnenhalen. De andere partijen hebben de kernuitstap in het verleden niet tegengehouden omdat het geen halszaak was op dat moment. De meerderheidspartijen in de huidige regering zijn gezwicht voor de onverzettelijkheid van een kleine partij. Het is immers een publiek geheim dat Egbert Lachaert voor kernenergie is, maar hij is gezwicht voor de dictatuur van een kleine minderheid.”

zond dat er alternatieve media ontstaan die de klassieke media scherp houden.

Ik denk wel dat ze bij De Standaard, De Morgen en Knack beseffen dat ze best geen echokamer worden voor linkse ideeën, maar dat ze aan conservatieve en rechtse stemmen meer aandacht moeten geven. Ik ben er trouwens heilig van overtuigd dat ideeën moeten botsen. Het is de beste garantie dat dan de sterkste zullen bovendrijven. De woke-ideologie is trouwens zo simplistisch en belachelijk dat ze geen grote toekomst beschoren is.”

Vreest u zelf niet het slachtoffer van woke-activisme te worden wegens uw positie in het debat?

“Dat is best mogelijk. Ik moet wel opletten over wat ik zeg en schrijf. Het belet me niet om over een onderwerp te publiceren, maar als ik me in een mijnenveld begeef, zal ik me toch indekken door mijn bijdragen door anderen te laten nalezen om mijn critici niet te veel munitie te geven. Als je je goed indekt en je geen uitschuivers begaat, dan kunnen ze je weinig doen. Steven Pinker is daar een mooi voorbeeld van.

Activisten hebben Steven Pinker op basis van een aantal tweets proberen te cancelen, maar dat is in hun gezicht ontploft. Zijn stellingen zijn steeds zeer goed onderbouwd. Er zijn al mensen die op de universiteit om mijn ontslag hebben gevraagd. De ergste periode was toen ik in een essay een analogie maakte tussen jihadisme en nazisme.

Toen was er werkelijk een storm van protest. Ik vrees mijn ontslag niet. De echte schade die wordt aangericht, is veel subtieler. In bepaalde academische kringen word ik echt gehaat. Er zijn academici die een hartsgrondige hekel aan mij hebben. Niet dat ze me zullen cancelen, maar ik vrees de sociale impact soms wel. In bepaalde situaties merk ik wel dat mensen afstand van mij nemen. Er is wel degelijk een reden waarom academici die zich storen aan woke-activisme en bepaalde vormen van politieke correctheid, zich daar publiek niet over uitspreken. Als je dat wel doet, dan word je met de nek aangekeken door collega’s. Dan zal er over jou kwaad worden gesproken.

Veel academici hebben het er niet voor over. Dan houden ze maar hun mond, waardoor ze de indruk wekken dat ze akkoord gaan met de woke-bullshit.”

Zo te horen werkt u aan een volgende publicatie, niet?

“Ik heb nog een halfbakken manuscript liggen over politieke correctheid en westerse zelfhaat, over het feit dat alles wat in de wereld misgaat de schuld is van het Westen. Het is eigenlijk een pleidooi voor de Verlichting en de Moderniteit. Ik heb de afgelopen tijd de voorrang aan corona en het klimaatdebat gegeven, maar ik denk dat de tijd rijp is om een nieuw boek te schrijven dat de westerse moderniteit verdedigt.”

JULIEN BORREMANS

Geen woorden maar daden!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Bel 015 28 90 90 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

10 Buitenland

6 JANUARI 2022

NEDERLAND

DUITSLAND

Friedrich Merz: nieuwe CDU-baas Dat het met de Duitse christendemocraten niet goed gaat, merk je alleen al aan het feit dat de CDU voor de derde keer in drie jaar tijd een nieuwe partijleider kiest. Het was ook de derde keer dat de oud-rechter Friedrich Merz kandideerde. En hij haalde het ook.

Leden beslissen De vroegere CDU-fractievoorzitter in het Duitse parlement heeft de voorzittersverkiezingen met 62,1 procent gewonnen (in de eerste ronde dus). Tegenstanders Norbert Röttgen (met 25,8 procent) en Helge Braun (met 12,1 procent) moesten de duimen leggen. Merz heeft het meest conservatieve profiel van de drie.

Het is de eerste keer dat de gewone partijleden de voorzitter mochten kiezen.

Van de ruim 400.000 leden zouden dat er ongeveer 248.000 hebben gedaan. De nieuwe partijchef wordt op de volgende

Friedrich Merz: de 'rechtse' kandidaat haalde het in de eerste ronde van de CDU-voorzittersverkiezing.

Bundesparteitag van 21 en 22 januari 2022 formeel aangesteld.

Lachaert-moment Dat een ‘rechtse’ kandidaat het al in de eerste ronde met een absolute meerderheid haalde, heeft alles te maken met het feit dat het de leden zélf waren die de voorzitter mochten aanduiden. Ook in Vlaanderen hebben we een ‘Lachaert’-moment gekend: tegen de kandidaat van het partijestablishment behaalde hij met een donkerblauw, en op migratie- en veiligheidsvlak zelfs rechts programma het voorzitterschap. Hopelijk vervelt Merz niet tot de Duitse Lachaert: rechts lullen en links zakken vullen. Al zal de oppositiekuur voor de Duitse CDU allicht wel zorgen dat de nieuwe voorzitter scherp genoeg blijft. Anders gaat AfD met de resterende rechtse stemmen lopen.

PIET VAN NIEUWVLIET

IERLAND

Nieuwe Ierse taalwet geeft Gaelic forse duw in de rug De president van de Ierse republiek, Michael D. Higgins, heeft een nieuw wetsontwerp over taalgebruik in Ierland ondertekend, die de wet op de officiële talen in Ierland van 2003 wijzigt. © SHUTTERSTOCK

Met het wetsontwerp dat nu is ondertekend en goedgekeurd, heeft de overheid de doelstelling om tegen het einde van 2030 minstens 20 procent van de nieuwe ambtenaren te hebben die het Gaelic als moedertaal hebben of de taal ten gronde beheersen. Het wetsontwerp dat tijdens de economische crisis in Ierland werd ingediend, en in het parlement uitgebreid werd besproken, werd tijdens de covidpandemie afgerond. Door deze nieuwe wetgeving zullen ambtenaren, ongeacht of ze nu zijn opgegroeid binnen of buiten een Gaeltacht (gebieden waar het Gaelic de lingua franca is), verplicht zijn hun dienstverlening ook in het Gaelic uit te voeren.

Vrijwaren tegen uitsterven “Er werden al mooie stappen gezet inzake taalrechten sinds de wet van 2003.

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Michael D. Higgins, president van de Ierse Republiek

Het belangrijkste is nu om de duidelijke doelstelling te bereiken tegen 2030, te weten dat minstens 20 procent van de nieuwe ambtenaren in onze publieke instellingen de Ierse taal beheersen. Het is duidelijk dat veel zal afhangen van het werk van het raadgevend comité dat zal worden opgericht in de uitloop van deze nieuwe wet”, aldus een woordvoerder van de Ierse regering.

Historische dag Achouffe 19 - 6666 Wibrin (Houffalize) Wij zijn vlamingen Tel.: 061 28 81 82

www.lespine.be

De Jongste Telg

Ingang langs de Boechoutselei in Hove of Fruithoflaan 15, 2530 Boechout Tel.: 03/455.23.56 www.dejongstetelg.be

Toen het wetsvoorstel door het Ierse parlement, de Dáil, werd goedgekeurd, noemde de staatssecretaris voor de Gaeltacht, Jack Chambers, dit “een historische dag” voor de Ierse taal. “Met dit nieuwe wetsontwerp leggen we als staat de basis voor het behoud van onze taal voor de komende generaties”, aldus de minister. Veel politieke waarnemers denken dat Ierland hiermee inderdaad belangrijke stappen zet om de dienstverlening in de Ierse taal, het Gaelic, op een kwalitatief veel hoger niveau te brengen. Taalfierheid en het beschermen van de eigen taal zijn punten van de politieke agenda.

PIET VAN NIEUWVLIET

Anders gaan leven

Een langetermijnplanning om een toekomstige lockdown te vermijden?

© SHUTTERSTOCK

Sinds Angela Merkel in 2018 aankondigde dat ze niet langer bondskanselier en CDU-partijleider wou zijn, is de voormalige centrumrechtse partij - nu eerder in links-liberale en zelfs sociaaldemocratische richting opgeschoven - stuurloos geworden. Nog begin dit jaar moest Merz het afleggen tegen de kleurloze Armin Laschet, die echter wel de steun van het partij-apparaat achter zich had. Na dramatische verkiezingsresultaten in september 2021 (CDU haalde nog amper 19 procent van de stemmen), trok Laschet de deur achter zich dicht.

“Wij kunnen niet organiseren!” Ik hoor het sportjournalist Jan Wauters nog zeggen toen hij de Vlaamse manier van werken vergeleek met de Nederlandse prestaties op vele terreinen. Alleen vergat hij te zeggen, zoals het Nederlands vaccinatiegestuntel bewees: “Zij kunnen niet improviseren!”

Maar geef Nederlanders een doel op lange termijn en het resultaat kan verbluffend zijn: van de beroemde waterwerken tot de voetbalstadions en de musea. Ooit vertegenwoordigde ik de omroep in een coproductie met het Nederlandse Teleac bij een cursus Italiaans.

Ik daagde voor overleg in mijn eentje op in Utrecht en botste op een volle vergaderzaal waar iedereen die van verre of dichtbij maar iets te maken had met het project aanschoof. Methodisch en systematisch werd alles ruim op tijd in uitputtend overleg onder de loep genomen en het eindresultaat was inderdaad af. (Wel klaagden sommige Nederlandse cursisten dat ik ‘Fiammingo’ als nationaliteit op een kopie van een identiteitskaart in de cursus liet drukken.) De pandemie toonde wel het vlekje op het Nederlandse organisatietalent, want vlug en goed improviseren is er niet bij. De andere kant van de medaille is dan weer dat Den Haag al aan maatregelen denkt voor de volgende jaren, want corona is waarschijnlijk een blijvertje, terwijl ze in Brussel bij de woorden ‘lange termijn’ aan volgende week denken.

Het spoorboekje Achter de schermen zijn ze in Den Haag begonnen met ‘brainstormsessies’.

150 ‘creatieve en kritische geesten’ denken mee. Ambtenaren vergaderden al voor nieuwjaar met mensen uit de sectoren cultuur, horeca en sport, en in de loop van januari moet ‘een spoorboekje’ opgesteld worden voor de volgende jaren als eventuele nieuwe virusvarianten opduiken.

Dat klinkt goed, maar waarschijnlijk wringt daar al een schoentje. Uit welke kaartenbak komen die 150 namen? Is echt iedereen vertegenwoordigd? Bewust mogen de bedrijven en de grote organisaties van handelaars en winkeliers nog niet aanschuiven. Dat is voor later, maar uit geruchten valt op dat die mensen minder welkom zijn omdat zij belang hebben bij ‘consumeren’ en niet

bij ‘consuminderen’. Het vermoeden is groot dat hier weer, zoals bij het klimaat en de ambtelijk gecreëerde, feitelijk onbestaande stikstofcrisis, een groene en modieus pseudolinkse agenda wordt gevolgd die haaks staat op wat de meeste Nederlanders willen.

Seizoensgebonden activiteiten De burgemeester van Breda (een PvdA’er) liet al een beetje in de kaarten kijken toen hij orakelde dat carnaval en voetbal best naar de zomer verhuizen omdat iedereen moet leren leven met de seizoenen; terug naar pre-industriële tijden.

Omdat men de zomer veiliger acht, mogen de mensen nog wel naar festivals stromen of uitgebreide familiebijeenkomsten bezoeken. Concerten of musicals verhuizen ook naar die maanden en in de winter zijn alleen voorstellingen mogelijk met weinig publiek. Experimenteel toneel gaat naar de winter, want buiten de gesubsidieerde makers is niemand geïnteresseerd zodat vijf meter afstand tussen de toeschouwers geen probleem is. Ooms, tantes en neven en nichten plus vrienden zijn in de herfst- en wintermaanden ook niet meer welkom.

De kindjes moeten volgens die Nederlandse denksporen hun lange vakantie maar in de winter opnemen en voor de rest thuis afstandsonderwijs volgen tot ze van begin mei tot einde september weer naar school mogen.

Nog een maatregel die op tafel ligt, is de verplichting het hele jaar door mondkapjes te dragen in het openbaar en de aanbeveling nooit een hand te geven.

Hoewel niemand het tot nog toe duidelijk stelde, zijn dit ook recepten om het autogebruik drastisch te verminderen zodat Nederland op zijn eentje het Europees klimaat redt. Officieel dient deze langetermijnplanning om toekomstige gehate lockdowns te vermijden, maar deels is dit een agenda om ‘anders-gaan-leven’ te bevorderen.

JAN NECKERS

Buitenland

6 JANUARI 2022

11

DIPLOMATIEKE VALIES

Frankrijk wordt voorzitter van EU

De Europese joker van Macron

© SHUTTERSTOCK

Schitteren op het Europese toneel én herverkozen raken als President van Frankrijk, Emmanuel Macron legt de lat hoog voor cruciale komende maanden. Dat net die verkiezing samenvalt met het Frans voorzitterschap van de EU creëert voor het eerst in meer dan een kwarteeuw een uniek momentum. Maar het blijft een reuzengok. Analisten waarschuwen dan ook dat de strategische gok van de achtste president in meer dan zes decennia vijfde republiek wel eens op een sisser kan aflopen.

Emmanuel Macron speelt voluit de Europese kaart om zijn herverkiezing als President veilig te stellen.

Het incident het voorbije weekend rond de wapperende EU-vlag aan de Arc de Triomphe is tekenend voor hoe de Franse presidentsverkiezingen later dit jaar het Frans voorzitterschap van de EU zullen overschaduwen. We recapituleren: de Franse driekleur die er permanent hangt, moest (even) wijken voor de EU-sterren om dat zesmaandelijks voorzitterschap te symboliseren, wat een storm van protest veroorzaakte, zeker bij degenen die het in april tegen Emmanuel Macron opnemen. Alsof het op voorhand afgesproken was, reageerden Le Pen, Zemmour en Pécresse beurtelings via de sociale media, telkens met ongeveer anderhalf uur tijd ertussen. Uiteindelijk kwam de Franse vlag terug op haar vertrouwde plek. Volgens de ene sowieso het plan, terwijl anderen een politieke overwinning claimen. De teneur is gezet.

Europese boodschap Al maanden is het duidelijk dat de uittredende Franse president zijn Europese rol als hefboom voor zijn herverkiezing wil gebruiken. “Un Macron, trois Emmanuel”, schreef Le Figaro. De eerste president, de tweede Europees voorzitter en de derde kandidaat om zichzelf op te volgen. Feit is dat de situatie vrij uniek is. Het vorig Frans voorzitterschap dateert al van 2008, op een moment dat ene Sarkozy nog maar net ene Chirac in het Elysée vervangen had. Toch is het niet de eerste keer dat beide samenvallen. In 1995 bekleedde Mitterand die functie, waarna opvolger Chirac de laatste maanden van het semester afrondde. ‘Mutatis mutandis’, vrij onwaarschijnlijk maar theoretisch mogelijk: Eric Zemmour of Marine Le Pen voor enkele weken voorzitter van de Europese Raad…

De eurofilie van Macron is niet nieuw, dat bleek nog eens toen hij eerder in december de zwaartepunten van zijn voorzitterschap in de verf zette. Samengevat (we plukken het uit De Volkskrant): “We moeten van een Europa gericht op samenwerking binnen onze grenzen, naar een Europa dat machtig is in de wereld, volledig soeverein, vrij in zijn keuze en meester over zijn lot”. Vertaalt men dit naar concrete dossiers, dan blijkt

al duidelijk dat Elsschot indachtig heel wat ‘wetten’ en ‘praktische bezwaren’ de weg naar zijn Europees ‘utopia’ bemoeilijken. In de vele uren die historicus William Drozdiak voor de totstandkoming van zijn boek The Last President of Europe met Macron sprak, ontwaarde hij een duidelijke evolutie. Het initiële enthousiasme kalfde af naarmate hij vaststelde dat Berlijn niet dezelfde ambitieuze inkleding aan het Europese project gaf.

Robert Schuman versus Victor Hugo In hoeverre zijn plan succesvol is, zal van twee belangrijke elementen afhangen. Ten eerste is er die relatie met Berlijn, nog steeds de ruggengraat van de constructie, sterker nog sinds de Brexit. Krijgt hij de Duitsers mee met zijn agenda en wordt zo de ruimte gecreëerd om te schitteren? Hij denkt over een troef te beschikken: het sentiment rond heel wat dossiers evolueert in Franse richting. Dat heet meer politieke sturing, het bewustzijn dat meer investeringen nodig zijn in defensie en de technologische sector, en de huiver voor minder stringente begrotingsregels en herstelfondsen allerhande neemt af. Eigenlijk moet Macron bij het afronden van zijn ambtstermijn het beeld ingang laten vinden dat Frankrijk niet alleen telt in Europa, maar eigenlijk ook de Europese leider is. Het tweede element, tot slot, sluit bij het eerste aan: kan men überhaupt Franse presidentsverkiezingen via Europese thema's winnen? Het Frans scepticisme op het vlak van ‘meer Europa’ is beduidend groter dan in pakweg Duitsland of Italië, en dat wordt nog verder aangepord door tegenstanders, Le Pen en Zemmour op kop. In een recent rapport van het Institut Jacques Delors, een denktank waarvan de naam geen vermoeden tot eurosceptische instelling opwekt, wordt de Franse president geadviseerd rond Europa “meer bescheidenheid” aan de dag te leggen. “Meer Robert Schuman, minder Victor Hugo”, klonk het letterlijk. Op dat punt lijkt Macron hier alvast geen oor naar te hebben.

MICHAËL VANDAMME

DUITSLAND

Standbeeld Luther in Berlijn: klaar om van zijn sokkel gehaald te worden?

Berlijn wil Luther doen vergeten In de Duitse hoofdstad zijn er plannen om alle straten en pleinen die vernoemd zijn naar Luther te gaan herdopen. De woke-waanzin wil de geschiedenis herschrijven en nu moet de grondlegger van het Duitse protestantisme eraan geloven. De reden? Antisemitisme.

Een dikke vijfhonderd jaar geleden nagelde de theoloog en toen nog katholieke monnik Maarten Luther zijn bekende stellingen aan de deur van de slotkerk in Wittenberg. Vooral de handel in aflaten - waarbij mensen eindeloos geld aan de kerk gaven om zielen uit het vagevuur te redden - was Luther een doorn in het oog.

De Duitser zou de eerste protestantse hervormer worden. Wat Calvijn is voor Frankrijk, dat is Luther voor Duitsland: een van de belangrijkste religieuze figuren uit de geschiedenis.

Onder het mom van de politieke correctheid wordt de geschiedenis echter overal in Europa herschreven. In het Verenigd Koninkrijk werden in het afgelopen jaar talloze standbeelden van historische figuren van hun sokkel gehaald, in Berlijn willen de aanhangers van de woke-beweging nu alle straten en pleinen die vernoemd zijn naar Maarten Luther schrappen. Het boegbeeld van het protestantisme zou zich namelijk tijdens zijn leven bezondigd hebben aan antisemitisme. Het klopt dat Luther een afkeer had van de joden. Hij kenmerkte zich door een sterke bekeringsdrang.

“Dwing ze (de joden) binnen te komen (in de kerk)”, was zijn adagium. Luther kon het niet verkroppen dat het overgrote deel van de joden weigerde om Jezus Christus te aanvaarden als verlosser.

290 racistische namen De bal ging aan het rollen toen de politicoloog Felix Sassmansshausen van de deelstaatregering in Berlijn de opdracht kreeg om alle antisemitische en racistische straatnamen en pleinen in kaart te brengen. Sassmansshausen komt in Berlijn aan 290 namen. Negen hiervan zijn vernoemd naar Luther. Sassmansshausen vindt zo’n 100-tal straten en pleinen echt ‘problematisch’ en beveelt in die gevallen een nieuwe naam aan. Ook de Junker Jörgstrasse, vernoemd naar Luthers schuilnaam, moet eraan geloven. Volgens de politicoloog was Luther “met zijn antisemitische geschriften een wegbereider van het christelijk gemotiveerde antisemitisme”. Dat Sassmansshausen graag uit zijn nek kletst, mag wel duidelijk zijn. Zo vindt hij ook dat de Niemöller-platz, vernoemd naar een pastoor, wegens antisemitisme herdoopt moet worden. Maar Niemöller zat juist in het verzet tegen het naziregime en bracht acht jaar in de cel door.

Revolutie eet eigen kinderen op Het is nog maar de vraag of het herdopen van straatnamen zal helpen in de strijd tegen racisme en antisemitisme. De Nederlandse gezaghebbende rabbijn Lody van de Kamp stelt zich in het Nederlands Dagblad alvast vragen bij het nut van de operatie: “Laat die straatnamen maar bestaan. De historische feiten zijn zowel voor het Duitsland van nu als voor de joodse gemeenschap van nu die welkome herinnering aan de grote opdracht om samen te werken aan onze toekomst.”

In Berlijn zijn ze intussen niet aan hun proefstuk toe. Enkele maanden geleden werd al beslist dat een Bijbelse tekst op de koepel van het stadsslot verwijderd dient te worden. Die teksten zouden voor ongelovigen en andersgelovigen aanstootgevend zijn, zo klonk het. Treurig genoeg was het de Lutherse kerk zelf die mede voorstander was van het verwijderen van de tekst.

De revolutie eet nu haar eigen kinderen op.

Het is intussen wachten op de eerste politiek correcte Antwerpenaar die vaststelt dat er achter de Sint-Andrieskerk een Lutherpleintje is.

LU

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview Gilles Verstraeten (1989) groeide op in Kortrijk, maar verloor zijn hart aan Brussel. Sinds 2019 is Verstraeten voor de N-VA in het Brussels Parlement verkozen. Daarnaast is hij ook gemeenteraadslid in zijn woonplaats Anderlecht. Met zijn kennis over thema’s als gezondheid en inburgering heeft de Brusselse minister Alain Maron aan Verstraeten een taaie klant. at is uw balans van de covidaanpak van de Brusselse regering?

“De Brusselse politiek blijft graag lang in de ontkenning leven, op alle gebied. Problemen worden niet onder ogen gezien en verantwoordelijkheden worden liefst doorgeschoven naar andere niveaus. Al van in het begin van de gezondheidscrisis laat de Brusselse regering steken vallen. Voor de vaccinatie in Brussel op gang kwam, werden in Brussel vele veiligheidsmaatregelen niet nageleefd door de bevolking en werden de regels ook niet afgedwongen. Men wou niet inzien dat in bepaalde wijken het overheidsgezag minimaal is, om niet te zeggen onbestaande.”

“Op sommige momenten tijdens de crisis had Brussel de strengste regels van het land, zoals een mondmaskerplicht buiten en een avondklok vanaf 22 uur. Maar in ‘mijn’ Kuregem werd dat allemaal niet echt nageleefd.

Dan vraag ik me af welke zin het heeft om streng te zijn. Dat resulteerde erin dat de mensen die van goeie wil waren het zich uiteindelijk ook niet meer aantrokken.”

“Ook met de reservatie-website Bruvax waar Brusselaars zich moesten registreren voor hun vaccinatie - heeft de regering serieuze steken laten vallen. Het is via Bruvax mogelijk om de vaccinatiegegevens van andere mensen te weten te komen. Dat gegevenslek werd enkele weken geleden aangekaart door enkele burgerorganisaties. Maar sindsdien heeft de bevoegde minister Alain Maron daar niets aan gedaan.”

Verleidt de gedachte u soms niet dat die ogenschijnlijk strenge maatregelen genomen worden als rookgordijn?

Op papier is men zo de beste leerling van de klas en wordt men door Frank Vandenbroucke met rust gelaten.

Maar om de bevolking te ontzien, handhaaft men op het terrein vervolgens die strenge maatregelen niet.

Vlaanderen verkijkt zich misschien op die komedie door ook op het terrein de beste te willen zijn.

“Dat lijkt me een cynische redenering. Er is in Brussel de ontkenning van de feiten, maar er is ook gewoon veel pertinente onmacht. Voor politici - en zeker voor de PS - is het eerder zo dat men niet wil toegeven dat men geen macht meer heeft over bepaalde bevolkingssegmenten.”

Als we blijven investeren, zal het Nederlands opnieuw zijn legitieme plaats in Brussel veroveren “Naast het niet-handhaven van de eigen regels, heeft de Brusselse regering geklungeld met het opzetten van testcentra, wat tot lange wachtrijen leidde aan de ziekenhuizen. Toen de vaccinatiecampagne al lang bezig was, heeft men ook lange tijd ontkend dat een aanzienlijk deel van de bevolking zich niet liet vaccineren. Er waren veel uitvluchten, die evenzeer zouden kunnen gelden voor de andere grootsteden in België, maar daar minder van tel bleken. Ook in de Waalse steden presteerde men immers beter. In Brussel stak men het dan op het feit dat men zogezegd te

6 JANUARI 2022

“Inburgering? Allochtonen zijn de Vlaamse gemeenschap dankbaar voor de emancipatiekansen.

De Franstaligen laten hen gewoon aan hun lot over” GILLES VERSTRAETEN BRUSSELS PARLEMENTSLID (N-VA) weinig vaccins kreeg, dat Vlamingen en Walen in Brussel een vaccin kwamen halen, of dat de cijfers niet juist waren. Dat heeft men maanden volgehouden, tot uit de Brusselse vaccinatiecijfers gewoon duidelijk werd dat er ontegensprekelijk een forse achterstand bleek te zijn.”

Hoe komt dat volgens u? Waarom is de bevolking niet mee?

“Er is een groot wantrouwen in de openbare overheden, en gezondheidszorg werkt in Brussel anders dan elders in België. 40 procent van de inwoners van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft geen vaste huisarts. In Vlaanderen is de huisarts de hoeksteen van de eerstelijnszorg. Maar in Brussel niet.”

“Alain Maron zegt dan in Vlaamse media als De Standaard dat hij niets meer kan doen dan wat hij gedaan heeft. In de parlementaire wandelgangen fluistert nochtans iedereen - zelfs de PS - dat het hoge aantal vaccinweigeraars te wijten is aan het gebrek aan integratie. We zijn er.”

“In 2017 heeft de Brusselse regering al besloten om integratietrajecten verplicht te maken, in samenwerking met de gemeenten. Maar de implementatie ervan is al tig keren uitgesteld. Januari 2022 zou de allerlaatste deadline zijn. Toen ik onlangs in de Anderlechtse gemeenteraad een vraag over inburgering in de Brusselse gemeenten stelde, hoorde men het opnieuw donderen in Keulen. Er moet nog samengezeten worden om afspraken te maken, klonk het. Ook daar duikt Alain Maron op, die tijdens de vorige legislatuur al laten blijken heeft dat Ecolo een uiterst koele minnaar van verplichte inburgering is. Ecolo is een koele minnaar van integratiebeleid. In 2017 stemden zij tegen die ordonnantie. En nu maakt Maron als minister geen haast met de uitvoering ervan.”

Uw partijgenoot Luc De Coninck, exburgemeester van Sint-Pieters-Leeuw, zag het vorig jaar in ’t Pallieterke nog goedkomen met het Nederlands in Brussel. Gaat het goed met het Nederlands in Brussel volgens u?

“Dat geloof ik, ja. De Vlaamse instellingen in Brussel leveren prima - en de facto ook tweetalige - dienstverlening. De Brusselse instellingen die tweetalig zouden moeten zijn, zoals de gemeenten, de rust- en ziekenhuizen of de wachtdiensten voor de huisartsen, die leveren een slecht taalbeleid. Tweetaligheid is daar een lachertje. Maar de instellingen van de Vlaamse gemeenschap? Die zijn kwalitatief in orde, en dat wordt ook zo door heel wat anderstalige Brusselaars erkend.”

“Twee groepen vinden in Brussel makkelijk hun weg naar het Vlaamse onderwijs: de Franstalige elite en de allochtonen. Mijn Franstalige collega’s in het parlement sturen haast allemaal hun kinderen naar het Nederlandstalig onderwijs. En ook de man in de straat doet dat, omdat het Vlaamse model staat voor meer discipline en betere kansen in het leven. Dertig jaar geleden sloot men Nederlandstalige scholen in Brussel. Nu kan men er niet snel genoeg nieuwe bijbouwen.

Dat stemt hoopvol voor het Nederlands in Brussel.”

“Vlaanderen doet gewoon veel voor de Brusselaar. De Vlaamse Gemeenschap organiseert vrijwillige inburgeringstrajecten, die altijd bomvol zitten. Vrijwillig! Allochtonen zijn daar Vlaanderen erkentelijk voor, omdat het hen vooruithelpt in het leven en zorgt voor emancipatie. Het Franstalig-Brusselse model

laat hen graag aan hun lot over en verwacht vooral nooit iets van hen.” ‘‘Mijn boodschap aan Vlaanderen is dus: verkijk u niet te veel op de traditionele Brusselse gemeentepolitiek, waar die positieve evolutie zich het traagst doorzet, en de lokale baronnen en hun gemeenteraadsleden vaak niet mee zijn met de nieuwe realiteit. De Olivier Maingains van deze wereld zijn een kleine minderheid.”

Brussels PS-staatssecretaris Nawal Ben Hamou is bijvoorbeeld een product van het Nederlandstalig onderwijs. Maar uiteindelijk kiest zij voor de PS. Daar dient de Vlaamse aanwezigheid ook niet voor.

“De Brusselnorm zegt dat Vlaanderen 30 procent van de Brusselaars moet bereiken met een aanbod aan gemeenschapsvoorzieningen. In vele gevallen halen we dat. Nu, de scholen bijbouwen, dat ging niet louter om zomaar de Brusselnorm te halen, maar omdat de bevolking fors steeg. Ook het Franstalig onderwijs heeft moeten bijbouwen, maar is te laat op gang geschoten. De Franstalige gemeenschap en het Brussels gewest zijn te armlastig om nog veel te investeren in Franstalig onderwijs. Als Vlaanderen dus blijft investeren op dezelfde manier, dan kan het aandeel Nederlandstalig onderwijs verder stijgen, en krijgen we misschien een situatie waarbij het Nederlands opnieuw zijn legitieme plaats in Brussel verovert. Dat zal op de langere termijn zijn. Maar misschien moeten we inderdaad meer geduld opbrengen.”

“Twee groepen vinden in Brussel makkelijk hun weg naar het Vlaamse onderwijs: de Franstalige elite en de allochtonen” “De ironie is natuurlijk dat, nu het echt beter gaat in Brussel met het Nederlands, steeds meer mensen in Vlaanderen zich afkeren van Brussel. Mensen in Vlaanderen mogen weten dat het met de Vlaamse aanwezigheid in Brussel de goede kant opgaat. En aan de Vlaamse Brusselaars die graag verdwalen in Brusselfantasieën of in een ‘Brusselse gemeenschap’ of een vierde gewest, zou ik zeggen: verkwansel het goede werk van de Vlaamse Gemeenschapscommissie niet door te denken dat het met het Nederlands beter zal gaan onder een puur Brussels bestuur, want dan gooien we de vruchten van jaren werk weg en zal het Nederlands opnieuw geminoriseerd worden.”

Maar laat ons wel wezen: al is er hoop, het gaat niet echt goed met Brussel.

Het gewest is failliet, de armoede neemt toe, en wie het beter heeft, trekt nog altijd weg uit de wijken in en rond het stadscentrum.

“De directrice van een Franstalige school bij mij in Kuregem heeft ooit in De Standaard verklaard dat ze al blij is als de leerlingen op het einde van hun schoolcarrière Frans kunnen lezen en schrijven. Ik kan me inbeelden dat in een buurt als Kuregem opgroeien aartsmoeilijk is, zeker als je ziet dat de generaties voor jou het ook al moeilijk hadden. Je leeft in een wijk waar openlijk drugs wordt gedeald, de straten vol vuilnis liggen

GILLES VERSTRAETEN • GEBOREN OP 6 NOVEMBER 1989 IN KORTRIJK • JURIST • WOONT IN KUREGEM (ANDERLECHT) • GEMEENTERAADSLID ANDERLECHT • BRUSSELS PARLEMENTSLID en de school je niet echt veel bijbrengt. De gemeente is afwezig en het OCMW is een ramp. 40 procent van je vrienden slaagt er niet in om een job te vinden en de schooluitval is enorm. Je buren zijn enkele gezinnen die in appartementen van een huisjesmelker wonen. Je wordt continu door de politie gecontroleerd, ook als je niets misdoet. Hoe moeten we verwachten van die generatie dat ze vertrouwen heeft in de overheid? De mouwtjeswrijvende slachtofferindustrie zegt dan dat je helemaal niets hoeft te doen en dat de samenleving sowieso altijd en overal racistisch zal zijn. Op den duur geloof je er dan zelf niet meer in.”

“De kwaliteit van het bestuur in een gemeente als Anderlecht is dramatisch. We hebben net kennis mogen nemen van een schandaal waarbij gemeentepersoneel rijbewijzen verkocht. Het erge is dat zulke zaken me eigenlijk niet eens meer verbazen.

De verpaupering is totaal. En Anderlecht ontbeert de middelen, de politieke moed en de wil om daaruit te geraken.’‘ “Er is nu wel een plan om de lokale politie te laten samenwerken met de dienst bevolking, zodat samenlevingsproblemen uiterst snel kunnen worden gemeld en aangepakt, dossiers systematischer worden opgesteld en informatie over bepaalde personen sneller wordt uitgewisseld. Ik heb in de gemeenteraad tot vervelens toe steeds dezelfde vraag gesteld, tot de bevoegde schepen me op zijn kabinet uitgenodigd had om de zaak te bespreken omdat hij de vraag beu werd. Daar ben ik trots op. Al is er nog werk: er zijn vorige maand slechts drie dossiers opgesteld in heel Anderlecht. Zo gaan we er ook niet geraken.”

“Maar goed, zonder een degelijke middenklasse die zich in Anderlecht en Brussel vestigt, gaan we er helemaal niet uit geraken.

Je hebt tenslotte ook mensen nodig die een duurzame band met een buurt willen opbouwen. Dat is een van de redenen waarom ik blijf, want ‘si tous les dégoutés s’en vont, il n’y a que les dégoutants qui restent’. En als er nog eens meer Vlamingen samen die strijd zouden aangaan, dan zijn we al met meer.”

CHRISTOPHE DEGREEF

Dossier

13

Is er sprake van een belangenconflict omdat de Brusselse regering een gebouw voor transmigranten aankoopt?

“Deze absurde aankoop maakt van Brussel dé migratiehotspot van Europa” © BELGA

DOSSIER

6 JANUARI 2022

Afgelopen donderdag raakte bekend dat de Brusselse regering een gebouw aangekocht heeft om transmigranten in te huisvesten. Dat zorgde voor een golf van verontwaardiging binnen de politiek: zowel oud-staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) als de Brusselse Vlaams Belangfractie reageerden al fel. Maar ook de huidige staatssecretaris, Sammy Mahdi, die met zijn partij op federaal niveau een coalitie vormt met zo goed als álle partijen van de Brusselse regering, reageerde ontevreden. Theo Francken opperde zelfs om een motie van belangenconflict in te dienen. Maar wat is dat en kan dat in deze situatie?

“De Brusselse regering schaadt met deze aankoop rechtstreeks de belangen van de federale regering. Deze absurde aankoop maakt van Brussel dé migratiehotspot van Europa, voor mensen die niet eens in België willen blijven, maar hier gewoon illegaal op doorreis zijn. Ik wil Mahdi hierover zeker uit zijn kot lokken”, reageert Francken. Hij hoopt dat de huidige staatssecretaris na zijn felle uitlatingen op Twitter ook effectief actie zal ondernemen: “Put your money where your mouth is.”

Dat kan volgens Francken door de aankoop van de Brusselse regering aan te vechten omwille van een belangenconflict: “Het schaadt rechtstreeks de belangen van zowel de federale regering (op vlak van migratiebeleid), maar ook Vlaanderen zal mee de gevolgen dragen van een opvangcentrum zo dicht bij de Brusselse rand.”

Kan de Vlaamse regering niets doen?

We vragen het aan Vlaams minister Ben Weyts, die onder meer bevoegd is voor de Vlaamse Rand. Ook in die regio zal immers de impact van zo’n asielcentrum voelbaar zijn: “Dat kan, maar volgens mij is het zeer ‘far fetched’ om een link te zoeken met de Vlaamse regering in deze kwestie. Zowel qua bevoegdheden als juridisch en politiek heeft de Vlaamse regering hier weinig of niets mee te maken.” Ook Vlaams Belang-fractieleider in het Vlaams Parlement Chris Janssens reageert: “Een Vlaamse link zie ik niet meteen. Maar op Brussels en federaal niveau zullen we uiteraard wel stevig oppositie voeren tegen deze dwaze beslissing.”

ONWETTIG EN DODELIJK GEDRAG FACILITEREN Huidig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi sprak zich via Twitter eveneens fel uit tegen de beslissing van de Brusselse regering: “Op korte termijn klinkt het opvangen van mensen

die nu in Brussel zitten voor sommigen misschien menselijk. Alleen faciliteer je hiermee onwettig gedrag dat de voorbije jaren het leven heeft gekost aan duizenden mensen tussen Calais en Dover.

Het signaal moet zijn dat transmigratie allesbehalve wenselijk is en bestreden dient te worden, in ieders belang. Niet dat je het VK onwettig en mogelijks levend kunt bereiken via Europese tussenstations waar je kan uitrusten.” Ook hij hekelt de boodschap die de Brusselse regering hiermee geeft en vreest ook de gevolgen: “Calais verplaatsen naar onze hoofdstad. Begrijpe wie begrijpen kan.”

BIJ WET ILLEGAAL: “GEEN CRIMINELEN MEER NODIG” Ook het Vlaams Belang sprak zich al uit over de komst van een opvangtehuis voor transmigranten in Brussel. “In ons wetboek is terecht sprake van een verbod op het faciliteren of huizen van illegale migranten op doorreis”, reageert Brussels Parlementslid Dominiek Lootens-Stael. “Het is dan ook werkelijk te gek dat het Brussels Gewest dit nu zélf gaat doen. Met zo’n overheid heb je geen criminelen meer nodig.”

Lootens-Stael hekelt ook de boodschap die de Brusselse regering hiermee geeft aan alle potentiële transmigranten: “Reis gerust gans Europa door richting je favoriete bestemming. In België kan je alvast even uitrusten in ons overheidshotel!” Hij vreest dan ook voor een tweede Calais: “En dat dan met maar liefst twee miljoen euro belastinggeld: waanzin!”

Niet alleen een absurde beslissing van de Brusselse regering, maar ook een volstrekt onwettige. Dat zegt Brussels Vlaams Belang-voorzitter en senator Bob De Brabandere althans: “Artikel 77 van de verblijfswet verbiedt gelijkaardige praktijken: je mag niet bewust een niet-EU-onderdaan helpen of herbergen om illegaal een buurland te betreden.

De Brusselse overheid is zich hiervan bewust, dus probeert ze het af te schermen en roept ‘humanitaire redenen’ in. Dat is uiteraard onzin: deze mensen verkeren niet in hongersnood of levensnood. Integendeel, ze reizen bewust illegaal door Europa om naar het Verenigd Koninkrijk of andere bestemmingen te gaan en betalen hiervoor grof geld aan illegale mensensmokkelaars.” De partij van Lootens-Stael en De Brabandere is dus niet van plan deze beslissing te laten passeren. “Wij zullen alvast niet aar-

zelen om de nodige juridische stappen te ondernemen”, besluit De Brabandere.

De Brusselse N-VA-fractie stelt dan weer dat het Brussels Gewest helemaal niet bevoegd is voor de opvang van transitmigranten: “Wat Vervoort en de Brusselse regering nu doen is niet loyaal ten aanzien van het federale asiel- en migratiebeleid.” Men noemt Brussel een illegale migratiehub met alle problemen van dien. Volgens N-VA weigeren de Brusselse overheden de problemen onder ogen te zien: “Er zou minstens een verplichte identificatie en begeleiding naar bestaande opvangstructuren met bed, bad, brood moeten worden voorzien. Ook politie- en hulpdiensten op het terrein klagen reeds jarenlang deze onhoudbare situatie aan. Er is zo goed als geen controle in Brussel over wie op ons grondgebied verblijft. Wat Vervoort nu doet, is zeggen: ‘Mensensmokkelaars, jullie zijn welkom om hier zaken te doen.

Brussel is de ideale stop onderweg naar het VK of andere landen. Mensensmokkelaars, drop de transmigranten maar en pik ze later terug op, wij houden jullie businessmodel overeind.’"

WANNES NEUKERMANS

UITLEG BART MADDENS Politicoloog aan de KULeuven Bart Maddens geeft uitleg: “Zo’n belangenconflict komt enkele keren per jaar voor over verschillende kwesties. Wel is het belangrijk het verschil te maken tussen belangenconflicten tussen parlementen en belangenconflicten tussen regeringen. De meest spraakmakende voorbeelden van belangenconflicten ging over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde in 2007-2009: toen waren het verschillende Franstalige parlementen en het Duitstalige, die belangenconflicten indienden. Via die carrousel konden de Franstaligen de splitsing op de lange baan schuiven. Een ander voorbeeld dateert van de vorige legislatuur. Toen diende de Vlaamse regering een belangenconflict in tegen de Brusselse regering die torenhoge boetes wilde innen op geluidsoverlast van overvliegende vliegtuigen uit Zaventem.”

“Juridisch wel, maar politiek gezien is de kans klein dat hiervan een belangenconflict komt”, reageert Maddens over de mogelijkheid voor een belangenconflict over het Brusselse asielcentrum. “In dit specifieke geval gaat het over een conflict tussen twee regeringen, wat eerder uitzonderlijk is. Hier gaat het over een beslissing op uitvoerend niveau. De premier, Alexander De Croo, zou de procedure voor dit belangenconflict dus moeten opstarten. De kans dat hij zijn hand in dat wespennest zal steken is volgens mij zo goed als onbestaande, zeker omdat, op DéFI na, alle Brusselse regeringspartijen ook in de federale regering zetelen.”

Dat zelfs de Vlaamse regering een belangenconflict kan uitroepen, vindt de politicoloog onwaarschijnlijk: “Op zich is het belangenconflict een rekbaar begrip: om die procedure te starten is er geen toets op voorhand, een belangenconflict hoeft ook niet gemotiveerd te zijn. Op zich kan de Vlaamse regering dus bevoegdheden als integratie of zorg aanspreken om een belangenconflict in te dienen. Dat zou echter bij de haren gesleurd zijn. Ik denk niet dat ze dat zullen doen. Waarom zouden ze ook? Er zijn verschillende conflicten die veel meer de moeite waard zijn om te betwisten en die wel direct aansluiten bij de Vlaamse bevoegdheden. Denk aan de versmalling van de A12 ter hoogte van Grimbergen en Meise. Ze willen het laatste stuk van de A12 omvormen tot een ‘groene promenade’. In Meise komt er ook een tramlijn bij. Beide projecten zullen ook een negatieve impact hebben op de mobiliteit in Vlaanderen.”

14 Cultuur

6 JANUARI 2022

KUNST

SERIE

Een nieuwe vracht in het MAS

The Chosen The Chosen is een televisiereeks over het leven van Jezus van Nazareth en werd door The Spectator omschreven als de “meest succesvolle reeks waarvan je nog nooit gehoord hebt”. De serie is gratis te bekijken op www.thechosen.tv.

Het MAS in Antwerpen opende de nieuwe permanente expo ‘Vracht’. Ze toont hoe er eeuwenlang goederen, kennis en contacten via de haven Antwerpen in- en uitstroomden.

Het MAS huist op het Eilandje, de oude havenwijk, op de plek waar destijds het Hanzehuis van de Duitse handelaars stond. De zesde verdieping van het museum, met zicht op Antwerpen en de Schelde, is de perfecte locatie voor de permanente tentoonstelling ‘Vracht’ over de boeiende geschiedenis van de zeevaart en de wereldhandel.

Vikingen, bloeitijd en val

Het had iets weg van een kerstmirakel. Een expliciet christelijke Amerikaanse televisiereeks over het leven van Jezus van Nazareth werd tijdens de feestdagen in prime time uitgezonden op C8 in Frankrijk, op papier een van de meest seculiere ter wereld. Het wordt nog opmerkelijker als je de ontstaansgeschiedenis van The Chosen weet. The Spectator vergaapte zich op het succes van de reeks, door het Britse conservatieve blad omschreven als “waarschijnlijk de meest succesvolle televisiereeks waarvan je nog nooit gehoord hebt”.

De productie en distributie van The Chosen volgde immers niet het vaste stramien dat met succesvolle televisiereeksen geassocieerd wordt. De reeks werd gefinancierd door crowdfunding en niet door grote studiobudgetten. Het eerste seizoen is bovendien volledig gratis te bekijken op de website van de serie. Het bleek een groot succes, want meer dan 150 miljoen mensen bekeken de reeks intussen online. Hoe kwam de reeks dan in Frankrijk terecht? Naar verluidt zat de katholieke miljardair Vincent Bolloré, ‘de man achter Zemmour’, en eigenaar van Canal Plus en C8 er iets voor tussen.

Oecumenisch The Chosen komt uit de koker van de evangelischchristelijke regisseur Dallas Jenkins. Dat doet wellicht bij sommigen alarmbellen afgaan, aangezien evangelische Amerikanen geen al te beste reputatie hebben als het aankomt op het afleveren van kwaliteitsvolle of fijnzinnige media. De meeste echt goede christelijk geïnspireerde films werden immers, toeval of niet, geregisseerd door katholieken (denk aan The Passion of the Christ van Mel Gibson of Silence van Martin Scorsese).

The Chosen is gelukkig een uitzondering op die regel. Dat is in grote mate te danken aan de opzet en de structuur van de reeks. De serie vertelt het verhaal van Jezus “door de ogen van diegenen die hem ontmoetten”. Een doorsnee aflevering neemt ruimschoots de tijd om het leven in de Romeinse provincie Judea, de verschillende groepen zoals Romeinen, Farizeeërs en Joden, en het reilen en zeilen van de toekomstige volgelingen van Christus te schetsen. Jezus zelf verschijnt doorgaans pas op het einde van de aflevering, met het bijhorend dramatisch effect.

De makers kozen tevens voor een oecumenische aanpak door zowel protestantse, messiaans-joodse als katholieke experten te consulteren in het maken van de reeks. Het resultaat is een behoorlijk historisch authentieke weergave - binnen de mogelijkheden van het christelijke evangelie weliswaar - van het leven in het 1ste-eeuwse Judea.

Geslaagde vertolking van Jezus Dat dit alles slaagt, is ook op het conto van Jenkins te schrijven, die als professionele filmmaker alle narratieve en technische truken van de foor hanteert om de reeks erg bingewaardig te maken. Tot slot staat en valt een verfilming van het leven van Jezus natuurlijk met de vertolking van de Messias zelf. Acteur Jonathan Roumie slaagt er wonderwel in om een barmhartige, emotionele en persoonlijke Jezus neer te zetten.

PIETER VAN BERKEL

Wie heeft Antwerpen gesticht? Waren het de Romeinen of de Vikingen? Die vraag blijft voorlopig onbeantwoord, al krijgen de Vikingen op de expo de meeste aandacht. Dan wordt doorgestoken naar de late middeleeuwen. Er is een ereplaats voor de kogge, het solide successchip van de Hanze. Het grootste en meest complete exemplaar (uit 1325) werd in 2000 gevonden bij het graven van de Deurganckdok.

Rond 1500 evolueerde Antwerpen naar een wereldstad. In de haven kwamen nieuwe materialen toegestroomd, waarmee ambachtslieden aan de slag gingen. Prachtige staaltjes uit de MAScollectie zijn samengebracht: Chinees kraakporselein, Duits zilverwerk, Venetiaans glas, een nautilusbeker, een barnstenen halssnoer…

Er is een onderdeel gewijd aan Albrecht Dürer, die in 1520 in Antwerpen verbleef. Enkele stukken die hij in zijn reisdagboek vermeldde, zijn in de expo te zien. Blikvangers zijn het schouderblad en de rib van een walvis waarvan ook Dürer geloofde dat ze van de mythische reus Antigoon waren. Daarnaast zijn er ‘schatten’ in goud en zilver uit de door Spanje veroverde gebieden.

Met de blik op de haven toont de expo

modellen van onder andere de karveel, de Portugese kraak en de Italiaanse galei. Antwerpen groeide inderdaad uit tot een internationaal handels-en kenniscentrum. Dat laatste wordt belicht met globen en atlassen van pioniers als Mercator en Ortelius, nieuwe navigatie-instrumenten en publicaties van Plantijn.

Een heel klein plekje op de tentoonstelling behandelt de Val van Antwerpen in 1585, gevolgd door de sluiting van de Schelde in 1587. De stad liep leeg, de bloeitijd was voorbij.

Napoleon, Congo en containers Napoleon zorgde voor een ommekeer. Hij plande een nieuwe haven en richtte een scheepswerf in. Handelsrelaties herleefden en de trafiek nam spectaculair toe. In 1863 werd de Schelde definitief tolvrij. Er volgde een indrukwekkende economische ontwikkeling.

De Antwerpse haven kreeg nieuwe dokken, kaaien en kranen. Ook de stad veranderde. De oude stadomwalling werd doorbroken en de vlieten werden gedempt. Deze heropbloei komt uitvoe-

rig aan bod, evenals de evolutie van de schepen: van zeil naar stoom, van hout naar staal. Heel wat prachtige negentiende-eeuwse scheepsmodellen zijn verzameld. Bijzonder interessant is een apart verhaal over de familie Tinchant en hun Antwerpse tabaksfirma.

De koloniale tijd, met de Congoboten, heeft de Antwerpse haven geen windeieren gelegd. De titel van dit expohoofdstuk ‘Uitbuiting en geweld’ geeft aan waar de klemtoon ligt. Er is aandacht voor het witte goud (ivoor) en ‘bloedrood’ rubber als belangrijke invoerproducten, voor de handel en de ‘woekerwinsten’. Hier is het meest boeiende een kijkje op ‘biloko’, spullen van bij ons, zoals potten en pannen, die Congolese zeelui in Antwerpen kochten om ze thuis te verpatsen. Omgekeerd zijn er voorbeelden van de typische toeristenkunst die Belgen als souvenir uit de kolonie meebrachten. De olifant met de opgetrokken slurf was de vedette.

Het laatste onderdeel van ‘Vracht’ belicht de twintigste eeuw, toen de Antwerpse haven uit haar voegen barstte.

Mens en paard werden vervangen door machines. Hydraulische en later elektrische kranen konden almaar zwaardere gewichten hijsen. Alles ging sneller, werd groter en moest efficiënter. Symbool voor deze evolutie is de komst van de container.

Opvallend in deze nieuwe permanente opstelling is dat het MAS verrast met vele schitterende stukken die zelden te zien zijn geweest. Nog een pluspunt is dat de expo, ook al worden tientallen scheepsmodellen getoond, niet al te technisch wordt, maar eerder een cultuur-historisch verhaal brengt.

MMMV

Permanente tentoonstelling ‘Vracht’, MAS, Antwerpen, www.mas.be

BOEK

Van onze verslaggever ter plaatse

Patrick Van Gompel (°1957) is een vlotte verteller en heeft een goede pen om zijn verhalen te doen lezen, dankzij enkele ‘oudezoals-ze-er-geen-meer-maken’ en inspirerende ‘schoolmeesters’ uit zijn kinder- en jeugdjaren. In de jaren ’70 en ’80 worstelde hij zich op eigen houtje een weg in het journalistieke wereldje van toen, zonder ronkend diploma.

Als Kempense jongen schreef hij in die tijd voor regionale bladzijden van grote kranten en voor allerhande druksels die om vlotte en snelle verslaggeving vroegen.

Langzaamaan komt hij ook in radio- en tv-kringen en wordt hij een heuse journalist.

Op de vooravond van zijn pensioen - vanaf 1 februari - neemt hij in voorliggend boek op een meeslepende en aangenaam geschreven manier de lezer mee doorheen zijn carrière, zijn belevenissen en zijn gedachten bij dat alles. Zijn jeugd als Kempenzoon verloochent hij nooit en ook zijn schalkse humor doordrenkt zijn carrière, waar ook ter wereld hij zich bevindt. Want, inderdaad, VTM stuurt hem heel vaak uit naar verre oorden om reportages te maken en/of bekende en markante figuren te interviewen.

Inhoudelijk sterke verhalen Het grootste deel van zijn loopbaan - vanaf 1989 - werkt hij voor VTM en zoals uit zijn verhaal blijkt, deed hij dat altijd met veel zin en met een journalisteninstinct dat altijd, letterlijk, nieuws zoekt. Zijn boek is geen opsomming van waar hij overal geweest is en van wie hij allemaal voor zijn microfoon kreeg. Hij overschouwt toestanden en gebeurtenissen waarin hij middenin gedropt werd en laat de lezer vatten wat hij toen aanvoel-

de en beleefde, en hoe hij tegen een en ander aankeek. De ene keer gaat hij luchtig over het gebeuren heen en vertelt hij op haast anekdotische wijze zijn belevenissen, maar een andere keer beschrijft hij diep meevoelend de tragiek die zich voor zijn ogen afspeelt. Het maakt zijn ‘verslag over zijn carrière’ bijzonder aangenaam en ook boeiend om te lezen. Het levert sterke verhalen op van een gepassioneerde journalist.

Evoluties Patrick Van Gompel behoort tot die generatie die enorme veranderingen in het journalistieke werk heeft zien plaatsvinden. Begonnen als jonge snaak die met een typmachine zonder geheugen tekstjes maakt en vooral ter plaatste gaat of telefoneert om de juiste informatie te bekomen, zal hij later de mobiele telefoon weten opkomen alsook de zware computermachines die evolueren naar de compacte en veelzijdige apparatuur die wij vandaag kennen. Ook ziet hij van binnenuit hoe de commerciële zenders zich ontwikkelen naast de staats- of publieke zenders, waardoor de telecommunicatiewijzen zowel naar inhoud als naar vorm ingrijpend wijzigen. Van Gompel toont ons ook die evoluties op zeer bevattelijke wijze.

Eigen stijl en zelfspot Zijn reportages ver buiten de landsgrenzen gaan over erg uiteenlopende zaken. Zijn eerste trip is in 1990, wanneer hij in Rwanda - nog voor de volkerenmoord in 1994 - bericht over de spanningen tussen Hutu’s en Tutsi’s.

Ook vanuit Somalië met al zijn krijgsheren, Irak met toen Saddam Hoessein als dictator, Libië tijdens het verdrijven van Khaddafi, Oekraïne tijdens de revolutie, Israël en de Gazastrook met al hun spanningen, Marokko toen de dood van Mobutu nabij was, Zuid-Afri-

ka op bezoek bij Vlaamse projecten, en ook vanuit Wit-Rusland bij de terugkeer van buschauffeur Willy Sollie brengt Van Gompel heel vaak rechtstreeks in het VTM-nieuws verslag uit op zijn geheel eigen wijze, soms zelfs met een helm op, maar altijd alsof het lijkt dat hij op zijn woorden kauwt. Als liefhebber van strips - in de stripwereld speelt hij overigens een toonaangevende rol - wordt hij dan ook wel eens karikaturaal afgebeeld, wat hem niet deert. Integendeel, in dit boek kunnen we ervan genieten, want een reeks cartoons is erin opgenomen. De humorist, de lachebek Van Gompel heeft ook heel wat zelfspot in huis.

Zeer betrokken Maar ook dichterbij in de ons omringende landen doet hij ‘zijn ding’. Daarnaast laat hij niet na zijn bedenkingen te maken over zaken die in de wereld gebeuren, maar die hem persoonlijk raken, onder andere over de aanslagen op de redactie van Charlie Hebdo omdat sommigen niet om kunnen met cartoons, de zaak-Dutroux omdat hij in zijn nabije omgeving een pedofiele leraar heeft gekend, de kogels voor de Nederlandse journalist Peter R. de Vries omdat journalisten in het vizier van schurken kunnen lopen, de onder druk staande vrije meningsuiting en de versmachtende politieke correctheid,… Patrick Van Gompel is een betrokken journalist, niet alleen bij ‘zijn’ onderwerpen, maar ook ten aanzien van zijn vele collega’s met wie hij samenwerkte en ‘in de stiel stond’.

Het erkentelijke eresaluut aan zijn vele overleden collega’s op de laatste bladzijde tekent hem dan ook ten volle.

Patrick Van Gompel, ‘Van onze verslaggever ter plaatse’, Uitgeverij Vrijdag, 2021. 328 p.

ISBN 9789464340693

KVDP

Brieven

6 JANUARI 2022

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN

Het ontbinden van Memorial

VRIENDJESPOLITIEK

De moeizame omgang met de geschiedenis en de erfenis van het totalitarisme in Rusland

© SHUTTERSTOCK

De bewogen Russische geschiedenis is rijk aan beschamende data. Aan deze ‘Zware Lijst van Historische Feiten’ zou 28 december 2021 moeten worden toegevoegd. Op die dag ‘liquideerde’ het Russische Hooggerechtshof de organisatie Memorial, de meest actieve maatschappelijke nog van het land in het postSovjettijdperk, gewijd aan de nagedachtenis van de slachtoffers van de communistische terreur in het algemeen en de stalinistische repressie in het bijzonder.

natie waarin het alsmaar moeilijker wordt - en dit zelfs voor academici - om in het reine te komen met de (on)mogelijkheid tot herinnering en correcte omgang met de erfenis uit het Sovjetverleden. Maar er is meer aan de hand, want dit vonnis gaat onder meer ook over het recht op een kritische houding ten opzichte van de officiële lezing van de geschiedenis of zelfs over het verwerpen van een door de overheid gedicteerde officiële historiografie.

Sterker nog, in feite houdt het westerse historici een spiegel voor in een debat dat al enkele jaren aan de gang is, namelijk over de herinneringscultus na de Tweede Wereldoorlog. Een debat waarin ook sommige toonaangevende historici uit eigen land menen een steentje te moeten bijdragen.

Herinneringscultus Actievoerders protesteren tegen de sluiting van Memorial

Repressie Een van de oprichters van Memorial was Arseny Roginsky, een historicus die vier jaar in een Sovjetgevangenis had doorgebracht voor het publiceren van een samizdat-almanak getiteld Pamyat (‘Geheugen’). Een andere initiatiefnemer was Andrei Sacharov, de nucleaire wetenschapper die de plannen voor de eerste Sovjetwaterstofbom tekende, maar later, dankzij zijn onvermoeibare campagnes voor het vrijwaren van mensenrechten, de Nobelprijs voor de Vrede ontving. Ook Aleksandr Solzjenitsyn werd gevraagd, maar die weigerde omdat hij, naar eigen zeggen, vanuit zijn ballingschap weinig kon betekenen voor de zaak en bovendien - geheel terecht - meende dat de reikwijdte van het project niet beperkt mocht blijven tot het Stalintijdperk, omdat de repressie in 1917 was begonnen met de Oktoberrevolutie en Lenins Rode Terreur.

Ik leerde Memorial goed kennen tijdens een aantal reizen die ik kort na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie maakte. Van kleine, eerder bescheiden kraampjes op grote pleinen in bijvoorbeeld het Letse Riga of het West-Oekraïense Lviv waar je terechtkon voor op inferieur papier gedrukte boeken en pamfletten tot de grote, door tientallen enthousiaste vrijwilligers

bemande, secretariaten in het toenmalige Leningrad of Moskou. Je kon er moeilijk naast kijken, vooral ook omdat deze ngo er in korte tijd in slaagde geloofwaardigheid op te bouwen. Zo wisten ze een uitgebreide database op te bouwen die de gegevens bevat van meer dan 3 miljoen terreurslachtoffers onder Stalin en wisten ze meer dan 600 historische sites te identificeren die rechtstreeks aan deze terreur kunnen worden verbonden.

Buitenlandse Agent Officieel wordt Memorial ontbonden omdat het nagelaten heeft om, conform een wet uit 2016, gewag te maken van het feit dat het omwille van het ontvangen van financiële ondersteuning uit het buitenland het predicaat ‘Buitenlandse Agent’ dient te vermelden… Dit laatste heeft vooral betrekking op het internationaal gerunde Memorial Human Rights Centre. Deze op de mensenrechten gefocuste tak van Memorial is vooral bekend omwille van het monitoren van de huidige politieke gevangenen in Rusland en is al jaren een doorn in het oog van het regime die het beschuldigt van “het ondermijnen van de fundamenten van de constitutionele orde van de Russische Federatie”. Volgens de openbare aanklager staat Memorial in dienst van het Westen om de aandacht te vestigen op de Sovjetmisdaden in plaats van ‘het glorieuze verleden’ te benadrukken.

Het einde van Memorial is een grimmig symbool van hoe het land onder president Poetin in amper een paar jaar op zichzelf is teruggeplooid en waar men kritiek - zelfs op de geschiedenis - als een vijandige, onpatriottische daad afwijst. Een

Deze herinneringscultus gedraagt zich, volgens de Italiaanse journaliste, historica en progressieve politica Barbara Spinelli als een manisch-depressieve geest die extase met neerslachtigheid afwisselt: laaiend enthousiast om de misdaden van fascisme en nazisme te veroordelen, apathisch en lethargisch als het gaat over het herinneren van die onder het communisme en stalinisme.

Veel historici voelen wel de plicht om de geschiedenis in een vergelijkend perspectief recht te doen, maar de tegenwind van het politiek correcte denken doet hen terugdeinzen om niet alleen het fascisme, maar ook het communisme voor te stellen als een systeem waarin mechanismen van uitsluiting en vervolging inherent aanwezig waren. Deze terughoudendheid resulteerde in de “gunst, die het communisme voor het tribunaal van de herinnering geniet”. Dit “voorrecht van het vergeven en zelfs het vergeten” hoeft ons in feite niet te verwonderen. Het communisme is niet militair overwonnen, het is vermolmd, verkankerd en geïmplodeerd. Veel van de gewezen kopstukken hebben zich nooit hoeven te verantwoorden en hebben inmiddels het toneel verlaten.

Vele westerse intellectuelen blijven intussen een dubbelzinnige houding aannemen. Het communisme was in oorsprong, in hun historiserende tunnelvisie, immers gebaseerd op humanistische idealen die niet verwerpelijk zijn zoals het antisemitisme van de nazi’s. De gruwelen van pakweg Stalin of zijn opvolgers waren hoogstens “bloedige ontsporingen van een menslievende ideologie”. Niet alleen in het Oosten maar ook in het Westen wordt het hoog tijd dat men in het reine komt met de geschiedenis.

JAN HUIJBRECHTS © SHUTTERSTOCK

Memorial ontstond tijdens een congres dat tussen 26 en 28 januari 1989 in Moskou werd georganiseerd. Voor de jongere lezers onder ons: dat was op het hoogtepunt van Sovjetleider Michail Gorbatsjovs beleid van glasnost (openheid) en perestrojka (wederopbouw). In oorsprong gingen de ideeën waarop de werking van Memorial werd gebaseerd nog zelfs iets verder terug in de tijd. Namelijk, naar een handvol moedige dissidenten uit het Brezjnevtijdperk die, in februari 1974, na de deportatie van de schrijver Aleksandr Solzjenitsyn uit de USSR, hadden opgeroepen tot de publicatie in de Sovjet-Unie van diens imposante referentiewerk ‘De Goelag Archipel’, de opening van alle archieven van de geheime politie die betrekking hadden op het verleden, én de oprichting van een onafhankelijk internationaal tribunaal om de misdaden van dezelfde geheime politie te onderzoeken.

15

Een plakkaat aan het kantoor van Memorial

Pallieterke, Het oordeel is gevallen: Veerle Heerlen (CD&V) wordt zes maand geschorst als burgemeester en verliest haar wedde. De burgemeester van Sint-Truiden gaf toe, naar aloude Vlaamse traditie van vriendjespolitiek, dat zij een zware fout begaan had door bij de vaccinatie vrienden en familie voor te laten gaan. Minister Bart Somers (Open Vld), rechtvaardig en rechtschapen zoals we hem kennen, sprak het verdict uit.

Als de gemeenteraadsleden van Sint-Truiden oordelen dat ze ook na de schorsing geen burgemeester kan zijn, kunnen ze een motie van wantrouwen indienen. Opgeruimd staat netjes, Bart meent het, hij gaat er voor! Raar toch, toen bleek dat Vlaams Parlementslid Sihame El Kaouakibi (Open Vld) met haar lange vingers in de vetpotten van de gemeenschap had gezeten, kon men haar zelfs niet eens schorsen, laat staan haar maandelijkse parlementaire vergoeding van 6.000 euro afnemen. Uiteindelijk maakte men een wet waarbij ze beperkt werd in haar vergoeding.

Maar een wet om haar net als Veerle zonder vergoeding te zetten kon er niet af. Wat zorgen wij toch goed voor mekaar, niet Bart?

Guy Van Rysseghem - Lochristi

OPENHEID Pallieterke, Ik was blij een stuk van Rik Torfs in ’t Pallieterke van vorige week aan te treffen: de vrijheid om te dwalen.

Ik versta daaronder: openheid. Met openheid begint elke echte wetenschap. Die openheid mis ik in de Covid-19-aanpak, in de aanpak van de klimaatproblemen, de muntpolitiek en in zoveel meer. Altijd weer zie ik vooringenomenheid en erger nog: het censureren van afwijkende meningen. Censuur is grondwettelijk verboden, maar de media hebben zich erin gespecialiseerd.

Het neigt naar het dictatoriale. Het getuigt van een diep misprijzen voor de ware wetenschappelijke geest. Ik hoop dat de wetenschappelijke openheid in 2022 de overhand mag halen.

Jaak Peeters – Olen

PADELTERREUR Pallieterke, Enerzijds vraagt men aan de burger om de verharding rond zijn huis te vervangen door groen zodat regenwater in de grond kan trekken in de plaats van via de riool weg te vloeien. Men kan door aanplanting een mini-bosje bekomen. Anderzijds wil men meer en grotere waterbekkens creëren langs de Nete, in de polders (nabij de haven) en in de lager gelegen polders nabij de IJzer. Daarnaast doet minister Demir een inspan-

ning door elf gronden te kopen zoals te Lier, Mechelen, Zoutleeuw, enzovoort… om open ruimtes te realiseren en Vlaanderen van meer groen te voorzien.

Maar ik vraag onze burgervaders voorzichtig te zijn met het groeiend aantal padelterreinen die aangelegd worden doorheen het ganse land. Hier worden bomen gehakt of aanplantingen verwijderd om dan een verharding te leggen. Zo’n padelterrein is hinderlijk voor de buren, vooral door het lawaai. Zulke terreinen horen eerder thuis in een industriezone of nabij een voetbalterrein.

Rudolf Van Hove - Berchem

EIGEN TAAL EERST Pallieterke, Ik ben het volledig eens met de lezersbrief van Bruno Haest: “Eigen taal eerst” (’t Pallieterke 23 december). Maar eigen taal eerst is een werk voor ons allen. Ook in Vlaams-nationalistische tijdschriften zoals Doorbraak, Onaf, Leo… worden vaak onnodige leenwoorden gebruikt. Zelfs in ’t Pallieterke gebeurt dat: religieuze (feesten), expert, expertise, geïnteresseerd, subsidiëren, engagement, meteorologische, criminaliteit, profiteren, publieke financiën, ranking, conclusie, diversifiëren… Vaak zijn de woorden reeds zo ingeburgerd dat we het ‘meer eigen Vlaamse woord’ niet meer kennen of moeten opzoeken, maar ik meen dat we ons deze moeite moeten getroosten. De VRT pronkt graag met dure leenwoorden zoals bijvoorbeeld ‘perimeter’ (zonder de betekenis te begrijpen), ‘expert (deskundige)’, ‘impressie’, ‘merci’… Regelmatig meld ik aan de VRT wat het Nederlandse woord is dat ze kunnen gebruiken.

Erik Deroover - Binkom

ONDER DE RADAR Pallieterke, Kritiek uit eigen meerderheid, niet alleen van Bouchez en Magnette, maar wat te denken van minister De Sutter die tevreden reageert op het feit dat de Raad van State een beslissing van haar eigen regering vernietigde? Ik dacht altijd dat een minister zijn of haar regering moet steunen of, zoniet, dan maar ontslag moet nemen. Indien de huidige coronatoestanden verbeteren, zal de regering andere problemen moeten aanpakken die nu onder de radar zijn gebleven, zoals de beloofde verhoging van de pensioenen door de socialistische excellenties, het niet uit te leggen kerncentraledossier van de groene minister Tinne Van der Straeten, de uit de hand gelopen begroting, defensie, enzovoort. Dan krijgen we nog meer miserie in deze flutregering en zal het Vivaldi-rijk hopelijk vlug uit zijn.

Romain Peeters - Attenrode

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

6 JANUARI 2022

Tweets van de week “Un premier ministre qui nous ment”.

En pour les Flamands: “een premier die ons beliegt”. Het was een opvallende tweet van het Waalse tijdschrift ‘Le Vif’, het zusterblad van Knack. En zoals dat ook bij Knack zou gaan, was dat artikel geen lang leven beschoren.

Onmiddellijk werd aan de nodige touwtjes getrokken om het artikel te doen verdwijnen. Wat ook prompt geschiedde.

Nochtans stelde de auteur enkele pertinente vragen in het stuk en kon hij glashelder vaststellen dat De Croo inderdaad nog maar eens gelogen had in de pers over de corona-epidemie. In het stuk verwees de auteur naar de stelling van De Croo in ‘La Libre’ dat 5 op de 6 patiënten op intensieve zorgen niet gevaccineerd zijn. De realiteit is dat 2 op 3 gevallen wel degelijk gevaccineerd zijn. Dan zou je kunnen denken dat een beetje journalist even naar De Croo belt om te vragen welke ‘eerlijke fout’ hij gemaakt heeft. En of die fout wel eerlijk was? En of dit soort compleet gebrek aan dossierkennis wel passend is voor een premier? Of het gepruts in communicatie niet de belangrijkste oorzaak is van coronamoeheid?

Niets van dat alles. ‘Le Vif’ haalde het stuk na 5 minuten politieke moed opnieuw offline en de premier deed waar hij best in is: niks zeggen en hopen dat het overwaait. Het is niet de eerste keer dat De Croo manifest liegt over corona.

Toen de PS onder vuur kwam te liggen over de lage vaccinatiegraad in Brussel, repte hij zich naar de pers om te zeggen dat zijn coalitiepartner geen schuld treft omdat de situatie in Antwerpen net zo erg is. Ook die volslagen onzin werd nooit gecontesteerd in de pers. Als het

1297

1

2

3

4

5

6

om het verspreiden van onzin gaat krijgt De Croo dezelfde carte blanche die meer ernstige journalisten wordt ontnomen. Triest.

Jeff Hoeyberghs was het snoepje van de week op Twitter, die vreselijke poel der polarisering. Het feit dat de man naar de cel werd gestuurd omwille van de sleur dat “wijven hun benen niet meer willen opendoen” deed voor- en tegenstanders naar mekaar blaffen dat het niet schoon meer was. Opvallend is dat iedereen het niet netjes vindt om dit te zeggen. Toch zeker niet als je een pens hebt zoals Jeff en het dus waarschijnlijk aan hem ligt dat hij niet aan zijn trekken komt. Maar verder gaat het om de eeuwige strijd van de vrije meningsuiting versus strafbare feiten. Eigenlijk is er maar één geruststelling in dit debat. Als het over vrouwen gaat, hebben we nog altijd allemaal een mening. En dat zal vooral de vrouwen gerust stellen. Lieve dames, we houden van jullie. Laat dat heel erg duidelijk zijn.

KLEIN VIVALDI-LEXICON

Om ook in 2022 de Belgische politiek vlot te kunnen volgen Een nieuw jaar, een nieuwe poging van de Vivaldi-regering om overeind te krabbelen en beleid te voeren. Hierbij worden vaak begrippen gehanteerd die deel uitmaken van het regeringsjargon, maar bij het brede publiek minder vertrouwd zijn. Vandaar stellen wij aan het begin van 2022 het kleine Vivaldilexicon voor. Zonder dank.

7

8

9 10 11 12

A B C D

De ‘De Croo’ zijn: Wie de De Croo is, is de absolute leider en centrale figuur. Hij is de kern van alle wijsheid, de alfa en omega van elk verhaal. Alleen combineert hij die functie met een absolute onzichtbaarheid en onmacht als iemand het niet met hem eens is. Dan is de De Croo op missie in het buitenland. De De Croo reist de wereld rond, maar hij vermijdt Italië omwille van vervelende vragen over zijn uitgelekte hobby met betrekking tot actrices in films voor volwassenen.

Voorbeeld: Toen de De Croo als voorzitter van het overlegcomité coronamaatregelen uitvaardigde, die collectief genegeerd werden met hulp van burgemeesters en parketten, was de De Croo op skimissie (niet in Italië) en onbereikbaar. Ook wel: de dweil zijn.

Egberten: Het egberten van de feiten betekent zoveel als de feiten een triviaal onderdeel maken van het debat zonder daar verder veel woorden aan vuil te maken. Ook wel: het debat is geëgbert.

Voorbeeld: de kernuitstap. Bij het debat over de kernuitstap toonde de Open Vld zich een virulent tegenstander omwille van de impact van de uitstap op het klimaat en de energieprijzen. Vandaag is de liberale partij een virulent voorstander van de kernuitstap omwille van het klimaat en de energieprijzen. Hoe het precies zit, zoekt u zelf maar uit.

“U bent geëgbert.”

E F G H I J K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Constaterend B. Flakkerende vlam - Amusant - Ovum C. Islamitische voorgangers Internetlandcode van een buurland Vlaamse radiozender D. Spaanse rivier - Italiaanse jongensnaam E. Renium - Slaginstrument - Maakt een kunstwerk F. Met roux bereide melkjus G. Laatstleden - Fabrikant van sportmotoren - Muzieknoot H. Lofdicht - Grote moeilijkheden I. Knaagdier - Darmstadtium J. Rijstwijn - Ga in op K. Dorsvloer - Voorzetsel - Vereniging voor ecologisch leven en tuinieren L. Kledingstuk - Legervoertuigen

1. Bloemen van een snelgroeiende heester, ontstekingsremmend, vochtuitdrijvend en slijmoplossend 2. Deel van het oor - Papegaai 3. Rivier in Frankrijk en Duitsland Aanvaard 4. Jongensnaam - Astronomische eenheid 5. Pakt met de hand op - Overdreven 6. Soort verlichting - Onwetende Ordeverstoring 7. Telwoord - Rivierbocht 8. Zangeres die met ‘Boom bang-a-bang’ het Eurovisiesongfestival 1969 won Aziatische hoofdstad 9. Maanstand - Gekwel - Afkorting van een Vlaamse krant 10. Griekse letter - Tot één geheel verenigd 11. Nieuw in samenstellingen - Rivier in België, Luxemburg en Duitsland - Ieder 12. Inwoonster van een Vlaamse stad Medicus

Bouchesen: Het woord heeft twee verschillende betekenissen die duidelijk verwant zijn met de geestelijke vader: GeorgeLouis Bouchez.

De eerste betekenis verwijst naar het doelbewust of per ongeluk in een coalitie gaan zitten waar je het absoluut niet mee eens bent en waarbij je voortdurend naar de pers loopt om dat duidelijk te maken.

Voorbeeld: “Ik heb me geboucheesd. Mag ik van regeerakkoord veranderen?”

Oplossing 1296 1296

1

2

3

4

5

6

A

L O O P V E

B

IJ

S

L

A N D

C

S

L

I

P

D

T O E

L

E

T

F

R O E

P

E

E

H

K

I

K G

T

R F

L

A

K

I

A

C H T

E N

R

A

L G

L

T

A K

E

I

R

Y A N K O

S

9 10 11 12 E

V E N T

G

8

O N

I I

7

R M O G E N

N K T

E

E

E

E

W E N

S

S I

T H

E

T R

J

E

E M

K

R

E

F

E

R

E N D A

G A

L

S

P

E C

I

F

I

E

K

H T L

E

I

E G E

R

E

De tweede betekenis verwijst naar het actief geboycot worden als coalitiepartner omwille van het feit dat één van de partners zich geboucheesd heeft.

Voorbeeld: “Ik ben geboucheesd en bijgevolg komen we nergens een stap vooruit.

Verder is alles prima.”

Magnetten: Het indienen van totaal onbetaalbare, irrationele voorstellen om de De Croo (zie boven) duidelijk te maken wie echt de baas is.

Voorbeeld: “Omdat de mannen van de PVDA de PS ontmaskerden als een nestje salonsocialisten, sloeg de partij prompt aan het magnetten met het federale pensioenplan.

Magnetten betekent ook zichzelf rijkelijk bedienen en daarna de factuur doorsturen naar mensen met een Germaanse tongval.

Gaat meestal gepaard met grote verontwaardiging als iemand het er niet mee eens is.

Voorbeeld: “De begroting is gemagnet.”

Eco-exiteren: De groene onweerstaanbare drang om zodra de partij deel uitmaakt van de regering zich dusdanig op te stellen dat iedereen hen meteen weer naar de ‘exit’ wil begeleiden, daarin bijgestaan door de kiezer. Dat doel wordt bereikt door een existentieel onuitstaanbare houding van de partijvoorzitter die in voortdurende staat van excitatie zichzelf tegenspreekt. Eco-exiteren manifesteerde zich voor het eerst in 2003 onder premier Verhofstadt. Toen verdween de groene partij al na één regeringsdeelname compleet uit de Kamer, de Senaat en het Vlaams Parlement.

Voorbeeld: “De peilingen tonen aan dat wat het flirten met kiesdrempel betreft Groen perfect op schema zit om te eco-exiteren.”

Annelieseren: Het uiten van onbegrijpelijk juridische nonsens bij het imiteren van pluimvee, waardoor mensen afhaken en iets anders gaan doen. De term verwijst naar de standaard communicatietechniek van Annelies Verlinden.

Voorbeeld: “Wat is nu het standpunt van CD&V in deze materie? Er is geen haan die het weet. De kwestie is volledig geannelieseerd tot op het bot.”