't Pallieterke van 17 februari 2022

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

© BELGA

8-9

WOUTER BEKE (CD&V) VLAAMS MINISTER VAN WELZIJN

INTERVIEW

“Vlaanderen heeft op veel punten een voortrekkersrol gespeeld in deze crisis” Het ministerschap van Wouter Beke kende hoge pieken, zoals de geslaagde vaccinatiecampagne, maar ook diepe dalen, zoals de corona-uitbraak in de woonzorgcentra. We spraken met hem over de aanpak van de coronacrisis, hoe Vlaanderen het verschil kan maken op vlak van volksgezondheid. “Als ik zeg wat niet naar Vlaanderen moet inzake volksgezondheid in plaats van wel, dan ben ik sneller uitgepraat.”

DEMIR OP RAMKOERS MET HUTS NOG ALTIJD EERDER NATIONALIST DAN LIBERAAL DE WETSTRAAT IS BANG VOOR DE KIEZER

3 6

DE NEO-OTTOMAANSE AMBITIES VAN ERDOGAN

IS TURKIJE OPNIEUW EEN GROOTMACHT IN WORDING?

JE MAG NOG STEEDS ZEGGEN DAT ISLAMISERING EEN PROBLEEM IS De leden van Voorpost die aan het stadhuis van Mechelen hadden betoogd met het spandoek ‘stop islamisering’ zijn vrijgesproken door het hof van beroep van Antwerpen. In eerste aanleg waren ze nog door de rechtbank van Mechelen veroordeeld. Met die uitspraak is een ernstige aanslag op de vrije meningsuiting vermeden.

Juridisch-technisch gezien is het geen vrijspraak, maar heeft het hof zich onbevoegd verklaard. Dat kon echter alleen door vast te stellen dat de actie van Voorpost niet was “ingegeven door racisme of xenofobie”, waardoor alleen het hof van assisen bevoegd is. Inhoudelijk werd er dus wel degelijk iets gezegd.

Het was opvallend dat ook het Openbaar Ministerie in beroep had gepleit voor een onbevoegdheidsverklaring. In eerste aanleg had substituut Van Ingelgem, een magistraat die al vaker opviel door de geloofsijver waarmee hij vermeende racisten vervolgt, nog enthousiast voor een veroordeling gepleit. Hij werd daarin gevolgd door rechter Suzy Vanhoonacker. De problematische, ideologische gedrevenheid van de Mechelse rechtbank is in dit blad reeds eerder bekritiseerd.

Wereldvreemde veroordeling Hoe wereldvreemd de veroordeling was, bleek uit de reacties. Die waren onverdeeld negatief, ook vanwege commentatoren en juristen die men bezwaarlijk rechts kan noemen. Zelfs de politiek leek verlegen over het vonnis.

Deze samenleving heeft iets geleerd uit de mislukking en weerslag van de juridische offensieven tegen het Vlaams Belang.

De reacties op het vonnis van Mechelen zullen ook het parket en het hof van beroep van Antwerpen niet ontgaan zijn.

Pech met rechters Of je veroordeeld wordt voor je mening, hangt in dit land vooral af van de opvattingen van de rechter waar je moet voor

verschijnen. In eerste aanleg had Voorpost pech, net zoals Jeff Hoeyberghs begin dit jaar pech had. Dan moet je maar hopen op minder fanatieke rechters in hoger beroep.

Je kan betreuren dat rechters hun persoonlijke opinies te veel laten doorwegen, maar het echte probleem zijn natuurlijk de wetten die hen ertoe aanzetten, bijna verplichten, om dat te doen, zoals de wetten tegen racisme en discriminatie.

De islamisering van Roubaix Het is dus in dit land nog toegelaten om te menen dat de toenemende islamisering van West-Europa een probleem is. De campagne voor de presidentsverkiezingen in Frankrijk toont ook aan hoezeer het thema de publieke opinie beroert.

De reportage over de snel groeiende invloed van de radicale Islam in Roubaix (‘Afghanistan op twee uur rijden van Parijs’) heeft Frankrijk geschokt (zie p. 2).

Roubaix is uiteraard geen uitzondering, maar het is een stad die nu symbool staat voor de gevolgen van islamisering. De strijd daartegen is meer dan legitiem.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

LUC DECEUNINCK ADVOCAAT VAN VOORPOST

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-5 / INTERVIEW 8-9 / BUITENLAND 10-11 / CULTUUR 14 78ste jaargang • nummer 7 • donderdag 17 februari 2022

12 € 3,00

13

“Links juridisch activisme, dat gebeurt wel vaker”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

17 FEBRUARI 2022

Belgische Justitie faalt en dat is een blijver

© BELGA

2

Hoe dikwijls hebben we hier in onze kolommen al niet geschreven dat België/Belgique erger is dan de gemiddelde MiddenAmerikaanse bananenstaat? Neem nu het falen van Justitie. We kennen allemaal het verhaal van Dutroux - ondertussen daterend van 1996, toen de man werd opgepakt - maar de hamvraag blijft: is er dan zoveel veranderd sinds dat kantelmoment?

Toen was immers iedereen het erover eens dat het allemaal moest veranderen en vooral verbeteren. Met verbazing konden we enkele dagen geleden de reportage zien van VTM-journalist Faroek Özgünes die er in geslaagd was om een veroordeelde Turkse Gentenaar op te sporen. Die laatste - ene Osman Calli - was in 2008 tot levenslang veroordeeld voor viervoudige moord, dubbele moordpoging, opzettelijke brandstichting, carjacking en gijzeling. Het bleek bovendien te gaan om een eremoord. Kortom, Osman Calli is zo een kansenparel waarbij op het einde van de rit de Turkse tradities nog altijd de bovenhand halen.

Geen opvolging De man werd in 2013 overgebracht naar Turkije om daar de rest van zijn straf uit te zitten. Enkele jaren later - ergens in 2019 - mag de man aldaar de gevangenis verlaten. De Belgische Justitie werd niet op de hoogte gebracht. Of ook anders gezegd: eens België verlaten, was er niemand bij Justitie die het dossier nog verder opvolgde. Nochtans had/heeft België twee verbindingsofficieren in Turkije gestationeerd.

Maar die hebben meer dan werk genoeg, met al die jihadstrijders die richting Syrië trokken of, omgekeerd, als kandidaat-terrorist naar Europa terugkeerden. De eindconclusie is echter duidelijk: opnieuw faalde de Belgische Justitie.

En dat is niet het enige dossier van de voorbije weken. Dave De Kock, veroordeeld voor de dood van de kleine Miguel in 2008, zat weliswaar zijn straf volledig uit, maar werd na zijn vrijlating langs geen kanten nadien opgevolgd door Justitie. De gevolgen zijn bekend en alles wijst erop dat hij een tweede slachtoffertje - Dean - maakte. Een goede week geleden raakte bekend dat Galip Kurum, een van de moordenaars van politieagente Kitty Van Nieuwenhuysen, even de gevangenis mocht verlaten. ‘Penitentiair verlof’ noemen we dat. Dat was zogezegd een procedurefout, maar in realiteit lag een uitspraak van een kortgedingrechter aan de basis van die tijdelijke (36 uur) vrijlating.

Uniform op z’n Belgisch Maar er is ook goed nieuws: de cipiers krijgen een nieuw uniform. Het oude model is ondertussen zo’n veertig jaar oud. En ook daar duiken dan hallucinante verhalen op, want wie als cipier aan de job begon, kreeg een werkbroek aangemeten.

Die werd dan vijf jaar later geleverd. Vijf jaar om een maatwerk-broek te maken! U leest het goed.

Minister Van Quickenborne heeft daarom een fantastische oplossing uit de mouw geschud: bij het nieuwe uniform zijn enkel de uniformstukken boven de broeksriem ten laste van Justitie. De cipiers dienen zelf in te staan voor de ‘onderdelen’ onder de broeksriem, zijnde broek en schoenen. Daarvoor krijgen ze wel een financiële tegemoetkoming. Let wel, de cipiers zijn al jaren vragende partij voor een nieuw uniform, maar het is pas nu - na vele jaren - dat de minister van Justitie daarvoor een budget uittrekt.

De Belgische Justitie wordt het best gesymboliseerd door het Brussels Justitiepaleis: sinds de bouw ervan staan er stellingen rond om instorting te voorkomen. Maar nog erger is dat iedereen weet dat de stellingen nooit zullen verdwijnen.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur) Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Moslims in Roubaix

In de reportage wordt de filmploeg van M6 rondgeleid door Amine Elbahi, een advocaat van allochtone afkomst, die niet meer kan aanzien hoe zijn stad snel verandert. De islam beheerst steeds meer het straatbeeld. Elbahi heeft persoonlijk ondervonden dat achter die uiterlijke tekenen ook een ingrijpende maatschappelijke evolutie schuilgaat. In 2014 werden zijn zus, een neef en een nicht gerekruteerd door de jihadisten.

Ze vertrokken naar Syrië, waar ze nog steeds gevangen zitten.

Poppen zonder ogen In de Rue de Lannoy alleen al zijn er vijf halal-slagerijen. De kledingwinkels hangen vol hidjabs, tsjadors, nikabs en boerka’s. Er zijn verschillende islamitische boekhandels, met in hun repertoire onder andere ‘La Voie du Musulman’ van Eldjazaïri, een boek dat jongemannen aanzet tot jihad in Europa, en hen oproept hun geld meer te gebruiken voor wapens en minder voor kleding en eten. Er zijn ook boeken die mannen aanraden hun vrouw te slaan als ze niet gehoorzaam is. Of die je uitleggen waarom je godslasteraars moet doden.

Het zijn echter de beelden uit de speelgoedwinkels van Roubaix die de Franse kijkers het meest hebben beroerd. De poppen voor kinderen hebben er geen neus of ogen, omdat de islam de afbeelding van gezichten verbiedt. Zelfs de dino’s en teddyberen zijn griezelig ogenloos.

Hoewel sommigen beelden van de uitzending met verborgen camera zijn opgenomen, is het geen echte ‘undercover’-reportage. Bijna alles wat je ziet in de uitzending, gebeurt openlijk. Het is de verdienste van Elbahi en de programmamakers dat ze de aandacht vestigen op een fenomeen waar andere journalisten liefst zoveel mogelijk van wegkijken. De islamisering van Franse steden is zichtbaar en onmiskenbaar. Toch reageert de samenleving verbaasd wanneer ze met haar neus op de feiten wordt gedrukt. De uitzending van Zone Interdite kreeg massale reactie op sociale media en werd op 24 uur in 22.000 tweets vermeld.

Koranschool De spil in de islamisering van Roubaix is moslimvereniging AAIR. Die krijgt van de burgemeester, Guillaume Delbar, een aanhanger van Macron, 80.000 euro per jaar om ‘Arabische taallessen’ te geven. In werkelijkheid heeft de vereniging daarmee een Koranschool opgezet. “Van de islam krijgen jullie alles. Van Frankrijk krijgen jullie niets, daarom

Afghanistan, op twee uur van Parijs Voor de Vlaamse Beweging zal Frans-Vlaanderen altijd een beetje Vlaanderen blijven, een regio waar we ons historisch en cultureel nauw verwant mee voelen en die sommigen zelfs hopen ooit weer verenigd te zien met het huidige Vlaanderen. Roubaix (Robeke) ligt op 12 km van Menen. De Fransen zijn die stad snel aan het verliezen, blijkt uit een recente reportage van de zender M6, maar de veroveraars zijn niet de Vlamingen. De uitzending over de stad in het programma Zone Interdite blijft al weken nazinderen in de Franse media en politiek. moeten jullie ertegen strijden”, klinkt het op het op een van de cursussen die door de overheid worden betaald.

De spil in de islamisering van Roubaix is moslimvereniging AAIR In een tribune in Le Monde hebben enkele tientallen moslims uit betere middens afstand genomen van wat er in de uitzending te zien was. Dat is niet de échte islam, zeggen ze. Mooi, maar wie vertegenwoordigen die mensen?

Indien deze moslims in maatpak, die telkens worden opgevoerd nadat hun godsdienst nog eens in diskrediet is gebracht, representatief zouden zijn voor de islamieten in Frankrijk, waarom gaat dan elke wijk waar moslims de meerderheid verwerven op Kaboel lijken? Waarom overwinnen op het terrein altijd die anderen?

“Een Koranschool is nog geen jihadschool”, zo poogde ook burgemeester Delbar zich te verdedigen, alsof de jihad niet in de Koran staat en Koranscholen in de praktijk niet altijd een basis van verzet tegen integratie – en soms erger – zijn.

Doodsbedreigingen Het gaat natuurlijk niet alleen over Roubaix. De stad is nu het symbool geworden voor een mislukte integratie in het hele land, voor de parallelle samenleving van moslims die zich onttrekken aan Frankrijk en de Franse waarden. De islamieten die zich niet integreren zijn niet de uitzondering, maar de regel. Uit een onderzoek van IFOP van vorig jaar bleek dat 65 procent van de moslimjongeren in het hoger middelbaar meent dat de sharia voorrang heeft op de Franse wetten. 81 procent vindt het niet kunnen dat er cartoons over profeet Mohamed worden getoond.

De integratie mislukt niet alleen omdat de groepen in de praktijk naast elkaar leven, maar omdat de integratie ook actief wordt tegengewerkt door moslimactivisten.

Erger nog, de onthullingen over Roubaix tonen opnieuw aan dat zij daarvoor middelen krijgen van de overheid. Geld uitgetrokken in het kader van integratie wordt aangewend om het tegendeel te bereiken.

De islam zou ook de islam niet zijn als kritiek niet onmiddellijk gevolgd werd door doodsbedreigingen. De journaliste die het programma over Roubaix op televisie voorstelde, Ophélie Meunier,

krijgt nu politiebescherming. Ook Elbahi, de moedige allochtoon, kreeg al verschillende berichten waarin hij bedreigd wordt met onthoofding. Het meest ergerlijke is dat de rest van de pers niet uitbarst in een golf van woede en solidariteit, maar dit soort toestanden stilaan als normaal is gaan beschouwen. Sommige journalisten zwijgen omdat ze de islam niet in een negatief daglicht willen stellen (de club van ‘pas d’amalgame’), de anderen zwijgen omdat ze oprecht bang zijn.

Grand remplacement Een onwillige pers kan intussen niet verhinderen dat islam en immigratie de belangrijkste thema’s in de komende presidentsverkiezingen zijn geworden. Zemmour was uiteraard het scherpst over de zaak Roubaix. “Afghanistan ligt voortaan op twee uur van Parijs en op 20 minuten van bij jullie”, zei hij zaterdag aan de 8.000 mensen op zijn meeting in Rijsel. “De gebruiken van het totalitaire Afghanistan schieten bij ons wortel, onder het welwillende oog van onze overheden”, vertelde Zemmour nog.

Roubaix is nu het symbool geworden voor een mislukte integratie in het hele land, voor de parallelle samenleving van moslims Maar ook anderen, zoals de groene kandidaat, Yannick Jadot, voelden zich al verplicht om op te roepen tot strijd tegen de radicale islam. Valérie Pécresse, de centrumrechtse kandidaat, weet ook vanwaar de wind komt. Op haar meeting van zondag in Parijs nam ze zelfs al het vocabularium van Zemmour over ‘le grand remplacement’ (omvolking) over, in een voor het overige weinig begeesterende toespraak. Haar forse taal lijkt te laat te komen. Pécresse is intussen in de peilingen al ingehaald door Zemmour en voorbijgestoken door Le Pen. Roubaix ligt dicht genoeg bij onze grens om te beseffen dat wat Frankrijk meemaakt, ook bij ons aan de gang is. Meer zelfs, wij moeten vanuit onze hoofdstad zelfs geen twee uur rijden om Afghanistan te zien. Het heet SintJans-Molenbeek en het ligt er middenin.

JURGEN CEDER

Minister Zuhal Demir (N-VA) op ramkoers met topondernemer Fernand Huts

DE WEEK 09 FEB

2022

De Gentse correctionele rechtbank heeft woensdag geoordeeld dat Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert toch parlementair onschendbaar was en is, ondanks de rechtstreekse dagvaarding door Gert Van Mol, de man achter de website ’tScheldt.

De Fransman Luc Montagnier, die de Nobelprijs voor Geneeskunde kreeg voor de ont2 0 2 2 dekking van het aidsvirus, is overleden. Hij werd 89 jaar. De Franse viroloog ontdekte in 1983 dat het Human Immunodeficiency Virus (hiv) de oorzaak is van aids.

3

© BELGA

10 FEB

© PHOTONEWS

Actueel

17 FEBRUARI 2022

Ruim zes op de tien artsen geven in een bevraging van de Artsenkrant aan dat deze regering de coronacrisis slecht aangepakt heeft. Ongeveer een derde van de bevraagden overweegt een vertrek uit het beroep.

De moordenaar van agente Kitty Van NieuwenGalip Kurum, heeft op 4 februari de gevan11 FEB huysen, genis van Ittre 36 uur mogen verlaten door een 2 0 2 2 procedurefout. De politievakbonden reageren woedend en willen dat minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open Vld) ingrijpt.

© SHUTTERSTOCK

De Amerikaanse rapper Snoop Dogg is door een vrouw beschuldigd van seksueel misbruik, zo melden verschillende Amerikaanse media. De 50-jarige rapper zou de vrouw in 2013 na een concert seksueel misbruikt hebben. Volgens de zender NBC is bij een rechtbank in Los Angeles een klacht tegen hem neergelegd.

Zuhal Demir en Fernand Huts

MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez lanceert pleidooi voor een lastenverlaging van 8 miljard 12 FEB een euro. Die moet worden gefinancierd door de creatie 2 0 2 2 van extra jobs. “Er is geen rechtvaardiger herverdeling van de belastingen mogelijk als ze niet dalen.

Wij zullen dus alleen een ‘taxdown’ steunen en geen ‘taxshift’”, zegt Bouchez.

De Belgische staat is veroordeeld tot het verwijderen van een tekst bij een standbeeld in het AfricaMuseum. Het gaat om een sluier die als hedendaagse toevoeging over een beeld van Arsène Matton werd gedrapeerd. De sluier stelt een Belgische paracommando voor, met de tekst “Een Belgisch paracommando in Stanleystad in 1964 op het moment van de onderdrukking van de Simba-rebellen”. Volgens oud-paracommando’s ging het om een humanitaire operatie om gijzelaars te bevrijden.

Ex-minister Johan Vande Lanotte daagt de Turkse voor het Internationaal Strafhof in Den 14 FEB regering Haag. De aanklachten omvatten die van systemati2 0 2 2 sche ontvoeringen, folteringen en willekeurige arrestaties. Of Erdogan ook persoonlijk wordt aangeklaagd, is nog niet uitgemaakt.

De Canadese premier Justin Trudeau heeft maandag aangekondigd dat hij de noodwet activeert om een einde te maken aan de blokkades van coronabetogers. Die houden het land nu al meer dan twee weken in de greep.

De Russische oppositieleider Aleksej Navalny riseen celstraf van tien jaar in een nieuwe rechts15 FEB keert zaak. De Kremlin-criticus wordt aangeklaagd voor 2 0 2 2 het verduisteren van omgerekend meer dan 4 miljoen euro uit zijn anticorruptiestichting. Die werd vorig jaar verboden, net als andere organisaties van de gedetineerde Navalny.

Twee keer op een week tijd ruzie met de flamboyante ondernemer Fernand Huts (Katoen Natie).

Je zou het verwachten van een PVDA-parlementslid of een Vooruitverkozene. Of een schepen van Groen. Maar neen, het is Vlaams minister van Omgeving en Energie Zuhal Demir (N-VA) die op ramkoers zit met Huts. En ze lijkt daarbij gesteund te worden door haar partijvoorzitter en Antwerps burgemeester Bart De Wever.

Energiefactuur verlagen

© PHOTONEWS

De Nederlandse rapper Lil is opnieuw in opspraak 13 FEB Kleine geraakt. De 27-jarige Amster2 0 2 2 dammer werd zondagavond aangehouden door de Amsterdamse politie op verdenking van mishandeling. Op sociale media circuleren namelijk beelden waarbij het lijkt dat hij zijn vriendin Jaimie Vaes aan haar haren uit de auto trekt en haar hoofd tussen de autodeur klemt.

Vlaams minister van Omgeving en Energie Zuhal Demir (N-VA) zit op ramkoers met topondernemer Fernand Huts. Onder meer omdat ze een einde wil maken aan de subsidies voor zonnepanelen waar de Antwerpse ondernemer jaarlijks miljoenen euro’s mee incasseert. Dat is vreemd, gezien de N-VA-sympathieën van Huts. Demir toont zich hier eerder nationalist dan liberaal.

En dat is op Vlaams niveau nog altijd de prioriteit van de N-VA.

Wat is er aan de hand? Zeer eenvoudig: ook de Vlaamse regering wil maatregelen nemen om de energiefactuur te verlagen en zo komt men automatisch bij de hele handel in groenestroomcertificaten en gesubsidieerde zonnepanelen terecht. De financiering ervan sijpelt door in de energiefactuur van de Vlaming. Oplossing volgens Demir: we gaan het mes zetten in de subsidies voor de 1.200 zonnepaneleninstallaties bij 200 grote bedrijven. Die hebben vaak op hun dak of gewoon op het bedrijventerrein grote oppervlaktes zonnepanelen gebouwd en genieten al jaren van riante subsidies.

Die steun afbouwen moet op termijn 1,2 miljard euro opbrengen. De gewone burger en de KMO worden niet geraakt in het plan van Demir. Wel grote bedrijven dus. Haar redenering: die investeringen zijn terugverdiend en wat nu gebeurt is oversubsidiëring. De Tijd vond dat een opvallend standpunt en schreef vorig weekend: “Ferme taal die opvallend aansluit bij het beeld van de ‘zonnepanelenzwendel waar havenbaron Huts beter van wordt’, die de communistische PVDA al jaren predikt.”

Fernand Huts was dan ook boos om de plannen van de N-VA-minister. Kwam er nog bij dat hij dreigt 165 miljoen euro subsidies mis te lopen voor het biomassaproject van Indaver en Suez in Doel, waar de havenondernemer bij betrokken is (Katoen Natie is aandeelhouder van Indaver).

Onzekere rechtszekerheid Huts zelf, nooit bang voor een straffe uitspraak, liet weten dat er een risico is dat hij naar de rechtbank zal stappen, met als reden contractbreuk en rechtsonzekerheid bijvoorbeeld. En tegelijk gaf hij mee dat meer en meer ondernemers zullen aarzelen om nog in Vlaanderen en zeker in de

regio van de haven te investeren.

Daar komt nog het stikstofdossier bij dat onder andere volgens een aantal CD&V-experts de investeringen in de landbouwsector dreigen te doen stilvallen.

N-VA heeft altijd het imago gehad van een partij die Vlaamse bedrijfsbelangen behartigt. Bart De Wever zei voor zijn toetreding tot de federale regering in 2014 dat “Voka - de Vlaamse werkgeversorganisatie - mijn baas is”. Hij kreeg applaus door in een centrumrechtse regering te stappen zonder staatshervorming.

Vlaamse bedrijven geraakt Is de liefde nu bekoeld? En wat met de ruzie met Huts? Van de Antwerpenaar is bekend dat hij zeer Vlaamsgezind is. Hij is trouwens ex-praeses van KVHV-Leuven. Hij kan het de N-VA zeer moeilijk maken wanneer hij de partij openlijk afwijst. Niet vergeten dat ook andere grote Vlaamse bedrijven als Colruyt, Balta en Reynaers Aluminium dreigen te worden geraakt door de subsidiestop van Demir.

Straks volgen misschien nog andere kritische uitspraken van Vlaamse topondernemers richting N-VA. Huts loste al een schot voor de boeg in De Standaard: “Het is niet aan de regering om een toestand van rechtsonzekerheid te scheppen over haar eigen beleid en wetgeving. Wie is er dan nog zeker over toekomstige investeringen?” En Huts voegde nog toe: “Veel van die bedrijven behoren tot de achterban van de N-VA en zullen in de aanloop naar de verkiezingen naar de rechtbank trekken.”

Enerzijds nationalistische, anderzijds liberale reflex N-VA Kortom, ondernemend Vlaanderen is boos op de N-VA omdat ze zich niet meer zo liberaal profileert. Moet dit verbazen? De partij is nog altijd in eerste instantie Vlaams-nationalistisch. En daar komt nu met Demir nog een groene reflex bij die doet denken aan de jongere generatie binnen de Volksunie, die vanaf de jaren ’70 van vorige eeuw meer van zich liet horen.

Federaal is de N-VA een eerder economisch liberale partij die er alles aan wil doen om de geldsluizen via fiscaliteit en sociale zekerheid richting Franstalig België dicht te draaien. Maar op Vlaams niveau is de nationalistische reflex groter dan de liberale. Niet verge-

ten dat de partij in het verleden al meermaals plannen had om een Vlaams energiebedrijf op te richten. Verder is een Vlaams beleid gericht op subsidies en veel overheidsuitgaven voor de N-VA geen probleem. Als het Vlaamse centen zijn, mogen ze rollen.

Waar is het rechtse arbeidsmarktbeleid?

Met het arbeidsmarktbeleid is het niet anders. Terecht is de N-VA kritisch voor de federale regering die amper maatregelen neemt om de werkzaamheidsgraad op te trekken: geen beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkering, geen aanpak van de langdurig zieken, geen hervorming van de rigide loonvorming op basis van anciënniteit.

Maar het is sinds de verschillende staatshervormingen ook een Vlaamse bevoegdheid om een arbeidsmarktbeleid te voeren dat meer activeert. Sinds de zesde staatshervorming is de sanctionering van de werklozen een taak van de VDAB. Die taak staat echter niet hoog op de prioriteitenlijst. De huidige topman van de arbeidsbemiddelingsdienst, Wim Adriaens, komt uit het N-VAkabinet van ex-minister Philippe Muyters.

Demir toont zich hier eerder nationalist dan liberaal. En dat is op Vlaams niveau nog altijd de prioriteit van de N-VA Adriaans lijkt niet echt veel haast te maken van een performante VDAB die een rechtser arbeidsmarktbeleid voert, terwijl Vlaanderen in tegenstelling tot de andere regio’s de mogelijkheid heeft om het aantal werkenden (nu circa 76 procent van de beroepsbevolking) op te trekken naar 80 procent.

Wil men dat eigenlijk wel bij de N-VA? Het zou kunnen dat dit geen prioriteit is voor de Vlaamsnationalisten. Meer banen en ingevulde vacatures zijn natuurlijk een goede zaak, maar dat betekent ook meer fiscale inkomsten en sociale bijdragen die vooral de federale kas ten goede komen. Ondertussen voert men in Wallonië en Brussel amper een arbeidsmarktbeleid en zij zouden dus verhoudingsgewijs nog minder dan vandaag bijdragen tot de federale overheidsinkomsten.

4

Binnenland

17 FEBRUARI 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

Een economische zekerheid: Paul De Grauwe die de bal misslaat

De wet van Poe

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Paul De Grauwe

WOKE VAN DE WEEK

Links-liberale krantenredacties ontdekken ‘wit’ privilege

Het is moeilijk een parodie op extremisme van echt extremisme te onderscheiden, tenzij de auteur ergens duidelijk aangeeft dat zijn woorden humoristisch zijn bedoeld.

De Nederlandse schrijver Joris Luyendijk toert dezer dagen door de Lage Landen in een waar mediaoffensief om zijn nieuwste boek ‘De zeven vinkjes’ te promoten, met in Vlaanderen interviews in onder meer De Afspraak, De Standaard en De Morgen.

In 1994 had James Finn Garner veel succes met zijn boek ‘Politically Correct Bedtime Stories’. Het persifleerde de toen opkomende golf van politieke correctheid door gekende kindersprookjes te herschrijven. Zo werden de dwergen uit Sneeuwwitje er “de zeven verticaal benadeelde personen” in genoemd. In die tijd was het nog overduidelijk dat de politiek correcte sprookjes als grap bedoeld waren. Met de recente opmars van woke, is het echter veel moeilijker geworden fanatisme van satire te onderscheiden. Getuige daarvan de verwikkelingen rond de nieuwe film over Sneeuwwitje.

Volgens de gebroeders Grimm hadden de ouders van Sneeuwwitje haar zo genoemd omwille van haar opvallend witte huid. Disney, een van de meest woke ondernemingen van dit moment, gaat het verhaal nu opnieuw verfilmen met een latina actrice in de hoofdrol, want de blankheid van Sneeuwwitje wordt als een probleem ervaren. Het lijkt satire, maar is het niet.

Joris Luyendijk

Warrig web van woke Die politiek correcte stunt schoot in het verkeerde keelgat bij Peter Dinklage, de dwerg die beroemd werd door zijn rol in ‘Game of Thrones’. Dinklage vindt het belachelijk dat Sneeuwwitje niet meer blank mag zijn, maar de dwergen wel nog dwergen zullen zijn. In verlegenheid gebracht, belooft Disney nu te onderzoeken hoe de dwergen minder dwergachtig gemaakt kunnen worden.

Het resultaat zal op iets lijken dat in het boek van Finn Garner had kunnen staan: ‘De vrouw van onbepaalde huidskleur en de zeven personen van gemiddelde hoogte.’ Er mag ook een meer manhaftig Sneeuwwitje verwacht worden.

En de boze stiefmoeder zal waarschijnlijk de boze stiefvader worden.

Ondertussen is Dinklage zelf onder vuur genomen door andere dwergacteurs. Als dwergen niet meer uitgebeeld mogen worden door dwergen, vrezen ze hun broodwinning te verliezen. Dat kan dus uitlopen op discriminatie tegen dwergen. Om Sir Walter Scott te parafraseren: “Wat een warrig web we weven, wanneer we woke worden.”

Smiley In 2006 had een zekere Nathan Poe op een internetforum de regel geponeerd dat extremisme en een parodie op extremisme moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn, tenzij de auteur aangeeft, bijvoorbeeld door een smiley, dat het satire is. De huidige verwikkelingen rond de film over Sneeuwwitje zouden een parodie kunnen zijn van de hand van de rechtse ‘satiristen’ van ‘The Babylon Bee’, maar zijn helaas werkelijkheid. Daarom hebben we de wet van Poe nodig.

JURGEN CEDER

Inflatie is nodig in een economie, want het is een soort van smeermiddel, maar dan wel op een niveau van 2 tot 3 procent. Wanneer we nu aan 5, 6 of zelfs 7 procent zitten, dan is dat veel schadelijker. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de oplopende vergrijzingskosten die de begroting en de schuld onder druk zetten. Elk jaar komt er 1 miljard euro aan vergrijzingskosten bij en dat tot 2030.

Ten slotte is er de keerzijde van de oplopende inflatie voor de schuld: op termijn stijgen de rentevoeten. Voorlopig is dat voor de Belgische overheidsfinanciën geen probleem. De rente blijft laag en de contracten voor de aflossing van de schuld zijn voor een langere termijn vastgelegd aan gunstige rentevoeten.

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

© SHUTTERSTOCK

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Maar wat De Grauwe vorige week in De Afspraak op Vrijdag aan onzin uitkraamde,

Inflatie

© PHOTONEWS

Belgische staatsschuld

tart alle verbeelding. Aanvankelijk zei hij zinnige dingen. De Grauwe zei namelijk dat een expansief beleid van steunmaatregelen door de overheid tijdens de coronacrisis de economie overeind hield, faillissementen vermeden heeft en de koopkracht van de gezinnen garandeerde. Gevolg is wel een oplopend begrotingstekort en een stijgende staatsschuld. Maar een deficit van 4 tot 5 procent is volgens De Grauwe geen probleem. Net zoals de stijging van de staatsschuld tussen 2019 en 2020 van 97,7 naar 112,8 procent van het bbp. Door de economische groei (de noemer in de breuk van schuld tegenover bbp) en de oplopende inflatie is de Belgische staatsschuld in 2021 immers opnieuw gedaald naar 108,6 procent. “Onze schuld is aan het verdwijnen als sneeuw voor de zon”, zei De Grauwe. Een overdreven uitspraak. Uiteraard wordt de schuld deels weggeïnflateerd, maar echt wegsmelten doet ze niet. Rekenen op de inflatie om de schuld af te bouwen is geen goed beleid.

En vooral, De Grauwe gaat volledig voorbij aan de negatieve effecten van de oplopende inflatie. Ze tast het spaargeld aan en is een verdoken vermogensbelasting. Ondanks de loonindexering is inflatie een bedreiging voor de koopkracht. En via de indexering wordt inderdaad de concurrentiekracht van de bedrijven aangetast.

Het was volkomen voorspelbaar: zelfkastijdende, ‘witte’, links-liberale krantenredacties vallen haast in het zwijm bij de lancering van het nieuwe boek van zelfkastijdende, ‘witte’, links-liberale schrijver Joris Luyendijk, als zou hij het warm water hebben uitgevonden. De these van zijn nieuwe boek: wie zoals hijzelf de zeven ‘privileges’ (heteroseksueel, ‘wit’, mannelijk, hoogopgeleide ouders, ASO-opleiding, hogere studies en hier geboren zijn) kan afvinken, behoort welhaast automatisch tot de zogenaamde elite.

Heel origineel is de boodschap van ‘De zeven vinkjes’ niet. Het klinkt aardig als de boodschap die wordt uitgedragen door de intersectionaliteit, zeg maar de huisideologie van woke. Volgens de intersectionaliteit of het kruispuntdenken hangen ongelijkheid, onderdrukking en discriminatie samen met verschillende factoren, zoals ras, geslacht/gender en seksuele geaardheid, die hiërarchisch in te delen zijn. Een blanke heeft automatisch meer privilege dan een zwarte, een man meer dan een vrouw, enzoverder.

Postmodern-links-vinkje

Peter Dinklage

De Nederlandse rechtsgeleerde Afshin Ellian, zelf van Iraanse komaf, maakte in een opiniestuk in Elsevier Weekblad brandhout van het nieuwe boek van

Luyendijk en het warme onthaal dat hij op tal van krantenredacties kreeg. “Joris Luyendijk maakt in de media furore met zijn boek over de ‘zeven vinkjes’ waaraan hij zijn onverdiende privilege te danken zou hebben, waaronder de vinkjes blank, man en heteroseksueel”, schrijft Ellian.

“Maar de schrijver heeft geen oog voor het belangrijkste vinkje: het postmodern-links-vinkje, dat hem geliefd maakt op progressieve mediaredacties.”

Luyendijk voor schut gezet Wie Luyendijk compleet wil zien afgaan, kijkt best naar de jongste aflevering van Buitenhof, de Nederlandse tegenhanger van De Zevende Dag. In de uitzending wordt hij er door voormalig VVD-kopstuk Neelie Kroes fijntjes op gewezen dat hij enkele leugens over haar schreef in zijn boek.

De schrijver, die bovendien van plagiaat beticht wordt, bezorgde haar tegen haar zin een exemplaar van het boek.

“Als ik een boek wil lezen, lees ik een behoorlijk boek”, wist Kroes daarover te zeggen. Daarop begint een stamelende en uit zijn lood geslagen Luyendijk maar uit te halen naar presentator Twan Huys, die volgens hem als ‘witte man’ niet geschikt zou zijn als presentator.

PIETER VAN BERKEL

© WIKIMEDIA

Ooit was Paul De Grauwe een klassiek liberaal die pleitte voor vrije concurrentie, budgettaire discipline, stabiele inflatie en privatisering. Hij brak in zijn boeken zelfs een lans voor de privatisering van het onderwijs. Sinds een aantal jaren heeft deze econoom een bocht van 180 graden gemaakt en is hij de heraut van een expansief budgettair beleid, is hoge inflatie geen probleem en wordt de staatstussenkomst in de economie bejubeld. Volgens insiders onder de privé-invloed van een nieuwe vriendin.

Kan zijn, maar het is plausibeler dat het zijn passage is geweest aan de London School of Economics (LSE) waar hij blijkbaar in een linkserige sfeer heeft vertoefd.

Men kan dan verwijzen naar de socialistische denkers die de instelling hebben gevormd zoals Beatrice Webb, maar anderzijds gaf een liberaal econoom als Friedrich Hayek er ook les. Feit is dat de LSE doorheen de jaren qua economische standpunten wat bochten maakte en dat dit overeenkomt met het ideologisch parcours van De Grauwe. Sommige van zijn uitspraken deden bij andere economen de wenkbrauwen fronsen. “Laten we Paul maar doen” werd er gezegd en men ging over naar de orde van de dag.

Maar ooit zal de rente stijgen (misschien dit jaar al) en op termijn werkt dit door in afbetaling van de staatsschuld. Dan zal de factuur voor de burgers zijn.

© PHOTONEWS

Dat econoom Paul De Grauwe sinds zijn passage aan de London School of Economics en zijn emeritaat een flinke bocht naar links heeft genomen, is bekend. Maar de manier waarop hij nu economische onzin uitkraamt, tart alle verbeelding. Zijn laatste ‘prestatie’: zich verheugen over de oplopende inflatie die de staatschuld zou doen wegsmelten.

Binnenland

17 FEBRUARI 2022

5

GENT

Autobestuurders zijn moordenaars

In het centrum van Gent hebben anonieme actievoerders honderden SUV’s en andere grote auto’s besmeurd met strepen nepbloed en aangeplakte pamfletten. De boodschap was duidelijk: wie met dergelijke wagens rijdt, is een moordenaar. Het past in een retoriek die in bepaalde groene kringen gangbaar is. Wie zijn wagen parkeert op straat doet aan “privatisering van de openbare ruimte”, zegt schepen Watteeuw. De actievoerders gingen een stap verder: voor hen is rijden met een SUV het “privatiseren van de verkeersveiligheid”.

Linkse extremisten bedreigen autobestuurders De actie tegen SUV’s gebeurde niet toevallig in Gent. “Oude en kleine auto’s werden geweerd uit de stad, maar een op vier nieuwe auto’s is een SUV”, staat op de pamfletten die op de voertuigen werden geplakt. “Wij, burgers van Gent, verklaren alle SUV’s en Jeeps in de LEZ vogelvrij.”

Vogelvrij, klinkt dat niet als een bedreiging? Het wrange is dat net door de invoe-

ring van de LEZ duizenden gezinnen verplicht werden een nieuwe auto te kopen.

Wie voor een groter model koos, krijgt nu het verwijt een vervuiler en moordenaar te zijn. De burgemeester heeft de actie veroordeeld. De partij Groen hult zich in stilzwijgen.

© BELGA

SUV’s zijn al een tijdje het mikpunt van kritiek. De Fietsersbond en Greenpeace vroegen in 2021, naar aanleiding van het autosalon, een verbod op reclame voor SUV’s. Mobiliteitsexpert Eva Van Eeno, een Gentenaar, pleit voor een no-gozone voor SUV’s in stadscentra en woonwijken. Een idee dat door het Gents MilieuFront wordt toegejuicht. Ook schepen Watteeuw steunde haar oproep. “SUV’s zijn veel gevaarlijker voor voetgangers en fietsers! In een duurzame stad passen ze niet”, schreef hij op Twitter.

tatie met voertuigen op de openbare weg (zonder enig zicht op het aantal deelnemers) een onredelijk grote impact heeft op de verkeersveiligheid en het vrije verkeer over de openbare weg én de openbare orde danig in het gedrang kan brengen, dringt een verbod op dergelijke ‘vrijheidskonvooien’ zich op ter ontrading van spontane disproportionele acties.”

De Clercq dekt zich in

Het was te verwachten dat Gent geen betoging met voertuigen zou tolereren.

Daar zullen veel Gentenaars zelfs begrip voor opbrengen. Gent had nochtans (onder de vorige burgemeesters) de traditie om betogingen zoveel mogelijk toe te laten, eventueel langs een ander parcours en met afspraken tussen de organisatie van de betoging en de politie.

Dat is onder De Clercq veranderd. In het verbod dekt hij zich tegen die kritiek in door te besluiten met volgende zin: “Deze preventieve politiemaatregel beoogt geen beperking van het recht op vrije meningsuiting en het recht op vergadering, maar moet het evenwicht tussen die grondrechten en de openbare orde vrijwaren.”

Mathias De Clercq

MATHILDIS

Liberale burgemeester De Clercq verbiedt vrijheidskonvooien Burgemeester De Clercq was er snel bij om het ‘zogenaamde vrijheidskonvooi’ te verbieden. Zo’n konvooi is volgens het burgemeestersbesluit “een protest met voertuigen om zo het ongenoegen te uiten over de geldende coronamaatregelen. In de Canadese stad Ottawa wordt op die manier het dagelijkse leven al dagenlang lam gelegd”.

De burgemeester maakt zich zorgen over de hinder van zo’n konvooi, want hij schrijft: “Aangezien een dergelijke, niet-aangevraagde manifes-

COLUMN

Schandaal bij 'The Voice of Holland' De geruchten gingen al een tijdje dat een aantal (veelal jonge) kandidaten van het programma, dat op zoek gaat naar zangtalenten, te maken hadden gehad met grensoverschrijdend seksueel gedrag vanuit de zijde van coaches en/of andere betrokkenen bij het programma. Tim Hofman (33), presentator van het online programma BOOS riep mensen op om over hun ervaringen te vertellen. Waren het geruchten, was het ‘fake news’ of zat er een kern van waarheid in de geruchten? Lang verhaal kort: de waarheid was zo grensoverschrijdend groot, dat de producent kijkcijferhit ‘The Voice of Holland’ per direct van de buis haalde. Coaches Ali B. en Marco Borsato, bandleider Jeroen Rietbergen en regisseur Martijn Nieman bleken kandidaten seksueel geïntimideerd, aangerand, verkracht en vernederd te hebben.

De waarheid was zo grensoverschrijdend groot, dat de producent de kijkcijferhit per direct van de buis haalde

© SHUTTERSTOCK

Dagelijks is er nog wel een #hashtag die herinnert aan het zedenschandaal dat zich jarenlang heeft kunnen afspelen bij het succesvolle tv-programma ‘The Voice of Holland’. Of het nou #alib of #marcoborsato is, #lindademol of #john, het houdt niet op, ‘the gift that keeps on giving’. Voor wie het slechts zijdelings gevolgd heeft, een samenvatting.

Cancelen Dat ze er jaren mee weg zijn gekomen, werd treffend samengevat door een uitspraak van Ali B: “Niemand gaat je geloven.” Mannen die misbruik maken van vrouwen, meisjes nog – kinderen! – waar ze een afhankelijkheidsrelatie mee hebben. Machtsmisbruik en intimidatie, jonge vrouwen die een carrière in de muziekindustrie nastreven en zich hebben laten intimideren, vernederen, aanranden en verkrachten omdat ze bang

In de oorlog voor een gelijkwaardige en veilige (werk) omgeving voor vrouwen is alles geoorloofd

Nederlandse vrouwen betogen tegen seksueel geweld naar aanleiding van het The Voice-schandaal

waren en de kracht niet hadden om zich te verzetten. In plaats van dat The Voice jonge mensen een veilige omgeving bood om hun eerste stappen op professioneel muziekgebied te zetten, waren de meiden omringd door mannen die hun kans schoon zagen om seizoen in seizoen uit, jaar in jaar uit hun lusten en driften bot te vieren op vrouwen. Er was een werkrelatie, er was een hiërarchische relatie, er was een machtsrelatie en er was een leeftijdsverschil.

Voor de mannen geen probleem.

De vrouwen durfden er pas jaren later mee naar buiten te treden.

Sinds dit grensoverschrijdend gedrag bij de leidinggevenden en superster Bekende Nederlanders van The Voice bekend is geworden, komt er bijna elke dag een ander verhaal naar buiten. Bekende vrouwen vertellen wat hen is overkomen, hoe ze er destijds mee om zijn gegaan, wat voor effect dit op hun leven gehad heeft en waarom ze er nu pas mee naar buiten komen. Elke dag wordt er wel iemand gecanceld. Want dat is

werkvloer. Mannen moeten begrijpen dat de vrouwen op de werkvloer er niet zijn om hun seksuele driften te vervullen. Vrouwen moeten zich helemaal niet melden. De machtigste man van tv-makend Nederland, John de Mol, verslikte zich in zijn mea culpa, dat hij óók gaf in de vorm van een interview aan dezelfde Tim Hofman in hetzelfde online programma BOOS.

wat er gebeurt: er wordt schande gesproken van het gedrag – wat het ook is – en aangezien niemand weet wat er moet gebeuren – want grensoverschrijdend gedrag is zo oud als de weg naar Rome – is ‘cancelen’ de norm geworden. Van politicus tot tv-persoonlijkheid: hun benadering van vrouwen in het heden en verleden leidt ertoe dat eindelijk hardop wordt geroepen dat je vrouwen met rust moet laten, of tenminste moet benaderen als ware zij een vrouw in plaats van een seksueel object dat onderworpen moet worden.

De vraag is hoe dit gedrag kan ophouden. De producent van The Voice, tv-tycoon en miljardair John de Mol, was er duidelijk over: vrouwen moeten zich melden als ze zich niet veilig voelen. Heel Nederland viel over hem heen: niet de vrouwen moeten zich melden.

De vrouwen treft geen blaam, of het moet zijn dat vrouw-zijn hun schuld is. Nee, mannen moeten hun gedrag veranderen waardoor vrouwen veilig zijn, ongeacht hoe oud of jong ze zijn, ongeacht hoe kort of lang hun rok is, ongeacht hoe laat het is en ongeacht of er een hiërarchische relatie is op de

Nooit te laat De ontwikkelingen zijn intens interessant. De ervaringen die de bekende vrouwen met hun publiek delen, geven andere

vrouwen het vertrouwen om óók naar buiten te treden. De mondigheid van de vrouwen die de hoofden van de boosdoeners eisen is verfrissend. De emancipatie of het feminisme hebben niets kunnen oplossen aan grensoverschrijdend gedrag. Wat nu gebeurt is niet ‘too little too late’ – het is nooit te laat om je gelijk en recht te halen. Tegelijkertijd bevreemdt die acute mondigheid. Vóór The Voice boeide het niemand. Maar nu koppen van BN’ers rollen, nu het ‘cancelen’ nog groter wordt gemaakt dan het al is, is er opeens aandacht.

Ongewild heeft de John de Mol, de uitvinder van het ‘real life’ tv-genre, de vrouwenrechten op de kaart gezet met het voortdurende format: ‘Outen en cancelen van BN’ers’. In de oorlog voor een gelijkwaardige en veilige (werk) omgeving voor vrouwen is álles geoorloofd.

EBRU UMAR

Politiek NIEUWS UIT DE WETSTRAAT

Gebrekkige democratie De sfeer is duidelijk verziekt in de Kamer tussen de oppositie- en de Vivaldi-partijen. Steeds minder wordt er een consensus bereikt in de Conferentie van voorzitters over allerhande zaken die de werking van de Kamer aanbelangen. Zo liep vorige week de oppositie onder leiding van Peter De Roover (N-VA) en Barbara Pas (VB) storm tegen het eigengereide optreden van voorzitster Tillieux (PS) die eigenmachtig en zonder uitnodigingen rond te sturen de aanvang van de zitting naar donderdagvoormiddag om 10 uur had geplaatst, terwijl de week daarvoor aan het einde van de zitting was gesteld dat dat 14.15 uur zou zijn.

Er was over gebakkeleid in de Conferentie, maar zonder consensus. Dus nam Tillieux maar het heft in eigen handen met een vrije interpretatie van het reglement om de wil van de meerderheid in te willigen. Volgens het Kamerreglement kan de voorzitter inderdaad de vergadering naar eigen goeddunken bijeenroepen, maar dan wel als het om uitzonderlijke omstandigheden gaat. Welke die waren, weigerde ze te zeggen… Ze weigerde zelfs de moeite te doen om de Vlaamse vraagstellers hieromtrent in het Nederlands te antwoorden.

De kloof is zeer diep geworden en elk vertrouwen is zoek.

Men sleept zich van incident naar incident. De Belgische democratie sputtert, zoveel is duidelijk, wat ook door de recente ‘Democracy Index’ werd bevestigd. Daar werd België zelfs als een ‘gebrekkige democratie’ geclassificeerd, op de 36e plaats.

Barst nummer zoveel in Vivaldi Ook binnen de meerderheid zelf schort er toch wat aan de samenwerking en het wederzijdse begrip. Dat bewees de vorige minister van Energie, Marie-Christine Marghem (MR), in de Kamercommissie Energie. Daar werd beslist om een andere gascentrale in te schakelen, mocht de geplande centrale in Vilvoorde geen vergunning krijgen van Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA). Kwestie van een garantie in te bouwen om voldoende vervangcapaciteit te hebben als de kernuitstap een feit wordt.

Maar Marghem is net als haar voorzitter Bouchez fel gekant tegen de kernuitstap, waardoor ze geen enkel engagement wilde nemen. De MR rekent er nog altijd op dat in maart beslist wordt om de nog draaiende kernreactoren toch open te houden. Wanneer er dan gestemd moest worden, verliet ze dan ook prompt de zaal, waardoor ze voor een flinke barst in de Vivaldi-krabbenmand zorgde. Ook de zogenaamde ‘blauwe familie’ waarop Egbert Lachaert zo trots is, spreekt niet meer als uit één mond.

17 FEBRUARI 2022

Angst voor de kiezer in de Wetstraat

“Er is geen enkele partij die er nu belang bij heeft de stekker eruit te trekken” © PHOTONEWS

6

De schrik voor nieuwe verkiezingen zit er in de Wetstraat goed in. Maar tegelijkertijd is diezelfde Wetstraat door de verkiezingen zo gefascineerd, dat er nu al concrete pronostieken over de uitslag de ronde doen.

Ondertussen doet PS-voorzitter Paul Magnette in de pers uitspraken die zo uit een verkiezingscampagne weggelopen lijken.

Annelies Verlinden

Het was Joël De Ceulaer die een tiental dagen geleden in De Morgen enkele concrete cijfers citeerde die tegenwoordig rondgaan in de Wetstraat. Omdat we vermoeden dat niet alle lezers over een abonnement op De Morgen beschikken, geven we ze even mee: Vlaams Belang 29 procent, N-VA 19 procent, Vooruit 14 procent, PVDA 10 procent, Open Vld en CD&V elk 9 procent, en Groen 5 procent. We vermoeden dat Vlaams Belang, Vooruit en PVDA met hun eigen scores gerust zouden kunnen leven. Bij N-VA zou men met die uitslag niet tevreden zijn, maar het had erger gekund. Voor Open Vld, CD&V en Groen daarentegen zouden de respectievelijke uitslagen dramatisch zijn.

Fantasiecijfers leiden een eigen leven

Minister valt uit zijn rol Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) verliest de jongste tijd wel eens vaker zijn zelfbeheersing als hij wordt tegengesproken. Hij lijkt het echt moeilijk te hebben met kritiek op het coronabeleid waarvoor hij verantwoordelijk is. Bovendien waant hij zich altijd en overal een professor die pedant meent de anderen altijd de les te moeten spellen.

Zo kwam hij donderdag zwaar in aanvaring met Sofie Merckx (PTB/PVDA) die zeer sterk pleitte om álle coronamaatregelen radicaal van tafel te vegen. Dat is inderdaad misschien wat voortvarend en gaat veel verder dan wat andere oppositiepartijen en zelfs meerderheidspartijen vragen om op te heffen. Maar dat pleidooi is een mening als een andere, een die moet kunnen.

Vandenbroucke haalde echter uit: “Le PTB, c’est le parti du virus! Virus de tous les pays, unissez-vous!” Maar Merckx liet zich niet uit haar lood slaan en sneerde terug dat het ‘rijk der vrijheid’, dat hij altijd in het vooruitzicht stelde, en zou komen na het CST en de vaccinaties, gewoon is uitgebleven: “Il n’y a rien!” En nog: “Het is u die de crisis niet heeft aangekund gedurende maanden!” Daarmee was de toon gezet wanneer later op de dag de stemming over de verlenging van de coronanoodtoestand moest plaatsvinden.

Verlenging noodtoestand Het waren vooral opnieuw de Vlaamse oppositiepartijen die fel van leer trokken tegen de plannen van de Vivaldi-regering om de pandemiewet en de noodtoestand te verlengen.

Omdat het om een wetsvoorstel ging en dus de spreektijd niet beperkt is, lieten opnieuw de fractievoorzitters van N-VA en VB zich gaan in lange, striemende betogen. Beiden konden er niet bij dat, nu overal in de buurlanden de maatregelen stelselmatig worden afgebouwd en men in ei-

Laat het duidelijk zijn: deze cijfers zijn interpretaties van de trends in de peilingen, maar ook niet meer dan dat. Maar net zoals de tegenwoordig bijzonder concrete Amerikaanse voorspellingen/waarschuwingen over een nakende Russische aanval op Oekraïne, gaan ze snel een eigen leven leiden, en hebben ze ook een functie.

Neem bijvoorbeeld de uitslag van Vlaams Belang en N-VA, 29 en 19 procent. Dat is net geen meerderheid in stemmen, maar in het Vlaams Parlement waarschijnlijk net wel een meerderheid in zetels. Nu al, twee jaar op voorhand, wordt de legitimiteit van een eventuele VB-N-VA-coalitie op basis van compleet uit de

lucht gegrepen cijfers ondergraven.

Dat zegt toch iets over de angst voor zo’n coalitie, om nog maar te zwijgen over de angst voor de keuze van de Vlaamse kiezer.

Anderzijds leggen deze cijfers voor drie van de vier Vivaldi-partijen de lat toch wel bijzonder laag.

De Vlaamse christendemocraten zijn het al decennia gewoon om hun verliezen zo uit te leggen dat het toch overwinningen lijken. Als de lat voor die partij nu reeds op 9 procent wordt gelegd, kan ze een verlies van ‘amper’ een derde van haar kiezers uit 2019 opnieuw verkopen als een klinkende overwinning en opnieuw in een regering stappen.

Voor Groen spreken we zelfs over een kleine halvering en een duik onder de kiesdrempel in een paar van de kieskringen, indien niet allemaal.

Maar zoals we enkele weken geleden reeds opmerkten: bij die partij lijkt dat risico nu reeds ingecalculeerd en daarom zet ze ook alles in op deze ene legislatuur om zoveel mogelijk binnen te rijven zonder zich nog iets aan te trekken van de mening van de kiezer. Hun volgende afspraak met de Vlaamse kiezer is niet in 2024, maar in 2029.

Heeft Groen in 2024 toch niets meer te verliezen, dan hebben de andere Vlaamse Vivaldi-partijen dat nog wel. Maar opmerkelijk is wel dat federale ministers zelfs in de bevriende pers geconfronteerd worden met vragen over een mogelijke voortijdige val van de federale regering. In een interview met De Standaard gaf federaal minister Annelies Verlinden zelfs impliciet toe schrik

gen land overweegt naar code oranje te gaan omdat de besmettingen fors afnemen, de regering ervoor kiest om de noodtoestand te verlengen. Hoelang het eerder onvriendelijke debat ook duurde, het bleef een dovemansgesprek en ieder groef zich telkens weer dieper in de eigen stellingen in. Op de vele vragen die men aan de regering stelde kwamen geen antwoorden. Men stapte daar gewoon over door de regeringsstandpunten telkens weer te herhalen.

De Croo ontvlucht debat Er stonden ook twee vragen geagendeerd aangaande het fameuze akkoord over de energieprijzen, een eerste aan Tinne Van der Straeten (Groen) en een tweede aan premier De Croo (Open Vld). Toen de tweede vraag aan de orde was, zag vraagsteller Peter De Roover (NVA) voor zijn neus de premier zich snel uit de voeten maken om het antwoord over te laten aan Van der Straeten, waarop een verbaasde De Roover tegen haar zei: “U wordt u nu wel in de kou gezet door de premier. Hij is laf gaan lopen. Blijkbaar wordt hij niet graag geconfronteerd met dat grote energieakkoord, waar vorige week alle fracties vragen over gesteld hebben. Hij verdedigt het niet meer. Nochtans had ik een paar pertinente vragen over zijn antwoorden van vorige week…”

De al wekenlang gestresseerde Energieminister bleef bij haar mantra’s van de voorbije weken over het zogenaamd ‘iedereen helpen in de energiecrisis’ en ze zweeg over de niet-verlaging van het btw-tarief voor het gas. Het eindoordeel van De Roover was snoeihard: “U hebt vorige week niemand overtuigd. U hebt nu de kans gekregen om het nog eens te proberen. U overtuigt ook nu niemand.”

te hebben van de kiezer: “Er is geen enkele partij die er nu belang bij heeft de stekker eruit te trekken.”

Forse uitspraken Men kan zich dan ook voorstellen hoe de ondertussen beruchte e-commerce-uitspraak van PS-voorzitter Paul Magnette de Vlaamse partijen de daver op het lijf gejaagd moet hebben. Met hun forse uitspraken positioneren zowel Paul Magnette als zijn tegenpool Georges-Louis Bouchez van de MR zich bij de Waalse kiezers, zodat ze tenminste geen al te grote schrik hoeven te hebben voor vervroegde verkiezingen. De vrees bij de veel bravere Vlaamse partijvoorzitters is echter dat ze precies door die positioneringen vervroegde verkiezingen dreigen uit te lokken.

Laten we echter toch even de puntjes op de i zetten: in de Vlaamse pers werden de uitspraken van Paul Magnette afgedaan als een reactie op die van Georges-Louis Bouchez. Herinneren we er echter aan dat Magnette helemaal geen Bouchez nodig heeft om straf uit de hoek te komen. Zo zette hij enkele jaren geleden in verband met de goedkeuring van CETA heel België internationaal te kijk omwille van een ideologisch stokpaardje. Het is met Vivaldi dus een beetje als met Oekraïne: wie vrede wil, moet de oorlog voorbereiden.

Maar net die voorbereidingen doen de spanningen oplopen, waardoor een klein misverstand snel grote gevolgen kan hebben.

FILIP VAN LAENEN

Hij doorzwom veel politieke watertjes en ondanks alle hindernissen onderweg wist hij zich sluw als een vos altijd weer te handhaven, ook al zag het er op sommige momenten donker uit. Johan Sauwens (71 binnenkort) is een doorbijter, een ambitieus man, een taaie die soepel lijkt in het hanteren van de middelen, zelfs als hij daarvoor van partij moet veranderen, maar ondertussen recht op zijn doel afgaat.

En het ultieme doel om zijn carrière af te ronden heeft hij nu bereikt, want hij krijgt een lucratieve politieke exit als voorzitter van De Lijn.

In de vroege jaren ’70 kwam hij als student in contact met de Vlaamse zaak door de Vlaams-nationale Studentenunie, zeg maar de Volksuniestudenten. De stap naar het voorzitterschap van de VUJO (Volksuniejongeren) was snel gezet. Hij was als jonge eloquente advocaat zonder complexen Vlaams-nationalistisch, van de traditionele lijn, hoewel hij in 1978 na het Egmontpact zijn partij trouw bleef.

Het zou hem geen windeieren leggen.

In 1977 al werd hij provincie- en gemeenteraadslid in Limburg en Bilzen. Dat laatste is hij tot op de dag van vandaag. Van 1983-1989, 1995-2012 en van 2019 tot binnenkort op 1 april is hij er ook burgemeester. In die lange tijdsspanne was hij, soms met tussenpozen, ook Kamerlid, Vlaams Parlementslid en Vlaams minister, en bekleedde hij nog tal van functies, zoals bijvoorbeeld het lidmaatschap van het Europees Comité van de Regio’s. Op al die niveaus liep hij een haast vlekkeloos parcours en werd hij door vriend en vijand gewaardeerd voor wat hij deed.

In het oog van de storm In 2001 kwam er echter een kink in de kabel toen hij aanwezig was op het jubileumfeest van het Sint-Maartensfonds, de grootste oud-oostfrontstrijdersvereniging. Vooral onder druk van Jos Geysels (Groen), wiens partij deel uitmaakte van de Vlaamse regering, moest hij ontslag nemen als minister. De tijden van de zogenaamde politieke correctheid werden door de groen-linkse moraliserende opgeheven vingertjes ingezet.

Voorheen had nooit iemand stilgestaan bij de aanwezigheid van ministers - federaal vicepremier Schiltz bijvoorbeeld - of parlementsleden van de Volksunie als Jaak Gabriëls, senator Van Ooteghem (zelf oud-oostfronter), Vic Anciaux en tal van anderen. Dat werd jaren geleden zelfs in de pers bevestigd door Jan Jambon, die overigens zelf op die bewuste viering had gesproken. Men mag ook niet vergeten dat de Volksunie enkele decennialang dé partij was die openlijk opkwam voor amnestie. Een en ander heeft er uiteindelijk wel toe geleid dat men in Vlaanderen met een genuanceerdere blik is gaan kijken naar het oorlogsverleden en de collaboratie, zelfs naar de vaak mensonterende repressie, hoewel dat verleden nooit echt verwerkt raakte.

Maar 2001 was ook het jaar dat de Volksunie implodeerde. Er was de ‘Toekomstgroep’ (het latere Spirit) rond Bert Anciaux, de groep rond Geert Bourgeois, die zich al snel N-VA noemde, en de groep ‘Niet Splitsen’, waarvan Johan Sauwens deel uitmaakte. Uiteindelijk zal hij overstappen naar CD&V en kan hij tot 2014 zijn zetel in het Vlaams Parlement handhaven.

De slag om Bilzen Johan Sauwens en zijn stadsgenote Frieda Brepoels waren in de VU jarenlang concurrenten. Maar Sauwens ging haar altijd voor in de ‘pikorde’, gelet op zijn politieke functies. Na de keuze van Sauwens voor CD&V, werden beiden echte tegenstrevers die elkaar ook electoraal moesten gaan bestrijden.

In 2011 ging Brepoels met Sauwens de strijd aan om de burgemeesterssjerp, die hij sinds 1995 in handen had. Met evenveel zetels als CD&V sloot Brepoels een coalitie met Open Vld en PRO Bilzen (een groen-linkse lijst) en werd de eerste vrouwelijke burgemeester van de stad. In 2018 verloor N-VA, maar ging toch een nieuwe coalitie aan met Beter Bilzen (Open Vld) en Bilzen Bruist (in 2018 alleen nog de sp.a). De tol was hoog voor Brepoels, want ze moest de sjerp afstaan aan Bruno Steegen van Open Vld, overigens ook een oud-VU’er.

Johan Sauwens vocht die uitslag aan wegens onregelmatigheden en er kwamen nieuwe verkiezingen. Trots op Bilzen (vooral CD&V en wat oude VU-getrouwen rond Sauwens) won en wist Open Vld te strikken. De eerste drie jaren zou Sauwens de sjerp dragen - tot 1 april binnenkort - en dan opnieuw Steegen. Brepoels werd weer ‘gewoon’ gemeenteraadslid, maar kreeg het VRT-voorzitterschap als beloning voor jarenlange trouwe dienst.

Binnenkort wordt Sauwens ook weer ‘gewoon’ gemeenteraadslid, maar moet hij niet onderdoen voor Brepoels, want hij wordt voorzitter van De Lijn, die hij in 1991 als Vlaams minister zelf oprichtte.

“Ik ben vereerd. De cirkel is rond”, zo liet hij optekenen. Het is een veelbetekenende uitspraak.

CITAAT VAN DE WEEK

Thomas Dermine:

“Nee, we betalen niet te veel belastingen in België”

“Nee, we betalen niet te veel belastingen in België”, reageert staatssecretaris voor Relance Thomas Dermine (PS) op het voorstel van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez om de belastingen te verlagen. De Belgische belastingdruk bedraagt ongeveer 43 procent van het bbp, het op drie na hoogste in de OESO. De belastingdruk op arbeid is in België zelfs het hoogste van alle OESO-landen en bedraagt 51,6 procent voor een alleenstaande werknemer.

Karel De Gucht valt Bart De Wever en N-VA aan Volgens gewezen voorzitter van Open Vld Karel De Gucht wordt regeren met het Vlaams Belang de dood van de N-VA: “Stapt N-VA mee in zo’n regering, dan splitst die partij en gaat ze ten onder.” Over een mogelijke staatshervorming moeten de Vlaams-nationalisten volgens de voormalige minister van Buitenlandse Zaken zich ook niet al te veel illusies maken. Voor De Wever is hij bijzonder kritisch: “Hij zegt niet in zee te gaan met Vlaams Belang, maar hij doet vaak het omgekeerde van wat hij verkondigt.”

In 2018 gaf De Gucht in De Zondag al aan dat de N-VA aan het zwalpen was en dat ze bij N-VA moeilijk overweg kunnen met ‘de opstoot’ van het Vlaams Belang.

Naar aanleiding van het afwijzen van het migratiepact dacht de liberaal “een racistische onderstroom” in de N-VA te ontwaren, waar Theo Francken zowat de woordvoerder van is. In het VTM-nieuws in 2019 vergeleek De Gucht het Vlaams Belang met “de nationaalsocialistische formules uit de jaren 30”.

“Het is niet omdat de beerput van zijn eigen partij overloopt dat hij met drek moet gooien naar ons”, reageerde Tom Van Grieken.

Constante verdachtmakingen Maar het Antwerpse hof van beroep ontkrachtte de verdachtmakingen van De Gucht. Naar aanleiding van een geschil met de organisatoren van de Boekenbeurs in 2018 oordeelde het hof dat het Vlaams Belang op geen enkele wijze racistisch of discriminerend is. Het was helemaal niet bewezen dat “de politieke overtuiging die gelieerd kan worden aan de politieke partij in kwestie, het Vlaams Belang, racistische of discriminerende tendensen zou vertonen”.

Toen De Gucht andermaal insinueerde dat de N-VA neonazi’s zijn, diende ook Bart De Wever hem destijds van antwoord. “Als Vld-voorzitter was De Gucht destijds de eerste om ons een kartel aan te bieden. Als we dan toch allemaal gevaarlijke mensen zijn die op Milosevic gelijken, waarom wilde de Vld dan met ons een kartel vormen?”, vroeg De Wever zich ooit in Het Nieuwsblad af.

hebben betaald. Voordien kwam hij ook al in opspraak toen hij de familie-aandelen van Fortis nog snel verkocht terwijl de bank even later crashte. Er was sprake van voorkennis, wat strafbaar is. Maar door het feit dat dit misdrijf erg moeilijk te bewijzen valt, glipte de flamboyante liberaal door de vingers van het gerecht. Volgens de Berliner Zeitung zou een gelijkaardige affaire in Duitsland tot ophef en wellicht ook tot ontslag leiden, maar “in België wordt losser omgesprongen met geld”.

Voordien kwam hij ook al in het vizier van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) omdat hij een Italiaanse bankrekening niet zou hebben aangegeven. Toen de fiscus vroeg hoe hij zijn luxueus Toscaans vakantiedomein financierde, weigerde hij inzage in zijn Italiaanse bankrekening te geven.

Hij werd beschuldigd van fraude.

Om zijn gelijk te halen, kantte De Gucht zich tegen de wet op de opheffing van het bankgeheim. Deze wet werd nota bene door zijn eigen

partij goedgekeurd. De daden van de liberaal ogen een heel stuk minder fraai dan de principes waarop hij zich beroept om de Vlaams-nationalisten te veroordelen.

Open Vld in sukkelstraatje Intussen blijft De Gucht blind voor het sukkelstraatje waarin zijn partij zich bevindt. Zowat een jaar geleden brak het schandaal rond Vlaams Parlementslid Sihame El Kaouakibi uit. De liberale politica van Marokkaanse afkomst wist met haar charmes 103.000 euro partijfinanciering los te peuteren en wist bovendien 1.363.622 euro Vlaamse subsidies naar tal van duistere projecten en dossiers te draineren.

Er was sprake van ‘subsidieshoppen’ waar tal van politici van onder andere Open Vld maar al te graag aan deelnamen.

Voordien deed Gwendolyn Rutten een uitspraak die haar nog lang zal achtervolgen: “Wij leven in een bijna communistisch land, met een overheidsbeslag van meer dan 50 procent en burgers die de helft moeten afgeven van wat ze verdienen.” Toch wel een straffe uitspraak van een gewezen voorzitster wiens partij intussen meer dan twintig jaar mee aan de regeringsknoppen draait.

Recent verzette Open Vld zich tegen een btw-verlaging om de energiefactuur voor de gezinnen te milderen, terwijl het vorig jaar in volle coronaperiode de horeca trakteerde op een gelijkaardige verlaging. Vreemd?

Toch niet, meent Ewald Pironet: “De CEO van Horeca Vlaanderen, Matthias De Caluwé, was ooit nog gemeenteraadslid voor de Open Vld in Kapellen. Naar verluidt zou hij in de toekomst een mooie plaats op de kieslijst van de Vlaamse liberalen kunnen krijgen.”

JULIEN BORREMANS

De Gucht zelf verdacht Maar voor zichzelf is De Gucht veel minder streng. In 2013 kwam hij in het vizier van de wereldpers toen de fiscus van De Gucht 900.000 euro eiste. De zaak ging toen over een dubieuze verkoop van aandelen, waarop de gewezen minister geen belastingen zou

© PHOTONEWS

Johan Sauwens

© PHOTONEWS

IN DE KIJKER

7

Politiek

17 FEBRUARI 2022

Karel Van Gucht

8

Interview

17 FEBRUARI 2022

WOUTER BEKE (CD&V)

VLAAMS

Het waren enkele bewogen jaren voor Wouter Beke.

De voormalige CD&V-voorzitter zat nog maar net op zijn stoel of de coronacrisis barstte in alle hevigheid los. Zijn ministerschap kende hoge pieken, zoals de geslaagde vaccinatiecampagne, maar ook diepe dalen, zoals de corona-uitbraak in de woonzorgcentra (wzc). We spraken met hem over de aanpak van de coronacrisis, hoe Vlaanderen het verschil kan maken op vlak van volksgezondheid en… zijn persoonlijke ervaring met weekblad ’t Pallieterke.

“De pandemie heeft geleerd dat welzijn en volksgezondheid soms op heel gespannen voet met elkaar staan” e ontmoeten Beke exact twee jaar nadat de eerste besmette Belg terugkwam uit Wuhan, dag op dag. Hoe blikt hij terug op de afgelopen twee jaar? “Dat was natuurlijk een zeer onwezenlijke tijd. Niemand in ons land, maar ook niet in de wereld, was klaar voor deze pandemie. Je moet plots aan crisismanagement doen. Dat heeft heel veel energie gekost”, zegt Beke.

Tegelijkertijd heeft hij naar eigen zeggen ook lessen kunnen trekken uit die crisis. “Neem de erkenning van de eerstelijnszones in de zomer van 2020. Klassieke crisisbestrijding wordt gedaan door de minister van Binnenlandse Zaken, de veiligheidsraad, gouverneurs of burgemeesters. Ik vond dat voor deze gezondheidscrisis absoluut geen goede aanpak. In eerste instantie heb ik moeten vechten om van de eerstelijnszones de basis te maken: in de eerste periode voor test- en triagecentra, in de tweede periode voor vaccinatiecentra. Ik zag daar ook een opportuniteit.”

We hadden beschermingsmateriaal nodig, maar die federale stock was er niet “Die eerstelijnszones stonden al in de steigers en zijn in eerste instantie niet opgericht om de pandemie te bestrijden, maar het leek me het antwoord voor de toekomst. Dat leek allemaal veel theorie tweeënhalf jaar geleden.

In de brede publieke opinie wist niemand zelfs wat de eerstelijnszorg was.

Vandaag ziet iedereen hoe belangrijk dat is. Ook voor de toekomst, voor de combinatie zorg-welzijn. Dat is waarom ik het Agentschap Zorg en Gezondheid ook met het Departement Welzijn wil fuseren. We hebben van de crisis een opportuniteit gemaakt om de kwantumsprong te zetten. Nu staan we daar en dat is ook onomkeerbaar. Ik hoor zelfs mensen die de eerstelijnszones als basis willen nemen voor fusie-ideeën naar de toekomst toe.”

“Een tweede les is de verhouding tussen welzijn en gezondheid. Aanvankelijk leken die twee dingen in elkaars verlengde te liggen, maar om dat virus te bestrijden moet je om de volksgezondheid te beschermen dingen doen die op heel gespannen voet staan met het welzijn van de mensen."

“De essentie van de discussie was wel heel vaak: hoe gaan we ervoor zorgen dat onze samenleving blijft draaien?

Mensen zijn sociale dieren. Ik heb in 2007 een boekje geschreven: ‘De mythe van het vrije ik’. Daarin staat dat je ervoor kan kiezen om een kluizenaar te worden. Maar dat is dus wel een keuze, want we zijn sociale dieren van nature.

Dat is een derde les. Plots moest iedereen een beetje kluizenaar zijn. De eerste weken was dat misschien leuk. Na een paar weken was de ‘fun’ er toch wel af.

Bij jong en oud, maar zeker bij jong.

Is er volgens u te veel op één aspect, zijnde welzijn of zorg, gefocust?

“Het is altijd een zoekend evenwicht geweest. Vanuit de Vlaamse regering waren er drie belangrijke prioriteiten: zorgen dat onze zorg niet kapseist, zorgen dat de scholen openblijven en zo veel mogelijk de economie draaiende houden.

Dat is telkens een zoekend evenwicht geweest.”

WOUTER BEKE • Geboren op 9 augustus 1974 in Lommel • 1996: Licentiaat in de Politieke Wetenschappen (KUL) • 2004: Doctor in de Sociale Wetenschappen (KUL) • 2004-2013: Senator CD&V • 2010-2019: Partijvoorzitter CD&V • 2013-2019: Burgemeester Leopoldsburg • 2014-2018: Kamerlid • 2019: Federaal minister van Werk, Economie en Consumenten • 2019-heden: Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebestrijding Het Nieuwsblad publiceerde onlangs een rapport van de Vlaamse regering. U kreeg daarin een buis. Daarbij werd naar de situatie in de woonzorgcentra verwezen. Bij de oppositie was de teneur: “Hij was ‘een beke’ te laat.” Is die kritiek terecht?

“We hebben als eerste maatregelen genomen in onze wzc’s, een week voor ons land in lockdown ging. Dat is voor mij een heel moeilijke overweging geweest.

Ik heb toen immers de kritiek gekregen

dat ik daar 24 uur over gedaan heb, om na te denken of ik de wzc’s in een lockdown zou steken. 24 uur hé, zo lang heb ik ‘gedraald’. Dat is geen kwestie van dralen. Dat is een kwestie van zeer goed beseffen dat als je dat doet, dat dat een gigantische impact heeft op het welbevinden van de bewoners.”

“Steven Van Gucht, die ik iets hoger inschat dan Het Nieuwblad, heeft gezegd dat het niet meer toestaan van bezoek in de woonzorgcentra een van de eerste maatregelen is geweest die er werden genomen. En dat we niet veel meer hadden kunnen doen behalve testen en beschermingsmateriaal voorzien.

Dat er had moeten zijn, maar dat was er niet. Er was zogezegd een federale stock die er in werkelijkheid niet was.

Ik krijg op 28 februari een brief van de federale overheid waarin staat dat als er problemen waren, ik bij hen terechtkon. Als mijn agentschap dan later belt en te horen krijgt dat we helemaal geen mondmaskers hebben, dan is er wel een probleem.”

“Omdat de federale regering geen strategische stock meer had en daar uiteindelijk ook niet in kon voorzien, hebben we zelf een bestelling gedaan. Dat was het eerste vliegtuig dat in dit land op het tarmac kwam. Dat is een bestelling die ik samen met Brussel heb gedaan, want ook Brussel en Wallonië zaten dik in de miserie. Ik heb contact opgenomen met de andere regio’s en gevraagd wie er

Interview

17 FEBRUARI 2022

9

S MINISTER VAN WELZIJN, GEZIN, VOLKSGEZONDHEID EN ARMOEDEBESTRIJDING ALS IK ZEG WAT NIET NAAR VLAANDEREN MOET INZAKE VOLKSGEZONDHEID IN PLAATS VAN WEL, DAN BEN IK SNELLER UITGEPRAAT mee wou doen. De Europese Unie heeft toen gezegd dat zij dat allemaal ging regelen, maar ons vliegtuig is wel een maand eerder dan hun levering toegekomen. Was er een gebrek aan mondmaskers? Ja. Was er een gebrek aan testen? Ja. Op het ogenblik dat Philippe De Backer (Open Vld) aangeduid werd om die testcapaciteit op te drijven, heb ik gezegd dat de prioriteit van de testen in de wzc’s moest liggen. Er is geen ander land in Europa dat zoals Vlaanderen een screening van de totale populatie in de wzc’s heeft gedaan.”

Als u op voorhand wist dat die coronacrisis zou losbarsten, zou u het dan opnieuw doen, minister van deze departementen worden?

“Je moet nooit achteruitkijken. Dat heeft geen zin. De achteraf-analisten en de achteraf-experts schrijven elke dag de kranten vol. Daar ben je niks mee. Ik kijk vooral vooruit. Kijk naar de vaccinatiecentra. Een jaar geleden schreef professor Carl Devos: ‘We zullen zien wie het meest performant is in Europa. Iedereen vertrekt gelijk aan de meet.’ Het resultaat kent u, maar daar wordt niet meer over geschreven.”

Toevallig komen we zo bij de volgende vraag. Wat is het geheim van het Vlaamse vaccinatiesucces?

“De keuze voor de eerstelijnszones, kort bij de mensen. We hebben heel wat experten in logistiek, transport en geneeskunde. We hebben met die experten de vraag gesteld wat de variabelen zijn om de hoogst mogelijke vaccinatiegraad te bereiken: nabijheid, professionaliteit, registratie, uitnodigingen. Die expertise hebben we ook gebruikt.”

“Brussel en Wallonië hadden bijvoorbeeld niet zo’n goede opvolging. Zij zijn uiteindelijk mee in ons verhaal gestapt.

Op heel veel punten, zoals het openstellen van ‘Vaccinnet’ voor het registreren van de vaccins, of de ontwikkeling van een app voor CST, hebben we de leiding in dat verhaal genomen. Dat heeft niet alleen het succes in Vlaanderen, maar ook

in heel België teweeggebracht. In vergelijking met andere landen doet ook Wallonië bijvoorbeeld het best prima.”

Bent u nog altijd voorstander van verplichte vaccinatie?

“Er is voortschrijdend inzicht. Een jaar geleden zei ik nog dat we mensen zoveel mogelijk zouden aansporen, in plaats van te verplichten.”

“We zijn heel snel met die vaccins op de proppen gekomen. We hebben heel snel goedkeuring gekregen. We hadden twee mogelijkheden: ofwel wachten we tot het hele klassieke pad van klinische onderzoeken was afgelopen - dan waren we nu nog altijd niet aan het vaccineren -, ofwel gaan we nu vaccineren en onderweg zien wat de effectiviteit is. Inzake preventie van mortaliteit is die effectiviteit zeer groot. Als het gaat over ziekenhuisopnames ook. We hebben tegelijkertijd moeten vaststellen dat het de transmissie vermindert, maar niet verhindert, waardoor er risico’s blijven.”

De zesde staatshervorming en de financieringwet geven ons de crux om over verdere bevoegdheidsverdeling te spreken “Kijk naar de vierde golf. We hadden heel veel gevaccineerden, maar toch kwamen de ziekenhuizen gigantisch onder druk omdat de helft van de opnames niet-gevaccineerden waren, terwijl zij slechts tien procent van de bevolking uitmaken. Dat had dan weer tot gevolg dat zorg uitgesteld moest worden en bijkomende maatregelen in de samenleving genomen moesten worden om de sociale contacten terug te dringen, die eigenlijk een stuk vermijdbaar waren.

Daarom ben ik persoonlijk eerder voor een vaccinatieplicht dan een 1G-beleid.

Een vaccinatieplicht is helder, duidelijk en eerlijker voor de mensen.”

Hoe organiseer je dat dan, zo’n verplichting?

“Zoals met polio. Dat betekent dat dat geregistreerd wordt en dat gezondheidswerkers contact opnemen met mensen die niet gevaccineerd zijn. Elk jaar zijn er duizenden dossiers die zo aan het parket worden overgemaakt.”

Tijdens de hoorzittingen in de Kamer over vaccinatieverplichting pleitten heel

WOUTER BEKE BLIJKT EEN LEZER VAN ’T PALLIETERKE TE ZIJN

“Je komt er dingen in te weten die je in andere kranten niet te lezen krijgt” “Ik las het bijna elke week. Dat klinkt bijna als een schuldbekentenis (lacht). Ik kom uit een zeer Vlaamsvoelende familie.

Dat zit in ons DNA. Ik ben geen natiedenker, maar een gemeenschapsdenker. Ik ben in de politiek gestapt op vraag van de toenmalige burgemeester van Leopoldsburg, Door Steyaert, die ook mijn studiemeester was in de humaniora waar ik school liep. Hij las elke week ’t Pallieterke. Een van de vaste thema’s als hij langskwam voor een praatje was: wat staat er deze week in ’t Pallieterke? (lacht) Hij vinkte ook de artikelen aan die ik zeker moest lezen. Hij zei: ‘Daar kom je dingen in te weten die je in andere kranten niet te lezen krijgt.’”

veel experts net tegen een verplichting. Is een verplichting wel aangewezen in dit stadium van de pandemie?

“Ik denk dat we een verplichting moeten voorbereiden: zo vermijd je eindeloos gepalaver als er opnieuw een besmettelijke en ziekmakende variant op ons afkomt. We moeten dit in onze gereedschapskist hebben zitten voor wanneer het nodig is.”

“Al twee jaar vechten wij tegen dat virus. Al twee jaar worden wij geconfronteerd met nieuwe elementen. Een jaar geleden zei men dat een vaccin als basisbescherming zou volstaan. Toen dook ineens een nieuwe variant op en bleken we twee vaccins nodig te hebben. Toen kregen we omikron en was boosteren aangewezen.”

“Ik weet niet wat er nog op ons gaat afkomen. Nu denken dat we er totaal vanaf zijn, zou roekeloos zijn. Ik ben geen onheilsprofeet. Ik geloof in de instrumenten die we hebben. De rest van de wereld is ook nog niet gevaccineerd.

Dat heeft zelfs in eerste instantie niet alleen met altruïsme te maken, want de omikronvariant komt uit Afrika. Het is in ons belang dat we de anderen vaccineren. Daar is nog wat werk.”

“Vandaar de coronabarometer. Mocht het opnieuw de verkeerde kant uitgaan, dan zullen we genoodzaakt zijn om weer maatregelen te nemen. Met alles wat we nu weten zou het zeer roekeloos zijn om alle instrumenten overboord te gooien.”

Sinds de zesde staatshervorming zijn heel wat bevoegdheden van zorg en welzijn naar Vlaanderen gegaan. Waar kan Vlaanderen met die bevoegdheden het verschil maken?

“Ik heb de zesde staatshervorming mee onderhandeld en ben de grondlegger van de financieringswet, die ons ‘de crux’ zal geven om over verdere bevoegdheidsverdeling te spreken. In die staatshervorming werden de kiemen van de zevende geplant. We moesten toen verder gaan. Dat is ons toen niet gelukt. Ik heb voor een stukje de visie van professor Roger Dillemans kunnen realiseren: wat inkomensvervangend is, houden we federaal en wat kostencompenserend is, gaat naar de regio’s.”

“Waar we het verschil kunnen maken?

De manier waarop we kijken naar die eerstelijnszones, waarop we kijken naar ‘public health’, waarop we onze zorg en ziekenhuizen willen organiseren, de manier waarop we kijken naar de toekomst, de manier waarop we die onderlinge verbanden willen leggen, de manier waarop we curatie met preventie willen verbinden. Iedereen wil dat er meer geïnvesteerd wordt in preventieve gezondheidszorg. De komende jaren gaat twaalf miljard extra naar de gezondheidszorg.

Daar zouden we een paar miljard vanaf kunnen halen als we meer op het vlak van preventie doen. We zouden performanter kunnen werken om dat mogelijk te maken.”

Wat is iets wat volgens u nog naar Vlaanderen zou moeten kunnen?

“Als ik zeg wat volgens mij niet naar Vlaanderen moet, dan ben ik rapper uitgesproken (lacht). Ik denk dat rond prijssetting en geneesmiddelen we best nog samenwerken. Dat kan zelfs best op Europees niveau. Voor het overige denk ik dat in de uitvoering van de bevoegdheden alles bij de deelstaten moet komen te liggen. Wat de financiering betreft, ben ik wel voor een financiering waarbij een zekere solidariteit moet kunnen zijn. Dat zal ook nodig zijn om een akkoord te vinden.”

“Ik ben niet in de politiek gestapt omdat ik tégen iets ben. Ik ben niet tegen België, Brussel of Wallonië.

Ik ben in de politiek gestapt omdat ik vóór iets ben. Ik ben een gemeenschapsdenker die gelooft dat sterke gemeenschappen ook sterke individuen en personen kunnen voortbrengen op vele vlakken.”

“We hebben in deze coronacrisis geleerd dat als we het onder elkaar kunnen doen, de regio’s elkaar dikwijls weten te vinden. Als Vlaanderen daar de trekker in kan zijn, zien we dat de andere deelstaten daar vaak in volgen.

Dat hebben we in de vaccinatiecampagne gezien. Dat hebben we ook voor de coronacrisis gezien in de hervorming van de kinderbijslag. We hebben een nieuw systeem gemaakt met een groeipakket. Brussel en Wallonië zijn ons toen gevolgd en hebben ongeveer hetzelfde gedaan. Waarom dan hervormen, in plaats van het federaal te houden en te doen? Ten eerste blijkt uit de kosten dat het nu drie keer efficiënter is. Ten tweede gelooft niemand dat we het op federaal niveau zo hadden kunnen doen.”

Vlaanderen heeft op veel punten een voortrekkersrol gespeeld in deze crisis “Een ander voorbeeld van de voortrekkersrol die Vlaanderen heeft gespeeld is dat van de vaccinatie van mensen met onderliggende aandoeningen. De Franstaligen stonden onder druk omwille van eerder corporatistische redenen van artsenlobby’s. Het gros van de Vlaamse artsen heeft een elektronisch medisch dossier en is daar op een halfuur door gegaan om te zien wie onderliggende aandoeningen heeft. We zijn het enige land in de wereld dat dat gedaan heeft.”

“Soms zijn er ook dingen waarbij we van andere regio’s kunnen leren, zoals we ook van andere landen kunnen leren. In het regeerakkoord staat ook dat we ons moeten richten op het Noorden, maar waarom zouden we ook niet kunnen leren van Brussel en Wallonië?

Geen enkele gemeenschap vertrekt van een wit blad, integendeel. Vlaanderen is opgebouwd zoals het is, met ook een sterk middenveld dat ook het beste uit Vlaanderen en de Vlamingen haalt. Met zijn steden en gemeenten die elk hun tradities en geschiedenis hebben. Dan kun je beter proberen die krachten te mobiliseren om die gemeenschap boven zichzelf uit te laten stijgen.

Die ambitie is niet tegen de ander gericht. Je kan België ook niet splitsen.

Er is geen overeenkomst over Brussel, over de grenzen. We hebben een gigantische staatsschuld die voornamelijk in de portefeuille van de Vlaming zit. Dat is een nodeloze strijd tegen iets.

Je kan wel proberen je gemeenschap boven zich uit te laten stijgen. We hebben daar veel instrumenten voor die we volgens mij te weinig in de etalage zetten.”

PIETER VAN BERKEL

Betaalt jouw ziekenfonds het lidgeld van je sportclub tot 30 euro terug?

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

10 Buitenland

17 FEBRUARI 2022

TURKIJE

De rol van Turkije in de oplopende spanning tussen Oekraïne en Rusland De spanningen tussen Rusland en Oekraïne nemen almaar toe. Oude geopolitieke verhoudingen -Oost tegen West - lijken te herleven. Begin februari bracht de Turkse president Erdogan een bezoek aan Kiev om de banden tussen de landen, die beide grenzen aan de Zwarte Zee, aan te halen. Turkije en Oekraïne hebben onlangs een handelsovereenkomst gesloten en de onderlinge handel stijgt ook nog altijd.

Erdogan liet begin februari weten een eventuele Russische inval in Oekraïne een slecht idee te vinden. Tegelijkertijd onderhoudt Turkije ook goede betrekkingen met Rusland. Zo maakte Turkije in 2017 een eerste bestelling luchtverdedigingssystemen uit Moskou, namelijk S-400’s, vergelijkbaar met de Amerikaanse Patriot’s. Dat leverde een reprimande op van toenmalig Amerikaans president Trump.

Spanning tussen Turkije en VS Bovendien kreeg Turkije met sancties vanuit Washington te maken en de spanningen tussen Turkije en Amerika liepen hoog op. Niet alleen de Verenigde Staten waren tegen de deal, ook andere NATO-bondgenoten waarschuwden Turkije niet door te gaan met de deal. Hoffman van het Amerikaanse Pentagon verklaarde destijds dat Turkije de S-400 best niet inzet omdat het “risico’s met zich meebracht voor de onderlinge veiligheidsrelatie”.

In 2021 zei Turkije te onderhandelen over een tweede bestelling S-400’s uit Rusland. Erdogan verklaarde in september van hetzelfde jaar nog dat zijn regering nadacht over een verdere samenwerking met de Russische defensie-industrie. Erdogan zou ook nog straaljagers en onderzeeërs willen afnemen. Dat gebeurde na een ontmoeting met Poetin in Sotsji, een Russische stad aan de Zwarte Zee. Omdat Turkije nog afhankelijk is van Amerikaanse levering van F-16’s en het land de spanningen met Amerika niet te ver zal willen laten oplopen, is het echter maar de vraag of Ankara een tweede bestelling S-400’s uit Rusland zal afnemen.

Online panel Het Hudson-instituut, een Amerikaanse denktank, hield onlangs een online panel met experts die al jaren de Turkse rol in het Midden-Oosten en de geopolitiek volgen, met de vraag wat Erdogan drijft. Svante Cornell is directeur bij het Centraal-Azië-Kaukasus Instituut, kolonel Rich Outzen, geopolitiek consultant en analist, en Sinan Ülgen, directeur van het Centrum voor Economische en Buitenlandse Politieke Studies in Istanboel. Het panel discussieerde over de rol van Turkije ten opzichte van de spanningen tussen Oekraïne en Rusland.

Outzen zegt dat Turkije wil laten zien dat het een middelgrote macht is om rekening mee te houden, binnen de NAVO. Na de val van het Ottomaanse Rijk telde Turkije lange tijd niet mee, maar Erdogan zou willen laten zien dat hij zich niet laat doen door andere wereldleiders en zijn eigen koers vaart. Bijvoorbeeld dat Turkije - net als Oekraïne - zich niet de les laat lezen door hegemonieën van buitenaf. De eerder genoemde sancties van Amerika zouden

hiervoor wellicht als voorbeeld kunnen gelden. Michael Doran, gespreksleider, geeft te kennen dat de Amerikanen niet graag willen zien dat China en Rusland de hegemonie in Eurazië krijgen. Een netwerk van landen die dat tegenhouden zou moeten worden georganiseerd, maar dat gebeurt reeds zonder inmenging van de Verenigde Staten, mede door de Turkse rol op het toneel. Critici van het Turkse regime in Washington zouden volgens Doran de eigen belangen en het eigen strategische wereldbeeld meer op een lijn moeten plaatsen met Turkije. Door negatief te zijn tegenover Turkije raakt de onderlinge relatie steeds meer vertroebeld.

Dat zou volgens Ülgen de juiste houding van het Westen tegenover Turkije moeten zijn. Aan beide kanten moet er aan het wederzijdse vertrouwen worden gewerkt en een meer creatieve wijze van benadering zou volgens hem moeten worden aangewend. Volgens Ülgen heeft Turkije een significante toegevoegde waarde, geografisch gezien, om ook voor Amerika belangrijk te zijn om mee samen te werken. Turkije heeft zich volgens hem reeds bewezen in Centraal-Azië en Afrika.

Amerikaanse terughoudendheid Cornell voert nog aan dat er veel potentie is doordat bijvoorbeeld de Verenigde Staten inmiddels meer afstand nemen van wat er vijf jaar geleden is gebeurd in Syrië en het feit dat Amerika een organisatie (de PKK) steunde die zij zelf als terroristische organisatie beschouwen. Daarbij noemt Cornell nog de mislukte coup tegen Erdogan die volgens hem geleid zou zijn geweest door Gülen die in de Verenigde Staten woont. Ook Turkije heeft altijd gezegd dat deze concurrent van Erdogan achter de mislukte coup zou hebben gezeten.

Die beide zaken, die nagenoeg tegelijkertijd speelden, hebben de relatie tussen de Verenigde Staten en Turkije bekoeld op een manier, zegt Cornell, die in Washington niet echt begrepen wordt. Cornell ziet twee belangrijke problemen voor een betere verstandhouding tussen beide landen.

Aan Amerikaanse kant is er volgens hem een volledig gebrek aan strategisch denken mo-

menteel. Noch de Biden-regering, noch die van voormalig president Trump, zou volgens Cornell zien hoe Turkije past binnen de bredere geopolitieke belangen van Amerika zelf in Europa, het Midden-Oosten en de grootmachten Rusland en China.

Aan Turkse zijde ziet Cornell maar één probleem en dat is - zoals hij zelf zegt - de grote mond van Erdogan.

Turkije zegt het een, maar doet het ander. Bovendien, zo zegt Cornell, moet men niet denken in het Westen dat alle besluiten in Turkije door Erdogan worden genomen.

Erdogan neemt volgens Cornell te vaak islamistische of anti-Amerikaanse taal in de mond die in een ogenblik diplomatieke vorderingen, waaraan soms maandenlang is gewerkt, kan tenietdoen. Dat zet vaak de verhoudingen weer op scherp en Cornell geeft te kennen hiervoor geen oplossing te weten.

Leider van een grootmacht Ahval, een nieuwspagina die uitsluitend berichtgeving over Turkije brengt, schrijft dat Erdogan zeker probeert opnieuw welwillendheid in het Westen te genereren. Toch, zegt Ahval, zal het Europese Hof voor de Rechten van de Mens zeker niet Turkije’s schendingen van de persvrijheid, vrouwenrechten en het leveren van wapens aan bijvoorbeeld Azerbaijan ineens vergeten nu Erdogan zichzelf presenteert als voorvechter van de democratische instituties van Oekraïne.

Erdogan wil, net als Poetin in Rusland, ook zeker gezien worden als de leider van een grootmacht.

Wat hem echter het meest drijft, volgens Ahval, is dat Erdogan zichzelf ziet als de erfgenaam van de sultans van het Ottomaanse Rijk (zie p. 13). Hij zou het succes van de sultans van weleer nastreven en Turkije als de grootste macht van Zuidoost-Europa willen doen herleven.

De huidige situatie tussen Rusland en Oekraïne zou de wereld moeten laten zien dat Turkije een macht is waarmee men rekening moet houden. Ook binnen Turkije zal het electoraat het zien als een bevestiging van Turkije binnen de mondiale top, vlak voor het 100-jarig bestaan wordt gevierd, met Erdogan als een van de sterke wereldleiders aan het roer. Dat zou genoeg moeten zijn, zo schrijft Ahval, om hem telkens weer te verkiezen.

De Turkse president Erdogan

SONJA DAHLMANS

© SHUTTERSTOCK

CHINA

China is wereldwijd grootste kredietverlener Een publicatie, opgemaakt door drie economen, onder wie Carmen Reinhart (van de universiteit van Harvard), maakt een stand van zaken op, met enkele opvallende conclusies. Vooreerst is het, in tegenstelling tot de meeste andere landen, waar privébanken leningen aan buitenlandse ontleners toekennen, in China zo dat het de Chinese overheid zelf is (of zogenaamde gelieerde instellingen) die een actieve rol spelen in kredietverstrekking aan het buitenland.

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

Grote ondoorzichtigheid Het gevolg is een grote ondoorzichtigheid, waardoor het gewicht van China op de kapitaalmarkten tot hiertoe massaal werd onderschat, met 50 procent ongeveer. Op basis van de gegevens die konden worden bijeengebracht tot in 2017 tonen de auteurs aan dat China momenteel de grootste publieke kredietverlener ter wereld is, nog voor de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF).

Verschillende tientallen landen hebben hun leningen tegenover China sinds 20 jaar sterk zien stijgen. Daarenboven lijkt het dat de geboden voorwaarden aan buitenlandse kredietnemers gemiddeld gesproken weinig voordelig zijn, met hoge interesten en met een korte looptijd, wat zeer dikwijls noopt tot herfinanciering. Maar het gevolg van dit alles is natuurlijk wel een financiële afhankelijkheid van steeds meer landen van China.

PIET VAN NIEUWVLIET

© SHUTTERSTOCK

De rol van China als reusachtige producent en exporteur van koopwaren is algemeen bekend. Zijn militair en politiek gewicht op de wereldpolitiek is dat ook. Maar minder bekend is de rol die China speelt op de kapitaalmarkten.

Een recent onderzoek toonde aan dat China een belangrijkere kredietverstrekker is dan de Wereldbank en het IMF.

Buitenland

17 FEBRUARI 2022

11 © PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

Oplossing zonder gezichtsverlies nodig voor Oekraïnecrisis De Europese diplomatie rond de crisis in Oekraïne dient vooral om te verhullen dat de sleutel in Washington en Moskou ligt, niet in Brussel. Een uitweg voor Poetin zonder gezichtsverlies lijkt de meest lucide uitweg te zijn. En wie weet vindt men in de geschiedenis wel wat stichtende inspiratie.

De diplomatieke initiatieven van de Franse president Macron en de Duitse kanselier Scholz om de Oekraïense crisis te ontmijnen ogen wat als een spaghetti die op een kalender geplakt is. Een bespreking in Kiev, eentje in Moskou en dan nog even naar Washington. Scholz omdat er geen ontkomen aan is (ook al zou hij deze kelk door tegenstrijdige belangen liever aan zich voorbije laten gaan) en Macron omdat hij zich moet profileren in functie van zijn herverkiezing. Misschien komt het net door deze focus, maar het Elysée hoort blijkbaar garanties in Moskou die wat later staalhard door Poetin tegengesproken worden. Het oogt erg steriel: inpraten op een land dat - zoals een diplomaat het ooit verwoordde - een “heavy metal-diplomatie” voert. Hoe vaak dacht Vladimir Poetin de voorbije weken niet aan Stalins uitspraak toen die vroeg over hoeveel divisies de paus beschikte?

Diplomatieke vernederingen Geen diplomatie zonder symboliek, het is van alle tijden.

Neem nu die reusachtige tafel tussen Macron en Poetin, 12

meter volgens bepaalde Kremlinwatchers. Naïevelingen zouden er anticoronapreventie in zien, in werkelijkheid symboliseerde het niet enkel de afstand tussen Rusland en het Westen, maar vooral het feit dat het initiatief om hierin verandering te brengen een prerogatief van Moskou is.

De Russen leerden het vaak uit ervaring. Zo werd Chroesjtsjov ooit door Mao in een zwembad ontvangen, wetende dat de man uit Koersk niet kon zwemmen. Ronald Reagan ontving Gorbatsjov, stevig ingepakt in winterjas met hoed, in de IJslandse kou in pak zonder jas. Poetin leerde alvast zijn lessen uit de geschiedenis. Gasten lang laten wachten, pracht en praal, maar ook zijn hond op Angela Merkel afsturen, wetende dat ze doodsbenauwd is voor viervoeters.

En het gaat maar door. Macron mag dan al als EU-voorzitter naar Moskou reizen, Rusland vindt die EU maar niets en laat geen kans onbenut om dat duidelijk te maken. Zo was er zopas een schrijven van de Russische Buitenlandminister Lavrov gericht aan alle 27 lidstaten, niet aan de EU als dusdanig. Een bewust statement. Het zit trouwens al jaren scheef tussen beide. Enkele jaren geleden om-

Vladimir Poetin na zijn vijf uur durend onderhoud met de Franse president Macron

schreef hij de EU als een “onbetrouwbare partner” terwijl Eurocommissaris Borrell slechts enkele meters verderop stond.

Zonder gezichtsverlies Poetin maakte al meer dan eens duidelijk dat enkel gesprekken met Washington relevant zijn voor hem. En misschien zit in die moeizame band met de VS wel een oplossing voor de huidige patstelling. De VS speelde het destijds hard tijdens de Cubaanse rakettenkwestie. Tegelijkertijd werd enig pragmatisme aan de dag gelegd.

Kennedy liet verstaan dat de Russen wel een punt hadden en haalde Amerikaanse Jupiter-raketten uit Turkije weg.

‘Donnons donnons’ dus, en weg met het gezichtsverlies, deels toch. Wil men de Oekraïense kwestie ontmijnen, dan is een uitweg zonder gezichtsverlies nodig. Washington kan daar voor zorgen. Welk gewicht de bijdragen van Macron en Scholz zullen hebben, zal de toekomst uitwijzen.

MICHAËL VANDAMME

EUROPA

Gedoemd om Oekraïne te verdedigen Het Westen is gedoemd Oekraïne te verdedigen, en dat is geen hopeloze taak. Wij hebben vele zwakheden. Maar de Russen ook. Een militair perspectief.

traind, beter gemotiveerd, dapperder en uit harder hout gesneden dan de Duitsers.

Op papier zien de Duitse strijdkrachten er nog redelijk goed uit, maar dat is schijn.

In 2018 waren er van de 286 gevechtsvliegtuigen en -helikopters slechts 77 operationeel, van de 224 tanks slechts 105, van de 13 fregatten slechts 5 en van de 6 onderzeeërs geen enkele. Veel wapensystemen zijn verouderd. Er is een schreeuwend tekort aan reserve-onderdelen en munitie, in het bijzonder aan geleide wapens. De training, de motivatie, de fysieke conditie en de mentale weerbaarheid van de manschappen zijn ondermaats. In Afghanistan hebben de Duitsers bewezen dat ze niet meer kunnen, willen of durven vechten.

Tijd en ruimte

Duitse transgender-commandant In 2015 was er een typisch incident waarbij te veel biobrandstof in de vliegtuigbenzine voor de Tornado’s was vermengd. De Duitsers hadden beloofd een tankbrigade van 44 tanks en 14 pantservoertuigen paraat te houden voor de Very High Readiness Joint Task Force, maar ze konden slechts 9 tanks en 3 pantservoertuigen tijdig operati-

oneel krijgen. Ze hebben wel een transgender-Kommandeurin, maar niet voldoende infraroodkijkers, automatische granaatwerpers, kogelvrije vesten en winterkledij. In 2019 had Bundeswehr 450 militairen naar Litouwen gestuurd in het kader van een NAVO-missie. De Amerikanen ontdekten tot hun afgrijzen dat de Duitsers gsm’s moesten gebruiken omdat ze te weinig beveiligde militaire radiosystemen hadden.

Polen sterker Ter vergelijking: Polen heeft meer dan 800 tanks in actieve dienst. Vele daarvan zijn enigszins verouderd, maar ze zijn beter onderhouden dan de Duitse en er zijn er veel meer operationeel. Polen heeft ook 1.000 tanks in reserve én een ‘territoriaal leger’ van 35.000 infantristen die instaan voor de verdediging van het achterland en voor hybride oorlogsvoering - lees: acties tegen infiltranten of tegen een eventuele Russische bezetting. Er zijn geen transgenders in het Poolse leger, maar de mannen - en de enkele vrouwen - zijn wel beter ge-

Het Franse leger heeft bijna 600 tanks, het Britse leger meer dan 400 en die moeten niet onderdoen voor de Russische. Als die allemaal aan de grens met Oekraïne opgesteld waren, bijvoorbeeld in Polen of Roemenië, zouden zij samen met de Oekraïners een Russisch invasieleger flink kunnen toetakelen. Daar zou een grote afschrikwekkende werking van uitgaan.

Van de drie militaire factoren ‘kracht, ruimte en tijd’, is kracht voor leken het eenvoudigste te begrijpen: aantallen tanks, gevechtsvliegtuigen, heli’s… Ruimte is ook bevattelijk. Iedereen begrijpt hoe de Russen zich drie keer konden redden doordat zij genoeg strategische ruimte hadden om zich terug te trekken, voor de Zweden (1700-1721), voor Napoleon in 1812 en voor de Duitsers in 1941. Tijd is misschien abstracter. Zelfs áls de Franse en Britse regeringen na de eerste Russische aanvallen op Oekraïne besluiten tot een interventie en onmiddellijk troepen sturen - héél onwaarschijnlijk - dan zullen die waarschijnlijk te laat komen. Tenzij er een wonder gebeurt, zullen de Oekraïners al lang onder voet gelopen zijn. Poetin zal, voor de zoveelste keer, een voldongen feit hebben gecreëerd.

Die NAVO-troepen hadden al lang massaal in Oost-Europa moeten staan. Nee, dat zou niet tot een escalatie leiden. Poetin zou waarschijnlijk gewoon terugkrabbelen.

Hetzelfde geldt natuurlijk in nog grotere mate voor troepen die uit de VS moeten overkomen. De NAVO is niet in staat om Rusland aan te vallen, maar ze is waarschijnlijk wel in staat Oekraïne te verdedigen.

vechten om hun moederland te verdedigen, tegen de Chinezen bijvoorbeeld, de enige potentiële vijand die echt Russisch gebied wil en kan inpikken. Maar willen ze ook sneuvelen voor Poetins grote project: het heroveren van het grondgebied van de oude Sovjet-Unie?

Na 20 jaar Poetin zijn er nog steeds mensen die zich afvragen wat hij nu eigenlijk wil. Wel, dit is het antwoord: hij wil het imperium van de USSR terug. Oekraïne is slechts de eerste stap. Zoals Polen in 1939 slechts de eerste stap was. Het Westen kan nu, evenmin als toen, vrede kopen door Oekraïne in de steek te laten. Dan zal er binnen het jaar een nieuwe troepenmacht aan de grenzen van het Balticum staan, dat kleiner, geïsoleerder en nog moeilijker te verdedigen is dan Oekraïne. Als er genoeg Russen in lijkzakken teruggestuurd worden, stort Poetins imperiumdroom misschien door deserties en muiterijen in elkaar. Zoals de DDR. PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Sick of empire Als men naar de reusachtige hoeveelheden artillerie en tanks kijkt die de Russen nog in reservedepots hebben, dan lijkt Rusland in een langdurig conflict onoverwinnelijk. Alleen… Rusland kan geen langdurig conflict aan, economisch niet en ook qua mensen niet. De meeste Russen zijn ‘sick of empire’. Ze zullen misschien nog dapper

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

12 Interview

17 FEBRUARI 2022

Luc Deceuninck stond Voorpost bij als advocaat bij het omstreden arrest rond hun actie in Mechelen. Militanten hadden een spandoek met ‘Stop Islamisering’ ontrold. De correctionele rechtbank van Mechelen veroordeelde hen daarop voor ‘aanzetten tot haat tegen de moslimgemeenschap’. Het hof van beroep draaide die beslissing echter terug. We laten de advocaat van de winnende partij zijn kant van het verhaal brengen.

“Links juridisch activisme, dat gebeurt wel vaker” unnen we stellen dat het parket én de correctionele rechtbank zijn teruggefloten door het hof van beroep?

“Toch wel ja, aangezien het hof van beroep uitdrukkelijk vaststelt dat er geen énkele ondergrond was van racisme of xenofobie, was er simpelweg geen juridische mogelijkheid om te dagvaarden voor de correctionele rechtbank. De advocaat-generaal heeft dat tussen de regels ook gezegd. Hij zei namelijk dat het hoger beroep door het Openbaar Ministerie (OM) er “na overleg” is gekomen. Met andere woorden, het parket-generaal heeft ingegrepen om die zaak recht te trekken. Er kwam echter ook veel kritiek op het eerste vonnis, zowel in de maatschappij als bij de juridische experten.

Die lieten niets heel van dat ganse vonnis.”

“Vroeger gold nochtans het adagium dat je als jurist zwijgt over een nog hangende zaak, maar tegenwoordig doet men dat niet meer. Vonnissen in eerste aanleg worden voluit becommentarieerd, ook al gaat men in beroep. Nochtans geldt het vermoeden van onschuld zolang de zaak nog niet volledig beslecht is. Hier was het goed dat men tussenkwam, maar meestal is het anders.

Dan krijgt een zaak bij het hof van beroep niet de aandacht van de pers zoals eerst na eerste aanleg. Dat kan soms zeer nadelig zijn voor een onschuldige beklaagde. Maar hier is de zaak ook nog niet gedaan, want er zijn nog 15 dagen voor een cassatieberoep.”

Dat zou wel vreemd zijn als het parket-generaal aan de noodrem heeft getrokken, zoals u vermoedt.

“Het zou mij inderdaad verwonderen. Dan zou men moeten aandringen dat het spandoek een inbreuk is op de antidiscriminatiewet, maar dat gaat hier niet op. Het gaat hier niet om een aanval op de islam, maar tegen de islamisering, zoals vastgesteld in het proces.”

“In hoger beroep heeft de advocaat-generaal moeten toegeven dat er gelet op de context en de aangebrachte gegevens helemaal géén sprake was van racisme” De politie greep in met Bart Somers op kop en de minister van Justitie verklaart geregeld dat hij de vrijheid van meningsuiting wil inperken om ‘aanzetten tot haat’ te bestrijden…

“Dat laatste is inderdaad voelbaar in de rechtspraak, met meer veroordelingen in die zin dan pakweg 5 of 10 jaar geleden.

In Kortrijk wist een voorzitter tussen neus en lippen te zeggen dat ze daar voor dergelijke zaken automatisch vervolgen. Een

minnelijke schikking of bemiddeling kan er niet.”

Had een bemiddeling dan gekund volgens u tussen Voorpost en de tegenpartij?

“Nee, wie is hier het slachtoffer geweest?”

Mensen die voor islamisering zijn?

“Hier heeft zich niemand aangediend. Hier betreft het geen klachtmisdrijf, maar dat is niet nodig. Je hebt bijzonder veel instanties tegen racisme en discriminatie die zich daarmee inlaten. Het is een wirwar geworden. Maar heel interessant: hier is Unia uitdrukkelijk verwittigd geweest door het parket in eerste aanleg en ze zijn niet gekomen. Dat zou voor het parket toch wel een signaal moeten zijn geweest.”

“Hier is Unia uitdrukkelijk verwittigd geweest door het parket in eerste aanleg en ze zijn niet gekomen” Motiveerde Unia dat?

“Zelfs de briefwisseling tussen Unia en het parket zat niet in het dossier, een stempel op de achterzijde op de kaft van het dossier verraadde dat het werd medegedeeld aan Unia. Maar de brief en het antwoord zaten er niet bij. We hebben dat op de zitting opgeworpen, tevergeefs. Het is een van de vele, weinig leuke dingen die we meegemaakt hebben in die zaak.”

Vertel…

“Wat er daar gebeurde in eerste aanleg: een OM dat verschillende zaken op een hoop smeet om een sfeer te scheppen. Op dezelfde zogenaamde ‘themazitting’ werden ook twee fameuze Hitlergroeten behandeld. En telkens vroegen ze 6 maand gevangenisstraf. Een van die zaken was een man die in ruzie was gekomen met Van Ranst op een treinperron en zo in een colère handelde. 6 maanden! In Mechelen geldt er precies maar één tarief… Voorpost hield zich nochtans wel ver weg van zulke dingen.

En het OM bakte het nog bruiner. Op een bepaald ogenblik komt procureur Van Ingelgem verrassend voor de dag met een pak ongenummerde documenten, zonder inventaris. Probeer dat maar eens als advocaat, die stukken worden gewoon geweerd uit de debatten. We hebben dan na veel moeite uitstel gekregen. Dat ging van incident naar incident: de procureur concludeerde niet, wat wij wél deden, want er moesten zaken uitgeklaard worden. Hij vroeg dan om het bijkomend gedeelte van onze conclusie te weren en ga zo maar door.

Met de rechtbank waren er ook incidenten.

Zo had ik gevraagd of de rechter het bewuste spandoek ter zitting wilde bekijken om discussie te vermijden of het een persmisdrijf zou zijn. Om een persmisdrijf te

hebben moet je een bedrukt iets hebben natuurlijk. Ik heb dat op voorhand gevraagd om de griffie niet tot last te zijn. Wat blijkt?

Dat ging niet, want omwille van besparingsredenen rijdt er slechts één keer per week een auto om zulke stukken. De voorzitter wilde het dan bekijken tijdens het beraad.

Maar wij wilden dat alles tegensprekelijk gebeurde, zodat er eventuele vragen kunnen beantwoord worden. Pas na veel aandringen werd alles uitgesteld. Dat heeft ons gelukkig de tijd gegeven om dan die ongeordende bundel van de procureur te kunnen doornemen. Het viel trouwens op hoe nerveus en rancuneus men er te werk ging, hoe weinig voorkomend.”

Dat doet wel sterk denken dat er een politieke sturing was in de zaak.

“Op die rechters en dat OM zát er druk, punt uit.”

Dus druk aan beide kanten? Enerzijds de linkse brigade en anderzijds het juridisch fatsoen met de noodrem?

“Het is een carrousel. Er waren dan ook 150 pagina’s conclusies. Lectuur te over. Maar in eerste aanleg heeft de rechter al die argumenten terzijde geschoven. Ze heeft gewoonweg haar eigen idee in een kort vonnis omgezet en dat was het. Ze maakte een bruggetje en redeneerde dat je de grondwet met artikel 159 hebt. Drukpersmisdrijven moeten naar het hof van assisen. Uitzondering zijn inbreuken op de racismewet. En hier werd Voorpost niet vervolgd op basis van de racismewet, maar de rechter vond dat discriminatie op basis van religie wel eens racistisch zou kúnnen zijn. Ze herkende zogezegd een racistische ‘ondertoon’. En zo breidde ze haar eigen bevoegdheid onterecht uit.”

Juridisch activisme dan?

“Links juridisch activisme. Dat gebeurt wel vaker.”

Bestaat de kans dat de rechter in de toekomst ‘racisme’ zal erkennen op basis van chatberichten, moppen, memes of zelfs ‘hondenfluitjes’?

“Die kans is reëel... Dat is nu al zo. Ik zeg niet dat het altijd juridisch correct is, maar goed.”

Veel gewone burgers, die boos zijn op wat er gebeurt en tegen multiculturalisme zijn, moeten dan erg hard op hun woorden letten?

“Ja, en dat kan echt voor problemen zorgen voor mensen die niet zomaar een advocaat kunnen betalen als er geen organisatie achter staat die advocatenkosten kan betalen…”

Kan de burger zich dan verzetten tegen islamisering? Dat lijkt toch een redelijke politieke doelstelling, want het gaat over het collectief organiseren van onze maatschappij.

“Hier zou mijns inziens geen vervolging mogen op volgen, maar je kan er wel over discussiëren. Mag je protest uiten tegen een moskee?”

LUC DECEUNINCK ADVOCAAT • Advocaat • Afgestudeerd met onderscheiding aan UGent in 1976 • 40 jaar balie-ervaring • Ingeschreven aan de balie van Dendermonde Het Vlaams Belang doet dat elke week. De regering sluit er zelfs.

“Dan kan je zeggen dat je grondwettelijke rechten van mensen schendt. Discriminatie.

Dan moet je ook kijken hoeveel moskeeën er al zijn, of er stedenbouwkundige overtredingen zijn, of lawaaioverlast, enzovoort.

Als je al die overwegingen moet meenemen, dan ligt er een breed veld vrij waar de rechter moet oordelen over de context.

En die kan dan iemand veroordelen. Dat is trouwens ook de visie van het Europees Hof, dat een afweging van de context eist: het Actieplan van Rabat van de VN, met 6 criteria.”

“In ons geval sprak het in het voordeel van Voorpost. Dat brachten we ook aan in eerste aanleg. Context speelt mee, de weerslag van de gebeurtenissen, wie een bepaalde handeling stelt en noem maar op. Het OM in eerste aanleg beweerde dat dit niet bindend was en dat de rechter dit moest negeren, maar het Europees Hof noemde het een relevante tekst en baseerde er al zijn rechtspraak op.”

“Op die rechters en dat Openbaar Ministerie zát er druk, punt uit” De gesubsidieerde kranten brandmerkten Voorpost al op voorhand, dus als de identiteit van de beschuldigde relevant is…

“Inderdaad, je kan daar ver in gaan. Maar in ons geval was het interessant, want de context van de Voorpostactie op Grote Markt van Mechelen was gericht tegen een massale overtreding van de coronamaatregelen om een islamitische dienst te houden. De actie van Voorpost was in lijn met de coronaregels en heel gericht tegen een voorgaande inbreuk. In hoger beroep heeft ook de advocaat-generaal moeten toegeven dat er gelet op de context en de aangebrachte gegevens helemaal géén sprake was van racisme.”

Maar als er zoveel dingen zijn om rekening mee te houden, dan moet elke gewone mens die wil betogen rond die thema’s al een half rechtendiploma halen.

“Helaas, dat is zeer kwalijk. Zo maakt men intentieprocessen. Maar dat is de realiteit die de wetgevende macht heeft gemaakt.”

CARL DECONINCK

Dossier

17 FEBRUARI 2022

13

DE NEO-OTTOMAANSE AMBITIES VAN ERDOGAN

IS TURKIJE OPNIEUW EEN GROOTMACHT IN WORDING?

LIBIË EN SYRIË Turkije speelt al jaren een actieve rol in de burgeroorlog in buurland Syrië, waar het sinds 2016 stroken land in het noorden van het land bezet.

Het Turkse leger vocht er aan de zijde van islamisten en jihadisten tegen de Syrische regering, Islamitische Staat en de YPG - de Syrische tak van de Koerdische PKK. De pro-Turkse rebellen in de zogenaamde ‘veilige zones’ werden de jongste jaren beschuldigd van etnische zuivering en andere mensenrechtenschendingen. Turkije huisvest een enorme hoeveelheid Syrische vluchtelingen, van wie er een deel in Noord-Syrië hervestigd werd. Daarbij moest de plaatselijke Jezidi of Koerdische bevolking het vaak ontgelden.

Via de alliantie met de Syrische jihadisten ontdekte Ankara een nieuwe, goedkope bron van kanonnenvlees. Turkije rekruteert actief Syrische rebellen om ze met de belofte van Turks burgerschap in het buitenland in te zetten. Dit gebeurde in de Libische burgeroorlog, waar ze aan de zijde van de regering in Tripoli tegen de troepen van de door Rusland gesteunde veldmaarschalk Haftar vochten.

DRONES De Turkse alliantie met Azerbeidzjan is in eerste instantie ingegeven door pan-Turks nationalisme en minder door religieuze overwegingen (de Turkssprekende Azeri’s zijn sjiitisch). Toch kreeg de oorlog in Nagorno-Karabach van 2020 tegen de christelijke Armenen een akelige religieuze dimensie toen ook daar pro-Turkse Syrische jihadisten opdoken aan de frontlinies.

Die oorlog werd niet door de Azeri’s gewonnen dankzij de inzet van de Syrische huurlingen, maar is vooral te danken aan de Turkse Bayraktar-drones. Deze onbemande vliegtuigjes vernietigden naar schatting 200 tanks, 90 gepantserde voertuigen en 182 artilleriestukken.

De drones werden eerder met succes ingezet in Libië en Syrië. Tal van waarnemers spraken van een ‘game-changer’ in de moderne oorlogsvoering. Volgens de Amerikaanse politieke wetenschapper Francis Fukuyama heeft Turkije zich dankzij de drones zelfs “verheven tot een belangrijke regionale machtsmakelaar met meer mogelijkheden om resultaten te beïnvloeden dan Rusland, China of de Verenigde Staten”.

De ontwikkeling van de drones legt Turkije ook financieel geen windeieren. Zo worden de drones onder meer geëxporteerd naar tal van landen. Ze werden intussen al met succes ingezet door Oekraïne (zie p. 10) en Ethiopië.

De dagen van het Turkije van Atatürk waar het leger streng de kemalistische, westerse en seculiere lijn bewaakte, desnoods gewapenderhand, lijken steeds meer op een vage herinnering van de twintigste eeuw. Het nieuwe Turkse nationalisme kreeg de jongste decennia onder Erdogan een sterke islamitische grondslag, gecombineerd met een zeer assertief buitenlands beleid, waarbij met heimwee naar het roemrijke verleden van het Ottomaanse rijk wordt teruggekeken. Waarnemers - meestal critici van het huidige Turkse buitenlands beleid - bedachten de term ‘neo-Ottomanisme’ om die trend te benoemen.

Sommige regionale grootmachten boksen sterk boven hun gewicht. Neem Rusland, de kernmacht die ervoor weet te zorgen dat de halve wereld momenteel in rep en roer staat. Eigenlijk rekt het land enkel tijd voor wat voor vele waarnemers onvermijdelijk lijkt: een trage demografische implosie van het Russische volk. Voor Turkije geldt het omgekeerde. Het land bokst momenteel nog onder zijn geopolitieke gewicht.

GEOPOLITIEKE TROEVEN Vergeet even de handicaps die men doorgaans met het Turkije van Erdogan associeert, zoals het autoritaire en naar islamisme neigende beleid en de krankzinnige fiscale politiek van de afgelopen jaren. Wat overblijft zijn een reeks geopolitieke troeven die Turkije brandmerken als grootmacht voor de eenentwintigste eeuw: een gunstige geostrategische ligging - als brug tussen de moslimwereld en Europa, met de Bosporus als makkelijk verdedigbare (en enige) toegangspoort tot de Zwarte Zee -, een gezonde bevolkingspiramide - met voldoende jonge mensen om een productieve, niet vergrijzende samenleving in stand te houden -, autarkisch potentieel - met een eigen binnenlandse (defensie- en voedsel-) industrie - en, ‘last but not least’, een belangrijke leidende historische en culturele rol in de regio.

Hoewel de Amerikaanse hegemonie in veel opzichten voordelig is voor NAVOland Turkije, is het tegelijkertijd een van de weinige factoren die er vandaag voor zorgt dat het Midden-Oosten op regionaal niveau multipolair is. Neem de Amerikaanse paraplu weg van landen als Egypte en Saoedi-Arabië en er blijft één regionale speler boven alle andere uitsteken: Turkije.

SOFT EN HARD POWER Voorbeelden van de Turkse ‘soft power’ in de regio, en daarbuiten, zijn legio. De maritieme hulpkonvooien aan Gaza zijn welbekend, zeker na het incident met de ‘Gaza Freedom Flotilla’ van 2010, waarbij negen activisten omkwamen toen de Israëlische kustwacht de vloot probeer-

de tegen te houden. Tijdens de coronacrisis doneerde Ankara onder andere beschermingsmateriaal en vaccins aan tal van landen in een poging zich internationaal te profileren en zijn invloed uit te breiden.

Een groot deel van de moslimwereld en de Balkan kijkt bijna dagelijks naar Turkse soaps en tele-novelles, ook al werden deze in tal van Arabische landen (tevergeefs) verboden en regende het fatwa’s tegen de televisiereeksen. Sommige van de populairste reeksen gaan over het Ottomaanse rijk of de voorlopers daarvan.

Maar ook op het vlak van harde militaire machtsprojectie laat Turkije zich gelden.

Het land heeft een florerende defensieindustrie en het op een na grootste staande leger in de NAVO, naast het Amerikaanse, met bijna 900.000 militairen. Turkije heeft in minstens 9 landen een militaire aanwezigheid: Albanië, Azerbeidzjan, Irak, Kosovo, Cyprus, Qatar, Somalië en Syrië.

Een reeks geopolitieke troeven brandmerken Turkije als grootmacht voor de 21ste eeuw KALIFAAT Het ‘neo-Ottomanisme’ is haast onlosmakelijk verbonden met de regerende AKP-partij. Het is dan ook geen toeval dat de buitenlandse aannemers van de Turkse regering veelal ‘moslimbroeder-filialen’ zijn. Ook de AKP vond haar oorsprong in de islamistische ideologie van de moslimbroeders. Daarbij vindt Ankara een natuurlijke bondgenoot in landen als Qatar, een van de belangrijkste broodheren van de moslimbroederschap wereldwijd, terwijl het op gespannen voet komt te staan met Egypte en Saoedi-Arabië, die beide verwoede

pogingen ondernemen om de moslimbroeders met hand en tand uit te roeien.

Op zijn hoogtepunt in de 17de eeuw omvatte het Ottomaanse rijk grote delen van Noord-Afrika, West-Azië en Zuidwest-Europa: van de poorten van Wenen en de Krim in het noorden, tot Mekka en Medina in het zuiden, en van Algerije in het westen, tot Bagdad in het oosten. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat het rijk nog altijd een bron is van nationale trots is voor vele Turken.

Een belangrijk verschil met het seculiere, westers georiënteerde nationalisme van het Turkije van de 20ste eeuw is de rol van de islam in het ‘neo-Ottomanisme’. Dat sluit niet alleen handig aan bij de interne politiek van Erdogan en zijn AKP, denk aan de herinrichting van de Hagia Sophia als moskee, maar is tegelijkertijd een handig leidmiddel om regionale invloed te herwinnen. Tal van gelovige, nationalistische Turken zouden het zonder twijfel van poëtische rechtvaardigheid vinden getuigen als Turkije, waar het kalifaat in 1924 werd afgeschaft, een eeuw later opnieuw de rol van leider van de moslimwereld op zich neemt.

PIETER VAN BERKEL

14 Cultuur

17 FEBRUARI 2022

KUNST

FILM The Battle at Lake Changjin China is een wereldrijk in opmars en is het dus aan zichzelf verplicht om ook cultureel in het offensief te gaan. Nu ook in de filmwereld. Een nieuwe mijlpaal werd gehaald met ‘The Battle at Lake Changjin’.

Vlaamse regering koopt voor bijna 4 miljoen euro aan kunstwerken De Vlaamse regering maakte vorig jaar een budget van net geen 4 miljoen euro vrij voor kunstaankopen voor de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap. Hiermee kocht ze 281 kunstwerken van 180 kunstenaars.

Heel wat beeldende kunstenaars hadden de voorbije twee jaar bij gebrek aan een ondernemingsnummer geen recht op coronasteunmaatregelen zoals de culturele activiteitenpremie. Daarom besloot de Vlaamse regering hen te helpen via de aankoop van kunstwerken. Van het totaalbudget van 3,985 miljoen euro komt 235.000 euro uit de terugkerende middelen en 3,75 miljoen euro uit relancemiddelen.

Aansluiten bij tendensen De makers scoorden een absoluut kassucces. De film bracht officieel meer dan 900 miljoen dollar op en moet wat 2021 betreft enkel de laatste ‘Spider-Man’ voor zich laten. Let wel: officieel. Het Chinese regime beweert wat het wil beweren. Weet ook dat de film helemaal werd betaald door de communistische partij. De film is gratis te bekijken op het internet en is een interessant kijkstuk om te leren wat het Chinese communistische regime wil uitdragen.

De 281 aangekochte kunstwerken behoren tot de Collectie van de Vlaamse Gemeenschap, die ondertussen meer dan 18.000 werken telt. Die zijn in langdurige bruikleen gegeven aan zes musea die ook hedendaagse kunst in de collectie hebben: M HKA, Middelheimmuseum en FotoMuseum in Antwerpen, S.M.A.K. in Gent, Mu. ZEE in Oostende en M Leuven.

Voor de selectie werd de Adviescommissie Aankopen Collectie Vlaamse Gemeenschap uitgebreid met externe curatoren en voor het eerst met de collectieverantwoordelijken van de musea voor hedendaagse kunst. Wat waren de selectiecriteria?

Het moest gaan om kunstenaars die in Vlaanderen wonen of werken. Er is gezocht naar werken die aansluiten bij tendensen in de actuele kunstpraktijk.

Zo is er aandacht voor sociale en politieke thema’s, identiteit, ecologie, etnisch-culturele diversiteit, een steeds sterkere aanwezigheid van vrouwelijke kunstenaars en een herwaardering van ambachtelijke procedés, zoals textielbewerking en historische fotografische technieken.

Variatie Opvallend is dat er heel wat werken bij zijn die tentoongesteld kunnen

Simpel verhaal Het verhaal is simpel: het Chinese Volksbevrijdingsleger schaart zich aan de zijde van het kleine NoordKorea dat aangevallen werd door Amerika. De NoordKoreaanse inval in Zuid-Korea van net daarvoor wordt niet vermeld. De Chinezen worden geconfronteerd met extreem koud weer, te weinig voorraad en slecht voedsel. De Amerikanen langs de andere kant hebben een gigantisch technologisch, materieel en logistiek overwicht. Ze genieten van alle comfort. Gelukkig kennen de Chinezen geen vrees en hebben ze de onverzettelijke wil om te winnen. Ze zijn vol moed en zelfopoffering, en door samen aan één zeel te trekken, zegevieren ze.

Erg eenvoudig verhaal dus, maar het is dan ook bedoeld voor de doorsnee Chinees, dus dat kan wel werken. Opvallend is dat elk Chinees personage in de film fundamenteel goed is. Wantrouwen en misbruik bestaan niet, hoogstens wat positief bedoelde soldatenhumor. Werkelijk iedereen is een tikkeltje naïef. Er is één rebels figuur, maar net wanneer die wil deserteren, wordt hij tegengehouden door de liefde voor zijn vaderland.

Sterke en zwakke punten Puur filmtechnisch kunnen er goede en minder goede dingen gezegd worden over de film. Eerst en vooral duurt de film iets te lang. Ook worden er soms vreemde ‘special effects’-keuzes gemaakt, waardoor sommige scènes er bijzonder onrealistisch uitzien. De Amerikaanse dialogen, hoewel het Amerikaanse B-acteurs zijn, lijken onecht. Karakterontwikkeling is minimaal tot onbestaande.

Maar we moeten toegeven dat sommige actiescènes uitstekend ineenzitten. Zeker de lijf-aan-lijfgevechten zijn meer dan degelijk. Ook is er een scène waar soldaten moeten schuilen voor vliegtuigen, die zeer kan bekoren. De muziek is erg melodramatisch, maar op een of andere manier werkt het.

Beeldvorming vijanden Waar de film écht interessant is, is om te speuren naar de beeldvorming die China creëert van zijn vijanden.

De Amerikanen worden niet als kwaadaardig afgebeeld, redelijk competent zelfs, maar vooral rijk. China doet hier niet wat Amerikaanse films de jongste decennia meer en meer doen met nazi’s en radicale islamieten. Ook het pure politieke communisme komt slechts heel subtiel aan bod, al is het aanwezig. Het wordt niet in de neus van de kijker gewreven. Ook hier doen de Chinezen het subtieler dan Hollywood, dat snel kiest voor een van de twee extremen: woke of ‘neocon’.

Al bij al is het een entertainend kijkstuk vol gebreken, maar ook met kwaliteiten. Los daarvan geeft het een boeiend zicht op het narratief aan de andere kant van de wereld. De hype is overroepen, maar het is ook geen kwaadwillige propaganda. Het is, geheel in de stijl van het land, allemaal wel wat dieper. Toch wel het kijken waard wanneer je in de juiste stemming bent.

CARL DECONINCK

worden in open lucht in het Middelheimmuseum. Er is een grote variatie aan disciplines: fotografie en video, schilder- en beeldhouwkunst, installaties en gemengde media, tekeningen en prenten.

De primaire doelgroep waren jonge en beloftevolle kunstenaars, maar de Vlaamse regering kocht ook enkele (duurdere) werken van gerenommeerde kunstenaars, zoals Dirk Braeckman, Vincent Geyskens, Fred Bervoets, Luc Deleu en Narcisse Tordoir. De musea konden een wenslijstje voor hiaten in hun verzamelingen inbrengen, ontbrekende werken van al gevestigde Vlaamse kunstenaars. Zo kreeg het S.M.A.K de installatie ‘Rode en Blauwe Barricade’ (2017) van Luc Deleu, samen met nog twee van zijn prenten.

Interessante aankopen voor andere musea zijn onder andere: ‘Gleichgewichtskonstruktion-Das Land mit sechs Parlamenten’ (2014) waarin Adrien Tirtiaux op een ironische manier de politieke constructie van België verbeeldt (M HKA), drie schilderij-duo’s uit de reeks ‘Je fais ce que je veux’ (2019-2021) van Leen Voet (M Leuven), de video ‘Léon Spilliaert’ (2021) waarin Lisa Spilliaert haar fictieve bloedverwantschap met de bekende kunstenaar onderzoekt (Mu. ZEE) en ‘Transit’ (2017-2018) een serie foto’s die Kristof Vrancken maakte op de verlaten Ford-site en in Zwartberg.

De zes musea zijn bijzonder blij met de 281 bijkomende kunstwerken die ze aan het publiek kunnen tonen, want hun eigen aankoopbudgetten zijn bedroevend klein. Wat wordt het dit jaar?

Komt de Vlaamse regering opnieuw over de brug met een gigantisch bedrag of keert ze terug naar de precoronatijd, toen ze jaarlijks 150.000 euro spendeerde aan kunstaankopen?

MMMV

BOEK

Voor profeet en Führer

De islamitische wereld en het Derde Rijk Wie schetst de verbazing van de Anglo-Amerikaanse troepen toen ze op D-Day vele Aziaten in Duits uniform gevangen namen? Het nationaalsocialisme ging toch uit van de superioriteit van het Arische ras? Niet enkel Japan vocht zij aan zij met de Europese asmogendheden Duitsland en Italië. Ook heel wat (Europese én niet-Europese) moslims sloten zich aan bij de Wehrmacht en de Waffen SS. ‘Bien étonnés de se trouver ensemble’ of hadden Hitler en de islam valide redenen om de handen in elkaar te slaan?

De westerse strijd om de gunst van de moslim, het lijkt een fenomeen van de jongste decennia. Nochtans gaat dit beleid terug tot midden 19e eeuw.

Toen stookten Frankrijk en GrootBrittannië al de islamitische Tataren van de Krim tegen Rusland op. Toen in 1939 de wapens weer kletterden, lagen de breuklijnen tussen de oorlogspartijen wat anders.

Vooral de positie van Duitsland was interessant: het bezat geen kolonies meer, voerde een anti-Joods beleid en lag op ideologische ramkoers met het communisme. Die cocktail bevatte voldoende ingrediënten om de islam het hof te maken.

Islamitische identiteit Het nationaalsocialisme stelde zich niet-confessioneel op, gegeven het eeuwenoude Duitse conflict tussen katholieken en protestanten, maar redeneerde eerder raciaal. In de toenadering tot de islam werden deze principes omgeruild. Wanneer men volkeren binnen de moslimwereld voor de Duitse kar wenste te spannen, was men weigerachtig om de nationale kaart te spelen. Men benadrukte eerder hun islamitische identiteit en hoe

deze door de geallieerde kolonisator werd genegeerd of zelfs onderdrukt.

In Vlaamse kringen werd vaak geklaagd over de beperkte faciliteiten die het Vlaams Legioen kreeg tijdens zijn campagne aan het oostfront. Deze stak schril af tegen de voorrechten die islamitische regimenten genoten: een eigen imam, aangepaste menu’s volgens de geldende voedselvoorschriften en geregelde pauzes om te bidden. In gebieden die voorheen Sovjet-Unie waren, zoals de Kaukasus, werden moskeeën terug opgericht en kwamen de islamgebruiken weer in voege.

Langetermijnblunders Wat waren de gevolgen van deze verzoeningspolitiek met de islam?

Op korte termijn kon Berlijn honderdduizenden (!) islamitische soldaten werven om te dienen in Duits uniform.

Niet onbelangrijk voor de asmogendheden die qua manschappen altijd in de minderheid waren in vergelijking met de geallieerden. Ook slaagde het Duitse leger er makkelijker in om deze gebieden te pacificeren.

Op lange termijn waren de gevolgen ronduit negatief. Zo was het niet

mogelijk om de brede spreidstand binnen de islam en de onderlinge nationale conflicten te blijven ontkennen. Qua discipline en engagement liep ook een en ander fout.

Maar veruit de belangrijkste blunder is dat deze pan-islamitische politiek de Balkan en erna ook WestEuropa in niet-Europese handen zou brengen. Motadel citeert terzake een visionair diplomaat als Hans Alexander Winkler die hiervoor al anno 1943 waarschuwde. Helaas zou deze kortzichtigheid geen monopolie vormen voor nazi-Duitsland.

Op uiterst heldere manier trekt de auteur de lijn door naar vandaag. Niet enkel de politieke lafheid van WestEuropa valt hierbij op. Ook het stuntelend Amerikaans buitenlandbeleid verdient een vermelding. Zbigniew Brzezinski was de invloedrijke adviseur van Amerikaans president Carter. In 1998 liet hij noteren: “Wat is belangrijker voor de wereldgeschiedenis? De taliban of de ineenstorting van het Sovjetimperium? Een paar opgehitste moslims of de bevrijding van Midden-Europa en het einde van de Koude Oorlog?”

Het is enkel een ezel die zich geen tweemaal aan dezelfde steen stoot.

De nefaste invloed van Qatar en Saudi-Arabië in ons dagelijks leven is intussen allang nefaster dan die van Rusland.

PIETER VANDERMOERE

David Motadel, ‘Voor profeet en Führer - De islamitische wereld en het Derde Rijk’, Prometheus, 2021.

432 bladzijden, 24,99 euro.

ISBN 9789044646801

Brieven

17 FEBRUARI 2022

GESCHIEDENIS

LEZERSBRIEVEN DE DIGITALE YUAN Pallieterke,

Een contemporaine afbeelding van Normandische ridders op het Tapijt van Bayeux, ca. 1077

Een Vlaamse Game of Thrones Op 22 februari 1071 versloeg een Vlaamse legermacht onder bevel van Robrecht de Fries op een verpletterende manier de troepen van de Franse koning Philippe I bij Kassel. Het was de bloederige ontknoping van een conflict dat qua drama en intriges wel op een Vlaamse versie van Game of Thrones leek.

Enkel de vuurspuwende draken ontbraken…

De wortels van dit conflict lagen veel verder in het verleden en hadden alles te maken met de aspiraties van de graven van Vlaanderen.

Twee eeuwen eerder ontstaan uit de ‘pagus Flandrensis’ (de Vlaanderengouw), had het graafschap zich tot een belangrijke speler in het West-Frankische rijk ontwikkeld.

De graven waren erg ambitieus en dat vertaalde zich in een expansieve gebiedsuitbreiding waarbij eerst het rijke Artesië in het zuiden werd geviseerd.

Vooral graaf Arnulf I wist zich hierbij te profileren. Hij verlegde de grenzen van het graafschap tot aan de Somme. Verdere expansie was evenwel onmogelijk, omdat hij botste op de nog veel machtigere hertogen van Normandië die ook druk bezig waren om hun gebied richting het noorden te vergroten.

Trouw aan twee vorsten Wat later richtte graaf Boudewijn IV zijn aandacht dan ook op het oosten. Hij annexeerde het Land van Aalst, tussen Schelde en Dender, dat behoorde tot het Heilig Roomse Rijk der Duitse natie. Hierdoor werden de graven van Vlaanderen niet alleen leenmannen van de Franse koning, maar ook van de Duitse keizer. Daardoor waren ze dus trouw verschuldigd aan niet één, maar twee vorsten. Twee vorsten, die niet samen door een deur konden, en net dat schiep kansen voor de graven van Vlaanderen, die sluw begonnen te schipperen tussen beide machtsblokken. Dat legde hen geen windeieren. Door een uitgekiende huwelijkspolitiek linkten de graven hun kinderen aan grote dynastieën. Zo huwde Boudewijn IV zijn zoon Boudewijn V uit aan de Franse koningsdochter Adela. De Franse koning koppelde op zijn beurt zijn dochter Mathildis aan de hertog van Normandië, Willem de Veroveraar, die in 1066 Engeland binnenviel en er de troon opeiste.

Arnulf De Ongelukkige Boudewijn V overleed op 1 september 1067 in Rijsel. Zijn zoon Boudewijn VI werd de nieuwe graaf van Vlaanderen. Door zijn - naar canoniek recht overigens ongeldig - huwelijk met zijn achternicht Richildus van Henegouwen was Boudewijn VI ook graaf van Henegouwen. Hij verenigde beide graafschappen in een personele unie, maar zou er nooit de vruchten van zien, want hij overleed op 17 juli 1070.

15

Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon Arnulf III, een puistige puber die als minderjarige onder de voogdij van zijn moeder Richildis van Henegouwen stond en die - niet geheel onterecht - al snel de bijnaam ‘De Ongelukkige’ verwierf.

Zijn oom, Robrecht de Fries, die over het graafschap Holland heerste, had eerder ten gunste van zijn neefje en na het incasseren van een forse afkoopsom - afstand gedaan van zijn aanspraken op Vlaanderen. Robrecht de Fries werd in een aantal kronieken als “vermetel en ambitieus” omschreven en dat bevestigde hij door prompt te breken met zijn belofte. Hij beschuldigde Arnulf en Richildis van wanbeheer en incompetentie. Er moet wel iets van die aanklachten waar zijn geweest, want hij kreeg gretig gehoor in het noorden van het graafschap waar het drastisch verhogen van de belastingen door Richildis niet in goede aarde was gevallen. Nadat hij voet aan land had gezet in Vlaanderen kon hij vrijwel meteen rekenen op de steun van machtige steden als Brugge, Gent en Ieper.

Richildis, die de wankele positie van haar zoon meer en meer bedreigd zag, zocht intussen in Normandië steun bij haar zwager Willem de Veroveraar. Die stuurde aanvankelijk enkel de machtige Normandische edelman Willem FitzOsbern, de eerste graaf van Hereford, met tien ridders. Ze wendde zich daarop naar de Franse koning Philippe I die de belangen van zijn vazal Arnulf plechtig beloofde te verdedigden. Philippe arrangeerde meteen ook een huwelijk tussen FitzOsbern en Richildis zodat ze op zijn steun kon rekenen in de moeilijke dagen die zich aankondigden, want het was duidelijk dat een confrontatie niet langer te vermijden was.

De slag Arnulf had zich, samen met zijn moeder en getrouwen, teruggetrokken op de 161 meter hoge Wouwenberg bij Kassel, die deel uitmaakt van de centrale heuvelkam in het Heuvelland. Zijn legermacht bestond hoofdzakelijk uit de milities van minstens 19 heerlijkheden en kasselrijen uit Zuid-Vlaanderen en het door hem gecontroleerde grensgebied, waaronder ook Henegouwse troepen. Ook Brabanders uit de entourage van graaf Hendrik II van Leuven die een neef van Richildis was, waren van de partij.

Arnulfs strijdmacht kon zich dan ook probleemloos met die van Ro-

brecht meten, maar op het laatste ogenblik arriveerden de Fransen.

De 20-jarige koning Philippe I verscheen in hoogsteigen persoon, omringd door een keurschaar aan bisschoppen, edelen en enkele duizenden soldeniers op het toneel, waardoor de krachtsverhoudingen plots enorm in het voordeel van Arnulf keerden. Men mocht dan ook verwachten dat de troepen van Arnulf door hun numerieke overwicht op die grauwe dag in februari 1071 snel de bovenhand kregen, maar niets was minder waar. Robrecht de Fries wist door de snelheid en de slagkracht van zijn mannen Arnulfs gevechtslijnen te doorbreken.

Volgens de kronieken sneuvelden “vele mannen”, onder wie Arnulf die gedood werd door Gerbod van Sint-Omaars, een Vlaamse ridder die in dienst van Willem de Veroveraar had gevochten en als dank daarvoor het graafschap Chester had gekregen. In sommige kronieken wordt hij als een dienaar van Arnulf afgeschilderd, die hem zou hebben verraden, maar in realiteit had Gerbod de zijde van Robrecht de Fries gekozen. Ook FitzOsbern liet het leven op het slagveld.

Nasleep De Franse koning vluchtte spoorslags naar Montreuil-sur-Mer waar hij zich verschanste. Richildis sloeg na de dood van haar man en zoon ook op de vlucht, maar ze werd gevangen genomen. Haar lot was echter ook de voortvarende Robrecht beschoren toen hij, wellicht overmoedig geworden door z’n zege, de achtervolging inzette. Hij viel in de handen van Wulfric Rabel, de kastelein van Sint-Omaars.

Er volgde een gevangenenruil waarna Robrecht de nieuwe graaf van Vlaanderen werd, wat ook Philippe I moest erkennen. Beide sloten nog in hetzelfde jaar een bondgenootschap tegen de Noormannen. Het werd bezegeld met een huwelijk tussen Bertha van Holland, een stiefdochter van Robrecht, en Philippe I. De kansen van Richildis op het herstel van haar machten waren hiermee definitief verkeken.

JAN HUIJBRECHTS

Wat nergens aan bod komt tijdens de Olympische Winterspelen is het feit dat atleten en bezoekers voor het eerst het digitale Chinese geld, uitgetest in verschillende steden sinds 2020, kunnen gebruiken via een fysieke kaart of een mobiele app.

Erik Bethel, voormalig afgevaardigde van de VS bij de World Bank, waarschuwt ervoor dat dit de eerste stap is voor de export van deze technologie naar andere landen en perfect bruikbaar is als controlemiddel via scores in een sociaal kredietsysteem.

Hij verwacht dat binnenkort deze digitale yuan eerst zal moeten worden gebruikt door multinationals, actief in China, voor transacties van grondstoffen zoals olie, koper of sojabonen.

Nadien kan de technologie, zoals blockchain en G5-netwerken, worden uitgerold naar landen met enorme schulden zoals Zambia, of naar dictatoriale regimes zoals Venezuela, Noord-Korea, Cuba of Iran.

Maar ook vele westerse landen zijn eigenlijk financieel failliet en gaan meer en meer deze richting uit. Niet alleen Australië, Canada, Oostenrijk, Italië en Frankrijk heffen de vrijheid van jobkeuze, vrije schoolkeuze en vrij bewegen op voor een perfect uitbreidbaar controlepasje.

L aurent A sselbergh - Galmaarden

DE TAALWET IS DE TAALWET

baars, maar dan in Wallonië. Weer een maal besteld en weer moeten afzeggen op het laatste moment. Dit keer had ik echter niét op voorhand betaald. Toen ik de Waalse horecamens contacteerde, zei ik, uit beleefdheid, dat ik natuurlijk wel zijn kosten wou vergoeden.

Prompt stuurde hij een factuur voor het volledige bedrag! Hij maakte dus zelfs nog meer winst, want ook hij zal de spijzen echt niet weggeworpen hebben! Aanvankelijk was ik verwonderd, maar toen realiseerde ik me dat Walen sowieso verwachten geld te krijgen van Vlamingen, ook zonder dat ze daarvoor een prestatie leveren.

Dirk Cornelis - Stekene

NIKS SOLIDARITEIT! Pallieterke, Mevrouw Celis uit Edegem (lezersbrief in ’t P. nr. 6) wijst er heel terecht op dat mensen die zich bewust niet hebben laten vaccineren daar vrijelijk de gevolgen van dragen, onder meer door bewuste zelfisolatie. Voor een belangrijk deel van de gevaccineerden geldt dat ze zich hebben laten prikken om op reis te kunnen.

Ik heb het vandaag nog zelf gehoord bij de apotheker, waar iemand drie stellen mondkapjes bestelde ‘geschikt voor Oostenrijk’. Een groot deel van de retoriek over solidariteit heeft niks met solidariteit te maken, maar verdoezelt vooral het verlangen naar een goed leventje.

Jaak Peeters - Olen

Pallieterke, Sinds enkele jaren dien ik steevast klacht in bij de Vaste Commissie voor Taaltoezicht wegens taalwetovertredingen op deze spoorlijn. Het is zo dat bij de aankomst in Kortrijk de trein wordt gesplitst. Een stel rijdt verder naar Poperinge en een ander rijdt verder naar Rijsel.

Doch bij de aankomst in Kortrijk wordt dit steevast in het Nederlands en het Frans gemeld (soms ook in het Engels, maar niét in het Duits).

Doch het advies van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht (VCT) is duidelijk: dit kan niet.

Aangezien ik de toestand beu was, heb ik een parlementaire vraag (VB-parlementslid Frank Troosters) laten stellen over deze overtredingen. En wat is het antwoord van de ‘mini-ster’ Gilkinet (Ecolo)? Hij vindt samen met de NMBS dat de VCT de wet… te strak interpreteert en hij is dan niet van plan om de taalwet toe te passen. Een minister die de wet niet toepast… Een verrassing is dat niet in dit apenland maar toch.

We hebben dus niet alleen een porno-premier, maar we hebben ook drie niet verkozen politici in regering-De Croo I (van wie een met een zeer bedenkelijk communistisch verleden) en nu nog een minister die er prat op gaat dat hij de wet niet toepast. Ook dat zal deel uitmaken van onze ‘democratische’ besluitvorming zeker?

OOIT KOMT DE DAG Pallieterke, Onlangs las ik in uw blad over mensen die doen als Jehova’s getuigen door een datum steeds te verplaatsen, ja op te schuiven naar alsmaar later en later. Daar is iets wat niet klopt. Wij, Jehova’s, hebben géén datum. In principe kan iets wat niet bestaat, ook niet verplaatst of opgeschoven worden. Jezus Christus heeft zelf gezegd dat hij ‘de dag of het uur’ niet wist. Zie in de Bijbel Mattheüs 24:36. Toen hij op aarde leefde, wist hij de datum van het einde nog niet.

En nu? Allicht wel! Maar wijzelf nu weten ‘de dag’ niét. Dat is een reden te meer om er altijd naar te blijven uitkijken. Zijn er mensen die zeggen “Hahaha, ze schuiven de datum altijd maar op naar later. Dat gaan ze blijven doen! Dat koninkrijk van God dat komt nooit, hahaha”? Dan moeten wij toch bedenken dat het een belofte van God is. Deze wereld is slecht en zal niet voor altijd blijven bestaan. De aarde moet nieuw gemaakt worden, net zoals de hemel nieuw is. Zie in de Bijbel Openbaring 21:1, Gods woord liegt niet! Wij kennen de datum niet, maar wij blijven er vol verwachting naar uitzien. Alleen zó zullen wij de dag dát het komt, het met grote vreugde verwelkomen. Het zál komen, het is een belofte van God.

Pieter Puttemans – Leuven

Frank M asschelein - Poperinge

HET GELD VAN DE VLAMING Pallieterke, Een paar jaar geleden moest ik op het allerlaatste moment een op voorhand besteld en betaald middagmaal, ergens in Zeeland, wegens ziekte van mijn echtgenote afzeggen. Een paar dagen later kreeg ik ongevraagd de lunch terugbetaald op mijn bankrekening. Toen ik liet weten dat dat echt niet hoefde, kreeg ik als antwoord dat ik voor een nietgebruikt maal natuurlijk ook niet hoefde te betalen. Deze horeca-uitbater leed dus verlies daardoor. Al zal het wel klein geweest zijn, de spijzen verkocht hij heus wel aan een ander. Maar de gereserveerde tafel bleef die dag toch leeg!

Gisteren gebeurde iets vergelijk-

SPREIDSTAND Pallieterke, In het federaal parlement ontpopt N-VA zich als een tegenstander van het ‘Covid Safe Ticket’ (CST). Fractieleider Peter De Roover: “Wij geloven niet in de effectiviteit van de maatregel.” In het Vlaams Parlement is N-VA echter een andere mening toegedaan. Ondervoorzitter Lorin Parys diende daar een voorstel van decreet in om het CST zelfs te verlengen. Zijn voorstel werd op 26 januari goedgekeurd door N-VA, samen met CD&V, Open Vld,Vooruit en Groen. Niet de eerste, maar wel een zeer opmerkelijke spreidstand bij N-VA. Zou Theo Francken eens geen orde op zaken kunnen stellen, want ik krijg de indruk dat het voorzitter Bart De Wever niet meer lukt.

Pieter Huybrechts - Berlaar

Een lezersbrief insturen?

Philippe I van Frankrijk, afgebeeld in een 13de-eeuwse kroniek

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

17 FEBRUARI 2022

Tweets van de week Professor arbeidseconomie Stijn Baert slaat met zijn tweet de nagel zo hard op de kop dat de kop van het Belgisch overheidsbestel er helemaal af ligt. Hij reageert daarmee op het PS-standpunt dat het overheidsbeslag in België perfect verantwoord op gemiddeld 55 procent van uw loon ligt.

belastingen”-stelling van de PS. “Hoge belastingen leiden ertoe dat wie geen hulp van thuis krijgt nog amper een betaalbare woning vindt, energie niet kan betalen en in het leven - ondanks hard werken - niet meer vooruit raakt. Dat is voor een liberaal onaanvaardbaar, maar dat zou dat ook moeten zijn voor een socialist”, sloeg Egbert terug in collegiale Vivaldi-sfeer.

Nu moet u voor de grap eens terug gaan in de tijd. Laat ons zeggen 12 regeringen terug in de tijd. In 12 daarvan zat Open Vld in die regering. In 7 daarvan leverden de liberalen ook de premier*. Dat is geen slecht palmares voor een steeds verder krimpende partij. Om maar iets te zeggen: de PS zat slechts in 6 van die regeringen. Het effect van zoveel ‘liberaal vuur’ aan de knoppen?

Een gestage, niet te stuiten stijging van het overheidsbeslag.

In het verleden zijn nog dergelijke vergelijkingen gemaakt. Mijn favoriet: “We combineren de belastingdruk van Zweden met de pensioenen van Albanië.” Helaas is die gedateerd. Iedere landenvergelijking inzake overheidsbeslag is ondertussen onmogelijk geworden. We zijn namelijk ook Zweden al lang voorbij als het om de hebberigheid van de overheid gaat. Daar staat tegenover dat België steevast pronkt met een gezondheidszorg die zijn gelijke niet kent in de wereld. Het is één van die paradepaardjes waar politici graag op terugvallen. Als we dat paardje echter laten meelopen in een race met andere WestEuropese landen, komt er een heel ander beeld tevoorschijn. Als we wereldwijd het aantal coronadoden per aantal inwoners gaan vergelijken, is België geen koploper inzake gezondheidszorg. Het is ook geen middenmoter. Nee, het is het West-Europese land met de meeste coronadoden. Waar zit dan die verantwoording voor dat gigantisch overheidsbeslag? Blijkbaar moet je lid zijn van de PS om dat te weten, maar ze gaan het u niet vertellen.

*In deze berekening werd ook Guy Verhofstadt meegerekend als premier. Dat is inderdaad betwistbaar.

De Croo zit er bovenop

Sloot de Vivaldi-regering op maandag 14 februari een akkoord over de hervorming van de arbeidsmarkt waarbij avondwerk werd toegelaten, meer arbeidsflexibiliteit voor werkgever en werknemer ontstaat, de vierdaagse werkweek met evenveel werkuren mogelijk werd, de koerierdiensten meer rechten kregen en de werkzaamheidsgraad werd opgekrikt? Of had premier De Croo een valentijnsdate met zijn favoriete actrice in films voor volwassenen? Een onderzoek.

Antwoord Egbert Lachaert Ook de voorzitter van Open Vld reageerde op de “we betalen niet te veel

1303

1

2

3

4

5

HERVORMINGEN ARBEIDSMARKT

6

7

8

9 10 11 12

A

De bal ging aan het rollen toen mevrouw De Croo het bad met rozenblaadjes had gevuld - een ‘guilty pleasure’ van onze premier - om hem te verrassen op 14 februari. Toen het bad echter koud dreigde te worden, belde ze haar echtgenoot op. “Oh suikerbolletje,” reageerde de premier schijnbaar onthutst, “ik was dat vergeten te zeggen, maar ik zal waarschijnlijk de hele nacht niet thuiskomen. We moeten nog voor morgenvroeg een akkoord sluiten over de hervorming van de arbeidsmarkt en je weet hoe die sossen zijn, hè. Dat gaat even duren.”

Annelies

B

Mevrouw De Croo was er het hart van in.

Rond 10 uur merkte ze echter op dat de minister van Binnenlandse Zaken volgende tekst tweette op haar account: “Hedenavond koppel ik het nuttige aan het niet geheel onprettige door een nutritionele mondvullende eterij te ervaren met een juridisch volledig vrijblijvende mannelijke tegenpartij, onder het toeziend oog van een natuurlijke lichtbron, die in werkelijkheid een reflectie is van de zon en dus eigenlijk gewoon licht is afkomstig van onze meest nabije ster. Iets wat vaak abusievelijk wordt voorgesteld in hoofse literatuur.” Mevrouw De Croo belde meteen Ivan De Vadder die haar ergste vermoedens bevestigde. “Verlinden heeft een romantisch diner bij maanlicht”, vertaalde hij de tweet. “Mogelijks zijn er ook kaarsen in het spel. Maar daarover durf ik mij niet uitspreken”, zei De Vadder.

C D E F G H I J

Nattigheid

K L HORIZONTAAL

VERTICAAL

A. Weerkundigen B. Inwoners van een Vlaamse stad C. Naar aanleiding van - Krachtige springstof - Loost overtollig water D. Europeaan - Dorp in de Antwerpse Kempen E. Plus - Wisselstroom - Zijrivier van de Kleine Nete - Voegwoord F. Vurig verlangen G. Maansverduisteringen H. Nare - Dogestad I. Ivoor - Meisjesnaam J. Merk van jeans - Daaropvolgend Streepjescode K. Berucht romeins keizer - Duitse stad L. Heilzaamste - Lidwoord

1. Lichaamscellen die zich blijven vermenigvuldigen en daardoor gezond weefsel beschadigen 2. Oost-Vlaamse gemeente 3. Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek - Gevaccineerd 4. Aandoening van het centraal zenuwstelsel - Binnenschip - Spaans voor ‘hij’ - Buitenaards wezen 5. Diplomatiek ambtenaar Gevleugelde perzische geest 6. Indiaanse hut - Vakbond in Vlaanderen - Zeevis 7. Ontkennend voorvoegsel - Solo 8. Muzieknoot - Patrones - Kloosterling 9. Paradijselijke plaats - Epossen Oersted 10. Toeristische trekpleister in Gent 11. Antwerpse gemeente - Door water omringd land 12. Buislamp - Samengedrukt

Mevrouw De Croo voelde nattigheid, want hoorde Annelies niet op dat topoverleg te zijn? Na vruchteloze pogingen om haar man te bellen, contacteerde ze Vincent Van Quickenborne die aangaf dat er wel degelijk een overleg gaande was en Verlinden doelde op de pizza’s die de premier had laten aanrukken terwijl er een elektriciteitspanne was

Oplossing 1302 1302

1

2

3

4

5

7

8

9 10 11 12

U R

6

B

I

N E

S

A R M

S

I

A W I

N D T

B

E

A A R

C

L

A M B

I

D

B

S

E

M E

E

E

I

N Z

E

F

S

E

S

T

A

G

C L

B

T

I

H

H

O L

I

O N E I

A

E

T

E

B

T

T O A

S

T

L G A N G E

R

E G R

P

L P

E D

R A N K G E D IJ

K O N

J

U

K

W

L

D E N K V E

E

K

S O N T L

M O E D

T

D E M

I

I

G E

R

R M O G E N

en Verlinden in afwachting van de oplossing van het probleem een informele babbel had met de elektricien. “Je moet niet alles geloven wat De Vadder zegt. Dat is een dikke zeveraar die zich altijd interessant wil maken door te doen alsof hij Annelies wel begrijpt, terwijl niemand echt weet waar die vrouw het over heeft. Ik zweer u dat Alexander er bovenop zit. En mocht mijn vrouw bellen, ik zit hier ook, hé. Druk druk druk”, sloot hij af.

Bijna klaar Na een paar uur gerustgesteld te zijn, begon het toch weer wat te knagen in het achterhoofd van mevrouw De Croo. Vooral de zeer sporadische sms’jes van haar echtgenoot waren weinig geruststellend: “Kan nu niet bellen schat. Ik heb ze net waar ik ze hebben wil”, “Bijna klaar, maar er komt zeker nog een volgende ronde” en “Amai, die Petra De Sutter is hier kwaad geworden. Ze heeft mijn rug open gekrabd”. Mevrouw De Croo kon er de slaap niet door vatten. Tenslotte was haar Alexander reeds in de pers gekomen door afspraakjes met een Italiaanse schone. En pizza was nu niet bepaald Alexanders favoriete maaltijd. In de familie De Croo wordt het al eens schamper omschreven als ‘armemensenkoek met tomaat’. Nee, helemaal gerust was ze er niet in.

Verlossing Het was dan ook een hele opluchting toen PSminister van Werk Pierre-Yves Dermagne om half drie ’s nachts de verlossende tweet “Akkoord over arbeidsmarkthervorming betekent concrete vooruitgang voor werknemers” lanceerde. Gevolgd door een resem maatregelen die de arbeidsmarkt geen centimeter vooruit zouden helpen. De PS had haar volledige wenslijstje binnengehaald en De Croo was nog maar eens de dweil van de Wetstraat.

Zo kende ze haar ventje en was ze zeker dat hij op het overleg aanwezig was geweest.

Ze viel met een liefdevol hart in slaap, maar niet alvorens Pierre-Yves een persoonlijke felicitatie te hebben gestuurd. Toen ze wakker werd, had de minister van Werk even gul geantwoord: “Dankjewel, maar dit akkoord hadden we eigenlijk al in oktober afgesloten.

Maar soms moet je de mensen het gevoel geven dat we het druk hebben, nietwaar…”