't Pallieterke van 2 juni 2022 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

10-11

AXEL BUYSE

VOORMALIG VLAAMSE TOPDIPLOMAAT

INTERVIEW

Zopas ging Axel Buyse met pensioen, waarmee hij een punt zet achter twee termijnen als Vertegenwoordiger van de Vlaamse Regering bij de EU. De historicus werkte in het verleden onder meer als journalist bij De Standaard en zette als diplomaat Vlaanderen sterker op de kaart in Den Haag. “De moeilijkheid is dat Nederland zich erg kosmopolitisch opstelt, maar vaak vrij weinig van zijn buurlanden afweet, en zeker niet van Vlaanderen en België.”

HOE KIJKT DE VLAMING NAAR COMMUNAUTAIRE KWESTIES?

8 9

DE RUSSISCHE ZIEL

HET ROS BEIAARD DEED ZIJN RONDE

EEN FEDERALE KIESKRING KAN BELGIË NIET REDDEN Het idee van een federale kieskring is als een terugkerende komeet. Even flitst ze aan de hemel en verdwijnt dan weer voor een paar jaar in de duisternis. Deze keer is het Open Vldvoorzitter Lachaert die het ideetje nog eens heeft opgegooid. “Alexander De Croo hoeft als premier geen verantwoording af te leggen in Franstalig België, want niemand kan er op hem stemmen”, zo verantwoordt hij zijn voorstel. “Dat is niet normaal.” In dit land is dat een boude stelling. Er bestaat in België namelijk geen enkel verband tussen ministerschap en het aantal stemmen dat je haalt. Frank Vandenbroucke is minister zonder zelfs deel te hebben genomen aan de verkiezingen. En de eerste minister wordt geleverd door het zevende partijtje van de regering. Waarom zou je mensen vragen om zich uit te spreken over een premier als hun stem geen enkele rol speelt in wie de volgende premier wordt? Sommigen denken dat een federale kieskring Open Vld zou toelaten de ‘populariteit’ van De Croo uit te spelen in Wallonië. Dat idee is dan gebaseerd op een illusie. De Croo scoort goed in de peilingen om dezelfde reden dat Charles Michel tijdens vorige legislatuur goed scoorde: het is de restkeuze van de ongeïnteresseerde,

politiek luie burger die aan de enquêteur dan maar de naam van de eerste minister geeft. Als De Croo de populairste politicus van het land is, zoals opiniepeilers beweren, waarom is zijn partij dan steeds minder populair? In een duel om de liberale kiezers loopt de kleurloze De Croo meer kans om Vlaamse stemmen te verliezen aan Bouchez dan omgekeerd.

Fundamenteel conflict De echte reden vind je in een ander argument van Lachaert. “We kunnen niet in de splitsingslogica blijven doorgaan”, zegt hij. Het neo-unitarisme van Open Vld is gekend, maar het gaat in tegen de middelpuntvliedende krachten die dit land onvermijdelijk zullen doen barsten.

“Vlaanderen houdt dit land recht”

Een van die krachten is de Waalse financiële onverantwoordelijkheid waarvan de gevolgen stilaan onbeheersbaar worden. “We weigeren de schuld te laten oplopen”, zei Di Rupo twee weken geleden in zijn jaarlijkse beleidsverklaring als Waals minister-president. En dat in een jaar met een Waals begrotingstekort van 4 miljard en een schuldgraad die internationale records breekt. In het Russisch bestaat daar een woord voor. Wanneer iemand flagrant liegt, zijn toehoorders weten dat hij liegt en hij weet dat ze dat weten, maar hij toch met een uitgestreken gezicht doorgaat en de toehoorders instemmend knikken, noemt men dat ‘vranyo’. De Franstalige christendemocraten gaan niet meer mee in de vranyo. “We bevinden ons in een zeer zorgwekkende begrotingssituatie. Als we zo verdergaan, zullen we de Vlamingen om hulp moeten smeken”, waarschuwt senator André Antoine van ‘Les Engagés’. Die Vlamingen worden echter zelf zwaar getroffen door hoge energieprijzen en dalende koopkracht. Er broedt een fundamenteel conflict dat je niet vermijdt met plannetjes uit de neo-unitaire ideeënbus.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

KAREL STAUTEMAS SUBPRIOR ABDIJ VAN GRIMBERGEN

fed era le kie skr ing

OPINIE 2 / BINNENLAND 4-5 / INTERVIEW 10-11 / BUITENLAND 12-13-14 / CULTUUR 16-17 78ste jaargang • nummer 22 • donderdag 2 juni 2022

€ 4,00

“Als christen wil ik pacifistisch zijn, maar er is wel een rode lijn”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

2 JUNI 2022

Man of vrouw? Bent u nog zeker?

Black Lives Matter-protest in Florida

Niet zo voor minister van Ambtenarenzaken Petra De Sutter (Groen), zelf een verbouwde manspersoon die enkele jaren geleden nog als Peter door het leven ging. Voor federale ambtenaren is er nu een handleiding ‘genderinclusief schrijven’. Alsnog zijn het aanbevelingen en zijn het nog geen regeltjes. Maar in de praktijk komt het erop neer dat de ambtenaar niet langer de aanspreking gebruikt van ‘mijnheer’ of ‘mevrouw’. Aanbevolen wordt om ‘beste’ of ‘geachte’ te gebruiken. Nu ben ik absolute voorstander van gelijkheid van man en vrouw. En er is geen enkele reden om onderscheid in capaciteiten te maken. En voor mijn part mag de verloning gelijk getrokken worden. Maar, het blijft een feit dat zowel ‘de man’ als ‘de vrouw’ elk hun typische kenmerken hebben, niet enkel fysiek, maar ook mentaal. In het algemeen zijn vrouwen zachter van aard, terwijl mannen als ruwer en sterker worden beschouwd. Ik zeg: in het algemeen, want uiteraard zijn er uitzonderingen op die regel. En inderdaad, tijden veranderen. Toen mijn vader in de jaren ’50 in Gent geneeskunde studeerde, zat er bij hem in de eerste kandidatuur welgeteld één (1) studentin. En die moest dan nog verplicht alleen op de eerste rij gaan zitten, ze mocht de les niet volgen tussen de mannelijke studenten. Ze is overigens ook cum laude afgestudeerd. Vandaag telt de faculteit geneeskunde méér vrouwelijke dan mannelijke studenten. Dus geen probleem dat het woord ‘geneesheer’ niet langer als overkoepelende term gebruikt kan worden.

Lieftallig Maar we mogen ook niet langer spreken over ‘een secretaresse’, laat staan dat we zouden schrijven over ‘onze lieftallige secretaresse’, een woordgebruik dat in ’t Pallieterke geregeld opdook. Aanbevolen wordt om vanaf nu te spreken over ‘administratief medewerker’. Al is het me niet duidelijk of ‘administratief medewerkster’ ook nog mag. Maar zoals ik in mijn inleiding schreef: het hele ‘probleem’ wordt overroepen. Algemeen wordt aangenomen dat zo’n 2,5 tot 3 procent van de bevolking zich ‘anders’ voelt, of met andere woorden homo of lesbienne is. Binnen die groep zijn er dan nog twee grote categorieën: de homo’s die niet te veel ruchtbaarheid geven aan hun geaardheid (en waar ondertussen niemand in Vlaanderen nog een probleem mee heeft) en de andere groep die zich tot in het extreme ‘out’. Denk maar aan de optocht van ‘puppies’ (homomannen als puppie verkleed) door Antwerpen in het kader van het homofestival ‘Darklands’. Overigens veroorzaken dergelijke ‘optredens’, herinner u de ‘lingerie-outfit’ van Jenna Boeve, meer negatieve commotie bij de ‘gewone’ man in de straat dan dat het bijdraagt tot het brede maatschappelijk debat. Maar o wee degenen die het optreden van Jenna Boeve maar niks vonden. Zij worden door de mainstreammedia weggezet als ‘onverdraagzamen’ en ‘fascisten’. Zij zijn de abnormalen. Tja, reken mij dan ook maar bij de abnormalen. Ik ben er trots op. KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 39 euro 6 maanden: 78 euro 1 jaar: 156 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur) Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

TWEE JAAR NA GEORGE FLOYD WORDEN ER MEER ZWARTEN GEDOOD DAN OOIT In 2020, het jaar dat George Floyd stierf, werden in de VS 8.600 zwarten gedood, 1.000 meer dan in het jaar ervoor. De verbluffende stijging - in vele Amerikaanse steden met meer dan 30 procent - deed zich voor in de tweede helft van het jaar, tijdens de maanden na de dood van Floyd en heeft zich sindsdien bestendigd. Pogingen om die golf van moorden op zwarten uit te leggen als het gevolg van de coronacrisis, stranden op de vaststelling dat dit fenomeen zich nauwelijks voordoet bij andere rassen of in andere landen. Bij de Aziaten van de VS, volgens onze media nochtans het slachtoffer van haat veroorzaakt door Trumps gepraat over “het Chinese virus”, was er in 2020 zelfs een daling. Er is duidelijk iets anders aan de hand.

Het Ferguson-effect In 2014 schoot een politieagent een zwarte man neer in het stadje Ferguson in Missouri. Het onderzoek wees uit dat de agent had gehandeld uit zelfverdediging. Een groep agitatoren bleef echter het verhaal propageren dat een onschuldige man was neergeschoten omdat hij zwart is. Dagenlang waren er rellen en werd er geplunderd. De beweging ‘Black Lives Matter’ werd toen geboren, als kind van een leugen. Een jaar later werd voor het eerst gesproken over het ‘Ferguson Effect’, toen de politiechef van het naburige Saint Louis toegaf dat zijn manschappen sinds de rellen in Ferguson en de mediaheisa minder geneigd waren om op te treden tegen zware misdaad. Hij zei het niet, maar de goede verstaander begreep dat er vooral werd weggekeken van zwarte misdaad. Een politieagente in Chicago liet zich in 2016 minutenlang afranselen door een zwarte man, tot ze het bewustzijn verloor. Ze verklaarde achteraf dat ze bang was haar wapen te gebruiken omdat zij en haar familie dan de media over zich heen zouden krijgen. Studies bevestigden later dat in steden waar regelmatig betoogd wordt tegen politieoptreden de misdaadcijfers de hoogte ingaan, vooral merkbaar in het aantal slachtoffers van dodelijk geweld.

Het Minneapolis-effect Het fenomeen dat zich in 2014 en 2015 op beperkte schaal afspeelde, heeft reusachtige proporties aangenomen sinds de dood van George Floyd in Minneapolis in 2020. ‘Defund the police’ (‘Minder geld voor de politie’) was de meest gehoorde slogan op de protestbetogingen. In de praktijk kreeg die oproep wel gehoor in een aantal steden, maar het was vooral demotivatie bij de politie die de grootste schade heeft aangericht. Het aantal controles en het aantal arrestaties daalden omdat zowel de agenten als hun oversten geen zin hadden om de

schijnwerpers op zich gericht te krijgen. Het maatschappelijk aanzien van de politie verminderde ook, met veel ontslagen en rekruteringsproblemen als gevolg. Vooral wil niemand de nieuwe Derek Chauvin worden, de man die verantwoordelijk wordt geacht voor de dood van George Floyd en die, na een staaltje van meuterechtspraak, 22,5 jaar gevangenisstraf kreeg. De politie patrouilleert minder in zwarte wijken en agenten houden liefst geen zwarte mannen meer tegen. Controles bij zwarte mannen hielden altijd al een verhoogde kans op geweld in, maar nu kan ook wettige zelfverdediging zware gevolgen hebben.

Pogingen om de golf van moorden op zwarten uit te leggen als het gevolg van de coronacrisis, stranden op de vaststelling dat dit fenomeen zich nauwelijks voordoet bij andere rassen of in andere landen De slachtoffers van die vrees bij de politie zijn de zwarten zelf. Er is soms aandacht voor het groot aantal zwarten dat gewelddadig om het leven komt, maar minder over het feit dat ook de daders meestal zwart zijn. 90 procent van de zwarten omgebracht door geweld waren immers het slachtoffer van andere zwarten. Moorden op blanken zijn in 80 procent van de gevallen het werk van andere blanken. In de VS gebeuren de meeste moorden dus binnen de eigen raciale groep. De wiskunde is dan niet zo moeilijk: als er minder politietoezicht bij zwarten is, sterven er meer zwarten.

Zwarte doden, zwarte daders Het cijfer plaatst ook het probleem van politiegeweld tegen zwarten in verhouding. Een zwarte Amerikaan loopt 30 keer meer kans door een zwarte burger te worden gedood dan door een politieagent. Die agenten zijn trouwens ook vaak zwarten. Het klopt dat zwarten meer kans lopen om neergeschoten te worden door de politie, maar blanke agenten blijken daarbij niet meer schietgraag dan zwarte. Niet racisme, maar on-

Het gedoe rond ‘gendergelijkheid’ begint stilletjesaan te ontsporen. Er gaat geen dag voorbij of men komt met een zot idee naar buiten. Het probleem, voor zover er al een probleem is, wordt fameus overroepen. En laten we eerlijk zijn: er zijn op dit ogenblik ernstigere zaken om op te lossen.

gewoon hoge zwarte misdaadcijfers zijn de reden voor de vele geweldincidenten tussen politie en zwarten, een evidente waarheid die media en politiek nochtans moeilijk uitgesproken krijgen. De FBI heeft nog niet alle cijfers van 2021 verzameld, maar het is duidelijk dat de trend van 2020 zich voortzet. Twaalf grote Amerikaanse steden meldden al voor het einde van het jaar dat de misdaadcijfers records hadden gebroken. Het aantal zwarten dat werd gedood, onder wie heel wat kinderen, is buiten verhouding groot. In New York is 65 procent van de moordslachtoffers zwart, in Chicago zelfs 80 procent.

Ook in het verkeer Een statistiek van een Amerikaans gezondheidsagentschap (CDC) leverde ook een veelzeggend cijfer op. Zwarten waren tot 2014 minder dan gemiddeld het slachtoffer van dodelijke verkeersongevallen (om allerlei redenen). Na het Ferguson-effect, waardoor er in zwarte wijken minder wordt gepatrouilleerd en zwarte chauffeurs minder worden gecontroleerd op het gebruik van drugs en alcohol, steeg dat cijfer tot boven het nationale gemiddelde. Twijfel over de oorzaak mocht in 2020 opgeborgen worden. De maanden na de dood van George Floyd piekte het zwarte aandeel in de verkeersslachtoffers zeer scherp, met een stijging van 36 procent tegenover het vorige jaar. George Floyd verkeerde onder de invloed van drugs toen hij werd gearresteerd. Je begrijpt dat agenten vandaag nog weinig zin hebben nog eens een George Floyd tegen te houden. Het hele verhaal is leerrijk over alle maatschappelijk problematieken die niet beheerst worden door gezond verstand, maar door ideologie, hysterie en dwangmatige deugpronkerij in media en politiek. Degenen die het meest “black lives matter” schreeuwen blijken het minst echt geïnteresseerd in het beschermen van zwarte levens. Ze maken misbaar over die ene die omkwam bij een politiecontrole, maar niet over het geweld van zwart op zwart of de duizend bijkomende zwarte doden die datzelfde jaar vielen doordat er te weinig politiecontroles waren. Erger, het is net het gedweep met de organisatie Black Lives Matter dat verantwoordelijk is voor deze situatie. Bekommernis om de medemens is dan ook nooit het motief van wie met deugpronkerij zijn moreel imago wil kopen, enkel ijdelheid. JURGEN CEDER

Actueel

2 JUNI 2022

DE WEEK

Het nucleaire onderzoekscentrum SCK CEN in Mol een onderzoeksbudget van 100 miljoen euro ont24 MEI zal vangen van de federale regering om kleine, modulai2 0 2 2 re reactoren te onderzoeken. Dat heeft premier Alexander De Croo gezegd op de viering van de zeventigste verjaardag van SCK CEN.

25 MEI

2022

Op het tienerfestival We R Young in Hasselt zijn 22 tieners onwel geworden. Een groot aantal van hen zegt een prik te hebben gevoeld. Volgens de Hasseltse burgemeester Steven Vandeput (N-VA) zijn zes jongeren preventief naar het ziekenhuis afgevoerd.

Heel wat bekende overlijdens Onze Lieve Heer Hemel26 MEI op vaart. Zo overleed toetsenist 2 0 2 2 Andy Fletcher van de Britse New Wave-band Depeche Mode op 60-jarige leeftijd. Ook de Amerikaanse acteur Ray Liotta, bekend van zijn rollen in de gangsterfilm Goodfellas en de populaire videospelreeks Grand Theft Auto, overleed op 67-jarige in de Dominicaanse Republiek.

Bijna één op de tien inactieven in ons land (9,4 procent) heeft een niet-Europese nationaliteit. Dat blijkt uit een studie van de UGent. In totaal heeft of zoekt 44,2 procent van de niet-Europese beroepsbevolking in ons land geen werk, waarmee België het slechter doet dan andere Europese landen.

De Amerikaanse schrijfster van het boek How to murder your husband is door een rechtbank in Oregon, in het noordwesten van de Verenigde Staten, veroordeeld voor… de moord op haar echtgenoot. De jury verklaarde Nancy Crampton Brophy schuldig aan moord op Daniel Brophy.

27 MEI

2022

Hoewel de veiligheid en de belangen van ons land op het spel staan, zitten in het Belgische systeem om mensen met gevoelige jobs te screenen verschillende gaten en tekortkomingen. Dat besluit het Rekenhof.

De Belgische filmwereld heeft een goede beurt gemaakt op het filmfestival van Cannes, met in totaal vijf prijzen, waarvan drie in de officiële competitie. 2 0 2 2 Voor het eerst won een Vlaamse film de Grand Prix op het festival. ‘Close’ van Lukas Dhont is bekroond met de Grand Prix, ‘De acht bergen’ van Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch gaat naar huis met de Prix du Jury en de ‘Tori et Lokita’ van de gebroeders Dardenne mocht de Prix du 75ème in ontvangst nemen. De raadkamer in Gent de zaak rond Schild 30 MEI heeft & Vrienden, waarbij het 2 0 2 2 Oost-Vlaamse parket de verwijzing vraagt van oprichter Dries Van Langenhove en de andere personen die banden hadden met de groepering, moeten uitstellen na een administratieve fout. Drie verdachten werden verkeerdelijk als benadeelde opgeroepen, waardoor de zaak uitgesteld wordt naar 20 juni. Op een nationale actiedag staken tal van werknevan overheidsdiensten van de federale, gewes31 MEI mers telijke en regionale niveaus. Men spreekt van een “al2 0 2 2 gemene malaise”. Er is onder meer hinder op het openbaar vervoer en de openbare omroep VRT werkt met een beperkt aanbod.

28 MEI

Ministers Bart Somers, Zuhal Demir, minister-president Jan Jambon en ministers Lydia Peeters & Ben Weyts

Iedereen denkt al aan de volgende Vlaamse regering Het stikstofakkoord zorgt voor een nieuw potje armworstelen binnen de Vlaamse regering. Dat hier nog een degelijk nieuw compromis uit de bus komt is onwaarschijnlijk. Op twee jaar van de verkiezingen denkt iedereen al aan de volgende Vlaamse regering. Komt er nog een bijsturing van de lijst van 41 landbouwbedrijven die volgens het in februari afgesproken stikstofakkoord moeten sluiten? Het kan, maar de kans is klein. De verschillende partijen blijven op hun standpunt staan. En wat gepland was, is het resultaat van een moeilijk bevochten compromis. Zal een nieuw akkoord, eveneens een compromis, daar zoveel van verschillen? Feit is dat vooral de rechtszekerheid van de bedrijven onder druk staat. Een probleem dat ook op de tafel van de volgende Vlaamse regering komt. En dat is waar men in en om het Vlaams Parlement momenteel vooral aan denkt. Wat na 2024? Een Vlaamse regering is een legislatuurregering en kan dus niet vallen over een dossier als het stikstofbeleid. Tenzij er een alternatieve meerderheid wordt gevormd. Maar zonder N-VA kan dat eigenlijk niet en in dat geval moeten de aartsvijanden van Groen erbij. Om een nieuw Vlaams regeerakkoord te onderhandelen? Neen, bedankt. Alle blikken zijn dus gericht op wat er na 2024 gebeurt. Dan rijzen drie vragen: Wat met de zwakke minister-president Jan Jambon (N-VA)? Wanneer landt een nieuwe Vlaamse regering en in welke coalitie? En wie zal daarin zetelen? Een poging tot voorspelling.

Jambon parlementsvoorzitter of naar Europa? Bart De Wever is als N-VA-voorzitter altijd iemand geweest die vroegere vrienden en intimi niet zomaar laat vallen. In de politieke analyses die gemaakt worden, blijft dat te vaak onderbelicht. Het is nochtans de verklaring waarom hij altijd zijn steun is blijven uitspreken voor de nochtans zeer zwakke minister-president Jan Jambon. Die maakte de voorbije jaren amper indruk, om het nog zacht uit te drukken. De Wever dacht er echter niet aan hem te vervangen, wat de facto het einde van Jambons carrière zou betekenen. Reden: De Wever is Jambon

dankbaar voor wat hij gedaan heeft binnen de Vlaamse Beweging. Het is nu al meer dan drie decennia geleden, maar de manier waarop het duo Jambon-Peter De Roover de Vlaamse Volksbeweging rond 1990 uit de lethargie heeft gehaald en er toen een organisatie van heeft gemaakt die de Vlaamse Beweging duidelijk richting separatisme duwde, verdient lof. Zij hebben het denken in Vlaanderen rond staatsvorming sterk beïnvloed. Dat is De Wever niet vergeten. Maar binnen de N-VA beseft men dat er in 2024 een ‘oplossing’ moet worden gezocht voor Jambon. En dan denkt men aan het voorzitterschap van het Vlaams Parlement. In dat geval moet er ook een exit worden gevonden voor huidig parlementsvoorzitter Liesbeth Homans. Een terugkeer als minister zit er voor haar niet in. Er zullen dus moeilijke keuzes moeten worden gemaakt, tenzij Jambon naar het Europees Parlement verkast.

Wachten tot de gemeenteraadsverkiezingen Minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) gaat al een tijd over de tongen als nieuwe minister-president van 2024. Vraag is in welke coalitie. Het blijft uiteraard wachten op de uitslag om een torenhoog cliché te gebruiken. Maar de tendens gaat duidelijk in de richting van een N-VA-Vooruitas, wellicht aangevuld met cd&v. Iedereen wil de liberalen kwijt. Alleen wordt dat niet gemakkelijk om te verkopen indien er sprake is van een N-VA-Vlaams Belang-meerderheid in het Vlaams Parlement. Het kan worden beschouwd als kostbaar tijdverlies, maar de N-VA kan de Vlaamse regeringsonderhandelingen laten aanslepen tot na oktober en de gemeenteraadsverkiezingen. Om dan te zien of er lokale coalities met het Vlaams Belang tot stand komen en ook om na te gaan met welke partijen die coalities gesloten worden en in welke steden. Al is de kans klein dat de N-VA

als zeer gedisciplineerde partij het cordon lokaal zal doorbreken. Zoals Knack-journalist Walter Pauli recent in een artikel rond de burgemeesterswissel in Grimbergen stelde, is de kans groter dat een balorige lokale cd&v-afdeling of burgemeester de nationale partijlijn niet volgt en met het oog op een laatste zesjarig mandaat toch voor een coalitie met het Vlaams Belang kiest. Het kan voor hetzelfde geld ook een Open Vld-afdeling zijn die de keuze maakt.

Een switch van Antwerpen naar Brussel? Maar wat de Vlaamse coalitie betreft, loopt men geen groot risico door te gokken op een N-VAVooruit-cd&v-ploeg. Het zal er dan wel een zijn die meer indruk maakt dan de huidige Vlaamse regering. Dan zal veel moeten afhangen van de samenstelling van de beleidsploeg. Voor bepaalde figuren als minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA) ziet het er niet zo goed uit. Wat heeft die man op een monsterdepartement gerealiseerd? Bitter weinig. Dan liggen de kansen van een discrete werker als Matthias Diependaele, die Vlaams minister van Begroting is, een stuk beter. En daarnaast zal de partij wel een sterk parlementslid of een wit konijn uit de hoed toveren. Bij de cd&v is het koffiedik kijken hoe men het zal aanpakken. Wellicht is er nog een reservoir aan lokale figuren als Jo Brouns die men naar voren kan schuiven. Cruciaal worden echter de Vooruit-ministers. Want indien er effectief zo’n coalitie rond de Vlaams-nationalisten en socialisten gevormd wordt, zal dit veel tegenstand opwekken bij de linkerzijde. Sterke profielen, zeker op het vlak van communicatie, zijn dan cruciaal. Vooruit-baas Conner Rousseau die zelf voor het ministerschap kiest? Waarom niet? Al is de kans groter dat een sterkhouder van het Antwerpse stadsbestuur over goed twee jaar naar Brussel verkast. Een Jinnih Beels bijvoorbeeld. Alleen zijn bij Vooruit grote verrassingen natuurlijk eerder de norm dan de uitzondering. Wie dacht in 2020 dat Frank Vandenbroucke zou terugkeren naar de nationale politiek?

Binnenland

2 JUNI 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

Een economische echo van de jaren ’70 Stijgende prijzen voor brandstoffen, bedrijven die deze kost moeten doorrekenen in de prijs van hun eindproducten, de inflatie die niet onder controle raakt, het doorrekenen van die stijgende levensduurte in lonen wat de kosten van bedrijven verder doet oplopen, economische onzekerheid die tot een lagere groei leidt, begrotingen die niet op orde raken, centrale banken die de rentevoeten verhogen om de inflatie te stoppen met als gevolg een op zijn minst lichte recessie, de beurzen die door deze economische wispelturigheid kopje-onder gaan… Het lijkt erop dat we momenteel in zo’n macro-economische storm zitten.

Stagflatie En ja, die lijkt echt wel op die van de jaren ’70 na de eerste oliecrisis. De exportstop door de OPEC-landen (de olieproducenten in het Midden-Oosten) leidde tot een hoge inflatie en trage groei, het unieke fenomeen van stagflatie. Verschillende economen waarschuwen opnieuw voor dit fenomeen. Toen volgde eind jaren ’70 met de Iraanse Revolutie nog een tweede olieschok. Daarna moest de rente lange tijd hoog staan om de oververhitte economie af te koelen en waren er jaren van besparingen nodig om de overheidsfinanciën opnieuw recht te trekken.

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Niall Ferguson

Wat nu gebeurt is dus een echo van de jaren ’70. En volgens de Britse economische historicus Niall Ferguson zijn er meer parallellen met die periode dan we denken, zo schreef hij in een uitgebreide analyse op de website van Bloomberg. Al is een analogie nooit perfect.

Parallellen De mooie vergelijking van Ferguson toont aan dat de oorzaak van de huidige hoge inflatie al een tijd aanwezig was (een expansief monetair beleid, het sterke vraagherstel na corona terwijl het aanbod niet volgde) en nog wordt versterkt door een oorlog (het Russisch-Oekraïens conflict). In 1973 was de olieschok niet de eerste en directe oorzaak van de stijgende inflatie. Wel het opheffen kort daarvoor van de goudstandaard waardoor het drukken van geld en vooral dollars de facto geen grenzen meer kende. De Jom Kippoer-oorlog en het dichtdraaien van de oliekraan verergerde de situatie. In zijn analyse trekt Ferguson nog andere parallellen met de jaren ’70, maar we gaan er hier niet dieper op in omdat ze eerder geopolitiek dan economisch van aard zijn. Zo doet het vertrek van de VS in Afghanistan vorig jaar denken aan de Amerikaanse vlucht uit Saigon in 1975. En het extreme zerocovidbeleid van China is vergelijkbaar met de totalitaire aanpak van Mao tijdens de Culturele Revolutie.

Centrale banken Maar terug naar de economie dus. Ferguson ziet ook een verschil met een kleine 50 jaar geleden in die zin dat de centrale banken en zeker die van de VS sneller het monetaire snoer aanbinden om de rente

te verhogen. De houding van de Europese Centrale Bank is hier vooralsnog onduidelijk. Daar waar in de jaren ’70 nog geen renteverhoging nodig was om voor een recessie te zorgen, zal die er nu inderdaad komen door het strakkere beleid. Hij ziet een recessie begin 2023, wat Europa betreft zeker als de oorlog blijft aanslepen. Een recessie die volgens Ferguson een tijd zal duren omdat de aanvoerlijnen vanuit China voor lange tijd verstoord zijn. Bovendien is de Chinese consumptie van westerse goederen stilgevallen. Vorige maand werden in Shanghai, dat in een zware lockdown zit, welgeteld nul auto’s verkocht. Vaak zijn die van Duitse makelij.

Recessie Ferguson stelt dat indien de verschillende westerse centrale banken (VS, eurozone, Groot-Brittannië) effectief kiezen voor een langere periode van hogere rentevoeten om zo de inflatie te verstikken, we ook in een langere periode van recessie zitten. Dat was eind jaren ’70 het geval toen de Amerikaanse centrale bankier Paul Volcker via deze weg het inflatiespook temde. Ook begin jaren ’80 leed de VS-economie onder die situatie en bleef de recessie aanhouden. Volcker kreeg ondanks kritiek steun van president Ronald Reagan. Daarna werden de rentevoeten opnieuw langzaam verlaagd en volgde in de jaren ’80 een periode van economische expansie. Volgens Ferguson kan dit opnieuw gebeuren, al zijn er nog iets te veel onzekerheden. Zoals de impact op lange termijn van een voedselcrisis in Afrika en elders door de oorlog in Oekraïne.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

WOKE VAN DE WEEK

Het venster van Overton

Het spectrum van bespreekbare politieke ideeën Wie maatschappelijk verandering wil bewerkstelligen, moet daarvoor niet rekenen op regeringen of parlementen. Die zullen steeds handelen binnen het ‘Overton window’, het beperkte bereik van beleidskeuzes die door de publieke opinie niet extreem worden geacht. Het oorspronkelijke begrip is van de hand van politicoloog Joseph Overton, maar werd later verfijnd door politieke commentator Joshua Trevino, die bij politieke voorstellen 6 verschillende stadia van aanvaardbaarheid onderscheidde: ondenkbaar, radicaal, aanvaardbaar, verstandig, populair, beleid. Het venster van Overton is niet hetzelfde in elk democratisch land. In de VS zit een verbod op abortus in het stadium ‘aanvaardbaar’, bij ons ergens tussen ‘ondenkbaar’ en ‘radicaal’. Dat heeft tot gevolg dat binnen de Amerikaanse politiek beperkingen op het recht op abortus bespreekbaar zijn geworden, een onmisbare voorwaarde voor de op til zijnde beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof om de staten hun keuzevrijheid over dat onderwerp terug te geven.

Activisme verplaatst het venster Het belangrijkste dat elkeen die iets wil veranderen in de samenleving moet onthouden, is dat het venster van Overton verschoven kan worden door politiek activisme. De huidige bespreekbaarheid in de VS van beperkingen op het recht op abortus is te danken aan de ‘pro life’-beweging die de strijd nooit heeft opgegeven, terwijl die bij ons naar de marge is geduwd. Een ander voorbeeld is de belangrijke rol die het LGBTQIA-activisme heeft gespeeld in het verschuiven van de transgenderideologie van een marginale opvatting naar wat in de Vlaamse Gemeenschap zelfs al een deel van het beleid is geworden (zie mijn column van vorige week). Ook dramatische gebeurtenissen, zoals 9/11, kunnen het venster van Overton snel verplaatsten. In het principieel pacifistische Duitsland heeft de oorlog in Oekraïne het spectrum van aanvaardbare beleidskeuzes op gebied van defensie radicaal verschoven. Vorig jaar was het daar ‘radicaal’ om te pleiten voor hogere legeruitgaven. Vandaag is het omgekeerde al Joseph Overton ‘radicaal’. JURGEN CEDER

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

(Nog) geen cancelcultuur aan de Vlaamse universiteiten Een van de meest zichtbare gevolgen van de woke-beweging in de Verenigde Staten waren de talrijke gevallen van ‘cancelcultuur’ aan Amerikaanse universiteiten. Deze week leek ook Vlaanderen bijna prijs te hebben, toen tal van academici en activisten een collectieve beroerte leken te krijgen na een gastcollege van Tom Van Grieken. Politieke en culturele trends uit de Verenigde Staten komen vaak met enige vertraging de Atlantische Oceaan overwaaien om nadien in Europa ingang te vinden. Dat is ook het geval met de woke-beweging die al enkele jaren door de Amerikaanse intellectuele, culture en politieke wereld raast, maar recent pas in volle hevigheid in Europa losbarstte. Een van de meest kwalijke elementen of gevolgen van het woke-gedachtegoed is de zogenaamde ‘cancelcultuur’, waarbij onwelgevallige sprekers of denkers (iedereen die geen progressief-linkse stempel draagt) uit universiteiten of media geweerd worden. Met uitzondering van enkele zeer geamerikaniseerde landen, zoals het Verenigd Koninkrijk en Nederland, kreeg dat fenomeen aan deze kant van de oceaan tot nu toe nooit echt voet aan wal. Tot nu toe? Vorige week leek men in Vlaanderen bijna prijs te hebben. De eer viel Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken te beurt, die vorige week dinsdag een gastcollege gaf voor het vak ‘politieke actualiteit’ aan de KU Leuven - een primeur. Onder meer de Jongsocialisten Leuven hoopten (te laat) dat de universiteit de lezing af zou zeggen. Ook tal van andere activisten en academici leken een kleine geestelijke inzinking te krijgen.

“Nooit normaliseren” Hoewel de lezing gewoon doorging, was de reactie van leidinggevende academici opvallend. Kort samengevat leken zij van twee walletjes te willen eten, door de lezing enerzijds te laten doorgaan onder het mom van academische vrijheid en anderzijds fors uit te halen naar het Vlaams Belang. “Een cordon rond racisme en discriminatie blijft nodig”, tweette KU Leuven-rector Luc Sels, die een jaar geleden in een vorig leven nog waarschuwde voor de uitwassen van woke. “En ja: Vlaams Belang is en blijft een partij die staat voor racisme en discriminatie. En dat zullen we aan KU Leuven nooit normaliseren.” PIETER VAN BERKEL

Tom Van Grieken

Zou het dan toch zo zijn dat de huidige economische schokken met hoge energieprijzen, inflatie, stokkende groei door aanvoerproblemen en een strikter monetair beleid van de centrale banken een kopie of echo van de jaren ’70 zijn? Historicus Niall Ferguson denkt van wel.

Binnenland

2 JUNI 2022

BRUSSEL

Waarom het zo fout loopt met jonge relschoppers uit Brussel Vorige week stond een trein een uur stil in Merelbeke nadat een jongeling aan de noodrem had getrokken. Brusselse jongeren maakten van de gelegenheid gebruik om de trein te verlaten en een wandelingetje op het spoor te maken. Levensgevaarlijk. Even voordien maakte een honderdtal jongeren het te bont aan de Blaarmeersen. Een bus van De Lijn raakte beschadigd en de chauffeur werd meermaals geïntimideerd. Op de Blaarmeersen doen zich heel regelmatig incidenten voor die de pers helemaal niet halen.

matig last van druggerelateerde feiten. Op beelden van de politievakbond VSOA was begin dit jaar te zien hoe een jonge Brusselaar een molotovcocktail naar een patrouillewagen van de politie gooide. Daarmee wou de drugsbende - waar de bommengooier bijhoorde - tonen wie de baas is op straat.

Het onveiligheidsgevoel bij de buschauffeurs is bijzonder groot. Chauffeurs die de jongeren vervoerden vroegen politiebegeleiding. De Lijn en Stad Gent hebben intussen al aangekondigd dat ze extra controleurs en lijnspotters zullen inzetten. Ook in Brussel stapelen de incidenten zich op. Recent hield de politie samen met de MIVB/STIB een grootschalige actie voor meer veiligheid op het openbaar vervoer. Er werden meer dan 1.500 mensen gecontroleerd. De politie stelde een 200-tal overtredingen vast. Meer dan 150 mensen bleken geen of een ongeldig vervoersbewijs op zak te hebben. Vier mensen werden aangehouden. Dat er zich niet alleen aan de Blaarmeersen incidenten met het openbaar vervoer voordoen, bewijst het hoge aantal incidenten dat zich vorig jaar voordeed. In 2021 deden er zich niet minder dan 1.501 feiten van agressie tegen personeelsleden van het openbaar vervoer voor. Daarvan waren er 1.198 feiten van verbale en 303 incidenten van fysieke agressie. Een flink deel van de incidenten doen zich in Brussel voor.

Even voordien werden er in verschillende wijken te Brussel huiszoekingen door de politie gehouden, waarbij drugs en wapens in beslag werden genomen. “Maar in plaats van de problemen aan te pakken, ontkennen de Brusselse autoriteiten liever het probleem en vertonen ze een schrijnend gebrek aan daadkracht”, is in N-VA-kringen te horen. De directeur van de federale gerechtelijke politie noemde Brussel zelfs “een hub in het distributienetwerk van de Albanese maffia”. Het optreden van de politie is een druppel op een hete plaat en het gerecht schiet schromelijk tekort. Jongeren hebben het gevoel dat zowat alles is toegelaten en dat er geen instantie is die hen wanneer nodig kordaat aanpakt.

“Mochten ze een job hebben, zouden ze deze zaken niet doen”, reageerde mi-

Het drugsprobleem in Brussel is enorm: alcohol is niet langer het meest gebruikte product, maar crack en cocaïne Uiteraard had korpschef De Landsheer overschot van gelijk toen hij pleitte voor een goed functionerende justitie die heel kort op de bal speelt. Delinquente jongeren moeten binnen de 48 uren worden veroordeeld, niet na zes maanden. Samen met hun familie moeten ze op de voet worden gevolgd. Bij het minste vergrijp moeten ze streng worden gestraft. Niet door ze op te sluiten in een gesloten instelling, maar door ze in een doorgedreven programma van re-integratie in te schrijven. Tot slot moeten de gesegregeerde wijken worden opengebroken. In Denemarken is de sociaaldemocratische regering in haar plannen al vergevorderd.

JULIEN BORREMANS

“We hebben een serieus probleem”

nister Dalle op de incidenten in de Blaarmeersen. Daarmee ontslaat minister Dalle de relschoppers van iedere verantwoordelijkheid over hun gedrag. Maar Priscilla Keuppens, jongerenadviseur in de Vlaamse Jeugdraad te Brussel, gaat nog een stap verder: “Een van de problemen is dat er onvoldoende recreatiedomeinen zijn in Brussel waar ze kunnen afkoelen.” Wie dergelijke uitspraken doet, heeft geen idee van wat er zich in Brussel afspeelt of kijkt de andere richting uit. Dyab Abou Jahjah legde onlangs in ’t Pallieterke de vinger op de wonde: “Heel wat families zijn ontwricht door onder andere alcohol- en drugsproblemen. Veel kinderen worden aan hun lot overgelaten. Ze zijn asociaal, kennen geen grenzen, hebben geen besef van waarden en normen, tonen geen respect… We hebben een serieus probleem. Daar moet iets aan gedaan worden.” De verpaupering van Brussel is enorm. “In Brussel zijn er wijken die iets van de derde wereld hebben. Ik waan me in meerdere Brusselse wijken in het buitenland”, vulde Abou Jahjah aan. Brussel is de armste hoofdstad van Europa. Het drugsprobleem in Brussel is enorm. Alcohol is niet langer het meest gebruikte product, maar crack en cocaïne. Brussel telt honderden heroïneverslaafden. Eén op de vier Brusselaars heeft heel regel-

Snelrecht en re-integratie

Bij zijn aantreden als korpschef van Brussel-Zuid, pleitte Jurgen De Landsheer voor snelrecht binnen de 48 uur. Gaandeweg veranderde onder druk van de lokale baronieën zijn toon: “De politie moet toegankelijker en meer divers worden, lokaal gaan rekruteren en… voetbalmatchen organiseren met de jongeren uit probleemwijken.”

Korpschef Jurgen De Landsheer

VLAANDEREN

Frustratie bij sommige medewerkers Audit Vlaanderen over parket Audit Vlaanderen (AV) is een agentschap van de Vlaamse Overheid dat sinds 2001 audits uitvoert bij de Vlaamse administratie en sinds 2014 bij lokale besturen. Naast audits zetten ze als agentschap ook sterk in op het sensibiliseren en informeren van hun werkterrein over organisatie- en risicobeheersing. Het aantal ontvangen meldingen met betrekking tot de lokale besturen steeg in 2021 met liefst 75 procent t.a.v. 2020. Dit veroorzaakte in 2021 volgens Audit Vlaanderen “een explosieve toename van de forensische werkdruk” bij AV. Circa 35 procent van de meldingen is afkomstig van burgers en circa 17 procent van personeelsleden van de entiteiten. Tijdens een recente vergadering wordt er gevraagd of er evolutie is in de aard van de meldingen. Een medewerker ziet geen echte tendensen, maar merkt wel dat heel wat van de forensische audits zich vaak situeren in kwetsbare processen van de lokale besturen (bv. budgetbeheer, technische diensten, omgevingsvergunningen). Meldingen door een algemeen directeur, andere personeelsleden en door Agentschap Binnenlands Bestuur (ABB) leiden het vaakst tot een forensische audit. Meldingen door burgers leiden slechts in 10 procent van de gevallen tot de opstart van een forensische audit.

melding of een aanwijzing bij een audit of bij toezicht. Het auditrapport wordt aan de Centrale Dienst voor de Bestrijding van de Corruptie (CDBC) of aan het parket bezorgd wanneer een forensische audit strafrechtelijke inbreuken aan het licht brengt. De aanpak van forensische audits verloopt in functie van het onderwerp. Gemiddeld worden er 8 forensische audits per jaar opgestart. Door de spectaculaire stijging van het aantal meldingen in 2021, wordt ook een stijging van het aantal forensische audits verwacht in 2022. Ook de tucht- en strafrechtelijke gevolgen die worden gegeven

aan forensische audits worden opgevolgd door AV.

Prioriteiten Wat de Vlaamse administratie betreft, wordt tijdens een andere vergadering gevraagd of bepaalde strafrechtelijke resultaten niet frustrerend zijn voor de medewerkers. Een medewerker van AV geeft aan dat dit eerder meevalt. Er is een duidelijk verschil tussen seponering en onschuld. Als er een seponering volgt in het kader van een forensische audit, heeft dit vaak te maken met prioriteitenstelling bij het Openbaar

Ministerie. Audit Vlaanderen bezorgt alle forensische auditrapporten die indicaties bevatten van strafrechtelijke inbreuken sowieso aan het parket. Wanneer er vooral zware integriteitsinbreuken zijn, met relatief kleinere strafrechtelijke inbreuken, kunnen de auditoren een seponering wel begrijpen. In dergelijke gevallen is een doortastende houding van de geauditeerde entiteit uiteraard uiterst belangrijk, vanuit sensibilisering en voorbeeldfunctie op het vlak van integriteit. De ernstige strafrechtelijke inbreuken met duidelijke bewijzen van frauduleuze handelingen resulteren uiteraard wel degelijk in een vervolging en veroordeling. THIERRY DEBELS

Stijn Derudder is uw gastheer van twee wekelijkse podcasts. In PAL EROP krijgt u onze blik op de actualiteit in Vlaanderen en de rest van de wereld. In EEN KWESTIE VAN GELOOF met theologe en columniste Sonja Dahlmans vatten we elke keer het nieuws over christenen in de wereld samen voor u en focussen we ook op allerlei onderwerpen over geloof en religie in het algemeen.

Forensische audit Een forensische audit onderzoekt specifiek of er fraude is in een bepaalde organisatie. De aanzet tot een forensische audit is een

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Het Herman Teirlinckgebouw van de Vlaamse overheid, waar Audit Vlaanderen gehuisvest wordt

Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

Politiek

2 JUNI 2022 © BELGA

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Verlengd weekend In de Senaat houdt men geen plenaire vergaderingen. Er is gewoon niks te vertellen omdat de agenda leeg is. In de Kamer werd er wel gewerkt, maar een flink deel van de leden was al met ‘lang weekend’ vertrokken en dat liet zich voelen, want toen aan het einde van de zitting moest gestemd worden, wees een alerte Peter De Roover (N-VA) er fijntjes op dat de meerderheid niet in aantal was om geldig te stemmen. Er moeten immers de helft plus één Kamerleden van de meerderheid aanwezig zijn en dat was niet het geval. Zelfs een aantal stemafspraken tussen enkele oppositieleden en enkele zieke leden van de meerderheid die dus deze stemmen ‘neutraliseren’ was niet voldoende om toch aan een quorum te geraken. Servais Verherstraeten (cd&v) moest toegeven dat men er niet meer in zou slagen om voldoende Kamerleden tijdig te doen komen, waarna hij voorstelde om de geplande stemmingen dan maar naar volgende week te verschuiven.

Komen en gaan Hoewel aangekondigd, was het toch even opkijken toen vorige week woensdag Wouter Beke de Kamer weer binnenwandelde, breed glimlachend. Na zijn ontslag als Vlaams minister stuurde hij immers twee vervangers de laan uit: de burgemeester van Leopoldsburg en Kamerlid Steven Matheï. Voortaan cumuleert hij die twee jobs zelf. Of men veel van hem gaat kunnen verwachten, is niet erg zeker, want in cd&v-wandelgangen fluisteren sommigen zelfs dat ze hopen hem niet te horen op het spreekgestoelte om geen verdere schade aan te richten aan het partij-imago. Zowel in de commissies als in de plenaire zal hij dus wellicht enkel functioneren als ‘stemknopduwer’ en zal hij niet zo vaak te zien zijn in Brussel. Wie ook verdwijnt uit de Kamer is Evita Willaert van Groen. Zij is een onopvallend en haast onbekend Kamerlid dat weggaat om in Gent schepen te worden en dus niet cumuleert, gewoonweg omdat de partijstatuten het verbieden. Maar ook haar zet is berekend. Haar zetel is gelet op de peilingen immers lang niet meer zeker, maar lokaal is de kans groter om te overleven.

NMBS-ellende Het was Tomas Roggeman (N-VA) die Ecolo-minister van Mobiliteit Georges Gilkinet confronteerde met de belabberde dienstverlening van de NMBS, vertragingen, afgeschafte treinen, onvoldoende personeel enzovoort. Hij zei dat Gilkinet als groene minister dan ook niet meer moet schrikken als steeds meer mensen teruggrijpen naar de auto en vroeg naar het resultaat van zijn mooie beloftes over meer treinen en de verdubbeling van het spoorvervoer. Gemakkelijkheidshalve wees hij naar zijn voorgangers die hebben bespaard op de NMBS. Roggeman liet het daar niet bij en stelde dat de dotaties en de subsidies aan de spoorwegen vandaag hoger zijn dan ooit, maar dat het de minister aan daadkracht ontbreekt om de vakbonden het hoofd te bieden om het rigide NMBS-ambtenarenstelsel, de verouderde arbeidsreglementen en de modernisering aan te pakken.

Opnieuw geen eensgezindheid Het ‘rijbewijs met punten’, zoals voorgesteld in het rapport van het VIAS Institute (dat de verkeersveiligheid wil verbeteren), was de aanleiding voor een actualiteitsdebat. Hieruit bleek dat er binnen Vivaldi over deze aangelegenheid lang geen eensgezindheid is en dat men aan beide zijden van de taalgrens toch wel een andere kijk op een en ander heeft. Een echt grondig debat werd het dus niet, want het water lijkt op heel wat plaatsen nog veel te diep. Jean Marie Dedecker - een groot tegenstander van “automobilisten-pesten” - zorgde echter voor een uitsmijter: “Mevrouw de voorzitster, mijnheer de minister, neem mij niet kwalijk dat ik te laat was. Ik heb er tweeënhalf uur over gedaan om van Oostende naar Brussel te rijden. Neen, ik ben niet met de trein gekomen. Dan had het waarschijnlijk nog langer geduurd.” En hij kondigde aan dat als ooit het debat ten gronde wordt gevoerd, hij een uur het woord zal voeren.

MEEST GELEZEN OP

‘Dicke Titten’: Duitse rockband Rammstein onder vuur wegens “seksistische” videoclip Facebook waarschuwt: Conner Rousseau verspreidt “gedeeltelijk onjuiste informatie” Zwitserse Groenen verbieden zichzelf om in het openbaar vlees te eten

Oekraïense vrouwen moeten zich “zedig kleden” in Zweeds asielcentrum, “om mannen niet te provoceren” Plenaire Kamerzitting stopgezet omdat Vivaldi met onvoldoende aanwezig is: “Ongezien”

Surf naar palnws.be

Eva Platteau

Groenen willen Oekraïense vrouwen hier abortus laten uitvoeren De groenen, samen met Franstalige partijen PS en DéFI, brengen een nieuwe categorie vluchtelingen onder de aandacht: Oekraïense vrouwen - vaak slachtoffers van verkrachting - die een abortus willen laten uitvoeren, maar dat niet kunnen omdat de wet in Polen dat niet toestaat. De partijen roepen staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (cd&v) op om hen specifiek daarvoor naar België te laten overkomen. Verkrachting en seksueel geweld worden al sinds de dageraad der mensheid ingezet als oorlogswapens. Ook uit de oorlog in Oekraïne kwamen intussen tal van getuigenissen van verkrachting van Oekraïense vrouwen door Russische militairen, soms met een zwangerschap tot gevolg. Een abortus laten uitvoeren is voor velen van hen moeilijk: in Oekraïne is er een tekort aan medicatie en in Polen, waar vele Oekraïners naartoe gevlucht zijn, laat de wetgeving het in vele gevallen niet toe. De groenen, DéFI en de PS willen dat staatssecretaris Sammy Mahdi (cd&v) dergelijke vrouwen laat overbrengen naar België zodat ze hier een abortus kunnen laten uitvoeren, zo viel vorige week dinsdag tijdens de commissie Migratie te horen.

“We moeten die vrouwen zo snel mogelijk helpen” “We moeten die vrouwen zo snel mogelijk helpen. De vrouwen bevinden zich in een noodsituatie. Onder hen zijn er ook veel slachtoffers van verkrachting. Een deel van de slachtoffers wil bij aankomst in Polen een abortus laten uitvoeren, maar in de plaats van geholpen te worden, botsen ze daar op de vrouwonvriendelijke abortuswetgeving. Ik vind dat onaanvaardbaar”, zei Kamerlid Eva Platteau van Groen. Nochtans kunnen de meeste Oekraïense vluchtelingen nu al vrij doorheen de Europese Unie reizen, dus ook naar België, als zij dat willen. Dat werd ook nog eens verduidelijkt door Mahdi, die verder benadrukte dat het informeren van Oekraïense vluchtelingen in Polen over abortus

niet tot zijn bevoegdheden behoorde en weinig zin leek te hebben om op de oproep in te gaan. “Het is moeilijk om vragen te beantwoorden over zaken die niet tot mijn bevoegdheid behoren”, zei Mahdi. “Ik wil gerust antwoorden op vragen die gaan over wat de Europese Commissie en de Europees commissaris in kwestie kunnen doen, maar het is niet mijn bevoegdheid om mij bezig te houden met de vragen die u stelt. Ik zou hier natuurlijk een moreel sterk pleidooi kunnen voeren dat enthousiasmerend werkt, maar ik houd mij liefst aan de bevoegdheidsverdeling die er bestaat tussen het federale niveau en de Europese Unie. Anders maken we de mensen vooral veel blaasjes wijs.”

Visum Daarop stelde Platteau voor om de vrouwen via een visum naar België te laten afreizen om een abortus te

laten ondergaan. Het zou volgens haar “een statement” kunnen zijn, zodat landen met een nog soepelere abortuswetgeving, zoals Nederland, hetzelfde doen. “Het past misschien bij uw nieuwe rol als toekomstig cd&v-voorzitter om niet in te gaan op vragen omtrent abortus”, voegde ze daaraan toe. De christendemocraten, waarvan Mahdi binnenkort naar alle waarschijnlijkheid voorzitter wordt, zijn sowieso een koele minnaar van abortus. “Voor u is abortus vanaf nu dus een reden om iedereen die daar aanspraak op maakt een humanitair visum te geven”, reageerde Mahdi.

LGBTQI+-vluchtelingen uit Polen en Hongarije Naast vrouwen die abortus willen, lijken de groenen nog een nieuwe categorie vluchtelingen in gedachten te hebben, namelijk LGBTQI+’ers in Polen en Hongarije. “De uitdagingen zijn ook groot voor LGBTQI+-personen op de vlucht, bijvoorbeeld in landen als Hongarije en Polen, die seksuele minderheden criminaliseren (seksuele minderheden worden niet ‘gecriminaliseerd’ in Polen en Hongarije, red.)”, zei Platteau.

PIETER VAN BERKEL

Migratie-profilering door de groenen De groenen lijken met migratiedossiers een nieuw thema gevonden te hebben om zich te profileren binnen de regering, ten koste van hun coalitiepartners. Hun demarche over abortus was niet de enige die afgelopen week de revue passeerde. Zo lanceerde Platteau vrijdag het ballonnetje om de opvangplaatsen voor Oekraïense vluchtelingen die niet opgevuld zijn in te schakelen in het reguliere opvangnetwerk. “Wat voor Oekraïense vluchtelingen kan, moet ook voor andere vluchtelingen kunnen”, klinkt het. Maandag liet vicepremier Petra De Sutter dan weer een proefballonnetje op over collectieve regularisatie.

Politiek

IN DE KIJKER

Bart Laeremans

2 JUNI 2022

Wanneer hij in 1995 meedrijft op de electorale stortvloed van het Vlaams Blok, komt hij in de Kamer terecht, waar hij zich in de ‘zware’ commissies als Justitie en de Herziening van de Grondwet en de Herziening van de Instellingen onderscheidt van vele anderen. Nooit vuil gebekt, maar compromisloos scherp zal hij als dossiervreter bekend worden en respect afdwingen. Van 2007 tot 2010 wordt hij voorzitter van de commissie Bedrijfsleven, waar hij zelfs lof van de meerderheid kreeg voor de manier waarop hij de vergaderingen leidde. De toenmalige fractievoorzitter Gerolf Annemans zei toen over hem in De Standaard: “Bart is een uitstekend parlementslid. Hij heeft het thema Justitie voor ons op de kaart gezet. In deze regeerperiode heeft hij een tweede front geopend als voorzitter van de commissie Bedrijfsleven. Hij is een van de sterkhouders van de Kamer.”

Jens Stoltenberg:

Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, heeft op het Wereld Economisch Forum (WEF) gewaarschuwd voor te nauwe economische betrekkingen met autoritaire regimes als China en Rusland. “Vrijheid is belangrijker dan vrijhandel”, zei Stoltenberg. “De bescherming van onze waarden belangrijker is dan winst.”

DéFI wil Vlaamse Rand verbrusselen

“¡NO PASARÁN!” DéFI stelt voor om Brussel uit te breiden tot de randgemeenten. In dat kader wil de Franstalige partij in de gemeenten van de Vlaamse rand referenda organiseren over een eventuele toetreding tot het Brussels Gewest. © BELGA

Kamerlid

CITAAT VAN DE WEEK

“Vrijheid is belangrijker dan vrijhandel”

Hij heeft een stevige pedigree in de militante Vlaamse Beweging en is bij vriend en vijand bekend om zijn compromisloze houding als het gaat om de verdediging van de Vlaamse eisen in Vlaanderen, Brussel en de Randgemeenten. De strijd voor de toepassing van de taalwetgeving en een definitieve staatsvorming waarbij Vlaanderen volledig op eigen benen staat,loopt als een rode draad door zijn leven, zowel in denken als in doen. Bart Laeremans (56) is een Vlaams-nationalist pur sang die vanuit een Vlaamsgezinde familie zijn weg zocht via actiegroepen, tijdschriften en de partijpolitiek. En dezer dagen wordt hij zowaar de nieuwe burgemeester van Grimbergen… De student in de rechten aan de KU Leuven werd NSV-praeses, actief lid van het Taal Aktie Komitee en de Vlaamse Volksbeweging. Hij gebruikte zijn pen om in diverse tijdschriften voor de Vlaamse zaak op te komen. In de periode dat het ontbindingsproces van de Volksunie werd ingezet en vele Vlaamsgezinden uit die partij ontgoocheld kozen voor het veel radicalere Vlaams Blok, volgde hij als vanzelf mee. De altijd minzame en schalkse, maar erg intelligente Laeremans was qua stijl een atypische Vlaams Belanger die niet alleen in zijn partij, maar ook daarbuiten op veel luisterbereidheid en zelfs waardering kon rekenen. Altijd strak in het pak hanteert hij steevast een keurige taal, zowel naar vorm als naar inhoud.

Vleugellam in de Senaat In 2010 werd hij evenwel niet herverkozen omwille van de algemene teruggang van het Vlaams Belang, die zich overal in Vlaanderen voordeed. Maar omwille van zijn tomeloze inzet werd hij aangewezen als gecoöpteerd Senator. Hoewel hij dat gebaar apprecieerde, stelde hij toch vast dat hij politiek vleugellam was gemaakt en vreesde hij voor wat zich in 2014 zou voltrekken, namelijk de verdere afkalving tot een ongekende laagte. In de partij richtte hij een ambitieus ‘kenniscentrum’ op dat voor een vernieuwde diepgang bij politici en medewerkers moest zorgen, maar kreeg hiervoor maar weinig steun, wat hem ontgoochelde. Ook al scoorde hij bij de voor het Vlaams Belang rampzalige verkiezingen in 2014 nog erg goed, toch was zijn parlementaire rol uitgespeeld. Hij stak het niet onder stoelen af banken dat hij erg teleurgesteld was en vond als een van de doorslaggevende oorzaken van de neergang het taalgebruik en de eigengereide agressieve stijl van Filip Dewinter. Het was een visie die door nog anderen werd gedeeld. Na een korte catharsis vond hij dat men hieruit onvoldoende lessen trok en verliet hij in 2015 de partij die hij door dik en dun had verdedigd, om zich te concentreren op zijn lokale onafhankelijke partij ‘Vernieuwing’ in Grimbergen, waarin hij ook al geruime tijd een hoofdrol speelde.

Burgemeester?! Sinds 2012 is Vernieuwing erg succesrijk in Grimbergen en herhaaldelijk kreeg Bart Laeremans er de meeste voorkeurstemmen. In 2018 werd zijn partij zelfs de grootste en slaagde hij erin met N-VA en Open Vld een coalitie te vormen waarin hij schepen werd. De jarenlange militant en opposant werd beleidsmaker. En ook hierin toonde Laeremans tot ieders tevredenheid dat dat een kolfje naar zijn hand was. Toen vorige week de coalitie barstte en Open Vld werd ingeruild voor cd&v, was het logisch - wat eigenlijk iedereen al veel langer vond - dat Bart burgemeester werd. Meteen werd in de media chagrijnig gefocust op zijn VB-verleden, maar alle documenten waren al klaar om zijn mandaat te kunnen opnemen. De rede haalde het van de opgeklopte commotie. En de tricolore sjerp zelf, die zal hij net als een aantal N-VA-burgemeesters, wel letterlijk in de schuif laten liggen, vermoeden we…

faciliteitengemeenten scoort DéFI (meestal op een ééngemaakte lijst) nog enigszins hoog.

Taalgrens ligt vast “Van de burgemeesters in de Vlaamse Rand ben ik zeker dat niémand daarmee akkoord zal gaan”, zegt Ryon zelfzeker. “Iedereen lacht dat idee weg. In de faciliteitengemeenten ligt dat nog wat anders, maar ook daar is er een kentering bezig.” Hoewel hij geen schrik heeft voor de resultaten van een eventueel referendum, is hij wel tegen

“Het aantal anderstaligen dat hier komt wonen is gigantisch. De olievlek blijft uitbreiden” François Smet

Twee jaar voor de verkiezingen heeft de partij haar institutionele doctrine geactualiseerd met de herbevestiging van sterke standpunten met betrekking tot de Brusselse rand. “We vinden dat de bevolking van de gemeenten rond Brussel ooit moet worden geraadpleegd over haar toekomst. Dat is nooit het geval geweest”, stelt DéFI-voorzitter François De Smet.

Referendum “Franstaligen in de rand voelen zich in de steek gelaten. Sinds de splitsing van (de kieskring, red.) Brussel-Halle-Vilvoorde is er sprake van een demobilisatie. Volgens ons moeten deze inwoners echter kunnen beslissen tot welk Gewest (Brussel of Vlaanderen) ze willen behoren.” Die volksraadplegingen zou alle Brusselse randgemeenten aangaan, en minstens de zes faciliteitengemeenten. Op het kabinet van Ben Weyts, de Vlaamse minister bevoegd voor de Vlaamse Rand, reageerde men zeer kort. Verwijzend naar een uitspraak van de Amerikaanse generaal McAuliffe tijdens het Ardennenoffensief in de Tweede Wereldoorlog, antwoordde het kabinet-Weyts: “Nuts!”. Meer woorden wilde Weyts er niet aan vuilmaken. De voorzitter van DéFI pleit ook voor het verminderen van het aantal Brusselse volksvertegenwoordigers en het wijzigen van de regels voor de verdeling van Franstaligen en Nederlandstalige regeringsleiders in de hoofdstad. In plaats van minimum twee, wil hij naar minimum één Nederlandstalige minister in de Brusselse regering gaan.

Kurt Ryon Burgemeester van Steenokkerzeel

Jarenlange natte droom Kurt Ryon (N-VA), de burgemeester van Steenokkerzeel, ten noordoosten van Brussel, maakt zich weinig zorgen over het voorstel van François De Smet. “Dat is al jaren hun natte droom, maar dat is ¡No pasarán! - om het in mooi Nederlands te zeggen.” Volgens Ryon is het vooral een manier om aandacht te krijgen voor de partij, die bij de laatste federale verkiezingen slechts twee zetels behaalde. “Zij spreken over de Brusselse rand, maar het is uiteraard de Vlaamse Rand rond Brussel”, reageert hij scherp. “DéFI wil gewoon nog eens tonen dat ze kunnen blaffen.” Er is ook absoluut geen draagvlak voor een dergelijk voorstel bij de bevolking in de Vlaamse Rand. In Steenokkerzeel is DéFI tijdens de laatste lokale verkiezingen zelfs niet opgekomen. Dat is het geval in veel van de negentien randgemeenten: enkel in de zes

de organisatie ervan. “Aan de taalgrens wordt gewoon niet meer geraakt, die is vastgelegd.”

Verbrusseling: wettelijk niet, in de praktijk wel Hoewel hij optimistisch is en meent dat dit voorstel van De Smet er nooit doorkomt, merkt de burgemeester van Steenokkerzeel de verbrusseling in de praktijk wel: “Het aantal anderstaligen dat hier komt wonen is gigantisch. De olievlek blijft uitbreiden.” De Vlaamse Randgemeenten staan nu al sterk onder druk door instroom vanuit Brussel. Er komen steeds meer Franstaligen wonen - in bepaalde gemeenten is het Frans zelfs al de voertaal geworden in alle winkels en horecazaken. Ook het onderwijs wordt hierdoor sterk onder druk gezet.

WANNES NEUKERMANS

CORDON SANITAIRE Het is niet het eerste voorstel waarmee De Smet de aandacht weet te trekken. Afgelopen vrijdag pleitte hij er nog voor om een cordon sanitaire af te spreken rond het Vlaams Belang, maar ook rond de N-VA en de PVDA, om op die manier meer dan vijftig procent van de Vlaamse stemmen uit te sluiten van regeringsdeelname. 2024 zou de laatste kans zijn voor Bart De Wever om zijn communautaire droom uit te voeren. Hoe DéFI, dat pleit voor een ééngemaakt België en vooral opkomt voor de rechten van de Franstaligen, de N-VA klein kan krijgen, legde De Smet uit. “Door meer solide en verenigd te zijn. Franstaligen kunnen ook weigeren te onderhandelen met de N-VA.”

Politiek

2 JUNI 2022

ONDERZOEK

Het online onderzoek werd uitgevoerd door onderzoeksbureau iVOX in opdracht van CIGAR.AGENCY en OVV tussen 16 maart en 28 maart 2022 bij 1.000 Vlamingen, representatief op geslacht, leeftijd, diploma en stemgedrag. De maximale foutenmarge bedraagt 3,02 procent.

et OVV wilde onder meer de bezorgdheden van de Vlaming in kaart brengen. Uit het onderzoek blijkt dat de Vlaming vooral wakker ligt van de stijgende prijzen, terrorisme en oorlogsdreiging en in iets mindere mate van het klimaat en de sociaaleconomische ongelijkheid. Iets meer dan de helft van de Vlamingen noemt koopkracht in de top 5 van dingen waarover men zich zorgen maakt. Vooral jongeren liggen wakker van de hogere prijzen.

SEPARATISTISCHE HANDICAP Daarnaast wilde men het draagvlak van allerlei communautaire kwesties achterhalen en het hoeft dan ook niet te verbazen dat een groot deel van het onderzoek aan dergelijke thema’s gewijd is. Zo vinden zes op de tien Vlamingen dat België op dit moment niet efficiënt werkt. Acht op de tien vindt dat onze staatstructuur veel geld, tijd en energie opslorpt, zaken die op een andere manier gebruikt kunnen worden. De helft vindt dat Vlaanderen en Wallonië fundamenteel anders in elkaar zitten en dus nood hebben aan een eigen beleid. Ongeveer de helft van de Vlamingen vindt het tegelijkertijd “een verrijking” dat in België verschillende gemeenschappen samenwerken.

In het onderzoek omschrijven Vlamingen zichzelf als hardwerkende, traditionele en vriendschappelijke levensgenieters

Vlamingen liggen vooral wakker van de stijgende prijzen en vrezen voor de betaalbaarheid van de sociale zekerheid, vinden het belangrijk dat nieuwkomers zich aanpassen en Nederlands leren en vinden dat België op dit moment inefficiënt werkt. Het zijn slechts enkele conclusies uit een onderzoek dat iVOX uitvoerde in opdracht van Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV), de koepelorganisatie van Vlaamsgezinde verenigingen.

VLAAMSE IDENTITEIT? Een meerderheid van zeven op tien Vlamingen is trots op het feit dat ze Vlaming zijn, nog eens zes op tien voelt zich sterk verbonden met Vlaanderen. Ongeveer een op drie voelt zich vooral Vlaming, nog eens een op drie vooral Belg en een even groot deel voelt zich beide evenveel. Uit recent onderzoek in De Stemming van de Universiteit Antwerpen en de VUB blijkt dat het aantal mensen dat zich voornamelijk als Vlaming identificeert de laatste jaren lichtjes aan terrein won. Ook in dit iVOX-onderzoek lijkt het Vlaamsgezinde sterker aanwezig dan in eerdere onderzoeken. “Dat heeft te maken de sterke aanwezigheid van de Vlaams-nationale partijen”, zegt Maddens. “Uit onderzoek blijkt dat de thema’s die de doorslag geven veelal niet-communautaire thema’s zijn, zoals identiteit voor het Vlaams Belang en economie voor de N-VA. De grootte van die partijen en hun Vlaamsgezinde discours heeft wel een ‘vervlaamsend’ effect op de publieke opinie.”

De politicoloog deed in de jaren ’90 dezelfde vaststelling in eigen onderzoek: “Het Vlaams Blok had een vervlaamsend effect op de eigen kiezers. De oorspronkelijke Vlaams Blok-stemmers waren ex-socialistische kiezers in verarmende wijken in grootsteden. Ze stemden niet omwille van communautaire redenen op het Vlaams Blok en voelden zich niet buitgewoon Vlaamsgezind, maar gaandeweg pasten ze zich aan aan het discours van de partij en werden daardoor ‘Vlaamser’.”

onze gewoontes. Zes op tien vindt dat hier harder voor opgetreden moet worden. Zo vindt zeven op de tien Vlamingen het ook belangrijk dat leerlingen enkel in het Nederlands les krijgen op school. Slechts een minderheid vindt dat Vlaamse tradities nooit aangepast hoeven te worden, maar Zwarte Piet blijkt evenwel een uitzondering: twee op drie vindt dat Zwarte Piet moet blijven zoals vroeger.

VLAMING HARDWERKEND, FRANSTALIGE LUI Wat betekent het om een Vlaming te zijn? In het onderzoek omschrijven Vlamingen zichzelf als hardwerkende, traditionele en vriendschappelijke levensgenieters. Dit zijn ook de eigenschappen die Vlamingen aan ‘Belgen’ toedichten, maar opvallend genoeg wordt de doorsnee Franstalige Belg minder vaak hardwerkend en vaker lui genoemd. De Vlaming vindt het belangrijk dat nieuwkomers zich aanpassen aan

DE GROOTTE VAN N-VA EN VB EN HUN VLAAMSGEZINDE DISCOURS HEEFT WEL EEN ‘VERVLAAMSEND’ EFFECT OP DE PUBLIEKE OPINIE - BART MADDENS

Ook opvallend is dat bijna de helft weinig interesse lijkt te hebben in een debat rond Vlaamse onafhankelijkheid. De meningen over de te verkiezen oplossing voor de gepercipieerde Belgische inefficiëntie lopen dan ook sterk uiteen: er zijn ongeveer evenveel Vlamingen die vinden dat Vlaanderen over alles moet kunnen beslissen, als Vlamingen die het omgekeerde (dat het zwaartepunt federaal moet liggen) vinden. De ‘gemiddelde Vlaming’ bevindt zich ongeveer pal in het midden van de twee uitersten. “Onafhankelijkheid is een vrij radicale breuk met de status quo en dat is iets wat de publieke opinie altijd afschrikt”, verduidelijkt politicoloog Bart Maddens (KU Leuven). “Er is altijd een voorkeur voor de status quo en het vertrouwde, en een afkeer voor een sprong in het duister. Die afkeer voor het revolutionaire speelt Vlaams-nationale partijen parten. Dat is ook de reden waarom de N-VA voor confederalisme opteert. Confederalisme is in het N-VA-discours eigenlijk een vergevorderde vorm van federalisme. België blijft in dat model bestaan, dus die sprong in het duister is er eigenlijk niet. Dat is de handicap waar separatisten mee te kampen hebben. Het vergt een doorgedreven communicatiecampagne om mensen ervan te overtuigen om die stap te zetten.”

LIEVER ANTWERPEN DAN BRUSSEL Slechts een minderheid van 42 procent vindt dat we Brussel absoluut niet mogen loslaten en ongeveer een derde vindt het niet belangrijk of Brussel al dan niet deel uitmaakt van Vlaanderen. Ook vinden meer Vlamingen Antwerpen blijkbaar een geschiktere hoofdstad van Vlaanderen dan Brussel. Wel vindt een meerderheid van 62 procent dat we extra in het Nederlands in de Belgische hoofdstad moeten blijven investeren. PIETER VAN BERKEL WANNES NEUKERMANS

Vlaming vreest voor betaalbaarheid sociale zekerheid Acht op tien Vlamingen vrezen dat de sociale zekerheid onbetaalbaar wordt. Terwijl zes op tien vindt dat het goed is dat er onderlinge solidariteit is, vindt een bijna even groot deel dat het niet correct is dat Vlamingen meer bijdragen. Ook vindt bijna de helft van de Vlamingen dat de transfers beperkt moeten zijn in de tijd en aan duidelijke voorwaarden gebonden moeten zijn.

Ongeveer evenveel Vlamingen zijn voorstander van een splitsing van de sociale zekerheid als van een Belgische sociale zekerheid: telkens ongeveer vier op tien. Desondanks vindt bijna zes op tien Vlamingen dat beide landsdelen zelf financieel verantwoordelijk moeten zijn voor hun beleidskeuzes. Lijken heel wat van die stellingnames niet paradoxaal? Veel ligt aan

de framing, merkt Maddens op. “‘Niet solidair zijn met de Walen’ is een standpunt dat niet populair is en heel egoïstisch overkomt. Als je dat framet als ‘Moeten de Walen niet zelf verantwoordelijk zijn voor hun eigen beleidskeuzes?’, dan ga je veel meer instemming krijgen. Zo’n standpunt of discours zal veel wervender zijn.” Een les voor de Vlaamse Beweging en de V-partijen, vindt Maddens.

Dossier

2 JUNI 2022

C.G Jung zegde ooit dat “Russen volledig uit emoties bestaan” en Marx schreef “Als een Rus zich ergens mee bemoeit, barst de hel los.” Gogol vatte dit samen in het beeld van een voortrazende trojka.

Siberië

ie zo’n blindelings voortdaverende trojka in de Russische geschiedenis wil zien, moet eens op een kaart van Rusland kijken. Eén van die razende ritten was de verovering van Siberië, die duurde van 1580 tot 1778. Op de kaart ziet men welk een enorm gebied toen veroverd werd. Een geweldige onderneming, ja, ja! Maar waarom is dat gebeurd? Met welk doel? Nu u toch op Google Maps zit, kijk dan eens naar een kaart met de bevolkingsdichtheid van Rusland. Siberië is nog altijd bijna onbewoond. Alleen de smalle strook langsheen de zuidelijke grens, aan weerskanten van de trans-Siberische spoorlijn is min of meer dicht bevolkt. Nu leidt die spoorweg naar Vladivostok, de grote Russische haven aan de Stille Oceaan. Maar dat gebied behoorde toen nog tot het Chinese keizerrijk.

NIET UIT VRIJE WIL Toen de Russen aan hun veroveringstocht begonnen, bestonden er nog geen treinen en geen Vladivostok. Het zou nog tot begin 19de eeuw duren vóór er zelfs maar een weg werd aangelegd tot aan het Baikalmeer. Eigenlijk een weg naar nergens… Ziet u de trojka voortrazen? Wat was de bedoeling van die dolle veroveringstochten doorheen Siberië? Wat hebben de Russen de eerste drie eeuwen met die veroverde gebieden in Siberië in feite gedaan? Bijna niemand wilde er uit vrije wil gaan wonen. De meest Russen in Siberië stammen af van dwangarbeiders, bannelingen of militairen. Had Rusland nieuwe landbouwgebieden nodig? Nee, kijk maar op kaarten met “agricultural areas in Russia” of “grain producing regions of Russia”. Die liggen bijna allemaal ten westen van Mongolië. Slechts 11 procent van het Russische graan wordt in Siberië verbouwd.

GROOT VERSCHIL MET DE VS Vergelijk dit met de verovering van het westelijke deel van de VS in de negentiende eeuw. Daar werd de wildernis in enkele decennia tijd ontgonnen. Het werd een welvarend landbouwgebied, en de pioniers stroomden vanuit heel Europa daarheen op zoek naar vrijheid en een stukje land voor zichzelf. Ja, nu weten we dat Siberië onmetelijke bodemrijkdommen bevat. Maar dat wist men in de zestiende eeuw nog niet. En zelfs als men het had geweten, had men die zonder spoorwegen nooit kunnen ontginnen. Maar de trojka raasde naar het oosten…

EEN DIEPE IDENTITEITSCRISIS VERSCHEURT RUSLAND AL SINDS DE HERVORMINGEN VAN PETER DE GROTE DIE HET LAND OP HET WESTEN WILDE ORIËNTEREN

VERSCHEURD DOOR EEN DIEPE Half-Aziatisch? IDENTITEITSCRISIS O

WORTELS VAN DE RUSSISCHE MENTALITEIT (II) “Welke Rus houdt niet van snelle ritten! Zijn ziel, die er altijd naar verlangt rond te wervelen, zich voorwaarts te storten en uit te roepen: ‘De duivel hale ze allemaal, zou daar niet van houden! […] O trojka, mijn vogel trojka, wie heeft u uitgevonden! Gij kon toch alleen maar bij een van leven sprankelend volk geboren worden, in een land dat zich zeer ernstig neemt, maar dat zich gelijkmatig en onverzettelijk over de halve wereld uitstrekt. […] Stormt gij, mijn Rusland, niet ook zo voort als deze onversaagde, onoverwinnelijke trojka? Ook onder u stuift het stof op de weg als een wolk op, de bruggen sidderen, gij laat allen en alles achter u. En de door dit goddelijk wonder geslagen toeschouwer blijft stilstaan. Is dat geen bliksem, die van de hemel komt neervallen? Wat betekent deze ontzetting verspreidende beweging, welke ongekende kracht schuilt er in deze hengsten […] Gij hoort een bekend lied van de hoogte weerklinken [...], ge zijt, terwijl uw hoeven de grond nauwelijks raken, in lang uitgerekte lijnen veranderd, die door

de lucht zweven en door God bezield voorwaarts suizen. […] Rusland, waar stormt gij heen? Antwoord mij. Maar er komt geen antwoord. […] De in stukken gescheurde lucht begint te dreunen en verandert in windstoten, alles wat op aarde is vliegt voorbij en de andere volkeren en staten kijken angstig opzij en maken de weg vrij.” (uit “Dode Zielen”) DIEPE IDENTITEITSCRISIS “Waar stormt gij heen?” legt de vinger op de diepe identiteitscrisis die Rusland al verscheurt sinds de hervormingen van Peter de Grote die het land op het Westen wilde oriënteren. Maar ook de blinde, gedachteloze, onkritische bewondering voor macht zit erin, met emoties die het denken doen vervagen, en het idee dat Rusland een messiaanse roeping heeft om de wereld te redden. Let op de “bliksem uit de hemel”, “het lied dat van de hoogte weerklinkt” en “het door God bezielde voorwaarts suizen”. Men hoort bijna de taal van profeten uit het Oude Testament.

Dwangmatig sjechovs vader was nog een lijfeigene geweest en Tsjechov zelf schreef ooit dat hijzelf zijn hele leven had moeten strijden voor zijn “innerlijke bevrijding”. Hij voelde die erfenis van onderdanigheid en angst voor de autoriteiten nog steeds in zijn hart. Het is niet waar dat mensen blijven lijden onder de wreedheden die hun voorvaderen zijn aangedaan. Als dat waar was, zouden we allemaal gek worden. Maar als volkeren eeuwenlang in slavernij hebben geleefd, ontstaan dwangmatige gedragspatronen die heel moeilijk te doorbreken zijn.

STALIN DE KWEKER De Russische dissident Sergei Kovalev, die Stalins strafkampen overleefde, had hetzelfde buikgevoel als Tsjechov over de nood aan innerlijke bevrijding. Hij paste dat ook toe op Poetins Rusland. Hij was een biofysicus, en in een interview (Meduza, 25/8/2015) voegde hij er een biologische dimensie aan toe: “Stalin was een succesvolle kweker. Hij was duidelijk ontevreden over het Russische volk: hij vond dat het ofwel opstandig ofwel lui was, en dat de boeren hebzuchtig waren. Hij slaagde erin de mensen te maken die hij nodig had. Zelfs nu voelen we dat nog steeds in onszelf: onderworpen mensen, mensen die in groep boosaardig maar ook dapper waren, maar die individueel tot niets in staat waren, en geen gezicht hadden, niets. Deze selectiecriteria kunnen we nog vinden in de oude Sovjetkranten: verklaringen hoe een Sovjetmens zou moeten zijn. Daaruit ontstond een nieu-

we historische gemeenschap: Sovjetmensen. Dat verenigde ons en het bestaat nog steeds.”

ndanks alle retoriek over ‘Eurazië’ trekken steeds meer Russen nu uit Siberië weg. Ze willen niet in Azië wonen. Ze willen terug naar de beschaving, naar het ‘echte’ Rusland. Of gewoon naar het westen. Dat is natuurlijk al een deel van het antwoord op Gogols vraag “Waar stormt gij heen?” Als men die vraag simplificeert tot “Hoort Rusland bij Europa of bij Azië”, dan is het antwoord ook gesimplificeerd: “Bij Europa natuurlijk.” Maar zo eenvoudig is het nooit. Het begrip ‘Europa’ zelf is niet éénduidig. De EU is een eenheidsworst, maar de essentie van de Europese beschaving is een mozaïek van culturen.

TRAUMA Als de Russen hun voortrazende trojka kunnen stilleggen, zouden zij zich betere vragen kunnen stellen. Bijvoorbeeld: “Wat willen wij van het Westen overnemen, en wat niet?” Japan heeft politiek gezien met succes de westerse bovenbouw van parlementaire democratie overgenomen - wat Rusland ook dringend zou moeten doen - maar cultureel gezien is het zichzelf gebleven. Idem voor Slavische landen als Oekraïne, Polen of Tsjechië. Het is niet waar dat Rusland ‘half Aziatisch’ is. Op welke Aziatische landen zou Rusland georiënteerd zijn? Op China? Mongolië? India? Als men het concreet probeert te maken, ziet men onmiddellijk hoe absurd het is. Rusland is niet ‘half Aziatisch’, maar het sleept wel een Aziatisch trauma met zich mee. Zoals u hier vorige week kon lezen, heeft dat trauma zich bestendigd in eeuwenlang despotisch bewind, met slechts een korte, chaotische onderbreking in de jaren ’90.

SELECTIEMECHANISME Verder legt Kovalev uit hoe Stalin de Goelagarchipel gebruikte als selectiemechanisme. Alle mensen die dapper genoeg waren om voor hun mening uit te komen, die zelf nadachten, die zich niet lieten meeslepen in de marxistische indoctrinatie, die werden gedood. Hun genen gingen verloren. De meelopers, de lafaards en de kruipdieren overleefden het en uit hen groeide de ‘Rode Mens’ die nu Poetins achterban vormt. Kovalev was slechts op één punt te optimistisch: dat negatieve selectieproces was in Rusland al veel eerder begonnen, al sinds de Mongoolse invallen. Stalin had het alleen als eerste op industriële schaal toegepast.

PAUL BÄUMER

ALLE MENSEN DIE DAPPER GENOEG WAREN OM VOOR HUN MENING UIT TE KOMEN, DIE ZICH NIET LIETEN MEESLEPEN IN DE MARXISTISCHE INDOCTRINATIE, WERDEN GEDOOD EN ZO GINGEN HUN GENEN VERLOREN

10 Interview

2 JUNI 2022

AXEL BUYSE Zopas ging Axel Buyse met pensioen, waarmee hij een punt zet achter twee termijnen als Vertegenwoordiger van de Vlaamse Regering bij de EU. Wanneer men terugblikt op de rijkgevulde carrière van deze historicus, dan ontwaart men twee grote blokken: journalistiek en diplomatie. Het eerste voor De Standaard, toen nog net behapbaar. Het tweede voor de Vlaamse diplomatie, waar hij onder meer in Den Haag Vlaanderen sterker op de kaart zette. Stof genoeg voor een terugblik.

“Vlaanderen houdt dit land recht” bent historicus van opleiding. Was het een bewuste keuze die studie aan te vatten? “De waarheid gebiedt te erkennen dat ik nooit sterk was in exacte vakken. Op het college waar ik school liep in Kortrijk volgde ik ook Grieks-Latijn. Dat ik me meer op menswetenschappen zou richten, was al vrij snel duidelijk. Koppel dat aan het feit dat ik geïntrigeerd was door de geschiedenis, en meer heb je niet nodig. Het is misschien wat atypisch voor iemand afkomstig uit de streek van Kortrijk waar nogal snel het pecuniaire geprezen wordt, maar ik ben wie ik ben (lacht). Op het college was ik bijvoorbeeld ook betrokken bij de ABN-kringen.”

Op welke manier kwam u destijds bij De Standaard terecht? “Eerder toevallig. Na mijn studies heb ik een drietal jaar lesgegeven. Ik was in Leuven betrokken bij een project voor volwassenenonderwijs. Op een contactavond raakte ik aan de praat met een toen bekende ‘Standaard-journalist’. Zijn vrouw had veel lof over de manier waarop ik les gaf, en zo is de bal aan het rollen gegaan. Uiteraard waren er een aantal proeven, maar daar deed ik het blijkbaar niet zo slecht, want enige tijd later kreeg ik bericht aan de slag te kunnen op de buitenlandredactie. We schrijven 1983, een periode dat die buitenlandredactie toen al een behoorlijk linkse club was (lacht). Ik had toen mensen als Mia Doornaert, Freddy De Pauw of nog Paul Vanden Bavière als onmiddellijke collega's. Op zich kon ik met de meesten van hen op persoonlijk vlak wel goed opschieten, maar inhoudelijk waren er onmiskenbare verschillen. In die jaren was Lode Bostoen hoofdredacteur. Hij gaf me de opdracht om de wat meer realistische aanpak van de journalistiek op de redactie te herstellen.”

Waarom besloot u het geweer van schouder te wisselen en de journalistiek voor bekeken te houden? “Het is zeker niet mijn bedoeling om naar wie dan ook na te trappen, maar de eerlijkheid gebiedt te erkennen dat ik me niet helemaal prettig voelde met de wat opgeklopte sfeer die in die jaren op de redactie heerste. Ik ben altijd een meer academische journalist geweest die zich goed inlas, alvorens over iets te schrijven. Alleen was daar steeds minder ruimte voor. De druk werd systematisch opgevoerd, wat ten koste ging van de kwaliteit. Ik had het ook moeilijk met de beslissing van toenmalig hoofdredacteur Peter Vandermeersch om het netwerk van buitenlandse correspondenten op te doeken. Menselijk kom ik goed overeen met Peter, maar professioneel hadden we daar een meningsverschil over. Ironisch genoeg zijn we mekaar nog in Nederland tegengekomen. Ik als Vertegenwoordiger van de Vlaamse Regering, hij als hoofdredacteur bij NRC. Het zag er toen ook naar uit dat ik tegen mijn 55ste op brugpensioen zou worden gestuurd - zo ging dat toen al in die tijd. Door de weg van de diplomatie te kiezen, heb ik langer kunnen doorwerken.”

Wat hebben die journalistieke jaren u als diplomaat bijgebracht? “De ervaring die ik opdeed is alleszins mijn redzaamheid ten goede gekomen. Ik specialiseerde me in Sub-Sahara Afrika en Joegoslavië, en ondernam ook vele reizen naar beide gebieden. Verschillende keren lag ik onder vuur en ontdekte ik wel wat gevangenissen in Centraal-Afrika (lacht). Zo'n ervaring zorgt ervoor dat je pas echt begrijpt hoe belangrijk vrijheid wel is. Wat ik toen meemaakte wil ik niet vergelijken met wat mensen in oorlog zoals in Oekraïne ervaren, maar ik leerde wel wat oorlog is en welk leed dit voor de mensen veroorzaakt. Feit is ook dat het een bewogen periode was om je met buitenlands nieuws in te laten. Zo maakte ik de hele implosie van Joe-

“DE MOEILIJKHEID IS DAT NEDERLAND ZICH ERG KOSMOPOLITISCH OPSTELT, MAAR VAAK VRIJ WEINIG VAN ZIJN BUURLANDEN AFWEET, EN ZEKER NIET VAN VLAANDEREN EN BELGIË”

goslavië vanop de eerste lijn mee. Net als de oorlog in Angola. Ik rapporteerde toen de Berlijnse muur viel of er een einde kwam aan de apartheid. Er zijn heel wat mooie herinneringen om op terug te blikken. Ik nam het besluit ermee te stoppen op het juiste moment. Wanneer ik de verdere vervlakking van de Vlaamse journalistiek die de jaren daarop volgde zag, dan sterkt dit me in de juistheid van mijn keuze. Gelukkig zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen zoals dit blad (lacht).”

Hoe verliep de overstap naar de diplomatie? “In eerste instantie ging ik voor een sabbatjaar. Het was een periode waarin ik een studie schreef voor het Vlaams Instituut voor Biotechnologie over - hou u vast - ‘Genetic Engineering’, een onderwerp waar ik op dat moment volstrekt niets van af wist en dat me uit mijn comfortzone haalde (lacht). Tussendoor legde ik mijn diplomatenexamen af. Uiteindelijk kreeg ik eind 2002 het bericht dat ik als Vertegenwoordiger van de Vlaamse Regering in Den Haag aan de slag kon. Een fantastische ervaring.”

U wordt alom geprezen voor uw aparte aanpak in deze hoedanigheid. Hoe zat dat precies? “Om te beginnen is het altijd al mijn overtuiging geweest dat Vlaanderen en-

AXEL BUYSE (67) • Historicus • Voormalig Redacteur Buitenland bij De Standaard • Vlaams Diplomaat, Vertegenwoordiger van de Vlaamse Regering in Den Haag en bij de EU • Docent Diplomatenopleiding

kel kan emanciperen in nauwe samenhang met Nederland, noem me gerust een orangist. Alleen moet je dat op een doordachte manier doen. Met een romantisch discours vang je in Nederland bot. Ik zag het als mijn taak de relatie Vlaanderen-Nederland te rationaliseren. Uitgangspunt is dat men in Nederland sowieso niet goed begreep waar die Vlaamse diplomatie voor staat als er al een federale is. Toelichten waar pakweg een organisatie als Flanders Investment & Trade (FIT) voor staat, was een eerste aandachtspunt. Ik begon aan een eerste Strategiedocument Nederland te werken. Samengevat ben ik vertrokken van de vraag wat we gemeen hebben met Nederland en waar onze gemeenschappelijke belangen liggen. Nuchter en zakelijk ben ik al die punten beginnen uit te werken. Samenwerken op welbe-

Interview

2 JUNI 2022

VOORMALIG VLAAMS TOPDIPLOMAAT 2004-2005 en nog steeds vormt dit document de basis van de Vlaams-Nederlandse relaties.”

Wat me altijd geërgerd heeft in EU-middens, is een zekere arrogantie tegenover de regio's, een sterk centralistische tendens En van Den Haag keerde u terug naar Brussel. Nog steeds was u Vertegenwoordiger van de Vlaamse Regering, maar deze keer aan de Europese Unie…

federale niveau afgesprongen. Nu zijn er terug gesprekken aan de gang. Feit is dat de non-vertegenwoordiging van Vlaanderen op dergelijke Europese top-vergaderingen in wezen ongrondwettelijk is.”

“Als diplomaat weet je dat roteren onvermijdelijk is. Uiteindelijk heb ik twee termijnen in Den Haag doorgebracht, evenveel als bij de EU. Na mijn eerste periode in Nederland, stonden veel dingen open. Parijs was ook een optie. En op zich interesseerde Europa me toen vanzelfsprekend ook. In 2004 stond Parijs opnieuw op mijn verlanglijstje, maar ze hadden iemand nodig die onderhandelingen kon voeren in een moeilijk dossier rond de Nederlandse Scheldeloodsen. Aangezien ik tijdens mijn eerste verblijf in Den Haag veel met de Scheldeproblematiek bezig was, volgde die tweede termijn. En eind 2018 werd het nog maar eens de EU. Het belang van het EU-niveau kan niet onderschat worden, wat niet betekent dat je alles wat daar gebeurt klakkeloos moet aanvaarden. Die aandacht voor de EU moet evenwel de hoeksteen van ons Vlaams buitenlands beleid zijn.”

Maar dat probleem stelt zich dan toch ook aan Franstalige kant, waar het institutionele kluwen groter is dan aan Vlaamse kant?

Na een Europese top rapporteert u in het Vlaams Parlement, dat is een gewoonte. Groot was de verontwaardiging toen de parlementsleden te horen kregen dat u niet eens deel uitmaakte van de Belgische delegatie. Hoe kan dit?

grepen gedeeld eigenbelang was het motto, en daar sta ik nog steeds achter. De moeilijkheid is dat Nederland zich erg kosmopolitisch opstelt, maar vaak vrij weinig van zijn buurlanden afweet, en zeker niet van Vlaanderen en België. Mijn rapport kwam alleszins goed aan in Nederland. In die mate dat het een bepaald denkproces dat bij sommige diplomaten al ingezet was, heeft versneld. Ik koppelde dat aan het inzicht van de Gouden Delta die we toch wel vormen. Op die manier prikkel je dan weer de Nederlandse mercantiele geest (lacht). Dit gebeurde allemaal in de periode

“Dat is een gevolg van een typisch Belgisch probleem. Startpunt is de vaststelling dat de EU enkel staten erkent. Hoe en door wie een land zich vertegenwoordigt op Europees vlak is een interne aangelegenheid. Nu is de manier waarop België dit doet in 1994 vastgelegd, terwijl de institutionele realiteit van dit land natuurlijk verder geëvolueerd is. Dit wordt bovendien doorkruist door een aantal politieke motieven waar, u zal het begrijpen, niet over kan uitweiden. Het federale niveau zou macht moeten afstaan, maar dat blijkt niet evident te zijn. Dat niveau remt op alle vier de wielen, wat dus funest is voor de Vlaamse Diplomatie en a fortiori voor Vlaanderen als dusdanig. In 2013 waren we op dat vlak bijna tot een compromis gekomen, maar dat is in extremis door toedoen van het

“In theorie is dit zo, maar de praktijk zit helemaal anders in elkaar. Dat dit voornamelijk een Vlaams-Belgisch probleem is, kan grotendeels op conto van een ambitieverschil geschreven worden. Vlaanderen gaat op een heel ander niveau om met het Europees gegeven dan Franstalig België, dat dit liever via het federale niveau laat doen. Vlaanderen is een soort natie in opbouw, of men dat nu graag heeft of niet. Wij willen onze bevoegdheden serieus uitoefenen, dat wordt parlementair breed gedragen. En dat vertaalt zich ook in een ernstige omgang met dat Europees niveau waar, men vergeet het te vaak, 80 procent van onze nieuwe wetgeving zijn oorsprong vindt. Wallonië kijkt vooral naar de fondsenkant en houdt zich bezig met de vraag waar en via welke weg subsidies verkregen kunnen worden. Vlaanderen ziet dit breder. Vergeet ook niet dat Vlaanderen goed is voor 82 procent van de Belgische buitenlandse handel. Economisch houden we dit land recht.”

Hoe ingrijpend schat u de Brexit in op de evenwichten binnen de EU? “Op zich is de Brexit een grote tragedie en vanuit Britse kant bekeken een blunder van formaat. Ik heb die beslissing wel vaker vergeleken met de operatie in Suez destijds. Ook toen hebben Frankrijk en Groot-Brittannië het eigen soortgelijk gewicht schromelijk overschat. Nu is het een feit dat de Britten binnen de EU meer dan eens dwars gelegen hebben. Het evenwicht dat je normaal moet behouden tussen eigen- en algemeen belang hebben ze een aantal keer verbroken. In die zin waren ze een remmende factor. Anderzijds moet ook erkend worden dat ze een tegengewicht waren voor de Frans-Duitse as. Want begrijp me niet verkeerd: het is niet omdat ik 8 jaren beroepshalve in EU-middens

vertoefd heb, dat ik alles klakkeloos aanvaard wat in die kringen circuleert. Wat me altijd geërgerd heeft, is een zekere arrogantie tegenover de regio's, een sterk centralistische tendens. De manier waarop men het dossier Catalonië aangepakt heeft, is veelzeggend. Men is er als de kippen bij om Polen of Hongarije met de vinger te wijzen, maar voor Madrid dat een aantal onaanvaardbare dingen heeft gedaan, is men beduidend milder.”

De non-vertegenwoordiging van Vlaanderen op Europese topvergaderingen is in wezen ongrondwettelijk Tot slot: wat brengt de toekomst voor deze jong-gepensioneerde? “Een boek schrijven. Geen biografie, wees gerust, daar hebben de mensen niet veel aan (lacht). Wel over de zin en onzin van een eigen Vlaams buitenlands beleid, maar ook over de manier waarop dit het best ingekleed kan worden. Je hoort het argument wel eens vallen: het is een overbodige luxe en volgens sommigen bestaat er zelfs niet zoiets als een Vlaamse diplomatie. Onzin natuurlijk. Een organisatie als FIT is hier het beste tegenvoorbeeld van. Ik ben ervan overtuigd dat we naar één Vlaams wereldomvattend netwerk gaan. Op dit moment heeft onze buitenlandse dienst al meer mensen in dienst dan de Deense diplomatie. En ook al ben ik officieel met pensioen, ergens blijf ik toch betrokken bij de Vlaamse diplomatie als lesgever bij de Diplomatieke Academie die instaat voor de vorming en opleiding van onze diplomaten. Tot slot blijf ik nog betrokken bij verschillende organisaties waarin ik actief ben. Van enige leemte in mijn agenda is beslist geen sprake (lacht).” MICHAËL VANDAMME

DRIE STELLINGEN BIJ EEN AFSCHEID ENKELE WEKEN GELEDEN WERD AXEL BUYSE OFFICIEEL GEHULDIGD IN DE WARANDE. VAN HET GEBEUREN, IN AANWEZIGHEID MET MINISTER-PRESIDENT JAN JAMBON, MAAKTE HIJ GEBRUIK ENKELE PERSOONLIJKE STELLINGEN TE VERKONDIGEN. WE VATTEN ZE SAMEN.

België kan als staat alleen overleven en groeien, wanneer het voldoende ruimte geeft aan Vlaanderen om voor zijn eigen welvaart in te staan. Belemmert men dit, dan ondergraaft dit de toekomst van België.

Het Europees beleid is cruciaal in het eigen Vlaams (en Belgisch) buitenlands beleid. Hier moet blijvend een prioriteit van gemaakt worden, wat niet betekent dat alles waar de Europese Commissie mee voor de dag komt klakkeloos aangenomen moet worden.

Alle fouten die in het verleden op geostrategisch vlak begaan zijn ten aanzien van Rusland, kunnen op geen enkele manier een legitimering zijn van de agressie waaraan het land zich bezondigt. Het feit dat het Oekraïne binnengevallen is en het brutale optreden van het Russisch leger kunnen niet streng genoeg veroordeeld worden.”

Splits zelf de sociale zekerheid!

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

12 Buitenland

2 JUNI 2022

FRANKRIJK

Pap Ndiaye, een woke minister van Onderwijs

Alternatieve geschiedschrijving Alles draait dus om Pap Ndiaye, net benoemd tot nieuwe minister van Onderwijs in Frankrijk. Hij zou volgens zijn critici meer dan sympathie hebben voor allerlei antiracistische intellectuele stromingen waarbij onder andere gesteld wordt dat het kolonialisme een misdaad is tegen de mensheid. Bewegingen die bijvoorbeeld militeren tegen blanken die zich tijdens onder andere carnaval verkleden als zwarte. Ndiaye is ook voorstander van positieve discriminatie. En hij ziet geen graten in een alternatieve Franse geschiedschrijving waarbij de focus ligt op de bijdrage van immigranten tot de Franse ‘grandeur’. Een these die hij verdedigde sinds Ndiaye vorig jaar directeur werd van het Musée de l’Histoire de l’immigration. De man geldt als iemand die de westerse geschiedenis wil herschrijven in de lijn van de woke-beweging. Hij zou zijn standpunten hebben ontwikkeld toen hij een tijdlang in de Verenigde Staten studeerde. Het is dan ook logisch dat de rechterzijde met enig wantrouwen naar de nieuwbakken minister van Onderwijs kijkt. Zijn benoeming kreeg zelfs meer aandacht dan het feit dat met Elisabeth Borne pas voor de tweede keer een vrouw het in Frankrijk tot eerste minister schopte.

Radicaal antiracistisch Ndiaye (56 jaar) is de zoon van een in Frankrijk werkende Senegalese ingenieur en een Franse lerares. De vader laat het gezin al snel in de steek. Pap Ndiaye blijkt een gedegen student te zijn en schopt het tot historicus aan de Ecole Normale Supérieure. De man profileert zich als een uitgesproken antiracistisch intellectueel. En een van het radicale type. In de VS woont hij bijvoorbeeld vergaderingen bij waar enkel zwarten aanwezig zijn. In 2018 had Ndiaye kritiek op het schrappen van het woord ras in de Franse grondwet omdat dit “de strijd tegen het racisme verzwakt”. Hij ontkent ook de dominantie en zelfs het bestaan van een dominante islamogauchisti-

sche stroming aan de Franse universiteiten.

Bocht van 180 graden

Islamogauchisme

De aanstelling van Ndiaye is des te meer een trendbreuk aangezien zijn voorganger op onderwijs, Jean-Michel Blanquer, een openlijke criticus was van het islamogauchisme en een fervent verdediger van het Franse onderwijssysteem gebaseerd op de ‘laïcité’, de strikte scheiding van kerk en staat. Blanquer kon zelfs op sympathie rekenen van mensen als Eric Zemmour. Door zijn vertrouwen te stellen in een Ndiaye maakt president Emmanuel Macron een bocht van 180 graden. Het is nu gewoon wachten op de eerste incidenten wanneer blijkt dat de nieuwe minister van Onderwijs inderdaad voluit de woke-kaart trekt.

Het islamogauchisme is een beweging waarbij de radicale linkerzijde de moslimbevolking als een nieuw proletariaat beschouwt. Het is ook het electoraat dat voor links de oude arbeidsklasse moet vervangen. Islamogauchisme houdt in Frankrijk in dat men de moslims in zekere zin vrijstelt van de radicale scheiding van kerk en staat: de hoofddoek op school en in de ambtenarij zou bijvoorbeeld moeten toegelaten zijn. Pap Ndiaye geldt niet als een aanhanger van deze stroming, maar het feit dat hij de invloed ervan op scholen en aan universiteiten minimaliseert doet bij zijn rechtse critici alarmbellen afgaan. Zemmour en Le Pen vrezen dat Pap Ndiaye het paard van Troje is die het Franse onderwijs in de richting van het islamogauchisme, indigénisme en woke-beweging zal sturen. Nu al is er in veel Franse lyceums met een sterke aanwezigheid van allochtonen een klimaat ontstaan waarbij Franse autochtone scholieren beledigd en gekleineerd worden. Zij gelden als “oubollige Galliërs”.

SALAN

Pap Ndiaye: een omstreden minister van Onderwijs

ZWITSERLAND

Informele wereldregering troept samen in Davos Van zondag 22 tot donderdag 26 mei vond in de Alpen het World Economic Forum (WEF) plaats. In het skiresort Davos kwam de wereldtop samen om te praten over economie en politiek. Tijdens het meest exclusieve netwerkevenement ter wereld schudden topmanagers en politici elkander voortdurend de hand. Wat waren ze trots, eerste minister Alexander De Croo (Open Vld), vicepremier Petra De Sutter (Groen) en Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA). De ijdelheid werd gestreeld, aangezien deze Vlaamse politici uitgenodigd werden op het WEF. Op de gastenlijst voorts Belgische managers en bedrijfsleiders, onder wie Bart De Smet (Ageas), Ilham Kadri (Solvay) en Mathias Miedreich (Umicore). Grappig detail: ook Geert Molenberghs, biostatisticus van de KU Leuven, die ons twee jaar een angstpsychose aangaande corona heeft aangepraat, stond bij de aanwezigen.

“De benoeming van Pap Ndiaye als minister van Onderwijs is de laatste stap naar de ontbinding van ons land, zijn waarden en zijn toekomst.” Dat twitterde Marine Le Pen (Rassemblement National) toen de leden van de nieuwe Franse regering bekend werden gemaakt. De rechts-conservatieve Eric Zemmour stelde “dat met Pap Ndiaye de ondermijning van het onderwijs voor de islamogauchisten en indigénistes zal verdergaan”. De indigénistes maken deel uit van een beweging in Frankrijk waarbij mensen van buitenlandse en vooral Afrikaanse origine zich als slachtoffer van een structureel Frans racisme profileren. Ze worden ter rechterzijde wel eens vergelijken met het Amerikaanse Black Lives Matter.

Sinds het aantreden van de nieuwe Franse regering onder leiding van Elisabeth Borne zijn alle ogen gericht op de minister van Onderwijs Pap Ndiaye. Deze academicus van Frans-Senegalese oorsprong is omstreden, zeker voor de rechterzijde. Hij wordt beschouwd als een exponent van de woke-beweging en geldt als incarnatie van een antiblank racisme.

(Geen) transparantie Voorstanders van het WEF zullen met alle plezier wijzen op de zogenaamde transparantie. De deelnemerslijst is immers overal te vinden. Politici en zakenlieden merken dan weer graag op dat aanwezigheid in Davos nodig is om bedrijven naar ons land te lokken. Het netwerkevent komt op die manier de economie ten goede. Toch zijn er ook redenen om kritisch te zijn. Hoe hypocriet is het niet: de rijksten ter wereld die met elkander keuvelen over ongelijkheid en armoede. Een ander thema op de agenda dit jaar betreft het modewoord ‘duurzaamheid’. Dus vliegen al deze notabelen met honderden privéjets naar Davos. Het klimaat moet immers gered worden. De vraag rijst in hoeverre de elite op het WEF de belangen van de modale man

of vrouw verdedigt. In Davos mogen ze zich dan wel, naar eigen zeggen, bezighouden met het terugdringen van de ongelijkheid, feit is dat sinds de creatie van het WEF in de jaren zeventig de economische ongelijkheid tussen de rijksten enerzijds en de brede massa anderzijds alleen maar is toegenomen. De Nederlandse hoogleraar Bob de Wit (Nyenrode Business Universiteit) is dan ook sceptisch. Grote multinationals uit het veld van de farma-industrie, technologie en financiële diensten onttrekken zich, in een nieuw soort wereldorde, in toenemende mate aan nationale staten en democratische controle.

“Vrijwillige” controle Dat steeds meer burgers met wantrouwen het WEF-circus gadeslaan, heeft ook te maken met de man achter dit hele project, de Duitse professor Klaus Schwab. In volle coronatijd lanceerde hij de oproep om de hele economie te hervormen. Gesproken wordt in dat kader over een ‘great reset’. Tijdens de pandemie werden op verschillende plaatsen verregaande controlemaatregelen in het leven te roepen, gaande van talloze camera’s die mensenmassa’s in de gaten moeten houden tot het invoeren van vaccinatiepaspoorten en een QR-samenleving. Bovendien zijn er in Davos heel wat sprekers die gerust verder op de ingeslagen weg willen gaan. In 2018 pleitte de CEO van Pfizer voor het op de markt brengen van medicatie waarbij “relevante autoriteiten” (sic) op de hoogte gesteld kunnen worden wanneer de patiënt de medicatie (al dan niet) inslikt. Of wat te denken van de CEO van Alibaba die er, bij de editie van dit jaar, voor pleitte om mensen een individuele koolstofmeter te bezorgen, waarbij hun CO2-voetafdruk voortdurend gemonitord kan worden bij iedere aankoop in de supermarkt. Uiteraard “vrijwillig”, zo klonk het.

Professor Klaus Schwab, de man achter het WEF-project

LVS

Buitenland

2 JUNI 2022

IN HET KORT

DIPLOMATIEKE VALIES

De dood van Shireen Abu Akleh

De Russische marine beschikt over 4 duikboten van deze Kilo-klasse in de Zwarte Zee

Het Internationaal Strafhof in Den Haag draait overuren. Naast de gruwel in Oekraïne komt er een zaak uit Israël die de gemoederen beroert. Op 11 mei stierf Shireen Abu Akleh. Zij was een Palestijnse journaliste. Ze kreeg een kogel door haar hoofd toen ze verslag uitbracht over incidenten rond een vluchtelingenkamp op de Westelijke Jordaanoever. Shireen Abu Akleh werkte voor het bekende Al Jazeera. Ze was bovendien duidelijk herkenbaar als journaliste. Haar dood krijgt dus bijzonder veel aandacht in de internationale pers. Israël en Palestina beschuldigen elkaar van haar dood. Op de dag van haar dood publiceerde Israël videobeelden die deden uitschijnen dat de kogels uit Palestijnse hoek kwamen. Getuigenissen spraken die echter tegen. Al Jazeera legt vanaf het begin alle schuld in de schoenen van het Israëlisch leger. Een leger dat vorig jaar nog een gebouw bombardeerde waarin journalisten van de zender werkten. CNN ondervroeg meerdere ooggetuigen,

liet een forensische audioanalyse uitvoeren en sprak een wapenexpert aan. Uit dit alles moet blijken dat het dodelijke vuur uit Israëlische hoek kwam. Bodycambeelden en geolocatie lijken hun punt te ondersteunen. Nu trekt Al Jazeera naar Den Haag. Ze hebben een team van advocaten klaar om hun zaak voor het Internationaal Strafhof te brengen. De dood van Abu Akleh is volgens de zender niet meer of niet minder dan een moord, in strijd met het internationaal recht. “Het doden van journalisten in bezette gebieden”, zo zeggen ze, “is een oorlogsmisdaad volgens artikel 8 van het ICC.”

Black Lives Matter verliest veel van haar pluimen

Black Lives Matter lijkt zelf te moeten vechten om te overleven. De radicale marxistische strijdorganisatie zit in de hoek waar de klappen vallen. De organisatie had een tijdlang de wind in de zeilen met de dood van George Floyd. In Amerika en ver daarbuiten ontstond een storm van verontwaardiging. Bij die verontwaardiging kon BLM garen spinnen. De steun voor BLM zakt dan ook als een pudding in elkaar. Zelfs in de zwarte gemeenschap in Amerika verliest de organisatie massaal steun, zo bewijzen opiniepeilingen. Bovendien zorgde hun eis voor minder politie ook voor veel meer misdaad.

Militanten van Black Lives Matter in aangepast ornaat

Veroordeelde Franse burgemeester

Twee Franse burgemeesters zijn veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van een jaar wegens ‘doodslag’ en ‘onopzettelijk letsel’ na overstromingen die aan vier mensen het leven hebben gekost. De rechtbank vindt dat ze niet genoeg hebben gedaan om de tragedie te voorkomen. Ze waren in functie op het moment van de overstromingen. Nu krijgen ze een jaar voorwaardelijk, een levenslang verbod om een openbaar ambt uit te oefenen en ze zullen elk 15.000 euro moeten betalen aan de burgerlijke partijen. De rechter sprak van het niet opstellen van een veiligheidsplan, het niet respecteren van de wettelijk voorgeschreven opleiding van het personeel en het niet evacueren van de camping. Vaststellingen die erg doen denken aan de situatie in Wallonië vorige zomer. De schade was exponentieel hoger, met 41 doden en een gigantische materiële schade. Volgens Damien Ernst, compute-

Worden miljoenen mensen in de derde wereld het slachtoffer van Russische hardnekkigheid? De cijfers over het voedselprobleem zijn zonder meer alarmerend. De patstelling in de Zwarte Zee maakt dan weer een snelle uitweg weinig waarschijnlijk. Verschillende ideeën worden geopperd, maar feit is dat de sleutel in Moskou ligt. Voorlopig toch. Reeds voor Rusland Oekraïne binnenviel, waarschuwde de VN voor een voedselschaarste die verschillende ontwikkelingslanden zwaar zou treffen. Door het conflict is het probleem zo mogelijk nog groter geworden. De situatie stort vele miljoenen - sommige cijfers hebben het over 1,5 miljard - in de voedselonzekerheid. Voor 250 miljoen mensen dreigt zelfs een heuse hongersnood.

Afgekondigde blokkade © PHOTONEWS

Het verhaal van ‘structureel racisme’ en ‘overdadig politiegeweld’ verkocht goed en de donaties stroomden binnen bij BLM. Weinig mensen keken echter naar de organisatie zelf. Die bleek niet zuiver op de graat. Omdat BLM een goed doel is en een voorkeursbehandeling krijgt van de Amerikaanse fiscus, moet het open zijn rond de inkomsten en uitgaven. Men probeerde dat lang niet te zijn, maar werd tot openheid gedwongen. Nu blijkt dat de top van BLM vooral geld uitgaf aan vrienden en familie. Kleine of vage en onduidelijke diensten door mensen dicht bij de top werden rijkelijk beloond met grote sommen geld. In plaats van naar mensen die leden onder bepaalde vormen van onrecht, stroomde het geld naar de eigen kring. Soms zelfs zeer letterlijk, want men kocht ook luxueuze villa’s in exclusieve, residentiële wijken. Een klap in het gezicht van mensen die doneerden en nog meer van zij die écht hulp konden gebruiken.

Sleutel mondiale voedselprobleem ligt bij Rusland

ringenieur en professor aan de universiteit van Luik, zijn de overstromingen in de Vesdervallei te wijten aan een “kolossale fout” bij het waterbeheer van de stuwdam van Eupen. Men wist dat er een risico was op uitzonderlijke regenval en zware overstromingen. Men leegde de stuwdam echter niet, waardoor de vloedgolf des te erger werd. En dan is er nog het probleem van de (niet-)evacuatie van de buurtbewoners, met daar bijkomend de vraag hoe de Waalse overheid de verzekeringen coördineert. Vlaamse partijen eisten eerder al een diepgaand onderzoek naar fouten. CARL DECONINCK

De strategische realiteit van de oorlog zorgt ervoor dat vooral voor Oekraïne de situatie benard is. Als Rusland immers met de eigen landbouwproducten de weg vindt naar de internationale markten, zijn de exportmogelijkheden voor Oekraïne als gevolg van de Russische blokkade in de Zwarte Zee bijzonder beperkt. Alle opslagruimte zit vol en voedsel raakt het land slechts met mondjesmaat uit. Voor de oorlog gebeurde die uitvoer in 90 procent van de gevallen immers via zee, maar daar heeft Rusland een blokkade afgekondigd. Alternatieven over land worden aangesproken, maar die slagen erin slechts een fractie te compenseren. Door de situatie zitten 80 schepen gekneld in Oekraïense havens, 10 hiervan zouden volgens de Internationale Maritieme Organisatie vernietigd of beschadigd zijn. En zelfs in de veronderstelling dat Rusland de nodige ruimhartigheid aan de dag zou leggen, moeten de aanvoerlijnen eerst ontmijnd worden - letterlijk. Mijnen zijn een tweesnijdend zwaard: ze verwijderen - moeilijker

dan ze te plaatsen - is onontbeerlijk voor de handel, maar meteen zou een belangrijke hindernis voor een Russische aanval weggenomen worden.

Verdrag van Montreux Steeds vaker grijpt men dan terug naar historische parallellen en precedenten, zoals tijdens de oorlog tussen Irak en Iran tankers militaire begeleiding kregen, of gemeenschappelijke internationale acties tegen piraterij. Waarom dan geen konvooibegeleiding doorheen de Zwarte Zee? Een aantal parameters maakt de situatie anders en gevaarlijker. Het feit dat Rusland een kernmacht is natuurlijk, een constante in het escalatieverhaal. Bovendien bevinden zich ruim 20 Russische marineschepen in de Zwarte Zee, waaronder vier duikboten. Maar de toegang tot de zee is gesloten door Turkije (dat correct handelde volgens het Verdrag van Montreux). Een mogelijke oplossing is dat Ankara een risico voor de eigen veiligheid zou afkondigen, waardoor weer militaire schepen door de Bosporus kunnen, zij het met restricties.

‘Zee-blindheid’ Men heeft zich wat verkeken op de blunders van de Russische landmacht, waardoor men niet zag dat de marine een veel betere beurt maakte in het bereiken van haar doelen. Ook erkent men nu pas de impact van hetgeen zich in de Zwarte Zee afspeelt: ‘zee-blindheid’ heet dit volgens experts, of het onderschatten van het strategische nut van een zeemacht. Of enig vergelijk met Moskou haalbaar is, zal de toekomst uitwijzen. Mogelijk gebruiken ze de maritieme patstelling als instrument voor onderhandelingen. Ze zouden zich zelfs als humaan en meelevend kunnen opstellen, als een land dat zijn verantwoordelijkheid neemt in de strijd tegen de honger. Het Kremlin is voor niets verlegen, dat is wel een constante.

MICHAËL VANDAMME

14 Buitenland

2 JUNI 2022 © SHUTTERSTOCK

RUSLAND

Een nucleaire gangsterstaat Rusland is geen kopie van de oude USSR. Het is ook niet echt een fascistische staat of een klassieke militaire dictatuur. Het is een gangster- en KGB-staat. In dissidente kringen was het al lang bekend, maar nu komt het ook in de media: in de jaren ’90 was Poetin, toen nog adjunct-burgemeester van Sint-Petersburg, de verbindingsman tussen het stadsbestuur en de onderwereld. Een deel van zijn huidige entourage bestaat nog steeds uit zijn vertrouwelingen van toen. Eén van zijn grootste successen was het verduisteren van meer dan een ton Colombiaanse cocaïne die door de politie was onderschept Die zou zogezegd verwerkt worden in medicijnen, maar dat is nooit gebeurd. De hoofdonderzoeker in deze zaak was de voormalige KGB’er Tsjerkesov. De verdachten konden ontsnappen. In Duitsland en Israël werden twee leden van het betrokken kartel gearresteerd en veroordeeld, maar in Rusland niemand. Toen Poetin in 1998 de leiding kreeg over de FSB, kreeg Tsjerkesov daar een topfunctie. Tot 2010 stond hij aan het hoofd van de antinarcotica-afdeling van de federale politie.

Russische maffia

DUITSLAND

Duits tv-programma zet in op genderneutrale opvoeding “Welke identiteit zou je vandaag eens willen, beste kind?”

Op de Duitse televisie komt nu ook ‘geslachtsneutrale opvoeding’ aan bod. In televisieuitzendingen van ‘funk’, verspreid via de publieke zenders ZFF en ARD, komen thema’s aan bod zoals seks, porno en de strijd tegen rechts.

Kinderen in opperste verwarring Het kind zelf, Nova, heeft totaal geen zin om zich te uiten. Fin ja komt tussen: “Je mag het mij gerust in het oor fluisteren, welk voornaamwoord je

wil.” Nova zwijgt, maar vader duwt door: “Of moet ik zeggen: wat je nu op dit moment en voorlopig verkiest?” Nog steeds zwijgt het kind, vader antwoordt dan maar in haar plaats, terwijl hij zijn gendertheorieën begeesterend op tafel legt. “Je mag mij tegenspreken, maar ik meen dat Nova zegt dat ze vandaag geen voornaamwoord gebruikt.” Het ‘geslachtsopen opvoedingsmodel’ laat Nova toe ’s morgens, ’s middags en ’s avonds andere voornaamwoorden te gebruiken om zichzelf te omschrijven, of helemaal geen voornaamwoord. Zoals ze zelf maar wil. Vader is zich van geen kwaad bewust, want, stelt hij, door deze “geslachtsopen begeleiding” ziet hij “zijn kind nog meer als mens”. De ‘funk’-reportage gaat nadien even langs bij de Kita, het kinderdagverblijf waar Nova overdag wordt opgevangen. De opvoedster vertelt dat Nova zich dikwijls overbelast voelt door die zware beslissingen. “Ik ben zeker dat kinderen ook volwassenbegeleiding, richting en opvoeding moeten krijgen.” Het is belangrijk “dat iemand haar zegt: kom, dat is goed voor jou, ik heb het zo beslist”. Het laatste woord laat men aan Nova in de reportage. Als de reporter haar vraagt wat haar lievelingskleuren zijn, antwoordt de 4-jarige meid zonder aarzelen: “Roos en paars.” PIET VAN NIEUWVLIET

Oppositieleider Andreï Navalny

Nieuwe elite Sinds 2000 bestaat er een nieuwe elite van oligarchen, aangestuurd door en afhankelijk van Poetin. Deze elite heeft een soort feodaal bestuur opgebouwd en zij beschouwt het land uitsluitend als een middel tot persoonlijke verrijking. In twintig jaar tijd zijn er binnen dit systeem volledige dynastieën van oligarchen ontstaan: de Timtsjenko’s, de Rotenbergs, de Kovaltjsoeks, … Procureurs en gangsters werken samen om ondernemers te chanteren en hun bedrijven in te pikken. De Russische economie en de politieke instellingen zijn gereorganiseerd om hun belangen te dienen, met behoud van een dun democratisch vernislaagje. In essentie werd Rusland omgevormd tot een maffiastaat met kernwapens en de FSB als spionagedienst. De militairen waren de pineut. Hun fondsen werden leeggeroofd. Officieren moeten nu beschermgeld betalen aan gangsters. Generaals die onbetrouwbaar werden geacht, ‘verongelukten’ of werden ‘gezelfmoord’. In Oekraïne zien wij daarvan nu de gevolgen. Zelfs de drugkartels in Mexico en Colombia hebben nooit zoveel tentakels tot in de politiek, de media en de veiligheidsdiensten gehad als de onderwereld nu in Rusland. PAUL BÄUMER

Het programma richt zich vooral op kinderen en jongvolwassenen tussen 14 en 29 jaar. Ook de ‘seksuele en geslachtelijke diversiteit’ is een hoofdthema. In de uitzending van 14 mei was het thema ‘geslachtsneutrale opvoeding: is dat goed voor kinderen?’. Tijdens het gezinsontbijt vraagt de reporter aan de ouders hoe het zou zijn mocht het kleine meisje zelf haar naam en geslacht kiezen. Voor de ouders absoluut geen probleem. Het kind kan kiezen tussen vele varianten. De ouders zouden alleen voorstellen formuleren: “Nova, Noa, Nora, of gewoonweg in te wisselen als ze dat wil”, zegt moeder Julie. Nova had vroeger al eens de naam Nono gekozen. ‘Fin ja’, eigenlijk de moeder (of zoals ze zelf zegt “ouder 1”), wordt gevraagd of ze zichzelf nog met een voornaamwoord omschrijft. Ze antwoordt: “Ik ben gewoon Julie, en ik gebruik het voornaamwoord zij.” Haar partner is origineler en zegt: “Ik ben Fin ja en ik gebruik geen voornaamwoord”. Hij omschrijft zichzelf niet als non-binair, maar wenst wel een absolute geslachtsneutraliteit en wil loskomen van alle patriarchale omschrijvingen.

In de oude USSR steunde de macht op drie pijlers: de inlichtingendiensten, de Communistische Partij en het Rode Leger. De inlichtingendiensten stonden onder strikte controle van de partij. Het Rode Leger was bijna een staat in de staat, zelfs in die mate dat de Partij voortdurend bevreesd was voor een militaire coup. Na het uiteenvallen van de USSR verdween de Partij als machtsfactor. Vanaf 2000, onder Poetin, kwamen de inlichtingendiensten aan de top van de machtspiramide. Er werken nu meer mensen voor de inlichtingen- en politiediensten dan vroeger in de USSR, en zij worden bijgestaan door oligarchen en maffia-achtige misdaadorganisaties van het soort waarmee Poetin in de jaren ’90 zo goed had samengewerkt. In 2010 publiceerde Wikileaks informatie waaruit blijkt dat sommige Russische topcriminelen en georganiseerde misdaadgroepen onder de stilzwijgende bescherming van de staat staan, die men gebruikt om karweitjes op te knappen die zelfs Poetin niet zelf durft laten uitvoeren. Ook in 2010 wees José Grinda, de Spaanse magistraat gespecialiseerd in de strijd tegen corruptie en georganiseerde misdaad, op de contacten tussen Russische

Kremlingezinde politieke partijen en “georganiseerde misdaad en wapensmokkel”. Grinda wees ook op de “enorme controle” die de Russische maffia uitoefent over een aantal strategische sectoren van de wereldeconomie, zoals aluminium en aardgas, opnieuw dankzij de nauwe samenwerking met het Kremlin. Begin december 2015 publiceerde de Anti-Corruption Foundation van Andreï Navalny een onderzoek dat bewees dat procureur-generaal Joeri Tsjaika en zijn zonen zakelijke banden hadden met de vrouwen van de maffiabazen Tsapok en Tsepovyaz. Slechts enkele voorbeelden uit een lange rij…

Interview

2 JUNI 2022

KAREL STAUTEMAS SUBPRIOR ABDIJ VAN GRIMBERGEN Geïnspireerd door zijn roeping binnen de norbertijnen zette pater Karel Stautemas (58) van de abdij van Grimbergen begin maart een hulpactie voor Oekraïense oorlogsvluchtelingen op poten. Vijf weken lang pendelde hij tussen Grimbergen en de Pools-Oekraïense grens. In die periode legde hij in totaal 15.500 kilometer af en bracht hij 64 vluchtelingen mee naar België, die nu bijna allemaal worden opgevangen bij Oekraïense gastgezinnen.

ater Karel werd naar eigen zeggen geraakt door de beklijvende getuigenis van de handelsattaché van Oekraïne in De Zevende Dag. “Alle politici zaten daar met hun mond vol tanden. Ik dacht: hier doet niemand iets, hier gebeurt niets. Mijn innerlijke stem zei: Karel, maak uw agenda vrij en ga naar Oekraïne.”

Wat is er gebeurd met de vluchtelingen die u heeft meegebracht? “Van de 64 mensen die ik heb meegebracht, zit 98 procent bij Oekraïense gastgezinnen. Daar ben ik heel gelukkig mee. Het is niet evident. Niet enkel de taal vormt een barrière, maar ook wat die mensen hebben meegemaakt. Je kan ze moeilijk helpen, want je spreekt hun taal niet. Dat is voor mij de grootste uitdaging. De beste psychologen zijn op dit moment de Oekraïners hier in België.”

Uit De Stemming, een onderzoek in opdracht van VRT NWS en De Standaard, blijkt dat 59 procent van de Vlamingen positief staat tegenover de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne. Voor vluchtelingen uit Syrië en Afghanistan is dat slechts 29 procent. Wat is het verschil tussen Syrische en Oekraïense vluchtelingen? “De abdij heeft sinds haar ontstaan altijd mensen opgevangen. Ook tijdens de crisis in Syrië hebben we een gebouw ter beschikking gesteld. Maar voor mij is er een fundamenteel verschil tussen Syrische en Oekraïense vluchtelingen, ook al zijn het allemaal evenwaardige mensen.” “Ten eerste ligt Oekraïne in Europa. Het zijn onze buren. Ik heb geen enkele grenspost gezien, van hier in Grimbergen tot 2.000 kilometer verder in Medyka. Ten tweede verdedigen de Oekraïners onze waarden en normen, met name vrijheid en democratie. Daarnaast komen enkel de vrouwen, kinderen en ouderen naar hier. De mannen blijven daar. Ten slotte willen ze zo snel mogelijk terugkeren. Dat is een heel groot verschil met andere vluchtelingen. Ik wil daar niets negatiefs over zeggen, maar het is de waarheid.”

Heeft u overwogen om zelf te gaan vechten? “Bij mijn derde overtocht had ik het gevoel dat ik meer moest doen. Ik zag beelden van de gruweldaden in Boetsja en het theater dat gebombardeerd werd… Toen was ik van plan om de grens over te steken. Er was op dat moment een Oekraïens-orthodoxe aalmoezenier om het leven gekomen in Odessa. Ook voor de vrijwillige soldaten moest er volgens mij mentale en geestelijke ondersteuning zijn. Wie trekt zich iets aan van hun lot? We ondersteunen hen

wel, maar… Toen heeft het bij mij niet veel gescheeld of ik was de grens overgestoken. Maar ik hield er wel rekening mee dat ik hier in Grimbergen met een project zit en dat we al met zo weinig zijn. Als je de grens oversteekt, is er geen weg meer terug. Je staat er helemaal alleen voor. Dat moet je goed beseffen.” “Op een bepaald moment moet je uit zelfbescherming, maar ook ter bescherming van je medemens, handelen. Betogen voor vrede is heel gemakkelijk. Als christen wil ik ook pacifistisch zijn, maar er is wel een rode lijn. Aan de grens zag ik veel jonge mannen oversteken om te gaan vechten. Ik vroeg me af of ik dat ook zou durven. Tien jaar geleden zou ik ook vertrokken zijn, maar nu denk je toch wat beter na.”

“Als christen wil ik pacifistisch zijn, maar er is wel een rode lijn” Was u van plan om zelf de wapens op te nemen of wilde u vooral steun verlenen? “In mijn geval was het om steun te verlenen. Maar als ik fysiek bedreigd zou worden, zou ik geen minuut twijfelen. Op dat vlak ben ik zoals broeder Tuck in Robin Hood: hij maakt eerst een kruisteken en slaat dan pas iemand neer (lacht).”

Wat was uw motivatie? “Ik had drie redenen: een humane, een christelijke en een familiale. Wat er in Oekraïne gebeurt, is onmenselijk. Daarnaast wilde ik ook een familiezaak rechtzetten. Mijn nonkel zat tijdens de Tweede Wereldoorlog, op 18-jarige leeftijd, bij het verzet. Een jonge gast van 18 jaar kan je links en rechts doen draaien, afhankelijk van wie hem aanspreekt en motiveert. In augustus 1944 is hij door de Gestapo gearresteerd en overgebracht naar een strafkamp in Hamburg. Daar is hij omgekomen van de honger. Hij heeft gevochten voor zijn land, vrijheid en democratie.”

Het ziet ernaar uit dat de oorlog in Oekraïne nog lang zal aanslepen. Hoelang zal u uw actie nog verderzetten? “Ik ga nu nog één keer terug. We hebben heel wat geld ontvangen van scholen en ik wil dat tot de laatste euro goed besteden. Ze hebben zwaar medisch materiaal nodig, maar dat is moeilijk te bemachtigen. Daarom ben ik peter geworden van een school in Tsjernivtsi. Het doel is om alle ramen te vernieuwen, zodat de leerlingen opnieuw les kunnen krijgen in een afgesloten ruimte. Het is bewonderenswaardig dat de Oekraïners al aan de heropbouw begonnen zijn.”

Wat kunnen wij doen voor Oekraïne? (aarzelt) “Dat is een moeilijke vraag. Uiteindelijk zijn het de politici voor wie wij gekozen hebben die het moeten doen. Maar dat is eigenlijk niet waar. Want je kan wel voor een partij kiezen, maar dan zie je ze coalities sluiten met andere par-

tijen, die je eigenlijk niet wil.” “Anderzijds mogen we fier zijn op het feit dat we compromissen kunnen sluiten. Dat is onze sterkte, zowel in een gezinssituatie, een abdijgemeenschap als in de politiek. Als je geen compromissen sluit, komen we nergens. Dat is eigenlijk wat er nu gebeurt. Men heeft Rusland op het einde van de Koude Oorlog uitgelachen en te veel geëist. We hebben ze in hun hemd gezet. Poetin is een gefrustreerde KGB’er. Hij droomt nog van de macht die hij verloren heeft en gedraagt zich zoals een kind op de speelplaats.”

Is er nog een maatschappelijke rol weggegeld voor het katholieke geloof? “Het is belangrijk om in dit conflict het gezicht van de Kerk te laten zien. De mensen moeten weten dat de Kerk aanwezig is. Dat is de Kerk op haar mooist. Het gebed verandert een mens. Je denkt twee keer na en legt je lot in de handen van iemand anders. De Kerk is goed bezig, maar de pedofiliezaken hebben diepe wonden geslagen. Ze moet de juiste taal vinden: een directe, onderbouwde taal die mensen herkennen.” “Een mooi voorbeeld is cd&v. Die partij draagt misschien wel mooie waarden in zich, maar spreekt de taal van het volk niet meer. Mensen herkennen zich er niet meer in. De boodschap is wollig. Waarvoor staat die partij eigenlijk nog? Ze weten zelf niet meer waarom de ‘c’ in de naam staat. Voor het centrum? Dat was net waartegen Jezus zich verzette. Jezus was voor radicaliteit en riep op om op de barricaden te gaan staan.” “De christelijke boodschap is radicaal, niet zachtaardig of wollig. Die is heel sterk. En het is niet gemakkelijk om ze na te leven. Het is niet eenvoudig om iemand die je net een pak slaag gegeven heeft te vergeven.”

In de encycliek ‘Laudato Si’ besteedt paus Franciscus aandacht aan de klimaatproblematiek. Moet de Kerk zich daar volgens u mee bezig houden? “Ik denk van wel. Je kan je hoofd niet in het zand steken. Als het doel van de Kerk enkel is om mooie diensten te verzorgen, kan je beter je televisie opzetten. Dan ga je nog veel mooiere shows zien. Als de Kerk niet dient, dient ze tot niets. Van mij mag er mooie liturgie zijn, dat is belangrijk en biedt troost, maar je moet er dan wel iets mee doen. Het ene sluit het andere niet uit.”

Schat u de toekomst van de abdij rooskleurig in? “De abdij bestaat 900 jaar en heeft nooit meer dan 40 mensen geteld. We zitten nu aan 13. Dat is niet veel. Na de Belgische onafhankelijkheid zijn we gestart met drie mensen van meer dan 80 jaar oud. Die hebben Grimbergen heropgericht. Ieder van ons doet zijn uiterste best. Dit gebouw gaat ooit verdwijnen, hoe mooi het ook mag zijn, en dan komt er weer iets anders in de plaats. Wat dat is, zien we dan wel.” ANTON SCHELFAUT

“Ik ben zoals broeder Tuck in Robin Hood: eerst een kruisteken maken en dan iemand neerslaan”

16 Cultuur

2 JUNI 2022

KUNST

SERIE

The Dropout Complexe medische testen aan de hand van een enkele druppel bloed. Dat was de visie van Elizabeth Holmes, schoolverlater en CEO van Theranos in Silicon Valley. Deze fraudeur misleidde ingenieurs, medische wetenschappers en beleggers met valse beloftes van toegankelijke technologie waarmee ze het schopte tot jongste vrouwelijke miljardair ter wereld. ‘The Dropout’ vertelt een verhaal van een ambitieuze sociopaat die de nieuwe Steve Jobs wou worden.

Elizabeth Holmes komt uit een welgesteld gezin uit Washington D.C. Haar vader had een aanzienlijke functie bij de energiegigant Enron, tot dit bedrijf failliet ging in 2002 na een schandaal van boekhoudkundige fraude. Kort erna gaat de ambitieuze en intelligente Holmes elektrische en chemische ingenieurswetenschappen studeren aan de prestigieuze universiteit van Stanford. Ze droomt ervan om een invloedrijke zakenvrouw te worden door met revolutionaire technologische doorbraken te komen. Nog voor ze afgestudeerd is, begint ze een bedrijf rondom haar idee van toegankelijke en eenvoudige bloedtesten. Nadat ze erin slaagt om een team van onderzoekers en investeerders achter haar project te scharen, ontpopt Theranos zich tot een beloftevolle startup. Wanneer de technologie verre toekomstmuziek blijkt, geeft Elizabeth echter niet op en schuwt ze geen onorthodoxe methodes zoals valse testresultaten voorleggen aan farmaceutische bedrijven om de groei van het bedrijf te verzekeren. Wanneer het web van leugens en bedrog complexer wordt is de vraag niet of, maar wanneer de zeepbel zal barsten.

Baritonstem Amanda Seyfrieds vertolking van Holmes is ronduit briljant. Ze bootst haar starende ogen, geforceerde baritonstem en nerveuze gelaatsuitdrukkingen op een erg overtuigende wijze na. Dit werkt ook bijzonder goed, omdat de publieke persona van de echte Holmes evenzeer een opvoering was. De meer intieme momenten die de wereld niet te zien kreeg, zoals wanneer ze na een mislukte beleggersmeeting in haar auto begint te schreeuwen of wanneer ze voor de spiegel de intonatie van een speech begint te oefenen, vervolledigen het beeld van deze hypnotiserende figuur.

Gebakken lucht Het verhaal was misschien wel meer geschikt voor een film dan een 8-delige serie. Vele stukken voelen overbodig en zouden meer op hun plaats zijn in een lange documentaire over Holmes. De terechte vragen over de hebzuchtige figuren van Silicon Valley en hun immense invloed op het maatschappelijk leven, worden hierdoor niet in de kijker gezet. De sympathie voor de figuur die vooral in de eerste afleveringen wordt opgewekt, leidt de aandacht af van meer prangende vragen. Zoals bijvoorbeeld waarom zoveel mensen (onder wie Bill Clinton en Henry Kissinger) zich om de tuin lieten leiden door de gebakken lucht van een narcistische bedriegster. The Dropout is beschikbaar op Disneyplus

SIMON SEGERS

De kruisweg van de kruiswegen In 1956 bestelde de pastoor van Afsnee een kruisweg bij Albert Servaes. Door allerlei perikelen is de kruisweg nooit in de Sint-Jan-Baptistkerk van het Oost-Vlaamse dorpje terechtgekomen. Nu is die kruisweg er wel te zien, heel even. Albert Servaes (1883-1966), geboren in Gent, vestigde zich in 1905 in Sint-Martens-Latem en men rekent hem tot de boegbeelden van het Vlaamse expressionisme. Een van de geliefkoosde thema’s van deze vroom-katholieke kunstenaar was het lijden van Christus. In 1919 tekende Servaes een kruisweg die bestemd was voor het karmelietenkerkje in Luithagen bij Antwerpen. Het is zonder meer een van de indringendste kunstwerken van de vorige eeuw. In houtskool tekende Servaes grauwe, dramatische taferelen in een onbeholpen, bijna primitieve vormentaal. Hij vervormde het perspectief, rekte de benen uit en verkleinde de hoofden. Van Jezus en Maria maakte hij spichtige figuren die lijken op verdorde mummies. Servaes’ vernieuwende stijl ontlokte een vurige controverse in de Kerk. Er waren felle bewonderaars en verbeten verguizers. Die laatsten stuurden een protestbrief naar Rome. In 1921 veroordeelde het Heilig Officie de kruisweg van Luithagen, zonder hem gezien te hebben. De pauselijke nuntius gaf dan aan de karmelieten in Antwerpen het bevel de ergerniswekkende kruisweg te verbranden, maar dat is gelukkig niet gebeurd. De kruisweg wordt nu bewaard in Abdij Koningshoeven in het Nederlandse Berkel-Enschot.

in het Kunsthaus in Luzern, waar het heel wat bijval kende. In februari 1959 - de controverse van 1921 indachtig - vroeg Servaes aan het bisdom Gent om de kruisweg voor Afsnee te aanvaarden en anderhalf jaar later liet Servaes aan pastoor Dhavé weten dat hij de kruisweg niet zal afstaan. Er volgde een rechtszaak, die de pastoor omwille van de hoge kosten voor de Zwitserse advocaten stopzette. Op 19 april 1966 overleed Servaes in Luzern en zijn Zwitserse erfenis kwam toe aan zijn tweede echtgenote, Frieda Parasie. Wanneer die in 2002 overleed, liet ze per testament de kruisweg van Afsnee na aan Parcum, het museum voor religieuze kunst in Heverlee. Dat heeft nu de kruisweg ter

beschikking gesteld voor een tijdelijke tentoonstelling in het kerkje waarvoor hij oorspronkelijk bedoeld was.

Intieme tentoonstellingen De expo in Afsnee wordt gecombineerd met twee kleine tentoonstellingen van religieuze kunst van Servaes in Sint-Martens-Latem, de ene in de crypte van het gemeentehuis en de andere in het Museum Gevaert-Minne. De Albert Servaes-fietsroute, langs het groen rond de Leie, verbindt de drie intieme tentoonstellingen die een van de meest invloedrijke christelijke kunstenaars van de twintigste eeuw laten herontdekken. MMMV

De kruisweg van Albert Servaes in de Sint-Jan-Baptistkerk in Afsnee en de tentoonstellingen in Sint-MartensLatem, nog t.e.m. 26 juni 2022

Lijdensweg De diepreligieuze Servaes kon het niet laten en tekende nog meerdere kruiswegen. Na de Tweede Wereldoorlog week hij uit naar Zwitserland omdat hij sympathie had getoond voor de Duitse cultuurpolitiek tijdens het nationaalsocialisme. In januari 1956 bestelde pastoor Dhavé bij Servaes een kruisweg voor zijn kerk in Afsnee. Er werd een prijs afgesproken: 300 Zwitserse frank per statie, later verhoogd tot 400 Zwitserse frank. Op 6 juli 1957 was de kruisweg afgewerkt. De pastoor betaalde, maar bleef wachten op het kunstwerk. Servaes liet het eerst nog tentoonstellen

BOEK

De psychologie van totalitarisme 10 mei 2022: de documentaire ‘Tegenwind’ wint de Ultimas publieksprijs. Via deze zesdelige reeks krijgen prominente critici van het coronabeleid een forum. Na een scherp stuk op VRT NWS over de serie volgt enkele dagen later in De Afspraak een een-tweetje tussen moderator Ivan De Vadder en Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck. Beiden vinden dat een ‘gesloten lijst door een jury’ diende opgemaakt te worden om daaruit te kiezen. Het initiatief kampte eerder al met ‘tegenwind’, toen het na één aflevering van de zender TV Plus werd gehaald en tijdens de stemming uit de lijst van de genomineerden ‘verdween’. Te veel toeval? Eén van de zes genodigden van Tegenwind was professor Mattias Desmet. Vanuit zijn expertise in de psychologie nam hij de pen ter hand om zijn ideeën over onze samenleving te ordenen. De titel is een knipoog naar ‘The Origins of Totalitarianism’ van de joodse auteur Hannah Arendt. Hij beschrijft in zijn boek correct hoe coronakritiek tot een mediatieke storm leidt, inclusief verdachtmakingen en censuur. Verontrustend is vooral de trend bij de bevolking die alsmaar gewilliger is om haar vrijheid en privacy op te geven omwille van terreur, gezondheid, enzovoort.

‘Le bruit des bottes’ Te pas en te onpas horen kwakzalvers genre Laurette Onckelinx het ‘dreunen van laarzen’ dat een nieuw totalitair tijdperk zou inluiden. De schrijver heeft Arendt wel gelezen. Beiden geloven eerder dat er gevaar uitgaat van een regering vol techno-

craten dan van uniformen of gummiknuppels. Een beleid op basis van onvoldoende wetenschappelijke feiten dreigt immers onze democratie en vrijheden te ondergraven. Denk bijvoorbeeld aan het gemak waarmee een kransje virologen de politieke macht in handen kreeg en de pandemiewet het parlement buitenspel zette. Het is wat onverwacht dat precies een academicus waarschuwt tegen de almacht van de wetenschap. Het stoort de professor nochtans dat wetenschap verworden is tot een ideologie of zelfs een dogmatisch geloof. Het boek heeft voldoende voorbeelden van de grenzen waartegen de wetenschap na eeuwen van ontluiking en groei aanloopt: de handen spandiensten aan moderne dictaturen (eugenetica) en de gevolgen van technologie op milieuvervuiling en dierenrechten. De wetenschap botst bovendien op ethische en spirituele grenzen.

‘Durf denken’

Hoewel het onderwerp niet bepaald dagdagelijks te noemen is, hanteert Desmet wel voldoende concrete voorbeelden om zijn stellingen te funderen en stofferen. Het klopt dat er een algemeen onbehagen heerst in West-Europa. De eenzijdige focus op de wetenschap als houvast schept een onevenwichtig maatschappijbeeld. De wetenschap is een middel naar kennis en welvaart, maar geen wondermiddel, laat staan een doel op zichzelf. Tijd om aspecten als het mysterie en het spirituele te herwaarderen in ons bestaan. Uiteraard wordt zijn these getoetst aan het coronabeleid en waarschuwt hij voor een maatschappij die gestoeld is op angst en valse wetenschappelijke premissen. Het boek pleit voor moed om écht non-conformistisch te denken en te handelen. Ook wanneer hoon en dreigementen dat willen verhinderen. Een minderheid vrijdenkers is immers de laatste garantie tegen een massa die zich op een hellend totalitair vlak bevindt. Een klare boodschap die zich op meerdere domeinen toepassingen vindt.

PIETER VANDERMOERE

Mattias Desmet, ‘De psychologie van totalitarisme’, Pelckmans, 2022, 220 bladzijden, 30 euro, ISBN 9789464015393

Cultuur

2 JUNI 2022

SPORT

LEZERSBRIEVEN

JOERI ROOSE

Vlaanderens bekendste ringomroeper

“Het imago van de bokssport is enorm veranderd”

NOG EVEN VOOR HET SLAPENGAAN Pallieterke, Gisteren voor het slapengaan nog even ’t Pallieterke in de hand genomen. En wat lees ik daar? Ook het Xaveriuscollege, de trots uit mijn jeugd, hees de regenboogvlag! ’k Heb er verdomme slecht van geslapen vannacht! Dirk Cornelis - Stekene

ONDERWIJS: NIET MEER GELD Pallieterke, Vlaanderen heeft vorig jaar 12,9 miljard uitgegeven aan het leerplichtonderwijs. Nu vragen de onderwijskoepels weer meer geld. Niet meer geld is de oplossing, maar ingrijpende hervormingen zijn wel nodig. We moeten het aantal scholen rationaliseren: nadenken over hoeveel scholen ons land nodig heeft en waar. Uit vergelijkend onderzoek van de OESO bleek dat een Vlaamse klasgroep gemiddeld maar uit 13 leerlingen bestaat in de eerste jaren secundair. Die kleine klassen vragen veel leerkrachten. Om het lerarentekort echt op te lossen, moeten heilige huisjes sneuvelen over de netten heen. Een voorbeeld: haarverzorging wordt aangeboden door een school uit het katholieke net en het stedelijk onderwijs, scholen die op een afstand liggen van 1,5 km van elkaar. Men moet deze richting van beide scholen samenvoegen over de netten heen. Zo zijn er honderden richtingen die men kan samenvoegen over de schoolnetten heen. Zo kan men honderden miljoenen euro’s uitsparen. Of wil men blijven ‘plamuren’ en meer geld vragen? Swa Cauwenbergh, ex-leerkracht - A ntwerpen

JONGEREN Pallieterke,

Joeri Roose (rechts in beeld)

In de Vlaamse bokswereld is hij niet weg te denken, hier en daar noemen ze hem de Belgische Michael Buffer en Floyd Mayweather was vereerd toen hij zijn hand schudde. Dames en heren, graag uw applaus voor de man in de ondervragingshoek: Joeri Roose! Ik geef toe: dat klonk beter in mijn hoofd. We spraken met hem over zijn eerste stappen in de bokswereld en vroegen naar zijn meest sappige anekdotes. We zagen hem fenomenaal aan het werk op het Gents Boksgala. Opvallend was het enthousiasme van het publiek voor de lokale boksers, zoals Lee Ingelrest. “Voor een presentator bestaat er niets mooiers dan een aankondiging te doen die gepaard gaat met een oorverdovend lawaai. Om eerlijk te zijn vind ik het veel belangrijker om lokale mensen met een lokale aanhang te betrekken dan een zoveelste titelgevecht te organiseren tussen een Fransman en een Nederlander. In die kampen is de lokale toeschouwer te weinig geïnteresseerd. We hebben wel eens een slotkamp op de affiche gezet tussen twee vergevorderde eliteboksers, die dan uiteindelijk in een halflege zaal wordt afgewerkt. Terwijl het even voordien stampvol zit voor de lokale bokser.”

Hoe belandt iemand in godsnaam in het bokswereldje? “Ik ben er eigenlijk in geforceerd (lacht). Ik was 24 jaar en anderhalf jaar kickbokser in het toenmalige HTK Maldegem toen ik een eerste keer werd gevraagd om ‘glovemanager’ te zijn op een door de club georganiseerd event. Mijn

taak was ervoor te zorgen dat de boksers in kwestie de juiste handschoenen hadden en op tijd in de ring aankwamen.” “In de voorbereidingen van dat gala was mijn toenmalige trainer Guy Paret bijzonder mysterieus over de rolverdeling. Hij had zogenaamd een andere job voor mij. Een week voor het gala kwam hij plotseling naar mij met het bevel: ‘Joeri, jij gaat de presentatie doen!’ Na lang aandringen ben ik uiteindelijk gezwicht en gaf ik aan dat ik het wel eens wou proberen. Onmiddellijk na het gala (The Fight of the Gladiators, Knokke 2003, nvdr.) bekroop me het gevoel van één keer en nadien nooit meer. Maar die avond zelf nog komt Luc Janssens, die toen drie tot vier gala’s per jaar organiseerde, naar mij met de vraag of ik niet eens bij hem wou presenteren. Tegen wil en dank is toen het balletje aan het rollen gegaan.”

Wat maak je dan eigenlijk zoal mee in die vijftien, twintig jaar? Heb je een sappige anekdote? “Ik heb ooit wel eens gehad dat een bokser over de touwen op mijn tafel viel. Dat was tijdens het

duel tussen Said Ouali en Randall Bailey in een uitverkochte Lotto Arena. Raar moment, zeker wanneer Floyd Mayweather één meter achter jou zit. Je beseft niet onmiddellijk wat er gebeurt omdat het zo onwezenlijk lijkt. Gelukkig had de ‘timekeeper’ direct de reactie om de bel weg te trekken, want die had een stalen punt. Was hij daarop gevallen, weet ik niet wat de gevolgen zouden geweest zijn. Als hij daar op die tafel ligt, wil je natuurlijk direct helpen, maar dat mogen dus enkel dokters en verzorgers doen. Dan sta je daar machteloos te kijken. Gelukkig reageerde hij snel en zag je dat hij oké was.”

Freddy De Kerpel zei bij PAL SPORT dat boksen meer dan ooit in Vlaanderen leeft. Is dat iets dat je kunt beamen? “Absoluut. Ten eerste leeft het meer en ten tweede is het imago van de sport enorm veranderd. Toen ik in 2001 met thaiboksen begon, werd je afgeschilderd als uitschot of crapuul, terwijl vandaag de dag het een hobby is zoals alle andere. Vroeger waren er heel veel die wedstrijdgericht trainden, terwijl er nu heel veel mensen de sport beoefenen voor de ‘fun’ met in het achterhoofd houdend dat ze aan hun zelfvertrouwen of conditie aan het werken zijn. Iets dat vroeger ondenkbaar was.”

WOUTER DE PAEPE

Deze week zagen we twee reacties op het gedrag van ‘jongeren’, namelijk in Gent en in Willebroek, met respectievelijk politiebegeleiding van bussen en samenscholingsverbod. Dit bewijst opnieuw dat de politiekers het niet hebben begrepen en dat ze oorzaak en gevolg van het probleem met mekaar verwarren. Zoals steeds overigens. En dat ze tegelijk de ganse samenleving straffen voor het gedrag van enkelen. De daden van die jongeren zijn het gevolg van hun ingesteldheid. De daden aanpakken zal die ingesteldheid, zijnde lak hebben aan alle regels en hinder veroorzaken, niet veranderen. Het is de oorzaak, die ingesteldheid die dient aangepakt te worden. En dit kan enkel met keiharde repressie. Immers, die eikels verstaan enkel de wet van de sterkste. Zolang dit niet gebeurt, zullen ze hun spelletjes blijven opvoeren. Carl K ins - Kortrijk

INCLUSIEF TAALGEBRUIK Pallieterke, Er is een gids ‘Genderinclusief schrijven’ bezorgd aan alle federale ambtenaren met de complimenten van transgender Petra De Sutter en haar groene lakeien. Dus geen ‘mijnheer’ of ‘mevrouw’ meer in brieven van de overheid. Een ander advies is om uitdrukkingen te vermijden waarin het woord ‘man’ voorkomt. Zoals ‘als één man’ of ‘op de man af’, wat beter wordt vervangen door ‘unaniem’

en ‘zonder omwegen’. De helft van de bevolking wordt hiermee in de hoek gezet. Maar die woke waanzin is nog maar pas begonnen. Ik herinner me nog dat wij op school leerden hoe brieven te schrijven met als hoofding ‘Zeer geachte Heer’ of ‘Hooggeachte Mevrouw’ of ‘Geachte Mijnheer/ Mevrouw’ als het naar een niet gespecificeerde bestemmeling werd verstuurd. Binnenkort is dat voorbij en komen genderinclusieve eindtermen af op de schoolgaande jeugd. Ik zou Petra erop willen wijzen dat dieren ook levende wezens met kwetsbare gevoelens zijn en iets in de zin van ‘reu’ of ‘teef’ moet ook verdwijnen, net als ‘koe’ en ‘stier’, ‘hengst’ en ‘merrie’ of ‘hen’ en ‘haan’. Net als wij voelen die schepselen zich zwaar geschokt door die exclusieve taal. Oei! Breng ik hierdoor iemand op ideeën? Gunter Deleyn - M ariakerke

LINKS EN RECHTS Pallieterke, Ik weet niet meer wie het zei : “Als je jong bent en niet links, heb je geen hart. Wanneer je ouder bent en niet rechts, heb je geen verstand.” Op enkele uitzonderingen na heeft iedereen toch een hart en wat verstand? Is iedereen dan niet een beetje links en rechts tegelijk? Lui Sinpels - Zandhoven

STAKING Pallieterke, De topvrouw van ACOD mocht in De Afspraak het zelfmedelijden van ambtenaren nog wat komen oppoken door te zeggen dat haar leden zich krom werken voor véél te weinig geld (maar zij noemde dat “middelen”) en voor een pensioen dat véél te laag is. Het pensioen van ambtenaren is een VEELVOUD van wat de privé krijgt in ons land, de privésector die voor haar en het inkomen van haar ambtenaren moet zorgen en betalen. Intussen staan pendelaars weer op de perrons op bus en tram en trein te wachten om naar hun werk te kunnen gaan. M arc Bertrand - Edegem

TERRORISME Pallieterke, Om doeltreffend terrorisme te bestrijden moet er genadeloos worden opgetreden tegen de ideologie die terrorisme voortbrengt. Terreurdaden verdwijnen alleen wanneer ze als ideologisch geheel worden gezien in plaats van als een crimineel fenomeen. Als je ziet dat islamisme fascisme is, kan je de ideologie stigmatiseren in plaats van de individuen die de islamitische cultuur voortbrengt. Om het naoorlogse fascisme te vernietigen, hebben de democratieën de misdaden ervan veroordeeld. Vandaag de dag gooit niemand Duitsers en nazi’s op één hoop, of Italianen en fascisten. De stelselmatige oproep niet iedereen op één hoop te gooien die elke keer klinkt wanneer een islamitische terreuraanslag is gepleegd, kan alleen uit de koker komen van mensen die dat wél doen. Omdat de islam slechts een religie als alle andere is, mag kritiek erop niet leiden tot beschuldigen van islamofobie. De islamofobie-huilebalken zijn zelf de ergste christofoben met hun kritiek op de christenen. Paul De Nef, atheïst St.-A ntonius-Zoersel.

Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

18 Geschiedenis

2 JUNI 2022

Tienduizenden kwamen afgelopen weekend naar de ‘Schone Stede’ Dendermonde afgezakt om er zich - na een pauze van 12 jaar - te vergapen aan de Ros Beiaardommegang. Ik heb een boontje voor traditie en geschiedenis, want ze maken deel uit van het kostbare weefsel dat een gemeenschap bindt. De eeuwenoude Ros Beiaardommegang is een mooi voorbeeld van hoe immaterieel erfgoed ons kan helpen onze cultuur levend te houden en door te geven aan de volgende generaties. istorisch is de ommegang te situeren in de traditie van de middeleeuwse ommegangen en processies in de Lage Landen. Het Ros Beiaard is - voor alle duidelijkheid - een mythisch paard dat een hoofdrol speelt in de sage van de vier Heemskinderen. Een sage die zijn - literaire - oorsprong vindt in ‘Les quatre fils Aymon’, een Frankisch heldengedicht dat op zijn beurt deel uitmaakte van de verhalencyclus ‘Renaud de Monteban’. In deze sage voerde ene Aymon van Dordonne een guerrillaoorlog tegen Karel de Grote, nadat de koning een neef van Aymon heeft gedood. Karels baronnen weten de koning er uiteindelijk toe te bewegen om zich met Aymon te verzoenen. Ter bezegeling hiervan schenkt Karel zijn zus Aye aan Aymon. Uit dit huwelijk worden vier zonen geboren: Ritsaert, Adelaert, Writsaert en Reinout, ofwel de vier Aymonskinderen, wat in het Nederlands verbasterd werd tot de vier Heemskinderen.

HET ROS BEIAARD DEED ZIJN RONDE... sloten zat: een driftig, zwart beest dat door iedereen gevreesd werd. De onverschrokken Reinout wist het dier eigenhandig te temmen en vormde er een onverbrekelijk duo mee. Er was voor de vier Heemskinderen ongetwijfeld een mooie toekomst weggelegd, ware het niet dat Reinout de zoon van Karel de Grote, Lodewijk, tijdens een uit de hand gelopen schaakspel doodde. De broers vluchtten met het Ros naar Spanje en Reinout bezoekt later Gasconje, waar hij huwt met de prinses Clarisse. Hij bouwt er, ver van de invloedssfeer van Karel de Grote, zijn burcht Monteban. Wanneer de broers hun ouders gaan bezoeken, worden ze echter opgepakt en naar Parijs gevoerd. Met de hulp van hun oom Malegijs, die over toverkracht beschikt, kunnen ze echter de kerker ontvluchten.

TRAGEDIE Een woedende Karel de Grote belegerde daarop de burcht Monteban, maar de Heemskinderen wisten opnieuw te ontsnappen en vluchtten op de rug van het Ros naar de dichte bossen van de Ardennen. Tijdens deze vlucht zou het paard met één geweldige hoefslag een rots in Dinant hebben gespleten, die sindsdien zijn naam draagt. Daar vernamen ze tot hun ontzetting dat Aymon in handen was gevallen van Karel de Grote. Deze wou enkel vrede sluiten en Aymon sparen op voorwaarde dat het Ros Beiaard aan hem werd overgedragen. Reinout weigerde dit aanvankelijk, maar

REINOUT EN BAYARD De vier zonen kregen van hun vader elk een paard. Reinout was echter zo sterk dat hij zijn rijdier per ongeluk doodde. Toen hem een tweede paard werd aangeboden, brak het reeds bij de eerste rit de poten. Heer Aymon bracht daarop zijn zoon naar een burcht waarin de beruchte hengst Bayard, zijnde het Ros Beiaard, opge-

POPULAIR Dit dramatische verhaal werd al snel ook in onze contreien populair. De laat 13e-eeuwse Brabantse kroniekschrijver Jan Van Heelu kende het en Jacob Van Maerlant schreef dat hij had gelezen “van vier Heemskindre”, maar in de geschiedenisboeken niets over hen kon terugvinden. Niet écht verwonderlijk, want het heldendicht ‘Renaud de Monteban’ werd slechts fragmentarisch overgeleverd, want van de ongeveer 15.000 verzen die de tekst waarschijnlijk ooit heeft geteld, rest ons vandaag nog geen 15 procent. De faam van het heldendicht werd nog groter door de boekdrukkunst. In de vijftiende eeuw echter werd het bewerkt tot een roman, ‘De historie vanden vier Heemskinderen’. Van deze druk die van omstreeks 1490 zou dateren, is evenwel slechts één blad bewaard gebleven. De oudste druk waarvan wij een volledig exemplaar kennen, verscheen in 1508 bij Jan Seversoen te Leiden.

DENDERMONDE U zal zich wellicht afvragen hoe het Ros in Dendermonde is beland. Het duikt voor het eerst op in de stadsrekeningen van 1460-1461. Aanvankelijk was het slechts één van de vele onderdelen van de Dendermondse processies.

HET ROS BEIAARD IS EEN MYTHISCH PAARD DAT EEN HOOFDROL SPEELT IN DE SAGE DIE ZIJN LITERAIRE OORSPRONG VINDT IN ‘LES QUATRE FILS AYMON’, EEN FRANKISCH HELDENGEDICHT DAT OP ZIJN BEURT DEEL UITMAAKTE VAN DE VERHALENCYCLUS ‘RENAUD DE MONTEBAN’

gaf uiteindelijk, onder druk van z’n moeder, toe. Karel gaf opdracht het dier, met niet minder dan tien molenstenen om de nek, in de Maas te verdrinken. Het Ros wist tweemaal opnieuw uit de golven op te duiken en hinnikend naar de oever te zwemmen. De ontredderde Reinout, die door Karel verplicht werd om het schouwspel bij te wonen, kon het lijden van zijn lievelingspaard niet langer aanzien en wendde zich van het dier af. Denkend dat zijn meester niets meer van hem wilde weten, liet het nobele dier zich naar de bodem van de Maas zinken en verdronk.

EEN AUTEUR DIE ERG VEEL HEEFT BIJGEDRAGEN TOT DE TOE-EIGENING VAN HET ROS DOOR DENDERMONDE, WAS DE IN DENDERMONDE GEBOREN AUTEUR EN VLAAMSE BEWEGER PRUDENS VAN DUYSE (1804-1859) Net zoals in bijvoorbeeld Leuven, Nijvel, Oudenaarde, Lier, Ath, Brussel, Tienen en Mechelen figureerde het in de lokale ommegangen. Pas in de loop der eeuwen groeide het Ros Beiaard in Dendermonde uit tot de sterattractie van zijn eigen ommegang. Een auteur die erg veel heeft bijgedragen tot de toe-eigening van het Ros door Dendermonde, was de in Dendermonde geboren auteur en Vlaamse Beweger Prudens van Duyse (1804-1859). In 1835 stelde hij in het in Dendermonde verschijnende weekblad ‘Courier de la Dendre’ schertsend de vraag hoe en waarom het Ros en de vier Heemskinderen in Dendermonde burgerrecht schenen te hebben verworven. Aymon van Dordonne was volgens Van Duyse in feite van Dendermonde. In het slotgedeelte van de roman werd bovendien de plaats Dormonde vermeld en dat kon volgens van Duysse alleen maar op zijn geboorteplaats betrekking hebben. Het paard kwam bijgevolg niet langer om het leven in de Maas, maar wel op de plaats waar de Dender uitmondt in de Schelde.

AALST De legende van ’t Ros Beiaard werd dan ook, ter verheerlijking van ’s dichters geboortestad, door van Duyse in de zomer van 1835 opnieuw herdicht en verscheen in versvorm in de ‘Courier de la Dendre’. In dezelfde ‘Courier’ verscheen ook nog een andere Dendermondse stadslegende waarin werd verhaald hoe een wegens moord ter dood veroordeelde beeldhouwer uit godbetert het rivaliserende Aalst, de oorspronkelijk vijftiende-eeuwse en half door de houtwormen vermolmde kop van het paard zo schitterend had herbeiteld dat hij genade kreeg. Er is wellicht een historische grond aan deze legende, want uit een stadsrekening die dateert uit 1754 blijkt dat de ommegang “heel en al” werd vernieuwd en uitgebreid met meerdere praalwagens. JAN HUIJBRECHTS

Puzzel

2 JUNI 2022

Vanaf deze week telt ’t Pallieterke elke week 20 bladzijden in plaats van 16. Maar uw abonnement biedt u nog veel meer! Ontdek het hieronder en via palnws.be/abonnees.

P L NWS

PAL NWS is de nieuwssite van ’t Pallieterke. Als abonnee hebt u uiteraard toegang tot alle artikels achter de betaalmuur. palnws.be

Volg PAL voor Vlaanderen op onze sociale media, deel de berichten en effen zo mee het pad naar een onafhankelijk Vlaanderen!

Presentator Stijn Derudder is uw gastheer in twee podcasts. Elke donderdagochtend is er PAL EROP, waarin u Jurgen Ceder, Pieter Van Berkel en de andere medewerkers en gasten aan het woord hoort. Op zondag is er dan weer de podcast ‘Een kwestie van geloof’, waarin telkens een onderdeel uit het geloof in brede zin wordt behandeld. palcast.be

 www.facebook.com/ palvoorvlaanderen  twitter.com/ palvoorvl  www.instagram.com/ palvoorvlaanderen/

Met PAL SPORT pikken we de draad van vroeger weer op, toen boksen en gewichtheffen in ’t Pallieterke belangrijk waren. palsport.be

De app Nieuwsbrieven Elke werkdag het beste van PAL NWS en ’t Pallieterke in uw mailbox, voor u geselecteerd en van commentaar voorzien door de webredactie. Elke dinsdag is er bovendien de vraag van de week. palnws.be/nieuwsbrieven

1318

A B C D E F G H I J K L

9 10 11 12

Zoals elk zichzelf respecterend medium beschikt ook ’t Pallieterke over een eigen nieuwsapp. Je vindt hem in de Google Play Store (Android) en de App Store van Apple (iOS).

HORIZONTAAL A. B. C. D. E. F. G. H. I. J. K. L.

Lekkernij gemaakt van broodresten Atoom met minder of extra elektronen - Oudste van een groep personen Deel van een oog - Deel van Haaltert Daar - Met het eerder genoemde Foutmelding - Personage uit 'Safety First' Heftige gevoelens - Bezittelijk vnw. Doordringende Bevrijd - Mak - Alles-in-eencomputer van Apple Voegwoord - Klap - Uitroep van berusting Hoog metselwerk - Turkse alcoholische drank Schreeuwde hard - Loon van een militair Landbouwwerktuig - Kruidenmengsel - En dergelijke

VERTICAAL 1. 2. 3. 4. 5.

Heimelijk genoegen Strafwerktuig - Cycloop Vernederend - Muzieknoot Godvruchtige - Zuivelproduct Ordinaire vrouw - In ontbinding verkerende 6. Voorzetsel - Deel van een gebouw Erbium 7. Frans lidwoord - Vroegere naam van Thailand 8. Zuurdeeg in iets doen - Gekookte rijst 9. Darmstadtium - Zwitsers aardappelgerecht - Rund 10. Agendapunten - Elektronische post 11. Door de noodzakelijkheid gedwongen Wisselstroom - Lidwoord 12. Tijdzone waarin ondermeer het Verenigd Koninkrijk valt

OPLOSSING 1317 1317

V E

9 10 11 12

R A C H T

W A

O V E

E V E

R D A A D V

E N T

A M

A A

K A R

D E

E M O

R G S

U V

O R

E G A N O

H A

R A

T O

H Y

P N O S

E A P

E E

E L

N D E S

20 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet Tweets van de week “Wij vinden dat veiligheid meer is dan defensie alleen. Onze investeringen moeten ook gaan naar klimaatmaatregelen en hernieuwbare energie. Elke euro kan je maar een keer uitgeven.”

De tweet is afkomstig van vicepremier Petra De Sutter. De vrouw die een eind zal maken aan 2.000 jaar seksisme door mensen lukraak aan te spreken als ‘meneer’ of ‘mevrouw’ met als enige relevante basis geslachtskenmerken. Dat is volgens De Sutter niet meer van deze tijd. Zeg toch gewoon ‘beste’ en dan de naam. De diensten van minister De Sutter hebben hiervoor een brochure gestuurd naar alle federale ambtenaren om hun taal minder kwetsend te maken. Het deed me wat denken aan die oude reclame van McDonald’s uit de jaren ’80, waarbij een jong kereltje helemaal zelfstandig aanschuift aan een tafel nadat hij zijn bestelling is gaan ophalen. “Ze zei ‘meneer’ tegen me”, sprak hij apetrots tegen mama en papa. Het was vertederende reclame toen. Maar dan blijkt het godsamme toch wel geen kindermishandeling zeker. Die beste moet ondertussen al een grote beste zijn. Ik hoop dat hij het goed stelt.

Groene kapoenen Maar in deze tweet gaat het daar niet over. Nee, het gaat over de smeekbede van De Croo om 2 procent van het bbp aan defensie te mogen besteden om zijn gezicht te redden op een NAVO-top. “Maar alle andere landen doen het. Ik wil ooooook”, had Alexander gejammerd bij zijn groene coalitiepartners, die eerst zeer afkeurend hadden gereageerd. Om te bewijzen dat ze bij Groen nog niet de kwaadste zijn, hebben ze nu beslist dat

2 JUNI 2022

i! o m ez-

lais

het goed is. Op voorwaarde evenwel dat hij de Russen te lijf gaat met windmolens. “Grote gevaarlijke windmolens”, had Gilkinet eraan toegevoegd. Die hebben Don Quichot eronder gekregen. Met Poetin zal dat ook best lukken. En niet te vergeten: isolatiemateriaal. Karrenvrachten vol isolatiemateriaal. “Want agressieve Russen”, weet Petra, “die moet je isoleren tot ze weer kalm zijn”. Niet helemaal wat De Croo in gedachten had, maar het is beter dan niks.

Beste Let vooral op het zinnetje: “Elke euro kan je maar een keer uitgeven.” Daar zijn ze bij Vivaldi heel diep van doordrongen. Alleen is dat volgens hun doctrine per partij. Alle zeven partijen mogen dezelfde euro maar één keer uitgeven. Het houdt de ‘Dash’ in de regering en de begroting eruit. En u? U mag niet klagen. Immers, op uw belastingbrief zal niet meer ‘meneer’ of ‘mevrouw’ staan wanneer ze uw spaargeld komen halen. Nee, het zal ‘beste’ zijn. En daar moet je natuurlijk wel wat voor over hebben.

MACRON NA DE SUGGESTIE VAN DE RUSSISCHE MINISTER VAN BUITENLANDSE ZAKEN

“Ach, Franse cultuur is toch een beetje overschat hoor”

Sergej Lavrov gooide de journalisten van TF1 een interessant dilemma voor de voeten: “Wat zou Frankrijk doen als België het Frans zou verbieden?” Hiermee doelde hij op zijn heilige plicht om de Russische cultuur binnen Oekraïne te beschermen tegen de nazi’s. Een vergelijking dus waar Vlamingen nazi’s mogen zijn en de Walen het slachtoffer. Wij legden het dilemma voor aan de Franse president Emmanuel Macron en Waals minister-president Elio Di Rupo op hun francofone teamdag in de Ardennen. Heren, de Russische beer heeft een interessante open vraag gesteld die wel eens zeer relevant zou kunnen zijn voor het diepere inzicht in de ziel van de dictator. Vandaar leggen we ze graag even aan u voor. Stel: België voert een totaal verbod op het Frans in. Wat zou u daarvan zeggen? Elio: “Niet zo heel veel meer. Want ik spreek niet zo goed Nederlands. Maar we moeten toch een beetje ‘raisonable’ zijn. Het Frans zit verankerd in de Belgische grondwet. Ik zie niet in hoe de Vlaming zoiets door het parlement zou krijgen. Pas op, het is niet geheel ondenkbaar natuurlijk. Ik zou bijna durven zeggen dat het kan op twee voorwaarden. Eén: er moet een gigantische zak geld tegenover staan. Maar echt zeer, zeer, zeer ‘kroot’. En twee: een verbod, akkoord, maar uiteraard met faciliteiten voor Wallonië en Brussel waar wél nog Frans wordt gesproken. Dat is normaal.” Macron: “Maar Elio, dat is toch niet raisonable. Dan verandert in de praktijk helemaal niks. Je krijgt al jaren een zeer, zeer krote zak geld van Vlaanderen en je spreekt gewoon verder Frans?” Elio: “Toch wel. De zak zou zeer, zeer, zeer kroot moeten zijn” (schiet in de lach en doet een high five met Macron.) Macron: “Zo kroot als de zak geld die wij in Frankrijk krijgen dankzij de cadeau van de kerncentrales van monsieur Verhofstadt? Wij zijn daar nog altijd zeer blij mee. De Vlaming is onze mooiste melkkoe (high five en hilariteit).”

Heren, kunnen we even ernstig zijn. Lavrov had het uiteraard over een situatie waarbij het verbod manu militari wordt opgelegd en de Franse cultuur onderdrukt zou worden. Elio: “Keen krote zak geld?” Macron: “Mon dieu!”

en de Franse vrijheidsgedachte. De Walen zijn onze dichtste familie. Dat is dus ontoelaatbaar. Maar militairen? We zouden toch eerst eens een goed gesprek kunnen hebben en kijken wat de opties zijn. Misschien een kleine ‘sanction’ en dan verder kijken hoe de zaken evolueren?” Elio: “Maar enfin, Manu! Stel u voor. De Vlaming zou zomaar onze gemeenschappelijke taal en cultuur verbieden. Dan zou la grande France toch niet wegkijken in ons uur van nood? Sterker nog, het zou een ideale gelegenheid zijn om la France nog groter te maken met ‘un beau arrondissement’. De vereniging van de broedervolkeren. Krote broer, kleine broer.” Macron: “Kijk, daar heb ik dus wel een beetje schrik van, hoor. Dat zou ook een zeer, zeer, zeer krote zak geld kunnen kosten. Jullie accent is toch ook een beetje raar. Ik weet nu niet of we dat nu echt Frans zouden mogen noemen. Pas op, het is zeker ook een Romaanse taal. Dat zeker! Maar Frans? Dat zouden we misschien eens moeten laten onderzoeken. Ik stel een kleine commissie voor. Maar eerlijk? Nee, zelfs dan moeten we ze niet hebben.” Elio: “Manu, ik ben in de shock.” Macron: “Ik ook!”

Mogen we concluderen dat er geen grote eenheid is tussen de francofone culturen? Macron: “Franse cultuur, Franse cultuur. Ik vind dat toch allemaal een beetje overschat hoor.”

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Nee, geen grote zak geld. Gewoon een compleet verbod op Franse cultuur en ook geen faciliteiten. Elio: “Maar enfin, dat zou toch compleet onaanvaardbaar zijn. Dan hoop ik dat er meteen sancties komen tegen Vlaanderen, tenzij ze een zeer, zeer, zeer krote…”

Geen geld, meneer Di Rupo! Elio: “Dat zou de grootste misdaad zijn uit de geschiedenis! Dan is er maar één optie meer. Verzet met de wapens en de krote kanon. En we staan er niet alleen voor. Frankrijk zou onmiddellijk uitrukken om hun taalgenoten te bevrijden van de bezetting door de nazi-Flamand.” Macron: “Hola, rustig maar. Dat zou natuurlijke een aanslag zijn op onze waardigheid

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE