't Pallieterke van 30 juni 2022

© PHOTONEWS

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

10-11

PAUL CLITEUR JURIST EN FILOSOOF

INTERVIEW

“Woke is eigenlijk niet alleen wakker, maar ook week” De Nederlandse jurist en filosoof Paul Cliteur laat geregeld conservatief-liberale geluiden horen en heeft een uitgesproken mening over een hele reeks onderwerpen. Vooral over woke en multiculturalisme laat hij zich gelden. “De universiteit wordt steeds monocultureler, meer links georiënteerd.”

AMERIKAANS HOOGGERECHTSHOF HERSTELT DEMOCRATIE

NICOLE DE MOOR

EEN NIEUWE STAATSSECRETARIS ASIEL & MIGRATIE

2 8

EUROPESE BONDGENOTEN VAN VLAAMS BELANG OP BEZOEK

9

20 JAAR GELEDEN OVERLEED VOORMALIG HOOFDREDACTEUR JAN NUYTS

RUSLAND WINT NIET, MAAR VERLIEST OOK NIET Na de catastrofale mislukking van het ongecoördineerde offensief van de eerste weken, heeft Rusland zich een beperkter oorlogsdoel gesteld: de verovering van de Donbas. Op een veel kleiner front dan voorheen worden nu de beste eenheden ingezet, gesteund door concentraties van artillerie. De kracht van het Russische leger is vuurkracht, niet mobiliteit.

Wat de Russen veroveren, nadat de artillerie haar werk heeft gedaan, is puin. Maar het werkt wel. Er is een langzame opmars bezig in de Donbasregio. Beide partijen lijden zware verliezen in de intense gevechten. Ondanks westerse leveringen is Oekraïne nog steeds niet de gelijke van Rusland op vlak van zware artillerie en dat resulteert in terreinverlies.

Laat u niet misleiden door de conclusies die daarover worden getrokken in de pers.

Media houden van een verhaal.

Momenteel is dat verhaal dat Rusland aan de winnende hand is. In feite is de oorlogssituatie niet zo simpel. De Oekraïners ruilen terrein voor tijd. Tijd om westerse leveringen te ontvan-

gen en om de eigen troepen de gepaste training te geven. Tijd om de reeds gehavende Russische krijgsmacht verder te verzwakken. De Oekraïense reserves zijn nog steeds groter dan de Russische. In het noorden en het zuiden zijn de Oekraïners in het offensief, omdat Rusland alles inzet in de Donbas en moeite heeft de rest van de frontlijn adequaat te bemannen.

Rusland is dus niet aan het winnen, maar is, zoals een strategische analist het uitdrukte, ook niet meer aan het verliezen.

Het is duidelijk dat geen van beide partijen deze oorlog nog op korte termijn kan winnen.

Het is een uitputtingsslag geworden. Rusland raakt door zijn troepen en munitie heen, maar

het heeft een bondgenoot: de korte aandachtsspanne van het Westen. In de eerste dagen was er veel vastberadenheid in het westerse kamp. Maar zal die volgehouden worden naarmate de media-aandacht verslapt, de politieke aandacht verschuift en de kosten van de oorlog op de economie zwaarder gaan wegen?

België alweer een grap Deze week heeft in Madrid de belangrijkste NAVO-top plaats sinds het einde van de Koude Oorlog. Het bondgenootschap, dat in 2019 Macron nog “hersendood” was verklaard, is dankzij Poetin weer springlevend en telt binnenkort

zelfs nieuwe leden. De militaire uitgaven worden verhoogd, de interventiemacht wordt een geloofwaardig militair instrument.

Tenminste, dat is de theorie.

Het valt af te wachten of het draagvlak niet zal afbrokkelen naarmate het financiële plaatje duidelijker wordt.

België is alvast een voorbeeld van hoe het niet moet.

Bijna alle NAVO-landen zullen de NAVO-norm van 2 procent van het bbp halen in 2024, België in 2035. In het allerbeste geval in 2035, moeten we zeggen, want die doelstelling wordt door een morsig compromis met de groenen in de regering gekoppeld aan klimaatdoelstellingen, meer geld voor ontwikkelingssamenwerking en een “sociale en ecologische invulling” van Defensie. De Belgische politiek is alweer een grap.

De vraag is hoe lang andere NAVO-landen nog met die grap zullen kunnen lachen.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

MARC BOSSUYT VOORMALIG VLUCHTELINGENCOMMISSARIS

“Sommigen vrezen dat de Britse migratieplannen wel eens zouden kunnen werken”

18 OPINIE 2 / BINNENLAND 3-8 / INTERVIEW 10-11 / BUITENLAND 12-14 / CULTUUR & SPORT 16-17 78ste jaargang • nummer 26 • donderdag 30 juni 2022

€ 4,00

15

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2

Opinie

30 JUNI 2022

Geld voor cultuur

Van boeman tot held. Zo zou je het parcours van minister van Cultuur Jan Jambon kunnen omschrijven. Hij was de boeman van de linkse culturele sector, omdat hij dreigde de subsidiekraan toe te draaien. Twee jaar geleden kreeg hij nog tomaten naar zijn hoofd geslingerd. Vandaag is hij de held: de subsidiekraan wordt de komende vier jaar opengedraaid.

MOEDIG HOOGGERECHTSHOF HERSTELT DE DEMOCRATIE © PHOTONEWS

Het budget stijgt van 153 miljoen naar 178 miljoen. Een toename van 16 procent, dat is meer dan de inflatie… Bij de linkse poco’s waren ze blij, want het gaat inderdaad over veel geld. Maar ik kan de geachte heer Jambon verzekeren dat er in de kringen waarin ik mij begeef enkel onbegrip was. Hoeveel mensen hebben mij niet gezegd: “Allez, hoe is dat nu mogelijk dat hij de subsidies nog eens verhoogt?” Let wel, we zitten in moeilijke budgettaire tijden, met een kwakkelende begroting, een tomeloze inflatie, wachttijden in de zorg, enzovoort.

Is cultuur dan niet belangrijk? Natuurlijk is cultuur belangrijk en ik heb geen probleem met de subsidiëring van bepaalde cultuurinstanties zoals het Festival van Vlaanderen, het Symfonieorkest Vlaanderen of Rosas.

Maar de extreemlinkse en activistische ‘cultuur’-organisatie Victoria Deluxe krijgt ook een jaarlijkse subsidie van 510.000 euro. Datzelfde bedrag krijgt ook het Gentse cultuurcentrum ‘De vieze gasten’. Aan het roer van Victoria Deluxe stond jarenlang Dominique Willaert, de man die stelselmatig de voordrachten van Theo Francken ging verstoren…

Nomadisch kunstencentrum Een ander voorbeeld: vzw Moussem krijgt de komende vier jaar telkens zo’n slordige 760.000 euro. De organisatie omschrijft zichzelf als “nomadisch kunstencentrum” en brengt “wereldcultuur” naar Brussel en Vlaanderen. Zo wordt jaarlijks de ‘Sufi Night’ georganiseerd en u kunt er terecht voor de ‘Tarab of Qanun Dialogues’. Op de webstek lees ik: “Moussem introduceert onder andere Arabische theaterteksten in het Nederlandstalige podiumveld door deze te vertalen naar het Nederlands en uit te geven, en organiseert hierrond publieke momenten.” Ben ik effe blij dat mijn belastinggeld (en het uwe) naar zulke projecten gaat.

Maar het kan nog beter: de achtbare Vlaamse minister Benjamin Dalle (cd&v) liet me vorige week weten dat hij ook nog eens 285.000 euro geeft aan vzw Moussem, voor de verbouwing en inrichting van het pand in Brussel waar de organisatie gevestigd is. Ik ken schooldirecteuren die al jaren wachten op overheidscentjes om enkele klaslokalen te renoveren…

Fabre Toch één lichtpuntje: het gezelschap ‘Troubleyn’ van Jan Fabre krijgt geen subsidies meer. In het verleden kreeg de man elk jaar zo’n 1 miljoen euro voor zijn psychedelische optredens met vooral veel bloot. De subsidies ontving hij trouwens ook in coronatijden, toen er geen optredens en geen repetities waren… Fabre is nog niet zolang geleden veroordeeld tot 18 maanden cel met uitstel voor geweld, pesterijen en ongewenst seksueel gedrag op het werk.

Binnenkort wordt de lijst van subsidies van de sociaal-culturele organisties bekend gemaakt. Ik ben benieuwd of de minister even gul is gebleven voor organisaties als KifKif en Hart boven Hard… We vertellen het u binnenkort.

KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 52 euro 6 maanden: 104 euro 1 jaar: 208 euro Steunabo 1 jaar: 300 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur) Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

De negen Amerikaanse opperrechters

In heel wat commentaren - en blijkbaar ook in de perceptie die is ontstaan bij heel wat Vlamingen - overheerst het beeld van een groepje oerconservatieve rechters dat zijn wil heeft opgelegd aan de samenleving. In feite is het omgekeerde gebeurd. Het enige wat het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft beslist over abortus is dat het daarover niet te beslissen heeft. En dat alleen de parlementen die kwestie kunnen regelen.

De reacties van de Belgische politiek op de beslissing van het Hooggerechtshof waren bijna unaniem zeer negatief. Op de keper beschouwd is dat merkwaardig, want het hof heeft enkel beslist dat het recht op abortus geen grondwettelijk recht is. Bij ons is dat ook geen grondwettelijk recht, dus waarom die heisa?

Het Hooggerechtshof heeft geweigerd de nieuwe wetgeving van de staat Mississippi, die abortus verbiedt na de 15e week, te verbreken. Ook om die reden zijn de bijna hysterische reacties vanuit België merkwaardig. Die wet is immers minder streng dan de Belgische, die abortus al na de 12e week verbiedt. Onder de vroeger geldende rechtspraak, gevestigd door het beruchte ‘Roe v Wade’-arrest, zou de Belgische abortuswet zonder pardon worden vernietigd. Hetzelfde geldt voor ongeveer alle abortuswetgevingen in de EU. De huidige leden van het Amerikaanse ‘Supreme Court’ hebben een einde gemaakt aan een extreme situatie gecreëerd door hun voorgangers, die 50 jaar geleden van abortus een grondrecht hadden gemaakt dat uitgeoefend mag worden tot het allerlaatste moment, tot het kind levensvatbaar kan worden geboren. Dat is een stuk radicaler dan wat zelfs de Open Vld bij ons verdedigt.

Griezelverhalen Het ‘Roe v Wade’-arrest was onhoudbaar geworden om inhoudelijke, democratische en juridische redenen. Inhoudelijk, omdat de gevolgen van die rechtspraak te extreem waren. Democratisch, omdat een rechtbank haar wil had opgelegd, niet het volk of een parlement. Juridisch, omdat men zelfs in progressieve hoek besefte dat de juridische logica van het arrest aan alle kanten rammelde, zoals werd toegegeven door de intussen overleden linkse opperrechter Ruth Bader Ginsburg.

Over abortus wordt niets gezegd in de Amerikaanse grondwet en de constructie om via juridische spitsvondigheden het tegendeel te beweren, is een halve eeuw later in duigen gevallen.

Kortom, met het Dobbs-arrest heeft het Hooggerechtshof een bevoegdheid die het zich onrechtmatig had toegeëigend, teruggegeven aan het volk. Ik hoor in de

Vlaamse pers beweren dat een meerderheid in Amerika eigenlijk het recht op abortus steunt. Indien dat zo is - de werkelijkheid is genuanceerder - kunnen ze dat in de tussentijdse verkiezingen van november al laten blijken.

Met het Dobbs-arrest heeft het Hooggerechtshof een bevoegdheid die het zich onrechtmatig had toegeëigend, teruggegeven aan het volk Ondanks de griezelverhalen over het terugdraaien van vrouwenrechten of over arme vrouwen die nu weer verplicht zouden worden tot illegale abortussen, zal het in de VS nog steeds niet moeilijk worden om een abortus te krijgen. In de helft van de staten zal er niets veranderen. In de andere krijg je beperkingen in de wettelijke termijn, zoals in Europa eigenlijk. Sommige wetten zullen strenger zijn (Texas bijvoorbeeld), maar slechts in een handvol staten komt er een bijna volledig verbod.

Wie de regels in de eigen staat wil omzeilen, zal maar een paar uurtjes moeten rijden om daar van de ongeboren baby verlost te worden. Grote bedrijven en beroemdheden zwaaien al met geld voor iedereen die zegt dat niet te willen of kunnen betalen.

Tegen de gewoonte Ook het idee dat het Dobbs-arrest nu de deur opent naar het “terugdraaien van de klok” op heel wat andere terreinen is paniekzaaierij. De VRT en enkele kranten melden hijgerig dat één van de rechters, de zwarte Clarence Thomas, nu ook voorbehoedsmiddelen, het homohuwelijk en zelfs homoseks zou ter discussie stellen. Het enige wat Thomas in zijn ‘dissenting opinion’ heeft gezegd, is dat de regelingen daaromtrent zijn opgelegd door een hooggerechtshof dat zijn bevoegdheden heeft overschreden.

Hoe dan de hysterisch reacties verklaren? Wel, het evenwicht in de kosmos is verstoord. Progres-

sieven zijn het gewoon te winnen in de cultuuroorlogen. En ze zijn het gewoon, wanneer ze hun waarden opleggen, bijvoorbeeld via activistische rechtspraak, dat dit op onherroepelijke wijze gebeurt.

Conservatieven daarentegen hebben de gewoonte enkel achterhoedegevechten te leveren en na de onvermijdelijke nederlaag de normen waartegen ze streden tot de hunne te nemen. De commentaar van Sammy Mahdi, kersvers voorzitter van wat ooit een christelijke partij was, is kenschetsend: “Voor cd&v blijft abortus dus een vrouwenrecht.” “Blijft”? Wanneer precies heeft zijn partij deze bocht van 180° geformaliseerd?

Het debat durven voeren Dat een belangrijke rechtbank ingaat tegen dit eenrichtingsverkeer, wordt gezien als spookrijden. Voor links is het volstrekt ondraaglijk dat de andere kant eens wint, zoals de reacties in België bevestigen. Gwendolyn Rutten wil nu de termijn voor abortus in óns land verlengen. Een aantal partijen wil het recht op abortus zelfs in de grondwet opnemen. Al dat voluntarisme verandert niets aan de situatie aan de VS, maar getuigt eerder van een onweerstaanbare drang om het evenwicht in het heelal te herstellen.

We moeten abortus in de grondwet opnemen om te vermijden dat “extremistische partijen dat recht in vraag kunnen stellen”, probeert de voorzitter van de voormalige Franstalige ”christen-democraten”. Over wie hebben we het zoal? Het Vlaams Belang verdient een pluim omdat het de enige partij is met een principieel anti-abortusstandpunt, maar de woordvoerder van die partij benadrukte dat het “geen prioriteit” is, wat zoveel betekent als “we zijn er tegen, maar we gaan er zoveel mogelijk over zwijgen”.

Het verzet tegen abortus is in dit land eigenlijk dood. Hopelijk kunnen de evoluties in de VS het debat weer wat opengooien. In alle betogen ten voordele van het recht op abortus valt immers op hoe de essentie wordt vermeden. Telkens gaat het weer over vrouwenrechten en over vrouwen die meester moeten zijn over hun eigen lichaam. Het centrale argument van de ‘Pro Life’-beweging, namelijk dat het gaat over het kind, dat de vrucht van een mens is, blijft telkens onbeantwoord.

Conservatieven in dit land verliezen dit debat omdat ze het niet durven voeren.

JURGEN CEDER

Actueel

30 JUNI 2022

3

DE WEEK Google gaat online-encyclopedie Wikipedia betavoor de stukken tekst van de site die de zoekma22 JUN len chine bij zijn resultaten plaatst. De zoekrobot toont 2 0 2 2 vaak informatie afkomstig van de gratis website naast de zoekresultaten, maar meldt de bron er vaak niet bij. Dat ergerde de stichting achter Wikipedia, de Wikimedia Foundation.

De megafabrieken van Tesla nabij Berlijn in Duitsen in Austin in de Amerikaanse staat Texas ver23 JUN land liezen volgens Elon Musk “miljarden dollars” omdat 20 2 2 ze te weinig kunnen produceren. De topman van de Amerikaanse maker van elektrische auto's noemt de sites “gigantische geldovens”.

Audit Vlaanderen, de waakhond van de Vlaamse overheid, kreeg vorig jaar 119 meldingen van mogelijke onregelmatigheden bij gemeentebesturen en de Vlaamse administratie. Vandaag werkt de dienst zelfs met een wachtlijst.

Het Antwerpse theatergezelschap Toneelhuis reageert “opgelucht” op het nieuws dat het alsnog 2,6 miljoen euro aan Vlaamse cultuursubsidies krijgt, ondanks 20 2 2 het eerdere negatief advies. “Met dat bedrag kan Toneelhuis zijn werking garanderen, maar het vraagt een grondige herziening van de plannen en de vooropgestelde budgetten”, klinkt het.

24 JUN

Actrice Amber Heard gaan in beroep tegen de uitspraak in het bijzonder gemediatiseerde pro20 2 2 ces waarin ze recht tegenover haar ex-man, acteur Johnny Depp stond. Hun advocaten zouden vrijdag de regeling tussen de twee partijen afwerken, maar in de plaats daarvan liet Heards verdediging weten dat ze in beroep gaat

25 JUN

De 44-jarige man uit Merksplas die zaterdag zijn gijzelde en haar zoon van 19 doodde, is 26 JUN ex-vriendin aangehouden. De veertiger was zaterdagochtend het 20 2 2 huis van zijn 43-jarige ex-vriendin binnengedrongen en viel de aanwezigen aan. Haar 19-jarige zoon overleefde het niet. De 22-jarige dochter van de vrouw kon zwaargewond naar de buren vluchten. Ook de 50-jarige nieuwe vriend van de moeder slaagde erin de woning te verlaten en de hulpdiensten te verwittigen.

De Brusselse liberalen trekken in 2024 naar de kiezer als open.brussels. Dat werd zondag bekendgemaakt op een congres. De Brusselse partijafdeling wil naar eigen zeggen de deuren nog meer opengooien en kiest daarom voor de nieuwe naam. Er werden zondag ook al een aantal nieuwe gezichten gelanceerd voor de volgende verkiezingen.

Wie te veel spaargeld heeft, vanaf 2024 geen sociale 27 JUN krijgt woning meer. Sociale huisves20 2 2 tingsmaatschappijen zullen controleren hoeveel kandidaat-huurders op hun rekening hebben staan. Dat kondigt Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele (N-VA) aan.

De vrouwenvoetbalploeg van Defensie heeft bezoek gekregen van de minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS). De voetbalploeg is momenteel op stage in Brugge in het kader van deelname aan het WK vrouwenvoetbal voor militairen.

De staatshoofden en regeringsleiders van de 30 NAVO-landen blazen dinsdag, woensdag en donderdag verzamelen in de Spaanse hoofdstad Madrid. De 20 2 2 alliantie wil zich aanpassen aan de nieuwe veiligheidssituatie in de wereld, met het oog op de Russische invasie in Oekraïne en de macht van China.

28 JUN

Na de raketaanval op een winkelcentrum in Oost-Oekraïne is de dodentol opgelopen tot minstens 18. Dat heeft de gouverneur van de regio Poltava gemeld op Telegram. De reddingswerken in de stad Krementsjoek zijn de hele nacht doorgegaan.

© BELGA

Amerikaanse senatoren van zowel de Democratische als de Republikeinse partij hebben dinsdag een voorstel gepresenteerd om de federale wapenwetgeving te hervormen. De hervorming gaat wel veel minder ver dan wat president Joe Biden had gewild. Het voorstel van 80 pagina’s voorziet onder meer strengere juridische en psychologische achtergrondcontroles voor 18tot 21-jarigen die een wapen willen kopen.

Gwendolyn Rutten

De Wetstraat importeert handig buitenlandse problemen De beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof om voortaan door de staten in de VS te laten bepalen of ze abortus toelaten of niet, zorgde voor veel verontwaardiging bij Europese politici. In België had de Wetstraat er meer dan een dagtaak aan. Het is een oude truc, zeker bij immobiele regeringen: buitenlandse problemen importeren om de aandacht af te leiden van het eigen falen.

Wie de voorbije weken de kranten las of de tv-journaals bekeek, kreeg bijna de indruk dat de EU-lidstaten onder de jurisdictie van het Amerikaanse Hooggerechtshof vallen. Een arrest dat bepaalt dat de regeling rond abortus voortaan een exclusieve bevoegdheid is van de deelstaten veroorzaakte een golf van verontwaardiging in de Europese politieke cenakels. Zeker toen bleek dat een aantal staten al direct besloten de abortuswetgeving aanzienlijk te verstrengen. Op sociale media waren de berichten van eerste ministers, presidenten en andere politieke verantwoordelijken niet bij te houden. Men zag het arrest als aanval op het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw.

Over de rooie En het duurde niet lang of verschillende politici - meer specifiek in Frankrijk en België - riepen op om het recht op abortus in de grondwet in te schrijven. Wat dat precies moet inhouden is vooralsnog onduidelijk. Wat moet dan in de grondwet staat? Tot hoeveel weken een zwangerschapsonderbreking mogelijk is?

Het is opvallend genoeg een truc die graag en vooral door paars-groene coalities wordt gebruikt Sommigen gingen op sociale media volledig over de rooie, vooral in liberale en groene kringen. De uitspraak van het Hooggerechtshof was een eerste stap naar een nieuwe dictatuur, zo stelde men. Velen keken richting rechtse politici en eisten dat bijvoorbeeld de vrouwelijke verkozenen van N-VA zich expliciet uitspraken voor een versoepeling van de huidige wetgeving. Wat moet een objectief waarnemer hiervan denken?

Het is niet de bedoeling om hier opnieuw de morele discussie

te openen over abortus. Wel toont het recente gedrag van Europese, en zeker veel Belgische, politici vooral aan dat dit een perfect alibi is om het eigen onvermogen en het eigen immobilisme te maskeren. Men voert buitenlandse problemen in en maakt er een ‘nationaal’ verhaal van.

Links-liberale consensus Het is opvallend genoeg een truc die graag en vooral door paars-groene coalities wordt gebruikt. Dat verbaast niet. Die partijen hebben een gezamenlijke ideologische sokkel: een internationalistische links-liberale consensus waarbij een zo uitgebreid pakket van zelfbepaalde ‘mensenrechten’ moet worden verdedigd en gepromoot. En dan gaat het niet alleen over wat men in het Angelsaksische systeem de ‘rule of law’ noemt, met het garanderen van onder andere privé-eigendom, persvrijheid, vrijheid van vergaderen en vrije meningsuiting. Neen, het gaat ook over het zo ruim mogelijk interpreteren van principes als antidiscriminatie, LGBTQIA-rechten, enzovoort.

Ook al is er daarover enkel in de westerse wereld een soort van consensus, toch moet het internationaal gepromoot worden.

En als die rechten - al is het maar in hun embryonale vorm - ergens anders ter wereld in gevaar komen, dan worden ze snel door onze nationale politici veroordeeld. Ze maken er een voltijdse dagtaak van. Recente voorbeelden zijn Afghanistan in de zomer van 2021, toen de terugkeer van de taliban aan de macht ook een einde maakte aan de bestaande vrouwenrechten aldaar.

Figuren als ex-Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten haastten zich om te waarschuwen dat de vrouwenrechten hier ook op de helling staan. Dichter bij huis is het conservatieve beleid in landen als Polen en Hongarije steevast een kans voor de links-liberale politieke elite om een preek af te steken en te schieten richting rechtse partijen in eigen land die een vergelijkbare verborgen agenda zouden hebben.

Wat nu gebeurt is wederom een

echo van de eerste paars-groene regeringen. Toen stond België op de eerste rij om de Oostenrijkse regering, waarin ook de radicaal-rechtse FPÖ zetelde, te veroordelen. Met de bekende belachelijke oproep van toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel (MR) om niet meer op skivakantie te gaan naar Oostenrijk.

Al in lopende zaken Deze import van buitenlandse ‘problemen’ komt de huidige Vivaldi-regering uiteraard zeer goed uit. Premier Alexander De Croo hoopte tegen 21 juli met een groot zomerakkoord uit te pakken waarbij er oplossingen worden aangereikt voor de koopkracht, de krapte op de arbeidsmarkt, de pensioenen en de energiebevoorrading in het najaar. Met de dag wordt duidelijker dat daar weinig of niets van in huis komt. Zo blijkt een pensioenhervorming voor de PS geen must meer. Dat is voor de volgende regering. Tegen 2050 liggen de jaarlijkse pensioenuitgaven 14 miljard hoger dan vandaag. Dat is dan nog een optimistisch scenario, maar daar maalt links niet om.

Minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) probeert willens nillens nog de basis te leggen van een grote belastinghervorming, maar daar is evenmin interesse voor. Hoogstens kan hij volgende week een colloquium organiseren over de fiscale hervorming waarbij gelijkgestemden gewoon ja komen knikken.

Eigenlijk was het belangrijkste nieuwsfeit van vorige week het interview met PS-voorzitter Paul Magnette in het Nieuwsblad. Het was onder andere voor Open Vld een goede zaak dat dit vraaggesprek werd ondergesneeuwd door de heisa rond het uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof. Magnette zei inderdaad dat zijn partij ermee kan leven “als er geen verdere pensioenhervorming komt, dat klopt. Het belangrijkste is dat minimumpensioen. Als het niet lukt, dan is de rest voor de volgende legislatuur.”

En tegelijk zei hij dat het niet erg zou zijn als er na de verkiezingen van 2024 niet snel een nieuwe federale regering wordt gevormd.

Tenslotte kan men hier lange tijd goed werken in lopende zaken volgens Magnette. Wel, die lopende zaken zijn nu blijkbaar al begonnen.

4

Binnenland

30 JUNI 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

Weg ligt niet open voor PVDA-monsterbelastingen

Een superbelasting op multinationals van de extreemlinkse PVDA-Vooruit-coalitie in Zelzate blijft bestaan na een uitspraak van de Raad van State. Radicaal-links en de bevriende pers triomferen. Men droomt van zo’n supertaks in alle Belgische gemeenten. De waarheid is dat hier geen wettelijke basis voor bestaat.

Lakmoesproef

Niet ten gronde Tot daar de theorie en vooral de interpretatie van links. De waarheid is genuanceerder en men kan zich vragen stellen bij de wettelijke basis. Het klopt dat de oppervlaktebelasting in Zelzate die voor 487.000 euro moet zorgen niet verdwijnt.

Maar wat Hedebouw en zijn fans bij De Morgen vergeten te zeggen of op zijn minst amper vermelden, is dat de Raad van State zich niet ten gronde heeft uitgesproken. Het arrest kan niet zomaar als precedent en dus als alibi dienen voor andere stadsbesturen om hetzelfde te doen. Eigenlijk is men juridisch gezien in een situatie van een status

quo terechtgekomen door iets wat als een procedurefout kan worden bestempeld.

Het is namelijk zo dat in het geding een verslag werd opgesteld door een auditeur bij de Raad van State. Volgens verschillende media ging er iets mis met de bezorging van het auditeursverslag aan het advocatenkantoor van de werkgevers. Het klinkt rocambolesk, maar blijkbaar had de postbode getekend voor ontvangst en niet het kantoor. Gevolg is dat de advocaten niet hebben geantwoord op het verslag en men er bij de Raad van State van uitging dat de procedure ten einde liep. Wat nu ook zo is, want de rechtsmiddelen zijn uitgeput. Maar dat betekent dus inderdaad dat er geen uitspraak is over de grond van de zaak.

Een landelijk systeem waarbij gemeentebesturen multinationals zwaar belasten en het geld naar de eigen lokale bevolking doorschuiven, komt er niet.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

PVDA-leider Raoul Hedebouw

WOKE VAN DE WEEK

Het schijnwerpeffect

Anderen houden je minder in het oog dan je denkt

Je bent met de auto op weg naar een feest en dan zie je het: er zit een vlek op je hemd of bloes. In dat geval heb ik goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat veel minder mensen dat zullen merken dan je denkt. Het slechte nieuws is de reden daarvoor: mensen zijn veel minder met jou bezig dan je denkt. Ze zijn bezig met zichzelf, net zoals jij.

In 1999 werden studenten door hun professor psychologie naar een vergadering gestuurd met een T-shirt met daarop Barry Manilow (toen een toonbeeld van ‘foute’ muziek). De proefpersonen waren ervan overtuigd dat meer dan de helft van de aanwezigen hun gênante kleding had opgemerkt. In werkelijkheid was dat minder dan een kwart.

De denkfout van het schijnwerpereffect laat zich op veel meer vlakken gelden dan op uiterlijkheden. Jij kan nog lang wakker liggen van die fout in je toespraak, maar de meeste toehoorders zijn die enkele minuten later al vergeten. Jij kan je ongemakkelijk voelen als je alleen in de bioscoop of het restaurant zit, omdat je denkt een eenzame sukkel te lijken, maar in werkelijkheid zullen heel weinig mensen dat opmerken.

De illusie van doorzichtigheid Het schijnwerpereffect is nauw verwant met de ‘illusie van doorzichtigheid’. We overschatten in welke mate anderen ons doorhebben, de toestand van onze gevoelens kunnen inschatten. De verlegenheid bij een nieuwe ontmoeting of na een ongepaste opmerking is in werkelijkheid voor anderen veel minder zichtbaar dan we denken. Als je weinig of niets hebt gezegd op een vergadering, omdat je niet snapte waarover men aan het praten was, zal dat waarschijnlijk niemand zijn opgevallen.

De volgende keer dat je denkt dat je haar slecht zit, je er te dik uitziet of iets doms hebt gezegd, kan je de wijsheid van schrijver Roger Rosenblatt in gedachten houden: “Je bent er misschien van overtuigd dat iedereen twee derde van elke dag besteedt aan het becommentariëren van je neergang, aan het denigreren van je werk, aan het beramen van je moord. Ik beloof je: niemand denkt aan je. Ze denken aan zichzelf, net als jij.”

Schrijver Roger Rosenblatt

JURGEN CEDER

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Belgische woke-prinses:

“Onze wereld is al veel te lang blank” De Belgische prinses Esmeralda, mogelijk de meest woke royal op onze planeet, vindt onze wereld “al veel te lang blank”. “Onze samenleving is werkelijk zeer divers en deze diversiteit moet worden vertegenwoordigd, zichtbaar en erkend”, zegt ze in een interview met Paris Match.

Indien royalty-watchers wereldwijd er een ranglijst van zouden opstellen, dan zou het wel eens kunnen dat het Belgische koningshuis de bedenkelijke eer ten deel valt de meest woke royal ter wereld te hebben. We hebben het natuurlijk over niemand minder dan de 65-jarige prinses Esmeralda, tante van koning Filip.

Esmeralda is niet aan haar proefstuk toe. Zo is ze een prominente aanhanger van de Britse tak van klimaatbeweging Extinction Rebellion, werd ze eens gearresteerd tijdens een klimaatprotest, pleitte ze voor het verwijderen van beelden van haar overgrootoom Leopold II en vond ze dat België herstelbetalingen aan Congo moet overmaken.

© PHOTONEWS

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Blijdschap en vreugde bij radicaal-links.

En bij de bevriende pers. Onder andere Stavros Kelepouris van De Morgen kon zijn enthousiasme amper verbergen: “Het kleine Zelzate is een lakmoesproef voor links in de 21ste eeuw: zij moeten bewijzen dat er op links echt een fundamenteel ander beleid mogelijk is dan de vanzelfsprekendheden die ter rechterzijde en in het centrum gelden. De Raad van State, het hoogste ad-

ministratieve rechtscollege van ons land, lijkt te oordelen van wel.”

In de Franstalige pers werd de uitspraak van de Raad van State die de taks niet verbiedt gezien als een goedkeuring voor het doorbreken van een mogelijk cordon sanitaire op links na de lokale verkiezingen van 2024. Wat in hun ogen moet leiden tot een droombeleid: veel linkse coalities en zo’n taks op multinationals die honderdduizenden euro’s kan opbrengen. En dat geld kan dan worden gebruikt om de lokale belastingen voor de gewone burger te verlagen.

Een linkse taxshift, een herverdeling en een manier om de gemeenten met financiële problemen te helpen het hoofd boven water te houden.

© BELGA

“Na de uitspraak van de Raad van State is er geen enkele coalitie die nog kan zeggen dat ze niet anders kan, dat een zwaardere belasting van multinationals niet kan. Het kan wel.” Aan het woord is PVDA-voorzitter Raoul Hedebouw. Hij triomfeert omdat de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka bot ving met een klacht tegen een hoge oppervlaktebelasting die de radicaal-linkse coalitie van Vooruit en PVDA in Zelzate wil opleggen aan grote bedrijven. Het is technisch, maar in de praktijk komt het erop neer dat bedrijven wier installaties meer dan 5.000 vierkante meter beslaan plots een veelvoud aan belastingen moeten ophoesten. De baggeraar Jan De Nul, de staalreus ArcelorMittal en het chemiebedrijf Rain Carbon werden daardoor rechtstreeks geraakt en stelden dat de taks discriminerend was. Men stapte naar de Raad van State die de belasting dus niet afschiet.

“Woke is een etiket dat door extreemrechts wordt gebruikt” Onlangs gaf ze een interview met het Franse blad Paris Match staat ze stil bij het ‘woke’-etiket. Zo vindt ze dat de term gekaapt is door extreemrechts. “Vroeger betekende dat ‘ontwaken, bewust zijn van discriminatie’. Intussen is het omgekeerd gebruikt om het pejoratieve aspect ervan te benadrukken”, vindt Esmeralda. “Mensen die de term gebruiken en hem te pas en te onpas hekelen, doen dat om racisme en onrechtvaardigheid niet te hoeven veroordelen.”

De beeldenstormende prinses geeft aan tegen ‘cancelcultuur’ te zijn, “maar aan de andere kant is alles wat te maken heeft met de strijd tegen discriminatie en onrecht als ‘woke’ bestempelen, naar mijn mening een tactiek die bij extreemrechts hoort”.

Princes Esmeralda

Tot slot vindt Esmeralda onze wereld te blank: “Wij moeten de samenleving weerspiegelen. Onze wereld is al veel te lang blank, terwijl blanken 12 procent van de wereldbevolking uitmaken. Aan de andere kant zijn er nog steeds meer vrouwen dan mannen op deze planeet, op zijn minst fiftyfifty, en toch is er geen gelijkheid in vertegenwoordiging. Onze samenleving is werkelijk zeer divers en deze diversiteit moet worden vertegenwoordigd, zichtbaar en erkend.”

PIETER VAN BERKEL

Binnenland

30 JUNI 2022

5

Koen Pelleriaux (GO!) bevordert de pedagogiek van narcisme en navelstaarderij Koen Pelleriaux is een socioloog en een VUB-adept. Hij heeft zich de afgelopen jaren een weg gemeanderd doorheen de partij- en de machtsstructuren. Zo was hij ooit adviseur van Johan Vande Lanotte en directeur van de studiedienst van de sp.a.

Vervolgens was hij kabinetschef van Pascal Smet en Ingrid Lieten. Daarna kronkelde hij zich in het onderwijs een weg naar boven: eerst als algemeen directeur, daarna als secretaris-generaal van het Departement Onderwijs en Vorming. Momenteel is hij afgevaardigd bestuurder van het GO.

Van kwaad naar erger Samen met minister Ben Weyts moest het Gemeenschapsonderwijs in het zand bijten toen het Grondwettelijk Hof de nieuwe eindtermen voor de tweede en de derde graad naar de prullenmand verwees. Op de werkvloer zal er weinig veranderen, al heeft de inspectie voor de tweede graad secundair onderwijs geen kader om de kwaliteit te meten. Bovendien heeft het onderwijsveld drie jaar de tijd om nieuwe eindtermen voor de tweede en de derde graad secundair én voor het basisonderwijs in elkaar te steken.

Haalbaar? Pelleriaux meent van niet: “Dat zie ik de komende twee jaar niet meer gebeuren.” Minister Ben Weyts kan zijn bureel opruimen en zijn koffer pakken.

Volgens de baas van het GO zullen we moeten wachten tot het volgende regeerakkoord in 2024. Vraag is dan of de N-VA dan nog de minister van Onderwijs mag leveren. Het is geen geheim dat bij Vooruit de animo aanwezig is om dit departement na 2024 opnieuw te claimen.

Intussen gaat het van kwaad naar erger wat betreft de kwaliteit van het onderwijs.

Uit de resultaten van de peilingsproeven - die eerder dit jaar verschenen - blijkt dat twee op de drie bso-leerlingen het onderwijs functioneel ongeletterd verlaten. Deze leerlingen kunnen onvoldoende informatie uit een metroplan, een advertentie, een bijsluiter of een instructieplan halen. Ze hebben tevens onvoldoende praktische ICT-competenties. Deze dramatische resultaten bevestigen de trend die zich reeds 20 jaar in het onderwijs doorzet. Zelfs binnen de N-VA vreest men dat de situatie de komende jaren nog slechter zal worden.

De topman van het GO wil het roer drastisch omgooien door de leerkracht een stap terug te laten zetten en die ‘coach’ te maken, een makker die goede raad geeft Navelstaren en narcisme Aan de grondslag van deze gestage achteruitgang liggen vele oorzaken. “Diversiteit is ongetwijfeld ook een belangrijke factor voor het kwaliteitsverlies in het Vlaamse onderwijs”, geeft Koen Pelleriaux toe. Door de instroom van vele nieuwkomers met een diverse achtergrond neemt de druk op het leerproces en de leerkracht ook toe. Heel wat leerlingen hebben een andere thuistaal dan het Nederlands. Bovendien worstelen ze met een grote leerachterstand, waardoor het niveau daalt. Dit laat zich vooral in het gemeenschapsonderwijs voelen.

Maar aan de basis ligt een veel diepere crisis die Koen Pelleriaux vorig jaar in Sampol, zonder het zelf te willen, aangaf: “We willen loskomen van de rigide structuur van oude schoolgebouwen: lange gangen met klaslokalen, netjes op een rij.

Elk jaar of elk vak zijn eigen klaslokaal. In elke klas een leerkrachtenbureau, vooraan uiteraard, 25 leerlingentafels en -stoelen, netjes geschikt en een bord geschikt voor frontaal lesgeven.” De topman van het GO wil het roer drastisch omgooien.

De klassen moeten zo worden ingericht dat de leerling centraal komt te staan.

De leerkracht moet een stap terugzetten en wordt ‘coach’, een makker die goede raad geeft, maar iedere vorm van gezag verliest. De leerkracht moet steeds meer onderhandelen.

Volgens Serge Dupont, doctor in de psychologie (UCL), zijn de gevolgen niet te overzien: “We voeden onze kinderen op tot individuen die psychologisch niet sterk in de schoenen staan, bij wie de algemene kennis tekortschiet, die navelstaren en narcistisch zijn.” Kinderen worden nog veel te weinig gecorrigeerd, waardoor ouders en leerkrachten geen vat meer op hen hebben. “In scholen wordt van leraren gevraagd zo veel mogelijk rekening te houden met de noden van elk kind, een veilig emotioneel kader te creëren enzovoort.” Heel wat kinderen hebben last “van extreem individualisme en narcisme”.

kennisverwerving secundair, waardoor het kritisch vermogen afneemt. De interesse voor de buitenwereld verschrompelt tot de eendimensionale wereld van de gsm en de sociale media. Onderzoeker Serge Dupont heeft voor Koen Pelleriaux en de hele onderwijswereld een goede raad: “Je moet hoge eisen blijven stellen.

Kennis is essentieel. Intellectuele bagage is nodig. En duidelijke regels.”

JULIEN BORREMANS

© BELGA

Koen Pelleriaux - sinds september van vorig jaar de grote baas van het Gemeenschapsonderwijs (GO) - laat in Knack van zich horen. In het GO-onderwijs blijft de hoofddoek verboden. “Diversiteit is ongetwijfeld ook een belangrijke factor voor het kwaliteitsverlies in het Vlaamse onderwijs.” Trekt de mist weg in de hoofden van de socialistische bestuurders van het GO of is het niet meer dan wat windowdressing?

“Duidelijke regels” Volgens Serge Dupont is er een sterke correlatie tussen leerlinggericht onderwijs en de dalende schoolprestaties. Daarenboven wordt de

Koen Pelleriaux

COLUMN

“Het burgeronvriendelijkste kabinet aller tijden” Er zijn twee onderwerpen die in Nederland strijden om aandacht: het boerenprotest tegen de stikstofplannen van het kabinet (het aantal boeren moet worden gehalveerd vanwege een ‘stikstofcrisis’) en de opvang van asielzoekers. Dankzij reisfolders die circuleren onder ‘vreemdelingen’ waarin Nederland wordt geprezen voor de gratis opvang en uitkering, is er geen plek meer in de asielcentra en moeten de ‘vluchtelingen’ in tenten, op stoelen of op de grond slapen. De kranten hebben er mooie kopij aan – iets anders kan ik er niet van maken.

Protesterende boeren die in colonne naar Den Haag rijden of naar het huis van de minister. Dat laatste wordt als ‘intimiderend’ ervaren. Je vraagt je af of de minister of het kabinet enig idee hebben hoe intimiderend het is om je bestaansrecht om zeep te zien gaan… Echte mannen op tractoren laten dat niet zomaar gebeuren. Het is de reden waarom we dol zijn op boeren. Niet omdat we boer willen zijn, maar de stoerheid die ervan afstraalt: mannen die met hun handen werken, verbaal niet sterk zijn maar fysiek wel, dat spreekt aan. Zoals het ook aanspreekt dat ze niet meteen op hun rug gaan liggen zoals de horeca of de cultuursector als in Den Haag wordt besloten dat de helft van het aantal boerenbedrijven gesloten moet worden. Want stikstofcrisis. Zo kan het zijn dat een boerderij in Nederland dicht moet, maar over de grens bij Duitsland mag uitbreiden.

De enige die het kan uitleggen, is de minister.

Vooralsnog maakt het niet veel indruk op de boeren.

- miljoenen mensen -, maar zelden uitgeprocedeerde asielzoekers. Afhankelijkheid van anderen als het om voedsel gaat, is het domste wat er is. Alsof de afhankelijkheid van Russisch gas zo’n goed idee is gebleken. Keer op keer komen ze in Den Haag met varianten op hetzelfde thema: maak burgers kapot ten koste van vreemdelingen en giet er een sausje van urgentie overheen. De urgentie die gevonden is, heet ‘stikstofcrisis’.

‘Urgentie’

Vooralsnog zijn de boeren aan de beurt. De vanzelfsprekendheid waarmee in Den Haag een streep door levens en bedrijven wordt gezet, heeft in coronatijd terrein gewonnen. We zijn geen mensen, we zijn middelen die in een Excel-bestand moeten passen. Middelen hebben geen levens, geen gezinnen, geen bedrijf, geen schulden, geen verplichtingen. Middelen worden ‘uitgekocht’. En dan, wat gaan die middelen dan doen? Hun hele bestaan is gericht op het boerenbedrijf, het is niet dat ze opeens

Nederland produceert zogezegd meer voedsel dan nodig is. We produceren nu voor de export, nergens voor nodig zeggen ze in Den Haag. Je zou ook kunnen zeggen dat we te veel bier exporteren, of kaas of tulpen en andere bloemen. Waarom is het nodig om dat en elk ander product dat op Nederlandse bodem gemaakt wordt te exporteren? Waarom is het nodig om via Schiphol mensen te ‘exporteren’

Steeds komen ze in Den Haag met varianten op hetzelfde thema: maak burgers kapot ten koste van vreemdelingen en giet er een sausje van urgentie overheen Middelen

bagagepersoneel op Schiphol willen worden.

Wat best een idee zou kunnen zijn, ware het niet dat boeren niet in die betonnen omgeving willen wonen, laat staan werken. Er wordt in de politiek met mensenlevens gespeeld. Anders dan in coronatijd waarbij de hele bevolking bang werd gemaakt om een virus dat ziekte en verderf zou kúnnen brengen bij een minuscuul kleine groep, maar waarbij de angstpropaganda prima werkte, wordt er nu door de boeren niet ingetrapt. Waar dit eindigt, valt niet te voorspellen. Maar dat mijn sympathie bij de boeren ligt, staat buiten kijf.

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Asielzoekers Waar boeren en burgers vechten tegen het burgeronvriendelijkste kabinet aller tijden, zijn het de vluchtelingen die massaal Nederland blijven vinden. Afgelopen week was de asielinstroom weer 1.000: de asielinstroom blijft gemiddeld 1.000 per week. Wat we met al die mensen moeten doen, geen mens die het weet. Er is geen onderdak, niet in een asielzoekerscentrum en ook niet erbuiten. Het enige wat er is, is een beloofd ‘gratis leven’. Voor wat betreft huisvesting is al besloten door minister Hugo de Jonge dat ze voorrang hebben op Nederlanders die al jaren op een goedkope woning wachten. De vanzelfsprekendheid hiervan is opnieuw stuitend. Er zijn geen woorden voor. Behalve dan de volgende: als er geen opvangplekken zijn, als er geen huisvesting is, als straks de boeren alleen nog voor de eigen bevolking voedsel mogen produceren, waarom worden de grenzen dan niet gesloten voor ‘asielzoekers’?

EBRU UMAR

Stijn Derudder is uw gastheer van twee wekelijkse podcasts.

In PAL EROP krijgt u onze blik op de actualiteit in Vlaanderen en de rest van de wereld.

In EEN KWESTIE VAN GELOOF met theologe en columniste Sonja Dahlmans vatten we elke keer het nieuws over christenen in de wereld samen voor u en focussen we ook op allerlei onderwerpen over geloof en religie in het algemeen.

Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

6

Politiek

30 JUNI 2022

De cd&v staat op een kruispunt De enerzijds-anderzijds van de cd&v is de laatste jaren maar al te vaak noch het ene noch het andere gebleken. Het probleem kon niet beter geïllustreerd worden dan afgelopen zondag in De Zevende Dag, toen Sammy Mahdi gevraagd werd naar het partijstandpunt over abortus. Terwijl het thema op de voorpagina’s van de kranten staat, raakt hij niet verder dan zijn voorstel voor een expertencommissie die in plaats van de politici de huidige wetgeving moet evalueren. Een versoepeling wees hij niet echt af, een eventuele verstrenging wel, want stel je voor, dat laatste was het standpunt van het Vlaams Belang. We hopen dat het een valse start was, want anders ziet het er niet goed uit voor de cd&v.

Zo’n koerswijziging betekent uiteraard dat de rechtervleugel van cd&v afgestoten wordt. Geen Pieter De Crem meer dus.

Maar potentieel zou zo’n partij in Vlaanderen wel kunnen hebben, met de linkervleugel van de huidige cd&v en de gematigde vleugel van Groen. Zou dat een kleine tien procent kunnen opleveren?

Veel meer dan wat de partij vandaag heeft is dat misschien niet, maar het zou wel een stabielere basis kunnen vormen, en concurrent Groen onder de kiesdrempel duwen.

Dat de partij de term ‘gezond verstand’ in de titel van haar partijprogramma durft te hanteren, geeft meteen aan dat het over veel meer gaat dan alleen maar het platteland, namelijk ook over een maatschappelijke visie, een die iets zelfverzekerder is dan wat we vandaag bij de cd&v zien.

De lezer mag zelf raden wat BBB denkt over alle stikstofmaatregelen, inclusief de snelheidsbeperking op de autosnelwegen die in Nederland van 130 naar 100 km per uur moest. Tiens, dus niet omwille van de koopkracht? Maar een jaar na de verkiezingen zit BBB in de peilingen bijna aan tien procent en staat de partij virtueel op de derde plaats, vóór CDA.

Geef ons een standpunt!

Stuurt Sammy Mahdi de cd&v richting Groen-light (weinig waarschijnlijk) of BBB, of wordt het nog iets anders? Het maakt eigenlijk weinig uit, als de partij eindelijk maar weer een standpunt over wat dan ook durft in te nemen. Schermen met ‘goed bestuur’ omwille van het bestuur gaat trouwens niet meer, zeker niet na de doortocht van Wouter Beke in de Vlaamse regering. Maar slaagt Sammy Mahdi er niet in de partij weer op een bepaald spoor te zetten, is de kans reëel dat hij in 2024 al het licht zal mogen uitdoen.

FILIP VAN LAENEN © BELGA

Dit weekend verkoos cd&v Sammy Mahdi tot partijvoorzitter en zette finaal een punt achter het voorzitterschap van Joachim Coens. Maar de partij staat vandaag op een kruispunt: doet ze verder op het huidige enerzijds-anderzijds-elan, dat langzaam maar zeker naar de volledige irrelevantie leidt, of ontpopt ze zich tot een partij met een duidelijk standpunt?

Groen-light Om op termijn te kunnen overleven, moet de partij het over een andere boeg gooien en duidelijke politieke standpunten innemen. Een mogelijkheid waarin potentieel zit, maar wat Sammy Mahdi niet op het lijf geschreven staat, is een soft centrum-links eco-sociaal-christelijk profiel. Iets voor de brave Vlamingen die willen meewerken aan een beter milieu en klimaat, maar daarom nog niet aan de havermelk willen of scharrelkippen en biokoeien willen verbieden. Voor wie de wereld gerust wat rechtvaardiger en socialer mag zijn, maar zonder dat woke gedoe. Voor degenen die nog Kumbaya rond het kampvuur kunnen zingen zonder zich zorgen te maken over de CO2-uitstoot van zowel het vuur als het zingen.

Gek genoeg is het archetype van deze kiezer covoorzitter van concurrent Groen.

Neen, niet Nadia Naji, van wie de woke afdruipt, maar Jeremie Vaneeckhout. Zijn biografie (Chiro-leider in Anzegem, onder meer een master wereldreligies en interlevensbeschouwelijke dialoog aan de KU Leuven, getrouwd en drie kinderen) spoort eigenlijk niet met het stedelijke woke ecologisme van Groen. Die man zou carrière moeten willen maken in een partij met een C in haar naam.

Agrarische partij Het andere alternatief is diametraal het tegenoverstelde: een agrarische partij, waar men ervoor uitkomt dat een knapperige boerenworst, een sappig kalfslapje of een stevige biefstuk niet alleen moet kunnen, maar dat daar zelfs niets mis mee is. En een pak gezonder dan het veganistische gedoe. Dat je ook geen slecht mens bent omdat je nog een auto hebt, ook niet als die op diesel rijdt.

Een Vlaamse variant van de Nederlandse BBB dus, de BoerBurgerBeweging.

Iets meer dan een jaar geleden haalde die partij bij de Tweede Kamer-verkiezingen 1 procent van de stemmen, met haar verkiezingsprogramma ‘Gezond Verstand voor een Gezond Platteland’.

Sammy Mahdi

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT Respect De commissie Defensie had het vorige week behoorlijk moeilijk om geldig te vergaderen omdat verschillende meerderheidspartijen hun kat stuurden, de groenen op kop. Er moest dus met man en macht gezocht worden naar ‘depanneurs’ om de vergadering op dreef te krijgen. Dat lukte uiteindelijk na 50 minuten. Zo kwam daar plots Christian Leysen (Open Vld) opdagen.

Hij ging zitten, opende zijn laptop en stak zijn ‘oortjes’ in om ostentatief een andere vergadering te kunnen volgen. Toen Theo Francken (N-VA) door omstandigheden vijf minuten te laat binnenkwam, vroeg Leysen het woord om respect te vragen voor de minister en de aanwezige delegatie. Francken vroeg of Leysen zich niet beter zou schamen en zijn vingerwijzigingen over respect voor zichzelf kon houden.

lijke kostenplaatje dus voor een groot gedeelte en indirect weer aan Vlaanderen gepresenteerd zal worden en dat Wallonië zijn verantwoordelijkheid (alweer) grotendeels doorschuift.

Draaideurcriminelen Ortwin Depoortere (VB), Jean-Marie Dedecker (Onafh.) en Franky Demon (cd&v) uitten ten aanzien van minister van Binnenlandse Zaken Verlinden (cd&v) hun ongenoegen over de aanhoudende en jaarlijks weerkerende rellen in de Vlaamse recreatiedomeinen, veroorzaakt door “de multiculturele elite van draaideurcriminelen uit Molenbeek, Kuregem, Schaarbeek en consorten”, zoals Dedecker het omschreef.

De sprekers wilden weten wat de minister uiteindelijk van plan is om dit fenomeen een halt toe te roepen. Het antwoord was voorspelbaar: we zijn ermee bezig, het is niet te tolereren voor de gezinnen die een leuke dag willen beleven, de regering zit niet stil, we werken aan plaatsverboden en identiteitscontroles, alle bestuurlijke niveaus moeten samenwerken… En als klap op de vuurpijl zei ze nog: “Ik vraag dan ook dat alle lokale besturen, maar ook alle collega's in alle regeringen, federaal en gewestelijk, hun verantwoordelijkheid nemen en zorgen voor voldoende recreatie en ontspanning op het terrein. Mensen zullen zich namelijk verplaatsen omdat er in hun buurt zelf onvoldoende ontspannings- en recreatiemogelijkheden zijn. Dat mogen we

niet over het hoofd zien.” Zelfs Demon vond het antwoord maar dunnetjes, want ook hij pleitte voor snelrecht en het weigeren van toegang, en dus in principe een lik-op-stukbeleid.

Geen urgentie voor Zaventem Het is een constante in de Kamer dat de Vlaams-nationalistische partijen nu en dan ‘voorstellen van bijzondere wet’ indienen waarin gepleit wordt om een en ander te defederaliseren, zeg maar: te splitsen en dus over te dragen naar de deelstaten. Zo diende N-VA bij monde van Sander Loones het voorstel in om van de luchthaven van Zaventem, gelet op de versnipperde bevoegdheidsverdeling die alleen maar tot slecht beheer leidt, een Vlaamse luchthaven te maken. Een verzoek tot urgente behandeling werd verworpen.

Centen voor Wallonië

Tegen beter weten in

Waals minister-president Di Rupo (PS) had vorig jaar al na de watersnood in Wallonië laten verstaan dat de federale overheid maar moest bijspringen om de financiële noden te lenigen, omdat Wallonië niet in staat was dat zelf te doen. In die zin werd er donderdag in de Kamer midden in een hele lijst van in overweging te nemen voorstellen ook een voorstel van resolutie neergelegd door zes PS’ers “met het verzoek om de aanbevelingen van de onderzoekscommissie van het Waals Parlement inzake de overstromingen van juli 2021 op het federale niveau op te volgen en om in België aan een betere risicopreventie en een beter crisisbeheer te doen”. Wie tussen de regels leest, zal beseffen dat het uiteinde-

Er kwam een fors ontwerp van de regering van meer dan 1.000 pagina’s om een juridisch kader te creëren waarbij politiediensten ‘metadata’ bij bedrijven als WhatsApp en Telegram kunnen opvragen voor gerechtelijk onderzoek. Daarbij gaat het niet om de inhoud van de gesprekken, maar om wie communiceert met wie, wanneer en waar. De ‘Gegevensbeschermingsautoriteit’ verzet zich alvast inzake privacyrechten en ook het Grondwettelijk Hof en zelfs het Europees Hof van Justitie plaatsten al vraagtekens bij de wet die nog niet echt waterdicht is. Het evenwicht tussen effectiviteit en privacy is niet echt wat het moet zijn. Toch zet Vivaldi door, ondanks het risico tot vernietiging.

Politiek

30 JUNI 2022

Alexander De Croo “Open Vld heeft het niet goed gedaan bij de verkiezingen.

Wij zijn de zevende partij in het parlement. Je moet de democratie respecteren. Als eerste minister zonder slagkracht ben je de dweil van je regering.” Er zijn wellicht weinig zinnen waarvan hij zoveel spijt zal hebben dat hij die uitsprak na de verkiezingen van 2019. Die zinnen achtervolgen hem omdat ze elke dag opnieuw aangetoond en bevestigd worden. Alexander De Croo (46) kan geen gelukkig man zijn in de Vivaldi-krabbenmand.

Zelfs in de overwegend regeringsgezinde media is men niet eenstemmig over zijn leiderscapaciteiten en zijn herhaalde inschikkelijkheid tegenover balsturige en eigengereide coalitiepartners. Het is voortdurend brandjes blussen en de boel bij elkaar houden, want de regering doen vallen, is geen optie. Dan is het over en uit voor zijn partij, maar ook voor bijna alle andere Vlaamse regeringspartijen.

CITAAT VAN DE WEEK

Sammy Mahdi:

“Ik vind dat er meer verwacht mag worden van nieuwkomers”

© BELGA

IN DE KIJKER

7

In een interview met De Zondag zet kersvers cd&v-voorzitter Sammy Mahdi meteen de toon. “We zijn een inclusieve partij”, antwoordt hij op de vraag welk verhaal hij wil vertellen over integratie. “Niet uw afkomst telt, maar uw toekomst: dat is het basisprincipe. Ik vind wel dat er meer verwacht mag worden van nieuwkomers. Laat hen gemeenschapsdienst doen, zoals we ook vragen aan werklozen. Dat is geen pestmaatregel. Het zal hun integratie alleen maar bespoedigen.”

Op de vlucht Toen Sophie Wilmès zich om begrijpelijke familiale redenen tijdelijk terugtrok uit de regering en haar bevoegdheden liet herverdelen, was hij er als de kippen bij om Buitenlandse Zaken naar zich toe te trekken. Iedereen voelt het aan en velen speculeren er al op dat hij nooit meer zal terugkeren naar een Belgische regering na 2024, maar in het spoor van de blauwe roergangers Verhofstadt, Michel en Reynders zal uitwijken naar een veel prestigieuzere post op het internationale niveau. De Verenigde Naties, de NAVO en Europa zijn enkele pistes die over de tongen gaan. Wie zijn agenda van het jongste half jaar bekijkt, zal merken dat hij alles deed om op internationale bijeenkomsten te zijn en - vooral - er in de kijker te lopen met ronkende uitspraken. Denk maar aan zijn pleidooi voor een Europees energieblok, het EU-lidmaatschap voor Oekraïne, zijn houding tegenover Congo en de NAVO. Hij lijkt wel heel letterlijk een ‘politieke vluchteling’ te willen worden…

VAN DER STRAETEN: “Investeringen in kleine modulaire reactoren?

Dat zijn miljardairs die zich vervelen” Volgens minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) zijn investeringen in kleine modulaire reactoren – de “kernenergie van de toekomst” – op dit moment “allemaal risicokapitaal” door “miljardairs die zich vervelen”. Dat zei ze dinsdag in de Kamercommissie Energie. De regering investeert zelf 100 miljoen euro in het onderzoek naar dergelijke reactoren. © PHOTONEWS

Naar ieders pijpen dansen Zelf ervaart hij dagelijks dat ook de andere Vivaldi-partijen erg ongelukkig zijn in deze noodlottige constructie. Het gevolg is een permanente verkiezingsmodus met standpunten waarmee de ene partij altijd wel weer een andere partij in de gordijnen jaagt. In Terzake zegt De Croo: “Ik kan partijvoorzitters niet tegenhouden om leuke ideetjes te hebben, maar daar is het vandaag niet het moment voor”. Hij kan dat wel zeggen, maar ze hebben er geen oren naar.

Er wordt dan ook veel beloofd, maar weinig gedaan omdat er telkens wel een coalitiepartner is die op de rem gaat staan, zoals bij de zogenaamde arbeidsdeal, het kernenergiedossier, de ‘optrekking’ van de defensie-uitgaven, de hervormingen binnen justitie, het maar niet willen op gang komen van pensioenhervormingen, de nooit geziene omvang van het gat in de begroting … Of er worden dingen beloofd die gewoon niet kunnen, zoals het opbod om 25.000 of zelfs 30.000 euro aan jongeren te geven. Om nog maar te zwijgen over grote ego’s - zoals Bouchez en Magnette - die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en de kleine stokebranden als Calvo en De Vriendt met hun moraliserende opgestoken vingertjes.

Bovendien worden ze allemaal opgejaagd - vooral in Vlaanderen - door kiezers die steeds bozer worden en zich steeds meer in de steek gelaten voelen, wat zichtbaar wordt in peilingen die de zenuwen door de kelen doen gieren. De Vlaamse Vivaldi-partijen zijn kleine partijtjes geworden die zullen moeten knokken voor hun overleven, de Open Vld van Alexander De Croo in het bijzonder.

En hij weet dat. Wellicht vraagt hij zich elke morgen af naar wiens pijpen hij die dag weer zal moeten dansen als een zielig dansend paard in de arena van het parlementaire circus.

MEEST GELEZEN OP

Leegloop In de rangen van zijn eigen partij voelt men de bui al langer hangen, zeker na het bochtenwerk van voorzitter Egbert Lachaert die nauwelijks nog ernstig wordt genomen door zijn tegenstanders, maar ook niet meer in eigen rangen. Vele echte blauwen vertrekken naar andere partijen, maar ook de nog resterende Kamerleden tellen na elke peiling wie er eventueel nog zou kunnen overblijven na echte verkiezingen. Niemand verdedigt de premier nog met verve.

Hij staat er gewoon alleen voor. “In 2024 willen we de grootste familie worden in dit land”, zei hij vorig jaar op de 175e verjaardag van de liberale partij. Hij doelde dan wel op de Open Vld samen met de MR. Voor de donkerblauwe MR zal het wel geen probleem zijn om ‘groot’ te blijven, maar voor Open Vld met een “eerste minister zonder slagkracht” en als “dweil van de regering” is die droom zonder de minste twijfel onhaalbaar.

beschikking moeten hebben.” Ze voegde daaraan toe dat SMR’s misschien konden bijdragen, maar dat het geen risicokapitaal mocht zijn.

Hoewel Van der Straeten beweerde dat het allemaal om risicokapitaal gaat, zijn er tal van landen die momenteel werken aan het ontwerpen of bouwen van SMR’s: het Verenigd Koninkrijk, China, de VS, Rusland, Japan, Zuid-Korea, Frankrijk, Denemarken en Zweden, om er maar enkele te noemen.

“We moeten dingen hebben die meegaan tot 2100”, reageerde Wollants. “Ik denk dat u het punt mist. Dat punt is: als er degelijke investeringen zijn in nucleaire technologie in die komende 78 jaar, wil u die van tevoren uitsluiten? Want dat is wat er in deze wet staat.”

PIETER VAN BERKEL

Tinne Van der Straeten

In de Kamercommissie Energie werd dinsdag groen licht gegeven voor een wetsontwerp van minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) dat ervoor moet zorgen dat de uitbaters van de kerncentrales, en niet de burger, de kosten van de ontmanteling en het beheer van kerncentrales voor hun rekening nemen. Eind vorig jaar had Engie Electrabel voor bijna 14,4 miljard euro aan nucleaire provisies. Tot voor kort mocht Synatom - de kernprovisievennootschap die het fonds beheert - dat geld opnieuw lenen aan uitbater Engie Electrabel, zonder dat daar garanties tegenover stonden.

De nieuwe tekst die dinsdag werd gestemd, bepaalde echter onder meer dat het kernprovisievennootschap Synatom slechts een zeer beperkt bedrag mag beleggen “in activa uitgegeven door rechtspersonen die actief zijn in de fossiele en nucleaire energiesector”. Met andere woorden: geen beleggingen in zogenaamde kleine modulaire reactoren of ‘small modular reactors’ (SMR’s).

Nochtans krijgt het nucleaire onderzoekscentrum in Mol (SCK. CEN) van dezelfde regering 100 miljoen euro om dergelijke SMR’s te onderzoeken.

Die kleine modulaire reactoren worden ook wel eens “de reactoren van de toekomst” genoemd.

Ze gebruiken vloeibaar metaal als koelmiddel in plaats van water. Een van de voordelen is dat ze minder kernafval produceren dan de reactoren die we nu hebben, waardoor een van de belangrijkste argumenten van tegenstanders van kernenergie gecounterd wordt.

“Miljardairs die zich vervelen” Toen N-VA-Kamerlid Bert Wollants in de commissie op de discrepantie tussen de tekst die voorlag en de andere plannen van de regering wees, reageerde Van der Straeten met de bewering dat “investeringen die vandaag in SMR gebeuren allemaal risicokapitaal zijn”. “Ik zal zelfs meer zeggen: dat zijn allemaal miljardairs die zich vervelen. Is het dat wat we willen?

De finaliteit van de wet is: het bestaan, de toereikendheid en de beschikbaarheid van de provisies.

Misschien zal dat in 2080 anders zijn. Tegen dan heb je veel momenten om de wet aan te passen. Dus het hoeft niet voor mij. Het gaat er hier over dat we die middelen ter

Soetkin Jehaes (Open Vld) noemt VB’ers “degoutante monsters die geaborteerd zouden worden door hun ouders” Hans Teeuwen vindt nieuwe woke-termen uit: “Talententerreur, het ondraaglijke gevoel dat iemand gewoon beter is dan jij” Johan Derksen: “Ik laat me niet souffleren door een paar linkse dames van de wokegemeenschap” 61 procent van studenten wil vrijheid van meningsuiting aan banden leggen: “Ruggengraatloze en intolerante wezens” Heisa over affiche van Lectrr: “Niet genoeg gekleurde mensen”

Surf naar palnws.be

8 Politiek Rechtse partijen nemen niet deel aan buitenlands bezoek Congocommissie

30 JUNI 2022

Een delegatie van de bijzondere Kamercommissie die zich buigt over het Belgische koloniale verleden brengt begin september een werkbezoek aan Congo, Rwanda en Burundi. Dat heeft de conferentie van voorzitters van de Kamer beslist. Elke partij mag één vertegenwoordiger afvaardigen, maar N-VA, Vlaams Belang en Open Vld zullen niet deelnemen.

“Dure, overbodige reis” Volgens Kamerlid Thomas Roggeman, die namens N-VA in de Kamercommissie zetelt, kadert het bezoek in een “paars-groen intentieproces” dat moet resulteren in herstelbetalingen en boetedoening voor het koloniale verleden. “Wij passen daarvoor en kiezen voor dialoog met de Afrikaanse gemeenschap bij ons”, aldus Roggeman. “Wij willen met Kinshasa, Kigali en Bujumbura naar de toekomst kijken en niet dralen in het verleden. Dat kan voor ons zonder dat het parlement en uiteindelijk ook de gewone Vlaming daarvoor de rekening betaalt.”

Ook Vlaams Belang zal niet deelnemen aan het werkbezoek, waartegen de partij zich steeds verzet heeft. “Het gaat om een dure, overbodige reis, om over de ecologische voetafdruk nog maar te zwijgen”, hekelt Kamerlid Annick Ponthier.

Kostenplaatje van 48.000 euro Het totale kostenplaatje voor vluchten, hotelovernachtingen, maaltijden en eventuele transportkosten ter plaatse

bedraagt net geen 48.000 euro. Dat komt neer op 3.600 euro per deelnemer, CO2-compensatie inbegrepen. “Onverantwoord”, vindt Ponthier. Het Vlaams Belang-Kamerlid herinnert eraan dat de commissie Koloniaal Verleden werd opgericht in de nasleep van de BLM-beweging, wat zich vertaalt in de doelstellingen. “De commissie stuurt aan op herstelbetalingen en een permanent schuldcomplex van de Vlaming”, besluit ze.

“Het koningshuis blijft hierbij buiten schot, maar als er iemand herstelbetalingen moet doen, is dat uiteraard het koningshuis zelf.”

In navolging van N-VA en Vlaams Belang kondigt Kamerlid Jasper Pillen aan dat ook Open Vld niet deelneemt aan “een lange rondreis door de ex-kolonies”.

“De werkzaamheden vinden plaats in het parlement”, schrijft hij op Twitter. “Geen meerwaarde en een te grote kostprijs.”

De Vriendt “betreurt” afwezigheid De Commissievoorzitter betreurt het dat N-VA, Vlaams Belang en Open Vld niet meegaan. “Ik betreur dat enorm”, klinkt het. “Een parlement dat zichzelf, deze historische opdracht en de Congolese bevolking respecteert, doet zo’n missie. Iedereen die het dossier kent, weet dat.”

“Alle experten van de commissie hebben om die reden trouwens sterk aangedrongen op zo’n werkbezoek”, klinkt het verder. Volgens De Vriendt horen buitenlandse bezoeken nu eenmaal bij het werk van politici. “Ik weiger om daar populistisch op te reageren en te zwaaien met de kostprijs”, besluit hij.

ANTON SCHELFAUT

Wouter De Vriendt

Met Nicole De Moor kiest Mahdi voor continuïteit op departement Asiel en Migratie

Een nieuwe naam, hetzelfde beleid. Dat is de conclusie na de voorstelling van de nieuwe staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Nicole De Moor. Zij vervangt Sammy Mahdi, die de nieuwe voorzitter van cd&v wordt. Met De Moor kiest de partij voor iemand met bakken ervaring op Asiel en Migratie, maar ook voor een nieuw gezicht in Oost-Vlaanderen, als voorbereiding op de verkiezingen van 2024.

Onderhandelaar tijdens formatie De Moor zet dus al van in het begin van de legislatuur mee de lijnen uit en onderhandelde zelfs in naam van cd&v over Asiel en Migratie tijdens de formatiegesprekken. “Nicole is de beste persoon voor de job. We hebben gekozen voor continuïteit, stabiliteit en de nodige vernieuwing”, aldus Mahdi.

Desondanks blijft een functie achter de schermen iets heel anders dan een publiek mandaat, zeker op een thema waarover de emoties regelmatig hoog oplopen. Zelf geeft ze wel aan voorbereid te zijn op het parlementair métier, waar ze continu bestookt zal worden door “de Theo’s en Driesen van deze wereld”. “Het is natuurlijk nieuw, maar ik

ben zo voorbereid als mogelijk. Ik werk al lang achter de schermen op Asiel en Migratie en ken de materie goed”, verklaarde De Moor. “Nicole was ook altijd mijn sparringpartner voor debatten”, voegde Mahdi daar nog aan toe.

Collectieve noodopvang Op het beleidsdomein Asiel en Migratie moet De Moor niet alleen aanvallen verwachten vanuit de oppositie. Ook de linksere regeringspartijen durven felle kritiek te uiten op hun collega’s. Denk aan de zomer van 2021, toen Groen, PS en Ecolo het dossier van de hongerstakers uit handen wilden halen van Mahdi en zelfs dreigden met een val van de regering. “We moeten zorgen dat regeringspartners ook echt partners blijven”, zei ze daarover. In deze moeilijke regering staatssecretaris worden, vindt ze geen © BELGA

“Niemand in Vlaanderen heeft zo veel expertise als zij.” Straffe woorden van voorzitter Mahdi voor de nieuwe staatssecretaris, maar een titel die te verantwoorden is met het CV van Nicole De Moor. Ze studeerde af als doctor in de rechten met een studie over migratie- en klimaatrecht. Daarna werkte ze voor het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatslozen (CGVS). Haar eerste stappen in de politiek zette ze als migratie-experte op het kabinet van toenmalig vicepremier Kris Peeters. Tot voor kort was ze kabinetschef van Mahdi, opnieuw bij Asiel en Migratie. En nu wordt ze zelf staatssecretaris van dat kabinet.

© BELGA

De zogenaamde ‘Congocommissie’ werd in juli 2020 opgericht om het Belgische koloniale verleden onder de loep te nemen en om aanbevelingen te doen over herstel, verzoening en de omgang met dat koloniale verleden. In oktober 2021 werd een eerste expertenrapport voorgesteld, waarna er een reeks hoorzittingen volgde. Alle experten drongen aan op een werkbezoek.

Groen-Kamerfractieleider Wouter De Vriendt, die de bijzondere commissie voorzit, noemt een werkbezoek ter plaatse “een kwestie van elementair respect”. “Het is maar logisch dat de erkenning van het koloniale verleden en het bepalen van herstelmaatregelen gebeurt in dialoog, en al luisterend. Dit louter in Belgische handen leggen zou blijk geven van hetzelfde paternalisme als tijdens het kolonialisme zelf. Dat zou een historische vergissing zijn.”

Nicole De Moor

vergiftigd geschenk. “Staatssecretaris worden op een departement dat al jaren je passie is, daar twijfel je niet over.”

Er wacht De Moor een moeilijke taak: de opvangcapaciteit staat gigantisch onder druk, mede door de trage doorstroom van asielaanvragen. “Een probleem dat we dringend moeten oplossen”, aldus De Moor. Groen en Ecolo pleitten er al voor om asielzoekers in hotels op te vangen, maar die piste wil De Moor - net als Mahdi - niet volgen.

“We moeten dringend een nieuw collectief noodopvangcentrum openen”, aldus De Moor, die daarvan haar eerste grote prioriteit wil maken. “We leven in een wereld met veel grote crisissen, met de taliban die in Afghanistan de macht hebben gegrepen en Poetin die verschrikkelijke daden pleegt in Oekraïne. Heel wat mensen zoeken hun toevlucht binnen de EU en bij ons. Daarvoor is een sterk Europees beleid en internationale samenwerking nodig”, besluit De Moor.

De nieuwe Kris Peeters Tijdens de vorige verkiezingen kwam De Moor nog op voor het Vlaams Parlement vanop de Brusselse lijst. Ze raakte met 379 stemmen niet verkozen. Binnen de termijn van enkele maanden verhuist ze nu terug naar de regio Sint-GillisWaas in Oost-Vlaanderen, haar heimat.

Een beslissing van De Moor (en/of cd&v) met de verkiezingen van 2024 in het achterhoofd. In Oost-Vlaanderen verloor de partij met Pieter De Crem een kopstuk en viel er een gat dat gedicht diende te worden. “U kan aan Kris Peeters gaan vragen hoe het is om speciaal voor de verkiezingen te verhuizen”, raadde iemand De Moor tijdens de persconferentie aan.

WANNES NEUKERMANS

Radiocampagne ‘Ik heb impact!’ kostte bijna 206.000 euro De radiocampagne die ‘Ik heb impact!’ een campagne van de federale overheid om burgers aan te moedigen energiezuiniger te leven “om Oekraïne te helpen” - heeft bijna 206.000 euro gekost. Dat blijkt uit een antwoord van minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) op een vraag van Kamerlid Theo Francken (N-VA).

In een reactie op de stijgende energieprijzen een probleem dat enkel verergerd werd door de Russische invasie van Oekraïne - lanceerde de federale overheid de campagne ‘Ik heb impact!’.

De campagne liep van begin april tot half mei en bevatte een reeks tips om energie te besparen, zoals: de verwarming een graad lager zetten, de verwarming een uur vroeger op nachtstand zetten en goed letten op huishoudtoestellen die veel energie verbruiken.

Sommige voorstellen werden niet allemaal even warm onthaald. Denk aan het voorstel om de maximumsnelheid te verlagen tot 100 kilometer per uur of voorstel om meer te koken met de microgolfoven.

“Tinne heeft vooral impact op de mensen hun portemonnee” Nu blijkt dat de promocampagne die ermee gepaard ging in totaal 205.990,24 euro (inclusief btw) gekost heeft. 8.252,20 euro ging naar het aanmaken van radiospots. 44.735,58 euro ging naar ruimte voor reclamespots op radiostations van DPG Media. 60.134,58 euro ging naar reclameruimte op radiostations van de VRT. 49.654,25 euro ging naar IP Belgium en 43.013,63 euro ging naar de radiozenders van RMB. Bij Francken, die de cijfers opvroeg, klinkt het dat “Tinne vooral impact op de mensen hun portemonnee heeft”. Nieuwe campagnes worden niet uitgesloten door de regering, maar vooralsnog zitten er geen nieuwe initiatieven aan te komen.

PIETER VAN BERKEL

Dossier

30 JUNI 2022

De Europese koepelpartij Identiteit & Democratie (ID), waarvan onder meer Vlaams Belang deel uitmaakt, hield donderdagavond een meeting in de Antwerpse Handelsbeurs. ID-kopstukken van dichtbij - zoals Geert Wilders (PVV), Gerolf Annemans en Tom Van Grieken - en ver - zoals de Hongaarse Justitieminister Judit Varga (Fidesz), de Portugees André Ventura (Chega!) en de Est Martin Helme (EKRE) - tekenden present. De centrale boodschap van de meeting betrof de Europese identiteit en soevereiniteit onder het motto: “Ons Europa. Want Europa moet Europees blijven!” e ID-kopstukken hekelden voornamelijk de top van de Europese Unie (EU) als ondemocratisch, wereldvreemd en te ver afstaand van het volk, terwijl ze de soevereiniteit van de Europese natiestaten als enig valabel alternatief naar voren schoven. Bovendien waarschuwden ze voor de gevolgen van de massamigratie voor de Europese beschaving en identiteiten.

ID-voorzitter Gerolf Annemans (Vlaams Belang) mocht de spits afbijten en gaf in zijn toespraak de essentie van de ‘Antwerp Declaration’ mee, een gemeenschappelijke verklaring die de koepelpartij donderdag goedkeurde. Daarin wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen Europa, “het beschavingscontintent dat wij van onze ouders hebben geërfd en waar wij trots op zijn”, en de Europese Unie, “een juridische organisatie, een machtsconcentratie die totaal uit de hand aan het lopen is”. Daarnaast bevat de verklaring ook een pleidooi voor meer samenwerking tussen patriottische en conservatieve krachten in de aanloop van de Europese verkiezingen van 2024.

Europees Parlementslid Guy Verhofstadt (Open Vld) was donderdagavond het mikpunt van kritiek.

Annemans zette meteen de toon door te stellen dat de liberaal geen Vlaming is. “Aan heel Europa en Oekraïne zeg ik: jullie mogen hem helemaal hebben, kom hem gerust halen.”

EXCUSES VOOR “SLECHTSTE BELGISCHE POLITIEKE EXPORTPRODUCT” In navolging van Annemans haalde ook Tom Van Grieken stevig uit naar Verhofstadt. De Vlaams Belang-voorzitter verontschuldigde zich bij de andere ID-kopstukken voor de Europese politici die uit België afkomstig zijn. Hij verwees daarbij naar Herman Van Rompuy en Charles Michel. “Maar het meest van al voel ik de sterke drang om me te verontschuldigen voor het slechtste Belgische politieke exportproduct van allemaal: de liberale windhaan Guy Verhofstadt.”

“Accepteer alsjeblieft mijn diepe verontschuldigingen en geloof me wanneer ik jullie zeg dat figuren zoals Van Rompuy, Michel en Verhofstadt op geen enkele manier representatief zijn voor ons volk, het Vlaamse volk”, aldus Van Grieken.

Ook premier Alexander De Croo (Open Vld), die op zoek zou zijn naar een “internationale ontsnappingsroute”, kreeg van Van Grieken een stevige veeg uit de pan. “Niet alleen zetten zulke figuren systematisch onze belangen in de uitverkoop in ruil voor een topjob, ze exporteren de Belgische ziekte naar de rest van de EU. Ze dragen ertoe bij dat de EU een België in het groot wordt. Niemand is daarbij gebaat”, oordeelde Van Grieken.

ANTON SCHELFAUT CARL DECONINCK

9

EUROPESE VRIENDEN VAN VLAAMS BELANG VERZAMELEN IN ANTWERPEN GEERT WILDERS (PVV) “Ik denk niet dat er nog veel vrienden van Poetin zijn” PVV-leider Geert Wilders uit buurland Nederland is in Vlaanderen vermoedelijk een van de bekendere buitenlandse genodigden die donderdag in Antwerpen aanwezig waren.

Hij toonde zich erg tevreden over de samenwerking tussen de verschillende rechtse Europese partijen.

“In het verleden zag je dat linkse partijen, christendemocratische partijen, socialisten en groenen, dat die met elkaar konden samenwerken”, zegt Wilders.

“En ‘de makke’ van partijen als de onze was vroeger altijd dat dat niet kon, dat er altijd of ruzie was, of die wilde niet met die en die niet met die. En ik ben blij dat een aantal jaren geleden Marine Le Pen en ik het initiatief hebben genomen om met een Europese groep in het Europees Parlement te komen. Dat is heel veel partijen goed bevallen.

Je ziet ook dat je ondanks verschillen dan ook aan invloed wint. Dat hebben andere partijen ook gezien. Zoals u weet, de partij van Victor Orban in Hongarije, heeft weer een andere groep verlaten.

“Deze ID-partij is ook een enorm succes. Ik hoop dan ook dat we over twee jaar, na de vol-

gende verkiezingen in het Europees Parlement, een hele grote, stevige groep krijgen. Misschien zelfs de grootste of de tweede grootste groep in het Europees Parlement.”

Waar misschien wel nog verdeeldheid over bestaat is Oekraïne. Sommige partijen zijn vriendelijker voor Poetin, anderen zitten meer in het kamp Zelensky.

“Ik denk niet dat er nog veel vrienden zijn van Poetin. Ik denk dat iedereen wel vindt dat Poetin de agressor is geweest met het binnenvallen van de Oekraïne. Niemand heeft daar sympathie voor Poetin, ik moet zelf de eerste partij nog tegenkomen die dat vindt.

Je kan wel verschillen over hoe je daarmee moet omgaan. Mijn partij heeft het bijvoorbeeld moeilijk met de sancties, de olieboycot, want we zien dat de olieboycot die Europa eenzijdig heeft afgekondigd, om zogenaamd de oorlogskas van Poetin te stoppen, dat die niet meer gevuld zou worden, ja, wie is daar tegen? Maar op deze manier?”

ANDRE VENTURA (CHEGA!) MARTIN HELME (EKRE) “Ik ben Bolsonaro niet"

“Een kleine gemeenschap is altijd hechter”

Portugal gold lange tijd als een uitzondering in Europa en was een van de landen waar rechts-populistische partijen nooit echt door wisten te breken. Tot voor 2019 tenminste, toen Chega! – Portugees voor Genoeg! – op het politieke toneel verscheen.

Het Estse EKRE is binnen de ID-familie een van de meer ‘gevestigde’ partijen, met - in tegenstelling tot heel wat van hun collega’s - ook regeerervaring op de teller. Waar sommige radicaal-rechtse partijen in Europa het verwijt krijgen te worstelen met hun houding tegenover Rusland, is dat voor de Esten van EKRE niet het geval. Estland leefde tot nog niet zo lang geleden nog onder het Russische juk, een periode waarnaar men niet veel heimwee heeft.

De partij was een van de grote winnaars van de verkiezingen van dit jaar en werd in de derde partij in het Portugese parlement. De oprichter van Chega!, André Ventura, was ook present in Antwerpen.

“We zijn erg verschillend”, antwoordt hij lachend op de vraag of Brazilië beter af zou zijn onder Portugees bestuur, of dat Portugal beter Bolsonaro als president zou hebben. “We zijn broederlanden, delen de taal en grote stukken cultuur. Zoals je weet was Brazilië eeuwenlang een Portugese kolonie, maar nu zijn we onafhankelijke landen met erg goede relaties. Er zijn veel Braziliaanse immigranten in Portugal en die spannen zich in om zich te integreren in onze maatschappij.”

Goede relaties “Over Bolsonaro zal ik geen enkel oordeel vellen. Hij leidt zijn eigen regering. Het is erg makkelijk om kritiek op iets te hebben. Zij kunnen ook dingen zeggen over mijn partij en de politiek in Portugal. Maar we hebben goede relaties met elkaar en ik hoop dat hij de volgende verkiezingen in oktober wint. Ik hoop dat hij deel mag uitmaken van de wereldwijde verandering, weg van het globalisme en het federalisme. Weg van al die politieke correctheid die we zien in de moderne wereld.

Dus goede relaties, fantastische relaties zelfs tussen Portugal en Brazilië, maar ook andere stijlen. Ik ben Bolsonaro niet, al noemen sommigen in Portugal mij wel zo, maar dat vind ik eigenlijk niet leuk, net zoals hij waarschijnlijk niet de Braziliaanse Ventura genoemd wil worden. We zijn anders en hebben andere stijlen en ik respecteer dat.”

Partijleider Martin Helme heeft er ook geen vertrouwen in dat Rusland niet zijn zinnen op Estland zal zetten. “Rusland is op oorlogspad”, zegt Helme. “Ik ben er zelfs van overtuigd dat indien de Russen hun zin krijgen in Oekraïne en dat land kunnen breken, ze hun oorlog in de richting van het Westen zullen uitbreiden. Ze maken daar niet eens een geheim van. Ze willen de landen die ze in het verleden controleerden opnieuw onderwerpen. Dus ik maak me grote zorgen over een mogelijke Russische inval. Dat kan in de Baltische landen zijn, maar ook in andere landen in Oost-Europa. Misschien ook Finland, want Rusland wil niet dat Finland bij de NAVO gaat. Ik denk niet dat het een buitensporige fantasie is, meer zelfs, ik vrees dat steeds meer een realistisch scenario wordt.”

In België horen we soms dat een onafhankelijk Vlaanderen met 6 miljoen inwoners te klein zou zijn, wat vindt u daarvan?

“Ik zou zeggen dat kleinheid nooit een probleem is, maar integendeel een voordeel. Kijk naar Estland, maar ook naar bijvoorbeeld IJsland. Ze zijn daar met minder dan een kwart miljoen mensen en hebben amper grondstoffen. Wanneer je klein bent, ben je wendbaar, heb je een grotere dynamiek. Als je problemen hebt moet je ze oplossen en aanpakken en kan je ze niet begraven dankzij het hebben van een of ander massaal aanwezige grondstof. Elke kleine gemeenschap is ook hechter. Er is meer solidariteit. Iedereen kent iedereen, dus wanneer iemand in moeilijkheden zit, raakt dat jou persoonlijk. Ik zie kleinheid niet als een probleem, niet in het regelen van je eigen zaken, niet inzake innovatie, niet als je wil dynamisch zijn. Het is enkel een probleem inzake defensie.”

10 Interview

30 JUNI 2022

PAUL CLITEUR

JURIST

Paul Cliteur is een bekende Nederlandse jurist en filosoof. Hij laat geregeld conservatief-liberale geluiden horen en heeft een uitgesproken mening over een hele reeks onderwerpen.

Vooral over woke en multiculturalisme laat hij zich gelden.

bent nu op pensioen, wat is er veranderd aan de universiteit na al die jaren?

“Eerst en vooral stel ik vast dat de samenleving is veranderd, niet ik. Het centrum heeft wel stand kunnen houden tegen de voorstellen die in de loop der tijd gemaakt zijn. Zo waren er de voorstellen uit de hoek van Pim Fortuyn en daarna zijn beweging, door de partij van Geert Wilders, de PVV, door Forum voor Democratie, de partij van Baudet, enzovoort. Dat is altijd een sterke beweging geweest de afgelopen 20 jaar.

Maar ze droeg nog nooit echte regeringsverantwoordelijkheid. Het paradigma is nog niet helemaal omgekegeld zou je kunnen zeggen. In die zin is Nederland grotendeels hetzelfde land gebleven, hoewel de verandering wel in de lucht hangt. Dat geldt ook voor de universitaire verhoudingen. Zij het wel dat aan de universiteiten alles nu snel lijkt te veranderen, helaas niet in de goede richting.”

“De laatste 5 jaar merk ik wel een sterke ‘verwoking’. Een sterke aanval op de traditionele universiteit met academische vrijheid, van hoor en wederhoor, van een afstandelijke manier van problemen analyseren. Er is veel meer politiek activisme de universiteit binnengekomen. Het is natuurlijk al altijd zo dat universiteiten in overwegende mate werden gevuld door mensen met een wat meer linkse politieke oriëntatie, maar nu heb je veel linkse activisten die zich doen gelden. En dat maakt het voor mensen met een andere politieke oriëntatie veel moeilijker om zich staande te houden. Je zou kunnen zeggen dat de academische vrijheid van de niet-linkse intellectuelen binnen de universiteiten steeds minder wordt.

En we zien dus ook minder van die intellectuelen. De universiteit wordt dus steeds monocultureler, meer links georiënteerd.”

Waarom zijn net universiteiten zo gevoelig daaraan, terwijl ze net bastions van vrijdenken zouden moeten zijn?

“Dat is een algemeen cultuurpatroon, kennelijk. Je zou kunnen zeggen dat

sinds de jaren ’60 nogal voortvarende linkse politici en activisten een mars door de instituties hebben gemaakt. En die zijn op een gegeven moment ook aandacht gaan besteden aan de cultuur.

Dat noem je ook wel ‘cultuurmarxisme’.

In het traditionele linkse marxistische gedachtengoed heb je de onderdrukkers en de onderdrukten. Dat waren dan de kapitalisten en de arbeiders. Maar sinds de jaren ’60 is men op zoek gegaan naar nieuwe onderdrukten, een nieuw cliënteel voor het linkse gedachtengoed.

Die heeft men gevonden in allerlei minderheden, denk aan homoseksuelen, lesbiennes, vrouwen, moslims, … Linkse intellectuelen kunnen zich opstellen als een soort van bevoogders van die minderheden. Dat bepaalt nu ook heel sterk het universitaire klimaat, de financiering van het onderzoek en de inrichting van het curriculum. Het bepaalt zelfs de reacties van studenten en het aanstellingsbeleid, welke mensen in raden van bestuur komen te zitten en decaan worden.”

“Het allerbelangrijkste vind ik de aanwas van nieuwe mensen. Het lijkt misschien dat ik heel ontevreden ben, maar het tegendeel is waar: ik heb heel goed mijn ding kunnen doen aan de universiteit. Ik heb ongeveer 30 boeken geschreven en ongeveer 30 promovendi kunnen begeleiden, gaf elk jaar hoorcolleges voor ongeveer duizend studenten en ik heb nooit problemen gehad in evaluaties van de studenten. Zelf heb ik dus heel weinig te klagen. Maar de vrijheid die ik zelf heb gehad aan de universiteit is er niet meer voor mensen met wie ik me ideologisch verwant voel: Sid Lukkassen of Raisa Blommestijn bijvoorbeeld. En voor de mensen die er zitten, vergt het wel evenwichtskunst en diplomatie. Ze moeten heel erg voorzichtig zijn met wat ze zeggen. Je hoeft bijvoorbeeld niet te hopen op een universitaire aanstelling wanneer je een criticus bent van het coronabeleid van de regering. Je hebt geen of heel weinig kansen op een carrière aan de faculteit sociale wetenschappen wanneer je je kritisch uitlaat over de islam of over massamigratie. Er hangen daar overal verbodsbordjes aan en daar moet je tussendoor laveren en heel veel inslikken. Je mag dan niet zeggen wat je wel observeert als onafhankelijk wetenschapper.”

DE UNIVERSITEIT WORDT STEEDS MONOCULTURELER, MEER LINKS GEORIËNTEERD

PAUL CLITEUR

“Woke is eigenlijk niet alleen wakker, maar ook week”

• Geboren in Amsterdam op 6 september 1955 • Emeritus hoogleraar Encyclopedie van de Rechtswetenschap (Universiteit Leiden) • Hoogleraar filosofie aan de Universiteit van Delft (1995-2002) • Gasthoogleraar wijsgerige antropologie UGent (2013-2014)

Moeten we dat niet bestrijden en hoe doen we dat het best?

“Voor mensen die een academische carrière willen is dat natuurlijk heel lastig.

Het verschilt per onderwerp. Maar ik ben onlangs op een woke-symposium in België geweest. Daar zag ik Martin Harlaar die een boek schreef over woke.

Hij heeft mooie casuïstiek geschetst, vergelijkbaar met wat Fons Mariën heeft gedaan en dan is dat toch wel heel zorgwekkend om te horen en lezen allemaal.

Om maar iets te noemen: de zaak rond Ruud Koopmans, een socioloog gevormd aan de Universiteit van Amsterdam. Hij kreeg een aanstelling op de Universiteit van Berlijn.”

“Koopmans houdt zich bezig met empirisch onderzoek naar de opvattingen die leven bij moslims, christenen en joden. Dus geen speculatie over hoe je de koran kan interpreteren of wat

de essentie zou zijn van de islam als godsdienst, waar je wat verschillend over kan denken, nee, feitelijk onderzoek. En het leuke is dat hij dat in schemaatjes zet.

Wat denken Europese moslims over homoseksualiteit? Hoe staan ze tegenover religieus geïnspireerd geweld? Vinden ze de soera’s uit de koran belangrijker dan de grondwet? Allemaal van dat soort vragen. En dan komt hij op cijfermateriaal uit. Dat is toch duidelijk, tenzij er iets fout loopt met de methodologie ofzo.

Maar dat is niet zo. Toch meldt hij zelf dat het in toenemende mate moeilijker wordt om die cijfers zelfs gepubliceerd te krijgen. Dan heeft hij dat onderzoek wel helemaal klaar, maar het raakt niet in de vaktijdschriften. Daar zitten immers mensen die kijken met een ideologische bril. En die denken ‘de resultaten van dat onderzoek zijn niet zo leuk, dat willen we liever niet in ons tijdschrift hebben.’ Of mede-onderzoekers komen liever niet op de lijst van auteurs, want zij zijn nog niet aangesteld en willen nog carrière maken.”

“Ik heb hier ook een boek van Steven Greer, van de universiteit van Bristol, professor in de mensenrechten. Hij deed onderzoek naar de motivatie van religieus geweld. Islamitische studentenverenigingen dienden klachten in tegen hem. Nochtans publiceerde hij ook bij het prestigieuze Routledge, want zijn werk is solide. Maar intussen boycotten de studenten zijn colleges en na een tijdje zei de universiteit: ‘Ga jij maar lekker thuis onderzoek zitten doen, je hoeft niet meer naar de colleges te komen. Je gaat wat eerder met pensioen, we kunnen er ook niets aan doen.’ Maar goed, het is niet enkel rond de islam, je hebt dat ook met corona.”

Interview

30 JUNI 2022

11

T EN FILOSOOF “WE ZOUDEN EIGENLIJK EEN HOOGLERAAR SOCIOLOGIE MOETEN HEBBEN DIE OPENLIJK OP PVV STEMT”

Hoe pakken we dat best aan?

“Ik denk dat we moeten beginnen met bewustwording. Als men niet ziet dat er een probleem is, dan is er niks aan de hand. Ik geef even een Nederlands voorbeeld ter illustratie. Wij hebben nu immers een knappe natuurkundige die minister van onderwijs, cultuur en wetenschappen is, namelijk mijnheer Robert Dijkgraaf. Hij is een belangrijke man die goed op de hoogte is van onder meer de snaartheorie. Dat is allemaal heel moeilijk, te moeilijk voor mij in een zekere zin. Dan zou je denken dat zo’n minister op dat gebied stevig opkomt voor de wetenschappelijke methode en tegen alle tendensen die de wetenschappelijke methode aanvechten. Je zou in zo’n minister een medestrijder verwachten tegen het toenemende oprukken van het postmoderne waardenrelativisme, de woke-filosofie en alle gekkigheid die daarmee gepaard gaat. Toch is dat niet zo. Onlangs kwamen er vragen over woke in het parlement en dan klonk het dat de universiteit sterk genoeg is om dat zelf op te lossen. Hij vond daar niet zo heel veel van. Behalve dat docenten moeten kunnen omgaan met mondige studenten. Toen dacht ik, ‘oh’. De promotie van irrationaliteit en dekolonisatie van het curriculum en andere volstrekt waanzinnige eisen, worden door deze minister dus in feite enigszins bagatelliserend afgedaan als komend van ‘mondige studenten’. Dat is wel bedenkelijk.”

Het lijkt echter wel dat uw alma mater, de Universiteit van Leiden, een meer conservatief imago heeft.

“Ik moet je eerlijk zeggen dat ik dat conservatieve niet echt zie. Conservatisme is natuurlijk een heel breed concept, maar de beste manier om dat te meten is om te gaan kijken of de partijpolitieke verhoudingen in het parlement zich ongeveer weerspiegelen in een universiteit. Zo zou ik het tenminste doen. En wat zien we dan? Je hebt in Nederland een paar partijen die geïdentificeerd worden als conservatief. In de Tweede Kamer denk ik aan PVV en FvD. En ook wel SGP. Ik denk dat die gezien worden als de rechtse kant van het politieke spectrum. De PVV is bovendien de grootste oppositiepartij in het parlement, nu weer de derde partij van het land (in de peilingen zelfs de tweede), dat is dus aanzienlijk. Is er nou iemand aan de Leidse Universiteit die zou zeggen: ‘Ja, ik stem PVV’? Ik vraag dat altijd in de discussies over diversiteit en inclusie. Ik zei aan onze bestuurders dat we eigenlijk een hoogleraar sociologie zouden moeten hebben die op PVV stemt. Ik ken hem niet. Ik ken wel allemaal socialisten en groenlinksen en hele hordes aan linkse hoogleraren. Ik ken niet één PVV’er, in geen enkele Nederlandse universiteit.”

“Mijn eigen partij, Forum voor Democratie was een tijdlang de grootste partij in de Eerste Kamer. Ik was er toen actief voor de partij. Ik was de enige, en er zitten nochtans heel wat hoogleraren in de Eerste Kamer. Dat zijn dan mensen bij

GroenLinks, en heel veel bij de PvdA, de sociaaldemocraten. Ik was de enige met een FvD-achtergrond. Van politieke diversiteit komt dus helemaal niets terecht aan de universiteit.”

U noemt zichzelf wel nog uitdrukkelijk FvD’er, zelfs na de vele ruzies en uitgesproken standpunten rond corona?

“Ik ben volledig enthousiast voor FvD. Corona heeft overal natuurlijk veel betekend en FvD is een covidsceptische partij. Die valt men aan als zijnde vol wappies en ontkenners, maar dat is onterecht. Mijnheer Baudet heeft daar grondig over nagedacht en zijn visie in een boek geschreven. Hoewel ik er zelf niet zo mee bezig ben geweest, vind ik de vragen die FvD daar allemaal over stelde aan de regering de meest scherpe vragen. De overheid had er vaak geen fatsoenlijk antwoord op. Ook de ministers hadden eigenlijk geen idee waarmee ze bezig waren. Ze begonnen erg voortvarend met maatregelen, maar alles moest dan veranderen, denk aan de mondkapjes en de besmettelijkheid.

Veel bleek niet op orde, bij de ziekenhuizen, qua capaciteit en noem maar op.

FvD is daar achteraf gezien glorieus uit tevoorschijn gekomen.”

“Ook met Oekraïnecrisis klonken ze ook anders. In 2016 waarschuwde Baudet al voor het gevaar van het isoleren van Rusland en het uitbreiden van de NAVO. Een mening die niet eens rechts is. Noam Chomsky en John Mearsheimer vinden dat ook. Poetin mag wel een foute dictator zijn die van alles verkeerd doet, komma, maar dat is een delicate zaak.

Kissinger zei dat recent ook nog op het WEF en daar moet je weten hoe mee om te gaan, voor je in een derde wereldoorlog terechtkomt. We moeten daar dus zeer voorzichtig opereren. Dat was het standpunt van Baudet. In 2016 volgde ik dat zo niet, maar nu in 2022 vind ik dat eigenlijk niet onverstandig.”

Een ander probleem in Europa is het islamisme.

“De politieke islam is inderdaad een probleem, het islamisme vormt een existentiële bedreiging voor het Westen, en daarbuiten. Massamigratie en de zeer geringe weerbaarheid van linkse intellectuelen die in de ban zijn van woke is ook een probleem. Woke is eigenlijk niet alleen ‘wakker’, maar ook ‘week’. Daar wil ik wel voortvarende kritiek op geven om de westerse vrijheden te verdedigen. Als we dat niet doen, dan zullen we daar een zware prijs voor moeten betalen. We betalen nu al een prijs. We hadden 20 jaar eerder ‘wakker moeten worden’. In 2004 was er al de moord op Theo Van Gogh en dan kwamen de Deense cartoons en de vele aanslagen bij. Die hele tijd deden we in feite niets. In 2020 wordt Samuel Patty onthoofd, in Parijs, ‘maar dat moeten die Fransen maar oplossen’ hoor je dan. We blijven alles de hele tijd wegredeneren. Maar het wordt al maar groter.”

Wat moeten we dan doen? De eerste generatie was veel gematigder en hoe meer kansen we ze geven, hoe extremer de volgende generatie lijkt te worden?

“We moeten de onmogelijke eisen die minderheden stellen aan de democratische rechtstaat niet inwilligen. Dat we Jezus Christus, Boeddha, Moses en noem

GROOT-NEDERLAND Wat vindt u van een eventueel samengaan tussen Vlaanderen en Nederland?

“Dat lijkt me wel leuk. Maar het leeft niet echt in Nederland. We zijn een clubje van in zichzelf gekeerde arrogante mensen die daar weinig mee bezig zijn, in mijn ervaring.

En dat is heel dom, want ik kom veel in Vlaanderen. Vlaanderen is leuk, heeft een geweldige traditie inzake taal. Ik heb er leuke contacten, dus ik ben zeker voor. Maar ik weet eigenlijk niet of dat hier leeft. Bart De Wever heeft die gedachte hier wel op tv komen bepleiten, maar we kibbelen gewoon vrolijk door over links en rechts.”

maar op, vrolijk mogen bekritiseren, maar die ene profeet van die ene religie niet, dat is onaanvaardbaar. Juist omdat de jihadi’s zeggen dat het niet mag, moeten we dat net wel doen. Het is niet in het belang van moslims dat we jihadisten vrije baan geven.”

Maar die jihadi’s hadden die ideeën natuurlijk al…

“Precies, het begint al met het woke onderwijs, met de gekke vooringenomenheid die er is. Vroeger was het politieke correctheid, dan werd het multiculturalisme en nu is het woke. Dat is telkens het Westen dat zichzelf ondermijnt door vrije baan te geven aan allerlei vijandige ideologieën en zo de democratie te laten verslappen.”

“Je moet dus de discussie aangaan, bijvoorbeeld rond religieuze kledij. Niet zeggen dat die hoofddoek een fantastische multiculturele bijdrage is, maar staan voor een neutrale, seculiere staat, dát is in het belang van vrouwen. We moeten uitleggen aan dames die dat wel willen, dat ze dat in hun vrije tijd kunnen doen, maar niet wanneer ze de overheid vertegenwoordigen. Als we dat immers toelaten, dan zijn we ze kwijt. Maar het Westen is geobsedeerd geraakt met de eigen schuld, rond slavernij bijvoorbeeld. David Reybrouck schreef ‘Wie zijn wij nog?’. Dat is gewoon de ‘soumission’ van Houellebecq.

We zijn niets meer en we zijn het moreel krediet kwijt, we kunnen enkel nog maar buigen, denken mensen als Van Reybrouck.”

“In 2021 heb ik samen met Raisa Blommestijn, Bart Collard en Perry Pierik een boek geredigeerd over deze kwesties, over westerse schuld, maar het is dweilen met de kraan open. Van Reybrouck verwoordt een breed gedeeld standpunt dat aansluit bij een gedeelde behoefte tot schuldbelijdenis. Sommige mensen doen dat dan ook, vooral in Amerika. Dat doen ze los van het feit dat hun eigen voorouders misschien de slavernij hebben bestreden of zwarte mensen hun voorouders mogelijk slavenhandelaren waren. Dat zoeken ze trouwens niet eens uit, maar gewoon op basis van huidskleur kwam er een nieuwe erfzonde. Net zoals de meest overtuigde kerkvaders cultiveren academici dat schuldgevoel.

Nu zien we overal dekolonisering opduiken, alsof er een koloniseringsgolf aan de gang is die ze moeten bestrijden.

Het is echt gek. Ik hoor hoe ze curricula gaan herbekijken in het licht van de dekolonisatie, op zoek naar verborgen koloniale elementen. Zo zijn we op weg naar een soort Chinese culturele revolutie waar allerlei gekke mensen aan de touwtjes trekken. Daartegen wil ik wel ten strijde trekken.”

U sprak elders van militante demo-

cratie en gezond nationalisme, wat bedoelt u daarmee?

“Men heeft het al te vaak over de meest agressieve, expansieve vorm van nationalisme, zoals nazi-Duitsland. Nu ook ten aanzien van Poetin. Men zegt dan: ‘Dát is het nationalisme’. Ik ben niet geneigd om dat zo te zien. De realiteit is dat de wereld georganiseerd is door middel van een 200-tal natiestaten. Sommige mensen willen dat niet en zouden liever een wereldregering hebben of iets dergelijks. Dat mogen ze vinden en ik vind het leuk om kennis te nemen van dat soort opvattingen, maar volkeren leven nu eenmaal in natiestaten. En kunnen die natiestaten blijven bestaan zonder een gedeeld ethos?

Ernest Renan wijst daarop: kan je zonder een gedeeld verleden en zonder het gevoel samen ergens naartoe te willen? Nederland wil bijvoorbeeld een democratie zijn. Dat hoeft nochtans niet. Het zou ook een theocratie of een dictatuur kunnen willen zijn. Maar wij willen een rechtstatelijke democratie hebben, waarbij wat wordt besloten aan het recht onderworpen is, zoals bijvoorbeeld vrijheid van meningsuiting.

Daar hangen consequenties aan vast waarover je moet nadenken en daar ben ik voortdurend mee bezig.”

“Als ik dan zie dat de Rotterdamse politie op bezoek gaat in de moskee en de agenten hoofddoeken opzetten en foto’s nemen met gesluierde dames, dan denk ik: ‘Jongens, jullie vergissen je.’ Maar dan zeggen heel wat mensen ‘hoe schandalig die zurige professor reageert, want het was nochtans erg gezellig, er was ook een leuke iftar, iedereen was blij en de politie moet contacten onderhouden met de buurt. Wat zit die man toch te pruttelen?’ Nou, wat die man zit te doen is uit te leggen hoe ons systeem werkt, op een zo lief mogelijke manier.”

CARL DECONINCK

Betaalt jouw ziekenfonds tandkosten tot 1.200 euro terug?

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

12 Buitenland

30 JUNI 2022

Groot-Brittannië verwikkeld in juridische strijd

© PHOTONEWS

VERENIGD KONINKRIJK

De regering van Boris Johnson heeft het aan de stok met een resem advocaten. De Europese Unie startte een rechtsgang op, omdat zij van mening is dat het Verenigd Koninkrijk de Brexit-afspraken niet nakomt. Ook het omstreden plan om migranten naar Rwanda te sturen, draait voorlopig in de juridische soep.

Geen migranten naar Rwanda Johnson en bij uitbreiding zijn hele partij hebben daarom nood aan politieke succesjes. Even dacht de regering het gouden kalf gevonden te hebben: de grote toestroom van migranten zou worden afgestopt door gelukszoekers massaal over te brengen naar Afrika. “Tussen droom en daad staan praktische bezwaren en wetten in de weg”, zoals Elsschot al wist. De conservatieve regering ondervindt dit nu aan den lijve.

Enkele weken terug startten mensenrechtenorganisaties en ngo’s een rechtsgang op om de vluchten naar Rwanda te verbieden.

Een rechter stelde, op 13 juni, dat er geen vuiltje aan de lucht was. Amper twee dagen later oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens hier anders over. De

Boris Johnson & Paul Kagame

vlucht mocht niet doorgaan, tot een ander rechtscollege in het Verenigd Koninkrijk over de legaliteit van het plan een definitieve uitspraak doet. Deze uitspraak is pas gepland voor juli.

Ondanks de Brexit bestaat er nog steeds een relatie tussen het Verenigd Koninkrijk en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dit komt omdat het Hof in Straatsburg gaat over alle landen die lid zijn van de Raad van Europa, dus niet louter de 27 lidstaten behorende tot de Europese Unie.

Toch onderzoeken juridische adviseurs of de Britse regering dit soort uitspraken niet naast zich neer kan leggen. Zowel de minister van Buitenlandse Zaken als de minister bevoegd voor onder andere Binnenlandse Veiligheid laten intussen verstaan dat van uitstel geen afstel komt. De Britse regering ziet geen graten in het Rwanda-plan. Dit jaar staken al meer dan tienduizend gelukszoekers het Kanaal over. Door deze mensen naar Afrika te sturen, hoopt Boris Johnson enerzijds een gigantisch afschrikeffect te

bekomen en anderzijds de eigen binnenlandse populariteit op te krikken.

Brexit kent geen einde Intussen pakken er zich nog meer wolken samen boven de ambtswoning van de premier in Downing Street. Het Verenigd Koninkrijk worstelt nog steeds met de gevolgen van de EU-uittreding. De Europese Commissie is van mening dat Londen de eerder gemaakte afspraken rond handel niet nakomt. In een nieuw wetsvoorstel zou de regering-Johnson eenzijdig de handelsafspraken gedeeltelijk herschrijven.

Alles draait nog steeds rond de grens tussen de Ierse Republiek, Noord-Ierland en de rest van Groot-Brittannië. Aangezien het Verenigd Koninkrijk geen deel uitmaakt van de Europese binnenmarkt, moeten goederen en diensten aan controles onderworpen worden. De Britten zouden aan deze afspraken verzaken, zo klinkt het bij de Europese Commissie.

RUSLAND

REGIMEWISSEL IN MOSKOU?

Johnson van zijn kant is de mening toegedaan dat het gedeeltelijk herzien van het Brexit-akkoord noodzakelijk is om de verbintenissen aangaande het Goedevrijdagakkoord overeind te houden. Handelsbarrières opwerpen tussen de twee Ierse delen - zoals de Europese Unie het liefste wil - zou de vrede tussen de katholieke Ierse Republiek en het protestantse Noord-Ierland op de helling zetten, aldus de conservatieve regering. In de praktijk bestaat er ook sedert 2019 geen handelsblokkade tussen de twee Ierse stukken. De Europese binnenmarkt eindigt in feite pas in zee, voorbij Noord-Ierland. Johnson wil nu de controles vanuit de rest van Groot-Brittannië richting Noord-Ierland eveneens schrappen. Johnson zegt echter dat deze uitzondering enkel zal gelden voor goederen die als eindbestemming Noord-Ierland hebben. De vraag is wat er dan gebeurt als deze goederen toch nog verder naar de Europese interne markt gebracht worden.

LVS

© PHOTONEWS

De Britse premier mag onlangs dan wel een vertrouwensstemming binnen zijn eigen conservatieve partij - naar aanleiding van feestjes tijdens de corona-lockdowns overleefd hebben, zijn ster is tanende. Het onderzoeksbureau YouGov peilt regelmatig naar de populariteit van de politieke leider. De resultaten zijn veelzeggend tot zelfs onthutsend. Vond in augustus 2019 twee derde van de ondervraagden dat Johnson puik werk leverde, minder dan twee jaar later is nog amper een op de vier die mening toegedaan. Niet minder dan zeventig procent van de respondenten zegt dat Johnson ronduit slecht presteert. In quasi iedere opiniepeiling die dit jaar werd uitgevoerd, komt oppositiepartij Labour als grootste uit de bus.

Een Russische nederlaag in Oekraïne zou tot een ‘regime change’ kunnen leiden, maar niet zoals in 1991.

Toen riep Oekraïne formeel de onafhankelijkheid uit, wat bekrachtigd werd door een referendum waarbij 91 procent van de kiezers ‘ja’ stemde. Rusland zelf verklaarde zichzelf een week later onafhankelijk. De kleinere deelrepublieken volgden al snel.

De middelpuntvliedende krachten, die zeventig jaar lang waren genegeerd en onderdrukt, bleken onstuitbaar te zijn. Het is heel onwaarschijnlijk dat zo’n proces zich nu nog herhaalt. In 1989 bestond slechts 51 procent van de bevolking van de USSR uit etnische Russen. Nu telt Rusland 80 procent etnische Russen.

De overige 20 procent leeft verspreid over het hele land. Zelfs in de zogenaamde autonome gebieden zijn de oorspronkelijke inwoners door omvolking en russificatie gereduceerd tot een minderheid in hun eigen land. Waarschijnlijk is geen van die landjes nog leefbaar als onafhankelijke staat. De middelpuntvliedende krachten zijn lang niet meer zo groot als in 1989. Een ineenstorting van het regime is denkbaar, maar het uiteenvallen van Rusland zelf niet.

Economische verrotting De ondergang van de USSR werd óók veroorzaakt door de economische verrotting van het land en het huidige Rusland lijkt er economisch gezien beter voor te staan. De roebel staat opnieuw even sterk als vóór de sancties. Rusland heeft enorme financiële reserves en goudvoorraden. Maar zijn industriële basis is zeer zwak. De Russische export bestaat voor de helft uit ruwe grondstoffen als olie, gas, steenkool, goud en diamanten, maar bijvoorbeeld slechts voor 2,2 procent uit machines en computers. De ‘maakindustrie’ is door corruptie en confiscaties even erg geruïneerd als het leger. En daar bijten de sancties wel: Rusland zit op een berg roebels, maar kan geen onderdelen en chips aankopen om de boel draaiende te houden.

Kan het regime ten val komen doordat de verliezen aan manschappen in Oekraïne ‘ondraaglijk’ worden? Nee, niet rechtstreeks. Russische leiders hebben altijd al lak gehad aan mensenlevens. Zij hebben hun land altijd gezien als een onuitputtelijk reservoir van mensen. Dat was vroeger al een nefaste denkwijze, want men had nooit genoeg mensen om de veroverde gebieden in de Russische cultuur te brengen en te ontginnen. Maar nu Rusland kampt met een heel laag geboortecijfer is die mentaliteit gewoon suïcidaal. Mentaal hebben de Russische leiders die omslag echter nooit gemaakt. Poetin geeft geen zier om 15.000 of 150.000 gesneuvelde Russen. En terzij-

de: de meeste gesneuvelde soldaten komen uit etnische minderheden of uit arme landelijke gebieden, niet uit de hoofdsteden Moskou of Sint-Petersburg. In de Sovjet-Afghaanse oorlog heeft het Rode Leger in tien jaar tijd minstens 15.000 mensen verloren, misschien zelfs 26.000.

Er werden ook twee miljoen Afghaanse burgers afgemaakt. Allemaal voor niets. Gorbatsjov trok zijn troepen in 1989 terug en dat heeft het einde van de USSR versneld. In Oekraïne zijn al minstens 15.000 Russen gesneuveld in vier maanden tijd. Maar wellicht zal Poetin het voorbeeld van Gorbatsjov nooit volgen.

Hij heeft niet dezelfde realiteitszin.

Branden alom Toch hebben Russische nederlagen al twee keer tot politieke omwentelingen geleid: na de verloren oorlog tegen Japan volgden de mislukte revolutie en de militaire muiterijen van 1905. De nederlagen in de Eerste Wereldoorlog leidden tot de val van het tsaristische bewind in februari 1917. Binnen Poetins FSB- en politiestaat is een politieke oplossing onmogelijk. Een ‘regime change’ zal met geweld afgedwongen moeten worden, met soldaten die massaal deserteren, met troepen die zich tegen hun politieke leiders keren, zoals in 1905 en 1917, en met binnenlandse verzetsbewegingen… Nu al woeden er overal in Rusland massale branden en die kunnen niet allemaal door Oekraïense commando’s zijn aangestoken. En zelfs Poetins onafscheidelijke vertrouweling, de man die steeds zijn koffertje met nucleaire lanceercodes droeg, is onlangs vermoord. Weggezuiverd? Of geliquideerd door een verzetsgroep? Het is hoe dan ook een teken aan de wand. Poetin wint terrein in Loehansk, maar misschien verliest hij Rusland.

PAUL BÄUMER

Vladimir Poetin

Buitenland

30 JUNI 2022

13

IN HET KORT

DIPLOMATIEKE VALIES

Voetbal niet altijd even verbindend

Binnen twee jaar vindt het EK voetbal plaats in Duitsland. Normaal gezien verkoopt men dat als een inclusief feestje waar volkeren met elkaar verbroederen.

De FIFA zet zichzelf namelijk graag in de markt als een bastion van menselijkheid en verdraagzaamheid. Maar inclusiviteit heeft haar selectieve grenzen.

Zo is er de Duitse tweedeklassevoetbalploeg FC St. Pauli. Die staat bekend omwille van een bijzonder linkse achterban.

Het stadion van de ploeg is goedgelegen in Hamburg, vlak bij het Volksparkstadion, waar enkele EK-wedstrijden gespeeld zullen worden.

Maar niet iedereen blijkt nu welkom te zijn. De club bedong namelijk in het contract met de voetbalbond dat het bepaalde nationale teams mag uitsluiten. Ploegen

uit landen met rechtse regeringen mogen zich dus verwachten aan gesloten deuren in Hamburg. Zeker de Hongaarse nationale ploeg, die uitdrukkelijk niet wil knielen voor Black Lives Matter en waarvan de bevolking op de onverbeterlijke Orban stemt, moet niet hopen er te mogen oefenen. Ook de migratiekritische Denen of Lega Nord-stemmende Italianen bereiden zich maar beter voor op een alternatieve oefenplek.

Eurocraten zorgen goed voor zichzelf

De Europese Commissie klaagt er al jaren over: de automatische loonindexering.

Dat systeem zorgt ervoor dat de lonen automatisch stijgen wanneer de levensduurte omhooggaat. Een sociale maatregel die de koopkracht van werknemers moet beschermen.

© PHOTONEWS

Die lokt heel uiteenlopende reacties uit.

Volgens de ene zorgt het ervoor dat werknemers niet verarmen in tijden van steeds hoger oplopende levensduurte, volgens de andere creëert het een loonkostenhandicap en maakt het arbeid in ons land veel te duur.

Ook de Europese Commissie is een tegenstander. Daar zegt men te vrezen dat het een loon-prijsspiraal op gang kan brengen en de inflatie kan aanjagen. En dat wil toch

niemand, want dan verarmen we allemaal.

De Europese Commissie heeft echter een opmerkelijke beslissing genomen. Hoewel ze van de burger eist dat de lonen niet stijgen, deelt ze wel gulle cadeaus uit aan de eigen werknemers. Die krijgen namelijk wél een automatische loonsverhoging om de kosten van de inflatie tegen te gaan. Alle personeel kreeg in juni een salarisverhoging van 2,4 procent, met een netto-effect van 78 miljoen euro op de begroting.

Volodymyr Zelensky & Emmanuel Macron

Rusland veroorzaakt schisma binnen de EU De manier waarop oostelijke en westelijke lidstaten van de EU naar de oorlog in Oekraïne kijken, is fundamenteel verschillend. Voor landen als Polen of de Baltische staten is dit een existentieel verhaal met weinig ruimte voor pragmatisme. Parijs en Berlijn zien dit anders en geven meer blijk van ambiguïteit. Deze situatie zal blijvende gevolgen hebben op de machtsverhoudingen binnen de EU. Enkele maanden geleden zou het idee alleen al dat Oekraïne aanvaard zou worden als kandidaat-lidstaat van de EU op hoongelach zijn onthaald. Plots zou daar een lidstaat bij komen met 44 miljoen inwoners, in oppervlakte de grootste van de EU zijn en met een landbouwsector die één vierde bedraagt van wat die vandaag is binnen de EU. Alleen al voor het Europees landbouwbeleid, subsidies op kop, zou dit bijzonder ingrijpend zijn, maar er is meer. Er zijn tal van criteria en voorwaarden waaraan voldaan moet worden, vraag maar aan Turkije. Alleen komt Oekraïne zelfs nog niet in de buurt. En dan is er die betrokkenheid in een oorlog. Cyprus dat verwikkeld zit in een ‘bevroren conflict’ met Turkije werd destijds jarenlang in de gaten gehouden alvorens toegelaten te worden. Het aanvaarden van de Oekraïense kandidatuur, een tijdje geleden theatraal ingediend door president Zelenksy, is officieel een “politiek signaal”, klinkt het in Brussel.

Een signaal is het zeker, vooral dan om de interne onenigheid te verdoezelen.

zijde denkt men aan een modus vivendi, voortvloeiend aan een patstelling waarbij een aantal Russische verlangens en eisen ingewilligd zouden worden, te beginnen met controle over de Krim en de Donbasregio.

Dubbelzinnigheid

Hoe dit verder evolueert is koffiedik kijken, maar dat hetgeen zich nu afspeelt blijvende gevolgen zal hebben op de evenwichten binnen de EU staat buiten kijf. Toen zo’n twee decennia geleden de toenmalige Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld het over het “nieuwe Europa” had, werd daar smalend over gedaan. Zou men dit vandaag nog weglachen? Jarenlang was de westerse kijk op de EU vooral economisch gedefinieerd. En daar waren er bepaalde waarden die men wou doordrukken, de wrijvingen met Polen of Hongarije zijn op dat vlak tekenend geweest. Tegelijkertijd negeerde men de waarschuwingen uit het oosten over Rusland. En die prijs betaalt de as Parijs-Berlijn vandaag en morgen. Cash.

MICHAËL VANDAMME

De tripjes naar Kiev van Michel, Von der Leyen & co ten spijt, is er een vervelende onderliggende realiteit binnen de EU. Terwijl landen als Frankrijk of Duitsland zich afvragen hoe de realiteit na de oorlog en de relatie met Rusland eruit kan zien, heeft voor een aantal Oost-Europese staten hetgeen zich thans afspeelt een existentiële betekenis. Bouwend op een historisch besef, zien ze met lede ogen aan hoe enkele West-Europese landen slabakken in het bieden van militaire hulp. Ze ergeren zich aan de dubbelzinnigheid van een Macron die ondanks alle veroordelingen een opening naar Moskou wil behouden. Aan de ene kant van de grens leeft het idee van een overwinning op Moskou, aan westelijke

Tekenend is ook de gespannen relatie tussen Berlijn en Warschau, eigenlijk de kern van het schisma binnen de EU. De ambiguïteit van de Duitse kanselier Scholz leidde al tot bitsige verklaringen, waarbij mogelijk nieuwe akkoorden van Minsk steevast met München vergeleken worden. We hebben niet de ruimte voor een exhaustief overzicht, maar laten we stellen dat het belangrijke ‘don't mention the war’-principe de voorbije weken verschillende keren geschonden is. Maar niet enkel in Polen is Duitsland kop van jut. Ook in het Balticum of in Tsjechië is het wantrouwen groot.

Europese evenwichten

De Europese Commissie

© EUROPEAN COMMISSION

Wantrouwen

Oorlog in Oekraïne verdeelt ook Italië

Heel wat landen reageren verdeeld op de oorlog in Oekraïne. Zo is Hongarije eerder kritisch voor Oekraïne, deels omdat het erg afhankelijk is van Russische energie, deels omdat het de voorbije jaren goede relaties opgebouwd heeft met Rusland. In Bulgarije staat de linkerzijde nog steeds dicht bij Rusland. Daar viel de regering er zelfs over.

Maar in het Westen zijn er ook landen die niet zomaar kiezen voor Oekraïne. Met name Italië is opvallend verdeeld. In de media en in de politiek klinken er heel wat stemmen die pleiten om snel “vrede na te streven” met Poetin. Lees: laat hem gewoon een beetje winnen en alles komt wel goed.

Ook bij de populistische Vijfsterrenbeweging denkt men dat zoiets beter zou zijn.

Daarom zien ze liever geen wapenleveringen meer voor Kiev.

De minister van Buitenlandse Zaken, Luigi Di Maio, zelf een kopstuk van de partij die er jarenlang de leiding over had, kon dat niet meer aanzien. Voor hem is het duidelijk: Rusland is de agressor en Italië moet in het kamp staan van de aangevallene. Dat

zijn partij andere opties overweegt, noemt hij weinig ethisch en vooral gedreven door slechte peilingsresultaten. “Deze oorlog is geen mediashow, de oorlog is echt, de slachtoffers zijn echt.”

Di Maio trok dan ook zijn conclusies en verlaat de Vijfsterrenbeweging. En met hem vertrekken er heel wat verkozenen. Zo wordt die partij gekortwiekt en is die niet langer de grootste in het Italiaanse parlement. De splitsing van de regeringspartij betekent ook dat de stabiliteit in Rome onder grote druk komt te staan, al beloofde Di Maio om de regering te blijven steunen.

Het is nu afwachten of die regering nog een lang leven beschoren is.

CARL DECONINCK

14 Buitenland

30 JUNI 2022

© PHOTONEWS

CHINA

De grootste uitdaging voor China

© SHUTTERSTOCK

In een rapport van het Franse IFRI (Institut français des relations internationales) van 5 april 2022 staat allicht de meest cruciale vraag voor China als volgt geformuleerd:“Oud vooraleer men rijk is geworden: China tegenover de demografische uitdaging.”

IRAN

Misbruik en mishandeling kinderen in Iraanse gevangenissen Het leven binnenin de gevangenissen in Iran, met name in Evin, Qarchak en Gohardasht, heeft een zeer slechte reputatie wat lijfstraffen, intimidatie en martelingen betreft. In het voorjaar kwam er een rapport uit over kinderen die met hun moeder in de Qarchakgevangenis verblijven. Deze kinderen worden volgens dit rapport mishandeld en verwaarloosd. Steeds vaker komen verhalen van seksuele exploitatie en misbruik van kinderen door mensenhandelaars naar buiten.

Volgens artikel 69 (volgens het Iraanse strafrecht) is het vrouwelijke gedetineerden toegestaan hun kind(eren) bij zich in de gevangenis te houden. Dit is officieel tot het kind twee jaar oud is, maar in de praktijk verblijven kinderen veel langer bij hun moeder en groeien zij op in de gevangenis. Sommige kinderen dragen littekens van verwondingen met brandende sigaretten op handen, voeten en genitaliën. Getuigen hebben verklaard dat kinderen binnen de gevangenis zouden zijn blootgesteld aan drugsmisbruik. De kinderen zijn ook regelmatig getuige van marteling en het ondergaan van lijfstraffen door de bewaarders. In de Qarchak-gevangenis ontbreekt het kinderen aan basisbehoeften als voedsel, drinkwater, gezondheidszorg en educatie.

Volgens Hamed Farmand van een internationale organisatie die opkomt voor de belangen van kinderen in gevangenissen (COIPI), raken de kinderen getraumatiseerd door hun leven binnenin de gevangenis en achtervolgt dat trauma hen tot in hun volwassenheid. Buiten dat deze kinderen van gedetineerden blootgesteld worden aan lijfstraffen en martelingen van gevangenen, worden zij zelf ook slachtoffer van mishandeling en seksueel misbruik. Dat kan door hun eigen moeders gebeuren, maar ook andere gedetineerden maken zich hieraan schuldig, stelt het COIPI.

Mensenhandelaars Zo zouden vrouwelijke gedetineerden bijvoorbeeld ontucht plegen met jongetjes die gedwongen worden tot het plegen of ondergaan van seksuele handelingen. Atena Daemi, voormalig politiek gevangene in Iran en kinderrechtenactiviste, beschrijft dat zij er getuige van was dat een medegevangene kleine meisjes in de leeftijd van 1 tot 5 jaar aanbood om daar zelf financieel gewin uit te kunnen halen. Jonge meisjes die binnen het Iraanse gevangeniswezen leven, zouden aan mensenhandelaars worden verkocht voor het mogen ontnemen van de kinderen hun maagdelijkheid. Hier zouden hoge prijzen voor worden geboden. De vrouwelijke gevangene met wie Daemi sprak, zei dit te doen omdat zij zelf haar eigen kinderen moest zien te

onderhouden. Daemi spreekt van twee groepen kinderen die worden ontvoerd en verhandeld, namelijk kinderen die geronseld worden voor kinderarbeid en kinderen die seksueel worden uitgebuit.

Hamed Farmand van COIPI verduidelijkt dat kinderen niet in gevangenissen horen en dat moeders met kinderen binnenin de Iraanse gevangenissen gescheiden ruimtes moeten krijgen waar hun privacy en die van hun kinderen is gewaarborgd. Ook pleit hij voor onderwijs voor de kinderen van gedetineerden. Volgens Farmand horen ook niet alle moeders die in de gevangenis zitten daar thuis. Zij zouden volgens hem vastzitten vanwege de inefficiëntie van het Iraanse juridische systeem of in detentie beland zijn vanwege armoede of hun sociaal en economisch gemarginaliseerde bestaan. Het rapport van COIPI betrof niet enkel de Qarchak-gevangenis, maar ook andere Iraanse vrouwengevangenissen.

Straatkinderen In de hoofdstad Teheran leven volgens diverse rapporten en academische artikelen duizenden kinderen op straat. Ook deze lopen risico op seksuele uitbuiting of exploitatie. De dakloze kinderen in Teheran komen met name uit disfunctionele gezinnen, eenoudergezinnen en uit gezinnen waarvan de ouders gescheiden zijn.

Deze steeds groter groeiende groep zou volgens onderzoekers nauwelijks aandacht krijgen van de Iraanse autoriteiten.

Het is al langer bekend dat in Iraanse vrouwengevangenissen de gedetineerden regelmatig slachtoffer worden van seksueel misbruik door bewakers, veiligheidspersoneel, maar ook artsen die de gevangenis van tijd tot tijd bezoeken. Bij een groot aantal vrouwelijke gedetineerden werden hoofdwonden, botbreuken, vaginale bloedingen en andere verwondingen waargenomen. Wat betreft kinderen in detentie doen de autoriteiten in het land het voorkomen alsof er in vrouwengevangenissen speciale kinderopvang is. In de praktijk komt hiervan echter niets terecht.

SONJA DAHLMANS

Eerste duidelijke vaststelling: “Wegens het lage geboortecijfer wordt China met een snelle demografische veroudering geconfronteerd en met een reductie van zijn actieve bevolking. Met de blik op 2050 zal meer dan 1 op 3 in China ouder dan 60 jaar zijn”. Gevolgd door een tweede vaststelling: “Nu al neemt de Chinese regering maatregelen tegen de veroudering. Het eenkindbeleid verdween en nieuwe natalistische maatregelen werden genomen, voorlopig nog zonder effect op de demografie.”

Industrialisatie Eigenlijk is dit een vaststelling die men op ruimere schaal kan maken bij alle maatschappijen die van een agrarisch tijdperk in de industriële revolutie tuimelen. In een landbouwomgeving zijn kinderen een echte rijkdom. Op de velden heeft men steeds handen te weinig en om ze te slapen te leggen moet men echt geen architect zijn om een plaatsje bij te vinden. Achteraf blijkt dat diezelfde kinderen zich om de gepensioneerde ouders bekommeren. Eens deze maatschappij achterwege wordt gelaten en men naar de stad trekt, verandert alles natuurlijk.

Veel kinderen te slapen leggen wordt een probleem. De studies van de kinderen kosten handenvol geld.

Er komen dus minder kinderen.

Laurent Chalard, licentiaat in geografie aan de Sorbonne: “Als men de planeet in zijn geheel beschouwt, stelt men vast dat de laagste vruchtbaarheid niet meer in West-Europa wordt vastgesteld, maar in OostAzië.” In Japan is de vruchtbaarheidsgraad 0,9 kind per vrouw, net zoals in Taiwan. In Zuid-Korea zelfs slechts 0,8, terwijl men voor de loutere vervanging van de bevolking met een vruchtbaarheidsgraad van 2,1 kinderen per vrouw rekent. Hoe

zit het in China? Los van het feit dat statistieken in China niet altijd geloofwaardig zijn, lijkt er ook daar maar een vruchtbaarheidsgraad van 1,15 kinderen per vrouw te zijn.

Migratiekeuze China wordt, aldus het rapport van het IFRI, geconfronteerd met dezelfde problemen van de westerse beschavingen. “In China mogen koppels drie kinderen hebben en daarnaast werden sociale en fiscale maatregelen genomen om de voortplantingsgraad te stimuleren. Het gaat vooral om een betere verhouding tussen familiaal en professioneel leven voor de vrouwen en ook om de zwangerschap geen negatieve invloed op de verdere carrière van vrouwen te laten hebben. Men bouwt in China dus fors aan nieuwe opvangmogelijkheden voor kinderen.” Resultaten op de korte termijn zijn er niet, want een dergelijk natalistisch beleid draagt (misschien) vruchten ten vroegste binnen 10 tot 20 jaar.

Daarmee samenhangend rijst een tweede vraag: moet er migratie worden toegestaan? Japan zou de deuren al wat open hebben gezet, Zuid-Korea ook, zelfs al blijft de focus van Zuid-Korea op een hereniging met Noord-Korea, wat op zichzelf al een reservoir opent van jonge mensen. Zelfs in China lijkt men over een migratiepiste na te denken. In het rapport van het IFRI kan men lezen: “Het aandeel migranten in de Chinese bevolking behoort tot de laagste in de hele wereld. Een beroep doen op massale migratie, als het zou worden gepromoot door de overheid de komende jaren, zal hoe dan ook slechts een deel van de oplossing zijn voor het gebrek aan mankracht”.

PIET VAN NIEUWVLIET

Interview

30 JUNI 2022

15

MARC BOSSUYT - VOORMALIG VLUCHTELINGENCOMMISSARIS Marc Bossuyt (78) was tussen 1987 en 1997 de eerste commissaris-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen. In zijn boek ‘Tussen demagogie en hypocrisie’, uitgegeven bij Uitgeverij Ertsberg, diept hij herinneringen op aan zijn periode als vluchtelingencommissaris en laat hij ook zijn licht schijnen over het huidige asielmodel, dat volgens hem niet langer houdbaar is.

at zijn de belangrijkste verschillen tussen de situatie toen u 25 jaar geleden het Commissariaat-generaal verliet en de toestand nu?

“Het eerste verschil is de nationaliteit van asielzoekers. Ik kreeg vaak te maken met ‘gemakkelijke’ nationaliteiten met een bijzonder lage erkenningsgraad. Dat waren Nigerianen, Ghanezen, Indiërs, Pakistani... Nu zijn het ‘moeilijkere’ nationaliteiten: Afghanen, Irakezen, Syriërs... Je kan niet beweren dat er geen ernstige problemen zijn in die landen.

Dat belangrijk verschil maakt de job moeilijker. Het zorgt ervoor dat de erkenningsgraad gevoelig hoger ligt dan in mijn tijd.”

“Het tweede belangrijke verschilpunt is de jurisdictionalisering. Tegenwoordig kan geen enkele beslissing worden genomen zonder dat ze vatbaar is voor een beroep bij een rechtscollege. In mijn tijd was dat de Vaste Beroepscommissie voor Vluchtelingen (VBC). Maar die behandelde slechts 10 procent van de aanvragen. Nu kan iedereen naar de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen stappen.”

“Zolang de Commissaris-generaal het erkenningsbeleid kon bepalen, kon een eenduidig beleid worden verzekerd. De verantwoordelijkheid lag bij één persoon die verantwoordelijk was voor het geheel. Nu ligt die bij tientallen onafhankelijke vreemdelingenrechters. Onafhankelijk van de regering? Uiteraard. Onafhankelijk van het middenveld? Ik hoop het. Maar ook onafhankelijk van elkaar. Het is buitengewoon moeilijk om een beleid te voeren met 62 onafhankelijke vreemdelingenrechters. Zoals steeds het geval is, hebben rechtscolleges de neiging meer belang te hechten aan formaliteiten dan aan de kern van de zaak. Het enige dat voor mij als Commissaris-generaal belangrijk was, was of iemand die beweerde te worden vervolgd, al dan niet de waarheid sprak. Dat was mijn enige bekommernis.”

“Sommigen vrezen dat de Britse migratieplannen wel eens zouden kunnen werken” “Het aantal personen dat volgens de huidige regelgeving voor internationale bescherming in aanmerking komt, is nu veel uitgebreider dan in mijn tijd. Toen hanteerden we het Vluchtelingenverdrag van Genève, dat we ruim interpreteerden. Nu heeft men die ruime interpretatie in nieuwe regelgeving opgenomen. Die steunt vooral op kwalificatierichtlijnen van de EU, zoals de subsidiaire bescherming voor mensen die de doodstraf of foltering riskeren. Wij stuurden ook geen mensen terug van wie we dachten dat ze de doodstraf of foltering riskeerden.

Daarvoor had ik geen subsidiaire bescher-

ming nodig. Nu komen ook miljoenen mensen in aanmerking die door willekeurig geweld in gewapende conflicten worden bedreigd.”

“Die Europese bemoeienis is een belangrijk verschil. In mijn tijd was die nog zeer beperkt.

Ook de rechtspraak van Straatsburg was nog zeer embryonaal en niet zo doorgedreven als vandaag. Die rechtspraak is buitengewoon belangrijk geworden.”

Moeten we afstappen van het ‘one size fits all’-beleid inzake asiel en migratie dat de Europese Unie voorstaat en de individuele lidstaten weer meer autonomie geven?

“Dat lijkt mij niet de oplossing. De EU-procedurerichtlijn moet worden vereenvoudigd.

De Europese Unie zelf is zich de laatste jaren meer over asiel gaan buigen. Daardoor begint ze zelf in te zien dat haar procedure niet bestand is tegen situaties zoals in Griekenland en Cyprus. We moeten een vereenvoudigde procedure hanteren, minstens voor wie illegaal de EU binnenkomt. Je kan je mooie procedures gebruiken voor diegenen die legaal binnenkomen. Met migratie op zich is niets mis, integendeel. Ze is goed voor de betrokkenen en voor de aankomstlanden, op voorwaarde dat het om legale migratie gaat, die ‘veilig, ordelijk en regelmatig’ verloopt. Illegale migratie moet worden bestreden, want ze is een kwaal voor iedereen.”

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) heeft de eerste herlocatievlucht van zeven asielzoekers die naar Rwanda zouden vertrekken, geblokkeerd. Hoe kijkt u naar de Rwanda-plannen van de Britse regering?

“Het Britse model moet een kans krijgen.

De mensen die door de Britten naar Rwanda worden gestuurd, hebben niets te vrezen van de Rwandese overheid. Er staat nergens in het internationaal recht of in het Vluchtelingenverdrag dat iedereen het recht heeft om asiel te zoeken in het land van zijn voorkeur. Dat stelt geen probleem vanuit het oogpunt van de Conventie van Genève zolang geen vluchtelingen - rechtstreeks of onrechtstreeks - worden teruggestuurd naar het land waar ze worden vervolgd.”

“Ik heb begrip voor de Britten. Ze zien het aantal onregelmatige en gevaarlijke overtochten stijgen. Als je daar niets aan doet, zal dat aantal blijven stijgen. Als we zo verontwaardigd zijn over het feit dat die mensen naar Rwanda worden gestuurd, moeten we ze zelf maar terugnemen. Ze komen van bij ons, uit Frankrijk en België. En als we dat niet willen, moeten we geen stokken in de wielen van de Britten steken, die op zoek zijn naar een oplossing. Het is niet de bedoeling om duizenden mensen naar Rwanda te sturen, maar om de illegale overtochten een halt toe te roepen. Het is een ontradingsmiddel.”

Zou het Britse model op Europees niveau kunnen werken?

“Dat is wat sommigen vrezen: de Britse aanpak zou wel eens kunnen werken.

Dat zouden ze een ramp vinden. Laten we eerst zien wat die aanpak geeft zonder hem vooraf af te schieten.”

Marc Bossuyt, ‘Tussen demagogie en hypocrisie - Herinneringen van de eerste vluchtelingencommissaris’, 2022, Uitgeverij Ertsberg, 464 blz, ISBN 9789464369243

Is het huidige asielmodel houdbaar voor de toekomst?

“Nee, het werkt nu alleen maar als de landen die de EU omringen bereid zijn om de miljoenen mensen die liever naar hier zouden komen, tegen te houden. Als die landen dat niet doen en die mensen naar ons sturen, zoals gebeurt met Libië ten aanzien van Italië, met Marokko ten aanzien van Spanje, met Turkije ten aanzien van Griekenland en Cyprus, en met Wit-Rusland ten aanzien van Polen en Litouwen, dan is ons systeem niet in staat om daar een gepast antwoord op te bieden. Ons systeem stuikt dan in elkaar en we staan bloot aan chantage.”

“De herkomstlanden hebben er baat bij dat hier illegalen verblijven, want ze sturen geld op naar huis” Hoe kan de medewerking van de landen van herkomst worden afgedwongen?

“Het moeilijkste punt van het asiel- en migratiebeleid is de verwijdering van wie geen toelating tot verblijf krijgt. Een procedure om te bepalen wie wel en wie niet mag blijven, heeft geen zin als degenen die niet mogen blijven, toch mogen blijven. Schaf die procedure dan af, want ze kost heel veel geld.”

“Maar de verwijdering is veel moeilijker dan sommigen denken. De voornaamste hinderpaal is het gebrek aan medewerking bij de landen van oorsprong. Zonder hun medewerking geraak je nergens. Je moet die medewerking dus bekomen. Als de 27 lidstaten dat gezamenlijk duidelijk maken, kunnen die landen daar geen weerstand tegen bieden. De herkomstlanden hebben er baat bij dat hier illegalen verblijven, want ze sturen geld op naar huis. Maar als we eensgezind druk uitoefenen, moeten we betere resultaten kunnen boeken dan nu het geval is.”

Voormalig staatssecretaris Sammy Mahdi trok midden mei naar de Amerikaanse stad New York voor een eerste wereldwijde evaluatie van het Global Compact for Migration - beter bekend als het VN-Migratiepact of het Marrakeshpact. Het aannemen ervan door België leidde in 2018 tot de val van de Zweedse regering. Waren de bekommernissen van de N-VA terecht?

“Heb ik begrip voor een kritische houding ten opzichte van het Marrakeshpact? Ja. Vond ik dat een goeie tekst? Nee. Vond ik die evenwichtig? Nee. Was dat het antwoord dat wij moesten geven op de asielcrisis van 2015? Nee. Maar was dat een reden om de regering te laten vallen? Nee. Het is een niet-bindende tekst. Als we een regering zouden laten vallen voor elke niet-bindende tekst die de Verenigde Naties (VN) aannemen en waar wij niet gelukkig mee zijn, zouden we er nooit meer een hebben. De VN een organisatie die niet gedomineerd wordt door de westerse landen en een die hun belangen niet behartigt. In het Marrakeshpact staan goeie en minder goeie zaken. Een kritische houding was zeker verantwoord. Maar om er een regering voor te laten vallen…

Dat was disproportioneel.”

ANTON SCHELFAUT

“Het was disproportioneel om een regering te laten vallen over het Marrakeshpact” MARC BOSSUYT

• Geboren op 9 januari 1944 • Emeritus-hoogleraar aan de UAntwerpen • Eerste Commissaris-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen in België (1987-1997) • Voorzitter van de VN-Commissie Mensenrechten (1989) en van het Grondwettelijk Hof (2007-2013)

16 Cultuur & Sport SERIE

Obi-Wan Kenobi ‘Obi-Wan Kenobi’ is een nieuwe miniserie in het Star Wars-universum van Disney. Hoewel de terugkeer van enkele acteurs uit de prequel-trilogie de interesse kan prikkelen, rijst de vraag of het hier om een verhaal gaat dat zichzelf kan verantwoorden binnen de bestaande verhaallijn.

Disney bewijst wederom dat het antwoord hier volmondig ‘neen’ is.

30 JUNI 2022

SPORT

Cedric De Keirsmaeker Wereldkampioen kickboksen

"Aan stoppen heb ik nooit gedacht" Cedric De Keirsmaeker (15 oktober 1991) is een Belgisch kick- en thaibokser.

In 2017 won hij de wereldtitel kickboksen in de categorie -75 kg. Afgelopen weekend nam hij het op tegen de Brit George Jarvis in het Engelse Crawely.

De inzet was niets minder dan het wereldkampioenschap thaiboksen. De Keirsmaeker, die in Geel woont en bij Bulls Berlaar traint, verloor echter.

Ondanks een goede voorbereiding is het toch niet gelukt. Wat is er misgelopen?

“Ik heb de wedstrijd vooral verloren op fysiek. Mijn tegenstander traint professioneel, terwijl ik nog een voltijdse job heb, en dat voel je. Ook was het voor mij 7 jaar geleden dat ik nog op ‘full thai-regels’ heb gevochten.

Terwijl mijn tegenstander enkel onder deze regels vecht. Ik vecht onder eender welke regels: kickboks, K1 en muay-thai.”

Hoe komt deze nederlaag mentaal aan?

“Hoe komt deze aan... Dat gaat wel, verliezen hoort eenmaal bij sporten. Je kan ze niet allemaal winnen. Al is het © TWITTER

Na de gebeurtenissen van ‘Episode III’, gaat jedi-meester Obi-Wan Kenobi (Ewan McGregor) in vrijwillige ballingschap op de zandplaneet Tatooine waar hij in het geheim de veilige opvoeding van de jonge Luke Skywalker overziet. Na zijn lichtzwaard te hebben begraven, laat hij zijn jedi-verleden achter zich om verborgen te kunnen blijven voor de inquisiteurs van het kwaadaardige keizerrijk. Tien jaar later wordt prinses Leia Organa, de tweelingzus van Luke, ontvoerd en beantwoordt Kenobi na aarzeling de oproep om Leia te zoeken en te bevrijden. Obi-Wan Kenobi kon echter niet vermoeden dat deze missie hem opnieuw het pad zal doen kruisen met zijn voormalige leerling, Darth Vader (Hayden Christensen/James Earl Jones).

Van Ewan McGregor naar Alec Guinness De opvallende toename in diversiteit van de bevolking tegenover de populaties uit de oorspronkelijke trilogie bemoeilijkt de integratie van de serie in het bestaande universum. Nog problematischer is de benadering van het geliefde hoofdpersonage. Ewan McGregor slaagt er met zijn aanpak en dictie uitstekend in om de vertolking van Alec Guinness te benaderen, maar het slechte script overschaduwt zijn acteerprestaties. Obi-Wan zou tijdens zijn eenzame jaren evolueren tot de wijze en geduldige leermeester, die tactische methodes verkiest boven direct conflict. De serie fnuikt die ontwikkeling echter om fans voorspelbare vechtscènes te bieden. Hier is Kenobi roekeloos, strijdlustig en bij momenten zelfs ronduit incompetent.

Zo laat hij de 10-jarige Leia vaak de leiding nemen om onder de radar te blijven van de troepen van het keizerrijk. Obi-Wan dreigt op een bepaald moment zelfs hun dekmantel te verraden door zich te verspreken.

Voorspelbaar dankzij woke personages Wanneer een serie als prequel geldt, is het lot van vele personages al bekend. Dit bemoeilijkt de taak van het schrijversteam om de aandacht van de kijker vast te houden. Helaas hanteert Disney verschillende woke clichés, zoals sterke, diverse vrouwelijke personages die Kenobi telkens opnieuw moeten redden of Darth Vader te slim af zijn.

‘Obi-Wan Kenobi’ heeft weinig inhoud, is irritant woke en is simpelweg overbodig. Star Wars kent ondertussen al meer teleurstellingen dan pareltjes die verwondering bij de kijker losmaken. Misschien is dit wel het onvermijdelijke lot van iedere sciencefictionwereld wanneer deze oververzadigd raakt met slecht tot middelmatig materiaal. Voor de fans kan het herbekijken van de eerste twee films mogelijk de slechte nasmaak wegspoelen.

SIMON SEGERS

Was je tegenstander goed, had u een mindere dag of was het een combinatie van beide?

“Misschien combinatie van de twee.

De verzuring nam over bij mij in de derde ronde. Terwijl in andere wedstrijden ik altijd de betere fysiek heb.”

Denk u dat u in de huidige omstandigheden u fysiek kan verbeteren en verzuring verminderen?

“Ik denk dat ik voor elke wedstrijd mezelf zo goed mogelijk voorbereid, dus ik kan me niet verwijten dat ik iets te weinig heb gedaan.”

Hoe traint u voor zo’n WK-wedstrijd?

Is er een speciaal dieet, extra slaap? Is de training anders of eerder beperkt?

“Voor elke wedstrijd moet je perfect in vorm zijn, want het blijft altijd ‘vechten’. De trainingen probeer ik altijd naar een piek te laten gaan qua intensiteit, zodat je de dag van de wedstrijd op je piekvermogen bent. Ja, je eet gezonde voeding zodat je niet te veel vetten eet, bovendien moet je ook zorgen dat je op het afgesproken gewicht staat de dag voor de wedstrijd.”

Gebrek aan creatieve inspiratie Sinds Disney de rechten voor Star Wars opgekocht heeft, krijgt de franchise de Marvel-behandeling waarbij gefocust wordt op kwantiteit eerder dan kwaliteit.

Hier is de keuze om Ewan McGregor en Hayden Christensen na 17 jaar terug te halen duidelijk gericht op oudere fans die zich niet noodzakelijk aangesproken voelen door de stortvloed aan andere films en series die sedert de overname verschenen zijn.

Episode III kreeg destijds veel kritiek te verduren, maar de overgang naar de periode van de eerste Star Wars-film (‘Episode IV’) was tenminste verzorgd en afgewerkt. De keuze om dit onbeschreven hoofdstuk op te vullen met een nieuwe, actievolle verhaallijn doet bij menige fan dan ook terecht de wenkbrauwen rijzen.

Na het bekijken van de serie is het duidelijk dat hier voornamelijk sprake was van een financiële motivatie, eerder dan creatieve inspiratie.

natuurlijk erg spijtig dat ik de titel niet mee naar huis kan nemen.”

Had het anders kunnen lopen? Had u het gevoel dat u kon winnen?

Cedric De Keirsmaeker

“Neen, ik denk het niet. Als ik kon winnen was het op knock-out geweest en die heb ik proberen te maken, maar helaas…”

Laat dit gevecht fysieke sporen na?

“De gebruikelijke kneuzingen op de scheen en arm, niets serieus. Na enkele weken is dit genezen.”

Hoe heeft u de coronaperiode doorstaan? Nooit gedacht aan stoppen?

“Ja, ik ben wel twee van mijn piekjaren kwijt. Ook is er aan het begin van de coronaperiode een wedstrijd tegen een bekende Amerikaan, Troy Jones, op het bekende evenement ‘GLORY’ in het water gevallen. Die wedstrijd, die gepland stond in Antwerpen, is er na corona ook niet meer gekomen.

Dat zou een hele mooie wedstrijd geweest zijn voor mij. Voor de rest was de coronaperiode voor mij persoonlijk niet zo zwaar, want ik had net voordien een huis gekocht. Dat heb ik tijdens de coronaperiode kunnen verbouwen. Zo had ik geen schuldgevoel dat ik iets van mijn sportcarrière heb moeten laten om mijn huis te kunnen verbouwen. Aan stoppen heb ik nooit gedacht.”

Zijn er vechters die u inspireren of waarnaar u opkijkt?

“Peter Aerts en mijn trainer Filip Verlinden. Beiden zijn ze een grote inspiratie geweest voor mij als jonge knaap.”

Aerts omwille van zijn stijl als vechter dan, of als mens?

“Zijn vechtstijl. Bovendien heeft hij echt een rijkgevulde carrière, waardoor hij een levende legende is.”

En u zit dan ook al altijd bij dezelfde trainer?

“Filip en zijn vader Wim zijn mijn trainers. Wim is al sinds ik 13 was mijn trainer. Filip heeft pas later de rol van trainer op zich genomen aangezien hij vroeger zelf ook een drukke carrière had. Dus ik heb inderdaad altijd in dezelfde club getraind. Ik ben nooit veranderd.”

CARL DECONINCK

BOEK

Dit is Europa - de geschiedenis van een unie Ruim honderd jaar geleden verkondigde de socialist August Vermeylen in het tijdschrift Van Nu en Straks: “Wij willen Vlamingen zijn om Europeeërs te worden.” Het Vlaams-nationalisme ziet traditioneel geen contradictie tussen meer politieke zelfstandigheid voor Vlaanderen en meer economische en bestuurskundige samenwerking op Europees vlak. Waren twee wereldoorlogen nodig om de zin van een Europese unie duidelijk te maken?

Ieder rijk of natie heeft haar (soms wat geromantiseerd) stichtingsverhaal: van Romulus en Remus tot Boudewijn met de IJzeren Arm. Dat geldt ook voor de Europese Unie, al spreekt die weinigen tot de verbeelding. De politieke eenwording van ons continent is er immers niet gekomen door huwelijken en oorlogen, maar via procedures en ellenlange debatten. Het Europese ideaal inspireerde nochtans veel bevlogen politici zoals Monnet, Schuman, Adenauer en De Gasperi.

Pleinen en vergaderzalen in de Europese wijk van Brussel dragen nog hun naam, maar hun christelijke inspiratie raakte ondergesneeuwd door verkrampt secularisme.

Negeren van referenda Hendrik Vos raakte in zijn studententijd wel geboeid door het proces van Europese eenmaking. Als mediafiguur probeert hij ons geregeld wegwijs te maken doorheen het kluwen van instellingen. Hoog tijd om de hele geschiedenis neer te pennen in een vuistdikke uitgave, moet de man gedacht hebben. Al lijkt dit op het eerste gezicht niet echt uitnodigend, toch weet de Gentse professor het verhaal onderhoudend te brengen. Door zijn verhaal te doorspekken met persoonlijke ervaringen en anekdotes uit de Europese vergaderzalen en achterkamertjes wordt het boek alvast figuur-

lijk niet te zwaar op de hand.

Vos gidst de lezer doorheen het naoorlogse West-Europa. Een continent in puin dat snakt naar vrede en daarin de moed vindt om samen te werken over oude vetes heen. Maar onder druk van landen als Frankrijk en Groot-Brittannië gaat het allemaal moeizaam en gestaag.

Pas met de val van het IJzeren Gordijn in 1989, wordt zowel de verbreding (richting Oost-Europa) als de verdieping (invoering van de euro) van de EU een feit. De democratische rem op dit eenmakingsproces door onder meer het Deens, Iers en Frans verzet in referenda, wordt simpelweg genegeerd.

Eenzijdige kijk op de zaken Het voorbije decennium zijn de uitdagingen voor Europa niet kleiner geworden: een falend grensbeleid, militaire conflicten aan de buitengrenzen, onmacht om de covidepidemie gecoördineerd te lijf te gaan. Bovendien is de eurocrisis onderdrukt, maar bijlange niet opgelost. Het is wachten op een nieuwe crisis aleer de oude demonen weer uit de fles komen.

Een kritische ‘status quaestionis’ ontbreekt in het boek, net zoals een persoonlijke visie op de toekomst van Europa. Hendrik Vos schrijft openlijk

over zijn extreemlinks engagement tijdens zijn jeugd. Vandaag is hij actief pro-immigratie. Op zich geen probleem, maar het ondergraaft de sérieux van het boek als bijvoorbeeld de asielinvasie van 2015 eenzijdig wordt belicht. Geen woord bijvoorbeeld over de ontelbare slachtoffers van terreur of verkrachtingen, wel over de persoonlijke drama’s van asielzoekers die onderweg omkwamen.

Maar het wordt helemaal te gek in één adem te stellen dat “Asielzoekers en vluchtelingen niet meer binnen mogen en worden uitgehongerd” en “Universiteiten fabrieken worden die slechts één ideeëngoed mogen verspreiden.”

Pleit Vos voor het doorbreken van het linkse monopolie aan de westerse universiteiten? Er bestaat immers geen westerse campus waar linkse ideeën worden geweerd, terwijl het omgekeerde legio is. Niets doet echter vermoeden dat de auteur die realiteit onder ogen wil zien. Het boek ontbreekt in het algemeen de nodige nuance om gebeurtenissen als de Brexit vanuit diverse ooghoeken te bekijken. Misschien moet de professor net zoals zijn alma mater (UGent) met haar adagium ‘Durf denken’ eens eerst de hand in eigen boezem steken. Als professor Vos de passie preekt, boer let op uw ganzen.

PIETER VANDERMOERE Hendrik Vos, ‘Dit is Europa - de geschiedenis van een unie’, Borgerhoff & Lamberights, 2021, 650 bladzijden, 39,99 euro, ISBN 9789463936002

Cultuur

30 JUNI 2022

KUNST

Nero, het ‘dagbladverschijnsel’, toen en nu

LEZERSBRIEVEN OPLOSSINGEN Pallieterke, Inzake het lerarentekort: geef die moedige mensen een bedrijfswagen. In de privé krijgen ze dat voordeel wegens hun kennis of vorming.

Liefst een elektrische bedrijfswagen ter beschikking stellen, dan moeten onze kerncentrales open blijven. Onderwijskwaliteit te laag?

Als je de voetbalgebruiken toepast, zal de kwaliteit snel stijgen: de ploeg voldoet niet = coach buiten.

Klaspeil te laag = vakleraar krijgt geen loonsverhoging of ontslag.

Bert L auwers - Tongeren

WAAROM? Pallieterke, Waarom nemen leerkrachten in Brussel ontslag? Sandra De Nies, inspecteur bij het stedelijk Brussels Nederlandstalig onderwijs verklaarde in De Morgen van 10 juni: “Van september tot december waren er al 22 vastbenoemde leerkrachten weg, op een totaal van 400.” Zij gaan ergens anders werken. Van de periode januari tot juni is nog niets bekend. Evenmin zijn de cijfers van het katholiek onderwijs bekend. De inspecteur zegt er wel niet bij wat de reden is dat deze mensen hun vaste benoeming opgeven. Maar iedereen kent de reden.

Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

Het Stripmuseum in Brussel confronteert in een tentoonstelling het oeuvre van Marc Sleen (19222016) met de wereld van vandaag. De striptekenaar werd 100 jaar geleden geboren en zijn Nero blaast 75 jaar kaarsjes uit.

Marc Sleen (pseudoniem van Marcel Neels) staat in het Guinness World Record Book als meest productieve striptekenaar ter wereld. Sleen tekende zijn eerste strip toen hij 22 was en legde de pen pas neer toen hij 80 jaar oud was. Zijn belangrijkste creatie is Nero, een doorsnee Vlaming die, omringd door een kleurrijke groep nevenfiguren, maar liefst 217 avonturen beleefde.

Kolder en antihelden Nero, het hoofdpersonage, is een kale, gezette man van middelbare leeftijd, met als beroep ‘dagbladverschijnsel’. Madam Nero vult haar dagen met theekransjes, roddelen en winkelen. Hun zoon Adhemar, die nooit ouder wordt dan 5 jaar, is een wonderkind en geniaal uitvinder. Andere iconische personages zijn Detective van Zwam, de oorspronkelijke held van de reeks, Madam Pheip, een kordate dame die graag pijp rookt, Meneer Pheip, een niet al te snuggere franskiljon, hun zoontje Clo-Clo Pheip, die net als zijn vader een walrussnor heeft, en hun adoptiekinderen Petoetje en Patatje. Markante figuren zijn ook Jan Spier, de beresterke frietkotuitbater en afstammeling van Jan Breydel, en het kleine maffe piraa tje Oscar Abraham ‘aha’ Tuizentfloot. Al die personages bevolken de humoristische reeks ‘De avonturen van Nero en Co’, vol kolder, ironie, absurde grappen en antihelden met herkenbare menselijke gebreken.

Nero was razend populair, zowel bij kinderen als volwassenen.

Toen Sleen in 1965 overstapte van Het Volk naar De Standaard/Het Nieuwsblad volgden 30.000 lezers, wat leidde tot een grote rel tussen de twee katholieke kranten.

Actualiteit Wat Nero bijzonder maakt, zijn de vele verwijzingen naar de actualiteit van toen. Bijvoorbeeld in het album ‘De IJzeren Kolonel’ uit 1956 zinspeelde Sleen op de Hongaarse Opstand en de Suezcrisis.

Als tekenaar in een katholieke krant kon Sleen scherp uithalen naar links. Zo zijn Camille Huysmans en Paul-Henri Spaak, twee socialistische boegbeelden, in ‘De hoed van Geeraard de Duivel’ (1950) voorgesteld als een spichtige satan en diens dikbuikige handlanger.

Wie duikt er nog op in de reeks?

Op het internationale toneel zijn dat onder anderen Jozef Stalin, Idi Amin Dada, Fidel Castro, Mobutu, Nikita Chroesjtsjov, Saddam Hoessein, Richard Nixon en Margaret Thatcher. Van bij ons zijn Paul Vanden Boeynants, Gaston Eyskens, Achiel Van Acker, Willy De Clercq en nog vele andere politici te gast.

Ook bekende mediafiguren zoals The Beatles en Frank Zappa, komen af en toe in beeld.

Blijft Nero overeind?

De honderdste geboorteverjaardag van Marc Sleen en de

75ste verjaardag van Nero vormen de aanleiding voor een overzichtstentoonstelling in het Stripmuseum. De expo wil het oeuvre van Sleen en het tijdsbeeld dat hij schetste, confronteren met de wereld nu, met wat veranderde en hoe beelden van vroeger soms botsen met de waarden van vandaag. De waarschuwing ‘Opgepast. Deze tentoonstelling bevat mogelijk kwetsende stereotyperingen uit het verleden en negatieve voorstellingen van bepaalde groepen of culturen’ wordt gelukkig genuanceerd door cocurator Christophe Deborsu die stelt: “Alles wat in ons huidige kraam niet past uitwissen, doet de geschiedenis uitdrogen en ook onszelf.”

Ja, Sleen tekende karikaturale Afrikanen met dikke lippen en lispelende Aziaten met spleetogen.

Maar Petoetje, het eerste zwarte personage in een Vlaamse strip, is in 1950 nog een ‘wild’ kindje met een lendendoek en vijf jaar later is het een deftig gekleed jongetje, een bolleboos met vele diploma’s en zelfs een professoraat op zak.

Sleen kan vrouwonvriendelijk zijn, maar hij laat Madam Pheip haar man aan de afwas zetten terwijl zij op avontuur trekt. Ook in de andere thema’s die de expo belicht, blijft Nero overeind, omdat de context meegegeven wordt. Laat de wafels maar aanrukken.

MMMV Tentoonstelling ‘100 jaar Marc Sleen, 75 jaar Nero’, nog t.e.m.

5 maart 2023, Stripmuseum, Brussel, www.stripmuseum.be

17

AMERIKAANS HOOGGERECHTSHOF Pallieterke, Het is opvallend dat de PoCo-MSM alweer met gekrijs van jewelste de beslissing van het Amerikaans Hooggerechtshof becommentarieert. Alleen de pro-abortus aanhangers krijgen de volle aandacht.

Maar het grootste slachtoffer van abortus, de foetus of beter het ongeboren leven, krijgt nauwelijks aandacht. Ongezien, Kamala Harris, de Amerikaanse vicepresident zei letterlijk: “Dit is een gezondheidscrisis!” Het niet meer mogen doden van een foetus is dus, volgens deze verlichte geest, een “gezondheidscrisis”! En niemand van de beate bewonderaars in de PoCo-media die hierbij vragen stelt! Hier bij ons was het enkel door het dwarsliggen van cd&v dat de Vivaldisten in hun regeringsverklaring afzagen van het verlengen van abortus tot 12 weken naar 18, en het nadenken erover van 6 dagen te reduceren tot 48 uur. In Nederland werd deze week door het parlement de bedenktijd van 5 dagen zelfs afgeschaft. Ook blijft men lobbyen om abortus uit het strafrecht te halen.

Leo Van R illaer - Deurne

LOGISCH Pallieterke, Ik volg al een tijdje de peilingen alsook de daaraan gekoppelde commentaren omtrent het vormen van volgende regering zowel Vlaams als federaal. Wat me bijzonder interessant lijkt, is wat er op Vlaams niveau staat te gebeuren of liever wat er zou moeten gebeuren. Voor mij lijkt het redelijk evident dat als Vlaanderen ooit iets wil bereiken het dan de kans niet zal mogen laten liggen, indien de situatie het toelaat, om een Vlaams-nationalistische Vlaamse regering te vormen, ook al is dit niet naar de zin van bepaalde mensen in die partijen. Dan is de volgende stap de soevereiniteitsverklaring. De onderhandelingen met de Franstaligen kunnen dan beginnen

waarna de boedelscheiding kan plaatsvinden en eindelijk het eigen beleid kan starten. Hoe men het ook draait of keert, geen enkel andere optie maakt een kans ofwel omdat de nodige meerderheden nooit zullen kunnen worden gevonden ofwel omdat de Franstaligen steeds zullen dwarsliggen. Zij hebben er ten slotte het meeste voordeel bij om het boeltje gewoon weg te laten verrotten. Wie Paul Magnette de laatste maanden en weken bezig hoort en ziet, zou er nu al moeten van overtuigd zijn dat dit heerschap op geen enkele manier aanstuurt om het afwerken van de staatshervorming verder te zetten. Dus de enige manier om tot enig resultaat te komen, zal zijn met het spreekwoordelijke mes op de keel. Dat is blijkbaar de enige taal die de Franstaligen begrijpen. Heel politiek Vlaanderen zou nu toch al stilaan moeten gaan begrijpen dat ze moeten ophouden met het tegengestelde te doen van wat de Vlaamse kiezer wil! Zijn de peilingen en opeenvolgende verkiezingsuitslagen dan niet genoeg om hen dat duidelijk te maken?

Erwin De Mulder - Geraardsbergen

SAMENWERKEN Pallieterke, Bart De Wever blijft volharden in de boosheid en heeft nog eens herhaald dat hij niet zinnens is zijn N-VA te laten samenwerken met het VB, zelfs niet als die twee partijen samen een meerderheid in het Vlaams Parlement zouden halen bij de regionale verkiezingen van 2024. Als het waar is dat meer dan 80 procent van de N-VA kiezers wél met het VB wil samenwerken, dan zit er niets anders op dan dat we de N-VA kiezers aanraden bij de regionale verkiezingen van 2024 voor het VB te stemmen. Als we er op die manier in slagen van het VB de grootste partij te maken, dan zal die eerst aan bod komen voor vorming van een nieuwe Vlaamse regering.

Zelfs mocht dat niet lukken, zal er dan toch de kans bestaan dat Bart De Wever er ook niet in zal slagen, aangezien hij niet aan een andere meerderheid zal geraken, tenzij misschien met álle andere partijen, Groen en de PVDA inbegrepen.

Zo’n scenario zal niemand zien zitten. Ten slotte is er echter wél een tussenoplossing in deze zaak en dat zou zijn dat de N-VA kiezers op het VB zouden stemmen op de gewestelijke kieslijsten en op de N-VA op de federale. Op die manier zullen het de N-VA kiezers zijn en niet Bart De Wever die op deze voor Vlaanderen zo belangrijke verkiezingen de doorslag zullen kunnen geven en die ervoor zullen zorgen dat Vlaanderen - via een soevereiniteitsverklaring - een eerste beslissende stap zal kunnen zetten naar zelfstandigheid.

Guido Van A lphen - K asterlee

NEUTRALITEIT Pallieterke, Op VRT Laat van vrijdagavond 24 juni opende presentatrice Goedele Wachters met “een triestige dag voor Amerika”, verwijzend naar het Amerikaanse Hooggerechtshof dat het historische ‘Roe v Wade’-arrest ongedaan had gemaakt. Het recht op abortus is in de Verenigde Staten nu niet langer beschermd. Wie zegt dat dat ook mijn mening is? Ik hoef echt haar mening (die van Goedele Wachters) niet te kenen. Is dit de nieuwe stijl van neutraliteit bij de VRT? Guy Van Rysseghem - Lochristi

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

18 Geschiedenis

B

eweren dat Jan Nuyts gepokt en gemazeld was in de Vlaamse Beweging is een understatement. Zijn vader was een oud-strijder die actief was in het militant Vlaamsgezinde en uitgesproken pacifistische Verbond van Vlaamsche Oud-strijders (VOS) en zelf raakte hij op school in Borgerhout al snel betrokken bij de studentenbond Ick Dien, die aan het door het Belgische episcopaat gesaboteerde en latere verboden Algemeen Katholiek Vlaamsch Studentenverbond (AKVS) was verbonden. Later trad hij toe tot het Algemeen Vlaamsch Nationaal Jeugdverbond (AVNJ). Na het beëindigen van zijn humaniora waagde hij zijn kans in de normaalschool maar dat werd geen onverdeeld succes.

30 JUNI 2022

20

JOURNALIST Gelukkig voor hem kon hij in 1938 aan de slag als journalist bij de krant De Dag, maar nog geen jaar later moest hij zijn legerdienst vervullen. De oorlog trok een flinke streep door zijn toekomstplannen.

Krijgsgevangen gemaakt in mei 1940 duurde het tot februari 1941 voor hij terug kon keren naar Vlaanderen. Vrijwel meteen na zijn aankomst in Antwerpen verkaste Jan Nuyts van De Dag voor een korte periode naar Het Laatste Nieuws om uiteindelijk aan de slag te gaan bij de Nationale Landbouw- en Voedingscorporatie (NLVC), een op de leest van de Nieuwe Orde geschoeide organisatie die al op het einde van augustus 1940 werd opgericht door secretaris-generaal Emile De Winter om de voedselproductie en -distributie tijdens de oorlogsjaren in goede banen te leiden. Hier maakte Jan Nuyts kennis met Bruno De Winter, een gewezen redacteur bij Het Handelsblad.

Deze gematigd Vlaamsgezinde, katholieke Antwerpse krant was bij het uitbreken van WO II gestopt met verschijnen. Om den brode was De Winter, net als Nuyts, bij de NLVC beland.

REPRESSIE Omwille van zijn lidmaatschap van het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) en van de Nationaal Socialistische Jeugd Vlaanderen (NSJV) kreeg Jan Nuyts na de Duitse terugtocht de rekening gepresenteerd en mocht hij aan den lijve de repressie ondervinden. Gelukkig voor hem beschouwden de Belgische gerechtelijke instanties hem als een kleine garnaal in de collaboratie en veroordeelde de krijgsraad hem ‘slechts’ tot 8 maanden cel.

Terwijl Nuyts achter de tralies verdween, had Bruno De Winter - een graag gelezen all-round journalist met een vaak scherpe pen - zijn oude baan bij Het Handelsblad opnieuw opgenomen. Hij kreeg er een eigen column die ‘Kleine Kronijk’ werd genoemd en die spoedig razend populair werd. Hij ondertekende die rubriek, waarin hij op satirische wijze zijn mening gaf over allerlei gebeurtenissen in stad en land, als ’t Pallieterke. Het duurde niet lang vooraleer de Winter zijn column verder wou uitbouwen tot een volwaardig weekblad, maar dat zag men bij Het Handelsblad niet zitten.

DUIDELIJK PROFIEL In samenwerking met de reclameagenten Karel Polderman

Jan Nuyts en Jan Merckx op de IJzerbedevaart

Op 8 juli 2002 overleed op 82-jarige leeftijd in Antwerpen Jan Nuyts.

Als er naast de naam van stichter Bruno De Winter één naam onlosmakelijk met die van ’t Pallieterke verweven is, dan is dat wel die van Jan Nuyts die niet minder dan 45 jaar lang vanuit de ‘weeldrige kantoren’ zijn stempel op ons aller weekblad heeft gedrukt. Geheel terecht omschreef zijn opvolger Leo Custers hem als “een monument in de Vlaamse Beweging”.

JAAR GELEDEN OVERLEED JAN NUYTS en Charles Van Gool - die de publiciteit voor Het handelsblad verzorgden - zei hij de krant vaarwel en stichtte hij het weekblad ’t Pallieterke, waarvan het eerste nummer verscheen op 17 mei 1945. Van bij de start had het weekblad een duidelijk profiel: een vlot leesbare mix van ernstige politiek, ironie en satire, een formule die duidelijk aansloeg. Dit succes was voor een groot deel te danken aan de manier waarop De Winter stelling nam tegen de uitwassen van de repressie die door hem als een “reusachtige anti-Vlaamse machinatie” werd omschreven.

Op 1 januari 1946 werd de redactie van ’t Pallieterke uitgebreid met Jan Nuyts als kersverse redactiesecretaris, lees duivel-doet-al, die naast het neerpennen van een flink stuk van de sportverslaggeving er elke week opnieuw voor moest zorgen dat het blad gevuld, gedrukt, verspreid en verkocht raakte… Toen Bruno De Winter, amper 45 jaar oud, op 30 mei 1955 aan een hartaanval bezweek, werd hij meteen als hoofdredacteur opgevolgd door Jan Nuyts. Onder Nuyts bleef de geest van de stichter in het blad verder leven. De spot en hekelende taal bleven bestaan, maar het blad kreeg wel een meer uitgesproken Vlaams-nationaal profiel. Dat kwam onder meer duidelijk tot uiting in de rubriek ‘Uit het dossier van ’t Pallieterke’ waarin Arthur De Bruyne uitgebreid schreef over de oorlogsjaren en het Vlaams-nationalisme. Hele generaties Vlaamse Bewegers verslonden wekelijks die dossierbladzijden waardoor ’t Pallieterke onmiskenbaar een aanzienlijk aandeel had in het verspreiden van het Vlaams-nationalistisch gedachtengoed in het naoorlogse Vlaanderen.

2 juni 1955, het eerste nummer van 't Pallieterke onder leiding van Jan Nuyts dat Jef Nys in november 1956 ontslag had genomen als huistekenaar wist Jan Nuyts onder meer Stef Van Stiphout, Bob Mau, Cork, Hugo Leyers (Hug), Brasser en zelfs… ZAK en Pirana te strikken als huistekenaars.

GROOT AANTAL MEDEWERKERS

GROOT, VLAAMS-NATIONAAL HART

Het was een van de sterke punten van Jan Nuyts dat hij een groot aantal medewerkers - onder wie heel wat beroepsjournalisten en heel vaak noodgedwongen onder schuilnamen - aan ’t Pallieterke wist te binden. Zo wist hij niet alleen Arthur De Bruyne’s broer en latere VU-minister Hector over te halen om zijn pen ten dienste van ’t Pallieterke te stellen, maar rekruteerde hij onder meer ook Jef Anthierens, Herman Geerts, Louis de Lentdecker, Louis Verbeeck, Jan D’Haese, Jan Merckx (oprichter van VTM), Karel Dillen, zijn zoon Koen Dillen, Staf De Lie, Gerolf Annemans, Ward Hulselmans, Jef Elbers, Erik Verstraete, Mark Grammens, Marc Platel, Paul Belien (en nog vele anderen) en onze latere hoofdredacteuren Leo Custers (vanaf 1974) en Karl Van Camp (vanaf 1982) als scribenten. Idem dito voor de illustratoren en tekenaars. Na-

In al de jaren dat Nuyts de scepter over de redactie zwaaide, bleef hij rechtlijnig de Vlaams-nationale koers volgen. Zelfs wanneer hem dit lezers kostte. Toen in 1977 de regering-Tindermans II over het Egmontpact onderhandelde waarin toegevingen aan Franstaligen in Vlaams-Brabant werden vastgelegd, stond Nuyts vooraan in het verzet. Ook toen een deel van de lezers zich iets later terugvond in het pas opgerichte Vlaams Blok leidde dit tot een verdere politiek-ideologische verdeeldheid bij het lezerspubliek waar Jan Nuyts lang van wakker lag. Hij zou tot halfweg de jaren tachtig - tevergeefs - een verzoening tussen de VU en het ‘Blokske’ bepleiten.

Zijn grote hart dat onvermoeibaar voor Vlaanderen had geklopt hield er 20 jaar geleden mee op…

Jan Nuyts, staande tweede van rechts

JAN HUIJBRECHTS

Puzzel

30 JUNI 2022

19

't Pallieterke telt tegenwoordig niet alleen 20 bladzijden in plaats van 16.

Maar uw abonnement biedt u nog veel meer!

Ontdek het hieronder en via palnws.be/abonnees.

Vraag van de week Elke maandag stellen wij een actuele vraag over een spraakmakend thema en horen wij graag uw mening!

DEZE WEEK

Presentator Stijn Derudder is uw gastheer in twee podcasts. Elke donderdagochtend is er PAL EROP, waarin u Jurgen Ceder, Pieter Van Berkel en de andere medewerkers en gasten aan het woord hoort. Op zondag is er dan weer de podcast ‘Een kwestie van geloof’, waarin telkens een onderdeel uit het geloof in brede zin wordt behandeld. palcast.be

Wat vindt u van de Belgische abortuswetgeving?

Neem deel via: palnws.be/category/vraag-van-de-week

De app

“Moeten N-VA en Vlaams Belang vanuit het Vlaams Parlement soevereiniteit uitroepen?”

Dat was de vraag die we vorig week stelden aan de lezers van PAL NWS, naar aanleiding van de discussie tussen N-VA'er Theo Francken en Vlaams Belanger Tom Van Grieken.

91 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN VINDT DAT DE V-PARTIJEN EEN SOEVEREINITEITSVERKLARING MOETEN DOEN VANUIT HET VLAAMS PARLEMENT, ZOALS VAN GRIEKEN VOORSTELT. “Wie nu nog steeds denkt dat België een democratie is en bijgevolg hoopt op een democratische oplossing voor een Vlaamse zelfbeschikking, zit aan de snuif”, reageert lezer Llywelyn.

7 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN VINDT DAT ER OVER EEN NIEUWE STAATSHERVORMING ONDERHANDELD MOET WORDEN MET DE FRANSTALIGE PARTIJEN, ZOALS BEPLEIT DOOR N-VA. “Als de geldkraan binnenkort helemaal of bijna opdroogt, door transfers en financieringswet, kunnen we de zaak proper proberen af te sluiten. Geen Catalaanse toestanden hier, de beelden staan nog op mijn netvlies gebrand”, oordeelt Leen R.

Zoals elk zichzelf respecterend medium beschikt ook ’t Pallieterke over een eigen nieuwsapp. Je vindt hem in de Google Play Store (Android) en de App Store van Apple (iOS).

Nieuwsbrieven Elke werkdag het beste van PAL NWS en ’t Pallieterke in uw mailbox, voor u geselecteerd en van commentaar voorzien door de webredactie. Elke dinsdag is er bovendien de vraag van de week. palnws.be/nieuwsbrieven

2 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN VINDT HET COMMUNAUTAIRE GEEN PRIORITEIT.

P L NWS

PAL NWS is de nieuwssite van ’t Pallieterke.

Als abonnee hebt u uiteraard toegang tot alle artikels achter de betaalmuur. palnws.be

3

4

1321

1

2

6

7

8

9 10 11 12

A

B

E A N G S

T

I

G E N D

B

U

I

I

T

A

I

C

R

E

S

N

D

G R

E

T

E S

L

E

N

R

E R

E N E N D

D M M

E D E

L

R U M

F

M O L

D A U

G

E O

E

R

B

H

E

R

S

T O K

I J K L

S T E R

I E

I

5

Met PAL SPORT pikken we de draad van vroeger weer op, toen boksen en gewichtheffen in ’t Pallieterke belangrijk waren. palsport.be

E K

R

S

C E N T

E

A R O M A A N

O O

O N A G E T

E A M

E M P

L

D I

A C E

T A

E

I

E

E N

R

L

T

A R

R D E

Volg PAL voor Vlaanderen op onze sociale media, deel de berichten en effen zo mee het pad naar een onafhankelijk Vlaanderen!

 www.facebook.com/palvoorvlaanderen  twitter.com/palvoorvl  www.instagram.com/palvoorvlaanderen/

HORIZONTAAL A. B. C. D. E. F. G. H. I. J. K. L.

Vrees inboezemend Afgelopen - Bevoorrechte Muzieknoot - Internetlandcode voor Zweden - Tin Bitter wenend - Dimethylmalonaat Nobel - Stadsdeel Tsjechische rivier - Aangename geur Nederlandse omroep - Ginds - Meisjesnaam Vrouwelijk orgaan - Aanwijzend vnw.

Geslacht - Wijfjesschapen Internetlandcode voor Turkije - Wilde ezelsoort - Tantaal Groep samenwerkers Verving

VERTICAAL

1. Politiek mandaat 2. Eigeel 3. Verorberde - Flets en mager - Maanstand Symbool dat een merkdepot aanduidt 4. Vloeibaar afkooksel van een bepaalde groente 5. Niet een - Londense voetbalclub 6. Sine loco - Voorloper van de euro Japans parelduikster 7. Meisjesnaam - Kromming aan de onderkant van een brug 8. Informatietechnologie - Belangrijkste chemische drager van erfelijke informatie - Afstandelijke 9. Energiebron voor verbranding Open plek in het bos - Ingenieur 10. Laatste competitiedeel - Vervoermiddel 11. Nummer - Minimum van tijd - Ontvangt 12. Zodanig - Oppervlaktemaat

OPLOSSING 1320 3

4

A

T W IJ

F

B

O O K

1320

1

2

C

E N E

D

G

E

E N

I

5

6

7

8

9 10 11 12

E

L

A C H T

N O V A I

T

U

E

R

E M M E

R

L

E

I W O O R D

V

K

G

R G

N

E

I

E N E

F

E G E

L

S

G

I

L

I

E V E

H

G E

L

E

B

I

E

A R M O E

J

N W

K

D

I

E N D E

L

E

E

R G E V O E

I

D A

O

E

L

E

T I

A E N G

K O R

E N

N

R O

N O E M E D E L

E N

R S

D E

20 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

30 JUNI 2022

Tweet van de week In de politiek heeft iedereen een fijne vijand nodig om te kunnen scoren. Zo hebben ze bij het Vlaams Belang ‘dé islam’, bij de PS hebben ze ‘dé Vlaming’ en bij Groen hebben ze ‘de witte man’, bij de Open Vld is er ‘het gezond verstand’, bij cd&v hebben ze momenteel een vacature lopen, maar ‘dé niet-boeren’ kunnen maar beter uitkijken.

Maar laten we die witte man van Almaci en De Sutter (voormalig witte man) eens van dichtbij bekijken. Nu is die witte man strategisch tegelijk een goede en een slechte keuze om als vijand te hebben. Positief is in ieder geval dat het een vijand is die iedereen kent en behalve in Molenbeek heeft iedereen er wel eentje als buurman.

Dat zorgt voor een grote herkenbaarheid.

Je ziet ze dagelijks vuilbakken buitenzetten, samenscholen in plaatsen waar alcohol wordt verkocht, hun kinderen naar school brengen… Niemand kan ontkennen dat ‘de witte man’ zijn stempel heeft gedrukt op de maatschappij.

Elk voordeel heeft zijn nadeel Nadeel is dan weer dat de helft van de kiezers uit witte mannen bestaat en dat hij het stilaan moe geworden is om voortdurend van alles de dupe te zijn. Ze zijn er nochtans wel hoor, de witte mannen die ook wel een beetje zelfhaat hebben en het wel welletjes vinden met zichzelf. Ze wonen in de betere buurten in de betere gemeenten en kampen met een schuldgevoel omdat ze geen gekleurde medemens in de straat hebben.

Dat willen ze ook niet echt - daarom zijn ze zo heel veilig duur gaan wonen - maar om dat te compenseren zijn ze er zware voorstander van dat gekleurde mensen elders wél overal mogen wonen. Elders waar er een betere sociale mix tussen witte mannen en niet-witte mannen is. Hun irritant gedrag is een troef voor Groen, want ook hun witte

vrouwen hebben het gehad met die witte mannen. Ze beginnen affaires met de tuinman en stemmen in het kieshoekje Groen in de hoop dat iets aan die vervelende sandalen kunnen doen.

De nieuwe witte man Maar eerlijk is eerlijk, veel succes bij verkiezingen levert het niet op. Daarom experimenteerde Almaci deze week op sociale media met een nieuwe soort ‘witte man’, beter gekend als ‘de zwarte man’. “In Amerika is het 1942 waar minderheden en vrouwen nog steeds gecontroleerd worden door oude witte mannen”, post ze, refererend naar de vernietiging van ‘Roe v Wade’.

Ja, ook in 1942 hebben die Amerikanen niks goed gedaan in de ogen van Meyrem. Dat lijkt op het traditioneel bashen van de blanke mens door Groen, maar er zit een subtiele ondertoon in. De man die de liberale abortuswet afschafte en belooft om nu de federale wetgeving over het homohuwelijk én homoseks te herbekijken, is namelijk zo zwart dat je er onmogelijk een witte man in kan zien. Maar de evolutie is duidelijk: straks is geen enkele man nog veilig voor Groen.

Behalve Calvo dan misschien.

Sammy Mahdi Kapitein van een zinkend schip?

DE TOEKOMST VAN DE POLITIEK IN BELGIË

“Sympathieke Ceausescu, blauwe IJsbeer, nuchtere Daerden…”

De nieuwe staatssecretaris voor Asiel en Migratie is er! En het is niemand minder dan Sofie De Noor uit Alveringem. Pardon, Nicole De Moor uit Anderlecht! Nicole verdiende haar sporen op de Brabantse kieslijst waar ze een verpulverende 379 stemmen kreeg. Daarmee raakte ze niet echt verkozen. Maar dat mag geen bezwaar zijn. Martine De Sloor is een absolute krak in haar vak en is volgens haar voorzitter een ‘warme Thatcher’. Een titel die vast op hoerageroep zal worden onthaald aan de linkerzijde. Wij bespraken haar aanstelling met professor politicologie Jan Vaneigens aan de universiteit van Zichem.

Voor de professor komt de aanstelling van Janine De Loor niet helemaal als een verrassing.

De cd&v heeft al een langere traditie om de eigen verkozenen des volks toch maar niet in te schakelen in het echte werk. Kwestie van het staatsmanschapsimago van de partij niet te beschadigen.

Professor Vaneigens, wil dat dan zeggen dat de partij de verkeerde mensen op de lijst zet?

En wordt er wel voldoende rekening gehouden met de democratie in dit land als iedereen zomaar de hoogste ambten mag bekleden?

Jan Vaneigens: “Ach welnee, het is natuurlijk opvallend wanneer mensen schijnbaar uit het niets worden neergezet op een topjob, maar het gaat toch niet zelden over eerder serieuze mensen die geen tijd hebben om zich bezighouden met infantiele politieke spelletjes. Het gaat om mensen die wel aan politiek willen doen, maar zich niet per se willen bezighouden met klootjesvolk als u en ik. Daar moeten we begrip voor hebben. Een politicus moet braderijen, markten, voetbalclubs en weet ik veel aflopen voor hij effectief verkozen raakt.

Dat is niet bevorderlijk voor de geestelijke gezondheid. Dat verklaart het hoge alcoholgebruik in de politiek. De meesten zijn compleet mesjogge aan het begin van hun tweede parlementaire mandaat. Wijlen Michel Daerden was het populairste drankorgel van Wallonië. Maar als minister van Pensioenen viel hij toch wat licht uit.”

En toch, Katia de Koor haalde slechts 379 voorkeurstemmen?

Vaneigens: “Dat maakt haar dan toch één van de populairste ministers binnen de Vivaldi-regering. Ik heb het even nagerekend: dat zijn 379 stemmen meer dan ministers Annelies Verlinden, Frank Vandenbroucke en staatssecretaris van Begroting Eva De Bleeker. Begroting is een zeer belangrijke post in de Vivaldi-regering. Vandaar dat men eerder gekozen heeft voor de meest bekwame dan voor de meest geliefde (schiet luidop in de lach en herpakt zich). Excuseer, dat was zeer onprofessioneel van mij.”

de arrogante kwal uit te hangen, zoals Frank Vandenbroucke. Of voortdurend een kip te imiteren tijdens parlementaire zittingen, zoals Liesje Verlinden. Dat zijn ongelooflijke vrijheden die een ander zich niet kan permitteren.

Neem nu onze staatssecretaris van Begroting De Bleeker. Die heeft aan haar ministerschap ook een eigen invulling gegeven die je als gevierd politicus niet kan maken. De statistieken tonen aan dat zij de enige onverkozen staatssecretaris is die naambekendheid verliest.

Zelfs vrienden en familie proberen haar te vergeten.”

Saskia De Sloor wordt in de markt gezet als de ‘warme Thatcher’. Is het als onbekende makkelijker om een imago in te vullen?

Vaneigens: “‘Sympathieke Ceausescu’, ‘blauwe IJsbeer’, ‘nuchtere Daerden’… Als volslagen onbekende kan je een imago naar keuze kiezen op voorwaarde dat er geen graadmeter is omdat te testen. Dit is dus een uitzonderlijk goede keuze.”

Eindconclusie professor? Verkozen of onverkozen ministers?

Vaneigens: “In het licht van een onverkozen regering zoals Vivaldi, ben ik niet geneigd om daar een drastische keuze in te maken. Wel een interessante vraag is of een federale kieskring wel zin heeft, als je voortdurend toch iemand anders tot ministers benoemd. Dat is iets om over na te denken.”

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Dat zijn dus vier Vlaamse Vivaldi-excellenties die nauwelijks democratische draagkracht hebben. Is dat een handicap bij de uitvoering van je mandaat als minister?

Vaneigens: “Wel integendeel. De verkozen politicus moet zijn populariteit proberen te behouden. Hij wil meer stemmen halen dan voor zijn ministerschap. De onverkozen minister heeft daar geen last van. Die hoeft alleen op zichzelf te stemmen om een beter resultaat neer te zetten. Dat geeft hem meer ruimte om

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE