't Pallieterke van 7 juli 2022 by 't Pallieterke

10-11

ARTHUR VAN AMERONGEN JOURNALIST EN MIDDEN-OOSTENKENNER

INTERVIEW

“De islamisering lukt niet zonder westerse media” Journalist Arthur van Amerongen toert momenteel door Europa. Daarbij schetst de Nederlander een beeld van de toegenomen islamisering van ons continent. Net als in zijn bekende boek ‘Brussel Eurabia’ uit 2008 schuwt hij enige controverse niet. “Ik voorspelde toen aanslagen. En er zullen er nog volgen, hoofdzakelijk op homo’s in West-Europa.”

TAALWET IN BRUSSEL NOG NOOIT ZO SLECHT NAGELEEFD

5 8

OPHEF IN BELGIË OM ABORTUS IN AMERIKA HOE LAAT MAHDI ZIJN DEPARTEMENT ACHTER?

WAAROM WE OP 11 JULI DE GULDENSPORENSLAG HERDENKEN

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

De wijn, de worstjes en de gezelligheid op de barbecue van Alexander De Croo hebben niets kunnen veranderen. De regering vindt maar geen akkoord over hoe een van de grootste uitdagingen van de toekomst aangepakt moet worden: de betaalbaarheid van de pensioenen.

EEN FEDERALE REGERING VAN LOPENDE ZAKEN De ‘vergrijzingskosten’ bedragen nu al 25 procent van het bnp en zullen tegen 2050 stijgen naar 30 procent. Zonder grondige pensioenhervorming kan dat alleen betaald worden met belastingverhogingen, zegt pensioenexperte Marjan Maes. “Het is een politiek probleem, geen technisch probleem”, stelt ze, “want we weten heel goed wat er moet gebeuren.” Volgens haar ontbreekt het deze regering aan de moed om knopen door te hakken. In de meeste Europese landen zijn al eerder maatregelen genomen om de pensioenschok op te vangen. België heeft - typisch - niets gedaan en blijft zelfs nu nog verlamd door politieke tegenstellingen. Even typisch voor België: bevoegd minister Lalieux (PS) is erin geslaagd pensioenplannen voor te stellen die geen remedie zijn, maar die integendeel de betaalbaarheid verder aantasten. Ook over de koopkracht en het concurrentievermogen kan blijkbaar niets beslist worden. Het rapport van de expertengroep is af, maar het resultaat is pover. Over concurrentiekracht staat er niets in, stelt Georges-Louis Bouchez terecht. En de rest is een grabbelton van ideetjes die

van om het even wie hadden kunnen komen. Je moet geen expert economie zijn om te weten dat er minder energie verspild zal worden met autoloze zondagen en snelheidsbeperkingen. Ook over dit rapport kon nog geen akkoord bereikt worden zodat, naar Belgische gewoonte, alles wordt uitgesteld, minstens tot na het reces.

Onafhankelijkheid steeds meer een noodzaak De heilige graal die alles betaalbaar ging houden, was volgens het regeerakkoord het bereiken van een werkzaamheidsgraad van 80 procent tegen 2030. De Hoge Raad voor de Werkgelegenheid trok daarover deze week aan de alarmbel. Kort samengevat zegt men daar: tenzij er dringend iets gedaan wordt, gaan we dat doel zelfs niet bij benadering halen. Wat is de kans dat deze regering snel een doortastend beleid ontwikkelt? Halfweg deze legislatuur is deze regering eigenlijk al een regering van lopende zaken geworden. Na het wegdeemsteren van corona als focus van het beleid,

gaapt de inhoudelijke leegte van deze collage van partijtjes. Ook de non-beslissing inzake de verhoging van het legerbudget toonde een regering die te verdeeld is en te weinig moed heeft om te doen wat er moet gebeuren. Waarom kan in andere landen wat bij ons niet kan? Het probleem heet België. De politieke tegenstellingen tussen de twee landsdelen verlammen de federale besluitvorming. In Vlaanderen zou een consensus over pensioenhervorming, concurrentievermogen, koopkracht en legerbudget veel gemakkelijker een (rechtse) consensus opleveren. En in een onafhankelijk Wallonië zou men rustig alle linkse recepten kunnen uitproberen die men nu op het federale niveau poogt op te dringen, om dan te ontdekken dat die niet haalbaar zijn als Vlaanderen de rekening niet meer betaalt. Deze week viert Vlaanderen zijn nationale dag. Het is een goede gelegenheid om de eis te laten weerklinken die meer een noodzaak dan een wens is geworden: Vlaamse onafhankelijkheid.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

LORENZO TERRIÈRE POLITICOLOOG

haarverf

OPINIE 2 / BINNENLAND 3-8 / INTERVIEW 10-11 / BUITENLAND 12-14 / CULTUUR & SPORT 16-17 78ste jaargang • nummer 27 • donderdag 7 juli 2022

€ 4,00

“De institutionele voorbereiding van de PS ligt klaar”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

7 JULI 2022

Hoog tijd voor actie

Minder dan twee jaar. Zoveel tijd rest ons nog tot de cruciale verkiezingen van 2024. Aan de vooravond van de 11 julivieringen is het goed om daar even bij stil te staan. Ik kan me immers niet van de indruk ontdoen dat de ruime Vlaamse Beweging het belang van die verkiezingen nog niet inziet. Eerst even de feiten: in mei 2024 zijn er verkiezingen voor de Kamer, het Vlaams Parlement en het Europees Parlement. De juiste datum is nog niet bekend, maar ik gok op zondag 26 mei. Enkele maanden later zijn er dan op zondag 13 oktober de gemeenteraadsverkiezingen en de provincieraadsverkiezingen. Ik heb nu al meelij met al die mandatarissen die moeten onderhandelen over een Vlaamse regering, of een federale regering, en dan tegelijkertijd nog campagne moeten voeren voor de gemeenteraad. Het worden lange dagen voor Bart De Wever, die in juni én een Vlaamse regering moet vormen én op nationaal niveau moet onderhandelen met Magnette. En ondertussen moet De Wever dan ook nog eens zijn positie als burgemeester van Antwerpen verdedigen in de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober.

Druk op De Wever Kom me niet vertellen dat de onderhandelingen voor de verschillende regeringen én de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen elkaar niet zullen beïnvloeden. Persoonlijk vind ik het voor ‘de politiek’ geen gezonde situatie. Een partij die in juni of juli een verkeerde keuze maakt in de regeringsvorming, kan al in oktober worden afgestraft door de kiezers. Dat legt een zware druk op alle partijen, maar vooral op de N-VA want die partij staat dan voor moeilijke, maar belangrijke keuzes, namelijk met of zonder Vlaams Belang (in Vlaanderen) of met of zonder de PS (op Belgisch niveau).

Draagvlak voor onafhankelijkheid Zowel Vlaams Belang als de N-VA zijn stilaan de campagne van 2024 aan het voorbereiden. Dat is logisch, elke partij wil zo sterk mogelijk uit de stembusslag komen. Let wel, partijen zijn vooral met zichzelf bezig. Maar is de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging al aan het nadenken over 2024? De vraag stellen is ze beantwoorden. Nochtans, er is werk voor de boeg. Als we sommige politici mogen geloven, bestaat er immers geen breed draagvlak bij de bevolking voor Vlaamse onafhankelijkheid. Volgens de jongste peilingen halen de V-partijen bijna 50 procent, maar in de praktijk is slechts 15 procent van de bevolking gewonnen voor onafhankelijkheid. Hier is dus werk aan de winkel voor de Vlaamse Beweging, namelijk het draagvlak bij de man in de straat vergroten.

Bewustwording Er moet een initiatief genomen worden om in de aanloop naar 2024 een bewustwordingscampagne uit te bouwen, een campagne die de gewone man en vrouw moet overtuigen van de meerwaarde van een eigen Vlaamse staat. Activiteiten organiseren waar alleen de reeds overtuigden naartoe komen, kan leuk zijn, maar brengt (electoraal) niets op. Het verkiezingsjaar 2024 is te belangrijk om er niét een eigen dynamiek rond te bouwen. Laten we op 11 juli dus nog even feesten, maar vanaf 12 juli moet er gewerkt worden. Hoog tijd voor actie! KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

BIG BROTHER WAAKT IN DE UNIVERSITEIT VAN ANTWERPEN Een professor plantkunde en een praktijkassistent waren nog aan het keuvelen in de aula. De les was al voorbij en alle studenten waren vertrokken. Het had dus evengoed een gesprek aan de keukentafel, in de supermarkt of op een terrasje kunnen zijn. De camera waarmee de les werd opgenomen, was echter blijven draaien. Iemand heeft de opname verspreid. De twee zijn nu geschorst en moeten een ‘heropvoedingstraject’ doorlopen. Wat was er dan zo “ontoelaatbaar”, zoals rector Van Goethem het noemde, aan hun woorden? Ze hadden een aantal uitspraken gedaan over Marokkanen, onder andere dat hun Nederlands vaak niet te best is en dat ze onvoldoende moeite doen om zich te integreren. Dat zijn inderdaad clichés, maar die, zoals de meeste clichés, veel waarheid bevatten. In de spontaneïteit van privégesprekken voelen we - gelukkig - niet de noodzaak om bij elke stelling voetnoten en academische nuances aan te brengen. Ook de uitspraken over de orthodoxe joden waren blijkbaar “kwetsend”, hoewel die eigenlijk positief bedoeld waren. Die leven “in een gesloten gemeenschap”, zei een van de twee, “maar daar heeft men geen last van”. Alweer een veralgemening met grond van waarheid. Ik denk trouwens dat weinig orthodoxe joden moeite zouden hebben met die beschrijving.

Kifkif

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 52 euro 6 maanden: 104 euro 1 jaar: 208 euro Steunabo 1 jaar: 300 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur) Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Ben Weyts

“Structureel racisme!”, schreeuwden de gesubsidieerde antiracisten van Kifkif onmiddellijk. Het dossier kwam op de tafel van rector Van Goethem, een man met een verleden van uitspraken die hem een geschikte voorzitter van die club zouden maken. Toen in de carnavalsstoet van Aalst joodse karikaturen te zien waren, zag hij de jaren ’30 weer opduiken en dacht hij dat een herhaling van de Holocaust niet ver meer af was. Van Goethem is ook de man die vindt dat academische vakken die een “struikelsteen” zijn voor allochtonen moeten worden “aangepast aan andere culturen” en die ook nieuwe lessen wil rond “interculturaliteit”, “maatschappelijk engagement” en “zingeving”. Alles wat je wil weten over de opinies van de rector van de UAntwerpen kan je afleiden uit het onderschrift van zijn mails: “Herman Van Goethem (hij/hem/zijn).”

Het begint aan de universiteiten De tirannie van woke komt overgewaaid uit de Angelsaksische sfeer en het is goed eraan te herinneren hoe het daar allemaal begonnen is. Het rot heeft decennia gewoekerd aan de Amerikaanse universiteiten voor het is uitgezaaid naar de rest van het land, waar het vandaag, onder Joe Biden, triomfeert. Al in de jaren ’80 waarschuwde politicoloog Abigail Thernstrom dat de Amerikaanse universiteiten “eilanden

van repressie in een zee van vrijheid” waren geworden. Die zee van vrijheid is nu weg. “Waar universiteiten vroeger hun studenten leerden hoe te denken, leren ze nu wat ze moeten denken”, schreef Ayaan Hirsi Ali deze week nog. Vorig jaar vertelde ik hier het verhaal van twee professoren van de Amerikaanse universiteit van Georgetown die net op dezelfde manier waren afgeluisterd, toen ze het onder elkaar hadden over de slechte resultaten van zwarte studenten. Uit hun toon bleek bezorgdheid, geen vijandigheid. Dat maakte echter niets uit. Ze hadden de omerta over zwakke studieprestaties van zwarten geschonden en moesten ontslag nemen, ook degene van de twee die eigenlijk enkel geluisterd had. Enkel in de VS, dacht ik toen nog.

Twee mensen die niets misdaan hebben, worden gestraft, opdat Van Goethem zijn universiteit zou kunnen vrijwaren van de schijn van racisme Hoewel die zich niet in de academische sfeer voordeed, zag je hetzelfde al in de zaak-Demarez. Ook daar werd de inhoud van een privégesprek gebruikt - sportjournalist Eddy Demarez wist niet dat de micro aanstond - om iemand te kraken voor een vloek in de kerk van de politieke correctheid. Ook daar werd geen professionele fout bestraft, maar foute gedachten. Door het stof gaan en overvloedige verontschuldigingen helpen dan niet, integendeel. Foute gedachten moeten uitgedreven worden met langdurige, vernederende heropvoedingstrajecten.

Hannah Arendt Hoe buitensporig de beslissing van de universiteit is, blijkt ook uit de commentaren op Twitter. Academici als Maarten Boudry, Jan Vanhoof, Rik Torfs en Patrick Loobuyck veroordeelden de manier waarop deze twee medewerkers zijn aangepakt. Advocaat Fernand Keuleneer wees op de ironie dat het Hannah Arendt Instituut het heropvoedingstraject van de twee zondaars moet begeleiden. Mensen afluisteren en straffen voor foute meningen zijn metho-

des van totalitaire staten. Hannah Arendt schreef haar boek over het totalitarisme als een waarschuwing, waarde rector, niet als een handleiding. Advocaat Joris Van Cauter wees erop dat niet de professoren, maar degenen die het gesprek afgeluisterd en geopenbaard hebben een strafbaar feit hebben begaan: “Er is aan de UAntwerpen duidelijk een misdrijf gepleegd en niemand die er om maalt: onwettig afluisteren en verspreiden van privécommunicatie (artikel 314bis Sw.). Akelig is dat.” Twee mensen worden gestraft die niets hebben misdaan, opdat Van Goethem zijn universiteit zou kunnen vrijwaren van de schijn van racisme. Het gaat echter niet alleen over deze twee docenten. Het gaat ook over het verstommend effect dat deze daad van inquisitie heeft op anderen in het onderwijs. Lesgevers zullen niet meer de waarheid doceren, zullen de waarheid zelfs niet meer tegen elkaar durven uitspreken wanneer ze daarmee de kans lopen om het voorwerp van een hetze te worden en professioneel gekraakt te worden.

Waarom bleef Weyts zo lang stil? Dat is de reden waarom Ben Weyts onmiddellijk had moeten reageren. De onafhankelijkheid van de universiteiten is geen excuus om wat is gebeurd niet streng te veroordelen. De minister van Onderwijs heeft naast zijn bevoegdheden ook een morele autoriteit die hij in de schaal kan werpen door universiteiten te waarschuwen voor Amerikaanse toestanden en de tirannie van woke. Weyts heeft al bewezen dat hij zich durft moeien als hij er zin in heeft. Zoals toen een ontsnapte leeuw die toeschouwers bedreigde in Planckendael werd neergeschoten. “Verschrikkelijk, niet uit te leggen”, noemde hij dat. Of toen hij persoonlijk in actie schoot tegen het FAVV omdat die een kat met risico op besmetting met hondsdolheid wilde laten inslapen. Een dossier als dat van deze twee docenten is waar we het verschil zouden moeten merken tussen het beleid van een minister van een conservatieve partij en dat van iemand van de traditionele partijen. Deze week wordt Weyts hierover in het parlement ondervraagd. Ik heb hier eerder al het gedoogbeleid van Weyts ten aanzien van transgenderpropaganda op de scholen aangeklaagd. Als hij ook in deze zaak niet kordaat optreedt, zit hij niet op zijn plaats. JURGEN CEDER

3 En opnieuw staat de premier alleen Actueel

7 JULI 2022

Het proces van tv-maker Bart Pauw tegen de VRT wordt 29 JUN De op 12 september gepleit voor 2 0 2 2 de Nederlandstalige ondernemingsrechtbank van Brussel. De Pauw en zijn vrouw zullen er 12 miljoen euro eisen van de openbare omroep.

DE WEEK

Rusland ziet “geen probleem” in een eventuele toetreding van Finland en Zweden tot de NAVO. Dat heeft president Vladimir Poetin gezegd nadat de NAVO-landen woensdag beslist hebben om de landen uit te nodigen om lid te worden en het eens zijn geworden om de toetredingsprotocollen te ondertekenen.

Binnen Open Vld groeit de ergernis over de houding van premier Alexander De Croo. Om zijn regering op de been te houden zou hij te veel de PS achterna hollen. Een breuk met de partijtop is er nog niet, maar De Croo junior is eenzamer dan ooit. Zoals voor hem Tindemans, Martens, …

Chocoladeproducent Barry Callebaut heeft de proin de fabriek in het Oost-Vlaamse Wieze - de 30 JUN ductie grootste chocoladefabriek ter wereld - stilgelegd na 2 0 2 2 de ontdekking van salmonella in een productielot. Volgens de producent is geen besmette chocolade tot bij de consument geraakt. “Een witte kassa voor élke horecazaak, in ruil voor een blijvende btw-verlaging van 6 procent op niet-alcoholische drank.” Dat maakt deel uit van het hervormingsplan dat Horeca Vlaanderen lanceert. Vijf Belgische onderzoekscentra zijn geselecteerd voor het incubatieprogramma DIANA van de NAVO, dat bedoeld is om innovatieve bedrijven te helpen bij de ontwikkeling van civiel-militaire technologieën, ook wel duale technologieën genoemd. Dat heeft minister van Defensie Ludivine Dedonder bekendgemaakt na afloop van de NAVO-top in de Spaanse hoofdstad Madrid.

01 JUL

20 2 2

De Vlaamse regering heeft vrijdag een lijst met twintig gemeenten goedgekeurd waar Nederlandstaligen voorrang krijgen bij de inschrijvingen op school. Dat maakt minister van Onderwijs en de Vlaamse Rand Ben Weyts (N-VA) bekend.

Er komt één nationaal registratiesysteem voor fietsen, zodat de politie een teruggevonden 20 2 2 fiets gemakkelijker aan de eigenaar kan terugbezorgen. Minister van Mobiliteit Georges Gilkinet (Ecolo) maakt van fietsdiefstallen - bijna 70 per dag voortaan ook een prioriteit voor de politie.

Alexander De Croo

02 JUL

De Zweedse premier MagdaleAndersson heeft geweigerd 03 JUL na in te gaan op vragen over de 20 2 2 belofte die Stockholm gedaan zou hebben aan Ankara. De voorbije dagen verkondigde de Turkse president Recep Tayyip Erdogan dat de deal, waarmee de Turken hun verzet tegen de Zweedse NAVO-toetreding lieten varen, inhoudt dat 73 mensen die in Zweden verblijven, aan Turkije worden uitgeleverd.

Paus Franciscus heeft in Vaticaanstad Elon Musk ontvangen. De multimiljardair plaatste een foto van hem, zijn vier zonen en de paus op Twitter. ’s Werelds rijkste mens schrijft erbij dat hij “vereerd” is dat hij ontvangen werd door de kerkvader.

Naar analogie met het stadionin de voetbalwet, wil 04 JUL verbod cd&v een nationaal toegangs20 2 2 verbod voor recreatiedomeinen mogelijk maken voor amokmakers. Kamerlid Franky Demon heeft daarvoor een wetsvoorstel ingediend. Op de Amerikaanse nationale feestdag zijn bij een schietpartij in Chicago minstens 7 doden en 30 gewonden gevallen. De politie arresteerde een verdachte: een 22-jarige man. Hij zou het vuur hebben geopend op een parade naar aanleiding van Onafhankelijkheidsdag. De dertig NAVO-landen hebben de toetredingsprovoor Finland en Zweden ondertekend. Dat 05 JUL tocollen melden verschillende nationale vertegenwoordi20 2 2 gingen bij de NAVO, zoals de Finse missie. De ondertekening markeert de start van het ratificatieproces van hun toetreding.

In de Deense hoofdstad Kopenhagen heeft een man het vuur geopend in een winkelcentrum. Daarbij doodde hij twee tieners en een 47-jarige man. Zo’n 27 mensen raakten gewond, onder wie 4 zwaargewond. De verdachte, een 22-jarige Deen, wordt tijdens zijn voorlopige hechtenis minstens 24 dagen opgenomen in een gesloten psychiatrische afdeling.

Het keert blijkbaar snel als men in de Wetstraat 16 zit. Premier Alexander De Croo (Open Vld) wordt steeds meer gepercipieerd als een marionet van de PS, ook in de eigen partij. Hij zou te veel meegaan in de linkserige pensioenen koopkrachtvoorstellen van de Franstalige socialisten om zijn regering niet in gevaar te brengen. En zeggen dat De Croo in zijn tijd als minister van Pensioenen (onder Di Rupo) en minister van Telecom (in de Zweedse coalitie) duidelijk tot de rechterflank van de regering behoorde. Voor het premierschap heeft men blijkbaar veel over. Feit is dat de Open Vld gegokt en verloren heeft. Men besefte bij de Vlaamse liberalen dat er in deze regering met een sterke linkse oriëntatie met groenen en socialisten weinig eer te behalen viel, zeker niet in sociaaleconomische dossiers. Maar de hoop was gevestigd op Alexander De Croo. Die zou op termijn de Open Vld een kanseliersbonus moeten opleveren. Daar is niets van te merken. De Croo komt over als een zwakkeling. Afstandelijk. Sociaal bijna gestoord. En het verhaal van de berichtjes met de Italiaanse pornoactrice Eveline Dellai mogen dan niet de reguliere pers halen, ze blijven nazinderen op sociale media. Zeker telkens als De Croo met zijn echtgenote ergens opduikt, zoals op het rockfestival van Werchter.

Wat enorm lijkt op vroeger is dat de eerste ministers de soloslim van de almachtige partijvoorzitters moet ondergaan Insiders in de Wetstraat en de media die de Open Vld nochtans gunstig gezind zijn, stellen vast dat er meer dan een haar in de boter zit tussen De Croo en zijn partijvoorzitter Egbert Lachaert. Het is zeer simpel: de premier legt in de regering te weinig liberale accenten. Openlijke ruzies zijn er niet, maar feit is dat de eerste minister meer en meer alleen staat.

En dat leidt dan vaak tot een zich mentaal opsluiten en zich enkel laten omringen door gelijkgezinden en jaknikkers. Een bunkermentaliteit, die blijkbaar het onvermijdelijke lot is van veel premiers. Maar bij De Croo gaat het opvallend snel. De man zit nog geen twee jaar in de Wetstraat 16. Misschien is alles ook versneld door het feit dat de Brakelaar amper nog verbergt dat hij internationale ambities heeft en dat het premierschap gewoon een noodzakelijk tussenstation is.

Een echo van Tindemans Wat wel enorm lijkt op vroeger is dat de eerste ministers de soloslim van de almachtige partijvoorzitters moet ondergaan. Nog meer dan in het verleden. Nu zijn er immers de sociale media waarop bijvoorbeeld MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez en zijn PS-collega constant steken aan elkaar uitdelen. Het is een echo van de late jaren Tindemans. Na het afsluiten van het Egmontpact in 1977 raakt CVP-premier Leo Tindemans steeds meer vereenzaamd in de Wetstraat 16, omdat hijzelf een koele minnaar is van dat pact en omdat de echte macht verschoven is naar de partijvoorzitters: André Cools van de BSP waarmee hij constant ruzie heeft, de ambitieuze Hugo Schiltz (VU) en vooral de eigen partijvoorzitter, Wilfried Martens. Het leidt tot een nooit geziene afkeer tussen beide politici. Tindemans, overtuigd van zijn eigen gelijk, raakt ook vast in een bunkermentaliteit. Zelfs als hij na 11 oktober 1978 geen premier meer is en het, na een intermezzo van Paul Vanden Boeynants, aan Wilfried Martens is om de fakkel over te nemen. Tindemans hoopte met zijn miljoen voorkeurstemmen bij de Europese verkiezingen en het partijvoorzitterschap de deur naar de Wetstraat opnieuw in te beuken. Het was ijdele hoop. Wilfried Martens raakte na verloop van tijd ook geïsoleerd, zeker na 1988 toen er een einde kwam aan de rooms-blauwe regeringen die zijn voorkeur wegdroegen. Hij zat alleen in de Wetstraat 16. Ook en vooral na de verkiezingen van 24 november 1991. Martens besefte wel dat zijn tijd als premier voorbij was, maar hoopte een tijd op een ceremoniële functie. Voor-

zitter van de Senaat bijvoorbeeld. Maar vanuit de eigen partij kwam daar een veto tegen. Het duurde lang voor Martens besefte dat niemand nog van hem wilde weten.

Enkel Dehaene kon het overstijgen Ere wie ere toekomt: enkel een botterik als Jean-Luc Dehaene kon met zulke gebeurtenissen omgaan en ze overstijgen. Na de verloren dioxine-verkiezingen van 1999 kondigde hij zelf aan te stoppen met de nationale politiek om de klassieke vadermoord in de partij te vermijden.

De Open Vld heeft gegokt en verloren Evenzeer alleen en geïsoleerd was Guy Verhofstadt, al duurde dat met die Vlaamse liberaal toch langer dan met De Croo. Een keerpunt was 2004 met een terugkeer van de christendemocraten in de Vlaamse regering en de neergang van de Open Vld die werd ingezet met de ruzie rond het migrantenstemrecht. Verhofstadt begon in een parallelle wereld te leven. Getuige daarvan een tv-reportage waarin hij aan een woordvoerder het bevel gaf een persbericht te schrijven waarin stond dat België een begroting in evenwicht kon voorleggen, terwijl dat in de verste verte niet het geval was. Na de politieke stilstand en de ellenlange formaties van 2007 en 2010 hadden de premiers geen tijd om te vereenzamen. De levensduur van de regeringen van Leterme, Van Rompuy en zelfs Di Rupo was daar te kort voor. Charles Michel maakte dan weer wel kennis met de eenzaamheid van de premier. Hij was tussen 2015 en 2018 vooral toeschouwer bij de ruzies tussen N-VA en CD&V. Een situatie waarin De Croo zich nu ook bevindt. Vraag is hoelang hij dat, gegeven de vele politieke en economische uitdagingen, nog kan aanhouden. Het najaar zal een keerpunt worden, wanneer de burgers nog meer zullen worden geconfronteerd met de hoge energieprijzen.

Binnenland

7 JULI 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

Een onnodige berekening van pensioenplannen

Slecht theater

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

De politieke vertoning hierrond is ronduit zielig. Vast staat dat het om een minimaal pensioenplan zal gaan met wat nieuwe afspraken over hoeveel jaar men gewerkt moet hebben om recht te hebben op een minimumpensioen, het stimuleren van een deeltijds pensioen en het invoeren van de pensioenbonus. Maatregelen die niet zullen leiden tot langere loopbanen, zeggen alle experts, maar wel veel geld zullen kosten terwijl de pensioenfactuur eigenlijk omlaag moet. Het was opvallend genoeg staatssecretaris van Begroting Eva De Bleeker (Open Vld) die op de rem ging staan, een ondergeschikt personage binnen de regering. Maar op kabinetten is te horen dat

de Vlaams-Brabantse beseft dat ze bij een blauw electoraal debacle in 2024 niet herverkozen zal geraken. Dan maar beter nu proberen de linkerflank van de regering met twee voeten vooruit te tackelen.

De Belgische pensioenfactuur stijgt de komende jaren met 14 miljard euro En dus geeft ze tot ergernis van de PS regelmatig interviews over het belang van een gezonde begroting en wijst ze op de noodzaak van echte pensioenhervormingen. En op de vergadering van de topministers vorige zaterdag dook ze plots op, dit tot ergernis van de PS. De Bleeker scoorde zelfs bij de achterban, want ze kreeg gedaan dat het Planbureau zich moest buigen over het pensioenplan dat op tafel ligt. Het moet berekenen wat de impact is.

Tijd- en geldverspilling Maar in werkelijkheid is dit een totaal onnodige en tijdverslindende oefening. Rapporten van het IMF, de OESO en de Europese Commissie geven al jaren een overzicht van de impact van de vergrijzende bevolking op ons pensioenstelsel. En die vermelden expliciet welke maatregelen er genomen moeten worden om het systeem

Het geheugenverlies van Gell-Mann Wanneer u een vriend al een paar keer betrapt hebt op een leugen, is het een normale reactie alles te wantrouwen dat nog uit zijn mond komt. Sciencefictionauteur Michael Crichton stelt zich de vraag waarom we datzelfde gezond verstand niet aan de dag leggen bij berichtgeving in de kranten. Chrichton zat op een feestje naast Nobelprijswinnaar Murray Gell-Mann. In hun gesprek stelden ze vast dat ze zich allebei ergeren aan de vele onjuistheden in de media over zaken die hun eigen vakterrein betreffen. Ze stelden dan de pertinente vraag waarom we, wanneer we de krantenbladzijde omslaan, daarna de dingen geloven die daar staan over kwesties die we minder goed beheersen. Chrichton doopte dat het ‘Gell-Mann Amnesia Effect’. Ik heb mij die bedenking ook al gemaakt. Ik weet iets van militaire geschiedenis en heb goed gelachen met een foto die HLN had geplaatst bij het bericht dat er in de Noordzee restanten van een Amerikaanse B-17-bommenwerper waren gevonden. De foto was van een ‘Spitfire’, die niet Amerikaans is, geen bommenwerper is en hoegenaamd niet op een B-17 lijkt. Hoe kan je ervan uitgaan dat de rest van wat je leest wél juist is?

Soenens Vorige week kon ik het ‘geheugenverlies van Gell-Mann’ ook aan het werk zien. Heel wat van mijn rechtse vrienden op Facebook, voor wie wantrouwen in de binnenlandse pers een natuurlijke reflex is, zeker wanneer het over berichtgeving in de sfeer van islam en migratie gaat, bleken helemaal mee te gaan met de sfeerschepping door de pers rond het arrest-Dobbs van het Amerikaanse Hooggerechtshof. Ook zij lieten zich door Björn Soenens overtuigen dat in de VS een machtsgreep bezig is door een Hooggerechtshof vol oerconservatieve rechters. Ik zou twee preciseringen aanbrengen bij het ‘geheugenverlieseffect van Gell-Mann’: Ten eerste, wanneer bericht wordt over een onderwerp zonder ideologische inzet, kan je ervan uitgaan dat de journalist correct poogt te informeren, maar dat luiheid en/of gebrek aan kennis meer onjuistheden voortbrengen naarmate de complexiteit van het onderwerp toeneemt. Ten tweede, wanneer bericht wordt over een onderwerp in de ideologische sfeer (klimaat, immigratie, Amerikaanse politiek, ...) moet je ervan uitgaan dat alles wat je leest vertekend, onvolledig of ronduit onjuist is, tot het tegendeel is bewezen. Murray Gell-Mann

JURGEN CEDER

te redden. Ook en vooral omdat bekend is dat de pensioenuitgaven hier sneller stijgen dan in de andere EU-landen. In 2070 zouden de jaarlijkse pensioenuitgaven 3 procent van het bbp hoger liggen dan vandaag. In de eurozone zou de gemiddelde stijging uitkomen op amper 0,1 procent en in de buurlanden op 0,8 procent. De Belgische pensioenfactuur stijgt de komende jaren met 14 miljard euro. De Belg stopt voor zijn 61ste met werken, wat te vroeg is. De grote verschillende tussen ambtenarenpensioenen en die in de privésector zijn onhoudbaar. De helft van het overheidspersoneel gaat op zijn 60ste met pensioen, in de privé is dat een kwart.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Klavertjevier De maatregelen die genomen moeten worden, zijn een klavertje vier, maar blijkbaar blijft dit taboe voor de federale regering. Ten eerste, de gelijkgestelde periodes of periodes van niet-werk die worden meegeteld bij de berekening van het pensioen, moeten worden herbekeken en afgebouwd. Ten tweede, de pensioenen van ambtenaren, werknemers en zelfstandigen moeten op elkaar worden afgestemd. Ten derde, er is nood aan meer pensioenkapitalisatie. Meer pensioensparen dus. Ten vierde, de pensioenleeftijd wordt gekoppeld aan de levensverwachting. Volgens de Europese Commissie zou alleen al die

Eva De Bleeker

WOKE VAN DE WEEK Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

De wokeste universiteit van Vlaanderen De twee medewerkers van de Universiteit Antwerpen die eind mei betrapt werden op “ontoelaatbare uitspraken” over Marokkanen en joden worden geschorst. Daarnaast wil de universiteit medewerkers heropvoeden met ‘bijscholingen over inclusief lesgeven’ of ‘vooroordelen op de werkvloer’. Over de schending van de privacy van de betrokken medewerkers was dan weer geen woord te horen bij de universiteit of in de reguliere media. Het is makkelijk om de Antwerpse universiteit over het hoofd te zien in het rijtje van belangrijke Vlaamse universiteiten zoals die van Leuven of Gent. De UAntwerpen valt echter wél op als voortrekker van woke paradepaardjes als ‘diversiteit’ en ‘inclusiviteit’. Enkele weken geleden lekten beelden uit van een gesprek tussen een onderwijsbegeleider en een onderwijsassistente aan de universiteit. De beelden werden eind mei opgenomen na een practicumexamen in de opleiding farmacie. Er waren op dat moment geen studenten in de aula en de twee medewerkers hadden niet door dat de camera nog aan het draaien was. Vervolgens werden de beelden verspreid op sociale media. Er was veel te doen over de inhoud van het gesprek. Zo hadden de twee medewerkers het onder meer over het “gebrekkige Nederlands” van Marokkaanse studenten. Ze contrasteerden de Marokkanen met orthodoxe joden en Chinezen, waar ze naar eigen zeggen minder last van hebben. Rector Herman Van Goethem gaf aan de uitspraken “ontoelaatbaar” en “beneden alle peil” te vinden en zei dat hij in tranen zou uitbarsten als hij zijn emoties niet zou beheersen.

nam en verspreidde, zorgde dan weer voor minder deining. Het onwettig afluisteren en verspreiden van privécommunicatie is nochtans een misdrijf. Om ervoor te zorgen dat er in de toekomst geen relletjes meer kunnen ontstaan over de inhoud van illegaal opgenomen en verspreide privégesprekken, zal de universiteit naar alle waarschijnlijkheid inzetten op heropvoeding, zoals bijscholingen rond inclusief lesgeven of vooroordelen op de werkvloer - de beruchte ‘diversity trainings’. Ook wil men de procedures voor het aanpakken van grensoverschrijdend gedrag* verbeteren. * hieronder verstaat men stoute uitspraken in privégesprekken, niet het illegaal opnemen en verspreiden deze gesprekken

PIETER VAN BERKEL

Illegaal Het feit dat een student de livestream illegaal op-

rector Herman Van Goethem

Er kan veel negatiefs over de Vivaldi-coalitie worden gezegd, maar de echte erfzonde van deze beleidsploeg is toch het ongelooflijke cadeau dat men bij het schrijven van het regeerakkoord aan de PS heeft gedaan. In oktober 2020 werd afgeklokt dat het minimumpensioen zou worden opgetrokken naar 1.500 euro netto per maand. De Franstalige socialisten hadden hun trofee binnen en sindsdien hebben ze totaal geen haast meer om nog pensioenhervormingen door te voeren. Ook nu niet onder druk van de Open Vld, die koste wat kost met een pensioenplan het zomerreces wil instappen. De Belgische politiek kennende, zal er de komende dagen (misschien zelfs al wanneer u dit leest) een akkoord zijn, maar het zal een mager beestje zijn.

laatste maatregel de pensioenfactuur met 1,3 procent van het bbp of 6,5 miljard euro verlagen. Er is dus geen studiewerk van het Planbureau meer nodig. Wat de voorbije dagen gebeurde, diende slechts één doel: de regering-De Croo wou, lamlendig als ze is, gewoon nog eens tijd winnen.

De federale regering slaagt er maar niet in een akkoord te bereiken over een aantal pensioenhervormingen die naam waardig. Vorige week gaf men dan maar de opdracht aan het Planbureau om de impact van een aantal hervormingen te berekenen. Nutteloos en vooral bedoeld om politiek tijd te winnen, want de maatregelen die genomen moeten worden en wat hun effect is, zijn allang bekend.

Brussel

7 JULI 2022

Leerkrachten keren zich tegen religieuze symbolen en islamitisch activisme Een groep leerkrachten van de hogeschool Francisco Ferrer in Brussel verzet zich tegen de beslissing om religieuze symbolen - waaronder de hoofddoek - toe te laten. Ze maken zich zorgen over de toenemende inmenging van religie. De leerkrachten beroepen zich op de verlichtingsfilosofie. Ze maken gewag van “opzettelijke leugens”, “geweld en obscurantisme”. “Veel leraren durven zich erover niet uit te spreken uit angst voor represailles.” Een groep leraren wil de beslissing van 24 november 2021 van de voorzitter van de Franstalige rechtbank van eerste aanleg in Brussel terugdraaien. “Wij zijn bezorgd over de toenemende inmenging van religie in het leven van onze Brusselse school”, schrijven de leerkrachten.

Unia wil hoofddoeken op school

Net als het Gemeenschapsonderwijs koos de stad Brussel voor een exclusief neutraliteitsbeleid. Met inbegrip van het hoger onderwijs en het volwassenonderwijs, verbood de stad Brussel het dragen van religieuze symbolen - waaronder de hoofddoek - in zijn instellingen. In 2017 werd dit verbod voor de Brusselse recht-

bank van eerste aanleg aangevochten. Naar aanleiding van deze zaak oordeelde het Grondwettelijk Hof dat een verbod op het dragen van religieuze symbolen in naam van neutraliteit zeker mogelijk was. De Franstalige Brusselse rechtbank van eerste aanleg oordeelde dat het verbod per decreet en niet via een intern schoolreglement moet worden vastgelegd. Op 24 november 2021 verklaarde de Brusselse rechtbank dat dit verbod “een indirecte discriminatie” vormt. De stad Brussel werd verplicht om er een eind aan te maken, omdat de beslissing in strijd was met de godsdienstvrijheid. Voordien waren er ook al omstreden beslissingen over het dragen van religieuze symbolen in het Gemeenschapsonderwijs. De motor

achter deze rechtszaak was het nationaal mensenrechteninstituut Unia. Volgens Unia valt het dragen van religieuze symbolen onder de democratische vrijheid.

Cancelcultuur In een open brief in de Franstalige kranten herinneren de leerkrachten van de hogeschool Francisco Ferrer dat de emancipatie van een deel van de Brusselse bevolking mogelijk is gemaakt door het officieel onderwijs. Zij wijzen erop dat er “geen religieus of filosofisch proselitisme, noch georganiseerd politiek activisme tot ontwikkeling mag komen”. De ondertekenaars van de open brief wijzen erop dat er niet meer vrij gesproken kan worden over religie, de evolutietheorie, politiek, de koloniale geschiedenis, enzovoort. “Bepaalde cursussen worden geboycot en gestigmatiseerd door groepen studenten uit naam van hun geloofsovertuiging”, schrijven de leerkrachten. “Zo wordt de hoofddoek een breekijzer tegen het gelijkheidsbeginsel én voor aparte regels voor de moslims”, menen sommigen. Toen de docente en publiciste Nadia Geerts recent actief stelling nam om in het Franstalig hoger onderwijs de hoofdoek toe te laten, kreeg ze op de sociale media harde kritiek te verduren en werd ze meermaals bedreigd. Ze kreeg te horen islamofoob, onverdraagzaam en verdedigster van ‘witte privileges’ te zijn.

Neutrale overheid

Koning Filip op bezoek bij Francisco Ferrer in 2018

De hele discussie situeert zich tegen een veel bredere achtergrond. De Brusselse vervoersmaatschappij MIVB werd vorig jaar veroordeeld omdat ze hoofd-

doeken verbood. Na een nipte stemming besliste de raad van bestuur om tegen dat vonnis niet in beroep te gaan. Ecolo, Groen en de PS stonden toen op de rem om in beroep te gaan. Sindsdien heeft de MR van Georges-Louis Bouchez er een punt van gemaakt om de ‘neutraliteit’ in de Grondwet op te nemen. Maar vooralsnog moeten de voorstanders van een neutrale overheid bakzeil halen. Het verwerpen van het verbod op religieus slachten door het Brussels Parlement wijst erop dat het openbare leven en de dienstverlenende overheid steeds meer onder druk van een islamitische minderheid komt te staan. De politieke druk tegen de laïcisering van het openbare leven komt ook van links. Ecolo spreekt zich onverkort uit ten gunste van het recht om een hoofddoek te dragen, ook als ambtenaar of medewerker van een overheidsbedrijf.

Volgens Unia valt het dragen van religieuze symbolen onder de democratische vrijheid Uiteraard gaat het om veel meer. Ruud Koopmans wijst er in zijn wetenschappelijke onderzoeken op dat immigranten met dominante conservatief-religieuze opvattingen heel gevoelig zijn voor segregatie. De spanningen met deze gesegregeerde gemeenschappen lopen zo op dat we - volgens Terry Williams - gewag mogen maken van een ‘culture of refusal’, een vorm van rebellie, ‘een weigering om te leven volgens de verwachtingen van de maatschappij’. De oproep van de groep van leerkrachten is een krachtig signaal naar een overheid die deze tendens versterkt.

JULIEN BORREMANS

Taalwet in Brussel nog nooit zo slecht nageleefd Het was nog nooit zo slecht gesteld met de naleving van de taalwetgeving door de Brusselse lokale besturen en OCMW’s. Dat blijkt uit het jaarrapport van de Brusselse vicegouverneur. Volgens de taalwetgeving moet iedere werknemer van een Brusselse gemeente of OCMW tweetalig - Nederlands en Frans - zijn. Ze moeten dat kunnen aantonen met een ‘taalbrevet’, dat aantoont dat ze de andere landstaal machtig zijn. De Brusselse vicegouverneur Jozef Ostyn ziet toe op de naleving van die taalwetgeving door de lokale besturen in de hoofdstad en publiceert daarover een jaarlijks verslag.

Slechts 18 procent van de aanwervingen in orde met taalwetgeving Uit het woensdag gepubliceerde rapport blijkt dat het nog nooit zo slecht gesteld was met de naleving van de taalwetgeving in Brussel. Zo waren er maar liefst 2.100 aanwervingen in strijd met de taalwetgeving, met een schorsingsbeslissing tot gevolg. Dat aantal stijgt bovendien jaar na jaar. In 2016 waren er bijvoorbeeld 1.032 schorsingen, tegenover 1.867 in 2020 en 2.100 nu. Geen enkele van die geschorste aanwervingen werd door de Brusselse regering vernietigd. Uiteindelijk verliep slechts 18 procent van de aanwervingen en benoemingen door de Brusselse gemeenten en OCMW’s vorig jaar conform de taalwetgeving.

Tirez votre plan Specifiek toegespitst op de gemeenten verliep maar 28,8 procent van de aanwervingen of benoemingen conform de taalwetgeving. Slechts in één gemeente, Vorst, was meer dan helft van de aanwervingen of benoemingen in orde: 64 van de 114, of 56,1 procent. In SintJoost-ten-Node was er zelfs geen enkele benoeming niét in strijd met de taalwetgeving. Bij de OCMW’s is het nog slechter gesteld met de naleving van de taalwetgeving. Slechts 237 van de 2.141 - 11 procent - benoemingen en aanwervingen bij de 19 Brusselse OCMW’s

verliepen conform de taalwetgeving. Bij geen enkele OCMW is meer dan de helft van de benoemingen of aanwervingen in orde. Bij 11 van de 19 OCMW’s is dat minder dan 10 procent. In Ganshoren en Sint-Joost-ten-Node is er zelfs geen enkele aanwerving of benoeming in orde. Het OCMW van Sint-Lambrechts-Woluwe speelde niet eens informatie over de aanwervingen, benoemingen of bevorderingen door aan de vicegouverneur.

N-VA: "EEN SCHANDE”

Iedere Brusselse gemeente of OCMW moet minstens 25 procent van de betrekkingen voorbehouden aan Nederlandstaligen, maar 7 gemeenten en 10 OCMW’s slagen daar niet in. Bij de OCMW’s van Koekelberg, Oudergem, Sint-Pieters-Woluwe, Ukkel, Vorst en Watermaal-Bosvoorde is zelfs al het personeel Franstalig. Tot slot zijn slechts 3 van de 19 gemeenten en 5 van de 19 Brusselse OCMW’s in orde met de pariteit bij leidinggevende functies.

Bij de Vlaams-nationalistische oppositie reageert men scherp op de vaststellingen. “Wie hoopte dat de creatie van een nieuwe ministerpost voor Meertaligheid ertoe zou leiden dat de taalwetgeving eindelijk beter nageleefd wordt, komt bedrogen uit”, klinkt het bij Cieltje Van Achter, N-VA-fractieleider in het Brussels Parlement. “Jaar na jaar verslechtert de naleving van de taalwetgeving. Het lijkt wel alsof het de ministers van Open Vld, Groen en Vooruit werkelijk niets kan schelen.” “De taalwetgeving moet garanderen dat iedereen in zijn eigen taal geholpen wordt door de overheid, bij de politie en in het ziekenhuis. Dat je die garantie als Vlaming in je eigen hoofdstad niet hebt, is een schande”, zegt partijgenoot en Vlaams Parlementslid Annabel Tavernier. “Vorig jaar dienden wij een aantal resoluties in die de regering verplicht om hun verantwoordelijkheid te nemen en de taalwetgeving na te leven. Onze resolutie met betrekking tot de OCMW’s werd begin dit jaar helaas weggestemd, zelfs door de Nederlandstalige partijen”, aldus Van Achter. “Deze zomer krijgt de meerderheid echter een tweede kans. Dan behandelt het parlement ons voorstel om de taalwetgeving bij de gewestelijke en gemeentebesturen te laten naleven. Ik ben benieuwd naar hoe de collega’s van Groen, Open Vld en Vooruit dan gaan stemmen.”

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

PIETER VAN BERKEL

VLAAMS BELANG: “ANTI-VLAAMS TAALRACISME”

Vlaams Belang-Kamerfractieleider Barbara Pas en fractieleider in het Brussels Parlement Dominiek Lootens spreken dan weer van “een ware schande” en van “onversneden anti-Vlaams taalracisme”. “Intussen hebben alle Brusselse gemeenten een Nederlandstalige schepen. Maar blijkbaar is die enkel goed om Vlaams Lambermont-geld in het laatje te brengen”, aldus Lootens. “Misschien is het tijd dat Vlaanderen eens bekijkt of extra geld voor gemeentes met een excuus-Vlaming in het schepencollege nog wel nuttig is.” Het Vlaams Belang wil dat de vernietigingsbevoegdheid van de besluiten onttrokken wordt aan de Brusselse regering en het College van de GGC en toegekend wordt aan de vicegouverneur. “Niet alle stropers worden goede boswachters. De Brusselse regering laat reeds jaar en dag duidelijk verstaan dat de taalwet hen in de verste verte niets kan schelen. Het is dan ook hoog tijd om de vernietigingsbevoegdheid bij de vicegouverneur zelf te leggen”, zegt Pas.

Stijn Derudder is uw gastheer van twee wekelijkse podcasts. In PAL EROP krijgt u onze blik op de actualiteit in Vlaanderen en de rest van de wereld. In EEN KWESTIE VAN GELOOF met theologe en columniste Sonja Dahlmans vatten we elke keer het nieuws over christenen in de wereld samen voor u en focussen we ook op allerlei onderwerpen over geloof en religie in het algemeen. Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

Politiek

7 JULI 2022

Meerderheidspartijen leggen conceptnota neer in Werkgroep Institutionele Zaken:

“Het huidige Belgische systeem werkt niet” “Het huidige Belgische systeem werkt niet.” Dat is de conclusie van Vlaams Parlementslid Karl Vanlouwe (N-VA) in de Werkgroep Institutionele Zaken, die maandag voor de laatste keer samenkwam. Gwendolyn Rutten (Open Vld) concludeert op haar beurt dat het land hervormd moet worden tot de “Verenigde Staten van België”. Vlaams Belang heeft het over een gemiste kans. “De berg heeft een muis gebaard”, oordeelt Vlaams Parlementslid Klaas Slootmans. gratieproblemen.” “Het huidige Belgische systeem werkt niet”, besluit Vanlouwe. “Het is onvoldoende. Het biedt geen oplossing of garantie voor een efficiënt beleid.”

Verenigde Staten van België Vlaams Parlementslid Gwendolyn Rutten, die namens Open Vld in de werkgroep zetelde, wil het land dan weer hervormen tot de “De Verenigde Staten van België”. “Een slanke, sterke staat die minder doet, maar beter. Met sterke, aparte staten en een even sterke, Belgische federatie”, legt ze uit. De christendemocraten streven naar een vereenvoudiging op vlak van gezondheidszorg en naar

Efficiënt beleid Volgens Vanlouwe moet er grondig gesleuteld worden aan onze instellingen, aan de grondwet en aan de bijzondere wetten. Op die manier wil hij tot een structuur komen die een efficiënt beleid en een beleid op maat mogelijk maakt. Een veelgehoord argument bij tegenstanders van een staatshervorming is dat de kiezer er niet van wakker ligt. Ook Vanlouwe erkent dat de mensen veeleer wakker liggen van koopkracht, de betaalbaarheid van energieprijzen, het recht op een degelijk pensioen en een kordaat migratiebeleid. “Maar men vergeet er dan bij te zeggen dat het institutionele net de sleutel is om tegemoet te komen aan de bezorgdheden van de burgers”, benadrukt hij. “De staatsstructuur bepaalt immers wie beslist over het openhouden van de kerncentrales, over de pensioenen, over werkloosheidsuitkeringen, over activering, over de sociale zekerheid en over maatregelen rond koopkracht. Maar ook over bijvoorbeeld inte-

Gwendolyn Rutten

NIEUWS UIT DE WETSTRAAT ‘Majeur incident’ bleef uit Tijdens het vragenuurtje was Dries Van Langenhove (VB) een van meerdere vragenstellers die van de nieuwe staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole De Moor (cd&v) een antwoord wilde bekomen over de opvangcrisis bij asielzoekers. Naast hem sprak ook Greet Daems van de PVDA, die vervolgens ook het VB en Van Langenhove aanpakte en hem en zijn partij zaken in de mond legde die compleet uit hun verband waren gerukt. Toen Van Langenhove een ‘persoonlijk feit’ inriep tegen die aantijgingen en foutieve informatie, kreeg hij van Kamervoorzitster Tillieux (PS) niet het woord om zich te verdedigen. Dat is hoogst ongebruikelijk in de Kamer, want normaal gaat een voorzitter daarop in, desnoods met dichtgeknepen neus. Het verbaasde iedereen dat de VB-fractie dit zomaar liet passeren. Zelfs N-VA - die ook geregeld ‘een gevecht’ moet leveren met Tillieux - begreep het niet en fronste de wenkbrauwen, want dit had een gelegenheid kunnen zijn voor een ‘majeur incident’ om de voorzitter op haar plaats te zetten en haar tot een gelijke behandeling van al haar Kamerleden te dwingen.

Geduld wordt beloond Bij de N-VA blijft het komen en gaan. Na het vertrek van Lorin Parys en het aangekondigde vertrek van Valerie Van Peel, was het vorige week de beurt aan Kamerlid Joy Donné om over te stappen naar een lucratieve job als nieuwe CEO van het Vlaamse exportagentschap Flanders Investment & Trade. Hij sprong al wel vaker van de hak op de tak, van jobs op liberale kabinetten tot de functie van kabinetschef bij Jan Jambon, toen die federaal minister van Binnenlandse Zaken was in de regering-Michel. Zijn lidmaatschap van de Kamer sinds 2019 was geruisloos. Na geduldig afwachten heeft hij nu een topjob beet die hij tot zijn pensioen kan uitoefenen. Hij

Gemiste kans “De berg heeft een muis gebaard”, luidt de conclusie van Vlaams Parlementslid Klaas Slootmans, die voor het Vlaams Belang de werkzaamheden van de werkgroep opvolgde. Hij heeft het over “een jammerlijk gemiste kans en een totaal onvermogen om een institutioneel toekomstproject voor Vlaanderen uit te tekenen”. Slootmans betreurt dat de meerderheid op de proppen komt met een “nietszeggende, teleurstellende conceptnota zonder de minste finaliteit”, waarin “met geen woord wordt gerept over de overheveling van bevoegdheden naar de deelstaten, fiscale autonomie, een confederale omslag of een splitsing van de sociale zekerheid”. “Als het de bedoeling was van de N-VA om de befaamde vijf Vlaamse resoluties van ’99 vanonder het stof te halen en als Vlaanderen het heft in eigen handen te nemen, is men glansrijk gebuisd”, vindt Vlaams Belang-fractieleider Chris Janssens. ANTON SCHELFAUT

Het Vlaams Parlement richtte eind 2020 de Werkgroep Institutionele Zaken op, die concrete voorstellen uitwerkt voor een nieuwe staatshervorming. In een conceptnota, het sluitstuk van de werkgroep, schuiven indieners Karl Vanlouwe (N-VA), Gwendolyn Rutten (Open Vld) en Peter Van Rompuy (cd&v) concrete voorstellen naar voren inzake de optimalisering van de bevoegdheidsverdeling in prioritaire bevoegdheidsdomeinen. De indieners kaartten enkele ‘quick wins’ aan, knelpunten die kunnen aangepakt worden zonder nieuwe staatshervorming. Zo wordt er gepleit voor een asymmetrische uitoefening van federale bevoegdheden als gezondheids- en arbeidsmarktbeleid. Daarnaast wordt ook gepleit voor beter overleg tussen de verschillende overheden in het land. De voorbije maanden hielden de leden van de werkgroep 32 hoorzittingen met 96 experts over de bevoegdheidsverdeling in het federale België en over het toekomstige staatsmodel. “De hoorzittingen hebben ons geleerd dat er onduidelijkheid en versnippering is in de bevoegdheidsverdeling, en dat de staatsstructuur van dit land niet optimaal functioneert”, zegt Vanlouwe. “De coronacrisis heeft dat klaar en duidelijk aangetoond.”

responsabilisering op de arbeidsmarkt. “Wij willen dat doen om de reële problemen die zich op die punten situeren op te lossen en niet vanuit enig dogmatisme”, zegt Peter Van Rompuy (cd&v).

wordt opgevolgd door Mieke Claes, een lokale mandataris uit Sint-Truiden.

Geen interesse vanuit meerderheid De afwezigheden van de meerderheidspartijen in commissies beginnen de parlementaire werkzaamheden te verlammen. In de commissie Defensie is het geregeld prijs en is het vaak lange tijd wachten tot er leden van de meerderheid opgetrommeld zijn. Vorige week was het ook in de commissie Binnenlandse Zaken weer van dat. De antiterreureenheid van de Federale Gerechtelijke Politie kwam er achter gesloten deuren een evaluatie geven van de veiligheidsdreiging, de uitdagingen voor de veiligheidsdiensten en de opvolging van de aanbevelingen van de onderzoekscommissie naar de terreuraanslagen. Van de meerderheid waren er slechts drie leden aanwezig, terwijl de oppositie zeer behoorlijk vertegenwoordigd was.

Gezondheidszorg splitsen De financiering van de ziekenhuizen is een kluwen. Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) weet dat en wil er iets aan doen, en legt daartoe een plan voor. Zo wil hij vooral de medische overconsumptie tegengaan, alsook de hoge ereloonsupplementen die voor de ziekenhuizen vaak alternatieve financieringsbronnen zijn. Wallonië en Brussel spannen hier de kroon. Toch gaan de ziekenhuizen er nog in het rood, waarvoor de federale overheid dan toch weer bijpast. Voor Kamerlid Frieda Gijbels (N-VA) is het duidelijk dat het zuinigere Vlaanderen, dat veel meer aan preventieve gezondheidszorg doet, uiteindelijk meebetaalt voor de ‘consumerende’ Franstalige ziekenhuizen. Een verdoken transfer dus. Zij pleit er dan ook voor om de zorg naar de deelstaten over te hevelen, zoals trouwens in het regeerakkoord staat.

Politiek

7 JULI 2022

Als een duiveltje uit een doosje was ze er plots. Niemand wist waar ze vandaan kwam, maar eigenlijk was ze er altijd al, want de kabinetschef van vertrekkend staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi, die zijn partij wil gaan redden van een gewisse politieke dood, werd aangesteld als zijn opvolger. Nicole de Moor (38) stuurde als migratie-experte mee zijn beleid. Ze komt dus niet onbeslagen op het veld, van ‘achter de schermen’ tot in de grote spotlichten. Het was uitkijken naar wat Mahdi uit zijn hoed zou toveren, want er circuleerden meerdere namen van cd&v-politica’s. Dat het een vrouw zou zijn, stond buiten kijf. Het meeste geld werd ingezet op Nathalie Muylle, die in de interim-regering-Wilmès in het oog sprong, zij het als invaller. Een klassiek cd&v-talent, maar ze liet de kelk aan zich voorbijgaan, naar verluidt nog steeds ontgoocheld over haar ‘afdanking’ voor de regering-De Croo. Ze wilde ze geen tweede keer depanneren met het risico een volgende keer weer af te vallen.

Schaakbord Het moet gezegd dat Mahdi vriend en vijand verraste met zijn keuze voor de Moor. Al wilde de nieuwe voorzitter op zijn oude plaats natuurlijk ook iemand die zijn beleid kende en vooral wilde verderzetten. Maar er speelt nog meer. Hoewel ze momenteel nog in Brussel woont, zou ze over afzienbare tijd weer terugkeren naar Oost-Vlaanderen, waar ze vandaan komt. Natuurlijk moet dit in het perspectief gezien worden van de verkiezingen in 2024, want Mahdi wil duidelijk een verjongings- en vernieuwingspolitiek voeren met zijn partij. Bovendien scoorde ze in 2019 op de Brusselse lijst als opvolger maar pover met 379 stemmen. Met lijsttrekker Dalle voor zich zou ze zich onvoldoende kunnen profileren als staatssecretaris. Maar in Oost-Vlaanderen is er nog een tandemplaats open naast minister van Financiën Vincent Van Peteghem. Dus wordt er geschoven op het schaakbord.

Mathieu Michel:

“Ik heb een neef die slager is”

Heeft staatssecretaris voor Digitalisering Mathieu Michel (MR) - zoon van Louis, broer van Charles - zijn postje in de regering-De Croo te danken aan zijn familienaam? De vraag werd hem voorgelegd in VRT-programma De Afspraak. Zijn beroepskeuze was niet onlogisch, zei Michel: “Ik heb een neef die slager is. Zijn vader was ook slager. En zijn grootvader, die ook van mij is, was ook slager.”

Nicole de Moor

CITAAT VAN DE WEEK

België krijgt (nog) minder uit coronaherstelfonds België zal zo’n 1,4 miljard euro minder uit het coronaherstelfonds krijgen dan eerst werd geraamd. Bovendien geeft de Belgische regering de laatste jaren meer geld aan de Europese Unie. © PHOTONEWS

IN DE KIJKER

“Warme Thatcher” Mahdi noemde haar bij de voorstelling onomwonden de “warme Thatcher van Vlaanderen”, waarmee hij verwees naar de kordaatheid van de voormalige Britse premier, zij het met minder ijzigheid. Na haar rechtenstudies in Gent en Antwerpen was ze juridisch adviseur bij het Vlaams Minderhedencentrum en van 2009 tot 2013 onderzoekster aan UGent. In 2014 promoveerde ze er tot doctor in de rechten. Achtereenvolgens werkte ze bij het Vlaams Agentschap Inburgering en Integratie en het Commissariaat voor de Vluchtelingen en de Staatlozen. Daar werd ze snel opgemerkt, waarna ze snel verkaste als specialiste asiel en migratie op de kabinetten van de cd&v-ministers Kris Peeters, Koen Geens en Nathalie Muylle, om daarna dan kabinetschef bij Sammy Mahdi te worden. Ze kreeg de reputatie een technocratische dossiervreter te zijn. Mahdi volgde haar blindelings. Zijn beleid was eigenlijk haar beleid. Zijn stem was haar stem. Insiders moesten dan ook even grinniken toen de Moor in haar eerste interviews zei: “Ik ben ervan overtuigd dat de visie van cd&v en Sammy op onze samenleving de juiste is. Wij willen een georganiseerd migratiebeleid met duidelijke regels.”

Europees Herstelplan”, klonk het toen. Bovendien krijgt België in verhouding met het bruto binnenlands product heel wat minder geld dan andere EU-lidstaten. Het EU-gemiddelde bedraagt verhoudingsgewijs bijna het dubbele van wat ons land ontvangt. Bij oppositiepartij N-VA is te horen dat premier Alexander De Croo (Open Vld) “een slechte deal” onderhandelde. “Waarom strijdt de premier niet harder voor onze eigen noden en belangen?”, vraagt Kamerlid Sander Loones. “Intussen blijven de Belgische tekorten en de staatsschuld stijgen. Terwijl heel wat EU-lidstaten hun eigen belangen sterker verdedigen, betaalt de regering-De Croo braafjes de factuur.”

PIETER VAN BERKEL

MEEST GELEZEN OP

Eigen stempel? Het valt op dat ze van meet af aan haar zenuwen sterk onder controle had en niet aarzelde om eloquent haar mening te zeggen. Bovendien weet ze dat ze zal moeten laveren tussen kritische stemmen van links (in de meerderheid) en rechts (in de oppositie), die respectievelijk zeggen dat het beleid niet ‘menselijk’ en ‘open’ genoeg is, en die zeggen dat het allemaal veel strenger en kordater moet. Ze zal dus kleur moeten bekennen, zeker nu meer en meer blijkt dat België de toestroom van al dan niet geluk- en geldzoekende asielzoekers niet echt meer aankan. Het staat in de sterren geschreven dat de Moor snel zal ondervinden dat een terugkeerbeleid van mensen zonder verblijfsrecht de zwakke schakel zal blijven, ook al zou dat het sluitstuk van een efficiënt asiel- en migratiebeleid moeten vormen. Het beeld dat men daarbij van Nicole de Moor heeft als zijnde ‘met een ACW-stempel’, en dus links, deert haar niet, zegt ze. Hoewel ze een streng beleid bepleit en zegt niet te zullen zwichten voor hongerstakers, blijven politici uit VB en N-VA op hun hoede. Ook de publieke opinie wordt ongenadiger bij de migratieoverlast die men ervaart. Niet weinigen vragen zich dan ook af in hoeverre Mahdi over haar schouder zal blijven meekijken en of ze wel de kans zal krijgen een eigen stempel op de asielcrisis te drukken. Er lijkt dan ook twijfel over te bestaan dat ze met een echt nieuw beleid zal uitpakken.

Alexander De Croo & Ursula Von der Leyen stellen het Belgische luik van het Europese coronaherstelplan voor

Om het herstel na de coronacrisis aan te zwengelen en de economieën van de verschillende EU-lidstaten te verduurzamen en te digitaliseren, kwam men in Brussel met het NextGenerationEU-coronaherstelfonds (NGEU) op de proppen. België zou oorspronkelijk 5,9 miljard euro uit die pot ontvangen, maar dat bedrag werd bijgesteld omdat de groeicijfers voor de Belgische economie beter uitvielen dan verwacht. Er werd al langer gewaarschuwd dat België waarschijnlijk minder geld zou krijgen en dat is nu ook effectief bevestigd. Uit een nieuwe raming van de Europese Commissie blijkt dat België uiteindelijk 4,5 miljard euro krijgt, zo’n 1,4 miljard euro minder dan het oorspronkelijke geraamde bedrag.

Negatieve eindbalans Los daarvan zou de eindbalans voor ons land negatief zijn. Om het

herstelinstrument te financieren moest de Europese Commissie geld lenen op de kapitaalmarkten. Niet alleen moeten de lidstaten een deel van de leningen zelf terugbetalen, ook de leningen die door de Europese Unie zelf worden terugbetaald, worden indirect doorgerekend aan de lidstaten. De EU is voor haar middelen immers grotendeels van hen afhankelijk. In april wees de Hoge Raad van Financiën erop dat het “duidelijk is dat het Europese Herstelplan ten belope van in totaal 2018 miljard euro geen ‘free lunch’ is voor de lidstaten en dat zij via diverse kanalen de middelen zullen moeten aanleveren om dit plan te financieren”. “Niet alle lidstaten bevinden zich hierbij in een positieve netto-positie. Voor sommige lidstaten, waaronder België, is de balans negatief wat impliceert dat zij uiteindelijk meer zullen bijdragen dan de ontvangen steunmaatregelen en bijgevolg per saldo een nettobijdrage leveren tot het

BELGIË BETAALT MEER AAN EU We krijgen minder geld uit het coronaherstelfonds, terwijl ons land de laatste jaren net meer geld aan de Europese Unie gaf. In de vorige legislatuur, onder de regering-Michel, bedroeg de algemene bijdrage aan Brussel zo’n 6,17 miljard euro per jaar. Onder de regering-De Croo is dat bedrag opgelopen tot 7,6 miljard euro per jaar, een stijging van 1,43 miljard euro, of 23 procent meer dan de vroegere bijdrage.

Nicole De Moor en Theo Francken na amper 2 dagen in de clinch: “Regeringsleden die liegen, moeten die geen ontslag nemen?” Nederlands coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid start onderzoek tegen Filip Dewinter Open Vld stelt eigen premier ultimatum: “De Croo heeft nog tot oktober” Poetin haalt uit naar westerse leiders, die er “walgelijk” zouden uitzien in bloot bovenlijf Brussels Parlement wil van 8 mei een wettelijke en betaalde feestdag maken

Surf naar palnws.be

Politiek

7 JULI 2022

OPINIE

Ophef in België om abortus in Amerika © PHOTONEWS

Toen het Amerikaanse Hooggerechtshof het ‘Roe v Wade’-besluit van een halve eeuw eerder (1973) ongedaan maakte, was de reactie van de Amerikaanse Democraten fel. Waarom zou dit verrassend zijn? De ‘maximalistische’ legalisering van abortus door Roe v Wade was in de loop der tijd een soort totem geworden voor links, dat er trots mee zwaaide als het onmiskenbare teken en symbool van het feit dat ‘we van tijd veranderd zijn’ en ‘we met onze tijd moeten leven’.

strafsysteem haalt, legaliseer je natuurlijk de abortuspraktijk in zijn geheel. Met andere woorden, indien abortus na zeven of acht maanden niet langer aan enige sanctie is onderworpen, wordt abortus de facto en zelfs de jure legaal. Is dit een uitgemaakte zaak? Zijn wij veroordeeld tot het aanvaarden van de meest extremistische visie op abortus, gepropageerd door links dat bereid is infanticide te legaliseren zolang de vrouw ‘baas in eigen buik’ blijft, zoals de charmante uitdrukking luidt?

Vrouwen Wat Dobbs ons herinnert, is dat er niet zoiets bestaat als een ‘richting voor geschiedenis’. Wat abortus in de Verenigde Staten weer binnen menselijker grenzen heeft gebracht, binnen het rechtmatige democratische domein, is een ‘pro life’-beweging die hoofdzakelijk bestaat uit vrouwen - de eersten die erdoor werden getroffen. De Amerikaanse ‘pro life’-beweging is eerst en vooral vrouwelijk. Wat is er mooier en legitiemer dan een vrouw die vecht voor het lot van de ongeborene?

Als men de commentaren van de Europese pers leest, zou men denken dat de rechters van het Hooggerechtshof wezens zijn die uit de vochtige, donkere diepten zijn opgestaan om Amerika terug naar de middeleeuwen te voeren

Betogers aan het Amerikaanse Hooggerechtshof

Trimestersysteem In het eerste trimester oordeelde het Hof dat de staatsoverheid géén beperkingen mocht opleggen aan de mogelijkheid van een vrouw om te kiezen voor een abortus, behalve minimale medische waarborgen, zoals de eis dat abortussen worden uitgevoerd door gediplomeerde artsen. Vanaf het tweede trimester oordeelde Roe dat bewijs van verhoogde risico’s voor de gezondheid van de moeder de staten een dwingend belang gaf om medische voorschriften inzake abortusprocedures vast te stellen. Vanaf het begin van het derde trimester oordeelde Roe dat het belang van de staat bij de bescherming van het prenatale leven zo dwingend werd dat de staat alle abortussen kon verbieden, behalve wanneer die noodzakelijk waren om het leven of de gezondheid van de moeder te beschermen. Kunnen, niet moeten.

Wat is er mooier en legitiemer dan een vrouw die vecht voor het lot van de ongeborene?

Een saillant detail: toen ik de dag na het arrest-Dobbs een bescheiden juridische analyse van dit arrest publiceerde, waarin de inhoud en de motivering ervan in een gunstig daglicht werden gesteld, was ik geloof ik de enige die dat deed, althans in Franstalig België. De enige! Toen een politicus, de burgemeester van de Vlaamse gemeente Wezembeek, het waagde mijn analyse op Facebook te ‘liken’, eiste de linkse Twitter-meute zijn ontslag (sic) En dat allemaal omdat deze burgemeester een mening durfde te verkondigen die nog geen 35 jaar geleden de mening van de hele rechterzijde was! Een mening, wat een verschrikking! Lees de koppen van De Standaard ten tijde van het debat over de gedeeltelijke decriminalisering van abortus en de koppen van dezelfde Standaard nu als commentaar op het arrest-Dobbs: De Standaard van 2022 omarmt vurig de exacte antithese van alles waar De Standaard in 1990 voor stond.

Europa Hoe is de situatie in Europa? De trend gaat in de richting van volledige decriminalisering van abortus, dat wil zeggen dat abortus uit het wetboek van strafrecht wordt gehaald. Natuurlijk zou abortus nog steeds aan tijdslimieten gebonden zijn. Maar als je abortus helemaal uit het

DRIEU GODEFRIDI

Roe legaliseerde niet alleen abortus, maar ook abortus zonder tijdslimieten, waarbij het aan de staten werd overgelaten om limieten vast te stellen. Laten we even het systeem van Roe in herinnering brengen. Om een evenwicht te vinden tussen het recht van de vrouw op privacy en de belangen van de staatsoverheid bij de bescherming van de gezondheid van de moeder en het prenatale leven, heeft Roe het trimestersysteem in het leven geroepen.

De ‘pro life’-beweging is nooit gestopt met het bestrijden van de gevolgen van Roe op het niveau van de Amerikaanse deelstaat. ‘Pro-lifers’ hebben consequent een lijst gepubliceerd van parlementsleden die de meest extreme visie op abortus steunen. Gebruikmakend van de opmerkelijke Federalist Society als kweekvijver voor rechters met meningen die in overeenstemming zijn met de tekst van de Amerikaanse grondwet, heeft de ‘pro life’-beweging zich ingespannen om de verspreiding van ‘pro life’-meningen binnen de elite van Amerikaanse instellingen (gerechtshoven, Hooggerechtshof) te bevorderen. ‘Pro life’ is erin geslaagd de morele positie te veroveren. Het succes van de ‘pro life’-beweging begint met haar naam: ‘pro-life’. Het is altijd beter om ‘pro’ te zijn dan ‘anti’. De 'pro life'-beweging heeft de kwestie in haar eigen termen gedefinieerd: abortus is geen kwestie van lichamelijke autonomie, noch “zuiver medisch”, maar van onschuldige, fragiele mensenlevens die geboren moeten worden. De ‘pro life’-beweging tracht die levens te redden, haar tegenstanders trachten die levens te vernietigen. Dat is de ‘pro life’-boodschap sinds Roe. Zoals alle arresten, ook al zijn ze vanuit strikt juridisch oogpunt opmerkelijk, staat Dobbs open voor kritiek. Maar Dobbs herinnert ons eraan dat de ‘richting van de geschiedenis’ de voorzienigheid is van defaitisten en verliezers. Het toevluchtsoord van hen die gestopt zijn met vechten, voor hun waarden en idealen. Dobbs is een les, de 63 miljoen abortussen die sinds Roe in de VS zijn uitgevoerd, zijn een andere.

Het is dit systeem dat door de uitspraak van rechter Alito zojuist met de pennenstreek is vernietigd. Als men de commentaren van de Europese pers op het besluit-Dobbs leest, zou men denken dat de rechters van het Hooggerechtshof wezens zijn die uit de vochtige, donkere diepten zijn opgestaan om Amerika terug naar de middeleeuwen te voeren. Het doet denken aan Cthulhu van H.P. Lovecraft, een afschuwelijk beest uit het binnenste van de aarde dat zich voedt met mensenvlees.

Links en rechts Het interessante is niet dat de linkse media zich in 2022 tegen het arrest-Dobbs verzetten op dezelfde wijze zoals zij de gedeeltelijke decriminalisering van abortus in 1990 (wet-Lallemand-Michielsen in België) en 1975 (wet-Veil in Frankrijk) hebben gesteund. Het nieuws is dat er niemand meer is om zich rechts tegen dit wereldbeeld te verzetten - noch in de pers, noch in de Europese politieke partijen. Ofwel zijn zij voor abortus, ofwel zijn zij er niet voor, maar durven zij het niet meer te zeggen.

De rechters van het Amerikaanse Hooggerechtshof

Dossier

7 JULI 2022

OPVANGPLAATSEN Bij het aantreden van Mahdi op 1 oktober 2020 beschikte België over 27.728 plaatsen voor asielopvang, waarvan er 23.643 bezet waren, een bezettingsgraad van 85 procent. Nu zijn er 30.776 opvangplaatsen (+3.048), waarvan er 29.916 bezet zijn (95 procent bezettingsgraad). Dat opvangnetwerk staat enorm onder druk. Kersvers staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor gaf daarom al aan zo snel mogelijk een nieuw, groot collectief opvangcentrum te willen openen. Let wel: bovenstaande cijfers gaan niet over de opvang van Oekraïense vluchtelingen. Zij genieten namelijk een ander, tijdelijk statuut van bescherming. Meer dan 41.000 Oekraïense vluchtelingen kregen zo’n beschermingsattest. Daarvan zouden er zo’n 10.000 momenteel opgevangen worden in verschillende opvanginitiatieven, zoals #PlekVrij en de nooddorpen.

AANVRAGEN Onder het beleid van Mahdi werden er op een twintigtal maanden 44.654 verzoeken om internationale bescherming ingediend. Dat zijn er gemiddeld 2.232 per maand. Tijdens de coronacrisis lag dat aantal een tijdje lager, tussen 1.300 en 1.500. Nadien gingen de aanvragen pijlsnel omhoog,

HET ZOGENAAMDE MIGRATIEWETBOEK DREIGT VOORALSNOG EEN MUIS TE BAREN

grotendeels door de taliban in Afghanistan en de eerste maanden van de oorlog in Oekraïne, voordat de Oekraïense vluchtelingen een speciaal statuut kregen. In 2021 kreeg 43,5 procent van de aanvragers te horen dat ze effectief een beschermingsstatuut kregen. 39 procent kreeg een vluchtelingenstatuut, 4,5 procent werd tijdelijk subsidiair beschermd verklaard. Het jaar voordien lag dat percentage een stuk lager. Toen ontving 34,1 procent van de aanvragers een beschermingsstatuut. In 2022 is dat cijfer vergelijkbaar, behalve in maart. Toen zakte dat aantal naar 28,5 procent.

Gedurende 21 maanden stond Sammy Mahdi (cd&v) aan het hoofd van het departement Asiel en Migratie. Nadat hij werd verkozen tot voorzitter van zijn partij volgde Nicole de Moor hem op als staatssecretaris voor Asiel en Migratie. De Moor was tot voor kort kabinetschef van Mahdi en kent het departement dus goed. De vraag is echter of ze erin zal slagen om de structurele problemen met de opvang en terugkeer van asielzoekers op te lossen.

afdwingen vond men logischerwijs ethisch onverantwoord. In 2020 heeft de Belgische overheid 2.097 mensen onder dwang doen terugkeren naar hun land van herkomst. Het jaar nadien werden er maandelijks gemiddeld zo’n 160 mensen gedwongen teruggestuurd.

BUDGET

TERUGKEER

Budgettair zagen we onder het bewind van Mahdi iets opvallends gebeuren. Terwijl het opvangbudget met honderden miljoenen stijgt (van 426 miljoen euro in 2020 naar 680 miljoen euro in 2022), krijgt het terugkeerbeleid steeds minder geld toegewezen. Waar er in 2018 onder toenmalig

Tijdens de coronapandemie lag de instroom van buitenlandse asielzoekers voor een tijd redelijk stil, al was er wel nog illegale migratie. Uitgeprocedeerde asielzoekers keerden ook steeds minder vrijwillig terug naar hun land van herkomst, de grenzen waren immers geruime tijd gesloten. In totaal keerden er tijdens de beleidsperiode van Mahdi (oktober 2020 tot mei 2022) 2.910 mensen op vrijwillige basis terug. Dat waren er zo’n 160 per maand. Ter vergelijking: tijdens de regeerperiode van Theo Francken (N-VA) als staatssecretaris voor Asiel en Migratie ging het om een kleine 350 vrijwillige terugkeerders per maand. De coronamaatregelen gelden hier echter als verzachtende omstandigheden. De gedwongen terugkeercijfers kelderden bij de start van de coronapandemie. Mensen die niet gedwongen wilden teruggestuurd worden, konden simpelweg een PCR-test weigeren waardoor ze het vliegtuig niet op konden. Ook de terugkeerlanden legden een hele reeks moeilijk haalbare maatregelen op. Een test fysiek

Mahdi geeft de fakkel door aan Nicole de Moor

staatssecretaris Francken nog zo’n 10 miljoen euro naar het terugkeerbeleid ging, is dat in 2022 nog slechts de helft (5,1 miljoen euro). Daarbij dient wel vermeld te worden dat een klein deel van die budgetten boekhoudkundig verschoven is door de samenwerking met de Europese Unie en Frontex, maar er wordt ook gewoonweg minder geld aan gegeven. “Politiek gezien een slecht signaal”, aldus Francken. Tussen 2020 en 2022 daalden de budgetten voor de terugkeer van ongewenst geachte personen met zo’n 25 procent. ANTON SCHELFAUT WANNES NEUKERMANS © BELGA

HOE LAAT MAHDI ZIJN DEPARTEMENT ACHTER?

Maatregelen om terugkeercijfers op te krikken

In een poging om de terugkeercijfers op te krikken, nam Mahdi verschillende maatregelen. Zo opende hij in elke provincie terugkeerbureaus van de Dienst Vreemdelingenzaken, die de terugkeer van illegalen moeten bevorderen. Terugkeerbegeleiders lichten de personen in onwettig verblijf in over hun dossier, moedigen hen aan tot terugkeer en ondersteunen hen in dit proces. Op de eerste resultaten van deze aanpak is het nog wachten. Daarnaast gaf Mahdi de aanzet voor de bouw van centra voor gedwongen terugkeer. Na stevige onderhandelingen bereikte de federale regering daarover eind maart een akkoord ter waarde van 100 miljoen euro. Mahdi maakte zich sterk dat in 2024 de eerste steen gelegd zal worden. Ook het zogenaamde migratiewetboek dreigt vooralsnog een muis te baren. Mah-

di beet er, net zoals Theo Francken, zijn tanden op stuk, maar laat wel een nota en een werkgroep na voor zijn opvolger, die het wetboek zal moeten finaliseren.

“ABSOLUUT LICHTPUNT” Mahdi slaagde erin om de achterstand bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RVV) grotendeels weg te werken. Tussen 2016 en april 2022 daalde het aantal dossiers van 16.556 naar 2.733. “Een

absoluut lichtpunt in het beleid”, werpt Theo Francken zijn opvolger een bloemetje toe. De investering in extra personeel heeft volgens de N-VA’er duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Mahdi wierf immers tien Nederlandstalige en tien Franstalige magistraten aan, waardoor het totaal aantal rechters bij de RVV nu 62 bedraagt. Dat de twintig bijkomende rechters voor onbepaalde duur werden aangesteld, roept echter vragen op bij Francken. “Wat © BELGA

"Vrijwillige terugkeer als het kan, gedwongen als het moet”, zo vatte Mahdi zijn terugkeerbeleid samen. In navolging van zijn voorgangers op het departement Asiel en Migratie, Maggie De Block en Theo Francken, erkende ook Mahdi dat de terugkeercijfers omhoog moesten. De cijfers van zowel de gedwongen als de vrijwillige terugkeer bleven ook onder zijn beleid echter stabiel.

Hongerstakers in de Begijnhofkerk

gaan we doen met de extra rechters wanneer de achterstand volledig is weggewerkt?”, klinkt het.

GEEN STAFBARE FEITEN Fedasil, het agentschap voor de opvang van asielzoekers, werd sinds begin dit jaar al meer dan 1.000 keer veroordeeld wegens het niet verlenen van asielopvang. De Franstalige arbeidsrechtbank van Brussel stelde begin juni “een doelbewuste, gecoördineerde en aanhoudende” schending van het opvangsrecht van asielzoekers vast. In de ogen van de rechtbank leek die praktijk zelfs “gewenst, overwogen en georganiseerd” door Mahdi. De Brusselse arbeidsrechtbank was daarom een stap verdergegaan en had bij het Brusselse parket melding gemaakt van mogelijk strafbare feiten. Het parket klasseerde die aangifte echter zonder gevolg. Na een opsporingsonderzoek bleek dat er geen sprake was van strafbare feiten.

MEER DAN 41.000 OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN KREGEN EEN TIJDELIJK STATUUT VAN BESCHERMING

10 Interview

7 JULI 2022

ARTHUR VAN AMERONGEN

JOURNAL

Journalist Arthur van Amerongen toert momenteel door Europa. Daarbij schetst de Nederlander een beeld van de toegenomen islamisering van ons continent. Net als in zijn bekende boek ‘Brussel Eurabia’ uit 2008 schuwt hij enige controverse niet. “Ik voorspelde toen aanslagen. En er zullen er nog volgen, hoofdzakelijk op homo’s in West-Europa.”

MOLENBEEK Wat hij in Molenbeek zag, deed zijn afkeer echter toenemen. In zijn bekende boek ‘Brussel Eurabia’ - dat hij schreef na zijn verblijf in Molenbeek - tekende hij een somber toekomstbeeld uit voor West-Europa. Dat actualiseerde hij in 2015 nog eens na de aanslagen in Parijs. En toen moesten de aanslagen in Brussel nog volgen. Weinigen luisterden echter naar Van Amerongen. In Nederland vond hij zijn plek in de media, in België moet niemand van de stormachtige zestiger weten. Nu doet de journalist en Midden-Oostenkenner Van Amerongen zijn werk nog eens over, maar dan grootser. Begin 2022 vertrok hij op ‘safari’ door Europa om de temperatuur van de islamisering in heel Europa op te meten. Conclusie, ook nu is België er vrijwel het slechtst aan toe. Het land is immers een ‘failed state’, waar men de problemen niet alleen niet wil benoemen, maar ook niet wakker ligt van neergang.

AVANT-PREMIÈRE Vooraleer Van Amerongen afreist naar de Balkan, waar hij zijn reportagewerk zal afsluiten om in het najaar in boekvorm te publiceren, vindt u hier een avant-prémière in ’t Pallieterke: “Begin jaren 2000 was het al duidelijk dat de islam een sterke factor in onze samenleving zou worden. Niemand hield zich toen echter bezig met hoofddoeken en halalslagerijen tellen op straat. Laat staan dat een buitenstaander eens de proef op de som nam en naar een Koranschool trok om te horen wat er daar werd gezegd. Op enkele moedige mensen zoals de Belgische journaliste Hind Fraihi na.” “Ik heb genoeg rondgereisd in het Midden-Oosten om fundamentalisten van mijlenver te herkennen: rode baard, eeltplek van het bidden op het voorhoofd, strenge blik waar nooit eens een lach op verschijnt… Die types zag

je toen al in Molenbeek. Ze waren met veel. Net zoals de boekenwinkels waarin ‘Mein Kampf’ en allerhande antiwesterse pamfletten makkelijk verkrijgbaar waren. Het was nieuws om gewoon op te rapen. Toch hield nagenoeg niemand zich er toen mee bezig.” “Mijn toenmalige uitgeverij, Atlas in Amsterdam, wilde eigenlijk dat ik naar Turkije zou trekken om dat boek over ‘Eurabia’ te schrijven. Maar Turkije is in mijn ogen een betrekkelijk saai land met een eigen islamitische dynamiek. De fundamentalisten kunnen er niet zomaar de overhand krijgen, daarvoor is er een te sterke seculiere component aanwezig. De problemen in continentaal West-Europa zaten nagenoeg altijd bij de Marokkanen. Daarom ben ik maar naar Brussel getrokken.”

We zijn nu veertien jaar later. Is de situatie in Brussel erger geworden? “Zeker. Op de markt van Molenbeek op donderdag vind je nauwelijks nog vrouwen zonder hoofddoek. Dat wil zeggen dat de sociale druk op vrouwen om er een te dragen alleen maar is toegenomen. Molenbeek is wel minder gevaarlijk geworden. ’s Avonds op straat zal je er niet veel zien gebeuren. Waar de islam heerst, duldt men immers geen openlijke criminaliteit. Daarvoor zakken de jongens – ‘kansenparels’ noem ik ze ironiserend - wel af naar het Brusselse stadscentrum, waar ze ‘Dansaertvlamingen’ en andere ‘believers’ in de multicultigrootstad kunnen lastigvallen.”

Mijn indruk is dat er niet zozeer meer rechtzinnige salafisten zijn bij gekomen in Brussel. Er is echter wel een soort algemene straatcultuur ontstaan die elementen ontleent aan zowel de islam als aan de rapen gangstercultuur. Jonge Marokkanen dragen bontkraagjes en een hip heuptasje. Uiterlijke kenmerken van de islam zijn dat niet, maar onderhuids associeert men zich wel duidelijk als moslim-met-attitude. “Dat is wel juist. Je kan dat vergelijken met hooligans in de jaren ’80 en ’90. Die hadden ook eenzelfde soort ‘groepsuniform’, dezelfde soort merkkleren. Extreme salafisten worden afgewisseld met die jonge raptypes. Essayist Wim van Rooy spreekt in dat verband van een ‘kleine jihad’: de extreme salafisten zijn de pastoors die het goede voorbeeld geven. Dat is één flank. De testosteronbommetjes die niet zo hard in de leer zijn, zich suf blowen of aan het lachgas zitten, die schoppen keet en zorgen dat een gezapige omgangscultuur op straat

ARTHUR VAN AMERONGEN

an Amerongen verrichte begin jaren 2000 undercoveronderzoek in de Brusselse gemeente Sint-Jans-Molenbeek. Hij volgde les in Koranscholen, leefde tussen salafisten en bekeerde zich zelfs bijna officieel tot de islam in de Grote Moskee van Brussel. De Nederlander deed dat deels uit journalistieke nieuwsgierigheid, deels ter loutering: Van Amerongen kampte toentertijd met depressies en een drugs- en alcoholverslaving. Oorspronkelijk stond Van Amerongen welwillend tegenover de islam en dacht hij dat het wel in orde zou komen met die godsdienst.

“DE ISLAMISERING LUKT NIET ZONDER WESTERSE MEDIA”

• Geboren in 1959 in Ede, Nederland, in een strenggelovig gezin • Woont in de Algarve • Studeerde Arabisch en Hebreeuws in Amsterdam • Was tot 2001 correspondent in onder andere Beiroet en Jeruzalem • Woonde vijf jaar in Paraguay en Brazilië • Was 10 jaar columnist voor De Volkskrant, waar hij opstapte op 31 december 2021 omdat hij de krant “te woke” vond • Schrijft nu voor HP/De Tijd, The Post Online en GeenStijl.nl

via de andere flank wordt bedreigd. Ik weet niet of dat helemaal klopt, echter. Soms twijfel ik eraan of Marokkaanse criminelen zich zo makkelijk voor de kar van het salafisme laten spannen. Maar het is een theorie die het overwegen waard is.”

Wanneer is bij jou het kwartje gevallen dat de islam een godsdienst is die zich maar moeilijk inpast in een samenleving? “Nou, ‘9/11’, natuurlijk. Ik ben een klassieke sociaaldemocraat, die nog altijd gelooft dat de seculiere sociaaldemocra-

tie goed is voor een samenleving, maar wel een die vanaf 11 september 2001 door begon te hebben dat de islam daar haaks op staat en er niet mee kan samen vallen. Eigenlijk ben ik een romanticus. In mijn jongere jaren was ik helemaal doordesemd van het orientalisme. Je weet wel, die naïeve westerse kijk op het mystieke Midden-Oosten. Half harem, half ‘Duizend-en-een-nacht’. Ik interpreteerde orientalisme natuurlijk helemaal anders dan mijn toenmalige held, de Palestijnse intellectueel Edward Saïd, die er boeken over schreef in die tijd. Saïd zag oriëntalisme als kwalijk westers koloniaal denken. Ik dacht het omgekeerde, namelijk dat het de westerling welwillend genoeg maakte om het Midden-Oosten te begrijpen, vredespijp in de hand. Saïd had gelijk: wij begrepen er niets van en onze blik was arrogant-naïef. Alsof het Westen het Midden-Oosten zomaar modern en liberaal kon maken.”

De problemen in continentaal West-Europa zitten nagenoeg altijd bij de Marokkanen “Vanaf eind jaren ’70 begon ik veel rond te reizen in de islamitische wereld. Toen had dat nog iets. Vrouwen droegen minder hoofddoeken. De macht van de

Interview

7 JULI 2022

LIST EN MIDDEN-OOSTENKENNER DE ISLAMISERING IN BRUSSEL IS BETER DAN ELDERS GESLAAGD, OMDAT BRUSSEL DIENT ALS EEN SOORT KRUISPUNT VOOR SALAFISTEN UIT HET NOORDEN ÉN HET ZUIDEN VAN EUROPA

Sovjet-Unie, de geest van het kemalistische Turkije en de westerse sociaaldemocratie zorgden ervoor dat emancipatiebewegingen in het Midden-Oosten iets voorstelden. Vanaf de Iraanse revolutie in 1979 zijn de dingen beginnen veranderen. Dat heeft een helse kettingreactie op gang gebracht. Maar tot 2001 was het Midden-Oosten nog te pruimen. Zeker vanaf de ‘Arabische lente’ in 2010-2011 was mijn betovering dan volledig verbroken.” “Na de Arabische lente werden de gevangenissen opengezet en kwam het tuig uit het Midden-Oosten hier terecht of ging het in Syrië sterven. Dat was geen lente, maar het begin van een nucleaire winter. Met de Arabische lente zag je in werkelijkheid wat de islam doet eenmaal ze aan de macht is: mannen en vrouwen segregeren, alcohol verbieden en de rechten van allerlei minderheden grondig terugschroeven. Het gebeurde in Egypte allemaal netjes ‘democratisch’, want de Moslimbroeders hadden de eerste vrije verkiezingen nadat dictator Hosni Mubarak was afgezet, gewonnen. De Moslimbroeders haastten zich dan om de democratie progressief af te schaffen. Het enige dat je dan nog kan toen als tegenmacht is zelf een dictator zijn, zoals de Egyptische generaal Al-Sisi die met een staatsgreep aan de macht moest komen en prompt de Moslimbroeders opnieuw keihard ging onderdrukken. Uiteindelijk kan je de Moslimbroeders alleen opsluiten en de sleutel weggooien. Keihard handelen en zeker het spel niet te democratisch en correct juridisch beginnen spelen. De islamisten buiten immers elke empathische zwakte uit om het systeem aan te tasten. Hun doel is een samenleving volgens de wetten van God, géén aardse democratie waarin het individu vrij is.”

Waarom is de islamisering in Brussel beter geslaagd? “Omdat de stad dient als een soort kruispunt voor salafisten uit het noorden én zuiden van Europa. Er is ook de specifieke opbouw van Brussel die maakt dat de stad anonimiteit garandeert. In Antwerpen kan je veel minder goed onderduiken: het is niet alleen een kleinere stad, maar een beter geplande, met overzichtelijke wijken. Brussel is een doolhof. Al vanaf de jaren ’90 ligt Brussel in het vizier van salafisten.” “Tegen 2030 zal je in Brussel met dertig procent moslims zitten. In sommige gemeenten waarschijnlijk zelfs meer, tot de helft van de bevolking. Natuurlijk zal een stad als Brussel verder islamiseren,

met een sterk overwicht van Marokkaanse moslims. Libanezen zijn mercantieler ingesteld, net als Turken. Marokkanen zijn oorspronkelijk mystieker dan ze zich nu voordoen, maar vormen in Brussel wel de meest zichtbare groep. Zij staan onder invloed van een salafisme dat alle mystiek heeft uitgebannen. De meeste terroristische aanslagplegers zijn dan ook Noord-Afrikanen. Zelden Syriërs, Turken of Albanezen.”

Welk inzicht heeft je recente ‘safari’ opgeleverd? “Dat Brussel het meest troosteloze moslimdeel van Europa is. In Londen, Birmingham en Manchester zijn de Pakistanen meestal hard aan het werk in winkels of in de autohandel. Tussen de Pakistanen in Engeland woont ook nog genoeg ‘white trash’ om de sfeer westers te houden, want blanke volksmensen willen natuurlijk winkels en pubs waar je alcohol kan kopen. In Duitsland zijn de Turken op zichzelf, maar gaat de islamisering niet zo hard omdat Turken meestal geen grote zeloten zijn over geloof. Laat je hen gerust, dan laten zij je meestal ook gerust, ook als je als vrouw kortgerokt over straat loopt. Zelfs het Noord-Franse Roubaix - waar de meeste Europese jihadisten vandaan komen - is gezelliger dan Brussel en heeft een mooi stadscentrum met leuke restaurants, supermarkten en hondenkapperszaken tussen de

Ik voorspel dat de aandacht van de islamitische guerrilla voornamelijk naar homo’s zal gaan moskeeën door. Maar in het centrum van Molenbeek vind je nauwelijks nog een café waar je een biertje kan drinken. De meeste blanken zijn er weg.” “Dat komt volgens mij omdat België en Brussel failliete ‘failed states’ zijn. In dergelijke chaos gedijt de islam goed. Het verbaast me eigenlijk helemaal niet dat de aanslagen in Parijs en Brussel in Molenbeek beraamd zijn. Zeker niet na mijn recente passage in Brussel enkele weken geleden. Voor mij is er een hoofdstuk afgesloten dat in 2005 begon, toen ik voor het eerst onderzoek voerde. Islamisering werkt namelijk als een olievlek. Ik kan niet zeggen dat salafisten altijd bewust bezig zijn met ongelovigen wegjagen. Maar er zijn maatschappelijke processen die zulke dingen in de hand werken. In een wijk met veel moslims vindt de blanke middenklasser het

na een tijdje niet leuk meer. Dus trekt hij weg, zoals ook mijn goede vriend, de Nederlandse oorlogsfotograaf Teun Voeten, mocht ondervinden. Zelfs de door conflict geharde Teun hield het voor bekeken in Molenbeek. Netto betekent elke westerling die wegvlucht, winst voor de moslims. In het begrip ‘omvolking’ zit voor mij geen groot complot zoals de Egyptisch-Joodse schrijfster Bat Y’eor beweert. Omvolking is gewoon het gevolg van een doorgedreven ondoordachte migratie uit moslimlanden. En vooral in Brussel zie je de concrete resultaten daarvan, omdat Brussel een ‘je m’en foutistische’ stad is zonder sterke eigen cultuur. In Antwerpen hebben de inwoners nog een trots. In Brussel is het eigenlijk gewoon een samenraapsel waar iedereen zijn zin doet, dus gaat de islamisering in Brussel makkelijker. Daar komt nog eens bij dat Brussel als hoofdstad van Europa veel meer gewicht krijgt dan de stad eigenlijk waard is. Dat weegt op de stad, en maakt dat bijvoorbeeld het goede vastgoed schaars wordt voor de gewone Belg. Ook dat jaagt de Belgen mee weg.”

Op de aanslag in Oslo na, is het op vlak van terrorisme behoorlijk rustig. Stilte voor de storm? “Omdat er nu andere crises zijn, is de aandacht voor de islam nu tijdelijk weg uit de media. Dat klopt. Maar ik voorspel nog nieuwe aanslagen, want al die salafisten zijn natuurlijk niet plots van hun geloof af omdat Vladimir Poetin Oekraïne is binnengevallen of omdat corona af en toe voor wat stennis zorgt. Er is niets veranderd, behalve de aandacht van

HET GROTE PROBLEEM IN NEDERLAND “Mijn probleem met Nederland gaat niet over de islamisering - die valt beter mee dan in België, vind ik. Mijn probleem zijn de Nederlandse media. De moslim moet voor de Nederlandse media altijd beschermd worden. En sinds het in Nederland van staatswege blijkbaar verplicht werd om de moslim te beschermen, is fundamentele kritiek op de islam in de Nederlandse pers nagenoeg verboden. Aanslagen en onregelmatigheden die met de islam of met Marokkaanse ‘tokkies’ te maken hebben horen erbij, besluiten de Nederlandse media in al hun wijsheid. En er is dagelijks toch genoeg nieuws om negatieve tendensen van de islam

weg te concurreren: Oekraïne, een woke stormpje, de vernieling van de Nederlandse landbouw, enzovoort. Islamisering is onmogelijk zonder de westerse media. Dankzij het internet en alternatieve media als GeenStijl worden de grote media gelukkig uitgedaagd. De gemiddelde burger kan zich beter informeren. Als er een aanslag is in Noorwegen, dan weet de Nederlander zo binnen het uur dat het een moslim was. Als hij alleen dagblad NRC leest of naar de televisie kijkt, dan weet hij dat misschien pas twee dagen later, en dan nog correleert men er geweld nooit aan de islam. Het zijn meestal ‘verwarde’ daders.”

Het inzicht dat mijn recente ‘safari’ heeft opgeleverd, is dat Brussel het meest troosteloze moslimdeel van Europa is de media, die verlegd is. Al kan het natuurlijk wel zijn dat de Amerikaanse terugtrekking uit Afghanistan een beetje het vuur uit het betoog van de salafisten heeft genomen. Nu kunnen ze moeilijker grote aanslagen verantwoorden, zeker in West-Europese landen, waar moslims ook slachtoffer van een aanslag kunnen worden. Maar af en toe eens een paar mensen vermoorden in naam van Allah, of joden schoppen, of schaars geklede vrouwen pesten, dat maakt het Westen niet zo boos, weten ze nu al. Als dat de tol is, dan is dat leefbaar, zo lijkt wel het nieuwe westerse model te worden. Het is een beetje zoals de Londense burgemeester Sadiq Khan in 2016 na een terroristische aanslag zei: dit hoort bij de grootstad. Zoals nu: twee dode homo’s in Oslo door een Iraniër zijn zelfs voor al die militante homo’s nauwelijks nieuws dat verontwaardiging opwekt. Ik voorspel dan ook dat de aandacht van de islamitische guerrilla voornamelijk naar homo’s zal gaan. ‘Gay Parades’ zijn ideale doelwitten voor die lui, je hebt er geen groot wapentuig voor nodig, en wanneer geviseerd door niet-blanke heteromannen geven homo’s toch geen kik.” CHRISTOPHE DEGREEF

Betaalt jouw ziekenfonds het lidgeld van je sportclub tot 30 euro terug?

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

12 Buitenland

7 JULI 2022

IN HET KORT

EUROPA

Effectief ‘Belgische toestanden’ in Frankrijk

Massale financiële transfers naar herkomstlanden: exploderende markt

Bij de parlementsverkiezingen in Frankrijk schudde de Franse kiezer de kaarten nogal moeilijk voor president Emmanuel Macron. Hij verloor namelijk de absolute meerderheid in het parlement. Zijn coalitie, Ensemble!, bleef dan wel de grootste van het halfrond, maar verloor wel de meerderheid die ze had. nationalistische kandidaat en besloten om een interfractiewerkgroep te vormen en zelf een naam voor te dragen, namelijk Eric Coquerel die jarenlang actief was bij de trotskistische Ligue Communiste Révolutionnaire. Op basis van zijn eigen uitspraken lijkt hij een hardliner die achter het grootkapitaal aan wil gaan. Dat gaat nochtans in tegen de spelregels en tradities van het Franse parlement, maar toch gebeurde het. De partij van Macron en Les Républicains lieten begaan. Maar mogelijk komt er nog een plotwending, want maandag kreeg Coquerel een klacht wegens seksueel grensoverschrijdend gedrag aan zijn been, van een partijgenote. Het is nu maar de vraag wat daar de gevolgen van zullen zijn.

Men hoort wel eens spreken over de verrijking van de multiculturele samenleving: migranten consumeren in het ontvangstland en bouwen op die manier aan de rijkdom van West-Europa. Deze visie is waarschijnlijk iets te optimistisch: bijvoorbeeld illegalen of niet-begeleide minderjarige vluchtelingen dragen weinig of niets bij. Er is meer: volgens een rapport van het Internationaal Fonds voor de Landbouwontwikkeling (IFAD) zouden migranten in de hele wereld in 2021 ongeveer 577 miljard euro naar hun families in de herkomstlanden hebben verstuurd. Deze transfers liggen in bepaalde gevallen zelfs een stuk hoger dan de ontwikkelingssamenwerking van de betrokken landen. Volgens hetzelfde UN-agentschap IFAD zou de totaliteit van transfers aan de familie in de herkomstlanden tussen 2022 en 2030 zo’n 5.130 miljard euro kunnen bedragen.

Macron zal dus moeten samenwerken met andere partijen om zijn programmapunten te kunnen realiseren. Met moeilijke onderhandelingen ‘op zijn Belgisch’ dus. De grootste oppositiepartij is nu het Rassemblement National van Marine Le Pen. Die partij brak definitief door in het parlement, een huzarenstukje gezien de kieswetgeving bij onze zuiderburen. Normaliter mag de grootste oppositiepartij dan ook de commissie Financiën voorzitten. De commissie is zeer gerespecteerd in Frankrijk en heeft enkele belangrijke functies. Ze controleert de overheidsbegroting, kan fiscale onderzoeken uitvoeren en heeft toegang tot de dossiers van particulieren en bedrijven. De linkse partijen gunden dit niet aan een

Facturen betalen Neem het de migranten maar eens kwalijk! Voor de ontvangende families betekenen deze transfers soms het verschil tussen leven en dood. Families in ontwikkelingslanden kunnen zich daardoor beter verzorgen, de rekeningen betalen en hun kinderen naar school laten gaan of de overtocht van aankomend jong geweld naar West-Europa financie-

ren. De transfers zorgen daarenboven voor een boomeffect bij sommige financiële spelers.

Meer middelen Zo bevestigt de Wereldbank: “In het eerste trimester van 2021 bleef de kost voor het verzenden van geld bijzonder hoog, ongeveer rond 6,4 procent”. En dan hebben we het nog niet over de kosten op de zwarte markt. Terwijl de migratiecrisis in Europa voortduurt, lijkt het dat migranten steeds meer fondsen naar het thuisland sturen. Nochtans lijken de betrokken West-Europese staten niet geneigd om de transfers naar die landen die weigeren armlastige onderdanen te repatriëren, te blokkeren. Zelfs als die onderdanen daders bleken in zware criminele feiten. Ook aan ontwikkelingshulp weigeren de West-Europese overheden te raken. Ze lijken zich eerder te nestelen in dit transfersysteem.

PIET VAN NIEUWVLIET

Eric Coquerel

Hooggerechtshof zorgt voor heel wat kopzorgen bij Joe Biden Progressieve rechters en conservatieve rechters hanteren namelijk tegengestelde principes: de progressieven gaan ‘voluntaristischer’ te werk, terwijl conservatieven een striktere lezing van de Amerikaanse grondwet hanteren. Na enkele pittige uitspraken rond abortus, wapenbezit en religieuze vrijheid kwam er nu een uitspraak rond het klimaatbeleid. En opnieuw fluit men de federale regering terug. Inzet van de juridische strijd was de Environmental Protection Agency (EPA). Die

legde strenge beperkingen op rond de CO2-uitstoot, beperkingen die heel wat bedrijven hard troffen. Het Amerikaanse milieu-agentschap mocht te veel beleid voeren op basis van te weinig wetten, zo oordeelden de rechters. Het parlement moet eerst zijn zeg kunnen doen voor er hele sectoren onder lijden. Nochtans voerde de EPA het opgelegde beleid van de president uit. Biden dus terug naar af met zijn paradepaardje, de Green New Deal.

Pfizer-sms’jes

Journalist Alexander Fanta had ontdekt dat Commissievoorzitter Von der Leyen berichtjes had gestuurd naar Albert Bourla, de CEO van faramareus Pfizer. Belangrijke berichten die mee aan de basis lagen van het dure miljardencontract voor de levering van vaccins. Het waren berichten die bepalen wat de prijs ging worden en hoe de aansprakelijkheid geregeld zou worden. Zeer belangrijke gegevens die volgens heel wat mensen best in de openbaarheid worden gebracht. Maar dat is buiten de Europese Commissie zelf gerekend. Die houdt de bewuste berichten liever verborgen. Over de contracten zelf bestaan er enkel fel gecensureerde versies en de voorwaarden blijven geheim.

Nochtans zijn er rapporten die aangeven dat de contracten de belangen van Pfizer lieten primeren boven de volksgezondheid. Iets wat dus uitgeklaard moet worden. De ombudsman spreekt van “wanbestuur” en wijst er op dat ‘Het Handvest van de grondrechten van de EU’ het recht op toegang tot de berichten van Von der Leyen garandeert.

CARL DECONINCK

Een van de belangrijkste verkiezingsbeloftes van Donald Trump in 2016 was dat hij, naar eigen zeggen, “gedegen en betrouwbare conservatieve rechters” zou benoemen bij het Hooggerechtshof. Nu kent het Amerikaanse Hooggerechtshof een conservatieve meerderheid, wat grote gevolgen heeft.

Migranten stuurden in 2021 577 miljard euro naar hun families in de herkomstlanden

Buitenland

7 JULI 2022

13 © PHOTONEWS

DIPLOMATIEKE VALIES

Een ambitieuze NAVO-encycliek

Een ambitieuze NAVO-top in Madrid

Het nieuwe ‘Strategisch Concept’ van de NAVO mag dan al het product van een lang rijpingsproces zijn, de omstandigheden van vandaag waren enkele maanden geleden onvoorspelbaar. Het 16 pagina's tellende document zet alvast enkele lijnen uit. Vraag is of de NAVO aan deze vooropgestelde ambitie tegemoet kan komen. Een nieuw strategisch concept mag dan al een (ongeveer) tienjaarlijks ritueel zijn, maar hetgeen in Madrid beslist werd is toch wel bijzonder. De gewoonte zo’n document goed te keuren en vrij te geven ontstond na het einde van de Koude Oorlog, wellicht omdat de realiteit van een bipolaire wereld evident genoeg was en te veel communicatie inopportuun was. Inmiddels zijn we aan deze vierde ‘encycliek’ toe (eerdere edities verschenen in 1991, 1999 en 2010). Toen eind vorig jaar het NAVO-boek van Theo Francken & co voorgesteld werd, was al te horen hoe belangrijk dit document zou worden om de NAVO een nieuw elan te geven. De woorden van Macron dat de NAVO “hersendood” was, zinderden nog na. Maar zie, inmiddels ligt het document op tafel, woedt de oorlog in Oekraïne en noemt diezelfde Macron de NAVO “een noodzaak”.

“Directe bedreiging” Er was de factor Rusland die centraal stond. De inzetbare troepenmacht werd opgeschroefd, engagementen om defensiebudgetten op te krikken herhaald en men was niet karig met ronkende verklaringen. De soep wordt

nooit zo heet gegeten als ze opgediend wordt, maar de trend is duidelijk gezet. Rusland wordt met naam en toenaam genoemd. Ten tijde van het vorige concept was het nog een “strategische partner”, vandaag heeft men het over een “directe bedreiging voor de veiligheid van de lidstaten”. Nooit eerder gebruikte men een even scherpe bewoording, maar er was meer dan Moskou alleen.

Chinese uitdaging Opvallend, en ook dat was een unicum, werd de top in Madrid bijgewoond door enkele Aziatische landen - Japan, Zuid-Korea, Australië en Nieuw-Zeeland - wat dan weer alles met China te maken heeft. Aan het adres van Peking had men het niet over een “bedreiging”, dan wel een “uitdaging” voor diezelfde “veiligheid van de NAVO-landen”. De Chinese steun voor Rusland werd uiteraard gehekeld, alleen is er meer aan de gang. De expansiedrang van Peking is voor niemand nog een geheim en heeft steeds ingrijpendere gevolgen. Of zoals een diplomaat het ooit formuleerde: “Peking heeft zich in het veiligheidsvraagstuk van het Westen genesteld”. En van het Oosten, wat

net die vier traditionele bondgenoten naar de Spaanse hoofdstad bracht. Zeker voor Japan en Zuid-Korea was de aanwezigheid erg betekenisvol. Niet enkel voelen ze de Chinese bedreiging, ze hebben ook lessen getrokken uit de Trump-jaren. De decennialange veiligheidsgaranties van Washington bleken dan toch volatieler te zijn dan gedacht. Een directe samenwerking met de NAVO biedt hen extra garanties, of geeft hen toch dat gevoel.

Wapencontrole afgevoerd We staan ver van de traditionele missie van de NAVO, maar zou het anders kunnen? De wereld is nu eenmaal veranderd en een nieuwe realiteit met een Rusland én China als opponenten heeft zich afgetekend. En misschien wel tekenend voor die gewijzigde wereld. Onderzoekers van het vooraanstaande IISS merken op dat, anders dan in het verleden, in dit document nauwelijks melding wordt gemaakt van wapencontrole als instrument om het veiligheidsrisico te drukken. Anders gesteld: men zet meer in op strategische rivaliteit en militair armworstelen. De wereld van morgen (en vandaag) wordt zonder meer complexer en gevaarlijker. En de toekomst zal uitwijzen of de NAVO haar ambitie in daden kan omzetten en zich in deze nieuwe realiteit kan handhaven. MICHAËL VANDAMME

RUSLAND

Kaliningrad bewijst Poetins cynisme… en zijn gebrek aan realiteitszin Toen Koningsbergen op 9 april 1945 capituleerde voor het Rode Leger, lag de stad volledig in puin, maar er waren nog 150.000 Duitse burgers in leven. Het Rode Leger maakte zich in alle veroverde gebieden schuldig aan massale wreedheden, ook in een geallieerd land als Polen, maar in Koningsbergen kwam het tot een regelrechte genocide, vergelijkbaar met de Armeense volkerenmoord en de massaslachtingen van de Mongolen. 130.000 Duitsers werden afgemaakt in een orgie van foltering, verkrachting, massamoord en uithongering. De weinige overlevenden werden naar Duitsland gedeporteerd.

De historische stad Koningsbergen

Oost-Pruisen werd tijdens de conferentie van Potsdam opgedeeld tussen de Sovjets en de Polen, die door Potsdam overigens zelf ook het slachtoffer werden van bezetting, gebiedsroof en deportaties. Koningsbergen bleef over als een kleine enclave, ingeklemd tussen Litouwen en gebied dat officieel Pools was geworden.

niet eens Slavisch. Lets en Litouws zijn Baltische talen. Ests is een Fins-Oegrische taal. Maar voor de echte Groot-Russen, de tsaristen vóór 1920, de communisten in USSR of de poetinisten nu, heeft dat allemaal geen belang. Die landjes, en trouwens ook Finland én een stuk van Polen, zijn vroeger door de tsaren veroverd en geannexeerd en “dus” willen de Groot-Russen die terug. In die “dus” zit heel het brutale imperialistische machtsdenken van Poetin, de Mongolen en de tsaren vervat. Dat gevoel van revanchisme en wraak ligt aan de basis van het leugenverhaal dat Rusland in de jaren ’90 “vernederd” werd. Tenzij men natuurlijk vindt dat slavenhouders “vernederd” worden als hun slaven ontsnappen of bevrijd worden.

Imperialistisch machtsdenken

Waanbeelden

Het zou logisch zijn geweest de stad bij de Russische bezettingszone in te delen en later dus bij de DDR. Maar dat gebeurde niet. De stad werd herdoopt tot Kaliningrad en het werd Russisch grondgebied. Daar zien we de rauwe, Dzjengis Khan-achtige logica van het Kremlin, zonder de camouflage van een leugenverhaal over een “Russisch broedervolk” zoals in Oekraïne. Waarom vinden de Russen dat Koningsbergen van hen is? Omdat ze er iedereen hebben vermoord en er hun eigen onderdanen hebben neergepoot. Een rauw, onverdund machtsargument. Hetzelfde geldt ook voor hun aanspraken op de andere betrokken landen in de Kaliningrad-crisis. Het Kremlin wil ook Litouwen, Estland en Letland opnieuw annexeren. Zijn de inwoners daar een soort “onontwikkelde Russen”, zoals vroeger in Russisch-nationalistisch kringen spottend over de Oekraïners werd gezegd? Nee, die volkeren zijn helemaal niet Russisch. Ze zijn

De oorlog in Oekraïne is nog onbeslist, maar zelfs in de gebieden waar zij nog héél langzaam terreinwinst boeken, lijden de Russen enorme verliezen. Dat Poetin nu een 127 kilo zware, alcoholverslaafde generaal uit pensioen moet terugroepen, is een teken aan de wand. Dat er steeds oudere tanktypes naar de Oekraïne worden gestuurd ook. Maar toch wordt er in de Russische staatsmedia gedreigd met het openen een tweede front tegen Litouwen en er wordt gebrald over een confrontatie met de NAVO. De parallellen met het verlies aan realiteitszin van de nazileiders in het laatste oorlogsjaar zijn angstwekkend. Zelfs nadat zij op alle fronten verpletterende nederlagen hadden geleden en iedere nuchter waarnemer wist dat de nederlaag onafwendbaar was, bleven de nazi’s zich vastklampen aan waanideeën over de eindoverwinning. Over straaljagers waar geen brandstof voor was. Over de Alpenfestung die alleen op papier

bestond. Over divisies die slechts bestonden uit een paar duizend ongeoefende matrozen, tienerjongens of oude mannen zonder zware wapens. Die waanideeën hebben toen miljoenen mensenlevens gekost. Alle vergelijkingen lopen mank. Maar men moet zich afvragen in hoeverre Poetin niet in dezelfde waanwereld leeft, losgekoppeld van de realiteit, gevangen in het web van zijn eigen leugens, terwijl niemand nog hem met de waarheid durft te confronteren. PAUL BÄUMER

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE

14 Buitenland © SHUTTERSTOCK

7 JULI 2022

De Nederlandse boeren in het verzet

ITALIË

Italiaanse gemeenteraadsverkiezingen

Succes van rechtse coalities

In Italië vonden in 971 gemeenten en steden gemeenteraadsverkiezingen plaats. Neen, de grote steden als Rome, Milaan en Napels deden niet mee, maar er waren voldoende grote steden bij om de nationale en internationale aandacht vast te houden. Bijvoorbeeld Genua, Palermo en L’Aquila. Ten laatste in de lente van 2023 zijn er de Italiaanse parlementsverkiezingen, waardoor deze lokale verkiezingen al even als temperatuurmeter kunnen gelden.

Boeren zijn het spuugzat Nederland is in de ban van stikstof. Het doorduwen van een radicale groene agenda zal tot gevolg hebben dat er voor een groot deel van de Nederlandse boeren geen toekomst meer is. De landbouwers komen dan ook in verzet. Een verzet dat steeds radicaler wordt. Weet u het nog, het gekrijs over zure regen in de jaren tachtig en negentig? Of wat te denken van het gat in de ozonlaag, het vorige decennium? Lang niks meer van gehoord. De wereld is in de ban van een steeds extremistischer wordende klimaatagenda. ‘De aarde warmt op, de geesten verhitten’, zo luidde ooit de titel van een boek dat parlementslid Jean-Marie Dedecker schreef. De geesten worden inderdaad continu op hol gebracht. Zo is er sinds enkele maanden plots sprake van een gigantisch stikstofprobleem, zo wordt ons toch door de politiek verteld. Onder impuls van regeringspartij D66, die zich minstens even radicaal opstelt als oppositiepartij GroenLinks, wordt een stikstofbeleid uitgewerkt dat de doodsklok luidt voor vele boeren.

Onteigenen van privébezit De doelstellingen die de regering van Mark Rutte (VVD) naar voren schuift, zijn compleet onhaalbaar. In heel wat regio’s moet het stikstofgehalte tot wel 95 procent dalen. Zelfs indien de hele landbouw en ook de industrie zouden verdwijnen, dan nog kunnen de streefdoelen niet gehaald worden. De ooit zo nuchtere Hollandse koopmansgeest is verziekt door klimaatgedram. Het onteigenen van privégronden, om de stikstofdoelstellingen te halen, is plots een ‘normale’ maatregel. Wie enkele jaren geleden waarschuwde dat de klimaatagenda zodanig losgeslagen raakt dat zelfs privébezit niet meer veilig is, werd nog weggelachen. Vandaag wordt het de realiteit, als het van de Nederlandse regering afhangt.

Een denkbeeldige ‘crisis’ rond stikstof doet de samenleving radicaliseren De landbouwsector ziet zijn einde naderen en komt daarom in verzet. Al weken protesteren duizenden boeren over het hele land. Acties gaan van betogingen in Den Haag, het versperren van autosnelwegen met hooibalen tot het gooien van mest voor de stoep van gemeentehuizen. Ludiek was ook een actie waarbij een deel van Nederland symbolisch door Duitsland geannexeerd werd. Stikstof vliegt immers vanuit Duitsland over de Nederlandse grens, terwijl anderzijds de regels daar veel minder strikt zijn.

Burgeroorlog Grimmiger werd het protest toen leden van drukkingsgroep ‘Farmers Defence Force’ gingen betogen voor het huis van de bevoegde

minister. Politiek-correct Nederland sprak er schande van, want een minister laat je thuis met rust. Dat diezelfde minister, Christianne van der Wal, via haar beleid op termijn het privébezit van boeren gaat aanslaan, werd voor het gemak even vergeten. Intussen lekte ook chatberichten van actievoerders uit, waarin zij oproepen tot gewelddadig verzet en zelfs burgeroorlog. Gert-Jan Segers - de voorman van de ChristenUnie, wiens partij deel van de regering uitmaakt - houdt normaal niet van felle uitspraken. Toch stelde hij onlangs eveneens dat de stikstofcrisis inderdaad kan uitmonden in een soort van burgeroorlog. Dit toont mede de ernst van de situatie aan.

NEDERLAND

Rechts in Italië wint vooral daar of stoot met geruststellende percentages door naar de tweede ronde - waar het in coalitie optreedt. In de genoemde steden Genua, Palermo en Aquila wint rechts overtuigend. Het voorbeeld van Palermo is op dat vlak symbolisch: het is de stad waar de linkse Leoluca Orlando op een termijn van 40 jaar 5 keer burgemeester was. Orlando was zeer actief in de opvang van illegale migranten sinds 2015 en kreeg hiervoor nu de rekening gepresenteerd. De kandidaat van Forza Italia, centrumrechts dus, komt aan de macht met een rechtse coalitie.

Verzonnen crisis Als het regent in Den Haag, dan druppelt het in Brussel. Het is een kwestie van tijd vooraleer het stikstofbeleid ook in Vlaanderen op de spits wordt gedreven. Het bericht, enkele weken terug, dat de abdij van Averbode na 900 jaar haar melkveebedrijf zal moeten staken omwille van het stikstofdecreet, is slechts een voorproefje. Of hoe een denkbeeldige ‘crisis’ rond stikstof de samenleving doet radicaliseren. Intussen is immers in Nederland bekend geworden dat experten in besloten vergaderingen aantoonden dat het gehanteerde stikstofmodel met haken en ogen aan elkaar hangt. De wetenschap mag spreken, maar enkel wanneer haar opinie aansluit bij de agenda van de politieke elite. LVS

In L’Aquila, de hoofdstad van de Abruzzen, komt Pierluigi Bondi van de Fratelli d’Italia, gesteund door de Lega en de Forza Italia, aan de macht. In het uiterste zuiden, in de stad Messina, is het voortaan aan de Lega om de lakens uit te delen, gesteund door de Fratelli d’Italia, terwijl diezelfde Fratelli d’Italia aan een opmars bezig zijn in het noorden van Italië, waar vroeger de Lega het voor het zeggen had. Op Rai 2 verklaarde Maurizio Gasparri, een Berlusconi-man, het volgende: “Het is de eenheid die hier voor macht en sterkte zorgt”. Ook Matteo Salvini liet al horen dat alleen eenheid voor macht zorgt.

Vervroegde parlementsverkiezingen De linkse coalitie van PD (sociaaldemocraten) en M5S (Movimento 5 Stella - links-populisten) doet het minder goed, want de links-populisten verdwijnen bijna volledig van het politieke toneel. Wat Giorgia Meloni, de voorzitster van het rechtse Fratelli d’Italia, doet oproepen om de parlementsverkiezingen vervroegd te organiseren, want “de belangrijkste politieke formatie van het parlement (M5S) bestaat de facto niet meer. Dit is dringend nodig en ik zeg het ook aan mijn coalitiepartners (Lega en Forza Italia)”. Alleen de partij van Giorgia Meloni, Fratelli d’Italia, maakt geen deel uit van de Italiaanse regering van Mario Draghi. Dat legt de partij geen windeieren, want in opiniepeilingen is deze rechtse partij momenteel groter dan haar rechtse concurrent, de Lega van Matteo Salvini. Meloni grijpt stilaan het leiderschap van de Italiaanse, rechtse coalitie.

Opmars BoerBurgerBeweging De populariteit van de regeringspartijen zit intussen in een sterke neerwaartse trend. De vier regeringspartijen krijgen zware klappen. De liberale VVD van Mark Rutte is in de laatste peiling 12 zetels kwijt, in vergelijking met de verkiezingen vorig jaar. Het dolgedraaide D66 is gehalveerd van 24 naar 12 zitjes. Van zijn 15 zetels houdt het CDA - vroeger de partij die opkwam voor de boeren - er nog virtueel 7 over. Enkel de ChristenUnie staat op lichte winst. Opvallend is dan weer de opmars van de BoerBurgerBeweging. Deze nieuwe partij heeft thans één vertegenwoordiger in de Tweede Kamer en peilt momenteel op 18 zetels. De partij van Caroline van de Plas zou zo de op een na grootste van het land worden. Het succes van BBB was al gestart voor de stikstofcrisis losbarstte, maar de huidige polarisatie legt de partij geen windeieren. Duidelijk is ook dat het centrumrechtse BBB steun geniet bij een achterban die veel breder gaat dan louter de agrarische sector. Net als bij de coronacrisis zet de regering, bewust of onbewust, burgers tegen elkander op. Stad en platteland staan in dit dossier rond de stikstof diametraal tegenover elkaar. Dat zit zo: momenteel heerst er in veel steden een grote woningnood. Omdat de stikstofdrempels zijn overschreden, geldt in Nederland nu een bouwstop. Dit tot woede van velen die opzoek zijn naar een huis of appartement. De schuld voor deze bouwstop wordt gelegd bij de landbouw.

Nationale consequenties

Giorgia Meloni, de voorzitster van het rechtse Fratelli d’Italia, roept op de parlementsverkiezingen te vervroegen

PIET VAN NIEUWVLIET

Interview

7 JULI 2022

LORENZO TERRIÈRE - POLITICOLOOG PS-voorzitter Paul Magnette verklaarde in een interview met Le Soir dat hij in 2024 geen zevende staatshervorming wil. Die is volgens hem “noch noodzakelijk noch wenselijk”. Nochtans had PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne zich amper een week eerder laten ontvallen dat de PS een nieuwe staatshervorming aan het voorbereiden is. Lorenzo Terrière, doctoraatsonderzoeker en lesgever aan de Faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen van de UGent, analyseert de communautaire spreidstand binnen de PS.

S-vicepremier Pierre-Yves Dermagne is naar eigen zeggen “nog meer regionalist geworden” sinds hij in 2020 in de federale regering is gestapt. Hoe valt dat te verklaren? “Die uitspraak is opvallend. Het is voor Franstaligen niet evident om te zeggen dat ze regionalistischer zijn geworden door een federale regeringsdeelname. Dermagne is tot het besef gekomen dat je federaal veel coalitiepartners van verschillende ideologische kleuren rond de tafel moet krijgen om nog aan een meerderheid te geraken. Het vervelende dat onze minister van Werk ervaart, is dat hij federaal met te veel partners rekening moet houden. Daardoor heeft hij minder bewegingsruimte dan hij eigenlijk zou willen.” “Als het gaat over werkgelegenheid, zijn de problemen in Wallonië anders dan in Vlaanderen. In Wallonië gaat het over werkloosheid, in Vlaanderen over inactiviteit. Dermagne stelt vast dat het moeilijk is om er federaal oplossingen door te krijgen die gunstig zijn voor Wallonië. Hij kan in zijn eigen dossiers niet realiseren wat hij als inwoner van Wallonië graag zou willen.”

“Een interne Vlaamse staatshervorming zou geen kwaad kunnen om de efficiëntie van de overheid te verbeteren” Heeft die uitspraak historische precedenten bij de PS? “Ja, die regionale reflex is al decennialang aanwezig bij de PS. In 1988 heeft Elio Di Rupo (Waals minister-president, red.) soortgelijke uitspraken gedaan. Ook Guy Spitaels was iemand met een sterke regionale reflex. De PS heeft ook aan de staatshervormingen meegewerkt. We hebben er nu zes achter de rug. De Franstalige socialisten zaten bijna altijd mee aan tafel. Onderschat de regionale elementen die bij de PS aanwezig zijn dus zeker niet. Die regionale reflex komt wel in golven en is ook enkele jaren minder sterk geweest. Toen Elio Di Rupo premier werd, was de ondertoon zeer belgicistisch. Maar sinds hij Waals minister-president is, hoor je de regionale reflex weer luider weerklinken binnen de partij.”

Wat heeft de PS daar op dit moment bij te winnen?

"Ze zijn niet vergeten wat de Zweedse regering heeft gedaan. N-VA-voorzitter Bart De Wever zei destijds dat hij het Vlaamse beleid, dat hij in eigen regio niet kon voeren, zou proberen door te duwen op federaal niveau. Dat was een zeer gunstig beleid voor Vlaanderen, maar in Wallonië waren die beleidskeuzes niet altijd even populair. De PS beseft dat ze in Wallonië gemakkelijker een links-progressief beleid kan voeren dan op federaal niveau. Daar lopen de onderhandelingen vaak vast of resulteren ze in een sterk verwaterd compromis, waardoor de PS haar kiezers weinig kan aanbieden.”

Is die sterke focus op regionalisering een electorale strategie? Kan de PS zich op die manier onderscheiden van de unitaire PVDA-PTB? “In Wallonië win je niet veel stemmen door te pleiten voor nieuwe staatshervormingen en door straffe communautaire uitspraken te doen. Ik denk niet dat de partij zich op die

manier wil afzetten tegen de PVDA. Dermagne brengt een oprechte, inhoudelijke boodschap. Het is een diepgeworteld gevoel bij de PS.”

Wat verwacht u van de verkiezingen in 2024? Gaat het communautaire een belangrijke rol spelen? “Het communautaire dossier steekt op regelmatige tijdstippen de kop op. Het is niet omdat je daarover een tijdje weinig hoort, dat de vlam niet in de pan kan slaan. Als je bij verschillende partijen hoort dat het communautaire een thema wordt, valt er iets voor te zeggen. Als het enkel de Vlaams-nationalistische partijen zijn die pleiten voor een nieuwe staatshervorming, wordt het een kleiner debat bij de verkiezingen. Als we kijken naar de thema's die vandaag hoog op de agenda staan, staat het communautaire niet in de top drie.”

Dermagne maakt zich sterk dat de Franstaligen bij een nieuwe staatshervorming in 2024 niet langer “demandeurs de rien” zullen zijn. Welke eisen zullen de Franstaligen op tafel leggen? “De PS is een partij met een sterke backoffice, een lange geschiedenis, veel beleidservaring en veel competente mensen achter de schermen. De PS is altijd goed voorbereid. In 2019 hebben de Franstalige socialisten al vergaande institutionele hervormingen op papier gezet. Tijdens de gesprekken met N-VA is daar intern uitgebreid over gedebatteerd en geschreven. Die zaken zijn niet gerealiseerd, maar wel in de schuif terechtgekomen. We kunnen ervan op aan dat de institutionele voorbereiding van de PS klaarligt.” “De Franstaligen hebben wel degelijk een aantal eisen. De vraag is op welke domeinen. Dermagne is zelf minister van Werk. De PS zal niet voorstellen om de Belgische sociale zekerheid te splitsen. Maar misschien willen ze wel een aantal arbeidsmarktmaatregelen naar de gewesten overhevelen. Ook politie, veiligheid en justitie worden vaak genoemd. Dat zijn een aantal beleidsdomeinen waarover de PS openlijk nadenkt.”

“De Franstalige partijen zitten niet te wachten op een federale kieskring” N-VA-voorzitter Bart De Wever wil de kerncentrales regionaliseren. Zou de PS zich daarin kunnen vinden? “Energie is voor een groot deel al geregionaliseerd. Enkel kernenergie en de windmolens op zee zijn nog federaal. De windmolens bevinden zich in de Noordzee, die Vlaams is. Daar heeft Wallonië weinig in de pap te brokken. De PS is vandaag geen vragende partij om het nucleaire park op te splitsen. Maar ik sluit het niet uit.”

Volgens Dermagne moet de staatsindeling aan Franstalige kant eenvoudiger. Zal een fusie tussen de Waalse regering en de Franse Gemeenschapsregering tot een betere dienstverlening leiden? “Begin jaren 2000 waren de Waalse regering en de Franstalige Gemeenschapsregering de facto samengevoegd. De PS heeft die in 2014 weer opgesplitst. Er was één minister-president in het zuiden van het land, met

FEDERALE KIESKRING

“De federale kieskring zou een heel sterke vereenvoudiging zijn. Het probleem zit ’m altijd in de grendels, voorwaarden en achterpoortjes die in het voorstel sluipen.” “Voor een zuivere, federale kieskring, waarbij iedereen één keer mag stemmen en iedereen overal opkomt, zijn heel wat mensen gewonnen. Heel wat progressieve partijen zijn voorstander van een federale kieskring, maar pleiten tegelijkertijd voor een cordon médiatique. Dat is zeer raar. Als je immers een federale kieskring organiseert, wil dat zeggen dat ook in het zuiden van het land debatten worden georganiseerd waaraan Bart De Wever en Tom Van Grieken deelnemen. De Franstalige partijen zitten daar niet op te wachten.”

name Rudy Demotte. Hij was minister-president van zowel de Waalse regering als de Franstalige Gemeenschapsregering. Het was een berekende zet van de PS om die in 2014 weer te splitsen om regionaal meer politiek personeel te kunnen benoemen. De PS was naast de federale regering gevallen en moest een aantal mensen in de schijnwerpers zetten. Daarvoor was het handig om twee minister-presidenten te kunnen benoemen in het zuiden van het land.”

“De institutionele voorbereiding van de PS ligt klaar” “Juridisch zijn de Waalse regering en de Franse Gemeenschapsregering twee aparte entiteiten. Politiek heeft Franstalig België die even samengevoegd, maar nu bestaan ze weer apart. Er is inderdaad ruimte om de staatsindeling te vereenvoudigen. Als Dermagne dat zegt, zijn de voorbereidingen al vergevorderd. Het samenvoegen van de regeringen is voor mij een minimum. In Vlaanderen is dat al decennialang het geval. Maar het zou slechts het begin mogen zijn van een breder proces van institutionele vereenvoudiging, waarbij nog meer wordt samengevoegd. Dat kan zowel aan Franstalige als aan Vlaamse zijde. Een interne Vlaamse staatshervorming zou geen kwaad kunnen om de efficiëntie van de overheid te verbeteren.”

Wat zou er institutioneel moeten veranderen in Vlaanderen? “Eerst en vooral kan je de bestaande fusiebeweging van de gemeenten doortrekken. Een handvol gemeenten is al gefusioneerd en er komt nog een handvol fusies aan. Maar we zitten nog altijd met 300 gemeenten. Dat aantal kan je sterk verminderen. Zolang de provincies bestaan, kan je niet zeggen dat we er al zijn met onze interne staatshervorming. Bart Somers spreekt over zogenaamde bestuurlijke regio's, een niveau tussen de gemeenten en de provincies. Als je gaat naar grotere regio's, waar ik meer brood in zie, kan je de provincies definitief sluiten. Dan zijn er ook nog OCMW-raden, politiezones en gerechtelijke arrondissementen die je kan samenvoegen. Institutioneel kan je nog heel wat veranderen. Maar wat moet je het eerst aanpakken?” ANTON SCHELFAUT

“In Wallonië win je niet veel stemmen door te pleiten voor een nieuwe staatshervorming” LORENZO TERRIERE

• Doctoraatsonderzoeker • Lesgever aan de Faculteit Politieke en Sociale Wetenschappen van de UGent • Masters in EU-studies, Business Economics en Europees en Internationaal Recht

16 Cultuur & Sport SPORT

Elvis Biopics over de levens van succesvolle muzikanten zijn de laatste jaren een groeiend succes in een creatief uitgeput Hollywood. ‘Rocketman’ en ‘Bohemian Rhapsody’, over de levens van Elton John en Queen-zanger Freddy Mercury, bewezen dat die een groot financieel succes kunnen worden, dus het was slechts een kwestie van tijd voor rock and roll-legende Elvis Presley een gelijkaardige behandeling zou krijgen.

‘Elvis’ wordt verteld vanuit het perspectief van kolonel Tom Parker, de voormalige manager van ‘the King’. De uit Nederland afkomstige zakenman verduidelijkt meteen dat hij zijn naam wil zuiveren na de vele beschuldigingen betreffende zijn rol in de voortijdige dood van de artiest. Hij maakt zich echter sterk dat Elvis’ succes te danken is aan zijn ontdekking. “Without me, there would be no Elvis Presley”, verkondigt Parker aan het begin van de film. Ondanks zijn vertelperspectief slaagt de kolonel er niet in om de heersende opvattingen over zijn persoon als zijnde een manipulatieve gokverslaafde, die het vertrouwen van zijn getalenteerde protegé jarenlang misbruikte, te doorbreken. Hij gaat zelfs zo ver om badges te laten maken met de boodschap ‘I hate Elvis’, zodat ook uit de vele tegenstanders van de ster munt geslagen kan worden. ‘The King’ zelf reageert hierop met een naïeve goedgelovigheid, die zijn hele persoonlijkheid in de eerste helft typeert.

Bordkartonnen familieleden Hoewel acteur Austin Butler zonder enige gekunsteldheid zijn zang- en danskunsten naar voren laat komen, krijgt hij weinig kans om de man achter het podium te presenteren. De film kent een erg lange speelduur, maar daarvan gaat zeer weinig naar de groeiende paranoia en verslaving van Elvis, noch naar zijn uiteenvallende huwelijk. Zowel Elvis’ ouders als zijn vrouw en dochter zijn nauwelijks meer dan bordkartonnen figuren, die in een intiemere prent meer diepgang aan de performer hadden kunnen geven.

Gebrek aan artistieke vrijheden Er is daarentegen een overaanbod aan montages waarmee zijn groeiende succes wordt belicht, vol met nieuwsartikelen en schreeuwende (vrouwelijke) fans. Visueel en muzikaal is er voor de liefhebbers een heleboel adembenemend spektakel. Het gebrek aan de mens Elvis uit zich ook in de politieke thema’s waarbinnen het leven van de artiest een invloedrijke rol speelde. Het gaat bijvoorbeeld over de toen heersende segregatiewetgeving, de plaats van zwarte muziek in de Amerikaanse popcultuur en de moord op verschillende publieke figuren als Sharon Tate en Martin Luther King. In zekere zin werkt deze benadering, aangezien kolonel Parker niet geïnteresseerd is in de mens Elvis, noch in zijn naasten en idealen. Aan de hand van enkele artistieke vrijheden kon het publiek echter meer welverdiende substantie over de persoon achter de legende hebben genoten. SIMON SEGERS

Mixed Event XV in Dilsen-Stokkem zorgt voor tevreden publiek Het Martial Arts Center (M.A.C.) in Dilsem-Stokkem organiseerde dit jaar voor de vijftiende keer het - ondertussen al traditionele - Mixed Event. Op zaterdag 2 juli keken 32 vechters elkaar in de ogen. Organisator Marc Debois is een tevreden man. Hij stelde een hoog technisch niveau vast en zijn eigen vechters deden het uitstekend.

technische partij draaide en ook de drie rondes op haar naam mocht schrijven.

Tijdens het Mixed Event XV wisselen de wedstrijden in de vechtsportcategorieën K1, Muay Thai en MMA elkaar af. Het evenement wordt sinds 2019 georganiseerd in de zaal Nieuwenborg. Organisator en coach Marc Debois had vooraf de nodige kopzorgen rond onder meer enkele afmeldingen, maar trok zich op aan een uitverkochte zaal vol sfeer. Alles was oorspronkelijk gepland om op eind januari plaats te vinden. Maar toen zorgden de coronamatregelen nog voor heel wat problemen. Uiteindelijk kon alles op 2 juli doorgaan, de laatste datum waarop de zaal beschikbaar was. Dat bleek niet voor iedereen even evident, aangezien veel clubs dan al op verlof zijn. Het is dan moeilijk om geschikte tegenstanders te vinden. Toch konden er nog 16 partijen doorgaan. De coach kon ermee leven. “Voor mij was het belangrijkste dat iedereen van onze kampers een partij had. Enige minpunt was de afmelding voor onze B-klassers Jordy Mues en Jawad Jamali die ik graag had zien knokken, maar voor de rest had iedereen een partij”, vertelt Debois aan PAL SPORT.

De jeugdige leeftijden van de kampers viel wel op, vooral voor C-klassers. Dat laatste is geen toeval, want het Martial Arts Center is altijd erg gericht geweest op jeugdwerking. Al vanaf 6 jaar kunnen jonge kinderen er in contact komen met de sport. Tot hun negende leren ze op een speelse manier de sport ontdekken en vanaf hun tiende verjaardag gaat alles een versnelling omhoog. Dan zoekt Marc Debois naar de grootste talenten uit wie hij dan het maximum wil halen. Tegen hun 16e hebben ze bewezen over de juiste mentaliteit te beschikken en hebben ze toch al wat wedstrijden achter de kiezen. De coach benadrukt dat er daarin veel tijd - en liefde - kruipt, maar dat de beloning het waard is. “Ik ben streng, maar probeer zo rechtvaardig mogelijk te zijn. Discipline en respect zijn onze pijlers.” En ook heel belangrijk, al van jonge leeftijd moeten ze respect aangeleerd krijgen. “Mijn vechters moeten iedereen respecteren. Ze moeten iedereen groeten na de partij bij winst of verlies, alle trainers, hun tegenstanders en de scheids. Ook dat is deel van de sport. Respect en bescheidenheid staan centraal. Voor grote ego’s is er hier geen plaats.”

Pupillen deden het goed Debois stelt vast dat iedereen zeer positief was over Mixed Event, al bekent hij dat hij enkel de eigen vechters echt kon volgen, aangezien hij als trainer in de hoek van de ring moest staan. Hij somt dan ook enkele van zijn pupillen op die het goed deden. “Quinten Styven, 13 jaar, was de enige jeugdvechter op het evenement en ik beloon soms de jeugd hun inzet en mentaliteit om te mogen vechten op ons ‘groot’ gala. Quinten, die ook geselecteerd werd voor deelname aan het WK Muay thai voor de jeugd op 9 augustus in Maleisië, beet de spits af met de eerste winst op punten.” “Ook de 16-jarige Kyel Koolen kreeg een deelname cadeau. Hij mocht in

de N-klasse aantreden en won ook een harde partij in de 66 kg-klasse. Dat is zijn laatste trouwens, want hij moet nu naar de C-klasse.” Dan hadden we Anouar El Kandoussi, “voor mij de beste partij van de avond. Pas 16 jaar oud en moest zijn eerste C-partij vechten tegen een ervaren jongen van 23 jaar uit het Gentse. Anouar liet mooie combinaties zien en kon in de derde ronde nog 8 tellen versieren,’ saved by the bell’ en winst op punten!” De coach gaat verder. “Jennifer Geuns, 16 jaar en 54 kg, draaide haar tweede C-partij tegen de Nederlandse kampioene Aicha Krollis, 21 jaar. Jennifer had het wat moeilijk met de onorthodoxe stijl van de Nederlandse, maar scoorde goed. In de derde ronde kon ze Aicha neerhalen en die kreeg 8 tellen. Even later liep de Nederlandse op een zware hoek van Jennifer en werd ze uitgeteld, winst TKO.” “Jason Chartouf, 17 jaar, had ook een potige, ervaren jongen tegen zich in de 70 kg-klasse, maar wist de drie rondes slim naar zich toe te trekken met winst op punten.” Dan was er Ilyas Jamali, 17 jaar, C-klasse, die dan wel verloor, maar volgens zijn trainer met opgegeven hoofd kon terugkijken op hoe de kamp is verlopen. Als laatste mocht Gina Hooglugt aantreden in de B-klasse -60 kg die een hele mooie

Veel aandacht voor de jeugd

CARL DECONINCK

FILM

7 JULI 2022

BOEK

Atlas van het dialect in Vlaanderen In 2019 verklaarde de openbare omroep dat “taal het basisingrediënt is van alles wat de VRT maakt”. Standaardtaal is uiteraard de norm voor de nieuwsdienst. Voor fictie maakt de Reyerslaan echter de nodige ruimte om ook tussentaal en dialect te gebruiken. Denk maar aan series zoals Thuis en Eigen Kweek. Ook artiesten bedienen zich al van oudsher van het dialect om hun boodschap te verpakken: van De Strangers over Biezebaaze tot Van Echelpoel. Is het dialect terug van nooit weggeweest? Vier academici in Gent en Leiden slaagden erin met deze atlas de dialecten in Vlaanderen in kaart te brengen. Logischerwijs worden Frans-Vlaanderen en Zeeuws-Vlaanderen ook in deze onderneming verwerkt. Geen eenvoudige opdracht, aangezien het dialect vandaag amper nog gebruikt wordt in geschreven vorm. Bovendien gaat het om een bonte verzameling streektalen die men vaak enkel heel lokaal gebruikt. En dan is er natuurlijk nog de sterke opmars van de standaardtaal die via de media, de overheid en het onderwijs het dialect in het defensief heeft geduwd.

zer visueel voor te stellen welke term dialectsprekers gebruiken voor woorden als zoen, ragebol of schoenveter. De hoofdtekst wordt daarbij ondersteund door kaders waarbij men dieper ingaat op een saillant weetje. Fraaie tekeningen ondersteunen daarbij de tekst op aangename wijze. Met een knipoog naar uitspraken van ‘Bekende Vlamingen’ die in het collectieve geheugen zijn gegrift. Zoals de tussenkomst van Jan Jambon in het Vlaams Parlement als voorbeeld van tussentaal: “Da gade gij nie bepalen!”

Dialect, tussentaal of standaardtaal

De teloorgang van het dialect

Het boek is opgebouwd via de vijftig vragen die elk in een hoofdstuk worden behandeld. De lezer kan elk apart en kriskras doornemen. Het spreekt voor zich dat de auteurs getrouw aan hun taalkundige achtergrond eerst duidelijkheid scheppen over het verschil tussen dialect, tussentaal en standaardtaal. Vervolgens helpen overzichtelijke kaarten de le-

Zelfs iemand met een gebrekkige kennis van het West-Vlaams en Limburgs, ziet opmerkelijke parallellen met respectievelijk de Engelse en Duitse taal. Ook de historische achtergrond en evolutie van de voornaamste dialecten worden door de auteurs zorgvuldig en vakkundig verklaard. Geprangd tussen beide is het Brabants dat - dankzij het groeiende economi-

sche en politieke belang - aangrenzende gebieden is gaan beïnvloeden. Verrassend misschien is dat het Brabants in belangrijke mate in het Gents is ingesijpeld. Minder verbazend is de rol die geografische grenzen als rivieren spelen in het afbakenen van dialecten. Of het tanende gebruik van dialect in steden die onderhevig zijn aan migratie, gaande van studenten uit andere provincies tot vreemdelingen uit andere continenten. Het meest uitgesproken is de teloorgang van het Brussels, dat stilaan een curiosum is. Met dit boek behandelen de vier auteurs op een toegankelijke en aantrekkelijke manier het bestaan van de diverse dialecten in Vlaanderen. De lezer kan makkelijk nakijken of hij de eigen streektaal nog machtig is en aan de hand van de atlas meer exotische dialecten inoefenen. En voor wie zich ergert aan elke afwijking van het standaardnederlands, geen nood: enkele jaren geleden bracht Lannoo een atlas van de Nederlandse taal uit, netjes met een Vlaamse en Nederlandse editie.

PIETER VANDERMOERE

Johan De Caluwe e.a., ‘Atlas van het dialect in Vlaanderen’, Lannoo, 2021, 289 bladzijden, 39,99 euro, ISBN 9789401468404

Cultuur

7 JULI 2022

KUNST

350 jaar vogels en bloemen op katoen

Het Kasteel d’Ursel in Hingene laat in een boeiende expo kennismaken met zijn unieke collectie decoratieve katoenen muurbespanningen. Op de plek van het Kasteel d’Ursel in Hingene stond halverwege de zestiende eeuw nog het bescheiden ‘steyne huys’ van de rentmeester van het Land van Bornem. Nadien vergrootte de Antwerpse ridder Dierick van de Werve het tot een ‘huysinghe van plaisantie’. In 1608 kwam het in het bezit van de grafelijke familie d’Ursel, die het verbouwde tot een kasteel in barokstijl. Tussen 1761 en 1765 werd het kasteel nogmaals aangepast aan de mode van de tijd, dit keer het classicisme. De Italiaanse architect, schilder en decorateur Servandoni, die op dat moment furore maakte in Parijs en Londen, tekende voor de verbouwingen en hij nam ook het interieur grondig onder handen. Servandoni maakte van Kasteel d’Ursel een harmonieus geheel, dat tot vandaag bijna ongewijzigd bewaard is gebleven. Sinds 1994 is het eigendom van de provincie Antwerpen, die er regelmatig tentoonstellingen organiseert.

Sitsen in de smaak De expo die er nu te zien is, focust op een decoratietechniek die in het kasteel veelvuldig is toegepast. In vijftien kamers, waarvan enkele voor het eerst publiek

toegankelijk zijn, zijn de muren bespannen met sitsen. Dat zijn katoenen stoffen die in India en later ook in Europa werden beschilderd of bedrukt. De oudste stukken dateren uit het midden van de zeventiende eeuw en de jongste werden in 1967 geplaatst. Allemaal samen vormen ze een unieke collectie: in geen enkel Europees kasteel zijn er meer sitsen te vinden dan in Hingene. De tentoonstelling onthult waar de liefde voor beschilderd en bedrukt katoen vandaan komt. In de zestiende eeuw kwamen de eerste sitsen uit India. De motieven met exotische bloemen, planten en vogels prikkelden de verbeelding, de stoffen waren veel dunner dan wol of linnen en ze behielden, zelfs na veelvuldig wassen, hun heldere kleuren. Het succes nam toe vanaf de zeventiende eeuw, toen grote handelscompagnieën zorgden voor een permanente aanvoer. Om tegemoet te komen aan de groeiende vraag ontstonden er vanaf de achttiende eeuw ook in Europa katoendrukkerijen.

Techniek en restauratie Hoe werden de stoffen beschilderd of bedrukt en hoe ontstonden de kleuren? De expo toont

originele drukblokken, stalenboeken en kleurstoffen, maar eveneens een opmerkelijk werk van de Indiase kunstenares Renuka Reddy. Ze schilderde een reproductie van een wandspanning uit het kasteel en bewaarde een staal van elk van de tien stadia die er nodig zijn om een sits te maken. Ook de restauratie van de sitsen komt aan bod. Toen de provincie het kasteel kocht, konden de wandbespanningen op het nippertje worden gered. Zelfs wat verloren ging, kon worden hersteld. Zo zijn er tussen de nooit eerder getoonde schilderijen uit de collectie van de familie d’Ursel twee aquarellen met Auguste d’Ursel die in zijn appartement rustig de krant leest. De wandbespanningen in zijn alkoof werden bewaard, maar die van de muren niet. Dankzij de kunstwerkjes kon achterhaald worden dat hetzelfde motief de hele kamer sierde en zo kon die haar oorspronkelijk uitzicht terugkrijgen.

Kleding en hedendaagse kunstenaars Voor het bespannen van wanden koos men in de achttiende eeuw bij voorkeur grote motieven, zoals levensbomen. De familie d’Ursel deed dat niet. In Hingene vinden we uitsluitend kleine motieven van bloemen en planten, die normaal als kledingstof werden gebruikt. Dit illustreert de expo met tientallen bruiklenen uit het Antwerpse ModeMuseum. Over het hele kasteel verspreid vind je sjaals en sjerpen, jakken en japonnen, rokken en capes, een gilet en een kamerjas. Ze tonen hoe er in Europa werd geëxperimenteerd met druktechnieken op stof, maar vooral hoe immens populair sitsen waren in de achttiende en negentiende eeuw. Net als in vorige tentoonstellingen is het historische verhaal doorweven met werk van hedendaagse kunstenaars en ontwerpers, zoals Dries Van Noten en Dirk van Saene. Er is gekozen voor zowel jonge textielkunstenaars als voor gevestigde waarden uit andere disciplines. Soms is de inspiratie erg letterlijk, soms zijn de verwijzingen heel subtiel.

MMMV

Tentoonstelling ‘Paint & Print’, nog t.e.m. 9 oktober 2022, Kasteel d’Ursel, Hingene, www.kasteeldursel.be

LEZERSBRIEVEN TRUMP Pallieterke, De koppige bewering van Trump dat de verkiezing van Biden een gestolen verkiezing was, wordt na alle Vlaamse media - nu ook door 't Pallieterke als een ‘ongestaafde’ bewering betiteld (cfr. artikel ‘De staatsgreep van Trump’ in het nummer van 23 juni). Maar nergens wordt ingegaan op de redenen die Trump daartoe aangeeft, namelijk de veralgemeende stemmingsmogelijkheid (= buiten de uitzonderlijke gevallen als per procuratie stemmen voor ouderen, zieken...) die aanleiding gaven tot massale fraude door de Democraten in hun districten. Die per brief-verkiezingen steunden de Democraten met klem. Reeds voor de verkiezingen van 4 november 2020 had Trump daarvoor enkele malen gewaarschuwd. Voor die verkiezingen ook hadden de Democraten reeds geprobeerd zijn kandidatuur te laten annuleren omwille van inmenging van Rusland in de komende verkiezingen. Na de verkiezingen probeerden de Democraten tot tweemaal toe Trump te doen afzetten om diezelfde reden. Tevergeefs. Dit maakt de bewering van Trump dat de overwinning van Democraat Biden in 2020 van hem gestolen was minder absurd... Voor zover ik weet is die veralgemeende stemming per brief in Europa ongeldig. Het zou leerrijk zijn mocht ’t Pallieterke daar wat dieper op ingaan. Daniël Feys - Torhout

TRUMP (2) Pallieterke, Voor alle duidelijkheid: ik ben fan van de geschriften van uw medewerker Jurgen Ceder, maar met zijn laatste artikel over Trump heeft hij mij een beetje ontgoocheld. Waarom? Wel, Trump beweerde altijd dat hij op de verkiezingen werd tegengewerkt en dat op die manier een soort fraude werd gepleegd bij de stembusslag. De heer Ceder heeft dat bevestigd met een uitgebreid artikel in het ’t Pallieterke een paar maanden na de verkiezing van Biden. In zijn laatste artikel echter schrijft hij eigenlijk dat Trump ongelijk had met zijn beweringen over fraude. Tja, wat is het nu eigenlijk? Robert Bové - Wichelen

DRINKBAAR Pallieterke, In het artikel over Congo is er tweemaal sprake van “drinkbaar water”. Van Cyriel Moeyaert, onze leraar van de 5de Latijn-Griekse (er werd toen nog afgeteld) in het St.-Jozefscollege te Izegem hebben wij geleerd dat alle water drinkbaar maar daarom nog geen drinkwater is. “Drinkbaar water” is een gallicisme. Jan Strynckx - Zele

EXCUSES PATHOLOGIE Pallieterke, België heeft de onafhankelijkheid verleend zonder voorafgaande oorlogvoering met haar kolonie. Vooruitziende Verhofstadt heeft reeds jaren geleden zijn excuses aangeboden aan de ‘vredelievende’ Kagame. Deze zou nu de slechterik zijn met betrekking tot de wantoestanden in Oost-Congo. Tot welke huidige of toekom-

stige slechterik moeten we ons dan wenden? In plaats van ’onze Belgische excuses’ aan te bieden aan Congo, vind ik het prioritair dat de franskiljonse Belgische gemeenschap haar excuses aan de Vlamingen moet overmaken voor het jarenlang onderdrukken van Vlaamse bevolking. Een tweede prioriteit: excuses van de Belgische mannen aan de Belgische vrouwen omdat zij pas sinds 26 juni 1949 konden deelnemen aan de parlementsverkiezingen.Wie is daar de geknipte persoon voor? Onze koning: man en Franstalig. Ortwin R eymen - Holsbeek

WERELDWIJDE VOEDSELCRISIS Pallieterke, Al duizenden jaren doen wij aan landbouw. Nu is er de stikstofgekte en sluiting van boerderijen, terwijl een wereldwijde hongersnood op ons af kan komen. Hoe woke kun je zijn? Bruno Huylebroeck - Zelzate

OEKRAÏNELEGIOEN: BEZINT EER GE BEGINT Pallieterke, Ik vrees dat de sukkelaars die zich hebben laten verleiden om dienst te nemen in het internationaal legioen in Oekraïne van een koude kermis thuiskomen. Ik heb hetzelfde meegemaakt hier in Kroatië. Tijdens de oorlog word je bejubeld en met eer overladen, maar eens alles weer peis en vree is, word je gewoon weggesmeten. Tijdens geen enkele herdenking word je nog genoemd. Je hebt gewoon nooit bestaan. De nabestaanden van gevallen Kroaten ontvangen een pensioen, die van gevallen buitenlanders niets. Dus jongens: bezint eer ge begint. Roger Slaets - K roatië

GULDEN SPOREN 11 JULI 2022 Pallieterke, Hoe is ’t ooit begonnen dat sterke volksgevoel eenparig uitgesponnen, strevend naar één doel? “Vlaanderen vrij” zou het worden… Brugse Metten gaf het sein, voor kampende horden moest men wel in Kortrijk zijn! Pevelenberg twee jaar later gaf een bitter resultaat… Met wat wijn in te veel water was de Vlaming niet gebaat! Zal hij ooit zijn lesje leren? Wordt hij slimmer in ’t verschiet door zelfstandig te regeren want met België lukt het niet? EDP - Brugge

GENITALE VERMINKING VERVIERVOUDIGD Pallieterke, Meer dan 23.000 vrouwen en meisjes in ons land zijn genitaal verminkt, 12.000 anderen riskeren verminkt te worden. Dat aantal stijgt jaar na jaar, zo blijkt uit een nieuwe studie van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen en de FOD Volksgezondheid. Nu hoor je Groen, Vooruit en PVDA niet, want de daders zijn hun kiezers en dan is dat niet belangrijk. Swa Cauwenbergh - A ntwerpen

Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

18 Geschiedenis

7 JULI 2022

WAAROM WE OP 11 JULI DE GULDENSPORENSLAG HERDENKEN

IMMENS POPULAIR Dit met een stroperig romantische saus overgoten concept, sloeg meteen aan bij een breed publiek. ‘De Leeuw van Vlaanderen’ verwierf een immense populariteit en het boek werd meteen ook zoveel meer dan een louter historiserende roman. Door zijn mobiliserende kracht had ‘De leeuw van Vlaanderen’ immers een enorme impact op de beginnende Vlaamse Beweging, terwijl het initieel was geschreven als een ode aan het glorierijke verleden van de prille, soevereine en vooruitstrevende Belgische staat… Een staat waarvan Conscience uit de grond van zijn hart wenste dat die de dualiteit van zijn cultuur erkende en die de taal van de meerderheid recht zou laten wedervaren. Toen dit streven compleet genegeerd werd door het officiële België, werd het een wekroep voor emancipatie van de in meer dan één opzicht verdrukte Nederlandstalige meerderheid in het land en een bede om niet te vervreemden van eigenheid en het onlosmakelijk hiermee verbonden verleden.

CONSCIENCE NIET DE EERSTE

Hendrik Conscience

Het is overigens een populaire misvatting dat Hendrik Conscience de eerste was die een beroep deed op de heldendaden van Pieter de Coninck en Jan Breydel om ons grootse verleden te evoceren. Pieter J. de Borchgrave had het hem bijna een halve eeuw eerder al voorgedaan toen hij tijdens de Brabantse Omwenteling in een epische ‘Ode aen de Vryheid’ de Guldensporenslag evoceerde. Omstreeks 1820, toen Willem I ernstige pogingen ondernam om het gebruik van het Nederlands in onze gewesten te stimuleren, waagden onder meer Pieter J. Renier en Prudens van Duyse zich aan dit thema. Er waren zelfs enkele Franstaligen die zich door de gebeurtenissen in Kortrijk lieten inspireren. Kort na 1830 publiceerden onder meer Henri Moke, Victor Joly en Jules de Saint-Genois des Mottes over 1302… Conscience had de mosterd voor zijn ‘Leeuw van Vlaanderen’ hoofdzakelijk gehaald bij August Voisin die in 1834 een ‘Notice sur la bataille de Courtrai ou des Eperons d’Or’ had gepubliceerd. Terwijl

Deze week wordt overal te lande 11 juli, feest van de Vlaamse Gemeenschap, gevierd. Een mooie traditie die intussen al bijna anderhalve eeuw oud is. In de marge hiervan moet er mij echter iets van het hart. Ik blijf het namelijk, als Brabander en terugblikkend door mijn historiserende bril, vreemd vinden dat Henri of Hendrik Conscience - 50 procent Fransman en 50 procent Antwerpenaar - uitgerekend de Guldensporenslag van 11 juli 1302 in zijn bestseller ‘De Leeuw van Vlaanderen’ symbolisch naar voren schoof als een “historisch identificatiepunt van de eerste orde” dat alle inwoners van onze gewesten verbond… Heel wat Brabanders stonden in 1302 immers aan de andere zijde van de Groeningebeek.

Voisin zich op zijn beurt had laten inspireren door het ‘Jaerboek der stad en oude casselry van Kortryk verzameld uyt menigvuldige auteurs en handschriften’ dat de Kortrijke bibliofiel Jacob Goethals in 1814 had gepubliceerd. In deze stadskroniek die loopt tot 1507 besteedde de auteur erg veel aandacht aan de gebeurtenissen in 1302.

herdenken. Omstreeks 1880-1885 werden er voor het eerst in een aantal grote steden herdenkingen van de Guldensporenslag georganiseerd. Een eerste hoogtepunt vormde de onthulling van het monument voor Jan Breydel en Pieter de Coninck in Brugge. Na jaren van voorbereiding was het in 1887 zover. Naar de beste Vlaamse traditie ging dit gepaard met flinke onenigheid waardoor het monument tweemaal werd onthuld. Een eerste keer op 11 juli door de oorspronkelijke organisatoren en op 15 augustus volgde dan de officiële, door het stadsbestuur georganiseerde inauguratie, waarop koning Leopold II het woord voerde. Dat gebeurde in het Frans, een ‘misstap’ die de volgende dag door het stadsbezoek van de Nederlandssprekende prins Boudewijn werd goedgemaakt.

DE GULDENSPORENSLAG WERD EEN WEZENLIJK ONDERDEEL VAN DE NATIONALE MYTHEVORMING EN WERKTE OVER IDEOLOGISCHE GRENZEN HEEN ALS EEN VERBINDENDE FACTOR In Brugge werd 11 juli een jaarlijks terugkerende feestdag. In oktober 1893 werd die dag op een algemene vergadering van het Nationaal Vlaamsch Verbond te Tienen tot de nationale feestdag van Vlaanderen uitgeroepen. Vooral onder impuls van het in 1895 opgerichte Algemeen-Nederlands Verbond vonden er op steeds meer plaatsen Guldensporenvieringen plaats.

HISTORISCH IDENTIFICATIEPUNT In 1902, bij de zeshonderdste ‘verjaardag’ van

onscience dikte de historisch bekende feiten behoorlijk aan, niet alleen met de bedoeling een in de gratie van zijn lezerspubliek vallende romance te schrijven over Machteld die “met onrustige drift” naar haar hoofse ridder smachtte, maar deze meteen ook een tijdloze en sterk symbolische dimensie te geven. Een in se feodaal, sociaaleconomisch conflict, zoals er in die lichtgeraakte tijd dertien in een dozijn waren, werd door zijn vlotte én idealiserende pen herschapen in een heldhaftige nationale vrijheidsstrijd van Vlamingen tegen Fransen. Hoewel er veel bloed vloeide in deze soms gruwelijke roman, kreeg het hele epos op die manier een meerwaarde. En zo komt het dat de opstand, die de Guldensporenslag in feite was, opgevoerd werd als een wettige en heilige strijd voor een betere toekomst van het vaderland.

Miniatuur van de Guldensporenslag uit de Grandes Chroniques deFrance, ca. 1390-1401

de wapenfeiten in Kortrijk, was ‘1302’ al uitgegroeid tot een historisch identificatiepunt van de eerste orde waarvoor men massaal de straat op kwam. Herdrukken van ‘De Leeuw van Vlaanderen’ en een aantal populair-wetenschappelijke en voor een breed publiek geschreven boeken die in die periode van de pers waren gerold, werkten dit nog meer in de hand. Ze boden alle ruimte om de Guldensporenslag binnen een algemeen Vlaams(-nationaal) kader, geheel in overeenstemming met de persoonlijke ideologische voorkeur van de lezer, te interpreteren. In het populaire ‘Onze Helden van 1302’ van de hand van de conservatief-katholieke Brugse kanunnik Adolf Duclos, was de Franse koning Filips de Schone de baarlijke duivel die het onschuldige katholieke Vlaanderen bedreigde. De links-liberale publicist Julius Sabbe beschouwde de Guldensporenslag dan weer als het begin van het einde van het feodalisme in onze gewesten en de politieke en socio-economische doorbraak van de Vlaamse burgerij en de Vlaamse arbeidersklasse. De Guldensporenslag werd zo niet alleen naadloos een wezenlijk onderdeel van de nationale mythevorming, maar werkte, zeker in een aantal grote steden, ook over de ideologische grenzen heen, als een verbindende factor. In Antwerpen bijvoorbeeld namen vanaf 1908 de katholieke Nederduitsche Bond, de Liberale Vlaamsche Bond én de socialistische Belgische Werklieden Partij samen deel aan de Guldensporenviering. Het begin van een mooie traditie waaraan het uitbreken van de Grote Oorlog voortijdig een einde maakte… JAN HUIJBRECHTS

OPKOMENDE HERDENKINGEN Naarmate de identificatie met 1302 in Vlaamsgezinde kringen groeide, rees meer en meer de gedachte om deze gebeurtenissen daadwerkelijk te

EEN FEODAAL, SOCIAALECONOMISCH CONFLICT WERD DOOR CONSCIENCES VLOTTE ÉN IDEALISERENDE PEN HERSCHAPEN IN EEN HELDHAFTIGE NATIONALE VRIJHEIDSSTRIJD VAN VLAMINGEN TEGEN FRANSEN

Jan Breydel en Pieter de Coninck

De Slag der Gulden Sporen door Nicaise de Keyser

Puzzel

7 JULI 2022

't Pallieterke telt tegenwoordig niet alleen 20 bladzijden in plaats van 16. Maar uw abonnement biedt u nog veel meer! Ontdek het hieronder en via palnws.be/abonnees.

Vraag van de week Elke maandag stellen wij een actuele vraag over een spraakmakend thema en horen wij graag uw mening! DEZE WEEK

Presentator Stijn Derudder is uw gastheer in twee podcasts. Elke donderdagochtend is er PAL EROP, waarin u Jurgen Ceder, Pieter Van Berkel en de andere medewerkers en gasten aan het woord hoort. Op zondag is er dan weer de podcast ‘Een kwestie van geloof’, waarin telkens een onderdeel uit het geloof in brede zin wordt behandeld. palcast.be

Welke maatregelen moeten uw pensioen betaalbaar houden?

De app

Neem deel via: palnws.be/category/vraag-van-de-week

“Wat vindt u van de Belgische abortuswetgeving?” Dat was de vraag die we vorige week stelden aan de lezers van PAL NWS, naar aanleiding van de discussie die in ons land volgde op de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof.

Zoals elk zichzelf respecterend medium beschikt ook ’t Pallieterke over een eigen nieuwsapp. Je vindt hem in de Google Play Store (Android) en de App Store van Apple (iOS).

43 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN VINDT DE BELGISCHE ABORTUSWETGEVING GOED ZOALS ZE IS. ZIJ VINDEN EEN VERSOEPELING OF VERSTRENGING NIET NODIG. 41 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN VINDT EEN VERSTRENGING WÉL NODIG EN VINDT DAT ABORTUS ENKEL IN SPECIFIEKE SITUATIES MOGELIJK MAG GEBEUREN. 8 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN WIL DAT ABORTUS VOLLEDIG VERBODEN WORDT. 7 PROCENT VAN DE RESPONDENTEN WIL DAT HET RECHT OP ABORTUS UITGEBREID WORDT.

Nieuwsbrieven Elke werkdag het beste van PAL NWS en ’t Pallieterke in uw mailbox, voor u geselecteerd en van commentaar voorzien door de webredactie. Elke dinsdag is er bovendien de vraag van de week. palnws.be/nieuwsbrieven

P L NWS

PAL NWS is de nieuwssite van ’t Pallieterke. Als abonnee hebt u uiteraard toegang tot alle artikels achter de betaalmuur. palnws.be

1322

A B C D E F G H I J K L

Met PAL SPORT pikken we de draad van vroeger weer op, toen boksen en gewichtheffen in ’t Pallieterke belangrijk waren. palsport.be

9 10 11 12

Volg PAL voor Vlaanderen op onze sociale media, deel de berichten en effen zo mee het pad naar een onafhankelijk Vlaanderen!

 www.facebook.com/palvoorvlaanderen  twitter.com/palvoorvl  www.instagram.com/palvoorvlaanderen/

HORIZONTAAL A. B. C. D. E. F. G. H. I. J. K. L.

Attributies Dubbele zet in het schaakspel - 100 m² Zilver - Lidwoord - Engels vragend vnw. - Francium Ongebruikt Naaldboom - Aristocraat Bestandsextensie van een PowerPoint-presentatie - Agendapunten - Plus Land in Centraal-Azië Internetlandcode van een buurland - Griekse god van de zinnelijkheid - Daarbinnen Geldeenheid - Mangaan Telwoord - Germaanse god- Overgeleverd verhaal Rubidium - Bepaalde - Elektrisch geladen atomen Vrijheidsberoving

VERTICAAL 1. Elektronische apparaten die een boodschap uitzenden als antwoord op een ontvangen boodschap 2. Allerliefste - Laagwater 3. Maanstand - Open VLD-minister in de Brusselse Hoofdstedelijke Regering Verenigde Naties 4. Frame - Meisjesnaam - Vogelproduct 5. Met heel goede eigenschappen - Europees land 6. Neon - Beenbekleding 7. Werktuigbouwkundig ingenieur - Vorderde 8. Autochtoon - Internetprotocol 9. Nestor - Afwaswater 10. Bevel - Pers. vnw. - Italiaans modehuis 11. Grondgebied rond een boerderij - Gelden die je tijdelijk kreeg en later terug moet betalen 12. Vaatbundels in een blad - Erg smal

OPLOSSING 1321 1

E A N G S

G R

1321

E S

9 10 11 12

G E N D

E R

E N E N D

D M M R U M

E D E

M O L

D A U

C E N T

E O

A R O M A

T O K

O O

O N A G E

E M P

E A M L

A N D

A C E

E N T A

A R

R D E

20 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

7 JULI 2022

Tweet van de week Een linkse Nederlandse journalist schoffeerde zo’n 20 jaar geleden weldenkend Vlaanderen én Nederland met een uitspraak dat de Belgische politiek toen helemaal typeerde: “Het is niet omdat het Vlaams Blok zegt dat het regent, dat je moet gaan beweren dat de zon schijnt.” Dat klinkt niet wereldschokkend, maar het was het wel in die dagen. Domweg het omgekeerde zeggen van wat een Vlaams Blokker zei, was gewoon de manier van werken in de politiek. Als Dewinter in het jaar 2000 een collega waarschuwde dat de soep echt wel heel warm was, verbrandde die nog liever lippen, mond en maag dan even te blazen. Ondertussen weten partijen beter. Pak nu dat fameuze 70-puntenprogramma van Vlaams Blok dat destijds werd gelijkgesteld met ‘Mein Kampf’. Ondertussen zijn heel wat van die punten ingevoerd door regeringen waarin Blok of Belang niet zat en worden die punten met vuur verdedigd door 90 procent van de politiek. Eén partij blijft echter consequent haar tanden kapotbijten op stenen omdat Dewinter zegt dat het geen kauwgum is. En dat zijn onze vrienden van Groen. De eerder obscure Celia Groothedde merkte deze week op Twitter op dat zelfs punt 1 van het 70-puntenprogramma werd verwezenlijkt, namelijk het opdoeken van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding. Een instelling die door menige Vlaming werd uitgekotst. Niet omwille van de mensenrechten, wel door de extreemlinkse invulling die eraan werd gegeven.

van het Centrum, begrepen waarom de Vlaming haar centrum voor Vlaamse zelfhaat zo verfoeide. Het lag aan de naam uiteraard. Die was veel te lang. Els veranderde die prompt in UNIA. Het effect was verbazingwekkend efficiënt. Het Centrum werd meteen alles vergeven. Maar zodra de Vlaming doorhad waarvoor UNIA stond, had hij daar een hekel aan. En dus besloot Vlaanderen uit UNIA te stappen en zijn eigen mensenrechteninstituut op te richten. Dat is voor volgend jaar. Het brein achter deze operatie? Bart Somers. Het valt dus te vrezen dat deze nieuwbakken V-UNIA binnenkort net zo gehaat zal worden als zijn voorgangers die boerka’s een bewijs vinden van vrouwelijke emancipatie. Of erger. Wat we zelf doen, doen we immers beter. En dan moet je Celia Groothedde met de tweede helft van haar tweet wel gelijk geven: “Een dure grap die het burgers moeilijker maakt.” En daar heeft de dame in kwestie nu eens helemaal gelijk in. Een beetje zoals een kapotte klok. Die staat twee keer per dag ook juist.

Bart Somers In 2016 had mevrouw Keytsman, de door Groen aangestelde leidster

Poetin verstrikt in het nieuwe ijzeren gordijn

VIVALDI-REGERING DOET HAAR NAAM WEER ALLE EER AAN

“Al wie dat niet springt, is li-be-raal” “En wat als ik nu iedereen eens uitnodig om een worstje en een hamburger te komen eten, bij mij thuis?”, vroeg Alexander De Croo aan zijn minister en Vivaldianen toen bleek dat ze er niet zouden uitkomen met de pensioenvervorming. “De belastingbetaler trakteert.” De PS had er meteen oren naar op voorwaarde dat er wat betere flessen wijn tegenaan gegooid werden en Alexander was ook deze keer niet in een positie om zijn coalitiepartner iets te weigeren. En zo gebeurde het dat de regering-De Croo verzamelen blies op het familiedomein van de premier. Het werd een vrolijke avond waarbij iedereen het erover eens was dat de sfeer na de 15e fles echt wel goed was binnen Vivaldi. “We zijn goed bezig! Ook al zeggen ze in heel Europa van niet”, sprak staatssecretaris van Begroting, Eva De Bleeker. Eva is verantwoordelijk voor het evenwicht in het Belgische budgettaire gebeuren en had bijgevolg al flink ingedronken voor ze naar de barbecue kwam. Het gezelschap zat aan de pousse-café toen De Croo heel voorzichtig de aandacht vroeg voor zijn nieuwste plan. “Wij bij Open Vld vinden dat mensen pas een pensioen kunnen krijgen als ze 20 jaar gewerkt hebben”, probeerde hij voorzichtig. “Ik zou zelfs zeggen 25!”, voegde Van Quickenborne eraan toe. Vincent had van voorzitter Lachaert de opdracht gekregen om altijd wat meer te vragen dan Alexander. Kwestie van de partij toch enige sérieux te geven in de publieke opinie. Hij kreeg meteen bijval van Mathieu, de jongste van de familie Michel. In zijn beste Nederlands dan nog: “We moeten de neerling naar de teerling zetten”, sprak hij en hij keek diepzinnig voor zich uit, terwijl hij met een koffielepeltje in zijn cognac roerde alvorens die achterover te slaan.

Boterham met kaas De sfeer sloeg meteen om. Vicepremier Petra De Sutter vroeg zich immers af hoe een vrouw nu 25 jaar zou kunnen werken en tegelijk een kroost zou kunnen grootbrengen. “Dat is thatcheriaans”, riep ze. Waarop kersvers staatssecretaris Martine de Moor zich meteen geroepen voelde om iets warm thatcheriaans te zeggen: “Als we nu eens vluchtelingen allemaal een boterham met kaas geven en een kapotte tent in plaats van een leefloon, dan kunnen we dat geld spenderen aan de pensioenen.” Frank Vandenbroucke, die uiteraard nuchter was

gebleven en enkel dronken was van zichzelf, had niet echt bezwaren tegen dat plan. De toekomst van Vooruit is immers zeer flinks. Of beter, hij had bijna geen bezwaren. “Als ik daar zelf was opgekomen, was ik er graag mee akkoord gegaan,” doceerde Frank openhartig, “maar ik moet daar eerlijk over zijn: het is niet mijn idee. En daarom vind ik het oprecht op niks lijken. U moet dat niet persoonlijk nemen. Het is gewoon hoe ik in elkaar zit”.

De kleur van rode wijn Meteen werd duidelijk dat Vivaldi niet alleen een allegaartje was van politieke gezindheden die het niet eens konden worden over de kleur van rode wijn, maar ook politieke families dreven steeds verder uiteen in deze regering. “U zet hoog in met 25 jaar werken voor een pensioen van 1.500 euro. Dan stellen wij voor om drie jaar te werken voor een pensioen van 1.700 euro én een belasting op het spreken van Nederlands in Vlaanderen.” Tinne van der Straeten hinnikte haar tanden bloot van plezier: “Voilà zie, nu weet je ook eens wat het is als je coalitiepartner terugkomt op gemaakte afspraken, meneertje De Croo! Niet plezant hé?!” De premier begreep meteen dat de plannen voor een goed akkoord niet voor vanavond waren en greep aan de noodrem. “Vrienden, vrienden,” sprak Alexander De Croo, “ik ben blij met de vorderingen die we vandaag als team gemaakt hebben en kijk uit naar ons volgende overleg waar we de laatste pietluttige knoopjes kunnen doorhakken. Ik ben trots op de sfeer waarin wij kunnen werken bij Vivaldi, die we morgen allemaal in de pers als positief mogen omschrijven.” “Constructief zelfs”, kraaide minister van Pensioenen Lalieux, terwijl ze een fles châteauneuf-du-pape hoog in de lucht hief en zong van “al wie dat niet springt, is li-be-raal”. Meteen gevolgd door de vrienden van Ecolo en Groen.

VoIP telefonie Wi-Fi Netwerkbeheer ‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’ Huwelijken - Recepties - Banketten - Seminaries

Fruithoflaan 15 - 2530 Boechout - 03/455 07 67 www.kasteelfruithof.com

flybywire.vlaanderen