't Pallieterke van 11 augustus 2022 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

10-11

PIETER CLEPPE

HOOFDREDACTEUR BRUSSELS REPORT

INTERVIEW

“Waarom spreken we nooit over het giftige afval van zonnepanelen?” Pieter Cleppe is oprichter en hoofdredacteur van Brussels Report, een nieuwssite die bericht over het beleid van de Europese Unie. Hij luidt de alarmbel over de “experimentele agenda” van het Europese establishment die onze welvaart ondermijnt. “We moeten terug naar de rede, weg van het dogmatisme en de ideologische oekazes van de groene activisten.”

DE VAL VAN TAVISTOCK KEERPUNT IN TRANSGENDERWAANZIN

COLUMN

ARTHUR VAN AMERONGEN BESTRIJDING AZIATISCHE HOORNAAR VERZEKERD

2 5 6

EEN NIEUWE ASIELCRISIS IS BEGONNEN In Nederland moeten ze asielzoekers nu al op cruiseschepen huisvesten. Het VK stuurt ze naar Rwanda. België denkt met voorlichtingscampagnes (aan vluchtelingen die reeds in de EU zijn) de instroom te kunnen verminderen. Europese landen gaan op zoek naar nieuwe, originele methodes om de asielstroom het hoofd te bieden. Het zijn lapmiddelen die niet raken aan de kern van het probleem. Er is een nieuwe asielcrisis op komst, voorspelt Dirk Van den Bulck, commissaris-generaal voor de Vluchtelingen in De Standaard. Er zijn al 16.000 achterstallige dossiers. In het verleden slaagde men er in dergelijke achterstand in te halen door de instroom te beperken. Dat zal nu niet lukken. De commissaris-generaal ziet veel tekenen aan de wand dat de druk nog zal toenemen. In juni alleen al waren er 3.000 nieuwe asielaanvragen en het aantal is waarschijnlijk verder gestegen in de zomermaanden. Het is duidelijk dat er heel wat meer aanvragen zullen zijn dan vorig jaar. Voor een groot deel gaat het over ‘secundaire migratie’, een eufemisme voor mensen die al in Europa zijn en verder trekken naar een land waar ze meer materiële voordelen kunnen krijgen. Dat is een praktijk waaraan de Dublin-regels eigenlijk een

einde hadden moeten stellen. Blijkbaar is België een zeer aantrekkelijk land voor asielmisbruikers. De Scandinavische landen waren dat vroeger ook, maar door een strengere aanpak, zeker in Denemarken, worden ze nu meer gespaard. “Ons asielsysteem wordt op grote schaal misbruikt”, zei de eerste commissaris-generaal voor de Vluchtelingen, Marc Bossuyt, in mei nog aan Gazet van Antwerpen. “In ons land hebben we 30.000 opvangplaatsen, die permanent volzet zijn omdat het merendeel van de mensen daar eigenlijk niet hoeft te zitten.”

De Conventie van Genève is een nutteloze relikwie Als de Conventie van Genève, een relikwie uit andere tijden, niet hervormd kan worden, moeten de EU-landen er uitstap-

pen. De conventie wordt in de praktijk alleen nog gebruikt waarvoor ze helemaal niet bedoeld was, namelijk economische migratie. En waarvoor ze wel bedoeld was, dat wordt ook toegepast zonder: de EU had heus geen juridische verplichting nodig om Oekraïners op te vangen. Ook Vlaanderen heeft sinds de oorlog in Oekraïne bewezen een gastvrij en gul land te zijn. Maar dan gaat het over echte vluchtelingen, niet over gelukszoekers die van de vele gaten in het asiel- en immigratiebeleid gebruik maken om Europa binnen te dringen en daarna naar de meest gunstige bestemming door te reizen. Doorsturen naar Rwanda, het opeisen van cruiseschepen, volstrekt nutteloze ontradingscampagnes bij vluchtelingen die reeds onder valse voorwendselen in de EU zijn binnengedrongen, enzovoort: het blijft gepruts in de marge. Indien de Europese politiek maar half zo veel wilskracht zou tonen bij het asielbeleid als bij het klimaatbeleid, was ze al lang uitgekomen bij de enige oplossing: een asielstop voor vluchtelingen van buiten Europa en een kordate bewaking van de buitengrenzen, inclusief een pushbackbeleid.

JURGEN CEDER

INTERVIEW

NAAR EEN ‘GROEN’ TOTALITARISME?

JEROEN BERGERS VOORZITTER JONG N-VA

“Op communautair vlak is Jong N-VA radicaler dan de moederpartij”

9 OPINIE 2 / BINNENLAND 3-8 / INTERVIEW 10-11 / BUITENLAND 12-14 / CULTUUR & SPORT 16-17 78ste jaargang • nummer 32 • donderdag 11 augustus 2022

€ 4,00

15 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

11 AUGUSTUS 2022

Water…

OPINIE

Keira Bell

Wat een klimaathysterie over een weekje warm weer en onze eerste officiële hittegolf. Wat een paniek bij weervoorspellers en de media. Het lijkt wel het einde der wereld. En dit terwijl tienduizenden Belgen elk jaar op vrijwillige basis de hitte opzoeken in Spanje, Frankrijk en Italië, en dat wonderbaarlijk nog overleven ook.

PHOTONEWS

Verleden week zag ik tijdens het VTM-Nieuws onze weervrouw Jill Peeters het weer voorspellen: overal zon en er was enkel kans op een kleine plaatselijke bui in het zuiden van de Ardennen. In realiteit: het regende de dag erna in Boechout (dat kan ik getuigen) en over andere delen van de provincie Antwerpen (te volgen op de buienradar). Jill Peeters wordt beschouwd als onze beste klimaatspecialiste…

Groen De partij Groen stond natuurlijk te roepen dat de Vlaamse regering te weinig doet of gedaan heeft om het waterpeil onder controle te krijgen. Eigenaardig. Al in 2002, 20 jaar geleden, is er een ‘drinkwaterdecreet’ en een ‘grondwaterdecreet’ goedgekeurd door de Vlaamse regering. In 2005 volgde de eerste waterbeleidsnota met vijf krachtlijnen: wateroverlast en watertekort in samenhang aanpakken, water voor de mens, de waterkwaliteit verder verbeteren, duurzaam omgaan met water en een meer geïntegreerd waterbeleid. Onze goede vriend Kris Peeters (cd&v) was toen minister-president.

Vlaanderen is slim Ik bespaar u even de technische details van al die decreten. En nog: al sinds 2000 is er de verplichting om bij nieuwbouw een regenwaterput te plaatsen. En ook sinds dat jaar moet het regenwater ontkoppeld worden van vuil rioolwater. Dat vraagt tijd, want even alle straten opensmijten om een extra buis te steken, dat gaat zomaar niet op een-twee-drie. Maar kom me dus niet vertellen dat Vlaanderen niets gedaan heeft of geen visie heeft. Als ’t goed is, dan zeggen we dat ook. Al hadden al die maatregelen ook een impact op de geldbeugel van de particulier of de industrieel, want een regenwaterput steken en de regenwaterafvoer ontkoppelen zijn niet gratis.

Geen paniek Mag ik trouwens eens vergelijken met het kleine eiland Ibiza? Dat Spaanse eiland in de Middellandse Zee is amper 572 km² groot en er wonen zo’n 160.000 mensen (provincie Antwerpen: 2.876 km2). Het toeristische seizoen loopt van 1 mei tot 30 oktober. In die zes maanden verblijven er zo’n 8 miljoen toeristen op het eiland. Ik verbleef er in mei een weekje en toen was het al elke dag zo’n 30 graden. Van paniek bij de plaatselijke overheid was niets te merken. In april had het er flink geregend, maar in mei was er nog geen druppel gevallen. Het grondwater is maar heel beperkt voorradig. Drie ontziltingsfabrieken zijn goed voor de helft van het drinkwater. Ik wil maar zeggen: voor alles is een oplossing. Nog een wetenswaardigheid: de gemiddelde prijs van het kraantjeswater in het zonnige Spanje bedraagt de helft van de gemiddelde prijs in Vlaanderen… KARL VAN CAMP, OUD-HOOFDREDACTEUR

DE VAL VAN TAVISTOCK KAN EEN KEERPUNT WORDEN IN DE TRANSGENDERWAANZIN Tavistock was de grootste genderkliniek voor kinderen ter wereld. Twee weken geleden is ze door de Britse overheid gesloten. Al 20 jaar werden klokkenluiders en andere critici van de Tavistock-kliniek weggezet als transhaters. Een onderzoeksrapport wijst nu uit dat ze de hele tijd gelijk hadden. Ideologie kreeg in deze instelling voorrang op het welzijn van kinderen. Honderden jonge mensen zijn er onnodig en onherstelbaar beschadigd. De eerste die de moed had te spreken, was psychiatrische verpleegkundige Susan Evans. In 2004 stapte ze naar het bestuur van de kliniek om te klagen over de invloed van radicale transbewegingen als ‘Mermaids’ op de beslissingen die in de kliniek werden genomen en over de lichtzinnigheid waarmee zelfs minderjarige kinderen op het pad naar geslachtsverandering werden gezet. Haar kritiek werd weggewuifd.

Keira Bell

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland 3 maanden: 52 euro 6 maanden: 104 euro 1 jaar: 208 euro Steunabo 1 jaar: 300 euro

Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur) Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (redactiesecretaris), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Hetzelfde gebeurde met latere klokkenluiders. De ideologie die in de kliniek domineerde, had intussen ook pers, politiek en ambtenarij in haar greep. In het VK is de angst om van ‘transfobie’ beschuldigd te worden groter dan in enig ander land ter wereld. Tientallen mensen worden er elk jaar gearresteerd wegens ‘transfobe’ uitlatingen op het internet. Zelfs grote namen als Kathleen Stock en J.K. Rowling, al jaren openlijk wantrouwig over wat zich afspeelde in Tavistock, hebben ervaren wat de gevolgen zijn van overtredingen van de transideologie. Onder de regering van Boris Johnson kwam er eindelijk een onderzoek naar de praktijken in de kliniek. Keira Bell was de vrouw die het verschil maakte. Als verwarde 16-jarige was ze in Tavistock terechtgekomen. Haar puberale onzekerheid over haar geslachtelijke identiteit leidde daar, zonder behoorlijk psychiatrisch onderzoek, snel tot de diagnose van ‘genderdysforie’ en naar het toedienen van puberteitsremmende geneesmiddelen en testosteroninspuitingen. Toen ze 20 was, werden haar borsten geamputeerd. Wanneer ze kort nadien besefte dat ze gewoon vrouw was en vrouw wilde blijven, was de schade onomkeerbaar. Ze daagde de kliniek voor de rechtbank wegens behandeling zonder diagnose. De politiek werd eindelijk wakker. Keira Bell is zeker niet de jongste die in Tavistock is beschadigd. Meisjes van 9 jaar en nauwelijks oudere jongens kregen er puberteitsremmende geneesmiddelen en andere ingrijpende behandelingen toegediend.

Onterecht, onomkeerbaar, ongezond Het onderzoeksrapport dat eerder dit jaar is gepubliceerd, in opdracht van de regering-Johnson, is vernietigend. Het ziekenhuis wordt er “onveilig voor kinderen” genoemd. Het verslag kan in drie hoofdlijnen samengevat worden. Ten eerste bevestigt het wat velen al vermoedden. De zorgverstrekkers van de kliniek van Tavistock stonden onder grote

Zeker honderden, mogelijk duizenden kinderen hebben in Tavistock mishandelingen ondergaan, als proefdieren in een ideologisch laboratorium druk om diagnoses te stellen van genderdysforie en om zelfs aan minderjarige (vaak autistische) kinderen puberteitsremmers toe te dienen. Andere medische overwegingen rond het welzijn van de patiënt werden genegeerd. Radicale transgroepen hadden voet in huis in de instelling. Ten tweede blijkt het idee ongegrond dat puberteitsremmers enkel voor wat uitstel zorgen en dat patiënten later een meer overwogen beslissing kunnen nemen. In werkelijkheid komen veruit de meeste kinderen terecht op een pad zonder terugkeer. Ten derde blijven er zeer grote vraagtekens bestaan over schadelijke bijwerkingen van puberteitsremmers, vooral wat de neuropsychologische gevolgen betreft.

Alarmsignalen genegeerd Nog verbazender dan dat dergelijke praktijken zijn kunnen ontstaan, is dat ze lang konden doorgaan nadat al vele alarmsignalen waren afgegaan. Het precieze aantal kinderen dat deze medische wanpraktijken heeft ondergaan, is nog niet gekend. Maar zeker honderden, mogelijk duizenden hebben er mishande-

lingen ondergaan, als proefdieren in een ideologisch laboratorium. Waarom is het schandaal van Tavistock geen wereldnieuws? De Vlaamse kranten, ijverig op zoek naar jonge vrouwen die geen abortus kunnen krijgen in een of andere conservatieve staat in de VS, hebben niet één regel besteed aan de jonge vrouwen die geen kinderen meer kunnen krijgen omwille van wanpraktijken begaan in de naam van een progressieve ideologie.

Transgenderpropaganda op scholen Het aantal kinderen dat werd behandeld in Tavistock bedroeg 250 in 2011. In 2021 waren het er al 5.000. Voor de wanpraktijken binnen de kliniek kan je het bestuur en de zorgverstrekkers verantwoordelijk stellen. Maar zij hebben de kinderen niet naar binnen gesleurd. Waarom ging het jaarlijkse aantal aanvragen voor geslachtsverandering maal 20 op slechts tien jaar tijd? Wie is verantwoordelijk voor het klimaat waarin kinderen hun eigen geslachtelijke identiteit actief in vraag zijn gaan stellen? Tegenwoordig klinkt in film, televisie en andere uitingen van massacultuur steeds meer de onwetenschappelijke onzin door dat geslachtelijke identiteit losstaat van biologisch geslacht. Ook sociale media spelen een rol, maar vooral de scholen dragen een zware verantwoordelijkheid. De Bayswater Support Group, een vereniging van ouders die bezorgd zijn over het effect van transgenderpropaganda op hun kinderen, stelt in The Times: “Vele van onze (gendertwijfelende) kinderen ontdekten de theorieën rond genderidentiteit op de scholen, die daarna een actieve rol speelden in hun sociale overgang (naar het andere geslacht), zonder medeweten van de ouders.”

Çavaria Ik herinner eraan dat in Vlaanderen radicale verenigingen als Çavaria op lagere scholen worden uitgenodigd om daar lessen te geven over genderidentiteit, onder andere met behulp van het propaganda-instrument ‘genderkoek’, en dat een vergelijkbare club als vzw RoSa lespakketten over genderidentiteit in het Vlaams onderwijs mag aanbieden, zelfs voor kleuters. Het is wachten op de trieste oogst.

JURGEN CEDER

Actueel

11 AUGUSTUS 2022

De Belgische caféfederatie Fedcaf heeft bij de Raad State beroep ingediend tegen het Koninklijk Be03 AUG van sluit van 15 mei dat de forfaitaire btw-regeling voor 2 0 2 2 caféhouders legt op 192 pintjes per vat bier van 50 liter. Vorig najaar vernietigde de Raad van State die regeling al, maar de FOD Financiën gaf toen al aan geen aanpassingen te zullen doorvoeren aan de berekening. Nadat Kamerlid Dries Van Langenhove en zes andere leden van de extreemrechtse groepering Schild & Vrienden door de raadkamer werden doorverwezen naar de correctionele rechtbank, gaan enkele partijen in beroep tegen die beslissing. Opvallend: gelijkekansencentrum Unia doet dat niet. De Amerikaanse acteur Kevin Spacey een rechtszaak verloren waarin 04 AUG heeft hij probeerde te vermijden om een 2 0 2 2 schadevergoeding aan de makers van de Netflix-serie House of Cards te moeten betalen. De omstreden acteur kon volgens de rechter niet aantonen waarom de schadevergoeding “volkomen irrationeel” zou zijn. Elke dag vliegen in ons land gemiddeld 34 fietsers op de bon. Dat blijkt uit cijfers van minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v). Concreet beboette de politie vorig jaar 12.517 fietsers die een inbreuk op de wegcode begingen. Franstalige liberalen hadden haar voor de voeten geworpen “dat er bij fietsers momenteel een gevoel van straffeloosheid heerst”.

05 AUG

2022

Sinds 2013 gebruikten Belgische speurders meer dan 15.000 keer data van de Amerikaanse techbedrijven Facebook, Google, Microsoft en Apple om misdaad te bestrijden. Wereldwijd deden slechts acht landen daar nog vaker een beroep op dan België.

Klimaatactivisten hebben een verkiezingsbijeenkomst met de kandidaten voor de opvolging van de aftredende Britse premier Boris Johnson verstoord. Leden van de organisatie Extinction Rebellion drongen de plaats binnen waar de bijeenkomst plaatsvond, in het Zuid-Engelse Eastbourne. De hersendode Britse jongen Archie Battersbee is zaterdag overleden. Dat meldt zijn moeder. 06 AUG (12) Een ultieme poging van zijn ouders om in beroep te 20 2 2 gaan tegen een beslissing van een Britse rechtbank werd vrijdagavond laat nog afgewezen, waarna zijn behandeling zaterdagochtend werd stopgezet. Het hoofd van mensenrechtenorganisatie Amnesty in Oekraïne stapt op, nadat eerder deze week een rapport werd gepubliceerd waarin staat dat het Oekraïense leger burgers in gevaar brengt in de oorlog met Rusland. Oksana Pokaltsjoek zegt dat ze het niet eens is met wat Amnesty schreef. De wapenstilstand in de Gazastrook, die eerder tusIsraël en de Islamitische Jihad werd overeenge07 AUG sen komen, is inmiddels in werking getreden, maar lijkt 20 2 2 nu al erg onzeker. Het Israëlische leger liet zondag weten dat het in reactie op Palestijnse raketaanvallen raids had uitgevoerd op stellingen van de Jihad in Gaza, amper enkele minuten nadat de wapenstilstand om 22.30 uur Belgische tijd van kracht werd. De Brugse onderzoeksrechter heeft een 34-jarige aangehouden op verdenking van opzette08 AUG Tunesiër lijke brandstichting in Blankenberge. Dat meldt het 20 2 2 parket van West-Vlaanderen, afdeling Brugge. De verdachte stichtte brand in de duinen, maar het vuur kon snel geblust worden. Hij verblijft illegaal in ons land en zou kampen met psychische problemen. De voormalige Amerikaanse president Trump zegt dat de FBI is binnen09 AUG Donald gevallen in zijn woning in Florida. Dat 20 2 2 melden Amerikaanse media. Volgens CNN verklaarde Trump dat de inval in Mar-a-Lago onaangekondigd was en dat de agenten ook zijn kluis hebben opengebroken. De Democraten willen volgens Trump hem verhinderen om in 2024 opnieuw een gooi te doen naar het presidentschap.

Te veel lonken naar het centrum is gevaarlijk Het lijkt erop dat de N-VA met het oog op de verkiezingen van 2024 vooral de Vlaamse centrumkiezer wil aantrekken. De radicale rechterflank van het electoraat is immers verloren aan het Vlaams Belang. Toch is dit een gevaarlijke strategie, en wel om verschillende redenen. De strategie van de N-VA met het oog op de verkiezingscampagne van 2024 is duidelijk: de Vlaams-nationalisten willen incontournable worden op Vlaams en best ook op federaal niveau en dan is het overschrijden van de drempel van 20 procent een must. Wat trouwens nog altijd een felle electorale verzwakking zou zijn ten opzichte van 2019 (25 procent). Maar Bart De Wever en co maken hun berekeningen. Een belangrijk deel van de radicale rechterzijde is toch voor het Vlaams Belang en men gaat ervan uit dat die kiezers niet snel terugkeren. Neem de stemmen van de N-VA en van een paar andere traditionele partijen en er is een meerderheid in het Vlaams Parlement. En dus zou het voor de N-VA beter zijn om de centrumkiezer aan te spreken. In de praktijk komt dit neer op “geen avonturen”. Dus een voorzichtige aanpak wanneer er gesproken wordt over het voorbereiden en eventueel onderhandelen van een staatshervorming. Weinig of geen dreigementen richting overkant van de taalgrens. Rustige vastheid, bijna het ordewoord van ex-premier Herman Van Rompuy (cd&v). Op sociaaleconomisch vlak is het betoog nu minder radicaal-liberaal. Dat moet niet te moeilijk zijn gezien het feit dat een partij als Open Vld ook hier te veel naar links is opgeschoven. Kortom, de N-VA als centrumpartij, in zekere zin de voortzetting van de vroegere CVP, maar dan toch rechtser en Vlaamser. En dus de partij die in het midden van het bed ligt en de coalitiepartner maar te kiezen heeft.

Het centrum is al druk bezet Een succesformule? Dat houdt toch een aantal risico’s in. Ten eerste is het in het centrum al tamelijk druk. Partijen als Open Vld en cd&v moeten zich als centrumformaties profileren om toch nog een kans te maken om in 2024 boven de 10 procent van de stemmen uit te komen. Het is trouwens opvallend dat het net de liberalen en de christendemocraten zijn die in de

aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2024 in grote steden pogingen ondernemen om allianties of kartels aan te gaan. Dat is op zich nog altijd vreemd gezien de oude aversie tussen de twee ideologische stromingen. Ook de socialisten van Vooruit zijn minder radicaal en kijken naar de centrumlinkse kiezer.

Duidelijke boodschappen De extremere kanten van het spectrum liggen dan weer klaar om veroverd te worden. Dat weet de PVDA op links en Vlaams Belang op rechts. Vindt de N-VA het niet meer de moeite om dat reservoir aan te boren? Dat zou een electoraal geschenk van jewelste zijn voor VB-voorzitter Tom Van Grieken, want veel nationalistische kiezers twijfelen nog altijd

Demir lijkt door haar standpunten voorbestemd om een centrumkoers te belichamen tussen N-VA en Vlaams Belang. Komt er nog bij dat de kiezer meer en meer behoefte heeft aan duidelijke en uitgesproken boodschappen. Niemand zit te wachten op de zoveelste partij die een al te wollig vocabularium hanteert.

De factor Zuhal Demir Het lijkt erop dat Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (NVA) een cruciale rol zal spelen in die gematigde positionering. Zij lijkt door haar standpunten voorbestemd om die centrumkoers te belichamen. Ze wordt ook al genoemd als volgende minister-president van Vlaanderen. Uitgesproken Vlaamsgezind, maar geen aanhanger van de meest radicale vleugel. En in het stikstofdossier heeft ze net als met de heisa rond de PFAS-vervuiling getoond dat ze een harde tante is. Ze spreekt het

milieubewustzijn van de gemiddelde Vlaming aan. Ondertussen rijst echter ook de vraag of ze niet aan het overdrijven is. Meer bepaald rond dat stikstofbeleid. Dat men de landbouwsector tegen zich krijgt, wordt blijkbaar niet beschouwd als een te groot probleem bij de N-VA. Voorlopig toch. Het is natuurlijk een beperkt segment van het electoraat en misschien gaat men er al van uit dat de landbouwers die vroeger decennialang op de CVP/CD&V hebben gestemd nu overstappen naar het Vlaams Belang en in die zin verloren zijn. Waarom nog moeite doen voor die groep?

Bijsturen Maar wat de N-VA blijkbaar vergeet, is dat het enthousiasme of de hardnekkigheid van Demir in zo’n dossier kan leiden tot toenemende kritiek van de gematigde centrumkiezer. Rond het stikstofakkoord kan men vanuit een gezonde ecologische reflex lange tijd begrip hebben voor de weliswaar pijnlijke maatregelen die moeten worden genomen. Op een bepaald moment ontstaat de indruk echter dat een minister aan het overdrijven is en dat kan enkel negatieve gevolgen hebben voor het beeld van die minister en voor dat van de partij. Al moet worden gezegd dat Demir dit recent wat probeert bij te sturen met haar voorzichtige communicatie rond de aanpak van de aanhoudende droogte. Een gematigde minister verscheen begin deze week op tv, bijna moederlijk richting de Vlamingen.

Het thema van de N-VA-VBcoalitie tijdens de campagne Ten slotte is er in deze discussie rond de centrumkoers van de N-VA de vraag of men bij een meerderheid in het Vlaams Parlement voor gesprekken met het Vlaams Belang zal kiezen. Het is iets dat alle N-VA-kandidaten tijdens de campagne voor de voeten gegooid zullen krijgen. Je kan er gif op innemen dat de standpunten, of op zijn minst de formuleringen ervan, zullen verschillen. Een steeds terugkerende vraag die het Vlaams Belang zal kunnen uitbuiten.

DE WEEK

Zuhal Demir

Binnenland

11 AUGUSTUS 2022

ECONOMISCHE ZAKEN

De terugkerende Duitse economische wendbaarheid Eind juli stroomde nog amper 20 procent van de totale capaciteit door de cruciale Russisch-Europese gaspijpleiding Nord Stream I. De Russische president Vladimir Poetin is duidelijk de druk aan het opvoeren richting het Westen. De vraag rijst wat er dit najaar zal gebeuren indien Moskou zou beslissen om de kraan volledig dicht te draaien. Dan wordt vooral naar Duitsland gekeken. Niet alleen omdat het land voor meer dan de helft van zijn consumptie afhankelijk is van Russisch gas. Ook omdat het Europa’s grootste economie is. De Duitse industrie is een gigantische afnemer van Russisch gas. De industrie is goed voor 27 procent van het bbp en consumeert 37 procent van de Duitse gasvoorraden. Valt die energiebron weg, dan betekent dit een stuk lagere productie en dus het risico op een zware recessie. Sommigen spreken van een krimp van 3 procent van de economie volgend jaar. Andere cijfers hebben het over een milde recessie met een krimp van 1 procent van het bbp. In 2024 zou de economie dan terug herstellen. Dat zou niet zonder gevolgen zijn voor de Vlaamse economie, die met de chemiehub in de Antwerpse haven (BASF, Bayer, …) direct verbonden is met Duitsland.

Duitse wendbaarheid

Ander voorbeeld is de heropbouw van West-Duitsland na WO II. Die was zelden gezien in de recente economische geschiedenis. En eind jaren ’90 dreigde Duitsland zowaar de zieke man van Europa te worden. De ondertussen om andere redenen verguisde toenmalige bondskanselier Gerhard Schröder koos voor loonmatiging, een focus op een betere concurrentiekracht en een flexibele arbeidsmarkt. Koppel daar nog de nood aan Duitse producten aan voor groeiland China en een nieuw ‘Wirtschaftswunder’ was een feit.

Recenter leek Duitsland de trein van de elektrificatie van het wagenpark te missen. De grote autoconstructeurs bleven trouw aan fossiele brandstoffen. Maar sinds kort heeft men een bocht van 180 graden gemaakt en wordt onder andere volop geïnvesteerd in batterijfabrieken. Belangrijke spelers als Audi en BMW beseffen ook dat de belangrijke Chinese afzetmarkt door de spanningen met Taiwan minder stabiel is. En dus kan men zich best wat meer op de Europese thuismarkt richten. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Historisch vermogen Die economische wendbaarheid van Duitsland was eigenlijk te voorspellen. De oosterburen hebben een traditie van flexibiliteit en aanpassingsvermogen die maken dat men op honderd jaar tijd verschillende zware crisissen heeft doorstaan. De hyperinflatie van bijna 100 jaar geleden zit nog in het collectief geheugen, maar daarbij wordt vaak vergeten dat men in 1923 met de invoering van een nieuwe stabiele ‘Rentenmark’ voor economische voorspoed heeft gezorgd in de nochtans labiele Weimar-republiek. Het was de Grote Depressie na 1929 die er een einde aan maakte.

WOKE VAN DE WEEK

De wet van het dalend (grens)nut

Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien

Je hebt minder aan iets waar je al veel van hebt

Relatieanarchie

Als je honger hebt is een broodje welkom. Misschien zelfs een tweede. Maar elk volgend broodje heeft minder nut dan het vorige. En als je er te veel eet, kan je zelfs ziek worden. Dat is, eenvoudig gesteld, de wet van het dalend grensnut.

Swingen en vrije liefde zijn passé. Gebruik liever de pseudo-intellectueel klinkende woke termen ‘polyamorie’ of ‘relatieanarchie’. Een opvallend kenmerk van de brede woke-beweging is dat zowat alles wat betrekking heeft op identiteit en de manier waarop je in de wereld staat een label moet krijgen. Liefst nog een label dat ietwat wetenschappelijk of politiek-technisch klinkt. Men kan kiezen uit honderden genderidentiteiten die iemands excentriciteit een zweem van wetenschappelijkheid verlenen. Het is opmerkelijk dat een ideologie die vrijheid, diversiteit en inclusie predikt zo’n sterke neiging heeft om in hokjes te denken en elke vorm van menselijke eigenheid te catalogiseren.

De eerste die vorm gaf aan de wet van het dalend nut was de wiskundige Daniel Bernoulli. De wet werd verder uitgewerkt door andere denkers en wordt meestal geassocieerd met Pruisische econoom Hermann Gossen. In zijn ‘Eerste Wet’ ontwikkelde Gossen het idee dat we minder nut hebben van een goed naarmate we het reeds bezitten. Een eerste auto verandert veel aan de manier waarop een gezin leeft. De tweede is ook nuttig, maar al een stuk minder. Enzovoort. Ondernemingen houden rekening met deze wet bij hun gamma en productie. Nut is subjectief en dus niet hetzelfde als financiële waarde. Meer zelfs, ook geld wordt minder nuttig naarmate we er meer van hebben. 100.000 euro is veel voor de meesten onder ons, maar betekent weinig voor Elon Musk.

Afkeer van risico Het dalend nut van geld is wat de meeste mensen afkerig maakt van risico. Stel dat je netto-bezit 1 miljoen euro is. Je krijgt de kans om dat geld in te zetten bij een investering. Die biedt 50 procent kans om 2 miljoen te verdienen, maar er is ook evenveel kans dat je alles verliest. Het lijkt objectief gezien een goede zaak, want je kan dubbel zo veel winnen als verliezen. Toch zullen de meesten dit risico niet nemen, omdat ze instinctief beseffen dat er een veel groter verschil in levenswijze is tussen iemand die niets heeft en iemand met een miljoen, dan tussen iemand met een miljoen en iemand met drie miljoen. Het dalend grensnut is ook het idee achter verzekeringen. Verzekeringen zijn financieel voordelig voor de ondernemingen die ze verkopen, wat betekent dat wij er gemiddeld aan verliezen. Toch zijn we bereid om verlies te nemen om het risico te vermijden alles kwijt te spelen. Een brandverzekering voor je huis of een autoverzekering tegen schade aan derden (die zeer hoog kan oplopen) zijn een goed idee. Tegelijk kan je beter je eigen verzekeraar zijn voor risico's waarbij je de schade kan dragen zonder dat dit ernstig ingrijpt op je levenswijze, zoals een brillenverzekering, verzekering tegen schade aan de tuin of een bijkomende garantie op elektronische producten. JURGEN CEDER Daniel Ber nouili

‘Connectie’

INSTRUMENTEN VOOR INZICHT

Maar gelukkig zijn de Duitsers momenteel hun grote economische wendbaarheid aan het tonen. De gasconsumptie wordt al beperkt. In mei en juli was die sowieso al 25

procent lager dan vorig jaar. Ook is men de voorraden volop aan het bijvullen. Normaal gezien zijn die reservoirs voor 70 procent gevuld. Met het gas dat nu nog doorstroomt, zou Duitsland tegen de winter aan 90 procent zitten. Dat is echter niet voldoende om de schok van een Russische boycot op te vangen. En dus maakt de regering, waar nochtans groenen in zitten, van haar hart een steen. Sinds juni zijn de steenkoolcentrales weer elektriciteit aan het produceren. De kerncentrales die nog overblijven, gaan voorlopig niet dicht. Bovendien koopt men vanuit Berlijn als een gek vloeibaar gas in het buitenland. Een ineenstorting van de Duitse economie is dus niet aan de orde. De stemmen die waarschuwden voor de grootste crisis sinds WO II zijn ondertussen verstomd.

Thuismarkt

De dag dat de Russische president Vladimir Poetin de gaskraan richting Duitsland volledig dichtdraait, kan dit een zware recessie binnen de EU veroorzaken. Maar onze oosterburen lijken hun voorzorgen te nemen en de Duitse economische flexibiliteit kan zoals zo vaak een aanhoudende crisis vermijden.

Neem bijvoorbeeld transgender Sarah. Zij is een ‘polyamoureuze relatieanarchiste’. Het woord relatie hoort ze overigens niet graag, ze gebruikt liever het woord ‘connectie’. “In de relationele anarchie bestaat geen onderscheid tussen romantische en andere relaties”, vertelt ze in De Morgen. “Liefde komt in zo veel verschillende vormen voor dat ik het heel beperkend vind om ze op te delen in een relatiestructuur. Om die reden kon ik me ook niet vinden in polyamorie. Daar gaan mensen nog altijd uit van relaties, zij het dan wel meerdere relaties.” Sarah heeft op dit moment drie ‘connecties’: een platonische en twee amoureuze. Over de platonische ‘connectie’, Evelien, vertelt ze: “Met hun (Evelien is non-binair en verkiest voornaamwoorden die/hun, red.) (sic in De Morgen, red.) heb ik een platonische connectie. We knuffelen wel, maar hebben geen seksuele relatie. We hebben een heel diepe vriendschap en delen ook de sleutels van elkaars appartement.”

Café Blond De Gentse transvrouw blijkt ook vaste klant te zijn van het roemruchte Café Blond, zo leiden we af uit haar getuigenis. “Ik wil nooit meer een traditioneel gezin”, klinkt het. “Samenwonen is niet uitgesloten, zolang ik maar mijn vrijheid behoud. Ik wil altijd naar Café Blond (het Gentse café dat een veilige haven wil zijn voor iedereen die geen cisman is, EB) (sic in de Morgen, red.) kunnen blijven gaan, waar ik iemand kan ontmoeten met wie ik kan zoenen of iets diepers kan uitbouwen.”

PIETER VAN BERKEL

Café Blond (Facebook)

Binnenland

11 AUGUSTUS 2022

De ‘Voil Jeanetten’ en de klassieke rolpatronen De deconstructie van de heteroseksuele, blanke man is in volle gang. Meer zelfs. In Knack wordt de man omschreven als “dominanter, roekelozer en vaker geneigd tot agressie”. “Iedereen wordt geacht gehoorzaam de regels te volgen en zich aan te passen aan wat geldt als mannelijkheid en vrouwelijkheid”, schrijft Knack. De klassieke rolpatronen worden omschreven als “de moeilijk uitroeibare kracht van sociale verwachtingen”. Maar uit onderzoek blijkt dat hoe meer een samenleving tracht om de sekseverschillen weg te werken, hoe groter die juist worden. De ‘voil jeanetten’ zijn daar een prachtig voorbeeld van.

Genetische en hormonale basis De genetische en hormonale verschillen tussen de twee seksen leidt tot aparte biologische systemen. “Geslacht is reëel en fundamenteel. Het is in niemands voordeel om dat weg te moffelen”, besluit Griet Vandermassen. Dat wil niet zeggen dat de beleving van het geslacht heel divers kan zijn, maar het is gevaarlijk om daar een mantra van te maken en de genetische en hormonale basis van het geslacht te ontkennen. Onze maatschappij is er deels op ingericht. Zo zijn er vrouwengevangenissen, vrouwentoiletten, vluchthuizen en kleedkamers voor vrouwen… Maar vooral ons gedrag wordt door onze genetische en hormonale basis bepaald. “Sekseverschillen worden altijd door de sociale context bemiddeld, maar ze wor-

den er niet door gecreëerd”, meent onderzoeker David Geary.

Directe en indirecte agressie Over de mannelijke agressie en competitie is al veel gepubliceerd. Moord is bijvoorbeeld een mannenzaak. Zo wordt meer dan 95 procent van de moorden door mannen gepleegd en is 79 procent van de slachtoffers een man. Mannen worden sterk gedreven door onder andere intraseksuele competitie. Vrouwen zijn minstens even agressief, maar dat vertaalt zich in indirecte agressie. Vrouwen zullen zich sneller bedienen van roddelen, leugens verspreiden, sociale vermijding en sociale uitsluiting. De sekseverschillen ontwikkelen zich ook in het sociaal gedrag. Jongens zijn meer gericht op competitieve interactie waaruit stabiele dominantiehiërarchieën voortvloeien. “Meisjesgroepen zijn typisch opgebouwd uit kliekjes… zonder directe statuscompetitie”, aldus Griet Vandermassen. Ook op het vlak van de ontwikkeling van cognitie en interesses zetten de verschillen zich door. Waarom kiezen meisjes minder dan jongens voor zogenaamde STEM-richtingen? Waarom zijn vrouwen ondervertegenwoordigd aan de top van de exacte wetenschappen? Er zijn verschillende factoren, maar “biologische factoren wegen echter zwaar door”, meent Griet Vandermassen.

De genderparadox

pedagogen doen sekseverschillen af als onbestaande of irrelevant. Genderstereotypen worden geklasseerd als schadelijke constructies en vals. Wetenschappelijk onderzoek toont juist het omgekeerde aan. Genderstereotypen blijken een accurate weergave te zijn van het gemiddelde gedrag van mannen en vrouwen. Deze genderverschillen zetten zich ook maatschappelijk door. Mannen hebben vaker leerstoornissen en gedragsproblemen. Je kan dat sociaal trachten te corrigeren, maar het fenomeen zal blijven bestaan. Mannen kennen ook een grotere variabele intelligentie en zijn zowel aan de

onderkant als aan de top van de maatschappij oververtegenwoordigd. Emancipatorische maatregelen kunnen daar wat aan verhelpen, maar zal er niets fundamenteel aan veranderen. Vrouwen mogen dan al minder roekeloos zijn, uit wetenschappelijke studies blijkt dat ze even agressief en dominant kunnen zijn, maar dan wel op andere terreinen.

Voil jeanetten Opmerkelijk is dat hoe meer een samenleving de sekseverschillen tracht weg te werken, hoe groter deze verschillen juist worden. “De meeste psychologische sekseverschillen worden immers juist groter naarmate samenlevingen meer genderegalitair worden”, besluit Vandermassen. De verschillen tussen mannen en vrouwen zijn een stuk groter in Zweden dan in China. Hoe meer emancipatie, hoe groter de verschillen tussen man en vrouw. Een genderkloof op de arbeidsmarkt wijst niet noodzakelijk op een achterstelling van de vrouwen. Zo worden de klassieke rolpatronen juist in de hand gewerkt door diegenen die ze trachten uit te roeien. De ‘voil jeanetten’ uit Aalst zijn daar een ludieke invulling van. JULIEN BORREMANS

Om het traditionele rollenpatroon te doorbreken, pleiten heel wat wetenschappers en juristen ervoor om het geslacht niet meer te vermelden. Nederland gaat fors in die trend mee. Vanaf 2024 verdwijnt het geslacht er van de identiteitskaart en zelfs van de geboorteakte. Het sekseverschil is niet binair, maar eerder een spectrum. Het onderscheid tussen man en vrouw zijn kunstmatige hokjes waarin we bij de geboorte gestopt worden. “Onzin”, zegt Griet Vandermassen. “Mannelijk en vrouwelijk zijn fundamentele biologische categorieën in het hele planten- en dierenrijk. Ze worden gedefinieerd door de aard van de geslachtscellen die een organisme aanmaakt.” Dat wis je niet zomaar uit.

Voil jeanettenstoet, Aalst

Heel wat sociale wetenschappers en

Het tragische niveau van de Belgische Midden-Oostendeskundigen Eerder dit jaar zat ik met Bart Nijman aan de La Chouffe op het terras van de Roskam aan de Vlaamsesteenweg in Brussel. Bart is de baas van GeenStijl en dankzij hem kwam mijn project Safari Eurabia van de grond. De serie - 50 feuilletons - is net afgerond en het boek komt in oktober uit. We hadden een toertje Molenbeek gedaan en ik had hem uitgelegd wat een ‘Dansaertvlaming’ was. “Kijk, daar loopt er eentje”, riep ik enthousiast. Het was Koert Debeuf, vooral bekend door zijn gevleugelde uitspraak: “De islam is niet het probleem. Het is islamofobie.” Debeuf was precies zo gekleed als de Nederlandse presentator Matthijs van Nieuwkerk: te hip en te jeugdig voor z'n leeftijd. Kortom, een man met een midlifecrisis die denkt alleen nog gered te kunnen worden door de tweede leg. “Kerel, kom erbij zitten en drink wat op de rekening van de enige twee gulle Hollanders die je ooit bent tegengekomen.” We wisselden wat woorden over de Nederlandse en de Belgische media, want ik had opzettelijk luidruchtig tegen Bart geroepen: “Je moet dit journalistieke kanon spreken!” De gevleide pias Debeuf herkende mij niet, maar deinsde achteruit toen ik mij pas na een minuut of tien openbaarde terwijl ik keurig zijn weke, vochtige

hand schudde. Als een haas schoot hij naar binnen. Bart Nijman mailde mij later: “De droevigste druif op de poeptaart van policor profeetpijpers in Brussel was de korte ontmoeting met Debeuf. Zijn bewering dat in Nederland de voorheen zo keurige blaadjes als de Groene of Vrij Nederland wel “ernstig naar rechts opgeschoven zijn”, zou lachwekkend zijn als je niet wist dat aan het einde van de straat, aan de overkant van het kanaal, het demografische doemscenario in volle bloei verkeert.

Rudi Vranckx en andere hersenscheten Dan is er nog die Rudi Vranckx, die als een God wordt aanbeden door de Vlaamse deugers en met name de bankbintjes van de VRT. Altijd een palestijnenjaaltje om de kippennek. Hij dankt zijn lokale renommee aan het feit dat mensen zowaar denken dat hij al die programma's zelf maakt, terwijl hij ze gewoon aankoopt. Maar de suggestie is er natuurlijk. Dat sjaaltje heeft hij voor een of ander goed doel laten veilen, wat bewijst dat deze kerel ingoed is. Een van de afstootwekkendste - qua natte hersenscheten maar ook vooral fysiek - is Lucas ‘Mister Palestine’ Catherine. Mijn oude leermeester Martin van Amerongen schreef in 1988 een vlammend epistel over hem in het NRC Handelsblad, getiteld ‘De schimmel van het socialisme’. “Dat deze Lucas Catherine niet deugt, weten wij sinds 1981, toen hij een boek publiceerde onder de titel ‘De Zonen van Godfried van

Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.

Bouillon - De Zionistische Lobby in België’. Alleen de titel al was een beginselverklaring. De Joodse lobby in België, zo verzekert Lucas Catherine ons, speelt een vooraanstaande rol. Overal, zowel in Vlaanderen als in Wallonië, hebben de joden zich genesteld: in de media, het bankwezen, de politiek en niet in de laatste plaats in de Antwerpse diamantindustrie.” Martin van Amerongen eindigde zijn tekst met: “Hou deze Lucas Catherine in de gaten. Hij is een van de moordenaars van morgen.”

Islamkritiek verboden in media Het blijft een merkwaardige kwestie dat bekende islamknuffelaars als Debeuf, Vranckx, Catherine, diens collega-antisemiet Charles Ducal, maar ook een Abou Jahjah, zonder enig probleem hun vitriool over Israël mogen spuien in de Belgische media, terwijl iedere vorm van islamkritiek en een echte Midden-Oostendeskundige als Wim Van Rooy zorgvuldig uit diezelfde media worden gehouden.

ARTHUR VAN AMERONGEN

Stijn Derudder is uw gastheer van twee wekelijkse podcasts. In PAL EROP krijgt u onze blik op de actualiteit in Vlaanderen en de rest van de wereld. In EEN KWESTIE VAN GELOOF met theologe en columniste Sonja Dahlmans vatten we elke keer het nieuws over christenen in de wereld samen voor u en focussen we ook op allerlei onderwerpen over geloof en religie in het algemeen. Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.

Politiek

11 AUGUSTUS 2022

Voor welke uitdagingen staan de Vlaamse partijen deze herfst? Traditioneel is het de komende weken eerder rustig in de Wetstraat. Maar zelfs al zijn ze op zomervakantie in het verre buitenland of kozen ze voor een rustige vakantie thuis, af en toe zullen de gedachten van onze politici toch afdwalen naar de komende herfst, en de uitdagingen die dan weer voor de boeg liggen. Die zijn niet voor iedere partij of voorzitter dezelfde. Sommigen zitten in zo’n comfortabele positie dat ze misschien vooral de hoogmoed voor de val moeten vrezen, terwijl anderen in een existentiële crisis dreigen te belanden. Voor de grootste twee partijen zijn de uitdagingen nogal gelijklopend. Beiden moeten in de septemberpeiling boven de twintig procent blijven scoren. Voor het Vlaams Belang betekent dat nog steeds ruime winst, voor de N-VA in het ergste geval een klein maar verteerbaar verlies. Verder is het voor beiden een voordeel als ze als grootste partij uit de bus komen, maar van levensbelang is dat niet. Belangrijker is dat ze samen minstens in de buurt van een meerderheid in het Vlaams Parlement blijven, zodat de druk op de Vivaldi-partijen blijft bestaan.

De zwakke plekken van Vlaams Belang en N-VA Goed scoren in een peiling is één zaak, maar hoe doe je dat? Voor Vlaams Belang blijft het een uitdaging om in de traditionele media voldoende aan de bak te komen. De partij heeft een groot bereik op de sociale media, maar daarmee ben je wel overgeleverd aan de willekeur van een klein aantal Amerikaanse bigtechbedrijven. Voor de N-VA ligt de uitdaging op een ander vlak. Federaal levert de partij goed oppositiewerk en was ze ook alert genoeg om kersvers minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib met haar eigen verleden te confronteren en haar zo meteen samen met haar partijvoorzitter in nesten te werken. Maar de Vlaamse regering blijft de zwakke flank van de partij, niet alleen omwille van een deel van de bemanning, maar ook omwille van enkele heikele dossiers waarmee men de bevolking alleen maar kan Sammy Mahdi ontgoochelen.

Kan Rousseau blijven scoren voor Vooruit? We hebben nooit een hoge pet opgehad van Conner Rousseau omwille van zijn te geringe diepgang, maar zijn partij doet het ondertussen wel goed in de peilingen. Hij verstaat wel de kunst, een beetje in de stijl van Steve Stevaert, om af en toe met een straffe uitspraak in de media te komen. Met die uitspraken durft hij al eens de goegemeente op de kast te jagen, ook in eigen partij, maar vaak antwoorden ze wel op een verzuchting die bij de bevolking leeft, en daarom ook breed aanslaat. Zolang de partij goed blijft scoren in de peilingen en comfortabel op de derde plaats blijft staan, is er geen probleem, maar wanneer het fout loopt riskeert hij wel net op zo’n uitspraak afgerekend of afgemaakt te worden.

Existentiële fase voor cd&v en Open Vld Tenzij de partij nog verder zakt en in de buurt van de kiesdrempel begint te komen, hoeven cd&v en Sammy Mahdi zich eigenlijk niet veel aan te trekken van de septemberpeiling. Al is een goed resultaat uiteraard altijd mooi meegenomen. Maar in december staat de partij best toch opnieuw boven de tien procent zodat zichtbaar wordt dat de kentering is ingezet. Is dat niet het geval, dan heeft Sammy Mahdi een

probleem en dreigen de verkiezingen van 2024 op een complete ramp uit te draaien. Het is echter twijfelachtig dat hij op veel hulp vanuit de Vlaamse of federale regering zal kunnen rekenen. Enerzijds weegt het personeel daar veel te licht voor en anderzijds torst Hilde Crevits (onder meer omwille van de eerste reden) een veel te zware portefeuille. Ook bij Open Vld is het van belang voor de partijvoorzitter dat de kentering in de peilingen eindelijk ingezet wordt, is het niet in september, dan toch zeker in december. Het probleem van Egbert Lachaert is niet dat zijn ministers te licht zouden wegen, wel dat ze maar al te vaak nog een paar kiezers meer wegjagen wanneer ze in de media verschijnen. Bij sommigen onder hen heb je soms zelfs de indruk dat het hen daar net om te doen is, of dat het in ieder geval hun kouwe kleren niet raakt.

Klein links Het nieuwe voorzitterspaar van de Groenen vertegenwoordigt zo’n grote breuk met het verleden dat ze, behoudens een duik onder de kiesdrempel, voorlopig nog niet veel hoeven te vrezen van de peilingsuitslagen. Voorlopig ligt daar trouwens de lat voor de partij wat de verkiezingen van 2024 betreft: boven de kiesdrempel blijven en zowel in het Vlaams Parlement als de federale Kamer vertegenwoordigd zijn. Voor de PVDA ligt de lat iets hoger. Die partij moet winst vasthouden en de kiesdrempel voldoende ver achter zich laten zodat een stem voor haar in geen enkele kieskring meer een verloren stem is. Maar het verschil in score tussen Vlaanderen enerzijds en Brussel en Wallonië anderzijds, waar de partij er zelfs van mag dromen ooit de grootste te worden, blijft toch bitter. Eerste stap is ongetwijfeld om door te stoten naar de tien procent en minstens één van de andere Vlaamse partijen achter zich te laten. Egbert Lachaert

FILIP VAN LAENEN

Vlaamse overheid voorziet extra middelen voor bestrijding van Aziatische hoornaar

De eerste Aziatische hoornaar dook in België op in 2016. Sindsdien wint de soort aan terrein. Deze grote wesp komt uit het zuidoosten van China en vormt een bedreging voor bijen en andere insecten. Het Vlaams Bijeninstituut (VBI) is verantwoordelijk voor het opsporen en verdelgen van de exotische wesp in Vlaanderen. In 2021 kreeg het een budget van 60.000 euro, waar-

van voor dit jaar nog de helft overbleef. Maar dat bedrag is al opgegaan aan de inzet van verdelgers, die dit jaar al 300 nesten verwijderden. Dat zijn er meer dan over heel 2021.

“Bestrijding blijft gegarandeerd” Het Agentschap voor Natuur en Bos liet zondag weten dat de bestrijding gegarandeerd blijft. “De eventuele meerkost zal gedragen worden”, zei woordvoerder Jelle De Wilde. “Vanuit de Vlaamse overheid willen we onze verantwoordelijkheid blijven opnemen en zullen we de budgetten voorzien die nodig zijn om de kosten van de verdelging te dragen.” Het agentschap zal hierover samenzitten met de betrokken actoren, van overheidswege Landbouw en Visserij en het kabinet van minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA). Natuur en Bos betreurt ook de “sfeerschepping” van het VBI in de media. “Aziatische hoornaars zijn niet gevaarlijker, laat staan dodelijker, dan andere inheemse wespen. (…) Paniekzaaierij is nergens voor nodig en helpt niemand”, aldus nog De Wilde.

Crowdfunding De voorzitter van het VBI, René De Backer, waarschuwde in VTM Nieuws dat er deze zomer nog een dodelijk slachtoffer zal vallen. Daar wilde Vlaams Belang echter niet op

wachten. Daarom startte de partij dit weekend zelf een geldinzamelingsactie via GoFundMe. Chris Janssens, Vlaams Belang-fractieleider in het Vlaams Parlement, noemde het “onbegrijpelijk” dat de Vlaamse overheid aanvankelijk geen extra middelen voorzag. “Moet er dan echt eerst een dode vallen vooraleer die de ernst van het gevaar inziet?”, vroeg hij zich af. “Deze actie is niet alleen ter bescherming van onze bijen en biodiversiteit, maar ook voor onze mensen, in het bijzonder kinderen en ouderen.” ANTON SCHELFAUT

De bestrijding van de Aziatische hoornaar blijft verzekerd. Dat benadrukte het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) nadat het Vlaams Bijeninstituut (VBI) dit weekend de alarmbel luidde omdat het budget voor de verdelging van de exotische wesp was opgebruikt. Dat het VBI aanvankelijk nul op het rekest kreeg bij de Vlaamse overheid, was een doorn in het oog van Vlaams Belang. Daarom startte de partij een geldinzamelingsactie via GoFundMe.

Politiek

11 AUGUSTUS 2022

Nadia Naji

CITAAT VAN DE WEEK

Conner Rousseau:

“Als Vlaams Belang en PTB nog groter worden, komt einde van België dichterbij”

Nadat zowat alle kopstukken van Groen de handdoek in de ring gooiden nog voor het gevecht om het voorzitterschap goed en wel begonnen was, was het uitkijken naar wie dan wel nog z’n nek zou durven uitsteken om de leiding te nemen van een partij die momenteel onder een slecht gesternte leeft. Drie duo’s dienden zich aan, want de groenen zouden voortaan dat systeem van de Duitse Die Grünen en het Waalse Ecolo overnemen. Zo vormde een nobele onbekende een tandem met Vlaams Parlementslid Jeremie Vaneeckhout. Haar naam is Nadia Naji (30). Vrouw, mondig, allochtone wortels, Brusselse, perfect Nederlandstalig en erg progressief, een cocktail die haar in groene kringen het ideale profiel oplevert. Met 57 procent van de stemmen haalden ze het. Een meerderheid, maar toch geen erg grote.

De weg naar de top Nadia Naji zetelt in geen enkel parlement. Dat zorgt ervoor dat de Wetstraat voor haar nieuw is. Als jobstudent - ze gaat vanuit het TSO al vanaf 16 jaar in een grootwarenhuis werken - werkt ze hard en haalt eerst een bachelor communicatie aan de Erasmushogeschool in Brussel en later een master mediastudies aan de Antwerpse. Na haar studies werkte ze enkele jaren als pr-consulent, waarna ze in november 2017 redacteur werd bij het Nederlandstalig Brusselse mediahuis BRUZZ. In mei 2020 verliet ze BRUZZ en werkte ze tot januari 2021 bij de VUB, waar ze instond voor studentenrekrutering en scholenrelaties. Sinds september 2021 is ze tevens gastlector aan de Brusselse Erasmushogeschool. Na de VUB werd ze parlementair medewerker in het Brussels Parlement en sinds april jl. was ze adviseur op het kabinet van de groene minister Elke Van den Brandt om dan in juni Groen-voorzitster te worden. Officieel is zij de voorzitster en Vaneeckhout ondervoorzitter, maar ze noemen zich covoorzitters. Veneeckhout echter kent de Wetstraat wél en het frustreert haar dat anderen altijd in eerste orde hem aanspreken en haar zelfs straal negeren.

Al te vrijblijvende uitspraken Ze zoekt dan ook wegen om de aandacht te trekken en fladdert als een kleurrijke vlinder van bloem tot bloem. Zo is er onder meer haar mededeling dat ze graag minister van Onderwijs zou zijn en “dat ze het krijgt van de uitdrukking ‘de lat hoger leggen’”, dat ze het fantastisch vindt om in Molenbeek te wonen, dat ze Tinne Van der Straeten een topminister vindt, dat ze zich zorgen maakt over de ingang die rechtse ideeën zomaar vinden, dat de uitspraken van Conner Rousseau over Molenbeek haar overtuigden om kandidaat-voorzitter te worden, dat ‘rechts’ genormaliseerd wordt, dat ze een probleem heeft met het de term ‘gelukzoekers’ voor illegalen zonder papieren, dat de aanpak van de mobiliteit in Brussel geweldig is, dat de salariswagens op de schop moeten. Met als klap op de vuurpijl het voorstel om een CO2-taks van 3.000 euro in de maag te splitsen van wie een privéjet neemt.

“We hebben het berekend” Over het klimaatvriendelijk maken van de commerciële luchtvaart middels taksen, zwijgt Groen dan weer. Het is gemakkelijker een kleine ‘happy few’ tegen de haren in te strijken dan de potentiële kiezer. Iets soortgelijks ondervonden ze ook met het langer openhouden van de kerncentrales, waarvan de meeste burgers, ook in groene rangen, vinden dat dat vanzelfsprekend is. Vandaar de historische bocht van de topminister… Vandaag vindt Nadia Naji de politiek nog erg leuk en zijn interviews nog gezellige babbels. Na de komkommertijd wordt binnenkort weer overgegaan tot de orde van de dag en worden de politieke messen opnieuw geslepen. Het is uitkijken hoe het lachen haar zal vergaan wanneer journalisten en andere politici haar zullen peilen naar haar dossierkennis. Want met “we hebben het berekend” zonder concrete cijfers, zoals bij het voorstel over de privéjettaks, gaat ze echt niet ver geraken… Zich als echte Vivaldiste gedragen, kan meteen voor schade zorgen.

Vooruit-voorzitter Conner Rousseau waarschuwt in een interview met de Franstalige krant Le Soir voor de opmars van de PVDA/PTB en het Vlaams Belang, die hij een halt wil toeroepen. “Als ze in 2024 nog groter worden, komt het einde van België almaar dichterbij. Beide partijen willen niet regeren, ze zullen er niet zijn voor het volk”, oordeelt Rousseau. “Ik wil niet dat N-VA en Vlaams Belang zo groot worden dat ze de meerderheid hebben. Als de Walen een verschil willen voelen in hun portefeuille, moeten ze voor de PS stemmen. Wie voor de PVDA/PTB stemt, steunt het Vlaams Belang.”

Franstalige oververtegenwoordiging kost Vlaanderen 5.262 jobs in federale ambtenarij: “Belgische jobdiefstal”

Er waren diepe wonden geslagen bij de aanduiding van ministers. Tinne Van der Straeten liep als minister van Energie met haar gezicht tegen de muur, Petra De Sutter moest geregeld het woord overnemen in allerhande heikele dossiers, Meyrem Almaci werd nog net niet publiekelijk uitgespuwd, Kristof Calvo speelde geregeld stoorzender, het dogmatisme pakte geen verf bij de gewone Vlaming en de concurrentie op links werd te groot om nog eigen accenten te kunnen leggen. Peilingen wijzen op een evolutie richting kiesdrempel zoals in 2003, toen de groenen ook een zware prijs betaalden voor ideologische halsstarrigheid en het niet kunnen wegen op een regering.

IN DE KIJKER

Barbara Pas

In vergelijking met hun bevolkingsaandeel krijgen de Vlamingen te weinig jobs bij de federale overheid. De Franstalige oververtegenwoordiging kost Vlaanderen maar liefst 5.262 betrekkingen, zo blijkt uit onderzoek van Vlaams Belang-Kamerfractieleider Barbara Pas. “Het toont nog maar eens aan hoe nadelig en onaanvaardbaar het is dat er federaal geregeerd wordt zonder Vlaamse meerderheid”, hekelt ze. Op 31 december 2021 waren er bij de federale overheid 72.396 Belgen aan de slag, verspreid over 93 verschillende administraties. Aangezien de Vlamingen ongeveer 60 procent van de Belgische bevolking uitmaken, zou men redelijkerwijze mogen verwachten dat 6 op de 10 jobs in de federale ambtenarij naar Vlamingen gaan. Uit onderzoek van Vlaams Belang-Kamerfractieleider Barbara Pas blijkt echter dat de Vlamingen in werkelijkheid slechts 52,2 procent van die jobs bezetten. 47,6 procent ervan gaat naar Franstaligen. “Dat komt neer op een forse ondervertegenwoordiging van de Vlamingen en een sterke oververtegenwoordiging van de Franstaligen”, oordeelt Pas. “Als men berekent hoeveel jobs deze forse scheeftrekking ons kost, dan komen wij uit op niet minder dan 5.262 betrekkingen.”

Koloniale toestanden Hoewel er verschillen zijn tussen de verschillende categorieën van instellingen, is de Vlaamse ondervertegenwoordiging alomtegenwoordig. Zo krijgen Vlamingen bij de instellingen van openbaar nut 54,1 procent van de jobs. Bij de FOD’s en POD’s bezetten ze slechts 53,1 procent van de ambten. Bij de instellingen van sociale zekerheid is dat 51,3 procent en bij de ‘speciale korpsen’ 50,1 procent. De federale wetenschappelijke instellingen, waar de Vlamingen slechts 46,2 procent van de jobs krijgen, zijn voor Pas “het absolute

dieptepunt”. “Er heersen werkelijk nog koloniale toestanden op dat vlak”, hekelt ze. “Het gaat hier vooral om hooggeschoolde jobs, wat betekent dat honderden interessante en lucratieve carrières aan de neus van onze getalenteerde hooggeschoolde Vlaamse jongeren voorbij gaan.”

Forse achteruitgang Verder wijst Pas erop dat de situatie de voorbij tien jaar alleen maar is verslechterd. Het aandeel Vlamingen dat een federale job heeft, is in die periode met één procentpunt gezakt, van 53,2 procent tot 52,2 procent. “Vooral het laatste jaar, onder deze linkse, paars-groene regering zonder Vlaamse meerderheid, is er een forse achteruitgang vast te stellen”, schetst de Kamerfractieleider. “Het toont nog maar eens aan hoe nadelig en onaanvaardbaar het is dat er federaal geregeerd wordt zonder Vlaamse meerderheid.” Tot slot schuift Pas twee oplossingen naar voren om de verhoudingen opnieuw in evenwicht te brengen, zijnde een inkrimping van de Belgische ambtenarij aan Franstalige kant en de overheveling van nieuwe federale bevoegdheden naar de deelstaten, samen met het bijhorend personeel. “Dat laatste is kennelijk de enige doeltreffende manier om een einde te maken aan deze permanent ingebakken Belgische jobdiefstal”, besluit ze.

ANTON SCHELFAUT

MEEST GELEZEN OP

Britse man opgepakt omdat hij lgbtqi-meme deelde Oekraïense regeringsbron spreekt Van Quickenborne tegen: “Geen enkele garantie dat Lahbib Kiev kan bezoeken” Professor Universiteit van Los Angeles biedt ontslag aan: “Woke neemt het hoger onderwijs over” Duitse openbare omroep kleurt waterdamp kerncentrale zwart Beelden van gauwdieven aan Brussels Zuidstation: “Dagelijkse kost waar niets aan gedaan wordt” Franstalige oververtegenwoordiging kost Vlaanderen 5.262 jobs in federale ambtenarij: “Belgische jobdiefstal”

Surf naar palnws.be

Politiek

11 AUGUSTUS 2022

Verlinden bevraagt volgers: “Hoe zou jij geweld tegen veiligheidsdiensten oplossen?” Het geweld tegen veiligheidsprofessionals zoals politie en brandweer neemt alsmaar toe. Hoe zou jij dat probleem oplossen? Die vraag stelt minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden zich op haar Instagrampagina, in het kader van de campagne ‘Wederzijds Respect’. De campagne kwam er op initiatief van de minister “om veiligheidsprofessionals en burgers dichter bij elkaar te brengen”. Jaar na jaar worden in België recordaantallen van geweldfeiten tegen veiligheidsdiensten genoteerd. In 2020 ging het om 21.986 geweldplegingen tegen politiediensten, of meer dan 35 per dag. Werk aan de winkel, beseft minister

Verlinden nu ook met de campagne ‘Wederzijds Respect’. “De campagne focust op verbinding als dé manier om het vertrouwen tussen de burger en de veiligheidsberoepen te verhogen”, lezen we op de website. De campagne wil onder meer inzetten op sensibiliseren, informeren en een netwerk van ‘sleutelpartners’ om een dialoog te organiseren tussen burger en politie. Maar welke stappen wil de minister van Binnenlandse Zaken nu concreet zetten om geweld tegen veiligheidsdiensten tegen te gaan? Ze is er zelf ook nog niet volledig uit, zo blijkt. Aan haar I n s t a g ra m - vo l ge r s

stelt ze daarom de volgende vraag: “Geweld tegen veiligheidsprofessionals zoals politie en brandweer neemt alsmaar toe. Hoe zou jij dit oplossen?” Ondanks het fiasco van de burgerbevraging blijft Annelies Verlinden de mening van de bevolking dus belangrijk vinden.

Respect langs één kant Aangezien hij “slechts zeer sporadisch” actief is op Instagram, besloot Kamerlid Ortwin Depoortere (Vlaams Belang) om zijn antwoord op vraag van Verlinden hier te formuleren: “Nultolerantie, uiteraard!” Volgens hem is de slogan van de campagne al fout. “Ik heb altijd al gezegd dat respect vooral langs één kant ontbreekt en moet terugkomen. Wederzijds respect is een verbloemende term die dient om het wangedrag van dat tuig goed te praten.” Geweld tegen politie moet daarom een strafverzwarende omstandigheid

Regenbogen in Antwerpen

zijn. “Er moet bij het plegen van elke vorm van fysiek geweld tegen politieambtenaren, bij het uitoefenen van hun beroep, een afzonderlijke verzwarende omstandigheid worden ingevoerd. En het parket moet wat ons betreft bij elke vorm van fysieke geweld dagvaarden. Van seponeren mag geen sprake zijn.”

Interfederaal actieplan Intussen kondigde de Vivaldi-ministerraad nog een interfederaal actieplan tegen racisme goed. In het actieplan gaat bijzondere aandacht naar racisme binnen de politiediensten en mensen die actief zijn bij asiel en migratie. De overheid wil die medewerkers extra opleidingen aanbieden. Zo zullen de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ) en Fedasil hun opleidingsaanbod evalueren en aanvullen met thema’s als racisme en onbewuste en onbedoelde vooroordelen. “Onbegrijpelijk”, vindt Depoortere die bijkomende controle. “Onze politie is de meest gecontroleerde van heel Europa. We moeten stoppen met hen steeds met de vinger te wijzen.”

WANNES NEUKERMANS

men homo’s of lesbiennes fysiek gaat aanvallen. In het algemeen kan men stellen dat katholieken zich tolerant opstellen tegenover homofilie, terwijl ze eerder gekant blijven tegen homohuwelijken en kinderadoptie door homokoppels.

Van Amsterdam tot in Senegal Homofobie is wel een probleem bij oude én jonge moslims, want incidenten in die zin zijn legio. De agressie tegen homo’s neemt overal toe: in Amsterdam, in Brussel tot in Senegal, en steeds zijn het islamieten die aan de basis liggen. Noem één land met moslims aan de macht waar homofilie is toegelaten… Onze media-CEO’s weten dat ook wel, maar verkiezen over dat thema te zwijgen. Zelfcensuur, zo wordt dat genoemd. Ja, er zullen moslims mee opstappen in de Pride, maar hun aantal zal op één hand te tellen zijn. En in zowat alle gevallen zijn ze verstoten door familie en vrienden. De Stad Antwerpen verhoogde dit jaar zijn budget tot 35.000 euro om de stad te versieren met de regenboogkleuren. De verschillende politieke partijen stappen komende zaterdag ook op: op nummer 25 van de stoet vinden we Vooruit, gevolgd door N-VA, Open Vld, Groen, PVDA en… cd&v. Vlak achter cd&v stapt De Kringwinkel op. Of dat symbolisch dan wel toeval is, laten we in het midden…

Deze week start de vijftiende editie van de Antwerp Pride, het evenement van en voor de lgtbqia-gemeenschap. U zal het geweten hebben. In kranten zullen enkel ronkende en positieve artikels verschijnen over het evenement en op televisie wordt u bestookt met ‘gay’-films. Nu zaterdag is er de grote optocht door Antwerpen met praalwagens van allerlei organisaties. De praalwagen met het nummer 8 is de wagen die gesponsord wordt door de Vlaamse mediagroepen: VRT, DPG Media, SBS Belgium, Mediahuis en OUTtv. De grote bazen van deze mediagroepen hebben immers een overtuiging: “Hoewel het vandaag vanzelfsprekend zou moeten zijn dat iedereen vrij mag kiezen als het over liefde, geloof, identiteit en seksualiteit gaat, willen we expliciet onze steun uitspreken voor diversiteit, gelijkwaardigheid en inclusie. Samen met de Antwerp Pride omarmen we alle mensen. Deze warme, inclusieve en positieve samenleving proberen we vandaag al te weerspiegelen: zowel voor als achter de schermen. Er is nog werk aan de winkel, maar het is onze oprechte ambitie om altijd een stem te geven aan alle mensen, ongeacht rang, stand of overtuiging en met respect voor elk talent. Dat voelt niet als een verplichting, wel als

een ongelooflijk mooi voorrecht.”

Waar zijn de moslims? De verklaring werd ondertekend door media-CEO’s Frederik Delaplace (VRT), Kris Vervaet (DPG Media, o.a. HLN en VTM), Jeroen Bronselaer (SBS Belgium), Koen Verwee (Mediahuis, o.a. Gazet van Antwerpen) en Mark Putman (OUTtv) en naar we mogen veronderstellen zullen deze ‘directeurs’ samen met andere bekende gezichten mee opstappen in de stoet. Men kan terecht twijfelen aan de objectiviteit van deze media wanneer de bazen ervan hun medewerkers oproepen om enkel positief te schrijven over de Antwerp Pride in het bijzonder en over inclusie, diversiteit en identiteit in het algemeen. Met ons slecht karakter zouden we de verklaring ook kunnen beschouwen als kritiek op de moslimgemeenschap. Want als homokoppel kun je wel zonder problemen hand in hand wandelen op de Meir, maar niet in de Abdijstraat. Laat staan in Sint-Jans-Molenbeek. Was het daar niet dat in mei na afloop van de Belgian Pride een transgender jongen werd aangevallen door een groepje moslimjongeren? Weinig autochtone Vlamingen die nog een probleem hebben met homo’s, lesbiennes en consorten. Ja, hier en daar zal er nog wel een ultraconservatieve katholiek zijn die er nog een probleem mee heeft, en dat is zijn of haar goed recht. Maar dat blijft dan bij een mening, zonder dat

Antwerp Pride

Dossier

11 AUGUSTUS 2022

oen ik in 2019 een essay met de titel ‘L’écologisme, nouveau totalitarisme’ publiceerde - in het Nederlands kreeg het de titel ‘De Groene Utopie’ -, hoorde ik nogal wat over dit thema… “Maar meneer, u denkt er toch niet aan! Ecologisme, een totalitarisme? Ecologisme is een nobele en mooie democratische en idealistische beweging, stop met je onzin!” Zoals alle revolutionaire bewegingen en kerken, hoeft men slechts de auteurs te lezen om de intieme aard van de ideologie erachter te begrijpen. Als Karl Marx aanzet tot moorddadig volksgeweld - dat hij “Volksrache” noemt - zowel als een middel om aan de macht te komen als een bestuurstechniek, is het dan verwonderlijk dat er in de geschiedenis geen enkel voorbeeld is van een communistisch regime dat géén bloed heeft vergoten?

HANS JONAS

ADOLF HITLER Als Adolf Hitler zijn haat tegen ‘de Joden’ spuwde in zijn afschuwelijke toespraak ‘Warum sind wir Antisemiten’ van 13 augustus 1920 - lang voor ‘Mein Kampf’, vóór zijn eerste vergeefse poging om de macht te grijpen -, is het dan verwonderlijk dat zijn regime er daadwerkelijk op uit was om de Joden te liquideren? Brandend van een vervloekt vuur, weerstaan totalitairen zelden aan de verleiding om aan te kondigen wat zij zullen doen en te doen wat zij hebben aangekondigd wanneer zij, ongelukkig genoeg, inderdaad aan de macht komen.

DRIE VOORBEELDEN VAN ‘MILIEUDENKEN’

De Duitse filosoof Hans Jonas, de grondlegger van de hedendaagse milieu-ideologie, roept op tot een “welwillende, goed geïnformeerde en scherpzinnige tirannie” (sic), geleid door “een elite met geheime loyaliteiten en geheime doelstellingen" (resic) die niet aarzelt om de “edele leugen” te gebruiken om zijn doelen te bereiken. Interessant is dat deze tirannieke drang naar het milieu als politieke ideologie dateert van vóór de geboorte van het VN-klimaatpanel (IPCC) en de opkomst van de wetenschappelijke theorie van de antropogene opwarming. Anders gezegd, milieuactivisme is ‘ab initio’ autoritair en antidemocratisch. Dat is het altijd al geweest. De motieven van de ecologen van vóór de IPCC waren overbevolking en uitputting van de hulpbronnen (Malthus, Meadows-rapport, Club van Rome). Democratie komt Hans Jonas voor als een systeem dat niet in staat is de “milieu-uitdagingen” aan te gaan. Volgens Jonas is alleen angst in staat het verachtelijke menselijke wezen te temmen.

‘WELWILLENDE DICTATOR’

Net zomin als men het marxistische communisme kan gelijkstellen met het nationaalsocialisme van Hitler - deze twee ideologieën zijn verschillend, ook al is hun socialistisch substraat identiek -, kan men het ecologisme, als politieke ideologie, gelijkstellen met de totalitaire regimes die eraan voorafgingen. Dit zou in theorie even verkeerd zijn als onhandig in de communicatie.

Men kan zich natuurlijk niet aan van de indruk ontdoen dat deze figuur van de ‘welwillende dictator’, over wie Hans Jonas droomt, verrassend veel gelijkenis vertoont met een zekere Jonas, Hans. Overigens net zoals Plato's filosoof-koning een vreemde gelijkenis vertoonde met een zekere Griekse filosoof wiens naam met P. begint.

Laten wij dus drie voorbeelden nemen van de ‘totalitaire adem’ van het milieudenken als politieke ideologie, namelijk Hans Jonas, de Deutsche Bank en Bruno Colmant. DRIEU GODEFRIDI

Dichter bij huis, in een in november 2020 gepubliceerd samenvattend rapport, ‘What We Must Do to Rebuild’, merkt de Deutsche Bank op - de tijd is niet meer voorwaardelijk - dat “een ecologische dictatuur nu noodzakelijk is”. Zo lezen we op pagina 72 dit: “Als we echt klimaatneutraliteit willen bereiken, moeten we ons gedrag op alle (...) gebieden van het leven veranderen. Dit komt eenvoudigweg omdat er nog geen adequate kosteneffectieve technologieën bestaan waarmee wij onze levensstandaard op een koolstofneutrale manier kunnen handhaven. Dat betekent dat de koolstofprijzen aanzienlijk zullen moeten stijgen om mensen ertoe aan te zetten hun gedrag te veranderen. Een andere (of misschien aanvullende) optie is de regelgeving aanzienlijk aan te scherpen. Ik weet dat ‘eco-dictatuur’ een vies woord is. Maar we moeten ons misschien de vraag stellen of en in hoeverre we bereid zijn een soort eco-dictatuur (in de vorm van regelgevende wetten) te aanvaarden om naar klimaatneutraliteit toe te werken. Hier volgt een voorbeeld: wat moeten we doen als eigenaars van onroerend goed hun huizen niet willen ombouwen tot emissievrije gebouwen als ze daar de financiële middelen niet voor hebben, als dat om technische redenen niet mogelijk is of als de daarmee samenhangende investeringen niet lonend zijn?” Een smerig woord inderdaad!

DEUTSCHE BANK

Fico

NAAR EEN ‘GROEN’ TOTALITARISME? BRUNO COLMANT

Nog dichter bij huis, in een artikel dat op 7 augustus, in het midden van de zomerdrukte, is gepubliceerd, verklaart econoom Bruno Colmant, die de ster van de Franstalige media is geworden sinds hij het collectivisme heeft bepleit, dat het liberale kapitalisme achterhaald is, dat Adam Smith een idioot is en dat de democratie haar beste tijd heeft gehad. En dan komt deze verbazingwekkende passage: “Daarom zullen de klimaatproblemen er zeker toe leiden dat wij ons van deze soort economie afkeren, zelfs de functies van het geld heroverwegen, in de richting van een meer collectivistisch, en ongetwijfeld meer autoritair, beheer. Het is niet onmogelijk dat politieke krachten grote delen van de particuliere economie collectiviseren, in de vorm van confiscatie en nationalisatie. Als het voortbestaan van de mensheid niet afhangt van de markteconomie en wij niet in staat zijn een collectieve democratische intelligentie in te zetten om de milieu-uitdagingen aan te pakken, dan zullen autoritaire, en misschien wel genocidale, regimes de kop opsteken.” (La Libre Belgique)

GROTE MYTHE Met andere woorden, de geachte Bruno Colmant pleit voor de instelling van een dictatuur om aan de dictatuur te ontsnappen. De vriendelijkheid van milieuactivisten wordt een van de grote mythen van de 21ste eeuw.

ECONOOM BRUNO COLMANT PLEIT VOOR DE INSTELLING VAN EEN DICTATUUR OM AAN DE DICTATUUR TE ONTSNAPPEN

10 Interview

11 AUGUSTUS 2022

PIETER CLEPPE Pieter Cleppe stond aan het hoofd van de eurokritische denktank Open Europe. Na het vertrek van het Verenigd Koninkrijk, waaruit de meeste steun kwam voor de denktank, richtte hij Brussels Report op, waar hij nieuws en analyses brengt over de Europese Unie.

“Het Europese establishment heeft een experimentele agenda rond milieu en mensenrechten doorgeduwd en zo onze welvaart danig ondermijnd”

u die lastige Britten weg zijn, moet het goed draaien bij de EU?

“De centraliseringmachine van de EU draait goed sinds het VK weg is en dat is een spijtige zaak. Zo kwam men het coronaherstelfonds of ‘NextGenerationEU’ overeen. Dat is een miljardenfonds, gefinancierd door gemeenschappelijke schulduitgifte - de facto eurobonds -, dat oorspronkelijk bedoeld was om die landen te helpen die het meest te lijden hadden door de coronamaatregelen. Maar in realiteit is er nauwelijks een verband tussen de impact van het coronavirus en het geld dat ze uitgeven. Nu wil men het ook nog eens inzetten om de energiecrisis te bekampen. Het is gewoon weer een transfer van de productieve landen naar de onproductieve landen, waarbij de deur opnieuw openstaat voor corruptie.” “De verlichte geesten bij de Europese Commissie stelden ook voor om een dergelijk nieuw met gemeenschappelijke schulden gefinancierd fonds op te richten voor Oekraïne, maar dit werd door de lidstaten verhinderd. Elke crisis is voor de ambtenaren van de Europese Commissie een opportuniteit om hun radicale en dure plannen door te voeren. Het Verenigd Koninkrijk ging die vroeger blokkeren, maar nu gebeurt dat dus veel minder.” “Het is trouwens ook maar de vraag hoe dat NextGeneration-fonds zal worden terugbetaald. Er zijn drie mogelijkheden waaraan men denkt. Twee zijn volgens mij onmogelijk: lidstaten die miljarden euro’s zullen moeten betalen of het invoeren Europese belastingen. Ik verwacht dat de EU zal opteren voor het terugbetalen via het uitschrijven van nieuwe schulden, waardoor het dus een permanent fonds wordt.”

Als de EU zo schulden genereert, zijn ze dan geen motor om de inflatie gaande te houden? “Het verhaal rond inflatie is complex. Er is bijvoorbeeld de officiële inflatie, maar ook

ALS WE HET HEBBEN OVER EXTERNALITEITEN VAN ENERGIEOPWEKKING, VAN VERVUILING, WAAROM SPREKEN WE DAN NOOIT OVER HET GIFTIG AFVAL VAN DE ZONNEPANELEN?

de echte ontwaarding in de economie. Zo neemt men de prijs van woningen en aandelen niet mee in de officiële inflatiecijfers, terwijl die prijzen de jongste jaren enorm zijn gestegen. Maar omgekeerd kwam er ook zeer veel goedkope import uit China en dat drukte dan weer de prijzen van veel consumptiegoederen. Met de huidige energiecrisis schoot de prijs natuurlijk helemaal de hoogte in. Hier zit de grootste schuld voornamelijk bij de centrale banken. Door excessieve geldcreatie, bedoeld om spilzieke regeringen te financieren, komt er een tweede opwaartse druk op prijzen. Opnieuw zijn er tegengestelde krachten aan het werk. Efficiëntiewinst bij de wereldhandel zorgde voor een neerwaartse druk op het prijzenniveau. Maar

We moeten terug naar de rede, weg van het dogmatisme en de ideologische oekazes van de groene activisten rampzalige politieke experimenten met onze energiebevoorrading hebben dan weer de energieprijs helemaal doen doorslaan.” “Men wijst nu met een beschuldigende vinger naar Poetin, en de oorlog in Oekraïne speelt inderdaad een belangrijke rol, maar we mogen niet vergeten dat de gasprijs al zeer sterk gestegen was voor de inval. Belangrijk hierbij waren de lockdowns die de bevoorradingsketen hebben beschadigd, maar dus ook de experimentele energiepolitiek, gevoerd door overheden in het Westen. Zeker vanaf 2009, toen de EU niet enkel bepaalde dat de CO2-uitstoot moest zakken, maar ook minimumpercentages voor hernieuwbare energiebronnen oplegde, ging het fout, want dergelijke energiebronnen, zoals zonne-of windenergie, zijn onbetrouwbaar. Op zich is er niets mis mee als extra aanvulling, maar men mag dit niet de hoeksteen van de energievoorziening maken. De besluitvorming koos daarbij dus ook bewust tégen technologieneutraliteit.”

Is het niet nodig om ons te redden van de klimaatverandering?

“Het is maar de vraag hoe je met klimaatverandering omgaat. Je kan minder CO2 uitstoten, maar je kan je ook aanpassen, zoals de Deense expert Bjørn Lomborg voorstelt. Maar zelfs dan, ook al kiest de EU voor het bestrijden van de CO2-uitstoot, en dus een preventieve aanpak, zou men meer vrijheid moeten laten voor de lidstaten en zou men net moeten inzetten op meer kernenergie. In feite is het de opdracht van de Europese Commissie om kernenergie te versterken in Europa, zoals voorgeschreven in het Euratom-verdrag, maar omwille van ideologische redenen en de grote invloed van groene lobbygroepen op de Commissie verzaakt ze aan die plicht.” “Groene ngo’s zijn meestal sterk gekant tegen kernenergie. Het resultaat is dat de EU dus nu zwaar heeft ingezet op fundamenteel onbetrouwbare ‘groene’ energiebronnen die afhankelijk zijn van het weer. Dat zijn wind, zon en water, maar er is ook biomassa. Dat biomassa milieuvriendelijk

Bjorn Lomborg

zou zijn, is natuurlijk ten zeerste betwistbaar. In essentie importeert men hout uit andere gebieden om het hier in Europa dan gewoon op te branden.” “Nu komt er een nieuwe ‘taxonomie’-regulering, wat een Europees classificatiesysteem is in verband met de milieuvriendelijkheid van energiebronnen. De Fransen wilden kernenergie als milieuvriendelijk indelen, Duitsers gas. Het Europees Parlement legde daar voorwaarden aan vast, maar stemde tenminste voor. Zo is er toch

Interview

11 AUGUSTUS 2022

HOOFDREDACTEUR VAN BRUSSELSREPORT.EU PIETER CLEPPE korte biografie Pieter Cleppe (1981) is de hoofdredacteur van BrusselsReport.eu, een website die zich richt op EU-politiek. Hij is ook verbonden aan de Amerikaanse denktank Property Right Alliance. Als beleidsanalist specialiseert hij zich in EU-beleid. Tussen 2008 en 2020 vertegenwoordigde hij de onafhankelijke Britse denktank Open Europe in Brussel, waarvoor hij in 2012 ook een kantoor in Berlijn mee hielp oprichten. Hij geeft regelmatig commentaar over EU-beleid in de internationale media en werd ook uitgenodigd als expert op hoorzittingen in verschillende parlementen, waaronder het Britse House of Commons en House of Lords, de Duitse Bundestag, het Europees Parlement, het Vlaams Parlement en het Benelux-Parlement. Hij studeerde rechten en rechtseconomie aan de universiteiten van Leuven, Hamburg, Bologna en Wenen. Voordien was hij actief als Belgisch kabinetsadviseur en advocaat. Ook stond hij in 2006 aan de wieg van de eerste professionele Belgische beleidsdenktank, namelijk het Itinera Institute.

nog wat hoop op betaalbare energie in de toekomst. Maar in feite zijn ook die classificatiesystemen erg bedenkelijk. Het is niet aan de EU om daar een groot regelgevend kader op te leggen. De EU zou de vrijhandel moeten promoten door landen aan te sporen om elkaars norm te erkennen. De Commissie kiest er echter keer op keer voor om de zaken van bovenaf op te leggen.”

Is het niet goed dat de EU onze energiebevoorrading veiligstelt?

de gas dat sommigen ons voorspiegelen. Er zijn problemen, zeker in de eerste fase, maar die zijn op te lossen, want in de VS doet men het al sinds de jaren ’40. Het is in elk geval al te gek dat Europa Amerikaans schaliegas invoert en dit soort ontginning hier verbiedt, ook al zijn er interessante mogelijkheden. En als we het hebben over externaliteiten van energieopwekking, van vervuiling, waarom spreken we dan nooit over het giftig afval van de zonnepanelen? Zonnepanelen die nota bene vaak door tot slavernij gedwongen Oeigoeren in de Chinese provincie Xinjiang worden gemaakt. Of het van windmolens, vaak ook in China gemaakt, met steenkool en waarvoor er ook problemen zijn met het afval. Daartegenover staat dat veel problemen rond kernafval buiten proportie zijn geblazen.

“De EU deed net het tegendeel en experimenteerde met onze energievoorziening. Energiebeleid centraal gaan opleggen voor een diverse set economieën versterkt ook ‘crony capitalism’, gezien de voorkeursbehandeling van sommige energiebronnen, terwijl nationale energiesectoren al niet erg volgens het vrije marktprincipe werkten. De EU heeft ook energie-onafhankelijkheid verwaarloosd, door in te zetten op energiebronnen die met een sterkte externe afhankelijkheid komen.” “Zelfs met steenkool en gas is het niet zwart of wit, want er is een verschil tussen een Duitse en een Chinese steenkoolcentrale. Idem met ‘fracking’ of ‘freedom gas’. Dat schaliegas is helemaal niet het vervuilen-

NOOD AAN REALPOLITIK “Dat was ook weer zo’n typische beslissing. Op zich is er niet veel kwaad geschied, want momenteel is er niet meer dan een holle belofte gemaakt, vergelijkbaar met die aan Turkije. Het is wat een hart onder de riem van de Oekraïners, wat ik hen zeker gun. Zelf pleit ik voor een realpolitik. We moeten, of we dat nu leuk vinden of niet, rekening houden met wat Rusland wil. Verder moeten we beseffen dat het land meer in de periferie van Europa ligt en de context niet evident is, maar op termijn kan het lid worden van de EU. Net zoals enkele landen in de Balkan, gesteld dat ze voldoen aan de toetredingsvoorwaarden.”

TUSSENOPLOSSING “Een interessant idee is wel om een tussenoplossing uit te werken. Laat die landen nu al deel gaan uitmaken van een wachtkamer, zoals de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA). Laat bij-

Veel is oplosbaar. Uit kernafval zou men bovendien energie kunnen halen.” “Finaal kunnen we niet anders dan besluiten dat het Europese establishment een experimentele agenda heeft doorgeduwd rond milieu en mensenrechten, en zo onze welvaart danig heeft ondermijnd. Maar ook Rusland experimenteert in feite. Zelfs in de donkerste dagen van de Sovjet-Unie was het land een betrouwbare handelspartner. Onder Poetin is het dat niet meer nu het de gastoevoer naar West-Europa afsnijdt. Nu wordt het land gedegradeerd tot een Chinese vazal voor de komende jaren.”

Hoe raken we hier dan best uit? “Er komen in elk geval moeilijke tijden aan. De Duitse economie kan tot 10 procent krimpen bij een volledige gasboycot door Rusland. Toch een zware erfenis van Merkel, die door (centrum)linkse politici en de media zo de hemel werd ingeprezen. We moeten haar desastreuze beslissingen terugdraaien en volop inzetten op kernenergie, zoals de markt dat wel zou doen indien men een echte vrije energiemarkt zou hebben. Alle energiebronnen moeten duurzaam zijn en dus zonder subsidies kunnen overleven. Verder moeten we gebruik maken van kolen en gas in Europa, en schaliegas, voor zover dat natuurlijk op een zo proper mogelijke manier kan, waarbij alle externaliteiten worden gedekt. Dus met andere woorden, we moeten terug naar de rede, weg van het dogmatisme en de ideologische oekazes van de radicale groene activisten.” “Veel groen is er daar eigenlijk helemaal niet aan. Door zo te ageren tegen kernenergie bewijzen de groenen dat het hen niet echt om de uitstoot van CO2 te doen is. Kijk maar naar wat er in Duitsland gebeurt, of naar wat onze Tinne Van der Straeten wilde doen. De zogenaamde groene beweging wil dat we in de eerste plaats anders gaan leven. Ze hadden beter de naam Agalev blijven aanhouden, want die legt perfect uit wat ze willen doen. Ze hebben een mensvijandig wereldbeeld, met een autoritair kantje. Ze zien mensen als indringers in de natuur, als een vijand. Nu voelen de kiezers de gevolgen van die ideologie en de groenen zullen dan ook electoraal zwaar afgestraft worden, denk ik.”

Als we moeten inzetten op gas, dan was Nord Stream 2 geen goed idee? “Nord Stream 1 kan je zeker verdedigen omdat we een diversiteit aan bronnen van energie nodig hebben, maar 2 is een ander verhaal, want dat was vanaf het begin al grotendeels een overheidsproject. Een louche project. Er waren opvallend veel verdachte figuren bij betrokken, waarbij de leidende Duitse figuur zelfs een oud-stasi agent was. Het is trouwens wel nodig om te wijzen op de rol van de communistische

geheime diensten. Er zijn sterke aanwijzingen dat die zowel de Duitse groenen als de Britse Campaign for Nuclear Disarmament financierden tijdens de Koude Oorlog. Cathy Ashton, de eerste Europese minister van Buitenlandse Zaken, behoorde daartoe. Het zegt wel iets over het soort mensen dat vandaag aan de top van onze instellingen staat.”

You will own nothing and be happy! “Toch een heel frappante leuze. Eigenlijk puur en onversneden communisme. Het valt echt op hoe Europese en internationale elites denken, welke linkse dogma’s ze aanhangen. Het lijkt me wel belangrijk te benadrukken dat de linkse agenda van het World Economic Forum het gevolg is van het soort beslissingsnemers dat daar samenkomt en dat het niet omgekeerd is, dat het niet het WEF is dat instructies of zoiets uitstuurt.” “Mensen die zich uit armoede hebben opgewerkt, denken doorgaans meer meritocratisch. Mensen van een rijke komaf willen die precies vaker compenseren. Ze denken meer sociaaldemocratisch, autoritair ook en willen een herverdeling bewerkstelligen. Het zijn die laatste

Elke crisis is voor de ambtenaren van de Europese Commissie een opportuniteit om hun radicale en dure plannen door te voeren mensen die vaak in administraties van overheden en multinationals belanden. Mensen die risico genomen hebben en een eigen zaak zijn gestart, of dat nu een garagist is of Ryanair-stichter Michael O’Learry, zijn vaak veel pragmatischer. Ook wel typisch is hoe het verstikkende en vaak racistische woke-denken invloed uitoefent in de hogere regionen van de overheid, maar ook het bedrijfsleven, waar velen nooit echt een eigen zaak hebben opgericht of tenminste minder door een meritocratisch proces zijn gegaan dan ondernemers. Het is zoals Lord Acton al zei: ‘Power corrupts and absolute power corrupts absolutely.’” CARL DECONINCK

Uitbreiding EU met Oekraïne

voorbeeld de Balkanlanden die erbij willen een mini-Schengen vormen. Dan zijn ze onderling al opener en kunnen ze zich met elkaar integreren. Want uiteindelijk is dat oorspronkelijke doel van Europese samenwerking wel een goede zaak. Het makkelijker maken van handel en reizen is positief. Maar in plaats van het promoten van vrije handel, wil de EU voornamelijk macht naar Brussel trekken.”

CORRUPTIEPROBLEEM “Corruptie is een hardnekkig probleem. Ook binnen de EU. Heel veel Europese subsidies gaan naar corrupte overheden en lokale criminelen. In Hongarije, zoals The New York Times beschreef, maar zeker niet alleen daar. Ook in Bulgarije en Griekenland zijn er problemen. In Zuid-Italië roomt de maffia dan weer heel wat EU-gelden af. Wat mij betreft, mogen al die landen bij de EU zolang er geen transfers zijn.”

BRAINDRAIN “We zien nu al dat landen die ontvangen in de ‘middle income’-trap vallen: ze rijden zich vast op een zeker inkomensniveau, maar kunnen hun productie en dus ook hun welvaart niet doen toenemen, want door het Europese manna is er geen stimulans meer om hervormingen door te voeren. Vaak is er zelfs sprake van een ‘braindrain’, want de mensen zijn arm, maar wel goed geschoold. Die trekken weg naar het Westen en sturen geld door naar hun familie.” “Tegenover Europees geld staan trouwens ook eisen en ontvangende landen voelen zich niet zelden gekoloniseerd. Denk maar aan het protest tegen de ‘Troika’. Toegang tot de interne markt kan wel een weg naar succes zijn, maar transfers werken gewoon niet, wat ook door economische studies wordt bevestigd. Meer nog, de Italiaanse justitie heeft gewaarschuwd dat het herstelfonds zal zorgen voor een injectie van cash in

de onderwereld. Ondanks dit alles, blijft de Europese geldmachine echter doordraaien.”

5 minuten persoonlijke moed! Splits zelf de sociale zekerheid!

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 - www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

12 Buitenland

11 AUGUSTUS 2022

FRANKRIJK

ZUID-AFRIKA

Vestimentaire rellen in de Franse Assemblée: een traditie

Xenofoob onbehagen in de regenboognatie Eind juli ging er een schok door Zuid-Afrika toen in Krugersdorp in de WestRand acht vrouwen, die deelnamen aan een filmopname, slachtoffer werden van groepsverkrachting. Het verband met het probleem van de illegalen werd snel gelegd. De slachtoffers maakten deel uit van een groep van 22 personen die in een oude mijn een muziekvideo wilden opnemen. Vrij snel werd de groep echter overvallen en beroofd, en acht vrouwen werden meermaals verkracht. Onmiddellijk werd met de vinger gewezen naar de zogeheten zama-zamas. Dat zijn illegale mijnwerkers die niet alleen in Krugersdorp, maar ook in andere delen van het land bendes vormen en de bevolking terroriseren. Alhoewel daar weinig tegen wordt gedaan, besefte minister van Politie Bheki Cele blijkbaar dat zijn naam en die van het korps op het spel stond. Bij razzia’s werden 120 onwettige binnen- en buitenlandse mijnwerkers aangehouden. DNA-onderzoek moet nu uitmaken wie zich daadwerkelijk aan verkrachting heeft schuldig gemaakt.

Oud zeer

Renaud Muselier: te veel linkse verkozenen van La France Insoumise komen in vrijetijdskledij naar de Assemblée Nationale

“Ze zien er slonzig uit, ze zijn vuil, ze schreeuwen en ze krijsen.” Het was de rechtse verkozene Renaud Muselier (ex-Les Républicains) die de kat de bel aanbond: te veel linkse verkozenen van La France Insoumise komen in vrijetijdskledij (baskets, T-shirts, jeansbroeken) naar de Assemblée Nationale. Eigenlijk zou een kostuum met das voor de mannen en een deftig pak met rok voor de dames het minimum zijn. Dat werd door links weggelachen. Het parlement is een soort van spiegel van de bevolking en dus is het niet meer dan normaal dat de verkozenen in de kledij van de kiezers naar de Assemblée komen. Bij een protestactie kwamen de leden van La France Insoumise (LFI) in hun gewone kledij naar de zittingen, maar droegen ze daarboven allemaal een das. Maar wat zijn de echte regels? Een algemene instructie stelt dat de kledij in het halfrond “neutraal moet zijn en in de buurt van stadskledij moet komen”. Het was zelfs zo dat de bodes van de Assemblée een collectie dassen ter beschikking hadden voor wie er geen droeg. Ondertussen zijn de tijden veranderd en met 37 procent vrouwen in de Assemblée verschuift het debat. Uiteindelijk kwam een einde aan de rel doordat op 25 juli een tekst werd aangenomen die stipuleert dat verkozenen “correcte kledij” moeten dragen en dat de diensten van de Assemblée “weigeren vestimentaire politie” te spelen. Discussie gesloten dus. Zij het wellicht niet definitief. Want in het verleden deden zich in het parlementair halfrond al meermaals vestimentaire incidenten voor, om het zo te stellen. Een overzicht.

Abbé Pierre In een land dat constant bezig is met de scheiding tussen kerk en staat, is het de logica zelve dat de kledij van geestelijken die verkozenen des volks worden, voorwerp wordt van debat. Toen de armenzorger l’Abbé Pierre in de jaren ’50 verkozen werd in de Assemblée, droeg hij gewoon een soutane. Dat was ook het geval voor de legendarische kanunnik Félix Kir die tussen 1945 en 1967 parlementslid was. De man die zijn naam gaf aan het aperitief, was de laatste geestelijke die in soutane de zittingen kon bijwonen. En dat zal zo blijven, want in 2018 besloot het bureau van het parlement dat religieuze symbolen niet langer toegelaten zijn in het halfrond. Andere anekdote die vandaag ongelooflijk gedateerd lijkt: de neogaulliste Michèle Alliot-Marie die in 1974 zowaar in broek aan de deur van het Palais Bourbon - zoals het parlement ook genoemd wordt verscheen. Ze werd door een bode tegengehouden. Haar antwoord: “Als deze broek u hindert, trek ik die uit.” Incident gesloten. Al zou het pas in 1980 zijn dat een vrouwelijke verkozene niet meer kon worden terechtgewezen voor het dragen van een broek.

Onrust groeit Verzet tegen buitenlanders die dikwijls zonder werkvergunning en aan een laag loon aan de slag gaan was dus te verwachten. Met een stijging van het aantal xenofobe incidenten als gevolg. In 2008 kwam het tot een climax in de Rand en elders, met 62 doden en 70.000 vluchtelingen als resultaat. Ook in september 2019 vielen bij antivreemdelingenrellen twaalf doden, om nog niet te spreken van talloze geïsoleerde gevallen. Zo meldde het Instituut voor

Jack Lang Minder origineel was de outfit van Jack Lang, de links-elitaire minister van Cultuur van François Mitterrand in de jaren ’80. Hij koos voor een Mao-uniform met de typische kraag. In die tijd hip in Parijse linkse intellectuele kringen. De wandaden van de Culturele Revolutie in China werden toen in het beste geval ontkend en meestal weggelachen. Probleem voor het ‘protocol’ was dat betrokkene toen dus geen das droeg… In 2017 kwam dat laatste thema opnieuw op de agenda met inderdaad verkozenen van de radicaal-linkse partij van Jean-Luc Mélenchon. Deze laatste, een aanhanger van de Franse Revolutie-koppensneller Robespierre, had een antwoord klaar: “Er waren in deze Assemblée ooit ‘sansculottes’, nu zijn we ‘sanscravates’.” SALAN

Sportschoenen, T-shirts onder een blazer, T-shirts zonder blazer, verfrommelde jeansbroeken, enzovoort. In de Franse Assemblée Nationale verschijnen radicaal-linkse verkozenen steeds meer in een vrijetijdskledij. Wat leidde tot ergernis bij de rechtse partijen en zelfs voor spanningen zorgde in het Franse parlement. Wat niet nieuw is.

Het drama plaatst opnieuw de illegale immigratie in Zuid-Afrika in de kijker. Eind april erkende minister van Binnenlandse Zaken Motsoaledi trouwens dat het land in een immigratiecrisis zit. Ook tijdens het blanke bewind waren vreemde arbeiders in het land aanwezig. Zij werkten meestal in de mijnen en kwamen vooral uit landen als Mozambique, Lesotho en Malawi. Het ging toen om tijdelijke contractarbeid en de controle erop was streng. Na de machtsoverdracht in 1994 gingen de grenzen echter wijder open, waardoor het aantal inwijkelingen sterk toenam en ze ook uit verre landen als Nigeria en Somalië kwamen. Tevens raakte de staat de controle kwijt. Er was grootscheeps bedrog bij de uitreiking van visa en verblijfsvergunningen, een handel waarvan corrupte ambtenaren profiteerden. Tevens was er een tekort aan personeel en geld om de immigratiekantoren te bemannen en om de twee miljoen bedrijven op illegale arbeid te controleren. Intussen liggen voorstellen op tafel zoals het invoeren van quota, maar deze hebben nog een heel lange weg af te leggen.

Zuid-Afrika: illegale mijnwerkers die de bevolking terroriseren

Veiligheidsstudies niet minder dan 261 xenofobe aanvallen in de afgelopen acht jaar.

Georganiseerd karakter Intussen kreeg de zaak een georganiseerd karakter. In februari 2020 verscheen voor de eerste maal een tweet met de slogan ‘Put South Africa First’. Deze werd echter eind april gevolgd door duizenden tweets van soortgelijke strekking, wat op een georganiseerde actie wees. Onderzoek door de onlinekrant Daily Maverick wees erop dat het idee zou zijn uitgegaan van een voormalige militair die onder verscheidene namen opereerde. Tevens zou het aantal tweets alsmaar zijn toegenomen via een soort piramidesysteem waarbij de geadresseerden telkens worden verzocht de boodschap op hun beurt door te geven. Was het succes online dus zeer groot, daadwerkelijke acties kenden maar een beperkte belangstelling. Dat zou veranderen met de opkomst van de vigilantes van ‘Operatie Dudula’ (= Zoeloe voor ‘jaag weg’) in Soweto in juni 2021. Maar de echte doorbraak kwam toen de leiding ervan in handen kwam van de charismatische Nhlanhla ‘Lux’ Dlamini. De man heeft vooral faam verworven door zijn rol bij de verdediging van de Maponya Mall in Soweto tijdens de onlusten in juli vorig jaar. De vigilanten ontkennen racistisch te zijn, maar schrikken niet terug voor gewelddadige ‘schoonmaakacties’ zoals tegen straatverkopers. Dlamini werd dan ook in maart aangehouden en zal voor de rechter moeten verschijnen.

Politiek present Terend op de grieven van de bevolking tegen buitenlanders raakten echter ook politieke partijen erbij betrokken. Dit is onder meer het geval van Action SA van de oud-burgemeester van Johannesburg Mashaba. Die houdt zich ver van extreme taal, alhoewel Action SA aan de vooravond van de lokale verkiezingen in 2021 op Facebook gematigde taal gebruikte, maar radicaler was op Twitter. Maar de meeste aandacht gaat naar groeperingen die aanleunen bij de anti-Ramaphosa-fractie binnen het ANC, de Radicale Economische Transformatie (RET). Er zijn alleszins veel RET-leden in de anti-vreemdelingenorganisaties. Een geschikte manier om zich in de kijker te zetten. JAN VAN AERSCHOT

Buitenland

11 AUGUSTUS 2022

DIPLOMATIEKE VALIES

EU / RUSLAND © MVD

Streven naar de status quo

De ID-fractie in het Europees Parlement is diep verdeeld over Rusland Alexander Gauland (AfD) noemde de oorlog van de Russen tegen Oekraïne “onrechtvaardig en wreed”, maar hij voegde er onmiddellijk aan toe dat het “niet onze oorlog is”. Een leuze die alle poetinisten in alle landen ijverig rondtoeteren. “Onze vrijheid staat in die oorlog niet op het spel”, zei hij ook nog, en dat is uiterst kortzichtig. Een Russische overwinning zal leiden tot nog meer veroveringen, eerst in het Balticum. Gauland verzette zich tegen de levering van Duitse wapens aan Oekraïne, “want we moeten alles doen om een rechtstreekse confrontatie met Rusland te vermijden. We mogen ons in geen geval in deze oorlog laten meeslepen”. Luchtaanvallen uitvoeren of grondtroepen inzetten, dat zijn oorlogsdaden. Wapenleveringen niet. Anders zou Duitsland al lang met een dozijn landen in oorlog zijn. Een verstandig man als Gauland weet best hoe krom die redenering is. Maar hij is de zoveelste rechtse leider die de voorbije jaren in de invloedsfeer van het Kremlin is geëindigd.

Radoslaw Sikorsky Teheran

Ze kwam, ging weer en de aangekondigde herrie kon losbarsten. Het minste wat gezegd kan worden, is dat het bezoek van Nancy Pelosi aan Taiwan omstreden was. En beslist niet onschuldig in de ogen van de Chinezen. Moet stilaan niet vastgesteld worden dat een nieuw tijdperk in de Amerikaanse houding ten opzichte van Taiwan ingeluid is? Veel verandert de reis van Pelosi daar niet aan, maar symbolisch is ze wel.

Mandaat voor Xi Ergens kan men opwerpen dat het verwijt van ongelukkige timing weinig houtsnijdt. Een geschikt moment is er immers nooit en elke positieve demarche naar Taiwan toe wordt steevast door een virulente reactie van Peking beantwoord. Toch zijn er enkele elementen die Pelosi hadden kunnen aanzetten haar reisplannen grondig te overdenken. Het bezoek viel samen met de verjaardag van de strijdkrachten, maar er is vooral de positie van sterke man Xi die over enkele maanden een nieuw mandaat wil binnenhalen. Op geen enkele manier kan hij het zich veroorloven als zwak gezien te worden. De Chinese reactie was wat verwacht kon worden: militair machtsvertoon rond en boven Taiwan. Jachtvliegtuigen zochten de de-factogrens van het Taiwanese luchtruim op en enkele raketten werden over het eiland afgevuurd, uiteraard goed zichtbaar voor de bevolking. Anderzijds onthield Peking zich de Amerikaanse marine-aanwezigheid rechtstreeks te bedreigen, een duidelijk signaal dat men een escalatie wil vermijden. Voorlopig toch.

Eén-Chinapolitiek Het China waar destijds Newt Gingrich heen ging, kan de vergelijking met de Volksrepubliek van vandaag amper nog doorstaan. Maar de Amerikaanse Taiwan-politiek is in principe nog steeds dezelfde. Strategische ambiguïteit, zo wordt het geheten. De VS erkennen één China, de Volksrepubliek, maar bieden Taiwan strategische garanties aan, en net daar zit hem die dubbelzinnigheid. Want hoever gaat dit in de praktijk? En als Peking ooit de stap zet het eiland te annexeren, zal dit voor gevolg hebben dat Washington zich daadwerkelijk zal engageren in het conflict? Deze open vraag maakt van een annexatiescenario een stevige gok voor de Chinezen. De voorbije jaren is aan Chinese zijde de overtuiging gegroeid dat de VS deze één-Chinapolitiek stilaan maar zeker aan het uithollen zijn. Ze zien China als dé grote strategische rivaal, wat een explicietere steun voor Taiwan niet onlogisch maakt. Verschillende keren al heeft de Amerikaanse Joe Biden laten verstaan dat Amerika Taiwan militair zou bijstaan in een conflict met China. Dat zijn administratie dit onmiddellijk nuanceerde - het is stilaan een herkenbaar patroon geworden - doet geen afbreuk aan het feit dat die uitspraken niet in Chinese dovemansoren terecht zijn gekomen. Het bezoek van die andere tachtiger - Biden stapt in november op tram 8 - Pelosi wordt precies in deze context geplaatst.

Marine Le Pen Marine Le Pen veroordeelde natuurlijk de invasie in Oekraïne. Ze kon niet anders. Maar ze stond weigerachtig - “réservée” -

Nieuw tijdperk De meeste analisten zijn het erover eens dat de China-politiek van de VS de voorbije decennia naar behoren heeft gewerkt. Ondanks enkele oprispingen, slaagde men erin de status quo te handhaven en de situatie onder controle te houden. Vraag is of dit naar de toekomst toe nog houdbaar zal blijven. In die zin zou het bezoek van Pelosi wel eens het symbolisch begin van een nieuw tijdperk kunnen zijn. Een verscherpte relatie tussen China en de VS kristalliseert de aandacht rond Taiwan. Steeds meer neemt het eiland een cruciale plaats in de Amerikaans-Chinese relaties in. En dat maakt de vraag hoe ver de VS bereid zullen zijn te gaan explicieter dan ooit, ook al zullen Biden noch Pelosi ze wellicht nooit moeten beantwoorden.

MICHAËL VANDAMME

ID-fractie Wat hebben deze drie politici - een Duitser, een Pool en een Française - gemeenschappelijk? Dat hun partijen deel uitmaken van de ID-fractie in het Europese Parlement. Over de pro-Russische houding van de Liga, die ook in ID zit, hadden we het eerder al. De FPÖ, ook lid van ID, pleitte zelfs na het begin van de invasie tégen militaire steun aan Oekraïne en voor meer ‘begrip’ voor Rusland. In juni werd de voorzitter van het Oekraïense parlement uitgenodigd door het Oostenrijkse parlement. De FPÖ was de enige partij die afwezig bleef.

Gemiste kans Natuurlijk hebben de partijen van ID veel gemeenschappelijke standpunten en naar buiten toe handhaven ze een Vivaldi-achtige schijn van eensgezindheid. Maar inzake cruciale punten als de houding tegenover Oekraïne en Poetin is de kloof onoverbrugbaar. Het is een illusie te hopen dat die problemen zich binnen afzienbare tijd vanzelf zullen oplossen. Sommige van die partijen, vooral FPÖ, slepen al jaren een ballast mee van roebelcorruptie en louche contacten met Rusland. De oorlog in Oekraïne bood hen de kans daar nu komaf mee te maken. Ze hebben die kans niet gegrepen.

Duitsland heeft de waarschuwingen van oud-president Trump weggelachen

Van zodra het bezoek aan Taiwan van de ‘speaker’ van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi openbaar werd gemaakt, was de geest uit de fles. Op dat moment waren er nog slechts twee mogelijkheden: doorzetten en de Chinese banbliksems over zich heen krijgen, of terugkrabbelen, wat in de ogen van Peking en de eigen achterban als zwak zou overkomen. En dus ging ze, ‘officieel’ gesteund door het Witte Huis, terwijl dat de uitstap eerder ‘officieus’ afgeraden had. De laatste keer dat een speaker een bezoek bracht aan Taiwan was een kwarteeuw geleden. Newt Gingrich, die toen furore maakte met zijn ‘contract with America’, bevond zich op een politiek hoogtepunt. Pelosi is inmiddels een politieke ‘has been’. Op haar 82ste zal ze misschien nog even parlementslid zijn, maar verwacht wordt dat de Democraten in november de meerderheid in het Huis zullen verliezen, waardoor het een ‘certitude’ is dat ze haar laatste maanden als voorzitster beleeft. Doorheen de jaren is haar houding ten aanzien van Taiwan consequent geweest, daar zijn vriend en vijand het over eens, maar toch hangt rond deze reis een sluier van, zeg maar, een onweerlegbaar vermoeden van egotripperij.

De Poolse politicus Radoslaw Sikorsky (PiS) die ooit nog minister van Defensie en van Buitenlandse Zaken is geweest, verklaarde dat men moest overwegen kernwapens te leveren aan Oekraïne. Hij wees er terecht op dat de Oekraïners het reusachtige kernwapenarsenaal dat zij van de Sovjet-Unie hadden geërfd, in 1994 hadden overgedragen in ruil voor de belofte van Rusland, het VK en de VS dat zij de onafhankelijkheid en de bestaande grenzen van Oekraïne zouden respecteren. Dat werd later nog eens bekrachtigd in twee vriendschaps- en samenwerkingsakkoorden tussen Oekraïne en Rusland, in 1997 en in 2003. In dat laatste akkoord werd uitdrukkelijk vermeld dat de Krim beschouwd werd als “een onlosmakelijk deel van Oekraïne” en het werd ondertekend door Poetin zelf. Sikorsky wees op het onweerlegbare feit dat de Russen deze verdragen aan flarden hadden geschoten en dat dus niets het Westen moet tegenhouden om atoomwapens aan Oekraïne te leveren. Een volstrekt logische opmerking, al is ze onuitvoerbaar. Als reactie daarop dreigden de Russen alweer met atoomaanvallen op Polen.

tegenover wapenleveringen aan Oekraïne, “want daardoor zouden we deelnemen aan de oorlog”. Wat onzin is. Ze vond dat er na de oorlog een “strategische toenadering” moest komen tussen de NAVO en Rusland. Ze ontkende ook in één adem dat de 11 miljoen euro die ze in 2014 van de Russen had geleend ook maar enige invloed hadden op haar standpunten, wat volkomen ongeloofwaardig is. Wie zo’n lening aangaat, wéét dat daar een politiek prijskaartje aan vasthangt. Het is ook ongeloofwaardig dat er geen enkele andere bank te vinden was, desnoods buiten Europa, die haar een lening wilde toestaan.

PAUL BÄUMER

14 Buitenland DUITSLAND

Vakbond stelt dat Berlijn zijn overheidstaken niet meer aankan

11 AUGUSTUS 2022

In de Duitse hoofdstad is het bijna onmogelijk om nog afspraakdata met overheden te pakken te krijgen. De reden? Berlijnse ambtenaren zijn gemiddeld 36,8 dagen per jaar ziek.

Ambtenaren Opmerkelijk is wel dat de stad Berlijn in haar officiële afwezigheidscijfers ook het aantal weekenddagen meerekent. Zo komen de ongeveer 125.000 tewerkgestelde ambtenaren op 36,8 dagen afwezigheid. Een omrekening naar andere deelstaten, waar de weekenddagen niét worden meegerekend, leert dat men in Berlijn nog steeds 27 arbeidsdagen afwezig is. In de Zuid-Duitse deelstaat

Beieren ligt het aantal afwezigheidsdagen op slechts 10,5. In heel Duitsland zijn ambtenaren gemiddeld 18 dagen afwezig. Ook de langdurig zieken vallen in Berlijn op: gemiddeld zijn 31,4 procent van de zieke ambtenaren meer dan een half jaar buiten dienst. 20,6 procent tussen 6 weken en een half jaar. Slechts 9 procent is minder dan 3 dagen ziek.

Staatsfalen

De VS en immigratie...

Eveneens opvallend: de hoogste ziektecijfers worden gemeld in die beroepen die veiligheidsrelevant zijn, zoals justitie, politiediensten, brandweer. “In deze zogenaamde beroepen die een neiging naar gevaar tonen, is de werkbelasting door ploegwisselingen en beroepsbepaalde fysieke en psychische eisen bijzonder hoog”, aldus het deelstaatbestuur. De vakbond Verdi vindt deze toestand in Berlijn alvast dramatisch, want schoolkinderen worden niet meer gecontroleerd op spijbelgedrag, bouwaanvragen worden niet meer behandeld, en allerlei vragen van het publiek worden niet meer beantwoord. “Op veel domeinen is Berlijn niet meer handelingsbekwaam. Wij staan voor het falen van de staat”, aldus de vakbond.

Momenteel zorgen positieve coronatesten en de zomergriep voor een bijzonder gespannen situatie in het beheer van stad en staat. Waarom die ambtenaren dan wel zoveel afwezig zijn? De voorzitster van de Raad voor het Personeel (Hauptpersonalrat), Daniela Ortmann, ziet twee redenen: naast “veeleisende” klanten, die ambtenaren soms lichamelijk aanvallen, is er ook de “Berlin-bashing” als belangrijkste reden. Het is al heel lang bekend dat het maanden, soms jaren kan duren om een afspraakdatum vast te krijgen om bijvoorbeeld de woonplaats te wijzigen, een rijbewijs te krijgen of andere officiële procedures te doorlopen. Daardoor ontstaat een bashing-effect. Aan de andere kant is er een lucratieve zwarte markt ontstaan, waar men van alles kan kopen. Allemaal fake, maar het ziet er echt uit.

PIET VAN NIEUWVLIET

Democratische burgemeester kan migratie niet langer aan Eric Adams, de Democratische burgemeester van de Amerikaanse stad New York, en lange tijd voorstander van een gul promigratiebeleid, ook voor illegalen, wordt momenteel geconfronteerd met een problematische toevloed aan migranten. De toestroom werd dusdanig groot dat de burgemeester op 19 juli jongstleden aan de federale regering gevraagd heeft de migratiecrisis in zijn stad in handen te nemen. Op een tijdspanne van amper enkele weken zou het gaan om meer dan 2.800 nieuwe asielaanvragen. New York kent verder deze bijzonderheid dat er een wettelijk ‘recht op logement’ bestaat: alle aanvragers moeten met andere woorden ergens worden ondergebracht en onderdak krijgen.

Klaagzang Eric Adams is niet de eerste Democratische burgemeester van wie de standpunten inzake migratie onder de toenemende migratiedruk op de Verenigde Staten de jongste weken en maanden enorm zijn veranderd. Op 17 juli bijvoorbeeld klaagde de burgemeester van Washington, Muriel Browser, naar aanleiding van een televisie-uitzending op CBS News publiekelijk over het feit dat de slaapplaatsen voor

daklozen in haar stad worden ingenomen door asielzoekers en illegalen. Ook zij vroeg dringend naar federale actie.

Opengrenzenbeleid Volgens de New York Post zouden Texas en Arizona (twee Amerikaanse deelstaten aan de grens met Mexico) illegalen met een bus naar New York hebben gestuurd, wat de twee gouverneurs ontkennen. Wel zijn er asielzoekers naar het binnenland gestuurd om de besturen van de grote Amerikaanse steden tenminste een idee te geven van de druk waaronder grenssteden in Texas en Arizona elke dag opnieuw kreunen, aldus de gouverneurs. Democratische (meestal links-liberale) burgemeesters van grote steden, ‘open minded’ en principieel prodiversiteit, hadden en hebben er meestal geen enkel idee van wat een opengrenzenbeleid betekent. In de eerste 18 maanden van de regering-Biden zouden volgens de krant New York Post minstens drie miljoen migranten illegaal naar de Verenigde Staten zijn gekomen. Waarnemers verwachten dat steeds meer Democratische burgemeesters het voorbeeld van New York en Washington zullen volgen. PIET VAN NIEUWVLIET

IN HET KORT

Franse justitie houdt haatprediker in het land De administratieve rechtbank van Parijs heeft op het laatste nippertje de omstreden islamitische haatprediker Hassan Iquioussen beschermd tegen deportatie. De rechtbank wilde zijn privé- en gezinsleven niet onevenredig veel verstoren. Nochtans is Hassan Iquioussen niet bepaald een typische huisvader. Hij geldt als een vertegenwoordiger van de hardste en meest kwaadaardige standpunten van de Moslimbroederschap in Frankrijk. Vooral over de rol van vrouwen, homo’s en joden laat hij zich gelden. Iquioussen riep eerder op tot een gewapende jihad tegen Frankrijk én deed reeds afstand van de Franse nationaliteit. Maar wanneer de Franse minister van Binnenlandse Zaken zijn verblijfsvergunning niet meer verlengde, vocht Iquioussen dat aan. Het EHRM verwierp zijn verzoek, maar de rechtbank in Parijs oordeelde dus anders.

Ideologische consequentie Volgens Yves Mamou, jarenlang journalist bij toonaangevende Franse kranten als Le Monde en

Le Figaro, wijst dit op een ideologische consequentie bij de Franse justitie. De Raad van State, de hoogste instantie van politiek en administratief recht, is volgens Mamou “altijd al een voorstander geweest van ongebreidelde immigratie”. Mamou wijst er ook op dat het recht op gezinsleven een “rechtsbeginsel” is, eveneens door de Raad van State ontwikkeld, dat vanaf het begin is gebruikt om een regeringsdecreet tegen te houden dat gezinshereniging van migranten afhankelijk stelde van de toezegging van gezinsleden om geen betaald werk te aanvaarden in Frankrijk. Vandaag wordt dit recht op gezinsleven gebruikt om alle uitzettingen van illegale migranten tegen te houden, of ze nu misdadigers of terroristen zijn of niet. CARL DECONINCK

De linkervleugel van de Britse socialisten helt naar Moskou Jeremy Corbyn was tussen 2015 en 2020 de voorzitter van de sociaaldemocratische partij in het Verenigd Koninkrijk. Vorige week gaf hij een zeer omstreden interview over de oorlog in Oekraïne. Corbyn genoot een zekere populariteit binnen de eigen kring omdat hij van de stevige, oude linkse lijn is. Kritisch voor het westers kapitalisme en vol begrip voor de verworpenen der aarde. Vaak betekent dat dus ook sympathie voor regimes zoals in Cuba, Venezuela en andere. De Engelsman kreeg daar nooit bijzonder veel kritiek voor, of toch niet in de media. Maar vorige week heeft hij zich toch lelijk verbrand. Corbyn is namelijk niet alleen gaan spreken voor een omstreden televisiezender - Al Mayadeen, een zender die terreurorganisatie Hezbollah en Syrisch president Assad steunt -, maar op die zender zei hij ook zaken die erg gevoelig lagen.

Buiten de mainstream Corbyn noemde de militaire actie van Rusland “fundamenteel verkeerd”, maar weigerde Poetin te veroordelen. In de plaats daarvan

vond hij dat het Westen het conflict alleen maar aanwakkerde door wapens te leveren. “Wat ik teleurstellend vind, is dat bijna geen enkele wereldleider spreekt over vrede”, aldus Corbyn. “Men gebruikt meer en meer oorlogstaal.” Ook de uitbreiding van de NAVO noemde hij problematisch. Dat is een erg opvallende mening in het Verenigd Koninkrijk, want het land staat helemaal achter Oekraïne en levert de meeste wapens in Europa. Die steun bestrijkt quasi het hele politieke spectrum. Behalve uiterst links dus. Labour liet weten dat Corbyn zich met zijn uitlatingen helemaal buiten de mainstream van de partij plaatst. “Het is moeilijk om een pad terug te zien voor hem als dit zijn standpunt is.” Corbyn werd eerder al aan de kant geschoven binnen de partij omwille van aangebrande meningen, waarbij antisemitisme een terugkerende factor bleek. CARL DECONINCK

Interview

Jeroen Bergers (22) uit Vilvoorde is nationaal voorzitter van Jong N-VA en rechtenstudent aan de KU Leuven. Hij stond mee aan de wieg van Jong N-VA Vilvoorde en was gedurende vijf jaar voorzitter van de lokale afdeling. Hij was ook actief bij het Taal Aktie Komitee (TAK). In tegenstelling tot moederpartij N-VA, die een confederale strategie voorstaat, pleit Bergers met Jong N-VA onomwonden voor Vlaamse onafhankelijkheid. “Op communautair vlak is Jong N-VA radicaler dan de moederpartij”, oordeelt hij.

JEROEN BERGERS - VOORZITTER JONG N-VA

11 AUGUSTUS 2022

ergers won op 7 maart 2022 de voorzittersverkiezing bij Jong N-VA met 57 procent van de stemmen van tegenkandidaat Glen De Waele. De rechtenstudent blikt tevreden terug op zijn eerste vijf maanden als jongerenvoorzitter. “We hebben verschillende acties gedaan en drukken meer dan ooit onze stempel op het maatschappelijk debat. Ook ons bereik op sociale media is sterk gestegen. Het lukt om mijn beloftes aan onze leden waar te maken”, benadrukt hij. “Ik wil van Jong N-VA een studentikoze bende maken. Dat is belangrijk voor een jongerenpartij. Je moet niet alleen wegen op het debat, maar ook vriendschapsbanden smeden. Daarin zijn we aan het slagen.”

Waarop wil u de komende jaren focussen met Jong N-VA? “In de aanloop naar de verkiezingen van 2024 is het belangrijk om binnen de partij voor vernieuwing te kunnen zorgen. Jongeren moeten de kans krijgen om op de lijsten te staan en zo zetels in gemeenteraden en parlementen te veroveren. Maar ons hoofddoel is en blijft natuurlijk Vlaamse onafhankelijkheid. Daaraan willen we als jongerenpartij bijdragen.”

Is het ook uw persoonlijke ambitie om in 2024 een politiek mandaat op te nemen? “In Vilvoorde zal ik me sowieso op een verkiesbare plaats aanbieden aan de kiezer. Nationaal zullen we zien hoe het loopt. Ik ben momenteel ook nog student. Daar kruipt veel tijd in. Maar de inhoud - stappen zetten richting meer Vlaams zelfbestuur - primeert altijd boven de uitvoerder.”

Heeft Jong N-VA voldoende inspraak in de totstandkoming van bepaalde partijstandpunten? “Absoluut. Tijdens de voorzittersverkiezingen bij Groen kwam de jongerenpartij met een eisenbundel. Ik was verbaasd over de beperkte betrokkenheid van Jong Groen bij de moederpartij. Ze eisten onder andere een structurele vertegenwoordiger in het partijbestuur en een vaste plek op het partijsecretariaat. Jong Vld kwam naar aanleiding van het liberale partijcongres met een gelijkaardige eis. Bij Jong N-VA hebben we twee vaste vertegenwoordigers en al sinds jaar en dag een eigen bureau. Alle eisen van de

“Belgicisten hebben vooral een probleem met zelfrespect” andere jongerenpartijen zijn bij ons al lang realiteit.” “Je moet trouwens je debatten uitkiezen. Als het een technisch dossier betreft dat we eigenlijk niet kennen, dan gaan we ons op het partijbestuur niet moeien. Maar als het een thema is dat jongeren aanbelangt of dat we wel kennen, zoals het communautaire of het CST bijvoorbeeld, dan wordt er wel degelijk naar

JEROEN BERGERS

ons geluisterd. Het merendeel van onze tussenkomsten in het partijbestuur kan op bijval rekenen van verschillende kopstukken.” “Het is de taak van Jong N-VA om de partijlijn te bewaken. Dat doen we door het debat aan te gaan op de partijraad of in het partijbestuur. N-VA heeft een sterke interne debatcultuur, wat heel gezond is. Maar we zijn wel een falanx, die de rangen sluit zodra een beslissing is genomen.” “Wanneer nodig gaan we met standpunten of acties ook verder dan de moederpartij, maar daarin moet je niet overdrijven. We houden altijd het hoofddoel voor ogen. Enerzijds is dat de realisatie van onze standpunten. Anderzijds moeten we zoveel mogelijk kiezers ervan overtuigen om zich achter die standpunten te scharen. In een café waar men voortdurend ruzie maakt, komt niemand graag binnen.”

Zijn er standpunten waarmee u het oneens bent? “Op communautair vlak is Jong N-VA radicaler dan de moederpartij, die voor confederalisme pleit. Jong N-VA is daar niet tegen, omdat we dat een stap in de goede richting vinden, maar Vlaamse onafhankelijkheid is voor ons het hoofddoel. Het is aan de kiezer om de kaarten te schudden. Wie een realistisch rechts en Vlaams beleid wil, komt bij ons terecht. Als het mogelijk is om radicalere stappen te zetten dan het confederalisme, is Jong N-VA daar voorstander van.”

In dat geval is er natuurlijk maar één bondgenoot: het Vlaams Belang. Veel Vlaams-nationalisten hebben hun hoop gevestigd op een samenwerking tussen de twee V-partijen. “Vanuit Vlaams oogpunt vind ik het vooral jammer dat Tom Van Grieken de kans heeft laten liggen om schoon schip te maken en van Vlaams Belang een bestuurspartij te maken. Het lelijkste voorbeeld daarvan is dat hij aan Frank Creyelman, die de annexatie van de Krim is gaan bevestigen, in de krant vraagt om ‘de eer aan zichzelf te houden’. Dat is een ultiem zwaktebod. Ik kan me niet voorstellen dat Bart De Wever zo’n vraag via de krant zou stellen.” “Ik neem het Vlaams Belang kwalijk dat de partij zich nog steeds niet duidelijk gedistantieerd heeft van Poetin. Tegen mensen zoals Filip Dewinter, die bij Assad op de koffie gaan, moet de partij zeggen: ‘Het is gedaan. We willen nu een bestuurspartij worden. We willen onze Vlaamse idealen realiseren.’ Deze week nog pleitte een kopstuk ervoor om te stoppen met wapenleveringen aan Oekraïne. Zo laat je het land aan zijn lot over. Alleen kan het niet op tegen de gigantische oorlogsmachine van Rusland. Het gevolg daarvan zou zijn dat er in Europa een democratie uitsterft.” “We moeten vermijden dat we na het uitroepen van de onafhankelijkheid in een Catalaans scenario terechtkomen. Als we er niet in slagen om die af te dwingen, spelen we met de Vlaamse welvaart en onze bedrijven. Vlaanderen mag niet verarmen door onze strijd voor zelfbestuur, dat onze natie net moet verrijken. Het is belangrijk dat je de onafhankelijkheid met een grote meerderheid en liefst

met meer dan twee partijen uitroept en dat er een draagvlak voor is bij de bevolking. Als die voorwaarden voldaan zijn en het tot een onafhankelijkheidsverklaring komt, verwacht ik niet dat Vlaams Belang tegenstemt.”

Naar aanleiding van de nationale feestdag op 21 juli bood Jong N-VA op haar website “Belgische vodden” aan. Die actie deed heel wat stof opwaaien op sociale media. Begrijpt u die ophef? “Ik snap dat mensen daardoor op hun paard komen te zitten, maar de kritiek is wel goedkoop. Mensen doen alsof wij die Belgische vodden op de markt hebben gebracht, wat natuurlijk niet waar is. Het is een bekend product dat je in elke supermarkt kan kopen. Sterker nog, de Belgische vod heeft een centrale plaats in het BELvue Museum, dat wordt beheerd

“Op communautair vlak is Jong N-VA radicaler dan de moederpartij” door de Koning Boudewijnstichting.” “De actie was ook een knipoog naar premier Alexander De Croo. Die zei voor zijn aantreden dat een Open Vld-premier ‘de dweil van zijn regering’ zou zijn. Dat merken we nu ook. Er zit weinig liberaals in de besluiten van de regering. De PS haalt al haar slagen thuis. De Croo is enkel bezig met het opzetten van zijn internationale carrière. Hij is echt de dweil van zijn regering.”

Viroloog Marc Van Ranst verwijt u in zijn column in De Morgen een gebrek aan respect voor de Belgische vlag, terwijl u wel respect vraagt voor de Vlaamse Leeuw. Is die kritiek terecht? “Ik denk dat belgicisten eerder een probleem hebben met zelfrespect, dan met het gebrek aan respect uit Vlaams-nationale hoek. De Belgische vlag vind je bijna uitsluitend met een Jupiler-logo erop. De Belgische vod zou volgens Van Ranst getuigen van een gebrek aan respect, maar ze krijgt wel een centrale plaats in het museum van het koningshuis.” “Ik heb geen respect voor de Belgische staat, omdat ze sinds haar ontstaan in 1830 de Vlamingen achterstelt. Als deze regering haar termijn uitdoet, zullen we 12 van de afgelopen 16 jaar zonder Vlaamse meerderheid bestuurd zijn. Een Vlaamse stem is in het stemhokje minder waard. Als Franstalige heb je gemiddeld 14.000 stemmen minder nodig om een zetel te veroveren in de Kamer dan als Vlaming. Hoewel Vlaanderen goed is voor 80 procent van de export en België financieel draagt, worden de Vlamingen geminoriseerd. Daardoor krijgt de Vlaming niet het beleid waarvoor hij stemt en kunnen we niet het beleid voeren dat nodig is om onze economie voluit te laten draaien. Zolang dat de realiteit is, moet je van mij geen respect verwachten voor de Belgische staat.” ANTON SCHELFAUT

“Als het mogelijk is om radicalere stappen te zetten dan het confederalisme, is Jong N-VA daar voorstander van”

• Geboren op 7 april 2000 • Studeert rechten aan KU Leuven• Nationaal voorzitter van Jong N-VA sinds maart 2022 • Oprichter en voormalig voorzitter van Jong N-VA Vilvoorde

16 Cultuur & Sport

11 AUGUSTUS 2022

SPORT

FILM

Prey 35 jaar na de eerste ‘Predator’-film met Arnold Schwarzenegger wil de franchise de elementen terugvinden die het origineel destijds zo goed deden werken. We begeven ons hiervoor naar de Northern Great Plains, in het noorden van de huidige Verenigde Staten, waar volgens ‘Prey’ in 1719 (hoewel historisch incorrect) de Comanche-indianen leefden.

Judo Vlaanderen stelt nieuwe topsportcoach voor: kampioen uit Duitsland Op maandag 1 april was het verzamelen geblazen in de topsportschool van Wilrijk. Judo Vlaanderen organiseerde er een persconferentie om de nieuwe judocoach voor te stellen. Dat is de Duitse Udo Quellmalz geworden, zelf een voormalige topjudoka en intussen ook een succesvolle coach.

Udo Quellmalz

De 55-jarige Quellmalz moet er Mark van der Ham doen vergeten, de Nederlander die Matthias Casse naar olympisch brons in Tokio stuwde. Judo Vlaanderen werkt aan een verdere professionalisering en is erg ambitieus. Men streeft er naar internationale topresultaten en stelde daarvoor enkele eisen voorop in de gesprekken met mogelijke nieuwe trainers. Die waren naar boven gekomen na gesprekken met de sporters en trainers bij Judo Vlaanderen.

Menselijke relaties Het verhaal volgt Naru, een jonge vrouw die zichzelf wil bewijzen als jager. Jagen is een levensnoodzakelijke activiteit die traditioneel gezien enkel aan mannen besteed is. Haar motivatie reikt niet verder dan aan de mannelijke stamgenoten te bewijzen dat zij evenzeer overweg kan met haar pijl, boog en tomahawk. Wanneer de opmerkzame vrouw plots elektrische ontladingen aan de hemel spot, associeert zij deze met de mythische dondervogel. In werkelijkheid was zij getuige van de komst van een Predator-ruimteschip. Deze alien is op zoek naar waardige tegenstanders: hij jaagt omwille van de sport in plaats van om levensonderhoud.

Slasher-clichés Dankzij zijn camouflage duurt het even voor de kijker de Predator te zien krijgt. Samen met Naru komen we op basis van sporenonderzoek en woordenloze expositie stapsgewijs te weten hoe hij opereert en wat zijn doelstellingen zijn. Wanneer de Predator zich opwerkt van dier naar mens, worden de confrontaties intenser en brutaler. De vele vechtscènes missen echter spanning. Technologische superioriteit en quasi onkwetsbaarheid staan de alien toe om moeiteloos enkele dozijnen tegenstanders over de kling te jagen. Indien zijn overmacht meer zou berusten op tactisch inzicht, zou de finale confrontatie met Naru des te meer impact hebben. De meeste actiescènes worden echter onderuitgehaald door ‘slasher-clichés’ en de ‘plot armor’ van de personages. Dankzij warme, aardse tinten oogt Prey erg aangenaam. De computergegeneerde beelden zijn meestal erg overtuigend, met als parel een shot van het bloedovergoten silhouet van de onzichtbare Predator die een verslagen beer boven zijn hoofd tilt. De bevende draagbare camera wordt gelukkig na enkele scènes ingewisseld voor meer statische shots die de vele wouden en velden beter tot hun recht doen komen.

De jacht op de bizon De Predator wordt ook opgejaagd door een groep Franse stropers, wier tongval enkel toondove Amerikanen kan overtuigen. Zij worden voorgesteld als zijnde de echte primitievelingen, weinig meer dan kanonnenvoer voor de Predator. Een kudde gevilde bizons moet wederom de destructieve natuur van de blanke man overbrengen. In werkelijkheid vond de intensieve jacht die de bizon bijna deed uitsterven pas eind 19e eeuw plaats. De boodschap van de filmmakers mag dan ook duidelijk zijn. Prey is een ‘clevere’ film die de aandachtige kijker beloont, maar tegelijk blijft hangen in uitgeputte clichés. De indianensetting zou ook verfrissender hebben aangevoeld indien de verplichte sneer naar de Europese kolonisator eens achterwege was gebleven. Prey is beschikbaar op Disney+

SIMON SEGERS

Ze verwachten iemand die zich houdt aan het ingeslagen pad, maar ook nog iets meer bijbrengt. Daarbij ligt de focus op meer communicatie met judoka’s en trainers, de opdracht om de kern te verbreden en ‘evidence based’ te werken, volgens de moderne inzichten van de wetenschap dus. Kwaliteiten die ze terugvinden bij de

Duitse Udo Quellmalz. Een trainer die men er al kende, niet onlogisch door zijn palmares. Hij won brons en goud als judoka op de Olympische Spelen, alsook twee keer het WK en meerdere Duitse titels. Als trainer was hij al hoofdcoach van Oostenrijk. Voor zijn overstap was hij coach in Leipzig. Maar omgekeerd kende Quellmalz de Vlaamse judoka’s ook al van toen hij actief was als IJF Referee Supervisor. Zo zag hij Mina Libeer brons veroveren op de GP van Zagreb. Quellmalz vertelde dat hij opgewekt en nerveus was. Het verleden kan dan wel mooi zijn, hij beseft maar al te goed dat er goede resultaten zullen moeten zijn. Maar hij wil het ook leuk houden. Quellmalz wil in de eerste plaats aan de menselijke relaties werken. Ook wil hij de judoka’s snel individueel beter leren kennen, zodat hij ze optimaal kan begeleiden.

Beste uit de judoka’s halen Om zijn aanstelling in de verf te zetten, gaf Quellmalz zijn eerste groepstraining in Wilrijk aan een 50tal judoka’s. De pers kon er wat foto’s nemen en PAL NWS mocht net voor de training met hem spreken. De Duitse trainer is op het eerste gezicht een opvallend rustige, zelfs zachte en bescheiden man. We vroegen hem hoelang hij van plan was te blijven, gezien zijn contract twee jaar geldig is en hij relatief vaak van job is veranderd. “We zullen zien wat er gebeurt, alles hangt af van de resultaten”, zo vertelde hij. Quellmalz ziet zijn aanstelling als een uitdaging en de ambitie is “om het beste uit de judoka’s te halen”. Hij wees erop dat sommigen al top zijn en hij daar hoopt op een herhaling

of verbetering van de resultaten. “Iets wat niet makkelijk is, elk toernooi staat namelijk op zichzelf.” Quellmalz voelt aan dat de algemene verwachtingen hooggespannen zijn. Op de vraag waarop we hem kunnen afrekenen in de toekomst, hoeveel medailles of prijzen bijvoorbeeld, hield hij het opvallend vaag. “Ik wil alles,” vertelde hij, “maar in functie van de sporter en de omstandigheden. Elk toernooi is moeilijk, zo veel is mogelijk.” De oud-topjudoka gaf aan dat wat hem betreft het internationaal niveau hoger dan ooit is. Daarom wil hij zich ook niet bezondigen aan grootspraak of loze beloftes, maar wil hij de feiten laten spreken wanneer het tijd is.

Hecht team maken Over of en hoe we zijn hand in de wedstrijden van Vlaamse judoka’s zullen zien, durfde hij wel een tipje van de sluiter oplichten. Daar hoopt hij toch wel een paar van de technieken die hij zelf goed beheerste door te geven aan zijn nieuwe leerlingen. Ook meent hij dat hij ze kan leren hoe om te gaan met grote druk, iets waarin hij in zijn succesvolle carrière ook veel ervaring heeft opgebouwd. En opnieuw benadrukte hij het belang van het menselijke element. De Duitser wil er een hecht team van maken. Daarom mijdt hij grootspraak en wil hij geen grote wijzigingen doorvoeren, al sluit hij niet uit dat die er op termijn wel komen. Quellmalz koos voor Vlaanderen omdat hij al een goede persoonlijke band had met veel mensen die hier actief zijn en het hele verhaal lijkt hem goed te bevallen. Het is nu uitkijken naar de eerste resultaten. De eerste afspraak komt snel, met het WK in Tasjkent, Oezbekistan, van 6 tot 12 oktober. CARL DECONINCK

BOEK

Journalistiek in tijden van fake news Een gewetensonderzoek van een insider Journalist Luc Pauwels verwijst in het boek naar een onderzoek dat in februari 2021 plaatsvond. Daaruit blijkt dat amper 51 procent van de Vlamingen nog vertrouwen koestert in de traditionele media. De meeste journalisten zijn te druk bezig met het marginaliseren van hun doelpubliek. Daarbij gaat men voorbij aan het feit dat het allang geen klein groepje ontevredenen meer betreft. In plaats van ook zijn hoofd in het zand te steken, zocht de VRT-journalist naar verklaringen en een manier om het vertrouwen terug te winnen.

zich om zoals steeds te zeggen dat hij kritiek vanuit verscheidene hoeken ontving en dus was er geen vuiltje aan de lucht. Tja, zo gemakkelijk kan het leven van een ombudsman vanuit een ivoren toren zijn…

Een Vlaams spreekwoord luidt: ‘Vertrouwen komt te voet en gaat te paard’. Te vaak gingen en gaan de klassieke media op onaanvaardbare wijze de mist in. In het voorwoord verwijst éminence grise Rik Van Cauwelaert onder andere naar het dossier ‘notaris X’. In het boek haalt Pauwels het voorbeeld aan van televisiejournalist Robin Ramaekers die een beschieting tijdens zijn verblijf in Haïti ensceneerde. De auteur probeert de tanker te keren door openlijk de historische fouten te benoemen. Zelfs als hij daarmee het risico loopt door collega’s als ‘nestbevuiler’ te worden weggezet.

Het boek is een moedig initiatief, net zoals de onderzoeksjournalist voorheen ook al risico’s nam. Zo nam hij samen met coauteur Wim Van den Eynde in het boek ‘De Keizer van Oostende’ de praktijken van toenmalig sp.a-politicus Johan Vande Lanotte onder de loep. Ook met een Pano-reportage over de vernietiging van de mondmaskers bewees de journalist zijn professionalisme en ongebonden zoektocht naar de feiten. Twee prangende vragen blijven na het lezen van het boek echter onbeantwoord. Ten eerste, of het de taak is van een openbare omroep om bepaalde politieke partijen op basis van hun programma minder aan bod te laten komen. En ten tweede, hoe een openbare omroep beslist om bepaalde thema’s extra te benadrukken (klimaatmarsen) en andere te verdoezelen (criminaliteit en vandalisme door ‘jongeren’). Onachtzaamheid bij de redactie ligt voor beide niet aan de oorzaak van het probleem, vrezen wij.

Minder fouten maken Het beroep van journalist ontsnapt uiteraard niet aan de tijdsgeest die eveneens de status van notaris, pastoor of leraar aantast. Maar er is meer aan de hand. Sociale media - met inbegrip van al hun beperkingen hebben het monopolie op informatie doorbroken en dagen de hedendaagse journalist uit om voortaan geen fouten meer te maken. De auteur is het eens dat het niveau omhoog moet: er moet meer aandacht zijn voor de lezer/kijker/luisteraar en

feiten moeten beter gecontroleerd worden. De moderne technologie laat toe dat concurrerende kanalen nieuws sneller de wereld insturen. Dat zorgt ervoor dat journalisten minder tijd (kunnen) nemen om teksten en bronnen na te kijken. Maar zoals gezegd, dit mag geen excuus zijn voor belabberd bronnenonderzoek of controle van de feiten.

Verslaggeving coronabeleid Mediakritiek kwam in een stroomversnelling toen het coronabeleid in de media weinig of geen kritiek verdroeg. Zowel ‘Het Journaal’ op Eén als ‘VTM Nieuws’ besteedden erg veel aandacht aan de pandemie, met vooral medische experts en regeringsleden die aan het woord kwamen. Wetenschappers van de Universiteit Antwerpen analyseerden de hoofduitzendingen van 19 uur en kwamen tot een boude conclusie. “Voor even leek het Vlaamse nieuws op dat van Rusland of China”, aldus politicoloog Stefaan Walgrave. “Er was één dominante invalshoek en de regering domineerde het nieuws als nooit tevoren.” De nieuwsombudsman van VRT NWS Tim Pauwels haastte

Ongebonden zoektocht

PIETER VANDERMOERE Luc Pauwels, ‘Journalistiek in tijden van fake news - Een gewetensonderzoek van een insider’. Kritak, 2022, 240 p. 22,99 euro. ISBN 9789401484381

Cultuur

11 AUGUSTUS 2022

KUNST

LEZERSBRIEVEN

Joris Ghekiere: reizen op papier

TOM VAN GRIEKEN

Joris Ghekiere (1955-2016) is vooral bekend als een getalenteerde eigenzinnige schilder. Nu zijn in Mu.ZEE in Oostende voor het eerst tekeningen van zijn hand te zien. Joris Ghekiere is zijn hele schildersleven blijven experimenteren. Hij heeft virtuoos alle mogelijkheden van de schilderkunst afgetast, allerlei technieken uitgeprobeerd en zeer uiteenlopende onderwerpen behandeld, zoals portretten en landschappen. Het werk van Ghekiere werd vaak weggezet als hermetisch, als een complexe mengeling van abstractie en figuratie. Net zoals zoveel kunstenaars van zijn generatie gebruikte Ghekiere op het internet of in magazines gevonden beelden als uitgangspunt. Voor hem was het beeld op zich belangrijker dan de inhoud, de visuele ervaring primeerde. Ghekiere wou de kijker niet in een bepaalde richting sturen. Zijn werken hebben geen titels en zijn volledig vrij voor interpretatie. Na de vroegtijdige dood van de kunstenaar werden in een ladekast in zijn atelier honderden schetsen, collages en tekeningen teruggevonden, die hij nooit heeft getoond. Deze werken op papier zijn veel persoonlijker en intiemer dan zijn monumentale olieverfschilderijen. Ghekiere is op papier heel aanwezig, in tegenstelling tot de schilderijen die als eerder afstandelijk worden ervaren. De teruggevonden tekeningen overspannen nagenoeg de hele loopbaan van Ghekiere. Mu.ZEE selecteerde voor de expo 130 werken die hij maakte in de jaren 1990-1991, op reis in de Filipijnen, Pakistan, China, India, Japan en Thailand.

Vormentaal Op die Aziëreis liet Ghekiere zich gulzig inspireren. Hij schilderde en tekende in de natuur, bouwde hotelkamers om tot atelier en ging in de leer bij plaatselijke kunstenaars. De indruk die de overweldigende landschappen op de kunstenaar maakten, is sterk voelbaar in de creaties. Daarnaast zien we een grote fascinatie voor de vormentaal die de Aziatische culturen aanwenden in hun architectuur, religie, filosofie en politieke propaganda. Zo maakte Ghekiere in China een reeks schilderingen op affiches van Mao Zedong, liet hij zich in Pakistan inspireren door het eeuwenoude Baltit Fort in de Hunzavallei en raakte hij in Jaipur (India) geïntrigeerd door een miniatuur die het verhaal van Krishna afbeeldt die de waterslang Kaliya onderwerpt. Ghekiere verwerkte deze en nog vele andere indrukken tot beelden die getuigen van een vormelijke (eerder dan een inhoudelijke) interesse in bepaalde symbolen, gewoontes en esthetiek van de bezochte culturen.

waarmee hij netwerken uittekende, en voor planten en vogels. Op papier ligt de oorsprong van motieven als de trechter en de telescoop waarmee hij de wereld beter wou leren kennen. Ook de bron van het gebruik van tekst ligt in Azië. En op die reis ontdekte Ghekiere de kleur. Zijn vroege schilderijen waren eerder donker en monotoon, nadien duikt een soms fel coloriet op. In de expo is een veelbetekenende uitspraak van Ghekiere te lezen: “Ik heb een goede oriëntatie, ben een schaker en wil overzicht en controle houden, maar toch vind ik als fervent reiziger het niet-georiënteerd zijn veel interessanter. Het nieuwsgierig betreden van vreemd en ongekend gebied.”

Pallieterke, Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken zegt in het interview in ’t Pallieterke van vorige week donderdag: “Bart De Wever is het slechtste wat het onafhankelijkheidsstreven ooit is overkomen.” Inderdaad. Bart De Wever is volledig aan het evolueren zoals destijds de voormalige voorzitter van de Volksunie, Hugo Schiltz, die tijdens een 11 julitoespraak eindigde met de volgende zin: “Wallonië is ons probleem niet meer, België evenmin.” Dit kwam echter koning Boudewijn ter ore, die daarop prompt Hugo Schiltz ten paleize liet komen en te horen kreeg dat hij deze zin moest ‘goedmaken’. Enige tijd later hield Hugo Schiltz een toespraak in Groningen, en eindigde met de woorden: “Leve België”, waarmee hij zijn ‘fout’ meteen rechtzette. De Belgische salons gingen opnieuw open en hij is nooit meer ‘in de fout gegaan’. Ik wens u verder nog een succesvolle carrière in de Belgische instellingen, mijnheer Bart De Wever. Luc Vandeputte - Ledegem

TOM VAN GRIEKEN (2) Pallieterke, Inhoudelijk heeft Van Grieken gelijk. Tactisch vergist hij zich. Confederalisme is natuurlijk niet de finale oplossing, de zelfstandigheid is dat wel, maar om zowel het ene als het andere te verwezenlijken, heb je een volstrekte meerderheid van de Vlamingen nodig. Die meerderheid voor het confederalisme ligt binnen handbereik, maar ze zal moeten gevormd worden met de N-VA, de cd&v en het VB. De stap naar onafhankelijkheid zal later gezet worden. Het VB moet zorgen dat de bereidheid tot samenwerking groeit en dat doe je niet door je politieke opponenten en toekomstige medestanders in de gordijnen te jagen. Met hoffelijkheid bereik je meer. Roger Bryssinck - A ntwerpen

F.C. DE KAMPIOENEN

Vreemd gebied In de werken op papier die Ghekiere tijdens zijn Aziëreis maakte, zien we de kiemen liggen van zijn latere schilderijen. En ook dat maakt deze expo interessant. Motieven als cirkels en ovalen duiken voor het eerst op in de tekeningen en werden nadien hernomen op doek. Dat geldt eveneens voor horizontaal groeiende ondergrondse stengels,

Tentoonstelling ‘Joris Ghekiere: reizen op papier’, nog t.e.m.27 november 2022, Mu.ZEE, Oostende, www.muzee.be MMMV

Pallieterke, Ondergetekende heeft een (allicht achteraf gecensureerd) ideetje voor een kakelverse aflevering van F.C. De Kampioenen: ‘Het exclusiviteitscontract van Markske en Bieke’. Daarin wordt transparant aangetoond welke ‘leidinggevenden’ van de VRT beslissen wie dergelijke buitenissige gages krijgt toebedeeld, op basis van welke kwaliteiten, en vooral of een en ander marktconform is. Bij VTM hanteren ze immers andere financiële normen. Misschien kunnen de meer dan 100 gelukkigen die eerlang hun C4 mogen verwachten eruit leren hoe zorgvuldig de staatsomroep omspringt met ons belastinggeld. Johan De M aeyer - Westende

UITZICHTLOOS EN GEVAARLIJK Pallieterke, Sommigen schijnen er genoegen in te scheppen het ‘ploertige Rusland’ te straffen voor de oorlog in Oekraïne. Ik vind dit arrogant. Het komt ons niet toe andere volken te straffen. Als we dan toch van onze superioriteit overtuigd zijn, moet

meer samenwerking met West-Europa voor de Russische bevolking een hoopvoller perspectief bieden. Ik ben dus voorstander van een doordachte toenaderingspoging tot Moskou, gericht op het welzijn van de gewone Rus op lange termijn. Volgens sommigen keur ik hiermee de Russische agressie goed, terwijl ze menen dat we Rusland voor alles moeten verpletteren. Kennelijk zijn ze op oorlog uit, maar ze vergeten dat oorlog vandaag totaal anders is dan 50 jaar geleden. Zo’n houding loopt fataal af, zoals Guterres onlangs nog zei. We winnen niets door bij de Russen diepe wrok op te roepen. Dat is uitzichtloos en zal zich wreken. Jaak Peeters - Olen

BRIGITTE GROUWELS Pallieterke, Ik kan ermee leven dat jullie niet meer alleen interviews publiceren met leden van Vlaams-nationale partijen of Vlaamse drukkingsgroepen en het wat breder bekijkt. Het gesprek met Grouwels in het Pallieterke van 28 juli heeft me echter tot enige kritische commentaar genoopt. Deze zogezegde Vlaamse Brusselaar (een typische CVP-mossel) had geen plaats verdiend in ons lijfblad! Ondanks vele jaren aan de Brusselse vetpotten heeft deze niet-flamingante, zoals ze zelf zegt, samen met de andere zogezegde Vlaamse ministers in Brussel nul komma nul pogingen gedaan om de taalwetten te laten toepassen. Het tomeloos potverteren is haar belangrijkste verdienste. Wat BRUZZ betreft, deel ik ten volle de mening van lezer Goes uit Oostende, die ook al ‘not amused’ was met dat interview. Verder ook slechte punten voor de interviewer, de heer Neukermans, die het niet toepassen van de taalwetten zelfs niet ter sprake brengt bij Grouwels. Neen, liever geen dergelijke interviews meer en dan maar twee bladzijden minder. Robert Bové - Wichelen

DOOD M-DECREET Pallieterke, Het M-decreet faalde omdat het niet haalbaar is. Ik was godsdienstleraar in het buitengewoon onderwijs in een beroepsschool (BUSO, 1971-2002). Allemaal leerlingen met een rugzak. Gelukkig dat zij terecht konden in kleine klassen van maximum 11 leerlingen en dat wij hen individueel konden begeleiden. Na 5 jaar BUSO kwamen zij in het werkmidden terecht als bouwvakker, schrijnwerker, metaalbewerker of schilder. Op school leerden zij de basistechnieken, maar het echte werk begint pas op de werkvloer. Wij legden vooral de nadruk op hun attitude. Alleen zij met een positieve attitude hebben iets van hun leven en hun gezin gemaakt. Dankzij de inzet van gemotiveerde en enthousiaste leerkrachten hebben die jonge mensen een mooi leven uitgebouwd. Wij leerden de thuissituatie van onze leerlingen kennen door regelmatige huisbezoeken. In het gewone beroepsonderwijs liepen zij verloren. Hebben de 'uitvinders' van het M-decreet hun oor ooit te luisteren gelegd bij leerkrachten en begeleiders uit het buitengewoon onderwijs? Wilfried Rosiers - Neeroeteren

Een lezersbrief insturen? Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

18 Geschiedenis

rnst von Salomon werd in 1902 geboren in een familie van hugenoten die eeuwenlang officieren in Pruisische dienst leverde en waarin ‘eer’ en ‘vaderlandsliefde’ niet als loze begrippen golden. Hij ervoer vanaf zijn twaalfde de keiharde discipline van de Pruisische aspirant-officieren toen hij achtereenvolgens in de kadettenscholen van Karlsruhe en Berlijn-Lichterfelde ging studeren. Na de revolutie en Duitse nederlaag in november 1918, voegde hij zich bij één van de nationalistische vrijkorpsen die rond de Oostzee en in Noord-Silezië vochten.

MOORD OP WALTER RATHENAU Hij nam in maart 1920 deel aan de mislukte Kapp-putsch en was nauw betrokken bij de moord op de - door bepaalde rechts-nationalistische groepen als landverrader afgeschilderde - verzoeningsgezinde minister van Buitenlandse Zaken Walter Rathenau in 1922. Voor zijn aandeel in deze moord kreeg hij vijf jaar dwangarbeid. Wegens zijn zwakke gezondheid vervroegd vrijgelaten, leidden zijn sympathieën hem vervolgens richting het nationaalsocialisme, dat zijn broer Bruno - een journalist en latere Spanjestrijder in de Internationale Brigades die dicht bij de communistische KPD aanleunde - juist probeerde te bestrijden.

AFKEER VAN HET REGIME Alhoewel zijn werken door het nationaalsocialistische regime werden bewierookt als “kostbare getuigenissen van de strijd en de wedergeboorte van de Duitse Natie” keerde Von Salomon zich al snel na het aan de macht komen van NSDAP af van het regime. Zijn conservatief-revolutionaire instelling botste met het nationaalsocialistische wereldbeeld en die kloof zou in de loop van de volgende jaren alleen maar groter worden… Hij werd er door de Gestapo van verdacht banden te hebben met de nationaalbolsjevistische kringen rond Otto Strasser en verdween opnieuw even achter de tralies, samen met de gecontesteerde schrijver Hans Fallada. Het feit dat zijn hartsvriendin Ilse Gotthelft joods was, zal ook zeker hebben bijgedragen aan zijn aversie voor het regime. Hij onthield zich in het Derde Rijk dan ook van het innemen van politieke standpunten en stelde zich tevreden met het schrijven van talloze filmscenario’s. Na de oorlog zat hij tot september 1946 in een geallieerd gevangenkamp waar hij een denazificatieproces moest doorlopen. Vrijwel meteen na z’n vrijlating kon

11 AUGUSTUS 2022

Op 9 augustus was het precies 50 jaar geleden dat de Duitse

EEN HALVE EEUW GELEDEN STIERF ERNST VON SALOMON

schrijver en scenarist Ernst von Salomon overleed. Als gedoodverfd literair boegbeeld van de conservatieve revolutie kende hij een intrigerend leven en het is een beetje jammer dat hij vrijwel compleet in de vergetelheid is geraakt.

hij aan de slag als proeflezer en corrector bij de Rowohlt-uitgeverij terwijl hij zijn activiteiten als schrijver tot aan zijn dood voortzette.

OPSTANDIGE JEUGD Zijn veelal autobiografische werken getuigen van de woelige tijd waarin hij leefde en beschrijven een opstandige burgerlijke jeugd die, gefrustreerd door de vernede-

rende bepalingen van het verdrag van Versailles, haar heil zoekt in het radicale nationalisme en meer dan bereid blijkt te zijn om toe te geven aan de sirenezang van het dan nog embryonale nationaalsocialisme. ‘Die Geächteten’ (1931) beschrijft het leven van een jonge man die betrokken is bij de brute moord op Rathenau. In ‘Die Stadt’ (1932) schetst hij dan weer de aarzelingen en innerlijke strijd van een krantenredacteur die er niet in slaagt ideologisch kamp te kiezen. ‘Die Kadetten’ (1933) is de antithese van Robert Musils ‘Törless’ en geeft een intrigerend beeld van het leven van een jonge Pruisische cadet. In 1950 verscheen ‘Boche in Frankreich’. Een boek dat de liefdesaffaire van de auteur met een jonge Baskische vertelt, in een stijl die dicht bij Henry Miller aanleunt.

‘DER FRAGEBOGEN’ Het is echter ongetwijfeld met zijn vuistdikke bestseller ‘Der Fragebogen’ uit 1951 dat Ernst von Salomon naambekendheid verwierf. De 131 vragen beantwoordend die op het formulier stonden dat door het geallieerde bezettingsbestuur was opgesteld in het raam van de denazificatie - en waaraan ook hij zich moest onderwerpen - roept de auteur zijn hele leven op. Vaak balancerend op de dunne grens tussen ironie en sarcasme, streefde hij ernaar om afstand te nemen van een verleden dat hij vooral zag als een opeenstapeling van een reeks jeugdige fouten. De manier waarop hij de modaliteiten van de denazificatie beschrijft, veroorzaakte veel meer controverse dan het thema van zijn volgende romans, met name dan in ‘Das Schicksal des A.D.’ (1960), waarin de 27 jaren cel door opeenvolgende regimes van een gewezen officier uit de ‘Reichswehr’ uit de doeken worden gedaan. Tot zijn laatste literaire werken behoren ‘Die schöne Wilhelmine’ (1965) en de monumentale roman ‘Der tote Preusse’ (1973).

KRACHTIGE ANALIST

'Der tote Preusse', de laatste (onafgewerkte) roman van Ernst von Salomon

Alhoewel vaak dat beeld van hem wordt opgehangen, is Ernst von Salomon in zijn geschriften nooit een politieke doctrinair geweest. Hij was wél een belangrijke betrokken ooggetuige en kroniekschrijver van een tijdvak dat later door historici als een kantelmoment in de bewogen Duitse geschiedenis zou worden omschreven… Zijn grootste verdienste is dat hij een krachtige en met een eloquente schrijfstijl gezegende analist was van de erg complexe wereld die zich onder zijn ogen uitstrekte. Hij heeft in zijn sleutelroman ‘Die

ZIJN GROOTSTE VERDIENSTE IS DAT HIJ EEN KRACHTIGE EN MET EEN ELOQUENTE SCHRIJFSTIJL GEZEGENDE ANALIST WAS VAN DE ERG COMPLEXE WERELD DIE ZICH ONDER ZIJN OGEN UITSTREKTE

Geächteten’ een belangrijke getuigenis nagelaten over de sfeer die heerste in de kringen van in hun eer gekrenkte jonge officieren na de Duitse nederlaag in 1918 en over de opkomst en agitatie van het veelvoud aan nationalistische groeperingen en hun verzet tegen de Weimar-republiek. Net zoals hij in ‘Die Fragenbogen’ een haarscherp beeld van het leven in het nationaalsocialistische Duitsland schilderde.

PLICHTSBESEF Zijn denken en handelen werd gekenmerkt door wat wel eens als ‘Pruisisch kadaverdiscipline’ werd omschreven, maar wat in feite een hoger plichtsbesef was van het individu ten opzichte van de natie. Of zoals hij het zelf in ‘Die Geächteten’ formuleerde: “Tot de revolutie van 1918 had ik ongetwijfeld in een vooraf uitgestippelde wereld geleefd. (...) Ik ben opgegroeid in een algemeen aanvaarde gemoedstoestand en in een omgeving waar het enige belang dat men voor de staat had, bestond uit de verplichting om hem te dienen. (...) Het feit dat men zich onmiddellijk en zonder aarzelen engageerde in een vrijkorps (...) was zonder twijfel de wens om de staat te dienen zonder er persoonlijk voordeel uit te halen.” Deze geest van onbaatzuchtigheid en opoffering loopt als een rode draad door zijn oeuvre dat tot op de dag van vandaag lezenswaard blijft voor al wie een beter inzicht in een van de meest verwarrende periodes van de recente Duitse en West-Europese geschiedenis wil krijgen. JAN HUIJBRECHTS

Puzzel

11 AUGUSTUS 2022

't Pallieterke telt tegenwoordig niet alleen 20 bladzijden in plaats van 16. Maar uw abonnement biedt u nog veel meer! Ontdek het hieronder en via palnws.be/abonnees.

Vraag van de week Elke maandag stellen wij een actuele vraag over een spraakmakend thema en horen wij graag uw mening! DEZE WEEK

Presentator Stijn Derudder is uw gastheer in twee podcasts. Elke donderdagochtend is er PAL EROP, waarin u Jurgen Ceder, Pieter Van Berkel en de andere medewerkers en gasten aan het woord hoort. Op zondag is er dan weer de podcast ‘Een kwestie van geloof’, waarin telkens een onderdeel uit het geloof in brede zin wordt behandeld. palcast.be

Moet 30 km/u de norm worden in de bebouwde kom? Neem deel via: palnws.be/category/vraag-van-de-week

“Gaat u akkoord met de beslissing van de VRT om bepaalde afleveringen van De Kampioe“Gaat u akkoord met de beslissing van de VRT om bepaalde afleveringen van De Kampioenen te schrappen?”

De app Zoals elk zichzelf respecterend medium beschikt ook ’t Pallieterke over een eigen nieuwsapp. Je vindt die in de Google Play Store (Android) en de App Store van Apple (iOS).

Dat was de vraag die we vorige week stelden aan de lezers van PAL NWS, nadat de VRT besliste om 19 afleveringen van F.C. De Kampioenen te schrappen wegens racisme, homofobie of seksisme. 99 PROCENT VAN DE LEZERS VINDT DAT DE VRT ZIJN BOEKJE TE BUITEN IS GEGAAN EN WIL DAT DE CULTURELE CENSUUR VAN HET VERLEDEN STOPT. “Elk historisch en cultureel relict - of het nu kunst is of niet - is het product van de tijd (of tijdgeest) waarin het tot stand is gekomen”, reageert Nachtbraker. “De wetenschap (waaronder archeologie) heeft er altijd toe bijgedragen die tijd (tijdgeest) te reconstrueren aan de hand van die relicten. Wat poco, woke en nu ook V(?)RT doen, is de wetenschap de rug toekeren. Schrappen of gewoon voorzien van een waarschuwende boodschap is de kijker/ lezer voor dom en minderwaardig houden, zoals voor de komst van Luther, toen de katholieken de Bijbel niet mochten lezen. De gutmenschen wanen zich nu eenmaal de onaantastbare elite.” 1 PROCENT VAN DE LEZERS IS VAN MENING DAT DE HUMOR IN DE GEWRAAKTE AFLEVERINGEN ONGEPAST IS IN DE HUIDIGE TIJDSGEEST EN DAT DEZE BIJGEVOLG GECENSUREERD MOETEN WORDEN.

Nieuwsbrieven Elke werkdag het beste van PAL NWS en ’t Pallieterke in uw mailbox, voor u geselecteerd en van commentaar voorzien door de webredactie. Elke dinsdag is er bovendien de vraag van de week. palnws.be/nieuwsbrieven

Volg PAL voor Vlaanderen op onze sociale media, deel de berichten en effen zo mee het pad naar een onafhankelijk Vlaanderen!

P L NWS

PAL NWS is de nieuwssite van ’t Pallieterke. Als abonnee hebt u uiteraard toegang tot alle artikels achter de betaalmuur. palnws.be

1327

A B C D E F G H I J K L

Met PAL SPORT pikken we de draad van vroeger weer op, toen boksen en gewichtheffen in ’t Pallieterke belangrijk waren. palsport.be

9 10 11 12

 www.facebook.com/palvoorvlaanderen  twitter.com/palvoorvl  www.instagram.com/palvoorvlaanderen/

HORIZONTAAL A. B. C. D. E. F. G. H. I. J. K. L.

Huismussen Projectiel met eigen voortstuwing - Lange en smalle strook Voor de middag - Vechtsport Troef negen in een kaartspel - Natuurlijke logaritme - Gereed - Muzieknoot Aziatisch land - Bezetene Gewilde Ierse verzetsbeweging - Fijn meel van maiskorrels Amerikaans soldaat - Aangeslotene - Roem Rijksdienst voor maatschappelijke zekerheid - Tafelbenodigdheden Brussels concertgebouw - Apenstaartje - Meisjesnaam Adeldom Het omgekeerde inhoudend

VERTICAAL 1. Landverhuizer op doortocht 2. Deel van het oor Ondoordringbaar woud 3. Klein kind - Federatie Internetlandcode voor Bulgarije 4. Een weinig - Frans lidwoord Uitheems bier 5. Druipstenen 6. De negen muzen - Stoomschip 7. Deel van een fuik - Iemand die in iets uitmunt - Bevoelt 8. Helderziende 9. Raakte - Kwetsen 10. Telwoord - Zich schamend 11. Hielp in nood - Loofboom 12. Waart rond - Luiaard - Zilver

OPLOSSING 1326 1326

E M

D D E

E A

C S

H M

E N E T

7 E

A R D A I E N

S O P

D E

E N G

A A R

R D E

P E

9 10 11 12

R O R

A L

E N

K G

O P E B

B O E

A M E N

E N T

A R

N O R O G E N B

R I

E A

R O

E N E

A N N E N

20 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

11 AUGUSTUS 2022

Tweet van de week Het was Vivaldi bijna gelukt om 14 dagen zonder schaamte door te komen. Bijna. Tot bleek dat de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken graag een glas vodka achterover sloeg op Russische propagandafestivals in de Krim, die georganiseerd werden door de jongste dochter van Poetin. En toen bleek dat interimpremier Van Quickenborne er publiekelijk over loog dat Oekraïne daar geen problemen mee had.

Ooit zou de pers daar schande van gesproken hebben, maar tegenwoordig vinden ze dat allemaal te moeilijk en doen ze liever bij iedere voorbijvliegende wesp alsof u net aan de dood ontsnapt bent. Verder kabbelt de zomer wat verder op sociale media en proberen politieke partijen vooral nieuwe zieltjes te winnen. Daar hebben ze de meest idiote methodes voor. Ze vragen u bijvoorbeeld of u het er ook eens mee is dat ‘water nat’ is. Als dat zo is, mag u op like duwen en bent u ongewenst volger geworden van de politicus in kwestie.

Bleek behangpapier Vooral Open Vld heeft honderdduizenden euro’s ingezet om de kopstukken wat meer broodnodige populariteit te bezorgen. Onze staatssecretaris voor Begroting bijvoorbeeld. Het kind heet Eva Bleekermans - of iets van die strekking - en wordt met de dag obscuurder. Mensen op haar kabinet maken zich zorgen. Er zijn dagen dat ze lijkt op te gaan in het behangpapier van haar bureau. Op ministerraden gaat er steevast iemand op haar schoot zitten, omdat ze denken dat die stoel vrij is. Wel, dat kind (zie ook interview) promoot zichzelf deze dagen op sociale media met de slogan, hou u vast: “Ho maar, geen zotte uitgaven.” Jawel, een

Vivaldi-excellentie die tegen zotte uitgaven is. Ze bestaan wel degelijk. Alleen lijkt niemand er zich een testikel van aan te trekken.

Lege doos Een ander onzichtbaar kopstuk van de Open Vld promoot zichzelf dan weer met de slogan “In 2024 moet de senaat weg zijn”. Op de foto laat ze zich begeleiden door een enigszins vermoeid ogende Egbert Lachaert die een das koos in dezelfde kleur als het pluche van de senaat. Hij kijkt de dame in kwestie aan met een blik van ‘Ik ken die ergens van, maar waarvan kan ik me niet herinneren’. Het blijkt om Stephanie D’Hose te gaan. De senaatvoorzitter zowaar. U wist het niet? Niet aantrekken. Dan bent u samen met 99,99 procent van de Vlamingen in goed gezelschap. Noël Slangen belde zijn oude partij al met de boodschap dat Open Vld beter geen promotie maakt over dingen die weg moeten. “Zoiets kan meteen op de partij zelf slaan”, doceerde Noël. Waarna hij nog snel een factuur stuurde voor het te laat was.

EXCLUSIEF: DE STAATSSECRETARIS VAN BEGROTING SPREEKT!

“Ik ben vanzelf gekomen en zal vanzelf verdwijnen” De cijfers doen soms wel eens anders vermoeden, maar België beschikt wel degelijk over een staatssecretaris van Begroting. Het nieuws lekte vorige week uit binnen de Europese instellingen die haar meteen een gepeperde brief stuurden met de vraag ‘waar ze in hemelsnaam mee bezig is’. België zit namelijk in zeer slechte papieren. De dame in kwestie heet Eva De Bleeker en relativeert meteen het probleem: “Ik ben goed bezig. Zelfs de PS zegt het.” Wie is Eva De Bleeker? Het is een vraag die menig burger én politicus zich stelt. De meeste mensen die het antwoord op deze vraag kennen, wonen in het Antwerpse Schoten alwaar zij volgens Wikipedia Latijn-Grieks studeerde voor ze aan lager wal raakte om uiteindelijk aan te spoelen bij de Open Vld. Eva maakt net als veel van haar soortgenoten aanspraak op de titel van ‘Iron Lady’. Een zichzelf toegeëigende titel die niemand haar betwist. Ze wordt al evenmin door iemand betwist. Binnen de Vivaldi-opera is ze het fantoom. Haar bevoegdheid ‘begroting’ wordt alvast niet ernstig genomen. Haar enige bekende wapenfeit komt uit 2020. Toen publiceerde ze op twitter de prijzen van de verschillende coronavaccins, hoewel de Belgische regering en de EU hierbij gehouden waren aan geheimhoudingsclausules.

de volgende generaties. Is dat niet heel moeilijk?

Hoe verklaart u eigenlijk dat als mensen u zich al herinneren het vooral om een voorval is van twee jaar geleden?

Binnen Vivaldi gaan er zelfs stemmen op om begroting te schrappen als bevoegdheid. “Compleet overbodig en nefast voor de sfeer binnen de regering”, stelt Paul Magnette.

Eva: “Het was vooral een vervelend voorval. Weet u, ik ben niet verkozen of zo. Ik wou deze job helemaal niet. Ik had aan Egbert op voorhand gezegd dat ik niet goed was in cijfers en bedragen. Maar hij wou toch dat ik per se op begroting ging zitten. ‘Dat is net een troef voor ons beleid’, zei Egbert. ‘Hoe minder je weet, hoe liever we het hebben.’ Als je dan het land en de partij kan dienen, mag je niet twijfelen. Maar het was wel wat eenzaam. Dus toen iemand mij vroeg of ik iets wist van bedragen, was ik zeer enthousiast dat ik net die vaccinprijzen had binnengekregen. Ik had wat te vertellen, begrijpt u.”

Martens, Verhofstadt, Leterme, Wilmès. De meeste van uw voorgangers hadden klinkende namen en schopten het tot premier. Heeft u ambities? Eva: “Dat waren allemaal ministers van Begroting. Ik ben maar staatssecretaris, zoals u weet. Maar wel de eerste staatssecretaris van Begroting sinds 1830. Egbert zei dat dat een goed idee was. Als staatssecretaris word je niet gevraagd voor de financiële zaken en zo. Daar was ik dus wel blij om. Ik vind dat zo saai, al dat cijfergeneuk. Maar volgens de PS doe ik het wel zeer goed. En dat zijn niet bepaald onze vrienden. Ik schrik er ook van dat ik zo getalenteerd blijk te zijn. Het is uiteindelijk niet zo moeilijk hoor. Gewoon regelmatig zeggen dat het allemaal prima is.”

Niet zo moeilijk? We zijn de slechtste leerling van Europa. Nergens is de inflatie hoger en zijn er minder mensen aan het werk. En ondertussen blijven we maar facturen doorschuiven naar

Eva: “Hahaha. Een typische beginnersfout. Trek u dat vooral niet aan. Ik had dat eerst ook toen ik geconfronteerd werd met al die cijfertjes in het rood. Maar we hebben dat aangepakt door ze in het ‘fuchsia’ (een soort roze, red.) te zetten. Dat komt een stuk minder deprimerend over. Dat zullen de volgende generaties zeker waarderen. Trouwens, zullen er wel volgende generaties zijn? Daar moet u eens met de collega’s van Groen over praten. Volgens hen vergaat de wereld volgende week dinsdag en zullen we allemaal stikken van de dorst of door een steek van de Aziatische hoornaar. Hoe dom zou het dan zijn om nog te gaan besparen? Laat ons gewoon nog een feestje doen, denk ik dan.”

Eva: “Ik heb zelf dat voorstel gedaan als structurele besparing. Dat is een moeilijk woord voor ‘op lange termijn’. Wel erg dat de PS dat idee op haar eigen hoed wil steken. Maar ik vind het prima. Ik heb nog een bevoegdheid over dan. Consumentenbescherming of zo? Dat moet ik eens navragen. Maakt u zich over mij vooral geen zorgen hoor! Ik ben vanzelf gekomen en zal vanzelf weer verdwijnen.”

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE