10-11



Het WK voetbal zit in het eindstadi um, maar de Rode Duivels lagen er al uit na de groepsfase. Glen De Boeck is als trainer en voormalige Rode Duivel de ideale analist om te bespreken wat er fout liep bij de zogenaamde ‘gouden generatie’ op dit WK. We vroegen ook naar zijn mening over de controverse rond de OneLove-aanvoerdersband, de keuze van Qatar als organiserend land en of bij de Rode Duivels van toen en nu het idee van een aparte Vlaamse en Waalse nationale voetbalploeg leeft. “Ik denk dat de Franstalige Brusselse voetballers altijd voor Wallonië zullen kiezen.”
De peiling van vorig weekend, gemaakt in opdracht van HLN en VTM, was overduidelijk. Het Vlaams Belang wint en is virtueel opnieuw de grootste partij van het land. De partij van Van Grieken zou in 2024 zelfs haar recordscore van 2004 kunnen overtreffen. De andere partijen moeten op zoek naar andere strategieën, maar lijken verlamd, met uitzondering van Vooruit.
Wat zat Conner Rousseau in De Zeven de Dag te doen? Volgens de peiling doet Vooruit het goed, een stuk beter dan bij vorige verkiezingen, maar de partij ver loor wel licht tegenover de vorige peiling. De enige winnaar was Van Grieken, die in de uitzending alleen een kort afstandsin terview via een slechte verbinding werd gegund.
De strategie van Rousseau is stilaan dui delijk. Hij wil de verkiezingen kaderen als een strijd tussen zijn partij en het Vlaams Belang. “We moeten met geëngageerde mensen een progressief leger vormen, waarmee we extreemrechts kunnen ver slaan”, kondigde hij aan. Het succes van Vooruit in de peilingen is niet alleen te verklaren door de persoon en de stijl van Rousseau, maar ook door zijn doorbreken van de socialistische omerta over de pro blemen van de multiculturele samenle ving.
Officieel strijdt Rousseau wel tegen het Vlaams Belang, maar electoraal is dat ei genlijk lonend voor beide partijen. De in zet van de verkiezingen worden, is zelden een nadeel. Het zijn de anderen die nu met een goed verhaal moeten komen. Voor cd&v, Open Vld en Groen wordt dat heel moeilijk. Mahdi slaagt er duidelijk niet in om zijn partij voor de kiezer interessant te maken. Via De Croo wordt Open Vld geassocieerd met de uiterst zwakke Vival di-regering, iets waar Vooruit minder last van lijkt te hebben. En Groen is nu vooral de partij die met Tinne Van der Straeten symbool staat voor energieproblemen en ongeschiktheid om te regeren.
Wat de kiezer wil was zelden zo duidelijk
De grote vraag is wat de N-VA zal doen. De partij is zeer snel groot geworden op
het idee dat een stem voor het Vlaams Be lang een nutteloze stem is. Zoals al eerder opgemerkt, werkt die strategie niet meer bij kiezers die er steeds meer van over tuigd raken dat ook een stem voor de N-VA geen wezenlijke verandering meebrengt.
Die houding zal zich des te meer tegen de N-VA keren als het die partij zelf is die de stem van een kwart van de Vlamingen uitschakelt. De twee partijen behalen vol gens de peiling een meerderheid in het Vlaams Parlement. Het uitsluiten van sa menwerking zou al moeilijk worden met N-VA aan zet. Dat wordt zelfs onmogelijk als het Vlaams Belang de grootste wordt en daarmee het initiatiefrecht krijgt, dat het uiteraard zal gebruiken om De Wever aan tafel te roepen. Die heeft vorige week nog gezegd dat hij niet in een federale re gering stapt zonder confederalisme. Gaat hij een weigering dan belonen door de klassieke partijen opnieuw te depanneren op Vlaams niveau?
De N-VA zou dan trouwens op flagrante wijze wil van de Vlaamse kiezer negeren. 85 procent van de kiezers van die partij wil dat het Vlaams Belang mee kan besturen. Als de cijfers van de peiling zich verta len in de verkiezingsresultaten, zal de vox populi zich zelden zo duidelijk uitgedrukt hebben.
“Als
was geweest, had ik die OneLoveaanvoerdersband áltijd gedragen”
Jarenlang was Duitsland dé onbetwiste economische macht bin nen Europa. Ook bij ons gold het land voor velen als stichtend voorbeeld. Liberalen, christendemocraten en Vlaams-nationalisten, allen keken ze eerder wel dan niet vol bewondering naar onze oosterburen. Sinds de oorlog in Oekraïne heeft het land echter veel van zijn glans verloren en bevindt de Duitse industrie zich in een benarde situatie. Hoe is het zo ver kunnen komen?
Het Britse grote broertje van De Tijd, The Financial Times, besteed de deze week uitgebreid aandacht aan de Duitse perikelen. Daarbij ci teert men Constanze Stelzenmüller van de Amerikaanse denktank The Brookings Institution, die de Duitse situatie treffend samenvat: “Duitsland is een ‘case study’ - misschien wel dé ‘case study’ - van een westerse middenmacht die aan het eind van de 20ste eeuw strategisch heeft inge zet op een volledige omarming van interdependentie en globalisering. Duitsland heeft zijn veiligheid uitbesteed aan de VS, zijn exportgeleide groei aan China en zijn energiebehoeften aan Rusland. Bijgevolg is het land ondraaglijk kwetsbaar in het begin van de 21ste eeuw, gekenmerkt door concurrentie tussen grote mogendheden en een toenemende ‘weaponization’ van onderlinge afhankelijkheid door zowel bondgenoten als tegenstanders.”
Samengevat: Duitsland heeft gegokt op globalisering en verloren. Of: de kiemen van het recente Duitse succes zijn tegelijkertijd die van zijn ondergang. De afhankelijkheid van Russisch gas was wellicht de grootste stommiteit van de Duitsers. Een stommiteit die het gevolg is van een poli tiek waarbij strategische energie-onafhankelijkheid opgeofferd werd op het altaar van groene waanideeën en typisch Duitse antinucleaire dog matiek. Het Duitse geld dat in Rusland en China gepompt werd, zou de landen dan weer op magische wijze transformeren in liberaal-democra tische modelstaten.
We zijn misschien niet zo afhankelijk van China voor onze export, maar nog meer dan de Duitsers zijn Belgen parasieten binnen de NAVO. En België is misschien niet zo afhankelijk van Russisch gas, maar net als in Duitsland moeten de groenen hier - jarenlang de grootste aanjagers van de kernuitstap, maar niet de (enige) uitvoerders ervan - deze week op de valreep toegeven dat kerncentrales noodzakelijk zijn voor onze energie bevoorrading. Wordt Duitsland opnieuw ‘de zieke man van Europa’, zoals in de jaren ’90? Voor onze oosterburen is er misschien nog hoop. Duitsland heeft enkele belangrijke troeven. Dankzij hun sober beleid hebben ze reserves en kunnen ze wan neer de nood hoog is - zoals nu - uitpakken met astronomi sche steunmaatregelen om de schok op te vangen. Bij ons is het geld op. Bovendien kent Duitsland een doortastende bestuurscultuur, waarbij men het roer zo nu en dan ra dicaal durft om te gooien. Bij ons wordt er hooguit gerommeld in de marge. U voelt de bui al hangen. De echte zieke man van Europa, is België.
Amazon maakte vorige maand bekend dat het 20.000 mensen afdankt. Op het interne com municatieforum van het bedrijf grapten per soneelsleden dat men beter de schrijvers van ‘Rings of Power’, het paradepaardje van de streamingdienst, had ontslagen. Die reeks, de duurste serie ooit, kent niet het verhoopte suc ces. Er zijn heel wat redenen voor de misluk king, maar de moderne ‘diversiteit’ die wordt opgedrongen aan de mythische wereld van Tolkien speelt zeker een belangrijke rol.
‘Game of Thrones’ was in 2011 een gok voor televisienetwerk HBO. De reeks die zich afspeelt in de fantasiewereld van George Martin - draken en donkere ma gie inbegrepen - werd echter een groot succes en kende acht jaar gangen. Sindsdien heeft ook de rest van de tv-industrie sprookjes achtige werelden gevuld met ver halen bestemd voor volwassenen. Met Rings of Power, gebaseerd op de werken van Tolkien, een uiterst duur prestigeproject, wilde Ama zon alle concurrenten het nakij ken geven.
Ter vergelijking: het eerste sei zoen van Rings of Power kostte bij na twee keer zoveel als de volle dige Lord of the Rings-filmtrilogie. Dat seizoen kostte per aflevering drie keer zoveel als de directe concurrent, ‘House of the Dragon’ van HBO. De rage rond de reeks zorgde dan ook voor - volgens Amazon - enorme kijkcijfers voor de eerste aflevering, maar bij de tweede haakte al 40 procent af. Sindsdien bleven de kijkcijfers bij elke aflevering dalen, tot de reeks in de seizoensfinale werd voorbijgestoken door House of the Dragon. De naam Tolkien en het geld dat werd gestoken in prachtige landschappen en spec taculaire actiescènes bleken ge noeg om mensen te lokken, maar niet om ze bij te houden. Zelfs op Amazon Prime is de reeks nu al in geklopt door ‘Reacher’ en ‘The Peripheral’, veel goedkopere producties. Er kom niettemin een tweede seizoen. Too big to fail, zo als dat heet.
Tv-makers beseffen onvoldoende hoezeer de ideeën van hun bubbel verschillen van hoe de echte wereld denkt
De oudere fans van Tolkien er geren zich op hun beurt aan de volledige miskenning van het legendarium van hun favoriete schrijver. De reeks beroept zich op de wereld van Tolkien en de hoofdrollen zijn figuren uit diens boeken, maar heeft voor de rest weinig met zijn werk te maken. Rings of Power slaagt er dus in niemand blij te maken.
Ook het verhaal is zwak. Het be vat veel onwaarschijnlijkheden en kunstmatige plotwendingen. Die doen afbreuk aan de ‘suspension of disbelief’ (opheffing van het ongeloof) die nodig is om van fic tie, zeker van fantaisistische fictie, te kunnen genieten. De grootste boosdoener op dat vlak is de op gedrongen ‘diversiteit’. Ook de elfen van Midden-Aarde ontsnap pen niet aan de verplichting om alle rassen van onze eigen wereld te bevatten. Waarom ze dan nog puntige oren krijgen - die niet bij Tolkien te vinden zijn - in een po ging om de elfen raciale homoge niteit te geven, is een raadsel.
Geforceerde diversiteit
Ook de hoofdrol is ‘divers’ in gevuld. Dat men die geeft aan een vrouw is verdedigbaar, ook al zijn het vooral mannen die de verhalen van Tolkien kleuren. Het probleem is dat die vrouw onge loofwaardig mannelijk wordt ge maakt. Galadriel had de wijze el fenkoningin uit de geschriften van Tolkien kunnen zijn, maar in de reeks is ze een stoere krijger die beter met het slagzwaard in het rond hakt dan enig man, hoewel de vertolkster, een spichtig meis je van 1,60 meter, niet eens haar eigen harnas zou kunnen torsen, laat staan langer dan 5 seconden overleven op een middeleeuws slagveld. Bovendien schijnen de scenaristen ‘sterke vrouw’ zoda nig te verwarren met ‘permanent onaangename vrouw’ dat je na enkele afleveringen al voor haar aartsvijand Sauron begint te dui men.
concurrent House of The Dragon het goed. Ik was zelf maar matig enthousiast over de voorganger, Game of Thrones, maar de nieuwe reeks is tot nog toe een aangena me verrassing. Er is raciale diver siteit, maar die is gekaderd in het verhaal. De vrouwen zijn er sterk, maar pogen geen mannen na te bootsen. De karakters hebben diepgang.
De grootste boosdoener is de opgedrongen ‘diversiteit’
Toevallig werd vorige maand bekend dat ‘Yellowstone’ - bij ons te bekijken op Streamz - momen teel de meest bekeken serie in de VS is. Dat is merkwaardig, want deze serie over hedendaagse cowboys in Montana is al aan zijn vijfde seizoen toe en wordt gro tendeels genegeerd door critici en televisieprijzen. Een uitspraak van de maker, Taylor Sheridan, leidt ons naar de verklaring voor het succes: “Indien iemand van de kijkers kan aanvoelen wat mijn politieke opvattingen zijn, dan heb ik al gefaald.” Yellowstone is niet antiwoke, het is gewoon niet woke, wat al genoeg is om door een critici een “Republikeinse Game of Thrones” genoemd te worden.
Er zijn veel signalen dat kij kers gewoon een goed verhaal op hun scherm willen en zich steeds meer ergeren aan binnengesmok kelde politieke boodschappen.
Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020)
Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur), Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (hoofdredacteur), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews
Finrod tegen zijn zusje Ga ladriel: “Waarom drijft een schip en een steen niet? Omdat de steen naar beneden kijkt, maar de blik van het schip naar boven is gericht.” Wat? Pseudowijsheden als deze en andere zwakke dialo gen ergeren intelligente kijkers. De gesprekken in de reeks lijken soms op 10-jarigen gericht. Er blijkt echter dat Rings of Power het vooral slecht doet bij de minder dan 35-jarigen, het kijkerspubliek voor wie Tolkien niet het icoon is dat hij voor mijn generatie is.
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom kijkers afhaken. Liefheb bers van ‘fantasy’ willen onderge dompeld worden in een andere wereld, maar domme dialogen, zwakke plot en geforceerde diver siteit herinneren er hen voortdu rend aan dat ze naar slechte tele visie aan het kijken zijn, gemaakt door mensen die meer belang hechten aan ideologische correct heid dan een goed verhaal.
Het falen van Rings of Power heeft ook voordelen. YouTube en andere sociale media zijn gevuld met parodiërende filmpjes, kri tische analyses en grappige me mes die allemaal van meer crea tiviteit en intelligentie getuigen dan de reeks zelf. Intussen doet
Waarom blijven tv-makers echter woke rommel - laatst nog ‘Strange World’, een dure flop van Disneyaan de man/vrouw/niet-binaire persoon brengen? Omdat ze on voldoende beseffen hoezeer de ideeën van hun bubbel verschil len van hoe de echte wereld denkt. Maar ook omwille van de ‘tragedie van de meent’, de si tuatie waarin individuen worden aangezet tot daden die tegen het gemeenschappelijk belang in gaan. In hun wereldje kan verzet tegen woke een individu duurder komen te staan dan slechte cijfers voor het bedrijf. De beurs kan je echter niet foppen. De aandelen van Disney verloren dit jaar opnieuw 40 pro cent van hun waarde.
EDITORIAAL PIETER VAN BERKELHet voorstel van cd&v-voorzitter Sammy Mahdi om de werkloosheidsuitkeringen in de tijd te beperken deed velen in de Wetstraat de wenkbrauwen fronsen. Binnen Vivaldi is dit sowieso een totaal onhaalbaar voorstel en de christendemocraten waren er zelf jaren tegen. Het proefballonnetje is de zoveelste poging van Mahdi om zijn partij als een ‘flinke’ groep in de markt te zetten en de neergang te stoppen. Maar het kalf is eigenlijk al verdronken.
Er zijn nog zekerheden. Wanneer een politicus met een voorstel komt dat ingaat tegen de dominante stro ming binnen Vivaldi, rood-groen dus, dan is er de po liticoloog Dave Sinardet die voor redding zorgt. Nadat cd&v-voorzitter Sammy Mahdi een lans brak voor de beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen, repliceerde Sinardet via sociale media dat dit een ge vaarlijke piste was omdat het veel werklozen in de ar moede zou duwen. En eigenlijk lag het probleem voor Sinardet bij Vlaanderen (over de Walen en Brusselaars zwijgt hij, ondanks hun hoge werkloosheid) dat veel te weinig activeert.
Bij de V-partijen in de Kamer is te horen dat de Vlaamsgezinde reflex
Dat België zowat het enige land is waar uitkeringen onbeperkt zijn, vergeet Sinardet. Net als de stelling van veel arbeidsexperts dat een beperking van de uitkeringen niet op zich staat, maar inderdaad ook andere maatregelen vergt. Nu had de politicoloog zich de moeite kunnen besparen om tussen te komen. Het voorstel van Mahdi heeft in de huidige constellatie geen enkele zin. Vivaldi wil niet meer hervormen, laat staan dat de linkerflank over zo’n ingreep wil praten. Dus opnieuw een pijnlijke afgang voor Mahdi.
Wat het allemaal nog pijnlijker maakt, is dat de chris tendemocraten in het verleden altijd tegenstanders zijn geweest van zo’n beperking in de tijd van de uit keringen. Eerst onder invloed van de ACW-flank en in de vorige regering door de constante sabotage van de minister van Werk, Kris Peeters.
Als je zulke hervormingen wil doorvoeren, dan moet het ooit gebeuren in een regering zonder socialisten. De Zweedse coalitie leek daar ideaal voor. Maar Pee ters en zijn toenmalige partijvoorzitter Wouter Beke hadden een ander plan klaar. De christendemocraten moesten het linkse geweten van de regering worden, wat betekende dat ze de N-VA het leven zo veel moge lijk zuur moesten maken.
Door hervormingen tegen te houden zouden de Vlaams-nationalisten zich doodergeren, de achterban zou boos worden en ze zouden zich kapot regeren. Het klopt dat de regering-Michel in ruzie ten onder ging en de N-VA bij de verkiezingen van 2019 verloor en niet langer een 30 procentpartij was. Maar cd&v werd ook afgestraft en is nu bijna een mi nipartij geworden. De truc van Peeters en co draaide verkeerd uit en de partij moest op de blaren zitten. Met zijn voor stel heeft Mahdi deze onverkwikkelijke periode opnieuw in herinnering ge bracht. Dom.
Wat de partijvoorzitter gedaan heeft, is een politieke wanhoopsdaad. Mahdi wil dat zijn formatie opnieuw een smoel krijgt, maar de thema’s die hij wil gebruiken om dat te doen zijn al gekaapt door andere partijen. Elke keer bijt hij in het zand. Het was in het na jaar zo met het dossier van de kinderbijslag, het zelfde geldt met het stikstofdossier. De chris tendemocraten hollen de feiten achterna. Blijkbaar is er ook niemand die zich de vraag stelt wat men in de federale regering nog doet.
En de ene paniekreactie na de andere wanneer er opnieuw slechte peilingen zijn, helpt evenmin. Vraag is trouwens of men bij de partij al de oefe ning heeft gemaakt
hoeveel stemmen er elke keer verloren gaan door de mografische factoren. Het electoraat is tenslotte voor een deel letterlijk aan het uitsterven.
Een andere pijnlijke vaststelling is dat het wanho pig zoeken is naar een Vlaamse reflex bij de partij. De voorbereiding voor een nieuwe staatshervorming door minister van Justitie Annelies Verlinden is een lacher tje. Ondertussen is een cabinetard al opgestapt door de onwil bij de PS om daar werk van te maken. Maar er is meer aan de hand. Bij de V-partijen in de Kamer is te horen dat de Vlaamsgezinde reflex bij cd&v totaal verdwenen is. Voor alle duidelijkheid: het mismees teren van communautaire dossiers door de CVP in de voorbije decennia is een regelrechte schande en één van de redenen van de huidige politieke stilstand. Maar die Vlaamse reflex van de partij was op zijn minst in het politieke debat welkom. Nu zitten we met een neobelgi cistisch gezelschap. Niet onbelangrijk wanneer er in de toekomst nog eens over een staatshervorming gespro ken moet worden.
Het is een reden van bezorgdheid bij de N-VA die de christendemocraten nog ergens als een soort van po litieke bondgenoot zag. De recente peilingen hebben die bezorgdheid nog versterkt. ULB-politicoloog Pascal Delwit maakt bij elke peiling een extrapolatie van het aantal zetels in de verschillende parlementen, ook het Vlaamse. Welnu, vertrekkende van de basis voor een voorkeurscoalitie van Bart De Wever (N-VA en Vooruit dus) heeft men dan al 27 N-VA-zetels en 20 Vooruit-ze tels. Er zijn er nog 13 extra nodig. Maar cd&v komt niet verder dan 10 zetels. Hetzelfde geldt trouwens voor Open Vld. Deze partijen zouden dus zo klein worden dat ze niet meer vlug vlug kunnen aansluiten om een regeringsmeerderheid te helpen vormen. Dat bewijst nog maar eens de irrelevantie van cd&v.
Oh ja, N-VA en Vlaams Belang halen volgens de extra polaties samen 62 zetels indien de peiling effectief de verkiezingsuitslag wordt. Dat belooft. De druk op Bart De Wever zal in zo’n geval alleen maar toenemen om toch een poging te ondernemen met Van Grieken in zee te gaan.
maken van een diepgaande analyse van de aanwending van de middelen van PMV. In 2019 stond de investeringsmaatschappij een lening van 700.000 euro toe aan de Zou te Grand Prix, het populaire luxewagen- en oldtimerfestival in Knokke-Heist. Terwijl het geld eerder naar innoverende bedrijven moet gaan.
Daarnaast is er nog de GIMV. Weliswaar geen Vlaamse overheidsinvesteerder meer, maar toch een performant durfkapitaalfonds. Sinds 2014 heeft de GIMV voor 1,7 miljard euro aan participaties verkocht. Dat tegenover een investeringsbedrijf in de zelfde tijdspanne van 555 miljoen euro. Een meerwaarde van 1,145 miljard euro dus. Niet slecht geboerd dus, al komt het rende ment nu door het minder gunstige beurskli maat wat onder druk te staan.
Verder dient gezegd dat Vlaanderen/ België op internationale rankings slecht scoort als men economische parameters bekijkt zoals begroting, uitgaven, loonkost en werkgelegenheid. Maar qua investerin gen in onderzoek en ontwikkelingen (O&O) staan we met 3,19 procent van het bbp in de Europese top drie. Enkel Zweden en Oos tenrijk doen beter. Is het dan zinvol om hier met een nieuw technologiebedrijf tussen te gaan fietsen?
Eerst een positieve noot: het is een goe de zaak dat de Vlaamse regering met nieu we wervende initiatieven wil komen. Een grote technologiebeurs in het voorjaar 2024 moet tonen dat de regering-Jambon niet in totale lethargie is vervallen. Dat dit in een verkiezingsjaar gebeurt, is mooi meegenomen.
Er is dus niet alleen de beurs naar analo gie met het legendarische project Flanders Technology International van de jaren ’80 van vorige eeuw. Minister-president Jan Jam bon wil blijkbaar met Flanders Technology and Innovation ook een bedrijf oprichten “dat maatschappelijke uitdagingen moet aanpakken met data”. Een zuiver staatsbe drijf wordt het niet. De Vlaamse regering wil ook private investeerders aantrekken
niet van plan om een meerderheid in het bedrijf aan te houden. De klinkt goed, maar toch ontstaat de indruk dat hier een nieuw etatistisch orgaan wordt gelanceerd. Wat tot een aantal bedenkingen noopt.
Het is blijkbaar voor een Vlaams-nationa listische partij een inderdaad etatistische reflex om naast bestaande structuren nieu we, deels door de overheid aangestuur de, bedrijven op te richten omdat er een Vlaams vlaggetje naast staat. Denken we maar aan de plannen van een aantal jaar ge leden om een Vlaams energiebedrijf op te richten. Als het Vlaams is, wordt er door de N-VA niet op een cent gekeken. De vraagt
rijst echter of dit wel in overeenstemming is met het zo geroemde streven naar efficiën ter overheidsbeleid. De indruk ontstaat dat men hier een nieuw ‘loket’ lanceert terwijl er andere diensten bestaan.
De Vlaamse ondernemer en investeerder Jurgen Ingels verwoordde het gevat in de Tijd: “Ik weet niet of bedrijven er klaar voor zijn. Een ecosysteem met ‘happy friends’zeker onder concurrenten - ligt moeilijk. Als ze interessante oplossingen hebben, zullen ze die zelf wel ontwikkelen, terwijl publieke investeerders als PMV zulke pro jecten al volop steunen.”
Dat klopt. We hebben al de Participatie maatschappij Vlaanderen die op dit do mein stevig investeringswerk verricht. De Vlaamse regering zou echter beter werk
Moet de Vlaamse regering geen ande re prioriteiten stellen? Een terechte vraag, aangezien vorige week bekend raakte dat het Vlaamse databedrijf Collibra naar Ne derland verhuist. Reden? Daar is een aan trekkelijker systeem voor de betaling van vergoedingen in aandelenopties en dat is een manier om bijvoorbeeld talentvolle on derzoeken aan te werven. In België/Vlaan deren zijn er ook gunstregimes om multi nationals en onderzoekers aan te trekken, maar te weinig en de regels wijzigen veel te vaak. Daar voor meer rechtszekerheid zorgen zou een prioriteit van de regeringen moeten zijn, ook de Vlaamse.
Al is het wel zo dat het gros van die fisca le regimes een federale bevoegdheid zijn. Een bewijs dat deze competenties zo snel mogelijk naar Vlaanderen moeten worden overgeheveld. Jan Jambon zou beter op die nagel blijven kloppen.
Iedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien
Transgenderactivisten zijn wellicht de meest bekrompen en akeligste expo nenten van het woke-fenomeen. Dat blijkt eens te meer uit de recentste rel op de Universiteit Antwerpen, waarover Knack afgelopen week berichtte.
De Vrijzinnige Dienst aan de Antwerpse universiteit - die zichzelf met een knipoog een “safe space voor vrijdenkers, athe isten en humanisten” noemt - organiseerde doorheen de maand november een lezin genreeks over transgenders. De opzet was duidelijk een onbevangen en interessant debat te houden over het fenomeen.
“De idee dat mens en maatschappij maakbaar zijn en dus naar eigen inzicht vorm gegeven kunnen worden, typeert moderne samenlevingen”, klinkt het op de website van het evenement. “Die maak baarheidsgedachte botst soms op biologi sche grenzen of diepgewortelde culturele normen. Het transgenderdebat situeert zich midden in dat spanningsveld en verdeelt de gemoederen.”
Transgenderactivisten van QueerTrans@ UA nemen echter onder meer aanstoot aan het gebruik van het woord ‘transgenders’ in plaats van ‘trans personen’ (het heeft iets met een spatie te maken) en het feit dat de foto op de poster niet aartslelijk is. Maar bovenal vinden zij het niet kunnen dat som mige van de sprekers een kritisch tegenge luid lieten horen. Denk aan auteur Michaël
Maerten, die een kritisch boek schreef over ‘LGBT+ Pride’. Of filosofe Griet Vandermas sen - “een bekende TERF (Trans exclusio nary radical feminist)”, dixit QueerTrans@ UA, huisarts en Cebam-directeur Patrik Vankrunkelsven en zijn collega Marleen Finoulst, die zich allen kritisch uitlieten over het gebruik van puberteitsremmers bij kinderen.
Geen van allen stellen de sprekers het bestaan van transgenders of hun legitimi teit in vraag. Wel plaatsen zij vraagtekens bij de radicaalste eisen van een select groepje activisten. Het idee dat daarover überhaupt een debat gevoerd kan wor den, is onaanvaardbaar voor hen.
“Het is alsof je een lezingenreeks or ganiseert over racisme met een radi caal-rechtse spreker, slechts één persoon van kleur uitnodigt, het N-woord gebruikt in de communicatie en de vraag stelt of mensen van kleur mensen zijn”, klinkt het in een open brief.
Rector Herman Van Goethem weiger de de reeks af te gelasten of aan te pas sen. Iets wat de activisten eisten, maar wat hoe dan ook onmogelijk is omdat de
Vrijzinnige Dienst autonoom mag werken. Dat de rector daarop de activisten voorstel de om naar het evenement te gaan en kri tische vragen te stellen, werkte natuurlijk als een rode lap op een stier: “Dat legt de verantwoordelijkheid bij het individu, de studenten en medewerkers en niet bij de universiteit zelf.”
PIETER VAN BERKELWie het complexe dossier van de Bende van Nijvel wil begrijpen, wat nog niet hetzelfde is als de Bende begrijpen, moet beginnen met de wapens.Voor de meeste Vlamingen - die braaf werken en belastingen betalen - zijn alle wapens gelijkaardig en gemaakt om te doden. Een pistool, revolver of pistoolmitrailleur? De meesten kennen gelukkig het verschil niet.
Om de daders van de Bende te klissen, is ken nis van wapens, munitie en ballistiek wel nuttig en nodig. Door de gebruikte wapens kunnen experts verbanden leggen tussen de diverse misdaden van die Bende. Die wetenschap is ook niet on feilbaar zoals de blunders van Claude Dery aan toonden. Eind november was er dan plots het be richt dat er een zoekactie werd georganiseerd ter hoogte van het beroemde restaurant De Siphon in Damme. Speurders gingen in de Damse Vaart op zoek naar een uzi.
De uzipistoolmitrailleur, kortweg uzi, is een machinepistool dat zeer geschikt is voor gevech ten op korte afstand. De uzi wordt geproduceerd door Israel Military Industries (IMI). Tussen 1960 en 1983 werd de uzi door FN Herstal bij ons in li centie geproduceerd. Het wapen werd standaard door de rijkswacht gebruikt. Het wapen lag in de wagens en busjes van die rijkswachters. Echter, wie bevestigt dat het wel degelijk om een uzi gaat en niet om een gelijkaardig vuurwapen?
Met vier duikers en metaaldetectoren door zochten speurders van de Cel Waals-Brabant uit Charleroi en de civiele bescherming eind novem ber de Damse Vaart gedurende amper twee uur. Ze concentreerden zich op een plek in Damme, waar het water ongeveer drie meter diep is bij een sluis. De zoekactie kwam er na een tip over een wapen dat zou hebben toebehoord aan de Bende van Nijvel. Opmerkelijk: in die buurt waren er een tijdje terug baggerwerken, volgens een vriend die er woont. Veel zullen de speurders niet meer kunnen vinden, volgens hem.
‘Louche garagist’
Volgens bronnen zou het wapen er enkele jaren tot een jaar geleden gedumpt zijn door een gara gist. De uzi lag eerst - verborgen in een jutezak, samen met vier gevulde laders en een kogelriemal jaren in de garage van een ‘louche’ garagist. Hij was het wapen uit het oog verloren, tot een werk nemer het ontdekt zou hebben toen hij de garage opruimde. Belangrijk detail: niet zozeer dat vuur wapen is belangrijk, maar vooral die kogelriem. Kenners die het dossier beheersen, weten waar om. Binnen die context zou het interessant zijn om vooral op zoek te gaan naar die kogelriem indien deze niet met de uzi en de laders in het kanaal werd gegooid.
Die ‘louche’ garagist wilde af van het vuurwa pen en bood de uzi met de lader te koop aan op de zwarte markt. Hij had immers voldoende con necties in de onderwereld en zelf is hij ook geen onbekende voor het gerecht. De louche garagist zou immers eerder al veroordeeld zijn. Vraagprijs:
1.500 euro. Een potentiële koper herkende de uzi meteen als een wapen van de rijkswacht en haak te af.
De garagist verstopte het wapen volgens ande ren dan weer in zijn werkbank, en daar vergaar de het jarenlang stof. Maar zeven jaar geleden wou hij er toch van af. De garagist liet het wapen zien aan de voormalige buitenwipper en Brugse bokser Peter Thilij (Thily in de media) en aan een van Peters vrienden, een zware jongen met veel veroordelingen. “Hij vroeg ons of wij er niks mee konden aanvangen. Er zaten vijf laders bij en in sommige laders zaten nog kogels. Hij vertelde ons dat het inderdaad aan de Bende had toebehoord”, doet Peter Thilij dan het relaas. “Het leek een uzi, een wapen van de politie. We hebben dat wapen toen geweigerd.” “De garagist was bevriend met een man die vroeger rijkswachter was”, verklaar de tipgever Thilij, die de informatie eerder al doorgaf aan de politie. Thilij beweert dat er niets werd gedaan met de info, maar volgens onze infor matie klopt dat niet. Er werden toen wel degelijk huiszoekingen gedaan, maar er werd niets gevon den. Dat is mogelijk indien het wapen goed ver stopt was.
De ‘louche garagist’ zou 27 jaar geleden bena derd zijn door een even louche rijkswachter uit Aalst die Harry zou heten. Die laatste vroeg hem de gunst om een wapen voor hem bij te houden. “Het is een machinepistool. Maar het heeft nog toebehoord aan een van de belangrijke figuren in de Bende van Nijvel”, wist de rijkswachter, die enige tijd geleden overleden zou zijn.
Een mogelijke link met de Bende kan gevonden worden bij de uzimitrailleur die in 1983 gestolen werd bij een overval op de Colruyt van Nijvel. Toen op die noodlottige 17de september het alarm van het warenhuis afging, kwam een patrouille met twee rijkswachters erop af. Meteen werden ze onder vuur genomen. Een van hen stierf en de an dere geraakte gewond. De Bende vluchtte uitein delijk weg met de dienstwapens van de neerge schoten rijkswachters, en een uzimachinepistool uit een dienstwagen.
Een belangrijk detail: die uzi werd iets later in een vluchtwagen van de Bende (een Saab) terug gevonden. Om dat te weten is er uiteraard enige dossierkennis nodig. Kennis die er uiteraard niet (meer) is bij de huidige journalisten. Het wapen werd ook niet bovengehaald eind november. De betrokken garagist zou nu ook beweren dat hij “van niks weet”.
THIERRY DEBELSGent dooft het licht
Thuis zijn voor het donker krijgt in Gent een heel nieuwe beteke nis. Om middernacht gaan alle straatlampen uit, vier dagen per week. Schaamteloos beweert het schepencollege dat minder licht op straat niet minder veilig is. Studies zouden dat bewijzen. In werkelijkheid passen mensen hun gedrag aan. Ze zijn voorzichtiger waar het donker is of vermijden die plekken helemaal. Is dat het Gent dat ons progressief stads bestuur wil? Een stad waar na middernacht niemand nog durft buiten te komen? Wie zich toch buiten waagt, zal een goede zak lamp nodig hebben om niet te verongelukken in deze stad van paaltjes, betonblokken en andere obstakels op de weg. Openbare verlichting, kerntaak van de over heid, daarop bespaart Gent wel.
Dat lees je goed. De stad wil minder betalen aan de leveran cier van maaltijden in de rusthui zen. Geen kleinere porties of zo, zegt schepen Coddens, maar het moet “goedkoper, meer divers en duurzamer”. Het eten voor senio ren in rusthuizen, daarop bespaart Gent wel!
Al jarenlang wordt geklaagd over het tekort aan politiemensen. Het stadsbestuur pakte trots uit met een plan voor de aanwerving van vijftig extra manschappen. Dat worden er nog maar vijfentwintig. Daarnaast moet de politie ook een deel van haar reserves afstaan aan de stadskas. Veiligheid, een kern taak, daarop bespaart Gent wel!
Het stedelijk ziekenhuis Jan Palfijn moet bezuinigen. Zo wordt onder andere parkeren duurder, wie te laat betaalt, worden meer kosten aangerekend en er wordt minder personeel aangeworven. Ziek zijn wordt in Gent wat duur der, daarop bespaart Gent wel.
In Gent wordt besparen (min der uitgeven) en belasten (de burger doen betalen) altijd door elkaar gehaald. Dat is in deze besparingsronde niet anders. De stad verhoogt alle kosten voor
dienstverlening: documenten af halen, sporten, huisvuilzakken, enzovoort. Voor alles zal de bur ger meer betalen. Ook een kaart je voor een museum wordt duur der, maar Gent bespaart niet op cultuur?
De stad gaat minder evenemen ten organiseren. Minder vuur werk, minder lichtspektakels. Ook het familiefeest voor 11 juli ver dwijnt. Een grote besparing is het niet, maar symbolisch kan het wel tellen. De Vlaamse feestdag vie ren is geen cultuur?
Luister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.
Stijn Derudder is uw gastheer van al onze podcasts.
Elke week kan u de podcastversie van een of meerdere van onze interviews beluisteren. In andere podcasts komen ook onderwerpen die niet in ’t Pallieterke verschenen aan bod of gaan we net dieper in op zaken die nog wat meer aandacht verdienen.
Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.
Een mogelijke link met de Bende kan gevonden worden bij de uzi die in 1983 gestolen werd bij een overval op de Colruyt van Nijvel
In de laatste peiling van dit jaar neemt Vlaams Belang opnieuw de leiding in Vlaanderen, terwijl cd&v en Open Vld voor het eerst tegelijk onder de tien procent uitkomen. Met een winst van ruim vijf procent tegenover de laatste verkiezingen staat Vooruit op een comfortabele derde plaats. Vooruit is daarmee ook de enige Vlaamse Vivaldi-partij die tevreden kan zijn met de resultaten van deze peiling.
Vlaams Belang en N-VA zijn nog steeds afgetekend de grootste partijen in Vlaanderen. In de eerdere peilingen van dit jaar waren de twee ongeveer even groot, maar deze keer neemt het Vlaams Belang opnieuw de leiding met een voorsprong van meer dan drie procentpunten. De N-VA staat op verlies vergeleken met de laatste verkiezin gen, maar is waarschijnlijk toch nog steeds tevreden met een score van ruim boven de twintig procent.
De partij van Conner Rousseau gaat weliswaar lichtjes achteruit tegenover de vorige peiling, maar staat tegen over de verkiezingen nog steeds op een winst van ruim vijf procentpunten. Daarmee is Vooruit de enige van de vier Vlaamse Vivaldi-partijen die niet alleen winst maakt, maar zelfs een stevige vooruitgang boekt. Dat het partijcongres van de partij net deze zaterdag samenkwam om op voorstel van Conner Rousseau de voorzittersverkiezingen met een half jaar te vervroegen, is een toevallige samenloop van omstandigheden. Maar we vermoeden dat de appetijt van Conner Rousseau voor vervroegde voorzittersverkiezingen veel minder zou zijn als de peilingsresultaten voor Vooruit niet zo zouden mee zitten om hem vlotjes te laten herverkiezen. Deze peiling gooit alvast geen roet in het eten van Rousseau. Lachaert en Mahdi in nauwe schoentjes
Twee partijvoorzitters die het veel lastiger zullen heb ben met de resultaten van deze peiling zijn Egbert Lachaert en Sammy Mahdi. In de laatste vier peilingen zaten ofwel Open Vld ofwel cd&v onder de tien procent, maar deze keer zitten ze er allebei onder. Vergeleken met de verkiezingen van 2019 zijn beide partijen een derde van hun kiezers kwijt.
Sammy Mahdi kan zich misschien nog troosten met de gedachte dat hij vandaag een klein procentpuntje beter scoort dan de rampzalige peiling van maart die Joachim Coens deed besluiten ontslag te nemen. Maar hij kan niet beweren dat met hem de grote kentering is ingezet, en waarschijnlijk knaagt dat nu al aan zijn autoriteit als par tijvoorzitter.
Dat Egbert Lachaert nog steeds voorzitter van de Open Vld is, mag je stilaan een klein wonder gaan noemen. Merk op dat deze peiling afgenomen werd net na het ont slag van staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker. In principe loopt de termijn van Lachaert in mei 2024 af, en meer nog dan Vooruit heeft de partij dus goede redenen om de volgende voorzittersverkiezingen te willen ver vroegen. Met de huidige peilingscijfers kunnen we ons echter inbeelden dat Lachaert daar niet zo happig op is. Het is trouwens ook maar de vraag wie bereid is om als kersvers verkozen partijvoorzitter met zulke cijfers het verkiezingsjaar 2024 in te stappen…
Aan de uiterst linkse kant van het politieke spectrum gaat het niet zo goed met Groen en PVDA. Groen staat op een licht verlies tegenover 2019 en houdt dus in principe enigszins stand, maar kan snel in de problemen komen omdat de partij waarschijnlijk nog steeds overschat wordt
in de peilingen. Met 7,4 procent van de kiesintenties staat de PVDA weliswaar op winst, maar verliest lichtjes tegen over de vorige peiling en is nog steeds niet zeker van ver kozenen in alle kieskringen.
Overigens veert de PTB in Brussel weer op, terwijl ze in Wallonië over haar hoogtepunt heen lijkt en al enkele pei lingen systematisch achteruit gaat. Ecolo maakt in Brussel dan weer een duikvlucht (van 20,3 procent in maart naar 13,0 procent nu) en verliest ook in Wallonië systematisch terrein. Zowel in Brussel als in Wallonië is de PS de groot ste partij, met de MR op de tweede plaats.
Een projectie van de peilingsresultaten voor het Vlaams Parlement levert een nipte V-meerderheid op. Vivaldi noch Zweeds maken een kans op een meerderheid, en als N-VA besluit om Vlaams Belang links te laten liggen, is het niet zeker dat drie partijen zullen volstaan om een meerder heid te kunnen vormen. Zoals het er nu naar uitziet, blijft N-VA de spelverdeler in het Vlaams Parlement, maar dat spel begint wel steeds meer op miserie op tafel te lijken. Maar door het cordon sanitaire nieuw leven in te blazen, verzekert Conner Rousseau Vooruit van een plaatsje in de volgende Vlaamse regering.
Federaal behoudt de Vivaldi-regering haar meerder heid, maar die brokkelt wel af van 88 zetels in 2019 naar ongeveer 80 zetels nu. Als deze evolutie zich blijft voort zetten, zal Vivaldi na de volgende verkiezingen niet veel marge meer overhouden. Zakt een van de Vlaamse partij en onder de kiesdrempel, dan is het echter hoogstwaar schijnlijk amen en uit voor Vivaldi in 2024.
Nu
heeft de keuze uit een van de volgende geschenken. De geschenken worden maandelijks verwerkt.
Uw keuze kunt u doorgeven via secretariaat@pallieterke.net of telefonisch op nummer 03 232 14 17.
Een uitgave van de onvolprezen uitgeverij Polemos: • ‘De Guldensporenslag. Het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis’ (Karim Van Overmeire) • ‘Herinneringen aan Hechteniskamp Lokeren’ • ‘De man van het Wilhelmus of de rekkelijkheid van de tolerantie’ (Luk Sermeus)
Halve kilo Maes Koffie meestermengeling (gemalen of ongemalen) in een mooie bewaardoos
Hij was nog maar net 21 jaar toen hij in 2019 verkozen werd in het Vlaams Parlement. Daarmee haalde hij als jongste parlementslid ooit de geschiedenisboeken. Dat hij zich daar niet onbetuigd laat, mogen ‘de anderen’ er geregeld ondervinden. Welbespraakt en stijlvol, altijd mooi in het pak, geeft hij striemende betogen over wat hem bezighoudt: de strijd voor het vrije woord en de vrijheid zelf. En hij geeft een stem aan jongeren die geen boodschap hebben aan linkse theo rieën en praktijken die hen vaak via de scholen en de wereld van de politiek correcte BV’s en culturo’s worden opgedron gen.
Van actievoeren is hij niet vies, maar hij beroept zich daartoe op zijn democratisch recht dat de jongste tijd steeds meer in de ver drukking komt door wat hij noemt “politieke terreur”. “Wij zwijgen niet!” is dan ook een van de huidige slagzinnen van zijn jongerenor ganisatie, de Vlaams Belang Jongeren (VBJ).
Filip Brusselmans studeerde Politieke Wetenschappen en Di plomatie en Internationale betrekkingen aan de UAntwerpen. Van 2017 tot 2019 was hij er praeses van het KVHV en benadrukte er de conservatieve en zelfs katholieke koers van het aloude Verbond. Hij is immers zelf een jonge traditionalistische katholiek. In die pe riode leverde hij een eerste groot wapenfeit door mee de ‘Mars te gen Marrakesh’ (tegen het VN-Migratiepact) in december 2018 te organiseren. Opgemerkt door de ‘scouts’ van het VB, stond hij en kele maanden later dan ook op hun kieslijst in Oost-Vlaanderen… In 2020 werd hij voorzitter van VBJ en werd hij opgenomen in het partijbestuur van het Vlaams Belang.
Op de lange tenen van links
Hij was nog maar enkele maanden parlementslid wanneer hij de culturele sector tegen zich in het harnas joeg toen die protesteerde tegen de aangekondigde besparingen: “Er zit nu wel nog wat vet op de soep in de cultuursector. Ik kan de verontwaardiging van de cul tuursector begrijpen. Besparen is nooit leuk. Maar de verontwaardi ging is ook hypocriet. Want die Vlaamse identiteit dat is iets ‘vies’ en verwerpelijks. Maar als het gaat om het Vlaams belastinggeld, dan gaan de handjes wel open.” Na die uitspraken kreeg hij voor de ca mera’s een uitzinnige agitprop als Dominique Willaert, sympathisant van de PVDA, tegen zich, die hem als ondemocratisch en oproepend tot geweld afschilderde. De jonge snaak bleef er stoïcijns kalm bij en antwoordde kurkdroog: “U bent het typevoorbeeld van de link se cultuurbobo die er is voor het geld van de Vlaming en anders niks.” Links wist meteen er een flinke tegenstander bij te hebben. In de vzw Flagey, een vzw die bestuurder is in de vzw Brussels Kun stenoverleg, werd zijn kandidatuur geweigerd, tegen de geest van het Cultuurpact in…
In het Vlaams Parlement komt hij soms ook onverwacht uit de hoek, zoals toen hij de zaak van de verdwenen 160 kunstwerken uit de collecties van de Vlaamse overheid aankaartte en daar meer aan dacht en zorg voor vroeg. Of toen hij na de acties van klimaatacti visten waarbij schilderijen worden besmeurd of waar men zich aan vastkleefde, vroeg om de oorzaak van dit vandalisme aan te pakken, namelijk door organisaties als Extinction Rebellion en Antifa toe te voegen aan de lijst van terroristische organisaties. En vorige week stond hij mee op de barricaden in de Gentse universiteit toen linkse manifestanten er een spreekbeurt van Filip Dewinter met geweld wilden verhinderen, niet om de boel af te breken of de linkerzijde te lijf te gaan, maar om mee het vrije woord te verdedigen én slagen te incasseren en besmeurd te worden. Of om te moeten horen dat ze hem “nog wel echt zouden pakken” of dat hij “voor zijn inkomen wat slaag en familieleed mag incasseren”. Op Twitter was hij hierover erg duidelijk: “Ik zal altijd het recht op verschillende meningen blij ven verdedigen, ook voor extreemlinks tuig dat wil protesteren aan een lezing. Altijd.” “Met woorden, met acties, met spandoeken, maar NOOIT met geweld.”
Filip Brusselmans is geen politicus van de harde, compromislo ze lijn, maar wel een van de duidelijke lijn, die het aandurft tegen de stroom in te zwemmen. Onlangs zei hij op de Debatclub tegen zijn N-VA-pendant dat hij het graag hoort dat N-VA tegen illegale immigratie is. En hij voegde er nog aan toe: “Wij ook! Laat ons dan eindelijk samenwerken, in plaats van oude formules recycleren.” De jongeman kreeg applaus van een ouder publiek. Dat de jonge Sint-Niklazenaar een politieke blijver zal worden, is een aan zeker heid grenzende waarschijnlijkheid.
Volgens PS-voorzitter Paul Magnette, die weigert de pensioenen te hervormen, gaat de Europese Commissie haar boekje te buiten door de financiering van het Bel gische herstelplan afhankelijk te maken van een pensioenhervorming. “De chantage van Europa over onze pensioenhervorming is onaanvaardbaar”, zegt hij in Le Soir. “We gaan onszelf niet dwingen asociale hervormingen door te voeren voor een paar miljard euro. We zullen niet toegeven. Chantage is niet aanvaardbaar.”
bevoorradingszekerheid worden gezorgd.”
Toch mag een kalenderaanpas sing volgens Wollants geen alter natief zijn voor een volwaardige verlenging. “Die moet er sowieso komen en ook daar moet minister Van der Straeten dringend werk van maken”, benadrukt hij. “Onze nood aan bevoorradingszekerheid en stroomproductie stopt toch niet na die extra maanden? In de jaren daarna zal onze behoefte aan kool stofvrije stroom nog verder blijven stijgen.”
ANTON SCHELFAUTMinister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) wil de twee jongste kerncentrales, Doel 4 en Tihange 3, een winter langer openhouden. Uit een risicoanalyse van Elia en Fluxys, de beheer ders van het elektriciteitsnet en het gasnet, blijkt immers dat de bevoorrading in de winter 2025-2026 problematisch dreigt te zijn. In een ander scenario dat binnen de regering circuleert, maar niet de voorkeur van de groenen geniet, worden de oudste reacto ren - Doel 1 en 2 en Tihange 2 - beperkt verlengd.
De risicoanalyse gaat ervan uit dat tijdens de winter 2025-2026 vier Franse kerncentrales extra stilliggen in plaats van twee. In dat geval zou België extra capaciteit nodig hebben. Om die te leve ren, kiest energieminister Van der Straeten voor een ‘fuel extension’ van Doel 4 en Tihange 3. In dat scenario wordt het gebruik van de nucleaire brandstof gespreid over de winters 2024-2025 en 20252026. Tijdens de zomer kunnen dan de nodige werken worden uitgevoerd in het kader van een langetermijnverlenging. Doel 4 en Tihange 3 gaan normaal gezien in juli en september 2025 dicht voor onderhoudswerken.
10+2
Groen-covoorzitter Jeremie Vaneeckhout benadrukt op Twitter dat zijn partij niet van plan is om te spelen met de bevoorra dingszekerheid. Het zogenaamde ‘10+2’-scenario van zijn partij is “technisch, financieel en qua vei ligheid de meest haalbare optie en verhoogt onze gasafhankelijk heid niet”. “Het houdt ons ook op hernieuwbare koers”, legt hij uit. Vaneeckhout wijst erop dat de onderhandelingen over een verlenging van Doel 4 en Tihan
ge 3 met 10 jaar vanaf 2026 aan de gang zijn. Zijn partij geeft de voorkeur aan een onderhandelde oplossing, maar wil geen “blanco cheque” geven aan uitbater Engie. Daarom onderzoeken de groenen ook andere opties zoals een ver plichting. “Met Engie als het kan, zonder Engie als het moet”, zegt Vaneeckhout. Hij hanteert drie uit gangspunten: de bevoorradings zekerheid, de factuur en de transi tie naar hernieuwbare energie.
Een andere optie die op tafel ligt, is de verlenging van de le vensduur van Tihange 1, Doel 1 en Doel 2. Ook die centrales zouden enkel draaien in de winter, waar door ze langer kunnen openblij ven.
N-VA-Kamerlid en energie-ex pert Bert Wollants noemt het voorstel dat op tafel ligt “een mui zenstapje in de goede richting”. “Maar de regering erkent hier ten minste mee dat onze kerncentrales zorgen voor meer bevoorradings zekerheid en dat die capaciteit ook nodig is”, reageert hij. “Door te schuiven met de planning van Doel 4 en Tihange 3 en door Doel 1 en 2 en Tihange 1 te laten door draaien, kan inderdaad voor meer
Politicoloog Bart Maddens: “Vlaams-nationalisten moeten andere partijen wegblazen”
Meerdaagse dunkelflaute treft België: “Zonder kernenergie zouden we quasi volledig afhankelijk zijn van gas”
Agentschap stad Antwerpen: “Sinterklaasfeest heeft racistische en koloniale invloeden”
Mohamed Abrini klaagt “vernederend” transport van gevangenis naar rechtszaal aan: “We worden hier niet gerespecteerd”
Rattenplaag in Parijs onbedoeld in beeld gebracht
“Chantage
De dag na de rellen met Marokkaanse jongeren in Brussel werd ik in een klas aangesproken door een leerlinge met Marokkaanse wortels met de vraag of ik gisteren ook de beelden had gezien. Nog voor ik kon reageren, liet ze duidelijk haar ongenoegen blijken: “Het is krapuul, mijnheer, mochten ze dat in Marokko doen, ze vliegen voor maanden de gevangenis in. Waarom kan dit hier niet?” Een duidelijk statement.
Het beeld ophangen alsof de verwoes tende rellen het werk zijn van enkele hon derden geïsoleerde Marokkaanse jonge ren, terwijl de allochtone gemeenschap zich stilaan aan het verlichtingsdenken overgeeft, staat haaks op de realiteit. Er zijn meerdere ontwikkelingen in de al lochtone gemeenschap die ons zorgen baren. Vooreerst is er de escalatie van geweld in de Brusselse straten. Uit de criminaliteitsstatistieken van de federale politie blijkt dat er vorig jaar 181 gere gistreerde steekpartijen in Brussel waren, wat een stijging van 28 procent met het jaar daarvoor betekent. Daarmee neemt dat gewest een kwart van de steekpartij en in ons land voor zijn rekening. Vorige week deden er zich drie steekpartijen in Anderlecht, Molenbeek en Sint-Gillis voor. Daarbij kwamen twee mensen om het leven en raakten twee andere slacht offers gewond.
Het is duidelijk dat het geweld in Brus sel escaleert tegen een achtergrond van drugs- en mensenhandel en zwaar ban ditisme. VRT-journalist Stef Meerbergen - toch wel een onverdachte bron - liet een aantal weken in Bruzz.be verstaan dat Brussel niet alleen een vuile stad is, maar dat het drugsprobleem ernstige propor ties begint aan te nemen en dat er ook een illegale wapenhandel is.
Punt is dat deze illegale handel steeds openlijker, zonder schroom, wordt ge voerd. “Zelden is de politie in de buurt”, stelt de VRT-journalist vast. “Daardoor ont staat bij vele bewoners het gevoel dat de
overheid sommige wijken vergeten is, of op zijn minst minder controleert.” “In heel wat wijken kan de veiligheid niet meer gegarandeerd worden”, stellen ook de politievakbond en andere hulpverleners zoals ambulanciers. “Vele hulpverleners moeten permanent antisteekwapenvesten dragen, maar nog kan hun veiligheid niet worden gegarandeerd”, ventileert Brus sels Parlementslid Mathias Vanden Borre (N-VA).
De politie trekt zich niet alleen steeds meer terug, maar blijft ook in vele geval len op de achtergrond om ‘provocaties’ en ‘incidenten’ te vermijden, of om an dermaal niet van racisme te worden be schuldigd. De tolerantiedrempel van de politie ten overstaan van het dagelijkse uitdagende gedrag van jonge allochto nen is naar een alarmerend niveau gezakt. Tijdens de coronacrisis droeg zowat 80 procent van de jongeren op het openbaar vervoer geen mondmasker. De politie hield zich afzijdig.
In een Brusselse school werd de lap top van een leerkracht door jongeren
“Het is krapuul, mijnheer, mochten ze dat in Marokko doen, ze vliegen voor maanden de gevangenis in. Waarom kan dit hier niet?”
“Vlaanderen
- die zich een toegang tot de klas wisten te forceren - tussen twee klasmomenten door gestolen. De dader was gekend. De klacht werd zonder gevolg geseponeerd. Pas toen dezelfde leerlingen in dezelfde school ’s nachts inbraken, werden ze op basis van de beelden aan de deur gezet, maar ook hier weer trad het gerecht niet in werking.
Zelfs Vlaams minister van Gelijke Kan sen en Inburgering Bart Somers krijgt er stilaan genoeg van. “Waarom zouden ze het niet doen?”, vroeg hij zich over de rel len af. “Ze worden daar toch niet gestraft.” Uit onderzoek blijkt dat heel wat Brusse laars zelf zorgen voor hun veiligheid door zelf een wapen mee te nemen.
Intussen kijkt de Brusselse bestuurlijke klasse de ander kant uit. Volgens minis ter-president Rudi Vervoort (PS) dalen de criminaliteitscijfers jaar na jaar, maar de realiteit spreekt dat flagrant tegen. Ze ker aan Franstalige kant kan er niet over allochtonen worden gesproken zonder dat de containerbegrippen racisme en discriminatie vallen. Het is nog steeds onbespreekbaar dat allochtone jongeren oververtegenwoordigd zijn in de crimi
naliteitsstatistieken en de gevangenis sen, dat wijken segregeren en dat het integrisme in Brussel toeneemt. “Bij elke gewelddadige ontsporing waarbij jonge ren van Marokkaanse afkomst betrokken waren, keken politici de andere kant op. Bussen van De Lijn die bekogeld werden, hulpdiensten die na een valse oproep in een hinderlaag gelokt werden, waardoor brandweerlui niet meer uitrukken zonder politiebescherming, een ambulance die leeggeroofd werd: het wordt als een fait divers onder de mat geveegd”, getuigt Luckas Vander Taelen.
Voeg daarbij nog het beeld van de me dia waar geen kans onbenut wordt gelaten om de Vlaamse identiteit belachelijk te maken, terwijl de Turkse en Marokkaan se cultuur als een meerwaarde voor onze eigen cultuur wordt gezien. De strijd voor eigen symboliek - zoals de hoofddoek - wordt ervaren als een soort van bevrij dingsoorlog tegen de dominante, koloni serende cultuur. De islam wordt daarbij als brandversneller gebruikt. In Brussel zal dus heel wat meer moeten gebeuren dan straathoekwerkers aan te stellen om wat brandjes te blussen.
JULIEN BORREMANSNucleair materiaal dat nu niet aan VK geleverd mag worden, werd eerder wél aan Iran en Rusland geleverd
Kamerlid Hendrik Bogaert (cd&v) kwam onlangs spreken voor de Vlaamse Volksbeweging (VVB), waar hij het belang van het Vlaams Parlement in de totstandkoming van een zelfstandig Vlaanderen kwam onderstrepen. Zijn betoog werd later omgezet in een opiniebijdrage in Onaf, het tijdschrift van de VVB. Volgens Bogaert is er al sprake van een redelijke autonomie, maar voor een modern Vlaams beleid moeten er volgens hem toch nog stappen gezet worden.
“Een Vlaanderen met eigen productie van energie, veel groe ne energie en kernenergie, be heerd door de gemeenschap”, doelt Bogaert op de regionalise ring van alle energiebevoegdhe den. “Wanneer de prijzen dan te hoog staan, kan er tijdelijk gele verd worden aan kostprijs.” Het cd&v-Kamerlid oordeelt dat een onafhankelijk Vlaanderen de wel vaart kan doen toenemen.
“Om dit type samenleving te kunnen uitvouwen met Vlaande ren, zal Vlaanderen zijn vrijheid nodig hebben.” Bogaert ziet daar voor twee mogelijkheden. Een eerste is de weg van de onderhan
delingen. Die heeft de Vlamingen al redelijk ver gebracht, oordeelt hij. “We hebben nu 50 miljard au tonomie, een parlement en na de splitsing van Brussel-Halle-Vil voorde een relatief onbetwist grondgebied. Dit is onderhan deld, steeds gepaard gaand met toegevingen.” Volgens het Kamer lid volgen er na de verkiezingen in 2024 nieuwe onderhandelin gen. “Om betere voorwaarden voor de Vlamingen te bekomen.”
Een tweede optie zou zijn om
vanuit het Vlaams Parlement actie te ondernemen. “Wanneer je een verkozen parlement hebt, dan kan je ook zaken uitroepen”, legt hij uit. “En die zouden ook kunnen inhouden dat Vlaanderen zich vrij verklaart.” Volgens Bogaert zou het krachtig zijn om in het Vlaams Parlement dergelijke resoluties te stellen. Als oefening stelde Hen drik Bogaert daarom zelf al eens een resolutie op.
WANNES NEUKERMANS• “Overwegende dat de huidige Belgische structuren noch Vlaande ren, noch Wallonië voldoening schenken in het bereiken van hun cul turele, economische, sociale en financiële doelstellingen.
• Overwegende dat er reeds tientallen jaren de kans is gegeven om die doelstellingen te bereiken en dat de verbetering noch in Vlaanderen noch in Wallonië significant te merken is.
• Overwegende dat de economische en sociale gevolgen enorm merk baar zijn en noch Vlaanderen noch Wallonië hun volle potentieel op die manier kunnen benutten.
• Overwegende dat heel wat noodzakelijke hervormingen niet beslist worden omdat er niet voldoende convergentie is in de zienswijzen over hoe die beslissingen er moeten uitzien.
• Vraagt het Vlaams Parlement:
• Dat de Vlaamse regering gemandateerd door het Vlaams Parlement zich vrij verklaart en zich lidstaat van België en Europa verklaart.
• Dat de Vlaamse regering de bevoegdheden fiscaliteit, arbeidsmarkt, pensioenen, gezondheidszorg, werkloosheid, justitie, buitenlandse zaken, leger en buitenlands beleid als haar bevoegdheden verklaart.
• Dat de Vlaamse regering onmiddellijk onderhandelingen start met het oog op een vlotte transitie naar de nieuwe structuur.”
In de plenaire vergadering van donderdag weigerde eerste minister Alexander De Croo (Open Vld) in te gaan op de vraag van Kamerlid Anneleen Van Bossuyt over de weigering om een isostatische pers uit te voeren naar het Verenigd Koninkrijk. Opvallend genoeg werd er in 2004 nog een dergelijke pers geleverd aan Iran. “U vindt Iran dus minder problematisch dan het Verenigd Koninkrijk”, reageert Van Bossuyt.
Ecolo wil niet dat België nucleair materiaal levert aan het Verenigd Koninkrijk. Daarom weigerde de partij om een exportvergunning te verlenen aan een Vlaamse producent van machines die gebruikt worden voor het onderhoud van het Britse nucleaire arsenaal. De houding van Ecolo zorgt voor onvrede binnen de regering, maar premier De Croo blijft zijn ministers hierover beschermen tegen de buitenwereld.
Het Verenigd Koninkrijk is een NAVO-partner én een belangrijke handelspartner van België. Door dit fiasco dreigt het VK nu een con tract ter waarde van 600 miljoen euro bij FN Herstal op te zeggen. FN Herstal is volledig in handen van het Waals Gewest, dus dat zou een groot verlies betekenen. De producent van de isostatische persen is in Vlaanderen gevestigd.
In 2004 leverde België nog exact dezelfde isostatische pers aan Iran. Dat gebeurde eerder ook aan Taiwan, China en Rusland. Maar dat het Verenigd Koninkrijk er nu geen krijgt, ligt volgens De Croo aan de veranderde regelgevingen door de Brexit. Al klopt dat vol gens Van Bossuyt niet: “U verschuilt zich achter de administratie om de groene dogmatismen binnen uw regering te verbergen.”
Deze zomer diende N-VA al een wetsvoorstel in om de situatie te deblokkeren, maar dat werd door Ecolo en Groen gekelderd. “We weten dat er partijen zijn binnen Vivaldi die het verval van België in de internationale sfeer niet kunnen aanzien. Het is daarom dat ze tijdens de zomer hun handtekening zetten onder dit voorstel, dat we woord-voor-woord terug indienen”, aldus Van Bossuyt.
WANNES NEUKERMANSzal zijn vrijheid nodig hebben”
Nog geen jaar geleden wezen veel commentatoren, en China zelf, graag op het uiterst effectieve beheer van de coronacrisis door de Chinese regering. Ook al moeten de cijfers voor het Chinese regime, zoals voor elk totalitair regime, met een korrel zout worden genomen, toch moet worden gezegd dat het aantal Chinese doden door corona belachelijk laag bleef: vier coronadoden per miljoen inwoners. Voor België gaat het om 2.833 coronadoden per miljoen inwoners.
De crisis is echter nog niet voorbij. In China is de corona crisis waarschijnlijk nog maar net begonnen. Het Chinese regime wordt geconfronteerd met een bevolking die gro tendeels nooit corona heeft opgelopen en die wordt ‘in geënt’ met Chinese vaccins die weinig doeltreffend zijn. Anders gezegd, China zal zich in december 2022 in een si tuatie bevinden die vergelijkbaar is met de situatie in het Westen van december 2020: geen natuurlijke immuniteit en een bevolking die slecht of helemaal niet gevaccineerd is. Dan blijven alleen maatregelen om de tsunami van be smettingen in te dammen over.
Natuurlijk voegt het Chinese regime aan deze objectieve factoren de typische overmoed van een totalitair regi me toe. De regering-Xi probeert het virus niet alleen in te dammen, maar ook uit te roeien. Dit is het zerocovid beleid. Dat beleid verklaart waarom, terwijl u dit leest, tientallen miljoenen Chinezen onder huisarrest staan en geen voet op straat mogen zetten, anders krijgen ze een gevangenisstraf. Die sitautie is de afgelopen drie jaar het Chinese ‘nieuwe normaal’ geweest.
Zoals hoofdredacteur Pieter Van Berkel ons vorige week in ’t Pallieterke hielp herinneren (‘Protest in de onvrije wereld’), zijn totalitaire regimes hard, rigide, onbuigzaam en, bovenal, fragiel. In onze democratieën, met al hun ge breken - vooral in een land als België, waarvan het grond wettelijk systeem, opgeblazen met perverse effecten, is uitgeput - zijn regeringsbeslissingen aanvechtbaar. En ze worden inderdaad in vraag gesteld, door iedereen, de hele tijd, en publiekelijk.
Toen de regering van het onzalige koppel Charles Michel-Maggie De Block de beginfase van de pandemie beheerde met de efficiëntie en de visie van het schepen college van Crupet-sur-Semois, publiceerde ik een re censie op de website van het Gatestone Institute in New York onder de titel ‘The Belgian Carnage’ (april 2020), het meest gedeelde artikel (in het Frans) in de geschiedenis
China zal zich in december 2022 in een situatie bevinden die vergelijkbaar is met de situatie in het Westen van december 2020
van deze denktank.
Een citaat uit het artikel: “Geen maskers, geen screening, bijna geen tests en mensen die in verpleeghuizen sterven - dat is de situatie in België midden in de ergste pandemie sinds de Spaanse griep van 1918. Dit Belgische bloedbad is volledig te wijten aan de tragische incompetentie van de regerende ‘elites’ van België - en was totaal vermijd baar.”
De veroordeling van het ‘koppel Michel-De Block’ was totaal. De Belgische leiding was rampzalig. In de tweede fase van de pandemie waren de Belgische regeringen minder rampzalig, bijvoorbeeld met een efficiënte vacci natiecampagne. Onze democratieën zijn zelfcorrigerend, of horen het toch te zijn. Wanneer een ontsporend beleid wordt gevoerd, hebben wij het recht - de plicht! - om het te bekritiseren. Of de regering corrigeert het, of de verkie zingen zullen dat doen.
Niets van dat alles onder de totalitaire hemel van China, waar op geen enkel machtsniveau ooit vrije verkiezingen worden gehouden. Als ik Chinees was en ‘Het Chinese bloedbad’ uit China had gepubliceerd, zat ik waarschijn lijk weg te rotten in een concentratiekamp, omringd door geknechte Oeigoeren. Of dood. Nou ja, ‘verdwenen’. Hoe middelmatig, amateuristisch en onlogisch het ook was, de westerse corona-aanpak zal in feite oneindig veel beter zijn geweest dan die van het Chinese regime, dat covid als ‘geschenk’ aan de mensheid heeft gegeven.
DRIEU GODEFRIDIChina definieert zichzelf door zijn verzet tegen het Westen en zijn overtuiging dat het slechts een kwestie van tijd is voordat China de leidende macht in de wereld wordt
China definieert zichzelf door zijn verzet tegen het Westen en zijn overtuiging dat het slechts een kwes tie van tijd is voordat China de leidende macht in de wereld wordt. Technologie is zowel het bewijs als het middel van deze Chinese superioriteit. Er heerst een oorlogszuchtige arrogantie die doet denken aan een bepaald Duits regime in de jaren dertig. Het was daarom uit den boze, vernederend en achterlijk om westerse vaccins in te voeren. Het glorieuze China moest en zou zijn eigen vaccins ontwikkelen. We gin gen wat zien! En zo geschiedde. Tot op heden zijn in China negen Chinese vaccins tegen covid goedge keurd en gedistribueerd. Hun doeltreffendheid is zwak, soms betreurenswaardig of zelfs onbestaand. Bovenal zijn de Chinezen er niet in geslaagd de mRNA-technologie te beheersen waarop de meeste westerse vaccins zijn gebaseerd. Tien nieuwe Chinese vaccins bevinden zich in het laatste stadium van ontwik keling, waaronder verschillende op basis van mRNA. Er is geen manier om hun effectiviteit te voorspellen. Deze inhaalbeweging lijkt des te absurder, wetende dat de westerse vaccins sinds twee jaar beschikbaar waren.
Het Chinese regime zei op zijn hoede te zijn voor de ‘bij werkingen’ van het vaccin op oudere mensen. Is dit de werkelijke reden voor deze beperking, of was het eerder een kwestie van economische en logistieke vereisten?
Zeker is dat het beleid van voorrang voor de minst kwets baren een epidemiologische aberratie is. Bovendien hebben de mededelingen van de Chinese regering over de mogelijke scha delijke effecten van vaccins een diepgaande invloed gehad op de Chinese bevolking, waarvan een aanzienlijk deel het idee van inenting tegen covid - welk vaccin dan ook - nu catego risch afwijst.
WK?
“Ik denk dat er vooral verkeerde keuzes zijn gemaakt in de aanloop naar het WK. Dedryck Boyata en Jason Denayer zaten elke keer in de selectie, maar bij de definitieve se lectie voor het WK zaten ze er opeens niet meer bij. Daar begint voor mij al les al. Ten tweede: er is veel polemiek geweest rond Eden Hazard. Als ik dan zie dat zijn coach bij Real Madrid, Car lo Ancelotti die als trainer vier keer de Champions League gewonnen heeft, hem niet gebruikt in zijn ploeg, dan heeft dat een reden. Als je dan als bondscoach toch blijft vasthouden aan Hazard, terwijl je met een Trossard zit die in de vorm van zijn leven is en dat ook getoond heeft in de weinige mi nuten die hij gekregen heeft, dan zit je volgens mij ver van de realiteit. Marti nez is te lang blijven vasthouden aan vaste waarden.”
Wat is uw mening over Martinez zijn wissels tijdens de wedstrijd?
“De enige wissel die ik niet begrepen heb, was de vervanging van Hazard door Mertens. Als je Hazard dan einde lijk vervangt, breng Trossard dan toch in. Want ik blijf erbij: wat Trossard dit jaar in Engeland al heeft gepresteerd… Die brengt energie. Ik snap dus niet dat je hem niet vroeger brengt. Het zelfde met Doku en Openda: dat soort spelers zijn volgens mij veel te weinig gebruikt.”
Wat is volgens u de reden dat Martinez tijdens de eerste twee wedstrijden Trossard niet heeft opgesteld? Hij moet toch ook zien dat Trossard in de vorm van zijn leven is?
“Ik denk dat het vooral draait om het beheren van de situatie. Als ik nu hoor dat Martinez al voor het WK had beslo ten om te stoppen als bondcoach, dan ben ik ervan overtuigd dat bepaalde spelers daar ook al van op de hoog te waren. Als er dan keuzes - juiste of foute - worden gemaakt, zorgt dat voor tweespalt binnen de groep. Ik vind het dus niet raar dat Martinez stopt, maar ik vind het wel vreemd dat hij vertel de dat al voor het WK besloten te heb ben.”
Was Martinez verantwoordelijk voor de mindere sfeer in de groep, want een trainer heeft daar toch veel invloed op?
“Alles begint bij structuur, en die heb ik - vanop afstand - een beetje gemist. Het begint bij het principe ‘iedereen is gelijk voor de wet’. Ik vind dat er de laatste twee jaar te veel privileges ge geven zijn aan bepaalde spelers, en dat kan niet binnen een groep.”
In België is alles communautair. Dat zei ook voormalige bondscoach Georges Leekens in ons interview met hem. Als we eens kijken in de kleedkamer van de Belgen, dan horen we Nederlands, Frans en Engels. Er zijn Vlamingen, Walen, blanken, zwarten, allerlei soorten achtergronden, jong, oud. We zien weinig homogeniteit, veel diversiteit. Welke invloed heeft dat op de groepsgeest en de mentaliteit?
“Dat hangt er gewoon van af hoe je er mee omgaat. Ik heb 13 jaar in Ander lecht gezeten, daar zaten Walen en Vla mingen onder elkaar. Als trainer had ik ook spelersgroepen met een grote diversiteit onder mijn leiding. En elke cultuur heeft zijn eigenheid. Ik heb spe lers gehad die een uur voor de wed strijd nog wilden bidden. Je moet dat gewoon toelaten: als dat hun geloof is en als ze daardoor beter spelen, is dat goed. Maar je mag er ook niet te ver in gaan. Toen ik in 1992 Rode Duivel werd,
Het WK voetbal zit in het eindstadium, maar de Rode Duivels lagen er al uit na de groepsfase. Glen De Boeck is als trainer en voormalige Rode Duivel de ideale analist om te bespreken wat er fout liep bij de zogenaamde ‘gouden generatie’ op dit WK. We vroegen ook naar zijn mening over de controverse rond de OneLove-aanvoerdersband, de keuze van Qatar als organiserend land en of bij de Rode Duivels van toen en nu het idee van een aparte Vlaamse en Waalse nationale voetbalploeg leeft.
waren het nog selecties met 18 spelers. Toen werden er echt nog negen Walen en negen Vlamingen geselecteerd. Dat moest gewoon zo, anders sprong de pers daar op. Er waren twee tafels: één voor negen Walen, één voor negen Vlamin gen.”
Ik denk dat de Franstalige Brusselaars altijd voor Wallonië zullen kiezen
“Ja. Maar wij kwamen onderling wel overeen, hoor. Maar het kan wel tot con flicten leiden. Neem nu Frankrijk ’98 en het conflict tussen Georges Leekens (toen bondscoach, red.) en Enzo Scifo. Laat mij nu degene zijn die bij Scifo op de kamer lag: ik weet heel goed wat er gebeurd is. Scifo was enorm geliefd bij de Waalse pers, Leekens niet… En dan krijg je conflicten.”
Was dat een Vlaams-Waals probleem of was het een kwestie van twee persoonlijkheden die botsten?
“Het begon met twee botsende persoon lijkheden, maar dat mondt uit in een conflict op een toernooi waarvoor je zes weken samen zit. En tussen Leekens en Scifo boterde het niet. Scifo had de be vriende Waalse pers mee, Leekens de Vlaamse…”
Kozen de Vlamingen dan voor de Vlaming en de Walen voor de Waal?
“Ik denk dat de Walen toen wel voor Sci fo gekozen hebben. Maar ik lag met hem op de kamer en kwam goed met hem overeen, dus ik had daar geen mening over. Maar die spanningen leidden wel tot een onderprestatie op dat WK.”
Door het communautaire aspect werd het probleem eigenlijk groter?
“Ja, maar dat was een persoonlijk conflict. Ik ken de kiem, de oorzaak van het pro bleem niet. Maar eigenlijk had Leekens Scifo naar huis moeten sturen als het echt niet meer ging.”
Was er soms het gevoel bij jullie dat er bepaalde spelers in de selectie zaten om gewoon het evenwicht te bewaren?
“Nee, dat niet. Indertijd werd er ge schipperd en als het evenwicht er niet was, werd er geklaagd in de Vlaamse of de Waalse pers, afhankelijk van het overzicht.”
Zorgde alleen al de taal ervoor dat Vlamingen bij elkaar gingen zitten en de Walen bij elkaar?
“Ja, maar dat hoeft geen pro bleem te zijn. In Japan waren er ook evenveel Vlamingen als Walen, maar we waren wel een hechte groep. Wa len en Vlamingen samen gingen door het vuur voor elkaar.”
Hoe zou u de situatie inschatten bij de huidige Rode Duivels?
“Ik denk dat er geen con sensus was over de ma nier van spelen. Toen Bel gië op voorsprong kwam tegen Canada en er een discussie ontstond tussen Martinez, De Bruyne en Alderweireld, leek het dui delijk dat er geen consensus was.”
Wordt er onder de spelers soms gesproken, zowel in uw tijd als nu, over een ploeg met alleen de Vlamingen
en alleen de Walen? De ‘Vlaamse Leeuwen’ en ‘Waalse Hanen’, zeg maar?
“Nee, totaal niet. In mijn tijd was het logisch dat er evenveel Walen als Vla mingen geselecteerd werden, maar de ploeg splitsen, nee, dat leeft ook nu niet. Er had op het WK nu gewoon meer ka meraadschap moeten zijn. Bijvoorbeeld een teambuilding had daaraan kunnen helpen: elkaar opnieuw leren apprecië ren…”
Zeven landen, waaronder België, zouden de OneLoveaanvoerdersband gebruiken tijdens het WK in Qatar, maar na dreiging met sportieve sancties, namelijk een gele kaart, trokken ze met tegenzin hun staart in. Wat vindt u daarvan?
“Als ik in die positie zou heb ben gezeten, zou niemand mij ervan hebben kunnen over tuigen om die band niét te dragen, ook al kreeg ik daar een gele kaart voor. Of ze hadden mij mijn band moe ten afnemen. Als ik kapitein was geweest, had ik die band áltijd gedragen. Aan politiek doen binnen een sportclub vind ik echt niet oké.”
“De Belgen mochten ook hun kleurrijke opwar mingsshirts niet dragen en het woordje ‘LOVE’ aan de binnenkant van hun uit shirts moest verdwijnen. Dat zijn beperkingen die echt niet kunnen. Als je daarmee begint, is het einde zoek. Het gaat niet meer over spelsituaties, maar over rand zaken. Als je als wereldvoetbal
bond zoveel reld Het want Lives stadions nu gedragen “Door eigenlijk heel wel De zich “De nen. FIFA. kaart Jan opvallende zaak: dan bang nog nooit gecontroleerd.”
Gaat zo’n teambuilding dan niet makkelijker met spelers die veel meer met elkaar gemeenschappelijk hebben?
“Ja, maar ze zien elkaar al weinig. Dus zo’n teambuilding had misschien veel meer het verschil kunnen maken dan twee extra tactische trainingen. Nu was er geen team. Als je Kroatië zag: dat is wél een team, die lopen en vechten voor elkaar.”
Kroatië is een mooi voorbeeld van een heel homogene ploeg, zou dat er niets mee te maken hebben?
“Die homogene ploeg kan je ook bij de Belgen vormen, maar je moet daar tijd in steken. Op voorhand, niet achteraf. Wat is er leuker dan ’s avonds met de hele ploeg aan een barbecue te zitten en over van alles en nog wat te praten, los van het voetbal? Zo smeed je een hechte band.”
We zien dat er bij België een groot verschil is vergeleken met andere landen. In andere landen spreken ze één taal, zingen het volkslied in dezelfde taal, doen dat vol overtuiging en trots. Bij België is dat niet zo. Zou het dan geen oplossing zijn om een aparte Vlaamse en Waalse ploeg te hebben?
“Nee. Ik ben er echt van overtuigd dat dat niet de oplossing is. Dat mag van mij, ik ben er niet tegen, maar dat zal de pro blemen niet oplossen.”
Het zou niet dé oplossing zijn, maar het zou één elementje kunnen zijn…
“Ik heb als trainer mijn theorie altijd in drie talen gegeven. Diversiteit zit overal, dus je moet daar niet te veel van maken.”
Anderlecht heeft een nieuwe trainer, namelijk de Deen en Brentford-assistent Brian Riemer. Ken je hem?
“Nee, ik had nog nooit van hem gehoord. Ik vond het een beetje raar dat het alle maal zo lang aansleepte. Ze hebben de kans laten liggen om snel te handelen en hun nieuwe trainer zo snel mogelijk aan de slag te laten gaan.”
Je hebt een fantastische spelerscarrière gehad bij Anderlecht, daarna ben je ook nog assistent van Frank Vercauteren geweest. Heb je nog goede contacten met Anderlecht?
“Nee, op dit moment niet. Ik heb vorig jaar wel nog eens de aftrap gegeven. Maar het verloop van mensen is daar zo groot, dat er nog heel weinig mensen zit ten uit het verleden. Een paar maanden geleden heb ik wel nog contact gehad met Herman Van Holsbeeck (voormalig manager van Anderlecht, red.) toen hij net uit de gevangenis kwam. Ik vind het toch wel erg dat iemand op zijn leeftijd zo lang in de gevangenis moet zitten, terwijl er nog altijd geen bewijs is van de fouten die hij gemaakt zou hebben. Het proces moet nog komen. Hij zei mij vlakaf: ‘Je bent de enige uit de voetbalwereld die mij al gebeld heeft.’ Dan zie je pas hoe vergankelijk zaken zijn in die wereld.”
U zegt dat er overal diversiteit is, maar ik zie weinig of geen diversiteit bij Kroatië, Marokko of Afrikaanse landen.
“Bij Frankrijk en Duitsland zie je dat ook. Duitse Turken, Fransen die uit een Fran se kolonie afstammen…”
Maar u noemt West-Europese landen en het lijkt toch wel een westers fenomeen te zijn…
“Ik sluit mij aan bij Marc Degryse die zegt dat er terug meer Belgische men sen in de staf van de Rode Duivels moe ten zitten. Walen, Vlamingen… whatever.
Maar ik snap niet dat er bijvoorbeeld twee keepertrainers meegaan naar het WK: één die bevriend is met Martinez en één die Courtois wil.”
“Kijk naar Nederland. Louis Van Gaal,
bond restricties gaat opleggen omdat landen zoveel geld van je krijgen… In wat voor we reld leven we dan?”
Het verschil met het EK 2020 is groot, want toen werd er geknield voor Black Lives Matter en UEFA zelf tooide hele stadions in regenboogkleuren. En nu kan er niet eens een ‘armbandje’ gedragen worden…
“Door de armband te verbieden, heeft hij eigenlijk meer aandacht gekregen. Er waren heel veel mensen in de tribunes die de band wel droegen.”
De spelers en de voetbalbonden hebben zich nu wel laten kennen eigenlijk.
“De voetbalbonden hebben zich laten ken nen. Ze hebben zich laten inpakken door de FIFA. Maar ik had met veel plezier die gele kaart gepakt.”
Jan Vertonghen kwam met een heel opvallende uitspraak over die hele zaak: “Als we een statement maken, dan straffen we onszelf.” “Ik ben ook bang om dingen te zeggen. Ik heb dit nog nooit meegemaakt en hoop het nooit meer mee te maken. We worden gecontroleerd.”
“Hij zegt eigenlijk wat ik zeg, maar hij is er
wel in meegegaan. Ik zou dat nooit hebben gedaan. Of ze hadden mij van het veld moe ten halen.”
U zou wel bereid geweest zijn om bepaalde straffen te ondergaan door het dragen van die armband?
“Ja, want dan maak je een veel groter state ment. Dan toon je karakter en persoonlijk heid. ‘Die afspraak is gemaakt, we houden ons daaraan en we dragen die band.’ Simpel. Ik ben eens benieuwd of ze daadwerkelijk die gele kaarten hadden uitgedeeld. Daar door creëer je tenminste iets. Nu hebben ze allemaal als lammetjes die band aan de kant gelaten. Zo werkt het niet.”
Er zijn mensen die zeggen dat politiek niet thuis hoort in de sport. Zou dat niet beter zijn?
“Dan gaan we naar regelneverij. Je draagt als kapitein toch de band die je wil dragen? Of dat nu een rode is of een in de kleuren van de nationale ploeg. Je kan dat een politiek state ment noemen, maar dat is het niet. Het is een aanvoerdersband. Ik snap niet dat daar zo’n heisa rond wordt gecreëerd. Laat mensen toch vrij om te kiezen. Welke kleur van band je draagt, maakt toch niet uit?”
“Tegenwoordig mag je na het scoren van een goal ook geen boodschappen meer tonen. Of dat nu is voor een overleden familielid of te
Je bent ook genoemd in het voetbalfraudedossier ‘Propere Handen’. Is dat al een hindernis gebleken bij je kansen op een nieuwe job in het Belgisch voetbal?
“Ik denk het wel, maar dat kan ik niet bewijzen. Voor mij is het een heel grote verrassing dat ik in het dossier word ge noemd. Voor de politiemensen in Hasselt ook. Die waren eigenlijk beschaamd dat ze mij hebben moeten uitnodigen om een verklaring af te leggen. Ze zeiden vlakaf dat ze eigenlijk niet wisten wat ze aan mij moesten vragen. Maar leuk is het natuurlijk niet dat je daarin wordt genoemd. De tijd zal ook uitwijzen dat ik daar niets mee te maken heb. Daar ben ik 100 procent van overtuigd. Voor elke euro die ik in mijn leven heb verdiend, heb ik 50 procent belastingen betaald.” “Als ik vanop afstand naar dat verhaal kijk, is het er een van waarheden, hal ve waarheden en leugens. Dat is ook de reden waarom een aantal mensen hun proces hebben afgekocht. Ze hebben een regeling getroffen omdat ze inder daad constructies hebben opgezet die juridisch niet mochten. Ik behoor tot het laatste deel, dat van de leugens. Maar ik kan er niets aan doen, dus ik laat alles op mij afkomen. Ik kan mij tegen leu gens niet verdedigen. Ik heb mij niet verrijkt. Hij (Dejan Veljkovic, red.) liegt daarover, en dat zal ook wel uitkomen.
Danny Blind en Edgar Davids: allemaal Nederlandse mensen op de bank. Blind is zelf bondscoach geweest en is nu as sistent van Louis Van Gaal. En mensen met die kwaliteiten heb je in België ook. Maar vandaag de dag kiezen ze in Bel gië voor buitenlanders. Kijk naar Ander lecht, waar er opnieuw een buitenlandse coach wordt gekozen.”
Stel dat België gesplitst is, voor wie zouden de Brusselaars kiezen? Denk aan Tielemans, Batshuayi, vroeger Kompany…
“Ik denk dat die voor Wallonië zouden kiezen. Ik heb zelf dertien jaar in Brus sel geleefd; ik denk dat die eerder naar de Waalse kant zouden neigen. Brussel is natuurlijk groot, maar de échte Brusse laars zouden zeker naar de Waalse kant neigen. Kompany kiest sowieso voor de
Maar de tijd die daarover gaat, is niet leuk.”
Wat moet Anderlecht doen om weer kampioen te kunnen worden?
“Dat is een moeilijke, hè. Vooral rust in de tent krijgen. En dat is nog altijd niet gelukt. Ik hoop dat ze een goeie keuze hebben gemaakt met Riemer, maar stel dat hij nu ook tegenvalt… Dan gaat de achterban nóg ongeduldiger worden. En die zijn al ongeduldig. Je moet terug naar de ziel van de club. Naar een win naarsmentaliteit. Dat kan je alleen doen met mensen met een Anderlechthart, die weten waarover het gaat binnen de club en wat de beleving moet zijn. Het is de winnaarsmentaliteit die moet terug komen. In mijn tijd werd bij Anderlecht maar over één ding gesproken: kampi oen worden. Dat is wat ik vandaag mis.”
Misschien kiest Anderlecht te veel spelers op basis van talent en te weinig op basis van mentaliteit?
“De eerste vragen die Michel Verschue ren aan mij stelde, waren: ‘Ben je vrij gezel? En heb je kinderen?’ Dat is wat ik vandaag de dag mis: de stabiliteit van de spelers. Volwassenheid. Weten waar over het gaat. Anderlecht is winnen. Zo simpel is dat. En die mentaliteit moet terugkomen.”
gen iets waarmee je het oneens bent: laat het toch gewoon gebeuren. Dat je je voetbalshirt niet mag uittrekken, is dan weer een andere discussie. Dat is een regel die je moet volgen: je mag je T-shirt niet uittrekken en in je bloot bovenlijf over het veld lopen. Maar als je ge woon een boodschap wil tonen… Er worden te veel regels opgelegd die er eigenlijk niet toe doen.”
Wat vindt u van de keuze van Qatar als organiserend land?
“Er zal wel een bepaalde reden zijn achter de keuze voor Qatar. De sportbonden zijn er niet slechter van geworden. Als de FIFA vindt dat Qatar de juiste keuze is, wie ben ik dan om daartegen in te gaan? Maar aan elke beslissing zijn voor- en nadelen verbonden. In 2030 zou het WK in Saudi-Arabië kunnen plaatsvinden. De dingen die geschreven worden over de mensenrechten zijn waar, maar gaan de mensen dan ook niet meer op vakantie naar Dubai? Bij de bouw van al die gebouwen zullen wel meer mensen gestor ven zijn dan bij de bouw van de stadions in Qatar.”
Dus u vindt dat er eigenlijk veel hypocrisie heerst bij iedereen?
“Ja. ‘Money rules the world.’ Zo simpel is het. De Belgische voetbalbond is hier ook beter van geworden.”
En voor wie zouden Branko Strupar, Goran Vidovic en Luis Oliveira kiezen denkt u, genaturaliseerde spelers die allen opgegroeid zijn in een ander land?
“Ik denk dat dat allemaal verschillende gevallen zijn. Ik kan niet voor hen spre ken, maar een Strupar is bijvoorbeeld wel groot geworden in Vlaanderen. Ik denk dat hij dus eerder voor de Vlaam se kant zou kiezen. Vidovic is groot ge worden in Moeskroen, die zou dan eer der voor de Franstalige kant kiezen. Elk geval is dus individueel.”
Johan Laeremans, hoofdredacteur De Zes
Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
90 90 www.vnz.be
“Wij kunnen in de zes faciliteitengemeenten slechts één soort faciliteiten waarderen: deze die het Vlaams(gezind) en Neutraal Ziekenfonds zijn leden aanbiedt.”
Alles begint bij structuur, en die heb ik - vanop afstand - een beetje gemistFranstalige kant. We zijn hypothetisch aan het spreken, maar ik denk dat de Franstalige Brusselaars altijd voor Wal lonië zullen kiezen.” STIJN DERUDDER ANTON SCHELFAUT WANNES NEUKERMANS
Twitter, leidde de dans. Twitter zei altijd dat de censuur nodig was omdat de inhoud van de laptop van Hunter Biden verkregen zou zijn via ‘hacking’, maar intern wist men dat dit niet waar was. Het was een excuus dat boven dien niet houdbaar was, “maar niemand had het lef om dit tegen te gaan”. Zelfs binnen Twitter waren er berichten van medewerkers die de methodes van het bedrijf niet koosjer vonden. De verantwoordelijke leidinggeven de, Yoel Roth, zei toen eerlijk: “Dit is een nieuwe situatie waarbij de feiten onduidelijk zijn, maar gezien de zware risico’s en de lessen van 2016 (toen Trump de presidents verkiezingen won, red.), kiezen we om een waarschuwing bij de berichten te plaatsen en zorgen we ervoor dat deze berichten geen extra aandacht krijgen.”
Kersvers Twitter-eigenaar Elon Musk gaf vorige week een bom van informatie vrij over hoe het socialemediabedrijf berichtgeving over de laptop van Hunter Biden - zoon van - onderdrukte. De censuur vond plaats in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2020.
De documenten bevestigen dat de beslissing van Twit ter om de legitieme berichtgeving van de New York Post over de laptop van Hunter Biden te onderdrukken, slechts enkele weken voor de presidentsverkiezingen van 2020, een bewuste politieke zet was.
‘The Twitter Files’, doorgegeven door nieuwe CEO Elon Musk aan de onafhankelijke journalist Matt Taibbi, bewij zen dat Twitter-censoren samenspanden om nieuws over de verregaande corruptie van de familie-Biden te begra ven. De documenten tonen ook aan dat die linkse censo ren de inmenging in de verkiezingen van het bedrijf ten voordele van huidig president Joe Biden legitimeerden door onterecht in te roepen dat er sprake was van hac king, iets waarvan ze zelf wisten dat het een doorzichtige leugen was.
Taibbi, een gerenommeerde journalist die meerdere prijzen won voor zijn werk, bevestigt dat de verhalen over de Bidens, die een grote invloed zouden gehad hebben op de verkiezingen van 2020 mocht het brede publiek de feiten gekend hebben, opzettelijk werden geblokkeerd door medewerkers van Twitter. Medewerkers die daar bij rechtstreeks in contact stonden met de presidentiële
campagne van Biden en hun eisen inwilligden.
Taibbi toont aan dat Twitter “buitengewone stappen heeft ondernomen om het verhaal te onderdrukken, links te verwijderen en waarschuwingen te plaatsen dat het ‘onveilig’ kan zijn”. “Ze blokkeerden zelfs de overdracht ervan via directe berichten, een instrument dat tot nu toe was gereserveerd voor extreme gevallen, bijvoorbeeld kinderporno”, aldus Taibbi. Zelfs de toenmalige woord voerster van het Witte Huis, Kayleigh McEnany, mocht er niet over tweeten.
Ook de New York Post, een Amerikaanse krant, werd zwaar gecensureerd door Twitter toen ze het verhaal bracht. Het nieuws van de Post bewees dat de Biden-fa milie in allerlei duistere zaken verwikkeld zat, waarbij Bi den zijn toenmalige functie als minister van Buitenlandse Zaken misbruikte om grof geld te kunnen verdienen in China en Oekraïne via zijn getroebleerde, drugsverslaaf de zoon Hunter Biden.
De beslissing om die verregaande stappen te nemen kwam van de top van Twitter, maar gebeurde buiten me deweten van toenmalige CEO Jack Dorsey. De omstreden Vijaya Gadde, voormalig hoofd van juridische zaken bij
En hoewel bij Twitter de meeste medewerkers eerder progressief waren, hadden er zelfs daar vragen rond deze ondemocratische en weinig integere manier van han delen die bovendien inging tegen de eigen regels. Die werden in het gareel gehouden door algemeen adviseur Jim Baker. Hij noemde de censuur legitiem. Baker was daarvoor adviseur bij de FBI en werkte mee aan het on derzoek over het verzonnen verhaal van samenwerking tussen Trump en Rusland, dat betaald werd door Hillary Clinton, bedoeld om Trump te beschadigen.
Elon Musk zei dat er sprake was van “inmenging in de verkiezingen van 2020” en dat “Twitter optrad als een arm van de Democratische partij”. Musk zei ook dat hij het “mogelijk” achtte dat personeel van het socialemediabe drijf de voorkeur gaf aan tegenkandidaten van Bolsonaro tijdens de Braziliaanse verkiezingen dit jaar. Ook de Re publikeinen, die sinds kort weer de meerderheid hebben in het parlement, lijken dit niet zomaar te zullen laten pas seren. Ze beloven dat de mensen die betrokken waren bij de censuur bij Twitter het zullen mogen komen uitleggen op speciale hoorzittingen.
Verder bevestigde ‘speciaal agent’ bij de FBI Elvis Chan dat agenten van de ‘Foreign Influence Task Force’ van de FBI en het ‘Cybersecurity and Infrastructure Secu rity Agency’ wekelijks een ontmoeting hadden met big techbedrijven om censuur aan te moedigen in de aanloop naar de verkiezingen van 2020. Mark Zuckerberg had eerder al toegegeven dat dit hem aanzette om de verha len rond Hunter Biden ook te censureren. Klassieke media en voormalige toppers van de inlichtingendiensten had den het verhaal van de laptop van Hunter Biden snel af gedaan als Russische desinformatie, terwijl ze wisten dat dit niet het geval was.
CARL DECONINCKBurgers moeten noodpakketten inslaan om zonder gas, elektriciteit en water te kunnen over leven. Die opvallende uitspraak deed het hoofd van de dienst Terrorismebestrijding. Deze be kendmaking kan voor sommigen misschien vreemd in de oren klinken, aangezien de inlichtingen- en veiligheidsdiensten zogenaamde ‘preppers’, die zich actief voorbereiden op een ramp, vaak als geradicaliseerd en verdacht neerzetten.
schap van het rapport was duide lijk: Nederlanders kunnen maar beter beseffen dat de wereld ge vaarlijker is geworden en moeten zich voorbereiden op eventuele rampen.
bedrijven, maar evenzeer burgers aan het denken moet zetten. Zo dient de bevolking te bezinnen over een ‘plan B’, aldus Aalbers berg. Hoe bijvoorbeeld overleven zonder elektriciteit en water? Of wat als het ICT-verkeer volledig uitvalt?
den in de Scandinavische landen al soortgelijke campagnes uitge werkt. Afgelopen zomer viel bij de Zweden bijvoorbeeld een brochu re in de bus die aan duidelijkheid niets te wensen overliet: ‘Als de crisis of oorlog komt.’
Dat de hoogstgeplaatste figu ren van de veiligheidsdiensten nu openlijk zeggen dat de Neder lander zich beter op crisissituaties dient voor te bereiden, is opval lend. Voor sommigen zal het mis schien zelfs wrang in de oren klin ken. Er zijn in zowat alle westerse
landen immers al jaren groepjes ‘preppers’ actief die zichzelf nauw gezet trainen in zelfredzaamheid. In eigen land was de libertair Yannick Verdyck - die bij een po litie-inval in zijn Antwerpse wo ning recent om het leven kwamhier een voorbeeld van. Tal van stemmen in media en politiek waarschuwden er toen voor dat dit soort ‘preppers’ geradicaliseerd zouden zijn en een gevaar voor de samenleving kunnen vormen.
De Nederlandse veiligheids diensten (AIVD en MIVD) alsook de Nationaal Coördinator voor Terrorismebestrijding (NCTV) kwamen vorige week op de prop pen met een gezamenlijk rapport, onder de noemer ‘Het dreigings beeld’. Of het om een uitgekiende communicatiestrategie ging, was aanvankelijk niet geheel duidelijk. Feit is wel dat deze publicatie bij een aanzienlijk deel van de be volking een zekere ongerustheid heeft opgewekt. De centrale bood
Het hoeft niet te verbazen dat onder andere verwezen werd naar de dreiging die voortvloeit uit het conflict tussen Rusland en Oekraï ne. Evenzeer werd China vermeld. Het land werd in verband gebracht met spionage. Door tal van inter nationale ontwikkelingen groeit de sociale en politieke instabili teit, zowel tussen als in landen. Een grootschalige cyberaanval is rea listischer dan velen vermoeden, zo blijkt uit ‘Het dreigingsbeeld’.
In de media liet vooral Pie ter-Jaap Aalbersberg van zich ho ren. Volgens hem moet de samen leving ‘schokbestendiger’ worden.
In verschillende interviews her haalde de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veilig heid dat de toegenomen dreiging
Sinds enkele dagen loopt er een landelijke campagne die burgers moet leren om minstens 72 uur te overleven tijdens een calamiteit. Sedert de bekendmaking van het hogergenoemde dreigingsrap port is er een heuse stormloop op noodpakketten aan de gang. Win kels als ‘Prepshop.nl’ doen dan ook gouden zaken. Een ‘prepper’ (afgeleid van het Engelse ‘prepa red’) is een persoon die zich voor bereidt op een eventuele nood situatie. Dit gaat gepaard met het uitwerken van een zelfvoorzienen de levensstijl.
De voorlichting in Nederland is niet uitzonderlijk. Eerder wer
Volgens berekeningen van het Frans Instituut voor Internationale Relaties (IFRI) is Rwanda inmiddels uitgegroeid tot de vijfde grootste ‘sponsor’ van VN-missies. Op een Afrikaanse schaal staat het ‘land van de duizend heuvels’ zelfs op de tweede plaats. Het zegt veel over hoe Rwanda zich de voorbije jaren internationaal is gaan profileren. Het is een trend die niet los gezien kan worden van de manier waarop het land na de genocide in 1994 zijn leger tot een hoog niveau heeft gebracht. En waar blauw helmen van andere Afrikaanse landen regelmatig in opspraak komen door plunderingen en/of verkrachtingen, ge nieten de Rwandezen een onberispelij ke reputatie. In die mate dat Kigali wel vaker aangesproken wordt, ook voor bi laterale samenwerkingsverbanden.
Toen eind 2020, begin 2021, rebellen de hoofdstad van de Centraal-Afrikaanse Republiek trachtten te bestormen, zocht president Faustin-Archange Touadéra hulp bij twee instanties: de bekende Rus sische huurlingen van de Wagnergroep en... Rwanda. Een tijdje werkten ze ook samen, tot Rwanda in juni 2021 de sa menwerking stopzette wegens recurren te berichten over misbruiken van Wag ner ten aanzien van de burgerbevolking. Hoe dan ook, de interventie verstevigde de positie van de noodlijdende presi dent, verdere aanvallen op de hoofdstad kwamen er niet en de bevoorrading kon hersteld worden. De snelheid en de ef ficiëntie van dergelijke directe tussen komsten staan haaks op de sloomheid en het soms bedenkelijke niveau van multi nationale initiatieven onder toezicht van African Union, de Economic Community of West African States of nog de Southern African Development Community.
Het zijn interventies waarmee Kigali niet enkel vrienden maakt. De Rwandese betrokkenheid in Mozambique bijvoor beeld, draagt al jaren bij tot gespannen diplomatieke relaties met Zuid-Afrika dat die regio als zijn exclusief jachtterrein beschouwt. Voor Pretoria is het zo hel der als pompwater: de Rwandezen zijn in staat om verder te springen dan hun stok lang is dankzij de steun die ze van Frank rijk krijgen. Parijs waakt nu eenmaal over de belangen van Total-Energies in
Mozambique en is bereid daar de prijs voor te betalen. Zeker omdat de strategi sche regio waar de Franse multinational ingeplant is, geteisterd wordt door mos limextremisten die men maar niet in be dwang kan houden. Het zette president Nyusi van Mozambique alvast aan een diplomatieke toenadering tussen Kigali en Pretoria op te starten.
De dramatische gebeurtenissen in Oost-Congo tonen de andere zijde van het Rwandese janusgezicht. Het gebied kent de hevigste opflakkeringen van geweld van het laatste decennium en de voorbije weken kwam het meermaals tot aanvaringen tussen de M23-militie en het reguliere Congolese leger. De Con golese president Tshisekedi verwijt zijn Rwandese collega Kagame zich via de M23 te mengen met interne Congolese aangelegenheden, maar Rwanda heeft zo zijn eigen verwijt. Door de steun van Kinshasa aan het FDLR (Forces Démocra tiques de Libération du Rwanda), groten deels bestaande uit Hutu’s, zien de Tutsi’s die in Rwanda de lakens uitdelen zich genoodzaakt de grens over te steken. Het cynische van de situatie is dat beide verwijten ook daadwerkelijk kloppen. Er is echter meer aan de hand.
“Wij zijn een klein land, hebben geen mijnen, maar zijn intelligent”, zei de Rwandese president Paul Kagame een tijdje geleden. “Congo is een groot land, maar Rwanda is op alle vlakken sterker.” De cijfers spreken hem niet tegen. Zijn land, vergelijkbaar in oppervlakte en bevolking met België, past 89 keer in Congo, maar heeft dan weer een bevol kingsdichtheid van ongeveer Vlaande ren, een van de hoogste van Afrika. Maar Rwanda ziet vooral economische belan gen in Oost-Congo. Schattingen van de VN hebben het over zo’n 90 procent van het waardevolle dat er in de bodem zit dat naar Rwanda, Oeganda en Burundi verdwijnt. Zopas nog verdubbelde het Rwandese exportcijfer van mineralen. “Ons internationaal engagement creëert welwillendheid om voor andere zaken een oogje toe te knijpen”, liet de lepe Paul Kagame zich ooit ontvallen. De fei ten lijken hem niet tegen te spreken.
De vraag wordt nu overal gesteld. Maar laat ons het eens herformuleren. Suc cesvolle onderhandelingen moeten leiden tot een verdrag dat door beide partijen wordt aanvaard en gerespecteerd. Misschien, heel misschien, zou men wel zo’n verdragstekst kunnen opstellen. Maar dan doemt het fundamentele onder liggende probleem weer op: voor Poetin is een verdrag slechts een vodje papier.
De Russen hebben drie verdragen on dertekend waarin zij de grenzen en de soe vereiniteit van Oekraïne officieel erkenden, toen nog mét de Krim en de Donbas: in 1994, in 1997 en in 2003. Dat laatste verdrag werd dus door Poetin ondertekend. Drie verdragen, die in 2014 en in 2022 op grote schaal werden geschonden. Waarom zou den we moeten geloven dat ze een vierde verdrag wél zullen respecteren?
Het ‘New START-verdrag’ voor de beper king van het aantal strategische atoomwa pens voorziet in wederzijdse inspecties, ook ‘on-site’, wat betekent dat Amerikaanse inspecteurs bijvoorbeeld op een Russische lanceerbasis controles mogen uitoefenen, en omgekeerd. De Russen hebben die ‘on-site’-inspecties op 22 augustus ‘tijdelijk’ verboden. Zoiets doet men alleen als men iets te verbergen heeft. Het is een flagrante schending van het verdrag.
Dat de Russen inderdaad ‘iets’ verborgen om de verdragsbepalingen te ontduiken, was al duidelijk geworden op 19 april van dit jaar. Toen verklaarde Russische vicepre mier Borisov dat “bijna alle Russische sche pen en Project 636.6 dieselonderzeeërs nu uitgerust zijn met Kalibr-kruisraketten. Van uit de Zwarte Zee kunnen ze militaire doelen overal in Oekraïne treffen. Hetzelfde geldt voor andere types raketten, waaronder de KH-101 lucht-grondraket waarmee de Suk hoi-30 en SU-35 vliegtuigen zijn uitgerust”. Kalibrs met conventionele springladingen worden nu gebruikt om burgerdoelen in Oekraïne te bestoken, maar ze kunnen met kernkoppen uitgerust worden. Met zijn uit spraak heeft Borisov, waarschijnlijk onbe doeld, een ernstige schending van het ‘New START- verdrag’ aan het licht gebracht. Verder heeft Rusland ook het ‘Intermedi ate-Range Nuclear Forces-verdrag’, het ‘Open Skies-verdrag’ en het ‘Incidents at Sea Agreement’ met voeten getreden. Zou het met een verdrag over de grenzen en de soevereiniteit van Oekraïne anders zijn?
Poetins Rusland is gewoon een onbe trouwbare partner. Je kunt met zulke re gimes bijvoorbeeld onderhandelen over een gevangenenruil, maar niet over iets stabiels, dat met een verdrag bekrachtigd
moet worden. De enige hoop op een funda mentele verandering in Rusland ligt in de omverwerping van het regime-Poetin. Het Westen kan dat niet afdwingen, maar met verdere Oekraïense overwinningen, met nog zwaardere Russische verliezen en nog meer deserties, in combinatie met volge houden en nog scherpere sancties, kan het wel de voedingsbodem daarvoor creëren. Of voor een volledige economische ineen storting, waardoor Rusland zijn status als supermacht verliest. Het is in 1991 gebeurd met de echte USSR. Het zou opnieuw kun nen gebeuren met het bastaardkind ervan. Met een boutade: als je zelf in het Krem lin zit en de gewapende muiters staan aan de poorten of in de gangen, dan zullen al je atoombommen je niet kunnen redden. En daarna? Ach, men zou bijvoorbeeld een regering kunnen vormen met Naval ny, Kara-Murza en Ilya Yashin, die nu in de gevangenis zitten. Of als Kasparov en Cho dorkovsky uit ballingschap willen terugko men… Het is misschien moeilijk te geloven, maar Rusland heeft écht wel potentiële leiders die geen kleine Stalins of kleine Dzjenghis Khans zijn.
PAUL BÄUMERSinds Elon Musk Twitter heeft overgenomen met de belofte het vrije woord te laten bloeien, kwam er een opmerkelijk aller gische reactie vanuit de top van Europa. De Europese Commis sie en de Franse president Ma cron eisen dat Musk in de pas loopt.
De Europese Commissie dreig de vorige donderdag met een ver bod, tenzij Twitter zich houdt aan strikte regels voor het modereren van inhoud. De waarschuwing uit Brussel kwam in een videogesprek tussen Musk en Thierry Breton, de EU-commissaris die verantwoorde lijk is voor de implementatie van de digitale regels in de Europe se Unie. Breton vertelde Musk dat Twitter zich moet houden aan een checklist van regels, waaronder het dumpen van een willekeurige aanpak om verboden gebruikers te herstellen, het agressief aan pakken van desinformatie en het instemmen met een “uitgebreide onafhankelijke audit” van het plat form tegen volgend jaar.
Dit weekend ontmoette Emma nuel Macron Elon Musk in New
Orleans. Tijdens de bijeenkomst zei ook Macron dat hij nogmaals benadrukte dat Twitter zogenaam de haatzaaiende taal en vermeen de desinformatie moet modereren om te voldoen aan de EU-regels.
Musk geeft al langer aan dat haat dragende inhoud is gedaald sinds zijn overname en zei dat accounts die zogenaamd haatdragende taal hanteren altijd aangepakt bleven. Wel herstelde hij de accounts van mensen die ten onrechte werden verbannen, voor het overgrote deel conservatieven. De miljardair maakte vooral een nieuwe priori teit van het bestrijden van pedofie len op zijn platform.
Het parlement van de Duitse deelstaat Thüringen heeft halverwege november een voorstel van de CDU met als titel ‘Genderen? Neen, bedankt’, goedgekeurd. Daarin wordt de deelstaatregering en de parlementsleden gevraagd het “zogenaamde genderneutraal taalgebruik” niet langer in hun communicatie te gebruiken. De deelstaatregering moet er ook op letten dat hogescholen en de publieke media verschoond blijven van dit politiek correct taalgebruik.
Dit voorstel van de Duitse christendemo craten kreeg de steun van onafhankelijke parlementsleden en van de AfD-fractie. Poli tici van de Grünen zien dit als het bewijs van “salonfähigkeit van de AfD-fascisten”, en dat de “brandmuur tegen rechts is gevallen”. Het is niet het eerste besluit dat in Erfurt met een niet-linkse meerderheid tot stand kwam, want vroeger werd al positief gestemd over kern energie en voor een verbod van windmolen parken in de wouden van Thüringen.
Durft de CDU in Thüringen een ‘Kulturkampf’ met links aan?
Nochtans was het onderwerp dit keer van een heel andere orde, een culturele strijd na melijk, een strijd om ideeën die in de westerse democratieën al jaren sluipend zijn weg zoekt. Met deze stelling bekent de Duitse CDU kleur, want tot hiertoe onderwierp ze zich, onder de leiding van ‘Mutti’ Merkel, eerder aan een links-liberale culturele agenda.
Midden oktober maakte Elnaz Rekabi een krachtig statement door op een internationale klimwedstrijd geen hijab te dragen. Zo toonde ze haar steun voor de betogers tegen het on populaire regime in haar land. Dat regime sloeg nu hard terug.
Door geen hoofddoek te dragen op de Aziatische kampioenschap pen klimmen in Seoel, toonde El naz Rekabi dat ze achter de pro testen voor meer vrijheid in haar land stond. De hele wereld had het gezien en het was te verwachten dat ze een straf ging krijgen van de ayatollahs. Eerder kwam er al een vreemd bericht op Instagram dat de actie “per ongeluk” was en iedereen vermoedde dat het be richt onder dwang werd gemaakt.
Nu raakte bekend dat het re gime het ouderlijke huis van de klimster heeft verwoest. Op de BBC verschenen beelden van de ravage en de grond ligt bezaaid met gewonnen medailles van Re kabi. Volgens autoriteiten gebeur de de vernieling omdat de bouw vergunning niet in orde was.
In Iran zijn er al maandenlang zware protesten bezig sinds de dood van de 22-jarige Mahsa Ami ni. Zij werd opgepakt door de ze denpolitie omdat ze zich niet zou hebben gehouden aan de strenge kledingvoorschriften. De politie mishandelde de vrouw en dat heeft haar naar alle waarschijn lijkheid het leven gekost. Sinds dien blijft het erg onrustig.
De Amerikaanse technologie reus Apple lijkt steun te verle nen aan de Chinese communis tische dictatuur die de eigen burgers onderdrukt. Het bedrijf heeft een omstreden update doorgevoerd die ervoor zorgt dat mensen in China moeilijker bestanden kunnen delen. Dat maakt de communicatie tus sen mensen die nu voor meer democratie betogen een pak moeilijker.
Het betreft in het bijzonder de functie AirDrop. Dat is een pro gramma om snel en makkelijk bestanden te kunnen delen tus sen iPhones en andere toestellen van Apple. Het wordt wel vaker gebruikt door demonstranten in autoritaire landen die strenge censuur kennen. AirDrop biedt namelijk de mogelijkheid om via directe verbinding bestanden
naar andere toestellen te sturen via een lokaal netwerk. Daardoor is er geen internetverbinding nodig en kunnen overheden zich niet mengen in wat mensen wel of niet kunnen zien.
Het is niet de eerste keer dat Apple de communistische dic tatuur in China helpt. De demo cratische beweging in Hongkong werd eveneens tegengewerkt. Dat gebeurde onder meer door het offline halen van een speciale app die toonde waar betogingen plaatsvonden. Ook de app PopVo te, een speciaal platform om stem men bij te houden in de onofficië le voorverkiezingen toen China er de macht kwam opeisen, werd van de iPhone gehaald.
Let wel: nog einde 2021 had de opvolger van Merkel in de CDU, Friedrich Merz, gewaar schuwd: “Als iemand van ons de hand zou op steken om met AfD samen te werken, wordt hij de volgende dag door ons aan de deur gezet.” Nochtans riep de voormalige deelstaatchef van de CDU in Thüringen, Mike Mohring, enkele weken later expliciet op om samen te werken met AfD, want “als CDU dit niet minstens op lo kaal en regionaal vlak durft, wordt ze de eeu wig gegijzelde van de Grünen en SPD”.
PIET VAN NIEUWVLIETHet aantal ontvangers van sociale bijstand in Duitsland met een andere dan de Duitse nationaliteit stijgt snel. Sinds 2015 is het aandeel vreemdelingen in de sociale bijstand ‘Hartz IV’ gestegen tot 38 procent. In totaal 1,8 miljoen vreemdelin gen die van de sociale bijstand leven, op 7 jaar tijd kwamen er 500.000 personen bij, aldus een bericht van het Bundesagentur für Arbeit (Bondsagentschap voor Werk). Mensen met een buitenlandse nationaliteit maken in Duitsland vol gens de statistieken slechts 14 procent van de bevolking uit. De ongeveer 1 miljoen Oekraïense vluchtelingen worden in deze statistieken niet eens meegerekend, want zij ontvan gen onmiddellijk een basisverzekering.
Vanaf januari 2023 wordt de Hartz IV-bijdrage allicht vervan gen door het zogenaamde ‘Bür gergeld’, en zullen de sociale toe lagen tevens worden verhoogd, op initiatief van de minister voor Arbeid, Hubertus Heil (SPD). Voor een familie met 3 kinderen zal er vanaf dan 3.776,69 euro maandelijks ter beschikking zijn. Hartz IV wordt verhoogd met een standaardbedrag, met huurkos ten tot maximaal 1.272,60 euro en energiekosten van 291,06 euro per maand.
Het nieuwe Bürgergeld zal de sociaaleconomische migratie doen toenemen, verwachten ex perten. Econoom Bernd Raffel hüschen liet in de Duitse krant Bild verstaan: “Vluchtelingen concentreren zich vooral op sta ten met gulle sociale transfers, concreet gaat het dan vooral om Duitsland en de Scandinavische landen”.
Uit de resultaten van een pei
ling door Forsa (in opdracht van RTL/ntv-Trendbarometer) blijkt dat 54 procent van de Duitsers denkt dat ontvangers van deze nieuwe sociale bijstand er fi
nancieel beter aan toe zullen zijn dan de werkende bevolking. Voor een bedrag van 3.800 euro netto per maand moeten werk nemers in de privé al zeer hard werken. Vooral in de oostelijke deelstaten leeft die overtuiging: 69 procent van de ondervraag den denkt dat werken door het nieuwe Bürgergeld eigenlijk niet meer loont. 55 procent van de ondervraagden is verder van mening dat veel mensen werk loosheidsvergoedingen ontvan gen, terwijl ze eigenlijk wel zou den kunnen werken.
PIET VAN NIEUWVLIETet de klimaattop in Sharm-el-Sheikh staat klimaat hoog op de agenda, maar u bent geen liefhebber?
“Neen. Ik vind het een gênante vertoning, vooral omdat er 30.000 mensen heenvlie gen om daar een week lang de hoogmis van het klimaatalarmisme te vieren. Als het echt om resultaat in het klimaatbeleid te doen was, zouden de belangrijkste tien landen elk één onderhandelaar sturen. Dan bereik je wat. 30.000 mensen naar daar stu ren is gewoon gekkigheid, een ritueel.” U zegt dat klimaatverandering meevalt, maar activisten menen dat we nog maar 9 jaar hebben voor het te laat is.
“Dat is inderdaad een bekend spookver haal. Drie jaar geleden hadden we zoge zegd nog maar 12 jaar tijd. Wat men sug gereert is dat er wereldwijd iets fouts aan het gaan is met het klimaat en dat de boel straks in elkaar dondert. Dat is gewoon niet waar. Wat er wel aan de hand is, is dat bij de eerste klimaatconferentie, in Parijs, er een tijdspad is afgesproken ter vermindering van broeikasgassen. Daar was 2030 een be langrijke datum. De wereld zit qua uitstoot niet binnen de marges van dat tijdspad. We zitten er zelfs ver van af. Maar dat betekent helemaal niet dat de wereld verloren is. Als we dat doel niet halen, dan komt er gewoon een ander doel dat wel haalbaar is.”
“30.000 mensen naar een klimaattop sturen, is gewoon gekkigheid, een ritueel”
Waar komt die angst dan vandaan?
“Het is een heel vreemd, typisch westers verschijnsel. Die paniek bestaat niet in Azië en Afrika. Er is wel een bewustzijn van ver andering en dat ze beter moeten omgaan met het milieu, maar die paniek en dat alarmisme zijn er afwezig. Het is een wes terse neurose om te denken dat we radicale dingen moeten doen of zullen uitsterven.”
Wat moeten we dan wel doen? China stoot veel uit en Afrika straks ook veel meer dan nu.
“Dat is ook het merkwaardige: het schulden boetedenken is gericht op het Westen zelf. Wij moeten van alles wel of niet doen. Die westerse alarmisten lijken niet te be seffen dat het Westen maar voor een kwart bijdraagt aan de wereldwijde uitstoot. Chi na, India en Afrika zullen de komende jaren enorm veel uitstoten. Wij doen het lang zo slecht niet. Alarmisten zouden beter in die richtingen kijken.”
Houden het IPCC en de VN daar nu allemaal rekening mee, of is het een antiwesters feestje?
“In principe geldt de macht van het getal. De ontwikkelingslanden zijn met veel. Bij algemene stemmingen of goedkeuring van resoluties en klimaatplannen kiezen al die landen in hun eigen belang. Zij zijn met meer dan honderd, het Westen beslaat met moeite 30 landen. Alles is dan de schuld van het Westen, dat moet betalen. Wij gaan daarin mee. Zo stemde men er nu in met een klimaatfonds van maar liefst 100 mil jard dollar per jaar om de uitstoot elders te verminderen. Dat precieze bedrag, één met elf nullen, wijst erop dat het uit de lucht ge grepen is, ideologisch bepaald.”
dijken moeten bouwen, zoals Nederland al eeuwen doet. De maatregelen kosten ook geld, maar er zullen geen apocalyptische rampen zijn. Wel geleidelijke ontwikkelin gen door klimaatverandering: een stijging van de zeespiegel van 2 meter zal meer dan een eeuw duren. Het blijft natuurlijk belangrijk en we moeten er goed over na denken.”
Alarmisme is al ouder. Soms zijn er tegengestelde boodschappen en dat wreekt zich…
“Ja, dat is een groot probleem met klimaat wetenschap tegenwoordig. De wetenschap pers zijn echt integer, maar het is wel zo dat er een ongezond groepsdenken heerst dat niet past bij wetenschap. Er is te veel selec tieve aandacht voor negatieve gevolgen en onwaarschijnlijke rampscenario’s worden opgeklopt. De wetenschap verzaakt zo een beetje aan haar taak.”
“Actiegroepen en milieugroeperingen gaan dan aan de haal met die cijfers en ma ken ze nog alarmerender. De pers speelt daar ook een negatieve rol in. Dat krijgt de burger dan te horen en die raakt er niet meer wijs uit. Die wordt dan bang gemaakt. Het is een tweetrapsproces.”
“Westerse alarmisten lijken niet te beseffen dat het Westen maar voor een kwart bijdraagt aan de wereldwijde uitstoot”
Dat groepsdenken, is dat uit ideologie of omwille van het geld?
“Wetenschappers rekenden om de opwar ming van aarde, met twee kansen op drie, onder anderhalve graad te houden door uit stootbeperking. Dat doel is niet meer haal baar. De onderbouwing is dat als je alles op alles wil zetten om de opwarming onder de anderhalve graad te houden, je een reeks dingen moet doen. En dat is mislukt, dus de opwarming zal hoger zijn. We stevenen nu af op 2 graden opwarming. Maar ook hier weten we wat er zal gebeuren, want het is gewoon gradueel iets heftiger dan bij anderhalve graad opwarming. Maar het betekent geen instorting van het klimaat en het wil niet zeg gen dat het voortbestaan van de mensheid in gevaar is. Daarvoor bestaat geen enkele we tenschappelijke onderbouwing.”
Maar u volgt wel dat door onze uitstoot de aarde opwarmt, met ernstige gevolgen?
“Dat klopt. De mensheid stoot broeikas gassen uit. Die warmen de aarde op en veranderen het klimaat. Daar zijn allerlei gevolgen aan verbonden. Ook positieve ge volgen, al is er daar nooit aandacht voor. Ik durf zelfs te beweren dat de gevolgen tot nu zelfs grotendeels positief zijn geweest. In principe is het gunstig dat het wat warmer is, bijvoorbeeld voor de plantengroei. Dat is ook bewezen, want de aarde is momenteel aan het vergroenen door de klimaatveran dering. Er komt een punt dat het omslaat. Dus we moeten er wel iets aan doen, maar pleiten voor onmiddellijke en radicale actie gaat veel te ver.”
“Er is een onzalige alliantie van regeringen van bijvoorbeeld kleine eilandstaten die veel geld willen en aan de andere kant gro te bedrijven die dijken kunnen bouwen of enorme velden met zonnepanelen kunnen aanleggen. Het bedrijfsleven ruikt enorme kansen voor dat soort activiteiten. Het is niet zo dat het Westen en de rest tegenover elkaar staan, veel bedrijven hier kunnen er immers ook van profiteren.”
Misschien is het dan niet zo erg, want bedrijven investeren zo in de technologie van de toekomst?
“Mijn vrees is dat het fonds, als daar wer kelijk dergelijke onvoorstelbare bedragen zullen vloeien, een zwart gat van corruptie en verspilling zal zijn. Hoe kan je dat op een goede manier besteden? We hebben nu al ontwikkelingshulp en dat loopt ook niet altijd op wieltjes. Mocht men werken met een duidelijk, noodzakelijk project, waar controle is, dan zou er weinig bezwaar zijn om mee te betalen, maar nu doet men het omgekeerde. Eerst zet men daar een gigan tische zak geld en dan mogen ontelbare be drijven en organisaties gaan verzinnen hoe ze het zullen uitgeven. Dat is om problemen vragen.”
Wat stelt u dan voor om het klimaat als mensheid te beheren?
“Ik denk dat in de loop van deze eeuw fossiele energieopwekking zal uitfase ren. Tegen 2080 zullen wij nog heel wei nig fossiele brandstoffen gebruiken. De technologie schrijdt voort en de overstap zal pijnloos verlopen. De temperatuur zal tegen dan misschien 2,5 graden warmer zijn. De consequenties daarvan zal je door adaptatie moeten opvangen. Dat kan prima. Laaggelegen landen zullen bijvoorbeeld
“Het is een cultuur, sommige geluiden zijn niet welkom. Dan vermindert je kans op fondsen of beurzen. Het is een subtiel ge beuren. Het is niet dat ze je dingen verbie den of cijfers verbergen, maar wel dat ze bepaalde dingen promoten en versterken. Afwijkende meningen hebben het moeilij ker. Er is toch wel sprake van een zekere cancelcultuur.”
“Wetenschap is te groot geworden, ze is een bedrijfstak die moet zorgen voor sa larissen. ‘Wetenschapper’ is een normale job geworden. Dat tast de onafhankelijk heid aan. Honderden mensen zijn ervan af hankelijk en een instituut kan financiering verliezen, net zoals andere bedrijven. Een directeur moet dus voorzichtig zijn.” “Dat oplossen is moeilijk. Het is een kwes tie van leiderschap, een leider die alert moet zijn om onafhankelijk te blijven en die durft te vertellen wat de opdrachtgever niet wil horen. Dat is een kwestie van mentaliteit bij de wetenschappers zelf. Ook de media moeten daarbij helpen zodat er serieuze alternatieven aan bod komen en geen rare complottheorieën in de marge. Maar het is lastig, nu zie je vooral de twee extremen.”
Misschien vormen de extreme acties van Extinction Rebellion een keerpunt?
“(lacht) Ik vind dat allemaal heel pathe tisch. Het stelt allemaal niets voor. Dat heeft geen enkele invloed, niet op het beleid in het Westen en zeker niet in de rest van de wereld. Het is peuter gedoe, ik kan me er niet eens in op winden. Het gaat over rijke, verwen de kinderen die denken dat ze iets belangrijks doen.”
CARL DECONINCKArnout Jaspers (°1958) is een nuch tere analyticus en is erg kritisch voor het alarmisme rond klimaatverandering. Hij pleit al langer voor matiging en meer nuchterheid vanuit de milieube weging. We spra ken met hem over
“Het is een westerse neurose om te denken dat we radicale dingen moeten doen of zullen uitsterven”Vanwaar komen die doelen dan? Is er daar een wetenschappelijke basis voor?
De 16-jarige Wednesday Addams (Jenna Or tega) veranderde in de laatste vijf jaar acht keer van school, nadat haar voorliefde voor het mor bide telkens weer tot definitieve schorsing had geleid. Ouders Morticia (Catherine Zeta-Jones) en Gomez (Luis Guzman) besluiten dan maar om dochterlief naar The Nevermore Academy te sturen, een school voor mutanten en andere maatschappelijk ongewensten. Omwille van haar afkeer voor sociaal contact en een dwin gende nood om zich van haar ouders af te zet ten, laat ze dan ook ondubbelzinnig blijken dat deze nieuwe onderwijsinstelling haar niet de baas zal kunnen. Wanneer in de omgeving van de school verschillende mysterieuze moorden plaatsvinden, beginnen de plannen tot ont snapping echter hun aantrek te verliezen.
Wednesdays lijkbleke aangezicht is perma nent gesierd met een apathische blik, wat op het eerste gezicht een vermoeiend vooruitzicht lijkt om een volledig seizoen mee te gaan. Het personage is gelukkig voldoende gelaagd zon der aan authenticiteit in te boeten. Dat is zeker niet alleen de prestatie van de schrijvers, maar eveneens het resultaat van de indrukwekkende acteerprestatie van de jonge Jenna Ortega. Zoals van een meester als Burton verwacht kan worden, slaagt de serie eveneens als visu eel spektakel. Groteske gotische architectuur, diepe tinten zwart in doordachte composi ties aangevuld met een klavecimbeltonen die klinken als dansende skeletten. Enkele van de computergegenereerde beelden lijden aan budgettaire tekorten die typerend zijn voor te levisieseries, maar in zijn totaliteit is ‘Wednes day’ een lugubere streling voor het oog.
De combinatie van satirische horror en het ‘coming of age’-verhaal van de dochter van een aristocratische familie in een hedendaagse context is zeker uniek te noemen. Net omwille van de weinig serieuze toon kan dat bizarre sa menraapsel fungeren als een overtuigende fic tieve wereld. Moderne ziektes als kritiek op ‘het patriarchaat’, zwakke en/of achterlijke manne lijke personages en buitensporig excellerende vrouwen zijn helaas een alomtegenwoordige herinnering dat we in tijden leven waarin zelfs luchthartige komische series geen zorgeloos amusement meer kunnen vormen.
Dankzij een omslachtige, doch meeslepende verhaallijn, uitstekende compositie en acteer prestaties verantwoordt ‘Wednesday’ de beslis sing om de geliefde familie opnieuw van onder het stof te halen. We zijn in blijde verwachting van wat de toekomst brengt voor de reeks. Het eerste seizoen van Wednesday is nu be schikbaar op Netflix.
SIMON SEGERSHet is een bekend gezicht wanneer we kijken naar het voetbal. Twee mannen lopen langs elkaar, door de windverplaatsing verschuift het kapsel van een van de twee spelers en die valt als door een mes gestoken en kermend van de pijn neer. Die overgevoeligheid bestaat nog niet zo lang. Vroeger was voetbal een stuk ruwer.
Sporten met een bal gaat al langer mee, maar hoe verder terug in de tijd, hoe ge welddadiger. In de oudheid was er al het Romeinse ‘harpastum’, maar daar weet men eigenlijk niet zoveel van. Vanaf de middeleeuwen bestaat er wel wat meer klaarheid, al had elke streek particuliere stijlen, eigen aan de periode. Het betrof spellen die vooral werden gespeeld in de periode voor de vasten en men vermoedt dat harpastum een voorloper is.
De archaïsche vorm van voetbal wordt soms omschreven als “bendevoetbal”.
De teams bestonden uit spelers van ri valiserende steden of dorpen, waarbij er vaak een onbeperkt aantal mensen kon meedoen. De bedoeling was om de bal, meestal een opgeblazen varkensblaas, naar een gemarkeerd gebied te bren gen, dat zich situeerde aan de uiteinden van de twee steden of dorpen. Quasi elke manier was toegestaan om dat doel te be reiken, uitgezonderd wat kon leiden tot doodslag of moord.
Het meest bekend in Engeland is Shrovetide Football. Elk jaar speelt men dat nog op Vastenavond en Aswoensdag in de stad Ashbourne, Derbyshire. Men speelt het sinds het bewind van Hendrik II (1154-1189). Het spel in Ashbourne heet soms ook Hugball en de specifie ke variant bestaat zeker sinds 1667. De verdere geschiedenis van het spel ging jammer genoeg verloren in een brand. De wedstrijden duurden ook lang. Die van Ashbourne duurde van 14 uur tot 22 uur. Een wedstrijd heeft vaak iets weg van een gigantische scrum in rugby, ver mengd met een dorpsfeest.
Een speciale versie bestaat ook in Winchelsea, waar men geen varkens blaas gebruikt, maar ‘het hoofd van een Fransman’, een relict uit de Honderdjari ge Oorlog tussen Engeland en Frankrijk.
Andere varianten op het spel zijn Sedge field, Bottle Kicking, Camping en Cain. William Fitzstephen beschreef in de 12de eeuw hoe Shrovetide tijdens carnaval werd gespeeld.
In Frankrijk bestaat een gelijkaardi ge sport: La Soule. Dat werd gespeeld in Normandië en Picardië. Hier werden de ballen gevuld met stro of mos. Men speelde het ook tijdens de feestdagen of bij huwelijken. Men moest het doel van de tegenstander bereiken en men mocht handen, voeten en stokken gebruiken. Gebroken botten kwamen vaak voor. Het betrof eveneens wedstrijden van stad te gen stad. Traditionele spellen lijken geen bepaald veld of gedefinieerd speelveld te hebben gehad. Soule werd beoefend in weilanden, bossen, heidevelden en zelfs sloten of vijvers.
Verder in het zuiden, in Italië, bestaat er nu nog steeds een variant, namelijk Cal cio Fiorentino. Dat kent een sterke traditie en overleeft tot op vandaag. Er kwam een heropleving onder het fascisme, dat ‘volk seigen sporten’ promootte. Tijdens de re
naissance was het zelfs zeer populair bij de elite en rijke aristocraten deden graag mee, tot sommige pausen in het Vaticaan toe. Een erfenis daarvan is de elegante kledij die de spelers nu nog dragen. Wed strijden duren hier minder lang, 50 minu ten, en er is een afgebakend veld. Er zijn ook scheidsrechters en kapiteins.
Vandaag worden er elk jaar drie wed strijden gespeeld op Piazza Santa Croce in Firenze, in de derde week van juni. De vier wijken van de stad hebben elk een team met elk een eigen kleur. Kopsto ten, slagen, ellebogenwerk en klemmen zijn toegestaan, zolang het niet tegen het hoofd gebeurt. Men moet zich ook hou den aan gevechten van man tegen man. In 2007 ontspoorde dit eens en 50 spe lers werden gearresteerd. Het jaar erop mocht de wedstijd niet doorgaan. Na te gen elkaar te hebben gespeeld in twee openingswedstrijden, gaan de twee al gemene winnaars naar de jaarlijkse fina le op 24 juni, het feest van San Giovanni (Sint-Jan).
Het gewelddadige karakter deed deze vorm van voetbal op de meeste plaat sen echter verdwijnen ten voordele van het klassieke voetbal. Moderne varian ten zijn veel vreedzamer en vallen meer onder folklore, maar met het Australian Football bestaat nog steeds een redelijk viriele sportieve erfgenaam.
CARL DECONINCKEen bezoek aan het Rijksmuseum (Amsterdam) om onder andere het veelbesproken kunstwerk ‘For the love of God’ van Damien Hirst te bezichtigen: een schedel bedekt met duizenden diamanten. Afkeer bij een rondreis door Bali wanneer de uitstap ons brengt naar het Baturmeer. In het geïsoleerde dorp Trunyan worden doden noch begraven noch gecremeerd. Nadat de lijken ontbonden zijn, worden de schedels elders op een altaar geplaatst. Overweldigd bij de aanblik van een schilderij van Caravaggio in de Sint-Janscokathedraal (Malta): ‘De onthoofding van Johannes de Doper.’
Drie persoonlijke herinneringen die een aanvulling zouden kunnen vormen op de fascinatie voor schedels die Jan Huijbrechts deelt met zijn lezers. Op één van de naburige bladzijden in uw week blad heeft de auteur wekelijks blijk van zijn kennis over diverse histo rische onderwerpen. Dit boek laat hem toe om te focussen op een specifiek onderwerp, maar te meanderen in tijd en ruimte.
Na het verdwijnen van de hemel uit de West-Europese cultuur, is de dood een moei lijk te doorbreken taboe. Po gingen van de wetenschap richting onsterfelijkheid wor den enthousiast onthaald, de blik van de dood angstvallig vermeden. Vooral de gruwelijke executies door Is lamitische Staat en de taliban wekken afschuw op en worden ons door de plots zedige media ontzegd.
Is de verschijningsdatum toevallig ge kozen op de vooravond van feest van Hal loween? Ontdaan van zijn commerciële kleedje vierden de Kelten op 31 oktober
oudejaarsavond. Pas met de kerstening zal men deze periode linken aan het her denken van de doden, zijnde de feesten van Allerheiligen en Allerzielen. Zowel in de Keltische als de christelijke cultuur speelde de dood een belangrijke rol.
Huijbrechts brengt ons de traditie van de eerstgenoem den in herinnering, zijnde met het ophangen van de schedels van militaire tegen standers boven hun huis. Het is fout volgens de schrijver om dit als ‘geweld om het geweld’ te beschouwen. Het ging eerder om prestige en de wil om territorium af te bakenen. Caesar was niet te beroerd om na zijn verove ringstochten in Gallië de lo kale gewoonten over te nemen.
Beroemde figuren als Cicero eindig den ook hun leven zonder hoofd, ter wijl het hoofd van de Romeinse keizer Maxentius dan weer na zijn verdrinkings dood op een speer werd rondgedragen.
Een pittige aanvulling op het boek is het einde van de Romeinse magnaat Crassus. Na zijn gevangenneming in de Slag bij Carrhae (53 v. Chr.) liet de Perzische ge neraal Surenas Crassus sterven door hem gesmolten goud in de mond te gieten:
“Hij is dol op goud? Ik zal hem tegemoet komen: nu kan hij zoveel ervan drinken als hij kan!” Van de Azteekse en Mongool se schedelbergen over de piratenvlag tot de doodskopinsignes van de Waffen SS, schedels waren en zijn nog steeds het ideale afschrikkingsmechanisme om de vijand te demoraliseren.
Dan leek de christelijke relatie tot het menselijke skelet toch wat vreedzamer. “Memento mori” of “Gedenk dat je zal sterven” was de boodschap waarvan de Kerk de gelovige wilde doordringen. De figuur van Pietje de Dood, ‘la danse ma cabre’ of de verering van de menselij ke resten van heiligen zijn maar enkele voorbeelden van hoe de dood voor de middeleeuwse mens bijna fysiek aanwe zig was in het dagelijkse leven. Met de wetenschap zou de dissectie een vlucht nemen, maar ook twijfelachtige praktij ken zoals het linken van misdadige nei gingen aan de schedelbouw (zie de leer van Lambroso).
En wat nu met die botten van Bach? Het lijkt wel een constante hoe de sche dels van diverse beroemde componisten na de dood een ware odyssee maakten. Wat Mozart, Haydn, Beethoven en natuur lijk Bach allemaal post mortem te lijden hadden, dient u maar op te zoeken in het jongste werk van Jan Huijbrechts. U zal zich op een gezellige winteravond geen moment hoeven te vervelen.
PIETER VANDERMOEREJan Huijbrechts, ‘De botten van BachEen cultuurgeschiedenis van de menselijke schedel’, Ertsberg, 368 bladzijden, 27,95 euro, ISBN: 9789464369687
In het Yper Museum loopt een grote overzichtstentoonstelling met werk van de Ieperse Louise De Hem. Vandaag is ze in de ver getelheid geraakt, maar op het einde van de negentiende eeuw genoot ze faam met haar portretten en pastels.
tig werken van Louise De Hem in bezit, toch wel uitzonderlijk voor een vrouwelijke kunstenaar. De basis van deze verzameling is een vijftigtal schilderijen en pastels die na het overlijden van Louises zus via een legaat naar haar ge boortestad kwamen. Voor Ieper was dit een godsgeschenk. De verwoeste stad was in de Grote Oorlog ook nagenoeg haar volle dige kunstbezit verloren. Dankzij het legaat kon het nieuwe Stede lijke Museum in 1929 openen met de Zalen De Hem.
Met vijftig tentoongestelde werken wil het Yper Museum Lou ise De Hem opnieuw bekendheid geven, ook buiten Ieper. Edith Dekyndt (°1960), eveneens gebo ren in Ieper en met een interna tionale carrière, maakte speciaal voor de expo een video, geïnspi reerd op De Hem en haar oeuvre.
MMMVPallieterke, Toen ik voor de eerste keer de co lumn van Tom Lanoye over Bart De Wever en zijn stadsbestuur aan gaande de herstelling van het graf van Dr. August Borms las, kwam een walging bij mij naar boven. Ik raad ’t Pallieterke aan dit schrijfsel eens te lezen en het dan te publi ceren. Hierin staat verwoord met welke haat de zo geprezen ex treemlinkse zijde schrijft. Onlangs verscheen ook een column tegen Bart De Wever over genderneutra le wc’s.Werkelijk weerzinwekkend en dit natuurlijk in Humo. Ik dank ’t Pallieterke voor mijn wekelijkse portie tegengif.
Emil E D E Vl EEsschouw Er, GrimbErGEn
benen. Hij kwam terug in Vilni us met, afhankelijk van de bron, 20.000 tot 50.000 soldaten. Met enkele honderden vertrouwelin gen liet hij het restantje van zijn leger achter in Vilnius en vertrok naar Parijs. Vilnius was reeds een uitgehongerde stad en kon dat leger niet voeden of onderhou den. Tienduizenden stierven er dan ook de honger- en vriesdood. In 2001 waren mijn broer en ik eveneens in Vilnius, op het ogen blik dat de massagraven van het Napeoleontische legeroverschot opgegeraven werden.
Vrouwelijke kunstenaars heb ben lange tijd in de schaduw ge staan van hun mannelijke colle ga’s. Het is pas sinds kort dat er beetje bij beetje aandacht komt voor vergeten kunstenaressen uit het verleden. Zo kregen de ze ventiende-eeuwse schilderessen Judith Leyster en Michaelina Wau tier het jongste decennium elk een mooie overzichtstentoonstel ling, respectievelijk in Haarlem en Antwerpen. Nu haalt het Yper Mu seum Louise De Hem (1866-1922) vanonder het stof.
De Ieperse Louise De Hem begon, zoals zoveel vrouwelijke kunstenaars, met lessen te volgen bij een mannelijk familielid. In dit geval was dat haar schoonbroer Théodore Ceriez. In 1887 trok de jonge kunstenares naar Parijs en ging er in de leer bij portret- en genreschilder Albert Stevens en ze genoot in de Franse hoofdstad ook een opleiding aan de gere nommeerde Academie Julian.
Eenmaal de stiel onder knie werd van vrouwelijke schilders verwacht dat ze zich toelegden op de voor hen gepast geachte genres zoals stillevens en land schappen. Louise De Hem brak met deze traditie en ging haar ei gen weg. Ze maakte vooral naam als portrettiste. De burgerij van Ieper had er geld voor over om zich door haar te laten vereeuwi gen in olieverf of in pastel, waar ze heel graag mee werkte. In 1905 verhuisde De Hem, de enige kost winner van het gezin, naar het mondaine Brussel omdat daar de markt voor portretkunst veel gro ter was dan in Ieper.
Naast portretten van welgestel de burgers schilderde De Hem scenes uit het dagelijkse leven en religieuze taferelen. Haar moeder, zus en meid deden vaak dienst als
model. We kunnen deze kunstena res niet bij de avant-garde onder brengen, maar er zijn wel verwij zingen merkbaar naar toenmalige trends, zoals het luminisme en het impressionisme. De expo in Ie per toont dat De Hem bijzonder bedreven was in het maken van schitterende pasteltekeningen. Ze was trouwens stichtend lid van de Société nationale des Aquarellis tes et Pastellistes de Belgique.
Op het einde van de negen tiende eeuw was Louise De Hem een gevierde schilderes. Na haar huwelijk in 1908 trok ze zich ge leidelijk uit het kunstgebeuren terug. Na de Eerste Wereldoorlog produceerde ze niets meer. Toen ze in 1922 overleed was ze hele maal vergeten, behalve in Ieper. Het Yper Museum heeft negen
Tentoonstelling ‘Louise/Edith, op handen gedragen’, nog t.e.m. 1 maart 2023, Yper Museum, Lakenhallen, Ieper, www.ypermuseum.be
Pallieterke, Het is toch wraakroepend dat het terreurproces minstens 35 mil joen euro zal kosten en dat de ter roristen meer dan waarschijnlijk levenslang opgesloten zullen wor den. Ze zullen met andere woor den levenslang een fortuin aan opvang kosten, terwijl veel van hun zwaargewonde slachtoffers na 6 jaar nog altijd veel te wei nig geld hebben gekregen of nog moeten krijgen van de staat en de verzekeringen. Onbegrijpelijk! En dan heb ik het nog niet over de advocaten van de terroristen, die klagen dat hun cliënten het zo zwaar hebben in de gevangenis… Hun slachtoffers moeten zo een tweede keer door een hel.
l Eo h a Est, h Er Entals
Pallieterke, Alle Belgische Marokkanen heb ben de dubbele nationaliteit. Deze geïnterviewden (een handvol op de Waalse tv, een cd&v-politica in De Afspraak) bekenden allemaal hun eerste keuze voor Marokko. Respect voor de vrije menings uiting! Maar deze mensen Belgi sche politieke autoriteit geven, plaatst ons belang en financiën op een glijbaan richting Marokko en blijkt gewoon zelfmoord. Met ‘Re set’ bezint Elchardus 606 bladzij den over “gemeenschap”, wat vol gens Rik Van Cauwelaert (De Tijd) moet leiden tot een algemeen maatschappelijk debat. Quod non. Welke partijen wil ook alweer die dubbele nationaliteit aanpakken? Juist, ja: weer dezelfde!
Emil m a Es, r anst
Pallieterke, Met dank aan Jan Huijbrechts voor het artikel over Napoleon aan de Berezina. Hierbij enke le aanvullingen: afhankelijk van de bron zou La Grande Armée uit Vilnius vertrokken zijn met 420.000 militairen. 150.000 een heden sloten zich onderweg naar Moskou aan. Dat brengt het totaal op 570.000 eenheden, te vermeederen met het ‘personeel’ en diverse dienstverleners. Mijn broer en ik hebben de Route im périale deels afgestapt, de weg waarlangs Napoleon vertrokken is vanuit Vilnius. De hitte van de geschiedenis stijgt er op in je
Hoewel Napoleon op bepaalde gebieden vooruitstrevend was, moeten we ons de vraag stellen - gezien zijn afschuwelijk verle den in onder meer Italië, Egyp te en Spanje - of hij tot de kring van grootste massamoordenaars van de moderne geschiede nis behoort. Zijn moderne her vormingen (?) ontsproten zeer waarschijnlijk aan het feit dat de tijdsgeest er toendertijd rijp voor was. Aanbevolen lectuur: ‘Napo leons fatale veldtocht naar Mos kou’ door Adam Zamoyski (2004), erkend historicus, burgemeester van de stad Zamosc en nazaat van de stichter van deze stad, Jan Za moyski (1542-1605).
EDuarD wojciul E wicz , bErch Em
Pallieterke, Vooruit en cd&v zijn dus al begon nen aan hun verkiezingscampag ne. En ze stellen hun soms stout moedige programmapunten voor. Als er dan regeringen gevormd moeten worden, moet men on derhandelen met de vele andere partijen die ook hun programma punten hebben. Dan zal er van hun programmapunten weinig of bijna niets gerealiseerd kunnen wor den. Ze beweren dat het er nu an ders aan toe zal gaan. Mijn geloof in Sinterklaas heb ik ook al lang geleden verloren. Opinie van een realistische burger.
rolan D Van Erm En, h aasroDE
Pallieterke, Naar aanleiding van de lezers brief van de heer Haest vorige week over voetbal zou ik graag het volgende willen zeggen. Ja, het voetbal is een zeer toffe en volle dige sport, waarbij praktisch alle spieren betrokken zijn. Als de heer Haest ooit voetbal heeft gespeeld, zal hij dat wel ondervonden heb ben. De recente verrassingen in de wereldbeker bewijzen ook dat het een spannende en verrassen de sport kan zijn. Voetbal wordt ook wereldwijd beoefend en dat zijn de redenen waarom het mas saal wordt bekeken. De tofheid van de sport vermindert niet om dat een aantal Marokkaanse rel schoppers hun maandelijkse raids uitvoeren als zogezegde suppor ters, evenmin door het groep je minkukels dat met vuurpijlen gooit of door mensenrechten die geschonden zouden zijn. Deze inderdaad hinderlijke nevenver schijnselen moeten streng worden aangepakt, zodat we weer volop kunnen genieten van het voetbal zoals dat pakweg 20 jaar geleden het geval was.
robErt boV é wich El En
Een lezersbrief insturen?
Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.
Het wordt vaak vergeten, maar het waren de carto grafen uit onze gewesten die een pioniersrol hebben gespeeld in het maken en verspreiden van landkaar ten en atlassen. De eerste atlas, in de zin van een in een boek gebundelde verzameling landkaarten van gelijk formaat die speciaal met dat doel werd gedrukt en uitgegeven, was het ‘The atrum Orbis Terrarum’ oftewel ‘Het We reldtoneel’ van de Brabantse geograaf en cartograaf Abraham Ortelius (15271598). Dit werk rolde in 1570 in Antwer pen van de pers bij Gillis Coppens van Diest als een folioatlas met 70 op el kaar afgestemde kaarten. Dit initiatief bleek een schot in de roos. Er zijn niet minder dan 41 edities van bekend, die tot 1612 in verschillende talen werden gepubliceerd. Het was dan ook niet echt verwonderlijk dat twee jaar later de Antwerpse drukkers-uitgevers Ge rard de Jode en Cornelis de Jode hun atlas ‘Speculum Orbis Terrarum’ of de ‘Spiegel van de Wereld’ op de markt brachten.
De eerste cartograaf die ooit het woord ‘atlas’ gebruikte was de uit Rupel monde afkomstige Gerardus Mercator (1512-1594) met zijn in 1595 in Duis burg verschenen ‘Atlas, sive Cosmo graphicae Meditationes de Fabrica Mundi et Fabricati Figura’ (Atlas, of cosmografische verkenningen van de wereld en de gedaante daarvan). Mer
Oude landkaarten hebben in mijn ogen iets magisch, want er gaat een bijna betoverende aantrekkingskracht van uit voor al wie geïnteresseerd is in verhalen uit het verleden. Het zijn, bij wijze van spreken, getuigen van de geschiedenis. Geografische data vergemakkelijken immers het historisch onderzoek en hebben de kracht om vaak complexe informatie op een begrijpelijke manier te visualiseren.
DAT
DUIDELIJK MILITAIRE DOELEINDEN WERD GETEKEND
cators koperplaten werden in 1604 ver kocht aan de uit Vlaanderen afkomstige Jodocus (Josse) Hondius (1563-1612) te Amsterdam, die de atlas van Mer cator in 1606 met 36 nieuwe kaarten uitbreidde. Hondius was overigens ook de uitgever van de, vanuit commercieel oogpunt erg succesvolle, ‘Atlas Minor’ of Kleine Atlas, die in feite een beknop te versie was van Mercators magnus opus. Door de Tachtigjarige Oorlog en de hiermee gepaard gaande vlucht van de intelligentsia uit de Zuidelijke Ne derlanden verschoof, dankzij het werk van Hondius en zijn ambtsgenoten, het gewicht van Antwerpen, als middel punt van de westerse cartografie, naar Amsterdam.
Het was op 10 december 1777 - dit jaar 245 jaar geleden - dat er opnieuw cartografische geschiedenis werd ge
schreven in de Zuidelijke Nederlanden. Op die dag overhandigde de Brusselse graaf Joseph Jean-François de Ferraris (1726-1814) één van zijn 3 handgete kende en ingekleurde ‘Kabinetskaarten van de Oostenrijkse Nederlanden en het Prinsbisdom Luik’ aan keizer Jozef II. Het was de eerste keer dat onze gewesten systematisch en gedetailleerd op schaal 1:11.520 werden gekarteerd. De 275 kaartbladen waren vergezeld van een beschrijvende tekst “Mémoires histori ques, chronologiques et oeconomiques sur les .. feuilles du N°.. de la Carte de Cabinet des Païs-Bas Autrichiens pour …”, die in totaal 4.000 bladzijden - ge bundeld in 12 volumes - aan historische, geografische, economische en militaire informatie bood. Een ‘carte marchan de’, een eenvoudigere versie, op schaal 1:86.400, gedrukt op 25 kaartbladen werd in een oplage van 1.500 exempla ren aan het grote publiek aangeboden. De bedoeling was dat deze ‘volkse’ uit gave de kosten van ‘grote’ kaart zou drukken, maar dat plannetje viel in het water door de hoge vraagprijs van 25 florijnen…
Tussen 1745 en 1748, een kwarteeuw voor Ferraris dus, hadden de Fransen, onder leiding van de ingenieur-geo graaf Jean Villaret al in 80 kaartbladen geprobeerd een en ander vast te leg gen. Maar deze kaart was klein bier vergeleken met de prestatie van de Fer raris. Zijn verhaal begon met Karel van Lotharingen, gouverneur-generaal en schoonbroer van keizerin Maria-There sia die in 1769 onderhandelde over de aanbesteding van de kaartenmakerij van onze regio. De gouverneur-generaal was hierover in Brussel aangesproken door de Ferraris, die één van zijn prote gés was en als bij wonder werd het door de Ferraris ingediende voorstel kort nadien goedgekeurd. De graaf begon vrijwel meteen aan het in kaart brengen van de regio, maar het had evenwel nog heel wat voeten in aarde voor de kaart
definitief kon worden opgeleverd. Ze ven jaar waren nodig om het project te realiseren. De keuze voor de Ferraris om deze klus te klaren lag voor de hand. Hij was, naast de bevelvoerende officier van het infanterieregiment dat in naam werd aangevoerd door Karel van Lotha ringen, ook nog directeur-generaal van het Oostenrijkse artilleriepark in de Zui delijke Nederlanden én directeur van de École de Mathématique in Mechelen, de ingenieursschool van toen. Eerder al had de Ferraris het hele Zoniën-woud en de omstreken van Brussel in kaart gebracht. Oorspronkelijk waren er aan het hof in Wenen heel wat bezwaren tegen het Fer rarisproject. Het werd vooral véél te duur bevonden en de critici kregen overschot van gelijk, want het prijskaartje steeg uiteindelijk tot meer dan het tienvoudige van het oorspronkelijk begrote bedrag. Het was dan ook een hele klus waarbij tot 178 artilleristen, kopiisten en studen ten aan het project werkten. Wanneer je de legende van de Ferrariskaart bekijkt, wordt het meteen zonneklaar dat deze hele kaart door militairen met duidelijk militaire doeleinden werd getekend. Ze is toegespitst op informatie die vooral nuttig kan zijn voor troepen op door tocht of die een site zoeken voor een confrontatie. Bijgevolg bulkt de Ferraris kaart van info met betrekking tot zaken als grondsoorten (akkerland, hoogstam, moestuin, …), wegennet (steenwegen, dijken, sluizen, …) en bewoning en be bouwing (kerken, molens, boerderijen, cabarets, …). De legende wil dat de her
tog van Wellington ze gebruikte om het potentiële slagveld bij Waterloo uit te kiezen waar hij in 1815 Napoleon defi nitief zou verslaan…
Wat er ook van zij, de Ferrariskaart blijft fascineren en intrigeren. Tussen 1965 en 1976 werd een facsimile uitgegeven op een verkleinde schaal van 1:25.000, door het Gemeentekrediet van België. In 2009 verscheen de kaart als facsi mile in één topzwaar boek, ‘De Grote Atlas van Ferraris’, gerealiseerd door de koninklijke Bibliotheek van België, het Nationaal Geografisch Instituut en de uitgeverij Lannoo. In datzelfde jaar volgde ook de digitale ontsluiting van de Kabinetskaart. Een project dat werd gedragen door het toenmalige Agent schap voor Geografische Informatie Vlaanderen, nu Digitaal Vlaanderen. Hierbij werden de kaarten stuk voor stuk gedigitaliseerd, gegeorefereerd en raadpleegbaar gesteld via geopunt. be, het geoportaal van GDI-Vlaande ren.
JAN HUIJBRECHTSDe voorbije weken moesten we afscheid nemen van twee totaal verschillende personen, maar twee men sen met een gemeenschappelijke noemer: liefde voor Vlaanderen en de strijd voor het behoud van onze taal en cultuur.
Verleden maandag werd in de Heilige Familiekerk in Waregem afscheid genomen van E.H. Gilbert ‘Gijs’ Van Ryckeghem. Al op vrij jonge leeftijd kwam hij in contact met de werking van het Komitee voor Frans-Vlaanderen. Hij studeerde na zijn pries terwijding nog verder in Leuven waar hij ‘Pol & Soc’ volgde. Terug in zijn geboortestreek (hij was afkomstig van Geluwe, deelgemeente van Wervik), ging hij lesgeven aan het college van Poperinge, en later in Waregem. Hij was pastoor in Ware gem en Poperinge tot aan zijn eervol ontslag in 2003. Sindsdien woonde hij in de pastorie van Gaverke waar hij in de parochia le werking actief bleef en hielp waar hij kon. Maar we herinneren ons Gijs Van Ryckeghem uiteraard als Vlaamse Beweger en Heel-Nederlander. Net zoals die andere priester, Cyriel Moeyaert, spande hij zich in om het ‘Vlaams’ in Frans-Vlaanderen te promoten. Hij was aktief in talrijke or ganisaties met een werking rond Frans-Vlaanderen: de An dries Stevenkring, de Michiel de Swaenkring en EUVO. De vzw EUVO, wat staat voor Europa der Volkeren, is de vereniging die in Frans-Vlaanderen onder meer tweetalige straatnaambord jes ophangt. Ondertussen zijn er al 1.060 van die straatnaam bordjes opgehangen en telkens was Gijs Van Ryckeghem, indien zijn agenda het toeliet, aanwezig voor de inzegening. Daarnaast was hij jarenlang bestuurslid van het Davidsfonds en een actief lid van de Orde van den Prince en van het ANV. Priester én Vlaming, en dus was hij meerdere keren celebrant op de IJzerwake. Hij had een vlotte pen en leverde regelmatig teksten af voor onder andere Ons Erfdeel en voor de tijdschrif ten en nieuwsbrieven van de verenigingen waarvan hij lid was. Bij zijn afscheidsviering was zijn kist getooid met het oran je-blanje-bleu. Twee jaar na het overlijden van Cyriel Moey aert verliezen Frans-Vlaanderen en de Nederlanden opnieuw een invloedrijke voorvechter voor taal en cultuur. Lidwina
En vorige zaterdag werd afscheid genomen van Lidwina Van Onckelen. Lidwina was een dochter van Wim Van Onckelen, medestichter van het VNJ. Ze kreeg met andere woorden het Vlaams-nationalisme met de paplepel mee. Het was dan ook de logica zelve dat ze zich in deze jeugdbeweging enga geerde als actief lid, onder meer als redactielid van Storm, het VNJ-tijdschrift. Al op jonge leeftijd werd ze actief bij de Heel-Nederlandse actiegroep Were Di, om in 1976 mede-op richter te zijn van de actiegroep Voorpost. Jaren later ging ze in het Bormshuis in de Volkstraat wonen met haar man Luc. Zelf bleef ze niet gespaard van medische problemen, zodat fysie ke inspanningen steeds moeilijker werden en een rolstoel on vermijdelijk. Dat belette haar niet om actief te worden in het Vlaams Blok/Vlaams Belang, wat er uiteindelijk toe leidde dat ze verkozen werd als provincieraadslid. Ondanks haar mobiele beperkingen bleef ze aanwezig op zowat alle Vlaamse mani festaties, van Zangfeest tot betogingen van Pegida. En natuurlijk de activiteiten van Voorpost.
Gijs Van Ryckeghem en Lidwina Van Onckelen: twee totaal uiteenlopende persoonlijkheden met elk hun eigen levenswandel. Maar met dezelfde doelstelling: een mooier en vrij Vlaanderen en ‘de Nederlanden één’.
Een Vlaming betaalt jaarlijks 1.670 euro meer aan sociale zeker heidsbijdragen dan een Waal. Dat blijkt uit cijfers van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (VNZ), dat bezorgd is over de overheidsfinanci en. Het ziekenfonds pleit voor meer responsabilisering en de volle dige communautarisering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering.
Het VNZ onderzoekt jaarlijks de uitgaven- en inkomstenverschil len tussen Vlaanderen en Wallonië op basis van de gegevens van de Landsbond van de Neutrale Zieken fondsen (LNZ). Die vertegenwoor digt 5 procent van de bevolking of 573.696 inwoners.
Een Vlaamse titularis binnen de Neutrale Landsbond betaalt jaarlijks 9.013 euro aan sociale zekerheids bijdragen. Voor een Franstalige is dat 7.343 euro. Dat bedrag omvat zowel de werknemers- als werkge versbijdrage. Het verschil tussen noord en zuid bedraagt 1.670 euro.
Een Vlaming betaalt met andere woorden gemiddeld 23,6 procent meer bijdragen dan een Franstalige landgenoot.
Ook de consumptieverschillen bleven volgens het VNZ in 2021 bijzonder significant. Het verschil tussen de gemiddelde ziektekos ten voor een Vlaming (2.378 euro) en een Waal (2.472 euro) bedraagt nog altijd 94 euro. In Wallonië werd in 2021 per hoofd 3,9 procent meer
uitgegeven aan gezondheidszorg. Het VNZ stelt nog een ander opmer kelijk verschil vast. Uit de cijfers van alle ziekenfondsen samen blijkt dat in Brussel bijna een op de drie een voorkeurregeling of verhoog de tegemoetkoming nodig heeft. In Wallonië heeft 21 procent van de bevolking recht op een verhoogde verzekeringstegemoetkoming. Dat is 37 procent meer dan in Vlaande ren, waar 15,3 procent daar recht op heeft.
Tot slot bedroeg het verschil in het aantal uitkeringsdagen tussen Vlaanderen en Wallonië tien jaar ge leden vier dagen. Dat is intussen op gelopen tot 5,5 dagen, een stijging met bijna 20 procent.
SCHELFAUTWe willen allemaal een goede toekomst voor onze kinderen en zijn bereid daar ver voor te gaan. Misschien zelfs te ver. Het ouderhart wordt wat onredelijk als het om ‘het beste’ gaat dat je je kinderen kan geven. Door die mooi blinde vlek die ouderliefde heet, willen we soms te veel. Als je je kind kan helpen in het leven... Bijvoorbeeld om die onhaalbare studie toch af te ronden, die mooiere wagen toch te kopen of die fijne goedbetaalde job alsnog binnen te halen, dan doe je dat gewoon. Zonder nadenken. Zelfs al is het allemaal wat te hoog gegrepen voor zijn of haar capaciteiten. En daar kan je als medemens alleen maar begrip voor tonen. Het is allemaal zo… hoe zal ik het omschrijven? Zo diep menselijk. Zo herkenbaar.
Maar wanneer vader De Croo de Belgi sche regering ombouwt tot een beschutte werkplaats voor het mentaal verhinderd pestjong Lexi, is dat er toch een heel klein beetje over. Er zijn tenslotte grenzen aan wat een mens redelijk nepotisme kan noemen. Stephen Hawkings vader schreef zoonlief ook niet in bij een tennisclub.
Grootste kiekenEn het was verdorie weer knokken voor de titel van ‘idiootste werknemer van de week’ in de Vivaldi-club. Sinds Tinne Van der Straeten steeds stiller in een hoekje ging zitten huilen, lagen de kansen voor het grijpen voor de andere excellenties. Minister Q waagde uitgebreid zijn kans door te proberen om eens niet te liegen. Wat jammer genoeg mislukte. En minister Michel-de-jongere had een onwaarschijn lijk idioot idee, maar slaagde er niet in om zijn naam in te vullen op het deelnamefor mulier. Maar het had toch niks uitgehaald. Tinne heeft nog eens uitgehaald naar de concurrentie en duidelijk gemaakt wie het ‘kieken di tutti Kieki’ is.
Als ze spreekt, is ze de onbetwiste ‘nume ro uno’ van de beschutte werkplaats. Zelfs als ze haar voorzitter het veld instuurt met de meest idiote boodschap omdat ze zelf niet durft. U heeft ze gemist? Houd u vast: Tinneke wil de kerncentrales nog langer openhouden! Op haar initiatief uiteraard! Op haar expliciete vraag! Sinds 2003 roe pen die groene groteske grottrollen dat we helemaal geen kerncentrales nodig heb ben. Dat het allemaal truken zijn van het grootkapitaal om ons leeg te plunderen, terwijl zon en wind gratis en proper zijn. Om nu doodleuk plat op de buik te gaan en datzelfde grootkapitaal te smeken om nog meer centen uit de brave burgers te persen omdat ze zich vergist hebben.
In de politiek kan je al eens een bocht je maken. Dat doet Tinne niet. Tinne is een windmolen. Die zal blijf draaien tot ze vol doende kerncentrales hebben om haar overbodig te maken.
Op vraag van premier De Croo paste Het Laatste Nieuws zijn peilingformule aan. Voortaan zouden mensen niet meer de namen van politici voorgeschoteld krijgen om hun waardering uit te drukken, nu moeten ze er zelf een verzinnen. Een formule die premier De Croo een duwtje in de rug zou moeten geven. Het mocht niet baten. Ook met hulp van de krant dondert de lange smalle hoop van Open Vld uit de gratie des volks. Tijd om conclusies te trekken. Wij vroegen het de man zelf.
Premier, de peiling is absoluut vernie tigend voor uw partij. Ligt u soms niet stilletjes in bed te huilen om alle ramp spoed die over u heen danst als een polo naise van Hollanders die het WK hebben gewonnen?
Alexander: “Helemaal niet. Panikeren of zelfs maar akte nemen van de peiling is niet aan mij besteed. U mag niet vergeten: dit is een land in crisis. We zitten in een oorlogssi tuatie, er is de energiecrisis, nog een beetje corona hier en daar, de mislukte campagne van de Rode Duivels en een algeheel gevoel van diepe malaise bij mijn vrouw. De mensen in dit land die willen dat ik de natie met vas te hand doorheen deze stormen zal leiden, zouden het echt niet pikken dat ik me met dergelijke trivialiteiten zou bezighouden. En ze hebben natuurlijk overschot van gelijk. Ik ben hier om de juiste beslissingen te nemen en ons land hier sterker te laten uitkomen. Daarvoor hebben de mensen mij, Alexander De Croote, gekozen tot hun natuurlijk leider en heer en meester! En dat is exact wat ik ga doen.”
Als we even heel eerlijk zijn, bent u niet echt verkozen door ‘de mensen’. Niet qua voorkeurstemmen en al zeker niet qua gedachtegoed. Open Vld was de 7de partij toen deze regering begon. Ondertussen bent u de 8ste. Sterker nog, u doet het maar een onooglijk klein beetje beter dan Groen dat zich tot doel heeft gesteld om onder de kiesdrempel te duiken.
Alexander: “Mensen hebben mij niet op het schild gehesen om hen de toekomst te wij zen of om dit soort analyses te maken. Ik deel uw negativiteit niet. Ik vind dat we heel goed bezig zijn. Nergens in Europa kan u betere frietjes krijgen dan bij ons.”
Pardon?
Alexander: “Volgende vraag alstublieft. U moet begrijpen dat ik veel belangrijkere dingen te doen heb dan met satirische ru brieken van Vlaams-nationalistische rot blaadjes te praten. Ik moet dit land door woeste baren sturen. De natie en zijn be volking kijken me met ware doodsverach ting aan en scheppen moed in mijn rustige, vastberaden blik. Daarom hebben de men sen hun kracht aan mijn voeten neergelegd opdat ik die zou kunnen smeden tot de ploe gen waarmee we de toekomst van ons land zullen zaaien! (sic)”
Grappig dat u dat zegt. Uit onderzoek blijkt namelijk dat mensen uw woorden alleen nog een beetje kunnen kaderen als ze het bekijken als een vorm van satire. Zo vinden ze uw stelling dat u zichzelf een visionair noemt, maar de hoogste belastingen ter wereld combineert met
het grootste gat in de begroting, ronduit hilarisch.
Alexander: “Die mensen zijn fout. Ik zie de humor daar niet van in. Dat is op zich heel triest en een ramp voor de volgende genera ties in dit land. Maar wat hadden dan moeten doen? De mensen kijken op naar mij…”
De mensen kijken niet naar u. Uw partij is een pygmee en vrijwel iedere partij heeft een politicus in zijn rangen die de bevol king geloofwaardiger vindt dan u. Peiling na peiling krijgt u de hint om op te krassen.
Alexander: “De mensen betalen mij niet om op te krassen en plaats te maken voor een an der beleid. Deze regering heeft zoveel goeds gedaan dat men het vertrouwen telkens weer in mijn handen legt.”
Mensen vertrouwen u zelfs hun dode goudvis niet toe, man. Noem één ding dat uw regering gepresteerd heeft zonder dat iemand het meteen weglacht.
Alexander: “Hmm, dat is een uitdaging die mijn grootsheid waardig is (denkt heel lang na). Weet u, tijdens de coronacrisis… nee, best een ander voorbeeld. Er is natuurlijk altijd de hervormingen van de pensioenen waar… toch maar niet. Zonder ons energie beleid zou… never mind.”
Het lukt u niet, hé?!
Alexander: “Niemand kan ontkennen dat Oekraïne goed bezig is sinds de Belgische wapenleveringen! En gij nu!”