moet van die groene mannen echt niet hebben”
Zowat heel Vlaanderen kent hem van ‘The Sky is the Limit’. Ondernemer Michel Van Den Brande neemt dan ook geen blad voor de mond. Onlangs liet hij weten dat hij misschien wel eens stappen in de politiek zou willen zetten en sprak daarover al met Jean-Marie Dedecker. “De werkende mensen worden beroofd door de mensen die niet werken.”
Zeker de VRT lijkt haar oude liefde voor de socialistische partij herwonnen te hebben. Conner Rousseau is niet weg te slaan van het scherm. Zondag verscheen hij in De Zevende Dag, met een rechtstreeks interview vanop de nieuwjaarsreceptie van zijn partij. “Heldere taal. Strijdvaardig als altijd”, zo besloot een glunderende Lisbeth Imbo het gesprek.
Vrijdag was hij al op De Afspraak. Het voorwendsel was een bedreiging gericht aan Rousseau, die bij DPG-media was aangekomen. Dat leverde een leuke artikelenreeks voor HLN op, maar er we kregen niets te horen dat ons laat vermoeden dat de bedreiging ernstig genomen moet worden. Helemaal in die sfeer, brachten verschillende kranten op hun
internetpagina het bericht dat Rousseau op zijn nieuwjaarsreceptie was bedreigd door iemand die het podium poogde te bestormen. De man werd gearresteerd, maar bleek geen extreemrechtse terrorist. Het was een te enthousiaste fan van ‘King Connah’.
Ruis
Een populair onderwerp voor politieke analisten op zoek naar inspiratie is momenteel de ‘bromance’ die er zou bestaan tussen Bart De Wever en Conner Rousseau. Enkele commentatoren toonden zich daarom verbaasd over de kritiek die Rousseau bij zijn nieuwjaarsreceptie op de N-VA uitbracht.
ving. De twee partijen zullen in 2024 nooit genoeg stemmen halen om op Vlaams niveau samen te regeren. De huidige coalitie zal echter ook stemmen tekortkomen. Dus zal Vooruit in de regering gebracht moeten worden, al dan niet met verlies van Open Vld of cd&v.
Wat zou dat veranderen aan het beleid? Op de politieke schaal van Richter zou de verschuiving niet te detecteren zijn. Ook federaal is het een illusie te denken dat gladde Conner de kloof tussen de eis van N-VA over confederalisme en wat aanvaardbaar is voor de Franstalige partijen zou kunnen dichten.
De enige belangrijke vraag die in 2024 zal rijzen - als de huidige peilingen enigszins betrouwbaar zijn - is of N-VA bereid is om een Vlaamse regering te vormen met het Vlaams Belang. De rest is voorlopig ruis, ook de Rousseau-gekte van de media.
JURGEN CEDER
“Ik
“Free the Falcons!”
België slaat internationaal een mal figuur met onze ondermaatse wapenleveringen aan Oekraïne. We kunnen ook niet anders, dankzij de erbarmelijke staat van ons leger. Kunnen we dat nog goedmaken?
“Laat hij de luipaarden vrij, of niet?” Olaf Scholz was in de dagen na de Oekraïneconferentie op de luchtmachtbasis van Ramstein kop van Jut, na zijn aarzeling om Leopard 2-tanks te (laten) leveren aan het noodlijdende Oost-Europese land, tot grote frustratie van onder meer Polen. Alle aandacht en alle woede leken op Duitsland gericht. Gelukkig voor onze regering, want ook België neemt deel aan het Ramstein-format, al zal niemand dat geweten hebben.
De Belgische bijdrage aan de militaire hulp voor Oekraïne is immers bedroevend. Defensieminister Dedonder kondigde vorige week nog met veel bombarie aan dat de regering de “grootste wapenlevering ooit” zou doen: antitankwapens, luchtdoelraketten en ander wapentuig, ter waarde van zo’n 90 miljoen euro. Het klinkt misschien indrukwekkend, maar dat is het allesbehalve.
Nederland maakt dit jaar bijvoorbeeld 2,5 miljard euro vrij en leverde al pantserhouwitsers en pantservoertuigen voor troepentransport. Onze noorderburen willen ook Patriot-raketten sturen en spelen zelfs met het idee om F16-gevechtsvliegtuigen te leveren aan Oekraïne.
NAVO-profiteurs
Je kan het om allerlei redenen niet erg vinden dat onze regering weinig wapens aan Oekraïne levert, maar de droevige werkelijkheid is dat ons land simpelweg niet in staat is om iets te leveren, zelfs al zou men willen.
Een van de weinige internationale waarnemers die wel aandacht heeft voor de Belgische schertsvertoning is de Nederlandse militaire blog Oryx. Op hun website laten ze niet na om met regelmaat de draak te steken met de staat van onze defensie.
“België moest tot de pijnlijke conclusie komen dat het geen zware wapens uit eigen voorraad kon sturen”, klinkt het daar. “Deze verbijsterende prestatie is het resultaat van jarenlange chronische onderfinanciering die het leger had uitgehold.” België toont zich eens te meer de slechtste leerling van de klas en “profiteert van de NAVO”, aldus Oryx.
Falcons
Maar misschien kunnen we de schade nog goedmaken? Onze luchtcomponent is een van de weinige delen van de Belgische krijgsmacht die wel nog een beetje op punt staat. We hebben een pectabele vloot F-16’s die de komende jaren vervangen worden door hoogtechnologische F-35’s.
Het gerucht wil dat de volgende Ramstein-bijeenkomst in het teken van gevechtsvliegtuigen zal staan. Misschien is Oekraïne een mooie bestemming om enkele van onze ‘Falcons’ met pensioen te sturen? Beter dat ze daar opduiken - in een democratisch land - dan in een of andere Arabische oliedictatuur.
Dat Bart Schols, de presentator van De Afspraak, linkse sympathieën heeft, zal voor niemand een verrassing zijn, maar zijn verafgoding van Jacinda Ardern gaat blijkbaar ver. Naar aanleiding van haar afscheid schreef hij op Twitter: “Zelfs met de boodschap van haar afscheid dwingt ze het grootste respect af. Wat een ongelofelijke leidersfiguur. Ook ver weg voelt het aan als een verlies.” Vele andere linkse - en ook enkele niet linkse, zoals Zuhal Demir - personaliteiten in Vlaanderen, meestal vrouwelijk, zongen deze week de lof over de ontslagnemende premier van Nieuw-Zeeland.
Met alleen ‘empathisch leiderschap’ hou je de opiniepeilingen niet eeuwig positief
JACINDA ARDERN EN DE FLOP VAN HET ‘EMPATHISCH LEIDERSCHAP’
Het ontslag van een premier van Nieuw-Zeeland was nooit groot nieuws bij ons. Het land telt minder inwoners dan Vlaanderen en ligt, letterlijk zelfs, heel ver van ons bed. Bij het onverwachte ontslag van Jacinda Ardern was dat vorige week anders. Zij kwam een jaar na Trump aan de macht en werd er op alle gebieden als de tegenstelling van gezien. Links in de westerse wereld rouwt nu om het verdwijnen van een politiek icoon.
Kinderen in auto’s
Het initiële succes van het coronabeleid van Ardern en haar moderne, vrouwelijke imago leverden haar een grote verkiezingsoverwinning op in 2020. Daarna begon de verf af te bladderen. Ardern had haar beleid lang kunnen vereenzelvigen met de strijd tegen een externe vijand, Covid-19. Wanneer die verdween, bleek ze, helemaal vergelijkbaar met onze eigen regering, zonder plannen en ideeën.
maar de realiteit is anders. De partij van Ardern verloor de laatste maanden zeer snel terrein in de peilingen. De verkiezingen van oktober dreigen een ramp te worden. Het is mogelijk dat Ardern de politiek oprecht beu is, maar degene die uitsluit dat ze vooral de vernedering van de nederlaag wil vermijden, is wel erg goedgelovig. Er wordt vermoed dat ze een minder stresserende topfunctie in de internationale politiek nastreeft.
Redactie
Zerocovidbeleid
Er zat een gemene deler in de huldeblijken. Jacinda Ardern zou een zeer vrouwelijke leider zijn geweest en kwaliteiten bezitten die vaak worden samengevat als ‘empathisch leiderschap’. Daar is zeker iets van aan. Ardern gaf een authentieke, spontane indruk en gaf publiekelijk blijk van haar inlevingsvermogen.
Ardern was aan de macht gekomen met beloftes om de economische ongelijkheid aan te pakken, kinderarmoede te bestrijden (Ardern verwees onder meer naar kinderen die zelfs in auto’s moesten overnachten) en de woningnood op te lossen. De ongelijkheid is vandaag groter dan bij haar aantreden, er wonen meer kinderen in auto’s en tenten dan ooit en slechts 1.500 van de 100.000 door Ardern aangekondigde nieuwe huizen werden ooit gebouwd. Ze had veel beloofd, maar bijzonder weinig verwezenlijkt.
Ardern was niet meer zo geliefd in eigen land, maar in het buitenland blijft de ‘jacindamanie’ in linkse kringen duren. Haar stijl staat daar nog steeds model voor een nieuwe, moderne vorm van leiderschap. De internationale pers vond het bijvoorbeeld geweldig dat ze voor koningin Elizabeth in Maori-kledij verscheen en haar kind meenam naar een vergadering van de VN.
De grootste aantal deugpunten scoorde Ardern toen ze een hijab droeg op een rouwplechtigheid naar aanleiding van de anti-islamitische terreuraanslag in Christchurch. Enkele jaren later, nu in Iran een vrouw is doodgeslagen omdat ze de hijab niet correct droeg en al honderden zijn neergeschoten bij de protesten tegen het hijabgebod en andere vormen van religieuze dictatuur, laat haar deugvertoon een bittere smaak na.
De triomf van beeldvorming
Abonnementen binnenland
buitenland: 3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 208 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 300 euro Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020)
Kernredactie: Jurgen Ceder, Carl Deconinck, Stijn Derudder (eindredacteur), Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (hoofdredacteur), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews
Ze gaf ook een tijd de indruk een sterke leider te zijn. Haar regering voerde een drastisch, maar omstreden beleid om Covid-19 uit het land te houden. Daarbij werden ook maatregelen genomen die minder getuigden van empathie. Haar slogan “een team van 5 miljoen” (die later door onze regering werd gestolen) gold niet voor alle burgers. 1 miljoen ‘kiwi’s’ verbleven in het buitenland op het moment dat het virus uitbrak en mochten niet in het ‘team’. Zij mochten anderhalf jaar lang hun eigen land niet binnen.
Op termijn mislukte het zerocovidbeleid van Nieuw-Zeeland, net als in China. De varianten delta en omikron geraakten toch op het eiland. Ardern probeerde met lockdowns en zeer hoge vaccinatiedruk het virus terug te dringen, maar uiteindelijk moest Nieuw-Zeeland Covid-19 uitzieken, zoals de rest van de wereld. Nieuw-Zeeland kende minder dodelijke slachtoffers, maar de menselijke en economische tol was groot.
Corona heeft ongetwijfeld stokken in de wielen gestoken, maar Ardern had er ook vóór het uitbreken van het virus weinig van terechtgebracht. Haar toen al tanende populariteit werd gered door Covid-19. Nu het gevaar weer geweken is, worden de kiwi’s wakker in een land dat er slechter aan toe is dan bij Arderns aantreden. Met alleen ‘empathisch leiderschap’ hou je de opiniepeilingen niet eeuwig positief. Mensen die in een auto wonen willen een politieke leider die hen aan een huis helpt, niet een leider die overtuigend kan brengen hoe erg hij dat wel vindt.
Haar populariteit die het gevolg was van de uiterlijke schijn zorgde ervoor dat de beleidsgebreken te lang onderbelicht bleven
Jacindamanie
Ardern kondigde vorige week haar ontslag aan met de mededeling dat ze “niet meer genoeg in de tank” had om de rit uit te zitten. Haar bewonderaars in de rest van de wereld prezen haar moed “te stoppen op haar hoogtepunt”,
Ik weet niet of de spontaneïteit en de blijken van inlevingsvermogen van Ardern authentiek waren of eerder pasten in een imago dat ze bewust creëerde. Waarschijnlijk ligt de waarheid ergens tussenin. Het doet er ook weinig toe. Er is op zich niets fouts met ‘empathische leiderschap’, echt of gespeeld. Ardern verdient zelfs lof omdat ze zeer vrouwelijk bleef en geen man poogde na te bootsen.
Het probleem was dat er geen reëel beleid achter schuilging. Integendeel, de populariteit die het gevolg was van de uiterlijke schijn zorgde ervoor dat de beleidsgebreken te lang onderbelicht bleven. Het in onze rest-pers gelauwerde leiderschap van Ardern was uiteindelijk alleen de triomf van beeldvorming over inhoud.
HOOFDREDACTEUR PIETER VAN BERKELDE GEVOLGEN VAN EEN ZOVEELSTE PS-SCHANDAAL
De betrokkenheid van een PS-verkozene bij een omkoopschandaal in het Europees Parlement deed partijvoorzitter Paul Magnette vliegensvlug optreden. De betrokkene, Marc Tarabella, werd tijdelijk uit de partij gezet. Ook al is het van een minder grote omvang dan vroegere schandalen, deze affaire heeft gevolgen voor wat er in de Wetstraat gebeurt.
Het is niet te vergelijken met de Agusta-affaire, de moord op André Cools, de graaicultuur bij bestuurders in Charleroi of bij een intercommunale in Luik. Maar toch is Qatargate geen detail voor de PS. Europarlementslid Marc Tarabella zou één van de verkozenen zijn die smeergeld heeft ontvangen van het oliestaatje met als doel de belangen van Qatar in het halfrond te verdedigen. Ook Marokko zou hem financieel hebben benaderd.
Het schandaal beperkt zich vooral tot de microkosmos van de Europese Wijk. Het leek de Wetstraat niet te veel te beroeren. Een schandaal meer of minder, en zeker bij een Waalse socialist. Wie kijkt daar nog van op? En toch. De PS zette Tarabella uit de partij. Nog voor er een veroordeling of wat dan ook is. Met weliswaar als boodschap: “Als blijkt dat de feiten niet bewezen worden, kan Marc Tarabella vragen om
opnieuw in de partij te worden opgenomen. Het is aan het gerecht om de feiten aan te tonen, partijen beschikken niet over de mogelijkheden om een onderzoek te voeren.”
Voorzitter Paul Magnette wou snel handelen. Hij deed het ook en dat heeft verschillende redenen. De Waalse socialist vreest immers nationale politieke schade.
Maffiasfeer in Waals Parlement
Ten eerste leidt de affaire-Tarabella sowieso tot vervelende vergelijkingen met recente andere onfrisse zaken. Zoals de snoepreisjes van een aantal Waalse parlementsleden naar Dubai, voormalig parlementsvoorzitter Jean-Claude Marcourt voorop. Hij is ondertussen opgevolgd door partijgenoot André Frédéric. Maar de manier waarop dat gebeurde blijft aan de PS plakken. Er zijn beelden opgedoken waarbij Marcourt op het spreekgestoelte zijn papieren bijeenraapt, geen vragen van journalisten beantwoordt en geërgerd vertrekt.
En vooral met een zeker desinteresse een aantal woorden uitwisselt met zijn opvolger die vlakbij staat. Frédéric, net als Marcourt overigens wat corpulent, excuseert zich bijna bij zijn voorganger dat hij nu diens functie zal bekleden. Het heeft wat weg van de sfeer in een maffiafilm. De beelden werden in Wallonië druk becommentarieerd op sociale media. De indruk overheerst dat er bij de Waalse socialisten geen schuldbesef is en inderdaad een maffiacultuur heerst. Pijnlijk voor de reputatie van Magnette, want Marcourt durft hij niet zo hard aan te pakken als de Europese backbencher die Tarabella is.
indruk
Aandacht voor het Waalse failliet
Een droom voor Hedebouw
Dat is natuurlijk een cadeau voor de neocommunisten van de PTB/PVDA. Nu is het wel zo dat voorzitter Raoul Hedebouw en zijn kornuiten eerder kiezen voor een ander populistisch discours dan dat van politici als een bende zakkenvullers. De vijand is en blijft de wereld van de bedrijven. En de superrijken natuurlijk. Maar Hedebouw heeft zijn munitie klaar. Van zodra de PS in debatten te veel chargeert tegen de communisten die volgens hen “vooral langs de zijlijn roepen”, zal Hedebouw over de schandalen beginnen. De hoop van de PTB is dat de partij richting de derde plaats in de ranking van de politieke formaties opklimt, na de PS en de liberale MR. Dat alleen is al een reden voor Magnette om ervoor te zorgen dat de federale regering de rit uitzit tot mei volgend jaar. Er is eigenlijk niemand die nog spreekt van vervroegde verkiezingen.
Het succes van de PTB is echt een obsessie voor Paul Magnette, goed beseffende dat zo’n radicaal alternatief op links in het verleden andere klassieke linkse partijen veel pijn heeft gedaan. Het enige positieve aan de opgang van de partij van Hedebouw is dat een sterke score bij de verkiezingen en een zege van het Vlaams Belang in Vlaanderen de gemakkelijkste weg is richting een regering-De Croo II.
Al is bij de Waalse socialisten te horen dat het vormen van een federale regering na 2024 geen prioriteit is. Men kan gerust gedurende een hele periode in lopende zaken gaan. “Dat heeft gewerkt met vorige regeringen en na vorige verkiezingen. Waarom nu niet?” redeneert Magnette. Een andere reden waarom er geen haast is, is de situatie in Wallonië. De budgettaire toestand is er dramatisch. En vorige week kwam de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven nog met cijfers over de te hoge uitgaven bij een aantal overheden, en daar hoort uiteraard de Waalse bij. Magnette wil na de verkiezingen eerst proberen om eigenhandig de rekeningen op orde te krijgen, en daarvoor heeft hij een stabiele partij nodig met sterke Waalse ministers. Een schandaalsfeer is daarvoor zeer hinderlijk. Vandaar de snelle defenestratie van Tarabella, zodat dit de partij tijdens regeringsonderhandelingen in 2024 niet blijft achtervolgen en de PS verzwakt. Want gezien de trage juridische mallemolen is de kans reëel dat Qatargate over 16 maanden nog altijd het nieuws beheerst.
Indien Magnette en co er niet in slagen de Waalse rekeningen in de juiste richting te sturen, dan zal men bij de Vlamingen moeten aankloppen. En dat wil de voorzitter van de Waalse socialisten enkel doen indien hij geen interne kopzorgen heeft, want een bedeltocht richting de Vlaamse partijen dient zich sowieso aan na 2024.
Blijkens een nieuwe studie van de Sociaaleconomische Raad voor Vlaanderen (SERV) nemen de geldstromen van de federale overheid naar de deelstaten via de Bijzondere Financieringswet sterk af. Een gevolg van de staatshervorming van 2011. Wallonië en de Franse Gemeenschap moeten het tegen 2039 met 1,74 miljard euro minder doen.
Er is eigenlijk niemand die nog spreekt van vervroegde verkiezingen
De
overheerst dat er bij de Waalse socialisten geen schuldbesef is en een maffiacultuur heerst
Een bedeltocht van Magnette richting de Vlaamse partijen dient zich sowieso aan na 2024© BELGA Marc Tarabella verlaat het PS-hoofdkwartier
Het businessmodel van de vakbonden wankelt
mogen ons toch de vraag stellen welk belang de vakbonden hebben bij jobcreatie als ze daardoor minder werk hebben met het uitbetalen van de uitkeringen.
Vakbonden roepen vaak moord en brand wanneer een bedrijf overgaat tot collectief ontslag. Nu moet de socialistische vakbond ABVV het zelf doen. Meer bepaald de afdeling Luik-Hoei-Borgworm van de FGTB. Er moeten 34 medewerkers vertrekken op een totaal van 130. Dat is een stuk meer dan 10 procent van het personeel en dus wordt de procedure-Renault voor collectief ontslag opgestart. Waarbij de vakbond dus in dit geval met zichzelf moet onderhandelen over de modaliteiten van het vertrek. Kunnen bepaalde medewerkers bijvoorbeeld met brugpensioen worden gestuurd?
Inkomsten vakbond gedaald
De reden van de herstructurering? De inkomsten van de vakbond zijn aanzienlijk gedaald omdat er minder werklozen zijn. Zoals bekend zijn de vakbonden de belangrijkste organisaties die verantwoordelijk zijn voor het uitbetalen van werkloosheidsuitkeringen. Er is wel nog de Hulpkas, een overheidsdienst, die uitkeringen uitbetaalt. Iedereen die ooit werkloos is geweest, weet echter dat je best via de vakbonden werkt om zeker te zijn dat je tijdig je geld op de rekening krijgt.
Welnu, die vakbonden hebben door de lage werkloosheidsgraad steeds minder werk met de administratieve afhandeling van de uitkeringen. Pro memorie: de Nationale Bank voorspelde eind vorig jaar voor 2023 een aanhoudend lage werkloosheidsgraad van 6 procent. Dat is natuurlijk een nationaal cijfer. In Wallonië zit men aan 13 procent werklozen. Hoger dan in Vlaanderen, maar toch in dalende lijn. En de Luikse FGTB had blijkbaar gerekend dat er in het gebied dat men met de afdeling beslaat zo’n 35.000 tot 40.000 werklozen zouden zijn. Het zijn er slechts 10.000.
Dat betekent, zoals gezegd, minder werk, maar ook minder inkomsten. De socialisti-
sche vakbond kreeg in 2019 immers een vergoeding van 21 euro per werkloze. Die vergoeding moet de administratiekosten dekken. De christelijke vakbond krijgt ongeveer hetzelfde bedrag, de liberale ACLVB zo’n 26 euro, terwijl de administratiekost bij de Hulpkas 45 euro is. Dat laatste is een argument dat de vakbonden vaak aanhalen om hun rol als betaler van de werkloosheidsuitkeringen te verantwoorden: wij doen het sneller en goedkoper dan de administratie.
Dat klopt, maar de vakbonden zitten in een moeilijke situatie dankzij de sterke banengroei. Alle aandacht gaat nu naar het ABVV, maar het ACV heeft de voorbije jaren het aantal medewerkers dat zich met dossierbeheer bezighield verminderd met 200. Bij het ACV gebeurt zoiets veel meer gecentraliseerd, terwijl bij ABVV de lokale autonomie domineert.
Rigide arbeidsmarkt
Dat de vakbonden moeten afslanken omdat de arbeidsmarkt goed werkt, plaatst toch een aantal zaken in perspectief. In syndicale kringen wordt men vaak woedend als het argument wordt gebruikt, maar we
WOKE VAN DE WEEK
Het is natuurlijk verkeerd te denken dat ABVV, ACV en ACLVB willen dat er zo veel mogelijk werklozen zijn. Maar dat de werkloosheidscijfers niet onder een bepaald niveau gaan, komt hen wel goed uit. Misschien is de grens van 6 à 7 procent werklozen een voor hen impliciet aanvaardbare limiet. Gaat men daaronder, dan wankelt het businessmodel van de vakbonden.
Eigenlijk werkt hun systeem het best in een rigide arbeidsmarkt als de Belgische, met een groep ‘insiders’ en een groep ‘outsiders’. De insiders zijn de mensen met een baan die meestal goed betaald worden. Worden ze ontslagen, dan kunnen ze rekenen op een mooie opzegvergoeding die zwaar belast wordt, wat geld naar de sociale zekerheid loodst. Belangrijk voor de sociale zekerheid.
Daarnaast is er de groep outsiders die door hoge loonkosten en strenge arbeidsreglementering moeilijk aan een job geraakt en lang in de werkloosheid blijft. Dat is een legioen uitkeringstrekkers dat de vakbonden nodig heeft om het verdienmodel te kunnen handhaven, en dus zelf voldoende mensen aan de slag te houden voor het dossierbeheer. Het is een perverse redenering en aanpak, maar die was decennialang succesvol voor de vakbonden. Tot vandaag.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETENIedere week selecteren we de meest opvallende uitingen van woke gedachtegoed in deze contreien
Lumumba overal
“Het is een druilerige herfstavond in het jaar 2045. De Tesla-zweefmobiel zet je af op het LED-verlichte Lumumbaplein in Lumumbaville (voorheen Brussel), in Lumumbië (het autonome EU-district voorheen bekend als België), alwaar je een Lumumba Cola drinkt en een friet met mayonaise eet in de Lumumba Frites-frituur, alvorens een virtual reality-biopic over Patrice Lumumba te beleven in de Lumumbazaal van de Cinéma Pathé! Lumumba. Zelf zat je liever met je maten in de Lumumba Arena naar de sportbalmatch te kijken, maar je had nu eenmaal iets goed te maken bij je vrouw.”
Men kan de Universiteit Antwerpen veel verwijten, maar niet dat ze geen architecturale pareltjes tot haar patrimonium kan rekenen. Het Hof van Liere, de stadscampus, stamt uit de zestiende eeuw en is wellicht het meest bekend. Maar ook de campus Middelheim mag er wezen, met zijn iconische art-decohoofdgebouw dat het rectoraat van de unief huisvest.
Die campus en het hoofdgebouw kennen een hele geschiedenis. Het kenmerkende dak, dat het gebouw zijn art-decokarakter geeft, was er nog niet toen het gebouw in 1923 werd ingewijd. Dat kwam er pas een kleine tien jaar later, bij een renovatie na een felle brand.
Belangrijker voor ons verhaal is dat het gebouw tot 1961 de Koloniale Hogeschool huisvestte en er zijn naam aan ontleende. Daar werd de toenmalige Belgische ‘koloniale elite’ opgeleid. Het elitaire karakter van het onderricht bleek onder meer uit het strenge ingangsexamen en het internaatsysteem dat er gehanteerd werd.
Aula LumumbaOmwille van die koloniale erfenis besloot Herman Van Goethem, rector van de UA, dat een van de aula’s in het gebouw op 31 maart vernoemd zal worden naar de vermoorde Congolese onafhankelijkheidsstrijder en premier Patrice Lumumba - ook de Belgen hadden een hand in die moord.
“In de decennia na zijn dood is Lumumba zichzelf als het ware overstegen en uitgegroeid tot een belangrijk symbool dat staat voor emancipatie, respect, gelijkwaardigheid, mensenrechten”, aldus de rector. “Met deze ceremonie van naamgeving zal op 31 maart, in aanwezigheid van familie van wijlen premier Lumumba, in een voormalig Belgisch
officieel gebouw een aula naar hem genoemd worden. Als eerbetoon. En als baken van reflectie over de wereld die we willen. Elk jaar zal de Universiteit Antwerpen in maart bijzondere activiteiten organiseren rond inclusie en diversiteit voor de brede doelgroep van studenten en personeelsleden.”
Westerse dekoloniseerders
De vernoeming van plaatsen, straten of pleinen naar Lumumba is een van de steeds terugkomende eisen van de dekoloniseringsbeweging. Tal van Vlaamse gemeenten kregen of krijgen intussen al zo’n Lumumbastraat of -plein, of spelen op zijn minst met het idee. Meer nog, het lijkt alsof Lumumba de enige Congolese onafhankelijkheidsstrijder is die die eer te beurt valt.
Dat heeft natuurlijk alles te maken met het Belgische schuldgevoel dat rond de casus-Lumumba speelt. Lumumba is tegenwoordig eigenlijk belangrijker voor westerse deugers dan voor de Congolezen zelf.
Open Vld verbindt lot aan voortbestaan van België. Het ziet er slecht uit.
De fundamentele twijfel bij Open Vld over hoe het nu verder met de partij moet, zorgt voor grote onzekerheid en zenuwachtigheid. De partij verliest al twintig jaar de verkiezingen. Met Alexander De Croo levert Open Vld wel de premier, maar de liberalen kunnen hun stempel niet drukken. Vincent Stuer wil de partij reanimeren door “een schoktherapie” te organiseren. “De gelatenheid rond de partij is groot.” Hij pleit dan ook voor “een radicale vernieuwing” met allemaal nieuwe lijsttrekkers. Zijn voorstel is doortrokken van de wanhoop die bij de Vlaamse liberalen heerst.
Met een ‘liberaal manifest’ introduceert Vincent Stuer nieuwe spelregels om Open Vld opnieuw tot leven te wekken. ‘De weg (terug) naar politieke vernieuwing’ leunt sterk aan bij het Tweede Burgermanifest van Guy Verhofstadt van ruim dertig jaar geleden. Verhofstadt pleitte voor een nieuwe politieke cultuur die de kloof met de burger moest dichten. De oude politiek werd door de gewezen liberale premier “de illegale staat” genoemd, die door de christendemocraten en de socialisten werd verdedigd. “De nieuwe politiek” moest de burger vrij laten en vertegenwoordigde hun echte belangen.
Profeet Verhofstadt
De doortocht van Verhofstadt als premier was een drama voor het land. Hij verkocht onze energievoorzieningen aan Frankrijk en door de snel-Belgwet behoorde de Belgische nationaliteitsverwerving tot de soepelste ter wereld. De afbouw van pensioenfondsen en de sale-and-leaseback van overheidsgebouwen hebben het land miljarden gekost. Volgens Peter De Roover (NVA) zijn er mensen “in de gevangenis die minder schade hebben berokkend”. Na dit enorm debacle vormen de geschriften van de liberale Gentenaar de inspiratiebron voor Vincent Stuer. Het zegt veel over de ernst van de crisis waarin de Vlaamse liberalen verzeild zijn geraakt.
Vincent Stuer is columnist bij De Morgen en draait al meer dan twee decennia mee in de binnen- en buitenlandse politiek. Hij begon als woordvoerder van Karel De Gucht, toen die nog voorzitter was van de VLD. Stuer volgde Karel De Gucht naar Europa, toen hij Europees commissaris werd. Vincent Stuer werkte intussen voor verschillende commissarissen en parlementsleden, en kent de interne politieke keuken. In 2024 mikt hij op een verkiesbare plek op de Europese lijst.
Vincent Stuer is een vurige liberaal die vindt dat de individuele rechten van de burger tegen onder andere de natiestaat moeten worden beschermd. “De natie en alle maatschappelijke instituten hebben altijd iets onderdrukkends in zich gehad… Nationalisme en identiteitsdenken zijn potentieel gevaarlijk”, zei hij vorig jaar in een interview in De Morgen. Hij omschrijft zichzelf dan ook als een belgicist.
In navolging van zijn profeet Verhofstadt, pleit Vincent Stuer voor een “kerntakentoets”. “Meer overheid is minder goede overheid”, laat hij zich ontvallen. Hij hekelt de particratie en pleit voor een radicale decumul. Hij vindt dat er rond premier De Croo een nieuwe partij moet worden gebouwd. “We hebben sinds Verhofstadt eindelijk opnieuw een zon in ons liberale sterrenstelsel”, meent Vincent Stuer.
De loodzware uitgaven in de sociale zekerheid leggen een tijdbom onder de federale schatkist
Voordien werkte Stuer mee aan een ‘brandbrief’ waar jonge liberalen hun ongenoegen over de partij ventileerden. In een interview in De Standaard duwde hij de vinger pijnlijk diep in de wonde: “De bankencrisis, de eurocrisis, de migratiecrisis, de klimaatcrisis… Nergens heeft Open Vld het marktleiderschap, laat staan een standpunt waarin mensen zich herkennen.”
De financieringswet
De zenuwachtigheid binnen Open Vld groeit zienderogen. Binnen Vivaldi krijgt de partij haast niets meer voor elkaar. In het gedwongen ontslag van staatssecretaris voor Begroting Eva De Bleeker heeft premier De Croo zich danig verslikt. Het hele incident legde niet alleen de afrekeningcultuur in de partij bloot, maar ook de dramatische begrotingscijfers die tot de slechtste van Europa behoren. De hele affaire zorgde voor grote zenuwachtigheid. In het tv-programma De
Afspraak beschuldigde Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert Isolde Van den Eynde van Het Laatste Nieuws van partijdigheid omdat ze kanttekeningen plaatste bij de begroting en het ontslag van De Bleeker.
Tijdens een ideologisch congres in mei wordt gemikt op een aantal ‘verhaallijnen’ die in 2024 de kiezers moeten overtuigen. Ver zal Open Vld niet moeten zoeken. De Waalse en Brusselse financiën dreigen de komende jaren door het wurgend financieel pad van de bijzondere financieringswet verder te ontsporen. Op de achtergrond speelt nog een veel ernstigere zaak: huisbankier Belfius weigerde in september 2022 om het zogenaamde kassacontract, waarbij men voor de Waalse overheid werkingsmiddelen financiert, zomaar te verlengen. Bovendien leggen de loodzware uitgaven in de sociale zekerheid een tijdbom onder de federale schatkist.
Zo heeft Open Vld alvast een verhaallijn voor haar congres in mei. Ze kan de volgende staatshervorming met vergaande bevoegdheidsverdeling op de agenda plaatsen om zo van wat van België zal overblijven te redden. Als de partij tenminste de kiesdrempel haalt.
JULIEN BORREMANSBrusselse meerderheid stemt bedelreglement weg
In het Brussels Parlement werd vandaag een wetsvoorstel van cd&v en N-VA weggestemd dat een algemeen reglement wilde invoeren voor bedelaars in de Brusselse gemeentes. “Een verloren kans”, oordelen volksvertegenwoordigers Mathias Vanden Borre (N-VA) en Bianca Debaets (cd&v). In tegenstelling tot in verschillende Vlaamse en Waalse steden komt er voorlopig geen reglement voor bedelaars in Brussel. Cd&v en N-VA stemden voor, MR onthield zich. Alle andere partijen stemden tegen.
Met een ‘liberaal manifest’ introduceert Vincent Stuer nieuwe spelregels om Open Vld opnieuw tot leven te wekken
Wie Brussel bezoekt, wordt geregeld geconfronteerd met bedelaars die postvatten aan bankautomaten, die langskomen aan terrassen, enzovoort. Vaak gaat het om bendes van mensenhandelaars die kwetsbare mensen - en vaak zelfs kinderen - laten bedelen en er hun verdienmodel van hebben gemaakt.
Voorbeeldsteden
In steden als Gent, Antwerpen en Oostende kunnen dergelijke agressieve vormen van bedelarij bestraft worden met een GAS-boete. Ook in Charleroi, Namen en Luik is bedelen niet meer toegelaten in het stadscentrum of op terrassen, markten, aan scholen en aan geldautomaten.
Het merendeel van de Brusselse gemeenten heeft het bedelen niet gereglementeerd. Enkel in Etterbeek en in de stad Brussel zijn er (beperkte) reglementen opgesteld. Zo is in Brussel-stad bedelen met kinderen niet meer toegelaten. Toch worden mensen nog dagelijks aangesproken door zeer jonge kinderen, bijvoorbeeld op de drukke Nieuwstraat. “Op die manier moeten zowel Brusselaars als pendelaars en toeristen maar leren leven met een stad die onveilig of onaangenaam aanvoelt”, reageert Mathias Vanden Borre (N-VA).
“Niemand is gebaat bij het bedelen op straat. Zeker kinderen horen niet op straat te zitten, maar wel in een kinderdagverblijf of beter nog op school”, vindt cd&v-parlementslid Bianca Debaets. “En de volwassenen moeten begeleid worden naar sociale voorzieningen zodat ze hun leven terug op de rails krijgen.”
Om de bedelarij in te perken dienden de N-VA- en cd&v-volksvertegenwoordigers een resolutievoorstel in. Daarin werd een algemeen bedelreglement voor de 19 gemeenten beschreven, dat het agressief bedelen verbiedt. Dat voorstel werd door de meerderheidspartijen weggestemd. “Helaas hadden PS en Ecolo alweer hun oogkleppen op en is er
volgens hen helemaal geen bedelprobleem. Criminele netwerken van mensenhandelaars die kinderen laten bedelen moeten zich - helaas - nog geen zorgen maken”, betreuren twee fracties.
WANNES NEUKERMANSLuister naar PAL CAST U aangeboden door PAL NWS en ’t Pallieterke.
Stijn Derudder is uw gastheer van al onze podcasts.
Elke week kan u de podcastversie van een of meerdere van onze interviews beluisteren. In andere podcasts komen ook onderwerpen die niet in ’t Pallieterke verschenen aan bod of gaan we net dieper in op zaken die nog wat meer aandacht verdienen.
Te beluisteren op o.a. Spotify, Apple Podcasts en palcast.be.
BRUSSEL
“Criminele bedelbendes moeten zich nog geen zorgen maken”© PHOTONEWS
Een fusie alleen zal de centrumpartijen niet redden
Vorige week werd er nog maar eens voor een herverkaveling van het Vlaamse partijpolitieke landschap gepleit. Deze keer was het Herman Van Goethem, rector van de Universiteit Antwerpen, die voorstelde dat cd&v zou samengaan met Open Vld of Vooruit. Er zal echter meer nodig zijn dan alleen maar één of twee fusies om de centrumpartijen te kunnen redden.
In een interview met Gazet van Antwerpen stelt Herman Van Goethem dat “de traditionele partijen electoraal te zwak zijn voor een sterk centrum”. Bij die centrumpartijen rekent hij niet alleen cd&v, Open Vld en Vooruit, maar ook N-VA en Groen, wat aangeeft dat hij het centrum redelijk breed inschat.
Vijf centrumpartijen vindt hij minstens één te veel. Liefst van al zou hij slechts drie centrumpartijen zien, waarbij de fusies dan voor de hand liggen: helemaal in het centrum cd&v en Open Vld die samengaan, en centrum-links Vooruit en Groen. Een aparte groene partij vindt hij overigens niet meer van deze tijd.
Grijze centrumpartij
Omdat Vooruit het tegenwoordig goed doet in de peilingen, denken we niet dat een fusie met Groen in de nabije toekomst aan de orde is. Voor cd&v en Open Vld, die beide tegelijkertijd in de electorale problemen zitten, ligt dat anders. Maar tenzij rector Van Goethem andere peilingen gezien heeft dan wij, is er voorlopig geen gevaar dat ze in een van de Vlaamse kieskringen onder de kiesdrempel duiken. Een centrumkartel heeft op dit ogenblik dus weinig zin: veel zetelwinst zou zo’n kartel niet opleveren, maar zeker wel veel ruzie over welke partij welk kopstuk op welke plaats van de lijst mag zetten.
Het probleem van cd&v en Open Vld is net dat ze hun programma helemaal niet uitgevoerd hebben, integendeel zelfs
Wat dan met een fusie tussen cd&v en Open Vld? Ideologisch dreigt het vooral een saaie grijze brij te worden. Nu reeds valt amper te achterhalen waar cd&v voor staat, behalve dat de partij vorige week ontdekt heeft dat ze de ouderen wil aanspreken. Er is echter een tijd geweest dat de partij kon beweren dat ze tenminste voor goed bestuur stond. Maar als ze op dat punt nog enige geloofwaardigheid bezat na het mislukte ministerschap van Wouter Beke,
verdween het laatste restje ervan in het rioolputje toen Hilde Crevits in september uit ziekteverlof moest terugkomen om de Vlaamse begroting te redden na een mislukte demarche van haar partijvoorzitter Sammy Mahdi.
Open Vld zet zich dan weer graag in de markt als een liberale partij die voor minder belastingen en minder overheid is. Maar eens aan de macht scheept de partij de kiezer op met covidpasjes, praktijktesten en alsmaar hogere belastingen. We zijn het dan ook helemaal niet eens met Herman Van Goethem wanneer hij stelt dat de traditionele partijen “grosso modo” hun programma uitgevoerd hebben. Het probleem van cd&v en Open Vld is net dat ze dat helemaal niet uitgevoerd hebben, integendeel zelfs. De partijvoorzitter van Open Vld is zelfs het vleesgeworden voorbeeld van hoe je je kan laten verkiezen met het ene programma om daarna precies het omgekeerde te doen…
Nood aan een sterk centrumprogramma
Overigens, als er bij cd&v en Open Vld toch nog een restje ideologie overblijft, dan is dat bij cd&v een vorm van zoetwaterchristendom dat zich nog eens zwakjes wil uiten als het over abortus of euthanasie gaat, en bij Open Vld een krampachtige vrijzinnigheid die zich op precies datzelfde thema in de tegenovergestelde richting wil doen gelden. We wensen degenen die het ethische luik van het programma van die nieuwe centrumpartij gaan schrijven dus veel goede moed toe.
We zijn het trouwens volmondig eens met Van Goethem dat ook centrumpartijen sterke programma’s nodig hebben om electoraal sterk te kunnen staan. We zien echter niet in waarom cd&v en Open Vld zouden moeten samensmelten om tot zo’n sterk programma te komen. Integendeel zelfs: een fusie lijkt net een noodgreep om helemaal niets aan hun zwakke programma’s te moeten
doen. Bovendien is het een veeg teken dat de rector zelf ook niet goed weet waarover het programma van een centrumpartij zou moeten gaan: “Dat kan over de vergrijzing gaan, of het klimaat, de zorg of het onderwijs.” Echt wervend klinkt het toch niet.
Ook op het persoonlijke vlak zien we het nog niet meteen goed komen in die centrumpartij. Hoeveel cd&v’ers zouden staan springen om op hun nieuwjaarsreceptie Georges-Louis Bouchez tegen het lijf te moeten lopen? En gaat in zo’n centrumpartij de gezinsdag van cd&v op de schop, of zullen we daar toch Jean-Jacques De Gucht kunnen aantreffen in de buurt van huilende baby’s, of een Mathias De Clercq die met veel zwier aan een valse joint trekt?
Niemand zit op “Open cdl&v” te wachten
We denken dan ook niet dat er veel kiezers op een fusie tussen cd&v en Open Vld zitten te wachten. Wie vandaag twijfelt tussen cd&v en N-VA, zal na zo’n fusie snel bij N-VA zitten. Welke N-VA-, Vooruit- of Groen-kiezer zou dan wel voor zo’n centrumpartij willen stemmen? Zelfs het kernpubliek van zowel cd&v als Open Vld kan je op die manier aan het twijfelen brengen. We denken dan ook dat tien plus tien hoogstens vijftien zal blijken te zijn, en een verkiezing later zelfs nog maar tien.
FILIP VAN LAENENMatthias Diependaele (N-VA) wil platform waarop burger kan zien waar elke euro overheidsgeld naartoe gaat
Vlaams minister van Financiën en Begroting Matthias Diependaele (N-VA) spreekt in een interview met De Zondag over een platform waarop de burger kan zien waar elke euro naartoe gaat én waarom. “Het subsidieregister is een eerste stap in de goede richting”, aldus Diependaele.
Sinds begin september kan elke burger via subsidieregister.be alle financiële steun die vanuit de Vlaamse overheid gegeven wordt opzoeken. Het register kwam het in de nasleep van ‘Sihamegate’, toen bleek dat de voormalige Open Vld-politica Sihame El Kaouakibi voor miljoenen euro’s subsidiefraude had kunnen plegen. Matthias Diependaele noemt het een van zijn belangrijkste realisaties als minister.
Zuinige minister een held
Toch mag het voor Diependaele nog een stap verdergaan. “De volgende stap is het platform aanvullen met de waarom-vraag”, legt hij uit. “De mensen beseffen te weinig dat de overheid geen zak geld is, maar hún geld. Zij zouden daarom ook meer zuinigheid moeten eisen. In Nederland is een zui-
nige minister van Begroting een held, hier is dat ondenkbaar.”
Verder in het interview ging de N-VA-minister in op de heisa die ontstond toen ‘OnlyFans-ster’ Megan bekende dat ze haar belastingen niet betaalde. De Belg blijkt Europees kampioen in belastingontduiking, en dat heeft volgens Diependaele een goede reden. “Omdat het vertrouwen in de overheid ontbreekt. Ik kan dat voor een stuk begrijpen, want er loopt veel fout in dit land.” Diependaele wijst hier naar de klassieke recepten van N-VA - om minder PS en het confederalisme niet te noemen. “Maar belastingontduiking is op geen enkele manier goed te praten. Als u geen belastingen betaalt, dat moet uw buurman daarvoor opdraaien”, besluit Diependaele.
WANNES NEUKERMANSEurostat: België heeft slechtste begroting van hele eurozone
In het derde kwartaal van 2022 heeft België het grootste begrotingstekort van de hele eurozone laten optekenen. Uit voorlopige cijfers die het Europese statistiekbureau Eurostat maandag publiceerde, blijkt dat het Belgische begrotingstekort 5,1 procent van het bruto binnenlands product (bbp) bedroeg. Bovendien kost de hogere rente op Belgisch staatspapier de federale staat 10 miljard euro extra.
In het derde kwartaal van 2022 was België de slechtste leerling van de Europese klas. Het begrotingstekort liep op tot 5,1 procent van het bruto binnenlands product (bbp), terwijl het gemiddelde in de eurozone ‘slechts’ 3,3 procent bedroeg. Dat is ook N-VA-Kamerlid Sander Loones niet ontgaan. Hij deelde de conclusie van Eurostat op Twitter.
De steunmaatregelen die de federale regering nam om de energiecrisis te bezweren, zoals de verlaging van de btw op fossiele brandstoffen, duwen de Belgische
begroting verder in het rood. Volgens de Europese Commissie zijn die maatregelen veel te breed en gaan ze in de verkeerde richting.
In het derde kwartaal van 2022 zijn de begrotingstekorten in de eurozone over het algemeen toegenomen in vergelijking met het voorgaande kwartaal. Die grotere tekorten kunnen deels worden verklaard door de maatregelen die landen namen om de impact van de hoge energieprijzen te verzachten. Desalniettemin slaagden Nederland (0,4 procent), Ierland (3,1 procent)
en Portugal (1,3 procent) erin om een be grotingsoverschot te realiseren.
Hogere rente
Het Federaal Agentschap voor de Schuld becijferde dat de hogere rente op Belgisch staatspapier de federale staat 10 miljard euro extra kost. Zo steeg de rente voor de lineaire obligaties (OLO's) van 0,2 procent eind 2021 naar 3,2 procent eind 2022. Op de 44 miljard euro die de Belgische staat vo rig jaar uitgaf aan OLO’s, moet hij in totaal 14 miljard euro aan interesten aflossen. Op basis van de rentevoeten van 2021 zou dat ‘slechts’ 4 miljard euro zijn geweest.
IN DE KIJKER
Marc Tarabella
Hij is een PS’er en hij wordt genoemd in een corruptieschandaal. Niemand kijkt er nog van op. Integendeel, het bezorgt velen een déjà-vugevoel. Het is een gekende, slechte en voorspelbare combinatie in dit land: socialisme en geld. Het lijkt veel gemakkelijker een hond langs een worstenkraam te leiden dan een socialist langs een hoop geld. Het is een gezegde dat altijd weer opnieuw wordt bevestigd. Dezer dagen gaat het over Marc Tarabella (59), lid van het Europees Parlement (EP), want zijn naam duikt op in het corruptieschandaal dat ondertussen als ‘Qatargate’ bekend is. Als vicevoorzitter van de Delegatie voor Betrekkingen met het Arabisch Schiereiland kwam hij in brandpunt van het onderzoek terecht.
Paul Magnette kon niet anders dan hem ‘voorlopig’ uit zijn partij te zetten. Hij haast zich deze keer, want Magnette wil imagoschade voor zijn partij vermijden, want 2024 komt dichterbij. De sociaaldemocratische fractie in het EP heeft hem overigens ook al aan de deur gezet. Meer nog: het Belgisch parket vraagt de parlementaire immuniteit van Tarabellla op te heffen. Tarabella zou ruim 120.000 euro hebben ontvangen van de spilfiguur, de Italiaan Panzeri, om de economische en politieke besluitvoering in het parlement te beïnvloeden ten voordele van Qatar en Marokko. Naast hem heeft men nog anderen in het vizier, waaronder Eva Kaili, de ondertussen gewezen Griekse vicevoorzitter van het EP. Grootste gemene deler: allemaal socialisten…
Van de kleine politiek…
Marc Tarabella is een typisch PS-product. Zijn grootvader was een Italiaanse gastarbeider die in onze mijnen kwam werken. Marc behoorde tot de eerste generatie die de kans kreeg om te studeren. Na een diploma van regent, behaalde hij er ook een van licentiaat in de sociologie aan de ULiège. Hij sloot zich tijdens zijn studies in de jaren ’80 aan bij de linkse studentenbeweging, waardoor hij opviel bij een aantal top-PS’ers. In 1988 haalde PS-kopstuk Guy Coëmedie zijn politieke mentor werd - hem meteen binnen op zijn kabinet, toen deze voor korte tijd Waals minister-president werd. Nadien verhuisde hij tot 1990 naar het kabinet van PS-minister Bernard Anselme. Van 1990 tot 1994 werkte hij achtereenvolgens als bankbediende bij de ASLK, de Generale Bank en Fortis, waardoor hij in de wereld van het geld terecht kwam. Ook werd hij in 1988 verkozen in de gemeenteraad van Anthisnes, waar hij vanaf 1995 ononderbroken burgemeester zal zijn en zijn partij laat regeren met absolute meerderheden en persoonlijke monsterscores. In zijn gemeente is hij wereldberoemd, mist er geen enkel jubileum of teerfeest, supportert bij het voetbal en wil dat al zijn burgers hem persoonlijk kennen en kunnen aanspreken. Hij is een ‘man van en voor het volk’. De tapkranen stromen op zijn kosten.
… naar de grote politiek
In 2004 volgde hij in het EP Michel Daerden op die Waals minister wil blijven. In 2007 werd de trouwe knecht nog meer beloond en mocht hij tot in 2009 zelf minister zijn in de Waalse en de Franse Gemeenschapsregering. Hij beheert de bevoegdheden Opleiding, Jeugd en Onderwijs voor Sociale Promotie. In dat jaar volgt hij opnieuw iemand op in het EP, in 2014 wordt hij zelfstandig herkozen en in 2019 mag hij alweer iemand opvolgen, deze keer Paul Magnette zelf. Hij scheerde hoge electorale toppen, kwam in de hoogste cenakels terecht en stond dicht bij de grote PS-bonzen. De bomen groeiden tot in de hemel.
Sinterklaas
Van Tarabella zijn geen grote politieke daden bekend in het EP. Als man van ‘den buiten’ volgt hij de landbouwproblematiek wat op. Maar vooral genoot hij altijd van het leven bij een goed glas en een Bourgondisch diner, en liet hij zich welwillend meedrijven op de weldadige stroom. Maar om de eentonigheid van zijn bestaan wat te doorbreken, ontving hij persoonlijk dikwijls busladingen bezoekers/kiezers in het EP. En als jaarlijks hoogtepunt stak hij rond 6 december iemand in een sinterklaaspak en deed er hoogstpersoonlijk een rondgang mee bij het personeel van het EP, waardoor hij zich geweldig populair maakte bij de diensten, maar ook bij de medewerkers van de EP-leden. Hij kondigde de komst van de heilige man telkens aan via mail: “It will also be a chance to share with our colleagues from all across Europe an important tradition here in Belgium.” En ja, hij deelde lekkers uit…
Het was zijn jaarlijkse ‘moment de gloire’ en niemand kon over de Waalse goedzak iets kwaads vertellen. Nadat Qatargate losbarstte, wordt grinnikend gezegd: “Nu is het duidelijk wie de zak van de Sint elk jaar vulde!”
CITAAT VAN DE WEEK
Sarah Schlitz:
“C’est triste”
Staatssecretaris voor Woke Sarah Schlitz (Ecolo) werd door N-VA-Kamerlid Kathleen Depoorter ondervraagd over Unia, dat proactief racistische incidenten lijkt te verzinnen (zo blijkt uit een arrest van het arbeidshof van Antwerpen). Dat zo’n verdelende praktijk überhaupt in vraag gesteld kon worden, kon er niet in bij Schlitz. “C’est triste”, klonk het, gevolgd door een onduidelijke verwijzing of uithaal naar het Vlaams Belang. “Ik ben eerlijk gezegd verbaasd, want racisme blijft een plaag in de samenleving.”
Delegatie van Oekraïens parlement brengt bezoek aan Belgische Kamer
Op voorstel
Oekraïens parlementslid en delegatieleider Jegor Tsjerniev bedankte België voor zijn (militaire) steun en de opvang van oorlogsvluchtelingen. In een gesprek met N-VA-Kamerlid Theo Francken verwees hij naar de “zeer moeilijke” situatie aan het front. “Rusland probeerde op te rukken in het oosten en zuiden van ons land”, schetste hij. “We hebben informatie dat het nieuwe bataljons en brigades voorbereidt op een nieuw offensief.”
Militaire hulp
Om daarop voorbereid te zijn, heeft Oekraïne volgens Tsjerniev meer militaire uitrusting en tanks nodig. “De oorlog kan niet gewonnen worden vanuit de loopgraven. We moeten oprukken tijdens een tegenaanval om zo ons gebied te bevrijden”, zei hij.
“We zijn behulpzaam en proberen te helpen met alles wat we hebben”, antwoordde Francken op die vraag om bijkomende militaire hulp. “De Kamer moet en zal Oekraïne blijven steunen. Nooit keren we ons hoofd weg van de Russische agressie, oorlogsmisdaden en massale mensenrechtenschendingen.”
Ook de plaatsvervangende voorzitter van het Oekraïense parlement, Oleksandr Korniyenko, bedankte op Twitter zijn Belgische collega’s voor de “productieve dialoog”. “Vandaag (dinsdag, red.) hadden we een gesprek met afgevaardigden van verschillende fracties van het Belgische parlement. Ze zijn allemaal verenigd door de wens om Oekraïne te helpen winnen. We zullen de hele wereld verbinden met dit streven”, schreef hij.
ANTON SCHELFAUTMilitaire blog lacht met “grootste wapenlevering ooit” van België
Waals vakbondspersoneel vreest voor ontslag door tekort aan werklozen
Fedasil moet eigendommen verkopen om dwangsommen te betalen: “België breekt elk diepterecord”
Archeologen UGent heropenen onderzoek naar Judith van Francië na aflevering ‘Het Verhaal van Vlaanderen’
BETALEN WE IN EEN AUTONOOM VLAANDEREN MEER OF MINDER BELASTINGEN?
Qua belastingdruk staat België op plaats acht van de OESO-landen, met belastinginkomsten voor de overheid die oplopen tot 42 procent van het bruto binnenlands product. De gemiddelde belastingdruk in OESO-landen is 34,1 procent.
Quasi iedereen is het erover eens dat de belastingen omlaag moeten. Maar in België lijkt dat er niet van te komen. Lukt dat in Vlaanderen wel? We vroegen het aan een aantal experts en politici.
Meer belastingen?
Iemand die ervan overtuigd is dat de belastingen zullen stijgen is Rudy Aernoudt, professor economie aan UGent. “De kostprijs van de splitsing is enorm hoog en dan is er de Belgische staatsschuld nog”, verduidelijkt hij. “Gaan we die delen op basis van het bbp? Dan neemt Vlaanderen 58 procent over. Op basis van het bevolkingsaantal? Ook 58 procent voor Vlaanderen. Dat betekent dat Vlaanderen in Europa de op één na grootste staatsschuld per capita zal hebben, na Roemenië.”
in theorie, mogelijk is. “Het zou kunnen dat Vlaamse autonomie voor meer responsabilisering zorgt”, zegt Ivan Van de Cloot, hoofdeconoom van het Itinera Institute. “Dan kunnen we - bijvoorbeeld op vlak van de vennootschapsbelastingen - een aantal ‘domme’ subsidies schrappen. Dan krijgen we een beter, coherent verhaal en kunnen de belastingen algemeen dalen.”
Hij maakt wel een kanttekening. “Er is momenteel een tendens om steeds meer te verwachten van de overheid. Niet alleen in Vlaanderen of België, maar in heel Europa. Zolang dat zich blijft doorzetten, zal de druk blijven bestaan om altijd maar meer belastingen en overheidsuitgaven te creëren.”
lastingtarieven in te voeren zoals Nederland: minder dus”, zegt ook Herman Matthijs, professor overheidsfinanciën aan UGent. En wat dan met de staatsschuld?
En wat dan met de overheidsschuld, zoals Aernoudt opmerkt? “Dat is een moeilijke vraag”, vindt Van Craeynest. “Gegeven dat het economische draagvlak in Vlaanderen duidelijk groter is dan in andere regio’s en dat Vlaanderen vragende partij is voor meer autonomie, zullen wij een groter deel van die schuld op ons moeten nemen. De budgettaire en economische situatie in Wallonië is van dien aard dat die vandaag geen proportioneel deel van de overheidsschuld aankunnen. Vlaanderen zal dus een groter deel op zich moeten nemen, wat implicaties zal hebben voor onze belastingen.”
betalen. Wat het effect op korte en lange termijn is, hangt allemaal af van hoeveel je cash moet betalen bij een splitsingsakkoord. Daar heb je nu nog geen zicht op, maar in principe moet het mogelijk zijn om de fiscale druk in Vlaanderen te doen zakken richting Nederlands niveau.”
Het is mogelijk
Of Vlaamse autonomie leidt tot lagere belastingen, valt dus niet met zekerheid te voorspellen. Het is alleszins mogelijk. Omdat de financiële draagkracht in Vlaanderen hoger is kan een belastingverlaging zeker, maar veel zal afhangen van de politieke keuzes die gemaakt worden.
Van de Cloot
“Als we nu splitsen, zullen daardoor twee Vlaamse generaties verpauperen. Zeker als Brussel geen deel van de Vlaamse staat wordt. Brussel erbij betekent tien procent van de bevolking en bijna twintig procent van het bbp. Als Vlaanderen zonder Brussel verdergaat, wil dat zeggen dat de 200.000 pendelaars vanaf dan in Brussel belastingen betalen. Op dit moment zijn er ook transfers van Brussel richting Vlaanderen. Dertien procent van de Brusselaars is ouder dan 65 jaar, in Vlaanderen is dat 21 procent. Als die transfers stoppen, is dat natuurlijk een nettoverlies voor Vlaanderen. Puur economisch komt Vlaanderen er dus slechter uit.”
Of minder?
Bij heel wat andere economen is dan weer te horen dat een belastingverlaging, althans
“Bij een Vlaamse autonomie kunnen er ook nog (tijdelijk) transfers zijn, maar je zou die wel meer conditioneel kunnen maken in functie van een aantal afspraken. Wat men met het geld dat daardoor vrijkomt doet, is een politieke keuze. Het is helemaal niet evident dat dit zal leiden tot meer bestedingsruimte voor de individuele burger (lees: belastingverlaging).”
Eenzelfde geluid is te horen bij Bart Van Craeynest, hoofdeconoom van de Vlaamse ondernemersorganisatie Voka. “We zullen op zijn minst de mógelijkheid hebben om de belastingen te verlagen”, zegt ook Van Craeynest. “Binnen België heeft Vlaanderen de grootste economische activiteit en zijn er meer mensen aan het werk. Er is een grotere financiële draagkracht, dus minder belastingen zijn zeker mogelijk. Momenteel sponsort Vlaanderen eigenlijk heel België. Als we dat niet meer moeten doen, komen er heel wat andere middelen vrij. Die kunnen gaan naar minder belastingen.”
“In principe, als je de begrotingssituatie bekijkt, zou het mogelijk moeten zijn om be-
BARBARA PAS FRACTIELEIDER VLAAMS BELANG KAMER
“In een onafhankelijk Vlaanderen verdwijnen de trans fers naar Wallonië, waardoor de Vlaamse overheid 7,8 miljard euro meer ter beschikking heeft. Dat geld moet worden teruggegeven aan de Vlamingen. Ons voorstel (verhoging van de belastingvrije som tot het leefloon en schrapping van de belastingschijf van 40 procent) is doorgerekend en kost 6,8 miljard euro. Het levert de belastingbetaler gemiddeld 1.650 euro op en dan is er nog geld over.”
“Met alle respect voor prof. Aernoudt, maar er is geen enkele wetenschappelijke studie die transfers van Brussel naar Vlaanderen detec teert. Vlaamse pendelaars betalen belastin gen waar ze wonen, ook na de onafhankelijk heid.”
“De totale transfer in de sociale uitgaven is slechts 1,1 miljard euro door het lagere aandeel in leeflonen en sociale uitkeringen. Vlaande ren betaalt 2,9 miljard euro te veel aan sociale bijdragen door de hoge werkzaamheidsgraad. Per saldo: +1,8 miljard euro.”
Herman Matthijs“Er zal vooral afgesproken moeten worden hoeveel en wat er juist betaald moet worden, door wie”, zegt Matthijs. “De overheidsschuld zelf heeft daar niet onmiddellijk een impact op, omdat je die op basis van parameters moet verdelen. De vraag is wat je daarnaast cash moet betalen.”
“Het gaat ook niet pur sang over het geld, want het gaat ook over het territorium dat verdeeld moet worden. Als je Brussel vol ledig aan Wallonië geeft, moet Vlaanderen ook veel minder
SANDER LOONES KAMERLID
Daarnaast zal de overheidsschuld ook impact hebben. Aangezien Wallonië niet in staat is daar een substantieel deel van te dragen en Vlaanderen als vragende partij voor een splitsing misschien meer zal moeten ‘betalen’ voor die autonomie, zal een groot deel van die schuld door Vlaanderen opgevangen moeten worden.
WANNES NEUKERMANS“Een vrij Vlaanderen is goedkoper, dat is evident en zeker. De echte vraag is of er iemand nog gelooft dat we ons dit land kunnen blijven permitteren? Een bedrijf in een gelijkaardige positie was al tien keer failliet geweest. De slechtste begroting van Europa, het enige hogeschuldenland van de EU dat zijn staatsschuld nog verder laat exploderen…” “Natuurlijk zullen de belastingen dus lager liggen in een vrij Vlaanderen met volledige fiscale autonomie. Dat bewijzen we trouwens vandaag reeds: de erfbelasting, verkeersbelasting en registratiebelasting liggen nu al stukken lager in Vlaanderen dan in Wallonië en Brussel. Niet alleen de belastingen liggen lager in Vlaanderen. Ook is Vlaanderen de enige overheid die wél let op de centen.”
“Ons confederalisme werd doorgerekend door externe experten en die bevestigen dat daarmee sterk geknipt wordt in het aantal ministers, politici en kabinetsmedewerkers en dat Vlamingen niet langer eindeloos moeten opdraaien voor de Belgische schuldenputten.”
VLAAMSE AUTONOMIE: WAT BETEKENT HET VOOR U? In de aanloop naar de verkiezingen van 2024 lijken minstens twee partijen alvast zeker de kaart te trekken van meer Vlaamse autonomie: N-VA en het Vlaams Belang. Men haalt hiervoor allerlei argumenten uit de kast, maar voor veel Vlamingen zal de volgende vraag doorslaggevend zijn: Op welke manier heeft meer Vlaamse autonomie of onafhankelijkheid impact op mijn portemonnee?“Het zou kunnen dat Vlaamse autonomie voor meer responsabilisering zorgt”Ivan
“We zullen op zijn minst de mógelijkheid hebben om de belastingen te verlagen”
Bart Van Craeynest
“In principe moet het mogelijk zijn om de fiscale druk in Vlaanderen te doen zakken richting Nederlands niveau”
“Als we nu splitsen, zullen daardoor twee Vlaamse generaties verpauperen”
Rudy AernoudtWe
legden de conclusies van de academici en experten voor aan de communautaire scherpslijpers van de twee V-partijen, namelijk Sander Loones (N-VA) en Barbara Pas (Vlaams Belang).
“Ons voorstel levert de belastingbetaler gemiddeld 1.650 euro op en dan is er nog geld over”
N-VA
“Vlaanderen is de enige overheid die wél let op de centen”
en
MOUMOUTTE
Een scène uit het leven in het Europees Parlement
DEN BRAAF
Waarom zulke hoge - sommigen zouden zeggen: obscene - bedragen? Omdat het nodig was om “de verleiding van corruptie” te vermijden, natuurlijk! Dat was de alfa en de omega, de belangrijkste rechtvaardiging, de dwingende reden voor de cascade van vergoedingen die Europees Parlementsleden ontvangen. Het jaarlijkse budget van het ding is 2 miljard. “Het is niet duur, het is de staat die betaalt”, zoals de voormalige Franse president - en socialist - François Hollande placht te zeggen. Dat was niet genoeg. Ondanks de wereldvermaarde traditie van eerlijkheid van het Waalse socialisme wordt beweerd dat socialistische Europees Parlementsleden, onder wie Walen, hebben geprofiteerd van het Qatarese geldkanon. Het is moeilijk te geloven, want deze partij, de Waalse PS, staat bij ons synoniem voor strengheid en rechtschapenheid. De hoofdverdachte in deze zaak, de heer Panzeri, een voormalig lid van het Europees Parlement, is echter ‘gaan eten’. En, horror, hij ‘rekent’ de heerlijke Marc Tarabella, van de Waalse PS, aan.
“SYMPATHIEKE MAN”
Marc Tarabella, de levende belichaming van gerechtigheid, die door de RTBF meedogenloos in zijn missie van desinformatie voorgesteld werd als “de man die iedereen sympathiek vindt” de dag voordat hij er door Panzeri van werd beschuldigd 120.000 goudklompen in contanten uit Qatar te hebben opgestreken. Sterker nog, Marc Tarabella, iedereen die ooit in de buurt is geweest van zijn grote gestalte met zijn valse airs van Bossemans zonder Coppenolle zal het je vertellen, is de archetypische vriendelijke man. “Den Braaf”, zoals ze in Brussel zeggen! Den Braaf Tarabella zou volgens Panzeri, alias ‘Moumoutte’, die er zelf van wordt beschuldigd de parlementsleden te hebben gedicteerd wat zij over Qatar moesten zeggen, 120.000 euro in eigen zak hebben gestoken.
GEHEIM GESPREK ONTHULD
De technische teams van ’t Pallieterke kunnen de exacte inhoud onthullen van de uitwisseling tussen Den Braaf en Moumoutte in de zitting van het Europees Parlement in Qatar:
De gemiddelde nettobezoldiging van een lid van het Europees Parlement wordt volgens de nationale belastingen geschat op 10.000 euro netto per maand
Moumoutte: “Salve, Den Braaf. Snap je het? Je moet zeggen dat Qatar een sociaal paradijs is, het nieuwe Cuba, alleen beter!”
Den Braaf: “Een sociaal paradijs? Denk je niet dat je een beetje te ver gaat, Moumoutte?”
Moumoutte: “Wil je de bongo-bongo in cash, of wat?”
Den Braaf: “Natuurlijk wil ik dat! Ik ben toch een Waalse socialist!” (verontwaardigd)
Moumoutte: “Allora, je zegt dat Qatar een model is, capito?”
Den Braaf: “Een model! Ja, dat zal ik zeggen: een model!”
Moumoutte: “Ci incontriamo nelle toilette del Parlamento!”
Den Braaf: “Ja, ik zie je in de parlementaire toiletten voor de betaling, hé! Maar eerst vertel ik ze over het model!” (gelach van kamelen die een oase in de woestijn zien)
VERMEEND EN VOORWAARDELIJK!
Natuurlijk is dit alles voorwaardelijk! Wij respecteren nauwgezet het vermoeden van onschuld van de heren Den Braaf en Moumoutte! In tegenstelling tot de voorzitter van de Waalse socialistische partij, Magnette, die zojuist de arme Den Braaf heeft uitgesloten van hun maffia-organisatie, sorry, hun partij.
Dankzij deze vermakelijke affaire zullen wij Europese burgers meer te weten zijn gekomen over de kleurrijke bijzonderheden van de ‘draconische’ verordeningen die van toepassing zijn op de leden van het Europees Parlement die het algemeen belang vertegenwoordigen.
Een parlementslid heeft bijvoorbeeld het recht om geheel verzorgde reizen naar een buitenlands regime te accepteren, zelfs als dat een totalitair of slavenregime is zoals Qatar. Omdat “dit geen corruptie
is”. Is dat zo? Een verblijf van twee weken met alle kosten betaald in een zevensterrenhotel in Doha, met een metgezel die op Trip Advisor door een zekere ‘JC Marcourt, Luik’ met 9/10 wordt beoordeeld, is geen corruptie?
CORRUPTIE
Onder corruptie - in strikte zin - wordt verstaan het feit dat een persoon met een bepaalde (openbare of particuliere) functie een gift of voordeel van welke aard ook vraagt of aanneemt met het oog op het verrichten of nalaten van een handeling in het kader van zijn functie. Sterker nog: hoewel de parlementsleden in principe verplicht waren deze ‘uitnodigingen’ aan te geven, deed de overgrote meerderheid dat nooit, zonder enige sanctie of zelfs berisping. Is het leven van een EP-lid niet prachtig?
Is het leven van een Europees Parlementslid niet prachtig?
VERRAAD
Dit alles is des te pikanter omdat we het niet hebben over corruptie om een overheidsopdracht binnen te halen, de afgifte van een bouwvergunning te versnellen of een ticket op te blazen; we hebben het over het verkopen van Europese wetge ving aan de hoogste bieder: Qatar, Marokko, ... Rusland, China? Wanneer een buiten lands regime het op een par lementslid gemunt heeft, is cor ruptie altijd en overal synoniem met verraad.
In het oude Griekenland werden magistraten die veroordeeld waren voor corruptie ter dood gebracht. Gelukkig voor Den Braaf, Moumoutte en hun soortgenoten hebben wij niet hetzelfde gevoel voor humor als de oude Grieken. Dus, om bij de oude verwij zingen te blijven, laten we zeggen dat het misschien tijd is om de stallen van Augias op te ruimen? Met een Kärcher!
DRIEU GODEFRIDIBent u ooit een lid van het Europees Parlement (EP) tegengekomen dat bedelde in de gangen van de vriendelijke en gastvrije Gare du Midi in Brussel? Ik ook niet.
Een EP-lid verdient 13.944 euro per maand (inclusief onkosten).
Plus 4.716 euro per jaar voor reiskosten. Plus 338 euro vergoeding per dag aanwezigheid bij vergaderingen van de organen van het Parlement.
De gemiddelde nettobezoldiging van een lid van het Europees Parlement wordt volgens de nationale belastingen geschat op 10.000 euro netto per maand.
Ter vergelijking: het gemiddelde Franse salaris bedraagt 2.340 euro netto.
Wanneer een buitenlands regime het op een parlementslid gemunt heeft, is corruptie altijd en overal synoniem met verraad.
“Wel, ik ben in 1980 begonnen in de stellingenbouw. Van handlanger, dus op de grond materiaal aangeven, naar monteur, chef-monteur, brigadier, projectleider… Ik heb het hele proces doorgelopen en had dus wel ervaring in de steigerbouw. Ik heb bijvoorbeeld zelf nog in 1987 de stellingen aan het Justitiepaleis in Brussel gemonteerd. Dat weet ik nog heel goed, want mijn dochter moest toen geboren worden. Ik had toen een ‘bieper’ mee, zodanig dat ik onmiddellijk kon vertrekken als mijn vrouw zou bevallen.”
Is dat een reden voor uw succes: zelf de handen vuilmaken?
“Ja, met alle respect voor de studenten die tot hun 25 jaar naar school gaan, maar dan hebben ze geen ervaring op de werkvloer. Onlangs waren er sollicitanten bij mij gekomen en de vacature was ‘projectleider met ervaring’. Er was daar een 25-jarige ingenieur bij die me vlakaf vroeg: ‘Hoeveel kan ik hier verdienen?’ Zo werkt het niet, hé… Je moet zorgen dat je kán verdienen. En nu moet iemand die alleen naar school is geweest tegen een arbeider met veel meer ervaring zeggen hoe het moet. Volgens mij werkt dat niet. Ik vind dat die het hele proces, van a tot z, doorgelopen moet hebben. Ik ben van aangever opgeklommen tot waar ik nu ben. Het kan niet zijn dat je geen voeling hebt met het bedrijf. Of je moet natuurlijk veel geld hebben, want een Marc Coucke kan natuurlijk wel zeggen: ‘Ik koop dat en dat en dat’, en hij kan er zijn mensen zetten. Maar met een stellingenbedrijf gaat dat niet.”
Hoe komt het dat u die mensen niet meer vindt?
“Ten eerste kost het vandaag allemaal veel te veel geld. Toen ik in 1998 begon, stonden de banken met kruiwagens vol geld klaar, bij wijze van spreken. Als je nu 100.000 euro vraagt, moet je de helft van uw hebben en houden als onderpand geven, want ‘je zal toch niet doodgaan zeker’. De banken zijn niet zo vrijgevig als vroeger en dat is het grote probleem voor jonge mensen met weinig of geen kapitaal. Zij hebben niets meer te zoeken op de markt.”
Welke andere verschillen tussen 1998 en nu zijn er nog?
“De mentaliteit van de arbeiders en bedienden. De werkende mensen worden beroofd door de mensen die niet werken. Het is niet normaal dat je 55 percent belastingen betaalt. Nu krijgen de arbeiders en bedienden een serieuze opslag dankzij de index. Maar waarom geven ze dat niet netto? Dan zijn de werknemers er écht iets mee en kost het minder voor de werkgever. Want de enige winnaar van die indexering nu, is de staat.”
Werken er tegenwoordig ook niet steeds minder Vlamingen op de werven?
“Ik moet eerlijk zeggen: ik ben altijd voor de slogan ‘eigen volk eerst’ geweest. Maar ik heb dat moeten herzien. Ik werkte met 130 à 150 man eigen personeel, en nu werk ik met een veertigtal onderaannemers. Gewoon omdat ik moet. Ik vind geen mensen meer die willen werken. Die zeggen tegen mij: ‘Je bent zot, ik gaan werken? Ik heb
MICHEL VAN DEN BRANDE
Michel Van Den Brande is een bekende Vlaming geworden dankzij zijn opmerkelijke passage in het programma ‘The Sky is the Limit’. Dit jaar viert zijn stelling- en tribunebouwbedrijf Kontrimo zijn vijfentwintigste verjaardag onder zijn leiding. Van Den Brande liet bovendien onlangs weten dat hij misschien wel eens stappen in de politiek zou willen zetten en sprak daarover al met Jean-Marie Dedecker. Tijd voor een gesprek dus.
“De werkende mensen worden beroofd door de mensen die niet werken”
1.700 euro door gewoon te doppen en als ik ga werken is het misschien 2.000 euro netto. En dan moet ik ‘mijne jip afdraaien’, de auto nemen, een ‘schoofzak’ maken… Dan blijf ik lekker thuis.’ Bij het OCMW krijgen ze een cheque van dit, een cheque van dat en worden ze op alle vlakken geholpen. Het verschil tussen werken en niet werken is gewoon te klein. Ik begrijp niet dat ze dat niet oplossen.”
grond kopen, ik kon een mooie auto kopen… Maar we gingen er voor werken. Wij verdienden geld.”
“Nu pakken ze alles af. Zwart geld is al een jaar of tien taboe. Je vindt geen zwart geld meer. Hoe kan de economie dan draaien? Vroeger had iedereen een envelop met zwart geld - ik ook - en daarmee ging ik dan driebanden, een pint drinken, een nieuwe gsm kopen. Dat geld werd terug de economie in gestuwd. Maar nu bestaat dat niet meer, want er is geen zwart geld meer.”
Wat is het grootste verschil met ondernemers hier en in het buitenland?
Klopt het ook niet dat de Vlaming dat soort werk niet meer wil doen?
“Het gaat niet over het soort werk, want overal is er een tekort. Je vindt geen elektriciens meer, geen metsers, geen bezetters, geen loodgieters, geen stellingbouwers… Noem maar op. Je vindt ze niet meer. Tegenwoordig komen alle metsers uit Polen en Hongarije. Die komen hier per vierkante meter stenen zetten. En plus: die mannen mogen ook op zaterdag en zondag werken. Onze werknemers mogen dat niet. En zij wel, maar aan 150 procent, ingeschreven. Dus hoe kan je onze mensen dan motiveren om te werken? Je kan ze alleen motiveren door ze geld te laten verdienen. Maar als dat niet kan… Tja, dan blijven ze gewoon thuis.”
Dus dat zou een oplossing zijn? De Vlamingen genoeg geld laten verdienen?
“Tuurlijk. Ik ben begonnen in 1980. En ik moet zeggen: dat was zwart geld. Ik heb toen als arbeider veel geld verdiend. Maar ik ging er wel voor werken. ’s Nachts, zaterdag, zondag,… Mijn kinderen heb ik niet zien opgroeien omdat ik altijd aan het werken was. Want zo verdien je geld. We gingen vooruit: ik kon een huis kopen, ik kon nog een stuk
“Ik vind het eigenaardig… Het is Europa. De buitenlanders komen hier werken voor 32 euro all-in. Dus ik moet geen auto meer geven, geen tankkaart, geen maaltijdcheques, geen arbeidsongevallenverzekering, geen kilometervergoeding, noem maar op. Onze mensen kosten gemiddeld 22 euro per uur bruto. Maal 2,14 dus: die kosten bijna het dubbele. Het is Europa. Die Polen, Hongaren,… komen allemaal hier werken, aan die loonkost. En feestdagen! 1 november? Kom maar werken, hé jongens. Maar de Vlamingen niet, want dan steken ze ons ‘in den bak’ als we die op 1 november laten werken. Dus dat loopt hier helemaal scheef in Europa.”
“Daarnaast: we worden dan gefactu reerd door een Pools bedrijf via een Belgische vennootschap. Al moet ik wel zeggen dat ze via die ‘checkinatwork’ al veel hebben kunnen oplossen voor die zogezegde schijnzelfstandigen. Wij zijn volledig in orde en werken via checkinatwork met mensen die ingeschreven zijn en per uur betaald worden. Maar dat is maximaal 32 uur. De concurrentie deed het echter ook, dus ik moest ook op de kar springen en met onderaannemers beginnen werken. Anders kon ik niet blijven concurreren.”
U vermeldde de stellingen aan het Justitiepaleis al. Die steigers staan er al 40 jaar en intussen moeten die stellingen zelf al hersteld worden.
“Ik begrijp niet hoe dat kan. Wij zijn in 1983 begonnen met die vier beelden in stellingen te zetten. Die bovenste met dat shortje ben ik. In 1985 of 1986 zijn we daar de
oe ben je erin geslaagd om Kontrimo tot een succes te maken?
Ik moet van die groene mannen echt niet hebben
stellingen beginnen te zetten. En negen jaar geleden hebben wij 58.000 lopende meter hout onder de toren moeten vernieuwen. Want de stelling zelf was natuurlijk niet rot, maar de houten planken die erop lagen waren levensgevaarlijk geworden om over te lopen. Vier, vijf jaar geleden hebben we hetzelfde moeten doen met het hout aan de voorgevel. En er is nog steeds geen beweging. Dus
“Dat is hetzelfde met de wegen. Ze beginnen aan een weg in Haasdonk. Die is nog niet klaar en ze beginnen al aan een andere weg in Belsele, en alles loopt vast. Begin aan een project en werk het af, zou ik denken. Maar nee. Ze hebben 500.000 euro vrijgemaakt om de stelling aan het Justitiepaleis. Als dat geld op is, is het weer gedaan, hé. Ik ga dat niet meer meemaken, dat de stelling wordt afgebroken. Daar ben ik zeker van.”
Sommigen beweren dat het incompetentie van de overheid.
“Dat weten we toch al langer dan vandaag? Ik ben geen geleerde, maar dat
voorbeelden aangehaald van invloed uit de politiek in het ondernemen. Hoe zou je die
“Voor mij is het simpel. Die politiekers krijgen allemaal postjes, worden overbetaald en hebben geen voeling met de arbeiders, werknemers en werkgevers. Eigenlijk had ik graag eens een rendez-vous gehad met Jean-Marie Dedecker, want dat is een man met het hart op de tong. Hij heeft ook al veel goeds gezegd en gedaan. Eigenlijk zou ik in 2024 graag willen dat er bepaalde ondernemers mee in dat politiek landschap stappen.” “Want nu… komaan. Ze gaan dan naar Davos en dat wordt betaald door ons belastinggeld… Voor wie en voor wat? Het is allemaal zo geslepen, ze hebben geen voeling met het werkvolk en ze worden overbetaald om
U vermeldde zwart geld eerder al. Hoe zit het nu met corruptie, vuile spellen, vriendjespolitiek… is dat beter dan
“Maar nee, kijk naar het Europees Parlement! (Windt zich op) Heb jij 150.000 euro in uw zakken? Ik niet hoor! Een jaar of tien geleden werd in een debat gezegd waarom politici zo dik betaald moeten worden. Het antwoord was: ‘Dan worden ze niet omgekocht. Want wie veel geld verdient, heeft dat niet nodig.’ Maar kijk nu eens: die hebben 1015.000 euro per maand en hebben nog steeds hun zak zwart geld aangepakt. En als ik morgen mijn werknemers 100 euro extra geef in het zwart, kan ik ‘den boel sluiten’. Dat is het verschil tussen de on-
Hoe wordt u geconfronteerd als bedrijf met de invloeden van de politiek zoals de loonkosten,
“In 2022 heb ik met dezelfde omzet als in 2021 275.000 euro meer aan mazout moeten betalen. Mijn gasfactuur is van 309 euro naar 1047 euro gegaan. Ik heb verschillende van mijn mensen al geld moeten toestoppen zodat ze hun gas- of elektriciteitsrekening konden betalen. De mensen die stempelen daarentegen die krijgen het zo, en dat is gewoon ver-
Wat vindt u van de groene politiek?
“Met de groene politici kun je echt niet werken. In Brussel, Mechelen, Sint-Niklaas,… Daar maken ze allemaal LEZ-zones. Wij moeten daar een bestelling gaan plaatsen, direct 58 euro boete. Dagelijks krijg ik drie à vier boetes binnen. Ik moet van die groene mannen echt niet hebben.”
Hoe wordt u als bedrijf geconfronteerd met de invloed van Europa?
“Ik verdien graag mijn geld rond de kerk. Ik zit volledig in België, van Durbuy tot in De Panne. Het buitenland interesseert mij niet op werkvlak, maar politiek gezien zwaait Europa hier wel de plak met vergunningen, CO2-normen en andere onnozelheden. Met die foie gras bijvoorbeeld. Hier was iemand die daar na zoveel jaren mee moest stoppen, maar honderd kilometer verder in Frankrijk mag het dan nog wel. Het is toch allemaal binnen Europa? Onze auto’s moeten ook allemaal weg. Ik heb er hier voor een appel en een ei moeten wegdoen, maar in Polen rijden die zonder problemen rond. Waar is Europa dan? België wil gewoon een modelland zijn, maar we gaan gewoon met onze kop tegen de muur lopen.”
Welke wetten of regels zijn het meest storend voor u als ondernemer?
“Het verkeer. We rijden met dertien vrachtwagens in vijfendertig ploegen dag in dag uit. De files zijn ook een groot probleem. Gisteren kwam er een chauffeur die vier uur in de file had gestaan. Ik ga die voor die vier uur ook moeten betalen. De gewestwegen zijn allemaal dichtgemaakt met flitspalen en daardoor slibben de autostrades dicht. Dankzij de groenen rijden we nu allemaal met de fiets, maar we werken niet meer. Met de kerncentrales is dat ook zo. Iedereen gaat er extra bouwen, maar die Tinne Van der Straeten gaat de onze dicht doen. Ik haat dat mens, hé!”
De groenen zijn ook voor de zogenaamde ‘mystery calls’, praktijktesten bij sollicitaties. Wat vindt u daarvan?
“Ik vind dat zever. Wij zijn altijd de racisten, maar de grootste racisten zijn zij. Ze moeten kunnen bidden, ze moeten kunnen vasten en als ze goed werken heb ik daar geen probleem mee, maar volgens de groenen moeten wij ons altijd aanpassen aan de anderen.”
Er wordt gezegd van asielzoekers en immigranten dat zij een meerwaarde zijn omdat zij onze pensioenen zullen betalen later. Gaat u daarmee akkoord?
“Daar werkt geen ene van! Er zijn hier 7.000 Afghanen, allemaal jonge mannen en daar werkt niemand van. Die mannen sturen nog geld van hun dop naar hun land. Ze gaan zelf nog op reis naar Afghanistan, maar werken willen ze niet. Laat je niet zot maken, dat is allemaal zever.”
Wat vindt u van het overheidsbeslag - dat rond 55 procent ligt - en de wijze waarop de overheid al dat geld besteedt?
“Schandalig. Kijk maar naar Frank Vandenbroucke. Die heeft tijdens corona heel wat miljoenen weggesmeten. De politici hun feestjes en reizen en al hun postjes. Ze moeten allemaal tien medewerkers hebben en een Mercedes, en daarboven nog politiebescherming. Allee komaan zeg!”
Is belastingen op arbeid verlagen een oplossing?
“Ja, maar ook de mensen meer laten verdienen zodat ze genieten van te gaan werken. Nu moeten ze met twee gaan werken om hun eten te betalen en hun huis te kunnen afbetalen, en ze komen er niet mee toe.”
Dus ook minder belastingen voor de bedrijven?
“Inderdaad. Ik ben al blij als de belastingen op de arbeiders verlaagd zou worden en als dat zuiver naar hen gaat. Dan kan ik terug met gemotiveerde mensen werken. Nu moet ik tegen die mannen zeggen: ‘Bedankt om te komen werken, ik ben fier dat je nog wil komen.’ Er zijn er zoveel die bijna evenveel verdienen door te doppen en dat is een heel verkeerd signaal geven. We moeten de mensen aanzetten om te gaan werken. Er is werk genoeg.”
Is een kleinere overheid een goed idee?
“Natuurlijk, we hebben toch geen zes, zeven regeringen nodig met staatssecretarissen van dit en dat? Eén regering met één eerste minister en elf andere ministers. Dat is genoeg.”
Hoe zou u dat allemaal
oplossen?
“Het is simpel. Meer mensen aan het werk zetten en hen meer nettoloon laten overhouden. Dan gaan ze van hun eigen meer geld binnenkrijgen. Nu is het andersom. De mensen worden beloond om niet te werken. De nieuwe Belgen moeten niet gaan werken, want die krijgen een leefloon en een sociale woning. Die mensen worden zo aangetrokken met de poort open. Zet de mensen aan het werk en laat ze geld verdienen, dan lost dat probleem zich vanzelf op.”
MOGELIJK ZELF IN DE POLITIEK STAPPEN
Eind augustus vorig jaar kwam u in het nieuws omdat u zei dat u Blankenberge zou verlaten. Dat had volgens u te maken met het bestuur en de politiek.
“Inderdaad. De boosheid is ondertussen wat minder, maar ik begin wel meer en meer na te denken om zelf in de politiek te gaan. Dat meen ik. Regionaal, misschien in Blankenberge. Want er gebeuren veel goede dingen in Blankenberge, maar nog meer slechte dingen. En daar wil ik iets aan doen.”
U vermeldde eerder Jean-Marie Dedecker al. Hoe vergevorderd zijn de contacten met hem?
“Ik moet zeggen: vorig jaar hebben we kort contact gehad. We gingen nu in januari eens iets gaan eten en eens brainstormen. Ik vind dat we dat zeker moeten doen. Ten eerste al voor de werknemers, maar ook voor de werkgevers. Als we als ondernemers niets doen, worden wij gewoon weggepest en weggeblazen door de belastingen. Dan worden we armer en armer.”
“En de armoede die ze binnenhalen moet ook eens gedaan zijn. Want op school… één op drie spreekt geen ‘Vloms’. De onderwijskwaliteit gaat achteruit en ze weten niet
hoe dat komt. Maar ik weet het wel, hoor. Als je tien verschillende nationaliteiten hebt en er spreekt er geen enkele Nederlands, gaat het allemaal achteruit.”
“Dus er moet iets gebeuren in de politiek. Er moeten mensen zijn die er met de grove borstel doorgaan. Tegen het Vlaams Belang zeg ik nee, want die zijn soms te radicaal. Maar ze hebben ook vaak gelijk. Ik heb mijn tv bijna kapot geslagen toen ik die vuile… Brusselaars zal ik maar zeggen, anders ben ik een racist, hé. Stenen naar ambulances smijten, de ordediensten met vuurpijlen bekogelen… Komaan.”
Gaan we u op een lijst zien in 2024?
“Ik ben ermee bezig, maar ik moet voorzichtig zijn met welke partij. Met de traditionele partijen zeker niet. Daarom ga ik eens horen bij Jean-Marie Dedecker. Misschien kan een onafhankelijke lijst ‘Blankenberge leeft!’ ook. Al verschillende ondernemers hebben mij gevraagd of we samen iets kunnen doen. Ik moet beginnen keuzes maken, want een jaar is snel voorbij.”
“De mensen verlangen dat er een nieuwe wind in de politiek komt en ik zeg altijd dat er ondernemers met boerenverstand moeten bijkomen. Je hebt een goede mix nodig, wijze mannen en mensen met boerenverstand.”
Dat is besparen op de politiek, maar we zouden de overheid ook minder taken kunnen laten doen zodat ze zich kan concentreren op enkele kerntaken.
“Het is te zien welke kerntaken. Als ze zich bezighouden met onze energie hebben ze het al goed verpest. Verhofstadt heeft alles verkocht aan het buitenland. In Parijs zitten ze goed te lachen nu. ”
Als u het zou moeten samenvatten: wat is het belangrijkste om het ondernemerschap aantrekkelijker te maken?
“Ik werk in een stiel waarin ik afhang van mijn mannen. Je moet die mensen geld laten verdienen. Ze hebben met de inflatie nu 10 à 11 procent loon bijgekregen, maar ze moeten daarvan te veel aan de belastingen teruggeven. In België wordt het werk te veel belast.”
STIJN DERUDDER WANNES NEUKERMANSHet
tussen werken en niet werken is gewoon te klein
Sandrine Rousseau, de Franse
woke-kampioene
Ze wordt gehaat en tegelijk belachelijk gemaakt door rechts Frankrijk. Maar ze veroorzaakt ook ergernis in de eigen groene rangen. Sandrine Rousseau, lid van de Assemblée Nationale, overdrijft in haar eco-feministisch militantisme, zo is stilaan de consensus.
NEDERLAND
D66: “Bedreiging voor de democratie”
De bal ging eind december vorig jaar aan het rollen. Steeds meer figuren binnen het links-liberale D66 lieten zich ontvallen dat de overheid actie dient te ondernemen tegen ‘extreemrechts’ en ‘complotdenkers’. Meer specifiek werd gedoeld op de partij van Thierry Baudet en de televisieomroep Ongehoord Nederland (ON) van Arnold Karskens. Aanleiding vormde de uitspraak van Baudet in een Amerikaans interview. Daarin stelde hij dat de bestuurlijke elite in de wereld bestaat uit een soort reptielen.
Nepnieuws, racisme en wetenschappelijke consensus
Vicepremier Sigrid Kaag (D66) doet er intussen nog een schepje boven op. Volgens haar zou het verboden moeten worden om in debatten de ‘wetenschappelijke consensus’, tegen te spreken. Dat die wetenschappelijke consensus vaak allerminst bestaat, doet voor Kaag weinig ter zake.
Extremistische moslims en links-radicaal geweld
Vorige week was de Franse zanger Michel Sardou, 75 ondertussen, te gast op tv-zender BFMTV. Sardou, in Vlaanderen bekend dankzij zijn hit ‘Les Lacs du Connemara’ dat menig bruiloftsfeest opluistert, behoort in tegenstelling tot veel acteurs en zangers niet tot de weldenkende bobo-elite. Ambiance gegarandeerd dus wanneer hij aan het woord komt en zich ergert aan een opleiding die hij moest volgen om zo zijn verloren punten op een rijbewijs terug te krijgen, nadat hij op de autosnelweg geflitst werd aan 166 kilometer per uur. “Pure zakkenvullerij, die boetes”, verklaarde hij geërgerd.
Verkeersveiligheid
Maar het was niet zijn betoog over het beleid rond verkeersveiligheid dat de meeste aandacht kreeg. Wel Sardous oproep om een steunbetoging te houden voor de echtgenoot van de groene politica Sandrine Rousseau (50). Zij had immers verklaard dat haar man “un mari déconstruit” was. Een “gedeconstrueerde” man, wat betekent dat hij wel nog de fysieke eigenschappen van iemand van het mannelijke geslacht heeft, maar dat hij in zijn gedragingen dat niet langer is. Niet alleen neemt hij alle huishoudelijke taken op zich die vaak door vrouwen worden gedaan, hij wil ook een soort van antiviriel en antimachopersoon zijn.
Sardou moet daar hartelijk om lachen, want door het te hebben over een gedeconstrueerde echtgenoot maakt Rousseau zich belachelijk. Ze gaat nog maar eens een stap verder in haar feministische obsessie; sommigen zeggen ecofeminisme. Het is het handelsmerk van het parlementslid van Europe Écologie Les Verts (EELV). Al het slechte in de wereld is de schuld van mannen, er moet een einde komen aan het patriarchaat en ook de ecologische ellende is de schuld van eeuwenlang mannen aan de macht. Een woke-betoog eerste klas.
Nu vindt men dat bij de groenen altijd leuk, maar Rousseau heeft de voorbije maanden toch enkele grenzen overschreden, waarbij ze niet alleen zichzelf belachelijk heeft gemaakt, maar ook de hele groene beweging in verlegenheid bracht.
Brokkenparcours
Een overzicht. Zo nam Rousseau een aantal maanden geleden deel aan betoging tegen de onderdrukking van de vrouwen in Iran. En ze vergelijk zich met die vrouwen omdat “linkse politica’s in Europa worden uitgelachen”. Ja, los van de absurde vergelijking: dat dit gebeurt met La Rousseau, is haar eigen fout. Zo zei ze dat de benoeming van Gérald Darmanin tot minister van Binnenlandse Zaken een belediging was voor de vrouwenbeweging omdat hij beschuldigd werd van grensoverschrijdend gedrag. Er was echter geen bewijs voor.
Verder kreeg ze kritiek omdat ze in de openbaarheid had gebracht dat de ex van haar partijgenoot Julien Bayou een zelfmoordpoging heeft gedaan wegens “psychologisch geweld” door hem. Er volgde een aanklacht tegen Rousseau wegens laster. Bij de inval van de Russen in Oekraïne vroeg ze publiekelijk: “Mannen, hoe is het nou om hetzelfde geslacht te hebben als Poetin?” De Franse voetballers op het WK waren “watjes” omdat ze in Qatar onvoldoende opkwamen voor LGBT-rechten. Ze verklaarde vertrouwen te hebben in wicca’s en hekserij-adepten, meer dan in ingenieurs. De hoofdvogel schoot ze vorige zomer af toen Rousseau verklaarde dat de barbecue “symbool staat voor mannelijkheid”. Een braaifeest moest volgens haar ontraden worden, want het was slecht voor het milieu en de volksgezondheid.
Ergernis
Aanvankelijk struikelde vooral rechts over haar gedrag en haar uitspraken. Op sociale media zijn de parodieën van accounts een succes. Maar ook in de eigen partij is er veel ergernis. Dat niet zij, maar partijgenoot Yannick Jadot vorig jaar de presidentskandidaat werd voor de groenen, was al een teken aan de wand. En dan was er een artikel in de radicaal-linkse krant Libération waarin men vraagtekens plaatste bij het radicale feminisme van de groenen en van Rousseau in het bijzonder.
Sommigen zien in de kritiek op Rousseau een typisch Frans verschijnsel. Het zou het land zijn waar machisme nog aanvaard wordt en ‘MeToo’ bijvoorbeeld geen voet aan de grond krijgt omdat Franse vrouwen geflirt - ook op de werkvloer - best leuk vinden. Kan zijn, maar eigenlijk gaat het vooral om het feit dat het wokisme in Europa, en dus ook in Frankrijk, de wind van voren krijgt.
D66 belegde met een hele reeks andere partijen een geheim overleg. Bedoeling was een antwoord te vinden op de wijze waarop Forum Voor Democratie binnen het democratische bestel functioneert. Er werd openlijk gesproken over het verbieden van de partij. Niet alleen politieke bewegingen die D66 een doorn in het oog zijn moeten er intussen aan geloven. Ook tegen de omroep Ongehoord Nederland dienen stappen ondernomen worden, zo klinkt het bij D66 in de wandelgangen. ON werd opgericht door de voormalige oorlogsverslaggever Arnold Karskens en brengt een politiek-incorrect nieuwsprogramma. Tjeerd de Groot, Tweede Kamerlid voor D66 en een van de doodgravers van de Nederlandse boeren in het stikstofdossier, maakte een journalist van Ongehoord Nederland vorige maand nog uit voor “fascist”. De Groot is van mening dat ‘Ongehoord Nederland’ nepnieuws en racisme brengt.
In zijn veelgelezen column in dagblad De Telegraaf merkt voormalig PvdA-minister Ronald Plasterk fijntjes op dat D66 intussen zelf de grootste bedreiging voor de vrijheid van denken, de vrijheid van meningsuiting en de democratie is geworden. Die sociaaldemocraat vindt de houding van D66 erg eenzijdig. Volgens Plasterk is ‘extreemrechts’, of wat daar voor de progressieve liberalen onder verstaan moet worden, geen grote bedreiging voor de rechtstaat. Plasterk somt een lange lijst op van aanslagen die in Nederland doorheen de jaren zijn gepleegd. Telkens kwam het geweld vanuit de extreemlinkse zijde – denken we maar aan milieuactivist Volkert van der Graaf die Pim Fortuyn doodschoot - of vanuit moslimhoek. Hierover rept D66 echter met geen woord.
Ooit werden de Democraten 1966 opgericht als een partij die bestuurlijke vernieuwing wilde bekomen. “Het is de ironie van de geschiedenis dat uitgerekend D66 nu de partij is van het establishment. D66, ooit groot voorstander van referenda en directe democratie, heeft het roer omgegooid”, aldus Ronald Plasterk.
Pleidooi om kiesdrempel in te voeren
Intussen maken oud-politici van buiten D66 zich eveneens druk over het functioneren van de parlementaire democratie. Volgens de vroegere ministers Jo Ritzen (sociaaldemocraat) en oud-staatssecretaris Yvonne Van Rooy (christendemocraat) moet er dringend een hogere kiesdrempel worden ingevoerd. Nederland kent momenteel een erg proportioneel systeem. Wie de kiesdeler van 0,67 procent behaalt krijgt een zetel. Van Rooy en Ritzen zijn daarom een petitie gestart om enkel nog partijen die minstens drie zetels behalen een plek te gunnen in de Tweede Kamer. De petitie werd inmiddels meer dan veertigduizend keer ondertekend.
Het is juist dat er in het Nederlandse parlement momenteel niet minder dan twintig fracties actief zijn. Die wildgroei aan fracties werkt “profileringsdrang van de kleintjes in de hand”, aldus Van Rooy en Ritzen. Heel wat fracties zijn echter pas na de verkiezingen ontstaan, als gevolg van afscheuringen.
Laatste leerstoel Fries in Nederland bedreigd
Het lijkt erop dat de laatste leerstoel Fries aan een Nederlandse universiteit wordt bedreigd. De Nederlandse staat heeft het Fries in 1956 officieel als ’tweede rijkstaal’ erkend, wat concreet betekent dat het, naast het Nederlands, een officiële taal is in de provincie Friesland. Het is in de Friese basisscholen een verplicht leervak, waarbij overigens aan scholen ontheffing kan worden verleend. Aangezien aan 1 op 5 scholen een vrijstelling werd verleend, wordt het Fries als taal dan ook op veel scholen niet systematisch aangeleerd. Friese taal- en letterkunde is echter nog wel een keuzevak waarin examen kan worden gedaan op het niveau van het hoger algemeen voortgezet onderwijs (de havo) en in het voorbereidend wetenschappelijk onderwijs (vwo).
Tot in de jaren negentig van de vorige eeuw werd Fries ook aangeboden aan de Universiteit van Leiden en aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Aan de Universiteit van Amsterdam ging dat iets langer door, tot daar de leerstoel werd opgeheven in 2006. Uiteindelijk was dan één academische studierichting Fries overgebleven, aan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG), maar ook die verloor haar zelfstandigheid in 2013. Het enige wat restte was een hoogleraarschap Fries in ‘breder taal- en cultuurverband’ dat werd waargenomen door Goffe Jensma en dat ten behoeve was van andere studierichtingen waarbinnen Fries als bijvak is opgenomen in het curriculum. Fries wordt in die zin ook door een aantal universiteiten buiten Nederland aangeboden. Het Noord-Fries is een master-studierichting aan de Christian-Albrechts-Universität van Kiel en de Universität Flensburg. Aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden bestaat een HBO-masteropleiding leraar Fries.
“Haalbaarheidsonderzoek”
Na het emeritaat van Jensma in september 2022, stelde de RUG Dr. Anne Merkuur, een universitair docente, aan, maar dit deeltijds en ten voorlopigen titel, waardoor de leerstoel Fries zijn autonome positie binnen de Faculteit der Letteren dreigt te verliezen. De universiteit spreekt wel het voornemen uit om de benoemde docente te begeleiden en te ondersteunen, zodat die te zijner tijd professorabel zal zijn, maar biedt niet de garantie dat op korte termijn weer een
hoogleraar Fries zal worden benoemd. Integendeel, er werd een “haalbaarheidsonderzoek” aangekondigd. Dat besluit leidde tot veel protest in Friesland en daarbuiten. Zeventig schrijvers, wetenschappers en bestuurders uitten zich kritisch in een open brief aan de RUG, er kwamen Tweede Kamervragen, en minister van Binnenlandse Zaken Hanke Bruins (CDA) zei zich “oprecht zorgen” te maken over het behoud van Fries aan de universiteit.
Subsidiedreiging
Met de aanstelling van een universitair docente in plaats van een hoogleraar houdt de RUG zich bovendien niet aan de afspraken met de provincie Friesland. Jaarlijks krijgt de RUG 110.000 euro van de provincie voor het behoud van het Fries aan de universiteit. Een voorwaarde voor die subsidie is dat de RUG een hoogleraar Fries aanstelt wat, tot nader order, niet langer het geval is. Eerder al, in 2021, waarschuwde het provinciebestuur in een kritische brief de RUG om tijdig met de opvolging van Jensma te beginnen. Het feit dat de RUG het Fries ziet als onderdeel van de bredere internationale opleiding doet volgens de provincie “gjin rjocht” (geen recht) aan de positie van het Fries als tweede rijkstaal. De provincie dreigde zelfs, bij het uitblijven van een nieuwe hoogleraar, de subsidie van het Fries aan een andere universiteit toe te kennen. Vooralsnog bleef deze stap uit. Wordt - ongetwijfeld - vervolgd….
HUIJBRECHTSDIPLOMATIEKE VALIES
Frans-Duitse motor blijft sputteren
Het ophalen van herinneringen volstaat wellicht niet om de moeilijke Frans-Duitse relaties recht te trekken, maar wat historisch inzicht kan er wel wezenlijk toe bijdragen. Een hele weg werd afgelegd sinds de Gaulle en Adenauer mekaar vonden, dieptepunten zoals vandaag inbegrepen. Het voorbije weekeinde werd niet enkel dit herdacht, er was ook een gemeenschappelijk Frans-Duitse ministerraad, de 23ste al in zijn genre. Een symbool van toenadering en saamhorigheid, ware het niet dat deze editie al enkele keren uitgesteld werd. Officieel wegens agendaproblemen, officieus wegens verschillende grotere problemen. De Fransen stelden het treffen uit omwille van iets te veel eenzijdig optreden van Duitsland. En wat ook niet helpt: de moeilijke persoonlijke relatie tussen beide leiders. Hoe dan ook, kosten noch moeite werden gespaard om de schone schijn op te houden.
Duitse verdeeldheid
In het licht van het tamme optreden van Macron en Scholz was het wellicht de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock die de meest verrassende verklaring aflegde. Toen ze de beladen vraag rond de levering van Leopard-tanks voorgelegd kreeg, antwoordde ze dat wanneer het verzoek zou komen, we - lees de regering - er ons niet tegen zullen verzetten. “Dat hebt u goed verstaan”, voegde ze er nog aan toe. Dat net zij dit voor een Franse tv-zender stelde en niet kanselier Scholz is volgens menig waarnemer illustratief voor de verdeeldheid binnen de coalitie. De voorzichtigheid die Scholz aan de dag legt springt al een tijdje in het oog, zeker als men ze vergelijkt met zijn liberale en groene coalitiepartners die een meer voluntaristische koers varen.
Jachtvliegtuig van de toekomst
Traditioneel zijn energie en defensie belangrijke vectoren van de Frans-Duitse as. Twee domeinen waar de voorbije maanden heel wat ruis op zat. Tegenover de Franse nucleaire traditie staat de Duitse kernuitstap, wat zich vertaalde in een haast krampachtige obsessie voor gas, en vooral de prijs die ervoor moet worden neergeteld. Als pleister op de wonde werd het voorbije weekeinde een gemeenschappelijk project rond waterstof bekend gemaakt. Een Frans verhaal eigenlijk, maar Duitsland stapt alsnog op
de spreekwoordelijke boot en zal mee betalen om de pijpleiding door te trekken. Sympathiek, maar niet van dien aard om de tegenstellingen te overstijgen. Defensie is dan dat andere pijnpunt. Parijs juicht toe dat de Duitse collega’s door de gebeurtenissen in Oekraïne besloten hebben hun defensiebudget op te trekken, alleen kijken ze iets te snel naar de VS voor aankopen terwijl de Fransen hier vooral een Europees verhaal van willen maken. De frustratie in Parijs zit diep. Duitsland dat met Israël samenwerkt aan een rakettenschild waarbij zij geweerd zijn, Duitsland dat Amerikaanse verkenningsvliegtuigen koopt terwijl de Fransen een alternatief hadden, zulke dingen voeden de ergernis. En toch. In de marge van de tocht had een Franse diplomaat het over de “Duits-Franse motor die weer op volle regime draait”, doelend op het FCAS-project (Future Combat Air System), SCAF voor de Fransen, een jachtvliegtuig voor de toekomst zeg maar.
Diplomatiek optimisme
Niet toevallig komt dat optimisme uit diplomatieke kringen. Daar bekijkt men de dingen in een ruimer historisch perspectief. “Kanselier na kanselier, president na president, op een zeker moment nemen ze hun historische verantwoordelijkheid”, klonk het ‘off the record’ wat plechtstatig. Het voordeel is dat voldoende kanalen tussen beide landen bestaan. Blokkeert het op het ene vlak, dan is er altijd nog wel een kanaal open. Men verwijst ook graag naar Philippe Léglise-Costa en Michael Clauss, respectievelijk vertegenwoordigers van Frankrijk en Duitsland bij de EU. Ze kennen elkaar al een kwarteeuw en hebben een prima band opgebouwd. “Ook al zitten ze niet naast elkaar, zijn ze nooit ver uit elkaars buurt”, klinkt het. En daar lijkt de chronologie van het voorzitterschap wat te helpen. De regel wil dat de plaats aan de tafel van de Raad bepaald wordt door de volgorde van het voorzitterschap. En kijk, slechts anderhalf jaar scheidt het Franse van het Duitse. Want niet enkel betekent dat ze fysiek niet ver van elkaar zitten, maar achter de schermen aan een zekere continuïteit kunnen werken. Een andere diplomatieke bron: “Als puntje bij paaltje komt, draait het altijd rond hetzelfde in Europa: verschillende posities van Frankrijk en Duitsland die overstegen moeten worden.”
MICHAËLOPINIE
Vervolgt Oekraïne christenen?
“Terugtrekkend Oekraïens leger vernietigt Orthodoxe kerken. (…) Het is een culturele oorlog tegen de Russen in Oekraïne. Precies langs een van de lijnen van de ‘Clash of Civilizations’ die Huntington trok. Westerse media verzwijgen dat.” Dit is een tweet van Joost Niemoller, een medewerker en auteur van het Russische propagandaplatform-annex-uitgeverij De Blauwe Tijger. “Zelensky verbant de Oekraïense Orthodoxe Kerk. Zijn regering voert ook razzia’s uit tegen Oekraïense orthodoxe kerken en arresteert priesters.” Dit een tweet van Donald Trump jr., zoon van. Tucker Carlson, die inzake binnenlandse politiek in de VS een scherp en dapper criticus is van alle politiek correcte en marxistische afwijkingen die het Westen verzieken, liet zich voor de zoveelste keer meeslepen door Russische propaganda en verspreidde op Fox News mee het verhaal over de zogezegde vervolging van de Oekraïense Orthodoxe Kerk.
In oorlogstijd worden sommige burgerlijke en politieke rechten vrijheden tijdelijk ingeperkt, zelfs in zeer goed functionerende democratieën. Dat is onvermijdelijk. Als die inperkingen na de oorlog ongedaan worden gemaakt, en als zij beantwoorden aan reële noden inzake nationale veiligheid - en dus geen voorwendsel zijn om de oppositie te liquideren! -, dan is daar niets ondemocratisch aan en geldt dat a fortiori voor landen die geconfronteerd worden met luchtaanvallen en een dreigende invasie, zoals bijvoorbeeld Groot-Brittannië in 1940 en 1941, of met een regelrechte vernietigingsoorlog, zoals Oekraïne nu.
Of men dezelfde begripvolle logica ook mag toepassen op de agressor in zo’n conflict, zoals Nazi-Duitsland en de USSR in 1939 of Rusland in 2022-23, dat is een heel andere kwestie. En bovendien dikwijls een theoretische kwestie, want in deze drie voorbeelden bestonden burgerlijke rechten en vrijheden in de agressorstaten al vóór de oorlog alleen nog op papier. Maar wat legitiem kan zijn voor de verdediger, is daarom nog niet legitiem voor de agressor.
Scherpe veroordeling
Terug naar de kernvraag… Wordt de Orthodoxe Kerk van Oekraïne vervolgd? Helemaal niet. Die kerk heeft net als bijna álle christelijke kerkgemeenschappen in Oekraïne de Russische invasie scherp veroordeeld. Het probleem zit alleen bij de “Oekraïense Orthodoxe Kerk - Patriarchaat van Moskou”, die hooguit 6 procent van de Oekraïense christenen vertegenwoordigt en zichzelf beschouwt als een onderdeel van de Russische Orthodoxe Kerk - zoals de poetinisten Oekraïne beschouwen als een onderdeel van Rusland.
Het Patriarchaat van Moskou is in werkelijkheid een politieke arm van het Kremlin. Het is een eufemisme te zeggen dat het Patriarchaat van Moskou te dicht aanschurkt bij de staatsmacht. Het is er met huid en haar door opgeslokt. De huidige patriarch Kyrill is zijn carrière als kerkleider begonnen als KGB-agent. Hij noemde het regime van Poetin ooit “een wonder van God”. Hij was de drijvende kracht achter het verbod op de activiteiten van Jehova’s getuigen in Rusland. Dat was een grove schending van de godsdienstvrijheid. Kyrill steunde ook de invasie in Oekraïne zonder enig voorbehoud. Als gevolg daarvan sneden zo’n 400 Orthodoxe parochies in Oekraïne hun
Veiligheidsrisico
Inderdaad, op 28 december 2022 hebben de Oekraïense veiligheidsdiensten een aantal invallen gedaan in gebouwen van Orthodoxe groepen die nog steeds heulen met het Patriarchaat van Moskou. Volgens Oekraïne was dat een “counter-intelligence operation”. Een actie gericht tegen medewerkers van vijandelijke inlichtingendiensten dus. Gezien de KGB-banden van het Patriarchaat van Moskou is er geen enkele redenen om te twijfelen aan de noodzaak van zo’n operatie. Als de aanhangers van een KGB-patriarch géén veiligheidsrisico zijn, wie dan wel?
Wie echte mishandelingen van Oekraiense christenen wil zien, moet in de delen van Donetsk en Loegansk gaan kijken die nog door de Russen worden bezet. Daar worden op aanstoken het Patriarchaat van Moskou álle andere christelijke groepen meedogenloos vervolgd.
PAUL BÄUMERETHIOPIË
Zuster Hatune Dogan en haar helpende handen
Zuster Hatune Dogan is een bekende activiste in Duitsland. De orthodoxe kloosterzuster is voorzitster van Helfende Hände, een liefdadigheidsorganisatie die zich inzet voor mensen die vervolgd worden vanwege hun geloof of politieke opvattingen, voor onderwijs in onderontwikkelde landen en vrouwenrechten. Recent verbleef ze in Ethiopië om vluchtelingen te helpen.
“In september ben ik alleen naar Ethiopië gevlogen om de oogoperatiecampagne voor te bereiden. In Ethiopië is geen infrastructuur, ze krijgen alles van buitenaf, ze bevinden zich in een catastrofale toestand”, getuigt Dogan.
Christenvervolging
De politieke situatie in Ethiopië is erg ongunstig. Het land verkeert momenteel in een burgeroorlog. “Ik heb het zelf ondervonden.”, zo getuigt de zuster. “Op 5 december hebben zij 10 kerken en 7 priesters levend verbrand. Duizenden christelijke winkels en huizen zijn verwoest. De huidige premier van het land heeft dit toegelaten. De christenen zijn bang om te vertellen wat er gebeurt en niemand durft dit in de media te vertellen, iedereen die in het openbaar spreekt wordt vermoord.”
In Ethiopië leven veel volkeren met hun eigen tradities en religies, de grootste van hen zijn de Amaras, de Tigray, en de Oromo. De politiek speelt die tegen elkaar uit om aan de macht te blijven. Er zijn meer dan 80 etnische groepen in Ethiopië. Op 6 december zijn aan de Soedanese grens met Ethiopië 200 christenen vermoord door Ethiopische politieagenten die hun eigen misdaden filmden.
1 op 10 blind
Zuster Hanune probeert de vluchtelingen zo goed mogelijk te steunen. “Voedselbedeling is zeer moeilijk omdat mensen allemaal honger lijden. Wij waren ook in Zuid-Ethiopië en hebben daar voedsel en kledij uitgedeeld. Sommige mensen waren letterlijk naakt. Die omstandigheden zijn aanwezig tot voorbij de grens met Kenia.” “In Betrabo hebben wij ongeveer 980 mensen die blind waren hun zicht teruggegeven. Waarschijnlijk gaan we reeds in maart terug voor de jaarlijkse oog- en tandencampagne.”
ITALIË
Die campagnes hebben een grote impact, want 1 op de 10 mensen in Ethiopië is blind. Er zijn verschillende factoren zoals een tekort aan geld voor een bezoek aan een arts, vuil water, tekort aan vitamines en vooral het intense zonlicht dat overdag hun ogen bestookt. Er zijn insecten die graag van het vocht in de ogen drinken, wat tot ontstekingen leidt.
De zuster roept op om te doneren. “Elke euro maakt hier het verschil, ik garandeer jullie dat elke cent bij de mensen aankomt, ik vraag jullie om ons verder te ondersteunen op www.hatunefoundation.de. Daar tonen wij wat we precies ondernemen.”
JAKOB KÜRUM CARL DECONINCKRechtse Italianen in één lijst naar Europese verkiezingen?
In mei 2024 zijn er Europese verkiezingen. Het is duidelijk dat de eenheid die de rechtse Italiaanse politieke partijen tentoonspreidden in 2022 hun sterkte is geweest en de beste troef was om de parlementsverkiezingen te winnen. Sindsdien leidt mevrouw Meloni (als eerste Italiaanse vrouw ooit) een rechtse Italiaanse regering.
Waarom zo’n rechtse
partijen in Italië met het oog op een gemeenschappelijke lijst bij de Europese verkiezingen. Silvio Berlusconi, chef van Forza Italia, verwees naar de mogelijkheid om met een ‘eenheidslijst’ met de Lega van voormalig vicepremier Matteo Salvini en Fratelli d’Italia van huidig eerste minister Giorgia Meloni naar de gunst van de Italiaanse kiezers te dingen.
Rome niet op één dag gebouwd
Toch zijn er enkele hindernissen. Officiële peilingen geven aan dat de partijen van Salvini en Berlusconi verder terrein verliezen. Volgens een recente peiling van YouTrend/Agi Supermedia van 23 december 2022 zou Lega 8,8 procent van de kiezers achter zich krijgen, Forza Italia 6,4 procent. Fratelli d’Italia zouden mogen rekenen op 30,6 procent. Dus: méér gewicht aan Meloni-kandidaten op die toekomstige eenheidslijst?
Bijkomend probleem: de drie partijen van een mogelijke rechtse eenheidslijst behoren tot andere fracties. Fratelli d’Italia maken deel uit van de conservatieve groep ECR in het Europees Parlement (waartoe ook N-VA, het Spaanse Vox en de Poolse PiS behoren), de (grote) groep van Salvini zetelt in de ID-fractie (van onder andere Vlaams Belang en RN) en Berlusconi zelf zit bij de christendemocratische PPE. De Lega heeft 20 Europese parlementsleden, Fratelli hebben er 8.
ECR en ID verdedigen enkele overlappende standpunten, zoals volkssoevereiniteit, identiteit en hun verzet tegen verdere migratie. In zowel Portugal als Zweden deden de rechtse partijen het goed, wat de dynamiek in de verschillende fracties zal versterken. Hoe zich dit allemaal strategisch en politiek zal vertalen, is nog onduidelijk.
PIET VAN NIEUWVLIETVERENIGDE STATEN
Lelijke broedertwist bij conservatieve Amerikaanse opinieleiders
Twee van de meest voorname entiteiten zijn The Daily Wire, vooral bekend dankzij Ben Shapiro, en Louder with Crowder, gedragen door de komiek Steven Crowder. Beide partijen kennen elkaar al jaren en waren, tot nu, vrienden. Beide zijn wereldwijd bekend. Crowder onder meer dankzij het format ‘Change my mind’, waar hij inhoudelijk aangename en onderbouwde gesprekken heeft met andersdenkenden. De speciale aflevering over de verkiezingen in 2020 die vervalst waren volgens Crowder, haalde 8 miljoen kijkers op YouTube alleen, waarmee hij haast groter is dan CNN.
The Daily Wire is dan weer begonnen als een show rond Ben Shapiro en groeide zo eerst uit tot een platform met meerdere conservatieve opiniemakers en nu zelfs tot een productiehuis met 300 werknemers dat films en documentaires maakt. Het meest recente succesvolle voorbeeld is de spraakmakende documentaire ‘What is a Woman’, over transgenders.
The Daily Wire trok intussen ook al enkele grote namen aan, zoals de populaire Candace Owens en Jordan Peterson, zelf gevestigde waarden.
Botsing van stijlen
En dat is net waar Crowder en The Daily Wire lelijk botsen. Ze werken met een ander model, in lijn met de karakters van de grote gezichten. Bij Steven Crowder, zoon van een Frans-Canadese moeder, is alles persoonlijk. Zijn bedrijf begon in zijn eigen huis en de dichte medewerkers zijn persoonlijke vrienden. Omwille van de scherpe aanvallen op links, verbannen sociale media hem voortdurend en hij vecht terug. Links en iedereen die er te zacht voor is, zijn vijanden.
Niet zo bij The Daily Wire. Het is een bedrijf van ‘zaken eerst’. De diepchristelijke Jeremy Boreing regelt er de financiën. Het bedrijf botst uiteraard ook met links, de onverdraagzaamheid in het progressieve kamp is groot, maar The Daily Wire werkt bewust vaak samen met hen en probeert een maximaal bereik te bekomen om een grote publieke impact te genereren. De oorlogen die men voert zijn selectief en gericht, in tegenstelling tot Crowder die all-in gaat, all the time.
Samen sterk?
Ondanks alles vonden Crowder en The Daily Wire het een goed idee om te kijken of samenwerking een mogelijkheid was. En daar liep het helemaal verkeerd. Crowder voelde zich ernstig tekortgedaan door het zakenvoorstel van The Daily Wire. Het contract voorzag een betaling van ‘slechts’ 50 miljoen dollar voor 4 jaar en een resem eenzijdige verantwoordelijkheden rond inkomstenverlies via sociale media of wanneer er geen afleveringen zouden worden gemaakt.
The Daily Wire dacht vooral aan de eigen winkel, iets wat ze nooit ontkennen, integendeel. In hun visie is commercieel succes duurzaam succes en vice versa. Net die aanpak vond Crowder erg beledigend. Hij had een andere kijk en schatte zijn eigen waarde veel hoger in. Crowder zou volgens bepaalde bronnen 120 miljoen geëist hebben, meer vrijheid en minder aansprakelijkheid. Hij ging publiek in de tegenaanval.
Big Con
Uit het niets publiceerde hij een video waar hij ‘Big Con’ door de mangel haalde, een verwijzing naar big business, big tech en ‘con’, dat zowel kan slaan op conservatief als op bedrieger. Hij noemde geen namen, maar al snel werd duidelijk over wie het ging. Meer nog, Crowder had de vertrouwelijke gesprekken in het geheim opgenomen
ze publiek te bespreken. Omgekeerd besprak
regel per regel in een antwoordvideo om de goede trouw te bewijzen.
CARL DECONINCKOud-profvoetballer
Tim Matthys (39) is sinds december vorig jaar technisch directeur van eersteklassevoetbalclub KV Mechelen. Ons gesprek vond plaats de morgen na de bekerwinst tegen KV Kortrijk, een welgekomen zege op dat moment. Ondertussen is er een nieuwe hoofdaandeelhouder - de Nederlander Philippe van Esch -, een kapitaalsverhoging van 4 miljoen euro en een zege tegen directe concurrent KV Oostende. Op enkele dagen tijd zag de situatie van KV Mechelen er al stukken beter uit.
at is jouw specifek doel als technisch directeur?
“Ik denk dat we als club ons eigen DNA moeten behouden. De connectie met de supporters is heel belangrijk. We zijn een club die meer dan tienduizend abonnees heeft, dat is eigenlijk ongezien in België. Dat behoort tot de topclubs. Verder wil ik ervoor zorgen dat KV Mechelen altijd een stabiele eersteklasser kan blijven en dat we om de zoveel jaar kunnen meedoen in de strijd om play-off 1. Dat zijn de grote doelen van de club en als ik daarin slaag, dan denk ik dat ik mijn werk goed gedaan heb.”
Op welke manier houden jullie meer rekening met supporters dan andere clubs?
“Dat gaat ook over rekrutering van spelers. Ik weet heel goed welk soort spelers onze supporters graag zien. Hier zien ze graag spelers die veel lopen en veel werkkracht hebben om de ploeg te ondersteunen. Sommige spelers zijn technisch uitmuntend, maar hebben die werkkracht niet. Dan weet je dat het misschien wel kan lukken, maar als zij dan een paar slechte wedstrijden spelen, gaan ze hen toch verwijten dat zij niet genoeg werkkracht hebben.”
In welke mate is het transferbeleid bij jullie lokaal gericht?
“Zeer lokaal. Dat is altijd al zo geweest bij ons en dat zal ook zo blijven. Goeie nuchtere Vlamingen met een goeie mentaliteit worden hier altijd enorm gewaardeerd. De Belgische competitie is voor ons de interessantste markt en dan kijken we ook naar de competities die het dichtst aanleunen bij onze filosofie en mentaliteit. Jongeren die bij topclubs net iets tekortkomen, zijn vaak spelers die voor ons interessant kunnen zijn. Daarom dat we zeker heel regionaal kijken en ervoor zorgen dat al de beste spelertjes rond Mechelen hier zeker zitten bij de jeugd. Als ze te goed worden, plukken de grote clubs hen sowieso weg. Wij moeten er echter voor zorgen dat die jongens gelukkig zijn in de periode dat ze hier zitten. Wanneer ze immers bij een grote club niet slagen, weten ze dan dat het bij Mechelen niet slecht was en dat het misschien een optie is om terug te gaan. Daar moeten we volop inzetten, want daar is nog een grote markt voor ons.”
“Ons businessmodel is jongeren de kans geven om zich te ontwikkelen en dan proberen met winst door te verkopen. In het voetbal draait natuurlijk ook veel om geld. We moeten zien dat we de club draaiende houden. We hebben veel geïnvesteerd en ook een nieuw stadion gebouwd waaraan veel kosten verbonden zijn. We moeten dus manieren vinden om dat geld te genereren. De Belgische competitie is goed aangeschreven in Europa en de grotere clubs van de grotere competities weten dat als je in België goed presteert, de aanpassing naar de grote competities veel minder is en dat ze daar ook direct performant kunnen zijn. Daar profiteren wij van.”
komen. Je voelt dat ook bij die Afrikaanse jongens, want die zien België als een springplank en willen hier zo snel mogelijk terug vertrekken.”
Aangezien buitenlandse spelers niet altijd een meerwaarde blijken te zijn, is het dan niet beter om gewoon een Vlaming, een Belg te halen?
“Het is een terechte opmerking dat buitenlanders die naar hier gehaald worden een meerwaarde moeten hebben. In de eerste en tweede amateurklasse zijn zeker nog spelers die kwaliteiten hebben om in eerste klasse te spelen, maar die jongens werken vaak al en hebben nog andere bijverdiensten, en dan wordt het voor ons ook al veel geld om hen een beter aanbod te doen. Dat heb je bij die buitenlanders niet. Ik ben er wel van overtuigd dat er nog spelers zijn die die stap kunnen zetten, maar de meeste staan niet te springen om prof te worden en kiezen eerder voor het financiële.”
Mocht KV Mechelen over meer geld beschikken, zouden jullie dan op een andere manier transfers doorvoeren?
In jullie A-kern zitten heel wat spelers van Afrikaanse afkomst. Zie je die diversiteit ook terug bij de supporters?
“Dat is een beetje minder. Mechelen is natuurlijk een multiculturele stad waar veel inspanningen gedaan zijn om mensen te helpen om zich goed te integreren. Het is wel zo dat er bepaalde nationaliteiten nog altijd niet goed de weg naar het stadion vinden. Het zijn nog altijd meer de Mechelaars, de Vlamingen die op de tribunes zitten. We hopen wel om meer van die Afrikaanse nationaliteiten naar het stadion te krijgen. Er is een grote gemeenschap van Marokkanen en Turken bij wie het voetbal ook enorm leeft. Als wij zo’n speler hier zouden kunnen lanceren, dan denk ik dat we ook veel van die mensen naar het stadion kunnen laten komen. We zijn een club die daar zeker en vast voor openstaat, maar momenteel zie je dat nog niet echt in de tribunes.”
Zoeken jullie dan soms echt spelers om die reden en maakt het niet uit vanwaar een speler komt, of zoeken jullie toch altijd eerst lokaal?
“Nee, ik denk dat we dan gewoon kwalitatief naar een ander niveau zullen gaan. Echt goede Belgen die al veel bewezen hebben, verdienen al veel. Als ons budget hoger was, zouden we hen proberen aan te trekken. KV Mechelen zal immers altijd lokaal blijven aanwerven.”
STIJN DERUDDER WOUTER VAN DEN BRANDENIEUWE TIJDEN IN
HET VOETBAL
Er zijn heel wat voorbeelden van schandalen in het Belgische voetbal. Denk je dat het voetbal ondertussen al ‘properder’ is, of zal worden?
“Er zijn een aantal jongeren die we voor enkele miljoenen hebben kunnen doorverkopen. Aster Vranckx is nu de meest recente die voor 8 miljoen euro naar Wolfsburg is getrokken. Dat is een jongen van de academie en dat is fantastisch om te zien. We hebben ook Elias Cobbaut gehad die een transfer naar Anderlecht maakte voor 3 miljoen euro. Dat zijn jongeren die in het begin misschien niet het grootste talent hadden, maar er wel door hun werkkracht en mentaliteit geraakt zijn.”
“We proberen toch wel lokaal te zoeken, want we zien dat jongens die van Zuid-Amerika of andere verre plaatsen komen een langere aanpassingsperiode nodig hebben. We zijn een club die zich misschien niet honderd procent kan inzetten om die integratie zo vlot mogelijk te laten verlopen, want daar heb je een tolk voor nodig en iemand die zich overdag met hen bezighoudt. Het is voor een voetballer erg belangrijk dat hij in een omgeving komt waar hij zich goed voelt dan kan hij ook het beste van zichzelf geven. We moeten daarvoor dan serieuze financiële inspanningen doen en als dat niet meteen rendeert, dan is dat een verlies. Dat maakt het voor ons iets moeilijker omdat ons budget beperkter is ten opzichte van de grotere clubs die wel die begeleiding kunnen geven, maar dan nog zie je dat het moeilijk is. Wij proberen echt te kijken naar jongens die zich snel kunnen aanpassen en ook sportief meteen iets kunnen bijbrengen.”
“Ik zit er nog niet zo lang in. Dat is misschien mijn voordeel. Ik wil altijd heel transparant werken en ga erop toezien dat ik daarin nooit meestap, want dan is je carrière voorbij en, erger nog, je naam is dan bezoedeld. Je kan er niet omheen dat er veel dingen gebeurd zijn in het verleden omdat er weinig controle was. Nu is er heel veel controle en sjoemelen is iets wat enkel de toppers nog zouden kunnen doen. Door ‘operatie propere handen’ en alle controles die erbij gekomen zijn, is het nu erg aan het veranderen. Ik voel dat ook bij de nieuwe generatie makelaars en technische directeurs. Dat is alleen maar goed voor het Belgische voetbal.”
Wat vind je van de evolutie dat steeds meer buitenlandse investeringsgroepen een grote invloed uitoefenen in het Belgische voetbal?
“Dat is begonnen met één club die een buitenlandse investeerder had toegelaten en dat was wel een succes omdat hen dat meer financiële middelen gaf. Dan zijn er heel aantal andere clubs gevolgd. Wij zien nu ook dat ploegen die vroeger een heel klein budget hadden ons nu voorbijsteken. Die kunnen nu lonen betalen die ‘over the top’ zijn voor ons. Als je daarin niet meegaat, dan doek je je club eigenlijk op.”
Groeit de jeugd vlot door naar de eerste ploeg?Is het de bedoeling om de jeugd op te leiden en dan door te verkopen, of toch om ze zo lang mogelijk bij Mechelen te houden?
Wat vind je van de kritiek dat Belgisch voetbal soms op mensenhandel lijkt?
“Ik vind dat niet terecht, want de buitenlandse spelers willen graag naar hier
“Ons businessmodel is jongeren de kans geven om zich te ontwikkelen en dan proberen met winst door te verkopen”
“KV Mechelen zal altijd lokaal blijven aanwerven”
TELEVISIE
The Last of Us
Videospellen zijn al geruime tijd de arcades van weleer ontgroeid. Dat het medium voldoende geëvolueerd is om aangrijpende verhalen te delen op een wijze die dichter aanleunt bij literatuur dan film, bewees onder andere ‘The Last of Us’ al in 2013. Miskleunen als ‘Hitman’ (2007) en ‘Assassin’s’ ‘Creed’ (2016) bezorgden het concept ‘videospeladaptatie’ geen al te sterke reputatie. Gezien het gelauwerde televisienetwerk HBO de productie op zich nam, bleef het desondanks afwachten op welke zijde de opgegooide munt hier zou vallen.
De meest Vlaamse voetbalploeg speelt in… Frankrijk
men nochtans dat het anders kan.
Het leuke in de bekerformule van het voetbal is dat de kleine ploegen een unieke kans krijgen om het op te nemen tegen betere teams. Daarom spreekt men ook van het typische ‘bekervoetbal’. Dat verschilt van de klassieke competitie, want in dat laatste is de eindstand het resultaat van een lange reeks wedstrijden van iedereen tegen iedereen. De nummer één is daar doorgaans echt wel de beste ploeg. In de Pro League is dat Genk dat over alle andere ploegen dendert.
Voor de beker is dat niet zo. Daar hangt alles af van één wedstrijd. Die 90 minuten kunnen allesbepalend zijn.
Voor eersteklasseclubs in de competitie is het een kans om de meubelen te redden, een prijs te pakken of Europees voetbal te spelen. Clubs die in België buiten de top 4 liggen qua budget doen er goed aan om sterk te presteren in de beker. Het speciale is dat elke ploeg meedoet in de bekerformule, dus de allerkleinste clubs mogen het dan opnemen tegen de professionals, en dan kunnen er echt sprookjes ontstaan. Het gebeurt af en toe dat een eersteklasser het moet afleggen tegen een amateurploeg en dan gaat die laatste door naar een volgende ronde.
Flandres intérieure, legde daarom 21 gratis bussen in die van Hazebroek naar het Stade Bollaert-Delelis in Lens reden. Die bussen zaten in geen tijd vol. De kleine Vlaamse dorpsploeg van 2.000 inwoners vult zo een stadion van meer dan 38.000 zitjes, op meer dan een uur rijden. Heel Frans-Vlaanderen staat als één man achter Kassel. Nu al een geslaagd avontuur voor het bestuur van de club, dat de kassa hoorde rinkelen. De sportieve directeur, Gabriël Bogaert, noemt het “surrealistisch”. Voor de fans is het een droom die werkelijkheid wordt.
Vlaamse afficheEen leuke affiche dus. Maar eens mensen de website en sociale media van de ploeg begonnen te bekijken, viel het op dat de daadwerkelijke affiches die de
club gebruikt nog veel leuker zijn. De voetbalploeg van Kassel is namelijk heel erg nadrukkelijk en fier Vlaams. De kleuren van de ploeg zijn geel en zwart, “Tous en jaune et noir”, klinkt het. De Vlaamse leeuw wordt overdadig gezwaaid en op sociale media verschijnt de hashtag TousFlamands. De pers heeft het over “Les Géants de Cassel”, verwijzend naar het oude Vlaamse gebruik van de reuzencultuur.
Het trainingsveld van de ploeg ligt in Noordpene, waar de slag aan de Pene in 1677 plaatsvond. Daar verloor Willem III de veldslag en werd Kassel, samen met een groot stuk Vlaanderen, Frans. Toch lijkt de Vlaamse identiteit er meer te leven en met minder complexen dan bij gelijk welke ploeg aan deze kant van de grens.
Finaal won PSG met 0-7, wat logisch was. Maar de Vlamingen hebben ervoor gevochten als leeuwen en mogen fier zijn op wat ze hebben bereikt.
CARL DECONINCKIn Boston leeft smokkelaar Joel (Pedro Pascal) in een quarantainezone, nadat 20 jaar eerder een schimmel zich als Covid-19 op korte tijd over de hele wereld verspreidde. Al wie geinfecteerd raakt verandert op korte tijd in een moordlustig wezen dat van alle menselijkheid ontdaan is. De gecontroleerde zones bieden werk, onderwijs en voedselrantsoenen, maar zijn tegelijk genadeloos voor al wie zich niet strikt aan de regels houdt. In de platgebombardeerde steden rondom krioelt het dan weer van de geïnfecteerden en overlevenden. Joel en zijn partner Tess aanvaarden de opdracht om het 14-jarige meisje Ellie (Bella Ramsey) veilig buiten de quarantainezone af te leveren aan een groep verzetsstrijders. Gaandeweg beseffen de smokkelaars het belang van het meisje voor de toekomst van de samenleving.
Geslaagde transfer naar televisie
Een postapocalyptische wereld gevuld met zombieachtige wezens is al lang niet meer het meest verfrissende idee. Een van de sterktes van het originele verhaal was net dat die wereld slechts als context fungeerde om de aangrijpende en complexe relaties tussen de personages tot uiting te laten komen. HBO lijkt eveneens dat pad te kiezen en het resulteert tot nu toe in sterke televisie. De gebeurtenissen van de eerste afleveringen sluiten nauw aan bij de oorspronkelijke verhaallijn, met enkele overdachte afwijkingen die de transfer naar televisie ten goede komen. Zo ligt er meer focus op de oorsprong en aard van de schimmelinfectie, een welkome toevoeging voor zowel fans van het origineel als voor diegenen die voor het eerst kennismaken met deze wereld.
Progressief aanbod
Het geprezen origineel biedt voldoende materiaal om de serie te helpen slagen in haar opzet, maar gezien recente controverses als ‘The Witcher’ op Netflix lijkt het duidelijk dat sterk bronmateriaal grote productiehuizen er niet van weerhoudt om fiasco’s af te leveren. Het videospel bevat reeds enkele progressieve elementen als homoseksualiteit en een rassenblinde samenleving en dat aanbod vervult waarschijnlijk al het minimaal aantal woke-elementen dat aanwezig moet zijn in het finaal product. The Last of Us blijft dus grotendeels gespaard van die progressieve agenda die in de laatste jaren reeds veel geliefde werelden onherkenbaar heeft gemaakt.
Enkele brekende grappen en bij momenten een zorgeloze attitude waarop personages met bedreigingen en de dood omgaan, gaat voorbij aan de mentaliteit van figuren die reeds 20 jaar lang de gevaren van een desolaat landschap hebben doorstaan. Het gaat hier weliswaar om een minimale afwijking van de passende humor die het videospel net zeer geslaagd kon aftoetsen aan de realiteit van de wereld.
‘The Last of Us’ is nu beschikbaar op Streamz
SIMON SEGERSHetzelfde bestaat ook in Frankrijk en nu stond er zo’n erg leuke wedstrijd in de zestiende finales van de Franse beker op de affiche. Union Sportive Pays de Cassel, de ploeg van de Frans-Vlaamse stad Kassel die in de zesde klasse van Frankrijk speelt, mocht het maandag 23 januari opnemen tegen een van de beste teams van de wereld: Paris Saint-Germain, de ploeg uit de hoofdstad, waar supersterren zoals Messi, Mbappé en Neymar spelen.
Leuke affiche
De kleine provincieclub heeft natuurlijk de infrastructuur niet en moest gebruik maken van het stadion van een eersteklasser in de relatieve nabijheid. De CCFI, de Communauté de communes de
BOEKDe essentie
Bedenkingen van een bedrijfsleider
In veel culturen wordt nog geluisterd naar het oordeel en advies van de ‘oude wijze’. Wie gelouterd is door het leven, kan veel kennis doorgeven. Het is aan de onstuimige jeugd om hiermee al dan niet iets aan te vangen. “Wat zou ik als 20-jarige graag hebben willen weten, het moment dat ik nog mijn weg in het leven dien te maken?” Met deze insteek nestelde de industriële topman Ignace Van Doorselaere (AB InBev, Van de Velde, Neuhaus) zich achter zijn schrijftafel. Een veelheid opiniestukken en notities groeide uit tot dit boek.
Übermensch
De korte boektitel bevat de kern van de auteur zijn betoog: al het overtollige onkruid wieden dat het zakenleven tegenwoordig overwoekert: onzinnige regels, wollig taalgebruik, oeverloze vergaderingen. Kijk maar naar de banksector en haar legendarische regelneverij. Uit zijn jarenlange ervaring in de gevechtssport ‘krav maga’ put de topman ook inspiratie voor dit boek.
Hou focus in wat je doet, maar wees wendbaar genoeg om met een veranderende wereld rekening te houden.
Maar in het werk is ook plaats voor moeilijke en politiek-interessante boodschappen. In een wereld van de middelmaat pleit Van Doorselaere ervoor te willen winnen. Durf verder te gaan dan je concurrenten! Nietzsche wordt vandaag niet verguisd om zijn vermeende link met het nationaalsocialisme, maar omdat zijn idee van de ‘Übermensch’ (beter worden door te werken aan je eigen tekortkomingen) vloekt met de hedendaagse tendens van neerwaartse nivellering. Die gemakzucht is een instelling die op de gevechtsmat nog taboe is.
Autonoom Vlaanderen
Het is duidelijk dat de schrijver een man met een mening is en niet schuwt deze te verkondigen. Ook als gast in televisiestudio’s poneert hij zijn stellingen, los van de heersende consensus. Zo noteert hij: “België is een moeras van overlegcomités en consensus waarin burgers en bedrijf geleidelijk verstikken en uiteindelijk tot minder economische dynamiek zullen komen. België wordt slecht geleid omdat de ingewikkelde klimop zichzelf niet meer in vraag stelt en er nergens een harde hand is die hem aanpakt.” Het standpunt raakt met het liberale adagium: “Niet de mensen, maar de overheid leeft boven haar stand”. Een stelling echter die elke liberale politicus vergeet zodra hij aan de knoppen zit.
Van Doorselaere is niet per se een Vlaams-nationalist, maar ziet vanuit de realiteit en zijn verworven inzichten mogelijkheden voor een autonoom Vlaanderen. Het heeft daarbij Brussel niet noodzakelijk nodig, want de schaal van Vlaanderen is voldoende om een performante overheid uit te bouwen. En hoewel de Vlaamse overheid is besmet met veel van de Belgische ziektes, is Van
Doorselaere van oordeel dat de kans eigen keuzes te maken een “ongelofelijke bron van kracht en verbetering” is.
Politieke slangenkuil
Om die reden verdedigt hij ook in het boek de keuze voor fiscale autonomie. De werklust en verantwoordelijkheidszin van de Vlaming kunnen een mooi verhaal schrijven voor de toekomst. Bovendien herinnert de schrijver eraan dat net als sterke bedrijven en hun bekende merken, ook naties veel sterker kunnen worden dan men mogelijk acht. Laat ons de middelmatigheid en gebrek aan ambitie definitief achter ons laten.
Het boek ademt in alles een bescheiden, eerlijke en positieve boodschap. In die mate dat een aantal keren de vraag opborrelde of de auteur voor zichzelf geen toekomst in de politiek ziet. Naar het einde klinkt het: “Uit de politiek ben ik weggebleven. Ik had die slangenkuil niet nodig om het leven door te hebben.” Een gevolg van de gekraakte carrières van toplui als Fernand Huts (Katoennatie), Peter Leyman (ex-Volvo) en vele anderen? Moet de Wetstraat zich dan ook niet dringend bezinnen over hoe het komt dat de succesvolle zakenwereld ontmoedigd of gedemotiveerd de politieke kelk aan zich laat voorbijgaan?
PIETER VANDERMOEREIgnace Van Doorselaere, ‘De essentie - Bedenkingen van een bedrijfsleider’, 2022, Ertsberg. 288 p., 27,50 euro ISBN 9789464369717
Sint-Antoniusvieringen erkend als immaterieel erfgoed
LEZERSBRIEVEN
HOFFELIJKE VLAMINGEN EN HUFTERIGE NEDERLANDERS
Pallieterke, Ik ben aan veel vernieuwende ideeën in de artikels van uw blad gewoon geraakt, doch het artikel ‘Hoffelijke Vlamingen en hufterige Nederlanders’ is voor mij een brug te ver. Had meneer Van Amerongen last van de gevolgen van een nieuwjaarsdronk of moeten we het als humor opvatten? Ik heb er mij alvast aan geërgerd.
Eugeen S’heeren, Sint-Truiden
HOFFELIJKE VLAMINGEN EN HUFTERIGE NEDERLANDERS (2)
LINKSE LEUGENS
Vorige week vonden op diverse plaatsen in Vlaanderen de jaarlijkse Sint-Antoniusvieringen plaats. De Vlaamse minister van Cultuur heeft die nu op de Inventaris Vlaanderen van het Immaterieel Cultureel Erfgoed geplaatst.
De Inventaris Vlaanderen van het Immaterieel Cultureel erfgoed geeft een overzicht van ons niet-tastbaar erfgoed: onze gewoontes, gebruiken en praktijken die belangrijk zijn en die we moeten koesteren en doorgeven aan volgende generaties. Op de lijst staan heel wat processies en ommegangen naast onze reuzen, het telen van grondwitloof, de frietkotcultuur, het ritueel klokkenluiden en nog veel meer. Nu zijn ook de Sint-Antoniusvieringen opgenomen in de inventaris.
Vader van het monnikenleven
Sint-Antonius van Egypte, ook bekend als Sint-Antonius Abt, werd rond 250 geboren in Midden-Egypte. Na de dood van zijn ouders trok hij zich terug in de woestijn. Later voegden zich andere christenen bij hem. Zij vormden een van de eerste gemeenschappen van monniken die samenleefden in een klooster. Antonius stierf op 105-jarige leeftijd en al snel na zijn dood werd hij heilig verklaard.
In de elfde eeuw kwamen de relieken van Sint-Antonius naar La-Motte-au-Bois in Frankrijk. Het pestjaar 1089 maakte dat deze priorij een drukbezocht bedevaartsoord werd, tegen de pest en tegen het zogenaamde Sint-Antoniusvuur, een ziekte die zorgde voor hallucinaties en brandende huidaandoeningen die vaak werden verward met de pest. Rond dit bedevaartsoord ontstond de orde van de antonieten. Zij vestigden zich overal in West-Europa, ook in Vlaanderen. De pelgrimage naar Sint-Antonius als genezende beschermheilige bloeide.
Toontje met het varken
Het is aan de antonieten te danken dat de heilige Antonius de bijnaam ‘Toontje met het varken kreeg’. De broeders ontfermden zich destijds over de zieken en om hen te voeden kweekten ze varkens. De orde kreeg het voorrecht om die, voorzien van een belletje
om de hals, vrij te laten rondlopen, ook in de steden. Op de herdenkingsdag van Sint-Antonius (17 januari) werden de varkens geslacht en het vlees onder de armen en de zieken verdeeld.
Door de eeuwen heen zijn de Sint-Antoniusvieringen geëvolueerd en ze zijn vandaag nog springlevend, onder andere in Geel, Edegem, Wolfsdonk, Oosthoven, Herdersem, Houtem, Rotselaar en Glabbeek. Het zijn volksevenementen die starten met een misviering of processie, gevolgd door de zegening van de aangebrachte lokale producten, zoals pensen en broden. Nadien worden de offergaven per opbod
verkocht. De opbrengst gaat naar een goed doel. De dag wordt afgesloten met een groot feest.
Populaire heilige
De belangstelling voor de Sint-Antoniusvieringen groeit jaar na jaar. En ook in de kunst is de heilige een populaire figuur. In talrijke kerken en kapellen staat zijn beeld, vaak met een varkentje aan de voeten. Sint-Antoniusbedevaarten zijn op schilderijen afgebeeld. Bekend is het verhaal van de ‘Verzoeking van Sint-Antonius’. Aan de heilige zouden demonen zijn verschenen die poogden hem van het rechte pad af te brengen. Het is een rijke inspiratiebron geweest voor vele schilders, van Jheronimus Bosch tot Salvador Dali.
MMMVPallieterke, Heeft de Nederlander Tuur Van Amerongen zoveel Nederlandse zelfhaat dat hij vanuit “zijn Portugal” een dom en inhoudsloos artikel schrijft waar niemand een boodschap aan heeft? Hij geeft “een tip van Tuurke”. Wel, laten wij een tip geven aan ‘Tuurke’. Humor bevat uw artikel niet en de adjectieven die u gebruikt zijn aftands, net als de inhoud. Laten we hopen dat de lezers de conclusie over 1830 juist inschatten en dat ’t Pallieterke die prietpraat niet meer opneemt. Over het artikel ‘De vier hoofdzonden van Bart De Wever’: wie zonder zonde is werpe de eerste steen, beste PhD Drieu Godefridi. Misschien was het voor Vlaanderen wel belangrijker dat De Wever zich in de politiek gooide dan dat hij zijn doctoraat verder afwerkte.
Annemie Stoop, Mechelen
LINKSE FRAMING
Pallieterke, Op vrijdag 20 januari het zoveelste staaltje van linkse framing op Eén en Canvas gezien. Het begon al in het nieuws en nadien ook op Canvas waar een 91-jarig slachtoffer van de Holocaust dat jongeren rondleidt in Auschwitz uitvoerig de gelegenheid kreeg om te waarschuwen voor het grote gevaar van zogenaamd ‘extreemrechts’. Dat stelde hij zonder enige nuance gelijk met nazisme en fascisme. En de linkse VRT, hopend dat de kijkers dat zouden zien als een waarschuwing voor het gevaar van het in haar ogen extreemrechtse Vlaams Belang, zag dat het goed was en liet die man genoegzaam zijn gal spuwen over extreemrechts. Ook in ‘De Afspraak op Vrijdag’ was het een links onderonsje met de voorzitter van Vooruit en de rector van de universiteit Antwerpen. De ene een blaaskaak en de andere een vaandeldrager van de desastreuze woke-cultuur. Gelukkig was er ook een politiek journaliste van HLN die nu en dan zorgde voor enig weerwerk. Rousseau en Van Goethem begonnen met een tirade tegen de in hun ogen rechtse bagger op de sociale media, maar kregen daarbij de opmerking van de journaliste van HLN dat er ook vanuit linkse hoek heel wat bagger op de sociale media verschijnt. Hoelang nog zal de openbare omroep zijn linkse propaganda kunnen blijven opdringen aan de Vlaamse bevolking? Hoelang nog gaat de Vlaming toelaten dat met zijn geld aan linkse framing wordt gedaan?
Willy Van der Meulen, Ternat
Pallieterke, Minister van Energie Tinne Van der Straeten zei in De Zevende Dag op 11 september 2022 dat hernieuwbare energie geen afval veroorzaakt, in tegenstelling tot kernenergie. Ik heb hierover een klacht ingediend bij de ombudsman van de VRT, en in de reactie werd bevestigd dat zij deze uitspraak heeft gedaan en dat deze onjuist was. Er zijn vele bronnen die wijzen op de gevaren van het afval veroorzaakt door zonnepanelen. In het artikel ‘The Dark Side of Solar Power’ van 18 juni 2021 in Harvard Business Review wordt bijvoorbeeld melding gemaakt van weliswaar kleine hoeveelheden lood en cadmium in afgedankte zonnepanelen, en van een totaal van 78 miljoen ton afval in 2050. Andere bronnen hebben het over giftig afval van zonnepanelen die in de derde wereld gedumpt worden dat drinkwater vergiftigt. Michael Shellenberger heeft hierover ook veel geschreven. België is ‘wereldkampioen kernuitstap’, want geen enkel ander land haalt een even groot deel van zijn elektriciteit uit kernenergie - ongeveer 50 procent - en besliste desondanks om ermee te stoppen. In België betekent de energietransitie daarom veel meer dan in andere landen de vervanging van kernenergie door hernieuwbare energie, wat geen reductie in CO2-uitstoot met zich meebrengt en ervoor zorgt dat het probleem van het kernafval vervangen wordt door de kwestie van het afval van de hernieuwbare energie. Daarom juist is deze leugen van minister Tinne Van der Straeten zo erg. Door de kernenergie onterecht in diskrediet te brengen, verhindert de ecologische beweging een realistische oplossing voor het probleem van de opwarming van de aarde.
Johan De Clercq, FilipijnenHET VERHAAL VAN VLAANDEREN
Pallieterke,
Het succesvolle programma ‘Het verhaal van Vlaanderen’ leert ons dat de politici van vandaag de patriciërs van gisteren zijn en de ambachtslieden van gisteren de werkenden van vandaag. Zij die zichzelf tot de elite rekenen, zijn in de feiten niets meer dan tweederangsacteurs zonder moraal. De vraag is: hoelang nog?
Marc Bertrand, EdegemONS LEGER
Pallieterke, Men spreekt over ‘the war on drugs’. Een oorlog dus. Wat gebeurt er als het oorlog is? Wel, dan zet men het leger in. Dat het leger geen bevoegdheden meer zou hebben om burgers te controleren, is een drogreden. Het leger kan tijdens het patrouilleren dienen als afschrikking en ter ondersteuning van de politie die onderbemand is. Vroeger kon het leger wel worden ingezet. Het flauwe argument van de heer Jasper Pillen, als zouden jonge mensen in dienst treden om deel te nemen aan avontuurlijke missies in het buitenland, is er ver over. De eerste taak van ons leger is om ons land te verdedigen. Het ministerie is toch dat van ‘Landsverdediging’?
Dirk Callens, BeverenEen lezersbrief insturen?
Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.
e Eerste Wereldoorlog zou bepalend worden voor de toekomst van Moens. Wanneer de Duitse bezetter besliste om, in het raam van de ‘Flamenpolitik’, de Gentse universiteit te vernederlandsen, schreef hij zich op 19 oktober 1916 in als student in de eerste kandidatuur Germaanse filologie. Vijf dagen later ging het eerste academiejaar van start en profileerde Moens zich niet alleen snel als een leergierige studax, maar ook, als bestuurslid van de Politieke Commissie in het overkoepelende studentencorps ‘Hou ende Trou’, tot een vurige propagandist voor het activisme, de politieke stroming die met Duitse hulp de vooroorlogse Vlaamse eisen wilde realiseren.
VEROORDEELD
Zijn betrokkenheid bij het activisme kwam hem na de wapenstilstand in 1918 duur te staan. In tegenstelling tot het grootste deel van het academische korps en heel wat studenten was Moens niet ondergedoken of gevlucht. Hij werd op 13 december 1918 aangehouden om op 27 mei 1919, zonder vorm van proces, te worden vrijgelaten. De blijkbaar niet goed ingelichte raadkamer had geoordeeld dat “zijn jeugdig flamingantisme het vaarwater van het politieke activisme had vermeden”. Op 7 december van datzelfde jaar werd hij echter opnieuw aangehouden en deze keer was het menens. Hij zat een jaar in voorarrest voordat op 8 december 1920 voor het assisenhof van Oost-Vlaanderen zijn proces begon. Twee dagen later werd hij veroordeeld tot vier jaar cel en een fikse geldboete. Zijn veroordeling - van de honderden oud-studenten van Gent werden er slechts acht strafrechtelijk veroordeeld - veroorzaakte een golf van verontwaardiging in de Vlaamse kranten. In het begin van december werden er al door socialistische, katholieke en Vlaams-nationalistische Kamerleden verzoekschriften tot zijn vrijlating ingediend bij minister van Justitie Vandervelde. Deze bezweek voor de druk en op 5 maart 1921 mocht Wies Moens, weliswaar onder voorwaarden, de gevangenis verlaten.
LITERAIRE AVANT-GARDE
Achter de tralies publiceerde hij zijn gedichtenbundel ‘De Boodschap’ en zijn ‘Celbrieven’. Met deze publicaties profileerde Moens zich, samen met onder andere Gaston Burssens, Marnix Gijsen en Paul Van Ostaijen, tot de literaire avant-garde van het humanitair-expressionisme. Die dichters geloofden rotsvast in een - vaak christelijk geïnspireerde - universele broederschap en zagen zichzelf als visionairen die ten dienste stonden van de gemeenschap. De Noord-Nederlandse essayist en collega-dichter Gerard Bruning omschreef Moens in die periode omwille van zijn humanisme, maar ook z’n consequente rechtlijnigheid, niet geheel ten onrechte als “een naneef van St.-Franciscus en Savonarola”. Na zijn vrijlating vervulde Moens meteen zijn legerdienst. In 1922 huwde hij met Margaretha Tas en ging hij - drie jaar lang - aan de slag als secretaris bij het baanbrekende Vlaamsche Volkstoneel. Hij publiceerde de dichtbundels ’Opgangen’ (1922) en ‘Landing’ (1923). In 1923 richtte hij het tijdschrift 'Pogen’ op dat een katholieke dogmatische kunstopvatting en esthetiek verdedigde. Na het vroegtijdige faillissement
MOENS GELOOFDE ROTSVAST IN EEN - VAAK CHRISTELIJK GEÏNSPIREERDE - UNIVERSELE BROEDERSCHAP EN ZAG ZICHZELF ALS VISIONAIR
125 jaar
Wies Moens geleden werd geboren
Op 28 januari 1898 - deze week precies 125 jaar geleden - werd Aloisius ‘Wies’ Moens in SintGillis bij Dendermonde geboren. Als pientere knaap volgde hij de humaniora aan het nabijgelegen Heilige-Maagdcollege in Dendermonde waar hij in contact kwam met de plaatselijke, een paar jaar eerder door Lodewijk Dosfel opgerichte, studentengilde ‘Jong maar moedig’ en de ‘Vlaamsche Bond’. Moens kwam daar sterk onder invloed van de ideeën van Lodewijk Dosfel die de taalstrijd verbond met de sociale strijd.
van ‘Pogen’ en onenigheid bij het Volkstoneel, nam Moens daar ontslag om van zijn pen te gaan leven. Hij publiceerde nieuwe gedichten en vertaalde onder meer Chesterton, Ghéon en Hölderlin. Door het feit dat zijn steeds meer politiek wordende poëzie - in tegenstelling tot zijn vroegste werk - lang niet overal meer positief werd onthaald, ging hij zich evenwel meer en meer focussen op een politiek-ideologisch engagement.
VERDINASO
In oktober 1931 stichtten Moens en Joris van Severen het Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen (Verdinaso), dat de politieke Groot-Nederlandse gedachte en een autoritair ideeëngoed verenigde in een totale maatschappijhervorming: de ‘Dietse volksstaat’.
Nadat Van Severen op 14 juli 1934 de ‘Nieuwe Marsrichting’ aankondigde, een eenzijdige demarche die het einde inluidde van de revolutionaire anti-Belgische doctrine van het Verdinaso, kwam het tot een breuk met Moens die niet kon aanvaarden dat de ‘zui vere’ Groot-Nederlandse gedachte werd prijsgegeven en vervangen door een zogenaamd Bourgondisch ideaal, waarbij gestreefd wordt naar een hereniging met inbegrip van de Walen en de Luxemburgers.
Nadat hij het Verdinaso met slaande deuren had verlaten, stond Moensdie meer en meer de reputatie kreeg van een scherpslijper te zijn - meer dan ooit politiek en ideologisch ge isoleerd. Dat belette hem echter niet om verder de ingeslagen weg van het volks-Dietse nationalisme te bewandelen, waarvan Moens in het door hem gestichte weekblad ‘Diet brand’ de belangrijkste, want in feite, de énige theoreticus werd. Hij pleitte in tal van bijdragen onop houdelijk voor de politieke en staat
kundige eenheid van Groot-Nederland, een Dietse volksstaat op nationaal-solidaristische grondslag. Daarbij maakte hij bewust abstractie van de Vlaamse Beweging en de taalstrijd die hij voorbijgestreefd vond.
RADIO
Kort nadat de bezetting tijdens WO II een feit was, stelde Moens zich kandidaat voor een vacante baan als inspecteur voor de volkshogescholen. Hij kon hiervoor rekenen op de steun van het bezettingsbestuur, maar omdat hij weigerde de officiële Belgische eed af te leggen, verzette secretaris-generaal Marcel Nyns zich tegen Moens en benoemde hij Gerard Walschap. Vanaf april 1941 verzorgde Moens de gesproken radio-uitzendingen van Zender Brussel om in januari 1942 algemeen leider van de omroep te worden. Op 31 december 1943 nam hij echter ontslag omdat hij zich steeds meer ergerde aan de toenemende Duitse inmenging in de programmering. Hij weigerde de zender in te schakelen voor de propaganda van de DeVlag en de Hitlerjugend Flandern. Blijkbaar had men aan Duitse zijde al langer op zijn ontslag geanticipeerd, want al de volgende dag werd hij in deze functie vervangen door componist en dirigent Paul Doulliez, die als Waffen SS-Kriegsberichter aan het oostfront had gediend…
IDEOLOGISCHE INVLOED OP KAREL DILLEN
Bij de bevrijding in september 1944 dook Moens onder. In mei 1947 werd hij bij verstek ter dood veroordeeld. Vier maanden later vluchtte hij naar Nederland waar hij werkzaam was als leraar Nederlands en stichter-directeur van de Limburgse Volkshogeschool Carmel. In december 1968 weigerde hij principieel van de genademaatregel, waardoor hij naar België had kunnen terugkeren, gebruik te maken zolang er geen algemene amnestie zou zijn. Hoewel hij tijdens zijn ballingschap geen actieve rol meer speelde in de Vlaamse strijd, oefende hij met zijn rabiate antibelgicisme grote ideologische invloed uit op Karel Dillen en speelden zijn ideeën ontegensprekelijk mee bij de oprichting van het Vlaams Blok, vier jaar voor Moens in Geleen overleed.
Front vormen
De vierde aflevering van ‘Het verhaal van Vlaanderen’ was opnieuw een kijkcijferkanon. Ik hoorde in Vlaamse kringen weinig negatieve commentaar over deze aflevering over de Guldensporenslag. Ondertussen vraagt iedereen, en vooral ter linkerzijde, zich af hoe het komt dat een programma over geschiedenis zoveel kijkers trekt.
Neen, het stoorde me niet dat Jan Breydel niet aan bod kwam in voorbije aflevering. Evenmin stoorde me het feit dat men in de uitzending benadrukte dat de Guldensporenslag niets te maken had met een of andere talenkwestie, maar dat het een sociale (klassen-) strijd was. Wat uiteraard klopt, al is het toch iets ingewikkelder dan dat.
Laten we ons echter niet blind staren op enkele details in de afleveringen van ‘Het verhaal van Vlaanderen’. Belangrijker is het Vlaanderen van vandaag. Waar staan we en welke strategie moet er gevolgd worden?
Goed om te weten: op dinsdag 17 januari jl. was er (geheim, maar uitgelekt in de pers) een vergadering van de Franstalige Brusselse partijen, met vertegenwoordigers uit meerderheid én oppositie. De vergadering ging door op het hoofdkwartier van de PS in Brussel, en ook DéFI, Ecolo, MR, en Les Engagés (het vroegere cdH) waren vertegenwoordigd. Eén van de agendapunten: een (gemeenschappelijke) strategie uitwerken om een antwoord te bieden aan de Vlaamse eisen voor een mogelijke staatshervorming in 2024.
Franstalige belangen
Dat is de sterkte van de Franstalige partijen: ze vormen front als het erop aankomt om de belangen van de Franstaligen te verdedigen én om elke eis van de Vlamingen af te blokken. En de Vlaamse partijen? De vraag stellen is ze beantwoorden.
Het zou nochtans niet slecht zijn dat ook de Vlaamse partijen eens aan tafel zouden gaan zitten om informeel te overleggen. Neem nu het jongste rapport van de SERV (Sociaaleconomische Raad van Vlaanderen, het overlegorgaan van de Vlaamse sociale partners).
Enkele opvallende vaststellingen in de studie: men verwacht dat de Waalse begroting dit jaar met meer dan 3 miljard in het rood gaat. De Franse Gemeenschap is zo goed als failliet. Komt daarbij dat de deelstaten de komende jaren geleidelijk aan minder geld krijgen uit de federale pot. Vlaanderen zal het dus in de toekomst ook met minder geld moeten stellen, net zoals Wallonië, maar met dat verschil dat de financiële en economische situatie van Wallonië ronduit dramatisch is.
Melken
Het scenario kunnen we dus nu al voorspellen: Wallonië zal geld (moeten) vragen aan Vlaanderen. Maar de Franstaligen vrezen dat de Vlamingen enkel geld zullen geven in ruil voor meer bevoegdheden voor de regio’s. En dat is net wat de Franstaligen met man en macht willen vermijden.
Zoals ik verleden week al schreef: aan Vlaamse kant staat de voorbereiding van een staatshervorming niet bovenaan de prioriteitenlijst. Ondanks het feit dat de voorbereiding van een staatshervorming wél in het regeerakkoord staat. De Vlaamse partijvoorzitters van de Vivaldi-meerderheid liggen er duidelijk niet wakker van. Maar aan Franstalige kant wordt er volop vergaderd en een gemeenschappelijke strategie uitgewerkt. Dát is ‘Het verhaal van België’! Al jarenlang. Een verhaal van melken en gemolken worden. Net zoals in 1302 toen de Franse koning Filips IV de rijke Vlaamse steden wilde melken. Er is weinig veranderd… en dat is ‘Het enige droeve verhaal van Vlaanderen’.
Vlaamse Volksbeweging (VVB) trapt nieuwe jaar af “Belgische gemeenschapsvorming is niet meer mogelijk”
zich af of Vlaanderen zijn bevoegdheden voldoende gebruikt om het Vlaamse gemeenschapsgevoel uit te bouwen. Dé grote uitdaging waar Vlaanderen voor staat, bestaat er volgens hem in om de continuïteit te waarborgen en elke dag opnieuw te bouwen aan een Vlaamse identiteit.
Vlaamse staatsvorming
Op zaterdag 21 januari vond in de Sint-Pietersabdij in Gent de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) plaats. Onder meer professor emeritus Mark Elchardus (VUB) en nationaal VVB-voorzitter Hugo Maes spraken de aanwezigen toe.
Herman De Mulder, gastheer en voorzitter van de Gentse VVB-afdeling, mocht de spits afbijten. Daarna was het de beurt aan Mark Elchardus, hoogleraar sociologie aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en auteur van het alom geprezen boek ‘Reset’. In zijn redevoering loofde Elchardus de nationalistische kracht van de Oekraïners in hun strijd tegen het Russische imperialisme. Die lofbetuiging werd op applaus onthaald door de aanwezigen.
Verder hamerde Elchardus op het belang van een sterk gemeenschapsgevoel. “Landen waar mensen erin slagen om een gemeenschap te vormen, die bereid zijn om solidair te zijn en tot een gemeenschappelijke visie komen van wat goed samenleven is, doen het beter”, zo liet de gemeenschapsdenker optekenen.
Volgens Elchardus is gemeenschapsvorming op Belgisch niveau niet meer mogelijk, aangezien het daartoe vereiste samenhorigheidsgevoel ontbreekt. “België is een onsamenhangend boek dat enkel nog wordt samengehouden door de binding van de lijm”, oordeelde hij. Toch vraagt Elchardus
In zijn nieuwjaarstoespraak hekelde nationaal VVB-voorzitter Hugo Maes het partijpolitieke gekrakeel dat de realisatie van het Vlaamse onafhankelijkheidsstreven verhindert. Daarom wil de VVB partijpolitiek Vlaanderen een spiegel voorhouden. Ze vraagt de V-partijen om samen te werken als een zetelmeerderheid in het Vlaams Parlement zich aandient. “Vlaamse onafhankelijkheid is essentieel en prioritair en overstijgt de partijen en ideologieën”, aldus Maes. Een onafhankelijkheidsresolutie die wordt gestemd in het Vlaams Parlement en waarin de krijtlijnen voor onderhandelingen met de Franstaligen worden vastgelegd, zou volgens hem een goed begin kunnen zijn.
In de aanloop naar het verkiezingsjaar 2024 wil de VVB van Vlaamse staatsvorming haar centrale thema maken. In het najaar van 2023 staat een symposium over dat onderwerp op de agenda.
Tweet van de week
Ook de liberale partij heeft haar nieuwjaarsreceptie gehouden. Op maandagavond in de Bozar. Dat is chique. Het verschil met liberalen en andere partijen is dat liberalen geld genoeg hebben om in de week te drinken en de dag erop uit te kateren in hun satijnen bedje. Dat is ook de reden waarom ze het op een weekdag doen. Om de werkmensen die stoemelings lid geworden zijn van de partij, buiten te houden.
Werkmensen, daar houden ze niet van bij de liberalen. Nee, daar houden ze van de zoontjes en dochtertjes van. De hele partij is overigens alleen maar opgericht als een sociaal vangnet voor de minderbegaafde rijkeluiskindertjes die geen echt werk vinden. En natuurlijk om jongens en meisjes aan elkaar te koppelen en zo het familiefortuin te laten groeien. Dat wordt nogal moeilijk als een klotearbeider de receptie crasht. De twee minst begaafden van de partij mochten het hoge woord voeren: Eggie en Lexi. Ze hielden een vlammend pleidooi voor minder overheid en minder belastingen. Dat stond wat haaks op hun beleid van meer overheid en de grootste overheidstekorten van Europa, maar daar doen liberalen niet moeilijk over. De werkelijkheid is een vervelend bijverschijnsel van het leven in de liberale doctrine. Want liberalen zijn optimisten in dit land.
‘Vooruitkijkspiegel’
Als Eggie een kankerspecialist was, zou hij een uitgemergelde kankerpatiënt nooit vertellen dat hij zich moet voorbereiden op een afscheid van het leven. Maar nee! Hij zou
hem luidop benijden omwille van zijn spoedige ontmoeting met de dood. Waarna hij ’s mans pensioen uit zijn zakken klopt nog voor hij dood is en er zijn sigaar mee opsteekt.
“Wij zijn vooruitgangsoptimisten. De mens heeft nog nooit iets opgelost door achteruit te kijken”, tweette Lachaert op de avond van de receptie. En dat klopt als een op springen staande zweer. Bij de Open Vld kijken ze letterlijk nooit achter zich. Het is immers moeilijk om optimistisch te blijven als je moet kijken naar de aangerichte rampen: het verkwanselen van miljarden onder Verhofstadt, de uitverkoop van de hele energiesector, de schandelijke zelfbediening van eigen partijleden…
Als de Open Vld achteruit kijkt, ziet ze de PS in de achteruitkijkspiegel. Dat zijn nu ook geen watjes, als er wat te pikken valt zijn ze er graag bij, maar als het op onverantwoord besturen aankomt, zijn ze de laatste 24 jaar op achtervolgen aangewezen. Het is echt geen toeval dat de grootste verliezen en verspillingen zich voordoen in paarse regeringen. De Open Vld kijkt dus vooruit. Dan zien ze u niet.
STADSDICHTERS TREKKEN NAAR DE STANDAARD
Wie is er bang van de stadsdichterguerrilla?
Vorig jaar ontdeed de stad Antwerpen zich van het stadsdichterschap. Niet uit besparingen, maar gewoon omdat ze heel erg slecht waren in hun job. De subsidiëring werd stopgezet. Dit jaar staan de dichters er echter terug met een geheel nieuw subsidiekanaal. “Wij gaan de strijd aan voor het vrije woord. Genadeloos en confronterend”, zegt Tom Lanwa van het stadsdichterscollectief. “Maar vrij wil niet zeggen gratis, hé. Heeft u trouwens wat kleingeld op zak dat u kan missen? En iets dat rijmt op De Wever? Ik vraag het voor een vriend.”
Even terug in de tijd. Het begon allemaal met deze tekst:
Tom Meeuws helpt drugsgezinnen op het juiste pad
“Aan Vlaanderen een vraag: wanneer ligt de maatschappij volledig plat? Is dat wanneer de notarissen en de senators staken? Of als de loodgieters, de bakkers en de havenarbeiders niet opdagen? Ah, inderdaad! Het land ligt op zijn gat als de dakwerkers nakateren, als alle winkeliers hun schup afkuisen, als de onthaalmoeders de luiers zelf aandoen, als koks hun kat sturen naar Nam Fong, Mister Spaghetti en naar alle internaten. En wie is nu het slimst, iemand die weet waar de Aconcagua ligt (vraag uit ‘De slimste mens ter wereld’) of wie het hele stroomschema kan tekenen en uitvoeren voor een schoolkeuken, het Sportpaleis en Wetstraatvergaderzalen?”
Het klinkt een beetje als Conner die het verkeerde lijntje snoof voor hij zijn opinie begon, maar eigenlijk feitelijk blijkt het om een heus gedicht te gaan van stadsdichter Ruth Lasters. De stad zelf verwees de auteur meteen vriendelijk door naar de opiniepagina’s van De Standaard of Knack waar dit soort onzin niet eens zou opvallen, maar de stadsdichters stonden erop om dit als poëzie te behandelen. De rest is geschiedenis. De stad zei nee, en de dichters gingen hun eigen weg.
Tom Lanwa: “Ik zou allereerst de stad willen danken voor de suggestie om naar de krant De Standaard te stappen. Zij gingen meteen akkoord om onze poëzie af te drukken, ongeacht wat erin staat. Zolang het maar niet te onderscheiden is van andere subjectieve rommel. Maar verder zijn wij dus boos op de stad omdat zij zomaar het vrije woord aan banden heeft gelegd. Dit is een ware hitleriaanse dictatuur waarbij ons de mond wordt gesnoerd.”
Meent u dat nu? Alleen de subsidiëring is geschrapt, toch?
Lanwa: “Klopt, de levensaders van de poëzie zijn doorgesneden. Laat ons eerlijk zijn. Niemand verzint dat eindeloos gezeur voor zijn plezier, hé. Daar moet iets tegenover staan. En plots worden wij zomaar afgesneden van subsidiëring omdat we onze opdrachtgever een domme fascist noemen? Dat snap je toch niet? Ik word graag fascist genoemd. Dat geeft me introspectie en een reden om mezelf te kastijden. Maar dat zullen ze verdorie geweten hebben.We gaan in guerrillamodus. Overal waar je komt op Antwerpse wegen kom je plots genadeloos één van onze teksten tegen. Dat rijmt dus, hé. Als u dat gaat afdrukken, moet ik u wel een kleine bijdrage vragen.”
Dat heet dus graffiti.
Lanwa: “Graffiti hebben we bestudeerd. Maar dat leek ons zonde van de verf. Nee, we gaan mensen in de straat op pleinen en in het park plots onze gedichten voordragen. Rechtstreeks van de poëet in hun verbaasde oren. Een recente guerrilla-actie op Bosuil met het werk ‘Nine goalen voor Naingollan’, een protestgedicht tegen racisme, fascisme en apartheid heeft duidelijk effect geoogst. Onze collega confronteerde de supporters van de harde kern en hoeft nu nooit meer naar de tandarts of vast voedsel te eten. Dat is een concreet resultaat. We raken mensen en worden geraakt. Dat is het effect dat we hebben. We worden op handen gedragen.”
Is dat wel zo? Op het grote afscheid van de stadsdichters kwam geen hond opdagen. De Antwerpenaar kent u niet eens.
Lanwa: “Meneer Pallieter, u had mijn collega op de Bosuil moeten zien. Hij werd voortdurend op handen gedragen en uiteindelijk over de draad naar het bezoekersvak gegooid. Een duidelijke uiting van culturele uitwisseling tussen gewone mensen. Die boeren uit Brugge waren duidelijk niet vertrouwd met het concept en dus lieten ze hem vallen. Maar bij het buitenslepen liet hij wel uit alle lichaamsopeningen een rode loper na waar vriend en vijand over liepen. Dat is concrete actie!”
Meer van dat!