't Pallieterke van 3 augustus 2023

VERONTRUSTENDE DE-INDUSTRIALISERING

2

OOK OP SCHOOL

MAKEN DE KLEREN DE MAN

HELLEGAT BRUSSEL

GEDOOGBELEID IS ALTIJD SLECHT

Op het dansfestival Tomorrowland op de Schorre in Boom vielen dit jaar opnieuw twee drugsdoden te betreuren. Naar aanleiding daarvan pleitte gezondheidsinstituut Sciensano voor een gedoogbeleid ten aanzien van druggebruik op festivals.

HET GEVAAR VAN

EEN CASHLOZE SAMENLEVING

KUIFJE IN AFRIKA, OP ZIJN RUSSISCH

3 13 7

KLIMAATAPOCALYPTIEK

‘WE MOETEN MAAR LEREN UITSTERVEN’

Sciensano wil onder meer drugtestcentra inrichten waar festivalbezoekers de kwaliteit van hun drugs kunnen laten testen. Een dergelijk kwaliteitslabel zou ten onrechte de illusie kunnen wekken dat drugs ‘veilig’ kunnen zijn. Veilige of gezonde drugs bestaan echter niet.

Bovendien leert de praktijk ons dat een gedoogbeleid ten aanzien van druggebruik een slecht idee is. De spuitruimte die het Brusselse stadsbestuur in maart vorig jaar opende in de buurt van het Zuidstation zou alle drugoverlast in de buurt oplossen, maar blijkt in werkelijkheid het probleem nog meer in de hand te werken. Het bezit of gebruik van drugs in een straal van 500 meter wordt niet vervolgd, waardoor harddrugs, zoals crack, er zonder schaamte worden geconsumeerd. Diefstallen en vecht- en steekpartijen zijn er schering en inslag.

Hellegat Brussel

Zo berichtte Het Laatste Nieuws recent over de “horrornacht” van een Marokkaans gezin dat de laatste trein in Brussel-Zuid had gemist en er noodgedwon-

gen de nacht moest doorbrengen. Rachid Hiloua, zijn echtgenote en zijn vier kinderen waren er getuige van meerdere vechten steekpartijen. Daarbij viel zelfs een dode.

Veilige of gezonde drugs bestaan niet

Zodra de schemer valt in de omgeving van Brussel-Zuid, kan je je best zo snel mogelijk uit de voeten maken. Voormalig Amerikaans president Donald Trump bestempelde Brussel in 2016 als een “hellhole” of hellegat. Die uitspraak werd toen op hoongelach onthaald, maar de duizenden pendelaars en de handelaars in de omgeving zullen het ongetwijfeld met hem eens zijn. Van “een gekkenhuis” over “een oorlogsgebied” tot “een hoofdstad onwaardig”: het zijn maar enkele termen die getuigen in de mond nemen om de situatie te beschrijven. Het moge duidelijk zijn: na

19 uur is het op z’n zachtst gezegd niet fijn vertoeven in en rondom het meest drukbezochte station van België.

Opkuisen

De politie lijkt de situatie bovendien maar moeilijk onder controle te krijgen. Sinds begin dit jaar heeft de politie van zone Brussel-Zuid al een 300-tal veiligheidsacties uitgevoerd in de Zuidwijk. Die resulteerden in duizenden pv’s en honderden arrestaties.

Het station Brussel-Zuid ligt op het grondgebied van de gemeente Sint-Gillis, waar de socialistische burgemeester Jean Spinette de plak zwaait. Hij kan een voorbeeld nemen aan zijn ambts- en partijgenoot Nicolas Martin, de burgemeester van Bergen. Die laatste verbiedt de komende twee maanden alle samenscholingen van meer dan vijf personen in de stationswijk, nadat er vorige maand een schietincident en een steekpartij hebben plaatsgevonden. Martin wil het station naar eigen zeggen “schoonvegen” en mensen die er niks te zoeken hebben, afschrikken. Waar wachten de Brusselse beleidsmakers op? Drugsverslaafden, bedelaars, gauwdieven en daklozen hebben geen plek aan en in de Brusselse stations. Het wordt dringend tijd om ook die schoon te vegen.

ANTON SCHELFAUT

9

“Tempeliers trekken anno 2023 niet meer met het zwaard ten strijde”

© BELGA

Ineos, of wat we onszelf allemaal (laten) aandoen

Had u al van de Brabantse Wal gehoord? Ik niet, maar sinds deze week weet ik dat het een natuurgebied is van bijna vijftig vierkante kilometer, vlak over de grens in Nederland. En dat je maar beter tot vier cijfers na de komma narekent hoeveel stikstof er in dat gebied terecht zou komen als je een vergunning wil voor een ethaankraker in de Antwerpse haven.

Vrolijk kan je er niet van worden, de hele saga rond het stikstofdecreet, met verleden week als uitloper het Ineos-arrest. Eén zaak is dat een innovatief bedrijf dat een groene investering in de Antwerpse petrochemie wil doen, stokken in de wielen gestoken krijgt door een Nederlandse provincie. Een andere is de vaststelling waar niemand nog omheen kan: deze Vlaamse Regering is op, helemaal op. In de peilingen halen N-VA, cd&v en Open Vld zelfs geen veertig procent van de stemmen meer, en dat gebrek aan legitimiteit kruipt niet in de koude kleren van de regering-Jambon.

De-industrialisatie

Wie is er eigenlijk tegen de bouw van die ethaankraker? De groene fundi’s, uiteraard, als aanhangers van de ‘degrowth’. Zelfs groene groei mag niet meer. Het zou ons niet verbazen als sommigen in het provinciebestuur van Noord-Brabant, dat niet alleen uit VVD en CDA bestaat, maar ook PvdA, GroenLinks en D66, tot die categorie behoren. De anderen in dat bestuur zien misschien vooral een kans om tegenover de eigen kiezers hun hachje te redden door wat stikstof van over de grens tegen te houden.

Knoeiboel

Maar verder is er vooral een Vlaamse regering die er op beschamende wijze op los knoeit, en dat op meerdere vlakken tegelijk. De overweldigende politieke wil rond het project kan er bovendien voor gezorgd hebben dat Ineos de noodzaak niet zag om de vergunningsaanvraag toch tot in de kleinste details uit te werken. Daarmee zag een rechtertje zijn kans om zich te laten gelden, terwijl de media ervan smullen hoe de N-VA op haar bek dreigt te gaan.

Open Vld denkt aan de onderhandelingen van volgend jaar en gedraagt zich als de beste coalitiepartner die de N-VA zich ooit kan dromen. Om dezelfde reden staat Vooruit al klaar om een wisselmeerderheid te leveren. Een balorige cd&v heeft er dan weer duidelijk geen flauw idee van hoe ze de landbouwers echt kan helpen.

Wie dit schouwspel gadeslaat, vraagt zich vertwijfeld af hoe het mogelijk is dat Vlaanderen vandaag nog altijd één van de welvarendste regio’s in de wereld is. En vraagt zich tegelijkertijd wanhopig af of dat binnen vijf tot tien jaar nog steeds het geval zal kunnen zijn.

Jurgen Ceder geniet deze en volgende week van een welverdiende vakantie.

EDITORIAAL

TOOGPRAAT

LINKSE ONVERDRAAGZAAMHEID EN ELECTORALE POLARISATIE

Een internationale studie leert dat hooggeschoolde, eerder linkse stadsbewoners minder verdraagzaam zijn tegenover andersdenkenden dan conservatieve mensen die vaak op het platteland wonen. Die groep weldenkenden in echokamers ziet zichzelf als werelds met een open geest, maar is in werkelijkheid zeer sectair en voedt een radicale tegenreactie, en dat vooral in de stembus.

Een maand geleden, ten tijde van de Gentse Feesten. In de marge van de feestelijke evenementen vinden altijd een aantal debatten plaats over maatschappelijke en sociaaleconomische thema’s. Zo ook een discussie over ‘De Ongelijkheidsmachine’, het laatste boek van voormalig De Morgen-icoon Paul Goossens. Naast de auteur schoven aan: Dominique Willaert (gewezen artistiek leider Victoria DeLuxe, auteur van ‘Dansen op een ziedende vulkaan’), Kathleen Van Brempt (Europees Parlementslid Vooruit), Sara Matthieu (Europees Parlementslid Groen), Katrien Neyt (Gewestelijk secretaris ABVV Oost-Vlaanderen), Veerle Verleyen (adjunct-algemeen secretaris ACV Puls), Wouter Ryckbosch (hoofddocent geschiedenis VUB) en Peter Mertens (algemeen secretaris PVDA). Kortom, gelijkgezinden ter linkerzijde onder elkaar. Kunnen we hier eigenlijk nog van een debat spreken?

Dear Winnie

weken, brandt het zuiden van Europa. Zeker bij HLN en VTM ging men vol op het orgel. De hittegolven aan de Middellandse Zee zijn de voorbode van ontwrichtende crisissen en wie daarvan de ernst niet wil inzien, is achterlijk en gevaarlijk. Vooral VTM-weervrouw Jill Peeters neemt hier het voortouw. De brandstapels voor klimaatsceptici staan al klaar. Jan Modaal kijkt met enige verbazing naar dat vooral in elitaire kringen gecultiveerde doemdenken.

Een verdeelde samenleving

de wereld wordt niet meer gezien als een standpunt of een mening, maar als een integraal deel van iemands persoonlijke identiteit. Kritiek op die standpunten van de linkse elite zijn dan een aantasting van de persoonlijke integriteit. Alles wordt persoonlijk genomen en wie er andere ideeën op nahoudt, wordt niet alleen met de vinger gewezen, maar vormt ook een bedreiging. De reactie is dan uitsluiting van al wie niet in het mainstreamdenken meegaat. Een tegenreactie in de stembus

Kortom, discussie en onenigheid is normaal, maar de linkerzijde bekijkt dat op een steeds radicalere manier. De andere is dus een vijand als ‘onmens’, waarbij in de buurt gekomen wordt van het vriend-vijanddenken van de Duitse rechtsgeleerde Carl Schmitt

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net

Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net

Abonnementen binnenland Abonnement buitenland:

3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de

6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen

1 jaar: 208 euro op de kantoren.

Steunabo 1 jaar: 300 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Oud-hoofdredacteurs:

Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020)

Kernredactie:

Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur), Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Michaël Vandamme, Pieter Van Berkel (hoofdredacteur), Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel

Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Vorige week startte in Oostende het meerdaagse festival Theater aan Zee. In het Casino Kursaal vond een vertoning plaats van het muziektheater ‘Dear Winnie’, verwijzend naar de aanhef van de brief die ANC-anti-apartheidsmilitant Maurice Mthombeni stuurde naar Winnie Mandela, echtgenote van Nelson Mandela. Niemand stelde zich daar vragen bij. Nochtans was Winnie Mandela de opdrachtgeefster van de moord op ANC-militant Stompie Seipei in 1989. Hij werd vermoord door Winnie Mandela’s lijfwacht. Winnie Mandela kreeg twee jaar voorwaardelijk en een boete voor de ontvoering van Stompie Seipei, haar lijfwacht werd veroordeeld voor de moord. De status van Winnie Mandela in het Westen kreeg door die affaire een gevoelige deuk. Niet zo in de weldenkende linkse kringen. Ondertussen is ook Tom Lanoye opnieuw opgedoken in politiek correcte media om vooral zijn gal te spuwen op alles wat Vlaams is. Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) is één van zijn doelwitten. Wellicht is hij gefrustreerd dat voor hem geen plaats is voorzien in de Canon van Vlaanderen. In de veel minder culturele sfeer is er de angstporno rond de klimaatverandering. Terwijl we hier in Vlaanderen een eerder klassieke zomer hebben met afwisselend warme dagen en regenachtige

Die vier voorbeelden zijn symptomatisch voor het parallelle universum waarin de elitaire links-weldenkende groep terecht is gekomen. Ze profileren zich graag als werelds en globalistisch, en hebben naar eigen zeggen een ‘open geest’. Maar dat is niet zo. Dat leert een recente studie van het ‘Mercator Forum Migration und Demokratie’ in het Duitse Dresden. Op basis van een enquête in een hele reeks Europese landen leren we dat die stedelijke weldenkende elite minder verdraagzaam is dan plattelandsbewoners, die nochtans het etiket ‘minder intelligent’ en ‘conservatief’ opgeplakt krijgen. De stedelijke elite zou veel meer moeilijkheden hebben om te kunnen leven met mensen die er andere ideeën op nahouden. Er is zelfs sprake van een structurele intolerantie van die stedelijke groep

Op basis van een enquête in een hele reeks Europese landen leren we dat de stedelijke weldenkende elite minder verdraagzaam is dan plattelandsbewoners

Dat heeft volgens de studie grote gevolgen. Een samenleving geraakt meer en meer opgesplitst in groepen die niet meer met elkaar in debat treden. “Eigen aan een democratie is tolerantie voor andersdenkenden, maar net dat is de linkerzijde aan het verliezen.”

Gevolg van dat alles is dat het moeilijk is om tot compromissen te komen. Een bepaalde visie op

De samenleving geraakt meer en meer opgesplitst in groepen die niet meer met elkaar in debat treden

Gevolg is dat de tegenstander van de weldenkende elite ofwel uit het maatschappelijke debat wordt geweerd, ofwel gewoon wordt genegeerd. Wat ertoe leidt dat er parallelle werelden ontstaan. Dat zien we ook in Vlaanderen. Ondanks de overdaad aan informatiekanalen en het feit dat we via sociale media meer en meer met elkaar in contact komen, worden de aparte werelden versterkt. De weldenkende elite heeft de eigen mediakanalen (De Morgen, De Standaard, de VRT,…) en cultiveert het eigen gelijk onder elkaar. Dat is al een tijdje bezig, maar lijkt zich de voorbije jaren nog te versterken.

Aan de andere kant heb je het gros van de bevolking dat eigen informatie- en opiniekanalen heeft. De botsing tussen twee denkwerelden vindt dan om de zoveel jaar plaats in de stembus. De stedelijke elite zal amper 10 tot 20 procent van de stemmen vertegenwoordigen. De conservatieve tegenreactie (die je ziet in het stemgedrag richting Vlaams Belang, N-VA en deels zelfs nog wat cd&v) is duidelijk in de meerderheid. Het zal in 2024 met die radicale tegenreactie en electorale polarisatie niet anders zijn.

Dominique Willaert (l) en Filip Brusselmans (r) tijdens protest van de cultuursector

Krijgt Vlaanderen een extra zetel in het Europees Parlement?

Verleden week bereikten de regeringen van de Europese Unie een voorlopig akkoord waardoor het Europees Parlement volgend jaar uitgebreid zal worden met 15 zetels. België is één van de winnaars van de onderhandelingen, want het wist een extra zetel in de wacht te slepen die wiskundig gezien niet nodig was om de verhoudingen tussen de lidstaten te respecteren. Logischerwijze gaat die extra zetel naar Vlaanderen, en krijgt Vlaams Belang daarmee een vierde vertegenwoordiger in het Europees Parlement.

Het Verdrag van Lissabon bepaalt dat het Europees Parlement uit niet meer dan 751 parlementsleden mag bestaan. Dat was ook het aantal parlementsleden dat verkozen werd in 2014 en 2019, inclusief de Britse Europarlementsleden. Maar na het vertrek van die 73 Britse parlementsleden op 31 januari 2020 werden er meteen 27 nieuwe parlementsleden toegevoegd voor de overblijvende EU-landen. Die nieuwe parlementsleden werden overigens in 2019 reeds verkozen, maar moesten al die tijd in de wachtkamer blijven zitten. Volgens het nieuwe akkoord komen er daar volgend jaar opnieuw 15 Europarlementsleden bij, wat het totaal van de huidige 705 Europarlementsleden op 720 zal brengen. Wie het breed heeft, kan het ook breed laten hangen…

Geen EU-kieskring in 2024

Klein detail: het Europees Parlement had zelf ook een voorstel uitgewerkt om het aantal parlementsleden uit te breiden, maar heeft de bevoegdheid niet om zo’n uitbreiding ook door te voeren. Langs de ene kant is het voorstel van het Europees Parlement zuiniger wat betreft het aantal nieuwe afgevaardigden rechtstreeks uit de lidstaten: dat zouden er maar 11 geweest zijn. Maar anderzijds bevat het voorstel van het Europees Parlement ook een EU-kieskring met 28 afgevaardigden. Dat laatste blijft ons gelukkig bespaard voor de verkiezingen van volgend jaar, maar reken er maar op dat men zal lobbyen om die kieskring dan maar in 2029 te kunnen invoeren.

Gesjacher

Het is een oud zeer dat men er nooit in geslaagd is om de verdeling van de zetels van het Europees Parlement tussen de lidstaten volgens een strikte wiskundige formule te laten verlopen. Steeds moet er gesjacherd worden, omdat men niet kan verdragen dat een buurland of een rivaal dat net iets groter is ook een zeteltje of een handvol zetels meer heeft gekregen. Het voorstel van het Europees Parlement

was een poging om dichter bij een objectievere verdeling tussen de lidstaten te komen, maar dat was buiten Frankrijk, Polen en België gerekend. Frankrijk krijgt in het huidige voorstel twee zetels meer

dan eigenlijk nodig was geweest, Polen en België elk eentje.

De vraag is nu of er ook op Belgisch niveau nog eens gesjacherd zal moeten worden als het voorstel van de Europese

regeringen ook definitief goedgekeurd wordt. In 2019 stuurde Vlaanderen twaalf vertegenwoordigers naar het Europees Parlement, Franstalig België acht en de Duitstaligen één. Dat was in 2014 ook al het geval, maar in 2009, toen België een zetel extra had, koos Vlaanderen dertien vertegenwoordigers. Het zou dus logisch zijn dat de extra zetel opnieuw naar Vlaanderen gaat, maar laten we toch maar afwachten of dat wel zomaar zal mogen van de Franstaligen in de Vivaldi-regering. Herinner u dat de Duitstaligen in 1994 een eigen kieskring voor hun Europese zetel toegewezen kregen om de Vlamingen een extra zetel te kunnen ontzeggen. Die Duitstalige zetel is nog altijd de goedkoopste zetel in het Europees halfrond, met ruime voorsprong op de Maltese zetels.

Vierde zetel voor Vlaams Belang

Welke Vlaamse partij zou die dertiende zetel kunnen binnenhalen? Verdelen we de huidige twaalf zetels volgens de resultaten van de juni-peiling van Het Laatste Nieuws en VTM, dan krijgen Vlaams Belang en N-VA er ieder drie, Vooruit twee, en cd&v, PVDA, Open Vld en Groen er elk één. Wordt Vlaams Belang volgend jaar de grootste partij met minstens dubbel zoveel stemmen als elk van de vier kleinste partijtjes, dan gaat die vierde zetel naar haar. Idem dito voor de N-VA als die de grootste partij zou worden.

Maar je kan het ook anders bekijken. Als één van de kleinste partijtjes te veel richting kiesdrempel wegzakt terwijl Vlaams Belang ver boven de twintig procent scoort, dan krijgt Vlaams Belang ook nu reeds die vierde zetel toegewezen. Zo bekeken is een dertiende zetel voor Vlaanderen misschien belangrijker voor Groen, Open Vld en cd&v dan voor Vlaams Belang of N-VA: voor de kleine partijtjes stelt hij immers die ene Europese zetel veilig als ze maar de kiesdrempel weten te halen.

Het weze de Vlaamse Vivaldi-partijen dus geraden inderdaad een terugkeer naar de verdeling van 2009 te eisen, waardoor ze hun eigen Europese zetel veilig kunnen stellen. Voor sommige onder hen zou het echter niet de eerste keer zijn dat ze door naïef en ondoordacht gepruts aan het kiesstelsel denken dat ze een andere partij een hak kunnen zetten, om vervolgens zelf pijnlijk ten onder te gaan.

FILIP VAN LAENEN

Het Europees Parlement

Verontrustende de-industrialisering

In het tweede kwartaal van dit jaar groeide de economie met amper 0,2 procent. Volgens de Nationale Bank omdat de industrie het minder goed doet. Een gevolg van de hoge energieprijzen, een vertragende Duitse economie, strenge regelgeving die projecten als Ineos moeilijk haalbaar maakt én subsidieconcurrentie elders in de wereld.

zoek en ontwikkeling komt van industriële bedrijven. Een langzame en vaak onzichtbare de-industrialisering is gevaarlijk voor onze welvaart.

De oorzaken zijn meervoudig en zouden de beleidsmakers moeten wakker schudden. Er zijn natuurlijk externe factoren die - hopelijk - tijdelijk zijn. De Duitse economie stagneert en dat heeft altijd gevolgen voor onze economie. Ten tweede zijn er de nog altijd hoge energieprijzen. Dat tast de concurrentiekracht van onze bedrijven aan, net als de hogere loonkost in België. Op Europees niveau hebben we ook een nadeel ten opzichte van goedkopere energie in de VS en China. Verder is het zo dat de VS met allerlei subsidies erin slaagt om investeringen weg te lokken uit onder andere de Europese Unie.

Processie van Echternach

En dan is er vooral de strenge reglementering die grote industrieprojecten in de EU steeds moeilijker maakt. De onzekerheid rond de bouw van de Ineos-kraker in de Antwerpse haven is daar symptomatisch voor. Topman Jim Ratcliffe legde in een interview in De Tijd uit dat zo’n investeringen in de VS al tien jaar geen probleem zijn. Bij ons is elk project een processie van Echternach.

“Industrie in België verdwijnt in recordtempo.” “Industriële afbraak: drama of nieuwe kans?” Die artikelen zijn verschenen in de Vlaamse pers en ze dateren al uit 2010 en 2014. En inderdaad, tussen 2010 en 2022 nam het belang van de industrie in de werkgelegenheid af met 2,5 procentpunt. Het aandeel in de bruto toegevoegde waarde daalde tussen 2010 en 2019, maar nam nadien weer toe zodat het in 2022 ongeveer even hoog was als in 2010. Desondanks staat de industrie wel significant en structureel onder druk.

Investerings- en consumptiegoederen

Het zijn vooral de sectoren van de investeringsgoederen (productie van elektrische en elektronische apparatuur, van machines, apparaten en werktuigen en van transportmiddelen) en van de consumptiegoederen (voeding en kleding) die aan belang verloren tussen 2010 en 2022. Bij de sector van de intermediaire goederen (chemie, farmacie, metaalindustrie) was er geen sprake van een daling van het aandeel volgens de bruto toegevoegde waarde, maar wel volgens de werkgelegenheid.

Vlaanderen kan niet zonder

De ongerustheid over het dalende gewicht van de industrie in onze economie dateert dus niet van vandaag. Industrie is het kussen onder een economie en stuurt andere activiteiten aan. Een modern land als Vlaanderen kan niet zonder en het is niet de bedoeling dat onze economie straks enkel gebaseerd is op diensten allerhande. Recente cijfers tonen aan dat onze industrie inderdaad een probleem heeft. Vorige week kwam de Nationale Bank met een flashraming over de economische groei. Die zou in het tweede kwartaal amper 0,2 procent van het bbp bedragen, lager dan

voorzien. De oorzaak ligt volgens de Nationale Bank bij een krimp van de toegevoegde waarde van de industrie met 1 procent. Dat deed in verschillende economische kringen de alarmbellen rinkelen. Ook al leven we hier niet meer in de jaren 60 en 70 met gigantische fabrieken in de staal-, de

glas- en de cementsector, de industrie blijft een cruciaal element in het economische raderwerk. Ze is goed voor 55 procent van de export, is 40 procent productiever dan de rest van de economie en zorgt voor 15 procent van de toegevoegde waarde. Meer dan de helft van de uitgaven voor onder-

Door fouten van de Vlaamse regeringspartijen in de voorbereiding van dat dossier; het moet gezegd. Maar ook door de strenge Europese regelgeving die op nationaal, regionaal en lokaal niveau doorsijpelt. Wie het arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen leest en de redenering analyseert waarom de Ineos-investering niet mogelijk is, kan slechts één conclusie trekken: dat is ‘degrowth’ in de praktijk en via juridische weg afgedwongen. In bepaalde kringen wordt economische groei als iets vies beschouwd. Welnu, dan moet men daar zijn conclusies uit trekken en aanvaarden dat algemene verarming het resultaat is.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Gaat het verbod op conversiepraktijken te ver?

Het parlement keurde een wetsvoorstel goed dat conversietherapieën bij LGBTQI+-mensen strafbaar maakt. In Canada zit een vader in de gevangenis omdat hij zich verzet tegen geslachtsingrepen bij zijn minderjarige dochter. Kan de nieuwe wet ook in ons land leiden tot dat soort rechtszaken?

De uitleg in de media bij het verbod op conversie (bekering) herhaalt enkel de bekende horrorverhalen van duiveluitdrijvingen of zogenaamde barbaarse genezingen van homo’s en lesbiennes. Dat zijn zaken die de huidige wetten al strafbaar stellen. De nieuwe wet gaat veel verder en definieert conversie als “elke praktijk, door middel van een fysieke interventie of psychische druk, die ertoe strekt om de seksuele geaardheid, de genderidentiteit of de genderexpressie van een persoon te wijzigen, weg te werken of te onderdrukken of het geboortegeslacht te doen aanvaarden”. Dat verbod is duidelijk zo ruim mogelijk gemaakt (wat gender is wordt zelfs niet gedefinieerd). Opvallend is het strafbaar maken van “pogingen om het geboortegeslacht te doen aanvaarden”.

De wetgever voorziet de zwaarste straffen voor wie conversiepraktijken toepast op minderjarigen, inclusief het psychisch onder druk zetten. Wat dan met een ouder die een geslachtswijziging van een kind wil tegenhouden of uitstellen? Kan die ook worden beschuldigd van het uitoefenen van druk om “het geboortegeslacht te aanvaarden” en dus het plegen van een misdrijf, strafbaar met een geldboete en 1 maand tot 2 jaar gevangenis?

Geen debat

In het Verenigd Koninkrijk wordt openlijk gedebatteerd over het al dan niet invoeren van een gelijkaardig verbod, onder meer over de mogelijke gevolgen

voor kinderen. “Het mag niet zo zijn dat gesprekken tussen ouders en jongvolwassenen die op zoek zijn naar hun identiteit door de wetgeving gecriminaliseerd worden”, waarschuwt de staatssecretaris voor Cultuur.

Bij ons is er geen debat. In de media wordt geen enkele pertinente vraag gesteld. Het wetsontwerp werd in de Kamer door alle partijen goedgekeurd, op

Vlaams Belang na. Die partij heeft zich onthouden.

Beste politici, welke garanties hebben jullie ingebouwd om te voorkomen dat die wet ouders en kinderen tegen elkaar zal opzetten? Of erger nog: dat ouders het risico lopen bestraft te worden wanneer ze niet zomaar meegaan in de vraag van hun kind naar ingrijpende (en onomkeerbare) medische ingrepen? Kortom, krijgen we hier - net als in Canada - straks vaders of moeders in de gevangenis?

MATHILDIS

© SHUTTERSTOCK

Jim Ratcliffe in 2019 tussen Geert Bourgeois en Bart De Wever

PS zet N-VA voor blok in 24

Het interview met politicus en socialistisch zwaargewicht André Flahaut (PS) bij RTBF-radio (La Première) van vorige week werd een beetje verwaarloosd in Vlaanderen. Onterecht, want Flahaut gaf de duidelijke lijn van de PS en dus de Franstaligen weer voor de weken en maanden na de cruciale verkiezingen van 2024. Samengevat bepaalt de PS eigenlijk de strategie van de N-VA.

Zoals bekend zijn er eerst verkiezingen in juni voor de regionale parlementen - zoals het Vlaams Parlement - en het federale parlement. Pas na de zomervakantie zijn er gemeenteraadsverkiezingen in oktober. De voorwaarde is wel dat de Vivaldi-regering onder leiding van premier De Croo niet valt, maar geen enkele partij van die bonte regering lijkt daar zin in te hebben

Het is cynisch dat opnieuw de Franstalige socialisten deels bepalen wat er in Vlaanderen gebeurt

Flahaut (Walhain, 18 augustus 1955) is een Belgische politicus. Van 22 juli 2014 tot 17 september 2019 was hij minister van Begroting in de Franse Gemeenschapsregering. Van 2010 tot 2014 was hij voorzitter van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Hij diende van 1999 tot 2007 als minister van Defensie. Op 7 december 2009 werd hij minister van Staat. Bij de verkiezingen van 2019 werd Flahaut opnieuw verkozen in de Kamer, waar hij van september 2019 tot oktober 2020 ondervoorzitter was. Wanneer Flahaut spreekt, is het dus goed om te luisteren.

Franstalige strategie

Flahaut gaf bij de RTBF de strategie weer van de Franstaligen en dan meer bepaald de PS. Dat is opmerkelijk, aangezien de meeste politici niet in hun kaarten laten kijken. De Waalse socialist ziet twee determinanten. Flahaut: “In Vlaanderen is de vraag wat de N-VA zal doen met het Vlaams Belang (VB). Dat is een element. Wordt er een regering zonder VB in Vlaanderen gemaakt? Een ander belangrijk element is de opeenvolging van de verkiezingen. We gaan eerst begin juni stemmen (regionaal en federaal). Zal de vorming van de respectieve regeringen snel gaan of niet? Of zal men (op die niveaus) wachten tot de gemeenteraadsverkiezingen (van midden oktober) om op basis daarvan terug te keren naar de onderhandelingstafels op regionaal en federaal niveau?”

Het is een zeer interessante en vrij uitzonderlijke analyse die de strategie van de sterkste partij in Wallonië mooi weergeeft.

Als de N-VA op Vlaams niveau met VB een regering zou maken, of een regering zonder VB, maar met gedoogsteun van die laatste partij (een beetje zoals Rutte-I), dan is deelname van N-VA op federaal niveau uitgesloten voor de PS.

Anders gesteld: als voorzitter De Wever zijn gedroomde regering met socialisten (Vooruit en PS) op federaal niveau wil (de facto een zak geld in ruil voor meer bevoegdheden voor Vlaanderen), dan kan en mag hij op Vlaams niveau niet met VB in zee gaan. Als hij dat al zou willen uiteraard.

Wachten op gemeenteraadsverkiezingen

Waarschijnlijker - volgens die analyse van Flahaut - is dat er op federaal niveau na die cruciale verkiezingen van begin juni gewacht zal worden op de resultaten van die verkiezingen op gemeentelijk niveau om op basis van die machtsverhoudingen dan een ernstige poging op federaal en/of regionaal niveau te wagen. De analyse van Flahaut is bijzonder omdat het niet vaak gebeurt dat de PS in haar kaarten laat kijken.

Flahauts interessante en vrij uitzonderlijke analyse geeft de strategie van de sterkste partij in Wallonië mooi weer

Het cynische is ook dat opnieuw de Franstalige socialisten deels bepalen wat er in Vlaanderen zal gebeuren. Stel immers dat N-VA en VB op Vlaams niveau een meerderheid hebben, dan moet De Wever bepalen wat voor zijn partij primeert: dat Vlaamse niveau of het federale. Want in de veronderstelling dat er bereidheid zou zijn bij N-VA om met VB een coalitie op Vlaams niveau te vormen om Vlaanderen samen te besturen en verdere stappen te zetten naar de onafhankelijkheid van onze regio, dan is deelname van N-VA op federaal niveau uitgesloten. Een federale regering zonder PS is immers quasi uitgesloten binnen de huidige constellatie. Zoals gesteld: een zeer interessante analyse van socialistisch zwaargewicht Flahaut.

THIERRY DEBELS

Ook op school maken de kleren de man

Er zijn niet veel scholen meer in Vlaanderen waar een uniform de regel is. Bij scholen die er wel nog één opleggen, varieert het kledingvoorschrift tussen een kleurencode en een volledig tenue. Een grote meerderheid van onze lezers is voorstander, zo bleek uit de antwoorden op onze ‘Vraag van de Week’. De voordelen zijn dan ook talrijk.

Meer dan de helft van de PAL NWS-lezers vindt dat een schooluniform de gelijkheid tussen leerlingen bevordert. Een kwart stelt dat een uniform cachet geeft aan een school. Toch zijn er ook lezers die een uniform als ouderwets beschouwen of andere argumenten inroepen om kledingvoorschriften op school af te wijzen.

Het uniform als keurmerk

Dat schooluniformen de gelijkheid onder leerlingen bevorderen, is ook volgens Bernard Herbert een voorname reden waarom scholen hiervoor kiezen. Hij is zaakvoerder van Herbert Agency, een winkel in gepersonaliseerde kleding voor bedrijven, verenigingen en scholen. Gelijkheid is volgens hem niet de enige reden waarom scholen kiezen voor een uniform.

“Voor vele ouders is een school met een uniform een school waar structuur, discipline en traditie heersen.”

Schooluniformen zijn doorgaans bescheiden en professioneel en staan in schril contrast met de modeshows die we op sommige speelplaatsen zien. Zo kan een uniform de vertolking zijn van de onderwijskwaliteit die op school wordt nagestreefd. Dat lijkt ook het opzet van de kledingcode in het Gentse Sint-Pieters. “Leerlingen worden niet op basis van uiterlijk vertoon gewaardeerd, maar op basis van hun talenten, innerlijke kwaliteiten en houding.” Met marineblauw en wit streeft de school

naar “rust, eenvoud en soberheid”. Ook het Gentse Sint-Bavo wil “soberheid en eenvoud” creëren.

Het Lyceum van Genk is de enige Limburgse school die nog vasthoudt aan het uniform, maar denkt er niet aan om hiervan af te stappen. “De onderlinge verschillen verdwijnen meteen. Tegelijk is het ook gemakkelijk”, klinkt het daar. Zo hoeven ouders zich niet naar de winkel te laten jagen door de laatste modegrillen en verliezen leerlingen ’s ochtends geen tijd om de juiste outfit samen te stellen.

In de Antwerpse hotelschool PIVA voerde men in 2005 het uniform opnieuw in. De toenmalige directrice zei in het Nieuwsblad dat “leerlingen zich beter gedragen met een uniform”. Beperking van eigenheid

Mensen en zeker pubers drukken zich graag uit via hun kledij. Net daar wringt de schoen volgens tegenstanders van uniforme klederdracht op school. Een uniform zou de individuele expressiemogelijkheden van leerlingen fnuiken. Op die bekommernis heeft de Gentse uniformschool SintBavo een antwoord: “Talent en innerlijke rijkdom zijn belangrijker dan het uiterlijk.” Als leerlingen authenticiteit en creativiteit tot uitdrukking willen brengen op school, dan doen ze dat idealiter door excellente schooltaken af te leveren.

GUUS VAN BETTEN

André Flahaut © PHOTONEWS

Kinderen in schooluniform

© SHUTTERSTOCK

Minder Oekraïense vluchtelingen aan het werk in Wallonië en Brussel dan in Vlaanderen

Vlaams Parlementslid Robrecht Bothuyne (cd&v) hekelt de lage(re) werkgelegenheidsgraad van Oekraïense vluchtelingen in Brussel en Wallonië. Om te vermijden dat ze “uitkeringsverslaafd” worden, is het volgens Bothuyne belangrijk dat hun uitkering afhankelijk wordt gemaakt van een actieve houding op de arbeidsmarkt.

Een grafiek van de Hoge Raad van de Werkgelegenheid toont aan dat er grote regionale verschillen zijn betreffende de werkgelegenheidsgraad van Oekraïense vluchtelingen. In Vlaanderen bedroeg die in het eerste kwartaal van 2023 net geen 30 procent, terwijl in Wallonië en Brussel slechts 12 procent van de Oekraïense vluchtelingen tussen 18 en 65 jaar oud aan het werk was. Voor heel België bedroeg de werkgelegenheidsgraad van Oekraiense vluchtelingen iets meer dan 20 procent.

De sterke verschillen tussen de regio's zijn een doorn in het oog van Vlaams Parlementslid Robrecht Bothuyne (cd&v). “De integratie van sommige Oekraïense vluchtelingen gaat soms iets te goed...”, schreef hij op Twitter. “Ze passen zich net iets te vlot aan de Brusselse en Waalse gewoontes aan.” Hij besloot zijn tweet met de hashtag “uitkeringsverslaafd”.

Regionale verschillen

Bothuyne ziet een aantal redenen waarom de werkgelegenheidsgraad van Oekraïense vluchtelingen in Vlaanderen hoger is dan in Wallonië en Brussel.

Ten eerste is de staat van de arbeidsmarkt in Vlaanderen anders dan in Wallonië en Brussel. “Er zijn in Vlaanderen nóg meer knelpuntberoepen en vacatures dan in de andere regio’s”, legt hij uit.

Ten tweede verschilt de Vlaamse beleidsaanpak sterk van de Waalse en Brusselse. “Het Vlaams Parlement heeft dit voorjaar een decreet goedgekeurd dat ‘tijdelijk ontheemden’, zoals Oekraïense vluchtelingen, verplicht om zich in te schrijven bij de VDAB. Op die manier kan de begeleiding op maat zo snel mogelijk worden opgestart. Die aanpak rendeert.”

Taalbarrière

Ondanks alle inspanningen bedroeg de werkzaamheidsgraad van Oekraïense vluchtelingen ook in Vlaanderen slechts 20 procent. Bothuyne nuanceert die cijfers. Hij wijst erop dat op dit moment meer dan de helft van de Oekraïense vluchtelingen is ingeschreven bij de VDAB. De andere helft is aan het werk of omwille van ziekte tijdelijk niet beschikbaar op de arbeidsmarkt.

Volgens de christendemocraat is het belangrijk om rekening te houden met de oorlogssituatie waaruit de betrokkenen afkomstig zijn. Ook de taalbarrière is bijzonder groot. “Meer dan 90 procent van hen spreekt niet alleen geen Nederlands of Frans, maar ook niet of nauwelijks Engels.”

Leefloon

Onder meer N-VA-Kamerlid Theo Francken pleitte er recent voor om in navolging van Nederland ook in België het leefloon van Oekraïense vluchtelingen drastisch te verminderen, maar daar is Bothuyne niet onmiddellijk een voorstander van. Hem lijkt het belangrijker om die steun voorwaardelijk te maken.

“Het is niet omdat je een Oekraïense vluchteling bent, dat je eeuwig recht hebt op een leefloon. Daarom is het belangrijk om snel een opleidingsen begeleidingsaanbod te formuleren. Je moet duidelijk maken dat een actieve houding op de arbeidsmarkt een voorwaarde is om een uitkering te krijgen. Als Oekraïense vluchtelingen aan die plicht verzaken en niet ingaan op passende vacatures, moeten ze hun uitkering verliezen”, aldus Bothuyne.

Uitkeringsverslaafd

Collega-parlementslid Thijs Verbeurgt (Vooruit) toonde zich op Twitter kritisch voor de retoriek van Bothuyne. “Collega-parlementsleden zouden beter twee keer nadenken over hoe ze over mensen praten”, hekelde hij. “Elke dag naar Waalse landgenoten stampen & daarna komen klagen dat ze niet in Vlaanderen komen werken…”

Bothuyne begrijpt die kritiek niet. “De term uitkeringsverslaafd wordt gebruikt door mensen op het terrein. Zij merken op dat hoe langer mensen een uitkering als evident beschouwen, hoe moeilijker het wordt om ze te activeren. Het is belangrijk om snel een degelijk opleidings- en begeleidingsaanbod te creëren. Anders creëer je een uitkeringsverslaving”, besluit hij.

ANTON SCHELFAUT

Verbod op import jachttrofeeën

“Neokolonialistisch denken door Belgische beleidsmakers”

De federale ministerraad heeft voor het zomerreces een wetsontwerp goedgekeurd dat de invoer van jachttrofeeën van 710 diersoorten verbiedt. De Hubertus Vereniging Vlaanderen (HVV) is niet te spreken over het importverbod, dat ze omschrijft als “totale waanzin” en “het resultaat van neokolonialistisch denken door Belgische beleidsmakers”.

Vooruit-Kamerlid Kris Verduyckt pleitte in 2020 al voor een verbod op de import van jachttrofeeën. Hij diende ook een wetsvoorstel in, maar de Raad van State oordeelde dat België een dergelijk importverbod aan Europa moet overlaten. Daarom diende het Kamerlid vorig jaar een resolutie in om de regering tot actie op te roepen. Die werd in maart vorig jaar unaniem goedgekeurd.

Federaal minister van Leefmilieu Zakia Khattabi (Ecolo) komt nu tegemoet aan die unanieme oproep van de Kamer om de handel in jachttrofeeën aan banden te leggen. Door een wetswijziging zullen alle nieuwe aanvragen voor invoervergunningen voortaan worden afgewezen. De Raad van State moet de wet wel nog beoordelen.

Het importverbod zou van toepassing zijn op 710 diersoorten. Concreet gaat het om de 704 meest bedreigde dieren van de A-lijst van het CITES-verdrag (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora, red.), aangevuld met de zuidelijke witte neushoorn, het nijlpaard, de Afrikaanse olifant, het Argali-schaap, de leeuw en de ijsbeer.

Neokolonialisme

De Hubertus Vereniging Vlaanderen (HVV), de belangenvereniging voor de jacht en de jagers in Vlaanderen, is niet te spreken over het verbod. Dat noemt de vereniging in een persbericht “totale waanzin” en “het resultaat van neokolonialistisch denken door Belgische beleidsmakers”. “Het gaat ten koste van het behoud van de biodiversiteit in Afrika”, klinkt het.

Verder vraagt HVV zich af waarom landen zoals Namibië en Zimbabwe niet werden gehoord in het debat. De vereniging is van mening dat de volksvertegenwoordigers zich hadden moeten vergewissen van de drijfveren van landen die de voordelen van op behoud gebaseerde jacht inzien.

Volgens HVV zal de beslissing

van de ministerraad “zonder meer nefaste gevolgen hebben voor onder andere de Afrikaanse fauna en flora”. Ze argumenteert dat de duurzame jacht er net voor heeft gezorgd dat de populaties van de door het importverbod geviseerde soorten de voorbije decennia gegroeid zijn. Daarnaast zetten de lokale gemeenschappen in op de bescherming van soorten en hun habitat omwille van hun waarde voor de duurzame jacht.

“Zonder die belangrijke inkomsten zullen landeigenaren overschakelen van natuur- en jachtexploitatie op landbouwexploitatie, met als gevolg het verlies van habitatgebieden”, waarschuwt HVV. “Conflicten tussen mens en dier zullen toenemen, waardoor de lokale bevolking de dieren als een last zal gaan beschouwen en stroperij zal toenemen.”

ANTON SCHELFAUT

Barbie: mannenhaat in een felroze jasje

Tijdens de afgelopen weken was er geen ontkomen aan de ‘Barbenheimer’-hysterie die de bioscoopzalen doet vollopen. ‘Oppenheimer’ mag dan wel over de ontwikkeling van de atoombom gaan, het is ‘Barbie’ die de meest uitgesproken maatschappelijke standpunten propageert. Een ideologische verkenning of waarom de lichthartige film werkelijk dood en begraven is.

Indien Barbie 20 jaar geleden was geproduceerd, kreeg het publiek waarschijnlijk een pulpfilm voorgeschoteld die zichzelf (terecht) niet al te serieus neemt. Anno 2023 moeten we het echter stellen met een feministische koortsdroom vermomd als absurde komedie. In de openingsscène wordt de kijker getrakteerd op een parodie van Stanley Kubricks ‘2001: A Space Odyssey’. Dankzij de introductie van de iconische barbiepop, keren jonge meisjes hun babypoppen (en symbolisch ook het moederschap?) op dramatische wijze de rug toe. Vervolgens vangt het verhaal aan in de ‘Barbieworld’, een utopia waar vrouwen (de Barbies) alle belangrijke functies uitvoeren, terwijl de mannen (de Kens) nutteloos voor zich uitstaren, hopeloos verlangend naar de lustige blikken van het superieure geslacht.

Patriarchie

Om de plot op gang te brengen, verlaten ‘stereotype Barbie’ (Margot Robbie) en ‘stereotype Ken’ (Ryan Gosling) samen de Barbiewereld om naar de echte mensenwereld te reizen. Hier ondervindt Barbie middels een ongevraagde klets op haar billen al meteen hoe verschillend die ‘patriarchale’ maatschappij is van hun idyllisch bestaan. Voor Ken betekent die confrontatie echter de realisatie dat de vrouwelijke dominantie niet in steen gebeiteld is.

Toegegeven, de schrijvers slagen er bij momenten bijzonder goed in om Ryan Goslings Ken als sympathiek leeghoofd op te voeren, dat de katalysator vormt van het gros van alle absurditeiten. In plaats daarvan kiest de productie om van hem een on-

gemakkelijke niksnut te maken, wiens hele bestaan draait om (zonder enig succes) de affecties van stereotype Barbie te bekomen. Wanneer hij de ‘patriarchale’ ideeën begint te verspreiden in hun thuiswereld, vervallen alle Barbies in traditionele genderrollen. De mannen zijn echter achterlijk, ongeorganiseerd en ronduit incompetent. De film maakt dan ook weinig subtiel duidelijk welke maatschappijvorm hier te verkiezen valt.

Meer nog dan de zoveelste ongevraagde herhaling van progressieve waarden, demonstreert Barbie hoezeer het onschuldig, onbezorgd entertainmentproduct gesneuveld is in de strijd om het hart van een snel polariserende samenleving. SIMON

Robrecht Bothuyne

Zakia Khattabi

© PHOTONEWS

IN DE KIJKER

Herman De Croo

De man met zo’n 60-jarige politieke carrière kwam recent nog eens prominent in het nieuws naar aanleiding van het pensioenschandaal in de Kamer, waarbij de wet-Wijninckx werd omzeild om gepensioneerde Kamerleden een flinke extra toe te kennen. En jawel, hij was een van hen. Ook al beweerde Herman De Croo (85) zelfs als gewezen Kamervoorzitter van niks te weten - quod non -, toch werd het wat te heet onder zijn voeten en stortte hij haastig ruim 210.000 euro terug aan het parlement. Niet dat hij daarna honger is gaan lijden, want hij heeft nog heel wat andere appeltjes voor de dorst - letterlijk en figuurlijk - opzij liggen.

Vorige week werd hij uitvoerig geïnterviewd en in beeld gebracht door Het Laatste Nieuws, waarvan hij lid van de raad van bestuur is. Vlaanderen kon rondkijken in zijn onbescheiden stulp op een domein van zo’n drie hectare met grote vijver in Michelbeke en mocht ook een kijkje nemen in zijn appel- en perenboomgaard van zo’n 7 hectare. Heel landelijk, idyllisch zelfs, zo’n riante villa midden in het landelijke groen en ver weg van geïmporteerde criminaliteit, asielcentra, hangjongeren, industrie en autoverkeer. Er is altijd een vakantiegevoel met ruimte, licht, groen, water en zonder maatschappelijke overlast.

50 jaar parlementair

Van huis uit liberaal, engageerde hij zich tijdens zijn studententijd in de dito studentenbeweging om in 1964 op 27-jarige leeftijd al burgemeester van zijn dorp Michelbeke te worden, als opvolger van zijn vader. De jonge advocaat werd in 1968 lid van de Kamer. In 1991 verhuisde hij één legislatuur naar de Senaat om dan terug te keren naar de Kamer tot 2014. Zijn parlementaire carrière sloot hij af in het Vlaams Parlement, waar hij in 2018 gehuldigd werd voor 50 jaar onafgebroken parlementair mandaat. Tussen 1974 en 1988 bekleedde hij verschillende ministerposten. Het hoogtepunt van zijn carrière was ongetwijfeld zijn voorzitterschap van de Kamer van 1999 tot 2007, een job die hij met kleur en schwung uitoefende. Uiteraard werd hij als opper-Belg beloond met de titel van ‘minister van Staat’ en de hoogste Belgische onderscheidingen. Met de Vlaams-nationalisten leefde hij ‘apart together’, maar hij liet zich in 2007 pas echt kennen toen hij stelde dat zij ‘een mentale handicap’ hebben. Hij dacht echt dat hij zich alles kon permitteren… Hij verontschuldigde zich nadien bij een organisatie van ouders van kinderen met een mentale beperking, maar niet bij de Vlaams-nationalisten…

Onbescheiden bescheidenheid

De Croo genoot al die jaren van zijn bekendheid met een eigen stijl. Van hem werd gezegd dat hij Frans en Nederlands tegelijk kon praten - De Crooiaans -, wat vaak neologismen of markante uitspraken opleverde. Altijd vriendelijk in de omgang, deed hij zich altijd heel bescheiden voor, wat hij in wezen niet was. Hij liet zich zijn status immers welgevallen en genoot van alle voordelen die er waren. Toen hij na 2007 terug gewoon Kamerlid was, liet hij zich zo bijvoorbeeld nog dagelijks ophalen en weer thuisbrengen met een dienstwagen van de Kamer, waar hij als oud-Kamervoorzitter ‘recht op had’. Hij was een man van het systeem, het ‘regime’ als u wilt. In die lange tijd was hij jarenlang al dan niet titelvoerend burgemeester, wat hij uiteindelijk in handen van zijn zoon Alexander gaf, en bouwde een indrukwekkend dienstbetoon uit, waarmee hij tal van burgers als horigen aan zich bond. Wat in de vergetelheid geraakt, zijn zo de zogenaamde ‘Goedevrijdagbenoemingen’, toen hij als minister van (toen nog) Nationale Opvoeding in 1975 zo’n dikke 500 onwettige benoemingen en bevorderingen ‘regelde’ in de gebouwenfondsen van het niet-katholieke onderwijs. Ook al vernietigde de Raad van State alles, toch werd het geregulariseerd in een speciale wet… Via zijn connecties in de hoogste politieke kringen kreeg hij zowat alles geregeld.

Schnabbels

Tussen al zijn politieke besognes door, werd hij in 1968 docent, in 1973 buitengewoon hoogleraar en in 1986 hoogleraar aan de rechtsfaculteit van de Vrije Universiteit Brussel (VUB), waar hij in 2005 met emeritaat ging. En bovendien lezen we in Cumuleo - de ‘barometer van Cumul van Mandaten’ - dat hij ook nog schnabbels kreeg als advocaat, jarenlang beheerder van Texaf (een holding met participaties in verschillende Congolese maatschappijen) en… landbouwer. Zijn appelboomgaard, nietwaar… Herman De Croo is een man van het verleden, van het ‘Belgique de papa’. Het enige wat hem nog ontbreekt is de titel ‘baron’ of ‘graaf’ om het haast feodale plaatje compleet te maken.

CITAAT VAN DE WEEK

Goedele Liekens: “Een cordon is niet democratisch”

Als het van Open Vld-Kamerlid Goedele Liekens (60) afhangt, mag het cordon sanitaire rond Vlaams Belang op de schop. Dat heeft ze - weliswaar na lang nadenken - gezegd in een zomerinterview met Het Laatste Nieuws. “Ik heb collega’s van het Vlaams Belang waar ik heel goed mee kan samenwerken, ook al staan onze meningen in veel dossiers lijnrecht tegenover elkaar. (…) Een cordon is niet democratisch. Ik vind niet dat je een partij op voorhand kan uitsluiten, nog voor je ermee hebt gepraat.”

Het gevaar van een cashloze samenleving

Papiergeld werd uitgevonden in middeleeuws China. In Europa vond het pas eeuwen later ingang. Na die moeilijke start adopteerden handelaars en consumenten wereldwijd het nieuwe betaalmiddel. Een alliantie van overheden, bedrijven en banken lijkt aan dat tijdperk een einde te willen maken.

Sinds 2014 is het verboden om onroerende goederen met contant geld te financieren. Vastgoedmakelaars en notarissen zijn sindsdien verplicht zijn om elke zweem van cash te melden aan de Cel voor Financiële Informatieverwerking. “Geen enkele particulier zal het graag zien gebeuren dat er bij de CFI een dossier tegen hem wordt geopend”, sprak Kris Meskens, de secretaris-generaal van de CFI, dreigend in Netto. “Men moet vrij zijn in het besteden van cashmiddelen, maar voor grote aankopen lijkt een beperking wel evident”, vindt Kamerlid Reccino Van Lommel (VB). Hij ziet meer graten in verdwijnende geldautomaten en cashloze handelszaken.

Bankkosten stijgen, service daalt

Steeds meer winkels weigeren contant geld, maar de overheid heeft vooral een probleem met het weigeren van elektronische betalingen. Ondernemingen werden vorig jaar dan ook verplicht om een elektronisch betaalmiddel ter beschikking te stellen. Hoewel de overheid de trend versterkt, zijn het volgens Van Lommel vooral de banken die aansturen op een cashloze samenleving. Zij kunnen kosten besparen door bankautomaten te sluiten en maken meer winst op elektronische transacties. “De bankkosten blijven stijgen, maar de dienstverlening gaat alleen achteruit”, zegt Van Lommel. Nochtans bereikte de regering recent nog een akkoord met Febelfin opdat elke gemeente over minstens één bankautomaat zou beschikken. “De banken kregen eerst vrij spel en de overheid greep te laat in”, verzucht hij.

Gedaan met privacy

De giralisering van de geldeconomie heeft gevolgen voor de privacy. Op basis van ons betalingsverkeer krijgen banken inzicht in onze betalingsgewoonten. Ook de overheid wil meekijken en gaf alle invorderingsdiensten toegang tot het CAP, de geïnformatiseerde databank van de Nationale Bank. “We glijden af naar een samenleving waar de overheid alles wil controleren,” waarschuwt het VB-Kamerlid.

Banken interpelleren bedrijven met vragenlijsten over cashtransacties en zeggen bankrekeningen op als het antwoord hen niet bevalt. Tegelijk worden sommige sectoren in hun geheel geweerd van het bankverkeer. “We ver-

plichten ondernemingen om een bankrekening te hebben, maar Belgische banken weren steeds meer sectoren”, zei Kamerlid Michael Freilich (N-VA) daarover in Gazet van Antwerpen. Van Lommel toont begrip voor dat beleid: “Die sectoren worden met reden geweigerd. Banken worden immers aansprakelijk gesteld als ze niet kunnen aantonen waar bepaalde bedragen vandaan komen en riskeren monsterboetes.”

Activisten geviseerd

Niet alleen bepaalde sectoren worden geweerd, ook bepaalde particulieren.Vorige week berichtte PAL NWS over de rekeningen van Brits politicus Nigel Farage, die afgesloten werden omdat zijn politieke overtuiging niet strookt met de normen en waarden van de bank. Ook de rekeningen van rechtse activisten zoals Dries Van Langenhove en Martin Sellner werden om dezelfde reden stopgezet. Met dat in het achterhoofd, noopt het vooruitzicht van een cashloze samenleving tot enig voorbehoud.

GUUS VAN BETTEN

Rusland klaagt “onmenselijk” Nederlands asiel- en migratiebeleid aan

John Croughs over het verhit klimaat in de klimaatstrijd

Taliban willen stropdassen verbieden: “Symbool voor christelijk kruis”

Joe Biden: “Meer dan 100 mensen gestorven aan COVID”

Cardi B gooit microfoon naar fan, maar muziek speelt gewoon verder

© PHOTONEWS

Reccino Van Lommel

Herman De Croo

Afgelopen zomer kwam een kleine groep Amerikanen bijeen in het centrum van Washington om te demonstreren, hun vuisten te heffen en borden vast te houden waarmee ze opriepen tot vrede en een einde aan het geweld. Die demonstratie was nauwelijks te onderscheiden van de duizenden andere jaarlijkse demonstraties die in de Amerikaanse hoofdstad plaatsvinden.

Achter de sluier: CHINA’S

LEUGENS ONTHULD

Deze week werd echter een opvallende ontdekking gepubliceerd door onderzoekers van Mandiant, een aan Google gelieerd cyberbeveiligingsbedrijf: het evenement zou zijn georganiseerd en gefinancierd door pro-Beijing agenten met als doel de Amerikaanse democratie te destabiliseren en Chinese belangen te bevorderen. We citeren Mandiant:

“We hebben bewijs dat suggereert dat de Chinese campagne ‘HaiEnergy’ ten minste twee in scène gezette persoonlijke protesten in Washington D.C. heeft gefinancierd. De campagne gebruikte de protesten vervolgens als bronmateriaal in (...) operaties die verhalen promootten over verdeeldheid zaaiende binnenlandse kwesties in de VS en berichtgeving die kritisch was over een besluit uit 2022 van de Amerikaanse regering om alle goederen te verbieden die zijn geproduceerd in de Chinese regio Xinjiang.”

Die onthullingen, die deze week in de Amerikaanse media zijn gepubliceerd, werpen voor het eerst licht op de financiering van zogenaamd spontane demonstraties in de Verenigde Staten door pro-Beijing agenten, met als doel de Amerikaanse democratie te ondermijnen en de Chinese economische belangen te bevorderen.

EXTREEMLINKSE INSPIRATIE

In het Westen neemt het Chinese totalitaire regime de manipulatietechnieken van links en extreemlinks over. Die omvatten het organiseren van nepdemonstraties, met betaalde deelnemers, om ‘informatie’ te produceren die vervolgens op honderd verschillende manieren wordt verpakt om te worden verspreid via het informatieapparaat - sociale netwerken, maar ook de traditionele media. Het is een techniek die veelvuldig wordt gebruikt door veel linkse en extreemlinkse organisaties die worden gefinancierd door onder andere de Open Society van de extremistische anti-Israël filantroop George Soros. Maar ook door veel milieuorganisaties. Het feit dat die middelen, die op zichzelf al dubieus zijn, worden toegepast door een totalitair regime dat onze objectieve tegenstander is, maakt ze alleen maar meer somber en sinister.

Concreet rekruteert het Chinese regime Amerikaanse freelancers via open netwerken om verschillende protestbewegingen in de Verenigde Staten te documenteren, zoals bewegingen die verband houden met rassenkwesties, abortus of gelijkheid. Gaandeweg stelde het Chinese agentschap haar Amerikaanse contacten voor om fictieve demonstraties te organiseren volgens de hierboven beschreven methode

In het Westen neemt het Chinese totalitaire regime de manipulatietechnieken van extreemlinks over

Dat proces wordt vervolgens ondersteund en uitgebreid door een compleet informatie-ecosysteem, inclusief lokale journalisten, intellectuelen, nieuwsagentschappen - World Newswire en Times Newswire, in het geval dat door Mandiant is gedocumenteerd - en dienstbare (betaalde) of idiote influencers, evenals tientallen websites die in het Westen zijn geregistreerd. Dat is massamanipulatie, methodisch, professioneel en op grote schaal uitgevoerd:

VERNISLAAG VAN LEGITIMITEIT

“In talloze gevallen hebben we gezien dat identieke pro-China artikelen zijn gepubliceerd op zowel World Newswire als Times Newswire, die ook zijn gepubliceerd op vermoedelijk niet-authentieke nieuwssites die we eerder hebben toegeschreven aan HaiEnergy. Daarnaast hebben we gezien dat de Chinese campagne die sites gebruikt voor zowel het zaaien als het verspreiden van door de campagne gepromote verhalen, een vorm van het witwassen van informatie die bedoeld is om een vernislaag van legitimiteit te bieden. We hebben bijvoorbeeld inhoud geïdentificeerd die was gepubliceerd op een niet-authentiek nieuwskanaal dat eerder werd toegeschreven aan HaiEnergy, waarbij informatie werd aangehaald die afkomstig zou

De demonstratie zou georganiseerd zijn door pro-Peking agenten om de Amerikaanse democratie te destabiliseren

zijn van een subdomein van FinancialContent, Inc., Arizona Republic (finance. azcentral.com). Het artikel op dat subdomein vermeldde op zijn beurt Times Newswire als de oorspronkelijke bron.”

GERING SUCCES

In de context van de toenemende polarisatie van onze samenleving is het niet nodig om tweedracht te zaaien: het is genoeg om het aan te wakkeren door olie op het vuur te gooien. Een enkele gebeurtenis kan in dat kader verstrekkende, verwoestende gevolgen hebben, zoals we zagen bij de dood van George Floyd in 2020, die leidde tot maandenlange rellen, miljarden aan schade en twintig doden. Tot op heden lijken de pogingen om de Volksrepubliek China te beïnvloeden, die momenteel door Mandiant worden gevolgd, er niet in te zijn geslaagd om substantiële betrokkenheid van echte gebruikers op sociale netwerken te genereren. De meeste van die campagnes lijken zich te beperken tot hun eigen ecosysteem, ondanks de inzet van meerdere platforms en distributievectoren om het doelpubliek te bereiken.

In het licht van de observaties van Mandiant lijkt het aannemelijk dat Chinese exploitanten de ineffectiviteit van hun vroegere tactieken hebben ingezien. Ze proberen nu het wereldwijde bereik van hun campagne te vergroten door bepaalde aspecten van de operatie uit te besteden. De mogelijke financiering van ten minste twee evenementen waarbij ech-

te mensen live worden ingezet om China-gerelateerde informatieoperaties mogelijk te maken, betekent een duidelijke escalatie in de Technieken, Tactieken en Procedures (TTP's) die door het Chinese regime worden geïmplementeerd, aldus Mandiant.

GEWAPEND CONFLICT

Zouden die pogingen tot destabilisatie in de toekomst vaker kunnen voorkomen? Het antwoord op die vraag hangt af van iemands visie op de geopolitiek van de 21ste eeuw. Ik behoor tot degenen die van mening zijn dat het hegemoniale project van China, dat in Peking volledig wordt geaccepteerd en bevestigd, het vooruitzicht van een gewapend conflict tussen China en het Westen vrijwel zeker maakt. Vanuit dat oogpunt, is het duidelijk dat China's massale manipulatie van de vrijheid van meningsuiting in het Westen zal toenemen. Dat lijkt des te waarschijnlijker gezien de diep immorele aard van het Chinese regime, de onberouwvolle erfgenaam van het meest bloeddorstige totalitarisme in de geschiedenis, dat dankzij het internet nu over een grotere reikwijdte dan ooit beschikt. Hun doel heiligt onze middelen

Het hegemoniale project van China maakt het vooruitzicht van een gewapend conflict met het Westen vrijwel zeker

‘Radio-Paris ment, Radio-Paris ment, Radio-Paris est allemand!’, zoals ze tijdens de bezetting in Frankrijk plachten te zeggen. Alle informatie die afkomstig is uit de smerige kantoren van communistisch China moet om dezelfde redenen met dezelfde omzichtigheid worden benaderd. Als we het onderscheid tussen echte en valse bronnen tenminste kunnen maken.

DRIEU GODEFRIDI

Rellen in Los Angeles na de dood van George Floyd

KLIMAATAPOCALYPTIEK SLAAT OP HOL

“WE MOETEN MAAR LEREN UITSTERVEN”

Vorige week maakte weervrouw Jill Peeters zich grote zorgen over mogelijke bosbranden in het Zoniënwoud als gevolg van hitte en droogte. Als het misgaat, dan zijn er geen blusvliegtuigen voorhanden, zei ze. Op de Fransen zullen we niet moeten rekenen, aldus weervrouw Peeters, want die hebben hun handen vol met de eigen bosbranden. Jill Peeters weet wel dat de meeste bosbranden in het zuiden zijn aangestoken of het gevolg zijn van slecht onderhouden natuur, wat in het Zoniënwoud niet het geval is.

Deense wetenschappers schreven in Nature Communications een bijdrage waarin ze waarschuwen voor het stilvallen van de stroming in de Noord-Atlantische Oceaan. De oceaanstroming is een belangrijke klimaatregulator. Als die stilvalt, zullen er onomkeerbare processen in gang schieten, met ongeziene gevolgen. Wat de reguliere media er doorgaans vergeten bij te zeggen is dat dat scenario zich ten vroegste binnen enkele decennia zou kunnen voordoen en dat de modellen en berekeningen grote onzekerheden bevatten. Voorzichtigheid is dus geboden.

Apocalypsofie

“We kunnen de klimaatcrisis niet oplossen”, schrijft filosofe Lisa Doeland. Ze schuift een nieuw soort klimaatdenken naar voor: apocalypsofie. Voor Lisa Doeland is het een gelopen race en moeten we het monster in de bek kijken. De klimaatactie gaat zo traag en de problemen zijn onafwendbaar. We moeten maar leren uitsterven, aldus Doeland.

Doemberichten worden in de media ongefilterd gepubliceerd. Rebecca Solnit merkt in The Guardian op dat doemdenkers erger zijn dan ontkenners. Door hun defaitisme smoren ze iedere vorm van klimaatactie in de kiem. Op die wijze veroorzaken ze rampen die ze zelf vrezen.

De apocalyptische stemming - die door de media wordt aangejaagd - heeft een bijzonder negatief effect op jonge mensen. Jongeren doorstaan doodsangsten voor klimaatverandering, meldt het medische tijdschrift The Lancet. Uit een grootschalig onderzoek bij jongeren tussen 16 en 25 jaar in 10 landen blijkt dat meer dan de helft zich angstig, hulpeloos, verdrietig en schuldig voelt over de klimaatveranderingen. Zowat de helft bevestigt dat de negatieve stroom aan berichten hun dagelijks leven en functioneren negatief beïnvloedt.

Volgens Bjorn Lomborg is er geen reden tot paniek. Heel wat voorspellingen zijn bijzonder speculatief, omdat er uitgegaan wordt van het meest negatieve scenario dat dan zonder nuance naar de toekomst wordt geëxtrapoleerd. Economische groei, nieuwe technologieën en aan-

passingen kunnen de klimaatproblemen waar we nu mee geconfronteerd worden grotendeels oplossen. De mensheid is er in geslaagd om heel wat problemen (deels) op te lossen. Zo zijn onze steden veel netter en gezonder om in te leven dan pakweg honderd jaar gelden.

Reden tot optimisme

Ook met betrekking tot klimaatvriendelijke maatregelen zijn er al spectaculaire resultaten geboekt. Ondanks de bevolkingsgroei, de industriële productiviteit en de toenemende internationale handel liggen de Verenigde Staten - ’s werelds grootste economie - op schema om tegen 2030 de uitstoot van broeikasgassen met mogelijks 30 procent tegenover 2005 te verminderen. Los Angeles Times meldde in het voorjaar van 2021 dat Californië voldoende schone energie uit hernieuwbare energiebronnen produceerde om in bijna 95 procent van zijn binnenlandse behoefte te voorzien. Als de kerncentrale van Diablo Canyon meetelt, dan komen we op meer dan 100 procent uit

De apocalyptische stemming - die door de media wordt aangejaagd - heeft een bijzonder negatief effect op jonge mensen

Een ander onderzoek dat in 2021 in Environmental Research Letters verscheen, toont aan dat slechts 5 procent van de 29.000 energiecentrales met fossiele brandstoffen in meer dan 200 landen verantwoordelijk is voor bijna 75 procent van de wereldwijde uitstoot ten gevolge van

de opwekking van elektriciteit. Mits het toepassen van de reeds bestaande technologie, zou die uitstoot op zijn minst nog kunnen worden gehalveerd.

De beste investering voor het milieu blijft kernenergie. Een kerncentrale produceert per vierkante meter een paar duizend keer meer energie dan wind- en zonne-energie. Voor een kernreactor zijn er in verhouding bovendien veel minder mineralen nodig.

Groene hypocrisie

Waarom wordt er niet meer ingezet op kernenergie? Omdat de groene lobby pleit voor wind- en zonne-energie. Voor de productie van windmolens en accu’s van elektrische auto’s zijn allerlei mineralen nodig die moeilijk te ontginnen zijn. Om die grondstoffen te delven, wordt onderzoek gedaan naar mijnbouw in de oceanen. Niettegenstaande de gevolgen daarvan aanzienlijk en onomkeerbaar zijn, omschreef De Standaard dat als “de weg van het minste kwaad”. In de NRC zei een deskundige: “Als diepzeemijnbouw ons dichter bij onze transitiedoelen brengt, moeten we enige impact op de oceaanbodem accepteren.” Van diepzeemijnbouw gaan we geen taboe maken, klinkt het, want “met taboes gaan we het klimaat niet redden”. Kernenergie is veel minder schadelijk voor het milieu, maar is voor de groene lobbymachine wel een taboe.

In Nederland werd een klimaatpakket voor 28 miljard euro goedgekeurd voor de reductie van CO2. Minister van Klimaat en Energie Rob Jetten (D66) kondigde 122 maatregelen af voor een reductie van 22 megaton CO2. De belastingbetaler moet dat enorme bedrag ophoesten. Dat moet leiden tot een reductie van 0,000036 graden Celsius. U leest het goed. Pijnlijk is dat die enorme investering door China in één dag wordt tenietgedaan.

“Wil je iets voor het milieu betekenen, doe dan exact het tegenovergestelde van wat de groene beweging wil”, zei Maarten Boudry een tijd geleden. De nagel op de kop.

JULIEN BORREMANS

BIJ HET VERSCHIJNEN VAN KLIMAATPAUS FRENSKE

Toen Franciscus Cornelis Gerardus Maria Timmermans geboren werd op 6 mei 1961 in Maastricht, vond er naar zijn zeggen een zonsverduistering plaats in heel Limburg. Ik ben op onderzoek gegaan in Maaseik, Dilsen-Stokkem, Maasmechelen, Lanaken en Riemst, maar vond geen ooggetuigen die dat konden bevestigen. Wel was er recent een verschijning van de Heilige Frenske in Chaudfontaine, waar hij het plaatselijke bronwater instraalde en de slachtoffers van de overstromingen zalig verklaarde.

Tijdens de mis in de Église SaintFrançois-Xavier de Chaudfontaine aan de Avenue des Thermes, riep hij in gezwollen Frans dat de Europese Unie de enige remedie tegen de ‘climapocalypse’ is. Hij sloot af met een passage uit het Evangelie van Marcus: “Alors si quelqu’un vous dit: ‘Voilà le Messie! Il est ici! Voilà! Il est là-bas!’, ne le croyez pas. Il surgira des faux messies et des faux prophètes qui feront des signes et des prodiges afin d’égarer, si c’était possible, les élus. Quant à vous, prenez garde: je vous ai tout dit à l’avance.” Kort daarna liet Frenske weten dat hij tijdens een epifanie te horen had gekregen dat hij lijsttrekker moest worden van een beweging in Nederland, genaamd ‘De Linkse Wolk’.

Messiascomplex

De brave lezer denkt dat ik een grapje maak, maar Frans Timmermans heeft wel terdege een messiascomplex. In een Face-

bookbericht prees Timmermans het boek ‘Gevelde Eiken’ aan, met daarin gesprekken tussen de Franse schrijver/politicus André Malraux en oud-president Charles De Gaulle.

Frenske: “Terecht en bijzonder dat Elsevier aandacht besteedt aan de vertaling van dit geweldige boek. Ik las het toen ik in Frankrijk studeerde en nadacht over welk beroep ik zou kiezen. Het gesprek tussen een groot schrijver en een groot staatsman leek mij vooraf interessant als stijlfiguur, maar lezend trof mij toch vooral de kracht van het menselijke retrospectief, de zelfkritiek van De Gaulle, die ik tevoren alleen maar voor grenzenloos arrogant hield. Een uniek boek dat ook 45 jaar na het gesprek de moeite waard is, want de essentie van internationale politieke verhoudingen komt erin terug. De titel verwijst naar het prachtige gedicht dat Victor Hugo schreef bij de dood van Théophile Gautier. In mijn woorden: Oh, welk een woest lawaai maken de eiken die in de schemering worden geveld voor Hercules’ brandstapel!” Timmermans die uit de losse pols Victor Hugo vertaalt, zich spiegelt aan twee Franse legendes en bewondering heeft voor zelfkritiek: zo zie ik hem graag.

IJdelheid

Eerder dit jaar interviewde ik Gerolf Annemans van het VB in het Europees Parlement. Die hield een premature lijkrede voor Frenske. Timmermans was de dauphin, de

kroonprins van Juncker. Hij baadde in het applaus in Straatsburg, na het etaleren van zijn talenkennis in een toespraak. Het fanatiekste gejubel kwam van de Groenen. Timmermans geloofde op den duur zelf in de verheerlijking die hij zelf had opgezet.

Annemans: “Zijn ijdelheid wordt enkel afgeremd door zijn verschijning, die zijn wereldbeeld van energie en gezondheid saboteert. Timmermans dacht onder Juncker echt dat hij kroonprins van het Europese niveau was en dat niets hem kon tegenhouden. Tot hij inzag dat hij opzij was geschoven door Frankrijk en Duitsland. Frans bompte met zijn volle gewicht tegen de werkelijkheid aan. Maar de werkelijkheid trekt zich niets aan van de dauphin.”

Climaclown

Het fopbaantje van klimaatklerk greep Frenske gretig aan en hij nam, tot het uiterste getergd, met zijn groene terreurbewind gigantisch wraak op de onderdanen van de EU. En nu gaat hij op wraakexpeditie in Nederland, het tragische moederland dat grapjes maakt over zijn morbide obesitas en zijn hoogmoeds waanzin. Het goede nieuws: België is verlost van de clima clown.

Frans Timmermans

Wellens vertelt ons dat OTAC staat voor ‘Ordinem Templari Auxilia Civilae’. “Vrij vertaald betekent dat: Aanvullende Burger Tempeliers Orde”, verduidelijkt hij. “Wij willen ons cultureel erfgoed, het christelijk patrimonium en onze waarden en manier van leven bewaren. Onze in augustus 2020 opgerichte vzw staat ten dienste van de minderbedeelden in onze samenleving.”

Kunt u even uitleggen wat voor een organisatie jullie zijn?

“Onze Tempeliers Orde is een apolitieke instelling die de persoonlijke mening van zijn leden respecteert, voor zover die niet indruist tegen de deontologische code van de orde. Onze orde is tevens een transparante, humanitaire en soevereine burgerlijke organisatie met een open boekhouding. Leden betalen lidgeld en we leven ook van giften, maar dat blijft allemaal heel erg bescheiden.”

“Tempelier zijn anno 2023 is niet meer ten strijde trekken met getrokken zwaard en tegelijk ‘Deus Vult!’ roepen. Het woord, niet het zwaard, is het hedendaagse instrument van de Tempelier. Het woord willen we gebruiken om onze cultuur te behouden, de zwakkeren te helpen, het onderwijs te promoten en de waarden uit te dragen die het beste passen bij de religieuze en ridderlijke tradities.”

“Wij zoeken naar mensen die opgeleid zijn in specifieke domeinen en die onze orde filantropisch of met een altruïstische ingesteldheid benaderen. Om zo uitstekend mogelijk hulp te kunnen verlenen, zoeken we telkens ook naar een economische insteek via onze professionele partners. Dankzij hen kunnen we efficiënt en kostenbesparend diensten en goederen voorzien voor minderbedeelden en goede doelen. Wekelijks bereiken wij zo’n 2.500 gezinnen met een 250-tal vrijwilligers.”

“De hedendaagse Orde van de Tempeliers is geëvolueerd met zijn tijd. 850 jaar geleden was het een militaire en monastieke ridderorde, terwijl onze orde nu burgerlijk en seculier is. Er is nog steeds een disciplinair kantje, met uniformen en een rangsysteem. Met vreugde verwelkomen wij ook vrouwen, die, zoals we weten, een andere kijk en benadering hebben op bepaalde situaties en eveneens bereid zijn om bij te dragen aan het grote geheel van onze orde. Vrouwen hebben dezelfde inspraak als mannen en kunnen ook dezelfde functies bekleden in onze orde.”

Kan iedereen lid worden en wat is de procedure?

“Ja, maar je wordt bij voorkeur voorgedragen door een of meerdere Tempeliersridders, omdat zij de talenten van de kandidaten het beste kennen. De procedure is een gesprek waaruit de motivatie moet blijken van de kandidaat en de wil en de tijd om zich te engageren. Men mag geen politiek mandaat hebben, moet open van geest zijn en zeer tolerant zijn ten opzichte van personen of groepen op grond van hun nationaliteit, zogenaamd ‘ras’, huidskleur of afkomst. Een laatste element is respect hebben voor de mening en overtuiging van anderen. Wordt één van die punten niet ingevuld, dan stopt het. Geloof me, daar zijn we heel streng op.”

Augustus is een belangrijke maand in de geschiedenis van de Orde van de Tempeliers. Het perkament van Chinon uit 1308 is immers gedateerd in die maand. In 2001 ontdekte de Italiaanse paleografe Barbara Frale dat document en dat vormt de basis voor het eerherstel van de Orde, die in 1314 door Filips de Schone vervolgd en opgeheven werd. De Tempeliers blijven echter nog altijd tot de verbeelding spreken en sinds 2020 is er in Vlaanderen vzw OTAC, geïnspireerd op de eeuwenoude orde. We gingen op bezoek bij ‘Groot Meester’ Bob Wellens en vroegen wat ‘Tempelier zijn’ betekent anno 2023.

“Tempelier zijn anno 2023 is niet meer ten strijde trekken met getrokken zwaard en tegelijk

‘Deus Vult!’ roepen”

“Zeer tolerant”, zegt u. Hoe reageren jullie op beledigingen bijvoorbeeld?

“Respect vragen wij, respect geven wij. Wij zijn allemaal mensen, mensen die ook een bepaalde opleiding genoten hebben. Wij zullen uiteraard van repliek dienen indien dat nodig is.”

Hoeveel afdelingen zijn er in Vlaanderen?

“We hebben in elke provincie één ‘commanderij’. Die verzorgt op lokaal vlak de dienstverlening onder het toeziend oog van het dagelijks bestuur van onze orde. Die geeft dan op zijn beurt bemerkingen en suggesties door aan de raad van bestuur.”

Maken jullie deel uit van een grotere koepel? Wereldwijd?

“Neen, wij zijn een soevereine, individuele burgerlijke orde.”

Welke activiteiten hebben jullie allemaal gepland de komende weken en maanden?

“Te veel om op te noemen (lacht). Behalve blijven samenwerken met onder andere voedselbanken en OCMW’s, zijn er de drie maanden van ‘de lege brooddoos’. Dat gebeurt in samenwerking met afwisselende scholengemeenschappen en is een periode van brood- en soepbedeling voor ieder kind. Wij halen ook voortdurend kledij en meubelen op,

ZOLANG JE MAAR RESPECT HEBT VOOR ELKAAR, IS HET VOOR ONS GEEN ENKEL

PROBLEEM OF JE NU KATHOLIEK, ORTHODOX OF PROTESTANTS BENT

gaan op ‘bedeltoer’ voor voeding, steunen seniorenorganisaties door kleine goederen te leveren en we blijven ook steeds vzw ‘72 uren Sas’ ondersteunen. Die vzw voorziet de opvang van moeders en kleine kinderen die vluchten voor huiselijk geweld.”

Met hoeveel leden zijn jullie?

“Dat houden wij nog altijd een klein beetje geheim, maar we zijn met meerdere tientallen. Om al het werk efficiënt gedaan te krijgen, hebben wij een hierarchie. Ikzelf ben de ‘Groot Meester’ en ik heb een ‘linkerarm’ en een ‘rechterarm’. Zij zijn de ‘Groot Officieren’. De ene neemt de logistiek en activiteiten op zich en de andere is verantwoordelijke voor het ceremoniële gedeelte en de kledij. Daaronder staan de lokale ‘commandeurs’ in de provincies. Zij hebben ‘adjuncten’ en daaronder staan dan de ‘gewone’ leden.”

Hoe ziet de toekomst eruit van de vzw en is de opvolging verzekerd?

“Heel positief en de opvolging is verzekerd. Ons ledenaantal groeit elk jaar, met mensen die elk hun specialiteit hebben, zich in het moderne tempelierschap kunnen vinden en openstaan om verder met ons mee te groeien. We zoeken kwaliteit en geen kwantiteit, dus de groei is beperkt, maar gestaag. Er leeft heel wat enthousiasme onder onze leden en de mogelijke kandidaten.”

Aangezien de giften en de lidgelden beperkt zijn, kunnen jullie dan rekenen op veel sponsors?

“We mogen rekenen op een deel vaste ‘samenwerkers’, zoals wij dat noemen, die ons al een tijdje volgen en blijven steunen. Er zijn sponsors bij die niet van de minste zijn, bijvoorbeeld brouwerij Corsendonk, en waarvoor wij als Tempeliers Orde OTAC exclusief producten mogen vertegenwoordigen. Vandaar de opstart van een commercieel bedrijf, namelijk Dos Templarios, volgens de Belgische wetgeving, buiten

onze orde. De zoektocht naar verdere wisselsamenwerkingen blijft het hele jaar doorgaan.”

De Tempeliers verkregen de goedkeuring van de paus in het begin van de twaalfde eeuw. Zijn jullie ook verbonden aan de Katholieke Kerk of aan een specifieke kerkgemeenschap?

“Ja, we hebben onze kapittelkerk in Diest, waar we dankzij de inzet van de prior van onze orde, E.H. ere-deken pastoor Felix van Meerbergen, tot de kerkgemeenschap van Sint-Sulpitius behoren. Onze prior behoort tot de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem en zo hebben we onrechtstreeks een band met Rome. De patroonheilige van die Orde, de in Diest geboren Jan Berchmans (1599-1621), bezit alle erkenning in onze kapittelkerk.”

“Onze Tempeliers Orde draagt in zijn logo ook meerdere kleuren en symbolen, belangrijke verwijzingen naar historische waarden. Zo is er de oranje buitenrand, verwijzend naar de stad Diest als Oranjestad, maar ook het zwart-rood en zilver naar de steden Zoutleeuw en Asse, de twee ridders te paard die elkaar ondersteunen, en het wit naar het kleed van Jezus na zijn dood en de verwijzing naar het Heilig Graf in Jeruzalem. We dragen geen maliënkolder, omdat we geen militaire orde zijn. De basis is en blijft de cape in de witte of licht afgeleide kleur, zoals het oorspronkelijk en historisch was. Het rode christelijke kruis is wel aanwezig en we dragen natuurlijk wel moderne stadskledij anno 2023.”

Welke reacties krijgen jullie zoal van mensen wanneer ze jullie zien in Tempelierskledij?

“De reacties zijn zeer positief, vooral bij officiële ceremoniële gelegenheden, waar iedereen in de uniforme burgerkledij naar buiten komt, al dan niet met de witte cape getooid. Als je dan met een 20-tal bij elkaar staat, heeft onze groep wel een indrukwekkende uitstra-

‘GROOT MEESTER’

WIJ HEBBEN HEEL BEWUST NIET GEKOZEN VOOR HET MILITAIRE ASPECT, WANT DOOR DE NIEUWE WETGEVING OVER PRIVÉMILITIES MOET

ling. Mensen vragen ons wat we doen en hebben dan bewondering voor onze inzet in verband met ons caritatief werk. Wanneer we onze ceremoniële kledij dragen, wordt er niet gerookt en geen alcohol gedronken.”

Wanneer mensen jullie zien tijdens bepaalde activiteiten, denken ze dan soms dat jullie aan het meedoen zijn met een middeleeuws festival bijvoorbeeld?

“Neen, want door de context van de activiteit is dat behoorlijk duidelijk waarmee we bezig zijn, zoals een ceremonie in onze kerk bijvoorbeeld. Alleen tijdens een ‘re-enactment’ kunnen mensen wel eens denken dat wij daaraan meedoen, terwijl dat niet het geval is. Wij staan wel open voor zulke re-enactments of festivals. We verbieden dat zeker niet aan onze leden. Wel willen we op voorhand weten hoe het er dan aan toe zal gaan, zodat onze Orde zeker niet in het belachelijke getrokken zou worden.”

Waarom hebben jullie gekozen voor de Tempeliers?

“We willen een duidelijk teken geven dat onze christelijke waarden van naastenliefde en steun aan de minderbedeelden niet verdwenen zijn in onze maatschappij. Onze rituelen mogen we niet verloren laten gaan en we streven ernaar dat de zwakkeren een ‘stem’ blijven behouden. Met onze orde geven we een duidelijk signaal dat wanneer er bepaalde tekorten zijn vanuit de overheidsinstellingen tegenover onze lokale mensen, er wel organisaties zijn die hen willen helpen. We stappen af van het serviceclubgebeuren door wekelijks de handen uit de mouwen te steken in plaats van wekelijks rond de tafel te blijven zitten. Bij ons ligt in elk geval het gedachtegoed van de Tempeliers aan de basis: mensen in nood helpen. Dat is een keuze die wij ook maken vanuit onze opvoeding, opleiding en manier van denken.”

Hoe belangrijk is het katholieke element bij jullie?

“Dat heeft een zeker belang, maar het is niet prioritair zoals duizend jaar geleden. We ondersteunen in elk geval de christelijke geloofsleer. We hebben leden die elke week naar de mis gaan en er zijn leden die enkel de kerk betreden als er activiteiten zijn ten voordele van ons geloof. Ieder van ons is vrij om dat op zijn manier te beleven.”

GEDRAGSCODE VAN

DE TEMPELIERS (12DE-14DE EEUW)

Bernardus van Clairvaux, postuum vereerd als Sint-Bernardus, en oprichter van de Tempeliers Hugues de Payens bedachten een specifieke gedragscode voor de Tempeliersorde, bij moderne historici bekend als de ‘Latijnse Regel’.

De 72 clausules legden de details vast van de manier van leven van de ridders, inclusief het soort kleding dat ze moesten dragen en hoeveel paarden ze mochten hebben. Ridders moesten in stilte eten, niet vaker dan drie keer per week vlees eten en geen enkel fysiek contact hebben met vrouwen, zelfs niet met hun eigen familie.

Het rode kruis dat de Tempeliers op hun gewaden droegen, was een symbool van het martelaarschap, en sterven in de strijd werd beschouwd als een grote eer die een plaats in de hemel verzekerde. Pas nadat alle vlaggen, de hunne en die van de andere ordes, waren gevallen, mochten ze het slagveld verlaten. Dat compromisloze principe, samen met hun reputatie van moed, uitstekende training en zware bewapening, maakten de Tempeliers tot een van de meest gevreesde strijdkrachten in de middeleeuwen.

Bronnen: Edward Burman (1990), Malcolm Barber (1994) en Helen Nicholson (2001)

U zegt “christelijke” geloofsleer, maar er is natuurlijk een verschil tussen de katholieke, orthodoxe en protestantse geloofsleer.

“Voor ons is dat van zeer weinig belang. Zolang je maar respect hebt voor elkaar, elkaar helpt en ondersteunt, en zolang je maar ideeën kan uitwisselen, is dat voor ons geen enkel probleem of je nu katholiek, orthodox of protestants bent.”

Zijn niet-christenen welkom bij jullie?

“Moslims, bijvoorbeeld, zijn welkom om te debatteren met ons, maar als ze lid willen worden, zullen ze zich moeten bekeren tot het christendom. De eerste vereiste om lid te worden, is christen zijn.”

Hoe ver gaat het uitgesproken christelijke element bij jullie? Leggen jullie ook klassieke monastieke beloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af bijvoorbeeld?

“Neen, we leven vandaag in 2023, en we zijn een soevereine, burgerlijke orde. Die monastieke geloften zijn veeleer van toepassing, denk ik, op alle ordes die zich ‘militair’ noemen en de eventuele ‘strikte observantie’ willen volgen.”

De Tempeliers waren een militaire orde en dus was de fysieke component van de Tempeliers erg belangrijk. Hoe zit het met dat fysieke aspect bij jullie?

“Het is jammer dat dikwijls alleen het vechten overblijft wanneer men het over de Tempeliers heeft. Wij zijn geen militaire orde, dus dat specifieke fysieke aspect is niet van toepassing bij ons. Onze Orde is een vredelievende en apolitieke instelling die dient om de medeburger te helpen waar dat nodig is. Dat wil echter niet zeggen dat indien er morgen nood is aan een andere vorm van weerbaarheid, dat we gedwee zullen blijven.”

“Onze fysieke activiteiten bestaan bijvoorbeeld uit het laden en lossen van vrachtwagens en bestelwagens (lacht).

Zorgen dat etenswaren, dranken, kledij en meubilair opgestapeld worden, verdelen van de goederen bij de voedselbanken en de OCMW’s, tot zwetens toe (lacht). Zwaardvechten of vechtsporten doen we niet. Wij zijn een burgerlijke orde, geen militaire.”

Hoe zijn de christelijke, katholieke ridderorders ontstaan?

“Ik verwijs graag naar de tientallen, honderden boeken die dat allemaal gedetailleerd beschrijven, maar ik doe een poging om je een korte uitleg te geven (lacht). De Eerste Kruistocht (1096-1099) bracht het grootste deel van het huidige Israël, Libanon en Syrië onder de heerschappij van een verbond van christelijke kruisvaarderstaten. Maar het ‘Heilige Land’ bleek niet veilig. Pelgrims werden regelmatig door moslims aangevallen. In 1120 zweerden een groep ridders om de pelgrims gewapenderhand te beschermen. Ze vestigden zich op de veronderstelde locatie van de legendarische tempel van Salomo en vernoemden hun militaire orde naar die tempel. Vandaar de Tempeliers. Later ontstonden er ook nog vele andere ordes, zoals de Orde van de Hospitaalridders en de Teutoonse Orde.”

“De rol van de Tempeliers groeide naast de bescherming van de pelgrims op de bedevaartroutes, ook uit tot de rol van eerste internationale bankiers door de pelgrims hun geld te laten ‘verzilveren’ en als voedselbedeler voor de armste mensen.”

“Filips IV van Frankrijk, alias Filips de Schone, liet de Tempeliers verketteren door de paus. Hij liet de laatste Groot Meester van de Tempeliers, Jacques de Molay, in Parijs op de brandstapel ombrengen op 18 maart 1314. Tempeliers die konden vluchten, waaierden uit over de toenmalige gekende continenten. Meestal was dat naar Portugal, waar er

een soort van tolerantie bestond. Daar werden ze ‘Ridders van Christus’. Ook gingen ze naar Schotland waar ze in ‘clans’ verbleven in ‘lodges’ en deels dienden ze uiteindelijk als de basis voor de vrijmetselarij.”

Er waren nog heel wat andere ridderordes, bijvoorbeeld de al vermelde Hospitaalridders. Aangezien jullie een caritatieve instelling zijn, zou de Orde van de Hospitaalridders niet beter gepast hebben bij jullie?

“De Hospitaalridders zijn de medisch geschoolde ridders die zich daadwerkelijk met de verzorging van zieken bezighouden. Men vindt Hospitaalridders in de Orde van Malta en de Orde van Sint-Lazarus. De Orde van Sint-Lazarus bestaat nog altijd, voluit ‘Militaire en Hospitaalorde van Sint Lazarus van Jeruzalem’ geheten. Dat is een vereniging of ridderorde met een caritatief karakter. De naar de Bijbelse figuur Lazarus genoemde orde houdt zich vooral bezig met het bestrijden van lepra en het ledigen van de daardoor veroorzaakte nood. Wij hebben die medische kennis en vaardigheden niet. Daarom hebben wij de eenvoudigere weg gekozen, namelijk ten dienste staan van de zwakkere medemens, maar niet op medisch vlak dus.”

Over de Tempeliers is al veel geschreven, doen er veel verhalen en legenden de ronde. Merk je dat de Tempeliers tot de verbeelding blijven spreken?

“Ja, maar men moet een verschil maken tussen het burgerlijke aspect, zoals bij ons, en het militaire. Het militaire aspect bevat nog altijd dat geheime element, een beetje afgeleid uit het loge-gebeuren in Schotland. In de vergaderingen en rituelen bijvoorbeeld vind je nog veel elementen terug die afkomstig zijn van de initiatie van een lid. Bij ons is dat niet het geval. Bij ons is het allemaal zeer transparant en eenvoudig.” “Wij hebben heel bewust niet gekozen voor het militaire, want door de nieuwe wetgeving over privémilities moet je daarmee opletten. Alles wat onder het label ‘militair’ of ‘soldatesk’ valt, komt dan wel eens onder de aandacht van de Staatsveiligheid. Daar willen wij helemaal niet mee verbonden worden.”

Dus je verwacht niet meteen een bezoekje van de Staatsveiligheid?

“Neen, maar mochten ze dit interview lezen en dan zouden willen afkomen, zijn ze zeker welkom (lacht).”

STIJN DERUDDER

Betaalt jouw ziekenfonds het lidgeld van je sportclub tot 30 euro terug?

Vrouwen zijn welkom bij ons en hebben dezelfde inspraak als mannen

ZUID-AFRIKA

Commotie op jubileum EFF

De viering eind juli van 10 jaar Economische Vrijheidsvechters (EFF), de partij van de omstreden Julius Malema, heeft in Zuid-Afrika weer voor de nodige opschudding gezorgd.

Julius Malema is nooit vies van demagogie geweest. In een toespraak voor duizenden aanhangers in het kader van de viering van 10 jaar EFF in het FNB-stadi-

on in Soweto vond hij er niet beter op om “schiet om dood te schieten” uit te roepen. Om daarna het haatlied ‘Kill the Boer, kill the farmer’ te zingen, iets wat hem vroe-

ger al gerechtelijk verboden werd. Oppositiepartij Democratische Alliantie is dan ook van plan om tegen Malema een klacht in te dienen bij de Mensenrechten-

OOST-AFRIKA

Masai moeten wijken voor bobo-ecotoerisme

Het groene toerisme eist stilaan zijn tol. U kent de slogans van sommige reismaatschappijen: ‘Reizen om de planeet te redden’. Het gaat er ogenschijnlijk om op een natuurlijke manier te reizen, maar dan wel zonder het moderne, polluerende comfort op te geven, vooral om de groene bobo-elites ter wille te zijn om onaangetaste natuurgebieden te bezoeken en in contact te komen met autochtone stammen. Terwijl net die stammen omwille van datzelfde ecotoerisme van hun gronden worden verdreven, bedreigd worden en dus gewoonweg riskeren te verdwijnen.

Dat is wat momenteel in Oost-Afrika gebeurt, waar de Masai, een volk van seminomadische herders en krijgers op de grens tussen Tanzania en Kenia, van hun voorouderlijke gronden worden verdreven om plaats te maken voor projecten van ecotoerisme en compensatie van koolstofemissie. Terwijl de Masai gedurende

eeuwen in een van de minst vervuilde gebieden van de planeet leefden.

Weinig ecorespect voor volkerendiversiteit

Yannick Ndoinyo, directeur van Test, ‘Traditional Ecosystemes Survival Tanzania’, beschrijft het

misdadig systeem als volgt: “Nadat ze eerst onze grond afnamen, nemen ze nu ook onze koeien af. Ze verkopen die om ons arm te maken. Ze gebruiken politiediensten (…) en zetten onze leiders gevangen, soms maandenlang. Masai vormen geen enkele bedreiging voor de natuur, wij leven hier al eeuwenlang.”

“Onze levenswijze, onze identiteit, onze overlevingskansen hangen af van de grond. We zijn herders. Zonder onze grond kunnen we niet volhouden een volk te zijn. De aarde maakt deel uit van ons, en wij maken deel uit van onze grond. Als men die ontneemt, verdwijnen we als volk en verliezen we onze identiteit.” Recent werden 20.000 Masai van hun grond in Loliondo verdreven, en 70.000 kregen geen toegang meer tot hun kudden.

Altaar groene geloof

En dit dus allemaal om westerse bobo’s een goed geweten te verschaffen en door ze overnachting aan te bieden in houten hotels, met voor de rest alle westerse comfort. De menselijke biodiversiteit wordt ongenadig geslacht op het altaar van dat nieuwe groene geloof. Moet dat dan de vooruitgang zijn, links-groene dames en heren?

raad van de VN. Reeds enkele dagen eerder was er al commotie rond het galadiner van de partij in Ekurhuleni (Oost-Rand) door de aanwezigheid van generaal-majoor Feroz Khan, een hoge politieofficier. De man zat daarbij aan dezelfde tafel als sigarettenbaas Adriano Mazzotti, een goede kennis van Malema, maar door de belastingdienst verdacht van smokkel. Het is geweten dat Mazzotti een grote (financiele) rol heeft gespeeld bij de oprichting van EFF in 2013.

EFF: gemengde gevoelens

De extreemlinkse EFF en hun leider Malema hebben in Zuid-Afrika steeds gemengde gevoelens opgeroepen. Niet alleen wordt de radicale partij er van beschuldigd enkel af te breken, maar ook het programma van nationalisaties en grondonteigeningen wordt met argusogen bekeken. Tevens wordt de partij bij de samenstelling van coalities op plaatselijk vlak als onbetrouwbaar beschouwd. Om nog niet te spreken over een voorzitter (Malema) die de partij dictatoriaal leidt en de luxueuze levenswijze van een aantal leiders. Maar, zegt columnist Gert Van der Westhuizen, EFF bracht wel leven in de brouwerij. Regelmatig zetten EFF-verkozenen het parlement op stelten. Tevens heeft de partij ertoe bijgedragen dat de van corruptie beschuldigde ex-president Zuma vervroegd is moeten aftreden. Meer dan eens is gezegd dat EFF geen lang leven beschoren was, maar waarnemers zien de partij toch niet op korte termijn verdwijnen. Trouwens, mocht het ANC in 2024 een barslecht resultaat halen bij de nationale verkiezingen, zou EFF wel eens een sleutelpositie kunnen innemen.

Wankelt hegemonie van links in Franse media?

Voor sommigen lijkt het alsof de Franse Republiek zelf in gevaar is. De Franse minister van Cultuur, Rima Abdoel Malak, liet zich ontvallen: “Juridisch gezien kan het weekblad Journal du Dimanche worden wat het zelf wil, zolang het zich aan de wetten houdt. Maar wat onze republikeinse waarden aangaat: wie kan door de jongste evolutie niet gealarmeerd zijn?”

Alain de Benoist haalt in Junge Freiheit Elisabeth Lévy aan, hoofdredactrice van het conservatieve magazine Causeur: “Niets nieuws. Links blijft de norm, en alle andere strekkingen blijven afwijkingen. Het bestaan alleen al van rechtse media is verdacht. De zogenaamde progressieven leggen een onverholen haat aan de dag voor vrijheid en pluralisme. Ze houden van de diversiteit - alleen niet op het vlak van ideeën. Ze hebben geen angst voor fascisme, neen, ze hebben angst voor concurrentie.”

De Franse mediawereld staat in rep en roer. De oorzaak van het tumult? Geoffroy Lejeune (jaargang 1988), een van de meest succesvolle journalisten van zijn generatie. In 2016 werd hij hoofdredacteur van het gekende conservatief-liberale weekblad Valeurs Actuelles (oplage 105.000 exemplaren). Maar daarvoor was hij al columnist voor de radiozender Europe 1 en Sud Radio, en trad hij ook regelmatig op bij de nieuwszender CNews.

Vincent Bolloré, de kiezelsteen in de linkse schoen

Dat de nieuwszender CNews rechtser werd, heeft alles te maken met de overname van de zender door industrieel Vincent Bolloré. Dat zowel CNews als Valeurs

Actuelles steeds succesvoller werden, zal allicht ook te maken hebben met het feit dat Lejeune bevriend is met Eric Zemmour en Marion Maréchal, de nicht van Marine Le Pen. Valeurs Actuelles werd door links steeds vaker als extreemrechts bestempeld en de Frans-Libanese eigenaar van het blad, Iskandar Safa, vreesde voor de toekomst van zijn weekblad. Op 19 juni ontsloeg hij Lejeune, die hij verweet het blad te hebben “gezemmouriseerd”.

Was dat een kleine donderslag bij heldere hemel, dan moest de echte donderslag nog volgen. Enkele dagen later maakte Vincent Bolloré bekend dat hij Lejeune hoofdredacteur maakte van het gerenommeerde weekblad Journal du Dimanche (oplage 135.000). De reacties van links, want de aanstelling van Lejeune was een “schandaal”, een “provocatie”, leidden er zelfs toe dat er op de redactie van JDD werd gestaakt en dat een links intellectueel platform Bolloré opriep om de aanstelling van Lejeune ongedaan te maken. Bolloré liet weten bij zijn standpunt te blijven. De schrik slaat links om het hart dat het ook nog eens de mediahegemonie zou gaan verliezen. Dit verhaal houdt ook voor ons lessen in, toch?

THIERRY DEBELS

FRANKRIJK

Julius Malema (midden vooraan) tussen aanhangers

© SHUTTERSTOCK

DIPLOMATIEKE VALIES

Speelt Rusland stokebrand in Niger?

Staatsgrepen worden stilaan een handelsmerk van de Sahel en Niger is hiervan de recentste illustratie. De teneur is anti-Frans en de propaganda pro-Russisch - niet toevallig. Gevoelig punt uit het draaiboek is het uranium dat het land naar Europa en in het bijzonder Frankrijk uitvoert. Heeft Moskou hier een scenario voor escalatie klaarliggen?

Chaos en rommel zijn wel vaker eigen aan een staatsgreep die naam waardig, maar dat het zoals in Niger twee etmalen duurt alvorens men weet wie überhaupt de vervanger moet worden van de afgezette president Bazoum sinds die in zijn paleis opgesloten werd, is eerder uitzonderlijk. Generaal Abourahmane Tchiani zou de leider van de putschisten zijn. Vroeger was hij nog hoofd van de presidentiële garde, ironisch genoeg belast met de veiligheid van Bazoum, vandaag claimt hij diens functie. Naar verluidt was Tchiani uit de presidentiële gratie gevallen en koos hij voor de vlucht vooruit. Moeizame gesprekken met andere takken van het leger zouden aan de basis liggen van de onduidelijkheid over wie nu het gezicht van de staatsgreep zou worden.

Staatsgrepen bij de vleet

Op zich is een staatsgreep niet zo uitzonderlijk in een land als Niger. Sinds de onafhankelijkheid van die voormalige Franse kolonie in 1960, kreeg het er verschillende te verwerken. In 2021 nog was er een poging, vlak nadat Bazoum staatshoofd werd, overigens de eerste democratische machtsoverdracht in de geschiedenis van het land. Ongeacht de afloop, kunnen die gebeurtenissen niet los gezien worden van wat zich in enkele andere landen in de Sahel onlangs heeft afgespeeld. Het leger greep in 2020 de macht in Mali, net zoals in januari 2022 een of andere schietende militie hetzelfde deed in Burkina Faso. Systematisch gebeurde dat met hetzelfde anti-Franse en antikoloniale narratief, precies zoals men op de recentste beelden uit Niger kan zien. De Russische vlag is nooit ver weg. En Mali was zelfs vragende partij om de Wagnergroep op haar grondgebied te verwelkomen; wat gebeurde.

Islamistisch probleem

In het Westen is men zich vaak onbewust van de problemen in de Sahel met radicale islamistische groeperingen à la IS, Al Qaida en co. In voormelde landen Mali, Burkina Faso en Niger gaat het om tienduizend doden, vorig jaar alleen al. Opvallend was alleszins het vermogen van het Niger van Bazoum om de schade te ‘beperken’, ondanks de pro-activiteit

©

van Boko Haram met Nigeria als springplank. Tijdens de eerste zes maanden van dit jaar was het aantal slachtoffers in deze conflicten op zijn laagst sinds 2018. Wellicht zullen de recentste gebeurtenissen hier verandering in brengen. Precies zoals geschiedde na de machtswissels in Mali en Burkina Faso.

Er stelt zich ook een ander probleem, zeker voor Frankrijk: uranium. Niger is wereldwijd de zevende grootste producent van uranium, maar wel goed voor bijna één kwart van de EU-invoer van het begeerde goed. Zowat de helft van hetgeen de Franse kerncentrales doet draaien komt uit het land, of om het wat populistisch te formuleren: 80 procent van de bevolking in Niger heeft geen toegang tot elektriciteit, maar één Franse lamp op drie brandt dankzij uranium uit het land. Wanneer dan de putschisten verklaren niet langer uranium aan Frankrijk te zullen leveren, dan gaan in Parijs de alarmbellen af. From Russia with Love.

Factor Rusland

Onmiddellijk nadat Rusland de graandeal met Oekraïne had opgezegd, maakte het bekend dat sommige landen toch op leveringen konden rekenen. Tekenend voor de Russische politiek. De lijst was niet toevallig samengesteld. Mali en de Centraal Afrikaanse Republiek hebben Wagner op hun grondgebied. Eritrea heeft zich al onderscheiden met een pro-Russische stem in de VN. En Zimbabwe steunde zelfs openlijk de Russische annexatie van de Krim.

Uit de recentste cijfers (2018) blijkt dat de Russische steun aan Afrikaanse landen minder dan één percent bedroeg van wat pakweg de Britten overmaken, overigens slechts een fractie van wat nog steeds van Moskou richting Cuba vertrekt. Ook wat de (reguliere) handel met het zwarte continent betreft, scoort Rusland zwak. Tegen die achtergrond is een vergelijking met de Koude Oorlog en de invloedzones van weleer vrij wankel. Maar dat Moskou graag het Afrikaanse theater gebruikt om het Westen te jennen, is een feit. Niger wordt hier de komende weken misschien wel een erg treffende illustratie van.

MICHAËL VANDAMME

Kuifje in Afrika, op zijn Russisch

Afrika bestaat uit 54 staten. Daarvan zijn er vijf cultureel en etnisch Arabisch. De andere landen behoren tot zwart Afrika. Als Poetin dus verdragen voor economische en militaire samenwerking heeft gesloten met 40 van die landen tegelijk, dan is dat een zéér grootschalig diplomatiek offensief.

Men kan zich afvragen welke economische troefkaarten de ineenstortende Russische economie voor Afrika zou kunnen bieden. Neemt Poetin een te grote hap om door te slikken? Zal er veel in huis komen van die beloofde economische samenwerking?

Men kan zich dezelfde vragen stellen over het militaire luik van de overeenkomsten. De Russen zitten zo krap in het militair materieel dat zij zelfs zestig jaar oude tanks in de strijd moeten gooien en dat een deel van hun luchtmacht bij gebrek aan reserve-onderdelen niet meer operationeel is.

Training van Wagner

De Afrikaanse leiders verwachten duidelijk veel van de militaire training die hun troepen van de Wagner-huurlingen zullen krijgen. Het is onduidelijk wat men zich bij die trainingscursussen moet voorstellen. Hoe men een vijandelijke stelling moet bestormen en blijven doorgaan als men al de helft van zijn manschappen heeft verloren?

Plunderen, castreren en verkrachten voor gevorderden, met practicum? Hoe men als afschrikwekkend voorbeeld deserteurs moet doodslaan met een voorhamer?

De Wagners vechten soms beter dan gewone Russische troepen, maar ze zijn zeker geen elitekorps. In 2019 bleken ze niet in staat te zijn de terreurgroepen van Islamitische Staat in één provincie van Mozambique te verslaan, en ze moesten zich al na korte tijd terugtrekken. In vele Afrikaanse landen zijn de legers chaotisch, ongemotiveerd, ongedisciplineerd en… politiek onbetrouwbaar. Ze zijn beter in het plannen van staatsgrepen dan in het verdedigen van hun eigen grondgebied. Maar zullen de Russen, die geen Afrika-ervaring hebben en die meestal zelfs geen Frans sprekende lingua franca in een groot deel van de Sahel en zwart Afrika - die problemen van motivering, loyauteit en discipline beter kunnen aanpakken dan pakweg de Belgen dat in Zaïre en Rwanda deden, of de Fransen in Mali?

Failed states met failed armies

Militaire instructeurs kunnen Afrikaanse soldaten met veel moeite de technische en tactische vaardigheden aanleren die nodig zijn om in een leger te functioneren, maar ze kunnen weinig of niets veranderen aan de onderliggende culturele factoren die hebben geleid tot de achterstand, de armoede en de onderontwikkeling van Afrika: de diepgewortelde corruptie, de rivaliteiten tussen clans en stammen, het gebrek aan nationaal bewustzijn en het schrikbarende analfabetisme.

De meeste Afrikaanse landen zijn in essentie ‘failed states’, zowel cultureel als politiek en economisch. Het is dus niet verbazend dat ze ‘failed armies’ hebben.

Daar zullen de rabauwen van Wagner niets aan veranderen. De Tutsi’s in Rwanda en Burundi, met hun goed georganiseerde en gedisciplineerde legers, zijn een zeldzame uitzondering op die regel.

Koloniale roofbaronnen

Wagner heeft de sterkste aanwezigheid in de Centraal-Afrikaanse Republiek CAR en verder ook in Libië, Mali en Soedan. Dat huurlingen tegen betaling militaire operaties uitvoeren, is al sinds de Oudheid vanzelfsprekend. Maar de Wagners in Afrika zijn eerder koloniale roofbaronnen. Zij nemen gewoon een deel van de economie over.

Toen zij bijvoorbeeld in 2018 de regering-Touadéra in de CAR verdedigden tegen rebellen die de hoofdstad aanvielen, kregen zij als beloning onbeperkte concessies voor het kappen van tropisch hardhout én zij verwierven de controle over de lucratieve goudmijn Ndassima. In Soedan werd de militaire steun ook afbetaald met het gedogen van economische plundering. Veel Afrikaanse regimes vertrouwen hun eigen soldaten niet en zij steunen liever op buitenlandse huurlingen. Zelfs een kleine strijdmacht van de Wagners die de hoofdstad of desnoods alleen het presidentieel paleis kan verdedigen, geeft Poetin natuurlijk een prima hefboom om een Afrikaanse leider naar zijn pijpen te laten dansen… en om ongestraft de Afrikaanse grondstoffen te plunderen.

PAUL BÄUMER

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’

© SHUTTERSTOCK

Advertentie in Rusland in juni dit jaar

Azerbeidzjan stopt voedseltransport naar 120.000 Armeense christenen in Artsakh

Al 7 maanden is het betwiste gebied dat bekend staat als Nagorno-Karabach, door de Armeense inwoners zelf Artsakh genoemd, afgesloten. Artsakh ligt in Azerbeidzjan, maar de inwoners zijn voornamelijk christelijke Armenen. Sinds december 2022 is er geen vervoer mogelijk naar en van Artsakh omdat de Lachin Corridor is afgesloten.

Artsakh ligt weliswaar in Azerbeidzjan, maar is vooral gericht op en tot op zekere hoogte afhankelijk van buurland Armenië. Behalve het feit dat personenvervoer, voedseltransport en medische zorg niet mogelijk zijn, heeft Azerbeidzjan ook meerdere malen de gastoevoer opgeheven. Een aantal keren gebeurde dat zelfs midden in de winter. Er wonen 120.000 Armenen in Artsakh, onder wie 30.000 kinderen. We spraken Marut Vanyan, een Armeense journalist die in het gebied woont en werkt.

Kunt u de huidige situatie voor ons schetsen? We horen dat de supermarkten leeg zijn en er geen voedsel of medische zorg meer voorradig is, klopt dat?

“Dat klopt, alle supermarkten hier zijn volledig leeg geraakt en de kleinere winkels zijn zelfs gesloten omdat zij niets meer op voorraad hebben om te verkopen. Omdat er ook een nijpend tekort is aan benzine, kunnen groenten die op het land groeien niet naar de hoofdstad, Stepanakert, worden getransporteerd. We zijn inmiddels gewend geraakt zonder gas te zitten. We kunnen ons nauwelijks nog herinneren hoe het leven met goed functionerende gastoevoer is. Als de situatie blijft zoals die nu is, gaan wij hier een vreselijke winter tegemoet. Essentiële medicijnen zoals bijvoorbeeld voor patiënten die lijden aan hart- en vaatziekten, zijn niet meer te verkrijgen. Het internationale Rode Kruis heeft hierover ook een verklaring uitgestuurd.”

Noot van de redactie: Het internationale Rode Kruis heeft verklaard dat, ondanks herhaaldelijke pogingen om tot een oplossing te komen, het onmogelijk is om medicatie te vervoeren via de Lachin Cor-

Alle supermarkten zijn volledig leeg en de kleinere winkels zijn zelfs gesloten

ridor en andere routes zoals de Aghdamweg. Nu de konvooien met hulpmiddelen zijn stopgezet, vreest het Rode Kruis dat de situatie in het gebied nog verder zal verslechteren.

Er bereikte ons ook een verhaal van kinderen die zouden zijn gestorven?

“Ja, zij het niet zozeer vanwege honger, maar als gevolg van de verschrikkelijke omstandigheden. Zo ging de moeder van twee kinderen bijvoorbeeld te voet naar een nabijgelegen dorp om brood en olie te halen. Zij moest al lopend gaan, omdat er hier geen transport meer mogelijk is vanwege het gebrek aan benzine. Haar kinderen probeerden hun moeder te zoeken en zijn onderweg in een auto gestapt die aan de kant geparkeerd stond. Daar zijn de beide kinderen vervolgens door verstikking om het leven gekomen. In een ander geval ging het om een zwangere vrouw die vanwege gebrek aan brandstof niet op tijd in het ziekenhuis kon geraken en haar baby is verloren.”

Nu de konvooien met hulpmiddelen zijn stopgezet, vreest het Rode Kruis dat de situatie nog verder zal verslechteren

“Honderden mensen hebben zich ingeschreven op een wachtlijst om in het ziekenhuis van Jerevan (hoofdstad van Armenië, red.) behandeld te kunnen worden. Die mensen hopen, via interventie van het Rode Kruis, dat zij naar het ziekenhuis in Armenië kunnen gaan. Het gaat niet om mensen met lichte verwondingen zoals hoofdpijn of kiespijn, maar het gaat hier om mensen met serieuze gezondheidsklachten, voor wie zelfs een uur wachten al fataal zou kunnen zijn.”

“Daar komt nog bij dat Azerbeidzjaanse

Hoe zullen de 30.000 kinderen die hier opgroeien zich hun jeugd herinneren?

soldaten regelmatig schieten op Armeense boeren, terwijl zij op het land werken. Ook durven ouders hun kinderen niet in de tuin te laten spelen uit angst voor mortiergranaten.”

Op uitnodiging van Azerbeidzjan was er onlangs een groep internationale journalisten te gast in het gebied. We weten op basis van voorgaande jaren dat de regering-Aliyev politici, bestuurders en ook journalisten heeft gefêteerd op allerlei luxe om zo berichtgeving te kunnen beïnvloeden. Weet jij meer over dat recente bezoek?

“Als die internationale groep journalisten moeite gedaan heeft helemaal in Shush te geraken, dan hoefden ze nog slechts 10 kilometer extra af te leggen en dan waren zij daadwerkelijk hier in Stepanakert geweest om met eigen ogen te kunnen aanschouwen wat er gebeurt. Hoe de mensen hier leven en welke humanitaire ramp zich hier voltrekt. Hoe zullen de 30.000 kinderen die hier opgroeien zich hun jeugd herinneren? Zonder de broodnodige vitamines of verse groenten en fruit. Een snoepje zit er voor die kinderen al helemaal niet in.”

Al vaker heeft president Aliyev in zijn speeches gerefereerd aan wat hij “West-Azerbeidzjan” noemt. Het is bekend dat hij hiermee doelt op buurland Armenië. Kunt u hierover meer vertellen en zien de mensen in Artsakh dat als een bedreiging voor henzelf?

“Elke uitleg hierover is eigenlijk onnodig. U ziet zelf dat dit uit de mond komt van de president zelf en niet van een willekeurige Azerbeidzjaanse inwoner. Wie heeft echter het recht anderen uit hun huizen te verdrijven op dergelijke wijze? Een land waar wij al eeuwenlang wonen.”

In voorbijgaande jaren heeft Turkije onder president Erdogan altijd Azerbeidzjan bijgestaan in zijn strijd tegen Armenië, maar ook in dat conflict over Artsakh. Is bij u meer bekend over welke houding Turkije inneemt wat betreft de blokkade van de Lachin Corridor?

“U weet dat Turkije en Azerbeidzjan de ideologie van ‘Een natie, twee staten’ aanhangen. Turkije heeft bijvoorbeeld tijdens de laatste oorlog (in 2020, red.) in Artsakh openlijk Azerbeidzjan gesteund en militairen daarheen gezonden.” SONJA DAHLMANS

UPDATE RODE KRUIS

Bij het schrijven van dit artikel staan de konvooien vanuit Armenië naar Artsakh nog altijd voor de grens en kunnen er niet in. Diverse landen binnen de Europese Unie, waaronder ook de Nederlandse regering, hebben verklaard “bezorgd” te zijn over de situatie. Inmiddels heeft Azerbeidzjan meerdere keren verklaard dat er vrije doorgang zou zijn, maar dat wordt door het internationale Rode Kruis ontkend. In een wel heel wonderlijke verklaring van 26 juli jongstleden spreekt Azerbeidzjan zelfs van racisme omdat Armenië voedseltransporten via de Aghdam-Khankendi wegstuurt. De 68-jarige patiënt, Vagif Khachtatryan, zou vanuit Artsakh naar Armenië worden vervoerd voor medische behandelingen. De Azerbeidzjaanse autoriteiten hebben de patiënt echter meegenomen naar een onbekende bestemming. Niemand van zijn familie, het Rode Kruis of de Russische vredestroepen is bij de patiënt. Over zijn gezondheidstoestand, de reden dat de man is meegenomen of de huidige locatie van de patiënt, is niets bekend.

© BRON BEKEND BIJ REDACTIE

In deze nieuwe rubriek maken we kennis met Wim Vanraes (°1980). Hij zal ons wekelijks onder andere vertellen over hoe hij het leven als Vlaming in de VS ervaart, wat hij als familieman met vrouw en vier kinderen allemaal meemaakt in het dagelijkse leven en wat zijn band nog is met Vlaanderen.

HET LEVEN ALS VLAMING IN DE VS

Hillsborough, mijnen hof

De gemeente waar ik woon, heet Hillsborough. Dat is de eerste gemeente als je van Newark naar de hoofdstad Trenton rijdt, die niet langer deel uitmaakt van ‘suburbia’. Hillsborough is een plattelandsgemeente met nog net wat open ruimte, boerderijen, bossen en velden.

Tien jaar geleden had ik het geluk een oud huis te kunnen kopen, weg van die voorsteden. Op kaarten van 1850 staat ons huis, met schuur, er al op. Het kerngedeelte van mijn huis is dus al bijna 200 jaar oud. In de kelder zie je dat aan de dwarsbalken die de vloer dragen. Dat zijn immers geen mooi rechthoekig gezaagde balken, maar nog ronde boomstammen, sommige met zelfs nog wat schors aan. Ook de plankenvloeren, de deuren en andere details zijn origineel, en ademen die oude charme uit.

Het huis zelf, in een hoek van een lap oude landbouwgrond van vier hectare, is in Zweedse stijl gebouwd, geverfd in het typische ‘Falu Rödfärg’, falu-rood, met witte balken en randen. Niet geheel onverwacht, omdat het zuiden van New Jersey in de 17de eeuw oorspronkelijk

gekoloniseerd was door Zweden.

Vlaamse grond

Het huis zelf staat bovenop een talud en kijkt uit op het overstromingsgebied van een plaatselijk riviertje, Royce Brook genaamd. De schuur heeft een ‘kelderverdiep’, maar dat in het midden van de helling van die talud uitgeeft op dat overstromingsgebied. Nu is dat hele gebied een bos, met bomen die 65 tot 70 jaar oud zijn. Mijn theorie is dat de vorige eigenaar zelf, of de zoon, als soldaat naar WO II ging en ofwel gesneuveld is, of is ‘blijven plakken’ met een plaatselijke schone.

Voor mij een heel leuk detail: in dat ‘bos’ zie je nog heel duidelijk de sporen van lange, ondiepe greppels, die parallel met de helling van de talud lopen en met stroken ertussen die licht bol zijn. Heel typisch voor weilanden in natte gronden, om het vee toch graasland te bieden. De schuurkelder voorziet dan ook in een kleine stal met plaats voor drie melkkoeien. Mijn eigen boerderij dus, met Waaslandse trekjes. Die details doen me enorm thuis voelen, ondanks de andere, soms grote verschillen. De rust van de natuur rondom maakt het aangenaam leven.

SPORT

Jacht

Een belangrijk punt van verschil dat me helpt om me beter in te leven in de Amerikaanse manier van denken, is de hertenpopulatie. Met die lap grond, met nagenoeg geen huizen errond, kan ik elke herfst jagen in mijn eigen bos.

Een vriend jaagt er al enkele jaren en de voorbije twee jaren ben ik daar ook mee begonnen. Dat doe ik met een leerling-vergunning, onder begeleiding van mijn ervaren vriend. Dit jaar moet ik

Top 3 vorig jaar wint op eerste speeldag

Kampioen Antwerp, Union en Racing Genk wonnen alle drie hun wedstrijd op de eerste speeldag in de hoogste klasse van het Belgische voetbal. Club Brugge speelt gelijk en Anderlecht verliest. Bij Anderlecht lijkt het optimisme van de voorbije weken nu al volledig weg.

Landskampioen Antwerp boekte een zuinige zege tegen Cercle. In een wedstrijd met weinig kansen bleek een owngoal van Daland voldoende. Cercle Brugge kwam nooit echt in de buurt van een gelijkmaker en de Antwerpenaren vonden de 1-0 meer dan genoeg. Na de titel, de Supercup en nu winst op de eerste speeldag, mogen ze op de Bosuil blijven feesten. Hoelang dat zal duren, is nog maar de vraag. De ploeg lijkt immers niet af, Vincent Janssen is nog niet helemaal topfit en binnenkort zal er veel energie gestoken worden om in de groepsfase van de Champions League te geraken. We zijn benieuwd wat Paul Gheysens en zijn sportief directeur Marc Overmars nog allemaal in petto hebben.

Brusselaars

De tweede in de eindrangschikking van vorig seizoen, het Brusselse Union, won met 2-0 van Anderlecht dat maar niet uit de malaise lijkt te geraken. Bij Union zijn sterkhouders Teuma, Boniface, Kandouss en Van Der Heyden allen vertrokken, maar dat hield de Brusselaars niet tegen om een zevende keer op rij te winnen van die andere Brusselaars. Na de met 3-0 tegen Ajax gewonnen galamatch, was er veel optimisme bij sportief directeur Jesper Fredberg, trainer Brian Riemer en de supporters. Maar een erg zwakke wedstrijd tegen Union deed dat optimisme al heel wat verdampen bij de Anderlechtsupporters die hun ploeg op een striemend fluitconcert trakteerden. Vooral op het middenveld schiet Anderlecht - opnieuw - tekort en het wordt afwachten of potentiële versterkingen iets kunnen veran-

deren bij de Belgische recordkampioen. Volgende week speelt Anderlecht thuis tegen huidige kampioen Antwerp. Een competitiestart met twee opeenvolgende nederlagen zou zomaar eens kunnen. De buren uit Sint-Gillis zijn daarentegen weer uitstekend begonnen en een top 4 lijkt opnieuw binnen handbereik.

De derde ploeg die kampioen kon worden op de allerlaatste speeldag van vorig seizoen, is Racing Genk. Dat kende geen enkele moeite met promovendus RWDM. De jongens van coach Claudio Capaça kregen meteen een pandoering

echter mijn individuele vergunning behalen, met examen, vaardigheidstest en alles erop en eraan. Mijn jachtwapen is de boog. Jagen met vuurwapens is in het meer dichtbevolkte New Jersey immers niet evident.

Vooraleer dierenliefhebbers zich kwaad maken: het gebrek aan natuurlijke roofdieren maakt dat de hertenpopulatie te snel te groot wordt, en die herten richten veel schade aan. Niet alleen voor de mensen hier, maar ook schade aan de natuur zelf. Het is een interessante manier om niet alleen voeling te krijgen met de geschiedenis en cultuur hier, maar ook met de evenwichten in de natuur.

WIM VANRAES

op eigen veld te verwerken. Maar liefst 0-4 werd het. Zo weten ze daar in Molenbeek ook weer wat het is om in eerste klasse te spelen. Toegegeven, het was tegen een Racing Genk dat nog steeds frivool en fris voetbal weet te spelen. De Genkenaars zijn uitstekend op elkaar ingespeeld, draaien soepel en hebben een bredere kern dan vorig jaar. Genk heeft alles in huis om opnieuw mee te dingen naar de titel. Wie van mooi voetbal houdt, moet opnieuw in Limburg zijn om ervan te kunnen genieten in het stadion.

Bruggelingen

Club Brugge speelde bij momenten goed voetbal, maar het morste met de kansen. In het laatste kwartier moest het met tien verder en mocht het van geluk spreken dat het bij een 1-1 gelijkspel bleef. Lauberbach van KV Mechelen liet in blessuretijd twee grote kansen liggen en een schot van Vanlerberghe zoefde maar net naast de linkerpaal. Nieuwe coach van Club Brugge Ronny Deila heeft zeker nog werk aan z’n ploeg, maar op basis van het overwicht en de kansen in de eerste helft had Club ook gewoon kunnen winnen. Club had in de eerste helft ook nog eens de pech om sterkhouder Skov Olsen geblesseerd het veld te zien verlaten. Het Brugse doelpunt in de tweede helft kwam van de nieuwe Braziliaanse spits Thiago. Hij zette een strafschop om na een dubieuze beslissing van de scheidsrechter en de VAR. Na licht contact ging de Braziliaan liggen en de bal ging uiteindelijk op de stip. Thiago is een imposante verschijning, maar toch verliest hij heel wat duels en qua balbehandeling is hij allesbehalve een Ronaldo. Toch kan hij spreken van een geslaagd debuut in de Belgische competitie, want hij heeft gescoord en dat is wat verwacht wordt van een spits.

Huis Wim in Hillsborough

Dwarsbalken Wim op jacht

Antwerp-trainer Mark van Bommel zag dat het goed was

© BELGA

Baldur’s Gate III

Komt hét computerspel van het jaar uit Gent?

Baldur’s Gate III verschijnt deze week in de winkelrekken. Het is een van de meest langverwachte computerspellen van het jaar en heeft alles in huis om een klepper te worden. Maar wist u dat het door Vlamingen ontwikkeld wordt?

Het werd door velen lange tijd als iets weinig glamoureus beschouwd, iets voor nerds, satanisten en sociaal incapabele puisterige tieners. Iets wat zelden het zonlicht zag, net als de mensen die het bedreven. We hebben het natuurlijk over rollenspellen als Dungeons & Dragons (D&D). Vandaag de dag heeft de hobby echter fors aan erkenning en populariteit gewonnen, ook bij het brede publiek, mede dankzij de coronapandemie en televisiereeksen als Stranger Things. Ditzelfde jaar kwam er bijvoorbeeld een behoorlijke amusante Dungeons & Dragons-film uit, die het verrassend goed deed aan de kassa.

Dungeons & Dragons

Dungeons & Dragons speelt zich af in een fantasiewereld, geïnspireerd door het Midden-Aarde van Tolkien, met magie, draken, elfen, dwergen, orks en al hetgeen men met zo’n setting associeert. Spelers maken een eigen personage - een toverende dwerg, een elfse dief, een menselijke krijger, … men kan het zo gek niet bedenken, met een eigen karakter, een eigen achtergrondverhaal, eigen vaardigheden, enzovoorts. Met die personages trekken de spelers vervolgens op avontuur. Alle belangrijke handelingen die spelers ondernemen, of het nu het aan een degen rijgen van een monster is, een betovering uitspreken of iemand proberen te overtuigen in een discussie, worden aan de worp van een 20-zijdige dobbelsteen getoetst

werd. Weinig verassend, als je weet hoe populair het spel bij computernerds was en is. De eerste computerversies werkten - net als het bronmateriaal - met tekst en verbeelding, maar naarmate de technologie sprongen maakte, kon men de wereld tot leven brengen op het computerscherm. Ook de dobbelstenen werden uit de handen van de speler genomen en de worpen werden achter de schermen door de computer berekend, wat tot een ‘vloeiendere’ speelervaring leidde

Gent. Larian Studios werd in 1996 opgericht door Swen Vincke. In de jaren ’00 had de ontwikkelaar enkele relatief succesvolle actierollenspelen en educatieve spellen voor Ketnet gemaakt, maar de grote doorbraak kwam er in 2014 met het rollenspel Divinity: Original Sin, dat met behulp van een crowdfundingcampagne werd ontwikkeld. Het vervolg, Divinity Original Sin II, kende nog meer succes, werd alom geprezen en wordt net als Baldur’s Gate tot een van de beste rollenspelen aller tijden gerekend.

In 2014 klopte het toch nog relatief onbekende Larian al eens aan bij Wizards of the Coast, de Amerikaanse bord-, kaart- en rollenspelenuitgever die de rechten op Dungeons & Dragons bezit, om Baldur’s Gate III te mogen ontwikkelen. Aanvankelijk kregen ze het deksel op de neus, maar na het succes van Original Sin II nam Wizards of the Coast zelf contact op met de ontwikkelaar. De rest is geschiedenis.

Hoge verwachtingen

In de late jaren '90 waren rollenspellen op computer dus al decennialang een gevestigde waarde, maar het genre had enigszins aan populariteit ingeboet. Meer nog, D&D-achtige videospellen leken op sterven na dood.

Eén spel slaagde er eigenhandig in om het zieltogende genre nieuw leven in te blazen: Baldur’s Gate (1998), ontwikkeld door de Amerikaanse studio BioWare. Ook vandaag nog is BioWare een gevestigde waarde die immens populaire spellen ontwikkelt. Baldur’s Gate werd een enorm succes, werd alom geprezen (vooral het verhaal, de personages en de spelwereld kregen lof) en het spel kreeg tal van spin-offs en een vervolg (2000).

De laatste jaren ontstond er veelal een kloof tussen gamers en grote spelontwikkelaars. Beloftes werden niet nagekomen, spellen waren niet wat de spelers verlangden, te kort, onafgewerkt, of vol met ‘bugs’. Larian besloot die valkuil te vermijden - het laatste dat je als spelontwikkelaar wil, is de geschiedenis ingaan als diegene die een langverwacht vervolg verprutste - door delen van het spel al vroeg ter beschikking te stellen van de spelers. Op die manier kon men aan de slag met feedback en aanpassingen doen waar nodig. De ontwikkeling werd als het ware een collaboratief project tussen producent en consument.

Diegenen die het spel al konden spelen, zijn alvast laaiend enthousiast. Volgens ontwikkelaar Vincke zal het minstens 75 uur duren om het spel uit te spelen. En dat gaat nog maar over één (korte) speelbeurt, want het spel zou meer dan 17.000 verschillende eindes hebben naargelang de keuzes van de speler. Ter vergelijking: het kost een speler tussen de 6 en 10 uur om de jongste Call of Duty (een van de populairste spellen van het moment) uit te spelen.

Het sleutelwoord in Dungeons & Dragons is verbeelding. Hoewel de spelers pen, papier, soms figuurtjes en een kaart gebruiken en fiches of boeken met informatie over hun personages, monsters of de wereld kunnen raadplegen, speelt het spel zich voornamelijk af in hun hoofden. De belangrijkste deelnemer van allemaal is de ‘dungeon master’, die de andere spelers begeleidt. Om het volle potentieel van het spel te benutten, moet hij een geboren verteller zijn, die de andere spelers helemaal kan doen opgaan in het avontuur.

Baldur’s Gate

D&D zag het daglicht in de jaren '70 en het duurde niet lang eer het concept ook naar computerspellen vertaald

Boze blanke man

De invloed van het spel valt moeilijk te onderschatten. In lijstjes met de ‘beste computerspellen aller tijden’ prijken Baldur’s Gate I en II nog altijd bovenaan, vaak in de top 10. Sedertdien zijn tal van de kenmerken van het spel moeilijk weg te denken uit het genre: boeiende en uitdijende verhaallijnen, interessante personages, keuzes van de speler die ertoe doen en een grote impact hebben op het spelverloop. Als je zulke dingen anno 2023 niet kan aanbieden in een rollenspel, dan heb je gefaald als ontwikkelaar.

Gent

Een derde deel bleef jarenlang uit, maar was tegelijkertijd iets waar reikhalzend naar uitgekeken werd, tot in 2019 werd aangekondigd dat het langverwachte vervolg er eindelijk zat aan te komen. Het was alsof er na tientallen jaren plots een nieuwe Star Wars- of Lord of the Rings-film werd aangekondigd.

Wie zou Baldur’s Gate III ontwikkelen? Niet BioWare of een andere enorme Amerikaanse studio met duizenden werknemers, maar een middelgrote ontwikkelaar uit…

Deze week is het eindelijk zover: het langverwachte Baldur’s Gate III verschijnt op PC. Zullen er miljoenen exemplaren over de digitale toonbank gaan en zal het gekroond worden tot het computerspel van het jaar? Dat zal snel duidelijk worden, maar de kans is niet onbestaande.

Bij de jaarlijkse intocht van de Sint houden de kinderen van Antwerpen altijd even hun adem in. Tot de goedheilige man de verlossende woorden uitspreekt dat er ook dit jaar geen stoute kinderen bij zijn. Te pas, maar vooral te onpas hoor je ver lichte politici en journalisten verklaren hoe de onderbuik van onze samenleving wordt bevolkt door een horde ‘boze blanke mannen’. Het inspireerde columnist Arthur van Amerongen om in zijn adressenboekje te duiken en enkele gesmaakte anekdotes te herbeleven. En tot het besluit te komen dat het heus wel meevalt met die boosheid.

De Vlaamse lezer zal toch wat schrikken als hij merkt hoe de Nederlandse scene van opiniemakers met elkaar omgaat: ruw, direct, niet gespeend van humor. Geen terrein voor doetjes. In één van die tirades krijgt Van Amerongen de eretitel ‘hofnar van extreemrechts’ naar het hoofd geslingerd. De Nederlander voelt zich nochtans geen chauvinist, eerder anarcho-liberaal. Wel heeft hij een open geest die hem toelaat om ook met rechtse politici als Hans Janmaat en Filip Dewinter in gesprek te treden en oprecht naar hun mening te luisteren. Zijn conclusie: die lui zijn niet boos, maar gewoon aardig en geestig.

Vrank en vrij

Arthur van Amerongen is op dat vlak geen vreemde eend in de bijt. Mensen als Theo Van Gogh, Hans Teeuwen en Pim Fortuyn spreken graag recht voor de raap en zijn daarbij sterk gehecht aan hun en dé vrijheid. Als spreekwoordelijke kanaries in de mijn ruiken ze de muffe geur van censuur die de laatste decennia om ons heen

grijpt. De rebelse geest van die kinderen van de jaren '60 is onvoldoende buigzaam richting publieke aanvaarding. Ni Dieu, ni maître. Dus bij uitbreiding geen Allah en geen linkse afgoden. Wars van regels of conventies.

Verzuring en hypocrisie ziet Van Amerongen wel bij een bepaalde rijke middenklasse. U kent hen wel: moreel superieur, betweterig, de mond vol over diversiteit. Tot men in hun microkosmos duikt en merkt dat die homogeen blank is. Hollands exponent bij uitstek ziet de auteur in Europees commissaris Frans Timmermans, de tot milieugoeroe vervelde socialist. De column gewijd aan die man levert een boeiend inzicht in diens levenswandel en karakter. Beenhard, maar raak verwoord. “Een morbide Icarus die geen kritiek verdraagt”, is zowat de conclusie.

Daar doet ie het voor

Dichter bij huis richt de Nederlandse columnist zijn pijlen op het dankbare doelwit van dienst: Guy Verhofstadt. Met een stevi-

ge portie Hollandse branie en vranke praat klinkt het als volgt: “Op zoek naar de Boze Blanke Belg, dacht ik in eerste instantie aan Guy Verhofstadt die met het schuim op zijn bakkes stond te krijsen op het Maidan-plein in Kiev. Nonkel Guy is bovenal een Vie ze Blanke Belg, met het vettige kapsel van Freek de Jonge uit de jaren zestig en een fietsenrek in zijn muil, dat ongetwijfeld de stank van een willekeurig massagraf ver spreidt. In het Europees Parlement ging de man ook vaak als een maanzieke tekeer, en meestal zonder publiek. Je zou haast den ken dat Verhofstadt op een dieet van crys tal meth leeft, maar de woede is gewoon gespeeld. Hij is een nihilistische brulboei voor de bühne.”

Het boek geeft een - uiteraard gekleurde - visie op een scala van Nederlandse politici en opiniemakers. Dat maakt het op zich al interessant. Al zal de lezer met een iets minder geoefende maag, zoals gezegd, soms wel even slikken na een rondje gescheld in de digitale kroeg. Maar als je dan leest welk doel de columnist voor ogen heeft: “Daar deed ik het voor: brave GroenLinks-stem-

mers die tijdens het ontbijt helemaal op tilt sloegen, met het schuim op de baard, en mij in hun haatbrieven kwalificeerden als fascist, racist, islamofoob, misogynist, jodenvriend en wat dies meer zij. Mission accomplished.” Tja, dan is men geneigd te denken dat het doel soms wel de middelen heiligt.

Arthur van Amerongen, ‘Boze blanke man’. 2023, Ezo Wolf. 248 p., 22,50 euro. ISBN 9789083248356

PIETER VAN BERKEL

Zeldzaam topstuk van Michaelina Wautier

LEZERSBRIEVEN

VLAAMS-BELGISCHE OPLOSSING

Pallieterke, De ultieme oplossing voor het Vlaams-Belgische probleem is misschien utopisch, maar mogelijk met een beetje goede wil haalbaar. Als de partijvoorzitters van Vlaams Belang en N-VA een klein beetje politiek verstand en tactisch inzicht hebben, dan is er één mogelijke oplossing. Bart De Wever roept zijn N-VA-kiezers op om voor het Vlaams Parlement massaal voor Vlaams Belang te stemmen, zodat Vlaams Belang ‘incontournable’ wordt voor het vormen van de Vlaamse regering. Omgekeerd vraagt Tom Van Grieken aan zijn Vlaams Belang-kiezers om voor het federaal Parlement massaal voor N-VA te stemmen, zodat N-VA op federaal niveau eveneens ‘incontournable’ wordt. Dat zal uiteraard nooit gebeuren, vermits onze politici allemaal alleen maar aan hun eigen belangen denken en niet aan de belangen van de mensen en van het land. Maar ja, dromen mag toch ook wel even!

Gilbert van Gils, Schilde

THEO FRANCKEN

werd daar niet alleen een einde aan gemaakt, maar werd bovendien een uniek ecosysteem, dat in de loop van miljoenen jaren opgebouwd werd, in één keer vernietigd. Eén standaard windturbine van 3 MW op land bevat 300 ton staal en ijzer, naast ruim 8 ton aan andere metalen. Elke ton geproduceerd staal resulteert in gemiddeld genomen zo'n 1,9 ton CO2-uitstoot. In jaren heeft het niet zo weinig gewaaid boven land als in 2021. Federaal minister van de partij Groen in de Vivaldi-regering, Tinne Van der Straeten, wil nu dat alle energie in de toekomst geproduceerd wordt door ‘hernieuwbare energiebronnen’, hoofdzakelijk wind- en zonne-energie. Met zo’n beleid zijn we inderdaad goed bezig voor energiezekerheid en het terugdringen van broeikasgassen!

Luc Vandeputte, Ledegem

DIPLOMATIEKE VALIES

Museum M Leuven is erin geslaagd een uitzonderlijk schilderij in de wacht te slepen: ‘Studiekop van een bebaarde man’. Het is een recente ontdekking binnen het oeuvre van de zeventiendeeeuwse kunstenares Michaelina Wautier.

Michaelina Wautier werd waarschijnlijk in 1614 geboren in Bergen, als dochter van een vooraanstaande familie. Een van haar oudere broers, Charles, was ook schilder. Van hem was ooit een werk op het hoogaltaar van de Leuvense Sint-Pieterskerk te zien, maar het ging verloren tijdens de Eerste Wereldoorlog. Charles vestigde zich vanaf ongeveer 1638 in Brussel, niet veel later gevolgd door Michaelina. Latere bronnen bevestigen dat broer en zus, beiden ongehuwd, in hetzelfde huis in Brussel woonden. Het is aannemelijk dat haar broer haar bijgestaan heeft in haar ontwikkeling als schilder, maar minstens zo belangrijk was de aanwezigheid in de stad van aartshertog Leopold-Wilhelm van Oostenrijk tussen 1647 en 1656. In de inventaris van zijn collectie, opgesteld in 1659, vinden we vier schilderijen van Michaelina Wautier terug, waaronder het indrukwekkende ‘De Triomf van Bacchus’, nu in het Kunsthistorisches Museum in Wenen.

Alle genres onder de knie

Het is met de herontdekking van ‘De Triomf van Bacchus’ dat Michaelina Wautier uit de vergetelheid is geraakt. In de jaren 1990 was professor Katlijne Van der Stighelen (KU Leuven) in het depot van het Kunsthistorisches Museum op zoek naar een portret van Antoon van Dyck, toen ze op het monumentale werk van Wautier stootte. De Bacchusstoet die ze schilderde, is een uitzonderlijk stuk. Het doek is gevuld met naakte mannen, het thema is gewaagd: verleiding, drank en lust. Het is bijna niet te geloven dat dit in de zeventiende eeuw is geschilderd door een vrouw, die zichzelf op het schilderij dan ook nog afbeeldt als een Maenade, een volgelinge van Bacchus, vooral uit op seksueel vertier.

De vrouwelijke kunstenaars in de Zuidelijke Nederlanden legden zich in de tijd van Wautier toe op één ‘braaf’ thema, vooral stillevens en bloemstukken. Alleen

Michaelina Wautier had alle genres onder de knie. Ze schilderde historische stukken, grote doeken met een mythologisch of religieus thema, ze schilderde prach-

tige portretten, genretaferelen en bloemstukken. Bovendien was Wautier getalenteerd, in die mate dat kunstkenners er zich blijven over verbazen dat een zeventiende-eeuwse vrouwelijke kunstenaar dergelijk werk kon maken.

Leading lady van de barok

Vandaag staat Michaelina Wautier bekend als de leading lady van de barok. Dat heeft alles te maken met het speurwerk van Katlijne Van der Stighelen, die na de ontdekking van ‘De Triomf van Bacchus’ is blijven zoeken naar ander werk van deze kunstenares. Dit leidde in 2018 tot de grote Wautier-expo in het MAS in Antwerpen. Ook in het buitenland is de kunstenares geen onbekende meer. Nog tot november van dit jaar loopt in het Museum of Fine Arts in Boston een tentoonstelling met zes werken van Wautier uit privécollecties. De persreacties aan de overkant van de oce-

aan zijn unaniem: “Dit is de beste vrouwelijke Oude Meester”.

Getuigen van picturaal talent

Het is eveneens professor Van der Stighelen die ‘Studiekop van een bebaarde man’ (ca. 1655) heeft toegeschreven aan Michaelina Wautier en die M Leuven naar de aankoop heeft geleid. De studie van Wautier toont een oudere man met een baard die omhoogkijkt voor een donkere achtergrond. Het werk sluit wat opzet betreft aan bij haar schilderijen van de heiligen Jozef en Joachim, die bewaard worden in het Kunsthistorisches Museum in Wenen. Net als de heiligen heeft Wautier de oude man ‘halflijfs’ afgebeeld. De enkele snelle witte verfstroken waarmee Michaelina het hemd van de man doet oplichten in het donker, getuigen van haar picturale talent en technisch inzicht.

MMMV

Informatie over deze aankoop: www.mleuven.be/collectie/ aanwinsten

Pallieterke, Het zoveelste interview in ons lijfblad met een N-VA kopstuk en weer is het mij niet duidelijk wat die partij wil met ons Vlaanderen. Steeds blijven ze de ordelijke opdeling afwijzen als een onmogelijk traject. Hebben ze de strategie van Gerolf Annemans al eens ernstig onder de loep genomen?

Ze beweren dat België een fiasco is, maar trachten toch via de Belgische weg - met een duidelijk njet van onze zuiderburen - naar een onafhankelijk Vlaanderen te evolueren. Dat is alleszins het eerste punt van hun partijprogramma. Of zullen ze nog maar eens proberen om België in het zadel te houden voor postjes en een regeringsdeelname, en het communautaire in de diepvries te steken en het dan nog eens diep onder de grond te begraven? In de komende regering zullen ze zeker te doen hebben met de PS en andere Waalse partijen waar de anti-Vlaamse standpunten reeds bekend zijn. Het is bij de N-VA, zo komt het bij mij over, een enerzijds-anderzijdsverhaal geworden als het over onze onafhankelijkheid gaat. Is de N-VA nu ook een tsjevenpartij geworden? N-VA, neem eens een duidelijk standpunt in, dan weten de Vlaamse kiezers voor wie ze moeten stemmen in 2024.

Dirk Callens, Beveren

WINDMOLENPARK IN SCHOTLAND

Pallieterke, In Schotland werden bijna 16 miljoen bomen gekapt om plaats te maken voor een windmolenpark. Dat geeft SNP-minister Mairi Gougeon toe. De bomen werden gekapt om bijna 8.000 hectare aan land vrij te maken voor windturbines. Al die bomen kunnen dan vermalen worden tot bv. houtpellets voor verwarming, wat nóg vervuilender is dan bruinen steenkool. Maar geen nood: houtverbranding wordt ook beschouwd als een vorm van hernieuwbare energie! Een boom neemt ongeveer 25 kg CO2 op per jaar. 16 miljoen bomen halen per jaar 400.000.000 kg CO2 uit de atmosfeer. Door die te kappen

Pallieterke, Met jullie artikel ‘Streven India en China naar een pragmatisch verstandshuwelijk?’ hebben jullie ons duidelijk proberen te maken dat India zich meer gaat richten op de VS. Daar geloof ik niks van: India vaart zijn eigen koers in de wereld. India heeft ook goede banden met Frankrijk. Bewijs: zijn aankoop van 26 Dassault Rafale-gevechtsvliegtuigen. India is de grootste afnemer van de Franse militaire industrie. Wij, Europeanen, moeten ons militair materiaal zélf maken, voor onze Europese legers, en niet meer afhankelijk zijn van de VS. Piet Toye, Deerlijk

DRUGGEBRUIK OP FESTIVALS

Pallieterke, Als er op een festival een drugdode valt, veroorzaakt dat altijd enige ophef. Daarbuiten gebeurt dat evengoed met de regelmaat van een klok. Af en toe krijgen we dan een reportage te zien, zoals laatst over ketamine. In werkelijkheid is het een paardenmiddel - letterlijk en figuurlijk -, maar wel heel erg verwoestend voor de menselijke organen. Toch wil men druggebruik nog altijd op een of andere manier faciliteren. Het controleren van de drugkwaliteit op festivals is zo’n maatregel. Wie wil er nadat men drugs heeft gekocht - wat in principe strafbaar is - laten controleren of die wel oké zijn? En dan nog: de dealer die de drugs verkocht heeft, zal zijn voorraad direct vernietigen als blijkt dat ze niet oké zijn. Met de normen en de waarden van de drugdealer in het achterhoofd, denk ik daar wat van. Het is met drugs gelopen zoals met vele andere zaken: een veel te slap overheidsbeleid. Wat wil je met een minister van Justitie die zelf toegegeven heeft met drugs geen problemen te hebben? Of zoals in Brussel, waar men speciale ruimtes heeft gemaakt om drugs te gebruiken. Met zo een beleid kunnen de problemen alleen maar erger worden.

Louis Lavrysen, Schoten

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente dienen doorgegeven worden voor publicatie bij uw brief.

Michaelina Wautier, De Triomf van Bacchus, 1650-1656

Michaelina Wautier, Studiekop van een bebaarde man, ca. 1655

Als politieke theoreticuswaarnaar vaker wordt verwezen dan dat hij wordt gelezen - wordt Evola vaak geassocieerd met het conservatisme, maar in feite is hij moeilijk bij één bepaalde stroming thuis te brengen. Hij was immers in meer dan één opzicht een buitenbeentje - een filosofische einzelgängerwiens denken en werken ver buiten de gebruikelijke links-rechts dichotomie vielen. Evola zag zichzelf als een uitgesproken vijand van de moderniteit en als dienaar van de Traditie, maar die Traditie (met hoofdletter) was met nadruk niet die van een enggeestig conservatieve kleinburgerlijkheid.

VOLGENS EVOLA WAS HET AVONDLAND DOOR HET CHRISTENDOM

GEDEGENEREERD IN EEN ZWAK EN MATERIALISTISCH

GELIJKHEIDSDENKEN

Evola was misschien meer nog dan een politiek denker ook en vooral een filosoof. Katholiek opgevoed, brak hij al op erg jonge leeftijd, onder meer door het lezen van Friedrich Nietzsche en Carlo Michaelstaedter met zijn katholieke geloof. Hij had veel interesse voor oude mythen, de brahamanistische filosofie van het oude India, het boeddhisme en dies meer. Evola was echter wel van mening dat veel moderne, op het oosten georiënteerde spiritualiteit in werkelijkheid afgevlakt was en meer een afspiegeling was van de intellectuele modieuze grillen van de moderne tijd dan van de Traditie.

‘RIVOLTA CONTRO IL MONDO MODERNO’

Zijn onophoudelijke zoektocht naar het transcendentale loopt dan ook als een rode draad door zijn omvangrijke oeuvre. Terwijl een van zijn vroegste werken, ‘Imperialismo pagane’ (1928), pleitte voor de renaissance van de geest van het oude Rome, nam hij ook elementen op uit een grote verscheidenheid aan spirituele tradities met bijzondere aandacht voor de theosofie en de hindoetekst de Bhagavad Gita. Zijn boek ‘Rivolta contro il mondo moderno’ (1934) heeft als ondertitel ‘Politiek, Religie en Sociale orde in de Kali Yuga’, waarbij de Kali Yuga het tijdperk is van Kali, de wraakzuchtige demon van het hindoeïsme, en het laatste van de vier tijdperken in de kosmologische cyclus van die religie. Een era die wordt gekenmerkt door erg gewelddadige, materialistische conflicten. Voor Evola was de twintigste eeuw zo’n tijdperk. Dit boek geeft wellicht het beste inzicht in zijn vaak complexe ideeenwereld. Door middel van de door hem aangehaalde mythen en legendes meende Evola een handleiding te hebben gevonden hoe de samenleving te kunnen ordenen. In zijn visie is die uitgesproken traditioneel en hiërarchisch en wordt ze geleid door een elite die hij de aristocraten van de ziel noemde. Eerder al had hij in ‘Imperialismo Pagano’ de stelling geponeerd dat de beschaving van het Avondland door het christendom was gedegenereerd in een zwak en materialistisch gelijkheidsdenken.

SUPERFASCIST

Hoewel hij sympathiseerde met de uiterste rechterzijde tijdens het interbellum, stond hij erg kritisch tegenover de fascistische regering van Benito Musssolini in Italië. Die was volgens hem onvoldoende antimodern, populistisch, te weinig antichristelijk en niet gebonden aan de door hem gepropageerde aristocratische hiërarchie. Hij beschouwde zichzelf als een ‘superfascist’ die in wezen geloofde dat het fascistische regime niet extreem genoeg was. Niet voor niets was hem in 1939, vanwege zijn openlijke kritiek op het regime, het

125 jaar geleden werd Julius Evola geboren

Dit jaar is het precies

125 jaar geleden dat Guilio ‘Julius’ Cesare Andrea Evola in Rome het levenslicht zag. Die bijzonder veelzijdige figuur werd niet alleen één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het dadaïsme in Italië, maar hij was ook nog eens oorlogsvrijwilliger, alpinist, dichter, filosoof, politicoloog, seksuoloog, oriëntalist, morfoloog van de geschiedenis en mytholoog.

lidmaatschap van de fascistische partij ontzegd. Zijn politiek-literaire magazine ‘La Torre’ had eerder al, na amper tien nummers, een verschijningsverbod van de censuur gekregen… Dat belette echter niet dat hij tot 1943 de cultuurpagina’s verzorgde van het invloedrijke dagblad ‘Il Regime Fascista’.

SYMPATHIE VOOR DE NAZI’S

Evola ontmoette tijdens het interbellum invloedrijke figuren als Corneliu Codreanu, Edgar Julius Jung, Carl Schmitt en Gottfried Benn en raakte in de ban van de SS, maar die liefde was niet wederkerig. In een rapport dat in 1938 aan de Reichsführer SS Heinrich Himmler werd bezorgd, werd hij als ‘een reactionaire fantast’ omschreven. Op 24 juli 1943 werd Mussolini afgezet en een dag later gevangengenomen. Italië gaf zich over aan de geallieerden. Op dat moment vluchtte Evola met de hulp van de Sicherheitsdienst naar Berlijn. Hij was een van de eersten die Mussolini begroette toen hij op 12 september 1943 door de

HIJ BESCHOUWDE ZICHZELF ALS EEN

‘SUPERFASCIST’ DIE GELOOFDE DAT HET FASCISTISCHE REGIME NIET EXTREEM GENOEG WAS

commando’s van Otto Skorzeny uit de gevangenis werd bevrijd. Hij raakte betrokken bij Mussolini’s, door de Duitsers aangestuurde marionettenregering die de geschiedenis inging als de Italiaanse Sociale Republiek en keerde terug naar Rome om er de Movimento per la Rinascita dell’Italia op te richten. Hij ontsnapte in 1944 ternauwernood aan gevangenneming toen de geallieerden Rome innamen en hij vluchtte naar Wenen.

APOLOGEET VAN HET FASCISME

Daar raakte hij zwaargewond bij een bombardement. Hij zou de rest van zijn leven in een rolstoel doorbrengen in zijn kleine appartement in Rome. Toch werd hij, ondanks zijn teruggetrokkenheid uit het openbare leven, vereerd in Italiaan-

se neofascistische kringen. Hij publiceerde veel in neofascistische bladen en heel wat fans maakten de pelgrimstocht naar Rome om hem te ontmoeten. Dat bleef niet onopgemerkt en in 1951 werd hij berecht als apologeet van het fascisme. Hij verdedigde zich met verve tegen die aantijging en verklaarde dat hij slechts een “ideologisch medeplichtige” was aan de pogingen om de fascistische partij in Italië te herstellen, en louter op “puur intellectueel en leerstellig niveau” hierbij betrokken was als een gepatenteerde tegenstander van het liberalisme en modernisme. Uiteindelijk werd hij, na zes maanden in voorarrest te hebben gezeten, vrijgesproken.

BLIJVENDE INVLOED

Evola leefde tot 1974 en schreef nog een aantal belangrijke werken waaronder ‘Gli uomini e el rovine’ (1953) en ‘Cavalcare la tigre’ (1961). Hij was zonder meer één van de meest noncomformistische en origineelste denkers van wat ik maar gemakkelijkheidshalve als ‘de conservatieve revolutie’ zal omschrijven in de 20ste eeuw, wiens invloed tot op de dag vandaag merkbaar is van het Italiaanse neofascistische CasaPound tot de alt-rightkringen in de Verenigde Staten. Ik denk dat ze niet goed beseffen hoe ver ze in feite af staan van Evola’s denken. Voor Evola waren zowel de linker- als de rechterzijde van het politieke spectrum een uitdrukking van de door hem intens verfoeide moderne tijdsgeest; van een verdovende gelijkheid, getuigen van een soort ontbindingsproces waarin hij politieke actie vergeleek met een klein, wankel bootje dat tegen beter weten in de stroom trotseert, maar desalniettemin niet vooruit kan komen…

JAN HUIJBRECHTS

België is bizar

Elke maand gaan we in onze kranten op zoek naar berichtgeving die duidelijk maakt dat er heel wat verschillen bestaan tussen Wallonië en Vlaanderen, tussen Franstaligen en Nederlandstaligen. Ook deze maand wordt duidelijk dat de ploeg van 11 miljoen Belgen ver te zoeken is.

Neem nu het bericht over de verkeersdoden. In 2022 vielen er 38 verkeersdoden per 1 miljoen inwoners in Vlaanderen te betreuren. Daarmee zat Vlaanderen onder het Europese gemiddelde, waar er gemiddeld 42 verkeersdoden waren per 1 miljoen inwoners. Maar kijken we naar Wallonië, dan kunnen we niet anders vaststellen dat ze daar met een probleem zitten: 63 verkeersdoden per 1 miljoen inwoners, opvallend meer dan in Vlaanderen en ver boven het Europese gemiddelde. Een mogelijke verklaring is het grote verschil in aantal flitspalen en trajectcontroles tussen Vlaanderen en Wallonië.

Van de verkeersdoden stappen we over naar een ander soort overlijdens. Onze collega’s van Knack brachten een interview met Marc Coucke en dr. Luc Colemont. Die laatste is darmkankerspecialist en de drijvende kracht achter de vzw Stop Darmkanker. Hij is ook de man achter de nationale campagne naar darmkankerpreventie, waarbij mensen boven de vijftig jaar gevraagd worden een staaltje van hun ontlasting op te sturen voor onderzoek. En dan nu het verschil: in Wallonïe laat 20 procent van de doelgroep zich testen, in Vlaanderen is dat 50 procent. Dat zijn cijfers met vergaande gevolgen: in Vlaanderen worden zo meer darmkankers ontdekt in een vroege fase, wat de kans op genezing doet stijgen en de ziektekosten dan weer doet afnemen.

Blikjes

Waar zowel Vlaanderen als Wallonië last van hebben, is het zwerfvuil in de vorm van lege blikjes drank en petflessen. Om de inzameling te bevorderen, zou men in 2025 willen overgaan tot het systeem van statiegeld, zoals we dat nu kennen bij glazen flessen. En wat kopt De Standaard? “Wallonië en Vlaanderen pakken statiegeld blikjes voorlopig anders aan.” Nu is het wel zo dat de bevoegde ministers, Waals minister van Leefmilieu Céline Tellier aan Waalse kant en Zuhal Demir aan Vlaamse kant, hebben aangegeven dat het de bedoeling is om tot één systeem te komen voor het hele land. Maar in het voorbereidend onderzoek blijkt toch maar weer dat de visie van beide regio’s sterk verschilt. Dat belooft als er daadwerkelijk voor één uniform systeem moet gekozen worden.

Bizar

In de Nederlandse krant AD (Algemeen Dagblad) lazen we een interview met Iris en Sergio, een koppel dat een jaar geleden van Delft verhuisde naar Mont-Saint-Guibert in Wallonië. Maar het was daar moeilijk aarden voor het koppel en al na enkele maanden beslisten ze om naar Vlaanderen te verhuizen. Commentaar van Iris: “Het is bizar hoe Wallonië en Vlaanderen twee totaal verschillende werelden zijn.” Wij schrijven dat dus niet, het zijn de woorden van een onbevooroordeelde Nederlandse vrouw. Tja. En dus kochten Iris en Sergio een huis aan de kanten van Leuven. Zouden ze weten dat het voorbije jaar de verkoopprijs in Vlaanderen van huizen met gemiddeld 1,7 procent en van appartementen met 2,5 procent gestegen is, terwijl de gemiddelde verkoopprijs in Wallonië daalde met 1,4 procent? Misschien niet wereldschokkend, maar het blijft een opvallend verschil. Ik geef Iris en Sergio groot gelijk: België is bizar.

Dries Van Langenhove gastspreker op 22ste IJzerwake

Voormalig Vlaams Belang-Kamerlid en politiek activist Dries Van Langenhove is op zondag

27 augustus de gastspreker op de 22ste editie van de IJzerwake. Dat bevestigt voorzitter Wim De Wit en werd eerder al aangekondigd in het driemaandelijkse magazine van de IJzerwake.

In 2018, voor Van Langenhove de stap naar de politiek zette, probeerde De Wit hem al te strikken als gastspreker op de IJzerwake. Een toespraak van Van Langenhove op de Guldensporenherdenking van de Gulden Sinjoren in Antwerpen had immers indruk gemaakt op de voorzitter van de IJzerwake. Maar in januari 2019 kondigde Van Langenhove samen met Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken aan dat hij later dat jaar als onafhankelijk lijsttrekker zou deelnemen aan de verkiezingen, waardoor De Wit zich genoodzaakt zag om op zijn eerdere aanbod terug te komen.

“Een politiek mandaat is niet verenigbaar met een toespraak op de IJzerwake”, legt De Wit uit. “Wij staan buiten de politiek. Politici zijn welkom, maar krijgen geen voorkeursbehandeling. Ze worden behandeld zoals alle andere bezoekers.”

Eerder dit jaar kondigde Van Langenhove zijn ontslag als Kamerlid aan, waardoor een toespraak op de IJzerwake opnieuw tot de mogelijkheden behoorde. “Daarom heeft het bestuur besloten om hem nu de gelegenheid te geven die hij vroeger niet heeft gehad”, aldus De Wit. “We hebben dat nieuws wel tamelijk lang voor ons gehouden om niet te veel controverse te creëren.”

Kameraadschapsavond

Aan de vooravond van de IJzerwake staat dit jaar een Kameraadschapsavond - een traditionele zangavond gevolgd door een dj-optreden - op het programma. Vorig jaar werd het muziekfestival Frontnacht verboden door het gemeentebestuur van Ieper, maar De Wit verwacht niet dat een dergelijk scenario zich zal herhalen. “De aanvraag voor de Kameraadschapsavond is ingediend, maar we wachten nog op een definitief antwoord”, aldus De Wit. “Ik verwacht geen grote problemen. De betrokken medewerker heeft er een goed gevoel bij.”

Op zondag houdt de organisatie vast aan het traditionele programma. De dag start om 11 uur met een eucharistieviering, gevolgd door de toespraken van De Wit en Van Langenhove. De Oekraïense violiste Natalia verzorgt de muzikale begeleiding. In het IJzerwakedorp zullen verschillende standhouders een ruim gamma aan boeken, tijdschriften, kledij, vlaggen, muziek en andere hebbedingen aanbieden. Ook ’t Pallieterke zal aanwezig zijn met een stand waar opiniemaker en auteur Jurgen Ceder zijn nieuwe boek ‘Beter Begrip’ zal signeren. Vanaf 14 uur kunnen de bezoekers aan het IJzerfolkpodium genieten van volksmuziek uit binnen- en buitenland.

Tickets kosten 10 euro en zijn verkrijgbaar via de webwinkel van de IJzerwake. ANTON SCHELFAUT

HORIZONTAAL

A. Antwerpse gemeente

B. Deel van een vulkaan - Deel van een mast - Internetlandcode voor Venezuela

C. Trappistenbier - Bekend bouwwerk in Londen

D. En dergelijke - Natuurstenen - Zekere

E. Het mislopen van winst - Zilver

F. Niet op dezelfde plek - Ex van Tina Turner

G. Brits componist van o.m. 'Land of Hope and Glory' - Franse afkorting voor de Navo

H. Muzieknoot - Noot

I. Grasveld - Zoogdieren - Woonboot

J. Oplichten

K. Buig - Roem

L. Broodgerecht - Tropische vrucht

VERTICAAL

1. Familielid

2. Planeet - Jeansmerk - Nederlandse omroep

3. Deel van het opschrift op de IJzertorenRegiment - Nijlvogel

4. Iets dat twee verschillende zaken gemeen hebben - Bewerkt een akker

5. Beknopte handleiding

6. Loofboom - Meisjesnaam - Lamp

7. Uitrekenen hoeveel iets gaat kosten

8. In het genoemde - Middeleeuwse indeling van de samenleving

9. Spinnenweefsel - Algemeen NederlandsTijdrekening

10. Aanvangsfase

11. Bakrinrichting - Dorsvloer

12. Opgeknapt - Behaaglijk

KARL VAN CAMP

Dries Van Langenhove

Tweet van de week

Kent u ze, die boomers die het altijd beter willen weten dan een ander, gebaseerd op hun levensjaren en ervaring? Vanaf deze week mag u Geert Noels tot die categorie gaan rekenen. En het moet gezegd, het was meteen een ‘boomer-classic’ die hij de wereld in tweette: “Ik wandel nu op 20 km vogelvlucht van Tomorrowland en de muziek klinkt als gedonder in de verte. Dat kan toch niet gezond zijn voor het gehoor van tienduizenden jongeren? #tinnitus.

Noels is er graag bij als een politicus een paar draaien om de oren moet krijgen omdat hij het ABC van de economie niet kent, en niet zelden doet hij dat met de nodige schwung. Hij mag er best zijn, die Geert. Maar er komt een dag in het leven van iedere man dat hij de overstap maakt van wijze man waarnaar geluisterd dient te worden, naar het ‘boomerschap’. U weet niet wat een boomer is? Dat is u alvast vergeven. De meeste boomers weten dat niet. Maar na lezing zal u zeker weten of u er eentje bent. Alvast dit: ‘boomer’ is een term die wordt gebruikt om oudere mensen te beschrijven die als conservatief of achterhaald worden gezien in hun opvattingen, vooral met betrekking tot technologie en sociale veranderingen. De bezorgdheid van Noels voor jonge oren zal dan ook als ‘boomerschap’ worden weggezet door het jonge volkje.

De zelftest

Wat maakt zijn tweet zo boomers? Alleen een opa maakt zich zorgen over het meest rijkelijk gesubsidieerde festival waar drugs en beats een mooie cocktail vormen, waar-

aan de hele internationale gemeenschap zich mag laven. Van heinde en verre komen ze per vliegtuig hierheen om een ecologisch verantwoord festival te beleven. Tenminste, als u die vliegtuigen vergeet, het energieverbruik van een middelgrote stad, vuurwerk, de productie van lichtgevende rommel uit China…. Maar de bekertjes worden gerecycleerd. En daar gaat het om op Morgenland. Het mooiste decor denkbaar voor collectieve verveling aan woekerprijzen. Het Plopsaland voor mensen die wel de schaamhaarleeftijd hebben bereikt, maar die nog steeds niet aanvaard hebben. Het mag dan ook geen wonder heten dat het volloopt met politici die allemaal een gratis ticket en drank hebben gekregen in de hoop dat ook volgend jaar uw belastinggeld naar dat volstrekt nutteloze spektakel zal blijven lopen. Terwijl ze de mond vol hebben over hoe vooruitstrevend Vlaanderen wel is, want we doen een paar weekends lang ‘boenke-boenke’ in devote adoratie van de media. Bent u het voor minstens 50 procent eens met die inschatting van Tomorrowland? Proficiat, u bent een boomer. T-shirts verkrijgbaar op de redactie.

NOG GEEN ABONNEMENT???

’t Pallieterke is uw dagbladhandelaar heel erg dankbaar om ons blad elke week opnieuw aan te bieden. Daarom houden we de prijs van een abonnement voorlopig ook gelijk aan die in de winkel.

Abonnees blijven echter cruciaal om te kunnen blijven investeren in onze toekomst.

Daarom willen we u graag vragen toch een abonnement te overwegen. Het verschaft u bovendien volledige toegang tot alle artikelen op PAL NWS. Momenteel kan u ook nog gebruikmaken van onderstaande actie.

Doe het niet voor ons, maar voor het schattige meisje op de foto!

Abonnementenactie

Jaarabonnement papier loont

Iedereen die voor 31-08-2023 betaalt voor een papieren jaarabonnement, heeft de keuze uit een van de volgende geschenken. De geschenken worden maandelijks verwerkt. Uw keuze kunt u doorgeven via secretariaat@pallieterke.net of telefonisch op nummer 03 232 14 17.

U kunt kiezen uit:

Geschenkdoos Vlaamsche Leeuw met 4 flesjes en een glas

Een uitgave van de onvolprezen uitgeverij Polemos:

• ‘De Guldensporenslag. Het verhaal van een onmogelijke gebeurtenis’ (Karim Van Overmeire)

• ‘Herinneringen aan Hechteniskamp Lokeren’

• ‘De man van het Wilhelmus of de rekkelijkheid van de tolerantie’ (Luk Sermeus)

Halve kilo Maes Koffie meestermengeling (gemalen of ongemalen) in een mooie bewaardoos

Abonneer nú door overschrijving van 208 euro op rekening KBC BE82 4096 5194 9168 (tarief binnenland). Voor uw onlinetoegang en uw geschenkkeuze mailt u naar secretariaat@pallieterke.net of belt u 03 232 14 17. Met uw steun veranderen we zélf het medialandschap!

Tijdens deze druilerige zomerdagen blijft één politicus het zonnetje in huis. We hebben het natuurlijk over Kristof ‘moet er nog voluntarisme zijn?’ Calvo. Vanuit het zolderkamertje in de ouderlijke woonst, waar hij luide muziek mag spelen van zijn mama, plant hij zijn afscheid van de federale politiek om een aanval te doen op het Mechelse stadsbestuur. Daar ligt vast een mooie schepenpost op hem te wachten. Een afscheidsinterview dus. “Ik maak plaats voor de volgende generatie rare jongens.”

Hoe anders staat Calvo in het leven dan in het begin van deze legislatuur? “Totaal anders”, zegt Kristof, “vroeger was ik misschien een beetje een opdringerig baasje dat altijd gelijk wou krijgen. Maar het mislopen van mijn ministerpost heeft me nederigheid bijgebracht. Vandaag ben ik een veel aangenamer persoon die openstaat voor positieve dialoog en progressieve frontvorming. En dat merk je. Ja toch, hé? Kom ik nu niet relax over? Geef toe dat ik niet meer zo zit te pushen! Komaan kerel. Ik ben zo anders geworden. Waarom bevestig je dat nu niet gewoon? Kijk, daar krijg ik het van hé. Straks ga je nog ontkennen dat ik een beter minister was geweest dan Trutalie Van der Straeten!”

Rustig maar, meneer Calvo. Ik denk dat vriend en vijand moeten toegeven dat het zeer moeilijk zou zijn geweest om een slechtere minister te zijn dan Tine Van der Straeten.

CALVO: “(vette knipoog en gespeeld verontwaardigd) Oh, maar dan heb je Tine niet goed gevolgd hoor. Er is nog geen enkel technisch complex dossier dat ze niet tot een goed einde heeft gebracht. Op haar initiatief hé. Op haar vraag. Zonder Tine waren we misschien uit kernenergie gestapt. (lacht zich te pletter) Dat was ironie, hé. Dat had je toch door hé? Ja hé? Ik ben eigenlijk heel goed ironisch, maar ik vraag het liever voor de duidelijkheid.”

We schrijven het er bij voor de zekerheid. Maar u verlaat wel het parlement na 14 jaar langs de zijlijn te hebben gestaan. Eerst in de oppositie en daarna gemuilkorfd door uw eigen partij, die u op betaald verlof naar Nederland stuurde.

CALVO: “Fuck de zijlijn! En laat ons eerlijk zijn. Het parlement, dát is de zijlijn! Echte politiek voor de mensen, dat doe je op het lokale niveau. Daarom ga ik nu naar Mechelen. Ik heb een hele resem groene maatregelen klaarzitten die mensen compleet krankjorum gaan maken. Ik wil bijvoorbeeld een nieuw circulatieplan in Mechelen, maar wel op 8 kilometer van de stad. Briljant vernieuwend is dat. Mensen zijn tevreden in Mechelen. Daar kan ik dus het verschil maken. Bovendien maak ik plaats voor nieuw talent. Zo zijn wij bij Groen. Andere partijen proberen iedere verkiezing een paar nieuwe mensen uit hun eigen partij te lanceren. Wij niet. Wij maken na iedere regeringsdeelname plaats voor andere partijen. Dat is constructief samenwerken.”

Omdat jullie de kiesdrempel niet meer halen?

CALVO: “Dat vind ik nu weer een negatieve manier om het te bekijken.”

Maar eerst wil u nog een maatregel gestemd krijgen die de regeringsvormingen in dit land bespoedigt.

CALVO: “Klopt. Dat lijkt me wel het minste dat het parlement mij kan gunnen na 14 jaar op deze veel te harde bankjes. Ik wil dat het parlement de mensen terug naar de stembus kan sturen als het te lang duurt om een regering te vormen. Op die manier gaan ze wél voortdoen. Neem nu Vivaldi. Eenmaal duidelijk was dat niemand met N-VA of Vlaams Belang wilde onderhandelen, was dat direct gevormd, inclusief regeerakkoord. Zo kan het ook.”

Maar wel een regeerakkoord waar niets van gekomen is en waarbij alle regeringspartijen in hun broek doen voor de kiezer.

CALVO: “Opnieuw negatief bekeken. Maar zie nu eens de voordelen. Regeringen vallen voor ze gevormd zijn. Drie verkiezingen per jaar… En ondertussen doen we gewoon verder met Vivaldi.”

Wat zijn die voordelen dan?

CALVO: “Dankzij het rotatiesysteem kan ik me binnen het jaar opnieuw kandidaat stellen voor het parlement. Ah ja, ik heb immers twee verkiezingen niet deelgenomen. En zo hoeft niemand me te missen. Simpel hé.”

“Mensen zijn tevreden in Mechelen. Daar kan ik dus het verschil maken”

KRISTOF CALVO, KLAAR VOOR EEN NIEUWE START