't Pallieterke van 7 december 2023 by 't Pallieterke

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

“Nationalistische revolte tegen EU aan de gang” INTERVIEW

TOM VANDENDRIESSCHE

10-11

EUROPEES PARLEMENTSLID (VB)

PEILING

NIPTE V-MEERDERHEID 3 IN VLAAMS PARLEMENT

RACISTISCHE MOORD IN CRÉPOL

STRIJD BINNEN DE SOCIALISTEN

FLIPFLOPPENDE OPEN VLD

2 5

UGENT VOLGT LOGICA HAMAS

De grootste twee partijen in Vlaanderen stijgen in de meest recente peiling, die door iVOX werd uitgevoerd voor Gazet van Antwerpen. Vlaams Belang en N-VA halen samen bijna een meerderheid van de stemmen en in het Vlaams Parlement zou er opnieuw een nipte V-meerderheid zijn. Dat maakt de coalitievorming een pak lastiger indien Vlaams Belang uitgesloten zou worden. In 2019 riep Bart De Wever op om zijn N-VA ‘incontournable’ te maken, om een dam te vormen tegen een groen-rood ‘volksfront’. De scores van dat groen-rode volksfront vielen toen aardig tegen, maar na 493 dagen bleek N-VA toch niet ‘incontournable’ en werd er een regering gevormd met zeven partijen.

Vlaams Belang quasi-incontournable Deze peiling maakt vooral het Vlaams Belang quasi-incontournable in Vlaanderen. De partij haalt 27,5 procent: het beste resultaat in meer dan drie jaar tijd. Ook N-VA stijgt lichtjes in vergelijking met vorige peilingen. Daardoor is er in het Vlaams Parlement opnieuw een nipte V-meerderheid. Een coalitie met Vlaams Belang en N-VA zou een tweetal zetels overschot hebben, volgens deze peiling. Een regering vormen zonder Vlaams Belang wordt in Vlaanderen

lastiger. Minstens drie van de vier Vlaamse Vivaldi-partijen zijn nodig om samen met N-VA een meerderheid te halen. De drie huidige Vlaamse regeringspartijen (N-VA, cd&v, Open Vld) komen acht zetels te kort. Ook een coalitie met N-VA, Vooruit en de christendemocraten volstaat niet, waardoor er minstens één partij extra bij moet: ofwel Open Vld, die in bepaalde provincies onder de kiesdrempel dreigt te verdwijnen, ofwel Groen, dat ook in verschillende provincies met de kiesdrempel flirt. Als er zo’n regering gemaakt wordt, is dat een Vivaldi-scenario op Vlaams niveau.

Coalitie van verliezers De Vlaamse regering werd bij de vorming in krantencommentaren al ‘een coalitie van verliezers’ genoemd. Zowel N-VA, cd&v als Open Vld gingen erop achteruit, maar behielden wel hun meerderheid, waardoor ze

konden blijven besturen. Het was toen ook ideologisch de meest werkbare meerderheid: de coalitie vanuit Antwerpen (N-VA, Open Vld, Vooruit) had een te krappe meerderheid, N-VA samen met de liberalen en groenen lag ideologisch veel minder voor de hand. Die ideologische verschillen zijn er nu nog steeds: de groenen zijn ronduit anti-N-VA en hoe Vooruit verder zal evolueren onder voorzitter Melissa Depraetere, is nog niet duidelijk. De meest voor de hand liggende optie is momenteel dus een regering met de grootste twee partijen, ook al gaat het dan om een erg nipte meerderheid. Bovendien is het nog steeds moeilijk om in te schatten of de N-VA-partijtop wel echt in zee wil gaan met de partij van Tom Van Grieken. De ene N-VA-minister acht samen besturen met VB onmogelijk, de andere vindt dat de partij in de goede richting verschuift. Voorzitter Bart De Wever is daarentegen duidelijk: een samenwerking komt er niet. Zelfs als een VB-N-VA-meerderheid niet tot een Vlaamse regering leidt, kan die electorale massa wel gevolgen hebben. De N-VA zou die meerderheid, met bijhorend dreigement om toch een regering te vormen met het VB, kunnen gebruiken om federaal bepaalde zaken op te eisen.

WANNES NEUKERMANS

MARIANNE VERHAERT KAMERLID OPEN VLD EN BURGEMEESTER GROBBENDONK

DE BRAZILIAANSE GEMEENSCHAP IN VLAANDEREN

OPINIE 2-3 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEW 10-11 & 14 / BUITENLAND 12-13 / CULTUUR 15-17 79ste jaargang • nummer 49 • donderdag 7 december 2023

14 € 4,25

“Tinne Van der Straeten doet aan dogmatisch verzet tegen kernenergie”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

2 Opinie

7 december 2023

Er vielen vorige week twee ontslagen bij de Brusselse socialisten. Julien Uyttendaele stapte op uit de PS en Fouad Ahidar verliet Vooruit. De twee ontslagen zijn spiegelbeelden van dezelfde oorlog die in beide partijen woedt. Officieel verwijst Ahidar naar het racisme en het seksisme van Rousseau als belangrijkste reden voor zijn ontslag. Hij is wel heel laat met zijn verontwaardiging. Ahidar heeft eigenlijk al twee publieke botsingen met zijn partij achter de rug, telkens over diep inhoudelijke kwesties. Eerst werd hij uit het partijbestuur gezet, omdat hij geweigerd had voor een verbod op ritueel slachten te stemmen. Ahidar is een praktiserende moslim. Zijn eerste openlijk verzet tegen een partijstandpunt had daar uiteraard mee te maken. Zijn tweede publieke aanvaring met de top kwam enkele weken geleden, toen hij de terreur van Hamas van 7 oktober “een kleine reactie” had genoemd. Ook toen was het de moslim in Ahidar die opspeelde. Hij werd vervolgens gedegradeerd tot lijstduwer bij de volgende verkiezingen. Kort daarvoor was ook iemand bij de Franstalige socialisten van Brussel opgestapt. Julien Uyttendaele (zoon van Marc, stiefzoon van Laurette) zegt dat bij de Brusselse afdeling van de PS het secularisme, altijd een kernwaarde van het socialisme, in het gedrang komt. Hij noemt Ahmed Laaouej, de Brusselse baas van de PS, “de doodgraver van de laïcité”. Uiteraard heeft hij het over de groeiende greep van de moslimvleugel op de zijn partij. Uyttendaele is ontgoocheld dat de Brusselse PS niet tegen het ritueel slachten heeft willen stemmen. Hij werd tevens onder druk gezet om niet te fel uit te halen naar Erdogan. Hij ergerde zich ook aan een felle afzwakking van een resolutie tegen het antisemitisme, via amendementen ingediend door zijn eigen partij.

Vooruitgang versus de zevende eeuw Enkele weken geleden schreef ik een stuk over hoe moeilijk linkse partijen het in het hele Westen hebben om hun basiswaarden in stand te houden tegenover de toenemende invloed van de islam in de partijstructuren. De moslims, die men bewust heeft aangetrokken als kiezers, blijken niet meer bereid zich als passief kiesvee te gedragen. Ergens vind ik het vreemd dat men in die rangen niet inziet hoe fundamenteel de tegenstelling is tussen de progressieve ideologie, waarvan ‘vooruitgang’ de centrale gedachte is, en de islam, een godsdienst die met zijn ideeën nooit de zevende eeuw heeft verlaten. Secularisme en strijd tegen antisemitisme zijn de progressieve waarden die momenteel het meest onder druk staan. De rest volgt later. Die strijd is dezelfde bij PS en Vooruit, maar in de Brusselse PS heeft de moslimvleugel de overhand gekregen. Bij het Brusselse Vooruit is het conflict voorlopig in de andere richting beslist. Ik raad de socialisten echter niet aan te denken dat het probleem zal beperkt blijven tot de hoofdstad. “De veranderde demografie hééft politieke gevolgen”, schrijft BRUZZ over de zaak Uyttendaele. De ‘veranderende demografie’, een eufemisme voor omvolking, is echter overal bezig. JURGEN CEDER

EDITORIAAL

TOOGPRAAT

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Flipflop bij Open Vld, tactiek bij cd&v Een halfjaar voor de verkiezingen hopen de liberalen dat de kiezer aan geheugenverlies lijdt. Plots zijn ze voorstander van kernenergie. Gaan ze straks nog pleiten voor belastingverlagingen? De bochten van Open Vld neemt niemand nog ernstig. Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi is voorzichtiger en denkt dat een volgende regeringsdeelname best verzekerd wordt door een alliantie met de Franstalige centristen van Les Engagés. Het was Knack-redacteur Ewald Pironet die, het moet gezegd, een mooie vergelijking maakte. Open Vld’ers probeerden in de aanloop naar de verkiezingen altijd hun politieke maagdelijkheid terug te vinden in de hoop dat ze zo de kiezers opnieuw kunnen verleiden. In de praktijk betekent dit gewoon het beleid van de voorbije jaren niet verdedigen en een bocht van 180 graden maken. Jarenlang hingen ze aan het handje van de PS (20142019 uitgezonderd) en moesten de Open Vld’ers omwille van de postjes aanvaarden dat de uitgaven verhoogden, de belastingen stegen en de concurrentiekracht van de bedrijven onder druk kwam. Het was dan ook te verwachten dat Open Vld die met de kiesdrempel flirt in de aanloop naar de verkiezingen, zou pleiten voor een gezonde begroting en lagere lasten plus besparingen. Maar blijkbaar zitten premier Alexander De Croo en partijvoorzitter Tom Ongena nog niet in die fase.

Al 20 jaar geleden voor de kernuitstap Eerst maken ze een andere flipflop: op de klimaattop van Dubai sloot De Croo zich aan bij een alliantie van landen die voorstander is van het behoud van kernenergie. Als dat geen kontdraaierij is, met excuses voor het taalgebruik. 20 jaar geleden, al in de tijd van de regering-Verhofstadt, werd de kernuitstap vooropgesteld. Het werd een moeilijke bevalling, maar opeenvolgende liberale excellenties en partijvoorzitters bleven trouw aan dat principe. Voor een deel om inhoudelijk-electorale redenen. Open Vld was verschoven richting een links-liberale partij en zag de groenen vaak als ideale bondgenoot om eerst een aantal steden te besturen en daarna ook federaal met elkaar in zee te gaan. Het kan niet genoeg gezegd worden: Vivaldi is een groen-blauwe coalitie. Ook al heeft de PS van Paul Magnette

inhoudelijk veel binnengehaald, de Franstalige socialisten zijn in deze coalitie nooit echt gelukkig geweest. Dat de Open Vld nu plots voorstander is van kernenergie en stelling inneemt tegen de kernuitstap, kan verbazen. Een volgende federale regering waar de huidige kliek rond De Croo mee aan het roer staat, zal een Vivaldi II zijn. Met het pleidooi tegen de kernuitstap dreigt die groep de eigen ruiten in te gooien en wordt de as met de groenen gebroken. Is Vivaldi II dan nog mogelijk, vragen politieke analisten zich af. Een des te pertinentere vraag is dat als we merken dat de Vlaamse flank van deze regering volgens de peilingen nog amper 30 procent van de kiezers vertegenwoordigt.

Zoals Charles Michel Maar voor de postjes doet men alles. Deze flipflop is een wanhoopspoging om de kiezers die twijfelen of al weggelopen zijn, terug naar de liberale stal te lokken. En ja, de komende maanden zal men hetzelfde riedeltje herhalen over belastingen en besparingen. De kans is klein dat het veel effect zal hebben. De uitspraak (ondertussen 17 jaar oud) van Yves Leterme (cd&v) “Wie gelooft die mensen nog?” heeft weinig aan actualiteit ingeboet. Dat een Alexander De Croo het karretje vasthangt aan de pro-nucleaire internationale lobby of alliantie is wellicht in eerste instantie ingegeven door zijn ambitie om volgend jaar nog een interessant internationaal postje binnen te rijven. En dan is het altijd goed om op vriendschappelijke voet te staan met de Franse president Emmanuel Macron die bij kernenergie blijft zweren. De Croo maakt wellicht graag een vergelijking met Charles Michel. Die wist het huidige postje van Europese Raadsvoorzitter te bemachtigen dankzij de goede relaties met Macron. Of beter gezegd: door voor schoothondje te spelen.

Het is niet meer “af” bij de christendemocraten Verstandiger dan de electorale wanhoopsdaad van Open Vld, lijkt de voorzichtige en vooral tactische aanpak van Sammy Mahdi. De cd&v-voorzitter zocht de voorbije maanden toenadering tot Maxime Prévot, voorzitter van Les Engagés. Ze gaan één lijst indienen bij de federale verkiezingen in Brussel. Het lijkt erop dat de Vlaamse christendemocraten en de Franstalige centristen zich aan elkaar gaan vastklikken. En dat is niet onbelangrijk met het oog op een volgende regeringsvorming. Ten eerste zou dit betekenen dat Les Engagés de reddingsboei zijn voor een Vivaldi II, wanneer de liberalen en de groenen een zware klap krijgen. Akkoord, Les Engagés peilen bezuiden de taalgrens rond de 10 procent, en dat is bitter weinig. Maar ze hebben twee voordelen. Ten eerste werden een aantal bedrijfsleiders aangetrokken om de rechterflank te versterken, ook in de hoop om ontevreden MR-kiezers te lokken: mensen die voorzitter GeorgesLouis Bouchez te agressief vinden. Ten tweede kunnen Les Engagés net die zetels leveren om Vivaldi II toch nog aan een meerderheid te doen raken. Voor cd&v zit het voordeel erin dat de christendemocraten in zo’n constellatie wél nodig zijn om een meerderheid te vormen. Gevolg: ze zouden zwaarder kunnen wegen op de regeringsonderhandelingen. Tactiek haalt het hier dus van de hopeloze pogingen, zoals bij Open Vld, om met inhoudelijke voorstellen kiezers te lokken. Mahdi hoopt dat cd&v als partij van het ‘sérieux’ de schade kan beperken. In elk geval is de toenadering met Les Engagés een belangrijk politiek feit. Goed 20 jaar geleden was het “af” (dixit Pieter De Crem toen) in de relaties met cd&v toen de toenmalige cdH onder Joëlle Milquet ervoor koos om steun te verlenen aan de paars-groene staatshervorming die de naam Lambermontakkoord kreeg, aangezien dit een nieuwe herfinanciering van het Franstalige onderwijs inhield. En in 2014 zei de cdH van Benoît Lutgen neen tegen een Zweedse coalitie, ondanks druk van cd&v-voorzitter Wouter Beke. Nu liggen de kaarten anders.

In Brussel is de strijd om de ziel van de socialistische partij begonnen

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 208 euro op de kantoren. Steunabo 1 jaar: 300 euro Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur), Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Alexander De Croo op de klimaattop in Dubai, met Antonio Guterres en president van VAE Mohamed bin Zayed Al Nahyan

Column

7 december 2023

“We zijn hier om blanken te doden” Crépol is een Frans dorpje van 500 zielen ten westen van de Alpen, een plaats waar nooit iets gebeurt. Dat veranderde in de nacht van 18 op 19 november. In de enige feestzaal had een dorpsbal plaats. In de loop van de nacht kwam een groep van 15 tot 20 jongeren van NoordAfrikaanse afkomst aan. Ze kwamen van Romans-sur-Isère, een stad 15 km verder. Eerst vielen ze de portier aan. Daarna keerden ze zich tegen iedereen die naar buiten kwam. De meeste aanvallers waren gewapend met messen, wat duidelijk in de richting van voorbedachtheid wijst. Zoveel mensen werden neergestoken dat men dat niet kan afdoen als een uit de hand gelopen dronkenmansruzie. De getuigen hadden het over een “slachtpartij”. De aanwezigen in de zaal, die telkens weer bebloede mensen zagen binnenstrompelen, stonden doodsangsten uit. 17 jongeren werden geraakt door messteken. Twee liggen nog steeds met zware verwondingen in het ziekenhuis. Eén jongeman, de 16-jarige Thomas, werd getroffen in het hart en de keel. Hij overleed ter plaatse.

“Een confrontatie tussen bendes” Het duurde opvallend lang voor politiek en pers bereid waren zich rekenschap te geven van wat er was gebeurd. De eerste 24 uur heerste een oorverdovende stilte. De inwoners van Crépol waren woedend toen ze in de maandagkranten lazen over een ordinaire ‘vechtpartij’ (‘une rixe’), een woord waaraan de connotatie van gedeelde schuld kleeft. Bij Radio France was het “een confrontatie tussen bendes”. Een socioloog kwam op de radio vertellen dat vechtpartijen op dorpsfeesten normaal zijn. Televisiepresentator Patrick Cohen speculeerde dat de jongens van Romans-sur-Isère gewoon naar Crépol waren afgezakt om meisjes te versieren. De pers heeft dagenlang geprobeerd om de vreselijke aanval af te doen als een ‘fait divers’ en nog langer geweigerd om er enige maatschappelijke betekenis aan te hechten. Dat zijn de momenten dat je blij mag zijn dat er sociale media bestaan. Die werden overspoeld met woedende reacties.

Een socioloog kwam op de radio vertellen dat vechtpartijen op dorpsfeesten normaal zijn Als het over volwassenen gaat, heeft de Franse pers de gewoonte om de voornamen van de verdachten mee te delen. Geen enkele krant bleek echter bereid dat te doen bij de zeven personen die zijn gearresteerd voor de dodelijke razzia op Crépol. Uiteindelijk werd de omerta doorbroken door een zondagskrant. De betrokkenen hebben allemaal de Franse nationaliteit, maar geen enkele heeft een Frans klinkende voornaam: Ilyes, Chaïd, Yasir, Mathys, Fayçal, Kouider en Yanis. Allemaal zouden ze van Noord-Afrikaanse afkomst zijn. Le Journal du Dimanche gaf ook de reden op waarom ze de namen toch publiceerden: “In dit geval zijn voornamen de zichtbare link tussen immigratie en criminaliteit.” En dat is precies dezelfde reden waarom alle andere kranten dat niet deden. Iedereen die zich niet laat verblinden door ideologie, weet dat dat verband zeer duidelijk is, maar het erkennen van die evidentie zou de foute partijen te veel in de kaart spelen.

“Een tragedie die onze samenleving dreigt te doen kantelen” Ook de politiek was om die redenen weigerachtig om de waarheid onder ogen te zien. Al de dag na de dood van kleine crimineel Nahel hield het Franse parlement een minuut stilte voor hem. Voor de onschuldige Thomas had het tien dagen nodig. Op 24 november zei premier Borne nog dat de gebeurtenis niet aangegrepen mocht worden “om angst te zaaien”. Vijf dagen later snapte Olivier Veran, woordvoerder van de regering, wel al de ernst van de zaak: “Wat Thomas het leven kostte, was geen fait divers of een simpele vechtpartij in de marge van een dorpsbal. Het is een tragedie die onze samenleving dreigt te doen kantelen.”

Nochtans was van bij het begin duidelijk dat de daders gedreven werden door racisme. Negen getuigen hebben onafhankelijk van elkaar verklaard dat de moordenaars dingen riepen als “We zijn hier om blanken te doden” (“On est là pour planter des blancs.”). Toch blijft het bestel daarover twijfel zaaien. Bij een aanval van een blanke op een niet-blanke, wordt racisme altijd vermoed - zie George Floyd -, ook al wordt het niet aangetoond. In het omgekeerde geval wordt het ontkend, ook al wordt het aangetoond. De woordvoerder van de regering ging zelfs zover te stellen dat racisme alleen kan uitgaan van een meerderheidsgroep tegenover een minderheid.

“Politieke recuperatie” Je beseft pas hoe laf pers en politiek deze keer reageerden als je de rollen hypothetisch omdraait. Wat als 20 blanke jongeren met messen zouden binnenvallen op een feest van allochtonen en daar, onder het roepen van “We zijn hier om bruinen te doden”, iedereen zouden beginnen neer te steken? Heb ik al vermeld dat geen enkele Vlaamse krant het de moeite waard vond het nieuws van de racistische moord van Crépol te brengen? Wanneer het toch niet langer lukt om een vervelend feit uit het nieuws te houden, zoals na enkele dagen bleek in Frankrijk, volgt onvermijdelijk fase 2 van operatie schadebeperking: de commentatoren die er maatschappelijke conclusies uit durven te trekken, worden ervan beschuldigd “extreemrechts in de kaart te spelen”. En de politici, in dit geval van het Rassemblement national (Le Pen) en Reconquête (Zemmour), die zich durven uitspreken, doen daarmee aan “schandelijke politieke recuperatie”. Merkwaardig toch dat groenen nooit beschuldigd worden van ‘politieke recuperatie’ van klimaatverandering en socialisten nooit wordt aangewreven dat ze ‘proberen garen te spinnen’ bij sociale onrust of aantasting van de koopkracht.

“Ons niet laten verdelen” Daarna komt fase 3: het besluit dat het echte gevaar van extreemrechts komt. Soms wordt die boodschap verbloemd als een oproep “ons niet te laten verdelen”, ook al betekent dat in feite een weigering om dader en slachtoffer te benoemen. Soms is ze heel expliciet, zoals bij de extreemlinkse politicus Fabien Roussel, die een week geleden zei: “Extreemrechts zet ons op de snelweg richting burgeroorlog.” Impliciet was dat eigenlijk ook de reactie van Darmanin, de minister van Binnenlandse Zaken. Toen een week na de moord 100 Franse nationalisten gingen betogen in La Monnaie, de wijk waar de daders wonen, werden er 24 opgepakt en 6 veroordeeld tot gevangenisstraffen, omdat ze stokken meedroegen. Darmanin kondigde ook aan dat hij drie ‘extreemrechtse’ verenigingen gaat verbieden.

Bij een aanval van een blanke op een niet-blanke wordt racisme altijd vermoed Het verschil met de aanpak van de rellen na de dood van Nahel, toen de straten van de Franse steden dagenlang werden overgeleverd aan relschoppers, plunderaars en brandstichters, is groot. Het is goed er nog eens aan te herinneren dat toen 500 politieagenten gewond raakten, 210 scholen werden aangevallen, 1.000 openbare gebouwen, waaronder kinderdagverblijven en bibliotheken, werden geplunderd of in brand gestoken en 5.000 auto’s in vlammen opgingen.

“Une balle pur Thoraval” Het was opvallend dat Éric Ciotti, voorzitter van de centrumrechtse Les Républicains, niet happig was de rechtse militanten te veroordelen. Toen hij daarover werd aangevallen door linkse politici, herinnerde hij aan de linkse blijken van sympathie voor de veel grotere rellen naar aanleiding van de dood van Nahel. Ciotti zei ook dat dat hij weigerde de rechtse militanten op dezelfde hoogte te plaatsen als de moordenaars van Thomas. In Frankrijk lijkt centrumrechts eindelijk enige moed te tonen.

In Frankrijk lijkt centrumrechts eindelijk enige moed te tonen De strijdvaardigheid was ook zichtbaar bij de centrumrechtse burgemeester van Romans-sur-Isère, de stad van de daders. Marie-Hélène Thoraval durfde erop wijzen hoe “radicaal anders” de reactie van het bestel is op de moord op Thomas, in vergelijking met de enorme aandacht voor de dood van Nahel. Ze vroeg met nadruk dat het racistische karakter van de moord op Thomas zou erkend worden. Toen ze ook de aandacht vestigde op de bendecultuur die heerst in de wijk La Monnaie, waar de daders vandaan komen, kreeg ze doodsbedreigingen. In berichten op sociale media werd opgeroepen Thoraval te onthoofden of neer te schieten (“une balle pour Thoraval”). Ze zwijgt echter niet. Thoraval zegt dat de overheid massa’s geld in die wijk heeft gestoken (150 miljoen euro op negen jaar tijd), maar zonder resultaat. Zolang de straffeloosheid blijft regeren en de Franse justitie recht en orde niet terugbrengt, is het hopeloos, meent ze.

“Twee volkeren” Precies twee weken na de moord op Thomas pleegde een man van Iraanse afkomst een terreuraanslag in Parijs. Hij doodde een Duitse toerist met een mes en verwondde twee andere mensen. Nochtans was hij reeds eerder veroordeeld wegens het plannen van een terreuraanslag. Hij stond op een lijst van te volgen extremisten, maar opnieuw is de Franse overheid er niet in geslaagd haar burgers te beschermen. En opnieuw worden dure eden gezworen om het voortaan anders aan te pakken, maar net als bij ons, waar we niets meer horen over de beloftes gemaakt na de terreurmoord op twee Zweedse voetballiefhebbers, zal er niets gebeuren.

Volgens een opiniepeiling heeft meer dan de helft van de Fransen geen vertrouwen meer in justitie Volgens een opiniepeiling heeft meer dan de helft van de Fransen geen vertrouwen meer in justitie. Ze hebben het gevoel dat de overheid hen niet beschermt. Een andere opiniepeiling van eerder deze week zegt dat 87 procent van hen vindt dat het gerecht veel te laks is. Eerder dit jaar had een ‘jongere’ geweigerd te stoppen voor een politiecontrole. Hij reed de politieagent aan en sleurde hem 20 meter mee. Twee weken geleden kreeg hij zijn straf: 35 uur gemeenschapsdienst. Ik begrijp waar die 87 procent vandaan komt. “In Frankrijk wonen twee volkeren, waarvan het ene voortdurend moet vluchten voor de agressie van een steeds gewelddadige deel van het andere, niet alleen door de aanslagen die worden gepleegd met kreten als “Allah Akbar”, maar door deze ware dagelijkse jihad waaraan de Fransen worden onderworpen.” Het zijn de woorden van Zemmour. Het lijkt een radicale stelling, maar meer dan de helft van de Fransen die er in de laatste opiniepeiling werden over bevraagd, verklaarden het ermee eens te zijn. Frankrijk staat op ontploffen. JURGEN CEDER

4 Binnenland

7 december 2023

ECONOMISCHE ZAKEN

De slechtste minister van Werk in decennia

“Ik daag minister van Werk Pierre-Yves Dermagne uit: geef me één maatregel die nog maar 0,1 procent van de stijging van de werkgelegenheid heeft veroorzaakt.” Dat citaat is van de Gentse arbeidseconoom Stijn Baert. Hij is terecht zeer streng voor het non-beleid dat de Vivaldi-regering voert betreffende de arbeidsmarkt. De PS-minister van Werk mag zichzelf dan wel op de borst kloppen dat de werkzaamheidsgraad in België tijdens deze legislatuur gestegen is van 70,2 naar 72,3 procent tussen eind 2020 en eind 2022, toch is dat niet de verdienste van de regering, integendeel. Bovendien werd de kloof met het EU-gemiddelde, dat steeg van 72,3 naar 74,9 procent, niet kleiner, maar groter.

Einde van de uitzendsector

Maar het is erger dan dat. Niet alleen deed Dermagne niets om de werkzaamheidsgraad op te trekken, hij kiest ook voor een extra maatregel die zeer nefast is voor de werking van de arbeidsmarkt. Het gaat om een directe aanval op de uitzendarbeid. Er wordt aan een wetgeving gewerkt die volgens Andreas Pfeffer, voorzitter van werkgeversorganisatie Voka - Kamer van Koophandel Antwerpen-Waasland en CEO van het rekruteringsbedrijf Recrewtment, “het einde van de uitzendsector” betekent, zo stelde hij in een

blog. Kortom, als Dermagne nog voor de verkiezingen zijn slag thuishaalt, is hij de slechtste minister van Werk in decennia.

Niet-afwervingsbeding Concreet gaat het om een voorstel dat verbiedt een niet-afwervingsbeding in een interimcontract in te schrijven. In mensentaal: uitzendbedrijven leveren interimkrachten aan bedrijven en krijgen daar een vergoeding voor. Vaak zijn die bedrijven tevreden over het geleverde werk en willen ze die persoon vast in dienst nemen. In dat geval moet een vergoeding betaald worden aan het uitzendbedrijf. De redenering is dat het voor de uitzendbedrijven niet eenvoudig is om werkkrachten te vinden in tijden van krapte. Men moet die selecteren en opleiden, en dat kost geld. Maar een aantal werkgevers vindt dat die vergoeding die ze moeten betalen te hoog is. Het zogenaamde niet-afwervingsbeding moet worden bijgestuurd. Er volgde overleg. Echter, binnen de Nationale Arbeidsraad (NAR) vonden werkgevers, vakbonden en uitzendsector daar geen akkoord over. Dus trok de minister van Werk het dossier naar zich toe en hij wil die vergoeding bij een overgang van tijdelijk naar vast werk verbieden. Toch zeker voor contracten van een maand of minder. Voor langere contracten zou het systeem wel nog kunnen bestaan.

Springplank voor kwetsbare doelgroepen En dat is een probleem voor de sector, want 90 procent van de uitzendcontracten duren maximaal een week. Indien er in die gevallen een directe aanwerving volgt, dan krijgen de uitzendbedrijven geen extra’s. Als dat gebeurt, betekent dat volgens Andreas Pfeffer “de facto het einde van een sector”. “Een sector die zijn maatschappelijke relevantie elke dag bewijst. Vorig jaar waren er maar liefst 750.000 unieke uitzendkrachten aan het werk. Uitzendkrachten die trouwens steeds sneller aan een vaste job geraken door de schaarste op de arbeidsmarkt. Onze sector is bij uitstek dé springplank voor kwetsbare doelgroepen, dat bewijzen tal van indicatoren en initiatieven”, zo schrijft hij in zijn blog. Pfeffer heeft het onder andere over de tewerkstelling van 50-plussers en niet-EUburgers. Indien Dermagne zijn slag thuishaalt, wordt een van de weinige vormen van flexibele arbeid in België gekortwiekt. Uitzendarbeid is inderdaad een zeldzaam flexibel systeem op een arbeidsmarkt waar een vaste baan dominant blijft. De sector verdedigt zich ook tegen de stelling dat het bestaande systeem tot grote winsten zou leiden. Pfeffer: “Niets is minder waar. De afwervingsbedingen vormen een cruciaal onderdeel in het financiële evenwicht van elk uitzendbedrijf. Daaraan raken, ondermijnt dan ook de continuïteit van uitzendbedrijven. Bovendien is de uitzendsector een sector waar concurrentie ten volle speelt. Bedrijven kunnen indien ze niet akkoord gaan met de commerciële voorwaarden, de vrije markt laten spelen. Ik daag de federale regering uit om de jaarrekeningen van de uitzendbedrijven eens gron-

dig te analyseren. Dan zal duidelijk blijken dat er van ‘overdreven winsten’ geen sprake kan zijn.” Er wordt nu druk gezet om het huidige systeem te behouden. Men zet binnen de sector zijn hoop op de liberale partijen in de regering, en dan vooral de Franstalige MR, om Dermagne af te blokken. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Wanneer een bedrijf een interimkracht na enige tijd vast wil aanwerven, moet het daarvoor meestal een vergoeding betalen aan het uitzendbedrijf dat de uitzendkracht aanleverde. Bedrijven vinden het immers moeilijk om de juiste werkkracht te vinden en die vergoeding is volgens hen dan ook logisch. Federaal minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) wil daar komaf mee maken. Dat ondermijnt echter het verdienmodel van uitzendarbeid, één van de weinige flexibele arbeidsvormen in dit land.

Pierre-Yves Dermagne

Vlaamse onderwijskwaliteit gaat snel achteruit Volgens de resultaten van het nieuwe PISA-onderzoek scoren Vlaamse leerlingen voor wiskunde, lezen en wetenschappen significant lager dan vorige keer. We blijven bij de beste Europese regio’s horen, maar blijven wel fors achteruitgaan: bijna een kwart van de leerlingen haalt niet het basisniveau op de PISA-testen.

Wouter Duyck

Leerlingen geboren in 2006 scoren na meer dan tien jaar in het Vlaams onderwijs slechter dan leerlingen in eerdere afnames. Dat geldt zowel voor wiskunde en lezen als voor wetenschappen. Ook in andere landen scoren leerlingen minder sterk, maar bij ons gaat het niveau sneller achteruit. Er zijn steeds minder leerlingen die bovengemiddeld scoren, terwijl er aan de andere kant meer laagpresteerders zijn. 22,4 procent van de leerlingen

haalt niet het basisniveau wiskunde. Voor Nederlands gaat het om 23,9 procent, voor wetenschappen 20,9 procent. Slechts in vier landen (Nederland, Finland, IJsland en Griekenland) dalen de resultaten voor lezen en wetenschappen sterker dan bij ons. Volgens professor cognitieve psychologie Wouter Duyck betekent dit dat de volgende generatie Vlamingen de eerste is die “dommer” zal zijn dan de vorige. Dat heeft ook economische gevolgen, aangezien die volgens hem ook minder zullen verdienen.

Grote verschillen Bepaalde groepen van leerlingen scoren fors onder het gemiddelde, terwijl andere groepen het beter doen. PISA definieert de socio-economische status aan de hand van een index, die samengesteld is op basis van het hoogste opleidings-

niveau, de hoogste beroepsstatus en de economische, educatieve en culturele bezittingen die leerlingen thuis bezitten. De samenhang tussen die socio-economische status en de wiskundige geletterdheid is groot: slechts zes procent van de leerlingen met een hoge sociaaleconomische status behoort tot de laagpresteerders. Bij 15-jarigen met een lage sociaaleconomische status is dat 41 procent. Leerlingen met een migratieachtergrond scoren overduidelijk slechter dan autochtone leerlingen. Mensen met een migratieachtergrond komen vaker voor in de lagere socio-economische klassen, maar zelfs als daarmee rekening gehouden wordt, scoren ze slechter. Autochtone leerlingen scoren gemiddeld 61 punten meer dan klasgenoten met migratieachtergrond. Het verschil tussen leerlingen met een migratieachtergrond en autochtone leerlingen is ook groter dan gemiddeld in de OESO. Allochtone leerlingen die thuis Nederlands spreken, scoren echter onmiddellijk opvallend hoger dan andere leerlingen met een migratieachtergrond. Het kabinet van minister van Onderwijs Ben Weyts vergeleek de resultaten met elkaar en kwam tot de conclusie dat “in landen met een selectief migratiebeleid die kloof er niet is”.

Geen excuses Volgens Vlaams minister van Onderwijs Ben Weyts zijn er geen uitvluchten voor de slechte Vlaamse resultaten. “Ook de coronapandemie is hier geen excuus. Die sloeg ook toe in andere landen en toch

gaan onze leerlingen sterker achteruit.” Volgens Weyts waren de hervormingen die hij doorvoerde te laat voor de leerlingen uit dit onderzoek. “Maar dit mag ons niet ontmoedigen: het moet ons net aansporen om door te zetten met het arsenaal aan hervormingen dat we sinds 2019 uitrollen.” De N-VA-minister kondigde toen aan dat het minstens 10 jaar zou duren om de tanker te doen keren. “We focussen op de essentie: Nederlands en wiskunde”, zo stelt hij. Via minimumdoelen en sterkere lerarenopleidingen moet de onderwijskwaliteit naar boven en Vlaamse Toetsen kunnen problemen in bepaalde scholen blootleggen.

Minder spijbelaars Scholen hebben de laatste decennia volgens experts (te) veel ingezet op het welbevinden van leerlingen. Dat heeft echter ook positieve gevolgen: het percentage spijbelaars ligt enorm laag in vergelijking met andere OESO-landen. Ook het aan-

tal leerlingen dat aangeeft gepest te worden, is in dalende lijn. “Dat is goed”, vindt Weyts. “Maar we moeten ook meer inzetten op de essentie: kennisverwerving. Leerlingen die goed presteren, zullen zich ook goed voelen.”

Migratieachtergrond en lerarentekort Volgens oppositiepartij Vlaams Belang zijn er twee grote verklaringen voor de dalende onderwijskwaliteit. “Ten eerste is er het steeds diverser geworden leerlingenpubliek”, legt Jan Laeremans uit. Dat scoort, zoals hierboven vernoemd, slechter dan de autochtone leerlingen. Ook het lerarentekort is een oorzaak van de dalende kwaliteit. Minister Weyts heeft daarvoor actie ondernomen. “Maar de oplossingen waren te beperkt. Hij heeft wel maatregelen genomen, maar die zijn erg uiteenlopend en zonder visie”, vindt Laeremans. WANNES NEUKERMANS

Binnenland

7 december 2023

UGent gaat mee in de logica van Hamas © YOUTUBE

UGent wenst niet meer samen te werken met Israëlische en Palestijnse organisaties die de mensenrechten niet respecteren, maar geeft wel een platform aan een antisemitische organisatie die openlijk de jihadistische strijd van Hamas steunt.

lijk slachtoffers wenst te maken. Door een goed opgezette PR-campagne slaagt die organisatie er aardig in om alles wat in Gaza misloopt in de schoenen van Israël te schuiven. “Elke poging om Hamas en Israël op dezelfde morele hoogte te plaatsen, is daarom obsceen”, besluit Maarten Boudry glashelder. Soundos El Ahmadi - de Nederlandse stand-upcomedian met een Marokkaanse achtergrond weigerde Hamas te veroordelen en ging briesend tekeer tegen Maarten Boudry. Argumenten maakten plaats voor verwijten en uitgesproken emotionele oprispingen. Maarten Boudry kreeg het verwijt het debat te polariseren. Over Hamas weigerden de aanwezigen zich uit te spreken, wat momenteel de overheersende teneur in het debat is.

UGent normaliseert Hamas

Mohammed Khatib van organisatie Samidoun

Volgens Jean-Marie Dedecker is Israël in Gaza aan een genocide bezig. “Als ik daar was geboren en opgegroeid, dan zou ik ook een terrorist geworden zijn.” Volgens Dedecker betalen de Palestijnen het gelag van wat de Duitsers de Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben aangedaan. Daarmee strijkt hij Bart De Wever regelrecht tegen de haren in. “Als ik moet kiezen tussen Hamas en Israël, kies ik elke dag voor Israël. Zelfs vandaag nog”, laat De Wever in een interview in HLN optekenen. Ze mogen dan al op dezelfde lijst staan, in het Israëlisch-Palestijns conflict staan De Wever en Dedecker lijnrecht tegenover elkaar.

Driftig toontje van Abou Jahjah Uiteraard kan je niet ongevoelig zijn voor de vele onschuldige slachtoffers die in Gaza vallen. Door de overweldigende militaire reactie is Israël zich compleet aan het vastrijden. Hamas geniet steeds meer sympathie. In de straten van Antwerpen en Brussel kan je gerust met een Palestijnse vlag rondlopen. Met een Israëlische vlag echter, zou u dat best niet doen. Los van de haatspraak en de oproep om de Joden uit te roeien, worden er dagelijks joodse gelovigen aangevallen of worden onschuldige slachtoffers in de straten van de westerse steden door geradicaliseerden neergestoken. De druk in de westerse steden zal nog toenemen. In de vele islamitische wijken nemen de spanningen hand over hand

toe. Dyab Abou Jahjah is van plan om met een lijst naar de verkiezingen te trekken om ‘de genocide’ die aan de gang is in Gaza onder de aandacht te brengen. “Dit leeft enorm”, laat hij zich ontvallen. Hij ziet zijn initiatief als een ‘activisme’ tegen “de laffe en dubieuze houding bij politici die geen standpunt innemen tegen Israël”. De driftige toon is gezet. Wie geen standpunt tegen Israël wil innemen, wordt aangepakt. De stelligheid en de verbetenheid waarmee Abou Jahjah zijn boodschap brengt, laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Binnen de islamitische gemeenschappen zullen de woorden van Abou Jahjah de haat en de woede tegenover de ‘ongelovigen’ nog aanscherpen.

Obsceen Een voorsmaakje van dat soort activisme was onlangs in het praatprogramma ‘De tafel van Gert’ te zien en te horen. Ondanks de tragische vergissing die Israël in Gaza begaat, geniet - volgens Maarten Boudry - het land nog steeds het morele voordeel ten overstaan van Hamas. “Er bestaat géén morele equivalentie tussen Hamas en Israël, in tegenstelling tot wat velen beweren”, trachtte de Gentse filosoof aan te tonen. Terwijl Israël alles in het werk stelt om zo weinig mogelijk slachtoffers te maken, is het Hamas nu net om het omgekeerde te doen. Hamas is een genocidaire, antisemitische, fundamentalistische organisatie die zoveel moge-

Het is dan ook onbegrijpelijk dat UGent meegaat in de normalisering van Hamas als betrokken partij. UGent wenst niet meer samen te werken met Israëlische en Palestijnse organisaties die de mensenrechten en het internationaal humanitaire recht niet respecteren. Anderzijds geeft de universiteit dubieuze pro-Palestijnse organisaties zoals Samidoun Network het voordeel van de twijfel. Die organisatie werd in Duitsland buiten de wet gesteld omwille van haar terroristische sympathieën.

Dat Samidoun een platform krijgt aan UGent, is meer dan een brug te ver Die marxistisch-leninistische organisatie is een verlengstuk van het PLFP (Popular Front for the Liberation of Palestine). Het PLFP heeft tot doel om de staat Israël te vernietigen en staat op de lijst van terroristische organisaties in Canada, de Europese Unie en de VS. De organisatie steunt de jihadistische oorlog van Hamas en vierde de laffe moordpartijen van 7 oktober als een overwinning. Samidoun Network roept de Arabische landen op om oorlog tegen Israël te voeren. Dat die organisatie een platform krijgt aan UGent, is meer dan een brug te ver. “Het is walgelijk te zien hoe diep de verrotting in de academische wereld is doorgedrongen”, besluit Maarten Boudry. Het is Hamas om oorlog te doen. Als het moet, offert de jihadistische organisatie daarbij haar eigen bevolking op. Zolang Hamas dood en verderf zaait en zijn eigen bevolking terroriseert, is een Palestijnse staat verder weg dan ooit.

JULIEN BORREMANS

Het democratische gehalte van een exuberante krantenconcessie Komt er volgend jaar een einde aan de krantenconcessie? Voorlopig is het koffiedik kijken, maar bij de gevestigde media die massaal van die concessie profiteren, is men er niet gerust in. Ook de Waalse socialisten hebben belang bij het behoud van de krantenconcessie in een of andere vorm, want een beduidend deel van de subsidie van 125 miljoen euro gaat naar Waalse baantjes die anders dreigen te verdwijnen.

Verkeerd bedrijf wint de aanbesteding Principieel zijn wij altijd al sceptisch geweest tegenover de Belgische krantenconcessie. De manier waarop de gevestigde macht ervoor zorgt dat een overheidsbedrijf de gevestigde media een dienst kan verlenen met een stevige korting, stinkt uren in de wind. Uiteraard valt er wel iets voor te zeggen dat ook wie afgelegen woont op tijd zijn krant in de bus moet krijgen. Ook vandaag nog, want niet iedereen slaagt er even vlot in om de krant op zijn slimme telefoon te lezen. Maar we hebben er toch vragen bij of de krantendistributie in afgelegen gebieden alleen verzekerd kan worden via een gigantische subsidie.

Wat vooral de wenkbrauwen doet fronsen, is dat die gigantische subsidie een uniek Belgisch fenomeen is. Blijkbaar liggen de dorpen en gehuchten in Wallonië er veel meer afgelegen bij dan in Noorwegen, Ierland, Spanje of Roemenië. Maar daar komt dus nog bovenop dat het blijkbaar nooit de bedoeling was dat een ander bedrijf dan bpost de subsidie zou opstrijken. Dan schaffen sommigen nog liever de subsidie snel snel af.

Vlaams belastinggeld voor Waalse baantjes Het valt niet vaak voor dat we dit kunnen schrijven, maar wat betreft de krantenconcessie lopen er bij Open Vld toch nog enkele politici rond met een reflex die we als liberaal zouden kunnen omschrijven. Voor hen had men die krantenconcessie jaren geleden al mogen afschaffen. Ons slecht karakter stelt echter ook vast dat liberale ideeën binnen Open Vld de laatste kwarteeuw uiterst zelden tot regeringsbesluiten hebben kunnen leiden, en alleen al daarom denken we dus dat de krantensubsidie, pardon, -concessie, op een of andere manier toch zal blijven voortbestaan. Ons slecht karakter heeft nog een tweede reden om in het voortbestaan van die krantenconcessie te geloven: het eigenbelang van de Waalse PS. Er staan te veel Waalse baantjes, betaald met Vlaams belastinggeld,

op het spel om die krantenconcessie zomaar af te schaffen, en al zeker niet in het zicht van de verkiezingen. Ongetwijfeld gaat de voorkeur van de PS richting bpost, maar als de kameraden via de krantenconcessie even goed aan hun trekken kunnen komen bij PPP, is er voor hen eigenlijk geen fundamenteel probleem. Het heeft alvast het voordeel van de duidelijkheid.

Bedreiging van de democratie? Maar aan Vlaamse zijde is blijkbaar niet iedereen er even gerust in als ons slecht karakter. Het was de

Blijkbaar heeft men zich bij bpost lelijk miskeken op de aanbesteding van de FOD Economie. Het verschil in prijs tussen bpost en PPP moet zo groot geweest zijn dat er deze keer geen zaakje te regelen viel in het voordeel van het voormalige overheidsbedrijf. De prijs die PPP indiende, was laag, en volgens sommigen zelfs onrealistisch laag, maar uiteindelijk is dat dan vooral een probleem voor de eigenaren van het privébedrijf. Wat inmiddels wel als een paal boven water staat, is dat de prijs van bpost veel te hoog was en waarschijnlijk altijd al veel te hoog is geweest. Naar we vermoeden, zal geen enkele lezer van dit blad verbaasd zijn over die vaststelling.

krant De Standaard die als één van de eersten kwam aandraven met het argument dat de democratie wel eens in gevaar zou kunnen zijn als de krantenconcessie zou verdwijnen. Het argument werd een dag later al overgenomen door Petra De Sutter, de bevriende politica van Groen. We zouden toch wel eens de reactie van diezelfde krant en diezelfde politica willen zien mocht hun boezemvijand Viktor Orbán in Hongarije een gelijkaardige maatregel invoeren om met belastinggeld de bevriende media financieel een handje toe steken. Want het gaat natuurlijk niet alleen om de Waalse baantjes die met Vlaams geld gefinancierd worden, maar ook om de indirecte staatssteun die de mediahuizen op die manier ontvangen. Het is die indirecte staatssteun die er mee voor zorgt dat Vlaamse me-

Petra De Sutter

diahuizen in het buitenland krantengroepen hebben kunnen opkopen. Maar het is ook die indirecte staatssteun die ervoor zorgt dat de huidige gevestigde media gevestigd kunnen blijven, niettegenstaande hun politieke kleur al lang niet meer overeenkomt met die van de overgrote meerderheid van de Vlamingen. En dan is het ook echt geen toeval dat een groene politica die retoriek een dag later al echoot. De afschaffing van de krantenconcessie vormt dus helemaal geen bedreiging voor de democratie. Integendeel, het kan die eigenlijk alleen maar bevorderen. En als de PS in Wallonië enkele (vermoedelijk overbetaalde) baantjes in de verdelingssector wil financieren, mag ze dat altijd doen, maar dan wel met Waals belastinggeld. FILIP VAN LAENEN

6 Binnenland

7 december 2023

VERKIEZINGEN

Vooruit voelt gevolgen ‘zattemansklap’ in nieuwe peiling Maandagavond publiceerde Gazet van Antwerpen de eerste peiling na het ontslag van Conner Rousseau als voorzitter van Vooruit. Vergeleken met de peiling van La Libre Belgique en RTBF van oktober, gaan de Vlaamse socialisten drie procentpunten achteruit en kunnen ze bij Vooruit alleen maar hopen dat het ‘zattemansklap’-effect daarmee al volledig verwerkt is. Met een score van 13,2 procent kan de ambitie van Europees lijsttrekker Bruno Tobback om drie zetels te halen in ieder geval weer voor even in de koelkast. De werkelijkheid is dat Vooruit plots weer moet vechten voor het behoud van de derde plaats in het Vlaams Parlement. Ook cd&v verliest tegenover de laatste peiling, maar niet zoveel als Vooruit, en dus komen de twee partijen bijna gelijk te staan. Cd&v blijft daarmee ook deze keer ruim boven de tien procent, maar is niet meer zeker van een tweede zetel in het Europees Parlement.

N-VA stijgt lichtjes, maar staat netto nog steeds op verlies tegenover de laatste verkiezingen. Vlaams Belang stoot echter door tot 27,5 procent van de kiesintenties, het beste resultaat in meer dan drie jaar. Samen halen ze bijna een meerderheid van de stemmen in Vlaanderen en in het Vlaams Parlement is er opnieuw een nipte V-meerderheid. Met deze score is Vlaams Belang wel zeker van een vierde zetel in het Europees Parlement. Moeilijker wordt het om in het Vlaams Parlement een meerderheid te vinden zonder Vlaams Belang. Een coalitie met N-VA, Vooruit en cd&v komt immers enkele zetels te kort, en dus zit er eigenlijk niets anders op dan ook Open Vld (of Groen?) bij de Vlaamse regeringsonderhandelingen te betrekken.

Nettoverlies N-VA Open Vld gaat lichtjes vooruit, maar blijft nog een eindje onder de tien procent. PVDA houdt stand, terwijl Groen opnieuw naar de laatste plaats wegzakt met een score van nog slechts 6,9 procent. De grootste twee partijen in Vlaanderen kunnen tevreden zijn met de resultaten van deze peiling.

FILIP VAN LAENEN

Fouad Ahidar stapt uit Vooruit:

“Partij nooit nodig gehad” Brussels Parlementslid Fouad Ahidar stapt uit Vooruit. Hij voelde zich naar eigen zeggen niet meer gerespecteerd door de nationale partijleiding en haalde fors uit naar voormalig voorzitter Conner Rousseau. Ahidar kwam de laatste maanden enkele keren in conflict met de partijleiding, omwille van zijn religieus-culturele overtuiging. Vooruit-senator Bert Anciaux haalde Ahidar aan het begin van diens politieke carrière binnen bij ID21 en begrijpt dat hij nu uit Vooruit stapt: “Al is het spijtig dat het moet gebeuren: dit is een fors verlies voor de partij.” In De Ochtend vertelde Fouad Ahidar dat hij het een “zeer moeilijke beslissing” vond om uit de partij te stappen. Hij was fractieleider voor Vooruit in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement en gemeenteraadslid in Jette. Hij was tevens voorzitter van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC).

In het parlement blijft hij als onafhankelijke zetelen.

Hamas en slachten Ahidar, werd door Bert Anciaux bij ID21 binnengehaald als iemand die mee de ‘in-

Zetelverdeling voor het Vlaams Parlement Basis: opiniepeiling door iVOX voor Gazet van Antwerpen, 23–28 november 2023

O O S S S S G

S S

PVDA (10) G

GROEN (7)

Jan Peumans heeft een lang verleden bij de Volksunie en was sinds 2004 lid van het Vlaams Parlement. Hij was er fractievoorzitter en was ook tien jaar lang voorzitter van het Vlaams Parlement. Peumans kondigde na de verkiezingen van 2019 aan afscheid te nemen van de politiek. Hij haalde nog meer dan 23.000 stemmen, maar stond zijn zetel toen af aan eerste opvolger Katja Verheyen. WANNES NEUKERMANS

N N

V V VOORUIT (17) O

Zeker (P ≥ 97.5%)

terculturele samenleving’ zou nastreven. Zijn banden met de moslimgemeenschap maakten van hem een populair figuur. Met de partijleiding botste het de laatste tijd echter vaak: hij werd uit het partijbureau gezet nadat hij tegen het verbod op onverdoofd slachten stemde en kwam onder vuur te liggen toen hij de aanval van Hamas op Israël minimaliseerde. “Ik ben voor verdoofd slachten, maar ik vind wel dat men daar ook rekening mag houden met andere bezorgdheden”, vindt Anciaux. “En in verband met Gaza heeft hij eigenlijk niet meer willen zeggen dan dat je de aanval van Hamas niet als een geïsoleerd feit kan zien. Maar hij heeft toen ook uitdrukkelijk gezegd dat voor hem elk mensenleven telt en dat hij die gruwelijke terroristische aanval veroordeelt. Net zoals hij terecht de oorlog tegen de Palestijnse bevolking in Gaza veroordeelt. Ik doe dat ook.” Volgens Anciaux was de reactie van Vooruit op die uitspraken “niet oké”. Anciaux geeft aan dat hij ook het gevoel had dat er een gebrek aan respect was voor Ahidar. “En ik heb begrip voor zijn keuze. Ik hoef het niet eens te zijn met alles wat Fouad zegt en doet, maar ik zal hem altijd waarderen als een bijzonder menselijk persoon.”

Vooral ex-voorzitter Conner Rousseau moet het ontgelden. “Sinds hij voorzitter is geworden, werd iedereen die een beetje kritiek gaf aan de kant gezet”, zegt hij onder andere. Volgens Ahidar werd hij niet meer op de hoogte gehouden van de plannen. Brussels staatssecretaris Ans Persoons (Vooruit) suggereert echter dat hij simpelweg niet tevreden zou zijn met het lijstduwerschap. Maar dat is onzin, vindt Anciaux. “Fouad moet geen schrik hebben om verkozen te worden.” Fouad Ahidar zelf is er ook van overtuigd dat hij de partij niet nodig heeft. Hij overweegt zeker om bij de verkiezingen volgend jaar opnieuw op te komen. “Ik voel me heel sterk in Brussel. Sowieso stemmen de mensen voor mij. Ze hebben nooit echt voor Vooruit gestemd.” WANNES NEUKERMANS

©X

Zuhal Demir en Jan Peumans

VLD (11) C

V V

N N

P S

Jan Peumans duwt Limburgse lijst Jan Peumans (72), die voor N-VA tot 2019 voorzitter van het Vlaams Parlement was, zal in 2024 de Limburgse lijst duwen van N-VA. Dat kondigde het Limburgse N-VA-kopstuk Zuhal Demir aan op haar sociale media. Met een simpele “hij is terug” hield Demir het alleszins beschaafder dan de “he’s back, bitches” van Conner Rousseau, destijds met Frank Vandenbroucke.

Eigen lijst?

Bert Anciaux in de armen van Fouad Ahidar

C O

O S

CD&V (15) N

N-VA (28) V

VB (36)

Waarschijnlijk (P ≥ 50%)

N-VA overweegt om in Wallonië lijsten in te dienen

N-VA-voorzitter Bart De Wever overweegt om lijsten in te dienen in Wallonië. Niet zozeer om enorm veel stemmen te halen, maar eerder om er de N-VA-ideeën kenbaar te maken. Volgens de Wever moeten de Walen verlost worden van de PS en kan dat enkel met het confederalisme. Omdat er in ons land provinciale kieskringen zijn, komen Walen relatief weinig in contact met Vlaamse politici, en omgekeerd. De N-VA hoopt na de komende verkiezingen een grote communautaire hervorming te realiseren en daarvoor moeten de geesten in het zuiden van het land rijpen. Enkele kandidaten - ook al halen ze geen stemmen - kunnen de confederale plannen van N-VA uitleggen.

Het communautaire krijgt aandacht In de media spraken veel mensen over “ongeloofwaardigheid” en “paniekvoetbal”. Maar door het idee te lanceren, werd er wel weer een heel weekend lang over het communautaire gesproken. Naast druk op de PS, is het ook druk op de belgicistische MR. Bij de federale verkiezingen van 2019 diende Vlaams Belang ook in elke kieskring in Wallonië een lijst in. Het ging volgens de partij toen om een symbolische actie, om aan te klagen dat Franstalige partijen in Vlaams-Brabant nog steeds lijsten indienden. Uiteindelijk stemden zo’n 18.000 Walen of uitgeweken Vlamingen - op de partij. WANNES NEUKERMANS

Bruno Tobback richting Europese hemel

Politiek © VRT

7 december 2023

IN DE KIJKER

CITAAT VAN DE WEEK

Nadia Naji

Dyab Abou Jahjah:

“Dat moet onderzocht worden”

In de politiek heb je tegenstanders. Altijd. Normaal bekamp je hen in debatten met open vizier en sterke argumenten, en schud je elkaar de hand. Met de ene ga je graag in debat, met de andere niet, vaak omdat de ideologische kloven zo groot zijn. Maar dan nog behandelt de echte politicus ‘de andere kant’ met respect, zoals het in een democratie past. Als je echter met je oogbollen begint te rollen, zoals Nadia Naji (31), de jonge covoorzitter van Groen, vaak doet wanneer een rechtse opponent iets beweert, dan wordt een fatsoensgrens overschreden en verliest het debat zijn kracht en geloofwaardigheid.

Dyab Abou Jahjah kondigde maandag in De Afspraak aan dat hij in Brussel een Nederlandstalige lijst wil indienen met één doel: de oorlog tussen Israël en Hamas laten erkennen als genocide tegen de Palestijnen. Aan de andere kant vindt Abou Jahjah het moeilijk om te erkennen dat de aanval van Hamas een misdaad tegen de menselijkheid is. “Er zijn waarschijnlijk oorlogsmisdaden gepleegd”, zegt hij wel. Of het een misdaad tegen de menselijkheid was? “Dat moet onderzocht worden”, antwoordde hij op de vraag van Phara De Aguirre.

Wanneer Nadia Naji een praatpeer onder de neus krijgt geduwd van regimezender vrt of vtm of nog een andere, dan is ze altijd goedlachs en spreekt ze voluit, want ze mag ook altijd uitspreken; een links privilege waarvan ze duidelijk geniet. Natuurlijk ook omdat ze bijna nooit moeilijke vragen krijgt. Maar haar houding en stijl wijzigen wanneer de natuurlijke vijand in de buurt is. Dan gaan de mondhoeken omlaag, is de lach verdwenen en gaan de ogen aan het rollen. Ze heeft het moeilijk met de democratie, zeker als er lastigaards in de buurt zijn die een ander verhaal dan het hare vertellen. Iemand met een afwijkende mening van de pensée unique, die polariseert immers.

Koning Filip maakt abortuspillen in Polen toegankelijk

Nadia Naji is vrouw, mondig, Brusselse, in een Franstalig allochtoon gezin opgegroeid in de Vlaamse Rand rond Brussel, maar perfect Nederlandstalig dankzij het Nederlandstalig onderwijs. En erg progressief. Vooralsnog zetelt ze in geen enkel parlement, maar sinds haar verkiezing als covoorzitter van Groen - met Jeremie Vaneeckhout - leerde ze de Wetstraat al wel kennen. Het is daar overigens dat de tv-zenders haar vaak opwachten. Nadia Naji haalt een bachelor communicatie aan de Erasmushogeschool in Brussel en nadien een master mediastudies aan de Antwerpse. Daarna ging ze enkele jaren aan de slag als pr-consulent, om in november 2017 redacteur te worden bij het Nederlandstalig Brusselse mediahuis BRUZZ. In mei 2020 vertrok ze daar en werkte tot januari 2021 bij de VUB, waar ze studentenrekrutering en scholenrelaties voor haar rekening nam. Sinds september 2021 is ze ook gastlector aan de Brusselse Erasmushogeschool. Na de VUB werd ze lid van Groen en ging ze aan de slag als parlementair medewerker in het Brussels Parlement, en sinds april 2022 was ze adviseur op het kabinet van de groene minister Elke Van den Brandt, waarna ze dan in juni vorig jaar Groen-covoorzitter werd.

Polen

Koning Filip

Het is een goed gekende episode in de Belgische geschiedenis: op 3 april 1990 weigerde koning Boudewijn, die zich beriep op gewetensproblemen, de abortuswet te bekrachtigen.

Twee bedreigingen Ze vindt het fantastisch om in Molenbeek te wonen, ondanks de opmerking over die gemeente door de racistische gewezen Vooruit-voorzitter. Uiteraard vindt ze de aanpak van het mobiliteitsprobleem in Brussel goed en spreekt ze vol lof over Tinne Van der Straeten, ondanks Van der Straetens bocht aangaande kernenergie. Maar er zijn twee zaken die haar beangstigen. Een eerste: de resultaten van de peilingen, waarin blijkt dat het gros van de kiezers het wel gehad heeft met de wereldvreemdheid van Groen en met het belerende vingertje van de bakfiets-rijdende tweeverdieners uit de betere middenklasse, die ver van migrantenbuurten en oorden van onveiligheid een leuk verkavelingsoptrekje bezitten. Het lijkt erop dat het scenario van 2003 zich gaat herhalen, toen de groenen ook een zware prijs betaalden voor ideologische halsstarrigheid en het niet kunnen wegen op een regering. Een andere zaak die haar kwelt is ‘de opmars van extreemrechts’, die met zowat alle middelen gestopt moet worden en waarmee ‘verbinding’ uit den boze is.

Gezicht van de drammers De dubieuze standpunten die ze namens haar partij inneemt, lokken vaak verbazende blikken in haar richting uit. Enkele voorbeelden uit vele. Wanneer een Franstalige rechtbank vorige week een arrest uitvaardigt - voor Vlaanderen en niet voor Wallonië - waarin de broeikasgasemissies moeten gereduceerd worden met 55 procent in plaats van de geplande 47 procent tegen 2030, en dus hardere eisen dan Europa stelt, vindt ze dat uitstekend. Of het aan een activistische rechter is om beleid op te leggen in plaats van dat over te laten aan de wetgevende macht, zal haar worst wezen. Nadia vindt het ‘moeten kunnen’ dat de sinterklaastraditie wordt gefnuikt met provocaties als ‘Queen Nikkolah’ en inzake de oorlog tussen Hamas en Israël, gaat ze niet in tegen haar leden die “From the river to the see…” scanderen in pro-Hamas- en anti-Israëlbetogingen. Drammerig en onverdraagzaam links-groen krijgt met haar een oogbollenrollend gezicht.

Hij verzocht vervolgens de regering om een rechtsgeldige oplossing aan te brengen voor dit probleem. Eerste minister Wilfried Martens redeneerde vervolgens dat de koning zich in de ‘feitelijke onmogelijkheid om te regeren’ bevond, zodat de ministerraad, conform de Belgische Grondwet, de wet zelf kon ondertekenen. Hiervoor werd Boudewijn voor 36 uur uit zijn functie ontheven, zij het niet in titel. Die affaire wordt soms aangeduid als de mini-koningskwestie, een verwijzing naar de oorspronkelijke Koningskwestie. Koning Filip is de neef van Boudewijn. Filip werd gevormd door Boudewijn en Fabiola, en daarom is het merkwaardig dat de huidige koning een besluit ondertekende om abortus te faciliteren. Op de voordracht van de minister van Volksgezondheid, Frank Vandenbroucke (Vooruit) heeft koning Filip medio november immers een subsidie toegekend aan een abortusproject. Concreet wordt een subsidie van 5.000 euro toegekend voor het begrotingsjaar 2023 aan het Abortion Support Network. Ook vorig jaar werd al een gelijkaardige subsidie toegekend aan de organisatie.

Abortus zonder grenzen

Nadia Naji

voor broodnodige wetshervormingen, werken onze vrijwilligers hard om directe, praktische steun te bieden aan diegenen die geen toegang hebben tot veilige en legale abortus in hun eigen land. Wij geloven dat de wetten in deze landen moeten veranderen, zodat het werk van ASN overbodig wordt. In de tussentijd zullen we zoveel mogelijk doen om zoveel mogelijk mensen te helpen.”

De weg naar Groen

De bijdrage vertegenwoordigt volgens het koninklijk besluit (KB) de deelname van België voor 2023 aan het project ‘Abortion without borders’ (Abortus zonder grenzen). Concreet wordt het Belgische geld op een Britse rekening gestort. Het volledige rekeningnummer staat vermeld in het KB dat verschenen is in het Staatsblad. Abortion Support Network mag die toelage wel enkel aanwenden voor de uitvoering van het project ‘Abortion without borders’. De besteding van de bijdrage zal verantwoord worden op basis van een activiteitenrapport, voorgelegd

door Abortion Support Network. De minister bevoegd voor Volksgezondheid is belast met de uitvoering van dit besluit. Het KB werd ‘gegeven’ te Brussel op 13 november 2023.

ASN Abortion Support Network (ASN) is een organisatie die informatie, financiële hulp en andere praktische ondersteuning biedt aan mensen die gedwongen worden te reizen voor een abortus. Op de website: “ASN werd opgericht met het inzicht dat het tegen de wet ingaan van abortus, abortus niet tegenhoudt, maar alleen veilige abortus tegenhoudt. Wij vinden ook dat ‘ik kan me geen abortus veroorloven’ nooit de enige reden mag zijn waarom iemand een zwangerschap voortzet.” En nog: “De ASN is geen campagne- of lobbyorganisatie. Terwijl andere organisaties campagne voeren

Abortion Support Network is er naar eigen schrijven trots op deel uit te maken van Abortion Without Borders (AWB of Abortus Zonder Grenzen), een initiatief dat zal zorgen voor informatie, praktische steun en financiering zal bieden aan vrouwen in Polen die een abortus nodig hebben, in eigen land of daarbuiten. Abortus Zonder Grenzen is een pan-Europees initiatief met als doel mensen in Polen te helpen toegang te krijgen tot abortussen, hetzij thuis met abortuspillen of in het buitenland in klinieken en ziekenhuizen. AWB heeft een hulplijn die zeven dagen per week open is van 8 uur ’s ochtends tot 8 uur ’s avonds. Deze wordt bemand door leden van ‘Kobiety W Sieci’. Kobiety W Sieci biedt mensen in Polen sinds 2006 zwangerschapsopties, inclusief onbevooroordeelde, feitelijke informatie over abortus. Elke beller die een abortus wenst, wordt doorverwezen naar het lid van Abortus Zonder Grenzen dat het meest geschikt is om die persoon te helpen. De conclusie is dat het toch merkwaardig blijft dat de koning een project subsidieert dat de toegang tot abortuspillen faciliteert. THIERRY DEBELS

8 Opinie

7 december 2023

De schutkring rond Wilders © PN

Ik kreeg een berichtje van Martin Bosma, de geestigste politicus in het Nederlandse parlement en een geestdriftige aanhanger van de Vlaamse Beweging. Bij de laatste verkiezingen kreeg de PVV’er bijna 50.000 voorkeurstemmen en hij schreef mij: “Bijna de helft dankzij jou!”

Nou had ik via sociale media en mijn diverse columns de lezers dwingend geadviseerd om op Bosma te stemmen - deels provocerend en deels om ideologische redenen -, maar ik wist niet dat ik als stokoude influencer zoveel macht had. Martin ontmoette ik in 1985 tijdens het college modern Hebreeuws aan de Universiteit van Amsterdam en we waren meteen kroegmaatjes. Na ieder college gingen we een bodempje leggen bij de shoarmaboer om vervolgens sloten bier naar binnen te werken in de krochten van Amsterdam. We zijn elkaar sindsdien blijven volgen en hij schreef het voorwoord van mijn boek ‘Dwarsdenker des Vaderlands’. Bosma: “Arthur zal nooit rijk worden van zijn pennenstreken. Literaire prijzen zullen Don Arthur evenzeer aan de gojse neus voorbijgaan. Want blank. Want hetero. Want niet links. Ware hij een brave policor-inktkoelie geweest met onderdanig getikte stukjes in bubbeliaanse newspeak, dan had de grachtengordel ronkend aan zijn voeten gelegen en kon hij high-fivend naar het boekenbal of DWDD - met dito oplagecijfers. Maar het is zoals het is. De columnist is de nar. En die eet pas als de rest is uitgegeten en voldaan een boertje laat.”

VOX POPULI

Martin Bosma (PVV)

Heel veel PVV-sympathisanten die ik ken, hingen dat niet aan de grote klok. Inmiddels zijn er 2,5 miljoen PVV-stemmers en die kan je niet langer in een kast verstoppen, laat staan dat ze zelf in die kast willen blijven. Ik zag de overwinning van

Wilders aankomen - kwestie van goed luisteren naar de ‘vox pop’ -, maar had nooit verwacht dat hij 37 zetels zou krijgen. De sokpoppen van het Vlaamse mediakartel daarentegen reageerden à la Pavlov en jankten als hyena’s. De Nederlandse journalistiek leeft al decennialang in een bubbel. Eerst waren mijn geliefde collegaatjes in totale verwarring over de populariteit van Fortuyn en schreven ze die kapot. Hetzelfde deden ze met Thierry Baudet en daarna Caroline van der Plas van BBB. De afgelopen maanden werd het moeilijk voor het leger inktkoelies: ze moesten én Pieter Omtzigt én Caroline Van der Plas én Geert Wilders slopen, en anderzijds Frenske Timmermans - Kaag met een pens en een baard - de hemel in schrijven. Een ondankbare taak. Je zou toch verwachten dat er eindelijk eens een soort mea culpa zou komen bij de media, of in ieder geval enige introspectie, maar het tegendeel is waar. Inmiddels hebben de zelfverklaarde hoeders van de linkse kerk zich herpakt en zijn de rangen weer gesloten: alle pijlen op Wilders. De kans op een kabinet-Geert I is klein, maar er is een lichtpuntje: Martin Bosma wordt vermoedelijk Kamervoorzitter en daarmee is de schutkring doorbroken. Dat geeft de burger moed.

ARTHUR VAN AMERONGEN

Waalse N-VA: de verlamde weer tot leven wekken Oordeel zelf: Wallonië is al een halve eeuw het domein van de socialistische partij! Vanaf het begin van de federalisering in de jaren 1970 tot vandaag wordt Wallonië bestuurd door de Parti socialiste (PS). En wat voor een socialistische partij! Een van de meest schandalig corrupte, cliëntelistische, domme en ineffectieve socialistische partijen in Europa. Natuurlijk staat de PS niet alleen. Jarenlang kon ze rekenen op de slaafse steun van de PSC - die later cdH werd en dan Les Engagés - en daarna de al even slaafse steun van Ecolo. De PRL was van de partij, dan weer niet, maar meestal niet.

DESASTREUZE RESULTATEN Onder het bewind van de arme Magnette, die al even nors als middelmatig is, is de PS gedaald naar 25 procent, vergeleken met de 40 procent van de stemmen die ze nog vergaarde in de (voor die partij) ‘glorieuze’ dagen van Elio Di Rupo. De resultaten zijn bekend: Wallonië is arm, behoort tot de armste regio’s van Europa, en is een permanente belediging voor zijn rijke, economische verleden. Veel regio’s in Centraal- en Oost-Europa die dertig jaar geleden nog communistisch waren en in totale staat van verval verkeerden, zijn nu bloeiend, ambitieus, ondernemend en welvarender dan Wallonië. En hoewel de muur in 1989 viel, is zij nog steeds springlevend in de hoofden van vele Walen, voor wie ‘de partij’ het antwoord is op elk probleem, zowel econo-

misch, sociaal, op het vlak van waterschade als metafysisch. Toch ging de onbetwiste dominantie van de Waalse PS voortdurend gepaard met talloze schandalen en corruptie. Zo talrijk dat men zich afvroeg wat de Waalse PS nog onderscheidde van een ordinaire criminele organisatie.

DE PEST EN DE CHOLERA De laatste tien jaar leken de Walen zichzelf eindelijk een alternatief te willen geven! Zo stemmen de Walen nu massaal op... de PTB, die eigenlijk meer Vlaams dan Waals is, en zowat de enige partij in West-Europa die strikt marxistisch-leninistisch denkt. De PTB maakt aanspraak op het marxistische, theoretische en praktische erfgoed ‘in zijn geheel’, wat kampen, slachtpartijen, hongersnood en dood betekent: daar krijg je zin in!

In Wallonië bestaat er een groep kiezers en kandidaten die niets liever willen dan zich aansluiten bij een ongegeneerd rechtse partij De komst van een dergelijke partij zou Wallonië onmiddellijk in een faillissement storten, met maatregelen om privébezittingen in beslag te nemen in een grote stoet van geweld. De onvermijdelijke uittreding uit de Europese Unie zou volgen, met daarbij een Waalse frank die qua inflatie zou wedijveren met de onwaarschijnlijke Argentijnse peso, die zo sterk staat dat de president voorbereidingen treft om die te vervangen door de Amerikaanse dollar. Dan horen we: er is ook nog de MR! Ja, de MR is er. Maar wat heeft de MR (toen nog de PRL) de afgelopen 50 jaar bereikt? Wat heeft de MR gedaan om te voorkomen dat Wallonië jaar na jaar ondoordacht verder afglijdt naar een wijdverspreide verarming? Waar was de MR toen er een echte oppositie geleid

had moeten worden, in plaats van posten te delen met de PS? Het kan beter - op zijn zachtst gezegd.

OORLOGSKAS Daarom zou de komst van de N-VA naar Wallonië als een golf zeewater in het gezicht zijn: eerst verrassend en dan eerder stimulerend. Oh, laten we onszelf niet voor de gek houden: de N-VA zou niet veel Waalse zetels winnen. Maar er liggen zetels voor het grijpen in de provincies Henegouwen, Luik en misschien zelfs Waals-Brabant, en die federale zetels zouden het verschil kunnen maken. Dat alles heeft immers in de eerste plaats betrekking op de Vlamingen. Laten we niet vergeten dat Wallonië, het laatste gewest in Europa dat massaal links stemt, systematisch een enorm contingent linkse en extreemlinkse parlementsleden in de Kamer loodst, die er nu al naar uitkijken om in 2024 een nieuwe meerderheid te installeren die er alles aan zal doen om enerzijds nog wat Vlaamse belastinggelden binnen te harken en anderzijds de Belgische, en dus in wezen Vlaamse, belastingbetaler nog meer in de schulden te steken. Vivaldi II, de terugkeer: de ultieme nachtmerrie! Dankzij de overvloedige overheidsfinanciering beschikt de N-VA over een enorme oorlogskas, want ze kan het zich veroorloven om haar Waalse ambities waar te maken. Bovendien beschikt de N-VA over echte knowhow om een partij vanuit het niets naar een substantiële score te lanceren, zoals Bart De Wever kan getuigen.

koopkracht, want dat zijn de twee thema’s die de kiezers interesseren, zowel in Wallonië als elders in Europa. Als de N-VA op die twee punten een kwalitatief aanbod neerzet, zal Wallonië haar de zetels bieden waarmee N-VA de linkse en extreemlinkse camarilla die op federaal niveau regeert, kan verslaan. Ten slotte zou de structurering van een Waalse N-VA op termijn de mogelijkheid creëren om in Wallonië een regering te vormen die Wallonië zou verlossen van de beruchte parasiet die de Waalse Parti Socialiste is. DRIEU GODEFRIDI © PHOTONEWS

De mogelijke komst van de N-VA in Wallonië zou een ‘game changer’ zijn en misschien het middel om het grote, zieke lichaam van de Waalse politiek nieuw leven in te blazen.

ONGEGENEERD RECHTS NODIG Wat ontbreekt, zijn mannen. Toen Bart De Wever vorig weekend verklaarde dat een Waal die zich bij de N-VA aansloot, ‘sociale zelfmoord’ pleegde, moedigde hij kandidaten duidelijk niet aan. Maar hij heeft ongelijk. De MR was immers vier jaar lang verbonden met de N-VA in de federale regering, zonder dat haar leiders als ‘sociaal suïcidaal’ werden beschouwd. In Wallonië bestaat er een groep kiezers en kandidaten die niets liever willen dan zich aansluiten bij een ongegeneerd rechtse partij die haar waarde en competentie reeds bewezen heeft. Stop de anarchie van de migratie en de

Bart De Wever

Dossier

7 december 2023

De Braziliaanse gemeenschap in België Volgens officiële schattingen wonen er in België een vijfduizendtal Brazilianen, maar in werkelijkheid zijn ze volgens verschillende bronnen met zo’n 60.000. Het overgrote deel woont in de illegaliteit in Brussel. Het is een kleine migrantengroep, die in Vlaanderen onder de radar blijft. WANNES NEUKERMANS

(Illegale) arbeidsmigratie In de vroege jaren 2010 kwam er een kleine Braziliaanse immigratiegolf op gang, door economische en politieke problemen in hun thuisland. De meeste mensen uit Brazilië trekken nog steeds richting de Verenigde Staten, een kleine minderheid kiest voor Europa. Zo reizen Brazilianen vanuit een ander land in de Schengenzone naar België, waar mensen die in de illegaliteit leven vaak met rust gelaten worden. Volgens verschillende media-artikels uit de periode 2010 tot 2014 is er sprake van een goed georganiseerd Braziliaans zwartwerkcircuit. Uit onderzoek van het Franstalige tijdschrift Médor blijkt dat zo’n 15.000 Braziliaanse arbeiders via een achterpoortje in

de wet de Portugese nationaliteit verkregen, terwijl ze illegaal in ons land aanwezig waren. In totaal zouden in de hele EU zo’n 40.000 Brazilianen op die manier de Portugese nationaliteit verworven hebben.

Veel Brazilianen werken in de illegaliteit Die Portugees-Braziliaanse arbeidskrachten blijven actief. Via bedrijfjes in Portugal worden Brazilianen naar ons land gedetacheerd om voornamelijk in de bouwsector te werken. In 2020 waren er op die manier 3.380 gedetacheerde Brazilianen actief in de bouwsector in de Europese Unie. Die detacheringen balanceren op het randje van de legaliteit: bij grote bouwbedrijven is er voldoende controle, maar vaak gaat het over onderaannemingen van onderaannemingen van onderaannemingen.

Gelovig Er zijn in bepaalde wijken in Brussel ook Braziliaanse winkeltjes en cafés. De

Koloniaal verleden Een Belgische kolonie?

Historicus en auteur Lucas Catherine schreef het boek ‘Koloniaal België’, waarin hij beschrijft dat er ook voor het stichten van de kolonie in Congo al de drang was om wereldwijd kolonies te stichten. Koning Leopold I was al erg geïnteresseerd in een eventuele kolonie en stuurde eerst verkenners naar Kreta en Ghana, al bleef dat zonder succes. In 1841 stichtte België de ‘Compagnie belge de Colonisation’ (Belgische Kolonisatiemaatschappij). Die had als doel om een België een eerste kolonie te bezorgen. In 1843 leidde dat tot een leaseverdrag met de Belgische regering, dat ervoor zorgde dat België een stuk grond met de naam Santo Tomas verkreeg, aan de Caraïbische zee in het pas onafhankelijke Guatemala. De Belgen stuurden kolonisten richting het gebied, maar na financiële ruzies en door tropische ziektes draaide die kolonisatiepoging op niets uit. In 1852 gaf België de kolonie op en een oud kerkhof met wat Belgische namen is de

Braziliaanse feesten in Brecht

vaak diepgelovige Brazilianen richtten in Brussel ook hun eigen kerken op, in zaaltjes of garages. Eén van die kerken was de Sint-Antonius van Padua in Vorst. Die krijgt nu echter een nieuwe bestemming, want de kerk stond al jaren te verkommeren en wordt omgetoverd tot een klimzaal.

Opvallend veel Brazilianen registreren zich in Schaarbeek Braziliaanse burgers hebben geen visum nodig om - binnen bepaalde voorwaarden - tot 90 dagen in veel Schengenlanden te verblijven. Na een verblijf van die termijn is het normaal gezien verplicht om het Schengengebied te verlaten. Doen ze dat niet, riskeren ze in theorie vervolging. In België is zo’n vervolging echter eerder

uitzondering dan regel. De laatste tijd vinden steeds meer Brazilianen opvallend genoeg de weg naar de Brusselse gemeente Schaarbeek. In 2022 kwamen burgers met een Braziliaanse nationaliteit voor het eerst in de top 20 van nieuwe registraties. Dat waren er toen 404, negentien meer dan het jaar ervoor.

Braziliaanse enclave in Brecht In de Antwerpse gemeente Brecht is er zowaar sprake van een kleine Braziliaanse gemeenschap, met een opvallende geschiedenis erbovenop. Die begon met pater Louis Damen, een missionaris die eerst in Pira Pora do Bom Jesus en nadien in Bandeiro do Sul actief was. Hij kreeg geregeld bezoek van Brechtenaren en één van hen, cafébaas Louis Geysen, leerde er een Braziliaanse vrouw kennen. Uiteindelijk volgden er nadien nog een aantal Braziliaans-Vlaamse huwelijken.

Economische relatie met Brazilië enige herinnering aan die historische voetnoot. De poging om in Brazilië een kolonie te stichten, eindigde op dezelfde manier. Net zoals in Mexico, wilden West-Vlaamse boeren zich van 1842 tot 1875 in het Braziliaanse Santa Catarina vestigen. Ze wilden daar een vorm van vlasteelt invoeren, maar die poging mislukte eveneens.

‘Belco’ Na de onafhankelijkheid van Congo moest de Belgische regering een oplossing zoeken voor een kleine 100.000 gestrande kolonisten. Die waren niet happig op een terugkeer richting België, dus werden er twee mogelijkheden onderzocht: Australië en... Brazilië. In 1961 richtte België de Sociedade Cooperativa Agropecuária Belgo-Brasileira (SCABB) op. Er werd land aangekocht in São Paulo. Initieel was het de bedoeling dat ze zich daar op de akkerbouw zouden toeleggen. Dat leidde tot weinig, waardoor de SCABB zich begon te richten op de zuivel. Vandaag zijn er nog steeds producten die verwijzen naar die Belgisch-Congolese aanwezigheid. In de jaren 1960 werd melk met de naam ‘Laticínio Belco’ verkocht, nadien was er ook bier ‘Cervejaria Belco’, dat tot op vandaag nog verkocht wordt. Belco is ontstaan als samentrekking van België en Congo.

Josip Weber (Kroatië) en Luis Oliveira (Brazilië) in 1994, beiden tot Belg genaturaliseerde voormalige Rode Duivels

Volgens het federale Agentschap voor de Buitenlandse Handel stond Brazilië vorig jaar op plek 18 van exportlanden (naar België), met export ter waarde van 5,3 miljard euro. Het gaat dan vooral om producten uit de chemiesector (52,2 procent) en minerale producten (15,3 procent). Qua landbouw exporteert Brazilië sterk in Zuid-Amerika: vooral mout en graan doen het goed. België van zijn kant importeerde voor 3,6 miljard euro aan goederen en diensten uit Brazilië. Daarbij gaat het vooral over landbouwproducten en bouwmaterialen. De Vlaamse wapenexport richting Brazilië komt meer en meer op gang. Cijfers

van de Vlaamse dienst Controle Strategische Goederen (dCSG) tonen aan dat Vlaanderen wapens uitvoerde naar onder andere Brazilië. Het gaat dan niet over de vuurwapens zelf, maar over bijvoorbeeld schietstanden en trainingssystemen voor vuurwapens, tanks en ander geschut.

België probeerde er een kolonie te stichten en stuurde later mensen uit Congo naar daar

Voor veel Braziliaanse migranten, die uit hun land wegtrekken door de economische omstandigheden en de turbulente politiek, blijft de VS de gehoopte bestemming. Sinds de terreuraanslagen van 11 september 2001 geldt er een strengere visumplicht, waardoor Brazilianen vaker richting Europa kwamen. De aanwezigheid van een grote Portugese gemeenschap in Brussel zorgde ervoor dat velen van hen tot in ons land kwamen.

Hadja Lahbib, Alexander De Croo, koning Filip, Braziliaanse president Lula da Silva en Braziliaanse minister van BuZa Mauro Vieira

HET OVERGROTE DEEL WOONT IN DE ILLEGALITEIT IN BRUSSEL

IN VLAANDEREN: HEEL KLEINE MIGRANTENGROEP DIE ONDER DE RADAR BLIJFT

IN BELGIË ZIJN ER OFFICIEEL

5.000 BRAZILIANEN, OFFICIEUS 60.000

10 Interview

7 december 2023

TOM VANDENDRIESSCHE

“In heel Eu een national revolte t huidige de

Op 9 juni 2024 trekt de Vlaming niet alleen naar de stembus om een nieuw Vlaams en federaal parlement te verkiezen, maar ook om voor de tiende keer te bepalen wie hen de komende vijf jaar zal vertegenwoordigen in het Europees Parlement. Voor Vlaams Belang is Tom Vandendriessche (45) de Europese lijsttrekker. Een gesprek over de nationalistische revolte tegen de Europese Unie, de (on)zin van een ‘Vlexit’ en de conflicten in Oekraïne en het Midden-Oosten.

e meeste politici belanden pas op het einde van hun carrière of na een electorale afstraffing in Europa, maar dat geldt niet voor Tom Vandendriessche. Hij kwam in 2019 als prille veertiger in het Europees Parlement terecht, nadat hij als eerste opvolger op de Europese lijst van Vlaams Belang 70.000 voorkeurstemmen achter zijn naam had gekregen. Hij nam vervolgens de plaats in van titularis Patsy Vatlet, die nationaal financieel directeur van zijn partij bleef. Vandendriessche had pas drie jaar eerder, op 38-jarige leeftijd, voor een professionele carrière in de politiek gekozen. “Op die leeftijd zijn de meeste politici al minister of fractieleider geweest”, lacht hij. “Velen belanden meteen na het afstuderen in de politiek. Dat is één carrièrepad om te volgen, maar niet het mijne.”

Hoe ervaart een Vlaams-nationalist de sfeer in het Europees Parlement?

Voor de meeste Europeanen is het Europees Parlement een vervan-hun-bedshow. Toch heeft u er bewust voor gekozen om in dat parlement te zetelen. Waarom?

Bent u de voorbije vijf jaar ook ‘Europeser’ gaan denken?

“De cadans - de opeenvolging van zittingen en commissievergaderingen - ligt in het Europees Parlement lager dan in de nationale politiek. Als hoofd ‘coördinatie strategie’ is het nuttig om met de nodige afstand, weg van het relletje van de dag in de Wetstraat, het politieke speelveld te kunnen analyseren. Bovendien is het Europese niveau heel interessant, omdat veel belangrijke dossiers pas jaren later in de nationale parlementen terechtkomen. Denk maar aan de regulering van de sociale media met de ‘Digital Services Act’, de uitbreiding van de EU, het EU-migratiepact…”

Mag ik daaruit concluderen dat de nationale parlementen eigenlijk achter de feiten aanlopen? “Ze lopen niet achter de feiten aan, maar er zijn nu eenmaal een aantal bevoegdheden die de EU willens nillens naar zich heeft toegetrokken. Veel zaken komen in het Europees Parlement in premature vorm aan bod, waardoor meteen duidelijk wordt in welke richting bepaalde dossiers zullen evolueren. We bouwen dossiers op waarmee de nationale parlementen aan de slag kunnen gaan en doen aan agendasetting in eigen land. Europarlementsleden kunnen - in tegenstelling tot hun collega’s op nationaal niveau - geen wetsvoorstellen indienen. Op een aantal domeinen is het Europees Parlement wel ‘co-legislator’, zoals dat heet, samen met de Raad van Ministers.”

“De heersende mentaliteit in de bubbel van het Europees Parlement is dat je als applausmachine moet fungeren voor het eurofanatiek extremisme van mensen zoals Guy Verhofstadt en Sophie in ’t Veld. Voor hen zijn de natiestaten het grote probleem en meer EU door bureaucratisering, centralisering en uniformisering de enige oplossing. In hun ideale ‘democratie’ moet iedereen hetzelfde denken en applaudisseren voor meer multicultuur en globalisering. Waar de eurofanatici een halve eeuw geleden een kleine minderheid waren, zijn ze vandaag dominant en ‘mainstream’ geworden. Daartegen verzetten wij ons. In heel Europa - in het bijzonder in de stichtende landen - is een nationalistische revolte tegen de huidige EU aan de gang.”

“Er is een groot verschil tussen Europees denken en eurofanatiek denken. Vlamingen zijn geen eilandbewoners. Alle leden van de ID-fractie (Identiteit en Democratie, de fractie waartoe onder meer Vlaams Belang behoort, red.) beseffen dat we behoren tot een unieke Europese beschaving en dat we als een familie samen horen. Maar dat betekent niet dat iedereen hetzelfde is of dat hetzelfde beleid voor iedereen goed is. Het drama van de EU is dat ze in elke crisis een mogelijkheid ziet om nóg meer macht te centraliseren, meer middelen te genereren en verder te bureaucratiseren. Dat is in tegenspraak met het originele idee van de EU.”

Wat is dat originele idee van de EU? “Op de puinhopen van de Tweede Wereldoorlog een Europa van vrede en samenwerking bouwen om welvaart voor onze mensen te creëren. De bouwstenen daarvan zijn soevereiniteit, identiteit en subsidiariteit, waarbij we op het laagst mogelijke niveau besturen, zo dicht mogelijk bij de burgers.”

Vlaams Belang behoort in het Europees Parlement tot dezelfde fractie als de PVV van Geert Wilders. Was u verrast door de omvang van zijn overwinning? “Iedereen die de Nederlandse politiek een beetje volgt, had wel verwacht dat er winst voor de PVV inzat. Maar dat die winst zó groot zou zijn, heeft iedereen - Wilders incluis - wellicht verbaasd. Maar eigenlijk is het niet verbazingwekkend.”

Waarom niet? “Er is een deconnectie tussen de agenda van de politieke, culturele en economische elite en die van de brede bevolking. Dat is op elk vlak zo: multiculturalisme, hyperglobalisering, Europese integratie, klimaatwaanzin,… De consensus binnen de elite verschilt zo sterk van die van de massa dat die laatste een uitweg zoekt om duidelijk te maken dat ze een ander beleid wil. De kiezers van Wilders komen van alle partijen. Zijn verkiezingsoverwinning kan worden beschouwd als de populaire revolte van het diepe Nederland, de westerse middenklasse die revolteert tegen de multiculturele vervanging op sociocultureel vlak en de globalistische onderwerping op sociaaleconomisch vlak. De multiculturele en globalistische agenda van de elites is tegengesteld aan de economische en sociale belangen van de brede westerse middenklasse. Dat is de motor achter alle spectaculaire verkiezingsoverwinningen die we de afgelopen jaren hebben gezien.”

Als we het Europese migratiebeleid niet kunnen hervormen, moeten we de controle terugnemen Is de overwinning van Wilders een voorbode van wat ons in Vlaanderen te wachten staat? “De vraag die de kiezers zich in het stemhokje zullen stellen, is of ze meer van hetzelfde willen of iets anders. Als je meer van hetzelfde wil, stem je op een van de traditionele partijen of N-VA, want die besturen allemaal met elkaar op een of ander niveau. Het is hun beleid waarvoor de kiezer een alternatief zoekt. Dat kan er alleen maar komen door de volle kracht van onze democratie te benutten. Enkel de kiezer kan het cordon breken door een massale stem op Vlaams Belang.”

De Italiaanse premier, Giorgia Meloni, had beloofd om het migratiebeleid helemaal om te gooien, maar in de praktijk is daar bitter weinig van in huis gekomen. Is het binnen het huidige Europese kader überhaupt mogelijk om een migratiekritische koers te varen? “Op een migratiecongres hebben we recent 100 voorstellen gedaan. Tien daarvan

gaan over een hervorming van het Europese kader. De 90 andere kunnen we binnen het Europese kader realiseren, zoals de afschaffing van zakgeld voor asielzoekers en een verstrenging van de regels rond gezinshereniging. Die zijn zelfs in Duitsland strenger dan bij ons. Er zijn dus 90 concrete manieren waarop we het asielbeleid in Vlaanderen strenger kunnen maken. Het minste wat je moet doen, is het maximale wat wij binnen het huidige kader nog willen doen.”

Afgelopen zomer bereikten de 27 migratieministers van de EUlidstaten een akkoord over een Europees migratiepact. Biedt dat een oplossing voor de huidige migratieproblemen? “Een van de doelstellingen van het EU-migratiepact is om de buitengrenzen te versterken en zo illegale migratie te verhinderen. Dat is goed, maar niet als je tegelijkertijd de poort openzet voor veel meer legale migratie. Het EU-migratiepact vervangt illegale migratie gewoon door legale migratie. Dat is geen oplossing. Je moet het businessmodel van de mensensmokkelaars breken. Dat betekent niet dat het recht op asiel op de schop moet: iemand die vervolgd wordt of vanuit een oorlogssituatie veiligheid zoekt, moet die ook krijgen. Maar de opvang moet gebeuren in het dichtstbijzijnde veilige land, niet in het land met de beste sociale zekerheid.” “We kunnen het recht op asiel alleen behouden door opvang per definitie in de eigen regio te organiseren. Er moet op Europees niveau een ‘coalition of the willing’ gevormd worden om dit ander migratiemodel te kunnen invoeren en een echte paradigmawijziging door te voeren. Als die er niet komt, willen wij een ‘opt-out’ zoals Denemarken. Ook Pieter Omtzigt en Geert Wilders hebben dat idee in hun partijprogramma opgenomen. Dat is haalbaar en realistisch. Het is de logische consequentie van een EU-migratiepact dat per jaar miljoenen Afrikanen naar Europa wil halen. Als we het Europese migratiebeleid niet kunnen hervormen, moeten we de controle terugnemen.”

Een van de onderdelen van het partijprogramma van Geert Wilders was een ‘Nexit’. Bepleit Vlaams Belang een uitstap van Vlaanderen uit de EU of een zogenaamde ‘Vlexit’? “Nee, Vlaams Belang bepleit geen Vlexit. We willen de Europese Unie wel terugbrengen tot waarvoor ze ooit bedoeld was: economische samenwerking. We willen

Interview 11

7 december 2023

uropa is listische tegen de e EU aan e gang” geen (geo)politieke EU, zoals Ursula von der Leyen (de voorzitter van de Europese Commissie, red.) voorstelt. Zodra ze daar de mogelijkheid toe krijgt, zoals bij het uitbreken van de oorlog in Oekraïne, verandert de EU van een vredesproject in een wapenleverancier. Daar kunnen wij niet achter staan.”

Zijn de ‘Verenigde Staten van Europa’ niet de enige manier om in de toekomst te kunnen wedijveren met grootmachten zoals de VS en China? “De kracht van Europa is altijd zijn diversiteit geweest. De concurrentiestrijd tussen de natiestaten heeft ons voortgestuwd. Niet alle Europese landen hebben altijd op dezelfde lijn gestaan. Dat is gezond, want dat betekent dat elk land zijn verantwoordelijkheid moet nemen ten aanzien van de eigen bevolking. De afgelopen 30 jaar hebben al die Europese landen zich collectief militair ontwapend. Ze zijn meegestapt in de naïeve liberale wensdroom dat als we de wereldmarkten openen, iedereen onze Europese waarden, zoals de democratie en mensenrechten, zou overnemen.”

En dat is niet gebeurd? “Waar China 30 jaar geleden niet eens in de top 10 van sterkste economieën ter wereld stond, staat het vandaag op de tweede plaats. Het is goed op weg om de eerste plaats in te nemen. Vorige week raakte bekend dat China de omvormers van onze zonnepanelen in handen heeft en minstens in de technische mogelijkheid verkeert om ons energienetwerk te verstoren. Waarom hebben we dat toegelaten? Omdat we in een naïef, neoliberaal model zijn gaan geloven, zowel sociaaleconomisch als sociaal-cultureel, en geen oog meer hebben voor waarover politiek werkelijk gaat, namelijk de strijd tussen belangen.”

EUROPEES PARLEMENTSLID (VLAAMS BELANG) En de EU slaagt er volgens u niet in om de belangen van de 27 lidstaten te behartigen? “Op veel vlakken is de EU geen oplossing, net omdat de belangen zo verschillend zijn. Als je die op Europees niveau allemaal wil samenvoegen, zal je tot een suboptimaal beleid komen voor de samenstellende delen. Landen zullen nooit het beleid krijgen dat ze zelf willen. En wanneer landen wel in staat worden gesteld om hun eigen beleid te voeren, blijkt dat ze veel succesvoller zijn.”

Zijn er ook domeinen waarop Europese samenwerking wel aangewezen is? “Europese landen kunnen wel degelijk samenwerken, eventueel via de EU, om samen sterker te staan. Er gaat een macht uit van de EU op het vlak van regelzetting, bijvoorbeeld wat productstandaarden betreft. Op dat vlak kan de EU wel degelijk macht uitoefenen, maar ze doet dat niet. Integendeel, ze zet de grenzen van Europa wagenwijd open voor Chinese dumpingproducten. We mogen gerust een voorbeeld nemen aan de VS, een van de landen met de hoogste importtarieven. Het grootste kapitalistische land ter wereld is immers niet zo naïef om blind in het neoliberale model te geloven. Met de macht van onze 450 miljoen consumenten kan de EU gerust een aantal standaarden opleggen aan de rest van de wereld en onze economie beschermen.”

De politici die we vandaag verkiezen, zijn niet meer dan gouverneurs van een provincie van de EU “We moeten af van het idee dat alles om uniformisering en centralisering draait, en meer dynamieken binnen Europa laten spelen, ook op het vlak van internationale aangelegenheden. Over het conflict in Israël bestaan verschillende opinies binnen de EU, omdat de nationale democratieën daarin een andere keuze maken. Binnen de EU worden al die verschillende opinies samengelegd en komt er uiteindelijk een nietszeggende brij uit.”

Welke positie moet Europa volgens u innemen in dat conflict? “Buitenlands beleid is een bevoegdheid van de natiestaten. Ik beschouw de EU niet als een (geo)politieke of militaire unie. Ze moet een economisch samenwerkingsverband zijn. Nationalisme houdt in dat je elk probleem oplost in relatie tot je eigen natie. In De Zevende Dag zitten elke week politici die het conflict tussen Israël en Hamas eens even zullen oplossen aan de zondagse tafel. Wij kúnnen dat probleem niet oplossen en het ís ook ons probleem niet. Dat wordt het pas als onze belangen in het gedrang komen.” “Als de oorlog tussen Israël en Hamas uitgroeit tot een regionaal conflict, dan kunnen onze handelsstromen via het Suezkanaal en onze energiebevoorrading in het gedrang komen, zoals tijdens de oliecrisis in 1973 is gebeurd. Een ander mogelijk probleem zijn de vluchtelingenstromen richting Europa. We hebben geen belang

VLAAMS BELANG BEPLEIT GEEN VLEXIT, MAAR WIL DE EU WEL TERUGBRENGEN TOT WAARVOOR ZE OOIT BEDOELD WAS: ECONOMISCHE SAMENWERKING

Tom Vandendriessche (links)

bij een escalatie van het conflict, maar bij stabiliteit in de regio. Omwille van onze nationale veiligheid, ten slotte, hebben we geen belang bij het importeren van dat conflict naar onze straten. Dat zijn onze belangen die nationalisten moeten verdedigen, en niet die van een ander.”

Vond u de kritiek van N-VA-Kamerlid Theo Francken op de doortocht van premier Alexander De Croo (Open Vld) in de regio terecht? “Als Theo Francken zegt dat Alexander De Croo geen vriend van Israël is en Arabische kiezers wil paaien, vraag ik me af waarom hij precies op de Israëlische televisie te gast is. Welke kiezers wil hij dan paaien? Zijn dat de Vlamingen? Dat is toch heel intrigerend. Welke belangen verdedigt hij daar? Dat is de vraag die ik me stel, want ik ben een nationalist. En het uitgangspunt van nationalisten is dat ze elk probleem benaderen in relatie tot de belangen van de natie.”

Is dat ook de reden waarom jullie tegen Europese wapenleveringen aan Oekraïne zijn? “Dat klopt. We moeten bereid zijn om Oekraïense vluchtelingen tijdelijk op te vangen, maar de reactie van de EU getuigde van een absolute naïviteit en een gebrek aan inzicht in geopolitieke realiteiten. Het eindresultaat is dat ons gas drie keer zo duur is en we afhankelijk zijn geworden van gas uit Qatar en de VS. Daardoor delokaliseren bedrijven uit de energie-intensieve petrochemische sector in Antwerpen - de grootste cluster van Europa - naar Houston. Is het dan in ons belang om wapens te leveren in een lopend conflict?” “Uiteraard gaat er een hele voorgeschiedenis aan de oorlog vooraf en legitimeer ik op geen enkele manier de Russische agressie, maar de acties die de EU heeft ondernomen, leiden alleen maar tot meer doden en meer vernietiging. Wat is het plan om ooit nog uit dat moeras te geraken? Mijn partij heeft daar sinds het begin voor gewaarschuwd; niet uit sympathie voor Poetin, maar omwille van de negatieve gevolgen voor Europa.”

Vorige maand kondigde Von der Leyen aan dat kandidaat-lidstaten Oekraïne, Moldavië en BosniëHerzegovina kunnen beginnen aan het toetredingsproces. Waarom is Vlaams Belang tegen een verdere uitbreiding van de EU? “Economische samenwerking tussen landen die op elkaar lijken en een turbulente geschiedenis achter de rug hebben, was een goed idee. Maar de EU is altijd maar groter geworden, zowel territoriaal als qua bevoegdheden. Dat is een pad dat wij niet verder willen bewandelen. We moeten terugkeren naar de EU van voor het Verdrag van Maastricht. In zo’n EU kunnen wij ons wél vinden. Die geeft immers voldoende ruimte aan natiestaten om hun eigen beleid te voeren. Het is dus niet zo dat we naar een Europa bestaande uit verschillende eilanden willen gaan.”

Maar dus wel een Europa zonder gemeenschappelijke munt? “De problemen die de eurocrisis heeft blootgelegd, lijken nu wat te zijn ondergesneeuwd. Maar de Europese Centrale Bank (ECB, red.) heeft met haar monetaire politiek een enorme bubbel gecreëerd die nu onder meer de hoge inflatiecijfers veroorzaakt. De onevenwichten die de instabiliteit van de euro veroorzaken, zijn niet verdwenen.”

Op welke manier is de EU sinds de ondertekening van het Verdrag van Maastricht in 1992 veranderd? “Europa was veel sterker in 1991 dan het nu is: de legers waren sterker en de relatie tussen het politieke bestuur en de burgergemeenschap was eenduidiger. Nu moeten allerhande politici op televisie verklaren dat ze wel een ander beleid willen voeren, maar niet mogen van de EU. Denk maar aan de hele stikstofproblematiek. Waar zijn we in godsnaam mee bezig?” “Nationalisten willen de democratie restaureren. Een burgergemeenschap kiest haar vertegenwoordigers en die werken op het internationale niveau samen met vertegenwoordigers uit andere landen om de eigen nationale belangen te verdedigen. Dat is hoe een democratie hoort te werken. Vandaag verkiezen we politici die niet meer zijn dan provinciegouverneurs van een provincie van de EU. Dat frustreert de mensen mateloos. Ofwel gaan we naar het eurofanatisme en de supranationale staat van Verhofstadt, ofwel keren we terug naar de reden waarom de EU ooit geconcipieerd is: een Europese samenwerking tussen vrije natiestaten. Dat is de keuze waar de kiezer in 2024 voor staat.” ANTON SCHELFAUT

“Als Vlaming dragen wij buitenproportioneel veel af aan de federale sociale zekerheid. Er is maar één ziekenkas die met ons geld ook een Vlaamse koers vaart. Dat, én de puike dienstverlening, zijn voor elke Vlaams-nationalist twee goede redenen om aan te sluiten bij het VNZ.” Hilde Roosens, directeur VVB

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

12 Buitenland

7 december 2023

VERENIGDE STATEN

Pfizer in de problemen

Enkele dagen geleden daagde de Texaanse procureur-generaal Ken Paxton de farmaceutische reus Pfizer voor het gerecht. De reden? Volgens Paxton zou Pfizer op illegale wijze de doeltreffendheid van het Covid-19-vaccin van het bedrijf verkeerd voorgesteld hebben en gepoogd hebben om het openbare debat over hun product te censureren.

verklaarde dat in 2020 driekwart van de tv-advertenties van farmaceutische bedrijven kwam. “Als Pfizer je show sponsort, ga je het vaccin niet in vraag stellen… En dat is waarom ze de grootste adverteerder zijn. Zodat ze de nieuwsdekking vorm kunnen geven.”

Het persbericht van Paxton stelt: “Pfizer was actief betrokken in valse, bedrieglijke en misleidende handelingen door niet-ondersteunde claims te maken over het Covid-19-vaccin van het bedrijf, in overtreding van de Texas Deceptive Trade Practices Act.” Paxton gaf onder andere dit als voorbeeld: Pfizer zou veelvuldig gesteld hebben dat hun vaccin 95 procent doeltreffend was tegen infectie met covid. Dat was zeer misleidend, aldus Paxton, omdat dat cijfer een berekening was van de zogenaamde ‘relatieve risicovermindering’. Dat is een metriek die zelfs de FDA (Food and Drug Administration) afwijst als misleidend. In een wetenschappelijk artikel voor het Amerikaanse NIH met als titel ‘Relative risk reduction: Misinformative measure in clinical trials and COVID-19 vaccine efficacy’ schreef Ronald B. Brown dat het gebruik van deze metriek leidt tot ‘wetenschappelijke misinformatie en media-misinformatie’. En ook dat Pfizer in zijn mediacampagnes stelde dat zijn vaccin bescherming bood tegen transmissie, en dat het publiek het dus moest nemen om hun familie te beschermen, hoewel de eigen wetenschappelijke studie niet kon meten of het vaccin daar inderdaad tegen beschermde. Paxton haalt scherp uit naar Pfizer, en verwijst naar statistieken die laten zien dat Covid-19-gevallen stegen na toediening van het vaccin en dat sommige gebieden meer overlijdens door Covid-19 hadden onder de gevaccineerde populatie dan onder niet-gevaccineerden.

Berenson vs Biden

Dat bracht Paxton tot het tweede luik van zijn rechtszaak, namelijk censuur van het openbaar debat: “Hoe reageerde Pfizer toen het duidelijk werd dat zijn vaccin gefaald had, en dat de rendabiliteit van Pfizers melkkoe bedreigd werd? Door diegenen die de waarheid verspreidden te intimideren, en door samen te zweren om haar critici te censureren.”

Geheimzinnigheid Is dat typische Texaanse cowboy-mentaliteit: eerst schieten en dan kijken of het wel een vijand was? Of is er meer aan de hand? Commentatoren in de VS wijzen er al lang op hoe Pfizer gehuld is in een sluier van geheimzinnigheid. Bewijs daarvan was hoe de FDA vorig jaar met alle macht probeerde om de vrijgave van vaccininformatie van Pfizer te vertragen met 55 jaar, tot een rechter hen dwong die informatie versneld vrij te geven. Of kijk binnen Europa naar hoe Ursula von der Leyen er niet in slaagt om bekend te maken wat er in onderhandelingen met Pfizer allemaal gezegd, beloofd en in contract ondertekend werd. Tucker Carlson mengde zich een paar dagen geleden ook in dit debat. In een interview met All-In Pod werd hij gevraagd waarom hij bij Fox News ontslagen was en welke rol zakelijke adverteerders spelen bij het vormgeven van nieuws. Carlson

FRANKRIJK

Het drama van Crépol, waarover iedereen zwijgt U had voor deze editie van ’t Pallieterke nog niet van Crépol gehoord, beste lezer? Er wordt dan ook zedig over gezwegen, zowel in Frankrijk als in onze mainstreammedia. Zowel door de politiek (met enkele uitzonderingen) als door de media (opnieuw met enkele uitzonderingen). Het dorp Crépol (in het zuidoosten van Frankrijk, 500 inwoners) organiseerde zoals elk jaar zijn dorpsbal. 400 mensen waren aanwezig. Gezellig Frans. Tot om 2 uur ’s morgens een bende van 20 jongeren ‘van buiten het dorp’ de zaal binnenstormde en de mensen met messen aanviel.

Mediastilte Dat de daders uit Romans-surIsère komen, verbaast niemand in Crépol. De stad Romans (33.000 inwoners) gaat al jaren gebukt onder bendegeweld, drugs, onveiligheid en een bijzonder ‘diverse’ samenstelling van de bevolking. De criminaliteit neemt er hand over hand toe, weet ook de lokale politie. Op 4 april 2020 was er al een terroristische aanslag door een Soedanese vluchteling en riep de burgemeester van Romans al om dringende

maatregelen van de Franse overheid. Er gebeurde niets. De dame die het bal in Crépol organiseerde, verklaarde: “Dergelijk geweld hebben we hier nog nooit gezien.” Ze hekelde de mainstreammedia, omdat die de aanval eerst probeerden dood te zwijgen en later weg te zetten als “een vechtpartijtje in de nasleep van een bal”. Ze zegt: “Het was geen vechtpartij, de daders waren gekomen om onze dorpelingen de keel over te snijden.”

WIM VANRAES

FRANKRIJK

Niemand van de politieke wereld reageerde, behalve Gérald Darmanin, minister van Binnenlandse Zaken. Hij stelde dat hij geen aanwijzingen had dat migratie in dit drama een rol zou hebben gespeeld. Misschien wilde hij zo reageren op Marine Le Pen en Marion Maréchal, die als enige politici hun afschuw uitspraken. Zo verklaarde Marine Le Pen: “Niemand is nog veilig. Dorpsfeesten, huwelijken, geboortevieringen: sinds jaren zijn ook onze dorpen het toneel van slachtpartijen.” Over het racisme van de daders geen woord bij de Franse systeempartijen en bij de media. Zijn ze soms beschaamd over het falen van het multicultureel samenleven? Intussen weigert de Franse overheid de voornamen van de gearresteerde vermoedelijke daders vrij te geven. Wie zei ook weer dat hoe langer het duurt om etnische gegevens van vermoedelijke daders te krijgen, hoe groter de kans is dat het mannen met een migratieachtergrond betreft?

PIET VAN NIEUWVLIET

©PHOTONEWS

Thomas, een jonge rugbyspeler uit Crépol, werd vermoord. 16 andere jonge mensen werden zwaargewond afgevoerd. Het dorp is in shock. De aanvallers, die volgens onderzoek uit Romans-sur-Isère kwamen, zouden volgens verschillende getuigen geroepen hebben: “We zijn hier om blanken te vermoorden!” Het was geen vechtpartij, zoals op zovele dorpsbals, maar het was een regelrechte aanslag.

Een ander voorbeeld is een lopende rechtszaak tussen Alex Berenson, een journalist en auteur, en president Biden, met als aanleiding zijn permanente ban van Twitter in 2021. Berenson ging in beroep en werd in 2022 weer toegelaten, na een eerste rechtszaak. Het Amerikaanse magazine The Atlantic schreef dat dit opmerkelijk was, omdat de meeste mensen die via een rechtszaak een ban ongedaan trachten te maken, daar niet in slagen. In deze tweede rechtszaak brengt Berenson nieuwe informatie naar voren, die hij te weten kwam tijdens de eerste rechtszaak, maar ook via de ‘Twitter-files’, en informatie verkregen uit een andere rechtszaak in verband met censuur op sociale media. De aangeklaagden zijn president Biden, zijn topadviseur Andrew Slavitt, evenals twee andere topfunctionarissen van het Witte Huis, maar ook twee topleiders bij Pfizer: Scott Gotlieb, lid van de Raad van Bestuur van Pfizer, en Albert Bourla, de CEO van Pfizer. De aanleiding voor de rechtszaak is hoe de Amerikaanse overheid samenspande met Pfizer om critici van Twitter te laten bannen. En dat is informatie die dus onder andere uit de dossiers van Twitter zelf komt. De Amerikaanse houding in verband met vrije meningsuiting lijkt Pfizer nu in het gedrang te brengen, en niet alleen door Paxton.

Crépol

Steeds meer volk op schietstanden in Frankrijk Op een termijn van 10 jaar zag de Fédération française de tir (Franse federatie van schietstanden) haar leden toenemen met 72 procent. Volgens de FFTir zijn er in 2023 zowat 250.000 mensen met een licentie om te schieten in de zowat 1.640 schietclubs over Frankrijk verspreid. Onduidelijk is in elk geval of deze stijging van interesse in de schietsport ook te maken heeft met het gevoel van onveiligheid in het land. “Het is niet gemakkelijk om dit te ontdekken, want zelfverdediging is natuurlijk privé en taboe”, aldus Christophe Dinet, voorzitter van de schietclub La Ferté-Bernard in de regio Sarthe. Maar “de gebeurtenissen zetten mensen misschien wel aan om zich in een club in te schrijven om te leren schieten, misschien met in het achterhoofd de gedachte om zichzelf te verdedigen”, voegt Jean-Pierre Loin, ondervoorzitter van een club in Rennes, daaraan toe in de Franse krant Le Point.

Hoeveel wapens in Frankrijk? Dat het gevoel van onveiligheid in Frankrijk toeneemt, bewijzen de resultaten van opeenvolgende peilingen. 73 tot 75 procent van de Fransen vindt (één peiling van IFOP, een andere door Odoxa) dat de Franse regering niet in staat is om de veiligheid te garanderen. De wetgeving op wapens in Frankrijk behoort tot de strengste van Europa. Wapendracht door particulieren in de publieke ruimte is verboden, tenzij voor heel beperkte categorieën. Het houden van een vuurwapen is aan veelvuldige en zware regels onderworpen. Volgens het Système d’information des armes (SIA) zijn 5,5 miljoen Fransen wettelijk bezitter van een wapen (waaronder 4 miljoen jagers). Volgens recente cijfers zouden in Frankrijk tussen 11 en 12,7 miljoen vuurwapens circuleren, legale én illegale. Sommige Fransen zijn voorstander van de vrije wapendracht, zoals Mitch Menet, lid van ARCAP (dat het recht op wapendracht van burgers verdedigt) in het televisieprogramma 20 Minutes bepleitte. Nochtans lijkt volgens de peiling van OpinionWay voor de Franse krant Le Parisien slechts 19 procent van de ondervraagde Fransen voorstanders te zijn van vrije wapendracht, en is 61 procent resoluut tegen. Tezelfdertijd lijkt er overeenstemming over het falen van de rechtsstaat inzake veiligheid.

PIET VAN NIEUWVLIET

Buitenland 13

7 december 2023

Kissingers dood laat niemand onberoerd

DIPLOMATIEKE VALIES

De scherpheid van geest behield hij tot op het einde, maar het lichaam stokte steeds meer. En zo overleed Henry Kissinger vorige week woensdag, vrijwel dag op dag een halfjaar na zijn honderdste verjaardag. Naast Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken en veiligheidsadviseur was hij ook - en vooral - een academicus die gedurende decennia een succesvol adviesbureau leidde. Vandaag wordt zijn rijkgevulde leven vooral herinnerd én door sommigen verguisd, omwille van zijn rol in de Vietnam-oorlog, de China-politiek onder Nixon en ook in Chili, nog steeds een fetisj ter linkerzijde. Een (genuanceerdere) terugblik. Over de doden niets dan goeds? Werkelijk? De populaire uitdrukking klinkt haast cynisch in het licht van de negatieve reacties die de dood van grijze eminentie Henry Kissinger teweegbrachten. Het narratief is inmiddels grijsgedraaid: hij had bloed aan zijn handen, in Cambodja, Vietnam, Chili en nog wat andere plekken. Het magazine ‘Rolling Stone’ blokletterde veelzeggend dat “Henry Kissinger, oorlogscrimineel, geliefd door de Amerikaanse elite eindelijk sterft”. Er was ook meer lucide kritiek, met wat beeldspraak zelfs. “Ondanks zijn diplomatieke genie, had hij één blinde vlek”, schreef academicus Timothy Naftali in Foreign Affairs. “Hij kon de wereld enkel vanop 30.000 voet of door de ogen van de machtigen zien.” Maar er waren ook lovende woorden. “Leiders kunnen niet altijd eenvoudige morele regels volgen”, meende Jospeh Nye, zelf inmiddels ook tot een academische legende uitgegroeid. “Soms moeten ze amorele beslissingen nemen om grotere rampen te vermijden.” De voorbije week viel vaak het woord ‘realpolitik’, een concept dat doorgaans op conto van de Duitse schrijver Ludwig von Rochau wordt geschreven. Ironisch genoeg een (initiële) landgenoot van de overledene, geboren een eeuw geleden en net als Heinz Kissinger in het Beierse Fürth. “Een land dat morele perfectie eist voor zijn buitenlandbeleid zal nooit perfectie noch veiligheid bereiken”, zei hij zelf over het thema.

Gewijzigde China-politiek Henry Kissinger wordt voor heel wat zaken herinnerd, maar wellicht was de belangrijkste realisatie de normalisatie van de relatie met de Volksrepubliek China. Een halve eeuw geleden zag de VS - en bij uitbreiding het hele Westen - zich verzwakt in het armworstelen van de Koude Oorlog. De Sovjet-Unie en China uit elkaar spelen zag Kissinger als dé manier om het tij te keren. Meer dan van China een Amerikaanse bondgenoot te maken, zorgde hij voor rivaliteit ten aanzien van Moskou, dat zich genoodzaakt zag heel wat van zijn militaire middelen te gebruiken voor de beveiliging van de duizenden kilometers lange grens met het ‘Rijk van het Midden’. De keuze voor Peking, wat de ambiguïteit ten aanzien van Taiwan verklaart, leverde de Chinezen heel wat op. Niet toevallig werd hij er zopas nog met alle egards ontvangen. De Amerikaans-Chinese toenadering creëerde voor Peking een opening naar de wereld. Meer dan een communistisch land, ontwaarde Kissinger een confuciaans land, wat ruimte bood om een wig tussen hen en de USSR te drijven. Naïef was hij echter niet - ‘realpolitik oblige’. Geloven, zoals sommigen deden, dat het omarmen van China en het te verwelkomen aan de tafel van de Wereldhandelsorganisatie een democratiseringsgolf zou teweegbrengen, deed hij niet. Daar was de risico-aversie van de Communistische Partij die met argus-

ogen de demarches van Gorbatsjov had geobserveerd, te groot.

Henry Kissinger

Pinochet En dan was er het Chili van Pinochet, een man die tot op vandaag als een rode lap op een stier werkt ter linkerzijde. Over hoe groot de inmenging van de VS was in het omverwerpen van de socialistische president Allende, is al heel wat onderzoek verricht, maar laten we het samenvatten in ‘een duidelijke steun voor generaal Pinochet’. “Het illegale doen we onmiddellijk, het ongrondwettelijke duurt wat langer”, zei Kissinger hierover. “Ik zie niet in waarom wij zouden moeten toekijken hoe een land communistisch wordt door de onverantwoordelijkheid van zijn volk.”

Klemens von Metternich Voor de minister (en veiligheidsadviseur) Kissinger was er de academicus, en die is hij altijd gebleven. Zijn doctoraat schreef hij over de postnapoleontische vrede in het 19de-eeuwse Europa, waarbij hij de Oostenrijkse prins-diplomaat Klemens von Metternich uitvoerig loofde. “Hij blonk uit in manipulatie, niet in constructie”, schreef hij over de man. Of had hij het ook over zichzelf? Minder geweten is dat de tweede helft van zijn carrière bijzonder lucratief is gebleken. Met zijn consultingbureau adviseerde

hij menig regeringsleider, bedrijf of staat. En niet voor een habbekrats, dat spreekt. American Express, Disney of JPMorgan, het waren slechts enkele van zijn klanten. Tegelijk - en dit maakte zijn sterkte - behield hij een erg directe lijn met zowat elke president sinds Nixon, Democraten én Republikeinen. Paradoxaal genoeg was er met Ronald Reagan, toch degene die een einde maakte aan de Koude Oorlog, niet echt een connectie.

Humor Henry Kissinger nam geen blad voor de mond. Zijn broer die, anders dan ‘Heinz’ die steeds zijn Duits accent behield, perfect ‘Amerikaans’ sprak, zei ooit met humor - blijkbaar een familietrek - dat hij van de twee degene was die luisterde. Begrijp: de andere was steeds aan het woord. “Nog nooit vertoefde ik in zo een voornaam gezelschap dan toen ik op mijn eentje dineerde in de spiegelzaal van het kasteel van Versailles”, liet Henry zich ooit ontvallen. En nog eentje om af te sluiten: “Het gevecht der geslachten zal nooit gewonnen worden, daarvoor is er te veel verbroedering met de vijand.” GDD

DUITSLAND

ZUID-AFRIKA

Diepsloot kookte over

Eind vorige week kwam de zwarte woonbuurt Diepsloot in de kijker toen daar de verbrande lijken van 7 personen werden aangetroffen. De doden waren vastgebonden en in rubberbanden gewikkeld. Ze zouden van misdaden zijn verdacht en door boze inwoners zijn omgebracht. Diepsloot bij Johannesburg staat al langer bekend als een gebied met hoge criminaliteit. Reeds in het verleden waren er protesten om dat aan te klagen. In juni trokken kwade inwoners en hun gemeenschapsleiders naar de Uniegebouwen, de zetel van de regering in Pretoria, en werd een onderhoud met president Ramaphosa geëist. Weliswaar werden ze door ambtenaren te woord gestaan, maar de president zelf kregen ze niet te zien. Ook werd nooit op hun eis ingegaan dat Ramaphosa zelf de ‘township’ zou bezoeken. Diepsloot is niet de enige woonbuurt met soortgelijke problemen. Volgens statistieken staat de provincie Gauteng, waartoe de woonbuurt behoort, in voor bijna 28 procent van alle misdaden in het land. Tevens zou in het eerste kwartaal van het financieel jaar 2023-2024 die criminaliteit nog zijn toegenomen. Tijdens die drie maanden werden in de betrokken provincie 1.489 mensen vermoord. Zuid-Afrika behoort tot een der meest gewelddadige landen ter wereld. In 2022 bedroeg het totale aantal moorden in Zuid-Afrika 25.000.

Slechte relatie met politie Volgens predikant Thokwane Dithuge van Diepsloot had veel kunnen vermeden worden als men naar de mensen had geluisterd. Onder de bevolking leeft immers het gevoel dat de ANC-regering zich weinig van hun problemen aantrekt. Er is ook dringend een verbetering in de relatie tussen de gemeenschappen en de politie nodig. Midden dit jaar werden tijdens hevige protesten in de zwarte woonbuurt drie gemeenschapsleiders aangehouden, wat die verhouding zeker niet heeft verbeterd. Begin oktober werd wel het zogeheten Tactical Response Team van de politie in Diepsloot ontvouwd, maar er werd niet gezegd voor hoelang. De ondervinding heeft geleerd dat het nooit tot oplossingen op lange termijn komt. Intussen is dit soort wraakneming in Zuid-Afrika geen uitzondering. Ook elders grepen ze - op iets kleinere schaal plaats. Zijn de halsbandmoorden terug?

JAN VAN AERSCHOT

Duitse groene basis wil asielwaanzin nog versterken In Duitsland kan het altijd nog iets gekker dan in de rest van West-Europa, zo lijkt het wel. Zo stelde de burgemeester van de Duitse hoofdstad Berlijn, Kai Wegner (CDU), viersterrenhotel Dormero Hotel (Kurfürstendamm) ter beschikking voor de opvang van asielzoekers. Hiervoor wordt door de Duitse overheid aan de hoteleigenaars 280.000 euro per maand betaald voor 72 kamers. Voor Dieter Stein van het conservatieve weekblad Junge Freiheit is de boodschap voor de familieleden in Afghanistan, Syrië en Turkije: “Kom naar Duitsland, de Duitsers weten geen blijf met hun geld”. In het Duitse kuuroord Baden-Baden worden asielzoekers ondergebracht in een bejaardenhuis, wat tot grote bezorgdheid leidt bij de hoogbejaarden. Op andere plaatsen worden eigenaars en huurders duidelijk gemaakt dat ze plaats moeten maken voor nieuwkomers. Ondanks het feit dat de Bundespolizei van Duitsland vaststelt dat er nooit eerder sinds 2015 zoveel illegalen naar Duitsland kwamen (tot oktober 2023 zijn niet minder dan 112.178 illegalen geregistreerd), verandert aan het migratiebeleid in Duitsland niets.

Hoogstens wil kanselier Olaf Scholz meer inzetten op uitzettingen.

Het woord ‘uitzetting’ doet groene basis steigeren Dat Duitse liberalen en sociaaldemocraten - uit vrees electoraal te worden afgestraft? - op de migratierem gaan staan, zint de Grünen, de andere coalitiepartner, niet. Niet de groene ministers, maar nog minder de groene basis. Op donderdag 23 november startte in Karlsruhe de 49ste partijdag van de Grünen en het

ging er bepaald spannend aan toe. De partijtop werd er opnieuw gekozen en men duidde er de kandidaten voor de komende Europese verkiezingen aan. Ook het partijprogramma moest worden goedgekeurd, meer dan 1.600 amendementen lagen klaar. Vooral het migratiebeleid van de Ampel-coalitie ligt onder vuur bij de groene basis. Het woord ‘uitzetting’ wil men - aldus allerlei amendementen - liefst schrappen, want ‘onmenselijk’. “Er bestaan geen menselijke uitzettingen”, aldus een amendement. De eerste opdracht moet zijn om de maatschappelijke ruk naar rechts tegen te gaan. Ook de linkse pro-opengrenzenslogan “Niemand is illegaal” wordt door de groene basis afgestoft. Er zitten aardige barsten in de Ampel-coalitie, zo blijkt. Er dreigt zowaar een opstand bij de Duitse liberalen, nadat een fiscaal plan voor de financiering van energietransitie door het Grondwettelijk Hof werd afgeschoten en de regering een ‘milieubelasting’ voor mogelijk houdt. En nu roert de groene basis zich voor een ‘nog-meerdan-open-grenzen’-beleid.

PIET VAN NIEUWVLIET

14 Interview

7 december 2023

“Minister Tinne Van der Straeten doet aan dogmatisch verzet tegen kernenergie” MARIANNE VERHAERT - KAMERLID OPEN VLD EN BURGEMEESTER GROBBENDONK

U heeft eerder al gezegd dat u de combinatie van parlementslid en burgemeester verrijkend vindt. Waarom? “Als burgemeester sta je echt tussen de mensen en hoor je dagelijks hun bezorgdheden en vragen. Ik doe ook veel huisbezoeken. De Kempen is een fantastische regio, die in mijn ogen in Brussel niet altijd naar waarde wordt geschat. Als Kamerlid heb ik dan ook een rechtstreekse lijn met Brussel, waardoor ik die bezorgdheden ook makkelijker kan aankaarten. Het is niet altijd evident om gehoor te vinden als je enkel burgemeester bent. Nu kan ik makkelijker bij mensen terecht als er een probleem is dat op Vlaams of federaal niveau opgelost kan worden.”

Was het toen u begin 2019 burgemeester werd al duidelijk dat u ook in de nationale politiek zou stappen? “Zeker niet! Ik ben ook pas eind februari of begin maart gevraagd voor de tweede plaats op de Kamerlijst door Christian Leysen. Ik schrok toen en heb er goed over nagedacht, want ik heb niet echt een politieke achtergrond. Ik ben ingenieur van opleiding, ben afkomstig uit het werkveld en sta nog steeds graag met mijn botten in het slijk. Daardoor weet ik ook waartegen burgers en ondernemingen vaak botsen.

Federaal voert N-VA heel fel oppositie, terwijl ze op Vlaams niveau toch merken dat het allemaal niet zo simpel is Achteraf bekeken, vind ik dat parlementair mandaat, in combinatie met het burgemeesterschap, wel een meerwaarde door wat ik heb kunnen doen voor onze regio.”

Iets wat ook een beetje met uw regio te maken heeft, is het nucleaire onderzoekscentrum in Mol (SCK CEN). Energieminister Van der Straeten (Groen) was niet tevreden met het akkoord dat gesloten is rond het onderzoek naar een kleine nucleaire reactor (SMR). (Op dreef) “Een beetje?! Dat is wereldtop ín mijn regio! Ik was verontwaardigd over de reactie van de minister. Ook voordat ik verkozen werd, was ik nauw betrokken bij het SCK. Ik kan het niet genoeg herhalen: wat wij daar hebben, is wereldtop. Voor mij is kernenergie, zeker die nieuwe technologie, iets dat altijd deel zal uitmaken van onze energiemix. Ik heb dat altijd verdedigd, zowel intern als extern. Zeker die SMR’s zijn voor mij de toekomst.”

Het gaat over een akkoord dat de bouw van een proefreactor - en later misschien een echte reactor - mogelijk maakt. Alexander De Croo was aanwezig op de voorstelling van dat akkoord, dus in dat opzicht is het toch vreemd dat Tinne Van der Straeten er dan toch tegen blijkt te zijn? “Dat is verkiezingskoorts. Sommigen hebben daar blijkbaar nu al last van. Ik heb daar in de commissie vaak vragen over gesteld, onder andere over de financiering. Ze heeft dat altijd bevestigd. Het feit dat ze zich er nu tegen uitspreekt, noem ik verkiezingskoorts. Ze schuift niet het algemene belang van burgers en ondernemingen naar voren, maar doet aan dogmatisch verzet tegen kernenergie.”

Die dogmatische kritiek tegen alles wat nucleair is, zit al lang in Groen. Kan dat opgelost worden? “Ik heb wel het gevoel dat er binnen Groen ook mensen zijn die geloven in kernenergie. Maar hoe Groen dat oplost, zal je aan hen moeten vragen. Ontkennen dat die nieuwe technologieën belangrijk zijn voor onze toekomst, is het zonlicht ontkennen.”

De proefreactor bouwen is mogelijk, maar voorlopig verbiedt de wet op de kernuitstap de bouw van een functionerende SMR en investeren we dus veel geld in iets wat momenteel verboden is. “Dat onderzoeksproject mag wél en dat is het eerste wat moet gebeuren, maar die wet moet op termijn inderdaad aangepast worden. Wij hebben ook voorstellen ingediend om die wetgeving aan te passen. Maar we zien jammer genoeg erg vaak dat nieuwe technologie tegengehouden wordt door wetgeving.”

Is dat een breekpunt bij de volgende regeringsvormingen? “Natuurlijk. Alexander heeft dat al gezegd en ik ben er ook heel duidelijk over: voor ons is kernenergie een enorm belangrijk thema. Energiebevoorrading is essentieel en wat ons betreft, maakt nucleaire energie daar deel van uit.”

U vermeldde daarnet al dat er, wat u betreft, te veel bureaucratie is. “Dat is ook een van de redenen dat ik naar het Vlaams Parlement spring. Die regeldrift remt ons af: de wereld draait steeds sneller en wij remmen innovatie en ondernemen af door oubollige wetgeving en te veel wetgeving. Daarom vind ik het goed dat er ook wat andere types in het parlement zitten dan alleen advocaten en mensen die altijd op kabinetten gewerkt hebben om wat tegengas te geven. Er zou ook eens een evaluatie moeten komen van alle wetgeving om te kijken: is die nu echt nodig?”

Nieuwe technologie wordt te vaak tegengehouden door wetgeving “Ik ben als burgemeester, en door mijn achtergrond, bevoegd voor Openbare Werken. Als ik zie wat er op tien jaar tijd is bijgekomen aan decreten... dat is niet normaal. En dat kost zowel openbare besturen als privéondernemingen enorm veel geld. Ik sprak vorige week met een aannemer. Die voorzag minder dan tien jaar geleden een kleine 5.000 euro aan advocatenkosten, voor vergunningen en dergelijke. Nu doet hij er al een nul bij: 50.000 euro.” “Ik bots daar soms ook tegenaan als burgemeester. Mensen dienen een hele bouwaanvraag in en op het einde van de rit krijgen ze een negatief advies van bepaalde Vlaamse adviesinstanties. En dan is het aan ons, omdat dat bindend is, om dat te weigeren. Dat is dan helemaal op het einde van dat proces en dat frustreert de mensen.”

Die regelneverij is een ziekte van deze tijd. Hoe komt dat volgens u? “Als er iets gebeurt, zijn we heel snel geneigd om van een mug een olifant te maken. Niet altijd, maar het zorgt er wel voor dat alles in wetten gegoten wordt. We willen ook vaak beter doen dan wat Europa ons oplegt, waardoor we onszelf afrem-

men. Projecten die vroeger vijf jaar duurden, duren nu gemiddeld acht of negen jaar. Dat zorgt bij iedereen voor frustratie.” “Ondernemers zijn soms één volle dag per week bezig met hun administratie. Ik ben ook landmeter in bijberoep geweest. Als ik zag waar ik qua administratie elke dag mee bezig was... Dat is om de muren van op te lopen. Je wilt ondernemen en bezig zijn met wat je graag doet en goed kan, maar dan komt er zo’n berg administratie bij.”

Na één legislatuur in de Kamer verhuist Marianne Verhaert (39) naar de tweede plaats op de Antwerpse lijst voor het Vlaams Parlement. De Open Vld-politica wil daarnaast ook haar burgemeestersmandaat verlengen. “Ik voel me in Grobbendonk soms een beetje de moederkloek, want ik neem de problemen van de mensen soms ook mee naar huis, eerlijk gezegd.”

Is dat het thema waar u zich op zal richten in het Vlaams Parlement? (Knikt) “Openbare werken, vergunningen, mobiliteit. Dat zijn de thema’s die ik lokaal behartig, die ik vanuit mijn professionele achtergrond goed ken en die ik in de Kamer ook al deels opvolg. Ook rechtszekerheid is tegenwoordig zeer actueel en belangrijk.”

Die lijstvorming is voor elke partij een spannende periode, maar voor jullie lijkt het toch voor veel conflict te zorgen? “Daar staan wij ook wel een beetje voor, als liberalen. Bij ons kan er gediscussieerd worden en mag het af en toe eens botsen. Het wordt niet van bovenop opgelegd. Als ik hoor hoe het bij andere partijen gaat…

Als ik zie wat er op tien jaar tijd is bijgekomen aan decreten... Dat is niet normaal Daar is het gewoon akkoord gaan met wat de voorzitter beslist. Dan heb ik het liever op onze manier. En uiteindelijk is de vernieuwing op onze lijsten toch wel duidelijk, vind ik. In iedere provincie komen er op de lijsten mensen die nog niet jaar en dag in de politiek zitten. Jasper Pillen, Stephanie D’Hose,… Ook Tom Ongena zat nog niet lang in het parlement.”

Denkt u dan niet soms: ‘Waarom blijven die discussies niet intern?’ “Uiteraard vind ik dat jammer. Maar soms staan er ook zaken in kranten waarvan ik denk: waar halen ze dat nu weer?”

Heeft u het dan over Walter Pauli, die schreef dat Alexander De Croo u via de telefoon had afgedreigd zodat u de tweede plek zou accepteren? “Ja, bijvoorbeeld. Daar was ik kwaad over, want ik heb geen enkel idee waar hij dat van haalde. Misschien heeft iemand dat verteld om Open Vld in een slecht daglicht te zetten. Maar om dat te publiceren zonder eerst om een bevestiging of reactie te vragen... Dat is nooit gebeurd.”

Wat verwacht u van de campagne? “Ik wil, zowel lokaal als Vlaams, veel spreken met mensen, met iedereen. Kijken wat er botst, wat er goed en slecht loopt... Ik denk dat dat heel belangrijk is. Mensen zijn kwaad, om verschillende redenen. Dat moeten we aanpakken door de zaken nuchter te bekijken, niet door simplistische voorstellen te doen.” “Dat frustreert me soms, zeker bij bijvoorbeeld N-VA. Federaal voeren ze heel fel oppositie en doen ze alsof alle oplossingen voor de hand liggen, terwijl ze op Vlaams niveau besturen en toch ook merken dat het allemaal niet zo simpel is.” WANNES NEUKERMANS

Marianne Verhaert

Vlaming in de VS 15

7 december 2023

In deze rubriek maken we kennis met Wim Vanraes (°1980). Hij vertelt ons wekelijks onder meer over hoe hij het leven als Vlaming in de VS ervaart, wat hij als familieman met vrouw en vier kinderen allemaal meemaakt in het dagelijkse leven en wat zijn band nog is met Vlaanderen.

HET LEVEN ALS VLAMING IN DE VS

Jonge Amerikaan in Vlaanderen

Mijn oudste zoon Luc (17) verbleef de voorbije zomer voor een vijftal weken in zijn vaderland. Lees: mijn vaderland, en zijn vaders land. Mijn hoop was dat hij tijdens dat langere verblijf bij mijn ouders en familie ondergedompeld zou worden in hoe ik opgroeide en waar ik opgroeide. Een taalbad en een cultuurbad, overgoten met een rijkelijke familiesaus om hem de kans te geven mijn familie beter te leren kennen (in persoon, en niet via skype of over de telefoon) en omgekeerd. Zo zou hij mij beter begrijpen, was mijn redenering, en zou hij beter begrijpen waar hij zelf (deels) vandaan kwam. Dat hij zolang en zo ver ging, op zijn eentje, was een bonus: een les in zelfstandigheid en een bevestiging van ons vertrouwen in hem. Voor een jongeman een belangrijke les om te ervaren. Luc is nu alweer enkele maanden thuis, maar we blijven verhalen horen, in stukjes. Hij werkt aan een presentatie, vertelt hij me, met al zijn foto’s en anekdotes. Voor deze rubriek vroeg ik hem enkele indrukken neer te schrijven.

Geen toerist Hij begon met een observatie: “Het voelt aan alsof mijn ervaring anders was dan die van een normale Amerikaan die naar België zou gaan. Al voordat ik vertrok, had ik een zekere kennis over de cultuur en over wat te verwachten, en had ik via mijn bloed een band met het land en met de cultuur. Maar de onderdompeling en kennismaking met dingen zoals volksdanksfestivals, volksprocessies en -devoties die uit de middeleeuwen stammen, en het eten (de frituren!), was toch heel apart. Minder een kennismaking als toerist, maar eerder

een ontmoeting met een deel van mezelf.” Ondanks het feit dat hij een Vlaamse vader heeft, is hij een Amerikaan, geboren en getogen in de VS, ondergedompeld in een wereld die heel anders is dan die waarin ik opgroeide. Toch krijgt hij veel mee via wat ik thuis anders doe dan wat Amerikanen zouden doen, en via de vele gesprekken over voedsel, drank, geschiedenis, politiek en het leven zoals het is.

aan een slagveld was, of kerken, of gelijk welke van de vele musea, de diepe en rijke geschiedenis in Europa - in het bijzonder in Vlaanderen - is overal aanwezig. Geschiedenis is overal aanwezig in Vlaanderen, in tegenstelling tot Amerika, waar je op zoek moet gaan naar geschiedenis als je daar sporen van wilt zien. Ik hou van de veelheid aan Romeinse, middeleeuwse en modernere geschiedenis, maar ook van

Plaats geven in eigen identiteit Dat hij daar veel van overhoudt en er bewust mee bezig is om het een plaats te geven in zijn eigen leven en zijn eigen identiteit, blijkt uit het volgende dat hij me schreef: “Als iemand die geboren en opgegroeid is in Amerika, met een vader uit Vlaanderen, vond ik Vlaanderen buitengewoon in het dagelijkse leven. Helemaal anders dan in Amerika begint de dag hier in het algemeen met het gaan halen van vers brood, uiteraard gevolgd door een ontbijt. Dat ontbijt bestond dan, in tegenstelling tot de zoete ontbijtgranen uit de VS, uit gezouten vlees, belegen kaas en goed, echt brood. Na dat ontbijt een korte pauze, gevolgd door wat de activiteit voor die dag ook was. Of het nu een bezoek

Luc op Flanders Field American Cemetery

de geschiedenis van bier en de productie ervan (ook van het proeven!). De cultuur rond bier in Vlaanderen is immens anders dan hier in Amerika. In de VS drinkt men om zat te worden en om te feesten, terwijl in Vlaanderen drinken een sociaal gebeuren is, nagenoeg nooit met als doel om zat te worden. Over het algemeen drinkt men er bij een maaltijd, bij het samenzijn met vrienden, of voor de smaak van het bier.”

Stadsleven Hij voelde ook het verschil in de afstanden, en vertolkte dat zo: “In Vlaanderen en Europa heb je een stadsleven, een leven rond centra, waar iedereen en alles veel dichter bij elkaar is. Hier in Amerika is alles veel meer uitgespreid! Er is een gezelligheid en pittoreske efficiëntie aan dat stadsleven, naar mijn aanvoelen meer in Vlaanderen dan in enig ander land dat ik bezocht. Daar heb je smalle, maar hoge huizen, wat ik heel gezellig vind. De architectuur is ook mooi, en ik hou van de oudere stijl van gebouwen.” Het maakte me trots te horen hoe Luc zo bewust aanwezig was, dingen opmerkte en probeerde te verklaren of een plaats te geven. Maar ik had niet durven dromen dat hij een les zou leren die ik hem al zo lang probeerde aan te reiken, slechts gedeeltelijk succesvol, in verband met wapens en oorlog. Maar daar vertellen Luc en ik volgende week meer over. WIM EN LUC VANRAES

BOEK

Onze redactie selecteerde voor u de 12 beste boeken van 2023 Ideaal voor onder de kerstboom AUTOBIOGRAFIE | JORIS KOZIEJ

SPIRITUALITEIT | THORVALD ROSS

LITERATUURWETENSCHAP | KEVIN ABSILLIS

GEOPOLITIEK | ROBERT D. KAPLAN

Iedereen houdt van Oekraïne, niemand van de Oekraïners

De zwerver

Het slechte geweten van Vlaanderen

De geopolitieke tragedie

Hoe de rijke Europese canon van denkers, dichters en religieuzen ons kan blijven inspireren en een hand reiken om de tegenslagen en moeilijke momenten in ons leven aan te pakken.

Een persoonlijke getuigenis van een Limburgse dokter die vertelt hoe zijn ouders de Holodomor (de Sovjetgenocide op de Oekraïners) hebben overleefd. Na het lezen blijf je je verweesd afvragen hoe iemand het communisme nog kan verdedigen.

Conscience wordt op vandaag vereerd binnen Vlaams-nationale kringen, maar tegelijk - als overreactie - verguisd door anti-identitairen. Absilis slaagt erin diens beeld weer zuiver te krijgen. Zo geeft hij Conscience zijn rechtmatige plaats terug in de Vlaamse literatuurgeschiedenis.

Het ideale, unieke huwelijk tussen geopolitiek en Oudgriekse literatuur. Wat we kunnen leren uit de antieke tragedies om de internationale politiek bij te sturen: nuchterheid en bescheidenheid.

WOKE | GAD SAAD

VADERLANDSE GESCHIEDENIS | PIETER SERRIEN

LITERATUUR | MICHEL HOUELLEBECQ

FILOSOFIE | ANDREAS KINNEGING

De parasitaire denkgeest

In Opstand

Vernietigen

Hercules op de tweesprong

Waar is het vrije woord gebleven in academische kringen? Hoe waanzinnig en onbegrijpelijk de woke-ideologie ook is, Dr. Saad gaat het inhoudelijke debat aan. Zijn humor opent de vensters van door conformiteit muf geworden leszalen.

Een ingewikkeld stuk geschiedenis, maar tegelijk bevattelijk gebracht voor het brede publiek. Het boek beschrijft hoe de 16de-eeuwse geuzen hun stempel op een woelige periode uit de Nederlandse geschiedenis hebben gedrukt.

Weg met het nihilisme, leve de liefde en de zingeving van het leven. Zonder twijfel de meest invloedrijke romanschrijver in het hedendaagse Europa. Houellbecq fileert niet enkel feilloos de tijdgeest, hij duidt ook aan wat wel waarde(n)vol is.

De hedendaagse samenleving heeft het moreel kompas op hol doen slaan. Professor en rechtsfilosoof Andreas Kinneging wijst ons terug de juiste weg, namelijk die van de grote Europese traditie.

RELIGIE | RIK TORFS

GESCHIEDENIS | IAN MORRIS

TRADITIE | JOHAN DE VRIENDT

IDEOLOGIE | DOUGLAS MURRAY

Tijdgeest

Het lot van een eilandenrijk

Heimweeën

De aanval op het Westen

Tegen de tijdgeest in van taboes, woke, betutteling, cancelcultuur en pogingen om meningen te stroomlijnen en/of te onderdrukken. Geen boek om moedeloos van te worden, maar veeleer sprankelend en inspirerend voor velen.

Eilandbewoner zijn is een levenswijze, geen modegril. Duizenden jaren Engelse geschiedenis worden aan een rode draad geregen op een beknopte en originele wijze.

In een materiële wereld die zichzelf zonder doel blijft vooruitstuwen, biedt dit boek een steiger om te overpeinzen. Het doet de lezer het belang van gemeenschap, erfgoed en natuur inzien en zich ervan te laten doordringen.

Stop met te focussen op de splinter in het westerse oog, terwijl de balk in niet-westerse en oikofobe ogen onopgemerkt blijft. Murray blijft dapper de culturele oorlog voeren.

16 Cultuur

7 december 2023

FILM Parodie van zichzelf

“Lastig met maatschappelijke verandering”

De mate waarin de wokisten gekarikaturiseerd worden, is immens uitvergroot, iets dat alleen kan werken als de film bijzonder goed slaagt als komedie. Hoewel ‘Lady Ballers’ stilistisch vage herinneringen aan absurde films uit de jaren 2000 oproept, treffen de grappen zelden doel en wordt het geheel ondermijnd door de povere acteerprestaties. Om het belang van dat laatste aspect op zichzelf maar even te schetsen: hoeveel films met Jim Carrey in de hoofdrol zouden hetzelfde succes gekend hebben zonder de Canadese acteur? Hoeveel zouden er überhaupt ooit geproduceerd zijn? ‘Lady Ballers’ parodieert vooral zichzelf in plaats van de zeer reële maatschappij waarop de pijlen gericht staan.

Naast Christian Toto, een onafhankelijk recensent die vanuit een conservatief, anti-woke perspectief naar hedendaagse cinema kijkt, zijn er twee negatieve stukken opgelijst over ‘Lady Ballers’. Een daarvan is afkomstig van Decider, een website die focust op films en televisieseries die beschikbaar zijn op allerhande streamingdiensten. Huisrecensent John Serba noemt de film “racistisch, seksistisch, transfoob en antisemitisch”. “Misschien is dat hoe Boreing en andere uiterst rechtse politieke commentatoren zich voelen wanneer Disney voor een zwarte actrice kiest om Ariël in ‘De kleine zeemeermin’ te spelen, misschien hebben ze het lastig met maatschappelijke verandering. Misschien geloven ze helemaal nergens in en halen ze alleen maar uit naar zaken die ze niet begrijpen, niet willen begrijpen en nooit zullen proberen te begrijpen”, aldus Serba.

Verkeerde aanleiding Het centrale idee dat biologische mannen geen plaats horen te krijgen in vrouwencompetities is natuurlijk zeer relevant. Herinner u bijvoorbeeld de controverse rond de Nieuw-Zeelandse gewichtheffer Laurel Hubbard, die kon deelnemen aan de Olympische Zomerspelen in 2021? Of transgender vrouw Fallon Fox die in 2014 zijn tegenstander een schedelbreuk bezorgde tijdens een MMA-kamp?

Het is overduidelijk een project van een studio die weinig ervaring heeft op het terrein van filmmaken

Er lijken weinig mogelijkheden om rond een actueel onderwerp als ‘transgender vrouwen in sportcompetities’ succesvol een satirische langspeelfilm te maken. De productie ‘Lady Ballers’ van het conservatieve mediabedrijf The Daily Wire bevestigt alleen maar die hypothese. Medetopman Jeremy Boreing is niet alleen een van de scenaristen van de film, maar neemt ook de hoofdrol op zijn schouders. Als basketbalcoach Rob Gibson heeft hij heimwee naar de dagen toen zijn middelbare schoolploeg nog competities kon winnen en atletenbeurzen kon uitdelen aan de beste spelers. In het hedendaagse Amerika leidt hij een weinig vervullend leven, een fossiel uit meer competitieve en politiek incorrecte tijden.

‘Lady Ballers’ roept stilistisch vage herinneringen aan absurde films uit de jaren 2000 op Robs gehersenspoelde dochter slingert termen als ‘misgenderen’ en ‘transfobie’ naar zijn hoofd, terwijl zijn ex-vrouw ondertussen met een hyperprogressieve boomknuffelaar (gespeeld door de rechtse activist en Daily Wire-gezicht Matt Walsh) het bed deelt. Wanneer hij terug in contact komt met zijn voormalige spelers, keert dat sociale klimaat in hun voordeel. Als zelfverklaard vrouwenteam domineren ze al gauw verschillende sporten, en dat onder het goedkeurende oog van media en publiek.

Het punt is dat een idee dat scenaristen noodgedwongen willen delen, een fundamenteel verkeerde aanleiding vormt voor de totstandkoming van een fictiewerk. Satire moet volgen uit een werk dat op zichzelf staat en daar zo verdere diepgang aan geeft, niet omgekeerd.

Het centrale idee dat biologische mannen geen plaats horen te krijgen in vrouwencompetities is natuurlijk zeer relevant Hopelijk hebben ze daar op de redactie het schuim van zijn mond geveegd zodra zijn scheldtirade online stond. Het is echter frappant dat hij de film antisemitisch noemt. Niet alleen maakt de pro-Israëlische, joodse opiniemaker Ben Shapiro een korte verschijning in de film, The Daily Wire is bovendien ook eigenaar van PragerU, het geesteskind van joodse programmamaker en auteur Dennis Prager.

Culture superioriteit van links Het is overduidelijk dat het hier om een project gaat van een studio die weinig ervaring heeft op het terrein van filmmaken. Desondanks behandelt Boreing een relevant onderwerp dat het verdient om door de mangel van de creatieve pen te worden gehaald. Hij formuleert het zelf het best: “Deze film is voor de vrouwen die hun hele leven hebben getraind om vervolgens verslagen te worden in hun sport door een man die niet kon winnen in de zijne, de meerderheid van de Amerikanen die het hele idee van mannen in vrouwensporten objectief verkeerd vinden en iedereen die komedie mist - door woke links vernietigd tijdens hun opmars naar culturele superioriteit.”

De kaarten herschudden VS-senator van Texas Ted Cruz in ‘Lady Ballers’

“Elke reclame is goede reclame” Recensie-aggregator Rotten Tomatoes lijst ‘erkende’ auteurs van filmkritiek op, waar dat bijvoorbeeld voor het recent verschenen ‘Napoleon’ 289 zijn, blijft dat voor ‘Lady Ballers’ op een magere 3 steken. Dat contrasteert fel met de ruim 2.500 beoordelingen van het publiek, waarvan 96 procent positief is. Dat het journaille in alle talen zou zwijgen over een film van The Daily Wire, mag niemand verbazen. Publicaties als The Guardian en rogerebert.com besteden geen letter aan ‘Lady Ballers’, zelfs niet om vernietigende commentaren neer te pennen. ‘Elke reclame is goede reclame’, zal het adagium zijn waar de linkse filmcritici op steunen om het project zou weinig mogelijk aandacht te schenken. Dat was ook het geval bij de documentaire ‘What is a Woman’, eveneens een productie van The Daily Wire.

We mogen ook niet vergeten dat de absolute meerderheid van de Hollywood-bobo’s in geen geval hun medewerking zou verlenen. We hebben het dan slechts in mindere mate over lagere salarissen, en in het bijzonder over de carrièremoord die dergelijke rollen met zich mee zouden brengen in de woke Amerikaanse filmwereld.

Dat het journaille in alle talen zou zwijgen over een film van The Daily Wire, mag niemand verbazen Voelde Mel Gibson zich niet geroepen? Het valt hoe dan ook moeilijk te ontkennen dat de toegang tot getalenteerde acteurs, progressief of niet, een serieuze hinderpaal vormt om een degelijk alternatief voor het Hollywood van vandaag op poten te zetten. Naarmate de cultuuroorlog verder woedt, en de creatief failliete filmindustrie meer en meer financiële mokerslagen te verduren krijgt, worden de kaarten misschien herschud. ‘Lady Ballers’ is nu beschikbaar op DailyWire+

SIMON SEGERS

MEME VAN DE WEEK

Jeremy Boreing als coach Rob

Cultuur 17

7 december 2023

KUNST

Retabel van Averbode terug thuis

LEZERSBRIEVEN Dubai

Vals Belang

Pallieterke, Vorig jaar vond het wereldkampioenschap voetbal plaats in Qatar. Onder andere door België werd toen veel lawaai gemaakt over het dragen - of eerder het verbod op het dragen van een wokesymbool, namelijk een armband in de regenboogkleuren. Heden is er de klimaatconferentie in een ander - gelukkig ook gematigd islamitisch land, waaraan een deel van de wereld deelneemt. Ik heb nog niets gehoord of gelezen over de fameuze regenboogkleuren.

Pallieterke,

Roland Vanermen, Haasrode

Stefaan De Clerck

Retabel van Averbode, 1514

Het ‘Retabel van Averbode’, een Topstuk van de Vlaamse Gemeenschap uit de verzameling van het MAS, keert na 150 jaar terug naar zijn oorspronkelijke thuis: de abdij van Averbode. Met deze langdurige bruikleen verbindt het Antwerpse stadsmuseum het collectiestuk met de erfgoedgemeenschap waar het vandaan komt. In 1134 werd de norbertijnenabdij van Averbode gesticht, pal op de grens van het hertogdom Brabant en het graafschap Loon. Op het einde van de twaalfde eeuw werd de romaans-gotische abdijkerk in gebruik genomen. Voor het altaar van die kerk bestelde abt Gerard vander Scaeft in 1514 een retabel bij Jacob van Cothem, een beeldsnijder en handelaar uit Antwerpen.

De essentie van het christelijke geloof Het retabel is een prachtig voorbeeld van laatmiddeleeuwse beeldhouw- en schilderkunst. De opbouw is heel bijzonder. Anders dan de meeste retabels die samengesteld zijn uit meerdere taferelen, gevuld met kleine figuurtjes, is er hier één groot centraal tafereel. Dit gebeeldhouwde middendeel toont de ‘bewening van Christus’. Het levenloze lichaam van Jezus ligt uitgestrekt op een lijkwade die Johannes voorzichtig optilt. Maria Salomé, de halfzuster van Maria, houdt de linkerhand van Jezus vast. Maria zelf zit smartelijk gebogen en met gevouwen handen. Deze groep is omringd door rouwende figuren, met helemaal rechts Maria Magdalena met een zalfbus in de hand. Boven het centrale deel staat een klein gebeeldhouwd tafereel. Het toont Adam en Eva die Christus ontmoeten in het voorgeborchte van de hel. Het is een verwijzing naar Christus die na zijn kruisdood is afgedaald naar de onderwereld om alle rechtvaardigen te bevrijden en mee te nemen naar de hemel. In geopende stand zijn op de zijluiken links de kruisiging en rechts de verrijzenis van Christus geschilderd. De twee zijluiken en het gebeeldhouwde middendeel illustreren in vier taferelen de essentie van het christelijke geloof.

tieven als van de renaissance: levendige, kleurrijke taferelen met elegant uitgebeelde personages en opvallende architecturale achtergronden. Het retabel rust op een geschilderd onderstel, de predella. Die stelt drie allegorische vrouwenfiguren voor: Geloof, Hoop en Liefde. Helemaal links is de geknielde portierbroeder Nicolaas Huybs afgebeeld. Op de banderol naast hem is te lezen dat deze broeder het kostbare retabel heeft gefinancierd dankzij de opbrengst van de honing die zijn bijen hebben geproduceerd. Rechts op de predella staat het heraldische wapen van abt Gerard vander Scaeft.

Historische band hersteld In 1873 verkocht de abdij het retabel aan het Antwerpse Museum voor Oudheden, een van de voor-

lopers van het MAS. Anderhalf jaar geleden startte het MAS een onderzoek naar de mogelijkheid om het kunstwerk, dat sinds 2015 is beschermd als Topstuk van de Vlaamse Gemeenschap, als langdurige bruikleen in Averbode te tonen. Sinds vorige week is het retabel van Averbode terug thuis, al is de toenmalige romaans-gotische kerk in de zeventiende eeuw vervangen door de huidige barokke abdijkerk. Omdat het retabel een Topstuk is waar bijzondere richtlijnen voor gelden en omdat het zo kwetsbaar is, werd een passieve klimaatvitrine gebouwd die zorgt voor de nodige bescherming. Het is goed dat de Antwerpse musea het voortouw nemen in het kritisch evalueren van hun collecties en nagaan of bepaalde werken toch niet beter op hun oorspronkelijke plek kunnen getoond worden. In de abdij van Averbode is de historische band tussen het retabel en de gemeenschap waarvoor het bedoeld was, terug hersteld. MMMV

Informatie voor een bezoek aan de abdijkerk in Averbode: www.abdijvanaverbode.be

Beseft die man wel waarover hij het heeft? De ‘oplossing’ van zijn partij is een rampscenario. In het begin van de vorige eeuw zei Frans Van Cauwelaert dat de Vlamingen geduld moesten hebben, want dat zij ooit de meerderheid in het parlement zouden hebben en zo hun wil aan het land konden opleggen, zoals de Franstaligen tot dan toe hadden gedaan. Wij hadden eindelijk die meerderheid en uitgerekend cd&v (samen met de andere systeempartijen) maakt haar eigen meerderheid machteloos met de grendelwetgeving. Je moet al goed doordrongen zijn van een echte knechtenmentaliteit om zoiets goed te keuren. Die bleek voordien al uit de vastlegging van de onzalige taalgrens, ‘met de dood in het hart’. Dertien jaar geleden vormde cd&v een tandem met de N-VA, maar die heeft Wouter Beke stukgereden door in de onderhandeling over een federale regering te stappen. In plaats van ‘vijf minuten politieke moed’ op te brengen en de splitsing van het kies- en gerechtelijk arrondissement Halle-Vilvoorde met gewone meerderheid in het parlement goed te keuren, zijn ze plat op hun buik gegaan en hebben ze de Vlamingen een vreselijke hervorming door de strot geduwd. Pieter Moerman, Brasschaat

Erik Jagers, Molenbeersel

Socialisten Pallieterke,

Pallieterke, Volgens verschillende media stelt de ‘artieste’ met haar optreden op sinterklaasdag raciale en gendergrenzen ter discussie. Tijdens dat optreden deelt ze snoep uit en kunnen zogenaamde ouderwetse sinterklaasboeken worden ingeruild voor ‘nieuwe’. Het zou haar sieren en haar verhaal en geloofwaardigheid versterken als ze zou optreden als de heilige profeet tijdens het Suikerfeest. Dan kan ze ook snoep uitdelen en tegelijk de ouderwetse Korans vervangen door de ‘nieuwe’.

Het gemeentebestuur van Anderlecht - meer bepaald de fractie PS-Vooruit-Engagés - is van oordeel dat religieuze symbolen toelaatbaar moeten zijn op de werkvloer. Ecolo onthield zich, net als DéFI. N-VA stemde tegen. De socialisten van vroeger waren geen hevige kerkvervolgers, maar het scheelde toch geen haar. Nu verdedigen de socialisten religieuze symbolen: het is eens iets anders. Het doet ons denken aan Saulus, een onverbiddelijke christenvervolger tot het moment waarop hij door de bliksem blind werd geslagen. Door de handoplegging van de christen Ananias genas Saulus van zijn blindheid. Sindsdien liet hij zich Paulus noemen en werd hij één van de hevigste verkondigers van het christendom. Het moet in Brussel serieus gebliksemd hebben, want Fouad Ahidar, Brussels Parlementslid, stapt uit de partij Vooruit. Nog iemand die het licht heeft gezien! Begin november vergeleek hij de oorlog in Gaza met een genocide. Vorig jaar werd hij uit het partijbestuur van Vooruit gezet, nadat hij in het Brussels Parlement tégen een verbod op onverdoofd slachten had gestemd. De wonderen zijn duidelijk de wereld nog niet uit!

Carl Kins, Kortrijk

Guy Van Rysseghem, Lochristi

Queen Nikkolah

Dankzij de bijen van broeder Nicolaas Wanneer het retabel gesloten is, tonen de zijluiken links een Ecco Homo en rechts de ontmoeting van Jezus en Veronica. De schilder van de luiken is niet bekend, maar de kunstenaar behoort stilistisch tot de Antwerpse maniëristen van de laatvijftiende, begin zestiende eeuw. Hun werk bevat zowel elementen van de Vlaamse primi-

Pallieterke, Ik las in uw weekblad een vraaggesprek met Stefaan De Clerck, die zegt opgegroeid te zijn in een tijd waarin nog deontologie bestond. Hij zegt onder meer: “De kern van het debat voor de toekomst is dat er een stevige, democratische partij moet zijn in het centrum. Het gaat in essentie om het behoud van de democratie. Dat is de grootste uitdaging en nadien pas komen de meer sociale, economische en communautaire nuances. De partijen trekken naar extremen.” Wel, mijnheer De Clerck, N-VA en Vlaams Belang zijn thans die democratische centrumpartijen. Cd&v is een partij geworden aan de rand (extreem dus). Ook volgende uitspraak viel me op: “Ik merk dat onze vrienden van de N-VA na al die jaren nog weinig gerealiseerd hebben. Het zijn de christendemocraten die het communautaire hebben opgelost en sindsdien is er niets meer gebeurd.”

Toen Vlaams Belang in de Kamer op 30 november terecht de gesubsidieerde krantenbedeling aanpakte, kreeg het van de communisten het verwijt ‘Vals Belang’ te zijn, omdat het de jobs bij bpost in gevaar zou brengen. Dat kranten altijd verdeeld zullen moeten worden en bijgevolg postbodes nodig blijven, was het zwakke antwoord van volksvertegenwoordiger Erik Gilissen. In alles voelde je dat Vlaams Belang onvoldoende nagedacht had over de postbode in dit verhaal. Als het dat wel had gedaan, had het met een stevige repliek het momentum kunnen kapen, bijvoorbeeld door de rollen om te draaien en te benadrukken dat net de communisten tégen de Vlaamse arbeider zijn, want het zijn zij die de arbeider willen laten opdraaien voor miljoenendeals met slecht functionerende overheidsbedrijven. Het zijn de communisten die Vlaamse werknemers willen laten betalen voor peperdure, disfunctionele overheidsbedrijven, zoals bpost, die niet klaar zijn voor de uitdagingen van morgen. Ergo, het communisme hypothekeert de toekomst van bpost en bijgevolg de job van postbode. Ik schrijf dit omdat het niet de eerste keer is dat Vlaams Belangers zich vol in de linkerflank laten rijden. De partij beseft nog altijd niet hoe hard PVDA het op hen gemunt heeft en hoe hard PVDA als enige Vlaams Belang komt uitdagen op zijn eigen terrein. Daardoor reageren VB’ers zo vaak als aangeschoten wild. Nochtans is het nationalisme sterk genoeg om een gebuisde ideologie uit het verleden weg te blazen. Er is bij Vlaams Belang duidelijk nog werk aan de winkel om de communisten te beletten de sterke oppositiekracht van morgen te worden. De communisten altijd en overal consequent als ‘communisten’ aanspreken, zou al een goed begin zijn. Wat voor hen werkt, werkt ook tegen hen.

Een lezersbrief insturen?

Retabel van Averbode, detail middendeel

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

18 Geschiedenis

n Marienplatz in München

tijdens de mislukte putsch

erschillende extremistische groeperingen, en dit zowel ter linker- als ter rechterzijde, probeerden garen te spinnen uit de heersende chaos en de diepe economische crisis. Eén van die clubjes was de Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP) die werd geleid door de goed van de tongriem gesneden Oostenrijkse oorlogsveteraan Adolf Hitler. Geïnspireerd door Mussolini en diens Mars op Rome (27-29 oktober 1922) die de fascisten aan de macht had gebracht in Italië, droomde Hitler luidop van een machtsgreep.

HITLER HOOPTE DOOR IN BEIEREN DE MACHT TE GRIJPEN, DAT HET VUUR VAN DE REVOLTE ZOU OVERSLAAN OP DE ANDERE DEELSTATEN

7 december 2023

Precies een eeuw geleden - in 1923 - stond de prille Weimarrepubliek het water aan de lippen. De sociale onrust en de politieke instabiliteit van 1919-1920 werden drie jaar later gevolgd door een chaotische tijd als gevolg van de sterk opgevoerde internationale druk om te voldoen aan de torenhoge herstelbetalingen die door het ‘ Verdrag van Versailles’ waren opgelegd. De Duitse regering hield zich aan de akkoorden, maar probeerde door een bewuste inflatiepolitiek de geallieerden ervan te overtuigen dat ze hun verplichtingen niet lang zouden kunnen nakomen. Hierop besloten Frankrijk en België in het begin van 1923 het Ruhrgebied - het industriële hart van Duitsland - militair te bezetten. Als reactie hierop gingen arbeiders en ambtenaren massaal in staking, maar werden toch doorbetaald door de regering. Dat veroorzaakte een nooit eerder geziene hyperinflatie. Voor een brood dat in november 1921 nog 4 mark kostte, moest men in november 1923 niet minder dan 201.000.000.000 mark ophoesten.

De bierkelderputsch

REGERINGSONDERHANDELINGEN

HET TIJ KEERT

Op de avond van 8 november 1923, waren er om en bij de 3.000 mensen opgedaagd in de Bürgerbräukeller in München om er te luisteren naar Gustav von Kahr. Onder de toehoorders bevonden zich, naast de Münchense politiechef Hans von Seißer en generaal von Lossow, ook Adolf Hitler en

Terwijl er nog volop werd gepalaverd in de bierkelder, hadden SA’ers een aantal strategische plaatsen in München bezet, maar een poging van de mannen van het Freikorps Oberland om de wapens te stelen, die waren opgeslagen in de geniekazerne bij het station, liep op een sisser af. Ze werden op bevel

van de dienstdoende officier gevangengezet in een legerbarak op het terrein. Hitler trok daarop zelf naar de kazerne, maar haalde zijn slag niet thuis. De wapens en de gevangenen bleven in handen van de Reichswehr. Teruggekeerd naar de bierkelder, wachtte hem nog een onaangename verrassing, want Ludendorff had Von Kahr, Von Lossow en Von Seißer toestemming gegeven de bierhal te verlaten in ruil voor de belofte dat ze hem later in de nacht zouden vervoegen om in het door de SA bezette ministerie van Oorlog hun mars op Berlijn te plannen.

VON KAHR VERBOOD MET ONMIDDELLIJKE INGANG DE NSDAP EN DE AAN HAAR GELINKTE ORGANISATIES Hitler had er geen goed oog in, en terecht, want het trio had zich voor middernacht al gedistantieerd van de putsch. Von Kahr verbood met onmiddellijke ingang de NSDAP en de aan haar gelinkte organisaties, terwijl Von Lossow en Von Seißer het leger en de politie in staat van paraatheid brachten. Wanneer de putschisten dat vernamen, verhitten de gemoederen nog meer. Hitler en zijn raadgevers zagen hun kansen met het uur slinken. Ze besloten in een laatste wanhopige poging om weer greep op de situatie te krijgen en de inmiddels door de gezagsgetrouwe troepen omsingelde SA’ers

In februari 1923 had hij gepoogd generaal Otto von Lossow, de bevelhebber van de Reichswehr in de deelstaat Beieren, te verleiden tot een politiek verbond, maar die had daar geen oren naar. Enkele NSDAP-kopstukken hadden intussen Gustav von Kahr, de autoritair regerende rijkscommissaris voor Beieren, benaderd, maar ook die hield officieel de boot af. Hitler hoopte evenwel door in Beieren de bakermat van de NSDAP - de macht te grijpen, dat het vuur van de revolte zou overslaan op de andere deelstaten, waarna Berlijn voor het grijpen zou liggen en de Weimarrepubliek omver zou worden geworpen. De politieke spanningen waren ondertussen zo hoog opgelopen dat de nieuwe rijkskanselier, de socialist Gustav Stresemann, op 27 september een staat van beleg uitriep in heel Duitsland.

enkele tientallen van zijn kameraden. Om 20.25 uur stopten vier vrachtwagens met een honderdtal gewapende leden van de Sturm Abteilung (SA), de privémilitie van de NSDAP, voor de poort van de bierkelder. Het handvol politieagenten dat de meeting diende te bewaken, werd zonder veel problemen door hen ontwapend. De SA’ers zetten alle uitgangen af en stelden een zwaar machinegeweer op in de lobby. Stipt om 20.30 uur drongen ze de zaal binnen, waarop Hitler zich naar het spreekgestoelte haastte en met zijn in Luik geproduceerde Browningpistool in het plafond schoot, terwijl hij uitriep dat de nationale revolutie was begonnen. Hij leidde de verbouwereerde Von Kahr, Von Lossow en Von Seißer naar een achterkamer op de eerste verdieping, waar hij hen voorstelde om samen met hem een regering te vormen. Ze aarzelden, maar werden over de streep getrokken door de gewezen kwartiermeester van het keizerlijke leger, generaal Erich Ludendorff, die intussen het gezelschap had vervoegd. Ludendorff had eerder al, in 1920, een rol gespeeld in de zogenaamde Kapp-putsch, een mislukte poging om de socialistische regering in Berlijn omver te werpen.

n Een NSDAP -vergadering in de Bürgerbräukeller in 1923

n Adolf Hitler, Emil Maurice, Hermann Kriebel, Rudolf Hess en Friedrich Weber in de gevangenis van Landsberg, 1924

n Groepsportret na het proces, v.l.n.r., Heinz Pernet, Friedrich Weber, Wilhelm Frick, Hermann Kriebel, Erich Ludendorff, Adolf Hitler, Wilhelm Brücken, Ernst Röhm en Robert Wagner

te vervoegen die het ministerie van Oorlog hadden bezet.

BLOEDERIG EINDE Hitler en Ludendorff verlieten op 9 november kort voor de middag de Bürgerbräukeller aan het hoofd van zo’n 2.000 aanhangers. Wanneer ze de Ludwigsbrug over de Isar bereikten, stootten ze op een politiecordon. Herman Göring, één van Hitlers adjudanten, wist doorgang voor de putschisten te bekomen door te dreigen dat ze hun gijzelaars - enkele journalisten en politici die ze in de bierkelder hadden opgepakt - zouden doden. In de binnenstad botsten ze in de Residenzstrasse ter hoogte van de Odeonsplatz op een honderdtal agenten onder bevel van politieluitenant Michael von Godin die hen het bevel gaf de mars te ontbinden. Volgens een latere verklaring van Von Godin vuurde een Hitler-aanhanger met zijn pistool op hem. Het schot miste de luitenant, maar doodde de politiesergeant Hollweg die achter hem stond. Nog voordat Von Godin zijn mannen formeel een bevel kon geven, hadden die al het vuur geopend. Binnen een paar minuten was alles voorbij. De optocht was uiteen geschoten. De putschisten waren alle kanten op gevlucht, terwijl zestien nationaalsocialisten, vier politieagenten en één toevallige voorbijganger dood op straat achterbleven. Enkele tientallen anderen raakten gewond. Onder hen Göring die in zijn lies was geschoten en Hitler die in het gewoel was gevallen en zijn schouder had ontwricht. Ludendorff, die als bij wonder niet werd geraakt, marcheerde stoïcijns door de kogelregen en het cordon, en werd gearresteerd. Hitler wist onder te duiken, maar werd op 11 november aangehouden.

HERMAN GÖRING WIST DOORGANG VOOR DE PUTSCHISTEN TE BEKOMEN DOOR TE DREIGEN DAT ZE HUN GIJZELAARS ZOUDEN DODEN Op het proces tegen de putschisten werd Hitler veroordeeld tot 5 jaar cel. Uiteindelijk bracht hij 264 dagen door in de vrij comfortabele gevangenis van Landsberg vooraleer hij weer op vrije voeten kwam. Een periode die hij benutte om samen met Rudolf Hess zijn autobiografische ‘Mein Kampf’ te schrijven. Het werd meteen een bestseller. De putsch mocht dan wel compleet de mist zijn ingegaan, maar had van Hitler in één klap een nationale bekendheid gemaakt… JAN HUIJBRECHTS

PAL voor Vlaanderen 19

7 december 2023

N-VA naar Wallonië?

Het voorbije weekend lanceerde Bart De Wever het idee dat de N-VA misschien ook lijsten gaat indienen in Wallonië bij de komende verkiezingen op 9 juni 2024. Bedoeling is niet zozeer zetels binnen te halen, wel om aanwezig te kunnen zijn in de media en om de standpunten over confederalisme beter kenbaar te maken bij de Walen. Alvast de voorbije dagen kreeg zijn idee enige weerklank in de Vlaamse en de Waalse media. Als het enkel bedoeld is om aandacht te krijgen in de Franstalige media, dan kan ik Bart De Wever volgen en is het oplaten van zijn ballonnetje aardig gelukt. Voor de Kamerverkiezingen is het niet moeilijk om lijsten in te dienen in een provincie van een ander gewest. De kandidaten moeten zelf niet in de provincie wonen. De N-VA kan dus gemakkelijk wat leden mobiliseren en in elke Waalse provincie een lijst indienen. Al denk ik niet dat het zover zal komen. Trouwens, het Vlaams Belang heeft dat in het verleden ook al gedaan. Dat was toen een beetje bedoeld als provocatie zonder veel electorale ambitie. Bij de volgende verkiezingen zal het Vlaams Belang dat niet meer doen, om zijn Waalse partner Chez Nous extra kansen te bieden. Chez Nous zou trouwens in Franstalig België wel eens voor een verrassing kunnen zorgen bij de volgende verkiezingen.

Omgekeerd Toch is nog een ander aspect verbonden aan het idee van De Wever. Wat als bijvoorbeeld MR en PS hetzelfde idee krijgen, maar dan in omgekeerde zin? Franstalige partijen die hier bij ons een lijst indienen... In het verleden heeft Georges-Louis Bouchez dat idee ook al eens gelanceerd. En niet zonder reden. Nogal wat liberalen in Vlaanderen hebben het immers moeilijk met enerzijds de Vlaamse standpunten van N-VA en anderzijds met de links-liberale koers van Open Vld. Een rechtse en belgicistische liberale partij die in Vlaanderen opkomt, zou dus wel eens kunnen scoren. En nog iets. Hoe men het draait of keert, als Vlaamse partij opkomen in een ander gewest, is een beetje pleiten voor een nationale kieskring. Ik weet uiteraard dat N-VA daar geen voorstander van is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de MR. Maar je moet het wel uitgelegd krijgen als partij.

Manu militari Het doet me denken aan het verhaal van Toon Van Overstraeten. Ook al is dat verhaal juridisch en politiek bekeken van een totaal andere orde. VU-man Van Overstraeten werd in 1985 door het spel van apparentering verkozen als senator in het Franstalig arrondissement Nijvel. Hij mocht daardoor ook zetelen in de Waalse gewestraad én in de Franse Gemeenschapsraad. Zeven uur lang hebben de Franstalige parlementsleden gedebatteerd om uiteindelijk te beslissen dat er geen plaats was in hun midden voor deze democratisch verkozen Vlaming. Er waren nochtans geen argumenten te vinden om de man uit te sluiten, want de verkiezing was volledig wettelijk verlopen. Van Overstraeten werd door de militaire politie naar de uitgang begeleid en heeft nooit meer in een pluchen zetel in Namen gezeten… Dát is hoe onze Waalse vrienden denken over democratie en over ons, Vlamingen.

Marnixring viert 11de lustrum met colloquium in Antwerpen Op zaterdag 16 december viert de Marnixring zijn 11de lustrum met een bloemenhulde aan het standbeeld van zijn naamgever, Filips van Marnix van Sint-Aldegonde, en een colloquium in Antwerpen. De sprekers van dienst zijn Rik Torfs (KU Leuven), Ann De Moor (Odisee-hogeschool) en Walter Weyns (UAntwerpen). De Marnixring werd op 3 december 1968 formeel opgericht en viert dit jaar dus zijn 55ste verjaardag. Dat doet de internationale serviceclub die intussen meer dan 60 ringen en 1.300 leden telt met een dagvullend programma in Antwerpen. De festiviteiten gaan om 10.30 uur van start met een bloemenhulde aan het standbeeld van Filips van Marnix, heer van Sint-Aldegonde, aan wie de Marnixring zijn naam ontleent, in de tuin van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (KMSK) te Antwerpen (kant Plaatsnijdersstraat). Filips van Marnix kennen we als raadgever en rechterhand van Willem van Oranje en als buitenburgemeester van Antwerpen tijdens het beleg en de val in 1585. Hij overleed op 15 december 1598, dit jaar precies 425 jaar geleden. Peter De Vos, algemeen protocolmeester van de Marnixring, neemt het welkomstwoord voor zijn rekening, waarna Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) een groet brengt aan de Marnixring. Paul Cordy, historicus en districtsburgemeester van Antwerpen namens de N-VA, houdt vervolgens een gelegenheidsrede. Daarna volgt nog de kransneerlegging door Dirk Van Besien, algemeen voorzitter van de Marnixring. De muzikale intermezzo’s worden verzorgd door de Thebaanse trompetten ‘KSA Hanske de Krijger’ uit Oudenaarde.

‘Onze taal, onze identiteit’ In de namiddag staat om 14.00 uur een colloquium onder de noemer ‘Onze taal, onze identiteit’ in het Antwerpse Provinciehuis op het programma. De panelleden van dienst zijn em. prof. dr. Rik Torfs (KU Leuven), taalexperte Ann De Moor (Odisee-hogeschool) en prof. dr. Walter Weyns (UAntwerpen). Peter Debrabandere van de Katholieke Hogeschool Vives in Brugge leidt het debat in goede banen. Het vocaal ensemble ‘Etalamoei’ zingt tussendoor geuzenliederen uit de tijd van Marnix van Sint-Aldegonde. Het einde is voorzien rond 17.45 uur, waarna de Marnixring alle aanwezigen een receptie aanbiedt. Zowel de activiteit in de voormiddag aan het KMSK als het colloquium in het Provinciehuis staat open voor niet-leden van de Marnixring. Deelname is gratis maar u dient zich wel aan te melden via de webstek. Inschrijven voor het volledige programma of een onderdeel ervan kan via de volgende link: www.marnixring.org

ANTON SCHELFAUT

KARL VAN CAMP

1494

A B C D E F G H I J K L

9 10 11 12

HORIZONTAAL A. Geldigheid B. Staatsvorm C. Watervogel - Nikkel - Voormalig president van de VS D. Sporttraject E. Drijvende woning - Uitstap F. Onpartijdigheid G. Pers.vnw. - Germaanse zeegodin - Grondslag van een Chinees wijsgerig stelsel H. Niet één uitgezonderd - Ontstaan I. Regieaanwijzingen - Zilver - Kledingstuk J. Voornaam van een van The Beatles - Zoekmachineoptimalisatie - Naschrift K. Oersted - Ogenblik - Frisdrank L. Scandinavische munt Oost-Vlaamse gemeente

VERTICAAL 1. Kamervoorzitter in de periode 1999-2007 2. Familielid - Muzieknoot Incontinentiemateriaal 3. Stommeling 4. Doctor - Toxicokinetics - Sergeant 5. Advertentie op internet - Mafkees 6. Streelt zacht - Begrensd gebied - Muzieknoot 7. Verorberde - Voorbij het genoemde 8. Olievetstof - Baskische verzetsbeweging 9. Door Tolkien bedacht kabouterachtig wezen - Val lastig 10. Beest dat van krengen leeft - Neon 11. Meisjesnaam - Gebalk - Onderdeel van een groter geheel 12. Ontleedkundig

OPLOSSING 1493

1493

O P

U D

D R

G A N

9 10 11 12

N G

N A

N A V H F

D C A G A

A G

O R

R O

N D

P L

N K D

I I

20 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

7 december 2023

X van de week! Terwijl de pers zich vragen stelt of N-VA en Vlaams Belang overwegen om samen een regering te vormen op Vlaams niveau, hebben de Vivaldi-partijen gekozen om stilletjes verder te werken aan meer van hetzelfde. Van Open Vld en Vooruit konden we dat al een beetje vermoeden. Maar afgelopen weekend kwam ook cd&v mee aan boord van het zinkende schip. En ze hebben een geschenkje bij om de gaten te stoppen.. “Ik ben voorstander van een België met twee sterke deelstaten: Vlaanderen en Wallonië. Zij moeten vervolgens samen beslissen wat ze nog op Belgisch niveau willen doen.” Aan het woord is de ‘prima donna’ van cd&v: Hilde Crevits. Hilde maakte deze analyse na 20 jaar ministerschap, zo recent als de voorbije zomer. Voor wie op deze visie al eens een label wil plakken: dat heet confederalisme. Maar 20 jaar minister of niet, Hilde heeft een keuze te maken volgens haar voorzitter: aanpassen of opkrassen. Sammy heeft het in tegenstelling tot het officiële partijstandpunt wel gehad met al dat Vlaams gedoe. Sterker nog, afgelopen weekend herontdekte Sammy de lang verloren gewaande tweelingbroer van over de taalgrens: Les Engagés. De Waalse CVP van twee naamsveranderingen geleden, zeg maar. En wat ze daar vinden van confederalisme of meer bevoegdheden voor de deelstaten laat zich best samenvatten in een mooie oneliner: “Le confédéralisme, c’est le fédéralisme

des cons”. Een uitspraak die voorzitter Maxime Prévot graag bezigt. Hij voegt er zelfs aan toe dat Wallonië zich niet de luxe van zelfbestuur kan permitteren: “Als we onze eigen facturen gaan moeten betalen, dan gaan we er meteen 30 procent in welvaart op achteruit.” Met andere woorden: de Vlamingen pikken die facturen netjes op en als het op beleid aankomt, zitten ze niet al te veel in de weg dankzij de huidige structuren. Waarom de kip met de gouden eieren slachten? Het zou een Vlaamsgezinde partij een beetje boos moeten maken.

Kom in mijn armen! Dat zou moeten, maar niet Sammy Mahdi. Die schreeuwt het uit over de taalgrens: “Maxime, kom in mijn armen!” Cd&v en Les Engagés gaan dus voluit voor meer België en meer Vivaldi. Zo’n nestje geëngageerden komt immers prima van pas om het groeiende, gapende gat in de Vlaamse Vivaldi-flank te dichten. Volgens de laatste peiling is dat een tekort van 8 à 10 procent van de Vlamingen. Dat krijgen die mannen netjes gedicht. En om geen twijfel te laten bestaan over deze bocht, maakte hij een duidelijke post op X. Hij is niet van plan om in de communautaire loopgraven te kruipen. Hij gaat dus spontaan uit de loopgraven stappen, witte vlag in de hand en vragen hoeveel het moet kosten om mee te mogen doen aan Vivaldi II. Nog 7 maanden tijd voor nog een bocht, zullen we maar hopen…

°1930-2023: 93 jaar ervaring in wijn

SPECIAAL EINDEJAARSFEESTEN Bestel uw wijn, Cava, Champagne, enz… bij de enige echt Vlaamse wijnhandel.

Koop de beste wijn tegen de beste prijs! www.wijnenherman.be °1930 – 2023: 93 jaar ervaring, 93 jaar klanten vertrouwen. Bestel op onze webstek en wordt binnen de 3 dagen thuis geleverd. Wiiee zziijjnn wwiijj?? W Waatt ddooeenn wwiijj?? W PRODUCENT “BaronB” B”wit, wit,rood, rood,rosé roséIGP, IGP, PR PRODUCENT UCENT “Baron Winnaar medaillesop opdedeinternationae internationale wedstrijd Winnaarvan vanmeerdere meedre eedre médailles wedstrijd wed rijd “Concours Mondial”. Mondial”. “Concours Verdeler van Champagne Gobillard | Cava Pupitre | Cava Masachs | Crémant d’Alsace & Crémant de Bourgogne | Porto Messias Chateau Carteau | Château Croque Michotte Château de la Commanderie |Château Le Pey | Château Moulin de cassy | Château Villars | Château Eugenie – Cahors | Château Moulin Caresse - Bergerac Vins Alphonse Kuentz – Alsace Bourgognes Nuitton Baunoy | Rhonewijnen Vieux Clocher – Arnoux Baskische wijnen : EGUREN-UGARTE | Chile : Casa Silva Uitgebreid gamma Bordeaux, Saint-Emilion, Médoc. Uitgebreid gamma Grand Cru Classé

zie: www.wijnenherman.be | contact: info@wijnenherman.be TT 056 418168 | Menenstraat 376 – 8560 Wevelgem

OP VOORWAARDE DAT U NIET IN DE TOEKOMST KIJKT!

Het beste moet nog komen! Hoera, we hebben een deal met Engie. Dat wist Tinneke Van der Straeten te melden op De Zevende Dag. En er is nog meer reden om te juichen. Die deal gaat de belastingbetaler niks kosten. Merry Sinterklaas, Vlaanderen! De Franse energiereus is uitzonderlijk genereus dit jaar. Alles lijkt erop te wijzen dat ‘het beste nog moet komen’ zoals onze premier laat weten in zijn boek. Of zit er, tegen alle verwachtingen in, toch een addertje onder het gras? Dat zal wel niet. Welkom in de wondere wereld van Vivaldi. Het was nogal een bom die Tinne liet vallen in een debat over het gevoerde energiebeleid. Na schitterende redeneringen als “wie een windmolen in de buurt heeft staan, moet blij zijn. Die kan dan meteen zien wanneer de energie goedkoop is” en “er is niks asociaals aan torenhoge energiefacturen” dacht ze dat het tijd was voor een klapper die alles weer goed zou maken. Dan hoop je stiekem dat ze iets uit haar botten slaat als “het wordt maar eens tijd om op stappen”, maar het was zo mogelijk nog beter. “We hebben een deal met Engie”, zei ze vol trots in de hoop dat alle aanwezigen zouden opveren voor een staande ovatie, “en het zal de belastingbetaler niks kosten”. De staande ovatie bleef echter uit. Haar debatpartner zette er een afgemeten “Geloof ik niks van” tegenover. Een enigszins begrijpelijke reactie. Wie had immers verwacht dat Engie gewoon vanuit de goedheid van zijn kapitalistische hartje die goede oude kerncentrales even zou laten doorstarten voor niks? En dan te bedenken dat dat Franse bedrijf de Belg tot voor kort nog zag als zijn favoriete melkkoe.

Er is niks asociaals aan torenhoge energiefacturen Gwendolyn zei het al: “Het kan verkeren.” En dat ze daarvoor potjandorie meer dan een jaar hebben moeten onderhandelen, zeg. Ik zie het zo voor me. Meneer Engie die zegt: “Allez, vooruit dan maar. Strikt genomen hebben jullie met dat wanbeleid ons in een riante positie gezet om blanco cheques te vragen, maar omdat het Sinterklaas is, doen we dat even kosteloos. Laat ons eerlijk zijn: we hebben het dan ook voor niks gekregen van Verhofstadt, nietwaar? Het ene plezier is het andere waard.” Waarop Tinne en Alexander, zich verwachtende aan een financiële scheerbeurt, compleet uit de lucht vielen. “Maar ge moogt dat niet doen, meneer Engie. Jullie hebben toch ook jullie kosten hé?”, zei Alexander nog. Een jaar lang bleven ze eisen om de volle pot en wat meer te betalen. Maar het mocht niet zijn. Zelfs dat soort onderhandelingen krijgen ze bij Vivaldi niet rond. Het was en bleef kosteloos. “En doe ze in België de groeten. Het is jouw energie, hé.” Heel even leek het of in het kantoor van meneer Engie hartelijk gelachen werd met de kleine Belgjes die net vertrokken waren.

mij wel. Zeg eens eerlijk: welk complex dossier heb ik nog niet rond gekregen?” Het kosteloze verhaal hield het hooguit 15 minuten vol.

Wie een windmolen in de buurt heeft staan, moet blij zijn want die kan dan meteen zien wanneer de energie goedkoop is Even snorren op het internet leerde namelijk dat Tinne vorig jaar nog declameerde dat de uiteindelijke berging van al dat kernafval ons allemaal 40 miljard zou kosten. “En dat moet Engie betalen”, zei ze er stoer bij. “Daar ga ik voor zorgen. Dat is mijn initiatief ”. Maar ze keerde volgens welingelichte bronnen terug naar België met een toezegging dat Engie welgeteld 15 miljard zou betalen voor die hele handel. Dat is dus volgens de berekening van de groene excellentie een tekort van 25 miljard euro. “Dat gaat de Belg niks kosten”, krijgt dan meteen een heel andere bijklank. Geen wonder dat Alexander zich uit de voeten maakte naar de Verenigde Arabische Emiraten om daar te pleiten voor een verlenging van de kerncentrales voor ministens 20 jaar. Dat stelt die finale rampenfactuur nog even uit. “Regeren is vooruitzien”, oordeelde de numero uno van België. Desalniettemin, leve Sinterklaas!

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Of toch niet? Tinne en Alexander keerden wat nerveus terug uit Parijs. “Zullen ze ons wel geloven dat het gratis en voor niks is?”, vroeg Alexander zich af. Maar Tinne zag eindelijk de toponderhandelaar in zichzelf bovenkomen. “Van jou gaan ze dat niet geloven, Alexander. Van

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE