't Pallieterke van 11 januari 2024

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

“De elite wil de controle heroveren”” heroveren

INTERVIEW

BELGISCH 8-9 VOORZITTERSCHAP 2 EEN DURE SHOW

JOACHIM POHLMANN KABINETSCHEF CULTUUR JAMBON (N-VA)

LAURA TESORO MET BILLEN BLOOT

OPROEP TOT GENOCIDE SOMS OKÉ?

CHINESE BUSSEN, VLAAMSE HYPOCRISIE

3 4 5

OVERSTROMINGEN DENDERSTREEK

Tijdens het eerste weekend van 2024 werd het Belgische voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie feestelijk ingezet. Zes maanden lang heeft België de touwtjes in handen en moet het proberen compromissen te sluiten tussen de verschillende lidstaten. Het zijn zes belangrijke maanden: België zal de laatste EU-voorzitter zijn voor de Europese verkiezingen begin juni.

Er liggen nog een 140-tal wetgevende dossiers op tafel, waarvan België er minstens 60 wil afronden. Het belangrijkste dossier, het ‘Migratiepact’, werd door Spanje al afgerond. Toch zal België - en dus staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v) - ervoor moeten zorgen dat nog heel wat deelwetgeving goedgekeurd wordt door de lidstaten.

Daarnaast moet ons land ervoor proberen te zorgen dat er een akkoord komt om de productie van strategische technologieën zoals warmtepompen en zonnepanelen meer in Europa te laten gebeuren. Andere dossiers gaan over nieuwe regels rond rijbewijzen, verpakkingsmateriaal en Europese normen voor luchtvervuiling.

tegische agenda van de Raad van de Europese Unie leiden. Moet er iets veranderen aan het (wetgevende) systeem van de EU? Zal de EU uitgebreid worden met Oekraïne en/ of de Westelijke Balkan? Komt er een Europese defensiestrategie? Of een defensie-industrie?

België moet als voorzitter van de Raad van de Europese Unie een neutrale, onpartijdige houding aannemen en als bemiddelaar optreden. Toch kunnen de verschillende ministers tijdens dit voorzitterschap ook hun eigen accenten naar voren brengen. Zo gaf eerste minister Alexander De Croo bijvoorbeeld al aan zich te willen richten op de Europese industrie.

Strategisch nadenken

Vlaanderen betrokken

Omdat het Belgische voorzitterschap vlak voor de Europese verkiezingen valt, moet ons land de onderhandelingen over de stra-

Dankzij een regeltje in het Verdrag van Maastricht mogen niet alleen ministers van de federale regering aanschuiven aan tafel

van de Raad van Europa. Daardoor zullen bijna alle ministers in ons land betrokken zijn bij het voorzitterschap. Zuhal Demir (N-VA) zal bijvoorbeeld pleiten voor een verbod op PFAS en Hilde Crevits (cd&v) zit de vakgroep Visserij voor.

Het EU-voorzitterschap brengt voor de federale overheid een meerkost van een 50-tal miljoen euro met zich mee. Zo trekt het departement Buitenlandse Zaken 8,55 miljoen euro extra uit voor personeelsversterkingen en gaat er 5 miljoen euro naar de organisatie van evenementen.

De Vlaamse overheid heeft een budget van 25 miljoen euro uitgetrokken voor dat Belgische voorzitterschap. De helft daarvan gaat naar personeel en 7 miljoen euro gaat naar de organisatie van diverse evenementen. Zo organiseert minister Demir in Antwerpen een informeel congres over PFAS. De Vlaamse overheid organiseerde ter ere van het voorzitterschap op zaterdag 6 januari heel wat evenementen in Mechelen.

Overdag waren er lezingen, culinaire activiteiten en tentoonstellingen, en ’s avonds stond er een groot openingsfeest op de agenda. Pro-Palestijnse actievoerders verstoorden dat feest, waardoor het tijdelijk stilgelegd werd. Jurgen Ceder schrijft daarover op pagina 2.

WANNES NEUKERMANS

DRIES DEVILLÉ KANDIDAAT-VLAAMS PARLEMENTSLID (VB)

NIEUWE COLUMNIST

STEFAN EVERTS

12

OPINIE 2-3 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEWS 8-9 & 12 / BUITENLAND 10-11 / DOSSIER 13 80ste jaargang • nummer 2 • donderdag 11 januari 2024

€ 4,25

7

“Bart Somers wegkrijgen is de uitdaging” uitdaging”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

11 januari 2024

De ondraaglijke lichtheid van het pro-Palestijnse activisme Zangeres Laura Tesoro kreeg meer kritiek dan ze had verwacht.

Ze zag zich genoodzaakt op X (het vroegere Twitter) uit te leggen dat ze Hamas niet steunt en de Joden niet haat. Slim was het nochtans niet om met een Palestijnse vlag te zwaaien en “Free Palestine!” te roepen nadat dichteres Hind Eljadid al “From the river to the sea, Palestine will be free!” had gescandeerd.

Het incident deed zich voor op het Vlaams openingsfeest van het Europees Voorzitterschap 2024. Dat was geen politiek evenement, maar de activistische dichteres Hind Eljadid vond het blijkbaar een geschikte gelegenheid voor een pro-Palestijnse actie. Ze las niet de beloofde haiku voor, maar gaf met haar slogans het signaal aan 200 mensen om met Palestijnse vlaggen beginnen te zwaaien. Dat zoveel actiemateriaal ongemerkt binnengebracht kon worden op een bijeenkomst met heel wat prominenten, onder wie de minister-president van Vlaanderen, doet vragen rijzen over de beveiliging. Het is ook vreemd dat de ordediensten niet op voorhand de hoogte waren van wat toch geen kleine actie was.

Het is boeiend de gewrongen redeneringen te lezen van degenen die proberen uit te leggen dat ‘From the river to the sea’ van alles kan betekenen. De slogan heeft nochtans slechts één betekenis. Die is dat alles tussen de Jordaan en de Middellandse Zee aan Palestina toekomt.

Westerse activisten kunnen zichzelf wijsmaken wat ze willen, er is geen enkele Palestijn of Israëli die niet weet dat dit een oproep is tot de vernietiging van de Israëlische staat. De woorden staan ook letterlijk in het charter van Hamas.

Terugkeer Charles Michel:

weinig gevolgen © PHOTONEWS

2

Charles Michel op de nieuwjaarsreceptie van MR afgelopen zondag

Simplisme Er blijkt een geweldige naïviteit te bestaan bij westerlingen, in het bijzonder jongeren, over het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen. Uit een studie naar de mening van Amerikaanse universiteitsstudenten, van wie je mag verwachten dat ze beter dan gemiddeld zijn geïnformeerd, bleek dat 86 procent de slogan ‘From the river to the sea’ onderschrijft. Niet eens de helft van die groep wist echter welke rivier wordt bedoeld. Er waren er zelfs heel wat die ook de zee niet konden plaatsen en dachten aan de Atlantische Oceaan of de Caraïbische Zee. Net als bij de strijd tegen klimaatverandering, laten jonge mensen zich in hun pro-Palestijnse engagement niet hinderen door veel kennis van zaken.

Je mag er dan ook van uitgaan dat Laura Tesoro niet echt de geschiedenis van het Midden-Oosten heeft bestudeerd, vooraleer ze besloot met een Palestijnse vlag te gaan zwaaien. Ik vermoed dat ook Hind Eljadid, een militante lesbienne, niet echt beseft - of wil beseffen - wat haar lot zou zijn als ze zou wonen in een Palestina dat Hamas en Hezbollah ‘van de rivier tot de zee’ zouden hebben bevrijd. Bart Peeters zou al wat ouder en wijzer mogen zijn, maar ook hij sprak zijn steun uit voor het ontrollen van de Palestijnse vlaggen in de zaal.

Is dit dezelfde Bart Peeters die niet wilde optreden op een 11 juliviering in Antwerpen, omdat hij niet wilde gezien worden met veel Vlaamseleeuwvlaggen?

JURGEN CEDER

EDITORIAAL

TOOGPRAAT

De voorzitter van de Europese Raad trekt zich vroeger dan voorzien terug uit zijn functie. Charles Michel gaat in juni immers de Europese kandidatenlijst voor de MR trekken. Betekent dat een terugkeer naar de Belgische politiek en een optie richting premierschap? Die kans is klein. De carrièrekeuze van Charles Michel zal weinig gevolgen hebben voor de nationale politiek.

Het zat er al een tijd aan te komen en er werd in de Franstalige pers ook druk over gespeculeerd.

Charles Michel, nog voorzitter van de Europese Raad tot het einde van 2024, zou willen deelnemen aan de verkiezingen van 9 juni 2024. Desnoods zou dat als springplank kunnen dienen voor een terugkeer naar de nationale Belgische politiek.

En ja, een aantal dagen geleden raakte bekend dat hij de Europese lijst voor de Franstalige liberalen van de MR zou trekken. Officieel beweert hij als Europees Parlementslid te willen zetelen, maar veel waarnemers gaan ervan uit dat hij nog een rol hoopt te spelen in de Belgische politiek.

Slecht nieuws voor Alexander De Croo

www.palnws.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 208 euro op de kantoren.

Steunabo 1 jaar: 300 euro Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur), Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Vooraleer we het over die Belgische ‘kansen’ van Charles Michel hebben, kan het geen kwaad eerst te kijken naar de reacties op het Europese forum. En die zijn duidelijk negatief. Charles Michel wordt vaandelvlucht verweten. Hij stelt zijn eigen carrière boven het Europese belang, is de teneur. In de Franse krant Le Monde wordt gesteld dat de Waals-Brabander eerst nagegaan heeft of er voor hem geen ander internationaal postje klaarlag. Toen bleek dat dat niet mogelijk was, zou Michel een mentale klik gemaakt hebben en gekozen hebben voor een terugkeer naar het Belgische niveau. Het lijsttrekkerschap voor de Europese verkiezingen is dan een soort van rookgordijn om te maskeren dat de ambities voortaan Belgisch zijn en niet Europees.

Het lijsttrekkerschap voor de Europese verkiezingen dient om te maskeren dat de ambities voortaan Belgisch zijn We moeten hier niet terugblikken op het parcours van Michel als voorzitter van de Europese Raad.

Dat was allesbehalve indrukwekkend, om niet te zeggen ronduit zwak. Hij viel vaak uit zijn rol. Denken we maar aan de pijnlijke scène waarbij Commissievoorzitter Ursula von der Leyen op een aparte bank moest zitten bij een bezoek aan de Turkse president Erdogan. De relatie met Von der Leyen was altijd ge-

spannen. Bovendien speelt hij vaak soloslim, zoals in zijn contacten met de Oekraïense president Volodymyr Zelenksy.

Charles Michel wordt vaandelvlucht verweten Feit is: de Europese regeringsleiders zullen straks twee keer nadenken vooraleer ze nog een topfunctie toekennen aan een Belg.

Voor hetzelfde geld kiest die na een tijdje ook voor een terugkeer naar de nationale politiek. Slecht nieuws dus voor huidig premier Alexander De Croo (Open Vld), die na de verkiezingen nog altijd hoopt op een internationale en bij voorkeur Europese exit.

Geen clanoorlog meer bij de MR Maar terug naar de nationale politiek. Wat betekent een mogelijke terugkeer van de politicus die uiteindelijk toch eerste minister was van 2014 tot 2019? Eerst en vooral zou het een impact kunnen hebben op zijn partij. Het wordt wel eens vergeten, maar Charles Michel kwam via een interne paleisrevolutie aan het hoofd van de Franstalige liberalen. In 2011 werd de clan rond Didier Reynders van de macht verdreven. Nochtans was het Reynders die in 2007, voor het eerst sinds de invoering van het algemeen enkelvoudig stemrecht in 1919, de liberalen in Wallonië groter had gemaakt dan de socialisten. Niet dat er met die overwinning veel gedaan werd.

Reynders staat anno 2024 aan het einde van zijn mandaat als Europees Commissaris en had eveneens overwogen om naar de Belgische politiek terug te keren. Een herhaling van de clanoorlog binnen de MR diende zich aan. Zover zal het echter niet komen. Reynders heeft uitzicht op de diplomatieke post van secretaris-generaal van de Raad van Europa, een gremium dat toekijkt op het respecteren van de mensenrechten.

Hoogstens een ceremoniële ministerfunctie Betekent dat dat straks de weg openligt naar bijvoorbeeld een terugkeer naar de Wetstraat 16? Ten-

slotte is Charles Michel samen met PS-voorzitter Paul Magnette de enige Franstalige toppoliticus die voldoende Nederlands kent om eerste minister te kunnen zijn. Komt er nog bij dat er weinig Vlamingen zijn die de ambitie hebben om premier te worden. Vergeten we ook niet dat de afkeer in het centrumrechtse Vlaanderen minder groot is voor een Franstalige liberaal dan voor een PS’er.

En toch is de kans klein dat Michel opnieuw de federale ‘numero uno’ wordt. Daar zijn verschillende redenen voor. Om te beginnen heeft de zogenaamde ‘liberale familie’ geen politiek overwicht meer door de verschrompeling van de Vlaamse liberalen van Open Vld. Dus het premierschap opeisen wordt een lastige. Ten tweede zijn er voor een topfunctie bij de MR andere kapers op de kust. Voormalig interim-premier Sophie Wilmès blijft zeer populair bij de Franstalige liberalen.

En Georges-Louis Bouchez heeft nog altijd niet de ambitie opgegeven om eerste minister te worden.

Al lijkt alleen al door zijn beperkte kennis van het Nederlands de kans klein dat hij op korte termijn in zijn opzet zal slagen.

Schoonmoeder Neen, als Charles Michel terug in een regering komt, zal het eerder als vakminister zijn. En dan nog in een functie die misschien eerder ceremonieel zal zijn. We denken dan aan de functie van minister van Buitenlandse Zaken. In die zin zou de terugkeer van Michel naar de Belgische politiek dus weinig gevolgen hebben.

Michel zou zomaar eens schoonmoeder kunnen beginnen te spelen voor andere ministers in zijn regering Al is het ook nooit 100 procent zonder risico. Michel zou zomaar eens schoonmoeder kunnen beginnen spelen voor andere ministers in zijn regering en zeker die van de eigen partij. Het is lang geleden, maar toen ex-CVP-premier Leo Tindemans in de jaren 1980 minister van Buitenlandse Zaken was, werd die in het begin wat beschouwd als iemand die over de schouders keek van toenmalig premier en oud-rivaal Wilfried Martens. Iets wat aanvankelijk voor de nodige spanningen zorgde en pas na verloop van tijd is weggeëbd.

Column

11 januari 2024

3

Hoe een oproep tot genocide blijkbaar niet fout hoeft te zijn “Is een oproep tot genocide op de Joden een overtreding van de gedragsregels van uw universiteit?” Die vraag kregen de voorzitters van drie Amerikaanse topuniversiteiten (MIT, Penn en Harvard) voorgeschoteld op een hoorzitting van het Amerikaanse Congres over het toenemende antisemitisme op de campus. Hun antwoord verbijsterde alle aanwezigen.

stuur van Harvard uiteindelijk kantelen. Half december had men daar nog het vertrouwen in Gay uitgesproken als “de juiste leider om onze gemeenschap te helpen genezen”.

Net voor nieuwjaar kreeg ze echter de voorzitster van de directieraad, Penny Pritzker, aan de lijn met de vraag of ze voor zichzelf nog een weg voorwaarts zag als hoofd van Harvard. Gay begreep die subtiele vraag terecht als een motie van wantrouwen. Op 2 januari diende ze haar ontslag in.

‘Rechts complot’

© YOUTUBE

Zelfs bij de linkse Amerikaanse pers waren er al enkelen die hadden erkend dat de positie van Gay onhoudbaar was geworden. Een ander deel blijft echter nu nog volhouden dat haar ontslag het gevolg is van een racistische campagne tegen een succesvolle zwarte vrouw. Die tweedeling zag je ook in onze pers. Voor La Libre is Gay “het slachtoffer van zichzelf ”. Volgens De Standaard daarentegen is de “ontslagen Harvard-rector ‘gescalpeerd’ door rechtse activisten”.

De wereld van De Standaard is een heerlijk simpele wereld.

De wereld van De Standaard is een heerlijk simpele wereld

Claudine Gay (eerste van links), Liz Magill (tweede van links) en Sally Kornbluth (eerste van rechts) tijdens de hoorzitting

Amerikaanse universiteiten staan bekend voor hun repressieve beleid ten aanzien van alle inbreuken op woke gevoeligheden. De vrijheid van meningsuiting is er eigenlijk nauwelijks nog van tel. Wie zich wil inschrijven bij Harvard bijvoorbeeld, moet eerst een trainingssessie doorlopen waarin duidelijk wordt gemaakt dat ‘bodyshaming’, ‘transfobie’ en ‘cisheteroseksisme’ kunnen leiden tot wegzending van de universiteit.

Zelfs het gebruiken van de verkeerde voornaamwoorden voor mensen die zichzelf identificeren met een ander geslacht is een overtreding. Wie ‘hij’ zegt over een hij die zichzelf tot ‘zij’ heeft uitgeroepen, vliegt eruit. Kyle Kashuv, een Trump-aanhanger, moest dan weer een streep trekken door zijn universitaire ambities, omdat hij als 16-jarige iets ‘racistisch’ op sociale media had gezet. Om Conner Rousseau te parafraseren: Harvard herleidde zijn leven tot één fout moment.

“Alleen wanneer het daden worden” Die grote bereidheid om ‘foute’ woorden te bestraffen, maakt het ontwijkende antwoord op een nochtans gemakkelijke vraag zo opvallend. ‘Ja, het aanzetten tot de uitroeiing van alle Joden is tegen onze gedragsregels’ was wat je mocht verwachten. De voorzitters slaagden er niet in die zin uit te spreken. Alle drie gaven vrijwel hetzelfde, nietszeggende antwoord: “Het hangt af van de context.”

Congresvrouw Stefanik, die de vraag had gesteld, was zichtbaar verrast door hun antwoord. Ze gaf voorzitster Liz Magill van Penn verschillende kansen om haar antwoord bij te stellen. Die reed zichzelf alleen verder in de gracht.

“Als de oproep wordt omgezet in daden, kan het een overtreding worden”, gaf ze uiteindelijk toe. Die toevoeging maakte het alleen nog erger. “Dus alleen het eigenlijke uitvoeren van een volkenmoord is tegen de regels?”, vroeg een verblufte Stefanik.

Stefanik is Republikeins, maar niet alleen haar partij nam aanstoot aan de ontwijkende antwoorden. Verschillende Democratische politici, onder wie Joe Biden, spraken hun afkeur uit, zonder evenwel het ontslag van de drie te eisen.

Joodse schenkers haken af De grootste druk op de universiteiten kwam van de geldschieters. Amerikaanse universiteiten halen een groot deel van hun inkomsten bij private schenkers. Het boegbeeld van die campagne werd Bill Ackman, een steenrijke beheerder van beleggingsfondsen. Ackman is eerder linksgeoriënteerd en donor van de Democratische Partij, maar in een wereld waar links de Joden steeds meer laat vallen, liet hij zijn Joodse afkomst spreken. Zijn oproep om de drie universiteiten droog te leggen, tot ze hun voorzitters ontslaan, had succes. Harvard alleen al verloor meer dan een miljard dollar aan inkomsten.

Alleen de ziekelijke obsessie met ras in een samenleving die ooit kleurenblind wilde zijn, verklaart dat de Harvard-voorzitter nog weken kon aanblijven Een andere linksgerichte Jood, Sam Altman, de man achter ChatGPT, gaf ook toe dat hij zich heeft vergist in zijn politieke bondgenoten: “Ik heb lange tijd gezegd dat het antisemitisme, vooral aan de linkerzijde van Amerika, niet

zo erg was als mensen beweerden. Ik wil graag verklaren dat ik het helemaal mis had.”

De verontwaardiging over de catastrofale hoorzitting dwong Liz Magill al enkele dagen later tot ontslag. Gay (Harvard) en Kornbluth (MIT) klampten zich wel vast aan hun stoel. Kornbluth dankt haar - voorlopig - overleven aan haar Joodse afkomst en aan haar eerdere steun voor campagnes tegen het antisemitisme. Ackman blijft haar echter in het vizier houden.

De ‘onderdrukte’ treft nooit schuld Het meest leerrijke verhaal is dat van Claudine Gay van Harvard. Alleen de ziekelijke obsessie met ras in een samenleving die ooit kleurenblind wilde zijn, verklaart dat ze nog weken kon aanblijven. Gay is namelijk zwart. In de catechismus van woke behoor je altijd ofwel tot een groep van onderdrukkers, waarin de blanken recentelijk gezelschap van de Joden hebben gekregen, ofwel van de onderdrukten, waaronder zwarten en Palestijnen. Bij een conflict tussen de twee is de onderdrukker altijd fout en de onderdrukte nooit.

Geen enkele voorzitter van een Amerikaanse universiteit heeft ooit minder academisch werk afgeleverd dan Claudine Gay Hoewel het afhaken van donoren Harvard spectaculaire financiële verliezen deed lijden, bleef het ideologische sektarisme van de academische wereld overeind. Meer dan de helft van de docenten tekenden een petitie om Gay te steunen. De vereniging van Harvard Alumni sprak zelfs haar “onvoorwaardelijke en ondubbelzinnige steun” uit voor de voorzitster.

‘Onvoldoende citeren’ In een conflict over racisme kan Gay dus nooit aan de foute kant staan. Uiteindelijk werd een ander probleem haar fataal, maar ook dat vond zijn oorzaak bij de raciale obsessie van het Amerikaanse identiteitsdenken. Harvard is wellicht de meest prestigieuze universiteit ter wereld.

Geen enkele voorzitter van een Amerikaanse universiteit heeft echter ooit minder academisch werk afgeleverd dan Claudine Gay. Haar aanstelling had dan ook niets met verdienste te maken, maar was een daad van naakt racisme. Ze is alleen benoemd omdat ze zwart is.

De laatste weken werd de kritische blik op haar academisch werk gegooid, die bij haar benoeming volledig ontbrak. Het resultaat is ontluisterend. Gay heeft in haar carrière slechts 11 academische artikels geschreven en die situeren zich allemaal in de weinig wetenschappelijk sfeer van ‘Afro-Amerikaanse studies’, waarin een kennis van het activistische jargon volstaat om een gebrek aan inhoud te verbergen.

Gay heeft in haar hele leven minder gepubliceerd dan haar voorganger op een jaar. Erger, zelfs het weinige dat ze heeft neergepend, blijkt nu gevuld met plagiaat. Minstens 20 zinnen en paragrafen uit haar werk zijn bijna letterlijk overgeschreven uit andere studies, zonder bronvermelding. Onder Gay zijn 27 studenten van Harvard weggestuurd wegens ‘academische oneerlijkheid’, maar zij en haar supporters vonden dat zij wél vergeven moest worden voor een “een paar voorbeelden van onvoldoende citeren”.

De onthulling over systematisch plagiaat deed het be-

De benoeming van mensen die het niet verdienen, is nooit een goede zaak. Sommigen wilden met de aanstelling van Gay het bewijs leveren van zwart succes in de academische wereld. Het eindresultaat van die onfrisse geschiedenis is echter het omgekeerde: competente zwarte academici kunnen er nu onterecht van verdacht worden hun titels cadeau te hebben gekregen.

Zo zijn er genoeg. Een van de meest beloftevolle zwarte academici is Roland Fryer, de op één na jongste man die het tot professor op Harvard schopte. In 2017 publiceerde hij een studie waaruit blijkt dat de Amerikaanse politie vaker geweld gebruikt tegen zwarten, maar dat blanken vaker het slachtoffer zijn van dodelijk politiegeweld. De studie van Fryer botste drie jaar later met het verhaal van pers en activisten die de dood van George Floyd wilden kaderen in een systematisch racisme bij de politie. Toen een uiterst licht wegende beschuldiging van grensoverschrijdend gedrag tegen Fryer werd geuit, kwamen de messen boven. Hij werd voor twee jaar geschorst, zonder loon, en al zijn onderzoeksprojecten werden stopgezet. Degene die toen de zwaarste mogelijke straf tegen Fryer had bepleit, was Claudine Gay. Karma, heet dat dan.

Floyd De hele affaire is cultuuroorlog van de zuiverste soort.

Die is er in de VS altijd wel een beetje geweest, maar sinds de dood van George Floyd en de opmars van woke is de obsessie met ras ziekelijk geworden. Op 19 januari gaat de film ‘The American Society of Magical Negroes’ in première. De zwarte hoofdpersoon wordt lid van een geheim genootschap van zwarte tovenaars. Hun doel is het gelukkig maken van blanke mensen. Ze doen dat echter uit zelfbehoud. Een leraar vraagt aan de hoofdpersoon: “Wat is het gevaarlijkste dier?” “De haai?”, probeert de leerling.

De leraar geeft hem het juiste antwoord: “Blanke mensen.

Als blanke mensen zich ongemakkelijk voelen, gebeuren er slechte dingen met ons. Daarom vechten we elke dag tegen het ongemak van blanken, want hoe gelukkiger zij zijn, hoe veiliger wij zijn.” Het trieste is dat dat geen propagandafilmpje van BLM is, maar een ‘komedie’, bedoeld voor het brede publiek.

Competente zwarte academici dreigen er nu onterecht van verdacht te worden hun titels cadeau te hebben gekregen Niet alle hoop is echter verloren. De grote zwarte denker Thomas Sowell wordt dit jaar 94, maar met mensen als Roland Fryer is zijn opvolging verzekerd. Misschien nog het meest betekenisvolle is het opschuiven van gematigde linkse zwarte intellectuelen als Glenn Loury en John McWorther. Zij erkennen nu dat het racisme in de Amerikaanse samenleving niet structureel, maar hoogstens ‘residueel’ is, waarmee ze bedoelen dat het enkel nog in verborgen uithoeken zit.

Vier jaar na de dood van Floyd durven ze ook te zeggen dat het verhaal dat de media en de activisten hebben opgehangen over die zaak, leugenachtig was. Politieagent Derek Chauvin - die in november nog in de gevangenis werd bewerkt met een mes - heeft Floyd niet vermoord, maar werd het slachtoffer van een lynchpartij waaraan een groot deel van de samenleving heeft deelgenomen.

JURGEN CEDER

4

Binnenland

11 januari 2024

ECONOMISCHE ZAKEN

De bussen van de Lijn, China en Vlaamse hypocrisie De Vlaamse regering en de Vlaamse vervoersmaatschappij De Lijn krijgen kritiek omdat ze 90 elektrische bussen kopen bij het Chinese Build Your Dreams (BYD). Waarom niet kiezen voor het Vlaamse Van Hool? En waarom zoete economische broodjes bakken met China? Terechte bedenkingen, alleen al omdat er in de discussie over de verhoudingen met China veel hypocrisie in het spel is.

In 2025 worden 92 nieuwe bussen geleverd voor De Lijn.

Een contract dat past in de elektrificatie van de vloot. Het is een onderdeel van een bredere bestelling van 500 bussen, die ervoor moet zorgen dat de vloot die de stadskernen bedient volgend jaar emissievrij is. Volgend decennium is het de bedoeling dat alle bussen elektrisch zijn, ook de bussen die het platteland bedienen. Allemaal logisch en een onderdeel van de CO2-reductie, maar de Vlaamse regering die de opdracht gaf voor de bestelling kreeg al snel kritiek. De bussen worden immers geleverd door het Chinese Build Your Dreams (BYD), hier al bekend als belangrijke leverancier van elektrische wagens, vooral dan bedrijfswagens.

Onder andere China-expert Jonathan Holslag reageerde verontwaardigd. En hij heeft een punt. Hij staat zeer wantrouwig tegenover China, ook al is het onvermijdelijk dat we met dat land handel voeren. Maar is het geen verkeerd signaal om daar een bestelling van e-bussen te plaatsen als men in eigen land bijvoorbeeld bekende busbouwers als Van Hool en VDL heeft? Waarom de eigen producenten niet bevoordelen? Zeker nu duidelijk blijkt dat China via zijn technologie aan spionage probeert te doen.

Zaak-Creyelman Dat zal niet direct met de BYD-bussen gebeuren, maar wat te denken van de socialemedia-app TikTok? Of van de Huawei-smartphones en de zonnepanelen die in China worden geproduceerd? Techexperts waarschuwen al langer dat dat mogelijke kanalen zijn om data te verwerven over inwoners van de EU. En dan hebben we het nog niet over de aanval die werd ingezet op het Vlaams Belang na de pro-China lobbyactiviteiten van ex-lid Frank Creyelman. Op een doorzichtige manier probeerden de beleidspartijen het volledige Vlaams Belang in een slecht daglicht te plaatsen. Dat lukte maar half.

In de opwinding over de zaak, liepen politici elkaar voor de voeten om te benadrukken dat we best veel minder zaken doen met China. En zie, nu is er een interessant megacontract afgesloten door de Vlaamse overheid en De Lijn. Dat is toch wel een schoolvoorbeeld van politieke hypocrisie.

De BYD eBUS K7 elektrische bus van 2023 tijdens een autoshow in Athene

Levertermijnen, prijskaartje en rijbereik Wat evenmin vermeld werd, is dat bedrijven als Van Hool nog altijd in aanmerking komen om een deel van de brede aanbesteding van 500 bussen binnen te rijven. Alleen is er al langer dan vandaag een probleem met de levertermijnen van bussen van Van Hool. De hoge volumes én de kortere levertijden maken BYD gewoon interessanter. Een ander voordeel van de Chinese leverancier: de bussen zijn goedkoper. Een bus van Van Hool heeft een prijskaartje van 500.000 euro, een Chinees bedrijf levert zo’n bus aan 400.000 euro.

Al is er ook een keerzijde van de medaille, waar eveneens weinig aandacht voor is: wat met de kwaliteit van het product? Naar verluidt zijn de Chinese e-bussen die in Nederland rondrijden minder baanvast en klagen de chauffeurs over een gebrek aan comfort in de bestuurderszetel. En dan is er nog het aloude probleem van de autonomie van e-voertuigen. De A12 van Van Hool kan 500 kilometer rijden vooraleer de batterij moet worden opgeladen. Bij BYD is dat al na 350 kilometer.

Het zou dus best kunnen dat ze bij De Lijn over een paar jaar vaststellen dat de Chinese bussen een miskoop blijken.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Nuance Aan de andere kant is er ook nood aan nuance. Opiniemakers als Holslag zijn altijd voorstanders van open en liberale samenlevingen en economieën. Maar met zijn pleidooi om voor lokale leveranciers te kiezen, dreigt hij het kind met het badwater weg te gooien. Als alle landen alleen nog bij lokale leveranciers kopen, zitten we in België, met zijn exportgerichte industrie en open economie, met een groot probleem.

Naargelang de omstandigheden pleiten voor vrijhandel, is eveneens hypocriet.

De opgewonden reacties duwden trouwens een aantal terechte economische argumenten voor de deal naar de achtergrond. Het is zo dat de onderdelen van de bussen inderdaad in China uit de fabriek rollen, maar de bussen zelf worden in Hongarije geassembleerd. Vaak wordt vergeten dat de productie in de EU moet gebeuren om aan de regels rond aanbestedingen te beantwoorden. Je zou kunnen zeggen: waarom niet in Vlaanderen bij Van Hool? Welnu, de productie van die bussen gebeurt al in belangrijke mate in Macedonië.

Hamas aanwezig in Brussel Het lijkt erop dat de activiteiten van Majed AlZeer in Brussel gericht zijn op de EUPAC-organisatie. In mei 2022 werd een vereniging zonder winstoogmerk (vzw) met de naam EUPAC aangekondigd in het Belgisch Staatsblad.

Wie is Majed Al-Zeer? Hij vluchtte op zesjarige leeftijd met zijn familie naar Koeweit tijdens de Zesdaagse Oorlog in Israël. In de jaren 1990 vestigde hij zich in Groot-Brittannië en werd een invloedrijke Palestijnse activist, die toen al banden had met Hamas. In 2009 noemde hij in een interview met ‘Felesteen’, een krant die gelieerd is aan Hamas, een familielid dat zich had aangesloten bij de Ezzedin Al-Qassam Brigades, de gewapende vleugel van Hamas.

Propaganda voor Hamas

In een persbericht van de EUPAC in aanloop naar de Europese verkiezingen van 2024, worden alle gebruikelijke elementen van de Hamas-propaganda herhaald. Het persbericht begint als volgt: “Met het oog op de voortdurende genocidale oorlog tegen de Palestijnen en het plegen van gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid”, enzovoort. Uiteraard wordt er geen woord gerept over de pogrom die Hamas op 7 oktober heeft uitgevoerd.

De drie oprichters van EUPAC zijn Palestijnen, hoewel ze respectievelijk in Brussel, Koeweit en Jordanië zijn geboren. Het Laatste Nieuws onthulde dat de statuten van EUPAC waren gemodelleerd naar die van de vzw Jeunesse Sportive Aklim, die rond dezelfde tijd werd ontbonden.

Majed Al-Zeer Hoewel de betekenis van het acroniem EUPAC niet wordt gespecificeerd in het Belgisch Staatsblad, staat het wel op de officiële website van de vereniging, waar het zichzelf omschrijft als de ‘European Palestinian Council for Political Relations’. Volgens de EUPAC-website is de echte leider van de vereniging de eerder genoemde Majed Al-Zeer, een 61-jarige uit Bethlehem.

In Londen was Majed Al-Zeer een van de oprichters van het Palestinian Return Centre (PRC), een lobbygroep die in 1996 werd opgericht om het recht op terugkeer van alle vluchtelingen naar Palestina te verdedigen.

In 2018 beschreef het Duitse binnenlandse veiligheidsagentschap Bundesamt für Verfassungsschutz de PRC als een dekmantelorganisatie van Hamas en een “centrale propagandaorganisatie voor Hamas in Europa”, die door Hamas en zijn aanhangers in Duitsland en Europa wordt gebruikt voor hun activiteiten. Op een foto uit 2008 staat Majed Al-Zeer naast Khaled Mashal, de toenmalige leider van Hamas, en op een andere foto uit 2015 staat hij naast de huidige leider van Hamas, Ismail Haniya.

Volgens de door The Times geciteerde Duitse veiligheidsdiensten is Majed Al-Zeer het hoofd van Hamas in Europa. Hij onderhoudt op hoog niveau contacten met Hamas en organiseert de activiteiten in verschillende Europese landen.

EUPAC heeft andere leden die dichtbij Hamas staan, onder wie het tweede en derde lid van de Raad van Bestuur - Mazen Kahel en Omar Faris - die hoge functies hebben bekleed in de PRC. Eén van hen, Mazen Kahel, was ook medeoprichter van de ‘Council for Euro-Palestinian Relations’ (CEPR), een andere non-profitorganisatie gevestigd in Brussel, opgericht

in 2010 en opgeheven in 2016, die op de officiële lijst van lobbygroepen van de Europese Unie stond.

Hoe is het mogelijk is dat Majed Al-Zeer, die volgens de Duitse diensten de vertegenwoordiger of leider van Hamas in Europa is, zich vrij kan bewegen in de hoofdstad van Europa?

EUPAC lijkt zich toe te leggen op lobbyen in de breedste zin van het woord - sommigen zouden zeggen het promoten van ideeën en acties van Hamas binnen de Europese Unie.

Het officiële hoofdkwartier bevindt zich op het Robert Schumanplein in Brussel, met uitzicht op het Berlaymontgebouw van de Europese Commissie (!). Op 12 mei 2022 presenteerde Majed Al-Zeer zich trots voor het Berlaymontgebouw op zijn X-account, in een toespraak ter ondersteuning van het Hamasregime in Gaza (die volledig, in het Arabisch, op YouTube te vinden is).

Staatsveiligheid niet geïnteresseerd?

Hoe is het mogelijk is dat Majed Al-Zeer, die volgens de Duitse diensten de vertegenwoordiger of leider van Hamas in Europa is, zich vrij kan bewegen in de hoofdstad van Europa? Hamas wordt door de Europese Unie, Canada, de Verenigde Staten, Israël en Egypte

beschouwd als een terroristische groepering.

Artikel 140 en volgende van het Belgisch Strafwetboek stellen strenge straffen op het deelnemen aan de activiteiten van een terroristische groepering, met inbegrip van het verstrekken van informatie en het aan het publiek beschikbaar stellen van berichten die aanzetten tot het plegen van terroristische daden. Valt de heer Majed Al-Zeer onder het toepassingsgebied van die artikelen? Is hij ondervraagd door de politie? Is hij voorgeleid bij een onderzoeksrechter? Is de Staatsveiligheid geïnteresseerd in de activiteiten van de heer Al-Zeer en zijn medestanders in België?

In het klimaat van verwarring rond het islamisme wordt vaak vergeten dat Hamas oorspronkelijk geen uitloper was van het sjiitische Iran (in tegenstelling tot Hezbollah).

Hamas is een soennitische organisatie die voortkomt uit de Moslimbroederschap en gesteund wordt door Qatar. Zoals Florence Bergeaud-Backler benadrukte in haar essay ‘Le Frérisme et ses réseaux’, is België een van de favoriete doelwitten van de totalitaire islamistische organisatie van de Moslimbroederschap. Welke contacten hebben de heer Al-Zeer en EUPAC in Brussel en België met vertegenwoordigers van de Moslimbroederschap en Qatar? Welke zijn de financieringsbronnen van EUPAC? Bestaat er een organische en/of financiële samenwerking tussen die verschillende spelers?

Die vragen zijn met name acuut geworden sinds de ontdekking van directe corruptie van leden van het Europees Parlement door Qatar, een zaak die nog steeds onderzocht wordt.

DRIEU GODEFRIDI © FACEBOOK

The Times (Londen) onthulde eind 2023 dat Majed Al-Zeer, de Brit die volgens de Duitse autoriteiten de Europese leider van Hamas is, een kantoor heeft in Brussel, een stad waarin hij zich vrij beweegt. Dat kantoor stelt Majed Al-Zeer in staat om de gebeurtenissen bij de Europese Commissie rechtstreeks in de gaten te houden.

Uit het onderzoek van onze Britse collega’s blijkt ook dat Majed Al-Zeer regelmatig contact heeft met hooggeplaatste leden van de terreurgroep Hamas.

Conferentie van EUPAC waar de ondertussen overleden professor internationaal recht Eric David (vierde van links) gastspreker was (Al-Zeer staat links van David)

Binnenland

11 januari 2024

5

Overstromingen, de spreekwoordelijke druppel voor de veelgeplaagde Denderstreek De aanhoudende regen heeft delen van de Denderstreek blank gezet.

Een verrassing is het niet. In het verleden trad de onstuimige rivier al verschillende keren buiten zijn oevers. In 2010 en 2016 werd de streek zwaar getroffen. De waterellende staat voor ons symbool voor de vele problemen waarmee de Denderstreek wordt geconfronteerd.

Zeven jaar na de laatste watersnood is er op de Dender amper iets veranderd. De negentiende-eeuwse sluizen en stuwen worden nog steeds manueel bediend en zijn nog amper in staat om het debiet van de rivier te regelen.

Iedereen wijst met de beschuldigende vinger naar de milieuorganisatie, maar Vlaanderen heeft ook boter op het hoofd De Dender ontspringt in Aat en stroomt dan via Lessen Vlaanderen binnen. Wallonië sloeg de handen aan de ploeg. Aan Waalse kant werden de stuwen en sluizen gemoderniseerd, werd er een ringkanaal en een gecontroleerd overstromingsgebied aangelegd. Waar staat Vlaanderen? Zo goed als nergens. Buiten wat werken aan de Dender in Aalst is zowat alles bij het oude gebleven.

De Dender is in geen jaren uitgebaggerd en slibt dus dicht. De natuurlijke overstromingsgebieden werden verkaveld.

Geen oplossing in zicht In 2010 schoot de Vlaamse regering in actie en bouwde een aantal waterkeringsmuren. In 2017 werd gestart met de bouw van een nieuwe stuw in Geraardsbergen. De werken werden stilgelegd door een beroepsprocedure van het Milieufront Omer Wattez, omdat alternatieve oplossingen onvoldoende werden onderzocht. Intussen liggen de werken bijna zeven jaar stil en blijft het gehakketak maar duren.

Iedereen wijst met de beschuldigende vinger naar de milieuorganisatie, maar Vlaanderen heeft ook boter op het hoofd.

De procedures voor een stedenbouwkundige vergunning verlopen tergend traag. De Vlaamse regering heeft het nagelaten om in het vergunningenbeleid orde op zaken te stellen, waardoor men zichzelf keer op keer in de voet schiet.

Dertien jaar na de zware overstroming is er nog geen oplossing in zicht. Na vier jaar palaveren en onderhandelen, maakt Vlaams minister van Openbare Werken Lydia Peeters zich sterk dat de Vlaamse regering binnenkort een plan ‘ruimte voor water’ zal kunnen afkloppen, met verschillende scenario’s om de overstromingen in te dijken, zoals: het vernieuwen van bruggen, het verhogen van dijken en het aanleggen van bekkens stroomopwaarts van de steden. De uitvoering van de werken zal voor de volgende regering zijn. Dat is dan de vierde (!)

Vlaamse regering die zich over het dossier moet buigen.

De migratiedruk op de Denderstreek neemt explosief toe. In Denderleeuw en Liedekerke is een derde van de inwoners van buitenlandse afkomst. Heel wat migranten vertrekken uit Brussel wegens de verpaupering, de criminaliteit, de hoge werkloosheid en de duurdere woonmarkt. Die nieuwkomers blijven op Brussel gericht en settelen zich in uitkeringen en allerlei andere voordelen. De kansarmoede neemt spectaculair toe. “Het water staat ons aan de lippen”, liet de schepen van Sociale Zaken in Geraardsbergen optekenen. De steden en gemeenten langsheen de Dender worden met grootstedenproblematiek geconfronteerd.

Aalst heeft de afgelopen jaren ingezet op veiligheid en integratie, maar het blijft dweilen met de kraan open. Het gebrek aan visie, aanpak en resultaten in de andere steden en gemeenten zorgt ervoor dat het Vlaams Belang heel populair is. De lokale N-VA-afdelingen van Geraardsbergen, Ninove, Haaltert en Denderleeuw voelen de bui hangen en hebben een Denderplan op tafel gegooid. Migratie, werkloosheid, integratie, veiligheid, watersnood en infrastructuurwerken vormen de grote uitdagingen.

Een batterij aan voorstellen moet de N-VA meer op de kaart zetten.

Sarah Smeyers Vreemd is dat de N-VA de dienst uitmaakt in de Vlaamse regering. Ook in de deputatie van de provincie Oost-Vlaanderen en in verschillende gemeentebesturen zetelen N-VA-verkozenen. Waar heeft de partij op gewacht om de laatste jaren fors te investeren in de Denderstreek? Vormt die hartenkreet geen kritiek op de eigen partij?

Zeker is dat binnen de huidige bestuurlijke constellaties weinig zal veranderen. Wil er iets fundamenteels in beweging komen, dan zal er eerst goed naar de kiezer moeten worden geluisterd. Sarah Smeyers (N-VA) - die al sinds 2007 parlementslid is - geeft blijk het signaal begrepen te hebben. Ze acht een samenwerking met het Vlaams Belang mogelijk. “Ik zou graag hebben dat er naar de kiezer geluisterd wordt”, zei ze onlangs. Het kan een eerste dominosteen zijn van een noodzakelijk veranderingsproces.

JULIEN BORREMANS

Kookpunt Dat de woede van de inwoners langsheen de Dender stilaan een kookpunt bereikt, laat zich raden. De ontevredenheid beperkt zich niet tot de overstromingen. De recente wijzigingen van de dienstregelingen van zowel de NMBS als van De Lijn zetten eveneens heel wat kwaad bloed. In de streek zijn heel wat mensen van het openbaar vervoer afhankelijk. Ze zien nu gemiddeld één op de vier bushaltes verdwijnen. De NMBS schrapte tal van treinen en loketten. De laatste jaren werd er in de ontsluiting van de streek niets geïnvesteerd. De tewerkstelling in de Denderstreek ligt historisch laag en daar is weinig aan veranderd.

Zal een staatshervorming wel mogelijk zijn?

“Een staatshervorming is nú nodig”, aldus Rudy Provoost, voorzitter van Voka, in een interview met De Standaard. Hij is daarbij zeer bezorgd over de Vlaamse welvaart en pleit ervoor dat niet alleen de Belgische staatsstructuur hervormd wordt, maar ook alles wat met de begroting, de belastingen en de werkgelegenheid te maken heeft. Weinig lezers zullen hem ongelijk geven, maar de vraag is toch hoe realistisch het is te denken dat er na de volgende verkiezingen een staatshervorming kan komen.

In het interview maakt Rudy Provoost drie grote vaststellingen. Ten eerste dat de ‘agrowth’ (‘geen groei’) waar Paul Magnette van de PS voor pleit, een complete ramp zou betekenen voor de Vlaamse welvaart. Ten tweede dat er dringend hervormingen nodig zijn, inclusief een staatshervorming die mee de financiën van het land op orde moet brengen. En ten derde dat er met Vlaams Belang (maar ook de PVDA) niet te regeren valt.

Op de eerste twee vaststellingen valt weinig af te dingen. En wat de derde vaststelling betreft, geven we hem ook volmon-

dig gelijk wat betreft de PVDA. Maar we vinden het wel merkwaardig dat hij de ‘agrowth’ van de PS een bedreiging voor de Vlaamse welvaart noemt, om dan vast te stellen dat met het Vlaams Belang niet te regeren valt. Met de PS dan wel? Om over Groen en Ecolo nog maar te zwijgen, want zij zien zelfs een ‘agrowth’ niet zitten en pleiten in de plaats daarvan voor ‘degrowth’ (‘minder groei’).

Staatshervorming met de Belgische communisten?

Zal er na de volgende verkiezingen wel een bijzondere meerderheid voorhanden zijn om een staatshervorming goed te keuren? Als je bij voorbaat Vlaams Belang al uitsluit, dan blijven er niet veel alternatieven over. Voka ziet regeren met de PVDA niet zitten, maar we hebben niet de indruk dat de Vivaldi-partijen die partij even categoriek afwijzen als het Vlaams Belang.

Een tweederdemeerderheid zonder de N-VA, maar met de PVDA is wiskundig gezien mogelijk. In die meerderheid zitten dan wel alle Franstalige partijen op het kleine DéFI na, maar voorlopig is het wel een open vraag of Vivaldi aangevuld met de communisten in de Nederlandse taalgroep wel een meerderheid zal hebben. Het zal daarbij op elke stem aankomen en een extra verkozene voor de PVDA in Brussel die voor de Nederlandse taalrol kiest, kan daarbij het verschil maken.

Is zo’n bijzondere meerderheid met Vivaldi, aangevuld met Les Engagés en gesteund door de communisten van de PTB/ PVDA, politiek een mogelijkheid? Waarschijnlijk niet om een federale regering te vormen. Maar het is wel angstaanjagend om te zien hoe deze partijen vrijwel allemaal in mindere of meerdere mate pleiten of al gepleit hebben voor herfederaliseringen. Het is misschien nog wel de PS die de minst belgicistische reflex van allemaal heeft, met een regionalistische vleugel die België alleen maar duldt om Vlaams geld in de Waalse industrie en de Franstalige instellingen te kunnen pompen.

Bij vrijwel alle andere partijen leeft België nog, of opnieuw, en we moeten zelfs vrezen dat cd&v onder Sammy Mahdi zich daarbij aan het aansluiten is. Waar is de tijd dat de CVP tenminste dan toch nog voor de verkiezingen de indruk gaf een Vlaamse reflex te hebben?

Toch zien we het niet meteen gebeuren dat de Franstaligen en hun Vlaamse Vivaldi-collaborateurs de hulp van de communisten zouden inroepen om een staatshervorming die vrijwel uitsluitend de belangen van de Franstaligen zou dienen, goed te keuren. De reden is dat zoiets de N-VA niet alleen een vrijbrief zou geven om uiteindelijk dan toch samen te werken met het Vlaams Belang, maar zelfs een duwtje in de rug om indien mogelijk eenzijdig de onafhankelijkheid uit te roepen in het Vlaams Parlement. De N-VA heeft dan immers toch niets meer te verliezen en kan zelfs inroepen dat ze geen andere keuze meer heeft als ze de Vlaamse welvaart veilig wil stellen.

Staatshervorming met de N-VA? Dan maar een staatshervorming met de N-VA? Wiskundig ligt dat alvast gemakkelijker, zowel wat de tweederdemeerderheid als de meerderheden in de taalgroepen betreft. Maar kan het ook politiek? Welke staatshervorming is aanvaardbaar voor de N-VA en tegelijkertijd ook voor partijen zoals de PS, MR en Ecolo? We hoeven de tegenstanders van de N-VA niet eens over de taalgrens te zoeken, want we zien niet goed in hoe N-VA het eens zal kunnen geraken over een staatshervorming met partijen zoals Groen en Open Vld. Op dit ogenblik is het zelfs niet eens zeker dat alle benodigde partijen wel bereid zullen zijn om deel te nemen aan de onderhandelingen over een staatshervorming. We zouden het immers wel eens willen zien: Ecolo en N-VA aan dezelfde onderhandelingstafel, of, als we het even persoonlijker willen spelen, Bart De Wever samen met Georges-Louis Bouchez.

Krantenconcessie als voorbeeld Misschien is het dan toch realistischer te verwachten dat de Franstaligen, zelfs met het mes financieel op de keel in het Waalse Gewest en de Franstalige Gemeenschap, de weg van de minste weerstand zullen proberen te volgen. Lees: dat er via Vivaldi II een oplossing komt om meer Vlaams geld naar het zuiden van het land te sluizen.

De manier waarop de krantenconcessie verleden maand ‘opgelost’ werd, kan daarbij een voorbeeld zijn. In Vlaanderen is de concessie immers zo goed als afgeschaft, maar in Wallonië betalen de Vlamingen via het federale niveau mee om ze bijna volledig te behouden. Geen enkele van de Vivaldi-partijen die in het noorden van het land opkomen (want Vlaams kan je hen bezwaarlijk nog noemen) zag daar graten in…

FILIP VAN LAENEN

Binnenland

11 januari 2024

VERKIEZINGEN

De eurocommunisten zijn terug

Filip Dewinter:

Naarmate groenen en socialisten zich conformeerden als beleidspartijen, werden in stilte opnieuw ‘kaders gestaald’ die zich als de zuiversten der zuiveren binnen het linkse discours gingen manifesteren. Zo kwamen Jos D’haese (in Vlaanderen) en Sophie Merckx (in Wallonië) - respectievelijk de kinderen van Amada-leden Mie Branders en Kris Merckx - naar de oppervlakte, daarbij vergezeld van Raoul Hedebouw en Peter Mertens. Die nieuwe volkstribunen zouden het oude vuur opnieuw aanblazen, wat eigentijdser en frisser dan voorheen, maar niet minder onverbiddelijk.

tegen “een handvol commissarissen die tot wel 25.000 euro per maand verdienen, die beslissen over prijzen, lonen, belastingen en pensioenen van miljoenen mensen die amper het eind van de maand halen.”

Het wordt het klassieke verhaal van de strijd tegen ‘de rijken’. Bovendien wordt de Linkse Fractie in het Europees Parlement met hen nog radicaler. Zo worden er bijvoorbeeld ook veroordeelde Palestijnse terroristen op PVDA-partijfeestjes met open armen ontvangen.

Radicalen naar Europa

© BELGA

De communisten zijn terug van nooit echt weggeweest. Na het wegdeemsteren van het klassieke donkerrode communisme dat applaudisseerde voor de Sovjet-Unie en/of voor het China sinds Mao, verscholen heel wat extreemlinkse krachten in Nederland en Vlaanderen zich in het laatste kwart van vorige eeuw in de radicale groene bewegingen die uiteindelijk tot politieke partijen uitgroeiden.

KVDP

Voorspelbaar Hun programma is duidelijk en voorspelbaar: “Een Europa van onderuit, waar niet de vrijheid van verknechten en ongebreideld winst maken onaantastbaar zijn, maar de sociale rechten van de werkende klasse.” Kennes bindt de strijd aan

Marc Botenga

Kom op tegen Kanker roept politici op werk te maken van preventie De stichting Kom op tegen Kanker heeft een aantal beleidsvoorstellen gepubliceerd richting de verkiezingen van 9 juni. Vooral preventie, maar ook zorg op maat voor kankerpatiënten moeten meer aandacht krijgen, vindt de organisatie.

Tabak en alcohol Kom op tegen Kanker vindt dat het tabaks- en alcoholgebruik moet te-

ruggeschroefd worden. De organisatie is relatief positief over het strenge tabaksplan van de minister van Volksgezondheid Vandenbroucke (Vooruit), al is de ‘Generatie Rookvrij’ tegen 2040 niet haalbaar. Daarom pleit de stichting voor jaarlijkse prijsstijgingen van tabak, minder verkooppunten en meer sensibilisering. Volgens de organisatie wordt de impact van alcohol nog onderschat in ons land. Het ligt aan de basis van ongeveer 4 procent van de kankers in ons land. Van Kom op tegen Kanker

mag de leeftijdsgrens voor alcohol omhoog naar 18 jaar.

Zorg op maat Er moeten van Kom op tegen Kanker meer middelen komen voor zorg op maat. Die middelen moeten vooral gaan naar sociale tolken die patiënten kunnen bijstaan, gespecialiseerde centra en meer middelen voor palliatieve zorgen.

WANNES NEUKERMANS

Sarah Smeyers (N-VA): “Historische fout om Vlaams Belang systematisch uit te sluiten” © PHOTONEWS

In een gesprek met Vlaams Parlement TV zet Vlaams Parlementslid Sarah Smeyers de deur open voor een samenwerking met Vlaams Belang. “Waarom zouden wij de pretentie moeten hebben om te zeggen: die wel en die niet?” Smeyers gaf in het interview aan te willen “dat er naar de kiezer geluisterd wordt”.

Sarah Smeyers

Filip Dewinter

Afgelopen zondag lanceerde de Antwerpse Vlaams Belang-afdeling tijdens haar nieuwjaarsreceptie de slogan voor de komende verkiezingen: ‘Antwerpen Vlaamse stad’. Filip Dewinter haalde de rellen tijdens oudjaar aan om te pleiten voor “meer Robocop” en Tom Van Grieken riep de VB-militanten op om de rangen te sluiten.

De vorige verkiezingen brak PVDA/PTB door en werd de hete adem in de nek van klassiek links. Vooral in Wallonië is PTB een zware concurrent voor de PS. Maar een cordon sanitaire ligt er niet echt rond. Ondertussen is de lijstvorming in volle gang en genieten de communistische partijen van de democratie die niet terug te vinden is in arbeidersparadijzen als Cuba, Noord-Korea en China.

Zo trekt het voorlopig enige Belgische Europees Parlementslid Marc Botenga de PTB-lijst in de Franstalige kieskring, gevolgd door het Luikse gemeenteraadslid Sophie Lecron. Zij hoopt op een tweede zetel. In de Nederlandstalige kieskring werd oud-ABVV/sp.a’er en notoir ‘antifascist’ Rudi Kennes aangeduid als lijsttrekker. In 2009-2010 verwierf hij nationale bekendheid als onderhandelaar van ABBV-Metaal in de strijd tegen de sluiting van Opel Antwerpen. Sinds 2021 is hij actief bij PVDA, waar hij ook parlementair medewerker is van zijn oude strijdmakker, Gaby Colebunders (Ford Genk).

Alle verkiesbare partijen hebben van Kom op tegen Kanker een reeks beleidsvoorstellen gekregen. Preventie en zorg op maat zijn daarbij prioritair. Per uur krijgen acht mensen in ons land te horen dat ze kanker hebben. “Daar kunnen en moeten onze beleidsmakers iets aan doen”, vindt de organisatie.

“2024 is jaar van herovering Antwerpen” © PHOTONEWS

6

In het interview ging het eerst over een mogelijke samenwerking met Groen. Daarop antwoordde Smeyers duidelijk dat ze een gesprek met elke partij mogelijk acht, afhankelijk van de verkiezingsuitslag. Om nadien zelf over Vlaams Belang te beginnen: “Door de democratie oneer aan te doen (...), wat we in Vlaanderen lang gedaan hebben, daarvan zullen we de rekening vroeg of laat betalen.” Over welke fout ze het dan heeft? “Vlaams Belang systematisch uitsluiten.”

De volksvertegenwoordiger is ook schepen in Aalst, samen met onder andere Karim Van Overmeire (N-VA, voordien VB) en burgemeester Christoph D’Haese (N-VA, voordien Open Vld). De Aalsterse N-VA-afdeling geldt als een van de meer rechtse lokale takken.

WANNES NEUKERMANS

Veiligheid, migratie en islam worden zowel voor de gemeenteraadsverkiezingen als voor de nationale verkiezingen dé speerpunten voor Vlaams Belang in Antwerpen. Filip Dewinter, die de stadslijst trekt, had het over “een orgie van geweld” bij oudjaar. Een “assertieve, kordate en offensieve politie” moet daartegen optreden, vindt hij. “Minder ‘le Gendarme de Saint-Tropez’, meer ‘Robocop’.”

Huidig burgemeester Bart De Wever (N-VA) kreeg de wind van voren van Filip Dewinter. “Hij is druk bezig met het veiligstellen van zijn burgemeesterssjerp”, klonk het onder andere.

“De Wever wil zo graag burgemeester blijven dat hij bereid is om het stadhuis uit te verkopen.” Groen-kopstuk Meyrem Almaci gaf al aan “klaar te zijn om mee te besturen in Antwerpen” en Dewinter stelt dat Bart De Wever dat zou zien zitten.

WANNES NEUKERMANS

Vooruit bereidt terugkeer Conner Rousseau voor

Minder dan een maand nadat hij uit het Vlaams Parlement stapte, bereidt Vooruit al een comeback voor van oud-voorzitter Conner Rousseau. De partij zou overwegen om hem alsnog aan te stellen als Vlaamse lijsttrekker in Oost-Vlaanderen. Uitspraken van voorzitter Melissa Depraetere en federaal lijsttrekker Freya Van den Bossche doen vermoeden dat de politieke carrière van ‘KingConnah’ nog niet voorbij is.

Niet de racistische zattemansklap, maar de heisa die errond ontstond, deden Conner Rousseau aftreden als Vooruit-voorzitter. De partij zelf wilde dat hij aanbleef en het was al snel duidelijk dat zijn afscheid niet voorgoed zou zijn. “Conner is onze sterspeler en een sterspeler zet je niet op de bank”, verklaarde Freya Van den Bossche in De Zondag.

“Tweede kans” De Vlaamse lijsttrekker in Oost-Vlaanderen is nog niet bekend, want door het ontslag van Rousseau als voorzitter werd de vergadering daarover uitgesteld. Van den Bossche geeft nu openlijk aan dat Conner Rousseau die plek toch nog kan innemen. “Ik hoop dat hij meedoet aan de verkiezingen”, klinkt het. “En ik sluit ook niet uit dat dat dan als lijsttrekker zal zijn.”

Volgens de oud-minister is het aan Rousseau zelf om de keuze te maken.

Ook Melissa Depraetere, die Rousseau opvolgde als voorzitter, ziet een terugkeer zitten. “Wij zijn een partij van tweede kansen”, klonk het bij VTM. “Ik vind dat Conner een tweede kans moet krijgen.”

WANNES NEUKERMANS

CITAAT VAN DE WEEK

Met veel trots mag ’t Pallieterke dit jaar enkele nieuwe columnisten aan u voorstellen. Voormalig motorcrosser Stefan Everts verzamelde in zijn rijkgevulde carrière maar liefst tien wereldtitels, waardoor hij algemeen beschouwd wordt als de beste motorcrosser aller tijden. Voortaan zal hier elke maand een column van zijn hand verschijnen. Abonnees kunnen de volledige column ook in podcast- of videovorm beluisteren of bekijken op onze vernieuwde website pal.be.

Rudy Provoost - voorzitter Voka:

“We moeten de olifant in de kamer durven te benoemen: zonder staatshervorming staat het land stil”

Nieuwe columnist - Stefan Everts

“Ik moet niet leren, ik word wereldkampioen” Enkele maanden geleden kreeg ik vanuit ’t Pallieterke de vraag of ik een maandelijkse column zou willen verzorgen voor in het weekblad. We kenden elkaar al een beetje van het interview van zo’n jaar geleden, maar vooral via een goede vriend van mij, die grote fan van ’t Pallieterke is. Lang hoefde ik niet na te denken, want aan inspiratie geen gebrek.

Ik hoop dat jullie evenveel plezier zullen beleven aan mijn columns als ik er zelf aan beleef en ben zeer benieuwd naar jullie mening. Maar laat ik me eerst even voorstellen.

7 © FACEBOOK

Column

11 januari 2024

In aanloop naar de verkiezingen trekt werkgeversorganisatie Voka opnieuw volop de communautaire kaart. “Zonder staatshervorming staat het land stil”, zegt voorzitter Rudy Provoost in De Standaard. “Alle bevoegdheden rond arbeidsmarkt, zoals de werkloosheidsuitkering, en gezondheidszorg zouden nu overgeheveld moeten worden naar Vlaanderen”, stelt Provoost duidelijk.

‘1670’ spot met Poolse geschiedenis

Ik ben Stefan Everts, opgegroeid in Neeroeteren, een dorp in de provincie Limburg. Ik ben de zoon van Francine Demarsin en Hendrikus Everts. Mijn vader was motorcrosser, dus ik ben als enig kind opgegroeid tussen de motoren. Als baby en tiener reisde ik vaak mee naar het buitenland. Als mijn ouders me dan toch eens achterlieten bij mijn grootouders in België, barstte ik bij het afscheid steeds in tranen uit: ik ging zó graag mee naar de motorcross.

Omdat het leven van mijn ouders grotendeels in het teken van de motorsport stond en ze veel onderweg waren, heb ik tijdens mijn jeugd veel vrijheid genoten. Er zijn enkele gebeurtenissen uit mijn jeugd die me tot op vandaag zijn bijgebleven.

Mijn ouders hadden een straathond genaamd ‘Pinky’, één van de beste ‘hondenvoetballers’ die ik ooit heb gekend. Toen mijn nonkel, ook een motorcrosser, zijn motor aan het uittesten was naast de Zuid-Willemsvaart, liep het echter slecht af met Pinky. Hij werd voor mijn ogen doodgereden door mijn nonkel. Dat was voor mij een jeugdtrauma.

De wereld ontdekt Over het algemeen heb ik een geweldige jeugd gehad, omdat ik mijn passie, de motorcross, zo snel heb gevonden. Ook de vele reizen vond ik geweldig. Zo kon ik als kind al een groot deel van de wereld ontdekken. Als we enkele weken onderweg waren, gaf de schoolmeester mijn huistaken mee. Onder het toezicht van mijn moeder moest ik elke dag een beetje voor school werken.

Wanneer ik opnieuw in de klas zat, mocht ik steeds mijn verhaal vertellen. Op die leeftijd enkele weken tussen de leeuwen en de apen in Zuid-Afrika doorbrengen, is natuurlijk fantastisch. Mijn medeleerlingen waren heel benieuwd naar mijn verhalen. Ik vond het ook wel leuk om mijn momentje voor de klas te hebben en daarover te kunnen praten.

Als student ben ik nooit een held geweest. Ik kon me moeilijk concentreren tijdens de les, omdat mijn interesse bij de motorsport lag. Op mijn eerste schooldag zei ik tegen de leerkracht: ‘Ik moet niet leren, ik word wereldkampioen.’ De leerkracht lachte dat weg.

In mijn eerste schooljaren ben ik een aantal keer op het matje geroepen door de directeur, omdat ik het varken had uitgehangen. Ik had van alles gezegd tegen de leerkracht, onder meer dat ze haar ‘wafel’ moest houden. Ik was toch wel een bandietje vroeger.

Ik kijk relatief weinig televisie. Ik meen immers dat ik andere en betere dingen kan doen dan tijd doorbrengen voor een scherm dat mij te vaak ergernis oplevert. Van Netflix tracht ik al helemaal weg te blijven. Het platform is één van de vlaggendragers van de politieke correctheid en de woke-beweging.

Kattenkwaad Al vanaf jonge leeftijd zat ik zelf op de motor. Ik ging ook naar elke Grand Prix kijken. Ik had heel veel vriendjes op de circuits. Als mijn vader moest crossen, ging ik steeds kijken. Ik wilde álles gezien hebben en gaf mijn vader ook tips, bijvoorbeeld over waar hij de buitenbocht moest nemen.

Ik heb als kind heel wat kattenkwaad uitgehaald op en rond de circuits. Ik trok de linten rond de circuits los of probeerde rollen wc-papier door te spoelen. Het was leuk om internationale vriendjes te hebben.

De communicatie gebeurde via gebarentaal. Een Fins vriendje, Tommy, kon geen Engels. Dat was geen probleem, want als je kattenkwaad wil uithalen, heb je natuurlijk geen ondertiteling nodig.

Met een vriend uit Nederland heb ik op een circuit ooit een tunnel gegraven in een zandberg, maar die was ingezakt. Ik zat met mijn bovenlichaam vast in de tunnel, onder het zand, waardoor ik aan het stikken was. Mijn vriendje heeft mij toen vanonder het zand gehaald. Toen ik hem enkele jaren later opnieuw ontmoette, heb ik hem bedankt voor het redden van mijn leven.

Innerlijke motivatie In de zeldzame momenten dat ik niet over een of ander circuit scheurde, hield ik me bezig met het uitbouwen van allerlei verzamelingen. Ik verzamelde van alles en nog wat, zoals Matchbox-autootjes en andere onnozele dingen. Die ‘verzamelwoede’ is later een enorm voordeel gebleken tijdens mijn carrière. Zodra ik begon met het verzamelen van overwinningen en trofeeën, kon ik immers niet meer stoppen.

De wil om mijn ‘verzameling’ te voltooien, was voor mij altijd een innerlijke motivatie.

STEFAN EVERTS

Er zijn heel wat zeer getalenteerde zwarte acteurs, maar ik hoef ze niet meteen in de rol van de Griekse oppergod Zeus te zien, of als leden van de hofhouding van Mary, Queen of Scots. Met een zwarte Hannibal en een zwarte Cleopatra is Netflix er zelfs in geslaagd om een groot deel van de Arabische wereld tegen zich in het harnas te jagen. Dan had ik het nog niet over de LGBTQIA-agenda. Mochten de Netflix-kijkers ganzen zijn, dan zouden dierenrechtenactivisten meteen in het verzet gaan tegen zoveel dwangvoeding.

Nepdocumentaire Wie schetst dan ook mijn verbazing toen ik tijdens een zeldzaam moment van verveling al zappend op de Poolse Netflix-reeks ‘1670’ stootte? De reeks is opgevat als een ‘mockumentary’ of nepdocumentaire over de goedlachse, maar zeer zelfingenomen Poolse edelman Jan Pawel. Die heeft het plan opgevat

om ‘de grootste Jan Pawel uit de Poolse geschiedenis’ te worden. De ambities van de edelman worden in de war gestuurd door boze boeren, door buurman Andrzej, maar nog vaker door Jan Pawels eigen gezinsleden. Zijn extreem religieuze echtgenote Zofia ontdekt plots lesbische neigingen. De oudste zoon Stanislaw is een complete idioot. De sluwe jongere zoon Jakub heeft zich aangesloten bij de meest succesvolle onderneming van zijn tijd, met name de Katholieke Kerk. Dochter Aniela lijkt meer op een woke-activiste aan een hedendaagse Amerikaanse universiteit dan op een Poolse freule uit de 17de eeuw.

De reeks speelt zich af in het dorp Adamczycha. Dat is de naam van een echt bestaand Pools dorpje. De opnames werden evenwel gemaakt in het openluchtmuseum voor volkscultuur van Kolbuszowa, zeg maar de Poolse versie van Bokrijk. Dat scheelde ongetwijfeld een stuk in de productiekosten. Voor zover ik dat correct kan inschatten, werd er ook wel aandacht besteed aan historische details zoals de kledij van de acteurs.

Anderzijds zit de reeks vol anachronismen. Zo is de knecht van de smid een Litouwer die met een Erasmusbeurs naar Polen is gekomen.

Schietkraam In ‘1670’ wordt de spot gedreven met de Poolse geschiedenis, met de verwaandheid van de Poolse adel, met tradities en met religieuze gevoelens. Het blijft leuk omdat er even hard gelachen wordt met klimaatactivisten, minderheden en feministen. Iedereen in het schietkraam. Zelfs de Joden, onder meer in de sketch waarbij de ene Jood aan de andere ‘voor de laatste keer’ uit-

legt dat er echt geen Joods wereldcomplot bestaat.

De reeks werd over het algemeen goed ontvangen in Polen. Dat lag niet voor de hand in een land dat politiek sterk gepolariseerd is. Grappen maken over Poolse wapenfeiten of de Poolse adel voorstellen als verwaande idioten, valt niet noodzakelijk goed bij de PiS-aanhangers.

Ter linkerzijde is er dan weer niet veel tolerantie voor grappen over de linkse taboes. De spot in ‘1670’ schiet echter alle richtingen uit zonder het drammerige of pedante ondertoontje dat de politiek correcte humoristen kenmerkt.

Kijkplezier Vanzelfsprekend zal niet iedereen fan zijn van dit soort humor die als ‘offbeat’ wordt omgeschreven. ‘1670’ hoort in dezelfde categorie thuis als ‘Norsemen’ en ‘Monty Python’. Ik wens u in elk geval veel kijkplezier.

Eén Poolse zwaluw maakt weliswaar nog geen Netflix-lente, maar het is goed om alvast deze zwaluw te zien vliegen. Hopelijk komt er een vervolg op het eerste seizoen.

KARIM VAN OVERMEIRE

8

Interview

11 januari 2024

JOACHIM POHLMANN

“Nu zijn we in de fase aanbeland van de elite die de controle probeert te heroveren”

In zijn nieuwste boek ‘Volk en Elite’ heeft Joachim Pohlmann (42) het over de relatie tussen volk en elite. Maar ook “over een zeker begrip van het politieke, een manier van nadenken over gemeenschap en bestuur die vandaag relevant noch wenselijk wordt geacht”. We spraken verder ook over wat Alexander De Croo, Klaus Schwab en Acid gemeenschappelijk hebben. Als oud-rechterhand van Bart De Wever vroegen we bovendien ook naar Pohlmanns mening over een mogelijke coalitie tussen N-VA en Vlaams Belang, en welke impact de zaak-Creyelman daarop kan hebben.

D

enkt u dat het mogelijk is dat N-VA een regering zou vormen met Vlaams Belang? Hebben figuren als Frank Creyelman en Filip Dewinter daar een invloed op?

“Jarenlang heb ik me in het hoofd verplaatst van Bart De Wever, maar nu al een tijdje niet meer (lacht). Ik kan me daarover niet uitspreken. Los van de perikelen, zal de kwestie vooral zijn of het Vlaams Belang zich kan opstellen als een beleidspartij.”

Zou er iets aan het partijprogramma van het Vlaams Belang veranderd moeten worden of ligt het toch eerder aan bepaalde personen?

“Je kan als partij niet zeggen aan een andere partij wat ze moet doen. Het ligt aan die partij zelf om wijzigingen door te voeren. Uiteindelijk moet iedereen compromissen sluiten en zich aanvaardbaar maken. Dat zal voor het Vlaams Belang toch wel iets nieuws zijn, omdat het nog nooit bestuurservaring heeft kunnen opdoen. Ik zie dat de voorzitter van Vlaams Belang (Tom Van Grieken, red.) heel veel stappen zet om zijn partij te presenteren als een beleidspartij, maar de vraag rijst of hij de hele partij daarin kan meekrijgen. Misschien is er wel een kern die een ander pad wil volgen dan wat de voorzitter voor ogen heeft. Een figuur als Frank Creyelman lijkt daarvan een voorbeeld te zijn, met wel de bedenking dat hij een perifere figuur was. In elk geval kan men de vraag stellen.”

Het is niet zo dat er bijvoorbeeld bij Bart De Wever een zekere

onbereidheid of rancune heerst tegenover bepaalde mensen van het Vlaams Belang, waardoor een samenwerking niet mogelijk is?

“Die vraag moet u aan Bart De Wever stellen (lacht).”

(Lachend) Dat hopen we binnenkort inderdaad ook te doen…

“Ik ken Bart niet als een rancuneuze man.

Misschien denken andere mensen daar anders over, maar ik ken hem als een pragmatische politicus, iemand die aan realpolitik doet. Ik denk dat het dus eerder een kwestie is van principes en van mogelijkheden, dan van personen.”

Uw boek gaat over ‘volk’ en ‘elite’.

Wie behoort tot ‘het volk’?

“Het volk is een politiek begrip. Er is zoiets als een politieke gemeenschap waartoe eens mens behoort. Vandaag omvat die gemeenschap een territorium, maar dat is niet altijd zo geweest en zal misschien niet altijd zo blijven. In onze historische context is evenwel de natiestaat die politieke gemeenschap.”

Het is door de cultuur te veroveren dat je een pivotale positie verovert ten opzichte van andere elites

“Iedereen die tot de politieke gemeenschap behoort, is het volk. Het volk bestaat niet in een etnische betekenis, in een economische betekenis of in enig andere sociale categorie. Dat wil niet zeggen dat er geen culturele samenhang moet zijn binnen dat volk, om de simpele reden dat het politieke element een dialoog binnen dat volk veronderstelt. Daarvoor zijn een gemeenschappelijk taal en een gemeenschappelijke culturele context noodzakelijk.”

Wie is de elite?

“Het volk kiest in een democratie uit zijn midden burgers om het te vertegenwoordigen en ‘het gezag’ te vormen. Er moet nu eenmaal leiding worden gegeven. Zo ontstaat er een soort van politieke, bestuurlijke elite. Bovendien treden allerlei mensen naar voren om in alle facetten van de gemeenschap een leidende rol op te nemen.

Die mensen vormen dan ook een elite.

Onvermijdelijk ontstaat er een spanning tussen volk en elite, omdat de ambities en de plannen van de elite niet noodzakelijk in overeenstemming zijn met wat het volk wenst. De huidige elite is bijvoorbeeld ambitieus op het gebied van Europese besluitvorming, klimaat en migratie. Via verkiezingsuitslagen zie je dat een groot deel van het volk het daar niet mee eens is.”

Er heerst niet alleen spanning, maar schijnbaar ook weinig vertrouwen tussen volk en elite. Op Europees niveau dragen schijnbare Bondfilmsslechteriken als Klaus Schwab daartoe ook niet meteen bij. Wat is uw mening daarover?

“De elite is zich vanaf de jaren 1990 gaan globaliseren en is zich gaan verenigen in

internationale instellingen die ook steeds meer bevoegdheden gekregen hebben van de natiestaten. De ‘Europese Gemeenschap’ was in die jaren een soort onaantastbaar dogma. Maar vanaf de jaren 2000 begonnen mensen te beseffen dat men niets verteld had over de nadelen van die bevoegdheidsoverdrachten, dat bijvoorbeeld de invoering van de euro inflatie met zich meebracht. Alles werd duurder en mensen werden armer. De referenda in Nederland en Frankrijk maakten toen duidelijk dat het volk zei: ‘Stop daarmee.’

Maar de elite heeft dat genegeerd. Dat is wat op dit moment speelt. De politieke gemeenschappen worden uitgehold. De beslissingsmacht hebben ze doorgegeven aan supranationale instellingen. De volkeren in Europa merken dat hun stem niet meer hetzelfde effect heeft als vroeger.

Alles wordt boven hun hoofd beslist en dezelfde politici blijven steeds terugkeren.

En dan krijg je natuurlijk die groeiende spanning en de dalende legitimiteit van dergelijke organisaties bij het volk. De elite reageert dan vaak arrogant en vraagt zich luidop af waarom het volk dat allemaal niet snapt. ‘We zijn begaan met uw welzijn en toekomst. Laat ons gewoon ons werk doen’, zegt de elite. Maar de spanning wordt op een bepaald zeer groot en zelfs onoverbrugbaar als het zo verdergaat.”

Op Belgisch niveau helpen figuren als Alexander De Croo, premier ondanks lid te zijn van de op zes na grootste partij, ook niet meteen...

“Absoluut, ja (lacht). België is op dat gebied zelfs het meest extreme voorbeeld, omdat onze staatsschuld absurd hoog is.

En ja, als je als zevende partij de premier kunt leveren, lijkt dat op zaken die we in de jaren 1970 in bananenrepublieken in Zuid-Amerika zagen. Normale West-Europese democratieën zouden zo niet mogen functioneren. De ons omringende landen hebben een eenduidiger politiek systeem.

Nederland is de voorbije vijftien jaar ook gefragmenteerd, maar het is veel stabieler op dat vlak. Ons systeem daarentegen is een volledig ondoorzichtig kluwen waar niemand nog uitraakt. We zijn er ondertussen ook aan gewoon geraakt. Dat is het verhaal van de kikker in de pot, die langzaam gekookt wordt.”

Interview

11 januari 2024

9

AUTEUR EN KABINETSCHEF CULTUUR VAN JAN JAMBON iets fundamenteels veranderen zolang de ‘incentive structure’, de prikkelstructuur, in de politiek niet verandert?

ALS JE ALS ZEVENDE PARTIJ DE PREMIER KUNT LEVEREN, LIJKT DAT OP ZAKEN DIE WE IN DE JAREN 1970 IN BANANENREPUBLIEKEN IN ZUID-AMERIKA ZAGEN

Is confederalisme daar een oplossing voor? Of toch eerder een onafhankelijk Vlaanderen?

“Persoonlijk zou ik kiezen voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar waarom is mijn antwoord toch ‘confederalisme’?

Omdat het volk niet mee is. Omdat het volk, de Vlamingen, nog altijd een grote mate van emotionele loyaliteit heeft ten opzichte van België. Ik kan daar als nationalist ook respect voor opbrengen dat mensen een emotionele band hebben met een bepaalde entiteit. Organiseer vandaag een referendum over de Vlaamse onafhankelijkheid en we verliezen dat.”

Wel, het hangt er natuurlijk vanaf hoe de vraag geformuleerd wordt.

“Fair enough. Maar stel, stel dat je na dat verloren referendum vervolgens referenda zou houden over migratie, sociale zekerheid, klimaat, … België overleeft wellicht het eerste referendum al niet. Dan treed je immers in het concrete en blijken de keuzes heel ver uit elkaar te liggen. Vandaar dat het beleid best uit elkaar gehaald wordt. Laat Vlaanderen autonoom en soeverein z’n eigen bevoegdheden uitvoeren.

Alleen buitenlands beleid, defensie en een deel van justitie kunnen dan federaal blijven.”

Het Belgische systeem werkt niet efficiënt en velen zouden ook het adjectief ‘onrechtvaardig’ durven te gebruiken. Is de factor ‘onrechtvaardigheid’ niet ook een grote reden van de ontevredenheid bij het volk tegenover de elite?

“Bij een bepaald deel van het volk, inderdaad. De PS zorgt ervoor dat het andere gedeelte van het volk een recipiënt is van dat systeem. Als je je kiezers kan laten financieren door een derde betaler, met name Vlaanderen, dan werkt dat systeem natuurlijk wel. De liefde van de PS voor België is niet groter dan die van mij hoor (lacht). Het is in elk geval een systeem dat onhoudbaar is.”

U zei al dat een confederaal systeem een oplossing zou kunnen bieden, maar zal er echt wel

“Dat klopt. Ten eerste moet de politiek ingeperkt worden. De actieradius van de politiek moet echt teruggedrongen worden. Dat is geen verwijt naar politici en hun werk. De politiek gaat gewoon te ver. Ze koestert ten onrechte de pretentie dat ze de oplossing is voor veel van onze problemen, terwijl de politiek net vaak de oorzaak is van onze problemen. Ten tweede moet politiek dichter bij het volk gebracht worden. Het volk moet weten wie zijn politieke vertegenwoordigers zijn, moet die rechtstreeks kunnen aanspreken en moet die ter verantwoording kunnen roepen. Dat kan in mijn ogen alleen in een meerderheidssysteem. Het systeem van 50 procent van de stemmen halen en je bent verkozen. Alleen in een systeem waar de kieskringen kleiner zijn, is zoiets mogelijk.

Een kieskring van 40.000 kiezers bijvoorbeeld, op 60.000 tot 70.000 inwoners. In feite grote gemeentes, bij wijze van spreken.”

“In dergelijke kleinere kiesomschrijvingen wordt de macht van de partij ingeperkt, want die beslist niet langer over de verkiesbare plaats, wordt het beschikken over financiële middelen minder belangrijk en heb je geen toegang tot de massamedia nodig om iedereen te bereiken. Je kan dan als politicus een veel persoonlijkere campagne voeren en de kiezer haast rechtstreeks aanspreken.”

“Die elementen zullen de politiek verplichten om opnieuw dichter bij de burger te staan, dichter bij het volk. Het volk zal dan meer grip hebben op de politiek en de politici dan vandaag. Vanaf het moment dat een parlementslid beseft dat verantwoordelijkheid in die kleine kiesomschrijvingen zeer tastbaar zal blijken, dicteert de wet van de macht, zoals Machiavelli die omschrijft, zodat hij zich wel moet bekommeren over wat die 40.000 kiezers wensen. Als die 40.000 kiezers immers niet tevreden zijn, zal dat ook het einde van zijn politiek mandaat betekenen. Ik vind dat een veel zuiverder democratisch systeem.”

Hoe ziet u de huidige relatie tussen het volk en de elite evolueren?

“Ik vrees daar een beetje voor, in de zin dat de elite zich niet meer bewust is van haar verantwoordelijkheid tegenover haar volk en zich ook ontslagen heeft van die verantwoordelijkheid. De elite denationaliseert, neemt afstand van de natiestaat en zegt dat die een uitgehold, archaïsch concept is. De elite organiseert zich op een planetaire schaal. De voordelen die daaruit geput worden, komen bij die elite terecht.”

Los van de perikelen, zal de kwestie vooral zijn of het Vlaams Belang zich kan opstellen als een beleidspartij “De bitterheid in de uitgeholde politieke gemeenschappen zal alleen maar groeien. Er zou opnieuw een soort van verantwoordelijkheidsbesef moeten komen bij de elite. Ze moet het volk meenemen in de vaart der volkeren om de Vlamingen klaar te maken voor een nieuwe wereld en voor een nieuwe tijd, want onvermijdelijk gaan we daarin wakker worden.”

U schrijft dat er verschillende soorten elites zijn. Welke?

“Er zijn er vier. De eerste en de oudste is de kapitaal-elite. Die bestaat uit mensen die het kapitaal bezitten om bedrijven op te richten, te investeren, te ondernemen, te innoveren en dergelijke meer. Daarmee

corresponderend is er een organisatorische elite. Die is verantwoordelijk voor het uitvoeren van het beleid en het bestuur van ons complexe systeem. Dat zijn de managers, hogere ambtenaren, juristen en notarissen. De derde elite is de communicatieve elite. Dat zijn mensen die een grote groep kunnen bereiken, via een krant of een universiteit bijvoorbeeld. Zij wegen op het publieke debat. Denk aan professoren, journalisten en experts.”

‘Influencers’ dan ook?

“Ja, influencers ook. Dat is een nieuw fenomeen en daarom noem ik het ook de ‘communicatieve’ elite in plaats van de meer gangbare term ‘intellectuele elite’ (lacht). Denk maar aan YouTuber Acid (pseudoniem van Nathan Vandergunst, red.), bijvoorbeeld. Hij zou overigens wellicht in alle toonaarden ontkennen dat hij tot een bepaalde elite behoort (lacht). Influencers verkondigen op sociale media niet noodzakelijk een intellectueel discours, maar willen wel wegen op het publieke debat en veel mensen bereiken.”

Zou u zeggen dat zij dan ook een zekere ‘macht’ hebben op die manier?

“De elite heeft geen macht. Met uitzondering van de vierde elite, namelijk de politieke elite, die verkozen wordt. Een elite heeft gezag en dat is ook het onderscheid tussen de elite en het volk. Het volk heeft macht door zijn getal. Als het volk in beweging komt, kan er wel eens iets gebeuren. Bij verkiezingen draagt het die macht over aan een politieke elite die macht bij mandaat uitoefent. Andere elites hebben gezag. Gezag wordt niet gegeven. Gezag wordt door een persoon zelf verworven wegens zijn expertise, wegens morele onkreukbaarheid, wegens respect dat hij oproept, wegens traditie en omdat het nu eenmaal de gewoonte is om iemand vanuit die positie met gezag te bejegenen.”

“Wij, als democratische mensen, hebben het echter zeer moeilijk met gezag, omdat gezag hiërarchie en traditie veronderstelt.

Wij zijn bijna opgevoed met het idee dat gezag verantwoord en in vraag gesteld moet worden. En liefst zelfs afgebroken.”

Dat lijkt eerder een modern fenomeen, niet?

“Ja, maar hoe definieer je ‘modern’? Vanaf de renaissance is die evolutie al begonnen. Maar wat wel zeker is, is dat het een mainstreamfenomeen geworden is vanaf de jaren 1960. Het hele maatschappelijke bestel is ‘gezag’ in vraag gaan stellen. Op die manier gingen, behalve gezag, natuurlijk ook traditie en een stuk van de beschaving verloren. De werkelijke sociale kracht zit in de cultuur. Als je controle hebt over de cultuur, namelijk wat een samenleving als gemeenschap ziet als haar cultuur, dan heb je macht over die gemeenschappen.

Het is door de cultuur te veroveren dat je een pivotale positie verovert ten opzichte van andere elites.”

In het Engels wordt weleens gezegd: ‘Politics is downstream from culture.’

“Ja, de ‘mars door de instellingen’ van de ‘soixante-huitards’, nietwaar? Vandaag weegt de linkerzijde door haar culturele positie veel sterker op het debat en op internationale instellingen dan dat ze dat op financieel vlak kunnen doen. Ze hebben ook geen kapitaal nodig om invloed te kunnen uitoefenen op bedrijven bijvoorbeeld.”

Welke invloed hebben de sociale media op de relatie tussen volk en elite? Redden die het volk of creëren ze een grotere elite?

“Elke innovatie in communicatietechnologie heeft een democratiserend effect. Dat is een historische constante. Denk maar aan de boekdrukkunst. Zolang de elite de communicatietechnologie kan monopoliseren, heeft zij de controle over het debat en over het volk. Vanaf het moment dat

er een nieuwe, toegankelijke technologie is voor het volk om zijn mening te uiten, wordt het monopolie van de elite uitgedaagd. Daarna krijgt men een strijd om de controle te heroveren. De elite gebruikt maatregelen als censuur of belastingen heffen op bepaalde technologie.

Maar je kan de technologische vooruitgang niet tegenhouden.”

“De oudere technologie was een eenrichtingsverkeer. Dat was het zeer klassieke schema van ‘zender-medium-ontvanger’.

De ontvanger ontvangt de boodschap die de zender verstuurt via het medium. Bij sociale media is de ‘zender’ er nog steeds, maar dat ‘medium’ is ‘media’ geworden en de ‘ontvanger’ is niet alleen ontvanger meer, maar ook ‘zender’. Die kan immers onmiddellijk boodschappen terugzenden. De elite merkt dat haar monopolie in vraag wordt gesteld, namelijk haar controle over de communicatiekanalen, maar ze krijgt ook onmiddellijke feedback over zichzelf en dat valt natuurlijk niet altijd in even goede aarde. Dat heeft een destabiliserend effect, maar ook een democratiserend. Het volk kan opnieuw dichter bij de besluitvorming komen. Nu zijn we in de fase aanbeland van de elite die de controle probeert te heroveren.

Denkt u dat de elite erin zal slagen om de controle te heroveren? De technologie verandert immers heel snel tegenwoordig…

“Het simpele schemaatje ‘zender-medium-ontvanger’ is er niet meer en dus kan men dat niet meer controleren. Ik denk ook dat bepaalde media zullen transformeren. Zullen papieren kranten er over 25 jaar nog zijn? Ik ben 42 en lees al lang geen papieren kranten meer, laat staan de mensen jonger dan ik. De papieren krant gaat met haar laatste lezer uitsterven, vermoed ik. De grote mediabedrijven gaan uiteindelijk allemaal digitaal.

Hetzelfde met analoge televisie, nu is alles ook digitaal. Zelfs kabeltelevisie verdwijnt steeds meer. Meer en meer mensen kijken via hun smart-tv zonder kabel en alleen via het internet. Mensen kiezen zo zelf hun palet van zenders, boodschappen en media. Mijn mediaconsumptie is op die manier nog amper Vlaams, wel zeer Europees en Amerikaans, moet ik eerlijk toegeven (lacht).”

Bent u tijdens het schrijven van uw boek tot bepaalde verrassende inzichten gekomen?

“Geen verrassend inzicht, omdat ik het al wist, maar het is wel pertinenter geworden. Met name het inzicht van Machiavelli dat alles wat wij zien van de politiek, perceptie is, een schijndiscours. Het is een eerder formalistisch theaterstuk dat opgevoerd wordt met de politici als acteurs. Dat klinkt heel manipulatief, maar dat is het niet, omdat vele politici dat zelf niet beseffen. Ze zijn oprecht doordrongen van een ideologie en allerlei ‘grote principes’. Maar als je die zaken opzijzet, vertelt Machiavelli, blijft machtsdenken over. Pas als je al die versluieringen kan wegdenken, kan je de politiek echt analyseren en er kritisch tegenover staan. Dat is een zeer pijnlijke vaststelling, maar wat Machiavelli zegt, klopt gewoon.”

Is dat dan uw kernboodschap?

“Deels, in de zin dat je moet beseffen dat het zo werkt en dat het altijd zo zal werken. Koester de illusie niet dat er op een andere manier aan politiek gedaan wordt. Als je zelf aan politiek gaat doen om het anders te doen, zal je falen of hetzelfde doen zoals de andere politici. Zo werkt het nu eenmaal.”

“Maar mijn boek is vooral een oproep aan de elite, hoe breed en zelfontkennend ze ook mag zijn, om haar verantwoordelijkheid te blijven nemen, het volk mee te nemen en het volk te verheffen. De elite moet het ‘oubollige’ ideaal van volksverheffing ook in de 21ste eeuw nog hanteren als leidraad van haar handelen.”

STIJN DERUDDER

10 Buitenland

11 januari 2024

VERENIGDE STATEN

Epstein: wat is er gaande?

Epstein is terug in het nieuws. Heel wat verhalen doen de ronde, maar wat is er allemaal van waar? Hoe zit dat juist? Het klinkt als een soort James Bond-verhaal, maar dan zonder ‘good guy’.

Epstein was een bankier uit New York, die werkte bij Bearn Sterns voordat hij voor eigen rekening begon te werken en een fortuin van meer dan een miljard dollar vergaarde. Hoe hij dat klaarspeelde, is onbekend, maar gerechtelijke documenten lijken zijn status als miljardair te ondersteunen.

Banden met de overheid Er zijn aanwijzingen dat Epstein banden had met inlichtingendiensten zoals CIA, MI5 en Mossad, onder andere via Robert Maxwell, de vader van zijn vriendin Ghislaine. Dat blijkt uit een verklaring van de toenmalige procureur in Florida, Alexander Acosta. Tijdens een achtergrondonderzoek werd hij ondervraagd over de zaak-Epstein, 10 jaar eerder. Hij verklaarde dat “Epstein deel uitmaakt van ‘Inlichtingen’”. Verschillende bezoeken van zittende CIA-directeurs aan Epstein lijken dat te steunen.

‘Honey-pot’

zaam ‘geprepareerd’ (grooming) om seksuele daden te verrichten. Eerst gewoon massages geven, dan strippen tijdens de massage, tot uiteindelijk seks. Epstein werd daarbij geholpen door andere vrouwen, onder wie zijn vriendin Ghislaine Maxwell.

In 2005 bracht een klacht van een vrouw over haar 14-jarige stiefdochter de bal aan het rollen. Dat meisje was door een ouder meisje naar het huis van Epstein gebracht, werd daar gevraagd om zich uit te kleden en Epstein een massage te geven. Een dertien maanden durend onderzoek ging te traag en de politiecommissaris beschuldigde openlijk de openbare aanklager ervan veel te minnelijk te zijn in diens aanpak van zijn onderzoek naar Epstein. Hij riep uiteindelijk de hulp van de FBI in. Tot 80 slachtoffers werden geïdentificeerd, over een periode die liep van begin 2000 tot 2005. Een deel van Epsteins slachtoffers werd geleverd door Jean-Luc Brunel die twee internationale modellenbureaus leidde.

Machtige handen boven het hoofd

Maar alle dergelijke verhalen over zijn fortuin en vermeende banden met inlichtingendiensten verdwijnen in het niets vergeleken met waarvoor Epstein het meest bekendstaat: seks met minderjarigen. Ook voor het ‘uitlenen’ van die minderjarigen aan zijn ‘vrienden’, hooggeplaatste leden in de bedrijfswereld, mensen uit de militaire wereld, en binnenlandse zowel als buitenlandse overheden, tot en met prinsen (zoals prins Andrew), eerste ministers (zoals Ehud Barak) en presidenten (zoals Bill Clinton). Dat gebeurde in het kader van de zogenaamde ‘honey-pot’, een manier om bezwarende foto’s en video’s van die hooggeplaatste personen te verkrijgen, om hen zo te kunnen chanteren.

Met overweldigend bewijs tegen hem, en de FBI betrokken, kreeg Epstein 18 maanden gevangenisstraf voor één beschuldiging van prostitutie met een minderjarig meisje. In plaats van die straf uit te zitten in een staatsgevangenis, werd Epstein ondergebracht in een private afdeling van een plaatselijke, kleine gevangenis, waar hij een speciale behandeling kreeg.

Hij mocht al na drie maanden

voor 12 uur per dag de gevangenis verlaten om te werken, zes dagen per week, met eigen limousine en chauffeur. Dat tegen alle regels in Florida in.

Bovendien kreeg Epstein, in het kader van een zeer riante schikking, immuniteit aangeboden tegen alle mogelijke federale strafrechtelijke beschuldigingen. In een zeer eigenaardige bewoording was dit deel van die schikking: “De Verenigde Staten gaan eveneens akkoord dat het geen enkele strafrechtelijke beschuldigingen zal uiten tegen gelijk welke mogelijke medesamenzweerders van Epstein, onder wie, maar niet beperkt tot, Sarah Kellen, Adriana Ross, Lesley Groff, of Nadia Marcinkova.” Die laatste vier zijn vrouwen die Epstein hadden geholpen bij het groomen van hun minderjarige slachtoffers.

Onbegrijpelijk, want die clausule vrijwaart iéderéén die had meegeholpen, of opdracht had gegeven tot dergelijk misbruik, van alle schuld.

Met een dergelijk lichte tik op de vingers is het voor veel commentatoren duidelijk dat Epstein beschermd werd vanuit de top. Dat werd dan in verband gebracht met ‘the swamp’ (de invloed van de ‘deep state’, de bureaucratie) en dan door de massamedia afgedaan als een “extremistische samenzwering”. Nieuwe documenten tonen dat een van de slachtoffers van Epstein Bill Clinton ervan beschuldigde het magazine Vanity Fair bedreigd te hebben en het onder druk zette om geen artikelen te publiceren in verband met “zijn goede vriend Jef Epstein”. Epstein zelf wees er in 2007 op dat hij medeoprichter was van de Clinton Foundation.

Vermoord In 2019 werd Epstein opnieuw gearresteerd op grond van nieuwe beschuldigingen. Epstein zelf overleefde dat niet, want hij werd in zijn cel vermoord. Het officiële verhaal is zelfmoord, maar Epsteins broer Mark is hier heel duidelijk over: alles wijst op moord, waaronder een getuigenis van de lijkschouwer zelf. Deze zaak krijgt zeker nog een vervolg, naast alle politiek getouwtrek en mogelijk onfrisse potjes die nog geopend gaan worden, maar dit artikel geeft alvast een inleidend overzicht.

Wat Epstein ‘bijzonder’ maakt, is dat hij niet gewoon vrouwen gebruikte, maar zich richtte op minderjarige meisjes, soms slechts 12 jaar oud. Die werden lang-

WIM VANRAES

© PHOTONEWS

Jeffrey Epstein en Ghislaine Maxwell

Seks met minderjarigen

NEDERLAND

Opkomst burgerwachten: het heft in eigen handen Op steeds meer plekken in Nederland patrouilleren plaatselijke burgerwachten.

Bewoners zorgen zelf voor meer veiligheid in de wijken. Hoe ver kan of mag sociale controle en eigenrichting gaan?

De komst van een gigantische toestroom aan asielzoekers zette vorig jaar de zaken op scherp in het Groningse Ter Apel. In dat dorpje is een vluchtelingencentrum gevestigd waar nieuwe migranten zich dienen aan te melden. De plaatselijke bevolking is ten einde raad. De overlast is er gigantisch.

In de steek gelaten door overheid en politie, nemen burgers nu het recht in eigen handen. Op internet circuleren heel wat foto’s van asielzoekers, betrapt op een misdrijf, die door het ‘buurtcommando’ achtervolgd en geboeid worden.

Geen hooivorken, maar warmtecamera’s Toch is het fenomeen niet nieuw. Te Kesteren, in de oostelijke provincie Gelderland, werd bijvoorbeeld in 2005 reeds een burgerwacht in het leven geroepen. De reden daar was de sluiting van het plaatselijke politiekantoor. De burgerpolitie professionaliseert.

Het gaat hier niet om briesende mannen met een hooivork in de hand. Zo beschikken de ondernemers die in Kesteren de handen in elkaar sloegen onder andere over drones met warmtecamera’s. Ook is er een speciaal porto-

foonsysteem om met elkaar te kunnen communiceren.

Aanvankelijk keken politici huiverig naar de opmars van de buurtwachten. Aan de basis echter, bij de politie, klinken minder negatieve geluiden. Agenten weten dat ze vaak te laat komen om dieven of overlastgevers aan te houden. In een tijd van te weinig blauw op straat en algemene onderbemanning, vullen bewoners dus de leemte op die de politie zelf laat. Ook de plaatselijke bevolking staat doorgaans achter de initiatieven. Het bewijs daarvan werd geleverd in Volendam, waar de burgerwacht maar liefst 350 man sterk is en er twintigduizend euro werd ingezameld om de patrouilles uit te rusten.

Waar er in 2016 nog sprake was van ‘slechts’ honderdtwintig burgerwachten, is dit aantal intussen opgelopen tot zo’n zevenhonderd, zo weet De Telegraaf. Toch heeft het verhaal ook een keerzijde. Wat met doorgeschoten sociale controle en valse verdachtmakingen?

In feite is het ook wraakroepend dat in een land dat hoge belastingafdrachten kent, de bevolking alsnog zelf moet instaan voor een kerntaak als veiligheid.

LVS

ZUID-AFRIKA

Een klacht met vraagtekens Uiteindelijk heeft Zuid-Afrika de daad bij het woord gevoegd. De ANC-regering diende een klacht in bij het Internationaal Gerechtshof tegen Israël omwille van de Gaza-oorlog.

Midden januari worden beide partijen gehoord. Zuid-Afrika staat er niet alleen voor. De klacht wordt immers gesteund door de Organisatie van Islamitische landen, die 57 staten omvat.

Maar professor Theo Neethling, specialist internationale politiek aan de universiteit van de Vrijstaat, heeft zijn bedenkingen. Pretoria baseerde immers haar klacht op de conventie inzake volkerenmoorden van 1948 (de Genocide Conventie), terwijl het niet zo gemakkelijk te bewijzen zal zijn dat er in Gaza een welbewuste genocide plaatsvindt. Meer nog, het Internationaal Gerechtshof houdt zich alleen met conflicten tussen staten bezig. Zuid-Afrika had zich dus beter tot het Internationale Strafhof gewend dat individuen berecht.

Het is trouwens opvallend dat geen enkel Arabisch land dat in de loop van de voorbije decennia betrekkingen met Israël heeft aangeknoopt, die intussen weer heeft verbroken.

De vraag is trouwens of de klacht realistisch is. Het Hof kan bijvoorbeeld wel verordenen

dat het vuren moet worden gestaakt (wat niet noodzakelijk zal gebeuren), maar op de uitspraak zelf zal men maanden, mogelijk jaren moeten wachten.

Politiek gemotiveerd Waarnemers zijn er dan ook van overtuigd dat Zuid-Afrika’s houding politiek geïnspireerd is en weinig te maken heeft met mensenrechten. Het Zuid-Afrika onder ANC-bewind stond steeds aan Palestijnse zijde. Tevens kan Pretoria gemakkelijk van schijnheiligheid worden beschuldigd. In eigen land loopt er maatschappelijk inderdaad heel wat scheef en het eigen Zuid-Afrikaanse leger wordt ook van wandaden beschuldigd in Congo en Mozambique. Bovendien hulde het land zich steeds in stilzwijgen bij andere dramatische conflicten, zoals bijvoorbeeld de Syrische burgeroorlog.

Hoe dan ook, de zaak veroorzaakt ook spanningen in Zuid-Afrika zelf, al zal dat waarschijnlijk geen rol spelen bij de komende nationale verkiezingen. Zo wil de kleine Al Jama-ah-partij dat er iets wordt gedaan tegen Joodse Zuid-Afrikanen die nu dienen in het Israëlische leger. Maar ook tegen Zuid-Afrikaanse parlementsleden die “de volkerenmoord van Israël tegen de Palestijnen steunen”.

JAN VAN AERSCHOT

Buitenland

11 januari 2024

11

DIPLOMATIEKE VALIES

Palestijnen vallen in de plooien van de geopolitiek Er zijn de gebeurtenissen in Gaza, maar er zijn ook de confrontaties erbuiten: van Jemen, over Zuid-Libanon tot Irak en Syrië. En toch zit in dat allegaartje aan incidenten een eenvoudigere structuur dan men denkt. Meestal is de hand van Iran aan het werk, sinds jaar en dag dé vijand van Israël, en vice versa. Dreigt een escalatie in de regio? Dan moet men vooral de blik richten op Teheran en Tel Aviv. In de context van de grote geopolitieke verhoudingen, dreigt het drama van Gaza naar de periferie te worden verdrongen.

Kalmte van Hezbollah Per definitie zijn conflicten in het Midden-Oosten nooit lokaal. Toen twee decennia geleden de Verenigde Staten besloten Irak binnen te vallen, wijzigden de verhoudingen in de hele regio. De chaos die volgde, is bekend, wat dan weer in het voordeel van Iran speelde (Irak telt nu eenmaal een sjiitische meerderheid). Sindsdien wisten de Perzen hun positie te verstevigen, mooi geholpen door wat achteraf in Syrië losbarstte. Toen het er begon te rommelen en president Assads troon erg wankel was, werd het land een speeltuin van tal van actoren. Van IS langs Turkije, over Rusland tot Iran, de ene al wat luguberder dan de andere. Het is vandaag niet anders. Iran sponsort de Palestijnse actie, goed wetende dat Hamas hier een harde prijs voor betaalt. Het vacuüm zal ooit ingevuld moeten worden. Ondertussen houdt Hezbollah zich al bij al goed in. Tal van acties vinden plaats, overigens in alle richtingen, maar de gevreesde eruptie blijft uit.

Teheran locuta Zopas nog doodde Israël een topman van Hezbollah.

Eerder was het er een van Hamas, verblijvend in Libanon,

waar hij instond voor de relaties met datzelfde Hezbollah.

Een ‘verbindingsofficier’, zo u wil. Israël treft ook systematisch hun posities in Syrië en Irak. Het haalt nauwelijks het nieuws, maar wekelijks treffen Israëlische aanvallen wapendepots van de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde in Syrië en Irak. In de omgeving van Damascus moest ook generaal Mousavi, de nummer twee van de eenheid, eraan geloven. In Libanon worden dan weer speciale eenheden ingezet, telkens met als missie dezelfde Iraanse doelen te treffen. “Het is een neoklassieke oorlog, in de zin dat er formeel nog geen oorlog is tussen Hezbollah en Israël”, stelt Afshin Ellian in Elsevier Weekblad. Toen Israël Arouri liquideerde, die voormelde ‘verbindingsofficier’, verklaarde Hezbollah “wraak” te zullen nemen, maar niet in oorlog te zijn met Israël. De toestemming om die stap te zetten, is er gewoon nog niet. Teheran locuta, causa finita. “Noch Iran, de VS of Israël is klaar voor en grote oorlog”, stelt Alex Vantaka, directeur van het Middle East Institute’s Iran Program in Politico.

“Ze willen elkaar raken door kleinere acties.”

GDD ©WIKIPEDIA

Met een bezoek aan de regio wil de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Blinken er alles aan doen om te vermijden dat de situatie in het Midden-Oosten zou ‘escaleren’ - het woord is gevallen. Op zich de grote vrees sinds dag één, maar is dat wel terecht? Toen Israël weken geleden Gaza binnentrok, riposteerde Hezbollah vanuit Libanon met beschietingen die meer symbolisch dan doelgericht waren.

Een zware Joodse tegenaanval was in de maak, een initiatief dat die gevreesde ontsporing onafwendbaar had gemaakt.

Maar dankzij Amerikaanse druk kon die vermeden worden, maar het spook van de escalatie bleef - Marx indachtig door het conflict ‘waren’.

wil een escalatie, maar de provocaties houden aan en worden opgevoerd. “Het probleem is dat niemand weet waar de grens van een formele oorlog ligt”, stelt Yoel Guzansky, verbonden aan het Instituut voor Nationale Veiligheid van de Universiteit van Tel Aviv, in The Wall Street Journal. “Iedereen kan een vergissing begaan. Een raket op een slechte plaats op het slechtste moment kan escaleren, ook al is dat niet de bedoeling.” En valt het niet op hoe snel men in de ruimere strategische context terechtkomt, ongeacht wat in Gaza gebeurt? Misschien is de harde geopolitieke realiteit wel dé Nakba waar te pas en te onpas naar gegrepen wordt.

Pijnlijke Nakba Ongeacht de prijs die ze ervoor betalen, wou Hamas de ‘Palestijnse kwestie’ terug in de kijker plaatsen. Dat is gelukt - toch bij BV’s en aanverwanten. Nu ja, in die kringen debiteert men wel vaker onzin wanneer de toonladders voor de res publica ingeruild worden. De essentie is de Iraanse nachtmerrie waarin Israël een toenadering kan bewerkstelligen met de Arabische buurlanden. Dat was in de maak en dus moest er ingegrepen worden. Ongeacht of daar een offer op het (burgerlijke) Palestijnse altaar voor nodig was.

In andere tijden had men dat een ‘drôle de guerre’ genoemd. Het conflict in Gaza woedt, ook al lijkt de internationale druk voor een bijsturing te zorgen. Tegelijkertijd is het verstrengeld met een ander, dieper conflict dat de Joodse staat al zo lang tegenover Iran plaatst. Geen van beide

Antony Blinken

ZWEDEN

DUITSLAND

De Duitse hoofdstad vreesde opnieuw voor ernstige rellen tijdens de overgang van oud naar nieuw. De Duitse overheid had na de zware rellen in Berlijn tijdens oudejaarsnacht van 2022 laten verstaan dat men “dit keer hard ging straffen”. Maar tot op vandaag blijkt dat geen enkele van de relschoppers van toen veroordeeld werd tot gevangenisstraffen.

Het Berlijnse parket maakte bekend dat geen enkele van de 145 gearresteerde jonge relschoppers in de recentste overgang van oud naar nieuw in de gevangenis zit. De Duitse krant Bild Zeitung bracht de cijfers uit. De meeste verdachten werden gearresteerd voor beschadiging, vernieling, brandstichting, lichamelijke letsels, seksuele delicten en agressie tegen ambtenaren.

Van alle aangeklaagden kwamen er 27 voor de jeugdrechter, 5 voor een strafrechter en 4 voor de jeugdvrederechter. De veroordelingen?

Waarschuwingen, vrijspraak, voorwaardelijke straffen, ...

Duitse rechtbanken tandeloos De zware rellen tijdens oudejaarsnacht in Berlijn van 2022-2023 zorgden voor debatten over integratie en parallelle maatschappijen in Duitsland, want van de 145 gearresteerde jongeren waren die met migratieachtergrond bovenproportioneel aanwezig. Slechts 45 personen hadden een Duitse identi-

©X

Oudejaarsnachtrellen in Berlijn 2023: 145 arrestaties, niemand in gevangenis

Rellen in Berlijn tijdens oudejaarsnacht

teitskaart en daarnaast waren er bijvoorbeeld 27 Afghanen en 21 Syriërs bij de rellen betrokken. Uit onderzoek van onze collega’s van Junge Freiheit was gebleken dat onder de 45 ‘Duitse’ daders er 11 dan nog eens een dubbele nationaliteit hadden.

De Berlijnse overheid kondigde zware maatregelen voor oudejaarsnacht 2023-2024 aan. Vier strafrechters stonden klaar (in plaats van twee normaal) en 2.800 politieagenten zouden in de hoofdstad voor recht en orde zorgen.

Maar ook de Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Nancy Faeser (SPD), keek ongerust naar de komende oudejaarsnacht, vooral omdat naast de toenemende radicalisering ook nog eens het conflict in het Midden-Oosten voor spanningen zorgt.

Jongeren “Succesvol” en “normaal”, zo omschreven regeringspartijen de ordedienstoptredens en de zware rellen in de hoofdstad Berlijn tijdens de jongste oudejaarsnacht. 4.500 politiemensen en 1.500 brandweerlui moesten tussenkomen en werden bekogeld, zelfs met molotovcock-

tails. Wat aan dat geweld nog ‘normaal’ is, is voor geen enkele Duitser duidelijk. Ruim duizend strafbare feiten en 788 relschoppers, voornamelijk ‘jongeren’, werden opgepakt.

Het woord migrant werd - net als bij ons - nergens vernoemd, maar was o zo overduidelijk aanwezig. In Leipzig, Frankfurt, Göttingen, Freiburg en Solingen vond trouwens eveneens zwaar geweld plaats.

PIET VAN NIEUWVLIET

“Zweedse ontwikkelingshulp is géén mensenrecht” De Zweedse, centrumrechtse minderheidsregering heeft recent aangekondigd ontwikkelingshulp voor landen te schrappen die hun afgewezen asielzoekers niet meer terugnemen. Die derde landen moeten dus zorgen dat uitzettingshindernissen worden geschrapt, maar ook dat straffen voor het niet ter beschikking stellen van reisdocumenten voor illegale migranten worden onderzocht, zoals Euractiv en het Zweedse persagentschap Altinget berichtten.

“Er bestaat niet zoiets als een mensenrecht op Zweedse ontwikkelingshulp”, stelt de Zweedse minister voor Internationale Ontwikkelingssamenwerking Johan Forssell van de liberaal-conservatieve Moderata samlingspartiet. “Om ontwikkelingshulp te ontvangen van Zweden, moeten we minstens kunnen rekenen op de wil van die landen om met ons samen te werken.”

Gedoogsteun Sverigedemokraterna werkt Aron Emilsson, parlementlid voor de rechtse Sverigedemokra-

terna (ZwedenDemocraten), is vol lof over de aangekondigde maatregelen. “De Zweedse ontwikkelingshulp staat voor een historische bocht”, want ontwikkelingshulp zal in de toekomst worden ingezet om de oorzaken van illegale migratie aan te pakken. Ooit was het anders en deelde Zweden gul ontwikkelingshulp uit aan elk links regime in de derde wereld dat erom vroeg, soms wapens inbegrepen.

“Het heeft toch geen zin om staten te steunen die tegen onze belangen ingaan?”, aldus Emilsson, die eraan toevoegt dat vorige regeringen al te lang verzuimd hadden voorwaarden aan ontwikkelingshulp te koppelen. Regeringen die niet met Zweden willen samenwerken, verliezen hun ontwikkelingshulp.

De Zweedse minderheidscoalitie bestaat uit Moderata samlingspartiet (liberaal-conservatief), Kristdemokraterna (christendemocraten) en Liberalerna (liberale centristen), en wordt gedoogd door de rechtse Sverigedemokraterna, die in 2022 de op een na grootste partij in Zweden werd. De samenwerking lijkt voorlopig goed stand te houden en op het vlak van bijvoorbeeld migratie is er sprake van een fundamentele heruitvinding van het beleid.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Interview

11 januari 2024

“Door eender wie je benaderd wordt, de eerste reflex moet een gezonde argwaan zijn” © EIGEN REDACTIE

DRIES DEVILLÉ - KANDIDAAT-VLAAMS PARLEMENTSLID (VB) Dries Devillé (35) is bedrijfsjurist en zal bij de parlementsverkiezingen de derde plaats bekleden op de Vlaamse lijst in de provincie Antwerpen. Enkele maanden nadien neemt hij het voortouw in Mechelen, waar hij Frank Creyelman opvolgt als lijsttrekker.

Waarom kiest u er nu voor om actief de politiek in te gaan?

“Van opleiding ben ik jurist. Ik ben een tijdlang in de advocatuur actief geweest om nadien in het bedrijfsleven aan de slag te gaan.

Met die achtergrond wens ik mijn steentje bij te dragen aan de politiek en aan het Vlaams Belang. Maar daarnaast ben ik ook opgegroeid in een Vlaamsgezind gezin en was ik vroeger ook actief binnen het NJSV, waar ik onder meer Tom Van Grieken heb leren kennen. Daarna bij Vlaams Belang Jongeren, dan Vlaams Belang zelf, enzovoort.

En in Halle, waarvan ik afkomstig ben, ben ik ook twaalf jaar gemeenteraadslid geweest voor Vlaams Belang.”

Vanwaar die politieke interesse dan?

“Vanuit een brede maatschappelijke interesse maar ook vanuit een soort rechtvaardigheidsgevoel. Dat gevoel is aangewakkerd en versterkt door een aantal zaken die ik heb meegemaakt. Zo zag ik als adolescent in Halle de hele Vlaamse Rand in een razendsnel tempo verfransen. Op de middelbare school waren er dan nog eens heel wat leerkrachten die er niet bepaald een geheim van maakten dat ze uitgesproken tegen al wat rechts en Vlaams-nationalistisch is, waren.”

U verlaat nu de privésector om parlementslid te worden voor Vlaams Belang. Dat is toch nog steeds een risico om zich te verbranden? Dus, waarom doet u het?

“In sommige linkse kringen is dat nog steeds een taboe, dat klopt. Maar er is een momentum aangebroken, we hebben nog nooit zo dicht bij het doorbreken van het cordon gestaan waardoor deelname aan bestuur meer dan ooit mogelijk wordt. Het is voor mij een hele eer om mee aan de kar te trekken en de sprong te wagen.”

In Mechelen volgt u als lijsttrekker de man op die de partij de laatste tijd het meest in een slecht daglicht heeft geplaatst: Frank Creyelman. Hoe kijkt u naar dat schandaal?

“Om maar aan te geven hoe weinig Frank Creyelman nog betekende voor de partij: ik heb met die man in Mechelen zelfs nooit een gesprek gehad. Hij was in feite al lang uitgerangeerd en dat heeft hij enkel aan zichzelf te danken.”

Het is niet zo dat de VB-mandatarissen hier opkomen voor de Chinese belangen?

(Lacht) “Nee, absoluut niet! Zonder gekheid, ik vind het een schande hoe hij zich gedragen heeft en hoe hij onze partij geschaad heeft. Het bestuur heeft meteen ingegrepen toen we wisten van de contacten van Frank met een Chinese spion.”

Het was toch al langer geweten dat Frank Creyelman een speciaal figuur is?

“Dat klopt, maar dat gegeven op zich mag geen criterium zijn. Er lopen bij andere partijen ook speciale figuren rond. Je kan men-

sen toch moeilijk buitenzetten op basis van geruchten of veronderstellingen. Toen er harde bewijzen op tafel kwamen, heeft de partij ook niet getwijfeld om hem meteen aan de deur te zetten. Dat wil ik anderen wel eens zien doen. En uiteraard springen de traditionele partijen hier als een meute bloedhonden op, maar zij kunnen best eens in de spiegel kijken. Om de schandalen van de socialisten en de liberalen op te sommen, zullen we meer dan één pagina nodig hebben.”

Dit schandaal toont nogmaals aan dat het als politicus gemakkelijk lijkt om zich te laten verleiden door vreemde mogendheden of louche types. Bent u daar bang voor?

“Neen. Uiteindelijk kies je toch zelf wat je doet? Door eender wie je benaderd wordt, de eerste reflex moet een gezonde argwaan zijn. Als politicus mag je daar niet naïef in zijn: niet iedereen heeft het beste met ons voor.”

Wat zijn de grootste uitdagingen hier in Mechelen?

“We zitten hier nog altijd met Bart Somers opgescheept. Hem wegkrijgen, is de uitdaging. Zijn populariteit is dan wel grondig geminderd sinds de vorige verkiezingen, maar daartegen opboksen is niet evident.”

“Hét verkiezingsthema hier zal het mobiliteitsdebat rond de Vesten worden. Men heeft het mobiliteitsplan, in feite een groen mobiliteitsexperiment, zonder enig overleg doorgevoerd. Dat plan stond overigens ook nergens in een verkiezingsprogramma of beleidsakkoord. Somers heeft zich heel lang in stilzwijgen gehuld, maar kon uiteindelijk, mede onder druk van Vlaams Belang, niet anders dan een soort overleg te organiseren met de oppositie en met de buurtcomités.”

Om de schandalen van de socialisten en de liberalen op te sommen, zullen we meer dan één pagina nodig hebben “Hoewel 7 op de 10 Mechelaars zich in een peiling hebben uitgesproken dat ze tegen het éénrichtingsverkeer gekant zijn, weigert Somers nog steeds het tweerichtingsverkeer terug in te voeren op de Vesten. Er werd enkel eenzijdig beslist dat er wijk per wijk kleine aanpassingen kunnen komen. Sommige buurtbewoners worden geprivilegieerd en moeten zich dan online registreren om verkeersboetes te vermijden, er zijn talrijke uitzonderingen… Ze hebben het gewoon te ingewikkeld gemaakt en daar zijn de mensen niet tevreden mee. Wij vinden dat er een volwaardig volksreferendum moet komen over dat mobiliteitsplan, maar dat zien de traditionele partijen niet zitten.”

Bart Somers blijft wel enorm populair in zijn stad en als je kijkt waar Mechelen vandaan komt, is dat misschien ook logisch?

“Hij heeft zeker zijn verdienste. Je kan niet ontkennen dat hij het stadscentrum heeft

Dries Devillé

opgewaardeerd, maar dat vertaalt zich langs de andere kant wel in een grote schuldenlast. Als het over veiligheidscijfers gaat, vind ik dat Somers te vaak de vergelijking maakt met het begin van zijn carrière, ruim twintig jaar geleden. Je kan niet blijven teren op goede cijfers uit het verleden. We zien trouwens opnieuw een stijging in de criminaliteitscijfers omwille van Somers zijn lakse beleid. We hebben een tekort van 88 politiemanschappen. Hierdoor geven we criminelen de gelegenheid om ernstige feiten te plegen. Bart Somers zit met zijn Open Vld op alle beleidsniveaus aan de knoppen.

Waarom gebruiken zij die niet? In de eerste maanden van 2023 werden we hier geconfronteerd met schietpartijen, aanslagen met molotovcocktails en andere brandbommen… Dat is toch niet niks.”

Een aantal maanden voordat u in Mechelen de degens kruist met Bart Somers, staat u op de lijst voor het Vlaams Parlement. Op welke thema’s zal u zich daar richten?

“Dat is intern nog niet afgesproken en uiteraard moeten we de verkiezingsuitslag afwachten. Ik heb natuurlijk mijn juridische achtergrond, dus bijvoorbeeld justitie ligt me enorm. Ik heb ook veel interesse in ruimtelijke ordening en welzijn.”

De kans dat u niet verkozen raakt vanop de derde plek, is vrijwel onbestaande.

“De kans is inderdaad vrij groot dat ik verkozen raak, maar elke stem zal ik moeten verdienen. Ik zal mij de komende maanden hard inzetten om de kiezer te overtuigen om voor het Vlaams Belang te stemmen.”

Wanneer wist u dat u op de derde plek zou komen? Heeft voorzitter Tom Van Grieken dat gevraagd, of hoe gaat dat in zijn werk?

“Bij mij is dat organisch gegroeid. Ik ken Tom al van bij het NJSV en ben dan met hem in gesprek gegaan. Ook na mijn verhuis richting deze regio ben ik altijd Vlaams Belang-‘minded’ gebleven en ik heb het gevoel dat hij dat apprecieert. Als een partij groeit, zijn er altijd opportunisten, en ik denk dat

Tom op zoek was naar jongere kandidaten, die overtuigd Vlaams-nationalist zijn en een bepaalde loyaliteit hebben tegenover de partij. Ik ben een van die trouwe honden.”

Op welke manier gaat u proberen van in het begin een goed parlementslid te zijn?

“Er zullen allicht veel nieuwkomers verkozen worden in de verschillende parlementen. Voor ons zal het belangrijk zijn om ons al van in het begin vast te bijten in dossiers, te wegen op het beleid. Als oppositie, of, wie weet, in een meerderheid.”

Hoe schat u de kans op een Vlaamse regeringsdeelname in?

“Dat hangt volledig af van de verkiezingsuitslag. De Vlaming moet beseffen dat Vlaams Belang zo groot moet zijn dat andere partijen bijna niet anders kunnen dan ons de hand te reiken. Anders zullen andere partijen snel geneigd zijn om ons opnieuw aan de kant te schuiven.”

U heeft zichzelf al een aantal keren een overtuigd Vlaams-nationalist genoemd. Gelooft u dat die Vlaamse onafhankelijkheid er komt?

“Ik geloof daar zeker en vast in. Het kan bijna niet anders. Al zal het ook vooral te maken hebben met de houding van N-VA, die warm en koud blaast op dat vlak. Ik hoop dat, als het moment dichterbij komt, meer mensen het licht zullen zien. Niet alleen bij N-VA, maar ook bijvoorbeeld bij cd&v, waar er toch ook nog een aantal parlementsleden zijn die een Vlaamse reflex hebben.”

Hét verkiezingsthema hier zal het mobiliteitsdebat rond de Vesten worden “Mijn hoop is dat ook zij zullen beseffen dat we de grote problemen, zijnde migratie, justitie, sociale zekerheid, pas grondig zullen kunnen aanpakken in een onafhankelijk Vlaanderen.”

WANNES NEUKERMANS

Dossier

11 januari 2024

13

© PHOTONEWS

Welke impact zullen mensen met een migratieachtergrond op de verkiezingen hebben?

Michael Freilich

Mohamed Ridouani

In Vlaanderen is ruim een vierde van de inwoners van buitenlandse herkomst. Dat is een forse stijging in vergelijking met 2000, toen het nog om 10 procent van de inwoners van het Vlaamse Gewest ging. Van die mensen zijn er ongeveer 4 op de 10 afkomstig uit een ander EU-land en 6 op de 10 uit een niet-EU-land. De afgelopen maanden analyseerden we de belangrijkste buitenlandse bevolkingsgroepen, omdat die ontegensprekelijk een impact zullen hebben op de verkiezingen in 2024. Hechte gemeenschappen die lokaal verankerd zijn, kunnen gemeenteraadsverkiezingen bepalen en grote buitenlandse bevolkingsgroepen kunnen wegen op het nationale verkiezingsresultaat.

V

erschillende wetenschappelijke onderzoeken uit het verleden wezen uit dat bevolkingsgroepen met een niet-Europese herkomst gemiddeld linkser stemmen dan de autochtone bevolking. Marokkanen, Turken en Congolezen stemmen vaker op linkse partijen als PVDA, Vooruit en Groen. Politicoloog Fouad Gandoul, die zelf een Marokkaanse achtergrond heeft, legt uit dat het gros van de Marokkaanse gemeenschap rond de armoedegrens leeft en daardoor automatisch stemt op linkse partijen. “Tegenwoordig is dat zelfs vooral PVDA, omdat ze het vertrouwen in de politiek verloren zijn”, klinkt de redenering. Veel meer dan ideologische thema’s, duurzaamheid of klimaat, zullen voor die bevolkingsgroepen de koopkracht, sociale zekerheid en onderwijs belangrijke thema’s worden.

“Partijen die inzetten op kwalitatief onderwijs voor iedereen, kunnen een stem krij-

gen binnen de gemeenschap”, klinkt het bij een lid van de Congolese gemeenschap.

Nationaal Bepaalde groepen van Turkse en Marokkaanse ondernemers zijn stilaan tot de hogere middenklasse gaan behoren en stemmen daardoor op economisch meer rechtse partijen, zoals N-VA en Open Vld. “En mensen uit de Marokkaanse gemeenschap die nog een conservatieve opvoeding gekregen hebben, zullen ook op cd&v stemmen.” Uit onderzoeken van het Vlaams Agentschap Binnenlands Bestuur en van de ULB blijkt dat mensen met een migratieachtergrond na verloop van tijd rechtser stemmen. Aanvankelijk stemt ‘de migrant’ vaak eerder links, maar gaandeweg verschuift zijn stem naar rechts.

© FACEBOOK

Op nationaal niveau hebben mensen met een buitenlandse afkomst vaak weinig voeling met de politiek

Fouad Gandoul

Een partij die bepaalde conservatieve waarden naar voren schuift, zou ook succes kunnen hebben, geeft Gandoul nog mee.

“Qua normen en waarden bevindt de Marokkaanse gemeenschap zich op hetzelfde punt als het christendom in de jaren 1950”, legt hij uit. Pride-optochten, het Evras in het onderwijs, het abortusdebat,... Al die thema’s liggen gevoelig bij een deel van de moslimgemeenschap. Daardoor komen sommige mensen bij cd&v uit, maar een relatief kleine fractie vindt daardoor ook de weg naar het Vlaams Belang.

‘Viva Palestina’ Op nationaal niveau hebben mensen met een buitenlandse afkomst vaak weinig voeling met de politiek. Zo gaf ongeveer een derde van alle Turken in een onderzoek aan zich met geen enkele Belgische politieke partij verwant te voelen. Daardoor zetelen er in verhouding relatief weinig mensen met een buitenlandse herkomst in het parlement. Dat hoeft ook niet, vindt Gandoul. “Er zijn in het verleden te veel alibi-Fatima’s en alibi-Ali’s geweest, bij alle partijen. Als er iemand omwille van zijn kwaliteiten in het parlement komt, of burgemeester of minister wordt: prima. Ik denk dan bijvoorbeeld aan een Mohamed Ridouani, de burgemeester van Leuven. Hij zou een prima parlementslid kunnen zijn.”

Bevolkingsgroepen met een niet-Europese herkomst stemmen gemiddeld linkser dan de autochtone bevolking Buitenlandse conflicten spelen sporadisch een grote rol bij verkiezingen. De oorlog in Oekraïne zal geen groot verkiezingsthema zijn, maar de oorlog in Gaza zal dat wel zijn voor de grote groep mensen met een Arabische of moslimachtergrond. Onderzoek van de Nederlandse krant Trouw wees uit dat voor veel Nederlanders van buitenlandse origine de situatie Israël-Palestina een grote rol speelde.

Daar hoopt ook Dyab Abou Jahjah op, die in Brussel met de lijst ‘Viva Palestina’ zou opkomen. Of het een zoveelste mislukt politiek project wordt, of dat Abou Jahjah met een pro-Palestijns verhaal de moslimstemmen in Brussel kan verleiden, zal moeten blijken.

Komen ze nog stemmen?

Op lokaal niveau ligt dat anders. Zo wordt de Congolese gemeenschap in het Brusselse vooral bediend door Les Engagés en de PS - cliëntelisme zou daar iets mee te maken hebben. De ‘ons-kent-onsstemmen’ komen dan ook vooral op lokaal niveau voor. Het meest frappante voorbeeld daarvan is Fouad Ahidar die na onenigheid uit Vooruit stapte. “Sowieso stemmen de

mensen voor mij”, vertelde de Brusselse politicus van Marokkaanse afkomst toen. “Ze hebben nooit echt voor Vooruit gestemd.”

Het echte ‘etnische stemmen’ zou vooral bij Turkse gemeenschappen voorkomen.

In het Antwerpse werd er de afgelopen jaren dan weer vooral openlijk gestreden voor ‘dé Joodse stem’. Denk aan de voormalige Open Vld-schepen André Gantman, rabbijn Aaron Malinsky, Aron Berger en recent ook Michael Freilich, die van Joods Actueel de overstap maakte naar de N-VA. Een groot deel van de Joodse gemeenschap gaat nu al bewust niet stemmen en heel wat Turken en Marokkanen tonen aanmerkelijk minder interesse in de politiek dan het gemiddelde van de Vlaamse bevolking. Daardoor zou de afschaffing van de opkomstplicht bij de gemeenteraadsverkiezingen weleens grote gevolgen kunnen hebben. Sinds 2019 heeft de meerderheid van de inwoners van de stad Antwerpen een migratieachtergrond. Als die mensen massaal zouden thuisblijven bij de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober, kan dat de resultaten uiteraard sterk beïnvloeden. Een Nederlands onderzoek toonde aan dat de opkomst van mensen met een migratieachtergrond in Amsterdam bij de gemeenteraadsverkiezingen al sinds 1994 in een neerwaartse spiraal zit.

Als allochtonen massaal zouden thuisblijven bij de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober, kan dat de resultaten uiteraard sterk beïnvloeden Het onderzoek van het Vlaams Agentschap Binnenlands Bestuur stelt echter wel dat, hoewel er minder interesse is in de politiek, mensen van Turkse, Marokkaanse, Congolese en Afghaanse herkomst even geneigd zijn als autochtone Belgen om te gaan stemmen bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Gewoonte of gewenning spelen daarbij een grote rol. Wat wel opvallend is: mensen van Roemeense en Poolse herkomst zijn veel minder bereid om te gaan stemmen. Slechts een derde van de mensen van Poolse origine zou gaan stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen.

WANNES NEUKERMANS

14 Geschiedenis

11 januari 2024

LEZERSBRIEVEN

Het beleg van Antwerpen in 1814

p 23 november 1813 viel het Noordelijke Leger onder het bevel van de gewezen Franse maarschalk Bernadotte Friesland binnen. De voorhoede van dat leger werd geleid door de in het vuur van heel wat gevechten geharde veteraan luitenant-generaal Von Bülow en bestond uit Pruisen, Russen, Kozakken en een Brits expeditiekorps.

Omdat de onderbemande Franse garnizoenen nauwelijks weerstand boden, trok dit legerkorps met een rotvaart door Nederland. Een gefrustreerde Napoleon wilde koste wat het kost de geallieerde opmars in de richting van Parijs afremmen en besloot in onze gewesten een laatste weerstandslijn te vormen. De nucleus van die noordelijke afweerstelling was het centraal gelegen Antwerpen. De Scheldestad beschikte niet alleen over een grote citadel, stevige bastions en metersdikke stadsmuren, maar dankzij de recent door Franse genietroepen aangelegde bijkomende verdedigingswerken, was de Scheldestad een goed verdedigbaar bolwerk dat in staat was een langdurig beleg te doorstaan. Bovendien kon men voor artilleriesteun rekenen op het in de haven en op de Schelde afgemeerde vlooteskader én een reeks van kleinere forten en schansen op beide oevers van de rivier. Antwerpen kreeg daarenboven nog als versterking een behoorlijk groot contingent van uit Nederland afkomstige troepen die de vooruitziende keizer al uit Holland had geëvacueerd.

O

BREDA En dat was niets te laat, want op 10 december omstreeks 09.30 uur trokken de Kozakken en Pruisen de vestingstad Breda binnen, die een paar uur eerder door het in paniek geslagen Franse garnizoen was ontruimd. Breda lag op slechts een dagmars afstand van Antwerpen en daarom schakelde Napoleon een versnelling hoger en zond de 6de Divisie van de Jonge Garde en de 2de Cavaleriedivisie van de Keizerlijke Garde naar het noorden om Antwerpen te verdedigen. Terwijl die elite-eenheden zich in beweging zetten, strooide Peter von Colomb, een erg ondernemende Pruisische majoor, roet in het eten. Hij vertrok op 14 december met een kleine 500 ruiters vanuit Breda voor een raid door onze contreien, die de Fransen de daver op het lijf jaagde. Hij nam in Turnhout 20 Franse gendarmes gevangen, dook op voor de muren van Mechelen en Brussel, en plunderde de stadskas in Leuven. Hij was op 20 december net op tijd terug in Breda om de stad mee te helpen verdedigen, want die ochtend hadden de Fransen vanuit Antwerpen de aanval op de stad geopend. De Franse troepen slaagden er niet in Breda te omsingelen en moesten, na drie dagen van onophoudelijke beschietingen en vergeefse aanvallen, baan ruimen, omdat de geallieerden intussen massaal onderweg waren om de stad te ontzetten.

De 6de Divisie van de Jonge Garde - die ondertussen versterking hadden gekregen van 300 jagers van het 2de Regiment Jagers te Paard van de Keizerlijke Garde en van 240 lansiers van het 2de Regiment Lichte Cavalerie, de beroemde ‘Lanciers Rouges’ - formeerde daarop een weerstandslijn die ruwweg geschetst van Wuustwezel over Hoogstraten tot Turnhout liep. Op 11 december 1814 lanceerden de geallieerden hun offensief tegen Antwerpen en werd er in heel de Noorderkempen - en vooral dan in en rond Hoogstraten - verwoed gevochten. De Fransen wisten zich - ondanks hun forse verliezen - in goede orde terug te trekken op Lier en Antwerpen.

FRONTALE AANVAL Maar de geallieerden gunden hen geen respijt en op 13 januari lanceerden zij een frontale aanval op Antwerpen. Er werd zwaar gevoch-

n Het beleg van de citadel van Antwerpen door Franse troepen een kleine 30 jaar later in 1832 © WIKIPEDIA

Antwerpen is in de loop van de geschiedenis herhaaldelijk belegerd geweest. Nu het weer al Napoleon is wat de klok slaat, nemen we u graag even mee terug naar de barre winter van 1813-1814, toen de Scheldestad een sleutelrol speelde in de laatste dagen van het keizerrijk. Terwijl Napoleon alles op alles zette om na de dramatische Ruslandcampagne en de zware verliezen in de Duitse landen zijn leger terug op sterkte te brengen, bedreigden drie gigantische, geallieerde legers vanuit het noorden en het oosten de Franse grenzen.

Vivaldi I en II

ten in Ekeren, Merksem, Wijnegem en Deurne, maar overal trokken de geallieerden aan het kortste eind.

Toen het duidelijk werd dat het geallieerde offensief stokte, gingen de Fransen over tot rigoureuze maatregelen om Antwerpen optimaal in staat van verdediging te brengen. Ze beseften immers dat Von Bülow het niet bij deze ene poging zou laten.

DE NUCLEUS VAN DE NOORDELIJKE AFWEERSTELLING WAS HET CENTRAAL GELEGEN ANTWERPEN De Burgerwacht moest onmiddellijk, wijk per wijk, nagaan welke burgers er niet over voldoende etensvoorraden beschikten om een langdurig beleg te doorstaan en enkele duizenden behoeftige sinjoren werden als gevolg hiervan naar het Waasland verdreven. Dit was overigens niet de enige draconische maatregel die de Fransen namen. Vanaf 14 januari begon men alle gebouwen en aanplantingen die in het schootsveld van de Franse artillerie lagen, te slopen. De huizen aan de Markgravelei, Berchemsesteenweg en Sint-Willebrordsparochie moesten er als eerste aan geloven. Met geweld werden honderden burgers uit hun woningen gedreven. Ze kregen nauwelijks de tijd om wat bezittingen bijeen te rapen, want op een paar uur moesten alle burgers uit de geviseerde wijken verdwenen zijn. Terwijl deze trieste stroom burgervluchtelingen naar de binnenstad trok, begonnen sappeurs en mariniers al aan de sloop. Om de afbraak te bespoedigen, werden tegen valavond zelfs tientallen huizen simpelweg in brand gestoken.

TWEEDE OFFENSIEF In de vroege ochtenduren van 1 februari lanceerden de geallieerden in een felle sneeuwstorm hun tweede offensief. Twee dagen lang werd er opnieuw verschrikkelijk gevochten om Deurne, Borgerhout en Merksem. Tegen valavond op 2 februari waren uiteindelijk de laatste weerstandsnesten opgerold en stonden de Britten op de Sint-Ferdinandsdijk. Enkel het Noordkasteel en de nabijgelegen bolwerken van de stadsomwalling stonden nu nog tussen de geallieerden en de haven. Op diezelfde dag was echter de gewezen Franse minister van Oorlog Carnot in de Scheldestad aangekomen en hij wist de verdediging de volgende dagen zo behendig te leiden dat de geallieerden de aanvallen staakten. De geallieerden zagen al na een paar dagen van bombarderen in dat zij de haven niet zouden kunnen veroveren. Onder Carnot zou de stad het wellicht nog weken, misschien wel maanden kunnen uithouden, en daarom lieten ze slechts een beperkte troepenmacht achter, die moest verhinderen dat Carnot overmoedig zou worden.

Von Bülow en zijn korps trokken verder zuidwaarts en speelden in de volgende weken met verve hun rol tijdens de campagne in Noord-Frankrijk. Op 31 maart capituleerde Parijs. In de steek gelaten en verbitterd deed Napoleon op 6 april troonsafstand. Doordat alle verbindingen met Parijs verbroken waren, was Carnot hiervan evenwel officieel niet op de hoogte gebracht en bleef hij Antwerpen, zoals hem was opgedragen, koppig verdedigen. Op 4 mei trok de Britse voorhoede eindelijk de felomstreden stad binnen. Een anoniem gebleven Antwerpenaar getuigde later: “Den vierden maij in den voormiddag sijn de eerste Engelsche troepen met een schoon veldmuziek binnen onze wallen gekomen ende hebben de Fransche voorpost buijten ende aen de Roode Poort afgelost... Sinds de binnencomste is onze stadt meest een aenhoudende vreugdetoneel geweest, de blydschap is onbeschrijflijk…”

n Jean-Baptiste Jules Bernadotte, door schilder François Gérard

JAN HUIJBRECHTS

Pallieterke, Bart De Wever blijft steevast vasthouden aan zijn redenering dat een stem voor Vlaams Belang een stem is voor Vivaldi II. Onzin natuurlijk, want dan kan je evengoed redeneren dat een stem voor de N-VA zéker een stem voor Vivaldi II is, daar in 2019 de N-VA de grootste partij was, zowel in Vlaanderen als in België, en we dus Vivaldi kregen. En op de vraag of de N-VA op Vlaams niveau een Vlaamse regering zou willen vormen met Vlaams Belang indien ze samen een meerderheid zouden hebben, antwoordt Bart De Wever dat dat “eigenlijk geen relevante vraag” is.

Waarom dat antwoord? Heel simpel. Indien het antwoord neen is, dan wijst hij het eerste programmapunt van de N-VA, nl. een onafhankelijke Vlaamse staat, waar ook Vlaams Belang voor staat, naar de prullenmand. Indien ja, dan weet hij dat geen enkele Franstalige partij met de N-VA zou willen onderhandelen voor de vorming van een federale regering. Bovendien heeft de voorzitter van de PS, Paul Magnette, herhaaldelijk gezegd dat er geen sprake van is om zelfs maar over confederalisme te spreken, met of zonder de N-VA in de volgende federale regering.

Luc Vandeputte, Ledegem

Nieuwe zangeres Pallieterke, We hebben een nieuwe (Vlaamse?) zangeres: Laura TeGaza!

Ronny Vanstraelen, Oudsbergen

China en hacking Pallieterke, Enkele weken geleden werd in de media nogal wat kabaal gemaakt over het feit dat een grootschalige cyberaanval op Europese zonne-installaties een instorting van ons stroomnet kan veroorzaken. Iets wat de Chinezen zeker zouden kunnen, omdat de meeste zonnepanelen uit China komen en almaar vaker aangestuurd worden door omvormers die ook van Chinese makelij zijn, en dus makkelijk kunnen gehackt worden. Indien dit gebeurt, dreigt een black-out die mogelijk dagen kan duren. En nu zijn er heel wat zogenaamde slimme Belgen, inclusief De Lijn, die Chinese elektrische voertuigen (vooral BYD) aanschaffen, vooral vanwege de prijs. Maar ook andere elektrische voertuigen, zogenaamd van Europese of Amerikaanse makelij, hebben heel wat Chinese elektronica aan boord. We mogen er echter van uitgaan dat al die voertuigen net zo makkelijk ook kunnen gehackt of stilgelegd worden, en aldus chaos creëren in het vervoer, die dagen kan duren. Dus, alles in functie van de prijs, niks voor de veiligheid.

Slim is anders, me dunkt.

Carl Kins, Kortrijk

Oproep tot zorgvuldig taalgebruik Pallieterke, In de laatste twee nummers van uw weekblad trekken twee lezers in de brievenrubriek weer alle registers open om jongeren te stigmatiseren die opkomen voor het klimaat. Het zijn huilebalken, aandachthoeren, klimaathysterici en dies meer. Beste mensen toch! Iedereen beseft stilaan dat het met ons klimaat grondig aan het mislopen is. Een oplossing moet komen door een combinatie van innovatie, reglementering en gedragsverandering. Deze combinatie moet

maatschappelijk gedragen worden, en stigmatiseren draagt hier zeker niet toe bij. Jef Vermassen heeft er destijds op gewezen dat één verkeerd woord soms tot een moord kan leiden. Trouwens, tussen de termen woord en moord bestaat slechts één letter verschil. Woordkeuze doet er wel degelijk toe, en schelden zou uit den boze moeten zijn. Wie weet dat beter dan vrederechters: ze doen er alles voor om op een zitting scheldpartijen de pas af te snijden, want anders is een oplossing verder weg dan ooit.

Dries Simoens, Brugge

Ambulanciers aangevallen Pallieterke, Hebben de zogenaamde ‘jongeren’, die op nieuwjaarsnacht ambulanciers hebben aangevallen, er al eens bij stilgestaan dat zij in de toekomst misschien ooit een ambulance nodig gaan hebben als ze zelf iets ergs zijn tegengekomen? Gaan hun vriendjes dan ook die ambulance tegenhouden?

Leo Haest, Herentals

Openbaar vervoer Pallieterke, “Organiseer uw openbaar vervoer zo (slecht) dat we allen de auto nemen.”

Het waren de woorden van John Kenneth Galbraith in zijn boek ‘De Eeuw der onzekerheden’. Galbraith was een van de belangrijkste economen van de 20ste eeuw en adviseur van president J.F. Kennedy en zelfs nog van president F.D. Roosevelt.

Hij overleed op 97-jarige leeftijd in 2006. Met deze woorden gaf hij tips aan de politici om de Amerikaanse auto-industrie te steunen door geen of ongeorganiseerd openbaar vervoer in te stellen. Het werkte, want vrijwel alle Amerikanen hadden een wagen nodig om op hun werk te geraken. In 2018 schreef ‘De Lijn’ een open brief, ‘De Lijn gaat er voor’, met een oproep betreffende ‘mobiele maandag’. Men verwachtte voorstellen en reacties van de reizigers. Zo werd er o.a. gevraagd om de tramlijn vanuit Berchem door te trekken over de N173, de Prins Boudewijnlaan tot aan het Sint-Ritacollege te Kontich en de autobus van Duffel naar Antwerpen in de gemeente Lint even te laten passeren aan het station Kontich-Lint. Het antwoord toen was dat De Lijn zijn klanten niet graag afstond aan de NMBS! Ook een nieuwe tramlijn over de N1 tussen Mortsel en Kontich zat in dit voorstel. Deze voorstellen werden door de mobiliteitsdeskundige als zeer positief ervaren.

Dat is intussen meer dan 20 jaar geleden en zonder gevolg. Om ons betoog kracht bij te zetten vroegen we ons af wat men doet met studies en studiereizen. Een voorbeeld: in de stad Wenen rijdt stipt om de drie minuten een metro. Er is steeds plaats voor iedereen en zelden moet iemand rechtstaan. Bij De Lijn was het antwoord dat je betaalt om vervoerd te worden, niet om te zitten. We zouden vandaag opnieuw beginnen geloven dat men bij ons de principes van Galbraith wil toepassen. Op den duur gaan wij vanuit de Zuidrand niet meer naar de koekenstad, hoe graag we dat ook zouden doen.

Paul Janssens, Lint

Een lezersbrief insturen?

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

PAL voor Vlaanderen

11 januari 2024

15

De uitdagingen van 9 juni

Zal N-VA de stap zetten om samen met Vlaams Belang de coalitie te vormen in een Vlaamse regering?

Vandaag is het blijkbaar de vraag van de eeuw. Elk N-VA-kopstuk dat geïnterviewd wordt, krijgt de vraag tot vervelens toe voorgeschoteld. Persoonlijk ben ik sceptisch. En wat de N-VA ook beslist, het zal altijd negatief uitdraaien voor de partij.

Zoals onze goedingelichte lezers weten, gaan we op 9 juni naar de stembus voor een nieuw Vlaams Parlement en een nieuwe Kamer. En we kiezen ook voor Europa, maar dat is in dit verhaal totaal onbelangrijk. Vier maanden later moeten we opnieuw naar het stemhokje, maar dan voor de gemeenteraden.

Wat meteen betekent dat niet alleen de uitslag van de verkiezingen van 9 juni, maar ook de daaropvolgende onderhandelingen voor een nieuwe regering, een invloed zullen hebben op de gemeenteraadsverkiezingen. Ik ben sceptisch, omdat ik veeleer denk dat het probleem zich niet zal stellen. Ik hoor euforische geruchten bij mijn Vlaamse vrienden - nu moet het gebeuren! - maar dan is het goed om even de realiteit te bekijken.

Peilingen Allereerst is elke prognose gebaseerd op peilingen. Als er één zekerheid is, dan wel de onbetrouwbaarheid van peilingen.

Kijk naar de jongste verkiezingen in Nederland, ook daar zaten de peilingen er nog niet een klein beetje naast. Maar laten we daar even abstractie van maken en ons baseren op de aller-, allerbeste peiling voor de V-partijen: samen halen die 2 partijen 62 zetels op 124. Dat is geen meerderheid en maakt een regering met enkel VB en N-VA rekenkundig onmogelijk. Probleem opgelost voor de N-VA en die partij zal een regering vormen met Open Vld, cd&v en Vooruit. Niet ideaal, maar het enige alternatief. Het probleem stelt zich evenmin bij een meerderheid van 63 of 64 zetels. Ook daar zal de argumentatie zijn dat de meerderheid te nipt is. Pas wanneer de V-partijen samen minstens 65 zetels halen, dan pas zal de N-VA een keuze moeten (en kunnen) maken.

Verscheurend Die keuze zal intern verscheurend zijn. Nu al hebben enkele N-VA-vooraanstaanden te kennen gegeven hun lidkaart terug te sturen op het ogenblik dat hun partij samen met Vlaams Belang een regering zou vormen. Bij de tegenstanders: Geert Bourgeois en Jan Peumans, beiden weliswaar op het einde van hun politieke loopbaan, maar binnen de partij nog steeds invloedrijk. Wetenschappelijk onderzoek aan UGent, enkele jaren geleden, heeft uitgemaakt dat zo’n 80 procent van de N-VA-leden voorstander is voor samenwerking met Vlaams Belang. Maar dat betekent wellicht ook dat een 20 procent er tegenstander van is. De N-VA telt (afgerond) zo’n 40.000 leden.

Als daar 20 procent van de leden in opstand komt, dan gaat dat toch over zo’n 8.000 boze leden. En niet onbelangrijk: tot die mensen die tegen een samenwerking zijn met VB, behoort ook de voorzitter, Bart De Wever, gesteund daarin door toch wel een meerderheid van zijn topkaders.

Besluit: als er in de nasleep van 9 juni een regering gevormd wordt met N-VA en VB, zullen er bij de N-VA grote interne spanningen komen. Dat zal zeker een nefaste invloed hebben - voor de N-VA - op de gemeenteraadsverkiezingen in oktober.

V-meerderheid Tweede mogelijkheid: er is weliswaar een meerderheid van 65 zetels voor de V-partijen, maar N-VA gaat niet in zee met VB en kiest voor de voortzetting van de huidige coalitie (met Open Vld en cd&v) aangevuld met Vooruit. De eerste contacten

tussen N-VA en Vooruit waren daarbij al gelegd, maar de heisa rond Conner Rousseau heeft dat allemaal tenietgedaan. Rousseau was door Bart De Wever al een beetje mee in het verhaal van confederalisme getrokken. Laatstgenoemde hoopt op federaal vlak op een grote staatshervorming met confederalisme als uitgangspunt en daarbij zal hij de steun van alle andere Vlaamse partijen nodig hebben. Ook van Vooruit. Het is daarom goed om te weten dat het ontslag van Conner Rousseau als voorzitter er uiteindelijk gekomen is onder druk van de PS, de Franstalige socialisten. Als N-VA Vlaams Belang afwijst als coalitiepartner is dat opnieuw een verscheurende keuze. Ook die keuze zal onrust veroorzaken bij de basis van de N-VA. Want die partij negeert dan wederom ‘het signaal van de kiezer’. Dat zou wel eens enkele maanden later gevolgen kunnen hebben bij de gemeenteraadsverkiezingen wanneer een pak boze N-VA-stemmers in het stemhokje hun stemgedrag zullen aanpassen.

Uitdaging Op 10 juni beginnen, bij wijze van spreken, de onderhandelingen voor een nieuwe Vlaamse regering en een nieuwe federale regering. Op hetzelfde moment start voor alle partijen ook de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Het worden dus drukke dagen voor Bart De Wever: onderhandelen voor een Vlaamse regering én onderhandelen met een verkenner-ontmijner-informateur op federaal niveau én ook nog eens het burgemeesterschap van Antwerpen verdedigen.

En ook nog eens zijn partij bijeenhouden… ‘Chapeau’, zeggen ze in Antwerpen. Daarbij is er nog een belangrijke factor: de verschillende peilingen geven een eenduidige tendens waarbij de N-VA op verlies staat. Voorlopig bedraagt dat verlies zo’n 3,5 procent. Maar vergeet niet dat de N-VA in 2019 ook al zo’n 7 procent achteruitging ten opzichte van de verkiezingen van 2014. En persoonlijk denk ik dat de achteruitgang van N-VA in juni meer zal zijn dat 3,5 procent. Maar hoe dan ook, vanuit een verliezende positie is het nooit ideaal om als partij naar eender welke onderhandeling te trekken.

Besluit Twee vragen zijn cruciaal op 9 juni, want het antwoord op die vragen zal de toekomst van de N-VA bepalen: is er een zetelmeerderheid van minimum 65 zetels voor de V-partijen? Dat aantal bepaalt of de N-VA een verscheurende keuze moet maken of niet. En: hoeveel procent zal de N-VA verliezen en hoe zal de voorzitter daarmee omgaan? Tot op heden is de positie van de voorzitter onaantastbaar, maar kan hij die positie handhaven op 10 juni? En zo niet, wie staat er dan klaar om hem op te volgen? Wat dan met de gemeenteraadsverkiezingen die enkele maanden later volgen? Het zou niet slecht zijn dat de partijtop zich op de verschillende scenario’s voorbereidt. Het is dubbel: als signaal voor de buitenwereld zou het fantastisch zijn, mochten de Vlaams-nationalisten een meerderheid behalen in het Vlaams Parlement, maar tegelijkertijd zou het de ondergang kunnen betekenen van N-VA. En met een verzwakt N-VA zal het extra moeilijk worden om op federaal vlak een grote staatshervorming te realiseren. En een grote staatshervorming, dat is wat ons land hard en dringend nodig heeft.

KARL VAN CAMP

1499

A B C D E F G H I J K L

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

VVB organiseert jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in Antwerpen De Vlaamse Volksbeweging (VVB) organiseert haar jaarlijkse nieuwjaarsreceptie dit jaar in Antwerpen, nadat vorig jaar Gent die eer te beurt was gevallen. De receptie vindt plaats op zaterdag 20 januari in het Provinciehuis. De gastspreker van dienst is voormalig diplomaat Axel Buyse.

Nadat eind november een wissel van de macht plaatsvond aan de top van de VVB, trapt de Vlaamsgezinde vzw op 20 januari een nieuw werkingsjaar op gang.

Kersvers VVB-voorzitter Michael Discart (37), die eind november de fakkel overnam van Hugo Maes, gaf eerder al aan dat hij de nieuwjaarsreceptie wil aangrijpen om een nieuwe start te nemen. Samen met de nieuwe directeur, Nick Peeters (27), stelde hij de voorbije maanden alles in het werk om de interne rust te laten terugkeren na een woelige periode.

De voornaamste beleidsprioriteit voor het nieuwe werkingsjaar zal erin bestaan om opnieuw meer mensen te mobiliseren voor Vlaamse onafhankelijkheid, iets wat de VVB volgens Discart de afgelopen jaren te weinig heeft gedaan. Hij hoopt ook de banden met de leden die de VVB de afgelopen jaren de rug hebben toegekeerd, te herstellen.

Blik achter de schermen Het Provinciehuis is vanaf 9.30 uur toegankelijk voor leden en sympathisanten van de VVB. Zij kunnen bij hun aankomst genieten van een kopje koffie of thee. Johan De Wit, gastheer en voorzitter van de Antwerpse afdeling van de VVB, verzorgt om 10.00 uur het welkomstwoord.

Daarna is het de beurt aan gastspreker Axel Buyse, voormalig diplomaat en gedurende 19 jaar buitenlandjournalist voor De Standaard. Van januari 2019 tot mei 2022 was Buyse de hoogste diplomatieke vertegenwoordiger van Vlaanderen bij de Europese Unie. Als bevoorrechte getuige zal hij de aanwezigen op de nieuwjaarsreceptie een blik achter de schermen van het politieke en diplomatieke steekspel op het allerhoogste niveau geven.

Na de daaropvolgende nieuwjaarstoespraak van nationaal voorzitter Michael Discart, krijgen de aanwezigen de kans om uitgebreid na te praten op een gratis receptie met een broodje en een drankje.

Wie zich wil inschrijven voor de nieuwjaarsreceptie, kan dat doen via de website van de VVB (https://www.vvb.vlaanderen/).

ANTON SCHELFAUT

HORIZONTAAL A. Gemuggezift B. Giftige slang - Door een vulkaan uitgeworpen stof - Gymtoestel C. Neon - Een weinig - Balletkleding D. Dier met een grote bult op de rug E. Veerkracht F. Aaneenhechting van twee stukken - Hoofdkantoor G. Gaat vastberaden en met grote stappen ergens op af - Dierenproduct H. Internetlandcode voor Finland - Schelpdieren I. Bescheiden J. Niet-gouvernementale organisatie - Journalistieke primeur - Onder andere K. Roentgenium - Met optimistische verwachtingen L. Auto met vier portieren - Snuffelt

OPLOSSING 1498

VERTICAAL 1.

Waarde van een winkel of zaak inclusief klantenbestand 2. Groot verlies 3. Tegen de waarde van - Paradijselijke plaats - Plek 4. Stad in het noordoosten van Frankrijk Belangrijk persoon - Bevel 5. Gilletje - Verenigde Staten 6. Naam die de Volkswagen Group hanteert voor meeste dieselmotoren - Arkbewoner 7. Gebalk - Zonder aandacht 8. Gebakken vloersteen - Bedtextiel 9. Niet meer in de mode - Eindeloze dorre vlakte 10. Harde delfstoffen - Voegwoord - Afkorting van een voormalige Vlaams-nationalistische partij 11. Mannelijk huisdier - Door het genoemde 12. Keurmerk - Opbergzakjes - Zangstem

1498

1

2

3

4

5

6

7

8

A

T

R

E

K

P

L

E

I

B

A A

R

A A

P

C

D A V

D

E

D A M

E

J

R O

F

P

G

O

E

I

H

G A G

I

A N

I

T

E

R

P O

S

L

O

D B O W I Y

E

M

H E

L

S

I

A O

E

R

E

I

N

S

I

G N

S

N

I

K

K

E

A

T

Y

E

L

N A

9 10 11 12

A D

J

C

A

B

R

I

K

A

L

I

A

S

L

R

E

S

T

A O

E

N D E

I

P

T

T

A M A

S

T

I

N

E

E

S M E

N

S

G U A D

E

I

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

11 januari 2024

X van de week!

Over de liberale medemensen kan je veel zeggen. Dat ze niet goed weten wat ze willen, bijvoorbeeld. Dat ze deelnemen belangrijker vinden dan winnen. Dat ze van mening zijn dat echte liberalen uit een liberale balzak komen. En dat ze voor een handvol euro’s ieder principe dat ze hebben, willen verkopen aan de hoogstbiedende. Maar niet dat ze hun essentie uit het oog verliezen: wie rijk is, kan altijd een beetje meer krijgen..

Hoeveel word je als hardwerkende, slechtbetaalde Vlaming beter van de jobbonus, de grote trofee van Open Vld in de Vlaamse regering? Wel, als u 7 à 8 jaar flink uw best doet, kan dat zo’n 5.000 euro opleveren. Dat is ongeveer hetzelfde bedrag dat aan champagneflessen opging in het liberale hoofdkwartier toen ze deze maatregel door het parlement gejaagd kregen. Niemand zou ooit nog kunnen beweren dat Open Vld een asociale partij was die alleen de rijksten onder ons wil bedienen. “In budgettair moeilijke tijden toch moedige keuzes maken voor mensen die willen werken”, klopte - toen nog trotse - voorzitter Egbert Lachaert zich op de borst. En er kwamen nog dappere beslissingen in moeilijke tijden. Bijvoorbeeld dat je ook 5.000 euro kon verdienen op 1 minuut. Niet door hard werken en krap bij kas te zitten, maar door net stevig in de slappe was te zitten, geen klop uit te voeren, maar wel bereid te zijn de nodige overheidssteun te incasseren. Een plan dat ze bij Open Vld

nog veel straffer vonden dan dat van de jobbonus. En zo geschiedde. Bij de jongste begrotingscontrole sleepten ze een cadeautje van 5.000 euro uit de brand voor de mensen die 39.999 euro konden neertellen voor een nieuwe wagen. Weliswaar elektrisch. Het klimaat nietwaar? En alweer knalden de champagnekurken.

Tesla, Tisda!

Het inspireerde de jongens en meisjes bij Tesla alvast om ook een duit in het zakje te doen. Zij verlaagden de prijs van hun budgetwagen - kostprijs 47.970 euro - naar een democratische 39.990 euro en adverteerden meteen dat noodlijdende burgers die dringend een nieuwe elektrische wagen nodig hebben, bij hen terecht kunnen en vervolgens nog eens 5.000 euro van minister Peeters cadeau zouden krijgen. Zoveel gulheid van de Vlaamse overheid konden ze echt niet laten liggen in hun marketingplan.

Bovendien hadden ze jarenlang ver boven de prijs verkocht. Daar kon wat van af. En u raadt het: alweer knalden de champagnekurken. Korting genoeg om een hele Knokse straat van drank en liflafjes te voorzien. En dan te bedenken dat er nog steeds mensen zijn die een Dacia kopen. “Waarom eigenlijk,” vragen ze zich af bij de Open Vld, “zijn die mensen dan tegen het klimaat?” Dan kunnen ze beter De Lijn nemen. Of toch niet.

Liberalisme is een wondere wereld.

CHARLES MICHEL EN CONNER ROUSSEAU: HET COMEBACK-INTERVIEW

“Ik heb zattemansklap verkocht, maar die kerel klinkt hier alsof hij constant bezopen is”

Het is zover: 2024. Het jaar dat de politiek nog eens bij u langskomt voor een niet-bindend advies over hoe het land geleid moet worden. En dat zal u geweten hebben. Alle partijen staan klaar om u het hof te maken met beloftes van een lang en gelukkig leven. En zoals dat gaat bij verkiezingen, duiken er ook wat oude bekenden op die ervan overtuigd zijn dat de wereld niet zonder hen kan.

Mieke Vogels, Willy Claes, Jan Peumans,… Maar ook Charles Michel en Conner Rousseau. Wij spraken met die laatste twee. “Je moet Charles eens ‘he’s back bitches’ laten zeggen. Dat is geestig.”

Tot spijt van wie het benijdt, de grote C’s van de Belgische politiek zijn terug. Charles was opgehouden in het Europese presidentschap, maar kiest toch opnieuw voor democratische verkiezingen. Conner had het even druk met een bezoek aan de Dossin-kazerne en een therapietje om niet langer seksistische en racistische praat te verkopen bij het nuttigen van een pilsje. Maar beiden zijn formeel: het land kan op hen rekenen.

Proficiat met je Vlaamse overtuiging!

Maar ben je al lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds?

Splits zelf de sociale zekerheid!

Word lid van het VNZ.

Heren, welkom terug in de Belgische arena. Bent u vertrouwd met elkaars parcours?

CHARLES: “Iek ben natuurlijk steeds op de hookte gebleven van wat er gebeurde in de België en wat er gebeurd ies met meneer Rousseau. Iek moet eerlijk zeggen: ’t was voor mij een choque om de verklaringen van Conner te oren. Als zelfs de socialist racisme doet in het plein publiek, straalt dat tok negatiev af op de Vlaams kolonie. Deelstaat! Iek bedoel natuurlijk deelstaat. Iek hoop dat ’t zik niet repeteert.”

CONNER: “Amai, ik mag wel eens wat zattemansklap verkocht hebben. Maar die kerel klinkt hier alsof hij constant bezopen is. Uiteraard ken ik Charles. Ik ken hem vooral van dat incident in Turkije, waar hij die arme mevrouw Von der Leyen geen stoel gunde.

Een schande voor het land. Ik was echt beschaamd om Belg te zijn.”

CHARLES: (zucht diep, dan boos) “Maar iek heb tenminste niet gezekt aan de Erdogan dat ze goed ies in de - comment dire… - orale dienstverlening, zoals u bij de politie deed.”

CONNER: “Omdat je het niet weet. Als jij dat probeert bij Ursula, zijt ge hem kwijt.”

Heren alstublieft! U heeft beiden slecht gescoord bij de vrouwelijke bevolking.

Vreest u dat dit gevolgen gaat hebben bij de stembusgang?

CHARLES: “Iek heb mij daar al vele maal voor geëkcuseerd. Iedereen zal bekrijp dat op dat hoge niveau er snel een diplomatieke rel kan gebeur. Iek ben zeker niet onvriendelijk tegen de vrouw. De Belgische vrouw weet dat. Ik eb er thuis zelf één. Dat kan meneer Rousseau niet zeggen.”

CONNER: “Hier zie! Homofobie. Hoeveel moet ik er leveren man? Per kilo? Per stuk? Gij en ik nu naar het Hemelrijk om het eerst tien tongen draaien. We gaan eens zien van wie de vrouwkes houden, mister Potato Head!”

Meneer Rousseau, kan u bij de vraag blijven?

Ontdek meer voordelen op vnz.be of bel 015 28 90 90 VNZ zorgt voor het verschil

CONNER: “Pardon, maar die kerel provoceert voortdurend. Ik heb mij daar ook al vaak voor geëxcuseerd. Maar laat ons eerlijk zijn: eigenlijk hebben de meisjes dat wel graag.

‘Iek’ maak mij ook geen enkele zorg. Freya en ons Melissa - ook grietjes, hé - hebben meer-

maals gezegd dat ze het volste vertrouwen in mij hebben. Daar kan mister Europe nog een puntje aan zuigen!”

CHARLES: “Mais enfin! Alweer dat zuigen!

Iek eb assez!”

Heren, hou het tof. Een veelgehoorde kritiek is dat u beiden wil terugkomen om de macht in uw partij te heroveren en de huidige voorzitters aan de kant te schuiven. U zou vooral voor uzelf rijden.

Niet voor uw partij, niet voor de kiezer.

CHARLES: “Iek rijd niet voor mezelf. Iek eb een chauffeur die rijdt voor mij.”

CONNER: “Haha. Hij heeft het weer niet gesnapt. Ga daarmee naar de oorlog. Nee, ik ben teruggekomen om het over de zaken te hebben die de mensen bezighouden. Het is lang genoeg over mij gegaan. Pas op, ik kan lang en goed over mezelf vertellen.

Mais enfin!

Alweer dat zuigen!

Iek eb assez!”

Conner kan zingen als een konijn, dansen als een wervelwind, een pintje verzetten, uit de kast komen. Maar dat kan je niet op een boterham smeren, hé! Ik denk dat iedereen wel weet wie de echte voorzitter is van Vooruit, zelfs al zit Melissa op mijn stoel. Als ze braaf is, mag ze eens op mijn schoot komen zitten (vette knipoog).”

CHARLES: “Assez, iek blijv ier keen moment meer zit.”

CONNER: “Dat had je dus tegen Erdogan moeten zeggen. Loser!”