't Pallieterke van 18 januari 2024

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

“Wij zijn vóór vrijheid ”

INTERVIEW

ORTWIN DEPOORTERE KAMERLID (VB)

8-9

DE WEVERS ZAKENKABINET

VOORUIT STUURLOOS

NIEUWJAARSRECEPTIES EN HUN BELOFTES 2

2

MACRONS LAATSTE SPARTELINGEN

GROEN BELIJDT BELGICISME

3 5

De periode van de politieke nieuwjaarsrecepties is aangebroken.

Naast het obligate glaasje cava of fruitsap, gaat zo’n receptie in een verkiezingsjaar vrijwel altijd gepaard met een belofte waarvan politieke commentatoren onmiddellijk denken of die wel haalbaar is. In sommige landen worden politieke verkiezingsprogramma’s doorgerekend door een officiële overheidsinstantie. In ons land heeft het Federaal Planbureau ook die ambitie, al stellen er zich een aantal problemen.

Tijdens verkiezingscampagnes verschijnen er plots talloze luchtkastelen: voorstellen en ambities die veel geld kosten en waarvan de financiering onduidelijk is. Iedere partij maakt zich schuldig aan dergelijke loze beloftes. En ze komen ermee weg, want in ons land is er nog steeds geen sprake van een ernstige doorrekening van de verkiezingsprogramma’s.

Mager beestje In 2019 berekende het Federaal Planbureau voor het eerst de impact van meer dan 300 voorgestelde maatregelen. Volledige programma’s doorrekenen, dat kan - of beter: dat mag - het Planbureau niet. Partijen mochten toen namelijk zélf bepalen welke maatregelen ze voorlegden voor doorrekening. Als de cijfers dan tegenvielen, moch-

ten ze die ook terugtrekken, zonder dat de becijfering ooit gepubliceerd zou worden.

Zo was het niet mogelijk om de programma’s van de verschillende partijen met elkaar te vergelijken.

Ook voor de verkiezingen van 2024 zijn onze politieke partijen verplicht om iets in te dienen. Inderdaad: ‘iets’. Want het Planbureau heeft acht thema’s gedefinieerd, waarvoor elke partij minstens één maatregel moet indienen. Bij wijze van spreken kunnen partijen dus acht onbeduidende voorstelletjes indienen bij het Planbureau, terwijl de rest van hun programma ondoorgrond blijft.

Weinig animo De vrees is dat verschillende partijen dat gaan doen. Met reden, want wegens een gebrek aan middelen en gebonden aan

wetgeving, kan het Planbureau niet elk verkiezingsvoorstel doorrekenen. Zo is Vlaams Belang sceptisch over de werkwijze van de federale instelling. De Vlaams-nationalisten wijzen erop dat het Planbureau geen regionale effecten berekent. “Bovendien weigert het voorstellen door te rekenen die zij als ‘niet realistisch’ bestempelen.” De afschaffing van de monarchie, de afschaffing van de Senaat of bijvoorbeeld een migratiestop kunnen daardoor niet berekend worden. N-VA twijfelt om diezelfde reden of het volwaardig zal deelnemen aan die doorrekening. De budgettaire impact van confederalisme of van een Australisch migratiemodel kan niet berekend worden, oordeelt het Planbureau. Andere partijen zijn relatief positief, al klinkt er ook kritiek op de gebrekkige berekening van de langetermijneffecten van bepaalde maatregelen.

De doorrekening van politieke programma’s blijft daardoor te vrijblijvend. Het is nu wellicht te laat om de wet op de doorrekening nog aan te passen, opdat partijen een volledig programma zouden moeten voorleggen. Het Planbureau heeft nu ook niet de middelen ter beschikking om serieuze voorstellen, waarin bijvoorbeeld de staatsstructuur verandert, te berekenen.

WANNES NEUKERMANS

KRISTIEN VAN VAERENBERGH

KAMERLID (N-VA)

DEBAT OVER BELGIË EN PAL ACADEMIE

OPINIE 2-3 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEWS 8-9 & 12 / BUITENLAND 10-11 / DOSSIER 13 80ste jaargang • nummer 3 • donderdag 18 januari 2024

12 € 4,25

13& 15

“Het Brusselse gerecht werkt niet” niet”

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

18 januari 2024

“Geen federale regering meer die niet in het noorden wordt gesteund”

Zonder Conner Rousseau is Vooruit stuurloos

Ik heb in de pers veel pogingen gelezen om te doorgronden wat De Wever bedoelt met een ‘zakenkabinet’, waarbij meteen veel argumenten naar boven kwamen waarom dat niet zou lukken. Die argumenten zijn zeker niet allemaal ongegrond. Het idee om vóór alles de begroting aan te pakken, lijkt op het eerste gezicht wel zinnig, maar alleen als je vergeet dat de verdeling van inkomsten en uitgaven beleidskeuzes inhouden, die zeer politiek zijn. En wat met een confederale staatshervorming? In een regering stappen zonder voorafgaande toezeggingen daarover, lijkt me een recept voor mislukking.

Ik vermoed dat De Wever een kabinet bedoelt zonder volwaardig regeerakkoord, dat de lopende zaken behandelt, terwijl het werkt aan grote hervormingen. Het voornaamste verschil met de twee vorige, lang aanslepende regeringsonderhandelingen, zou dan zijn dat de lopende zaken niet door de oude regering, maar door een nieuw mini-kabinet zouden worden waargenomen. De Wever zal dat zakenkabinet niet krijgen, maar het laat hem wel toe zich van goede wil te tonen bij vastlopende regeringsonderhandelingen.

© PHOTONEWS

2

Een ‘zakenkabinet’: het klinkt goed, maar wat is het? De Wever lanceerde het idee op het nieuwjaarsfeest van zijn partij.

Hij kondigde aan dat hij bereid is premier te worden van “een kleine ploeg, die vooral de begroting moet aanpakken”. Hij voegde eraan toe: “Daarnaast moet er ook worden gewerkt aan enkele grote hervormingen, zowel institutioneel, richting het confederalisme, als socio-economisch.”

De stok achter de deur Voor mij was dat niet de belangrijkste passage uit zijn nieuwjaarstoespraak. Die kwam er toen De Wever zei dat hij van cd&v en Open Vld eist dat ze niet meer federaal zullen meeregeren zonder Vlaamse meerderheid, zoals nu het geval is. Hij vermeldde het Vlaams Belang niet, maar toen de VRT een vraag stelde over een mogelijke Vlaamse regering van VB en N-VA, antwoordde De Wever “dat dit niet zijn ambitie is”, maar koppelde er dan de voorwaarde aan “dat de Vlaamse partijen de democratie respecteren en geen federale regering meer vormen die in het noorden niet wordt gesteund”.

Dat is de bewuste, strategische ambiguïteit waarover ik twee maanden geleden geschreven heb: de niet-uitgesproken, maar ook niet-uitgesloten dreiging de Rubicon over te steken met het Vlaams Belang als Vivaldi II opnieuw de Vlaamse meerderheid negeert. Ik weet dat het VB graag al de dag na de verkiezingen in een Vlaamse regering wil stappen, maar dat is geen realistische piste. Dat De Wever de mogelijkheid niet meer uitsluit, is al een belangrijke strategische verschuiving in vergelijking met 2019, toen de N-VA veel te happig in een Vlaamse regering stapte, om daarna federaal te worden uitgesloten.

JURGEN CEDER

EDITORIAAL

TOOGPRAAT

De Vlaamse socialisten proberen zich bij afwezigheid van goudhaantje Conner Rousseau in de verkiezingscampagne te wringen. Dat gaat zeer moeilijk. Vooruit wil weer wat meer naar links opschuiven en daarbij ziet het ernaar uit dat de flaters zich zullen opstapelen.

We zouden het hier kunnen hebben over de voorzichtige pogingen van Vooruit-kopstukken als Freya Van den Bossche om de publieke opinie voor te bereiden op een terugkeer van verloren zoon Conner Rousseau. Hij stapte afgelopen herfst op als voorzitter van de Vlaamse socialisten nadat hij in een storm was terechtgekomen wegens racistische uitspraken over de Roma. Indertijd hadden de rode verkozenen veel moeite om de houding van Rousseau te veroordelen en nu blijkt dat ze hem snel opnieuw in de armen willen sluiten.

Concreet is hij nog altijd kandidaat voor het Vooruit-lijsttrekkerschap van Oost-Vlaanderen. Wellicht voor het Vlaams Parlement of misschien voor de Kamer. Is dat een soort wanhoopsdaad? Want een Rousseau die deel uitmaakt van de verkiezingscampagne, kan bij Vooruit wel een verschil maken. Meer nog, de Oost-Vlaming moet vermijden dat de partij de komende 140 dagen een stuurloos schip wordt.

Gennez volhardt in de boosheid

www.pal.be

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland Abonnement buitenland: 3 maanden: 52 euro Tarieven afhankelijk van de 6 maanden: 104 euro bestemming. Alle inlichtingen 1 jaar: 208 euro op de kantoren.

Steunabo 1 jaar: 300 euro Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Jurgen Ceder, Stijn Derudder (eindredacteur), Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

Melissa Depraetere en Caroline Gennez

Van dat laatste hebben we recent een zeer pijnlijk staaltje gekregen.

Het gaat over het Knack-interview van minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez.

Daarin tackelt ze met twee voeten vooruit oosterbuur en belangrijkste handelspartner Duitsland. Berlijn zou in het conflict tussen Israël en Hamas in Gaza te veel de kant van de regering-Nethanyahu kiezen. En er werd een obligate link gelegd met de Holocaust. Niet alleen een anti-Duitse, maar ook en vooral een anti-Joodse houding waarmee men bij de socialisten gemakkelijk wegraakt. Gelukkig waren er op sociale media enkele personen die even de link legden met de collaboratieperiode, waaraan een socialistische voorman als Hendrik De Man zich aardig heeft verbrand.

Concreet is Rousseau nog altijd kandidaat voor het Vooruit-lijsttrekkerschap van Oost-Vlaanderen Maar in alle ernst: met haar weinig kritische pro-Gaza- en virulente anti-Israëlhouding volhardt Gennez in de boosheid. Ze profileert zich van bij het begin van het con-

flict op een manier die veel ergernis oproept. Wellicht ook binnen de eigen partij. Voor veel Vooruit-kiezers is het conflict in het Midden-Oosten een ver-van-mijn-bedshow en dus wil men er liever over zwijgen. Dat zou ook het ordewoord zijn geweest van een Conner Rousseau, die als voorzitter over het nodige gezag beschikte.

Met haar weinig kritische pro-Gaza- en virulente anti-Israëlhouding volhardt Gennez in de boosheid Wat Gennez eigenlijk wil doen, is proberen stemmen weg te kapen van andere linkse partijen die evenzeer garen proberen te spinnen bij de oorlog in Gaza. Dan gaat het over Groen en PVDA/PTB. Alleen is de vraag of het veel zin heeft om daar energie in te steken. De allochtone stem is voor Vooruit, ondanks een aantal bekende figuren van die origine, steeds minder aantrekkelijk. Conner Rousseau had als voorzitter voor een andere piste gekozen en dat was het terugwinnen van stemmen bij de vroegere rode achterban van gepensioneerden, ambtenaren en werkenden met een wat lager inkomen.

Straks de populistische Hedebouw achterna Daarbij wordt op economisch vlak regelmatig de populistische trom geroerd. Het is bij de socialisten altijd hetzelfde betoog dat terugkomt. Ze hebben ten tijde van de oplopende inflatie de koopkracht beschermd, omdat de automatische indexering behouden bleef. Dat klopt, maar eigenlijk is er niemand geweest die die automatische loonindexering in vraag heeft gesteld of bedreigd heeft, en al zeker niet ten tijde van de corona- en energiecrises. Het klopt dat de Vivaldi-regering de geldbeugel heeft opengetrokken om de schokken van die crises nog eens extra op te vangen, maar ook dat is niet de exclusieve verdienste van de socialisten of Vooruit. Daarover bestond er binnen de regering een consensus.

Wat dat sociaaleconomisch populistische discours betreft, is de verleiding groot om daarmee verder te gaan. Zonder enige schaamte stelde huidige voorzitter

Melissa Depraetere dat haar partij bij monde van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke op de rem ging staan bij de herbenoeming van Pierre Wunsch, de gouverneur van de Nationale Bank. Eerst moest er een akkoord zijn over de ereloonsupplementen van artsen en tandartsen. Een allesbehalve verheffend spektakel dat door Melissa Depraetere dus verdedigd werd.

Het is nu wellicht wachten op het moment dat Vooruit de communisten van PVDA/PTB achternaholt om te pleiten voor een rijkentaks/ vermogenskadaster/vermogensbelasting/taks op multinationals, waarbij de feiten er weinig toe doen. Deze week nog moest PVDA-voorzitter Raoul Hedebouw zich in honderd bochten wringen nadat hij verkeerdelijk had beweerd dat warenhuisketen Colruyt amper belastingen betaalt, terwijl het bedrijf aan het normale tarief van 25 procent van de vennootschapsbelasting wordt getaxeerd en vorig jaar meer dan 60 miljoen euro moest ophoesten. De verleiding om de PVDA in populistische praat naar de kroon te steken, is groot. Voor een Conner Rousseau had het weinig zin om de pijlen op de neocommunisten te richten, hij zocht het electoraat bij de naar rechts opgeschoven kiezers.

Geen kandidaat-premier voorhanden Laatste factor die maakt dat de afwezigheid van Conner Rousseau Vooruit zuur zou kunnen opbreken: de partij heeft geen kandidaat-premier. En daar draait het vaak om in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen. Zelfs N-VA-voorzitter Bart De Wever zegt geïnteresseerd te zijn in de Wetstraat 16, zij het niet van harte. Hij hoopt in Vlaanderen op een tweestrijd met Alexander De Croo (Open Vld) en kan zich zo ook afzetten tegen PS-voorzitter Paul Magnette.

De verleiding om de PVDA in populistische praat naar de kroon te steken, is groot De Vlaamse socialisten dreigen (net als cd&v) fijngemalen te worden tussen die grote namen. In 2007 probeerde Johan Vande Lanotte (destijds sp.a) zich tussen Yves Leterme (CD&V) en Guy Verhofstadt (Open Vld) te wringen. Het leidde tot een pijnlijke verkiezingsnederlaag.

Column

© PHOTONEWS

18 januari 2024

3

Gabriel Attal en Emmanuel Macron

Macron en de dood van het centrisme Emmanuel Macron mag dan wel de president zijn, het is Marine Le Pen die steeds meer de politiek van Frankrijk domineert. Met een reeks opvallende wissels in het kabinet, waaronder een vervanging van de premier, hoopt Macron alsnog te vermijden dat het Rassemblement National (RN) zijn partij vernedert bij de Europese verkiezingen van juni. Dat gaat hem niet meer lukken.

De resultaten van de Poolse verkiezingen in oktober werden door de links-liberale orde op gejuich ontvangen. Na een lange reeks van rechtse overwinningen in Europa, werd het verdrijven van de macht van Recht en Rechtvaardigheid (PiS) er gezien als een kentering, een teken van hoop. De ban was gebroken, de opmars van rechts eindelijk gestopt.

Waren de Poolse verkiezingen een keerpunt?

Zij hebben niet goed opgelet. Ten eerste moest de Poolse kiezer al omgekocht worden om voor nieuwe machthebbers te kiezen. 60 miljard aan Europese steun voor Polen werd geblokkeerd tot ‘de rechtsstaat’ zou worden ‘hersteld’. Dat was een weinige subtiele hint om te zeggen dat het geld weer zou rollen als de oppositiecoalitie van Donald Tusk het zou halen.

Macron toont aan wat hij en zijn volgelingen onder centrisme verstaan: de grote stilstand De West-Europese commentatoren hebben echter vooral gemist met welke taal, vooral op gebied van migratie, Tusk de gunst van de Poolse kiezer heeft gewonnen. Hij beschuldigde er de vorige regering zowaar van te weinig te hebben gedaan om migratie van buiten Europa tegen te gaan. Tijdens de campagne zei hij dat de regering een document aan het voorbereiden was “dat nog meer mensen zal toelaten uit landen als Saoedi-Arabië, India, de Islamitische Republiek Iran, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, Nigeria en de Islamitische Republiek Pakistan”. Tusk wees er ook fijntjes op dat de regering van Morawiecki 130.000 mensen uit die landen heeft binnengelaten. Dat is 50 keer meer dan toen zijn partij aan de macht was, berekende hij.

“Ondraaglijk euro-enthousiasme” Ook in zijn houding ten aanzien van de EU is hij niet zo slaafs als velen schijnen te denken. Tusk liet weten dat hij niet van plan is om de marionet van Parijs te zijn, en nog minder van Berlijn. Hij is ook fel gekant tegen de Europese plannen om de unanimiteitsvereiste voor beslissingen af te schaffen. Hij waarschuwde verder voor “het naïeve, soms zelfs ondraaglijke euro-enthousiasme, dat uitmondde in projecten die de aard van de EU veranderden”.

Tusk is dus niet de redder die Polen zomaar weer binnen de links-liberale club, die op Europees niveau steeds meer in de verdrukking komt, zal brengen. Hij is een gladde politicus die zich de steun uit de EU liet welgevallen om een onpopulair geworden regering ten val te brengen. Zijn coalitie is trouwens een bonte mengelmoes. Het is veelzeggend dat in het regeerakkoord geen consensus bereikt kon worden over de versoepeling van de abortuswetgeving, die door de vorige regering strenger was gemaakt.

40 procent voor ‘extreemrechts’ De vele overwinningen van de nieuwe rechtse partijen in Europa vormen de laatste jaren een onmiskenbaar patroon.

De Poolse verkiezingen doen daar weinig aan af.

Europa schuift steeds verder naar rechts op, met ongenoegen over migratie als belangrijkste motor. Vele varianten van een cordon sanitaire proberen de rechtse vloed tegen te houden, maar in verschillende landen zijn die dijken al doorbroken.

Frankrijk zou wel eens voor het definitieve keerpunt kunnen zorgen. Macron, ooit de grote hoop van het centrisme in Europa, voelt vandaag de grond onder zijn voeten wegzakken. De grondige herschikking van de regering die hij vorige week doorvoerde, verraadt paniek.

Een peiling van december schat dat het Rassemblement National 31 procent zou behalen bij de Europese verkiezingen. Dat is 10 procent meer dan de coalitielijst waarmee de macronisten naar die verkiezingen trekken. Geen enkele andere partij geraakt boven de 10 procent. Het RN zou meer dan een derde van de Franse zetels in het Europees Parlement in de wacht slepen.

De verrechtsing van Frankrijk blijkt nog duidelijker als je er ook Reconquête (Zemmour) en Debout La France bijrekent. Wat vroeger ‘extreemrechts’ werd genoemd, zit in de peilingen eigenlijk al aan 40 procent. Dan is er ook nog de 9 procent van Les Républicains, die onder Ciotti steeds migratiekritischer worden. Zelfs de kiezers van Macrons partij zijn niet zo centristisch als de president zou willen. 53 procent beschouwt zichzelf rechts, slechts 20 procent als links.

Attal versus Bardella Die peilingen en de mogelijke vernedering van Macron bij de Europese verkiezingen, vormden duidelijk de aanleiding voor de herschikking van de Franse regering. Hij hoopt hiermee een signaal naar de rechtse kiezers te sturen dat hij hen heeft begrepen. De kranten hebben het nieuws alvast zo gekaderd. “Ooit wou Macron links en rechts verenigen, nu heeft hij nog maar één linkse minister over”, jammert De Standaard. De waarheid is een stuk genuanceerder, maar Macron zal niet rouwig zijn over de indruk van een rechtsere koers.

Attal is net als Macron zijn politieke loopbaan begonnen als kaviaarsocialist Het koninginnenstuk van de herschikking is de aanstelling van Gabriel Attal als eerste minister. Er mag vermoed worden dat Macron met die jonge politicus een tegenwicht wil bieden aan Jordan Bardella, de populaire en nog jongere (29) lijsttrekker van het RN. Kan de jongste (36) premier van Frankrijk, tevens de eerste homoseksueel, het imago van de regering redden? Het valt te betwijfelen. Hoewel zijn eerste ambtstoespraak een rechtse toon aansloeg, is Attal, net als Macron, zijn politieke loopbaan begonnen als kaviaarsocialist, meer bepaald als medewerker van François Hollande. Hij komt ook, alweer net als zijn baas, uit de club van ‘Young Global Leaders’ van Klaus Schwab, de baas van het Wereld Economisch Forum.

De afstand tussen de kosmopolitische, elitaire en progressieve ideeën van die organisatie en de opvattingen van de gewone Fransman kan nauwelijks groter zijn.

De kiezers van Le Pen zitten steeds minder in de steden en steeds meer in ‘la France profonde’ en ‘la France périphérique’ (de zones rond grote steden, waar Fransen wonen die de stad ontvlucht zijn). Het is niet erg waarschijnlijk dat de afgeborstelde Attal, afkomstig uit de rijke wijken van Parijs en een product van elitescholen, veel sympathie bij hen zal opwekken.

Electoraal effect blijft uit Attal is veel vaardiger in communicatie dan zijn voorgangster, de norse bureaucraat Elisabeth Borne, maar ook hij

zal het lastig krijgen nog de kiezer te bereiken die tijdens het presidentschap van Macron meer dan ooit geconfronteerd is geweest met de catastrofale resultaten van decennialang laks immigratiebeleid. Onder Macron werden de leraars Samuel Paty en Dominique Bernard vermoord, vonden in tientallen Franse steden plunderingen en vernielingen plaats in de nasleep van de dood van de jonge gangster Nahel en werd het dorpje Crépol het slachtoffer van een dodelijke raid van Noord-Afrikaanse messentrekkers. Het geduld is op.

Macron vertegenwoordigde nooit nieuwe ideeën of een andere aanpak, alleen de verpakking was veranderd Een nieuwe peiling, uitgevoerd kort na de aanstelling van Attal, kon alvast geen effect van de zet van Macron vaststellen. De lijst van RN heeft nog steeds 10 procent voorsprong op de coalitie van Macron.

Oude wijn, nieuwe zakken Het is nuttig eraan te herinneren hoe Macron aan de macht is kunnen komen. De centrumrechtse Fillon was in 2017 vrijwel zeker van het presidentschap, toen een schandaal rond een fictieve tewerkstelling van zijn vrouw hem onderuithaalde. De nog weinig bekende Macron maakte van de gelegenheid gebruik om de reeds wankelende traditionele partijen ten val te brengen en hun kiezers te verzamelen in een splinternieuwe centristische partij met onbesmeurd blazoen.

De meeste verkozenen werden wel gerekruteerd uit de oude partijen. Rachida Dati van Les Républicains spaarde haar misprijzen niet voor de club van politieke geslachtslozen: “Ik heb respect voor de ecologisten en socialisten, die zich baseren op een doctrine, een ideologie en overtuigingen. ‘En Marche’ (de toenmalige naam van de partij van Macron) gaat over verraders van links en verraders van rechts.

Degenen die er zijn, komen van de Parti Socialiste of Les Républicains. Het is niet ingewikkeld, dat is de waarheid!

Waar komt ‘En Marche’ op neer? Emmanuel Macron.” Dat was toen een correcte analyse, maar vorige week liet Dati zichzelf door Macron verleiden tot een ministerpost.

Centrisme heeft niets met het centrum te maken Hoe neem je de politici en de ideeën van de oude partijen over zonder zelf als hen te worden? Het hele opzet achter ‘La France En Marche’ was daarom van in het begin een leugen. Macron was niet de eerste van morgen, maar de laatste van gisteren. Hij vertegenwoordigde nooit nieuwe ideeën of een andere aanpak, alleen de verpakking was veranderd. Hij was de laatste hoop van een bestel dat de kiezers wanhopig poogde weg te houden van de nieuwe rechtse partijen die het groeiende onbehagen over immigratie vertegenwoordigen.

Tusk liet weten dat hij niet van plan is om de marionet van Parijs te zijn, en nog minder van Berlijn Bang voor avonturen heeft de Franse kiezer hem een kans gegeven, maar bij gebrek aan enige ideologische basis voor verandering, was het onvermijdelijk dat hij de verwachtingen nooit kon inlossen. Macron toont daarmee aan wat centrisme is, of tenminste wat hij en zijn volgelingen er onder verstaan: de grote stilstand. Centrisme heeft niets met het midden te maken. Het is synoniem voor koppig vasthouden aan het bestaande beleid, ook wanneer dat niet is aangepast aan de uitdagingen van deze tijd en de kiezers om verandering smeken.

JURGEN CEDER

4

Binnenland

18 januari 2024

ECONOMISCHE ZAKEN

De economische impact van de geostrategische crisis in de Rode Zee Amerikanen en Britten hebben de voorbije weken aanvallen uitgevoerd op doelwitten van Houthirebellen in Jemen. Daarmee willen ze een eind maken aan de agressie van de Houthi’s in de Rode Zee, waardoor de vrije scheepvaart en handel bedreigd wordt. Er kon niet langer geaarzeld worden, want 12 procent van de wereldwijde handel gaat via de Rode Zee en het Suezkanaal. De vrees voor een te grote impact van de Houthi-aanvallen op de westerse economieën deed het Westen reageren.

Op 19 november werd het vrachtschip Galaxy Leader in de Rode Zee gekaapt door Houthirebellen uit het nabije Jemen. De operatie - waarvan uitgebreide beelden te vinden zijn op sociale media en internet was indrukwekkend. Er werd een helikopter gebruikt. Bij andere aanvallen op schepen in de Rode Zee werden zelfs raketten afgevuurd.

Het bewijs dat die acties nog weinig te maken hebben met de vroegere piraterij in de regio, toen vrachtschepen en olietankers werden geënterd door milities in gammele rubberbootjes en oude sloepen. Niet verwonderlijk, want de Houthirebellen die al tien jaar in delen van Jemen de plak zwaaien, worden, als mede-sjiieten, gesteund door Iran, toch een grootmacht in de regio.

mas in Gaza. Een uitbreiding van het conflict naar de Rode Zee of straks de Perzische Golf of de Straat van Hormuz kan men missen als kiespijn, zo valt te horen in Europese hoofdsteden.

New Delhi Anderzijds zou het fout zijn te denken dat de reactie van de Amerikanen en de Britten louter ingegeven is door een steun aan Israël. Enige nuance is hier op zijn plaats. De Houthi’s zijn al langer dan vandaag een bedreiging voor de stabiliteit in de regio. De geostrategische crisis in de Rode Zee heeft een impact die verder gaat dan Israël, en repercussies heeft op de wereldeconomie. Dat het

een breder probleem is, blijkt bijvoorbeeld uit de beslissing die India heeft genomen.

New Delhi heeft een kwart van de handel via het Suezkanaal teruggeschroefd en eind vorig jaar werden oorlogsschepen naar de Rode Zee gestuurd om de handel te beschermen.

Het gaat dus om meer dan het conflict Israël-Hamas of de ‘proxy-oorlog’ met Iran.

Langere route Elke dag passeren normaal gezien 1 miljoen vaten ruwe olie via het Suezkanaal. Ook in tijden dat economieën minder afhankelijk zijn van fossiele brandstoffen, vormt een verstoring van die aanvoerlijnen een probleem.

Ondertussen hebben verschillende grote

OPG De aanvallen op het vrachtvervoer begonnen dermate de spuigaten uit te lopen dat de VS en het VK besloten om in te grijpen. Installaties van de Houthirebellen in Jemen werden gebombardeerd. Eigenlijk was het een actie van de nieuwe regionale coalitie ‘Operation Prosperity Guardian’ (OPG), waarbij ook landen als Spanje, Frankrijk, Italië en Bahrein zijn aangesloten. OPG heeft tot doel de commerciële handel in de regio te beschermen.

De actie van de VS en Groot-Brittannië kreeg, afgezien van Nederland, weinig concrete westerse steun. Blijkbaar zijn een aantal EU-landen op hun hoede om het vuur in de regio te veel op te poken. Ook en vooral omdat de Houthi’s hun aanvallen rechtvaardigen als een reactie op de oorlog tussen Israël en Ha-

transportmaatschappijen besloten om niet meer via de Rode Zee te varen, maar hun containerschepen de weg naar Europa te laten nemen via Kaap de Goede Hoop. Dat is niet alleen een omweg die 10 tot 14 dagen extra in beslag neemt, het maakt het transport van allerlei goederen ook duurder. Een standaardcontainer van 12 meter van China naar West-Europa vervoeren, kostte tot voor kort 1.500 euro. Nu is dat 4.000 euro.

Dat voedt de vrees voor een toenemende inflatie, want de prijzen van de producten die vervoerd worden, zullen dus stijgen. Neem daar de schaarste nog bij en de prijsstijgingen zouden nog meer kunnen toenemen. En dat in tijden dat die inflatie na de energiecrisis van 2022 nog niet volledig bedwongen is.

Tesla heeft de productie van nieuwe wagens in een Duitse fabriek op pauze gezet door een gebrek aan onderdelen. De vrees voor een negatieve impact van de Houthi-aanvallen op de westerse economieën is dus terecht.

Beheersbaar probleem Al moeten we ook niet overdrijven. Extra inflatie is mogelijk, maar zou al bij al binnen de perken blijven. Volgens experts is de situatie niet te vergelijken met de coronapandemie van bijna 4 jaar geleden, toen de prijs van het hierboven vernoemde containertransport steeg richting 14.000 dollar.

Het is dus niet zo dat de crisis in de Rode Zee tot een recessie zal leiden. Op Twitter/X stelde Simon Tagliapietra, energieanalist van de Brusselse denktank Bruegel, dat de crisis “een opwaarts effect heeft op de globale olieprijzen, maar het weinig waarschijnlijk is dat een ernstige aanbodschok dreigt”. Kortom, een verstoring van aanvoerlijnen van energiegrondstoffen en onderdelen voor de industrie is er zeker, maar het probleem blijft beheersbaar.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

De valse energietransitie Onlangs gaf ik in Straatsburg een lezing over de energietransitie. Sinds het moment dat de Commissie onder voorzitterschap van Barroso staat, is dat het nieuwe paradigma van de Europese Unie. Het is de energietransitie als prioritaire doelstelling, een categorisch imperatief, een bijna heilige zoektocht waar geen weldenkende mens ooit aan zou mogen twijfelen.

de energietransitie is zo extreem, zo waanzinnig, dat het moeilijk te geloven is dat dit beleid eigenlijk jarenlang door Duitsland aan heel Europa is opgelegd.

Ik zet vraagtekens bij die doelstelling. Ten eerste omdat de energietransitie ongedefinieerd blijft. Sommigen definiëren het als het toevoegen van nieuwe bronnen (wind en zon, om het kort te zeggen) aan de oude energiebronnen (fossiele brandstoffen, kernenergie, om het ook hier kort te houden). Anderen willen dat de oude bronnen helemaal worden vervangen door nieuwe.

Door de geschiedenis heen hebben we niets anders gedaan dan nieuwe bronnen toevoegen aan de oude. Wat de EU eist, is het ideaalplaatje van volledige vervanging. Maar zelfs de EU kan het niet eens worden over de definitie van de energietransitie. Dat komt doordat ideologische ideaalplaatjes beperkt worden door de grenzen van de werkelijkheid. Er zijn in feite twee Europese theorieën over transitie: de eerste is radicaal, de tweede is extreem.

Denk aan Fessenheim! Fessenheim is die Franse kerncentrale met grote capaciteit, die tientallen jaren schone en goedkope elektriciteit had kunnen blijven produceren, maar die de Franse president Macron toch besloot te sluiten zodra hij aan zijn eerste ambtstermijn begon. Hoewel er geen technische of veiligheidsreden voor was, waren er net met succes renovatiewerkzaamheden uitgevoerd.

Waarom dan toch die sluiting? Nou, omdat Duitsland het eiste! Fessenheim ligt dicht bij de Duitse grens, dus nam Duitsland, met zijn haat tegen kernenergie, het op zich om de sluiting van Fessenheim te eisen. Macron wilde bovendien de hele nucleaire vloot van Frankrijk afstoten en vervangen door - ja, u raadt het al - zonne- en windenergie! Zo vernietigde hij het enige comparatieve voordeel van de Franse economie ten opzichte van Duitsland

Radicaal of extreem?

De radicale theorie pleit ervoor om oude energiebronnen (fossiele brandstoffen) te vervangen door nieuwe bronnen (wind, zon), met behoud of zelfs de ontwikkeling van

VoIP telefonie Wi-Fi Netwerkbeheer

flybywire.vlaanderen

nieuwe kernenergie. De extreme theorie pleit voor de afschaffing van kernenergie om de doelstelling van ‘100 procent hernieuwbaar’ te bereiken, die Belgische, Duitse en Franse ecologisten zo na aan het hart ligt.

Tot voor kort gaf de EU de voorkeur aan de extreme theorie van de Duitsers. Sinds Merkel en de ramp in Fukushima, die Duitse ecologisten in electoraal goud hebben omgezet, heeft Duitsland besloten om fossiele brandstoffen en kernenergie af te schaffen en te vervangen door wind en zon die zo ‘natuurlijk’ met Duitsland worden geassocieerd dat je het hele land kan doorkruisen zonder de kleur van de zon te zien.

Maar tegelijkertijd blijft Duitsland een industriële macht. Het werd dus al snel duidelijk dat Duitsland wel (gedeeltelijk) zonder fossiele brandstoffen of kernenergie kon, maar niet zonder beide. En dit is waar de puur ideologische, ja zelfs hatelijke, aard van het milieuactivisme duidelijk wordt, want toen de keuze moest worden gemaakt, eisten milieuactivisten dat kernenergie als eerste zou worden opgeofferd, zelfs als dat betekende dat er nieuwe bruinkoolcentrales moesten worden geopend, de meest vervuilende en CO2 -uitstotende van alle energiebronnen. Dat verklaart waarom Duitsland in 2024 tien keer meer CO2 zal uitstoten per eenheid geproduceerde energie dan Frankrijk. Tien keer zoveel!

Maar laten we niet vergeten dat de hele energietransitie nooit is gerechtvaardigd door iets anders dan de wens om de uitstoot van CO2 te verminderen om de opwarming van de aarde te beperken. Als een beleid niet de verwachte effecten heeft, stellen we meestal vragen. Maar als een beleid het tegenovergestelde van de verwachte effecten oplevert, is het misschien tijd om weer rond de Europese tafel te gaan zitten! Duitslands visie op

Fessenheim

De Europese verkiezingen bieden een kans om de onzin en de luchtspiegelingen van energietransitie per dictaat de rug toe te keren Toen kwam de invasie in Oekraïne en het einde van goedkoop Russisch gas voor Duitsland. De heer Macron besefte de ondoorgrondelijke domheid van de zelfvernietiging van de Franse nucleaire industrie en nam al snel een beleid aan dat precies het tegenovergestelde was van zijn eerste mandaat: de volledige nucleaire vloot behouden en zelfs uitbreiden. Duitsland, dat zich nu in een slechte positie bevond, had noch de middelen noch

de geloofwaardigheid om zich tegen hem te verzetten. Dat leidde tot een herziening van de Europese taxonomie, die kernenergie nu beschouwt als een energiebron voor de toekomst, die op dezelfde manier begunstigd moet worden als wind- en zonne-energie. De radicale oplossing won het van de extreme oplossing.

Europese energiedictaat stopzetten Maar zelfs die radicale oplossing (die al een grote verbetering is ten opzichte van het Duitse extremisme) zal niet standhouden. We verwarren voortdurend ‘energie’ met ‘elektriciteit.’ We kunnen wel degelijk zonder fossiele brandstoffen wanneer het aankomt op elektriciteit, maar het is categorisch onmogelijk om zonder fossiele brandstoffen ook maar iets waar te maken dat energie vereist (verwarming, transport, bouw, enzovoort).

De Europese verkiezingen in juni bieden een kans om de onzin en de luchtspiegelingen van energietransitie per dictaat de rug toe te keren. De natuurwetten kunnen niet per decreet worden hervormd. De huidige energietransitie, zelfs met inbegrip van kernenergie, betekent de vernietiging van hele delen van onze economieën en onze landbouw, terwijl vrijheden op absoluut elk gebied met voeten worden getreden en ingeperkt.

Europa is verantwoordelijk voor 9 procent van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen. Zelfs als de energietransitie in Europa succesvol zou worden afgerond - wat nooit zal gebeuren -, zou dat absoluut geen verschil maken voor de groei van de CO2-uitstoot in de rest van de wereld. De meest recente COP heeft eens te meer aangetoond dat buiten Europa niemand van plan is de CO2-uitstoot te verminderen, en dus de ontwikkeling een halt toe te roepen, uit naam van Europese ideologische grillen. Bijgevolg zal het enige rationele beleid erin bestaan zich aan te passen aan de waargenomen opwarming. Wat volgens het IPCC zal gebeuren zonder grote economische gevolgen.

DRIEU GODEFRIDI

Binnenland

18 januari 2024

De verrottingsstrategie van woke zet zich door op UGent

De Gentse filosoof Johan Braeckman (58) verlaat UGent. De reden is dat de academische wereld het darwinisme steeds meer verwerpt, omdat dat evolutionair verklaringsmodel te seksistisch en te racistisch zou zijn, en het kapitalistische systeem ‘ondersteunt’. Dat bevestigt andermaal een zorgwekkende evolutie: de academische wereld is steeds meer in de ban van de perfide woke-ideologie die een bom legt onder het verlichtingsdenken.

Op TikTok is een filmpje te zien waarin een imam met een wereldbol in de hand uitlegt waarom de aarde plat is. De reden is dat de hemel steeds boven ons is. Als onze planeet rond is, dan betekent dat dat de hemel terzelfdertijd onder én boven is. Ook voor de bewoners in Australië is het paradijs boven, maar dan is dat van ons onder.

Dat kan natuurlijk niet. Daarom is onze planeet plat. Enkel op die manier is de hemel voor alle bewoners boven. De imam negeert perfect objectiveerbare en waarneembare feiten en vervangt die door een religieus en ideologisch psychotische ervaring.

Het lijkt potsierlijk en lachwekkend, maar dat is wat dagelijks gebeurt aan de universiteiten onder invloed van de meest perfide ideologie van de afgelopen jaren.

Woke perst de realiteit in een marxistisch sjabloon van onderdrukkers en onderdrukten, die met getrokken messen lijnrecht tegenover elkaar staan. De onderdrukkers zijn blanke westerlingen, hetero’s, mannen, cisgenders,… Ze prediken racisme en witte suprematie, heteronormativiteit, transfobie,… Ze dragen een historische en genetische schuld van onderdrukking met zich mee. Wat je ook doet, je kan je niet ontdoen van de koloniale en kapitalistische erfzonde. De slachtoffers zijn kleurlingen, transgenders,… en hebben in alle omstandigheden gelijk.

model heeft een ruime wetenschappelijke basis en mag gerust als algeheel aanvaard beschouwd worden.

Heel wat onderzoekers en professoren beschouwen het darwinisme echter als de basis van het racisme, seksisme en kapitalisme. Ze negeren daarbij iedere wetenschappelijke basis en maken het leven van onder andere Braeckman zuur. Zijn projectaanvragen werden niet meer goedgekeurd en zijn lesopdrachten werden afgebouwd.

Braeckman is zeker niet de enige. Wetenschapsfilosoof Maarten Boudry werd voordien ook al ‘gecanceld’, omdat hij zich bijzonder kritisch uitliet over woke en het activisme van de milieubewegingen.

Boudry zet zich ook af tegen het antiverlichtingsdenken, het dogmatisme en de onverdraagzaamheid van de woke-ideologie. Zijn onderbouwde stellingen maken de academische wereld zenuwachtig. De ‘Leerstoel Etienne Vermeersch’ - die Boudry van 2019 tot 2023 bekleedde - werd wegens zogezegde besparingen afgeschaft.

Griet Vandermassen onderging hetzelfde lot. Moegetergd verliet ze de Gentse universiteit, omdat ze - overigens heel overtuigend - aantoont dat de verschillen tussen man en vrouw een sterke biologische basis hebben. Ze wordt verweten de ‘antigenderideologieën’ van rechts te steunen, omdat ze overtuigend aantoonde dat de transgender-

ideologie een hersenspinsel is van een toxisch debat. Kinderen worden op heel jonge leeftijd aangezet om aan hun gender te twijfelen. Wie niet meedoet met die geloofsleer, wordt gecanceld. “Hele onderzoeksdomeinen zijn intussen taboe verklaard, onderzoekers worden gedemoniseerd en over ongemakkelijke feiten wordt gelogen. Het ergste is dat wetenschappers eraan meedoen”, schreef Vandermassen recent.

Morele pathologie De verdwazing gaat nog verder. Recent bood UGent een platform aan een antisemitische organisatie die openlijk de jihadistische strijd van Hamas steunt. Op een ‘Teach-out’ over Palestina kreeg Samidoun Network een open doekje. De organisatie werd in Duitsland buiten de wet gesteld wegens haar terroristische sympathieën.

Samidoun Network roept de Arabische landen op om oorlog tegen Israël te voeren.

Dat die organisatie een platform krijgt aan UGent, terwijl Vandermassen, Boudry en Braeckman opzijgeschoven werden, is het gevolg van pathologische woke-logica. “Het is walgelijk te zien hoe diep de verrotting in de academische wereld is doorgedrongen”, verklaarde Maarten Boudry.

Wie niet meedoet met de transgendergeloofsleer, wordt gecanceld

© PHOTONEWS

Toxisch debat Dat ondervindt Johan Braeckman reeds geruime tijd aan UGent. Freudiaanse en psychoanalytische onzin krijgt alle ruimte, maar wetenschappelijke bevindingen die niet in het woke plaatje passen, worden actief bestreden. Braeckman vertrekt vaak vanuit het darwinisme. Dat evolutionaire model heeft als basis de natuurlijke selectie (‘survival of the fittest’). Dat verklarings-

5

Johan Braeckman

Uiteraard is UGent niet de enige universiteit in dit land waar woke een steile opmars kent. Aan de ULB en de VUB zijn er clandestiene islamitische gebedsruimtes. De Arabisch-Europese Studentenkring van ULB aarzelt niet om voor de gebedsruimte reclame te maken om potentiële moslimstudenten aan te trekken. De rector is al geruime tijd op de hoogte van dat fenomeen, maar weigert om krachtdadig in te grijpen, terwijl iedereen goed weet waarnaar dat leidt.

Die laffe houding getuigt van een morele pathologie en is best vergelijkbaar met de vergoelijking en ontkenning van Mao’s terreur, die miljoenen doden kostte. Woke gaat heel wat verder dan beweren dat de aarde plat is.

JULIEN BORREMANS

Groen belijdt met communautair standpunt geloof in België Afgelopen zaterdag stelden de groenen het communautaire luik van hun verkiezingsprogramma voor. Met ‘groenen’ bedoelen we deze keer zowel Groen als Ecolo, want de twee partijen werkten samen aan hun communautaire luik. Het lijkt er daarbij sterk op dat vooral Ecolo de standpunten gevormd heeft, want ze zijn met name op maat van de Franstaligen geschreven. Maar ook Groen zou handig kunnen profiteren van enkele van de voorgestelde hervormingen.

Het is bekend dat Groen en Ecolo al jaren samen één fractie vormen in de Kamer. Het staat hen natuurlijk vrij om daarvoor te kiezen, maar Groen loopt wel het gevaar na de volgende verkiezingen geen andere keuze te hebben, indien de partij in enkele kieskringen onder de kiesdrempel duikt. Om een fractie te kunnen vormen, heb je immers vijf verkozenen nodig, en het is lang niet zeker dat Groen dat aantal in juni wel zal kunnen halen.

Belgische scheidsrechter Het meest opvallende standpunt is wellicht dat de groenen voorstellen dat het federale niveau voortaan kan optreden als een soort van scheidsrechter tussen de gewesten en de gemeenschappen. Vandaag is het bijvoorbeeld zo dat als Vlaanderen, Wallonië en Brussel het niet eens raken over een bepaald standpunt dat tot de gewestelijke bevoegdheden be-

hoort, België een onthoudende positie moet innemen in de Europese Unie. Het spreekt voor zich dat wanneer Ecolo in de Waalse regering zit, en samen met Groen ook nog eens in de Brusselse en de federale, de twee partijen maar wat graag het Vlaamse standpunt aan de kant zouden willen vegen over bijvoorbeeld het klimaat. Wat Groen en Ecolo lijken te vergeten, is dat ze niet voor eeuwig en altijd in die federale regering zullen zitten en dat dat standpunt zich bij een volgende regering wel eens tegen hen zou kunnen keren.

Dat laatste vormt misschien toch vooral voor Ecolo een potentieel probleem. Het is niet moeilijk zich een situatie in te beelden waarbij Ecolo wel in de Brusselse en de Waalse regering zit, maar niet in de federale. Het omgekeerde geval, dat Groen wel in de Vlaamse regering zit, maar niet in de federale, is een pak minder waarschijnlijk. Voor Groen zou dat dus een uitgelezen mechanisme zijn om Vlaanderen toch zijn wil te kunnen laten opleggen via het federale niveau, ook al maakt de partij zo goed als geen kans om ooit in de Vlaamse regering vertegenwoordigd te geraken.

Herfederaliseren De twee groene partijen zien ook brood in het herfederaliseren van enkele bevoegdheden. In het bijzonder willen ze het buitenlandse beleid en alles wat met klimaat en energie te maken heeft opnieuw samenbrengen op het federale niveau.

Blijkbaar zijn de groenen alweer vergeten waarom de wapenhandel gesplitst werd. Maar ook wat energiebeleid betreft, lopen de standpunten in het noorden en het zuiden van het land niet altijd samen. Groen en Ecolo mogen dan wel stellen dat hun standpunten vertrekken vanuit de wens om beter te kunnen besturen, maar net zoals in andere domeinen negeren ze daarbij wel volkomen de werkelijkheid.

Zo lezen we bijvoorbeeld ook dat de twee partijen kiezen voor een staatsstructuur met vier gewesten (Vlaanderen, Brussel, Wallonië en Ostbelgien). De bevoegdheden van de huidige gemeenschappen zouden daarbij overgeheveld worden naar die vier gewesten, met in Brussel “stevige garanties op tweetaligheid”. Dat de Franstaligen (inclusief Ecolo) de garanties die

vandaag al zouden moeten gelden, weigeren na te komen en voortdurend ondermijnen en in vraag stellen, vormt blijkbaar geen probleem voor Groen.

Federale kieskring Bij het communautaire programma van belgicistische partijen hoort uiteraard ook een federale kieskring. Internationaal gezien zijn nationale kieskringen zeldzame uitzonderingen, en zelfs de meeste deelstaatparlementen worden verkozen in meerdere kieskringen. Blijkbaar is het in België toch bijzonder belangrijk dat Vlamingen voor Waalse politici kunnen kiezen en omgekeerd.

Welke voorwaarden Groen en Ecolo willen opleggen aan de zetelverdeling in die kieskring, is niet duidelijk, maar we betwijfelen ten zeerste dat Ecolo ermee akkoord zou gaan dat de Vlamingen in die federale kieskring hun volle getal zouden kunnen laten spelen. We vermoeden dat ook de groenen graag een bonus zouden verbinden aan partijen die opkomen als een ‘politieke familie’ in die federale kieskring. Via zo’n groene politieke familie zou een federale kieskring Groen ook meteen kunnen verzekeren van verkozenen in de Kamer, ook al zou de partij over heel Vlaanderen onder de kiesdrempel duiken.

Senaat afschaffen Met één standpunt van Groen en Ecolo zijn we het wel volkomen eens: de afschaffing van de Senaat. Het is trouwens een standpunt waarover zowat alle partijen het ondertussen eens zijn, en toch raakt die Senaat maar niet afgeschaft.

Er is trouwens nog iets merkwaardigs aan het communautaire standpunt van Groen en Ecolo. Ze vormen immers wel één fractie in de Kamer, al zal het zoals reeds gezegd straks misschien wel van moeten zijn van de kant van Groen. En met hun communautaire standpunten belijden de twee groene partijen hun geloof in België. “Met een staatshervorming die inzet op samenwerking maken we ons klaar voor de volgende 200 jaar van ons land, daar zijn we van overtuigd”, zo klinkt het zelfs in hun mededeling, en “als je echt wil samenwerken, kan er veel”. De vraag is dan alleen: waarom zijn Groen en Ecolo nog steeds twee aparte partijen en smelten ze niet gewoon samen, als het dan toch alleen maar een kwestie van ‘willen samenwerken’ is?

FILIP VAN LAENEN

6

Binnenland

18 januari 2024

VERKIEZINGEN

Vlaams Belang lanceert precampagne ‘Ander en beter’

Almaci, terug van nooit weggeweest

Focus ligt op migratie, het sociaaleconomische en Vlaanderen Afgelopen donderdag lanceerde Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken, met aan zijn zijde ondervoorzitters en fractieleiders Barbara Pas (federaal) en Chris Janssens (Vlaams), de precampagne voor de verkiezingen van 9 juni.

Met de slogan 'Ander en beter' profileert de partij zich als het enige alternatief voor een verschillend beleid.

N-VA: vijand en partner tegelijk Het Vlaams Belang gaat dus voor ‘Ander en beter’ beleid. Het campagnebeeld toont de drie grote ‘vijanden’: Bart De Wever (NVA), Frank Vandenbroucke (Vooruit) en Alexander De Croo (Open Vld). “Die drie heren staan symbool voor het beleid dat wij willen veranderen”, legde Vlaams fractievoorzitter Chris Janssens na de persconferentie uit. “N-VA bestuurt al meer dan twintig jaar in Vlaanderen, met een open subsidiekraan en regeldrift tot gevolg.

Alexander De Croo is hét gezicht van de Vivaldi-regering en het Vooruit van Frank Vandenbroucke probeert zich af en toe in ons vaarwater te positioneren.”

We vroegen of het tactisch slim is om Bart De Wever als vijand voor te stellen in een campagnebeeld, terwijl hij na de verkiezingen (misschien) de enige partner zou kunnen zijn: “Tijdens de campagne is het ieder voor zich en ja, dan spelen we het hard”, legt Janssens uit. “Het klopt dat als we willen deelnemen aan het bestuur, N-VA de meest logische partner is. Maar wij zullen nooit deelnemen aan het bestuur

om het huidige beleid, met subsidies en milieuregels, voort te zetten.”

Geen koehandel Van Grieken sneed drie hoofdthema’s aan tijdens de persconferentie. Ten eerste had hij het over veiligheid en migratie: “Daar hebben we trouwens een pakket aan maatregelen voor klaarliggen, dat wat ons betreft onmiddellijk ingevoerd kan worden.” “De Europese regels geven ons ruimte om een strenger beleid te voeren,” legde federaal fractieleider Barbara Pas uit, “maar deze regering vertikt het.” Daarnaast

© PHOTONEWS

In navolging van N-VA met ‘Vlaamse welvaart’, cd&v met ‘Respect’ en de Vlaamse socialisten met ‘Genoeg gezeverd, nu Vooruit’, was het aan Vlaams Belang om een zogenaamde ‘precampagne’ te lanceren. Partijen doen dat om enkele maanden voor de verkiezingen nog eens veel geld te kunnen spenderen aan reclame, zonder gehinderd te worden door de maximumbedragen die gelden tijdens de sperperiode (die begint op 9 februari 2024).

richt de partij zich op het sociaaleconomische. “Nooit was er minder werkloosheid en waren er meer mensen aan de slag in Vlaanderen”, klonk het. “Maar wat krijgen we daarvoor terug? We betalen de hoogste belastingen op arbeid en krijgen er een beschamend laag pensioen voor in de plaats.”

Ook het communautaire moet opnieuw aandacht krijgen richting de verkiezingen.

“Een maximale Vlaamse autonomie en bij voorkeur onafhankelijkheid”, legde Van Grieken uit. De strategie van het VB blijft om een soevereiniteitsverklaring te stemmen in het Vlaams Parlement. Als dat niet lukt, is Van Grieken bereid om te onderhandelen over andere manieren om Vlaanderen meer bevoegdheden te geven. “Maar nooit meer opnieuw bevoegdheden in ruil voor geld. Daar geloof ik niet in”, klonk het vastberaden.

WANNES NEUKERMANS

Chris Janssens en Tom Van Grieken

Bart De Wever: “Nooit nog een regering zonder meerderheid aan Vlaamse kant” © PHOTONEWS

N-VA heeft nog altijd de ambitie om de grootste partij in Vlaanderen te worden. Dat werd duidelijk op het nieuwjaarsfeest dat de partij zaterdag organiseerde in de Nekkerhal in Mechelen.

Bart De Wever zegt dat hij bereid is om premier te worden van een ‘zakenkabinet’.

“Een kleine ploeg, die vooral de begroting moet aanpakken”, klonk het. “Daarnaast moet er ook worden gewerkt aan enkele grote hervormingen, zowel institutioneel richting het confederalisme, als socio-economisch. Als ik het niet doe, dan wordt het Paul Magnette”, waarschuwde De Wever.

PS vijand en partner tegelijk

Bart De Wever

Voor die confederale ambitie is er een partner aan Franstalige zijde nodig. Toch waren de Franstalige socialisten kop van jut tijdens de toespraak van De Wever.

“Wat die partij voorstelt, is hallucinant”, klonk het onder andere. “Ik wil af van die

partij en dat kan enkel via het confederalisme. Magnette kan dan zijn communistische ideeën doorvoeren in het zuiden, maar niet meer de welvaart in het noorden doen afsmelten.”

Over Vlaams Belang ging het in zijn toespraak niet, maar VRT stelde er wel een vraag over. Een samenwerking of niet? “Ik hou niet van extremisme, dus dat is niet mijn ambitie”, antwoordde de N-VA-voorzitter. Hij legde de overige Vlaamse partijen wel een voorwaarde op: “De Vlaamse partijen moeten ook de Vlaamse democratie respecteren en geen federale regering meer vormen die in het noorden niet wordt gesteund.”

WANNES NEUKERMANS

Vier partijen stelden al een kandidaat-premier voor Door de slechte peilingen zeggen veel partijen (nog) geen kandidaatpremier te hebben. Vier partijen durfden het wel al aan een kandidaat voor de Wetstraat 16 voor te stellen . Bart De Wever stelde zich kandidaat tijdens zijn nieuwjaarsreceptie, de andere drie vindt u hier.

1. Alexander De Croo (Open Vld) 2. Georges-Louis Bouchez (MR)

ken. Kwatongen beweren echter dat hij de ambitie heeft om opnieuw premier te worden. Dat lijkt onderwaarschijnlijk, maar in een land als België weet je dus maar nooit.

Het zou een mirakel zijn, maar in dit land weet je nooit. “Als eerste minister zonder slagkracht ben je de dweil van je regering”, was ooit de analyse van De Croo zelf, voordat hij als Kamerlid van de zevende partij in het parlement premier werd. Toch hoopt hij zijn legislatuur te verlengen en een regering-De Croo II te vormen. “De kans dat het niet lukt, is groter dan dat het wel lukt”, geeft hij wel toe. “Maar de kans bestaat.”

Paul Magnette maakt volgens veel mensen het meest kans op het premierschap.

Als de socialisten (Vooruit en PS) samen de grootste politieke familie worden, is hij de logische kandidaat. In het verleden gunde hij het premierschap al eens aan Alexander De Croo, maar nu zegt hij “beschikbaar” te zijn.

Hij is nog niet officieel kandidaat-premier. “Maar een partijvoorzitter die iets anders zegt, is een leugenaar”, klonk het duidelijk. MR is de tweede partij in Franstalig België, maar er zijn kapers op de kust, en dan vooral binnen eigen rangen. Sophie Wilmès is de populairste politicus in Wallonië, maar er is ook Charles Michel. Die legt zijn job als Europees ‘president’ vroegtijdig neer om de Europese MR-lijst te trek-

3. Paul Magnette (PS)

WANNES NEUKERMANS

Een schip dat water maakt en zelfs dreigt te zinken, wordt altijd het eerst verlaten door degenen die voor zichzelf haastig de rekening maakten. Wat er met de achterblijvers gebeurt, is eigenlijk het minste van hun zorgen. Ze geven daar dan een uitleg aan die hun vlucht toch moet verantwoorden als iets eervols. Quod non. Vooral de groenen in Vlaanderen - Vlaamse groenen zijn er in wezen niet; zij zijn liever Belg - zijn grootmeesters geworden in dat soort van escapisme.

De partij likt de ene wonde na de andere, ook al blijven de covoorzitters Jeremie Vaneeckhout en Nadia Naji tegen beter weten in beweren dat ze goed bezig zijn en dat de principes toch hooggehouden worden. De bochten van Tinne Van der Straeten en Petra De Sutter dekt men graag met de mantel der liefde toe. Zij zijn - samen met De Croo en co - de muzikanten op de Titanic, terwijl hun eigen partijgenoten elkaar verdringend in de sloepen duiken op zoek naar een veiligere politieke toekomst.

Geroepen Kamerleden Barbara Creemers, Wouter De Vriendt en Kristof Calvo, Vlaams Parlementsleden Björn Rzoska, An Moerenhout en Elisabeth Meuleman, en Brussels parlementslid Juan Benjumea, vertrekken zo uit de nationale politiek. Plots zijn er allerhande ‘goede’ redenen om af te haken. Er worden argumenten aangehaald als gezondheidsredenen, frustratie omdat men als oppositielid alleen maar kan beuken tegen een regering of omdat men in een regering zijn principes toch niet kan waarmaken. Maar vooral voelen velen zich plots geroepen op het lokale niveau, want daar zou pas écht iets te realiseren zijn ‘in verbinding’ met andere, uiteraard ‘democratische’ partijen.

Men kan zich afvragen of die redenen ook opgeborreld zouden zijn mocht het politieke gesternte gunstiger geweest zijn. De vraag stellen is ze beantwoorden, want het staat in de sterren geschreven dat men zich dan wél had vastgeklampt aan zijn zitje.

In ieder geval lijkt er nochtans geen haast te zijn bij de nieuwe ‘sturm und drang’, want men zingt het toch graag uit tot 9 juni. Zouden de lucratieve uittredingsvergoedingen daar iets mee te maken hebben?

Groene deugd Ook al gelden er bij Groen ‘rotatieregels’ die zeggen dat men maar twee legislaturen in een parlement mag zetelen om dan plaats te ruimen voor anderen, toch werd dat altijd geïnterpreteerd ‘à la tête du client’, want zo deed bijvoorbeeld Calvo drie termijnen. Almaci en De Vriendt zelfs vier. Tevens zegt men nu bloedernstig dat de strenge decumulregels verhinderen dat men lokaal een uitvoerend mandaat mag opnemen en dat sommigen precies daarom nu een keuze maken…

Hoewel Meyrem Almaci begin 2023 ontslag nam als partijvoorzitster, leek het erop dat ze ook na 9 juni niet meer zou terugkeren. Maar de leegloop aan de partijtop bracht de machtspolitica die op haar weg wegtrapt wat (en vooral wie) haar hindert, op andere gedachten. “Het is nu aan andere mensen.

Dat zal Groen deugd doen”, zei ze toen. Het zal nog niet voor morgen zijn.

KVDP

Mathias De Clercq wil zichzelf opvolgen

Column

Heimwee naar Brussel Mijn goede vriend Olaf Koens, jarenlang Rusland- en Midden-Oosten-correspondent voor RTL Nieuws, heeft zich zeer recentelijk in Brussel gevestigd met zijn Russische vrouw en hun kinderen. Hij stuurde mij een foto van zijn vorstelijke woonst in Sint-Lambrechts-Woluwe, een buurt die ik goed ken. Vlak bij Koens residentie ligt de Atrebatenstraat, waar schrijver Willem Frederik Hermans ooit woonde.

Hermans - bekend van zijn uitspraak “De Belgen, dus ook de Brusselaars, vormen voor mijn gevoel het aardigste volk ter wereld” - kwam graag bij brasserie ‘La Terrasse’ aan de Keltenlaan, waar hij trappisten dronk met Freddy de Vree, Sylvia Kristel en Freddi Smekens. Ik dacht aan ‘La Terrasse’ en kreeg ineens een gruwelijke dorst en vreselijke zin om in Faro, Portugal, het vliegtuig naar Brussel te pakken. Koens is niet vies van pierewaaien en het lijkt mij leuk om zijn gids te spelen in de stad der ‘kiekenfretters’.

We gaan eerst aan het ochtendbier bij ‘La Clef d'Or’ en bij ‘Willy en Aline’ op het Vossenplein, en heffen daar het glas met sjacheraars en andere paradijsvogels van de vlooienmarkt. De kroegentocht gaat verder bij ‘Het Goudblommeke in Papier’ aan de Cellebroersstraat en tegen het einde van de ochtend hobbelen we door naar ‘Daring Man’ aan de Vlaamsesteenweg, het stamcafé van Arno (dat zijn herinnering tot een zegen mag zijn).

Ik zou Koens vervolgens willen uitnodigen voor een natte lunch in ‘Aux Armes de Bruxelles’ in de Beenhouwersstraat op het Îlot Sacré, ook wel de maag van Brussel genoemd: waterzooi met kreeft en goujonettes van kabeljauw met tartaarsaus, een en ander besprenkeld met een drupje Chablis Premier Cru. Maar, de laatste keer dat ik daar was, waande ik mij in de kasba van Barbarije. Een horde mediterrane types ronselde klanten en krijste: kameraad, chef, amigo, je gaat lekker bij mij eten, toeristmenu, kaike kaike, nieks kopen, achtentachtigallemachtig.

7 W

18 januari 2024

CITAAT VAN DE WEEK

Benoît Van Hove - CEO Euronext:

“De overheid moet Belfius naar de beurs brengen” Benoît Van Hove, de CEO van beursuitbater Euronext, heeft in een nieuwjaarsboodschap enkele wensen voor de Belgische politiek.

Eén van die wensen is dat alle verschillende overheden in ons land nagaan voor welke bedrijven waarin ze participeren een beursgang mogelijk is. “De financiële groep Belfius is een goed voorbeeld”, vindt Van Hove. “Belfius is een louter financiële participatie geworden, geen verlengstuk van het overheidsbeleid. Een beursgang van Belfius, waarin iedereen kan participeren, is de beste optie.”

GASTCOLUMN

Els Ampe - Vlaams Parlementslid (Voor U)

Minder politiek, van links én van rechts

Dus daarom maar naar ’t Potverdoemmeke aan de Generaal Eisenhowerlaan in Schaarbeek, met een menu in het ‘Brusseleirs’. We leggen een bodempje voor de rest van de dag: grijze garnaalkroketten, vol-auvent, ‘ballekes’ in tomatensaus, boerenworst met spek en stoemp van de dag. Veel, veel later die dag zingen we chansons in cabaret ‘Goupil Le Fol’ in de Violetstraat, de tempel van de Brusselse francofonie (wel de rekening in de gaten houden, want ze schrijven met de vork).

“Els, bent u links of rechts?” “Rechtdoor”, zeg ik. Eerlijk, de etiketten links en rechts zijn passé. Wie weet wat cd&v onderscheidt van Open Vld of N-VA? Of Conner Rousseau van Filip Dewinter?

Corona vervaagde de breuklijn, want zowel linkse als rechtse partijen beroofden u van uw vrijheid. Links via de federale regering, rechts via de Vlaamse.

brengt 2024 u nieuwe belastingen.

Met een begrotingsgat van 30 miljard euro weten de machtspartijen niet meer van welk hout pijlen te maken. Gelukkig gaat u naar de stembus voor ze het hout bij u kunnen sprokkelen.

En maar hopen dat we inmiddels niet tien keer zijn natgeregend, want Brussel is net Engeland: ‘four seasons in one day’. Jacques Brel wijdde er zelfs een liedje aan: ‘Il pleut sur Bruxelles’.

Ze legden absurde regels op. Denk aan het verbod om in het bos op een bank te zitten of het mislukte ‘Covid Safe Ticket’. Overal in de wereld drukten linkse én rechtse partijen de pauzeknop in voor handelaars en horeca. Een handvol landen meed de lockdown, zoals Zweden bijvoorbeeld. De sterftecijfers waren er niet hoger. De politiek overschatte zichzelf. Bovendien deelde ze subsidies uit met geld dat niet binnenkwam.

Hoogmoed komt voor de val. Inflatie is een lockdownfactuur. Elke coronasubsidie staat als hogere prijs op uw kassaticket. Zo aten linkse en rechtse partijen uw loon op. Nooit eerder gingen zoveel zaken op de fles als vorig jaar, vooral in de horeca. Resultaat: een koopkrachtcrisis na de gezondheidscrisis. Links én

Ontvoogding

“Mijn Brussel al ben je erg ziek Een mollepijp, een braakland In ruïne ken ik jou niet Ach, je bent vreemd veranderd Al ben je als een lelijk huis Toch voel ik me hier veilig thuis Als nergens anders” Na ‘L’Archiduc’ aan de Antoine Dansaertstraat, kruipen we op ons tandvlees naar het Vossenplein en gaan we aan het herstelbier bij ‘La Clef d'Or’ en bij ‘Willy en Aline’, en is de cirkel weer rond.

Staatsvermindering nodig In 2024 brengt de lockdown wat de oliecrisis bracht in 1982: een immens overheidsbeslag (53 procent) en begrotingstekort (16 procent).

Ter vergelijking: het overheidsbeslag is vandaag 56 procent, het tekort 4,9 procent. “Niet u, maar de staat leeft boven zijn stand”, zei Willy De Clercq. De regeringen-Martens devalueerden de frank en minderden het overheidsbeslag tot 40 procent in 1991. Staatsvermindering is de enige optie die overblijft. Zoniet

De Argentijnen begrepen het. Ze gaven de linkse en rechtse presidentskandidaten een trap naar de uitgang. Winnaar is Javier Milei: “Ik ben niet links, want het gaat me niet aan met wie u handeldrijft. Ik ben niet rechts, want het gaat me niet aan met wie u in bed ligt. De politiek moet zich niet moeien.”

Ook bij ons wordt politieke ontvoogding de inzet van de verkiezingen. Wie beslist over uw leven? U of de partij? In de jaren 1980 en 1990 maakten partijen komaf met uw bevoogding door de zuil, de pastoor en de Franstalige adel. Vandaag houden die partijen u onder de duim.

Tenzij u ander beslist.

ELS AMPE © BELGA

Overweldigd door nostalgie zal ik op een gegeven moment een liedje van Johan Verminnen laten horen aan Olaf (dat doe ik altijd als ik dronken ben, dj spelen met mijn mobieltje):

rechts vervelden tot staatspartijen die zich graag moeien en uw geld uitgeven. Thuis of in de tuin, de overheid ligt op de loer, tenzij u in gevaar bent, dan ziet ze niets.

ARTHUR VAN AMERONGEN

Els Ampe

8

Interview

18 januari 2024

ORTWIN DEPOORTERE

“Bepaalde media en partijen pro de situatie om te keren en de pol verdacht te maken” “Het moet eens gedaan zijn met Vlaams Belang weg te zetten als antivrijheidspartij”, vindt Ortwin Depoortere (53). “Wij zijn vóór vrijheid. Maar dat kan alleen als we onze buitengrenzen beter controleren.” De balans tussen vrijheid en veiligheid is een van de belangrijke thema’s van deze tijd: iedereen wil minder criminaliteit, maar aan de andere kant zijn heel veel Vlamingen ook tégen vrijheidsinperking. Vlak nadat Vlaams Belang de precampagne ‘Ander en beter’ heeft voorgesteld, ontvangt Ortwin Depoortere ons op de Kamerfractie van zijn partij. Een boeiend gesprek met Depoortere, want hij is naast Kamerlid en voorzitter van de commissie Binnenlandse Zaken ook gemeenteraadslid, nationaal secretaris, vader en… metalliefhebber.

D

e commissie Binnenlandse Zaken geldt als een van de zwaarste en belangrijkste commissies in de Kamer.

Hoe komt het dat u daar voorzitter van bent geworden?

“Dat wordt bepaald door het reglement.

Wij mochten als vierde grootste fractie na N-VA, Ecolo-Groen en PS kiezen voor welke commissie wij een voorzitter leverden. Dat is dan de commissie Binnenlandse Zaken geworden, omdat wij als partij sterk op veiligheid willen inzetten.”

Er wordt vaak gesproken over een moeilijke of zelfs onbestaande relatie met - voornamelijk - de Franstalige Kamerleden. Ervaart u dat ook als voorzitter?

“Niet meer. In dat opzicht heeft het voorzitterschap de relatie met de Franstalige Kamerleden zelfs verbeterd. Aan het begin van de legislatuur was er echt wel wat tegenkanting. Toen ik begin juli 2019 aangeduid werd als voorzitter van de Kamercommissie, wilde ik die onmiddellijk vervroegd bijeenroepen om het te hebben over de rellen met migranten aan de kust: iedereen onmiddellijk gechoqueerd. Verschillende Kamerleden stonden toen op hun achterste poten: ik zou mijn functie als voorzitter misbruiken, ze gingen mij in de gaten houden,…

Door dat voorzitterschap zijn er heel wat deuren opengegaan Nu durf ik intussen wel te stellen dat alle leden van de commissie, van extreemlinks tot rechts, Nederlandstalig én Franstalig, mij respecteren en zelfs appreciëren als voorzitter. Ik heb een zeer goede verstandhouding met alle partijen in mijn commissie.”

“Ik heb ook wel het voordeel dat alles wat communautair is, niet in mijn commissie besproken wordt. Wat mijn thema’s

betreft, namelijk politie en veiligheid, denk ik dat ik in individuele gesprekken, zowel binnen de regering als oppositie, en zowel in Vlaanderen als bij de Franstaligen, enkele medestanders gevonden heb.

En die bevinden zich dan uiteraard vooral bij MR, N-VA en Open Vld.”

Hoe bevalt dat voorzitterschap u?

“Het is dubbel. Aan de ene kant moet je als voorzitter zorgen dat het debat vlot verloopt en dat elk commissielid zijn zeg kan doen. Dat zorgt er natuurlijk ook voor dat ik zelf soms minder actief kan deelnemen aan de debatten. Aan de andere kant kan je als voorzitter wel voor een stuk de politieke agenda bepalen. Dat moet natuurlijk volgens de regels van het parlement gebeuren, dus het is ook niet zo dat ik mijn zin kan doen. Ik wil er ook bijzeggen dat ik daarbij geholpen word door enkele secretarissen en ambtenaren van de Kamer, die mij in alle neutraliteit ondersteunen. Maar ik gaf daarnet al aan dat ik de commissie vervroegd bijeen heb geroepen na de zoveelste rellen.”

“Achter de schermen heb ik dankzij dat voorzitterschap ook een groter netwerk kunnen uitbouwen. Er zijn daardoor toch wel wat deuren opengegaan. Zowel bij politici van andere partijen, maar ook op het terrein. Met mensen van de politie, veiligheidsdiensten,…”

Rellen in Antwerpen en Brussel, vechtpartijen in recreatiedomeinen of incidenten met de politie passeren altijd uw commissie. Tijdens oudejaarsnacht was het weer van dat.

Hoe komt dat toch telkens weer?

“Er is een bepaalde groep die zich steeds meer afzet tegen alles wat met autoriteit te maken heeft. Niet alleen de politie wordt geviseerd, maar ook bijvoorbeeld de brandweer. Zelfs ambulanciers en de MUG zijn niet meer veilig, zagen we tijdens oudejaarsnacht. Het is trouwens geen typisch Belgisch probleem: heel West-Europa kampt hiermee.”

Hoe komt dat dan?

“Omdat het te maken heeft met de massamigratie. Heel wat van die jongelui van allochtone afkomst respecteren onze maat-

schappij niet. Zolang we onze grenzen niet controleren, kunnen we alleen maar aan symptoombestrijding doen, zonder het échte probleem op te lossen.”

En toch is het volgens jullie de schuld van de bevoegde minister, Annelies Verlinden. Zij kan toch niets doen aan dat Europese migratiebeleid…

“Haar collega-cd&v’er Nicole de Moor wel, maar dat is nog een ander verhaal. Wat ik Annelies Verlinden en de rest van de beleidsmensen verwijt, is dat ze het probleem niet benoemen. Ze erkennen dat er problemen zijn, stellen allerlei maatregelen voor, maar leggen nooit het verband tussen enerzijds migratie en anderzijds de rellen van oudejaar, problemen aan de kust, overlast in zwembaden en aan stationsbuurten… Ik word er kwaad van als men het dan over jongeren heeft. Mijn kinderen, dát zijn jongeren. Het is crapuul, voornamelijk van allochtone afkomst, dat voor al die overlast zorgt.”

Wat vindt u trouwens van dat migratiewetboek van staatssecretaris De Moor?

“Er valt niet veel van te vinden. U heeft als journalist al uitleg gekregen, maar het parlement heeft het befaamde wetboek nog niet gezien. Bovendien is er geen akkoord over binnen de regering: voor mij is dat dus een pure verkiezingsstunt.”

IK WORD KWAAD ALS ZE DE TERM ‘JONGEREN’ GEBRUIKEN. MIJN KINDEREN, DÁT ZIJN JONGEREN Er lijkt een soort van gewenning te zijn aan dergelijke incidenten: rellen en oudejaar horen nu eenmaal bij elkaar.

“Dat klopt, want iedereen weet op voorhand dat het uit de hand zal lopen, en toch slaagt men er niet in de incidenten te voorkomen.”

Wat is volgens u dan de oplossing?

“Wij staan voor een heel ander veiligheidsbeleid, dat begint bij het controleren van

Interview

18 januari 2024

9

oberen litie

een vrijheidsbeperkende maatregel werd voorgesteld. En dat heeft ook geen goed gedaan aan de relatie tussen Annelies Verlinden en de politie. Want de politie moest plots de burgers tot het absurde toe controleren, terwijl de agenten daar helemaal geen zin in hadden. Ik neem het minister Verlinden persoonlijk kwalijk dat ze de Pandemiewet heeft doorgevoerd, ondanks de tegenstand van niet alleen de oppositie, maar van verschillende experten.”

Was een dergelijke pandemiewet toen niet nodig?

“Absoluut niet, die ging véél te ver. Los van de aanpak van de gezondheidscrisis door Frank Vandenbroucke, waar ook veel op aan te merken is, was de manier waarop de politie verplicht werd om burgers te controleren, veel te verregaand.”

Hoe evalueert u het beleid van minister Verlinden?

“Nul op het rekest. Er komen geen hervormingen, het blijft bij aankondigingspolitiek. Nultolerantie voor geweld tegen de politie komt er niet omdat de linkse partijen tegen zijn. Cd&v is mathematisch overbodig in deze regering en daardoor heeft geen enkele minister van de partij beleid kunnen doordrukken.”

Had u meer verwacht van Annelies Verlinden?

“Ik moet eerlijk zeggen dat ik haar in het begin het voordeel van de twijfel wilde geven. Ze kwam niet uit de politiek en had een meer ‘technocratisch’ profiel, waardoor ik dacht dat ze er misschien in zou slagen op een efficiënte manier akkoorden te sluiten. Al snel werd duidelijk dat dat niet het geval ging zijn. Ze slaagde er zelfs in om samen met Vincent Van Quickenborne het akkoord dat gesloten was met de politievakbonden, eenzijdig op te blazen.”

“De relatie tussen deze regering en de politie, komt niet meer goed. Ik verwacht daarom ook niet dat er nog iets zal gebeuren deze legislatuur. Ook Nicole de Moor is met het migratiewetboek, dat nooit gestemd zal raken, al met haar campagne begonnen. Verlinden zal ook niet veel meer realiseren. Dus ik zou willen terugkomen op die nul, en haar een ‘min één’ geven.”

onze buitengrenzen. Als we dat doen, kunnen we de rest van onze samenleving veel vrijer organiseren. Als je dat niet doet, kan je op elke straathoek een politieagent zetten, maar dan is het probleem nog niet opgelost.”

“Men stelt Vlaams Belang altijd voor als een antivrijheidspartij, maar daar moet men eens mee stoppen. Wij zijn vóór vrijheid, maar dat kan enkel als we onze buitengrenzen beter controleren. Wij zijn tégen die 10.000 ANPR-camera’s van Annelies Verlinden. We willen niet dat iedere burger constant gecontroleerd wordt. We zijn tegen al die regels en controledrang vanuit de overheid. Wij zijn tegen een bigbrothermaatschappij.”

Die balans tussen vrijheid en veiligheid vormt tegenwoordig een van de grootste politieke uitdagingen.

“Dat klopt en daar is veel discussie over.

Ook binnen de partij, hoor. Maar uiteindelijk is iedereen het er bij ons wel over eens dat we niet naar een controlestaat willen evolueren.”

Ziet u dat gebeuren?

“Meer en meer. Je kan de straat niet meer op zonder gefilmd te worden, alles wordt in regeltjes gegoten,… En vooral de coronacrisis heeft daar geen goed aan gedaan. Er ging toen geen dag voorbij zonder dat er

U heeft het over geweld tegen de politie, maar er is volgens anderen ook sprake van systematisch en disproportioneel geweld dat door de politie gepleegd wordt. Zo was er recent nog een Franstalige reportage over geweld door de Brusselse politie. Begrijpt u dat mensen dat aankaarten?

“To-taal niet. Bepaalde media en partijen proberen de situatie om te keren en de politie verdacht te maken. Dat zorgt er alleen maar voor dat het voor onze ordediensten nog moeilijker wordt om te werken in grootsteden als Brussel. Hoe vaak wordt de politie daar bedreigd, aangevallen of erger?”

Waarom zouden partijen de politie willen verdacht maken? Wat winnen ze daar mee?

“Ik vraag me dat ook af… Wat die linkse partijen zeker niet willen doen, is hun electoraat schofferen. En daarom geven ze de schuld snel aan de politie. Ik herinner me nog de heisa die ontstond nadat de Gentse politie treinen controleerden die vanuit Brussel kwamen, nadat er al meerdere dagen na elkaar rellen waren in de Blaarmeersen. Groen, Vooruit, PVDA en consorten waren furieus dat de politie mensen controleerde op basis van hun leeftijd, uit welke trein ze kwamen en hoe ze eruitzagen. Maar dat is toch niet meer dan logisch? De bejaarde dame zal niet voor overlast zorgen, het crapuul wel. En daarmee zijn we weer aan het begin van ons gesprek: het grootste probleem is dat men de problemen, en wie voor die problemen zorgt, niet wil benoemen.”

U staat tweede op de Kamerlijst voor Oost-Vlaanderen en trekt ook de lijst in Deinze. Wat zijn daar de grootste uitdagingen?

“Deinze kampt gelukkig niet met de grootstedelijke problemen die in Antwerpen of Brussel spelen. Mijn hoop is vooral dat we dat zo kunnen houden. Want de problemen verplaatsen zich in sneltempo naar kleinere steden. Zo is er bijvoorbeeld in Roeselare al heel wat overlast in de stationsbuurten.”

“Deinze bestaat uit 17 fusiegemeenten en dat brengt een andere uitdaging met zich mee. Elke deelgemeente heeft zijn eigenheid en ik hoop dat die behouden blijft.

Het stadsbestuur heeft nu vrijwel alleen voor het centrum van Deinze middelen en aandacht over, waardoor de kleine centra dreigen uit te sterven.”

U bent ook nationaal secretaris van Vlaams Belang. Wat houdt dat precies in?

(Lacht) “Heb je nog een paar uur? Dat is veel werk, maar ik doe het graag. Ik probeer de verbinding te maken tussen Vlaams Belang-nationaal en alle lokale en provinciale afdelingen. We willen geregeld de meningen en ervaringen van onze lokale mandatarissen horen om die mee te nemen in onze strategie.”

Ook binnen onze partij is er discussie over de balans tussen vrijheid en veiligheid “We willen onze lokale afdelingen ook voorbereiden op de verkiezingen. Dan gaat het niet alleen over affiches en onlinereclame. Veel wil ik er nog niet over zeggen, maar ik kan al wel verklappen dat we met de partij volop willen inzetten op huisbezoeken. Dat vergt toch enige training die we op voorhand willen geven.”

Er zijn partijen waarin er continu overleg is tussen de ‘top’ en de ‘basis’, maar er zijn ook partijen waarin die overlegcultuur helemaal niet aanwezig is. Hoe zit dat bij Vlaams Belang?

“Ik weet niet hoe het er bij andere partijen aan toegaat, maar ik vind dat wij veel aandacht hebben voor het lokale niveau.

Een twintigtal medewerkers staat in voor de lokale afdelingen; dat is toch een vijfde van het volledige personeelsbestand. Ik heb ook het gevoel dat wij écht luisteren en rekening houden met wat er op het lokale niveau leeft.”

U gaf het zelf al aan in een antwoord: naast politicus bent u ook vader. Zijn uw kinderen geïnteresseerd in de politiek?

“De ene al meer dan de andere. Ik heb altijd gezegd dat schoolgaan primeert, maar mijn dochter is intussen toch bij NSV actief, net zoals ik in mijn studententijd.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zeker? (Lacht) Mijn zoon volgt de politiek amper. Hij weet wel wat ik doe, maar hij denkt ‘dat ze daar in Brussel maar wat praten zonder iets op te lossen’. Maar dat is volgens mij karakteristiek voor jongeren van zijn leeftijd.”

Hebben zij er ooit last van gehad dat u politicus voor Vlaams Belang bent?

“Voorlopig niet. Maar mijn dochter studeert psychologie en ik heb haar wel meegegeven daar niet mee te koop te lopen.

Er zijn in zulke kringen nog altijd mensen die iets tegen ons hebben en ik wil niet dat dat haar benadeelt.”

Wat probeert u uw kinderen mee te geven?

“Eerlijkheid vind ik zeer belangrijk. Kom op voor je mening en draai niet rond de

© FACEBOOK

VOORZITTER KAMERCOMMISSIE BINNENLANDSE ZAKEN (VB)

Ortwin Depoortere en Chris Janssens

pot, maar doe het wel op een beleefde manier. Probeer je standpunt klaar en duidelijk uit te leggen, zonder te provoceren puur om te provoceren. Dat is hoe ik ook in het parlement mijn mening probeer te verkondigen.”

Zou u uw kinderen aanraden om de politiek in de stappen?

“Goh… eigenlijk niet (lacht). Het hangt er een beetje van af, maar ik zeg nu neen.

Er zijn verschillende manieren om aan politiek te doen; je hoeft daarvoor niet per se zélf politicus te worden. Alles is politiek, dus je kan op verschillende manieren je steentje bijdragen. Vanuit het verenigingsleven, als vrijwilliger,… Ik ben eigenlijk zo’n stroper die boswachter is geworden.”

“Heel wat mensen die bijvoorbeeld vanuit de privé in de politiek stappen, raken snel gefrustreerd door de trage gang van zaken en de logge manier van werken.

Sommige mensen hebben het moeilijk met die frustratie en dat wens ik mijn kinderen uiteraard niet toe.”

Wat veel mensen misschien niet weten: u bent ook een liefhebber van heavy metal.

(Schaterlacht) “Dat gaat ge toch niet in ’t Pallieterke zetten?! Nee, het klopt inderdaad dat ik geregeld naar een metalconcert ga. Dat is zowat mijn enige hobby buiten de politiek. Je moet natuurlijk fan zijn van de muziek, maar die metalscene is naar mijn gevoel echt nog een authentieke gemeenschap. Iedereen die daar komt, komt voor de muziek en de sfeer en dat zorgt voor een leuke beleving.”

“Ik ben trouwens niet de enige, hé. Bob De Brabandere is een grote metalliefhebber, ook Chris Janssens gaat regelmatig mee. Maar ook bij andere partijen zijn er parlementsleden die metalfan zijn. Zo kwam Gaby Colebunders, die voor PVDA in de commissie Binnenlandse Zaken zit, in het parlement eens naar mij: ‘Zeg, kan het zijn dat ik u gezien heb op Graspop?’

Metal schept dus zélfs met de communisten een band, al is het dan een zéér kleine.”

WANNES NEUKERMANS

“Geen woorden, maar daden: elke bewuste Vlaming wordt lid van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds. Deze stap naar een Vlaamse sociale zekerheid is de voorbode van de eigen onafhankelijke Vlaamse Republiek!”

Wim De Wit, voorzitter IJzerwake Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

10 Buitenland

18 januari 2024

VERENIGDE STATEN

De fameuze Epstein-documenten

Als gevolg van de rechtszaken tegen Jeff Epstein, kwam ook Ghislaine Maxwell in heet water terecht. Ze was als de vriendin van Epstein blijkbaar nauw betrokken bij het misbruik, door de slachtoffers te ‘groomen’ en in het gareel te houden. Een van de slachtoffers, Virginia Giuffre, sprak zich tijdens eerdere rechtszaken uit tegen Maxwell, die Giuffre er later openlijk van beschuldigde te liegen, terwijl Maxwell vasthield aan haar eigen onschuld. In 2015 spande Giuffre dan een rechtszaak voor laster tegen Maxwell aan. De details van de uiteindelijke schikking werden niet openbaar gemaakt, maar volgens bronnen betaalde Maxwell miljoenen aan Giuffre.

Het is in de nasleep van die zaak dat recent vijf verschillende reeksen documenten in verband met Epstein openbaar werden gemaakt. Het gaat over transcripties van telefoongesprekken en -berichten, details van ondervragingen en getuigenissen tijdens de rechtszaak, evenals memo’s van Epsteins advocaten. Er stonden geen echt schokkende nieuwe elementen in de documenten, aangezien het merendeel reeds bekend was uit andere rechtszaken. Maar aan het begin van een heel belangrijk verkiezingsjaar zette die vrijgave de zaak-Epstein weer volop in de kijker.

Republikeinen en MAGA-supporters keken gretig uit naar die documenten. Zou Epsteins ‘zwarte boekje’, met de namen van alle sterren aan wie hij seksslaven had ‘uitgeleend’, tussen die documenten zitten? Allerhande (vaak verzonnen) verhalen deden de ronde, met onder andere nagemaakte foto’s van documenten die wel heel sappige details vrijgaven over meerdere bekende mensen, zoals natuurkundige Stephen Hawking en komiek Jimmy Kimmel.

‘Complottheorieën’ Onder Democratisch bestuur tracht men al lang die hele zaak in de doofpot te stoppen. Pedofilie in de hoogste kringen in Washington? Dat is een complottheorie! Niets van waar! Tot er een kans is om Trump hierin te betrekken. Dan is het plots toch allemaal waar. Maar evenzeer ‘fake news’, met

nagemaakte documenten en AI-gegenereerde foto’s, een verhaal dat ditmaal niet over sterren en de democratische elite gaat, maar over hun gedoodverfde vijand nummer 1, namelijk Trump. Het gebruik van ‘fake news’ komt van alle kanten, net als het selectief lezen. Zo zijn er overal artikels verspreid met titels als ‘Donald Trumps vermeende seksuele neigingen grafisch uiteengezet in nieuwe Epstein-documenten’ of ‘Zopas vrijgegeven Epstein-documenten onthullen vermeende seksvideo’s die duidelijk Bill Clintons gezicht laten zien’. Allemaal al naargelang de politieke doelen en positie van de auteurs van dergelijke artikels.

Zijn dergelijke claims gegrond? Sommige getuigen lijken niet volledig geloofwaardig te zijn. Zoals Sarah Ransome, die al verschillende keren zware beschuldigingen uitte aan het adres van Clinton, Trump en verschillende andere hooggeplaatsten, maar die later heeft ingetrokken. Ze gaf toe haar verhaal te hebben ‘opgesmukt’ om in volle verkiezingsstrijd tussen Trump en Hillary Clinton, zoveel mogelijk aandacht te krijgen en zo de schijnwerper op Epstein te kunnen richten. Ransome is in ieder geval een slachtoffer van Epstein, maar het is niet zo duidelijk welke delen van haar verhaal waar zijn en welke niet. De claims waarnaar beide koppen in de vorige paragraaf verwijzen, zijn gebaseerd op documenten van haar. Virginia Giuffre is een ander slachtoffer en klinkt veel geloofwaardiger.

Trump & Clinton Trump komt inderdaad voor in de vrijgegeven documenten.

In de jaren voorafgaand aan 2007, en Epsteins eerste arrestatie, was Epstein gewoon lid van de jetset, als miljardair en filantroop, waar hij overal contacten legde, onder andere met Trump. De enige vermeldingen zijn een trip waar Trump met Epstein in diens vliegtuig mee van Florida naar New York vloog en enkele bezoeken over en weer in hun huizen in Florida. Er is geen vermelding van een bezoek van Trump aan Epsteins eiland, maar er zijn wel verhalen over hoe Trump Epstein uit zijn club in Mar-a-Lago verbande, nadat Epstein getracht had de minderjarige dochter van een van Trumps gasten te verleiden.

Over Bill Clinton gaan al lang verhalen de ronde, over zijn tochtjes naar Epsteins eiland. Johanna Sjöberg, een ander slachtoffer van Epstein, vertelde in een hoorzitting dat Epstein haar verteld had dat “Clinton ze graag jong heeft”, verwijzend naar meisjes. Giuffre schreef in een e-mail naar een journaliste dat “B. Clinton naar Vanity Fair ging en hen bedreigde om geen verhalen over sekshandel te schrijven over zijn goede vriend J.E.”.

Er doen dus heel wat verhalen en geruchten de ronde. Conservatieve bronnen spreken over een ‘swamp’, met pedofilie, van Biden tot Clinton, en topmensen uit de hele samenleving, die elkaar nu de hand boven het hoofd houden. Voor Democraten, een verhaal over een miljardair die ‘misschien’ foute dingen deed, maar die nu door conservatieven “voor politiek gewin misbruikt wordt” (maar waar Trump toch ook bij betrokken moet zijn!).

WIM VANRAES

DUITSLAND

Broodjeaapverhaal om AfD te doen struikelen in verkiezingsjaar

VERENIGD KONINKRIJK

Geslachtsverandering of gevangenis De Schotse nationalisten komen aanzetten met radicale ‘ethische’ plannen. Niets mag de geslachtsverandering van kinderen nog in de weg staan.

De Scottish National Party (SNP) wil ouders die hun zoon of dochter geen toestemming geven om van geslacht te veranderen, bestraffen met gevangenisstraffen tot zeven jaar.

Heel wat regionalistische volksbewegingen in Europa zijn ideologisch uitgesproken progressief en links ingesteld. Dat is zo in Catalonië en geldt nog meer voor Schotland. SNP is er al jarenlang de grootste politieke partij en bestuurt de deelstaat. Vraag is hoelang nog. In de peilingen is de partij in vrije val (van zo’n 45 naar 35 procent in een jaar tijd) en gaan de socialisten van Labour met de virtuele winst lopen.

De nationalisten pleiten nu voor het tegengaan van zogenaamde ‘conversietherapie’. Vaak wordt bij ‘conversietherapie’ gedacht aan obscure religieuze groeperingen, die bijvoorbeeld aan de hand van duiveluitdrijvingen trachten de seksuele geaardheid van personen te veranderen. De plannen die SNP presenteert gaan echter veel verder. Alles wat beschouwd kan worden als “het onderdrukken van de genderidentiteit van een bepaald individu” wordt, als het van SNP afhangt, vanaf nu beschouwd als een criminele daad. Concreet: ouders

die niet willen dat hun minderjarige pubers een geslachtsoperatie ondergaan of niet willen dat hun zoon zich als meisje verkleedt, zouden juridisch vervolgd kunnen worden.

Transgenders en nationalisme Het recente voorstel van de Schotse regeringspartij kadert in een veel bredere agenda rond seksualiteit en transgenders. Vorig jaar versoepelde de deelstaatregering al de regels rond geslachtsverandering.

Iedereen die zichzelf beschouwt als een transgender, zou op zijn of haar identiteitskaart een geslacht naar keuze kunnen laten vermelden. De Britse conservatieve regering trok echter het laken naar zich toe. London blokkeerde de nieuwe wetgeving rond identiteitskaarten.

Officieel luidde het dat in Schotland andere regels zou gaan gelden dan in de rest van het Verenigd Koninkrijk, terwijl identiteitskaarten een nationale bevoegdheid betreffen. In december oordeelden rechters dat Londen legaal handelde, waardoor de Schotse voorstanders van onafhankelijkheid met lege handen achterbleven.

Humza Yousaf, opvolger van Nicola Sturgeon als partijleider van SNP, stelde vorig jaar dat de conservatieven in Londen het debat rond transgenderrechten misbruiken om een soort ‘cultuuroorlog’ te kunnen voeren. Vraag is natuurlijk wie precies de oorlog gestart is.

LVS

Vreemd toch dat mainstreammedia, die gekke complottheorieën verbinden met rechts, zonder verpinken een broodjeaapverhaal brengen over AfD. In Het Laatste Nieuws kon men lezen: “Afschuw over uitgelekt Duits ‘meesterplan’ om miljoenen buitenlanders te deporteren”. Een geheime vergadering in Potsdam van AfD-topfiguren, samen met rechtse CDU-leden, en neonazi’s, zou een ‘masterplan’ hebben beraamd om twee miljoen mensen met een niet-Duitse achtergrond uit te zetten naar een modelstaat in Noord-Afrika.

Zo ‘geheim’ was de vergadering dat de organisator van de bijeenkomst aan de journalisten zonder problemen de namen van de deelnemers meegaf. De ‘neonazi’ waarover HLN het heeft, is Martin Sellner, voorzitter van de Identitaire Beweging, een rechtse jongerengroep.

Bedoeling van de vergadering was onder meer om van experten te vernemen welke wettelijke en grondwettelijke bepalingen toepasselijk zijn op remigratie, mocht men daartoe willen overgaan. Advocaat Ulrich Vosgerau, CDU-lid, maar met sympathie voor AfD, lichtte de juridische kant toe. Correctiv meldde dat de “geheime bijeenkomst” plaatsvond in de omgeving van de (ook al geheime) Wannsee-conferentie, waar de nazi’s besloten de joden in Europa uit te roeien.

Géén “remigratie van miljoenen vreemdelingen” Ziet men dan niet dat in dit broodjeaapverhaal van alles scheef hangt? Een extreem geheim plan laten voorstellen door een AfD-parlementslid van het tweede knoopsgat, dat in de Bundestag dan nog eens doorgaat voor ‘zeer liberaal’?

Een extreem geheim plan om miljoenen vreemdelingen te laten

deporteren, dat in bescherming wordt genomen door Ulrich van Suntum, een oude Bernd Luckeaanhanger en voorstander van een liberaal-conservatieve partij?

De informatie over dit geheime ‘meesterplan’ van AfD werd bekendgemaakt door de eerder dubieuze informatiedienst Correctiv.

Dubieus, omdat Correctiv onder andere door de Open Society-stichting van George Soros zwaar wordt gesubsidieerd, die met een promigratieagenda werkt, of de censuurorganisatie HateAid. Correctiv kreeg 362.000 euro steun van de deelstaat Nordrhein-Westfalen, en de federale overheid subsidieert Correctiv met 262.000 euro. Onbekend is hoeveel Facebook bijvoorbeeld bijdraagt, want sinds 2017 is Correctiv de Duitse factchecker voor Facebook.

Dat dit langs alle kanten opgeblazen ‘complotschandaal om miljoenen vreemdelingen te deporteren’ nu wordt bekendgemaakt, zou volgens sommigen erop wijzen dat men dit ‘schandaal’ vanuit regeringszijde wil gebruiken om het boerenprotest in een kwalijk daglicht te stellen. Weinig plausibel allicht, omdat het boerenprotest in Duitsland onder de verwachtingen blijft qua protest.

Een andere, meer plausibele, visie is dat er al maanden in Duitsland een debat aan de gang is hoe men AfD zou kunnen verbieden.

Dit spectaculaire ‘geheime plan’ van twee AfD-functionarissen, met enkele ontgoochelde CDU-leden en een Oostenrijkse jonge voorzitter van een rechtse groepering, zou de overheid materiaal kunnen bezorgen om te proberen AfD te verbieden en zou ‘op het goede moment’ komen. Maar met welk materiaal? AfD heeft al laten weten haar migratiekritische voorstellen te behouden. De partij heeft het niet over remigratie en ze zal dit ook niet in haar programma opnemen. Tot slot mailde een advocaat ons dat er in Duitsland wekelijks tientallen dergelijke vergaderingen plaatsvinden, waar mensen discussiëren over politiek. Waar is het ‘schandaal’?

Regime ongerust Deze ‘onthullingen’ over een complot, een ‘meesterplan’ om ‘miljoenen vreemdelingen uit Duitsland te deporteren’ geven in het beste geval aan dat het regime bijzonder ongerust is door de recente verkiezingspeilingen. Vergeten we niet dat er dit jaar, naast de Europese verkiezingen, in verschillende Duitse deelstaten verkiezingen zijn en dat AfD het in recente peilingen bijzonder goed doet. Het lijkt er sterk op dat die ‘onthullingen’ enkel bedoeld zijn om de partij te beschadigen of te verbieden. Hoelang zoekt (en vindt) dat verhaaltje zijn weg in de Vlaamse mainstreammedia?

PIET VAN NIEUWVLIET

Buitenland

18 januari 2024

11

DIPLOMATIEKE VALIES

Houthi’s zijn slechts deel van het probleem Er is niet veel nodig om de wereldhandel danig in de war te sturen. De Houthi’s leveren daar elke dag het bewijs van, met dank aan de gulle steun van Teheran. En als de voorbije weken één zaak aangetoond hebben, buiten de regionale rol van Iran, is het wel het groeiende belang van maritieme veiligheid.

Ze weten wel hoe ze zich op de kaart moeten plaatsen, die Houthi’s. Tot voor kort hadden zelfs zij met enige belangstelling voor het internationale gebeuren de verwarring met dat andere H-volkje uit zwart Afrika durven begaan.

Vandaag niet meer. Niet toevallig zijn ze in het vizier van de Verenigde Staten (en nog wat andere betrokken landen) komen te liggen. Door hun beschietingen met drones en raketten ‘verstoren’ ze de scheepvaart die langs de Rode Zee richting het Suezkanaal loopt, met als gevolg dat de reders genoodzaakt zijn hun schepen langs Zuidelijk Afrika om te leiden. Hierdoor duurt het transport van Azië richting Europa langer, wat niet alleen vertragingen veroorzaakt, maar vooral ook het prijskaartje aandikt. En dus moeten die lui maar eens het zwijgen worden opgelegd. Alleen: hoe haalbaar is dit?

Dure beschietingen Het was George Bush die ooit zei geen raket ter waarde van één miljoen dollar te willen gebruiken om ergens een tent van twee dollar op te blazen. Met een vlotte doorstroming via de Rode Zee ligt er wel wat in de schaal, maar het afvuren van tientallen raketten of het uitvoeren van lange vluchten (zoals de Britten die vanop Cyprus opereren) blijft een dure grap. Bovendien zijn analisten er niet van overtuigd of het allemaal veel uithaalt. De Houthi’s genieten de steun van Iran. Dat was tijdens de Jemenitische oorlog al het

het internationale optreden van Iran kan via beide axioma’s begrepen worden.

‘Rule the waves’ Maar als deze kwestie met de Houthi’s, ongeacht de afloop ervan, iets aantoont, is het wel het belang van de scheepvaart als geopolitiek machtsgegeven in deze prille 21ste eeuw. Niet toevallig hebben de Chinezen, toen ze doorheen de jaren hun militair apparaat zijn gaan uitbouwen, heel wat aandacht besteed aan de marine. Het leverde hen aantallen op die met de Amerikanen kunnen concurreren; over de kwaliteit spreken we ons niet uit. De voorbeelden waaruit het belang van zeestrijdkrachten blijkt, zijn legio.

Van Taiwan tot de Rode Zee, om het dan nog niet te hebben over de Zwarte Zee, sinds Catharina de Grote een vaste uitvalsbasis van de Russische marine. Ongeveer 80 procent van alle handelsgoederen die wereldwijd verhandeld worden, vervoert men over zee. Kijkt men naar de economische waarde, dan stranden we op zo’n 50 procent. En daarvoor zorgt een vloot van 105.000 containerschepen die dag en nacht in beweging is. 62 procent van al die containers wordt door een vijftal Europese en Chinese bedrijven getransporteerd. Veel is niet nodig om die handel te verstoren, en dan hebben we het nog niet over een onderbelichte bedreiging: de ondergrond. Er zouden zo’n 574 kabels lopen op de bodem van de zee, goed voor 97 procent van het mondiale internetverkeer. Kan men zich de schade inbeelden in geval van sabotage? Het risico dat zo de economie letterlijk wordt platgelegd, is niet ondenkbaar. In het licht van een dergelijk scenario zijn de Houthi’s al bij al een beheersbaar probleem.

geval, en dat is het nog steeds. Al die jaren draaide het rond de rivaliteit tegenover Saoedi-Arabië dat het regeringsleger steunde. Vandaag wil Teheran het Westen stokken in de wielen steken. En als de ‘Palestijnse kwestie’ weer opflakkert, dan hebben ze direct een argument gevonden om de Houthi’s in te zetten. De doctrine van het clubje heeft een virulent antisemitisme in haar DNA geschreven.

Geharde strijders Twee belangrijke argumenten liggen aan de basis van de twijfel bij het westerse optreden. De steun van Iran zorgt voor heel wat middelen. De Perzische arsenalen zijn van dien aard dat er nog heel lang beschietingen allerhande kunnen plaatsvinden. Een ander element is de hardnekkigheid van die Houthi’s. Dat zijn geen kerstekindjes, maar strijders die er jarenlange oorlogservaring op hebben zitten. En als de burgeroorlog één zaak aantoonde, is het dat een mensenleven erg weinig waarde heeft in hun ogen. “De Houthi’s hebben ergere zaken overleefd dan de Brits-Amerikaanse beschietingen”, vatte The Economist de situatie samen. En nu? Mogelijk ligt de oplossing in Teheran of op zijn minst in het werken aan betere relaties met Iran. In essentie streven ze twee zaken na. Het vrijwaren van het eigen grondgebied (toen Hezbollah opgericht werd ruim veertig jaar geleden, woedde de oorlog met Irak in alle hevigheid) én ernstig genomen worden als machtsfactor in de regio. Heel veel van

GDD

INDIA

De geopolitieke ster van 2023 was, zonder mededinging, India.

De internationale statuur van dat land is in sneltempo groeiende, meer nog dan zijn ontwikkelingsparameters en economische groeicijfers. Maar de meeste Europese media zijn nog niet mee.

Op 22 januari krijg u een nieuwe kans om bij te benen. Zoals de meeste niet-Amerikanen redelijk op de hoogte zijn van feiten uit de VS-politiek en -cultuur, in een mate die voor Vlaanderen of zelfs Rusland niet geldt, zult u steeds meer op de hoogte gesteld worden van de gebeurtenissen in India. Komende maandag is dat de wijding van Rāma’s geboortetempel in Ayodhyā.

Een tempelwijding, wat is daar nu aan? Een gelijkaardig evenement vond plaats in mei 1951, toen president Rājēndra Prasād de Sōmnāth-tempel inwijdde. Dat was de negende, want acht eerdere waren in het voorbije millennium (net als tienduizenden andere) door moslims verwoest en door hindoes weer opgebouwd. Maar die heropbouw was destijds geen voorwerp van betwisting, deze wel.

Vergoddelijkte held Rāma De Rāma-geboortetempel in Ayodhyā, die de plek markeert waar de vergoddelijkte held Rāma rond 1920 v.C. geboren is, werd als gebouw minstens twee keer verwoest: in 1030 en 1194. Een tijd later is er

een moskee gebouwd, die rond 1525 tijdens de chaos van de machtsstrijd binnen de Lodi-dynastie en de verovering door Mogol-vorst Bābar door de hindoes weer als tempel in gebruik genomen werd.

Dat blijft een constante: de hindoes blijven zo dicht ze maar kunnen naar deze plaats komen, bijvoorbeeld door binnen de woonhuizen in de buurt kleine tempeltjes te bouwen. Bābar maakt er tegen 1528 opnieuw een moskee van. De traditie heeft daarvan gemaakt dat hij het tempelgebouw verwoestte, maar daar was hij 333 jaar te laat voor. Hij maakte wel een einde aan het tijdelijk herstelde statuut van de plek als bedevaartsoord.

Zijn kleinzoon Akbar, een discrete afvallige, versoepelt echter het verbod op ‘afgoderij’. Het moskeegebouw blijft behouden, maar wordt weer als tempel gebruikt.

Reizigers vermelden hindoebedevaarten en -feesten, geen moslims.

Pas begin 19de eeuw wordt het weer een moskee. Een Britse rechter bevriest die status quo, omdat hij geen gedoe wil, maar alle betrokken partijen bevestigen dat de moskee er na geweld neergeplant is. Dat

©SHUTTERSTOCK

Wijding geboortetempel Rāma De Rāma-tempel in Ayodhya, India, zoals die er zal uitzien wanneer die volledig afgewerkt is

te verwerken. Na veel getreuzel bevestigt het in 2019 (na 69 jaar) dat vonnis. Het kent de moslimgemeenschap wel een terrein op grote afstand toe om een nieuwe moskee te bouwen.

Nieuw leven

blijft de geschiedkundige consensus, ook nadat de Britten na rellen in 1936 elk gebruik van het gebouw verbieden en nadat het in 1949 tersluiks opnieuw een tempel wordt.

Heropbouw Premiers uit de Congrespartij tussen 1984 en 1996 werken voorzichtig naar de heropbouw van een tempelgebouw toe. Dat wordt bemoeilijkt door twee ontwikkelingen: de dan nog kleine oppositiepartij BJP (Indiase Volkspartij, in 1998-2004 en sedert 2014 de regeringspartij) eigent zich het thema toe, waardoor zij electoraal zal doorbreken, en een groep linkse historici lanceert de bewering dat daar nooit een tempel gestaan heeft - ik gok dat de leugenpers deze week die bewering verdund gaat herhalen. In januari 1991 wijst een door congresleider Rajiv Gandhi bijeengeroepen debat onder geleerden uit dat er volop documentair bewijsmateriaal voor de tempel is, wat sindsdien nog door allerlei archeologische vondsten aangevuld werd. Na haar stembuszege in 1991, trok de BJP haar handen echter af van de beweging en het hooggerechtshof komt zijn belofte van een spoedige uitspraak niet na. Teleurgestelde jonge activisten nemen het heft in eigen handen en breken het moskeegebouw af. Premier Narasimha Rao grijpt bewust niet in. De godenbeelden worden op dezelfde plek in een tent gezet en geconsacreerd en dat zal dertig jaar zo blijven.

Islamitische terreur Van moslimzijde komt er een geweldgolf, naar Indiase normen eigenlijk beperkt, omdat Ayodhyā voor de moslims weinig betekent.

Toch culmineert het geweld in een mijlpaal in de terreurgeschiedenis: op 12 maart 1993 ontploffen springladingen op verschillende plaatsen in Mumbai, waaronder de beurs, met 257 doden tot gevolg.

Die nieuwe formule voor aanslagen zal navolging vinden in een aantal buitenlandse steden. Wat de internationale gevolgen betreft, moeten we ook de Duivelsverzen-banvloek tegen Salman Rushdie vermelden: die zaak begint in 1988 met een Indiaas verbod op het boek, als zoenoffer aan een moslimleider om een mars op Ayodhya af te gelasten.

De rechtszaak rond de tempel, gestart in 1950, komt nu eindelijk op gang. Het hooggerechtshof van de betrokken deelstaat gelast archeologische opgravingen van het hele terrein, wat in 2003 moeiteloos de funderingen en allerlei restanten van de tempel aan het licht brengt. De antitempelhistorici worden naar de getuigenbank geroepen en vallen allemaal door de mand: “Ik ken eigenlijk niets van archeologie”, “Ik was nog nooit in Ayodhya geweest”, “Ik tekende die verklaring alleen omdat mijn collega’s dat deden”. Het hof erkent het bewijsmateriaal en vonnist in 2010 dat de betwiste plek aan de hindoes toekomt. Het federale hooggerechtshof krijg de zaak in beroep

In 2020 zijn de werken aan de nieuwe tempel begonnen. De godenbeelden zijn voortaan beter behuisd dan in een tent en krijgen op 22 januari door een priester de levensadem ingeblazen. Het is premier Narendra Modi die de ceremonie voorzit. Er zijn wat puristische bezwaren tegen het gebeuren, bijvoorbeeld dat Modi, die na één jaar huwelijk gescheiden van zijn vrouw is gaan leven, volgens de geschriften bij een ritueel samen met zijn echtgenote moet optreden.

Maar eigenlijk is er vooral veel geestdrift voor dit gebeuren. Men noemt het een fel uitvergrote versie van Diwālī, het feest van de terugkeer van Rāma met zijn ontvoerde maar teruggewonnen vrouw Sītā naar hun thuisstad.

Merk wel op dat in alle zegebulletins vanwege de regeringspartij het woord ‘islam’ praktisch niet voorkomt. Ik betwijfel echter of de volledige moslimgemeenschap zich bij die genoegdoening jegens ‘haar’ historische vernielingen zal neerleggen. Duimen maar dat niemand de feestvreugde komt verstoren.

KOENRAAD ELST, INDIA

12 Interview

18 januari 2024

“Vlaamse partijen vonden het niet de moeite om te strijden voor een Nederlanstalige procureur”

© BELGA

KRISTIEN VAN VAERENBERGH (N-VA) - VOORZITTER COMMISSIE JUSTITIE

Kristien Van Vaerenbergh (45) werd in 2010 voor de eerste keer verkozen en is intussen veertien jaar lang onafgebroken Kamerlid voor N-VA. De Lennikse is voorzitter van de commissie Justitie en staat voor de verkiezingen van 9 juni opnieuw op de tweede plek voor de federale lijst in Vlaams-Brabant, na Theo Francken. Kristien Van Vaerenbergh is de dochter van Etienne Van Vaerenbergh, die van 1983 tot 1994 burgemeester was in Lennik en nog voor de Volksunie in het parlement zat. Vader Etienne was, net als Kristien, eerst actief in de advocatuur.

Heeft u uw interesse voor politiek en justitie van uw vader meegekregen?

“Toch zeker voor een stuk. Ik ben rechten gaan studeren in Gent en had thuis ook al wel meegekregen hoe het politieke leven in elkaar zit. Maar voordat ik me bij N-VA aansloot, was ik nooit actief bij politieke verenigingen of iets van die aard.”

Ik wil me verzetten tegen de ‘appartementisering’ van de dorpskernen “Toen N-VA me destijds vroeg om op de derde plek op de lijst te komen staan, gingen we er niet vanuit dat ik verkozen zou raken. Maar in aanloop naar de verkiezingen maakten we zo’n grote sprong voorwaarts dat ik toch in het parlement belandde. Het was gezien mijn professionele achtergrond dan vrij logisch dat ik de justitiethema’s zou opvolgen.”

Halle maakt deel uit van het arrondissement HalleVilvoorde, dat gerechtelijk nog steeds niet volledig gesplitst is van Brussel. Speelt dat nog een rol in uw regio, of is die communautaire kwestie verleden tijd?

“Nee, dat speelt zeker nog een rol. Recent was er nog een bakker in Steenokkerzeel die eigenhandig twee dieven overmeesterde en de politie belde. De dag nadien werden die dieven vrijgelaten en gingen ze de bakker uitlachen… Dat komt omdat het Brusselse gerecht niet werkt. Er moet gewoon een volledige splitsing komen, zodat we in Vlaanderen Nederlandstalige rechters kunnen inzetten.”

De combinatie taal en justitie blijft gevoelig, zo blijkt uit het akkoord dat de federale regering sloot over de taalrol van de toekomstige procureur des Konings. Wat is er daar juist beslist?

“Het komt erop neer dat deze regering volhardt in de boosheid. Bij de Zesde Staatshervorming is er beslist dat de Brusselse Procureur des Konings altijd Franstalig moest zijn. Het Grondwettelijk Hof heeft in 2014 echter verklaard dat die beslissing in strijd is met de Grondwet, waardoor het conflict sindsdien al bezig is. Door op een andere manier te ‘motiveren’ dat de procureur enkel Franstalig mag zijn, hopen ze dat nu op te lossen.”

Waarom zou een Brusselse procureur des Konings enkel Franstalig mogen zijn?

“Dat vraag ik me ook af. Dat zou deel uitmaken van een hele reeks compromissen bij de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Franstaligen wijzen er soms op dat er in Halle-Vilvoorde geen Franstalige rechters meer zijn. Maar dat is toch totaal onvergelijkbaar? Brussel is nog steeds een tweetalig gebied, Halle-Vilvoorde niet!”

Hoe komt het dat de Vlaamse partijen cd&v, Open Vld, Vooruit en Groen hiermee akkoord zijn gegaan?

“Ik denk dat ze het vooral niet de moeite vonden om ervoor te strijden en dat neem ik hen kwalijk. Maar goed: het ontwerp ligt nu bij de Raad van State, die er wellicht opmerkingen over zal hebben. Als de regering dan nog beslist om hiermee door te gaan, volgen er ongetwijfeld nieuwe procedures bij het Grondwettelijk Hof. Hoe dan ook zal dat opnieuw een rol spelen bij de volgende federale regeringsvorming.”

Het is nu de tweede keer dat u voorzitter van deze commissie bent. Het lijkt u dus wel te liggen?

“Ja, ik doe dat voorzitterschap heel graag. Het klopt dat ik tijdens de commissies een wat neutralere rol heb, maar

buiten de commissie kan ik het standpunt van N-VA natuurlijk wel uitdragen. Als voorzitter is het vooral mijn taak om zowel de meerderheid als de oppositie voldoende aan bod te laten, zowel qua spreektijd als qua onderwerpen die ze aanleveren. Dat botst soms omdat het doel van de oppositie anders is dan het doel van de meerderheid. Maar over het algemeen lukt dat wel goed.”

Het was op uw initiatief dat de commissie Justitie vervroegd samenkwam om het te hebben over het plasincident met Vincent Van Quickenborne. Veel mensen vonden het onnozel dat het parlement daarover ging debatteren.

“Als voorzitter heb ik inderdaad de commissie laten samenkomen, maar er waren nog leden uit verschillende andere partijen die daarover wilden samenkomen. Ik sta er ook nog steeds volledig achter dat daarover gedebatteerd moest worden, hoor.”

Brussel-Halle-Vilvoorde speelt hier nog steeds een rol “Het ging namelijk over meer dan dat incident, dat zich inderdaad in de privésfeer afspeelde. Het ging ook over de relatie tussen de minister en de politie, die op dat moment al heel slecht was, onder andere door de discussie rond de pensioenen.”

Waren er dan geen andere redenen om het parlement vroeger bijeen te roepen? Bijvoorbeeld over de situatie aan de Brusselse stationswijken?

“Maar dat is een misvatting. Het was al september toen we die commissie bijeenriepen, maar er waren nog geen actuele vragen gesteld. Ik heb toen inderdaad de commissie over dat plasincident iets vroeger georganiseerd, maar niet zo lang nadien waren er uiteraard ook commissies over andere thema’s.”

Uiteindelijk was het niet daardoor, maar door de fouten die gebeurd zijn in het dossier van de aanslag dat Van Quickenborne opgevolgd werd door Paul Van Tigchelt. Hoe komt hij bij u over?

“Hij is zeker bekwaam en kende Van Quickenborne ook goed. Ik denk dus niet dat we grote beleidswijzigingen moeten verwachten van hem: alle dossiers die hij nog wil afhandelen, zaten al in de pijpleiding. Wat ik wel jammer vind - en het is een trend -, is dat hij nergens verkozen is. Dan vraag ik me af of er geen andere bekwame kandidaat was, die wél ergens in het parlement verkozen was.”

Hij zorgde er alvast voor dat het wetsontwerp over de (her)invoering van snelrecht er komt. Goed nieuws?

“Deels. Wij zijn uiteraard voorstander van snelrecht, maar bij een aantal elementen in het ontwerp stellen we ons toch vragen. Zo is er de voorwaarde dat verdachten moeten instemmen met de snelrechtprocedure. Ik vraag me af waarom ze dat zouden doen?”

Dat snelrecht komt er ter compensatie omdat het betogingsverbod er niet komt.

“Inderdaad, en dat is opvallend. Het was namelijk op vraag van een PS-burgemeester dat zo’n betogingsverbod onderzocht werd. Herinner u nadien de zware woorden van Vincent Van Quickenborne, die ‘de casseurs zwaar zou aanpakken’. En toen de vakbonden zich begonnen te verzetten, keerde PS zijn kar. Het snelrecht is dus een stap in de goeie richting, maar is vooral een kleine compensatie omdat dat betogingsverbod er niet komt.”

HET BRUSSELSE GERECHT WERKT NIET Was u op het nieuwjaarsfeest van uw partij, afgelopen zaterdag?

“Ja, altijd een leuk feestje. Er was enorm veel volk en veel enthousiasme.”

Voorzitter Bart De Wever zegt dat het nog steeds de ambitie is om de grootste partij te worden. Gelooft u daar echt in, gezien de peilingen?

“Ja, absoluut. De peilingen zijn helemaal niet slecht en tijdens de campagne zullen wij ook duidelijk kunnen maken waar we voor staan. Het moet dan vooral gaan over het socio-economische, waar wij goed op kunnen scoren. In Vlaams-Brabant proberen we nu ook zoveel mogelijk bedrijfsbezoeken te doen, om te luisteren naar de noden van ondernemers en werkgevers.”

In 2019 haalden jullie in Vlaams-Brabant vijf zetels en 28 procent. Wat is nu de ambitie?

“We waren toen de enige provincie die geen enkele zetel verloor. We staan met Theo Francken en Ben Weyts enorm sterk in deze kieskring en de ambitie moet dus zijn om minstens even goed te doen.”

U bent intussen meer dan 10 jaar in de Kamer actief, ook al lang als voorzitter van de commissie Justitie. Heeft u ambitie voor een andere functie, bijvoorbeeld een bestuursfunctie?

“Lokaal alleszins wel. Daar ben ik lijsttrekker van N-VA en fractievoorzitter van de grootste oppositiepartij. We hopen in oktober minstens deel te nemen aan het bestuur. Als dat het geval zou zijn, wil ik ook schepen of burgemeester worden, afhankelijk van het resultaat.”

Wat zijn daar de grootste uitdagingen?

“Brussel is niet veraf en we moeten ervoor zorgen dat we het landelijke karakter van Lennik kunnen behouden. Ik wil me verzetten tegen de ‘appartementisering’ van onze dorpskernen. Ik denk dat dat de grootste uitdaging is voor mijn gemeente.”

WANNES NEUKERMANS

Dossier

18 januari 2024

13

De rol van Vlaanderen binnen de Europese Unie

Christendemocraten willen af van lakse houding tegenover Europese besluitvorming

Eerste Kamer in Nederland tijdens een lezing over de Europeesrechtelijke verplichting om asielopvang te bieden

L

eden van de cd&v-fractie dienden in de commissie voor Buitenlands Beleid, Europese Aangelegenheden, Internationale Samenwerking en Toerisme een conceptnota in. Daarin formuleerden ze voorstellen om de Vlaamse overheid een actievere rol te laten spelen in het Europese besluitvormingsproces. Daar hoeven geen grote wetswijzigingen voor te gebeuren. Het gaat immers eerder over een mentaliteitswijziging, duidt Vlaams Parlementslid Karin Brouwers: “Naar aanleiding van het Belgische voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie vroegen wij ons af wat we als Vlaanderen beter kunnen doen.”

Europa als zondebok Als bepaalde nieuwe wetgeving slecht valt bij de bevolking, wijzen ministers en regeringsleiders geregeld naar het Europese niveau: “Het werd van bovenaf beslist.”

Dat klopt echter niet altijd, en dat zien we als er populaire wetgeving gestemd wordt in Europa. Dan zijn ministers en regeringsleiders de eersten om uit te leggen hoe ze die Europese wetgeving mee tot stand gebracht hebben.

Dat kunnen ze doen omdat media, maar ook (oppositie)parlementsleden te weinig aandacht hebben voor dat Europese besluitvormingsproces. Europese wetgeving komt namelijk via een hele procedure tot stand. Vaak is het de Europese Commissie die een wetgevingsvoorstel indient. Dat moet dan passeren in het Europees Parlement, waarin rechtstreeks verkozen parlementsleden uit ieder land zetelen, en de Raad van de EU, waar ministers uit alle EU-landen samenkomen.

We moeten het voorbeeld van Nederland volgen Heel wat parlementsleden willen zich graag meer richten op de Europese besluitvorming en hoe die impact heeft op de Vlamingen. “Maar door de complexiteit zijn wij als volksvertegenwoordigers vaak

onvoldoende op de hoogte van dossiers die op tafel liggen, terwijl ze wel impact hebben op Vlaanderen.” Dat komt voor een stuk door de historische desinteresse van Vlaanderen (en alle andere Belgische entiteiten) in de Europese besluitvorming.

Eén ambtenaar In het Vlaams Parlement is er één ambtenaar verantwoordelijk voor de opvolging van Europese zaken. Die persoon moet alles wat in Europa op tafel ligt, ingeven in een systeem, zodat alle Vlaamse volksvertegenwoordigers op de hoogte zijn. Dat systeem is echter één groot kluwen geworden en veel zaken raken niet tijdig bij de parlementsleden. “Op papier zijn wij dus ‘op de hoogte’ van van alles, maar in de praktijk is dat niet het geval”, aldus Brouwers.

Wij zijn vaak onvoldoende op de hoogte van dossiers die in Europa op tafel liggen Ten eerste vraagt de cd&v-politica dus versterking voor die ambtenaar, zodat er een systeem uitgebouwd kan worden waardoor parlementsleden sneller op de hoogte zijn van wat er in Europa eventueel beslist wordt. “Dan kunnen we ook sneller aan de alarmbel trekken”, legt ze uit. Het grote voorbeeld moet Nederland worden. In het Nederlandse parlement werkt een klein legertje ambtenaren puur op Europese Zaken. Daar is er sprake van een heuse debatcultuur over de Europese besluitvorming.

“En daardoor is men in Nederland vaak proactief bezig met de Europese wetgeving.” Brouwers stelt voor dat de verschillende ambtenaren van de zes parlementen in ons land samenwerken rond die Europese besluitvorming.

Vooraleer een Europese wet gestemd kan worden, moet in de Raad van de Europese Unie ieder land een standpunt op tafel leggen. Zelfs daarin slaagt België vaak niet door de communautaire complexiteit van ons land. Maar in veel dossiers trekken onze ministers richting Europa met een standpunt, zonder dat er daar ooit grondig

over gesproken is in het parlement. Dat is in andere landen niet het geval. “In bijvoorbeeld Nederland is het ondenkbaar dat er geen debat georganiseerd wordt over belangrijke Europese wetgeving.”

Europromotoren Sinds het Verdrag van Lissabon (2007) bestaat er een mechanisme voor vroegtijdige waarschuwing, dat nationale (of regionale) parlementsleden kunnen gebruiken om tijdig op de hoogte te zijn van Europese wetsvoorstellen. Wetenschappelijk onderzoek wijst echter uit dat de Belgische - en dus ook de Vlaamse - instellingen het minst actief gebruikmaken van dat mechanisme. “Daarom zouden we een systeem van europromotoren kunnen invoeren”, klinkt het in het voorstel van cd&v. Een dergelijk systeem was al voorzien in het reglement van de Kamer en van het parlement van de Franse Gemeenschap.

“Dat betekent dat elke commissie onder haar leden een europromotor aanstelt of de taak toebedeelt aan de voorzitter.” Die persoon zou dan alle Europese dossiers die relevant zijn voor de betrokken commissie moeten opvolgen en indien nodig op de agenda plaatsen. Als het parlement zelf proactief bezig is met Europese zaken, kan het vermijden dat regeringsleiders de hete aardappel doorschuiven naar Europa.

Gebruikmaken van dat mechanisme voor vroegtijdige waarschuwing, kan daarbij helpen. “In Nederland is de samenwerking tussen parlement en regering formeel geregeld”,

klinkt het. Daar gaat met ervan uit dat hoe eerder men actief betrokken is, hoe meer invloed men kan hebben. In de Nederlandse Tweede Kamer is er een vaste Kamercommissie die erop toeziet dat het regeringsstandpunt over relevante nieuwe Europese voorstellen tijdig verschijnt, in de vorm van een ‘BNC-fiche’ (BNC = Beoordeling Nieuwe Commissievoorstellen). In zo’n BNC-fiche staat de beschrijving van het voorstel, het doel van het voorstel, wat de administratieve en budgettaire gevolgen zijn voor Nederland en de inzet van Nederland in de onderhandelingen. Sinds 2010 is die procedure nog vernieuwd en heeft Nederland een website ‘Europapoort’, waar de gebruiker het gehele traject van Europees voorstel tot nieuwe (nationale) wet kan overzien.

Cd&v pleit voor een Vlaamse Europapoort, naar het voorbeeld van de Nederlandse Eerste Kamer. Gebruikers zouden daar op een overzichtelijke manier alle informatie over Europese dossiers moeten vinden.

Als het parlement zelf proactief bezig is met Europese zaken, kan het vermijden dat regeringsleiders de hete aardappel doorschuiven naar Europa Vlaanderen is lang niet de enige regio binnen Europa die van enige autonomie geniet. Toch erkent Europa (officieel) enkel de landen, ook al zijn er wel comités van de regio’s en dergelijke. Regio’s zouden de krachten meer moeten bundelen, vindt de partij. En als Vlaanderen een bepaald standpunt inneemt, moet het op een structurele manier ‘lobbyen’ bij gelijkgezinde landen en/of regio’s.

WANNES NEUKERMANS

© BELGA

©X

Hoewel Europa meer en meer zaken uit ons dagelijkse leven begint te bepalen, stellen alle Belgische politieke niveaus zich relatief passief op tegenover die Europese besluitvorming. Onze parlementsleden zijn vaak amper op de hoogte van wat er zich in Europa afspeelt, waardoor er niet grondig gedebatteerd kan worden over Europese zaken. Daar wil cd&v op Vlaams niveau iets aan veranderen.

Karin Brouwers

DEBAT OVER BELGIË: WAAR LIGT U WAKKER VAN? Een onafhankelijk Vlaanderen is voor sommigen een droom, voor anderen een nachtmerrie. Als België gesplitst zou worden - zoals bepaalde partijen willen -, brengt dat alleszins een hoop uitdagingen met zich mee, die aangepakt moeten worden. Denkt u zelf aan zo’n probleem, of wilt u kijken wat onze auteurs en experten daarover zeggen?

Surf dan naar pal.be/category/politiek/debat-over-belgie/

14 Geschiedenis

18 januari 2024

Jan Palach

LEZERSBRIEVEN

vuurdood voor de vrijheid

Praag, 16 januari 1969: vrijwel niemand zag hoe kort voor 15.00 uur een bleke jongeman met twee plastic emmertjes vol benzine in de hand het drukke Wenceslasplein overstak en ze links tegen het imponerende bordes van het Nationale Museum neerzette. Kon ook moeilijk anders, want het was ijskoud, iedereen was gehaast en men leefde nu eenmaal in tijden en een land waar men zich best niet te veel moeide met wat anderen uitspookten.

e jongeman ontdeed zich van zijn winterjas en vouwde die zorgvuldig op. Hij goot meteen daarna het eerste emmertje uit over zijn bovenlijf en het tweede over zijn hoofd en schouders. Zonder aarzelen greep hij het luciferdoosje dat hij had klaargelegd, streek een lucifer aan en stak zijn trui in brand. Als een laaiende fakkel wist hij een twintigtal meter het plein op te rennen alvorens voor de ogen van de geschokte voorbijgangers in elkaar te zakken tussen de tramsporen. Een arbeider die in een nabijgelegen werkloodsje alles had zien gebeuren, rende naar buiten en wist met zijn jas de vlammen te doven. Met derdegraadsbrandwonden over zijn gehele lichaam en ernstig door de rook aangetaste luchtwegen, werd de jongeman in allerijl naar de brandwondenafdeling van een nabijgelegen ziekenhuis gebracht, waar hij drie dagen later aan zijn verwondingen bezweek… De jongeman was Jan Palach, een 21-jarige filosofiestudent die met die dramatische actie wilde protesteren tegen het gebrek aan democratie in het door de communisten bestuurde Tsjechoslowakije en de bezetting van zijn land door de troepen van het Warschaupact.

D

ETNISCHE ZUIVERING Meteen na WO II werden de territoriale grenzen - met uitzondering van het door de Sovjets geannexeerde Transkarpatië - van Tsjechoslowakije hersteld, kwam de regering terug uit haar Londense ballingschap en werd het land opnieuw een parlementaire democratie. Maar dat proces was wel gepaard gegaan met een etnische zuivering onder de ruim 3 miljoen etnische Duitsers die in het land leefden en bijna een kwart van de bevolking uitmaakten. Zij werden - net zoals overigens enkele tienduizenden etnische Hongaren die in het zuiden woonden - zonder pardon onteigend en vaak met geweld uit het land verdreven.

COMMUNISTISCHE INVLOED Net zoals in alle andere landen in Oost- en Centraal-Europa, werden de jaren na WO II gekenmerkt door de expansionistische politiek van Stalin en de pogingen van de Sovjets om hun buurlanden te domineren en definitief onder hun invloedssfeer te brengen. Bij de parlementsverkiezingen van 26 mei 1946 won het Nationale Front, een amalgaam van partijen dat door de communistische partij werd gedomineerd, de verkiezingen met als gevolg dat de communistische voorman Klement Gottwald premier van Tsjechoslowakije werd.

HET WESTEN WAS IN SHOCK DOOR HET GEMAK WAARMEE DE COMMUNISTEN DE MACHT HADDEN GEGREPEN Twee jaar later was Tsjechoslowakije het enige land in de regio met een min of meer democratische regering. In alle buurlanden hadden de communisten - met actieve steun van de Sovjets - de na de oorlog gevormde coalitieregeringen aan de kant geschoven. Maar ook in Tsjechoslowakije namen de spanningen zienderogen toe. De communisten voerden, aangestuurd door Moskou, buitenparlementaire acties en bewapenden in 1947 in het grootste geheim hun ‘arbeidersmilities’. Op 20 februari 1948 bereikte de crisis een hoogtepunt, toen de niet-communistische ministers aftraden om zo te bewerkstelligen dat er begin mei vervroegde verkiezingen zouden worden uitgeschreven. Dat bleek een fatale inschattingsfout. De communisten grepen het zo ontstane machtsvacuüm aan om tussen 21 en 25 februari 1948 een nieuwe regering te vormen, die bestond uit communisten en een handvol socialisten. Minister van Buitenlandse Zaken Jan Masaryk, de énige minister in die regering die geen Moskou-vertrouwe-

ling was en die steeds consequent de neutraliteit van Tsjechoslowakije had nagestreefd, kwam op 10 maart om het leven nadat hij uit een raam van het ministerie van Buitenlandse Zaken was ‘gevallen’.

Uit een omstandig politieonderzoek dat in 2004 werd gevoerd, bleek dat hij was vermoord door communistische agenten…

De machtsgreep van de communisten, die de geschiedenis inging als de Praagse Coup, lokte felle reacties uit in het Westen, dat in shock was door het gemak waarmee de communisten de macht hadden gegrepen. De verkiezingen van mei 1948 werden zoals te verwachten viel - een aanfluiting van de democratie: alleen het door de communisten gedomineerde Nationaal Front had lijsten mogen indienen en de vervalste uitslagen toonden een totaal ongeloofwaardige verkiezingszege, met 89,2 procent van de stemmen.

PRAAGSE LENTE De volgende jaren werden gekenmerkt door politieke onderdrukking en repressie. Maar in de jaren 1960 werden de teugels minder hard aangespannen en kregen een aantal hervormingsgezinden meer armslag. Onder leiding van Alexander Dubček, die in januari 1968 de oude partijleiding aan de kant had geschoven, werd geëxperimenteerd met ‘het socialisme met een menselijk gezicht’ en begon de zogenaamde Praagse Lente. Die periode van ontspanning, die duurde van januari tot 21 augustus 1968, gaf lucht aan de opgekropte en onderdrukte verlangens en gaf vleugels aan de hoop. In die paar euforische maanden leek een nieuw tijdperk van vrije politieke en culturele expressie te zijn aangebroken.

INSPIRATIE VOOR DE WANHOOPSDAAD Die euforie was echter van korte duur, want Moskou vreesde dat de ontwikkelingen in Tsjechoslowakije een domino-effect zouden hebben op de andere landen binnen de Sovjet-invloedsfeer. In de nacht van 20 op 21 augustus 1968 reden Russische tanks Praag binnen en bezetten de troepen van het Warschaupact Tsjechoslowakije. Vrijwel meteen na die brutale invasie werden de liberaliseringen teruggedraaid, werd de censuur heringevoerd, kreeg de communistische partij weer haar verstikkende greep op het dagelijkse leven en werden kritische stemmen ‘weggezuiverd’…

Met zijn publieke zelfmoord wilde Palach niet alleen protesteren tegen de afschaffing van de vrijheden en de bezetting van zijn land, maar ook tegen de apathie van de ‘zwijgende meerderheid’. Hij had zich voor zijn wanhoopsdaad laten inspireren door de dood van de Boheemse protonationalistische kerkhervormer Jan Hus die op 6 juli 1415 als ketter op de brandstapel stierf. Maar ook door de wereldwijd sterk gemediatiseerde zelfmoord van de boeddhistische monnik Thich Quang Duc die zich op 11 juni 1963 in Saigon in brand had gestoken uit protest tegen de vervolgingen die waren ingesteld door de VS-gesteunde Zuid-Vietnamese regering en door de - in het Westen vrijwel onbekend gebleven - 40-jarige Oekraïner Vassyl Omelianovytch Makoukh die op 6 november 1968 in Kiev de vuurdood stierf uit protest tegen de Sovjetbezetting van Oekraïne en tegen de invasie van Tsjechoslowakije.

Zijn voorbeeld zette de 18-jarige Jan Zajic en de 39-jarige Evzen Plocek aan om Palach in de dood te volgden op respectievelijk 25 februari en 9 april van datzelfde jaar. Minstens 15 anderen overleefden hun zelfmoordpogingen met zware brandwonden. Offers, die we in het Westen, jammer genoeg, zo goed als vergeten zijn…

JAN HUIJBRECHTS

Pleegt Israël genocide?

Pallieterke, De aanklacht van Zuid-Afrika tegen Israël wegens genocide is werkelijk de wereld op zijn kop. Bijzonder cynisch ook vanwege een land dat zelf om en bij de hoogste moordcijfers ter wereld kent. Hun beruchte politicus Julius Malema, oprichter van de ultralinkse marxistische-leninistische partij EFF, het communistische ANC ver voorbij, eist landonteigeningen zónder compensaties, nationalisatie van de private mijnen en banken enzovoort. Gezien de voortdurend slinkende absolute meerderheid van het regerende ANC, wordt huidig president Ramaphosa noch min noch meer gegijzeld door dit partijtje (44 zetels op 400). Erger is dat Malema en zijn aanhangers het haatlied ‘Kill the Boer, the Farmer’ ook omzetten in realiteit en er nog goed mee wegkomen ook. De onmacht en de onwil van de politie om de daders op te sporen, is groot. Er zijn ondertussen al rond de 4.000 boeren, families en medewerkers op de meest gruwelijke wijze omgebracht. Meestal in de landelijke, ver afgelegen gebieden van Gauteng.

Het lied werd reeds door het hooggerechtshof als discriminerend benoemd en beschouwd als haatspraak ten overstaan van de Afrikaners. Het ‘Kill the Boer’ is niet minder dan een oproep tot genocide op de blanke Afrikaners en een bewijs van racisme tegen blanke mensen. Niemand minder dan de blanke Zuid-Afrikaan Elon Musk spreekt over “calls for genocide”. Net dat soort volk wil dan het grote woord voeren, de wereld verbeteren en ons de les leren. Typisch voor communisten.

Louis Moons, Turnhout

Joachim Pohlmann Pallieterke, Opgeleid als cultuurantropoloog is Joachim Pohlmann (’t Pallieterke, 11/01/2024) een van de weinigen in Vlaanderen die weet wat cultuur echt is. Daarom vind ik zijn positie tegenover ‘de elite’ heel logisch.

Laat nu de top van die elite vooral in de VSA zitten, met het beruchte militair-industrieel complex, Vanguard, Blackrock, de Rockefellers en co. Die Amerikaanse plutocratie heeft er alle belang bij Oekraïne te veroveren, want dat is voor hen een nieuwe (wapen)markt. Zo werkt hun businessmodel. Via de NAVO hebben ze Europa al in hun greep: we moesten allemaal de F-35 kopen en niet de Rafale of de Gripen. Diezelfde plutocratie dringt ons haar brood-en-spelencultuur, haar woke en donkerblauw liberalisme op. Rusland is geen doetje, maar verzet zich tenminste tegen de Amerikaanse plutocratie die uit is op wereldhegemonie. Mijn stelling is daarom dat we met het postcommunistische Rusland verstandiger moeten omgaan.

Jaak Peeters, Olen

Stop genocide in Gaza Pallieterke, Uit humanitaire en politieke overwegingen moet België een ultimatum stellen aan Netanyahu en zijn regering, zijnde 1. Afkondiging van een definitief staakt het vuren; 2. Ontruiming van de Palestijnse gebieden door Israël; 3. Aanvaarding van een tweestatenoplossing. Bij ontstentenis dient België zijn diplomatieke en handelsrelaties met Israël op te schorten en onderhandelingen in te leiden met de Palestijnse autoriteiten, al dan niet in ballingschap, ertoe strekkende de Palestijnse gebieden te erkennen

als onafhankelijke staat. De Palestijnen hebben, net als wijlen generaal Charles de Gaulle, het legitiem recht te strijden voor de bevrijding van hun grondgebied. België en Vlaanderen moeten expliciet onderhavig internationaal recht, het recht op zelfverdediging tegen een externe agressor, erkennen. Het zou nogal hypocriet zijn de agressie tegen Oekraïne te veroordelen en lijdzaam te blijven toekijken op de genocide in Gaza van vreedzame ongewapende Palestijnse burgers. Met het mandaat van voorzitterschap van de EU kan België het idee lanceren voor het sturen van een internationale (VSA, Rusland, China, India, EU) militaire coalitie, om de vrede te herstellen en de veiligheid te handhaven langsheen de grenzen tussen Israël en de Palestijnse staat.

Murielle Goffin

Onderwijsproblematiek Pallieterke, Als overjarige opa moet ik, als ik de schoolse resultaten van mijn kleinkinderen onder ogen neem, vaststellen dat die ‘basis’ van het basisonderwijs wel erg smal geworden is. ‘Schoonschrift’ of deftig leren schrijven? Vergeet het! Kennis van elementaire rekenkundige hulpmiddeltjes zoals de regel van drie (in mijn tijd reeds aangeleerd in het vierde leerjaar) voor onder meer percentberekening? Vergeet het! Mijn zoon kreeg dit pas aangeleerd in het eerste middelbaar! Kennis van onze aardrijkskundige streken en ons rivierennet? Vergeet het! Kennis van onze geschiedkundige tijdperken?

Vergeet het! Eens een mooi Vlaams liedje aangeleerd krijgen? Vergeet het! Wat info over gezonde voeding?

Vergeet het! Geheugentraining, bijvoorbeeld door een mooi gedicht?

Vergeet het! Wellicht schort er iets grondigs aan de opleiding van onze toekomstige onderwijskrachten.

Men zou dan ook de vraag kunnen stellen of dit zo belangrijke beroep nog het nodige respect kan afdwingen, zoals toentertijd het geval was.

En we zouden ons ook kunnen afvragen of dit zo belangrijke beroep met grote verantwoordelijkheid voor het latere leven van onze kinderen, voldoende gehonoreerd wordt. Ik zie niet in waarom licentiaten, die doorgaans braaf hun handboekje volgen, meer moeten verdienen dan die ‘duizendpoten’ van ons basisonderwijs.

Herman De Bie, Ekeren

Persoverzichten Pallieterke, Elke morgen, na het nieuws van 9 uur, hoor je op Klara het persoverzicht. Een walgelijke selectie antiVlaamse propaganda van de ergste soort om uw goede luim voor de rest van de dag om zeep te helpen. Wel voortdurend negatieve insinuaties en sneren naar de Vlaamse partijen.

En dat terwijl de Vlaamse regering de enige is die, binnen haar beperkte bevoegdheden, een degelijk bestuur kan voorleggen, zeker in vergelijking met de vier andere regeringen die België rijk is. Vanwaar toch die belgicistische ‘pravda’? Vanwaar die afkeer voor de eigen identiteit?

Het kost ons vele miljarden per jaar, waardoor Vlaanderen snel aan het verarmen is. België is Vlaanderen aan het leegpompen. Deze politiek komt niet alleen uit de rode hoek.

Zou het kunnen dat de zogenaamde Vlaamse pers, zowel rechts als links, zich nog steeds laat domineren door het Belgisch-Franse ‘establishment’?

De vraag stellen, is ze beantwoorden.

Dirk Lahaye, Leuven

Een lezersbrief insturen?

n Plaquette ter nagedachtenis van Palach en Zajíc

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

PAL voor Vlaanderen

18 januari 2024

15

Vlaanderen minder vrij Enkele dagen geleden kwam minister Zuhal Demir uitgebreid in het nieuws met een standpunt over de ‘uitrol van de digitale energiemeter’. In de praktijk zou elk Vlaams gezin tegen 2029 over een digitale meter moeten beschikken.

Daar zijn natuurlijk kosten aan verbonden en die lijken hoger dan eerst gedacht.

Reeds in 2009 besliste ‘Europa’ dat, omwille van de bewustmaking van het energieverbruik, alle gezinnen hun energiemeter moesten laten vervangen door een digitale meter. In Vlaanderen werd in april 2019 die Europese richtlijn omgezet in een decreet. Er werd ons, Vlamingen, ook duidelijk gemaakt dat het verplicht was om de digitale meter te installeren. Wie weigerde, zou wel eens vervolgd kunnen worden. Meer nog, het Vlaamse decreet bepaalt dat de netbeheerder de levering van elektriciteit of gas mag stopzetten als de klant zou weigeren om zijn analoge meter door een digitaal model te laten vervangen. Op de website van Fluvius, de netwerkbeheerder die verantwoordelijk is voor de installaties, lezen we nog steeds: “De digitale meter is verplicht binnen de Europese Unie, en dus ook in Vlaanderen”.

Kosten-batenanalyse Die bewering is niet helemaal juist. Letterlijk staat er ook: “Een digitale meter is verplicht in de Europese Unie wanneer de uitrol ervan positief wordt beoordeeld door een kosten-batenanalyse. Dat is het geval in Vlaanderen”. Die “wanneer” is dus een voorwaarde tegenover de verplichting. En daar knelt nu het schoentje: de kosten-batenanalyse waarvan in eerste instantie sprake, oogt vandaag helemaal niet positief en daarmee komt de zogezegde Europese richtlijn op een helling te staan. De installatie van een digitale meter in Vlaanderen is immers dubbel zo duur als in de andere Europese lidstaten.

Het Zuiden Over de voordelen en/of nadelen van de digitale meter wil ik het hier niet hebben. Maar laten we de toestand in Vlaanderen eens vergelijken met het zuiden van het land… Zoals bekend is Fluvius de netwerkbeheerder die in alle Vlaamse gemeenten instaat voor de installatie van uw energiemeters. In Wallonië gebeurt dat door CWaPE, wat staat voor ‘Commission wallonne pour l’Energie’. In Brussel is het dan weer Brugel dat optreedt als netwerkbeheerder. De Waalse en Brusselse parlementen stemden reeds in 2018 voor de installatie van digitale meters.

Maar in tegenstelling tot Vlaanderen staat er in de wetgeving in Wallonië de mogelijkheid van vrije keuze. Een Waal kan dus de installatie van een digitale meter weigeren. Punt andere lijn.

In Brussel is het dan nog iets anders. Daar kan men de installatie niet weigeren, maar men heeft wel de mogelijkheid om de communicerende functie van de meter niet te activeren.

Tempo Nog een verschil: in Vlaanderen begon de uitrol van de digitale meters op 1 juli 2019. Sindsdien zijn er zo’n 2 miljoen digitale meters geplaatst. In Wallonië begon men er al aan in 2018 en vandaag zijn er ongeveer… 160.000 digitale meters geplaatst. Terzijde nog een vaststelling: de website van Fluvius, de netwerkbeheerder die enkel in Vlaanderen actief is, biedt alle informatie in het Nederlands en het Frans. De website van CWaPE, enkel in Wallonië actief, is alleen in het Frans of Duits beschikbaar.

Alle Belgen gelijk voor de wet? Vergeet het maar.

KARL VAN CAMP

1500

A B C D E F G H I J K L

1

2

3

4

5

6

7

8

Met PAL Academie naar een onafhankelijk Vlaanderen!

Op deze bladzijde zal u in de toekomst naast communautair nieuws en nieuws over de Vlaamse Beweging ook nieuws terugvinden over de vooruitgang en activiteiten van PAL Academie vzw. PAL Academie werkt voor een sterke democratie met onafhankelijke, kritische journalistiek, vrijheid en veiligheid, en wil daarnaast ook het pad effenen naar een onafhankelijk Vlaanderen.

De eerste projecten richten zich met het oog op 2024 in niet onbelangrijke mate op die laatste doelstelling, met name het onafhankelijke Vlaanderen.

Zoals u elders in dit blad (p. 13) kon lezen, werkt PAL (’t Pallieterke, PAL.be en PAL Academie) aan de opstart van een diepgaand en resultaatgericht debat over België.

Dit ‘Debat over België’ bestaat uit drie niveaus: een onafhankelijkheidsbarometer, een luik vragen en antwoorden, en tot slot het eigenlijke debat om mogelijke oplossingen af te toetsen bij alle betrokkenen.

Onafhankelijkheidsbarometer Via de onafhankelijkheidsbarometer gaan we permanent het draagvlak voor een onafhankelijk Vlaanderen monitoren. De barometer zal toelaten dat mensen hun stem kunnen geven voor of tegen een onaf-

De onafhankelijkheidsbarometer is vanzelfsprekend een nuttig instrument voor de grootste partijonafhankelijke speler in de Vlaamse Beweging, zijnde de Vlaamse Volksbeweging.

Het zal u dan ook niet verbazen dat PAL met de VVB zal gaan samenwerken om van dit initiatief een gigantisch succes te maken. Het project is geslaagd en voorbij op het ogenblik dat onbetwistbaar aangetoond is dat het draagvlak voor een onafhankelijk Vlaanderen bestaat, de antwoorden om het ordelijk te organiseren gevonden zijn en de discussie erover gevoerd is. PAL werkt via zijn ‘Debat over België’ aan die drie elementen.

hankelijk Vlaanderen en men kan aangeven waarom men (voorlopig) tegen stemt. Mensen zullen via de app Itsme kunnen stemmen en die later ook kunnen wijzigen.

Vlaamse Volksbeweging Dat het draagvlak op dit moment geen 50 procent of meer bedraagt, is geen beletsel om het te meten. Wat ertoe doet, is dat het de Vlaamse Beweging een kapstok biedt om mee het debat te voeren en mensen te overtuigen - desnoods van deur tot deur - om hun stem uit te brengen voor of tegen Vlaamse onafhankelijkheid. Zo zou u overigens samen met enkele gelijkgestemden ervoor kunnen zorgen dat uw gemeente de eer heeft het eerste ‘dorp van de Vlaamse onafhankelijkheid’ te worden, waar meer dan de helft van de kiesgerechtigden voor onafhankelijkheid heeft gestemd.

Schouder aan schouder Wie het project een duwtje in de rug wil geven, kan dat via het rekeningnummer BE39 7390 1640 4519 van vzw PAL Academie. Het adres is Lagesteenweg 5/1 te 1850 Grimbergen, hetzelfde als dat van ’t Pallieterke.

Wat we met uw geld doen, zult u hier steeds kunnen vernemen.

WART VAN SCHEL, VOORZITTER PAL

Een Brussels monument is niet meer Vorige week overleed Joost Rampelberg, doorheen de jaren uitgegroeid tot haast een legende in de Brusselse Vlaamse Beweging. Hij reed een indrukwekkend intellectueel en academisch parcours, wat hij combineerde met een breed Vlaams engagement. En dat deed deze bourgondiër op zijn eigen manier: met humor en een immer aanwezige eruditie. Een pijnlijke ziekte velde hem aan de vooravond van zijn 81ste verjaardag Ontzettend snel is het gegaan. Er waren wat gezondheidsbesognes - niet ongewoon op die leeftijd, de gangbare onderzoeken werden uitgevoerd en toen viel nauwelijks enkele weken geleden het loeiharde verdict: kanker.

Op verschillende plaatsen uitgezaaid en terminaal. Joost Rampelberg was er echter de man niet naar dit pijnlijk aftakelingsproces te ondergaan. ‘Ni Dieu, ni maître’; het motto is hem op het lijf geschreven. Slechts één man kan beslissen wanneer de stekker eruit getrokken wordt: hijzelf.

Academische standaarden Geboren in de schaduw van de Basiliek van Koekelberg, was hij een op en top ‘Brusseleir’. Het sappige taaltje dat hij met zijn moeder sprak, was hier de

9 10 11 12

vous’ - zat in Rampelbergs DNA, maar toch leidde dit niet tot pretentie en neerbuigendheid - integendeel. Een sociale bewogenheid maakte van deze bourgondiër een flamingant én geëngageerde Vlaamse Beweger. Zo lag hij aan de basis van de Vlaamse Wachtdienst voor Huisartsen in de hoofdstad. Via een centraal nummer was het voortaan mogelijk op alle momenten van dag en nacht op de hulp van een Nederlandskundige huisarts een beroep te doen. Rampelberg was actief binnen de VVB, VVA, lag aan de basis van de Juridische Werkgroep van het Vlaams Komitee Brussel, maar ook van het Doktersgild Van Helmont, kandideerde voor de lijst VLAAMS in Wallonië (een symbolisch protest tegen de niet-splitsing van BHV), maar was ook een van de drijvende krachten achter de NV Immovlah, de vennootschap achter het Vlaams Huis in Brussel, waarvan hij de grootste aandeelhouder en voorzitter ‘voor het leven’ was. “Niet zonder hart, nooit zonder hoofd” (PC Hooft).

beste illustratie van. Tegelijkertijd was het een wat onwezenlijk beeld om die voorname man, afgestreken in driedelig pak, die zich steevast in onberispelijk Nederlands uitdrukte, gezapig Brussels te horen kletsen. Joost Rampelberg studeerde geneeskunde aan de KUL, maar ook Spaans. Hij zou later jarenlang deze taal als docent ook aan de studenten vertaler/tolk aan de VLEKHO bijbrengen. Na enkele jaren huisarts te zijn geweest, richtte hij zijn eigen medisch expertisebureau op, Brudi. Op deze ervaring voortbouwend, besloot hij als vijftiger nog rechten te gaan studeren. Met vrucht, dat spreekt.

Vlaams engagement Academisch excelleren - ‘plus est en

MICHAËL VANDAMME

HORIZONTAAL A. Hachelijke toestand B. Binnenshuis - Meisjesnaam bezongen door 'De Mens' C. Land van belofte - Digitale gegevens - Krypton D. Vogel - Kleine heuvel - Geordende opstelling E. Rad van tong F. Haalt door schoon water - Ammoniumnitraat - Toestemming G. Pers. vnw. - Kracht van jonge vrouwen H. Bezichtig - Muzieknoot I. Geduchte J. Gewezen - Officier - Uit het Grieks afkomstig voorvoegsel voor vreemdeling K. Aanlokkelijke - Pientere L. Dakloze zwervers in een stad

OPLOSSING 1499

VERTICAAL 1. Persmuskieten 2. Doorwaadbare - Met veel vertoon aftreden 3. Opera van Rossini - Vennootschapsvorm Zelfhulpgroep voor alcoholverslaafden 4. Naaldboom - Heftig verlangend naar 5. De oudere - Land in Centraal-Amerika Technische school 6. Ondernemers 7. Bergweide - Laaft 8. Voetbalterm - Afstandsmaat 9. Papegaai - Eetstoornis 10. Overdreven - Deel van de mast - Pers. vnw. Plechtige belofte 11. Korte inzage - Meisjesnaam 12. Bewijs van achting - Departement en rivier in de regio Occitanië - Dommerik

1499

1

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

H A A

2

R

K

L

I

E

V

B

A D D

E

R

A

S

I

E

E

E

R

IJ

R

E

K

U

C

N

T

T

U

T

D

D R O M E

D A

R

I

S

E

E

L

A

I

I

T

E

F

L

A

S E

S

T J

N

S

T

N

T

F

I

I

O

E

S

T

E

I

O N O P

V A

L

L

E

N D

S

N G O D

L

S

R G E

D A N

S

C O O P H O O P S

P

E

T U

G

J

E

H K

E I

H

K

V

C

E

I

R

S

O A V O

L

U R

T

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

18 januari 2024

X van de week!

Het heeft even geduurd, maar Sammy Mahdi heeft het tsjevengevoel onder de knie. Het leek er een ogenblik op dat hij door beleid en maatregelen zijn stempel wou drukken, maar dat lustten zijn kiezers duidelijk niet. Cd&v gaat opnieuw naar het midden van het bed en drukt iedereen aan het hart met woorden van warmte en liefde. En de rest zien we later wel.

woord. Hij belooft elders wel 50.000 extra sociale woningen te bouwen. In het licht van hoe Vivaldi de staatsschuld beheert, zullen die inderdaad meer dan nodig zijn. Nee, we moeten de mensen geen blaasjes wijsmaken. Met de richting die deze staatsschuld uitgaat, zijn 50.000 extra sociale woningen een druppel op een hete plaat.

Met woorden niks zeggen. Mahdi slaagt erin om ‘posts’ te maken waar werkelijk iedereen het over eens is. Zoals deze, die de kern van zijn politiek verhaal moet samenvatten. U mag proberen om het oneens te zijn. Het zal u niet lukken. “Welk leven willen we voor onze kinderen en kleinkinderen? In welk land willen we leven? Het antwoord is simpel. Een deftig leven, in een deftig land.

Een land waar er respect is voor elkaar. Waar er respect is voor wat écht telt in het leven van mensen.”

En dan nu de analyse. De vraag welk leven u wilt voor uw kinderen en kleinkinderen, beantwoordt Sammy niet. Dat mag u zelf uitmaken. Als het maar deftig is. Maar door de vraag te lanceren, krijgt u het volle besef dat hij daarmee bezig is. Los van het feit dat het leven van uw kinderen en kleinkinderen iedere seconde onbetaalbaarder wordt door een gigantische staatsschuld. Daar is hij nu even niet mee bezig. Over de afbouw van de schuld van iedere pasgeborene (bijna 50.000 euro per capita) rept hij met geen

In welk land u wilt leven? Een deftig land uiteraard. Maar daar mogen wat details bij: “In een land waar respect is voor elkaar en voor wat écht telt.” Wie wil daar niet leven?

Maar of dat nu een confederaal, onafhankelijk of unionistisch land is? Nou, nou, nou.

Nu zit u echt wel in de marge te neuten. In de wereld van Sammy’s cd&v is alles mogelijk. Het hangt er allemaal wat van af waar de wind hem heenbrengt. Waar het echt om gaat, is dat hij voor alles openstaat. Behalve dan voor de mening van pakweg een vierde van de Vlamingen. Want het moet nu eenmaal ‘deftig’ blijven. Cd&v weet als vanouds van geen hout pijlen maken, maar wil er wel zijn. En het ziet er naar uit dat het hem zal lukken om met de oudste tsjeventruc uit het boekje alweer een regering naar keuze te enteren. U hoeft er geen bewondering voor te hebben, maar het blijft wel straf hoe niks zeggen steevast beloond wordt door de kiezer.

Info & reservering:

Deftig land, graag

03 - 237 93 92

info@anz.be

Zondag 10 maart 2024 14u30 Lotto-Arena Antwerpen

84 ste

Vlaams Nationaal

ZANGFEEST www.zangfeest.org www.teleticketservice.com

HAMAS ROEPT OP TOT NUANCE

Caroline Gennez versus Raoul Hedebouw: het Gaza-debat

Op de achtergrond van de Belgische kiesstrijd woedt er een oorlog in Gaza, die in Vlaanderen de gemoederen beroert. En dat laat zo zijn sporen na in het debat.

De meer islamgerichte partijen voeren een bittere strijd om het meest bloedende hart bij zoveel onrecht dat nu al meer dan 25.000 levens kostte. Wij nodigden Caroline Gennez en Raoul Hedebouw uit om het alvast verbaal uit te klaren.

De schermutselingen die al een tijdje smeulden op links begonnen met een aanslag van Groen op de linkerflank. Kopstuk Petra De Sutter liet in de eerste weken na 7 oktober al eens vallen dat er ondertussen wel genoeg dode Palestijnse kindjes waren om de Israëlische wraak te laten koelen. Premier De Croo wilde dan weer de eenheid in zijn regering bewaren en de meest humane premier zijn, en trok spoorslags naar Israël met diezelfde boodschap, wat hem felicitaties van Hamas opleverde. Maar ook Gennez wou een deel van de koek. “We moeten onderzoeken of dit geen genocide is”, sprak ze boos. En ook: “Gaat den Duits nu weer aan de verkeerde kant van de geschiedenis gaan staan?!” De Croo werd wat bleekjes en haakte af, zoals steeds. En toen organiseerde Hedebouw een marginaal feestje in Brussel waarop hij verklaarde: “Wat valt er te onderzoeken? Dit is genocide! Als het al niet erger is.”

zeggen het zoals het is! Maar dat moet nu niet per se in het interview, hé? Die Oeigoeren moeten ook beseffen dat ze in het aards paradijs leven, hé. Ik zou er mijn linkerarm voor geven om nu al in China te wonen. Maar die arme Palestijnen? Die worden aangevallen door een fascistisch regime!”

GENNEZ: “Door de Joodse Gestapo, zeg ik altijd. Gekeppelde killers zijn het. Met Vooruit zou het niet waar zijn. From the river to the sea, Palestine must be free!”

HEDEBOUW: “Inderdaad! Maar voor jullie gaat dat van de Jordaan tot de Middellandse Zee… Voor ons is dat tot de Chinese Zee. Dat is nog veel verder. Free Palestine! Dood aan de bezetter!”

GENNEZ: “Oh ja! Voor ons mag Palestina vrij zijn tot aan de Noordzee! En gij nu.”

HEDEBOUW: “Wist je dat de basis voor ons programma voor 99 procent compatibel is met de sharia als ik het voorlees?”

Meneer Hedebouw, mevrouw Gennez.

Oorlogsleed is vreselijk natuurlijk.

Maar het lijkt er een beetje op dat u zich deze specifieke oorlog wel heel hard aantrekt. Zitten daar electorale motieven achter?

Bent u niet beiden diep in uw hart en doctrine tegen iedere vorm van religie?

Opium voor het volk en zo?

GENNEZ: “Die Gazanen kunnen hier toch niet stemmen, hé. Nee, ik ben begaan met alle leed in de wereld. Die arme mensen die in de winter geen huizen meer hebben, nergens heen kunnen en voortdurend geconfronteerd worden met geweld, dat moet stoppen. We staan hier machteloos tegenover, maar we mogen dat toch veroordelen. Een signaal geven.”

In Brussel slapen vluchtelingen ook op straat, kunnen nergens heen, lijden bittere kou, en blijft geweld onbestraft.

Daar zou u meer kunnen geven dan een signaal en toch doet u niks?

HEDEBOUW: “Haha, goeie, meneer Pallieter.

Nu zit ze met de peut! PS en Vooruit zijn zelf genocideplegers. Ik hoop dat onze vrienden van de islam dat goed beseffen.”

GENNEZ: “Dat is de schuld van de andere partijen in de regering! Wij willen die allemaal meteen regulariseren, Belg maken en een kans geven om op ons te stemmen. Euh, ik bedoel een kans geven om bij te dragen. We hebben die mensen nodig, hé. Voor onze economie of zo.”

GENNEZ: “Dat ging over het christendom.

Daar zijn we tegen. En de joods-christelijke traditie. Allemaal kolonisatoren.”

HEDEBOUW: “Noemt u dat kolonisatoren?

Zeg het toch zoals het is, kind. Het is genocidair gajes. Free Palestine!”

GENNEZ: “Free iedereen! Leve Vooruit. Leve Conner Rousseau! Wijven moeten hun plaats kennen.”

HEDEBOUW: “Iedere pasgeborene zonder teelballen, een hoofddoek! Mao is Mohamed!”

Dank u voor dit gesprek.

GENNEZ: “Free Nelson Mandela!”

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

Meneer Hedebouw, moeten die dan ook niet beseffen dat uw partij weigert de Chinese genocide op moslims te veroordelen?

HEDEBOUW: “Ik durf daar vrijuit over spreken, hoor. Onze partij laat zich niet betalen door Chinezen voor informatie.”

GENNEZ: “Omdat ze het gratis weggeven.

Goeie, meneer Pallieter!”

Spreek vrijuit, meneer Hedebouw.

HEDEBOUW: “China moet die zaak eventueel herbekijken als men tijd vindt. Voilà, we

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE