't Pallieterke van 1 februari 2024

© PHOTONEWS

VOOR MENSEN MET EEN GOED HART EN EEN SLECHT KARAKTER

“Groen is een verschrikkelijke partij”

INTERVIEW

BART DE WEVER VOORZITTER N-VA

8-9 BELGIË COMPLEET WEERLOOS 2

VN AAN ZIJDE VAN HAMAS

5

BELGIË ZIT VOL

‘CONSENSUS’ OVER ABORTUS

COLUMN BORDONI

5 7

We zijn op dit moment niet in staat om onszelf te verdedigen. Dat is de enige mogelijke conclusie die België, en bij uitbreiding Europa, kan trekken. Verschillende legerkopmannen, militaire experten en NAVO-bazen waarschuwen dat het lang geleden is dat heel Europa zo dicht bij een grote oorlog staat. Niet alleen het leger, maar alle burgers zouden zich volgens de Nederlandse NAVO-admiraal Rob Bauer moeten voorbereiden op een “nieuw onvoorstelbaar tijdperk”.

Laat ons die waarschuwingen eerst eens toelichten. Het is niet zo dat we morgen, of binnen een jaar, Russische tanks door Vlaanderen zullen zien rijden. Een totale oorlog tegen de NAVO kan Vladimir Poetin niet winnen. Kleinschalige aanvallen onder de waterlijn of grootschalige cyberaanvallen, kunnen echter ook al grote schade aanrichten. Bovendien voeren de Russen al sinds 2014 hun acties gefaseerd op.

Winterslaap Tot voor kort waren het altijd dezelfde mensen die om meer middelen voor de NAVO of voor het Belgische leger smeekten.

Het leger vraagt meer geld voor het leger: dat is hetzelfde als de NMBS die meer geld eist voor de spoorwegen of de cultuursector die meer geld wil voor culturele projecten.

Niettemin beginnen politici in heel Europa nu in te zien dat we in slaap gewiegd zijn.

Polen, de Baltische staten, Frankrijk en Nederland zijn allemaal wakker geworden, maar België bevindt zich nog in een stevige

DEBAT OVER BELGIË

TIJD VOOR EEN VLAAMSE WAPENINDUSTRIE

Cruciale infrastructuur Ons leger, dat momenteel een 25.000-tal voltijdse werknemers en zo’n 6.400 reservisten telt, is bij oorlog zelfs niet in staat om alle belangrijke infrastructuur te beschermen. De havens, communicatienetwerken, kerncen-

Burgers paraat Andere landen willen hun burgers in een staat van paraatheid brengen. In onder andere Denemarken, Estland, Litouwen en Finland geldt er nog militaire dienstplicht, maar dat is in ons land niet aan de orde. Wel zijn er bij ons de reservisten, een statuut dat sinds de oorlog in Oekraïne aan populariteit wint.

Ook de vrijwilligerskorpsen zijn in trek. In 2022 richtte het Lubbeek van Theo Francken als eerste gemeente zo’n korps op. Intussen overwegen onder meer Halle, Brugge en zelfs het Brussels Gewest de oprichting van een vrijwilligerskorps met jongeren. Voordat hij aftrad, stelde Bart Somers zelfs voor om het vrijwilligerskorps in elke Vlaamse gemeente te organiseren.

STIJN DERUDDER

NIEUWE HOOFDREDACTEUR

“Wij laten ons niet leiden door de waan van de dag”

OPINIE 2-3 / BINNENLAND 4-7 / INTERVIEWS 8-9 & 12 / BUITENLAND 10-11 / DOSSIER 13 80ste jaargang • nummer 5 • donderdag 1 februari 2024

WANNES NEUKERMANS

Lees meer op pagina’s 8, 9 en 13

12 € 4,25

13

winterslaap: pas tegen 2035 wil ons land 2 procent van het bbp aan defensie uitgeven.

Onze defensie-investeringen bevinden zich al jarenlang vér onder de NAVO-norm.

Ons leger kan slechts een 450-tal militairen richting de grote oefening in Oost-Europa sturen en oud-generaal Marc Thys waarschuwt dat het Belgische leger op dit moment niet in staat is om het eigen land te verdedigen. Zelfs onze cruciale infrastructuur veiligstellen, is op dit moment te hoog gegrepen, verklaart hij bij HLN. In het verleden waren er al berichten dat Belgische soldaten bij oefeningen noodgedwongen “Pang! Pang!” moesten roepen omdat er een tekort aan kogels was. De legervakbond noemde de toestand toen al “dramatisch”.

trales, ziekenhuizen en drinkwatervoorzieningen moeten allemaal beschermd worden, maar dat kan het leger niet aan.

Momenteel zijn er in totaal ongeveer 27.000 mensen in dienst bij Defensie. In 2024 moeten er 300 officieren, 950 onderofficieren en 1.250 soldaten aangetrokken worden. Daarnaast zoekt Defensie naar 460 burgerpersoneelsleden en 1.050 reservisten.

Voor de volledige legislatuur hoopt minister van Defensie Ludivine Dedonder 10.000 nieuwe militairen aangetrokken te hebben.

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Opinie

1 februari 2024

De Verenigde Naties aan de zijde van Hamas In De Morgen schrijft Koen Vidal dat het afhaken van westerse sponsors van het UNRWA (het hulpagentschap van de VN voor de Palestijnen) de crisis in Gaza erger zal maken. Vidal vindt die beslissing disproportioneel, omdat uit het Israëlische dossier zou blijken dat slechts twaalf personeelsleden van dat agentschap hebben meegewerkt aan de moordpartijen van Hamas. Hij minimaliseert de aard van het probleem schromelijk. De hele organisaties is rot.

Afspiegelingsregeringen als nepoplossing © BELGA

2

Vooreerst zijn twaalf moorddadige terroristen op een organisatie van 13.000 mensen (UNRWA Gaza) wel degelijk veel. Zou De Morgen zo mild zijn over een rechtse partij die stilletjes in haar rangen twaalf medeplichtigen aan antisemitische pogroms had geduld?

Bovendien is het duidelijk dat de twaalf die wapens hebben geleverd, hebben geholpen bij de ontvoeringen en zelf ook hebben gemoord, geen geïsoleerde uitzonderingen waren. Het gejuich bij een groep medewerkers van het UNRWA toen Hamas op 7 oktober 1.139 Israëli’s heeft afgeslacht, had al eerder de pers gehaald.

De Wall Street Journal bracht uit dat inlichtingendiensten schatten dat minstens 10 procent van de VN-medewerkers in de Palestijnse gebieden banden hebben met radicale moslimgroepen. Op het Telegram-kanaal van de leraars van het UNRWA (3.000 in totaal) bulkt het van Jodenhaat en lof voor de slachtpartijen van 7 oktober. In de lessen wordt aangezet tot antisemitisme en wordt lovend gesproken over ‘martelaars’ voor het geloof.

Toen een correcte medewerker wel zijn plicht probeerde te doen en op sociale media meldde dat hulpgoederen van het UNRWA, waaronder genoeg brandstof om de waterontzilting van Gaza dagenlang te doen draaien, massaal werden gestolen door Hamas, werd dat bericht onmiddellijk weer ingetrokken. Het rot zit overal. UNRWA fungeert in de praktijk als een logistiek en propagandistisch verlengstuk van Hamas.

Het probleem reikt tot aan de top De VN heeft de twaalf rechtstreekse betrokkenen intussen ontslagen.

Dat volstaat echter niet. De hele organisatie moet doorgelicht en opgekuist worden voor er opnieuw westers geld kan stromen. Het is overigens typisch dat de vijf grootste donoren geen Arabische oliestaten maar westerse landen zijn.

Die zuivering zal er niet komen. De VN is een orgaan dat van Israël zijn favoriete vijand heeft gemaakt. In 2023 werden er veertien resoluties gestemd over Israël en de Palestijnen en slechts zeven over de rest van de wereld (waaronder een oproep aan de VS om de sancties tegen Cuba te beëindigen). Wat gebeurt bij UNRWA is geen exces, maar een logisch uitvloeisel van de Israël-obsessie van de Verenigde Naties.

Twaalf westerse landen, waaronder onze buren Nederland en Duitsland, hebben hun financiering voor UNRWA al stopgezet. De EU en Frankrijk houden hun reactie nog in beraad. Waar wacht België op? Blijven we, net als met de maar net vermeden medewerking aan de genocideklacht van Zuid-Afrika, de beste vriend van Hamas in Europa?

JURGEN CEDER

EDITORIAAL

TOOGPRAAT

Premier Alexander De Croo met een toespraak in het koninklijk paleis

Over alle beleidspartijen heen is de consensus gegroeid dat het na de verkiezingen sowieso een zeer moeilijke formatie wordt.

Daarom worden nu al verschillende scenario’s bekeken die een snellere regeringsvorming mogelijk moeten maken. Eén ervan is een federale afspiegelingscoalitie van de regionale regeringen. Dat is om meer dan één reden weinig realistisch.

Het wijst op bloedarmoede bij de traditionele partijen: oudgedienden als Willy Claes (Vooruit), Wivina Demeester en Mieke Van Hecke (cd&v) moeten als zeventigers of tachtigers de lijsten mee helpen vullen. In zekere zin is het logisch dat senioren meer vertegenwoordigd zijn op de kandidatenlijsten. De bevolking wordt tenslotte ouder. Maar hier is duidelijk iets anders aan de hand: men vindt blijkbaar onvoldoende valabele kandidaten.

Niet meer dan logisch dat het Vlaams Belang de populairste partij wordt bij de jonge kiezers

www.pal.be Abonnementen/administratie: Lezersbrieven: Abonnementen binnenland 3 maanden: 52 euro 6 maanden: 104 euro 1 jaar: 208 euro Steunabo 1 jaar: 300 euro

Redactie & beheer: Uitgeverij ’t Pallieterke Lagesteenweg 5 bus 1, 1850 Grimbergen Tel. : 03-232 14 17

secretariaat@pallieterke.net lezersbrieven@pallieterke.net Abonnement buitenland: Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres: BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Elke week op donderdag in uw krantenwinkel Oud-hoofdredacteurs: Bruno De Winter (1945-1955, stichter), Jan Nuyts (1955-2000), Leo Custers (2000-2010), Karl Van Camp (2010-2020) Kernredactie: Stijn Derudder (hoofdredacteur), Jurgen Ceder, Wannes Neukermans, Anton Schelfaut, Karl Van Camp Verantwoordelijke uitgever: Wart Van Schel Foto's: Belga, Photonews, Shutterstock

En men moet geen politicoloog zijn om te weten dat dat niet zonder gevolgen zal zijn voor het resultaat van de desbetreffende partijen op 9 juni. De politiek spreekt niet meer aan en al zeker niet de traditionele partijen, uitgerekend op een moment dat er een miljoen nieuwe jonge kiezers bijkomen, die hun bekomst hebben van de oude politieke cultuur. Niet meer dan logisch dus dat het Vlaams Belang de populairste partij wordt bij de jonge kiezers. Het bevestigt de voorspelling dat de radicale partijen over een aantal maanden zullen mogen triomferen.

Nieuwe, onverwachte crisissen versterken bovendien de afkeer van de traditionele politiek. Nemen we de recente boerenprotesten. Het gaat hier maar om een klein deel van de bevolking, maar ze kunnen op veel sympathie rekenen van de plattelandsbewoners. “Want de boeren zorgen toch voor ons eten”, is de reactie. Het is op deze pagina al meermaals voorspeld: tenzij velen toch kiezen voor een blanco stem, is het Vlaams Belang op weg naar een monsterscore in de plattelandsgebieden. 30 procent in West-Vlaanderen is realistisch. Aan de andere kant is dat boerenprotest dodelijk voor Groen, dat wordt beschouwd als de architect van de regulitis en een gebrek aan voeling vertoont met wat er in rurale gebieden gebeurt.

Vivaldi II wordt plots moeilijker Neem al die elementen samen en plots wordt het gedroomde scenario van de Franstalige partijen, de Vlaamse traditionele partijen en de opiniemakers in het gros van de media een stuk minder realistisch: geen Vivaldi II, omdat men door het mogelijke verlies van de groene partijen geen meerderheid meer zal hebben. Een paar procentpunten van de traditionele partijkiezers dat zowaar voor de N-VA kiest, doet de rest.

Vivaldi II wordt dus veel moeilijker en dan gaan politicologen op zoek naar alternatieven. In Knack werd een paar weken geleden even de piste van een afspiegelingscoalitie aangekaart. Concreet: er wordt een Vlaamse regering gevormd en daarnaast een Waalse.

En de partijen van de regionale regeringen vormen dan een federale coalitie. Voordeel: dan kan snel een regeerakkoord worden gevormd, zonder ellenlange formatiegesprekken dus. Er is de democratische legitimiteit - lees: meerderheid - aan beide kanten van de taalgrens en de N-VA zou zelfs kunnen beweren dat dat een ‘confederalisme in de feiten’ is, want de regionale regeringen vormen de vertrekbasis.

Enkel de Vlaamse en Waalse regeringen meetellen?

Hier dienen zich al direct een aantal problemen aan. Waarom enkel kijken naar de Vlaamse en Waalse coalities? Waarom niet de Brusselse regering erbij betrekken? Dan beginnen de moeilijkheden, want in zo’n geval bestaat de kans dat DéFI, het vroegere FDF, mee aan tafel schuift. Het is zowat de enige Franstalige partij die totaal niet wil onderhandelen met N-VA. Dan wordt het op basis van de drie gewestregeringen wel zeer moeilijk om een afspiegelingscoalitie op poten te zetten. Daarnaast is er het aspect PVDA/PTB, die in Brussel bovenaan de peilingen staat. Indien de neocommunisten in het gewest bestuursverantwoordelijkheden opnemen, wordt samenwerken met andere regeringen de facto onmogelijk.

Trouwens, zelfs wanneer de Waalse regering in rekening wordt genomen, zijn we ver van huis. Nu zit Ecolo daar mee aan de knoppen en dat zal na de verkiezingen van 9 juni ook het geval zijn. Het is een publiek geheim dat men er aan de Waalse linkerzijde alles aan wil doen om de liberalen van de MR, en vooral voorzitter Georges-Louis Bouchez, richting de oppositie te duwen. Er zou zelfs sprake zijn van een voorakkoord tussen PS, Ecolo en de centristen van Les Engagés. Een centrumlinkse regering in Namen, die dan zou moeten onderhandelen met een Vlaamse regering waarin N-VA zetelt… Veel succes! Voor Ecolo zijn de bruggen met de Vlaams-nationalisten eigenlijk nog altijd opgeblazen, ook al zou er sprake zijn van een zekere toenadering.

Quid Vlaams Belang?

En zo komen we bij het belangrijkste deel van de zogenaamde afspiegelingscoalitie: de Vlaamse regering. Wat als N-VA en Vlaams Belang samen een coalitie vormen op het Martelaarsplein in Brussel?

De kans is nog altijd relatief klein, maar als het zover komt, is de piste van een federale regering op basis van de regionale ploegen hoe dan ook uitgesloten.

Aan de Waalse linkerzijde wil men er alles aan doen om de MR, en vooral voorzitter Bouchez, richting oppositie te duwen Realistischer is een vervolg van de huidige coalitie, noodgedwongen aangevuld met de socialisten van Vooruit. De drie traditionele partijen plus N-VA dus. Wie denkt dat zo’n bont gezelschap op Vlaams niveau een doortastend beleid kan voeren, dwaalt. En dus moeten we concluderen dat ook een federale coalitie met al die partijen zeer moeilijk ligt. We hebben het gezien met de regering-De Croo. Inhoudelijk heeft die er weinig van terechtgebracht (niets eigenlijk) en dus zou een doordruk van de regionale regeringen ideologisch even verdeeld, steriel en inefficiënt zijn als een Vivaldiregering.

Column

3 © SHUTTERSTOCK

1 februari 2024

Migranten aan de Texaans-Mexicaanse grens bij de grenspolitie

Migratiecrisis: een klein beetje burgeroorlog in de VS Toen Joe Biden als president werd geïnstalleerd, was zijn eerste daad het schrappen van ongeveer alle presidentiële decreten van Donald Trump. De belangrijkste slachtoffers waren de maatregelen die Bidens voorganger had genomen om de immigratiestromen aan de zuidgrens te beheersen. De gevolgen lieten zich snel voelen. De VS kampt met een immigratiecrisis zonder gelijke en de situatie verslechtert elke maand. Texas, de staat met de langste grens met Mexico, komt nu openlijk in opstand tegen het beleid van Biden.

Sinds het aantreden van Biden, in januari 2021, zijn er meer dan 8 miljoen ‘binnenkomsten’ geregistreerd. Rekening houdend met clandestiene immigratie, wordt geschat dat in totaal 10 miljoen migranten het land zijn binnengekomen. Dat is meer dan het aantal inwoners van de meeste Amerikaanse staten.

Ventielen Omdat de instroom te groot werd om de verblijfsaanvragen aan de grens te verwerken, liet Biden het grootste deel van de immigranten (bijna 90 procent) gewoon binnen, met het theoretische plan hun status later te laten beoordelen door de rechtbanken, ook al is dat eigenlijk niet zijn bevoegdheid. Hij ging nog meer zijn boekje te buiten door op grote schaal verblijfsrechten om ‘humanitaire redenen’ te verlenen. Ook die bevoegdheid heeft hij niet. Bovendien voldoen de begunstigden duidelijk niet aan de voorwaarden.

Het is niet de eerste keer dat Biden zichzelf machten toekent waarvoor Trump aan de schandpaal genageld zou zijn.

Immigratie is de grootste politieke bezorgdheid van de Amerikanen Het idee dat je de druk op de grenzen kan verminderen door meer ventielen te openen, is altijd al, zonder enige uitzondering, fout gebleken. Ook in de VS was het voorspelbaar dat de toegevingen een aanzuigeffect zouden hebben.

December brak alle records inzake immigratie sinds de cijfers worden bijgehouden. 302.000 mensen werden aangehouden of geregistreerd door grenswachten en binnenlandse politiediensten. Daar zitten dus nog niet de illegale indringers bij. De grootste groep komt nog steeds uit Mexico zelf, maar die krijgt steeds meer het gezelschap van mensen die de socialistische paradijzen Venezuela, Cuba en Nicaragua ontvluchten.

De instroom zorgt vooral voor problemen voor de staten aan de grens. Texas is het zwaarst getroffen. Op sommige dagen trekken meer dan tienduizend mensen de staat binnen.

Het was tekenend dat een lokale noodtoestand uitgeroepen moest worden toen 12.000 Haïtianen kamp hadden opgeslagen onder een brug in het stadje Del Rio.

Een gouverneur met ruggengraat De Republikeinse gouverneur van Texas is de kranige Greg Abbott. Die is sinds zijn jeugd aan een rolstoel gekluisterd, nadat zijn ruggengraat werd beschadigd door een omgevallen boom, maar zijn politieke ruggengraat is nog in perfecte staat. Abbott begon de inwijkelingen op bussen te zetten richting het noorden, liefst naar provincies en steden met progressieve besturen die een opengrenzenagenda bepleiten. Zijn favoriete doelwitten zijn ‘sanctuary cities’, steden die er openlijke prat op gaan dat ze geen medewerking verlenen aan de hogere overheden om illegalen uit te zetten.

De linkse politici van die steden beginnen nu te klagen over de bussen vanuit Texas. De stad Denver ligt meer dan 2.000 kilometer van de Mexicaanse grens, maar verliest nu al 10 procent van zijn gemeentelijke budget aan de opvang van immigranten. New York ligt nog veel verder, maar ook daar staat het systeem onder druk. Omdat de gebouwen waar daklozen worden opgevangen, overspoeld geraakten, zag het stadsbestuur zich al verplicht om immigranten te

deporteren naar New Jersey. Burgemeester Adams, de Democratische burgemeester van New York, noemde Abbott een “gek” en klaagde dat de immigratiecrisis zijn stad aan het “vernietigen” is. Abbott repliceerde dat New York verhoudingsgewijs veel minder immigranten opvangt dan zijn staat. “Adams zou het in Texas nog geen week uithouden”, voegde hij eraan toe.

Democraten verdeeld Een andere linkse politicus die de massale inwijking niet verwerkt krijgt, is gouverneur Pritzker van Illinois. Die had in 2021 nog wetgeving uitgevaardigd om van zijn staat “de meest gastvrije van de VS” te maken. Twee weken geleden liet hij in een lokale krant een advertentie plaatsen waarin hij Abbott smeekt om geen bussen met immigranten te sturen, met als argument dat het in Illinois te koud is in de winter.

Abbott antwoordde dat hij zich tot Joe Biden moet wenden.

De zwarte burgemeester van Chicago, de grootste stad van Illinois, en tevens een ‘sanctuary city’, heeft ook al een beschuldigende vinger uitgestoken naar Abbott voor de vreemdelingenoverlast in zijn stad. Een Democratisch parlementslid beschuldigde er Abbott van vooral steden met zwarte burgemeesters te viseren. In elk politiek dispuut in de VS is de beschuldiging van racisme nooit ver weg.

Abbott is erin geslaagd de Democratische Partij uit elkaar te spelen. Aan de top van de partij regeert nog steeds het deugvertoon over immigratie (“No human is illegal”), maar de lokale bestuurders zijn ontevreden. Negen Democratische gouverneurs ondertekenden een oproep, gericht aan het parlement en het Witte Huis, om snel werk te maken van een nieuw immigratiebeleid. Dat zij het risico lopen met hun oproep het immigratiethema aan te zwengelen in de aanloop naar de presidentsverkiezingen, toont dat hun wanhoop groot is.

De garde aan de grens De meest ‘controversiële’ maatregel van Abbott is dat hij de Nationale Garde van Texas heeft opgeroepen en belast met de bewaking van de grens. Aan de grensovergangen werden barricades opgetrokken en langs de hele grens is prikkeldraad gespannen.

Linkse media lieten niet na vergelijkingen te maken tussen de opstandigheid van Texas en het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog De regering-Biden neemt het eenzijdige optreden van Texas niet. Biden gaf al verschillende keren de opdracht aan de federale grenspolitie om de prikkeldraad weer door te knippen. De troepen van Texas laten de federale agenten echter niet meer binnen. Biden trok naar het Hooggerechtshof en kreeg daar gelijk. Dat hof wordt wel gedomineerd door Republikeinen, maar - typisch voor conservatieven - de wet weegt daar zwaarder dan politieke overtuiging.

Toen drie immigranten verdronken terwijl ze de Rio Grande poogden over te zwemmen, beweerde een Democratische volksvertegenwoordiger dat de Texaanse troepen hadden verhinderd dat ze geholpen zouden worden. Dat verhaal bleek aantoonbaar onjuist, maar uiteraard was dat geen beletsel voor de Vlaamse pers om het over te nemen.

‘Invasie’ Gouverneur Abbott geeft de strijd niet zo gemakkelijk op.

Vorige week vaardigde hij een officiële verklaring uit waarin hij de federale regering in gebreke stelt, omdat ze de immigratiewetgeving niet afdwingt. Hij doet ook een beroep op de ‘invasieclausule’ in de Amerikaanse grondwet. Die zegt dat staten alleen of in samenwerking met andere staten kunnen optreden, zonder toestemming van het federale niveau, bij een ‘invasie’ of ‘imminent gevaar’. Abbott kreeg onmiddellijk de steun van 25 andere Republikeinse gouverneurs.

Linkse media lieten niet na vergelijkingen te maken tussen de opstandigheid van Texas en het begin van de Amerikaanse burgeroorlog, toen South Carolina zichzelf onafhankelijk verklaarde en daarin werd gevolgd door tien andere staten.

Zo een vaart zal het niet lopen. De opstandelingen zijn nog niet begonnen Fort Sumter te beschieten, maar de verdeeldheid van politiek Amerika wordt wel duidelijk intenser.

Bidens afkeer voor zijn voorganger en de dwangmatige deugpronkerij van de Amerikaanse linkerzijde hebben zijn land op een rampzalige koers gezet Is de massale overrompeling van de staatsgrenzen een ‘invasie’ in de geest van de grondwet? Het is geen onverdedigbaar idee. Er is sprake van grootscheepse, onwettige indringing, ook al zijn de betrokkenen niet gewapend. De discussie daarover is echter vermijdbaar. De andere omstandigheid die eenzijdig optreden van de staten toelaat, is die van ‘imminent gevaar’, een begrip met een veel breder toepassingsveld. De verklaring van Abbott heeft evenwel nog geen juridisch statuut en is eerder bedoeld als politiek argument ter verdediging van de antimigratiemaatregelen van Texas.

Trump heeft de eindmeet in zicht Amerikaanse burgers verschillen in hun politieke prioriteiten niet zoveel van ander westerlingen. Een peiling van vorige maand wijst uit dat immigratie hun grootste politieke bezorgdheid is. Trump beseft dat. Hij maakte, tussen zijn campagneactiviteiten en verschijningen in allerlei rechtbanken in, tijd vrij om de situatie aan de grens in Texas te gaan bekijken.

Onder druk probeert Biden nog iets te verzinnen dat op een beleid lijkt. In de Senaat zijn er onderhandelingen aan de gang met enkele slappe Republikeinse verkozenen over een akkoord om de immigratie te beperken tot 5.000 per dag. Je moet geen wiskundig genie zijn om te berekenen dat je dan, zeker met de illegale immigratie erbij, nog steeds aan bijna 2.000.000 nieuwelingen per jaar komt. Het is twijfelachtig of Biden voldoende Republikeinse dissidenten zal vinden die bereid zijn om in te gaan tegen de wensen van de overgrote meerderheid van hun kiezers.

Migratiegolven zijn geen natuurrampen. Ze komen tot stand wanneer de politieke bestuurders van rijkere landen het signaal geven dat ze grenzen niet meer streng zullen bewaken en degenen die ze onwettig overschrijden niet zullen uitzetten. Biden worstelt met een crisis die hij zelf in het leven heeft geroepen.

Hij heeft van Trump een grens geërfd die onder controle was. De afkeer voor zijn voorganger en de dwangmatige deugpronkerij van de Amerikaanse linkerzijde hebben zijn land op een rampzalige koers gezet.

In de opiniepeilingen heeft Trump nu al 5 procent voorsprong op Biden. Immigratie was het thema waarmee hij in 2016 tot president werd verkozen. Het probleem is acht jaar later vele malen groter en zal nog meer de verkiezingen beheersen. Als het Amerikaanse Hooggerechtshof Trump niet verbiedt om te kandideren - wat een enorm risico inhoudt -, is er niets meer dat hem kan weghouden van een tweede presidentstermijn.

JURGEN CEDER

4

Binnenland

1 februari 2024

ECONOMISCHE ZAKEN

Het Waalse economische verleden is geen excuus meer © PHOTONEWS

De Vlaamse economie blijft sterker groeien dan de Waalse en dat is al een kwarteeuw het geval, zo leren nieuwe cijfers van de Nationale Bank. Het Vlaams-Waalse inkomensverschil bedraagt ondertussen 15 procent. Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) zoekt geen verklaringen voor die kloof bij het gebrek aan doortastend beleid, maar in het industriële verleden van het gewest en desinvesteringen ten voordele van Vlaanderen. Zich wegsteken achter historische erfenissen is echter onzin.

Rupo baseert zich hierbij op een oude analyse in wallingantische kringen, die zegt dat Wallonië qua investeringsbeleid altijd benadeeld is geweest. In de in 2000-2001 verschenen ‘Encyclopedie van de Waalse Beweging’ staat het vol met lemma’s daarover. Zo zou Wallonië bij de bouw van autosnelwegen altijd op de tweede plaats zijn gekomen. Men startte pas met de aanleg van de E42 Doornik-Luik (de ‘autoroute de Wallonie’) na lang lobbywerk. En volgens sommige professoren heeft Vlaanderen al in de 19de eeuw geprofiteerd van de Waalse welvaart, want er moesten waterwegen worden aangelegd om het staal en andere producten naar de havens te krijgen.

Welnu, het is bijna zielig te noemen dat Waalse politici zich blijven wegsteken achter de economische erfenissen en het historische verleden van Wallonië. Niet alleen omdat vergelijkbare regio’s het beter doen, maar ook omdat het gaat over een economische situatie die dateert van twee generaties geleden. Als men in die tijdspanne het geweer nog niet van schouder kan veranderen…

De Waalse achterstand is des te schrijnender wanneer men ziet dat andere Noord-Europese regio’s hun economie wel konden hervormen Dat iemand als Di Rupo verwijst naar het oude industriële verleden, kan men misschien nog begrijpen. De 72-jarige Di Rupo heeft die neergang zelf meegemaakt. Maar wat te denken van de zelfverklaarde wonderboy Thomas Dermine die op zijn 37ste een excuus zoekt in het Waalse industriële verleden?

Thomas Dermine en Elio Di Rupo

De Nationale Bank bracht vorige week een studie uit over de regionale groei-evoluties. En jawel, Vlaanderen blijft het beter doen dan de andere gewesten. Nemen we de toegevoegde waarde van de Vlaamse economie, dan groeide die twee jaar geleden met 3,4 procent. Wallonië boekte in 2022 een iets lager groeicijfer, namelijk 3,3 procent. Brussel scoort met 1,5 procent veel slechter.

Belgische uitzondering Daarmee wordt de trend van de voorbije jaren, ja zelfs decennia, verdergezet. Nemen we als vertrekjaar 2008. Sindsdien groeide de Vlaamse economie met net geen 25 procent, de Waalse met 20 procent en de Brusselse met 10 procent. Reden?

Een snellere toename van de jobcreatie en de productiviteit in Vlaanderen. Dat is in strijd met de verschillende economische theorieën die leren dat een achtergestelde regio eigenlijk sneller zou moet groeien dan de meer welvarende buur. Maar België is dus een uitzondering. Feit is dat de Waalse economische groei enkel rond de eeuwwisseling wat gelijke tred hield met Vlaanderen. De voorbije kwarteeuw scoorde de zuidelijke regio dus steevast slechter. En kijken we over de voorbije halve eeuw of zelfs 65 jaar: de Walen blijven het slechter doen.

Bijbenen is mogelijk Minder groei heeft een effect op de welvaart. Gevolg: in Vlaanderen bedraagt het beschikbaar inkomen 26.567 euro in 2022, tegenover 22.588 euro in Brussel en 22.513 in Wallonië.

Vlamingen zijn dus 15 procent rijker. De achterstand van Wal-

lonië is des te schrijnender als men ziet dat andere Noord-Europese regio’s hun economie wel hebben kunnen hervormen en het welvaartsverschil met hun buren hebben afgebouwd.

Noord-Frankrijk en het Ruhrgebied doen het beter dan een paar decennia geleden. De voormalige Oost-Duitse deelstaat Thüringen heeft de westerse Länder bijgebeend. In Vlaanderen is de reconversie van Limburg na de sluiting van de mijnen geslaagd. In West-Vlaanderen spreekt niemand nog over de schok van de jaren 1950, toen de vlasindustrie is ingestort.

Erfenissen uit het verleden Een economisch herstel van regio’s die ooit een ‘rust belt’ waren, is mogelijk, zo leren die voorbeelden. Maar blijkbaar niet in Wallonië, of toch zeker niet op de as Borinage-Bergen-Charleroi-Samberbekken-Luik. Niet alleen dat is een pijnlijke vaststelling. Wat vooral voor ergernis zorgt, is de reactie van de PS-politici op die cijfers. Staatssecretaris voor Relance Thomas Dermine deed het in zijn boek ‘Walen werken wel’.

Waals minister-president Elio Di Rupo herhaalt het in interviews in L’Echo en La Libre Belgique: de matige Waalse economische prestaties zijn niet het gevolg van een gebrekkig of inefficiënt beleid. Het zijn erfenissen uit het verleden.

Concreet worden twee zaken naar voren geschoven. Ten eerste de gevolgen van de-industrialisatie van de jaren 1960 en 1970. Ten tweede de Generale Maatschappij die de welvaart die in Wallonië werd gecreëerd vooral in Vlaanderen heeft geïnvesteerd en dan in de Antwerpse haven in het bijzonder. Wat een dubbel economisch effect veroorzaakte: een achterstand van Wallonië en Vlaanderen dat zijn voorsprong vergroot. Di

Weinig hoop op verandering De Waalse arbeidsmarkt blijft ondertussen dramatisch presteren met een grote kloof met Vlaanderen (66 versus 76 procent werkzaamheidsgraad) tot gevolg. Die kloof werd de voorbije jaren zelfs iets groter. En dat terwijl er ook in Wallonië sprake is van een vergrijzing en een pensionering van de babyboomers, waarbij er dus duizenden banen vrijkomen.

Tussen Doornik en Aarlen wordt echter geen arbeidsmarktbeleid gevoerd. Het probleem is niet enkel regionaal. Federaal hield de PS uiteraard alles tegen. Een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd wordt door rechtse partijen regelmatig op tafel gelegd, maar is in Wallonië taboe. Daar zou het nochtans goed werken, net als in Brussel. In Vlaanderen is dat door de bijna volledige tewerkstelling richting 80 procent minder urgent.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

Sterilisatie bij jonge mannen aan stevige opmars bezig De nataliteit in ons land daalt. Veel mannen denken dat ze zich geen kinderen meer kunnen veroorloven. Anderen zijn bang van het weer of vrezen voor een oorlog. Steeds jonger koppelen zij aan dat somber toekomstbeeld een drastische oplossing: de vasectomie.

Belgische mannen vinden steeds vaker de weg naar de uroloog. Is het niet om zich te laten castreren om op een vrouw te lijken, dan wel om zich te laten steriliseren zodat gezinsuitbreiding uitgesloten wordt. In 2010 kozen ongeveer 7.000 mannen voor een vasectomie. In 2022 ging het al om 8.900 ingrepen. Een voltooide kinderwens was vroeger zowat de enige reden om voor de ingreep te kiezen. Een relatief nieuw fenomeen maakt opgang waarbij ook kinderloze dertigers en zelfs twintigers in de verleiding komen om hun zaadleiders te laten doorknippen. De

VoIP telefonie Wi-Fi Netwerkbeheer

flybywire.vlaanderen

gestegen vraag is merkbaar in elke leeftijdscategorie, maar bij jonge dertigers gaat het bijna om een verdubbeling vergeleken met tien jaar geleden.

Klimaat, oorlog en vooral geldzorgen Sommigen zijn verteerd door klimaatangst en vrezen dat hun gezinsgeluk brutaal verstoord zal worden door extreme weerfenomenen. Bij anderen fnuikt geopolitiek doemdenken de kinderwens. De belangrijkste reden om niet aan kinderen te beginnen, blijkt echter van financiële aard te zijn.

Volgens het Global Wealth Report zijn Belgen nochtans de rijkste mensen ter wereld.

Maarten Boudry wijdde in zijn boek ‘Waarom de Wereld Niet naar de Knoppen Gaat’ een hoofdstuk aan de toegenomen welvaart waardoor het volgens hem “de beste tijd ooit is om geboren te worden”. Veel jonge koppels ervaren dat kennelijk toch anders. Nog niet zo lang geleden volstond één inkomen om een groot gezin te onderhouden. Vandaag zijn de gezinnen veel kleiner en moet moeder mee gaan werken, liefst met nog een flexi-job in het weekend. De snelle bevolkingsgroei

zet de woningmarkt onder druk. Het vooruitzicht om in een krap appartement of ‘tiny house’ te moeten hokken, is niet bevorderlijk voor de natalistische ambities van jonge koppels. Zij kunnen zich niet meer voorstellen hoe ze het financieel geregeld krijgen indien er nog meer volk aan tafel schuift.

Voor- en nadelen vasectomie Er zijn verschillende vormen van anticonceptie beschikbaar. Voor mannen zijn de mogelijkheden echter beperkt tot condooms en een vasectomie. In tegenstelling tot de andere methodes is sterilisatie in principe een definitieve vorm van anticonceptie. De zaadleiders worden immers doorgeknipt zodat de zaadcellen uit de testikels niet meer bij de zaadvloeistof kunnen komen. Op die manier wordt de verbinding tussen de testikels en de prostaat onderbroken en wordt de man steriel.

Het grootste voordeel van een vasectomie ligt voor de hand: een gesteriliseerde man kan niemand meer zwanger maken. Daarnaast gebeurt de ingreep onder plaatselijke verdoving en gaat het om een relatief eenvoudige operatie die slechts een kwartiertje tot een half uur tijd in beslag neemt. De seksuele beleving wordt naar verluidt niet aangetast door de ingreep.

Er zijn evenwel ook nadelen aan verbonden. Zo is er een kans van 2 tot 5 procent op

chronische pijn in de balzak. Ongeveer 1 procent van de patiënten krijgt een bijbalontsteking, gekenmerkt door kwellende pijnen en koorts. Ook nabloedingen en bloeduitstortingen komen voor. Elk ziekenhuisbezoek houdt bovendien risico’s in. Waar zieke mensen verzamelen blazen, broeien de bacteriën.

Een lokale wondinfectie wens je niemand toe.

Vaso-vasostomie Een vasectomie is niet onomkeerbaar.

Gelukkig maar, want veel mannen blijken nadien spijt te krijgen van hun beslissing.

Volgens Nederlandse cijfers zou ongeveer 5 procent van de gesteriliseerde mannen zich de beslissing achteraf beklagen. Vaak ligt een echtscheiding ten grondslag aan de heroverweging. Mannen beseffen dan dat ze beter in de markt liggen wanneer ze over al hun biologische functies beschikken.

Voor hen is er de vaso-vasostomie, een hersteloperatie die de vasectomie ongedaan maakt. Die ingreep is een stuk ingrijpender.

Volledige verdoving is noodzakelijk en de operatie duurt al gauw anderhalf uur. Succes is niet verzekerd. De belangrijkste factor is de tijd tussen de sterilisatie en de hersteloperatie. Bij wie tien jaar of langer wacht, worden vrijwel geen kwalitatief goede zaadcellen meer teruggevonden. Dus, bezint eer ge begint…

GUUS VAN BETTEN

Binnenland

1 februari 2024

5

Migratie zal de bevolkingssamenstelling grondig veranderen in de nabije toekomst Is België vol? Binnen de huidige Belgische context zal migratie blijven toenemen, en dus ook de bevolkingsgroei.

Migratie zal de bevolkingssamenstelling grondig veranderen. Dat bevestigt zelfs het Planbureau. Dat proces is in volle gang. Om het migratiedebat te counteren, wordt gesuggereerd dat de toevloed veel minder stuurbaar is dan gedacht. Superdiversiteit wordt als onontkoombaar geacht.

De cijfers liegen er niet om. Het aantal inwoners van buitenlandse afkomst stijgt exponentieel. In twintig jaar tijd nam het toe van 18,8 naar 33,4 procent ten overstaan van het totaal aantal inwoners. Het Planbureau berekende dat de groei van de Belgische bevolking vooral te wijten is aan nettomigratie. Als die trend zich zo blijft doorzetten, dan wonen er in 2070 in België meer dan 13 miljoen mensen, waarvan de meerderheid van de bevolking van buitenlandse afkomst zal zijn.

De groep van 80-plussers telt weinig mensen van buitenlandse afkomst, maar hoe meer men in de bevolkingspiramide zakt, hoe diverser de bevolking Bij grote internationale conflicten aan de grenzen van Europa - zoals Rusland, Afrika en het Midden-Oosten -, kan de instroom fors stijgen en dus ook de bevolkingsgroei.

Bovendien wordt in allerlei studies angstvallig gezwegen over de vele illegalen die in dit land verblijven en instromen, en waar men een middelgrote stad mee kan bevolken.

Superdiversiteit Die trend kan nu al worden waargenomen. De groep van 80-plussers telt weinig mensen van buitenlandse afkomst, maar

hoe meer men in de bevolkingspiramide zakt, hoe diverser de bevolking. In het kleuter- en basisonderwijs in de centrumsteden is gemiddeld 40 procent van de kinderen van buitenlandse komaf.

Onderzoekers - zoals Dirk Geldof - tonen aan dat als die trend zich doorzet, we stilaan evolueren naar een superdiverse samenleving. Wat dat met zich mee kan brengen, zien we in steden zoals Antwerpen en Brussel. De massamigratie zorgt ook voor segregatie, sociaaleconomische en culturele armoede en een multi-etnisch subproletariaat met een illegaal economisch circuit.

Volgens De Standaard biedt die massamigratie kansen. Als de migratie de komende jaren fel toeneemt, komen we uit op zowat 16 miljoen mensen. Maar dat mag geen probleem zijn, want er is nog plaats en ruimte genoeg om mensen te laten wonen, aldus de ‘kwaliteitskrant’. Momenteel worstelen we al met tal van kwalen van een dichtbevolkte (post)-industriële samenleving, met bovendien een zeer slechte ruimtelijke ordening.

De Standaard vergeet er gemakshalve bij te vermelden dat die kwalen enkel nog zullen toenemen. Bij een forse toename van de bevolking, zal er ook nood zijn aan tienduizenden nieuwe woningen.

Hoe moet dat worden verwezenlijkt als er morgen een bouwstop wordt afgekondigd, omdat het stikstofbad dreigt over te lopen?

Hoe moet het dan verder met de zogenaamde betonstop van de Vlaamse overheid? De Standaard stelt het simplistisch voor alsof het enkel gaat over wat extra woningen te bouwen, maar in de realiteit komt de hele infrastructuur van dit land onder een nooit geziene druk te staan.

Minder migratie Bovendien zal de toename van de bevolking door de massamigratie vooral in Vlaanderen te voelen zijn en niet in het armlastige Wallonië of het verpauperde Brussel.

De Vlamingen zullen dan andermaal de factuur mogen betalen. In Vlaams-Brabant, Antwerpen en de Denderstreek is de bevolking de laatste vijf jaar tussen de 5 en 8 procent toegenomen. De druk laat zich nu al voelen op onder meer de prijzen van de huizen. Wat moet dat dan niet betekenen als er de komende jaren tienduizenden nieuwkomers bijkomen?

Momenteel worstelen we al met tal van kwalen van een dichtbevolkte (post)-industriële samenleving Veelal wordt verwezen dat meer migratie nodig is om de vergrijzingsfactuur te betalen. Maar steeds meer economen twijfelen aan dat scenario. De keuze is duidelijk. Er moeten veel meer mensen aan het werk.

Vlaanderen neemt zijn verantwoordelijkheid. Wallonië en Brussel blijven zwaar achterophinken.

Ook wordt beweerd dat er tekorten dreigen op de arbeidsmarkt, maar in de Brusselse en Waalse straten leeft een grote arbeidsreserve van een uitkering. Arbeidsmobiliteit en gepaste begeleiding kunnen

een deel van hen aan het werk krijgen. Bovendien is er nog een enorm leger van 1,4 miljoen inactieven. Zelfs als we daar maar 30 procent van aan de slag van krijgen, dan zijn er dat nog meer dan 400.000. Minister Vandenbroucke beloofde actie, maar binnen de roodgroene huishoudens ontbreekt de moed en de goesting om het eigen electoraat in beweging te krijgen. In de federale regering zit geen migratiekritische partij.

Het aanpakken van de massamigratie interesseert de Franstaligen niet, laat staan het aanpakken van de uitwassen ervan.

De toename van de bevolking door de massamigratie zal vooral in Vlaanderen te voelen zijn Uiteraard moeten onze arbeidsmarkt en de academische wereld blijven openstaan voor invloeden van buitenaf. Migratie is goed als het een meerwaarde betekent en gecontroleerd verloopt. Heel wat Vlamingen willen minder migratie en een minder snel toenemende bevolking. De Standaard verwijst naar de Gemeentemonitor, waaruit blijkt dan meer dan de helft van de Vlamingen openstaat voor diversiteit. Wie is nou tegen diversiteit? Zolang diversiteit een zekere eenheid vertoont, een gedragen grond van waarden, normen en cultuur heeft en niet versplintert in oncontroleerbare superdiversiteit.

Kunnen binnen de huidige Belgische context de migratiestromen worden gecontroleerd? Nee, zoveel is duidelijk. Toch is een doortastend beleid dringend nodig. Dat kan enkel als België onderworpen wordt aan ‘brutale hervormingen’.

JULIEN BORREMANS

De ‘wetenschappelijke consensus’ over abortus Met het einde van de legislatuur in zicht willen de paars-groene partijen nog snel een ethisch dossier door het parlement jagen: een verregaande liberalisering van de abortuswetgeving. Daarbij worden ze breed gesteund door de media die samen met de politici gretig zwaaien met een zogezegde wetenschappelijke consensus. Die wetenschappelijke consensus is echter even bedenkelijk geconstrueerd als de wetenschappelijke consensus over de opwarming van de aarde of dat we in Europa meer migratie nodig hebben.

waarmee je je zowel buiten de wetenschap als de wet plaatst.

De lezer weet ondertussen dat de wetenschappelijke consensus in het genderdebat, waar de media enkele jaren geleden nog zo hard op hamerden, al bijzonder veel barsten vertoont.

De lezer weet het ongetwijfeld wel: heb je twijfels over de opwarming van de aarde, en of die wel volledig de schuld van de mens is, dan ben je geen echte wetenschapper. Gevolg: alle wetenschappers zijn het erover eens dat de aarde in sneltempo opwarmt en dat dat het gevolg is van menselijke activiteiten. Op dezelfde manier scheppen media en gevestigde politici een wetenschappelijke consensus die zegt dat migratie altijd voordelig is voor het ontvangende land en dat we er niet minder, maar meer van nodig hebben in de westerse wereld.

Ook als het over abortus gaat, is het voor de media zo klaar als een klontje: heb je bedenkingen bij een verdere liberalisering, dan ben je een religieuze fundamentalist, en dus geen echte wetenschapper. Dat geldt uiteraard nog meer als je vindt dat de huidige wetgeving al veel te liberaal is. Maar door alle tegenstanders van een verdere liberalisering op die manier uit de wetenschap te ‘cancelen’, ligt ook hier de weg open om een wetenschappelijke ‘consensus’ te ontdekken.

De roep om het recht op abortus in de grondwet te verankeren, verraadt misschien nog het meest hoe fictief de wetenschappelijke consensus wel is. Was die consensus immers reëel, dan zou men ook niet hoeven te vrezen voor een verstrenging van de abortuswetgeving in de toekomst. Dat er vandaag een meerderheid in de bevolking zou bestaan om abortus verder te liberaliseren, zou trouwens geen argument in het debat mogen zijn als er toch een wetenschappelijke consensus is.

In het migratiedebat is de wil van de bevolking zelfs uitdrukkelijk geen element in het debat, tenzij om ‘moedig’ tegen de wil van de bevolking in te gaan. Dat men een meerderheid in het parlement wil benutten, niet alleen om vrije abortus vandaag door te duwen, maar ook om die wetgeving onomkeerbaar te maken voor het geval er in de toekomst een andere meerderheid zou ontstaan, doet toch een lichtje opgaan over de ware bedoelingen van de voorstanders. Vermoedelijk zijn zij er lang niet zo zeker van dat ze de fictie van hun zogezegde wetenschappelijke consensus nog lang kunnen aanhouden.

Alleen religieuze fundamentalisten?

Er zit wel één eigenaardigheidje aan die wetenschappelijke consensus over abortus. Zowel Freya Van den Bossche van Vooruit als Vincent Van Quickenborne van Open Vld haalden het nog aan in de Kamer: “De experten zeggen unaniem: trek de termijn op tot 18 weken en schaf de bedenktijd af.” Blijkbaar is er niet één wetenschapper die denkt dat 14 of 16 weken ook al voldoende zou zijn, of dat tenminste één dag bedenktijd niet zo slecht zou zijn. Dat roept toch vragen op over hoe die wetenschappelijke consensus tot stand is gekomen.

De fundamentalisten zitten niet zozeer aan de religieuze kant van het debat, maar in het vrijzinnige kamp Dat er over zo’n gevoelig dossier niet één dissonante noot te horen valt onder de ‘wetenschappers’, is bijzonder onwaarschijnlijk. Zeker omdat diezelfde wetenschappelijke consensus in de meeste andere landen niet waar te nemen valt. Dit lijkt dus veel meer op afgesproken spel om de bevolking onder

druk te zetten en de tegenstanders van een verdere liberalisering monddood te maken. Dat op zich, plus de verbetenheid van de voorstanders, toont ook aan dat de fundamentalisten niet zozeer aan de religieuze kant van het debat zitten, maar wel in het vrijzinnige kamp te vinden zijn.

Betutteling De bedenktijd die vandaag ingeschreven staat in de abortuswetgeving, zou dan weer betuttelend zijn. Een abortus is immers zo’n zware ingreep voor een vrouw dat tegenstanders er zelfs niet meer mogen aan twijfelen dat ze goed nagedacht heeft over de gevolgen ervan vóór ze naar een abortuscentrum stapt. Het is dezelfde argumentatie die je ook wel eens hoort over vluchtelingen die hun leven riskeren om tot in Europa te geraken: wie zijn wij om er dan nog aan te twijfelen dat ze geen asiel nodig zouden hebben? Nochtans vertellen de getuigenissen van vrouwen die een abortus ondergaan hebben vaak genoeg dat ze de psychologische belasting schromelijk onderschat hebben, en dat dus nú reeds, onder de huidige regeling mét bedenktijd. Je vraagt je af hoe daaruit een wetenschappelijke consensus kan ontstaan die zegt dat de bedenktijd volledig afgeschaft dient te worden.

De roep om het recht op abortus in de grondwet te verankeren, verraadt nog het meest hoe fictief de wetenschappelijke consensus wel is Een andere dooddoener is dat vrouwen zich gekrenkt voelen ‘omdat anderen over hun lichaam beslissen’. Zelfs nog maar willen informeren over bijvoorbeeld adoptie als alternatief, is er voor hen al te veel aan. Het is dezelfde trend als in het genderdebat, waarbij je in sommige landen, zoals bijvoorbeeld Schotland, straks als ouder een gevangenisstraf riskeert als je niet onmiddellijk meestapt in het verhaal van één van je kinderen dat hij of zij transgender is. Stel je toch enkele kritische vragen aan je kind en waarschuw je voor de onomkeerbare gevolgen, dan doe je meteen al aan conversietherapie,

Grondwet

FILIP VAN LAENEN

6

Binnenland

1 februari 2024

VERKIEZINGEN

WANNES NEUKERMANS

Vooruit wil verkiezingen winnen met strijd tegen racisme en discriminatie In de ontwerpteksten van het verkiezingsprogramma van Vooruit, die de redactie van Het Laatste Nieuws kon inkijken, staan een aantal opvallende zaken. De partij lijkt erop gebrand met antiracisme de verkiezingen te winnen, om op die manier de straffe stoten van Conner Rousseau achter zich te laten.

Op zondag 3 maart stemmen de Vooruit-leden over hun verkiezingsprogramma. Voor een groot deel van de voorstellen zal dat een formaliteit zijn, ook al staan er een aantal straffe maatregelen in. Vooral het actieplan tegen racisme en discriminatie valt op: anonieme praktijktesten, camera’s voor elke horecazaak en een algemene meldingsplicht aan de politie.

Vastgoed en horeca Sommige gemeenten zetten al in op anonieme praktijktesten om racisme en discriminatie op te sporen in de huur- en woonmarkt. Zo stuurt Antwerpen e-mails naar verhuurders, terwijl Gent effectief al juridische stappen zet tegen verhuurders die zouden discrimineren. Dat systeem zou Vooruit over het hele land willen uitrollen.

Ook horecazaken moeten gesurveilleerd worden, vindt de partij van voorzitter Melissa Depraetere. Uitbaters controleren op hoe ze nieuw personeel aanwerven, maar ook controleren of portiers aan de inkom niet discrimineren, moet mogelijk worden. Vooruit pleit zelfs voor camera’s aan de voordeur van élke horecazaak waar portiers opgesteld staan. Voorts willen de socialisten een meldingsplicht aan de lokale politie bij elk discriminerend of racistisch incident, en een centrale databank waarin al die incidenten verzameld worden.

Vijandige campagne De Vlaamse socialisten gaan met gestrekt been de campagne in: alles wat niet Vooruit is, is de vijand. Terwijl in een niet zo ver verleden enkel nog ‘extreemrechts’ als grote vijand gezien

Magere Freya Van den Abortussche

werd, moeten alle partijen het nu ontgelden.

Bij cd&v is Sammy Mahdi een ‘conservatieveling die terug wil naar de middeleeuwen’, omdat zijn partij de abortustermijn wil uitbreiden van 12 tot 14 weken, in plaats van tot 18 weken. Bij N-VA is Theo Francken (45) een ‘oude rot’. Frank Vandenbroucke (68), die in dezelfde kieskring lijsttrekker is, zal het graag horen.

Wat Vooruit wil bereiken met dergelijke campagnes, is een raadsel. Ook Vlaams Belang toont in de campagnebeelden duidelijke vijanden (Bart De Wever, Alexander De Croo, Frank Vandenbroucke), maar zoals Sammy Mahdi zei: “Het originele is altijd beter.” Vooruit-voorzitter Melissa Depraetere zegt achter de campagne te blijven staan. Misschien probeert ze op die manier een verkiezingscampagne vol bagger op te starten, zodat die de zonden van de vorige voorzitter kan begraven in de media.

PVDA droomt van regeringsdeelname Jongeren die voor het eerst Een goede kans op deelname aan het bestuur op bovenlokaal niveau maakt de partij van Raoul Hedebouw in Brussel, waar ze MR beconcurreert voor de eerste plek (19,3 procent in de laatste peiling). De Franstalige linkse partijen hebben daar een nipte meerderheid.

Of ze hun Nederlandstalige partners kunnen overtuigen om met PVDA in zee te gaan, is nog maar de vraag. In Vlaanderen blijft PVDA steken op 8 procent en is een regeringsdeelname quasi uitgesloten.

Ook in Wallonië scoren de communisten goed, al blijft daar de PS de grootste partij. PS, PTB en Ecolo halen daar samen ongeveer 56 procent van de stemmen. Met de MR samenwerken is volgens Hedebouw geen optie, wegens “te rechts”. Een samenwerking met PS en Ecolo ziet de PVDA-leider wel zitten.

© BELGA

Volgens PVDA/PTB-voorzitter Raoul Hedebouw maakt zijn partij na 9 juni kans om in een regering te stappen. Hij uitte die ambitie expliciet op de Waalse zender ‘RTL-TVi’, al noemt hij het terugschroeven van de wettelijke pensioenleeftijd naar 65 jaar een rode lijn.

naar stembus trekken, kiezen massaal voor Vlaams Belang De Limburgse Hogeschool PXL en TV Limburg hebben een grote peiling georganiseerd bij Vlaamse jongeren tussen 18 en 22, die bij de verkiezingen in juni voor de eerste keer een bolletje rood zullen moeten kleuren. Daaruit blijkt dat traditionele partijen niet hoeven te rekenen op jeugdige stemmers, dat Vlaams Belang een vierde van de respondenten aanspreekt en dat Groen de op één na grootste partij wordt, als we enkel stemrecht geven aan 18-tot 22-jarigen.

Door de samenvallende verkiezingen heeft iedereen die na 26 mei 2001 geboren is, nog nooit mogen (en moeten) stemmen. In Vlaanderen gaat het over meer dan een half miljoen ‘first voters’ die een grote impact hebben op het verkiezingsresultaat, maar van wie weinig geweten is. Daarom organiseren de hogeschool en TV Limburg eind februari een groot verkiezingsdebat voor jongeren.

Wel interesse, geen vertrouwen Raoul Hedebouw

De bocht van Michel

Charles Michel (MR) zal zijn mandaat als voorzitter van de Europese Raad dan toch volledig uitzitten. Daardoor zal hij geen kandidaat zijn bij de Europese verkiezingen in juni. Naar eigen zeggen heeft hij de commentaar over zijn beslissing onderschat.

Charles Michel kondigde begin dit jaar aan dat hij kandidaat zou zijn voor het Europees Parlement en - als hij verkozen zou worden - ook zijn zetel zou opnemen. Daardoor zou hij vroegtijdig moeten opstappen als voorzitter van de Europese Raad.

Daar kwam heel wat kritiek op. Michel zou zijn persoonlijke carrière op die manier voorrang geven op het Europese belang. Beïnvloed door die negatieve reacties, heeft Michel zijn beslissing ingetrokken. Daardoor zal MR op zoek moeten naar een nieuwe Europese lijsttrekker. Wat Charles Michel na zijn mandaat als voorzitter van de Europese Raad gaat doen, is onduidelijk.

Hoewel er vaak gezegd wordt dat jongeren zonder voorkennis stemmen, geeft de meerderheid toch aan interesse te hebben voor de politiek. 16 procent geeft aan politiek ‘heel interessant’ te vinden. 41 procent vindt politiek ‘eerder wel interessant’. Al voelen jongeren zich daardoor niet per se gehoord: 71 procent zegt weinig of geen vertrouwen te hebben in de politiek.

Jongeren spreken openlijk over hun eerste stemkeuze en laten zich ook helpen of beïnvloeden. 44 procent zegt dat ouders hen helpen. Ook sociale media (43 procent) en vrienden (38 procent) helpen bij de keuze voor een bepaalde partij of politicus.

VB meest geliefd en meest gehaat Als er vandaag verkiezingen zouden georganiseerd worden voor het Vlaams Parlement, kiest 1 op 4 jongeren (24,9 procent) voor Vlaams Belang. Groen is met 17,7 procent de op één na grootste partij, gevolgd door N-VA (15,8 procent) en PVDA (13,2 procent). De traditionele partijen cd&v (10,0 procent), Vooruit (9,8 procent) en Open Vld (7,6 procent) hoeven niet te rekenen op grote steun van de jeugd.

N-VA-voorzitter Bart De Wever scoort bij de jeugd: 14 procent vindt hem de beste politicus van Vlaanderen. Ook Jos D’Haese (PVDA), fenomeen op TikTok, spreekt 14 procent van de jongeren aan. Zowel Alexander De Croo als Tom Van Grieken krijgen 13 procent van de populariteitsstemmen. Het is liefde of haat, er zit niets tussenin voor Van Grieken. De Vlaams Belang-voorzitter is volgens 25 procent van de jongeren de allerslechtste politicus van Vlaanderen. Conner Rousseau (16 procent), Filip Dewinter (8 procent) en Bart De Wever (7 procent) vervolledigen de top vier.

Voor de Kamerverkiezingen is het niet nodig dat je in de provincie woont waar je kandideert. Het is zo’n vreemde kronkel, want voor de regionale en de lokale verkiezingen moet je wél wonen in de kiesomschrijving waar je hoopt verkozen te raken of een lijst wil steunen. Vlaams Belang provoceerde in het verleden zo al eens graag door in alle Waalse kieskringen een Kamerlijst in te dienen om rechtse stemmen (18.000!) binnen te halen…

Vandaag imiteert de groene woelwater uit Mechelen, Kristof Calvo, zijn ‘boezemvijanden’ en kondigt hij aan de Ecolo-lijst in Henegouwen te gaan duwen. Hoewel hij zich in Vlaanderen had teruggetrokken als kandidaat om zich naar eigen zeggen vanaf de gemeenteraadsverkiezingen in oktober exclusief te gaan smijten voor zijn thuisstad Mechelen, komt hij via de achterdeur toch weer het nationale forum opgestapt. Het is bekend dat hij zich met alles wil moeien: “Ik wil mijn stem laten horen.” En dat is nu niet anders wanneer hij met de Franstaligen wil gaan debatteren.

Aanvaardbare transfer Ja, hij had het idee al langer, maar er kwam nooit iets van. Dat had natuurlijk te maken

met zijn zekere Kamerzetel in Vlaanderen, die hij nu weer in handen speelt van zijn rivale Meyrem Almaci die hem genadeloos van een ministerpost hield na 2019. Wie alvast heel blij is met de demarche van Calvo, is Jeremie Vaneeckhout, covoorzitter van Groen: “Dat Kristof met zijn federale ervaring mee op campagne gaat in Henegouwen, past helemaal in onze filosofie om beter samen te werken, over de taalgrens heen.” Calvo bevestigt dat alleen maar: “Op 9 juni staat de toekomst van ons land op het spel. (…) Je hoeft geen post na te jagen om impact te hebben. Als je dit land wil laten werken, moet je mensen hebben die willen samenwerken.” De groene belgicisten beseffen wellicht niet dat die ‘transfer’ naar het zuiden wellicht de enige is die velen in Vlaanderen echt toejuichen…

© PHOTONEWS

Calvo steekt de taalgrens over Missionaris Calvo ziet zich al langer als een van de redders van het ‘vaderland’ en daar wil hij ‘verbindend’ een steen voor verleggen in de stroom. Zo pleit hij steevast voor de invoering van een federale kieskring. Ook dat is een reden voor hem om in Wallonië op een lijst te staan. Maar daarnaast ving hij als grote voortrekker in de Kamer telkens bot als hij het over politieke vernieuwing had, vooral bij… de Franstaligen. Dus gaat hij maar de taalgrens oversteken om als een missionaris zieltjes te gaan winnen: “Het is geen geheim dat onze Franstalige collega’s niet zo warmlopen voor een thema als democratische vernieuwing. Bijvoorbeeld de hervorming van de partijfinanciering. Om voor dat soort ideeën te strijden, moet je dus ginder zijn.” De Henegouwers Bouchez en Magnette zullen hem graag zien komen en liggen al in een deuk.

Het zal wellicht niet de vraag zijn of, maar wanneer men ‘Kristof Moeial’ - besmeurd met pek en veren - weer over de taalgrens jaagt.

KVDP

Kristof Calvo

Column

1 februari 2024

7

Duitsland versmacht Europa

In mijn tweede column blik ik terug op mijn jeugdjaren.

Die waren allesbehalve gemakkelijk: als tiener ben ik gedurende twee jaar dakloos geweest. Die donkere periode uit mijn leven heeft mij wel mee gevormd tot de man die ik vandaag ben.

Beginnen doen we op de lagere school. Aan die vrij betekenisloze periode uit mijn leven heb ik niet echt veel vrienden overgehouden.

Ik wilde altijd de interessantste zijn en haalde daarom heel wat kattenkwaad uit. Mijn jeugd was dan ook heel moeilijk, vooral voor mijn mama en stiefvader. Mijn mama is een superlieve vrouw en mijn stiefvader een superlieve man, maar ze hadden geen idee hoe ze mij konden ‘repareren’.

Toen ik op de middelbare school zat, ging het alleen maar bergaf met mij. Ik was al verschillende keren van huis weggelopen, maar de politie bracht me steeds terug. Soms duurde het enkele dagen of weken voor ze mij konden ‘vangen’. Uiteindelijk ben ik op straat beland. Dat was zonder twijfel de verschrikkelijkste periode uit mijn leven. Anderzijds is het ook de periode waar ik het dankbaarst voor ben, simpelweg omwille van het feit dat ik zoiets heb meegemaakt…

In een EU-rapport, waar de Financial Times een kopie van heeft ontvangen en dat volgende week wordt gepubliceerd, schat de Europese Commissie dat Europa vanaf 2031 jaarlijks 1.500 miljard euro zal moeten investeren om de doelstelling voor het verminderen van de uitstoot van broeikasgassen met 90 procent tegen 2040 te kunnen halen. © PHOTONEWS

Dakloos zijn is niet simpel

3 scenario’s

Voetjes altijd op de grond

Anderen helpen Sinds ik dakloos ben geweest, ben ik nog nooit een dakloze gepasseerd zonder geld te geven. Linsey en ik waren onlangs in Portugal. Terwijl we in een taxi zaten, zag ik buiten in de vrieskou een dakloze man zitten. Mijn hart brák. Ik heb de taxichauffeur aangemaand om te stoppen en de dakloze man laten instappen. We hebben hem meegenomen naar ons hotel. Daar heb ik hem gevraagd of hij een nacht in het hotel wilde overnachten. Dat vond hij veel te duur. Voor dat geld kon hij een maand in het daklozencentrum verblijven. In een andere taxi zijn we met die man naar zo’n centrum gereden. Daar konden we niet betalen met de kaart, dus moesten we nog een bankautomaat zoeken.

Heel dat spel heeft anderhalf uur geduurd. Linsey had het koud en was moe, maar ze heeft geen enkele keer geklaagd. Het enige wat ze heeft gezegd toen we terug op onze hotelkamer waren, was het volgende: ‘Ik ben heel blij dat we die man hebben kunnen helpen. En ik vind het heel belangrijk dat onze kinderen ook zulke dingen kunnen doen.’

Je zal daardoor de wereld niet redden, maar hoe fantastisch is het niet dat je één iemand zijn dag beter kunt maken?

TOMMASO BORDONI

Duitse bondskanselier Olaf Scholz

1.500 miljard per jaar. Dat is gelijk aan 10 procent van het Europese bbp. Elk jaar! Afgezien van oorlogsinspanningen, is er geen enkel doel waarvoor het ooit nodig is geweest om 10 procent van het bbp van een continent per politiek decreet in te zetten.

De nieuwe Duitse utopie Daaruit blijkt maar weer dat Duitsland, hoewel het zijn ambities op het gebied van kernenergie heeft moeten bijstellen (zie ons artikel van enkele weken geleden), vastbesloten is om de rest te overvleugelen. Met andere woorden, om zijn ecologische utopie aan Europa op te leggen.

Je zou kunnen zeggen dat de Europese Commissie niet Duitsland is. Dat is waar, maar iedereen die in de Commissie heeft gewerkt, zal je vertellen dat er op dat niveau twee onoverkomelijke lobby’s zijn. Ten eerste is er Duitsland, verreweg het machtigste land van Europa, en, ten tweede, zijn er twee milieu-ngo’s zoals Greenpeace en Friends of the Earth, die permanente kantoren hebben in het Berlaymont-gebouw.

Het feit dat de huidige voorzitter van de Commissie, Von der Leyen, Duits is, is slechts de slagroom op de apfelstrudel.

De pseudoslimme berekeningen van de Commissie Wat er in dit waanzinnige verslag van de Europese - lees: De Duitse Commissie staat, klopt echter niet.

Het rapport stelt dat de kosten bij niets doen veel hoger zouden zijn.

In feite, zo legt het rapport uit, zal het Europese plan, in overeenstemming met de Overeenkomst van Parijs (2015), tot 2.400 miljard besparen aan schade in verband met extreme weersomstandigheden.

Merk op dat dat krankzinnige cijfer ingaat tegen alle prognoses van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) en veel lager blijft dan 1.500 miljard per jaar.

Bovenal had het akkoord van Parijs, waarvan de Commissie beweert deel uit te maken, tot doel de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 graden in het gezegende jaar 2100. Het bereiken van die doelstelling veronderstelde een drastische wereldwijde vermindering van de menselijke uitstoot van broeikasgassen. Sinds 2015 is die mondiale uitstoot echter blijven stijgen en er is geen realistisch scenario waarin de mondiale uitstoot zal afnemen.

Het klimaat is immers natuurlijk een wereldwijde kwestie en als Europa zijn uitstoot tot nul reduceert, terwijl de rest van de wereld doorgaat met het verhogen ervan, zal het effect op het klimaat nul zijn. Bijgevolg zal het Duitse plan geen cent besparen op de schade die wordt

veroorzaakt door de opwarming van de aarde en extreme gebeurtenissen, waarvan het verband met de opwarming van de aarde nog steeds sterk wordt betwist.

Dus het is niet 1.500 miljard geïnvesteerd (per jaar!) om 2.400 miljard te besparen, maar is het 15.000 miljard geïnvesteerd om niets te besparen.

Het akkoord van Parijs is achterhaald Er zijn geen serieuze analisten meer die nog steeds beweren dat het doel van het akkoord van Parijs zal worden bereikt. Dat akkoord is ondertussen achterhaald en het is irrationeel en misleidend om dat niet te beweren, zoals de Europese lees: Duitse - Commissie doet.

Onwetenschappelijk Daarnaast, zegt het rapport, zou het verminderen van de Europese import van fossiele brandstoffen tussen 2031 en 2050 een besparing opleveren van maar liefst 2.800 miljard euro. Die berekening heeft echter geen wetenschappelijke basis. Op dit moment is er geen technische of wetenschappelijke manier om de intermitterende aard van hernieuwbare energie (wind, zon) te overwinnen. Als gevolg hiervan zal Europees energieverbruik naast kernenergie afhankelijk moeten blijven van fossiele brandstoffen.

Dat blijkt bovendien ook uit het geval van Duitsland, de kampioen op het gebied van bruinkool en de uitstoot van CO2 (tien keer meer dan Frankrijk), per eenheid geproduceerde energie, in 2024. Bovendien veronderstelt die pseudoslimme berekening dat we de olieprijs op voorhand kennen en dat we de ex-

In het eerste scenario zal de EU volharden in haar Duitse ecologische utopie, wat onvermijdelijk heel Europa in eenzelfde recessie zal storten waarin Duitsland nu al wegkwijnt. Volksopstanden zullen zich vermenigvuldigen, waardoor de huidige boerenopstand op een borrelhapje zal lijken. Het zou duidelijk moeten zijn dat onze democratieën niet bestand zullen zijn tegen de verarming die opzettelijk wordt georganiseerd door ‘elites’ die gek zijn geworden van ideologie.

In het tweede scenario zou de EU half terugkeren naar meer redelijkheid, zonder de Europese ‘Green Deal’ ongedaan te maken, waarvan de inwerkingtreding simpelweg naar voren wordt geschoven (gedeeltelijk uitgesteld). Dat scenario veroordeelt Europa tot permanente stagnatie, naar het voorbeeld van Japan, en dus tot achteruitgang ten opzichte van de rest van de wereld.

In een derde scenario komt er een nieuwe meerderheid aan de macht via de Europese verkiezingen in juni - wat is immers het nut van democratische verkiezingen als ze niet een koerswijziging mogelijk maken? - en ieder stuk wetgeving in een Europese ‘Green Deal’ dat irrelevant is geworden in de huidige mondiale context, wordt ingetrokken.

Potentiële permanente schade Want, en dat is de ultieme ironie, als we de voorspellingen van het IPCC mogen geloven, zal de opwarming van de aarde inderdaad plaatsvinden en zullen we ons daaraan moeten aanpassen. Alle middelen die Europa opbrandt in een fantasmatische ‘energietransitie’, die mislukt is en zal blijven mislukken, zal evenveel geld zijn dat we niet meer hebben om deze aanpassing te realiseren. Wat zal Europa nog kunnen doen wanneer zieke ideologen de rug van zijn economie voorgoed hebben gebroken?

DRIEU GODEFRIDI

© PHOTONEWS

Die donkere periode geeft mij kracht op momenten dat het wat moeilijker gaat. Op momenten dat ik het allemaal even niet meer zie zitten, doet die periode mij heel erg hard beseffen wat wij allemaal hebben. Ik besef maar al te goed hoeveel wij hebben en hoe rijk wij zijn aan vrijheid. Wij zijn niet rijk in geld, maar - en ik zeg dat ook vaak tegen mijn verloofde, Linsey - het feit dat wij op een weekdag een koffie van 3 euro kunnen drinken, geeft mij nog steeds een ‘wauw’-gevoel. Ik kan gewoon een koffie gaan drinken als en wanneer ik dat wil. Dat is al zot.

Ik weet dat het voor veel mensen met een levensstijl zoals de onze heel gemakkelijk is om dat ‘gewoon’ te beginnen vinden.

De periode waarin ik dakloos was, is een van de belangrijkste fases in mijn leven. Die periode zorgt ervoor dat ik nu, waar ik ook kom en wie ik ook ontmoet, te allen tijde met mijn voeten op de grond kan blijven staan. Die periode heeft van mij de harde werker gemaakt die ik nu ben. Die periode blijft je achtervolgen. Het is het monster onder het bed dat er niet is zolang je niet onder je bed kijkt. Maar je voelt wel dat het heel de tijd achter je blijft staan. Doordat het heel de tijd achter je blijft staan, blijf je heel de tijd gaan. Zo kan je ervoor zorgen dat je niet onder je bed moet kijken en het monster opduikt. Dat geeft mij soms wel een ‘trigger’. Dat is iets wat je nooit loslaat.

Ik zal die ervaring ook heel erg hard meenemen in de opvoeding van mijn kinderen. Ik hoop dat ze nooit iets tekort zullen komen, maar ik vind het wel belangrijk dat ze te allen tijde beseffen dat al die dingen niet normaal zijn. Een verwaand kind is het verschrikkelijkste wat er bestaat. Dat mijn papa met een Clio rijdt en de jouwe met een Ferrari, maakt de mijne niet minder dan de jouwe. Die basis van respect voor iedereen is heel belangrijk.

ploitatie van het aardgas dat onder de grond van Europa ligt, blijven verbieden, enzovoort. Kortom, niets dan gebakken lucht.

Dit verslag van de Europese lees: Duitse - Commissie laat een angstaanjagende stormloop zien.

De economische situatie in Europa is al dramatisch. Sinds 2008 is het Amerikaanse bbp verdubbeld, wat betekent dat Amerikanen twee keer zoveel verdienen als in 2008. Sinds 2008 is het bbp van Europa gestagneerd, wat betekent dat Europeanen steeds meer worden belast, lastiggevallen en niets mogen doen, terwijl hun inkomen niet stijgt. Praktisch gezien zijn hele delen van onze bevolking in een patroon terechtgekomen dat de ultieme droom van ecologen is: stilstand en krimp. Met andere woorden: verarming.

Oud-bondskanselier Angela Merkel en Europese Commissie-voorzitter Ursula von der Leyen

8

Interview

1 februari 2024

BART DE WEVER

“De geesten worden gerijpt voor een soort zelfextinctie” De afgelopen maanden is al heel wat inkt gevloeid over de vragen of N-VA-voorzitter Bart De Wever bereid is om na de verkiezingen van 9 juni 2024 een Vlaamse regering te vormen met het Vlaams Belang en onder welke voorwaarden hij in een federale regering wil stappen. Wat de debatfiches van de N-VA daarover zeggen, is intussen genoegzaam bekend. Maar wat u wellicht nog niet wist, is dat De Wever een nataliteitspolitiek wil voeren om de demografische achteruitgang van de autochtone Europese bevolking een halt toe te roepen.

En dat de rol die de Vlaamse industrie kan spelen in de herbewapening van het Westen tijdens de onderhandelingen over een nieuwe Vlaamse regering op tafel zal liggen.

B

eginnen doen we in Antwerpen.

Op de regionale zender ATV zei De Wever enkele maanden geleden dat hij nog liever ondersteboven in de Schelde springt dan met Groen te besturen. Als de laatste peiling van Gazet van Antwerpen bewaarheid zou worden, is een coalitie van N-VA, Vooruit en Groen echter de enige werkbare. Toch is de huidige Antwerpse burgemeester niet van plan om een zwemvest te kopen, zoals Meyrem Almaci (Groen) hem in een interview met Humo heeft aangeraden.

“Uit diezelfde peiling bleek zes jaar geleden net hetzelfde”, steekt De Wever van wal. “Ook toen zou mijn coalitie haar meerderheid verliezen en zou ik dus met Groen moeten samenwerken. Die voorspelling is toen gelukkig niet uitgekomen en ik hoop dat de geschiedenis zich in oktober zal herhalen. Groen is een verschrikkelijke partij. Ik heb respect voor iedereen die zich tot de ‘res publica’ geroepen voelt en een ideologie met een mens- en maatschappijvisie aanhangt, maar die van groene politici is de meest foute die er bestaat.”

Wat maakt Groen volgens u zo verschrikkelijk?

“Als kinderen van het postmodernisme geloven zij niet meer in wie we zijn. Bovendien ondermijnen ze met hun zelfdestructieve discours en apocalyptische doembeelden ons vooruitgangsgeloof en tasten ze de jonge generaties daarmee aan. (fel) Groen is een partij waar ik níks mee heb. Níks. Natuurlijk moet je in een democratie coalities zien te vormen, maar dan moet er wel íéts van gemeenschappelijke grond zijn. (zucht) Ik zie een coalitie met Groen niet zitten en zal er electoraal alles aan doen om die te vermijden.”

Eén van uw stokpaardjes is dat een stem op Vlaams Belang zal leiden tot Vivaldi II. Gaat die logica ook op in Antwerpen?

“Dat is inderdaad de paradox van een stem voor de extremen: je brengt de partijen die je het minst graag hebt aan de macht. De kans bestaat dus dat je daarna nóg kwader zal worden. Zeker in Ant-

werpen is dat een pertinent probleem. Ik doe op lokaal vlak mijn uiterste best om volgens enkele heldere principes te besturen. We hebben de stadskas volledig gesaneerd, op onze kerntaken gekampeerd en veel geïnvesteerd in veiligheid. De drugsmaffia is voor Antwerpen een gesel, maar de bewering dat er niet is geïnvesteerd in ons politie- en veiligheidsapparaat, is gewoon onjuist. Ik heb conform mijn principes bestuurd en hoop daar electoraal voor beloond te worden.”

Begrijpt u waarom een Antwerpenaar op Vlaams Belang stemt?

“Ik weet niet waarom je in Antwerpen op een extreme partij zou stemmen, temeer omdat ‘extreem’ hier bijzonder extreem is. Je hebt partijen die zich aan de extremen van het politieke spectrum bevinden, maar binnen die partijen heb je ook nog verschillende gradaties. De meest extreme fractie van de radicale partij die ter rechterzijde bestaat, bevindt zich in Antwerpen. Daar kan je echt niks mee doen. In dat geval spring ik ook nog liever ondersteboven in de Schelde.”

U springt dus liever ondersteboven in de Schelde dan Filip Dewinter of Sam Van Rooy een schepenmandaat te geven?

“Sorry, maar dat gáát gewoon niet. Het klinkt misschien heel arrogant, maar ik heb de politiek niet nodig om te kunnen overleven. Ik ben dus niet van plan om er alles voor op te offeren. Ik heb het ’s nachts soms moeilijk om de slaap te vinden, omdat ik geloof dat politici een bepaalde opdracht te vervullen hebben. Ik heb een heel duidelijk beeld van de mijne. Er zijn momenten waarop ik vanuit mijn bed naar het plafond lig te staren en me afvraag of ik die ook zal kunnen vervullen.

Als ik ooit in mijn bed moet kruipen met de gedachte dat ik louter aan politiek doe omdat het mijn beroep is en ik dus een De Croo ben geworden, dan stop ik ermee, want dan zou ik geen oog meer dichtdoen.

Zoals De Croo premier is? Dat zou ik geen week kunnen volhouden.”

“Dat ik niet met hen wil besturen, betekent trouwens niet dat ik geen respect heb voor mensen zoals Filip Dewinter. Hij is een

vakman, een Duracell-konijn. Dat is ongelofelijk. Op hem zit geen sleet. Maar dat je je sjerp moet veiligstellen door de deur te openen voor een coalitie met Almaci… (huivert) Het idee alleen al. Groen zou allerlei ideeën waarvan ik gruwel willen implementeren in Antwerpen. Van zo’n coalitie wil ik geen burgemeester worden.”

De postmodernistische doembeelden waarnaar u zonet verwees, blijven in de praktijk niet zonder gevolgen.

Almaar meer twintigers of jonge dertigers laten zich steriliseren, vaak omdat ze geen kinderen willen grootbrengen in een wereld die toch vergaat. Baart dat defaitisme u zorgen?

“Dat defaitisme is te wijten aan de dominante intellectuele cultuur die vooral de aula’s van de menswetenschappen en de redacties van álle kwaliteitskranten overheerst. Er zijn bij Knack, De Standaard en De Morgen nog wel individuele journalisten waarmee je kan praten, maar dat zijn de grote uitzonderingen. Volgens De Standaard - dus het moet zeker waar zijn (lacht) - is 10 procent van de jongeren van mening dat het immoreel is om als blanke, heteroseksuele ‘mens’ nog kinderen te krijgen.”

Eén van de grote problemen is de demografische achteruitgang van de autochtone bevolking “Dan is het einde letterlijk nabij. De geesten worden gerijpt voor een soort zelfextinctie. Alles wat in het verleden ooit is fout gelopen, is de schuld van de blanke, heteroseksuele man. Dat is het enige wat we nog over onze geschiedenis te vertellen hebben. De rest van de wereld werd blijkbaar bevolkt door heiligen die aan lianen slingerden, met de dieren konden spreken en in democratieën en rechtsstaten leefden, tot ze in contact kwamen met de blanken. Vroeger was de aankomst van Columbus hét stichtende moment van

Amerika. Vandaag is dat het begin van de grootste genocide die de wereld ooit heeft gekend. Als je die zaken allemaal optelt, hoeft het niet te verbazen dat jongeren er door de enorme last van de erfschuld van hun voorouders voor kiezen om zich niet meer voort te planten.”

Moeten we ons daar zorgen over maken?

“Eén van de grote problemen waarmee Europa wordt geconfronteerd, is de demografische achteruitgang van de autochtone bevolking. Zelfs Emmanuel Macron (Franse president, red.) begint nu een nataliteitspolitiek te voeren (lacht).

Wat zullen onze linkse vrienden daarvan denken? Het idee dat onze bevolking nog kinderen moet krijgen, werd de afgelopen jaren afgeschilderd als ‘uiterst rechts’, maar nu komt Macron ermee op de proppen. Wat me ook opvalt, is dat de Vlaamse media daar niet over berichten. Als ik lees dat Macron wil dat ‘de Fransen’ weer kinderen krijgen, denk ik bij mezelf: ‘Stop de persen, dat is heel interessant.’ Maar ik lees daar niks over in de Vlaamse pers. Ik voorspel wel dat binnen een paar weken ellenlange, onleesbare stukken in Knack zullen verschijnen over hoe dom dat idee is en dat een nataliteitspolitiek iets is van de nazi’s. Ik garandeer het u.”

Moeten we volgens u ook in Vlaanderen een nataliteitspolitiek voeren?

“Op maatschappelijk vlak ben ik een conservatief politicus, op economisch vlak een liberaal. Ik geloof in de vrije markt om welvaart te creëren, maar welvaartscreatie mag geen doel op zichzelf zijn. Welvaart dient om de res publica te schragen en mag dus onderworpen worden aan mechanismen van herverdeling. Een cruciaal element van de res publica is de instandhouding van de bevolking. Dat welvaart wordt afgeroomd om een gezinspolitiek te voeren, is dus logisch. Ik ben niet tegen de sociale zekerheid, op voorwaarde dat het geld terechtkomt bij de mensen die het echt nodig hebben of als het wordt gebruikt om gedrag te stimuleren dat de res publica versterkt, maar economisch misschien niet wordt gemonetariseerd. Het gaat dan om werk zonder

Interview

1 februari 2024

9

BURGEMEESTER ANTWERPEN EN N-VA-VOORZITTER DE IDEOLOGIE VAN GROENE POLITICI IS DE MEEST FOUTE DIE ER BESTAAT ners zijn er enorm op vooruitgegaan dankzij de Vivaldi-regering. Het beleid moet net gericht zijn op de mensen die wél gaan werken voor een laag loon. De Deborahs van deze wereld kunnen niet thuisblijven om voor hun kinderen te zorgen, maar houden nauwelijks iets meer over dan wie gewoon thuisblijft en niks doet.”

“Ik ben voor een waardegedreven sociaal beleid. De overheid mag zeggen welk gedrag de res publica bevordert en dus beloond moet worden, en welk gedrag het tegenovergestelde doet en dus afgestraft moet worden of zeker niet financieel beloond mag worden. De federale regering doet compleet het tegenovergestelde: in dit land word je meer dan ooit beloond voor gedrag dat de res publica verzwakt.

En op het moment dat je thuisblijft om voor je kinderen te zorgen, spuwen bepaalde politici zelfs in je gezicht.”

De uithaal van Conner Rousseau naar huismoeders heeft u duidelijk niet onberoerd gelaten.

De Vlaamse Beweging moet inzetten op het paradigma van de geblokkeerde democratie directe economische return, zoals dat van huismoeders. (fel) Dat Conner Rousseau (voormalig Vooruit-voorzitter, red.) - die ik op persoonlijk vlak enorm waardeer - op een bepaald moment heeft gezegd dat ook huisvrouwen van de publieke infrastructuur profiteren, vond ik beneden alle peil.”

“Voor ons voortbestaan is het essentieel dat we kinderen krijgen en dat die liefdevol worden opgevoed in een veilige omgeving.

De waardering die een samenleving toekent aan een man of vrouw - en als conservatief durf ik te zeggen dat het gemiddeld genomen vaak die laatste zal zijn - die thuisblijft om voor de kinderen te zorgen, moet navenant zijn. Maar die denkwijze botst natuurlijk met het idee dat ons voortbestaan een soort van misdaad is geworden.”

Waardeert u Conner Rousseau na zijn zatte uitspraken nog even sterk?

“Absoluut. Die hebben geen enkele afbreuk gedaan aan mijn waardering voor hem als persoon. (benadrukt) Geen enkele. Nul.”

Welke maatregelen wil u op Vlaams niveau implementeren om een nataliteitspolitiek te voeren?

“Het is niet toevallig dat het budget voor de kinderopvang is verdubbeld en dat het een prioriteit zal blijven om de situatie op het terrein te verbeteren. Ook het Groeipakket, de vroegere kinderbijslag, is gericht op hen voor wie het financieel moeilijk is om kinderen groot te brengen. In Antwerpen komt daar nog ‘het septembergeld’ bovenop. Op die manier herverdelen we belastinggeld ten voordele van mensen met een bescheiden inkomen en kinderen. Als je herverdeelt, moet je dat naar beneden doen. In dit land betekent herverdeling vaak dat mensen die passief zijn, heel veel krijgen. De langdurig werklozen en leeflo-

“Ik neem die aanval ook heel persoonlijk.

Mijn vrouw is 15 jaar wíllen thuisblijven om mijn vier kinderen een warme thuisomgeving te bieden, iets wat ik niet kon.

Ik was immers altijd op pad. Ik ben mijn vrouw er ongelofelijk dankbaar voor dat ze dat heeft wíllen doen. Ik zal dus nooit aanvaarden dat politici op haar werk spuwen en beweren dat ze een slechte keuze zou hebben gemaakt of zou hebben geprofiteerd. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik de harde werker van ons tweeën was toen ik in die periode thuiskwam. Ik ging overal de interessante uithangen als politicus, kreeg daarvoor een applaus en kwam thuis met een bos bloemen en een doos pralines omdat de mensen mijn uiteenzettingen konden appreciëren, maar in vergelijking met mijn vrouw was ik zeker niet de harde werker.”

Voor veel tweeverdienersgezinnen is het financieel wellicht niet haalbaar dat een van de partners thuisblijft om voor de kinderen te zorgen. Ziet u heil in bijvoorbeeld een opvoedersloon voor huisvaders of -moeders om daaraan tegemoet te komen?

“Een grotere financiële waardering voor mensen die thuisblijven om voor de kinderen te zorgen, is zeker aan de orde. Dat is het Scandinavische model. Maar daar is natuurlijk een voorwaarde aan gekoppeld: als je een Scandinavische welvaartsstaat wil, moet je werken zoals een Scandinaaf.

In Vlaanderen is bijna aan die voorwaarde voldaan. De werkzaamheidsgraad bedraagt momenteel 77 procent en is goed op weg richting de 80. Dat percentage komt overeen met een bijna volledige tewerkstelling. Als de Vlamingen zichzelf zouden kunnen besturen, zou Vlaanderen dus een Scandinavische welvaartsstaat kunnen zijn. Daarin zijn het ouderschapsverlof en de premies voor mensen die gezinnen stichten genereuzer. In een Belgische context, met gewesten waarin een derde van de actieve bevolking niet werkt, is het herverdelingsmechanisme al failliet vooraleer je daaraan toekomt.”

Oud-generaal Marc Thys vertelde recent dat als hier vandaag een oorlog zou uitbreken, we binnen enkele uren al met stenen zouden moeten beginnen te gooien. Heeft Vlaanderen volgens u nood aan eigen wapenfabrieken?

“Waarom Vlaanderen vanuit een naïef groen-links wereldbeeld niet zou mogen bijdragen aan de herbewapening van het

Westen, is voor mij een raadsel. Ik ben een absolute pacifist. Ik verafschuw krijgsgeweld. En dus wil ik een sterke defensie-industrie. Si vis pacem, para bellum. Dat zelfs linkse Duitsers nu pleiten voor een groot leger en zeggen dat we naar het oosten moeten kijken, is een ‘Zeitenwende’.

We worden wakker in een andere tijd.”

“Wallonië is traditioneel een producent van vuurwapens. De wapens van FN Herstal zijn gegeerd over de hele wereld.

Vlaanderen heeft die traditie niet, maar kan wel bogen op zijn technologische kennis. Voor Vlaanderen zitten er heel wat opportuniteiten in ‘dual use’. Als meer middelen naar de defensie-industrie vloeien, kunnen heel wat Vlaamse bedrijven, zoals Barco, toeleveranciers worden van hoogtechnologische wapenonderdelen. Daartoe zullen in het volgende Vlaamse regeerakkoord wel wat aanpassingen moeten worden opgenomen. Dat wij, amper 6 miljoen Vlamingen, beloven om nooit iets te zullen produceren dat kan worden gebruikt om mensen in een conflictsituatie te doden, getuigt van een enorme naïviteit.”

De Walen zullen er ook niet van wakker liggen dat hun wapens in Afghanistan opduiken.

“Daar zouden ze nochtans wél van wakker moeten liggen. Ik heb het bewust over een ‘westerse’ defensie-industrie. We moeten het Westen herbewapenen. Het is niet aan ons om elke extremistische groepering ter wereld, zoals IS en de Houthi’s in Jemen, op een of andere manier van wapens te voorzien.”

Het postmodernisme richt in de westerse wereld een ravage aan, maar nergens is de zelfhaat sterker dan in Vlaanderen “De bevoegdheid die het snelst geregionaliseerd kon worden, was de wapenexport. Omdat de Vlamingen hen hadden belet om wapens uit te voeren, hebben de Walen in de jaren 1990 beslist om zelf op illegale wijze exportvergunningen te verlenen. Het heeft nog 10 jaar geduurd vooraleer de regionalisering door de wetgever werd gecanoniseerd. Maar als ík het woord ‘extralegaal’ in de mond neem om te bepleiten dat we de gezondheidszorg en het arbeidsmarktbeleid in eigen handen moeten nemen, worden alle registers opengetrokken.”

Maar een versoepeling van de regels voor de productie van wapenonderdelen ligt tijdens de volgende regeringsonderhandelingen dus op tafel?

“Wat mij betreft, is ook Vlaanderen toe aan wat realisme. Ik heb er geen bezwaar tegen dat defensiemogelijkheden binnen onze industrie ten volle kunnen worden verkend. Als bepaalde decreten dat in de weg staan, zouden die beter op de schop gaan.”

Afgelopen zomer vertelde u in een interview met Het Laatste Nieuws dat u zich ergert aan het “folkloristische kantje” van de Vlaamse Beweging.

Heeft die volgens u anno 2024 nog een rol van betekenis te spelen?

“Ja, absoluut. Ik ben een onderdeel van de Vlaamse Beweging. Wat ik met die uitspraak bedoelde, is dat de traditionele Vlaamse Beweging - die daardoor ook aan het wegkwijnen is - nooit een paradigmashift heeft doorgemaakt. Geen enkele jonge Vlaming voelt zich vandaag nog cultureel ondergeschikt, waardoor de Vlaamse Beweging niemand meer rekruteert. Een jonge Vlaming heeft ontzettend veel mogelijkheden en dus niet het gevoel dat hij met culturele beperkingen wordt geconfronteerd omwille van zijn Vlaamse identiteit. Dat discours was relevant tot het ein-

de van de jaren 1960 en is dat nog steeds in Brussel en de Vlaamse Rand, maar niet in de rest van Vlaanderen. De Vlaamse Beweging moet inzetten op het paradigma van de geblokkeerde democratie en de daarmee gepaard gaande socio-economische blokkering van Vlaanderen.

Dat is een goudmijn. Die paradigmashift had men moeten maken, maar dat is niet gebeurd, waardoor krachtige, levendige bewegingen zijn verworden tot absolute schimmen van wat ze ooit geweest zijn.

Dat is jammer.”

Geeft de Vlaamse Beweging voldoende gestalte aan de Vlaamse identiteit?

“Een sterke Vlaamse Beweging moet het identiteitsgevoel en het zelfbewustzijn dat Vlaanderen zo ontbeert, vertolken.

Onze achillespees, en ook die van de Vlaams-nationale partijen, is dat we niet op een zelfbewuste gemeenschap kunnen terugvallen als het er écht op aankomt. Dat weten de De Croos van deze wereld. Ze kunnen hier dingen doen waarmee ze nergens anders ter wereld zouden wegkomen. Finaal is niemand écht verontwaardigd, behalve wij dan.

Maar die verontwaardiging wordt niet breed gedeeld en vindt geen weerklank in de media of aan onze universiteiten. Niemand die tot de elite behoort, draagt die verontwaardiging uit. De postmodernisten kunnen zij die dat wel aandurven, gemakkelijk wegzetten als een splitsingsfetisjist of een verzuurde man. Dat kunnen ze alleen maar doen omdat we een gezonde gemeenschap met een volwassen identiteitsgevoel ontberen. Nergens is het op dat vlak erger dan bij ons. Het postmodernisme richt overal in de westerse wereld een ravage aan, maar nergens is de zelfhaat sterker dan in Vlaanderen. Daar zijn we een absolute kampioen in. De dingen die hier passeren… Dat zou in Frankrijk niet lukken. Als je de Franse identiteit zo met de grond gelijk zou maken zoals je hier met de Vlaamse doet, kom je daar niet mee weg. Maar hier wel.”

Dat is een harde analyse.

“Ik maak een harde analyse van de Vlaamse Beweging, maar ik ben er wel een deel van. Als ik hard voor haar ben, is dat vanuit een spijtgevoel. Ik zal nooit spuwen op de wieg waarin ik heb gelegen. Ik had liever een krachtige, actuele Vlaamse Beweging gezien die de boot niet had gemist. Maar ik zie ze niet en dat is jammer.”

ANTON SCHELFAUT

“Het VNZ is een uitmuntend functionerend ziekenfonds dat naast het uitkeren van wettelijke vergoedingen - extra voordelen biedt aan zijn leden.

Bovendien is het VNZ een echte gemeenschapsorganisatie die zich met passie ten dienste stelt van de ontwikkeling en ontplooiing van onze volksgemeenschap.

Sluit aan en geniet mee van deze meerwaarde.”

Jan Verleysen, gewezen nationale voorzitter Marnixring Internationale Serviceclub Voor een Vlaamse sociale zekerheid!

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen Tel 015 28 90 90 www.vnz.be

Word lid van het VNZ.

10 Buitenland

1 februari 2024

VERENIGDE STATEN

‘Swing state’ Michigan

In een verkiezingsjaar komt Michigan altijd in het nieuws. Het is immers een belangrijke ‘swing state’, waar de stemmen nu eens de ene kant en dan weer de andere opgaan. Doorgaans zijn het sportteams en universiteiten die het nieuws halen, of verhalen over de auto-industrie. Of topcoaches, zoals Jim Harbaugh.

Net als een handvol andere staten, is de bevolking er nagenoeg gelijk verdeeld tussen Republikeinen en Democraten.

De winnaars halen het er telkens met een flinterdunne marge.

In 2016 won Trump met 0,2 procent, in 2020 haalde Biden het met 2,8 procent (een verschil van ruwweg 150.000 stemmen), vandaar de term ‘swing state’. Het is een enorm belangrijke staat om te winnen, met 15 ‘electoral votes’ (stemmen in het presidentiële kiescollege), waarvan een kandidaat er in de gehele VS 270 nodig heeft om president te worden. Sinds november lijken de peilingen aan te geven dat Trump de staat zou winnen, met gemiddeld meer dan 5 procent marge.

Jim Harbaugh Michigan is een prachtige staat. Aan de grens met Canada, grenzend aan vier van de vijf Great Lakes, biedt hij prachtige natuur, maar met Detroit ook zware industrie. Het is een kernstaat wat automobielproductie betreft (goed voor 304 miljard dollar per jaar!), met 11 assemblagefabrieken waarin 16 modellen geproduceerd worden, zo’n 20 procent van de gehele Amerikaanse autoproductie.

Michigan is trots op zijn universiteiten, met twee die in het oog springen en tevens elkaars rivaal zijn: Michigan State en University of Michigan (‘U of M’). Enkele weken geleden werd het Amerikaanse American Football-team van U of M kampioen, de eerste keer sinds 1997. Die prestatie werd geleverd onder coach Jim Harbaugh, die uit een familie van coaches komt.

Mede door die prestatie werd hij als hoofdcoach aangenomen door de Los Angeles Chargers. Het is een wederzien: 24 jaar geleden was hij er een speler.

Het is niet de eerste keer dat hij coacht in de NFL. Van 2009 tot 2012 was hij coach van de San Francisco 49ers. In 2012 verloor hij in de Super Bowl (de nationale finale) tegen de Baltimore Ravens. Juist,

het team van zijn broer John Harbaugh. Toen men John vroeg of hij tegen zijn jongere broer zou spelen, antwoordde hij: “We spelen volgend jaar tegen hen. Mijn broer Jim en ik kijken er helemaal naar uit.”

Voor coach Jim Harbaugh is zijn katholieke geloof heel belangrijk. Hij heeft een korte, maar duidelijke lijst van prioriteiten: zijn geloof, zijn familie en football. De Chargers plaatsten de perfecte tweet om hem aan te kondigen: een korte video van een schoorsteen waaruit witte rook kwam. Net als in de Sixtijnse kapel bij de verkiezing van een nieuwe paus, een ludieke knipoog naar Jims katholieke geloof. Iets platter, maar niet minder ludiek, was John Spanos, sportief directeur bij de Chargers: “His former players swear by him, and his opponents swear at him.” Ofwel: “Zijn voormalige spelers zweren bij hem, en zijn tegenstanders vloeken tegen hem.”

Taylor Swift Net als voetbal in België, is American football oorlog in de VS. De eer van een staat, een regio, staat telkens op het spel, en de fans volgen heel getrouw en vol vuur hun teams. De culminatie is de Super Bowl, de finale van het seizoen, dit jaar op zondag 11 februari, tussen de San Francisco 49ers en de Kansas City Chiefs. De daaropvolgende maandag is dan de zogenaamde ‘Super Sick Monday’, wanneer naar schatting ruwweg één op vijf werknemers (toch goed voor meer dan 26 miljoen mensen) minstens een deel van hun werkdag zullen missen.

Het is ook politiek getint. De voorbije maanden is de relatie

tussen Kansas City Chiefs-speler Travis Kelce en popzangers Taylor Swift uitvoerig in het nieuws gekomen. Met hun overwinning in de halve finale en de naderende Super Bowl, zijn de paparazzi uitgelaten over de kans om dat koppel van nabij te volgen. Voor de NFL is het een buitenkans om een nieuwe demografische groep, de ‘swifties’, kennis te laten maken met American football (en om meer inkomsten te vergaren dankzij hogere kijkcijfers, uiteraard).

Taylor Swift heeft echter een zeer uitgesproken negatieve mening over voormalig president Trump. Aan Republikeinse kant zien sommigen er een samenzwering in om de Chiefs zo lang mogelijk in het nieuws te houden en zo ook Taylor Swift en haar negatieve uitlatingen over Trump.

Presidentsverkiezingen en Gen Z Maar ook aan de andere kant probeert men hier politiek garen bij te spinnen. The New York Times schreef: “Binnen het strijdplan van Biden tegen Trump (en hoe Taylor Swift daarin past).” Newsweek citeerde een peiling, met als suggestieve titel: ‘Kan Taylor Swift de verkiezingen van 2024 beïnvloeden?’

Via haar voorbeeldfunctie en haar nog steeds stijgende populariteit en succes zouden haar politieke voorkeuren naar verhoopt invloed kunnen hebben op de 8 miljoen nieuwe kiezers en de 41 miljoen kiezers uit Gen Z, de kerngroep waaruit haar fans komen.

Volgens de peiling zou maar liefst 18 procent ‘meer waarschijnlijk’ of ‘heel waarschijnlijk’ voor een kandidaat stemmen die door Swift gesteund werd. Bijna evenveel, 17 procent, gaf echter aan minder waarschijnlijk voor zo’n kandidaat te zullen stemmen. Maar wie laat dergelijke feiten een goed verhaal in de weg staan?

WIM VANRAES

FRANKRIJK

Boerenprotest in Frankrijk: bevolking steunt protesten

ITALIE

Kan een teleurstellende Giorgia Meloni van 2024 wel een succes maken?

Het is duidelijk dat de samenhang in haar rechtse regering onder druk staat door de laatstgenoemde problematiek. De Europese en andere verkiezingen zullen die druk nog verhogen, want de belangrijkste drie Italiaanse regeringspartijen behoren tot andere politieke fracties in het Europees Parlement: Forza Italia in de EVP, Fratelli d’Italia van Meloni in de Fractie van Conservatieven en de Lega van Matteo Salvini in Identiteit en Democratie.

© SHUTTERSTOCK

De persconferentie van de Italiaanse eerste minister Giorgia Meloni van begin januari was opmerkelijk. Gedurende drieënhalf uur ging de rechtse politica in op de uitdagingen die haar dit jaar wachten: gemeenteraadsverkiezingen, regionale verkiezingen, Europese verkiezingen, de samenhang in haar rechtse regering en niet in de laatste plaats de galopperende migratiegolven die ze maar niet onder controle lijkt te krijgen.

Migratiecrisis In haar nationale persconferentie begin januari gaf Giorgia Meloni toe dat “we niet tevreden zijn over het behaalde resultaat” op het vlak van migratie. Maar “wat we deden, was nodig, anders was het allemaal nog veel erger”. De focus van haar migratiebeleid ligt op Afrika, waar “het recht om niet te emigreren voorrang moet krijgen op het recht om te emigreren”. Die focus, gecombineerd

Giorgia Meloni

met de strijd tegen mensenhandel en gerichte ontwikkelingshulp, moet ervoor zorgen dat de ongecontroleerde migratie vanuit Afrika afneemt.

Italië streeft, onder het premierschap van Meloni, naar een uitgediepte samenwerking met Afrika, wat in elk geval een trendbreuk betekent met vroeger. Maar daarmee is de illegale migratie nog niet gestopt en is het duidelijk dat op dat vlak de kritiek op het beleid van Meloni toeneemt. Vraag is of ze de EU kan bewegen om mee in haar richting te gaan. En zo komen we terug bij de Europese verkiezingen van dit jaar, natuurlijk.

Ondanks het feit dat ze in een bepaalde rechtse fractie zit in dit Europees Parlement, is ze toch voorstander van één uitgebreide en algemene rechtse coalitie: “Wat betreft de ‘Ursula-meerderheid’ in de EU: ik werk momenteel aan de alternatieve meerderheid.” Alleen met de Duitse AfD, lid van de rechtse fractie Identiteit en Democratie, zegt ze niet te kunnen samenwerken.

PIET VAN NIEUWVLIET

Na recente boerenprotesten in Nederland, Duitsland en in mindere mate Vlaanderen, is Frankrijk aan de beurt. Deze week werden de toegangswegen naar de Franse hoofdstad Parijs geblokkeerd en in de Franse pers lezen we ook over blokkades in de Languedoc, de Elzas, Bretagne en in Frans-Vlaanderen. Boeren komen massaal op straat tegen het fiscale beleid van de Franse regering, tegen milieuwetgeving en milieumaatregelen die hen elke bestaanszekerheid ontnemen, tegen verhoogde productie- en energiekosten. Jonge boeren zien geen toekomst meer en kunnen niet meer van hun stiel leven. Er heerst een algemene malaise in de West-Europese landbouwindustrie.

Anders dan in Duitsland, waar Duitse ministers hun beleid verdedigden, zelfs op boerendemonstraties, lijkt de Franse liberale regering-Attal solidair met de boeren.

De woordvoerder van de regering, Prisca Thevenot, verklaarde op CNews: “De woede van de boeren is gerechtvaardigd.” De minister van Economie, van Ecologische Transitie en zelfs de minister van Binnenlandse Zaken: allen tonen begrip, maar buiten enkele symbolische toegevingen wordt het beleid niet bijgesteld. Probeert de Franse regering zich hiermee wat tijd te kopen, in de hoop dat het protest - mits nog enkele bijkomende symbolische toegevingen - gaat liggen?

Rotslechte toestand Misschien speculeert de regering dat het protest vanzelf gaat liggen, maar de strategische zet zou wel eens verkeerd kunnen uitpakken, zoals de resultaten van een peiling van 23 januari van Toluna/Harris en RTL laten zien. 87 procent van de ondervraagde Fransen verklaarde zich hierin akkoord met de stelling dat de toestand voor de boeren “rotslecht” is. 82 procent gaat akkoord

met het protest van de boeren. Ter herinnering: de ‘Gele Hesjes’ hadden indertijd de steun van 72 procent van de Fransen… 92 procent van de Fransen zegt achter de eisen van de boeren te staan. En ondanks de dagelijkse ongemakken (blokkades, fileleed, niet op autosnelwegen kunnen), staat 70 procent van de Fransen achter de protestacties. 70 procent verklaren “tegenstander te zijn van de inzet van de veiligheidstroepen in deze protesten”.

Links en rechts verenigd Tot slot peilde Toluna/Harris naar de resultaten bij de verschillende politieke gezindten. Bij 88 procent van de rechtse kiezers (Rassemblement National, de conservatieve Les Républicains en Reconquête) is er steun voor de boeren, maar ook bij de PS is die steun groot: 85 procent. Zelfs bij 65 procent van de aanhangers van Macrons partij Renaissance is er begrip en steun voor de Franse boeren. Wordt het boerenprotest, naast migratie, het bepalende thema bij de verkiezingen dit jaar? Macron kan alleen maar hopen van niet.

PIET VAN NIEUWVLIET

Buitenland

1 februari 2024

11

DIPLOMATIEKE VALIES

Een voedingsbodem voor cynische hypocrisie Arabische hypocrisie

Binnenlandse politieke motieven mogen dan al aan de basis liggen van de procedure die Zuid-Afrika tegen Israël opgestart heeft, toch kan het geen kwaad even stil te staan bij dergelijke demarches. Het zegt iets over de manier waarop dat conflict in een ruimer geostrategisch kader gebruikt en vooral misbruikt wordt. Dat voor nuance nog maar weinig ruimte bestaat, is duidelijk; niettemin ondernemen we alsnog een bescheiden poging.

De spoeling was dunner dan verwacht toen het Internationaal Gerechtshof (IGH) zijn adviezen rond Gaza bekendmaakte. En alleszins minder vergaand dan men had gehoopt in Pretoria, Molenbeek, de entourage van staatssecretaris voor Ontwikkelingssamenwerking Gennez en nog wat andere plaatsen. Er wordt Israël gevraagd de troepen onder controle te houden om zo de collaterale schade te beperken, maar van een stopzetting van de geweldpleging en/of een terugtrekking is geen sprake.

Ook het woord ‘genocide’ valt niet, wat voor indienend land Zuid-Afrika en co een ontgoocheling was, want dat is net de hele opzet van de procedure. Een finale uitspraak volgt pas over enkele jaren, ongeacht of er nog een Gaza zal zijn. Mogen we concluderen dat het IGH de luciditeit aan de dag heeft gelegd die verwacht mag worden van een dergelijke instelling wanneer het in het web van een politiek manoeuvre verstrikt dreigt te raken?

Zuid-Afrikaanse contacten Dat net Zuid-Afrika de procedure inleidde, zorgt voor een aura van hypocrisie rond de demarche. Het was datzelfde land dat in 2015 weigerde de Soedanese dictator

Omar al Bashir te arresteren toen die zich op Zuid-Afrikaans grondgebied bevond, ondanks een duidelijk aanhoudingsbevel van het Internationaal Strafhof (niet te verwarren met het IGH). Een andere Soedanese ‘warlord’ was vorige maand te gast, ondanks bewezen beschuldigingen van misdaden tegen de mensheid aan zijn adres. In december waren het dan weer Hamasleiders die op de koffie kwamen. Wil Pretoria de Gazanen helpen? Ze zouden visa kunnen uitreiken, precies zoals Canada deed. Of, zoals Frankrijk, beslissen om rechtstreeks hulpgoederen te leveren in het gebied. De regenboognatie heeft inzake frequentering een bedenkelijke staat van dienst, ongeacht of het nu Castro, Kadhafi of Mugabe betreft.

Wanneer de Russische invasie in Oekraïne ter sprake kwam, ontpopte het zich als een weinig kritische vertegenwoordiger van ‘the deep south’. Het bevestigt dat de procedure voor het IGH precies is wat het altijd geweest is: politiek theater van bedenkelijk allooi.

Chinese politiek En daar zijn ook anderen ontevreden mee, China om te beginnen. Peking ziet zichzelf graag een rol spelen in het vinden

van een ‘oplossing’. Die ambitie draait rond internationale status, maar ook het dwarsliggen op dat schaakbord van de VS - het gegeven overstijgt het Joods-Arabische dispuut. Anderzijds oogst China kritiek voor wat het doet in Xinjiang, de behandeling van de Oeigoeren, moslims op de koop toe. Dat er mutatis mutandis ooit een land die kwestie bij het IGH of elders aankaart, willen ze te allen prijze vermijden. Op zich is de vrees niet juridisch, want China is zelfs geen partij bij het Internationaal Strafhof (zomin als de VS). Maar het is negatieve reclame die ze kunnen missen als kiespijn.

In die zin zijn ze ‘not amused’ met het initiatief van Zuid-Afrika, vooral ingegeven door binnenlandse politieke motieven.

Bekeken in een wat breder perspectief, zien we dat China vooral een afkeer heeft van stappen die op een dergelijk supranationaal niveau genomen worden. Enkele jaren geleden werd alles in het werk gesteld om de maatregelen tegen Myanmar binnen de VN-Veiligheidsraad af te blokken, overigens met succes. Een jaar later gebeurde dat opnieuw en in 2023 werd een motie om het over mensenrechten in Noord-Korea te hebben van tafel geveegd. Met dank aan dat vetorecht waar ze nu al vele, vele decennia over beschikken.

De doorgedraaide propagandamolen maakt het moeilijk de zaken in perspectief te plaatsen. Zonder enige afbreuk te willen doen aan de omvang van het menselijke drama in Gaza, is hetgeen zich afspeelt misschien wel minder uitzonderlijk dan men op het eerste gezicht zou kunnen denken.

Als het klopt dat 23.000 Gazanen - burgers - tot nu toe sneuvelden (cijfer van Hamas), evenals 8.000 Hamas-strijders (cijfer van Israël), dan is dat vergelijkbaar met de cijfers die op andere plaatsen in dichtbevolkte zones opgetekend worden. Onderzoek van het Watson Institute heeft het over 940.000 doden in de ‘war on terror’ die het Westen heeft gevoerd, en dan hebben we het nog niet over de geboekte resultaten. Tijdens de slag om Mosoel in 2017, gericht tegen IS, zouden 40.000 slachtoffers gevallen zijn, vooral burgers. De collaterale menselijke schade in landen als Afghanistan, Irak, Syrië of Jemen loopt in de vele miljoenen.

En eentje om af te sluiten, erg tekenend ook voor de Arabische hypocrisie rond dat conflict. In november vorig jaar al verklaarde de Egyptische eerste minister dat “we bereid zijn miljoenen mensenlevens op te offeren om te vermijden dat er één iemand op ons grondgebied terechtkomt”. De opmerking, tekenend voor de Arabische solidariteit, is sindsdien vakkundig onder de mat geveegd. From the river to the sea?

Right…

GDD

DUITSLAND

CANADA

Populaire psycholoog Jordan Peterson krijgt ongelijk van rechtbank De bekende psycholoog Jordan Peterson is door de hoogste rechtbank in Ontario (Canada) in het ongelijk gesteld. Een college uit de beroepsgroep van psychologen had de hoogleraar klinische psychologie vorig jaar verplicht om een opleiding ‘Hoe omgaan met sociale media’ te volgen. Aanleiding vormde onder andere een uitlating op Twitter, waarbij Peterson het had aangedurfd te weigeren een dikke vrouw als ‘mooi’ te bestempelen. De conservatieve goeroe ging in beroep tegen de beslissing van het tuchtcollege, maar haalde dus ook in hoger beroep bakzeil.

Tegenstanders zijn van mening dat Peterson met zijn lezingen en boeken aanzet tot ‘toxische mannelijkheid’. Jonge mannen zouden zich nestelen in machogedrag en de patriarchale samenleving lonkt alras opnieuw om de hoek. Fans zeggen dan weer dat Peterson, in een steeds onoverzichtelijker wordende wereld, massa’s twintig- en dertigjarige kerels structuur en zingeving heeft aangereikt en aldus de wereld een dienst heeft bewezen.

Over die zogenaamde ‘toxische mannelijkheid’ is het laatste woord nog niet gezegd, zeker niet in onze huidige Europese verhouding tot Rusland. Aan de ene kant is onze samenleving sterk gefeminiseerd.

Voorbeelden te over: de nadruk die in het maatschappelijke debat ligt op thema’s als transgenderisme en non-binair denken, de negatieve houding tegenover vlees, enzovoort. Weg met het hoge testosterongehalte, zo klinkt het devies.

Aan de andere kant is er een steeds sterker opbod bezig qua spierballengerol. Wie met vrienden en kennissen er over spreekt of de eindeloze stroom commentaren op sociale media erop naslaat, hoort en leest het aldoor: ‘Poetin moet eraan!’, ‘De Rus moet totaal teruggedrongen!’, ‘Voer de dienstplicht in!’.

Met gelakte nagels naar het front Hier stoten we op een bizarre tegenstelling. Het is opvallend om te

zien hoe de sterk gefeminiseerde samenleving niet wenst in te zetten op oplossingen die eigenschappen en kwaliteiten behoeven die vroeger doorgaans als klassiek ‘vrouwelijk’ zouden worden bestempeld: overleg, diplomatie of een pleidooi voor Zwitserse neutraliteit.

De vervrouwelijkte maatschappij is gek genoeg collectief bezig met toxisch masculien gebral. Het levert een gek toekomstbeeld op: twintigjarige woke-jongens van 60 kilo met gelakte nagels die straks bij een algemene mobilisatie met een geweer in de hand naar het front in het Oosten moeten trekken. Het is even hilarisch als tragisch. Benieuwd hoe de generatie babyboomers, vanuit hun buitenverblijven in Spanje schreeuwend dat de dienstplicht terug moet komen, gaan reageren als hun (klein)kinderen over enkele jaren terugkeren in een lijkzak.

Ook is het afwachten hoe snel de vrouwen van de derde feministische golf bij een toekomstige oproep tot mobilisatie, zich gaan haasten om te verkondigen dat absolute gelijkheid nu even niet aan de orde is en dat per slot van rekening toch iemand voor de kinderen aan het thuisfront moet zorgen.

Preppers Je kunt niet tegelijk een feminiene samenleving beplei-

ten, waarbij de meer klassieke mannelijke eigenschappen zoals kracht, weerbaarheid en testosteron als negatief worden beschouwd, en tezelfdertijd aldoor roepen dat de samenleving zich moet voorbereiden op een eventuele totale oorlog met Rusland. Nochtans waren die laatste oproepen de jongste tijd vanuit de internationale politiek en dito militaire top legio. In steeds meer Europese landen roepen overheden de bevolking op om voorbereid te zijn op een eventueel cataclysme en om conserven, zaklampen en een noodgenerator in te slaan. Opmerkelijk. Normaal houden ‘preppers’ zich hier mee bezig. Waren het niet diezelfde overheidsdiensten die die libertaire geesten altijd afdeden als paranoïde, extremistische complotdenkers?

Tweetrapsraket Er kan gerust gesteld worden dat er in het huidige tijdsgewricht inderdaad nood is aan meer masculiniteit en dat dat niet noodzakelijk ‘toxisch’ is of per definitie uitmondt in een nieuw patriarchaat.

De andere oplossing, waar eveneens veel voor te zeggen valt, is het huidige opbod staken en internationaal inzetten op diplomatie; gesterkt door de gedachte dat men in het Oosten niet nog jarenlang op die manier verder kan gaan.

Een tweetrapsraket van diplomatie én weerbaarheid is allicht de mooiste.

Duidelijk is alleszins dat de huidige combinatie van feminisering, gecombineerd met een louter figuurlijk spierballengerol, de minst optimale keuze is.

Jordan Peterson

LU

© SHUTTERSTOCK

In Duitse school treden jongeren op als ‘sharia-politie’ Een groep scholieren van de Neusser Gesamtschule in de Duitse deelstaat Nordrhein-Westfalen, maakte absoluut geen geheim van haar islamitische overtuiging en zette medeleerlingen onder druk. De strafrechtelijke overheden in Duitsland kunnen helaas niets doen, zeggen ze. Tijdens de lessen wees een groep islamitische leerlingen, bestaande uit jongeren tussen 17 en 19 jaar, openlijk de democratie af en riep op om de sharia in te voeren.

Die leerlingen probeerden hun leraar en hun medeleerlingen ervan te overtuigen dat de “sharia eigenlijk alleen positieve aspecten heeft”. Volgens die islamitische wetgeving is bijvoorbeeld steniging een gepaste straf voor sommige misdaden. Via allerlei chatdiensten hadden ze onder andere ook video’s van salafistische predikers zoals Pierre Vogel en Amor Ben Hamida verspreid. De jongeren eisten verder dat de vrouwen zichzelf zouden bedekken en dat de geslachten gescheiden zouden worden in de school. Er moest ook een islamitische gebedsruimte in de school komen. De Duitse krant Rheinische Post liet verstaan dat die salafistische jongeren medeleerlingen dwongen tijdens de schooluren allerlei streng religieuze gedragsregels te volgen.

Islamisering?

Maar waarover hebt u het toch?

Omdat de schoolleiding vreesde dat er zich mogelijk een probleem van radicalisering stelde (niet alleen bij de vier betrokken jonge islamisten, maar ook bij hun medeleerlingen), werd de politie in december 2023 ingeschakeld. Intussen werden het Openbaar Ministerie, de Staatsveiligheid en de onderzoeksrechters van de deelstaat over de zaak geïnformeerd.

De leerlingen zouden in de huidige stand van de wetgeving niets strafbaars hebben gedaan. Het

preventieprogramma ‘Wegweiser’ werd geactiveerd en één leerling werd van school gestuurd.

De schoolleiding reageerde, niet verrassend, als volgt op de gebeurtenis: “Alleen door tolerantie en diversiteit centraal te plaatsen in de samenleving kan men dit soort fenomenen stoppen.” Wel vraagt de schoolleiding van alle leerlingen “een open ingesteldheid”. De plaatsvervangende voorzitter van de vereniging ‘Bildung und Erziehung’ in de deelstaat heeft het over een “eenmalig gebeuren”. De (brave) man dwaalt natuurlijk: een voorval in Wuppertal in 2014 zorgde toen al voor onrust. Een groep mannen uit salafistische hoek marcheerde in uniforme kledij op de straat met een spandoek ‘Sharia-Polizei’ en viel voorbijgangers lastig.

PIET VAN NIEUWVLIET

12 Nieuws over ’t Pallieterke

1 februari 2024 © EIGEN REDACTIE

Stijn Derudder is onze nieuwe hoofdredacteur Al in het laatste nummer van vorig jaar hadden we aangekondigd dat we een nieuwe hoofdredacteur wilden voorstellen, maar eindelijk is het zover voor het grote publiek: Stijn Derudder (43) staat nu ook officieel aan het roer van ’t Pallieterke, het vlaggenschip van PAL media.

Stijn is ondertussen al meer dan twee jaar aan het werk als eindredacteur van ’t Pallieterke en sinds vorige zomer ook als de facto hoofdredacteur. Hij heeft aan UGent een licentiaat taal- en letterkunde Nederlands-Engels, een diploma geaggregeerde voor het secundair onderwijs - groep 2 en een master in het vertalen Nederlands-Frans-Engels behaald.

Daarnaast is Stijn ook de man van onze podcasts en video’s, als gastheer, camera- en geluidsman en monteur. Sinds zijn komst bouwen we de audiovisuele tak van PAL me-

dia dan ook gestaag op en breiden we die steeds verder uit. Ondertussen beschikken we niet alleen opnieuw over ‘weelderige kantoren’, maar ook over een opnamestudio waar we al heel wat interessante interviews mochten afnemen.

In goede handen De voorbije twee jaar heeft Stijn zich steeds doen opvallen door zijn plichtsbewustzijn en werkijver. Bovendien is hij als oud-preses van KVHV-Gent goed bekend met de Vlaamse Beweging en onze le-

zers. Dat hij met zijn ervaring en diverse vaardigheden toestemde om ons blad in deze uitdagende tijden te leiden, was dan ook een hele geruststelling. Vanaf het volgende nummer mag u hem verwachten op onze voorpagina, waar hij telkens het hoofdartikel zal schrijven.

Ik wens Stijn veel geluk met zijn nieuwe opdracht en geef hem graag de rest van deze pagina om zichzelf en zijn ambities met ’t Pallieterke verder voor te stellen.

Stijn Derudder

WART VAN SCHEL, BESTUURDER

Impact voor meer vrijheid en rechtvaardigheid Toen me gevraagd werd of ik het hoofdredacteurschap op mij wou nemen, voelde ik me vereerd dat ik een monument als ’t Pallieterke zou mogen leiden. Met voorgangers als stichter Bruno De Winter, Jan Nuyts, Leo Custers en Karl Van Camp treed ik immers in illustere voetsporen. Een proefperiode om mij voor te bereiden op dit belangrijke moment, was dan ook geen overbodige luxe. Mijn ambitie, en die van ’t Pallieterke, is heel duidelijk: impact hebben op de politiek en de maatschappij om onze Vlaamse samenleving vrijer en rechtvaardiger te maken.

Als echtgenoot en vader van drie jonge kinderen is dat heel logisch en maakt mij dat erg vastberaden. Ik wil dat mijn kinderen van minstens evenveel vrijheid mogen genieten als ik zelf mocht ervaren tijdens mijn jeugd. Zo vanzelfsprekend is dat niet meer.

Hoeveel ouders van jonge kinderen laten hen nog een hele dag buiten op straat ravotten? Hoe gerust zijn ze nog als hun kinderen met het openbaar vervoer naar school gaan? Of als ze naar een fuif gaan? Een gebrek aan veiligheid beperkt de vrijheid.

En dan hebben we het nog niet eens over de voortdurende vrijheidsbeperkende wetten en regels die allerlei overheden ons, volwassenen, opleggen. Hoe rechtvaardig zijn die wetten en regels overigens?

Pijlers

Onafhankelijk Vlaanderen Behalve via onze audiovisuele projecten willen we ook via andere initiatieven een impact hebben, zoals de reeds aangekondigde vzw ‘PAL Academie’. Die vzw helpt mee aan de opstart van een diepgaand en resultaatgericht ‘Debat over België’. Dat debat bestaat uit drie niveaus: een onafhankelijkheidsbarometer, een luik vragen en antwoorden, en tot slot het eigenlijke debat om mogelijke oplossingen af te toetsen bij alle betrokkenen. In ’t Pallieterke houden we u daarvan op de hoogte in onze rubriek ‘PAL voor Vlaanderen’, maar abonneer u alvast ook op onze nieuwsbrieven via pal.be.

Hou die nieuwsbrieven zeker in het oog, want daar zal u ook video’s ontdekken die u bij andere media niet vindt. Zo zijn wij aanwezig op allerlei belangrijke Vlaams-nationale evenementen zoals bijvoorbeeld het Zangfeest en de IJzerwake. Telkens maken we dan een nieuwsstukje of een videoreportage met interviews die alleen wij brengen. Wij laten de mensen bovendien uitspreken en doen niet mee aan oneerlijke framing.

© EIGEN REDACTIE

Dat is trouwens geen retorische vraag. Die stellen we bijvoorbeeld in ons nieuwste videoprogramma over justitie. Op donderdag 25 januari hebben we de eerste aflevering op onze website pal.be gepubliceerd, in eerste instantie exclusief voor onze abonnees. Het onderwerp is het nieuwe Strafwetboek en de hervormingen die men doorvoert. Zo worden er bijvoorbeeld enkele bijkomende verzwarende omstandigheden toegevoegd, namelijk ‘genderidentiteit’ en ‘genderexpressie’.

In mijn tijd - ik ben ondertussen oud genoeg om dat te zeggen leerden we op school dat er jongens en meisjes zijn, nu krijgen leerlingen in de lagere school een ‘genderkoek’ voorgeschoteld en zijn er tientallen genders, of meer zelfs. Over het exacte aantal geraken ‘experts’ het niet eens. Sommigen zeggen zelfs dat mannen zwanger kunnen worden. Wij laten ons echter niet leiden

door de waan van de dag. De waarheid heeft immers haar recht en het vrije woord vindt bij ons een thuis.

Justitie behoort overigens tot een van onze pijlers waarop we focussen, namelijk veiligheid. Andere zijn identiteit, vrijheid en ons debat over België. Via onze vernieuwde website, onze opgefriste, dagelijkse themagerichte nieuwsbrieven, video’s en podcasts willen we een groter publiek bereiken, meer abonnees verwerven en zo een grotere impact hebben op het publieke debat, onze samenleving en de politiek.

Ik verwijs graag naar enkele van onze voorbije video’s over die twee evenementen, maar ook over bijvoorbeeld de Uilenspiegelfeesten van KVHV-Gent in het Gravensteen en de voorstelling van het komende Zangfeest op 10 maart. Via de QR-codes in het kadertje onderaan deze pagina kan u alvast enkele video’s bekijken, maar ga gerust eens naar pal.be voor de nieuwste video’s en naar onze YouTube-pagina voor al onze video’s.

Spraakmakende opinie Via onze website en ’t Pallieterke hebben we onlangs een grote lezersbevraging gedaan. Ons verslag daarvan kon u lezen in het laatste nummer van vorig jaar (nummer 52). Ik vind het echter zeker nog eens de moeite om te herhalen welke onderwerpen en rubrieken het meest gesmaakt worden, namelijk opinie, binnenlandse politiek, migratie en religie, mediakritiek, Vlaamse Beweging en Vlaamse onafhankelijkheid.

Zowel op onze website als in ’t Pallieterke komt dat allemaal al uitgebreid aan bod, maar met veel genoegen kan ik hier nog een nieuwe columnist en opiniemaker aankondigen. Tommaso Bordoni en Stefan Everts zijn als columnisten sinds begin dit jaar al begonnen, maar binnenkort komt daar ook Karim Van Overmeire bij. Welkom, Karim!

Wij laten ons niet leiden door de waan van de dag U heeft wellicht gemerkt dat hij begin dit jaar aan bod kwam in een groot interview en dat hij ook al een stukje geschreven had op onze pagina 7. Dat is niet toevallig, want Karim stelt zich geen kandidaat meer bij de komende verkiezingen en hij heeft ons enorm verheugd door ‘ja’ te antwoorden op onze vraag om op regelmatige basis voor ons te schrijven. Meer nieuws volgt daar zeker later nog over. Volgende week neem ik alvast samen met Karim een video op en midden februari zal die te zien zijn op onze website. Ook daarvan houden we u nog op de hoogte via ’t Pallieterke, onze website en onze nieuwsbrieven.

Steun Om een zo groot mogelijke impact te hebben, willen we met zoveel mogelijk mensen praten en allerlei initiatieven nemen.

Het spreekt voor zich dat we de best mogelijke kwaliteit willen leveren bij alles wat we doen, zowel geschreven als audiovisueel. Daarvoor kunnen we alle steun gebruiken die jullie willen en kunnen geven. Dat kan op allerlei manieren, zoals een lezersbrief insturen, een video van ons op YouTube bekijken, een ‘like’ geven op Facebook of een scherp berichtje op X schrijven. Maar uiteraard hopen we dat u (online) abonnee blijft of wordt, dat u een editie van ’t Pallieterke koopt in de dagbladhandel of dat u een vriend of vriendin aanraadt om abonnee te worden.

Kwalitatieve, kritische, onafhankelijke, Vlaamsgezinde media tot bij de lezer, kijker en luisteraar brengen, kost immers heel veel geld. Dank u wel aan iedereen die op zijn of haar manier bijdraagt om een Vlaams monument als ’t Pallieterke te helpen leven, groeien en bloeien. Ik beloof alvast om mijn deel te doen en jullie trots te blijven maken een Pallieterkelezer te zijn.

Stijn Derudder en Roan Asselman in gesprek over het nieuwe Strafwetboek

STIJN DERUDDER, HOOFDREDACTEUR

BEKIJK ONZE VIDEO’S OP PAL.BE OF YOUTUBE.COM/PALNWS Video Strafwetboek:

Video voorstelling Zangfeest 10 maart 2024

Video IJzerwake 2023:

Video Zangfeest 2023:

Video Uilenspiegelfeesten 2022 KVHV-Gent:

13

Dossier

© PHOTONEWS

1 februari 2024

Tijd voor een volwassen, Vlaamse wapenindustrie In ons groot interview pleit N-VA-voorzitter Bart De Wever om de Vlaamse naïviteit rondom de oorlogsindustrie te herzien. Volgens hem beschikken heel wat Vlaamse bedrijven over de mogelijkheid om hoogtechnologische wapenonderdelen te produceren. Daarvoor moeten meer middelen richting die sector vloeien, maar eerst moet er op wetgevend vlak wel wat veranderen.

V

bereiden op een periode waarin “alles op elk moment kan gebeuren”.

Die gespannen internationale context met actieve gewapende conflicten in Oekraïne, Gaza, Jemen en Congo, en sluimerende conflicten in Afghanistan, Libië, Ethiopië, Iran, Noord-Korea, Venezuela, India en Pakistan, zorgt ervoor dat de defensie-industrie gouden tijden kent. Consumentenorganisatie Testaankoop kwam in oktober met het nieuws dat wapenfabrikanten als Thales, BAE Systems en Lockheed Martin het goed doen op de beurs. Bewijzen genoeg dat defensie ‘booming business’ is, waar Vlaanderen wel bij kan varen. Niet alleen om de westerse defensie te steunen, maar ook om er wat geld aan te verdienen.

Vlaamse naïviteit moet overboord

Europa schiet in actie

Terwijl Wallonië jaar na jaar geld ontvangt door die wapenhandel, heeft Vlaanderen zich altijd weigerachtig opgesteld tegenover de defensie-industrie. In 2022 bedroeg de totale waarde van de Vlaamse uitvoer van militaire goederen en technologieën 412 miljoen euro, waarvan het overgrote deel (97 procent) bestemd is voor andere Europese landen en de Verenigde Staten. Het gaat dan vooral over onderdelen en technologie voor vliegtuigen: vuurwapens en munitie worden amper verhandeld via Vlaanderen. Eén uitvoervergunning voor onderdelen van pantservoertuigen voor de strijdmacht van Bahrein werd door de Vlaamse overheid geweigerd.

In een context waarin we om de oren geslagen worden met waarschuwingen over oorlog, moet Vlaanderen zijn houding misschien eens aanpassen. Zo stelde de Britse generaal Sanders al dat er in het Verenigd Koninkrijk een plan klaarligt om de bevolking klaar te stomen - inclusief mobilisatie. Duitsland houdt er rekening mee dat de Russen “binnen vijf tot acht jaar” de NAVO zouden kunnen aanvallen en Rob Bauer, de voorzitter van het militaire comité van de NAVO, stelt dat de samenleving zich moet voor-

Er zijn geen grote aanwijzingen dat Vladimir Poetin onmiddellijk van plan is om van de invasie in Oekraïne een wereldwijd conflict te maken, maar Europa is gaandeweg wel in slaap gewiegd en een inhaalrace is nodig. En nu zijn het - eindelijk - niet alleen de militaire leiders, maar ook de politici die tot het besef gekomen zijn dat de militaire achterstand wel erg groot is in Europa. Jarenlang werd er bezuinigd op defensie. Er is toch vrede, dus waarom zouden we geld gooien naar een leger dat nergens voor dient, was de redenering. Maar ‘si vis pacem, para bellum’ (‘als je vrede wil, bereid je voor op oorlog’), vindt ook Bart De Wever nu. “En dus wil ik een sterke oorlogsindustrie”, vertelt hij in ons interview met hem.

© PHOTONEWS

laanderen wilde in de jaren 1990 niet dat er Belgische wapens geëxporteerd werden. Nadat Wallonië jarenlang irreguliere exportvergunningen voor wapens verleende aan FN Herstal, werd de wapenexport uiteindelijk geregionaliseerd.

Dat zorgde ervoor dat FN Herstal in 1997 volledig in handen van het Waals Gewest kwam. Tot ver na de Tweede Wereldoorlog was FN ’s werelds grootste wapenfabriek.

Ook vandaag is FN nog een belangrijke speler in de wapenhandel. Zo sloot de federale regering eind vorig jaar een 20-jarige deal ter waarde van 1,7 miljard euro. Maar er duiken ook geregeld berichten op van FN-wapens die bij de taliban of bij Colombiaanse drugskartels belanden.

Jo Brouns

Volgens oud-generaal Marc Thys is ons leger niet in staat het eigen grondgebied te verdedigen, zelfs niet de strategische punten zoals onze havens Verschillende Europese landen hebben intussen hun nationale budgetten - beperkt - verhoogd. Nog steeds haalden slechts zeven van de dertig NAVO-lidstaten vorig jaar de doelstelling om minstens twee procent van hun bbp uit te geven aan defensie. Weinig verassend: België is niet bij die zeven landen en bengelt onderaan de lijst, waarin enkel Spanje en Luxemburg in verhouding minder uitgeven aan defensie.

Momenteel is de NAVO bezig met een grote oefening in Oost-Europa, waar 90.000 militairen aan deelnemen. Ons land vaardigt meer dan 450 militairen, enkele F-16’s, één fregat en een mijnenjager af. De Nederlanders sturen ruim 5.000 militairen. Volgens oud-generaal Marc Thys is ons leger momenteel niet in staat het eigen grondgebied te verdedi-

© PHOTONEWS

Secretaris-generaal NAVO Jens Stoltenberg en Rob Bauer

Marc Thys

gen. Zelfs de strategische punten, zoals de havens, kunnen niet door ons eigen leger onder controle gehouden worden.

De wapen- en munitieleveringen aan Oekraïne komen in het gedrang: Europa kan simpelweg niet volgen. Daarom kwam de Europese Unie deze zomer met een ‘verordening ter ondersteuning van de productie van munitie’. Dat zogenaamde ASAP-plan moet de opstart van extra munitiefabrieken in Europa stimuleren: tot 40 procent van de investeringen in extra productiecapaciteit kan gefinancierd worden met Europees geld.

Kansen voor Vlaanderen Het gevoel dat er weer meer nood is aan investeringen in de defensie-industrie, kan ook kansen bieden voor Vlaanderen.

“Vlaanderen heeft de traditie van de productie van vuurwapens niet, maar kan wel bogen op zijn technologische kennis”, stelt Bart De Wever. “Als er meer middelen naar de defensie-industrie vloeien, kunnen heel wat Vlaamse bedrijven toeleveranciers worden van hoogtechnologische wapenonderdelen.” De nodige decretale wijzigingen kunnen voor De Wever in een volgende regering doorgevoerd worden, stelt hij in ons interview.

Rob Bauer, voorzitter militair comité van de NAVO, stelt dat we ons moeten voorbereiden op een periode waarin “alles op elk moment kan gebeuren” Niet alleen N-VA is tot het besef gekomen dat Vlaanderen zijn schroom over de defensie-industrie beter kan laten varen.

In 2021 richtte de NAVO het DIANA-fonds

op, dat ertoe moet dienen nieuwe militaire technologieën te financieren. Vlaams minister van Economie en Werk Jo Brouns (cd&v) probeert Vlaamse bedrijven daarin te betrekken.

Meerdere sectoren Het gaat dan over zogenaamde ‘dual use’-technologieën, die in verschillende sectoren ingezet kunnen worden. Denk aan Artificiële Intelligentie (AI), sensoren, drones, camera’s,... Dergelijke nieuwigheden worden tegenwoordig vaak eerst in civiele context gebruikt, vooraleer het leger ze gaat overnemen. Dat is het tegenovergestelde van wat enkele decennia geleden gangbaar was: denk aan het gps-systeem, dat aanvankelijk enkel door het Amerikaanse leger gebruikt kon worden.

Vlaanderen heeft zich altijd weigerachtig opgesteld tegenover de defensie-industrie Het Kortrijkse bedrijf Barco legt zich al sinds de jaren 1990 toe op de militaire industrie. In Vlaanderen is het al lang de grootste exporteur van defensiegerelateerd materiaal. Na enkele overnames en nu in handen van een Amerikaanse groep, heet de luchtvaart- en defensietak intussen ScioTeq. Jaarlijks produceert het bedrijf onder andere meer dan 10.000 schermen die ingezet worden om drones te besturen.

ScioTeq is momenteel goed voor een omzet van om en bij de 100 miljoen euro. Onder andere het Israëlische leger is klant van het Kortrijkse bedrijf. Als de Vlaamse regering ervoor zou kiezen om de regelgeving te versoepelen, zou het bedrijf ook andere, meer militair gerichte toepassingen kunnen aanleveren.

WANNES NEUKERMANS

14 Geschiedenis

1 februari 2024

Joost van den Vondel

LEZERSBRIEVEN Opnieuw klimaatactivisten

Prins der Dichters

n maart 1597 vestigde het gezin zich in de Warmoesstraat in Amsterdam, waar Vondel sr. als koopman een winkel in zijde, voornamelijk kousen, ging uitbaten. Het gros van de naar Amsterdam uitgeweken Brabanders leefde in en om de Warmoesstraat, als een Brabants eilandje in een zee van Hollanders. Vondel voelde zich al op jonge leeftijd aangetrokken tot het schouwtoneel en de edele dichtkunst. In 1605 - hij was toen 18 jaar oud - schreef hij ‘Schriftuerlijck bruylofts reffereyn’, het oudste bewaard gebleven gedicht van zijn hand, ter gelegenheid van het huwelijk van een buurmeisje.

Hij had dat overigens van geen vreemde, want zijn grootvader Peter Kranen was een alom gerespecteerde rederijker en dichter in Antwerpen geweest. Het volgende jaar werd hij lid van de Brabantse rederijkerskamer ‘Het Wit Lavendel’. Zijn eerste dichterlijke ontboezemingen werden dan ook gekenmerkt door de zwierige, bijna frivole stijl die des rederijkers was. Het duurde echter niet lang voor Vondel op zoek ging naar een eigen stijl en toonzetting.

I

ONDERRICHT EN VRIENDSCHAPSBANDEN Omdat Vondel uit een familie van zijdehandelaren kwam, had hij geen uitgebreide scholing genoten.

Hij spijkerde zelf zijn kennis van Latijn en Grieks bij, zodat hij klassieke teksten kon lezen en vertalen. De Amsterdamse humanistische taalkundige en theoloog Gerardus Vossius, met wie hij bevriend raakte, legde hem de literaire en kunsttheorieën van de Romein Horatius en de Griek Aristoteles uit, waarna Vondel zelf een korte handleiding voor beginnende dichters schreef, ‘Aenleidinge ter Nederduitsche dichtkunste’ (1650). In diezelfde periode smeedde hij ook stevige vriendschapsbanden met de rechtsgeleerde Hugo De Groot, die zijn politieke interesse en humanistische gedachtegoed stimuleerde, en zijn collega-dichters P.C. Hooft en Laurens Reael, met wie hij geregeld de koppen bijeenstak om regels voor het gebruik van de Nederlandse taal op te stellen.

GELOOFSCRISIS Vondel wilde een Nederlandse literatuur die niet onderdeed voor die van de Latijnse of Griekse klassiekers. Hij vertaalde onder meer Sophocles, Horatius, Vergilius en Ovidius, maar hij liefhebberde vooral in treurspelen. Hij schreef er maar liefst zesentwintig en vertaalde er nog eens acht. Het beroemdst of beruchtst werden de aan Hugo De Groot opgedragen tragedie ‘Gysbreght van Aemstel’ (1637), ‘Lucifer’ (1653), ‘Jeptha’ (1659) en ‘Adam in Ballingschap’ (1664). Lucifer werd - tot zijn frustratie - al na twee opvoeringen verboden. Het verhaal over de opstandige engelen die God aanvielen, speelde zich namelijk in de hemel af en dat vond de streng in de leer zijnde calvinistische kerkenraad ontoelaatbaar. Geloof en politiek waren in die dagen nauw met elkaar verbonden en men begaf zich al snel op glad ijs… Wat ook al niet meehielp, was dat Vondel, die uit een uitgesproken protestants milieu kwam, in of rond 1641, na een geloofscrisis, voor het katholicisme had gekozen. Zijn afwijzing van de staatskerk kostte hem zijn vriendschap met P.C. Hooft en zijn moeder onterfde hem… Zijn overgang naar het katholicisme veroorzaakte enige ophef in de sinds 1587 door calvinisten bestuurde stad. Maar in de schouwburg waar zijn stukken werden opgevoerd, vormde dat dan weer geen probleem, want de bestuurders, de kunstschilders Jan Vos en Claes Moeyaert, waren katholieken.

VERMOORDE ONNOOSELHEYD Het omvangrijke oeuvre dat Vondel tijdens zijn lange leven bijeen schreef, toont goed aan dat de zeventiende eeuw niet alleen een Hollandse ‘Gouden Eeuw’ was, maar op heel veel gebieden ook een erg tumultueuze en complexe tijd was. Zowat al zijn collega’s zagen hem als de ‘prins’ der dichters, maar zijn scherpe pen werd lang niet overal op enthousiast applaus onthaald. Vondel koos vaak duidelijk partij, zoals in de strijd tussen raadpensionaris Johan van Oldenbarnevelt en prins Maurits van Oranje-Nassau. Nadat Oldenbarnevelt in 1619 als ‘landverrader’ in Den Haag onthoofd was, beschuldigde Vondel in het toneelstuk ‘Palamedes oft Vermoorde Onnooselheyd’ juist prins Maurits van landverraad.

Omdat dat zeker voor opschudding zou zorgen, publiceerde hij het stuk pas na Maurits’ dood in 1625, voorzichtigheidshalve ook nog eens anoniem, en verpakte hij de boodschap voor de goede verstaanders ook nog eens in een allegorisch verhaal over de Trojaanse oorlog. Toch werd het boek verboden en moest Vondel, na te zijn veroordeeld door de Amsterdamse schepenbank, een - voor die tijd erg forse - boete van 300 gulden betalen. Nu wilde natuurlijk iedereen het lezen; er verschenen illegale herdrukken. De schrijver bleef intussen bij zijn mening, want jaren later schreef hij nog de felle hekeldichten ‘Geuse Vesper’ en ‘Het stockske’, over de wandelstok waarop Oldenbarnevelt steunde toen hij naar het schavot stapte.

VAN ALLE MARKTEN THUIS Vondel was als dichter en toneelschrijver van alle markten thuis en beoefende bijna alle literaire genres die de Republiek destijds kende: treurspelen, zegezangen, lofdichten, klinkdichten, lierdichten en bruiloftdichten, geboortedichten, kerkliederen, lijk- en grafdichten tot dankdichten, hekeldichten, gezangen en mengeldichten. Er is bijna geen politiek, religieus, sociaal of economisch onderwerp, of je kon ervoor bij Vondel terecht. Hij stak zijn mening niet onder stoelen of banken, en verwoordde alles in een keurig, welluidend en voor iedereen verstaanbaar Nederlands, wat mee bepalend was voor zijn succes. Het was bijna altijd poëzie die dicht bij het maatschappelijke leven stond. Soms lag het initiatief bij de dichter zelf, wanneer hij bijvoorbeeld zijn mening over een gebeurtenis wilde geven, en soms lag het bij een opdrachtgever, wanneer hij de dichter om een vriendendienst had gevraagd.

ZIJN SCHERPE PEN WERD LANG NIET OVERAL OP ENTHOUSIAST APPLAUS ONTHAALD Joost van den Vondel stierf in het barre voorjaar van 1679 - toen een drie vingers dikke ijslaag de Amstel bedekte - op de voor die tijd toch wel ongebruikelijk hoge leeftijd van 91 jaar. Hij had met uitzondering van één kleinzoon al z’n kinderen en hun kinderen overleefd. Drie dagen later werd Joost van den Vondel in de Nieuwe Kerk begraven. Zijn kist werd gedragen door veertien dichters en poëzieminnaars.

Op dezelfde dag werden in de schouwburg als publiek eerbetoon drie van zijn toneelstukken over de oudtestamentische figuur Jozef opgevoerd. Een herdenkingsmunt die op diezelfde dag werd uitgegeven, droeg het opschrift: ’s Lands oudste en grootste poëet.

Als zijn laatste werk geldt zijn zelfgeschreven en behoorlijk sarcastische grafschrift: ‘Hier leit Vondel zonder rouw / Hij is gestorven van de kouw…’.

JAN HUIJBRECHTS © WIKIPEDIA

Op 5 februari is het precies 345 jaar geleden dat dichter en dramaturg Joost van den Vondel in Amsterdam het tijdelijke voor het eeuwige inwisselde. De man die later als ‘Prins der Dichters’ zou worden geëerd, werd op 17 november 1587 in het ‘Haus zur Viole’ aan de Grosse Witschgasse in Keulen geboren als de oudste van de zeven kinderen van Joost van den Vondel en Sara Craen of Kranen. Zijn ouders, die als doopsgezinden voorstanders waren van een radicale protestantse reformatie, hadden in 1582 de benen moeten nemen uit hun door de katholieken gedomineerde geboortestad Antwerpen. Maar wellicht leverde hun religieuze overtuiging hen ook in Keulen problemen op, want de lutheranen bekeken doopsgezinden eveneens met enig wantrouwen. In 1595 vertrok het gezin dan maar naar Utrecht, waar Joost schoolliep.

Pallieterke, Het was weeral prijs. De klimaat-aandachthoeren (oeps, nu gebruik ik dat woord opnieuw) sloegen opnieuw toe, nu in het Louvre. Ze zijn ook niet vies van het blokkeren van wegen en autostrades, en dat alles beschrijven ze als ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’, waarvan ze vinden dat dit geen straf of boete verdient. Daarin worden ze regelmatig gevolgd door activistische rechters.

Deze week betogen de boeren, die voor hun levensonderhoud vrezen, met blokkades van (snel)wegen. Ik ben benieuwd of politie en gerecht op dezelfde manier zullen (re)ageren als tegenover de klimaatactivisten.

Persoonlijk denk ik van niet.

Carl Kins, Kortrijk

Boerenkrijg Pallieterke, Boze boeren zijn het kotsbeu om betutteld te worden door een stel regeltjesgevers. Zoals altijd zijn de klachten overdreven, maar daartegenover staat dat de eisen die men de landbouwers zonder enig overleg door de strot ramt bovenmatig absurd zijn. De EU gaat de landbouwers verplichten zich te onderwerpen aan regels die aangeven wat, hoeveel, waar en wanneer een gewas mag verbouwd worden. Het is niet nodig een sjamaan te raadplegen om te weten dat de hongersnood om de hoek lonkt. De kolchozen hebben dat overvloedig bewezen. Hoe ongelooflijk jammer dat een briljant project als de EU verworden is tot een ongelooflijk groot waterhoofd waar iedereen loopt te kakelen als een kip zonder kop. De enige goede raad die hier van toepassing is, is de volgende. Hebt u nog een stukje grond aan uw huis? Spit het dan om en zaai en plant groenten. Smakelijk!

Roger Gielens, Bredene

Stemmingmakerij VRT Pallieterke, Ik heb me bij de boekvoorstelling van Ivan De Vadder - ‘Vertrouwen in Verkiezingen’ de volgende bedenking gemaakt: 33 jaar geleden, ná de eerste Zwarte Zondag, zei toenmalig VRT-journalist Jos Bouveroux dat “er meer naar de wil van de kiezer geluisterd moet worden”. Vandaag verwacht de VRT op 9 juni een klinkende nederlaag van de traditionele partijen en daarom schreef politiek journalist De Vadder vijf maanden vóór de stembusslag dat “blanco en ongeldig of niet gaan stemmen, verloren stemmen zijn”. Naar mijn mening klopt dat niet: blanco en ongeldig zijn evengoed protest, maar ze verminderen het aantal waarop de vorming van een volgende regering gebaseerd zal zijn.

Marc Bertrand, Edegem

Jan Jambon Pallieterke, Op het VTM-nieuws van zondag 28 januari jl. zegt minister-president Jan Jambon dat hij zich moet uitspreken voor of tegen samenwerking met Vlaams Belang. Zijn antwoord: “Ik zou aan de traditionele partijen willen vragen of ze bereid zijn, akkoord gaan, om niet in een federale regering te stappen als we niet in de meerderheid zijn, de meerderheid van de Vlamingen.” De traditionele partijen hebben zich daar al over uitgesproken, mijnheer Jambon, de ene partij al explicieter dan de ande-

re. Het antwoord is dat er voor hen geen Vlaamse meerderheid hoeft in de volgende federale regering. Ik vind het eigenaardig dat u doet alsof u dat nog niet weet. Tot slot kan ik u zeggen dat in de federale regering Michel (2014-2018), waar uw partij deel van uitmaakte, de Franstaligen voor nog geen derde vertegenwoordigd waren. Waarom moest de democratie toen langs Franstalige kant niet gerespecteerd worden?

Luc Vandeputte, Ledegem

Abortus Pallieterke, Nu breekt mijn klomp! Kinderen misbruiken mag niet, en terecht. Maar ze op heel, heel jonge leeftijd afmaken mag volgens de wet, getekend door wijlen Wilfried Martens en zijn bende, wel. Reeds meer dan 240.000 mogelijk toekomstige burgers werden in ons land in de vuilbak gesmeten. Men wil de wet met ongeveer twee maand vergemakkelijken. Zo kan men er nog meer opruimen. Misschien zelfs met tussenkomst van de ziekenfondsen. Van de ‘groenen’ mag men geen zeehondjes doden, maar zich ontwikkelend mensenleven in een vroeg stadium vernietigen, mag wel. Wetenschappelijke experten (?), die zelf nooit geaborteerd werden, vinden abortus tot 20 weken in de zwangerschap doenbaar. Het versnelt de omvolking en diversiteit.

Aan deze ‘correcte’ politiek doe ik niet mee.

Bert Lauwers, Tongeren

Moslims en abortus?

Pallieterke, Wat ik in die hele discussie mis, is wat de moslims vinden van abortus.

Maar die vraag durven Groen en Vooruit, en ook de media, blijkbaar niet te stellen. Ik vermoed immers dat moslims anti-abortus zijn. Bijgevolg houden ze dat potje liever gedekt, want het is natuurlijk hun kiespubliek.

Leo Haest, Herentals

Vlaanderen na 9 juni Pallieterke, Bart De Wever vergist zich als hij denkt weer alleen met de PS te kunnen gaan praten na de volgende verkiezingen. Hij heeft dat in 2019 al eens gedaan zonder succes en dat zal nu niet anders zijn als hij er eerst niet voor zorgt sterker te staan.

De meester-strateeg vergeet dat zijn partij straks - als de peilingen blijven wat ze zijn - niet meer als eerste uit de bus zal komen en dat een kwart van de Vlamingen in de besprekingen weer niet vertegenwoordigd zal zijn, waardoor hij ipso facto van onze meerderheid een minderheid maakt. Mochten de Vlaams-nationalisten - N-VA én VB - uit de regionale verkiezingen komen met een serieuze meerderheid, dan zal de tegenpartij, in casu de PS, moeten aanvaarden dat het cordon sanitaire niet thuishoort in een democratie. Zelfs niet in een ingewikkeld land zoals België dat, althans volgens The Economist, niet meer zou uitgevonden worden als het niet bestond. Er zit voor de N-VA en het VB niets anders op dan na 9 juni samen te werken en eerst de Vlaamse soevereiniteitsverklaring af te leggen als nieuwe Vlaamse deelregering, vóór men gaat onderhandelen met de francofonen.

Guido van Alphen, Kasterlee

Een lezersbrief insturen?

n Joost Van den Vondel

Stuur uw bericht naar lezersbrieven@pallieterke.net. Opgelet, brieven mogen maximaal 1.000 karakters tellen (inclusief spaties). Dat zijn een 30-tal lijnen in ’t Pallieterke of zo’n 160 woorden. We houden ons het recht voor om zonder verantwoording uw (te lange) brief niet te publiceren of in te korten. Uw naam en gemeente moeten worden doorgegeven voor publicatie bij uw brief.

15

PAL voor Vlaanderen

1 februari 2024

Weg met de (r)overheid!

Op 16 juni 2022, ongeveer anderhalf jaar geleden, blokletterde ’t Pallieterke op de voorpagina volgende titel: ‘Vlaamse boeren moeten worden gesteund, niet weggepest’. Vandaag stellen we vast dat er voor onze boeren een “drop in the emmer” te veel was.

Lees het volgende citaat nog eens na, zoals Jurgen Ceder het toen op de voorpagina verwoordde: “Ook Vlaanderen moet zijn laatste boeren beschermen, niet wegpesten met regeltjes die gebaseerd zijn op wereldvreemde richtlijnen van de EU. Of gaan we dezelfde fout maken als met energie: de eigen productie saboteren en dan in paniek raken wanneer de buitenlandse aanvoer onverwacht stokt? Het zal trouwens niet bij stikstof blijven. Ook de klimaatplannen van de EU zullen de landbouw viseren.”

We zijn nu anderhalf jaar verder en gedurende die tijd werkte de Vlaamse regering aan een stikstofdecreet. Triomfantelijk werd telkens verkondigd dat er eindelijk ‘een akkoord’ was bereikt. Ja, er was een akkoord tussen de verschillende regeringspartijen (N-VA, Open Vld en cd&v), maar men vergat er wel even bij te zeggen dat er geen akkoord was met de boeren.

Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging Afgelopen maandag werd in het Vlaams Parlement de nieuwste versie voorgesteld van de Encyclopedie van de Vlaamse Beweging.

Er bestaat zowel een papieren boekvorm als een digitale versie.

Verlinden, voormalig VRT-journalist en Afrika-specialist. Peter Verlinden kwam onlangs nog in het nieuws als kandidaat van Voor U, de partij van Els Ampe, om enige tijd later over te stappen naar cd&v. Dit terzijde.

Ik moet toegeven dat het lemma vrij volledig is en een mooie samenvatting geeft over het reilen en zeilen van ons weekblad. Toch merk ik hier en daar een foutje. Daarom dus toch één bedenking: waarom heeft Peter Verlinden nooit contact gezocht met mij of de redactie om zijn tekst voor te leggen? Behoort het opzoeken van levende bronnen niet tot de essentie van geschiedschrijving? Dezelfde vraag stel ik ook aan Jens Bertels, de jonge historicus die het lemma schreef over ‘Karl Van Camp’. Niet alleen is het verhaal over mijn persoon heel onvolledig en worden tal van activiteiten in de Vlaamse Beweging niet vermeld, er staat ook een foutje in. Maar ja, Jens Bertels heeft me nooit gecontacteerd.

Maar het stikstofdossier is niet het enige probleem waarmee de boeren te maken krijgen. Een berg regelgeving, opgelegd vanuit ‘Europa’ en inclusief hopen administratief werk, komt daar nog eens bovenop. En tegelijkertijd is er ook nog eens het probleem dat er met de boerenstiel nog nauwelijks geld verdiend kan worden. Wie de voorbije dagen de berichtgeving heeft gevolgd op televisie, kan alleen maar vaststellen dat er grote wanhoop aanwezig is bij de boeren. Niet alleen in Vlaanderen, maar ook in Wallonië, Frankrijk, Duitsland, Polen en Nederland. Het is geen toeval dat het boerenprotest op hetzelfde ogenblik internationale dimensies krijgt.

Zullen de boerenprotesten gevolgen hebben voor de aankomende verkiezingen van 9 juni?

Zullen de boerenprotesten gevolgen hebben voor de aankomende verkiezingen van 9 juni? De boeren hebben het in ieder geval gehad met drie partijen. Om te beginnen is er N-VA, met Zuhal Demir als kop van Jut. Tweede in de rij: cd&v, alwaar Jo Brouns niet ver genoeg ging in het verdedigen van de boeren. En ten slotte is er Groen, de partij die nationaal en Europees aan de basis ligt van onhaalbare milieu- en klimaatnormen. Niet voor niets kijken de Nederlandse boeren terecht boos richting ‘klimaatpaus’ Frans Timmermans, nu GroenLinks-fractievoorzitter maar van 2014 tot 2023 Eurocommissaris en grote voorvechter van de ‘Green Deal’.

Morele steun De boeren kunnen op dit ogenblik rekenen op de morele steun van het overgrote deel van de bevolking. Als de boeren slim zijn in de keuze van actievoeren, zonder andere mensen in hun dagelijks leven lastig te vallen, dan zal die steun nog wel blijven toenemen.

De boeren maken weliswaar slechts een klein percentage uit op electoraal gebied. Maar als de boeren de sympathie van de bevolking kunnen behouden, zou dat op 9 juni wel eens voor enkele partijen nefast kunnen aflopen.

KARL VAN CAMP

1502

A B C D E F G H I J K L

1

2

3

4

5

6

7

8

©ADVN

EU

Lannoo-uitgever Pieter De Messemaeker overhandigt een exemplaar aan minister-president Jan Jambon

De allereerste editie verscheen in 1973-1975. Die eerste versie kwam er op initiatief van Gaston Durnez en hij kreeg medewerking van Jozef Deleu, Reginald de Schryver en Ludo Simons.

Oud-VNV-leider Hendrik Elias, zelf historicus van opleiding, trad op als adviseur. Ik denk niet dat dat vandaag nog zou kunnen. Het boek - twee volumes - telde zo’n 2.000 bladzijden en verscheen bij uitgeverij Lannoo.

Sponsoring kwam er onder meer van de Vlaamsgezinde verzekeringsmaatschappij Noordstarfonds.

Een tweede editie volgde 25 jaar later, in 1998. Het lemma over dit weekblad was geschreven door ene Bart De Wever, toen assistent aan de KU Leuven.

Digitaal Tijden veranderen en een nieuwe editie drong zich op. Er werd volop geïnvesteerd in een digitale versie van de encyclopedie die voor iedereen toegangelijk is. Er is ook een boek, wederom bij Lannoo uitgegeven, en dat een 680-tal bladzijden telt. Het boek is

9 10 11 12

Aanvulling

eerder een synthese en behandelt een aantal thema’s, gaande van beeldende kunst, Brussel, Congo, gender, jeugd, Kerk, enzovoort. In totaal worden 34 onderwerpen behandeld.

De onlineversie is uiteraard uitgebreider met zo’n 4.000 lemma’s en een 80-tal syntheseartikelen. Voordeel is natuurlijk dat de online-encyclopedie blijvend aangevuld én verbeterd kan worden. Een encyclopedie is immers nooit afgewerkt en er komen en gaan nu eenmaal nieuwe mensen in de Vlaamse Beweging.

Dat is meteen mijn grootste kritiek op de nieuwe encyclopedie: over hoeveel mensen is er een lemma geschreven zonder dat de persoon in kwestie gecontacteerd werd? Verder merk ik toch dat nogal wat namen van mensen die - in mijn ogen - iets voor de Vlaamse Beweging betekend hebben, totaal ontbreken. Hopelijk kan dat in de komende jaren nog aangevuld worden.

De nieuwste (en definitieve) versie van de encyclopedie kwam tot stand met de medewerking van het ADVN, het archief voor nationale bewegingen, en met financiële steun van de Vlaamse regering. De digitale versie vindt u op: www.encyclopedievlaamsebeweging.be. Het boek werd uitgegeven bij Lannoo en kost 39,99 euro.

ISBN 978 940 1492 49 2.

En Jens Bertels en Peter Verlinden? Die mogen me nog steeds contacteren…

’t Pallieterke Elke mens wordt gestreeld door ijdelheid. Het eerste wat ik dus gedaan heb, is nagekeken wat de encyclopedie over ’t Pallieterke schrijft. Het lemma is gebaseerd op dat van Bart De Wever (versie 1998) en werd in de nieuwe versie aangevuld door Peter

KARL VAN CAMP

HORIZONTAAL A. Aan de kaak stellen B. Pers. vnw. - Ierland - Computerafdeling C. Gentse toeristische trekpleister D. Stam der Oude Belgen - Vlaamse politieke partij, enkel nog lokaal actief E. Binnenschip - Zekere - Franse stad F. Laatstleden - Vervoermiddel - In één woord G. Apart zetten - Nederlands persbureau H. Dragers van de erfelijke eigenschappen - Geestkracht I. Slotwoord - Bevreemdende J. Duizend kilo - Geslachtsorgaan - Rivier in Siberië K. Romeinse cijfer 49 - Op de kop af L. Metalen vaten - Kereltje

OPLOSSING 1501

VERTICAAL 1. Wegbewijzering 2. Ontbijtgranen - Houtstof 3. Woonboot Onafgebroken naar één punt kijken 4. Vakbond - Langwerpige vissen - Pers. vnw.

5. Legsels - Door middel van 6. Europeanen - Tegen het gezag ingaand 7. Blunder 8. Delfstof - Voorvoegsel om een ontkenning aan te geven - Bedlegerig 9. Hoefdier - Nummer Deegwaren van harde tarwe 10. Niet bedoeld voor iedereen - En dergelijke 11. Supervisie 12. Deel van het testament - Gooi dicht Vloeide terug

1501

1

2

3

4

5

6

7

8

9 10 11 12

A

C

R

I

S

I

S

C

E

N

B

A O R

T

A

E

G O

C

T

E

R

E

L

E M E

D

A M

I

E

N

E S

E

S

E

T

P

U N

F

T

R

A

L

I

G

R

T

E

H

O

E

I

I

F

R

E

J

A

I

K

A

C

E

L

L

A

T

L

L T

E

R

A

E

U

N

S

N

T O

A G

E

R D

E

P

G R

A D

E

O X

I

D

E

R

E

N

E

T

E

N

E

N

U

E

O H M O A T

I

T

E

N E

N D B D

N B O D

U

I

E M S

16 Wat niet lachend kan gezegd worden, is de waarheid niet

1 februari 2024

X van de week!

Palestina is een mijnenveld voor politieke partijen. Het is één zaak om Israël een genocide aan de broek te smeren, zoals Vooruit graag doet uit electorale overwegingen. Maar hoe zorg je ervoor dat je niet door de mand valt bij diezelfde kiezers bij de herdenking van de Auschwitz-slachtoffers? Caroline Gennez vond het antwoord.

Het n-woord vermijden had ze al goed onder de knie. Sinds kort ook het j-woord. Ja, het gaat vooruit bij Vooruit.

Laat ons er eens een vraag uit ‘De Slimste Mens’ van maken: waar denk je aan bij het woord Auschwitz? Hoeveel procent van de ondervraagden zal het woord ‘Jood’ laten vallen? We gokken op 99 procent. Die ene procent reserveren we voor een deelname van Caroline Gennez. Let wel, ‘genocide’, ‘nazi’s’, ‘extreemrechts’, ‘moord’, ‘Hitler’…

Dat zou ze allemaal correct hebben. Maar Jodenvervolging zou wat moeilijker liggen. En nu terug naar de werkelijke wereld. Caroline slaagde erin om de gruwel van Auschwitz te herdenken zonder het woord ‘Jood’ te gebruiken. Ze postte: 27/1/1945: Auschwitz bevrijd. “17 miljoen mensen gedood om wie ze waren of liefhadden, om wat ze dachten. We vergeten dit niet. Omwille van de onschuldige slachtoffers toen, om te vermijden dat dit zich herhaalt”.

In werkelijkheid stierven in Auschwitz 1,1 miljoen mensen. Eén miljoen daarvan waren Joden. De anderen waren Russen (15.000), Polen (70.000) en Roma (21.000). Gennez

Info & reservering:

maakt graag wat abstractie van die 1 miljoen. En daar zijn goede redenen voor.

Het m-woord Ach, ze bekijkt het algemeen menselijk, zouden we kunnen denken. Dat zou kunnen.

En dat ze de Roma onvermeld laat? Gezien het standpunt van de voormalige voorzitter van Vooruit over die mensen: daar wil je niet te veel lawaai rond maken. Al is een educatieve tik met een paar matrakken ook weer niet te vergelijken met genocide natuurlijk.

Of zou er toch meer aan de hand zijn?

Zou het kunnen dat Gennez ‘Joden’ en ‘antisemitisme’ uit de Auschwitz-herdenking weghoudt om haar kiezers niet te veel voor het hoofd te stoten? Die mensen die ervan dromen om ‘from the river tot he sea’ geen Joden meer tegen te komen en in haar een medestander zien? Het valt niet uit te sluiten. Het is zelfs zeer waarschijnlijk. Je gaat de winst die je gemaakt hebt met papieren protest tegen de oorlog in Palestina toch niet riskeren door een een-tweetje.

Gennez zou beter zwijgen Misschien had ze er dan beter over gezwegen. Want wie de slachtoffers uit een genocide haalt, holt de genocide zelf uit. En daar heeft niemand wat aan. De politieke communicatie in dit land wordt er echt niet beter van.

03 - 237 93 92

info@anz.be

Zondag 10 maart 2024 14u30 Lotto-Arena Antwerpen

84 ste

Vlaams Nationaal

ZANGFEEST www.zangfeest.org www.teleticketservice.com

GROEN ONDERGAAT STRESSTEST

“Zatte Jeremie zei ‘knor’ tegen een moslima”

“Terwijl andere partijen wegglijden naar rechts, blijven wij complexloos links”, klonk het trots op de laatste nieuwjaarsreceptie van het jaar. De meisjes en jongens aan de toog waren die van Groen en Ecolo. Een paar maanden geleden leek het alsof de groenen rijp waren voor een nieuw verblijf onder de kiesdrempel, maar die positie hebben ze doorgegeven aan het genie van Brakel en zijn Open TBC. Excuus, dat moet Vld zijn. “Groener dan ooit”, kraaide Nadi Naji. Mits een paar kanttekeningen.

De heropleving van Groen was dé verrassing in de jongste peilingen. In september wisselden ze nog liefdesbriefjes uit met de kiesdrempel, maar in december gingen ze opnieuw richting 10 procent. Bij de jongeren mag u daar zelfs 18 procent van maken. Wat grote concurrent Vooruit (9,8 procent) het imago van bejaardenpartij oplevert. De groene groei is niet zozeer te wijten aan opvallend beleid, maar wel aan de kwade dronk van ene Conner Rousseau die volgens de aloude wijsheid ‘in vino veritas’ vooral een lelijke racist bleek te zijn die zijn hartsvriendin zou uitpooieren aan de lokale politie. Een mooier eindejaarsgeschenk kon ons Nadia niet krijgen.

U gaat vooruit, Vooruit gaat achteruit.

U speelt communicerende vaten met de socialisten, maar links blijft in het sukkelstraatje zitten.

NAJI: “Je kan het zo bekijken, maar dan zit het gewicht op links toch al wat beter verdeeld. Wat Conner deed, was ook wel heel erg rechts. In de partij noemen we Conner al eens ‘onze Dries’. Om zeker te zijn, hebben we alle kopstukken van onze partij verplicht te drinken tot ze laveloos waren. En werkelijk niemand sloeg racistische taal uit. Petra haalde expliciete herinneringen op van hoe het was om tegen een boom te plassen. Maar dat was het ook. Oh ja, van Jeremie zijn we niet 100 procent zeker. Hij schakelde over op plat West-Vlaams en niemand had een idee van wat hij precies vertelde. En dat hij ‘knor’ zei tegen een moslima, is wat verdacht. Hij beweert dat het ‘snor’ was. Hij moet wat in de luwte blijven. Maar wij zijn complexloos links in alle omstandigheden.”

Is het complexloos links om alle alleenstaande mannelijke vluchtelingen bij dit weer op straat te laten slapen?

Eén van de verwezenlijkingen van uw regering. Op rechts vonden ze dat er wat over.

Petra haalde expliciete herinneringen op van hoe het was om tegen een boom te plassen schoenveters op de oorlog. Zonder die dingen zouden de bezetters veel minder snel kunnen lopen. Hoe links is dat?”

U liet me niet uitspreken: … uw zusterpartij Ecolo levert vrolijk wapens aan Jemen om de burgeroorlog in gang te houden.

NAJI: “Het is nogal makkelijk om u blind te staren op machinegeweren en niet op te treden tegen schoenveters. Dat is wel heel rechts, natuurlijk. Maar u maakt een belangrijk punt. Rechts zeurt altijd maar dat Wallonië niet bijdraagt aan de welvaart. En dan exporteren ze eens iets en is het weer niet goed.

Rechts weet niet wat het wil.”

U wel? U zou de oude groene droom waarmaken om kernenergie naar de geschiedenisboeken te verwijzen. En nu bent u trots dat u miljarden aan Frankrijk cadeau mag doen om de kerncentrales open te houden.

NAJI: “Op ons initiatief, hé! En alweer maakt u een rechtse denkfout. We hebben een aantal kerncentrales uitgeschakeld, maar we houden er eentje over. Dan hebben we nog materiaal genoeg voor een volgende legislatuur. We behandelen onze ideeën niet alsof het belastinggeld is. We zijn daar spaarzaam mee. Begrijpt u?”

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT GENOEG VAN!

NAJI: “Dat is zeer links van ons. Ze begrijpen dat niet op rechts, met hun onverantwoordelijke hersenen. U moet weten, die mensen komen uit de miserie in hun thuislanden. We kunnen ze natuurlijk allemaal bed, bad en brood geven. Maar die zijn dat niet gewoon.

We geven ze de kans om te acclimatiseren.

Eerst wat op straat, dan in een krot en uiteindelijk een fijne uitkering. Het is de asociale Vlaamse regering die onvoldoende sociale woningen bouwt. Dat is het probleem.”

Groen profileert zich als vredespartij en laat zich fel horen over het lot van de Palestijnen, maar…

NAJI: “Flink van ons, hé. Wapens zijn nooit een antwoord. Volgende week gaan we een bedrijf bezetten dat schoenveters levert aan Israël. We onderschatten het effect van

LUIKERSTEENWEG 244 F 35007 ANKERSTRAAT HASSELT 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272

011 223 253

MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE