Reineringen
Duivenstraat 22
Tijdschrift van de Koninklijke Kring voor Heemkunde Kontich Verschijnt driemaandelijks • Jaargang 6, nummer 2 (april - juni 2015)
O
Voorwoord
NLANGS HOORDE ik in de buurt nog eens schieten. Je weet wel, op de vooravond van een trouw bij de bruid thuis, met een kanonnetje dat vele generaties lang van hand tot hand gaat. Vrienden, familie en buren doen dat met de beste bedoelingen: om alle ongeluk over het toekomstige paartje af te weren. Veel buurtgenoten bleken echter niet vertrouwd te zijn met het aloude gebruik en deden hun beklag. Tja. Enkele dagen geleden zag ik nog eens een ooievaar in Kontich. In de beemden tussen de Meylweg en het Hof van Spruyt. Zeker verdwaald op weg naar Planckendael. De geluksvogel was misschien wel zo vermoeid omdat hij een redactielid dit jaar al drie kleinkinderen had bezorgd! In ieder geval: we wensen Matse, Fien en Lene hartelijk welkom! Kontich - en Waarloos zeker - behoren nog tot het platteland, al rukken vele stedelingen op naar hier en beweren sommigen dat wij de zuidrand van Antwerpen zijn. Zodra we hier niet meer mogen schieten en zodra er geen ooievaars meer neestrijken in onze weiden, zullen we voorstad zijn geworden. Ondertussen blijven we koesteren wat ons aan vroeger herinnert. Onze bodem begint stilaan nog meer prijs te geven over onze vroegste geschiedenis: daarover later meer. Maar nu nemen we je al mee naar de tijd toen Maarten van Rossem de streek onveilig maakte – en tussendoor ook genoot van de parels van onze renaissance-architectuur. We mogen stilaan ook Jozef Van Passen gaan beschouwen als ons vierde redactielid, postuum weliswaar. Hij brengt ons een onthutsend verhaal over de volksgeneeskunde rond 1900. Ernest Claes is niet veraf. We hebben zijn tekst respectvol bewerkt en geannoteerd. De beschreven kwakzalverij en wondermiddeltjes uitproberen doe je op eigen risico. Vader Van Passen heeft overduidelijk het dakdekkersgeslacht Wyckmans gekend. De andere Paul van onze redactie diept een boeiend familiedocument op over dat bijzondere beroep van zijn voorouders, dat ook de lezer van vandaag stof tot nadenken biedt. Hij gaat ook verder dan Van Passen (in een vorige jaargang) in op de geschiedenis van de cinema, een verschijnsel dat in Kontich ook al een tijd tot het verleden behoort. En zijn verhaal over het einde van de Tweede Wereldoorlog sluit deze aspergetijd af… Jammer genoeg was er zoveel stof voorhanden, dat de vervolgbijdrage over Abraham Hans verschoven wordt naar volgend nummer. Het kan niet op. Je zal versteld staan over wat er alweer te lezen valt. Plezier ermee! Frank Hellemans, Paul Catteeuw en Paul Wyckmans