جنايت عليه بشريّت

Page 1


‫ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‬ ‫ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان ﻧﻬﺎدي ﺑﻴﻄﺮف و ﻣﺴﺘﻘﻞ ﭘﮋوﻫﺸﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺪف آن اﻳﺠﺎد ﻳﻚ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ ﺟﺎﻣﻊ و ﻋﻴﻨﻲ از‬ ‫وﺿﻌﻴﺖ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان از زﻣﺎن اﻧﻘﻼب ﺳﺎل ‪ 1357‬ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺨﭽﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﺟﻤﻊآوري و ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻃﻴﻒ ﮔﺴﺘﺮدهاي از اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارك اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت آرﺷﻴﻮ‪ ،‬ﺟﻬﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﺗﺤﻘﻴﻖ‬ ‫در دﺳﺘﺮس ﻋﻤﻮم ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ اﺻﻞ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي در ﻗﺒﺎل ﺗﺨﻠﻔﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻻزﻣﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ‬ ‫اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺗﺤﻮﻻت دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻚ در آﻳﻨﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‪ ،‬ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺗﺒﺎدل ﻧﻈﺮ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ‬ ‫درﺑﺎره وﺿﻌﻴﺖ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در اﻳﺮان را ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي از ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان و‬ ‫ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن در زﻣﻴﻨﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪﺳﺎزي ﻣﻮارد ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ و ﺳﺎﻳﺮ ﭘﺮوژهﻫﺎ ﻫﻤﻜﺎري ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻫﺪاف ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‬ ‫•‬ ‫•‬ ‫•‬ ‫•‬

‫ﺑﺮرﺳﻲ و ﻣﺴﺘﻨﺪﺳﺎزي ﻣﻮارد ﺗﺨﻠﻒ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در اﻳﺮان؛‬ ‫ارﺗﻘﺎي ﺳﻄﺢ آﮔﺎﻫﻲ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ از ﺗﺨﻠﻔﺎت ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در اﻳﺮان و ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار دادن دوﻟﺖ اﻳﺮان‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﺎﺗﻤﻪ دادن ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺨﻠﻔﺎت؛‬ ‫ارﺗﻘﺎي ﺳﻄﺢ آﮔﺎﻫﻲ ﻣﺮدم اﻳﺮان از ﻣﻮارد ﺗﺨﻠﻒ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در اﻳﺮان و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ؛‬ ‫اﻳﺠﺎد ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ و آرﺷﻴﻮي اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ از اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﺎ اﻳﻦ اﻣﻴﺪ ﻛﻪ روزي در ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ و ﺣﻤﺎﻳﺖ از روﻧﺪ‬ ‫ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻣﺘﺨﻠﻔﺎن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬

‫آدرس‪:‬‬ ‫‪Iran Human Rights Documentation Center‬‬ ‫‪129 Church Street, Suite 304‬‬ ‫‪New Haven, CT 06510, USA‬‬

‫ﺗﻠﻔﻦ‪(203) 772-2218 :‬‬ ‫ﻧﻤﺎﺑﺮ‪(203) 772-1782 :‬‬ ‫ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ‪info@iranhrdc.org :‬‬ ‫ﭘﺎﻳﮕﺎه اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ‪http://www.iranhrdc.org :‬‬ ‫ﻋﻜﺴﻬﺎ‪ :‬ﻋﻜﺲ روي ﺟﻠﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎب ﻛﻪ ﻣﺤﻠﻲ زﻳﺎرﺗﻲ ﺑﺮاي ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ و از‬ ‫وبﺳﺎﺑﺖ »ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ«‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در _‪http://question.bahai.org/images/high/FN5045_NN8938_2_9‬‬

‫‪ DemoBabHouse_1979.jpg‬ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻜﺲ آﻳﺖ اﷲ اﻟﻌﻈﻤﻲ ﻋﺒﺪاﻟﻜﺮﻳﻢ ﻣﻮﺳﻮي اردﺑﻴﻠﻲ از وبﺳﺎﻳﺖ‬ ‫ﺷﺨﺼﻲ وي در آدرس ‪ http://www.ardebili.com/‬ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻋﻜﺲ ﺑﻬﻤﻦ ﺳﻤﻨﺪري ﻧﻴﺰ از وبﺳﺎﻳﺖ »ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ«‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در ‪http://question.bahai.org/images/high‬‬

‫‪ /Samand.jpg‬ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬


‫ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‬

‫ﺣﻤﻠﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان‬

‫ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‬

‫دي ‪1388‬‬



‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬ ‫‪ .1‬ﭼﻜﻴﺪه ‪2 .................................................................................................................................‬‬ ‫‪ .2‬ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎر ‪3 ..............................................................................................................................‬‬ ‫‪ .3‬ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ‪4 ..........................................................................................‬‬ ‫‪ .4‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ‪5 .......................................................................................‬‬ ‫‪ .4,2‬ﺣﻤﻠﻪ ﮔﺴﺘﺮده ﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ‪6 .................................................................................................................................‬‬ ‫‪ .4,3‬اﻋﻤﺎل ﻣﺸﻤﻮل ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‪8 ................................................................................................................................‬‬ ‫ﻗﺘﻞ ‪8 ....................................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪ ‪10 .............................................................................................................................................................................‬‬ ‫ﺣﺒﺲ و زﻧﺪان‪11 ..................................................................................................................................................................‬‬ ‫آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ‪13 ..................................................................................................................................................................‬‬

‫‪ .5‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي ﺑﺮاي ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‪14 ....................................................................................‬‬ ‫‪ .5,1‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي ﻓﺮدي ‪14 ................................................................................................................................................‬‬ ‫‪ .5,2‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ دوﻟﺖ اﻳﺮان ‪16 .................................................................................................................................................‬‬

‫‪ .6‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي ‪17 ..........................................................................................................................‬‬ ‫روشﺷﻨﺎﺳﻲ ‪18 ............................................................................................................................‬‬

‫‪1‬‬


‫‪ .1‬ﭼﻜﻴﺪه‬ ‫از ﺳﺎل ‪ ،1357‬ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﻠﻨﺪﻣﺮﺗﺒﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬زﻧﺪاﻧﻲ ﻛﺮدن‪ ،‬و آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ اﻋﻀﺎي‬ ‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﻳﺮان ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎي ‪ 1357‬و ‪ ،1365‬ﺣﺪود ‪ 207‬ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺧﻮد‬ ‫اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻳﻦ اﻋﺪاﻣﻬﺎ ﭘﺲ از ﻣﺤﺎﻛﻤﻪﻫﺎي ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ و ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت دادرﺳﻲ در دادﮔﺎهﻫﺎي‬ ‫اﻧﻘﻼب ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ در آﻧﻬﺎ »ﻣﺘﻬﻢ« اﻏﻠﺐ ﺑﺪون ﺑﺮﺧﻮرداري از ﻛﻤﻚ وﻛﻴﻞ ﻣﺪاﻓﻊ و در ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ‬ ‫اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ »ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﺣﻘﻮﻗﻲ« ﻣﺤﻜﻮم ﻣﻲﺷﺪ‪ .‬رژﻳﻢ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻃﻮر ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه‬ ‫ﻋﻤﻠﻴﺎت دوﻟﺘﻲ آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن را در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﻴﻦ داﺧﻠﻲ و ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﻪ ﺻﻠﺢ و اﻣﻨﻴﺖ و ﺣﻤﺎﻳﺖ‬ ‫از اﺻﻮل اﺳﺎﺳﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ را ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫• از ﺳﺎل ‪ ،1357‬ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻋﻤﺪي و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه را ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺧﻔﻪ ﻛﺮدن و در‬ ‫ﻧﻬﺎﻳﺖ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺎك ﻛﺮدن ﺗﻤﺎﻣﻲ آﺛﺎر اﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ از ﻋﺮﺻﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺮدم‪،‬‬ ‫ﭘﺎﻛﺴﺎزي اﻋﻀﺎي دﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ از ﺳﻤﺘﻬﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ و دوﻟﺘﻲ‪ ،‬و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در ﺑﺨﺸﻬﺎي‬ ‫اﻗﺘﺼﺎدي‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫• ﻋﻤﻠﻴﺎت آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ رژﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﻼت ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر ﺷﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﺪف ﻗﺮار‬ ‫دادن‪ ،‬دﺳﺘﮕﻴﺮي ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺘﻬﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪت‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ و ﻗﺘﻞ ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ ﺑﺴﻴﺎري از ﭘﻴﺮوان و‬ ‫رﻫﺒﺮان ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫• اﻳﻦ ﺣﻤﻼت ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ و ﮔﺮوﻫﻲ ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ‬ ‫ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺖ و اﺟﺮاي آﻧﻬﺎ ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺑﻮده‪ ،‬و اﻋﻤﺎﻟﻲ )ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺘﻞ‪،‬‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬زﻧﺪان‪ ،‬و آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ( ﻛﻪ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺑﺎ اﺻﻮل ﻣﺸﺘﺮك اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺗﺤﺖ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺣﻘﻮق ﻋﺮﻓﻲ و ﺣﻘﻮق ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ را در ﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬ ‫• ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﻪ ﻣﺘﻌﺪدي از دوﻟﺖ اﻳﺮان ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در اﻧﺠﺎم ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ‬ ‫اﻳﺮان ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ اﻋﻀﺎي ﺷﻮراي اﻧﻘﻼب ﻛﻪ از ﺳﺎل ‪1357‬‬ ‫ﺣﻤﻼت ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن را ﻃﺮاﺣﻲ و اﺟﺮا ﻛﺮدهاﻧﺪ را در ﺑﺮ ﻣﻲﮔﻴﺮد‪ .‬اﻋﻀﺎي ﺷﻮراي اﻧﻘﻼب ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻃﺮاز اوﻟﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻳﺖاﷲ ﻣﻬﺪوي ﻛﻨﻲ‪ ،‬اﻛﺒﺮ ﻫﺎﺷﻤﻲ رﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻲ‪ ،‬آﻳﺖاﷲ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻲ ﺧﺎﻣﻨﻪاي و‬ ‫آﻳﺖاﷲ ﻋﺒﺪاﻟﻜﺮﻳﻢ ﻣﻮﺳﻮي اردﺑﻴﻠﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫• ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻛﻴﻔﺮي ﻓﺮدي ﺑﺮاي ﺣﻤﻼت ﻣﺸﺨﺺ ارﺗﻜﺎب ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﻤﻬﻮري‬ ‫اﺳﻼﻣﻲ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﺎﻳﺪ رژﻳﻢ اﻳﺮان را ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮده و ﺑﺮاي ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮﺗﺮﻳﻦ‬ ‫اﻗﻠﻴﺘﻬﺎي ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻛﺸﻮر ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬ ‫ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ و ﻫﺮ ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ در دﺳﺘﻮر دادن‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﺮدن‪ ،‬ﻃﺮاﺣﻲ‪ ،‬ﻣﺴﺎﻋﺪت و ﻫﻤﻜﺎري‪ ،‬و اﺟﺮاي اﻳﻦ‬ ‫ﺟﻨﺎﻳﺎت ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺌﻮل اﻋﻤﺎل ﺧﻮد ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻳﻨﻜﻪ اﻋﻤﺎل رژﻳﻢ ﻧﻘﺾ‬ ‫ﺟﺪي ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻋﻀﻮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ واﺟﺐ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ‬ ‫اﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ را ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪2‬‬


‫‪ .2‬ﭘﻴﺸﮕﻔﺘﺎر‬ ‫اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺣﻘﻮﻗﻲ‪ ،‬دو ﮔﺰارش دﻳﮕﺮ ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‪» ،‬دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ :‬آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در‬ ‫اﻳﺮان« ‪ (2006‬و »ﺟﺎﻣﻌﻪاي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ :‬ﺷﺮح ﻣﺸﻘﺎت ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﺷﻴﺮاز« )‪ ،(2007‬ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ دوﻟﺖ‬ ‫ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺧﻮد را ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﺮدﻧﺪ را ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬دو ﮔﺰارش ﻗﺒﻠﻲ در ﻧﻬﺎﻳﺖ‬ ‫دﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﺪف ﻗﺮار دادن‪ ،‬دﺳﺘﮕﻴﺮي ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺖ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪت‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ و اﻋﺪام ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً‬ ‫‪ 207‬ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﻳﻲ از ﺳﺎل ‪ 1357‬ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﮔﺰارش ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﺪرﻓﺘﺎري ﺑﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در اﻳﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺎرﻳﺨﻲ‬ ‫و از زﻣﺎن ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﻣﻲﭘﺮدازد‪ .‬ﮔﺰارش دوم ﻳﻜﻲ از ﻣﺜﺎﻟﻬﺎي ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ ﻣﻌﺮوف آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در اﻳﺮان را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﻳﻦ ﮔﺰارش ﻛﻪ ﺿﻤﻴﻤﻪ دو ﮔﺰارش ﻗﺒﻠﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﭼﻜﻴﺪهاي از ﺑﺮرﺳﻲ و ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺣﻘﻮﻗﻲ اﻋﻤﺎل و‬ ‫ﺑﺪرﻓﺘﺎرﻳﻬﺎي ﻛﻪ در آن دو ﮔﺰارش ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺷﺪهاﻧﺪ را اراﺋﻪ ﻛﺮده و ﺑﻪ ﺑﺤﺚ اﻳﻨﻜﻪ اﻋﻤﺎل ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪه ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ اﺻﻮل ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺗﺎ ﺣﺪي ﺑﻮده ﻛﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻣﻲﭘﺮدازد‪ .‬ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﻪ اﻳﺮان ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ اﻛﻨﻮن و ﻳﺎ در آﻳﻨﺪه‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ‬ ‫ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ در دادﮔﺎهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ و ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ‪ ،‬دوﻟﺖ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺮﻏﻴﺐ‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﻚ و اﺟﺎزه اﺟﺮاي اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ‪،‬‬ ‫از اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮد ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ و ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﻫﻤﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺧﻮد ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺷﻮد‬ ‫ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ دﺷﻮارﻳﻬﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ و ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮدن رژﻳﻢ اﻳﺮان در ﻳﻚ دادﮔﺎه ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‬ ‫واﻗﻌﻲ را دﺷﻮار ﻣﻲﺳﺎزد‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﺎﻳﺪ در اداﻣﻪ راه ﺧﻮد ﺑﺮاي ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ‬ ‫آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻳﻜﻲ از آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮﺗﺮﻳﻦ اﻗﻠﻴﺘﻬﺎي ﻣﺬﻫﺒﻲ اﻳﺮان ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪم و ﭘﺎﻳﺪار ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫‪3‬‬


‫‪ .3‬ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‬ ‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻨﻜﻪ ﻣﻴﺜﺎق ﻳﺎ ﻣﻌﺎﻫﺪهاي ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻘﺮرات و ﺷﺮاﻳﻂ ﻛﻴﻔﺮي اﺗﻬﺎم ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻪ ﻃﻮر‬ ‫اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬وﻟﻲ اﻳﻦ ﺟﺮم ﻣﺪﺗﻬﺎ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﺟﺪيﺗﺮﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ 1.‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ر‪‬م )اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م( ﻛﻪ دادﮔﺎه‬ ‫ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ را ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬاري ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺘﺪاوﻟﺘﺮﻳﻦ و ﻗﺎﺑﻞﻗﺒﻮلﺗﺮﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ »ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ« ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪ 2.‬ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻫﺪه )اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م( ﻣﻠﺤﻖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آن ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ 3.‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎ‪ ،‬اﻳﺮان و ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺷﻬﺮوﻧﺪان آن ﻣﺘﻌﻬﺪ و‬ ‫ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﻛﻪ ارﺗﻜﺎب ﺣﻤﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ را ﻣﻤﻨﻮع ﻣﻲﻛﻨﺪ‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ 4.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ از ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ و رژﻳﻢ اﻳﺮان ﺑﺮ‬ ‫ﻣﺒﻨﺎي ﻣﻘﺮرات اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م اراﺋﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ را ارﺗﻜﺎب ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻴﻔﺮي »در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺟﺰﻳﻲ از ﺣﻤﻼت ﮔﺴﺘﺮده ﻳﺎ‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ‪ ،‬و ﺑﺎ آﮔﺎﻫﻲ از ﺣﻤﻠﻪ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ« ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪5‬‬

‫اﻋﻤﺎل ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﻧﺴﻞﻛﺸﻲ‪ ،‬ﺑﺮدهﺳﺎزي‪ ،‬ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻳﺎ اﻧﺘﻘﺎل اﺟﺒﺎري‬ ‫ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ ،‬زﻧﺪاﻧﻲ ﻛﺮدن ﻳﺎ ﻣﺤﺮوم ﻛﺮدن ﺷﺪﻳﺪ آزادي ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ در ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ اﺻﻮل اﺳﺎﺳﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ‪،‬‬ ‫ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﻋﻨﻒ و ﺳﺎﻳﺮ اﺷﻜﺎل ﺟﺮاﺋﻢ ﺟﻨﺴﻲ‪ ،‬آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻫﺮ ﮔﺮوه ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ و ﻳﺎ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي‬

‫‪ 1‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺖ ون ﺷﺎك‪ » ،‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺑﺪون ﻗﺎﻧﻮن‪ :‬ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬاري ﻗﻀﺎﻳﻲ در ﺗﻘﺎﻃﻊ ﻗﺎﻧﻮن و اﺧﻼق«‬ ‫‪ ،[Lege: Judicial Lawmaking at the Intersection of Law and Morals‬ژورﻧﺎل ﺣﻘﻮﻗﻲ ﺟﺮج ﺗﺎون‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،97‬ﺻﺺ‪ .(2008) 163-64 ،119 .‬ﺑﺎ‬ ‫وﺟﻮد اﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ر‪‬م ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻳﻜﻲ از ﺟﺮاﻳﻢ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺻﻼﺣﻴﺖ و اﺧﺘﻴﺎر دادﮔﺎه ﺑﺮاي اﺳﺘﻤﺎع‬ ‫ﻗﻀﻴﻪاي ﻛﻪ در آن ﻣﻄﺮح اﺳﺖ را ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻲﺷﻮد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪» .‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ر‪‬م« ] ‪Rome Statute of the International Criminal‬‬ ‫‪ ،[Court‬ﻣﺎده ‪ ،7‬ﺑﻪ اﺟﺮا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه در ‪ 10‬ﺗﻴﺮ ‪ 1) 1381‬ژوﺋﻴﻪ ‪ ،(2002‬ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،2187‬ﺑﺨﺶ ‪] [2187 U.N.T.S. 90] 90‬از‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪» :‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م«[‪.‬‬ ‫‪2‬‬ ‫»اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م«‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،7‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ .1‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ آﻧﺘﻮﻧﻴﻮ ﻛﺴﻴﺴﻲ‪» ،‬ﺣﻘﻮق ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ« ] ‪ANTONIO CASSESE,‬‬ ‫‪ [INTERNATIONAL CRIMINAL LAW‬ص‪(2003) 91 .‬؛ آﻧﺘﻮﻧﻴﻮ ﻛﺴﻴﺴﻲ‪ ،‬ﭘﺎاوﻻ ﮔﻴﺘﺎ و ﺟﺎن آر‪.‬دﺑﻠﻴﻮ‪.‬دي‪ .‬ژوﺋﻨﺰ‪» ،‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‬ ‫ر‪‬م‪ :‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺣﻘﻮﻗﻲ« ] ‪ANTONIO CASSESE, PAOLA GAETA AND JOHN R.W.D. JONES, THE ROME STATUTE OF THE INTERNATIONAL‬‬ ‫‪ ،[CRIMINAL COURT: A COMMENTARY‬ص‪.(2002) 373 .‬‬ ‫‪ 3‬در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺻﻼﺣﻴﺖ دادﮔﺎه ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ از ﻧﻈﺮ زﻣﺎﻧﻲ از ‪ 10‬ﺗﻴﺮ ‪ 1) 1381‬ژوﺋﻴﻪ ‪ (2002‬ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﻮد و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻳﻦ دادﮔﺎه ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺟﺮاﻳﻤﻲ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ را ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻗﺮار دﻫﺪ‪» .‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م«‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،11‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪ 4‬ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﻗﺪﻳﻤﻲﺗﺮﻳﻦ و اﺻﻠﻲﺗﺮﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﻧﺤﻮه ﻋﻤﻠﻜﺮد دوﻟﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﺎﻳﻊ و ﻣﺘﺪاول و در‬ ‫ﻣﺪت زﻣﺎﻧﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺷﻜﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ؛ و اﮔﺮﭼﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ وﻟﻲ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﺎﻧﻮن در ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ اﻧﻌﻜﺎس ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه‬ ‫ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﻴﺴﻲ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،2‬ﺻﺺ‪ .28-30 .‬ﺗﻌﺪادي از اﺻﻮل ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻋﺮﻓﻲ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﻊ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‪ ،‬ﺑﺮدﮔﻲ و ﻧﺴﻞﻛﺸﻲ‪،‬‬ ‫آﻧﻘﺪر اﺳﺎﺳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ دوﻟﺘﻲ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را از رﻋﺎﻳﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺘﺜﻨﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺎرن ﭘﺎرﻛﺮ و ﻫﻤﻜﺎران‪» ،‬اﺻﻮل و ﺿﻮاﺑﻂ‬ ‫ﻻزم اﻟﺮﻋﺎﻳﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ‪ :‬ﺿﺮوري ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ« ]‪،[Karen Parker et al., Jus Cogens: Compelling the Law of Human Rights‬‬ ‫ژورﻧﺎل ﺣﻘﻮق ﺗﻄﺒﻴﻘﻲ و ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻫﻴﺴﺘﺘﻴﻨﮕﺰ‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،12‬ص‪ .(1989) 411 .‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ در ﺧﺼﻮص ﻣﻤﻨﻮﻋﻴﺖ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﺸﺮﻳﺖ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﺎﻧﻮن در آورده اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﻘﻮق از زﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم ﻣﺘﺤﻮل ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﻮاد ‪ ،5-8‬رك‪.‬‬ ‫زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ .1‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه ﻧﻮرﻧﺒﺮگ اوﻟﻴﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ »ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ« را ﺑﻪ دﺳﺖ داده و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ‬ ‫ﺑﺎر در زﻣﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ اﻳﻦ دادﮔﺎه ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ دادﮔﺎه ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‪ ،‬ﺗﻮاﻓﻘﻨﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﻘﻴﺐ و ﻣﺠﺎزات ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ‬ ‫اﺻﻠﻲ ﺟﻨﮓ ﻛﺸﻮرﻫﺎي اروﭘﺎﻳﻲ ﻣﺘﺤﺪ ] ‪Charter of the International Military Tribunal, in Agreement for the Prosecution and Punishment‬‬ ‫‪ ،[of the Major War Criminals of the European Axis‬ﻣﺎده )‪ 17 ،6(3‬ﻣﺮداد ‪ 8) 1324‬اوت ‪58 Stat. 1544, E.A.S. No. 472, 82 ،(1945‬‬ ‫‪ .U.N.T.S. 280‬اﺧﻴﺮاً ﺷﻮراي اﻣﻨﻴﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ )‪ (ICTY‬را در ﺳﺎل ‪ 1993‬و دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‬ ‫روآﻧﺪا )‪ (ICTR‬را در ﺳﺎل ‪ 1994‬ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﺟﺮاﻳﻢ‪ ،‬ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ در زﻣﺎن درﮔﻴﺮﻳﻬﺎ در آن ﻣﻨﺎﻃﻖ را ﻣﻮرد‬ ‫ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ‪ ،‬ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ‪ ،827‬ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﺷﻮراي اﻣﻨﻴﺖ ‪ ،827‬ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪﻫﺎي‬ ‫ﺷﻮراي اﻣﻨﻴﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ ‪ ،48‬ﺟﻠﺴﻪ ‪ ،[SC Res 827, UN SCOR, 48th sess., 3217th mtg.] 3217‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪(1993) S/RES/927‬؛‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ روآﻧﺪا‪ ،‬ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ‪ ،827‬ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﺷﻮراي اﻣﻨﻴﺖ ‪ ،827‬ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪﻫﺎي ﺷﻮراي اﻣﻨﻴﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ ‪،49‬‬ ‫ﺟﻠﺴﻪ ‪ ،[SC Res 955, UN SCOR, 49th sess., 3453rd mtg.] 3453‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ .(1994) S/RES/955‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﻬﺎ ﻓﻬﻢ و درك‬ ‫ﺣﻘﻮﻗﻲ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ را ﺑﻪ ﻃﻮر زﻳﺎدي ﮔﺴﺘﺮش و ﺑﺴﻂ دادﻧﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي ﺑﻪ روﻳﻪ ﻗﻀﺎﻳﻲ و ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت و آراي اﻳﻦ‬ ‫دادﮔﺎهﻫﺎ اﺳﺘﻨﺎد و ﺗﻜﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬ ‫‪ 5‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،7(1‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫] ‪Beth Van Schaack, Crimen Sine‬‬

‫‪4‬‬


‫زﻣﻴﻨﻪﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻧﮋادي‪ ،‬ﻣﻠﻲ‪ ،‬ﻗﻮﻣﻲ‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺒﻲ‪ ،‬ﺟﻨﺴﻲ و ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ زﻣﻴﻨﻪﻫﺎ‪ ،‬و ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻤﺎل ﻏﻴﺮاﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻤﺪي ﺑﺎﻋﺚ رﻧﺞ زﻳﺎد و ﻳﺎ ﺻﺪﻣﻪ ﺟﺪي ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪6‬‬

‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻓﻮق آﺷﻜﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ را از ﺳﺎﻳﺮ ﺟﺮاﻳﻢ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺮاﻳﻂ و‬ ‫اوﺿﺎع و اﺣﻮاﻟﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺮم در آن واﻗﻊ ﻣﻲﺷﻮد—ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﻛﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺟﺰﻳﻲ از ﻳﻚ ﺳﺮي ﺣﻤﻼت‬ ‫ﮔﺴﺘﺮده ﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م »ﺣﻤﻠﻪ« را »ﻳﻚ ﺳﺮي اﻋﻤﺎل و‬ ‫رﻓﺘﺎر ﻛﻪ ﺑﺎ ارﺗﻜﺎب ﻣﺘﻌﺪد اﻋﻤﺎل ]ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺷﺪه[ ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﺒﺮد و ﺗﺤﻘﻖ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻳﻚ دوﻟﺖ و ﻳﺎ ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن‬ ‫ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد«‪ 7‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻻز ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﻤﻠﻪ در ﺳﻄﺢ وﺳﻴﻊ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد‪ 8‬ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﻣﻨﻔﺮد ﻧﻴﺰ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد‪ 9.‬ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً‪ ،‬ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻏﺎﻟﺒﺎً ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ را ﻣﻮرد ﻫﺪف‬ ‫ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪10‬‬

‫‪11‬‬

‫‪ .4‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان‬ ‫اﻳﻦ ﮔﺰارش ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان از ﺳﺎل ‪ 1357‬ﺗﺎﻛﻨﻮن‬ ‫را ﻣﻮرد ارزﻳﺎﺑﻲ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺑﻪ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺳﻪ ﻋﻨﺼﺮ اﺳﺎﺳﻲ اﺗﻬﺎم ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻲﭘﺮدازد‪ :‬ﻫﺪف ﻗﺮار دادن ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ‪ ،‬ﺣﻤﻠﻪ ﮔﺴﺘﺮده ﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه‪ ،‬و اﻋﻤﺎﻟﻲ ﻛﻪ‬ ‫اﺧﺘﺼﺎﺻﺎً ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ :‬ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬زﻧﺪان و آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﺪف ﻗﺮار دادن‪ ،‬دﺳﺘﮕﻴﺮﻳﻬﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺘﻬﺎي ﻃﻮﻻﻧﻲ‬ ‫ﻣﺪت‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ و اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﺑﺪون ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت دادرﺳﻲ اﻋﻀﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﻳﺮان ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﺟﻨﺎﻳﺖ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪12‬‬

‫‪ .4,1‬ﺣﻤﻼت ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه و ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ‬ ‫ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ ﺻﻮرت ﻣﻲﭘﺬﻳﺮد‪ 13.‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻓﺮاد ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ »ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺻﻮرت ﻓﻌﺎﻟﻲ ﺑﻪ ‪ ...‬ﻣﺒﺎرزه ﻧﻤﻲﭘﺮدازﻧﺪ«‪ 14.‬ﻫﻴﭻ ﻣﺪرﻛﻲ دال‬ ‫‪ 6‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،7(2‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ .1‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﻋﻤﺎل دﻳﮕﺮي را ﻟﻴﺴﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬و ﺻﺎﺣﺐ‬ ‫ﻧﻈﺮان ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﻛﻪ در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﻣﻤﻨﻮع ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﻴﺴﻲ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،2‬ص‪.94 .‬‬ ‫‪ 7‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،7(2)(a‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪1‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪،[Prosecutor v. Kunarac et al.‬‬ ‫ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ IT-96-23-T‬و ‪ ،IT-96-23/1-T‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 22) 415‬ﻓﻮرﻳﻪ ‪.(2001‬‬ ‫‪8‬‬ ‫ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﮔﻮآﻧﻮﺋﻞ ﻣﺘﺮو‪» ،‬ﺟﺮاﻳﻢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ و دادﮔﺎهﻫﺎي وﻳﮋه« ] ‪GUÉNAËL METTRAUX, INTERNATIONAL CRIMES AND THE AD HOC‬‬ ‫‪ ،[TRIBUNALS‬ص‪) (2005) 161 .‬ﻛﻪ ﻣﺜﺎﻟﻬﺎي ﻣﺘﻌﺪدي از ﭘﺮوﻧﺪهﻫﺎي دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ )‪ (ICTY‬و دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‬ ‫روآﻧﺪا )‪ (ICTR‬ﻛﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ﻛﻮﭼﻚ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﺪه اﺳﺖ را ﺑﺮ ﻣﻲﺷﻤﺮد‪(.‬‬ ‫‪» 9‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺮﻛﺰﻳﭻ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Mrksic et al‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-13-R61‬ﺗﺠﺪﻳﺪﻧﻈﺮ در ﻛﻴﻔﺮﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﺎﻋﺪه ‪61‬‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن آﻳﻴﻦ دادرﺳﻲ‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 3) ،30‬آورﻳﻞ ‪.(1996‬‬ ‫‪» 10‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kunarac et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ IT-96-23-A‬و ‪ ،IT-96-23/1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪91‬‬ ‫)‪ 12‬ژوﺋﻦ ‪ ،(220‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺘﺮو‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،8‬ص‪.164 .‬‬ ‫‪ 11‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻟﻴﻤﺎژ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Limaj et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-03-66-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 30) 186‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ‬ ‫‪.(2005‬‬ ‫‪ 12‬ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻛﻠﻲ در ﻣﻮرد ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‪» ،‬ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ :‬ﺗﺮور‬ ‫ﺑﺮون ﻣﺮزي ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ«‪ ،‬ﺻﺺ‪] (2008) 28-33 .‬از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪» :‬ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن«[‪.‬‬ ‫‪» 13‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻤﺎﻧﺰا« ]‪ ،[Prosecutor v. Semanza‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-97-20-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه و ﻣﺠﺎزات‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 15) 330‬ﻣﻪ ‪.(2003‬‬ ‫‪» 14‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻛﺎﻳﺴﻮ« ]‪ ،[Prosecutor v. Akayesu‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-4-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) ،582‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪ .(1998‬وﺟﻮد‬ ‫ﺟﻨﮓ ﻳﺎ »درﮔﻴﺮي ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ« ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻋﻨﺼﺮ ﻻزﻣﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮ ﻧﻤﻲﺑﺎﺷﺪ‪» .‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ دوﺷﻜﻮ ﺗﺎدﻳﭻ« ]‪،[Prosecutor v. Dusko Tadic‬‬ ‫ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-94-1-A‬ﺗﺼﻤﻴﻢ در ﻣﻮرد ﻻﻳﺤﻪ دﻓﺎع ﺑﺮاي ﺗﺠﺪﻳﺪﻧﻈﺮﺧﻮاﻫﻲ ﺿﻤﻨﻲ در ﻣﻮرد ﺻﻼﺣﻴﺖ‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 141‬اﻛﺘﺒﺮ ‪.(1995‬‬

‫‪5‬‬


‫ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﻌﺎل ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻋﻠﻴﻪ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﻳﺎ ﻫﻴﭻ دوﻟﺖ دﻳﮕﺮي ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧﺪ وﺟﻮد‬ ‫ﻧﺪارد‪ 15.‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ اﻳﻦ اﻣﺮ‪ ،‬رژﻳﻢ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﻫﻤﻮاره ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﺑﻮده ﻛﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺳﺖ )و ﻧﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻣﺸﺮوع( ﻛﻪ اﻣﻨﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ را ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ 16.‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪،‬‬ ‫دوﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﻫﻴﭻ ﻣﺪرك ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﻲ ﺑﺮاي ﺛﺒﻮت اﻳﻦ ادﻋﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ اراﺋﻪ ﻧﺪاده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫اﮔﺮﭼﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ درﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺴﻴﺎري از ﺳﻴﺎﺳﺘﻬﺎي رژﻳﻢ اﻳﺮان ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ—ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺘﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ را ﻣﻮرد ﻫﺪف ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻨﺪ—اﻣﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻲ آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن را از‬ ‫وﺿﻌﻴﺖ ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻮدن در ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺧﺎرج ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪17‬‬

‫ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م و ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ »ﻣﺤﺪود ﻳﺎ اﻓﺮادي ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﻲ و‬ ‫ﺷﺎﻧﺴﻲ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه«‪ 18‬ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان از »ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻣﺴﺘﻘﻞ اﻓﺮاد ﻛﻪ ﺧﻮاه از ﻧﻈﺮ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ‬ ‫و ﺧﻮاه در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﺎﻳﺮ وﻳﮋﮔﻴﻬﺎي ﻣﺸﺘﺮك ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣﺪهاﻧﺪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ«‪ 19.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ واﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮرد‬ ‫ﻫﺪف ﻗﺮار دادن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه اﻳﻦ ﮔﺮوه ﻛﻪ داراي دﻳﺎﻧﺖ ﻣﺸﺘﺮك ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﻮﺳﻂ رژﻳﻢ اﻳﺮان‪ ،‬ﻣﺸﻤﻮل‬ ‫ﺗﻌﺮﻳﻒ »ﮔﺮوه و ﺟﻤﻌﻴﺖ« ﺗﺤﺖ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﻣﻲﺷﻮد‪ .‬ﻫﺪف ﻗﺮار دادن ﻣﻜﺮر رﻫﺒﺮان ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ‬ ‫اﻳﺮان ﺗﻮﺳﻂ رژﻳﻢ‪ ،‬ﻣﺪرك و دﻟﻴﻞ ﻣﺤﻜﻤﺘﺮي ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻋﻤﺪي ارﻋﺎب و ﺗﺮور ﻋﻠﻴﻪ اﻳﻦ ﮔﺮوه و ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫‪20‬‬

‫‪ .4,2‬ﺣﻤﻠﻪ ﮔﺴﺘﺮده ﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه‬ ‫ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ رﻓﺘﺎري ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺰﻳﻲ از ﻳﻚ ﺣﻤﻠﻪ ﮔﺴﺘﺮده ﻳﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ و »ﻋﻤﻠﻲ ﺧﺸﻮﻧﺖآﻣﻴﺰ ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ« ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ 21.‬ﻛﻠﻤﻪ »ﮔﺴﺘﺮده« ﺑﻪ ﻣﻴﺰان و وﺳﻌﺖ داﻣﻨﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻲﭘﺮدازد‬ ‫ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﺳﺮي اﻋﻤﺎل ﻳﺎ ﻋﻤﻠﻲ ﻣﻨﻔﺮد وﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﺄﺛﻴﺮ زﻳﺎد ﺑﺎﺷﺪ‪» 22.‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه« ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ‬ ‫‪ 15‬ﮔﺰارﺷﮕﺮ وﻳﮋه ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ در زﻣﻴﻨﻪ اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻛﺎﻣﻞ دادرﺳﻲ ﻻزم ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ »ﺗﻮﺟﻪ وﻳﮋه« ﺑﺮاي ﻗﺘﻠﻬﺎي‬ ‫ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ در »ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎي ﻣﺴﺎﻟﻤﺖآﻣﻴﺰ در دﻓﺎع از ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ« ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮد‪ .‬ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪن و اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻛﺎﻣﻞ دادرﺳﻲ )ﮔﺰارش ﻣﻮرخ ‪ 22‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ 2004‬ﮔﺰارﺷﮕﺮ وﻳﮋه(‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف )‪ ،7(f‬ﺳﻨﺪ‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ 22) E/CN.4/2005/7‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ .(2004‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ 50‬و ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن )ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﮔﺰارﺷﮕﺮ وﻳﮋه در زﻣﻴﻨﻪ‬ ‫اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻛﺎﻣﻞ دادرﺳﻲ را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‪.(.‬‬ ‫‪ 16‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﻴﻪ رﺳﻤﻲ‪ ،‬ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان—ﻫﻴﺌﺖ داﺋﻤﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﻓﻲ ﻧﻔﺴﻪ ﻣﺒﻨﺎي آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻧﻴﺴﺖ ‪-‬‬ ‫آﻳﺖاﷲ ﻣﻮﺳﻮي )‪ 6‬آذر ‪ 27 - 1364‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ ‪) (1985‬ﻣﻮﺟﻮد در آرﺷﻴﻮ ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان(‪ .‬ﺳﻨﺪ ﻣﻘﺮر ﻣﻲدارد ﻛﻪ‪» :‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ ﺑﻪ ﻃﻮر‬ ‫اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻚ ﮔﺮوه ﺳﻴﺎﺳﻲ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ و اﺳﺮاﺋﻴﻞ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮد را وﻗﻒ ﭘﻴﺸﺒﺮد اﻫﺪاف اﺳﺘﻌﻤﺎري آﻧﻬﺎ در‬ ‫اﻳﺮان ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ در اﻳﺮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺳﻴﺎﺳﻲ در اواﺳﻂ ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺮوهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺒﺮد اﻫﺪاف‬ ‫اﺳﺘﻌﻤﺎرﮔﺮاﻧﻪ دوﻟﺖ اﻧﮕﻠﻴﺲ در ﻛﺸﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪ«‪ .‬ﻫﻤﺎن‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل در ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮارد دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻓﺮﻗﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬ ‫رژﻳﻢ ﻳﺎ ﮔﻤﺮاه ارﺟﺎع داده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺖ ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻮدن آن اذﻋﺎن دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ‬ ‫اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‪» ،‬دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ :‬آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در اﻳﺮان«‪ ،‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ 297‬و ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن )‪] (2006‬از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪» :‬دﻳﺎﻧﺘﻲ‬ ‫ﻣﻤﻨﻮع«[‪.‬‬ ‫‪» 17‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺮﻛﺰﻳﭻ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Mrksic et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-13-R61‬ﺗﺠﺪﻳﺪﻧﻈﺮ در ﻛﻴﻔﺮﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﺎﻋﺪه ‪61‬‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن آﻳﻴﻦ دادرﺳﻲ‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 3) 29‬آورﻳﻞ ‪.(1996‬‬ ‫‪» 18‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosectuor v. Kunarac et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ IT-96-23-A‬و ‪ ،IT-96-23/1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف‬ ‫‪ 12) 90‬ژوﺋﻦ ‪(2002‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ﺻﺺ‪.23-35 .‬‬ ‫‪19‬‬ ‫ﮔﻮآﻧﻮﺋﻞ ﻣﺘﺮو‪ ،‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ در ﻣﺠﻮﻋﻪ آراء و ﺗﺼﻤﻴﻤﺎت ﻗﻀﺎﻳﻲ دﻳﻮاﻧﻬﺎي ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ و روآﻧﺪا ] ‪Guénaël‬‬

‫‪Mettraux, Crimes Against Humanity in the Jurisprudence of the International Criminal Tribunals for the former Yugoslavia and‬‬ ‫‪ ،[Rwanda‬ژورﻧﺎل ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻫﺎروارد‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،43‬ﺻﺺ‪ 237 .‬و ‪.(2002) 255‬‬

‫‪ 20‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ص‪.(2006) 2 .‬‬ ‫‪» 21‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻛﺎﻳﺴﻮ« ]‪ ،[Prosecutor v. Akayesu‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-4-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 579‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪) (1998‬ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬ ‫اﻣﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺷﺮط ﺗﻌﻴﻴﻦﻛﻨﻨﺪه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ(‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ دوﺳﻜﻮ ﺗﺎدﻳﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Dusko Tadic‬ص‪.‬‬ ‫‪ ،141‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-94-1-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاﻓﻬﺎي ‪ 646‬و ‪ 7) 648‬ﻣﻪ ‪» ،(1997‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ و ﻫﻤﻜﺎران« ] ‪Prosectuor v.‬‬ ‫‪ ،[Kunarac et al‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-96-23-A & IT-96-23/1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 12) 94‬ژوﺋﻦ ‪» ،(2002‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻼﺳﻜﻴﭻ«‬ ‫]‪ ،[Prosectuor v. Blaskic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-14-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 3) 203‬ﻣﺎرس ‪.(2000‬‬ ‫‪» 22‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻛﺎﻳﺴﻮ« ]‪ ،[Prosecutor v. Akayesu‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-4-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 579‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪.(1998‬‬

‫‪6‬‬


‫ﺣﻤﻠﻪ »ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﺎزﻣﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮده و از اﻟﮕﻮﻳﻲ ﻣﻨﻈﻢ و داﺋﻤﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻳﻚ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻣﺸﺘﺮك ﭘﻴﺮوي‬ ‫ﻣﻲﻛﻨﺪ«‪ 23.‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺿﺮوري ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺟﺰﺋﻲ از ﻳﻚ ﺳﻴﺎﺳﺖ رﺳﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺻﺮﻳﺢ در‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﺘﮕﺬارﻳﻬﺎي دوﻟﺖ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد – ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺑﻮدن ﺣﻤﻠﻪ‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻏﻴﺮرﺳﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ و از ﻧﺤﻮه وﻗﻮع اﻋﻤﺎل اﺳﺘﻨﺒﺎط ﺷﻮد‪ 24.‬دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ‬ ‫)‪ (ICTY‬و دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ روآﻧﺪا )‪ (ICTR‬ﺣﻤﻼت ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه را ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﺴﻴﺎري ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ‬ ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ روش ﺳﺎﺧﺘﺎري اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل‪ ،‬ﺗﺄﺳﻴﺲ و ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬاري ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺑﻪ اﺟﺮا در آوردن ﺳﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﺣﻤﻼت‪ ،‬درﮔﻴﺮ ﺑﻮدن ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻳﺎ ﻧﻈﺎﻣﻲ‪ ،‬و اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﻲ‪ ،‬ﻧﻈﺎﻣﻲ و ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ‪.‬‬

‫‪25‬‬

‫ﺣﻤﻼت ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﻳﺮان از ﺳﺎل ‪ 1357‬ﺧﺼﻮﺻﻴﺖ ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه را دارا‬ ‫ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻀﺎﻋﻒ و ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﻳﻦ ﺣﻤﻼت ﮔﺴﺘﺮده‪ ،‬ﺗﺮﺳﺎﻧﺪن و ارﻋﺎب اﻳﻦ ﮔﺮوه اﻗﻠﻴﺖ ﻛﻪ از ﭘﻴﺶ‬ ‫آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮ ﺑﻮد و وادار ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ در ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﺮﻛﺰ‬ ‫ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺷﺪ‪ ،‬در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻳﺮان ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻳﺰد‪ ،‬ﻗﺰوﻳﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺪان‪ ،‬ﺗﺒﺮﻳﺰ و ﺷﻴﺮاز‪ ،‬ﻃﻲ ‪ 30‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﻫﺪف ﻳﻮرش داﻳﻤﻲ ﺳﭙﺎه ﭘﺎﺳﺪاران ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﺼﺎدره اﻣﻮال‪ ،‬دﺳﺘﮕﻴﺮي‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺖ و اﻋﺪام ﺑﻪ ﻋﻠﺖ‬ ‫ﺧﻮدداري از ﺗﺮك دﻳﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ 26.‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺣﻤﻼت ﺳﺎزﻣﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ رژﻳﻢ ﻋﻠﻴﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﻧﻴﺰ‬ ‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از زﻣﺎن ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ‪ ،‬دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺳﺮﻛﻮب و در ﻧﻬﺎﻳﺖ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ را در‬ ‫دﺳﺘﻮر ﻛﺎر ﺧﻮد ﻗﺮار داده ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﺗﺎﻛﺘﻴﻜﻬﺎ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده آﻧﻬﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺷﺮﻛﺖ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در ﺑﺨﺸﻬﺎي‬ ‫آﻣﻮزﺷﻲ و اﺳﺘﺨﺪاﻣﻲ ﻛﺸﻮر ﺑﻮده اﺳﺖ‪ 27.‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ دوﻟﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﺮوﻣﻴﺘﻬﺎﻳﻲ »ﻣﺠﺎزات« ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮاي ﻋﻀﻮﻳﺖ‬ ‫در ﻓﺮﻗﻪﻫﺎي ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ارﺗﺪاد ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 28.‬ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﻪ زﻳﺮ از وزارت ﻛﺎر و اﻣﻮر اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺮش و ﻃﺮز‬ ‫ﺗﻔﻜﺮي را روﺷﻦ ﻣﻲﺳﺎزد‪:‬‬ ‫ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ ‪ 8‬ﻣﺎده ‪ 29‬ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺎزﺳﺎزي ﻧﻴﺮوي اﻧﺴﺎﻧﻲ وزارﺗﺨﺎﻧﻪﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت دوﻟﺘﻲ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ دوﻟﺖ ﻣﺼﻮب‬ ‫‪ 1360/7/5‬ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮراي اﺳﻼﻣﻲ‪ ،‬ﻣﺠﺎزات ﻋﻀﻮﻳﺖ ﻓﺮﻗﻪ ﺿﺎﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺟﻤﺎع ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺧﺎرج از اﺳﻼم‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ و ﻳﺎ ﻋﻀﻮﻳﺖ در ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺮاﻣﻨﺎﻣﻪ و اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻧﻔﻲ ادﻳﺎن اﻟﻬﻲ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫اﻧﻔﺼﺎل داﺋﻢ از ﺧﺪﻣﺎت دوﻟﺘﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪29‬‬

‫‪» 23‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻛﺎﻳﺴﻮ« ]‪ ،[Prosecutor v. Akayesu‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-4-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 580‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪(1998‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosectuor v. Kunarac et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-96-23-A & IT-96-23/1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪،‬‬ ‫ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 12) 94‬ژوﺋﻦ ‪) (2002‬ﻛﻪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺗﺎدﻳﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Tadic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-96-1-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪7) 648‬‬ ‫ﻣﻪ ‪ (1997‬ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ(‪ .‬دادﮔﺎه در ﭘﺮوﻧﺪه ﻛﻮﻧﺎراچ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺮد ﻛﻪ »ﻧﺤﻮه اﺟﺮا و ﻃﺮاﺣﻲ ﺟﺮاﻳﻢ—ﻛﻪ ارﺗﻜﺎب ﻣﻜﺮر اﻋﻤﺎل ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ‬ ‫ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻏﻴﺮاﺗﻔﺎﻗﻲ و ﺑﻪ ﻧﺤﻮي ﻣﻨﻈﻢ و داﺋﻤﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ—وﻳﮋﮔﻲ ﻣﺸﺘﺮك ﭼﻨﻴﻦ وﻗﺎﻳﻊ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰيﺷﺪهاي ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ«‪» .‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ‬ ‫و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kunarac et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-96-23-T & IT-96-23/1-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 22) 94‬ﻓﻮرﻳﻪ ‪.(2001‬‬ ‫‪» 24‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺗﺎدﻳﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Tadic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-96-1-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 7) 653‬ﻣﻪ ‪(1997‬؛ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻛﺎﻳﺴﻮ«‬ ‫]‪ ،[Prosecutor v. Akayesu‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-4-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 580‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪.(1998‬‬ ‫‪25‬‬ ‫»دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻠﻴﺴﻴﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Jelisic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-10-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ 7) ،‬ﻣﻪ ‪(1997‬؛ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻛﺎﻳﺴﻮ« ] ‪Prosecutor‬‬ ‫‪ ،[v. Akayesu‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-4-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 580‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ‪(1998‬؛ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ و ﻫﻤﻜﺎران« ] ‪Prosectuor v.‬‬ ‫‪ ،[Kunarac et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-96-23-A & IT-96-23/1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 12) 94‬ژوﺋﻦ ‪(2002‬؛ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻼﺳﻜﻴﭻ«‬ ‫]‪ ،[Prosecutor v. Blaskic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-14-T‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 3) 101‬ﻣﺎرس ‪(2000‬؛ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻟﻴﻤﺎژ و ﻫﻤﻜﺎران« ] ‪Prosecutor v. Limaj‬‬ ‫‪ ،[et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-03-66-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 30) 183‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ ‪(2005‬؛ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻧﺘﺎﻛﻴﺮوﺗﻴﻤﺎﻧﺎ« ] ‪Prosecutor v.‬‬ ‫‪ ،[Ntakirutimana‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-10 & ICTR-96-17-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 21) 804‬ﻓﻮرﻳﻪ ‪(2003‬؛ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻲﻳﻲﺗﮕﻜﺎ«‬ ‫]‪ ،[Prosecutor v. Niyitegeka‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-14-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 16) 439‬ﻣﻪ ‪.(2003‬‬ ‫‪ 26‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ﺻﺺ‪.27-33 .‬‬ ‫‪ 27‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺺ‪.48-49 .‬‬ ‫‪ 28‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ﭘﻴﻮﺳﺘﻬﺎي ‪) 3-9‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﻴﺎت اﻋﻤﺎل ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺘﻲ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ اﻋﻀﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﻲﭘﺮدازد(‪.‬‬ ‫‪ 29‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺺ‪.43 .‬‬

‫‪7‬‬


‫ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﻪﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻬﻲ ﺗﻮﺳﻂ وزارت آﻣﻮزش ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎهﻫﺎ و ﺣﺘﻲ ﺗﻌﺪادي دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺨﺸﻲ از ﻳﻚ‬ ‫ﻋﻠﻤﻴﺎت ﻣﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺎﻛﺴﺎزي ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن از ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي دوﻟﺘﻲ و آﻣﻮزﺷﻲ در ﺳﺮاﺳﺮ ﻛﺸﻮر ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪30‬‬

‫‪ .4,3‬اﻋﻤﺎل ﻣﺸﻤﻮل ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‬ ‫از ﻣﻴﺎن اﻋﻤﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪ از‬ ‫ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺑﺨﺸﺶﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ :‬ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬زﻧﺪان‪ ،‬و آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻳﻦ‬ ‫اﺗﻬﺎﻣﺎت‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺸﺎن داده ﺷﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ ﻣﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ اﻋﻤﺎل ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﺪف اﻧﺠﺎم آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻲ از ﺣﻤﻠﻪ‬ ‫ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻳﻚ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪31‬‬

‫ﻗﺘﻞ‬ ‫»ﻗﺘﻞ« ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﻳﺎ ﺗﺮك ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﻧﻴﺖ ﻛﺸﺘﻦ ﻳﺎ اﻳﺮاد ﺻﺪﻣﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺪﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺘﺞ ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮگ ﺑﺎﺷﺪ )ﻳﺎ ﺑﺎ داﻧﺶ ﻣﺴﺘﺪل و ﻛﺎﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﺮگ ﺻﻮرت ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ( ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ 32.‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ‬ ‫در ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﭘﻴﺸﻴﻦ ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻔﺼﻞ ﺷﺮح داده ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺪود ‪ 207‬ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﻴﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎي‬ ‫‪ 1357‬و ‪ 1365‬ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺧﻮد اﻋﺪام ﺷﺪهاﻧﺪ‪ 33.‬ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻳﻦ اﻋﺪاﻣﻬﺎ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﻣﺤﺎﻛﻤﺎت ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ و‬ ‫ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت دادرﺳﻲ ﺗﻮﺳﻂ دادﮔﺎهﻫﺎي اﻧﻘﻼب ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ »ﻣﺘﻬﻤﻴﻦ« ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺪون‬ ‫ﺑﺮﺧﻮرداري از ﻛﻤﻚ ﻣﺸﺎور ﺣﻘﻮﻗﻲ ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ 34.‬ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﻬﻤﻦ ﺳﻤﻨﺪري ﻧﻤﺎﻳﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎ اﺳﺖ‪ .‬آﻗﺎي‬ ‫ﺳﻤﻨﺪري ﻳﻚ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ اﺗﻬﺎم ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ ﻓﺮداي روز دﺳﺘﮕﻴﺮي اﻋﺪام ﮔﺮدﻳﺪ‪ 35.‬ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﻣﺎن‬ ‫ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﭘﺮوﻧﺪه آﻗﺎي ﺳﻤﻨﺪري را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار داد و ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﻛﻤﻴﺘﻪ اﻋﻼم ﻛﺮد ﻛﻪ آﻗﺎي ﺳﻤﻨﺪري‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ دادﮔﺎه اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﻲ و ﺑﺪون ﺑﺮﺧﻮرداري از ﻣﺴﺎﻋﺪت وﻛﻴﻞ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪاي ﺑﺪون‬ ‫رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت دادرﺳﻲ ﻣﺤﻜﻮم و اﻋﺪام ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮردي ﻛﺎﻣﻼً ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺑﺎ ﻣﻘﺮرات ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ]ﻛﻪ ﺣﺪاﻗﻞ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ دادرﺳﻲ را ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻲﻛﻨﺪ[ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻛﻪ ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺗﻀﻤﻴﻨﻬﺎي ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣﺘﻌﺪد دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ رﻋﺎﻳﺖ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪36‬‬

‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺎﺑﻪ‪ 22 ،‬ﺑﻬﺎﻳﻲ در ﺳﺎل ‪ 1361‬در ﺷﻴﺮاز دﺳﺘﮕﻴﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ 9‬ﻣﺎه ﺑﺎزداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺟﺮم ﻋﻀﻮﻳﺖ در »ﻓﺮﻗﻪ‬ ‫ﺿﺎﻟﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺖ« و ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﺣﻘﻮﻗﻲ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ و اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ‪ 37.‬ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ و اﻋﺪام آﻧﻬﺎ در‬ ‫زﻧﺪان و ﺑﺪون ﺣﻀﻮر وﻛﻴﻞ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ 38.‬ﺷﺎﻫﺪان ﻋﻴﻨﻲ ﮔﻮاﻫﻲ دادﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪادي از ﻣﺤﺎﻛﻤﺎت ﺑﻴﺶ از ده ﺗﺎ‬ ‫‪ 30‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺺ‪43-45 .‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﭘﻴﻮﺳﺖ ‪.1‬‬ ‫‪ 31‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،7(1)(a‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪ 32‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻼﮔﻮﻳﻮﻳﭻ و ﻳﻜﻴﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Blagojevic and Jokic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-02-60-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪،‬‬ ‫ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 17) 556‬ژاﻧﻮﻳﻪ ‪.(2005‬‬ ‫‪ 33‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.16‬‬ ‫‪ 34‬ﻫﻤﺎن‪.‬‬ ‫‪35‬‬ ‫ﻛﻤﻴﺴﺮﻳﺎي ﻋﺎﻟﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ در اﻣﻮر ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﮔﺎه ﺷﻤﺎر وﻗﺎﻳﻊ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ] ‪United Nations High Commissioner for‬‬ ‫‪Chronologies‬‬ ‫‪of‬‬ ‫‪Bahai’s‬‬ ‫‪in‬‬ ‫‪Iran‬‬ ‫در‬ ‫دﺳﺘﺮﺳﻲ‬ ‫ﻗﺎﺑﻞ‬ ‫‪،2004‬‬ ‫‪،[Refugees,‬‬ ‫‪) http://www.unhcr.org/refworld/country,,MARP,,IRN,,469f38a3c,0.html‬ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﺮﺳﻲ‪ 28 :‬اﻛﺘﺒﺮ ‪.(2008‬‬ ‫‪36‬‬ ‫ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ]‪ ،[U.N. Human Rights Comm.‬ﺧﻼﺻﻪ ﻳﺎدداﺷﺘﻬﺎي دوﻣﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻧﺸﺴﺖ ‪Summary Record of the 125 ] 125‬‬ ‫‪ ،[2nd Meeting‬ص‪ ،3 .‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ 27) CCPR/C/SR.1251‬ژوﺋﻦ ‪.(1994‬‬ ‫‪ 37‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‪» ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪاي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ :‬ﺷﺮح ﻣﺸﻘﺎت ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﺷﻴﺮاز« )‪] (2007‬از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪» :‬ﺟﺎﻣﻌﻪاي در‬ ‫ﺗﻨﮕﻨﺎ«[‪.‬‬ ‫‪ 38‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺺ‪.11-39 .‬‬

‫‪8‬‬


‫ﭘﺎﻧﺰده دﻗﻴﻘﻪ ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪﻧﺪ‪ 39.‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻓﻘﻂ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻮﺑﻪ ﺟﻮﻳﻲ از دﻳﻦ ﺧﻮد داده ﺷﺪ و در ﺻﻮرت اﻣﺘﻨﺎع ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺮگ ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪ‪ 40.‬رﺋﻴﺲ ﻗﻮه ﻗﻀﺎﻳﻴﻪ وﻗﺖ‪ ،‬آﻳﺖاﷲ ﻣﻮﺳﻮي اردﺑﻴﻠﻲ‪ ،‬اﺣﻜﺎم اﻋﺪام آﻧﻬﺎ را ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮد‪.‬‬

‫‪41‬‬

‫اﮔﺮﭼﻪ اﻳﻦ اﻋﺪاﻣﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ و ﻗﻮه ﻗﻀﺎﻳﻴﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ و اﺟﺮا ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻃﻲ ‪ 30‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﺑﺴﻴﺎري از‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن )و ﺣﺘﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ آﻧﻬﺎ( ﺗﻮﺳﻂ رژﻳﻢ ﻛﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت دادرﺳﻲ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺪاﻗﻞ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﺮﺷﻤﺮده‬ ‫در ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ )‪ (ICCPR‬ﻛﻪ اﻳﺮان آن را اﻣﻀﺎء ﻛﺮده اﺳﺖ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪.‬‬

‫‪42‬‬

‫ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ )ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق اﻗﺘﺼﺎدي‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‬ ‫)‪ ((ICESCR‬دوﻟﺘﻬﺎي ﻋﻀﻮ را ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم اﻋﻤﺎل ﻣﺜﺒﺘﻲ‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ وﻇﻴﻔﻪ ﺑﻨﻴﺎدﻳﻦ اﺟﺮاي ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻣﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر »اﺛﺮ‬ ‫ﺑﺨﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه« در اﻳﻦ ﻣﻴﺜﺎق و وﻇﻴﻔﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﺮدن »راهﺣﻠﻬﺎي ﻣﺆﺛﺮ« در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺗﺨﻠﻒ از‬ ‫اﻳﻦ وﻇﺎﻳﻒ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ‪ 43.‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻘﺮر ﻣﻲدارد ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ دوﻟﺘﻬﺎي‬ ‫ﻋﻀﻮ »ﺑﻪ ﻫﻤﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ در درون ﻛﺸﻮر و در ﻗﻠﻤﺮو ﺻﻼﺣﻴﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻮده اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻪ و اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺣﺎﺻﻞ‬ ‫ﻛﻨﻨﺪ« ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺣﻘﻮق ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه در اﻳﻦ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ »ﻧﮋاد‪ ،‬رﻧﮓ‪ ،‬ﺟﻨﺴﻴﺖ‪ ،‬زﺑﺎن‪ ،‬ﻣﺬﻫﺐ‪،‬‬ ‫ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻳﺎ دﻳﮕﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺗﻌﻠﻖ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪ ،‬داراﻳﻲ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﺪ و ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺌﻮن« ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫‪44‬‬

‫ﻫﺮ ﻛﺪام از اﻋﺪاﻣﻬﺎي اﻋﻀﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻨﺪرج در ﻣﻮاد ‪ ،469 ،456‬و ‪ 4714‬ﻣﻴﺜﺎق‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ اﺟﺮا ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺸﺘﺎر ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ )ﻳﺎ ﻗﺘﻞ( ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ‪ ،‬ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ وﻇﻴﻔﻪ ذاﺗﻲ و ﻻﻳﻨﻔﻚ ﻣﻨﻌﻜﺲ در ﻣﺎده ‪6‬‬ ‫ﻣﻴﺜﺎق ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻛﺸﺘﺎرﻫﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ )ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺘﻞ( را ﺑﻪ رﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ و ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ دوﻟﺘﻬﺎي‬ ‫ﻋﻀﻮ »ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي و ﻣﺠﺎزات ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از ﺣﻖ ﺣﻴﺎت از ﻃﺮﻳﻖ اﻋﻤﺎل ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ اﻋﻤﺎل‬ ‫ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ از ﻛﺸﺘﺎر ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻣﻨﻴﺘﻲ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻛﻨﻨﺪ«‪ 48.‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻤﻮﻣﻲ‬ ‫ﻛﻤﻴﺘﻪ از وﻇﺎﻳﻒ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ دوﻟﺘﻬﺎي ﻋﻀﻮ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺻﺮﻳﺢ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫‪ 39‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ص‪.38 .‬‬ ‫‪ 40‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺺ‪.32-34 .‬‬ ‫‪ 41‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ص‪) 38 .‬ﻛﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ را ﻛﻪ اﺣﻜﺎم اﻋﺪام ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺗﻬﺮان ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺷﻮﻧﺪ را ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ(‪.‬‬ ‫‪ 42‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ]‪ ،[International Covenant on Civil and Political Rights‬ﻣﺎده )‪ 16 ،6(1‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪،1966‬‬ ‫ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،999‬ﺑﺨﺶ ‪] [999 U.N.T.S. 171] 171‬از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪» :‬ﻣﻴﺜﺎق ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ«[؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪) 11-19 .‬ﻛﻪ ﻛﺸﺘﺎرﻫﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ و ﺣﻤﺎﻳﺘﻬﺎي ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺷﺪه در ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﺑﻪ‬ ‫ﻃﻮر ﻣﻔﺼﻞ ﺷﺮح ﻣﻲدﻫﺪ(‪.‬‬ ‫‪ 43‬ﻣﻴﺜﺎق ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،2‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪42‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻲ ﺣﻘﻮق اﻗﺘﺼﺎدي‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و‬ ‫ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ]‪ ،[International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ ،(1966) A/6316‬ﻣﻌﺎﻫﺪات ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺷﻤﺎره‬ ‫‪ ،993‬ﺑﺨﺶ ‪ ،[993 U.N.T.S. 3] 3‬ﺑﻪ اﺟﺮا ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه در ‪ 3‬ژاﻧﻮﻳﻪ ‪.1976‬‬ ‫‪ 44‬ﻣﻴﺜﺎق ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،2‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.42‬‬ ‫‪ 45‬ﻣﺎده ‪ 6‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻘﺮر ﻣﻲدارد ﻛﻪ »ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ذاﺗﻲ ﺣﻖ ﺣﻴﺎت را ﺑﻪ ارث ﻣﻲﺑﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‬ ‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ از ﺣﻖ ﺣﻴﺎت ﻣﺤﺮوم ﺷﻮد«‪ .‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،6‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.42‬‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺣﻘﻮﻗﻲ وﺳﻴﻌﺘﺮ در ﻣﻮرد ﻣﺎده ‪ 6‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪،12‬‬ ‫ﺻﺺ‪.12-14 .‬‬ ‫‪ 46‬ﻣﺎده ‪ 9‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻘﺮر ﻣﻲدارد ﻛﻪ دوﻟﺘﻬﺎي ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻳﺪ آﻳﻴﻦ دادرﺳﻲ و »ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ دادرﺳﻲ« را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪي و‬ ‫اﺳﺎﺳﻲ رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺣﻖ ﺣﻴﺎت )ﻳﺎ آزادي( ﻳﻚ ﺷﺨﺺ را ﻣﺤﺪود‪ ،‬ﻣﺨﺘﻞ و ﻳﺎ از ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و‬ ‫ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،9‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ .42‬ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ‪ ،‬ﻣﺎده ‪» 9‬ﺣﻖ ﺑﺮﺧﻮرداري از آزادي و اﻣﻨﻴﺖ ﺷﺨﺼﻲ« را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺴﺘﺮده و ﻓﺮاﮔﻴﺮ ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد و دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ و ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺖ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪت ﻳﺎ ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از آزادي ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ دوﻟﺘﻬﺎي ﻋﻀﻮ و ﻳﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻣﻨﻴﺘﻲ آﻧﻬﺎ را‬ ‫ﻣﻤﻨﻮع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺣﻘﻮﻗﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ و وﺳﻴﻌﺘﺮ در ﻣﻮرد ﻣﺎده ‪ 9‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم‬ ‫ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪.14-18 .‬‬ ‫‪ 47‬ﻣﺎده ‪ 14‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﻖ ﺣﻴﺎت ﺷﺨﺺ را در ﻏﻴﺎب »دادرﺳﻲ ﻋﺎدﻻﻧﻪ« ﻣﻤﻨﻮع ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،14‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ .42‬ﻣﻴﺜﺎق ﻣﻘﺮر ﻣﻲدارد ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻓﺮاد »اﺳﺘﺤﻘﺎق ﻳﻚ دادرﺳﻲ ﻋﺎدﻻﻧﻪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻳﻚ دادﮔﺎه واﺟﺪ ﺻﻼﺣﻴﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﺑﻲﻃﺮف ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻛﺮده را دارا ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ«‪ .‬ﻫﻤﺎن‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺣﻘﻮﻗﻲ وﺳﻴﻌﺘﺮ در ﻣﻮرد ﻣﺎده‬ ‫‪ 14‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن«‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪.14-18 .‬‬ ‫‪ 48‬ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻤﻮﻣﻲ ‪» ،6‬ﺣﻖ ﺣﻴﺎت« ]‪ ،[The Right to Life‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ ،3‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ ،HRI/GEN/1/Rev.1‬ص‪6 .‬‬ ‫)‪.(1994‬‬

‫‪9‬‬


‫ﻗﺼﻮر و ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻣﻜﺮر از ﻣﺠﺎزات و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﻛﺸﺘﺎرﻫﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺗﻠﻘﻲ‬ ‫ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪49‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻮارد ﻓﻮقاﻟﺬﻛﺮ‪ ،‬واﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ دوﻟﺖ اﻳﺮان در ﺗﻌﺎرض ﺑﺎ وﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮد ﺗﺤﺖ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺪاوم ﺗﻀﻤﻴﻨﻬﺎي ﻣﻨﻌﻜﺲ ﺷﺪه در اﻳﻦ ﻣﻴﺜﺎق در ﺧﺼﻮص ﺣﻖ ﺣﻴﺎت را زﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬ ‫اﺳﺖ‪ 50.‬رژﻳﻢ اﻳﺮان ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ارﺗﻜﺎب ﻛﺸﺘﺎرﻫﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻣﻨﻴﺘﻲ ﺧﻮد ﻗﺼﻮر ﻛﺮده‬ ‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﻌﺎل ﭼﻨﻴﻦ اﻋﻤﺎﻟﻲ را ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻜﻨﺠﻪ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ‪ ،‬ﻣﻨﻊ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ اﺻﻮل اﺳﺎﺳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ دوﻟﺘﻬﺎ ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮد را از آن ﻣﺴﺘﺜﻨﺎ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻮارد اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﻜﻨﺠﻪ را ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻳﺎ در ﺻﻮرت ﻟﺰوم‬ ‫اﺳﺘﺮداد ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ 51.‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از اﻋﻤﺎل ﺷﻜﻨﺠﻪ و ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻗﺮار دادن ﻳﺎ اﺳﺘﺮداد ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ ﻣﺸﻤﻮل‬ ‫ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﻧﻴﺰ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬ ‫ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ از ﺳﻪ ﺑﺨﺶ اﺳﺎﺳﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ (1) :‬ﻋﻤﻞ ﻳﺎ ﺗﺮك ﻋﻤﻞ ﻋﻤﺪي؛ )‪(2‬‬ ‫ﻛﻪ درد ﻳﺎ رﻧﺞ ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮاه ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻳﺎ رواﻧﻲ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ؛ )‪ (3‬و ﺑﺮاي دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻫﺪف ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺻﻮرت‬ ‫ﭘﺬﻳﺮد‪ 52.‬اﻫﺪاف ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﻛﻪ در ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﻣﻨﻊ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺮده ﺷﺪهاﻧﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﻳﺎ اﻋﺘﺮاف )از‬ ‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻳﺎ ﺷﺨﺺ ﺛﺎﻟﺚ(‪ ،‬ﻣﺠﺎزات‪ ،‬ﺗﺮﺳﺎﻧﺪن ﻳﺎ اﺟﺒﺎر‪ ،‬و ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪53‬‬

‫‪49‬‬

‫ﻛﻤﻴﺘﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻤﻮﻣﻲ ‪» ،31‬ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺗﺤﻤﻴﻠﻲ ﺑﺮ دوﻟﺘﻬﺎي ﻋﻀﻮ ﻣﻴﺜﺎق« ] ‪Nature of the General‬‬ ‫‪ ،[Legal Obligation Imposed on State Parties to the Covenant‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ ،8‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ 26) CCPR/C/21/Rev.1/Add.13‬ﻣﻲ‪.(2004‬‬

‫‪ 50‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪16‬؛ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ .12‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮردي در ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ‪ 51/107‬ﻣﺠﻤﻊ‬ ‫ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ در ﺳﺎل ‪ 1996‬ﻛﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ دوﻟﺖ و ﻗﺘﻠﻬﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ‬ ‫ﺑﻴﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪ ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﻲ ‪ ،[G.A. Res 51/107] 51/107‬ﭘﺎراﮔﺮاﻓﻬﺎي ‪ ،10 ،9 ،6 ،1‬ﺳﻮاﺑﻖ رﺳﻤﻲ ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺖ ‪51‬‬ ‫]‪ ،[U.N. GAOR, 51st sess.‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ 3) A/RES/51/107‬ﻣﺎرس ‪ .(1997‬ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪﻫﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪ ،‬ﮔﺰارﺷﮕﺮ وﻳﮋه در زﻣﻴﻨﻪ‬ ‫اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻛﺎﻣﻞ دادرﺳﻲ‪ ،‬ﺗﻌﺪادي از اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ در ﺧﺎرج از اﻳﺮان را در‬ ‫ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﺧﻮد در ﺳﺎﻟﻬﺎي ‪ 1996 ،1993‬و ‪ 1997‬ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »ﮔﺰارش ﮔﺰارﺷﮕﺮ وِﻳﮋه‪ ،‬آﻗﺎي ﺑﻜﺮ وﻟﻲ ﻧﺪﻳﺎﻳﻲ« ] ‪Report by‬‬ ‫‪ ،[the Special Rapporteur, Mr. Bacre Waly Ndiaye‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ 7) E/CN.4/1994/7‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪(1993‬؛ »ﮔﺰارش ﮔﺰارﺷﮕﺮ وِﻳﮋه‪ ،‬آﻗﺎي ﺑﻜﺮ‬ ‫وﻟﻲ ﻧﺪﻳﺎﻳﻲ« ]‪ ،[Report by the Special Rapporteur, Mr. Bacre Waly Ndiaye‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ 25) E/CN.4/1996/4‬ژاﻧﻮﻳﻪ ‪ .(1996‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬ ‫اراﺋﻪ ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﻣﺘﻌﺪد در ﺑﻴﺎن ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻟﻴﺴﺖ ﻃﻮﻻﻧﻲ اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ دوﻟﺖ ﻛﻪ اﺳﺎﺳﻲﺗﺮﻳﻦ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي آﻳﻴﻦ دادرﺳﻲ و ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‬ ‫دادرﺳﻲ را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﻲﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺎر ﮔﺰارﺷﮕﺮ وﻳﮋه ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮدن ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ رژﻳﻢ ﺑﺮاي ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ وﻗﻴﺤﺎﻧﻪ و آﺷﻜﺎر ﺣﻤﺎﻳﺘﻬﺎي اﺳﺎﺳﻲ‬ ‫ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺷﺪه در ﻣﺎده ‪ 6‬ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻛﻤﻴﺴﺮﻳﺎي ﻋﺎﻟﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ‪،‬‬ ‫»ﮔﺰارش ﮔﺰارﺷﮕﺮوﻳﮋه« ] ‪OFFICE OF THE UNITED NATIONS HIGH COMMISSIONER ON HUMAN RIGHTS, Report of the Special‬‬ ‫‪ ،[Rapporteur‬ﮔﺰارش ﮔﺰارﺷﮕﺮ وﻳﮋه‪ ،‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ 29) A/HRC/4/20‬ژاﻧﻮﻳﻪ ‪(2007‬؛ »ﭘﺮوژه در زﻣﻴﻨﻪ اﻋﺪاﻣﻬﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ‪ :‬ﻣﺮﻛﺰ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ‬ ‫و ﻋﺪاﻟﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ« ]‪ ،[PROJECT ON EXTRAJUDICIAL EXECUTIONS, CENTER FOR HUMAN RIGHTS AND GLOBAL JUSTICE‬داﻧﻜﺸﺪه ﺣﻘﻮق‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﻧﻴﻮﻳﻮرك‪» ،‬ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان‪ :‬ﻣﻼﻗﺎﺗﻬﺎ و ارﺗﺒﺎﻃﺎت« ]‪ ،[Islamic Republic of Iran: Visits and Communications‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در‬ ‫‪) www.extrajudicialexecutions.org/communications/iran.html‬ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﺮﺳﻲ‪ 31 :‬اﻛﺘﺒﺮ ‪ .(2008‬ﺑﺮاي ﺑﺤﺚ در ﻣﻮرد ﻣﻨﺪرﺟﺎت ﻣﺎده ‪ 6‬ﻣﻴﺜﺎق‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ 45‬و ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن‪.‬‬ ‫‪51‬‬ ‫ﺷﺮﻳﻒ ﺑﺼﻮاﻧﻲ‪ ،‬ﺟﺮاﻳﻢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‪ :‬اﺻﻮل ﻻزماﻟﺮﻋﺎﻳﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ و ﺗﻌﻬﺪات و ﺣﻘﻮق اﻓﺮاد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ] ‪Cherif Bassiouni, International‬‬ ‫‪ .(1996) ،[Crimes: Jus Cogens and Obligatio Erga Omnes‬ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻋﺮﻓﻲ ﺳﻪ ﺟﺮم ﻣﺘﻔﺎوت دﻳﮕﺮ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫»ﺟﺮاﻳﻢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ« ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮﻧﺪ را ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﻮاد ‪ ،5-8‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ .1‬اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﺟﺮاﻳﻢ ﺟﻨﮕﻲ‪ ،‬ﻧﺴﻞﻛﺸﻲ و ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﭘﺎرﻛﺮ و ﻫﻤﻜﺎران ]‪ ،[Parker et al.‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.4‬‬ ‫‪» 52‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﻧﺎراچ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kunarac et. al‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-96-23-A & IT-96-23/1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاﻓﻬﺎي‬ ‫‪ 12) 153 ،142‬ژوﺋﻦ ‪.(2002‬‬ ‫‪ 53‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ آﻛﺎﻳﺴﻮ« ]‪ ،[Prosecutor v. Akayesu‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-96-4-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 594‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ‬ ‫‪(1998‬؛ ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﻣﻨﻊ ﺷﻜﻨﺠﻪ و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺠﺎزاﺗﻬﺎ و رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﺑﻲرﺣﻤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻏﻴﺮاﻧﺴﺎﻧﻲ ﻳﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮﻛﻨﻨﺪه ] ‪Convention Against Torture and Other‬‬ ‫‪ ،[Cruel, Inhumane or Degrading Treatment or Punishment‬ﺳﻮاﺑﻖ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ]‪ ،[U.N. GAOR Supp.‬ﺷﻤﺎره ‪ ،51‬ص‪.‬‬ ‫‪ ،197‬ﺳﻨﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ‪ ،A/39/51‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در ‪) http://www1.umn.edu/humanrts/instree/h2catoc.htm‬ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﺮﺳﻲ‪ 25 :‬اﻛﺘﺒﺮ ‪.(2008‬‬ ‫ﻛﻨﻮاﻧﺴﻴﻮن ﻣﻨﻊ ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻞ ﻋﺮﻓﻲ را ﻣﻨﻌﻜﺲ و ﻗﺎﻧﻮﻧﻤﻨﺪ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪ 24 .‬و‬ ‫‪.28‬‬

‫‪10‬‬


‫از اواﺧﺮ دﻫﻪ ‪ ،1350‬ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻜﺮر ﻣﺮﺗﻜﺐ اﻋﻤﺎل ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﺷﺪهاﻧﺪ‬ ‫و ﻣﺪرك ﺷﻜﻨﺠﻪ دوﻟﺘﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 54.‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ و‬ ‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﺪن ‪ 7‬ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻫﻤﺪان در ﺗﺎرﻳﺦ ‪ 24‬ﺧﺮداد ‪ 1360‬اﻋﺪام ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ وﺿﻮح اﻋﻤﺎل ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺑﺪﻧﻲ را ﻧﺸﺎن‬ ‫داد‪ 55.‬اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آﺛﺎر ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ ﺑﺮ روي ﺑﺪن آﻧﻬﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ ،‬و ﭘﺎﻫﺎ و دﺳﺘﺎن آﻧﻬﺎ ﺑﺎ‬ ‫ﺳﺮﻧﻴﺰه ﺳﻮراخ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ 56.‬در ﺷﻴﺮاز‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺑﺎزداﺷﺖ ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻣﻨﻴﺘﻲ رژﻳﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻴﻬﺎي‬ ‫ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪت‪ ،‬اﻋﺪام ﻛﺎذب‪ ،‬و ﺷﻼق ﻣﻜﺮر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ 57.‬ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ دوﻟﺖ ﺗﺼﻮﻳﺐ و اﻋﻤﺎل ﻣﻲﺷﺪ در‬ ‫ﺗﻼش ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن اﺳﺎﻣﻲ و آدرس ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن اﻗﺮارﻫﺎي دروﻏﻴﻦ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن و ﺗﺮﻏﻴﺐ اﻋﻀﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺗﺒﺮي از دﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮد ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﺮﻓﺖ‪ 58.‬در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ دوﻟﺖ در‬ ‫وادار ﻛﺮدن ﻳﻚ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺗﺒﺮي از دﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮد از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﻜﻨﺠﻪ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻣﻲﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻛﺮدن‬ ‫روﺣﻴﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن و ﺗﺮﻏﻴﺐ و ﺗﺸﻮﻳﻖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺒﺮي از دﻳﺎﻧﺖ ﺧﻮد ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﻪ ﻃﻮر وﺳﻴﻊ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻲﺷﺪ‪ 59.‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‬ ‫اﻗﺎرﻳﺮي ﻛﻪ ﺑﻪ زور و ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ و ﻧﻴﺮﻧﮓ اﺧﺬ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ رژﻳﻢ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ رﻓﺘﺎر و اﻋﻤﺎل‬ ‫دوﻟﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ را ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪60‬‬

‫ﺣﺒﺲ و زﻧﺪان‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﺣﺒﺲ و زﻧﺪان ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه در ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺑﺎ اﺻﻮل اﺳﺎﺳﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ اﻧﺪازهاي ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﮔﺮدد‪ 61.‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺣﺒﺲ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد‪ ،‬ﺣﺒﺲ ﻳﺎ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ و »ﺑﺪون رﻋﺎﻳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻛﺎﻣﻞ دادرﺳﻲ« ﺻﻮرت‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ 62.‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ روآﻧﺪا‪ ،‬ﺣﺒﺲ‬ ‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻳﺎ ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از آزادي ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ و ﻳﺎ ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ارﺟﺎع‬ ‫ﻣﻲدﻫﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺗﺠﺎوز ﺟﺰﺋﻲ ﺑﻪ ﺣﻖ آزادي‪ ،‬ﻋﻨﺼﺮ اﺳﺎﺳﻲ ﺣﺒﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ را ﺗﺸﻜﻴﻞ‬ ‫ﻧﻤﻲدﻫﺪ؛ ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از آزادي ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺳﺎﻳﺮ ﺟﺮاﻳﻤﻲ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﺷﺪﻳﺪ‬ ‫و ﺟﺪي ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ارزﻳﺎﺑﻲ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻛﻪ آﻳﺎ ﺣﺒﺲ‪ ،‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬دادﮔﺎه‬ ‫ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ آﻳﺎ دﺳﺘﮕﻴﺮي اوﻟﻴﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻳﻨﻜﻪ‬ ‫دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺑﺎ ﻗﺮار ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎزداﺷﺖﺷﺪﮔﺎن از ﻋﻠﺖ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺧﻮد‬ ‫آﮔﺎه ﺷﺪه ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎزداﺷﺖﺷﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر رﺳﻤﻲ ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ از ﺣﻘﻮق ﺧﻮد ﻃﻲ‬ ‫ﻣﺮاﺣﻞ دادرﺳﻲ آﮔﺎه ﺷﺪه ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺷﻌﺒﻪ دادﮔﺎه ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮد آﻳﺎ اداﻣﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﻪ‬

‫‪ 54‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪاي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،37‬ﺻﺺ‪.25-28 .‬‬ ‫‪ 55‬دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ص‪.38 .‬‬ ‫‪ 56‬ﻫﻤﺎن‪.‬‬ ‫‪ 57‬ﺟﺎﻣﻌﻪاي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،37‬ﺻﺺ‪.19-28 .‬‬ ‫‪ 58‬ﺟﺎﻣﻌﻪاي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،37‬ﺻﺺ‪.19-28 .‬‬ ‫‪ 59‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪاي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،37‬ﺻﺺ‪.34-36 .‬‬ ‫‪ 60‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺺ‪.25-26 .‬‬ ‫‪ 61‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،7(1)(e‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪» 62‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﺮدﻳﭻ و ﭼﺮﻛﺰ« ]‪ ،[Prosecutor v. Kordic & Cerkez‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT 95-14/2-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 26) 116‬ﻓﻮرﻳﻪ‬ ‫‪.(2001‬‬

‫‪11‬‬


‫ﺻﻮرت ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺧﻴﺮ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از آزادي ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻘﻮق داﺧﻠﻲ ﻛﺸﻮري‬ ‫ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻲﺷﻮد‪ ،‬ﺣﻘﻮق داﺧﻠﻲ آن ﻛﺸﻮر ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ را ﻧﻘﺾ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪63‬‬

‫از زﻣﺎن ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﺑﺎ ﺣﺒﺲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه و ﮔﺴﺘﺮده ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﻧﻴﺮوﻫﺎي اﻣﻨﻴﺘﻲ رژﻳﻢ اﻳﺮان ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ 64.‬در ﺑﻴﺸﺘﺮ اﻳﻦ ﺣﺒﺴﻬﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺿﻤﺎﻧﺘﻬﺎ و »ﺗﺸﺮﻳﻔﺎت ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ دادرﺳﻲ«‬ ‫ﻣﻨﻌﻜﺲ در ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ اﻳﺮان ﺑﻪ آن ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ 65.‬اﻳﻦ‬ ‫ﺿﻤﺎﻧﺘﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﻖ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪن از ﻋﻠﺖ دﺳﺘﮕﻴﺮي و ﺑﺎزداﺷﺖ )در زﻣﺎن دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺷﺨﺺ( و اﺗﻬﺎﻣﺎت وارده‪ 66،‬ﺣﻖ‬ ‫رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻮدن ﺑﺎزداﺷﺖ ﺷﺨﺺ‪ 67،‬و ﺣﻖ ﺑﺮﺧﻮرداري از رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻮﺳﻂ ﻳﻚ دادﮔﺎه‬ ‫واﺟﺪ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪ 68.‬اﻳﻦ ﺣﻤﺎﻳﺘﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻀﻤﻴﻦ »دادرﺳﻲ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ« در دادﮔﺎه و ﺑﻌﺪ از دادﮔﺎه را ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﻣﻲﺷﻮد‪ 69.‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮارد‪ ،‬ﻋﻤﻠﻴﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻓﻌﻠﻲ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ در ﺣﺒﺲ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن‪ ،‬ﺷﺮاﻳﻂ و ﻣﻘﺘﻀﻴﺎت‬ ‫ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﻨﻌﻜﺲ در ﺣﻘﻮق ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ را دارا ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ از ﻣﺎﻫﻴﺖ اﺗﻬﺎﻣﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن وارد ﻣﻲﺷﺪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺖ ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ و ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﺣﺒﺲ ﺟﻤﻌﻲ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن از اواﺧﺮ دﻫﻪ ‪1350‬ﭘﻲ ﺑﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻲ دﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ در ﺣﻴﻔﺎ‪ ،‬اﺳﺮاﺋﻴﻞ‪ ،‬واﻗﻊ‬ ‫ﺷﺪه ﻛﻪ ﻣﺪﻓﻦ ﺑﻨﻴﺎﻧﮕﺬار دﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻜﺮر ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ و ﻫﻤﻜﺎري ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ‬ ‫ﺷﺪهاﻧﺪ‪ 70.‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪ ،‬اﮔﺮ زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ و ﻫﻤﻜﺎري ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﻗﺒﻮل ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ از دﻳﺎﻧﺖ‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺗﺒﺮي ﻛﺮده و ﺑﻪ دﻳﻦ اﺳﻼم ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻌﻤﻮﻻً آزاد ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺧﻮد دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ‬ ‫اﺗﻬﺎﻣﺎت وارده ﺑﺮ آﻧﻬﺎ )و دﻻﻳﻞ ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﺮاي زﻧﺪاﻧﻲ ﻛﺮدن آﻧﻬﺎ( ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ 71.‬ﻣﺜﺎل ﺑﺎرز و ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﻣﺴﺘﺪل‬ ‫ﺑﺎزداﺷﺖ ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن‪ ،‬دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺳﻴﻤﻴﻦ ﺻﺎﺑﺮي و رؤﻳﺎ اﺷﺮاﻗﻲ در ﺷﻴﺮاز ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ »ﻣﺘﺄﻫﻞ‬ ‫ﻧﺒﻮدن« ﺷﺪﻧﺪ‪ 72.‬ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺮﻣﻲ در ﻗﺎﻧﻮن ﻣﺠﺎزات اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬ ‫ﻣﺜﺎﻟﻬﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﺮاي ﺛﺒﻮت ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ﺑﻮدن ﺣﺒﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﻣﺮﺗﺒﺎً ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺷﺪهاﻧﺪ ﺷﺎﻣﻞ دﺳﺘﮕﻴﺮي‬ ‫‪ 54‬ﺟﻮان ﺑﻬﺎﻳﻲ در ﺷﻴﺮاز در ﺳﺎل ‪ 1385‬ﻣﻲﺷﻮد‪ 73.‬ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ درﻳﺎﻓﺖ اﺟﺎزه ﻛﺘﺒﻲ از ﺳﻮي ﺷﻮراي اﻧﻘﻼب ﺷﻴﺮاز ﺑﻪ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮر ﺷﺮﻛﺖ در ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺑﻲﺳﻮادي ﺑﺮاي ﻛﻮدﻛﺎن ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺟﻮاﻧﺎن دﺳﺘﮕﻴﺮ و زﻧﺪاﻧﻲ و ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ‬ ‫ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻋﻠﻴﻪ دوﻟﺖ ﮔﺮدﻳﺪﻧﺪ‪ 74.‬ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ ﺣﺒﺲ ‪ 3‬ﺳﺎﻟﻪ ‪ 50‬ﻧﻔﺮ از آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ ﺷﺮﻛﺖ آﻧﻬﺎ در ﻛﻼﺳﻬﺎي ﻣﺬﻫﺒﻲ‬ ‫ﺳﺎزﻣﺎن ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ اﺳﻼﻣﻲ ﺗﻌﻠﻴﻖ ﺷﺪ‪ 75.‬ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً و در زﻣﺎن ﻧﻮﺷﺘﻦ اﻳﻦ ﮔﺰارش‪ ،‬ﻫﻔﺖ رﻫﺒﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ در‬ ‫‪» 63‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻧﺘﺎﮔﺮورا و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Ntagerura et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-99-46-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه و ﻣﺠﺎزات‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪702‬‬ ‫)‪ 25‬ﻓﻮرﻳﻪ ‪.(2004‬‬ ‫‪ 64‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ﺻﺺ‪.23-34 .‬‬ ‫‪ 65‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪) 11-19 .‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻛﺸﺘﺎرﻫﺎي ﻓﺮاﻗﻀﺎﻳﻲ و ﺿﻤﺎﻧﺘﻬﺎي ﻣﻘﺮر در ﻣﻴﺜﺎق‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻲﭘﺮدازد(‪.‬‬ ‫‪ 66‬ﻣﻴﺜﺎق ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،9(2‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.42‬‬ ‫‪ 67‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،9(4‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده )‪) 9(5‬ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻏﺮاﻣﺖ و ﺟﺒﺮان ﺧﺴﺎرت را ﺑﺮاي ﺑﺎزداﺷﺖ ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺟﺎﻳﺰ ﻣﻲﺷﻤﺮد(‪.‬‬ ‫‪ 68‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،9(3‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده )‪.14(3)(c‬‬ ‫‪ 69‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده ‪.14‬‬ ‫‪ 70‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ﺻﺺ‪.51 ،47 ،40 ،29 ،27 ،22 .‬‬ ‫‪ 71‬ﺟﺎﻣﻌﻪاي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،37‬ﺻﺺ‪.33-34 .‬‬ ‫‪ 72‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺺ‪ 11 .‬و ‪.34‬‬ ‫‪73‬‬ ‫»اﻳﺮان‪ :‬ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ درﺑﺎره ﻧﺎﻣﻪ رﺳﻤﻲ درﺑﺎره اﻗﻠﻴﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲﺧﻮاﻫﺪ« ] ‪Iran: Amnesty International seeking clarification of‬‬ ‫‪ ،[official letter about Baha’i minority‬اﻧﺘﺸﺎرات‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ )ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ‪ ،‬ﻧﻴﻮﻳﻮرك(‪ 24 ،‬ژوﺋﻴﻪ ‪ ،2006‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در‬ ‫‪) http://www.amnestyusa.org/document.php?lang=e&id=ENGMDE130822006‬ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﺮﺳﻲ‪ 25 :‬اﻛﺘﺒﺮ ‪.(2008‬‬ ‫‪ 74‬ﻫﻤﺎن‪.‬‬ ‫‪» 75‬ﮔﺰارش ﺳﺎﻟﻴﺎﻧﻪ ﺳﺎل ‪ 2008‬ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ آزادي ﻣﺬﻫﺐ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه آﻣﺮﻳﻜﺎ—ﺳﺎﻳﺮ ﻛﺸﻮرﻫﺎ در ﻟﻴﺴﺖ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ وﻳﮋه‬ ‫ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن‪ :‬اﻳﺮان« ]‪OTHER COUNTRIES —2008 ANNUAL REPORT OF THE U.S. COMMISSION ON INTERNATIONAL RELIGIOUS FREEDOM‬‬

‫‪12‬‬


‫اردﻳﺒﻬﺸﺖ ‪ 1387‬دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻳﻚ ﺳﺎل‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﻠﻨﻲ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﺮﻣﻲ‬ ‫ﻧﺸﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫‪76‬‬

‫آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ‬ ‫اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م ﺟﺮم آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان »ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ ﺷﺪﻳﺪ و ﻋﻤﺪي ﮔﺮوﻫﻲ از ﺣﻘﻮق اﺳﺎﺳﻲ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﺑﺎ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ و ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻫﻮﻳﺖ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﺺ ﮔﺮوه« ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ 77.‬آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس‬ ‫ﻋﻀﻮﻳﺖ در ﻳﻚ ﮔﺮوه و ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ زﻣﻴﻨﻪﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺒﻲ‪ ،‬ﻧﮋادي و ﻳﺎ ﻗﻮﻣﻴﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪ 78.‬دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي‬ ‫ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ‬ ‫ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﻨﻴﺎدي و ﻻﻳﻨﻔﻚ اﻧﺴﺎن‪ ،‬ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ »ﺣﻖ ﺣﻴﺎت‪ ،‬آزادي و اﻣﻨﻴﺖ ﺷﺨﺼﻲ«‪ ،‬ﺣﻖ »ﺑﺮده ﻳﺎ‬ ‫ﺑﻨﺪه« ﻧﺸﺪن‪ ،‬ﺣﻖ »در ﻣﻌﺮض ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻳﺎ رﻓﺘﺎر ﻳﺎ ﻣﺠﺎزات ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻏﻴﺮاﻧﺴﺎﻧﻲ و ﺗﺤﻘﻴﺮﻛﻨﻨﺪه« ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ‪،‬‬ ‫و ﺣﻖ در ﻣﻌﺮض »دﺳﺘﮕﻴﺮي ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺖ ﻳﺎ ﺗﺒﻌﻴﺪ« ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ ﻛﻪ در ﻣﻮاد ‪ 5 ،4 ،3‬و ‪ 9‬اﻋﻼﻣﻴﻪ‬ ‫رﺳﻤﻲ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺧﺎص آﻧﻬﺎ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﺗﺒﻌﻴﺾآﻣﻴﺰ ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪79‬‬

‫ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از ﻗﺘﻞ و ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ 80‬اﻋﻤﺎل زﻳﺮ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﺗﺒﻌﻴﺾآﻣﻴﺰ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ‬ ‫ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ‪» :‬ﺗﺨﺮﻳﺐ وﺳﻴﻊ و ﮔﺴﺘﺮده اﻣﻼك و اﻣﻮال«‪» 81،‬ﻏﺎرت و ﭼﭙﺎول اﻣﻮال«‪ 82،‬و »ﺗﺨﺮﻳﺐ اﻣﻮال و‬ ‫داراﻳﻲ ﻳﺎ وﺳﺎﻳﻞ اﻣﺮار ﻣﻌﺎش«‪» ،‬ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻳﺎ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺆﺳﺴﺎت آﻣﻮزﺷﻲ ﻳﺎ ﻣﺬﻫﺒﻲ«‪» 83،‬ﻣﺰاﺣﻤﺖ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ و آزار و‬ ‫ﺳﻮءرﻓﺘﺎر رواﻧﻲ«‪» 84 ،‬ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از داﺷﺘﻦ ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﻜﻲ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺘﻬﺎي ﺷﻐﻠﻲ و آﻣﻮزﺷﻲ‪ ،‬و اﻧﺘﺨﺎب ﻫﻤﺴﺮ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻋﻠﺖ‬ ‫‪ ...‬ﻣﺬﻫﺐ«‪» 85،‬ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ و ﻧﺴﻞﻛﺸﻲ«‪ ،‬و »ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺗﺤﺮﻳﻚآﻣﻴﺰ«‪.‬‬

‫‪86‬‬

‫‪ ،(2008) [ON THE COMMISSION’S CPC LIST: IRAN‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در ‪) http://www.uscirf.gov/images/AR2008/iran.pdf‬ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﺮﺳﻲ‪25 :‬‬ ‫اﻛﺘﺒﺮ ‪.(2008‬‬ ‫‪» 76‬اﻳﺮان‪ :‬دﺳﺘﮕﻴﺮﻳﻬﺎي ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ‪/‬زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲ« ]‪ ،[Iran: Arbitrary arrests/Prisoners of conscience‬ﺳﻨﺪ )ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ‪،‬‬ ‫ﻧﻴﻮﻳﻮرك( ‪ 15‬ﻣﻪ ‪ ،2008‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در ‪http://www.amnesty.org/en/library/asset/MDE13/068/2008/en/25f1bbd2-2339-11dd-89c0‬‬ ‫)ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﺮﺳﻲ‪ 25 :‬اﻛﺘﺒﺮ ‪.(2008‬‬ ‫‪ 77‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،7(2)(g‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪ 78‬ﻛﺴﻴﺴﻲ و ﻫﻤﻜﺎران‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،2‬ص‪.378 .‬‬ ‫‪» 79‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻼﺳﻜﻴﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Blaskic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-14-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 29) 136‬ژوﺋﻴﻪ ‪) (2004‬ﻛﻪ از‬ ‫»دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻼﺳﻜﻴﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Blaskic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-14-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 3) 220‬ﻣﺎرس ‪ (2000‬ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻣﻲﻛﻨﺪ(‪.‬‬ ‫‪ 80‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪) 143‬ﻛﻪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﭘﺮﺳﻜﻴﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Kupreskic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-16-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف‬ ‫‪ 14) 615‬ژاﻧﻮﻳﻪ ‪ (2000‬ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ(‪.‬‬ ‫‪» 81‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮاﭼﻜﺎ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kvocka et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-98-30/1-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 2) 186‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ‬ ‫‪) (2001‬ﻛﻪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮﭘﺮﺳﻜﻴﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Kupreskic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-16-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 14) 631‬ژاﻧﻮﻳﻪ‬ ‫‪ (2000‬ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ(‪.‬‬ ‫‪ 82‬ﻫﻤﺎن )ﻛﻪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻼﺳﻜﻴﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Blaskic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-14-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 3) 234‬ﻣﺎرس ‪(2000‬‬ ‫ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ(‪.‬‬ ‫‪ 83‬ﻫﻤﺎن )ﻛﻪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﺮدﻳﭻ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kordic et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-14/2-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪206‬‬ ‫)‪ 26‬ﻓﻮرﻳﻪ ‪ (2001‬ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ‪.(.‬‬ ‫‪» 84‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮاﭼﻜﺎ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kvocka et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-98-30/1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 28) 325‬ﻓﻮرﻳﻪ‬ ‫‪) (2005‬ﻛﻪ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ »ﻫﻴﭻ ﺷﻜﻲ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﻛﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ و اوﺿﺎع و اﺣﻮاﻟﻲ ﻛﻪ ﺟﺮم ارﺗﻜﺎب ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ آﺛﺎر ﻓﺰاﻳﻨﺪه‬ ‫آن‪ ،‬اﻋﻤﺎل ﻣﺰاﺣﻤﺖ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﺳﻮءرﻓﺘﺎر رواﻧﻲ ‪ ...‬اﻋﻤﺎﻟﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺧﺎﻣﺖ و ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ آﻧﻬﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺎدي ﺟﺮم آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﺤﺴﻮب‬ ‫ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ(؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪.323‬‬ ‫‪» 85‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮاﭼﻜﺎ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kvocka et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-98-30/1-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 26) 186‬ﻓﻮرﻳﻪ‬ ‫‪.(2004‬‬ ‫‪» 86‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻬﻴﻤﺎﻧﺎ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Nahimana et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،ICTR-99-52-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه و ﻣﺠﺎزات‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاﻓﻬﺎي‬ ‫‪ 3) 1077 ،1076 ،1074 ،1072 ،981‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪) (2003‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﻃﺌﻪ و ﺗﻌﺮض‪ ،‬ﻧﻈﺮات و اﺣﻜﺎم ] ‪Conspiracy and Aggression, Opinion and‬‬ ‫‪ 1) ،[Judgment‬اﻛﺘﺒﺮ ‪ ،(1946‬دﻓﺘﺮ ﺳﺮﻛﻨﺴﻮل اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮاي ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺟﺮاﻳﻢ اﺳﺎﺳﻲ ] ‪Office of the U.S. Chief of Counsel for‬‬ ‫‪ (1947) 56 ،[Prosecution of Axis Criminality‬ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ(‪.‬‬

‫‪13‬‬


‫ﺑﺮرﺳﻲ ﺳﻮءرﻓﺘﺎر ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰيﺷﺪه و ﮔﺴﺘﺮده رژﻳﻢ آﺷﻜﺎر ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻋﻤﺎل ﻓﻮق‪ ،‬در زﻣﺎﻧﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺑﺮ‬ ‫ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان اﻋﻤﺎل ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ در ﻓﻮق و در ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﻗﺒﻠﻲ ﺷﺮح داده ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان از‬ ‫آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ در اﺷﻜﺎل ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬اﻗﺘﺼﺎدي‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ رﻧﺞ ﺑﺮدهاﻧﺪ‪ 87.‬ﺑﺴﻴﺎري از داراﻳﻲ و اﻣﻮال‬ ‫ﺧﺼﻮﺻﻲ و ﻣﺤﻞ ﻛﺴﺐ و ﻛﺎرﺷﺎن ﻣﺼﺎدره ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺘﻬﺎي ﺷﻐﻠﻲ و آﻣﻮزﺷﻲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ داده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﻫﺪ‬ ‫ﺗﺨﺮﻳﺐ اﻣﺎﻛﻦ ﻣﻘﺪس و ﻣﺤﺘﺮم آﻧﻬﺎ )ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎب‪ ،‬ﻣﻘﺪسﺗﺮﻳﻦ ﻣﻜﺎن ﻣﺬﻫﺒﻲ دﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﻳﻲ( و ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻲﺣﺮﻣﺘﻲ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ 88.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺪف ﻗﺮار دادن ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﺗﻮﺳﻂ رژﻳﻢ اﻳﺮان‬ ‫ﺗﻀﻤﻴﻨﻬﺎي ﻣﻘﺮر در ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﻛﻪ ﻫﻤﻪ دوﻟﺘﻬﺎي ﻋﻀﻮ را ﻣﻜﻠﻒ ﺑﻪ »اﺣﺘﺮام و‬ ‫ﺗﻀﻤﻴﻦ ﺗﻤﺎم ﺣﻘﻮق ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻓﺮاد ﺳﺎﻛﻦ در ﻛﺸﻮرﻫﺎ و ﺣﻮزه ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻗﻀﺎﻳﻲ آﻧﻬﺎ«‬ ‫ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ »ﻧﮋاد‪ ،‬رﻧﮓ‪ ،‬ﺟﻨﺴﻴﺖ‪ ،‬زﺑﺎن‪ ،‬ﻣﺬﻫﺐ‪ ،‬ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻘﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺗﻌﻠﻖ ﻣﻠﻲ ﻳﺎ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ‪،‬‬ ‫داراﻳﻲ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻟﺪ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ« را ﻧﻘﺾ ﻣﻲﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪89‬‬

‫‪ .5‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي ﺑﺮاي ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‬ ‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻛﻴﻔﺮي ﻓﺮدي اﺟﺎزه دﺳﺘﮕﻴﺮي‪ ،‬ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ و ﻣﺠﺎزات ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق‬ ‫اﺳﺎﺳﻲ ﺑﺸﺮ را ﻣﻲدﻫﺪ‪ 90.‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ در ﺟﺮم‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ ارﺗﻜﺎب‬ ‫ﺟﺮم‪ ،‬ﻃﺮاﺣﻲ‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﺮدن‪ ،‬دﺳﺘﻮر دادن ﻳﺎ ﻛﻤﻚ و ﻣﺴﺎﻋﺪت در اﺟﺮاي اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎر ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫‪91‬‬

‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻓﺮدي ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس اﺻﻞ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﻮدن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻣﺤﻘﻖ ﺷﻮد ﻛﻪ در ﺻﻮرت ﻗﺼﻮر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه در‬ ‫اﻋﻤﺎل ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ﻻزم و ﻣﻌﻘﻮل ﺟﻬﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﻳﺎ ﻣﺠﺎزات زﻳﺮدﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪهاﻧﺪ و او از‬ ‫آﻧﻬﺎ آﮔﺎﻫﻲ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه را ﻣﺴﺌﻮل ﻣﻲﺷﻨﺎﺳﺪ‪ 92.‬اﻋﻤﺎل اﻳﻦ اﺻﻞ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي‪ ،‬ﺧﻮاه ﺑﺮ اﺳﺎس‬ ‫ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﺧﻮاه ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺴﺌﻮل ﺑﻮدن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ اﻳﻦ اﻣﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﻦ و ﻣﻘﺎﻣﺎت‬ ‫ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﻪ ﺗﺸﻜﻴﻼت اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ و اﻣﻨﻴﺘﻲ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﻘﺶ ﺧﻮد در ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ‬ ‫ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ .5,1‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖﭘﺬﻳﺮي ﻓﺮدي‬ ‫از زﻣﺎن دادﮔﺎه ﻧﻮرﻧﺒﺮگ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻬﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻓﺮاد—ﺧﻮاه در ﻣﻘﺎم و ﺳﻤﺖ رﺳﻤﻲ ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ و ﺧﻮاه ﺑﻪ ﻃﻮر‬ ‫ﻏﻴﺮرﺳﻤﻲ—ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮاي ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ و ﻣﺤﻜﻮم ﺷﻮﻧﺪ‪ 93.‬اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ ﻣﺸﻤﻮل ﺻﻼﺣﻴﺖ‬ ‫‪ 87‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،16‬ﺻﺺ‪) 23-52 .‬ﻛﻪ در ﻣﻴﺎن ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮارد ﺑﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺑﻨﺎﻫﺎي ﻣﺬﻫﺒﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ‪ ،‬ﻣﺼﺎدره اﻣﻮال‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن‪ ،‬ﻣﺤﺮوﻣﻴﺖ از ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺑﺮاي داﻧﺶآﻣﻮزان ﺑﻬﺎﻳﻲ و اﺧﺮاج ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن از ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎ و ﻣﺸﺎﻏﻞ دوﻟﺘﻲ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ(‪.‬‬ ‫‪ 88‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.16‬‬ ‫‪ 89‬ﻣﻴﺜﺎق ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،2‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.42‬‬ ‫‪ 90‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،25‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪ 91‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده )‪.25(3‬‬ ‫‪ 92‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺎده ‪.28‬‬ ‫‪93‬‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎم اﺧﻮان‪» ،‬ﻣﺎﻓﻮق ﻣﺼﻮﻧﻴﺖ‪ :‬آﻳﺎ ﺣﻘﻮق ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻓﺠﺎﻳﻊ آﻳﻨﺪه ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي ﻛﻨﺪ؟« ] ‪Payam Akhavan,‬‬ ‫?‪ ،[Beyond Impunity: Can International Criminal Law Prevent Future Atrocities‬ژورﻧﺎل ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ آﻣﺮﻳﻜﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،95‬ص‪(2001) 7 .‬‬ ‫)ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻳﻚ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻋﺪاﻟﺖ ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ واﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل رﺳﻴﺪﮔﻲ و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ ﺟﺮاﻳﻢ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻧﻈﻴﺮ‬ ‫ﺟﺮاﻳﻢ ﺟﻨﮕﻲ‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ ،‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ و ﻧﺴﻞﻛﺸﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻲﭘﺮدازد(‪ .‬ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻴﻔﺮي اﻓﺮاد ﺗﻮﺳﻂ دادﮔﺎهﻫﺎي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ داﺋﻤﻲ ﻳﺎ وﻳﮋه از زﻣﺎن‬ ‫دادﮔﺎه ﻧﻮرﻧﺒﺮگ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺟﻮرج اي‪ .‬ادواردز‪» ،‬ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ دادﮔﺎهﻫﺎي ﻛﻴﻔﺮي ﺟﺪﻳﺪ را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻲﻛﺸﺪ‪:‬‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮ و ادراك ﺣﻖ ﺣﺮﻳﻢ ﺷﺨﺼﻲ« ] ‪George E. Edwards, International Human Rights Law Challenges to the New Criminal Court: The‬‬ ‫‪ ،[Search and Seizure Right to Privacy‬ژورﻧﺎل ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ داﻧﺸﮕﺎه ﻳﻴﻞ‪ ،‬ﺷﻤﺎره ‪ ،39‬ﺻﺺ‪.(2001) 385-388 ،340-341 ،323 .‬‬

‫‪14‬‬


‫ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ—ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻋﻀﺎي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ را ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻗﺮار دﻫﺪ‬ ‫ﻣﺸﺮوط ﺑﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻌﻴﻨﻲ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺎﺷﺪ‪ 94.‬ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ در ﻣﻮارد دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ‬ ‫ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ و دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ روآﻧﺪا ﺻﻮرت ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ دﻳﻮان و‬ ‫دادﮔﺎه ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺮاي ﺗﻌﻘﻴﺐ اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ ﺗﺸﻜﻴﻞ دﻫﺪ‪.‬‬

‫‪95‬‬

‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ‪ ،‬اﻓﺮاد ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎر ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ‬ ‫در اﻋﻤﺎل و رﻓﺘﺎر ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل دﻳﻮان ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻳﻮﮔﺴﻼوي ﺳﺎﺑﻖ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﺮده‬ ‫اﺳﺖ ﻛﻪ »ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻛﻴﻔﺮي ﻓﻘﻂ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻳﻚ ﺟﺮم ﺷﺪهاﻧﺪ را در ﺑﺮ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮد ﺑﻠﻜﻪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻛﺴﺎﻧﻲ را ﻛﻪ در ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم ﻣﺸﺎرﻛﺖ داﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم از ﻃﺮق ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﻤﻚ‬ ‫ﻛﺮدهاﻧﺪ را ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻮد در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺸﺎرﻛﺘﻲ ﻣﻄﺎﺑﻖ اﺻﻮل ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ ﺟﺮم ﺑﻪ اﻧﺪازه‬ ‫ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺟﺮم ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﺪ«‪ 96.‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺎﺑﻪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻛﻪ در اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م ﺑﻴﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬اﻓﺮاد ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در‬ ‫ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم و ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪت در ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺮدي‪ ،‬اﺷﺘﺮاﻛﻲ‪ ،‬از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮ و ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺻﺪور‬ ‫دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﺗﺤﺮﻳﻚ ﺑﻪ ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم‪ ،‬ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻛﺮدن‪ ،‬و ﻛﻤﻚ و ﻣﺴﺎﻋﺪت ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮ در ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم ﻣﺴﺌﻮل‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪ 97.‬ﺑﻪ ﻃﻮر دﻗﻴﻘﺘﺮ و ﻣﻮﺷﻜﺎﻓﺎﻧﻪ‪ ،‬در ﻣﻮرد ارﺗﻜﺎب ﻳﻚ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮوﻫﻲ و اﺷﺘﺮاﻛﻲ‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ‬ ‫ﻓﺮدي ﻣﺸﻤﻮل »ﻫﻤﻪ ﺷﺮﻛﺖﻛﻨﻨﺪﮔﺎن در ﻃﺮاﺣﻲ و ارﺗﻜﺎب ﻋﻤﻞ ﻣﺠﺮﻣﺎﻧﻪ« ﻣﻲﺷﻮد‪ 98.‬ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻏﻴﺮﻧﻈﺎﻣﻲ ﻳﺎ ﺳﻴﺎﺳﻲ‬ ‫از ﻧﻈﺮ ﻛﻴﻔﺮي ﺑﺮاي ﺟﺮاﺋﻤﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ زﻳﺮدﺳﺘﺎن آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ ﻣﺴﺌﻮل ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ از وﻗﻮع‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺮاﺋﻢ اﻃﻼع داﺷﺘﻪ و ﻳﺎ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﻗﻮع ﺟﺮم را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫‪99‬‬

‫اﻓﺮاد ﻣﺘﻌﺪدي ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺴﺌﻮل ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در اﻳﺮان ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺺ‪ ،‬اﻋﻀﺎي ﺷﻮراي‬ ‫اﻧﻘﻼب ﻛﻪ از ﺳﺎل ‪ 1357‬ﻃﺮاﺣﻲ و اﺟﺮاي ﺣﻤﻼت ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن را ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﻣﺴﺌﻮل ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪100‬‬

‫اﻋﻀﺎي‬

‫ﺷﻮراي اﻧﻘﻼب ﺷﺎﻣﻞ روﺣﺎﻧﻴﻮن ﻃﺮاز اول ﻧﻈﻴﺮ آﻳﺖاﷲ ﻣﻬﺪوي ﻛﻨﻲ‪ ،‬اﻛﺒﺮ ﻫﺎﺷﻤﻲ رﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻲ‪ ،‬آﻳﺖاﷲ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻲ‬ ‫ﺧﺎﻣﻨﻪاي و آﻳﺖاﷲ ﻋﺒﺪاﻟﻜﺮﻳﻢ ﻣﻮﺳﻮي اردﺑﻴﻠﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ‪ 101.‬ﺑﺮاي اﻳﺮاد ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ‪ ،‬ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻣﻌﻴﻦ و ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻫﺮ ﻓﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد‪ ،‬ﻛﻪ وﺟﻮد »ﻳﻚ ﻃﺮاﺣﻲ‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪ ﻳﺎ ﻫﺪف ﻣﺸﺘﺮك ﻛﻪ ﺑﻪ‬ ‫ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم ﺧﺘﻢ ﺷﻮد«‪ 102‬و ﻧﻴﺖ و ﻗﺼﺪ در ﭘﻴﺶ ﺑﺮدن ﻧﻘﺸﻪ )ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ از ﻣﺸﺎرﻛﺖ در ارﺗﻜﺎب ﺟﺮم اﺳﺘﻨﺘﺎج‬

‫‪ 94‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ »ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻔﻮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ‪ ،‬ﺻﻼﺣﻴﺖ‬ ‫‪ ،[Jurisdiction in Europe: The State of the Art‬ﺻﺺ‪1-4 .‬‬ ‫)ﺗﺎرﻳﺦ دﺳﺘﺮﺳﻲ‪ 25 :‬اﻛﺘﺒﺮ ‪ ،(2008‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪ .23-25 .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ‬ ‫ﻣﻄﺎﺑﻖ روﻳﻪ ﻗﻀﺎﻳﻲ اﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻣﺎت رﺳﻤﻲ در ﻣﻘﺎم و ﺳﻤﺖ رﺳﻤﻲ ﺧﻮد ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﺼﻮن از ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺗﻮﺳﻂ دادﮔﺎهﻫﺎي داﺧﻠﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻛﻪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ‬ ‫ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺳﻔﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ دادﮔﺎهﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ اﺳﺘﻨﺎد ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﻗﺮار ﺑﺎزداﺷﺖ ‪11‬‬ ‫آورﻳﻞ ‪») 2000‬ﺟﻤﻬﻮري دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻚ ﻛﻨﮕﻮ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻠﮋﻳﻚ« ]‪ ،([Democratic Republic of Congo v. Belgium‬دﻳﻮان ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ دادﮔﺴﺘﺮي ]‪،[ICJ‬‬ ‫ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ 14 ،‬ﻓﻮرﻳﻪ ‪ ،2002‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪.75‬‬ ‫‪ 95‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ اﺧﻮان‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.93‬‬ ‫‪» 96‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻼﮔﻮي ﺳﻴﻤﻴﭻ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Blagoje Simic et al.‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-95-9-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪17) 135‬‬ ‫اﻛﺘﺒﺮ ‪.(2003‬‬ ‫‪ 97‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،25‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪ 98‬ﻛﺴﻴﺴﻲ‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،2‬ص‪191 .‬؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده )‪ ،25(3)(d‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪ 99‬اﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ر‪‬م‪ ،‬ﻣﺎده ‪ ،28‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.1‬‬ ‫‪ 100‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪.16‬‬ ‫‪ 101‬دﻳﻮﻳﺪ ﻣﻨﺸﺮي‪» ،‬اﻳﺮان‪ :‬ﻳﻚ دﻫﻪ ﺟﻨﮓ و اﻧﻘﻼب« ]‪ ،[DAVID MENASHRI, IRAN: A DECADE OF WAR AND REVOLUTION‬ص‪.(1990) 115 .‬‬ ‫‪» 102‬دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺗﺎدﻳﭻ« ]‪ ،[Prosecutor v. Tadic‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-94-1-A‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪ 15) 227‬ژوﺋﻴﻪ ‪.(1999‬‬ ‫ﻗﻀﺎﻳﻲ ﺟﻬﺎﻧﻲ در اروﭘﺎ‪ :‬ﺣﺪ اﻋﻼي ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ« ] ‪Amnesty Int’l, Universal‬‬ ‫)‪ ،(2006‬ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﻲ در ‪http://www.hrw.org/reports/2006/ij0606/10.htm‬‬

‫‪15‬‬


‫ﺷﻮد( را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲﺷﻮد‪.‬‬

‫‪103‬‬

‫ﺗﺤﻘﻴﻖ و ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد روش ﻛﺎر داﺧﻠﻲ ﺷﻮراي اﻧﻘﻼب ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز اﺳﺖ ﺗﺎ‬

‫ﺑﺘﻮان ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮد ﻛﻪ اﻋﻀﺎي اﻳﻦ ﺷﻮرا از ﻧﻈﺮ ﻛﻴﻔﺮي ﻣﺴﺌﻮل ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺟﻊ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﻌﺎل ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان و ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎن آن را ﺑﻪ ﻋﻠﺖ‬ ‫ﺣﻤﻼت ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﻳﺮان ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫زﻣﺎن‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ و اﻋﻀﺎي آن ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ را ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن ﻳﻚ‬ ‫ﻣﺮﺟﻊ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﺮاي ﺗﻌﻘﻴﺐ اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ ﺗﺸﻜﻴﻞ و ﻳﺎ ﺑﺴﻂ دﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ .5,2‬ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ دوﻟﺖ اﻳﺮان‬ ‫ﺣﻜﻮﻣﺖ اﻳﺮان‪ ،‬ﺑﺮ ﻋﻜﺲ اﻓﺮاد‪ ،‬ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﻫﻴﭻ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻗﻀﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺑﺮاي ﺟﺮاﻳﻤﻲ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺷﺮح داده ﺷﺪه ﻣﺴﺌﻮل‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫‪104‬‬

‫ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻫﻤﻪ دوﻟﺘﻬﺎ ﻣﻮﻇﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي از اﻳﻦ‬

‫ﺟﺮاﻳﻢ اﻗﺪام ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮارد ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪي را ﻣﻮرد ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ‪ ،‬و اﻓﺮاد ﻣﺴﺌﻮل را ﺗﺤﺖ‬ ‫ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻗﺮار داده و ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ )ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ ﻣﻘﺎﻣﺎت رﺳﻤﻲ دوﻟﺘﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪ 105.‬ﺑﺎ اﻳﻦ وﺟﻮد‬ ‫و ﺑﻪ ﺟﺎي ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﭼﺎرهﺟﻮﻳﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻤﻼت ﻋﻠﻴﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺑﻬﺎﻳﻲ‪ ،‬رژﻳﻢ اﻳﺮان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﻌﺎل اﻳﻦ ﺣﻤﻼت را‬ ‫ﺗﺸﻮﻳﻖ و ﺧﻮد ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﺮان را ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺮده و ﺑﺮاي ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ آﺷﻜﺎر و‬ ‫وﻗﻴﺤﺎﻧﻪ ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬

‫‪ 103‬ﻫﻤﺎن )ﻛﻪ ﺑﻪ »دادﺳﺘﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻮاﭼﻜﺎ و ﻫﻤﻜﺎران« ]‪ ،[Prosecutor v. Kvocka et. al‬ﺷﻤﺎره ﭘﺮوﻧﺪه ‪ ،IT-98-30/1-T‬ﺣﻜﻢ دادﮔﺎه‪ ،‬ﭘﺎراﮔﺮاف ‪271‬‬ ‫)‪ 2‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ ‪ (2001‬ارﺟﺎع ﻣﻲدﻫﺪ(‪.‬‬ ‫‪104‬‬ ‫آﻧﺪره ﻧﻮﻟﻜﻴﻤﭙﺮ‪» ،‬ﺗﻼﻗﻲ ﺑﻴﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻓﺮدي و ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ دوﻟﺖ در ﺣﻘﻮق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ« ] ‪André Nollkaemper, Concurrence between‬‬ ‫‪ ،[Individual Responsibility and State Responsibility in International Law‬ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ ﺣﻘﻮق ﺗﻄﺒﻴﻘﻲ و ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻞ ]‪ ،[INT’L & COMP. L.Q.‬ﺷﻤﺎره‬ ‫‪ ،52‬ﺻﺺ‪ 615 .‬و ‪) (2003) 618‬ﻛﻪ ﺑﻴﺎن ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد و دوﻟﺘﻬﺎ ارﺗﻜﺎب ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ(‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﺤﺚ ﻣﻔﺼﻠﺘﺮ درﺑﺎره‬ ‫ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ دوﻟﺖ اﻳﺮان در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ و ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﻛﻴﻔﺮي‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪11-20 .‬‬ ‫و ‪.25-27‬‬ ‫‪ 105‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ زﻳﺮﻧﻮﻳﺴﻬﺎي ‪ 42-49‬و ﻣﺘﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﻧﻬﺎ )ﺑﺮاي ﺑﺤﺚ راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﺜﺎق ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺣﻘﻮق‬ ‫ﻣﺪﻧﻲ و ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻣﻮاد ‪ 9 ،6 ،2‬و ‪ 14‬ﻣﻴﺜﺎق(؛ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺻﺺ‪.11-20 .‬‬

‫‪16‬‬


‫‪ .6‬ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮي‬ ‫ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻤﻼت ﻋﻤﺪي و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﻋﻠﻴﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﻳﻲ اﻳﺮان ﺑﻪ‬ ‫ﺣﺪي ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺣﻤﻼت و ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﺼﻮﺻﻴﺖ ﮔﺴﺘﺮدﮔﻲ و‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي ﺷﺪه ﺑﻮدن را داﺷﺘﻪ و ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺎﻟﻴﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﻫﺪاﻳﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ‬ ‫ﻃﻮر اﺧﺺ‪ ،‬ﺗﻌﺪادي از ﺷﺨﺼﻴﺘﻬﺎي ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﻪ رژﻳﻢ از ﺟﻤﻠﻪ آﻳﺖاﷲ ﻣﻬﺪوي ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﺣﺴﻦ اﺑﺮاﻫﻴﻢ ﺣﺒﻴﺒﻲ‪ ،‬اﻛﺒﺮ‬ ‫ﻫﺎﺷﻤﻲ رﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻲ‪ ،‬آﻳﺖاﷲ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻲ ﺧﺎﻣﻨﻪاي و آﻳﺖاﷲ ﻋﺒﺪاﻟﻜﺮﻳﻢ ﻣﻮﺳﻮي اردﺑﻴﻠﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮاي ارﺗﻜﺎب اﻳﻦ‬ ‫ﺟﺮاﻳﻢ ﻛﻴﻔﺮي ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬ ‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪاد ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻛﻤﻲ راهﺣﻞ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ )و ﺳﻴﺎﺳﻲ( ﺑﺮاي ﺑﻪ ﭘﺎي ﻣﻴﺰ ﻋﺪاﻟﺖ آوردن‬ ‫ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﻪ دوﻟﺖ اﻳﺮان ﻛﻪ در ﻋﻤﻠﻴﺎت آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﻣﺸﺎرﻛﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل‪،‬‬ ‫راهﻫﺎي ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﻴﻔﺮي ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﻪ اﻳﺮان ﻣﺴﺌﻮل ارﺗﻜﺎب ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺸﺮﻳﺖ‪ ،‬ﺑﺮ‬ ‫اﺳﺎس ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎي ﻋﺮﻓﻲ‪ ،‬ﺧﻮاه در دادﮔﺎهﻫﺎي داﺧﻠﻲ ﻛﺸﻮرﻫﺎي ﻋﻀﻮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ و‬ ‫ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺰﺋﻲ از ﻳﻚ دادﮔﺎه و دﻳﻮان ﻣﻮﻗﺖ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪﮔﻲ و ﺗﻌﻘﻴﺐ و ﻣﺤﺎﻛﻤﻪ اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ‬ ‫وﺟﻮد‪ ،‬و در ﻏﻴﺎب ﻓﺮﺻﺘﻬﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ ﻛﻴﻔﺮي آﻧﻬﺎ‪ ،‬دادﺳﺘﺎﻧﻬﺎ و ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎن اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻬﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﺣﻘﻮق ﻣﺪﻧﻲ را ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ رژﻳﻢ از ﻧﻈﺮ ﻣﺎﻟﻲ در ارﺗﻜﺎب اﻳﻦ ﺟﺮاﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﺎر‬ ‫ﮔﻴﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪106‬‬

‫ﺑﻪ ﭘﺎي ﻣﻴﺰ ﻋﺪاﻟﺖ آوردن ﻣﺮﺗﻜﺒﻴﻦ اﻋﻤﺎل ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺎرﮔﺮداﻧﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺻﻮرت‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻋﺰم و ﭘﺸﺘﻜﺎري راﺳﺦ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان اﻣﻴﺪوار اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﺰارش و‬ ‫ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ آن‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎن‪ ،‬ﻣﺪاﻓﻌﺎن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ‪ ،‬ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺘﻲ و ﻋﻤﻮم ﻣﺮدم را آﮔﺎه و ﺗﺮﻏﻴﺐ‬ ‫ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ در ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ و ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺴﺌﻮل ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﺑﺮاي آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ‬ ‫آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮﺗﺮﻳﻦ اﻗﻠﻴﺖ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﻛﺸﻮر ﭘﺎﻳﺪار و ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪم ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫‪ 106‬ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻜﻮم ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬رك‪ .‬زﻳﺮﻧﻮﻳﺲ ‪ ،12‬ﺑﺨﺶ ‪ 5‬ﻛﻪ ﺑﺤﺜﻲ ﻣﻔﺼﻞ درﺑﺎره اﺳﺘﺮاﺗﮋﻳﻬﺎي ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺪﻧﻲ و ﻛﻴﻔﺮي ﻛﻪ در‬ ‫اﺧﺘﻴﺎر ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎن ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ دوﻟﺖ اﻳﺮان ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ اراﺋﻪ ﻣﻲدﻫﺪ‪.‬‬

‫‪17‬‬


‫روشﺷﻨﺎﺳﻲ‬ ‫ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺣﻘﻮﻗﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺑﺮ اﺳﺎس ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺟﻤﻊآوري و ﺗﺪوﻳﻦ ﺷﺪه در دو ﮔﺰارش ﻗﺒﻠﻲ‬ ‫ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‪» ،‬دﻳﺎﻧﺘﻲ ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن اﻳﺮان« و »ﺟﺎﻣﻌﻪ اي در ﺗﻨﮕﻨﺎ‪ :‬ﺷﺮح ﻣﺸﻘﺎت‬ ‫ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﺷﻴﺮاز« ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان‪ ،‬اﻃﻼﻋﺎت ﮔﺮد آﻣﺪه در اﻳﻦ ﮔﺰارش را از ﻣﻨﺎﺑﻊ زﻳﺮ اﻗﺘﺒﺎس ﻛﺮده اﺳﺖ‪:‬‬ ‫•‬

‫ﻣﺪارك دوﻟﺘﻲ‪ .‬ﻛﻪ اﻇﻬﺎرات ﻣﻘﺎﻣﺎت دوﻟﺘﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻧﻴﻪﻫﺎي ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي دوﻟﺘﻲ اﻳﺮان و‬ ‫ﻣﺪارك دادﮔﺎﻫﻬﺎ‪ ،‬ﻧﻈﻴﺮ دادﮔﺎﻫﻬﺎي اﻧﻘﻼب ﻛﻪ در روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻳﺎ ﻣﺮاﺣﻞ دادرﺳﻲ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫•‬

‫ﻣﺪارك ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي ﻏﻴﺮدوﻟﺘﻲ‪ .‬ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻄﻌﻨﺎﻣﻪﻫﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﺻﺎدر ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ‬ ‫ﺷﻮراي ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﻛﻤﻴﺴﻴﻮن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ و ﻧﻴﺰ ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي ﻣﻨﻄﻘﻪاي‬ ‫ﻧﻈﻴﺮ اﺗﺤﺎدﻳﻪ اروﭘﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫•‬

‫ﻛﺘﺐ و ﻣﻘﺎﻻت ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ .‬ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ اﻇﻬﺎرات ﭼﺎپ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻛﺎرﻛﻨﺎن دوﻟﺖ‬ ‫ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﻛﻪ دﺳﺘﻮر اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﺗﺨﻠﻔﺎت را داده و آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ دﺳﺘﻮر را اﺟﺮا ﻛﺮده و ﻳﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻲ ﺷﺎﻫﺪ ﺻﺪور و ﻳﺎ اﺟﺮاي اﻳﻦ دﺳﺘﻮرات ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫•‬

‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﻲ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن‪ .‬ﻣﺮﻛﺰ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن و ﺳﺎزﻣﺎﻧﻬﺎي واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ آن اﻣﻜﺎن دﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ آرﺷﻴﻮ ﺧﻮد‬ ‫را ﺑﺮاي ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان ﻓﺮاﻫﻢ آوردﻧﺪ‪.‬‬

‫•‬

‫ﻣﻘﺎﻻت داﻧﺸﮕﺎﻫﻲ‪ .‬ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ ﻛﻪ ﺗﻌﺪادي ﻣﻮرخ و داﻧﺸﻤﻨﺪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ آزار و ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن در اﻳﺮان ﺑﻪ‬ ‫رﺷﺘﻪ ﺗﺤﺮﻳﺮ در آوردهاﻧﺪ‪.‬‬

‫•‬

‫ﮔﺰارﺷﻬﺎي رﺳﺎﻧﻪاي‪ .‬ﻣﻘﺎﻻﺗﻲ ﻛﻪ در روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎي داﺧﻞ و ﺧﺎرج از اﻳﺮان ﭼﺎپ ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬

‫•‬

‫ﻋﻜﺴﻬﺎ‪ .‬ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻜﺴﻬﺎي ﺣﻤﻼت ﺑﻪ اﻣﺎﻛﻦ ﺑﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺎﻳﻴﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﻧﻴﺰ ﻋﻜﺴﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬ ‫در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﺒﺮي اﻳﺮان از ﺳﺎل ‪ 1357‬ﭼﺎپ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ وﻳﮋه ﻣﺎﻳﻞ اﺳﺖ از ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻛﻨﮕﺮه آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﺮاي ﻛﻤﻜﻬﺎي ﺑﺴﻴﺎر ارزﺷﻤﻨﺪي ﻛﻪ‬ ‫در ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻳﻦ ﭘﺮوژه اﻧﺠﺎم دادهاﻧﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬ ‫در ﻣﻮاردي ﻛﻪ اﻳﻦ ﮔﺰارش ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻮاﻣﻞ دوﻟﺘﻲ و ﻳﺎ دﻳﮕﺮ اﺣﺰاب دﺳﺖ اﻧﺪر ﻛﺎر ارﺟﺎع و‬ ‫ﻳﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﻲﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻳﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎ ذﻛﺮ ارزﻳﺎﺑﻲ و ﺻﺤﺖ و ﺳﻘﻢ ﻫﺮ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ ﺑﻴﺎن ﺷﺪه‬ ‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان در ﻧﻬﺎﻳﺖ دﻗﺖ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪ ﻛﺎر رﻓﺘﻪ در ﺗﻬﻴﻪ اﻳﻦ ﮔﺰارش را ﻣﻮرد ﺑﺎزﺑﻴﻨﻲ‬ ‫ﻗﺮار داده ﺗﺎ از اﻋﺘﺒﺎر و دﻗﺖ آﻧﻬﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﺎﻣﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬

‫‪18‬‬


‫ﮔﺰارﺷﻬﺎي آﻳﻨﺪه ﻣﺮﻛﺰ اﺳﻨﺎد ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ اﻳﺮان ﺑﻪ ﻣﺴﺘﻨﺪﺳﺎزي ﻣﻮارد زﻳﺮ ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ‪:‬‬ ‫• ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻤﻬﺮي اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان ﺑﻴﺶ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮري ‪ 22‬ﺧﺮداد‬ ‫‪1388‬‬



Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.