Pepper #3

magazine

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ‘10 #3

η λ ό π α ι δ ί Ξένοι στην

1

2 pepper#

Η ΖΩΗ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΗ ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ FENA FALL—WINTER 2010—2011 COLLECTIONS

fena • Δημοκρίτου 14, Φοίνικας, Θεσσαλονίκη, Τ: 2310 471093 www.fena.gr blog.fena.gr www.stylebible.gr

fenafresh • Παύλου Μελά 8 (Ηλύσια), Θεσσαλονίκη, Τ: 2310 257447 • Mediterranean Cosmos, Θεσσαλονίκη, T: 2310 474032 www.fenafresh.gr

fenakids • Mediterranean Cosmos, Τ: 2310 474032, Θεσσαλονίκη

3

index#

6

editorial

άποψη

8 άναρθρα 10 locomotive 12 στύλου άλατος 13 spotless mind 14 σκέφτομαι και γράφω 15 παράξενος 16 new mom on the blocks

spotlight 18 36 46 54 56

SKG direct on the road pepper@edu.gr urban living abroad

heroes 58 62 66

ξωτικά της πόλης five star hotel Δήμητρα Γαλάνη

ilife 70 3w 72 inspector gadget 74 corporate citizenship

artifact 76 79 80 82 86

goodies myspace heroes newbie tunes newbie flicks newbie rentals

catwalk 90 94

LoonaBeats Crew street trends

living big 100 103 104 106 110

art & design wine and dine beauty tips events and agenda newsletter

4 pepper#

5

players# Έκδοση: Win Ε.Π.Ε.

Σύμβουλος Έκδοσης: Λευτέρης Μαρόγλου

Εκδότης: Αλέξανδρος Αραμπατζής

Editor-in-Chief: Ιωάννης Μπαλαφούτης

Creative Director: Θωμάς Κατσάνας

Συντακτική Ομάδα: Γιάννης Ζαχαροπλάστης, Ιωάννα Μεταξοπούλου, Αθηνά Ράπτη, Μαρία Στύλου, Ziggy

Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Στέργιος Βρίζας, Χρύσα Κεσκινίδου, Ιωάννα Κωστοπούλου, Δέσποινα Μπιμπίκα, Παράξενος, Τόνια Παπαδάκη, Γιώργος Ράμμος, Danny Zorn, Zpi

Φωτογραφία: Αρμενουή Κασπαριάν Σαραϊδάρη, Αλέξανδρος Χωλίδης, Ιωάννης Μπαλαφούτης

Photo Agency: Ideal Image

Διεύθυνση Marketing: Βάσω Στάθη

Διεύθυνση Εμπορικού: Μαρία Διαμαντοπούλου

Τμήμα Διαφήμισης: Βέτα Μιχαηλίδου, Εύη Παπαργυρίου, Δέσποινα Στεφανίδου

Υποδοχή Διαφήμισης: pepperad@eroticos.gr

Επικοινωνία: Τ: 23920.73579 F: 23920.73584 pepper@eroticos.gr

Eκτύπωση: Μ. ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ Α.Ε. Επιτρέπεται η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του pepper, μόνο κατόπιν προηγούμενης άδειας του εκδότη.

play it again Sam Επανορθώσεις Pepper #2 Στη σελίδα 30 το όνομα του καθηγητή κ. Βλαχάβα είναι Ιωάννης και όχι Σάκης. Στη σελίδα 110 στη φωτογραφία από το event που διοργάνωσαν τα «Oπτικά Παυλίδης» με την «Vogue Eyewear» απεικονίζετε ο Στάθης Παναγιωτόπουλος με τον Μιλτιάδη Παυλίδη ιδιοκτήτη των ομώνυμων οπτικών.

6 pepper#

l a i r o edit Η μητέρα των Θεών, η Βασίλισσα ρώγα & ο υποψήφιος Δήμαρχος* του Λευτέρη Μαρόγλου

έμπτη βράδυ και η βαρεμάρα είχε χτυπήσει κόκκινο. Όχι το κόκκινο της Αριστεράς στην Ελλάδα, αυτό είναι κάτι μεταξύ κίτρινου, πράσινου, μπλε και μαύρου. Το άλλο κόκκινο, το κανονικό.

Π

μου εμφάνιση...». Δε μπορώ να πάρω το βλέμμα από το στήθος της. Τί να της πω; Πως έχουν άδικο; Δεν λέω τίποτα. Δίνω μάχη με τον εαυτό μου να πάρω τα μάτια μου που έχουν κολλήσει στο ίδιο σημείο.

Η λύτρωση έρχεται από το χτύπημα του τηλεφώνου.

Εκείνη συνεχίζει:

- «Έλα ρε φίλε, πού είσαι;». Με τρελαίνει αυτή η ερώτηση όταν χτυπά το σταθερό.

«Η εσωτερική επαφή...», - Η ρώγα νομίζω θα σκίσει το μπλουζάκι της, «Ένα άγγιγμα έχω ανάγκη, μία κουβέντα...», - Ναι, τώρα θα ξεπροβάλλει, θα χαιρετήσει τους θαυμαστές της... η Βασίλισσα ρώγα... τα σέβη μου...

- «Σπίτι, να, βαριέμαι...».

- «Άντε ξεκουνήσου, έλα για ένα ποτό». Έχω αποσυρθεί απ’ αυτή τη διαδικασία εδώ και μερικά χρόνια. Έλα για ποτό ή για καφέ σημαίνει: πάμε για καμάκι, για «φόρτωμα». Είπα όμως στον εαυτό μου «και δεν πας;». Έτσι βρέθηκα με ένα ποτό στο χέρι στο Shark, Πέμπτη βράδυ του Σεπτέμβρη.

Αυθόρμητα δίνω μια σφαλιάρα στον εαυτό μου. Σύνελθε, εκτίθεσαι ανεπανόρθωτα. Εκείνη ξαφνιάζεται.

Έχει ήδη πάει 11:30 και ο φίλος είναι ήδη εκεί. Όπως κάθε γκόμενος/α που σέβεται τον εαυτό του/της έχει γυρίσει το κεφάλι του 360 μοίρες. Φανταστείτε το κοριτσάκι που έπαιζε στον Εξορκιστή με το πρόσωπο του Βασιλάκη Καΐλα, κάτι τέτοιο.

Προσπαθώ να χαμογελάσω. Κάνω όνειρα για το υπόλοιπο της νύχτας. Έχω ετοιμάσει την κασέτα no.12, τίτλος «Ποτέ δεν βρήκα αυτή που ονειρεύτηκα». Το γνωστό παραμύθι... Εμένα δεν μ' αγάπησε πραγματικά καμία και όλες κοιτάν τα υλικά και η ψυχή μένει πάντα μόνη» κ.λπ..... Ξέρετε τι εννοώ...

Αφού λοιπόν ο φίλος μου έκανε το καθήκον του, μου λέει με ύφος εξερευνητή: «Πίσω αριστερά δύο κομμάτια, θεές....» Να μην κάνω και τον τσομπάνο, μετά από λίγο και πολύ διακριτικά, ρίχνω μια ματιά. Δυο συμπαθέστατες νεαρές, τίποτα ιδιαίτερο, πολύ συνηθισμένες, ξανθιές με «κομμωτηριέ» μαλλί. Η πόλη παράγει καθημερινά χιλιάδες τέτοιες κάθε βράδυ.

- «Καιρό έχεις να πας με γυναίκα...», του λέω ανασηκώνοντας τους ώμους.

- «Πιασμένος;» ακούγεται μια φωνή από πίσω. Γυρίζω και βλέπω την μητέρα των Θεών!, «Έχουμε γνωριστεί παλαιότερα. Ήμουν μικρότερη φυσικά, δεν με θυμάστε;» Αυτό τον πληθυντικό στο τέλος τί τον ήθελε; Το ξεπερνάω και πολύ ευγενικά την προσκαλώ στην παρέα μου.

- «Έχω και μια φίλη, μισό να της πω να έρθει», αποκρίνεται. Έχουμε βρεθεί τέσσερις, η νύχτα εξελίσσεται κανονικά και ο εξορκιστής μου κλείνει το μάτι μες την τρελή χαρά. Ξαφνικά, γίνεται αυτό που φοβόμουν. Η ίδια κασέτα... ο ίδιος πρόλογος... Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν τόσα χρόνια. «Είμαι μόνη από επιλογή... Με έχουν κουράσει όλοι εκείνοι που με θέλουν μόνο για την εξωτερική

8 pepper#

- «Τί έπαθες;» - «Ένα κουνούπι...»

Ρίχνω πάλι μια λοξή ματιά, πιο διακριτική αυτή τη φορά, δεξιά της, μετά αργή περιστροφή, πέρασμα από το στήθος τής...

- «Λευτέρηηηη; Εσύ ρε φίλε εδώ;». Αντρική φωνή άγνωστη... Με τρόμο γυρίζω. Υποψήφιος δήμαρχος! «Όχι ρε πούστη μου!», πιστεύω να μην ακούστηκε...

- «Τί βλέπω; Γνωρίζεις την γραμματέα μου; Κανόνισες κάποια συνέντευξη στο pepper κούκλα μου;» Κούκλα του; Αναρωτιέμαι αν εκείνη καταλαβαίνει. Προσπαθώ να την κοιτάξω στα μάτια. Τα έχει κατεβασμένα. Κοιτάζει με την σειρά της το στήθος της... Στημένη δουλειά από την αρχή. Ώρα για το σπίτι μεγάλε! Μ' αυτή δεν κοιμάσαι σήμερα αλλά με τον υποψήφιο σίγουρα. Από αύριο και κάθε μέρα... Γαμώ το pepper μου γαμώ...

* Η παραπάνω ιστορία είναι προϊόν φαντασίας.

άποψη άναρθρα locomotive στύλου άλατος spotless mind σκέφτομαι και γράφω παράξενος new mom on the blocks

άποψη

άναρθρα#

Φθόγγοι, χρώματα και μυρουδιές# του Στέργιου Βρίζα εικονογράφηση: Χρύσανθος Χριστοδούλου

Δ

ε θέλει πολύ ο άνθρωπος. Χαμένος στην αφηρημάδα της μουσικής από το iPod κι έχασα τον δρόμο. Στην πόλη που περπατάω κάθε μέρα. Στο δρόμο που πάω στη δουλειά με κλειστά σχεδόν μάτια. Σήκωσα τα μάτια κι ίδρωσα. Χάθηκα και μπήκα σε μονοπάτια που δεν ήξερα. Περίεργοι, στενοί και βρώμικοι δρόμοι. Πάγκοι παντού δεξιά κι αριστερά. Γυαλιά οράσεως, ηλίου, ρολόγια, μαντίλες και γυναίκες περίεργες με μαλλιά πλεξουδάκια, με σχεδόν έξω τα στήθια που κοιτούν όμως τους άνδρες κατάματα. Ίδρωσαν οι παλάμες μου. Τι θέλω εγώ εδώ; Να καπνίσω, να συγκεντρωθώ και να φύγω από ‘δω. Δυο τσιγάρα το πακέτο. Αναπτήρας; Όχι στην τσέπη, όχι στην τσάντα. Συγγνώμη, έχετε αναπτήρα; Πως είπατε; Όχι δεν καταλαβαίνω. Συγγνώμη, μήπως έχετε εσείς; Ούτε εσάς σας καταλαβαίνω. Τι γλώσσες; Ποιες γλώσσες; Είσαι σε γκέτο παλικάρι, φωνάζει ένας παππούς από μακριά. Εδώ ελληνικά μηδέν, γαμώ την κυβέρνησή μου... και φεύγει. Όλες οι γλώσσες της Βαβέλ εδώ, γαμώ την κυβέρνησή του. Χίλιες φυλές κι άλλες τόσες γλώσσες. Άνθρωποι σκουρόχρωμοι, πολύχρωμοι είτε από την ράτσα τους, είτε απ’ την πολύωρη εργασία στον ελληνικό ήλιο κι εγώ άσχετος. Λευκός σαν το γάλα επειδή σιχαίνομαι τον ήλιο κι επειδή έχω την πολυτέλεια να σιχαίνομαι γενικά. Καμιά επαφή με το μυαλό τους, την κουλτούρα, τον πολιτισμό που κουβαλάν τα κύτταρά τους, που φέραν’ ως εδώ με τράτες λαθραία ή περπατώντας, κι εγώ αποφεύγω. Να φύγω. Θα φύγω. Μπερδεμένος σε φθόγγους, χρώματα και μυρουδιές, κι έφυγα. Τι μ’ ενοχλεί δεν καταλαβαίνω. Ίσως ο τρόμος για το διαφορετικό ή ίσως η ξενοφοβία που μου πέρασαν από μικρό. Ίσως με τρομάζω εγώ που δεν μπορώ να τα ξεπεράσω όλα και ν’ αντιμετωπίσω ανθρώπους κι όχι τα χαρακτηριστικά τους. Μένω στα χρώματα. Λες κι άμα δώσω το χέρι μου θα ξεβάψουν και θα με λερώσουν. Έτσι μου φαίνεται όλο αυτό. Βρωμιά.

10 pepper#

Επειδή εδώ εγώ είμαι στον τόπο μου. Εδώ με γέννησαν, εδώ μεγάλωσα κι ο τόπος δικαιωματικά, μάλλον, μου ανήκει. Τι θέλουν αυτοί εδώ ή γιατί να μην μπορώ εδώ να νιώσω σαν να ‘μαι εκεί που θα ‘πρεπε να ‘μουν; Δεν βγάζω τ’ ακουστικά απ’ τ’ αυτιά. Φοβάμαι. Περπατάω κοφτά και με γρήγορα βήματα. Κανείς δεν μου δίνει σημασία, σαν να μην υπάρχω. Μάλλον δεν υπάρχω. Στρίβω το κεφάλι δεξιά να ρίξω μια νευρική ματιά σε μία τσάντα και κολλάω στο λευκό χαμόγελο του πραματευτή. Θε μου, πόσο μαλάκας είμαι; Με κοιτάει στα μάτια και μου χαμογελά. Παγώνω στην αμεσότητα της αυθόρμητης κίνησης των μυών του προσώπου του. Χρόνια έχω να νιώσω ζεστασιά από χαμόγελο. Μόνο χειραψίες δίχως θέρμη αλλά από υποχρέωση. Άμα πάρεις μία, λέει, η άλλη πιο φτηνά. Θα πάρω. Για να εξιλεωθώ. Για να ξεπληρώσω ‘κείνο το χαμόγελο με χρήματα για την κατώτατη ανωτερότητα που βάσταγα τόσον καιρό. Άντε να βρεις Έλληνα να σου γελάσει έτσι. Να σ’ αντιμετωπίσει ως άνθρωπο κι όχι ως ιδιότητα, χρώμα ή Ε9. Κι ένας απ’ αυτούς κι εγώ. Λες κι εμείς ως λαός δεν βγήκαμε ποτέ στα ξένα για δουλειά. Λες και μας αγαπάν παντού και πάντα, λες κι ανήκαμε στην άρια φυλή. Γυρνάω σπίτι μου. Στο σπίτι μου αγάπη μου με ‘σένα. Να μιλήσω να σ’ ακούσω και να είμαι ειλικρινής. Ξεχάστηκα με τους ανθρώπους σε αυτήν την πόλη. Μαζεύονται στα γήπεδα, στα πάρκα, στα κλαμπ, για να μην ανταλλάξουν ούτε έναν ουσιαστικό λόγο μεταξύ τους. Στριμωγμένοι στις σκέψεις της ζωής που θα ‘θελαν αλλά δεν έχουν. Ξένοι μεταξύ ξένων με στήριγμα ακόμα την μαμά και τον μπαμπά που στέλνουν ταπεράκια με κεφτέδες και εμβάσματα. Αγάπη μου με ‘σένα νιώθω ίδιος. Με ‘σένα και τα ζεστά χαμόγελα των μεταναστών.

p.

locomotive#

Steven Seagal# της Δέσποινας Μπι2κα

Ο

σχιστομάτης ιππότης με την κίτρινη στολή που άκουγε στο όνομα Μάι-Τάι, σφήνωσε το σπαθί στο ζωνάρι, ανέβηκε στο άλογό του και κατευθύνθηκε προς την πλατεία Kumunduru. Εκεί είχε αποφασίσει να μονομαχήσει με τον αντίπαλό του. Το προηγούμενο βράδυ ο Μαύρος Καβαλάρης (γνωστός και ως Αμπντούλ-Φατούχ), με τη γιγαντιαία... (μμμμ) κορμοστασιά του και τα γεμάτα πρωτεΐνη μπράτσα του έκανε παράνομες ανταλλαγές «αγαθών» στην ίδια ακριβώς πλατεία, μπροστά στα έντρομα μάτια των συμπατριωτών του Μάι-Τάι. Αν και το Βασίλειο του Psiri βρισκόταν στο κέντρο της αυτοκρατορίας της Athina, αποτελούνταν κυρίως από Ασιάτες και μερικούς Mediterranean (=λευκοί). Η πλατεία Κumunduru, όμως, της περιοχής του Psiri λειτουργούσε ως κράτος εν κράτει: μια αυτόνομη ελληνοαφρικανοπακιστανοκ.τ.λ. περιοχή στο κέντρο του Βασιλείου με παράνομες διακινήσεις σοκολατένιων γυναικών (ναι, έχουν υπέροχο κώλο οι μαύρες), μαγικών ζωμών (ναρκωτικά made in Colombia τα καλύτερα) και όπλων (α ρε Steven Seagal, γιατί έκοψες την κοτσίδα σου;). Μάι-Τάι λοιπόν Vs Αμπτούλ-Φατούχ... Μα τι συνέβη; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Τις τελευταίες δεκαετίες στο κέντρο της Athina παρουσιάζεται μια έντονη τάση υπογονιμότητας. Τα παιδιά των Mediterranean έχουν μετοικήσει σε περιοχές εκτός κέντρου, ενώ όλο και περισ-

12 pepper#

σότερες Mediterranean δε γεννάμε. Η κακή σίτιση, τα ορμονικά προβλήματα καθώς και η αύξηση του ομοφυλοφιλικού πληθυσμού αποτελούν πιθανές εξηγήσεις του φαινομένου. Αντίθετα, οι συμπατριώτισσες του Μάι-Τάι δίνουν το καλό παράδειγμα. Οικογενειάρχες, με τα παιδάκια τους να παίζουν στα σοκάκια, δίνουν άλλη πνοή στη γειτονιά. Αυτός ήταν ο λόγος που ο Μάι-Τάι αποφάσισε να μονομαχήσει με τον Αμπντούλ-Φατούχ: τα παιδιά. Η πλατεία Kumunduru ήταν καιρός να μετατραπεί στον όμορφο παιδότοπο που πάντα ονειρευόταν, όπου τα παιδιά θα έκαναν ποδήλατο, οι μαμάδες πικ νικ κάτω από τις χάρτινες ομπρελίτσες τους, ενώ οι πατεράδες θα έψηναν μυρμήγκια με σως πράσινης κατσαρίδας και μύξα λυκανθρώπου. Μονομαχία: αυτή ήταν η λύση στις χρόνιες προσπάθειες του ίδιου και των συμπατριωτών του να φτιάξουν μια ήσυχη γειτονιά που να θυμίζει τα πλούσια σε βλάστηση ασιατικά δάση της πατρίδας τους.

"Oki, i Kumunduru prepi na katarisi!", φώναξε ο Μάι-Τάι κι ευθύς όρμισε στον αντίπαλό του. Κατά έναν περίεργο τρόπο οι Κινέζοι είναι σαν τη Λερναία Ύδρα. Όπου κόψεις ένα κεφάλι ξεπετάγονται άλλα δέκα. Έτσι κι εδώ. Με την πρώτη καρπαζιά που έφαγε ο Μάι-Τάι εμφανίστηκαν οι εξεγερμένοι συμπατριώτες του και άρχισαν να χτυπούν με σκουπόξυλα και με ό,τι έβρισκαν τον δύστυχο-δουλέμπορα-dealer-επιχειρηματία ΑμπντούλΦατούχ. Οι συνεργάτες του Αμπντούλ άρχισαν να υποχωρούν. Το ίδιο και εκείνος. Και το περίεργο ήταν ότι τα σκουπόξυλα made in China νί-

κησαν τα όπλα (α ρε Harry Potter και το Τάγμα σου). Η περιοχή καθάρισε για μερικές βδομάδες κι έβλεπες και πάλι τα κίτρινα παιδάκια να παίζουνε στους δρόμους. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία του Μάι-Τάι, γιατί στις ειδήσεις είπαν: «Αιματηρή συμπλοκή στο κέντρο της Αθήνας στην Πλ. Κουμουνδούρου μεταξύ Ασιατών και Αφρικανών λαθρομεταναστών για την κυριαρχία της περιοχής...», κτλ,κτλ,κτλ...

1ον Οι Κινέζοι νομικά είναι πολιτικοί προσφυγές, όπως οι δικοί μας στα 60’s – 70’s.

2ον Εκεί όπου η κρατική παρεμβατικότητα τραγουδά «μαύρα γυαλιά φοράω» αλά Άννα Βίσση ο πολίτης παίρνει τα όπλα στα χέρια του και στην προκειμένη... σκουπόξυλα.

3ον Ο Harry Potter δεν εμφανίστηκε ποτέ, ούτε ο Steaven Seagal (ακόμα θρηνεί για την χαμένη κοτσίδα του). Και εμείς οι Mediterranean; Παρακολουθούσαμε το συμβάν από τα μπαλκόνια μας... Και απορώ: «δύο ξένοι στην ίδια πόλη», αλλά ποιος τελικά είναι ο ξένος; Αυτός που προστατεύει την περιουσία του και το μέλλον των παιδιών του σε μία ξένη χώρα ή ο μπανιστηρτζής-αυνανιστής-ματάκιας Mediterranean που παρακολουθεί από το μπαλκόνι του ανθρώπους να πλακώνονται και απλά έτυχε να γεννηθεί σ’ αυτή την χώρα; Εδώ παπάς εκεί παπάς, που είναι ο παπάς; Α ρε Steaven Seagal, η κοτσίδα σου μας έκαψε...

p.

13

στύλου άλατος#

...μια τυπική Τ καλημέρα#

ον λένε Λούι και δουλεύει στο διπλανό σπίτι. Τον βλέπω να ποτίζει, να κουρεύει το γκαζόν και να κάνει διάφορα μερεμέτια. Καθημερινά πάει κι έρχεται, παλεύοντας κι αυτός όπως κι άλλοι ομοεθνείς του για το μεροκάματο. Παρασυρμένος στη δίνη των εξελίξεων, μετέωρος σε μία σκληρή πραγματικότητα που κανείς δεν ξέρει που θα βγάλει, αμφιταλαντευόμενος ανάμεσα σε δυο πατρίδες.

της Μαρίας Στύλου

Με τον καιρό άρχισα να μαθαίνω πράγματα γι’ αυτόν. Ήρθε μόνος του, μετά η γυναίκα του και τέλος τα παιδιά του. Αυτός δεν μιλάει πολύ αν και έμαθε καλά ελληνικά. Έχει μόνιμο ένα μειδίαμα στο πρόσωπό του και πάντα με καλημερίζει όταν με βλέπει. Δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να πιάσω κουβέντα μαζί του εκτός από κανα δυο φορές που έτυχε να είμαι πιο χαλαρή και του πρότεινα να του φτιάξω καφέ ή να του δώσω νερό. Έδειξε να ξαφνιάζεται αλλά δεν αρνήθηκε. Πάνε όμως λίγες μέρες που συνέβη ένα περιστατικό και σκάλωσα σ’ αυτό. Συχνά σκαλώνω σε αθόρυβες στιγμές που όμως για ‘μένα κάνουν κρότο. Έφευγα νωρίς το πρωί για τη δουλειά και οδηγούσα αγουροξυπνημένη και όπως πάντα αφηρημένη. Ίσως να μην παρατηρούσα ότι τον τελευταίο καιρό όλο και πιο πολλοί Αλβανοί συναθροίζονται περιμένοντας κάποιον να τους δώσει μεροκάματο, αν δεν τον έβλεπα. Τον είδα όμως! Κι αυτόν και πέντε έξι άλλους να κάθονται μπροστά σ’ ένα γαλακτοπωλείο. Ετοιμάστηκα να τον χαιρετήσω με την τυπική καλημέρα. Τότε ήταν που αυτός έκανε εκείνη την καθοριστική κίνηση που σκάλωσα σ’ αυτή. Έσπευσε κι αυτός αυθόρμητα μόλις είδε το αμάξι μου, να με χαιρετήσει αλλά ξαφνικά το χέρι του σταμάτησε στη μέση της διαδρομής. Έμεινε μετέωρο δειλιάζοντας να συνεχίσει. Φοβήθηκε μη δεν τον χαιρετήσω; Μη τυχόν στρέψω το κεφάλι μου απ’ την άλλη; Ντράπηκε μην εκτεθεί στους ομοεθνείς του από μία περιφρονητική δική μου συμπεριφορά; Το χέρι του όμως είχε ήδη ξεκινήσει να διαγράφει την τροχιά του από μόνο του, σαν τις πορείες που πολλές φορές ξεκινάμε στη ζωή μας αλλά κάποια στιγμή κάτι μας σταματά και τραβάμε χειρόφρενο... Ίσως γιατί δειλιάζουμε, ίσως γιατί φοβόμαστε, ίσως γιατί δεν έχουμε τους εαυτούς μας ικανούς να προχωρήσουν. Ίσως γιατί κάποιοι με την συμπεριφορά τους μας δίνουν μια ανάστροφη και μας στέλνουν από κει που ΄ρθαμε. Μας γυρίζουν την πλάτη και μας προσπερνάνε σαν ένα «τίποτα». Σαν τα ενοχλητικά σκουπιδάκια που τα ‘φερε ο αέρας μες στο σπίτι και πρέπει να τα διώξεις. Ο χρόνος σταμάτησε σ’ εκείνη τη στιγμή που δίστασε το χέρι του να ολοκληρώσει τη διαδρομή του. Η αντίδρασή μου ήταν άμεση. Εκεί που ετοιμαζόμουν να γνέψω μία τυπική καλημέρα, το χέρι μου ζωήρεψε, το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω του και η φωνή μου βρόντηξε: ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΛΟΥΙ!! Τότε είδα το χέρι του να υψώνεται και να μου γνέφει ζωηρά! Το πρόσωπό του φωτίστηκε και για πρώτη φορά είδα το μειδίαμα να γίνεται ένα πλατύ χαμόγελο. Συνέχισα τη διαδρομή μου έχοντας έναν κόμπο στο λαιμό Ps. Αφιερωμένο κ. Αρχισυντάκτα σ’ αυτούς που διστάζουν να κερδίσουν τη ζωή τους κρύβοντας την πραγματική τους αξία

p.

14 pepper#

spotless mind#

Ξένη σε μια κοινωνία άλλων... της Ιωάννας Κωστοπούλου Ο πατέρας μου με κοίταξε ανήσυχα: - «Η μητέρα σου μου είπε πως πέρασες όλη τη μέρα κλεισμένη στο δωμάτιο σου».

- «Αλήθεια είναι», του απάντησα αδιάφορα.

- «Υπάρχει ένας τεράστιος, ανοικτός κόσμος εκεί έξω. Δεν πας πουθενά όσο μένεις κλεισμένη στο δωμάτιό σου», μου αντέτεινε.

- «Δεν έχει πουθενά να πάω». Το μισεί αυτό. Την αρνητική μου διάθεση. Θα μπορούσα να του πω πως κι εκείνος δεν πηγαίνει πουθενά. Αλλά γιατί να ξεφουσκώσω το μπαλόνι του; Μου αρέσει το δωμάτιό μου. Θέλω το δικό μου δωμάτιο. Δεν με πολυνοιάζει τι θα έχει μέσα, φτάνει να υπάρχει μια πόρτα που να μπορώ να την κλείσω και να την κλειδώσω ώστε να μην έρχονται και μου ζητάνε να κάνω το οτιδήποτε. Σκέφτομαι πως μπορεί να περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου στο δωμάτιό μου, στο τέλος να πεθάνω εδώ και κανείς να μη με βρει. Και δε με πειράζει καθόλου.

παρά τα φαινόμενα, με το τηλέφωνο. Μια συζήτηση περιέχει, πρώτα, σκέψεις, και μετά, λόγια, τόνους φωνών, ύφη, χαμόγελα, σιωπές, χειρονομίες, κινήσεις των ποδιών, σούρτα φέρτα, όλους τους τρόπους επικοινωνίας του ανθρώπου. Γιατί δεν κουβεντιάζουμε περισσότερο μεταξύ μας; Γιατί τρέχουμε πίσω από δυνατότερους ήχους, λαμπερότερα χρώματα, μεθυστικότερα ποτά, ισχυρότερες ουσίες; Γιατί κάνουμε λες και το να μιλάς με φίλους σου είναι για τους γέρους, τους φτωχούς, τους λυπημένους; Είναι μια από τις λίγες οδούς που σε βγάζουν από την αποκομμένη γη της ματαιοδοξίας. Από τις λίγες πύλες για την κοινωνία των άλλων.

p.

Ο τεράστιος, ανοικτός μας κόσμος: πρώτ’ απ’ όλα δεν είναι τόσο τεράστιος και ανοικτός. Στην πραγματικότητα ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος όσο και η εμπειρία σου από αυτόν, η οποία δεν είναι διόλου μεγάλη. Κι έπειτα, τι σόι κόσμος είναι αυτός; Θα τον χαρακτήριζα ως απόμακρο, αδιάφορο, απρόβλεπτο, επικίνδυνο και άδικο. Όταν ήμουν μικρή, νόμιζα πως ο κόσμος ήταν σαν τους γονείς μου, μόνο μεγαλύτερος. Νόμιζα ότι με παρακολουθούσε και χτυπούσε παλαμάκια όταν χόρευα. Ο κόσμος δε σε παρακολουθεί και ποτέ δε θα χτυπήσει παλαμάκια. Ο πατέρας μου δεν εννοεί να το καταλάβει, συνεχίζει να χορεύει. Στεναχωριέμαι για αυτόν του το χορό. Η μεγαλύτερη αδερφή μου, απλώς, δεν ασχολείται και μου θυμίζει διαρκώς πως η κοσμοθεωρία μου αυτή δείχνει μια κάποια πικρία. Διαφωνώ. Η φύση είναι εγωκεντρική. Όλα τα πλάσματα σκοτώνουν για να επιβιώσουν. Η αγάπη -ίσως- είναι ένας μηχανισμός για τη διαιώνιση του είδους. Η ομορφιά μια οφθαλμαπάτη που ξεθωριάζει. Η φιλία μπορεί και να ‘ναι ένας διακανονισμός για κοινό όφελος. Το καλό δεν ανταμείβεται και το κακό δεν τιμωρείται. Ο θάνατος είναι εκμηδενισμός. Οπότε γιατί να βγω από το δωμάτιό μου; Η ηθική και η αισθητική συνείδηση είναι μεταξύ τους συνδεδεμένες. Οι συνθήκες ζωής δεν τις προάγουν. Συμβαίνει σήμερα το παράδοξο. Εκείνο που είναι καλό για το σύνολο της κοινωνίας μας, ακόμη και εκείνο που είναι καλό για το κάθε άτομο, έχει ολότελα παραμεριστεί. Την ψυχή των σημερινών ανθρώπων την έχει προσβάλλει το τυφλό πάθος για το χρήμα και η πυρετώδης βιασύνη. Ο άνθρωπος βιάζεται μονίμως! Αλλά το άγχος που βιάζει τη ζωή, συμβάλλει στην αποστέρηση του ανθρώπου από τις βαθύτερες ιδιότητές του. Οι βασικότερες; Σκέψη και συζήτηση. Το όν που παύει να σκέφτεται και να συζητά, διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει όλες τις ιδιότητές του ως ανθρώπου. Θα έπρεπε όλοι μας να σκεφτόμαστε και να μιλάμε περισσότερο. Με την τηλεόραση δε μιλάς, ούτε με το Ίντερνετ, ούτε,

15

σκέφτομαι και γράφω#

Δυο ξένοι του Ζpi

Η

μέρα ξεκινάει και όλος ο κόσμος στρέφεται γύρω από εσένα, τον πρωταγωνιστή της καθημερινότητάς σου. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περνάνε από τη ζωή σου σε μια μέρα. Αν εξαιρέσουμε φίλους και συγγενείς μένει ένας αριθμός εκατοντάδων κομπάρσων που θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο για να πλαισιώνουν τον μικρόκοσμό σου. Η γιαγιά που στεκόταν όρθια δίπλα σου στο λεωφορείο, ο πελάτης που σε ζάλιζε στη δουλειά, ο περαστικός που σε ρώτησε πώς να βρει την Στρατηγού Καλλάρη. Ένα σωρό άνθρωποι που παρεμβληθήκαν έστω και για μια στιγμή στο οπτικό σου πεδίο κερδίζοντας τη συμμετοχή τους στις υποσυνείδητες αναμνήσεις μιας ημέρας. Τι κοινό μπορεί να έχουν όλοι αυτοί με εσένα πέρα από την πόλη που μοιράζεστε; Ένας ξένος όλοι τους. Κι όμως αυτοί οι ξένοι με τη στάση τους μπορούν να κάνουν τη μέρα σου να μοιάζει ρομαντική κο-

16 pepper#

μεντί ή τραγωδία. Θυμάμαι ξένους να αφήνουν το αποτύπωμά τους στη δική μου μέρα. Έναν παππού να με βοηθάει να αλλάξω λάστιχο στην άνω πόλη, έναν ταξιτζή να με βρίζει προσπερνώντας με σε κόκκινο φανάρι, μια κοπέλα να πατάει χαμογελώντας σκανδαλιάρικα όλα τα κουμπιά στο ασανσέρ λίγο πριν κλείσει η πόρτα. Πόσοι ακόμα άραγε; Και τώρα ξανά από την αρχή. Η μέρα ξεκινάει και ο κόσμος δε στρέφεται γύρω από εσένα. Με τις προσωπικές σου επιλογές συμμετέχεις στην ημέρα εκατοντάδων άλλων ανθρώπων. Είσαι αυτός που καθόταν δίπλα στην όρθια γιαγιά, ο υπάλληλος που απαντούσε βαριεστημένα στον πελάτη, ο περαστικός που έδωσε οδηγίες στον χαμένο κύριο. Ένας ξένος στη ζωή τόσων ανθρώπων. Μπορεί να μοιράζεστε την ίδια πόλη, τι κοινό όμως μπορεί να έχεις εσύ με όλους αυτούς; Μην το ξεχνάς. Είστε όλοι σας δυο ξένοι.

p.

παράξενος#

1+1 = -2 γράφει ο Παράξενος

, ι ο π ω ρ θ ν ά ο ύ Πώς γίνεται δ , η σ έ χ σ α ι μ ό μετά απ ι ο ν έ ξ ο ι π ι να είνα ; ν ι ρ π ν α τ ή από ό,τι Δύο (ίσως και περισσότ εροι) ξένοι στην ίδια πόλη, στην ίδια συνοι κία, στον ίδιο δρόμο , στο ίδιο σπίτι, στο ίδιο σώμα. Ποιος θα είμαι σήμερα; www.paraxenos.blogspot.com

17

new mom on the block#

Τα δίδυμα και οι κωπηλάτες... της Αθηνάς Ράπτη

Σ

επτέμβρης μήνας στην παλιά παραλία, εκεί που δίνονται κάθε χρόνο αυτή την εποχή όλα τα ραντεβού της πόλης, μας βρήκε ένα ζεστό απόγευμα με την κολλητή να χαζεύουμε τον Θερμαϊκό. Με την αντηλιά να χτυπάει στα Ray ban και τις γουλιές από το παγωμένο λευκό κρασί να δροσίζουν το μέσα μας, καταχωρούσαμε στους επόμενους μήνες τις μεγάλες προσδοκίες του μυαλού και τις ψυχής. Κάθε χρόνο τα ίδια, λες και τον Σεπτέμβρη ξεκινά μια νέα χρονιά για μας όπως τότε που πηγαίναμε σχολείο, με την διαφορά πως τότε, δεν γνωρίζαμε πως αν πραγματικά θέλουμε κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να πραγματοποιηθούν τα απραγματοποίητα. Βέβαια, ακόμη απάντηση δεν έχουμε βρει στο ερώτημα γιατί τότε το δεκάρι δεν γινόταν έστω δεκαπεντάρι και τώρα γιατί τα θέλω μας παραμένουν θέλω. Φταίει άραγε η ένταση με την οποία ποθούμε εμείς τα θέλω μας ή το σύμπαν είναι αλλού γι΄ αλλού συντονισμένο και δε μπορεί να κατανοήσει τις συναισθηματικές ανάγκες των γυναικών 35 plus; Το μπούρου μπούρου με την κολλητή δεν είχε τελειωμό και ο Θερμαϊκός εκεί, ως άλλη Fontana di Trevi, να ζητάει αγνάντι αντί για κέρματα για να πραγματοποιήσει τις ευχές. Όταν πιστεύεις ότι έχεις εξαντλήσει όλες τις εσωτερικές σου δυνάμεις για το προσδοκώμενο, οι μύθοι και τα τάματα ενισχύουν και πάλι την πίστη στην τύχη και το σύμπαν. Αχ, αυτό το σύμπαν... Οι παύσεις μετά από πολύωρη λογοδιάρροια μοιάζουν με pit stop για ανεφοδιασμό. Εκεί ήταν που είδα σαν carte postale μπροστά μου το απωθημένο. Την ώρα που ο ήλιος ετοίμαζε την βουτιά του στα νερά, ένα κόκκινο καροτσάκι με δίδυμα κοριτσάκια μπαίνει στο πλάνο από τους χαρούμενους γονείς... Η καρδιά μου σκίρτησε καθώς φαντάστηκα τον εαυτό μου να σπρώχνει το καροτσάκι και μέσα να κάθονται δύο κοριτσάκια με μαύρα σγουρά μαλλιά.

18 pepper#

Το ερώτημα που εδώ και καιρό φώναζε μέσα μου, «εγώ πότε θα γίνω μάνα;" άρχισε να φωνάζει πια τόσο δυνατά που νόμιζα πως από τα γύρω τραπέζια γύρισαν και με κοιτούσαν περίεργα. Τότε άκουσα την κολλητή μου να κλέβει την φράση που ήθελα να πω...

- «Ωραία εικόνα ε;» - «Με φαντάζεσαι μάνα», της αντιγύρισα εγώ, «στην απέναντι πλευρά της παραλίας απ΄ ότι σήμερα καθόμαστε, να βολτάρω με ένα παρόμοιο καρότσι;» Όλο απορία γύρισε προς το μέρος των διδύμων και βάζοντας τα γέλια μου είπε: - «Τα δίδυμα κοιτούσες εσύ; Γιατί εγώ σου μιλούσα για τους κωπηλάτες!» Ανοίγοντας το βλέμμα διαπίστωσα πως στο βάθος, πίσω πάντα από το λατρεμένο καρότσι και λίγο δεξιά, μια δίκοπος έσχιζε τα νερά με ρυθμό, σε έναν αγώνα αντοχής, με ανάσες βαριές και κορμιά ιδρωμένα.

- «Αχ, άντε να δω πότε θα βρω τον κωπηλάτη της δικής μου ψυχής», την άκουσα να λέει και τότε κατάλαβα πως αυτό που ποθεί η καρδιά, αυτό και τα μάτια βλέπουν.

- «Ε, δεν είναι και τόσο εύκολο», της απάντησα... «Πως να κάνεις κουπί σε μια καρδιά που όλο φεύγει; Ε, πώς;” Σεπτέμβρης 2010, το κείμενο αυτό γράφτηκε στον κενό χρόνο μεταξύ θηλασμών και κλάματα κολικών της μόλις 1,5 μηνών κόρης μου, ενώ η κολλητή μου, μάλλον βρήκε τον σοφέρ της καρδιάς της όπως πρόσφατα μου έγραψε σε ένα μήνυμα. Τελικά συντονιστήκαμε με το σύμπαν φιλενάδα και εκείνο απ΄ ότι φαίνεται, έκανε καλά την δουλειά του.

p.

spotlight SKG direct on the road pepper@edu.gr urban living abroad

spotlight

SKG direct#

Ξένοι κάτω από

Επιμέλεια κειμένων: Ιωάννης Μπαλαφούτης Φωτογραφική επιμέλεια: Αρμενουή Κασπαριάν Σαραϊδάρη

20 pepper#

τον ίδιο ουρανό#

21

SKG direct#

Χρήστος Χουχουλιδάκης Citius, Altius, Fortius

22 pepper#

Ο

Χρήστος Χουχουλιδάκης σπούδασε Business Administration & Information Systems. Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Μ. Βρετανία επέστρεψε στην Ελλάδα και ανέλαβε την ομώνυμη οικογενειακή επιχείρηση εμπορίας υαλοπινάκων. Τις ελεύθερες του ώρες, αντί να σηκώνει σίδερα ή να κλωτσάει μια μπάλα για να ξεδίνει όπως οι υπόλοιποι, επιδίδεται σε επιδέξια swings κι εκσφενδονίζει λευκά μπαλάκια μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι.

23

SKG direct#

p.

Γιατί golf; Γιατί όταν όλος ο κόσμος βλέπει Μουντομπάσκετ και Μουντιάλ εσείς χτυπάτε μπαλάκια με το μπαστούνι σας;

ώστε να έρθει κόσμος από το εξωτερικό να παίξει και μαζί τους να μάθουμε και να παίξουμε και εμείς. Στην ερώτηση σου, η ενασχόληση με οποιοδήποτε άθλημα ζητάει να θυσιάσουμε κάποιες θερμίδες και ανάλογα με την σωματική μας εργασία θα μας προσφέρει και την ανάλογη φυσική κατάσταση. Βέβαια μας προσφέρει και κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό και δεν είναι, ευτυχώς, ανάλογο με το πόσες θερμίδες θα κάψουμε! Και αυτό δεν είναι άλλο από την ψυχική ευρωστία· η οποία είναι ανάλογη όμως, με την δομή του κάθε αθλήματος για κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο. Ένα μέρος της συνταγής για ψυχική υγεία περιλαμβάνει, αυτογνωσία, συγκίνηση, κοινωνικότητα, ηρεμία· αυτά δηλαδή που προσφέρει το golf. Οπότε όχι μόνο ο νέος, αλλά και ο έφηβος και το παιδί ως και το νήπιο ακόμα, θα ήταν καλό να είχαν την ευκαιρία να νιώσουν αυτή την μαγεία που νιώθει κανείς όταν καταφέρει να χτυπήσει αυτό το άτιμο το μπαλάκι και να το δει να απογειώνεται, να πετάει και τέλος να καταλήγει στη μικρή εκείνη περιοχή που έχει θέσει σαν στόχο.

X.X. Ο καθένας από μας εάν κλείσει τα μάτια του και τολμήσει να ονειρευτεί τον προσωπικό του παράδεισο, δε θα τον ανταλλάξει με μια πολυθρόνα και μια τηλεόραση. Οι πιο πολλοί golfers έχουν πλησιάσει τον προσωπικό τους παράδεισο, άλλοι λίγο άλλοι περισσότερο, μέσα σε ένα γήπεδο golf. Για κάποιους, εκτός αθλήματος, η λέξη παράδεισος ίσως ακούγεται βαριά, το μόνο που θα μπορούσα να πω στους συγκεκριμένους είναι να κάνουν μια επίσκεψη σε ένα οποιοδήποτε γήπεδο golf και να ζητήσουν μια ξενάγηση, ίσως και ένα μάθημα και ποιος ξέρει, μπορεί κάποιοι από αυτούς να γίνουν υποστηριχτές, έως και πρεσβευτές του αθλήματος. p.

Το golf έχει καθιερωθεί στην συνείδηση των πολλών ως το παιχνίδι των ηλικιωμένων. Το πρώτο όνομα που μου έρχεται στο μυαλό είναι μάλλον ο Καραμανλής ο Πρεσβύτερος παρά ο Tiger Woods. Γιατί ένα νέος άνθρωπος να ασχοληθεί με το Golf;

X.X. Δεν έχεις άδικο, όντως στη χώρα μας το golf θεωρείται το παιχνίδι των ηλικιωμένων, όχι όμως ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος εδώ γνωρίζει ελάχιστα για το παιχνίδι, γι΄ αυτό και το παρερμηνεύει. Ο λόγος είναι ότι το golf στην Ελλάδα είναι σχεδόν ανύπαρκτο· σίγουρα όχι επειδή εμείς ως λαός έχουμε διαφορετικά γούστα από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά γιατί απλά δεν υπάρχουν αρκετά γήπεδα

24 pepper#

p.

Πόσο απαιτητική είναι η ενασχόληση σου με το Golf;

X.X. Φοβάμαι πως αν κάποιος που σκέφτεται να ασχοληθεί με το golf μάθει πόσο χρόνο μου τρώει αυτή η ενασχόληση θα πει «άστο καλύτερα πάμε για κανένα τάβλι». Οπότε θα περιοριστώ και θα σου πω πως συνήθως ένας ερασιτέχνης golfer, στην Ελλάδα πάντα, παίζει μία με δύο φορές την εβδομάδα και όπως καταλαβαίνεις, αυτό συμβαίνει, τις πιο πολλές φορές, τα Σαββατοκύριακα.

SKG direct#

p.

Στις ταινίες το golf εμφανίζεται ως το άθλημα των πλουσίων. Πόσα χρήματα δαπανά κάποιος για την ενασχόληση του με το άθλημα;

X.X. Όσο αφορά τον εξοπλισμό, οι τιμές αρχίζουν από τα 300 ευρώ (συμπεριλαμβάνονται τα μπαστούνια, σάκος, μπαλάκια, γάντι και παπούτσια). Βέβαια τα 300 μπορούν να γίνουν άνετα 10.000 ευρώ και παραπάνω. Εκτός από τον εξοπλισμό, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να πληρώσει στην αρχή κάποιον επαγγελματία για να κάνει μαθήματα, αυτά κοστίζουν γύρω στα 40 με 50 ευρώ το μάθημα· πιστεύω πως το λιγότερο που χρειάζεται κάποιος/α είναι πέντε μαθήματα, με πολύ εξάσκηση ανάμεσα, για να αρχίσει να παίζει. Τέλος, θα πρέπει να γίνει μέλος σε κάποιο Golf Club για να μπορεί να παίζει ελεύθερα χωρίς να δίνει 50 και 60 ευρώ τη φορά· η ετήσια συνδρομή στο Porto Carras Golf & Country Club (το μοναδικό Golf Club στην Βόρειο Ελλάδα) μου φαίνεται ότι είναι γύρω στα 1.200 ευρώ. p.

Ο όρος Handicap (=αναπηρία) δείχνει το επίπεδο του κάθε παίχτη. Όσο μικρότερη «αναπηρία» έχει, τόσο καλύτερος θεωρείται. Πώς είναι δυνατό το παιχνίδι των Gentlemen να χρησιμοποιεί τέτοιους όρους που παραβιάζουν την πολιτική ορθότητα;

X.X. Η λέξη handicap αν και μεταφράζεται στα ελληνικα «αναπηρία» στα αγγλικά η έννοια της δεν είναι τόσο απόλυτη. Η λέξη handicap αναφέρεται ως μια κατάσταση η οποία εμποδίζει την ικανότητα κάποιου/ας να λειτουργήσει, δηλαδή αναφέρεται απλά ως μειονέκτημα. Για αυτό και χρησιμοποιείται και σε άλλα αθλήματα, όπως στις ιπποδρομίες και στην αγωνιστική ιστιοπλοΐα. p.

Για τα συμβατικά αθλήματα, η πολιτεία έχει φροντίσει να δημιουργήσει τις απαιτούμενες υποδομές. Για τους golfers δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη. Πως επιβιώνει ένας golfer στην πόλη, χωρίς να κάνει θρύψαλα τις βιτρίνες των γειτονικών καταστημάτων (αν και στην περίπτωση σου λόγω επαγγέλματος θα σε συνέφερε να αμοληθούν όλοι οι golfer στην Τσιμισκή);

X.X. Στην Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει ούτε καν προπονητήριο, πόσο μάλλον γήπεδο. Οπότε υπάρχουν τρεις τρόποι επιβίωσης: α) αυτοσχεδιασμός: αγοράζεις ένα δίχτυ και κάνεις εκεί πρακτική· β) προσομοιωτής, στην Καλαμαριά ένας φίλος golfer που είναι και δάσκαλος έχει στήσει ένα μηχάνημα με το οποίο παίζεις κανονικά golf σε εικονικά γήπεδα· γ) παίρνεις το αμάξι σου και πετάγεσαι ως το Porto Carras και του δίνεις και καταλαβαίνει. p.

Θα αργήσουμε πολύ να δούμε τον πρώτο Έλληνα golfer να αγωνίζεται στα μεγάλα τουρνουά του εξωτερικού;

X.X. Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει τώρα σε αυτή την ερώτηση. Ποιος ξέρει, μπορεί να δούμε κάποιον σε τρία χρόνια από τώρα ή μπορεί να δούμε κάποιον σε είκοσι χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι αυτός ο κάποιος θα εμφανιστεί γρήγορα, για να κερδίσει επιτέλους το golf τη θέση που του αξίζει στις καρδιές των Ελλήνων.

25

SKG direct#

Γιώργος Αξάς The "Other"

Ο

Γιώργος Αξάς είναι από τους πλέον αγαπημένους τραγουδιστές της Θεσσαλονίκης. Με τη γνωστή του ευγένεια, το πηγαίο του χιούμορ και τα μονίμως στις επάλξεις «γαλλικά» του, μας υποδέχτηκε στην Πολιτεία όπου εμφανίζεται μαζί με τον Αντώνη Ρέμο και αφού μας υποσχέθηκε ότι δε θα χρειαστεί να γεμίσουμε την σελίδα με «μπίπ», μας ευχαρίστησε λέγοντας μας χαρακτηριστικά: «Ευχαριστώ και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να πάτε να... κάνετε έρωτα!»

26 pepper#

SKG direct#

Bασίλης «Blue» Σωτηρίου The Blues Brother

Ο

Βασίλης "Blue" Σωτηρίου είναι αυτοδίδακτος κιθαρίστας. Πολλοί τον θυμούνται ως ραδιοφωνικό παραγωγό πίσω από το μικρόφωνο του Ράδιο Θεσσαλονίκη και του Imagine. Το φόρτε του όμως με το μικρόφωνο είναι όταν συντροφιά με τους Blue Rose Band μας ταξιδεύουν σε ρυθμούς blues & jazz-soul. Μετά από αρκετά χρόνια στο «δρόμο» και ακόμη περισσότερες σπασμένες χορδές, βρίσκεται στο Studio και ετοιμάζει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά.

27

SKG direct#

p.

Γυναίκες με τακούνια ή γυναίκες με σπιρούνια;

Γ.Α. Βασικά... γυναίκες! Τα τακούνια ή τα σπιρούνια δεν έχουν διαφορά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν πια άλογα. p.

Πόσοι Έλληνες στιχουργοί σε έχουν μηνύσει για την παραποίηση των στίχων τους, από στιχάκια της αγάπης, σε βρομόλογα;

Γ.Α. Κανένας και αρχίζω να ανησυχώ. Η σιωπή τους μπορεί να σημαίνει 3 πράγματα: Ή ότι δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχω, ή το γνωρίζουν αλλά σου λένε «για 10 άτομα που τον ακούνε να μπλέξουμε με δικηγόρους...;» ή η 3η περίπτωση, το να με αφήνουν επίτηδες γιατί επιτέλους ακούνε τα «αληθινά» λόγια που ήθελαν να διορθώσουν μετά το πέρας του πόνου τους. p.

Σε πολλά live σε συνοδεύουν οι ΄69. Δεν πιστεύω να είναι κάποιο σεξουαλικό υπονοούμενο;

Γ.Α. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς; Απλώς στην πλάτη μου δεν χωρούσε ολόκληρο το κινητό μου. Είπαμε ότι είμαι γυμνασμένος αλλά όχι και τόσο! p.

Θα ήθελα να μου περιγράψεις την ιδανική πρόταση γάμου.

Γ.Α. Δεν υπάρχει. Έχεις ακούσει ποτέ ιδανικός θάνατος; p.

Ο κόσμος θεωρεί ότι οι τραγουδιστές δεν είναι ποτέ στεναχωρημένοι γιατί τους βλέπει μια ζωή στο τσακίρ κέφι. Πόσο δύσκολο είναι όταν τα πάντα γύρω σου είναι μαύρα να ανεβαίνεις στην πίστα και να παριστάνεις ότι δεν συμβαίνει τίποτα;

Γ.Α. Επόμενη ερώτηση παρακαλώ... p.

Άν ήσουν Υπουργός Οικονομικών, ποιο θα ήταν το πρώτο μέτρο που θα έπαιρνες για την αντιμετώπιση της κρίσης;

Γ.Α. Προηγούμενη ερώτηση παρακαλώ... p.

Γιατί όλα τα λαϊκά τραγούδια μιλάνε για γυναίκες; Χάθηκαν δηλαδή τα θέματα που έχουν να κάνουν με την παγκόσμια ειρήνη, την παιδική εργασία και την πείνα στον τρίτο κόσμο;

Γ.Α. Γιατί «αυτές» είναι η αιτία και για τα 3 που είπες! Οι λαϊκοί στιχουργοί χτυπάνε το πρόβλημα στην ρίζα του! Καλά που δεν ήταν λίγο πιο γκομενιάρης ο Μάικλ Τζάκσον... Θα είχαν άλλη διάσταση τα τραγούδια του... Φαντάσου το "We Are The World" να είχε γραφτεί για μια βίζιτα! Για φαντάσου... για «ιμάτζιν» λίγο! (A ρε...Τζον Λένον...που είσαι;) p. Ο Γιώργος Αξάς συνεχίζει τις εμφανίσεις του με τον Αντώνη Ρέμο στην Πολιτεία έως τις 25/9. Από τον Οκτώβριο επιστρέφει στο περσινό του στέκι, 23 10 LIVE STAGE και μας τραγουδάει αφ’ υψηλού από τον πρώτο όροφο της γωνίας Αγίας Σοφίας 27 με Αγίας Θεοδώρας 15.

28 pepper#

Όταν εσείς οι τραγουδιστές αλλάζετε τις γυναίκες σαν τα πουκάμισα, φροντίζετε τουλάχιστον να είναι λαμέ;

Γ.Α. Eγώ φοράω Τ-shirt. Τα πουκάμισα με περιορίζουν. p.

Άν θα έκανες ντουέτο με τον Βασίλη Σωτηρίου, ποιο τραγούδι θα επέλεγες;

Γ.Α. Bill Withers – Ain't No Sunshine. p.

Τελικά μήπως οι «σκυλάδες» είναι κατά βάθος μπλουζάδες;

Γ.Α. Mόνο όταν φοράνε μπλούζ..ες

SKG direct#

p.

Παίζουν και οι λευκοί blues;

Β.Β.Σ. Το σήκωμα της χορδής, ο πόνος, η χαρά, η ψυχή έχουν χρώμα; Προέρχομαι από οικογένεια μαύρων. Ο πατέρας μου δούλευε σαν «μαύρος» κι η μητέρα μου έλεγε: «Μου έχετε κάνει «μαύρη» τη ζωή με τα τερτίπια σας!». p.

Γιατί οι λαϊκοί τραγουδιστές φεύγουν με τις καλύτερες γκόμενες ενώ οι bluesmen με κύρωση ύπατος;

O Βασίλης "Blue" Σωτηρίου & the BRB, LIVE την Παρασκευή 17/9/2010 στις 11.00 μ.μ. στο Club του Μύλου. Είσοδος: 12 euro (8η Συνάντηση Τζαζ & Δημιουργικής Μουσικής «Γιορτή της Τζαζ»)

Β.Β.Σ. Γιατί οι Bluesmen διάλεξαν πρώτοι. Άλλωστε, "The blues ain't nothing but a good man feelin' bad". p.

Τους "Others"(βλέπε Γιώργο Αξά) τους ραίνουν με γαρύφαλλα, τους bluesmen με τί τους ραίνουν;

Β.Β.Σ. Με Jack Daniels p.

Αν ήσουν ο Ρεχάγκελ του Blues, ποιους «μπλουζάδες» θα έπαιρνες στην εθνική ομάδα;

Β.Β.Σ. Χρήστος Γερμένογλου, Φίλιππος Κωσταβέλης, Απόστολος Βλαχόπουλος, Λευτέρης "Old Blues" Μαρόγλου (lead guitar), Ευθύμης Τσακίρης, Παναγιώτα Τέντζου, Γιάννης J.K. Καλλιμάνης, Phil Delao Laopoulos, Γιώργος Μαγγιώρης, Γιάννης Μπαλαφούτης, Στέλιος Τσομπανίδης Image maker, stylist και ψυχολόγος ομάδας ο Άλκης Στάγκος (the best ηχολήπτης ever).

Αλλαγές: Robben Ford, BB King, Matt Schofield. Φροντιστής ομάδας: Candy Dulfer.

p.

Αν μπορούσες να ξαναγεννηθείς και είχες την επιλογή να διαλέξεις το σώμα ενός μπλούζμαν, ποίο θα ήταν αυτό και γιατί;

Β.Β.Σ. Του T-Bone Walker. Δείτε στο youtube: «Roots of blues - T-Bone Walker, she is going to ruin me», και θα καταλάβετε. p.

Ποιο είναι το πιο «τρελό» πράγμα που έχεις κάνει για να αποκτήσεις μια κιθάρα;

Β.Β.Σ. Πούλησα ένα aircondition, 2 σόμπες πετρελαίου, 2 γατάκια που είχα στο μπαλκόνι, την Κανέλα το κουνελάκι της μικρής μου κόρης, και μια οδοντόβουρτσα λευκή! p.

Θα πουλούσες την ψυχή σου στον διάβολο για να αποκτήσεις την αυθεντική Lucille του B.B. King;

Β.Β.Σ. Την ψυχή μου ΠΟΤΕ, αλλά αν δεχόταν ο B.B. King να του τα δίνω λίγα λίγα... Άλλωστε έχω ένα μενταγιόν, ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας, το οποίο το κρέμασε ο ίδιος στο λαιμό της κόρης μου Ελένης, όταν ήρθε για συναυλία στο θέατρο της Σίβηρης το 1998. p.

Τί πονάει πιο πολύ, όταν σε προδίδει μια γυναίκα ή όταν σε προδίδει μια κιθάρα;

Β.Β.Σ. Πρέπει να παίζεις πολύ φάλτσα για να σε προδώσουν και οι δύο. Κι όπως λέει και ο φίλος μου Rick Estrin and the Nightcats: «Never trust a woman and don`t you ever think you can». p.

Αν θα έκανες ντουέτο με τον Γιώργο Αξά ποιο τραγούδι θα επέλεγες να πείτε;

Β.Β.Σ. Σίγουρα το : Absent in Pillaged my heart (Άπονα σε λεηλάτησαν καρδιά μου). p.

Είσαι πατέρας τεσσάρων παιδιών. Έχεις καταφέρει να δημιουργήσεις την τέλεια μπάντα ή έχεις σκοπό να συνεχίσεις την προσπάθεια;

Β.Β.Σ. Θα συνεχίσω την προσπάθεια γιατί μου λείπει το Brass Section!! Τα επίλοιπα της αναγνώσεως ευλόγησον Πάτερ... Ευλογείτε...

29

SKG direct#

Stefan Schwerdtfeger More than a washing machine

Δ

εν υπάρχει Θεσσαλονικιός τα τελευταία 15 χρόνια που να μην έχει τραγουδήσει το "A girl with a washing machine" στριμωγμένος στα σκαλιά του Bel Air. Και στο Carpe Diem, τρία μέτρα μακριά από τον Stefan, που τραγουδούσε κομμάτια από τους 4 δίσκους και το ένα 1 EP των Big Sleep (τώρα γνωστοί ως Big Sleep Electric), να μην ένιωσε την μελαγχολία των ήχων και την ιδιαιτερότητα του «πολιτογραφημένου», πλέον, Θεσσαλονικιού Stefan Schwerdtfeger. Τον είδαμε να πλαισιώνει τους «Μπλε» τα τελευταία χρόνια σε αρκετές συναυλίες και περιμένουμε με ανυπομονησία την καινούργια του δουλειά, μετά το εξαιρετικό "White Room" του 2007 από το solo project του, Big Sleep Accoustic.

30 pepper#

SKG direct#

31

SKG direct#

p.

Προερχόμενος από τον Βορρά, φαίνεται ότι έχεις μια αδυναμία για τον Νότο. Παρόλ' αυτά αποφάσισες να εγκατασταθείς στη Θεσσαλονίκη, που βρίσκεται στη Βόρεια Ελλάδα. Μπορούμε στην πραγματικότητα να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας;

S.S. Δε νομίζω ότι μπορώ πραγματικά να ξεφύγω από τον εαυτό μου. Παρόλο που μερικοί άνθρωποι λένε ότι έχω γίνει ελαφρύτερος και λιγότερο χαμένος στο διάστημα. Είναι όμως πράγματι αλήθεια; Το ελπίζω! Ξέχωρα όμως από αυτό, ναι, πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη ονειρεύονται περιπέτειες τους στο Νότο, ακόμη και πιθανή μετακόμιση του εκεί. Αυτά ονειρευόμουν και εγώ και να 'μαι! Και συγκριτικά με την γκρι και κρύα ατμόσφαιρα, ας πούμε, του Βερολίνου, του Άμστερνταμ ή των Βρυξελλών, η Θεσσαλονίκη είναι βαθιά τοποθετημένη στο Νότο! p.

Η Θεσσαλονίκη είναι το «σπίτι» σου για σχεδόν 15 χρόνια. Ποια είναι τα στοιχεία που την μετατρέπουν στο ασφαλές σου λιμάνι;

S.S. Καταρχάς, μου αρέσει εδώ επειδή ήταν καθαρά δικό μου εύρημα, ένα προσωπικό όνειρο να ζήσω κάπου εντελώς διαφορετικά. Και μετά κατάφερα να μετατρέψω αυτό το όνειρο σε πραγματικότητα μου. Μου προσέδωσε μια τρομερή αίσθηση ελευθερίας το να αφήσω τα πάντα πίσω μου και να διαλέξω πού πάνω σ΄ αυτόν τον μεγάλο πλανήτη θέλω να πάω μετά. Αλλά η ίδια η Θεσσαλονίκη είναι αγαπημένη και έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου με την μελαγχολική της ομορφιά, την σιωπηρή μεσογειακή ατμόσφαιρα, τους ήρεμους ρυθμούς ζωής. Να μην λησμονήσω να αναφέρω την φανταστική θέα της πόλης και της θάλασσας από το διαμέρισμα μου. Και πάνω απ' 'όλα, οι πολύτιμοι φίλοι που ανακάλυψα εδώ και την κάνουν πραγματικά σπίτι μου. p.

Το τραγούδι σου "A girl with a washing machine" έχει υπάρξει ο «εθνικός ύμνος» της Θεσσαλονίκης για παραπάνω από μια δεκαετία. Μπορεί ένας καλλιτέχνης να ξεπεράσει την μεγαλύτερη του επιτυχία; Σου έχει δημιουργήσει αυτή η επιτυχία κάποιου είδους πίεση να ξεπεράσεις τον εαυτό σου με το πέρασμα των χρόνων για να καταφέρεις την επόμενη μεγαλύτερη επιτυχία;

S.S. Είναι υπέροχο που αρέσει αυτό το τραγούδι σε τόσους πολλούς ανθρώπους!... Αλλά δεν ανησύχησα ποτέ αν θα κάνω ένα "hit" ή όχι. Οι πιο χαρούμενες στιγμές μου είναι όταν καταφέρνω να απελευθερωθώ από όλη την εσωτερική ένταση και ξαφνικά να μου έρθει μια ιδέα για ένα τραγούδι, που μόνο εγώ θα μπορούσα να διοχετεύσω από μέσα μου. Έχω κάνει 5 album μέχρι τώρα και όλα αυτά τα τραγούδια είναι σαν είναι παιδιά μου. Αγαπάω το καθένα με ένα διαφορετικό δικό του τρόπο και είμαι χαρούμενος και περήφανος για όλα τους. p.

Έχεις συνεργαστεί ή και επηρεαστεί από εξαιρετικούς καλλιτέχνες όπως ο Phil Shoenfelt και ο Chris Echkman. Όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου χαρακτηρίζεστε από μια μελαγχολία στη μουσική σας. Γιατί πιστεύεις ότι αυτό το είδος μουσικής έχει τόσο μεγάλη επίδραση πάνω στους Θεσσαλονικείς;

S.S. Ναι, μάλιστα μόλις γύρισα από μία μάλλον μαγική εβδομάδα στην Πράγα, όπου ο Phil μου είχε κανονίσει

32 pepper#

SKG direct#

τρεις συναυλίες (και ας μην ξεχνάμε τον αγαπημένο και ιδιαίτερο φίλο μου Nikki Sudden με τον οποίο έχουμε ζήσει πολλές μοναδικές και εξωπραγματικές στιγμές σε πορεία δέκα ετών. Πραγματικά, όλοι μας μοιραζόμαστε μια μελαγχολική προσέγγιση στη μουσική μας. Ίσως αυτή ταιριάζει στο ρυθμό της πόλης. p.

To 2007, με το solo project σου Big Sleep Acoustic κυκλοφόρησες το "White Room", τον πέμπτο στου δίσκο. Τί σε έκανε να νιώσεις την ανάγκη να ακολουθήσεις το μοναχικό μονοπάτι; Καταφέρνουμε αλήθεια να βελτιώσουμε και να αναπτύξουμε τους εαυτούς μας μέσω της διαδραστικότητας μας με τους άλλους ανθρώπους ή η αυτογνωσία και η αντίληψη προέρχεται από μια εσωτερική αναζήτηση;

S.S. Δίνω πολλές solo συναυλίες και συνεχώς άνθρωποι από το κοινό ήθελαν να ακούσουν ένα album σαν αυτό, μόνο φωνή και κιθάρα. Αυτή η ιδέα με ιντρίγκαρε, με προκάλεσε. Επίσης, είμαι λάτρης αυτής της αγνής, minimal προσέγγισης όπου μια ιδέα για ένα τραγούδι γίνεται όσο πιο αληθινή και οικεία μπορεί να γίνει. Και έτσι καθόρισα την δημιουργία του "White Room", αλλά δεν ήμουν μόνος κατά τη διάρκεια. Είχα μεγάλη ανταπόκριση, κριτική και συμβουλές από τους μηχανικούς ήχου/ συμπαραγωγούς Steve Dickens and Jochen Mueller και την συνεχή γνώμη από φίλους και συναδέλφους μουσικούς που σχολίασαν τις πρώτες βερσιόν. (Πέραν τούτου: Η εσωτερική αναζήτηση μας οδηγεί στην διαδραστικότητα με τους άλλους που μετά οδηγεί στην αυτογνωσία και στην αντίληψη;) p.

Το "Traveling on boats through" περιγράφει ένα ταξίδι που έχει πάψει πλέον να είναι ρομαντικό. Μοιάζει με ένα αυτοβιογραφικό τραγούδι που περιγράφει πώς αλλάζουν τα πράγματα στις ζωές μας όσο περνάει ο χρόνος και πώς όλα αυτά τα πράγματα που λαχταρούσαμε, μοιάζουν τώρα άσκοπα και θολά. Πού βρίσκουμε το κουράγιο να συνεχίσουμε;

S.S. Είπες ήδη τόσα πολλά για το τραγούδι. Τώρα πώς θα συνεχίσω; Από τη στιγμή που κάτι το έχεις ζήσει και το έχεις καταλάβει και μετά το έχεις εγκαταλείψει, μετά τί; Όταν φτάσεις στην κορυφή του βουνού που πάσχιζες να φτάσεις όλο αυτό το καιρό τί βλέπεις; Ούπς, μια ακόμη ψηλότερη βουνοκορφή, ακόμη πιο δελεαστική και πολλά υποσχόμενη, κάπου εκεί στο βάθος, σε απόσταση, χαμένη στο μπλε! Και όσο περισσότερο την κοιτάς, τόσο σε στοιχειώνει, τόσο σε καλεί... p.

p.

Συμμετέχεις σε δεκάδες μικρές ή μεγάλες εκδηλώσεις καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Από ποιο σημείο αρχίζει ο καλλιτέχνης να μετατρέπεται σε επαγγελματία performer ξεχνώντας τα πρωταρχικά του κίνητρα;

S.S. Προσπαθώ να είμαι επαγγελματίας performer κουβαλώντας μαζί μου πάντα ένα έξτρα σετ χορδών, μην ξεχνώντας ποτέ το κουρδιστήρι μου, απομνημονεύοντας τα λόγια μου μια ακόμη φορά πριν βγω στη σκηνή και πιθανώς φορώντας ένα ενδιαφέρον jacket. Έξω από αυτά, επιθυμώ να επανεφευρήσκω την κάθε μου εμφάνιση πάνω στην σκηνή με έναν καινούργιο τρόπο κάθε φορά, να ζω κάθε τραγούδι αυθεντικά και αληθινά την δεδομένη στιγμή και να βρίσκω όλη την διαθέσιμη έμπνευση και πάθος που χρειάζεται για να ανυψώσω τον εαυτό μου στα αστέρια, τότε και εκεί. Οτιδήποτε άλλο θα με έκανε να βαρεθώ. p.

Πόσο εύκολο είναι να «χάσει» κάποιος τον εαυτό του μέσα στην ίδια του τη μουσική;

S.S. Δεν λειτουργεί πάντα έτσι, αλλά ξανά και ξανά υπάρχουν στιγμές πάνω στην σκηνή που μπορώ να αφεθώ εντελώς, να παραδοθώ, να μετατραπώ σε ένα μέσο ανώτερης έμπνευσης, καθοδηγούμενο από φωνές, να μετατραπώ σε ένα όργανο από κάτι που είναι έξω από μένα και να γίνω πολύ περισσότερο αιώνιος και όμορφος απ’ ο,τι θα μπορούσα ποτέ να γίνω. Αυτές είναι άλλωστε και οι εμπειρίες που με γεμίζουν περισσότερο και με κάνουν να νοιώθω πλήρης. Σήμερα όμως, τρέχει η μύτη μου, πονάει ο λαιμός μου και δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να νιώσω ελεύθερος και εμπνευσμένος σε κάθε απάντηση που δίνω. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μια συναυλία. p.

Ποιες είναι οι μουσικές σου φιλοδοξίες; Να περιμένουμε να ακούσουμε κάτι νέο από σένα σύντομα;

S.S. Συνήθως παίρνει πολύ καιρό ανάμεσα σε κάθε album, δε βρίσκω εύκολα μια ιδέα για ένα τραγούδι που μπορώ να την ερωτευτώ. Αλλά πραγματικά, έχει περάσει κάποιος χρόνος και έχω μαζέψει αρκετό ξεχωριστό υλικό για να φτιάξω το 6ο album των Big Sleep. Έχω ακόμη να σκαλίσω λίγο τον ήχο μου και να τον βελτιώσω, αλλά το αεροπλάνο πλέον πλησιάζει σιγά-σιγά προς τον διάδρομο και είναι έτοιμο προς απογείωση.

Οι στίχοι του "A girl with a washing machine" περιγράφουν ένα γητευτή της μιας νύχτας "a boy that came into town" και υπάρχει περίπτωση ή και όχι να βρίσκεται εδώ αύριο. Όντας απερίσκεπτοι, μη σκεπτόμενοι το αύριο είναι μήπως ο καλύτερος τρόπος να κλείσουμε τα μάτια μας απέναντι στον αναπόφευκτο θάνατο και να νοιώσουμε ελεύθεροι;

S.S. Το να είσαι απερίσκεπτος και να μην σκέπτεσαι το αύριο είναι προνόμιο των νέων, οι οποίοι δεν ασχολούνται συνήθως με τον αναπόφευκτο θάνατο. Ήμουν 24 χρονών όταν έγραψα αυτό το τραγούδι, κατά τη διάρκεια ενός άγριου και ελεύθερου tour σε παραλίες, πεζόδρομους και σπίτια υπό κατάληψη στην Ιταλία, και μπορώ να πω ότι ένοιωθα πολύ ελεύθερος τότε. Σήμερα είμαι ακόμη ελεύθερος και προσπαθώ να παίρνω αποφάσεις που είναι καλές για μένα και γι' αυτούς που αγαπώ.

Ακολουθήστε τα νέα του Stephan και των Big Sleep, ακούστε τα τραγούδια και αγοράστε τους δίσκους του στις διευθύνσεις: http://www.bigsleepacoustic.com/ http://www.baronrouge.com/BigSleep/BigSleep.html http://www.myspace.com/bigsleepacoustic http://www.myspace.com/bigsleepelectric

33

SKG direct#

Tomomi iida/Νίκος Κρασσάς Lost In Translation

34 pepper#

SKG direct#

Τ

ο 1999 ο Νίκος Κρασσάς έκανε το Διδακτορικό του στην Τεχνητή Νοημοσύνη στο Leeds University. Η Tomomi Iida, τελείωνε τις σπουδές τις σαν Interior Designer στο Leeds College of Art & Design. Το 2010, η Tomomi έχει μάθει να ξεχωρίζει το καλό σουβλάκι και ο Νίκος δεν ξεκινάει τη μέρα του χωρίς να πιει μια κούπα Sencha. Και όλα αυτά έχοντας δημιουργήσει μια υπέροχη τρίγλωσση οικογένεια που έχει κάνει τη Θεσσαλονίκη σπίτι της.

35

SKG direct#

čƒĄ

36 pepper#

SKG direct#

胡椒こし

ょう

p.

Πόσο ευτυχισμένος είναι ο άντρας που η πεθερά του ζει μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά;

Ν.Κ. Πολύ! Κυρίως γιατί έχουμε μια πολύ καλή σχέση και η απόσταση και ο καιρός που κάνουμε για να βρεθούμε δεν φέρει φθορά σ' αυτή την σχέση. Έτσι κάθε φορά που βρισκόμαστε η μαμά με περιμένει με ανοιχτές αγκαλιές και με ένα μεγάλο τραπέζι στρωμένο! p.

Οι Έλληνες πολλές φορές δεν διακρίνονται για την ανεκτικότητα τους απέναντι στους ξένους. Βρεθήκατε ποτέ θύματα κοινωνικού ρατσισμού ως μεικτό ζευγάρι;

p.

Ν.Κ. Και τα δύο. Υπάρχουν στιγμές που η Tomomi μοιάζει να έχει περισσότερα χαρακτηριστικά ελληνικά και εγώ να συμπεριφέρομαι σαν Ιάπωνας. p.

p.

Εσύ είσαι Έλληνας και η Tomomi Γιαπωνέζα. Τί γλώσσα μιλάτε στο σπίτι;

Ν.Κ. Μιλάμε Αγγλικά κυρίως, κυρίως λέμε γιατί μέσα στα χρόνια η καθημερινή ομιλία είναι ένα μείγμα από όλες τις γλώσσες με κύρια πάντα την Αγγλική. p.

Αποτέλεσε η γλώσσα εμπόδιο στην σχέση σας; Υπήρξαν φορές που θέλατε να εκφράσετε κάποιο συναίσθημα που δεν μπορούσατε να το αποδώσετε στη μη μητρική σας γλώσσα;

Ν.Κ. Ναι υπήρξαν στιγμές, ιδίως στα πρώτα χρόνια, με τον καιρό όμως γνωρίζεις να συμπληρώνεις τα κενά αυτά. Τ.l. Υπάρχουν στιγμές που πολλά συναισθήματα δε μπορείς να τα εκφράσεις ακόμα και στην μητρική σου γλώσσα, πόσο περισσότερο όταν υπάρχει και μια ξένη γλώσσα.

Ποίο είναι το μεγαλύτερο κλισέ που έχετε ακούσει για την σχέση σας από τρίτους όλα αυτά τα χρόνια που είστε μαζί;

Ν.Κ. Πολλές φορές μας λένε πως, περιέργως, μοιάζουμε! p.

Ν.Κ. Όχι, ποτέ. Τουλάχιστον δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο Τ.l. Όχι, ποτέ. Αντίθετα ο κόσμος εδώ στην Ελλάδας είναι πιο φιλόξενος και δεκτικός από τους Ιάπωνες σε τέτοια θέματα.

Πιστεύετε ότι η Tomomi εξελληνίζεται ή ότι ο Νίκος «εξ-Ιαπωνίζεται»;

Θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας μια ιστορία «πολιτισμικής παρεξήγησης» που βιώσατε μεταξύ σας ως ζευγάρι.

Ν.Κ. Έχουμε το αιώνιο μας θέμα με την συμπεριφορά στο τραπέζι την ώρα που τρώμε. Κάθε πολιτισμός έχει διαφορές στο πότε θα φάει, τι θα φάει ακόμα και το πώς θα κρατάει το πιάτο! p.

Tomomi ποιά είναι τα θετικά και τα αρνητικά της Ελλάδος και Νίκο ποια της Ιαπωνίας;

Τ.l. O κόσμος είναι χαρούμενος και όλα πηγαίνουν «χαλαρά», αλλά αυτός ο τρόπος ζωής πολύ εύκολα μπορεί να γυρίσει σε τεμπελιά... Ν.Κ. Πανέμορφη χώρα και πραγματικά καθαρή χωρίς σκουπίδια με κόσμο ευγενικό, αλλά παράλληλα με κόσμο που ζει με πολύ άγχος και στρες ιδίως στους νέους. Μεγάλος ανταγωνισμός που ξεκινάει ακόμα και από το δημοτικό. p.

Tomomi, πώς λέγεται το Pepper στα Γιαπωνέζικα;

Τ.l. Kosho-u (胡椒こしょう） ( Κοσιόου )

37

on the road#

H Θεσσαλονίκη στον καθρέπτη του χρόνου# Μέρος Α΄

Σελανίκ 1900.

38 pepper#

ΠΗΓΗ: Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ., ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

on the road#

Επιμέλεια κειμένων: Ιωάννης Μπαλαφούτης Φωτογραφική επιμέλεια: Αρμενουή Κασπαριάν Σαραϊδάρη Φωτογραφικό αρχείο: Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) www.elia.org.gr

Όλα τα κείμενα είναι προϊόντα φαντασίας και είναι εμπνευσμένα από την εξαιρετική ψηφιακή έκδοση του Ε.Λ.Ι.Α με τίτλο «Θεσσαλονίκη, πόλη των Βαλκανίων, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα (1900-1930)» http://www.creativegate.eu/thessaloniki/

Θεσσαλονίκη 2010.

39

on the road#

ΠΗΓΗ: Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ., ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

Εβραϊκό Νεκροταφείο, Μάϊος 1906

40 pepper#

...Αν το μάθαινε η μητέρα ότι παίζαμε πάλι δίπλα στους λάκκους, θα μας ξυλοφόρτωνε σίγουρα. Αλλά ήταν το μόνο σημείο που μπορούσαμε να συναντηθούμε με τον Ορχάν ώστε να μοιράσουμε την απόσταση. Είχαμε ανακαλύψει άλλωστε ένα καινούργιο παιχνίδι.

Οι μανάδες μας, μας είχαν τρομάξει αρκετές φορές για τα φαντάσματα των νεκρών εμπόρων που βγαίναν το βράδυ για να εισπράξουν τα χρωστούμενα ώστε να σταματήσουμε να πηγαίνουμε, αλλά είχαμε φροντίσει να μάθουμε την αλήθεια από τον φίλο μας τον Μουσόν.

Καθώς προχωρούσαμε ανάμεσα στις πλάκες και χαζεύαμε τα σύμβολα που είχε η κάθε μία σκαλισμένα πάνω της, πλάθαμε ιστορίες με το μυαλό μας. Μασέλες, εργαλεία, παπούτσια, καπέλα και κάθε λογής σχέδιο πρόδιδαν το επάγγελμα του εκλιπόντος και δίνανε τροφή στην φαντασία μας. Ψάχναμε να βρούμε τα πιο περίεργα σύμβολα και δίναμε ραντεβού την επόμενη μέρα για να αφηγηθούμε τη ζωή και την καθημερινότητα τους, όπως έμοιαζε ότι θα μπορούσε να ήταν στα παιδικά μας μάτια. Φωνάζαμε και τα αδέρφια μας για κοινό και βαθμολογούσαν την καλύτερη ιστορία.

Ο τάφος για τους Εβραίους αποτελεί την τελευταία τους κατοικία και δεν επρόκειτο να βγει κανείς από' κει μέσα. Αποτελούσε μέγιστη βεβήλωση η εκταφή και γι' αυτό ο τόπος ήταν γεμάτος λάκκους μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι. Λάκκοι, πλάκες και νεκροί Εβραίοι, χωμένοι μέσα τους χωρίς το φέρετρο τους, και ούτε ένα δεντράκι, ούτε ένα λουλούδι. Ο Μουσόν ήταν κατηγορηματικός: «Αυτά είναι ξένα για μας». Αντίθετα, στο Χριστιανικό νεκροταφείο τα κυπαρίσσια έκαναν τόσο ίσκιο που ζήλευαν οι ζωντανοί την ξάπλα των πεθαμένων...

on the road#

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μάϊος 1996 ...«Πάλι θα αργήσω στο μάθημα» ξεφύσηξα αγχωμένα. «Και αυτός ο Χασιωτάκης ρε παιδί μου, εννιά η ώρα το πρωί θα μας μάθει ότι δεν μάθαμε τέσσερα χρόνια;» μονολόγησα κάπως ενοχλημένος. Στο ένα χέρι κρατούσα σημειώσεις από τέσσερα μαθήματα. Στο άλλο, ισορροπούσαν δύο χοντρά βιβλία που είχα δανειστεί από την βιβλιοθήκη στο πρώτο έτος και τα βρήκα τυχαία χθες (όταν καθάριζα το δωμάτιο μου γιατί θα ερχόταν μια συμφοιτήτρια μου να «διαβάσουμε») και ένα πλαστικό ποτηράκι με πράσινο τσάι, που ξεκινώντας από το σπίτι ήταν γεμάτο και τώρα κοντεύει να φτάσει στο τέλος του, χωρίς να έχω καταφέρει να πιω ούτε μια γουλιά. Είχα φτάσει έξω από το Μετεωροσκοπείο και μια ελαφρά φαγούρα κάτω από το αυτί μου, έβαζε σε κίνδυνο την εύθραυστη ισορροπία που είχα φαινομενικά καταφέρει. Εμείς οι νέοι, νομίζουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα. Και τα κατάφερα μια χαρά. Με μια κίνηση τελείωσα το τσάι μου κάπου πάνω στο λευκό μου μπλουζάκι καθώς έσωζα τις σημειώσεις μου από βέβαιο στραπατσάρισμα. Η τυχαία εύρεση των δύο χοντρών βιβλίων,που λάθρα και μόνο από καλή διάθεση βρήκαν μια θέση στα χέρια μου, δικαιολογούσαν την απάθεια μου κατά την πτώση τους στον πέτρινο διάδρομο. Φρόντισα μόνο να μην πέσουν πάνω στον αστράγαλο μου κάνοντας έναν αστείο πήδο προς το πλάι.

Αφού σιχτίρισα την τύχη μου και τον κερατά τον Χασιωτάκη, μάζεψα το πλαστικό ποτηράκι, έτριψα λίγο με το χέρι τον λεκέ στην μπλούζα μου και έσκυψα να σηκώσω τους δυο τόμους. Καθώς τους έσερνα προς το μέρος μου, μια πλάκα μου φάνηκε διαφορετική από τις άλλες. Το graffiti ήταν συχνό φαινόμενο στους χώρους του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά αυτή η πλάκα, κομμάτι του πέτρινου διαδρόμου που οδηγούσε στο κτίριο του Μετεωροσκοπείου, δεν έμοιαζε να είναι μπογιατισμένη. Ήταν χαραγμένη με μια γλώσσα που έμοιαζε με κορακίστικα. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα μπορούσε να είναι πλάκα από μνήμα. Θα μπορούσε άλλωστε πότε το μέρος που σου έταξαν ότι θα μάθεις την αλήθεια, να κρύβει από κάτω του ένα τόσο μακάβριο μυστικό; Το κάθε μου βήμα έμοιαζε πια να γίνετε με δυσκολία. Θεωρούσα ότι κάθε φορά που ακουμπούσα το πόδι μου στο πάτωμα, συνέχιζα το έργο των Γερμανών που κατέστρεψαν το νεκροταφείο των Εβραίων της Θεσσαλονίκης κατά την διάρκεια της κατοχής. Ένοιωθα σαν τους συνεχιστές του έργου τους, που λεηλάτησαν τα μνημεία και τα διασκόρπισαν στην πόλη, λες και άμα είχες μια πλάκα από μνήμα νεκρού Εβραίου στην αυλή σου, θα σου έφερνε γούρι. Ανέβηκα στην ταράτσα του Φυσικού και κοίταξα μακρυά. Η οροφή του Παλέ ντε Σπόρ έκανε ένα περίεργο παιχνίδι με τον πύργο του ΟΤΕ που έμοιαζε με μιναρέ...

41

on the road#

ΠΗΓΗ: Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ., ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

Βίλα Αλλατίνη, Σεπτέμβριος 1907 ...Το καλοκαίρι έφτανε στο τέλος του και η Οικογένεια Αλλατίνη ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει την εξοχική της κατοικία. Όπως κάθε χρόνο, ήταν η περίοδος που ερχόντουσαν τα αμάξια για να τους πάρουν, τα ίδια αμάξια που τους μετέφεραν εκεί τον Ιούνιο που ξεκινούσαν οι θερινές τους διακοπές. Οι μέρες κυλούσαν ανέμελα με χειροτεχνίες κάτω από τις σκιές των δέντρων και κυνηγητό στην αυλή. Με φώναζαν και παίζαμε με τις ώρες. Κάποιες Κυριακές με παίρναν μαζί τους και κατεβαίναμε ως τον Λευκό Πύργο και νοικιάζαμε βάρκες. Μετά, γευματίζαμε σε ένα γαλλικό εστιατόριο κοντά στη θάλασσα και γυρνούσαμε στην εξοχική κατοικία νωρίς το απόγευμα για ανάπαυση. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για όλα τα μέλη της. Ο Κάρολος σηκωνόταν από τα ξημερώματα και έπαιρνε το πρωινό του στο κήπο. Μια χοντρή Εβραία με όμορφα μάτια, φρόντιζε να του φέρει τούρκικο καφέ και τη Λιπερτάδ για να διαβάσει τα νέα. Μετά έφευγε βιαστικός με τα πόδια για τους Μύλους Αλλατίνη που βρίσκονταν πιο κάτω, μπροστά στη θάλασσα και ακο-

42 pepper#

λούθως τον έπαιρνε το αμάξι για να τον μεταφέρει στην Τράπεζα της οικογένειας στην Πλατεία Χρηματιστηρίου. Συνέχισα να ζω την ίδια σκηνή για μερικά χρόνια, μετρούσα τα καλοκαίρια με τα αμάξια που ερχόντουσαν και έφευγαν κάθε αρχή και τέλος του. Μέχρι που μια χρονιά δεν ήρθαν ξανά. Για τρία χρόνια προσπαθούσα να πλησιάσω αλλά ένας Οθωμανός φρουρός, που άλλαζε κάθε μήνα, δεν επέτρεπε σε κανέναν την είσοδο. Αλλά εγώ συνέχιζα κάθε μήνα να πηγαίνω. Αυτό το σπίτι που κάποτε έσφυζε από ζωή, που κάναμε τόσα γέλια είχε γίνει πλέον μια φυλακή. Ο Κόκκινος Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β΄ δεν βγήκε ποτέ στην αυλή και καμία χοντρή Εβραία με όμορφα μάτια δεν του έφερε το πρωινό του. Και μετά τον πήρανε και αυτόν. Μόνο εγώ παρέμεινα να κοιτάω πίσω από τα κάγκελα. Μέχρι που ξαναγύρισα θριαμβευτικά, όταν ο πατέρας μου επέμεινε ότι έπρεπε να πάω στο νεοϊδρυθέν τότε Πανεπιστήμιο. Το ημερολόγιο έγραφε 1926...

on the road#

Νομαρχία Θεσσαλονίκης, Σεπτέμβριος 2010 ...Τα καλώδια περισσεύουν πάνω στα χαλιά. Ένας χοντρός ρυθμίζει την κάμερα και μιλάει στο κινητό του με το κανάλι. Σε λίγο το κύκλωμα θα ανοίξει και όλα πρέπει να είναι έτοιμα. Ο Νομάρχης ρουφάει ένα ποτήρι με φυσικό χυμό πορτοκάλι. Μοιάζει αγουροξυπνημένος αν και οι συνεργάτες του μου εξιστορούν ότι έχει ήδη δώσει συνέντευξη σε 3 κανάλια πριν έρθουμε. Οι δημοτικές εκλογές φέτος μοιάζουν με εκλογές δεκαπενταμελούς σχολικού συμβουλίου που μάχεται για το ποσοστό τυριού που πρέπει να περιέχει η τυρόπιτα στο κυλικείο, όταν το σχολείο τους δεν έχει καρέκλες και θρανία. Παρόλα αυτά, οι εκλογές για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον μετά από την εσωκομματική επίδειξη τεστοστερόνης και τα link

έχουν εγκατασταθεί πλέον μόνιμα σε ένα δωμάτιο του κτιρίου της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, από το να τα κουβαλάμε πάνω-κάτω στους στενούς διαδρόμους τους διατηρητέου μεγάρου. Ακούγονται φωνές να κάνουν όλοι ησυχία γιατί σε 30 δευτερόλεπτα βγαίνουμε στον αέρα. Ο Νομάρχης ατάραχος συνεχίζει και πίνει τον φυσικό του χυμό ανάμεσα στις ερωτήσεις. Από τα λεγόμενα του, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί θα πρέπει να τον ψηφίσω μαζί με άλλους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μου από τις Σέρρες, το Κιλκίς και τους λοιπούς νομούς. Ο προβληματισμός μου όμως, δεν φαίνεται να αγγίζει τους πορτοκαλοπαραγωγούς των όμορων νομών που έχουν ήδη αντιληφθεί τον συμβολισμό και νοιώθουν σίγουροι ότι τα αιτήματα τους πλέον θα δικαιωθούν...

43

on the road#

ΠΗΓΗ: Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ., ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ BAΦΙΑΔΑΚΗΣ

1η «Διεθνής Έκθεσις» Θεσσαλονίκης, 3 Οκτωβρίου 1926 ...Οι εορταστικές φωτοβολίδες έκαναν την Θεσσαλονίκη να μοιάζει και πάλι φωτεινή μετά από μια παρατεταμένη περίοδο σκότους. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα πόσα καραβάκια και βάρκες φιλοξενούσε ο Θερμαϊκός κατά την διάρκεια της νύχτας στην αγκαλιά του. Ήταν επίσης η πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, που έβλεπα φωτισμένα τα πρόσωπα των προσφύγων. Τα τελευταία χρόνια είχαν συμβάλει τόσο στην αναβίωση της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας που σήμερα η τιμή για τις μισές φωτοβολίδες δικαιωματικά ανήκε σε αυτούς. Τη χαρά μου διαδέχθηκε μια αίσθηση μελαγχολίας. Κοιτώντας τον ουρανό να λάμπει, θυμήθηκα το βράδυ της 18ης Αυγούστου πριν από εννιά χρόνια ακριβώς. Και τότε πάλι μπορούσες να δεις φωτισμένο τον ουρανό, μέσα όμως από ένα συνονθύλευμα καπνού και κραυγών αγωνίας. Η μεγάλη πυρκαγιά είχε καταφέρει αυτό που δεν κατάφεραν εκατό στρατοί. Οι φωτοβολίδες συνέχισαν να πέφτουν φωτίζοντας τις άδειες γωνιές της πόλης. Η έξοδος των Μουσουλμάνων, είχε πάρει μαζί με τις βαριές μυρωδιές από τα σκεπαστά παζάρια και φίλους καλούς που παίζαμε τα καλοκαίρια στα πλακόστρωτα.

44 pepper#

Θυμάμαι επίσης, την οικογένεια του φίλου μου Ιακώβ Σαλέμ, να μαζεύει τα λιγοστά υπάρχοντά τους μέσα από τα καμμένα, πριν μας χαιρετίσει με κλάματα και αγκαλιές για την καινούργια του πατρίδα. Πιο κάτω το Διεθνές Βιβλιοπωλείο του Μ. Μόλχο είχε γίνει και αυτό προσάναμμα για να περάσει τις φλόγες στα παραδιπλανά ξύλινα μαγαζιά. Έτριψα τα μάτια μου και προσπάθησα να τα βγάλω όλα από το μυαλό μου. Άλλωστε σήμερα ήταν ημέρα χαράς, λαμπρή μέρα. Η Σελανίκ ήταν πια πόλη ελληνική, εγκαινίαζε την πρώτη της διεθνή έκθεση και έδινε την ευκαιρία στους λιγοστούς συμμετέχοντες να αποδείξουν ότι παρά τις δυσκολίες και τις αδιάκοπες αλλαγές που συντελούνταν, η ελληνική βιομηχανία και η βιοτεχνία έκανε σοβαρά βήματα προς τα μπροστά. Νωρίτερα, βοη-

θούσα τον πατέρα μου να στήσουμε την ξύλινη παράγκα μας για να εκθέσουμε τα είδη οικιακής χρήσης που φτιάχναμε στην μικρή μονάδα που διατηρούσαμε κοντά στην Πλατεία Ελευθερίας. Λίγο παρακάτω οι Βούλγαροι και οι Ρώσοι, που προσέδιδαν τον διεθνή χαρακτήρα της έκθεσης, έστηναν τα δικά τους περίπτερα. Συχνά, ερχόντουσαν να μας ζητήσουν κάποιο εργαλείο ή κάτι που μπορεί να είχαν ξεχάσει να φέρουν από την πατρίδα τους. Ο πατέρας μου, παρότι έμπορος, δεν έκρυβε την αντιπάθεια του προς τους Σλάβους και κάθε φορά που πλησίαζε ένα Βούλγαρος να ζητήσει κάτι, τον έκοβε πριν προλάβει καν να τελειώσει την πρόταση του. Χωρίς καν να τον κοιτάξει στα μάτια, έλεγε ενοχλημένος "Νε Ζναμ Μπουλγκάρσκι” και γυρνούσε από την άλλη. Στα διαλείμματα, το έσκαγα για λίγο και πήγαινα να χαζέψω τα μεγάλα περίπτερα της κεραμοποιίας Αλλατίνι, των ηλεκτρικών λαμπτήρων το ΦΩΣ και της ζυθοποιίας Φιξ. Δεν μπορούσα να μην κάνω τη σύγκριση. Τα περίπτερα τους έμοιαζαν με τα εξοχικά μέγαρα των ιδιοκτητών τους και τα δικά μας, με τα ξύλινα σπίτια της Άνω Πόλης. Την ώρα που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, μας πλησίασε ένας εκθέτης επ’ ονόματι Χρίστος Τσιγγιρίδης, αντιπρόσωπος της Γερμανικής εταιρίας SIEMENS HALSKE. Αφού μας εξήγησε την λειτουργία του Μέγα Λέκτη (loudspeaker αγγλιστί), μας πρότεινε να διαφημιστούμε μέσα από αυτό που ο πατέρας μου χαρακτήρισε “κλαπατσίμπαλο” πριν αρνηθεί ευγενικά. Τον ξανασυνάντησα τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου όταν στην πλατεία της έκθεσης έστηνε τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μοναδικοί ακροατές: ένα αγγλικό καράβι και ένας κάτοχος δέκτη κάπου στην περιοχή της πλατείας Ιπποδρομίου. Μετά από πολλά χρόνια, ξανάκουσα την φωνή του όταν ανακοίνωνε την εισβολή των Ιταλών. Ήμουν 45 χρονών...

on the road#

75η «Διεθνής Έκθεση» Θεσσαλονίκης, Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010 ...Τα τηλέφωνα από τα μπουζούκια έχουν πάρει φωτιά. Τι μέτρα λιτότητας και κρίση; Τα τραπέζια «καρδιά» έχουν μπει σε πλειοδοσία. Κουστούμια έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους ήδη από τα μέσα της εβδομάδας. Στα ξενοδοχεία, τα εταιρικά δωμάτια κλείνονται μονόκλινα αλλά όλοι εμφανίζονται με κάποια «ξαδέρφη» τους συντροφιά. Ζητάνε να πληρώσουν την διαφορά στη reception και να μην φανεί στην απόδειξη η χρήση δίκλινου. Στην έκθεση στήνονται οι τελευταίες λεπτομέρειες. Όλοι περιμένουν την αυριανή συνέντευξη τύπου στην οποία ο ΓΑΠ για πρώτη φορά θα παραστεί ως Πρωθυπουργός. Άλλοι χαιρέκακα προειδοποιούν: “Mind The GAP”, αλλά λίγοι είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται το πνευματώδες του λόγου τους. Ο Διαμαντόπουλος συνεχίζει την παράδοση του Τσιγγιρίδη που κρατά από τον Μάρτιο του 1926 και εκπέμπει μέσα από την έκθεση. Τα σινιάλα και οι ευχαριστίες πάνε και έρχονται όπως και οι «επίσημοι». Όλοι οι υπόλοιποι, παραμένουμε μια ζωή ανεπίσημοι και στηνόμαστε για τις εθιμοτυπικές επισκέψεις. Ο ΓΑΠ μπαίνει στο περίπτερο χωρίς σακάκι και γραβάτα. Χαιρετά όλους έναν-έναν. Παρότι γνωστό δεξιόμουτρο, η ευγένεια απαιτεί να σηκωθώ, να του σφίξω το χέρι και να του ευχηθώ καλή επιτυχία. Φέτος παραδόξως το εννοώ. Ακούω τις εμετικές ατάκες των συνδικαλιστών που τον ραίνουν με γλυκόλογα και ανακατεύεται το στομάχι μου. Σκέφτομαι ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας γιατί δεν πρόλαβα

να φάω τίποτα το πρωί. Δεν κρατιέμαι και βάζω τα γέλια απέναντι στις αφοπλιστικές απαντήσεις που του δίνουν κάποιοι εκθέτες. «Καλές δουλειές» τους εύχεται. «Έ, από εσάς εξαρτάται», του απαντάνε μεταξύ σοβαρού και αστείου. Η μέρα συνεχίζει και νιώθω ένα ανεπαίσθητο κάψιμο στα ρουθούνια μου. Κάπου πιο μακρυά φαίνεται ότι άρχισαν να «ψεκάζουν« δακρυγόνα. Εύχομαι να υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης τριγύρω γιατί στο πάτωμα μπορώ να μετρήσω τουλάχιστο εκτατό στρέμματα Σουηδικού ξύλου, υπό μορφή χαρτιού, με κάθε λογής μήνυμα επάνω. Η Στύλου βγαίνει στον αέρα μέσα από το στούντιο που έχει στηθεί στο περίπτερο. Την ρωτάω ποιο τραγούδι είναι αυτό που παίζει και της ζητάω να μου το γράψει αν γίνεται. «Να στο γράψω σε ένα χαρτάκι;» με ρωτάει. «Επειδή την άλλη φορά προσπάθησα να βάλω το χαρτάκι στο cd player και δεν έπαιζε, μήπως μπορείς να μου το γράψεις σε ένα CD;» της απαντώ. Ψάχνουμε τρόπους να απασχοληθούμε, οι ώρες φαίνονται ατελείωτες. Μια κυρία δίπλα μου είναι εκνευριστικά και ακατάπαυστα ευγενική από το πρωί. Σέρνει κόσμο από δω και από κει και τους συστήνει πρώτα με την ιδιότητα τους και μετά με το όνομα τους. Μου έρχεται να πάω και να της σκάσω μια φάπα για να δοκιμάσω τα όρια της ευγένειας της αλλά βαριέμαι να σηκωθώ από τον καναπέ. Ήθελα να ήμουν στο Ποσείδι...

45

on the road#

ΠΗΓΗ: Ε.Λ.Ι.Α.-Μ.Ι.Ε.Τ., ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

Οδός Βενιζέλου, Φθινόπωρο 1911 ...Πήδηξα από το Τράμ στο ύψος της οδού Βενιζέλου. Ήταν Κυριακή αλλά το εμπόριο συνεχιζόταν σαν να ήταν οποιαδήποτε άλλη μέρα. Εβραίοι τραπεζίτες περπατούσαν προς την πλατεία χρηματιστηρίου. Ομόθρησκοι τους πλανόδιοι, πουλούσαν την πραμάτεια τους στους Χριστιανούς που βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν τις βόλτες τους εκμεταλλευόμενοι την αργία της Κυριακής. Χθες ήταν η δικιά τους αργία και προχθές των Μουσουλμάνων. Θα περίμενε κανείς, ότι σε μια πόλη με τρεις αργίες την εβδομάδα, οι πολίτες της θα έπρεπε να έχουν παραδοθεί στη ραθυμία τους. Αντιθέτως στο λιμάνι, οι αχθοφόροι δεν προλαβαίνουν να ξεφορτώσουν τα πλοία που καταφθάνουν από την Ανατολία, γεμάτα με πρώτη ύλη. Τους βλέπω να σηκώνουν τόνους ολόκληρους για να γεμίσουν τα τρένα, που με την σειρά τους, θα μεταφέρουν υφάσματα και μπαχάρια στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη.

46 pepper#

Μόνο τα Σάββατα, όταν αργούν οι Εβραίοι, η πόλη ησυχάζει. Είναι η μέρα που μπορείς να ακούσεις εκτός από τούρκικα, ελληνικά και ισπανικά και τις γλώσσες που κουβαλάν μαζί τους περιηγητές από την Ιταλία, την Αγγλία και την Γαλλία. Τα μεγάλα ξενοδοχεία ανάμεσα στο λιμάνι και τον Λευκό Πύργο είναι γεμάτα από δαύτους. Τους συναντάς στα γαλλικά εστιατόρια ή τους πιο τολμηρούς, στα στενά, κλειστά σοκάκια της πόλης να χαζεύουν τα ανατολίτικα παζάρια και να ρουφάνε ναργιλέ. Γλυκοκοιτάνε τις μουσουλμάνες, που εξάπτουν την φαντασία τους κρυμμένες πίσω από τις παραδοσιακές μαντίλες, και φαντάζονται ότι είναι μυθικοί πασάδες, με τα χαρέμια τους σε μόνιμη εγρήγορση για κάθε τους επιθυμία. Σταμάτησα μπροστά από έναν λούστρο και άπλωσα το πόδι μου. Μου απευθύνθηκε στα τούρκικα, του απάντησα στα ελληνικά. Τον πλήρωσα και με ευχαρίστησε στα ισπανικά...

on the road#

Οδός Βενιζέλου, Φθινόπωρο 2010 Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, ορισμένοι δρόμοι μου προκαλούν κατάθλιψη. Η Βενιζέλου είναι ένας από αυτούς. Θέλεις η νοσταλγία μιας εποχής που δεν έζησα, θέλεις η συνήθεια να κινούμαι και να νοιώθω σπίτι μου το τρίγωνο μεταξύ Αγίας Σοφίας, Παύλου Μελά και Τσιμισκή, ένοιωθα από μικρός πάντα απόκεντρο ότι βρίσκεται μετά την Αριστοτέλους. Για μένα το ιστορικό κέντρο δεν είναι καν αυτό που περικλειόταν από τα τείχη της πόλης. Είναι ο μικρόκοσμος μου που μετακόμισε από την εφηβική Κούσκουρα και το Bel Air, στη δεύτερη μου εφηβεία και στα νέα στέκια της Ζεύξιδος. Δεν ξέρω πως βρέθηκα να περιπλανιέμαι κυριακάτικα στην “από κει” πλευρά της πόλης. Αλλά η ουσία είναι ότι για πρώτη

φορά δεν ένοιωσα ξένος. Βάλθηκα να χαζεύω τα νεοκλασικά κτίρια των Τραπεζών ανάμεσα από αντιαισθητικές πολυκατοικίες του '60. Και μελαγχόλησα ακόμη πιο πολύ γι' αυτό που θα μπορούσε να είναι η πόλη σήμερα αν κτίρια της εποχής του '20 και του '30 δεν γκρεμίζονταν σε μία νύχτα με το πρόσχημα του σεισμού. Αλλά το δέχτηκα. Αυτή είναι η πόλη μου, αυτοί οι άνθρωποι της, εδώ είναι το παρόν μου, εδώ θέλω να είναι το μέλλον μου. Και την άφησα να με αγκαλιάσει με τα απομεινάρια της συμβαασιλεύουσας, της Οθωμανικής Selanic και την ασχήμια που άφησε πίσω της η αντιπαροχή. Ήταν Κυριακή και οι δρόμοι ήταν άδειοι. Χθες θα ήταν η αργία των Εβραίων, και προχθές των Μουσουλμάνων...

47

pepper@edu.gr#

SCHOOLS OUT FOREVER Και τώρα τί;

Τ

ο σχολείο τελείωσε. Πόσα χρόνια περίμενες αυτή τη στιγμή; Και πόσα σχέδια είχες κάνει; Άλλα μπορεί να μην πραγματοποιήθηκαν ενώ άλλα σε περιμένουν να τα βάλεις μπροστά. Ένα είναι σίγουρο: εσύ και μόνο εσύ χαράζεις το μέλλον σου και οδηγείς τη ζωή σου εκεί που θέλεις να πάει. Επιλέγοντας να συνεχίσεις τις σπουδές σου σε πανεπιστημιακό επίπεδο χτίζεις ένα σκαλοπάτι στο δρόμο που επιθυμείς να χαράξεις. Οι επιλογές για τις σπουδές σου είναι πλέον πολλές. Πέραν των ελληνικών Πανεπιστημίων, έχεις τώρα ακόμη μια επιλογή που σου εξασφαλίζει ισότιμα επαγγελματικά δικαιώματα και ένα αναγνωρισμένο εξαιρετικό επίπεδο σπουδών. Στις 27 Ιουλίου του 2010 υπογράφηκαν οι νέες άδειες λειτουργίας των Κέντρων Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης, ανοίγοντας ένα νέο δρόμο για τους υποψήφιους σπουδαστές. Το υπουργείο θέτοντας τους όρους λειτουργίας, διασφάλισε ένα ποιοτικό περιβάλλον εκπαίδευσης σε επίπεδο προγράμματος σπουδών, ακαδημαϊκής επάρκειας του προσωπικού και εγκαταστάσεων, βάζοντας τέλος σε ένα καθεστώς αβεβαιότητας στην λειτουργία των Κολεγίων. Τέλος, άνοιξε ο δρόμος για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των σπουδαστών και των αποφοίτων με το προεδρικό διάταγμα 38/2010 που ενσωματώνει τη σχετική οδηγία. Το Υπουργείο Παιδείας εξέτασε ουσιαστικά 5 βασικά σημεία διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών εκπαίδευσης στα πρότυπα των ξένων πανεπιστημίων που αντιπροσωπεύουν τα εκάστοτε Ιδρύματα: • Τις εγκαταστάσεις των Κολεγίων και τις παροχές που μπορεί να προσφέρει σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό για την υποστήριξη των προσφερόμενων προγραμμάτων τους.

• Την διοικητική υποστήριξη αποτελούμενη από επαρκές προσωπικό που μπορεί να διασφαλίσει την ομαλή και οργανωμένη λειτουργία του ιδρύματος.

• Τα προγράμματα σπουδών

48 pepper#

• Την ακαδημαϊκή επάρκεια και τον αριθμό του διδακτικού προσωπικού.

• Την οικονομική ευρωστία και την μακρόχρονη βιωσιμότητα του κάθε Κέντρου. Φοιτώντας σε ένα Κολέγιο ή Κέντρο Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης - όπως νομικά πλέον αποκαλούνται - έχεις διασφαλισμένα εκτός από τα επαγγελματικά σου δικαιώματα και το εξαιρετικό επίπεδο σπουδών, ένα πτυχίο απευθείας από το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα με το οποίο συνεργάζεται το Κολέγιο. Μ' αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεις ένα εισιτήριο να συνεχίσεις τις σπουδές σου στο εξωτερικό στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και αργότερα να αναζητήσεις μια καριέρα στην αγορά εργασίας αντάξια των προσδοκιών σου. Δεν είναι όμως μόνο αυτοί οι λόγοι για να επιλέξεις ένα Κέντρο Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης. Ένα κολέγιο καταρχάς σου προσφέρει την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες από όλο τον κόσμο μέσω της καθημερινής σου τριβής με φοιτητές και καθηγητές από την Ευρώπη και την Αμερική. Βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον με υποδομές και τεχνολογική υποστήριξη που σου είναι απαραίτητες για την επιστημονική σου ανάπτυξη. Οι σπουδές σου δεν επηρεάζονται από καταλήψεις και απεργίες και μπορείς να αφοσιωθείς στην επιστήμη που θα επιλέξεις απρόσκοπτα. Ζεις τα πιο δημιουργικά σου χρόνια σε ένα περιβάλλον με ανθρώπους που σε καθοδηγούν και σε συμβουλεύουν σε οτιδήποτε σε προβληματίζει. Τέλος, τελειοποιείς τις ικανότητες σου στη γλώσσα διδασκαλίας των μαθημάτων συλλέγοντας ακόμη ένα πλεονέκτημα για την μελλοντική πορεία που θα επιλέξεις. Παρακάτω, τρία από τα πιο γνωστά κολέγια της πόλης που έχουν λάβει την σχετική άδεια λειτουργίας ως Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης, μας συστήνονται το καθένα με το διαφορετικό του πρόσωπο.

49

pepper@edu.gr#

Ειρήνη Τσερέπη, 22# Φοιτήτρια της σχολής Business Administration, του American College of Thessaloniki Βρίσκομαι στο τρίτο έτος των σπουδών μου, ξέρω ότι του χρόνου που θα αποφοιτήσω θα είναι ακόμα πιο δύσκολη η αγορά εργασίας όμως δεν αγχώνομαι. Ξέρω πως παίρνω τα εφόδια από το κολέγιο για να μπορέσω να αντεπεξέλθω, να απορροφηθώ από την αγορά. Δεν είναι στείρα η γνώση, είναι δημιουργική, ασχολούμαστε με projects και μαθαίνουμε πως να δίνουμε λύσεις σε πραγματικά γεγονότα και προβλήματα. Επίσης, από τη δουλειά μου έχω γνωρίσει ανθρώπους από μεγάλες εταιρίες, οπότε δείχνοντας τις ικανότητες μου ξέρω πως θα με υπολογίσουν αν ποτέ ζητήσω δουλειά από αυτούς. Δουλεύω στο Administration Office του ACT από το πρώτο έτος. Στο ACT ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών σπουδάζει με υποτροφία, και αρκετοί μάλιστα εργάζονται στο κολέγιο. Το ίδιο συνέβη και με μένα. Μάλιστα πέρα από την υποτροφία μου, αμείβομαι επιπλέον για τις υπηρεσίες που προσφέρω. Η αρμοδιότητα μου είναι η ενημέρωση των νέων φοιτητών που επιλέγουν το ΑCT για τις σπουδές τους. Τους εξηγώ τον τρόπο λειτουργίας του πανεπιστημίου και τους βοηθάω στην επιλογή των μαθημάτων. Ευθύνη μου είναι επίσης η ενημέρωση και όσων έρχονται να φοιτήσουν στο κολέγιο με το πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών, στο οποίο είχα πάρει και εγώ μέρος. Για ένα εξάμηνο ήμουν στο Illinois και ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου διότι είχα την ευκαιρία να ζήσω από πρώτο χέρι την αμερικάνικη κουλτούρα. Νομίζω πως είμαι σε θέση να συγκρίνω πλέον και να ξέρω πως έχω κάνει τη σωστή επιλογή για το μέλλον μου. Ήμουν για ένα εξάμηνο στην Αμερική, και πριν το ACT είχα περάσει στη σχολή Business of Tourism στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Στο ACT ένιωσα σιγουριά για το μέλλον και τις γνώσεις που θα αποκομίσω καθώς υπάρχει συνεχής αξιολόγηση με εξετάσεις και εργασίες. Κρίνεσαι συνεχώς και αυτό σε ωθεί να γίνεις καλύτερος.

50 pepper#

ACT

THE AMERICAN COLLEGE OF THESSALONIKI ς

ε μα θείτ

στο

κεφ σ ι π Ε

Η ανάγκη για σπουδές υψηλού επιπέδου που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αγοράς καλύπτεται σήμερα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο στο American College of Thessaloniki, ACT. Το ACT είναι ένα ιδιωτικό, μη κερδοσκοπικό κολλέγιο, μέλος του Ανατόλια, ενός από τα πιο ιστορικά εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας. Είναι το μόνο κολλέγιο στη Β. Ελλάδα που πληροί ταυτόχρονα 2 προδιαγραφές: είναι πιστοποιημένο από την Επιτροπή για Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης του NEASC, του οργανισμού που πιστοποιεί μερικά από τα καλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως τα Harvard και Yale, ενώ παράλληλα πληροί τους όρους της Κοινοτικής Oδηγίας που ρυθμίζει την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων μέσω πιστοποίησης από το University of Wales της Μεγάλης Βρετανίας.

Στο ACT θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε

Το ACT λειτουργεί ως Κέντρο Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης

προγράμματα σπουδών επιλέγοντας ανάμεσα στα πιο

έχοντας λάβει σχετική άδεια λειτουργίας από το Υπουργείο

δυναμικά γνωστικά αντικείμενα της εποχής μας: Business Administration, Business & Computing, Interrnational Relations & Diplomacy.

Παιδείας και πληροί τις βασικές προϋποθέσεις του Προεδρικού ∆ιατάγματος 38/2010 που αφορά στη ρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

Επιπλέον, μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα από τα μεταπτυχιακά προγράμματα ΜΒΑ στη ∆ιοίκηση Επιχειρήσεων με εξειδίκευση σε Banking & Finance, Entrepreneurship, Management και Marketing. ∆ιακεκριμένοι καθηγητές, υποτροφίες που στηρίζουν φοιτητές με εξαιρετικές επιδόσεις από χώρες όλου του κόσμου, ολιγομελείς τάξεις, καθώς και άρτια εξοπλισμένες εγκαταστάσεις συνθέτουν ένα μοναδικό περιβάλλον σπουδών. Επικοινωνήστε “ζωντανά” με το γραφείο εγγραφών: MSN: actadmissions@windowslive.com SKYPE: actadmissions ∆ιαβάστε τα νέα μας στα: www.act.edu/facebook, www.act.edu/youtube, www.act.edu/twitter

∆ΙΑΘΕΣΙΜΕΣ ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ - Με κριτήρια την ακαδημαϊκή επίδοση ή/και την οικονομική ανάγκη των υποψηφίων.

51

pepper@edu.gr#

AAS College#

Τ

ο AAS COLLEGE ιδρύθηκε το 1990 από τον αρχιτέκτονα Γιώργο Χριστόπουλο, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Από το ξεκίνημά του ακόμα, άλλαξε το τοπίο της εκπαίδευσης στον τομέα των εφαρμοσμένων τεχνών.

To AAS College έλαβε επίσημη Άδεια Λειτουργίας από το Υπουργείο Παιδείας, που ανακοινώθηκε στις 27 Ιουλίου 2010 και λειτουργεί ως Κέντρο Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης. Το AAS College πληρεί όλες τις προϋποθέσεις για την αναγνώριση των πτυχίων που απονέμονται από το συνεργαζόμενο Πανεπιστήμιο του Central Lancashire, και είναι οι ακόλουθες:

AAS COLLEGE Ν. Κουντουριώτου 7 & Παγγαίου 1 54625 Θεσσαλονίκη Τ. 2310.220.807 2310.220.808 2310.220.321 F. 2310.233.690 www.aas.gr e-mail: info@aas.gr

52 pepper#

• Το πτυχίο που απονέμεται στους φοιτητές του AAS είναι από Πανεπιστήμιο της Ε.Ε. (όχι Αμερικάνικο ή του ίδιου του Κολεγίου) • Έχει συνεργασία τύπου franchising (δικαιόχρησης) με το Πανεπιστήμιο του Central Lancashire (UCLan).

• Τα προγράμματα σπουδών που προσφέρει το AAS στους φοιτητές του είναι ίδια με τα προγράμματα σπουδών του μητρικού Πανεπιστημίου.

• Το πτυχίο που παίρνουν οι Έλληνες φοιτητές του AAS είναι ίδιο με εκείνο που θα απονεμόταν εάν οι σπουδές είχαν γίνει στο campus του μητρικού πανεπιστημίου

• Οι απόφοιτοι φοιτητές του AAS λαμβάνουν μαζί με το πτυχίο τους και τη βεβαίωση NARIC (το Βρετανικό ΔΟΑΤΑΠ), η οποία καλύπτει την απαίτηση της παραγράφου Γ’ του άρθρου 50 της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 36/2005, και πιστοποιεί ότι οι απόφοιτοι φοιτητές του AAS έχουν πλήρη αναγνώριση των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών τους δικαιωμάτων στη Μ. Βρετανία και επομένως και σ’ όλη την Ε.Ε. Οι φοιτητές του AAS εκπαιδεύονται σε ακαδημαϊκά Βρετανικά προγράμματα σπουδών, στον τόπο τους και αποκτούν πτυχίο Bachelor of Honours στους τομείς: Advertising, Animation, Contemporary Fine Arts, Digital Graphics, Fashion & Textiles, Games Design, Graphic Design, Interior Design, Photography και Product Design και Master στο Design, Graphic Design και στο Interior Design, με τη σφραγίδα ενός από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Μ. Βρετανίας. Οι σπουδές design στο AAS College ανοίγουν ορίζοντες στην αγορά του παγκόσμιου design και η υψηλή τους ποιότητα ακολουθεί τους απόφοιτους φοιτητές του και τους εγγυάται επιτυχημένη επαγγελματική πορεία.

53

Σταυροδρόµι Πολιτισµών ∆ιεθνείς Συνεργασίες, Πολυεθνικό ∆ίκτυο Αποφοίτων

Ο Εκπαιδευτικός Όµιλος New York College γιόρτασε τα 22 χρόνια λειτουργίας του οργανώνοντας λαµπρές Τελετές Αποφοίτησης στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πράγα, Τίρανα και Βελιγράδι. Περισσότεροι από 800 φοιτητές από 40 χώρες, έλαβαν τα πτυχία τους από τους ακαδηµαϊκούς εκπροσώπους των State University of New York, ESC, University of Greenwich, Institut Universitaire Kurt Bosch, LaSalle University, Ecole Superieure de Gestion, και National American University. Στην Αθήνα, το New York College είχε ως επίτιµο οµιλητή τον Dr. Alan Davis, Πρόεδρο του State University of New York, Empire State College, των Η.Π.Α., και στην Θεσσαλονίκη, τον ∆ρ. Κυριάκο Λουφάκη, Αντιπρόεδρο του Συνδέσµου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδας. Την ύψιστη τιµητική διάκριση έλαβαν ο Ακαδηµαϊκός, πρώην Υπουργός Παιδείας και Φιλόσοφος, ∆ρ. Κωνσταντίνος Ι. ∆εσποτόπουλος, ο αρχαιολόγος Dr. Stephen G. Miller, ο σκηνοθέτης κ. Γιάννης Σµαραγδής, ο διεθνής αθλητής κ. Φαίδωνας Ματθαίου και η παιδοψυχολόγος στο Τµήµα Ογκολογίας του Νοσοκοµείου Αγλαΐα Κυριακού, κ. Άννα Κουτρουµπά.

Dr. Alan R. Davis. Πρόεδρος του State University of New York, Epire State College

NYC Θεσσαλονίκη, Τελετή Αποφοίτησης 2010 NYC Aθήνα, Τελετή Αποφοίτησης 2010

54 pepper#

Στα Τίρανα, τον χαιρετισµό προς τους αποφοίτους του University of New York Tirana (UNYT) απηύθυνε ο Prof Dr. Myqerem TAFAJ, Υπουργός Παιδείας και Επιστηµών της Αλβανίας, ο οποίος τόνισε την αξία των αποφοίτων του UNYT στην οικονοµική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας. Την Τελετή Αποφοίτησης του University of New York in Prague (UNYP) τίµησαν µε την παρουσία τους ο Dr. Alan Davis και ο Dr. Charles Dufault, Πρόεδρος του Ακαδηµαϊκού Συµβουλίου του IUKB, καθώς και εκπρόσωποι µεγάλων πολυεθνικών εταιριών που λειτουργούν στην Πράγα. Τέλος, οι µεταπτυχιακοί απόφοιτοι του University of New York in Belgrade (UNYΒ) έλαβαν το πτυχίο του Insitut Universitaire Kurt Bosch από τον Πρεσβευτή της Ελβετίας στο Βελιγράδι, κ. Ervin Hoffer.

NYC University of New York in Prague, Τελετή Αποφοίτησης 2010

Guest Speaker: Ο Υπουργός Παιδείας και Επιστηµών της Αλβανίας

Η ∆ιοίκηση του Εκπαιδευτικού Οµίλου New York College, εκπρόσωποι των συνεργαζόµενων πανεπιστηµίων και το ακαδηµαϊκό προσωπικό, εύχονται στους αποφοίτους του 2010 “Καλή Σταδιοδροµία”.

NYC University of New York in Tirana, Τελετή Αποφοίτησης 2010

University of New York in Belgrade, Τελετή Αποφοίτησης 2010

ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ – ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΤΑΛΥΚΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΣΗΣ Άδεια ίδρυσης και λειτουργίας ως Κολλέγιο - ΚΕΜΕ από το Υπουργείο Παιδείας και ∆ια Βίου Μάθησης (ΦΕΚ 1302, 18/08/2010) Αναγνώριση και ισοτίµηση των επαγγελµατικών δικαιωµάτων των ευρωπαϊκών πτυχίων

www.nyc.gr 55

urban living#

http://www.reworks.gr/2010

56 pepper#

urban living#

Reworks (it)# της Τόνιας Παπαδάκη

Π

ριν την μεγάλη καταιγίδα επικρατεί ησυχία. Κάπως έτσι βασανιστικά και ήσυχα κυλάει ο Σεπτέμβρης αλλά όχι για πολύ ακόμα. Μόνο λίγες μέρες υπομονή και ένα από τα καλύτερα φεστιβάλ μουσικής στον κόσμο θα λάβει χώρα, πού αλλού; Στη Θεσσαλονίκη. Και δεν θα είναι η πρώτη φορά. Ο Αναστάσιος Διολατζής είναι πολύτιμο γρανάζι στον μηχανισμό του φεστιβάλ Reworks, δουλεύει και ασχολείται μ’ αυτό από την πρώτη μέρα. «Κάναμε, γενικά, διάφορα μουσικά events στη Θεσσαλονίκη από το 1999 και πάντα αντιμετωπίζαμε το ίδιο πρόβλημα. Αυτοί που ήταν υπεύθυνοι των χώρων που επιλέγαμε ήθελαν να μας χωρέσουν σε ξένο καλούπι. Πράγμα που δε γίνεται. Δεν υπήρχε η ελευθερία που ζητούσαμε γι' αυτό δεν μέναμε απολύτως ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα. Έτσι το 2005 αποφασίσαμε να ανοίξουμε τα αυτιά της πόλης σε νέες μουσικές, διαφορετικές. Παράλληλα, θέλαμε να παρουσιάσουμε και νέους καλλιτέχνες που έχουν να δώσουν ένα στίγμα διαφορετικό». Ο Αναστάσιος (a.k.a Ison) είναι υπεύθυνος για τον μουσικό σχεδιασμό του φεστιβάλ, ενώ τον εικαστικό σχεδιασμό τον έχει αναλάβει από κοινού με την Εύη Παπαβέργου. Το Reworks απολαμβάνει την αποκλειστικότητα στην Ελλάδα, δεν την απολαμβάνουν όμως το ίδιο και οι συντελεστές του. «Κάθε Σεπτέμβρη», μου εξηγεί, «γίνεται ένα μεγάλο μπαμ, μια έξαρση και μετά τίποτα. Σαν να μην κάναμε κάτι. Δεν αλλάζει τίποτα, τα πράγματα μένουν στάσιμα σ’ αυτόν τον τομέα μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη. Δυστυχώς». Παρόλ’ αυτά το Reworks παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα events της Θεσσαλονίκης. Ο κόσμος το αγαπάει και το περιμένει κάθε χρόνο με περισσότερη ανυπομονησία. Μ' αυτό κλείνει το καλοκαίρι και ξεκινάει κάθε χειμώνας μας τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι το φεστιβάλ Reworks έχει βραβευτεί πολλές φορές ως ένα από τα καλύτερα μουσικά events του Σεπτεμβρίου, παγκοσμίως. Όμως, για να διασκεδάζουμε εμείς κάποιοι πρέπει να δουλεύουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάπως... αδιάκοπα. «Είναι η έκτη χρονιά που θα γίνει το Reworks· και φέτος αλλά και τα προηγούμενα χρόνια μας πήρε 11 μήνες η προετοιμασία του. Δηλαδή, μετά το τέλος του ξεκουραζόμαστε λίγες μέρες και ξεκινάμε τις διαδικασίες για το επόμενο. Χωρίς να έχουμε συγκεκριμένες προσδοκίες ή να έχουμε βάλει ως στόχο κάποιον αριθμό εισιτηρίων, είμαστε ευχαριστημένοι. Βασιζόμαστε στην υποστήριξη του κοινού και το γεγονός πως κάθε χρόνο η προσέλευ-

ση είναι μεγαλύτερη μας δείχνει πόσο απαραίτητο είναι για την πόλη. Πέρσι είχαμε περίπου 10.000 «υποστηρικτές», το είκοσι τοις εκατό των οποίων ήταν ξένοι». Πάντα είχε και πάντα θα έχει ο κόσμος ανάγκη από μουσική, θεωρώ. Πόσο μάλλον από διήμερα αφιερωμένα μόνο σε αυτήν. Διήμερα στα οποία όσοι είναι εκεί, είναι για τον ίδιο λόγο. Για να ανατριχιάσουν, να χορέψουν, να διασκεδάσουν. «Στόχος μας», συνεχίζει, «ήταν να δημιουργήσουμε ένα χώρο ο οποίος θα είναι σαν μικρό μουσικό χωριό, να μην χρειάζεται δηλαδή να φύγει κάποιος από εκεί. Γι' αυτό η Βίλκα είναι το κατάλληλο μέρος, έχει τα πάντα. Ακόμα και αν έρθει κάποιος από μακριά μπορεί να έχει ό, τι χρειαστεί χωρίς να φύγει από το φεστιβάλ». Σε ένα συνονθύλευμα από μουσικές τζαζ, φανκ, τέκνο και άλλες, συναντάμε ονόματα πασίγνωστα και άλλα λιγότερο γνωστά που έρχονται με ένα και μόνο σκοπό. Να μας ταρακουνήσουν. «Προσκαλούμε καλλιτέχνες που έχουν παρουσιάσει, από πριν για τον επόμενο χρόνο, τις καλύτερες δουλειές αλλά και καλλιτέχνες που έχουν επηρεάσει την μουσική σκηνή με καινοτομίες και επιτυχίες τους. Οι Moderat, επέμενα για ένα όνομα, φέτος ψηφίστηκαν ως το καλύτερο live συγκρότημα στον κόσμο». Σίγουρα έχουν κάτι να μας πουν. Και θα είμαστε εκεί για να το ακούσουμε. Βλέποντας, λοιπόν, τόσα ονόματα συγκεντρωμένα αναρωτιέμαι για ποιο λόγο η Ελλάδα τρέφει τόση συμπάθεια στην «ιπτάμενη χαρτοπετσέτα»; «Λείπουν γεγονότα, όπως το Reworks, από την πόλη. Αντίθετα η mainstream μουσική είναι αυτή που προωθείται πολύ στην Ελλάδα και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Υποστηρίζουν αυτή την κατεύθυνση, και οι σταθμοί και τα κανάλια». Εμείς, όμως, υποστηρίζοντας το μοναδικό θα είμαστε εκεί, χωρίς χαρτοπετσέτες, με πολύ όρεξη για χορό, για νέες ακουστικές εμπειρίες και διάθεση για να ακούσουμε και να νιώσουμε όσα περισσότερα μπορούμε. Μην ξεχνάς ότι ένας από τους πολλούς σκοπούς που εξυπηρετεί η μουσική είναι να απογειώσει και ταυτόχρονα να απομυθοποιήσει τα συναισθήματα. Μπορεί να σου προκαλέσει λύπη χωρίς να λυπάσαι, χαρά χωρίς να χαίρεσαι, κλάμα χωρίς να έχεις λόγο να κλάψεις. Κάτι σαν faux-ζωή. Λένε άλλωστε πως το πρόβλημα της ζωής είναι ότι δεν έχει μουσική υπόκρουση...

p.

57

abroad#

Από την Cool Britannia στον τσιγκούνη Ρώσο μεγιστάνα# του Αλέξανδρου Αραμπατζή «Καλοκαιριάτικα στο Λονδίνο; Θα πρέπει να τρελάθηκες! Όλοι οι Άγγλοι είναι στη Μεσόγειο τον Αύγουστο, έχει κρύο εκεί πάνω, τι πας να κάνεις;...». Δευτέρα, 9 Αυγούστου, εννέα το βράδυ, έξω από το Χίθροου. Βρέχει (ναι, το γνωστό σπαστικό λονδρέζικο ψιλόβροχο) κι έχει 11 βαθμούς αλλά με τη βερμούδα και το κοντομάνικο νιώθω σα να προσγειώθηκα στο Ελσίνκι. Όσο κι αν το διασκεδάζω που και που να πηγαίνω αντίθετα στο ρεύμα, στη σκέψη της Αυγουστιάτικης φεγγαράδας στην παραλία της Θεσσαλονίκης, λυγίζω: ρε μπας κι έχουν δίκαιο οι φίλοι; Τι γυρεύω εδώ τέτοιον καιρό; Την επoμένη, κι αφού πρώτα χώθηκα στο πρώτο All Saints (έχουν γίνει τρελό trend στο Λονδίνο αυτά τα μαγαζιά) που βρήκα μπροστά μου για να εφοδιαστώ με τα απαραίτητα μάλλινα πουλόβερ («δεν υπάρχει κακός καιρός, μόνο κακό ντύσιμο», λένε οι Ρώσοι), πήρα τους δρόμους. Εκεί που ο καπιταλισμός είναι original και όχι βλαχοβαλκάνιος η κρίση έχει χτυπήσει πιο ύπουλα. Τα μαγαζιά δε βάζουν λουκέτο το ένα μετά το άλλο στη σειρά, όπως στη Νίκης ή στη Δελφών, αλλά τα «κενά» στην αγορά με μαγαζιά ή αλυσίδες που κλείνουν υποκαταστήματα (όπως το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο Borders στην Charing Cross που τώρα έγινε ηλεκτρονικάδικο) καλύπτονται αμέσως. Δεν είδα ούτε ένα ξενοίκιαστο κατάστημα κι ας έχουν βρεθεί εκτός αγοράς πολλές επιχειρήσεις από την αρχή του χρόνου. Στη θέση ενός κλειστού Borders ξεφυτρώνει ένα Apple store. Η αισιοδοξία όμως και η αυτοπεποίθηση των χρόνων του millenium, εκεί στο γύρισμα του 2000, έχει εξατμιστεί. Μόνο κάτι γιγαντοαφίσες στην Piccadilly θυμίζουν ότι σε δύο χρόνια το Λονδίνο θα φιλοξενήσει Ολυμπιακούς αγώνες. Με νοικοκυριά κι επιχειρήσεις χρεωμένα μέχρι το λαιμό και νέες θέσεις εργασίας να μην ανοίγουν, οι εφημερίδες προειδοποιούν ότι δεν αποκλείεται η creme de la creme των νεαρών Βρετανών να αναγκαστεί να αναζητήσει αλλού εργασία.

58 pepper#

What a change! Δεν πάει παρά μία δεκαετία μόνο από τότε που ο Τόνυ Μπλερ έπαιρνε την μεταθατσερική γκρίζα Βρετανία και επιδέξια (του το πιστώνουν φίλοι και εχθροί) την οδηγούσε στο πιο ηλιόλουστο πολιτικό ξέφωτο που έχει υπάρξει μεταπολεμικά: τον περίφημο Τρίτο Δρόμο. «Μυρίστηκε» έξυπνα το ρεύμα της εποχής, έστησε κάτι θολό και αόριστο, το έβαλε σε ένα εξαιρετικό πακέτο κι άρχισε να το πουλάει. Πασχίζοντας να αποτινάξει την συντηρητική «βρετανίλα» της Θάτσερ δεν άφησε τίποτε που να μην το ρετουσάρει: από το όνομα του κόμματος του (από Εργατικοί σε Νέοι Εργατικοί) μέχρι το όνομα της ίδιας του της χώρας. Η Μεγάλη Βρετανία είχε γίνει Cool Britannia. Τόσο cool που ο Mick Hucknall και οι αδελφοί Gallagher κάθε τρεις και λίγο έπιναν τα κοκτέιλ τους στη Downing Street, οι τρέλες της Tracy Emin ήταν στην prime time TV, η μεσαία τάξη ανακάλυπτε εκστασιασμένη την haute cousine από τα cool χέρια του Jamie Oliver, οι νέοι αγόραζαν βιολογικά λαχανικά και vintage ρούχα από την Spitafields και οι τσάντες και τα T-Shirt με την Union Jack ξεπουλούσαν. Η Βρετανία, το "brit", είχε γίνει μόδα και στυλ. Σήμερα η φούσκα έσκασε ξεβράζοντας στα κοφτερά δόντια της κρίσης έναν Λονδρέζο φορτωμένο με δέκα πιστωτικές και δύο δάνεια. Μόνη παρηγοριά του ότι το σπίτι των 100 τετραγωνικών στο Canary Wharf που αγόρασε με δάνειο πριν 20 χρόνια «πιάνει» σήμερα 600.000 ευρώ, τριπλάσια λεφτά από τότε. «Το κρατάς και περιμένεις να γυρίσει η οικονομία για να το πουλήσεις και με τα χρήματα που θα εισπράξεις να πας να ζήσεις κάπου στη Μεσόγειο. Σήμερα οι αγοραπωλησίες είναι πεθαμένες. Τα ‘μαθες για ‘κείνον τον Ρώσο ολιγάρχη που παζάρευε για μήνες το διαμέρισμαανάκτορο στο Knighstbridge;» με ρωτά η Κάρεν.

- «Τελικά το πήρε για 37 εκατομμύρια λίρες», συνεχίζει.

- «Και ποια ήταν η αρχική τιμή;» την ρωτώ.

- «Τριανταοκτώ εκατομμύρια λίρες!»

- «Α, μάλιστα! Good deal!»

p.

heroes ξωτικά της πόλης_Κώστας Μερτζέκης hero next door_five star hotel my way_Δήμητρα Γαλάνη

heroes

ξωτικά της πόλης#

Ο γύρος της Ελλάδας Κώστας Μαρτζέκης# της Τόνιας Παπαδάκη

60 pepper#

Τ

ο «πάρε τη ζωή στα χέρια σου» είναι παλιό το ξέραμε, το «πάρε τη ζωή στα πόδια σου» όμως, είναι κάτι διαφορετικό. Το «παίρνω τη ζωή στα πόδια μου» είναι περισσότερο κυριολεκτικό παρά μεταφορικό. Σημαίνει, μεν, ότι δεν το βάζω κάτω παρά τα όσα μπορεί να μου συμβαίνουν. Σημαίνει, όμως, και ότι με μόνο σύμμαχο τη θέληση και τα πόδια μου μπορώ να πάω όπου επιλέξω. Οι προσπάθειες που κάνουν εδώ και κάποια χρόνια οι ποδηλάτες της Θεσσαλονίκης, και της Ελλάδας γενικότερα, για να εκτιμηθεί το ποδήλατο και για να μη φιλάνε κομποσκοίνια μετά από κάθε διασταύρωση, δεν καρποφορούν ιδιαίτερα. Για αυτόν τον λόγο και για κάποιους ακόμα, ο Κωνσταντίνος Μαρτζέκης και η ομάδα "Bike Respect" κάνουν μια νέα πρόταση στην πόλη: Το «Ταξίλατο». Το ταξίλατο υπήρχε εδώ και κάποια χρόνια σε άλλες χώρες του κόσμου και είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι όταν το ακούς. Είναι ένα ταξί, αλλά ποδήλατο! Σε μια απόπειρα να μας ανοίξουν τα μάτια, την κατασκευή του ανέλαβε ένα απο τα μέλη της ομάδας Bikerespect, ο Κωνσταντίνος Σιμιλίδης και την διαχείριση του, ο Κωνσταντίνος Μαρτζέκης. Και ιδού!

61

ξωτικά της πόλης#

“

Με στεναχώρησε πολύ που στο δρόμο οι οδηγοί δεν ήταν καθόλου φιλικοί. Υπήρξαν στιγμές που πάλευα να ανέβω μία ανηφόρα, φορτωμένος με σαράντα κιλά στην απίστευτη ζέστη και περνούσαν από δίπλα μου οι αυτοκινητάρες με τον κλιματισμό και ούτε ένας δεν σταμάτησε να με ρωτήσει, έστω, αν χρειάζομαι κάτι. Ακόμα και αυτό θα το εκτιμούσα.

” «Το ταξίλατο ξεκίνησε σαν πρωτοβουλία ώστε να νιώσει ο κόσμος άνετα με την ύπαρξη του ποδηλάτου, γενικά αλλά και στο δρόμο». Εφόσον δεν είναι ούτε ποδήλατο, ούτε αμάξι ίσως ο κόσμος έδινε περισσότερη σημασία, αν κάτι πιο ογκώδες από ποδήλατο κυκλοφορούσε στους δρόμους. «Προσωπικά,» μου λέει ο Κωνσταντίνος Μαρτζέκης, «το ταξίλατο το πήρα σαν ένα χόμπι, αλλά μετά κόλλησα. Όπως όλοι πιστεύω ότι κολλάνε με το ποδήλατο. Το ξεκινάνε για γυμναστική αλλά είναι τόσα τα καλά που σου προσφέρει που γίνεται κομμάτι σου. Τώρα πια, για ‘μένα, το ταξίλατο είναι ένα ελεύθερο επάγγελμα που με ευχαριστεί πολύ. Εξυπηρετώ τον κόσμο που πληθαίνει, του παρουσιάζω τα θετικά της χρήσης του ποδηλάτου και εύχομαι να μπορέσω να τους μυήσω σε αυτό». Το κλασσικό ταξίμετρο μετατρέπεται σε ένα κουμπαρά-γουρουνάκι και εναπόκειται στη διακριτική σας ευχέρεια το «αν» και το «πόσα» θέλετε να βάλετε μέσα. «Η αλήθεια είναι πως δεν αφήνουν όλοι χρήματα. Μου έχει τύχει να κάνω μία αρκετά μεγάλη διαδρομή και να μη μου αφήσουν τίποτα και κάποιοι άλλοι για μία πολύ μικρή βόλτα μου έχουν αφήσει», θα πω εγώ, «ένα πολύ χοντρό φιλοδώρημα. Δεν είναι αυτό όμως που με απασχολεί. Όπως σου είπα δεν το κάνω για τα χρήματα, αλλά για την προώθηση του ποδηλάτου».

Τα τάματα και ο... γύρος της Ελλάδας Μετά λοιπόν από ένα χρόνο που φιγουράρει το ταξίλατο στην πόλη και αφού ο Κωνσταντίνος Μαρτζέκης γύμνασε αρκετά τα πόδια του, αποφάσισε πως θέλει να πάρει το ποδήλατό του και να κάνει πράξη ένα τάμα που είχε· να προσκυνήσει εικονίσματα σε όσες περισσότερες εκκλησίες της Ελλάδας μπορεί. Ο γύρος της Ελλάδας ξεκίνησε σαν αντίδραση σε προκλήσεις του τύπου «δεν θα τα καταφέρεις», συνεχίστηκε σαν στοίχημα με τον εαυτό του και έγινε πράξη το πρωί της 14ης του Ιουλίου. «Έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου η εικόνα της εξόδου μου από την πόλη. Θυμάμαι όλα τα πρόσωπα των ανθρώπων που ήρθαν να με αποχαιρετήσουν, γνωστούς και αγνώστους. Τους ευχαριστώ όλους θερμά». Με λύπη μου ακούω από τον Κωνσταντίνο πως λίγοι ήταν οι άνθρωποι που τον βοήθησαν ουσιαστικά και τον στήριξαν σε αυτό του το εγχείρημα και προφανώς δεν αναφέρομαι στους χορηγούς. Θεσσαλονίκη » Έδεσσα » Αμύνταιο » Καστοριά » Άργος » Ορεστικό » Κόνιτσα » Ιωάννινα » Άρτα » Αμφιλοχία » Αγρίνιο » Μεσολόγγι » Αντίρριο » Ρίο » Πάτρα » Αμαλιάδα » Πύργος » Κυπαρισσία » Καλαμάτα » Σπάρτη » Ναύπλιο » Αργος » Μυκήνες » Κόρινθος » Μέγαρα » Ελευσίνα » Χαλκίδα » Πειραιάς » Μυτιλήνη » Αλεξανδρούπολη » Κομοτηνή » Ξάνθη » Καβάλα » Ασπροβάλτα » Θεσσαλονίκη

62 pepper#

Με αφετηρία αλλά και τέρμα τη Θεσσαλονίκη, ο Κωνσταντίνος πέρασε από πάρα πολλές πόλεις της Ελλάδας. Είδε και άκουσε πράγματα που δεν θα ξεχάσει ποτέ και που τον έχουν αλλάξει ως άνθρωπο. «Καταρχήν», αφηγείται, «καθάρισε το μυαλό μου. Μπορεί να ήμουν πάρα πολύ κουρασμένος, αλλά το μυαλό μου ήταν τόσο άδειο που δεν σκεφτόμουν ούτε καν αυτό. Ειδικά σε ένα βουνό κοντά στο Νεστόριο που πλησίασα τα 1.500 μέτρα υψόμετρο, πραγματικά πολύ λίγο θυμάμαι την ανηφόρα. Η αίσθηση της κατηφόρας, μέσα από τα σύννεφα ήταν μαγεία. Έπειτα δούλεψα πολύ πάνω στην υπομονή μου σ' αυτό το ταξίδι και πιστεύω βγήκα κερδισμένος. Υπομένω πιο εύκολα πράγματα τώρα και στην καθημερινότητα μου και στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους». Χτύπησε νεύρο! Μήπως πρέπει όλοι να το κάνουμε αυτό; Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, το έχουν τονίσει άλλωστε πολλοί πριν από μένα. Όπως κάναμε βόλτες στη Θεσσαλονίκη με το ταξίλατο, στα φανάρια όπου εγώ, αν ήμουν στο αυτοκίνητο μου, θα χτυπούσα νευρικά το πόδι μου, αυτός ήταν ήρεμος. Κοιτούσε δεξιά και αριστερά. Κοιτούσα κι εγώ. Ανάμεικτες αντιδράσεις. Άλλοι χαιρετούσαν επειδή τον γνώριζαν (και ήταν πολλοί), άλλοι έχασκαν σαν να έβλεπαν θαλάσσιο ελέφαντα στην Τσιμισκή και άλλοι κοιτούσαν με ένα ύφος που αναγνωρίζεται πανεύκολα και συνήθως συνοδεύεται από παλινδρομική κίνηση του κεφαλιού. Το ύφος «μόνο αυτό έλειπε από το μποτιλιάρισμα». «Αυτή είναι η παιδεία του Έλληνα», μοιράζεται μαζί μου ο Κωνσταντίνος, «το ποδήλατο είναι καλό για τα μικρά παιδάκια, για τους μεγάλους είναι το αυτοκίνητο. Συχνά μου λένε: Καλά, εσύ πότε θα σοβαρευτείς; Τριάντα χρονών έγινες, ακόμα με το ποδήλατο γυρνάς;». Δυστυχώς, δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τα λεγόμενα του Κωνσταντίνου. Εξάλλου, μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις... Άπαξ και πιάσεις τα 18 στην Ελλάδα υποτίθεται ότι επιβάλλεται ν’ αφήσεις τα πετάλια και να αρχίσεις τα «φρένογκάζι-συμπλέκτης»... «Παλιότερα περισσότερο», συνεχίζει, «αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχουν μικροπωλητές που στήνουν την πραμάτεια τους πάνω στον ποδηλατόδρομο». Ακριβώς επειδή μας έχουν πάρει χαμπάρι και οι ξένοι που ζουν στη χώρα μας, δεν δίνουν σημασία σε ό, τι δεν δίνουμε ούτε εμείς σημασία. Αν δεν σεβόμαστε τον ποδηλατόδρομο δεν μπορούμε να περιμένουμε να τον σεβαστούν αυτοί. Για να μη μιλήσω για τις θείες και τα πιτσιρίκια που αλωνίζουν ανάμεσα στις κίτρινές γραμμές σαν να τους ανήκουν. «Δεν είναι μόνο στην Θεσσαλονίκη έτσι, πάντως. Στον Πειραιά, συγκεκριμένα σε ένα σημείο, φοβήθηκα πραγματικά ότι θα με πατήσουν. Κατέβηκα από το ποδήλατο και ανέβηκα στο πεζοδρόμιο. Οι πιο φιλικές, προς το ποδήλατο, πόλεις είναι τα Γιάννενα, η Πάτρα και η Καστοριά. Μά-

ξωτικά της πόλης# λιστα, σε αυτές τις πόλεις με υποδέχτηκαν κάποιοι ποδηλάτες και μου πρόσφεραν δωρεάν διαμονή σε ξενοδοχείο. Το βράδυ βγήκαμε και για φαγητό. Ήταν οι μόνες φορές που κοιμήθηκα σε κρεβάτι καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μου. Τις υπόλοιπες νύχτες έκανα camping». Πεζό, αλλά αφού αναφέρθηκε το φαγητό δεν μπορούσα να μη ρωτήσω τι έτρωγε τις υπόλοιπες μέρες. «Είχα μαζί μου κονσέρβες. Μία μέρα όμως, στο Νεστόριο Καστοριάς, ζήτησα από δύο ηλικιωμένους λίγο ψωμί και μου έκαναν ολόκληρο τραπέζι, μιλήσαμε και με ρωτούσαν με πραγματικό ενδιαφέρον για το ταξίδι μου. Με συγκίνησε πολύ αυτή η κίνηση καθώς δεν συνάντησα τόση δοτικότητα και καλοσύνη από τους ανθρώπους». Κοινότυπη αλήθεια, αλλά αλήθεια. Οι άνθρωποι δε μπαίνουν στον κόπο πια, γενικότερα. Ό,τι δεν τους αγγίζει ή επηρεάζει άμεσα επιλέγουν να το αποκλείουν από τη ζωή τους. Ακούνε πως ένας ποδηλάτης κάνει τον γύρο της Ελλάδας και δεν μπαίνουν στον κόπο να προσφέρουν κάτι που στο κάτω-κάτω δε θα τους λείψει κιόλας, όμως στον άλλον θα προσφέρει χαρά. Μάλλον στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να δώσεις κάτι χωρίς να πάρεις αντάλλαγμα..

H βόλτα με το ταξίλατο συνεχιζόταν και εγώ έβλεπα τη Θεσσαλονίκη αλλιώς. Ένιωθα αλλιώς. Διαφορετικά. Ένιωθα τον αέρα, τον ήλιο, όχι όπως τον νιώθεις μέσα από τις λαμαρίνες. Έγινα ένα με τον παλμό της πόλης, με τους ρυθμούς της. Ξεκίνησα να φαντάζομαι πόσο έντονο πρέπει να ήταν το συναίσθημα του Κωνσταντίνου που πέρασε έτσι από πολλά πανέμορφα μέρη. «Τα τοπία που είδα μου προσέφεραν τόση ηρεμία. Τα βουνά, τα ποτάμια, ακόμα και οι ίδιες οι πόλεις. Άλλες ήρεμες και πράσινες, άλλες γκρι και θορυβώδεις. Θαύμαζα τους καταρράκτες στον Πεντάλοφο ένα απόγευμα, όταν άκουσα κάτι να κινείται. Κατάλαβα ότι δεν τους θαυμάζω μόνος. Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω ένα τεράστιο αγριογούρουνο» - αυτό μάλλον δε θαύμαζε τους καταρράκτες. «Δεν το ενόχλησα, έμεινα ακίνητος και μετά από λίγο έφυγε. Ήταν αρκετά έντονη και συγκλονιστική στιγμή. Τα πιο όμορφα τοπία, όμως, θα έλεγα πως τα είδα στην Ήπειρο, στην Καλαμάτα και στο Ναύπλιο. Στην Αρχαία Ολυμπία, από την άλλη, ένιωσα δέος». Καθένας με τον άθλο του έχω να πω εγώ και κάναμε μια στάση με το ταξίλατο να πάρει ο άνθρωπος μια ανάσα. Eγώ όμως ήθελα να ακούσω και άλλες ιστορίες. «Στην Άρτα περνούσα έξω από ένα cafe και άκουσα πως μια παρέα συζητάει για' μένα:

- «Α, αυτός μπορεί και να γυρνάει όλο τον κόσμο με το ποδήλατο του!», - «Άγγλος θα είναι.», - «Εγώ λέω Αυστραλός!». Τους απάντησα ότι είμαι Έλληνας και δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να το πιστέψουν. Με κοιτούσαν με μεγάλη απορία, γιατί όπως μου είπαν δεν περιμένουν τέτοια πράγματα από Έλληνες». Τα λέμε και δεν ντρεπόμαστε, πιστεύουμε δηλαδή πραγματικά πως μόνο ένας ξένος θα έμπαινε στη διαδικασία να έρθει από αλλού στην Ελλάδα και να την γυρίσει, μόνο ένας ξένος μπορεί να εκτιμήσει την ιστορία και την ομορφιά της Ελλάδας. Άτιμη φάρα είμαστε. Η βασική διαφορά, λένε, ανάμεσα στο ζώο και στον άνθρωπο είναι ότι το πρώτο πάντα αντιδρά σε ένα εξωτερικό γεγονός κατά τρόπο ενστικτώδη, ενώ το ιδιαίτερο χάρισμα του ανθρώπου είναι ότι παίρνει αποφάσεις χρησιμοποιώντας τη λογική μαζί με το ένστικτο και την ευαισθησία. Η απόφαση για την κατάταξη των εμπλεκομένων στην παρακάτω ιστορία του Κωνσταντίνου είναι όλη δική σας. «Με στεναχώρησε πολύ που στο δρόμο οι οδηγοί δεν ήταν καθόλου φιλικοί. Υπήρξαν στιγμές που πάλευα να ανέβω μία ανηφόρα, φορτωμένος με σαράντα κιλά στην απίστευτη ζέστη και περνούσαν από δίπλα μου οι αυτοκινητάρες με τον κλιματισμό και ούτε ένας δεν σταμάτησε να με ρωτήσει, έστω, αν χρειάζομαι κάτι. Ακόμα και αυτό θα το εκτιμούσα. Το χειρότερο όμως ήταν ένα στρατιωτικό τζιπ που πέρασε από δίπλα μου με χειρονομίες, γέλια και ξεφωνητά». Αυτή, βέβαια, είναι και η καθημερινότητα ενός ποδηλάτη. Πάντα φταίει, πάντα εμποδίζει, πάντα τον κορνάρουν επειδή δεν τρέχει με διακόσια μέσα στην πόλη. Φοβάται τους μεγάλους δρόμους γιατί θεωρείται περιττός και επιλέγει τα στενά σαν περιθωριακός. Ευτυχώς, άνθρωποι σαν τον Κωνσταντίνο και την ομάδα Bike Respect αγωνίζονται για κάτι καλύτερο, για κάτι μεγαλύτερο. Ο γύρος της Ελλάδας ολοκληρώθηκε στις 15 Αυγούστου. Με παρέα του χρόνου θα κάνουν τον γύρο της Ευρώπης και ευελπιστούν σε λίγα χρόνια για τον γύρο του κόσμου. Προφανώς και οι δύο και οι τρεις και οι δέκα δεν είναι αρκετοί. Πρέπει ο καθένας να βοηθήσει. Να αντιληφθεί πως αυτά είναι πρότυπα να μιμηθεί κανείς, αυτά είναι όνειρα να φτιάξει. Να αντιληφθεί πως όλες οι πόλεις χρειάζονται ανθρώπους που να μας δείχνουν μέσα από ένα μικρό παραθυράκι ένα πιο όμορφο μέλλον. Έναν κόσμο χωρίς κόρνες, γεμάτο ταξίλατα, ανιδιοτέλεια και χαμογελαστούς ανθρώπους.

p.

63

hero next door#

Γούστο μου και καπέλο μου!

Five Star Hotel# της Τόνιας Παπαδάκη

64 pepper#

hero next door#

Α

ντιμέτωποι με μία επιτυχία που δεν άργησε να έρθει οι Five Star Hotel παραμένουν προσγειωμένοι, με τα πόδια σταθερά στη γη, δε χάνουν το χιούμορ τους και δε φοβούνται να πουν αυτό ακριβώς που θέλουν.

«Μέσα σε μια φιλοσοφία ήσυχης, ποπ μουσικής επιλέξαμε το όνομα του συγκροτήματος». Ήλπιζα να ακούσω κάτι για πεντάστερο ξενοδοχείο και χλιδές, αλλά όχι. «Τον θέλαμε πολύ αυτό τον δίσκο και είμαστε πολύ χαρούμενοι. Η όλη ιδέα της μπάντας», αναπολεί ο Γιώργος Μπέγκας, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, «ξεκίνησε από τότε που ήμασταν φοιτητές στην Αγγλία, μαζί με τον Γιάννη Γκρέτσιο, τον μπασίστα. Φυσικά, τότε, ήταν πιο πολύ ένα μακρινό, απραγματοποίητο όνειρο, αλλά άρχισε να σχηματίζεται μετά από κάποια χρόνια που επιστρέψαμε στην Ελλάδα. Τότε ήταν που γνωρίσαμε και τον Γιάννη Σαββίδη τον κιθαρίστα, τον Γιάννη Βαρελίδη τον drummer μας» (γενικώς όσους Γιάννηδες μπορούσαν να γνωρίσουν...) «και τον Αντώνη Βέλλιο, τον πληκτρά».

Έχοντας κάνει κάποιες εμφανίσεις ήδη στην Ελλάδα και έχοντας ανοίξει το πρόγραμμα για διάφορους καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως τους "Six by Seven", "Electralane", "Saint Etienne" and "Ladytron", ξέρουν πια πως κάτι κάνουν σωστά. Το πρώτο τους CD single, το 2006, περιείχε τρία κομμάτια και έφερε τον τίτλο "Τhis is the night", ενώ πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε ο πλήρης δίσκος τους "This is the sound", με έντεκα κομμάτια επιπλέον. Όλος ο δίσκος είναι αγγλόφωνος, με στίχους και μουσική από τους ίδιους. «Ναι, η αλήθεια είναι πως το καθυστερήσαμε αρκετά. Αυτός ο δίσκος ταξίδεψε πολύ, έκανε βόλτες σε πολλά στούντιο. Επίτηδες το κάναμε, για να κερδίσει εμπειρίες»!

65

hero next door#

http://www.myspace.com/fivestarhotelx Άξιζε η αναμονή, ό, τι γίνεται βιαστικά είναι προχειροδουλειά. Αν δουλεύεις κάτι τόσο καιρό, φτάνεις να το αγαπάς τόσο που δυσκολεύεσαι να το αποχωριστείς... Η τέχνη προϋποθέτει την αίσθηση του ανεκπλήρωτου, συνέχεια να προσπαθείς για το καλύτερο και για το ακόμη καλύτερο παραπάνω από αυτό. Πότε άραγε μπορείς να πεις με σιγουριά ότι ένα μουσικό κομμάτι είναι «έτοιμο»; Λέγεται για το συνάφι μου πως ο μόνος λόγος που στέλνεις ένα άρθρο είναι για να σταματήσεις να το διορθώνεις. Κάπως έτσι φαντάζομαι ότι είναι και στον μουσικό χώρο.

Το debut album των Five Star Hotel «This is the sound» κυκλοφόρησε στις 25/8/10 από την On Stage records. Αναζητείστε το στα κεντρικά δισκοπωλεία.

66 pepper#

Ασχολείστε και με κάτι άλλο παράλληλα, τόλμησα να ρωτήσω. Γέλια που κάναμε! «Άν θέλει κάποιος να ζήσει από αυτό το επάγγελμα, έχει κάνει λάθος επιλογή ζωής. Για την σωτηρία της ψυχής και μόνο, ναι. Διαφορετικά μπαίνεις σε διαδικασίες άγχους επιβίωσης κάτι που μπορεί να σκοτώσει τη δημιουργικότητα. Στο εξωτερικό, βέβαια, πιο εύκολα βιοπορίζεσαι από αυτό το επάγγελμα, ακόμα δηλαδή και αυτοί που παίζουν στους δρόμους βγάζουν χρήματα», αλλά στο εξωτερικό, είναι και πολλά αλλιώς. Επίσης και τα realities είναι αλλιώς εκεί, πιο απάνθρωπα, πιο βίαια, πιο αναίσθητα προς την ανθρώπινη προσωπικότητα. «Τα realities και στην Ελλάδα», με διορθώνει ο Αντώνης, «είναι

μηχανισμός σαρκοβόρος. Τρώει τα εικοσάχρονα». Με δέλεαρ μια δημοσιότητα που, όμως, είναι παροδική και μια επιτυχία εφήμερη εκμεταλλεύονται το όνειρο. «Δυστυχώς», συνεχίζει, «τα παιδιά αυτά, καθώς και όσοι τα παρακολουθούν φανατικά, έχουν διαμορφώσει την εντύπωση πως αυτό είναι μουσική. Μεγάλη ζημιά για τον χώρο. Το χειρότερο μέρος είναι όταν αυτά τα παιδιά «ξυπνάνε» και μετά από τόσο ντόρο δεν τους θυμάται κανείς και πρέπει να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή». Οι Five Star Hotel, ευτυχώς, έχουν πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει και ορκίζονται ότι δε θα πέσουν σε τέτοια λάθη. «Γράφουμε μουσική για τη μουσική, για τη δημιουργία. Δε ζορίζουμε καταστάσεις, μπορούμε να περιμένουμε για να έρθει κάτι καλό. Δεν κάνουμε σταθερά εμφανίσεις σε κάποιο μαγαζί γιατί αυτό φέρνει μαζί του παρελκόμενα. Δεν θέλουμε να τραγουδάμε διασκευές ή κομμάτια άλλων. Μόνο να βγάζουμε προς τα έξω αυτά που δημιουργήσαμε εμείς». Για του λόγου το αληθές θα κάνουν μία εμφάνιση στο Public στην Τσιμισκή στις 14 του Σεπτέμβρη. Έτσι, μικρές - μικρές δόσεις για να μη σας χορταίνουμε...

p.

my way#

Δήμητρα Γαλάνη# από την Μαρία Στύλου

Δ

υο μέρες μόνο... Τι να προλάβεις να κάνεις σε «δυο μέρες μόνο»; Την επανάσταση του αυτονόητου; Να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας; Να γεννήσεις και να μεγεθύνεις συναισθήματα; Να κάνεις λάθη και να μάθεις απ’ αυτά; Για όλα αυτά θέλεις μια ολόκληρη ζωή. Ή μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα μ’ ένα εκθαμβωτικό ταλέντο και μια βαθιά σκέψη όπως αυτή της Δήμητρας Γαλάνη.

Για να προχωράει ένας καλλιτέχνης και να γίνεται καλύτερος μέσα στα χρόνια, εκτός από τη δουλειά που πρέπει να κάνει ο ίδιος χρειάζεται και η «απαίτηση» για κάτι καλύτερο από τον κόσμο που τον παρακολουθεί. Αυτό βέβαια θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο αλλά δυστυχώς στη χώρα μας δεν είναι για πολλούς λόγους. Θα χρησιμοποιήσω λοιπόν εδώ μια φράση που τελευταία ακούγεται πολύ... Κάνουμε την «επανάσταση» του αυτονόητου… Ένας ταλαντούχος άνθρωπος μπορεί πάντα να αναγνωρίζει το ταλέντο σε κάποιους άλλους. Έτσι είναι ή τέλος πάντων έτσι θα έπρεπε να είναι. Και αυτό γιατί έτσι είναι λογικό να συμβαίνει. Ένας ταλαντούχος άνθρωπος είναι ένας άνθρωπος που συνεχώς αναζητάει τρόπους να ανανεώνει τα αισθητήρια του και να προχωράει με τόλμη προς το καινούργιο. Αυτό στη μουσική δεν είναι μια διαδικασία που τη κάνεις πάντα μόνος σου. Χρειάζεται «παρέα» και ανταλλαγή πληροφοριών. Αυτή τη παρέα τη βρίσκεις μέσα από νέους πραγματικά ταλαντούχους ανθρώπους που για να τους προσεγγίσεις και να σε προσεγγίσουν χρειάζεται να τους αναγνωρίσεις και να είσαι ανοιχτός στις προτάσεις τους.

68 pepper#

my way#

69

my way#

Αναγκάστηκα να νιώσω πολλές φορές μοναξιά και να βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να αποδεικνύω γύρω μου ότι... «δεν είμαι ελέφαντας». Έμαθα όμως να ζω με αυτόν τον τρόπο. Με τα χρόνια διαπίστωνα ότι η κοινωνία μας είχε μια ροπή, μια λαγνεία θα έλεγα στην ψευδαίσθηση. Σε αυτό βοηθούσε πάρα πολύ ο τρόπος που μας κυβερνούσαν όλοι αυτοί οι κύριοι που έχουν περάσει κατά καιρούς, προκειμένου να βολευτούν και να βρουν «συνένοχους» στο «έγκλημα». Τα κατάφεραν λοιπόν και κοίτα τι φτιάξανε! Τώρα προσπαθούν να το μαζέψουν και μάλιστα με τον πιο άκαρδο, βίαιο και ανηλεή τρόπο.

Δεν έχω χάσει και δεν έχω μετανιώσει για τίποτα μέσα σ’ αυτή τη διαδρομή. Γιατί ακόμα και τα λάθη είναι γνώση και σε κάνουν πιο σοφό... Έχω μια σχεδόν «διαστροφική» έλξη προς τα δύσκολα... Από παιδάκι, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, διάλεγα τον πιο δύσκολο δρόμο σε ο,τι έκανα. Το αποδίδω στο γεγονός ότι ήμουν πάρα πολύ περίεργη και ήθελα να ξέρω το πως και το γιατί, την αλήθεια δηλαδή των πραγμάτων, αλλά και στην εργατικότητα που έβλεπα ότι υπήρχε στο άμεσο περιβάλλον μου. Δε με απασχολούσε καθόλου αν αυτή η αλήθεια θα ήταν οδυνηρή και θα ήθελε κόπο. Έπρεπε να την ξέρω για να συνεχίσω.

Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία για όλους μας να δούμε τα πράγματα στη πραγματική τους διάσταση και να προχωρήσουμε άφοβα... Η δουλειά, σε όλες τις μορφές της, είναι το «φάρμακο». Απλά πρέπει να ξαναθυμηθούμε πως δουλεύαμε γιατί το έχουμε λίγο ξεχάσει... Βλέπεις φρόντισαν και οι τράπεζες γι’ αυτό.... Η πραγματική και ουσιαστική ερμηνεία δεν πιστεύω ότι έχει εποχή. Και αυτό επειδή μιλάμε για ερμηνεία ενός έργου, κάτι δηλαδή που αντέχει στον χρόνο. Μεγάλες ερμηνείες έχουν σφραγίσει πολλά έργα. Γι’ αυτό και είναι αξεπέραστες. Σαφώς και μπορεί μέσα από την ερμηνεία να γεννηθούν ή και να μεγεθυνθούν συναισθήματα και ξέρω ότι πολλές φορές έχω «συμβάλλει» σε τέτοιες στιγμές. Και πιστέψτε με, δεν υπάρχει πιο συγκινητικό πράγμα από αυτό. Ναι, έχω τραγουδήσει και μόνο για έναν άνθρωπο. Θα ήταν παράδοξο να μην είχε γίνει... Κι ένα από τα τραγούδια είναι το «Δυο μέρες μόνο»... Έχω την ευτυχία να λέω ότι στη ζωή μου έχω γελάσει πολύ και πραγματικά με τη ψυχή μου. Και αυτό γιατί είμαι ανοιχτή στο να νιώσω τη χαρά και να τη μοιραστώ με τους φίλους μου. Έχουμε ξεχάσει να χαιρόμαστε στη πατρίδα μας. Μη ξεχνάτε ότι έρχομαι από μια γενιά ανθρώπων που βρίσκαμε τη χαρά στα λίγα αλλά ανθρώπινα. Παλιότερα ο κόσμος ήταν ανοιχτός, τα σπίτια μας γεμάτα από φίλους που τραγουδούσαν και γλεντάγανε γύρω από τα Κυριακάτικα τραπέζια. Όλοι είχαμε λίγα και τα μοιραζόμασταν γενναιόδωρα. Μπορούσαμε να διακρίνουμε το μεγάλο προνόμιο του να ζεις σε αυτή τη χώρα, σε αυτή τη κλίμακα, σ΄ αυτόν τον ήλιο και τη φύση.

H Δήμητρα Γαλάνη και η Ελένη Τσαλιγοπούλου «μετακομίζουν» τον Σεπτέμβρη στην Θεσσαλονίκη μετά από μια μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο αλλά και τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους πέρσι το χειμώνα στην Αθήνα. Η σκηνή του Stage θα τις υποδεχτεί από την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου και κάθε Παρασκευή & Σάββατο για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Ώρα έναρξης: 23:00 Stage 26ης Οκτωβρίου 27 Πληροφορίες - κρατήσεις: 2310.566.768

70 pepper#

Η τρομοκρατία της κατευθυνόμενης ενημέρωσης δεν είχε πολιορκήσει την καθημερινότητα μας. Είμαστε μια μικρή χώρα και παλαιότερα είχαμε συνείδηση του μεγέθους μας και κατά κάποιο τρόπο «ορίζαμε» τη μοίρα μας με ο,τι καλό ή κακό μπορεί να σήμαινε αυτό. Τι γίναν όλα αυτά; Γιατί τα χάσαμε; Τα μεγέθη παραμείναν τα ίδια, το περιβάλλον ίδιο.. Τι άλλαξε...; Τι μας άλλαξε; Ας καθίσουμε να σκεφτούμε και να αλλάξουμε αυτά που μας διέλυσαν. Αναφορικά μ το τσιγάρο αλλά και τις απαγορεύσεις γενικά, νομίζω ότι το μέτρο και ο σεβασμός στον διπλανό μας είναι αυτό που πρέπει να ισχύει. Οι «απαγορεύσεις» μπαίνουν τη στιγμή που χάνεται ο σεβασμός στον διπλανό μας. Οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν αναγνωρίζω τη λέξη «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ» Αναγνωρίζω μόνο τη συλλογική συνείδηση.

p.

ilife 3w inspector gadget corporate citizenship

71

ilife

3w#

I just «Pinged» Lady GaGa# του Danny Zorn

7272 pepper pepper ##

Η

τελευταία παρουσίαση της Apple την 1η Σεπτεμβρίου 20:00 ώρα Ελλάδος ήταν αφιερωμένη στη μουσική. Έτσι, χωρίς εκπλήξεις, σύμφωνα με όλες τις φήμες και προβλέψεις έκαναν την εμφάνιση τους τα νέα ανανεωμένα προϊόντα της σειράς iPod. Τα γνωστά σε όλους τους λάτρεις της φορητής μουσικής, iPod shuffle, iPod nano και iPod touch αναβαθμίστηκαν, όπως κάθε χρόνο, και σύντομα θα βγουν στην αγορά. Επίσης παρουσιάστηκε και η νέα έκδοση του Apple TV, μιας συσκευής που δεν είχε ποτέ την μεγάλη επιτυχία και αποδοχή του κόσμου, σε μία προσπάθεια της εταιρίας να μείνει μέσα στο παιχνίδι του οικιακού κινηματογράφου. Μαζί με τα παραπάνω έγινε και η ανακοίνωση ότι η 10η έκδοση του δωρεάν δημοφιλούς προγράμματος iTunes για PC και MAC είναι πλέον διαθέσιμη. Με το iTunes, αφού το κατεβάσουμε στον υπολογιστή μας (http://www.apple.com/ itunes/download), μπορούμε να διαχειριστούμε αλλά και να αγοράσουμε μουσική, video, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, ηλεκτρονικά βιβλία και εφαρμογές για το iPhone, iPod touch και iPad. Με την τελευταία αναβάθμισή, εκτός από κάποιες αλλαγές στο logo του από το οποίο αφαιρείται η εικόνα του δίσκου CD (γιατί πλέον ποιος αγοράζει μουσικά CD;) και τις βελτιώσεις στο γραφικό περιβάλλον, το iTunes περιλαμβάνει μία νέα εφαρμογή κοινωνικής δικτύωσης, το Ping. Με το Ping, η Apple προσπαθεί να πάρει ένα κομμάτι από την πίτα των επικρατέστερων Social Networks όπως το Facebook και το Twitter δίνοντας όμως βάση στη μουσική. Έτσι αφού γίνεις μέλος του νέου αυτού δικτύου, ακριβώς όπως και στο Facebook, μπορείς να διαμορφώσεις το προφίλ σου δίνοντας κάποιες βασικές πληροφορίες για τον εαυτό σου και να προσθέσεις φίλους, δημιουργώντας έναν κοινωνικό κύκλο. Με αυτόν τον απλό τρόπο θα παρακολουθείς φίλους και γνωστούς ώστε να πληροφορείσαι για τα τραγούδια που ακούνε ή αγοράζουν, τις συναυλίες που θα παρευρεθούν και να σχολιάζεις μαζί τους τα πάντα περί μουσικής. Το πόσο μεγάλος θα είναι ο κύκλος σου εξαρτάται από εάν έχεις το προφίλ σου κλειστό για λίγους και εκλεκτούς ή ανοιχτό ώστε να μπο-

ρεί να σε ακολουθήσει οποιοσδήποτε και να μάθει τις μουσικές σου προτιμήσεις. Με την ίδια φιλοσοφία, όπως προσθέτεις κάποιον φίλο σου, μπορείς και να ακολουθήσεις και τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη ( Όχι, η Lady GaGa δεν θα γίνει ποτέ φίλη σου!). Έτσι θα μπορείς να μαθαίνεις τα νέα τους, τις καινούργιες τους κυκλοφορίες, τις ημερομηνίες των επόμενων συναυλιών τους αλλά και να βλέπεις φωτογραφίες και βίντεο που οι ίδιοι επιλέγουν. Όπως το Myspace, το Ping θα γίνει σίγουρα μία αγαπημένη πλατφόρμα νέων καλλιτεχνών για την προώθηση της δουλειάς τους, αν και προς το παρόν η Apple το επιτρέπει μόνο σε αυτούς που ανήκουν σε κάποια δισκογραφική εταιρία. Το Ping παρά το δυνατό του ξεκίνημα (ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο χρήστες τις 2 πρώτες μέρες από την κυκλοφορία του), δύσκολα μπορεί να γίνει το νέο Facebook. Είναι κάπως δεσμευτικό να μπορείς να το χρησιμοποιήσεις μόνο μέσω itunes και τα στατιστικά δείχνουν ότι από τα 160 εκατομμύρια που χρησιμοποιούν itunes για την μουσική τους, μόνο το 1/3 θα επιλέξει να γίνει μέλος στο Ping. Ειδικά στην Ελλάδα με την συνήθη τακτική να μην πληρώνουμε για την μουσική μας, αλλά να την κατεβάζουμε παράνομα, οι χρήστες του Ping σίγουρα θα είναι ελάχιστοι σε σχέση με το δημοφιλέστατο Facebook. Παρ' όλα αυτά το Ping είναι σίγουρα ένας νέος και ενδιαφέρων τρόπος να μοιράζεσαι την αγαπημένη σου μουσική με τους φίλους σου αλλά και να ανακαλύπτεις νέους ρυθμούς που έως τώρα αγνοούσες. Πολλοί θα πουν ότι η Apple απλά ανακάλυψε έναν νέο τρόπο ώστε να βγάλει χρήματα με την αύξησης της αγοράς τραγουδιών μέσω Itunes και ίσως έχουν δίκιο. Πάντως η κίνηση του Facebook να μπλοκάρει το Ping από την πρόσβαση στην βάση δεδομένων των χρηστών του από την πρώτη μέρη λειτουργίας του, δείχνει ότι μάλλον λογαριάζει την Apple έως έναν νέο μεγάλο ανταγωνιστή του.

p.

7373

inspector gadget#

September's Gadget Picks#

Μπείτε κι εσείς στο μαγικό κόσμο του Disney με το νέο σετ mini ποντίκι και mouse pad παρέα με τον Mickey.

Είσαι Σαλονικιός; Αυτή μάλλον είναι η μπλούζα σου...

Δώστε νέο «αέρα» στο Notebook σας με το μοντέρνο Cooling Pad NORTE προσθέτοντας παράλληλα 4 θύρες USB 2.0

Logic 12 της Meliconi. Το πιο hi-tech τηλεχειριστήριο που κυκλοφορεί για να ελέγχετε 12 διαφορετικές συσκευές ήχου και εικόνας!

Κάντε την καθημερινότητά σας «σοκολατένια» με το M&M’s κίτρινο κουφετάκι USB Hub 4 θυρών.

Για να έχετε πάντα μαζί σας τα προσωπικά σας αρχεία με το επώνυμο USB stick v210w της HP.

Επίσημος διανομέας των παραπάνω προϊόντων είναι η Sun Electronics AE Τηλ.: 2310 700.777 www.sunelectronics.gr

74 pepper#

Ξαναζήστε τις πιο όμορφες στιγμές σας μέσα από την ψηφιακή κορνίζα Nod 7».

Δώστε στα περιφερειακά του υπολογιστή σας στυλ και προσωπικότητα με το σετ mini οπτικό ποντίκι και mouse pad Nature της G-Cube.

interwebs#

75

Corporate citizenship#

Πρόγραμμα Τηλεϊατρικής# Η

τεχνολογία της κινητής επικοινωνίας βρίσκει εφαρμογή στο χώρο της υγείας μέσω του δικτύου της Vodafone.

Η

Τηλεϊατρική είναι ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνολογία της κινητής επικοινωνίας στον τομέα της υγείας, με σκοπό να παρέχει ολοένα και περισσότερες δυνατότητες σε όλους ανεξάρτητα με το που κατοικούν. Οι ιατρικές υπηρεσίες που παρέχονται μέσα από το δυναμικά εξελισσόμενο δίκτυο της Vodafone, το οποίο σήμερα παρέχει πληθυσμιακή κάλυψη που αγγίζει το 100%*, καθιστά εφικτή τη λειτουργία του προγράμματος της Τηλεϊατρικής. Με τον όρο «Τηλεϊατρική», αναφερόμαστε στη διαδικασία λήψης εξετάσεων, όπως ένα καρδιογράφημα, μέσω ειδικού εξοπλισμού, σε ασθενείς ενός περιφερειακού -απομακρυσμένου- ιατρείου και στην ηλεκτρονική αποστολή τους σε κάποιο κεντρικό Νοσοκομείο, μέσω του δικτύου κινητής επικοινωνίας της Vodafone, με σκοπό την εξέτασή τους από ειδικευμένους Ιατρούς (για παράδειγμα καρδιολόγο) που απαντούν με τον ίδιο τρόπο. Σήμερα το πρόγραμμα εφαρμόζεται σε 17 απομακρυσμένους Δήμους σε όλη την Ελλάδα από τη Σταυρούπολη Ξάνθης μέχρι και τη Γαύδο. Το πρόγραμμα υλοποιείται με την οργάνωση και υποστήριξη της Vodafone, το συντονισμό του Διαδημοτικού Δικτύου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

76 pepper#

ΟΤΑ του οποίου οι Δήμοι αποτελούν μέλη του, τη συμμετοχή του Ιατρικού Αθηνών ως το κεντρικό Νοσοκομείο και την τεχνική υποστήριξη και εκπαίδευση της εταιρείας Vidavo. Στα 2,5 χρόνια λειτουργίας του προγράμματος, έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 5.800 εξετάσεις, ενώ οι Ιατροί των Δήμων έχουν «συνδεθεί» χιλιάδες φορές με το πρόγραμμα, για την αποστολή εξετάσεων, αλλά και για τη λήψη απαντήσεων από τους εξειδικευμένους γιατρούς του Ιατρικού Αθηνών. Το πρόγραμμα της Τηλεϊατρικής καλύπτει πέραν των ασθενών με χρόνιες παθήσεις, και τους πολίτες που θεωρούνται «υψηλού κινδύνου» (για παράδειγμα παχύσαρκοι, καπνιστές κ.ά.). Τα οφέλη για τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα είναι η δυνατότητα προληπτικής ιατρικής, αλλά και η ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών, εφόσον καταργούνται οι γεωγραφικοί περιορισμοί και παρέχεται η δυνατότητα σε όλους να ελέγχουν την κατάσταση της υγείας τους άμεσα, αλλά και να ρυθμίζεται η ιατροφαρμακευτική τους αγωγή από έμπειρο και εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό.

p. * Ακριβές ποσοστό 99,8%

artifact goodies myspace heroes newbie tunes newbie flicks newbie rentals

78 pepper#

γράφει ο Γιώργος Ράμμος

Η Ύδρα των Πουλιών#

Εγγονόπουλος/Πουλικάκος/Socos artifact goodies#

Α

ς πάμε τριάντα χρόνια πίσω. Στο 1978 συγκεκριμένα και σε μία από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου, «Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας». Υποθέτω πως δεν την έχετε δει ακόμα και ελπίζω ότι ακολουθήσει να σας κάνει να την δείτε. Ακούγοντας αυτόν τον δίσκο διαπιστώνουμε πως υπήρχε και 4ος αδελφός στην οικογένεια, ο Socos. Ο λόγος που δεν το είδαμε ποτέ είναι πως απλά περνούσε όλη την ώρα στο δωμάτιο του μελοποιώντας τα ποιήματα του Εγγονόπουλου. Μεγάλη έμπνευση του ήταν βέβαια και οι πίνακες του Νίκου Εγγονόπουλου οι οποίοι πιθανολογώ κοσμούσαν το δωμάτιο. Ο μόνος που έδειχνε να δίνει σημασία ήταν ο Πουλικάκος, ο οποίος από ότι φαίνεται επισκεπτόταν τον αδελφό του και τον βοηθούσε στο δύσκολο έργο που είχε αναλάβει προσφέροντας την φωνή του στα τραγούδια. Κυρίως απήγγειλε δηλαδή γιατί που κουράγιο και δύναμη για τραγούδι σε αυτό το σπίτι.

www.myspace.com/puzzlemusik www.myspace.com/socosguitar

Τριάντα χρόνια μετά, τα 2 αδέλφια ξεφεύγουν από την οκνηρία τους και επιτέλους κυκλοφορούν τον δίσκο. Ποίηση (στίχοι) του Νίκου Εγγονόπουλου, μουσική του Socos, ο οποίος παραμένει άγνωστος ακόμα στο ευρύ κοινό όπως και στην ταινία, φωνητικά ο θείος Νώντας, συγνώμη ο Δημήτρης Πουλικάκος. Ο Socos, γιατί έτσι το θέλησε, αποτελεί ένα γνήσιο τέκνο του Frank Zappa. Κιθαρίστας, κατά βάση, με άλλες 2 κυκλοφορίες στο ενεργητικό του ως Live Project Band, μας ξανασυστήνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Νίκος Εγγονοπούλος και ο Δημήτρης Πουλικάκος δεν χρειάζονται συστάσεις, και δεν πρέπει όσο ελιτίστικο και αν ακούγεται αυτό. Η Ύδρα Των Πουλιών δεν έπρεπε να κυκλοφορήσει τώρα αλλά πολλά χρόνια νωρίτερα. Δεν ανήκει στη σημερινή εποχή. Για αρκετούς λόγους, ένας εκ των οποίων είναι πως η μελοποίηση ποιητών έχει εκλείψει. Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος όμως. Το ακούς και το ξανά ακούς και νιώθεις σα να έχεις μεγαλώσει μαζί του. Άκουσες αποσπάσματα του όπως μεγάλωνες αλλά ποτέ ολόκληρο. Το τι θα ακούσεις σε αυτόν τον δίσκο είναι δύσκολο να περιγραφεί. Ας ξαναδούμε τα συστατικά του. Σουρεαλιστική ποίηση του Εγγονόπουλου, μουσική επηρεασμένη από τον Ζάππα, φωνητικά από τον Πουλικάκο. Οι ελληνικοί δίσκοι που μπορούν να συγκριθούν με το έργο του Ζαππα είναι ελάχιστοι, τουλάχιστον ο Πουλικάκος έχει συνεισφέρει σε αυτό το κομμάτι. Η ποίηση του Εγγονόπουλου είναι δύσκολο να μελοποιηθεί, ίσως γι’ αυτό τον λόγο ο Socos και ο Πουλικάκος απορρίπτουν αυτό τον όρο όπως διάβασα κάπου. Η μουσική; Κατά βάση το rock. Κιθαρίστας είναι ο άνθρωπος άλλωστε, rock σε όλες του τι εκφράσεις, από τις πιο παλιές ως τις πιο σύγχρονες. Πολλές φορές να μπερδεύονται με την καλή έννοια στο ίδιο κομμάτι. Η ουσία είναι μία, πρέπει να ακούσετε και να ξανακούσετε αυτόν τον δίσκο, και ενδιάμεσα να γίνεται και σεις οι «Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας». Μόλις τέλειωσε το καλοκαίρι άλλωστε, ποιος έχει όρεξη για δουλειά;

p.

79

www.myspace.com/backtokomotibursky www.myspace.com/tibursky

goodies#

Tibursky

Back to como# γράφει ο Γιώργος Ράμμος

Nick Cave. Ένας καλλιτέχνης αγαπημένος για το ελληνικό κοινό. Τον γνωρίσαμε με τους Birthday Party, τον λατρέψαμε με τους Bad Seeds, παρακολουθήσαμε τις συνεργασίες του και εδώ και λίγα χρόνια τον απολαμβάνουμε και με τους Grinderman. Συγνώμη, λάθος, ο δίσκος δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα οπότε θα ξαναδιαβάσετε αυτή την εισαγωγή σε περίπου ένα μήνα. Οπότε με τι να ασχοληθούμε; Αρκετές κυκλοφορίες τελευταία αλλά καμία δε μου κέντρισε αρκετά το ενδιαφέρον. Αποφάσισα λοιπόν να πάμε μερικούς μήνες πίσω. Και εκεί όμως αδιέξοδο. Τι να πρώτο-επιλέξει κανείς! Μέχρι που ένας φίλος μου έστειλε ένα βίντεο για τους U2 με την σημείωση σε x μέρες... Η απάντηση μου ήταν άμεση με ένα βιντεάκι από το 1997 στην πόλη μας αλλά η ουσία είναι πως οι U2 με ‘βγάλαν από το αδιέξοδο.

Johannes Tibursky. Όσο και αν έψαξα δεν έχω την παραμικρή ιδέα ποιος είναι αυτός ο Γερμανός. Κυκλοφόρησε πέρυσι τον Νοέμβριο έναν δίσκο που ακούει στο όνομα «Not Quite Bohemian» και λίγους μόλις μήνες μετά, τον Μάρτιο συγκεκριμένα, επανήλθε με το «Back to Como». Θα μου πείτε

80 pepper#

τι σχέση έχουν οι U2. Καμία, πέρα ίσως από το γεγονός πως η φωνή του Tibursky μου θυμίζει την φωνή του Bono. Και πως επίσης κάποια από τα τραγούδια θα ήθελα, εδώ και χρόνια, να είχαν ηχογραφηθεί από τους Ιρλανδούς. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, το οποίο και είναι η μοναδική πηγή πληροφόρησης που βρήκα, ο δίσκος καλύπτει ένα ευρύ φάσμα που κινείται από το rock, στο electro, μέσα από μπαλάντες και δυνατούς pop ήχους. Επίσης μαθαίνουμε πως ο Yohannes εδρεύει στο Βερολίνο αλλά για το συγκεκριμένο δίσκο συνεργάστηκε με φίλους του στην Γλασκόβη, στην Στοκχόλμη και στην Βαρκελώνη. Ξεχωρίζω αρκετά κομμάτια στο "Back To Como". Τα πιο πολλά θα έλεγα. Ο δίσκος παίζει από την αρχή έως στο τέλος πολύ ευχάριστα. Δε θα μπω στη διαδικασία να παρουσιάσω κάποια απ’ αυτά. Προσπάθησα, αλλά κατέληξα να αναφέρομαι σε όλα. Δώστε μια ευκαιρία στο άγνωστο, αυτό είναι άλλωστε το Back To Como και ο Tibursky, και δε θα χάσετε.

p.

myspace heroes#

The Instamatics aka as The Screaming Ballerinas# γράφει ο Γιώργος Ράμμος

Κ

αι σε αυτό το (τρίτωσε το κακό!) τεύχος της αγαπημένης μας πιπεριάς παραμένουμε Λονδίνο. Ο λόγος; Μια παρέα από μπαλαρίνες που ουρλιάζουν σε καλούν να τις προσέξεις. Δεν θυμάμαι καθόλου πως πρωτήρθα σε επαφή μαζί τους. Είτε με είχαν κάνει «add» είτε τις ανακάλυψα με κάποιον τρόπο. Η ουσία είναι πως κόλλησα στους ρυθμούς τους και στις μελωδίες τους και μου θύμιζαν πολύ τους Σουηδούς The Sounds. Και όχι, αυτό δεν είχε να κάνει καθόλου με τον βαθμό ομορφιάς της κοπέλας πίσω από το μικρόφωνο. Το κακό ήταν πως τουλάχιστον εκείνη την εποχή οι ζωντανές εμφανίσεις στο Λονδίνο ήταν μετρημένες, σε αντίθεση με τις αρκετά τακτικές για κάποιο λόγο στην γειτονική μας Ιταλία.

Μετά κόπων και βασάνων κατάφερα να τους δω. Και απογοητεύτηκα... Τα τραγούδια παρέμεναν καταπληκτικά αλλά πάνω στη σκηνή έβλεπα να μην υπάρχει καμία επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη. Όταν μετέφερα τα σχόλια μου στους ίδιους μετάνιωσα απευθείας καθώς τους είδα να ρίχνει ο ένας το φταίξιμο στον άλλο. Λίγο νωρίτερα βρισκόμουν σε ένα άλλο live όπου λέγοντας σε ένα φίλο πως φεύγω για να δω αυτούς, μου είπε πολύ καλό συγκρότημα, αλλά στα live το χαλάνε. Όσο και αν η πρώτη εμπειρία δεν ήταν και η καλύτερη συνέχισα να τους ακούω ελπίζοντας σε βελτίωση. Πάντα για τις ζωντανές εμφανίσεις μιλάμε. Έτσι κομμάτια όπως το Poison και το Crucify παίζαν πάντα στο εμ πι τρία player μου. Οι μήνες πέ-

ρασαν, μια ακόμη παρακολούθηση συναυλίας τους ακολούθησε, και προς μεγάλη μου ευχαρίστηση κλάσεις ανώτερη από την πρώτη. Μέχρι που οι μπαλαρίνες σταμάτησαν να ουρλιάζουν για λόγους που δεν γνωρίζω. Τώρα πια, με τα ίδια μέλη, μας παρουσιάζονται ως The Instamatics. Τα ίδια τραγούδια, η ίδια ζωντάνια, το ίδιο κέφι. Δεν άλλαξε τίποτα, μόνο ένα όνομα, και δεν συμβαίνει για πρώτη φορά αυτό.

p. www.myspace.com/screamingballerinas www.myspace.com/theinstamatics

81

newbie tunes#

newbie tunes# BRYAN FERRY Olympia

STING Symphonicities

SCISSOR SISTERS Night Work

Το νέο στούντιο αλμπουμ του Bryan Ferry, "OLYMPIA", κυκλοφορεί από την Virgin Records στις 25 Οκτωβρίου.

Symphonicities είναι ο τίτλος του νέου δίσκου από τον καλλιτέχνη που με κάθε κυκλοφορία του, έχει το χάρισμα να μας εντυπωσιάζει!

Το πρώτο single είναι το "You Can Dance", που κυκλοφορεί ήδη. Το άλμπουμ περιλαμβάνει οκτώ νέα τραγούδια, μία διασκευή στο "Song To The Siren" του Tim Buckley καθώς και μία συναρπαστική διασκευή στο "No Face, No Fame, No Number" των Traffic.

12 αγαπημένες μελωδίες του Sting, που για πρώτη φορά τις ερμηνεύει με συνοδεία φιλαρμονικής ορχήστρας! Στη διεύθυνση της Royal Philharmonic Concert Orchestra, ο Steven Mercurio (Bocelli, Pavarotti).

Οι Νεοϋορκέζοι Scissor Sisters κυκλοφόρησαν το 3ο studio album τους, που ακούγεται σαν... ένα «δυναμικό άλμπουμ με μεγάλη καρδιά και για φονικές(!) χορευτικές κινήσεις»

Τα νέα τραγούδια περιλαμβάνουν συνεργασίες με τους Scissor Sisters (Heartache By Numbers) και Groove Armanda (Shameless). Είναι η πρώτη φορά που ξανασυναντιούνται και ηχογραφούν ο Bryan Ferry, o Phil Manzanera, o Andy Mackay και ο Brian Eno, από την εποχή που οι Roxy Music κυκλοφόρησαν το seminal άλμπουμ "For Your Pleasure" του 1973. Επίσης περιλαμβάνει την συνεισφορά των David Gilmour των Pink Floyd, Jonny Greenwood των Radiohead, Nile Rogers των Chic, Mani πρώην μπασίστα των Stone Roses και Flea των Red Hot Chili Peppers.

To "Olympia" είναι συμπαραγωγή του Bryan Ferry και του Rhett Davies.

82 pepper#

Στην παραγωγή του δίσκου ο Sting συνεργάζεται με τον Rob Mathes ενώ στις μίξεις είναι οι Elliot Scheiner (Steely Dan, Fleetwood Mac), Claudius Mittendorfer (Interpol, Franz Ferdinand), Alex Venguer (John Legend) και Ed Cherney (Bonnie Rait, Bob Dylan).

Έτσι περιγράφουν οι ίδιοι τη μουσική τους και έχουν απόλυτο δίκιο, «χορευτική» και «εγκάρδια»! Το Night Work, έρχεται να συνεχίσει την επιτυχία του πρώτου ομώνυμου άλμπουμ τους καθώς και εκείνη του 2ου, "Ta-Dah", με το αξεπέραστο chart dominator hit single "I Don’t Fell Like Dancing" και το ρεκόρ πωλήσεων (περισσότερα από 2,000,000 αντίτυπα μόνο στην Αγγλία, αριθμός ρεκόρ για τον 21ο αιώνα που έχουν καταφέρει μόνο καλλιτέχνες με mainstream ήχο όπως: Coldplay, Keane, Dido). Είναι η πρώτη φορά που οι Scissor Sisters εμπιστεύτηκαν την παραγωγή του άλμπουμ στον Stuart Price (Madonna, Killers). Η ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε σε Λονδίνο/Νέα Υόρκη (για αυτές τις πόλεις ευθύνονται οι "shiny" ήχοι και μελωδίες) και στις Μπαχάμες (οι ηχογραφήσεις στις Μπαχάμες... ευθύνονται για την «άλλη όψη» του άλμπουμ).

83

newbie flicks#

newbie flicks# Οι κυνηγοί (Predators) 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίμροντ Αντάλ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Έιντριεν Μπρόντι, Λόρενς Φίσμπερν, Άλις Μπράγκα, Τόφερ Γκρέις Μία ομάδα επίλεκτων μαχητών μεταφέρονται, παρά τη θέλησή τους, σε έναν εξωγήινο πλανήτη. Τα μέλη της είναι δολοφόνοι, μισθοφόροι, κατάδικοι, μέλη της Γιακούζα και ένας ατιμασμένος γιατρός. Στον πλανήτη αυτό λειτουργούν ως... θηράματα, καθώς μια νέα γενιά εξωγήινων «Κυνηγών» βρίσκεται στα ίχνη τους με στόχο να τους βρει και να τους εξολοθρεύσει.

SALT 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΦΙΛΙΠ ΝΟΪΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ ΤΖΟΛΙ, ΛΙΒ ΣΡΑΪΜΠΕΡ, ΤΣΙΟΥΕΤΕΛ ΕΤΖΙΟΦΟΡ Ως πράκτορας της CIA, η Έβελιν Σολτ (Αντζελίνα Τζολί) έχει ορκιστεί πίστη στο καθήκον, την τιμή και την πατρίδα. Η αφοσίωσή της θα δοκιμαστεί όταν ένας πρώην πράκτορας την κατηγορεί ότι είναι Ρωσίδα κατάσκοπος και η Σολτ μπαίνει στο στόχαστρο της υπηρεσίας. Ένα ασταμάτητο ανθρωποκυνηγητό θα ξεκινήσει, όπου η Έβελιν θα χρησιμοποιήσει όλες τις ικανότητες και την πολύχρονη εμπειρία της για να διαφύγει. Οι προσπάθειές της για να αποδείξει την αθωότητά της απλώς συντηρούν τις αμφιβολίες για τα αληθινά της κίνητρα, καθώς η αναζήτηση για την αληθινή της ταυτότητα συνεχίζεται και ένα ερώτημα παραμένει αναπάντητο: «Ποια είναι η Σολτ;»

Ο δολοφόνος μέσα μου (The killer inside me) 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάικλ Γουίντερμπότομ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Κέισι Άφλεκ, Κέιτ Χάντσον, Τζέσικα Άλμπα, Σάιμον Μπέικερ, Ελίας Κοτέας, Μπιλ Πούλμαν Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του θρυλικού συγγραφέα παλπ ιστοριών, Τζιμ Τόμσον, η κινηματογραφική μεταφορά του "The Killer Inside Me", από τον Μάικλ Γουίντερμπότομ, αφηγείται την ιστορία ενός όμορφου, γοητευτικού και σεμνού βοηθού σερίφη μιας μικρής πόλης, του Λου Φορντ. Ο Λου έχει ένα κάρο προβλήματα. Προβλήματα σχέσεων. Προβλήματα με το νόμο. Έναν ολοένα αυξανόμενο αριθμό δολοφονηθέντων στο δικής του δικαιοδοσίας κομμάτι του Δυτικού Τέξας. Όπως και το γεγονός ότι είναι σαδιστής, ψυχοπαθής και δολοφόνος. Όταν οι υποψίες αρχίζουν να στρέφονται προς τα εκείνον, είναι απλά θέμα χρόνου πριν ξεμείνει από άλλοθι. Όμως, στο άγριο, ψυχρό, σκοτεινότερο από νουάρ σύμπαν του Τόμσον, τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Κι όπως θα αποδειχθεί, αυτοί που κυνηγούν τον Λου, μπορεί και να έχουν ένα δικό τους μυστικό.

84 pepper#

newbie flicks#

Σαν το σκύλο με τη γάτα 2: (Cats & Dogs 2) 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπραντ Πέιτον ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Κριστίνα Απλγκέιτ, Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Σον Χέιζ, Τζέιμς Μάρσντεν, Μπέτι Μίντλερ, Νικ Νόλτε, Τζόε Παντολιάνο, Κατ Γουίλιαμς, Κρις Ο’ Ντόνελ Στην αρχέγονη μάχη μεταξύ γάτας και σκύλου, ένα τρελαμένο αιλουροειδές πάτησε πατούσα και το παρατράβηξε. Η Κίτι Γκαλόρ, πρώην πράκτορας του οργανισμού αντικατασκοπείας των γατών ΜΙΑΟΥ, αυτονομήθηκε και κατέστρωσε ένα διαβολικό σχέδιο που θα γονατίσει όχι μόνο τους σκύλους, αλλά και τους πρώην αιλουροειδείς συναδέλφους της, καθηλώνοντας όλο τον κόσμο υπό τα γαμψά και ακονισμένα νύχια της. Αντιμέτωποι με την αναπάντεχη και άνευ προηγουμένου απειλή, γάτες και σκύλοι θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για πρώτη φορά στην ιστορία, σχηματίζοντας μια μάλλον απίθανη συμμαχία προκειμένου να σώσουν, τους εαυτούς τους και τους ανθρώπους στην ταινία «Σαν το Σκύλο με τη Γάτα 2: Η Εκδίκηση της Κίτυ Γκαλόρ», μια 3D κωμωδία που συνδυάζει live δράση με μαριονέτες τελευταίας τεχνολογίας και computer animation. Πρόκειται για ένα έπος, με αρκετές δόσεις χιούμορ, που ξετυλίγεται κατά τη διάρκεια τριών γενεών στην Σικελία, η οποία είναι και η πατρίδα του σκηνοθέτη.

Οι απίστευτες περιπέτειες της Αντέλ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λικ Μπεσόν ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Λουίζ Μπουργκουάν, Ματιέ Αμαλρίκ, Ζιλ Λελούς, Ζαν-Πολ Ρουβ Το 1912, η Αντέλ, μια ατρόμητη νεαρή δημοσιογράφος, κάνει τα πάντα για να πετύχει τους στόχους της. Έτσι, πετάγεται μέχρι την Αίγυπτο για να ανακαλύψει μούμιες κάθε είδους. Εν τω μεταξύ στο Παρίσι, το αβγό ενός πτεροδάκτυλου 136 εκατομμυρίων ετών, που βρίσκεται στο ράφι του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, έχει μόλις εκκολαφθεί μυστηριωδώς, και το νεογνό έχει ξεχυθεί στην πόλη... Τίποτα δεν σταματά την Αντέλ, της οποίας οι απίστευτες περιπέτειες κρύβουν πολύ περισσότερες εκπλήξεις, καθώς αναμετριέται με απατεώνες, διεφθαρμένους πολιτικούς και τρελούς επιστήμονες.

Γουόλ Στριτ: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Όλιβερ Στόουν ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Μάικλ Ντάγκλας, Σάια Λα Μπεφ, Τζος Μπρόλιν, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Σούζαν Σαράντον, Ελάι Γουάλας, Φρανκ Λαντζέλα Το sequel της κλασικής ταινίας "Wall Street" δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο, δεδομένου του σημερινού οικονομικού κλίματος. Ο Όλιβερ Στόουν επιστρέφει στην καρέκλα του σκηνοθέτη και ο Μάικλ Ντάγκλας υποδύεται ξανά τον Γκόρντον Γκέκο, έναν από τους πιο θρυλικούς του ρόλους, που του χάρισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1988. Έχοντας μόλις αποφυλακιστεί, ο Γκόρντον Γκέκο βρίσκεται ξαφνικά στο περιθώριο του κόσμου που μέχρι πρότινος κυριαρχούσε. Στην προσπάθειά του να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με την κόρη του Γουίνι, θα συνεργαστεί με τον αρραβωνιαστικό της, Τζέικομπ. Θα μπορέσουν όμως ο Τζέικομπ και η Γουίνι να εμπιστευτούν πραγματικά τον πρώην μεγιστάνα του χρήματος, του οποίου οι επίμονες προσπάθειες να επανέλθει στο προσκήνιο θα έχουν απροσδόκητα αποτελέσματα; Η ταινία άνοιξε το 63ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Κανών.

85

newbie flicks#

Splice 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Βιντσέντζο Νατάλι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Έιντριεν Μπρόντι, Σάρα Πόλεϊ Ο Κλάιβ και η Έλσα είναι νέοι, έξυπνοι και φιλόδοξοι. Το νέο είδος ζώου που δημιούργησαν τους έχει κάνει διάσημους στον επιστημονικό κόσμο. Χωρίς να έχουν την έγκριση της φαρμακευτικής εταιρίας που τους χρηματοδοτεί, προσθέτουν ανθρώπινο DNA στο υβρίδιο που δημιούργησαν. Το αποτέλεσμα είναι κάτι που ξεπερνά κάθε φαντασία. Ένα θηλυκό υβρίδιο, ανθρώπου και ζώου, που θεωρούν πως αποτελεί το επόμενο βήμα στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους. Νομίζουν πως δημιούργησαν τον τέλειο οργανισμό, μέχρι τη στιγμή που το πείραμα τους μεταμορφώνεται σε απειλή για όλη την ανθρωπότητα.

Πιράνχας 3D (Piranha 3D) 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλεξάντρ Αζά ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ελίζαμπεθ Σου, Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Βινγκ Ρέιμς, Κρίστοφερ Λόιντ, Τζέρι Ο’Κόνελ Το 3D δείχνει τα δόντια του! Μετά τους Τζο Ντάντε και Τζέιμς Κάμερον, έρχεται η σειρά του Γάλλου εξπέρ του τρόμου Αλεξάντρ Αζά (The Hills Have Eyes) να μας παρουσιάσει ένα σύγχρονο, αιματηρό και τρισδιάστατο remake της κλασικής ταινίας "Piranha". Αυτή τη φορά, αντιμέτωποι με τα πιράνχας έρχονται οι Ελίζαμπεθ Σου (Leaving Las Vegas), Ρίτσαρντ Ντρέιφους (Jaws), Βινγκ Ρέιμς (Mission Impossible) και Κρίστοφερ Λόιντ (Back to the Future). Ένα νέο είδος τρόμου πρόκειται να εμφανιστεί στην ονειρική λίμνη Victoria. Όταν μια αναπάντεχη υποθαλάσσια δόνηση φέρνει στην επιφάνεια αμέτρητα πιράνχας, μια ομάδα ανθρώπων και η τοπική αστυνομικός Τζούλι Φόρεστερ συνεργάζονται και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μην γίνουν τροφή στα αιμοβόρα αυτά ψάρια. Η Τζούλι ρισκάρει τα πάντα για να καταστρέψει τα πιράνχας, προκειμένου να σώσει τη λίμνη και την οικογένειά της.

A woman, a gun & a noodle shop 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζανγκ Γιμού ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Σαν Χονγκλέι, Ζάο Σενγιάνγκ, Γιαν Νι Ο παγκοσμίου φήμης Κινέζος σκηνοθέτης Ζανγκ Γιμού (Hero) ξαφνιάζει, επιλέγοντας να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή της κλασικής ταινίας "Blood Simple" των αδερφών Κοέν, ποτίζοντας τη με μαύρο χιούμορ. Η ταινία διαγωνίστηκε στο 60ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου. Ο Ουάνγκ είναι ένας καταθλιπτικός, πανούργος και πλεονέκτης ιδιοκτήτης εστιατορίου noodles. Η παραμελημένη σύζυγος του τον απατά με έναν υπάλληλό του, αλλά εκείνος παρακολουθεί την κάθε τους κίνηση. Αποφασίζει να αναθέσει τη δολοφονία τους στον αστυνομικό Ζανγκ, νομίζοντας πως έχει βρει το τέλειο σχέδιο για να δώσει τέλος σε αυτή την ιστορία. Ο Ζανγκ όμως είναι εξίσου μοχθηρός και έχει τη δική του ατζέντα. Καθώς η πλοκή περιπλέκεται, όλο και περισσότερη βία ξεσπά και το αίμα συνεχίζει να ρέει.

86 pepper#

ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ

Ν Ο Μ Α Ρ Χ Ι Α Θ Ε Σ Σ Α ΛΟ Ν Ι Κ Η Σ Κ Ε Ν Τ Ρ Ο Π ΟΛ Ι Τ Ι Σ Μ ΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΤΖΑΖ & Δ Η Μ Ι ΟΥ Ρ Γ Ι Κ Η Σ Μ ΟΥ Σ Ι Κ Η Σ

συνάντηση Τζαζ και δηµιουργικής µουσικής

γιορτή της

5/9/10

ΝΙΚΗ 16-2

ΘΕΣΣΑΛΟ

ΕΙΣΟΔΟΣ €12

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ, ηλεκτρική κιθάρα, τραγούδι ΕΥΘΥΜΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ, σαξόφωνα ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΩΣΤΑΒΕΛΗΣ, πιάνο, πλήκτρα ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ, ηλεκτρικό μπάσο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΡΜΕΝΟΓΛΟΥ, ντραμς guest ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΕΝΤΖΟΥ, τραγούδι

87

newbie rentals#

newbie rentals# Η Τιτανομαχία

Ο Κατάσκοπος της Διπλανής Πόρτας [The Spy Next Door]

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λουί Λετεριέ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Μαντς Μίκελσεν, Λίαμ Νίσον

Σκηνοθεσία: Μπράιαν Λέβαντ Πρωταγωνιστούν: Τζάκι Τσαν, Άμπερ Βαλέτα, Μπίλι Ρέι Σάιρους, Τζορτζ Λόπεζ

Στην Τιτανομαχία, ο απόλυτος αγώνας για εξουσία και δύναμη στρέφει τους ανθρώπους ενάντια στους βασιλείς και τους βασιλείς ενάντια στους θεούς. Ο πόλεμος, όμως, μεταξύ των ίδιων των θεών μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Γόνος θεού αλλά αναθρεμμένος ως άνθρωπος, ο Περσέας προσπαθεί μάταια να σώσει την οικογένειά του από τον Άδη, τον εκδικητικό θεό του Κάτω Κόσμου. Και καθώς δεν έχει τίποτα να χάσει, ο Περσέας προσφέρεται να οδηγήσει μια παράτολμη αποστολή, με σκοπό να κατατροπώσει τον Άδη, πριν εκείνος καταφέρει να ανατρέψει τον Δία και να σπείρει το χάος στον κόσμο. Σε μια άνιση μάχη με ανίερους δαίμονες και τρομαχτικά τέρατα, ο Περσέας και οι πολεμιστές του θα μπορέσουν να επιβιώσ ουν μόνο εάν ο Περσέας αποδεχθεί την θέση του ανάμεσα στους Θεούς, αψηφή σει την μοίρα και χαράξει την μοίρα του μόνος του.

Ο Τζάκι Τσαν υποδύεται τον Μπομπ Χο, έναν υπερκατάσκοπο της CIA, ο οποίος αποφασίζει να εγκαταλείψει την καριέρα του και να ζήσει μια ήρεμη ζωή με την φίλη και γειτόνισσά του, Τζίλιαν. Ο Μπομπ όμως, πρέπει να φέρει σε πέρας μια ακόμα αποστολή πριν συμφωνήσει η Τζίλιαν να τον παντρευτεί: να κερδίσει την εκτίμηση των τριών ξεροκέφαλων παιδιών της. Όταν η Τζίλιαν αναγκάζεται να φύγει αιφνίδια από την πόλη, ο Μπομπ προσφέρεται να κρατήσει τα παιδιά της προκειμένου να κερδίσει την αγάπη τους.

Kick Αss

Ραντεβού για Παντρεμένους [Date Night]

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάθιου Βον ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Άαρον Τζόνσον, Νίκολας Κέιτζ, Κλόι Μόρετζ, Μαρκ Στρονγκ Η ιστορία ενός συνηθισμένου εφήβου, του Ντέιβ Λιζέφσκι, κολλημένου με τα κόμικς, που αποφασίζει να κάνει την εμμονή του έμπνευση και να γίνει σούπερ-ήρωας. Και όπως κάθε σούπερ-ήρωας που σέβεται τον εαυτό του, διαλέγει όνομα - Kick-Ass -, τη στολή και τη μάσκα που του ταιριάζουν και ξεκινάει να πολεμάει το έγκλημα. Υπάρχει μόνο ένα μικρό πρόβλημα: ο Kick-Ass δεν έχει απολύτως καμία δύναμη. Η ζωή του αλλάζει δια παντός όταν θα συναντηθεί με δυο τρελαμένους εκδικητές, την Hit Girl και τον Big Daddy και έναν εκκολαπτόμενο υπερήρωα, τον Red Mist.

88 pepper#

Σκηνοθεσία: Σον Λέβι Πρωταγωνιστούν: Στιβ Καρέλ, Τίνα Φέι, Μαρκ Ουόλμπεργκ, Μαρκ Ράφαλο, Τζέιμς Φράνκο, Μίλα Κούνις O Στιβ Καρέλ, η Τίνα Φέι και ο Μαρκ Ουόλμπεργκ συμπρωταγωνιστούν σε αυτή την ξεκαρδιστική κωμωδία! Η Κλερ και ο Φιλ Φόστερ είναι ένα συνηθισμένο παντρεμένο ζευγάρι που έχει παγιδευτεί στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Μια παρεξήγηση όμως θα τους οδηγήσει στην περιπέτεια της ζωής τους! Ένα συνηθισμένο ραντεβού θα εξελιχθεί στην πιο αλλοπρόσαλλη βραδιά, κατά την διάρκεια της οποίας θα έρθουν αντιμέτωποι με μαφιόζους, διεφθαρμένους αστυνομικούς και τρελούς οδηγούς ταξί αλλά και με τα πραγματικά αισθήματα που τρέφει ο ένας για τον άλλο.

newbie rentals#

Ένας Άντρας Μόνος

Δεν Σκέφτομαι Άρα Υπάρχω

[A Single Man]

[Greenberg]

Σκηνοθεσία: Τομ Φορντ Πρωταγωνιστούν: Κόλιν Φερθ, Τζούλιαν Μουρ, Νίκολας Χουλτ

Σκηνοθεσία: Νόα Μπάουμπαχ Πρωταγωνιστούν: Μπεν Στίλερ, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Ρις Ίφανς, Γκρέτα Γκέρβιγκ

Η ταινία μας μεταφέρει στο Λος Άντζελες του 1962, στην κορύφωση της κρίσης με την Κούβα, και παρακολουθεί τη ζωή του Τζορτζ Φάλκονερ, ενός 52χρονου Βρετανού καθηγητή πανεπιστημίου (Κόλιν Φερθ) καθώς πασχίζει να βρει νόημα στη ζωή του μετά τον θάνατο του επί σειρά ετών συντρόφου του, Τζιμ (Μάθιου Γκούντι). Ο Τζορτζ μένει προσκολλημένος στο παρελθόν και δεν μπορεί να δει κανένα μέλλον. Παρακολουθώντας τον για μία ημέρα, βλέπουμε ότι μια σειρά γεγονότων και συναντήσεων τον οδηγούν τελικά στο να αποφασίσει αν η ζωή μετά τον θάνατο του Τζιμ έχει το οποιοδήποτε νόημα. Ο Τζορτζ δέχεται την παρηγοριά της στενότερης φίλης του, Τσάρλι (Τζούλιαν Μουρ), μιας 48χρονης καλλονής που και αυτή πρέπει να δώσει τις δικές της μάχες με τα διλήμματά της για το μέλλον. Ένας νεαρός φοιτητής του Τζορτζ, ο Κένι (Νίκολας Χουλτ), που συνειδητοποιεί και αποδέχεται την πραγματική φύση του, αρχίζει να παρακολουθεί στενά τον Τζορτζ καθώς διακρίνει την τρυφερή ψυχή του.

Η Φλόρενς είναι μια φιλόδοξη τραγουδίστρια που προσπαθεί να βρει τη θέση της στον κόσμο αυτό. Εργάζεται ως προσωπική βοηθός στην οικογένεια Γκρίνμπεργκ. Όταν ο Φίλιπ Γκρίνμπεργκ φεύγει για ένα μεγάλο ταξίδι με την σύζυγό του και τα παιδιά του, η Φλόρενς επισκέπτεται το σπίτι για να επιβλέπει τον σκύλο της οικογένειας αλλά και να ρίχνει μια ματιά στον Ρότζερ, αδερφό του Φίλιπ, που βρίσκεται στο Λος Άντζελες για να προσέχει το σπίτι. Εργένης γύρω στα σαράντα, ο Ρότζερ είναι ευφυής, σαρκαστικός και, όπως και η Φλόρενς, ένα είδος χαμένης ψυχής. Μια χαριτωμένα εκκεντρική και απροσδόκητα σημαντική σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα τους.

• Φεστιβάλ Βενετίας – Βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου (Κόλιν Φερθ) • Βραβείο BAFTA A’ Ανδρικού Ρόλου (Κόλιν Φερθ)

Το Κορίτσι στη Φωλιά της Σφήκας

Brooklyn’s Finest

[The Girl Who Kicked the Hornet’s Nest] ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντάνιελ Άλφρεντσον ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Νούμι Ραπάς, Μάικλ Νίκβιστ, Λένα Έντρε

Σκηνοθεσία: Αντουάν Φουκουά Πρωταγωνιστούν: Ρίτσαρντ Γκιρ, Ίθαν Χοκ, Ντον Τσιντλ, Έλεν Μπάρκιν, Γουέσλι Σνάιπς

Το τελευταίο και πιο συναρπαστικό μέρος της θρυλικής τριλογίας "Millennium" του Στιγκ Λάρσον. Η Λίσμπετ Σαλάντερ καταστρώνει την εκδίκησή της απέναντι στον άνθρωπο που προσπάθησε να τη σκοτώσει και στις κυβερνητικές οργανώσεις που παραλίγο να καταστρέψουν τη ζωή της. Αλλά η αποστολή της δεν είναι εύκολη. Γιατί μετά τη σφαίρα που δέχτηκε στο κεφάλι, νοσηλεύεται στην Εντατική υπό στενή επιτήρηση, και όταν βγει θα οδηγηθεί στο δικαστήριο κατηγορούμενη για τρεις φόνους και μια απόπειρα δολοφονίας.

O Σαλ, ο Τάνγκο και ο Έντι είναι τρεις αστυνομικοί σε διαφορετικές φάσεις της καριέρας τους: ο πρώτος προσπαθεί να συντηρήσει την πολυμελή οικογένειά του με μάλλον «αμαρτωλούς» τρόπους, ο δεύτερος είναι βουτηγμένος ως τολαιμό σε συναλλαγές με ναρκωτικά, ενώ ο τρίτος θέλει να μαζέψει την σκορπισμένη στο αλκοόλ και διαφθορά ζωή του. Οι τρεις ήρωες συναντιούνται και έρχονται αντιμέτωποι με τις «αμαρτίες» και τους δαίμονές τους.

89

newbie rentals#

Εκδίκηση Γένους Θηλυκού

Harry Brown

[Kirot]

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντάνι Λέρνερ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Όλγα Κουριλένκο, Ζοχάρ Στράους, Νινέτ Ταγιέμπ

Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Μπάρμπερ Πρωταγωνιστούν: Μάικλ Κέιν, Έμιλι Μόρτιμερ, Λίαμ Κάνινγκχαμ, Ίαν Γκλεν

Η Γκάλια (Όλγκα Κουριλένκο) είναι μπλεγμένη με την τοπική μαφία του Τελ Αβίβ, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα καταφέρει να ξεφύγει και να συναντήσει την κόρη της που εγκατέλειψε στην Ρωσία. Με αντάλλαγμα μερικά χρήματα και την επιστροφή του διαβατηρίου της, η Γκάλια διαπράττει φόνους μετά από εντολή των αρχιμαφιόζων Ρόνι και Μισέλ. Στο διπλανό της διαμέρισμα ζει η Έλινορ (Νινέτ Ταγιέμπ), μια υπάλληλος σε μίνι μάρκετ που ονειρεύεται πως κάποια στιγμή θα μπορέσει να εγκαταλείψει τον βίαιο σύζυγό της και να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Οι δυο γυναίκες δε γνωρίζονται παρότι τους χωρίζει ένας τοίχος. Έχουν όμως ένα κοινό: μια δυνατή ανάγκη να σχεδιάσουν τη διαφυγή τους. Ένα τυχαίο περιστατικό θα σταθεί αφορμή για την αρχή μιας δυνατής φιλίας μεταξύ τους που θα της ωθήσει να αναλάβουν δράση κατά των καταπιεστών τους.

O Χάρι Μπράουν είναι ένας έντιμος άνθρωπος που παρακολουθεί την πόλη του να πνίγεται στα ναρκωτικά, το έγκλημα και τη βία. Ό,τι αποκαλούσε έως τώρα σπίτι του βεβηλώνεται από τις συμμορίες που σκορπίζουν τον τρόμο στους κατοίκους. Όταν δολοφονείται βάναυσα ο καλύτερός του φίλος, ο Χάρι αποφασίζει να δράσει. Το στρατιωτικό παρελθόν του τον καλεί και αποφασίζει να γίνει προστάτης της έννομης τάξης. Σύντομα όμως εμπλέκεται και η αστυνομία, με αποτέλεσμα οι εντάσεις και τα επεισόδια να αρχίζουν να βυθίζουν την πόλη στο χάος.

Centurion

Oceans [Nowhere Boy]

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νιλ Μάρσαλ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Μάικλ Φασμπίντερ, Όλγκα Κουριλένκο, Ντόμινικ Ουέστ, Ντέιβιντ Μόρισεϊ,Ούλριχ Τόμσεν Η ταινία μας μεταφέρει στο 117 μ.Χ. Την περίοδο εκείνη, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκτείνεται από την Αίγυπτο ως την Ισπανία και ανατολικά μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. Στη βόρεια Βρετανία όμως, εμπόδιο στις αδυσώπητες κατακτήσεις στέκεται η μοχθηρή δράση ενός άπιαστου εχθρού: της άγριας φυλής των Picts. Μια ομάδα Ρωμαίων στρατιωτών αγωνίζεται για την επιβίωσή της, μετά από μια ολέθρια μάχη. Ο Quintus, ο μοναδικός επιζών από μια επιδρομή των Picts σε ένα ρωμαϊκό φρούριο, κατευθύνεται βόρεια με τη θρυλική 9η Λεγεώνα του στρατηγού Virilus. Σκοπός τους; Να εξαφανίσουν τους Picts από προσώπου γης και να καταστρέψουν τον επικεφαλή τους, Gorlacon.

Crazy Heart [A Single Man]

Σκηνοθεσία: Σκοτ Κούπερ Πρωταγωνιστούν: Τζεφ Μπρίτζες, Μάγκι Γκίλενχαλ, Ρόμπερτ Ντιβάλ Όσο πιο σκληρή είναι η ζωή, τόσο πιο όμορφα είναι τα τραγούδια. Ο βραβευμένος με Όσκαρ Τζεφ Μπρίτζες δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του στο "CRAZY HEART", μια συναρπαστική ιστορία που ακολουθεί την πορεία ενός τραγουδιστή της κάντρι προς την λύτρωση. Ο Μπρίτζες υποδύεται τον Μπαντ Μπλέικ, έναν κατεστραμμένο αλκοολικό τραγουδιστή, που βρίσκει την σωτηρία με την βοήθεια της Τζιν (Μάγκι Γκίλενχαλ), μιας δημοσιογράφου που καταφέρνει να διεισδύσει στην ψυχή του. Θα μπορέσει ο Μπαντ να δαμάσει την άγρια ψυχή του και να επανέλθει στο προσκήνιο; • 2 Βραβεία Όσκαρ (Α’ Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερου Τραγουδιού)

90 pepper#

Σκηνοθεσία: Ζακ Περίν, Ζακ Κλουζό Special features: Interactive Menus, Scene Selection Οι δημιουργοί της ταινίας OCEANS θέλησαν να «κολυμπήσουν» σαν ψάρια, ανάμεσα σε άλλα ψάρια, είτε κινηματογραφώντας με ταχύτητα 10 κόμβους την ώρα σε μια περιοχή αλίευσης τόνου, είτε ακολουθώντας τα ακροβατικά των δελφινιών, είτε πηγαίνοντας πλάι με πλάι στο πτερύγιο ενός λευκού καρχαρία... Μετά τα «Ταξιδιάρικα Πουλιά» ο Ζακ Περίν και ο Ζακ Κλουζό έχοντας στη διάθεσή τους πρωτοποριακές μεθόδους κινηματογράφησης, μας οδηγούν στην καρδιά των ωκεανών για να ανακαλύψουμε άγνωστα ή γνωστά θαλάσσια πλάσματα. Το OCEANS αναρωτιέται για τις επιπτώσεις του ανθρώπινου αποτυπώματος στην άγρια πανίδα και απαντά στο ερώτημα «Ωκεανός; Ποιος είναι ο Ωκεανός;» μέσα από εικόνες και συναισθήματα.

Percy Jackson and the Olympians

Σκηνοθεσία: Κρις Κολόμπους Πρωταγωνιστούν: Λόγκαν Λέρμαν, Μπράντον Τ. Τζάκσον, Αλεξάντρα Νταντάριο, Πιρς Μπρόσναν, Ούμα Θέρμαν, Στιβ Κούγκαν, Σον Μπιν, Ροζάριο Ντόσον Ο σύνχρονος και ο μυθολογικός κόσμος συγκρούονται σε αυτή την θεαματική φανταστική περιπέτεια με πρωταγωνιστές τον Πιρς Μπρόσναν, την Ροζάριο Ντόσον και την Ούμα Θέρμαν όπως δεν τους έχετε ξαναδεί! Ο Πέρσι Τζάκσον δεν είναι ένας συνηθισμένος έφηβος... μόλις έχει μάθει πως είναι ο γιος του Ποσειδώνα και κατηγορείται πως έχει κλέψει την αστραπή του Δία, το πιο ισχυρό όπλο που έχει κατασκευαστεί ποτέ! Σύντομα θα ξεκινήσει μια συναρπαστική διαδρομή για να αποδείξει την αθωότητά του, να βρει την αστραπή και να αποτρέψει μια μάχη μεταξύ των θεών που μπορεί να είναι μοιραία για όλο τον πλανήτη!

catwalk LoonaBeats Crew street trends

catwalk

LoonaBeats Crew#

Λαμπρινή_Jeremy Scott Melting Logo Tee, Jeremy Scott Winged Sweatpants Μαντώ_Jeremy Scott Winged Hoodie, Jeremy Scott Bontage Trackpants

Ματθαίος_Kazuki + Neighborhood Track Top, Kazuki Mintos High Campus (shoes) Βασίλης_Jeremy Scott Wings Tee, Jeremy Scott Motorcycle Trackpatns, Top Ten NBA Sneakers

Αποστόλης_Originals Trackpants, Jeremy Scott Wings Tee, Top Ten NBA sneakers Sissy_Jeremy Scott Corset Track Top Originals Sweatpants

92 pepper#

Ηλιάνα_Jeremy Scott Flower Lace Dress

Αναστασία: Jeremy Scott Tiger Sweatpants, Adicolor Track Top

What happens in Vegas... Επιμέλεια κειμένων: Τόνια Παπαδάκη Φωτογραφική επιμέλεια: Αρμενουή Κασπαριάν Σαραϊδάρη

...stays in Vegas. Οι LoonaBeats πήγαν, γύρισαν και μοιράζονται μαζί μας τα πάντα για να αποδείξουν το αντίθετο (του τίτλου). Πήραν μέρος στο ετήσιο φεστιβάλ World hip hop international, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και ήρθαν στην βάση τους μόνο και μόνο για να επιστρέψουν πιο δυναμικοί. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Η Σίσσυ που, πριν κάποια χρόνια, δούλευε ως προπονήτρια σε γυμναστήριο της Θεσσαλονίκης δε φανταζόταν την τροπή που θα έπαιρνε η ζωή της όταν ξεκινούσε ένα τμήμα χορού hip hop. Ένα - ένα τα μέλη των, τώρα πια, LoonaBeats δήλωναν συμμετοχή στο τμήμα και άρχισε από νωρίς η ομάδα να παίρνει τη μορφή που έχει και σήμερα. Ο Ματθαίος, η Αναστασία, ο Αποστόλης, η Λαμπρινή, ο Βασίλης, η Μαντώ, η Ηλιάνα και φυσικά η Σίσσυ, επικεφαλής της ομάδας πλέον, έγιναν ένα. Το γλυκό έδεσε το 2008, όταν έλαβαν μέρος για πρώτη φορά στο φεστιβάλ Bounce της Θεσσαλονίκης. Κατέκτησαν τη δεύτερη θέση και από τότε μόνο ανοδική ήταν η πορεία τους. Δεκάδες διαγωνισμούς και πρωτιές αργότερα, ήρθε η μεγαλύτερη. Η ομάδα LoonaBeats κερδίζει την πρώτη θέση, αλλά και τις εντυπώσεις, στο Bounce 2010 και προκρίνεται στον διαγωνισμό hip hop international της Αθήνας. Και από εκεί βγαίνει νικήτρια, με το εισιτήριο για το Las Vegas στα χέρια. «Ο κόσμος έδειξε φοβερό ενδιαφέρον και υποστήριξη στην προσπάθεια μας. Εμείς από την άλλη, ομάδα δεμένη πια, ήμασταν ενωμένοι και έτοιμοι να ζήσουμε αυτό που ερχόταν. Γι' αυτό βάλαμε τα δυνατά μας». Και το όνειρο είχε ήδη ξεκινήσει να παίρνει μορφή.

Ευχαριστούμε: • Tο κατάστημα Deviceone για την επιμέλεια του ντυσίματος των LOONABEATS CREW. Στο Deviceone θα βρείτε τη σειρά της Adidas Originals By Originals με την υπογραφή των Jeremy Scott και Kazuki, αποκλειστικές σειρές από premium streetwear & sportswear και μεγάλη γκάμα από σπάνια sneakers.

Deviceone

Πάυλου Μελά 38, Θεσσαλονίκη

Τ. 2310.230.550

www.deviceone.eu

93

LoonaBeats Crew#

www.loonabeats.com

Είχε έρθει η στιγμή να συναγωνιστούν με τους καλύτερους του κόσμου. Άγχος. Άγχος; «Απίστευτο. Βέβαια περισσότερο νιώθαμε δέος και θαυμασμό. Όσο βλέπαμε τις εμφανίσεις και τις χορογραφίες των άλλων γκρουπ τόσο χαμήλωνε στο μυαλό μας η θέση που πιστεύαμε πως θα πάρουμε. Από ένα σημείο και μετά το μόνο που θέλαμε ήταν να κάνουμε, απλά, μια αξιοπρεπή εμφάνιση, δεν περιμέναμε πολλά. Άγχος δεν είχαμε για την διάκριση αλλά γιατί καταλάβαμε πόσο πολύ πρέπει να προσπαθήσουμε για να φτάσουμε αυτό το επίπεδο».

στα μαγαζιά ήταν απλά «αμερικανιά» και ψέμα! «Όχι», συμφωνούν όλοι με την Αναστασία όταν μου λέει ότι, «ο χορός είναι το μόνο, ίσως, πράγμα στο οποίο δεν υπερβάλουν οι ταινίες. Όλες οι ομάδες από όλο τον κόσμο είχαν το ίδιο πάθος. Εκεί τον ζουν πιο πολύ τον χορό. Είναι μέρος της ζωής τους, όχι απλά ένα χόμπι. Μας έκανε, όμως, καλό η συμμετοχή μας. Μάθαμε από τους καλύτερους και απλά βλέποντας τους, αλλά και από τα σεμινάρια που μας έκαναν επαγγελματίες χορευτές. Του χρόνου θα πάμε προετοιμασμένοι!».

Εδώ που τα λέμε, δεν είναι λίγο να συναγωνίζεσαι με γκρουπ που έχουν διπλάσια εμπειρία από μεγαλύτερα φεστιβάλ και που η ζωή τους είναι ο χορός. «Για το γόητρο της διάκρισης λαμβάναμε μέρος σε διαγωνισμούς, δε θα σου πω ψέματα», μου λέει ο Ματθαίος και συνεχίζει, «και πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρουμε γιατί βλέπαμε ανταπόκριση από το κοινό. Στο κάτω - κάτω η ψυχολογία είναι το παν σε τέτοιους διαγωνισμούς». «Επιπλέον», συμπληρώνει η Αναστασία, «είναι ωραίο, γενικά, μία ομάδα να έχει κοινούς στόχους γι' αυτό δενόμασταν περισσότερο φορά με τη φορά. Πλέον έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στο σώμα του άλλου, όμως για το παγκόσμιο φεστιβάλ, αυτό δεν ήταν αρκετό. Μας έλλειπαν οι ξεχωριστές κινήσεις, τα ερεθίσματα. Τα άλλα γκρουπ είχαν προβάδισμα και σε άλλα πράγματα γενικότερα, γι' αυτό είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα. Και με το παραπάνω». Εκτός από το δέσιμο είναι πολλά αυτά που συντελούν για να πάρεις την πρωτιά.

Σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό πάντα ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, πόσο μάλλον όταν δεν ξέρεις και τι έχεις να αντιμετωπίσεις. «Κινήσεις που εμείς θεωρούσαμε τέλειες και πιστεύαμε ότι σκίζουν, θεωρήθηκαν από τους κριτές ως και αδιάφορες».

«Μας έκανε πολύ εντύπωση», διακόπτει τις σκέψεις μου ο Αποστόλης, «ότι ακόμα και ο υπάλληλος του μαγαζιού, σε ένα εμπορικό κέντρο, ήξερε και χόρεψε μαζί μας έναν χορό που στην Ελλάδα το όνομα του δεν έχει ακουστεί ακόμα. Ούτε καν στα ριάλιτι! Δηλαδή, οι άλλες χώρες είχαν και έχουν το πλεονέκτημα ότι παίρνουν ερεθίσματα από παντού. Ακόμα και μία βόλτα στο εμπορικό αν πας, μπορεί να δεις κάτι που μετά να το δουλέψεις και να το προσαρμόσεις πάνω σου». Κι εγώ που νόμιζα πως υπάλληλοι που χορεύουν

94 pepper#

Μπορεί τα παιδιά να είναι μετριόφρονες, γενικά, αλλά εγώ επειδή τους είδα και εν δράσει, πραγματικά καλώς ποντάρουν στην χημεία που έχουν και κατά τη διάρκεια του χορού αλλά και εκτός αγωνιστικού χώρου. Πιστεύω πως και αυτό συνέβαλε στο να κερδίσουν την πρώτη θέση στην Ελλάδα. Σίγουρα τα πράγματα είναι πιο ζόρικα έξω, όμως 25η θέση, από τους 48, δεν είναι μικρό κατόρθωμα. «Συλλέξαμε πάντως αρκετό υλικό», μου λέει η Σίσσυ, «είδαμε κινήσεις και στήσιμο από παιδάκια εννιά χρονών που εμείς θα κάναμε μόνο ειρωνικά και για πλάκα. Για κινήσεις από άλλα γκρουπ δε θα σου πω καν. Τώρα, λοιπόν, που ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε», μ' ένα στόμα, μια φωνή το γκρουπ φωνάζει, «του χρόνου θα επιστρέψουμε δριμύτεροι». Σας ακούγεται σαν απειλή αυτό; Σωστά, μου το ξεκαθάρισαν. Είναι απειλή. Στο μεταξύ, η ζωή συνεχίζεται. Όλα τα μέλη της ομάδας συνεργάζονται με την σχολή χορού "Let's dance" και διδάσκουν εκεί, τι άλλο; Hip hop. Παράλληλα τις Πέμπτες μπορείτε να τους απολαύσετε ζωντανά, αφού μοιράζονται μαζί μας λίγη από τη δόξα τους χορεύοντας στα πάρτυ "Think Black, Think R'n'B" του club Vogue.

p.

αγάπη & αγωγή

Αθλητικός Παιδικός Σταθµός-Νηπιαγωγείο • Καθηµερινή γυµναστική • • Κολύµβηση • • Πλήρης παιδαγωγικό πρόγραµµα • • Αγγλικά • • Μουσική προπαιδεία • • Ηλεκτρονικοί υπολογιστές • • Καθηµερινή γραπτή ενηµέρωση • • Πρωινό γεύµα • • Γιορτές - εκδηλώσεις • • Ιατρική παρακολούθηση • • Παιδοψυχολόγος • Φιλικής Εταιρίας 3, Πυλαία Τηλ.: 2310.322.223 • Fax: 2310.325.510 www.agapi-agogi.gr • athpaidst@hotmail.com Υπεύθυνη: Μπία Κουτσουφλιανιώτη - Πάτσια (Βρεφοκόµος-Παιδαγωγός)

street trends#

Μόδα του δρόμου, λόγια περαστικά: Το Pepper κάθε μήνα συναντά τυχαία 5 πρόσωπα της πόλης, τους κλέβει τα είδωλα και τους πιάνει κουβέντα.

96 pepper#

street trends#

Όνομα: Αλέξανδρος _ Από που είσαι; Είμαι από Αυστραλία αλλά μένω Αθήνα _ Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους Αθηναίους; Οι Αθηναίοι είναι ξενέρωτοι, οι Θεσσαλονικείς τέλειοι _ Ποιο είναι το μέρος που πρέπει κάποιος να επισκεφθεί οπωσδήποτε στη Θεσσαλονίκη; Τα πάντα, αρκεί να είναι στη Θεσσαλονίκη _ Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό αν σου πω την λέξη «θάλασσα»; Χαλκιδική, μα τι άλλο; _ Τρία πράγματα που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά; Χωρίς τη σχέση μου, pets, καλό φαγητό _ Τι σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή; Δε θέλω να φύγω από τη Θεσσαλονίκη

97

street trends#

Όνομα: Κατερίνα _ Από που είσαι; Θεσσαλονίκη _ Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους Θεσσαλονικείς; Χαλαρότητα _ Ποιο είναι το μέρος που πρέπει κάποιος να επισκεφθεί οπωσδήποτε στη Θεσσαλονίκη; Τα μουσεία _ Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό αν σου πω την λέξη «κόκκινο»; Πάθος _ Τρία πράγματα που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά; Χωρίς την δουλεία μου, διασκέδαση, καφέ _ Τι σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή; Ότι έχω αργήσει

98 pepper#

street trends#

Όνομα: Γιάννης _ Από που είσαι; Θεσσαλονίκη _ Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους Θεσσαλονικείς; Ο τρόπος που γλεντάνε και το φαγητό _ Ποιο είναι το μέρος που πρέπει κάποιος να επισκεφθεί οπωσδήποτε στη Θεσσαλονίκη; Το αρχαιολογικό μουσείο _ Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό αν σου πω την λέξη «ξανθιά»; Να το πω; Χαζή _ Τρία πράγματα που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά; Χωρίς μουσική, θάλασσα, καλή παρέα _ Τι σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή; Τη δουλεία μου

99

street trends#

Όνομα: Ντίνα _ Από που είσαι; Σαλονίκη _ Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τους Θεσσαλονικείς; Ο τρόπος που γλεντάνε _ Ποιο είναι το μέρος που πρέπει κάποιος να επισκεφθεί οπωσδήποτε στη Θεσσαλονίκη; Τα μαγαζιά τη νύχτα _ Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό αν σου πω την λέξη «μουσική»; Ξεφάντωμα _ Τρία πράγματα που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά; Χωρίς το κινητό μου, οδοντόβουρτσα, φαγητό _ Τι σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή; Αν θα προλάβω στη δουλεία

100 pepper#

living big art & design wine and dine beauty tips events and agenda newsletter

living big

arts & design#

Κική Κολυμπάρη# Εικαστικός

102 pepper#

Η

Κική Κολυμπάρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, όπου φοίτησε σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη από το 2001. Δημιουργεί εικαστικά έργα τέχνης κάποια από τα οποία μπορείτε να δείτε στην προσωπική της σελίδα www.kikiko.gr.

103

arts & design#

T

η συναντήσαμε στην πρώτη της ατομική έκθεση τον Ιούλη που πέρασε, στον Ερωτικό Mare, και μας γοήτευσαν και τα έργα της αλλά και η ίδια ως άνθρωπος και καλλιτέχνης. Έργα γεμάτα χρώμα σ’ έναν κυρίαρχο ρόλο γιατί όπως λέει και η ίδια σέβεται και θαυμάζει την δύναμη του και την άμεση επίδρασή του στον καθένα ξεχωριστά. «τα έργα μου συνήθως δεν απεικονίζουν συγκεκριμένα αντικείμενα ή καταστάσεις. Αυτό όμως που βλέπεις είναι το μέσο το οποίο αποσυναρμολογείται μέσα στο μυαλό σου και «γεννάει» τις εικόνες που θέλεις και την ατμόσφαιρα που επιθυμείς σύμφωνα πάντα με την ψυχοσύνθεσή σου». p.

Τα θέματα των έργων σας και η τεχνοτροπία διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Δεν φοβάστε μήπως χαρακτηριστείτε αναποφάσιστη;

Κ.Κ. Θα προτιμούσα το πειραματίστρια! Μ αυτόν τον τρόπο ανακαλύπτω νέες απαντήσεις, νέες ερωτήσεις και έτσι εξελίσσομαι. Είμαι γεμάτη ιδέες και δε θέλω να κλείνω ένα θέμα πριν ασχοληθώ με κάποιο άλλο, οπότε μπορώ να δουλεύω ταυτόχρονα σε πράγματα διαφορετικά μεταξύ τους. Ξέρω πως αυτό είναι ένα ρίσκο αλλά με απωθεί η μονοτονία και η επανάληψη. Δεν μ’ ενδιαφέρει τα έργα μου να χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένα σχήματα και μορφές απλά και μόνο για να φέρουν την ταυτότητα μου και να με διαφημίζουν. Η πολυμορφία είναι το επιθυμητό και αυτό που με χαρακτηρίζει. Επιθυμώ αυτά που δημιουργώ να υπηρετούν τον ιδιοκτήτη τους ...να τον συνοδεύουν και να τον αγκαλιάζουν ατμοσφαιρικά. Κι αυτό γιατί βάζω στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Το να βάζω στο επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι την προσωπική μου ματαιοδοξία και αναγνωρισιμότητα, είναι προτεραιότητά μου και ορίζει για μένα ένα καλό αποτέλεσμα.

104 pepper#

p.

Χρησιμοποιείτε τον παράγοντα του «τυχαίου»;

Κ.Κ. Πολύ! Είναι ασύλληπτο το τι μπορεί να δημιουργηθεί, αφήνοντας μερικές φορές το «τυχαίο» να καθοδηγήσει το έργο. Εμφανίζονται αποτελέσματα τόσο ξεκάθαρα και γνήσια που δεν μπορούσε ποτέ να καταφέρει κανείς επιτηδευμένα. Ολόκληροι κόσμοι γεννιούνται και καταστρέφονται στο σύμπαν...τυχαία!. Πόσο ανόητο θα ήταν να προσπαθώ να δαμάσω συνέχεια αυτές τις δυνάμεις. p.

Κοιτάζοντας την ιστοσελίδα σας μου τράβηξε την προσοχή η σειρά με τίτλο "Rust" (σκουριά).

Κ.Κ. Πάντα με γοήτευαν τα διάφορα χρώματά της, οι διάφορες μορφές της, η αντίθεση με την μη-σκουριασμένη επιφάνεια που την περιέβαλε. Το αντικειμενικά ωραίο ...ένα ηλιοβασίλεμα, μια ωραία γυναίκα, ένας ωραίος άντρας, αρέσει ούτως ή άλλως. Πρόκληση είναι να δείξεις στον κόσμο πόσο ωραία είναι η σκουριά! Είχαν ρωτήσει έναν διάσημο ηθοποιό πώς είχε ερωτευθεί την κοπέλα του, επίσης ηθοποιό, και απάντησε πως όταν την είχε γνωρίσει, ήταν ρακένδυτη και της είχαν κάνει στο πρόσωπο μακιγιάζ δαρμένης, με μώλωπες και πρησμένο μάτι. Διέκρινε όμως πως κάτω απ’ όλη αυτή την ασχήμια κρύβονταν ωραία χαρακτηριστικά. Τελικά την ερωτεύτηκε γιατί τον γοήτευσε η τόση ομορφιά συγκεντρωμένη μέσα σε τόση ασχήμια. Μερικοί άνθρωποι βλέπουν καλύτερα το ωραίο και το θετικό όταν συνοδεύεται από το άσχημο και το αρνητικό.

Αυτό θα είναι και το θέμα της νέας μου έκθεσης που ετοιμάζω και θα χαρώ πολύ να σας δω. Η ΣΚΟΥΡΙΑ.

p.

wine and dine#

Ψηθείτε# της Μαρίας Στύλου

Ω

ς φανατική κρεατοφάγος και κοσμογυρισμένος τύπος που είμαι δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξεφύγει το εστιατόριο Maredo. Βλέπετε το Maredo είναι μια γερμανική αλυσίδα η οποία έχει πίσω της πολλά χρόνια ιστορίας και εμπειρίας και έχει τύχει να το επισκεφθώ σε ένα από τα ταξίδια μου και να φύγω με τις καλύτερες εντυπώσεις! Δεν ήθελα λοιπόν καθόλου... «ψήσιμο» για να ακολουθήσω την παρέα που μου το πρότεινε.

Ως γνήσιο και αυθεντικό steak house που είναι τιμά τον τίτλο του με το παραπάνω χωρίς όμως να είναι ακριβό. Και στην εποχή μας αυτό μετράει. Δεν ξέρω αν είστε κλασσικοί τύποι και απολαμβάνετε το κρέας καλοψημένο, όπως οι περισσότεροι Έλληνες δηλαδή, πάντως εγώ θα σας πρότεινα να γίνετε πιο τολμηροί και να επιλέξετε medium-rare ή ακόμα και rare/blue και θα με θυμηθείτε. Το κατέχουν! Ξέρουν ακριβώς πως θα το κόψουν, πως θα το ψήσουν, πως θα το παρουσιάσουν με τι θα το συνδυάσουν... Ψητές πατάτες με σκορδοβούτυρο; Τηγανιτές; Ρύζι; Ό,τι τραβάει η όρεξή σας! Σύμφωνα πάντα με την επιθυμία και την παραγγελία του πελάτη φυσικά. Θέλετε κι άλλο ατού; Όποιο πιάτο κι αν διαλέξετε μπορείτε να το συνοδεύσετε με απεριόριστη ποσότητα από το salad bar το οποίο θα πρέπει να σας επισημάνω ότι είναι πολύ πλούσιο: από φρεσκοκομμένες σαλάτες εποχής, βραστά αλλά και ψητά λαχανικά παρακαλώ μέχρι και σαλάτες ζυμαρικών με πολύ νόστιμα και ιδιαίτερα dressings. Αυτό το salad bar κάνει το εστιατόριο Maredo μια πολύ ευέλικτη επιλογή, μια και στην παρέα μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι προσέχουν τη σιλουέτα τους και θέλουν να επιλέξουν κάτι με χαμηλές θερμίδες. Ε λοιπόν, θα το βρουν!

κλειστικά από τη Νότια Αμερική μπορείτε να το δείτε και σαν μία διεθνή πρόταση επιλέγοντας Tapas ή Fajitas. Γενικά η φιλοσοφία του εστιατορίου είναι σύγχρονη και ευέλικτη γι’ αυτό και διαθέτει παιδικό μενού, ειδικά καρεκλάκια, παιχνιδάκια για να απασχολούνται αλλά και μενού για διαβητικούς και αλλεργικούς σε κάποιες τροφές. Η διακόσμηση ανάλαφρη και το πιο σημαντικό; Τα παιδιά που μας εξυπηρέτησαν ήταν με το χαμόγελο στα χείλη. Για να φύγει κάποιος όμως ευχαριστημένος από ένα εστιατόριο πρέπει να φάει καλά και όταν έρθει ο λογαριασμός να συνεχίσει να χαμογελά, ε; Και ο λογαριασμός στο Maredo ήταν well done! Σας το προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα και χωρίς φόβο και πάθος. Βρίσκεται στα Λαδάδικα Κατούνη 4 και μπορείτε να κλείσετε τραπέζι στο 2310 501479. Ψηθείτε!

p.

Maredo Κατούνη 4 (Λαδάδικα) Τ: 2310.501.479

Ρίχνοντας μια ματιά στον κατάλογο διαπίστωσα ότι το μενού περιλάμβανε Rib Eye, Rump Steak, Sirloin Steak (ή αλλιώς ζουμερή μπριζόλα για να συνεννοούμαστε) και φυσικά φιλέτο. Κι επειδή το μοσχαρίσιο κρέας του εστιατορίου είναι απο-

105

beauty tips#

Επιστρέφοντας στη πόλη από την θάλασσα# γράφει η Χρύσα Κεσκινίδου

Τ

ο καλοκαίρι τέλειωσε και τα μαλλιά σας ταλαιπωρήθηκαν αρκετά από τον ήλιο, τη θάλασσα, το αλάτι και το χλώριο της πισίνας. Επιστρέψατε με μαλλιά αφυδατωμένα, θαμπά, φριζαρισμένα και πολύ πιθανόν με την εντελώς αντιαισθητική ψαλίδα.

Η Χρύσα Κεσκινίδου (Diploma: Friseurberufschule Dusseldorf 1987)

είναι ιδιοκτήτρια του κομμωτηρίου Hair By Chrysa. Πανοράματος 10, Θέρμη, Τ. 2310.463.841, 2313.042.550 6936.127.783

106 pepper#

Φροντίζουμε λοιπόν να αφεθούμε στα χέρια των ειδικών και ξεκινάμε από το κούρεμα... όσο κι αν σας πληγώνει αυτό. Κάντε πέτρα την καρδιά σας και αφαιρέστε τα κουρασμένα μαλλιά. Όσο και αν σας αρέσει το μακρύ μήκος τα κατεστραμμένα μαλλιά μόνο κακό μπορούν να κάνουν στην εικόνα σας. Όποιο κι να είναι το στυλ που θα επιλέξετε, σημασία έχει να τα ελαφρύνετε από τα ταλαιπωρημένα σημεία και από την ψαλίδα που δημιουργήθηκε. Ένα βήμα που δεν θα πρέπει να παραλείψετε είναι η βαθιά

ενυδάτωση με μάσκες που θα πρέπει να επαναλάβετε τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα με ειδικό ενυδατικό σαμπουάν και προϊόντα. Να ξέρετε πως στο τέλος του καλοκαιριού πάντα το χρώμα των μαλλιών είναι ξεθωριασμένο. Επειδή δεν είναι η κατάλληλη εποχή για δραματικές χρωματικές αλλαγές παραμείνετε στο δικό σας!

Tips: • Μη λούζετε ποτέ τα μαλλιά σας με καυτό νερό γιατί αφυδατώνει την τρίχα αλλά και το δέρμα του κεφαλιού.

• Μη κοιμάστε ποτέ με δεμένα μαλλιά γιατί κόβονται.

• Χτενίζετε τα μαλλιά σας πρωί και βράδυ ώστε να φεύγουν οι νεκρές τρίχες.

• Καθιερώστε να καθαρίζετε την ψαλίδα από τα μαλλιά σας μια φορά τον μήνα.

Hair

by

m a n i c u r e

Chrysa |

p e d i c u r e

Κομμωτήριο ανδρών/γυναικών Πανοράματος 10, Θέρμη, Τ. 2310.463.841 • 2313.042.550 • Κ. 6936.127.783

events and agenda#

events and agenda#

Σεπτέμβριος

>> Timeline

108 pepper#

10/9 

11/9 

#Παρασκευή 10/9

#Δευτέρα 13/9

PLACEBO

EMMA SHAPPLIN

[Θέατρο Γης]

[Θέατρο Γης]

Οι Placebo έρχονται για δεύτερη φορά στην Θεσσαλονίκη. Οι φίλοι της alternative rock σκηνής θα έχουν την ευκαιρία να τους παρακολουθήσουν την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου στο θέατρο Γης. Θα παρουσιάσουν κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο "Battle for the sun" ο οποίος κυκλοφόρησε το 2009, αλλά και παλιές καλές τους επιτυχίες όπως το "Every you every me", το "special k", και άλλα.

Μια εκπληκτική διαδρομή μέσα από ποικίλες φωνητικές και μουσικές προσεγγίσεις της Έμμα (Opera, Electro-Pop-Rock και νεοκλασική). Μια νέα μουσική και οπτική εμπειρία που έχει γεννηθεί από τα όνειρα .

#Παρασκευή 10/9

ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ

PORCUPINE TREE - NO BRAIN CELL [PRINCIPAL CLUB THEATER] Στις 10 Σεπτεμβρίου η παρέα του Steven Wilson, ίσως του πιο πολυτάλαντου και σίγουρα πιο εργασιομανή μουσικού του progressive rock, θα ξεδιπλώσει επίσης τον ήχο της στο Principal Club Theater. Έναν ήχο που, αν και όρισε το progressive rock της δεκαετίας του ‘90, άρχισε από μία καλοστημένη φάρσα. Ο Steven Wilson μαζί με τον Malcolm Stocks δημιούργησαν τους Porcupine Tree ως ένα φανταστικό συγκρότημα με ψεύτικη δισκογραφία και ιστορία που περιελάμβανε συμμετοχές σε φεστιβάλ μέχρι και φυλακίσεις των μη-υπαρκτών μελών του. Αν και η φάρσα αποκαλύφθηκε γρήγορα, οι πρώτοι δίσκοι των πραγματικών πια Porcupine Tree έφτασαν τις 20.000 πωλήσεις.

#Σάββατο 11/9 Διονύσης Τσακνής - Λάκης Παπαδόπουλος Γιάννης Γιοκαρίνης - Lexicon Project Ισμήνη Πεπέ [Πλατεία Χημείου Α.Π.Θ.] Μια ξεχωριστή συναυλία πρόκειται να πραγματοποιηθεί το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου στη πλατεία του Χημείου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο Διονύσης Τσακνής, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, οι Lexicon Project και η Ισμήνη Πεπέ, ενώνουν τις φωνές τους και μας προσκαλούν σε ένα ταξίδι με μουσικές που έχουμε όλοι αγαπήσει καθώς και νέους ήχους που έχουν ήδη ξεχωρίσει.

#Δευτέρα 13/9 [ΜΥΛΟΣ Βαβυλωνία] Ο Μάριος Φραγκούλης, λίγο πριν ξεκινήσει την ηχογράφιση του τρίτου διεθνούς album του, επιμελήθηκε προσωπικά μία σειρά από καλοκαιρινές συναυλίες.συμπεριλαμβάνοντας στις παραστάσεις του αυτές τραγούδια των μεγαλύτερων Ελλήνων συνθετών, καθώς και τραγούδια απ’το ευρύτερο διεθνές ρεπερτόριο του που σφράγισε με τις ζωντανές ερμηνείες του όλα τα προηγούμενα χρόνια. Μαζί του ο Γιώργος Περρής και η Άννα Λινάρδου.

events and agenda#

13/9 

14/9 

17/9 

17-18/9 

#Παρασκευή 17/9 ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ

#Τρίτη 14/9 Πλιάτσικας Φίλιππος - Μύρωνας Στρατής [Disc festival - 75η Δ.Ε.Θ.]

#Τετάρτη 15/9 Γλυκερία - Μ. Ασλανίδου - Γ. Λιανός [Disc festival - 75η Δ.Ε.Θ.]

#Πέμπτη 16/9 Ελ. Ζουγανέλη - Δ. Αναστασιάδης [Disc festival - 75η Δ.Ε.Θ.]

#Παρασκευή 17/9 Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Γιάννης Κότσιρας [Disc festival - 75η Δ.Ε.Θ.]

#Σάββατο 18/9 Χάρις Αλεξίου-Μάρθα Φριτζήλα [Disc festival - Παλαί ντε Σπορ]

#Κυριακή 19/9 Νατάσσα Θεοδωρίδου [Disc festival - 75η Δ.Ε.Θ.]

[ΜΥΛΟΣ Βαβυλωνία] Ο Κωστής Μαραβέγιας, ένας από τους πιο ξεχωριστούς δημιουργούς της νέας γενιάς του, με την αστείρευτη ενέργεια, την θετική αύρα και το ανεξάντλητο κέφι, ταξιδεύει στην Ελλάδα και μας καλωσορίζει όλους στον αισιόδοξο, πολύχρωμο, ρυθμικό αλλά και μοναδικά ταλαντούχο κόσμο του. Πολυρυθμία και ποικίλες μουσικές επιρροές συνθέτουν τον χαρακτήρα και τον προσωπικό ήχο του Κωστή Μαραβέγια. Στη καθιέρωση αυτού του χαρακτήρα συμβάλλει και η "ilegal" μπάντα του Μαραβέγια με τους εξαιρετικούς της μουσικούς και μόνιμους συνεργάτες του.

#Παρασκευή 17

& Σάββατο 18/9 REWORKS FESTIVAL [Πολυχώρος «ΒΙΛΚΑ»]

Το μεγάλο οπτικοακουστικό φεστιβάλ μουσικής και σύγχρονης τέχνης της Β. Ελλάδας, στην φετινή του έκδοση, που αναμένεται να παρουσιάσει πάνω από 70 καλλιτέχνες και σχήματα σε 5 μουσικούς και εικαστικούς χώρους μέσα σε 48 ώρες. Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 17 και το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010 στον πολυχώρο «ΒΙΛΚΑ» και υπόσχεται να καταστήσει και φέτος την Θεσσαλονίκη σημείο συνάντησης για τους φίλους της μουσικής και της τέχνης από όλη την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.

Pop, electronica, alternative, techno, house, funk, soul, disco, freestyle, hip hop, ambient, IDM και electro παρουσιάζονται εκτενώς μέσα από dj sets και live εμφανίσεις, εγκαταστάσεις, visuals και εκθέσεις, συνθέτοντας το μουσικο-εικαστικό παζλ του φετινού Reworks. Το μήνυμα – μότο του Reworks για τη φετινή χρονιά, είναι ότι «Η μουσική είναι για όλους». Με βάση αυτό το μήνυμα, το φεστιβάλ θα παρουσιάσει και μια σειρά πορτρέτων από ανθρώπους της πόλης κάθε ιδιότητας παράλληλα με το γενικό εικαστικό του. Όσον αφορά το κομμάτι της τέχνης, το Reworks θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μία έκθεση για την ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής αλλά και της dance σκηνής της Ελλάδας γενικότερα!

109

events and agenda#

events and agenda#

Σεπτέμβριος

>> Timeline

110 pepper#

18/9 

23/9 

#Σάββατο 18/9

#20-22 & 27-30/9

TINDERSTICKS

Zithos Birthday Festival 2010

[PRINCIPAL CLUB THEATER]

«To beER or not to beER?»

24/9 

Η ερωτική γοητεία και ο λυρισμός των στίχων είναι σήμα κατατεθέν των τραγουδιών των Tindersticks. Πολλοί τους κατέταξαν ως τους συνεχιστές των Leonard Coen, Ian Curtis και Lee Lazlewood. Και όχι άδικα! Η χαρακτηριστική φωνή του Stuart Ashton Staples, ζωντανεύει εικόνες ερωτικές με τον καλύτερο τρόπο. Μέσα από τα τραγούδια τους υμνούν έρωτες που δεν εκπληρώθηκαν, περιπλανώμενους ανθρώπους, πάθη που δεν έσβησαν ποτέ. Στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών τους συνδυάζουν ηλεκτρικές κιθάρες, ντραμς και μπάσα με ακουστικά όργανα όπως κρούστα, μελόντικα, βιολί και τρομπέτες, καταφέρνοντας να μαγνητίσουν το κοινό. Η απόλυτη ισορροπία του rock ήχου με την αισθαντική μελωδία. Η μουσική τους ατμοσφαιρική και γεμάτη εικόνες. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν γράψει μουσική για πολλά soundtracks κινηματογραφικών ταινιών.

Το φεστιβάλ που θα λάβει χώρα και φέτος στα δύο ιστορικά εστιατόρια της πόλης, στο Ζύθο (πλατεία Αιγύπτου, Λαδάδικα) και στο Ντορέ- Ζύθος (πλατεία Τσιρογιάννη) από τις 20 έως τις 22 και από τις 27 μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου.

#Σάββατο 18/9

Δευτέρα 27/09

PRODIGY

• Ελένη Τσαλιγοπούλου

[ΠΑΟΚ Sports Arena] Στις 17 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα στο Αθηνών Αρένα και στις 18 Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη στο ΠΑΟΚ Αρένα, ο Liam, o Maxim και ο Keith θα μας παρουσιάσουν επί σκηνής το διαβόητο live show τους: ετοιμαστείτε για Smack My Bitch Up, Breathe, Out of Space, No Good (Start The Dance), Voodoo People, Poison, Firestarter, Omen, Warrior’s Dance, Charly, One Love και όλες τις υπόλοιπες επιτυχίες τους.

Αναλυτικό πρόγραμμα Zithos Birthday Festival

ΖΥΘΟΣ (Λαδάδικα) Δευτέρα 20/09 • Χρήστος Θηβαίος Τρίτη 21/09 • Ανδριάννα Μπάμπαλη Τετάρτη 22/09 • Λουκιανός Κηλαηδόνης

NΤΟΡΕ-ΖΥΘΟΣ (Λευκός Πύργος) • Γιώργος Ανδρέου Τρίτη 28/09 • Sindos Concert Band Τετάρτη 29/09 • Δημήτρης Παπαδημητρίου • Φωτεινή Δάρρα Πέμπτη 30/09 • Γιάννης Κότσιρας

Το όνομα Prodigy να θεωρείται συνώνυμο της dance μουσικής: άλλωστε, με 20.000.000 πωλήσεις δίσκων, κατέχουν το απλησίαστο ρεκόρ του πιο επιτυχημένου καλλιτέχνη και/ή συγκροτήματος στην ιστορία της χορευτικής μουσικής!

#Πέμπτη 23/9

Στα 20 χρόνια της καριέρας τους, έχουν πειραματιστεί με τον ήχο τους όσο πολύ λίγοι: rave, industrial, breakbeat, techno, hardcore, big beat, dance punk, dance rock, electronic rock, alternative, έχουν κάνει τα πάντα, έχουν σπρώξει τον dance ήχο στα όριά του και έχουν δημιουργήσει τον παγκοσμίως αναγνωρίσιμο ήχο των Prodigy.

[PRINCIPAL CLUB THEATER]

ARCHIVE - CLIENT

#από Παρασκευή 24/9 Δήμητρα Γαλάνη - Ελένη Τσαλιγκοπούλου [STAGE] Στην Θεσσαλονίκη «μετακομίζουν» τον Σεπτέμβρη η και η Ελένη Τσαλιγοπούλου, μετά από μια μεγάλη καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο αλλά και τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους πέρσι το χειμώνα στην Αθήνα. Η σκηνή του Stage θα τις υποδεχτεί από την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, και κάθε Παρασκευή & Σάββατο, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

newsletter#

Νotosgalleries & Public Την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου ξεκινά η λειτουργία των δύο πολυκαταστημάτων στη Στοά Χιρς στο κέντρο της Θεσσαλονίκης Την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου ξεκινά η πολυαναμενόμενη λειτουργία των πολυκαταστημάτων μόδας και ομορφιάς notosgalleries και των πολυκαταστημάτων ψυχαγωγίας Public, στο πλέον σύγχρονο εμπορικό σημείο για την πόλη, τη Στοά Χιρς στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

newsletter#

Τα δύο πολυκαταστήματα, ένωσαν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν τον πλέον καινοτόμο σε όλη τη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη εμπορικό χώρο 9 επιπέδων και συνολικής έκτασης 12.000 τμ. Η Στοά Χιρς, ένα σημείο-κλειδί για την πόλη της Θεσσαλονίκης, που ενώνει τις οδούς Μητροπόλεως και Τσιμισκή, δίπλα στην Πλατεία Αριστοτέλους, αναμένεται να τονώσει σημαντικά την εμπορική κίνηση του κέντρου της πόλης, καθώς θα αποτελεί σημείο συνάντησης για όλους.

112 pepper#

Ο νέος εμπορικός χώρος θα είναι ο πιο σύγχρονος προορισμός μόδας ομορφιάς και ψυχαγωγίας για όλη την Ελλάδα.

Tο νέο notosgalleries θα αποτελεί το πιο φρέσκο, πλήρες και προσιτό περιβάλλον fashion & beauty

shopping, με νέα συναρπαστικά brands παγκοσμίως διάσημων υπογραφών και απέραντη ποικιλία ειδών. 500 μάρκες ένδυσης, 100 μάρκες υπόδησης και αξεσουάρ και 150 μάρκες καλλυντικών και αρωμάτων υπόσχονται να προσφέρουν μία ανεπανάληπτη εμπειρία αγορών για το κοινό της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Το Public αναμένεται να προσδώσει έναν νέο χαρακτήρα στις αγορές των κατοίκων της Θεσσαλονίκης, καθώς μέσα σε 3.000 τ.μ. θα έχουν τη δυνατότητα να βρουν περισσότερα από 20.000 προϊόντα τεχνολογίας, 50.000 τίτλους CD & DVD, 150.000 τίτλους βιβλίων και περισσότερα από 10.000 παιχνίδια. Με πρωτοβουλία και των δύο εταιριών, η Στοά Χιρς, ένα κτίριο-σύμβολο για τη Θεσσαλονίκη, χαρακτηρίστηκε διατηρητέα, αναδιαμορφώθηκε ολοκληρωτικά στο εσωτερικό της, διατηρώντας με σεβασμό την κλασσικιστική της όψη επί της οδού Τσιμισκή. Αξίζει να σημειωθεί, ότι στο εσωτερικό του νέου Public, ανάμεσα στα χιλιάδες σύγχρονα προϊόντα πολιτισμού και τεχνολογίας, εκτίθεται τμήμα του τείχους προθαλάσσιας οχύρωσης της πόλης που χρονολογείται στα παλαιοχριστιανικά χρόνια (4ος

αιώνας π.χ.) και είδε για πρώτη φορά το φως κατά τη διάρκεια εργασιών ανέγερσης του καταστήματος. Τα notosgalleries είναι η ιστορικότερη αλυσίδα πολυκαταστημάτων, μετρώντας 110 χρόνια ενεργής παρουσίας στο χώρο της μόδας και της ομορφιάς, με 6 πολυκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα, Καλαμάτα). Το νέο notosgalleries στη Στοά Χιρς, έρχεται μετά από 77 χρόνια παρουσίας στη Θεσσαλονίκη να αντικαταστήσει το προηγούμενο πολυκατάστημα, παρέχοντας ό,τι πιο σύγχρονο, στη διάθεση του καταναλωτή της Βόρειας Ελλάδας. Το PUBLIC (www.public.gr) στην οδό Τσιμισκή 24 θα αποτελέσει τη ναυαρχίδα των καταστημάτων της εταιρείας στη Βόρεια Ελλάδα. Πρόκειται για το 2ο κατά σειρά κατάστημα στη Θεσσαλονίκη (το πρώτο λειτουργεί από το 2005 στο Εμπορικό Κέντρο Mediterranean Cosmos, σε ένα χώρο 2.000 τ.μ.). Στόχος της αλυσίδας η οποία διατηρεί συνολικά 10 καταστήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο (Θεσσαλονίκη, Βόλος, Αθήνα, Ιωάννινα, Πειραιάς, Λευκωσία, Λεμεσός), είναι να καταστεί το νέο PUBLIC σημείο αναφοράς για την τοπική αγορά.

Gegensatze?, Αντιθέσεις; Δύο «ξένοι» συναντιούνται στην ίδια πόλη. Είναι ο Αντώνης Αντζουλίδης και η Αγγέλικα Παναγιωτίδου. Ο Αντώνης είναι γεννημένος στην Τρίπολη της Λιβύης. Η Αγγέλικα στο Γκρατς της Αυστρίας. Η πόλη που τους ενώνει είναι η Θεσσαλονίκη. Η γλώσσα που τους ενώνει είναι η ζωγραφική. Συναντιούνται στην αίθουσα τέχνης Partisan (Βαλαωρίτου 29), στην από κοινού έκθεση ζωγραφικής με τον τίτλο "Gegensatze?, Αντιθέσεις;" Οι δύο νέοι καλλιτέχνες επιχειρούν να αδράξουν τη στιγμή μέσα από τον καταιγισμό εικόνων της σύγχρονης εποχής, μέσα από 22 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων σε λάδια και καμβά που επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης Εύη Παπαδοπούλου. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 22 Σεπτεμβρίου.

ΒΙΚΟΣ: Δημιουργεί «Δεσμούς αίματος» με την κοινωνία

Η ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΜΦΙΑΛΩΣΕΩΝ, ο γνωστός μας ΒΙΚΟΣ, ευαισθητοποιείται κοινωνικά με ενέργειες ουσιαστικής προώθησης του ανθρώπινου ιδεώδους. Οι ιδρυτές της εταιρίας, δωρητές μυελού των οστών και εθελοντές αιμοδότες από παλιά, επέκτειναν το όραμά τους από την προσωπική στην ευρύτερη κοινωνική βάση: δημιούργησαν Εθελοντική Ομάδα Αιμοδοσίας, με συμμετοχή των ίδιων και των εργα-

ζομένων στην εταιρία. Επιπλέον, θα εμπλουτίσουν το στόλο του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τη δωρεά μιας Κινητής Μονάδας Αιμοληψίας. Παράλληλα, εταιρία αφιέρωσε εξ ολοκλήρου τη διαφημιστική καμπάνια του νερού ΒΙΚΟΣ στην εθελοντική αιμοδοσία. Με τηλεοπτικό σποτ, ειδικά σχεδιασμένες συσκευασίες και δημιουργία micrοsite, μέσα

στο επίσημο site της (www.water. gr), έναν πραγματικό οδηγό πληροφόρησης πάνω στο θέμα. Σε συνδυασμό και με χορηγίες σε ελληνικούς Συλλόγους Εθελοντών Αιμοδοτών, η εταιρία ΒΙΚΟΣ δίνει ένα ηχηρό μήνυμα ανθρωπιάς σε όλους, για την αξία της εθελοντικής προσφοράς ενός αγαθού που δεν αγοράζεται. Δεν διατίθεται. Δεν κατασκευάζεται. Μόνο προσφέρεται, σταγόνα-σταγόνα, από άνθρωπο σε άνθρωπο.

113

Εμείς όταν κοιτάμε τα άστρα δεν βλέπουμε ζώδια. Οι αναγνώστες του pepper φτιάχνουν μόνοι τους το μέλλον τους και εμείς γουστάρουμε να είμαστε μέρος της ζωής σας. Θα μας βρείτε: ΠΑΝΟΡΑΜΑ TRE MARIE • DISHCOTTO • SUBURBIA • ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ • YANNI HAIR SPA • ARIANE COIFFURE • BEAUTY QUEEN • SUN PLANET

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΡΩΤΙΚΟΣ MARE • SHARK • TRE MARIE • ALILA ISLAND • ΡΕΜΒΗ • FLOCAFE • MISTRAL • RAKA • MELI MELO • ALEA • ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ • ΙΑΝΘΟΣ CAFΕ • ΑΖΖURRO • CAFE DE FLEUR • YANNI HAIR SPA • ΕSCAPE • ΙΑΝΟΣ • NO NAME • CRYSTAL • MINIMAL • ALBUS • CARAMELLO • RIGAS • SUCH • DESEO • COZE • QUINTA • BARFLY • FRATELLI • BRERA

ΔΥΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ JOLITY • IL POSTO • MODEL • TRESOR • ΜΟΟΒΥ • EL MUNDO • SOLD OUT • METRO • SANTE • PREGO • ELEGANCE CAFÉ • INN CAFE • ΚΑΦΕ • ΠΛΑΤΕΙΑ • SMALL • CREAM • ΙΑΝΟΣ • ΕΡΩΤΙΚΟΣ • ΜΥΛΟΣ

ΚΕΝΤΡΟ LOCAL • TRE MARIE • ΑΕΡΑΣ • MAISON CRYSTAL • JAMES • DE FACTO • PASTA • FLORA DARLING! • ΤΟ ΜΙΚΡΟ • SPIRTO • TRIANTA PENTE • THERMAIKOS • GARCON BRASSERIE • ERNEST • ΟΛΥΜΠΙΟΝ • ΗΛΙΟΣ • PLAYHOUSE • PLAYHOUSE 2 • ΑΧΧΙΛΕΙΟΝ • STARBUCKS • STARBUCKS 2 • OVAL CAFFE • ΠΡΙΓΚΗΠΟΣ • ΘΥΜΗΣΕΣ • ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ • MELIA CAFE • BARCODE BAR • CITY CAFÉ • PLATEIA CAFÉ • FLOCAFE • GIANNIS’ HAIR EXPERT • THINK SILVER • ARIANNE • ΞΑΝΘΗ • MOD’S HAIR • HAIR AFFAIR BY MITSAS • ΙΑΝΟΣ • ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ • ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΙΑ • ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ • ΟΙΝΟΤΟΠΙ • GYMNASIUM • RUBY TUESDAY • ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΚΑΕΙ • chocolat • ΙΚΤΙΝΟΥ • DESTINO • FRAMES • 18-24 PEOPLE • cafemera • TRIBECA • ΕMIGRΕ CAFΕ • HARRY’S SPOT CAFΕ • ΖΩΓΙΑ • FRIDAY’ S • STEREODISC • KITCHEN BAR • CAFÉ BALKAN • DON’TELL MAMA • ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ • PARTISAN

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ Χ.Α.Ν.Θ. • ΤΕΙ ΣΙΝΔΟΥ • ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ - Α.Π.Θ. (ΣΤΑ ΚΥΛΙΚΕΙΑ ΤΗΣ NOMIKHΣ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ, ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ΧΗΜΙΚΟΥ, ΦΥΣΙΚΟΥ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ) • ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

114 pepper#

115