Chris is niet alleen een hele goede monteur, maar ook een hele snelle. In de jaren ’70 organiseerde de MotoRAI jaarlijks de verkiezing “De snelste sleutelaar van Nederland’. De deelnemers moesten een achterwiel uit een motorfiets halen en er weer in zetten. Chris won de wedstrijd twee keer. Op deze foto staat Chris uiterst rechts. De krullenkop in het midden is de toen bekende crosser Herman Hoegee en de man links behoeft ook al nauwelijks introductie: Frits Selling, een van de meest succesvolle Nederlandse motorsporters ooit.
uitlaatsystemen. In die tijd bouwde ik ook mijn eerste trialfiets op basis van een 125 cc Eysink. Ik trok toen veel op met Teun de Vries die op Puch reed. Hij had een smederij in de buurt en daar werd die fiets onderhouden”.
Gebroeders Haaker
Ada en Chris Groeneweg, al meer dan 50 jaar getrouwd, met naast hun het mini motortje waarop beide kinderen hun eerste metertjes maakten.
I
n 1966 maakte Gerhard Klomps, hoofdredacteur van Motorsport, op het circuit van Zandvoort kennis met een viertal modellen van het nieuw in Nederland geïntroduceerde merk Kawasaki. De introductie werd verzorgd door Chris Groeneweg, technisch toeverlaat van importeur G. Joh. Bruinsma N.V. Directies en importeurs kwamen en gingen, maar Chris, befaamd trialist en technicus, bleef voor motordealers, monteurs en motorjournalisten altijd hét gezicht van Kawasaki in Nederland. De hoogste tijd om deze bescheiden vakman eens in de spotlight te zetten, een klus die Hans Koopman met plezier klaarde.. Ontgroenen
“Door mijn accent denkt iedereen dat ik een Amsterdammer ben, maar ik ben geboren en getogen in Lijnden, bij het stoomgemaal”, opent Chris Groeneweg zijn verhaal. Lijnden is een dorp in de gemeente Haarlemmermeer, iets ten westen van onze hoofdstand. Het dorp is genoemd naar het gemaal De Lynden, een Henk Vink vergaarde heel wat publiciteit met zijn activiteiten op de sprintstrip en uiteraard droeg Chris (met Jan Smit op de achtergrond) zijn steentje daaraan bij. Het sprintmonster op de foto is voorzien van twee viercilinder blokken en een compressor.
4
134/2015
van de drie stoomgemalen die de Haarlemmermeer hebben drooggemaakt. Het gehucht is inmiddels bijna opgeslokt door Amsterdam dus zo verwonderlijk is die veronderstelling nou ook weer niet. Ter voorbereiding op ons gesprek heeft Chris een duik genomen in zijn indrukwekkende archief van foto’s, bladen en folders. Zo verraadt het familiealbum dat vader en grootvader Groeneweg ook al motor reden, maar dat had toen nog weinig met sport te maken maar alles met dagelijks vervoer. De liefde voor de techniek zat er al vroeg in en uitte zich in het knutselen aan brommers en lichte motorrijwielen. Specifieke opleidingen voor auto- of motormonteurs bestonden nog niet maar de opleiding “metaal” aan de ambachtsschool was een goed alternatief. Het sleutelen aan motoren leerde hij zich zelf waardoor Chris in 1952 als hulp aan de slag kon bij de beroemde motorzaak van Harry Meier in Badhoevedorp. Bij deze Puch-, Saroléa-, Harley-Davidson- en Triumph-dealer was hij vooral druk met het slopen van de WLC legerHarley’s waarvan er na de Tweede Wereldoorlog heel wat in ons land waren achtergebleven. “Ontgroenen, noemden we dat. Ze lagen op een hoop in de achtertuin. Mijn taak was het om ze helemaal uit elkaar te halen, de verf er af te bijten en weer op te bouwen. Netjes gespoten en deels verchroomd. De webbvorken werden daarbij vervangen door telescoopvorken die werden gemaakt door het bedrijf London in Hilversum, toen ook al bekend vanwege hun
Voor een 6-uurs race in Zandvoort prepareerde Chris een standaard 750 cc H2 Kawasaki Mach 4. Een tweede schijf zorgde voor extra remkracht en de Girling schokdempers voor strakkere stuureigenschappen. Op de achtergrond staat Herberth Spahn klaar voor de “Le Mans” start.
Na een kort uitstapje bij een constructiebedrijf kan Chris in 1957 bij de gebroeders Haaker aan de slag. Ook al zo’n beroemde motorfamilie. Deze auto- en motorhandelaren waren actief en succesvol in betrouwbaarheidsritten zoals de enduroritten destijds werden genoemd. “Ze hadden een grote motorzaak in Badhoevedorp en verkochten onder meer Jawa/CZ, BMW en ook kleine autootjes zoals de Goggomobiel. In die tijd reed ik ook al actief trialwedstrijden, aanvankelijk met de Eysink die ik zelf had gebouwd. Dat was geen uitzondering, er was niets op dit gebied te koop, dus je moest alles zelf maken. Ik had toen veel contact met rijders als Jan Koopman en Bob de Graaf en dat was wel zo praktisch, want we konden onze motoren samen in één busje vervoeren”. Ooit reed Chris met een exwegenwacht Norton waarvan de zijspanopbouw was aangepast om de Eysink te vervoeren. De verkering
Chris achter een Jamathiframe waarvoor hij de mallen hielp ontwerpen. De frames zelf werden in Roden (Groningen) gefabriceerd en de brommers werden bij Bruinsma, aan de 2e Wetering Dwarsstraat geassembleerd. In die tijd kwam Jan Smit, die daarvoor bij Van Veen werkte, de gelederen versterken. Helaas flopte het Jamathiproject, maar dat lag niet aan de frames, want die waren heel goed en de overgebleven exemplaren vonden later nog gretig aftrek.
134/2015
5