Kjmv kontakt2 2013

KJMV Kontakt

Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

1

juli 2013

INHOUD

COLOFON

KONTAKT juli 2013

Voorzitter Peter van der Zon voorzitter@kjmv.nl 06 81501492

Voorblad: Henk op de Weegh

1

Colofon 2 Beste mensen 3 Column Ernst Hagen Even voorstellen..., Wiebe Eenling Het Harz-weekend 2013

Secretaris Albert Brouwer secretaris@kjmv.nl 06 12969216

4 5 6

Even voorstellen..., Hans Wijmer 9 Beurzen: Eelde 2012 en Rosmalen 2013 10 Voorjaarsrit 2013 11 Gerard Numeijer bij de kroning 12 Raceverslagen..., Ernst Hagen 13 Middenpagina: foto SHOWA Cruiser 16 Een Honda CB350 kopen in Japan...

18 Uit de boekenkast...

21 Activiteitenkalender 2013 22 Brabant-toerrit 2013 23 Honda CB77-restauratie (14) 24 Achterblad: Crossbow/Harris 550SLR advertentie 32

Penningmeester/ledenadministratie Wiebe Eenling penningmeester@kjmv.nl 0594 612047/614320 of 06 21853400 Activiteiten Marieke Aalders-Knot activiteiten@kjmv.nl 06 20902463 Webmaster Iris van Geerenstein webmaster@kjmv.nl 06 38266304

Kopij inleveren vóór 25 september 2013.

Public Relations Klaas Poutsma pr@kjmv.nl 06 45065355

Komt allen naar de clubdag 13 oktober.

Staat in het kader van de Suzuki 2-takten

WOESTHOFF

Redactie (tijdelijk) Peter van der Zon redactie@kjmv.nl 06 81501492

Used parts & motorcycles in- en verkoop gebruikte motoren en onderdelen

Redactieleden Peter van der Zon, Ernst Hagen, Hans Wijmer, Paul Hof, Lidmaatschap De kosten van het KJMV-lidmaatschap bedragen: € 30,00 per kalenderjaar met girokaart € 27,00 per kalenderjaar bij automatische incasso Inschrijfgeld: € 3,00 Bankrekening Rabobank nr.: 1170.62.332 t.n.v. KJMV Informatie info@kjmv.nl

www.kjmv.nl

KJMV Joost Woesthoff Hazenberg 16 6971 LC Brummen

Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

2

Tel.: 0575 56 00 15 Fax.: 0575 56 03 42 Mobiel: 06 53332181 www.woesthoff.nl

Beste mensen...

Helaas moest Levien zijn Zeeland-weekend afzeggen wegens te weinig belangstelling (helaas gelijk met het verschoven en deels verregend Harz-weekend) en ook het slechte weer speelde hierbij parten. Volgend jaar beter op elkaar afstemmen. Het Harz-weekend genoot van aardige belangstelling, maar ondergetekende moest het afzeggen omdat plots mijn schoonmoeder een aanleunwoning kreeg en ik dus moest verhuizen enz. Verder op in het blad kunt u de perikelen van het Harz-weekend lezen uit hand van Klaas Poutsma.

Als u dit blad leest zullen zowel de Kabouterrit als de Brabantrit verreden zijn en ik hoop dat er veel belangstelling middels meerijders voor deze evenementen zijn gekomen. Ik wacht met spanning de verhalen hierover in mijn mailbox af.

In dit blad leest u al het eerste verhaal van de redactie ondersteuning van Hans Wijmer. Hij stelt zich aan u voor en ik hoop dat hij in de toekomst mijn taken kan gaan overnemen.

Onze club is al aardig in de pers naar voren gekomen, wat geresulteerd heeft in stukken in ‘Het Motorrijwiel’, MOTORmagazine, Motor Revue, Promotor en het NoordHollands Dagblad. Van Tom Haanstra, de fotograaf bij ons 25-jarig jubileum, heb ik de gemaakte foto’s ontvangen. Als jullie je foto’s willen hebben, mail mij dan en ik stuur je ze via WeTransfer op. Onderstaande foto is er een uit hand van bovenstaande fotograaf en geeft het huidige (2012) en het eerste bestuur weer, helaas zonder Teun Rustenburg.

Ik wens ieder een fijn motorseizoen toe en hoop jullie in grote getalen op de clubdag 13 oktober in Alkmaar te mogen begroeten. We worden dan opgeluisterd door mijn oudklasgenoten die met hun band komen optreden.

Groet, Peter van der Zon

Het voorjaar is bijna voorbij (helaas begon het te laat en bleef het te koud) en de zomer staat voor de deur. De meesten onder ons hebben reeds een aantal ritten gereden op ode vertrouwde Japanse klassieker en de vakantie komt er ook al aan. Laten we hopen dat de weergoden ons goed gezind zijn en dat we met veel zon mogen genieten. Zondag 13 oktober is onze clubdag en in het volgend blad komt hier meer info over. Begin oktober hoop ik, dat nummer 3 van dit jaar weer rijkelijk gevuld met verhalen en technische artikelen van uw hand, gedrukt en verstuurd kan worden.

A

llereerst wil ik alle jarigen van dit jaar feliciteren met hun verjaardag.

Iedereen persoonlijk feliciteren wordt te veel van het goede, dus op deze manier.

Zelf ben ik op de laatste koninginnedag (30 april) 63 geworden en moet er aan gaan wennen dat mijn verjaardag op een ‘gewone’ dag valt. We hebben nu dus een koning...

Als eerste onderwerp wil ik de beurs in Rosmalen aankaarten aankaarten, omdat ik hier zelf bij aanwezig was. Voor impressie, kijk verder in het blad. De ALV te Alkmaar was een druk bezochte vergadering, waar een ieder blij en tevreden kon terugkijken op het voorbije jaar. Wiebe Eenling werd onze nieuwe penningmeester en Luuk van Assema kon met een gerust hart de zaken overdragen. Ferry Brouwer was erg verguld met zijn ere lidmaatschap en vertelde na de vergadering nog het e.e.a. over de Yamaha van 2 naar 3 cilinder racer. Neef Kees Vergeer startte met de Voorjaarsrit vanuit Muiden en de rit werd in mooi weer door een forse groep leden (met 1 verstekeling, neef Jos met dochter Pauline) met veel enthousiasme verrdeden. Het einde was op IJburg.

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

foto: Tom Haanstra

3

COLUMN Morrie luitjes…, Nog even over ‘facebook’… Op de Algemene Leden Vergadering heb ik daarover enige olijke dingen gezegd. Het verbaast mij nog altijd, dat daar toen nauwelijks op gereageerd is. Ja, wel indirect en officieus na afloop, maar niet op de vergadering zelf... Kennelijk is er toch enige schroom of vindt men het niet zo’n punt. Sommigen vinden facebook een vreselijk fenomeen, anderen zijn er niet van weg te slaan… Persoonlijk sta ik er nogal ambivalent tegenover. Dat wil zeggen dat ik het soms prachtig vind als mensen creatief, verrassend, humoristisch en vooral positief allerhande zaken te berde brengen! Anderzijds verbaas ik mij ook over het af en toe ongenuanceerd en venijnig ventileren van allerlei frustraties, ongenoegens, ongezouten meningen, oordelen en negatieve gezichtspunten. U zult kunnen raden dat ik het eerste fijn vind en het tweede aspect wat minder. Dan zijn er ook veel mensen die het interessant vinden de meest simpele en alledaagse handelingen, belevenissen of futiliteiten te vermelden in de kennelijke veronderstelling dat anderen dit ook ‘leuk’ vinden… Goed, dit is verder onschuldig en natuurlijk eenvoudig te negeren. Vrijheid blijheid tenslotte…

Punt is verder dan weer wel dat het mooi is wanneer mensen in ieder geval op eigen titel spreken, zodat duidelijk is wie de boodschapper is en dat het zijn of haar persoonlijke visie of mening betreft. Dat is mijn bezwaar dan ook nog steeds in het facebook kopje: ‘KJMV Motorclub’ vindt dit of dat…, zoals gememoreerd op de A.L.V. Je kunt immers niet als individu namens een ander of zelfs een hele groep spreken, zelfs niet als voorzitter van een vereniging…

Dan het reageren… Op elk bericht kun je respons geven; of daadwerkelijk met taal, of simpelweg door iets ‘leuk’ te vinden. Dat laatste leidt toch soms tot enigszins bizarre of precaire reacties… Iemand meldt een enge ziekte of ernstig ongeval… en een ander ‘vindt dat leuk..?!’ Komt toch wat wonderlijk over, dat ongetwijfeld anders bedoelde medeleven… Het lijkt mij mooi en ideaal wanneer mensen uitsluitend positieve dingen melden en anderen niet hun mening of overtuiging proberen op te dringen en dat tenslotte die anderen dan weer alleen op die mooie zaken blij reageren… Wat zal de internet wereld er dan ineens zonnig uitzien… en daarna de echte wereld wellicht ook…

Ernst Hagen

4

Even voorstellen Sinds de ledenvergadering van 17 maart jongstleden ben ik penningmeester van onze vereniging. Hoe is het zo gekomen: ik was een ‘slapend’ lid, de eerste kennismaking met de club was de ‘Black Bomber rit’ van Wessel Slagter in augustus 2012. Ook was mij inmiddels duidelijk geworden dat de club een nieuwe penningmeester zocht en ik meldde aan de mederijders van de bovenstaande rit, dat ik dit wel zou willen doen. Er werd mij aangeraden dit door te geven aan de voorzitter, Peter van der Zon, aldus geschiedde. Ik heb een half jaartje meegedraaid en na de ledenvergadering de zaak overgenomen van Luuk van Assema.

Wiebe Eenling

Zoals jullie op de foto kunnen zien zorg ik voor een goede motorstart van mijn kleinkinderen; je kunt niet vroeg genoeg beginnen met het rondje om het pleintje in de straat.

Ook bij onze beide dochters ging dit zo vanaf hun 3e jaar. Dit heeft er in geresulteerd dat mijn jongste dochter ook motor rijdt. De oudste heeft ook een poging gedaan maar ze heeft er geen aanleg voor wat bleek na een klein incidentje, ik zal hier niet over uitweiden om me boze gezichten te besparen.

M

aar wie ben ik nu eigenlijk? Mijn naam is Wiebe Eenling (mijn vrouw is de helft van een tweeling sja…), ik ben van het bouwjaar 1952, getrouwd en heb twee dochters. Ik ben zelfstandig ondernemer en mede-eigenaar van een administratiekantoor in Grootegast, een plaatsje op de grens van Groningen en Friesland in het Groningse Westerkwartier. Mijn motorverleden bestaat voornamelijk uit Goldwings, 1000, 1100, 1200 en 1500. Het motorrijden begon met een Suzuki GT500; ook was er nog een Honda 900 Bol d’Or. De laatste Goldwing was er een uit 1997, maar hierna ben ik overgegaan op oldtimers, waarvan de eerste, hoe kan het ook anders, een Goldwing GL1000 was. Momenteel ben ik samen met mijn schoonzoon Edwin (ook lid inmiddels) in het bezit van deze Goldwing en 3 Honda’s CB 450 (1966, 1969 en 1972). Ook is er nog een Kreidler Florett van 1963.

Nu nog even van de penningmeester in functie: als u de contributie 2013 nog niet heeft betaald wilt u dit dan zo spoedig megelijk doen anders kunnen wij u de toezending van het derde clubblad 2013 niet garanderen.

Groeten, Wiebe.

5

Harz-weekend na enig overleg met de vriendelijke chauffeur, werd de zijspancombinatie op de wagen gesleept en zetten we koers naar Nordhorn. Daar was een bandenzaak die zou vast wel uitkomst kunnen bieden dachten we... De chef van de Reifendienst was echter niet zo behulpzaam als ik mocht verwachten. Hij voelde eens aan de buitenband en constateerde dat die ook kapot was. Omdat het een afwijkende maat is, n.l. 125 x 15” die alleen voor de Citroën 2CV wordt gebruikt, zijn deze banden moeilijk te verkrijgen en zeker niet op voorraad. Omdat ik wel een reserve binnenband bij me had en de schade aan de buitenband volgens mij wel mee zou vallen, had ik het idee om toch te proberen om het op te lossen. Ook heb ik alle gereedschap om het wiel er uit te halen en op mijn vraag of ik bij hem mocht sleutelen om een en ander te reparen, was zijn duidelijk antwoord: Nein!

Naast de Reifendienst zit een motordealer en gevraagd of ik daar misschien mocht sleutelen. Hij vertelde dat de monteurs geen tijd hadden en ik het helemaal zelf moest doen.

Nou dat was geen probleem en mocht een kleine autokrik van hem gebruiken.

Het wiel er uit gehaald, de binnenband was zoals verwacht aan gort en gelukkig was de buitenband voel- en zichtbaar niet beschadigd. Wel zat er een soort metalen kram in die de binnenband had lek geprikt.

De reserve binnenband te voorschijn gehaald en ik zou de band weer monteren, maar het enige wat ik nog nodig had was een beetje lucht. Dat kon alleen maar in de prachtige werkplaats, maar daar mocht ik niet sleutelen. Dat moest dan persé een monteur doen en daar kon ik dan maar op wachten. Dus weinig keus en na een kwartiertje zat de band er om en op spanning van 3 bar gebracht. Tijdens het wiel monteren begon het weer te regenen en nadat de klus geklaard was en een kleine vergoeding had betaald, ging de reis weer verder.

We hadden nog ruim 350 km voor de boeg en onderweg Marieke gebeld dat het naar mijn idee wel 9 uur werd voordat we bij het hotel zouden arriveren en gevraagd of ze wou proberen om nog wat eten voor ons te regelen. Het heeft de hele rit geregend en de temperaturen lagen niet ver boven nul. Op het hoogste punt in de Harz, de Brocken, was die dag zelfs sneeuw gevallen. Het was nog net geen negen uur dat we koud en nat bij het hotel aankwamen.

Wij hadden ons vroegtijdig opgegeven bij Marieke en zagen er naar uit om het mee te maken. Nu eens niet met de tent, maar met zijn allen in een hotel. Dat we hier echt wel blij mee waren hadden we vooraf niet kunnen bedenken.

D

onderdagochtend eerst een regenbui afgewacht en om 8 uur vertrokken we voor het Harz-weekend in HoheGeiss. Het was wel vrij koud, maar inmiddels wel droog geworden. Echter na een uurtje begon het weer te regenen en dat heeft bijna de hele reis geduurd. Gelukkig was het droog in de vier uur durende “pauze”. Het was 13,9 km over de grens op de A30 in Duitsland toen twee tellen na een wat onstabiel gevoel de achterband helemaal leeggelopen was.

Dus vanaf een gangetje van ca 100 km snel de vluchtstrook opgezocht en daar staat de zijspancombinatie met een lekke achterband.

En als of dit nog niet genoeg was, gaf mijn GSM ook problemen. Misschien ook wel door mijn verkleumde vingers heb ik niet de juiste cijfers ingedrukt. Het gevolg was dat na drie mislukte pogingen om de Pincode in te toetsen, de PUK-code gevraagd werd en na even zoeken in de reispapieren had ik die ook te pakken. Het intoetsen ging ook nu niet echt voortvarend, maar de aanhouder wint en na een half uurtje had ik het apparaat weer aan de gang en kon ik bellen. Wie moest ik bellen? Als KNMV-lid had ik een Pechservice plus Eurohulp en daar was nu mijn hoop op gevestigd. Spoedig kreeg ik een vriendelijke en geduldige man aan de lijn en probeerde hem te vertellen wat het probleem was. Niet dat de omschrijving van een lekke band zo moeilijk is, maar het onophoudelijk langs razend verkeer veroorzaakte zoveel herrie, dat ik deze man niet kon verstaan. Maar ook denk ik dat hij mij ook maar nauwelijks kon verstaan. Een soort Babylonische spraakverwarring dus. Na vele malen herhalen van steeds de zelfde zinnen, kregen we beiden enige duidelijkheid in onze conversatie. Hij zou mij terugbellen zodra hij iets had kunnen regelen. Gelukkig belde hij na tien minuten al, maar hij moest nog wel even mijn polisnummer weten.

Even weer zoeken in de reispapieren en kon het gevraagde nummer doorgeven en na een aantal malen had ik de indruk dat hij het goed had verstaan. Ook het hectometerbordje 13,9 het autobahnnummer en de rijrichting kwamen na herhaling goed door. Weer wachten op een telefoontje en na een klein half uurtje kwam de mededeling dat er een sleepwagen onderweg was en binnenkort zou arriveren.

Na weer een half uur kwam inderdaad de sleepwagen en

6

Daar stond en Mark en Marieke al klaar om ons de weg te wijzen en ze vertelde dat ze ook geregeld had dat we nog wat konden eten. Na ons wat te hebben opgefrist (opgewarmd) gingen we wat eten; we hadden inmiddels wel trek gekregen. Toen we goed en wel lekker zaten te eten kwamen Lars en Iris ons ook nog vergezellen. Zij kwamen net na ons binnen. Nee, ze hadden geen pech gehad, maar wel veel hinder van grote drukte op de wegen.

Vrijdag hebben we de tijd besteedt aan kleren drogen en een kreupele motor weer goed leren lopen. We zaten lekker op de hotelkamer toen Sam belde en vertelde dat hij pech met zijn mooie CB750F had. Waarschijnlijk een kapotte bobine. Gelukkig was hij nog niet ver en even later arriveerde hij met Lars bij het hotel. Sam had het idee dat ik nog wel eens wat spulletjes mee had en misschien een oplossing wist.

Na wat meten en testen was het duidelijk dat een bobine kapot was. In mijn noodpakket zit ook een bobine, maar bij de GL1000 werkt die via een voorschakelweerstand op ca 8 volt en als deze op 12 volt wordt aangesloten bestaat de kans dat hij veel te warm wordt. Dus nu op zoek naar een Zündspule en gelukkig had Lars een slimme telefoon en die wist een motordealer te vinden. Deze gebeld, maar had geen geschikte bobine en na verder zoeken werd een sloper gevonden die dacht wel iets te hebben. Sam mocht bij Lars achter op de Pan en zo naar de sloper. Hier werden twee bobines van een oude Kawasaki gehaald en omdat de aansluitdraden andere stekkers hadden, werden er ook nog stekkertjes en draden bij geleverd en dat allemaal voor de somma van 5 euro.

Omdat de Kawa bobines nogal wat verschillen van de Honda uitvoering, kostte het nog wel enige moeite en denkwerk om de bobine onder de tank kwijt te raken. Maar met wat geduld en aanpassen van de bedrading, liep de CB750F toch weer op alle vier cilinders.

Toen we weer buiten kwamen was het inmiddels begonnen te regenen en omdat er een aantal motoren moesten tanken, gingen we in twee groepen naar het hotel. Jelke en Marieke kennen de wegen in de Harz heel goed en zij voerden elk een groepje aan. Omdat Marieke ook in de regen heel gemakkelijk haar XJ900 over de prachtige bochtige wegen stuurde, moest ik alert blijven om haar te kunnen volgen.

Zondag heeft het de gehele dag geregend en zijn we alleen buiten geweest om een stukje te wandelen. Samen met Marieke, Ann, Wessel en Henk liepen we door de bosrijke omgeving, toen we een ree zenuwachtig heen en weer zagen lopen. Ook hoorden we een angstig gepiep vanuit het bos.

Wessel ging kijken en trof een pas geboren reekalfje aan en de moeder die er verdedigend bij liep. Even later zagen we een vos die ons afwachtend observeerde. Maandagochtend zijn we op weg naar Rübeland gegaan en een rondleiding in de Baumannshöhle gekregen. Het was er koud en vochtig, maar toch wel interessant om door de grot te dwalen. Er gelden strenge regels en als die worden overtreden volgen er sancties, waarvan de zwaarste het direct beëindigd van de rondleiding is. Na afloop ging de groep weer richting hotel, maar in Tanne trok de motor van Jelke plotseling naar rechts en stopte bij een ijssalon. Het was geen toeval want dit adres is al jaren favoriet bij de familie Aalders.

Dinsdagochtend was de groep (21 personen) vroeg op en zaten we half acht al aan het ontbijt.

Zaterdag met de hele groep een rondrit gemaakt en een bezoek aan de Mansfelder Bergwerksbahn gebracht. Hier hebben we een tochtje gemaakt met een historische dieseltrein en later een rondleiding in de werkplaatsen gemaakt. In een aantal grote hallen worden de stoom- en diesellocomotieven en wagons gerestaureerd. In één van die hallen staan nog veel oude werktuigen zoals: hele grote draaibanken, luchthamers, persen enz. Dit was aanvankelijk een vrijwilligers project, maar omdat er zoveel aanbod van werk en de vakkennis is, draait het gehele complex nu als een puur commercieel bedrijf. Ze krijgen restauratie opdrachten uit vele landen en hebben volop werk.

De meeste mensen gaan vandaag weer richting huis en om negen uur gingen twee groepen op weg. Eén groep ging via Hannover en Bremen naar Groningen en Friesland en de andere kwam via de A30 de grens bij Oldenzaal ons land weer binnen. In tegenstelling tot de heenreis, was het nu prachtig weer en zo sloten we een uitermate geslaagd weekend af.

Ook deze keer was de organisatie van Jelke en Marieke in uitstekende handen en Geeske en ik willen hen daar graag onze complimenten voor geven. Klaas Poutsma

7

113

Jaargang 19,

® sep/okt 2011

TWEEMAANDE LIJKS TIJDSCHRIFT

VOOR ALLES

Ned € 5,25 - Be WAT KLASSIEK

€ 5,75

IS OP TWEE WIELE

N

113

Historische Motor © 2011 Stichting

Het oudste, grootste èn dikste blad in de Benelux over alles wat klassiek is op twee wielen: motoren, scooters, techniek, brommers, beurzen, shows en treffens.

En natuurlijk nieuws over klassieke motorsport: classic speedway, race-demo’s, cross en trial.

Documentatie

Voor alles wat klassiek is op twee wielen!

INDIAN NA ’45 De kleintjes van

Simson

– HONDA RC11

0 – BENELLI DE

Vespa’s in India

SIGN

Harley-Davidso n 1939

Kijk ook op: WWW.MOTORRIJWIEL.NU Verschijnt elke twee maanden. Losse nummers € 5,75 (België € 6,25).

Jaarabonnement (6 nrs.) € 27,50 (buitenland v.a. € 50,00), 2 jaarsabonnement (12 nrs) € 48,50 (buitenland v.a. € 93,50) door overmaking op ING-rekening 5135 t.n.v. Stichting Historische Motor Documentatie, Den Haag. IBAN nr: NL23INGB0000005135, BIC code: INGBNL2A. Of bel +31-(0)70 - 3650 860 en wij sturen een acceptgiro.

Zoekt u iets of wilt u iets kwijt?

In elk nummer vindt u vele honderden particuliere advertenties.

Als abonnee kunt u zo’n advertentie GRATIS plaatsen!

“Ernst Hagen Motoren” Honda Classic Specialist

Onderhoud, reparatie en verkoop van Japanse motoren

8

Witte Paal 332Q 1742 LE Schagen T 0224 29 20 08 M 06 20975139 ernsthagenmotoren@zonnet.nl

Even voorstellen - Hans Wijmer Beste clubleden, ik ben Hans Wijmer (1944) en ik ga de redactie bijstaan met het clubblad o.a. met het verslag van mijn reis naar, in en vanuit Japan uit de jaren 1971-1972.

In 2007 ben ik lid geworden van de KJMV. De reden was de flinke opknapbeurt van mijn motor door Frank Lemstra na zo’n 34 jaar ‘winterslaap’. Waarom dat zo lang moest duren volgt hieronder.

Van Maleisië per boot naar India en vervolgens via Pakistan, Afghanistan, Iran, Turkije richting Nederland, waar ik in oktober 1972 na 16 maand weer thuis was. Vrij snel vond ik werk en wel bij het hoofdkantoor van de Wereld Esperanto Vereniging (UEA) in Roterdam. Tot november 1973 heb ik vrijwel dagelijks met de motor (met Japans kenteken) gereden. In die winterperiode opgelegd, een beetje schoongemaakt en deels ontmanteld.

A

ls tiener heb ik nooit iets met bromfietsen gehad, laat staan met motoren. Ik fietste liever. Voor mij geen Puch, Zündapp, Kreidler, Batavus of Sparta, zelfs geen Solex. Maar na 1967 kwam de kentering. De reden is als volgt.

Ooit had ik als (jonge) padvinder de wens om deel te nemen aan een jamboree en toen in 1967 bekend werd dat Japan vier jaar later gastheer zou zijn, stond daarmee mijn reisdoel vast. In die dagen was Japan in velerlei opzicht een zodanig interessant land, en is dat trouwens nog steeds, dat die drie weken veel te kort zouden zijn. Het was in die tijd een soort oosters ‘Wirtschaftwunder’; immers electronica van Sony, Panasonic, Pioneer, enz. stroomden Nederland binnen, terwijl motoren als Honda (met dank aan Mike Hailwood) en Yamaha (idem aan Phil Read) grootse triomfen vierden op de diverse racecircuits en als gevolg hiervan de ‘nakeds’ langzamerhand de Nederlandse wegen gingen bevolken. Om over de diverse uitvoeringen van de 50 cc Honda’s maar te zwijgen.

Inmiddels gehuwd, kinderen en wonend in Zoetermeer had ik nieuwe baan gevonden bij de Raad van State in Den Haag, welke ik zeer gemakkelijk met het openbaar vervoer kon bereiken. De noodzaak om met de motor te gaan was er dus niet. De motor bleef waar die was: veilig opgeborgen in de kelder van mijn tante.

Een artikel over mij in het personeelsblad in 2000 bracht een aantal nieuwsgierige collega’s ertoe te vragen of ik die motor nog had. Met het schaamrood op de kaken heb ik hen verteld hoe het ermee stond. Ik beloofde beterschap. Regelmatig werd ik door hen hieraan herinnerd. Voornemens worden niet altijd onmiddellijk gerealiseerd. Uiteindelijk heb ik mij via internet georiënteerd op bedrijven die een oude Honda motor zouden kunnen opknappen. Zodoende kwam ik terecht op de site van de KJMV. Twee namen trof ik daar aan: Ernst Hagen en Frank Lemstra. Het is Frank geworden vanwege de bereikbaarheid per trein.

Uiteindelijk heb ik eind 2007 de motor met wat losse en wat reserve onderdelen die ik nog (over) had van mijn reis uit 1972 in een busje met hulp van een vriend bij Frank gebracht. Als een soort van tegenprestatie heb ik mij toen ook aangemeld als lid van de KJMV.

In die tijd werkte ik bij het Marine Electronisch Bedrijf (MEB) te Oegstgeest. Toen mijn collega’s vernamen wat mijn toekomstige reisdoel was, werd mij als snel het bezit van een (toekomstige) motor aangepraat. Met name door een collega die een BMW R69 had. Regelmatig gingen we, zonder helm op (toen nog niet verplicht) tijdens de lunchpauze over de Haarlemmerstraatweg als een razende Roe-and naar Leiden om voor ons en andere collega’s loempia’s te halen. Ik raakte wel een beetje geïnfecteerd al was het maar omdat hij mij ook het blad Motor liet lezen. Ik kikte toen wel op de Moto Guzzi V7 die ik mooier vond dan de BMW.

Een paar maanden later in februari heb ik hem opgehaald.

Nou ja opgehaald, ik heb het oude beestje, voorzichtig rijdend over provinciale wegen met een kalm vaartje, want na zo’n 34 jaar moest ik wel weer wennen aan de snelheid van het onder je doorschietende wegdek, naar Zoetermeer gereden. Ik ben geen restaurateur, knutselaar of verzamelaar.

Ge-woon een pensionado sinds 2009 en de trotse eigenaar van een zelf geïmporteerde, inmiddels klassieke, Honda die uiteindelijk getooid is met een blauw Nederlands kenteken.

Uiteindelijk raakte ik wel gemotoriseerd, zij het dat het een Lambretta scooter was die ik voor een zacht prijsje van een buurmeisje kon overnemen. Van fiets naar scooter vond ik al een hele overstap, maar mijn rijbewijs heb ik er wel mee gehaald. Veel met de scooter gereden. Uiteraard woonwerkverkeer maar ook vakanties naar Zweden en Engeland.

In 1971 heb ik mijn ontslag aangevraagd en ben naar Japan afgereisd: per trein, de goedkoopste wijze. Vanaf Moskou met de Transsiberië Expres en het laatste stukje per boot. Ik heb er mijn motor gekocht: een Honda CB350 K2.

Hiermee heb ik Japan doorkruist van Hokkaido tot aan Kiyushu. Omdat ik wilde studeren verliet ik Japan na een verblijf van acht maanden. Maar om nu per vliegtuig binnen 24 uur weer terug te zijn in het kikkerlandje dat stond mij niet aan. Trouwens, ik was inmiddels te zeer verknocht geraakt aan mijn motor en besloot na ampel beraad de terugreis per motor te maken. Dus eerst per boot naar Singapore.

9

De eerste 2 beurzen Oldtimerbeurs Flowerdome Eelde Zaterdagmorgen 1 december kwam Klaas Poutsma met zijn vrouw Geeske mij ophalen om samen de reeds opgebouwde stand in de hallen van Flowerdome te Eelde, te bemannen deze dag. Wij hadden in de auto 2 opengewerkte motorblokken bij ons, te weten het Honda C72 blok (beschikbaar gesteld door Ernst Hagen Motoren) en een Yamaha XS500 blok (beschikbaar gesteld door Nubo Motoren). De Groningers hadden de beursstand overzichtelijk opgebouw met een Yamaha XS500, een Honda CB450 K0 Black Bomber, een Honda CB750 K1, een Honda CX500, een Yamaha XS750 en een Suzuki GSX400 X Impulse. Voorwaar een mooie collectie motoren. Marieke had dat weer mooi geregeld. Onze stand (met rode party-tent) stond mooi en duidelijk in het zicht in de hal waar ook meer motorenclub stonden, maar er was deze keer duidelijk minder animo om te komen dan voorgaande jaren. Er was nog genoeg ruimte over. Tussen de onderdelen-stands zag ik nog een aantal delen (o.a. cilinderkop) van waarschijnlijk een C72 liggen. Over belangstelling hadden wij niet te klagen; er gingen veel informatie-vellen en dito inschrijfformulieren mee met de bezoekers. Of dit nu al veel aanmeldingen heeft opgeleverd is mij nog niet bekend. De opengewerkte blokken waren duidelijk aandachttrekkers naast de Honda’s van Willem Kort en Wessel Slagter.

Verderop stond nog een mooie blauwe Yamaha 250 te koop, maar zaterdagavond was er nog geen koper voor gevonden.

Na afloop met de standbemanning heerlijk gegeten in prima sfeer. Al met al een fijne dag. Peter van der Zon Oldtimerbeurs Autotron Rosmalen Traditiegetrouw gingen Peter Halbersma en ondergetekende vrijdags naar Rosmalen om de beurs in het Autotron op te bouwen. Daar zagen we ook al de eigenaar van de Suzuki GSX 1100, Bert Alferink en later ook de eigenaar van de Honda, Frans Kruijf. Bij het inrichten vonden we de stand toch wat kaal afsteken bij de omliggende stands van o.a. de CBXen wat mij deed besluiten om mijn pas verworven Yamaha XT350 zaterdags op de aanhanger maar mee te nemen. Deze, door mijn broer pas uit Griekenland teruggereden XT, was een redelijke trekker van onze stand. Kwam dat door zijn onberispelijke staat? Neen juist niet. Deze XT heeft dienst gedaan als vervoermiddel en stond voorop de catamaran van mijn broer die in Griekenland woont. De staat van deze motor was juist interessant. Uiteraard werd er ook naar de Honda en Suzuki van de anderen gekeken en wederom waren de uitgewerkte blokken van de C72 en XS500 ook aanwezig. De beurs was werd weer druk bezocht en dit is ook de plek waar de clubleden uit het zuiden van het land altijd hun gezicht laten zien. Er waren naast de vele bromfietsen ook wel aardig wat motoren te koop en een voorbeeld ziet u hiernaast: een mooie Yamaha YICS400.

Met Bert Alferink heb ik overlegd over een rit-mogelijkheid in Brabant en later dit jaar is daar de Brabantrit uit komen rollen die 16 juni vanuit Rosmalen gehouden is. Hulde voor Bert. Er komt nog een verslag hiervan in ons blad.

Ik bedank namens Marieke de standbemanning voor hun tijd die zij doorgebracht hebben om onze club te promoten en we hopen volgend jaar weer op hun te kunnen rekenen.

Groet, Peter van der Zon.

10

Voorjaarsrit (na een veel te lange winterperiode) - MUIDEN, 21 april De plaatselijke horeca had nog maar net de deuren geopend of daar stonden een 15-tal clubleden, sommige met bijrijder/passagier, en hun (neo-)klassiekere Honda, Yamaha en Suzuki te trappelen van ongeduld op zondagochtend in het centrum van Muiden. Vlak voor het vertrek werd de buurt opgeschrikt door de aankomst van het 2-takt supertrio Rien Stouthart, Evert Stuij en Jan (‘een duif is zeker niet sneller dan een YAMAHA’) Verheij; niet alleen het geluid maar natuurlijk ook de onmiskenbare blauwe dampen. Veel bekeken door vroege toeristen: de weer blinkend gepoetste CB750 van Frans Forrer!

N

et als in 2012 had organisator Kees Vergeer met behulp van allerlei nieuwerwetse apparatuur en programmatuur (PC, GPS, streetview, Garmin…) weer een tocht uitgezet. Hoe hebben we dat vroeger toch gedaan met een Shellwegenkaart in het beslagen bovenvak van de tanktas...?

Nadat de eerste kop koffie (of twee) was genuttigd stak het gezelschap van wal richting de kop van de provincie Utrecht.

Ondanks de grootte van de groep bleek het toch mogelijk om zonder al te veel onderbrekingen door te rijden, onder andere door het prachtige natuurgebied Naardermeer met loslopend vee (ff die gaskraan open, Rien!) en langs het vliegveld Hilversum. De enige ‘noodstop’ werd veroorzaakt door Jules Tebbe. Ja ja leeftijdgenoten, dat gaat ons allemaal een keer overkomen: koffie drinken, koud weer en hobbelen over de verkeersdrempels! Voor de lunch werden de motoren geparkeerd bij bistro ’t Bruggetje’ in Loosdrecht.

Leuke locatie met prima voedsel en bediening.

Het tweede gedeelte van de rit voerde onder andere langs de Vecht, waarbij diverse fietsers en automobilisten duidelijk blijk gaven niet echt blij te zijn met onze aanwezigheid… en dat lag zeker niet aan onze 2-takters (alhoewel ik er liever voor reed dan erachter, maar dit terzijde).

Wat wel opviel was dat de RD van Jan Verheij aanzienlijk minder rookte dan die van Rien en Evert, maar dat zal ongetwijfeld veroorzaakt zijn door Jan’s nimmer aflatende zoektocht naar de goedkoopste brandstof: deze keer had ‘ie diesel bijgemengd!

Het eindpunt van de rit was voor menigeen een verrassing.

Eerst reden we langs een strand, vervolgens een kleding- en rommelmarkt om te stoppen aan een binnenhaventje in de nieuwe Amsterdamse wijk IJburg. Het weer was inmiddels behoorlijk opgeknapt en het terras lonkte.

Na nog een laatste rondje gingen de deelnemers huiswaarts onder de klanken van de lokale DJ! Kees, bedankt, het was weer een leuke rit! Peter Halbersma PS: Programma voor 2014: voorlaatste zondag in april, startpunt Amrâth Hotel Maarsbergen!

11

Deftige kloffie weer aantrekken...

Beatrix Nadat de uitnodiging door Gerard was geaccepteerd volgde een screening op goed gedrag. ”Dat werd voor mezelf nog even een schrikmomentje. Ik besefte dat ik nog een boete van een paar tientjes open had staan voor een snelheidsovertreding van vijf kilometer te hard op de N99. Toch maar even snel betaald!” Numeijer is geboren en getogen in Hippolytushoef en woont sinds een aantal jaar in Den Oever. ”De Numeijers zijn echte Wieringers en daar zijn we trots op. Ik vind het dan ook mooi dat ik dinsdag het eiland Wieringen mag vertegenwoordigen in Amsterdam. Dat is toch geweldig!” Gerard is al jaren voorzitter van de Historische Vereniging Wieringen. In die hoedanigheid heeft hij in 2009 koningin Beatrix ontmoet en mogen rondleiden over de expositie die was ingericht op de zolder van De Bolder in Den Oever. ”Dat was in het kader van vijftig jaar Vlootschouw. De koningin is echt een ongelooflijk aardige vrouw. Tijdens de rondleiding sprak ik op z’n Wierings. Ze vond het erg leuk en was erg belangstellend en nam duidelijk de tijd.”

Wieringer Gerard Numeijer bij inhuldiging Koning Willem-Alexander HIPPOLYTUSHOEF / DEN OEVER - ”Ik zou niet weten waarom ik ben uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de inhuldiging van koning Willem-Alexander, maar ik vind het wel een hele eer natuurlijk”, vertelt Wieringer Gerard Numeijer (62) nuchter. Gerard gaat niet naast zijn schoenen lopen en blijft dan ook met beide benen op de grond. ”Ik voel me door de uitnodiging absoluut niet meer dan een ander, alsjeblieft niet zeg!” Gerard Numeijer: ”Ik ben zeer vereerd, maar voel me niets meer dan een ander.”

G

erard is tijdens de inhuldiging in de Nieuwe Kerk in Amsterdam één van de vijfhonderd ’gewone burgers’ die zijn uitgenodigd. ”Mijn eerste reactie op de uitnodiging was: ’dan kan ik niet, dan moet ik racen in Holten’. Later kwam pas het besef dat het toch wel heel bijzonder is om uitgenodigd te worden voor de inhuldiging van de nieuwe koning. Sommige doen hun best om uitgenodigd te worden heb ik begrepen, maar dat is niets voor mij. Ik denk gewoon dat ze een afspiegeling van de maatschappij in de Nieuwe Kerk willen hebben. Waarschijnlijk hadden ze nog geen motormuis uitgenodigd en toen dachten ze aan die man op Wieringen”, vertelt hij met een lach. Gerard is eigenaar van Nubo Motors en doet nog regelmatig mee aan races met klassieke motoren. En niet onverdienstelijk aan zijn prijzenkast te zien.

Inhuldiging ”Dinsdag moet ik me eerst melden in het Provinciehuis in Haarlem en vervolgens reizen we met de genodigde NoordHollanders af naar Amsterdam. Ik weet niet wat ik er allemaal van moet verwachten. Ik zal m’n deftige kloffie weer aantrekken en laat het maar over me heen komen. De kleinkinderen vragen al of ik wel naar ze ga zwaaien als ik in beeld ben. Dat is toch mooi. Ze vinden het prachtig dat ik ben uitgenodigd.”

Rodi Media, Schagen op Zondag nr 17 - 28 april 2013

12

De eerste KNMV NK Classic races van 2013 De start van de race ’s middags gaat redelijk, de baan is gedeeltelijk droog. Ik sta op de eerste startrij, maar net in het natte gedeelte… Desondanks kom ik goed weg en ga als vierde de eerste bocht door. Ik wil niet teveel risico nemen op de halfnatte baan en bovendien het blok heel houden.

Ik merk na zes ronden dat het blok ineens wat inhoudt en even later geeft ook dit exemplaar de geest…! Einde Hengelo voor mij…

De schade aan het eerste blok blijkt een gebroken nokkenasketting (oorzaak?) die ook de spanner heeft verwoest en zelfs de primaire ketting heeft beschadigd. Verder zijn er een aantal kleppen krom (vijf) en zijn er zelfs twee tuimelaars finaal doormidden gebroken. Gelukkig zijn de zuigers en de krukas niet beschadigd. Gerrit, de tuner, zal dit blok repareren. Zelf heb ik nog een krappe week voor Oss om het gemonteerde reserveblok te repareren, indien mogelijk.

Thuis direct gekeken wat hiermee aan de hand is en dat lijkt minstens zo heftig..! Een uitgelopen big-end lager, waardoor de zuiger licht de kop heeft geraakt, maar niet erg beschadigd is. De bovenste zuigerveer klemt wat, maar dit kan verholpen. Erger is dat de mooie lichte krukas bij het oude ijzer kan (tikkie krom en tap natuurlijk beschadigd), de nokkenas aan de rechterzijde geen smering heeft gehad door een verstopte oliesproeier en zwaar ‘aangeslagen’ is, alsmede de vier bijhorende tuimelaars (oorzaak: het verpulverde big-end lagerschaaltje van de derde cilinder…).

Gelukkig kan ik een complete (standaard) krukas krijgen van Theun de Leeuw uit Friesland die de Honda van Yrjo van der Meijden gekocht heeft inclusief alle reservespullen. Deze krukas heeft dezelfde Suzuki drijfstangen die wij gebruiken en waar de zuigers op passen. Het lukt zodoende het blok weer op te bouwen met een andere snelle nokkenas en gebruikte tuimelaars.

In Oss kan ik dus aantreden voor de hier te verrijden Pinksterraces. Zaterdag vroeg in de avond komen Frans en ik aan op het rennerskwartier. Fam. De Jager en Jan Koning hebben een plekje vrijgehouden, op minder dan een meter afstand van twee Dixie-toiletten…, speciaal voor Frans natuurlijk…

De Classics hebben hier twee wedstrijden. De eerste ’s middags na de twee tijdtrainingen op Pinksterzondag. Het blok is goed, maar door de zware krukas wat minder fel. Ik sta als vierde getraind, na Niek Leeuwis, Jan Frank Bakker en Honda maat Gerard van den Brom. Na de trainingen hebben Frans en ik altijd een goed gesprek… Ik stel hem met een serieus gezicht het volgende voor: “Frans, nu ik twee blokken in de poeier heb gereden en aldus veel financiële averij heb opgelopen, is het wellicht een goed idee wanneer jij met een poetsdoek over je arm en een hoofddoekje naast de Dixie-toiletten gaat zitten.., met een flink schoteltje…!” De heer Forrer kan er wel om lachen, maar doet het toch maar niet.

in Hengelo, Oss en Assen (DCR).

Hengelo staat dit jaar als eerste op het programma na het aflasten /uitstellen van de Paasraces i.v.m. de koude…

D

e Honda Racer is nauwelijks gewijzigd t.o.v. het vorige jaar. Er is een compleet reserveblok aangeschaft (ex Yrjo van der Meijden), dat ongeveer dezelfde specificaties heeft als het reeds door mij gebruikte. Grootste verschil is de versnellingsbak; bij dit blok een standaard exemplaar… De interne overbrenging is daarvan ook iets anders, temeer daar een CB650 koppelingshuis gebruikt wordt (CB550 kopp. huis in het raceblok met de Nova zesbak).

Verder is het rijwielgedeelte nu uitgerust met een andere aluminium balhoofdset met een kortere sprong, waardoor de naloop groter is geworden en de motor nu wat stabieler moet zijn op hoge snelheid. Dit was echt een tekortkoming in 2012, waardoor een stuurdemper zeer noodzakelijk bleek!

Verder rij ik nu met Conti Road Attack banden, waarvoor ik iets bredere velgen moest monteren.

Zoals gezegd mocht dit alles in Hengelo voor het eerst geprobeerd worden op 11 en 12 mei. Vriend Frans Forrer is mee, voor hand- en spandiensten en vooral poetswerk natuurlijk… Tijdens de training blijkt alles in orde en de motor gaat werkelijk als de brandweer..! Dit duurt tot twee ronden voor het einde van de eerste sessie… De motor begint plotseling te ratelen en gaat goed stuk… ’s Middags het reserveblok gemonteerd, te laat voor de tweede training, maar deze valt toch letterlijk in het water: Regen en harde wind! De training wordt zelfs afgebroken…

De startvolgorde wordt aldus bepaald door de morgentraining en deze had ik toch nog als derde afgesloten.

De volgende morgen kan ik op een natte baan het reserveblok proberen en dit loopt goed, zij het minder ‘scherp’ dan de zesbak versie…

13

Mijn start op zondagmiddag is heel goed en ik duik als tweede (achter Niek) de Haarbocht in… Mijn doel is eigenlijk te proberen Jarno op de BMW achter mij te houden en dit begin is in elk geval goed. In de Strubben gaat Niek erg wijd en ik kan binnendoor. Brutaal aan de leiding dus..!

Na de eerste doorkomst lig ik nog steeds op kop en rij ook alles uit de kast… Ik weet ook het tweede rondje nog te leiden maar voel reeds de hete adem der achtervolgende meute.

Jan Frank heeft mij als eerste te pakken in de derde ronde, al redelijk snel gevolgd door Niek. Jarno weet ik echter nipt achter mij te houden.

Ik weet Niek er toch weer uit te remmen en ook Jan Frank te passeren, zodat bij het ingaan van de vijfde ronde ik weer op kop lig… Het enigszins behoudend rijden van de twee ABSAF rijders om hun materiaal te sparen wordt zodoende toch een beetje verstoord… Na twee ronden aan kop word ik nu voorbij gestoken door Niek en al spoedig volgt ook Jan Frank… Niek neemt een klein beetje afstand, maar niet echt veel. Jan Frank kan ik weer voorbij na de Strubben en het dooraccelereren op de Veenslang. Dit stuivertje wisselen herhaalt zich nog enige malen en ik ga ook als tweede de laatste ronde in. Bij het lappen van een achterblijver (Jeroen op de 350 Ducati), blijkt Jan Frank net wat doortastender en lig ik weer derde op een meter of dertig. Ik kan de afstand net niet meer helemaal dichtrijden en eindig op slechts tweetiende van Jan Frank als derde..!

De start van de race is wel goed en ik ga als derde de eerste bocht door, maar blijk een keer te weinig te hebben teruggeschakeld, waardoor de motor een beetje doodvalt en dat vlak voor de nieuwe chicane. Hierdoor zit ik de anderen danig in de weg. Gerard en ik raken elkaar hierdoor. Verder geen probleem, maar het duurt een halve baan en wat schermutselingen voor ik Gerard definitief voorbij kan en de derde plaats veilig kan stellen. Dit lukt wel, maar op zeer eerbiedige afstand van Niek, de winnaar en Jan Frank op de tweede plaats.

Pinkstermaandag is de tweede race en de start gaat ondanks een fikse ‘wheelie’ wel goed. Weer als derde de eerste bocht door en nu vrij kort op Niek en Jan Frank. Ik probeer mee te komen maar zij gaan toch echt te snel voor mij. Ik ben met de nog wat koude banden de fiets al bijna tweemaal kwijt. Wel kan ik een aardig gat slaan op de achtervolgers, waarvan Gerard uiteindelijk de snelste is. Op grote afstand van Niek ( weer winnaar ) en Jan Frank word ik dus wederom derde, waar ik na alle pech heel erg blij mee ben!

Een week later mogen wij tijdens de Ducati Club Races in Assen aantreden voor onze vierde Classics wedstrijd. Op donderdag ben ik al aanwezig, omdat ik hier op vrijdag al vier sessies met de grote Honda VTR 1000 SP2 ga rijden… Frans zit met Hanny op de camping in Hooghalen, maar is donderdagmiddag al aanwezig en helpt de voortent op te zetten. Heel prettig! Ook op vrijdag, zaterdag en zondag komt Frans trouw aanzetten…

Het is wel weer even wennen: De 136 krukas pk’s en ruim 200kg rijklaar van de SP2 te mogen beteugelen! Maar wel erg gaaf om te doen. Het weer is ondanks alle matige voorspellingen best goed. Het lukt mij al snel mijn p.r. Van vorig jaar aan te scherpen naar 1.57.7 en de volgende dag zelfs naar 1.57.1…

Ik rij met deze VTR mee in de Twin Cup. Die klasse is al royaal voorzien van nieuwe en snelle Ducati Panigales en verder veel 1098 en 1198 exemplaren van datzelfde merk… Ik train in een heel groot veld naar de 13e startplek en zondag in de race ’s morgens word ik 12e. Daar ben ik wel tevreden mee. In de eerste ronden zijn er nog wat verraderlijke natte gedeelten achterop de baan en ik wil er wel op blijven zitten. Zoon Merijn is zaterdagmiddag gearriveerd, Marti en Tom komen zondagochtend. Ook vriend Jaap is er zondagmiddag en met Frans kunnen we zo spreken van een heuse supportersschare… Waar blijft de KJMV..? (moet je het wel vermelden dat je dit gaat doen: communicatie Ernst!).

Bij de Classics train ik zaterdags naar de derde plaats achter Niek en Jarno Jonker op de BMW. Jan Frank heeft veel problemen met een gescheurd frame en traint slechts naar de achtste plaats. Frank Lemstra (niet in Hengelo en Oss) kan ook zijn draai niet helemaal vinden en zit wat (te ver) naar achteren.

Ik ben hier toch erg blij mee, vooral ook omdat ik er voor het eerst aardig bij kon blijven en mijn rondetijd ook met ruim een seconde heb weten aan te scherpen naar 2.01.6..! Jarno wordt overigens op twee seconden vierde met de BMW. Kortom een prachtig weekeinde met een mooi resultaat..!

In het kampioenschap gaat Niek aan de leiding met 100 punten, Jan Frank volgt met zestig punten en ik sta nu derde met 48 punten.

Dit jaar schrijf ik ook de NK Classic Race verslagen voor www. racesport.nl een goed bezochte website..! De NK Classics verslagen zijn te vinden onder het ONK kopje. De uitslagen en verslagen natuurlijk ook op de CMRCH website en facebook pagina’s…

Nu even rust en daarna Duitsland: Twee wedstrijden in Schleiz (22 en 23 juni) en een week later Oschersleben, eveneens een dubbele wedstrijd. Daarna weer eens even kijken en deelnemen bij de ‘Bikers Classics’ op Spa/Francorchamps..!

Inmiddels is ook het door Gerrit gerepareerde blok weer opgehaald… Ernst Hagen

14

Lek&Graafstroomrit 15 september 2013

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

Op zondag 15 September wordt, zoals elk jaar, de Lek&Graafstroom-toertocht verreden. Voorheen deden we tijdens de rit een museum, gemaal, molen of iets soortgelijks aan. Nu gooien we het eens over een andere boeg. Jan Verheij (de organisator) heeft in samenwerking met Kawasaki-dealer Nol Bikker Motoren, bedacht om een onderdelen-markt te organiseren. Nol heeft namelijk de voorraad van motorsloper Piet Kruis opgekocht. Hier tussen zitten de nodige onderdelen van de vier bekende Japanse motorfietsen, o.a. zuigers tot km-kabels en van handvatten tot achterlichten en alles wat er tussen in zit. Aanmelden van te voren zou fijn zijn. De aanvang van de tocht is gepland op zondagochtend om 12.00 uur. Vertrek vanaf cafĂŠ Sluis, Sluis 19, 2964 AR te Groot-Ammers. Het telefoonnummer waaronder Jan Verheijen te bereiken is: 0184 663563 of jkverheij@hotmail.com.

Onderhoud, reparatie en restauratie van klassieke motorfietsen.

Uitgebreide sortering onderdelen, nieuw en gebruikt van klassieke Japanse motoren.

Geopend op: woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag.

Gerard Numeijer Molenveld 9 1777 HN Hippolytushoef T 0227 59 36 90 F 0227 59 34 72 M 06 25448565 e info@nubomotors.nl

www.nubomotors.nl 15

16

17

Een Honda CB350 kopen in Japan...(1) De grote reis. Dit is het verhaal over een reis die ik in de jaren 1971-1972 heb gemaakt. Naar Japan per trein, het verblijf aldaar en de terugreis naar Nederland per motor. Acht maanden ben ik in Japan geweest. In “Even voorstellen” heb ik al de aanleiding hiervoor gegeven. Het is een reisverhaal met de motor in de rol als vervoermiddel. Een enkele keer zal die in een aflevering een belangrijker rol vervullen.

Het motorgebeuren in Japan blijft vrijwel buiten schot. Als ik had geweten dat ik zo’n 42 jaar later in het clubblad van de KJMV zou schrijven, ja dan zou ik met andere ogen gekeken hebben en dit aspect meer aandacht gegeven hebben.

In deze aflevering ligt het accent juist vanwege het eerste transportmiddel – de trein - hierop en blijft de motor voorlopig nog even uit zicht. Het kan ook haast niet anders met een reis van zo’n 12.500 km over ijzeren staven.

dat er heel veel Japanners zijn die Esperanto spreken, maar zij die dat doen, doen het goed. Je vind ze in alle lagen van de bevolking en over het gehele land verspreid, zei hij: ik heb me laten overhalen. Met de drie vreemde talen geleerd op de middelbare school kon deze er ook wel bij. Hierdoor kreeg ik wel een vast correspondentie- en verblijfadres in Osaka. De ABN zorgde ervoor dat mijn spaargeld werd overgeheveld naar het kantoor in Tokio, zodat ik vrijelijk yens kon opnemen. Een reis van drie maanden, dat moest lukken.

Als ambtenaar heb ik hiervoor buitengewoon verlof aangevraagd, maar dat bleek te kostbaar en na enig wikken en wegen heb ik ontslag aangevraagd (en gekregen). Maar wat je aan bagage meenam bleek achteraf veel te veel te zijn.

En zo brak dan uiteindelijk 4 juni 1971 aan: de dag dat mijn grote reis begon. Bepakt en bezakt ging ik vanaf Den Haag Staatsspoor eerst naar Utrecht vervolgens met de HollandWien Express richting Neurenberg om daar over te stappen op de trein naar mijn eerste reisdoel: Praag. Daar woonde Jan met wie ik een aantal jaren eerder vriendschap had gesloten. Hij kampeerde net als mijn verkennerstroep in 1969 op Gillwell Park, London. Op weg naar Moskou besloot ik hem in Praag op te zoeken, nauwelijk een omweg.

Voorbereidingen Geleidelijk aan kwam het jaar 1971 in zicht. De voorbereidingen voor de reis namen toe en ook mijn spaarsaldo, want inmiddels was het mij wel duidelijk geworden dat het niet een reisje van enkele weken zou worden. Zo’n jamboree duurt tien dagen en een week ervoor en erna is leuk als een toeristisch uitstapje, maar Japan – het mysterieuze oosten – had veel meer te bieden. Een langere periode vergt iets van de voorbereidingen: verblijf, omgaan met de Japanse keuken, vervoer, taal, financiën. Dus lid worden van de NJHC want Japan blijk over zo’n 600 jeugdhergen te beschikken, mooi verspreid over het land. Het Schevingse restaurant ‘Het Verre Oosten’ was de plek om alvast met eetstokjes te oefenen en te proeven wat de Japanse keuken te bieden had.

Er is weliswaar een uitgebreid en punctueel spoorwegnet, maar ja, je moet een kaartje kopen en de omroepberichten op de stations… maar toch zijn de spoorwegtracé’s beperkt.

Dan maar gemotoriseerd op pad, je hebt heel wat meer vrijheid, en zo kwam ik vanzelf bij een motor terecht. Dus schrijven naar Honda in Japan om gegevens over hun producten. Ja, mijn keuze was inderdaad op dit merk gevallen.

Het was in die dagen als ik mij goed herinner het populairste motormerk in Nederland. En bij de ANWB een Internationaal Rijbewijs dat geldig is voor Japan. Ook inentingen voor de zekerheid. En de visa’s voor de landen achter het Ijzeren Gordijn. De taal is ook zo’n lastig iets; dat zou mij niet lukken. Maar een collega van mijn vader, werkzaam bij de ABN, wees mij op Esperanto, want Engels blijft toch lastig voor Japanners wist hij mij te vertellen (dat bleek later wel). Niet

Tussen Praag en Moskou Zo stap ik dan na een verblijf van enkele dagen in Praag met mijn bagage ’s avonds om tien uur in de Chopin expres die mij via Warschau naar Moskou zal brengen. In mijn rijdende hotelkamer voor de komende 48 uur die mij doet denken aan de James Bond-film From Russia with Love maak ik mij comfortabel: Ik voel mij als een koning te rijk. Ik neem een geestrijk slokje uit een fles die ik bij mijn vertrek van mijn gastfamilie heb gekregen. Het zomerse Midden-Europese landklimaat laat zich geducht gelden: het is warm, zeer warm in de coupé ondanks de airconditioning. Mijn nachtkleding pas ik hierop aan: het heeft niet veel om het lijf.

18

In het zachte schijnsel van de leeslampjes werk ik mijn reisjournaal bij. Het kost mij moeite om de belevenissen van deze dag aan het papier toe te vertrouwen. De zomerwarmte en de drank spelen mij behoorlijk parten. Ik knikkebol en al gauw is de grens tussen realiteit en sluimer niet scherp meer te trekken. Het geschud van de wagon en het regelmatige kedeng-kedeng van de wielen over de rails helpen hier ook nog bij en spoedig val ik in de armen van Morpheus.

De dames stellen zich nu aan mij voor. De brunette blijkt inderdaad de Tsjechische grenscontrole en uitklaring voor haar rekening te nemen, terwijl de blondine haar Poolse collega blijkt te zijn. Mij wordt nagenoeg letterlijk het hemd van het lijf gevraagd: paspoort en visa moet ik overhandigen en mijn bagage uitstallen op het bed, bovendien moet ik mijn buitenlands geld declareren en ook kostbaarheden, zoals horloge en zegelring en mijn foto- en filmuitrusting.

Alles wordt nauwkeurig genoteerd op grauwe formulieren van slecht papier. Terwijl de brunette vervolgens mijn coupé doorzoekt, kijkend in alle kasten en onder het bed, vorst de blondine mijn overige bagage door.

Ik droom over verre treinreizen met vooral mooie vrouwelijke passagiers. Mijn exotische avonturen worden echter wreed verstoord door een vreemd kloppend geluid; kort en krachtig maar het ebt weer weg. Slaperig denk ik aan de tussendeur, wil iemand soms naar binnen? Weer hoor ik het geluid, ditmaal nadrukkelijker en langduriger. Geheel nog niet in staat om op te staan, doe ik wel verwoede pogingen om mijn ogen te openen. Aan de andere kant van de deur hoor ik een stem in een voor mij onbekende taal iets roepen. De gedachte aan een ‘damsel in distress’ doet mij rechtop zitten. Ik roep terug in het Duits en daarna in het Engels. Maar eer ik het bed uit ben om bij de tussendeur te zijn, hoor ik een sleutel omdraaien in het slot en zwaait de coupédeur open. Afgestoken tegen het zwakke licht in het gangpad zie ik in de opening een donkere gestalte. Slaapdronken stap ik uit bed en zoek met bonzend hart naar de schakelaar van de bedlampjes. Voordat ik het licht kan aandoen, flitst het tl licht in de coupé aan en zie ik naar de kleding te oordelen een grenscontroleambtenaar. Met een paar passen staat de ambtenaar voor mij en terwijl de trein over een aantal wissels rijdt, botsen we tegen elkaar. Tevergeefs proberen we ons evenwicht te behouden. Ik val ruggelings op bed, mijn ‘gast’ in mijn armen meetrekkend en zie boven mij een paar verbaasd kijkende groen-bruine ogen, terwijl een glimlach de mond siert. Inderdaad de situatie heeft iets komisch.

Snel nemen we weer een verticale positie aan en terwijl de ambtenaar, een knap ogende brunette van ongeveer 35 jaar, lichtjes heupwiegend haar kleding recht trekt, sta ik nog in dezelfde kledij, waarmee ik het bed ben ingestapt. Juist op dat moment komt een tweede ambtenaar de coupé binnen, een aantrekkelijke blondine van, zo schat ik, begin 30 die bij het aanschouwen van het tafereel verbaasd haar wenkbrauwen optrekt en haar lippen tuit. Het is alsof zij zeggen wil…

Het is nu wel erg vol in de coupé. Enigszins verbouwereerd van dit onverwachte bezoek haast ik mij om de situatie onder controle te krijgen. Ik mompel een excuus in het Duits over mijn verschijning, draai mij om en zorg er snel voor dat ik weer voldoe aan enige vorm van openbaar fatsoen. Ik kijk op mijn horloge en zie tot mijn schrik dat het nog maar net drie uur is.

Ruim drie kwartier later neemt de Tsjechische glimlachend en met een knipoog afscheid, mij lichtelijk onthutst achterlatend met de blondine. Die is nog wel een tijd met mij bezig, want ik blijk geen transitvisum voor Polen te hebben. Op de rand van het bed wordt alles geregeld. Voor de mij bewezen diensten mag ik haar drie dollar betalen. Anderhalf uur na de onverwachte ‘overval’ ben ik weer alleen en slaag er zowaar in om die nacht nog wat te slapen.

Bij de Pools-Russische grens bij Brest is er uren oponthoud, want de trein wordt losgekoppeld en de wagons opgetild.

De draaistellen worden eronderuit gereden en andere eronder geplaatst (Rusland heeft breed spoor (1524 tegen 1435 mm).

INLAS FOTO treinlift 02 H 5,85 cm

19

Op 9 juni rijdt de Chopin-expres ’s morgens om kwart voor tien Moskva Belourski binnen waar ik op het perron veel militairen, enkele burgers en kruiers zie. Als de trein gestopt is, staat één van de burgers pal onder mijn geopend raam en vraagt: „Vous êtes monsieur Wimèr?” Perplex antwoord ik zowaar met „oui”, waarop hij zich bekendmaakt als een medewerker van Intourist en mij meedeelt mij naar hotel Metropole te begeleiden. Zie zo, mijn eerste stuk heb ik inmiddels gehad.

Tot slot brengt het m.s. Baikal als maritiem ‘verlengstuk’ van de Transsiberische mij in tweeënhalve dag varen naar Yokohama, waar ik uiteindelijk op 22 juni aankom.

Mijn eerste motorervaring Een aantal Esperanto sprekende Japanners staat mij al op de pier op te wachten als ik met mijn bagage de douane passeer. Twee dikke catalogi over motoren en accessoires krijg ik van hen, tevens vertellen ze mij dat ze zullen zorgen dat ik een motor kan kopen. Met hun hulp neem ik mijn intrek in het pas geopende Kanagawa YH. De zomerperiode in Japan is erg warm ca 30 graden of meer en met een vochtigheidsgraad van meer dan 90 transpireer je zonder al te veel inspanning al hevig. In de jeugdherberg maak ik voor het eerst kennis met het fenomeen van de Japanse badcultuur. Nadat je je hebt uitgekleed In de algemene verkleedruimte loop je, met een kleine Japanse badhanddoek kies geplaatst voor je onderbuik, de dampende badruimte binnen. Voor alle duidelijkheid: mannen zijn van de vrouwen afgescheiden. Langs een wand staan In een rij lage krukjes met plastic wasteiltjes tegenover een stel kranen voor heet en koud water. Zittend op een laag krukje spoel je je eerst af, daarna insoppen met zeep en vervolgens weer goed afspoelen. Zo blijft het badwater schoon en kan menigeen er gebruik van maken. Als je opstaat houd je de handdoek weer kies voor je onderbuik en loop je naar het grote bad met water. Het is meestal zo heet dat je je heel langzaam moet laten zakken. Zo’n 10 à 15 minuten verblijf is meestal wel genoeg, maar soms is een langer verblijf ook aangenaam. En als je dan na afloop schoon en verkwikt ’s avonds buiten in de nahitte van de dag loopt, geeft dat een zeer aangename sensatie op de huid.

Op zo’n 5 minuten lopen van de jeugdherberg ligt het station Sakuragicho met een snelle en frequente treinverbinding met Tokyo. Dat komt goed uit want ik moet daar nogal wat regelen o.a. de financiën bij de ABN en met de hulp van de via Esperanto nieuw verworven vrienden bestel ik mijn motor bij een motorhandelaar in de wijk Ueno. Ook leg ik wat bezoekjes af aan onderweg ontmoette Japanse reisgenoten die in de omgeving wonen. Na een week ‘acclimatiseren’ in Yokohama verkas ik naar de metropool Tokyo: Ichigaya Youth Hostel om precies te zijn. Ondertussen heb ik bij Maruzen, een bekende boekwinkel, al een flink aantal engelstalige wegenkaarten aangeschaft en die ik al driftig bestudeer.

Op 3 juli haal ik mijn nieuwe vervoermiddel op: een Honda CB350 K2, met het kenteken 足立 ま39-56 (Adachi MA). Geheel rijklaar, voorzien van tanktas, bagagerek, inclusief helm met vizier, en verzekering voor ¥ 196.300 (ongeveer fl 1963,-) de helft van de prijs in Nederland voor een kale motor. Da’s pas een koopje! De handleiding is in het Japans, maar ik krijg gelukkig wel enige (vertaalde) aanwijzingen van mijn esperanto-vrienden.

Dwars door Siberié Na twee dagen toerist spelen in zonnig Moskou stap ik eindelijk in de Transsiberië Express of Rossija zoals die officieel heet. Het is een hele ervaring. De Russen aan boord beschouwen de coupé als een huiskamer en daar gedragen ze zich ook naar. Hun reiskleding is een trainingspak. Het is er gezellig en ik speel domino. Met de maaltijdcoupon eet ik in de restauratiewagon; de solyanka soep is lekker en vult de maag. De thee of chai vanuit altijd volle samovars is gratis.

De Oeral passeer ik ongemerkt. Het uitzicht bestaat uit een licht glooiend landschap met veel berken af en toe een bewerkte akker en hier en daar een houten huis. Na drie dagen en 5191 km kom ik in Irkoetsk aan. Ik blijf hier een dag voor een bezoek aan het Baikal meer – het diepste (circa 1600 m), helderste en grootste zoetwatermeer ter wereld (net zo groot als België) met unieke diersoorten zoals de Baikalrob.

De excursie lokt veel buitenlanders en ik ontmoet er nog twee Nederlanders. Voor het overige is het een echt internationaal gezelschap: Japanners, een Duitser, Australiërs, Canadees, Zwitsers en Amerikanen. Tweeënhalve dag later en 3340 km verder kom ik en de anderen in Chabarovsk aan.

Voor de Russen gaat de Rossija door naar het eindpunt in Vladivostok op 9297 km van Moskou. Het is een marinehaven en dus verboden voor buitenlanders. Het internationale gezelschap (op doorreis naar Japan) moet daarom overstappen en verder reizen met een speciale toeristentrein naar Tichookeanskaja, een havenvoorstadje van Nachodka, waar de passagiersboot ons wacht.

20

Bij de T-kruising van Highway 139 met 138 zie ik voor mij onmiskenbaar boven het laagland uitrijzen in al zijn imponerende, majestueuze symmetrie en gehuld in een blauw waas, de heilige berg van Japan: de Fuji san (富士山). Het Japanse kanji of beeldschrift voor het woord ‘berg’ is 山. Het wordt uitgesproken als ‘jama’ of ‘san’. Meestal krijgen bergnamen het achtervoegsel jama, maar in dit geval bij de berg Fuji is het ‘san’. Ik sla links af langs Yamana-ko (een van de vijf meren aan de noordzijde van de Fuji) richting Gotemba onder de Tomei Express Way door, die ik een een paar dagen later zal benutten op weg naar Osaka. Highway 138 loopt vervolgens eerst zacht glooiend de heuvels in, dan volgt een fantastisch mooi omhoog slingerende weg om daarna met plotselinge haarspeldbochten naar beneden te duiken langs een riviertje met watervallen, richting Odawara en dan langs de kust naar Kamakura om vervolgens via Atsugi weer terug te rijden naar Takao YH.

Achter de auto van een van hen rij ik voorzichtig in 20 minuten naar de jeugdherberg in Ichigaya. Men mag er maar drie nachten verblijven en vannacht was mijn laatste. Ik moet dus naar een andere jeugdherberg. Mijn keuze valt op Takao YH, net buiten de grens van het agglomeraat Groot-Tokio.

Een deel van mijn bagage sla ik op in het in het clubhuis van de Esperanto-beweging. Het andere deel gaat achterop de motor. Met mijn nieuwe voertuig kan ik meteen aan de bak.

In het drukke zaterdagmiddagverkeer rij ik, met bagage en links-rijdend, vanuit het centrum van Tokio, door de wijk Shinjuku op zoek naar het begin van Highway 20 richting Hachioji. Het is wel wennen. Allereerst het verkeer. Nu had ik wel eerder links gereden in Engeland, maar dit massale…

En in plaats van een tamme handgeschakelde 3-versnelling van de scooter, zit ik nu op een pittige 2 cylinder 4-takt met een voetgeschakelde 5-versnellingsbak, da’s andere koek!

Bovendien in een omgeving die zuinig is met engelstalige richting- en wegaanduidingen. Te lang kijken naar de kaart in je tanktas is gevaarlijk met het voortrazende verkeer rondom je heen. UIteindelijk arriveer ik na een paar missers, ach ja, wel wat later dan verwacht in de jeugdherberg waar voor mij snel de maaltijd wordt geserveerd. De laatste tien kilometers zijn over een 2-baans weg gegaan. Ik ben blij dat ik deze vuurproef zonder kleerscheuren heb doorstaan. Na de maaltijd neem ik een heerlijk bad Japanse stijl. Dat is pas echt genieten, daar ben ik intussen wel achter gekomen.

De volgende dagen tuf ik rustig rond door de mooie dreven van midden-Japan. De toegestane maximumsnelheid is 60 km per uur en dat komt mooi uit want ik zit in de inrijperiode. Van Takao via Highway 20, een fantastisch mooi slingerende weg langs Sagami-ko, waar in 1964 de olympische roei- en kanowedstrijden zijn gehouden, naar Otsuki. Dan door een vallei over een lange vlakke weg richting Fujiyoshida.

De omgeving is wondermooi, per slot van rekening rij ik door een van de mooiste nationale parken van Japan: Fuji-Hakone-Izu National Park. Voor mij als prille motorrijder is het een goede training met al die bochten, klimmen en dalen.

Twee nachten op een kale berg Tijdens mijn nog korte verblijf in Japan heeft menigeen al aan mij gevraagd of ik al op de top ben geweest en zo nee wanneer dat dan gaat gebeuren: het officiële klimseizoen is immers zo juist begonnen. Mijn antwoord is steevast een ‘nee’ of een ‘weet ik nog niet’. Echter voor mij staat wel vast dat het eens zal gebeuren, maar op korte termijn zie ik dat niet zo zitten.

Langzamerhand nader ik mijn einddoel van vandaag: Gotemba. En dan zie ik hem weer voor mij: de Fuji san.

Wordt vervolgd...

21

Uit de boekenkast Nieuw fotoboekje over de vroegere GP-racerij In de jaren ‘60 en ‘70 heeft wegraceliefhebber Klaas Tjassens honderden foto’s gemaakt in de verschillende rennerskwartieren, op de startgrids, in de pits e.d. van diverse Grand Prix- en andere races. Naarmate de tijd verstrijkt hebben deze foto’s steeds meer historische waarde gekregen. Daarom heeft hij een selectie gemaakt uit deze vele foto’s om deze in eigen beheer te gaan uitgeven. Als gevolg daarvan is het er dus, een eenvoudig maar aansprekend A5-formaat kijk-en-beleef-het-opnieuw-fotoboekje met meer dan 180 zwart-wit foto’s. De naam geeft de inhoud al weer:

Ook van diverse fabrieksteams, o.a. van Honda, Yamaha, Suzuki, MV Agusta enz. in Assen, op het eiland Man, in Hockenheim, Anderstorp, Le Mans, Nürburgring, Monza enz.

Kortom, dit boekje is een feest voor de échte liefhebber van de internationale wegracesport uit de jaren ‘60 en begin ‘70.

Waardevol om te hebben, leuk om te geven.

Prijs slechts € 15,- per boekje. (http://shop.classicgp.nl/)

“Met de camera in de paddock” sfeerbeelden uit de jaren 1961 t/m 1975

In dit boekje treft u foto’s aan die je eigenlijk niet vaak in wegraceboeken tegenkomt. Nauwelijks actiefoto’s, maar wel foto’s van de schitterende techniek van de motoren, de glamour en (naar huidige maatstaven betrekkelijke) rijkdom bij de topcoureurs, het harde leven van de privé-rijders, maar altijd ook de spanning bij alle betrokkenen. En, helaas, soms ook foto’s die later het bewijs zijn van de hardheid van de sport. Het hoort er allemaal bij...

In dit boekje unieke foto’s van een heleboel bekende namen. Onder andere: Giacomo Agostini, Hugh Anderson, Kent Andersson, Johnny Cecotto, Cees van Dongen, Jack Findlay, Rod Gould, Mike Hailwood, Santiago Herrero, Paul Lodewijkx, Chas Mortimer, Phil Read, Jim Redman, Jarno Saarinen, Barry Sheene, Dave Simmonds, Luigi Taveri en vele anderen.

Activiteitenkalender 2013

KJMV Klassieke Japanse Motorfietsen Vereniging

5-7 juli

Bikers Classic’s

Spa Francorshamps

bikersclassics.be

7 juli

Kaboutertoerrit

Maarsbergen

KJMV

7 juli

Ouwe Joekeldag

Anna-Paulowna

www.mcmios.nl

17-18 augustus

Int. Zomer Oldtimerbeurs

Rosmalen

www.oldtimerbeurs.net

23-25 augustus

Vehikel

IJsselhallen Zwolle

vehikel.com

24 augustus

Black Bomberrit

Midwolde

KJMV

30, 31 aug/1 sept

Hitoric GP (met YCRT)

Zandvoort

historicgrandprix.nl

1 september

Classic Races

Den Helder

www.mcmios.nl

15 september

Lek&Graafstroomrit

Groot Ammers

KJMV

5 oktober

Motorbeurs

Hardenberg

motormarkthardenberg.nl

13 oktober

Clubdag

Alkmaar

KJMV

Eelde

www.oldtimerbeurs.net

30 nov.-1 december Flowerdome Oldtimerbeurs

Zijn er activiteiten die u ook gemeld wilt zien op de website en/of clubblad, geeft u dat dan spoedig door aan onze activiteitencommissie: Marieke Aalders-Knot, activiteiten@kjmv.nl - 06 20902463.

Zij zal er dan voor zorgen dat uw activiteit wordt geplaatst. Kijk voor actuele info: www.kjmv.nl.

22

Brabant-toerit - Rosmalen 16 juni 2013 Elf motoren (1 dame en 11 mannen) verzamelden zich op zondagmorgen 16 juni op het Raadhuisplein te Rosmalen om deel te nemen aan de eerste Brabant-toerrit, georganiseerd door Bert Alferink. Tijdens de Oldtimerbeurs in januari te Rosmalen had ik Bert gevraagd of hij een rit in Brabant wilde organiseren. Zie hier het verslag.

Bij de lunch-stop kwam Jan er achter dat zijn accupool los zat, wat een lege accu had veroorzaakt. Een accu-wissel werd aangewend, maar omdat de polen van de accu van de Suzuki GS750 net andersom zaten bood de accu van de Honda CBX750F II hulp. Wel moest de Honda nu aangeduwd worden wat maar net ging.

F

rans Forrer belde mij op of ik mee wilde rijden naar het zuiden. Aanvankelijk dacht ik er over om niet te gaan (drukte en daardoor erg vermoeid) maar ik liet mij overhalen, waar ik al meteen géén spijt van had. Aangekomen in Rosmalen werden wij al opgewacht door 3 vroege vogels waaronder de organisator. Eerst maar eens koffie drinken op een zonnig terras. Langzaam druppelden de andere clubleden ook binnen en ook zij nuttigden eerst koffie (een enkele met appeltaart). Bert vertelde vlak voor de start dat de rondleiding bij het gemaal van Gewande helaas niet door ging. Een aantal vond dat niet zo erg. Later bleek dat het in het tijdschema ook fout zou zijn gegaan.

De lunch werd genuttigd op een zon overgoten terras van het restaurant ‘de drie Linden’ waarna we de tocht vervolgden door Heusden, Hedikhuizen, Bokhoven, Empel, Gewande en Het Wild. In Gewande werd nog even bij het gemaal gestopt waar we oorspronkelijk de rondleiding zouden krijgen, maar nu werd even genoten van het uitzicht over de Maas. Aangekomen in Rosmalen werd de terugtocht naar huis aanvaard. Bert bleef in Rosmalen en de rest reed richting A2, waarna een ieder zijn weg vervolgde. Onze terugreis ging voorspoedig en bij ‘t Veld aangekomen reed Frans door naar het einde van Noord-Holland, Den Helder. Frans jij nog bedankt voor het opbellen. Ik had er dus geen spijt van mee te zijn gegaan.

Onder begeleiding van de plaatselijke blaaskapel, die het prachtige nummer Halleluja (van Leonard Cohen) speelde, vertrok de groep achter de Suzuki GSX1100 van de organisator. De tocht was een groot rondje rondom Den Bosch en ging door kleine plaatsjes als Hooge Heide, Nijvelaar, St. Michielsgestel, Esch, Helvoirt en eindigde bij Giersbergen (bij de Drunense heide) om daar de lunch te nuttigen.

Naarmate de tocht vorderde moesten we achterin een aantal keren stoppen omdat de motor van Jan Verheije (Yamaha XS650) afsloeg en Jan moest steeds trappen om hem aan te krijgen. Het gaf relatief weinig oponthoud en ik als achterrijder was vooraan goed te zien door mijn oranje vestje wat ik over mijn motorjas aanhad. De kopgroep hield dan even in om ons de gelegenheid te geven weer aan te sluiten.

Al met al was de Brabant-toerrit een hele mooie tocht door mooie natuurgebieden van Noord-Brabant waar we mochten rijden met veel zon op onze helmen. Bert bedankt voor het organiseren; wij hebben er van genoten. We zijn benieuwd wat je volgend jaar voor ons in petto hebt. Peter 

23

Honda CB77 Restauratie (15) door Fred Appelman In het vorig clubblad ben ik alvast begonnen met mijn betoog over de voorkant van de motor, de voorvork.

Het gaf nogal wat hoofdbrekens om het allemaal goed op mzijn plaats te krijgen. Ik vervolg nu met mijn werkzaamheden.

Een oplettende lezer heeft gezien dat ik de koplamp oren ben vergeten; kon ik de hele ‘opspan aktie’ nog een keer doen. Uiteindelijk is het gelukt en zit de vork op zijn plaats.

Nu dan kan de poot in de vorkhouder en dat gaat niet zomaar, want de veer zit buiten om de vork poot; die moet je dus inveren, maar tegelijk ook het koplampoor, de aluminium sierrib en de onderste veer afdekbus moet op zijn plaats gehouden worden evenzo de vorkhouder klembout vastzetten. Dat lukt niet met twee handen. Dus wilde ik met een draadeind (vastgezet in de boutgaten) de vork naar de vorkbrug toetrekken, maar de boutgaten hebben M12 fijn schroefdraad en standaard M12 schroefdraad heeft een grovere spoed. Draadeind M12 fijn bestaat wel maar is een beetje duur voor eenmalig gebruik, dus heb ik een stukje schroefdraad van een M12 fijn bout afgezaagd en dat vast gelast aan de M12 draad eind.

Figuur 156 links de gewone M12 en rechts de M12 fijn Figuur 158 de voorvork is gemonteerd

Met zo’n draadeind als hulpstuk zet je de voorvork zo vast.

Het stuur er op zetten was niet zo’n ingewikkelde klus, vier boutjes en twee stuurhouders, dan de stuurschakelaars er op, wel even de bedrading door de stuurpijp trekken. En omdat ik knipperlichten er op wilde moest ik wel zien dat ik een rechter stuurschakelaar kreeg mét een richtingaanwijzer knop. Die stuur schakelaars zijn van ‘nietverkrijgbaarium’ of ‘ernstigduurium’ gemaakt. Gelukkig vond ik er een van ‘ernstigduurium’. U denkt aan prijzen van € 200,plus en je hebt een idee. Maar ik heb er dus een en ben er erg blij mee en vind de toegevoegde zichtbaarheid een enorm pluspunt in het huidige verkeer. De pootjes waar het knipperlicht op komt aan de zijkant van de koplamp zijn nog gewoon verkrijgbaar bij Honda.

Figuur 159 de knipperlicht steuntjes

Die steuntjes staan niet afgebeeld in het onderdelen boek van de CB77/72 maar wel in het boek van de CB450 en toch hebben ze de model code (268) van de CB72, merkwaardig.

Figuur 157 zo trek je de poot tegen de veer op zijn plaats

24

Nu we het toch over de knipperlichten hebben, die knipperen niet zonder knipperrelais. Na wat documentatie te raadplegen kwam ik er achter dat die aan de hoofd framebuis vast zit, net voor de accu.

Figuur 162 de weg geschuurde poedercoat

De volgende stap is het voorspatbord, het voor- en achterwiel. Niets bijzonders eigenlijk want het paste meteen en dan begint het toch wel op een motor te lijken.

Figuur 160 het knipperrelais

Zo’n knipper relais is nog moeilijker te vinden dan zo’n stuurschakelaar, maar aangezien de C77 een zelfde systeem heeft, heb ik een relais van de C77 genomen met daarbij een zelf gemaakt beugeltje; het heeft 10 keer geknipperd en was daarna niet meer aan het knipperen te krijgen, tja veertig plus jaar oud... Dus toen heb ik maar een modern relais genomen van een Honda C50/70/90 van 10 watt, dat is een klein zwart doosje met een elektronisch geregeld relais, dat knippert wel mooi regelmatig en kan dat oude relais in het doosje curiositeit. Wie weet bouw ik er wel een modern relais in, plek zat.

De koplamphouder kan er nu wel op met de teller combinatie en kan meteen de bedrading aangesloten worden.

Dat is makkelijk, kleur op kleur, wel natuurlijk eerst de stekkertjes goed schoonmaken.

Figuur 163 de wielen er in

Met het frame op de wielen kon het motorblok nu wel met het frame verenigd worden. Aangezien ik geen heftafel heb leek het me wel handig om het frame over het blok te laten zakken, met het blok op een verstelbaar bokje.

Figuur 161 eclectische spaghetti

Ik heb wel een extra aarde gemaakt, want door het poedercoaten was het massa-contact niet goed. Helaas ging de koplamp zelf niet zomaar in de koplamp houder; de poedercoat laag was wat te dik, eigenlijk niks wat een power vijl niet kan: een beetje poedercoat weg schuuren en violá het past.

Overigens heb ik op het stukje kale koplamp houder wel een laagje blanke lak aangebracht; ik houd niet zo van corrosie (roest).

Figuur 164 het frame hoog boven het blok

25

Ver koop,r es t aur at i eenonder houd v ankl as s i ekemot or en

www.

Smi t Br os . nl s mi t br os @het net . nl 0638894304 LONDON E XH AUST T ECHNOLOG Y BV Al 75 jaar:

›› Fabrikant van eersteklas uitlaatsystemen ›› De specialist voor antieke motoren en young timers ›› Diverse bochten en dempers op voorraad ›› Speciaal-uitlaten naar uw model gefabriceerd

W W W. L O N D O N - E X H A U S T. C O M

Mol e nweg 1 a ››208181 BJ CR H eerd e ›› Tel. (05 78 ) 69 3391088 72 90 ›› - Fa x (0(038) 57 8) 69 31 86 Burg Moslaan - 8051 Hattem - Tel. (038) Fax 3391087

26

Vervolgens de ketting op lengte maken, het voortandwiel er op; ai, alle tandwielen voor de CB die ik vond hadden 15 tanden en waren voor het oude type aandrijfas, met hoge spiebanen en die passen dus niet.

Gelukkig kon Rob Broek ze voor mij pas maken. Zal je net zien, dat als alles er op zit je toch nog tegen een correct tandwiel aanloopt, die heb ik er dus toch maar op gezet.

Maar evengoed bedankt Robbie, ik houd hem voor reserve,.

Het was overigens een tandwiel voor een C72/77 die Rob had aangepast en die zijn net iets anders in het hart van het tandwiel. Er was gelukkig genoeg ruimte om een o-ring ketting te monteren, dus dat heb ik maar gedaan.

Dan kan het kickstart/generator deksel er op, maar het kickstart-mechanisme moet met enige veervoorspanning gemonteerd worden zodat het koppel-mechanisme in het blok goed tegen de aanslag staat en geheel vrij loopt.

De juiste veer voorspanning word bereikt door de tandwielen zo te monteren dat de centerpunt tekens tegenover elkaar staan en dan de kickstart as zo te verdraaien dat de O tekens tegenover elkaar staan. Zo heb je precies de juiste veer voorspanning.

Figuur 165 het blok bijna zo dat het vast gezet kan worden

Figuur 167 de merk tekens op de tandwielen, ze staan hier trouwens niet correct

Het generator-deksel er op, het schakel mechanisme op zijn plek, en zo begint het al wat te worden.

Figuur 166 het blok vast in het frame

De bouten die de cilinderkop vast zetten aan het frame heb ik laten namaken van RvS (M8 met steek 14 vind je niet standaard, wel bij Honda). Met het blok in het frame is het eigenlijk verder opbouwen. Eerst de elektriciteit goed aansluiten: de generator, de startmotor en de ontsteking.

Daarna de carburateurs er op met het lucht filter.

Figuur 168 gereed voor de montage van de uitlaten

27

Nu nog de uitlaten er op en daarna de tank. Deze tank heeft een crossover leiding. Dat is op zich wel handig want de reserve is groter maar telkens als je de tank wil verwijderen moet hij afgetapt worden; dat is niet zo handig.

Dus heb ik een snelkoppeling in het stukje slang gezet en gemonteerd ziet het er zo uit.

Figuur 172 links de nieuwe- rechts de oude tankdop

Omdat de nieuwe tankdop hoger is dan de oude, (de afstand tussen de sluitlipjes en de tankrand is ook groter) moet er wel een dubbele afdichtring in, anders wordt het alsnog een natte bende.

Benzine er in en maar eens proberen te starten.

Figuur 169 de snelkoppeling

Figuur 170 de crossover leiding met snel-koppeling

Figuur 173 benzine tanken?!?!

Mocht je dit een goed idee vinden gebruik gĂŠĂŠn kunststof snelkoppeling maar een van metaal; later hier meer over.

De benzine wil je wel in de tank houden en ik heb de ervaring dat oude tankdoppen zo lek zijn als een mandje.

Helaas is de originele tankdop niet meer leverbaar maar Honda heeft een goede vervanger.

Figuur 174 eindelijk in de frisse lucht

Voor dat ik een startpoging zou wagen heb ik natuurlijk wel eerst olie in het blok gedaan, daarna tien keer de kickstarter bediend om de olie-circulatie op gang te brengen, de chocke er op, het kontakt aan, de starknop in, en...?

Hij slaat direct aan (wel wat hoestend en proestend) maar het valt mee, de motor wat opgewarmd en weer binnen gezet om de ontsteking goed af te stellen met een stroboscoop. Dat viel toch niet mee en toen ik eindelijk dacht dat de boel goed stond bleek dat de linker uitlaat wel wat heet was geworden, zo heet dat het chroom van de uitlaatbocht was vergeeld, lekker, heb ik weer...Wordt vervolgd

Figuur 171 de nieuwe tankdop

De nieuwe tankdop is wel wat hoger dan de oude (ik moet zeggen dat ik de oude wel sierlijker vind) maar de nieuwe is weer makkelijker open en dicht te draaien (zie het verschil).

28

COK VAN DEN HEUVEL Onderdelen gebruikt, NOS, nieuw. Reparatie brommers en...

Bridgestone Honda Kawasaki Lilac Suzuki Yamaha 1959 tot nu.

Bewerkingen: van ‘gewoon onderhoud’ tot revisie, schadeafwikkeling en schadeherstel tot restauratie. Ook werken we aan klassieke racers.

Wij zijn ook de makers van Motor Revue, dat blad met die eigenwijze mix van klassiek en modern, met die mooie grote kleurenfoto’s.

Tijdelijk adres: Gelukkig kan er nu dus écht gemeld worden dat wij een plek hebben gevonden om weer verder te gaan totdat het nieuwe pand aan de Bellstraat er weer staat!

In samenwerking met gemeente Tiel zijn we nu dus gesitueerd in de oude Gemeentewerf te Tiel. Wij zullen hier weer gewoon verder gaan met reparaties en restauraties! Ons tijdelijke adres is: Bulkweg 1, 4005 LB Tiel

www.chclassics.nl

Direct mailen: info@chclassics.nl, dat werkt het best als iets op de site (nog) niet te vinden is. En er is nog altijd de telefoon: 0344 61 45 45.

Open: di – za 10.00 tot 17.00 uur (do tot 21.00)

www.pietparts.nl Pietparts heeft een steeds wisselende voorraad van nieuwe Japanse onderdelen vanaf bouwjaar 1965, alle onderdelen kunt u vinden op de website :

Tevens inkoop van alle soorten nieuwe onderdelen

Peter Janssen tel. 06-25411838 E-mail: info@pietparts.nl 29

Frank Lemstra M O T O R E N

Dubbele Buurt 24, 1521 DC Wormerveer

✆ 075 621 02 42

30

31

32