Gerrit Wolsink Tekst AD VAN DE WIEL
Uitgesproken
INTERVIEW
Fotografie JESSE KRAAL
GERRIT WOLSINK WAS WERELDCROSSER EN IEMAND DIE ZICH NIET LIET MUILKORVEN. WIE AAN ZIJN GELIEFDE SPORT KWAM, KREEG DE WIND VAN VOREN. HET LEVERDE VRIENDEN, VIJANDEN EN PRACHTIGE ONELINERS OP.
Gerrit
42
9 | 2017
G
errit Wolsink staat na bijna veertig jaar op het punt om te worden afgelost als onze beste motorcrosser in de 500cc-klasse. Als Jeffrey Herlings een seizoen blessurevrij blijft, moet hij volgend jaar voor goud kunnen gaan. Het is de enige kleur die ontbreekt in Wolsinks prijzenkast. Zilver behaalde hij in 1976 en 1979, brons in 1975 en 1977. Alleen kroonde hij zich nooit tot de nummer één van de wereld. Geen schande in een tijd waarin de Belg Roger De Coster op het toppunt van zijn kunnen reed en Yamaha betere motoren bouwde, maar toch een smetje op een prachtige carrière. KUNSTKNIEËN De jaren zijn ook niet aan dit voormalige conditiebeest en deze krachtpatser voorbijgegaan. De karakteristieke lange blonde haren van weleer hebben een grijze gloed. De lijnen in zijn gezicht lijken op de diepe sporen die hij vroeger zo moeiteloos ontweek. Als geen ander wist Wolsink als stuurman pur sang langs alle obstakels te komen. Hij was zuinig voor zichzelf, maar een motorcrosscarrière van twintig jaar laat hoe dan ook gebruikssporen na. Wolsink is in afwachting van een tweede kunstknie. Motorcrossers kunnen in het beste geval slechts pogen zo zuinig mogelijk op hun lichaam te zijn, al hebben ze sowieso een vreemde definitie van zuinig. Wolsink verklaart stellig nooit iets gebroken te hebben, tot hij het rijtje opsomt:
9 | 2017
43