Gaten in het rooster

De externe flexer parkeert zijn Tesla bij de laadpaal, want hij moet na zijn dienst ook terug naar huis, een slordige 100 kilometer verderop. Hij komt ons team versterken dat al langer met gaten in het rooster kampt.

mogelijke opties en collega’s, maar ook daar kwam weinig uit. Het overige personeel rent zich de rambam. Om na zeven diensten achter elkaar, uitgeput en huilend thuis op de bank te ploffen met de vraag hoelang we dit nog trekken.

En Dilano, die heeft dat wel door. Dat geeft problemen. Hij kan dit niet aan en uit dit in woedeaanvallen, die steeds frequenter en heftiger worden. Daarom is besloten om een-op-eenbegeleiding in te zetten. Dit betekent dat we nog meer diensten moeten regelen. Gelukkig is er dan de externe flexer. Mensen die bewust kiezen voor een stukje vrijheid. Goed betaald. Mensen die flexibel zijn en niet terugdeinzen voor een beetje agressie. Geen plannen hoeven te schrijven, geen druk op de groep hoe het rooster rond te krijgen, geen contacten met familie hoeven te leggen, de regelzaken op de groep links laten liggen.

En geef ze eens ongelijk. Dat klinkt toch heerlijk? Ik ga me nog eens bedenken: zou zzp’er worden wat voor mij zijn? Maar voor nu probeer ik bij te springen waar nodig. Ook neem ik een stukje werving op me. Ik begeleid stagiaires en leerlingen en hoop dat ze blijven hangen in het werkveld.

Op verjaardagsfeestjes probeer ik een twijfelende herintreder over de streep te trekken om de gehandicaptenzorg in te gaan. Op informatiemarkten van de zorg houd ik een enthousiast verhaal over hoe mooi het is om deze mensen te begeleiden. Ik vertel jongeren die nog een opleiding moeten kiezen over deze groep. En ik nodig mensen uit om eens te komen kijken.

Zo zie ik om me heen hoe we met het personeelstekort omgaan. In de hoop dat het ooit beter wordt. Collega’s, denk aan jezelf. Houd je grenzen in de gaten, dan houden we het samen vol. En blijf vooral enthousiast over dit mooie vak. |

Apolina Vader

Onderzoek naar en hulp bij het omgaan met tijd