Propria Cures 119 01 Intreenummer

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:00

Pagina 1

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:00

Pagina 2

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 2

STU

Deel 1 4 juli 2998

14 juli 2008

Beste PC-ers,

Lieve StuC!-bewoners,

Zouden wij eens met een camera kunnen langskomen om een gesproken column te mogen opnemen met Jurg van Ginkel?

Hilarisch hoe hij Patrick Lodiers op de grill legt. Wij zien mogelijkheden om zijn proza fijntjes te visualiseren.

Eind 2010 is het zover: dan verhuist jullie geliefde pand naar een andere locatie, namelijk naar de Diamantslijperij op het Roeterseilandcomplex. Om daar in alle gezelligheid duidelijkheid over te krijgen, organiseren ASVA en CREA een pand-BBQ. Deze vindt plaats op 14 augustus en begint om 17:00 uur met een presentatie van Sjoerd Jans in het auditorium van CREA2 / StuC! (zaal 1.33).

Vervolgens zullen we ons naar de binnentuin begeven waar de BBQ en de drankjes al klaarstaan. Het feestelijke tafereel zal tot 22:00 uur duren.

Met vriendelijke groet, Mark Koster Campus TV Dit is wat JvG nodig heeft voor een succesvolle visualisatie van zijn proza: Claudia Schiffers telefoonnummer, anderhalve kilo blauwe M&M’s en het special effects budget van the Matrix-trilogie. Laat u ons even weten wat de mogelijkheden zijn?

Tot de 14de!

Met vriendelijke groeten namens de ASVA studentenunie en CREA,

4 juli 2008 Mia Saric Hallo mensen van propria cures, hebben jullie interesse in de volledige jaargangen van 1972 t/m 1981? alles in goede staat.

Jaja, de oude ‘geef een barbecue en als iedereen terugkomt staan hun spullen buiten’ truc. Daar trappen we niet voor een derde keer in zus.

-Met vriendelijke groet,

17 juli 2008

Cursus PC-redacteur H

et kan niet onopgemerkt zijn gebleven, op de omslag van dit blad staat een echte Fokke en Sukke. En dat is niet voor niets, want voordat zij hun ziel aan de duivelse NRC of DWDD konden verkopen, hebben zij een lange en moeizame weg moeten afleggen, die begon bij Propria Cures. En Fokke en Sukke zijn niet de enigen. De hemel die u betreedt, nadat u bent afgetreden als PC-redacteur is oneindig. U presenteert voortaan Deal or no Deal, mag de linksmidden van Heracles punten geven in Het Parool, of recenseert speeltuinen in de Kidsweek. Ja, het wordt u allemaal aangeboden. U heeft het verdiend.

Dat ook schrijvers als Slauerhoff, Hella Haasse, Menno ter Braak en Godfried Bomand ooit bij PC begonnen hoeven we u waarschijnlijk niet te vertellen.

Simpelweg omdat tegenwoordig behalve de inkoopster van De Slegte niemand nog van deze lui gehoord heeft.

Klinkt goed? Lees snel verder. In deze driedelige cursus staat precies uitgelegd hoe uw droom als schrijver waar zelfs A.F.TH. zijn kruk voor afstaat, werkelijkheid kan worden.

Hondenras’ op ons los te laten, dan kan het gebeuren dat uw volgende stuk zelf een ‘ komt u eens langs’ krijgt. Dit laatste betekent dat u het redactielokaal dat er op de foto’s altijd zo uitnodigend uitzag, eindelijk eens van binnen kunt bekijken. En u er achterkomt dat het haar van onze jongste redacteur niet de kleur ‘melkboerenhond’, maar ‘roestoranje’ heeft.

V

oordat het echter zover is, zorgt u dat u goed bevoorraad verschijnt.

In uw vers gestoomde zondagse pak met in uw ene hand een krat bier en in de andere een ontdoornde roos voor onze lieftallige administratrice Nina. Uit uw borstzak steekt een gloednieuw stuk, voor het geval dat we snel uitgepraat zijn over uw voorliefde voor Magickaarten en Sylvie van der Vaart. Waarschijnlijk denkt u al dat u er bent, maar hier begint de ellende pas echt. Voor u en uw slachtoffers.

Beste redactie, Marcella Meijers OOoooh... the Wonder Years! Goede keus!

Ik hoop dat jullie me kunnen helpen met het volgende: Voor een cursus Creatief schrijven ben ik cursusmateriaal aan het ontwikkelen. In dat materiaal zou ik graag het gedicht 'Sonnet' van Ischa Meijer op willen nemen dat ooit is verschenen in Citroen,Citroen, (Loof de heer is Kampioen) Een selectie gedichten uit Propria Cures 1964-1972 Het gaat om cursusmateriaal dat zal verschijnen in eigen beheer in een oplage van 100 exemplaren. De boeken zullen uitsluitend aan cursisten worden verstrekt en niet verder worden verspreid of verkocht.

11 juli 2008 Zomergasten!

Kan het zijn dat jullie in Rusland even het gevoel voor de achterban kwijtgeraakt zijn?

Ik las zojuist de tekst van de winnaar van de PC Onthooftprijs 2008.

Helemaal niet slecht, alleen……W I E is Ivo Niehe?

Niet dat dat heel belangrijk is, maar je wordt als lezer toch nieuwsgierig.

Ook in het juryrapport vond ik er niets over.

Vandaar het verzoek in het vervolg bij zo’n belangrijke prijs enige toelichting te geven, Vr.groeten, Ed d’Estrée PS. Jullie zullen het misschien raar vinden maar ik miste de acceptgiro bij dit nummer, het laatste van de jaargang.

Is het echt zo dat PC ook gratis wordt, in navolging van Dag, Pers, Sp!ts, Metro?

De vraag ‘Wie is Ivo Niehe’ is na het lezen van uw mail een minder belangrijke dan ‘hoe ontvangt u PC terwijl u in een grot woont?’

Ik vroeg me af of jullie de rechthebbenden zijn van het gedicht of me anders door kunnen verwijzen naar de juiste persoon. Graag zou ik namelijk toestemming willen vragen voor publicatie.

Met vriendelijke groet, Hedwig van Lier Artemis Bureau voor auteursbegeleiding Een bureau voor auteursbegeleiding, dus. Bent u die mevrouw die altijd een beschonken Thomas Rosenboom naar het toilet begeleidt?

George Knottnerus: Met zijn rechterhand in zijn plooizak omklemde hij de mobiele telefoon. Daarmee zou hij straks de bom tot ontploffing brengen. Met zichzelf en zoveel mogelijk anderen daarbij.

De redactie was verward over wat nou eigenlijk een plooizak is.

JvG: Moet ik dit echt hardop zeggen?

JS: Een natgeregende Jan Mulder?

OK: Een plunjezak zoals Douwe Dabberd?

JV: Iets waar islamitische vrouwen in gekleed gaan?

H

et belangrijkste om PC-redacteur te worden, is dat u kan schrijven. Kan typen beter gezegd, want handgeschreven inzendingen worden geretourneerd in de hoedanigheid van een poederbrief.

Gespannen wacht u na het inzenden van uw eerste stuk af hoe uw bijdrage op de redactie is ontvangen. Hoe lang deze spanning duurt, hangt af van het moment dat u heeft ingezonden, want in ieder nummer kan men in de Correspondentierubriek de behandeling van onze nieuwste fanmail (inclusief gedragen slipjes), doodsbedreigingen en inzendingen lezen. Het is misschien moeilijk te geloven maar zelfs Beau van Erven Dorens, Erik van Muiswinkel en Henk Spaan kropen ooit achter een Olivetti om hun schrijverij naar het adres te zenden dat zij in de Colofon vonden.

Schrik trouwens niet als de reactie op het ingestuurde stuk kritisch is en het commentaar van drie woorden grappiger dan uw gehele stuk. Wij geven tenminste nog kritiek. Dat kunt u van de stagiaires bij de Folia en Sum niet zeggen. Bovendien zullen wij altijd streng maar rechtvaardig zijn, op de momenten dat het zo uitkomt.

L

ukt het u met behulp van onze opbouwende kritiek eindelijk één goede Nederlandse zin te schrijven die indruk maakt, dan leidt dit tot een plaatsing. Dat wil zeggen: wij plaatsen die ene rake zin, en passen de rest naar eigen inzicht aan. We hebben immers een naam hoog te houden als blad dat al in 1890 voor het eerst van de drukpers rolde. Ongeacht hoeveel ruimte we nog moeten opvullen, omdat Frits Bolkestein weer aan de drank is en geen stuk heeft kunnen aanleveren. Dit aangepaste stuk heet een Meeëter. Mocht u hierdoor gemotiveerd zijn geraakt om eens iets in te sturen zonder de woorden ‘smegma’, ‘beffen’ en ‘Ivo Nihil’ dan kan dit ertoe leiden dat uw naam in de correspondentie voorzien wordt van een ‘schrijft u nog eens wat’. Nu wordt het pas echt spannend: uw naam heeft de ronde gedaan op de redactie. Als u nu goed uw best doet, uw slachtoffers zorgvuldig kiest en niet meteen besluit deel één van uw romancyclus ‘Het Huilende

T

L

bro de nik sch in V bee ten reik wo we

W W

ant mocht de redactie gecharmeerd zijn van het model Nike’s aan uw voeten en de rest van uw persoonlijkheid, dan kan het gebeuren dat u tot meeloper wordt geslagen. Dit betekent dat u wekelijks een stuk aanlevert waaruit blijkt dat u kunt schrijven en u de ijskast zodanig vult, dat de levercirrose van de redactie kan standhouden.

Naast de juiste toon vinden, leert u andere belangrijke eigenschappen van bekende schrijvers, zoals hoe men het snelst breekt met bevriende debutanten, de beste manier om Bas Haring af te wijzen en hoe u verantwoord drugs gebruikt. Niemand wil eindigen als Paul Damen of de voltallige HP-redactie.

A

ls er een stijgende lijn in uw meelopertijd blijkt te zitten, dan zult u op zijn tijd gevraagd worden om een Intree op papier te zetten en redacteur te worden. Een plechtig en vaak emotioneel moment, dat mag gezegd. U koopt twee Vintage-edities Moet & Chandon, laat de traiteur een kaasplankje samenstellen en vervoert dit zorgvuldig in een koeltas naar de redactie. Daar leest u het stuk vervolgens voor aan een verzameling leden van de huidige redactie en oud-redacteuren. Dit is het moment waar u al maanden van gedroomd heeft.

Niet omdat u van Paroolcolumniste Janneke van der Horst drie zoenen zal krijgen, maar omdat u eindelijk een ongeredigeerd stuk mag inleveren. Het stiekeme handje op uw onderrug van de oudste redacteur, de onophoudelijke namedropping van de middelste en de overweldigende kennis van literatuur en wikipedia van iedereen: dit alles mag u van zich afschrijven, zodat u ‘schoon’ kan beginnen aan de beste 2,5 jaar van uw leven, dat vanaf dan nooit meer hetzelfde zal zijn.

De redactie

ke k nen. trod een te o acht aan: niet de d koo ten. u ve Niet eens waa sche Ziet gaat die beke met You mei tien wor eers zove Het kom den, tiris met ken. tera God cabu zij l brui caba Mul

H

dien ria C ken. zitte roem wor wij Rev

008 2

kan zelf aatdat uitbehaar eur nje’

gt u jnt. met annze uw uk, raat gicaarmaar or u

harke’s perat u etevert nu cirden. anbehet ten, f te gePaul

eloop Inr te tioopt on, eneen het meen ment eft. ankrijerekeudmeveren gu on’ van het-

ctie

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 3

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 3

30 augustus 2008 119e JAARGANG No. 1/2

Redactie en administratie: Vendelstraat 2 1012 XX AMSTERDAM Telefoon 020-525 77 69

Redactie: JURG VAN GINKEL JELTE SONDIJ OLGA KORTZ JOHANNES VISSER

E-mail: redactie@propriacures.nl Losse nummers: 1,50 euro

Troonrede L

aten we beginnen u te feliciteren. U heeft het gehaald. In zes jaar middelbare school heeft u niet alleen de schietpartijen, geplette broodjes salami onder in uw rugzak en pesterijen overleefd, maar in de tussentijd ook nog eens een papiertje verdiend waar u uiteindelijk niks aan heeft. U bent dus goed bezig. Uw oude vrienden van de schoolkrant zijn succesvol gedumpt, uw shirtjes haalt u bij winkels die in Vice Magazine staan en elke dag weer reaguurt u op Geenstijl een beetje digitale street credibility bij elkaar. De wereld ligt aan uw voeten en het ergste is geweest, lijkt het. Beroemdheid ligt onder handbereik nu u gaat studeren en het echte leven begint. De volgende vijf jaar worden één groot feest en daarna ziet u wel weer verder. Maar laten we u alvast voor wat struikelblokken behoeden.

W

ant alles leuk en aardig natuurlijk.

Zinloos feesten heeft absoluut leuke kanten, dat kunnen we niet ontkennen. Altijd interessant om tijdens de introductietijd eens tequila te drinken uit een vaas, om aan het einde van de avond te ontdekken dat kassameisjes ook een achterkant hebben. Maar neem van ons aan: veel levert het op de lange termijn niet op. Het enige met eeuwigheidswaarde dat u hiermee bij elkaar scharrelt is de koortslip die uw trouwfoto’s zal verpesten. Een klein aandenken aan de tijd die u verspilt heeft.

Niet dat u hier alleen in staat. Kijk maar eens naar de mensen in uw intreegroepje, waarmee u een weeklang zit opgescheept in uw nieuwe universiteitsstad.

Ziet dat er nou uit als volk dat het ver gaat schoppen? De enige manier waarop die jongen in het death metal shirt ooit bekend gaat worden is als zijn ongeluk met een heggenschaar per ongeluk een Youtube-sensatie wordt. En dat blanke meisje met de dreadlocks zal haar vijftien minuten roem alleen krijgen als ze wordt aangerand door iemand uit het eerste van Ajax. En laten we eerlijk zijn: zoveel geluk heeft u waarschijnlijk niet.

Het is op dat moment dat wij u te hulp komen. Propria Cures, PC voor vrienden, is al sinds 1890 het enige literair-satirische studentenblad dat aan iedereen met talent de kans biedt om door te breken. Niet voor niks is dit het blad waar literaire grootheden als Hella Haasse, Godfried Bomans en Slauerhoff hun vocabulaire bij elkaar sprokkelden. Waar zij leerden hun woorden als wapen te gebruiken tegen broodschrijvers, muffige cabaretiers, aalgladde politici en Harry Mulisch.

onbehaarde jongetjes versiert via Gayromeo.nl en monteren wij Leon de Winter zijn hoofd in een massagraf als we hem niet helemaal kosjer vinden. En als zo’n geintje dan tienduizend euro boete en een verplichte rectificatie oplevert: soit.

Een goed verhaal mag best wat kosten.

B

ij ons hoeft u zich niet te schamen voor het feit dat u wel eens een boek leest, Jeroen van der Boom stiekem wilt zien omkomen bij een autobrand en Revu-columniste Cindy Hoetmer een lustobject vindt. Sterker nog, het zijn dat soort meningen waar wij naar op zoek zijn. Als u maar onthoudt dat wij Cindy het eerst zagen.

De redactie van PC schiet met scherp op

alles en iedereen die zijn kop boven het maaiveld uitsteekt, zonder dit verdiend te hebben. Provinciaalse Utrechtse debutanten, arrogante Amsterdamse singersongwriters en nuffige corpsballen uit Leiden met de bitterballen nog in hun matje: allemaal mogen ze eraan. De tijd van spelen is voorbij. Al 118 jaar zijn wij de luis in de pels van schrijvers in de grachtengordel en ver daarbuiten. En op hetzelfde moment zijn wij hun beste vrienden. Want denkt u nou echt dat iemand van uitgeverij Meulenhoff debutante Aukelien Weverling even terzijde trekt om te zeggen dat ze niet kan schrijven? Nee. Daar hebben ze ons voor nodig. De kans dat iemand van Querido terloops aan A.F.Th. van der Heijden meldt dat zijn laatste dialoog klinkt als een filosofiestudent op een slechte LSD-trip?

Miniem. Dat laten ze aan ons over, ook al leidt dit uiteindelijk tot tranen en uitgelopen make-up. Om het nog maar niet te hebben over de reactie van Weverling.

Het zal daarom zijn dat de redactie op elk uitgeversfeestje en boekpresentatie een speciale behandeling krijgt en op het Boekenbal voor PC de loper uitgaat. Wij maken literair Nederland een beetje leefbaar, waarmee we ook nog eens bijdragen aan het beperken van de houtkap.

We zijn het er dus over eens. U gaat stukken insturen naar Propria Cures. Het enige dat wij zoeken? Eén goede Nederlandse zin. Zo makkelijk is het. Daarmee begonnen de carrières van mensen als Henk Spaan, Erik van Muiswinkel en Beau van Erven Dorens. Namen die u in - Lees verder op pagina 4 -

Deze week in

PC Speciaal introductienummer

* OK trekt haar bonuskaart * Spiegelman is van de Franse Slag * Van der Beek vond vroeger alles beter * Van der Horst heeft het allemaal wel eens eerder gezien * Klukhuhn geeft een doordenker * Van Rossem is verkeerd verbonden

NU IN DE WINKEL!

H

et is precies dat wat ook u gaat doen.

Uw naam uithakken in de onverdiende reputaties van anderen. Bij Propria Cures gaat u niet om vrienden te maken. De weinige beroemdheid die wij bezitten is eerder middel dan doel. Beroemd worden is voor sukkels: berucht worden voor helden. Daarom onthullen wij zonder gêne hoe uitgever en Gerard Reve liefhebber Wouter van Oorschot

NU IN DE WINKEL!

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 4

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

- Vervolg pagina 3 -

Vraag het aan:

De anus van Albert Verlinde Beste anus van Albert Verlinde,

Beste anus van Albert Verlinde,

Geachte anus van Albert Verlinde,

Onlangs ben ik tijdens het bowlen mijn rijbewijs kwijtgeraakt. Nu is het probleem dat ik na het bowlen vanaf het bowlingcentrum terug naar huis moest, maar dus geen rijbewijs meer had. Ik was de enige van het feest die niet gedronken had, maar wilde ook niet zonder rijbewijs rijden. Uiteindelijk heeft mijn neef Geert gereden, en zijn we tegen een boom aangeknald. Mijn schoonzus heeft nu een dwarslaesie en moet een brace dragen. Kan ik de kosten verhalen op het bowlingcentrum?

Sinds mijn scheiding ben ik ongeveer 20 kilo aangekomen. Volgens mij komt het omdat mijn ex-man een hele grote eter was, en ik soms wel voor tien moest koken. Nu blijf ik dus elke keer met de warme prak zitten, want je vindt het toch gezellig, zo’n grote pan op tafel. Volgens mijn maatschappelijk werker moet ik gewoon eens minder aardappels opzetten, maarja, stel nou dat mijn ex-man bij me terugkomt? Dan zit ik daar met mijn lege tafel. Ook mijn kinderen van 3 en 5 hebben inmiddels last van overgewicht.

Beste anus van Albert Verlinde, wat moet ik doen?

Afgelopen vrijdag was de opening van de AEX-index op 454 bemoedigend omdat deze boven het genoemde weerstandsgebied plaatsvond. Echter, de belangrijkste koers van de dag wordt om 17:30 neergezet. Dat is de slotkoers.

Vrijdag gedurende de dag wisten beleggers het optimisme van de ochtend niet vast te houden en de AEX-index sloot zelfs lager dan donderdag op 438,69.

Vandaar ook mijn vraag geachte anus.

Zal ik put of call gaan?

Met vriendelijke groet, Tsjerrie van Geurkom uit MiddenBeemster

30 AUGUSTUSI 2008 4

Douglas de Roos van Raadhoven uit Haarlem

dit nummer nog wel eens zult tegenkomen, want valse bescheidenheid is meer iets voor Bas Haring.

P

robeer het nou maar gewoon. Er is nog altijd de mogelijkheid om op wekelijkse basis de achterpagina van het NRC vol te kliederen onder het Spunklogo. Of uw studententijd te slijten in uw nuffige kamer met champignons langs de plinten. Propria Cures daarentegen komt maar één keer in uw leven.

Nog twijfels? Om u tegemoet te komen is in deze editie een cursus Propria Cures opgenomen, in drie delen. Omdat we eigenlijk de beroerdste niet zijn.

We verwachten snel van u te horen.

De redactie

Voor u geknipt

Een boogschuttertje uit Leiden Beste Douglas, Best boogschuttertje,

Beste Tsjerrie, Fwiet! Prrrffft! Pfft Pffft Pffft sop sop sop sop sop sop sop pfieeeeeeeeeet sop sop sop sop sop sop sop sop sop sop Pruttel! Fweep! Prrrt! Bwaaaaaaaaaaaah Fwiet! Prrrffft! Pfft Pffft Pffft!

Bwaaaarb Fwiet! Fwieeeeet!F wiet!

Fwiet! Prrrffft! Beau van Erven Dorens Pfft Pffft Pffft sop sop sop sop sop sop sop pfieeeeeeeeeet sop sop sop sop sop sop sop sop sop sop Pruttel! Fweep! Prrrt! Bwaaaaaaaaaaaah Fwiet! Prrrffft!

Pfft Pffft Pffft! Bwaaaarb Fwiet!

Fwieeeeet! Fwiet!Beau van Erven Dorens Pfft Pffft Pffft sop sop sop sop.

Pfffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft, tjomp tjompetomp tjomp tjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjomp pfffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft tjomp tjompetomp tjomp tjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjomp Onno Hoes pfffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft tjomp tjompetomp tjomp tjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjomp pfffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft, tjomp tjompetomp tjomp tjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjomp.

Burp Burp Winstoooooooooon Burp Prrrffft! Beau van Erven Dorens Pfft Pffft Pffft sop sop sop sop sop sop sop pfieeeeeeeeeet sop sop sop sop sop sop sop sop sop sop Pruttel! Fweep! Prrrt!

Bwaaaaaaaaaaaah Fwiet! Prrrffft! pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet Onno Hoes tjomp tjomp tjomp pfffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft pffffft, tjomp tjompetomp tjomp tjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet tjomp tjomp tjomp pfieeeeeeeeeet sop sop sop sop sop sop sop sop sop sop Pruttel! Fweep!

Prrrt!Prrrffft! pfiiiiiiiieeeeeeeeeeeeeeeet Onno Hoes tjomp tjomp tjomp pffffft pffffft pffffft tjompetomp tjomp tjomp pfiiiiiiiieeeeeeeeet Prrrrrttttttttt!

(Het Parool interviewt AT-5 hunk Sebastiaan Meijer)

STU

008 4

nkomeer

Er is wehet unkn uw angs egen

men ures e ei-

actie

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 5

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

Leer uw redactie kennen

30 AUGUSTUSI 2008 5

Tien (10!) wijsheden van Paulo Coelho

Via Propria Cures voetbalkaartjes

peciaal voor dit nummer presenteert Panini – u weet wel, het ItaliS aanse bedrijf dat zowel voetbalkaartjes als broodjes verkoopt, een vreemd soort branchevervaging – haar Propria Cures serie. Niet echt natuurlijk; op een moment van opperste verveling heeft het neefje van de oudste redacteur dit in elkaar gephotoshopt. Een absolute must, voor de echte verzamelaar die zegt: ‘Ook ik kan geen genoeg krijgen van Propria Cures in kartonvorm.’ Namens hen, bedankt Wiebe!

pt

e-

P

aulo Coelho mag misschien wel een Braziliaanse Harry Mulisch zijn, voor menig huisvrouw, tienermeisje en man-met-een-zachte-kant is hij de enige manier waarop ze met letters in aanraking komen. Propria Cures is dan ook de beroerdste niet en dook in het oeuvre van deze esoterische broodschrijver. De man die in zinnen schreef als ‘er is maar één iets dat een droom onmogelijk maakt, de angst om te falen ’en ’alle wegen leiden naar het hart van de strijder’.Speciaal voor de beginnende studenten rechten en economie, die op een feestje ook wel eens filosofisch uit de hoek willen komen, verzamelden wij de tien meest doorwrochte aforismen van Coelho. En een aforisme, dat is een moeilijk woord voor wandtegelspreuken.

10. ‘Vriendschap is een bloem, die in maar weinig tuinen bloeit.’ (uit: De tuinen van Santiago) 9. ‘Hier rechtsaf en dan het bruggetje over.’ (uit: De pelgrimstocht naar Santiago) 8. ‘Je moet eerst van jezelf houden om van een ander te kunnen houden.’ (uit: De Zahir) 7. ‘Je gaat het pas zien als je het door hebt.’ (uit: De alchemist van Tatabanya) 6. ‘Om van jezelf te kunnen houden moet je eerst van een ander houden.’ (uit: De Zahir) 5. ‘Denk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart wit. Maar in de kleur van je hart.‘ (uit: Het Grote Paulo Coelho Kleurboek, van 8 tot 88 ) 4. ‘Een kus is een afdruk van een indruk, die vraagt om een herdruk.’ (uit: De hemel is geplaveid met wandtegeltjes, deel 2) 3. ‘Met slechte mensen gaat het altijd goed, zeg ik altijd maar, hahaha’ (uit: De duivel en het meisje) 2. ‘Te veel vragen en de antwoorden zijn er niet. Mag het licht uit.

Als ik je in mijn armen sluit.’ (uit: De strijders van het licht)

l! a a m lle a e z el m a z Ver

1. ‘Kip, het meest veelzijdige stukje vlees. Kip.’ (uit: Elf minuten)

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 6

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

Deel 2 Cursus PC-redacteur T

oegegeven, het proces van stukken inzenden is moeizaam en vraagt om de nodige discipline. Na in de Correspondentierubriek uw inzending voorzien van een doodsverwensing teruggevonden te hebben, of ingekort en nog meer verminkt dan een kindsoldaatje uit Rwanda, is het soms ook lastig te beseffen waar u het allemaal voor doet. Bovendien geeft niemand u een deadline mee zoals vroeger op het Barlaeus, dus een avondje The Office kijken met huisgenoten krijgt toch al snel de voorkeur boven het elimineren van Leon de Winter zijn nieuwste roman, omdat de redactie je opgedragen heeft nog eens wat in te sturen.

Wij kennen dat probleem maar al te goed, vandaar dat Propria Cures vier keer per jaar een prijsvraag uitschrijft, om te voorkomen dat het echte, ongeslepen, doch luie talent aan ons voorbij gaat. Tijdens de juryavonden, waarop de inzendingen worden voorgelezen, nodigt de redactie traditiegetrouw ook een aantal gastjuryleden uit om uw stuk kritisch tegen het licht te houden. Dus het kan zomaar voorkomen dat Maarten Spanjer het heeft over ‘het kloppend geslacht in de pantalon van Tommy Wieringa’, mocht u dat een geschikte aanleiding voor een stuk vinden. De kolomkompetitie is onze eerste prijsvraag, waarbij we geïnteresseerd zijn in uw mening. Het onderwerp staat vrij, zolang we maar niet lastig gevallen worden met een verslag van de huishoudbeurs, de hondententoonstelling of andere Jaarbeurstripjes waar je Aaf Brandt Corstius kan tegenkomen.

D

aarna volgt de prijsvraag in het genre fictie, de Kerstprijsvraag. We verwachten een mooi verhaal, waar wij de donkere dagen voor Kerst mee door kunnen komen en de lichtbak voor zonsimulatie afbesteld kan worden.

Tegen de tijd dat Jezus alweer zoveel jaar geleden aan het kruis genageld werd, schrijven wij de Recensieprijsvraag uit. Jezus heeft met deze prijsvraag trouwens niets te maken, maar dan heeft u een indicatie hoe ver we inmiddels in het jaar zijn. Hoeveel tijd er al verloren gegaan is, zonder dat u een

30 AUGUSTUSI 2008 6

OK VRAAGT OM HET BONNETJE

VA

AH-Erlebnis

S

L H

ieve Albert,

stap verder bent gekomen in de weg naar eeuwige roem.

De naam zegt het al, we ontvangen voor deze prijsvraag graag een recensie. Wederom staat het onderwerp vrij, zolang wij er maar om kunnen lachen en uw slachtoffers niet. Eigenlijk is deze prijsvraag een warming-up voor onze meest prestigieuze prijsvraag, de PCOnthooftprijsvraag. Daarvan wordt de ontknoping gebruikelijk afgedrukt in het dubbeldikke zomernummer. Dit nummer pakt PC graag uit met gastredacteuren. Het winnende stuk maakt dus kans naast een onvervalste Hans Dorrestein te staan, een gedicht van Jean-Pierre Rawie, een tussendoortje van Youp van ’t Hek of een scheldpartij van oud-gastredacteur Theo van Gogh. De laatste natuurlijk bij wijze van spreken, maar u begrijpt wat we bedoelen. Er zijn beroerdere figuren om een pagina mee te delen, daar kan Parooltekenaar Peter van Straaten u alles over vertellen. Voor de PC-Onthooftprijs kiest u een publiek persoon en deze dient, het is wederom te raden, onthooft te worden. Simple comme bonjour.

O

m de vier jaar hebben we een speciale prijsvraag, de Keefmanbokaal. Dit heeft niets met de Olympische Spelen of het WK-voetbal te maken, maar wel met het sympathieke personage van schrijver Jan Arends. De prijs is in het leven geroepen om begrip te kweken voor zelfmoord in de Nederlandse letteren, afwijkend gedrag en de onhoudbare situatie van kamernood onder studenten. Het komt er op neer dat we van de inzenders een stuk verwachten waarin waanzin alle ruimte krijgt en wij na afloop van de avond hallucinerend in ons bed belanden, zonder dat er MDMA in het spel is.

En voor we het vergeten, wat er te winnen valt? Dat hangt van de prijsvraag af, soms is het een tas vol boeken, soms gaat het om keiharde knaken. Maar altijd staat er een redacteurschap op het spel, en daarmee eeuwige roem.

De redactie

STU

et is een nobel streven de mens op sommige momenten een beetje tegemoet te komen. Zeker op momenten dat zijn hoofd wel naar iets anders staat, dan naar verzinnen wat er die avond gegeten moet worden. Ik leefde lang in de veronderstelling dat het juist de bedoeling van een supermarkt is dat een mens daar kan kiezen uit een ogenschijnlijk oneindig assortiment en die oneindigheid op prijs stelt.

Echter, het lijkt zo te zijn dat de moderne consument snel klaar wil zijn en dus niet te veel te kiezen moet hebben.

D

e huidige generatie dertigers schijnt er zelfs serieus aan onder door te gaan, dat alles maar te kust en te keur voor handen is. Ik kan er op mijn beurt aan onder door gaan wanneer ik in een winkel alleen maar kant-en-klare maaltijden aan zou treffen, maar sta hier nogal alleen in. Op dit punt vind ik mijn sociale omgeving lijnrecht tegenover me.

Begrijp me niet verkeerd, ik zal je de problematische verstandhouding tussen mijn vrienden en mij niet aanrekenen, dat is een privéaangelegenheid. Bovendien heb ik het beste met ze voor en leg ik me graag neer bij hun keuzes. Maar in het geval van de voorverpakte hoofdmaaltijden kan ik me niet neerleggen bij hun keuzes, omdat ik vrees dat hun gezondheid op het spel staat. En dan moet ik me, hoeveel bewondering ik ook voor je heb, toch tot jou richten.

zak zijn afgebeeld. Of het om mannen of vrouwen gaat, weet ik niet, het zijn twee identieke poppetjes. Ik zou er eerder mannen dan vrouwen in zien, maar daar gaat het nu even niet om. Het gaat erom dat je deze zak sla als hoofdgerecht bestempelt, om je volledig te citeren: ‘Deze gebruiksklare sla is ideaal als bij – of hoofdgerecht’.

H

et kruideniersbedrijf dat jouw naam draagt, verzorgt complete maaltijden, verpakt in plastic bakken en te vinden in het koelschap, bij de verse pizza’s en soepen. Een plastic bak staat voor een volwaardige maaltijd, dat er dus op neer komt dat, stel dat ik zo’n maaltijd zou aanschaffen, ik alleen een bord en een vork in huis hoef te hebben en misschien een servet om mijn mond mee af te vegen. Deze formule is een groot succes en de zin ‘ik haal wel zo’n salade van de ap’ wordt beter begrepen dan ‘vanavond maak ik Pasta Carbonara’. Dergelijke maaltijden worden ook in de stamppotvariant verkocht, of er wordt wat sambal en ketjap aan toegevoegd, zodat de liefhebbers van de Oosterse keuken ook niets om over te klagen hebben. Toegegeven, ik heb ook weleens een dergelijke maaltijd naar binnen gewerkt, maar dat was omdat mijn huisgenoot op het punt stond deze weg te gooien, omdat hij over de datum zou zijn. Ik had op dat moment nog 2 euro voor de hele week, dus koos eieren voor mijn geld. Rotte eieren zo bleek later, maar dat had ik natuurlijk kunnen raden. Maar daarnaast miste ik in de bak Salade Niçoise de tomaat, die je misschien verward had met de ui. Ik heb nog wel 2 dagen een uiensmaak in mijn mond gehad, maar misschien had ook dat iets met de verstreken houdbaarheidsdatum te maken, enfin, ik zal er niet langer over doorzagen.

Ik heb de maaltijden dus nooit een eerlijke kans gegeven, heb daar geen behoefte aan, maar zal mensen die de behoefte wel hebben, er niet om veroordelen. Ik geloof best dat er over smaak te twisten valt, maar ik vind dat er in de wereld boeiender zaken zijn om over te twisten.

D

e eetstoornis bijvoorbeeld, die je momenteel een aantal mensen bezorgt. Naast het hele arsenaal aan kanten-klare-maaltijden verkoop je namelijk ook zakken sla als hoofdgerecht. Zakken sla. Op deze zak vermeld je dat de inhoud van de zak (200 gram) voor 2 personen geschikt is; deze conclusie trek ik uit de twee blauwe poppetjes die op de

Ik heb de promotieweken rondom het ‘gezonde keus klavertje’ niet op de voet gevolgd, maar ik begrijp dat je je tegenwoordig hard maakt voor gezond eten en drinken. Dit zal met name een marketingtruc zijn, maar ik wil ook nog wel geloven dat je het enigszins belangrijk vindt dat de klanten door het toegangspoortjes passen. Ik ben echter bang dat je nu aan het doorslaan bent. Ik weet niet wat de diëtisten er precies over zeggen, ik ken niemand die diëtist is, maar ik kan niet geloven dat een portie ijsbergsla van 100 gram aan te raden is in tijden dat te dunne modellen overlijden ten gevolge van anorexia of uit het raam van hun hotelkamer springen. Misschien heeft het iets met je familiegeschiedenis te maken, kun je als gijzelaar wél erg blij worden van een handje sla als avondeten. Dat kauwt toch lekkerder dan zo’n tennisbal.

Overigens denk ik niet dat je crashdieet werkt. Ik zit vaak genoeg in de trein om te weten dat de Smullerslucht die daar rond de avondspits hangt, vooral van de mannen vandaan komt die van hun vrouw daarna thuis zo'n verantwoord maal voorgezet krijgen. Na ‘indrinken’ wint ‘ineten’ nu terrein en zo houd je ook nog eens obesitas in stand, beetje tegenstrijdig, vind je ook niet?

N

ou Albert, ik weet niet of deze brief je bereikt, ik zal hem ook nog wel naar het adres in Zaandam van je glossy de Allerhande sturen. Misschien win ik er wel dat krat vol Excellent verwenproducten mee, dat zou leuk zijn.

Het beste, OK

H

lag mij cro bee gra een

H

Ruth er v die van ren op. zoon sjah een nede lijk toen sten ocht roke dat We van drev een noem gezi Twe digd schr dat van Qua gew de m slag sten we i

D

aan gran

008 6

s

eetwel eten beeen elt. zijn

n of wee rder daar rom beDe– of

het voet genn en rkewel grijk angdat niet gen, kan van at te olge hohet ken, rden Dat sbal. dieet om daar n de hun oord ken’ ook gen-

brief wel ossy n ik pro-

OK

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 7

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

VAN DER WAL KIJKT IN DE SPIEGELMAN

Standje 68 H

et was vorige week toen ik voor de afwikkeling van een erfenis naar Nederland moest komen. Wat verveeld en tamelijk uitgeput lag ik ‘s avonds op mijn bed te switchen van kanaal naar kanaal in mijn hotelkamer. Niks kon mij boeien, tot ik een jongen met een microfoon zag. Jan Jaap van der Wal heette hij. Hij verbaasde mij een beetje, want waar komieken bij ons in de States betaald worden om grappen te maken, had deze jongen de mond vol van idealen. En opeens moest ik weer terugdenken aan mijn eigen jeugd. Parijs, mei ‘68.

H

et was een mooie tijd, die maand in ‘68. Samen met mijn tweelingzusje Ruth studeerde ik aan La Sorbonne, al is er van studeren weinig terecht gekomen die tijd. Samen met onze vrienden, die van over de hele wereld naar Parijs waren gekomen, eisten we onze vrijheden op. Ik herinner me de Pers Jonathan, zoon van een diplomaat die het onder de sjah goed voor elkaar had. En Rebekka, een prachtig meisje, opgegroeid in een nederzetting op de Jordaanoever. Eigenlijk wisten we niet waar het over ging, toen we naar het Quartier Latin togen om stenen te gooien naar de politie. In de ochtend hadden we nog stickies zitten roken in het appartement van Jonathan, dat zijn vader voor hem bekostigd had.

We hadden elkaar voorgelezen uit werk van Sartre en daarna de vrije liefde bedreven, zoals dat ging in die tijd. Nadat een meisje waarvan ik de naam niet zal noemen - ze is momenteel het prominent gezicht van een politieke partij in de Tweede Kamer - zich voor ons bevredigd had met een kaars en uitbundig schreeuwend klaarkwam, riep Jonathan dat het tijd was voor de revolutie. Suf van de matige weed liepen we naar het Quartier Latin, het zal vijf minuten lopen geweest zijn. Toen we aankwamen was de menigte al grotendeels uit elkaar geslagen. Voor het idee hebben we nog wat stenen gegooid, ik geloof niet eens dat we iemand geraakt hebben.

D

ie avond aten we een eenvoudige maaltijd in een klein restaurantje aan de rand van de stad, waar we immigrantenjongeren kenden die de stickies

voor een goede prijs aan ons verkochten.

We zagen hoe de militaire politie op een pleintje hun uitrusting uittrok, sommigen zaten onder het bloed. ‘En toch heeft Daniel Cohn gelijk’ had Rebekka gemompeld, half dronken van de overvloedige wijn. We zouden die avond uiteindelijk allemaal dronken worden, en de volgende dag lezen over de puinhoop die was achtergebleven in Parijs. Als ik terugkijk denk ik, die revoluties waren niet zo serieus, het was onze manier van losgaan, ons bungeejumpen, of wat jongeren nu ook doen om hun kicks te krijgen.

Parijs was Llorret de Mar die tijd, niks meer en niks minder. En uiteindelijk zijn we na die wilde jaren allemaal precies gaan doen waar we toen zo een hekel aan hadden.

Jonathan is inmiddels docent op een universiteit in Michigan, Rebekka heeft met haar oudere vriend een hotelletje in Thailand en mijn zus Ruth werkt als diplomaat in een ver buitenland. Ook haar zoon heeft trouwens een appartement in Parijs, al gedraagt hij zich beter dan Jonathan in die tijd heb ik begrepen. Zelf heb ik het geluk dat ik, na een kort bestaan als redactrice bij een modeblad in

119e JAARGANG No. 1/2 Parijs, een man trof die weet hoe hij een vrouw moet behandelen. Nu werk ik op een taleninstituut, hier op Manhattan.

Twee halve dagen in de week, als ik dat in die revolutiejaren had geweten! Maar nu weet ik dat mijn geluk vooral zat in de lange avonden met Ruth aan de Seine.

Meer dan in het gooien van stenen naar mensen die ook maar hun werk deden.

‘Wijsheid komt met de jaren’ zei mijn grootvader Saul altijd, en zo is het maar net.

30 AUGUSTUSI 2008 7

Speciale aanbieding

E

n vorige week zag ik dus toevallig Jan Jaap van der Wal op televisie. Ik ben weinig in Nederland, maar van vrienden begreep ik dat hij hier een bekende komiek is. Het was een knul van een jaar of twintig, die de mond vol had over goede doelen. Over gebrek aan idealen, en andere mensen - hij noemde geloof ik de bekende zanger Marco Borsato en Caroline Tensen, naar ik begreep een bekende actrice in dit land - die op de verkeerde manier aan goede doelen doen. Ze zouden niet oprecht zijn, en het allemaal niet zo ernstig nemen als hij, Jan Jaap van der Wal die het wel allemaal goed deed. Tegen die Jan Jaap zou ik wel willen zeggen dat het vroeger echt niet beter was met die idealen en oprechtheid. Idealen zijn een excuus voor avontuur, waar natuurlijk niks mis mee is, het is zoals het is. Misschien heeft het iets met die jongen zijn hazenlip te maken, dacht ik nog. Het idee dat wanneer hij een paar eeuwen terug geboren was met het circus mee had gemoeten, om zijn gelaat te tonen aan de dorpelingen die er nog voor betaald hadden ook. Of nog een eeuwen eerder langs kastelen had moeten gaan, waar koningen en koninginnen zich vergaapten aan dat malle snoetje. Het is misschien die angst die deze knul er van weerhoudt gewoon plezier te hebben en grappen te maken. Een komiek is toch een soort clown, en geen dominee? ‘Lighten up’ zeggen we hier in de States, en dat moet Jan Jaap eens doen, in plaats van als een oude bok andere mensen te vertellen hoe ze moeten leven. Idealisme is altijd al plezier geweest, elke revolutie ging gepaard met bubbels.

Ook de makers van Fokke & Sukke worden ouder, en ook zij krijgen kinderen. En ook voor hen geldt dan dat ze in dat geval een boel geld nodig hebben zodat de moeders van die kinderen niks tegen hun vriendinnen zeggen.

Dat is de enige uitleg die wij konden bedenken voor hun laatste aanbod. Die bestaat er namelijk uit dat iedere nieuwe abonnee van Propria Cures gratis ‘De bètacanon van Fokke & Sukke’ cadeau krijgt.

Vanaf nu is uw ideale cadeau voor vrienden, secretaresses, moeders en hospita’s beslist.: een abonnement op Nederlands meest spraakmakende studentenblad én gratis een Fokke & Sukke album.

Chantal Spiegelman Naast vriendin van PC is Chantal Spiegelman woonachtig in hartje Manhattan met haar man en twee zonen.

Reageer snel door het uitknippen van de bon hieronder. Of door een mailtje te sturen naar redactie@propriacures.nl.

Ja

, dat is ook geen geld! Tien euro en dan een halfjaar lang Propria Cures in de brievenbus. Want wat krijg je tegenwoordig nog voor dat geld? Ja, tien doosjes Smint, twee pakjes Marlboro, een fiets

Tientje?

bij de Oudemanhuispoort, een wandrek vol aarde-

werken poesjes in de Blokker, het verzameld werk van Leon de Winter, het verzameld werk van Jessica Durlacher, twee keer opscheppen bij de mensa en een handjob achter het Centraal Station, dat kun je er voor krijgen. Nee, doe mij dan maar een proefabonnement op Propria Cures, het prijsvech-

Invullen en opsturen in een ongefrankeerde envelop naar

tertje onder de weekbladen. Ik wacht met betalen tot de acceptgirokaart

Propria Cures, Antwoordnr. 8397, 1000 RA Amsterdam.

mijn deurmat belaagt.

naam....................................................................

Of doe het makkelijk en ga naar: www.propriacures.nl

adres.................................................................... plaats en postcode.............................................. collegekaartnummer..........................................

0 Tientjesleden 10 euro (half jaar PC voor 10 euro!)

0 Studenten 25 euro (jaarabonnement) 0 Gewone mensen 45 euro (jaarabonnement)

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 8

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 8

STU

Studeren volgens Propria Cures Gezelligheidsfa

H

et nieuwe collegejaar is weer begonnen. Terwijl u onderuitgezakt in de collegebanken Propria Cures leest, praten wij u bij over het studentenleven. In handzaam formaat, dit jaar niet alleen met x maar ook met y as. Doe er uw voordeel mee.

HBO Verplicht gymmen in het eerste jaar. Nuff said..

Herma Rappa-Velt

Directeur van de klantenservice van de Informatie Beheer Groep. Herma stuurt je brieven, soms wel meerdere per week. Herma praat je bij over je betalingsachterstand, zelfs als iedereen je vergeten is. Herma is gewoon gezellig.

NIET PC-OK

Folia

Nederlands best gesubsiidieerde amateurblaadje. Universiteitsblad van de UvA, over de UvA en betaald door de UvA. Meest kritische rubriek: het wekelijkse receptenhoekje.

Mensa

In de mensa, de gaarkeuken die elke universiteit heeft, kunt u dagelijks terecht voor een culinaire moordaanslag.

Lasagne die naar maggi smaakt, boerenkool die naar maggi smaakt of het verrassingsmenu dat naar maggi smaakt, de norse mevrouw achter de balie schept het graag voor u op. Bij het tonen van uw studentenkaart krijgt u een aangename studentenkorting.

Gezelligheidsfacto stappen met de Jeu van Tegenwoordig

Ronald Plasterk Eén, twee, drie, vier.

Hoedje van papier!

Spoorstudenten

Studenten die het over ‘de grote vakantie’ hebben en zeggen dat ze ‘naar school’ gaan als ze de universiteit bedoelen . Gaan ‘na de les’ weer met de trein terug naar hun ouderlijk huis in Nieuw-Vennep. Te vriend houden voor werkgroepen en tentamenperiode.

Gezelligheidsfactor: brunch met Rob Trip

Ad Valvas

Groningen Wat het Zuiderzeemuseum is voor de Nederlandse folklore is Groningen voor het studentenleven: in Groningen kun je zien hoe het er tien jaar geleden aan toe ging.

Leuk voor het hele gezin.

Huisorgaan van de Vrije Universiteit. Vergeleken bij Ad Valvas is de Zimbabwaanse staatsradio een podium voor vrijdenkers. Onder controle van de gereformeerde gedachtenpolitie.

Internationale Socialisten

Studentenclub onder leiding van Peyman Jafari. Eigen cultuurafdeling leest Propria Cures kritisch, om deze van de universiteit te verwijderen in geval van inhoud ter rechterzijde van de SP. Te vinden met anti-Israel krantjes en pro-Hezbollah posters bij ingangen van universiteitgebouwen. Hey Peyman, als je dit leest, nog gefeliciteerd met die Joodse burgerslachtoffers!

Gezelligheidsfacto in bad met Hitler

119_01_intreenummer

008 8

23-07-2008

23:01

Pagina 9

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 9

15

igheidsfactor

Min.

Soldaat van Oranje

elligheidsfactor: pen met de Jeugd Tegenwoordig

Beau’s Handboek voor Studenten

Boek van oud-Propria Cures redacteur Beau over zijn leven, voor hij naast Albert Verlinde achter een desk plaatsnam. Hoort in de Billy-boekenkast naast het Studentenkookboek. Slaat u alleen open als u op zoek bent naar een tip voor uw joint.

Must see voor elke eerstejaars student.

Over de tijd dat een inval nog iets anders was dan met je lul uit je broek het vaandel van een ander corps jatten.

Favoriete one-liner van de PCredactie: ‘Heb je spieren op je nieren?’

Academisch kwartiertje Een Surinaams kwartiertje, maar dan van vijftien minuten. Want voor college begint gaat u eerst nog even langs de wc, de koffieautomaat, de snickerautomaat, het rookhok en uw studievrienden om bij te praten de vorige twee colleges die u gemist heeft.

Soggen.nl

PC-OK

Laatste roddel en achterklap uit studerend Nederland.

Minsten even leuk als vroeger, voornamelijk wegens gebrek aan updates.

Roetkap

Gezelligheidsfactor: brunch met Rob Trip

zelligheidsfactor: ad met Hitler

Instrument uit het ontgroeningsarsenaal. Andere martelmethoden: adje op z’n kop, robben, zoemen, in de lamp kijken en kikkeren. Meest in het oog springende verschil met Abu Ghraib: dit levert je later een baan bij Shell op.

Robbert Dijkgraaf In volgorde van belangrijkheid: oud PCgastredacteur, voorzitter van de KNAW, academische hotshot, oud PC-gastredacteur en liefhebbende echtgenoot.

HIFI De Woo van Leiden. Zegt ons niks, maar volgens oudredacteur CS is het er alle dagen feest. Op de bar dansen met je broek op je knieën? Leuk!

Nestor Campuscontract Heb je eindelijk een zeecontainer met uitzicht op een blinde muur en een rottend lijk, moet je er een halfjaar na het afstuderen alweer uit. Handige tip: schrijf je gewoon in voor een nieuwe studie. Voor die 130 euro collegegeld per maand vind je toch niks beters

Oude lul uit het dispuut die te lang is blijven hangen. Leeftijdscategorie 25 plus, niet afgestudeerd, geen vriendin. Herkenbaar aan kleding die corporaal was toen hij zelf begon met studeren. Komt naar borrel in bandplooibroek en lamswollen trui met HEMA-overhemd, terwijl de rest van het dispuut gekleed gaat in skinny jeans van de American Apparel. Om na borrel te gaan clubben. Zonder de nestor.

GG&GD SOA poli Begint je smegma tegen je te praten, dan is het tijd om de lichtelijk homoseksuele verpleger – nee, niet iedereen met een witte jas is een arts van de GG&GD met een citroenstampertje in je urinebuis te laten roeren. Gratis, dat wel.

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 10

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

Bandirah.nl

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 10

STU

VAN DER BEEK MIST HET STUDIEPUNT

KL

Bullfight

T

S

tudenten, want daar praat ik wel eens mee, zijn tegenwoordig zo verrekte verstandig. Ze liggen keurig op schema, hebben daarnaast een bijbaan, want het handje ophouden dat voelt niet goed, en ze kunnen niet wachten op het echte leven, een baan, liefst eentje die ertoe doet. Zo volwassen, kortom. Nee, dan wij. Met volwassen gedrag kwam je in mijn tijd echt niet weg.

Z

o min mogelijk deden we, en dat zo laat mogelijk op de dag en het handje ophouden konden we als de beste.

Mijn eerste serieuze baan kreeg ik drie maanden voor mijn dertigste verjaardag.

Tot die tijd: stinken, uitslapen, drank.

Goed, af en toe gingen we naar college, vooral als alibi. De universiteit was een ontmoetingsplek op weg naar drank, je moest ergens beginnen tenslotte. Onze toekomst namen we niet serieus, dus waarom daar niet vandaag al mee beginnen?

je nek en dan ben je weg. De dag begint met de wekker en eindigt met het zetten van die wekker. Ertussenin: rennen.Je kunt je vrienden wel bellen, maar je stoort, er komt net een meeting aan, of een klant, of een stel jengelende kinderen, volgende week misschien. Voor een potje zuipen moet je de agenda’s trekken en uiteindelijk komt er iets dringends tussen.

Om dit alles toch even in sociaal-historisch perspectief te plaatsen: we waren geen lamzakken, we waren cultuur-pessimistisch, dat was het.Wij, kinderen van de jaren tachtig, waren Derdewereldoorlogslachtoffers. Nu is dat een niet-erkende groep slachtoffers en dat is misschien maar goed ook, want een pot met smartegeld hadden we met plezier tot de bodem opgesoupeerd, maar slachtoffers waren we.

Dus een wekker zetten we niet (de wekker is het begin van ambitie), we sliepen een gat in de dag en dat was nodig ook, de die avond van gister.

Dus: maak een feest van je studententijd, rek die zo lang mogelijk, drijf je ouders tot milde waanzin, zuip, lanterfant, faal voor tentamens, wat zeg ik, sla hele semesters over en ga naar het buitenland en zuip daar verder. Ik teer er, een kleine vijftien jaar later, nog altijd op, op deze lange vakantie in mijn verleden (wat behoorlijk treurig is, besef ik opeens).

Nog één ding. Studenten, en dat is wel van alle tijden, denken altijd dat ze het vreselijk druk hebben.

Kom’tie: boewoehahahahahaha!

Het ultieme uitvreten.

Hans van der Beek Een kleine tien jaar lang.

En dan nu, tromgeroffel, de gouden tip: doe het ook. Een baan, ook een die ertoe doet, verantwoordelijkheid, file, opvoeding - het springt vroeg of laat vanzelf in

W

even een de a het zijn Tot beho zijn wil op e der is e

doo Zijn heid

Héérlijke tijd.

Ik ben er nog altijd trots op.

e a de i mat gev vra re o onv gan

‘H wa taa we ge de ge

Onze ouders hadden een oorlog meegemaakt, onze grootouders twee, wij niet en dat zouden we weten ook. Dus wat wisten wij nou? En waar bemoeiden we ons mee? Dankbaar moesten we zijn.

Maar voor wat? Voor een wereld die elk moment kon exploderen, Russen die eraan kwamen, Amerikanen die vrede brachten met kernwapens en tot die tijd een economie die voor geen meter liep.

Als je als puber oprecht gelooft dat de wereld het jaar 2000 niet zal halen en als student doe je een studie, waar geen mens op zit te wachten, geschiedenis, het is maar een voorbeeld, dan ontbreekt wel zo'n beetje het heilige vuur van de ambitie, zeg maar.

J

Stel spre en k tig verw ‘Ho Fah SA m geve bij m gaan afslo ond niet voo zelf die o ven en d maa gedr

Hans van der Beek (1966) is journalist bij Het Parool. Eind september verschijnt bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar zijn debuutroman ‘Mijn vrouw heet Petra’.

PC

maakt graag vrienden... propriacures.hyves.nl

H de D C ha op si be de ui

119_01_intreenummer

08 10

23-07-2008

23:01

Pagina 11

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

KLUKHUHN IS EEN DENKERTJE

t

zo aast unrtoe rag

gint tten n.Je r je n, of ndeeen kken ends

Tezijnertijd J

e zal toch maar filosofie gaan studeren en geheel onvoorbereid in aanraking komen met het gedachtegoed van Martin Heidegger. In de inleiding van zijn hoofdwerk Zijn en Tijd licht deze denker zijn thematiek – de vraag naar het zijn – als volgt toe: ‘Voorzover het zijn het gevraagde uitmaakt, en zijn inhoudt: zijn van het zijnde, blijkt het bevraagde van de zijnsvraag het zijnde zelf te zijn. Dit wordt als het ware op zijn zijn ondervraagd. Maar wil het zijnde zijn zijnskenmerken onvervalst kunnen prijsgeven, dan moet het van zijn kant eerst zo toegankelijk zijn geworden als het op zichzelf genomen is.’

W

urgende zinnen als deze zijn geen uitzondering, eerder regel, want even verder staat te lezen: ‘Het erzijn is een zijnde dat niet zomaar te midden van de andere zijnden voorkomt. Veeleer is het ontisch uitzonderlijk doordat het dit zijnde in zijn zijn om dit zijn zelf gaat.

Tot die zijnsgesteldheid van het erzijn behoort dan echter dat het in zijn zijn een zijnsverhouding heeft tot dit zijn. En dat wil weer zeggen dat het erzijn zichzelf op een of andere wijze en meer of minder nadrukkelijk in zijn zijn verstaat. Het is eigen aan dit zijnde dat het met en

‘Heidegger was zich de wanstaltigheid van zijn taalgebruik overigens wel bewust, maar zag geen reden daar verandering in aan te brengen’ door zijn zijn voor zichzelf is ontsloten.

Zijnsverstaan is zelf een zijnsbepaaldheid van het erzijn.’

tijd, ders faal sed en eine deze bewel het

Beek

alist verDitouw tra’.

Stelt men zich de auteur daarbij voor als spreker - meestal gekleed in loden jasje en kniebroek - die in de vroege jaren dertig van zijn altijd veelkoppige gehoor verwachtte met geheven rechterarm het ‘Horst Wessel’-lied te zingen – ‘Die Fahnen hoch, die Reien fest geschlossen, SA marchiert, mit ruhig festem Tritt’, ongeveer op de wijs van ‘Ach, was ik maar bij moeder thuisgebleven’, zulks voorafgaand aan een voordracht die hijzelf dan afsloot met Sieg Heil. Die zijn studenten ondertussen op het hart drukte hun zijn niet door leerstellingen en ideeën te laten voorschrijven, omdat alleen de Führer zelf de Duitse werkelijkheid en wet is; die ook nog gesproken heeft over ‘de boven allen verheven wil van onze Führer’; en dat allemaal niet als roekeloze puber, maar als bezadigde midveertiger; die dit gedrag later slechts heeft gepoogd te

rechtvaardigen en zich er nooit voor heeft willen verontschuldigen laat staan schamen - dan is de vraag toch hoe het mogelijk is dat zo iemand, naar werk en persoon, tot de canon van de twintigsteeeuwse filosofie is gaan behoren. Heideggers land- en vakgenoot Arthur Schopenhauer had zich een eeuw eerder al kwaad gemaakt over de ergerlijke gewoonte van beroepsfilosofen zich uit te drukken in zo duister mogelijke bewoordingen, en schreef: ‘Om een gebrek aan werkelijke ideeën te verhullen zijn er velen die voor zichzelf een indrukwekkend apparaat ontwerpen van lange samengestelde woorden, ingewikkelde stijlbloempjes en frases, enorme volzinnen, nieuwe en nog nooit gehoorde uitdrukkingen, die bij elkaar een uiterst ingewikkeld jargon opleveren dat zeer geleerd klinkt. Maar met dit alles zeggen ze… helemaal niets; we doen geen nieuwe ideeën op en hebben niet het gevoel dat ons inzicht groter wordt.’

H

eidegger was zich de wanstaltigheid van zijn taalgebruik overigens wel bewust, maar zag geen reden daar verandering in aan te brengen. In een college zei hij daarover: ‘Als we hier genoodzaakt zijn omslachtige en misschien lelijke uitdrukkingen in te voeren, is dat geen gril van mij en geen speciale voorliefde voor een eigen terminologie, maar dan gebeurt dat onder dwang van de fenomenen zelf. Als dergelijke formuleringen vaak opduiken, moet daar geen aanstoot aan worden genomen. Iets moois bestaat er hoegenaamd niet in de wetenschap en misschien wel het allerminst in de filosofie.’ Zijn critici beschuldigde Heidegger ervan dat ze de pretentie dat het in zijn geval om een ander denken gaat niet serieus hebben genomen. Maar als Rüdiger Safranski, ondanks ‘de dwang van de fenomenen zelf’, er in zijn Heideggerbiografie toch in geslaagd is de geheimtaal van deze filosoof zo te decoderen dat normale mensen er toegang toe hebben, blijkt – Schopenhauer voorzag het al - dat er maar weinig originele gedachten in verborgen zitten: in een moderne tijd als de onze moeten we het geheim van het leven terug zien te winnen, niet door over het le-

119e JAARGANG No. 1/2 ven na te denken maar door het te beleven, te ondergaan. Daarbij wil de ironie dat Zijn en tijd een eindeloze overdenking van die kwestie is waar, ondanks de pogingen van de auteur zich uit te drukken in hem door het zijn zelf aangereikte bewoordingen, niets aan te beleven valt.

Het werk valt daarom te karakteriseren met een variant op de gevleugelde woorden uit Voltaires Filosofisch woordenboek: Heidegger heeft met de filosofie gedaan wat ‘uitdragers doen met oude kleren: ze keren en ze verkopen voor nieuw tegen een zo hoog mogelijke prijs’.

D

at er met Heidegger iets helemaal mis was, werd ook door een aantal van zijn tijdgenoten al onderkend. Zo vroeg de filosoof Eduard Spranger zich af of Heideggers populariteit niet eerder te danken was aan zijn persoonlijkheid dan aan zijn filosofie, die toch nauwelijks geschikt was om onderwezen en bestudeerd te worden. En naar aanleiding van Heideggers kandidatuur voor een hoogleraarschap in Berlijn en München circuleerde er een rapport van de psycholoog Erich Jaensch waarin hij werd getypeerd als een ‘gevaarlijke schizofreen’ wiens geschriften in feite ‘psychopathologische documenten’ waren. In een commissieverslag naar aanleiding van zijn mogelijke benoeming staat over hem te lezen: ‘Veel genoemd wordt de laatste tijd de naam Martin Heidegger.

Hoewel de wetenschappelijke waarde van zijn tot dusverre gepubliceerde werk zeer omstreden is oefent zijn persoon ontegenzeglijk een sterke aantrekkingskracht uit. Intussen geven ook zijn bewonderaars toe dat van de talrijke studenten die zich rondom hem verdringen er nauwelijks één is die hem echt begrijpt.’ Een van die studenten, Heinrich Wiegand Petzet, die Heideggers inaugurele rede ‘Was ist Metaphysik?’ bijwoonde, vertelde over ’s mans optreden: ‘Het was alsof een reusachtige bliksemschicht de duistere en bewolkte hemel openscheurde, in een bijna pijnlijk helder licht lagen daar de dingen van de wereld open en bloot, het ging niet om een systeem maar om de existentie. Toen ik de aula verliet kon ik geen woord meer uitbrengen. Het was alsof ik een moment lang de grond van de wereld had gezien.’

Over dezelfde redevoering berichtte de Neue Zürcher Zeitung: ‘Of je Heideggers redevoering nu drie- of viermaal leest, zij blijft de uitdrukking van een afgrondelijk, verwoestend nihilisme, dat ook al weinig verheffends krijgt door de adhesiebetuiging aan bloed en aarde van een volk.’ Dat Heidegger desondanks grote indruk wist te maken, moet daarom niet in de kwaliteit van zijn werk worden gezocht, als wel in zijn persoonlijke charisma en ronkende retoriek, iets wat hij duidelijk met zijn Führer gemeen had.

30 AUGUSTUSI 2008 11

PC Redactie: Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam Telefoon (020) 525 77 69 E-mail: redactie@propriacures.nl Website: www.propriacures.nl Administratie: Nina van de Ven Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam E-mail: ninapropriacures@gmail.com Advertenties: Bureau Van Vliet BV Postbus 20 2040 AA Zandvoort tel.: 023-5714745 fax.: 023-5717680 S. Lloyd Trumpstein: S.J. de Weert Tekening voorkant: Teekenkundig Genootschap door Lust tot Verveeling Tekenaar H.G.: Harry Gijsberts Abonnementen: E 45,- per jaar Studenten: E 25,- per jaar Tientjeslid: E 10,- voor zes maanden Postbank Arnhem 2903882 Postbank Amsterdam 4600578 U blijft geabonneerd tot wederopzegging.

Bewijsnummers: Voor adverteerders automatische en kosteloze toezending. Voor inzenders alleen op aanvraag. Ongevraagde bijdragen worden niet teruggestuurd. Diskettes al helemaal niet.

ISSN: 0033-141 Uitgever: Nieuw Amsterdam ism Stichting Propria Cures

André Klukhuhn Klukhuhn is wetenschapper en bovenal bekend van zijn veelgeprezen werk ‘De Geschiedenis van het denken’.

PC’s GROTE BONNENBOEKJE Het leven van een student is al duur genoeg.

Daarom heeft Propria Cures na lang onderhandelen (met het mes op tafel) enkele exclusieve kortingen voor u bedongen. Knip de onderstaande bonnen dus uit en wissel ze snel in.

1 Schaaltje ossenworst in Café de Zwart – Spuistraat 334, Amsterdam

2e jenever gratis in Stairway to Heaven – Mariaplaats 11-12, Utrecht

Een meter bier bij studentenweerbaarheid Pro Patria – Breestraat 50, Leiden

(let u wel op of de barman zijn handen gewassen heeft na het toiletbezoek? Het kraantje is al twee jaar stuk)

Te gebruiken in gezelschap van uitbater Henk Westbroek, die zijn vijf beste anekdotes ten gehore brengt.

Gewoon naar binnenlopen en je rechterarm omhoogsteken, vinden ze mooi.

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 12

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 12

Mailbox van OK (of: Hotmail voor dummies)

Onlangs ontving redactrice OK een uitnodiging van een vriendin voor een barbecue. Deze was verstuurd aan een groep van meer dan veertig mensen. Al snel daarop viel een tweede mailtje in de mailbox van iedereens favoriete redactrice. Naar aanleiding hiervan voelde OK zich gedwongen om het nog ĂŠĂŠn keer uit te leggen. Dames, let u even op?

STU

VA

P

H

het dat Het jurk

W

scha is h mer ken. mee aan dank hij h mijn het bang heef tege chaa blon zend Dat me naak het niet derz een in e blik verw niet zoek

Zwartlezer!

Jorit Olijslager (Amsterdam), Ewout van Asperen de Boer (Amsterdam), Isabelle Tijdink (Utrecht), Hassan Boussaid (Rotterdam) en nog steeds Hugo Brandt Corstius (Valeriusstraat 23, Amsterdam) U leest al tijden Propria Cures zonder te betalen.

Volgende keer gaan we over tot het plaatsen van uw Hyvesprofiel en het inlichten van uw Schoolbank.nl-vrienden.

Uw leven wordt een hel.

Wij nemen aan dat u weet wat u en de overige wanbetalers moeten doen.

- de Redactie

08 12

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 13

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

VAN DER HORST IS IN MINEUR

Pianoman H

ij vindt het vervelend wanneer ik oobloomof zeg in plaats van o-blomhov. Of wanneer ik zijn horoscoop hardop voorlees aan het ontbijt. Soms spreekt hij een zaterdaglang bijna niet tegen me omdat ik de krant eerder heb gelezen en niet goed heb teruggevouwen.

Het liefst ziet hij dat ik mijn haar opsteek en niet rook. En mijn rode jurk als we uitgaan.

W

e bewonen de eerste etage van een grachtenpand. Ons huis ligt aan de schaduwkant van de gracht. In de winter is het in ons huis warmer dan in de zomer omdat we dan de openhaard aansteken. Iedere vrijdag neemt hij bloemen mee naar huis. Hij overhandigt ze dan aan mij om in een vaas te zetten. Ik bedank hem niet. Op zondagmorgen rolt hij heel soms tegen me aan. Ruikt aan mijn haar, streelt mijn rug. Net als aan het begin. Ik houd dan mijn adem in, bang om zijn handen af te schrikken. Hij heeft pianohanden, heb ik de eerste keer tegen hem gezegd. Hij heeft een pianolichaam. Hij is lang en slank en heeft sluik blond haar. Zijn haar is nog niet grijzend, zijn lichaam nog niet veranderd.

Dat van mij wel. Soms zie ik dat hij naar me kijkt wanneer ik naakt ben. Mijn naaktheid windt hem niet meer op, ik zie het aan zijn blik. Die is niet afkeurend, niet uitermate teleurgesteld. Eerder onderzoekend. Zoals je als kind wel eens een zandkasteel probeerde terug te zien in een hoopje nat zand. Soms lijkt zijn blik verwijtend, alsof hij mijn lichaam verwijt mijn lichaam te zijn. Alsof het niet mijn lichaam is waar hij naar op zoek is maar een ander lichaam. En dan

119e JAARGANG No. 1/2 dat het voor mij was. Dat er een man voor me kon bellen.

Hij hield van films en nam me, toen we net samen waren, veel mee naar kleine bioscopen. Waar je je drankje gewoon in een glas kreeg in plaats van karton. We zagen stille films. Films met handcamera's geschoten. Veel naakte vrouwen, geschreeuw en Zuid-Koreanen. We volgenden een uur lang een muis, scharrelend door de keuken op de klanken van housemuziek. Hij probeerde het me soms uit te leggen. ‘Dat ging over ons’, zei hij dan. ‘Over onze generatie. Dat je dat niet ziet. Dit was een spiegel. Het gaat over de eenzaamheid van onze generatie.’ En ik knikte naar hem en dook weg in zijn armen.

glimlacht hij naar me, berustend. En ik kan niets anders doen dan hem haten.

We gaan nog maar zelden met elkaar naar bed. Wanneer we het doen is het alsof ik er niet toe doe. Oscar houdt zijn ogen gesloten. Stoot in me als een bokser die niet van ophouden weet, de bel niet wil horen en maar door blijft slaan.

O

scar is mijn grote liefde, zoals dat heet. Hij sprak me aan bij de groenteboer. Later zei hij dat hij zelden vrouwen zomaar aansprak. Dat hij ze het liefst van een afstandje bekeek. Ik stond achter hem in de rij en rekende mijn appels en twee ansichtkaarten af. Hij had naar me omgekeken en gezegd: ‘Ik verlang er naar eens een ansichtkaart te ontvangen.’ Hij zei het zonder glimlach, zonder te flirten. Alsof we al jaren een liefdesrelatie hadden en hij me iets opbiechtte. Ik had niet durven lachen om zoveel ernst, zei alleen dat ik er hem een zou sturen en schreef zijn adres op de achterkant van een vergeten kassabon.

Op weg naar huis gooide ik de kaart in de brievenbus. Op de achterkant had ik alleen mijn telefoonnummer gezet en ik waarschuwde mijn huisgenoten dat er een man kon bellen die Oscar heette en

Het was iets kleins zou de buitenwereld zeggen. Maar de kou vindt zijn weg door kieren. We waren de stad ingegaan voor inkopen en hadden ruzie gekregen over de relativiteitstheorie. Hij probeerde het mij al weken uit te leggen. Ik zei hem in de platenzaak dat mensen niet teveel zouden moeten tornen aan begrippen als ‘tijd’. Dat ik het leven graag als een lineaire lijn zag, met een nulpunt links en het eindpunt rechts. Hij had me beledigd aangekeken. Voor Oscar was het een vorm van verraad wanneer ik me niet interesseerde voor zijn interesses. Een vorm van achterlijkheid ook. Hij her-

Hargijs.nl

30 AUGUSTUSI 2008 13

haalde wel drie keer ‘lineaire lijn’, voor hij wegliep. Ik heb daarna op hem gewacht in het café, zijn lievelingscafé, ik had eindeloos lang op hem gewacht, het werd donker, het liep tegen sluitingstijd, ik keek steeds op uit de krant of een tijdschrift uit het rek. Ik had naar mijn vinger gekeken, de ring er afgehaald, naar het witte stukje vlees eronder. Ik vroeg me af hoe lang het zou duren voordat mijn vinger eruit zou zien of er nooit een ring had gezeten. Alsof er niet jarenlang dezelfde ring had gezeten. Precies op dezelfde plek. Oscar kwam binnen toen ik al was vergeten op hem te wachten. Hij zei: ‘Ik heb het niet gedaan. Ze wilde het.

En ik wilde het ook, maar ik heb het niet gedaan.’ Hij keek me bijna triomfantelijk aan. ‘Ik wil het al meer dan een jaar.’

Daarna nam hij een slok van mijn wijn.

Het was prettiger toen ik nog op hem had zitten wachten. Toen hij er nog niet was.

En niemand tegen me sprak over een vrouw, ik wist niet wie, maar wel dat het niet over mij ging. Hij verwachtte dankbaarheid. Ik zag het aan hem. Hij vond dat ik hem moest prijzen voor zijn kracht, hij wilde erover vertellen als een oorlogsheld. Maar ik zweeg. En rekende af.

H

ad het gedaan, wil ik nu wel eens tegen hem schreeuwen. Was met haar meegegaan, had haar op bed gegooid, had het gewicht van je pianolichaam op haar gelegd. Was zonder angst, vol overtuiging in haar gekomen en had niet gedacht aan mij. Maar we hebben het er niet over. En hij zegt: ‘weet je hoe het komt dat de lucht blauw is?’ En ik wil het weten. Ik wil het echt weten.

Janneke van der Horst is oud-redactrice van PC en columniste bij het Parool en NRC. Haar verhalenbundel ‘Ik weet hoe jongens huilen’ lig nu in de winkels.

Adverteren in PC ? mail voor meer informatie naar: redactie@propriacures.nl

13

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 14

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

W

ellicht heeft zich dus een of andere ingrijpende maatschappelijke verandering voltrokken. Of er wordt veel frequenter naar dergelijke instellingen gebeld, of er zijn zoveel medewerkers ontslagen dat de sterk gekrompen staf de zaak niet aankan. Over beide mogelijke scenario’s heb ik niets in de krant gelezen en zij komen mij ook niet bijster waarschijnlijk voor. Er moet kortom een eenvoudiger verklaring zijn. Er zijn nog steeds ruim voldoende medewerkers en er wordt ook niet significant meer gebeld dan vroeger, maar de gebelde instellingen doen net alsof al hun medewerkers in gesprek zijn en krijgen zo de kans om de bellers vrij langdurig aan het lijntje te houden met de suggestie dat hun medewerkers het razend druk hebben. Als het gebelde telefoonnummer niet gratis is, moet dat aan grote, met regelmaat gebelde instellingen flink wat geld opleveren, via een prettige regeling met de gebruikte telefoonmaatschappij. Het gaat hier kortom om telefooncriminaliteit, waartegen de individuele beller machteloos is.

Tussen haakjes: het heeft geen enkele zin om te bellen op momenten dat je vermoedt dat het wat rustiger zou kunnen zijn; van de vroege ochtend tot de late middag zijn alle medewerkers onveranderlijk in gesprek. Ik weet niet wie deze vorm van oplichterij heeft uitgevonden, maar het moet iemand zijn met een voortreffelijk inzicht in de menselijke psyche. Wat doe je immers wanneer je hebt vernomen dat alle medewerkers in gesprek zijn? Je besluit te wachten omdat je hoopt op afzienbare termijn toch een medewerker aan de lijn te krijgen. Dat is een fatale beslissing. Natuurlijk word je na een paar minuten ongeduldig en begin je jezelf af te vragen of je niet beter op kunt hangen. Dat is echter niet aantrek-

119e JAARGANG No. 1/2

VAN ROSSEM HEEFT GEEN BELTEGOED

Gespreksstof W

ie tegenwoordig een organisatie, instelling of bedrijf belt ten behoeve van eenvoudige inlichtingen krijgt negen van de tien keren een beschaafde vrouwenstem te horen die mededeelt: “Alle onze medewerkers zijn in gesprek”. Daar wordt nog vaak aan toegevoegd dat het bellen van dit nummer niet gratis is. Allereerst is opmerkelijk dat dit verschijnsel van recente datum is. Voor 1995 –ik neem het ruim—kwam het nooit voor dat de medewerkers van grote organisaties of bedrijven allemaal op hetzelfde moment in gesprek waren. kelijk, omdat je ondertussen al flink wat geld kwijt bent, dat onmiddellijk weggegooid geld wordt als je ophangt. Dit dilemma wordt ernstiger naarmate alle medewerkers langer in gesprek blijven.

De beleefde vrouwenstem herhaalt met eentonige regelmaat haar boodschap. Op dit punt kan het systeem nog verbeterd worden, zodat de wanhopige beller nog langer aan het lijntje kan worden gehouden. Het lijkt mij verstandig de beleefde vrouwenstem een zekere solidariteit met de wachters te laten uitdrukken. Na drie minuten zou ze kunnen zeggen: ‘Ze zijn nog steeds allemaal in gesprek’; na zes minuten: ‘Ja, het duurt wel lang, maar het is vandaag ook een hele drukke dag’; na tien minuten: ‘Wat vervelend nu, u wacht nog steeds, maar wij kunnen er ook niets aan doen, want een deel van onze medewerkers is onwel geworden door een gaslek’; na een half uur: ‘Het spijt me ontzettend, maar overmacht dwingt mij de verbinding te verbreken, probeert u het straks nog eens’. Krijg je tenslotte onverhoopt toch een medewer-

ker aan de lijn en reageer je boos vanwege het lange wachten dan zegt een evident jonge en onschuldige vrouw dat zij er ook niets aan kan doen, wat waarschijnlijk volkomen waar is. Meestal blijkt dan dat je net de verkeerde medewerker hebt gebeld, maar de jonge vrouw is graag bereid je door te verbinden met een wel terzake kundige medewerker. Dat heeft altijd tot gevolg dat de verbinding wordt verbroken. Tot zover de strategie die is gebaseerd op de suggestie van grote drukte.

E

r is een subtiel alternatief, dat ogenschijnlijk uiterst klantvriendelijk is.

Dat is het zogenoemde keuzemenu. Nadat de beller is begroet door een nichtje van de jonge vrouw die meldt dat alle medewerkers in gesprek zijn, wordt op vriendelijke doch zakelijke toon aangekondigd dat de beller kan kiezen uit een aantal opties. Afgezien van een enkele uitzondering zijn deze opties alleen interessant voor een onwaarschijnlijk klein percentage van de bellers. Omdat de op-

30 AUGUSTUSI 2008 14

tie die vrijwel iedereen nodig heeft met opzet als de een na laatste of de laatste optie wordt aangeboden, is elke beller genoodzaakt een hele reeks van onzinnige opties aan te horen: Wanneer u alle opties in het Engels wilt beluisteren, toets één; Wanneer u alle opties in een andere taal dan Engels of Nederlands wilt beluisteren toets twee; Wanneer u ontevreden bent over het gehele functioneren van de gemeentelijke dienst, toets drie; Wanneer u jonger dan tien jaar bent en zomaar wat zit te bellen, toets vier; Wanneer u naar een opname van de meest recente gemeenteraadsvergadering wilt luisteren, toets vijf; Wanneer u pas sinds kort in onze gemeente woont, toets zes; Wanneer u geïnteresseerd bent in een gemeentelijk referendum waar niemand zich iets van aan zal trekken, toets zeven; Wanneer u voor of tegen de gekozen burgemeester bent, toets acht; Wanneer u inlichtingen wilt over een parkeervergunning, toets negen. Het is dat de telefoon maar negen cijfers en de nul gebruikt, maar anders zou de optielijst nog veel omvangrijker zijn. Zeer waarschijnlijk zullen veel instellingen op korte termijn gebruik gaan maken van tweecijferige combinaties. Ook rustige stabiele mensen kunnen door deze praktijken tot waanzin worden gedreven. Het zou mij niet verbazen te vernemen dat de afgelopen jaren tientallen mensen zelfmoord hebben gepleegd na dat eerste omineuze zinnetje: ‘Al onze medewerkers zijn in gesprek’.

Maarten van Rossem Maarten van Rossem is bijzonder hoogleraar aan de Universiteit Utrecht.

Onlangs verscheen zijn eigen glossy ‘Maarten!’.

STU

A

K V n H t a d h p l B e

z k

M

K V b H B l n

B g

08 14

met atste eller nnialle ren, een ands er u ctiooets bent vier; de adeer u ont, bent waar ken, n de cht; een et is n de ptieZeer ngen van tige rakHet at de zelferste wer-

sem

nder cht. ossy n!’.

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 15

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

Hello, Goodbye

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 15

Waarom ontgroening eigenlijk best aangenaam is....

1. Omdat uw vriendin altijd weigerde, kunt u nu eindelijk eens het erotieke karakter ervaren van een straal pis in uw mond, over uw hoofd en uw slaapplaats van de komende 4 weken.

D

e zomervakantie is weer voorbij en Nederland keert huiswaarts uit verre oorden. Propria Cures ging een unieke samenwerking aan met NCRV-coryfee Joris Linssen die een dag op Schiphol stond om bekende Nederlanders naar hun zomervakantie te vragen. Waar komt dat lekkere bruine tintje vandaan? En waarom trekt u gelijk die EasyJet sticker van uw koffer af? In deze speciale editie van Hello, Goodbye krijgt u alle antwoorden.

Kluun Komt terug van: Een strandvakantie op Gran Canaria, want de boog kan niet altijd gespannen geblijven.

Vliegt met: Transavia.com, om weer even gevoel te krijgen bij mijn doelgroep.

Heeft gelezen: 100 jaar Cosmopolitan, Elle Wonen, Bridget Jones en de Sweet Sixteen, want tegenwoordig ben ik weer op de handkar natuurlijk.

Bijzonderheden: Dit jaar voor het eerst op vakantie zonder mijn vrouw, heerlijk!

2. Omdat u altijd al Latijnse woordjes had willen leren.

3. Omdat dit de beste manier is om van uw schoolliefde af te komen. Als u een maand niet kunt smsen, houdt zelf de beste relatie geen stand.

4. Omdat u na al die viezigheid de rest van uw leven geen problemen hebt met van de grond eten en op Awakenings gewoon de dixi neemt in plaats van de WC. Scheelt toch weer een kwartiertje wachten.

5. Omdat u altijd al gepijpt wilde worden door een Surinaamse hoer. Dat de rest van uw dispuut Thalia toekijkt is niet helemaal hoe u zich dat had voorgesteld, maar stiekem toch extra geil. (Nietwaar, Beau?).

Deel 3

Cursus PC-redacteur

Aaf Brandt Corstius Komt terug van: New York Vliegt met: KLM, op de ongebruikte airmiles van Arnon.

Heeft gelezen: Tirza van Arnon Grunberg, voor de twintigste keer alweer. Wat hij me ook geflikt heeft, zoals nu ook weer, ik blijf toch van die man houden. Hij is de vader en moeder die ik nooit gehad heb. Het water en het brood, de slagroom op de taart, het kersje op de appelmoes. Wat dat betreft zit er nul ontwikkeling in mijn leven. Het blijft een kookrubriek.

Bijzonderheden: Ben ik helemaal naar New York gereisd om Arnon een exemplaar van mijn nieuwe boek te geven, is hij niet eens thuis...

Harry Mulisch Komt terug van: Midweek in Havana, wat oude vrienden opgezocht.

Vliegt met: Martinair. Schrijven jullie dit echt op?

Heeft gelezen: Op vakantie lees ik eigenlijk alleen boeken van Harry Mulisch. Geweldig vind ik dat, hoe die man het alles met het alles verweeft. Geef me een sigaar en een boek van Harry Mulisch, dan kom ik helemaal tot rust.

Bijzonderheden: Ik laat me altijd en overal omroepen, zelfs op het vliegveld. Toen we geland waren ging iedereen zelfs voor me klappen. Dan weet ik weer wie de eerste is van de grote drie.

Martin Bril Komt terug van: Kuuroord in Zwitserland Vliegt met: Een blauwe zwaan. Die aan zijn laatste vlucht begonnen is.

Heeft gelezen: Voornamelijk bijsluiters.

Bijzonderheden: Van dat spul ga je trippen man. En eindelijk weer een echt onderwerp, om over te schrijven. Dat ik dit nog mag meemaken.

Arnon Grunberg Komt terug van: Mijn buitenhuis, maar waar dat staat zeg ik niet. Mysterie is mijn handelsmerk, dan ga ik jullie zeker vertellen waar ik geweest ben.

Vliegt met: Garuda Airlines, waar ik de hele reis in het bagagerek zat met mijn getemde bunzing. Gewoon, omdat ik zo lekker apart ben.

Heeft gelezen: Waarom zou ik lezen als ik reis? Het leven zelf voltrekt zich om mijn buitenhuis, al zeg ik niet waar dat staat.

Bijzonderheden: 'Ok, ik zeg jullie waar mijn buitenhuis staat, maar niets tegen Aaf zeggen, deal?

A

ls u dacht dat de letters OK onder een aantal stukken betekent dat het artikel de goedkeuring van onze uitgever Derk Sauer kan wegdragen, en ons contract bij Nieuw Amsterdam weer voor een kwartaal verlengd wordt, heeft u het mis. Waarschijnlijk heeft u over ons 119 jaar oude design op de voorpagina heen gelezen. Een PC-redacteur ruilt voor de duur van het redacteurschap voor- en achternaam in voor initialen. JS staat niet voor Jonge Socialisten maar voor Jelte Sondij, OK is niet Oké, maar Olga Kortz, JvG is oudste redacteur Jurg van Ginkel en JV onze jongste redacteur Johannes Visser.

Ook een gastredacteur mag zijn naam afkorten. Zo mochten wij afgelopen halfjaar ons blad ondermeer opleuken met MS. In dit geval had het niet zozeer met de ziekte als wel met de man Maarten Spanjer te maken. Vanaf volgend nummer wordt onze redactie versterkt met Herman Koch, vanaf nu dus aan te spreken met HK.

W

anneer u onder een stuk een naam voluit geschreven ziet staan, zoals in dit nummer die van Maarten van Rossem en Chantal Spiegelman, betreft het een gastbijdrage. Het kan dan gaan om een stuk van iemand uit de categorie vrienden van PC of oud-redacteuren die hun initialen aan de wilgen hebben gehangen. Ook zou het een inzender kunnen zijn, die het gelukt is geplaatst te worden. Inzenden onder pseudoniem wordt overigens toegejuicht.

Zoals in deel 1 van deze cursus ook al vermeld stond, begint een redacteur zijn loopbaan met een Intree; hij eindigt deze ongeveer 2,5 jaar later met een Uittree. Doorgaans voelt een redacteur zich dan tien jaar ouder, zijn de grijze haren al een paar keer geverfd en is elke keer dat het woord ‘opmaakcomputer’ valt een extra nagel aan zijn doodskist.

In de Uittree mag de redacteur nog een keer zijn of haar boekje te buiten schrijven, voordat deze als een brave kantoorklerk op de redactieafdeling van 1000 woorden of HP/De Tijd parttime aan de

slag gaat en humor zijn hoogtepunt al bij de koffieautomaat in de bedrijfskantine bereikt. Het nummer na de Uittree verschijnt de Uitlui, waarin de voorganger van de uittredende redacteur deze nog eens bespreekt en zijn visie op bij voorkeur pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden geeft. Denk aan van het balkon pissen op het Boekenbal, in de heg pissen op het jaarlijkse tuinfeest van uitgeverij Prometheus of in de bak met pepermuntjes in de Roede Hoed - etcetera.

Met dit laatste nummer treedt de scheidende redacteur toe tot de PC-Erehemel, waar deze toastjes Philadelphia met Hella Haasse eet en met Theodor Holman moppert dat vroeger alles beter was. Na een leven als PC-redacteur is het afwachten wat er gebeurt. De één wordt door de nrc.next tot nieuw literair jeugdtalent gebombardeerd, de ander komt eindelijk aan zijn propedeuse Geschiedenis toe.

R

est ons de vaste rubrieken kort met u te bespreken, die geregeld maar onregelmatig in Propria Cures opduiken. Hard Nieuws, Voor u geknipt en Opmerkelijk! zijn hier voorbeelden van. Kort onthullen ze wat Geenstijl niet durfde te plaatsen, maar niemand onthouden mag worden. Houdt u deze rubrieken zorgvuldig in de gaten, want het is niet ongebruikelijk dat er chantabel materiaal tussen zit.

In de rubriek Geestelijk Leven stellen we die existentiële vragen, die Happinez over het hoofd ziet en in andere rubrieken binnen PC geen plek hebben.

Ziet u het als de ruimte waar een PC-redacteur zijn momenten van gevoeligheid kwijt kan.

Dan zijn er tot slot nog de PC top 10 en het nepnieuwsje, toelichting lijkt ons overbodig.

T

ot zover de stoomcursus Propria Cures in drie delen. U weet wat u te doen staat.

De redactie

119_01_intreenummer

23-07-2008

23:01

Pagina 16

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 1/2

30 AUGUSTUSI 2008 16

PC’s KOLOMCOMPETITIE

Dit willen wij niet: gen Exclusief aanbiedin

Verhalen over uw jeugd Martin Bril imitaties Zelfmedelijden Stukken waarin de woorden ‘Mart’ en ‘Smeets’ voorkomen DIT WILLEN WIJ WEL: Kort, bondig en hard Wij geven u 400 woorden Win 75 euro en/of een redacteurszetel Stuur uw inzending naar: Propria Cures Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam redactie@propriacures.nl o.v.v. Kolomkompetitie Deadline 6 oktober 2008 Handgeschreven inzendingen bezorgen onze schoonmaakster overuren

Week 31 PC’s Woord van de Week

Bekant Volgende keer:

“Aspartaam”

Aan dit nummer werkten mee: Bandirah, Hans van der Beek, Bastiaan Geleijnse, Jurg van Ginkel, Janneke van der Horst, Andre Klukhuhn, Olga Kortz, Ivo van Leeuwen, John Reid, Maarten van Rossem, Jelte Sondij, Chantal Spiegelman, Jean-Marc van Tol, S.L. Trumpstein en Johannes Visser.

Dit nummer werd mede mogelijk gemaakt door: Stichting Sjaars in nood, Het dames 2 van UBOVV, de lever van JvG, De Slegte, De baliemedewerkers van Crea2 en dan vooral die leuke die een beetje lijkt op Carice van Houten, Belangenvereniging voor herintredende journalisten (BVHJ) en natuurlijk het Agnesfonds.