Propria Cures 120 01 Intreenummer

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 1

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 2

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

2 3 4 5

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 2

STU

INHOUDSOPGAVE

Vraag het aan... Geert Wilders Troonrede Correspondentie StB - Gay Romeo Cursus PC-redacteur 6 Kluun - Happy Hour bij de Perry-Sport JS - Mokerslag 7 Meeloper - Borstenvrouwtje JG - Gemiste kans 8/9 Lowlands prikbord 10 Cursus PC-redacteur deel 2 ‘Hun Zeggen’ 11 Michiel Borstlap - Beim Schlafen Gehen 12 PC’s Grote Alternatieve TV-Gids 13 Mei Li Vos - Stokpaardje 14 Cluedo, Mulisch-editie 15 Herman Brusselmans - Drie letterkundige tips Cursus PC-redacteur deel 3 16 OK - Lieve Saskia

T D

ero gra bel dat mid te k jes teit hee lan

E

Vraag het aan...

Geert Wilders Beste Geert,

Lieve Geert,

Beste Geert,

Ik ben erg onzeker over mijn schoenmaat. Ik ben een volwassen man van 34 jaar oud en ik heb schoenmaat 39. Veel mensen denken dat de schoenmaat een indicatie is voor de lengte van het geslacht. Om die reden lieg ik heel vaak over mijn schoenmaat, vooral tegenover vrouwen. Als ik geholpen word in de winkel dan zeg ik dat ik maat 44 heb, waardoor ik heel moeilijk loop en mijn voeten met elkaar vergroeid raken. Mijn orthopedist zegt dat ik mezelf te gronde richt, maar het alternatief is dat mensen mij pinkeltje zullen noemen. Wat moet ik doen?

Mijn dochtertje wordt binnenkort vijf jaar oud. Reden voor een feestje waarvoor ik alle buurtkinderen wil uitnodigen. Allemaal, behalve één. Aan de overkant woont een meisje dat een soort enge ziekte heeft. Ik ben bang dat ze alle aandacht opeist met haar ‘speciale behandeling’. Ze trekt altijd veel bekijks met dat infuus van haar, en dit is wel de grote dag voor mijn kleine prinsesje. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ze thuis blijft zonder dat ik boze reacties krijg van de buren?

Ik leid een dubbelleven. Op mijn werk vindt iedereen Komt een vrouw bij de dokter van Kluun een prachtig en aangrijpend boek. In mijn familie wordt er juist heel erg neergekeken op dit soort ‘proza’. Als gevolg daarvan moet ik constant op mijn woorden letten. Bij een familiediner zeg ik dat ik Kluun stom vind en op mijn werk heb ik altijd een T-shirt van Kluun aan. Toen er laatst een vrouwelijke collega bleef slapen, merkte ze bij het ontbijt op dat er geen Kluunmokken waren zoals ik beloofd had. Ik vrees dat ik meer en meer verstrikt raak in mijn web van leugens. Help!!!

=xxx= Een bezorgde moeder

Wanhopige groet, Sven Het is werkelijk, en dat meen ik echt voorzitter, een ongehoorde schande dat een burger als Sven, een hardwerkende burger, in een land als Nederland niet uit durft te komen voor zijn eigen identiteit.

Dat is allemaal de schuld van de het boerkabeleid van dit korankabinet. En daar moet nu iets aan gedaan worden, voorzitter. Het lijkt mij het beste dat dit kabinet de hand in eigen boezem steekt en met de staart tussen de benen de Kamer verlaat.

Groetjes, A. uit P. Kijk, mevrouw de voorzitter. Dit is hoe de man op de straat tegen de Islam aankijkt: de Nederlandse bevolking ziet de Islam als een ziekte. En dan geven de Mekkamakkers uit dit kabinet deze moslims ook nog eens een ‘speciale behandeling’. Dat is nu precies wat ik oude politiek noem. Ik zeg het maar, ik vind het ronduit krank-zin-nig dat de Nederlandse burgers hier het slachtoffer van worden, mevrouw de voorzitter. Het wordt tijd dat de koranknuffelaars uit dit kabinet hun verantwoordelijkheid eens nemen en een enkeltje ver, ver weg van Den Haag kopen.

Wij moeten trots zijn op onze joodschristelijk-humanistische cultuur waarin de hardwerkende mannen gewoon vreemd kunnen gaan wanneer hun vrouw met terminale kanker op bed ligt, mevrouw de voorzitter. Maar ook deze Nederlandse traditie lijkt door dit kabinet van zielige jongetjes, en ik zeg het maar gewoon, kaltgestellt te worden. En het zal op deze manier niet lang meer duren voor ook Kerst, Pasen, Sinterklaas en de Avondvierdaagse aan de beurt zullen zijn. Had ik trouwens al gezegd dat dit kabinet maar beter op kan stappen?

of b tuur pers wek rest fele jaar met van neem niet len. ven pun zes die jaar deze geen tick dag gega pen het f reto kaal Foli ken

M

slec plaa In o keih en d ken vorm lekk res, het b prik zen lees spro als trek wete Niet dact groo en V (Bea huis Spa

009 2

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 3

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 3

31 augustus 2009

120e JAARGANG No. 1/2

Redactie en administratie: Vendelstraat 2 1012 XX AMSTERDAM Telefoon 020-525 77 69

Redactie: JELTE SONDIJ LEON VERDONSCHOT OLGA KORTZ JOHANNES VISSER STEPHAN TER BORG JIM GLERUM

E-mail: redactie@propriacures.nl Losse nummers: 1,50 euro

Troonrede D

aar staat u dan, met uw schoudertas. Met een beetje geluk heeft u nog net geen geel t-shirt met een humoristisch bedoelde cartoon erop aan hoeven trekken. De hoofdstedelijke dampen die van de grachten afkomen ruiken naar alles behalve de geur van vrijheid die u beloofd werd door ooms die ook nog wel eens gestudeerd hadden. En dat terwijl u er zo hard voor gewerkt heeft. Toen u de eerste van de middelbare school betrad, had u niet durven dromen ooit nog ervan af te komen. Nu, zes jaar, achthonderd mandarijnen, twaalfhonderd pakjes sap en drieduizend gebietste sigaretten later bent u op de universiteit beland. Is dit nou vrijheid? Voor uw intreebegeleider die de keus heeft uit tien dagverse bakvissen misschien wel, u zelf heeft nog een lange weg te gaan.

E

en duwtje in de rug: de eerste stap is al gezet. U heeft succesvol de in rode of blauwe windjacks gestoken, op natuurlijke spontaniteit geselecteerde proppers van de NRC Next en het Parool ontweken en dit blad opgepakt, terwijl de rest van uw intreegroep nog zit te twijfelen tussen een abonnement met een jaar lang gratis rijst, of een abonnement met een jaar lang gratis koffie (neemt u van ons aan, de koffie is niet te zuipen, neem de rijst). Dit tafereel zal zich, als u niet oppast, de rest van uw leven herhalen. De leden van uw intreegroepje blijven drie jaar lang hangen op het vijfpuntsvak ‘Academische Vaardigheden’, zes jaar lang bij een foute vrouw of man, die zich beiden niet scheren, en twintig jaar lang aan een stel koters dat precies dezelfde weg af gaat leggen. Is er dan geen hoop? Jawel, Dit blaadje wordt uw ticket naar een leven waar men nog elke dag aan zijn Bildung werkt, elke relatie gegarandeerd na een half jaar op de klippen loopt, en de leverworst zelfs vers uit het folie een bruin randje heeft. Als u een retourtje wilt, er is altijd nog wel een lokaal universiteitsblad, en met name de Folia, om u terug de modder in te trekken.

M

akkelijk zal het niet worden. Dit blad wordt, anders dan het internet, slechts bij uitzondering doorspekt met plaatjes van schaamstreken en –stroken.

In onze dichtgevulde kolommen staan keiharde opinie en roddels over politici en dichters die braakneigingen opwekken, geschreven door mensen die in een vorm-of-vent discussie steevast voor een lekker wijf zouden kiezen. Propria Cures, PC voor vrienden, is al 120 jaar lang het blad waarin ballonnen worden lekgeprikt voordat ze zelfs maar zijn opgeblazen. Al uw literaire helden, die u in uw leesdossier langzaam bij elkaar heeft gesprokkeld, worden door ons ontmaskerd als de op de pof drinkende aandachtstrekkers die ze zijn. En dat kunnen we weten, want zo zijn wij ook.

Niet voor niets verwerven de zittende redacteuren na hun aftreden steevast zo’n groot ego, dat zelfs RTL4, Talpa, SBS6 en Veronica te klein voor hen blijken (Beau van Erven Dorens), ze een tweede huisje in Frankrijk nodig hebben (Henk Spaan), zichzelf door het hoofd schieten

omdat ze denken dat ze op een lijst van de Duitsers staan (Menno ter Braak) of voortaan alleen nog maar boeken over zichzelf schrijven (Hella Haasse).

U moet niet denken dat wij van die types zijn die zeggen dat alles vroeger beter was. Dat zeggen we normaal pas als iemand over de slavernij begint. Maar zo’n lijstje laat zien dat we tenminste niet van de straat komen.

I

n Propria Cures geen slap gelul over de postmoderne onzekerheid van de taal, en ongelijkheid in de samenleving. Ook al is de debuterende schrijver een neger, vrouw, zwarte vrouw, homofiel, of zwarte homoseksuele vrouw, we blijven het boek slecht vinden, net zo goed als

het debuut van elke blanke man van in de veertig. Als niemand zegt dat Maria Mosterd ondanks alles gewoon een hoer is, dan doen wij het. En als iedereen nog met ingehouden adem het dodental van de bijzondere verrichtingen van een Suzuki Swift zit te turven, zijn wij degenen die er een harde grap over maken. Want Koninginnedag moet natuurlijk wel een beetje leuk blijven. Dat wil niet zeggen dat we lichtzinnig vermaak altijd maar uit de weg gaan. Een zoekplaatje met Leon de Winter in een massagraf heeft onze lezers vele uren spelplezier gebracht, en Leon zelf 10.000 euro schadevergoeding. Zo houden we iedereen tevreden.

G

ezien deze wapenfeiten zal het niet verbazen dat er ook mensen die er later spijt van krijgen dat ze nooit redacteur zijn geworden. Wij zijn dan niet te beroerd om ze een extraatje aan hun C.V. te laten toevoegen, in de vorm van het gastredacteurschap. Zo mochten Willem Frederik Hermans, Richard Klinkhamer (bij zijn benoeming was vooral het dankwoord gericht aan zijn vrouw hartverscheurend), Herman Brusselmans, Karel van het Reve en Herman Koch deze poedelprijs der Nederlandse letteren ontvangen, en zes nummers lang de stukken schrijven die ze zelfs bij Geert van Oorschot niet gepubliceerd zouden krijgen.

op het Boekenbal, de spacecake op de begrafenis van Vinkenoog te verwisselen met normale cake of de angst in de ogen van Joost Zwagerman te zien bij het noemen van uw naam, er is altijd nog de lange en glibberige weg naar het redacteurschap. En om plaatsvervangende schaamte te beperken, hebben wij in dit nummer nog een handige driedelige cursus ‘Hoe word ik PC-redacteur’ opgenomen. Gratis en voor niets. U kunt ons terugbetalen als u met uw kratje bier voor de deur van de redactie staat. U kunt dit blad ook gewoon lezen. Daar zijn immers ook mensen voor nodig, en niet voor iedereen is een plek in de spotlights gereserveerd. Als u dit blad niet wilt lezen omdat u er nu van overtuigd bent dat wij hooghartige klootzakken zijn, heeft u groot gelijk. Maar zoals uw ex zal beamen, dat zijn de types waarvoor ze ’s nachts hun zakdoeken bewaren. Propria Cures is nu in uw leven, en u zal er godverdomme maar het beste van moeten maken. We zijn hier niet om weg te gaan.

(Een laatste leuke tip: leg alle nummers van een jaargang over elkaar, hou het tegen het licht en door de mazen van de tekst zult u zien welke boeken uit 2008/2009 wel de moeite waard waren) De redactie

A

ls u denkt dat u de cojones heeft om deel te worden van dit illustere gezelschap, en het genoegen wil smaken om goedkope prosecco’s weg te tikken

H.G.

Neem nu een abonnement op Propria Cures en krijg gratis een compleet boek, in redelijke staat (lichte verkleuringen aan de zijkanten, theevlek)

U kunt kiezen uit: Henk Spaan - De rapen zijn gaar (nog maar 47 stuks over!)

Nico Dijkshoorn - De tranen van Kuif den Dolder Fokke & Sukke - De beta-canon P. Kouwes - Daar schrik je toch van Elke Geurts - Het besluit van Dola Korstjens

Studenten €25,-, normale mensen, €45,-. Tientjeslid: €10,voor een half jaar.

Ga naar www.propriacures.nl

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 4

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

6 juli 2009 Geachte PC-redactie, Als nieuwkomend collega studentikoosrevolutionair literatuurperiodiek leek het ons wel zo sympathiek om eventjes een hallo jullie kant op te sturen. De Vergulde Pastinaak is een weblog over poëzie, meer specifiek light-verse, maar dan van het opruiende soort, dat wil zeggen, met meer schurft, seks en kanker dan de brave droogbloemenpoëzie van lollige flierefluiters als Toon Hermans, of van schattige oma's van het kaliber Annie M.G. Schmidt.

Aangezien Propria Cures helaas nog maar sporadisch aan poëziepublicatie doet dachten wij een goed tweede heenkomen te zijn voor de poëzieminnende PC-lezer. We weten echter nu al dat deze email op ludieke wijze afgeslacht gaat worden in jullie correspondentierubriek, dus rest ons weinig dan een wanhopige poging te doen nog even onze URL te roepen (verguldepastinaak.blogspot.com) en te bidden dat onze moeders de eerstvolgende PC niet onder ogen hoeven te krijgen.

Met een collegiale groet,

15 juli 2009 Quote: “U schrijft een stuk over de nieuwe Anil Ramdas. Als wij iets tragischer vinden dan black-on-black crime, dan is het wel een black-on-black recensie” U behoort duidelijk tot de categorie die een vliegenmepper beter kan hanteren dan een pen en dat u ondanks uw duidelijke dyslexie en afasie toch tot de redactie van PC bent toegelaten.

Voorkeursbehandeling verstandelijk beperkten ?

Los van dit cynisme is voornoemde opmerking een redacteur onwaardig en staat haaks op de vrijheid van meningsuiting, welke doorgaans door brave Nederlanders stampvoetend en trommelend publiekelijk wordt verdedigd. Schaamt u zich, halal varken !!

Rabin Gangadin Ceterum censeo dat vrijheid van meningsuiting voor vrouwen is. Echte mannen zeggen waar het op staat, ook al mag het niet, ouwe groenteburger.

De redactie neo-rederijkerskamer De Vergulde Pastinaak Als u eens een fatsoenlijke lay-out zou ontwerpen, het woord studentikoos-revolutionair gewoon in de bak met samenstellingen met een streepje laat zitten en vooral geen ‘hallootjes’ meer onze kant op stuurt, bent u op de goede weg.

Ziet u wel, dat was helemaal niet zo eng.

13 augustus 2009 Beste mensen,

d’Estrée

De poëzie productie blijft maar stromen. Bijgaand een aantal recente gedichten voor Propria Cures.

Walter van Teeffelen

10 juli 2009 13 augustus 2009 Geachte PC-redactie, Beste StuC bewoners, Om het begin van het nieuwe seizoen in te luiden organiseren we vanuit het Studentencentrum altijd een BBQ in de binnentuin.

Deze is bedoeld om alle nieuwe bestuursleden ook kennis te laten maken met de nieuwe bestuursleden van andere organisaties.

Ik hoop dat er veel mensen zin hebben in een lekker worstje en een drankje.

NIEUWE en OUDE besturen……KOMT ALLEN !!

De uitnodiging volgt nog maar leg ‘m vast in jullie (tegenwoordig digitale) agenda !!

Met vriendelijk groet, Ronald Nou, JS lust altijd wel een lekker worstje in z’n digitale agenda.

Uw lezer, Jorg Gervano

13 augustus 2009 Wij waren net zo teleurgesteld als u.

Uit de mailwisseling die we met Boekestijn voerden, dachten we op te maken dat we van hem een vers schandknaapje uit de binnenlanden te krijgen, maar we kregen dit stuk. Onbegrijpelijke vent.

O Edje, hoe weet je zo precies wat wij voelen? Behalve over Janneke dan, daar blijf je met je gore polemiekjes vanaf.

Prettig weekend!

Leg een dam aan.

Dat gemankeerde VVD-politici als A.J. Boekestijn menen een verontwaardigd artikeltje te moeten schrijven, wanneer de democratisch gekozen volksvertegenwoordiging in meerderheid een door hen ongewenst besluit neemt, is tot daar aan toe.

Wanneer dit artikel dan veronderstelt dat 'het volk' dagelijks termen als MSF1 en MSF2 in de mond neemt, bewijst de VVD nog maar eens het contact met de kiezer verloren te zijn.

Rest slechts de vraag wat uw gewaardeerde redactie bewoog, over te gaan tot plaatsing van dit (overigens stilistisch rammelend) betoog. Betreft het hier de politieke stellingname van PC, of mogen wij in een volgend nummer een zuur artikeltje van Judith Sargentini verwachten over het gebrek aan steun aan een Green Deal in Europa?

met het lezen van PC. Veelbelovende talenten vullen de kolommen van dit blad.

Door de hoge kwaliteit ervan handhaaft deze uitgave zich al ruim 100 jaar! Een abonnementje brengt z’n geld 100% op.

De verschillende redacteuren draaien een jaar of twee, drie mee en maken dan plaats voor hun opvolger. Daarna verdwijnen de meesten in een baan en een gezin, en wordt teruggekeken op de schrijverij als ‘jeugdzonde’. Slechts een enkeling slaagt erin later naam te maken als dichter of romanschrijver.

Echter: sommige oud-redacteuren menen nog een ‘bijdrage’ te moeten leveren aan de media, en het is daar dat je de aftakeling voor ogen krijgt.

Een van de stuitendste voorbeelden is Beau van Erven Dorens. Aan deze alien maak ik liever geen woorden vuil, het kost al moeite genoeg hem buiten het gezichtsveld te houden. Weinig minder verschrikkelijk is Beatrijs Ritsema, die terechtgekomen is in het dagblad Trouw, waarin ze iedere zaterdag geduldig uitlegt “hoe het eigenlijk hoort.”

Terwijl PC zich juist inspant om je wegwijs te maken in hoe het niet hoort.

En dan is er het dagblad Het Parool.

Dat is de burgerlijke versie van Propria Cures. Beter gezegd: de asbak voor oud-redacteuren. Het blad is dan ook geen aanrader; er valt weinig om te lachen, de inspanningen - ‘bijdragen’ van Theodor Holman, Henk Spaan en Janneke van der Horst ten spijt.

Vandaag neemt Janneke van der Horst afscheid van deze krant. Nou ja, ‘afscheid’, de columniste wordt afgeserveerd naar Parool-Sport, waar ze nog stukjes over Ajax mag schrijven. Net als Henk Spaan. Ze vindt het nog leuk ook.

Zo diep kun je zinken.’

Geachte Redactie, Hierbij een kleine bijdrage voor de troonrede. Over het hiernamaals, zeg maar.

‘Van PC naar Parool Wie wil beleven wat aftakeling is, begint

Remy Baurichter: De 20:14 Amsterdam - Eindhoven intercity zet zich in beweging als er twee studenten, een jongen en een meisje, gaan zitten. Ze zouden zichzelf niet tot de ballen rekenen, ook niet tot de bèta gangers, nee ze zien zich liever als de bandjesliefhebbende alternatieve provinciaal gebleven studenten. Ze keuvelen wat over de studie, over de ballonnen die buiten in de brandende avondzon opstijgen en over wat ze na de studie gaan doen om de wereld te verbeteren.

U zal het ons toch ook wel niet kwalijk nemen dat we niet verder kwamen dan deze eerste alinea?

Daan Brouwer: Ik reken even voor u voor. Een krat met acht liter pils kost gemiddeld tien euro. Dan betaal je 1,25 EU per liter. Voor 1,50 EU per flesje zit je tent gegarandeerd vol en maak je per verkochte pretpaal ook nog winst. Voor je startkapitaal regel je een contract met de groothandel of Ahold. Hierdoor heb je geen last van brouwerijen dus je verkoopt iedere klant zijn favoriete merk en omdat het gerstenat beflest is heb je ook geen last van overgieters.

En flesjes zijn ook verdomde handig om deze brief in te stoppen, in zee te gooien en dan te wachten tot iemand het vindt die zich wel voor je businessplan interesseert.

31 AUGUSTUS 2009 4

Redactie: Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam Telefoon (020) 525 77 69 E-mail: redactie@propriacures.nl Website: www.propriacures.nl Administratie: Dirk van Oostveen Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam Email: administratie@propriacures.nl Advertenties: Bureau Van Vliet BV Postbus 20 2040 AA Zandvoort tel.: 023-5714745 fax.: 023-5717680 S. Lloyd Trumpstein: S.J. de Weert Tekening voorkant: Bandirah Tekenaar H.G.: Harry Gijsberts Abonnementen: E 45,- per jaar Studenten: E 25,- per jaar Tientjeslid: E 10,- voor zes maanden Postbank Arnhem 2903882 Postbank Amsterdam 4600578 U blijft geabonneerd tot wederopzegging.

Bewijsnummers: Voor adverteerders automatische en kosteloze toezending. Voor inzenders alleen op aanvraag. Ongevraagde bijdragen worden niet teruggestuurd. Diskettes al helemaal niet.

ISSN: 0033-141 Uitgever: Nieuw Amsterdam ism Stichting Propria Cures

STU

ST

G

‘G

al e me ver zou ik b dus

A

De loer ke b zijn van tere hun City spaa was beke grijp

H

tijd disc plaa lijk men voo mel dele maa deel te b de m verw jaar seks cuul klan uit e five sloo

M

waa van fiets maa Ster lijk in d van blaa dag zou roze daad Of, hoed maa hom man stan gen op d here le b de g een drag ande pote zwa carn van

T

Ze s dele dios

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 5

09 4

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 5

STB NEEMT ER VERGIF OP IN

Gay Romeo

Deel 1

‘G

.nl

0

n

eg-

ers enanoral

sm

a je zaterdag mee naar de gay pride?’ luidde de inhoud van het sms’je op mijn scherm. De afzender was een meisje van wie ik al een tijdje niets gehoord had en eerlijk gezegd ook vreesde nooit meer iets te horen. Normaal zou ik terugsturen dat een picknick in een vernietigingskamp mijn ideaalbeeld van een romantische date dichter zou benaderen dan dat worstenfuifje, maar zij was de moeite waard en ik ben van nature volgzaam. ‘Leuk om weer van je te horen,’ typte ik dus. ‘Tot zaterdag.’

A

chteraf was mijn toezegging een milde vorm van sadomasochisme.

De hele middag naast een meisje zitten loeren naar de vloot die voorbij trekt, elke boot tjokvol met mannen die mooier zijn en lekkerder ruiken dan ik. Nog los van het risico dat ze je sloep kunnen enteren en de aanwezige meisjes mee naar hun kamer sleuren voor een Sex and the City marathon. Geen hekken. Een roeispaan als enige bescherming. Misschien was het ook wel mijn zucht naar het onbekende, het willen begrijpen wat onbegrijpelijk is. Want dat is het.

H

omo’s hebben met vooroordelen te kampen. Vooroordelen die niet altijd kloppen, maar geregeld leiden tot discriminatie of zelfs fysiek geweld. In plaats van de bekrompen geesten duidelijk te maken dat zij ook maar gewoon mensen zijn, mensen die toevallig de voorkeur geven aan zo’n handzame piemel boven de raadselachtige vrouwelijke delen, maar evengoed mensen, zijn ze maandenlang in de weer om elk vooroordeel dat er over homoseksuelen bestaat te bevestigen. In één middag stellen ze de mythe van de homo als losbandige, verwijfde nitwit ook voor het komende jaar veilig. Het respect van een heteroseksueel win je niet door in een minuscuul broekje je heupen te zwenken op de klanken van YMCA; dat doe je door bier uit een emmer te drinken en elkaar high fives te geven als er een lekker wijf langsloopt.

M

aar vandaag klopt er iets niet. Wanneer ik met A. naar de brug fiets waar haar boot staat, valt me op dat geen van de tienduizenden mensen die het fietspad blokkeren, de indruk wekt ook maar een beetje homoseksueel te zijn.

Sterker nog: het is vandaag waarschijnlijk makkelijker een homo te ontdekken in de Hofstadgroep dan in het centrum van Amsterdam. Het dragen van een opblaasbare plastic kroon op Koninginnedag maakt je nog geen vorstin, en het zou me zeer verbazen als in deze zee van roze boa’s en erectievormige ballonnen daadwerkelijk een homofiel aanwezig is.

Of, zoals een jongen met roze cowboyhoed het treffend samenvat: ‘Ik ben helemaal geen homo hoor, ik ben hier om de homo’s te ondersteunen.’ Sommige mannen proberen uit alle macht misverstanden te voorkomen. Een groep jongens heeft shirts laten drukken met daarop de tekst: ‘We’re not gay, we’re just here to party,’ zodat ook de internationale bezoekster niet hoeft te twijfelen aan de geaardheid van deze hengsten. Iedereen die bereid is om een cowboyhoed te dragen en zijn rechterhand voor de verandering eens niet te gebruiken voor het poten rammen maar om drie uur lang te zwaaien naar het langstrekkende anuscarnaval is vandaag een ambassadeur van de mensenrechten.

T

ot mijn opluchting zijn er wel degelijk homo’s op het water te vinden.

Ze staan op boten van ministeries, stadsdelen, bedrijven, wooncoöperaties, radiostations, goede doelen en sociale

werkplaatsen. Als ik naar een boot met honderd homo’s kijk dan wil ik spektakel zien en vaseline ruiken. In plaats daarvan zie ik keurig zwaaiende employees in polo’s met daarop het bedrijfslogo en ruik ik slechts de aanwezigheid van een trotse diversiteitmanager die na afloop een mooi verslag mag schrijven voor in het personeelsblaadje. Deze instanties proberen goede sier te maken en tegelijkertijd te besparen op een bedrijfsuitje. Zelfs TNT Post heeft een boot, ik kan alleen hopen dat deze postbodes mijn post in ieder geval wèl in de juiste brievenbus stoppen. Dit is geen homofeestje, dit is een handelsmissie.

N

ee, dan de Reguliersdwarsstraat, waar de date wordt voortgezet. Wat een verademing, alsof je de dierentuin uitkomt en rechtstreeks de Serengeti binnenwandelt. Hier zijn de homoseksuelen nog puur en onaangepast. Ik wil ze op de schouder tikken en zeggen: ‘pardon meneer, ik wil u niet tot last zijn, maar uw broek mist een kruis,’ maar ik weet dat het hier niets zou uitmaken. Deze exemplaren laten zich niet temmen. Net als A. overigens, die in mijn oor brult dat ze even bier gaat halen en me gebiedt om ‘in de tussentijd maar wat nieuwe vrienden te maken’. Ik ben overgeleverd aan de barbarij. Wat voor dansen moet doorgaan, zijn in werkelijkheid trillende benen. Ik doe alsof ik sms, zodat ik naar mijn scherm kan kijken en niet hoef toe te zien hoe twee mannen in leer zich een weg door de menigte banen, de kortste weg naar mijn smetteloze jongensbillen.

Ook mijn handen beginnen te trillen, mijn telefoon valt op de grond. De menigte sluit zich rondom mij. Ik grijp naar de grond, wil het alarmnummer bellen.

Daar is de politie al. De dienders hebben zelfs een snor, handboeien en wapenstokken met een wat eigenaardige vorm.

Zijn dit wel echte agenten? Wie zijn al die andere hulpverleners? Wat heeft die behulpzame verpleegster een harige rug.

En waarom probeert die brandweerman mij te blussen als er geen brand is? Ik spring overeind – struikel, rol, maai slaak een oerkreet en begin te rennen. Ik houd niet op voordat regenboogvlaggen satellietschotels worden en opgeschoten jongens kankerhomo naar me roepen.

Amsterdam-West, ik ben thuis.

Cursus PC-redacteur U

bent in de war. Elke keer dat u iemand vertelde in Amsterdam te gaan studeren, viel de term wel een keertje: Propria Cures. Een roemrucht blad, zeiden ze. Met een rijke traditie, beroemde oud-redacteuren en meer slachtoffers dan abonnees. En nu staat u daar, met een smoezelig zwart-wit blaadje tussen uw vingers. Gevuld met stoten onder de gordel, gedrukt op papier dat we elke maandag na de laatste trein bij de toiletjuffrouw op perron 1 halen in ruil voor een kwartier JG. Is dit nu het klievende zwaard van de jonge Amsterdamse intelligentsia? Jazeker, en ook u kunt erbij horen.

A

llereerst is het van belang dat u kunt schrijven. Niet van die stukken waarvan uw vrienden en familie op Hyves zeggen dat ze bijna moesten huilen zo mooi, maar stukken waarvan de lezers halverwege afhaken om de anonieme tiplijn te bellen of u op het hart drukken om professionele hulp te zoeken.

Lukt dat? Mooi. Dan is het nu tijd om in de Colofon ons adres op te zoeken en een verhaal in te sturen. Vermeld op de envelop dat het niet om een bedreiging gaat, want we hebben een zwarte band in Tae Bo en zijn niet bang deze te gebruiken. Nu komt het aan op geduld. Uw stuk zal op een eerlijke en evenwichtige manier worden beoordeeld, zodat u in het eerstvolgende nummer snel kunt doorbladeren naar de Correspondentierubriek waarin we u gratis en voor niets voorzien van opbouwende kritiek.

A

ls u die ten harte neemt dan kan het zomaar zijn dat uw stuk geplaatst wordt. Één goede Nederlandse zin waarvan wij onder de indruk zijn, is alles wat er nodig is om van uw schrijven een Meeëter te maken. Maar wacht, wat is hier aan de hand? U herkent nog net uw eigen naam, maar van dat stuk kunt u zich niets herinneren. Nee, u was niet dronken. En nee, niemand heeft uw mailaccount gehackt. We zijn alleen zo vrij geweest om alle mopjes over het kapsel van Wilders, de geaardheid van Bas Heijne en de tafelmanieren van Patty Brard te vervangen door grappen die niet van Guido Weijers hadden kunnen zijn. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we dit elke twee weken doen, en dus verwachten wij de volgende keer een beter stuk. Slaagt u daarin dan kan het zomaar zijn dat uw naam in de correspondentierubriek gesierd wordt door een ‘schrijf nog eens wat’ of beter: een ‘komt u eens langs’. We zijn nieuwsgierig geraakt naar de persoon achter de stukken en bevelen u om snel eens langs te komen op de redactie.

H

et moment is daar. Om indruk te maken heeft u afhankelijk van geslacht een goatie of een streepje laten staan. In uw rechterhand heeft u een krat bier, in uw linker een ontdoornde roos voor onze administrator Dirk. Met uw hoofd klopt u maar aan. De jongste redacteur doet open en heel even weet u niet of u geïntimideerd of opgewonden moet raken van zijn masculiene kaaklijn en dito aroma. Wanneer u zichzelf heeft herpakt, mag u gaan zitten. Gebruikt u het juiste merk shampoo, vermijdt u de aanspreekvorm ‘ouwe’ en is uw favoriete schrijver ook de onze, dan is de eerste drempel genomen en mag u zowaar een gloednieuw stuk voorlezen. In het slechtste geval wordt u na enkele zinnen al bekogeld met stukken kalkoen en cherrytomaatjes uit de immer aanwezige maaltijdsalades, in het beste geval wordt u tot Meeloper geslagen. Wij confisqueren uw vrije tijd, die u voortaan zult besteden aan het schrijven en voorlezen van stukken, het schoonmaken van de redactie (vooral JV kan wel een poetsbeurt gebruiken) en het vullen van onze koelkast met vers bier en snacks. Tijd voor gezelligheid is er ook. In café de Zwart voeren we u bier en worst, die er vervolgens in rap tempo weer uitkomen als JS weer eens aanzet voor een anekdote over de seksuele escapades van Mariëtte Hamer.

K

unnen wij een stijgende lijn ontwaren in de stukken die u voorleest?

Dan is het tijd om uw Intree op papier te zetten en redacteur te worden. Ter ere daarvan organiseren wij een ceremonie waarbij u voorleest aan een dankbaar publiek van oud-redacteuren en, mocht onze penningsmeester het toestaan, prostituees. Dat de aangevraagde recensie-exemplaren nooit gearriveerd zijn, maar op mysterieuze wijze wel op Marktplaats verschenen, u in het holst van de nacht naar een kroeg werd gedirigeerd en op de de gesloten deur een briefje aantrof dat we alleen uw responstijd wilden testen en dat uw vriendin een geheim nummer heeft moeten nemen: alles is vergeven en vergeten. U krijgt vijftienhonderd woorden om alles van u af te schrijven zodat we sans rancune kunnen beginnen aan de door u meegebrachte champagne en kaasplankjes. De komende 2,5 jaar zijn dus niet alleen de mooiste, maar ook de meest saamhorige van uw leven. Met een pen vol genegenheid en collegialiteit gaat u aan de slag, en groeit uit de onverbiddelijke sloper die al vanaf de eerste letter in u schuilde.

VOOR U GEKNIPT

D

e volgende ochtend haal ik mijn fiets op bij de brug, hij staat nog tegen de hare. Een dames- en een herenfiets, betrapt op een innige omhelzing. In de gracht drijft een roze cowboyhoed.

StB (zelfs bij de feestelijke eerstejaarsquiz van de Folia kan hoofdredacteur Jim Jansen de woorden ‘Propria Cures’ niet uit zijn strot krijgen)

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 6

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 6

KLUUN GAAT ZELF MEESTAL NAAR DE ‘WE’

JS RAAKT EEN GEVOELIGE SNAAR

V

Mokerslag

Happy hour bij de Perry Sport

orige week bevond ik me op een vliegveld in een Zuid Europese plaats, op een plek waar veel Nederlanders heen gaan om er twee weken hetzelfde te eten en te drinken en te lezen als ze ook in Nederland kunnen doen, maar dan bij een temperatuur van een paar graden hoger en nog chagrijnigere bediening. Zelf was ik er uiteraard voor werk, dat u niet denkt dat ik uit vrije wil in dit soort oorden vertoef, daar kom je als voetballer misschien mee weg, maar als schrijver wordt je geacht op vakantie te gaan naar Toscane of de Dordogne of ergens anders waar een groot deel van de plaatselijke bevolking de oprichting van het middeleeuwse dorp in kwestie nog zelf heeft meegemaakt. Het was inchecktijd op de luchthaven.

I

k kwam zoals het hoort een stief uurtje van te voren aan. Een van de peilloze raadselen waarvoor de toeristenindustrie ons stelt is de vraag waarom mensen zich drie en een halfuur voor vertrek door hun touroperator bij hun hotel met een bus laten ophalen, om vervolgens anderhalf uur langs alle andere hotels te worden gereden om daar mede-passagiers op te pikken, en dan uiteindelijk nog altijd meer dan twee uur te vroeg op de luchthaven zijn, om zich met zijn allen in een lange Pythonesk meanderende rij door een vertrekhal heen te ploegen, terwijl men voor 4 euro ook een taxi bij het hotel had kunnen nemen om zo in tien minuten tijd op eigen gelegenheid keurig een uurtje van te voren op de luchthaven te arriveren, zoals ik had gedaan.

D

e rij was nagenoeg verdwenen toen ik met mijn vrouw en de drie kleine Kluuntjes (fuck nu heb ik toch verraden dat ik er op vakantie was) aankwam.

Voor me stonden man en een vrouw, een Nederlands stel; deze mensen zagen eruit zoals alleen een Nederlands stel er uit durft zien als ze Op Reis gaan. Geert Wilders vindt dat foute allochtonen het land uit moeten. Is het geen beter idee als foute autochtonen het land niet meer uit mogen?

W

ant wat is dat toch bij Nederlandse stellen, dat ze bedenken dat het wel leuk is om dezelfde kleding te dragen zodra ze hun Vinexwijk uitrijden?

Is het bij Bever Zwerfsport of Perry soms, zonder dat ik het weet, eens in de week Happy Hour en krijg je bij aankoop van een driehoekige rugzak (met overal handige ritsjes) of een driekwartbroek gratis een tweede exemplaar?

D

ie driekwart broek, daar moeten we het eens even over hebben. Dachten we dat na de afritsbare broek en die broeken met zakken aan de zijkant het allerergste gehad te hebben op het terrein van de Nederlandse couture, komt daar ineens de driekwartbroek aanwaaien. Wat is het idee achter dat ding, dat afschuwelijke kledingstuk dat Nederlanders massaal aanrekken zodra de temperatuur boven de achttien graden komt? En dat elastisch touwtje aan de onderzijde; waar

dient dat toe, misschien om dicht te binden na het laten van een stiekeme scheet? Stel je toch eens voor dat Piet Hein - zijn daden benne groot - omdat het zo lekker warm was zich vlak voor hij die Spaanse vloot een kopje kleiner ging maken in een driekwart-broek met elastische touwtjes aan de onderzijde op zijn schip had vertoond... Piet zou vierkant zijn uitgelachen door die Spanjaarden en we hadden die hele zilvervloot mooi op onze buik kunnen schrijven.

E

n wat beweegt Nederlandse vrouwen om zich vrijwillig hetzelfde kapsel in rood i.p.v. grijs - als hun man te laten aanmeten? Er is geen volk ter wereld bij wie de vrouwen van vijfendertigplus kapsels hebben als onze vrouwen. Wat drijft Nederlandse vrouwen om zich, zodra ze de dertig gepasseerd zijn, een kapsel te laten aanmeten als een wc-borstel die in een pot mahonierode verf is gevallen?

H

oe werkt het bij dat soort vrouwen, dat ze het leuk vinden om in dezelfde kleding als hun man en met hetzelfde lekker-kort-koppie te lopen, zij in het mahonierood, hij in het grijs? Zijn ze allebei in een verkeerd lichaam geboren en waren ze samen stiekem liever een eeneiige tweeling geweest? Hoe evolueert zo’n relatie? Worden ze, na zoveel jaren samenwonen als ‘de beste maatjes’, ook op hetzelfde moment ongesteld? Ooit, toen de een nog man en de ander nog vrouw was, moet er toch een bepaalde mate van lust zijn geweest, anders begin je niet aan een relatie, of ga ik nu teveel van mezelf uit? Hij zal haar toch ook wel minstens één keer helemaal uit elkaar hebben getrokken, zij heeft toch ooit wel eens zijn sperma in haar haar gehad (hetgeen waarschijnlijk de reden was waarom ze het liet knippen, maar dan gebruik je toch wat extra shampoo)? Zij zullen toch ook ooit wel eens urenlang de buren uit hun slaap gegild en tegen elkaar geschreeuwd en seks als beesten hebben gehad en komt hier, geile *(!>!*, ik neuk je in je *(!>!*, ja, naai me, steek die dikke *(!>!*mprf in mijn *(!>!*, ja daar ook, hier... en tussen mijn *!^>J* Aarrggghhh en... en... nu ja, zo zal het toch ook tussen hén wel eens zijn gegaan?

STU

G

od straft wie rocker in Holland wil zijn. Dat is het refrein van een liedje dat Jan Rot schreef, zo ergens begin jaren negentig. En Jan Rot had gelijk, zo is het natuurlijk ook. Als je in Amerika popster bent, dan mag je zelf de kleur uitkiezen. Van de M&M’s of de callgirls in je kleedkamer. In Nederland mag je al blij zijn als je een stapeltje consumptiebonnen krijgt van de lokale jongerenwerker in spijkerpak.

Rocker in Holland zijn betekent ploeteren, zwoegen, zweten, een dagelijks gevecht om het hoofd boven bijstandsniveau te houden. Een uitputtingsslag. Zelf ben ik jarenlang getuige geweest van het geploeter en gezweet van de Amsterdamse band Moke. En toch, eigenlijk had het best iets charmants.

D

e bandleden van Moke, misschien wel de grootste rockers die we op dit moment in Nederland hebben, dreven een cd winkeltje in de Jordaan. Phantasio heette die winkel, en ik kwam er graag.

Niet omdat ik cd’s nodig had, net als de meeste heb ik Pirate Bay hoog in mijn favorietenlijst staan. Maar om te zien wat dat nou is, om rocker in Holland te zijn. Leven van de muziek betekent nu eenmaal knokken in de polder, en ook Moke ontkomt daar niet aan. Zo gaan die dingen. Dus hadden ze een cd winkeltje, midden in de Jordaan.

Z

o sta je de ene dag nog op Lowlands, of ergens in de UK op te treden met Paul Weller, het andere moment sta je een cd van K3 af te rekenen. En vraag je of het misschien een cadeautje is.

D

an had je ook maar geen instrument moeten spelen, in het land waar ster-

ren alleen maar aan de hemel staan. Zelfs als Paul Weller je vraagt voor een buitenlandse tournee, om de huur te betalen moet je bijbeunen. En optreden in elk halfleeg jongerencentrum, verstopt in provinciedorpjes die zelfs je TomTom niet weet te vinden. Of zoals Jan Rot het beter dan ik verwoordde: De tour leidt van Tiel naar Donderen / En van Grouw naar Nieuwegein / God straft wie Rocker in Holland wil zijn.

O

m daarvan getuige te zijn, die lijdensweg, de strijd van een popster op Hollandse bodem, kwam ik graag bij Phantasio. Met gitarist Phill Tilli, die achter de toonbank stond met een houding van ‘ik sta hier eigenlijk helemaal niet’. Niemand kon zo goed achter een toonbank staan alsof hij helemaal niet achter een toonbank stond als Phill Tilli.

Ontspannen achteroverleunend, het haar net als op de albumhoes perfect

non beke keer strik Niet lijk ook Maa zijn met Sint

H

maa Toe afre woo heen

In P straa deni

ME

B

S

ple ijsi sme hoe ver ind enth haa

D

n dan ben je tien jaar verder, en sta je in de rij voor de incheckbalie van een Zuid Europese luchthaven, met hetzelfde kapsel, dezelfde rugzak, dezelfde driekwart-broek en dezelfde leverbruine Hikers van het huismerk van Bever zwerfsport.

scha haar koch mer voo en o moe hun gelu nieu

G

D

E

eert Wilders vindt dat foute allochtonen het land uit moeten. Is het geen beter idee als foute autochtonen het land niet meer uit mogen?

Kluun Kluun is schrijver, en wordt zelfs gelezen

belo Dee van goed plan die schr vers Can op p

009 6

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 7

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

Gemiste kans

g

een Jan ent, n je onpak. daEen oelijk

Zelfs buialen elk t in Tom t het eidt ouw cker

lijpster g bij die houmaal een niet Tilli. haar

31 AUGUSTUS 2009 7

Op 2000 meter hoogte dacht ik dat ik zag, maar hoopte ik vooral, ook al kon het aan de ijle lucht liggen dat op de plek waar eens Teddyland stond -na publiek verzet omgevormd tot botanische tuinhet klimrek zich niet bevond boven zwarte rubberen tegels, die nog wel eens van een gebroken arm een kneuzing maken, maar 2000 meter diepte waar een fris windje uit woei kinderen gooiden hun pakjes en schillen keurig in de put voor een Schoon en Veilig Schoolplein, een aanwinst voor de buurt ze proberen vrolijk het dikke kindje want er is er altijd een door de spijlen te duwen

Moke, voordat ze allemaal een afspraak hadden bij dezelfde kapper nonchalant in model gebracht. Ik moet bekennen dat ik Phill Tilli zelfs een keer gevraagd heb of hij een feestelijk strikje op het cadeaupapier wilde doen.

Niet omdat ik nou zo nodig een feestelijk strikje wilde. En om eerlijk te zijn ook niet omdat het een cadeautje was.

Maar omdat er weinig dingen mooier zijn dan het zien van een rockster die met frisse tegenzin een roze lintje op Sinterklaaspapier plakt.

H

et absolute hoogtepunt ooit in Phantasio kwam niet van Tilli, maar van toetsenist Eddy Steeneken.

Toen ik de laatste van Coldplay bij hem afrekende, sprak hij de legendarische woorden: ‘Wil je er soms een tasje omheen, of denk je dat het zo meegaat?‘ In Phantasio, in de Tweede-Tuindwarsstraat te Amsterdam, werd popgeschiedenis geschreven.

E

en paar maanden geleden werd de cd-winkel van Moke overgenomen door Concerto, er werden te weinig cd’s verkocht om zelfstandig verder te kunnen gaan. Eerst al Pirate Bay, en toen kwam ook de kredietcrisis er nog eens overheen. Als God rockers straft, dan straft hij ze ook echt.

Op 11 september brengt Moke een nieuwe cd uit. Ik kijk er naar uit. Maar het is eeuwig zonde dat ik ze niet meer kan vragen er zelf een papiertje omheen te doen.

Deze column las JS voor tijdens ‘Wakker worden met Propria Cures’ op Lowlands 2009. Hij versprak zich slechts drie keer.

JG

Borstenvrouwtje

S

tine Jensen stal mijn hart toen ze vorig jaar tijdens de uitreiking van de AKO literatuurprijs achter een katheder klom om een vurig pleidooi te houden voor het oersaaie Over de liefde van Doeschka Meijsing. Ze vond het ‘het mooiste zeurboek’ dat ze ooit had gelezen en smeekte de grijze jury subtiel om dat ook in te zien. Meijsing won en hoewel Jensen mij er net niet van kon overtuigen dat het boek niet het vervelendste zeurboek was dat ik ooit heb gelezen was ik zo onder de indruk van haar vrolijke, voluptueuze voorkomen en haar ongeremde enthousiasme voor zo’n stom boek dat ik geen moment aarzelde om haar haar literaire wansmaak te vergeven; Stine kon niet meer stuk. eze lente publiceerde ze, naast haar werkzaamheden als wulpse wetenschapper in televisie- en krantenland, haar eerste eigen roman Dokter Jazz. Ik kocht het enigszins bezorgd, ik was immers bekend met haar bedenkelijke voorkeur voor zanikende lesboliteratuur, en ook wel wat geïrriteerd; Waarom moeten knappe talkingheads toch altijd hun schrijfaspiraties najagen? Het kwam gelukkig goed, al moest ik Stine opnieuw iets vergeven: haar stijl.

D

e eerste hoofdstukken zijn dan ook voor de doorzetter. De achterflap belooft namelijk een ‘sprookjesachtige Deens-oriëntaalse roman op het ritme van de jazzmuziek’ en zelfs voor wie goed begrijpt dat het een nogal ambitieus plan is om een roman te willen schrijven die klinkt als John Coltrane is het even schrikken als de eerste zinnen van je versgekochte boek meer klinken als Candy Dulfer. Als hoofdpersoon Dolly op pagina twintig verzucht dat ‘waarheid

Het zal wel weer niet zo zijn geweest, maar hierdoor begon ik me wel af te vragen wie eigenlijk die mensen zijn die klimrekken ontwerpen en waarom ze er nooit eens voor de volle 100% voor gaan

JS

MEELOPER DOET EEN MAMMOGRAFIE

D

maar zijn buikje zit al vast tussen twee touwen en houdt hem tegen maakt niet uit, als hij niet valt, zal de honger hem uiteindelijk wel krijgen nu pas spartelen zijn beentjes wild, maar te laat -als hij eerder met bewegen was begonnen, was hij nu niet zo dik geweest, de luie zak-

even pijnlijk [is] als mijn borsten prachtig’ lijkt het inderdaad tijd om Dokter Jazz maar snel terug te zetten in je kast. .

Toch niet doen. Want hoewel ze soms onzin uitkraamt zijn Deense Dolly en haar Oriëntaalse avonturen ook leuk.

W

e volgen haar en haar gigantische borsten (want die komen vaak ter sprake) in een zoektocht naar het mysterieuze verleden van haar dode oom; racist, alcoholist en klarinettist Mads die bovendien dokter is, Dokter Jazz. Van Mads weet Dolly dat hij een kliniek had waarin hij maagdenvliezen van moslimmeisjes herstelde. Vreemde vogel, net als de anderen die in Dokter Jazz aan het

woord komen overigens, want Stine Jensen lijkt net als haar hoofdpersoon niet van bildungsromans te houden. De protagonisten zijn dan ook wat oppervlakkige maar wel hilarische karikaturen die vooral veel menselijke driften vertonen.

Grote ego’s, grote romantische dromen en heel veel lust. Er wordt lekker veel geneukt. Met Arabische maagden, knappe avonturiers en Deense dames.

D

eense Dolly laat je lachen. Daarbij doet ze je denken aan haar charmante schepper, die net als zij Deens en dertig plus is en zich getuige haar eerdere non-fictiewerk interesseert voor interculturele liefdesrelaties. Net als Stine brengt ook Dolly welkome afwisseling in onze republiek der letteren die over het algemeen bevolkt wordt door gezapige oude zeikerds met liefdesverdriet en alcoholproblemen (zie Doeschka Meijsing). Bittere reacties van lelijke lieden die snuggere bimbo’s als Dolly geen bestaansrecht gunnen konden ook niet uitblijven. Voor mij bevestigt haar boek wat ik al dacht: Stine lust er wel pap van en is niet bang om toe te geven dat ze van apen houdt. Zo draagt ze haar steentje bij aan integratie en emancipatie. En ook als je geen zin hebt in seks kan je in Dokter Jazz, met een oog gesloten weliswaar, kritiek lezen van iemand die niet van hokjes houdt, maar wel van goede seks, grote tieten en grenzeloze liefde.

Daar hoef je niet zo goed voor te kunnen schrijven als Doeschka Meijsing wiens Over de liefde mijn kast uit gaat om plaats te maken voor Dokter Jazz.

De meeloper

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 8

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 8

STU

e dichterlijke ziel te bekoren. Dan zoekt hi Soms is de luister van het Spui niet genoeg om een jong de verenpracht der vogels en de krachtpac Herman Koch, Leon Verdon Zodoende stond de PC-redactie dit jaar met bleekneusjes n Jakhals Frank zou er ook bij zijn, maar voor zijn gezo

We vonden he raar dat Jean-Marc va op de techniscthealrid Tol er geen ‘tekenpapier ’nha gezet. Ouwe viespeuk. d

n pissen i r e v o h Koc Hermnainet aan bij OK n a v n e p n De goraoptsteen sloege g de

.nl s e r u c pria den! o r p p ort o ons optre k n e n Bin pjes van haar p o Film K n O ach verte a v e j d ml oe i l h g t ere n H h e e , e i t o d s Zie h oofdje dan e blikken Op d fd h t. manseozoe manier lijkt mooie om de verliehaar schenk eerlijk t k met ons o het alsof He e zijn, w p an Br derd man Koch as dattrgeden meedrem eheel ni ed, maaursselet het om geval

Met zo’n line-up letters vergeten zoude

efs evergaes Ha t t k e JV zeoden van B optr

009 8

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 9

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 9

donderen door de pracht van de natuur, n. Dan zoekt hij de frisse lucht op, om zich te laten over n de krachtpachters van de Flevopolder s, voor een kuurtje in de zon. h, Leon Verdonschot en Jean-Marc van Tol op Lowland voor zijn gezondheid kwam dit paardenmiddel te laat.

zo’n line-up zouden wij ook de laatste rs vergeten

et aar h n s f e e teverg aring zoeknt van Bas H ptrede

Op de campin g

StB: dansjeAls je roert Dries in je kop. maakt je ko ffie een StB: H: ? vreugd Dries: ier, op de ko eT f e fi r zin. Wi ing. Wor ebeker. e d t de ko JV: D bedenkt f zinnene medewerkdeie dingen?fi!e verpest do or zo’n i r n s v an Dou beld om mogen s w t u e d r a e E t n D g t . b a e ries: .. vragen. Ik heb z erts heb s n be e een k as vpaan zijn JJV: Ja. Dat w eer genw t o G a h g s : I nsc htin JV: Aklsga ff doucmhisschien een Verdt ode belic n o J G: Als een beer? en. Als een bbeetje triest. r Leeden me eer. u e t ‘ a c ls een een beer ja. r da ur tev n. e r b E t e l s g k e o r e ’ ed ba Ga half u aarlij OK: .NEten als eenachter zettensale activiteit een kende h . Het k e b u e k e r en als Dries linkt kaan je wij ltijd JG: D:aSchijten alesen beer.

JV: Wa t moeten ze een beer. op die k JG: Ko t? offiebe ffie, en kers ze daarna tten. schijten als een beer.

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 10

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES 10

Deel 2 Cursus PC-redacteur S

taat uw laptop vol tweeregelige Worddocumenten omdat u zonder deadline geen stuk afkrijgt? Geen paniek, ook u kunt redacteur worden. Vier keer per jaar krijgt u een deadline van ons, wanneer wij een van onze prijsvragen uitschrijven.

H

e begint allemaal met de Kolomkompetitie, vlak na de zomer. 400 woorden geven wij u en u bent geheel vrij over elk onderwerp te schrijven, behalve: paarden, watersport, hamsters, vissen (diersoort), Matthijs van Nieuwkerk, woningbouw, vissen (activiteit), elk begrip waar je ‘een stukje’ voor kan zetten, tuinieren, uw kapper, Matthijs van Nieuwkerk en postkolonialisme.

Wel kunt u, om maar eens iets te noemen, schrijven over de nacht dat u het bed deelde met Martin Bril. Weet u het woord ‘enfin’ te omzeilen dan zou u zomaar eens als winnaar uit de bus kunnen komen rollen.

S

tiekem toch over vissen geschreven?

U vindt uw herkansing in de Kerstprijsvraag. U krijgt van ons tien zinnen waar u er één uit moet kiezen om een mooi haardvuurverhaal bij te schrijven.

Weet u de vrede binnen de redactie terug te krijgen? Dan heeft u stuk ons vermaakt, of heeft u een krat bier (geen Amstel) ingestuurd. In beide gevallen wint u de wedstrijd. Overigens, mocht u, om maar eens wat te noemen, iets willen schrijven over de ochtend/middag/nacht dat u seks had met Martin Bril, dan mag dat natuurlijk.

D

erde wedstrijd van het jaar is de Recensieprijsvraag. Heeft u een boek van Rascha Peper gelezen, of een andere slechte roman voor uw verjaardag gekregen? 500 woorden krijgt u om te laten zien dat Carry Slee’s volwassenenromans niet zoveel verschillen van Kilometers Cola en Knetterende Ruzie, dat Thomas Roosenboom lijdt aan literaire compensatiedrift en dat Tommy Wieringa’s zinnen alleen mooi klinken als hij ze zelf mag voorlezen. Geeft u toe dat de laatste roman die u las Blauwe Plekken

is, schrijf dan gerust iets over een slechte film (Zomerhitte), slecht tv-programma (alles met Anita Witzier) of slechte muzikant (Lucky Fonz), of stel uzelf de vraag: hoeveel sterren geef ik mijn nacht met Martin Bril?

D

e laatste en meest prestigieuze wedstrijd van het jaar is de PC-Onthooftprijsvraag. In één stuk kunt u al uw frustraties afreageren op die persoon die u al het hele jaar kromme tenen bezorgt.

De man of vrouw die in uw gedachten opdoemt vlak voor het klaarkomen en een happy ending al lange tijd verpest.

Vindt uw Kasper van Kooten het slechtste typetje van zijn vader? Weet u wie er in het pak van Prem zit? Denkt u dat Bas Harings filosofische bespiegelingen voortkomen uit een gebrek aan seks? De opdracht is simpel: Schrijf een stuk waar wij om kunnen lachen en uw slachtoffer niet. Martin Bril zou, om maar eens iemand te noemen, zo’n slachtoffer kunnen zijn.

D

an is er nog een bijzondere prijsvraag. Eens in de vier jaar wordt de Keefmanbokaal uitgereikt, ter ere van de schrijver/dichter Jan Arends (19251974). Vijfendertig jaar terug schreef redacteur Robert Loesberg: ‘Waarom bezit die marktverknoeier nu niet de beleefdheid om een teveel aan luminal in te nemen? Ach, wat zal ik mij eigenlijk druk maken om een nonvaleur, zo’n onschrijver. Dat sterft vanzelf wel af, dunkt me, maar nogmaals: had hij maar het fatsoen om dat proces te versnellen’.

Jan Arends ziet dat PC gelijk heeft: een paar maanden later pleegt hij zelfmoord.

Zo’n actie moet natuurlijk beloond worden, al is het maar omdat als alle slachtoffers van PC zo adequaat zouden handelen, u en wij allang een woning in de Amsterdamse binnenstad zouden hebben. Voor de Keefmanbokaal kunt u al uw morbide, suïcidale en psychedelische fantasieën kwijt, zónder dat het u een plek bij de reclasseringsdienst oplevert. Stukken over Martin Bril worden gediskwalificeerd. Kom nou, het houdt een keer op.

Kapster uit Benin Heb je wel eens een giraffe gezien?

Je weet wel, in het echt Eten jullie daar ook andere mensen?

Dat is toch wat men zegt En heb je dan geen ziektes?

Je ziet er zo goed uit Jaag je met een speer soms?

Maak je dan kleren van de huid Maar ze luistert naar Sky Radio Biedt koffie aan of thee En wil je er nog gel in Of gaat het zo wel mee?

StB

120e JAARGANG No. 1/2

Linkse Kerk opent ‘Celebrity Center’ AMSTERDAM, 22 augustus. In navolging van de Scientologykerk, heeft ook de Linkse Kerk een celebrity center geopend. De strategie van Scientology om bekende mensen aan zich te binden, blijkt in de Verenigde Staten erg succesvol. Populaire sterren als Tom Cruise en John Travolta genereren veel aandacht voor het geloof en weten een groot publiek te bereiken.

De Linkse Kerk is ervan overtuigd dat deze methode ook in Nederland werkt.

Vandaag opende de kerk daarom haar eerste celebrity center in Amsterdam.

Binnen kunnen de sterren eten, sporten en deelnemen aan activiteiten terwijl ze vrijblijvend in aanmerking komen met het geloof. Critici stellen dat de kerk niet zo onschuldig is als ze lijkt. Mensen zouden worden gehersenspoeld, vervreemd van hun omgeving en uittreders geïntimideerd. Woordvoerder Ton Soep: ‘Uittreders? Welke uittreders?

Mensen willen dat helemaal niet, daar-

31 AUGUSTUS 2009

ST

voor is deze kerk veel te gezellig. De hele dag solidair zaklopen en Kolonisten van Catan spelen met ontwikkelingsgeld, je moet wel een ontzettende fascist zijn wil je je familie daarvoor niet in de steek laten.’

Aan het zwembad van het complex lijkt men geen weet te hebben van de discussie buiten. Veel beroemdheden zijn op de nieuwe voorziening afgekomen. Onder hen zijn Halina Reijn, Dries Roelvink en Wilfred Genee, al bekent de laatste hier vooral te zijn vanwege de gratis frikandellen. Droelvink heeft zich al verdiept in de leer van de Linkse Kerk: ‘Ja, helemaal toppie. Die waterglijbaan heeft me echt aan het denken gezet.’

Binnen de Linkse Kerk denken sommigen dat het celebrity center het geloof vervlakt en populariseert. Zij vrezen dat het aantal aanhangers weliswaar zal stijgen, maar dat deze gelovigen minder strikt in de leer zijn. Nieuwe bezoeker Gordon: ‘Schat, ik zit juist heel strak in het leer.’ Aan het eind van de middag staat de eerste groepsactiviteit op het programma: een luxe make-over onder leiding van Hans Spekman.

Z

D

A ju

Z

H

V E

HUN ZEGGEN

D a

K d ‘Wat een ontzettend vervelende wereld moet het zijn, de wereld van Harry Potter. Er zijn op de wereld genoeg kinderen, en volgens mij ook volwassenen, die hopen dat er op een dag ooit eens een uil door hun afzuigkap heen vliegt met een bevestiging van hun latente toverpotentieel en een uitnodiging om deel te worden van die wondere wereld. Maar nee, ik niet hoor. Ik zou me dood vervelen.

Er zijn in het hele land maar drie café’s, en je weet zeker dat in één daarvan altijd Sjaak Stuurman weer zit te zuipen, met z’n pet verkeerd om op z’n hoofd. Malloot.

Is dat nog te overzien, blijkt dat je maar uit drie dranken kan kiezen: Boterbier, Oude Klare Jonge Jenever of Pompoensap (een drankje waarvan ik verwacht dat het op wortelsap lijkt, maar met nog dikkere stukken erin).

Een fatsoenlijke borrelnootje is er niet te krijgen. Alles moet weer spannender en leuker. Chocola doen ze niet in tabletvorm, maar in de vorm van bewegende kikkers, zodat je nooit eens rustig een brok chocola naar binnen kan werken zonder dat je moet hoesten van het gekriebel van zwemvliezen in je slokdarm.

Met seks is het zo mogelijk nog treuriger gesteld. De gemiddelde gang van zaken is dat je op je 16e een partner uitkiest, met wie je de rest van je leven samenblijft, totdat een van de twee of allebei vermoord worden. En als je er met een attribuut wat spanning in de slaapkamer wil brengen, ben je aangewezen op het op z’n zachts gezegd infantiele assortiment van Tovertweelings Topfopshop.

Aftrekken kan je wel vergeten, want die huiselfen hebben je besmeurde zakdoeken al gevonden voordat je ze weg hebt kunnen gooien. Homofilie bestaat er niet, net zoals negers.

Maar waar ik me vooral aan erger is de arrogantie van al die tovenaars, dat ze maar plompverloren aannemen dat ie-

dereen naar hun categoriale toverschool wil. Waar veelbelovende kinderen, die anders later mooie boeken hadden kunnen schrijven, of sporter of getalenteerd muzikant konden worden, wordt aangeleerd hoe ze met zo min mogelijk moeite door het leven te komen. Het hoogtepunt hiervan is het Zwerkbal, wat ze een sport noemen, maar dat alleen maar bestaat uit op een stok zitten en drie verschillende ballen heen en weer gooien, ontwijken of vinden. Zeg maar gerust: knikkeren met obstakels. Voldemort zou niet de grootste angst van de tovenaarsgemeenschap moeten zijn, maar obesitas.

Verdere culturele vorming is non-existent. Nergens wordt er ook maar één boek gelezen dat niet het niveau van goedkope roddel overstijgt. Ze zouden Reve gewoon niet kunnen snappen.

‘Mama, schrijven alle Dreuzels dat soort gekke dingen omdat ze niet kunnen toveren?’ ‘Ja schat, dat heet fictie, en dat hebben wij niet nodig. Als ik bij een jonge matroos dwars door zijn strakgespannen witte broekje met het spaanse rietje zijn achterwerk wil bewerken, dan tover ik gewoon een kostuumpje uit de lucht en trek een kabouter uit de struiken’. Of een fatsoenlijk stukje muziek, ook nergens te beluisteren. Je hebt de Witte Wieven ja, maar de bassist zit altijd achter de slipjes aan, en de trompettist zou het niet eens merken als zijn toeters volgestopt zou zitten met natte proppen ontbijtkoek.

Nee, dat lijkt me echt een hele vervelende wereld. Geef mij maar de Milleniumtrilogie, van Stieg Larsson.’

De Millenium-trilogie van Stieg Larsson: Mannen die vrouwen haten, €10; De vrouw die met vuur speelde, €15; Gerechtigheid, €15. Uitgeverij Signatuur.

JG

T k k

Z

G k

A H te

Je St

AT wer in d Jet sing soc tot kro lil’

Klij nati ken peti men ‘cri

Na stad hyp hun gen cha rela aan ma van

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:37 Page 11

S 2009

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

Beim schlafen gehen G

undula Janowitz, de imposante sopraan uit Oostenrijk. Haar foto prijkte op mijn jongenskamer naast die van Oscar Peterson. Werelden van verschil, zou je denken. Toch zijn het de professionele musici die steeds vaker grenzen zien vervagen. Ziel in muziek is toch echt het enige wat telt. Gundula Janowitsch dus. Haar haardracht lijkt wat op die van onze eigen Majesteit. Janowitsch, gezegend met een majesteitelijke strot. Op vroege leeftijd luisterden we voor het slapen gaan naar het goddelijke ‘Beim Schlafen Gehen’, een gedicht van Herman Hesse door Strauss getoonzet. Richard Strauss heeft me op een ongelofelijke manier weten te raken. Een wervelwind van emoties gieren er door mijn keel wanneer ik wordt geconfronteerd met deze muziek.

ijkt cusop Onoelde de zich kse terken

*** Zit geluk voor u ook vooral in heel grote dingen?

Denkt u ook dat de beste ideeën ontstaan tijdens het beffen?

Als iemand ‘je kent me toch’ tegen u zegt, kopt u dan ook in met ‘ja daarom juist’?

Zou u uw zonnebril ophouden bij een straatinterview voor televisie?

Haalt u het citroenstampertje uit uw cola tijdens het drinken?

Vraagt u zich ook wel eens af wie het woord ‘huts’ in ‘hutspot’ heeft gestopt?

En ziet u hem of haar voor zich, hutsend in de keuken?

De koffie stond bruin, ‘t vet was nog warrum, der kon dus heelmaal niks maar an deze avond fout gaan. Dacht Sjackeliene tenminste.

Kreeg u dit jaar op de camping ook het gevoel dat tentlijnen oorspronkelijk bedoeld waren als verdedigingsmiddel tegen mogelijke indringers?

hool die kuneerd ngeoeigteeen beverien, ust: zou arsesi-

xiséén van den pen. oort todat onpanetje over ucht Of nerWitte achzou volpen

lenum-

ars10; 15; naJG

31 AUGUSTUS 2009 11

BORSTLAP POETST FLUITEND ZIJN TANDEN

hesten ngscist n de

mioof dat stijnder eker k in dag het nder

120e JAARGANG No. 1/2

Toen hij eindelijk een stopcontact had gevonden om zijn telefoon op te laden, kreeg hij opeens een gevoel dat hij alleen maar eerder had gehad bij het bereiken van de wc’s na een autorit van zes uur.

Zo’n biertje gaat er wel in ja, maar wat dacht je van een twee meter lange stok?

Gehoord op het plein voor Station Zuid/WTC: ‘En toen gaf die gast me dus een keiharde klap op m’n muisarm.’

Als uw anus een speaker was, hoeveel watt zou het dan kunnen produceren?

Houdt er rekening mee dat er best wel eens een membraan in zou kunnen zitten. ***

Jet Klijnsma wint WK Street Dance

ATLANTA, 22 augustus 2009. Op het wereldkampioenschap Street Dance in de Amerikaanse stad Atlanta heeft Jet Klijnsma voor een enorme verrassing gezorgd. De staatssecretaris van sociale zaken werd door een vakjury tot beste straatdanser ter wereld gekroond na in de finale titelverdediger lil’ Jeff te hebben verslagen.

Klijnsma was in Atlanta voor een internationale conferentie over probleemwijken, maar schreef zich in voor de competitie na op straat meermaals gecomplimenteerd te zijn met haar uitmuntende ‘crip walk’.

Na haar overwinning is in de zuidelijke stad inmiddels een ware Jet Klijnsma hype ontstaan. Veel gangsters hebben hun terreinwagens met diamanten velgen ingeruild voor een tandem met chauffeur. In Atlanta, een arme stad met relatief veel tienermoeders, steeg het aantal kinderen dat de naam Jet Klijnsma meekreeg bij de geboorte deze week van 0 naar 63. Het hoogste aantal sinds

jaren, volgens een ambtenaar van de burgerlijke stand. Kenners denken dat Klijnsma kan uitgroeien tot een legende.

Jongerenwerker Juicy T. Williams: ‘Moves zo uniek als deze heb ik sinds de moonwalk niet meer gezien. We zijn getuige van een revolutie in dans.’

Zelf blijft de staatssecretaris bescheiden.

Naar eigen zeggen begon ze er pas in te geloven nadat ze in de kwartfinale publiekslieveling Martin Luther Bootyshaker versloeg. ‘Toen begon ik te merken dat het publiek mad love voor me had.’

Verschillende dansgroepen uit heel de Verenigde Staten hebben inmiddels gehengeld naar de gunsten van Jet Klijnsma. Die zegt echter behouden te blijven voor den Haag, waar ze haar posse (PvdA, red) zal blijven representen. De staatssecretaris wil bij terugkomst een wetsvoorstel indienen om politieke meningsverschillen met een dance-off te beslechten, maar stuit daarbij ook binnen de coalitie op veel weerstand.

Klijnsma: ‘Die niggers van het CDA moeten niet zo fronten. Zolang Donner nog niet down is met die WW-premie is mijn werk in Nederland nog niet gedaan.’

T

huis is dat makkelijker dan en route.

Het is me meerdere malen overkomen dat ik in het openbaar de Vier Letzte Lieder hoorde klinken. Ik weet me dan geen houding te geven.De wereld draait helemaal niet door! Zo was ik ooit eens in een Toscaans dorpje, een verzengende hitte in de dorpstraat, de mussen vielen van het dak, de geur van olijfolie uit de steegjes. Er klonk muziek in het wel aardige kledingzaakje: ‘niks aan de hand’ Mozart, een druistige Brahms, de film muziek van The Godfather. Toen klonk Beim Schlafen Gehen. De wereld stond stil, en ik werd op slag verliefd op de ranke, luchtig geklede italiaanse caissiere. Ze keek en lachte naar me. Dacht ik.

Achter me stond in de deuropening een stoere azzurro. Ze kusten elkaar en ze zei dat ik moest gaan.

S

trauss! ‘Met z’n dikke kop’, zou Hans Teeuwen zeggen. Zoals in klassieke muziek te doen gebruikelijk gaan de dirigenten er met de buit van Richard Strauss vandoor. Stel je toch voor dat Haitink cs. eigen symfonieën zou componeren. Daar zou de klassieke muziek weer van gaan schitteren. Het is niet anders. Dan is de vraag wie het er het beste van af brengt. Het gevaar schuilt in de versie die je van jongs af aan hebt gehoord. Jarenlang kon Gundula Janowitsch, in een opname met Herr von Karajan, niet van ‘mijn’ troon worden gestoten. Ik zwoer bij deze uitvoering. Totdat tenor Bernard Loonen me attendeerde op een opname van Lisa della Casa.

Alleen al haar naam deed me terugdenken aan dat tafereel in de winkeltje in Toscane. Stel je voor dat je leeft met een vrouw die Lisa della Casa heet. Het leven zou nooit eindig zijn. Klinkt toch scheppender dan Liza van ‘t Huis. Ik waande me een broekrok, breinaalden ook.

D

e Vier Letzte Lieder door Lisa della Casa, in 1953 uitgegeven, dientengevolge klinkt de opname enigszins craquelé maar wel zoals Strauss het zou willen. Hij zou voor haar zijn gevallen, als een blok. Hij zou tijdens Beim Schlafen Gehen gedacht hebben: ‘het is goed, als je dat maar naast mij doet’. Haar bovennatuurlijke muzikaliteit geeft ‘muziek in hogere sferen’ smoel. Dirigent Böhm kiest voor een wat modaler, levendiger tempo dan het trage tempo wat Herr von Karajan verkoos. Een traag tempo geeft vaak een indruk dat er sprake is van diepere gedachten, van grotere verslagenheid, van intensiteit. Het is veel moeilijker deze conclusies te bereiken met een sneller tempo. Della Casa en Bohm slagen hierin. Ongewoon mooi! arbara Bonney, de vaak door Europese recensenten geplaagde sopraan heeft het meesterwerk ook opgenomen, maar met slechts een pianist, Malcolm Martineau. Zo heeft het als eerste moeten klinken, ten tijde dat Richard Strauss het componeerde. Bonney schittert, Strauss schittert. Een feest. Kiri te Kanawa, met Sir Georg Solti. Een diepe buiging, wat een liefdesspel. Vier Letzte Lieder heerst en regeert. Voor altijd!

B

G

aat u naar de winkel, en verschaf u dit meesterwerk. Raak verliefd, u gaat op reis, het leven wordt anders, en duurt irgendwo langer.

Und die Seele unbewacht Will in freien Fluegen schweben, Um im Zauberkreis der Nacht Tief und tausendfach zu leben.

En als u, waar dan ook, tijdens een winkelbezoek het ‘Beim Schlafen Gehen’ u tegemoet schalt, ik heb u gewaarschuwd.

Michiel Borstlap Michiel Borstlap is muzikant, columnist voor Esquire en best geklede man. Ooit.

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:38 Page 12

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 12

PC’S GROTE ALTERNATIEVE TV-GIDS Deze week op Nederland 3: het TV-lab. Eigenzinnige, nieuwe formats waarvan u bepaalt of ze een kans verdienen op Nederlandse televisie. Iedereen mag een week lang BNN spelen, behalve de EO. Omdat ‘ ludiek’ bij de omroepen synoniem staat voor ‘saai’ biedt PC u deze week gratis een alternatieve programmering. Kijken dan!

Prem’s new BFF

Je zal het maar niet hebben

Maandag 31 augustus, 20:30 – 21:00

Dinsdag 1 september, 21:30 – 22:15

Theodor Holman en Max Pam mogen dan wel niet meer met Prem spelen, de tien enthousiaste kandidaten van dit programma willen niets liever. In deze meeslepende reality show gaat Prem Radhakishun op zoek naar een nieuwe Best Friend Forever. De deelnemers verblijven in een buurthuis van waaruit ze contant van mening veranderen en elkaar na elke zin voor racist uitmaken. Alles om eliminatie voorkomen, want er kan er maar één Prem’s nieuwe BFF zijn. En de rest? TTYN.

Patrick Lodiers woont een week lang bij een normaal gezin in Overijssel. De twee ouders en drie kinderen hebben geen van allen terminale ziektes of aangeboren afwijkingen.

Niemand heeft een bochel of wordt uitgezonden naar een oorlogsgebied. Wel halen de kinderen prima rapportcijfers en hebben de ouders een goed contact met de buren. Zou Patrick het volhouden? Spannend!

Mosterd na de Maaltijd

Holland’s Next Singer/Host Who Keeps Losing Friends Because They Are Tired Of Him Whining About His Disgusting Skin Condition And Other Queer Talk And Who, Even Though He Fails Miserably At Everything He Does, Still Refuses To Kill Himself

Maandag t/m vrijdag, 19:00 – 20:00

Eindelijk concurrentie voor Boulevard en De Wereld Draait Door. Zet die vlaflip aan de kant en laat de afwas even staan, Maria Mosterd ontvangt elke dag nieuwe, betalende gasten. Alle studiogasten betalen voor een kwartier spreektijd. Meer te vertellen? Dat kost extra. Ook voor meer dan twee gespreksonderwerpen moet worden bijbetaald. Voor vijftig euro extra kan men een vriend laten meepraten of alleen kijken hoe Maria met zichzelf praat. Een mooi handdoekje is bij de prijs inbegrepen.

Dinsdag 1 september, 22:30 – 23:25 Presentatie in handen van Gordon.

Gooische Meisjes in Uruzgan donderdag 3 september, 20:30 – 21:15

De Verlossers

Vrijdag 4 september, 21:15 – 22:00 Gebaseerd op een Japans format. Arie Boomsma zit op een stoel boven een reusachtige bak met groene blubber en praat vrijuit over homorechten, Darwin en individuele vrijheid. Een team van gelovigen probeert hem tot stoppen te brengen, maar dat gaat niet zomaar! Daarvoor moeten ze eerst over een hindernisbaan met gladde loopbruggen, wild bewegende trappen ѐn Manuel Venderbos. Weten ze hem op tijd tot zwijgen te brengen?

Wordt het Arie, of wordt het Armageddon?

Na Amsterdam-Noord mogen de dames weer terug naar de beschaving en worden gedropt in Tarin Kowt, Uruzgan. Bermbommen worden gecamoufleerd met glitters, Talibanleiders krijgen een beeldige make-over en op het afsluitende hockeyfeest trekt Carlijn de gouverneur af en gaat huilend naar bed want zonder de alcohol was het heus zover niet gekomen. Bovenal leren de meiden dat niet alles in het leven draait om geld en kleren. Ontroerende, oprechte televisie.

Catfight!

woensdag 2 september, 19:30 – 20:00 Deze herfst beginnen zowel Vrouw en Paard als De Tafel van 5. Twee praatprogramma’ s waaraan alleen vrouwen meedoen. Iets teveel van het goede, vindt PC, en dat lossen we op de ouderwetse manier op. Is de nipple cripple van Heleen Mees echt zo goed als men zegt? Eet Hanneke Groenteman Paulien Cornelisse op? Emancipatie zoals u het nooit eerder zag.

ST

P

K W U

i

d M

M

D

H

09 12

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:38 Page 13

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 13

MEI LI VOS NEEMT ‘M TUSSEN HAAR BENEN

PROPRIA CURES PRESENTEERT U ZIJN

Stokpaardje

KOLOMKOMPETITIE Wij geven u 400 woorden V U geeft ze aan ons terug

raagt de PC mij een bijdrage te schrijven voor dit nummer, mag het over alles gaan, behalve paarden. Terwijl ik nou net zo’n zin had om over paarden te schrijven, in het bijzonder de liefhebsters van paarden.

in de vorm van een goed stuk H

dat zeker niet gaat over: Matthijs van Nieuwkerk

Uzelf óf

Maurice Seleky DEADLINE VRIJDAG 9 OKTOBER 17.00 Stuur uw inzending naar: Propria Cures Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam of: redactie@propriacures.nl Handgeschreven inzendingen worden gebruikt als hygiënisch doekje

?

et zijn immers in de regel hebsters en niet hebbers die paarden lief hebben. Waarom, dat was mij tot mijn eerste studentenjaren niet duidelijk. Ik dacht dat het iets met andere illustere bladen zoals de Tina en de Penny te maken had.

De bladen waarmee in mijn jeugd jonge meisjes werden klaargestoomd voor het goede leven (“Studeer kunstgeschiedenis of iets met letteren, word lid, sla een rechten of economiestudent aan de haak, word zwanger en blijf ook daarna letten op de lijn, opdat hij je niet op je 40e inwisselt voor een jonger exemplaar”). In de Penny in het bijzonder ging het over meisjes met paarden. Maar dat verklaarde nog niet waarom er wel meisjesbladen waren voor liefhebsters van paarden en geen jongensbladen voor paardenminnaars.

H

oe dan ook. Het kon me eigenlijk ook niet schelen in mijn vroege studentenjaren; de vraag waarom vrouwen veel van paarden houden en mannen minder. Ik had namelijk kennis gekregen aan een Amerikaan die in zijn jeugdige Amerikaanse jaren vrijelijk paard reed, omdat dat het meest handige vervoersmiddel was als je nog geen auto mocht rijden.

M

ijn Amerikaan kon daar smakelijk over vertellen. Ik kreeg van de weeromstuit zo’n lust om ook op zo’n beest, pardon, dier zitten dat ik naar de Hollandsche Manege op de Overtoom toog om daar enige lessen in de paardrijkunst aan te schaffen. Ik droomde namelijk over het gezamenlijk paardrijden over een strand met mijn Amerikaanse vriend. Het leek me dan wel handig als ik dan net zo elegant als Jackie Kennedy met in één hand een sigaret en in de andere losjes een teugel het beest, pardon, dier kon berijden.

G

oed. Ik schafte mij een cursus bestaande uit tien delen aan. Was toen al van de daadkracht, zeker als het om de liefde ging. Ik kon wonderwel met die paarden, maar voelde me altijd wat ongemakkelijk onder mijn medecursisten.

Ik reed daar als vroege twintiger, en om

mij heen 14 dertigervrouwen en één homo, die er altijd op stond zonder zadel het beest, pardon, dier te bestijgen. Die homo begreep ik nog wel, ik had in mijn kinderjaren ook veel cowboy- en indianenlectuur gelezen. Maar die dertiger vrouwen. Nee. Dat bleef wat ongemakkelijk. Al helemaal na de lessen. Dan werden wij geacht de beesten, pardon, dieren terug te brengen en te verzorgen.

D

e dertigers dames stortten zich vol overgave op de paardenzorgtaken.

Wassen, aaien, borstelen, voeden, laven, weer borstelen, nog meer wassen, inclusief de meest lastige plekken, the whole shabang. De mannelijke paarden werden daar soms wat enthousiast van. Maar de dames dertigers zorgtaakten lustig door.

Ik weet niet wat mij dreef, als twintiger, maar ver voor mijn cursusduur over was maakte ik me uit de voeten. Weg hier, waren de enige woorden die door mijn prille studentenbrein bonkten. Weg hier.

En wel nu. Angstzweet. Dat werk.

T

oen later Google opgang deed googlede ik nog eens na waar ik nu zo bang voor was geweest. Een onderzoeksinstituut van de onvolprezen landbouwuniversiteit Wageningen had het antwoord. Vrouwen als groep zien paarden als kind of partner. Dat verklaarde mijn anst. Ik koos blijkbaar intuïtief voor de man, de hele man en niet zijn surrogaat, het paard. Nooit zou ik getrouwd willen zijn met, of de moeder zijn van een paard. Ook al zijn het nobele dieren die benen hebben, geen poten, een hoofd en geen kop.

M

aar de PC wilde niet dat ik over paarden schreef. Zie dit stuk derhalve als een uitgaanstip voor eerstejaarsstudenten. Je kunt ook naar de Hollandsche Manege op de Overtoom. Er is een barretje bij, waar je met andere paardenliefhebsters kunt netwerken.

Mei Li Vos Mei Li Vos was voorheen student politicologie aan de UvA, heden Tweede Kamerlid voor de sociaaldemocraten

?

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:38 Page 14

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

120e JAARGANG No. 1/2

31 AUGUSTUS 2009 14

ST

BR

Een catastrofe!

Vader van de wereldliteratuur, Harry Mulisch, is dood aangetroffen door een zwerver onder het beeld van Heijermans, nabij het Leidseplein. Niets wijst er op dat hij een natuurlijke dood gestorven is, echter ieder spoor ontbreekt.

Waar is de moord gepleegd? En met welk moordwapen is het gebeurd? En het belangrijkst, welke PC-redacteur heeft het gedaan?

Archiefkast Ziekenhuis

Openbare bibliotheek

Hotel American Naast het bed van Harry staat een archiefkast met alle scripties die ooit over zijn werk geschreven zijn. Al met al genoeg letters om een frêle oude man te pletten. Bedolven onder zijn eigen werk, zo’n slecht einde is het niet.

Harry’s Poedel De Kring Reynders Biljard

Wat een leuk beestje. Wollig ook. Misschien zelfs tè wollig? Als verpleegsters iemand een kussen in het gezicht kunnen drukken, waarom dan geen poedel? Laat bovendien geen sporen achter, geen hond die er naar blaft.

Peeskamer Hobbemakade

Telefoon Studeerkamer Stadsschouwburg Grot van Plato Op een gegeven moment is de grap er wel af, Mulisch die vooraf het personeel in American instrueert om door de zaal te roepen dat er telefoon voor hem is. Tring, tring. Wie is daar? Ja hallo, met stomp voorwerp. Pats.

Krultang

Jodenster

Wij mooi wil zijn, moet pijn lijden. Er bestaat geen hoogbejaarde met een kapsel zo mooi als dat van Mulisch. Is hij gemarteld?

Natuurlijk hangt dat mooi in de logeerkamer, zo’n jodenster. Zeker als je zegt dat ie nog van je moeder is geweest. Het dragen van dit attribuut kon in andere tijden leiden tot tegenspoed. Heeft iemand het noodlot getart en arme Harry ’s nachts zijn ster opgespeld?

JG

StB

JV

JG, pupil van de redactie, maakt er geen geheim van Reve tot het hoogste goed te verklaren. Zou hij na het lezen van het boek dat alle andere boeken overbodig maakt ook maar meteen hetzelfde hebben gedacht over de schrijvers daarvan? Heeft ooit een sigaret aan Mulisch uitgeleend, en nooit meer teruggekregen.

Deze Gooische charmeur, ambassadeur van de potloodventer-jas, heeft een voorliefde voor macabere spelletjes. Zo verschijnt hij geregeld als dutchbatsoldaat op themafeestjes (boven). Zegt liever naar de Backstreetboys te luisteren dan De Aanslag te lezen. Heeft om die reden de aanslag ook gepleegd?

onvindbaar voor de andere redactiele-

OK

JS

Was het weekend van Lowlands vaak den, zijn Filippijnse vriendin bevestigt dit verhaal.

Heeft zich tijdens de Intree-week aangeboden als begeleider van een groep jonge studentes Nederlandse Letterkunde en schijnt hen dood te gooien met Dimitri Verhulst. Is JV van plan een coup te plegen binnen het veld van de Amsterdamse Neerlandici, nu Marita Mathijsen met verplicht pensioen is?

Is dit weekend vertrokken naar haar grootouders, met het excuus dat zij een roman moet schrijven en daar in de drukke stad niet aan toe komt. Heeft voor de gelegenheid ook een nieuwe haarcoupe genomen, naar eigen verklaring om niet langer als ‘mevrouw’, maar als ‘meisje’ aangesproken te worden.

Zojuist teruggekeerd van een reis door Azië, waar hij om onduidelijke redenen een half jaar geleden plotseling naar toe vertrok. Is momenteel verslaggever voor Beau’s programma CQC. JS verwacht niet dat hij met deze nieuwe job herkend zal worden op straat en lijkt daar rouwig om te zijn. Had hij er genoeg van in de schaduw van Mulisch te opereren?

D

V

ver flui dat de e vlie dus te i Het con of z tot

O

niem teur tuur teng tien gem circ dan leze vele ge t info nend jong pasg dert hoek len, voet van reer de l boek drie non wer tof.

Jan lieze luk, baar onth Peu met dus Hen wer neef Ze h Ove Sjoe

09 14

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:38 Page 15

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

BRUSSELMANS VOND TWEE TE WEINIG

Drie letterkundige tips V

roeger, met name in de jaren tachtig en negentig van de twintigste eeuw, was ik een gerenommeerd en jazelfs redelijk bekend schrijver. Het gebeurde wel eens dat mensen elkaar op straat aanstootten en fluisterden: ‘Kijk daar, die schrijver met die bril.’ Ik droeg een bril, zodat het klopte wat ze fluisterden. Maar toen ging mijn ster tanen en in de eenentwintigste eeuw bakte ik er niet veel meer van. M’n roman De vliegende papzak verkocht nog maar 3200 exemplaren en het werd aldus tijd om dat hele literaire gedoe een halt toe te roepen. In 2006 stopte ik dan ook met schrijven en ging ik op zoek naar een andere baan.

Het duurde niet lang of ik werd geëngageerd als assistent-kwaliteitscontroleur bij Coca-Cola, waarbij m’n taak erin bestaat om te checken of zo’n colaatje eigenlijk wel lekker is. Tot nu toe kom ik iedere dag tot hetzelfde besluit: ja hoor, heel lekker.

O

mdat ik vlottende uren heb beschik ik over veel vrije tijd en het hoeft niemand te verbazen dat ik, als ex-auteur, m’n belangstelling voor de literatuur ben blijven behouden en dat ik dientengevolge heel veel lees. Zo ongeveer tien boeken per week. Als je weet dat de gemiddelde Nederlander en/of Vlaming circa 1,2 boek per drie maanden leest, dan besef je dat ik wel een absolute veellezer moet zijn. Zoiets doet de ronde en vele mensen vragen aan mij letterkundige tips, dat wil dus zeggen dat ze bij mij informeren welke boeken er leuk, spannend of boeiend zijn. Daar zitten veel jonge mensen bij, studenten, twintigers, pasgetrouwde stelletjes en nu en dan een dertien à veertienjarige die liever in een hoekje met een boekje zit dan te googelen, te e-mailen, te iPodden of buiten te voetballen, te badmintonnen of ruiten van huizen in te gooien. Welnu, suggereer ik hen gedurende de recente weken: de leukste, spannendste en boeiendste boeken die je in 2009 kan lezen zijn er drie. Ten eerste is er Onze oom van Arnon Grunberg. Het is een behoorlijk dun werkje van 112 pagina’s, maar toch erg tof. Het handelt over de tweeling PieterJan en Henk-Kees, die hun ouders verliezen in een verschrikkelijk auto-ongeluk, waarbij de vader, Ruud, onherkenbaar verminkt is en de moeder, Josée, onthoofd werd. Haar kop werd uit de Peugeot geslingerd en belandde zestig meter verder in een veldje. Daar moet dus geen tekening bij. Pieter-Jan en Henk-Kees zijn praktisch alleen op de wereld, ze hebben geen broertjes, zusjes, neefjes, nichtjes, tantes of grootouders.

Ze hebben slechts een oom, oom Sjoerd.

Over deze oom gaat het boekje. Oom Sjoerd ontfermt zich over de twee wees-

jes en ze beleven met z’n drieën allerlei avonturen. Zo leert oom Sjoerd de twee bengels hoe ze het beste kunnen masturberen, dat is volgens hem met een buttplug in je reet en met je rukkende vingertjes ingesmeerd met vaseline van het merk Conquistadore. Affijn, ondanks hun leed voelen Pieter-Jan en HenkKees zich erg goed bij oom Sjoerd en ze leven nog lang en gelukkig. Een optimistisch, simplistisch geschreven romannetje van Arnon Grunberg, dat voor velen een bijkans onevenaarbare leeservaring zal betekenen.

H

et tweede boek dat ik aanraad is Godverdomse dagen op een godverdomse bol van Dimitri Verhulst. Ondanks de twee vloeken in de titel is het in wezen een katholiek geïnspireerde roman die het hart van de lezer sneller doet slaan, zo spannend is het. Wat gebeurt er? Welnu, Karambolle, een cro magnon mens, is het beu om te leven van alleen maar jacht, visvangst en het proberen vuur maken. Hij ondergaat een identiteitscrisis en gaat op zoek naar de hogere waarden in het bestaan. Tijdens z’n tocht door het voorhistorische West-Vlaanderen ontmoet hij op een bepaalde dag een andere cro magnon mens, Compostus.

Eerst leren ze elkaar beter kennen, doch alras kunnen ze zich niet beheersen en wat volgt is een expulsie van sperma, holvocht, zweet, snot en bloed. Een prima prestatie van Verhulst.

W

aren de eerste twee romans enigszins homo-erotisch getint, dan is de derde aanrader absoluut een boek voor heteroseksuelen. De titel is Pak me bij m’n preut, Antoine en het is geschreven, rechtstreeks in het Nederlands, door

120e JAARGANG No. 1/2

een in Hasselt wonende Turk, Izmaz Pëktëpë. Het is het verhaal van een eenentwintig jarig meisje dat zo geil is dat ze iedere maar dan ook iédere man vraagt om haar te bevredigen. Dat zorgt soms voor komische situaties, bijvoorbeeld als ze het ook vraagt aan haar grootvader, een blinde man die in een rolstoel zit. Pëktëpë is een zeer groot talent en ik verwacht dat we van hem nog veel zullen horen.

31 AUGUSTUS 2009 15

sen genietend van een lekkere Coca-Cola.

Herman Brusselmans Herman Brusselmans schreef niet alleen ‘De Vliegende Papzak’ maar ook ‘Mijn Haar Is Lang’ en ‘Kaloemmerkes In De Zep’

Z

o, dat waren dan m’n drie favoriete boeken van dit seizoen. Ik hoop dat vele jonge mensen deze meesterwerkjes met rooie oortjes zullen lezen, ondertus-

Deel 3 Cursus PC-redacteur R

edacteuren worden vanaf hun intree enkel nog aangesproken met hun initialen. JS, OK, JV, StB en JG zijn dus geen geheime codes of afkortingen van vaccinatieprogramma’s. Evenmin hebben de 3 J’s in de redactie ook maar iets te maken met die uit Volendam. Het zijn gewoon namen: Jelte Sondij, Olga Kortz, Johannes Visser, Stephan ter Borg en Jim Glerum om precies te zijn.

Ook de gastredacteur, die zes nummers lang de redactie komt versterken, wordt aangesproken bij zijn initialen. Op dit moment is dat Leon Verdonschot, LV dus. Een titel die hij zelf dikwijls met klinkers aanvult tot LoVe, maar buiten Pinkpop trapt geen meisje daar meer in.

W

aar het redacteurbestaan begint met een Intree, eindigt het zo’n 2,5 jaar later met een Uittree. De redacteur is dan een paar kilo zwaarder, een tintje geler en een hoop vrienden lichter. Over dat, en andere belevenissen mag hij nog één keer uitweiden bij het schrijven van zijn Uittree. Doe uw best, want het is de laatste keer dat het beest uit zijn kooi mag. Na het redacteurschap wachten immers de burelen van de Winschoter Courant, een parttime baan bij een bedrijf dat kunstgebitten produceert of een avondvullende show bij SBS6. Jakkes.

Voor het zover is, mogen ook de achterblijvers hun zegje doen, in de Uitlui. De voorganger van de vertrekkende redacteur neemt namens de redactie het

woord en onthult alle vuiligheid over de – vanaf dan – oud-redacteur die PC niet haalde, maar niet onbesproken mag blijven. Wij adviseren u om zo’n dagboek met een slotje te kopen. Nadat er gehuild, gelachen en gedronken is, wordt u definitief opgenomen in de PC-Erehemel. Een magische stad in de wolken met meer maagden dan welke religie dan ook kan waarmaken. Tel daarbij op dat Theodor Holman uw ruggetje insmeert en men kan midgetgolfen met Tim Krabbé en u weet: dit is waar ik zijn moet.

D

an rest ons niets dan u voor te bereiden op de vaste rubrieken die dikwijls naast artikelen opduiken. Geestelijk Leven bijvoorbeeld, voor sommige redacteuren een podium voor hun meest existentiële vragen, voor anderen om het woord ‘beffen’ in een verrassende context te gebruiken.

D

e PC top 10 is zo succesvol dat David Letterman ermee aan de haal ging, en ook het Nepnieuwsje rekenen wij inmiddels tot de klassiekers.

In Vraag het aan leggen wij vragen van lezers voor aan bekende of minder bekende Nederlanders. Hard nieuws, Voor u geknipt en Opmerkelijk doen precies wat ze beloven. Maar dat doen we eigenlijk altijd.

De redactie

Ja

, en of ze die zeeën moet bezeilen. Een goede paalsteek dat leer je niet op de havo, en voorlichting is

Laura?

leuker van een een stel Filipijnse matrozen dan van mevrouw Bakker. Een beetje discipline is goed voor zo’n kind en voor wie zich ongerust maakt is

er altijd nog de webcam. Doet u mij ondertussen maar een abonnement op Propria Cures, de Poseidon onder dekschrobbers. Ik wacht met betalen tot

Invullen en opsturen in een ongefrankeerde envelop naar

de acceptgiro bakzeil haalt.

Propria Cures, Antwoordnr. 8397, 1000 RA Amsterdam.

Of doe het makkelijk en ga naar: www.propriacures.nl

naam ......................................................................................... adres.........................................................................................

0 Tientjesleden 10 euro (half jaar PC voor 10 euro!)

0 Studenten 25 euro (jaarabonnement) 0 Gewone mensen 45 euro (jaarabonnement) Neem nu een abonnement op PC en kies je cadeau uit! Ga na www.propriacures.nl

120_01_propria_cures:standaardopmaak 28-8-09 22:38 Page 16

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

OK IS OOK BEST WEL LEKKER

Lieve Saskia, p heel Lowlands heb ik geen sensuelere vrouw zien rondlopen dan de vrouw die op zaterdagmiddag opeens voor O me stond in een shirt met uitdagende opdruk, die eindigde op iets met ‘what girls want’. Daaronder droeg ze een leren broek, hij zat iets te strak; ‘read my lips’ had misschien beter op haar T-shirt kunnen staan, maar eerlijk is eerlijk, de veertig gepasseerd of niet, deze vrouw wist van wanten.

M

et zwoele, misschien wel hijgerige stem spuugde ze woorden door de microfoon, en het is haar vergeven, want die woorden waren seksueel van aard en we stonden op een festival. Dan willen de mensen hoeren zien, toch Saskia?

Ze vertelde over haar ervaringen met mannen op het web, hordes mannen uit wie ze kon kiezen om aan zich te binden, of gewoon een avondje door gebeft te worden. Dat laatste lag denk ik meer in de aard van die vrouw, maar misschien is mijn intuïtie minder betrouwbaar wanneer ik zojuist een bedorven broodje tonijn naar binnen heb gewerkt.

S

askia, je bent de draad nu waarschijnlijk al kwijt, dus laat me een en ander even toelichten. Als Nightwriter heb jij het voorrecht met een bus collega’s door het land te touren. Te touren op stand weliswaar, de dorpstheaters worden overgeslagen, jij staat in de Amsterdamse Panama, op Mysteryland, op plekken waar ik onder de voet zou worden gelo-

pen door anabolen slikkende sportschool-types, die voor de gelegenheid hun tanktops hebben aangehouden, op plekken waar jij je echter dapper staande weet te houden als ambassadrice van de rock and roll in de literatuur.

I

k denk overigens niet dat jullie als Nightwriters bestaan om te laten zien hoe geil literatuur is, ik denk dat Nightwriters is ontstaan uit jullie particuliere behoefte. De literatuur is als eeuwen geil, voor wie van lezen houdt. Het leven van een schrijver echter is een autistische aangelegenheid, een seksloze aangelegenheid mag ik misschien wel zeggen en jullie proberen dat nu krampachtig te ontkennen. Ik keur het niet af, ik aanschouw het alleen maar met enige fascinatie.

I

k had vorig weekend ook eindelijk eens de gelegenheid het te kunnen aanschouwen, want geloof het of niet, we hebben toch iets gemeen Saskia. Mijn

PC’s kleine nazomertour NOUVEA U RICHE

OOK WE LKOM!

Dinsdag 1 september: Uw eigen Propria Cures-redactie op NwA’dam Live!

Stanislavski (Stadsschouwburg), Amsterdam

Donderdag 22 september: PC in Het Parool theater, Amsterdam

120e JAARGANG No. 1/2

show was veel minder spectaculair, ik droeg hetzelfde als ik de avond ervoor in de 24-uurstent aan had en waar ik, als ik het me goed herinner, zelfs in geslapen heb. De man die me aan zou kondigen, Jakhals Frank, heeft misschien wel meer fans dan jouw spreekstalmeester Kluun, maar het lot bepaalde dat Frank door zijn enkel ging en nu vervangen werd door Jack Nouws. Zonder een kwaad woord te spreken over Jack Nouws moeten we het er allebei over eens zijn dat Jack Nouws geen jakhals is en dus ook geen Kluun. Ik werd ook niet overschaduwd door nog mooiere vrouwen, zoals Renske de Greef, of Tjitske Jansen, dus het moet een matige, zo niet genante vertoning zijn geweest, mijn optreden. Maar toch, ik mocht daar staan en ik mocht zelfs het hele weekend met een aantal privileges op het festival in de polder rondlopen.

H

et nadeel van redacteur bij PC zijn echter, is dat je je bevindt tussen een stel initiatiefloze makkers, die genoegen nemen met de eerste de beste gyrostent wanneer de maag om aandacht vraagt.

Dat er voor ons artiesten kreeft en zwaardvis gecatered werd, ontdekten wij natuurlijk pas de laatste dag. Aanvankelijk dacht ik mazzel te hebben, aangezien naast de gyroskraam broodjes verkocht werden, door een dependance van V&D’s ‘La Place’, die jij ongetwijfeld ook hebt aangedaan. (Op de een of andere manier vind ik jou een typisch ‘La Place’-meisje.)

31 AUGUSTUS 2009 16

kleurtje duidde. Die tonijn was hartstikke bedorven, Saskia. Het zag er gelukkig niet naar uit dat jou hetzelfde was overkomen, in ieder geval nog niet toen je daar stond, op het glitterpodium in je flirterige T-shirt en je leren broek, terwijl je een oproep deed naar gespierde mannen van 1.80m.

Want jij was die vrouw, geilste van het hele festival.

O

p de vraag uit het publiek of 1.78m ook voldoende was, zei je op een giechelige en strenge manier tegelijk dat hij dan wel hakken zou moeten dragen.

Oh Saskia, heb ik je insinuaties daar goed vertaald? Ik kreeg het net zo warm van je als jij in je broek. Ik voelde het zweet over mijn rug lopen, mijn handen begonnen te beven, het zweet liep zelfs mijn onderbroek in, als het zweet was, en mijn maag draaide zich om. Ik was mijn gevoel en mijn lijf niet meer de baas, ik kotste over mijn buurman heen, die zich zojuist had aangeboden als kandidaat om bij jou op schoot te komen zitten.

Je zult het geluid van mijn gebraak vast verward hebben met gelukzalige kreten van iemand in de zaal die zich zojuist op jou had afgetrokken, maar begrijp me niet verkeerd, Saskia, het komt allemaal op hetzelfde neer.

Liefs, OK

Snel bleek echter, dat de oranje kleur van de tonijn niet door een of ander cocktailsausje kwam, maar op een zonverbrand

Ook Prem wil niet meer samenwerken met Prem

koffie drinken uit Premmokken.’

Prem heeft inmiddels in RTL Boulevard gereageerd op de uitspraken: ‘Wat Prem allemaal over mij zegt is onzin. Hij is een leugenachtige idioot die maar wat roept om onder de aandacht te komen.

Verschrikkelijk laag van hem. Hij schreeuwt iets in het wilde weg en vervolgens staat het direct in alle kranten.

Zo laag en zo makkelijk.’

‘Met Prem is niet te werken’, zegt Prem in een open brief in de Volkskrant. ‘Verschrikkelijk irritant hoe hij je steeds onderbreekt en overschreeuwt zonder ook maar iets toe te voegen aan de discussie.

Ik wil best een programma met iemand maken, maar dan wil ik op de redactievergadering niet een half uur met m’n vinger in de lucht zitten omdat Prem nog niet klaar is zijn mening te geven en m’n

Of Prem nog voor de opnames van Premtime bijdraait, moet blijken. Vooralsnog lijkt hij weinig inschikkelijk: ‘Walgelijk die man. Als ik alleen al zijn kop zie moet ik kotsen, en dan nog komt er uit mijn mond meer zinnigs dan ik Prem ooit heb horen zeggen.’

HILVERSUM, 29 augustus 2009. Als het aan televisiemaker Prem Radhakishun (47) ligt, werkt hij vanaf aankomend televisieseizoen niet meer samen met Prem Radhakishun (47).

Prem heeft het gehad met de misplaatste arrogantie en loze kreten van de televisiemaker.

Deze mensen werkten mee aan het Intreenummer: Bandirah, Harry Gijsberts, Jelte Sondij, Olga Kortz, Johannes Visser, Stephan ter Borg, Jim Glerum, Leon Verdonschot, Raimon Pelikaan, Kluun, Michiel Borstlap, Herman Brusselmans, Mei Li Vos

Propria Cures wenst u een studiejaar dat zo snel mogelijk weer voorbij is