Propria Cures 119 22 by Propria Cures

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 1

6 juni 2009

119e JAARGANG No. 22

Redactie en administratie: Vendelstraat 2 1012 XX AMSTERDAM Telefoon 020-525 77 69

Redactie: JELTE SONDIJ OLGA KORTZ JOHANNES VISSER LEON VERDONSCHOT STEPHAN TER BORG JIM GLERUM

E-mail: redactie@propriacures.nl Losse nummers: 1,50 euro

DEADLINE PC ONTHOOFT PRIJSVRAAG VERVROEGD! VRIJDAG 12 JUNI 18.00

LV IS HET SPUUGZAT

Lamaar

Dat vond ik zelf overigens nog wel hilarisch, omdat het zijn aanhang onaangenaam confronteerde met de menselijkheid van hun idool.

aatst zat ik op het toilet van iemand die ik goed kende. Aan zijn muur hing een verjaardagskalender, en daarnaast, aan een touwtje, een briefje met allerlei spreuken. Het waren simpele spreuken, in alle betekenissen van het begrip ‘simpel’, maar dan vooral de negatieve. Mijn gastheer had een dochtertje van een jaar of zes en heel even dacht ik dat het uitspraken van haar waren. Vervolgens concludeerde ik: ah nee, het is een parodie op spiritualiteit zoals die in bladen als Hapinezz wordt uitgevent.

k las verder en toen pas zag dat het allemaal uitspraken waren van dezelfde man. De Dalai Lama. Jazeker, het is gênant dat onze premier de Dalai Lama niet durft te ontvangen en die van onder meer Denemarken wel. Die stond ook achter zijn cartoonisten. Bij ons worden die opgepakt. Maar minstens zo gênant is het algehele gedweep met de Dalai Lama. Tibet is het nieuwe Zuid-Afrika: het is het goede doel zonder risico. Plak een sticker voor een vrij Tibet op je fiets of prik een button op je jas (made in China) en je hebt het statement van goedheid van de vrijblijvende soort. Goedheid van het type dat je in de subsidieaanvraag “bewustwording” noemt. Icoon van al dat sereen gedoe is de Dalai Lama, de nieuwe Nelson Mandela, maar dan met bril. Of eigenlijk: de nieuwe Yoda, maar dan geel in plaats van groen. Want ongelooflijk, wat wordt er een hoeveelheid gaven aan hem toegeschreven, door al die dwepers die vorige week de Rai vulden om hem te zien spreken. Wie vroeger naar Tiel ging voor een healing werd voor gek versleten. Wie nu naar de Rai reist, geldt als geëngageerd. Wonderlijk. Want laten we wel lezen, er deugt vooral veel niét aan de Dalai Lama.

p de eerste plaats kan hij niet schrijven. Blader eens door zo’n Kunst van het Geluk of Open Je Hart en je lacht je rot. En dat ligt echt niet alleen aan de vertaling. Op de tweede plaats is hij apert onbescheiden. Dat mag, maar alleen bij mensen voor wie het eerste bezwaar niet op gaat. Op de derde plaats was hij aanvankelijk gecharmeerd van Mao. Dat waren wel weer mensen, maar die worden, op Jan Marijnissen na, dan ook niet verafgood door hun aanhang. Op de vierde plaats heeft hij ronduit achterlijke opvattingen over homoseksuali-

teit en wetenschap. Zijn westerse volgeling zouden het namelijk bijna vergeten: het is net een religie, dat boeddhisme. Op de vijfde plaats is het een lafaard: hij vluchtte naar India. En liet zich daarbij ook nog (opnieuw) helpen door de CIA. Anders was hij vermoord door de Chinezen, zeggen zijn fans dan. Tja, je hebt iets over voor je idealen, of niet. Bovendien: hij gelooft toch in reïncarnatie? Op de zesde plaats is hij een hoer: hij dook op in nota bene een reclamespot.

Deze week in

PC Ziet OK het wel zit ten

reek de Jonge schreef een tijd geleden in de Volkskrant een stuk over de Dalai Lama, waarin hij er op wees dat die immer glimlachende dwerg niet de heilige is waar Richard Gere hem voor houdt. Reacties op De Jonges stuk: geen. Omdat Freek de Jonge zich keert tegen iédere komiek die meer publiek trekt dan hij? Vast. Maar ook omdat dat wel het laatste is waar Dalai Lama-fans op zitten te wachten: de nuchterheid van feiten.

Bandirah.com

* Schiet JV een kiekje * Speelt StB een spelle tje * Is JG gewrichtig * Toetreding NoordKorea tot de EU? Vox Pop! * Interview met eind examenkandidaat Sywert van der Lienden! * Vervroegde deadline PC Onthooft! Maak uzelf onsterfe lijk en stuur in voor vrijdag 12 juni, 18u. * en vele extra’s

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 2

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

21 mei 2009 Geachte PC, Onlangs heeft mijn voormalige hospita uit Leiden een stapeltje PC's naar mij opgestuurd. Ik kan me echter niet herinneren dat ik me ooit heb geabonneerd op dit weekblad. Als iemand mij een abonnement cadeau heeft gedaan, is dat ook vreemd aangezien ik al bijna drie jaar in Amsterdam woon. Ik studeer hier sinds 2006 aan de AHK, niet aan de UVA. Wordt mijn oude hospita al die tijd al bestookt met PC's. Zou iemand me kunnen uitleggen hoe het kan dat ik jullie weekblad krijg (en hoe ik kan voorkomen dat er stapels op de Donkersteeg 19 te Leiden komen te liggen)? Groeten, Maaike Bakker Terugverhuizen lijkt ons de makkelijkste optie. 22 mei 2009 Geachte dames en heren, Bij onze uitgeverij is een uiterst spannende misdaadroman verschenen van de jonge, debuterende Leeuwarden auteur Danny Span. De hoofdpersoon in Dodenspoor, politieman Jaspers, is een goede bekende in de paardenwereld, waar hij een mysterieuze moord moet oplossen. De ontknoping gaat zijn ergste vermoedens te boven. Een bloedstollend verhaal dat leest als een trein. Meer over het boek en de schrijver vindt u in de bijlage. Als u een recensie-exemplaar wilt ontvangen, dan horen wij graag van u. Met vriendelijke groet, Martine Kamphorst Is er ook al een paardenwereld? En er komt toch niet zo’n verschrikkelijke remake met Mark Wahlberg in de rol van politieman Jaspers? 25 mei 2009 Beste redactie, De nieuwe website www.geweldigcv.nl is online. Met de CV-tool op de site ontdek je wat je sterkste punten zijn…en waar je nog aan kunt werken. Je kunt je cv up-to-date houden en voor elke sollicitatie heel makkelijk een ‘customized’ cv samenstellen. Ook je diploma’s kun je op de site zetten, alleen in te zien met een code die je met je sollicitatie meestuurt. De CV-tool is ontwikkeld om met name jongeren die vrijwilligerswerk doen, te laten zien welke competenties ze opdoen én te laten zien dat ze dat best op hun CV mogen zetten. Dit kan ze allerlei voordelen bieden als ze vrijstelling willen bij hun opleiding of op zoek gaan naar een baan etc. Is het mogelijk om in jullie magazine hier kort aandacht aan te besteden? Ik hoor het graag. Met vriendelijke groet, Swetlana Landbrug Wij willen ook graag een customized CV met: JS: een lekker nauwe uitlaat OK: een poedelzitje op de motorkap JV: 22” rims StB: niet met, wel zonder Xzibit graag JG: Surround sound met alle luisterboeken van Reve

119e JAARGANG No. 22

Meeloper: Mag ik al spreken of moet ik eerst mijn vinger opsteken? 26 mei 2009 Geachte redactie, Hoewel ik een buitenstander vermag ik toch u te vragen of u ingesloten recensie van mij in uw blad, waar ik in de antieke tijd inschreef, zou willen opnemen. Over mezelf doe ik u in attachment enige informatie toekomen. Ik hoop dat ik van u, zelfs in deze tijd waarin de (terug)schrijf-en denkarmoede hoogtij viert, een berichtje mag ontvangen. Hoogachtend en vriendelijke groet, Rabin Gangadin U schrijft een stuk over de nieuwe Anil Ramdas. Als wij iets tragischer vinden dan black-on-black crime, dan is het wel een black-on-black recensie. 1 juni 2009 Laatst komt mijn dochter uit groep 8 naar me toe en zegt: “Papa, ik wil een spreekbeurt houden over nijlpaarden.” Nou, ik zeg, als dierenvriend en liefhebbende vader: ‘Hartstikke leuk meid, dat moet je doen. Als je hulp nodig hebt, dan zeg je het maar.” Kort daarop komt ze naar me toe en vraagt of we niet eens naar de dierentuin kunnen gaan; ze wil graag een nijlpaard in het echt zien. “Tuurlijk” zeg ik, “wij gaan ze bekijken.” Dus op een zaterdag laden wij de auto in en gaan met de hele bende naar Hilvarenbeek. Op naar de nijlpaarden. Nu is Hilvarenbeek de grootste dierentuin van Nederland, dus het duurt even voordat je bij de nijlpaarden bent. Op een gegeven moment ging dat toch te lang duren met al die kids, dus ik schiet een verzorger aan en vraag de kortste weg naar de nijlpaarden. Hij kijkt me verbaasd aan en zegt: ‘Nijlpaarden? Wij hebben geen nijlpaarden.” Een dierentuin die geen nijlpaarden heeft. Daar rijden we dan 80 km voor. Welnu, om een lang verhaal kort te maken: van de 48 dierentuinen in Nederland hebben er twee nijlpaarden, t.w. Amsterdam en Emmen, op resp. 100 en 230 km, enkele reis. In Emmen is het een kudde van zeven dieren, Artis houdt één nijlpaard in eenzame opsluiting. Dat laatste is educatief onaantrekkelijk. Maar Emmen is ook zowat. Ik probeer nu mijn dochter op andere gedachten te brengen: er zijn nog zoveel andere interessante dieren. Droevig blijft het wel. Er moeten gewoon veel meer dierentuinen komen. Wij laten ons anno 2009 niet afschepen met een kinderboerderij. Familie d’Estrée Maken wij ons maandenlang zorgen om onze preferent abonnee, is hij gewoon in de dierentuin. 2 juni 2009 Persbericht: “Cokegebruik beïnvloedde risicocultuur in bancaire wereld” “Het bankgeheim komt niet alleen in belastingparadijzen als Luxemburg en Zwitserland definitief ten einde, dit zal wereldwijd een trend worden. Daarmee komt het belang van cash geld terug.

Kluizen vol cash geld en “oorlogsgoud” (juwelen etc.) worden trendy onder vermogende particuliere klanten. En het anonieme rekening-op-nummer komt terug. Bereid je als bank daarop voor.” Dit hield trendwacther Adjiedj Bakas afgelopen vrijdag een gezelschap van 600 bankiers voor. Zij kwamen bijeen voor het prestigieuze jaarlijkse Luxembourg Financial Forum, waar de top van de Luxemburgse banken voor wordt uitgenodigd door de Luxemburgse regering en de Luxemburgse bankiersvereniging. Afgelopen vrijdag 29 mei 2009, werd dit Forum voor de vierde keer gehouden. Bakas hekelde het cokegebruik onder vele bankiers op Wall Street en in London City. “Binnen de branche is het al decennia bekend dat een kleine maar invloedrijke groep medewerkers en beslissers coke gebruikt. Het is ook bekend dat cokegebruik risicogedrag stimuleert. Je voelt je helemaal het mannetje met een snuifje op. Correcte risico-analyses werden daardoor niet gemaakt. Je moet nu dus een einde maken aan cokegebruik”. Wij vroegen ons al af waarom JG na toiletbezoek altijd aandelen GM koopt. 2 juni 2009 Beste persrelatie, MissPublicity heeft versterking gekregen. Met ingang van 2 juni maakt Nienke Poolen deel uit van ons team. Hieronder vindt u de gegevens waarop Nienke bereikbaar is: Nienke Poolen +31 (0)10 214 05 93 nienke@misspublicity.nl Meer weten? Voor een uitgebreide toelichting bekijkt u het bericht in de bijlage. Met vriendelijke groeten, Clarissa Slingerland Kunnen we ook deze keer een recensie-exemplaar ontvangen? 2 juni 2009 Geachte(n): Ik heb een restaurant in Alicante, Spanje en ben op zoek naar kontakten uit Belgie bvb in Alicante, Benidorm, Calpe, Altea, Torrevieja, Murcia enz. alsook naar mensen die hier naar vakantie (of overwintering) komen. De bedoeling is een kontakt centrum uit te bouwen voor de regio. Als u mensen zou kennen in deze buurt, zou ik het op prijs stellen mocht u hen deze email doorsturen en/of met copie aan mij. Wij dienen spaans eten op, U kan ons vinden op de website www.alicanterestaurante.com en U kan ook meer informatie vinden over Alicante in www.alicantetimes.info - de video is ook in het nederlands en in het frans. Beste groeten en hartelijke dank voor de tijd die u genomen heeft om deze mail te lezen, Mark Restaurante El Flamenco Nou Mark, we weten niet of ze in de buurt woont maar voor zover wij weten is Nienke Poolen (nienke@misspublicity.nl) echt helemaal weg van Spaans eten.

6 JUNI 2009 2

STU

Redactie: Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam Telefoon (020) 525 77 69 E-mail: redactie@propriacures.nl Website: www.propriacures.nl

Administratie: Dirk van Oostveen Vendelstraat 2 1012 XX Amsterdam Email: administratie@propriacures.nl

‘J

Advertenties: Bureau Van Vliet BV Postbus 20 2040 AA Zandvoort tel.: 023-5714745 fax.: 023-5717680 S. Lloyd Trumpstein: S.J. de Weert Tekening voorkant: Bandirah Tekenaar H.G.: Harry Gijsberts Abonnementen: E 45,- per jaar Studenten: E 25,- per jaar Tientjeslid: E 10,- voor zes maanden Postbank Arnhem 2903882 Postbank Amsterdam 4600578 U blijft geabonneerd tot wederopzegging. Bewijsnummers: Voor adverteerders automatische en kosteloze toezending. Voor inzenders alleen op aanvraag. Ongevraagde bijdragen worden niet teruggestuurd. Diskettes al helemaal niet. ISSN: 0033-141 Uitgever: Nieuw Amsterdam ism Stichting Propria Cures

laa ple afg wil we doe elk joo Vee

hare Kar trac van verm is. nute toch mak ker ‘Ik ken voe Jouw rect hoo waa ove den den gree oefe ben dat groe ruild

gat dan wac mak ‘Ik g Hij soon

had Hij gloe de e het en z Ik m doe war om ban

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 3

09 2

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 22

JG ZIT TUSSEN TWEE WERELDEN

6 JUNI 2009 3

HET IS STIL AAN DE OVERKANT

Chakra khan Gluurbuur ‘J

.nl

e lichaam laat licht door. En je chakra’s zijn eigenlijk een soort prisma’s, op de plekken waar je lichaam het meeste licht doorlaat.’ Hij wijst zeven punten op zijn lichaam aan, beginnend bij een plekje onder zijn navel, eindigend op zijn kruin. ‘Als ze allemaal goed afgestemd zijn, worden de aparte kleuren omgevormd tot wit licht.’ Ik wil een grap maken over Marco Borsato, maar de esoterisch sfeer weerhoudt me. Ik ben thuis bij een vriend, die me beloofd had iets te doen aan de pijn in mijn rug, bovenin bij de schouderbladen, waar ik elk gewricht kan laten knakken. Ik ken hem via-via, een gedrongen joodse jongen, die zuipt als een slagschip en evenveel rookt als ik. Veel. Hij zingt en rapt, en heeft soms een dikke zwarte baard.

U n

eg-

ers enanoral

it de boxen waar normaal zijn nieuwste mixes uitkomen, van keihare broken-beat hiphop tot Super Mario Kart-bossanova, komt nu een new-age track. Een getokkeld akkoord, het geluid van brekende golven, en iets waarvan ik vermoed dat het de roep van een walvis is. Hij komt maar één keer per vijf minuten langs, maar elke keer schrik ik er toch weer van. Ik realiseer me nu dat het maken van kalmerende muziek moeilijker is dan je zou denken. ‘Ik ga je vandaag helemaal relaxed maken. Voel eens aan mijn handen? Ik voelde. Ze waren erg warm. ‘Alles trilt. Jouw lichaam trilt, het mijne ook. Zodirect, als je op de massagetafel ligt, verhoog ik de snelheid van de vibraties, waardoor jouw lichaam mijn energie kan overnemen. Je voelde toch dat mijn handen warm waren? Door die warmte worden je spieren straks heerlijk los.’ Dit begreep ik nog. ‘Daarna gaan we nog wat oefeningen doen.’ Op zulke momenten ben je er opeens niet meer zo zeker van dat het een goed idee was toen je in groep acht joggingbroeken definitief inruilde voor spijkerbroeken.

e massagetafel staat al klaar. Ik mag gaan liggen, met mijn hoofd in een gat waar nog net mijn neus inpast. Ik heb dan ook wel een ferme, maar je zou verwachten dat mensen die dit soort bedden maken daar rekening mee houden. ‘Ik ga nu je rug insmeren met notenolie.’ Hij praat zacht en laag, en als ik niet persoonlijk zijn succes met de vrouwtjes

chen uitbarst. Plotseling pakt hij mijn tenen vast, en begint diep te ademen. Ik voel dat de spieren in mijn benen ontspannen, of denk het te voelen. Wil het voelen. Als je eenmaal ergens zo ligt, moet je er maar het beste van maken. Tien minuten lang krijg ik elke keer weer een stootje van opwinding als ik merk dat een spiertje ergens iets doet. Toen ik voor het eerst van mijn leven alcohol dronk, in de vorm van een Smirnoff Ice die ik deelde met een vriendin op haar kamer, terwijl we eigenlijk huiswerk hadden moeten maken, voelde ik hetzelfde. De hoop dat elke rare gewaarwording een deel van de krankzinnige trip zou zijn waarvan ik dacht dat het dronkenschap was, en waarvan ik nu denk dat het een massage is.

etzelfde new-age nummer staat nog steeds op. Ik zie een vastberaden muzikant voor me, die een halfuur lang in de studio hetzelfde akkoord aanslaat, en bij de vijfhonderdste maat eindelijk de fout ingaat. Sorry Fred, doe maar overnieuw, from the top ja, maak je geen zorgen, ‘t kan de beste gebeuren.

en aansteker valt van de rand van het bed. Het geluid is onverwachts hard, en verpest de sfeer waar we beiden zo hard aan hebben gewerkt. Nu merk ik dat zijn huisgenoot in de keuken een pan bolognesaus aan het maken is. Het ruikt lekker, en ik krijg trek. Terwijl ik begin te vermoeden dat er ook worteltjes in de saus zitten, staat de jongen over me heen gebogen met een klein kettinkje, en maakt bewegingen van mijn navel tot mijn kruin. Dit moeten wel de chakra’s zijn. En het kan zijn dat het ergens iets heeft losgemaakt, of dat het er gewoon tijd voor was, maar ik val in slaap.

‘I

had kunnen meemaken, homo-erotisch. Hij begon me in te wrijven, en al gauw gloeide mijn rug zoals beloofd. Ik gooide er een plichtmatige kreun uit, want het moet toch van twee kanten komen, en zonk steeds dieper weg in de tafel. Ik mag me omdraaien, en krijg een handdoekje over mijn borst gelegd, om de warmte vast te houden. De vriend cirkelt om het bed heen, ik durf niet te kijken, bang dat ik oogcontact maak en in la-

k stop er nu mee, je lichaam kan niets meer opnemen. Het heeft geen zin om oefeningen te doen, je bent helemaal verzadigd.’ Ik word wakker, en mijn lichaam blijkt een hele hoop te hebben doorstaan. Na één les ben ik al vlot op weg geest en lichaam te scheiden. Ik mag opstaan, onwennig, na een uur lang geen enkele spier zelf te hebben hoeven gebruiken. We steken een sigaret op. Ik ben net uit een donkere bioscoop gestapt, en het blijkt buiten gewoon nog licht te zijn. Ik kreeg nog een kopje thee. Het bleek normale Ceylon te zijn, gelukkig. Hij zette een van zijn nieuwe tracks op (‘die drums klinken toch gruwelijk, ze moeten alleen nog even uitgemixed worden’ ‘ja, ja’), en even leek het alsof er niets was gebeurd. JG

e vrouw die haar tuin heeft ingericht in Versailles-stijl, ligt met een boor in haar hand op de grond van haar bijkeuken. Ik kan in haar decolleté kijken. Ik kan al de hele dag in haar decolleté kijken, want haar badjas hangt los om haar blote lijf. Tot mijn teleurstelling kan ik niet zien of haar spleetje net zo straks als haar boezem is.

‘D

e buurvrouw ligt met een boor in haar hand op de grond van haar bijkeuken’ zeg ik tegen mijn huisgenoot. ‘De achterbuurvrouw?’ ‘Ja, die van het Versailles.’ ‘Die klust er dan lekker op los, het lijkt wel een vent.’ Mijn huisgenoot heeft de achterbuurvrouw kennelijk vaker aan het werk gezien. ‘Gisteren zei de neger van hier tegenover dat ik hem altijd om een gunst mag vragen’, probeer ik mijn huisgenoot te overtreffen in binding met de buurt. De neger is niet bekend bij mijn huisgenoot. ‘Die was dan vast op bezoek. Ik weet zeker dat hier tegenover geen negers wonen’.

k haal mijn schouders op, mijn huisgenoot zal het wel weten. Wat voor mensen zouden er negers over de vloer hebben? Dat ze een voorliefde voor exotisme hebben, is duidelijk. Op het balkon hangen maskers en een schedel. Misschien is het de schedel van een gnoe, of van een waterbuffel. Ik ben niet bekend op het gebied van uitheemse diersoorten. De huisgenoot zoent me gedag, hij moet naar zijn werk in een TV-studio. ‘Het wordt hectisch vandaag, de nieuwe jongen heeft zijn eerste dag.’ De nieuwe jongen speelt een homo en is, naar eigen zeggen, zelf bi. Jongens van 18 die beweren dat ze bi zijn, zijn in mijn ogen niet te vertrouwen. Ik kan niet wachten tot over een paar jaar de roddelpers zijn coming-out smakelijk gaat bespreken. ‘Ik leefde in een leugen’, voor goede koppen kunnen ze zich tot mij richten. ‘Veel succes dan maar.’ Troost ik. ‘Of moet ik zeggen toi-toi-toi?’ Mijn huisgenoot heeft de deur al dichtgesmeten.

e koekoeksklok die we kregen op onze housewarmingsparty en die ik met liefde nog een keer van de muur trek en op de grond kapot smijt, geeft aan dat het twaalf uur is. Twaalf uur, een mooi tijdstip om eens richting het werk te gaan, zeker als je om half 8 weer terug kunt zijn voor Matthijs van Nieuwkerk, dat moet ik mijn huisgenoot en zijn baan nageven. Verder is het natuurlijk veel offers brengen in zijn business. Door het raam zie ik dat de achterbuurvrouw de boor inmiddels verwisseld heeft voor een blad met wijnglazen en prosecco. Twaalf uur is ook een mooi tijdstip om naar de fles te grijpen. Ik zie dat ze een barbecue heeft aangemaakt. Mijn huisgenoot heeft gelijk, het is echt net een vent. ‘Kim?’ klinkt er uit de bijkeuken van de achterbuurvrouw. ‘Kim, waar liggen je onderzetters?’ ‘In de nieuw gekluste la!’ schreeuwt een opgewekte mannenstem terug. Ik schrik me kapot. De opgewekte mannenstem is de stem van Kim, de achterbuurvrouw met de accuboor, de barbecue en de strakke borsten. Kim, onze achterbuurvrouw, is een vent. En nu zie ik het ook. Aan die grote handen en gespierde kuiten en aan die grove kop vooral. Ik hoef geen gilletje te onder-

drukken; mijn moeder heeft me jong afgeleerd te gillen.

e gasten die Kim heeft uitgenodigd, fascineren me. Het zijn allesbehalve drag queens. Het zijn doorsnee, iets te dikke HBO-studentes. Misschien zijn het potten, ze zien er inderdaad uit alsof ze in Utrecht gestudeerd hebben, maar verder geen bijzonderheden. Ze drinken misschien wat aan de vlugge kant, maar dat doen we toch allemaal op middagbarbecues? Vanuit de slaapkamer hoor ik de stemming joliger worden, tot het opeens helemaal stil is. De deur van de bijkeuken staat nog open, dus de vrouwen moeten in de buurt zijn. Maar ik hoor niets meer.

ijn achterbuurvrouw is discreet, ze houdt een gangbang in stilte. Terwijl ik dat vaststel zie ik Kim de achterdeur toch dicht doen. Haar pik is inderdaad net zo strak als haar tieten. OK

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 4

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 22

6 JUNI 2009 4

MIETERS! DE NACHT VAN DE STOFFIGE LITERATUUR een sfeerimpressie S

StB kon geen keuze maken wie van de aanwezige meisjes neer te knuppelen. V.l.n.r: de dame van de choreografie, dochter van oud-redacteur opa Holman en OK.

JG houdt zijn biertje stevig vast wanneer oud-redacteur JvG in de buurt is.

Wieringa voelt of hij nog genoeg muntjes heeft om na afloop zijn groupies te trakteren.

‘En zo groot moet dus de bil zijn’ , beëndigde Robert Vuijsje zijn essay.

Foto: Thomas Schlijper/www.schlijper.nl Ook een goed gesprek over schoenen en voetbal mocht niet ontbreken.

Oud-redacteuren VM en EN speuren naar humor in de voordracht van Thomas Rosenboom

Presentatrice Ellen Dikker geeft aan tot waar Thomas Rosenboom kwam.

STU

009 4

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 5

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 22

6 JUNI 2009 5

AANKONDIGING

PC ONTHOOFT PRIJSVRAAG

ee, wij zijn niet ge誰nteresseerd waar de resten liggen. Het enige wat u ons hoeft te vertellen is hoe lang en ondraaglijk het slachtoffer heeft geleden.Neem een roestig slagersmes, een vochtige kelder en vijf honderd woorden en trakteer uw slachtoffer op een onthoofding waar ze in 18e eeuws Frankrijk nog een puntje aan kunnen zuigen. Alles mag, zolang het maar bloederig is.

DEADLINE VERVROEGD: 12 JUNI 2009 18.00u

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 6

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 22

6 JUNI 2009 6

JV HEEFT JUNK IN ZIJN TRUNK

Billenman I

edere vrijdagmiddag fietst Hans Aarsman naar het PCM-gebouw. Daar kruipt hij achter zijn beeldscherm om de nieuwsfoto’s van die week door te nemen. Zo’n twintigduizend foto’s passeren zijn beeldscherm, vijfhonderd daarvan komen in een speciale map en van die vijfhonderd foto’s kiest Aarsman er slechts één uit om een stukje bij te schrijven en tot zijn sacrale Aarsman Collectie in de Volkskrant te behoren. Zogezegd klinkt het als een magisch ritueel, maar laten we eerlijk zijn: Aarsman heeft twintigduizend foto’s nodig om er één interessante uit te pikken. Dan ben je geen genie, dan kan je gewoon slecht kijken.

arsman is schrijver en fotograaf. Hij was onder andere fotojournalist voor Trouw en De Groene Amsterdammer. Hij bracht meerdere fotoboeken uit en schreef daarnaast romans en toneelstukken. En tegenwoordig heeft hij dus elke donderdag zijn eigen hoekje in het kunstkatern van de Volkskrant, de Aarsman Collectie. Daarnaast is Aarsman de enige bekende Nederlander met een gekke achternaam zonder dat iemand daar grappen over maakt. In Ik zie ik zie, Aarsmans nieuwste fotoboek, zijn de mooiste afleveringen uit de Aarsman Collectie gebundeld. Aarsman ziet dingen die anderen niet zien, zegt men. In de bundel laat Aarsman steeds een foto zien, zoomt in op één detail en schrijft daar zijn stukje omheen. Op een foto van een jongetje met een soldaat valt zijn oog op het schoentje van het jochie dat de laars van de soldaat raakt; op een jachtfoto van Bush ziet hij als eerste de vlekken in diens jaszak; op een foto van Gérard Depardieu en de borsten van Sophia Loren ziet hij, nu ja, vooral de borsten van Sophia Loren. Aarsman ziet wat niemand anders ziet. Niet omdat Aarsmans hersenen en ogen op bijzondere wijze aan elkaar verbonden zijn, nee, maar omdat iedereen op een foto dingen ziet die anderen niet zien. Eén foto zegt meer dan duizend woorden, daar zit Aarsmans geluk: de stukjes die hij voor zijn Collectie schrijft, hoeven niet langer te zijn dan driehonderd woorden. Voor zo’n scherpe observatie hoef je je heus niet per se door twintigduizend foto’s heen te werken. Hetzelfde kan gedaan worden met een eenvoudige foto van je vakantie:

Vindt u baby's soms ook zo schattig dat u er het liefst heel hard in wil knijpen, totdat ze huilen? Weer of geen weer, weer weer weer? Wordt u soms in het geheel niet overdonderd door de majesteusheid van de eik? 'Vroeger, toen hadden ze gewoon nog hammen en worsten voor de schouw hangen, in plaats van moderne kunst.' zei Alfredo verbitterd. 'En ze maakten toen ook nog zelf augurken in.' In de ontwikkeling van brief naar mail naar chat naar sms was Erik ergens halverwege het telegram en de fax blijven steken. Heeft u ook het gevoel dat u nooit echt een écht goed zandkasteel heeft gebouwd? Vraagt u zich op eenzame momenten ook wel eens af hoe dat zou voelen, een onderbroek van fluweel? Eigenlijk alleen zijn ouders waardeerden de t-shirts en mokken die Wouter had laten maken van zijn geslacht. Ging er met internet daten ook een hele nieuwe wereld voor u open en zo ja; waren er ook indianen?

STU

e jongen is duidelijk tegen zijn zin in de groente van zijn bord aan het eten. Schaamt hij zich als de serveerster ziet dat hij eten heeft laten staan? Gezien de tekst ‘zagloba’ op de achtergrond is de foto genomen in een Oost-Europees land. Schaamt hij zich des te meer omdat dit land waarschijnlijk minder welvarend is dan het zijne? Voelt hij zich daarom verplicht de groenten op te eten? Of leg de focus op de dames op de achtergrond. Zij nemen de menukaart door, om misschien zo ook wel aan tafel te gaan. De rechter mag beslissen: de linker kijkt haar onzeker aan en wacht op goed- of afkeuring. Of richt je op de borden op de voorgrond: zij staan dicht bij de jongen. Zitten er meer mensen aan de tafel? Is de tafel zo klein? Eet de jongen met extra tegenzin door omdat zijn vrienden hun bord al leeg hebben? Wil hij zich bewijzen tegenover zijn vrienden?

at dit fotobijschrift volzit met vraagtekens is geen toeval: Aarsman stelt meer vragen dan de PVV-fractie op LOI-cursus filosofie. Want Aarsman ziet niet alleen dingen die anderen niet zien, Aarsman verzint dingen die anderen niet verzinnen. Over een man die tijdens een overstroming twee kinderen optilt: ‘Waar komt vader eigenlijk vandaan en waar gaat hij met ze naartoe? Van school gehaald, van de crèche, van oma, bij vriendjes gespeeld? Water lijkt het grote probleem bij overstroming, alles en iedereen nat. Voedsel doorweekt, mensen verdronken, hele stukken land weggespoeld. Dat zijn de vertrouwde beelden. Maar wat zou er in de riolen gebeuren als alles onder water staat? Zou de derrie niet door de putjes omhoogborrelen? De wc doortrekken is er niet meer bij. Waar laat iedereen zijn behoefte?’ Te midden van al die vragen heb ik in Ik zie ik zie één scherpe zin kunnen ontdekken, over een rij keurig opgestelde overlevenden van de Tweede Wereldoorlog, die in Auschwitz de paus ontmoeten: ‘Kom je na al die jaren in Auschwitz terug, moet je wéér in de rij staan’.

e teksten zijn dus niet de reden om Ik zie ik zie te kopen, de beelden ook niet. Het is hooguit de combinatie van de twee: je kan een half uurtje wat plaatjes kijken als je geen zin hebt om te lezen, of je kan lezen als je geen zin hebt om plaatjes te kijken. En heel misschien valt je dan iets op dat niemand anders op is gevallen: Aarsman, wat een gekke naam eigenlijk. JV Ik zie ik zie, De Aarsman Collectie. Uitgeverij Podium, Amsterdam. €19,50.

Een maa pitc Een Ierl cies wor hun topo alite re s om vroe seri ardi Bar kom hoe op d bijg drag van en d hem team

len der. en zitte ken wer vaa aan kind vers lope schi niet blijv met de a nati heb spel pa a den groe twe sens verd play

nen niqu en B katj rust teni poe Dat juis

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 7

009 6

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

uw. die lddie bij te we inon

zin het rster zien d is pees mdat lvaaar? Of hter, om aan. kijkt - of p de gen. s de xtra hun wij-

aagstelt op ziet ien, niet een ptilt: n en Van ma, het alles eekt, and wde olen aat? oms er beagen zin urig eede paus n in e rij

om lden natie wat m te hebt hien s op ekke JV

Uit0.

e reden dat ik hier ben is omdat ik uitgenodigd ben voor een pub quiz. Een kennistest zonder Chacha Mourali, maar met onophoudelijk aanrukkende pitchers bier en schalen bittergarnituur. Een fenomeen dat is overgewaaid uit Ierland en nu provinciestad na provinciestad de wereld verovert. In zes ronden worden de deelnemende teams getest op hun kennis van politiek, geschiedenis, topografie, wetenschap, cultuur en actualiteit. Een klasgenoot van de middelbare school informeerde of ik interesse had om deel uit te maken van zijn team. Hij vroeg het plechtig, want pubquiz is een serieuze aangelegenheid. Als ik the Guardian binnenkom zie ik contactpersoon Barry en zijn vrienden al zitten. ‘Welkom,’ zegt Barry. ‘Wij zijn de moffenhoeren.’ Elk team heeft een naam zodat op de website van de sponsor de scores bijgehouden kunnen worden. Sommigen dragen sweatshirts met daarop de naam van hun team, anderen pakken groter uit en dragen plastic borsten over hun overhemden of hebben feesthoedjes op. Ons team kiest voor casual.

aast Barry bestaat het equipe uit zijn vriendin Veronique, en twee knullen die zich voorstellen als Paco en Sander. Volgens Sander zijn er veel teams en weinig concurrentie. Links van ons zitten enkele hbo’ers, zoals altijd te herkennen aan V&D pakken die ze ook na werktijd als eremetaal dragen. Iets gevaarlijker zijn de leraren die elke week aanwezig zijn. Overdag imponeren ze kinderen met hun kennis en dat werkt zo verslavend dat ze ook ’s avonds te koop lopen met hun weetjes uit Leerweg geschiedenis voor 2 havo. Dat is meestal niet toereikend en in hun wollen truien blijven ze dan ook tot na sluitingstijd met het barpersoneel discussiëren over de antwoorden. Ook vaste prik: de internationale teams. Mensen die zich zo hebben verloren in het edele pubquizspel dat ze provinciestadjes in heel Europa afreizen om in zoveel mogelijk landen gewonnen te kunnen hebben. Een groep van tien Fransen heeft zich met twee teams van vijf ingeschreven. Kansenspreiding heet dat, maar de barkeeper verdenkt ze er meteen van 'that they are playing under one hat.' We beginnen.

STB STEEKT ZIJN VINGER OP

Quizmaster I

k ben terug in de provincie en weet gelijk weer waarom ik die verlaten heb. Het is dinsdagavond rond achten en de straatstenen zijn glad en verlaten. Technisch gesproken is het nog licht, maar voor de zekerheid blijven mensen binnen. Hier leeft een monster. Een beest dat door de straten doolt, op zoek naar mensen die het wagen om zich na de avondmaaltijd nog op straat te begeven. Dit is Hilversum, spookstad.

te vissen. Beide opties zijn niet echt een brief van aanbeveling waard. Ook de volgende vraag is een makkelijke. Wat is de meest voorkomende vorm van kanker onder mannen? Prostaatkanker, zo besluiten we na kort overleg. Bij het afroepen van de antwoorden na de eerste ronde, blijken ook de meeste mensen wel iets van kanker en/of prostaten af te weten. Er wordt luid gejuicht en sommige teams vieren hun correcte antwoord zelfs met een klein dansje. Team Goeiemoggel bijvoorbeeld, doet dat door samen een rondje te draaien, door de knieën te zakken en dan plotseling op te springen, wild met de armen maaiend. ‘Ik zei toch prostaatkanker!’ roept een jongen met das waarop kleine Homer Simpsons zijn afgebeeld en incasseert jubelend de high-fives. De moffenhoeren horen de antwoorden stoïcijns aan. Juichen, dat doe je pas als de buit binnen is.

raditioneel is het startschot een even makkelijke als zinloze vraag. 'Kunnen katten huilen?' bijvoorbeeld. Veronique weet zeker dat dit het geval is. Zij en Barry hebben sinds vorige week een katje, legt ze uit. Haar antwoord verontrust mij. Dit is een schaamteloze bekentenis dat ze binnen een week een jong poesje aan het huilen heeft gekregen. Dat, of ze heeft uit een nestje van zeven juist die ene psychisch labiele kat weten

119e JAARGANG No. 22

e muziekronde blijkt over boybands te gaan. Men speelt een kort fragment af en de deelnemers vullen de artiest en de naam van het liedje in op hun antwoordformulier. Boyzone, 5ive, Westlife, Take That en Boyz II men, ze

komen allemaal voorbij. Althans, als ik Sander moet geloven, die onze expert is op dit gebied. Niet alleen vertaalt dit zich naar correcte antwoorden, hij voelt zich bij de meeste fragmenten ook geroepen om luidkeels mee te zingen en op die manier cruciale hints te verschaffen aan de tegenstanders. Die schrijven dankbaar mee terwijl Barry, inmiddels het stadium aangeschoten ontgroeid, het gezang van Sander probeert te overstemmen met een indrukwekkende reeks boeren. Dat helpt, de volgende ronde beginnen we met een lichte voorsprong.

indelijk is het tijd voor de ronde waarvoor ik in de eerste plaats gevraagd ben. Naast het bier en de geheimzinnige aantrekkingskracht die het spel heeft op halve garen, is er nog een constante: de aanwezigheid van morbide vragen. Ergens in Ierland staat een gebouw waar men verdiepingen vol historici vindt die ooit droomden over promoveren en baanbrekende theorieën en nu vragen moeten verzinnen die ook nog te beantwoorden zijn met een promillage dat kan doorgaan als eerste servicepercentage van een Grandslamfinalist. Die frustratie zetten ze moeiteloos om in vraagstukken over de meest donkere en vochtige hoekjes van de wereldgeschiedenis, mijn terrein. De namen van nazikopstukken, Bosnische dorpjes en memorabele slachtpartijen rollen uit mijn mond als uitgemergelde vluchtelingen uit een te plots geopende laadklep van een Chinese zeecontainer. Wie had ooit gedacht dat de geur van overwinning naar Zyklon B zou ruiken?

6 JUNI 2009

de bar dat Hamas een verzetsbeweging is, geen terreurorganisatie. Het komt hem op een bescheiden applausje van team Leipe Mocro Flavour te staan. Als de quizmaster de vraag ongeldig weigert te verklaren, klimt Paco op tafel en begint ‘Hamas, Hamas’ te scanderen. Sander glundert. ‘Psychologische oorlogsvoering,’ fluistert hij en wijst naar de deur waar tien angstig kijkende Fransen zich haastig uit de voeten maken. Gesteund door dit eerste succes, grijpt Paco een lege pitcher en slingert deze richting de bar. Ook Barry raakt opgewonden van zoveel spektakel. Wankelend loopt hij richting team Goeiemoggel, beschuldigt ze er brallend van ‘kankerzionisten’ te zijn en velt hun teamcaptain met een kopstoot. In de chaos die volgt, roept de barman wat we eigenlijk al wisten. Diskwalificatie.

ntgoocheld staan we buiten. Veronique nog met een glas Baileys in haar handen, de rest met twee gebalde vuisten van ingehouden woede. Een rechtszaak verliezen op een vormfout, zo voelt het. In het verlaten centrum is nog een snackbar openen. Iedereen weet wat hem te doen staat. We rekenen de broodjes döner, patatjes piccalilly en andere snacks af en marcheren eensgezind richting de kroeg. ‘Hé, lul,’ roept Sander en smijt zijn broodje tegen de pui. De uitsmijter opent de deur, zo te zien zonder al te goede bedoelingen. ‘Nu!’ roep ik. De gehele schijf van vijf, mits je Baileys als zuivel mag meerekenen, vliegt op de beveiliger af. Een Turkse pizza raakt hem vol op zijn schatkistvormige hoofd, een bamischijf besmeurt het V’tje op zijn borst. Het beest komt in beweging, maar hij heeft het nakijken. Gillend en met frituurwaren gooiend vervolgen wij onze weg door Hilversum. De provincie leeft, zindert, bruist. En als er al zoiets bestaat als goede verliezers, dan zijn het de moffenhoeren wel.

StB

et enige wat ons nog rest is consolideren, en dan met de taart naar huis. ‘Hoe heette die Palestijnse terreurorganisatie ook alweer?’ Een lastige vraag, want zover ik weet heeft zelfs de Palestijnse tak van SOS Kinderdorpen een terroristisch oogmerk. Paco wacht het juiste antwoord niet af en roept richting

Nee

, dat lieg je. Alle joden zijn gewoon op de rug van een reusachtige roze

Holocaust? Invullen en opsturen in een ongefrankeerde envelop naar Propria Cures, Antwoordnr. 8397, 1000 RA Amsterdam.

vlinder gesprongen en zijn daarmee naar een geheime wereld achter de waterval gevlogen. Daar zijn ze al-

lerhartelijkst ontvangen door opperfee Mark Rutte en zijn gastvrije volk van marsepeinen kabouters en half mens half eekhoorntjes. Doet u mij ondertussen maar een abonnement op Propria Cures, de heks met gleufhoed onder de onderduikadresjes. Ik wacht met betalen tot de acceptgiro het Anne Frankhuis in peperkoek verandert.

Of doe het makkelijk en ga naar: www.propriacures.nl

naam ......................................................................................... adres.........................................................................................

0 Tientjesleden 10 euro (half jaar PC voor 10 euro!) 0 Studenten 25 euro (jaarabonnement) 0 Gewone mensen 45 euro (jaarabonnement) Neem nu een abonnement op PC en kies je cadeau uit! Ga na www.propriacures.nl

standaardopmaak:standaardopmaak 4-6-09 22:37 Pagina 8

STUDENTENWEEKBLAD PROPRIA CURES

119e JAARGANG No. 22

6 JUNI 2009

Vox Pop! N

u de toetreding van Turkije aan vaart inboet, moet de EU wellicht op zoek naar een nieuwe kandidaat. En als je dan toch in Azië mag liggen om erbij te horen, tipt PC Noord-Korea. Maar wat vinden de lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen daarvan?

Wim van der Camp (CDA): Noord-Korea heeft een zeer stabiele regeringsvorm. Terwijl ik kabinet na kabinet heb zien vallen, is de Koreaanse regering een toonbeeld van continuïteit. Hier kunnen wij nog wat van leren.

Hans van Baalen (VVD): Noord-Korea heeft het grootste mijnenveld ter wereld. Dat zeg ik niet omdat ik die ene Bondfilm gezien heb, maar omdat ik daar verstand van heb. Ik heb namelijk gediend in Bosnië. Bij de landmacht, jazeker. Wat mij betreft komen ze erbij, ik lust ze rauw. Wil iemand mijn defensieportret zien?

Sophie in ’t Veld (D’66): Zoals wij over Europa denken, denkt Noord-Korea over Noord-Korea. Altijd maar die kritiek, dat is zó flauw. Daarom kiezen wij voor een duidelijke ‘ja’. Want zeg nou zelf, het is toch gewoon veel leuker om positief te zijn?

Judith Sargentini (GroenLinks): In Noord-Korea hebben ze misschien wel de meest innovatieve nutssector van de wereld. Armoede is voor hen geen excuus om bijna wekelijks hun nieuwe, duurzame en schone energie te testen. Petje af hoor!

Peter van Dalen (CU/SGP): Wij voelen ons erg verbonden met de Noord-Koreanen. Zij accepteren zonder morren dat er iemand boven hen staat. Iemand aan wiens keuzes je niet twijfelt, want Hij weet wat goed voor je is. Zoiets schept toch een band.

Dennis de Jong (SP): We kampen nu met grote overschotten aan boter, melk en graan, door de landbouwsubsidies. NoordKorea heeft geen van deze problemen, en we verwachten niet dat deze in de toekomst ook zullen ontstaan.

Barry Madlener (PVV): Je kunt van die spleetogen zeggen wat je wilt, maar ze hebben wel een effectief asielbeleid. Bij die geeljakkers komt er helemaal niemand in, uit ook niet trouwens. Dat is wel een minpuntje.

Thijs Berman (PvdA): Ja, dat is natuurlijk prachtig, met die enorme balletten en choreografieën. Kunst leeft in Noord-Korea. Oh jongens, ik kan niet wachten om met een grote zak subsidie op het vliegtuig te stappen.

et aftreden van Kim-Jong Il is het einde van een tijdperk. Terwijl zijn zonen – denken te – strijden om de troon, kwamen wij de ware opvolger op het spoor. Siewert van Lienden is net klaar met zijn Gymnasium en maakt zich op voor de baan van zijn leven. PC sprak de ambitieuze ex-scholier.

Siewert, allereerst hartelijk gefeliciteerd Dankjewel. Ondanks die vijf voor verzorging, ben ik er toch maar mooi gekomen. We doelden eigenlijk op je nieuwe baan als president annex zonnegod van Noord-Korea. Oh ja, dat is ook leuk. Als voorzitter van LAKS heb ik natuurlijk al de nodige ervaring opgedaan, al hebben ze mij verteld dat klachtentelefoontjes hier op een hele andere manier worden afgehandeld. Waarom denk je dat ze bij jou zijn uitgekomen? Ik geloof dat het in Noord-Korea gebruikelijk is dat leiders vrij lang op hun plek blijven. Met die gedachte in het achterhoofd is het logisch dat ze kiezen voor

iemand die nog wel een paar jaar mee kan. Maar als ik me niet vergis ben jij toch helemaal niet Noord-Koreaans? Ho-ho, wat heeft dat ermee te maken? Ze zochten gewoon naar een leidersfiguur. Iemand die een volk richting de overwinning kan leiden en het niet erg vindt om af en toe een gekke grijze pyjama te dragen. Dit gaat over kwaliteit, niet nationaliteit. Over welke kwaliteit hebben we het dan precies? Zonder op mijn eigen tuba te willen blazen; ik ben natuurlijk een geboren tiran. Bij het LAKS kreeg ik altijd mijn zin door meisjes aan het huilen te maken. ‘Zie je wel!’ riep ik dan. Als je huilt kun

je nooit gelijk hebben. Maar je kunt zestienjarige meisjes toch niet vergelijken met wereldleiders? Hallo, ik was nog niet klaar hoor. Heb ik al verteld over die ene keer toe ik een collega zomaar op een vuistslag trakteerde? Hij maakte me wakker dus dan kan je dat krijgen, ja. Ik zie mijn regeerperiode als één grote winterslaap, en iedereen die mij wekt krijgt ervan langs. Waar kijk je het meest naar uit? De dialoog met het Westen. Als ze niet naar mij luisteren dan organiseer ik lekker een demonstratie en dan zullen we wel eens zien wie er zijn zin krijgt. Wanneer begin je? Begin september, maar nu eerst een paar weken naar Salou.