Durup durup aynı sahne; aynı dekor, aynı perde… aynı sahne. Dönüp dönüp başka şeyler; başka adam, başka kadın… başka şeyler. Susup susup iç konuşma; dekor adam, sahte kadın… kalem başka!
Rafadan Her Kafadan! rafadandergi@gmail.com
Düşünce, Edebiyat Dergisi Nisan, 2012 Yıl: 1 Sayı: 6
… Yıllarca aradığımı bir an rafta görünce her şeyimle o kitaba yönelirim. Kitabı alır açar ve her şeyi unutarak onunla ilgilenirim. Ayağıma elimden kayan çay dökülünce, kitabı bir kenara bırakır ayağımla meşgul olurum. Bir an duyduğum melodi ayağımın acısını da unutturarak, beni var olduğumu unuttuğum, varlığımı yalnızca kendisinde hissettiğim o bir an’a götürür. Bu götürme, benim açımdan bir gidiş, onun açısından ise bir taşıma değildir. Var olduğum bir tek ve varlığımı unuttuğum aynı an olduğundan ancak bir hatırlatmadır. İşte; seni hatırlamak vardır ancak! …sigaranın orta yerinde, kitabın yirmi sekizinci sayfası ve ayak ağrısının en kremli anında… seni hatırlamak ve aynı şeyin bir başka ifadesi olarak; her şeyi unutmak vardır. Ötesi yoktur. …