2 minute read

Even stilstaan

We willen zoveel mogelijk leren van wat ons is overkomen.

Nico Pater | Tamara Kwint | Pieter Water | Rowan van Soest

Advertisement

“En toen begon het! Het sleutelwoord was samenwerken. Met het laboratorium, waar de testen naar toe gingen. Met de chauffeurs en diverse afdelingen van het Dienstencentrum. We waren er de hele week mee bezig, want we wilden echt dat mensen binnen 24 uur hun testuitslag hadden en in veel gevallen weer aan het werk konden. De continuïteit van het primaire proces, daar gingen we voor.” Tamara (begeleider Ons Tweede Thuis)

“Ik zorgde ervoor dat alles in de computer werd ingevoerd. Nauwkeurig werk, maar daar ben ik goed in.” Pieter (cliënt Ons Tweede Thuis)

“Ik hoorde van het initiatief en heb me direct aangemeld om mee te helpen. Daar heb ik geen moment spijt van gehad. Naast de moeilijke momenten voor begeleiders , die bang waren voor de gevolgen van besmetting , heb ik ook gezien wat je samen in korte tijd kunt neerzetten. Ik ben trots dat ik daar deel van heb mogen uitmaken!” Rowan (begeleider Ons Tweede Thuis)

Hoe is het nu met de Mozaïek?

In het voorjaar van 2020 heerste er corona in de woning. Veel cliënten, medewerkers werden ziek en twee bewoners zijn overleden.

Begeleider Surya Spaan vertelde destijds dat locatie de Mozaïek nooit meer hetzelfde wordt. Hoe ziet ze dat nu, een jaar na dato?

Surya: “Ik denk dat dat nog steeds zo is. Het was een onrustig jaar met veel wisselingen van collega’s en locatiemanagers. Inmiddels raken de teams wat meer op elkaar ingespeeld. En het is ook fijn dat er weer meer kan nu de besmettingen blijven afnemen.

De bewoners pakken ook hun leventje weer op.

Zowel qua daginvulling als in het sociale leven. Medewerkers en bewoners hebben in een nazorg traject de gelegenheid gekregen de coronaperiode te verwerken. De ene persoon heeft daar wel behoefte aan en de ander niet. Verwerken doet ieder op zijn eigen manier. Wel merk ik dat bewoners behoefte hebben aan wat meer aandacht. Gewoon even een praatje, zodat ze zich serieus genomen voelen. Ik ben blij dat ik hen hierin kan ondersteunen. Verder ben ik ook blij dat we voorlopig corona weer achter ons kunnen laten, zowel op het werk als in mijn privé leven. Omdat ik corona van nabij heb meegemaakt, was ik bang om mijn ouders te besmetten. Deze vrees ligt al weer een tijd achter mij. Ook heb ik zelf lekker weer de draad opgepakt. In oktober vorig jaar ben ik gestart met de studie HBO Verpleegkunde. Dat stond nog altijd op mijn wensenlijst en vorig jaar dacht ik: van uitstel komt afstel, ik begin gewoon. En deze studie geeft me een hoop energie en inspiratie. En zo richt ik mij op de toekomst.”

This article is from: