De wereld gaat weer open

De Turfsteker

De wereld gaat weer open

Anjuli is 27 en maakt al acht jaar gebruik van de ondersteuning van Ons Tweede Thuis. Eerst bij het logeerhuis en nu woont ze al jaren op de Turfsteker in Nieuw Vennep.

Fijn huis Anjuli: “Ik heb het best naar mijn zin hoor. Een paar huisgenoten zijn hechte vrienden geworden. Maar ja, je wordt ergens geplaatst en dan is het niet zo gek als het niet met iedereen klikt. Maar, de Turfsteker is wel echt een fijn huis met leuke begeleiders. Lockdown was heftig De coronalockdown was heftig voor mij. Afstand houden, mondkapjes op en het moeilijkste: de bezoekregeling. Mijn moeder, mijn oma en mijn vriend Thomas; de enige manier om ze te zien was via een computerscherm. Dat voelt zo ver weg. Ik kon ook niet meer naar mijn werk op de manege. In plaats van stallen uitmesten en paarden verzorgen zat ik de hele dag thuis. Je wereld wordt wel heel klein. Ik vond het helemaal niks, ook al werden er leuke dingen georganiseerd op de woning.

Houvast Het voelde zo uitzichtloos, maar praten met de begeleiding hielp wel. Om vol te houden en ook om niet in de war te raken. Je hoorde en zag zoveel op TV en internet. Iedereen die riep weer wat anders. Ik werd er soms best boos over. Als ik weer mensen zag die zich niet aan de regels hielden dacht ik: zo duurt het nog langer voor dat ik Thomas weer kan zien. Het was dan ook fijn om samen met de begeleiding de dingen op een rijtje te zetten zodat alles weer een beetje minder heftig werd. Dat gaf houvast.

Even wennen En toen was het zover. Na drie maanden mocht ik mama weer zien. Ik was echt super blij. En Thomas... dat was raar in het begin. We moesten weer aan elkaar wennen en eerlijk gezegd zag ik daar de eerste keer een beetje tegenop. Maar hij is niet voor niets mijn vriendje. Het gevoel kwam gelukkig snel weer terug en nu is het weer helemaal fijn.

De wereld gaat weer open Waar ik me op verheug? Winkelen haha, een terrasje pakken en op bezoek bij de ouders van Thomas. We zijn allebei gevaccineerd en dat voelt veilig. De wereld gaat weer open.

Ik heb daar veel aan, want ik loop niet graag met problemen rond. Daar krijg ik hoofdpijn van.

Bij mijn begeleiders kan ik mijn verhaal kwijt. Als ik het niet zie zitten slaan ze een arm om me heen of geven mij een stevige knuffel. Dan kan ik er weer tegen.

Bij mijn begeleiders kan ik mijn verhaal kwijt.

Het was fijn om samen met de begeleiding de dingen op een rijtje te zetten, zodat alles weer een beetje minder heftig werd.