Gastvrouwen op Magnolia

Contact maken zonder oordelen en vooroordelen

Het komt niet vaak voor dat je als interviewer een vraag stelt en er vervolgens een levendig gesprek ontstaat met en tussen de geïnterviewden. In dit geval interviewde ik twee gastvrouwen van Magnolia en begeleider Alex Vugs. Wat een natuurtalenten zijn de gastvrouwen Monique van Weert en Willeke Kooiman als het gaat om sociaal contact. Je voelt je meteen op je gemak en dat zorgt weer voor een levendig gesprek. Laat dat nou heel mooie eigenschappen zijn om een goede gastvrouw op Magnolia te zijn.

De functie van gastvrouw is twee jaar geleden op Magnolia 1 en 2 geïntroduceerd. Elke dag van 16.00 tot 21.00 uur is een van de gastvrouwen aanwezig in de tussenruimte. Er zijn voor twee afdelingen vier gastvrouwen die als een zelfsturend team fungeren. De gastvrouwen zijn in dienst van Hago Zorg. Op elke afdeling van Magnolia wonen zeventien tot twintig cliënten en daar staan in de avond twee verpleegkundigen/verzorgenden. Er is voor hen weinig tijd om buiten de zorgtaken aandacht aan de bewoners te geven. Dit gemis wordt nu opgevangen door de gastvrouw.

Willeke: “We zorgen voor geborgenheid en veiligheid in de tussenruimte. We maken een praatje met de bewoners die gebruikmaken van de ruimte en nodigen actief anderen uit.” Monique: “Door een beetje extra aandacht te geven, maken we de mensen blij. We voeren normale gesprekken, zoals dat overal gebeurt. En als iemand niet wil praten in de huiskamer dan mag dat ook.”

Geduld en inlevingsvermogen

Alex: “Sinds de gastvrouwen er zijn, is er een stuk minder spanning op de units. De veiligheid ontstaat door de aanwezigheid van de gastvrouw, de bewoners voelen zich gezien en gehoord. Je ziet op de unit een ontwikkeling in de afgelopen twee jaar. Bewoners trokken zich eerst nog veel terug op de eigen kamer, maar doordat Willeke en Monique consequent mensen bleven uitnodigen en voor veiligheid zorgden, maakten steeds meer mensen gebruik van de tussenruimte. Het is knap wat zij gepresteerd hebben. Dat vergt geduld en inlevingsvermogen. Niemand wist twee jaar geleden wat nu precies de bedoeling was van de functie en Monique en Willeke hebben met vallen en opstaan er een mooie invulling aan gegeven.”

Monique: “In het begin zaten we vaak in de tussenruimte en wachtten we af wie er naar ons toe kwam. Gaandeweg zijn er steeds meer mensen naar de tussenruimte gekomen. Soms gaan we ook even met iemand wandelen.”

Alex: “Een goed voorbeeld is een cliënt die aan niets deelnam. Hij kwam nooit in de tussenruimte. De gastvrouwen bleven hem uitnodigen en langzaamaan kregen zij meer gedaan. Hij doet nu af en toe mee aan een spelletje, dat is heel mooi om te zien. Het is soms moeilijk voor mensen met autisme of schizofrenie om mensen te vertrouwen en aan activiteiten deel te nemen. Het zegt veel over het geduld en de deskundigheid van de gastvrouwen dat het hen gelukt is.”

Belangrijker dan ze zelf denken

Monique: “In het begin waren we vreemden op Magnolia, maar nu wordt er naar je gevraagd en willen ze weten hoe je vakantie was. Ook voelen de bewoners onze stemming goed aan, want je zit zelf natuurlijk ook niet altijd lekker in je vel. Dan houden ze rekening met je. Willeke: “En andersom ook, we leren bijvoorbeeld signalen te herkennen die kunnen wijzen op een stemmingswisseling. In het begin dachten we dat we meer moesten weten over de achtergrond van de bewoners, maar dat is meestal juist helemaal niet nodig.” Alex: “Zonder dat je weet wat iemand precies heeft, kun je een goed contact met iemand aangaan. Juist de onbevangenheid is essentieel om echt contact met deze mensen te krijgen.” Monique: "Wij maken contact zonder oordelen en vooroordelen.”

Willeke: "We zitten op dezelfde lijn en dat is belangrijk om er samen een succes van te maken. In het begin moesten we vaak afstemmen met elkaar en tips uitwisselen hoe om te gaan met situaties. Geen dag is hetzelfde en elke cliënt heeft zijn eigen verhaal. Dat maakt dat deze baan erg leuk is om te doen. De bewoners worden soms van kleine dingen juist heel blij en dat geeft veel voldoening. De coronamaatregelen waren zwaar voor de mensen op Magnolia. Het was echt sneu voor hen dat ze zo weinig konden doen en dat hun kinderen niet altijd konden komen. Sommigen voelden zich echt opgesloten. Hopelijk hebben wij in die tijd wat rust kunnen brengen.” Alex: "Dat wat ze doen, ook tijdens die coronaperiode, is zo veel belangrijker dan dat ze zelf denken.”

Erbij horen

Alex: "De functie is een goede aanvulling op het team. De gastvrouwen hoeven niet te kijken naar de mensen met in het achterhoofd de behandel- en begeleidingsplannen. Zij kijken naar de mens zelf en juist dat maakt dat hun observaties soms ons als team verder kunnen helpen.” Willeke: “Wij kijken met ons hart.” Willeke heeft geen achtergrond in de zorg. Monique wel, maar dat was slechts een vluchtige carrière in de gezinszorg. Beiden wilden de uitdaging wel aangaan om deze functie vorm te geven op Magnolia. In het begin was niet iedereen direct enthousiast met deze nieuwe functie in het bestaande team. Dat had ook te maken met de onbekendheid met de functie. Willeke: “Nu horen we er wel echt bij. We missen soms nog wat aansluiting en we zijn blij dat we wat cursussen kunnen gaan doen zoals ‘omgaan met slikproblemen’, ‘omgaan met agressie’ en ‘EHBO’.”

De pilot is voorbij en inmiddels zijn er ook gastvrouwen aangenomen voor de andere units. Volgens Alex zijn Willeke en Monique echte kartrekkers geweest voor deze functie. Zij zitten ook bij de sollicitaties naar nieuwe gastvrouwen. Met vallen en opstaan zullen zij ook een veilige plek creëren voor de bewoners van de andere units van Magnolia. Rome is ook niet in één dag gebouwd!

Magnolia is een wooncentrum van Reinier van Arkel op Zorgpark Voorburg voor ouderen die intensieve 24-uurszorg nodig hebben.