The lost continent of MU - James Churchward Nederlandse vertaling | Symbolen

TITEL: The Lost Continent of MU AUTEUR: James Churchward UITGEVER: Coronet Communications, N.Y./USA HET VERZONKEN CONTINENT MU HOOFDSTUK 9 SYMBOLEN VIGNETTEN, TABLETTEN EN DIAGRAMMEN Het kosmische diagram van Mu was het eerste door de mens geschreven boek. Dit diagram kunnen we tot meer dan 35.000 jaar geleden traceren. Hoe lang het toen al in gebruik was, is onbekend.

Alle oude landen namen het diagram van het Moederland over –de Maya’s uit Yucatan, de NagaMaya’s uit India, de Babyloniërs, de Assyriërs, de Egyptenaren en de Pueblo-indianen uit zuidwest Noord-Amerika.

Slechts één groep behield het karakter in zijn oorspronkelijke betekenis: de Maya’s uit Yucatan.

Met uitzondering van de Pueblos voegden de anderen figuren en dogma’s toe. Ze gaven sommige figuren een andere betekenis, zodat het verwrongen raakte. Dit werd veel gedaan door het gewetenloze Egyptische priesterschap. Ze verzonnen de duivel en zijn verblijfplaats de hel.

Vijfduizend jaar geleden waren de duivel en de hel onbekend. De priesterschap van India volgde snel met Set en Shiva toen ze zagen wat het effect ervan was op het volk.

In Mu werd de novice opgedragen dit boek grondig te bestuderen en het over te nemen als zijn geloof in god en het hiernamaals. Bij het ontcijferen van dit kosmische diagram ontwaart men een centrale cirkel die omsloten wordt door twee gelijkzijdige driehoeken. Ze vormen één enkel figuur, dat slechts één betekenis heeft. Deze twee driehoeken zijn omsloten door een buitencirkel die de figuur in twaalf delen onderverdeelt. Deze buitenste cirkel wordt ingesloten dor twaalf uitstulpingen. Vanuit de hoofdfiguur valt een strook omlaag die bestaat uit acht delen.

De centrale cirkel is een afbeelding van de zon, Ra, het collectieve symbool van de Godheid, gezeten in zijn hemel.

De twaalf gedeeltes tussen de twee cirkels symboliseren de twaalf poorten naar de hemel. Elke poort staat voor een deugd; de ziel moet de twaalf deugden bezitten om de poorten van de hemel in te kunnen gaan.

De buitenste cirkel symboliseert de tussenliggende wereld, de wereld aan gene zijde, het Amenti van de Egyptenaren.

De twaalf uitstulpingen die de tussenliggende wereld omringen staan voor de twaalf verleidingen. De ziel moet moet bewijzen dat ze de twaalf verleidingen kan weerstaan voordat het de twaalf poorten van de hemel kan binnengaan.

De neerhangende stroken staan voor de ziel die moet opstijgen om de hemel te kunnen bereiken. De oude betekenis van het woord ‘stijgen’ betekent hier opstijgen naar een hoger niveau.

Ik heb in het vorige hoofdstuk beschreven wat de acht paden naar de Figuur 1. Het eerste boek, hemel zijn. Wat de twaalf verleidingen en de twaalf deugden zijn, heb meer dan 50.000 jaar oud, ik nooit kunnen ontdekken. Dit oude geloof van de mensen van Mu het kosmologische sym- zou vrij vertaald kunnen luiden: “Ik geloof dat er acht paden zijn die ik moet gaan om de hemel bool voor Mu.

te kunnen bereiken. Na de acht paden te hebben bewandeld (benoemen) kom ik aan bij de twaalf poorten die naar het hiernamaals leiden. Hier moet ik bewijzen dat ik de twaalf aardse beproevingen (benoemen) heb overwonnen. Dan zal ik het hiernamaals binnengaan en de poorten van de hemel bereiken. Daar moet ik laten zien dat ik de twaalf deugden op aarde heb geleerd en toegepast (benoemen) . Dan word ik door de poorten van de hemel gevoerd naar de troon van heerlijkheid waar de hemelse Koning zetelt”.

Is er nu onder al onze sektes en religies één die zuiverder en eenvoudiger is dan deze van het verloren volk van het `moederland van de mens’?

Afbeeldingen met veel armen In de jaren die volgden op de vertaling van de tabletten, vonden we de oplossing van vele tekens die we op de tabletten zelf niet konden vinden. Toen we bezig waren oude symbolische figuren te ontcijferen, die door auteurs en archeologen ‘groteske goden en godinnen’ worden genoemd, vonden we de niet-ontcijferde symbolen zodanig vermengd met het beeldhouwwerk, dat de betekenis volkomen duidelijk werd.

Chandler en anderen hebben geschreven: “Een of andere groteske Hindu-godin”.

De ontcijfering en vertaling van één van deze ‘groteske goden’ laat zien dat het figuur een tableau is waarop ‘de advent van de mens in het land Mu wordt voorgesteld’.

Vooral in India vindt men in beeldhouwwerk en schilderingen vaak de afbeelding van een man met meerdere armen. Deze afbeeldingen komt men tegen op tempelmuren, in illustraties van oude Hindu-manuscripten en ze worden tegenwoordig zeer veel gebruikt voor inheemse Hindu-sieraden.

Deze figuren zijn geen idolen. Het zijn heilige symbolen van de Grote Figuur 2. Symbolisch snijwerk.

Schepper en de Schepping. Ze zijn zeer ingewikkeld van dessin en karakter; het soort dat men tegenkomt bij het bestuderen van de eerste geschriften van de mens. Ze symboliseren het Oneindige, de Schepper met zeven grote of principiële krachten, attributen, machten, verlangens, bevelen of vermogens. Ik kwam deze woorden tegen in meerdere oude geschriften, zoals: ‘De Slang met zeven koppen, die vermogens of machten zijn’. ‘De Slang met veren, wiens bevelen de wereld voortbrachten en de mens schiepen om haar te regeren’.

De veel-armige figuren stammen ongetwijfeld uit het Moederland, hoewel ik ze het eerst bij de oude Brahmanen tegenkwam. In India is algemeen bekend dat de Brahmanen hun kosmogonie, wetenschap en kunst van de Naga-beschaving overnamen. De Maya’s, die in India eerst Naga’s en later Danava’s heetten, kwamen vele duizenden jaren voordat de Ariërs er bekend werden, vanuit het Moederland naar India. Ook de Brahmanen en de Naga’s gebruikten de zeven-koppige

slang om de Schepper te symboliseren. De figuur van een man in plaats van een slang blijkt speciaal te zijn gebruikt om bijzondere scheppingen uit te beelden.

Ik heb een sculptuur van een van deze figuren, te vinden in de tempelkelder van Ajanta bij Bombay, uitgekozen om te ontcijferen. Het is vooral interessant omdat het symbool staat voor het oprijzen van het Moederland boven de wateren, waardoor het vruchtbaar en productief werd met de mens die er juist op verscheen. De centrale figuur heeft de vorm van een mens die zeven kenmerken heeft, het scheppingsgetal. In dit geval is een hoger type symbool gebruikt, de mens in plaats van de slang. Herhaaldelijk is beweerd dat de mens een bijzonder schepsel was, begiftigd met het vermogen om over de aarde te heersen. Dit komt in vele opzichten overeen met het tablet dat ik ga ontcijferen.

De centrale figuur draagt de oude heilige kroon, een kroon met parels, die was bestemd voor de godheid; dit laat zien dat hij een koning is. Hij staat midden in de schepping; hij is de koning van de schepping. In de bovenste linkerhand heeft hij een vrucht en in de rechterhand de koninklijke lotus, de symbolische bloem van het Moederland. Hij laat daarmee zien dat het land bewoonbaar is.

De figuur staat in het water. Twee uitgesproken symbolen vertellen ons dat. Ten eerste de onregelmatige horizontale lijnen over zijn benen en het onderste deel van zijn lichaam. Ten tweede de één -koppige slang die hij in zijn onderste rechterhand houdt. Onder de hand die de kop van de slang vasthoudt, wordt het lichaam van de slang een peul waaruit zaden naar beneden vallen.

Deze symboliseren de kiemen van de natuur of de kosmische eieren van de Ouden. Deze zaden of eieren moeten nog tot leven komen. Het leven ligt er nog in te sluimeren. Op het juiste tijdstip zal de Levenskracht hen wekken.

De afbeelding laat zien dat het eerste leven voortkomt uit het water. Daarom noemen de Ouden de zee ‘de Moeder van het Leven’ en deze antieke opvatting blijkt volgens de geologische lagen uit het Paleozoische tijdperk juist te zijn.

Tot zo ver laat het ons zien hoe het natuurlijke leven verschijnt; het laat ook zien dat er bewoonbaar land bestaat. Wat is dit land? In de hoek bij de laagste linkerhand zien we een hert dat naar het land toespringt. Het hert was het oude symbool voor de eerste mens. Dit tablet beschrijft dan ook het Moederland en de mens die op het punt staat erop te verschijnen.

Het tablet maakt zorgvuldig onderscheid tussen scheppingen van de natuur en de speciale schepping mens. De scheppingen van de natuur worden getoond als zaden die ontwikkeld en tot leven gebracht moeten worden, terwijl de mens wordt getoond als volledig ontwikkeld schepsel, die kennelijk geen evolutionaire veranderingen hoeft te ondergaan. De mens wordt hier niet als voortbrengsel van de natuur beschouwd.

Dit mooie symbool heeft niet veel van een idool als men het begrijpt. Het is een symbool dat onze bijbelse leer bevestigt, alleen bestond het al lang voordat Egypte bevolkt werd.

De ontcijfering is niet volledig. Door de verwarrende veelheid aan handelingen bij de lagere linkerhand is het onmogelijk te ontcijferen wat daar allemaal mee bedoeld wordt.

De Zevenkoppige Slang Dit is één van de meest interessante oude symbolen. Haar oorsprong ligt in het Moederland en het symboliseert de Schepper en de Schepping en heeft vele betekenissen.

In geschriften vindt men het onder verschillende namen, maar er zijn altijd verwijzingen naar de zeven koppen. De oorspronkelijke naam in Mu ben ik niet te weten gekomen, maar in Hindu-boeken vond ik de namen Caisha en Narayana. In yucatan maya heet hij Ah-ac-chapat en tegenwoordig is zijn naam in Cambodja Naga.

Dat laatste is een moderne benaming, het is de naam van het volk.

De zevenkopige slang komt in alle oude geschriften voor omdat het symbool staat voor de Schepper. Zodra het opduikt, betekent het: ‘Ik ben het symbool van God, de Schepper. Als je naar mij kijkt, denk je aan Hem. Ik leid je gedachten naar God’.

In Angkor Thom in Cambodja, een deel van het vroegere Birma, liggen de resten van een schitterende tempel, die één van de architectonische wonderen op aarde zijn. De Zevenkoppige Slang komt op veel plaatsen in de ruïnes voor, maar de belangrijkste staan aan de toegangsweg naar de tempel. Aan beide zijden van deze weg staan gebeeldhouwde zevenkoppige slangen; hun koppen reiken tot 3 meter hoog en de staarten eindigen bij de tempelmuur.

Deze twee Zevenkoppige Slangen zijn een raadsel voor vele archeologen en allen, op één na, verklaarden dat de tempelbouwers slangen aanbaden.

Helen Churchill Candee, die geen archeologe is, voelde in haar fascinerende reisverslag ‘Angkor the magnificent’ de waarheid aan van dit schitterende idee. Ze schrijft: ‘Het is Naga. Het kan niet anders. De vorm is het resultaat van eeuwen van legendes en geloof, de voelbare getuigenis van verloren gegane godsdienst en geschiedenis. Het is niet de fantastische schepping van een kunstenaar of een architect, maar het symbool van een halfgod. Zijn attributen en geschiedenis moeten uit de inscripties opgediept worden’.

Mevrouw Candee heeft absoluut gelijk en de anderen hebben het verkeerd. Deze slangen zijn symbolen, maar zij schatte het symbool nog niet hoog genoeg in. Het symboliseert niet slechts een halfgod, maar de Grote Schepper van alle werelden.

Aan de voorkant van hun nek, en ook aan de achterkant, zitten fijnzinnig gebeeldhouwde symbolen van het Moederland. Deze twee schetsen maakte ik voordat de Fransen Angkor in bezit namen.

Figuur 3. Ornamenten op de Grote Zevenkoppige Slang 3a. Angkor Thom. Centrale figuur: lotusbloem. Eerste cirkel: afbeelding van de door stralen omgeven zon. Stralen: verdeeld in drie groepen; symbolisch getal van het land Mu. 3b. Angkor Vat. Buitenste cirkel: zon. Drie binnencirkels: Mu’s getal, dus kolonies en koloniale rijken. Centrale figuur: de koninklijke lotus, symbolische bloem van het land Mu. Hoe kwam deze slang in Cambodja aan de naam Naga. Er is maar één mogelijkheid: het ontwerp werd tienduizenden jaren geleden door de Naga’s vanuit Mu naar Birma gebracht. De Birmezen gaven het de naam van het volk die het symbool meebracht.

Nu we toch in Angkor zijn, moeten we ook een ander beeldhouwwerk bekijken. Er zijn gebeeldhouwde dieren, die de archeologen als ‘leeuwen’ betitelen. Dat het symbolen zijn, zie je aan de vorm van hun bek: een langgerekt vierkant, één van de symbolen voor Mu. Deze dieren zijn gebeeldhouwd in zittende houding en hun kop is gericht naar het oosten, naar de ruïnes van Mu. Van het ene eind van Angkor naar het andere hoort men voortdurend de kreet van de stenen: “Mu, Mu, het Moederland!”.

Figuur 4. Ganesha

Ganesha, de Heer van de Akkers en het Geas Hij kreeg scheldnamen van hen die niet wisten wie hij werkelijk was. De Hindu’s wisten wel wie deze god was en versierden zijn beeld met bloemen, want Ganesha was het symbool voor de god die zorgde voor de akkers en het gewas. Zijn oude naam was ‘Heer van het Land en het Gewas’.

Dit symbool kwam uit het land Mu. Zijn naam daar is onbekend, maar waarschijnlijk Ra Ma (God van de Landen) of Ra Mana (God van de Akkers en het Gewas). De Yucataanse Ppeu koningsdynastie omarmde hem als hun symbool, omdat ze beweerden dat ze de heersers en eigenaars van de landen waren.

In Yucatan staan op de bouwwerken die tijdens de Ppeudynastie zijn opgericht olifantenkoppen gegraveerd op belangrijke delen van gebouwen. In oude tijden was het gebruikelijk om het symbool van de regerende koning op alle paleizen en regeringsgebouwen te graveren.

Naga-Hindu mes Ik bezit een mes waarvan ik denk dat het ‘t oudste mes ter wereld is en waarvan wordt beweerd, dat het in de oudheid door een Naga-koning is gedragen. Zoals eerder aangetoond, waren de Naga’s Maya’s die vanuit het Moederland via Birma naar India waren gekomen. Ze vestigden zich in de Deccan en maakten daarvan een koloniaal rijk dat bekend stond als het Naga-keizerrijk.

Hun hoofdstad lag op de plek waar nu de stad Nagpur ligt.

Het is niet bekend wanneer het Naga-keizerrijk eindigde. Legendes duiden op ongeveer 5.000 jaar geleden. Er zijn ontelbaar veel Hindu-verhalen, legendes en overleveringen. Valmiki beweert echter dat het het eerste koloniale Hindu-rijk van het Moederland was.

Zorgvuldig onderzoek toont aan dat het huidige lemmet van het mes niet het lemmet is dat oorspronkelijk in dit heft zat. Het lemmet dat er nu in zit, is helemaal niet van staal maar van hard ijzer. Het is in het heft vastgemaakt met een geharde koperen klinknagel. Om het lemmet stevig in de schede te laten sluiten, is om het lemmet een ring aangebracht, dicht bij het heft om in de schede te passen. Alles wijst erop dat het oorspronkelijke lemmet van brons of gehard koper was en dat het zonder die ring in de schede paste. Het heft en de schede zijn van zilver, dat rijk is bewerkt met symbolen, hiëroglyfen en Maya-tekens.

Naast de ouderdom van het mes, zijn de hiëroglyfen en de symbolen op heft en schede bijzonder interessant. Een speciaal symbool vraagt om nader onderzoek.

De symbolen op de voor- en achterkant van het heft zijn de gebruikelijke beelden die ons vertellen wie dit mes maakten en waar ze vandaan kwamen.

Figuur 5.1. Het symbool op de voorkant van het heft. Dit is zowel symbolisch als letterlijk. Het verwijst openlijk naar het Moederland door de vele malen dat het getal drie wordt getoond; het symbool voor het Moederland.

De voorkant toont een gebruikelijk beeld, waarin twee langgerekte vierkanten de mond en de neus vormen. Dit symbool betekent: ‘Mu het Moederland’. Deze bewering wordt in de tekening bevestigd. Allereerst in de kroon en de pluimen die het hoofd versieren. De hoofdtooi bestaat uit drie Figuur 5. Symbolen op het heft en de (drie maal herhaalde) delen. Vervolgens door een schede van het mes. oude waterkruik met een knop van de koninklijke lotus aan elke kant, wat betekent dat het land lag temidden van water en dat het Mu was, het land van de koninklijke lotus. Aan elke kant van deze drievoudige figuur staat een pluim die het getal drie vol maakt. Elke pluim is driedelig en eindigt in drie punten.

De priesterlijke letter ‘K’ staat op beide zijden van de neus en duidt de vier kardinale punten aan: noord, oost, zuid en west. Dit zijn ogen die naar oost en west kijken in de richting van de twee hoofdlijnen van de kolonisatie, zoals in het volgende embleem (Figuur 6) wordt getoond.

De zijkanten van het middenstuk zijn bol en verbeelden de horizon. Op elke horizon verschijnen drie halve zonnen zonder stralen. Zo’n halve zon zonder stralen symboliseert een kolonie; een zon

met stralen is een koloniaal rijk. Het onderste deel van de figuur houdt het geheel in evenwicht en heeft een artistiek doel. Aan elke kant van het embleem is een volledig open lotus getekend, waarmee nadrukkelijk wordt aangeduid dat het om het Moederland gaat. Uit het voorgaande blijkt duidelijk dat het mes uit de dagen van de Naga-kolonie stamt.

Figuur 5.2. Op de achterkant van het heft staat een tekening met Mu in het water, waarbij twee vissen boven het water uitspringen; één vis zwemt naar het westen, de andere naar het oosten.

Dit symbool toont dat India door water van het Moederland was gescheiden en dat de Naga’s de oceaan overstaken om in India te komen. Hun manier van reizen wordt amusant en beeldend verteld door de vis boven water, die noch vliegt, noch zwemt, maar over de golven springt. De oude chaldeeuwse priester en historicus Berosus sprak over de Akkad-Maya’s als half vis en half mens. De rest van het heft is met artistieke Maya-patronen bewerkt.

Figuur 5.3. De schede begint met vijf ringen met uitgesproken Maya-patronen. Onder deze ringen is een ingewikkelde hiëroglyf getekend die alle archeologen zal verbazen omdat het uit India komt. De centrale figuur is een scarabee die omgeven door een stralenkrans oprijst. Eronder het symbool van de aarde, de priesterlijke letter M, die als vruchtbaar wordt aangeduid vanwege de boomblaadjes aan beide zijden. Onder het aardesymbool twee ongeboren scarabee-kevers. Aan elke kant van de oprijzende scarabee zien we het symbool van de eerste mens, Keh, het hert, beiden in biddende houding. Dit toont de eerste mens in aanbidding voor de scarabee-kever.

Wat symboliseert de scarabee?

Dit was de eerste keer dat ik in India een scarabee in geschriften of inscripties tegenkwam.

Tot nog toe is de scarabee altijd gezien als een puur Egyptisch smbool. Het werd door de Egyptenaren gekozen als het symbool voor de Schepper, die ze Khephera noemden. Op de hoofdtooi van Kephera staat altijd een scarabee.

Anana, de koninklijke schrijver en metgezel van Seti II, geeft in één van zijn prachtig geïllustreerde papyri de volgende reden waarom de Egyptenaren de scarabee kozen als symbool voor de Scheppende God: “De scarabee rolt met zijn poten kleine balletjes modder en legt daarin zijn eieren om uit te broeden. De Egyptenaren vinden dit een volmaakt voorbeeld van ‘de Schepper die de wereld rond laat draaien en haar dwingt leven voort te brengen’ “.

De cursieve regel zou voor de moderne wetenschapper verrassend zijn als hij iets begreep van de oorsprong en de werking van de Grote Krachten. Want hier wordt getoond dat de Egyptenaren al 3.000 tot 3.500 jaar geleden de oorsprong en de werking van de Grote krachten begrepen, die ik hierna vanuit de Hindu-vertaling zal uitleggen. Anana brengt ons maar 3500 jaar terug, maar de graveringen op deze messchede brengen ons terug naar een tijd voor de Egyptenaren naar Egypte kwamen. Het symbool op de voorkant van het heft vertelt ons dat ze werden gemaakt toen de Naga’s nog slechts een kolonie in India waren.

Ik zal nu proberen bij benadering een datum vast te stellen voor de Naga-kolonie in India voordat het een koloniaal rijk werd.

Een vooraanstaande figuur in het Naga- of Mayarijk in India was Prins Maya. Zijn regeringperiode is onzeker. Hoewel ik vele gegevens over hem ben tegengekomen, geeft niet één een datum wanneer hij leefde; maar volgens de overleveringen leefde Prins Maya ongeveer 15.000 tot 20.000 jaar geleden.

In de ‘Ramayany’ vinden we deze verwijzing naar hem: “In oude tijden was er een prins van de Naga, wiens naam Maya was”.

Prins Maya was de schrijver van de ‘Sourya Siddhanta’, de oudste verhandeling over sterrenkunde in India. De ouderdom ervan wordt geschat op 10.000 tot 22.000 jaar.

Ten tijde van Prins Maya waren de Naga’s een rijk. Toen het heft en de schede van dit mes werden gemaakt, waren de Naga’s een kolonie, dat aan het Rijk voorafging. Dat ze slechts een kolonie waren, blijkt duidelijk uit de zonnen zonder stralen aan de horizon. Dit bewijst de buitengewone ouderdom van heft en schede.

OUD MAYA TABLET Dit tablet van fijne harde zandsteen is zo bewerkt, dat de glyfen 1,5 mm uitsteken. De achtergrond binnen de cirkel waarop de glyfen zijn gesneden is lichtgeel gekleurd; het voetstuk van de steen is uitgevoerd in hoogglanzend blauw glazuur. De glyfen zijn donkerrood en glasachtig geglazuurd. Deze kleurencombinatie vinden we vaak bij oude Maya-relikwieën.

Het tablet staat op een voetstuk van ongeveer 10 cm hoog. De onderkant is breder om het stabiel te laten staan. Het was kennelijk een sierstuk dat op een opvallende plek in het huis van de eigenaar stond.

Ik denk dat er een mysterie is verbonden aan dit tablet omdat het niet in priesterlijk Maya-schrift is geschreven, maar in het tempelschrift van het Moederland met Nagaglyfen. Deze bijzondere manier van noteren was alleen bekend bij de hogepriesters, zodat de betekenis van het tablet alleen gewaardeerd kon worden door deze groep of door de troonopvolger die was ingewijd in de heilige mysteries.

Figuur 7.1-7.10 Sleutel.

Figuur 6. Oud Maya-tablet.

1. Het symbool van de Schepper – de Grote Heerser – de Koning der Koningen – die op Mu als de heerser over de hele wereld werd beschouwd. De Codex Cortesianus noemt Mu de Grote Heerser.

2. De priesterlijke letter U in het alfabet van Mu is het symbool voor afgrond, kuil, een grote diepte.

3. Een symbool samengesteld uit de letter U en het het symbool van ‘rollen over’. Het wordt gebruikt waar overstroming wordt bedoeld.

4. Symbool voor een rollende beweging, zoals het deinen van de oceaan. Het is het oude symbool voor water.

5. Een symbool samengesteld uit het oude symbool voor onderaardse vuren en het symbool voor een ondergrondse weg.

6. Het woord: Kuiland.

7. Glyf bestaand uit twee woorden: Kuiland dood.

8. Deze glyf is een zin: Kuiland dood en ondergedompeld.

9. Deze glyf is het symbool van Figuur 7. Sleutel. een zuil en een aardbeving.

10. De Grote Heerser valt in een afgrond van vuur. Met elkaar verbonden vormen deze regels een legende.

De legende Kuiland, de Grote Heerser van de aarde, bestaat niet langer. Het werd door aardbevingen heen en weer geschud zoals golven op de oceaan. Tenslotte stortten de dragende pijlers in en zonk het in een afgrond van vuur. Toen de Grote Heerser onder ging, omsloten de onderaardse vlammen haar. Toen kwamen de golven en overspoelden Kuiland.

Bij het schrijven van de legende volgde ik strikt het beeldschrift op het tablet; zette de oude taal eenvoudig om in moderne taal, zodat zowel de leek als de geleerde het even goed kunnen begrijpen.

Een bronzen beeld uit Mu dat het land voorstelt waar de mens haar ziel ontving van de Schepper. En er zo een speciaal schepsel van maakte. De persoon is Mu, Ma of Moeder en is afgebeeld als een slapende vrouw. Omdat haar ogen gesloten zijn, heeft zij nog niet ‘het leven’ ontvangen. De ziel is afgebeeld als een vogel met een mensenhoofd en zit op haar linkerschouder. Hij staat op het punt het lichaam binnen te gaan. Deze symbolen zijn erg interessant. In het Egyptische Dodenboek in de hoofdstukken 17, 29, 85, 91 en verder, wordt de ziel van de mens getoond als een havik met een mensenhoofd. Het Egyptische beeld dateert van 2000 tot 5000 jaar geleden.

De ouderdom van dit bronzen beeld hangt een beetje af van waar het is gemaakt. Dat was of in het Moederland zelf, of in het Uighur Koloniale Rijk.

Het kunstwerk is van grote schoonheid en met volmaakt vakmanschap uitgevoerd.

Haar historie is mij volledig bekend, maar ik vind het niet verantwoord er meer over te zeggen dan waar het vandaan kwam en hoe het in America kwam. Nadat het vele jaren op een stoffige zolder had gelegen, ligt het nu in een veilige kluis.

In de negentiende eeuw was er veel onrust in China, met plunderingen van paleizen en tempels.

U kunt wel raden waar het beeldje vandaan komt. Samen met andere waardevolle antiquiteiten kwam het aan boord van een Amerikaans oorlogsschip toen een van de officieren ze kocht. De antiquiteiten zijn in het bezit van de nabestaanden, die pas sinds kort de waarde ervan kennen.

Figuur 8. De grote monoliet in Tiahuanaco.

De grote monoliet in Tiahuanaco, Peru. Deze kolossale steen is één van de grote raadsels voor elke archeoloog die ooit naar de steen of een afbeelding ervan heeft gekeken. Hoog boven de oevers van het Titicacameer, 4500 meter boven het zeeniveau van de Stille Oceaan, ligt het temidden van tempelruïnes. Er is al veel over deze steen geschreven en het oordeel onder de verschillende schrijvers is: “Wat een prachtig verhaal over de geschiedenis zou het kunnen vertellen als het ontcijferd en gelezen kon worden”. En deze steen vertelt ons dan ook een prachtig verhaal, want het neemt de lezers 16.000 jaar mee terug, toen Mu nog vol trots over de aarde heerste, voordat het in die vurige afgrond zonk waar de mensheid nog vele duizenden jaren om rouwde. Het vertelt over de tijd toen de eerste nederzettingen zich in Egypte aan de Nijldelta onder Toth vestigden. Dat was de dageraad van de Egyptische geschiedenis.

Toen de tempel met zijn prachtig gesneden stenen werd gebouwd, bestond het Andesgebergte nog niet; het was nog niet omhooggestuwd door de tektonische platen van Zuidwest-Amerika.

Door het rijzen van deze bergen werden veel mensen, deze tempel en het land vernietigd, en brak deze grootse monoliet in tweeën.

Veel auteurs schrijven deze steen toe aan de Inca’s. Maar de Inca’s kwamen pas 15.000 jaar nadat de tempel werd verwoest naar Peru. Het Andesgebergte bestond toen al duizenden jaren.

Het is een wonderbaarlijke oude steen. En hoewel het priesterlijk alfabet toen al lang in gebruik

was, staat er geen enkele letter op. Dit snijwerk volgt de eerste vormen van schrift die ooit zijn gebruikt. Een kombinatie van symbolen die een beeld vormen, terwijl het beeld het schrift vormt.

Het is heel ongebruikelijk een snijwerk van deze datum te vinden zonder priesterlijk schrift. Zonder dat schrift is dit even makkelijk te lezen als een modern boek. Slechts de kennis van de symbolen is nodig.

Met behulp van de symbolen van het Moederland en symbolen die speciaal in de koloniale rijken gebruikt werden, zal ik het ontcijferen en voorlezen.

Als we naar de tekening van het snijwerk kijken, is het meest opvallende voorwerp een hoofd van een menselijk wezen en het aantal malen dat het getal drie er in is verwerkt.

Drie was het getal voor Mu. Eerst het bovenste deel van de voorstelling: Het bestaat uit drie op elkaar gestapelde lagen die een wapenschild vormen. De bovenste laag laat een menselijk gezicht zien. Op zijn hoofd zien we drie veren die een pluim vormen. De persoon klimt op een driedelige troon. Op elke wang zien we drie stippen. Het borststuk telt drie liggende rechthoeken: symbolen voor Mu (geometrisch en alfabetisch symbool).

De scepter is aan het eindstuk versierd met drie papagaaienkoppen. De vorm van de mond is ook een gerekt vierkant. Het beeld toont negen keer het begrip Mu. Het hoofd is omgeven door stralen die verdeeld zijn in vier groepen. Ze vormen een volledige cirkel en dat is een deel van het symbool dat betekent: ‘Mu, het Rijk van de Zon’. Elk straal eindigt in het symbool van een cirkel met een stip -Ahau- Koning der Koningen. Samengevat: ‘De Koning van het Koninkrijk van de Zon was koning over alle aardse koningen’.

De papagaaienkoppen aan het eind van de scepter zijn koloniale symbolen, de totem van Koningin Moo van Mayax, en geven aan dat Mayax een kolonie was. Twee stralen bovenaan eindigen in luipaardkoppen. Het luipaard was de totem van prins Coh, de broer-echtgenoot van Koningin Moo. Aan weerskanten in het midden zien we slangenkoppen, het symbool van de Candynastie.

Het vertelt ons dus dat Koningin Moo en haar echtgenoot Coh van de Can-dynastie regeerden in Mayax en dat Mayax een van Mu’s koloniale rijken was.

Op de laagste band zijn 17 kleine hoofden afgebeeld; boven en naast elk hoofd staan de symbolen voor land. Wat de bedoeling daarvan is, weet ik niet. Het kan betekenen dat Mu 17 kolonies had.

Boven deze band liggen drie banden met gevleugelde figuren. In de middelste rij met papagaaienkoppen, die aangeven dat ze zijn verbonden met Koningin Moo. De figuren in de andere twee rijen hebben mensenhoofden, maar dragen op hun kronen Koningin Moo’s totem, waarmee ze aangeven dat ze haar als hun heerser erkennen.

Al deze figuren zijn versierd met 12 slangen, die de 12 Maya-dynastiën symboliseren die over Mayax regeerden.

Het totaalbeeld laat zien dat de inwoners van dit land waar deze tempel is gebouwd, vazallen waren van Mayax in de regeerperiode van Koningin Moo en haar echtgenoot Coh. Volgens het Trojana-manuscript bezocht koningin Moo de Mayakolonie Saïs in de Nijldelta gedurende de eerste eeuw van zijn bestaan en ontmoette daar zijn grondvester Toth. De kolonie aan de Nijl werd 16.000 jaar geleden gesticht. Deze grote monoliet werd kennelijk 16.000 jaar geleden gemaakt.

Gegrafeerde steen in Anarajapura in Ceylon Vanwege de vorm van deze steen, een halve cirkel, wordt het door de archeologen die Anarajapura hebben bezocht de ‘Anajarapura Maansteen’ genoemd. Er bestaan meerdere exemplaren. Ze staan onderaan de treden die naar de tempel leiden.

De archeologen hebben over het hoofd gezien, dat dit een symbolische steen is, die vertelt wie de Singalesen waren en wanneer en hoe zij naar Ceylon kwamen. Toch zijn de inscripties heel makkelijk te vertalen.

Het midden van de steen is gegrafeerd als een met zorg uitgewerkte lotus in volle bloei. Dit is natuurlijk het symbool voor het Moederland. Volgens oosterse overleveringen omdat dit de eerste bloem was die het aardoppervlak sierde. Er is reden aan te nemen dat deze overlevering op waarheid berust.

Op de steen is een serie halve cirkels gegrafeerd; dit is een van de symbolen voor een kolonie van het Moederland. Door de slechte staat van de buitenste band is niet te bepalen of dit een gewone kolonie of een koloniaal rijk was.

Boven de lotus ligt een sierband, misschien symboliseert het water. Het is te onduidelijk om er conclusies aan te verbinden.

De volgende band bestaat uit een optocht van eenden, die aangeeft hoe de kolonisten naar Ceylon kwamen, namelijk als eenden over het wateroppervlak: ze kwamen in boten.

Boven de eendenoptocht ligt een band die kennelijk als versiering bedoeld is, gegrafeerd als een kunstzinnige scheidingslijn tussen de optocht van eenden en een optocht van dieren. Die optocht is in series van drie verdeeld, het symbolische getal van het Moederland.

Vrij vertaald zeggen de symbolen op deze steen: “Deze mensen, die naar Ceylon kwamen, kwamen vanuit een kolonie van Mu in hun boten over de oceaan; en hun voorvaderen kwamen naar die kolonie vanuit het Moederland�.

Anarajapura was geen oude stad; slechts ongeveer 2200 jaar oud. Maar voordat het werd gebouwd, was Ceylon volgens Valmiki de wijze Hindoe-historicus, al 10.000 jaar bewoond door een oorlogszuchtig ras.

Figuur 9. De Maansteen van Arajapura.