INTERVIEW
Tekst: Arjan Klaver Fotografie: Nico Brons
ÁSLAUG VIGFÚSDÓTTIR:
‘DENKEN IN DOELEN IS DE KWAAL VAN ONZE GENERATIE’
De extended play waarmee Áslaug Vigfúsdóttir onlangs debuteerde is net als haar optreden op Noorderslag in januari dit jaar niet meer dan een stepstone in haar nog jonge muzikale leven. De Utrechtse denkt niet in doelen. “Volgens mij is denken in doelen de kwaal van onze generatie.”
H
et interview met de zangeres, songwriter en muziekproducente vindt plaats in een uitspanning aan de rand van het Wilhelminapark in Utrecht. Het park dat indertijd uitgevoerd is in de Engelse landschapsstijl naar ontwerp van Hendrik Copijn, wordt doorsneden door een fietspad, dat op dit vroege tijdstip druk in gebruik is door studenten die tussen De Uithof en de binnenstad fietsen. Terwijl de mist zich heeft samengepakt boven dit park, vult de ruimte van dit etablissement zich met de geuren van koffie en warm appelgebak. Áslaug, die al enige tijd in de stad met de Domtoren woon, opent het gesprek met een bekentenis. De afgelopen weken heeft ze nauwelijks tijd gehad om zich op te sluiten in haar werkkamer om nieuwe songs te schrijven. “Er is behoorlijk veel op me afgekomen”, aldus de 26-jarige 44
GOUDALiving
Áslaug. Zij is een geboren en getogen Houtense met IJslandse roots, Geïnspireerd door haar familie zat ze op jonge leeftijd achter de piano. Daarna leerde ze gitaar spelen en vloeide de eerste liedjes op papier. Het resultaat is ernaar. Anno 2020 kan Áslaug terugkijken op een mooi jaar. “Ik heb meegedraaid met de Popronde die afgesloten werd in de Amsterdamse Melkweg. Het was bijzonder dat ik hieraan kon deelnemen. Daarnaast trad ik op in het voorprogramma van de Engelse indiepopact The Japanese House en tijdens het Song van het Jaar festival in TivoliVredenburg. Gaaf was ook dat ik samen met 12 andere artiesten door 3voor12 ben uitgeroepen tot de grote muzikale beloften van 2020. Dat competitieve hoeft niet voor mij. Maar het is fijn om deze nominatie op zak hebben. Ik hoop dat het mij weer verder zal brengen.”
AMBACHT Ondanks dat ze een belofte is voor dit muzikale jaar, denkt de nog jonge artieste rationeel en staat ze met beide benen op de grond. In dit gezellige etablissement bedient Áslaug zich van een metafoor waarmee zij in een keer met een mix van twijfel en vastberadenheid haar route in de artiestenwereld als een setje troefkaarten van morgen op tafel legt. “Dat twijfelachtige gevoel kreeg ik pas na mijn studie. De jaren daarvoor was ik behoorlijk zelfverzekerd. In die tijd, op mijn 15e, had ik ook mijn eerste liedje gemaakt: Milky Way. Als ik me concentreer kan ik dit liedje zo weer zingen. Het is een beetje houtje-touwtje. Maar wat geeft het. Als jong meisje vond ik het prachtig. Zolang ik me kan herinneren wilde ik zangeres worden. Je kiest natuurlijk niet voor een muziekopleiding op het
