RifRaf maart 2014 NL by RifRaf musiczine

MUZIEK IN DE BOURLA

FLYING 27.02 HORSEMAN

+ BIRDS THAT CHANGE COLOUR

MUZIEKODROOM CONCERTEN 01.03 COMBO AGENCY LABEL NIGHT A CLEAN KITCHEN IS A HAPPY KITCHEN + SIX HANDS + THALIA ZEDEK

07.03 RUSTY ROOTS 08.03 MODKLUB THE MODEST MEN INVITE WOODY & SOULIGAN

09.03 ESKIMO CALLBOY + TO THE RATS AND WOLVES

TO N E E L H U I S

21.03

Info en tickets: www.toneelhuis.be 03 224 88 44

ZITA SWOON GROUP NEW OLD WORLD

+ HER BRIGHT SKIES + IWREASTLEDABEARONCE

13.03 15.03 20.03 21.03

SUGAR RAY & THE BLUETONES FEAT. MONSTER MICKE WELCH

RED FANG + LORD DYING + THE SHRINE

THE PROSPECTS I SEE CLOUDS LABEL NIGHT UNIVERSE + TONSILS + ATLAS + CORDYCEPS

28.03 GEPPETTO & THE WHALES + BONFIRE LAKES

03.04 BURY TOMORROW + CHUNK! NO, CAPTAIN CHUNK!

08.04 YUNG LEAN & SAD BOYS + SUMI

10.04 12.04 17.04 18.04

ALBERT CASTIGLIA SCHOOL IS COOL SLEEPMAKESWAVES FONS LABEL NIGHT BENNY ZEN & THE SYPHILIS MADMEN + DOUBLE VETERANS + THE PROSPECTS + THE SHOVELS + MINT + JFJ

Antwerpen, de provincie Antwerpen en de Vlaamse overheid.

www.vwspringsessions.be

Jespers & Maelfeyt. Toneelhuis werkt met subsidies van de stad

27.02 / 21 — 22.03.14

V.u. Luk Van den bosch, Orgelstraat 7, 2000 Antwerpen. Vormgeving

WIM MERTENS TRIO 22.03

26.04 MODKLUB MR CRITICAL INVITES DJ FORMAT

08.05 FIONA BOYES 16.05 THE SUBS ALBUM RELEASE SHOW +B

20.05 COM TRUISE

TICKETS: MUZIEKODROOM.BE Bootstraat 9, 3500 Hasselt +32 11 23 13 13 info@muziekodroom.be

253

Blood red shoes

jaargang 25 • maart ’14

04 Shortcut 06 Kükl 04 06 08 09 10 12 14 15 16 18 20

Toen ‘In Time To Voices’ in 2012 uitkwam, leek het dat

een nieuwe muzikale richting uitgingen. Laura-Mary Carter en Steven Ansell

Champs The War On Drugs Blaudzun Spain Blood Red Shoes Howler Anthony Joseph Neneh Cherry The Notwist Metronomy patten homegrown

22 24 25 26

Blood Red Shoes

experimenteerden met melodieën en verlegden hun muzikale grenzen. Maar een jaar later vuurde het duo op de ep ‘Water’ weer de vuilste riffs op ons af. Terwijl de Britten toen nog voluit voor pure rauwheid gingen, vinden ze op hun vierde album, ‘Blood Red Shoes’, het ideale evenwicht tussen hun vertrouwde, stevige rock en catchy popinvloeden. Zo is single ‘An Animal’ een van de meest aanstekelijke nummers die de twee ooit schreven. Tien jaar na hun eerste jamsessie klinken Steven Ansell en Laura-Mary Carter zelfs zelfverzekerder dan ooit. Als je hoort hoe die laatste vol vertrouwen zingt en de vettigste riffs door de luidsprekers jaagt, wordt het al snel duidelijk dat ‘Blood Red Shoes’ ons in een

Little Trouble Kids You Raskal You vi.be: Go March (on cd)

heuse wurggreep houdt. Gevloerd mét gelukzalige smile op onze tronie!

28 Earteam 42 Compiled 43 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties 45 Free Stuff

metronomy

litlle trouble kids

Colofon www.rifraf.be jaargang 25 nr. 253 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf april: uit op 27 maart

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 12 maart

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 15 maart

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, duan gatto, kristof hermans, robin looyen, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, jana poppelaars, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be

layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be

België: 15 € Europa: 25€

drukkerij Corelio Printing Anderlecht

BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres. U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

shortcut Schrijf je in voor Red Bull Music Academy 2014 Red Bull Music Academy, de kweekvijver van de muzikale helden, viert dit jaar z’n vijftiende verjaardag. Tokio maakt zich op om tussen 12 oktober en 24 november 60 beloftevolle jongeren (dj’s, muzikanten, zangers…), verdeeld in twee groepen van 30, te ontvangen. Elke groep krijgt er gedurende twee weken een snelcursus adhv lezingen, opnamesessies, optredens en zoveel meer. Ook dit jaar is er weer mooi volk die die jonge garde begeleidt, zoals Tony Visconti, Mark Ronson en James Murphy de voorbije jaren deden. Ben jij klaar om een grote stap te zetten in je muzikale carrière? Ben je minstens 20 jaar? Meld je dan vóór 18 maart aan op www.redbullmusicacademy.com en verstuur vervolgens een demo en een foto van jezelf. Inschrijven maar!

T e k s t: N e l E x e l m a n s i f o t o : c a m e r o n a l e x a n d e

Wat er op Isle Of Wight in de lucht hangt, mag een mysterie heten. Wat we wél weten, is dat het de debuutplaat van Champs heel goed gedaan heeft. De broertjes Champion leerden gitaarspelen van een Donovan look-a-like, groeiden op met een REM-cassette die ze jarenlang grijs draaiden in moeders autoradio en klinken samen als één bedwelmende opperstem. Veel woorden om te zeggen dat we hen moéten strikken voor een praatje. Wanneer we de sympathieke broers de dag voor Valentijn ontmoeten, blijkt hun schema nog drukker dan de Brusselse winkelstraten. ‘s Morgens Parijs, ‘s middags onze hoofdstad en ‹s avonds opnieuw vier uur treinen. Bestemming: Heidelberg. “Duitsland is super, we zijn er al vaak geweest voor optredens. Eigenlijk kunnen we van geen enkele plaats in Europa zeggen dat het er niet leuk is. Hopelijk kunnen we ooit naar de States, want dat is de Holy Grail voor ons.” Hopelijk! Jullie debuutalbum ‘Down Like Gold’ is pas uit. Voor de opnames trokken jullie naar een negentiende-eeuws gebouw in Ventnor, op Isle Of Wight (een eiland voor de zuidkust van Engeland, (ne)). Hoe ging het? David Champion: “De opnames gingen vrij vlot en snel. Na twee weken waren we klaar. We hadden niet echt een schema en deden het zoals we wilden. Bovendien was het aangenaam om min of meer thuis te werken. Er was geen druk en je voelt je comfortabel in je omgeving. Op het eiland ben je relaxed en hoef je niet te racen tegen de klok. Het gebouw zelf was ook heel sfeervol. We zijn er zeker van dat er een paar geesten verzeild geraakten op het album. Waar sommige stemmen vandaan komen, weten we niet.” (lacht)

Vreemde figuren op een eiland Michael Champion: “De studio bevond zich in een watertoren, in het oude landgoed van koningin Victoria. Toen haar man overleed, ging ze er naartoe om te rouwen en daarom is de omgeving een beetje spooky. Na tien uur ‘s avonds konden de geluidsmannen er niet blijven omdat ze er de kriebels kregen. Het was een leuke ervaring. Even goed deden we het in Londen, maar dan was het een compleet andere plaat geworden. Voor mij is het namelijk vrij moeilijk om creatief te zijn in de grote stad. Op Isle Of Wight ben je weg van de drukte. Je moet dus niet concurreren met Oost-Londen en de coole bands, want je bent ver weg van alles wat hip is. Ook het gebouw waarin we opnamen, had een invloed op de plaat. Niet alleen heeft het een traumatische geschiedenis, architecturaal is het echt imposant. Of we daarvan houden? Ik heb een zwak voor oude architectuur, vooral in Victoriaanse en Georgiaanse stijl. Dat is heel mooi. Als samenleving zijn we achteruitgegaan op vlak van esthetica en de zorg die we dragen voor gebouwen. Tegenwoordig moet alles zo goedkoop mogelijk gemaakt worden, van auto’s en huizen tot mes en vork. Voor het majestueuze hebben we geen oog meer.” David: “We groeiden ook op in een heel oud huis dat omgeven werd door allemaal andere oude huizen. In ons dorp was het overal zo, dus we zijn eraan gewend en verkiezen oude stenen boven modern beton.” Michael: “Inderdaad. Als je te veel tijd doorbrengt op de buiten, word je het ook beu. Hetzelfde geldt voor de stad. Het is goed om een balans tussen de twee te hebben en dankzij de band hebben we die. We kunnen veel steden zien. Toch is het altijd leuk om voor twee weken terug te keren naar het platteland in plaats van rond te reizen met de trein.” Dat klopt. Volgens jullie is Ventnor een plek met een ziel en een eigen kleine wereld. Er zijn altijd veel interessante mensen zoals mannen met baarden die zakken compost ronddragen. De bevolking lijkt er tot een ander soort van mensen te behoren. David: “Ja zoiets. Ventnor ligt helemaal in het zuiden op Isle Of Wight en dat maakt het vrij geïsoleerd en moeilijk te bereiken. Omdat er zo weinig economie is, zorgen de inwoners voor hun eigen entertainment. Er wonen veel vreemde figuren, waarvan ook een aantal artiesten en enkele muzikanten die zich low profile houden. In 1970 zakten er het voor het Isle Of Wight festival veel mensen naar het eiland af, vooral hippies en consoorten, die er vervolgens bleven. Veel van die overgebleven vroegere acid-gebruikers dwalen er nu rond. Ventnor is niet enkel een coole plaats, maar ook een heel mooie. Vroeger was het een hip kuuroord voor de Victorianen. Alle rijke mensen uit Londen bouwden er hun vakantieverblijven. Ongelooflijk zicht hoe de huizen er rond de baai staan op de rand van een klif. Het wordt het England’s Madeira genoemd, een mooie vergelijking.” Dat klinkt als Twin Peaks, maar dan met palmbomen in plaats van Douglassparren. David: (lacht) “Raar dat je het zegt, ik heb die serie de laatste tijd veel bekeken. Isle Of Wight ís Twin Peaks! Vooral de desolate vreemdheid maakt het de perfecte plaats om muziek te maken.» Michael: “Klopt. De soundtrack van Twin Peaks was trouwens een inspiratiebron voor het album. (imiteert de introsong) Ventnor ligt op een grote heuvel die helemaal bedekt is met bomen. De gebouwen staan richting de zee, dus het is echt prachtig, vooral in de zomer. Er is een micro-klimaat waardoor het er drie graden warmer is dan elders in het Verenigd Koninkrijk. Het is zoals de Riviera. Je ziet er hagedissen en palmbomen en het heeft een mediterraan gevoel over zich. Ventnor is heel erg zijn eigen plaats binnen een andere plaats. Het is uniek en voelt helemaal niet zoals Engeland. Als iemand me de keuze zou geven om te wonen waar ik wil, dan emigreerde ik naar daar.”

Thank God for alchohol

Champs

Over Isle Of Wight gesproken. Jullie volgden gitaarlessen bij iemand die het festival in 1970 meemaakte. Hoe was dat? David: “Puur geluk. Het was een oudere man van wie we denken dat hij op het festival was. Eigenlijk waren we ervan overtuigd dat hij Donovan was die met pensioen was en zich op de achtergrond hield. Misschien komt het omdat hij altijd veel nummers van hem speelde. Hij gaf ons les over fingerpicking en akoestische folk in plaats van over rockmuziek, wat de meeste mensen leren wanneer ze een gitaar vastpakken. Het was heel aangenaam en hij had een zekere invloed op ons. Elke avond speelt hij in de pub en hij wordt er alleen voor in bier betaald.” Haha! Jullie stemmen vloeien heel natuurlijk in elkaar over. Op titelsong ‘Down Like’ wordt dat heel mooi geïllustreerd. Het klinkt als stemmen in een kathedraal. Zaten jullie ooit in een koor? David: “Ja, ik zat als kind in een schoolkoor van de lagere school. In de kerk zong ik ooit een solo. Tijdens de repetities wist ik helemaal dat ik daarvoor aan het oefenen was. De koorleiders vroegen me steeds om een stuk te zingen. Ik was heel jong, dus ik deed het gewoon. Toen we optraden, duwden ze me op het podium en zeiden ze me dat ik dat stuk moest zingen. Er zaten pakweg tweeduizend mensen in de zaal, ik besefte dat het eigenlijk vrij eng was. Het was echt een rare ervaring, maar ik denk dat het me wel gelukt is. Michael en ik volgden nooit zanglessen, we hielden er gewoon van en zingen sinds we kind waren. In de douche zong ik ook altijd.” Michael: “Dat is trouwens geen koor op dat nummer, alleen vijfendertig lagen van mijn stem. (lacht) We legden enorm veel lagen. Dankzij het metalen dak van de opnamestudio, konden we de natuurlijke echo van de vocalen terug opvangen en opnemen. Zo zit het gebouw in het album en dat vinden we geweldig.” Nog een leuke uitsmijter. Jullie band bestaat alleen dankzij de liefde voor alcohol van een andere muzikant. Hoezo? Michael: “Onze overgrootvader was een heel bekende violist. Hij werd gevraagd als violist op de Titanic, maar hij was een alcoholist. Toen hij naar Southampton ging om aan boord te gaan, ontmoette hij een oude vriend en gingen ze drinken. Vervolgens miste hij de boot. Dus als hij niet dronken was geweest, zou hij op de Titanic gezeten hebben en zouden we nooit geboren zijn.” David: “Tot een paar jaar geleden hadden we het verhaal nog niet gehoord. Misschien omdat onze grootvader zelf zich schaamde voor het verhaal. (lacht) Tot dan waren we er ook niet van op de hoogte dat hij een beroemde violist was. Hij stond bekend als Fiddler Rivron. Zijn meisjesnaam was Rivron, net zoals die van onze moeder. Boven op onze piano stond een foto van hem. Een van Michaels vrienden, die muziek studeerde aan de universiteit, kwam eens langs bij ons thuis en vroeg ons waarom we die foto hadden. We vielen uit de lucht toen we hoorden dat hij onze overgrootvader moest bestuderen voor een examen. Volgens mij stond hij vrij hoog aanschreven. Alleszins, zonder hem waren we er niet geweest. Thank God for alcohol.” Hebben jullie zijn talent overgeërfd? Michael: “Zijn talent voor drinken?” (Ze lachen) David: “Ik heb de laatste tijd veel gedronken. (grapt) Over muziek ben ik niet zeker. Ik heb nog nooit viool gespeeld, dus wie weet ben ik er wel geweldig in. Onze beide ouders zijn heel muzikaal. Ze bespelen geen instrumenten maar hebben een goed oor voor muziek.” Misschien als je beiden combineert: viool en alcohol. Michael: (lacht) “Dat zou catastrofaal zijn!”

‘Down Like Gold’ PIAS

Voor hun debuut ‘Down Like Gold’ dwaalden de broers Champion twee weken in de desolate, vreemde omgeving rond van het havenstadje Ventnor. Het eindresultaat, een doortastende eerste full, is het levende bewijs dat eilandlucht een gunstig effect heeft op bands. Het bezwerende ‘Too Bright To Shine’ blijkt een voorbode te zijn voor tien intense songs vol zachte vocalen en bijhorend (gitaar)getokkel. Champs bedienen zich van een flinke scheut zonnebrandolie op ‘Savannah’ en ‘Pretty Much (Since Last November)’. Twee songs die zo veel warmte afstralen dat je je soundtrack voor een glunderende augustusdag al hebt. Naast deze dromerige sound, kunnen Champs de nummers ook poppy inkleden, zoals de catchy gitaarlijnen en het veel te aanstekelijke refrein op ‘My Spirit Is Broken’ dat doen. Iets donkerder maar minstens even mooi is afsluiter ‘White Satellite’ en het gelaagde ‘Down Like Gold’ dat klinkt als tientallen stemmen in een kathedraal. Stiekem is het vijfendertig keer David Champions stem die op natuurlijke wijze door het metalen dak van de opnamestudio galmde. Dit zorgt voor nog meer cachet voor deze dromerige plaat met aanstekelijke popmelodieën en harmonieuze samenzang. (ne)

[PIAS] Nites 14 en 15 maart Tour & Taxis, Brussel Zin in een stevige portie electro en/of indie rock/pop? [PIAS] Nites dompelt je onder in twee avonden met een totaal andere invulling. Deze vijfde editie geeft je op vrijdag 14 maart in samenwerking met Libertine Supersport het beste van de dancescene met Paul Kalkbrenner, Vitalic Vtlzr, Tiga, The Magician, Claptone, Pachanga Boys, Kölsch, Catz ’n Dogz, Psychemagik, Mickey en A.N.D.Y. Bovendien blaast radiozender Pure FM tien kaarsjes uit op een apart podium. De volgende avond is het dan weer the place to be voor de indie rock- en popliefhebbers met Girls In Hawaii, Melanie De Biasio, John Grant, Baxter Dury, Anderlecht, Milky Chance, East India Youth, Champs en The Spectors. Maar de meest opvallende gast is ongetwijfeld dEUS. Barman & co vieren de twintigste verjaardag van hun debuutalbum ‘Worst Case Scenario’ en mogen deze editie van [PIAS] Nites in feeststemming afsluiten. De combitickets én de dagtickets voor vrijdag zijn allemaal de deur uit. Voor zaterdag kan je wél nog dagtickets (38 euro) kopen. Tickets (88 euro) voor een VIP-behandeling op de danceavond zijn ook nog beschikbaar. Rep je naar Fnac of naar www.piasnites.com

T e k s t: J o h a n n e s D e B r e u k e r i f o t o : d u s d

(Selected by Kurt Overbergh)

Neneh Cherry ‘Blank Project’ (Smalltown Supersound) Heerlijk hoe artiesten die ooit wereldhits hadden zich dus toch kunnen herbronnen. Four Tet en de favorieten van Radiohead Rocketnumbernine – waren haar helpende muzikale/productionele hand. En deze kers heeft genoeg ballen om het geheel 100% naar haar hand te zetten. Raw!

Courtney Barnett ‘The Double EP: A Sea Of Split Peas’ (Milk! Records) Neuk originaliteit #1. Kükl zag haar zonet aan het werk in de befaamde Londense Rough Trade Shop en was onder de indruk. Niet door haar originaliteit (gezocht: 1 gram originaliteit!), maar deze Australische scoort 100% met haar rammelende sound en pakkende stem. Kükl wenst haar een grote toekomst toe. Van harte zelfs.

Temples ‘Sun Structures’ (Heavenly Recordings) Neuk originaliteit #2. Rough Trade Shop album van de maand én terecht. Temples presenteren heerlijke Britse psychedelische pop op maat. Gevaarlijk? Nope! Maar wel perfect geserveerd.

Gruppo Di Pawlowski ‘Hey Fat Sinister Genius’ (aangereikt door een gouden hand) Mauro deed het in Chicago met Steve Albini voor de opnames van het album ‘Neutral Village Massacre’ dat een ijkpunt wordt in de Mauro-discografie. Deze track van Otot (een van Mauro’s beste alterego’s ever) klinkt nóg bezwerender dan in soloformaat.

Guido Belcanto ‘Balzaal Der Gebroken Harten’ (Evil Pinguin)

10 vermengt met hiphop, jazz, soul, funk en vleugjes Brainfeeder en Stones Throw. Ninja Tune is, na het ferme album van Actress, back on track.

patten ‘ESTOILE NAIANT’ ( Warp) Actress zei u?? Of ook fan van Oneohtrix Point Never? Dan is dit uw ding! De illustere en hoofdletterloze Londense elektronicamuzikant ziet zijn naam het liefst steeds in kleine letters. Zijn albumtitels dan weer mét hoofdletter. Met zijn eigen label Kaleidoscope bracht hij reeds tapes uit van o.a. Karen Gwyer en Orphan. Maar overtuigt ook volop op eigen kracht.

Karen Gwyer ‘Needs Continuum’ Karen Gwyer? Ha! Deze Kükl leest alweer als een mixtape. Na haar tape ‘I’ve Been You Twice’ op pattens Kaleidoscope label is het tijd voor haar cd-debuut dat naar eigen zeggen klinkt als “a product of immutable, organic cyclical rhythms and disorientating psycho-physical disequilibria.” Wij houden het op kosmische muziek met vlagen Actress, Cluster en Oneohtrix Point Never.

Poemss ‘Poemss’ (Planet Mu) MEOW-album van de maand, want kattenrijk! Deze Venetian Snares – aka Aaron Funk – laat zijn überjachtigheid verbazend genoeg achter zich en produceert plots aardige dream-pop.

Sunn o))) & Ulver ‘Terrestials’ (Southern Lord) Drone-kampioenen Sunn O))) doen het met ex-black metal-legende Ulver en eindigen ergens waar het unieke Bohren & Der Club Of Gore graag vertoeven.

Belcanto doet het met Decap, naast de sax, dat andere unieke Belgische instrument. En hoe! Want wat raakt, kraakt. Belcanto blijft de donkere superheld van het dagdagelijkse leven.

Various

Illum Sphere

Kükl collectioneert letterlijk alles wat Honest Jons uitbrengt. Zo ook deze box met quasi eeuwenoude Iranese opnames. Puurheid die raakt.

‘Ghosts Of Then And Now’ (Ninja Tune) Heerlijke sfeerzetting van dj/producer Ryan Hunn die zijn elektronica

‘Let No One Judge You. Early recordings From Iran, 1906-1933’ (Honest Jons)

Liefst te beluisteren bij een Bersalis Tripel (blond, 9,5%), gebrouwen door de brouwerij Huyghe in Melle.

Met het derde album van The War On Drugs verklaart Adam Granduciel niet enkel de oorlog met drugs - hij is gestopt met marihuana - maar ook met zijn eigen demonen. Na enkele jaren non-stop touren met The War On Drugs en Kurt Vile bleef Adam (en z’n kat) moederziel alleen achter in een groot huis in Philadelphia. Terwijl hij daar op zoek ging naar de zin van het leven, liet hij de bandopnemer lopen. ’Lost In The Dream’ (release: 17 maart) is zo een pijnlijk oprecht portret geworden dat griezelig mooi klinkt. Aan het vorige album, ’Slave Ambient’, heb je vier jaar gesleuteld tussen de optredens van The War On Drugs en Kurt Vile door. Hoe heb je het deze keer aangepakt? Adam Granduciel: “Het liep nu helemaal anders. Ten tijde van ‘Slave Ambient’ had ik nog andere bezigheden. Ik had een job en mensen in mijn leven zoals huisgenoten en een vriendin. Als ik na m’n werk thuiskwam, zette ik me aan mijn muziek zodat ik er in het weekend met m’n verschillende bands op uit kon. Toen ik eind 2012 terugkwam van onze tour had ik plots niets meer: geen werk én geen vriendin. Ook vrienden had ik niet meer omdat ik 3 of 4 jaar lang zo veel weg was. Muziek maken was plots het enige dat ik nog had. Heel beangstigend! Plotseling is de buitenwereld die me vroeger zo inspireerde er niet meer en dat was scary strange. Voor de eerste keer begon ik over mezelf na te denken. Daar zat ik dan in mijn groot huis, meer nadenkend dan levend.” Klinkt alsof je heel eenzaam was. Adam: “Zeker en vast. Je moet maar naar het album luisteren om dat te weten...” Inderdaad, ik heb geteld hoe vaak het woord dark er in voorkomt... Adam: (lacht) ”Hoe vaak was het? Het is veel, niet? (18 keer, (jdb)) Dat kan ook niet anders. Het woord zat ongeveer in elk nummer. Niet dat het iets bewust was, het gebeurde gewoon. Eigenlijk wil ik geen deprimerende muziek maken. Ik wil openhartig zijn en vertellen over de gevoelens die me verteren.”

Blootgeven Was dit dan anders bij ’Slave Ambient’? Adam: “Veel mensen werden door dat album aangesproken maar omdat ik niet wist waarover ik zong, had ik geen idee hoe dit kwam. Door me nu nergens meer achter te verschuilen, wil ik hen meer van mezelf geven. Hopelijk kan ik zo nog meer mensen aanspreken, op een tastbaardere manier dan bij ’Slave Ambient’. (denkt na) Weet je, muziek speelt voor veel mensen een belangrijke en intenste rol in hun leven. Laatst vertelde iemand me dat ze de avond voordat ze ging trouwen de hele tijd naar ’Slave Ambient’ had geluisterd. Ze kon kiezen uit zoveel verschillende albums, en toch kiest ze juist deze! Dat was een ontnuchterende gedachte. Als mensen je muziek een plaats in hun leven geven, voel ik me verplicht om mezelf ook bloot te geven!” Door intiemer te gaan, meer mensen proberen aan te aanspreken... Hiervoor zullen de optredens naar grotere zalen moeten verhuizen. Zie je dat zitten? Adam: “Ow yeah! Dat is waarschijnlijk het enige dat me geen panische angst inboezemt! Als ik nu per ongeluk van jouw koffie zou drinken, ga ik hoogst waarschijnlijk in a tailspin. Zo dronk ik enkele dagen terug toevallig uit het glas van een kerel. Vier uur lang was ik zo freaked out omdat ik ervan overtuigd was dat er vloeibare lsd in dat drankje zat. (lacht) Maar optreden voor een publiek van 20.000 man? Dat zie ik helemaal zitten! Niet dat we ooit al voor zo’n publiek gespeeld hebben - en als die dag komt, zal ik waarschijnlijk wel helemaal in paniek zijn maar zolang niemand mijn flesje water aanraakt, lijkt me dat zeer leuk!” Sinds ’Wagonwheel Blues’ uit 2008 is The War On Drugs enorm geëvolueerd. Wat heeft jullie sound zo beïnvloed? Adam: “Tijdens het eerste album ontdekte ik gaandeweg dat ik muzikant wilde worden. Omdat ik niet wist hoe dit in zijn werk ging, nam ik veel op m’n eentje op. Toen ik wat later naar Philadelphia verhuisde, ontmoette ik plots veel muzikanten en dat gaf me enorm veel zelfvertrouwen. Van dit gewonnen zelfvertrouwen en die eerste explosie van creativiteit is ’Wagonwheel Blues’ de uitloper. Tijdens ’Slave Ambient’ probeerde ik m’n eigen sound verder te ontwikkelen en in ’Lost In The Dream’ ben ik hiermee verder aan de slag gegaan. Deze keer wilde ik echter songs schrijven die ik over 20 jaar opnieuw met even plezier kan beluisteren als nu.”

The Wa

din condren

Optreden is het enige dat me geen panische angst inboezemt Controlefreak Heb je op ‘Lost In The Dream’ ook weer het meeste werk voor je eigen rekening genomen? Adam: “Dat is op al de albums hetzelfde gebleven. Er komen steeds heel wat muzikanten opdraven, maar in de studio is The War On Drugs niet meer dan een illusie van een band. Deze keer was die illusie gewoon iets beter. Gelukkig weet ik nu beter in te spelen op de krachten van mijn collega’s. Neem nu Robbie (Bennett, nvdr), hij speelt keyboard en piano bij The War On Drugs, maar dat betekent niet dat hij al de keyboard- en pianoparts speelt. Hiervoor speel ik het zelf te graag. Als er een epische piano nodig is, dan roep ik zijn hulp wel in. Soms duurt het dan 5 maanden voordat dit stuk goed zit. Meestal omdat hij het eerst van hier speelt (wijst naar z’n hoofd) en dan pas van hier (wijst naar het hart). De band is nu ook meer een verzameling van muzikanten waarmee ik samen muzikaal ben gegroeid, dan een groepje vrienden dat wat komt jammen.” Mis je dan geen hechte groep rond jou? Adam: “Live zou ik nooit op m’n eentje willen optreden. Op plaat kan je echter zoveel zelf doen. We nemen wel eens op als groep, maar dan blijft uiteindelijk enkel het drumgedeelte over. Soms hebben de anderen wel een goed idee, maar om hen hun zin te laten doen tijdens de opnames... Ik ben nog niet klaar om zoveel controle op te geven. Daarvoor is muziek maken te leuk!” Lijkt me niet simpel om met jou samen te werken! Adam: “Wat? Ik ben super easy om mee samen te werken! (lacht) Nee, eigenlijk weet ik het niet. Dat zou je aan de anderen moeten vragen. Soms denken ze dat ik gek ben, maar dat is omdat ik als enige weet wanneer een nummer klaar is. Ze raken gefrustreerd als ik zeg dat iets nog niet af is terwijl zij denken van wel. Na een tijdje nemen ze dat soms persoonlijk, alsof het iets is dat zij verkeerd doen. In realiteit weet ik gewoon instinctief wanneer een nummer klaar is of niet.” Als ik even samenvat, lijkt ’Lost In The Dream’ een soort van persoonlijk en therapeutisch album. Klopt dit? Adam: “Niet echt therapeutisch. Het was meer een eye-opener. Ik word niet

gelukkig als ik aan die opnameperiode terugdenk, maar sinds kort kan ik het album beluisteren zonder ook al de mindere kantjes te horen. Nu ben ik trots dat er uit die triestige, depressieve periode iets als dit album is kunnen voortkomen.” Heb je zin om ze nu live te brengen? Adam: “Enorm veel zin, want pas dan is je plaat helemaal af.”

on stage 25 mei: Les Nuits @ Botanique, Brussel

The War On Drugs ‘Lost In The Dream’ Secretly Canadian/Konkurrent

Voor ’Lost In The Dream’ trok Adam Granduciel zich terug in zijn stoffige home-studio om zijn zielenroerselen op de gevoelige band vast te leggen. En wat hij ons op dit prachtige plaatje allemaal toevertrouwt, doet vermoeden dat het leven in Philadelphia niet altijd zo zonnig is als de televisie beweert. Eenzaamheid en verdriet vormen immers de grootste gemene deler van dit intieme en eerlijke album. The War On Drugs pikt hiermee op waar het ’Slave Ambient’ mee eindigde, een bluesy sound die aan de einder lijkt te ontspruiten. De synths uit diezelfde plaat hebben nu echter een ondergeschikte rol gekregen. Deze keer zijn het vooral gitaar en piano die de songs hun kenmerkende warme en kleurrijke feel geven, een gevoel dat ons aan het debuut doet herinneren. Hierdoor klinkt de groep de ene keer zacht en onzeker, alsof Granduciel zijn kat die op de mengtafel ligt te slapen niet durft te wekken, de andere keer vastberaden en moedig. Het beste dat we al van The War On Drugs gehoord hebben, en dat wil wat zeggen! (jdb)

ar On Drugs Release: 17 maart

T e k s t: P i e t e r S l a n g e n I f o t o : A n o u k P e e t e r s

Blaudzun, aka Johannes Sigmond, zou de excentrieke versie van de Grote Vriendelijke Reus kunnen zijn. De man met de baard en de grote zwarte bril heeft met zijn nieuwste worp een album gemaakt dat matcht met zijn gestalte. ‘Promises Of No Man’s Land’ klinkt groots, bombastisch en meeslepend. Dat de Nederlander het altijd heeft over zijn liedjes is in dit geval verwarrend. De nummers van Blaudzun zijn lang geen luisterliedjes meer, maar moderne strijdliederen waarmee hij het gevecht aangaat met zijn frustraties en een hoop kwaadheid. En die hebben geen schijn van kans. Door het afschieten van marsgeroffel, blazers en zelfs synths is de overwinning nu al binnen. Blaudzun: “Het waren vooral de liedjes zelf die vroegen om iets meer bombast, daar was van te voren niet bewust over nagedacht. De nummers roepen iets bozigs op. Het zijn zeker geen protestliederen, maar er zit wel een hoop kwaadheid in, wat goed en gezond is om die af en toe te uiten. Hierdoor zijn het eerder strijdliederen om mezelf moed in te zingen of me terug recht te treken als ik op mijn bek ben gegaan.” Naar wie of wat is die kwaadheid dan gericht? Blaudzun: “Dat is moeilijk te zeggen, het is meer een algemeen gevoel. Het is niet zo dat ik echt iets of iemand kan aanwijzen, dat had wel makkelijk geweest. Maar ik denk dat het vooral te maken heeft met de manier waarop wij mekaar voortdurend besodemieteren en voorliegen. Dit gebeurt zowel kleinschalig, zoals bij relaties, maar ook in het groot door de politiek, de banken en de manier hoe we met zogenaamde illegalen omgaan. De leugen regeert.”

Naar en mooi tegelijk

iemand zitten wachten want niemand wist daar iets van. Het gaf vooral veel vrijheid omdat het me de tijd gunde om eerst helemaal op mezelf te zijn. Misschien klinkt dat een beetje krampachtig maar het heeft me echt geholpen.” Heb je daarom ook zoveel mogelijk zelf ingespeeld? Blaudzun: “De studio moest vooral een soort van speelplaats zijn. Als ik opeens een idee had om iets te doen of uit te proberen en er was geen drummer dan deed ik het zelf wel. Dat filmpje op het internet waar je de hele band in de studio ziet, dat is allemaal nep. Die camera stond daar toen alleen maar om dat filmpje op te nemen.” (lacht) Zowel muzikaal als tekstueel zit er strijd in het album. Hoe verhouden die twee zich tot elkaar? Blaudzun: “Voor het eerst heb ik bewust zo lang mogelijk gewacht om teksten toe te voegen aan de muziek. Normaal improviseer ik altijd vanuit de klanken en leidt dat tot woorden en een zinnig verhaal. Maar voor deze plaat wou ik zo lang mogelijk bij het muzikale blijven. Er moest een gevoel ontstaan dat alles nog tot op het laatste moment zou kunnen veranderen. Woorden hebben het gevaar dat ze belangrijker gaan worden dan de melodie terwijl die juist moet primeren. Het verhaal komt voort uit de melodie en de teksten kunnen daar iets aan toevoegen, maar die ontleen ik aan de oerklanken van de muziek.” De onderlinge verbondenheid is wel heel groot. Zoals bijvoorbeeld bij ‘Wasteland’. Blaudzun: “Dat is één van de laatste songs die ik heb geschreven en de tekst was daar nog lang niet van af. Uiteindelijk heeft me dat wel verplicht om het verhaal zo snel mogelijk rond te maken en om een bepaald gedeelte van mijn hersenen terug in te schakelen. Het is juist dat segment dat ik nu zo lang mogelijk wou afsluiten, anders dreigt het gevaar dat je het te verstandelijk gaat aanpakken en het gevoel niet blijft hangen.” Wat is de rol van het meisje op de hoes in het verhaal? Blaudzun: “Toen ik ging nadenken over welk beeld aan de plaat moest plakken, wou ik zeker een afbeelding van een persoon op de voorkant. Het beeld is een foto van Jan Saudek (een Tsjechische fotograaf (ps)) en stiekem ben ik een beetje verliefd op het gezicht van dat meisje. Het enige wat ik over haar weet, is dat ze heroïneverslaafde was, waardoor er iets heel naars maar tegelijk ook iets heel moois in de foto zit. Er zitten ook veel verwijzingen naar meisjes of vrouwen in het album, zoals de naam Céline die naar de maan verwijst. Uiteindelijk paste dat allemaal mooi samen met de foto van dat meisje. Daarbij hou ik mezelf liever van de cd-hoes. De mensen moeten kiezen voor mijn liedjes en niet voor die gast met die bril en die baard.” Je maakte ook een wielerdocumentaire over de Ronde van Lombardije (Il Lombardia). Nog plannen voor een wielerfilm? Blaudzun: “Ik zou het heel graag willen doen maar daar is voorlopig gewoon geen tijd voor. Het gaat op dit moment allemaal erg hard en een film maken kost heel veel tijd. Het liefst van al ben ik zoveel mogelijk bij de koers maar het wordt steeds lastiger om er te geraken.” Vanwaar komt die passie voor het wielrennen? Blaudzun: “Die is er al van kleins af aan. Ik keek altijd naar de koers bij mijn opa en oma en op mijn zevende kreeg ik een racefiets cadeau van mijn ouders. Maar ik was toch altijd te druk bezig met muziek maken om wielrenner te worden. Ik heb ook nog nooit over de sport geschreven. Dat is me wel al vaak gevraagd maar voelt niet zo goed aan.” Is er dan geen link tussen je muziek en de wielrennerij? Blaudzun: “Niet direct alleszins, het enige wat ik kan bedenken is dat er vaak naar een soort finale wordt toegewerkt in mijn composities. Net zoals je in de koers zit te wachten op het moment dat de finale eindelijk losbarst. Eigenlijk zie ik de sport nog vooral als spielerei en neem ik de kunst van het muziek maken nog net iets serieuzer.” (lacht)

on stage 6 maart: ABClub, Brussel (sold out) 6 april: Vooruit, Gent 12 april: Littles Waves @ C-mine, Genk (w/ Girls In Hawaii, Sam Amidon...) 14 mei: Mezz, Breda (NL) 8 juni: Vestrock, Hulst (NL) (w/ Daan, Marble Sounds…)

Blaudzun Waarom zijn het dan geen protestliederen? Blaudzun: “Omdat ik ze in de eerste plaats voor mezelf maak, dat was bijna noodzakelijk voor mij. Daarom ook dat de plaat er zo snel gekomen is. Eigenlijk had ik gepland om eerst een hele lange vakantie te nemen, maar dat is er niet van gekomen.” (lacht) Het album is in het grootste geheim opgenomen. Vanwaar komt die verborgenheid? Blaudzun: “Het is heerlijk om zonder verwachtingen aan het werk te kunnen gaan. Ik ben me ervan bewust dat die hoog zijn maar het is vervelend dat je dan steeds de vraag krijgt van journalisten en vrienden over wat je aan het doen bent. Dat leidt allemaal erg af en zijn prikkels die ik helemaal niet wil hebben. Op mijn debuutplaat heeft ook nooit

‘Promises Of No Man’s Land’ V2 Records

Bij elke nieuwe release wordt Blaudzun grootser en uitgelatener. De eerste platen van de Nederlandse karakterkop bestonden vooral uit zweverige, etherische en mooie luisterliedjes. Op succesalbum ‘Heavy Flowers’ breidde de wall of sound een eerste keer uit tot een bescheiden loft en ‘Promises Of No Man’s Land’ bouwt deze verder op tot een heuse wolkenkrabber. Strijd is het overkoepelende thema en daarvoor heb je genoeg wapens nodig. Die worden in opener ‘Euphoria’ nog bijeen gezocht om daarna in de titeltrack en ‘Too Many Hopes For July’ knallend uit te halen. De overwinningsnummers zijn ‘Hollow People’ en vooral het innemende ‘Wasteland’ dat het slagveld overschaduwt met drumgeroffel, blazers en strijkers. Naar het einde van de plaat toe zwakt de bombast wat af en kookt het allemaal iets minder over. Zo is ’Streets Of Babylon’ perfecte indiefolk en ‘Any Cold Wind’ en ‘Ocean Floor’ tonen aan dat Blaudzun het nog niet verleerd is om Beirut-achtige luisterliedjes neer te pennen. ‘Promises Of No Man’s Land’ brengt strijdliederen voor gevorderden. (ps)

Blaudzun

T e k s t: O l i v e r W i l l e m s i f oto : m i r i a m b r u m m e l

Als bands als Soulsavers, met Mark Lanegan als vocalist, of zelfs legende Johnny Cash een song van je willen coveren, zou je denken dat je goed bezig bent. Toch leek in 2001 het doek voor Spain te vallen. Maar met 3 releases in 2 jaar gaat het terug de goeie kant uit. In 2012 was er de overtuigende comeback ‘The Soul Of Spain’. Snel gevolgd door het live opgenomen ‘The Morning Becomes Eclectic Sessions’. En 2014 zet al meteen goed in met de vijfde studioplaat, ‘Sargent Place’.

Waarom was er een radiostilte van meer dan 10 jaar tussen ‘I Believe’ en ‘The Soul Of Spain’? Josh Haden: “De zakelijke kant van de muziekindustrie werd te overweldigend zodat ik besloot er mee te kappen. Twee, drie weken voordat de tour startte, zat ik plots zonder groep en manager. Er werden overzeese contracten getekend waar ik me niet goed bij voelde en toen besloot ik er uit te stappen. Ik was rond de 30 en heel impulsief en egoïstisch. Ik ging min of meer door het lint als ik het niet op mijn manier kon doen.”

kunnen betalen dan moeten ze, volgens mij, in de mogelijkheid zijn om muziek gratis van het internet te halen.”

Crazy motherfucker Liefde blijft het centrale thema op al de platen die je tot nu toe hebt uitgebracht. Nooit de behoefte gevoeld om een ander thema aan te snijden, iets van je af te schrijven of bijvoorbeeld een protestsong te maken? Josh: “Op ‘The Soul Of Spain’ staat de protestsong ‘I’m Still Free’. Dat is een kritische song naar mijn mening, of toch zo kritisch als ik ooit zal kunnen zijn. Liefde is wellicht het centrale thema op mijn platen maar sinds ik getrouwd ben, stopte ik met me zorgen te maken over verliefd en niet verliefd zijn. Ik ben nooit goed geweest in het aangaan van relaties. Wanneer je jong bent, veranderen je meningen wel eens en je beleeft constant hoogten en laagtes in je relaties. Sinds mijn huwelijk hoef ik me daar geen zorgen meer over te maken en schrijf ik er minder over. Ik zou nooit nog een song als ‘I Lied’ (uit het debuut ‘The Blue Moods Of Spain’, (ow)) kunnen schrijven. Als we het live spelen, word ik wel heel nostalgisch naar die periode.” De kans dat je, zoals je vader ,in de gevangenis belandde voor een politieke uitspraak (hij droeg ‘Song For Che’ op aan antikoloniale revolutionairen van Mozambique, Angola….) tijdens het fascistische regime in Portugal zal voor jou dus bijzonder klein blijven? Josh: “Als we in een dictatuur zouden spelen, zou ik misschien ook wel dergelijke uitspraak doen. Volgens mijn vader waren de reacties op zijn uitspraak in de backstage nogal verschillend. Zo zou Dexter Gordon (jazzmuzikant, (ow)) gezegd hebben: “Charlie, ik ben echt trots op. Ik ben echt blij met wat je gezegd hebt.” De reactie van Miles Davis (jazzlegende, (ow)) was meer van: “Charlie, you crazy motherfucker!” (lacht) De organisator van het concert vertelde mijn vader dan weer dat hij onmiddellijk zijn bagage moest pakken om naar de luchthaven te vertrekken. Daar werd hij alsnog opgepakt door de Portugese geheime dienst. Maar na tussenkomst van de ambassade mocht mijn vader na 1 nacht cel het land al weer verlaten.”

Een artiest moet zijn grenzen kennen Maar je bleef muziek maken. Josh: “Ik maakte mezelf wijs dat ik nooit meer muziek zou maken. Ik ging terug naar school om een schrijverscursus te volgen. Maar toen werd ik opgebeld door mijn vriend Dan The Automator (producer van o.a. Kool Keith, Gorrillaz, Jamie Collum... (ow)) die gehoord had dat Dreamworks van mij nog een plaat te goed had en hij vroeg me of hij die met mij mocht maken. Dat was oké voor mij en ik stopte onmiddellijk met mijn schrijfcursus. Ik heb dus aan Dan The Automator te danken dat ik terug met muziek bezig ben.” Hebben we van jou dan nog een boek te goed? Josh: “Waarschijnlijk niet. Ik ben al 20 jaar aan een boek aan het schrijven maar heb nauwelijks één hoofdstuk afgewerkt. Een artiest moet zijn grenzen kennen. Ik zou wel willen schilderen als Matisse maar dat gaat me nooit lukken. Momenteel loopt er een Music Pledge campagne. Je stort geld in ruil voor een tegenprestatie van ons. Voor $300 maak ik een schilderij, hoewel ik er helemaal niets van kan. Dat worden dus waarschijnlijk wat scheve lijnen op een doek.” Een andere tegenprestatie is een tarotkaart-sessie. Hoe serieus moeten we dat nemen? Josh: “Ik houd van tarotkaarten en heb een hele collectie. Ik heb er ook een aantal boeken over, maar hoe je die kaarten moet lezen, weet ik eigenlijk niet omdat elk boek een andere methode geeft. Maar ik ga dan ook geen gewone kaartlegging doen. Ik ga het nu niet verpesten door te vertellen hoe ik het wel ga doen. Je gaat gewoon 300$ moeten doneren om er achter te komen.” (lacht) Is je muziek laten sponsoren via Pledge een noodzaak geworden voor bands anno 2013? Is dat het grote verschil met de jaren ’90? Josh: “Om alles een beetje in perspectief te plaatsen, ik moet mijn platenmaatschappij uit de jaren ‘90 nog steeds 350.000 dollars. Dus ik verzamel nu liever 7.000 dollars en behoud de volledige controle over mijn muziek dan nog eens een label te hebben dat 350.000 dollars uitgeeft aan weet ik wat allemaal. Kan iemand mij alstublieft vertellen waaraan ze dat bedrag hebben uitgegeven?” Drugs en prostituees? Josh: “Niet echt, nee. In de jaren ’90 leefden we misschien boven onze stand maar een dergelijk bedrag? Ik denk dat de platenfirma dat getal verzonnen heeft. In de jaren ’90 was internet nog maar net aan zijn opgang bezig en we hadden toen niet de mogelijkheid om fondsen te verwerven zoals nu. Communicatie is op dat vlak enorm veranderd.“ Nadeel van internet is dat iedereen verwacht dat je je muziek gratis aanbiedt en dat je nauwelijks nog platen verkoopt. Josh: “Ik weet niet of het echt een nadeel is. Als je ziet dat een groep als The Black Keys in The States nog makkelijk 1 miljoen platen verkoopt dan denk ik niet dat band daar zo erg onder te lijden hebben. Fans blijven fans en ze zullen steeds hun favoriete groep blijven steunen. Een groter probleem, volgens mij, is de belabberde staat van de economie. Als mensen op het einde van de maand problemen hebben met hun huur te

Spain ‘Sargent Place’ Glit terhouse/V2 Records

In 1995 wist Spain met ‘The Blue Moods Of Spain’ een plekje te verwerven tussen slowcore-acts als Low en Lambchop. Anno 2014 kan je vaststellen dat de band zich hondstrouw aan deze sound en moods verankerd heeft. Lome ritmes, de melancholische croon van Josh Haden, sobere gitaren, subtiel tikkende drums…werden in 1995 handelsmerk van Spain en zijn dat in 2014 nog steeds. Met liefde, of net het gebrek aan, als centrale thema lijkt het alsof ook dit album een balsem is voor gekwetste zielen. Het troostende effect van de songs wordt slechts één enkele keer opzij geschoven voor een nijdige gitaar in ‘Sunday Morning’. Hemels zijn de stem en viool van zus Petra in ‘The Fighter’ en vader Charlie laat in ‘You And I’ horen waarom hij in jazzwereld op veel aanzien mag rekenen. De moods van Spain mogen dan al weinig veranderd zijn, wie er zich eens heeft door laten verleiden zal moeilijk van deze lovestruck te verlossen zijn. (ow)

T e k s t: J a m i l i a K n o c k a e r t

11 Toen ‘In Time To Voices’ in 2012 uitkwam, dachten we dat Blood Red Shoes een nieuwe muzikale richting uitgingen. Maar niets was minder waar: een jaar later vuurden Laura-Mary Carter en Steven Ansell op hun ep ‘Water’ de vuilste riffs op ons af. Hun nieuwste, self titled plaat, ‘Blood Red Shoes’, is verrassend poppy en catchy, maar toch heerlijk hevig. Drummer Steven belt vanuit Brighton, de thuisstad van het duo. “I think it’s the best record we’ve ever done.” Steven Ansell: “Momenteel zijn we hard aan het repeteren omdat we op z’n minst tien nummers van het nieuwe album aan onze setlist willen toevoegen. De songs moeten goed zitten, want deze keer zal het helemaal anders zijn dan onze vorige tournees.” Nog een verschil: jullie werkten voor het eerst zonder producer. Steven: “Inderdaad. We namen een risico, maar we houden van uitdagingen en het was een goede manier om nieuwe dingen uit te proberen. In het verleden werkten we altijd met Mike Crossey (die ook aan de knoppen zat bij oa Arctic Monkeys en Jake Bugg, (jk)) en bleven we telkens vijf à zes dagen per week constant in de studio. Ditmaal trokken we naar een omgebouwd industrieel gebouw in Berlijn met verschillende vertrekken zoals een yogazaal en ateliers. Er was ook een opnamestudio, maar wij huurden de lege betonnen ruimte die er recht tegenover lag. (lacht) We konden er komen en gaan wanneer we wilden en dat was heel bevrijdend. Het bevorderde ook onze creativiteit: wanneer het iets minder vlot verliep, gingen we gewoon de stad in. Sommige nummers namen we bijvoorbeeld op om vier uur ’s ochtends nadat we de hele dag naar cafés geweest waren. Dat is onmogelijk in een gewone studio. Veel bands zouden geen fluit doen in zo’n situatie, maar het lukte ons perfect. “Wanneer je zonder producer werkt, is er bovendien niemand die hoeft te interpreteren wat je bedoelt met uitspraken als “de gitaren moet meer zó klinken”. Vaak kraam je als muzikant een hoop onzin uit, weet je. Doordat we de plaat in ons eentje opnamen – zonder vertaler – klinken de nummers meer zoals wij ze horen in onze hoofden.”

verschillende lagen muziek, andere instrumenten en we waagden ons zelfs aan akoestische partijen... Dingen die we niet op het podium kunnen. Nadat we die soundscape stuff ontdekt hadden, vonden we het tijd om de vuilste en vettigste gitaarriffs op de wereld los te laten – die hoor je op onze ep ‘Water’. Op het nieuwe album combineren we de agressie van ‘Water’ met de melancholische momenten van ‘In Time To Voices’. Dat resulteert in ruige popsongs met catchy refreinen. We wilden ook vooral de spontaniteit en het menselijke aspect naar voren brengen, wat niet weerklonk op de derde plaat omdat we er te veel over nadachten. We waren constant bezig kleine details te analyseren en aan te passen, waardoor we de rest uit het oog verloren. Soms probeerden we twee dagen lang een specifiek gitaargeluid vast te leggen en hoorde je nadien nauwelijks het verschil. Dat was niet per se slecht. Elke plaat is een deel van een continue proces en doordat we zo veel tijd spendeerden aan het vorige album, leerden we de kneepjes van het vak om ‘Blood Red Shoes’ zelf te producen.” Het valt wel op dat de nieuwe nummers vaak positiever klinken. Steven: “In de teksten en de muziek weerklinkt een bepaalde levendigheid die je niet hoort op onze andere platen, dat klopt. De track ‘Everything All At Once’ gaat bijvoorbeeld over vrijheid, doen wat je wil en vooral genieten van het leven. We hadden pas laat door dat de lyrics minder melancholisch waren, maar volgens mij komt het doordat we in een niet-commerciële studio werkten zonder producer en we ons in een

Eindelijk het zelfvertrouwen om te tonen wie we zijn Anderzijds is er niemand die je feedback geeft. Steven: “Tijdens het opnameproces amuseerden we ons te pletter, maar naar het einde toe beseften we dat we achttien songs hadden waarvan we niet wisten of ze wel goed waren. Er was bijna niemand die het album al gehoord had. Slechts enkele vrienden – zoals de Belgische fotograaf Anton Coene en Ian Clement van Wallace Vanborn – waren bij ons langsgekomen en hadden hun mening gegeven. In paniek belden we onze manager en vroegen hem om onmiddellijk naar Berlijn te vliegen. Als het barslecht was, moesten we alles opnieuw opnemen, misschien mét een producer. Maar toen hij de plaat beluisterde, zei hij: “This is the best record you’ve ever made.” Fucking A!” De reden waarom jullie het album ‘Blood Red Shoes’ doopten, is niet ver te zoeken. Steven: “Het was een logische keuze omdat we alles zelf deden. Het is ook de eerlijkste en puurste versie van Laura-Mary en mij: de muziek klinkt als ons en dat gevoel heb ik niet altijd bij onze andere langspelers. Deze plaat bevat alle imperfecties en sterktes die van ons maakten wat we nu zijn. “Wanneer debuterende artiesten bovendien een self titled uitbrengen, zeggen ze: This is us. Dat is belachelijk, want als beginneling weet je helemaal niet wie je bent. Onze band is tien jaar oud en we vonden eindelijk het zelfvertrouwen om te tonen wie we zijn. De vorige platen zijn onze eerste stappen, wij die opgroeien. Nu hebben we onze sound en het voelt aan als een nieuwe start.” Herinner je je nog hoe het was om voor het eerst samen te spelen, een decennium geleden? Steven: “Het was heel raar want we zijn twee enorm verschillende personen en op sociaal vlak klikte het niet meteen. We maakten het zelfs donker omdat Laura-Mary niet voor me wilde zingen met de lichten aan. Maar zodra we begonnen te jammen, leek het alsof we al jarenlang een duo waren. Het is moeilijk te beschrijven, maar soms ontmoet je mensen met wie het onmiddellijk goed zit en dat gevoel hadden we meteen. Ik weet nog goed dat we elkaar aankeken en ik het vreemd vond dat we nummers aan het maken waren zonder echt iets te doen. Het gebeurde gewoon.”

Een continue proces Op jullie derde langspeler, ‘In Time To Voices’, sloegen jullie een nieuwe weg in. Waarom keren jullie nu weer terug naar dat hardere rockgeluid? Steven: “’In Time To Voice’ was een echte studioplaat: we gebruikten

nieuwe stad bevonden. We waren zo enthousiast en dat had een invloed op de songs.” Enkele maanden geleden zakten jullie af naar de Vooruit in Gent om er samen op te treden met een heleboel Belgische muzikanten tijdens een concert van Wallace Vanborn. Hoe was dat? Steven: “We kennen de mannen van Wallace Vanborn, ik hou van Triggerfinger en we speelden ooit samen met School Is Cool… Het was fantastisch om die hele community samen te zien. In Engeland gebeurt dat zelden omdat mensen er erg competitief kunnen zijn. Vaak focust de pers zich op de kritiek die we op andere bands hebben en zien journalisten niet dat we ook muzikanten steunen. De media stoken graag ruzie tussen groepen en we proberen daar tegenin te gaan door met artiesten samen te werken. Zo namen we een nummer op met de zanger van de Britse band Drenge en Ian Clement (‘Wretch’, de B-side van de single ‘An Animal’, (jk)). We hebben nu ook ons eigen platenlabel waarop we albums van anderen willen uitbrengen. Het zou veel beter zijn als bands elkaar zouden helpen.”

on stage 18 april: Botanique, Brussel (w/ The Wytches)

Blood Red Shoes ‘Blood Red Shoes’ Jazz Life/PIAS

Eerlijk gezegd wisten we niet wat we na ‘In Time To Voices’ konden verwachten van Blood Red Shoes. Een nieuwe studioplaat waarop het duo verder experimenteert met melodieën en zijn muzikale grenzen nog meer verlegt? Dat is het uiteindelijk niet geworden en daar zijn de fans van de ruigere sound wellicht blij om. Terwijl de Britten op hun ep ‘Water’ nog voluit voor pure rauwheid gingen, vinden ze op hun vierde album het ideale evenwicht tussen hun vertrouwde, stevige rock en catchy popinvloeden. De instrumentale openingstrack ‘Welcome Home’ is met zijn vettige, sloppy gitaren een perfecte starter terwijl ‘An Animal’ een van de meest aanstekelijke nummers is die de twee ooit schreven. Tien jaar na hun eerste jamsessie klinken Steven Ansell en LauraMary Carter zelfverzekerder dan ooit. Als je hoort hoe die laatste vol vertrouwen zingt en de vuilste riffs door de luidsprekers jaagt (‘A Perfect Mess’), wordt het al snel duidelijk dat gedoofde lichten niet meer nodig zijn. Net zoals een producer, trouwens. (jk)

Blood Red Shoes

T e k s t: J o r i s V a n d e n B r o e c k i f o t o : c a m e r o n w i tt i g

Helemaal verscholen, in een duistere hoek van de lobby van een behoorlijk sjiek Brussels hotel, hangen twee jongelui onderuitgezakt in de sofa’s. De vanzelfsprekendheid waarmee beiden zich hier, amper toegekomen nochtans, thuis lijken te voelen, doet vermoeden dat elk ogenblik een vertegenwoordiger van het ouderlijk gezag kan langskomen om hen, even vanzelfsprekend, te gebieden niet zo te hangen in die zetel. De reden voor dat rondhanggedrag is nochtans zo gek niet. Jordan Gatesmith (frontman) en Ian Nygaard (gitaarman) zijn daags voordien namens hun band Howler overgekomen uit Minneapolis, daarmee 7.000 kilometer overbruggend en een jetlag torsend. En mogelijk een kleine kater.

Jordan Gatesmith: “We wilden gewoon wat rondwandelen gisterenavond, de stad opsnuiven, maar het regende, dus zijn we een hotelbar ingedoken. Het was er poepsjiek. Volgens mij hadden ze zelfs een apart budget voor kaarsen. Maar je hoefde geen ID voor te leggen om iets te drinken, wat fantastisch is. Mijn pa is zestig ofzo en zelfs hij moet thuis nog altijd bewijzen dat hij meerderjarig is als hij een drankje wil.” Ian Nygaard: “It is weird.” Jordan: “Je kan naar feestjes en optredens bij mensen thuis gaan. Dat is een leukere manier om een fijne tijd te hebben dan...” Ian: “... op restaurant te gaan. Al is dat ook leuk. Op een manier.” Jordan: “Op dergelijke feestjes vind je vrienden, mensen om een band mee op te richten. Wie een drumstel of kelder heeft, zit gebeiteld. Elke band heeft een drummer nodig en een kelder om te repeteren. Zo begint het.”

Tienerfilms uit de jaren tachtig Om nu, na enkele jaren, in deze tweede plaat te resulteren: ‘World Of Joy’. Ian: “Can I see that? (neemt de cd met opgetrokken wenkbrauw in ontvangst) Wat is dat? Waar komt dit vandaan?” Jordan: “We kunnen een Milli Vanilli doen. Dat zou cool zijn. Ik heb er altijd van gedroomd muziek te schrijven voor andere mensen en vervolgens achterover te leunen, hen fake interviews te laten geven. Het omgekeerde is niet zo’n goed idee. Ik ben niet charismatisch genoeg om andermans muziek aan de man te brengen.” Ian: (steekt de cd omhoog) “Is dat de achterkant? (leest) “Yeehaw!” Dat had ik echt nog niet gezien. Nice.” De muziek op ‘World Of Joy’ lijkt meer open en breder dan tevoren. Jordan: “Omdat we opgroeien, waarschijnlijk. We hebben ditmaal meer aandacht besteed aan het schrijven van nummers. Mensen willen horen dat je zeer geïnspireerd bent door iets, maar we zijn gewoon samen in een ruimte gekropen en hebben nummers geschreven. Voor ‘America Give Up’ leverde ik de songs en heb de rest gezegd wat ze moesten spelen, ik wou veel meer de touwtjes in handen houden dan nu. Nu zijn we meer een band geworden.” Howler heeft daarvoor wel enkele bezettingswissels moeten doormaken. Jordan: “Jay (Simonson, (jvb)), onze vorige bassist, heeft nog een andere band, France Camp, waar hij zeer op gefocust is. Die groep heeft recent een deal gekregen en combineren werd moeilijk voor hem, dus de beslissing was voor allen evident: go live your dream! Ook het vertrek van Brent (Mayes, (jvb)) was amicaal. Hij was niet echt een songwriter, maar gewoon een drummer. Dus hebben we een drummende vriend aan boord gehesen die ook creatief uit de hoek komt.” Een nummer als ‘Aphorismic Wasteland Blues’ doet ook een creativiteit vermoeden die er eerder niet was. Jordan: “Dat is een van de eerste nummers die voor ‘World Of Joy’ geschreven werd, al was het geen makkelijke bevalling.” Ian: “We hebben geprobeerd om het groots te laten klinken, meermaals zelfs, maar kregen niet uitgevogeld hoe het juist moest.” Jordan: “‘Blues’ is zelfs bijna geschrapt, tot we terugkeerden naar de demo die we in de kelder van een vriend hadden opgenomen. Die versie is uiteindelijk op de plaat beland.” ‘The Itch That Creeps Through My Skull’ flirt dan weer openlijk met de jaren tachtig. Jordan: “We zijn een beetje geobsedeerd door dat soort liedjes: beetje ballad, beetje creepy pop à la David Lynch. Tijdens een repetitie kwam de melodie plots bovendrijven, Ian begon een baslijn te spelen en plots we hadden de mood van het moment in een nummer te pakken. Er zit sowieso een nostalgisch element in die song, maar ‘The Itch’ heeft eveneens een intertekstuele relatie met tienerfilms uit de jaren tachtig, je weet wel: zéér Amerikaans, met een schoolbal en die dingen.” Met het omarmen van een meer poppy kant, maken jullie een gelijklopende evolutie door als Harlem en Smith Westerns, bands die ongeveer tegelijk met Howler de kop op staken. Ian: “Harlem was fantastisch. Het plaat ‘Hippies’ heb ik grijs gedraaid. Zo jammer dat de band gesplit is.” Jordan: ”Bij Smith Westerns kan je inderdaad een heel fijne evolutie opmerken. Eigenlijk is die

evolutie algemeen. Veel gitaarbands houden minder krampachtig vast aan het punkrock- of garagegeluid waarmee ze ooit begonnen zijn. Ze staan zichzelf toe om eender wat te schrijven, kunnen creatief zijn zonder oogkleppen.” Ian: “Misschien heeft het te maken met de muziek waarmee we opgegroeid zijn: zowel classic rock en andere gênante dingen, als de betere stuff zoals The Replacements en Black Flag.” Wat denk je als een band zoals Black Flag in een soap verandert, nu er twee versies van de groep in omloop zijn? Nochtans waren dat ook ooit gewone jongens met de beste bedoelingen... Jordan: “Ik denk niet dat ze ooit normaal waren: Black Flag was héél politiek, is ontstaan tegen de achtergrond van Reaganomics. Bovendien waren die gasten véél afschrikwekkender dan wij ooit zullen zijn: het waren hardcore punks. Maar wat nu gebeurt, is goofy.” Ian: “Henry Rollins is de enige die zijn verstand gebruikt en wijselijk wegblijft van het hele gedoe.” In ‘Don’t Wanna’ rekent Howler, met een knipoog, af met enkele indie-, punk- en andere iconen. Jordan: “Het is een opsomming van dingen waar ikzelf of vrienden van me fan van zijn, een beetje de cultuur van de mensen waar we mee rondhangen. Maar je mag die best in vraag stellen. En het was een mooie gelegenheid om Wes, een vriend, duidelijk te maken dat hij de boeken van Ayn Rand helemaal niet hoeft te lezen. Haar ideeën houden geen steek.” Aha, toch politiek! Zij het minder hardcore dan Black Flag. Want in tegenstelling tot de jaren tachtig, toen het economisch evenmin vrolijke tijden waren, is het nu bijna vruchteloos wachten op muzikaal protest. Jordan: “Dat is een interessante observatie. Ik heb geen idee wat de oorzaak kan zijn, maar het is op zich zeer vreemd dat politieke en economische mistoestanden niet meer zo naar de muziek doorsijpelen. Al voelen we ons zelf ook niet geroepen om op de barricaden te kruipen.” Ian: “Punk is gewoon dood, man.”

on stage 5 april: Motel Mozaique, Rotterdam (NL) (zie p45) 13 april: TRIX, Antwerpen

Howler ‘World Of Joy’ Rough Trade/Konkurrent

Trashy, onstuimig, niet te stoppen: Howler knalt op zijn tweede langspeler door de geluidsmuur en lost de verwachtingen die het enkele jaren geleden met de ep ‘America Give Up’ schiep moeiteloos in met een breed geïnspireerd werkstukje. ‘Don’t Wanna’ relativeert de hele punk- en indiedogma’s, ‘Aphorismic Wasteland Blues’ toont Howler van een verrassend ingetogen kant en ‘Here’s The Itch That Creeps Through My Skull’ verdient niet alleen een prijs voor zijn titel, maar bovenal voor hoe 80’s-pop hier een nieuwe, levensvatbare vitaliteit ingeblazen krijgt. Nice work! (jvb) Release: 17 maart

12.04 HAUSCHKA 18.04 CHRISTINA VANTZOU 09.05 LORI GOLDSTON + GUY VAN NUETEN AB & Klara presents

19.04

A LATE NIGHT WITH LAIKA ADRIAN UTLEY’S GUITAR ORCHESTRA PLAYS TERRY RILEY’S IN C ONEOHTRIX POINT NEVER JANDEK ANDRÉ STORDEUR + F. DU BUSQUIEL ORPHAN FAIRYTALE

06/03 REIN DE GRAAFF QUINTET FEAT. ABRAHAM BURTON 07/03 DOUGLAS FIRS DELVAUX 13/03 SINISTER SISTER PERFORMS ZAPPA 15/03 RAY COLLINS’ HOT-CLUB THE MOTEL MEN 21/03 TUBELIGHT BLACK JAGUAR CLUB 22/03 ANTI-NOWHERE LEAGUE BELGIAN ASSOCIALITY GROUPIES 25/03 ANOUAR BRAHEM * 27/03 GORILLA MASK 03/04 GET THE BLESSING! 04/04 HIGH TONE 10/04 JACOB KARLZON 3 11/04 TAPE CUTS TAPE MON-O-PHONE 19/04 JEBROER BEATGRINDERS HUGO PRESENTEERT LUCIFER 24/04 22 STRINGS AND A PIECE OF WOOD * 27/04 NOVASTAR • CD-VOORSTELLING ‘INSIDE OUTSIDE’ 30/04 THE BLUES BONES BOO BOO DAVIS SWAMPBOYS 02/05 MOTEK GO MARCH 08/05 REBIRTH COLLECTIVE * 11/05 LADY LINN & HER MAGNIFICENT SEVEN * 16/05 DEMENTED ARE GO PETER PAN SPEEDROCK PSYCHO 44

+ ASHWORTH

06.04 | (15u00!) FOREST SWORDS - EXTRA SHOW + PATTEN 14.04 | S O H N 17.04 | 65DAYSOFSTATIC PLAYS ’THE FALL OF MATH’ (’04) + THOUGHT FORMS

Anouar Brahem

ANDREW JACKSON JIHAD + DUCKING PUNCHES

* In samenwerking met Cultuurcentrum Sint-Niklaas en/of Jazzlab Series.

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE

T e k s t: M i s c h a B l u d t s

Een interview met Anthony Joseph is een hele klus. Je moet namelijk al het boeiende dat de gevierde dichter/ auteur/muzikant met roots in Trinidad te vertellen heeft achteraf vriendjes laten worden met de beschikbare bladruimte. Laten we het er qua intro dus maar op houden dat de man ‘Time’ heeft uitgebracht, een door Meshell Ndegeocello geproducte plaat waarop poëzie centraal staat, maar waarop ook de nodige funky grooves (van calypso over hiphop tot afrobeat) zeker niet ontbreken. ‘Time’ is in tegenstelling tot je laatste platen vooral verhalend. De songs zijn grotendeels naar de achterbank verhuisd. Was dat een bewuste keuze? Anthony Joseph: “Goh, het was gewoon het goede moment om eens iets helemaal anders te doen. Ik heb vier platen met Spasm Band gemaakt en ik denk dat we uit dat muzikale idee alles hebben gehaald wat er in zat. We zaten op ons hoogtepunt and it was time to step over the top. Een nieuwe plaat met Spasm Band zou gewoon meer van hetzelfde hebben opgeleverd. Het was kortom tijd om op artistiek vlak eens iets helemaal anders te doen.” En welke rol heeft Meshell Ndegeocello daarin gespeeld? Anthony: “Een heel belangrijke, maar eigenlijk is onze samenwerking eerder toevallig. Ik was een paar jaar geleden een interview aan het geven in Parijs en plots stapte ze de kamer binnen, onderbrak het interview en zei: “Hi, ik vind jouw muziek geweldig!” Ik was nogal geshockeerd, eerlijk gezegd.”

tot de rest van Europa pronken ze graag met uiterlijk vertoon. Ze willen per se laten zien dat ze het goed hebben, zelfs als dat eigenlijk niet zo is. In België of Frankrijk zul je veel moeilijker aan iemands kledij en levensstijl kunnen zien hoe rijk hij of zij is. Hier in Engeland heeft dat natuurlijk veel met het klassensysteem te maken; mensen vinden hun plaats in de samenleving héél belangrijk en zullen alles doen om die te behouden.” Wat is er dan wel veranderd sinds je in Londen bent gaan wonen? Anthony: “Sowieso de impact van mensen zoals ikzelf, de invloed van mensen uit de Caraïben en Afrika die naar het Verenigd Koninkrijk zijn geëmigreerd. Het klinkt cliché maar the rise of multicultural Great Britain vat het eigenlijk nog het beste samen. Nu mixen de mensen veel makkelijker dan pakweg 20 jaar geleden. Al moet ik zeggen dat de Engelsen altijd al hebben open gestaan voor andere culturen; ze hebben in loop der eeuwen tenslotte altijd al vreemd volk over de vloer gehad. En net daarom is het Verenigd Koninkrijk zo’n liberaal land. Nu nog van de politici af zien te raken and it would be really beautiful place to live.” (lacht) En heeft die kruisbestuiving ook invloed gehad op jou als artiest? Anthony: “Zeker en vast. Ik heb altijd al een heel eclectische smaak gehad. Destijds in Trinidad luisterde ik niet alleen naar calypsohelden zoals The Mighty Sparrow en Lord Kitchener, maar ook naar Iron Maiden en Black Sabbath. De ene dag zat ik op het carnaval, de volgende op een rockconcert. En toen ik naar Engeland verhuisde ging er een heel nieuwe wereld voor me open. Plots had ik toegang tot talloze platen en boeken waar ik in Trinidad nog nooit van had gehoord.” Je hebt een biografie geschreven over Lord Kitchener (de muzikant, niet de gelijknamige Engelse generaal, (mb)). Hoe ben je daar toe gekomen? Anthony: “Om te beginnen is Lord Kitchener de grootste calypso-componist ooit. Daar is iedereen het over eens. Maar wat mij vooral intrigeerde was de man zelf. Niemand wist écht wie hij was. Hij was erg verlegen en leefde teruggetrokken. Bovendien was hij een echte Britse patriot. Hij was helemaal verliefd op het land. Engeland kon in zijn ogen niks fouts doen. En ik wilde weten waarom. Waarom waren de Britten zijn grote helden? Waarom vocht een Caraïbiër niet tegen het Engelse kolonialisme in plaats van er naar op te kijken?” En wat waren je bevindingen? Anthony: “Ah... Lord Kitchener werd geboren in 1922. Toen was Trinidad een echte Britse kolonie, met de nadruk op Brits. Er werd overal propaganda voor the Empire gevoerd – zowel het schoolsysteem als de media waren volledig Engels. Het besef van een eigen identiteit werd niet bepaald aangemoedigd en was dan ook zo goed als onbestaande; de eerste nationalistische bewegingen ontstonden er pas in de jaren ‘30 en ‘40. He grew up in a time when England was IT. It was everything. En aangezien hij een jongeman was die in de eerste plaats platen wilde maken en een ster worden, was een verhuis naar the mother country voor hem een logische stap. And he had a ball. Hij kon er terecht in een gemeenschap van muzikanten van Trinidad, hij werkte samen met beroemdheden, hij verdiende veel geld, ... Voor hem was het kortom allemaal perfect. En die onvoorwaardelijke liefde voor Engeland heeft hij tot zijn dood in 2000 gehad.” Jouw eigen relatie met Engeland is waarschijnlijk iets dubbelzinniger? Anthony: “Ik woon ondertussen al langer in Londen dan ik in Trinidad heb geleefd. Dit is mijn thuis geworden en Trinidad… wel, een vakantiebestemming. It’s still my spiritual home, maar de tijd heeft er ook niet stil gestaan. Als ik er nog eens kom, dan voel ik me de eerste dagen een vreemdeling. I have to get back into it. Ik hou kortom van Engeland, het volk, de geschiedenis en de cultuur. Het enige dat ik niet kan uitstaan is de Engelse politiek. Maar dat had ik al gezegd he? Sorry, sometimes I just talk too much.” In dit geval in dank aanvaard!

Een poëtische sprong in het donker

Omdat het nogal onbeleefd is om een interview te onderbreken? Anthony: (lacht) “Nee, omdat Meshell tenslotte niet de eerste de beste is en ik zelf ook al jaren een grote fan van haar werk was. Later heb ik haar dan gevraagd of ze mijn plaat wilde producen en ze stemde in. Maar mijn oorspronkelijke idee - om een plaat met Spasm Band te maken - vond ze maar niks. Ze zei dat ze met mij wilde werken. Ze wilde een echt poëzie-album maken, een plaat waarop de muziek de woorden ondersteunt. En dat was een sprong in het donker - het was helemaal niet vanzelfsprekend om van refrein-strofe-refrein af te stappen. I had to go back to being a poet, een hele uitdaging. Maar dat was wat ze wilde en ik ben haar daarin gevolgd. Daar ben ik nu heel blij om want dankzij Meshell ben ik terug naar mijn roots gegaan – de eerste plaat met Spasm Band draaide tenslotte ook rond woorden en ritmes; songs kwamen er niet echt aan te pas. Maar het geniale van haar productie is dat, als je ‘Time’ thuis opzet, je wil gaan zitten en naar de teksten luisteren. Toch zijn sommige nummers tegelijk funky genoeg om tijdens een optreden, zeker in combinatie met de rauwe live-energie, helemaal uit je dak te gaan.” Je wordt omschreven als “a black poet haunted by Africa’s past as well as a bilingual post-modernist amused by the possibilities of the future”. Kan je jezelf daar in vinden? Anthony: “Absoluut. Dat is een erg goede omschrijving. Zowel het verleden als de toekomst boeien me enorm, al ben ik op zich geen Afro-centrische auteur. Ik ben niet specifiek geïnteresseerd in Afrika of African heritage. Mijn zoektocht is eerder gericht op de roots van taal, de verhoudingen tussen communicatie en taal en hoe de grenzen van taal - en de verschillende interpretaties daarvan - kunnen worden verlegd. Het is eerder toevallig dat ik een zwarte dichter uit de Caraïben ben. Dat is een deel van mijn identiteit, maar het is zeker niet alles. Ik ben even goed geïnteresseerd in experimentele literatuur en poëzie, in Europese schrijvers en theorieën. Een vriend in LA noemt wat ik doe de “diasporic avantgarde” en daar kan ik me heel goed in vinden.” Je bent van Trinidad naar het VK verhuisd toen Thatcher en later Major aan de macht waren. Hoe voelde die verhuis aan? Anthony: “Tijdens het bewind van de Conservatieven leefde het land continu in een 80s yuppie boom. Het zag er uit als een rijke plaats waar de mensen veel geld uit te geven hadden. En dat is nog steeds niet veranderd; er heerst in Engeland veel armoede, maar op het eerste zicht zijn de mensen financieel stabiel. Dat is natuurlijk fictie, maar het is een zelfbeeld waar de Engelsen aan verknocht zijn. In tegenstelling

Anthony

on stage 20 maart: De Roma, Borgerhout 25 maart: Le Grand Mix, Tourcoing (FR) 28 april: Botanique, Brussel

Anthony Joseph ‘Time’ Naïve Records/PIAS

De nieuwe plaat van deze dichter en muzikant extraordinaire stapt grotendeels af van zijn succesvolle voorgangers (zie ook de fabuleuze Spasm Band), in die zin dat ‘Time’ met name rond ‘s mans teksten en poëzie draait en echte songs eerder zeldzaam zijn - wat zeker niet wil zeggen dat er geen dansbaar gerief op staat. Maar toch is en blijft zijn nieuwe boreling vooral een verhalende plaat die - min of meer - doet denken aan het werk van pakweg Gil ScottHeron, Saul Williams, Linton Kwesi Johnson en zelfs The Roots. Voor dat laatste mag je producer Meshell Ndegeocello en een stel prima gastmuzikanten bedanken. Die zijn er in geslaagd op de poëzie van Anthony Joseph een fraai - en met momenten behoorlijk feestelijk - muzikaal draagvlak te geven dat het midden houdt tussen calypso, funk, afrobeat en hiphop. Nice one! (mb)

Joseph

T e k s t: E r i c T h e r e r I v e r ta l i n g / h e r w e r k i n g : A n o u k P e e t e r s i f o t o : k i m h i o r t h o y

Neneh Cherry aka Neneh Marianne Karlsson deed pakweg vijfentwintig jaar geleden ons hart smelten met de monsterhits ‘Manchild’, ‘Buffalo Stance’ en - 5 jaar later - ‘7 Seconds’, een samenwerking met Youssou N’Dour. De laatste tijd zagen we haar aan de zijde van Mats Gustafsson en Paal Nilssen-Love van The Thing, waarmee ze ‘The Cherry Thing’, een album met wortels in de free jazz, maakte. Niet verwonderlijk, Neneh Cherry is immers de stiefdochter van trompettist Don Cherry. Niets van dit alles op haar nieuwe album ‘Blank Project’, een samenwerking met Rockertnumbernine én Kieren Hebden aka Four Tet. Wél een heleboel dreigende drums, industriële synths en de rusteloze stem van Cherry. ‘Blank Project’ is terug een album onder je eigen naam en is zo de eigenlijk opvolger van ‘Man’, uit 1996. Waarom hebben we zo lang moeten wachten? Neneh Cherry: “Ik heb gedurende al die jaren uiteraard niet stilgezeten. Sinds mijn 16de ben ik nooit gestopt met componeren en heb ik samengewerkt met een hoop andere bands en muzikanten. De laatste tijd heb ik vooral samengespeeld met The Thing. Het nieuwe album ‘Blank Project’ heeft dan ook zijn oorsprong in die avontuurlijke samenwerking. Vanuit mijn standpunt is het een heel bevrijdende plaat want het heeft me de kans gegeven om mezelf te kunnen plaatsen in het leven. Ik voelde me gevangen en wou de dagelijkse sleur doorbreken. Ik zorgde voor mijn familie, zonder in de schijnwerpers te staan. Drie kinderen hebben, is nu eenmaal een voltijdse job. Het was tijd om het rustiger aan te doen en te proberen om opnieuw de goesting te vinden om een plaat te maken. Uiteindelijk was er die plotse drang om er opnieuw aan te beginnen.”

aan belang verloren. Vandaag wordt die scene vertegenwoordigd door een jonge generatie muzikanten die gestimuleerd worden door de ziel van muziek. De meeste van die muzikanten spelen niet alleen jazz, maar ook electro of rock. Zo maakt Goran Kajfes, ondanks zijn leeftijd, deel uit van die nieuwe generatie en hanteert hij ook een vernieuwde aanpak. Ik waardeer wat hij doet. Aan de andere kant zijn er puristen die niet houden van dat soort muzikale experimenten, maar gelukkig zijn zij in de minderheid.”

Verlichting ‘Blank Project’ werd amper in vijf dagen opgenomen. Dat is héél snel. Neneh: “Het is waar dat de plaat relatief snel werd ingeblikt. Ik werkte heel intens maar tegelijkertijd op een verrassend kalme manier. We waren bij Kieran Hebden thuis, in het noorden van de staat New York. Rocketnumbernine en ik deden de belangrijkste voorbereiding. De nummers waren klaar en we hadden genoeg gerepeteerd om naar de studio te trekken en de songs in te spelen. We hebben ze op een old school manier opgenomen, live in de studio. Kieran had een strak schema: per dag moesten we twee nummers inspelen. Vijf dagen later was de klus geklaard! Kieran bleek een echte manager. Hij laat iedereen zich op zijn gemak voelen en zorgt voor vertrouwen.” Heb je geprobeerd een onderliggende boodschap aan het nummer ‘Out Of The Black’ te geven? Is het een verwijzing naar de uitdrukking Out of the blue? Neneh: “Niet echt, er zijn geen verborgen woordspelingen. De song ‘Out Of The Black’ gaat over uit de schaduw treden en terug een soort van verlichting bereiken. We laten de duisternis achter ons en vinden een soort van rust, we zien het licht.” Deze maand word je vijftig jaar. Hoe voel je je? Neneh: “Ik sta er niet echt bij stil, maar het lijkt wel surreëel. Het is niet de leeftijd die me stoort, maar eerder de kleine fysieke problemen, zoals een bril moeten dragen. De tijd vliegt nu eenmaal. Echt ongelofelijk. Maar ik ben tevreden met waar ik sta, ik voel me goed. Hier zou ik dertig jaar geleden dadelijk voor hebben getekend. Het album komt bovendien net voor m’n verjaardag uit, dat is dus een leuke cadeau!”

Tevreden, ondanks kleine fysieke problemen

on stage 3 maart: ABClub, Brussel (sold out)

Neneh Cherry

Vernieuwde aanpak Zweden is je thuisland. Mats Gustafsson, muzikant in The Thing, is Zweeds. Is er een verband? Neneh: “Ik denk dat er ergens een verband is, maar de link is eerder toevallig. Ik verliet Zweden toen ik een tiener was omdat ik mezelf een vreemde voelde in eigen land. Het grootste deel van mijn leven speelt zich af in Londen, waar ik woon en werk en mijn familie heb gesticht. Maar toch is er een deeltje van mijn leven in Zweden achtergebleven dus een paar jaar geleden keerde ik terug om mezelf terug te vinden. Het gevoel van vervreemding was plots volledig verdwenen.” Dus er is een verband ... Neneh: “The Thing is Scandinavisch, gesticht in Zweden en Noorwegen. Mats Gustafsson en Paal Nilssen-Love hebben ook altijd openlijk de muzikale invloed van mijn vader erkend. Ik voelde een natuurlijke klik met hen, bijna alsof ze familie waren. Als je naar The Thing luistert, is de kracht in de muziek heel opvallend. Het is zowel free jazz als punk. Ik zou niet zeggen dat het Zweeds of Scandinavisch klinkt. Het is gewoon muziek.” Ben je zelf geïnteresseerd in de huidige Zweedse scene? Neneh: “Er is heel wat muziek die in Zweden haar oorsprong kent, maar voor mij is dat niet zo bijzonder. Er is tegenwoordig zoveel muziek van overal ter wereld waardoor er niets nog heel origineel is… Ik probeer mezelf op de hoogte te houden van de nieuwe tendensen.” De Zweedse jazz geniet toch van een zekere reputatie. Neneh: “Ja, inderdaad. Ik denk dat de jazzscene altijd levend is gebleven, ook al heeft ze

‘Blank Project’ Smalltown Supersound/N.E.W.S.

Na haar samenwerking met het Zweedse free jazz-ensemble The Thing kiest Neneh Cherry, de dochter van de onovertroffen Don Cherry, opnieuw voor een tabula rasa. Koperen blazers buiten, synthesizer en drumcomputer binnen. Nieuw personeel ook: Rocketnumbernine, het Engelse duo dat genoemd is naar een van de ingebeelde ruimtereizen van Sun Ra. De twee heerschappen boetseerden voor Neneh een minimalistisch sonisch decor: dreigende, tribale drums en industriële synths. ‘Blank Project’ werd op vijf dagen ingeblikt door niemand minder dan Kieran ‘Four Tet’ Hebden, die de rusteloze stem van Cherry hier en daar van een vintage dubby echo voorziet. En plots is daar ook Robyn – de kortharige, eigenzinnige collega-pop-iconoclast die live wel eens een Neneh Cherry-cover durft brengen. Deze nieuwe Cherry is niet op zoek naar schouderklopjes en loftrompetten, maar stippelt zelfbewust haar eigen, ietwat tegendraadse koers uit. ”?owhere to run, nowhere to hide”, zingt ze, als werd ze achternagezeten door een roedel bloedhonden. Bij elk album wordt onze bewondering voor deze lefgozer groter. (mvm)

T e k s t: W a r d D u pa n i f o t o : j o e r g ko o p m a n n

The Notwist – het fijnste exportproduct van Duitsland – wist vriend en vijand te verbazen met ‘The Devil, You + Me’, want wie had gedacht dat de heren het niveau van hun wereld- en doorbraak-plaat ‘Neon Golden’ uit 2001 zouden kunnen evenaren, laat staan overstijgen? Iedereen weet nu: alles is mogelijk. Het is dan ook een waar genoegen om kennis te maken met ‘Close To The Glass’. Een album dat de verwachtingen naadloos inlost. De broers Marcus en Micha Acher, samen met elektronicatovenaar Martin Gretschmann de kernleden van The Notwist, klinken zo fris als de eerste lentebries en de drie kuschelige knutselaars weten hun klankexperimenten en onwaarschijnlijk knap studiowerk om te zetten in twaalf perfecte popwerkjes. De bedeesde Marcus (zanger, gitarist) wil met plezier een babbeltje doen met RifRaf. Tussen ‘The Devil, You + Me’ en ‘Close To The Glass’ zit 6 jaar. Wat is er in die tijd allemaal gebeurd? Marcus Acher: “We hebben met de vorige plaat bijna twee jaar gespeeld en getourd, waarna we een pauze van twee jaar hebben ingelast. Wij hebben alledrie daarnaast ook veel zijprojecten. Er werd muziek gemaakt voor een film, voor radioshows, er zijn andere groepen, etc. Daarna zijn we terug samen gekomen en hebben bijna twee jaar gewerkt aan ‘Close To The Glass’.”

artiest, genaamd Cornelius. Hij heeft een heel knap album gemaakt: ‘Fantasma’. Die plaat is heel divers georkestreerd. Het werd een model voor ons album. Tijdens het schrijven leidde het ene ook tot het andere. Alle verschillende ideeën kwamen op een bepaald moment samen. De manier waarop we in één nummer hiphop, elektronica tot heel noisy rock toch kunnen laten passen, zonder een gevoel van een geheel te verliezen: dat is het uitgangspunt geworden van ‘Close To The Glass’. Het eerste nummer die we schreven, ‘Run Run Run’, is een lied waarin verschillende delen samenkomen. Dat vonden we meteen leuk en vanaf dan besloten we dat heel de plaat zo moest zijn.” Op welke manier ben je te werk gegaan in de studio? Marcus: “We hadden verschillende manieren om opnames te doen. Nu eens als full band, dan weer apart of met ons drie achter de computer. Martin is gek van modular synth-systemen. Hij heeft een hele muur vol met knoppen. Vaak werden alle verschillende instrumenten door dit systeem gestuurd. Een gitaar of een bas, bijvoorbeeld. Op die manier is de klank van de instrumenten niet meer zo herkenbaar. Er werd dus niets geprogrammeerd. Iemand speelde live in en iemand anders manipuleerde de klank. Alle klanken zijn dus live ingespeeld en gecontroleerd. We vinden het heel fijn om dat ook aan elkaar toe te vertrouwen en de controle van hoe het klinkt in de handen van de andere leggen.” Die klanken zul je dan live nooit exact kunnen nabootsen zoals in de studio. Je kan moeilijk een muur modulaire synths op het podium zetten. Marcus: “Vanaf volgende week gaan we hard beginnen repeteren om de plaat live te kunnen spelen. Het is een heel ander proces dan de opnames en het hoeft ook niet per se letterlijk te klinken zoals op het album. Een optreden en een opname is een ander gegeven. Het is ook leuk om een andere feel te geven aan een nummer. Je gebruikt andere instrumenten en machines om bijvoorbeeld elektronica te spelen. Ik kijk er heel hard naar uit om hier aan te werken.” Zijn jullie vintagefreaks die vinden dat oude instrumenten beter klinken en de hedendaagse niet meer worden gemaakt zoals vroeger? Marcus: “Het klopt dat oude instrumenten vaak meer karakter hebben, maar de nieuwe hebben hun eigen karakteristieken. Het is vaak een kwestie om die kwaliteiten te ontdekken en daar mee aan de slag te gaan. We hebben heel veel oude synths, drumcomputers etc. Die kun je moeilijk live gebruiken, want die zijn fragiel en meer bestemd voor in de studio. Om de goede klanken van nieuwe instrumenten te vinden, maken we vaak gebruik van bijvoorbeeld effectpedalen of een bepaalde versterker om toch dat nét ietsje specialer geluid te bekomen. We gaan niet zozeer ons

We kijken liever naar de toekomst Die twee jaar hebben jullie vooral in de studio doorgebracht. Marcus: “Klopt. Onze studio is ook onze repetitieruimte. Het is een beetje onze thuis geworden. We zijn er beginnen componeren en improviseren. Er waren wel af en toe pauzes, maar alles tezamen gerekend heeft het dus twee jaar geduurd om de nummers te schrijven, te arrangeren en het idee voor het album af te werken.” Tevreden met het resultaat? Marcus: “Heel erg. Ik heb er nu al een hele tijd niet meer naar geluisterd, omdat ik er te lang héél erg dicht heb opgezeten. Dan wordt het wat de druk in je hoofd en doet het afstand nemen best deugd.”

Een muur vol knoppen Kun je ‘Close To Glass’ vergelijken met jullie vorige albums? Marcus: “Ik denk niet in termen van het ene album dat beter is dan het andere. Alles wat we doen is een volgende stap in ons verhaal. Elke plaat is op zijn manier belangrijk geweest. ‘Close To The Glass’ konden we niet anders gemaakt hebben. Het is als een logisch gevolg. Het grootste verschil met de vorige plaat is dat het hoofdidee nu was om een kleurrijke collage te maken. Bij ‘The Devil…’ werden alle elementen samen gemixt tot één geheel. Soms meer akoestisch, elektronisch of rock, maar altijd met de vooringesteldheid om dit alles in één soort geluid te gieten. Met ‘Close To The Glass’ is het meer een hutsepot. Indierocksongs, elektronische nummers, andere tracks zijn meer een collage, instrumentaal, krautrock... alles loopt door elkaar. Van al die kleine foto’s wilden we één grote foto maken.” Er zitten wel honderdduizenden ideeën in de plaat. Marcus: “In het begin was het heel moeilijk om te beslissen wat we wilden doen met dit album. In herhaling vallen en uitgaan van één geluid was in geen geval een optie. Tegelijk leek het ons niet leuk om in één stijl te werken. Er is een Japanse

11 17 vastklampen aan het feit hoe cool iets vintage is, maar eerder op zoek gaan naar wat je kan bereiken met de nieuwe dingen.” Stel, er is maar één instrument op de hele wereld. Wat hoop je dat het zou zijn? Marcus: “Voor mij zou dat de gitaar zijn. Ik schrijf de meeste nummers op gitaar. Het is mijn instrument. Ik componeer soms ook wel met de computer of een piano, maar dat gebeurt meestal in de studio en dat is veelal een zoektocht naar klanken. Initieel grijp ik altijd terug naar mijn gitaar. Dat neemt niet weg dat mijn partij op een track per se moet overblijven. Het kan gebeuren dat ik iets schrijf op gitaar, maar die partij overgenomen wordt door een piano of synth, omdat dit beter is voor het nummer.”

in vele andere projecten. We houden wel contact met elkaar. We mailen of bellen zeer regelmatig.” Het is een jubileumjaar voor jullie. The Notwist bestaat 25 jaar... Zijn er speciale plannen om dit te vieren? Marcus: “Neen. In het begin dachten we: we moeten een feest bouwen rond deze plaat! Dat zou dan plaats vinden na onze show in München, want dat is toch een beetje een thuismatch. We zouden na het optreden een biertje kunnen drinken met vrienden, maar zijn toch teruggekomen van dat idee. Het is zo hard achteruitkijken en dat willen we niet. Er zijn zoveel dingen die we nu al weer hebben gepland om te doen de komende jaren. Het lijkt dan ook zo’n tijdverspilling om stil te staan bij het verleden, terwijl er zoveel interessante dingen staan te gebeuren. We concentreren ons liever op de toekomst.”

Iets bouwen voor onszelf The Notwist is een grote naam geworden in de muziekwereld. Veel mensen kijken uit naar jullie album. Hou je daar rekening mee bij het schrijven: de verwachtingen van andere mensen? Marcus: “We doen eigenlijk enkel wat we zelf goed vinden. Het is in de eerste plaats een kwestie om platen te maken waar we volledig achter staan. We staan er helemaal niet bij stil hoe iets cool moet klinken voor iemand anders. Of dat er mensen bepaalde verwachtingen hebben omdat ze je bewonderen op een bepaalde manier. Als we daar mee rekening zouden houden en een album maken waar er ook maar één noot op staat die we niet goed vinden, dan zouden we dat niet kunnen uitbrengen. We maken muziek om iets te bouwen voor onszelf. Aan het feit dat we nu bekend zijn, gaat een lang proces vooraf. Het voelt niet aan als een verrassing. We zijn ook beginnen optreden in kleine clubs en cafés. In het begin speelden we nog hardcore, wat niet echt een genre is waar veel mensen naar luisteren. Na elke plaat kwam er meer en meer publiek luisteren. We zijn nog altijd heel gelukkig en verrast dat zoveel mensen naar ons komen kijken en andersom, dat onze muziek zoveel mensen aanspreekt. Het is iets wat we heel erg waarderen. Een tijdje geleden waren we met familie en vrienden in Italië, waar we ook optraden in een kleine club. Daar was bijna niemand, maar toch was dat een belangrijk optreden voor ons. Net omdat er mensen waren die ons écht wilden zien. Vaak is dat veel leuker dan bijvoorbeeld een groot festival waar duizenden mensen komen kijken, naar drie nummers luisteren en dan naar een andere groep gaan.” Hoe gaat het met Lali Puna en 13&God, twee andere projecten van je? Marcus: “We hebben met Lali Puna lang getourd. Nu willen we een nieuw album maken. Valerie, de zangeres van de groep, en ik zijn getrouwd. Het is dus moeilijk om samen muziek te maken. Ofwel ben ik weg met The Notwist, of we zijn beide op tour met Lali Puna en daartussen willen we ook graag nog thuis zijn bij onze kinderen. Het is moeilijk dan nog tijd te vinden om nummers te maken. Valerie is terug beginnen schrijven, dus binnenkort zullen we wel iets nieuws maken. Met 13&God is het een beetje hetzelfde, drukke verhaal: de leden van de groep spelen

on stage 14 maart: Le Grand Mix, Lille (FR) 19 maart: Botanique, Brussel (w/ Jel)

The Notwist ‘Close To The Glass’ Cit y Slang/Konkurrent

Hoera! Hij is er. Voor al wie van intelligente popmuziek houdt en stiekem geil wordt van geniale geluidjes: de grootmeesters stellen voor: ‘Close To The Glass’. In het experimenteren en uitdokteren van de juiste klanken weten Marcus, Micha en Martin in ‘Close To The Glass’ zichzelf weeral naar een hoger niveau te tillen. Luister naar de titeltrack en je hoort meteen waar The Notwist op mikt: inventiviteit, zonder het doel uit het oog te verliezen: schone liedjes maken. Marcus verkent onontgonnen regionen van z’n stembanden en stuurt ze door een batterijtje effecten, of imiteert er even een drumboxje mee (in ‘From One Wrong Place To The Next’). In ‘7-Hour-Drive’ wordt een dikke knipoog geworpen naar de shoegaze van My Bloody Valentine en hun eigen hardegitaren-verleden. ‘Run Run Run’, waarin haast álle hedendaagse stijlen samenklitten, eindigt met een stukje posttechno en de langzaam trippende en dromerige elektronica-instrumental ‘Lineri’ (die melodielijn! dat klankje!) schurkt zich lieflijk naast Boards Of Canada. Het is veel door elkaar, maar nooit krijg je het gevoel in een soepje te zwemmen of naar iemand anders te luisteren dan The Notwist. En maar goed ook. (dw)

STAFF PICKS

13 ,0 0 €

RECOMMENDS

14,5 0 €

12,5 0 €

14,5 0 €

LIARS

BLOOD RED SHOES

BAND OF SKULLS

CHAMPS

JOAN AS POLICE WOMAN

Mess

Blood Red Shoes

Himalayan

Down Like Gold

The Classic

14,5 0 €

15,0 0 €

14,5 0 €

15,0 0 €

NICK WATERHOUSE

BLAUDZUN

SORE LOSERS

WILD BEASTS

SPAIN

Holly

Promises of No Man’s Land

Roslyn

Present Tense

Sargent Place

A L T E R N A T I V E

O N L I N E

R E C O R D S T O R E

W . B I L B O R E C O R D S . B E

B I L B O • L A D E U Z E P L E I N 13 • B - 3 0 0 0 L E U V E N • 016 5 0 0 7 7 3

T e k s t: Pa u l i n e L i b e e r t i g r e g o i r e a l e x a n d r e

Drie jaar geleden is het al dat ‘The English Riviera’ tot in het diepste van onze vezels doordrong. Het succesalbum van Metronomy werd terecht genomineerd voor een Mercury Prize en wie weet doet het gloednieuwe ‘Love Letters’ weer hetzelfde. Het vierde album van de Britten neemt een andere afslag en dat is best te pruimen. Pop met een glossy kantje, iets trager dan we gewoon zijn, maar minstens even goed.

De hemel afschuimen, op zoek naar de Waterman Frontman Joseph Mount heeft er net een interview en snelle fotosessie opzitten als we hem op de redactie van Studio Brussel ontmoeten. Van Brussel zelf heeft hij nog niet veel gezien, behalve de AB dan, waar hij met Metronomy in april op het podium staat. “We hebben nooit tijd om de stad te verkennen. It’s a shame! One day, one day…” ‘Love Letters’ is opgenomen in de gerenommeerde Toe Rag Studios in Londen. Als mensen over die plek praten, gaat het vaak over ‘Elephant’ van The White Stripes. Ben je fan van dat album? Joseph Mount: “Ik heb de plaat niet, maar herinner me wel het moment dat hij verscheen. Iedereen sprak over het feit dat ze alles in twee weken hadden opgenomen. Een reden waarom ik voor Toe Rag koos, is dat mijn muziek helemaal anders is dan die van The White Stripes. Die studio heeft veel authenticiteit en bij dat woord denk je niet meteen aan Metronomy. Ik hou van het idee dat je iets authentieks opneemt dat helemaal anders klinkt dan wat je verwacht van zo’n studio. Maar om terug te komen op je vraag; ja, ik vind het een heel goed album! Al is het wel tien jaar geleden dat ik het nog beluisterd heb.” Is het jullie ook gelukt om ‘Love Letters’ in twee weken op te nemen? Joseph: (lacht) “Nee, het duurde wat langer. Een tweetal maanden misschien?”

Dat is ook niet echt lang. Joseph: “Inderdaad, dat is het punt. Als je in een studio opneemt, moet je een beetje georganiseerd zijn en daarom gaat het sneller. Eens alles opgenomen is, ben je in feite klaar. Op computer kan je alles nog aanpassen tot op het laatste moment.” Heeft jouw vaderschap er ook iets mee te maken? Joseph: “Ja, het is eigenlijk heel nuttig om een baby te hebben. Het helpt om alles te regelen. Vroeger besliste het label wanneer een plaat moest uitkomen omdat ik moeite had om het af te werken. Door de baby was ik enorm gemotiveerd om voort te doen. Dat is iets nieuws!” Hoe ga je de baby en het toeren combineren? Joseph: “Geen idee! (lacht) Het zal interessant worden, maar waarschijnlijk heel moeilijk, want ik zal lang weg zijn.”

Egoïstisch en zelfzeker In een interview zei je dat je op ‘Love Letters’ iets fris wou doen op een ouderwetse manier om zo bij de groten der aarde te geraken. Over wie heb je het dan? Joseph: “Eigenlijk over allemaal verschillende mensen. Als ik muziek

19 11 maak, stel ik me altijd voor dat mensen dan over me denken zoals ik over Prince en David Bowie denk. Als je op een zelfde manier opneemt als zij deden en je creëert iets dat even opwindend en nieuw is, met dezelfde technologie, dan ben je een beetje gelijk aan hen. Op een of andere manier toch. De mensen die dit soort studio gebruikten in de jaren zestig en zeventig, zijn degene die mij vroeger inspireerden. Het is een goed gevoel te weten hoe zij hun albums opnamen.” Drie jaar geleden voorspelde je dat je nu meer zelfzeker zou zijn over je teksten. Klopt die voorspelling? Joseph: “Ja, maar als het laatste album niet populair was geweest, ging dat wel een heel negatief effect op me gehad hebben. We hebben het geluk dat mensen ons aanmoedigen en zo negeren we al het negatieve dat erbij komt. We nemen enkel het positieve op. Als je naar ‘Love Letters’ luistert, hoor je ook dat het iets egoïstischer is. Als je altijd succesvol bent, bereik je waarschijnlijk een punt waarop je te zelfzeker bent en vanaf dan maak je slechte beslissingen. Op dit moment is alles echter in balans.” NME, Mojo en The Times noemden ‘The English Riviera’ visionair, exotisch en stilistisch. Welke woorden zou jij gebruiken om ‘Love Letters’ te beschrijven? Joseph: “Visionair! Ik zou stilistisch houden en intiem toevoegen. En trippy.” Intiem? Is het meer gefocust op jezelf? Joseph: “Nee, het geluid is intiemer. Bij ‘The English Riviera’ probeerde ik een album te maken dat heel groots klinkt. ‘Love Letters’ leeft in een kleinere ruimte. Het klinkt nog steeds impressief, maar niet zo glossy als ‘The English Riviera’. Het gevoel rond het nieuwe album is meer intiem.” Ik hoorde dat ‘I’m Aquarius’ het album op de valreep gehaald heeft, omdat het volgens jou niet klonk als jezelf. Hoe is dat mogelijk? Het is toch jouw nummer? Joseph: “Ik weet het! Het nummer is geschreven wanneer we ‘The English Riviera’ aan het afwerken waren. Ik hoor het nummer echt graag, maar zag niet goed waar het ging passen. Pas toen we het opnamen in Toe Rag, klopte het opeens wel. Nu is het een Metronomy-nummer.” Je gaf er veel aandacht aan door The Night Sky-app (app waarmee je sterren kan herkennen door je smartphone naar de hemel te richten) te gebruiken. Cool idee! Joseph: “Vandaag heb je een interessante manier nodig om ervoor te

zorgen dat mensen over je nieuwe single praten en dus kwam het label met dit voorstel. Wanneer zal je ooit de kans krijgen om een liedje te horen als je het juiste sterrenbeeld gevonden hebt? Het is een originelere manier dan met graffiti I’m Aquarius op muren te schilderen. En educatiever!” Laatste vraag dan: aan wie schreef je je eerste liefdesbrief? Joseph: “Toen ik acht of negen jaar was, verhuisde mijn vriendinnetje naar Barcelona. We hadden ons voorgenomen elkaar te schrijven en ik denk dat ik probeerde romantisch te zijn, maar haar in feite imponeerde door altijd kleine geschenkjes aan mijn brieven toe te voegen.” (lacht)

on stage 2 april: AB, Brussel 3 juli: Rock Werchter, Werchter

Metronomy ‘Love Letters’ BECAUSE/Warner

We hebben even moeten wachten op een vervolg op ‘The English Riviera’, maar gelukkig beloont ‘Love Letters’ ons geduld. De vierde plaat van de Britse band Metronomy is nog steeds dansbaar, maar dan een versnelling lager. Zo is opener ‘The Upsetter’ een melancholische popsong met akoestische gitaar en o zo verslavend door Joseph Mounts falsetstem. Direct daarna volgt het inhoudelijk droevige ‘I’m Aquarius’ dat door de shup dup dup aah’s een lichtere indruk krijgt. En dan is er nog de titelsong ‘Love Letters’ waarvan de intro wordt ingevuld door een relaxe troep blazers om dan helemaal los te barsten in een ‘70s popsong met een heel catchy refrein. De prijs voor meest absurde titel gaat dan weer naar ‘The Most Immaculate Haircut’ waarin we water en een bende krekels horen. Kort samengevat: ‘Love Letters’ klinkt als een echte Metronomy-puzzel en alle stukjes passen zoals gewoonlijk perfect in elkaar. (pl)

Girls in Hawaii blaudzun sam amidon milky cHance 12 // 04 // 2014 € 22 vvk // € 25 kassa c-mine genk // start 19u

sweet little mojo mad about mountains littlewaves.be c-minecultuurcentrum.be

T e k s t: M i c h i e l V a n M e e r v e n n e

Mochten de muzikale experimenten van patten – echte naam onbekend – steden zijn, je liep er hopeloos in verloren. In 2011 topte hij de eindejaarlijstjes met het onuitspreekbare ‘GLAQJO XAACSSO’, een festijn vol 4/4 psychedelica met een hoge dichtheidsgraad. Vorig jaar liep hij warm bij Warp met ‘Eolian Instate’, enkele maanden later is er ‘Estoile Naiant’. Met een glas bruiswater in de hand legt de welbespraakte patten ons uit wat Dolly Parton daarmee te maken heeft.

Je nieuw album komt uit op Warp. Heb je het gevoel dat je op de schouders van reuzen staat? patten: “Het is heerlijk om met Warp samen te werken. Die mensen zijn heel erg gefocust op het creatieve aspect, alles is gericht op het ongeremd verleggen van grenzen. Met de geschiedenis en de reputatie van het label ben ik niet bezig. Omdat ik meer en meer besef dat het leven zo voorbij is. We wandelen wat rond, we ontmoeten mensen, we maken dingen mee, en we proberen dat te begrijpen. Wel, het patten-project wil mee nadenken over wat dat nu precies inhoudt, de ervaring die wij leven noemen. En dat project beperkt zich niet tot mijn levensduur, of mijn persoon of een platenlabel. Het gaat terug tot de periode van de eerste aardbewoners en het loopt door tot na mijn bestaan, wat er vrij snel zit aan te komen. Dat geldt trouwens ook voor jou en voor iedereen die dit leest.”

De magie van een slaapstoornis Niet meteen een vrolijke gedachte. Of wel? patten: ”Het allerbelangrijkste is je bewust te zijn van het feit dat je deel uitmaakt van de mensheid, van een geheel dat het individu overstijgt. Die gedachte staat centraal in alles wat ik maak. Er is inderdaad zoiets als het heden en het verleden, maar ik bekijk het vanuit een breder perspectief, als een voortdurend veranderd en evoluerend continuum.” Hoe distilleer je klank en muziek uit dat continuum? patten: ”De muziek ligt voor het grijpen. Op dit moment zijn jij en ik het resultaat van elk moment dat we geleefd en beleefd hebben. Van elke emotie, van alles wat je ziet en hoort. En terwijl ik dit zeg, komt er weer een nieuw nu-moment bij.” En nog één. En nog één… En nog één. patten:: ”Precies! (lacht) Wel, datzelfde geldt ook voor het maken van klank of muziek. Het zit ingebed in alles wat je ooit hebt meegemaakt, in alles wat je ooit hebt gedaan, in wat je denkt en gelooft.” Je muziek is een soort collage, een gelaagd geheel waarbij je al deze fragmenten en momenten opeenstapelt? patten: “Soms lijkt iets wat vorm krijgt heel sterk op iets dat uiteenvalt. Als je bijvoorbeeld aan de frequentieknop van de radio draait, dan hoor je enkel geruis. Tot dat geruis geleidelijk verandert in een liedje van Dolly Parton. Plots is het muziek. Als je verder aan de knop draait, gebeurt precies het omgekeerde. Denk aan tekeningen waar je verschillende dingen in kan zien. Als je het ene ziet, is het heel moeilijk om het andere te zien. Ik hou heel erg van de spanning tussen iets wat je net nog hoorde of zag, maar dat plots verdwijnt.”

Kettingbotsing in de studio Hoe belangrijk is je studioroutine? Hoe fel hang je vast aan een vaste methodologie? patten: “Ik ben daar heel bewust mee bezig. Mijn routine is om het proberen zonder routine te doen. Met andere woorden: het is mijn gewoonte om gewoontes te doorbreken. En dat probeer ik op de meest uiteenlopende manieren te doen. Soms sla ik een nacht slaap over en boetseer ik muziek in de schemerzone tussen bewuste en onbewuste hersenactiviteit. Op andere momenten werk ik 100 procent gefocust. Ik wil muziek maken in zoveel mogelijk verschillende psychologische toestanden. Ik wil geen enkele manier van (niet) denken uitsluiten.” Is dat een voortdurend gevecht of komt dat spontaan? patten: “Het is zeker geen gevecht. Het gaat me niet om atletische prestaties of uithoudingsvermogen. Het is de vrijheid om te bewegen en te handelen zoals je wil, zonder enige beperking. Mijn werk in de studio zie ik als een vrolijke ontdekkingstocht. Ik werk niet volgens een vast proces of een bepaalde formule. Integendeel. Alles overkomt me.” Een poging om de alledaagse realiteit te overstijgen? patten: “Ja en nee. Ik probeer met zo weinig mogelijk vooroordelen te musiceren.

Als je begint na te denken over wat je zou moeten bereiken, is het om zeep. Uiteindelijk ontstaat mijn muziek uit een voortdurende botsing van informatiestromen. Dat is nodig om mijn verbeelding te overstijgen. Er is niets heerlijker dan je geen zorgen te maken over wat je precies aan het doen bent. Pas dan ben je echt vrij in wat je creëert en kom je tot iets nieuw, iets wat nog niet bestond.” Hoe wil je dat er naar je muziek wordt geluisterd? Ben je daar mee bezig? patten: “Daar draait het om! Ik probeer muziek te maken die voor zoveel mogelijk mensen de ruimte geeft om er in te stappen, en om de muziek ook een beetje van hen te maken. Dat is ook precies de reden waarom ik m’n gezicht niet laat zien in de pers en dat ik mijn echte naam niet vrijgeef: het zijn niet meer dan overbodige elementen die een direct contact met de muziek in de weg staan. Voor de luisteraar gaat het om de muziek, en niet om patten.”

Een foto is nooit definitief Hoe gaat dat dan precies tijdens optredens? Doe je dan alsof je in de studio zit of is er een verschil? patten: “De live performance is heel sterk verbonden met mijn studiosessies. Sterker nog, het is dankzij de dialoog tussen de twee dat ik in staat ben mijn composities vorm te geven. Wat je op plaat hoort zijn snapshots uit mijn studiowerk. Maar live maak ik beslissingen die ik misschien in de studio niet zou maken, en die ik aan mijn studiowerk toevoeg. En die snapshots evolueren voortdurend, ze zijn op een eindeloze reis door de tijd en de ruimte.” Is het dan niet moeilijk om te beslissen wanneer iets af is? patten: ”Niet echt. Het lijkt misschien niet zo, maar een snapshot is nooit definitief. Je trekt nu een foto, maar als je die over dertig jaar nog eens bekijkt, dan kijk je daar helemaal anders naar. Wat vast en definitief lijkt, is voortdurend in beweging. Het is zoals met geschiedenis. We interpreteren gebeurtenissen volgens het tijdperk waarin we leven. En dat geldt ook voor mijn muziek, waardoor ik ze op eender welk moment kan loslaten.”

patten ‘Estoile Naiant’ Warp Records/V2 Records

Wie pattens verbluffende debuut ‘GLAQJO XAACSSO’ beluisterde, weet waarover we spreken. Als een betonmolen op een bouwwerf stort deze anonieme geluidskunstenaar een maalstroom aan klanken en ideeën uit over de oorschelpen van de argeloze luisteraar. Bij Warp hebben ze niets liever en kamperen ze maar al te graag net buiten de comfortzone. Maar helemaal ontoegankelijk is patten niet. Doorheen de futuristische psychedelica van ‘Estoile Naiant’ hangt een waslijn popelementen die de plaat een ziel en een kloppend hart geven. Dit spektakel speelt zich af in de parallelle hyperrealiteit, daar waar Autechre en Oneohtrix Point Never hun desoriënterende creaties in elkaar knutselen en Actress zijn abstracte beats brouwt. Totaal versplinterd, chaotisch en tegendraads, maar tegelijk ook heel speels en pienter. Diep onder de indruk zweven wij rond tussen het collagewerk en botsen gewillig met de duizenden hoeken en kantjes van dit enigmatisch meesterwerk. (mvm)

11 ZO 2.03 ∞ POP / ROCK HOWE GELB FEAT.

STEVE SHELLEY (SUPPORT: ERIKSSON DELCROIX) I.S.M. DEMOCRAZY

WO 12.03 ∞ JAZZ

IN THE COUNTRY/ STEVEN DELANNOYE NEW YORK TRIO FEAT. FRANK VAGANÉE I.S.M. JAZZLAB SERIES

ZO 6.04 ∞ ROCK DANS DANS / MARC RIBOT’S CERAMIC DOG

DO 13.03 ∞ SONG

WILLIAM FITZSIMMONS (SUPPORT : DENISON WITMER)

VR 25.04

KRAAKPAND

LINE-UP: MARBLE SOUNDS, WOFO, ELÉONOR, EUGENE CHADBOURNE

WO 19.03 ∞ POP / ROCK

GEPPETTO & THE WHALES

ZA 3.05 ∞ SONG

MA 24.03 ∞ SONG

(SUPPORT: GANASHAKE)

(SUPPORT : YOU RASKAL YOU)

SUN KIL MOON

I.S.M. DEMOCRAZY

VR 28.03 ∞ POP

LADY LINN

(SUPPORT: BINTI) DI 1.04 ∞ JAZZ

JAKOB BRO - 22 STRINGS AND A PIECE OF WOOD / LAMA TRIO FEAT. JOACHIM BADENHORST I.S.M. JAZZLAB SERIES

NOVASTAR ‘INSIDE OUTSIDE TOUR’

homegrown

Tekst: Joris Vanden Broeck i foto: Marjolein Hoornaert

“Thomas en Eline op avontuur in de wondere wereld van de muziek”, zo omschreef laatstgenoemde zelf de muziek op ‘Adventureland’, het tweede album van Little Trouble Kids. Ondertussen zijn we twee jaar verder, is opvolger ‘Haunted Hearts’ een feit en blijkt niet alles rozengeur en maneschijn in de wondere wereld waar Thomas Werbrouck en Eline Adam in vertoeven. ‘Haunted Hearts’ klinkt een pak grimmiger en laat een band horen die de touwtjes opnieuw stevig in eigen handen neemt.

Eline Adam: “We hebben een distributeur, maar verder doen we alles zelf. Van de promo over het maken van de clipjes tot de lettertjes op de hoes… duizenden dingen. Dat is best fijn, omdat het zo weer dichter bij je komt. Doordat we in ons eigen huis opgenomen hebben, was de muziek echt heel de tijd bij ons.”

Eline: “Ik denk dat het soms wel moeilijk is voor hem. Het is niet evident om in een groep te komen die al ik-weet-niet-hoelang met twee speelt en waarvan die twee al tien jaar een koppel zijn, samen wonen, samen liedjes maken.” Thomas: “Het blijft ook onze groep. Het zijn wij die er iedere avond tot twaalf uur mee bezig zijn en er om acht uur ‘s ochtends opnieuw aan beginnen. We beseffen dat we soms heel moeilijk zijn om mee samen te werken. Jonas is gelukkig heel makkelijk.”

De ontgoocheling van het volwassen leven Thomas Werbrouck: “We hebben een taperecorder en mengtafel geleend bij vrienden en gewoon ingeplugd en gespeeld.” Eline: “Ik geraak nogal onder de indruk van opnamestudio’s. Alles is keiprofessioneel en je komt als muzikant in een wereld waar je de vertelling niet altijd in de hand hebt, daarom denk ik dat we het klein willen houden.” Thomas: “We hadden wel advies gevraagd, mensen die langskwamen en mogelijkheden zagen. Als ze ons hadden afgeraden om thuis op te nemen omdat het bijvoorbeeld slecht zou klinken, dan hadden we het vast niet gedaan. Aangezien we een traphal hebben, kan je de microfoons gewoon boven zetten en een natuurlijke reverb krijgen. Ons huis is blijkbaar akoestisch heel goed in orde.” Vonden de buren dat ook of zijn zij de haunted hearts? Eline: “Aan de ene kant van ons huis wisselen de bewoners nogal vaak, daar huizen gastarbeiders. Soms woont er zelfs niemand. De andere buren hebben we nog maar één keer gezien, dat was toen we hier kwamen wonen. We hadden sindsdien al enkele feestjes gegeven zonder dat er klachten kwamen.” Op deze nieuwe plaat verwelkomen Little Trouble Kids een nieuw groepslid: de stompbox heeft plaatsgemaakt voor een echte drummer. Eline: “Jaaa! We hebben een kind gekregen. (plechtig) Uit de stompbox hebben we gehaald wat er uit te halen viel. Ik ben blij dat we er van af zijn, omdat het saai begon te worden. Het probleem was dat we demo’s gemaakt hadden met ritmes die mijn petje te boven gingen om live te spelen. We dachten een computer te laten meelopen en loopjes te maken, maar dat is een heel fucking stressgedoe. Dus hebben we nu een levende loopmachine, Jonas.” Thomas: “Hij is zodanig strak dat hij een loopmachine zou kunnen zijn. Het is eigenlijk heel vlug gegaan. Twee dagen voor we naar de Ardennen trokken om de plaat voor te bereiden, hebben we hem gebeld. We wisten dat hij een goeie drummer is. Hij was toevallig werkloos en kon mee, zag het helemaal zitten en is nu onze nieuwe drummer.”

Nieuwe dromen ‘Haunted Hearts’ is jullie meest intense werk tot nu toe. Het speelse element dat er vroeger nog was, is er helemaal uit. Thomas: “Klopt, het is geen speelse plaat. Het was ook intens om te maken. We bleven pushen tot het perfect was, nummers blijven herwerken, blijven herbekijken. We hebben geleerd dat we meer kunnen.” Eline: “Je bent ook niet dezelfde mens als vijf jaar geleden. Je draagt andere kleren, vindt andere muziek fijn, maakt andere dingen mee. Dat er dan andere muziek uit komt, is logisch.” Thomas: “Eigenlijk hebben we altijd persoonlijke platen gemaakt. Het eerste album was...” Eline: “The kids.” Thomas: “Ja, over jonge enthousiaste mensen uit een klein dorp, die vol ambitie en dromen zitten. De tweede plaat was over hoe we onze dromen aan het waarmaken waren, maar dat die dromen ook donkere kantjes bleken te hebben. Nu gaat het meer over... (denkt na) de ontgoocheling van het volwassen leven?” Eline: “Zoiets.” Thomas: “We hebben in 2013 niet het allerleukste jaar gehad. Er is vanalles gebeurd, geen grote drama’s, maar wel dingen waar we toch mee bezig waren.” Eline: “Het is een beetje naïviteit verliezen. Iedereen heeft dat, denk ik. Wij zijn altijd heel naïef geweest en we willen nog blijven dromen. Maar ik heb een auto-ongeval gehad en dan lig je daar plots met een zware

Little Troubl

hersenschudding een maand in het donker. Je onsterfelijkheidsgevoel valt een beetje weg. Shit, ik kan de wereld toch niet altijd helemaal aan.” Thomas: “Voor mij was dat ook zo. De job die ik had, bleek op een gegeven moment niet meer juist te zitten. Ik ben daar wat met mijn hoofd tegen een muur geknald.” Eline: “Jij hebt een figuurlijke car crash gehad, ik een letterlijke.” Thomas: “We hebben alles van ons afgeschreven. Het is nu 2014, we zijn weer hoopvol. Alles kan weer, tijd voor nieuwe dromen!”

Voodoocultuur in Haïti De intensiteit van ‘Haunted Hearts’ is ook terug te vinden in de film ‘Mud’, die een inspiratiebron was voor de plaat? Thomas: “Soms gebeurt het dat je naar een film gaat, je thuis komt en aan muziek begint te werken en dan iets maakt dat geïnspireerd is door die film. Wat we doen, is ook niet geïsoleerd. We zijn geen wonderen die de wereld van de muziek of de richting van de rock-’n-roll gaan veranderen. Over ‘Mud’ hadden we een nummer, dat we zelfs live gespeeld hebben en goede reacties kreeg, maar dat niet werkte als we het opnamen. Dus heeft die song het album niet gehaald.” Eline: “De voodoocultuur in Haïti is ook een inspiratiebron. Daar hebben we een documentaire over leren kennen die we gaan tonen tijdens drie releaseshows: Divine Horsemen.” Thomas: “We wilden er geen klassieke releaseshow van maken, waarbij de zaal een voorprogramma boekt en jij daarna gewoon je plaat speelt. We hebben zelf een avond in elkaar gestoken, met die film, maar ook met Tim Vanhamel en Micha Volders, die onze vorige platen geproducet hebben” Wat gaan zij doen? Eline: “Improvisatie.” (lacht) Thomas: “Dat is ook voor ons een grote vraag. Micha wordt extreem veel gevraagd om platen te producen. Hij doet dat goed, maar heeft daardoor heel weinig tijd om zelf nog muziek te maken. Dit jaar wil hij nieuwe muziek maken en bij ons gaat hij dat voor het eerst doen. Die release-avond gaan we ook niet overal doen. Daarna komen er gewone shows.” En het buitenland? Lukt dat? Eline: “In Frankrijk gaat het goed.” Thomas: “Daar marcheert het. Al is het logistiek zwaar: het is dadelijk vier uur rijden, dat lukt niet elk weekend. Maar we hebben er een booker die ons op een festival in Bretagne gekregen heeft, waar plots duizend man voor ons in de tent stond. We merken nu dat er veel Franse bezoekers naar onze website komen.” Eline: “Procentueel veel. (lacht) In de UK is het heel raar om te spelen. Daar besef je pas hoe verwend we zijn als Belgische bands, met een gesubsidieerd clubcircuit en mensen die hun nek uitsteken voor ons. In Engeland mag je op de gang gaan zitten met een flesje water en krijg je een nors antwoord als je vraagt of je mag soundchecken.” Klinkt bijna als één van de verhalen uit Our Band Could Be Your Life. Eline: “Dat is wel een inspirerend boek. Omdat het allemaal mensen zijn die, in de muziek die ze maakten, de controle hadden over veel aspecten. Zoals die gasten van Fugazi, die er belang aan hechtten dat er geen absurde ticketprijzen gevraagd werden. Maar zo disfunctioneel als Dinosaur Jr. in dat boek is, wil ik niet worden. Jesus Christ, dan stoppen we. (lacht) Dat we geen geld verdienen is oké, maar het moet wel plezant blijven.”

on stage 7 maart: Den Eglantier, Berchem 15 maart: LTK’s Haunted Night @ 4AD, Diksmuide (with expo, docu screenings and performances by Tim Vanhamel & Micha Volders) 22 maart: LTK’s Haunted Night @ Beursschouwburg, Brussel (with expo, docu screenings and performances by Tim Vanhamel & Micha Volders) 12 april: LTK’s Haunted Night @ TRIX, Antwerpen (with expo, docu screenings and performances by Tim Vanhamel & Micha Volders)

DE WARANDE 15 maart

Unity feat. RockeRs Disciples

(with RobeRto sanchez & gUests)

+ blackboaRD JUngle soUnDsystem + kibiR la amlak + giRaffe soUnD 29 maart

mokoomba 5 april

zealRecoRDs night feat. maRble soUnDs + maD aboUt moUntains + sweet little moJo + ... 11 april

the DeeR fRienDs (albUm Release) 30 april

Litte Trouble Kids ‘Haunted Hearts’ Lit tle Trouble Disks/N.E.W.S.

Troebele tijden zorgen voor goede muziek, de aloude wetmatigheid gaat nog steeds op, zo blijkt na het beluisteren van deze derde langspeler van Little Trouble Kids. 2013 zal voor Eline Adam en Thomas Werbrouck de analen ingaan als een minder aangename bladzijde, maar die tegenslag heeft wel één van de eerste kleppers van 2014 opgeleverd. Little Trouble Kids laten hun speelse trekken voor wat ze zijn, hebben de stompbox ingeruild voor een echte drummer (welkom, Jonas Calu) en blikten tien messcherpe songs in. De aanpak is basic, maar het resultaat gaat zo nu en dan door merg en been, van de creepy drums en zang in ‘Medals & Scars’ tot het woeste ‘Kansas’. Little Trouble Kids hebben een nieuwe adem gevonden die de band vleugels gegeven heeft. (jvb)

le Kids

Renée + eefJe De visseR 2 mei

novastaR

DE WARANDE TURNHOUT www.warande.be

homegrown

T e k s t: A n o u k P e e t e r s

De vijfkoppige Antwerpse band You Raskal You charmeerde met z’n warme sound op al heel wat kleine podia en met de nieuwe, ietwat romantische plaat wordt die charme alleen maar groter. Het mondje vol met ‘It Takes A Whole Lot Of Fools To Build A Pyramid, But Love Just Takes Two’, en het hart vol zeemzoete riffs en teksten om bij weg te dromen. Op naar een rooskleurige toekomst!

You Raskal You

Het is drie jaar geleden dat jullie debuutalbum ‘Reverb Kisses’ uitkwam. Hoe komt het dat we zo lang hebben moeten wachten op nieuw materiaal? Maarten Michielsen: “We werken echt héél traag. Dat komt omdat we met een kritische blik naar onze muziek kijken. Het komt zeker niet door een gebrek aan inspiratie. We blijven gewoon aan de muziek sleutelen tot iedereen 100% tevreden is met het resultaat.” Tijl Piryns: “Het is zonder overdrijven elk nummer minstens tien keer binnenstebuiten draaien. Het te veel aan inspiratie zorgt zelfs voor extra vertraging: elke week zijn er weer een paar nieuwe nummers, wat het samenstellen van een plaat nog moeilijker maakt.”

De liefde en de zotheid Dat betekent dat het volgende album zeer snel in de rekken zal liggen. Tijl: “Dat denk ik niet! (lacht) We hebben inderdaad veel liedjes, maar we blijven even kritisch.” Is You Raskal You veranderd in vergelijking met die debuutplaat? Maarten: “Ik heb het gevoel dat we beter op elkaar zijn ingespeeld. Vroeger werden nummers door één persoon op tafel gegooid, maar nu werken we als één groep en sleutelen we samen aan het album. Dat kan je pas doen na lang samen te spelen en veel op te treden.” Tijl: “De repetities zijn ook veel leuker want er is minder ambras.” Maarten: “Er is juist meer ambras! (lacht) Maar die gaat over positieve dingen.” Tijl: “We beginnen elkaar inderdaad graag te zien. (lacht) We weten ondertussen ook wat elkaars meningen waard zijn. Vroeger zei ik nogal snel dat ik iets niet goed vond, terwijl ik nu weet dat alles op zijn pootjes terecht komt. Er is meer vertrouwen.” Op het nieuwe album, ‘It Takes A Whole Lot Of Fools To Build A Pyramid, But Love Just Takes Two’, horen we invloeden uit verschillende genres, van pop over jazz tot blues. Hoe komen jullie tot zo’n mengelmoes? Tijl: “Onze stijl is inderdaad een mengeling van verschillende genres. Onze bassist speelt bijvoorbeeld salsa in een andere groep, andere bandleden luisteren dan weer graag naar bluegrass.” Maarten: “Ons oorspronkelijk doel was eigenlijk om een bluesplaat maken. Totaal mislukt! (lacht) Op onze single ‘The Bucket And The Rag’ heeft de Kempense Marckriver Jazzband meegespeeld. Het zijn mannen van boven de vijftig die al jaren samenspelen. We zochten echt naar een oudere sound en waren niet overtuigd dat we die zelf konden creëren, dus schakelden we hen in. Ze zijn de studio binnengekomen, begonnen te spelen en we hadden exact wat we nodig hadden!” Bij die single hoort een videoclip waarin poetsvrouwen de hoofdrol spelen. Hoe belangrijk is een video bij een lied? Maarten: “Het is tegenwoordig belangrijk om muziek via het internet te verspreiden, en dat gaat beter als er een clipje bij is. Het uitgangspunt van de videoclip van ‘Bucket And The Rag’ was om de poetsdames op een positieve manier in beeld te brengen. We hebben ze gefilmd tijdens hun dienst op Don Bosco in Hoboken. Een simpel verhaal, maar het werkt.” Tijl: “Ik vind het belangrijk dat we alles zelf doen. Er kruipt veel tijd en energie in het schrijven van een script, het maken van de beelden en de montage, maar op het einde blijft het wel jouw eigen product. Naast de muziek zorgen we dus ook voor het grafische aspect. Zo ga je strijden met je eigen creativiteit en niet met een budget van andere mensen.”

Ook zéér opvallend is de lange albumtitel, ‘It Takes A Whole Lot Of Fools To Build A Pyramid, But Love Just Takes Two’. Maarten: “De titel is een deel uit de tekst van het laatste nummer ‘Taken By Surprise’. Het idee is om de onderliggende thematiek van de plaat te weergeven: de liefde en de zotheid.” Tijl: “Dat zijn de grootste clichés die we konden kiezen. (lacht) Maar het zijn ook thema’s waar veel mensen mee bezig zijn.” Maarten: “Het nadeel van zo’n lange naam zit vooral in de lay-out. Eén van de zangers is onze grafische vormgever en hij heeft serieus afgezien met het lay-outen van de albumhoes.” Waar zien jullie de band over vijf jaar? Tijl: “Ik heb vannacht gedroomd dat Stevie Wonder mij opbelde en ons feliciteerde met onze nieuwe plaat. Hij was grote fan! Ik weet nog dat ik dacht dat dat moment de grote doorbraak betekende. Ik hoop dus dat Stevie Wonder mij over vijf jaar belt en voor onze grote doorbraak zorgt.” (lacht) Maarten: “Ik hoop hetzelfde, maar dan met Neil Young. (lacht) Maar voor mij is het niet noodzakelijk om met You Raskal You internationaal door te breken. Ik hoop vooral de komende jaren nog meer te mogen optreden en beter te worden.” Tijl: “Ik wil graag een grote zaal vullen met mensen die speciaal voor ons een ticket hebben gekocht. Als die mensen naar huis gaan met een gevoel dat ze even van de wereld zijn geweest, is mijn dag goed.”

on stage 1 maart: De Singer, Rijkevorsel (cd-voorstelling) 18 maart: ABClub, Brussel (w/ Eriksson Delcroix) 19 maart: Handelsbeurs, Gent (w/ Geppetto And The Whales) 22 maart: Club 64, Hoboken (w/ And They Spoke In Anthems) 3 april: Bazaar @ Arenbergschouwburg, Antwerpen (zie p45) 19 april: (T)Huiskamerfestival, Turnhout 28 april: Het Depot, Leuven

You Raskal You ‘It Takes A Whole Lot Of Fools To Build A Pyramid, But Love Just Takes Two’ Clown Shoes/PIAS/Rough Trade

De vijf mannen van You Raskal You weten met hun album ‘It Takes A Whole Lot Of Fools To Build A Pyramid, But Love Just Takes Two’ een gevoelige snaar te raken, zonder te vervallen in melig gezeur. Een stukgelopen relatie werd nog nooit zo vrolijk bezongen als in de single ‘The Bucket And The Rag’, ondersteund door een videoclip waar kuisvrouwen de hoofdrol spelen. Ook de rest van het album belicht zowel de positieve als de negatieve kanten van de liefde. Het nummer ‘Golden Arrow’ is een opener van formaat met een knipoog naar blues en nodigt uit om verder te luisteren. Voor de romantici onder ons is er ‘Leaves Of Love’ met lyrics als “baby let’s get married , take your clothes off, love”, of ontstaat een alternatieve openingsdans met ‘Lover’. De albumtitel is overigens een deel uit de tekst van het laatste nummer ‘Taken By Surprise’ en weergeeft de thematiek van het album: de liefde en de zotheid. Een romantische plaat, gehuld in een roze hoes, voor zowel koppels als singles. (ap)

homegrown

THE GO FIND

02.03 Vooruit - Gent 14.03 Cactus @ MaZ - Brugge 01.04 Het Depot - Leuven

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h

ISLANDS

Een superkrautrockband, iemand? Philipp Weies (gitarist Manngold De Cobre, Arno), Hans De Prins (toetsenist van Broken Glass Heroes) en Antoni Foscez (drummer bij Statue, DVKES, Reena Riot en Meuris) blijven niet in de pas staan en slaan de vleugels uit als Go March.

02.03 Vooruit - Gent

De driftige instrumentale tracks van het trio zijn verfijnd en meeslepend en de lekkere sound heeft een Kraftwerkfeel met een industriële new wave-smoel. Go March:

09.03 Botanique - Brussel

met zo’n groepsnaam moet je wel de vette vibe-band van de maand zijn in de maart-RifRaf.

10.03 Café Video - Gent

Go March

DEERHOOF + VIN BLANC/WHITE WINE

08.03 Vk* - Brussel 09.03 De Kreun - Kortrijk

HJALTALIN

PILLARS & TONGUES STADT

15.03 Cactus Club - Brugge 19.03 Tumultingent @ KASK - Gent

FATHER MURPHY

15.03 Vooruit - Gent

THE NOTWIST + JEL

19.03 Botanique - Brussel

RAKETKANON

22.03 11.04 16.05 17.05 13.07 30.08

Magasin 4 - Brussel Camping Hertogenwald - Eupen Cirque Mystique - Aalst Eden - Charleroi Sjockfestival - Gierle Eigen Teelt Festival - Maasmechelen

A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN

28.03 Botanique - Brussel 29.03 De Warande - Turnhout 01.04 CC Hasselt - Hasselt

ELYSIAN FIELDS

31.03 Botanique - Brussel

EMILY WELLS

31.03 Café Video - Gent

TIMBER TIMBRE

03.04 Botanique - Brussel

CHILDREN OF THE PALACE

06.04 Vooruit - Gent

KURT VILE solo PALL JENKINS (Black Heart Procession)

11.04 Vooruit - Gent

MADENSUYU

Sowieso voorwaarts mars Geen (halve) finale van Humo’s Rock Rally voor Go March. Maar niet getreurd. Een passage op We Are Open in februari, een nakende platendeal een eerste 7” single eind april en een selectie voor het internationale uitwisselingsproject Excite (“we willen graag in Schotland spelen, we lusten wel een fles whisky”) bewijzen dat het goed zit. Zou Philipp Weies intussen nog weten met welke intenties de groep is opgericht? Philipp Weies: “In mijn hoofd had ik eerst een totaal ander beeld van Go March. Ik dacht dat we iets in de stijl van Lightning Bolt zouden doen. Door te knutselen en te jammen, spelen we nu compleet andere muziek. Ik heb veel naar de krautrock van Can, Neu! en Popol Vuh geluisterd en ik hou van die bands maar ik zie ze niet als een primaire invloed. Onze muziek sluit veel meer aan bij oude synth-pioniers als Klaus Schulze en Tangerine Dream. En misschien ook wel bij vroege kraftwerk, dat zal nog het meest de krautrock-invloed zijn. New wave: dat is ook wel een duidelijke referentie. daar ben ik fel door beïnvloed. Met Go March gaan we op zoek naar kille klanken. We proberen het organische er altijd uit te halen. De sfeer is intens maar het blijft afstandelijk. Onze muziek moet afgelijnd en synthetisch zijn. We trekken onze opnames recht en laten niets aan het toeval over. Wat dat afgelijnde betreft: ik luister graag naar remixes van Erlend Øye, Caribou en Gold Panda. ‘Rise’ verschijnt eind april als een ouderwetse 7” single met een remix op de b-kant. We moeten nog uitmaken wie met het nummer aan de slag mag gaan maar ik denk dat we wel snel iemand zullen vinden. Intussen zitten de onderhandelingen met een bepaalde platenfirma in een finaal stadium. We mikken op een release in het najaar. Meteen een full album. Geen ep: dan geef je ideeën weg. Daar hou ik niet van. Ik koop zelf ook geen ep’s. Een volledige plaat vind ik leuker. En we hebben songs genoeg. Zijn we een supergroep? We zijn in ieder geval niet op die manier ontstaan. Hans is één van de eerste mensen die ik heb leren kennen in België (Philipp heeft Duitse roots, bvm) en Antoni heb ik eens aangesproken nadat ik hem had zien spelen. Hij was toen helemaal nog niet bezig met Meuris of Luc Van Acker. Ik zal Go March zelf dus nooit omschrijven als een superband. Ik probeer ook nooit te veel te verwachten. Ik was niet per se ontgoocheld dat we niet verder zijn geraakt dan de preselecties van Humo’s Rock Rally. Het was mooie extra promo geweest maar er zijn nu ook veel mensen die in ons geïnteresseerd zijn. Ik vind het super dat we geselecteerd zijn voor Excite en zo eens buiten België kunnen spelen. Dat kwam echt uit de lucht gevallen. Ik hoop dat het ons iets kan opleveren want we willen met de groep zo snel mogelijk naar het buitenland. Daar zijn we volop mee bezig. We hebben al een boeker in Duitsland. Voorwaarts mars? Ja, sowieso. Er is nu een hele goede vibe rond Go March. Ik heb er goede hoop in.” http://beta.vi.be/gomarch

12.04 19.04 26.04 02.05 10.05 16.05 21.05

Belvédère - Namur More Music @ Concertgebouw - Brugge JC Eglantier - Berchem Les Aralunaires - Arlon Putrock - Beringen Alhambra - Mons Les Nuits Botanique - Brussel

CHANTAL ACDA

12.04 Mercelis Theater - Brussel

MARISSA NADLER

17.04 Vooruit - Gent 26.04 Botanique - Brussel

DOUGLAS DARE

19.04 More Music @ Concertgebouw - Brugge

SOLDIER’S HEART

26.04 Den Couterfestival - Poperinge 01.05 Schoolrock - Kontich

SHEARWATER + JESCA HOOP

29.04 Botanique - Brussel 04.05 DOKBox - Gent

JUANA MOLINA

18.05 Les Nuits Botanique - Brussel

ZENTRALHEIZUNGOFDEATHDESTODES

02.05 Inc’Rock - Incourt

DIE! DIE! DIE!

02.05 Inc’Rock - Incourt

RAPE BLOSSOMS

02.05 Les Aralunaires - Arlon

TEHO TEARDO & BLIXA BARGELD

11.05 Stadsschouwburg - Brugge

more concer ts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 infoNL@toutpartout.be www.toutpartout.be

homegrown (on cd ) A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen ‘The History Of Music: A Mosaic’ Jezus Factor y

Grillig, zo klinkt ‘The History Of Music: A Mosaic’, de nieuwe A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen. En dat is nog zacht uitgedrukt. Bootsie Butsenzeller en Craig Ward hebben in Paul Lamont van Hitch, die voor het eerst zijn opwachting maakte op de 10”-split met Silent Front, een nieuwe fulltime kompaan gevonden om de frontale aanval op de verfijnde smaak met opgeschroefde kracht verder te zetten. Zo gaat ‘Brown’ voluit voor het middenrif, heeft ‘My Sinister Trousers’ echo’s van het meest duistere van Kiss My Jazz in zich en kan ‘Floyd Is Warped’ omschreven worden als een funky interpretatie van trashy feedbackrock. En dan moet de tien minuten durende titeltrack nog krakend en piepend zijn opwachting maken. Niet altijd even fijnzinnig misschien, maar wel een van de meer uitgekiende releases van 2014 so far. De plaat wordt bovendien op 28 februari gratis en voor niks voorgesteld in de bar van Trix! (jvb)

Ashtoreth - TCH ‘Angels Guide The Way To Our Harbor’, lp Dislocation Deit y/Deer Trail Records

Een split-lp en tevens een label collaboratie mét good old Prutpuss-artwork, alsof Conspiracy Records nooit is weggeweest. Achter Ashtoreth gaat trouwens oud Maya-ingezetene Peter Verwimp schuil, die onder deze banier mooie dingen doet met gitaren: herfstige tokkels, duistere drones, dreigend knarsende distortion en galmende stemmen uit het hiernamaals die de hemel zowel blauw als gitzwart kleuren. Op een andere wolk maar niet geheel in een ander universum zit TCH oftewel Engelsman Timothy C Holehouse, die dan weer de akoestische gitaar prefereert en raspender de microfoon toezingt. Als ze dan écht gaan samenzitten voor de lange en beklijvende titeltrack, zijn de eerste zes minuten toebedeeld aan een loodzwaar containerschip gevuld met … gitaren. Dat stilletjes de horizon opzoekt en uit het gezichtsveld verdwijnt, om het ruime sop te geven aan lieflijke engelen op een catamaran die ons zachtjes en veilig de haven inloodsen. Alwaar dronken matrozen ons nog trakteren op een ontroerend zeemanslied. Schitterend gekozen titel dus, van een even schitterende plaat. (boo)

Jozef Dumoulin ‘A Fender Rhodes Solo’ Bee Jazz

Jozef Dumoulin, onze man in Parijs, blijft actief op verschillende fronten. Naast zijn werk bij o.a. Magic Malik, Othin Spake en Octurn houdt hij er nog steeds een solocarrière op na. ‘A Fender Rhodes Solo’ is dan ook precies wat de titel belooft. Een trip van net geen uur met Dumoulin achter zijn favoriete instrument. Thuis opgenomen en in elkaar geknutseld en nadien tot in de puntjes gemixt en gemasterd door Dré Pallemaerts, de man die nauwkeuriger werkt dan zijn schaduw. Onder het motto “Space is the place” glijden we door een sprookjesachtig decor langs een haast vlakke geluidslijn zonder bruuske koerswijzigingen. Dumoulin improviseerde en knipte er nadien stukjes uit zodat we geen ellenlange soundscapes horen maar eerder korte fascinerende sfeermomenten die rond de drie minuten schommelen, soms wat korter of wat langer. De voortzetting van een traditie die indertijd hoogtij vierde met guru’s als Klaus Schulze en de heren van Tangerine Dream en nu nieuw leven ingeblazen wordt door instrumentale groepen die te horen zijn/waren in programma’s als Laika en Duyster. Hiermee kunnen we Dumoulin gerust als onze Belgische Brian Eno bestempelen. (gtb)

Horses On Fire ‘Any Kind Of Storm’ V2 Records

Het Gentse Horses On Fire heeft de Belgische muziekgoden achter zich staan. Hun eerste ep (‘Electric Orphans’) maakten ze met Monsieur Paul van Triggerfinger, op hun debuut draaide Ian Clement aan de knoppen en bij deze ‘Any Kind Of Storm’ is het de beurt aan Stephane Misseghers (dEUS). Dat je met de steun van God pittige rocksongs kan maken, bewijzen ‘Supersonic Libertine’ en ‘Red Fire’. Ook het innemende ‘Giant Hand’ blijft plakken en doet denken aan die andere muziekgod: Greg Dulli (The Twilight Singers, The Afghan Whigs). Maar zelfs God heeft af en toe nood aan rust en paarden kunnen niet altijd in vuur en vlam staan. Sommige van de nummers missen schwung en snedigheid (‘Hollywood Gathering’, ‘Houdini’) en ‘Looking To The Trees’ voelt eventjes aan alsof Elton John de Jet Studios is ingedoken. ‘Any Kind Of Storm’ wil een swingende rockplaat zijn, maar slaagt er niet altijd in om spontaan de boogiewoogie te ontketenen. (ps)

kRaMeR Axhan Sonn ‘Mesehyena Tracks’, 2lp Ner ve System Records

Het kersverse Brusselse Nerve System Records komt na een debuutcompil, de liefhebber van de betere elektronica weer wat lekkers toestoppen. Een dubbel-lp deze keer van een zekere Thomas Collard die liever onder de naam Axhan Sonn opereert. Ambientronics zouden we het kunnen noemen, Collard zelf houdt het op acsient music. Gloeiend warme synths worden ondersteund door kille 808 en andere beats met occasioneel lichte industrial noises tussen fijn opgebouwde laagjes. De man is niet voor één elektronisch gat te vangen want we ontwaren evengoed subtiele techno-knipoogjes én melodieën die uit de trukendoos van Kraftwerk ontsnapt zouden kunnen zijn. Of wat dacht u van (gesampelde?) steeldrums, die ‘Néréïde’ een licht Caraïbisch tintje geven? Ondanks z’n eclectische aanpak blijft het een dromerig geheel uitstralen dat perfect werkt voor de chille afterparty, na een nachtje keihard bangen op de dansvloer. Knap werk! (boo)

‘DROOMT & WAAKT’ A AP media

“Terug van het spelen in de film van een meester”, zo prevelt kRaMeR, aka Jeroen Perceval in de intro van ‘DROOMT & WAAKT’, zijn in soepele door vette elektrobeats aangestuurde debuutplaat. Geen idee of de acteur - die je onder meer kent uit Rundskop en Borman - in character kruipt op zijn eerste worp, maar wij waren alleszins helemaal mee met zijn lichtjes uit de maat hinkende, nonchalante rhymes die zowel geinig klinken (‘Word Groot’) als de paden van de kleinkunst verkennen (‘Pa’). Een flow, die bovendien naadloos aansluit bij de stampende producties van de elektronische bricoleurs Keatch & Aurex. Lang geleden dat wij nog zo ondersteboven waren van een Belgische hiphopplaat in ieder geval. Lekkerrrrr! (wd)

Mad About Mountains ‘Harlaz’ Zealrecords/Konkurrent

Don Luca ‘Luistermuziek’ Marmelade Sound Factor y

Rapper Don Luca is zo doordrongen van zijn thuisstad dat hij – als hij het slim speelt – aan het Genkse stadsbestuur een factuur kan sturen voor zijn uren als stadsgids. Zo kurkdroog de minimalistische beats, zo sappig alvast het Genkse patois dat de godfather van de Genkse rap hanteert. Godfather, want met hiphopacts als ODC Cru, 3600, Balanz, N.OM en Ganz Gflipt heeft Don Luca zijn strepen in de Genkse hiphopscene meer dan verdiend. Nieuwste ep ‘Luistermuziek’ vormt geen stijlbreuk met zijn vroegere werk, maar laat wel een opvallend volwassen geluid horen. Volwassen branie, die bijwijlen subtiel gekoppeld wordt aan jeugdig enthousiasme (‘Hou Van Leven’, ‘Brand Vanbinnen’). Niet slecht. (wd)

Niets boven the real thing? Dat valt nog best mee. Piet De Pessemier (Krakow, ex-Monza) weet het americana-gevoel ook te vertalen naar Herk-de-Stad en hoewel ’s mans teksten niet altijd even origineel zijn, getuigen ze wel van een persoonlijk gemoed. Niets mis ook met knipogen naar muzikale helden (Neil Young, Band Of Horses, Iron & Wine, …) zolang het pareltjes van songs maar niet in de weg staat. Op ‘Harlaz’, het tweede album van Mad About Mountains, staan er gelukkig veel fraaie nummers. Zo melig als ‘Little Lady’ of ‘Hurts’ hoeft de melancholie misschien niet te zijn maar de rest van ‘Harlaz’ is een combinatie van verfijnde schoonheid (‘Winter’, voorop) en old skool (seventies) tracks met voldoende korrel (het titelnummer, ‘You Know’). Dragen ook bij aan de gezelligheid van deze live opgenomen plaat: softpop die wint aan dynamiek (‘If You See Her’), een opener zo sterk als het beste van South San Gabriel (‘On Our Way Back Home’) en het radiopopliedje ‘Where The Man Waits’. Verzorgde arrangementen, mooie plaat. (bvm)

homegrown (on cd ) 27 Moonlake ‘Grand Earnest Wailing’ Moonlakemusic

Moonlake - voormalig winnaar van de Demopoll - komt na een jarenlange stilte opnieuw boven water met een derde studioalbum. Eentje met een rode draad: het bizarre leven van de (hopelijk) fictieve Earnest Wailing. Maar wij raakten de draad al snel kwijt. Er zijn immers te veel stoorzenders: het abrupt wegfaden van ‘Earnest Wailing’, de overbodige niemendalletjes ‘Lanky’ en ‘Swim’ of het vreemd bijtende ‘Allright (Rabble)’. Nochtans combineert Moonlake op zijn beste momenten (single ‘Unconsious - Reference To Violence’) de attitude van Suede met een wat afstandelijke, Scandinavisch sound. Een beetje on-Belgisch, en daarom is het extra jammer dat ‘Grand Earnest Wailing’ nooit écht van de grond komt. (rl)

Psygasus ‘Earth. Teach Us Modesty’ Green Tree Records

Heb respect voor patcha mama. Zoniet dwingt de natuur ons wel tot nederigheid. Met die boodschap sturen de broers Brent - de zanger/gitarist van Steak Number Eight - en Bjorn Vanneste het tweede album van Psygasus de wereld in. ‘Earth. Teach Us Modesty’ is te nemen of te laten. Zweefspul dat je links mag laten liggen als je niets hebt met trance of goa maar net zo zeer een kwalitatieve trip die je hartelijk mag begroeten als je oren hebt naar speciale psychedelica en flipbeats die niet vies zijn van Ozric Tentacles, een sporadische zoete Pink Floyd-solo, metal/progrockgitaren die ook gebruikelijk zijn ten huize Porcupine Tree en een enkel Nine Inch Nails-moment. Vaak met etnische invloeden en gepuurd uit (samples van) echte instrumenten. Het familiebedrijf Vanneste kon bijvoorbeeld ook rekenen op de hulp van zus Janne (vocals, psy-organs/synths), Yorgi Gritzelis (sax) en Reinhard Vanbergen van Das Pop (viool). Vet space-album met – daar is de epische invloed van Steak Number Eight – verre doomvocalen. (bvm)

Shiva’s Embrace

buut van zijn band! Niet dat daar iets mis mee is, het komt de impact van pakweg ‘7 Steps to Ear Damage’ vlotweg ten goede. Soms stuitert Soldier Six nog een beetje alle kanten op, zoals blijkt uit ‘Dead Fish Au Mur’. De band rockt zich weliswaar de ziel uit het lijf, maar belandt niet altijd op hetzelfde eindpunt. Maar laat dat een indrukwekkende toekomst niet in de weg staan! (jvb)

The Spectors ‘The Spectors’, ep PIAS

Er is al een tijdje wat buzz rond The Spectors. Het bandje rond zangeres/bassiste Marieke Hutsebaut won vorig jaar Verse Vis, speelde op Dour en verzorgde het voorprogramma van My Bloody Valentine in AB. De volgende stap in het verhaal is een debuut-ep (vier tracks, net iets meer dan tien minuten muziek) die op 15 maart voorgesteld wordt op de PIAS Nites in Brussel. Aan ambitie geen gebrek: Chris Urbanowicz, de voormalige gitarist van Editors, bood zijn diensten aan als producer en Keith Murray (We Are Scientists) en Aaron Pfenning (Chairlift, Rewards) leenden hun stem aan slotnummer ‘Perfect Early Morning’. Qua productie is dit visitekaartje van The Spectors af. De scherpe kantjes zijn er weliswaar wat van afgeveild maar qua songs zijn de prima single ‘Nico’ en de andere drie nummers een originele mix van indie shoegaze en de girlsurfpop van Phil Spector. (bvm)

Strange Feathered Friends ‘Spines’, ep I Have A Tiger Records

Frederic Evrard is niet alleen de gitarist van het gipsyjazzgezelschap La Femme Belge. Hij staat als frontman/songleverancier ook aan het roer van Strange Feathered Friends, een vijfkoppige band uit Antwerpen die een eerste ep heeft opgenomen. Niet alles op ‘Spines’ is meer dan doordeweeks. De folky afsluiter ‘Dirty Thing’ maakt niet echt het verschil maar de stoffige twang van de andere rafelige songs klopt en de single ‘Jilian&Me’ en het titelnummer (de zachte zang neigt wat naar Rudy Trouvé) zijn fijne on-the-road-woestijn-liedjes. (bvm)

‘EP II’ Eigen Beheer

Een jaar na hun eerste ep komt Shiva’s Embrace op de proppen met een opvolger, toepasselijk ‘EP II’ getiteld. Hetgeen we op deze ep horen, is - (jdb) is niet thuis in de terminologie die gebruikt wordt voor de muziek die Shiva’s Embrace maakt - opnieuw overtuigend en opzwepend. Al meteen vanaf opener ‘Lucifer’ vindt Shiva’s Embrace de lont waardoor het niet lang wachten is op vonken. Het gitaarspel mag dan even subtiel zijn als Jeroen Meus’ gebruik van zout en boter, de bandleden weten verdomd goed wat ze van die snaren willen. Moeten ze zwijgen, dan zwijgen ze. Moeten ze gillen, dan gillen ze. Elk van de vier nummers wordt zo geborduurd rondom de spanning- en ontspanningsboog die Tool en Steak Number Eight hebben uitgezet, iets wat ze telkens moeiteloos 6 minuten volhouden. Een zeer gebalde ep die ons benieuwd maakt naar hun liveprestaties.

Upperlip Orchestra ‘Hydrophobia’ Auurk Records

‘Lazy Day’ werd door Radio 1 al eens uit de vi.be-poel gelicht als pop, jazz, lounge en een stem. En terecht, want geen enkele song die wij de laatste tijd beluisterden, klinkt meer als een zonovergoten lazy sunday. En de stem is inderdaad fantastisch - ze hoort bij Sarah Devos, eerder al aan het werk bij Koala, Kowlier en Leki. Beluister ‘What If I Confess It All’ en je weet waar Lady Linn was uitgekomen als ze recent de afslag richting pop had genomen. Maar de rest van de band is minstens even briljant. ‘Traffic Jam’ zit barstensvol goeie muzikale ideeën, maar laat toch voldoende ruimte voor die dromerige, vocale outro. Minpunt? ‘Hydrofobia’ telt maar acht songs. (rl)

Skordatura PE ‘How To Chase A Minute In One Second’ Eigen Beheer

Voluit noemt de groep Skordatura PunkJazz Ensemble. Dat verduidelijkt een heel klein beetje in welke richting je de muziek moet zoeken van dit kwartet gevormd met een traditioneel instrumentarium van gitaar, bas, drums en toetsen. De heren hebben duidelijk een zwak voor fusionrock maar zijn ontegensprekelijk ook fan van Aka Moon. En van daar is er maar een kleine stap naar het nieuwe project van Fabrizio Cassol, Conference Of The Birds, waar volop geëxperimenteerd wordt met dergelijke stijlen. Ook Skordatura PE kleurt volop buiten de lijntjes en doet gretig aan networking tussen verschillende stijlen. Eens aankloppen bij een verlichte geest als Cassol zou hen meteen meer verdiende erkenning kunnen geven. (gtb)

Soldier Six ‘Lost At Timekeeper’s Gate’ Off

Wat Vitja Pauwels, frontman van Soldier Six, ‘s ochtends tussen zijn boterham legt, is niet geheel duidelijk, maar kwaad dat de man klinkt op ‘Lost At Timekeeper’s Gate’, het de-

V/A ‘I Can’t Get You Out of My Mind - A Tribute To Leiber & Stoller’ 62T V Records

Om een tribute album te maken voor broodschrijvers Leiber en Stoller, daar heb je lef voor nodig. De klassiekers die deze Amerikaanse songschrijvers bij elkaar hebben geschreven, zijn niet te vatten in enkele platenbakken. Voor hen is er zelfs een genre uitgevonden: rock-n’-roll! Gelukkig begreep initiatiefnemer Philippe Decoster, die met de verkoop van de lp een dorpsschool in Tanzania wil steunen, dat een Leiber & Stoller-tribute dan ook moet uitblinken in veelzijdigheid. Hiervoor trommelde hij een knappe stoet bands op die zich vol eigenzinnige overgave op het Leiber/Stollermateriaal wierpen. En zoals het gezegde zegt een goed begin is alles - in dit geval dijken van songs -, kan zoiets niet fout lopen. En inderdaad, schoonheidsfoutjes zijn er op deze tribute niet te vinden, hooguit enkele genre-uitstapjes die (jdb) niet snel maakt. Maar een verzameling waar The Goddesses’ ‘Hog For You’ interpreteert, Young Rivals’ ‘Some Other Guy’, The Tellers’ ‘Poison Ivy’ en Bed Rugs ‘Down In Mexico’ dat kan je alleen maar koesteren. Swingend, plezant en zeer kwalitatief tribute album!

Ear t eam Beck

‘Morning Phase’ Caroline Records

Geen spoor van de vroege slacker of de funky glitterwereldster die muzikale grenzen verlegt. ‘Morning Phase’ grijpt volop terug naar de moody sfeer van ‘Sea Change’, de breakup-plaat die Beck uitbracht in 2002. Een sfeervolle strijkers-intro zet de toon, Beck blijkt weer de songs-schrijvende melancholicus van twaalf jaar geleden te zijn en ‘Morning’ is een onmiskenbaar broertje van ‘The Golden Age’, het openingsnummer van ‘Sea Change’. ‘Heart Is A Drum’ had dan weer niet misstaan op ‘Hejira’ van Joni Mitchell. En zo staan er op ‘Morning Phase’ wel meer downtempo, laidback en piekfijn gearrangeerde nummers waarin Beck-de-zanger volop z’n emotie kan ontplooien. De strings van ‘Wave’ schuwen de dramatiek niet maar door de bank is ‘Morning Phase’ een ingehouden sfeerplaat met de juiste accenten en een warme gloed. Goed nieuws, dus. Net zo positief als het feit dat er later dit jaar nog een plaat van Beck verschijnt. (bvm)

Aa ‘Voyager’ Nor then Spy Records

Aa - spreek je uit als big a, little a - is een avant-gardistisch collectief uit Brooklyn. ‘Voyager’ stuitert dertig kanten tegelijk uit. Vergelijkingen met Gang Gang Dance en Dan Deacon zijn logisch. Net als hen klinkt Aa als een psychedelische ADHDtrip. Aa is echter minder consistent en verliest de focus af en toe waardoor ‘Voyager’ te veel schippert tussen interessant en vervelend. Aa overtuigt ons niet wegens te fragmentarisch en opdringerig. Het doet ons wel afvragen waar de mensen van Gang Gang Dance momenteel uithangen… (dm)

Frederico Albanese ‘The Houseboat And The Moon’

Origamibiro

‘Oldham’s Standard’

Petrels ‘Mima’

Denovali Records

Moeten er nog postklassieke componisten zijn? “Ongetwijfeld!”, moet de Italiaan Frederico Albanese gedacht hebben. Deze muzikale duizendpoot startte op jonge leeftijd met piano en klarinet, pakte er later nog gitaar en bas bij en belandde zo in de obscure Milaanse underground. Met zijn solodebuut ‘The Houseboat And The Moon’ kruipt hij nu uit de schaduw en herontdekt hij het instrument waarmee het voor hem allemaal begon: de piano. Zijn licht-melancholische en romantische composities ademen degelijkheid en hullen je in een warme deken. Zet hem in het rijtje met Max Richter, Goldmund en Nils Frahm en hij zal de vergelijking doorstaan. Niet beter, maar ook niet minder. Vorige maand kregen we nog de volledige back catalogue van het collectief Origamibiro in de schoot geworpen. Nu is er het nieuwe album, ‘Oldham’s Standard’, dat knap verder borduurt op het vorige album ‘Shakkei’. De symbiose tussen analoge instrumenten (strijkers, piano, gitaar…), veldopnames, geluidsmanipulatie en elektronica is nu adembenemend perfect uitgebalanceerd. De zee aan geluiden stroomt achteloos majestueus in elkaar tot uitermate boeiende luisterstukjes. Het enige wat er soms nog wat aan ontbreekt zijn meeslepende melodieën die je als luisteraar tot op het bot aanvreten en helemaal meezuigen. Frêle tracks als ‘Tinder’ en ‘Pulmonary Piano’ bewijzen dat ze het nochtans kunnen. Petrels (oftewel Oliver Barrett) is ook een vaste waarde in de Denovali-stal. Zijn werk evolueert constant, maar heeft tegelijk vaak moeite om de luisteraar te raken

en mee te zuigen. Op zijn jongste ‘Mima’ doet hij weer aardig zijn best, maar een hele plaat lang geboeid blijven door grotendeels abstracte elektronische drone en ambient blijft moeilijk. Hier moet je de aandacht bij houden. Het is te veel arbeid en te weinig genot. Opvallendste track: ‘Katharina-22B’ dat met willekeurig gebliep start en stilaan evolueert tot een zee van elektronisch gekletter dat traag maar zeker opzij wordt gezet door een majestueuze melodie die ons verder meesleurt in een wondere fantasiewereld. Spijtig genoeg is het de enige track die dat met ons doet. (eb)

Otti Albietz ‘And The Voices’ BBE Records

“Denk aan Fink en de latere platen van Tunng. Een aangenaam en minimaal chillplaatje”, schreven we toen een jaar geleden ‘Bubby Tone II’, het tweede album van de in Malaga geboren en in Engeland wonende singer-songwriter Otti Albietz verscheen. Opvolger ‘And The Voices’ heeft opnieuw die spaarzame speelsheid, lonkt een enkele keer naar Psapp (‘Live & Love’) en is rijk aan jazzy sfeertjes. Spijtig dat die sfeervolle samenhang (Albietz klinkt soms als een knusse huiskamerversie van Kele van Bloc Party) in de war wordt gestuurd door de irritante gimmick ‘The Song Of Aah’ en de stoorzender ‘Not At All Sure We Want A Utopian Future’. Twee missers: het kan altijd slechter. Onthou dat ‘And The Voices’ vooral een ongedwongen, smooth werkstukje is. (bvm)

Augustines ‘Augustines’ Votiv Music/Oxcar t Records

Augustines hebben niet alleen hun voorvoegsel – vroeger heetten ze We Are Augustines – maar ook hun woelig verleden van zich weggebonjourd. Terwijl debuut ‘Rise Ye Sunken Ships’ nog vol stond met nummers over zelfmoord, bandperikelen en schizofrenie sijpelt er op deze ‘Augustines’ eindelijk hoop in hun repertoire. ‘Cruel City’ en ‘Hold Onto Anything’ barsten van de vrolijkheid en hadden met hun opzwepende Afrikaanse feel op de soundtrack van The Lion King mogen staan. Al kunnen de leeuwen en giraffen in het artwork hier ook iets mee te maken hebben. Naast hoopvol worden Augustines ook grootser en treden ze toe tot de stadionrock-competitie. ‘Nothing To Lose Your Head’ schreeuwt letterlijk je vuisten in de lucht en ‘Don’t You Look Back’ heeft dezelfde grandeur als The Gaslight Anthem, The Killers en

The Boss himself. Hoogtepunt van dit alles is ‘Now You Are Free’ waarbij de woorden Werchter en opener spontaan in je hoofd schieten. Soms wordt het allemaal iets te veel en verdwalen ze een beetje in de stadions en sportpaleizen, maar aan ambitie in ieder geval geen gebrek bij dit trio. (ps)

Ava Luna ‘Electric Balloon’ Konkurrent

Het tweede album van Ava Luna schiet als een razende uit de startblokken. Opener en eerste single ‘Daydream’ haalt de mosterd bij de no-wave-scene in de late jaren 70. Toch schept dat verkeerde verwachtingen. Na deze misleidende opener neemt Ava Luna namelijk gas terug en dan klinkt de groep op z’n best. De New Yorkse band koppelt artpunk aan soul en r&b. Geen voor de hand liggende combinatie, maar ‘Electric Balloon’ bewijst dat het werkt. Ava Luna heeft in vergelijking met het debuut twee bandleden moeten laten gaan. De groep telt nu slechts vijf koppen, maar in tijden van schaarste moet men inventief zijn. Daardoor klinkt ‘Electric Balloon’ erg scherp en beheerst. Sterk werk. (dm)

Band Of Horses ‘Acoustic At The Ryman’ Brown Records

Band Of Horses is een van die bands die het voorbije decennium indrukwekkend de kop opstaken, maar het vervolgens niet helemaal waar maakten. Na twee kleppers, volgden twee kwakkelplaten en nu is er deze akoestische live-plaat, wat op zich evenmin een indicatie is dat het gezelschap rond Ben Bridwell nieuwe creatieve pieken scheert. Maar niet getreurd, met mooie, ontroerende versies van ‘Factory’, ‘Wicked Girl’ en uiteraard ‘The Funeral’ weet Band Of Horses op deze plaat meer dan eens een gevoelige snaar te raken. (jvb)

Barzin ‘To Live Alone In That Long Summer’ Monotreme Records/Konkurrent

“All sudden you’re a lovebird alone.” Zelden klemden de eerste akkoorden van een nummer ons zo snel stevig vast zoals opener ‘All The While’ dat doet. Met eerder werk ‘Notes To An

Absent Lover’ gooide Barzin al hoge ogen als “Americana album van de maand”. Opvolger ‘To Live Alone In That Long Summer’ broedt verder in die sfeer en versmelt tedere folksongs (‘Without Your Light’, ‘It’s Hard To Love Blindly’) met een loepzuivere mix aan achtergrondstemmen waar ook Tony Dekker van Great Lake Swimmers deel van uitmaakt. De ongerepte en verstilde schoonheid op toppers ‘Stealing Beauty’, ‘Fake It ‘Til You Make It’ en ’Lazy Summer’ doen denken aan de kweekvijver waar ook artiesten zoals Patrick Watson in thuis horen. Negen heerlijke luisterliedjes van Canadese makelij over intimiteit, eenzaamheid en relaties tussen vreemden, gidsen je doorheen een tocht van diepgewortelde menselijke emoties. Mmmmmmmeer! (ne)

Bombay Bicycle Club ‘So Long, See You Tomorrow’ Island/Sony Music

Het duurde vier albums maar Bombay Bicycle Club is er eindelijk in geslaagd een plaat te fabriceren die bij de bandnaam past. Deze komt immers van een keten Indische restaurants en het enige wat ontbreekt, is een sappig en door curry gevormd Oosters accent bij zanger Jack Steadman om van een volledige Indische rijsttafel te kunnen spreken. Vooral ‘Feel’ en ‘Overdone’ spelen met exotische invloeden en brengen net zoals Django Django een pikante, energieke en dansbare mix tussen rock en synthpop. Op ‘So Long, See You Tomorrow’ heeft het viertal zichzelf geremixt. Maar dat dit niet altijd beter is als het origineel bewijzen ‘Carry Me’ en ‘It’s Alright Now’ waarop het allemaal iets te geforceerd overkomt. Gelukkig passen op hoogtepunt ‘Luna’ de samples wel mooi in het geheel en is de verbluffende Lucy Rose opnieuw present bij ‘Eyes Off You’ en ‘Home By Now’. De folkies van ‘Flaws’ en de indiekids van het fraaie ‘A Different Kind Of Fix’ zijn niet meer, op ‘So Long, See You Tomorrow’ worden de Londenaars van Bombay Bicycle Club elektronische wereldreizigers. (ps)

Aziza Brahim ‘Soutak’ Glit terbeat/V2 Records

Aziza Brahim is een zangeres uit de Westelijke Sahara, alwaar ze geboren werd in een Algerijns vluchtelingenkamp van het Sahraoui-volk. Met haar derde album ‘Soutak’, onder de hoede van producer Chris Eckman (werkte ook Tamikrest), vuurt ze een schot in de roos. Door haar constant verblijf in Spanje en haar voorliefde voor Mali veranderde haar

11 clubs Always frontstage

Agenda maart 2014

W W W. C AC T U S MU S I C . B E

zondag

02/03/2014 vrijdag

07/03/2014 vrijdag

14/03/2014 zaterdag

15/03/2014

THALIA ZEDEK BAND [us] + REENA RIOT [be] Ex-Come en Live Skull zangeres. Grote dame met een overweldigende stem

vrijdag

A CLEAN KITCHEN IS A HAPPY KITCHEN [us] LOCUS CONTROL [be] = Craig Ward + Paul Lamont + Butsenzeller

zaterdag

LAVVI EBBEL [be] Wonderbaarlijk swingende anarchie. Ware Belpopklassieker

vrijdag

LITTLE TROUBLE KIDS [be] + TIM VANHAMEL [be] Releaseshow van LTK’s derde plaat ‘Haunted Hearts’

zaterdag

15/03/2014

AirPlay

03/04/2014

07/03/2014 08/03/2014 14/03/2014

PINK OCULUS [nl] + DJ AZER [be] + FALLUJAH [be]

donderdag

Damp sessies

13/03/2014

GEPPETTO & THE WHALES [be] +

vrijdag

AND THEY SPOKE IN ANTHEMS [be]

14/03/2014

THE GO FIND [be] + SAY SAY [be]

vrijdag

Popelektronica

28/03/2014

FALLING MAN [be] + STADT [be]

woensdag

TUXEDOMOON [us] Post-punk No Wave helden

donderdag

TUBELIGHT [be] Psychedelische shoegaze met noise-invloeden GREAT MINDS [nl] Dr. Moon, Sticks, Jiggy Djé en Winne in één superformatie SUNPOWER [be] Release Concrete Blues Album NOVASTAR [be] try-out / Joost warmt op

GEPPETTO & THE WHALES [be] + WOLVES & MOONS [fr]

zaterdag

29/03/2014

Album release show ‘Heads of Woe’

22/03/2014

vrijdag

BART DEFOORT QUARTET [be] jazz - swingende, binaire grooves en kleurrijke harmonieën

zondag

TEHO TEARDO [it] + BLIXA BARGELD [de]

vrijdag

11/05/2014

Popelektronica

18/04/2014

Leger van Jebroer Tour

LOS HACHEROS [us] + DEBADEMBA [ml/bf] Nieuw op Daptone Records! Salsa van de bovenste plank

vrijdag

CHRIS ECKMAN [us] frontman The Walkabouts • solo album 'Harney County'

maandag

HIDDEN ORCHESTRA [uk] Denk aan Portico Quartet – dj Shadow – Red Snapper

THE BLACK CADILLACS [us] + KEL ASSOUF [be] Weelderige blues en Southern soul + touareg desert blues

zaterdag

HAUSCHKA [de] minimal • classic meets electronica • Olafur Arnalds • Nils Frahm

donderdag

FATOUMATA DIAWARA [ml] + LOUIS Wereldse wereldster uit de wereldmuziek

16/04/2014 19/04/2014

MORE MUSIC! 2014 met MOUNT KIMBIE + AMATORSKI + BENJAMIN CLEMENTINE + JOHN KAMEEL FARAH + MADENSUYU + DOUGLAS DARE +SPOOKHUISJE + INWOLVES + …

dinsdag

zaterdag

04/04/2014 zaterdag

12/04/2014 zaterdag

19/04/2014 woensdag

30/04/2014 vrijdag

02/05/2014

zaterdag

BARZIN [ca] + MAD ABOUT MOUNTAINS [be] Americana en singer-song uit zowel Canada als Limburg

SOIREE GAINSBOURG

01/03/20134

Piaf

vrijdag

SHIVERZ [uk] + BUKEZ Quake Invites Monsters Pt2

07/03/20134 zaterdag

AGUILAR [fr]

16/05/2014 24/05/2014

10/04/2014

28/04/2014 08/05/2014 27/05/2014 zaterdag

31/05/2014

SAM PAGANINI [it] + EGBERT LIVE

zaterdag

05/04/2014

vrijdag

HIELE + BEPOTEL

vrijdag

Piaf

18/04/2014

YVES DERUYTER [be] + BUZZ FUZZ [nl]

zaterdag

Retro Dome

19/04/2014

ONUR ÖZER [de] + SONJA MOONEAR [ch]

vrijdag

Memoria & Friends

25/04/2014

ARF ARF ARF FRANK ZAPPA

zaterdag

Piaf

26/04/2014

BENELUXXL REGGAE CONTEST FINAL

zaterdag

14/03/2014 zaterdag

15/03/2014 zaterdag

22/03/2014 zaterdag

29/03/2014 vrijdag

11/04/2014 zaterdag

12/04/2014

KRAANTJE PAPPIE [nl] + FATA [nl] ARCHIE PELAGO [us] Piaf

MICAH P. HINSON [us] Melancholische en donkere countryfolk

REENA RIOT [be]

Fonik

vrijdag

CAVEMAN [us] Fat Possum – weidse soundscapes – dringend te ontdekken

zaterdag

08/03/2014 14/03/2014

DOUBLE VETERANS [be] + YAWNS [be] Rock, van de betere soort #SneakerZ

MINTZKOV [be] + MARBLE SOUNDS [be] Singer-songwriter voor fans van Ben Howard, Ryan Bingham, ...

22/03/2014 [nl]

JEBROER

08/03/2014

zaterdag

FINEZT [de]

STOOMBOOT

Nekkawinnaar met debuutplaat

03/05/2014

EP-voorstelling, soul/rock

SCHOOL IS COOL [be] + support cd-voorstelling

INSTANT KARMA

met o.a. COMPACT DISK DUMMIES, DELV!S, IRON, ... @ CC Grote Post

INSTANT KARMA

met o.a. THE SORE LOSERS, SLEEPY SUN, THE SPECTORS, ... @ CC Grote Post

DEAD GHOSTS [can] + DOUBLE VETERANS [be] garage/psychedelica/rock n roll

VERSE VIS

Concours voor jonge West-Vlaamse bands

THE SUBS [be] + support

cd-voorstelling

Earteam Hauschka

‘Abandoned City’ Cit y Slang/Konkurrent

Pianist en componist Volker Bertelmann gaat al een tiental jaar door het leven als Hauschka. Op zijn vorige twee albums, ‘Foreign Landscaes’ en ‘Salon Des Amateurs’, liet hij nog afzonderlijk zijn elektronische, dan wel zijn nieuw-klassieke pianokant zien. Op ‘Abandoned City’ gooit hij de twee samen, al haalt hij alle (!) klanken uit zijn piano. John Cage-gewijs prepareert hij zijn klavier om de verwrongenheid uit het instrument te puren. Nu eens klinkt zijn piano als een drum, dan weer als een stuk gevlochten ijzerdraad. De uitgekiende elektronica geeft de instrumentale loops sporadisch een cadens, maar zorgt voornamelijk voor de verfijnde details die rond het centrale instrument zweven. Even denk je een sax, of een harp te horen, maar neen. Elke sound is afkomstig uit Bertelmanns Bechstein. ‘Abandoned City’ is een indrukwekkend onderzoek naar de mogelijkheden van één enkel instrument, maar is ook een avant-gardeplaat die desolate schoonheid herbergt. Knap album! (dw)

aanvankelijk uitsluitend Arabisch getinte muziek. Aziza Brahim brengt hier semiakoestische woestijnblues met subtiele sporen van flamenco en Malinese muziek. Wel verzet Aziza zich nog altijd hardnekkig tegen de onderdrukking van het Sahraouivolk met haar kleurrijke, fel doorleefde stem. De zangeres wordt begeleid door een akoestische gitaar en een tabal (grote Arabische handdrum). Uitschieters op dit album zijn de openingstrack ‘Gdeim Izik’, het in het Spaans gezongen ‘Espejismos’ en vooral ‘Aradana’. Een aangename verrassing deze schijf! (md)

Breton ‘War Room Stories’ Cut Tooth/Believe Recordings/V2Records

Breton is geen normale band, debuut ‘Other People’s Problems’ bracht een handvol dilemma’s voort: zijn deze Britten filmmakers die ook muziek maken, of zijn het muzikanten die tevens films maken? Gebruiken ze gitaren die als synths klinken, of synths die als gitaren luiden? Opvolger ‘War Room Stories’ brengt deels antwoord en de verslavende binnenkomer ‘Envy’ laat zien dat Breton eerst en vooral een straffe indieband is. Foals zijn niet meer de enige specialisten van snijdende en dansbare artrock want ook ‘Closed Category’ en ‘National Grid’ schieten met chirurgische precisie onafwendbare stroomstoten af. Toch kleeft er nog steeds een mysterieuze glans aan de nummers. Een song als ‘Brothers’ heeft een buitengewone en ondoorgrondelijke nasmaak en afsluiter ‘Fifteen Minutes’ bevat samples van insecten en ander wildlife. Als je daarnaast weet dat er ook een 44-koppig symfonisch orkest uit Macedonië meespeelt op de plaat, dan besef je dat Breton er opnieuw in geslaagd is om talrijke en diverse klanken te integreren in dit fascinerend album. “I believe everybody has the right to surrender” klinkt het op ‘National Grid’ en (ps) geeft zich dan ook helemaal over aan deze talentvolle Londenaars.

Broken Bells ‘After The Disco’ Columbia Records/Sony Music

Om van een match made in heaven te spreken. Broken Bells is het rinkelende project van de zeemzoete zanger van The Shins (James Mercer) en Danger Mouse (Brian Burton), de producer die

zowat alles kan. Ondanks dat ze in 2010 al eens kwamen piepen met hun titelloze debuut, ontploft het duo op ‘After The Disco’ pas voor de eerste keer echt. Single ‘Holding On For Life’ is synthpop met een hoek af en voor je het weet betrap je jezelf erop dat je je plateauzolen en olifantenpijpen aan het uittesten bent. Maar Broken Bells zijn meer dan een alleen een guilty pleasure. James Mercer weet als geen ander hoe je een heerlijk popnummer optekent, zoals de subtiele melodie en harmonie van ‘Lazy Wonderland’, en Danger Mouse zorgt voor de complete afkruiding door de plaat een zweem van sciencefiction uit de sixties mee te geven. Op ‘Leave It Alone’ gebeurt dit zowaar door een dwarsfluit en op ‘Medicine’ hoor je hét vintage-instrument bij uitstek, het muziekdoosje. Broken Bells slagen er net zoals The Last Shadow Puppets in om op een pure en muzikale manier retro terug naar de moderne tijd te brengen. (ps)

Cheatahs ‘Cheatahs’ Wichita/PIAS

Kleine tijdmachine, dit debuut van Cheatahs. Het viertal uit Londen speelt gretig leentjebuur bij My Bloody Valentine (de geluidsmuur) en Dinosaur Jr. (de solo’s) en doet daarmee bevreemdend vertrouwd aan. Echt slechte nummers werden niet opgemerkt, maar hun grote voorbeelden naar de kroon steken, doet Cheatahs vooralsnog nergens. (jvb)

Max Cooper ‘Human’ Fields

Wie Max Cooper al langer dan vandaag volgt, weet dat de man in het voorbije decennium een aanzienlijke verzameling ep’s heeft afgeleverd waarop parels van loepzuivere en detailrijke elektronica terug te vinden zijn. Niet zelden doen Coopers complexe klanktaferelen denken aan Tim Hecker en Aphex Twin, wat als een aanzienlijk compliment opgevat mag worden. Ook al opereert Max Cooper al sinds de late jaren ’90 in muziekland, nu pas waagt hij zich aan een full-length formaat. Op albumdebuut ‘Human’ groepeert Cooper verschillende sferen, die anders waarschijnlijk geïsoleerd op ep het daglicht hadden gezien. Dat levert een experimentele maar immer melodieuze stoverij op, met als basisingrediënten deephouse, glitch, dub en wat soundscaping, waarbij ook het visuele steeds van belang is. Vaak bevreemdend, maar o zo bevredigend. Check

ook zeker vorige ep’s, ‘Stochastisch’ en ‘Harmonisch’! (sn)

Samantha Crain ‘Kid Face’ Ramseur Records/Full Time Hobby

De Amerikaanse artieste Samantha Crain zou in de richting van de meer lollige melodieën van The Magic Numbers kunnen opschuiven maar op haar derde, door John Vanderslice geproducete album blijft ze trouw aan een indie folk-singersongidioom dat soms wat zweemt naar Julia Stone. Crain heeft net zo’n warme, te koesteren stem. Alleen spijtig dat de liedjes niet altijd even opvallend songmateriaal opleveren. ‘Never Going Back’, ‘Churchill’ en ‘For The Miner’ (een eerbetoon aan wijlen Jason Molina met hele mooie zanglijnen) zijn dé hoogtepunten van dienst en ‘Kid Face’ is in zijn totaliteit vooral eerlijk en goed zonder meer. (bvm)

Paul St. Hilaire instaat voor de vocals. De man was/is namelijk de vaste toaster van dienst bij Rhythm & Sound. Niet dat het Deadbeat en St. Hilaire op ‘The Infinity Dub Sessions’ ook maar het beoogde niveau van het origineel benaderen – ondanks zorgvuldige pogingen tot imitatie – maar een verdienstelijk-genietbare aangelegenheid is het wél. Het geluidsdesign is piekfijn en smetteloos, gestoeld op de bekwame productieskills van Deadbeat, in wezen een dance-producer. En precies daar schuilt het euvel. Te clean, te steriel en te weinig begeesterd, ondanks patente opener ‘Hold On Strong’. Eindverdict: Deadbeat & Paul St. Hilaire lukken het op ‘The Inifinity Dub Sessions’ helaas niet om door te dringen tot de heilige graal van de been vernevelde dub-beat. (fp)

Drive-By Truckers ‘English Oceans’

Danton Eeprom

Ato Records

‘If Looks Could Kill’

Niets dat je nog nooit gehoord hebt op de tiende studioplaat van Drive-By Truckers. Na het vertrek van bassiste Shonna Tucker en John Neff (pedal steel) slagen Patterson Hood en Mike Cooley er wél in de southern rockband op de rails te houden door altijd degelijkheid na te streven. Dankzij een John Hiatt vs. Rolling Stones-rocker die vergezeld wordt door blazers (‘Shit Shots Count’), een simpel, doeltreffend roadnummer (‘Primer Coat’), groezelig werk (‘When He’s Gone’), een akoestisch miniatuurtje (‘Hanging On’ ) of country in de slipstream van The Highway Men (‘Made Up English Oceans’). Een ideale verhalenplaat voor onderweg die ook nog verzopen americana (‘Natural Light’) en de geslaagde ballade ‘When Walter Went Crazy’ in de aanbieding heeft. (bvm)

Infiné Records

Willen we nog eens nachtelijk door de straten dwalen, dan mag Danton Eeprom ons zeker vergezellen. Nadat hij 18 maanden aan zijn tweede plaat knutselde, mag de Fransman natuurlijk wel eens een potje stappen. Maar ook omdat het simpelweg fijn kuieren is op de geluidsgolven van deze ‘If Looks Could Kill’. Zo waait er met ‘Melodrama In Cinerama’ meteen een zwoele vlaag van speelse elektronica en balearic over, die zachtjes een warme gloed over je laat neerdalen. Een stijloefening die nog doorloopt in ‘Biscotto & Chimpanzee’, om dan plaats te ruimen voor de hiphopbeats van ‘Hextape’. Toch bekruipt deze tocht ons pas echt bij de meer groezelige ketelslagjes die op ‘Femdom’ en ‘American Apparel’ te rapen vallen, waarna Eeprom je zachtjes lang de clubs stuurt via meer dansbare spul als ‘All Dressed Up (And Nowhere To Go)’ en ‘Occidental Damage’. Om je met de warme minimal klanken van ‘Hungry For More’ toch vrij verzadigd naar huis te sturen. En dat zonder enig gevaar op een knoert van een kater. Gezellig toch? (kc)

Deadbeat & Paul St. Hilaire ‘The Infinity Dub Sessions’ BLKRTZ/N.E.W.S.

What’s in a name: op ‘The Infinity Dub Sessions’ richt Deadbeat z’n pijlen op elektronische dub, gretig plukkend uit de erfenis van Basic Channel en Rhythm & Sound. Weinig vergezocht, die vergelijking, ook al omdat Tikiman oftwel

Niels Duffhues ‘There’s A Storm Coming’ Zwar te Vleugels

Met kannibalisme, huilende wolven, moord en doodslag… als onderwerpen voor de songs kan er aanspraak gemaakt worden op het meest donkere album tot nu toe. Nummer zeven voor Niels Duffhues en eentje die hij volledig zelf geschreven, opgenomen en gemixt heeft. Tien ruwe parels zijn het resultaat die in stijl variëren van dark folk tot rauwe, tribal rock. De akoestische songs ‘Coocking A Man’, ‘The Most Dangerous Idea’, ‘There’s A Storm Coming’…. lijkt hij naast die van Joseph Arthur te kunnen parkeren. In ‘Wolf Boogie’, ‘White Dove With Black Feathers’, ‘ Men Of Horse’ … gaat Duffhues flink loos op elektrische

11 clubs Always frontstage

Agenda maart 2014

JAMES & BLACK SOULTET [us/nl]

zaterdag

07/03/2014

soul, jazz, hiphop, funk

08/03/2014

DEERHOOF [us] + VINC BLANC noise pop band from San Francisco

zaterdag

SINISTER SISTER [be]

dinsdag

zondag

Zappa revised ft. Lander Gyselinck

11/03/2014

LUTAN FYAH & JAH MASON [jam]

rastafari legends backed by Dub Akom band

09/03/2014

DUB TRIO [us] dub/rock cross-over band

vrijdag

08/03/2014

/ WHITE WINE [us]

zaterdag

01/03/2014

COMM’UNITÉ: DOBET GNAHORÉ [ci/fr]

woensdag

14/03/2014

35 jaar N9 - Afrikaans feest

02/04/2014

vrijdag

EBO TAYLOR [gh]

zondag

afrobeat & highlife pionier

13/04/2014

RENEE [gh] + EEFJE DE VISSER [nl] melancholische indierock + singer-song

donderdag

THE SOFT HILLS [us] indie psych-popband uit Seattle

zondag

MUNGO'S HI FI / SOLO BANTON / RADIKAL GURU

woensdag

20/04/2014

Outlook Festival Launch Party

19/03/2014

DEBADEMBA [bf/ml] uurban grooves meet afropop

dinsdag

THE GLITCH MOB [us] american electronic "bass-driven" music group

vrijdag

RADIO MOSCOW [us] american stoner / psychedelica

zaterdag

MOTORPSYCHO [no] indie, pop, psych rock, lo-fi, stoner, avantgarde, classic hard rock...

vrijdag

MELT-BANANA [jap]

donderdag

vrijdag

21/03/2014 zaterdag

22/03/2014 vrijdag

04/04/2014 vrijdag

11/04/2014 zaterdag

12/04/2014

17/04/2014

27/05/2014

JAIMI FAULKNER [au] + MATT moderne blues- en folkperformers

HARLAN [us]

woensdag

28/05/2014

KEITH & TEX ft. THE HEAVY ALLSTARS [jm/de]

donderdag

19/04/2014

1ste Belgische concert van rocksteady-duo!

29/05/2014

vrijdag

74 MILES AWAY [be] + LIZ future jazz & broken beats

zondag

zaterdag

25/04/2014

A KU [be]

TOY [uk] + CHARLIE BOYER Democrazy @ Charlatan // BIG NEXT

VOORRONDE 3 ROCKRACE

woensdag

05/03/2014

woensdag

STUFF [be] live glitch triphop + support

zondag

MILLA BRUNE [be] singer-songwriter + Little Dots (trio) (be) @ Klein Mercelis Theater

vrijdag

MOTEK [be] + SYNDROME [uk] postrock, soundscapes

vrijdag

donderdag

13/03/2014 woensdag

19/03/2014

CASHMERE CAT [no] + RYAN electronic music for Pelican Fly fans

noise rock from Japan

END OF THE DREAM [be] + TANGERINE [be] + FC KABUL [be]

05/03/2014

ISLAND [jam] + KELISSA [jam]

08/06/2014

04/03/2014

dinsdag

CHRONIXX [jam] + DRE reggae / dance hall

09/03/2014 14/03/2014 14/03/2014

HEMSWORTH [us]

zondag

16/03/2014

22/03/2014 04/04/2014 10/04/2014

donderdag

06/03/2014

EMILY JANE WHITE [us] + SAY SAY [be]

maandag

Democrazy @ Minard

10/03/2014

20/03/2014

donderdag

APOLLO RECORDS PRESENTS GACHA ft. Nathalie Beridze RENAAT VANDEPAPELIERE [uk] + SCHWARZWALD [be] - ambient

zondag

MF DOOM [us] Democrazy @ Vooruit

woensdag

BLU MAR TEN [uk] + STATE OF MIND [nz] + MEDISIN [be] + OORLECTUUR [be] + E.R.A.S. [be] - drum’n’bass

donderdag

FATBACK BRASS BAND [be] + TRIBAL ATOMS [be]

donderdag

20/03/2014

Democrazy @ De Centrale

CHANTAL ACDA & BAND [be] + AND THEY SPOKE IN ANTHEMS indiefolk + support @ Klein Mercelis Theater

vrijdag

Lefto presents: SAMPHA [uk] + DORIAN + ANDREW ASHONG [uk] / Democrazy @ Vooruit

vrijdag

I AM OAK [nl] + HORSES [be]

maandag

04/05/2014

indiefolk

24/03/2014 donderdag

27/03/2014

SAVON TRANCHAND [fr] JOOKLO DUO [it] + GELBA [fr] + JÜFRO [be]

MÎKMÂÄK (XLBIGBAND)

David Lynch presents: CHRYSTA BELL [us]

donderdag

Democrazy @ Vooruit

21/03/2014

zondag

GRUPPO DI PAWLOWSKI [be] + THE ROTT CHILDS [be]

MENTALITY & KICK BACK PRESENT CYLON RECORDINGS VS SAMURAI MUSIC met oa. LOXY + THE UNTOUCHABLES + more

vrijdag

21/03/2014

TRUE WIDOW [us] + INWOLVES [be]

14/03/2014

After 12: MIKE DEHNERT [de] + J. TIJN [uk] + KR!Z

12/04/2014

MARBLE SOUNDS [be] + WOLVES AND MOONS [fr]

vrijdag

Democrazy @ Vooruit

zaterdag

SOPHIA [us] + NEW FOUND LAND [se]

SEUN KUTI & EGYPT 80 [ng] + SHAKARA UTD. [be]

14/03/2014

03/04/2014

CORROSION OF CONFORMITY [us] + COWBOYS AND ALIENS [be] + YOUR HIGHNESS [be] LEAN LEFT [nl]

Democrazy @ Vooruit

vrijdag

donderdag

HIGHWAY JACK [be] + I DO I DO [be] NOISEFEST V

15/03/2014

HALVE FINALE 1 ROCKRACE

16/03/2014

noise pop band from San Francisco

zaterdag

contest

27/03/2014

DEERHOOF [us] + VINC BLANC / WHITE WINE [us]

EP-release

25/03/2014

dinsdag

TLP, Grazzhoppa, L Dopa, Dj Stylz

14/03/2014

21/03/2014

& THE VOYEURS [uk]

BOOMBOX

SUN KILL MOON [us] Democrazy @ Handelsbeurs BOOKA SHADE [de] + VILLA [be]

Democrazy @ Vooruit

26/03/2014

CONCEPT [au]

27/03/2014 28/03/2014

NOIR BOY GEORGES [uk] + PIERRE NORMAL [fr+be] VAN HUFFEL [be] + ANTUNES [pt/be] + FISCHERLEHNER [at] GREGOIR TIRTIAUX & FRIENDS [be] FRIDAYNIGHT CUMBIA SPECIAL!

met oa. DENGUE DENGUE DENGUE + CAPTAIN CUMBIA + DJ MELLOW + more

Earteam Sun Kil Moon ‘Benji’ Caldoverde Records/V2 Records

Een score van 9.2 en het compliment best new music. Pitchfork is uiterst lovend over het zesde album van Sun Kil Moon. Terecht. ‘Benji’ is een in de ziel krassende singersongwriterplaat vol teksten die staan als een huis. Hoewel de tracks vrij droog zijn qua productie beklijft Mark Kozelek met realistische en confronterende mijmeringen over leven en dood - in bijna elk nummer sterft er wel een freak of een familielid. De bezwerende lyriek grijpt naar de keel en nummers als ‘Carissa’ en ‘Ben’s My Friend’ geven aan dat de voormalige frontman van Red House Painters nog steeds bij de les is als het gaat over werk dat blijft plakken. Onbehagen, verpakt als verhalende voordracht, klonk nog nooit zo mooi. Pakkend album met medewerking van drummer Steve Shelley (Sonic Youth), Will Oldham aka Bonnie ‘Prince’ Billy en Jen Wood van Postal Service. (bvm)

gitaar. Als hij er dan nog wat ritmes van de native Americans in verwerkt lijkt hij de geest van Woven Hand op te roepen. Pittig plaatje! (ow)

Eagulls ‘Eagulls’ Par tisan Records

Een troosteloos Brits woonblok met op de voorgrond een uitgebrande wagen. Je moet nog geen noot van Eagulls gehoord hebben om te weten hoe het gelijknamige debuut klinkt: de hoesfoto geeft een wel heel accurate inkijk in het universum van deze enigszins wanhopig klinkende jongelui. Ook single ‘Tough Luck’ is een degelijk visitekaartje: jakkerende ritmes zoals ze al weerklonken bij vroege Wipers worden versterkt met een maniakale zang, vergelijkbaar met die van My Red Cell. Het resultaat is een jachtig, hyperkinetisch debuut waarbij de grauwe punk van eind jaren zeventig in een beangstigend hedendaags jasje blijkt te zitten. (jvb)

Echologist ‘Storming heaven’ Prologue

De opgenaaide synths in de intro van opener ‘The Frequency Of Love’ doen ons vermoeden dat Echologist voor de mad scientist-aanpak gaat, waarbij u zonder moeite het geïmproviseerde labo, het nachtelijk onweer en een Igor-met-antenne kunt bedenken. De op het dopplereffect voortdenderende beat van ‘Next Exit’ bevestigt dat vermoeden, en bij de dreigende vibe van ’Guilty Pleasures’ weten we wel zeker dat Echologist zijn electro graag met een snedige hoek af prefereert. Dat treft: wij dus ook, en al vergt het wat moeite om de over 12 nummers uitgesmeerde trip van 77 minuten in één keer te beluisteren; het lekker tegendraadse, donkere, soms onheilspellende, en altijd uitstekende (soms zelfs lichtjes geniale) synthsen beatsvoer dat Echologist voorschotelt, is zonder meer haute cuisine! Laat het smaken, maar kom bij (mc) niet janken als u een indigestie heeft opgelopen!

The Fleshtones ‘Wheel Of Talent’ YepRoc

Met bijna 40 jaar en ruim 20 albums op de teller, valt er iets voor te zeggen dat

The Fleshtones her en der als de beste garagerockband uit Amerika genoemd worden. Alleen: op deze nieuwe langspeler heeft het viertal hoorbaar met een zekere mate van metaalmoeheid te kampen. ‘What You’re Talking About’ en ‘The Right Girl’ klinken, zelfs naar de normen van het genre, nogal vrijblijvend. Met ‘Hipster Heaven’ leveren The Fleshtones gelukkig een old school knaller af en ‘Remember The Ramones’ is een eersteklas ode aan één van de inspiratiebronnen van de band. (jvb)

Gardens & Villa ‘Dunes’ Secretly Canadian/Konkurrent

Bijzonder catchy gaat Gardens & Villa van start met het heerlijk hotsende ‘Domino’. Bijzonder catchy is ook het mikpunt van het vervolg van het tweede album van deze vijf heren uit Californië. De frivole dansbaarheid uit het openingsnummer wordt jammer genoeg niet meer bereikt. Wat we krijgen zijn 80’s synthpopnummers. Soms een beetje kitch, af en toe wat psychedelisch, maar altijd gericht op de heupjes. Dat de tracks haast onderling inwisselbaar zijn zegt misschien veel over de wat doordeweekse inventiviteit, maar ‘Dunes’ is wél een makkelijk verteerbaar tussendoortje voor fans van MGMT of Foster The People. (dw)

Dobet Gnahoré ‘Na Drê’ Contre- Jour/V2 Records

Dobet Gnahoré is een jonge Ivoriaanse zangeres-danseres, songwriter en percussioniste die al meer dan tien jaar aan de weg timmert. De Ivoriaanse heeft diverse wereldtournees achter de rug. Vier jaar geleden won Gnahoré zelfs een Grammy voor ‘Pearls’, een cover van Sade die ze opnam met India.Arie. Kortom, deze Ivoriaanse is een begiftigd natuurtalent en een culturele duizendpoot. ‘Na Drê’ is haar vierde album na ‘Djekpa La You’ uit 2010. De zangeres beschikt over een krachtige stem waarmee ze veel Afrikaanse stijlen aankan. Melodieuze, intimistische ballads zoals de titeltrack, magistraal gezongen samen met Lokua Kanza. Maar ook sterk dansbare Congolese rumba’s met hiphop-invloeden zoals ‘Botondi’. Uiteraard ontbreken hier de sterk ophitsende Ivoriaanse ziglibithy en Kameroenese bikoutsi-ritmes niet. Door haar overweldigend charisma tovert Dobet Gnahoré haar live-optredens spontaan om tot één groot dansfeest. Wees er dus als de kippen bij op vrijdag 14 maart als ze naar de N9 Muziekclub in Eeklo komt. (md)

Halls ‘Love To give’ No Pain In Pop

Voor Halls, het soloproject van de 23 jarige Londenaar Sam Howard, is ‘Love To Give’ de opvolger van het in 2012 verschenen ‘Ark’. Ook deze plaat bulkt van atmosferische en bij momenten overweldigende soundscapes. Vaak vertrekt het ijle stemgeluid vanuit een ingetogen positie en laat zich omringen door ingetogen en subtiele klanken van een piano, gitaar, drums en koperblazer. Die mogen dan de songs infiltreren om langzaam naar een grootse finale te groeien. Met momenten lijkt het de soundtrack van een nieuwe religie, maar evenzeer beweegt Halls zich op het kruispunt waar Thom York en Sigur Ros een aanrijding niet meer kunnen vermijden. Met een samensmelting van het beste van beide kampen hoeft u zich geen zorgen te maken over de gevolgen van de impact. (ow)

Tom Hickox ‘War, Peace And Diplomacy’ Fierce Panda

Helemaal verbergen dat hij zoon is van een van de meest gerenommeerde Britse dirigenten, Richard Hickox, kan Tom niet. Daarvoor is zijn voorliefde voor wervelende strijkarrangementen en overvloedige pianopartijen te prominent aanwezig. Producer van dienst was Colin Elliot, die eerder al samen werkte met Richard Hawley. Hickox steekt zijn bewondering voor laatstgenoemde niet onder stoelen of banken. Muzikaal gezien zijn ze dan ook zeer verwant. Misschien dat Hickox’ stem en muziek een tikje pompeuzer uitvalt maar dat iemand beschikt over een uitzonderlijke stem kan moeilijk als een verwijt aanzien worden. (ow)

Highasakite ‘Silent Treatment’ V2 Records

Dat Highasakite een hoogst opmerkelijk woord is, hoeven we je niet te vertellen. Onder die naam houdt een Noorse groep schuil die serieuze indiepop maakt. Met ‘Silent Treatment’ hebben de bandleden een debuut op zak vol donkere (‘Lover Where Do You Live?’), sfeervolle en gelaagde songs. Nummers als ‘Iran’ en ‘Leave No Traces’ klinken zelfs een tikkeltje exotisch, wat op het eerste gezicht niet bij Scandinavië past, maar hier net voor een meerwaarde zorgt. En tussen alle duistere nummers ligt een glinsterend pareltje verborgen. ‘Darth Vader’, persoonlijke favoriet van (pl), is met alle doo doo’s veruit de vrolijkste

van de bende. ‘Silent Treatment’ heeft enkele luisterbeurten nodig voor het zich in je oren kan nestelen, maar vanaf dan blijft het ook echt zitten. En meer moet dat niet zijn.

Micah P. Hinson ‘Micah P. Hinson And The Nothing’ Talitres

Hoe lang is de houdbaarheid van Micah P. Hinson nog gegarandeerd? Zijn frêle anatomie en wankele gezondheid moest al van in zijn jeugd met massa’s medicijnen recht gehouden worden. Een niet vrijwillige passage langs de state penitentinary van Uncle Sam is die gezondheid zeker niet ten goede gekomen. Alsof dat nog niet genoeg was, raakte Hinson in 2011 betrokken bij een ongeval. Even twijfelde men of mans armen nog gered konden worden. Met deze vooruitzichten in gedachte begon hij zijn demo’s van voor het ongeval naar bevriende muzikanten te sturen. Met hun hulp nam hij een plaat op zonder dat hij zijn armen hoefde te gebruiken. Enkel ‘How Are You, Just A Dream’ mag nog als een smerig stukje rock-’n-roll uit de boxen knallen. Vanaf dan wisselen porties country met slide gitaren, banjo’s en zelfs een zingende zaag, af met pianoballads zoals we die uit de beginjaren van Tom Waits herinneren. Ondanks, of is het net dankzij, tegenslagen blijft Micah P. Hinson pareltjes van breekbare songs afleveren. (ow)

Joan As Police Woman ‘The Classic’ PIAS

“I don’t want to be nostalgic”, alsnog Joan Wasser in de song ‘Good Together’. En relationeel gezien kan dat wel kloppen. Qua invloeden op zowel de song, als het album ‘The Classic’, zou dit een flagrante leugen zijn. Joan As A Police Woman graait voor haar vijfde plaat meer dan ooit in de American soul music catalogus. Zelf noemt ze het resultaat punkrock R&B. Opener ‘Witness’ swingt als een paar testikels onder een kilt. Ook de single ‘Holy City’ laat zich door een soulkuur met veel blazers en extra zang naar een hoger niveau tillen. Voor de song ‘The Classic’ gaat Wasser nog een stapje verder terug

L'AÉRONEF web

achetez vos billets sur

2014

WWW. AERONEFSPECTACLES .COM

JEU 06 MAR

MAR/MAA

Vernissage de l'exposition

TAROT & CHIMERES

par Matthieu Hackiere + THE HANGED MAN AND THE MOON MAR 11 MAR

AERO(POINT)BAR

SOIR DE NAVRANCE #5 JEU 13 MAR

SEUN KUTI + BUKATRIBE

VEN 14 MAR

FAUVE - SOLD OUT

+ Afterlive de THE WAYWARD BIRDS

DIM 16 MAR

FOREST SESSIONS #5

MER 19 MAR

FFF + BODYBEAT

VEN 21 MAR

EMILY LOIZEAU EN DUO

SAM 22 MAR

DISCLOSURE (LIVE) - SOLD OUT

LUN 24 MAR

BEN L'ONCLE SOUL

MAR 25 MAR

THE FOLK BLUES REVUE

LEYLA MC CALLA + GUY DAVIS + HARRISON KENNEDY Belle Sortie à Wavrin MER 26 MAR

RICARD S.A LIVE SESSIONS

STUCK IN THE SOUND

JEU 27 MAR

DISIZ + MC METIS

VEN 28 MAR

HOLLYSIZ + BEAU FUN - SOLD OUT

les spectacles sans gravité - licences entrepreneur de spectacles

SAM 29 MAR

CATCH-ME ! IF YOU CAN...

WRESTLING + PERFORMANCES + CONCERTS + DJ + EXPO

+ ORAGE PAMPLEMOUSSE

Earteam Sunn 0))) & Ulver ‘Terrestrials’ Southern Lord

Sunn 0))) en Ulver. De namen alleen al doen de grond daveren. Op ‘Terrestrials’ bundelen deze drone-grootheden voor het eerst de krachten. Het idee alleen doet de fans van beide bands zonder twijfel kwijlen. De concrete uitwerking is best indrukwekkend en… verfijnd. Misschien wel verfijnder dan we hadden verwacht. Opener ‘Let There Be Light’ ademt bijvoorbeeld rokerige en donkere jazz, uiteraard verweven met een immens diepe basmelodie. Acht minuten lang wordt er naar een zinderende climax van blazers, viool, drum, bas en gitaarfeedback toegewerkt. Het is de perfecte aanzet van een plaat die het beste uit beide bands naar boven haalt. Aanrader. (eb)

in de tijd en onderwerpt het nummer aan een doo-wop-behandeling. Hier lijkt het even of de geest van Amy Winehouse zich meester heeft gemaakt van de song. Op zowel ‘Get Direct’, ’Good Together’ en What Would You Do’ rekent Joan dan weer op een ingetogen manier af met een slecht lief. En net als de plaat aan een teveel aan ernst lijkt te gaan lijden, komt ‘Shame’ het feestje terug in gang trappen. ‘Ask Me’ mag ‘The Classic’ in schoonheid doen eindigen met een vleugje reggae. Joan As Police Woman vindt op dit album een mooi evenwicht tussen soul met een ziel en soul met een onweerstaanbare swung. (ow)

Kangding Ray ‘Solens Arc’

slaagt. De vijftien nummers op ‘Music For Film And Theatre’ zijn exact dat wat de albumtitel doet vermoeden. Het is een collectie van muziek die de NoorsZweedse in de voorbije jaren maakte voor allerlei dans-, film- en theatervoorstellingen. Ook zonder beeld zijn de nummers prachtig en doordringend in hun puurheid, of misschien zelfs des te meer. De ingetogen en perfect gebalanceerde harmonieën wisselen speels blazers, strijkers, spaarzame gitaren en vocale partijen – geniet van het puur vocale ‘Madrigal’. Een te koesteren parel, deze ‘Music For Film And Theatre’. (sn)

Habib Koité ‘Soô’ Contre- Jour/V2 Records

Raster Noton/N.E.W.S.

Heden is het is goed jagen in de periferie van de duistere elektronica. Het afgelopen jaar mochten we al een stel – weliswaar door gangreen aangetaste – duimen en vingers aflikken bij die ronduit monstrueus goede langspelers van The Haxan Cloak, Raime, Demdike Stare en Vatican Shadow. In hetzelfde sinistere rijtje nestelt zich nu ook Kangding Ray. Vierde langspeler ‘Solens Arc’ is regelrechte reclame voor de betere klankenslachterij anno 2014: gitzwarte claustrofobie in een loden dwangbuis van hyperintensie, versterkt door een angstaanjagend perfecte productie. Klinkt weinig knus, en dat ís het ook – prima zo, vrolijke muziek is wis & waarachtig en tot nader volstrekt wantrouwbaar. Neem het van ons aan, net als de 124-karaats nekslag genaamd ‘Amber Decay’ - de meest ongemeen gemene, scabreuze en goddeloze hap techno van de jongste maanden. Net dat tikje minder hard, maar net zo onbehaaglijk: ‘Serendepity March’, ‘Evento’ en ‘Blank Empire’. Even machtig als mooi. Of hoe een brok geluid - badend in vernieling en ontreddering, ondergang en verderf - je zó pal precies in het hart kan treffen. (fp)

Rebekka Karijord ‘Music For Film And Theatre’ Control Freak Kit tin Records/Konkurrent

Muziek die gecomponeerd is voor beeld ook zonder dat beeld laten werken, het is een kunst. Een kunst waarin Rebekka Karijord met hoogwaardige glans in

Vijfde studio-album van de alombekende Malinese gitarist/singer-songwriter. Na een kleine twintig jaar zowat de hele wereld rondgetoerd te hebben met zijn band Bamada, wil Habib Koité zich herbronnen met nieuw, jong Malinees talent. Habib Koité gebruikt hier een meer traditionele, akoestische set: banjo, gitaar, Afrikaanse luit (n’goni), keyboards en percussie (geen drums). Met ‘Soô’ (‘Thuis’) keert Koité in alle muzikale eenvoud terug naar zijn Malinese roots. ‘Soô’ is een zalig album met melodieuze en melancholische zang over dagdagelijkse onderwerpen als liefde, Afrikaanse broederlijkheid en gemeenschapszin. Sommige nummers als ‘Diarabi Niani’ zijn heel dansbaar, andere als ‘Téréré’ en ‘Djadjiry’ vormen dan weer een briljant eerbetoon aan de grote Malinese muzikanten van weleer. Op de uitsmijter ‘Téréré’ krijgt Habib Koité zelfs de hulp van Toumani Diabaté op kora en Bassekou Kouyaté op n’goni. Eigenlijk vallen de songs ‘L.A.’ en het Engelstalige ‘Need You’ hier wat uit de toon. Beluister Habib Koités nieuwe album live op woensdag 12 maart in het Cultureel Centrum van Auderghem. (md)

Seun Kuti & Egypt 80 ‘A Long Way To The Beginning’ Knit ting Factor y/Because/N.E.W.S.

De bozere en experimentelere broer van Femi (en zoon van afrobeatgod Fela Kuti) is weer helemaal terug met ‘A Long Way To The Beginning’. Voor zijn nieuwe boreling werkte hij samen met jazzpianist/producer/Grammy-winnaar Robert Glasper en dat zorgde dan weer voor een paar opvallende gastbijdrages, waaronder M1 (Dead Prez), David

Neerman, Blitz The Ambassador en Nneka. Maar toch is en blijft dit vooral een plaat van Seun Kuti en zijn Egypt 80 (met leden van de originele begeleidingsgroep van papa Fela), inclusief uitgesproken politieke teksten - de dingen zijn tenslotte nog altijd niet helemaal toppie in Afrika -, heel veel ijzersterke afrobeat en zelfs snuifjes highlife. Een feestje kortom! (mb)

KZA ‘Dig & Edit 2’ Endless Flight

Waar sommige mensen met hun platencollectie geen blijf meer weten, puurt de Japanse dj/ producer KZA er gewoon nieuw materiaal uit. Al voor de tweede keer trouwens, want net als bij ‘Dig & Edit’ schept de man nieuwe tracks rond bestaande samples. Ditmaal schotelt KZA je een trip vol zweverige disco en house voor, die je gerust naar hogere sferen willen brengen. Het opstijgen verloopt alleszins vlot met de luchtige discotoets in ‘Vous Dansez’ en het glammy ‘Schritte’, maar pas bij de opzwepende housetonen van ‘Let’s Go’ en ‘Taking it’ gaan we echt van de grond. De warme klanken van ‘Want No Other’ en ‘The Beginning’ houden je probleemloos daar, om dan met ‘Fallin’ aan een zalige, langgerekte afdaling richting aardbodem te beginnen. Waar fijne spacedisco onder de vorm van ‘Le Troublant Acid’ je verwelkomt. Dit potje zoeken en graaien van KZA is dan ook een fraaie plaat geworden, met veel gevoel en liefde samengesteld. Aan u om ervan te genieten. (kc)

Lady Daisey ‘In My Headphones’ BBE Records

Daisey Traynham kreeg muziek er met de paplepel ingegoten. Als kleine spruit toerde ze uitvoerig met de Top 40-coverband van haar ouders de VS rond en via allerlei tussenstops belandde ze bij haar huidige echtgenoot en producer Batsauce. Samen zetten ze hun schouders onder de muzikale carrière van Traynham en deden ze er alles aan om Lady Daisey te lanceren. Tien jaar later balanceert haar muziek nog steeds tussen soul en hiphop, oprecht en zonder kapsones. ’In My Headphones’ bevat een sterke openingstrack gevolgd door degelijke songs waar weinig op aan te merken valt, alleen wordt er net iets teveel binnen te lijntjes gekleurd om interessant te blij-

ven. Mist een beetje meer punch, maar wordt gecompenseerd door de no-nonsense van twee rasartiesten die met beide voeten op de grond staan. (pn)

Lo-Fang ‘Blue Film’ 4AD

Lo-Fang is het project van Matthew Hemerlein. De jongeman heeft op ‘Blue Film’ werkelijk elke noot zelf ingespeeld. Behoorlijk indrukwekkend als je violen, drums, piano, elektronica en gitaar door elkaar hoort. Het album begint met de vooruitgeschoven single ‘Look Away’. Een ietwat pijnlijk plat pop/r&b-nummer dat schaamteloos ondubbelzinnig op de radio mikt. Hierna gaat het genregoochelen van start. Er zit veel in ‘Blue Film’, misschien wel een beetje teveel. Elektronica, pop, indie, hiphop, dubstep, ... het passeert allemaal de revue. Toch weet Lo-Fang een zekere eenheid te bewaren. Best knap allemaal. Goede productie ook, maar het is moeilijk van de indruk te ontdoen dat dit debuut voornamelijk gemaakt is om zoveel mogelijk, zo goed mogelijk te tonen. ‘Blue Film’ is een erg goed geconstrueerde plaat, zonder diepgang of schoonheid. En dat doet toch een beetje kil aan. (dw)

Lorelle Meets The Obsolete ‘Chambers’ Captcha Records/Sonic Cathedral Records

“Garage rock put through a fuzzy peyote filter.” Het Britse muziektijdschrift NME is al te vaak enthousiast maar soms valt er ook iets te zeggen voor de lofbetuigingen. Zo is er weinig of niets mis met wat het koppel Lorena ‘Lorelle’ Quintanilla en Alberto ‘The Obsolete’ González laat horen op hun derde album. Het Mexicaanse duo uit Guadalajara (live een viertal) toert in maart en april in Europa en pakt op ‘Chambers’ uit met krautrock en shoegaze zoals we die graag horen: bijzonder psychedelisch, mistig, ondergedompeld in reverb en lekker vuil en smerig. Een undergroundplaatje met een drogerende werking. (bvm)

Mark Lotterman ‘Year Without Summer’ Harlem Records

“I might not be Hank Williams, I might not be Neil Young but I work very hard to put some thruth in every song”, klinkt het in de song ‘Brighton’. Geen letter van ge-

05.03

NICK LOWE 19.03

SOPHIA NIEUW  30.04

NOVASTAR WWW.C-MINECULTUURCENTRUM.BE

13/02/2014 20:45:18

l’aeronef presente hybris #2 en partenariat avec 666 la chasse

samedi 29 mars 2014 - 19h

l’aeronef - lille 11€/gratuit abonnés

a night of wrestling, concerts,

SPORTPALEIS ANTWERPEN 10.06.2014 INFO & TICKETS : 0900 2 60 60 PROXIMUSGOFORMUSIC.BE •

( 0,50 € / min., incl. btw )

licences n° 1064625 - 4626 - 4627

RifRaf Tongeren Metal Fest.indd 1

performances, exhibition & wildness ! www.aeronef-spectacles.com 666lachasse.tumblr.com

24 36

t eam Earteam Ear Temples ‘Sun Structures’ Heavenly Records/PIAS

Een plaat die je high fidelity-gewijs in een Britse platenzaak wil horen, dit debuut van Temples. Noel Gallagher is fan en betreurt dat de muziek van de groep te weinig kansen krijgt op de radio. Tegenstanders beweren dan weer dat Temples te retro sixties is om echt het verschil te maken. Die kijk naar het verleden is er wel degelijk (‘The Guesser’ heeft iets van The Zombies) maar je zou Temples net zo zeer kunnen omschrijven als Jacco Gardner meets Tame Impale met een forse scheut Pond. Niets op tegen toch als je dan ook nog eens sterke melodieën in huis hebt en verslavende britpopsongs als ‘The Golden Throne’, ‘Mesmerise’ en ‘Colours To Life’ schrijft? ‘A Question Isn’t Answered’, een groovende psychbluestrack met een vette (stoner)riff zet de kers op de taart. Waarop (bvm) besluit dat Noel gelijk heeft.

logen want als je de Rotterdamse Mark Lotterman met iemand wil vergelijken, laat het dan Johnny Cash zijn. Lotterman legt zijn ziel bloot in songs die barsten van de mineurakkoorden. Meestal slechts bijgestaan door een akoestische gitaar vertelt hij bitterzoete verhalen met licht cynische ondertoon. Echte luisterliedjes trouwens, die de moeite zijn om de dagelijkse ratrace te onderbreken en om er even bij te gaan zitten en je onder te dompelen in de wereld volgens Lotterman. Helemaal Johnny Cash wordt het in het duet ‘Indie’. Hierin mag Tessa Douwstra even June Carter spelen in deze met momenten hilarische song. Een lach en een traan, voor Lotterman scheelt dat vaak maar 1 akkoord. (ow)

Lucius ‘Wildewoman’ PIAS

Opvallend plaatje, dat van het New Yorkse Lucius. Zo is de cd-cover bijvoorbeeld van de hand van wijlen Evelyne Axell, een Belgische kunstenares, actrice en tv-presentatrice die in de jaren zestig dit plaatje schilderde. Wat de muziek betreft ook in het oog springend! Frontvrouwen Jess Wolfe en Holly Laessig vormen samen een ondoordringbare unie door simultaan te zingen. Hun debuut ‘Wildewoman’ straalt levenslust uit die je tot dansen aanzet en dat is zo machtig en tevens relaxerend aan deze zorgeloze indiepop. ‘Turn It Around’ heeft een ruwe bolster met een zacht pitje, ideaal om je armen om jezelf heen te slaan en rond je as te draaien. Veel gitaarsnaren en geloof in ware liefde horen we dan weer in ‘Until We Get There’. En waarom ook niet? Dit plaatje doet je hoe dan ook geloven dat het bestaat. Lucius zet met ‘Wildewoman’ de gebloemde puntjes op de i. Aangename kennismaking! (pl)

Magie Brown ‘Magie Brown’ Eigen Beheer

“Sinds de winter van 2011 maakt de Amsterdamse band Maggie Brown dromerige gitaarmuziek. Liedjes – een enkele instrumental – die vaak onbestemd beginnen maar subtiel een richting zoeken. Waar de band soms een knipoog maakt naar folk en alternative, blijft het label gitaarpop toch de grootste lading dekken.

Dat er geluisterd is naar Built To Spill, Sigur Ros maar ook Pavement is hoorbaar: langzaam opbouwende intro’s die soms uitmonden in bombastische climaxen. Ondanks dat hierdoor sommige liedjes (ver) boven de drie minuten getild worden, zijn het de catchy melodieën en compacte popliedjes die centraal staan op het debuutalbum.” Zo luidt de bio bij de cd én die klopt als een bus. (ow)

Mas Teeveh ‘Dreamlike Flow’ Micro.fon

Wat doe je als je, Italiaanse producer zijnde, een voorliefde koestert voor diepe en dreunende bassen, industriële en donkere synths en tegelijkertijd graag uitpakt met atmosferische soundscapes? Je heil zoeken in Berlijn natuurlijk en dat is precies wat Mas Teeveh heeft gedaan. Deze ‘Dreamlike Flow’ is niet de grote zweverige of dromerige geluidsbrij die je op basis van de titel misschien zou verwachten, wel een 73 minuten durende roetsjbaan vol oerdegelijke en klassieke techno (check zeker de absolute übertechno ’Selfmystification’ en ‘State Ov Dream’), breed uitgesponnen en subtiele soundscapes (‘Premonitions’, het slotstuk ‘Catharsis’ en ‘Sublime Feeling Of Etenrnity’) en knisperende en hotsende, tegendraadse ritmes (‘Zeitplan’, ‘ExNihilo’ en het zeer sterke ‘Piranesi’s Prison’). Consistent, gebald en tegelijk verrassend veelzijdig: Mas Teeveh tippen we alvast als een blijvertje! (mc)

Mark McGuire ‘Along The Way’ Dead Oceans

Mark McGuire verliet de band Emeralds om zich volledig toe te wijden aan zijn solocarrière. ‘Along The Way’ is zijn eerste album sinds hij het ambientcollectief verliet. Emeralds klonk volledig elektronisch, maar solo gaat McGuire verder dan dat. Zijn handtekening is de combinatie van ambient-soundscapes met akoestische gitaar. Fingerpicking grooves clashen met zweverige synths. Het resultaat leunt erg dicht tegen kitsch aan. Is dit new age-muzak of zijn dit gelaagde composities van een muzikale tovenaar? Toegegeven: het is niet makkelijk om die vraag te beantwoorden, maar wie het engelengeduld heeft om ‘Along The Way’ onder de huid te laten kruipen, zal beloond worden. Waar hebben wij onze wierook ook alweer gelaten? (dm)

Motorpsycho ‘Behind The Sun’ Stickman/Konkurrent

Motorpsycho blaast dit jaar 25 kaarsjes uit. Behalve enkele grijze haren, is er echter niet veel waar uit op te maken valt dat de Noren al een kwarteeuw muziek maken. Een echte creatieve dip heeft zich nog niet voorgedaan en het tempo waarmee het trio nieuwe nummers op de wereld afvuurt, blijft indrukwekkend. Minder dan een jaar na de vorige langspeler, komen de heren aanzetten met deze ‘Behind The Sun’. Iets vernieuwend hoeft niet verwacht te worden, maar denderende, solide brokken muziek als ‘On A Plate’ en ‘The Promise’ laten de vintage ronkende, psychedelische Motorpscyho horen. ‘Ghost’ zorgt dan weer voor tegengif en haalt zelfs de vaart een beetje uit het album, maar in de finale blijkt weer maar eens waarom deze band zo indrukwekkend is: ‘Hell, Part 7: Victim Of Rock’ (deel 1 t/m 3 waren op voorganger ‘Still Life With Eggplant’ te vinden) voelt aan als een invasie van een leger van hunnen en vikings, gewapend met dubbelneksgitaren en een dreigend brullende muur van versterkers in de rug. (jvb)

Mr. Oizo ‘Wrong Cops OST (Best Of)’ Ed Banger

Na zijn immense succes met ‘Flat Beat’ (ondertussen alweer een slordige 3.000 jaar geleden) legde Quentin Dupieux zich opnieuw helemaal toe op het maken van films en het schrijven van de bijbehorende soundtrack. Dat leverde in het verleden wisselende resultaten op en we zijn blij om te kunnen stellen dat ‘Wrong Cops’ - de soundtrack alvast - tot de hoogtepunten behoort. Snerpende electro, van de pot gerukte synthpop, losgeslagen acid en zelfs een streepje funk, het zit er allemaal in. Tel daar gastbijdrages van o.a. Marilyn Manson (die ook een rolletje in de film heeft) en Sébastien Tellier bij en je krijgt een erg boeiend en met momenten behoorlijk dansbaar plaatje. (mb)

Marissa Nadler ‘July’ Bella Union/PIAS

In amper tien jaar tijd staat de teller al op zes langspelers voor Marissa Nadler. Werd haar voorgaande output gesmaakt voor

het intrigerend karakter van de songs, dan creëert het fijngevoelige ‘July’ nog meer dimensies in het muzikale palet. Voorzien van subtiele synths, snaren en een warme stem, sluist Nadler ons enkele pakkende nummers zoals ‘It Was A Dream’, ‘Dead City Emily’ en ‘1923’ door. Deze laatste maakt keer op keer onderhuids heel wat los. Over mijmerende fluisterfolksongs trekt Nadler een melancholisch laagje terwijl de kosmische kracht van haar stem over euforische toppen en laagvlaktes dwaalt. Perfecte wegdroomplaat die mikt op de ziel. (ne)

Nothing ‘Guilty Of Everything’ Relapse Records

Met deze band uit Philadelphia hebben we een heel vreemde eend uit de Relapsebijt binnen. Niks, geen op je hersenpan inbeukende death/ trash/power-metal. Ook geen verscheurde stembanden die je uitvoerige verhalen van geweld toeblaffen. Het geluid van Nothing is meer de sound die je hoort als je zo’n sonische metal-aanslag hebt overleefd. Je wordt ondergedompeld in een gewatteerde tunnel van wit licht. Je krijgt achteloos een verzameling gesuikerde, rozige melodieën in je strot gekieperd, samen met een zalvende en uitvoerige aai over je voorhoofd. Pas achteraf merk je hoe bijtend, hard en gevaarlijk dit goedje was. ‘Guilty Of Everything’ is een plaat die diep in de shoegaze gedrenkt werd, maar die in de kern een ietwat donkere, maar ongelooflijk melodieuze poppy postrock verbergt. De wegebbende vocalen, de fuzz die elke scherp hoekje verbergt, zodat je je zeker snijdt, doen uiteraard denken aan My Bloody Valentine, Weekend of Slint. De melodieën zouden dan weer van Elliott of Pity Sex kunnen zijn. Mensen, we zitten met een enigmatisch plaatje hier! (dg)

Lasse Passage ‘Stop Making Sense And Start Making Succes, Vol. 1’ Eat Concrete

Deel één van een vierdelig luik waarin singer-songwriter Lasse Passage bitterzoete teksten vervlecht met akoestische gitaar en elementen van pop, alternatieve neofolk en experimentele muziek. Het debuutalbum van de Noor beslaat slechts om en rond tweeëntwintig minuten maar is lang genoeg om te overtui-

th 18

april 11th&12th, 2014

STRATOVARIUS BIOHAZARD HEAVEN SHALL BURN FIN

SONATA ARCTICA CROWBAR FIn

TAGADA JONES DECAPITATED FLESHGOD APOCALYPSE ARKONA HACRIDE BORN FROM PAIN Fr

POl

RUs

Hun

FIRST BLOOD MAX PIE DALRIADA THE BLACK TARTAN CLAN Be

STEAK NUMBER GBEight Sevenson DEEPSHOW lu Fr DESOLATEDBe scarred DOYLE AIRENCE Lu Be

BEAUTIFUL HATRED SCARLET ANGER ITHILIEN IGNITIONSBe

www.durbuyrock.be facebook.com/durbuyrock

AVEC L’AIDE DU MINISTRE-PRÉSIDENT, DE LA MINISTRE DE LA CULTURE DE LA FÉDÉRATION WALLONIE-BRUXELLES, DU MINISTRE DU TOURISME ET DU COMMISSARIAT GÉNÉRAL AU TOURISME DE LA WALLONIE, DE WALLONIE-BRUXELLES INTERNATIONAL, DE WALLONIE-BRUXELLES MUSIQUE, DE LA DÉPUTATION PROVINCIALE DU LUXEMBOURG, DE LA VILLE DE DURBUY ET DE LA LOTERIE NATIONALE.

muziek CC de Grote Post Hendrik Serruyslaan 18 a, 8400 oostende tickets & het volledige programma: 059/33 90 00 of www.degrotepost.be

oostendse avond PaRt vI 7/03/2014 / the deeP end 13/03/2014 / Renée + eefje de vIsseR 14/03/2014 / ZaP MaMa 29/03/2014 / deZ Mona 02/04/2014 / eddY & Les vedettes 10/04/2014 / Instant KaRMa met o.a. KenjI MInoGUe, the soRe LoseRs, the sPeCtoRs, the GLÜCKs, hIndU RadIo dj’s 18/04/2014 & 19/04/2014 / BaLZaaL deR GeBRoKen haRten III met GUIdo BeLCanto e.a. 04/05/2014 / WIGBeRt & aRne vanhaeCKe & MaRtIne de KoK 09/05/2014 / oostendse avond PaRt vII 28/05/2014

#MM14 FESTIVAL

ÁSgEIr, AngEL OLSEn, KurT VILE (SOLO), gEOrgE EzrA ErLEnd ØyE, EAguLLS, JungLE, TEMpLES, dAryLL-Ann WILd BEASTS, CAShMErE CAT, OMAr SOuLEyMAn, MOSS gIrLS In hAWAII, SEun KuTI & EgypT 80, hAuSChKA JOhnny FLynn & ThE SuSSEx WIT, MOddI and many more!

music, art & performance festival 4 – 5 april 2014 rotterdam motelmozaique.nl

Earteam Tinariwen

‘Emmaar’ Wedge/PIAS

Zesde album van deze populaire Malinese Touareg-groep en de opvolger van ‘Tassili’ die de band in 2011 een Grammy opleverde als beste wereldmuziekalbum. Verwacht dan ook geen grote muzikale koersverandering. Tinariwen blijft trouw aan zijn bluesgeoriënteerde rock doorspekt met hypnotiserende Afrikaanse gezangen en ritmes. Fenomenaal dat een band zonder echte drummer zo opzwepend kan klinken! Wel moesten de bandleden vanwege de sterk instabiele situatie in Mali voor deze opname tijdelijk uitwijken naar de States. Het werd een geïmproviseerde studio in een huurhuis in de woestijn van Joshua Tree Park, Californië. Steengoede productie van Patrick Votan (Jack White, Dead Weather). Uitbreiding van de originele band met de jonge generatie Malinees talent: onder andere multi-instrumentalist Eyadou Ag Leche, een nieuwe gitarist en een nieuwe percussionist. Daarnaast ook bijdragen van een aantal Amerikaanse muzikanten als Red Hot Chili Peppers-gitarist Josh Klinghoffer, Matt Sweeney (rockband Chavez) en hiphopper Saul Williams. Tinariwen komt ‘Emmaar’ live voorstellen op zondag 9 maart in de Brusselse AB. (md)

gen van zijn zeggingskracht. Hoewel de vluchtige openingstrack ‘Prelude (The Change)’ met zijn hoog lofi-gehalte een bevreemdend effect heeft, mikt de rest van de plaat op ingetogen nummers zoals ‘The Lightness Of Moving On’, ‘Old Habit’ en het wondermooie in het Noors gezongen ‘Tanker Om Morningen’ om uiteindelijk af te sluiten met het überweirde minimalistische ‘Til The Morning Comes Pt. 2’. Muziek die best geconsumeerd wordt na tien uur ‘s avonds in een weinig verlichte woonkamer. (ne)

bitterzoete sferische pop van ‘Human Drama’ ietwat theatraal aanvoelt, maar toch raak treft. Het meest dansbare argument van Rostrons aanklacht is echter het zeer fraaie ‘Let’ s Talk About Gender Baby’, een vrij onweerstaanbare vlaag uptempo discopunk vermengd met schelle electropop. ‘Misogyny Drop Dead’ doet dan weer volledig aritmisch aan, maar dat wederkerend baslijntje haalt ons toch weer binnen. Kortom, deze ‘All Love’s Legal’ intrigeert en streelt, in naam van de liefde. Onze steun heeft ze. (kc)

Peggy Sue

Puin+Hoop

‘Choir Of Echoes’

‘Er Zit Een Gat In De Soep’

Wichita/PIAS

Narrominded

Peggy Sue, een driekoppige band uit Brighton, bevestigt wat de titel van het derde studioalbum, ‘Choir Of Echoes’, doet vermoeden: het muzikaal experimenteren met zang staat helemaal centraal. Op de tweede track ‘Come Back Around’ komen er zelfs helemaal geen instrumenten aan te pas en neemt tweestemmig gezang van frontvrouwen Rosa Slade en Katy Young je mee naar hogere oorden. Die samenzang is een constante doorheen het album, meer verveelt nooit. ‘Choir Of Echoes’ is vooral dromerig, maar op de gepaste momenten kom je met beide voeten terug op de grond door nauwgezet gedrum van Olly Joyce, het enige testosteron in Peggy Sue. Hier en daar neigen de experimentele popsongs naar folk, wat voor aangename variatie zorgt. Twee vrouwen met ballen, een drummer en een pittig album: Peggy Sue staat er. (ap)

In geval van drones en soundscapes is de koptelefoon de muziekbelever zijn beste vriend. Om optimaal in het gat van de soep van Puin+Hoop te verdwijnen, is die claim hier ook van toepassing. De drones of de noise worden nooit zo intens dat je die oorschelpen van je hoofd gooit, maar ze zuigen je wel hypnotiserend mee naar die plek waar je hersengolven synchroon deinen met de geluidsgolven die de Nederlanders beheersen. Over hun titel zeggen de mannen dat die gewoon bij de muziek past, wat al een stevige aanwijzing is voor de mate van abstractie in de composities. De drie klankpaletten op de schijf worden toch nooit te ijl, maar voelen steeds gefocust aan, waardoor heel de muziektrip zich op een hoog spanningspunt afspeelt. Interessant materiaal. (sn)

Planningtorock ‘All Love’s Legal’ Human Level

Liefde is blijkbaar niet voor iedereen een basisrecht. Blijven enkele verloren zielen prediken dat dit enkel een man/vrouw-gebeuren is, dan deelt Planningtorock net hen met haar nieuwste worp ‘All Love’s Legal’ een stevige sneer uit. Een album met een duidelijke politieke insteek, zonder dat Janine Rostron, het burgerlijke alter ego van Planningtorock, aan haar bekende formule mangelt: een androgyn stemgeluid, temidden van dromerige en bijwijlen zeer etherische elektronica. Niet meteen het meest broeierige, maar wel één waar de liefde en ambacht uit de kleine dingen blijkt. Zo waadt de titeltrack zich subtiel doorheen een bende strijkers, waar de

Radial ’Crux’ Radial Records

Radial, het alter ego van de Nederlandse producer Jeroen Liebregts, draait al wel even mee, maar verdween een tijdje van de radar - tot hij vorig jaar weer opdook met twee fel gesmaakte ep’s. De man was ondertussen druk doende zich volledig te herbronnen, waarbij hij zichzelf een nieuwe studio bouwde, met grotendeels zelf ontworpen analoge apparatuur. Het resultaat krijgen we op deze ‘Crux’: veel eigenzinnige clicks, cuts en synths, gedragen door aanstekelijke beats en bassen die ergens tussen mellow en de wat steviger techno uitkomen. Uitermate lekker dansvoer, met een heerlijk donker randje. Radial levert daarmee de zoveelste prima plaat van 2014, en we zijn amper in maart aanbeland. We lijken

stilaan af te stevenen op een grand cru-jaar! (mc)

selen. Om het dan het stilletjes toch niet te doen. (kc)

Real Estate

Scraps Of Tape

‘Atlas’

‘Sjätte Vansinnet’

Domino Recordings/V2 Records

T VR

Dat je met redelijk eenvoudige melodieën toch enorm fijne nummers kan maken, was al aangetoond door de vaandeldragers uit de sixtiespop. Ook Real Estate heeft dat goed begrepen op dit tweede album. Voor ‘Atlas’ breidt de band z’n set-up uit tot vijf hoofden en trok naar de opnamestudio’s van Wilco. Dat vertaalt zich in een uitpuring van de sound, die nu klatert als een helder bergriviertje, terwijl op debuutalbum ‘Days’ en de ep ‘Reality’ al eens wat lijnen in een lofi-waas opgingen. Dankzij die opschoning blijkt duidelijk wat voor fijne, frisse melodieën de heerschappen uit hun gitaren kunnen puren. Hun downtempo nostalgische indiepop heeft een grote groei doorgemaakt, zonder daarbij de kenmerkende Real Estate-sound te verliezen. Check zeker single ‘Talking Backwards’ en ‘Horizon’ – al staan er eigenlijk niet anders dan enorm fijne, easy listeningnummers op dit album. (sn)

De titel van deze derde plaat van de Zweedse emo/indie/postrockers Scraps Of Tape betekent iets als de zesde waanzinnigheid. Hoewel we te maken hebben met een muzikaal redelijk eclectisch plaatje, is het geheel toch te toegankelijk om als waanzinnig bestempeld te worden. Hoekig, uiterst melodieus, meanderend, maar vooral mooi. Dat zijn de songs die Scraps Of Tape voor ons liggen heeft. Een sound die van Low over Mogwai naar Logh, ILIKETRAINS of 65daysofstatic uitwaaiert. ‘Sjätte Vansinnet’ is een perfecte plaat om als postrock-ontdekkingsreiziger even bij aan te meren. (dg)

Sabota ‘Sabota’ Hybridit y Music

Eersteling van de zijsprong rond het tweetal Max Luis en Robbie Salade, heren uit Vancouver die al langer zweren bij elektronische muziek. Waar de eerste meer met techno, house en dubstep smost, verzorgt Salade de zanglijnen bij synthpoppers Humans. Toch vonden ze elkaar in hun mijmeringen over Sabota road, een lokale hangplek waar jongeren samentroepen om van de geneugtes van het leven te genieten en de zonsopgang meemaken. Misschien net daarom is hun debuutplaat een verrekt aangenaam luisterstuk geworden. Even bekoorlijk als minimalistisch, zonder een moment van verveling. Al bij ‘Don’t Ask’ zwelgt de zwoele house je langzaam binnen, terwijl de post-dubstep van ‘Next Time’ zo maar uit de rugzak van mensen als Burial of SBTRKT lijkt te komen. Tracks als ‘Stumble’ en ‘Hi + Lo’ zoeken het dan weer in poppier sferen, waarna het tintelende ‘Untitled’ en de discotech op ‘I’m Not There’ je richting ochtendgloren stuwen. Het maakt van deze ‘Sabota’ het soort plaat waarbij je eigen jeugdherinneringen wilt inwis-

Slakah The Beatchild ‘Soul Movement Vol. 2’ BBE Records/V2 Records

Slakah The Beatchild aka Byram Joseph is wat in het vakjargon een performing producer heet, een doe-het-zelver die zijn hele cd zelf in elkaar knutselt. Maar net als op de eerste aflevering van ‘Soul Movement’ verdrijft Joseph ook op volume 2 de eenzaamheid door een hele rits vrienden en vriendinnetjes uit de Toronto-scene uit te nodigen. De vinnige soulstem van Tanika Charles kon ons het meest bekoren, meer alleszins dan de lauwe guest raps van Glenn Lewis en Ayah. Slakah zelf is een zelfverklaarde mega-fan van d’Angelo en J Dilla en slaagt er niet steeds in het imitatieniveau te overstijgen. Hij serveert fijne boom bap live drums à la Dilla en de slepende flow van d’Angelo, evenwel zonder de oververhitte falsetto-genialiteiten van die laatste. Dat gezegd zijnde is dit best degelijke nu-soul: hoofdje schudden bij ‘Wanna Do’, kontzwieren bij ‘Us Theory’. Niet voor niks werd deze knaap door niemand minder dan Drizzy “Started from the bottom” Drake gevraagd om een nummertje voor hem te fabriceren. You go, Slakah! (mvm)

Secret Colours ‘Peach’ Eigen Beheer

Zo zagen perziken er dus uit in de jaren zestig. Naast de 3 T’s – Toy, Tame Impala en Temples – zijn Secret Colours de volgende clownvissen die rondzwemmen in de psychedelische oceaan. Alleen al de hoes maakt duidelijk dat deze Amerikanen dromen van een teletijdma-

Jazz_ad_100x140_druk.pdf

05/02/14

12:51

ADMIRAL FREEBEE

12/03 AB, Brussel (sold out) 13/03 AB, Brussel

COELY

05/04 48 Uren, Lovendegem

CUSTOMS

01.03 Belgian punkrock night met the kids, Belgian asociality, Flatcat en Funeral dress.

12/04 Coastrock, Gistel 26/04 Festival aan Zee, De Panne 29/04 Schaarbeek Laat

DE HELD

27/02 CC Luchtbal, Antwerpen 07/03 Lazy Friday, Deinze

DE MINISTERS v/d NOORDZEE

04.03 de piepkes

13/03 The Music Village, Brussel

DELRUE

05.03 open Mic ★gratis★

08/03 CC Mechelen 20/03 Het Depot, Leuven 28/03 CC De Herbakker, Eeklo 29/03 CC Ter Vesten, Beveren 11/04 Lazy Friday, Deinze 12/04 Muziekcentrum Dranouter 02/05 CC De Steiger, Menen 08/05 Candelaershuys, ukkel

09.03 soulFly 10.03 laiBach 11.03 the Boxer reBellion 12.03 WilliaM FitzsiMMons

FLIP KOWLIER

28/02 De Velinx, Tongeren 08/03 CC De Meent, Alsemberg 14/03 CC De Steiger, Menen 22/03 CC Casino, Blankenberge 27/03 Stadsschouwburg, Kortrijk 28/03 CC Ysara, Nieuwpoort 05/04 De Spil, Roeselare 24/04 Het Depot, Leuven

13.03 depot café: horses ★gratis★

14.03 puggy 19.03 the sore losers 20.03 delrue + esther&Fatou

GABRIEL RIOS

21.03 roBert glasper experiMent i.h.k.v leuven Jazz

JEF NEVE ‘Sons of the new world’

29/03 AB, Brussel 30/04 Volta @ Vooruit, Gent 28/02 CC Maasmechelen 01/03 CC Scharpoord, Knokke-Heist 20/3 Leuven Jazz (solo + guests)

23.03 hooverphonic

LADY LINN

★sold out!★

28/03 Handelsbeurs, Gent 03/04 De Roma, Antwerpen 17/04 Het Depot, Leuven 11/05 De Casino, Sint-Niklaas

24.03 hooverphonic ★sold out!★

LILI GRACE

27.03 intergalactic lovers 29.03 druMsound & Bassline sMith

08/03 Live It Up, Bornem 13/03 De Cultuurloft, Gent 14/03 GC De Platoo, Koekelberg

het Belgische popfestival van Nederland

the go Find

3.04

school is cool

4.04

corvus corax

26/04 Cahier De Brouillon, Hoogstraten 10/05 Puntpop, Wuustwezel

PUGGY

14/03 Het Depot, Leuven 27/03 De Roma, Antwerpen 30/03 Vooruit, Gent

RAKKA

08/03 Kokopelli Festival, Gullegem 15/03 Bombastic @ JOC Wijland, Puurs 22/03 Off The Wall @ Harmonie, Oudenaarde

16.04 depot café: stan lee cole★gratis★

ROLAND (solo tour) 28/02 CC Stroming, Evergem 15/03 CC Ekeren 21/03 CC Casino , Koksijde 27/03 CC Diest 29/03 GC Warande, Liedekerke 11/04 CC De Kimpel, Bilzen

17.04 lady linn 24.04 Flip koWlier 25.04 radio Modern

SCHOOL IS COOL

30.04 galaxie’s nightshiFt 6.05

John Butler trio

★sold out!★

12.05 Morten harket (ex-a-ha) 14.05 the suBs

HET DEPOT

muziekcentrum Leuven

✪

02/05 Labadoux festival, Ingelmunster

POMRAD

31.03 gepetto & the Whales 1.04

MEURIS

Intergalactic Lovers + Geppetto & The Whales + Amatorski + The Sore Losers + Mauroworld + King Dalton + Black Cassette

en meer...

08/03 Live It Up, Bornem (try-out) 14/03 O*KA, Kalmthout (try-out) 27/03 Trix, Antwerpen 03/04 Het Depot, Leuven 05/04 De Zwerver, Leffinge 09/04 Vooruit, Gent 12/04 MOD, Hasselt

SHAKARA UNITED

14/03 Vooruit, Gent (support Seun Kuti)

SHERMAN

27/02 CC Zoetegem, Zottegem

STEAK NUMBER EIGHT 12/04 Durbuy Rock Festival 18/04 Dunk Festival, Zottegem

WALRUS

19/03 De Stekke, Wevelgem

www.hetdepot.be www.ikzieugraag.nl

Tickets en passe-partouts nu te koop

More bands, info & dates: BUSKER.BE

Earteam Young Fathers ‘Dead’ Big Dada/PIAS

Hou je vast aan de takken van de bomen want Young Fathers (een West-Afrikaans/Schotse samenwerking) levert met ‘Dead’ een van dé releases van 2014 af. Dit is een plaat waarop hiphop, soul, electro en heel zorgvuldig gekozen samples elkaar ontmoeten. Geweldige teksten, krachtige vocals, zorgvuldig in elkaar gedraaide beats en vooral ijzersterke songs zorgen voor een overrompelend en met momenten opvallend poppy aandoend geheel. Je kan de bende eventueel vergelijken met een mix van pakweg het allerbeste van Ninja Tune, Black Eyed Peas, Wu-Tang Clan, Tricky en MIA, maar je kan die moeilijke - en uiteindelijk overbodige - oefening ook gewoon overslaan en je als de bliksem naar de platenboer reppen. ‘Dead’ wordt op zijn eigen, amper te vatten wijze een klassieker à la ‘Blue Lines’ van Massive Attack destijds. Zeg maar dat (mb) het gezegd heeft.

chine om terug te keren naar het tijdperk van de ‘Nuggets’-compilaties en de modder van Woodstock. Opener ‘Blackbird (Only One)’ is meteen wazig, fuzzy en het begin van een caleidoscopische reis. De topbestemmingen van deze psychtrein zijn onder meer ‘Lust’, ‘Faust’ en het titelnummer dat een cocktail voorschotelt tussen Pink Floyd en The Flaming Lips. Maar ook op deze trip krijg je af en toe te maken met toeristische trekpleisters die wel aangenaam zijn maar niet meteen uitblinken in originaliteit. ‘World Through My Window’ en ‘Blackhole’ zijn onderling inwisselbaar en ook ‘Me’ hoorde je precies al eens eerder. ‘Peach’ is zeker geen tegenvallende rondreis, maar niet meteen een bestemming om elk jaar opnieuw naar toe te trekken. Dan trekt (ps) liever naar het Australië van Tame Impala.

Shit Robot ‘We Got A Love’ DFA/PIAS

Vier jaar na debuut ‘From The Cradle To The Rave’ besluit de Ierse producer Shit Robot – né Marcus Lambkin – dat het opnieuw tijd is om dj’s van nieuw buskruit te voorzien. Zijn debuut flirtte met disco, maar ‘We Got A Love’ is onversneden house. Lambkin gaat onbeschaamd de nostalgische tour op. Gelukkig levert dat ook een geïnspireerde plaat op. In tijden waarin Avicii en consoorten wereldwijd megazalen vullen, is het verdomd plezant om nog eens een catchy houseplaat te horen die mikt op grooves en niet elke twee minuten naar een climax opbouwt. Bovendien liet Shit Robot zich goed omringen. DFA-adepten als Luke Jenner en Nancy Whang lenen hun stem aan enkele nummers, maar de opvallendste bijrol is weggelegd voor Lidell Townshell die eind jaren 80 een houseclassic scoorde met ‘Nu Nu’. ‘Do It (Right)’ zou trouwens een culthit kunnen worden. ‘We Got A Love’ bevat goede nummers, een sound met diepgang en is erg dansbaar. Meer moet dat niet zijn. (dm)

Sir Ian ‘Sir Ian II’ Eigen Beheer

Nederlander Bart Hoevenaars, aka Sir Ian, brengt zijn tweede album uit onder de eenvoudige naam ‘Sir Ian II’. Eenvoudig is de juiste beschrijving, want veel variatie is er op het album niet te vinden. De 8 nummers teren iets te veel op gitaargetokkel en zweverig gezang.

Soms raakt hij wel een gevoelige snaar, maar ‘Sir Ian II’ balanceert vooral op het randje van saaiheid. Bijzonder aan het album is de samenwerking met een handjevol andere artiesten, zoals zijn broer Jos Hoevenaars. (ap)

Sons Of The Sea ‘Sons Of The Sea’ Avow! Records

Begin 2013 besloot Brandon Boyd, bekend als zanger van Incubus, een nieuw project uit de grond te stampen: Sons Of The Sea. Op het gelijknamig debuutalbum heerst een meer popachtige sound waar de stem van Boyd perfect bij past. Er sluipen zelfs kenmerken van een ballade in een nummer als ‘Avalanche’, terwijl ‘Jet Black Crow’ meer de ruigere kant van Incubus doet doorschijnen. Een meer volwassen Boyd zorgt dus voor een leuk album, al gaan de nummers soms het ene oor in en het andere oor uit. Drie songs hebben ook als akoestisch versie een plaatsje gekregen op ‘Sons Of The Sea’. Ondanks dat Boyd zelf toegeeft nerveus te zijn voor het performen met dit project in kleinere clubs, lijkt deze plaat haar weg wel te kunnen vinden. (ap)

Sum Of R ‘Lights On Water’ Utech Records

De fans van avant-garde, doom, drone, sludge en post-metal kunnen zich laven aan ‘Lights On Water’, het nieuwe album van het Zwitserse duo Sum Of R. Rauwe en loeiharde gitaren wisselen af met introverte en dreigende passages en boksen op tegen een ritmesectie die zowel eigenzinnig als ziedend tekeer gaat. De grootste troef van deze plaat is dat ze lak heeft aan genregrenzen en verwachtingspatronen. Wie wakker wil worden geschud, kan dus bij Sum Of R terecht. Wees er wel snel bij want zoals gewoonlijk houden ze de oplage beperkt: 300 exemplaren op vinyl, 500 op cd. (eb)

T’ien Lai ‘Da’at’ Monot ype Rec.

Het artwork van deze plaat leest als een aanklacht tegen onze westerse maatschappij. De muziek zelf is op zijn zachtst gezegd geestesverruimend te noemen. In mist gehulde drones (‘Tzimtzum III’), eindeloos repetitieve akoestische gitaar (‘Gloria’), elektro gedrenkt in samples en etherische folkgezangen (‘Serca Miast Zatrzymuja’) en gitzwarte drones die evolueren naar psychedelische gitaarloops (‘Jitron’). Dat vind je zoal op ‘Da’at’, het

jongste werk van het mysterieuze duo T’ien Lai. Het gevolg: (eb) is danig gehypnotiseerd en kan eigenlijk geen slecht woord kwijt over dit album.

Thee Oh Sees ‘Singles Collection Vol. 1 & 2’ Castle Face Records

Nu ‘The Single Collection Vol. 3’ zo goed als klaar is, zorgen de olijkers van Thee Oh Sees er voor dat delen 1 en 2 opnieuw beschikbaar zijn. Wie de band niet kent en een degelijke (24 singles en moeilijker te traceren stuff) introductie tot de garagerockers uit San Francisco wil krijgen: aanschaffen die handel! Wie ‘m al heeft, bestellen die nummer drie! (jvb)

Uner ‘Tune 432’ Diynamic

Schuifelende beats, ondergedompeld in warme, wollige folktronica en mellow bassen worden afgewisseld met iets potigere house, al blijven ook dan de loungy vibes nooit veraf. De betere house voor uw cocktailfeestje, zomerse chill-out of barbecue/pool/upperdare-party, al doen we zo wel afbreuk aan de creativiteit en inventiviteit waarmee Uner zijn tracks in elkaar gesleuteld heeft. (mc)

Christina Vantzou ‘N°2’ Krank y/Konkurent

Post-klassiek, spookachtige schoonheid, ingetogen, donker, heerlijk. Dat penden we neer na een eerste luisterbeurt. En daar blijven we bij na pakweg tien luisterbeurten. De Amerikaanse componiste Christina Vantzou die sinds 2003 in Brussel verblijft, begeestert met meeslepende strijkers, blazers en piano die prachtig in elkaar opgaan. Ook de ijle zanglijnen die hier en daar opduiken, versmelten prachtig met het geheel. Toch ook wat mierenneukerij: de basismelodie in het knappe ‘Going Backwards To Recover That Which Was Left Behind’ lijkt verdacht hard op die van het Amusement Parks On Fire-nummer ‘23 Jewels’. Niet dat het iets uitmaakt uiteraard, want dit is een bloedmooie plaat. (eb)

Christian Vialard ‘Neukalm’ Grautag

De in Berlijn woonachtige Christian Viliard is een filosofisch aangelegde

schilder die sinds het begin van deze eeuw ook muziek in zijn werk integreert. ‘Neukalm’, een samenwerking met Fred Bigot (Electronicat), is een ode aan “the dystopian landscapes of our globalised world”. Tel daar de blijkbaar even besmettelijke als surrealistische grijsheid van Berlijn bij en je krijgt een plaat die het midden houdt tussen psychedelische krautrock, unheimlich friemelende soundspaces, electro en zelfs iets dat je nog best kan omschrijven als “muzak voor een betonnen, lege cocktailbar”. Gruwelijk origineel zullen fans van pakweg Neubauten of Steve Reich deze ‘Neukalm’ niet vinden, maar qua sfeer zit het alvast helemaal goed. (mb)

VTGNIKE ‘Dubna’ Other People/N.E.W.S.

Wat wonderkind Nicolas Jaar aanraakt, verandert in goud. Tenminste, dat mag VTGNIKE - spreek uit: Vintage Nike - verhopen, die onderdak krijgt op het Other People-label, de privé-speeltuin van Jaar. Toch luistert VNTGNIKE op ‘Dubna’ niet als een flauw doorslagje van z’n broodheer. De mysterieuze jonge Rus grossiert op z’n langspeeldebuut in milde chaos en verrassende koerswendingen. Lichtjes blurry en vrijblijvende hypnotica is het, gestut door lankmoedige vintage jungle, abstracte dub en een rariteitenkabinet vol aaibare riedeltjes en refreintjes. Met ‘Panorama Bar Shitt’ als uitschieter, een tribaal-benevelde blend geïnspireerd op het betere werk van Four Tet en Shackleton. Ter hoogte van ‘Zarubezh’ denken we verder richting Clark en Plaid. Uitstekende referenties, olijk plaatje ook, maar door de band genomen weegt ‘Dubna’ een ons te licht om hogervermelde monumenten naar de kroon te steken. (fp)

Kris Wadsworth ‘Popularity’ Hypercolour

Een stevige kandidaat lelijkste platenhoes van het jaar, deze ‘Popularity’, maar gelukkig is de lading meer dan de vlag. Prima house en techno die soms alle kanten opstuitert, maar ook meer dan lekker door de speakers komt knallen. Openingstrack ‘Hypercolour Theme’ krijgt een speciale vermelding als de beste muzikale pastiche in tijden, maar is niet bepaald representatief voor wat volgt. Zonder de vernieuwer of pionier uit te hangen, plakt Kris

Wadsworth (die desalniettemin regelmatig een experimenteel ballonnetje oplaat) immers 10 met groot vakmanschap in elkaar gestoken tracks in elkaar, waarnaar het zeer prettig luisteren is! Toch wat jammer van die platenhoes, zegt deze knorpot dan. (mc)

J Roddy Walston & The Business ‘Essential Tremors’ ATO Records/PIAS

Heb je heimwee naar de periode toen Kings Of Leon er nog wel toe deden? Niet getreurd: J Roddy Walston & The Business is er om u te troosten! Deze Amerikaanse rock-n’-roll-band gaat al mee sinds 2002, maar eerlijk gezegd had ondergetekende er nog nooit van gehoord. Schande? Schande! Op hun zesde (!) album, klinkt de bende van J Roddy Walston immers als een huwelijk tussen Kings Of Leon - vooral de stem van J Roddy heeft veel weg van Caleb Followill -, The Knack, ADHD, roadtrips en alcoholmisbruik. Het resultaat is een haast proefbare mix van energetische blues en bezwete rock-’n-roll. Zo is het met ‘Heavy Bells’ heerlijk duivels uitdrijven op een katerachtige zondagochtend. Terwijl ‘Essential Tremors’ vooral doorspekt is van in alcohol gerijpte testosteron, klinkt de ruige formatie soms ook als een wolf in schaapskleren, zoals in ‘Nobody Knows’ of ‘Boys Can Never Tell’. De plaat bespeelt een bijzonder gevarieerd repertoire dat als geheel verrassend goed samenwerkt. Zonder twijfel het onthouden waard! (jdb)

Dean Wareham ‘Dean Wareham’ Sonic Cathedral Records

Over zijn vorig werkstukje ‘Emancipated Hearts’ schreven we dat Dean Wareham (Galaxie 500, Dean & Britta) klonk als een hedendaagse Lee Hazlewood. Dat geldt nog steeds voor deze titelloze opvolger die een gelijkaardig, fluwelen sixtiessfeertje uitstraalt. Niet toevallig zingt hij over “in the twilight of the psychedelic years” in de openingstrack. In ‘Beat The Devil’ heeft hij het over love & happiness in een stijl alsof Leonard Cohen zich in een flower power-gemoedstoestand bevindt. ‘Dean Wareham’ is tevens verkrijgbaar op lp en dat hoor je duidelijk. Het tweede deel klinkt net iets steviger en sluit meer aan bij zijn Galaxie 500-verleden. Voor fans van Hazlewood en Cohen maar ook voor wie The Coral en Turin Brakes apprecieert. (gtb)

Nick Waterhouse ‘Holly’ V2 Records

Vintage en retro blijven nieuwe rages ontketenen en continu duiken er nieuwe sterren op die zich laven aan de succesformules uit het verleden. Nick Waterhouse scoorde meteen heel hoog aan de hand van zijn debuut ‘Time’s All Gone’. ‘Holly’ is uit hetzelfde vaatje getapt. Een uitgekiende mix van Motown en exotica her en der ingekleurd met scheurende sax, surfgitaar en/of trompet. Kevin Augunas (Panic At The Disco, Cold War Kids) was medeproducer en vrienden Ty

Segall en Mose Allison staken een handje toe. “I was influenced by my surroundings in young Los Angeles” verklaart Waterhouse. Dat het een zonnig plaatje werd, hoeft dan ook geen verder betoog. Ook nu weer met de lengte van een lp (31 minuten). Hopelijk duurt zijn optreden in Botanique (6 april) wat langer dan zijn vorige passage in Trix want daar kapte hij er mee na drie kwartier, ondanks het aanhoudende applaus. (gtb)

We Are Scientists ‘TV En Francais’ 100% Records

Toen We Are Scientists in 2006 met het speelse ‘With Love And Squalor’ op de proppen kwam, profiteerde de Amerikanen gretig van de nieuwe wind die toen doorheen de muziekwereld waaide. Met songs als ‘The Great Escape’ en ‘Nobody Move, Nobody Get Hurt’ veroverden ze terecht hun stekje tussen Bloc Party en Arctic Monkeys. Hun vierde album ‘TV En Francais’ mag dan minder origineel zijn, fris en aanstekelijk is het drietal nog steeds. Op dit album wisselen ze immers drama en plezier net zo gemakkelijk als de betere soap. Zo begint het album meteen met het beste en het slechtste wat het te bieden heeft. Opener ‘What You Do Best’ is er eentje die meteen op de waar-is-de-lente-playlist belandt terwijl ‘Dumb Luck’ - met zijn duidelijke Wolfmother rip-off wel heel inspiratieloos en plat voor de dag komt. Ook daarna twijfelt de plaat te veel over de richting die ze uit wil. Misschien is We Are Scientists meer een singles-band, en die vinden we gelukkig ook deze keer weer terug. (jdb)

Young Hare

06.03

PLANNINGTOROCK + BRAIN RAIN + RROXYMORE

07.03

WHOMADEWHO + MIDNIGHT SWIM

13.03

AMPLE PLAY NIGHT FEAT BED RUGS + SUDDEN DEATH OF STARS

15.03

GRAILS + LILACS & CHAMPAGNE

19.03 22.03

HORSES ON FIRE

26.03

FELIX KUBIN + MIAUX

28.03 02.04

GLÜ

LITTLE TROUBLE KIDS: ‘HAUNTED NIGHT’

Rue A. Ortsstraat 20-28, Bruxelles 1000 Brussel

concerts

OLD MAN GLOOM + CIRCLE + OATHBREAKER

FR SA

04-05.04

10.04 26.04

JAZZEUX RAF D BACKER / RASERHEAD BY CERCUEIL / BLACK FLOWER /YVES PEETERS GROUP / TOO NOISY FISH / XAVIER DUBOIS / INWOLVES / DANS DANS / RADIAN / GUILLAUME PERRET & ELECTRIC EPIC / STUFF.

THIBET JUNGLE BY NIGHT

beursschouwburg .be

CULTUURCENTRUM

M E C H E L E N

‘Unbreak My Heart’ Altin Village & Mine / Konkurrent

De Young Hare-leden hebben al wat pogingen achter de rug om een setup te vinden die voor hen werkt. Een solide en overtuigende incarnatie hebben ze nog niet helemaal gevonden, zoals uit hun debuutalbum ‘Unbreak My Heart’ blijkt. Op de productie valt niets aan te merken, maar helaas volstaat dat niet om hun spacey, downtempo pop te laten overtuigen. Het album heeft wel een consistente sfeer van wolkige jaren ’80 pop, met telkens een aparte identiteit voor elk nummer, maar de vocals zijn eerder zwak en enkele goede instrumentale lijnen compenseren de zwakke stukken niet. De laatste nummers op het album schakelen wel een niveau hoger. ‘Isla Nubla’ springt met zijn hoger dansgehalte en pulserende baslijn gemakkelijk boven de voorgaande tracks uit, net als het repetitieve en vloeiende ‘Pond Life’. Check deze laatste twee even, en je bent mee met het meest interessante wat Young Hare voorlopig te bieden heeft. (sn)

Zaterdag 08 03 - 20u15

Klaas Delrue Delrue Cultuurcentrum

Vrijdag 04 04 - 20u15

Radio Modern Elvis special Cultuurcentrum

Vrijdag 28 03 - 20u15

New Cool Collective Cultuurcentrum

Vrijdag 30 05 - 20u15

The Messieurs Blues

Dubbin’ souls Stadsschouwburg

W W W. C U LT U U R C E N T R U M M E C H E L E N . B E CULTUURCENTRUM@MECHELEN.BE | 015 29 40 00 MINDERBROEDERSGANG 5 | 2800 MECHELEN

compiled V/A ‘The Blue Collection’

V/A - Brandt Brauer Frick

Eskimo Recordings/N.E.W.S.

‘DJ Kicks’

Geen flauw idee welke betekenis achter een kleur schuilt, daar we nu eenmaal niet tot het slag mensen behoren die daar enige kennis rond bezit. Laat ons dan maar gewoon fijne muziek smaken, ook al hangt daar een bepaalde teint aan vast. Zoals de ‘Blue Collection’, de nieuwe compil die uit de Eskimostal komt aanrollen. En net als zijn roze voorganger loopt ook deze weer over van verleidelijke indiedance, nu disco en andere warm oorsmeersel. Geef je dus maar over aan zeer fijne tracks van mensen als Debrots, Wende, Blamma!Blamma! en het geweldige ‘N.O.V.A.’ van Pete Oak. Wij deden het ook! (kc)

DJ Kicks/!K7/V2 Records

V/A ‘Dock 1’ Hfn/N.E.W.S.

Arenberg Arenbergstraat 28, 2000 Antwerpen T 03 202 46 46

Sinds ‘Harbour Boat Trips’ – die uitmuntende mixcompil uit 2009, bij elkaar gelast door Trentemoller – kan het Deense Hfn-label op onze amicale goedkeuring rekenen. Vijf jaar en dertig releases later pitchen de muzikale havenwerkers een nieuw ideetje, genaamd ‘Dock 1’, een bescheiden compilletje met zeven tracks op de gastenlijst, van onder meer Kasper Bjorke, Fangs en Darkness Falls. In het Deense droogdok treffen we een nette mix van knusprige disco, house en energieke pop. Niets wereldschokkend, gewoon een vermeiend tussendoortje. (fp)

V/A

KUNSTENCENTRUM STUK LEUVEN | WWW.STUK.BE | 016 320 300

CRYSTAL STILTS

06.03

CrossTown Rebels/N.E.W.S.

Veel (newschool) house, poppy electro en zomerse vibes op deze driedubbelaar die een overzicht biedt van een decennium Crosstown Rebels-label. Opvallendste namen zijn Tiga, Maceo Plex, Art Department en Jamie Jones. Als overzicht trekken ze zo de kaart van de bekendste releases en de grote namen. Niet gek natuurlijk , maar ondanks wat obscuurdere tracks toch een beetje jammer dat er sterk op veilig wordt gespeeld: een paar nieuwe tracks of wat jonge wolven hadden niet misstaan. Van opperhoofd Damian Lazarus hadden we iets meer avontuur verwacht… (mc)

V/A - Rahdu ‘BamaLoveSoul.com Presents On Deck 2’ BBE Records/V2 Records

Als we het wereldwijde web en zijn bewoners mogen geloven dan is Rahdu, de samensteller van deze compilatie, dé soulgoeroe van Birmingham, een middelgrote stad in Alabama. Tijdens zijn wekelijkse Diamond Soul Xxxperience Show (!) dropt hij telkens weer een karrevracht ovenverse future soulsongs op de radiogolven voor de nieuwe b-boys, zoals hij het zelf graag zegt. Voor zijn tweede compilatie vroeg hij aan zijn favoriete artiesten of ze nog een onuitgegeven song in de schuif hadden liggen. Nou, die lagen niet voor niets nog in de schuif, denken we hardop. Geen echte uitschieters dus, maar wel enkele tracks waarvan wij ons perfect kunnen voorstellen dat ze tijdens het cruisen door Birmingham voor zwoele en zweterige radiomoment zorgen. (mvm)

ROBBING MILLIONS

DEZ MONA

SUNDAY BELL RINGERS

ANGEL OLSEN

04 18 05

BEN FROST TRIO

PHANTOGRAM

23 05

HISS GOLDEN MESSENGER

’10 Years Of Crosstown Rebells’, 3cd

Brandt Brauer Frick leerden we kennen als het eigenzinnige Duitse trio dat op magistrale wijze klassieke muziek en jazz met techno en electro wist te verzoenen. Toen de heren gevraagd werden om voor DJ Kicks een compil te maken, trokken ze zich – noblesse oblige – niet terug in hun studio, maar namen ze alles in één set en in één ruk op in de Berlijnse Watergate Club. 28 tracks in 75 minuten passeren de revue, en net door de hele live-captatie van de set, hoor je ook sporadisch de maar half geslaagde overgangen of een wat ruwere mix. Dat is echter bijzaak, want even typisch Brandt Brauer Frick is dat de heren zich weinig aantrekken van vakjes, genres en hokjes. Zo horen we old school funk en house van William Onyeabor en DJ Do Bass, clicks en cuts van Inkswell, prettig tegendraadse techno van Cosmin TRG en opgenaaide jazzy house van Brandt Brauer Frick zelve. Prettig chaotisch, gigantisch veel afwisseling en altijd met goeie smaak: Brandt Brauer Frick delivers! Again! (mc)

LA LUZ

SUPPORT

HYDROGEN SEA

‘De voordeligste CD perserij van de Benelux’ www.decdperserij.be

gigs festivals parties maart 14

zaterdag 01 maart Kraak festival: Rashad Becker, Calhau, Mike & Cara, Gangloff, The Joyous Cosmology, Enzo Minarelli, Olimpa Splendid, Putas Bebadas, Ramleh, Sweat Tongue, Antti Tolvi, Varkenshond, Jerome Cooper, Form A Log, Leo Kupper, ... @ KC Netwerk, Aalst, kraak.net ABBota: Billions Of Comrades, Hitsville Drunks, Nicolas Michaux, Mintzkov, The Sore Losers; BirdPen, Blue Velvet @ Botanique, Brussel, botanique.be Ieperfest Winter 2014: Angel Du$t, Arsonists Get All The Girls, Bonecrusher, Crowbar, Ef, Guttermouth, Indigesti, Karma To Burn, King Nine, Last Dayz, Malevolence, Monuments, Nothing To Regret, No Zodiac, Poison Idea, Ramallah, Rat City Riot, Strife, Syndrome, Thick As Blood, Total Chaos, Turnstile, Unit 731 @ JOC ‘t Perron, Ieper, ieperfest.com Scoutsival: The Glücks, Gorki, Kenji Minogue, No DJ!, Frères Deluxe, El Benito & Monsieur Mathieu, Munc, Kapitein K, Arne @ Fabriekspand, Roeselare, scoutsival.be Radio Modern @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be Regal, Coupé, Meniac, Gonzo, Désir, Highway Noise @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Nina Persson @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Raymond Van Het Groenewoud @ DE Warande, Turnhout Metal Battle pre-selektie: Grumpf, Mittgard, La Louffe, Trouble Agency, Vortigyn, The Metalian @ De Witte Non, Hasselt Len Faki, A.Brehme, Deg, Xosar, Molly, Issa Maïga, Pierre @ Fuse, Brussel, fuse.be Les Slugs, Frau Blücher And The Drunken Horses, Missiles Of October @ Garcia Lorca, Brussel, aredje.net Nicolas Kummert @ Rataplan, Antwerpen, rataplanvzw.be TLP, Grazzhoppa, L Dopa, DJ Stylz, ... @ De Kreun, Kortrijk Zita Swoon Group @ CC Belgica, Dendermonde, ccbelgica.be Thomas Champagne -Random House @ Appeltuin, Leuven The Opposites, Ronnie Flex, afterparty @ Area V, Hasselt, hjlive.be The Kids, Belgian Asociality, Flatcat, Funeral Dress @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Soirée Gainsbourg @ PIAF, Antwerpen, piaf.be Johan Verminnen @ CC De Werft, Geel, dewerft.be Bourla Beats met Discobaar A Moeder @ Bourla, Antwerpen, toneelhuis.be Babacar @ De Centrale, Gent, decentrale.be Anthem of Youth & The Entrepreteurs @ Cultuurzaal Daverlo, Assebroek, brugge.be/unplugged-/-daverend A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen, Six Hands, Thalia Zedek @ MOD, Hasselt, cleankitchen.bandcamp.com Alix Perez, Icicle, Rockwell, Spectrasoul, Fourward, SP:MC MC Mantmast One87 & Mc Mush Prisma Vooruit, Gent, starwarz.be Eriksson Delcroix @ 30CC, Leuven, 30cc.be Combo Agency label night @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Jam’in Jette indoor: Oghene Kologbo & World Squad, Lylac, Muziek De Singe, Safar Republique, Pura Dub, Idirad @ Centre Culturel, Jette, asblkwa.be Flip Kowlier @ AB, Brussel, abconcerts.be Jef Neve @ CC Scharpoord, Knokke-Heist, busker.be Joe T Vannelli, M.I.K.E. aka Push, Jones & Stephenson, Systematic Parts aka Marco Joosten, Yves De Ruyter, Quincy, Bountyhunter, Phi Phi, Marko de La Rocca, Lil’Louis, Ron Trent, Franky Jones, Jan Van Biesen, Michael Forzza, Jaydee, Sven Van Hees, DJ Prinz, Eric B, Philippe Traikos @ Artcube, Gent, ageoflove.be Howe Gelb, Françoiz Breut, Faustine Hollander @ Atelier 210, Brussel, atelier210.be Heather Nova @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, zwaneberg.be Young Fathers @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

zondag 02 maart Thalia Zedek Band, Reena Riot @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Young Fathers, Antwon; Midlake, Israel Nash @ AB, Brussel Zolle, Henry Blacker, Quails @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Howe Gelb ft Steve Shelley, Eriksson Delcroix @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be London Grammar, Bipolar Sunshine; Mutual Benefit @ Botanique, Brussel, botanique.be Islands, The Go Find, Few Bits @ Vooruit, Gent, democrazy.be Jebroer @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Le Masquelour Blouse Band; M2B, Avant-Bande @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

maandag 031 maart Neneh Cherry, Rocketnumber9 @ AB, Brussel, abconcerts.be Motorama @ Café Video, Gent, cafevideo.be Fandango, Pete, Gumbogumbo @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Chocolat Billy, Matthias Koole, Epilepsia @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Camel @ Effenaar, Eindhoven, NL, effenaar.nl Tjeukefist, Djumbo @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

dinsdag 04 maart Puggy @ Faja Lobi, Gent, keremos.be OneRepublic @ AB, Brussel, abconcerts.be Voorronde 3 Rockrace: End Of The Dream, Tangerine, FC Kabul

@ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Nick Lowe @ CC De Spil, Roeselare, despil.be Camel @ Vooruit, Gent, livenation.be David Philips @ Avenue De Polka, Wevelgem Darkside, High Water, Children Of The Light @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Lavvi Ebbel @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Lydia Lunch, Retrovirus, Bathernay @ Magasin4, Brussel

woensdag 05 maart Toy, Charlie Boyer & The Voyeurs @ Charlatan, Gent, democrazy.be Vandal X @ Café Video, Gent, cafevideo.be Old Man Markley @ JH Zenith, Dendermonde Unur, Froe Char @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Stuff @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Clear Soul Forces, Exodarap @ Atelier 210, Brussel, atelier210.be Gavin Degraw, Yellowire @ Trix, Antwerpen, trixonline.be A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen @ Kinky Star, Gent, cleankitchen.bandcamp.com Moderat, Anstam, Modeselektor dj-set @ AB, Bxl, abconcerts.be Nick Lowe @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be

43 [PIAS] Nites 14 en 15 maart Tour & Taxis, Brussel Check p 4.

Leuven Jazz 19 t/m 23 maart Diverse locaties, Leuven

donderdag 06 maart Rein de Graaf Quintet ft Abraham Burton @ De Casino, SintNiklaas, decasino.be The Love Substitutes @ DE Studio, Antwerpen, destudio.com Savon Tranchard @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Planningtorock, Brain Rain, rRoxymore @ Beursschouwburg, Bxl The Rempis, Daisy Duo, Sweet Defeat @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Kamagurka & Kroost @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Crystal Stilts, Robbing Millions @ Stuk, Leuven, stuk.be Nick Lowe @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Blaudzun @ AB, Brussel, abconcerts.be Dan Le Sac vs Scroobius Pip, Zucchini Drive @ Botanique, Bxl Kompania @ De Centrale, Gent, decentrale.be Father Murphy, Le Club Des Chats, Looks Like Miaou @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be/ The Meschiya Quartet @ Effenaar, Eindhoven, NL, effenaar.nl The Psyke Project, MagnaCult, Throw Me In The Crater @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

vrijdag 07 maart Orchestre International du Vetex @ Café Congo, Kortrijk, vialactea.be Pink Oculus, DJ Azer, FalluJah, Damp Oord @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Jeff Mills, Luke Slater presents L.B.Dub Corp @ Tour & Taxis, Brussel, silo.be Rick De Leeuw @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be L.M.P., Who’s Mr Groove? @ Magasin4, Brussel, magasin4.be WhoMadeWho, Midnight Swim @ Beursschouwburg, Brussel James & Black ft The Transatlantic Soul Conspiracy @ N9, Eeklo, n9.be Truckfighters, White Miles, Valley Of The Sun @ AB, Brussel Senne Guns @ CC, Lokeren, lokeren.be Crooks On Tape, Rusty Roots @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be It’s A Fine Line, Ivan Smagghe & Tim Paris, Geoffroy Mugwump, Prince Off @ Bazaar, Brussel A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen, Locus Control @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Bakermat, Goldfish @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Douglas Firs, Delvaux @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Franz Ferdinand @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be De Held @ Lazy Friday, Deinze, busker.be Deerhoof, Father Murphy, Space Siren @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Daryll-Ann; CandyBar Planet, Komatsu, 7Weeks @ Effenaar, Eindhoven, NL, effenaar.nl The Silverfaces @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl

zaterdag 08 maart Down And Out Fest: The Last Shot Of War, Knives To A Gunfight, Chikatilo, Awaiting Chaos, Last Assault @ JH Hobnob, Brasschaat Live it Up: Sulu Babylon, Lili Grace, School Is Cool @ CC Ter Dilft, Bornem, live-it-up.be Rakka @ Kokopelli, Gullegem Pilod @ Bibliotheek Tweebronnen, Leuven, pilodband.com Regi in The Mix XL @ Ethias Arena, Hasselt, livenation.be Oranssi Pazuzu, Onmens @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Mintzkov, Marble Sounds, A Fish Called Louis @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Rohff @ AB, Brussel, abconcerts.be The Modest Men invite Woody & Souligan @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Sunnery James, Ryan Marciano @ Noxx, Antwerpen, noxxantwerp.be SimpleSongs @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Sinister Sister @ N9, Eeklo, n9.be Sam Faganini, Egbert, Flatfish, Diego Remes, Larsson, J.Junior @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Debby Deb, Röze, Herman De Brou, ... @ Recyclart, Brussel Deerhoof, Vin Blanc/White Wine @ VK, Brussel, vkconcerts.be Dogs Of Cibola, Gunsblaze @ ‘t Wit Paard, Heist o/d Berg Hail Of Bullets @ Hangar 27, Edegem, heartbreaktunes.com Chelsea,The Bombsite Kids @ Zaal Excelsior, Jette, rootsrockcardinal.com Delrue @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Drake with The Weeknd @ Paleis 12, Brussel, livenation.be Gareth Dickson @ Atelier 210, Brussel, atelier210.be Geppetto & The Whales, And They Spoke In Anthems @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Fitz And The Tantrums, Brett Summers; The Jezabels, Abel Cain; Emily Jane White, Xavier Dubois @ Botanique, Brussel Flip Kowlier @ CC De Meent, Alsemberg, ccdemeent.be Fanfarlo, Lilies On Mars @ AB, Brussel, abconcerts.be

Teun Verbruggen © Roger Laute Op woensdag 19 maart start de tweede editie van Leuven Jazz met een gratis jazzkroegentocht, maar het evenement gaat pas echt van start op de openingsavond op donderdag 20 maart onder leiding van Jef Neve (30CC/Schouwburg). Hij leert jou bekende en onbekende jazzartiesten op een unieke manier kennen door ze individueel en samen te laten experimenteren met muziek. Namen als Ruben Samama, Richard Galliano en Dré Pallemaerts klinken jazzliefhebbers bekend in de oren, maar dé onbekende van de avond voor iedereen is Mr ‘Saxman’ Koh. Neve leerde hem kennen tijdens zijn concertreeks in Azië en zet hem nu voor de eerste keer op een Belgisch podium. Naast Neve en zijn kroost kan je donderdag ook gaan kijken naar Ibernice MacBean & Het Johan Clement Trio (At The Bebop) en Eric Melaerts & Patrick Deltenre (Hungaria). Vrijdag 21 maart spits je je oren voor Robert Glasper Experiment (Het Depot), Artur Tuznik Trio (30CC/ Schouwburg) en Jazzin’ with Fonske (Rector De Somerplein). De vierde muzikale avond, zaterdag 22 maart, brengt Kim In The Middle (Kaminsky), Escape From Jazzcatrazz (STUKcafé), Akkefietje (Café Entrepot) en Okon & The Movement (De Libertad). Tot slot zijn er op zondag 23 maart Teun Verbruggen & Band (30CC/Schouwburg), Deeper Still (Museum Parkabdij), Sheldon Siegel (M-Museum Leuven), Nordmann (De Appeltuin) en Lidlboj (STUKcafé). Leuk detail: de optredens in de cafés zijn gratis en ook dit jaar zendt Radio Scorpio elke dag live uit vanuit De Bib in Leuven. Naast het muzikale gebeuren is er ook plaats voor film, expo en cursussen. Tickets en uren vind je op www.leuvenjazz.be

44 TUMULTINGENT #2 19 maart Diverse locaties, Gent Maar liefst 4000 bezoekers telde de eerste editie van TUMULTINGENT, pakweg anderhalf jaar geleden. Sterk, voor een niet zo typisch kunstevenement. Op 19 maart is deel twee er. Tumult.fm, het online en on air cultuurplatform van Urgent.fm, biedt die dag, samen met KASK en Conservatorium/School Of Arts, een platform aan kunstenaars, fotografen, designers, grafische ontwerpers, poëten, performers, filmmakers, acteurs en muzikanten. De Bijlokesite is dan wel het kloppende hart van TUMULTINGENT #2, maar ’t evenement deint eigenlijk uit over heel de binnenstad. Tussen 16u en 22u zie je er artiesten aan het werk op diverse, unieke locaties zoals Galerie Tatjana Pieters, Campo Victoria en LUCA School of Arts. Wij focussen hier op de muziek en spotten Senne Guns, Sweet Jane, Stadt, I Will I Swear, Caoutchou label, Icarus label, … op de affiche. Wie waar speelt, lees je binnenkort op www.tumult.fm. Wat wél al zeker is, is dat je voor de afterparty naar Charlatan afzakt en dat alles helemaal gratis is. Mooi!

Bush Chemists, Ackboo, Charlyx Bround @ 4 Ecluses, Dunkerkque, Fr, 4ecluses.com Otis @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl

zondag 09 maart Rianto Delrue @ Café Bombardon, Gentbrugge Soulfly @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Tinariwen @ AB, Brussel, abconcerts.be Ken Vandermark, Paal Nilssen-Love @ Parazzar, Brugge, parazzar.be Deerhoof, Vin Blanc, White Wine @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Hjaltalin @ Botanique, Brussel, botanique.be Emily Jane White, Say Say @ Minard, Gent, democrazy.be Bonobo @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Albo Dukes @ Café Del Mar, St Truiden Eskimo Callboy, To The Rats and Wolves, Her Bright Skies, Iwreastledabearonce @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be 15de Mega Muziek- & Boekenbeurs @ Brielpoort, Deinze, hobby13.be Erny Green @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl Sepultura, Legion Of The Damned, Flotsam & Jetsam @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

maandag 10 maart Pillars And Tongues @ Café Video, Gent, cafevideo.be Misstriohso @ CC De Werft, Geel, dewerft.be Laibach @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Jooklo Duo, Gelba, Jüfro @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Disclosure; John Murry @ AB, Brussel, abconcerts.be

dinsdag 11 maart The 1975; Transatlantic @ Trix, Antwerpen, trixonline.be The Boxer Rebellion @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Voorronde 5 Rockrace: Callosity, The Geraldines, Hazy Jane @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be White Fang @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be/ Boy & Bear, Dancing Years @ Botanique, Brussel, botanique.be Fall Out Boy @ AB, Brussel abconcerts.be Bastille @ Lotto Arena, Antwerpen, livenation.be Lutan Fyah & Jah Mason ft Dub Akom Band @ VK, Brussel Bonobo, Catching Flies @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

woensdag 12 maart Steakhouse Orchestra @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be/ Rufus Wainwright @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Wiliam Fitzsimmons @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be The Veils @ Botanique, Brussel, botanique.be Admiral Freebee @ AB, Brussel, abconcerts.be Nevada Fellow @ Café Video, Gent, cafevideo.be Hooverphonic @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, zwaneberg.be Candy Robbers @ Atelier 210, Brussel, atelier210.be Kareyce Fotso, Habib Koité @ CC, Oudergem, ticketnet.be In the Country/Steven Delannoye New York Trio ft Frank Vaganée @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Tamikrest @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

donderdag 13 maart

Klaar voor een driedaagse in het teken van een genie uit de muziekwereld? Stip dan in je agenda het Arf! Arf! Arf! Zappa Weekend - curated by Zjakki Willems aan. Frank Zappa overleed twintig jaar geleden aan de gevolgen van kanker, maar is duidelijk nog lang niet vergeten. Starten doen ze op woensdag 19 maart in Cinema Zuid met de films 200 Motels, The World’s Greatest Skinner of The Amazing Mr Bickford. Op vrijdag 21 maart brengen Flat Earth Society ft. Pierre Vervloesem en Mauro Pawlowski dan weer een hommage aan Zappa in deSingel, voorafgegaan door Capt. Cheese-Beard & The 7 Sisters Of Prevention feat Robert Martin. De volgende avond, zaterdag 22 maart, zijn The Wrong Object en Brussels Philharmonic feat Robert Martin aan de beurt. Of woon je liever de lezing Ben Watson on Zappology bij? Voor de feestneuzen is er ’s avonds nog een heuse Arf! Arf! Arf! Afterparty in Petrol, feat dj’s Mauro Pawlowski, Bootsie Butsenzeller, Carlo Tune Up & Louis Katorz. Tickets voor de films kosten 5 euro en zijn te vinden op www.cinemazuid.be. Interesse in tickets voor een concert (ook geldig voor Arf! Arf! Arf! Afterparty)? Graai dan iets dieper in je portemonnee en neem een kijkje op www.desingel.be

Sugar Ray & The Bluetones ft Monster Micke Welch @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Sinister Sister performs Zappa @ De Casino, Sint-Niklaas Renée, Eefje De Visser @ Schouwburg, Kortrijk, schouwburgkortrijk.be Sea & Air @ DE Studio, Antwerpen, destudio.com Piv Huvluv @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be William Fitzsimmons, Denison Witmer @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Youness Mernissi, Ed WydeE @ Atelier 210, Brussel, atelier210.be Zita Swoon Group @ CC De Spil, Roeselare, despil.be Uncle Acid & The Deadbeats, The Oath @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Tubelight # Sneakerz @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Toots Thielemans Quartet @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Milla Brune, Little Dots @ Klein Mercelis Theater, Brussel, kultuurkaffee.be Clare Louise, Hibou @ Botanique, Brussel, botanique.be De Ministers Van De Noordzee @ Music Village, Brussel, abconcerts.be Ample Play night ft Bed Rugs, Sudden Death Of Stars @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be 1000 Bouches, Vespre @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Chronixx, Dre Island, Kelissa @ VK*, Brussel vkconcerts.be Lili Grace @ De Cultuurloft, Gent Admiral Freebee; Eva De Roovere, Barefoot & The Shoes @ AB, Brussel, abconcerts.be In The Country, Get The Blessing @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Horses @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Seun Kuti, Bukatribe @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Thomas Azier, Owlle @ Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Transatlantic @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl The Veils; Dotan @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

vrijdag 14 maart [PIAS] Nites: Paul Kalkbrenner, Vitalic VTLZR, Kölsch, Tiga, The Magician, Claptone, Catz N Dogz, Pachanga Boys, Psychemagik, Mickey, A.N.D.Y., Christoph, Daryl @ Tour & Taxis, Brussel, piasnites.com/be Festival Lezarts Urbains 2014: Melanin 9, Froesheleirs, 87BUJ, MC Metis, open mic/End Of The Weak, ABBC, open stage des P’tits Belges @ Botanique, Brussel, botanique.be Renée, Eefje De Visser @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be School Is Cool @ O*KA, Kalmthout Sea & Air, Deer Boa @ De Snuffel, Brugge, snuffel.be Puggy @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Loxy, Presha vs Clarity, Skeptical vs Ruffhouse, The

Untouchables, Flatliners vs Mental Forces, Nidrevium vs Yotsuba @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Senne Guns @ CC De Ververij, Ronse, ronse.be Mike Dehnert, J.Tijn, Kr!z @ Vooruit, Gent, democrazy.be Yellow Claw, Houcemate, Tommy Milfnikka Soundsystem, Captain Steel & Bawser @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Limbolink presents @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Zita Swoon Group @ Flagey, Brussel, flagey.be The Go Find, Say Say @ Cactus MC, Brugge, cactusmusic.be Skunk Anansie @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Seun Kuti & Egypt 80, Shakara United @ Vooruit, Gent, democrazy.be Mgla, Svartidaudi, One Tail One Head, Verbum Verus @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Cults @ AB, Brussel, abconcerts.be De Pottenfabriek, Baby Fire, Le Parody, Empty Taxi @ Brass, Bxl Diana Jones @ CC De Breughel, Bree Comm’Unité: Dobet Gnahoré @ N9, Eeklo, n9.be Chrysta Bell @ Minard, Gent, democrazy.be Lili Grace @ GC De Platoo, Koekelberg Hossein Alizadeh & Hamavayan Ensemble @ De Centrale, Gent Jawhar @ Rayon Vert, Schaarbeek, eleguaprod.be Highway Jack, I Do I Do @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Lavvi Ebbel, Flesh & Fell @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Great Minds #SirJees @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Flip Kowlier @ CC De Steiger, Menen Hiele @ PIAF, Antwerpen Transatlantic @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Stefany June @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl The Notwist, Compact Disk Dummies, Jel @ Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Fauve, The Wayward Birds @ L’Aéronef, Lille, Fr

zaterdag 15 maart [PIAS] Nites: dEUS, Girls In Hawaii, Melanie de Biasio, John Grant, Milky Chance, East India Youth, Champs, Anderlecht, The Spectors @ Tour & Taxis, Brussel, piasnites.com/be Festival Lezarts Urbain 2014: Les Sages Poètes de la Rue, Tonino, Stage HipHop is a Weapon; Aktivistes @ Botanique, Brussel, botanique.be Hookrock: Emma & The JJS Band, Hootenanny Jim, Eamonn Mc Corkmac @ OC Lutselus, Diepenbeek, hookrock.be Noisefest V: Consumer Electronics, Dave Philips, Puce Mary, Gordon Ashworth, Lettera 22, LR, ... @ De Kreun, Kortrijk Novastar @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrumgenk.be Radio Modern @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Nicolas Kummert Voices @ Kulturzentrum Jünglingshaus, Eupen, eupen.be The Men @ Botanique, Brussel, botanique.be Memoria and Friends: Onur Özer, Sonja Moonear, Massimo Girardi, Pjay @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Mochélan @ Whall Auditorium, Brussel, whall.be Rakka @ JOC Wijland, Puurs, jocwijland.be Unity ft Rockers Disciples, Blackboard Jungle Soundsystem, Kibir La Amlak, Giraffe Sound @ De Warande, Turnhout Stadt, Falling Man @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Steven Delannoye New Yrok Trio ft Frank Vaganee @ Rataplan, Antwerpen, rataplanvzw.be Red Fang The Shrine, Lord Dying @ MOD, Hasselt, heartbreaktunes.com Roland @ CC, Ekeren Soirée BRÜL @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Ray Collins Hot-Club, The Motel Men @ De Casino, Sint-Niklaas D-Street Band, DJ’s Jee, JanVL @ Fuifzaal De Waai, Geel, desport.be Dvbbs @ Noxx, Antwerpen, noxxantwerp.be Luise Pop, Sleazy Inc. Operated, Trash Kit, MC Mustaj @ Brass, Brussel Albo Dukes @ Café Moby Dick, Antwerpen-Dam Beth Hart @ AB, Brussel, abconcerts.be Father Murphy @ Vooruit, Gent, vooruit.be Falling Man, Stadt @ Cactus MC, Brugge, cactusmusic.be Hooverphonic @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be Kaaris, ltlk, RNS Mansour @ Magasin4, Brussel, magasin4.be King Dalton @ ‘t Smiske, Asse Little Trouble Kids, Tim Vanhamel @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Grails, Lilacs & Champagne @ Beursschouwburg, Brussel Fox Stevenson, Feint, Hybrid Minds, Maduk, Murdock, Keeno, Hugh Hardie, Champion Dnb @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Frederika Stahl, An Pierlé @ CCGP, Calais, Fr, calais.fr

zondag 16 maart MF Doom, L’Or Du Commun, Roméo Elvis @ Vooruit, Gent, democrazy.be Joan As Police Woman, Hydrogean Sea @ AB, Brussel Grails, Lilacs & Champagne @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Corrosion Of Confirmity, Cowboys & Aliens, Your Highness @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Gavur Gelinler, Nebulista, Milky Mee, Panda Royal @ Brass, Brussel Forest Session #5 @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com ContraContra @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl

maandag 17 maart New Found Land @ Café Video, Gent, cafevideo.be

dinsdag 18 maart Renée @ Vooruit, Gent, vooruit.be Mark Morriss @ Huis 23, Brussel, abconcerts.be Chvrches, Soak @ Trix, Antwerpen, livenation.be Eriksson Delcroix, For Ever, You Raskal You @ AB, Brussel Gin Ga @ Café Video, Gent, cafevideo.be Mathias Delplanque, E’Joung-Ju @ CCGP, Calais, Fr, calais.fr Joan As Policewoman @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

woensdag 19 maart Tumultingent: Juanan Soria, Topo Copy, Eva Mouton, Sarah Eechaut, Senne Guns, Sweet Jane, Stadt, Tine Guns, I Will I Swear, Seppe Van den Berghe, Athos Burez, Stine Sampers, Brul collectief, Robbert & Frank Frank & Robbert, Caoutchou label, Icarus label, Buren, Hallveig Ágústsdóttir, Klaas Van der Linden, Jesser, Eva Menga, Shamisa Debroey, Jan Opdekamp, … @ Binnenstad, Gent, tumult.fm Oorklim Collectief jam @ Café Bombardon, Gentbrugge Paulien @ Café Video, Gent, cafevideo.be Sophia @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be Motek, Syndrome @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be The Sore Losers, De Staat @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Lean Left @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Walrus @ De Stekke, Wevelgem The Notwist, Jel @ Botanique, Brussel, botanique.be Sweet Little Mojo @ DE Studio, Antwerpen, destudio.com Frank Turner & The Sleeping Souls, Andrew Jackson Jihad, Ducking Dez Mona @ Fenikshof, Grimbergen, ccstrombeek.be Horses On Fire @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Punches; Elvis Peeters & De Legende @ AB, Bxl, abconcerts.be HGO!: Syndrome, Motek @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Geppetto & The Whales, You Raskal You @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Danakil, Phases Cachées @ CCGP, Calais, Fr, calais.fr F.F.F., Bodybeat @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

donderdag 20 maart Leuven Jazz: Jef Neve invites: Ruben Samama, Mr ‘Saxman’ Koh, Richard Galliano, Dré Pallemaerts @ 30CC/Schouwburg; Eric Melaerts & Patrick Deltenre @ Hungaria; Ibernice Macbean & Johan Clement Trio @ At The Bebop, Leuven, leuvenjazz.be Même Les Oiseaux Puent; Mîmâäk @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Olöf Arnalds @ Huis 23, Brussel, abconcerts.be Sophia @ Botanique, Brussel, botanique.be Veston @ Music Village, Brussel, abconcerts.be The Prospects @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be People Of The North, OMSQ @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Delrue, Esther & Fatou @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Earl Sweatshirt @ AB, Brussel, abconcerts.be Anthony Joseph @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Lean Left, Cactus Truck @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Fatback Brass Band, Tribal Atoms @ De Centrale, Gent, democrazy.be High Wolf, Chicaloyoh @ Vooruit, Gent, vooruit.be Danny Vera @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

vrijdag 21 maart Leuven Jazz: 21/03: Robert Galsper Experiment @ Het Depot; Artur Tuznik Trio @ 30CC/Het Wagehuys; Jazz’in With Fonske @ Rector De Somerplein, Leuven, leuvenjazz.be Arf ! Arf ! Arf !: Capt. Cheese-Beard & The 7 Sisters Of Prevention ft Robert Martin, Flat Earth Society ft Mauro Pawlowski & Pierre Vervloesem in Terms Of Embarrassment @ deSingel, Antwerpen, desingel.be Noir Boy Georges, Pierre Normal, DJ’s Atka, Athome, Caniche Noir, Diamant Tendre, Pinacle, Bourdon et Mauve @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Roland @ CC Casino, Koksijde Pilod @ Fnac Toison d’Or, Brussel, fnac.be Sophia, New Found Land @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Wye Oak, Sylvan Esso; Marie Warnant @ Botanique, Brussel, botanique.be Mark Atkins @ l’Espace Senghor, Etterbeek, senghor.be Zita Swoon Group @ Bourla, Antwerpen, toneelhuis.be Universe, Tonsils, Atlas, Cordyceps @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be The Sore Losers, Horses On Fire @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Tubelight, Black Jaguar Club @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Anton Walgrave, Dez Mona @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, zwaneberg.be Chelsea Grin, The Browning, More Than a Thousand, Silent Screams Magasin4, Brussel, magasin4.be Damo Suzuki & band, DJ’s Jan Matthé, Denis Tyfus, On Ice @ Stockholm S, Antwerpen, facebook.com/events/15353563600223 72/?fref=ts. neeka; Bastian Baker @ AB, Brussel, abconcerts.be Andrew Ashong, Dorian Concept, Sampha @ Vooruit, Gent DJ Butsenzeller @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Jivaros: The First Ritual @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be DJ Sampha, Dorian Concept & Andrew; It’s Alive!!! 20 Years of Monstrophonic Madness: 50Foot Combo, King Khan & The Shrines, Error Team, Washington Dead Cats @ Vooruit, Gent, democrazy.be Ebo Taylor @ N9, Eeklo, n9.be Emily Loizeau & Olivier Koudouno, Orange Pamplemousse @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Scyla, MC Métis, 17 Ans d’Avance @ Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Michael Prins @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl Disclosure; Town Of Saints @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.be Mann Friday @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

zaterdag 22 maart Leuven Jazz: Mile(s)tones door Zonzo Compagnie @ 30CC/ Schouwburg; Kim In The Middle @ Kaminsky; Escape From Jazzcatrazz @ Stuk; Akkefietje @ Café Entrepot; Okon & The Movement @ De Libertad, Leuven, leuvenjazz.be Arf ! Arf ! Arf !: The Wrong Object, Brussels Philharmonic ft Robert Martin @ deSingel; Afterparty: DJ’s Mauro Pawlowski,

Bootsie Butsenzeller, Carlo Tune Up & Louis Katorz @ Petrol, Antwerpen, desingel.be Festival Lezarts Urbain 2014: Lino & Ärsenik, Furax/Bastard Prod, 13Hor, Aral & Sauzé, Dope ADN, Fakir, Ligne 81, L’Or du Commun @ Botanique, Brussel, botanique.be Pa/per View: Jaap Blonk, Madely Schott, J-P De Gheest, Antoine Boute @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Raketkanon, Electric)Noise(Machine, Mannheim @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Little Trouble Kids @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Marble Sounds, Wolves And Moons @ De Kreun, Kortrijk Metal Battle preselektie: Black Swarm, Black Vulture, Experienced, Hope Erodes, Sons Of Lioth, Wulf Of Collision @ OJC Kompas, Sint-Niklaas Those Metal Boys with Their Metal Toys @ MC Goed Leven, Gent, muziekcentrumgoedleven.be Tuxedomoon @ Cactus MC, Brugge, cactusmusic.be Wim Mertens Trio @ Bourla, Antwerpen, toneelhuis.be The Rise And fall Of Paramount Records: luistersessie en gesprek met Alex Van Der Tuuk @ Huis23, Brussel, abconcerts.be Reena Riot @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Renée, Eefje de Visser @ N9, Eeklo, n9.be Rakka @ Harmonie, Oudenaarde John Mayall @ AB, Brussel, abconcerts.be Cosmetics, Les Panties, Mode Moderne, Open City, DJ’s fernando Wax & X-Pulsiv @ T.A.G. Brussel, lefantastique.Net Anti-Nowhere League, Belgain Associality, Groupies @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be And They Spoke In Anthems, You Rascal You @ Club64, Hoboken Dez Mona, Sunday Bell Ringers @ Stuk, Leuven, stuk.be Ben Klock, James Ruskin vs Mark Broom, Kr!z, Spacid, Gary Beck, B[Phase]-Sigha, Stevie P, Pete Howl, Maté @ Vooruit, Gent, kozzmozz.com Flip Kowlier @ CC Casino, Blankenberge Ilse DeLange; Meet The Streets, In Black, Yellow Claw, Skitzofrenix, Flamboyant, Gwise, Biggi ft. Elton Jonathan Kroon @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Project Bongo @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl Red Fang, Monomyth, Zamora @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

zondag 23 maart Leuven Jazz: O.Orkin’s Insect Zoo, Teun Verbruggen & Band, Artur Tuznik Trio @ 30CC/Schouwburg; Deeper Still @ Museum Parkabdij; Sheldon Spiegel @ M-Museum; De Kleine Eva Uit de Kromme Bijlstraat met Tuur Florizoone, Normand @ De Appeltuin; Lidlboj @ Stuk, Leuven, leuvenjazz.be You Me At Six, Deaf Havana; araabMUZIK @ AB, Brussel, abconcerts.be Albo Dukes @ Kid’s R’n’B Kaffee, Antwerpen Hooverphonic @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Gepetto & The Whales @ De Roma, Borgerhout, deroma.be The Rise And fall Of Paramount Records: luistersessie @ Tune Up, Antwerpen Valour Up Twice; Amenra, Eleanora, The Fifth Alliance @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl

45 Bazaar 3 en 4 april Arenbergschouwburg, Antwerpen Kenji Minogue

Het intieme minifestival van Arenberg, zo luidt de tagline van Bazaar. Genieten van een tweedaagse, in de club en de hal van Arenberg, tegen lage prijs… wie kan daar tegen zijn? En ja hoor, ook de line-up is mooi. Met op donderdag 3 april live on stage: Milky Chance, Michael Prins (De Beste Singer-Songwriter van Nederland 2013), Olivier Libaux (lid van Nouvelle Vaque, hij brengt bossanova versies van songs van Queens Of The Stone Age), You Raskal You, Tout Va Bien en Spoek Mathambo. Vrijdag is het de beurt aan The Crookes, De Staat, Uberdope, Eleni Mandell, Dark Horses en Kenji Minogue. Voor een dagticket hoest je 12 euro op, voor een combi dok je amper 20 euro neer. Een lachertje, niet? Nog meer weten? www.arenbergschouwburg.be beantwoordt al je vragen.

maandag 24 maart Hooverphonic @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Sun Kil Moon @ Ha’, Gent, democrazy.be Anna Calvi @ AB, Brussel, abconcerts.be Drums ‘n Drums @ Café Video, Gent, cafevideo.be Ben L’Oncle Soul @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Five Finger Death Punch, Upon A Burning Body, Pop Evil @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

dinsdag 25 maart Mø @ Botanique, Brussel, botanique.be Intergalactic Lovers, The Spectors @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Status Quo @ Lotto Arena, Antwerpen, livenation.be Zita Swoon Group @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Halve Finale 1 Rockrace @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Annouar Brahem @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Gregory Potter @ AB, Brussel, abconcerts.be Folk Blues Revue ft Leyla Mc Calla, Harrison Kennedy, Guy Davis @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Anthony Joseph, Ebo Taylor @ Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

woensdag 26 maart Nina Nesbitt, Olivia Sebastianelli; Mokoomba, Nina Miskina @ Botanique, Brussel, botanique.be Van Huffel, Antunes, Fischerlehner @ Recyclart, Brussel, recyclart.be The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band; Thumpers @ AB, Brussel, abconcerts.be Black Lizard @ Café Video, Gent, cafevideo.be Keziah Jones @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Calibro 35 @ Charlatan, Gent, democrazy.be 20 Years Magasin4: Suma, Pyramido, Augures @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Imaginary Suitcase @ Ciné Palace, Kortrijk, cinepalace.be Felix Kubin, Miaux @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be

donderdag 27 maart Mokoomba @ 30CC, Leuven, 30cc.be Mononc’Serge, Coquins @ Magasin4, Brussel, magasin4.be La Fouine; Gabby Young & Other Animals @ AB, Brussel, abconcerts.be La Chiva Gantiva @ Botanique, Brussel, botanique.be

Ook onze noorderburen hebben op cultureel vlak heel wat te bieden: op vrijdag 4 en zaterdag 5 april kan je in Rotterdam terecht voor de 14e editie van Motel Mozaïque Festival. Het festival vindt plaats in het centrum van Rotterdam en biedt een mix van muziek, theater en beeldende kunst. Wij focussen hier op het muziekluik. Zo kan je vrijdag 4 maart genieten van de muzikale hoogstandjes van Ásgeir, Clean Pete, Cosmo Sheldrake, Daryll-Ann, Eagulls, Gentlemen, Johnny Flynn & The Sussex Wit, Jungle, Kurt Vile (solo), Omar Souleyman, Quilt, Temples, Wild Beasts en Moddi. Zaterdag 5 april brengt ook weer straffe artiesten zoals Angel Olsen, Cashmere Cat, Erlend Oye, George Ezra, Girls In Hawaii, Hauschka, Howler, La Luz, Matthew & The Atlas, Moss, Nick Waterhouse, Seun Kuti & Egypt 80 en Thumpers. Voor een dagkaart betaal je 37,50 euro en voor 65 euro kan je naar de beide dagen. Meer informatie vind je op www.motelmozaique.nl.

Spraakmaker @ Café Bombardon, Gentbrugge Tom Attah @ De Nodige Deugd, Moorslede School Is Cool @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Roland & Tiny Legs Tim @ CC, Diest, ccdiest.be Puggy @ De Roma, Borgerhout, deroma.be Flip Kowlier @ Schouwburg, Kortrijk, schouwburgkortrijk.be Felix Kubin, Nhk’Koyxen, Lucrecia Dalt; Booka Shade, Villa @ Vooruit, Gent, vooruit.be Gacha ft Natalie Beridze, Renaat Vandepapeliere, Schwarzwald @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Geppetto & The Whales @ Togenblik, Beveren, togenblik.be Intergalactic Lovers @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be HeRRiSSon @ Charliermuseum, Brussel, charliermuseum.be Gorilla Mask @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Gregoire Tirtiaux @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Miss Montreal, Me & Mr.Jansen @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl Morgan Heritage @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Kris Berry, Perquisite, Rita Zipora @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Cults, Emily Jane White, Chantal Acda @ Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

vrijdag 28 maart Morgan Heritage @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Malcolm Holcombe @ Toogenblik, Haren New Cool Collective @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Lady Linn and her Magnificent Seven @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Sunpower @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Sweet Jane -showcase @ Jet Studio, Brussel Jools Holland; Scorpion Child, Horisont, Jackson Firebird @ AB, Brussel, abconcerts.be Radio Modern @ Eldorado, Humbeek, ccstrombeek.be Delrue @ CC De Herbakker, Eeklo Dengue Dengue Dengue, Captain Cumbia, DJ Mellow, Rebel Up @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Diamantairs, Eigen Makelij @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Ballaké Sissoko Quartet @ CC De Spil, Roeselare, despil.be A Winged Victory For The Sullen, 0; Twin Forks @ Botanique, Brussel, botanique.be Albo Dukes @ Chalet De Rijdt, Brakel Flip Kowlier @ CC Ysara, Nieuwpoort Glü @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Jack Of Heart, The Scrap Dealers @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Geppetto & The Whales, Bonfire Lakes @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Hypochristmutreefuzz @ Zeezicht, Antwerpen, keremos.be Hollysiz, Beau Fun @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

Green Lizard, Gorki @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl Traumahelikopter, Afterpartees; Michel De Hey@ Effenaar, Eindhoven, NL, effenaar.nl

zaterdag 29 maart Oilsjt Ontploft XI: Dr Living Dead!, Oi Polloi, SSS, Disturbance, Insanity Alert, Cheap Drugs, Malism, Animals On Alcohol @ St.Annazaal, Aalst, oilsjtomploft.be Mokoomba @ DE Warande, Turnhout, warande.be Gabriel Rios; La Chiva Gantiva @ AB, Brussel, abconcerts.be Mahwash & Ensemble Radio Kaboul @ De Centrale, Gent, decentrale.be Yawns @ Kamikaze Club, Mechelen Zap Mama @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Wannes Capelle @ Rataplan, Antwerpen, rataplanvzw.be The Ministry Of Wolves @ DE Studio, Antwerpen, destudio.com Roland @ DE Warande, Turnhout, warande.be Fred & The Healers @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be Cherry & The Bombs @ Zaal Excelsior, Jette, rootsrockcardinal.com A Winged Victory For The Sullen @ DE Warande, Turnhout, warande.be Albo Dukes @ The Rots, Zulte Chris Imler, Kania Tieffer, Shitcluster, Los Dancing Queens, Quiet Stars, Meeuw @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Delrue @ CC Ter Vesten, Beveren Hear, Hear (a cheer), Reiziger, Six Hands @ Zwarte Doos, Neerpelt, decibelz.be Geppetto & The Whales, Wolves & Moons @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Gruppo di Pawlowski @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Exotot, Agathocles, King Terror @ CC De Werft, Geel, dewerft.be Drumsound & Bassline Smith, M&T, Scylla, Speedwagon, Wontime @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Norman Nodge, Psyk, Rotek, T.I.M. @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl Hunting The Robot; DC Breaks, State Of Mind, Black Sun Empire, Mind Vortex, Pythius, MC Dart @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Town Of Saints, Our Minor Fall @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Catch Me If You can: Reverend Beat-Man, Mc Gaff E & My Bad Sister, OvO, Mr Marcaille, Tzii, Nyx, expo, catch, ... @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Steve Mackay ft Bunktilt, [sic] @ 4 Ecluses, Dunkerkque, Fr, 4ecluses.com Pilod @ Le Viziteur, Lille, Fr, facebook.com/restosoleil?fref=ts Laura Cahen @ CCGP, Calais, Fr, calais.fr

zondag 30 maart Mashrou’Leila @ De Centrale, Gent, decentrale.be Puggy, Modern Art @ Vooruit, Gent, democrazy.be Acidez, Secular Plague, Chugalug @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Dez Mona @ Trix, Antwerpen, trixonline.be D Costello @ Café Bombardon, Gentbrugge Alex Hepburn; Nathaniel Rateliff @ Botanique, Brussel botanique.be John Lennon McCullagh; Delain, Xandria @ Mezz, Breda, Nl, mezz.nl

maandag 31 maart Temples; Elysian Fields @ Botanique, Brussel, botanique.be Yawns @ ‘t Krawietelke, Gent Geppetto & The Whales @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Broken Bells, Gardens & Villa @ AB, Brussel, abconcerts.be Emily Wells @ Café Video, Gent, cafevideo.be

dinsdag 01 april The Go Find @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be The Phenomenauts @ Cantina del Rock, Merchtem, maketrouble. net Jakob Trio - 22 Strings And A String Of Wood, Lama Trio ft Joachim Badenhorst @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be The Toasters @ DNA, Brussel, dnabxl.be A Winged Victory For The Sullen @ CC Ha, Hasselt, cchasselt.be Dez Mona @ Botanique, Brussel, botanique.be Elysian Fields @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

woensdag 02 april Old Man Gloom, Circle, Oathbreaker @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be Renée @ CC De Werft, Geel, dewerft.be Metronomy @ AB, Brussel, abconcerts.be Salif Keita; Peggy Sue; Band Of Skulls, Mambo @ Botanique, Brussel, botanique.be Deep Purple @ Lotto Arena, Antwerpen, livenation.be King Ayisoba, Zea @ Les Ateliers Claus, Brussel Dez Mona @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Boyce Avenue @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Dub Trio @ VK*, Brussel vkconcerts.be James Blunt @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be Tetes Raides @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

Meer agenda op: rifraf.be/concerts-gigs

5 x Mintzkov-duoticket 8 maart @ De Zwerver, Leffinge Mooie line-up, daar op 8 maart in De Zwerver in Leffinge, met Mintzkov, Marble Sounds en A Fish Called Louis op één affiche. Mintzkov won in 2000 de Rock Rally en bracht onlangs een ijzersterke vierde plaat uit, vol bezwerende songs. En Marble Sounds braken dan toch eindelijk door, eind 2013. Oververdiend. Tickets kosten 14 euro in vvk, aan de kassa dok je 16 euro neer. Maar wij mogen 5 duotickets weggeven. Mailen maar, en check ook eens www.leffingeleuren.be Filip.rifraf@skynet.be – subject: Mintzkov

3 x Felix Kubin-duoticket 26 maart @ Beursschouwburg, Brussel Zottigheid troef op 26 maart in de Brusselse Beursschouwburg. Samen met Buzz On Your Lips programmeren ze er die avond Felix Kubin en Miaux. Felix Kubins elektronica is doordrongen van ironie en retro-futurisme. Moet live echt smullen zijn. Miaux is ”een Antwerpse keyboard-virtuoos die met haar micro-muziek iedere melancholische ziel raakt.” Klinkt ook lekker. Afzakken naar Beursschouwburg, me dunkt! Dat kan voor 10 (vvk)/12 (kassa) euro, of zelfs helemaal gratis. 3 duotickets schenkt Beursschouwburg immers de RifRaf-lezer. Mail snel! En surf ook eens naar www.beursschouwburg.be, ze hebben daar nog fijne dingen op de affiche. Filip.rifraf@skynet.be – suject: Felix Kubin

4 x Bazaar-duoticket 3 en 4 april @ Arenbergschouwburg, Antwerpen

Het interview met You Raskal You gelezen op pagina 24? Dan weet je dat die band op donderdag 3 april op de affiche van Bazaar staat, naast Milky Chance, Michael Prins, Olivier Libaur, Tout Va Bien en Spoek Mathambo. Op vrijdag zie je in diezelfde Arenbergschouwburg The Crookes, De Staat, Uberdope, Eleni Mandell, Dark Horses en Kenji Minogue straffe toeren uithalen. 12 euro kost een dagticket, een combiticket amper 20 euro. Twee dagen op muzikale ontdekkingsreis, tegen kleine prijs dus. Of zelfs helemaal gratis. We mogen immers 4 duotickets weggeven - 2 stuks per festivaldag. Mailen met dag van voorkeur is de boodschap. En natuurlijk eens www.arenbergschouwburg.be checken voor meer lekkers. Hop! Filip.rifraf@skynet.be – subject: Bazaar 3 april OF Bazaar 4 april

28.02 DANNY BROWN us + VIC MENSA us ABBOTA @ AB : ROBBING MILLIONS be 28.02 VISMETS be - THE FEATHER be - KING DALTON be - YUKO be • coprod. Botanique + AB ABBOTA @ BOTA : THE SORE LOSERS be MINTZKOV be - NICOLAS MICHAUX be - HITSVILLE 01.03 DRUNKS be - BILLIONS OF COMRADES be • coprod. Botanique + AB

01.03 BirdPen gb + BLUE VELVET be • coprod. Intersection 02.03 LONDON GRAMMAR gb + BIPOLAR SUNSHINE gb• sold out 02.03 MUTUAL BENEFIT us gb 06.03 DAN LE SAC VS SCROOBIUS PIP + ZUCCHINI DRIVE be

16.05 CASCADEUR fr - CATS ON TREES fr MARK DAUMAIL fr 16.05 JAMES HOLDEN gb - LUKE ABBOTT gb 16.05 BNRS be 16.05 LONG DISTANCE OPERATORS (CRÉATION CATHERINE GRAINDORGE be - HUGO RACE au) - GAMBLES us 17.05 JAGWAR MA au - JAMAICA fr 17.05 WHITE DENIM us 17.05 ARC IRIS us 18.05 MAC DeMARCO ca - CLOUD NOTHINGS us 18.05 JUANA MOLINA ar 20.05 HERCULES AND LOVE AFFAIR us - FRÀNÇOIS & THE ATLAS MOUNTAINS fr - MOODOÏD fr 20.05 THE JULIE RUIN us - TRAAMS gb - HOSPITALITY us 20.05 ARTHUR BEATRICE gb 20.05 EMILY LOIZEAU fr • création acoustique 21.05 VINCENT DELERM fr • Koninklijk Circus • coprod. Live Nation 21.05 NUIT BELGE : BALOJI - SCHOOL IS COOL - COELY AMATORSKI - MY LITTLE CHEAP DICTAPHONE ROBBING MILLIONS - CARL ET LES HOMMES BOÎTES - MADENSUYU - SCARLETT O’HANNA be 22.05 FAUVE fr • Koninklijk Circus 22.05 ROYAL BLOOD gb - SOLIDS ca 22.05 TOM THE LION gb 23.05 MULATU ASTATKE et - RODRIGO AMARANTE br SUMIE se • Koninklijk Circus 23.05 ORVAL CARLOS SIBELIUS fr - S. CAREY us 24.05 SUPER DISCOUNT III live fr - ETIENNE DE CRÉCY DJ SET fr AEROPLANE DJ be - COMPUPHONIC DJ be 24.05 SON LUX us 25.05 JUNGLE gb 25.05 THE WAR ON DRUGS us 25.05 SHARON VAN ETTEN us

LES NUITS BOTANIQUE

Koninklijk Circus

16-25 MAI / MEI / MAY

16.05 tUnE-yArDs us - BENJAMIN CLEMENTINE gb

08.03 08.03 08.03 09.03 11.03 12.03 13.03

THE JEZABELS au + ABEL CAINE be EMILY JANE WHITE us + XAVIER DUBOIS be FITZ AND THE TANTRUMS us + BRETT SUMMERS be HJALTALíN Is BOY & BEAR au + DANCING YEARS gb • sold out THE VEILS nz CLARE LOUISE be New Album Release Party + HIBOU be FESTIVAL LEZARTS URBAINS 2014 : MELANIN 9 gb, FROESHELEIRS be, 87BUJ be, 14.03 MC METIS fr, OPEN STAGE DES P’TITS BELGES be • coprod. Lezarts Urbains

FESTIVAL LEZARTS URBAINS 2014 : LES DE LA RUE fr, TONINO be, STAGE 15.03 SAGES POÈTESbe-fr & «HIP HOP IS A WEAPON» be «AKTIVISTES» coprod. Lezarts Urbains

15.03 19.03 20.03 21.03 21.03 22.03 25.03 26.03 26.03 27.03 28.03 28.03 30.03 30.03 31.03 31.03 01.04 02.04 02.04 02.04 03.04 03.04 04.04 04.04 05.04 06.04 09.04

THE MEN us THE NOTWIST de + JEL us SOPHIA gb MARIE WARNANT be New Album Release Party WYE OAK us + SYLVAN ESSO us FESTIVAL LEZARTS URBAINS 2014 : LINO & ÄRSENIK fr, FURAX (BASTARD PROD) fr, 13HOR be, ARAL & SAUZÉ be, DOPE ADN be, FAKIR be, LIGNE 81 be, L’OR DU COMMUN be • coprod. Lezarts Urbains MØ dk MOKOOMBA zw + NINA MISKINA be• coprod. Zig Zag World NINA NESBITT gb + OLIVIA SEBASTIANELLI gb LA CHIVA GANTIVA be • New Album Release Party A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN us + 0 fr TWIN FORKS us ALEX HEPBURN gb NATHANIEL RATELIFF us TEMPLES gb ELYSIAN FIELDS us DEZ MONA be SALIF KEITA ml • Koninklijk Circus BAND OF SKULLS gb + MAMBO be PEGGY SUE gb TIMBER TIMBRE ca TOKYO POLICE CLUB ca REBEKKA KARIJORD no MATTHEW AND THE ATLAS gb LUCIUS us NICK WATERHOUSE us MINISTRI it + GALAPAGHOST be

…MEER CONCERTEN OP

02.218.37.32 – WWW.BOTANIQUE.BE