RifRaf april 2014 NL

11 clubs Always frontstage

Agenda mei 2014

W W W.C AC TUSMUSIC .BE

woensdag

30/04/2014 vrijdag

02/05/2014 zaterdag

17/05/2014 vrijdag

23/05/2014 zondag

25/05/2014 vrijdag

06/06/2014

FATOUMATA DIAWARA [ml] + LOUIS wereldse wereldster uit de wereldmuziek

AGUILAR [fr]

vrijdag

09/05/2014

DUB REVOLUTION

donderdag

Danny Red + Jah Chalice + Forward Fever

08/05/2014

psychedelische rock

TEHO TEARDO [it] + BLIXA BARGELD [de]

dinsdag

CAVEMAN [us] Fat Possum – weidse soundscapes – dringend te ontdekken

BARZIN [ca] + MAD ABOUT MOUNTAINS [be] Americana en singer-song uit zowel Canada als Limburg

zondag

11/05/2014

unieke collaboratie

MELT BANANA [jp] + GRUPPO DI PAWLOWSKI [be] ess is more noise en het asociaal feestorkest van Mauro Pawlowski

vrijdag

CHRIS ECKMAN [us] frontman The Walkabouts • solo album 'Harney County'

zaterdag

CONAN [uk] + HEMELBESTORMER [be] sludge & doom as you like it

vrijdag

SPEEDY ORTIZ [us] Breaking Waves • indie • think Pavement, Dinosaur Jr

donderdag

05/06/2014

Van alles teveel en nooit genoeg #SneakerZ

MUTUAL BENEFIT [us] + YUKO [be] zaterdag vvoer voor fans van Akron/Family, vroege Sufjan Stevens en Devendra Banhart 24/05/2014

HAUSCHKA [de]

donderdag

minimal • classic meets electronica • Olafur Arnalds • Nils Frahm

12/06/2014

ERIKSSON DELCROIX [be] + YOU Het mooiste countrykoppel van Vlaanderen

THE HANGDOG HEARTS [us] + THE PROSPECTS [be] + YAWNS [be] - driftige folk, jengelende pop en suggestieve gospel

DELV!S [be] Damp Sessions #2

zondag

TERAKAFT [ml] hypnotic touareg blues - think Bombino

donderdag

16/05/2014 23/05/2014

zaterdag

31/05/2014 vrijdag

06/06/2014 12/07/2014 14/07/2014

CACTUSFESTIVAL met MASSIVE ATTACK + CARIBOU + THE AFGHAN WHIGS + MARK LANEGAN BAND + MOGWAI + ARSENAL + CONOR OBERST + THE NOTWIST ADMIRAL FREEBEE + INTERGALACTIC LOVERS + BANKS + AUSTRA + M WARD + SELAH SUE

27/05/2014 31/05/2014

20/07/2014 14/08/2014 vrijdag

vrijdag

02/05/2014

CNTNR 02: TOKEN RECORDS LABEL NIGHT

zaterdag

Piaf

03/05/2014

SCHTAMPF: DRILLOGY CHAPTER II

vrijdag

09/05/2014

Piaf

70´s DISCO FUNK AND SOUL

17/05/2014

vrijdag

INTERVENTION X OUTLOOK LAUNCH PARTY

vrijdag

23/05/2014

09/05/2014

PUR SANG [live] + MATE

vrijdag

Piaf

19/09/2014

zaterdag

vrijdag

16/05/2014

HANS BOUFFMYHRE [sco] + DOUBLE U JAY

zaterdag

Unleash vs Inside

20/09/2014

vrijdag

FRANKY JONES + STEFAN ZMK [nl]

zondag

23/05/2014

Acid Addiction

zaterdag

WHERE HOUSE

31/05/2014 zaterdag

31/05/2014 17/07/201427/07/2014

GLASSER live [usa] + AEROPLANE PIAF

10 DAYS OFF - THE LAST WALTZ Vooruit (Gent)

RASKAL YOU [be]

OUTSIDERZ

outdoor dj-festival

URBANUS & DE FANFAAR [be]

Rock-'n-roll met haar op

THE RHYTHM JUNKS [be]

RED SNAPPER [uk] A smoky mixture of dub, jazz and all tempos of breakbeat

25/09/2014

03/05/2014 09/05/2014

KOEN DE GRAEVE EN DE POST [be]

donderdag

zaterdag

zaterdag

Z [be]

heilige drievuldigheid

02/10/2014

02/05/2014

MICAH P. HINSON [us] + MARCO Melancholische en donkere countryfolk

15/08/2014

donderdag

vrijdag

DOUBLE VETERANS [be] + YAWNS [be]

21/09/2014

STRAND [nl] soloproject van Bert Dockx

THE SUBS [be] + B [be]

cd-voorstelling 'Hologram' - nieuw project van drummer van Goose

THE BOHICAS [uk]

eerste concert van deze UK hype op het Europese vasteland!

AND THEY SPOKE IN ANTHEMS [be] rough diamonds - winnaar De Beloften 2013

GOLDEN ANIMALS [be] + THE TUBS garage/psychedelica/rock n roll

LEFFINGELEUREN festival

LEFFINGELEUREN festival

LEFFINGELEUREN festival

255

jaargang 25 • mei ’14

© Holly Andres

“Hey life, I love you so much, I scream and shout”, zingt

tUnE-yArDs, het muzikale

alter ego van Merrill Garbus, in het nummer ‘Hey Life’. Na het bejubelde album

04 Shortcut 04 Kükl

‘W h o k i l l’ uit 2011, volgt nu ‘Nikki Nack’. De Californische multi-instrumentaliste blaakt van levenslust en dat zullen we geweten hebben. Zelfs de grootste cynicus blijft

06 Rodrigo Y Gabriela 07 Wye Oak 08 Wovenhand 09 The Horrors 10 tUnE-yArDs 12 Sharon Van Etten 13 Conor Oberst homegrown 14 16 18 19 20

tUnE-yArDs

Oscar And The Wolf Black Cassette Het Bos vi.be: The Glücks (on cd)

24 Earteam 34 Compiled

niet onbewogen bij de zinderende ritmes. In tegenstelling tot haar andere platen, mixt Merrill nu haar authentieke, organische, Afrikaanse en zelfs oriëntaalse geluiden met een zweem elektronica. Ze kleurt dus nog steeds ongemoeid buiten de lijntjes, lapt alle regels van de popmuziek keurig aan haar laars en zweert trouw aan originaliteit.

Een vrouw naar ons hart!

Chapeau ook voor de muzikale ontwikkelingen ten huize

Oscar And The Wolf.

Starten met knipogen naar indie folk (de ep ‘Imagine Mountains’), overschakelen naar dromerige epiek (de ep ‘Summer Skin’) en belanden bij actuele urban soul: het is niet het parcours van om het even welke band. De constante in het verhaal is de stem van zanger Max Colombie. ‘Entity’ is Max’ eigen vorm van r&b. Soms dansbaar, een andere keer meer ingetogen maar altijd gelaagd, origineel en modern qua arrangementen.

File under: How To Dress Well, Autre Ne Veut en SOHN. Of minder droog:

34 Les Nuits 36 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties

melancholische stadsmuziek waar sex in zit. Knap debuutalbum.

38 Free Stuff

© Nic Shonfeld

the horrors

Oscar and the wolf

Colofon www.rifraf.be jaargang 25 nr. 255 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf juni: uit op 28 mei

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 14 mei

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 20 emi

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, duan gatto, kristof hermans, robin looyen, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, jana poppelaars, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover tune-yards: Holly andres oscar and the wolf: marie wynants

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be België: 15 € Europa: 25€

layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be

BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB

drukkerij Corelio Printing Anderlecht

Met vermelding van naam & adres.

U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

04

shortcut Vernieuwde poppunt.be, op het scherpst van de snee Wie in de muziekwereld nog nooit van Poppunt hoorde, zat in alle waarschijnlijkheid vast in een digitale grot. Al ruim tien jaar lang probeert het Poppunt-team beginnende en gevorderde muzikanten, dj’s, producers … wegwijs te maken in de muziekwereld. Vi.be hield recent een grondige opkuisbeurt en focust nu vooral op speelkansen, Poppunt.be kon niet achterblijven en kreeg ook een facelift. Wat is er nu eigenlijk echt veranderd? Het oog wil ook wel wat, maar buiten de uiteraard verfraaide homepage - die getuigt van indrukwekkende lay-out-capaciteiten - installeerden ze ook nieuwe foefjes voor de muzikanten.

Zo is er nu een pagina Mzkt zkt Mzkt die het vinden van mede-instrumentalisten heel wat vergemakkelijkt. Gedaan met papiertjes ophangen in het plaatselijke conservatorium dus! Op de educatiepagina vind je al de laatste informatie over muzikale workshops, masterclasses en infosessies. En als educatieve kers op de taart bundelden ze al het popadvies dat ze afgelopen tien jaar hebben verzameld als een volledig traject van een muzikale carrière. Zes etappes waar iedere muzikant of dj op weg naar de top langs passeert. Om hun eigen advies kracht bij te zetten, vulden ze dat traject ook nog eens aan met artikels en gefilmde tips van kenners en kunners uit de professionele muziekwereld. Je hebt met andere woorden geen enkele reden meer om niet naar Poppunt.be te surfen. Ready, set, make music! (am)

Vondelingenschuif voor instrumenten Oude, afgedankte instrumenten krijgen een tweede leven in Burundi. Dat is het beknopte idee achter de vondelingenschuif voor instrumenten – een initiatief van de organisatie Rock Bujumbura in samenwerking met Vooruit en Ancienne Belgique. Samen met lokale partners zullen ze honderden Burundese jongeren de kans geven om hun muzikaliteit eindelijk bot te laten vieren. Tot 14 mei vind je de schuif in het Vooruit Café in Gent, daarna kan je met verwaarloosde gitaren en melodica’s allerhande nog tot 26 juni in de AB terecht. (am)

Rechtzetting Amatorski Never trust the internet. Dat hebben we ondervonden, in onze april-editie. Zo las je in de lead van het Amatorski-interview dat de experimentele film Impatience van regisseur Charles Dekeuleneire is. Foutje blijkbaar, want de Dekeukeleire is de man z’n enige echte naam. Vele excuses aan alle getroffenen.

Oorknal knalt alweer 10 mei @ Muziekodroom, Hasselt Op zaterdag 10 mei trekken liefhebbers van muzikale ontdekkingen naar de Muziekodroom voor de 6de editie van Oorknal. Deze muziek-doe-dag biedt je workshops, optredens, jams met professionele muzikanten, infosessies en als je het lief vraagt, krijg je zelfs feedback op je demo-opnames. Zo geeft bijvoorbeeld Cedric Maes van The Sore Losers je hoogstpersoonlijk gitaartips en Michael Midnight maakt je wegwijs in de dj-scene. Het is niet enkel een muziek-doe-dag, het is een alles-wat-te-maken-heeft-met-muziek-dag. Tips over rockfotografie van Koen Bauters of instrumenten leren bouwen, het hoort er allemaal bij. Voor de fanatiekelingen is er zelfs een workshop om een volledig repetitiekot in elkaar te knutselen. Inschrijven is sterk aan te raden en lichtjes verplicht, dus surf als de wiede weerga naar: http://oorknal.muziekodroom.be Oh ja, pittig detail, Oorknal is volledig gratis. Need we say more? (am)

RE: Inspiration t/m 28 juni @ kunstencentrum BELGIE, Hasselt De eerste editie van een tentoonstelling over de combinatie van muziek en andere kunstvormen, dat is RE: Inspiraton. Maar liefst 19 muzikanten werkten op een of andere manier samen met 16 kunstenaars, die zich onderling lieten inspireren.

Sommige kunstenaars haalden hun mosterd uit muziek, terwijl de muzikanten zich dan weer baseerden op kunstwerken. Zowel nog onbekend talent als al ontdekte namen dragen bij tot RE: Inspiration. Onder andere Amatorski, Marble Sounds, Stoomboot en Float Fall verzorgden nummers en anderzijds leverden kunstenaars Henri Jacobs, Ria De Henau en Danny Van der Elst hun werk aan. De expo huist tot 28 juni in kunstencentrum BELGIE in Hasselt en is iedere vrijdag en zaterdag toegankelijk van 19 tot 23 uur. (am)

Het Bos zoekt vrijwilligers Het Bos is de nieuwe werk- en feestplek van Scheld’apen, dat lees je allemaal op pagina 18 in deze RifRaf. Op 2 mei openen de gloednieuwe deuren en dat geldt als het startschot voor een hele maand openingsvertier. Om ervoor te zorgen dat die maand voor iedereen even plezierig blijft, zoeken ze nog vele vrijwillige handen die er licht werk van maken. Intresse? Stuur zo snel mogelijk een mailtje naar lotte@hetbos.be! (am)

(Selected by Kurt Overbergh)

10

Black Flower ‘Abyssinia Afterlife’ (Zephyrus) Heerlijke upper cut deze Black Flower! Op hun meest serieuze moment klinken de heren als John Zorn’s Masada. Bij losse schwung klinken ze zo strak als Fela Kuti. Een heerlijke muzikale stroom waar Kükl zich bijzonder graag aan laaft.

Amadou Balaké ‘Bar Konon Mousso Bar’ (vinyl reissue, Kindred Spirits) Dáárom bestaan platenzaken nog: omdat iemand - dank u Tune Up Records - met nadruk zegt: “Luister HIER eens naar.” En effectief. Wat een onnavolgbare ritmiek! Dit album van de in Burkina Faso geboren Amadou Balaké dateert uit ’78 (voor het origineel wordt tot 200 euro geboden) maar nu heruitgegeven om aan een nieuw publiek te introduceren. En kijk: het werkt. Nu reeds Kükl’s afro funk-reissue van ‘14.

Jack White ‘Lazaretto’ (7”, Third Man Records) De snelst geperste single ever. Whatever. Wat telt is het goud in de grooves.

‘Lazaretto’ - tevens titeltrack van de in juni te verschijnen opvolger van ‘Blunderbuss’ - is opnieuw 100% vintage Jack White. En zoals zijn ‘Blue Series’ het vereist: op de flipside siert steeds een cover, hier Presleys ‘Power Of My Love’.

Avey Tare’s Slasher Flicks ‘Enter The Slasher House’ (Domino Re. Co.) Na ‘Down There’ (uit ’10) wordt Animal Collective’s Dave Portners avatar iets langer: Avey Tare’s Slasher Flicks. Hoewel het thema horror centraal staat, klinkt ‘Enter The...’ als de meest toegankelijke Animal Collective-plaats sinds tijden.

Swans ‘To Be Kind’ (Mute Records) ‘The Seer’ was een brutale mokerslag – niet ongewoon voor Michael Gira – maar het was toch even schrikken om guest appearances te zien verschijnen als St. Vincent en Cold Specks. Maar vrees niet: de sfeer is nog steeds even dreigend, desolaat als brutaal. Weinige bands klinken na meer dan 30 jaar nog zo actueel én vitaal.

Twilight ‘III: Beneath Trident’s Bomb’ (Century Media) Het koningshuis van de USBM houdt er helaas mee op te bestaan, net nu Thurston Moore mee aan de kar trekt. Black metal-helden Xasthur en Nachtmystium spelen niet meer mee op ‘III’ maar Levithian houdt stand.

De mix van black metal, sludge, industrial en noise spreekt boekdelen en de invloed van Moore is onmiskenbaar.

Gil Scott-Heron ‘Nothing New’ ( XL Recordings) Uitgepuurde sessie opgenomen tijdens de opnames van ‘I’m New Here’ (’10) die nadien mooi herwerkt werd door Jamie xx. Scott-Heron op piano met rauwe stem aan de vooravond van zijn dood.

Oaktree ‘Chapters’ (12”, [Pias] Recordings) Antwerpenaar Adriaan de Roover serveert onder zijn nom de plûme Oaktree sferische en betoverende elektronica die balanceert tussen dansvloer en huiskamer. Zijn debuut-ep ‘Chapters’ balanceert dan ook tussen minimalistische beats en hedendaags klassiek.

Oneohtrix Point Never ‘Commisions 1’ (12”, Warp Records) Record Store Day-release! En meteen één van de mooiste hoezen van dit jaar. Deze 12” bevat com-missioned music die Daniel Lopatin componeerde voor zowel kunstinstallaties als film.

Copeland ‘Because I’m Worth It’ (labelloos) Copeland = Inga Copeland die ooit nog deel uitmaakt van Hype Willams (later: Dean Blunt). Amper 8 tracks en 30 minuten trekt Inga Copeland ons mee in haar duistere wereld met echo’s van Actress, Andy Stott en zelfs een vleug Tricky.

Liefst te beluisteren bij een Valeir Extra (6,5%), een goudblond bier van de Brouwerij Contreras uit Gavere.

06

Tekst: Joris Vanden Broeck

De voorbije jaren waren een rollercoaster voor Rodrigo Y Gabriela. Waar ze met hun metalband Tierra Acida niet in geslaagd waren, lukte hen als duo wonderwel: de wereld veroveren. Met elk nieuw album groeide het aanzien van het duo, met als voorlopig hoogtepunt het twee jaar geleden verschenen ‘Area 52’, waarop een breder geluid omarmd werd. Maar wat doe je daarna? Rodrigo en Gabriela gooiden alle ballast overboord, keerden terug naar de kern van hun muziek, vonden een nieuwe invalshoek om die te benaderen en maakten ‘9 Dead Alive’. Waarna het tijd was voor een pauze…

“Het nieuwe album is opgenomen in oktober en sindsdien hebben we vrijaf genomen.

En eerlijk gezegd: daar zijn we heel blij om”, vertelt een ontspannen Rodrigo aan de telefoon. “We hebben de voorbije maanden kunnen doen waar we de afgelopen jaren de kans niet toe hadden door ons tourschema. Tijd voor onszelf, ja. Gabriela woont in Mexico, ik in Spanje. We doen even wat we zelf willen. Al is dat in mijn geval ook best veel gitaar spelen, maar dan gewoon voor het plezier. Eigenlijk nemen we gewoon al de vakantie op die we de voorbije tien jaar niet genomen hebben. (lacht) Er zaten zoveel dingen in mijn hoofd die ik niet kon uitvoeren. Zoals tennissen. Ik heb ook een cursus biologie gevolgd en neem nu Franse les.”

Ongelooflijke verhalen

on stage 28 mei: AB, Brussel - sold out 4 juli: Rock Werchter - sold out

Rodrigo Y Gabriela ‘9 Dead Alive’ Ruby works/[PIAS]

Rodrigo Y Gabriela keren terug naar hun basisrecept: twee akoestische gitaren en verder nada. Meer heeft het duo ook niet nodig: negen nummers lang wordt de virtuositeit van Rodrigo en Gabriela gekoppeld aan een up yours-gedrevenheid en verguld vanuit een opzienbarende invalshoek, door elk nummer te koppelen aan inspiratiebronnen van het duo. Op zich is dat, gezien de muziek tekstloos is, niet meer dan een gimmick.

Zij het eentje die werkt: ‘Megapolis’ draagt de poëtische melancholie van Gabriela Mistreal in zich, ‘Fram’ klinkt met zijn duizelingwekkende noten alsof het gemaakt is om mee op avontuur te trekken met ontdekkingsreiziger Fridtjof Nansen. ‘Torito’ dan weer, is weerbarstig en wordt voortgestuwd door enkele krachtige riffs zoals Metallica ze ten tijde van ‘Ride The Lightning’ moeiteloos op de wereld losliet. Eindresultaat?

Negen kleppers, die zowel met hun verhaal als muzikaal indruk maken. (jvb)

Momenteel verblijven jullie in twee landen, op verschillende continenten.

Is dat niet raar als jullie samen een band hebben?

Rodrigo: “Ik weet het niet. Het is in ieder geval anders. We hebben tot nu toe altijd op dezelfde plaats geleefd. Maar in elke relatie, ook met vrienden, is het belangrijk om ruimte te hebben. Dat is nu het geval. Gabriela is in Mexico met een aantal projecten bezig, vooral rond milieu. Ik ben hier met dingen bezig. Soms praten we enkele keren per week, soms gaan er weken voorbij zonder dat we elkaar horen.

Ik kijk er naar uit Gabriela terug te zien: dat is ondertussen vier maand geleden.

Zo lang zijn we nog nooit van elkaar weg geweest in al die jaren.”

Veel repeteren gebeurt dan niet, momenteel?

Rodrigo: “Ik oefen ‘9 Dead Alive’ dagelijks, minstens een keer. Gabriela oefent eveneens in Mexico. Ook de oude songs speel ik regelmatig, twee tot drie keer per week. Soms is dat saai, omdat we ze al zo vaak gespeeld hebben. (lacht) Maar we zijn slechts met twee, dus we moeten goed zijn in wat we doen.

Een week voor de tour start, komen we opnieuw samen.

Rodrigo Y Gabriela is kleinschalig gestart. Ook meer voor de lol dan met het oog op het uiteindelijke succes?

Rodrigo: “Je weet nooit op voorhand wat gaat gebeuren. Dit succes is relatief laat in mijn leven gekomen, waardoor het niet iets was waarvan ik nog liep te dromen.

Dat heeft ook geholpen, denk ik, om het allemaal beter te bevatten en er dankbaar voor te zijn. En om niet uit het oog te verliezen wat echt belangrijk is. Zoals familie. Ik heb de laatste tien jaar veel tijd gestoken in mijn muzikale carrière en ben mijn familie daarbij soms vergeten. Daarom gaan we nu proberen alles wat evenwichtiger te doen.”

Jullie vertrekken op tournee met ‘9 Dead Alive’ onder de arm. Daarmee wordt afstand genomen van het geluid van voorganger ‘Area 52’.

Rodrigo: “We wisten dat we dat vroeg of laat zouden doen. ‘Area 52’ was een project, met muziek voor film, shows met orkesten. Een interessante ervaring, maar van meet af aan wisten we dat we zouden terugkeren naar twee gitaren. Alleen hadden we het juiste moment en de juiste manier nodig, opdat het anders zou zijn dan de eerste twee albums, waar je ook enkel twee gitaren hoort. De eerste kapstok om iets anders te doen, was om geen Latijnse melodieën meer te spelen. We zijn dadelijk meer riffs beginnen spelen en dat heeft de hele kleur van het album bepaald.”

Ook qua thematiek is voor een welbewuste aanpak gekozen: de negen songs hebben elk een inspirerende figuur achter zich.

Rodrigo: “Sinds ons eerste album beseffen we dat we, omdat we instrumentalisten zijn, een verhaal in elke song moeten stoppen. Ons debuut ging over persoonlijke verhalen, nadien hebben we het gehad over muzikanten die ons geïnspireerd hebben en nu hebben we rondgekeken naar een nieuwe invalshoek.

“Zowel Gabriela als ik vonden het geweldig om iets te doen met mensen die we inspirerend vinden. Het was geweldig om op zoek te gaan naar de juiste mensen.

Het mochten geen te voor de hand liggende namen zijn die iedereen kent.

De meesten zullen Dostojevski mogelijk wel kennen, maar als je over Fridtjof Nansen praat, weet doorgaans niemand wie hij is. Nochtans zijn er ongelooflijke verhalen over die man te vertellen, een Noorse held. We hebben op reis over hem gehoord via Noorse vrienden. Dostojevski zit er tussen omdat ik ‘Schuld En Boete’ aan het herlezen was.”

Was het makkelijk overeenstemming te vinden over de kanshebbers?

Rodrigo: “We hebben er elk vier gekozen. (lacht) Gabriela de vrouwen, ik de mannen. We hebben zo objectief mogelijk mensen uitgepikt. Wat we niet wilden, was een religieuze leider, want dan wordt het subjectief. Maar verder: hoe zou iemand iets tegen Dostojevski kunnen hebben? Die man heeft zoveel betekend voor de literatuur, tot de dag van vandaag. Anyway, geen idee of we het goed hebben gedaan, maar het zijn mensen die erkenning verdienden.”

‘Torito’ heeft geen dode inspiratiebron achter zich, maar animals & nature.

Rodrigo: “We hadden negen nummers voor de plaat en aangezien we ze 50/50 wilden verdelen, bleef er eentje over. Gabriela kwam met het briljante idee op de proppen om dieren en natuur te nemen. We steunen immers enkele milieuzaken, zijn veganisten. We trachten ook mensen te informeren over de werking van de vleesindustrie.”

Sinds de sixties is er in de muziekwereld redelijk wat aandacht voor dergelijke zaken, maar heeft dat wel effect? Buiten misschien een beetje bewustmaking?

Rodrigo: “Hoe ik het zie, is er nog niet genoeg gebeurd om echt verandering teweeg te brengen. Maar het is ook niet dat we stilstaan. Het beweegt, slowly but surely.

We reizen veel en uit onze ontmoetingen voelen we dat er nu een atmosfeer is die er tien jaar geleden nog niet was. Het zou kunnen frustreren dat het allemaal zo traag gaat, maar je mag je daardoor niet laten ontmoedigen. Als we niks doen, is er immers helemaal geen hoop meer. Ik denk dat, samen met ons, er een nieuwe generatie aan het opstaan is die begrijpt wat er aan de hand is.

Als soort van publieke figuren die we geworden zijn, vinden we het logisch in de mate van het mogelijke info te delen. Als je iets goed deelt, kunnen dingen anders worden. En dan leveren we hopelijk een positieve bijdrage. Dat is belangrijker dan je eigen succes of welvaren.

Want het laatste dat de wereld nodig heeft, is nog een stel succesvolle muzikanten.” (lacht)

T e k s t: P i e t e r S l a n g e n

07

Broos en fragiel, dat waren de kernwoorden om Wye Oak te beschrijven. Met de nadruk op waren, want op ‘Shriek’ maakt het Amerikaanse duo een einde aan de bètaversie. De update naar Wye Oak 2.0 zweeft, betovert en glinstert. Dreampop heet dat beestje dan, waarbij gitaren worden vervangen door synths. De aardse melancholie van doorbraak ‘Civilian’ ruimt plaats voor futuristische science-fiction. Het resultaat klinkt soms spookachtig en akelig, dan weer exotisch en verfrissend. Maar ‘Shriek’ is vooral het meest poppy, vrolijke en persoonlijke album van het duo tot nu toe.

Jenn Wassner: (zang, multi-instrumentalist) “’Shriek’ is zeker en vast een nieuw begin.

Wye Oak is altijd al een project geweest dat in de eerste plaats rond de songs draait.

Muziek blijft de oudste kunstvorm ter wereld om dingen te vertellen en de kern daarvan is het schrijven en creëren van nummers. Dat zal nooit veranderen. De klanken mogen dan wel totaal verschillend zijn, de essentie blijft onze puurheid als songwriters.”

ook al gehoord dat mijn stem er nu minder uitspringt in vergelijking met vroeger. Dat maakt het nu net zo interessant. Ik vind het altijd leuk om te horen hoe mensen onze muziek beleven en ervaren. Mijn perspectief is soms helemaal anders dan dat van anderen, misschien ook omdat ik er iets te dicht bij sta. Maar het is altijd fascinerend om te ontdekken hoe een plaat voelt voor iemand anders.”

Is ‘Shriek’ jullie meest persoonlijke album?

Jenn: “Het is zeker het meest openhartige en kwetsbare, ondanks het feit dat sommige van de nummers heel vrolijk en uptempo zijn. ‘Logic Of Color’ bijvoorbeeld is misschien wel het meest opgewekte nummer dat we ooit schreven. Maar het is ook niet zo dat al onze vorige platen heel donker waren en vol van dramatiek. Wanneer iets donkerder klinkt, betekent dat niet noodzakelijk dat het ook een melancholischer nummer is. Omgekeerd hetzelfde, ik luister zelf ook graag naar muziek die zeer vrolijk aanvoelt maar tekstueel eerder somber en dramatisch is.

Ik hou wel van die ambiguïteit en probeer die spanningsboog, die bitterzoete melancholie, ook in onze nummers te steken.“ In België is je thuisstad Baltimore vooral bekend van de tv-serie ‘The Wire’. Geeft deze een juist beeld van de stad?

Jenn: “Het is zeker geen mooi beeld van de stad, maar jammer genoeg wel accuraat. Veel van de zaken die in ‘The Wire’ aan bod komen zijn op aanzienlijke wijze aanwezig in Baltimore. Dit geldt gelukkig slechts voor een deeltje van de stad en ik denk ook dat dit de reden is waarom de mensen uit Baltimore zelf zich sterk aangetrokken voelen tot de serie.

Het gaat effectief over ons en over onze thuisstad. Dus ondanks de soms donkere kijk op de zaken is het wel de realiteit. Maar dit brengt ook met zich mee dat het een buitengewoon inspirerende plaats is om te leven. Kijk maar naar onze muziekscene die voortdurend aan het evolueren en openbloeien is met bands zoals Dan Deacon, Beach House, Future Islands, Lower Dens, enz. Eigenlijk is Baltimore een beetje de lost city of music.” (lacht)

Baltimore, the lost city of music Alleen gebeurde het schrijven deze keer met een volledig nieuw instrumentarium?

Jenn: “Het klopt dat er geen noot gitaar op het nieuwe album staat, maar ik wilde vooral instrumenten gebruiken waar ik in het verleden nog nooit mee had gewerkt. Vroeger schreef ik slechts op één instrument: ik maakte muziek op mijn gitaar en dat was het. Het resultaat was dat ik in de periode voor ‘Shriek’ te kampen kreeg met een gigantische writer’s block die volledig geassocieerd was met de gitaar. Toen ik dat besefte dacht ik eerst dat dit het einde betekende voor Wye Oak. Maar uiteindelijk zag ik in dat ik in feite alles kon doen en dus ook evengoed de gitaar kon loslaten.”

Was het dan echt een zegen om die gitaar op te geven?

Jenn: “Absoluut, want daardoor kon ik terug beginnen schrijven en creatief zijn. Maar dit kon ik alleen als ik eerst die dingen losliet die in het verleden zo goed werkten voor mij. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van de gitaar maar als iets niet meer meewerkt, kun je dat ook niet forceren. Het is ook niet de bedoeling om de gitaar voor altijd te verlaten, maar ik denk dat het typisch menselijk is om verschillende dingen uit te proberen. Dat is zeker en vast voor artiesten het geval. We gaan steeds maar weer op tour om muzikanten te kunnen zijn, maar eigenlijk is dat het minst muzikale ding ter wereld. We worden enkel goed in het spelen van keer op keer dezelfde twaalf nummers, maar ondertussen verwaarloos ik wel al mijn andere muzikale talenten.”

Bitterzoete melancholie Het loslaten van de gitaar heeft wel geleid tot een totaal nieuwe sound. ‘Shriek’ klinkt bijna futuristisch in de oren.

Jenn: “Als je synths gebruikt, gaat het vaak al wat meer buitenaards klinken. Veel hangt af van de context natuurlijk, want er zitten ook nog steeds klassieke elementen in het album. We wilden deze keer ook echt van de grond af aan beginnen en alles laag per laag optrekken. Hierdoor was het mogelijk om meer instrumenten te gebruiken en complexere ideeën uit te werken. We waren vrijer in de studio om verschillende dingen op te bouwen en kregen meer controle over hoe alles gaat klinken. Die mogelijkheid, om zelf te kunnen producen, is relatief nieuw voor mij.”

Hoe komt het dat je die vrijheid nog niet eerder ontdekte? Was je bij de vorige albums nog niet klaar om zelf te producen?

Jenn: “De noodzaak was er vooral nog niet om het zelf te doen, voor een tijdje was ik perfect tevreden om slechts de nummers te schrijven. Maar deze keer moest er vooral meer controle zijn op de songs. Onze songwriting moet evolueren naar de plaats waar ik wil dat ze naartoe gaat.”

Heeft je zijproject met Dungeonesse ook een invloed gehad op die evolutie?

Jenn: “Eigenlijk niet want bij Dungeonesse is het vooral Jon (Ehrens, de andere helft van Dungeonesse (ps)) die de songs maakte. Die plaat had eigenlijk al volledig vorm gekregen waardoor ik slechts de zangeres was die rond de bestaande melodieën moest schrijven.

Het enige gemeenschappelijk element is misschien het gebrek aan gitaar en dat het allebei iets meer popmuziek is.”

Wat is de rol van je stem in die nieuwe sound? Gebruik je deze nu meer als een extra instrument?

Jenn: “De stem is altijd al wel een instrument geweest voor mij, maar niet per se het belangrijkste instrument. Bij onze vorige albums was er vaker een onderling gevecht tussen mijn stem en de gitaar aan de gang, terwijl we op ‘Shriek’ bewust meer ruimte hebben gegeven aan de zanglijnen. Ook omdat de melodieën daarom vroegen. Langs de andere kant heb ik

Wye Oak ‘Shriek’ Cit y Slang/Konkurrent

Je zou bijna vergeten dat Wye Oak ondertussen al vier langspelers achter zijn naam heeft staan. ‘Civilian’ uit 2011 veroorzaakte zo’n grote doorbraak voor het Amerikaanse duo dat het er meteen in slaagde om de twee vorige albums naar de vergetelheid te verbannen. Net nu we klaar waren voor de perfecte sequel op dat kleine meesterwerk confronteert Wye Oak ons met een nieuwe gedaantewisseling. ‘Shriek’ maakt komaf met de gitaar en verwelkomt de synths, dit merk je meteen bij de allereerste noot van opener ‘Before’. Gelukkig betekent dit niet dat Wye Oak de ultieme partyband wordt. Jenn Wassner zingt nog steeds als een zeemzoete schim en multi-instrumentalist Andy Stack blijft hypnotiseren met de vele klankjes die hij uit zijn gereedschapskist tovert. Zowel single ‘The Tower’ als de met Nieuw-Zeelandse vogels opgesmukte titeltrack bewijzen dat je geen gitaar nodig hebt om een sfeervolle en gelaagde plaat op poten te zetten. De dreampop van ‘Shriek’ zal er niet in slagen om ons het juweeltje ‘Civilian’ te doen vergeten, maar bekoort wel opnieuw als een debuutplaat die er eigenlijk geen is. (ps)

08

T e k s t: O l i v e r W i l l e m s

Tijdens de vorige passage van Wovenhand speelde de band een zeer luide set in de theaterzaal van de Warande in Turnhout. Het was zowel verrassend als overweldigend om dergelijke harde set voorgeschoteld te krijgen in een theaterzaal. Maar bij het horen van het nieuwe album, ‘Refractory Obdurate’, wordt veel duidelijk. Dit is met voorsprong de hardste Wovenhand-plaat tot nu toe. Gitaren scheuren alsof ze voor de soundtrack van de Apocalyps moeten zorgen. En dan is er natuurlijk ook David Eugene Edwards z’n eigenwijze karakter…

David Eugene Edwards: “Wij hebben de songs op verschillende manieren gespeeld.

Zelfs de hardste songs op de nieuwe plaat kunnen op een rustige, akoestische manier vertolkt worden. Ik hou er wel van om dingen tegendraads te doen. Zo willen we wel eens in een club of een bar, één van die typische rock-’n-roll-plekken, een rustige en akoestische set spelen. Net zoals we in een groot mooi theater, waar je verondersteld wordt elke nuance van elk instrument te horen, loeihard uit de hoek durven te komen.

Ik vind het interessant om vastgeroeste ideeën onderuit te halen.”

De plaat is live in de studio opgenomen. Is dat je nieuwe manier van werken?

David: “We speelden allen samen in dezelfde kamer en op hetzelfde moment om de plaat een zo spontaan mogelijk live-gevoel te geven. Het is één van de verschillende manieren om op te nemen. Ik heb ooit zelf al de instrumenten ingespeeld, met verschillende lagen en atmosferen. Elke manier geeft een andere vibe aan de plaat.”

Vind je het vervelend dat je meestal moet spelen voor mensen die meer aanhangers zijn van de kerk van rock-’n-roll dan die van Jezus?

David: “Dat stoort me helemaal niet. Ik geloof dat de Heer gaat waar hij wil en dat hij doet wat hij wil. (lacht) Ik geloof niet dat er een plek is waar je hem niet kan ontmoeten of dat er een plek is waar je hem niet kan aanbidden. Het gaat om mensen, zijn mensen die je overal kan ontmoeten. En hij spreekt tot hen in een manier die hij kiest.

Ik maak muziek. Ik heb altijd van muziek gehouden maar het heeft geen speciale krachten. Als de Heer mij op een bepaald moment wil inzetten voor zijn zaak, dan zal hij dat doen. Kiest hij iemand anders, dan zal hij dat doen. Het hangt niet van mij af, ik bezit het niet en ik draag het niet met mij mee. Ik spreek er gewoon over.

Dat is wat ik vooral doe. Of ik nu in een bar ben of ergens anders.” (lacht) Voel je ooit de behoefte om mensen te overtuigen gelovig te worden?

David: “Neen. Of een persoon iets gelooft, staat los van mij en is zeker niet omwille van mij. Ik word wel heel sterk met geloof geassocieerd. Wanneer ik een lied zing, zing ik dat voor mezelf. Ik spreek tot mezelf via songs. Dat lijkt het publiek wel eens te vergeten. Er wordt wel eens gedacht dat ik een oordeel vel over bepaalde zaken of over de wereld. Maar ik ben de wereld, ik ben de maatschappij en ik ben de mensen. Als mensen een probleem hebben, dan ben ik het probleem.” (lacht) Op de vorige platen waren er veel indiaanse ritmes te horen Dat lijkt me nu minder het geval.

David: “Toch niet! Je hoort dat wel geen indiaanse talen meer op de plaat, maar in een song als ‘The Good Shepherd’ zitten verschillende indiaanse ritmes, zelfs in de gitaarpartijen. Maar het is niet zo dat ik een magische, geheime indiaanse formule zou hebben. (lacht) Het komt er bij momenten gewoon uit.”

Er wordt een derde tribuut-plaat ‘Axels & Sockets’ (recensie in deze RifRaf) uitgebracht voor wijlen Jeffrey Lee Pierce. Ik had gedacht dat je daarop ook een bijdrage zou leveren?

David: “Ik weet niet hoeveel er nog gaan komen maar ik heb op de eerste meegedaan. (Hij coverde ‘Ramblin’Mind’ op de ‘We’re Only Riders’.) Ik werd wel gevraagd maar ik denk dat ik gewoon verkies naar Jeffrey Lee Pierce zijn muziek te luisteren. (lacht) Ik ben al gelukkig als ik ‘Miami’ of ‘Las Vegas Story’ van z’n band The Gun Club een keer kan opleggen.”

Je maten van Slim Cessna’s Autoclub zijn wel aanwezig op de tribuut-plaat.

Ooit zat je met hen samen in een groep.

David: “Alleen met Slim Cessna zat ik in een band, The Denver Gentlemen.

We hebben ook een tijdje samengewoond. De rest van de jongens ken ik wel.

Ze wonen bij mij in de buurt en ik loop ze dan ook regelmatig tegen het lijf.”

Raar dat Slim Cessna’s Autoclub nauwelijks bekend is terwijl die band toch ook wel als 16-Horsepower en Wovenhand klinkt.

David: “Hier in Amerika heeft Slim Cessna’s Autoclub nochtans meer succes dan Wovenhand. Die band heeft de focus meer op Amerika gelegd terwijl wij meer succes in Europa hebben. Wij hebben het geluk gehad dat we met 16-Horsepower voor een aantal bekende bands mochten openen. Wij deden de support van Morphine, dEUS, Nick Cave … en daardoor werd er al snel de aandacht op ons gevestigd.”

Volkomen terecht!

Ook de rebellerende zal rust vinden

Wovenhand moet over de jaren heen op een heleboel Belgische podia gespeeld hebben. Heb je speciale of blijvende herinneringen aan één of andere plek?

David: “België is om een of andere reden één van die plaatsen waarmee we veel gemeen hebben. We hebben er ook veel vrienden. Ik kan alleen maar zeggen dat het steeds zeer aangenaam was om in België te spelen, of het nu in een kleine zaal zoals de Rotonde in Botanique was of in grotere clubs zoals het Koninklijk Circus of de Ancienne Belgique. Ik hou van al die plekken, vooral omdat we er altijd goed ontvangen worden en er telkens veel respect krijgen.”

Wat is de vreemdste plaats waar je ooit gespeeld hebt.

David: “Dat moet een oude cinema uit de jaren ’60 in Macedonië geweest zijn.

De organisator was heel enthousiast over onze komst en deed al het mogelijke om volk naar de onze show te krijgen. Er waren duidelijk maar een paar mensen geïnteresseerd in iets wat er niet de gewoonte was om geprogrammeerd te worden. (lacht) Het leek alsof je in een andere wereld terecht was gekomen.”

Heb je op het podium ooit het gevoel gehad: wat doe ik hier in godsnaam?

David: “Zeker wel! Als je speelt voor een publiek van 20.000 man waarvan 19.900 niet weten wie je bent. Dat is een vreemde situatie.”

Ik ben het probleem De titel ‘Refractuary Obdurate’ is voor niet-Engelstaligen een echte tongtwister.

Wat is het idee achter deze titel?

David: (lacht) ”Het zijn twee woorden die beide rebels betekenen. Het idee komt uit het heilige schrift en zegt: “Door wat de Heer heeft gedaan, zal zelfs ook de rebellerende rust vinden”. Dit is zowat het thema van de plaat. Er zijn zoveel verschillende manieren van verzet. Maar naar mijn mening is er geen echt verzet meer. Alles wordt geleid door bedrijven. Ook verzet wordt gedirigeerd door bedrijven en draait uiteindelijk om winstbejag. Echt verzet bestaat niet meer.“ De Bijbel is opnieuw een belangrijke bron van inspiratie. Misschien nog meer dan op vorige platen?

David: “Ik denk niet dat ik ooit een nummer geschreven heb dat niet door de Bijbel geïnspireerd is. Bij sommige songs is dat duidelijker dan bij andere. “

on stage 6 juni: AB, Brussel (w/ Flying Horseman)

Wovenhand ‘Refractory Obdurate’ Glit terhouse Records/V2 Records

Met elke nieuwe plaat draait Wovenhand de volumeknop steeds verder in het rood. Akoestische gitaar of bouzouki mogen meestal nog wel de insteek geven, elektrische gitaren liggen geheid op de loer om de songs aan stukken te scheuren. Neem nu opener ‘Corsicana Clip’, een subtiel tokkelde bouzouki lijkt de song naar een beschaafd einde te brengen tot er plots een bataljon powerchords de bovenhand nemen. Vanaf nu lijkt Wovenhand op oorlogspad. Dreigende indiaanse ritmes, steeds meer een specialiteit van drummer Ordy Garrison, trekken o.a. ‘Masonic Youth’ en ‘Good Shepherd’ op gang.

Nieuwkomer Neil Keener laat zich ook niet onbetuigd. Zijn bas doet ‘Field Of Hedon’ en ‘Hiss’ vanaf de eerste seconde in een wervelstorm van feedback en distortion belanden. Hardrock pur sang, maar wel bijzonder overtuigend gebracht. Voor je gaat denken dat Wovenhand zijn americana-roots volledig heeft afgezworen: ‘Salome’, ‘King David’ en ‘Obdurate Obscura’ zijn ook op een aanvaardbaar volume genietbaar zonder dat de David Eugene Edwards’ bezeten ondertoon ooit verloochend wordt.

Aldus het Evangelie volgens Wovenhand, hoofdstuk ‘Refractory Obdurate’.

Wellicht de meest intense en beste Wovenhand-plaat tot nu toe. (ow)

T e k s t: J o r i s V a n d e n B r o e c k i f oto : n i c s h o n f i e l d

09

Nadat The Horrors met ‘Skying’ bijna drie jaar geleden de laatste restanten van hun Cramps-achtige begindagen achter zich lieten, gaat het met opvolger ‘Luminous’ hoger en verder. De band klonk nooit zo spaced out als op dit werkstukje, dat prima voer blijkt voor dagdromen met een donker randje.

Een makkelijke rit was het niet om die plaat rond te krijgen, zo blijkt. Gitarist Joshua Hayward en bassist Rhys Webb schuiven, fris gewassen en met een oer-Brits kopje thee in de hand, aan om terug te blikken op het ontstaan van de vierde plaat.

Er is flink wat werk gekropen in deze plaat? Volgens geruchten hebben jullie 15 maanden aan ‘Luminous’ gewerkt.

Rhys Webb: “Is dat lang?”

Bob Dylan had minder dan tien dagen nodig voor ‘Highway 61 Revisited’.

Rhys: “Fair enough. Al werken wij iets minder conventioneel dan Dylan. En ik vermoed dat, door de natuur van zijn songs en observaties, ze ook opgebouwd zijn uit wat hij het jaar ervoor meegemaakt heeft. Voor ons is het meer een mechanische manier van werken. Is dat het juiste woord?”

Joshua Hayward: “Exploratief?”

Die is bij momenten redelijk poppy, maar dan vermomd, lijkt het wel.

Rhys: “We willen geweldige songs maken. Dat mogen popsongs zijn, maar we willen ze zoveel mogelijk injecteren met onze experimenten, met weirdness. En een opwindend geluid is daarbij heel belangrijk.”

Joshua: “We zijn niet snel tevreden met dingen, zoals hoe effectpedalen klinken als ze uit de doos gehaald worden. Dus gaan we er zelfs mee aan de slag tot we vinden dat het steek houdt. Op het basisniveau komt het neer op het simpele feit dat iemand een effectpedaal uitvindt en iemand anders dat ding gebruikt. Die scheiding wil ik opheffen. En daar ben ik nogal fanatiek in.”

Was je zo’n kind dat uit nieuwsgierigheid alles uit elkaar schroefde?

Joshua: “Jep. Het zit in de familie. Mijn overgrootvader repareerde radio’s en tv’s. Mij pa is een beetje McGyver.

Geen hem een stuk ijzerdraad en een lepel en hij kan je auto aan de praat krijgen. Mijn ouders hebben het dan ook nooit ontmoedigd dat ik als kind dingen uit elkaar haalde. Al was het vast rotvervelend voor hen dat weer iets niet meer werkte, achteraf.”

Rhys: “Het heeft lang geduurd voor wij er van wisten. (lacht) Al zijn er veel momenten geweest dat het fantastisch bleek om iemand met zoveel technische bagage in de band te hebben. Niet alleen omdat we daar op creatief vlak veel mee kunnen, maar ook voor de technische kant van opnemen of voor het oplossen van problemen waar je als band sowieso vroeg of laat mee te maken krijgt: een orgel dat kapot uit een vliegtuig komt bijvoorbeeld. Doorgaans kan in zo’n geval niemand je helpen, bij ons geen probleem.

Voorganger ‘Skying’ riep beelden op van muziek die hoog opstijgt, ‘Luminous’ lijkt het nog hoger te zoeken?

Rhys: “We houden wel van dat idee, het nog verder opstijgen van het geluid. We hebben het onderling al gezegd: ‘Skying’ takes you up in the air, now we go for space. Dat werd een inspirerend idee. Het resultaat is ook kosmisch, in mijn ogen. Waar we hierna naartoe moeten, nu we in space zitten? Goh.” Joshua: “Ik denk dat we een planeet moeten vinden die ons bevalt, er landen en met de mensen daar praten. Als er geen mensen zijn?

Dan moeten we een andere planeet zoeken.”

Rhys: “Of misschien crashen we op aarde, met een grootse knal.”

Een planeet zoeken die ons bevalt Webb: “Dat is het. We maken van onze studio een werkruimte waar we experimenteren met geluiden en instrumenten.”

Joshua: “Onze manier van werken, blijkt nogal weinig voor te komen. Buitenstaanders zijn verbaasd dat we er in slagen überhaupt iets te doen.”

Rhys: “Het is niet echt conventioneel wat we doen, maar ook niet helemaal onconventioneel.

We hebben geen hoofdsongschrijver die met afgewerkte songs komt aanzetten. Als we een plaat maken, begint het bij nul. Het blad is compleet leeg bij de start.”

Joshua: “Er is zelfs geen blad.”

Er moet toch, ergens vaagweg, een idee zijn dat als vertrekpunt dienst doet?

Rhys: “Nah. Er is zelfs geen gesprek over een richting, tot we per ongeluk allemaal samen in een richting strompelen die ons opwindend lijkt.”

Joshua: “Voor iedereen op dezelfde manier begint te denken, is het vooral prullen. Er is altijd een punt waar we op iets komen dat de rest van de plaat in een richting stuurt. In dit geval was dat ‘I See You’. Het is vooral heel veel spelen tot je dat punt bereikt.”

Hoe lang heeft het ditmaal geduurd?

Rhys: “Deze keer was het lang. Héél lang.”

Joshua: “De helft van de tijd?”

Rhys: “Laat ons zeggen dat we tijdens de tweede helft van het schrijfproces heel productief geweest zijn, maar dat het een tijdje geduurd heeft voor we op gang raakten. Een drama is dat niet hoor. We hebben misschien een tijdje niet goed geschreven, met zelfs ronduit erbarmelijk resultaat, maar doordat we dat proces doormaakten, wordt het eindresultaat beter.”

Routineus platen maken, is er nog niet bij voor The Horrors.

Rhys: “Deze keer was het hard werk. Maar het is ook fun, vergis je niet. Elke keer is er natuurlijk een punt waarop we denken … (slaakt een heel diepe zucht) Maar tegelijk weten we ondertussen dat we dit al eerder gedaan hebben en weten we dat we dit kunnen. Al hoeft het natuurlijk niet zo te gaan. Ik kan me ook voorstellen dat we een plaat zouden schrijven op tien dagen. “‘Luminous’ had er ook een vol jaar eerder kunnen zijn. Vorig jaar, rond mei, juni, hadden we elf songs klaar. Die konden uitgebracht worden, maar we twijfelden nog. We hebben in de zomer op Glastonbury gespeeld en vervolgens op nog enkele andere festivals. Door terug live te spelen, kregen we nieuwe ideeën en hebben we nog een handvol nummers geschreven waarvan er drie op de plaat beland zijn. Zonder had ‘Luminous’ heel ander geklonken, zou het vitale onderdelen gemist hebben.”

Een van de andere bands op de affiche van Glastonbury vorig jaar, waren The Rolling Stones, die er hun vijftigste verjaardag vierden. Denk je dat hedendaagse bands het even lang zullen uitzingen?

Rhys: “Ik zie niet in waarom niet. Al is vijftig jaar wel heel lang. Als je band interessant genoeg is, denk ik dat het kan.”

Joshua: “Het is vreemd dat wij al een decennium bestaan. We horen plots niet meer bij de jonkies.”

Rhys: “Onlangs waren we op een award show en we waren de oudste band in het gebouw.

Dat gaf een vreemd gevoel van voldoening: we moeten toch iets juist gedaan hebben, als we daar mochten zijn.”

Joshua: “Ik had zelfs niet gedacht dat we die eerste plaat zouden maken.”

Rhys: “Ik had er wel vertrouwen in dat we iets zouden doen. Over het spelen met de band was ik altijd opgewonden en ik kon me wel voorstellen dat we tien jaar zouden meegaan.

Alleen kon ik me niets voorstellen bij de muziek die zou volgen.”

on stage 11 juli: Les Ardentes, Luik (w/ Placebo, Nathan Fake, Panda Bear, Method Man & Redman, The Internet …)

The Horrors ‘Luminous’ Beggars Banquet

Ze zeiden het zelf al: met ‘Luminous’ knallen we de kosmos in. Het getuigt van flink wat zelfkennis van The Horrors, want wie de intro van opener ‘Chasing Shadows’ uitzit, merkt inderdaad luttele momenten later dat de muziek met een duizelingwekkende vaart de hoogte in schiet. En daar ook blijft, een heel album lang. ‘Mine And Yours’ klinkt als een wonderlijke tocht tussen langsflitsende kometen, ‘So Now You Now’ is eighties ruimtevaartpop die recht uit het spacelab van Kraftwerk lijkt te komen, zij het dat het labo bevolkt wordt door enkele verwarde pubers in plaats van Duitse maatpakken. ‘Jealous Sun’ zindert dan weer met een heerlijke stofzuigerruis door het zwerk. Prima stuff, met andere woorden. Enige minpunt is het zichzelf sloom naar het einde toeslepende ‘Change Your Mind’, maar een trip van dit kaliber is natuurlijk niet louter rozengeur en maneschijn. (jvb)

10

Tekst: Nicolas Alsteen I vertaling/herwerking: Heleen De Bis schop i foto: holly andres

Haar debuut ‘BiRd-BrAiNs’ uit 2009 maakte de Amerikaanse multi-instrumentaliste Merril Garbus alleen in haar woonkamer, met een dictafoon en een gratis bewerkingsprogramma. In 2011 zette ze de stap naar de studio voor opvolger ‘W h o k i l l’, zonder aan authenticiteit in te boeten. Voor haar jongst-geborene riep ze dan toch de hulp in van een producer, namelijk John Hill. Op ‘Nikki Nack’ bewijst Merril Garbus dat ze nog steeds de koningin is van het alternatieve levenslied. Ze creëert haar eigen universum waar geen grenzen bestaan.

‘Nikki Nack’ is een ode aan de verbeelding.

De magische wereld van Nikki Nack Je artiestennaam, tUnE-yArDs, schrijf je op een bijzondere manier, waarom doe je dat?

Merril Garbus: “In het algemeen hecht ik enorm veel belang aan het visuele aspect van dingen. Ik heb altijd geprobeerd om dat ook toe te passen in de wereld van tUnE-yArDs. Het geeft al een idee hoe mijn muziek klinkt. In mijn ogen is het een soort collage. De schrijfwijze is niet traditioneel omdat mijn muziek dat ook niet is. Het voldoet niet aan de radiofonische eisen van vandaag.”

Ook je albumhoezen zijn flashy, met veel schreeuwerige kleuren.

Een sobere look zegt je weinig?

Merril: “Ik houd van flashy, ik draag daarom ook altijd kleurrijke kleren.

Voor mij is een hoes zoals een vlag of een wapenschild. Bij mijn vorige albums koos ik de hoezen net zoals ik mij kleren kies. Bij ‘Nikki Nack’ was het anders.

Het is eerder hedendaagse schilderkunst. Een vriendin, die gespecialiseerd is in visuele kunsten, heeft het ontworpen.”

Op het nieuwe album gebruik je ook elektronische elementen. Dat is ook nieuw?

Merril: “In het verleden draaide ik systematisch mijn akoestische instrumenten door een loopmachine. Het resultaat klonk organischer. Deze keer heb ik het omgekeerde proberen te doen. Ik wilde een gulden middenweg vinden tussen de nieuwe technologieën en de akoestische geluiden. Dat vloeit voort uit een verlangen om menselijke emoties aan machines te geven. Kraftwerk heeft daarvoor de weg geplaveid, de Duitse band was een pionier op dat vlak.”

Psychopaat Op het internet kwam ik op de Bandcamp-pagina van Beep terecht, een Amerikaanse groep die zich ergens situeert tussen jazz, pop en meer experimentele muziek. In 2011 was je nauw betrokken bij de oprichting van de groep. Kan je het werk van Beep beschouwen als een embryonale versie van ‘Nikki Nack’?

Merril: (lacht) “Dat heb je goed gezien. Het gaat eigenlijk over de groep van mijn vriend, Nate. Hij is de bassist in Beep en speelt samen met een drummer en toetsenist. Ze zijn alle drie van ver of dichtbij betrokken geweest bij ‘Nikki Nack’.

Ik werkte trouwens ook samen met dezelfde geluidstechnicus als Beep. Wanneer ik interviews geef, proberen veel journalisten uit te leggen waarom mijn muziek zo succesvol is. Ze vinden dat ik het verdien om op grotere podia te spelen. Elke keer denk ik dan aan de mannen Beep, die sinds 5 of 6 jaar in bars en clubs spelen voor twintig of dertig man. Ik vind dat zeer frustrerend. Ze werken momenteel aan een nieuw album en het is nog fantastischer dan het vorige. Ik hoop oprecht dat ze de media-aandacht zullen krijgen die ze verdienen.”

Wanneer je aan mensen wil uitleggen hoe je muziek klinkt, wat zeg je dan?

Merril: “Ik zeg altijd dat het bijzonder moeilijk is om uit te leggen. (lacht) Daarna vertel ik dat het experimentele, heel dansbare popmuziek is met Afrikaanse invloeden en veel ritmiek.”

Je hebt voor ‘Nikki Nack’ met andere mensen samengewerkt dan bij je vorige albums. Waarom?

Merril: “In het begin wilde ik alles zelf in handen nemen en begon ik het halsoverkop op mijn manier te doen. Sinds mijn debuut, experimenteer ik zelf met de productie als autodidact. Mijn grootvader was fotograaf, een hele goede zelfs. Maar toch werkte hij overdag als postbode. Tot zijn laatste levensadem heeft hij spijt gehad dat hij nooit fotografie gestudeerd heeft om zich helemaal te ontwikkelen in zijn vak. Hij heeft zijn hele leven gewacht om zich op zijn passie te smijten. Als ik onzeker ben over mijn kwaliteiten in de studio, denk ik aan mijn grootvader. Ik wil nergens spijt van hebben. Na een tijdje begreep ik wel dat een andere, frisse blik noodzakelijk is. Daarom heb ik de hulp ingeroepen van John Hill. Hij werkte al samen met Shakira, Santigold en M.I.A. en is gespecialiseerd in cross-over. Hij weet perfect hoe hij nummers met verschillende culturele invloeden moet producen. Hij is ook een grote fan van Jamaicaanse muziek.

In zijn vrije tijd samplet hij oude vinylplaten die hij meebracht van op zijn reizen.

Het was echt een verrijking om met hem samen te werken.”

Enkele maanden geleden postte je op Twitter een bericht tegen de nieuwe reclamecampagne van het merk Chrysler. In het reclamefilmpje wordt een nummer van Bob Dylan gebruikt. Een van de songs op je album heet ‘Stop That Man’. Is het een boodschap voor Dylan?

Merril: “Dat is een interessante theorie. Ik heb een persoonlijke en bijzondere

11 relatie met de muziek van Bob Dylan. Maar ‘Stop That Man’ heeft er niets mee te maken. Er vonden een aantal moorden plaats in Oakland in Californië, waar ik nu woon. De laatste jaren is de stad geconfronteerd met een misdaadgolf, waar geen gevolg aan gegeven is omdat de lokale politie niet genoeg middelen had om het onderzoek verder te zetten. De sfeer was er heel gespannen. Ik had persoonlijk een heel dubbel gevoel: een mengeling van angst en opwinding. Ik denk dat iedereen in mijn buurt hetzelfde gevoel had. Rondom ons was er een psychopaat en we zagen dan ook in iedereen een moordenaar. Daar gaat het nummer over. Wie is die misdadiger? Waar is het misgelopen? En hoe zal het eindigen? Dan komen we terug op jouw vraag uit: heeft Bob Dylan een misdaad begaan door zijn nummer over hoop en emancipatie te verkopen aan een multinational zoals Chrysler?”

Liefde voor theater en hiphop Je album heet ‘Nikki Nack’. Als je het snel zegt, klinkt het als Nic-Nac, de kleine koekjes in de vorm van letters. Heb je ze al gegeten?

Merril: “Nee, maar veel mensen in Brussel hebben mij er al op gewezen. Ze klinken wel lekker, wat goed is. (lacht) De titel is eigenlijk een personage dat ontstaan is uit het nummer ‘Left Behind’. Ik heb er enorm van genoten om die songs te schrijven. ‘Nikki Nack’ vindt zijn oorsprong in kinderliedjes. In mijn ogen is het een complex meisje, dat ik niet altijd goed begrijp. Daarnaast houd ik ervan haar naam uit te spreken en dat is belangrijk want de klank van woorden blijft een essentieel onderdeel in het universum van tUnE-yArDs.” Een nummer op het album is ‘Why Do We Dine On The Tots?’ Het is niet echt een song, eerder een verhaal dat verteld wordt aan een kampvuur, zoals een sprookje. Vertel eens.

Merril: “Dat komt van een gedicht dat ik tijd geleden heb geschreven. Ik heb het teruggevonden toen ik in mijn notitieboekje aan het bladeren was. Heel veel dingen die op het album staan zijn ideeën van vroeger, van toen ik 9, 13 of 19 was. Als kind maakte ik theater en speelde ik met handpoppen. Ik was gepassioneerd door de verhalen van Roald Dahl waarin kinderen geconfronteerd werden met de wreedheid van volwassenen. Ik vind dat kinderen moeten opgroeien in een fantasierijk universum en niet te veel geconfronteerd moeten worden met de realiteit. Met ‘Why Do We Dine On The Tots?’ geef ik daar kritiek op en knipoog ik naar mijn liefde voor hiphopalbums. Op de platen van De La Soul of Tribed Called Quest vind je bijvoorbeeld dergelijke fragmenten, waar de personages in dialoog gaan. Dat creëert een moment in het midden van het album om even op adem te komen.”

Is theater iets wat je bezig houdt?

Merril: “Ik houd er van en studeerde het ook aan de universiteit. Ik schreef er zelfs mijn eigen stuk. Het heette ‘Kinder Munch’ en het vertelde het verhaal van een moeder die haar kinderen aan een slager gaf, die hen op zijn beurt als vlees verkocht.”

Heeft je ervaring in de theaterwereld invloed op je muziek?

Merril: “Bijna altijd. Vier jaar lang heb ik als poppenspeler gewerkt. Daar leerde ik hoe je een fantasiewereld, met personages, een eigen logica en een eigen dynamiek moet creëren. Dat pas ik ook toe op mijn muziek. Op het nieuwe album bijvoorbeeld zijn ‘Find A New Way’ of ‘Stop That Man’ sterk beïnvloed door die techniek. Een sfeer creëren en daar een wereld rond vormen, dat is iets waarmee ik vertrouwd ben. Ik heb het een tijd niet toegepast op mijn nummers omdat ik dacht dat theater en muziek twee tegenstrijdige entiteiten waren. Vandaag heb ik er geen probleem meer mee om de twee disciplines samen te brengen.

Wanneer het moeilijk is om de juiste woorden te vinden, pas ik technieken uit het theater toe. Op het podium is het voor mij gemakkelijker om in de huid van de personages te kruipen. Op die momenten ben ik niet meer Merril Garbus, maar verander ik in iemand anders. Ik word dan een personage in de magische wereld van tUnE-yArDs.”

on stage 16 mei: Les Nuits @ Koninklijk Circus, Brussel

(w/ Benjamin Clementine) 5 juli : Rock Werchter

(w/ The Black Keys, Pearl Jam…) – sold out

tUnE-yArDs ‘Nikki Nack’ 4AD/Beggars Banquet

“Hey life, I love you so much, I scream and shout”, zingt tUnE-yArDs, het muzikale alter ego van Merrill Garbus, in het nummer ‘Hey Life’. Na het bejubelde album ‘W h o k i l l’ uit 2011, volgt nu ‘Nikki Nack’. De Californische blaakt van levenslust en dat zullen we geweten hebben. Zelfs de grootste cynicus blijft niet onbewogen bij de zinderende ritmes. Maar vergis je niet, het is geen pure ode aan het leven, zo naïef is Garbus dan ook weer niet. “Let’s not pretend that the world around us isn’t falling”, klinkt het in ‘Look Around’. In tegenstelling tot haar andere platen, mixt Garbus haar authentieke, organische, Afrikaanse en zelfs oriëntaalse (‘Manchild’) geluiden met een zweem elektronica. Wat ze voornamelijk wil doen, is verhalen vertellen en dat mogen we gerust letterlijk nemen in de interlude ‘Why Do We Dine On The Tots?’. tUnE-yArDs kleurt ongemoeid buiten de lijntjes, lapt alle regels van de popmuziek keurig aan haar laars en zweert trouw aan originaliteit. Een vrouw naar ons hart! (hdb)

12

T e k s t: Pa u l i n e L i b e e r t i f o t o : d u s d i n c o n d r e n

Sharon Van Etten nam haar derde album op terwijl ze her en der bij vrienden in de zetel sliep. Ook haar vierde plaat, ‘Are We There’ (release: 27 mei) werd niet zonder slag of stoot opgenomen, want het markeert eigenlijk het einde van haar langste relatie. En dat verklaart meteen waarom de zwartharige Amerikaanse zo’n hartverscheurende teksten schrijft. ‘Are We There’ bevat zachte indiepop die je ziel met een vlijmscherp mes in plakjes snijdt.

Het schemert bijna wanneer we bij haar aan tafel schuiven in Hotel Bloom in Brussel.

Sharon bestelt een pintje, wij gaan voor plat water, ook al heeft het design hotel ongetwijfeld wat beters te bieden. Toch zijn we blij met onze keuze, want Sharon praat graag en haar interessante verhalen vragen uiterste concentratie.

Twee jaar geleden zei je in een interview: “I joke about my next record being an album of book reviews”. Is het dat geworden?

Sharon Van Etten: (lacht) “Nee, er is slechts één nummer op een boek gebaseerd, ‘Our Love’. Dat gaat over ‘The Wind-Up Bird Chronicle’ van Haruki Murakami.

Een vriend gaf het me jaren geleden en ik heb het onlangs teruggevonden toen ik verhuisde. Je kent dat wel, iemand geeft je een boekentip en je zegt dat je het zal lezen, maar er komt niets van in huis. Ik was het compleet vergeten. Meestal lees ik verschillende boeken op hetzelfde moment, omdat ik me niet lang kan concentreren.

Misschien schrijf ik de volgende keer wel een album vol book reviews!”

Misschien is het goed dat dit album nu verschijnt, zodat het je gedachten kan verzetten.

Sharon: “Eigenlijk is het therapie, omdat ik nu leer over de plaat te praten en dus automatisch ook over mijn relatie. Ik smijt me op mijn werk en ben ondertussen onderweg met vrienden, dus dit is zalig.”

De piano’s van Patti en John In welk opzicht is ‘Are We There’ niet helemaal zoals je verwachtte?

Sharon: “Ik dacht dat mijn band en ik samen zouden schrijven en opnemen, maar al snel bleek dat iedereen een overvolle agenda had en het moeilijk zou worden om af te spreken. Bovendien intimideerde ik hen ook een beetje, want ik had dertig demo’s gemaakt en alles opgestuurd. Ze wisten niet waar te beginnen. (lacht) Maar goed, uiteindelijk stapte iedereen de studio binnen wanneer het paste en maakte ik alle moeilijke keuzes. Dus ook al is het album met de hele band opgenomen, toch hebben we weinig écht samengewerkt.”

Op ‘Are We There’ heb je instrumenten gebruikt die John Lennon en Patti Smith ooit nog bespeeld hebben. Hoe kwam je daaraan?

Sharon: “Stuart (Boogie, pl) hielp me met mijn album en werkt in studio’s in New York die in de ‘70s heel populair waren. Enkele ballads moesten gezongen en gespeeld worden op hetzelfde moment, om het liedje echt te voelen. Stuart regelde een gigantische vleugelpiano voor enkele ballads, zodat we een microfoon onder de vleugel konden leggen en we erin slaagden het geluid met een doek te isoleren. Op die manier konden we achteraf mijn stem en de piano mixen. Blijkbaar werd die piano gebruikt op ‘Horses’ van Patti Smith. Ik denk niet dat ze zelf piano speelt, maar toch!

“Omdat die piano maar één dag beschikbaar was, ging Stuart op zoek naar een andere en zo kwamen we via via in een soundstage ruimte terecht waar grote bands zich voorbereiden op arenaconcerten. De piano die daar stond klonk ongelofelijk goed en dan zei de eigenaar opeens: “Weet je wie deze piano gebruikt heeft? John Lennon!” Waarop ik: “Are you kidding me? And you’re letting me touch this right now?

You should keep me away, I’m afraid I’m gonna hurt this piano!” John Lennon speelde erop toen hij ‘Imagine’ opnam.”

De schoonheid van liefdesverdriet

Stukken zeep

Dan stel ik over een paar jaar dezelfde vraag.

Sharon: “Door mijn korte concentratievermogen zal ik je weer teleurstellen.” (lacht)

Albumtherapie ‘epic’ was in twee à drie weken geschreven, ‘Tramp’ terwijl je couchsurfte.

Hoe ging het deze keer?

Sharon: “De liedjes waren vooral tijdens de tour van ‘Tramp’ geschreven.

Onderweg en toen ik thuis was, zonder dat ik zelf doorhad dat ik het einde van mijn relatie documenteerde. Na tien jaar is er een einde aan gekomen en alles is onbewust in mijn muziek gekropen.”

Oh, wat jammer!

Sharon: “Tja. We zien elkaar heel graag, maar hij wilt gewoon iemand die constant thuis is.”

Dat is natuurlijk wat moeilijk in jouw geval. Het verklaart wel veel over je songteksten. Misschien skip ik beter de vragen daarover?

Sharon: “It’s okay. Het hele album gaat over relaties en van iemand houden, maar niet kunnen zijn zoals die persoon wil. Op dit moment ben ik niet hoe hij wilt, maar misschien verandert dat nog.”

Je weet nooit wat de toekomst in petto heeft.

Sharon: “Inderdaad, I’ll never say forever!”

Toen je ‘Tramp’ uitbracht, zei je dat je meer zelfzeker dan ooit was. En nu?

Sharon: “Ik ben heel trots op dit album. Er zitten hele zware nummers in. Op andere platen keek ik naar het verleden, ‘Are We There’ gaat over het heden. En ook al sta ik nu niet in een relatie zoals ik verwacht had, ik weet meer dan ooit wie ik ben. Ik leer nog steeds veel bij. Het is de eerste keer dat ik mijn eigen album volledig producete en dat was echt niet simpel. Dus mag ik trots zijn.”

Sharon

Twee maanden geleden werd het album afgewerkt, wat heb je de voorbije tijd gedaan, behalve met de pers praten?

Sharon: “Ik help mijn zus haar trouw te plannen. Ze trouwt in juni met haar fantastische verloofde. Daarnaast probeer ik mijn vrienden in New York te zien en wat te lezen. Ik wil ook graag in goede conditie geraken, want dat is nodig voor de komende tour en dus let ik op mijn eten. (verbergt haar glas bier) In november ben ik bovendien verhuisd en nu pak ik traag alles uit. Anne Clark zei eens: “I try not to make my home feel too much like home, so don’t miss it so much.” Sinds kort begrijp ik dat.”

Volg je Anne Clark daarin of neem je op tour iets mee dat je aan thuis doet denken?

Sharon: “Als ik reis, neem ik mijn favoriete stuk zeep mee, want ik haat hotelzeep!

Zelfs in een mooi hotel is het vies. Ik wil een vertrouwde geur. Ken je dat als je ergens heen gaat en na een tijdje ruik je net als je omgeving? Ik wil naar mezelf ruiken, daarom neem ik mijn geur mee. En soms een kaarsje of mijn favoriet dekentje.”

Gebruik je nog steeds stukken zeep? Geen flesjes?

Sharon: “Ik ben geobsedeerd door een bepaald merk; Pre de Provence met groene thee. Het ruikt zo goed! Toen ik klein was, gebruikte ik Dove en zo, maar op vliegtuigen kan je geen grote flessen meenemen. Een stuk zeep gaat lang mee en kan bovendien niet ontploffen in je bagage.”

Heb je dan ook een speciaal zeepdoosje?

Sharon: “Ja, ik heb een travel soap case! (lacht luid) Ik leer nog steeds hoe ik het best reis en stukken zeep zijn nu eenmaal erg handig.”

on stage 25 mei: Les Nuits @ Botanique, Brussel (w/ Lyla Foy)

Sharon Van Etten ‘Are We There’ Jagjaguwar/Konkurrent

‘Afraid Of Nothing‘ is te horen in de trailer van Sharon Van Ettens jongste album. En terecht, want die opener biedt de beste kijk op de hele plaat, omdat Sharons indiepop sprankelend klinkt en je genoeg prikkels geeft voor het komende uurtje. ‘Are We There’ heeft een snuifje PJ Harvey (‘You Know Me Well’ en ‘Your Love Is Killing Me’) en een reuzetoef liefdesverdriet als ingrediënten en dat schijnt goed te werken voor de Amerikaanse. Deze plaat zit zó vol gevoel (‘Our Love’) en eerlijkheid (‘Break Me’), dat het energie van je opslorpt. Zo ben je meteen klaargestoomd om in een diepe comaslaap te vallen. Leuke extra: de laatste seconden van de plaat, want dan valt Sharons koptelefoon af. (pl)

Van Etten

Release: 27 mei

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h

13

In 1994 trok Conor Oberst voor het eerst de aandacht als zanger/gitarist van de groep Commander Venus. Veertien was hij toen en twintig jaar later is hij nog altijd present. In zijn beginperiode waren er ook nog passages bij The Magentas, Park Ave. en Desaparecidos maar het meest bijval genoot de mede-oprichter van platenfirma Saddle Creek, samen met Jim James, M. Ward en Mike Mogis bij de superband Monsters Of Folk én met Bright Eyes, de groep waarmee hij tussen 1998 en 2011 warm aan te bevelen platen als ‘Lifted …’ en ‘I’m Wide Awake, It’s Morning’ opnam. Sinds 2008 brengt hij ook muziek uit onder eigen naam. Dat er na twee decennia nog altijd ruimte is voor een verse start blijkt uit het feit dat Conor Oberst z’n nieuwe plaat ‘Upside-Down Mountain’, een productie van Jonathan Wilson, verschijnt op het credibele Nonesuch-label.

Conor Oberst: (lacht) “De mensen van Nonesuch hebben een hart voor muziek en waarderen carrière-artiesten. Ik vrees dat ik een dinosaurus ben. Ik geloof nog in het album als kunstvorm.

Vijfenvijftig minuten valt toch mee qua tijd die je aan mijn verhaal wil besteden? It’s not crazy.”

“It’s all one song”, durft Neil Young al eens zeggen als het over muziek gaat. Ben je het daar mee eens?

Conor: “Ja. Het is moeilijk om te veralgemenen maar ik heb het gevoel dat ik van nature aangetrokken ben tot kunst die op een of andere manier altijd hetzelfde vertelt. Muziek die de condition humaine probeert te vatten, spreekt me aan. Songs kunnen een uitdrukking zijn van de verwarring en de extase die verbonden zijn met het feit dat we menselijke wezens zijn. It’s a mixed bag, existence. Er zijn zo veel dingen die we niet onder controle hebben. Er is veel horror in het universum maar ook veel schoonheid. Het hangt er maar van af waar je op focust. Ik ben zeker en vast iemand die zich kan wentelen in het negatieve. Soms heb ik zwaarmoedige gedachten maar hoe ouder ik word hoe meer ik besef dat je er hier en nu het beste van moet maken. Creëren: dat is mijn grootste drijfveer. En ik wil er natuurlijk ook zo veel mogelijk betekenisvolle intermenselijke contacten op nahouden. Dat is een heel goed antidotum tegen de moderne wereld. Ik wil nog altijd bijleren.

magic trick. Creëren blijft iets mysterieus. Vandaar dat ik het altijd opnieuw wil doen. Ik vraag me voortdurend af of ik het wel nog kan. Dat gevoel is een heel motiverende factor. Ik probeer altijd een atmosfeer te scheppen waarbij de songs los van het akkoordenschema kunnen bestaan. Een soort derde dimensie. Een bed vol sounds waar de muziek kan op liggen.

Dat is een trucje dat ik al jaren toepas. Een bepaald geluidje, een opname met een dictafoon of de wind die je hoort blazen tijdens een song: die dingen zorgen voor een zekere magische sensatie. Ik hou van zaken die sprankelen. Als je met een koptelefoon naar het einde van ‘Night At Lake Unknown’ luistert zal je alka-seltzer-bruistabletten horen borrelen in water.

It makes your brain bubble.”

Er zijn oneindig veel singer-songwriters. Volstaat sound om het verschil te maken of blijven teksten toch het belangrijkste om op te vallen?

Conor: “Als je goede poëzie schrijft, kan je er bovenuit steken. Als je dat beheerst, zit het snor. Teksten en melodieën beginnen daarna wel een eigen leven te leiden. Hopelijk zijn de nummers sterk en stabiel genoeg om op zichzelf te staan. Liedjes maken is een beetje zoals kijken naar een kast vol kleren. Je vraagt je altijd af hoe je de songs zal aankleden. Je moet je liedjes durven voorzien van een weirde outfit. Niet elke song is een winner maar je moet altijd proberen om er iets van te maken. ‘Upside-Down Mountain’ mocht niet enkel en alleen vast te pinnen vallen op de jaren zeventig. Ik wou ook het gevoel hebben dat het qua sound een plaat anno 2014 is. Het is een mix van de twee. Ik ben een singer-songwriter maar ik hou ook van weirde geluiden die je niet kan plaatsen. Interessante keyboardgeluidjes komen en gaan op ‘Upside-Down Mountain’ en de gecompresseerde rototom drums zou je eerder verwachten op een plaat van Phil Collins.” (lacht) O, dear, ik mag hopen dat er nog andere artiesten zijn die je inspireren?

Conor: “Neil Young is een heel inspirerende figuur. Hij heeft heel uiteenlopende platen gemaakt. Van sommige hou ik. Van andere niet.

Maar hij gaat er altijd volledig voor. Wat de keuze ook moge zijn. Daar heb ik respect voor. Ik wil ook zo moedig zijn. Zelfs als niet iedereen houdt van wat ik doe. Dat is trouwens goed. Het meest gevaarlijke moment voor een artiest is wanneer hij denkt dat hij weet wat zijn publiek wil. Dan begin je slechte kopieën van je oude songs af te leveren. Het is niet mijn bedoeling mensen van me te vervreemden of wat dan ook. Het gaat om kunst. Het is wel vreemd om na te denken over vroeger. Het is zoals kijken naar een oude foto van jezelf toen je veertien was. Ik weet dat ik het was maar door de bril en de voetbalshort voelt het anders aan.

Ik heb nergens spijt van, hoor. Het verbaast me dat het allemaal blijft duren maar ik ben hoopvol dat ik nog goede platen in me heb.” (lacht)

Ik hou van zaken die sprankelen

on stage

“Ik was trouwens beter langer naar school geweest. I’m a college drop-out. Omwille van mijn muziek ben ik gestopt met school. Mijn toenmalige boekingsagente zei destijds: ”Ik kan collegeoptredens voor je regelen. Laat die kans niet liggen.” En ik dacht: allright, let’s do it. Het was een gemakkelijke beslissing. (lacht) Ik vond het toch niet zo leuk op school. Niet dat ik wist wat ik wou doen. Een masterplan had ik niet. Ik heb alles altijd album per album bekeken. Ik ging er niet van uit dat ik voor altijd muziek zou kunnen spelen. Ik heb lang gedacht dat er op een dag wel eens iemand zou zeggen: tijd om een echte job te vinden, jongen. Dat gebeurde gek genoeg nooit en plots was er het besef dat ik al meer dan de helft van mijn leven bezig ben met muziek.

Zou ik zonder kunnen? Het zou een grote verandering met zich teweeg brengen. Muziek is onlosmakelijk verbonden met wie ik ben. Liedjes schrijven is naast mijn beroep ook een betekenisvolle invulling van mijn leven. En ik ben nog altijd op jacht.”

Vind je het expressieve karakter van het schrijfproces belangrijk dan de live-overdracht?

Conor: “Ja. Ik doe mijn best om een zo’n goed mogelijke performer te zijn maar mijn sterkte ligt elders. Songs schrijven is het meest bevredigende dat er is. De tevredenheid die ik ervaar nadat een nummer is afgewerkt, valt niet te evenaren. Je hebt iets gemaakt vanuit het niets. It’s like a

Conor Oberst

13 juli: Cactus Festival, Brugge (w/ The Afghan Whigs, Mark Lanegan Band, Caribou, Bombino, Intergalactic Lovers …)

Conor Oberst ‘Upside-Down Mountain’ Nonesuch/Warner

Lange tijd maakte hij lofi-platen maar dat was naar eigen zeggen nooit echt de bedoeling. Nu Conor Oberst meer middelen heeft dan vroeger - lees: uitstekende microfoons en goede vrienden als producer Jonathan Wilson, engineer Andy LeMaster, bassist Macey Taylor, multinstrumentalist Blake Mills en de Zweedse meisjes van First Aid Kit – maakt hij er gretig gebruik van en levert hij met ‘Upside-Down Mountain’ een singersongwriterplaat af die classic is én voldoende originele geluidjes bevat die niet meteen opvallen maar uiteindelijk wel het verschil maken qua sfeer. Dat Oberst wel altijd als een beschouwende melancholicus zal overkomen heeft hij grotendeels te danken aan de herkenbare tril in de stem maar ook de teksten (“freedom’s the opposite of love, you never keep it through the paranoia”/”there’s no dignity in love”) zetten soms een treurwilgtoon. Zo is ‘Lonely At The Top’ een trage en zacht bezwerende mijmering; blinkt ‘Night At Lake Unknown’ uit in de rubriek mooie romantiek; en is de parel‘Time Forgot’ een perfecte epische opener (die rototoms!). De schone bedaarde songs hebben gelukkig ook tegengewicht. Single ‘Hundred Ways’ (inclusief blazers) is Johnny Cash-country met een tropisch gevoel; het catchy en lichtvoetige ‘Zigzagging Toward The Light’ mondt uit in noise en ‘Kick’ valt op als de afwijkende corky rocker van de plaat. Een goed plaatje dat niet uit één vat tapt. Nice! (bvm)

14

homegrown

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : m a r i e w y n a n t s

Stilstand is niets voor Max Colombie. De frontman van Oscar And The Wolf weet wat progressie is.

“Als je zou merken dat ik echt ter plaatse blijf trappelen, bel me dan en zeg me dat ik onmiddellijk moet stoppen met muziek maken.” Max hoeft nog niet meteen een telefoontje te verwachten van RifRaf. Na ‘Imagine Mountains’ en ‘Summer Skin’, twee ep’s met een verschillend geluid (Bon Iver-sfeertjes vs donkere, epische pop) getuigt debuutalbum ‘Entity’ - hedendaagse indie r&b met een zwart randje - van een blijvende honger naar muzikale zelfontplooiing.

“Ik heb alle touwtjes naar me toegetrokken”, vertelt de creatieve motor van Oscar And The Wolf. “Ik wou iets maken dat alleen van mij kwam.”

Oscar And The Wolf

Missie geslaagd. Na de twee aardige ep’s heeft Max meer dan ooit zijn eigen stem gevonden, is de cd-voorstelling in AB Box uitverkocht en spelen Oscar And The Wolf deze zomer op Cactus en Rock Werchter. Toch is er blijkbaar nog wat twijfel.

Max Colombie: “Ik vraag me af er zo vroeg op de dag wel volk zal zijn voor ons optreden op Werchter. Ik heb ook schrik dat onze release overschaduwd zal worden door die van Pixies en Lana Del Rey. We zitten weer in een volle vijver, amai.”

van de zon. Het is alleen niet echt gebeurd, die verlichte high. Ik waan we altijd in situaties. Ik maak ook muziek waarbij ik me inbeeld dat ik in Marrakesh zit. Hoewel ik er nog nooit geweest ben. Ik zou er niet willen wonen maar ik wil er me wel door laten inspireren. Ik vind het belangrijk dat er wat Arabische stuff in de muziek van Oscar And The Wolf zit.

Een nummer als ‘Under The Skin’ heeft een donker Arabisch gevoel.

De buigende synths zijn een ode aan de gelijknamige film. ‘Under The Skin’ past ook heel erg goed bij de film ‘Only Lovers Left Alive’. ‘Under The Skin’ heeft iets sexy, slepends en buitenaards.”

De Arabische invloed verbaast me ergens niet. Je bent in SaoediArabië geweest toen je stiefvader Frankie Vercauteren er coach was van voetbalploeg Al Jazira.

Max: “De reis naar Abu Dhabi heeft me getriggerd. De prachtige gewaden, de wind en de huidskleuren van de mensen zijn me bijgebleven.

Op facebook heb ik eens een foto met een palmboom en een roze gebouw gepost. Ik zei dat het om Miami ging. Maar eigenlijk was het Abu Dhabi. (lacht) Vervreemding qua beeld vind ik heel leuk. Hetzelfde wil ik ook bereiken met muziek. Ik hou van fake waanbeelden. Mensen hebben me al gevraagd of ik het niet jammer vind dat alles in Abu Dabhi kunstmatig is.

En dan denk ik: het heeft allemaal te maken met je eigen fantasie.

Of iets al dan niet natuurlijk is, maakt voor mij niets uit. Het kan me echt niet schelen. Het is er gewoon. Ik waan me altijd in ‘Bonnie & Clyde’ of de young & beautiful-scene van ‘The Great Gatsby’. Het gebeurt niet echt maar dat speelt geen rol. Als ik me het me maar kan inbeelden en er kan naar verlangen, is het goed.”

Tijdens het vorige interview met RifRaf loofde je Lady Gaga als een heldhaftige inspirator. Speelt ze nog altijd een rol of zijn er andere figuren in haar plaats gekomen?

Max: “Geen kwaad woord over Lady Gaga. Ik heb nog altijd respect voor haar maar sinds ze te ver is gegaan met haar artpop ben ik ze wat uit het oog verloren. Het mooie werk van schilder Tauba Auerbach zit soms wat in in de muziek van Oscar And The Wolf maar wie me nu opvallend inspireert, is Roman Polanski. Zijn beeld van een verbintenis tussen mensen heeft me een heel andere visie gegeven op ware liefde. In zijn film ‘Bitter Moon’ zit een tafereel waarbij ik dacht: nu is het duidelijk. Het gaat over de manvrouw-verhouding. Vooral mannen zijn van nature totaal niet monogaam ingesteld. Het is fout en absurd hoe we met het geloof zijn opgegroeid.

Monogamie is een illusie. Zelf ben ik dan weer wel monogaam, denk ik.

Ik ben iemand die denkt: this is for life. Nu goed, ‘Bitter Moon’, dus.

Op een bepaald moment verandert de man van gedacht. Waardoor de vrouw afhankelijk wordt van hem. Met de dag wordt ze minder

Obsessief bezig met het bovenmenselijke Go for it. ‘Entity’ verdient een publiek. De sound van Oscar And The Wolf is ten goede gegroeid. Zie je de twee voorgaande ep’s ergens als een voorspel?

Max: “’Imagine Mountains’ en ’Summer Skin’ waren iets naïever, een beetje romantischer en minder sexy. Dat is ook logisch. Ik was toen jonger dan nu. Ik ga die ep’s echter niet afbreken. Ik vind mezelf er nog altijd in terug. Muziek opnemen is sowieso altijd een zoektocht. Ik ben altijd in progress. Ik ben heel wispelturig. Ik ben iemand die graag radicaal verandert. Qua muziek maar ook als persoon. Soms doven m’n trips uit na drie à vijf jaar. Soms duren ze ook maar een maand. Ik teer nu op een sexy dark trip. Ik ben naar clubs beginnen gaan. Mensen zien dansen op donkere muziek: dat was super mesmerising voor mij. My god, ik was vergeten hoe schoon die verbondenheid met sexy lichamelijkheid is. Dark in love, die trip. Ik kan er triestig van worden als ik mijn vrienden zie dansen met elkaar. Omdat het zo mooi is maar ook omdat het niet eeuwig duurt en geen constante is.”

Vandaar in openingstrack ‘Joaquim’ een geslaagd beeld als rough stones en bitter diamonds?

Max: “Dat slaat op de tegenstelling tussen destructie en de lokroep naar verheffing en verlichting. De melancholische kristallisatie van je persoon tegelijk met iets dat heel hevig kan zijn. Het heeft ook met een kijk op narcisme te maken. Tekstueel plaats ik mezelf altijd in een positie waarin ik begeerlijk ben. Omdat ik er naar verlang dat ik die persoon ben.

Die hunkering is narcistisch. Eigenlijk is het een serenade: ik ben hier, ik ben zo, love me.

Is de zoektocht naar liefde er nog altijd? Ik ben sceptischer geworden. Ik verlies me snel in iemand en dat is misschien niet echt goed. Dan word ik iemand anders, ga ik projecteren en ziet de andere persoon mijn echte ik niet. Ik wil mezelf doen geloven dat ik beter af ben alleen. Is het dat maar? Ik heb schrik dat ik dat zou denken als ik liefde zou ervaren.

De hunkering kan zo absurd zijn dat de bevrediging iets is als een sigaret die je opsteekt.

Ik geloof in de high van de liefde, hoor. Maar die duurt niet lang. En dan is het gedaan.

Ik vrees ook dat ik hetzelfde zal zeggen wanneer ik ooit in San Francisco beland: is het slechts dit?”

Monogamie is een illusie Live the dream lijk je nochtans aan te geven. Eén van de tracks heet ‘Dream Car Ocean Drive’.

Max: “Tijdens dat nummer rij ik door de Grand Cayon, zit ik op een trip en word ik high

7 & 8 JUNI 2014 aantrekkelijker. En dan is de spanning weg. Hoe meer ze aan zijn been hangt, hoe meer angst ze uitstraalt en hoe voorspelbaarder ze wordt, hoe meer hij haar afstoot. En dan wordt hij een monster. Dat is wreed.

Maar de liefde is het enige waar we iets van leren.”

Al veel opgestoken van die materie?

Max: “De vraag of je je bindt aan iemand is een vraag die je stelt vanaf je zestiende tot je sterft. Het spreekt mensen aan vanaf het moment dat ze echt verliefd zijn geworden. Gelooft mijn generatie nog in binding? Goh, sowieso. Maar er is ook wel een zapcultuur. Ik geloof dat mensen op den duur zullen afstappen van monogamie. Misschien moet ik er wat meer over nadenken. Ik ben eigenlijk niet zo’n generatie overschouwende mens.

“Het was niet de bedoeling een plaat te maken die past bij een of andere tijd. Ik denk sowieso meer in termen van dimensies dan van tijdsgeest.

Ik zie dimensies als iets bovenmenselijks: de verbinding tussen de bovenordes, of hoe je het ook mag noemen, gepaard met de manier waarop wij als mens daar mee omgaan. Compleet ondersteboven zijn van iemand en dat niet kunnen vatten of er geen vorm aan kunnen geven. Dat is voor mij ‘Entity’. Je kan het niet manifesteren maar het is er wel op een abstracte manier. Dat bovenmenselijke is iets waar ik obsessief mee bezig ben. Ik ben er ook wat destructief in. Je gaat naar Doornroosje met het groene licht maar je weet dat die keuze je zal kapot maken. En toch doe je het. Ook dat is ‘Entity’. Wanneer je het echter door hebt, is het weg. Zodra de entiteit een vorm krijgt, is het gedaan.”

LIMP BIZKIT WHITE LIES THE OPPOSITES BLAUDZUN DAAN

Een maan van mousse Toch moet je er als kunstenaar of muzikant paradoxaal genoeg in slagen om te creëren en iets vast te leggen. Het wordt telkens iets of niets maar je moet het doen omdat het in je zit?

Max: “Ik kan echt niets anders dan muziek maken. Ik doe ook niets anders. Ik heb niet gekozen om op deze aardbol rond te lopen. Als ik niet bezig kan zijn met muziek heeft het geen zin hier te zijn. Tenzij ik gewoon ergens druiven kan plukken in Zuid-Frankrijk. Dat zou ik echt wel eens willen doen. Zou ik het als iets minderwaardigs zien? Nee, ik ga me als persoon niet gereduceerd voelen als het zo zou zijn. Veel heeft te maken met omgevingen. Ik haal super veel uit mijn vrienden. Ik moet opletten wat ik zeg. Misschien kan ik wel leven zonder muziek. Maar ik wil toch vooral blijven muziek opnemen. Zen zal ik pas zijn op mijn veertigste, als ik hopelijk getrouwd ben. Maar is zen zijn wel zo tof? Iedereen zoekt altijd naar rust.

Is het leven niet beter als er complete chaos is in het hoofd en als alles heel dynamisch is? Ik ken mensen die schrik hebben om rust te vinden.

Allez jong, hoe kan je daar nu bang voor zijn. Ik wil het ook maar toch ga ik er niet naar op zoek. De honger is belangrijk dan het eten.” (lacht) En op het einde van de rit is er vooral ironie?

Max: “Complete ironie. Zoals Sébastien Tellier met een Miami-hemd en een sigaret in zijn mondhoek. Het is tongue in cheek. Het is toneel. Hij is precies een pimp of een pervert. Ik vind dat toffe beeldvorming. Pervy zijn, is zalig.

Maar het is - opnieuw - een waanbeeld. Een uitvergroting van iets kleins.

Ik rij niet rond met een Mustang in Miami. O, palmbomen, flamingo’s. Ik wil altijd een slaapkamer vol planten waardoor een jungle ontstaat en ik bijna niets meer kan zien. We werken nu aan een geslaagde stage design. In Nederland kan je in de groothandel fake palmbomen van een meter tachtig kopen. We gaan kitsch toevoegen, absoluut. Ik wil roze neonlicht en een maan van mousse die gans bekleed is met spiegelstukken. Dat zou cool zijn. Dan ga ik me één voelen met het podium en de omgeving. Dat vind ik belangrijk. Dan zal ik op mijn gemak zijn en me wanen in een kitschtrip.”

on stage 8 mei: AB Box, Brussel (w/ Cathedral 77) - sold out 6 juli: Rock Werchter (w/ Foals, MGMT, Franz Ferdinand, …) - sold out 12 juli: Cactus Festival, Brugge (w/ Jamie Woon, Selah Sue,

The Notwist …)

INTERGALACTIC LOVERS HERMAN BRUSSELMANS

BENT VAN LOOY • MARBLE SOUNDS

MINTZKOV • THOMAS AZIER DE KRAAIEN • MARK WITH A K

PETER PAN SPEEDROCK

LONELY THE BRAVE • KAMAGURKA

RAVING GEORGE • SYNDAESIA BODYSPASM • I WILL I SWEAR HORSES ON FIRE • LILI GRACE KID NOIZE • REPTILE YOUTH

DOCTOR MILLAR • DE STAAT

BASS KLEPH • PSYCHO 44 • DI-RECT

AND MANY MANY MORE!

Oscar And The Wolf ‘Entity’ Debonair/[PIAS]

Chapeau voor de muzikale ontwikkelingen ten huize Oscar And The Wolf. Starten met knipogen naar indie folk (de ep ‘Imagine Mountains’), overschakelen naar dromerige epiek (de ep ‘Summer Skin’) en belanden bij actuele urban soul: het is niet het parcours van om het even welke band. De constante in het verhaal is de stem van zanger Max Colombie. Een soms bevreemdende troef die hem dankzij flanger- en choruseffecten soms naar Prince stuwt. Of net zo goed lijken er echo’s van The Weeknd te weerklinken en zijn platen van het Tri-Angle label nooit veraf. ‘Entity’ is Max eigen vorm van r&b. Soms dansbaar, een andere keer meer ingetogen maar altijd gelaagd, origineel en modern qua arrangementen. File under: How To Dress Well, Autre Ne Veut en SOHN. Of minder droog: melancholische stadsmuziek waar sex in zit.

Knap debuutalbum. (bvm)

DAG €30,- / COMBI €50,- / CAMPING €10,-

OP 30 MIN. VAN ANTWERPEN EN 40 MIN. VAN GENT

WWW.VESTROCK.BE

16

homegrown

Tekst en foto: Arno Moens

Black Cassette

Sjoerd Bruil brult minder - die konden we niet laten liggen - maar zingt gerichter op ‘Circo’, de nieuwe plaat van zijn geesteskind Black Cassette. Tussen zijn vele andere muzikale capriolen (Gruppo Di Pawlowski, Dez Mona ...) door heeft hij de tijd gevonden om opnieuw eigen nummers op te nemen. Sinds de titelloze debuutplaat in 2011 evolueerde de band van een gitaargroep naar een synthesizer-band met eighties invloeden. Of hoe het heimelijk adoreren van Prince en Michael Jackson dan onbewust toch de overhand neemt in het schrijven van songs. Sjoerd probeert ons wegwijs te maken in de warrige wereld van foute films, driftig drankgebruik en stoute synths.

Heb je bewust je sound veranderd?

Sjoerd Bruil: “Eigenlijk niet. De nieuwe nummers die ik schreef, bleken gewoon allemaal heel anders te zijn. Ik kreeg het computerprogramma Logic van Mauro Pawlowski, omdat ik hem moest vervangen in een toneelstuk waarin hij Logic hanteert. Er staan heel erg veel effecten in, die ik gebruikt heb om de meeste nummers te schrijven. Als ik een song wil maken, wil ik dat dadelijk doen, anders geraak ik mijn concentratie kwijt. Met dat programma kon ik veel vlotter en sneller nummers maken, aangezien je met een drukje op de knop bijvoorbeeld een vioolpartij of een kinderkoor kan toevoegen. Zo kwam ik uiteindelijk bij de nieuwe klanken terecht.”

bekijken op youtube trouwens. Het gaat over een vrouw - volledig in leder - die mannen vermoord door er seks mee te hebben. Gewoon heerlijk overdreven kitscherige gewelddadigheid. Ze kan zelfs laserschieten met haar ogen, als ik me niet vergis. En er werd wel wat meer gedronken dan tijdens de opnames van de vorige plaat, maar hoe dat komt weet ik niet. Of het de songs heeft beïnvloed, kan ik ook moeilijk zeggen. Want we dronken altijd na de opnames hoor. Professioneel blijven, hé.” (lacht) Wat is jouw favoriete nummer?

Sjoerd: ”’Thunderstruck II’, de openingstrack en de eerste song die ik voor het album schreef. En één van de nummers die Micha dadelijk geweldig vond.

Het heeft een bepaalde melancholische vibe, terwijl het wel swingt. Het is donker, dreigend en toch niet depressief. De enige reden dat het ‘Thunderstruck II’ heet, is trouwens door de gelijknamige hit van AC/DC.” ‘Circo’ klinkt minder ruig dan de vorige plaat. Ben je zelf dan ook gekalmeerd?

Sjoerd: “Nee, eigenlijk niet. (lacht) Ik denk dat ik net feller ben geworden tegenover twee jaar geleden. Muzikaal klinkt het nieuwe album misschien af en toe wat luchtiger maar de teksten zijn persoonlijker en turbulenter.

Ik denk dat veel nummers net niet zo lijken, door de synthesizers en de effecten. Maar ze zijn het wel. Ik ben dus allesbehalve gekalmeerd.

“Ik zet mijn eigen platen trouwens nooit op, maar ‘Circo’ zie ik mezelf wel herbeluisteren. Als ik vijftig ben, met een sigaretje en een cognac.” (lacht)

De esthetiek van de b-film Lady Terminator Dus je hebt de gitaar even links laten liggen?

Sjoerd: “Inderdaad, er zijn maar een drietal nummers van ‘Circo’ gemaakt met de gitaar.

En al die riffs werden uiteindelijk toch synthpartijen. Ik beluister geen gitaargroepen meer tegenwoordig. Ik vind er immers geen nieuwe die me boeien. Sinds een jaar of twee luister ik vooral naar hiphop en r&b en sinds mijn achtste al naar Prince en Michael Jackson. Invloeden van die helden komen naar mijn gevoel meer tot uiting in de nieuwe nummers. Niet dat ik het erg vind dat het op de vorige plaat niet zo was. Toen zat ik zelf nog volledig in een PJ Harvey/Beefheart-periode. En nogmaals; het was dus zeker geen bewuste keuze.”

Had je de band ingelicht over die nieuwe richting?

Sjoerd: “Toen ik de eerste ideeën voor de plaat af had, durfde ik ze eigenlijk niet te laten horen aan de andere groepsleden. Ik schrok zelf van het grote verschil met de vorige nummers. Zij trouwens minstens even hard, maar ze wilden er graag mee aan de slag.

Daarna heb ik Micha Volders gevraagd om ons te producen, aangezien hij volledig in die synthesizer-funk mindset zit. Hij heeft ons enorm geholpen, hij weet veel meer van synths en drumcomputers af dan ik.”

Toen jullie aan de opnames begonnen, hadden jullie de nummers nog niet gerepeteerd?

Sjoerd: ”Klopt, we zijn naar een vakantiehuisje in de ardennen getrokken om ons volledig af te zonderen. Pascal (Deweze, basgitaar) en Jeroen (Stevens, percussie) hadden misschien eens een demo-versie gehoord bij mij thuis, maar meer niet. Iedere ochtend speelde ik een aantal nummers af. Daaruit kozen we er één om er de hele dag mee aan de slag te gaan en bij te schaven, terwijl Micha aan de knoppen draaide. Sommige nummers begonnen dus nog met een gitaarriff, maar Micha stond erop dat het volledig anders moest.

Daar ben ik hem dankbaar voor. Hij zette mijn riffs om naar andere, minder voor de hand liggende klanken en instrumenten. Zo wordt er bijvoorbeeld een melodie gemaakt met een basdrum met een effect op. Micha is echt een tovenaar.”

Dus het was een hechte samenwerking?

Sjoerd: ”Absoluut, ik ben allesbehalve een dictator. De eerste ideeën speelde ik zelf in, maar wanneer Jeroen mijn partij drumt of Pascal de bas neemt, klinkt het dadelijk veel anders en beter dan wanneer ik het doe. ‘Distant Call’ is bijvoorbeeld een nummer dat ik zelf volledig had opgenomen als een soort akoestische ballad. Het paste echter niet bij de rest van de plaat. We hebben er samen aan gesleuteld om het om te zetten in een kitscherig Prince-achtig nummer. (lacht) Het is zelfs onze eerste single.”

Turbulenter

De film Lady Terminator en buitensporig drankgebruik liggen aan de basis van ‘Circo’, lezen we in jullie bio. Vertel eens.

Sjoerd: “Qua esthetiek past de b-film Lady Terminator bij de plaat. Je kan hem volledig

on stage 3 mei: CC MUZE, Heusden-Zolder (w/ Hitsville Drunks), 1 juni: Tenace-boot, Antwerpen 7 juni: Beursschouwburg, Brussel

Black Cassette ‘Circo’ N.E.W.S.

Zijn de Belgische Broken Bells geboren? Nee, maar allicht is het kleinere, rebelse broertje verrezen op Antwerpse bodem. De tweede langspeler van Black Cassette lijkt in de eerste verre verte niet op het titelloze debuut. Wie goed luistert, zal echter niet op zijn honger blijven zitten als het vorige album gesmaakt heeft. Frontman Sjoerd Bruil bergt de loeiharde gitaren op en kiest resoluut voor een eighties synthpop-geluid voor ‘Circo’. Micha Volders (Vermin Twins, Chrome Bruléé) zat trouwens achter de knoppen tijdens en na de opnames en dat hóór je.

Hoewel het geluid drastisch veranderd is, voel je nog steeds dezelfde rock’n-roll-spirit, ergens diep verborgen onder de synthesizers en effecten. ‘At Dawn’ en ‘It’s Been Done’ zijn hier duidelijke voorbeelden van. ‘The Strangest Thing’ doet ons dan weer af en toe als een Beverly Hills Cop voelen, maar van die heerlijk foute films zijn we stiekem nog steeds fan. ‘Circo’ luistert als een geslaagd en ambitieus geheel en dus nemen we de weinige eighties clichéeffectjes er met veel plezier bij. (am)

LES NUITS BOTANIQUE

16-27 MEI 2014

18.05

16.05

WE HAVE BAND

tUnE-yArDs Benjamin Clementine

Say Lou Lou Thomas Azier - Samaris

© Holly Andres

NUIT BELGE 2014

01.06 20.05

HERCULES AND LOVE AFFAIR

VISMETS • SCHOOL IS COOL • COELY • AMATORSKI • MLCD ROBBING MILLIONS • SCARLETT O’HANNA • ASTRONAUTE CARL ET LES HOMMES-BOÎTES • MADENSUYU • ALASKA GOLD RUSH

Frànçois & the Atlas Mountains Moodoïd

03.05 | BM [INSPIRED BY BLACK METAL] PRESENTS ALUK TODOLO + NIHILL + ALKERDEEL & GNAW THEIR TONGUES 03.05 | BM [INSPIRED BY BLACK METAL] PRESENTS LORD OF THE LOGOS EXPO-LECTURE ARTWORK BY CHRISTOPHE SZPAJDEL @AB RESTO 03.05 | JON HOPKINS + OAKTREE 04.05 | REVERE + MOSS 04.05 | AMOS LEE + MUTLU 05.05 | RAISING HOLY SPARKS + INNERCITY @ HUIS 23 FREE 07.05 | THE TEMPERANCE MOVEMENT 08.05 | OSCAR & THE WOLF + CATHEDRAL77 08.05 | MY TV is DEAD RELEASECONCERT ‘GRAVITY’ + CECILIA::EYES + DAVID LUND 09.05 | SILENCE IS SEXY: LORI GOLDSTON + GUY VAN NUETEN 13.05 | LAKE STREET DIVE + JAKE ISAAC 18.05 | SHARON JONES & THE DAP-KINGS 20.05 | BM [INSPIRED BY BLACK METAL] PRESENTS MAYHEM 30TH ANNIVERSARY TOUR 20.05 | BM [INSPIRED BY BLACK METAL] PRESENTS SCREENING OF UNTIL THE LIGHT TAKES US @ HUIS 23 FREE 21.05 | ALL CONNECTED #4: DOLPHINS INTO THE FUTURE - DR. GODFRIEDWILLEM RAES 25.05 | LARAAJI & SUN ARAW : ‘THE PLAY ZONE’ 26.05 | RYLEY WALKER @ HUIS 23 FREE 27.05 | MANIC STREET PREACHERS + PUBLIC SERVICE BROADCASTING 28.05 | JAMBINAI + INWOLVES 28.05 | LUKE SITAL-SINGH @ HUIS 23 FREE 29.05 | REWIND: LAIS PLAYS ‘LAIS’ (1998) 29.05 | DAWN LANDES @ HUIS 23 FREE 30.05 | GARY CLARK JR 30.05 | COCA-COLA SESSIONS: THE PROSPECTS + DOUBLE VETERANS + THE TUBS 31.05 | BAD RELIGION 02.06 | PLAID 03.06 | DAMIEN JURADO 06.06 | WOVENHAND + FLYING HORSEMAN 08.06 | GOGOL BORDELLO 09.06 | PAUL WELLER 11.06 | THE KOOKS

21.05

THE EXPERIMENTAL TROPIC BLUES BAND PRESENTS «THE BELGIANS»

23.05

22.05

MULATU ASTATKE

ROYAL BLOOD

Rodrigo Amarante Sumie

The Amazing Sneakheads Solids

© Alexis Maryon

24.05 24.05

THE FLAMING LIPS Young Knives © George Salisbury

SUPER DISCOUNT 3 LIVE Etienne de Crécy DJ Set Aeroplane DJ Set Compuphonic DJ Set

25.05

ÁSGEIR Only Real Denai Moore

25.05

JUNGLE FùGù Mango Tulegur Gangzi

www.botanique.be

Koningsstraat 236 | 1210 Brussel - Infos | Tickets : 02 218 37

18

homegrown

Tekst en foto: Arno Moens

Scheld’apen evolueerde van kunstzinnig kraakpand tot onconventioneel jeugdcentrum en voegt daar nu een nieuw hoofdstuk aan toe. Zes jaar geleden hoorden deze creatieve Antwerpse doe-het-zelvers immers dat ze moesten vertrekken aan de D’Herbouvillekaai. Nu is het effectief zo ver, maar hun eigenzinnigheid zijn ze absoluut niet kwijt.

Zo heet hun pand in de stad Het Bos en geven ze het de term cultuurhuis. Bovendien vinden ze een openingsavond wat gewoontjes, dus maken ze er maar een openingsmaand van.

Wannes Cré, Scheldaap van het eerste uur, licht samen met de heren van de concertgroep de nieuwe plannen toe. Jawel, een concertgroep, dus niet een huisprogrammator, runt de concertzaal van Het Bos. Zo leveren verschillende individuen (Peter Daems, Dennis Tyfus, Bram Mekepis, Robin Hectors, David Van Der Weken en Wannes Cré) met elk een specifieke smaak, kennis, kunde, achterban, stijl … hun bijdrage aan een diverser programma.

En daarom ineens uitpakken met een festivalmaand?

“Ja, omdat het kan, toch? Op de openingsavond zijn er zeven live acts en is er een catchtoernooi. Tijdens de openingsmaand hebben we ook enorm veel optredens gepland. Van theater, expo’s en muziek tot workshops en volkskeuken. Het is tevens een experimentele maand, we zullen ontdekken wat we allemaal aankunnen. Aan dat tempo programmeren, houden we waarschijnlijk niet vol. Na mei focussen we ons meer op de afwerking van het gebouw en in de zomer nodigen we veel artists in residence uit.”

Het gebouw zal dus niet volledig af zijn?

“Ze hebben ons verzekerd dat alles veilig is en iedereen binnen kan.

Het wordt sowieso nog een beetje een feestje op een bouwwerf, maar dat heeft zijn charmes. Voor ons gaat het er niet om over hoe nieuw of af het gebouw eruit ziet. Zolang we er maar de dingen kunnen doen die we willen. En hoe je het ook draait of keert, het zal zeker en vast al meer af zijn dan Scheld’apen ooit is geweest. We hebben een infrastructuur, een netwerk en een hele hoop mensen die er samen het beste van maken.

Dat is uiteindelijk het belangrijkste.”

Scheld’apen brengt Het Bos naar de stad

on stage

Vlnr: Robin Hectors, Lotte De Bruyne, Wannes Cré, Peter Daems Wat gaf de doorslag om Scheld’apen te verhuizen naar Het Bos? “Toen we hoorden dat we moesten verkassen, is de stad samen met ons op zoek gegaan naar nieuwe plekken. Fort 8 in Hoboken en Het Bos aan de Rijnkaai belandden op tafel.

Fort 8 viel uiteindelijk volledig weg. De doorslag is er gekomen door de omvang van het pand en de centrale ligging. We zeiden altijd dat je Scheld’apen niet kan verhuizen naar een gebouw. Daarom herdachten we de hele werking en daar hoort uiteraard een nieuwe naam bij. We zochten iets dat net niet doet denken aan een stad, iets dat we missen in Antwerpen, een plek om in te verdwalen, daarom dus Het Bos.” Wat zijn de meerwaarden van het nieuwe pand?

“De locatie is bijzonder. Het Bos staat op het kruispunt van de universiteitsbuurt, het Eilandje, de Seefhoek en het stadscentrum. Het is goed bereikbaar met het openbaar vervoer, wat bij Scheld’apen een probleem was. Daardoor wordt het waarschijnlijk makkelijker om voor kleine shows meer volk te lokken. We hebben nu bijvoorbeeld ook een café dat zelfs buiten de concerturen geopend is. En aangezien we verschillende zalen hebben, kunnen we veel meer programmeren. Vroeger was het of muziek of theater, nu organiseren we beide gewoon op dezelfde avond.”

Verandert er dan ook erg veel aan de organisatie?

“Eigenlijk niet zo bijster veel. Er is uiteraard meer personeel dan in de begindagen, maar we zijn zeker nog geen overheidsinstantie. De stad heeft recent serieus gesnoeid in ons budget, waardoor we eigenlijk met een erg kleine ploeg van start gaan in Het Bos. De infrastructuur blijft ook een ruwbouw, maar is beter beheersbaar. Onze concertzaal is bijvoorbeeld een doos-in-een-doos (een geluidsdichte constructie in het gebouw) om geluidsoverlast tegen te gaan. Scheld’apen was in de eerste plaats een netwerk, en dat nemen we mee naar Het Bos.” Zijn jullie dan niet bang om een deel van de eigenheid van Scheld’apen te verliezen?

“We begonnen als kraakpand en kregen met mondjesmaat subsidies als erkend kunsten- en jeugdcentrum. Maar onze programmatorische keuzes stemden we nooit af op het verkrijgen van subsidies. We doen de dingen die we belangrijk vinden en creëren omstandigheden om ze zo goed mogelijk te doen. Ons oorspronkelijke idee was een plek aanbieden waar artistieke projecten ontstaan vanuit een noodzaak en dat is nog altijd relevant. Wat wij essentieel vinden om te tonen, programmeren we. Vaak zijn dat acts die elders moeilijk een plek vinden, maar het is niet omdat er iets in andere zalen staat dat wij het daarom niet boeken. Het gebouw is trouwens letterlijk op maat gemaakt voor ons. De stad heeft Het Bos ontwikkeld op basis van wat we op de vorige plek realiseerden. We zijn dus niet bang om iets te verliezen, we gaan ervan uit dat de verhuis naar de binnenstad een verrijking is.”

2 mei: Bosopeningsdans met Daniël De Botanicus, Hiele, Starchild,

Hazy Hands, Crumar Young, Slumberland, Swedish Volvo

Girls, Nosedrip, Raakmeaan+ 4 mei: Jon Birdsong (vs/be) 6 mei: Satan’s Satyrs (vs) + Witch Trail (be) 9 mei: Sabbath Assembly (vs) + Uzala (be) + DJ Shazzula 10 mei: Joachim Badenhorst (be) + Klein Label Night 6 mei: Satan’s Satyrs (vs) + Witch Trail (be) 9 mei: Sabbath Assembly (Vs) + Uzala (be) + DJ Shazzula 15 mei: Föllakzoid (ch) + Piotr Kurek (pl) + Lutto Lento (pl) +

Hare Akedod dj’s 16 mei: Pomrad (be) + Mr. Leenknecht 17 mei: Dolphins Into The Future (be) + Monopoly Child Star

Searchers (vs) + Cantenac Dagar (fr) + Tav Exotic +

DJ Cosmo Knex 22 mei: Kid Congo Powers + The Pink Monkey Birds + Pow +

DJ Owsley 24 mei: Ultra Eczema Dubbele Elpee: Miaux + Ignatz En

De Stervende Honden 29 mei: Ekster label night 30 mei: White Circle Crime Club + Damenkapelle (be) 31 mei: Chain And The Gang + DJ Sugar Onion Sound Voor het volledige programma, check www.hetbos.be

3 x Föllakzoid-duoticket 15 mei @ Het Bos, Antwerpen 3 x White Circle Crime Club-duoticket 30 mei @ Het Bos, Antwerpen Het interview over Het Bos gecheckt, in deze editie? Dan weet je ook dat openingsmaand mei er synoniem staat voor feestmaand. Krap bij kas? No prob. Voor twee concertavonden mogen we telkens 3 duotickets weggeven. Zo kan je op 15 mei mét partner helemaal gratis op muzikaal avontuur met Föllakzoid (ch), Piotr Kurek (pl), Lutto Lento (pl) en Hare Akedod dj’s. Voor liefhebbers van kosmisch tripspul en duistere scoundscapes. Liever voetjes op de grond en een gitaar richting je gehoorkanaal? Dan vis je beter naar de gratis duotickets voor White Circle Crime Club en Damenkapelle (de), op 30 mei. Hoe? Gewoon mailen mét het correcte subject! En bezoek ook eens www.hetbos.be Filip.rifraf@skynet.be – subject: Föllakzoid Filip.rifraf@skynet.be – subject: White Circle Crime Club

19

homegrown Tekst: Bram Vermeersch i Foto: FBER

Knopen hakken Tina (drum) en Alek (gitaar) samen door maar op de vraag wie van de twee de beste zangcapaciteiten heeft, luidt het antwoord: “For you to find out!” Zeker is dat The Glücks eind vorig jaar het provinciale rockconcours Westtalent wonnen en intussen ook optredens in Nederland, Frankrijk en Duitsland achter de rug hebben. Komende zomer spelen ze in Londen en deze maand is het Oostendse garage/bluesrock-duo de vi.be-band van de mei-RifRaf.

SOLDIER’S HEART

01.05 Schoolrock - Kontich 10.05 De Kunstbende - Turnhout 13.09 Urban Hymns - Bree

MADENSUYU

02.05 10.05 16.05 21.05

Les Aralunaires - Arlon Putrock - Beringen Alhambra - Mons Les Nuits Botanique - Brussel

ZENTRALHEIZUNGOFDEATHDESTODES

02.05 Inc’Rock - Incourt

DIE! DIE! DIE!

02.05 Inc’Rock - Incourt

RAPE BLOSSOMS

02.05 21.05 23.05 31.05 01.06 23.08

Les Aralunaires - Arlon Vooruit - Gent MOD - Hasselt DNA - Brussel De Kreun - Kortrijk Synergie Meeting - Zwevegem

MY SAD CAPTAINS + DEATH VESSEL

04.05 Trix - Antwerpen

SHEARWATER + JESCA HOOP

04.05 DOKBox - Gent

TEHO TEARDO & BLIXA BARGELD

11.05 Stadsschouwburg - Brugge

RAKETKANON

16.05 17.05 13.07 22.07 23.08 30.08

Cirque Mystique - Aalst Rockerill - Charleroi Sjockfestival - Gierle Boomtown - Gent Synergie Meeting - Zwevegem Eigen Teelt Festival - Maasmechelen

LA TERRE TREMBLE!!! plays ‘Tom & Jerry’

16.05 CC De Spil - Roeselare 17.05 CC De Spil - Roeselare

Liefde, levenslust, Weltschmerz!

In de studio van Arjan Bogaert (“een toffe no-nonsense dude”) registreerden The Glücks hun ‘Barefoot Sessions’, een live en onversneden momentopname die op beperkte oplage verkrijgbaar is. In principe al hun vierde schijf maar aangezien The Glücks nog nooit echt een officiële release hebben uitgegeven, blijft het nog even wachten op een eerste full album. Omdat er echter nooit genoeg rock-‘n-roll-koppels met een lekker vuile en hartstochtelijke sound zijn, laten we Tina en Alek wél al aan het woord in RifRaf. Tina: ”Haha, wat betekent rock-‘n-roll? Jong van hart en rechtuit zijn? Onafhankelijk willen zijn van conventies? Zo veel mogelijk experimenteren en ervaringen opdoen? Ik zeg volmondig ja. Er zijn waarschijnlijk wel bands die alleen maar gaan voor naam en faam maar voor ons is muziek veel meer dan dat. Het is pure passie. Een levensstijl, een schreeuw om vrijheid en een vorm van rebellie. The Glücks is niet zomaar een bezigheid: de groep is echt ons leven. Alek en ik hebben elkaar ontmoet dankzij muziek. En om elkaar beter te leren kennen, besloten we naar Keulen te wandelen. Na een lange tocht, een overnachting bij een pedofiel en een vette show van The Meteors, was het duidelijk dat we dezelfde opinie en ingesteldheid hadden. Het klikte en nog geen week later stonden we, zonder dat we gerepeteerd hadden, op een podium.

We hebben nog even met een andere drummer gespeeld maar nadat die eens last minute afbelde, wisten we dat we met twee verder moesten. We gaan er gewoon voor. Die kracht is en blijft the trigger van The Glücks. En we klinken wild, onbegrensd en passievol.”

Alek: “We geven niet om trends en pretentie mag geen kans krijgen. Plezier staat centraal. The Glücks is music by the people for the people. Alles dat wild en vrijgevochten klinkt, is voor ons een inspiratiebron. The Cramps, bijvoorbeeld.

Changed my fucking life.”

Tina: “The Cramps zijn het bewijs dat muziek ook puur, rauw en primitief mag zijn. We zijn lang overtuigd geweest dat bands van nu ons niets te bieden hadden maar we zijn bijgedraaid. Of muziek nu recent of een deeltje van de geschiedenis is, maakt niet uit. Je moet het gewoon voelen. Ook hedendaagse acts als The Magnetix, Black Diamond Heavies, Bloodshot Bill, King Automatic, Thee Oh Sees en Ty Segall hebben groove, power en ruwheid.”

Alek: “Het mag allemaal wat uit de haak klinken. Fouten en imperfectie zijn het bewijs van menselijkheid. Het publiek krijgt constant voorgekauwde muziek voorgeschoteld. Alsof er geen andere keuze is. Troep heeft ondanks de bewaarmiddelen wel degelijk een houdbaarheidsdatum.”

Tina: ”Afgelikte muziek klinkt te opdringerig, te gefabriceerd, te oppressief. Alsof er te lang over is nagedacht hoe muziek moet overkomen. Zonder rekening te houden met het daadwerkelijke karakter ervan. Wij willen net de boodschap overbrengen dat het gerust anders mag en moet zijn.”

Alek: “Alles wat we doen, doen we uit liefde voor elkaar en het leven.”

Tina: ”We zijn een sterke liefdevolle unit. Anders zouden we The Glücks niet zijn.” (lacht) Alek: “Liefde, levenslust en Weltschmerz gaan bij ons hand in hand. Veel dingen zijn lang zo erg niet als wat mensen er soms van maken. En van andere zaken moet je je bewust zijn in plaats van ze te verbloemen. Pessimisme houdt wel ergens op. Je kan creatief omgaan met leed. Bij ons vertaalt zich dat in iets positiefs. We hadden ons kunnen afschermen van de wereld en al zijn zorgen maar er zijn geen vier wanden die onze levensvreugde kunnen begrenzen en definiëren.”

JUANA MOLINA

18.05 Les Nuits Botanique - Brussel

THE JULIE RUIN + HOSPITALITY + TRAAMS

20.05 Les Nuits Botanique - Brussel

SCARLETT O’HANNA

21.05 Les Nuits Botanique - Brussel 26.05 Het Depot - Leuven

DUCHESS SAYS + YAMANTAKA // SONIC TITAN

22.05 Mad Café - Luik

DAAU

23.05 Les Nuits Botanique - Brussels

KREIDLER

23.05 KC België - Hasselt

DOUGLAS DARE

24.05 Les Nuits Botanique - Brussel

A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN

24.05 Festival van Vlaanderen - Kortrijk

MICAH P. HINSON

30.05 De Roma - Antwerpen 31.05 Nijdrop - Opwijk

MARCO Z

31.05 Nijdrop - Opwijk

EMA

01.06 DOKBox - Gent

SLINT

04.06 Trix - Antwerpen

TERAKAFT

06.06 Cactus Club @ MaZ - Brugge

PORTUGAL. THE MAN

11.06 Vooruit - Gent

TRUST

on stage 3 mei: Café Central, Rekkem (w/ The RG’s) 17 mei: Antwerpen (w/ Regal) 24 mei: Blankenberge 13 juni: DNA, Brussel (w/ Fraü Blücker And

Her Drünken Horses) 5 juli: Vama Veche, Brugge

XIU XIU + WHITE HINTERLAND

17.05 DOKBox - Gent

21.06 DNA - Brussels

19 juli: Kinky Star, Gent 26 juli: Forum Rock, Moere 9 aug: Bezemrock, Beselare 10 aug: Melkrock, Tielt (w/ ID!OTS …)

15 aug: Joc ’t Scharnier, Oudenburg 22 aug: Izegem Zomert, Izegem

more concer ts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 infoNL@toutpartout.be www.toutpartout.be

20

homegrown (on cd ) About Bread ‘It’s Time To Leave The Planet’ Eigen Beheer

Twee jaar geleden besloot Niels Strybos in zijn eentje een album samen te stellen. Beluister ‘It’s Time To Leave The Planet’ en laat je onderkin gerust tot op je knieën zakken, want het is weinigen gegeven een album op te nemen en te fungeren als zanger, gitarist, bassist, synthspeler, drummer (een goeie!) en producer tegelijkertijd. In zijn slaapkamer aka the homestudio kwam dit debuut tot stand. We horen Pinback.

Véél Pinback. Niels’ stem ligt griezelig dicht bij die van Rob Crow en ook de melodieën, het harmonisch opstapelen van zangpartijen en vinnige drumpjes lijken rechtstreeks geplukt uit het brein van de Californische voorbeelden. About Bread durft al eens weidser te gaan, met ruimtelijke synths, een venijnige gitaarsolo of een progrockerige hidden track, maar steeds blijft de stempel Pinback opduiken. Geen slechte referentie uiteraard, maar een iets eigenzinniger smoelwerk had onze onderkin nog dieper doen zakken. (dw)

Batteraaf ‘Dagen Als Deze’ Bat teraaf/Naturall

Er beweegt weer wat in de vaderlandse hiphop; rijmelarij wordt meer en meer échte poezië, beats relaxer, flows vloeiender en producties zelfs Amerikaanser. Zo ook bij Batteraaf, die blijkbaar van chillen z’n levensvisie heeft gemaakt. Tracks als ‘Vandaag’ en ‘Ik Droom Weg’ spreken wat dat betreft boekdelen, zeker met de bijstand van zangeres Evi Jo. De smoothe strijkertjes op ‘Voor Het Grijpen’ met z’n evenzeer catchy refrein dragen hier nog méér toe bij. In het uitermate funky ‘Ik Ben Een Eikel’ en het jazzy light vehikel ‘Zo Fijn’ komt er nog een zekere Fabflows mee rhymes droppen. Maar dé verrassing komt met het slotnummer ‘De Tijd Van Toen Remix’ waar Stijn Meuris het refrein voor z’n rekening neemt. Lekker zomers-hiphop schijfje dat zeker tot z’n recht komt in een gepimpte Golf met de ramen open, maar (boo) vraagt zich toch af, waarom gasten die in het A.N. willen rappen toch zo graag de Hollandse zachte G bezigen en zo een beetje een vis noch vlees-taaltje creëren.

Bruce Bherman ‘Acoustic Movies’ AKRrecords

De fingerpickingplaat ‘Acoustic Movies’ is Bruce Bherman z’n ode aan John Martyn, Bert Jansch en andere inspirerende helden uit de Britse jazz- en folkmiddens van de jaren zestig. Het album sluit af met ‘I Saw Nick Drake Walk Towards Hastings Railway Station’; ‘Crossing Bridges’ is opgedragen aan Jansch, het Noorden van Engeland en de Schotse Highlands; en Bherman eert zijn leermeesters met waardige covers van ‘You Can Discover’ (John Martyn) en ‘Tell Me What Is True Love’ (Bert Jansch). Instrumentals en gezongen liedjes zorgen verder voor een aangenaam evenwicht; gitarist Wowo ‘ID’ Spaens (ID!OTS, The Smoking Dog) is te horen tijdens twee nummers; en de impact van de sobere inkleding is direct en to the point. Fijnbesnaard tokkelwerk van een ware verzamelaar van akoestische gitaren (die ook vermeld worden in de liner notes) én een zachtaardig zondagnamiddagfolkplaatje. (bvm)

cd staat. Het tweede luik is echter de graal voor vinyl- en kunstliefhebbers want hiervan is er een uiterst beperkt aantal exemplaren uitgebracht met genummerde zeefdruk van kunstenaar Pierre Alechinsky. Enkel verkrijgbaar bij Teun Verbruggen zelf.

Sowieso draait alles om de muziek natuurlijk. Andrew d’Angelo, Nate Wooley, Marc Ducret, Trevor Dunn, Jozef Dumoulin en Verbruggen razen door een nebula van rock, jazz, fusion, avantgarde en improvisatie. New York heeft John Zorn met zijn Tzadik Label. Wij hebben Teun Verbruggen en Rat Records. In mei toert de hele bende doorheen Europa met twee stops in België - 8 mei in Gent en 9 mei in Mechelen. (gtb)

Bottle Of Moonshine ‘Everybody Watches No One Knows’ Zephyrus

Het fun-plaatje van de maand komt van Bottle Of Moonshine dat onderdak vond bij Zephyrus, het label dat ons ook al verblijdde met groepen als Black Flower en Va Fan Fahre. Reggae, rocksteady en ska staan centraal maar op zeer eigen wijze goochelt het gezelschap met de basiselementen en distilleert daaruit een kleurrijke en vooral onweerstaanbare sound. Van de 2-tone klassieke jumpska gaat het naar The Police via doo wop en latin. Knallers zijn de openingstrack, in het spoor van B-Movie Orchestra gekruid met wat electro swing, en de vurige ghosttrack die een gehaaide zomerhit is. De opname was in handen van niemand minder dan Marc Tee (Electric Kings, Internationals) terwijl Staf Verbeeck (Arbeid Adelt!, Absynthe Minded) voor de mixing zorgde. Wordt hopelijk vervolgd op de komende festivals. (gtb)

The Bureau Of Atomic Tourism ‘Spinning Jenny’ Rat Records/BOAT

De speeltuin van Teun Verbruggen met een draaimolen vol geestesverruimend jazz-experiment, laat de kinderen weer eens loos gaan. Net als de vorige plaat ‘Second Law Of Thermodynamics’ is dit ook een selectie uit live-performances, ditmaal van concerten in Geneve, Parijs en Brussel (Recyclart). In het bas-klimrek géén Trevor Dunn ditmaal, maar waardige vervanger Jasper Stadhouders. Het plaatje klopt (letterlijk logisch met Verbruggen op drums natuurlijk) en opent met een mooie harmonieuze compositie, waar een beetje Mingus-fan ook wel pap van lust. Gaandeweg worden alle speeltuigen uiteraard mismeesterd en krijgen we alle hoeken van de zandbak te zien. Knarsetandend genieten van spielereien die alle inwoners van Plopsaland met de muts tussen de benen verjagen, om je dan te nestelen in een duizelingwekkende rollercoaster die zich tussen top-attracties als Zu, The Hub, Coltrane en X-Legged Sally bevindt. Er werd gelukkig ook gedacht aan de epileptische medemens, die tussen de dolle ritten door ook even een zachte droomvlucht mag maken. Mijn levenslange abonnement is al besteld. (boo)

C. Young ‘Daily’s Ep’ JJ Funhouse

Black Jaguar Club ‘Nasty Habits’ Eigen Beheer

Het gezelschap Black Jaguar Club maakt op ‘Nasty Habits’ de stand van zaken op die 1/3 van een mensenleven omvat.

Als je op dat punt van je leven zit, heb je inderdaad heel wat nasty habits die je ofwel heel je leven met je meezeult, of die je dan juist gedag moet zeggen. Als we de gitaren horen kreunen en de vleselijke lusten en dionysische toestanden horen bezingen, lijkt het erop dat Black Jaguar Club wel nooit afscheid zal nemen van zijn smerige gewoontes. Iets waar de band ook moeilijk afscheid van kan nemen, is de jaren 60/70 rock’-n-roll die op ‘Nasty Habits’ wel heel dik gezaaid is. Té dik zelfs als we de slotminuut van ’Boots’ horen. Het is daarom bijzonder moeilijk om in de songs een eigen, jeugdige - als 1/3e nog jeugdig is - smoel terug te vinden. Gelukkig wordt dit gemis een beetje opgevuld door tracks als ’Gasoline’, ‘The Groom’ en ’Baby Jane’, nummers waarbij je je meteen op een motortreffen of in Amerikaanse baanrestaurant waant. (jdb)

BOAT ‘Arco Idaho’ ‘Scintigraphy’ Rat Records

Er wordt weer naarstig gezocht naar het zwarte goud. Deze dubbele lading is een ware goudklomp. Twee vinylplaten die apart verkrijgbaar zijn en samen al verschenen op een enkele cd onder de titel ‘Second Law Of Thermodynamics’. Voor de gelegenheid wordt deze brok livemuziek opgesplitst in ‘Arco Idaho’ en ‘Scintigraphy’. Op de eerst vernoemde schijf (die eigenlijk al wat eerder verscheen) krijg je een nummer dat niet op de

Ietwat verward ervoeren we de eerste tonen van ‘Daily’s Ep’.

Doemde bij het aanhoren van de naam van het kersverse Antwerpse label spontaan enige waas van feestgedruis op, dan baadt deze worp van Crumar Young, oftewel Milan Warmoeskerken in het dagelijkse leven, in minzame melancholia. Zo dijnt opener ‘Shereen’ al meteen zachtjes uit naar dwarrelige synthpop, die evengoed uit de eighties kon overwaaien. Ook het melodische ‘Big Choice’ tintelt, met dank aan dat postpunky basje, zonder je evenwel mee te slepen naar verre horizonten. Een track als ‘Cindy Supermarket’ verhult zich dan weer als betere wachtkamermuziek, al wekt het toch een lichte roes op. Maar hoe fraai deze geluidswolken van Young zich ook aandienen, zelden voelen we de drang om er ons in te verliezen. Zelfs niet bij een speelse flirt met Kraftwerk als in ‘World Communication’ of bij het lieflijke ‘Palm Café’. Maar al valt er geen uitgesproken schoonheid te rapen, toch telt deze ‘Daily’s Ep’ enkele meer dan genietbare momenten. En die mogen we zeker koesteren, al was het maar voor even. (kc)

Candy Robbers ‘Candy Robbers’ Candy Records

Van de eerste indruk moeten ze het niet hebben, die Candy Robbers. Opener ‘Sorry’ is meteen mis: het intieme, openhartige van de song gaat volledig de mist in door de slecht geplaatste jaren ‘80-gitaarsolo. Ook ‘Waiting For The Sun’ ondergraaft op quasi dezelfde manier zijn eigen geloofwaardigheid. Allicht fun om te spelen, maar de chemie tussen zanger Maxime Rosenberg en gitarist Axel Olsen ontgaat ons. Nochtans valt er wel wat potentieel te rapen. ‘1000 Miles’ is een goeie popsong en kreeg ook terecht al wat weerklank door de leuke video. Op naar een betere opvolger. (rl)

(on cd ) Dario Mars And The Guillotines

homegrown21 Hydrogen Sea

‘Black Soul’

‘Court The Dark’

Ván Rcords

Unday Records/N.E.W.S.

“Raw, unpolished, honest and always with soul,” staat te lezen in de biografie van het geesteskind van de Belgische multi-instrumentalist Renaud Mayeur (La Muerte, Hulk, Les Anges). Na al dat brute geweld bij bovenstaande bands, vond Renaud het duidelijk tijd om de gitaarnek de andere kant op te draaien en zich toe te leggen op filmmuziek. Met Dario Mars And The Guillotines vond hij de perfecte bondgenoten om een rauwe mix van rockabilly, soul en donkere filmmuziek in ieders oor te draaien. In tegenstelling tot wat de biografie ons belooft, schotelt dit bonte gezelschap ons echter niet altijd even spannende songs voor. Of wat nog maar eens bewijst dat honest niet altijd gelijk staat aan boeiend. Renaud en co zorgen wel voor de ideale soundtrack bij wat ze zelf ”late 60’s french black & white movies” noemen zeker wanneer soulzangeres Bineta Saware haar vocals met zware overtuiging haar strot uitstuwt, maar het geheel mist schwung en body om een heel album te blijven boeien. (jvw)

Hydrogen Sea viel de voorbije maanden herhaaldelijk op als die jonge band in het voorprogramma van Gabriel Rios. Zangeres Birsen Uçar en multi-instrumentalist PJ Seaux (eerder op de payroll bij Sioen en Selah Sue) brengen via het Gentse Unday Records hun eerste ep uit. Vorig jaar ging het Brusselse duo al over de tongen door twee ingetogen, knisperende songs op hun vi.be-account. ‘Leave A Mark’ en ‘The Farside’ hebben terecht hun plaats op deze ‘Court The Dark’, en die laatste song steekt ondertussen in een nieuw, onweerstaanbaar jasje. Af en toe weerklinkt ook een meer poppy geluid, zoals in ‘Only Oleanders’. Veelbelovend. (rl)

I Drove A Tank ‘I Drove A Tank’

De Groote Faes Duo ‘En Route’ Vlaamsekunst Records

Gitarist Bruno De Groote speelde zichzelf in de schijnwerpers via Bruno de Bruxelles, Lalalover, Mambo Chillum en Tijgers Van Eufraat en werd ook al eens uitgenodigd door El Fish en The Whodads. Contrabassist Ben Faes was op zijn beurt actief bij o.a. Hauman & De Moeite, Papillon en TREsBASSE. Heel uiteenlopende referenties die op hun instrumentale duoplaat op een of andere manier opborrelen. Blijkbaar luisterden ze ook naar oude singles die thuis nog rondslingerden want de openingstrack ‘Jalousie’ lijkt verdacht veel op de Tura-hit ‘Eenzaam Zonder Jou’. Ook ‘La Brasse’ klinkt ergens bekend in de oren. Dat is net de kracht van beide heren. Alles lijkt wel naar een of andere bron te refereren maar is uiteindelijk complexer en gelaagder dan je op het eerste gehoor zou denken. De David Lynch-touch als het ware.

Hoogtepunt is de afsluiter ‘Uitzicht’ waarin De Groote ons eventjes laat proeven van donkere surf om meteen met de volgende golf naar andere oorden te verdwijnen. ‘En Route’ dus voor hopelijk zo snel mogelijk nieuwe avonturen. (gtb)

Eigen Beheer

I Drove A Tank werd onlangs door Stijn Meuris geselecteerd voor de Nieuwe Lichting van Studio Brussel, én dat was niet enkel omdat de bandnaam zo lekker bekt. Het titelloze debuut zet met zijn naïeve en speelse sound immers meteen de goede toon. Zelf labelen de bandleden hun sound als rammelrock maar dat vinden we toch wat bescheiden. Songs als ‘Mononcle’, het lekkere rockabilly-nummer ‘A Better Deal’ en het vreemde maar bijzonder intrigerende ‘Which Pocket’ bewijzen dat je als band toch heel wat meer in huis hebt dan wat rammelrock doet vermoeden. De popgevoelige en onbezonnen songs doen wat denken aan het speelse debuut van The Tellers, terwijl hun sound dan weer meer bij de Britten van de jaren 6070 aanleunt. Een interessante mix die in nummers als ‘Coke On The Farm’ en ‘Most Scared’ zijn juiste vorm vindt. Een uitstekend debuut van een band waar we ongetwijfeld nog van gaan horen! (jdb)

Lavvi Ebbel ‘Guns And Crêpe Flambée’ Starman Records

Grimmsons ‘Grimmsons’, ep Eigen Beheer

Waar lekker harde, beukende postrock en scheurende riffs, harmonieën en stemmigheid ontmoeten, daar vertoeft ook Grimmsons uit Antwerpen. De knappe, mysterieuze hoes van deze debuut-ep is getooid met een foto van ofwel verterend vuur, ofwel woest water ofwel vuige vacht, dat is niet geheel duidelijk. Beetje parallel dus aan deze vijf songs die Grimmsons hier presenteren. Het is wilde, stevige en toch catchy rock, maar wat het exact is, is moeilijk te vatten. Topper! (dg)

Grimwald ‘At The Sunbaked Snowcave’, ep Eigen Beheer

Dit Gentse Grimwald is, na ‘Grimwald’ uit 2012, met ‘At The Sunbaked Snowcave’ nog maar aan z’n 2de ep toe maar dreunt loeiend hard alsof het beest al een eeuwigheid leeft. Een op fuzz aangedreven kudde dondert zich moeiteloos doorheen vier rauwe brokken stonerrock, waarbij verslavende gitaarpartijen en hypnotiserende zang de replay-toets zenuwslopend lang gijzelen. Vernieuwend is het niet, maar Grimwald slaagt er niettemin in om met krachtige en van alle etter ontdane songs net voor de tergend traag bewegende stonerrock-scene te blijven. Zanger Emmanuel Van Damme brult als een gekwelde ziel het gruis uit zijn longen en heeft met de lyrics “A new messiah will come” misschien wel een punt. Afwachten geblazen. (jvw)

GumboGumbo!

‘Charger’ Fandango Music

Mag het iets meer zijn? Dat is het eerste wat er ons te binnen schiet bij het beluisteren van deze Belgische debutanten. De vier mannen van GumboGumbo! (een verwijzing naar ZZ Top) hebben een passie voor ongecompliceerde muziek, waarbij ongecompliceerd allicht de focus is. Hun gezamenlijke liefde voor blues, hiphop en grooves heeft geleid tot het ontstaan van deze plaat. Misschien hadden ze eerst een keuze moeten maken qua stijl, alvorens in de studio te duiken. Het album begint veelbelovend met ‘Farewell’, stevige, strakke bluesrock met een warme, doch gevaarlijke zangstem die wat weg heeft van James Hatfield van Metallica. Maar al snel vervalt ‘Charger’ in een karakterloze lus waarvan je je afvraagt of er nog iets interessant komt. Ondanks de op zich intrigerende combinatie van invloeden weet de plaat niet te boeien tot het einde. (am)

De scheidingslijn tussen rock, classic en rimpel vervaagt alsmaar sneller. Alsof niemand het boek ‘Retromania’ van Simon Reynolds las. In afwachting dat het verleden ons helemaal achterhaalt, zitten we dan maar opgeschept met de meest verrassende/overbodige reünies. De muziekgeschiedenis haalt zelfs saxofonist Eric Sleichim in. Hij speelde indertijd nog bij Lavvi Ebbel voor hij Bl!ndman oprichtte. Lavvi Ebbel dus met een compilatie van vroeger werk aangevuld met o.a. een remix door Buscemi en twee recente live nummers. Want inderdaad, Lavvi Ebbel is terug. En je hoort dat het ondertussen meer dan vijfentwintig jaar geleden is dat Luckas Vander Taelen en C° wild om zich heen schopten. Het klinkt allemaal net iets bezadigder terwijl de originele versies nog steeds voor adrenalinevuur zorgen. Bepaalde pagina’s moet je gelezen hebben maar blijven soms ook best omgedraaid. Een mooie oefening zou het zijn om de standpunten die Vander Taelen (ooit nog Cas Van Der Taelen) indertijd poneerde (waaronder ‘Give Me A Gun’) te vergelijken met zijn realisaties in de politiek. Of draaide het toch allemaal enkel om pose en metaforen bij de punkers en new wavers en keren ze daarvoor terug? Waar is ‘Kiss Me Kate’ trouwens gebleven? (gtb)

Loman ‘Another Next Time’, ep Eigen Beheer

In tijden waarin de mens zijn creatieve exploten vrijelijk langs internetsnelwegen suizen, is wat promo snel gemaakt. Je moest maar eens die band zijn wiens single via een van de al dan niet courante kanalen opgepikt wordt, waarna instant indiesucces wacht. Die mening waren de kerels achter Loman - Willem-Frederik Vander Poorten en Boris Zeebroek (Hong Kong Dong, The Germans …) - misschien ook wel toegedaan, waarop ze hun vier nummers tellende ep ‘Another Next Time’ integraal op hun Soundcloud gooiden. Van die vier maakt het snijdende, synthgedreven en zangvrije ‘Willambient’ nog het meest indruk in vergelijking met de ietwat futloos aandoende overige drie nummers, maar een vrijgeleide naar de harten van muziekfans ten lande zit er niet meteen in. (sn)

Moaning Cities ‘Pathways Through The Sail’ Mot tow Soundz/LC Music

Alsof de stoners van Black Rebel Motorcycle Club na wekenlang zwerven in de Sahara een grot vinden waarin een verrezen Jim Morrison op een sitar zit te tokkelen en ze met z’n allen spontaan beginnen te jammen – zo klinkt het Brusselse Moaning Cities ongeveer. Een combinatie van zowel oude als hedendaagse blues en psychedelische rock, dus, doordrenkt van Noord-Afrikaanse en oosterse invloeden. En dat is een behoorlijk goede mix! De debuutplaat van het vijftal gaat stonerrockend van start met ‘Bread And Games’, valt halverwege wat stil maar eindigt sterk met onder andere ‘Please To Lose’. (jk)

22

homegrown (on cd ) NEWMOON ‘Invitation To Hold’, ep Eigen Beheer

De RifRafriff van de maand staat op naam van NEWMOON. Tien seconden luisteren naar ‘Invitation To Hold’ en (dm) ligt tegen het canvas. Opener ‘Mask’ is namelijk een prijsbeest dat ergens tussen Slowdive en sludgemetal verscholen zit. NEWMOON tooit zich in loodzware melancholiek en geeft zijn melodieën niet zomaar prijs. Hard to get, maar de moeite waard. Na die uppercut volgt het meer toegankelijke ‘Aria’. Heerlijke ninetiesnostalgie. Het slotakkoord heet ‘Dwell’ en zuigt je dreigend door je stereoboxen. Al dat moois maakte zelfs iets los in het buitenland.

NEWMOON tekende recent nog een deal met indielabel Secret Voice uit LA. ‘Invitation To Hold’ klokt af onder de veertien minuten. Dat zijn er minstens dertig te weinig. Verder werken jongens!

Scarlett O’Hanna ‘Romance Floats’ Pop-up Records/Cargo

De naar Brussel geëmigreerde Française Scarlett O’Hanna pseudoniem van Anna Muchinn - is met ‘Romance Floats’ inmiddels aan haar derde soloalbum toe. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, zijn haar introverte folksongs verre van melig. Zalvende refreinen en knus zoemende synths worden tijdig afgewisseld met scherpe en hoekige riffs zodat beide kanten van de romantiek-medaille perfect belicht worden. Al mag de gelijkenis met knappe dames als Cat Power en St Vincent nooit veraf zijn, ‘Romance Floats’ bezit genoeg kruit om deze vergelijkingen aan te vechten en haar eigen muzikale territorium af te bakenen. Soms mist het album wat dynamiek, waarschijnlijk omdat O’Hanna vooral voor een rustig en akoestisch instrumentarium kiest, maar songs als ‘Thieves’ en ‘It’s A Boy’ bewijzen dat less is more toch vaak een goede keuze is. Zeker voor zo’n mooie en tijdloze luisterpop als deze op ‘Romance Floats’! (jdb)

Samme ‘Introspectie’ HardHorig

“Aangenaam’ t is ier de vruchtenplukker”, zo en niet anders opent de West-Vlaamse rapper Samme de eerste track op zijn debuutalbum ‘Introspectie’. En of het een aangename kennismaking is. Onder het motto less is more houdt Samme het een plaat lang simpel met minimalistische beats en eerlijke, goed opgebouwde lyrics.

Wereldschokkend of vernieuwend klinkt het allemaal niet, maar Samme weet het hele album plaat lang te begeesteren en de juiste snaar te raken en – minstens even belangrijk – verliest op geen enkel moment zijn geloofwaardigheid. Of zoals de man het in ‘De Essentie’ – nomen est omen - zelf verwoordt: “Al die fake prietpraat van die fake G’s daar. ‘t Is die crap da oeze drive en name ziek maakt.

Ik bringe rap, steevast uit min erte.” Stevige binnenkomer. (wd)

Shun Club ‘Shun Club’, ep Bergerac

Johan Verckist en Hans De Prins haalden in 2006 de halve finale van Humo’s Rock Rally met General Mindy, doopten de band later om tot The Expats en laten nu mooie muziekjes horen op de debuutep van hun nieuwe groep Shun Club. In tegenstelling tot de ‘Expats Cover Sessions’ - een reeks opnames waar o.a. Tim Van Hamel, Johannes Verschaeve (The Van Jets) en Younes Faltakh (The Hickey Underworld) aan meewerkten – staat er enkel zelfgeschreven werk op ‘Shun Club’. Wel kon de Antwerpse band opnieuw rekenen op de steun van meer dan aardige gasten zoals Pascal Deweze, Geoffrey Burton (voorheen gitarist van o.a. Arno) en de alom tegenwoordige Niels Hendrix (bekend van Fence en The Shovels én labelbaas van Fons Records).

Het resultaat? Een schone vorm van britpop die het perfecte evenwicht heeft gevonden tussen knap gearrangeerde gevoeligheid en geslaagde aanstekelijkheid.

Alsof Blur naar ‘Sea Change’ van Beck heeft geluisterd en Beck op zijn beurt de muziek van Damon Albarn & co omarmde. (bvm)

The Queefs ‘Demo II’ Eigen Beheer

Niet alleen in San Francisco zweert het fenomenale Burger Records bij cassettebandjes, ook dichter bij huis wordt de robuuste en ruisende geluidsdrager opnieuw omarmt. Zo brengt het van Zoersel afkomstige The Queefs zijn tweede demo op tape uit. Het afsluitende ‘Doing Fine’ is het prijsbeest van de band. De furieuze-gitaaraanvallen worden in dat nummer ingeruild voor knappe, naar vroege Mudhoney knipogende garagerock. En daarmee zijn The Queefs op hun best. (jvb)

Reena Riot ‘Stop Reverse’ Hendrik 71/Rough Trade

Kan je met slechts twee ep’s onder je arm volwassen worden in het muziekwereldje? Blijkbaar wel. Of toch als je Reena Riot heet en misschien ook wel dankzij ene Mauro achter de knoppen te zetten bij het opnemen van je plaatje. Op de eerste ep, die nog als een ruwe diamant klonk, voorspelden we het al, maar dat op ‘Stop Reverse ‘ al dit niveau gehaald wordt, is enigszins verrassend. Of toch ook weer niet. De zang klinkt heel naturel en is vertaler van een hele rist van emoties. En die zijn gezien de levensloop van Riot zeker niet gefaket. Voorzie de songs nog van de juiste muzikale omkadering en je krijgt een topplaatje. Zo hoor je in ‘The Needle’ een ingetogen piano uitgroeien naar een grootse finale van drums en gitaar. ‘I Belong To You’ is PJ Harvey ten tijde van ‘Stories From The City, Stores From The Sea’, overweldigend met andere woorden. ‘Sing’ draagt dan weer de onschuld van 10.000 Maniacs in zich. Voor Reena Riot alweer een reuzenstap in de goede richting. (ow)

‘SALK ‘Smetvrees’ Eigen Beheer

Vaak vertelt het artwork van een plaat en de titelkeuze van de tracks al veel over een band. Op de achterkant van ‘Smetvrees’ pronken het achterwerk en de uier van een koe, het zevende nummer draagt de titel ‘Ochtenderectie’ – in de bijbehorende videoclip zien we een vrouw in een bad vol… melk – en de biografie begint met “Feetfetish is niet meer en heeft de geest (door)gegeven, en wel aan SALK”. Vraagtekens verschijnen als zwarte vlekken voor onze ogen en toegegeven, na een paar luisterbeurten zijn we er niet wijzer op geworden. Dan maar even vi.be raadplegen: twee microfoons, zestien snaren, een drummachine, wat pedalen en enkele versterkers is wat het viertal nodig heeft voor zijn zogenoemde psychedelische Haspengouwblues. Daar mag volgens ons gerust een flinke dosis gekheid à la Arbeid Adelt! bijgetypt worden. Bewijs? Het nummer ‘Monseigneur’ begint als volgt: “Leonard de redenaar, stop die kaars in je aars, brandend leugenaar”. (jk)

Soldout ‘Puppy Love’ [PIAS]

Een 14-jarig loner leert haar nieuwe buurmeisje kennen, om zich daarna samen aan hun lusten en verlangens over te geven, onder het mum van kalverliefde. Tot zover de synopsis van ‘Puppy Love’, een film van de Belgische regisseuse Delphine Lehericey. Hoewel de cinefiel in ons u weinig kwijt kan over de pellicule zelf, wegens domweg niet gezien, blijkt de geluidsband van het Brusselse Soldout alvast niet het hitsige, amorele sfeertje uit te ademen die een dergelijke prent dient te beogen. Zo klinkt de brave cover van ‘It’s A Sin’ van Pet Shop Boys best amusant, maar overlaadt ons nooit met dat zondig gevoel, waar we tevergeefs op hopen. Ook ‘Early Ghost’ badineert in makheid en dreigt ons zelf voorgoed te verliezen. Maar net op tijd weten Charlotte Maison en David Baboulis de verveling te doorbreken met de lichtjes opwindende postpunk in ‘Julia’s Dance’ of genietbare electropop tijdens ‘Just A Night’. Toch slaat de vonk nimmer over, waardoor ons verlangen naar ‘Puppy Love’ al snel een stille dood sterft. Of hoe liefde toch niet altijd overwint. (kc)

Tiewai ‘TABVLARASA’, ep Eigen Makelij

“Mijn leven mijn route, was niet te vinden tussen boeken / constant op de straathoeken” (‘Achtbaan’): de Genkse rapper Tiewai doet op zijn nieuwe ep ‘TABVLRASA’ van meet af aan flink zijn best om authentiek over te komen. Nu willen wij Tiewai’s street credibilty niet in twijfel trekken (we zijn overigens ook niet zo thuis in het Genkse straatleven), maar echt overtuigen, laat staan imponeren, doet de Genkenaar met het sappige taaltje niet. Toegegeven: Tiewai kan wel degelijk een staaltje rappen, maar heeft al bij al helaas bitter weinig te vertellen. Eén lichtpuntje: ‘Notoir’ , waarin de rapper zelfzeker klinkt (“Een man wordt afgerekend op zijn daden / Ik weet zelf wat wel en niet waar is”) en bewijst dat hij bij momenten best wel aardig kan klauwen. Nog een lange weg te gaan. (wd)

Toth ‘The City That Disappears’ White Leaves/Black Basset

Grégoire Fray grossiert al een hele tijd in wat hij zelf vegetal noise music noemt. Afgaande op deze ‘The City that Disappears’ bestaat dat uit behoorlijk overstuurde industrial, een soort mix van Nine Inch Nails, 90s Ministry en het werk van zijn Vlaamse collega Dirk Ivens. Het resultaat klinkt dan weer eindeloos luidruchtig, dan weer strak en bijna poppy. Boeiend plaatje. (mb)

Trashcan Blues Collective ‘Trashcan Blues Collective’, ep Eigen Beheer

Een lange, uit de hand gelopen dronken nacht, per ongeluk opgenomen en naar RifRaf verzonden. Maar daar zijn we blij om! Compleet met een zwalpende, ondersteunende en af en toe er uitgeperste blazerssectie toont Trashcan Blues Collective een geweldige muzikale kater. ‘Torrential Tango’ en ‘Eyes On The Gold’ herbergen onheilspellende, dreigende bluesklanken die afwisselend aan Waits en Cave doen denken. De derde song is een bijna zeemzoete ballade, ware het niet dat er een bittere boodschap achter schuilt en de heren een aanzwellende en uiteindelijk knallende gitaar toch niet kunnen laten. Ze eindigen met een aanvankelijk melodieuze en aanstekelijke instinker. Maar op het moment dat de bezopen blazerssectie zich moeit, voel je het nummer evolueren naar een wazige wals met gillende gitaarsolo. “There has to be something more”, zingen ze. Inderdaad, en wij kijken ernaar uit. (am)

Triggerfinger ‘By Absence Of The Sun’ Excelsior/V2 Records

Er wordt zo nu en dan smalend gedaan als het over Triggerfinger gaat. Dat die gekke jongens met hun kostuums nu toch ook niet het warme water uitgevonden hebben. Daar valt iets voor te zeggen. Maar kritiek geven is makkelijk, zelf een opzwepende rocksong schrijven, is nog wat anders. Welaan: deze nieuwe, vierde langspeler van Triggerfinger biedt weinig nieuws, maar de twaalf songs die er op verzameld zijn, staan er toch maar mooi. Van de duivelse chaingang-rocker die opener ‘Game’ is over het lichtjes stomende ‘There Isn’t Time’ tot het naar spetterende wanhoop neigende ‘Splendor In The Grass’: Triggerfinger knalt ze stuk voor stuk in de roos. Op een herkenbare manier, dat wel, maar wie het de heren wil nadoen, zal toch flink wat boterhammen moeten eten. (jvb)

The Whocares

EDUCATE YO’SELF! • Op poppunt.be/educatie verzamelen we het hele Vlaamse aanbod aan workshops, infosessies en opleidingen voor muzikanten, dj’s en producers.

Leren dj’en of je turntable-skills verder uitdiepen? Je gebruikt je stem om te zingen maar hebt er geen benul van of je dat technisch juist doet? De producer in jezelf kickstarten met een gepaste software-introductie? Op zoek naar een PA-cursus, drumlessen, gitaar-tips, enz. van doorwinterde professionals? Het antwoord op onze compleet vernieuwde poppunt.be! ••

JUN

01 JUN

10

Drumlessen Drumschool, Lierde

Workshop Basis Zangtechniek Espavo, Mechelen

JUN

06 JUL

01

‘Now In Full Stereo’

Cursus Reason MusiCasa, Knesselare

Ableton Live: kennismaking De Warande Wisper-Gent, Gent

Give Me Gold Records

“Wanneer zal er eens een garagerockband opstaan die niet klinkt als een ziljoen andere bands? Vandaag nog niet, helaas”, schreven we in 2012 bij het verschijnen van voorganger ‘Smooth Driving Tunes’ en dat geldt anno 2014 nog steeds. Net als twee jaar geleden is dat ook nu zowel kritiek als compliment. (jvb)

V/A ‘Dondergrond’ I See Clouds VZW

Limburgse muziek in the picture. Dankzij de steun van gemeente Hechtel-Eksel en provincie Limburg en de tomeloze inzet van de gedreven vzw i see clouds biedt de compilatie ‘Dondergrond’ een mooi beeld van wat jonge Limburgse bands in hun mars hebben. Namen als Six Hands, Clouds On Elektricity, Mad Ice en Rhinos Are People Too (Nieuwe Lichting 2013) doen misschien al een belletje rinkelen. Laat het een startpunt zijn om ook de andere 12 tracks van o.a.

Universe, Phanques en Left Handed Polar Bears te beluisteren. (bvm)

JUL

04 JUL

21 AUG

25

Taiko zZmogh, Gent

De Zomeracademie - Muziek en nieuwe media Destelheide, Dworp

Pop & Rockkamp 2014 Trix Muziekcentrum, Antwerpen

V/A – Henri Kohn & Pat Lezizmo ‘Deep-Nation: Finest Deep House Tunes From Belgium’, 2cd Clubstar/Conya Records

Daar enkele relnichten al enige tijd ijveren voor de splitsing van ons Belgenland, zouden we haast vergeten wat voor een wonderlijke voedingsbodem ons stukje aarde is. Uit zowat elke landkluit kan zomaar een betoverende lap elektronische muziek komen aanwaaien, die zich dan probleemloos onder onze huid nestelt. Zo ook met deze ‘Deep-Nation’, een dubbelaar waarop Henri Kohn en Pat Lezizmo allerlei zalige inheemse deephouse naadloos aan elkaar rijgen. Houden mee de vaderlandse eer hoog: Avenue6, Buscemi, en Sven Van Hees, met een speciale vermelding voor Dabp en Stereo For Two. L’ Union fait la force, maar toch ook heel schone house. (kc)

OKT

02

Opleiding muziekproductie en studiotechnieken MusiCasa, Knesselare

JUL

07 JUL

28 SEP

06

PA Cursus Muziekcentrum TRIX, Antwerpen

Songwriting en producing De Bron Wisper-Leuven, Kessel-Lo

Drumlessen Hamaril/Hamatrem Hamaril, Rillaar Aarschot

24

Ear t eam The Afghan Whigs ‘Do To The Beast’ Sub Pop/Konkurrent

De passage van The Afghan Wigs op Pukkelpop 2012 was er één om in te kaderen en deed me dagen nadien nog op wolkjes lopen. Jaren van afwezigheid leken niet het minste effect op de band gehad te hebben en even waanden we ons weer in de jaren ’90, die muzikaal gezien voor ondertekende onovertroffen blijven. En dan is er 16 jaar na de laatste release zelfs een nieuwe plaat. De vraag is dan: evenaren The Afghan Whigs hun chef-d’oeuvre ‘Gentlemen’ uit 1993? Het antwoord daarop is duidelijk neen. Maar om ‘Do To The Beast’ als een overbodige plaat te klasseren, zou haar te veel onrecht aan doen. ‘Parked Outside’ vat het nog even samen waarvoor The Afghan Whigs stonden: ziedende gitaren, de van soul en seks overlopende zanglijnen van Greg Dulli ondergedompeld in een sfeer van mysterie en schizofrenie. Dulli die als achtergrondstem op de laatste dEUS te horen was, heeft zich voor zijn ‘Matamoros’ lichtjes gebaseerd op de rif van ‘Quatre Mains’ van dEUS. De falset in het van een lichte country-toets voorziene single ‘Algiers’ gaat live gegarandeerd de mist in en is het minste nummer van de plaat. Dan getuigt ‘Lost In The Woods’ van een heel andere klasse. Mooi opgebouwd en naar een climax werkend. Had op ‘Gentlemen’ kunnen staan. ‘It Kills’ getuigt van dezelfde klasse. ‘Can Rova’ klinkt subtiel in elke vezel totdat er in de laatste minuut van de song zowaar een beat wordt doorgedraaid. Dus op een paar schoonheidsfoutjes na, valt het finale oordeel voor ‘Do To The Beast’ positief uit. Neen, niet van de klasse van ‘Gentlemen’ maar dat waren de 2 vorige platen, ‘Black Love’ en ‘1965’, ook niet. Maar als The Afghan Whigs op 13 juli op het Cactusfestival een mooie mix van oud en nieuw serveren dan gaat (ow) weer een paar dagen op wolkjes lopen.

The Acid ‘The Acid’, ep Infectious

Eerste worpje van The Acid, een drietal jolige knapen zijnde zanger Ry X, electroexperimentalist Steve Nalepa en producer Adam Freeland, ooit genomineerd voor een Grammy. Zowat per toeval in dezelfde studio terechtgekomen om pas negen dagen later weer daglicht te zien. Het resultaat zijn vier uitgesponnen en systematisch onderkoelde elektropop-constructies die allesbehalve acid klinken. Pulserende beat, een driedubbel geplooide gitaarpedaal en een synth die goedaardige drones en loops in het rond blaast dat het een lieve lust is. Niet bijster origineel, daarvoor ligt James Blake nog te vers in het geheugen, maar wel puik uitgevoerd. Tot de verlamde tongarticulatie van Ry X toe. (mvm)

The Amazing Snakeheads ‘Amphetamine Ballads’ Domino Records/V2 Records

The Amazing Snakeheads zijn – buiten een belachelijke naam - een trio uit Glasgow met een voorliefde voor rauwe, macabere rockromantiek. De plaat opent met een Oosterse gong, gevolgd door een scherpe gitaarlijn en een duistere, opdoemende bas. De eerste dreigende tonen van hun debuutplaat doen onmiddellijk denken aan Morphine meets The Clash. Die vergelijking valt even weg wanneer de ruwe, schreeuwerige zangstem invalt en onverminderd hard tussen de eerste vijf nummers sliddert. Vanaf nummer vijf, ‘Flatlining’, komt de vergelijking met Morphine echt tot zijn recht wanneer een saxofoon geïntroduceerd wordt. Vanaf deze introductie lijkt de plaat een beetje te kalmeren, vooral de laatste twee songs, ‘Heading For Heartbreak’ en ‘Tiger By The Tail’, zijn rustpunten. Niet dat het album die nodig heeft, maar ze zijn alleszins welkom. De dubbelzinnige teksten en de oprechtheid van zanger Dale Barclay dringen door tot op het bot. “I genuinely don’t know where the music comes from”, verklaart hij. Voor ons hoeft hij dat ook nooit te weten, zolang we hen maar geloven, en geloven doen we. (am)

Amen Dunes ‘Love’

‘Dia’ (2009) of de melancholische psychedelica van ‘Through Donkey Jaw’ (2011) is ‘Love’ eerder het werk van een traditionele band dan een eenmansinspanning, en het zegt genoeg over de weg die McMahon inslaat dat het album werd geproducet door Dave Bryant en Efrim Menuck van Godspeed You! Black Emperor. Toch moet je geen melodrama of tragische postrock verwachten, die typische fuzzy lo-fi gekte blijft het recept. Alleen is ‘Love’ veel meer liedjesgericht dan vorige albums. Dat is nergens duidelijker dan op ‘White Child’, waarin McMahons snerpende tenor uiteenspat in een echoënd refrein dat de haren overeind zet. ‘Lonely Richard’ en ‘Lilac In Hand’ zijn de twee meest singlewaardige songs op ‘Love’, de ene een drammerige track vol reverb en gitaardelay, de andere een warme streep psychfolk, maar het is ‘Rocket Flare’, een rokerig popnummer in de stijl van Syd Barrett, dat met de pluimen gaat lopen. Catchy en breekbaar, experimenteel maar niet obscuur, dit is de perfecte Amen Dunes-plaat. (ts)

Blitz The Amassador ‘Afropolitan Dreams’ Jakar ta Records

Ongrijpbare kerel, die Blitz The Ambassador.

Want is de inventieve producer en woordkunstenaar nu een naar New York uitgeweken Ghanese ambassadeur of een muziekprofeet die zijn geboorteland Ghana wil onderdompelen in old skool rap? Beide zo blijkt, want onder het motto kiezen is verliezen, versmelt Blitz op ‘Afropolitan Dreams’ - zijn vierde plaat alweer - zijn muzikale Afrikaanse roots met een stevige portie hiphop uit de Big Apple.

Een straffe plaat waarmee Blitz zowel lijkt thuis te komen als te vertrekken richting onbekende oorden. Speelse afrobeat legt een hele plaat lang een stevige fond voor de soms maatschappijkritische, soms heerlijk lichtvoetige rhymes die Blitz uit zijn mouw schudt. Resultaat is een muzikale trip langsheen de oudste én één van de meest futuristische muziekbeschavingen terzelfdertijd waarbij alleen de meest elementaire tunes onderweg worden meegegraaid. Hot! (wd)

Sacred Bones Records

Boozoo Bajou

Het vooruitzicht van een nieuwe Amen Dunes deed ons lange tijd watertanden, en wat stelt Damon McMahon niet teleur.

In tegenstelling tot de slaapkamerpop op

‘4’ Apollo/R&S

De vierde plaat van Boozoo Bajou liet een hele tijd op zich wachten, maar het Duitse

downtempo duo is doorgaans dan ook niet erg gehaast. De heren leveren met ‘4’ opnieuw een veelzijdige, minimalistische plaat af die eerder doet denken aan het werk van Jon Hassell en Steinhausen dan aan alles wat je ruwweg als lounge zou kunnen omschrijven. De broeierige, vaak jazzy soundscapes zijn eerder gericht op een stemmige sessie introspectie dan op hangmatbezoek. Mooi, mooi. (mb)

Carla Bozulich

dat dit behoorlijk radicale (avant-garde) klassieke muziek mag heten, al valt over dat klassieke nog te spreken, fragmentarisch en moeilijk verteerbaar - zelfs in de tegenwoordige tijd - maar daarom niet minder interessant. Bekijk ‘Early Electronic And Tape Music’ als een oefening om Cages jaren ’50 zo getrouw mogelijk bij de luisteraar van nu te brengen. Aan die laatste om te beslissen of zij/hij daarop zit te wachten. (ts)

‘Boy’

Camilla Sparksss

‘Tracts’

On The Camper Records

Hiss Ought ‘More Than Any Other Day’ Constellation Records

Carla Bozulich mag je gerust een van de koninginnen van de underground noemen. Vrouwen die avant-garde zo belichamen als zij, zijn niet dik gezaaid. Ook op ‘Boy’ is het weer ongemakkelijk heen en weer schuiven, zelfs al schurken haar nummers steeds meer tegen conventionele genres aan, zoals folk (‘Drowned To The Light’), country (‘What Is It Baby’) en pop (‘Lazy Crossbones’). Een ideale clash van experiment en song wat ons betreft.

Hiss is de samenwerking tussen David Bryant (GYBE en Set Fire To Flames) en Kevin Doria (Growing). Hun debuutalbum ‘Tracts’ luistert als een boek vol vluchtige schetsen waarin drones, verdwaalde gitaren, weemoedige strijkers, repetitieve pianopassages en veldopnames de basiselementen zijn. Een plaat die je opslorpt en verweesd achterlaat. Voer voor de fans van het betere dronewerk dus.

Ook het groezelige post-punkcollectief Ought laat met ‘More Than Any Other Day’ een debuutalbum op ons los. Slordig is het woord dat het best de sound beschrijft. Gitaren rammelen er vrolijk op los, de ritmesectie probeert alles halsstarrig op koers te houden en de teksten worden fors gedeclameerd. En daar is niks mee.

Slordig kan heerlijk zijn, zoals destijds bij het debuut van Pavement. Ought kan echter nog niet wat Pavement kon omdat de band - op een schaarse uitzondering na gewoonweg goede songs mist. (eb)

John Cage ‘Early Electronic And Tape Music’ Sub Rosa/Dens

Mooie uitgave van zes van John Cages bekende en minder bekende composities voor tape, stem, platenspeler, oscillator, synthesizer, etc., allemaal geschreven tussen 1952 en 1960 en hier uitgevoerd door muzikanten van het Langham Research Centre. Een beetje kenner van Cage weet

‘For You The Wild’ Nadat ze met haar kompaan Aris Bassetti het mooie weer maakte bij Peter Kernel, heeft Barbara Lehnhoff dezelfde metgezel onder de arm genomen om de eerste langspeler van haar project Camilla Sparksss in goede banen te leiden. En dat is bij momenten nodig: uit de vorig jaar verschenen 7”-singles kon opgemaakt worden dat Camilla Sparksss niet zelden als een ongeleid projectiel door muziekland stuitert. Die alles kan, alles mag-aanpak vindt moeiteloos zijn weg naar ‘For You The Wild’, een knaller waarop de synthpunk van ‘I’ll Teach You How To Hunt’ prima gedijt. Beats klinken kaal en slepend in ‘Europe’, tot Lehnhoff je naar het hoofd slingert dat het allemaal shit is, waarop de boel genadeloos aanzwelt alvorens in je gezicht te ontploffen. Geloof haar maar, dit is dé shit, tien nummers lang. Een half uur het beste uit een wilde uithoek van ADHD-land. (jvb)

Chromeo ‘White Women’ Parlophone/Warner

Het onwaarschijnlijke Canadese duo is vrolijker en kitscherig dan ooit, zo blijkt uit het glorieuze ‘White Women’. Op deze nieuwe plaat worden de aanstekelijke 80s disco/electro-stompers aangedikt door bijdrages van o.a. Ezra Koenig (Vampire Weekend), Toro Y Moi en Pat Mahoney (LCD Soundsystem). Op den duur wordt al dat enthousiasme en de rijkelijk gelardeerde productie misschien een tikje vermoeiend, maar in min of meer beperkte dosissen is Chromeo leuker dan ooit. (mb)

Max Cooper ‘Human’ Fields

‘Human’ is de cinematografische debuutplaat van een dj-producer die zijn strepen verdiende op de dansvloer van Londense

wo

7.05

De Piepkes kindervoorstelling do

vierdaags festival in en rond de Handelsbeurs

8.05

B.O.A.T. / Roland, Mauro Pawlowski & guests avant-gardejazz & gitaargeweld

VR

9.05

Liesa Van der Aa & 42 voices: The Hall (creatie) met 42-koppig koor in de Sint-Jacobskerk ZA

10.05

Radio Crochet

Koutergroot muziekspektakel voor iedereen ZA

Handelsbeurs concertzaal

Kouter 29, 9000 Gent T ICKE T S Uitbureau Gent Veldstraat 82b 09 265 91 65 www.handelsbeurs.be

10.05

BaBa ZuLa feat.

Fred Frith / De Dolfijntjes XL Turkse psychedelica & West-Vlaams balorkest

26

Earteam Damon Albarn ‘Everyday Robots’ Warner

Damon Albarns jongste spruit is er eentje onder zijn eigen naam en dat doet menig wenkbrauwen optrekken, want deze keer haalde hij er geen, al dan niet virtuele band bij. De Brit heeft nochtans genoeg projecten waar nummers van ‘Everyday Robots’ bij zouden passen. Zo zou je de duistere trekken van ‘Hollow Ponds’ wel bij The Good, The Bad And The Queen plaatsen en ging het zwevende ‘You And Me’ geen vreemde eend in de bijt zijn op de laatste platen van Gorillaz. Ondanks die raaklijnen is ‘Everyday Robots’ toch op zijn eigen manier uniek. Damon zet het venster van zijn ziel op een kiertje en beschrijft woord voor woord zijn verleden, verpakt in een rustig indiepop-album. Titelsong ‘Everyday Robots’ voegt een verwelkomend klontje hiphop toe aan de plaat, ‘Lonely Press Play’ mocht een paar minuten langer duren en ‘Heavy Seas Of Love’ is gewoon af. De prijs voor vrolijkste noot gaat tenslotte terecht naar ‘Mr Tembo’ dat gek genoeg niet eens vreemd zou klinken op een tropisch zomerfeestje. Zo ver van Blur heeft Damon zelden gestaan. Héél mooie schijf. (pl)

nachtclubs. Max Cooper leidt je in met een ruimtelijke sfeer bij opener ‘Woven Ancestry’, maar eens de beats in het album sluipen maakt sfeer ruim voor een mengeling van futuristische techno, idm en drum-‘n-bass dat in een kil productioneel jasje wordt gehesen. Max Cooper schippert op zijn ‘Human’ tussen albumproducer en zijn alter ego als clubdj. Mocht de digitale afgemetenheid afschrikken, kan er toch nog gepeuzeld worden aan de gedetailleerde ritmes.

Een ingenieurswerkje dat met een veelheid aan klanken een levendig beestje beats voortbrengt die Aphex Twin-gewijs hobbelen en glitchen. De vrouwelijke bijdrages van Kathrin deBoer hijsen de nummers net naar de verkeerde kant van de lijn der foutheid, maar ‘Human’ is ontegensprekelijk een huzarenstukje waar bewonderenswaardig veel zin voor detail in schuilt. (dw)

The Crookes ‘Soapbox’ Fierce Panda Records

Een arbeidsintensieve band, dit viertal uit Sheffield. Drie albums in vijf jaar tijd en ettelijke tourkilometers op het tellertje, dan kan je al bijna spreken van genoeg werkervaring om het pensioen aan te vangen en rustig weg te dromen in een schommelstoel met een tasje afternoon tea. Gelukkig zijn de jongens nog niet zo ver en kennen ze op ‘Soapbox’ nog steeds het recept voor een oer-Britse indieplaat. Single en opener ‘Play Dumb’ is meteen Britpop waar weinig op aan te merken valt, ‘Outsiders’ danst met de geest van The Smiths - zeker via zinnen zoals “so long my friend, everyone you love will leave you in the end” - en het doordringende ‘Holy Innocents’ knipoogt naar Jarvis Cocker. Soms klinkt het allemaal iets te veel als een kopie van een kopie, zo jammert zanger George Waite iets te overdreven op ‘Don’t Put Your Faith In Me’ en bevat ‘Echolalia’ meer fezelende dan schreeuwerige gitaren.

Maar al bij al bewijzen The Crookes op ‘Soapbox’ dat ze meer zijn dan slechts een goedkope rip-off van hun idolen. (ps)

Douglas Dare ‘Whelm’ Erased Tapes

Wie Perfume Genius te fragiel en James Blake te abstract vindt, zal deze pianovaardige frisse Londenaar met bezielde stembanden wel kunnen pruimen. Al bij debuut-ep ‘Seven Hours’ deed

Douglas Dare verstillen met intense, gevoelvolle piano/drum-combo’s ‘Lungful’ en ‘Flames’. Met negen gedichten als uitgangspunt en grillige drum en volle piano als vormgeving treft ook zijn debuutalbum vol in het hart. Achter de ogenschijnlijke eenvoud schuilen emotionele dieptes en een melodieuze complexiteit die om boeiend te blijven nergens via hooks of catchy refreinen terug hoeft te vallen op de kapstokken van pop. Deugddoend. (sn)

De Lux ‘Voyage’ Innovative Leisure

De Lux is dé nieuwste sensatie in funkland. De Amerikanen Sean Guerin en Isaac Franco ontmoetten elkaar tijdens het skaten en werkten zich kort daarna binnen bij het label Innovative Leisure.

Namen zoals Talking Heads en LCD Soundsystem zijn nooit veraf bij het beluisteren van hun debuut ‘Voyage’. Ze brengen de sound van de jaren ‘80 dus helemaal terug, maar geven er een eigentijdse twist aan. Nostalgie, kleffe romantiek en totaal absurdisme worden hersneden tot een strak funkjasje.

Op het gebied van lyrics loopt het toch wat spaak bij De Lux, met de streamof-consciousness-achtige woordenstromen van bijvoorbeeld ‘Sometimes Your Friends Are Not Your Friends’ maar met wat goede wil heeft ook dat zijn charme.

‘Voyage’ is gewoon een goede popplaat die zowel liefhebbers van het funkgenre als een breder publiek aanspreekt. De echte revolutie blijft uit, maar er broeit daar iets in Los Angeles. In de gaten te houden, dit duo. (pn)

Elephant ‘Sky Swimming’ Memphis Industries

Amelia Rivas en Christian Pinchbeck zou je zo in een liefdesbootje steken en een plas puur geluk induwen, was het niet dat hun relatie tijdens de opnames van ‘Sky Swimming’ stuk liep. Het was dus waarschijnlijk niet altijd een vrolijke boel in de studio. Dat geven de teksten van ‘Shipwrecked’ en de sublieme titeltrack ‘Sky Swimming’ dan ook wel aan. Toch hangt er geen bittere nasmaak aan het debuut van de Britten.

Integendeel! Het doet vooral heel erg aan de popdeuntjes van Cults denken en dat juicht (pl) alleen maar toe. ‘Sky Swimming’ is een sfeervolle plaat die vanaf de eerste luisterbeurt als je

favoriete hoofdkussen aanvoelt. Tip: sluit je ogen en geef je over.

Eno Hyde ‘Someday World’ Warp/V2 Records

Wat krijg je als Brian Eno samenzet met Karl Hyde, de frontman van Underworld? ”Afrobeat” is misschien niet echt een voor de hand liggend antwoord, maar jawel! In combinatie met de wonderlijke bleeps van Eno en de typische vocals (en teksten) van Hyde krijg je een stel fijne streepjes afrobeat geserveerd. De combinatie werkt prima en dat is eigenlijk niet zo verrassend als je het beste van Fela Kuti naast pakweg ‘Born Slippy’ legt en dat vervolgens door een van de beste producers/songwriters ooit door de mangel laat halen. Het resultaat is een plaat met een donker kantje die opvallend poppy en harmonieus, maar altijd origineel en gevarieerd klinkt. ‘Someday World’ vereist een heel klein beetje gewenning, maar laat je daarna nooit meer los. (mb)

Excepter ‘The Stand’, 12” ep

Experimental Audio Research ‘All Things Being Equal’, 12” ep

Black To Comm ‘Providence’, 12” ep Dekorder/Dense

Het label Dekorder (denk aan releases van Machinefabriek, Tomutonttu, Keith Fullerton Whitman, Richard Youngs, enz.) wordt tien en viert dat met een reeks picture discs in beperkte oplage van bevriende artiesten.

Vooral de bijdrage van Excepter, het improv/ noise/diy/elektronicacollectief rond No Neck Blues Band-lid John Fell Ryan, springt deze maand in het oog: drie bezwerende tracks vol vreemde en volledig geïmproviseerde psychedelica, onder andere met vocals van Ryans zoontje van anderhalf.

‘All Things Being Equal’ van Experimental Audio Research leunt met z’n vloeiende improv nog het dichtste aan bij Excepter, maar dan rustiger, al valt er iets voor te zeggen dat Experimental Audio Research te lang op dezelfde trucjes teert.

© Linda Brownlee

Black To Comm, ofte labelbaas Marc Richter, rondt het trio af deze maand met ijzige drones die net iets te steriel zijn om de spanningsboog overeind te houden.

Niet altijd even overtuigend, maar wel een initiatief om in de gaten te houden. (ts)

The Faint ‘Doom Abuse’ SQE Music/Konkurrent

De dancepunkers van The Faint hebben anno 2014 en na 8 platen nog niks aan frisheid ingeboet. Op hun 9de plaat, ‘Doom Abuse’, trappen ze de boel af met het catchy ‘Help In The Hand’ (vleugje Klaxons, vleugje !!!, vleugje The Stooges) dat zich prima leent om een zwetende menigte in een donkere festivaltent te laten loos gaan. Volgende toppertjes zijn het pulserende en stuiterende ‘Evil Voices’ en de take no prisoners electropunk van ‘Salt My Doom’, dat een apocalyptisch vervolg krijgt in het verontrustende ‘Animal Needs’. De spanningsboog blijft bijna argeloos strak tot het einde van de plaat met lekkers als ‘Your Stranger’, de zee aan synths op ‘Unseen Hand’ en de bijna verplichte catharsis op afsluiter Damage Controll’. Doorheen de hele plaat druipt steeds de rauwe energie, maar ook de van een donker randje voorziene frisheid en goesting van de nummers. En zo slaagt The Faint er ook na bijna 20 jaar in om moeiteloos het genre (waar je toch heel makkelijk in platitudes en clichés verzandt) vorm te blijven geven. Geraffineerd is het allemaal niet; strak en overtuigend des te meer! Een ideale zomerplaat voor een ideale festivalband! (mc)

Fennesz ‘Bécs’ Éditions Mego

Wat is het toch lang stil geweest rond Fennesz.

Dat de Oostenrijker in een kleine twintig jaar een maatstaf is geworden voor experimentele elektronica met gitaardrones en witte ruis neemt niet weg dat ‘s mans laatste studioplaat al zes jaar oud is - doorbraakalbum ‘Endless Summer,’ z’n laatste op Mego, wordt dit jaar zelfs dertien - dus deze ‘Bécs’ zorgt misschien wel voor de verrassing van de maand. Verrassend, in elk geval, omdat Fennesz’ terugkeer naar Mego net wordt aangekondigd als opvolger van de abstracte pop van

SPORTPALEIS ANTWERPEN 10.06.2014 INFO & TICKETS : 0900 2 60 60 PROXIMUSGOFORMUSIC.BE •

GONZOCIRCUS.COM/ABONNEMENT Ook te koop in de betere dagbladhandel, boekwinkel en platenzaak.

AIRBAG FESTIVAL 16 MEI 01 JUNI BRUGGE 2014 •

o.a. JAUNE TOUJOURS • LA TROBA KUNG-FU • RENATO BORGHETTI GUIDO BELCANTO • SHARON SHANNON • CONCERTINO • EL JUNTACADAVERES JOHNNY SANSONE • JOAQUIN DIAZ • CELSO PINA • URS KARPATZ info : +32 (0)50 44 30 40 • tickets : +32 (0)50 44 30 60 • www.ccbrugge.be

FOTO © JEAN-LUC GOFFINET

Jaarabonnement voor slechts € 34,95 (introductie) of € 44,95 mét Gonzo (circus) limited edition t-shirt of totebag.

( 0,50 € / min., incl. btw )

28

Earteam The Black Keys ‘Turn Blue’ Nonesuch/Warner

Rauwe pompende testosteronknallers staan er niet op het achtste studio-album van The Black Keys. De gevarieerde road-track ‘It’s Up To You Now’ is het meest vette nummer van een plaat die afsluit met een truckersong in de traditie van CCR (‘Gotta Get Away’). Dan Auerbach en drummer Patrick Carney kiezen op ‘Turn Blue’ (de derde samenwerking met Danger Mouse) voluit voor een gepolijste (pop)productie met een psychedelische (soulfunk)vibe. ‘Z’ van My Morning Jacket in de mix met het actuele geluid van Tame Impala, zoiets. Met een onvervalste, zij het iets propere, Black Keys-stempel die nog steeds klinkt als een bel. Soms levert het muziek op die nogal gewoontjes is (‘Waiting On Words’) of een matige single die te nadrukkelijk op de radio mikt (‘Fever’ is The Black Keys in Empire-OfThe Sun-party-modus) maar door de bank blijft het genieten. De sound zit snor en de vele laidback sfeertjes leveren puike classic songs op als ‘Bullet In The Brain’ én ‘Weight Of Love’ (6’50”): de uitgesponnen opener met de epische gitaarsolo’s en de intro van ruim twee minuten drijft op goede golven richting Pink Floyd en zelfs Air. Alleen al omwille van dat ene meesterwerkje is ‘Turn Blue’ een te checken Black Keys-plaat. (bvm)

‘Endless Summer.’ Dus geen oeverloos gedreun meer zoals op de jongere albums, wel veel ingenieuze klankspelletjes vol glitchy blieps en blobs. Fennesz geeft hier inderdaad wat de promo belooft, luister vooral naar ’The Liar’ en ’Liminality’, de twee pronkstukken, maar toch glipt ook nu die melige melancholie van de latere jaren mee binnen. Zo schippert ‘Bécs’ tussen intense geluidscollages en wollige soundscapes, tussen experiment en sentiment, en klinkt de plaat dus fris en belegen tegelijk. Het moet de leeftijd zijn. (ts)

Fred V & Grafix ‘Recognise’ Hospital/N.E.W.S.

Gladgepolijste drum-‘n-bass die in de slipstream van labelgenoot Netsky lonkt naar overvolle stadions en arena’s: ziedaar de sound waarmee Fred V & Grafix op hun eerste plaat ‘Recognise’ naar erkenning zoeken. Van ons krijgen ze die alvast niet, want hun flinterdunne melodietjes van dertien in een dozijn die worden aangevuld met overstuurde synths en loeiende bassen klinken als oude wijn in nieuwe zakken en lieten bij (wd) alvast een vieze smaak na in de mond. (wd)

Fujima & Miyagi ‘Artificial Sweeteners’ Yep Roc/V2 Records

Dit trio uit Brighton is bij deze aan zijn vijfde plaat toe. Op ‘Artificial Sweeteners’ krijgen we iets dat we nog het best als tegendraadse pop zouden kunnen omschrijven.

Gedreven krautrock à la Can ontmoet vreemd elektronisch gefriemel (en acid, want waarom niet?) ontmoet funk ontmoet 80s trash. Of zoiets. En dat alles overgoten met het bijna hypnotiserend effen stemgeluid van David Best. In ieder geval: het bitterzoete, soms wat bevreemdende resultaat mag er zeker wezen. (mb)

God Loves Fags ‘As We Took A Power Nap’ Spezialmaterial Records

Zoals Can, Neu en Grauzone het hen ooit voorgedaan hebben, maakt God Love Fags bezwerende gitaarmuziek die je ongemakkelijk op je stoel heen en weer doet schuiven. Per ongeluk zelfs. Het zes songs tellende ‘As We Took A Power Nap’ was opgezet als jamsessie, dachten de bandleden. Maar waarom fraaie, hypnotiserende songs als ‘Frequencies’ en ‘Akshak’ zomaar ergens stof laten vergaren als ze toch opgenomen zijn? God Loves Fags is de band die een siddering door je ruggenwervels jaagt, maar dat op zo’n manier doet dat je naar meer hunkert. Nice! (jvb)

Jimi Goodwin ‘Odludek’ Heavenly/PIAS

Doves, de meest zweverige indieband van allemaal, staan al enkele jaren on hold.

Het signaal voor frontman Jimi Goodwin om met zijn eerste solo-worp naar buiten te komen. ‘Odludek’ is niet zomaar de verrijzenis van Doves, maar wel de mix tussen hun dizzy sfeer en invloeden uit alle hoeken van het muzikale doolhof. ‘Terracotta Warrior’ is een intrigerende opener met blazers en exotische bombast. ‘Man V Dingo’ keert terug naar de hoogdagen van de Britse punk en ska, niet toevallig was Goodwins eerste optreden er eentje van The Clash, en de samenwerking met Guy Garvey van Elbow op ‘Panic Tree’ mondt uit in een folky uitstapje naar het Amerika van de jaren twintig. De poëtische stem van Goodwin is herkenbaar uit de duizend waardoor de zweem van zijn vorige band nooit ver weg is - ‘Oh! Whiskey’ en ‘Lonely At The Drop’ zouden niet misstaan op een klassieker als ‘The Last Broadcast’. Maar ‘Odludek’ heeft voldoende verrassingen in huis om van een meer kruidige en gepeperde versie van Doves te spreken, zeker wanneer ook gospel (‘Hope’) en elektrorock (‘Live Like A River’) komen piepen. Een onverwachte, maar smakelijke, muziekcocktail. (ps)

Grand Analog ‘Modern Thunder’ Ferr yhouse Productions/Suburban

De hiphoppers van Grand Analog zijn waanzinnig populair in hun thuisland Canada. Sinds hun plaat ‘Metropolis Is Burning’ staan ze bekend om hun liveperformances met een fikse dosis feelgood en een arsenaal aan instrumenten dat ze, jawel, live bespelen. Redelijk ongezien in de scene. De hiphop van Grand Analog draaide voor ‘Modern Thunder’ vooral rond de MC Odario Williams. Met hun nieuwste plaat weken de Canadezen van dat concept af. Meer ruimte voor experimenteren met afrobeat en funk zorgden voor een veelzijdige hiphopplaat.

Het resultaat mag er best wezen, maar met al dat geëxperimenteer mist ‘Modern Thunder’ een rode draad. Veel verschillende stijlen met vakkennis uitgevoerd, maar wat consistentie kan nooit kwaad. (pn)

Great Ytene ‘Great Ytene’, 12” ep Bella Union/[PIAS]

Wederom geen flauwekul, deze release op het kwaliteitslabel Bella Union. De zelfgetitelde eerste ep van Great Ytene lijkt eerst een beetje een binnenkomer in het

© Danny Clinch

spoor van Hookworms. Originaliteit is daardoor misschien niet hét wapen bij uitstek van de Britse band maar op het einde van de rit blijkt de muziek gefundeness fressen voor iedereen die krautrock, shoegaze, dromerige postpunk en all things psychedelica een warm hart toedraagt.

De 12” vinyl only release ‘Great Ytene’ is een overtuigende, consistente en druggy spacetrip. (bvm)

Douglas Greed ‘Driven’ BPitch Control

Het BPitch Controll label van Ellen Allien is ook na de jaren van de hype (Modeselektor, Apparat en Paul Kalkbrenner) nog steeds een keurmerk voor uitstekende (Duitse) techno en electro. De nieuwe van Douglas Greed is alleszins een pareltje waar soundscapes op heerlijk uitgebalanceerde weg hun weg zoeken rond, op, onder en langs repetitieve beats en knetterende synths. Nu en dan komt het iets grovere geschut boven (zoals in ‘Salad + Beer’) maar dan nog is het eerder een minutieuze en met chirurgische precisie toegepaste scalpeerpartij dan een hooligan met een knuppel die je de das om doet. Nu en dan koketteert Greed met veel tongue in cheek met clichés en kitsch, en weet daarbij steeds aan de goede kant van die grens te blijven (check vooral het heerlijke ‘Summerless’). Zo is deze ‘Driven’ een indrukwekkend staaltje vakmanschap waarin Greed laat horen wat hij in zijn mars heeft. Zonder ooit één seconde geforceerd of gekunsteld te klinken, is deze ‘Driven’ een heel sterke, verrassende en verfrissende plaat en bewijst Douglas Greed weerom waarom hij moeiteloos in de Champions League van de techno meespeelt! (mc)

Hiss Tracts

ziekliefhebber. Maar neem er de tijd voor, schenk een koffie uit en ga zitten met een goede koptelefoon. Dit is de enige manier om deze duistere geluidstrip – gesluierd in de prachtig kenmerkende Constellationartwork stijl – ten volle te ervaren. (dw)

Howie B ‘Down With the Dawn’ HB Records

Na vier jaar brengt de uitvinder van triphop (al houden we het zelf liever op 90s halfgod) eindelijk nog eens een plaatje uit. Je mag je verwachten aan groove-gedreven leftfield muziekjes die worden afgewisseld met dubby downtempo. Het spijtige is dat de tracks - ondanks een stel goeie ideëen - eigenlijk nergens naar toe gaan, met momenten behoorlijk gedateerd klinken en er vooral maar zelden in slagen om je aandacht meer dan zeven seconden vast te houden. Niet slecht, maar er is beter. (mb)

Inventions ‘Inventions’ Temporar y Residence

Soms is het best om in je comfortzone te blijven en datgene te doen waarin je uitblinkt. Dat moeten ook Matthew Cooper en Mark T. Smith gedacht hebben toen de labelgenoten samen ‘Inventions’ lanceerden, wat een intense, doch subtiele gitaar- en elektronicacombo oplevert. In de atmosferische elektronica is het aandeel van Eluvium te horen, terwijl in de gitaarpartijen de typische, meanderende aanloop van Explosions In The Sky op weg naar de climax te horen is - een climax die overigens geheel uitblijft op ‘Inventions’. Al neme de tracks wel toe in intensiteit door aan te zwellen, zoals het naar een hoger punt toewerkende ‘Peaceable Child’. De echte hoogvliegers van het album zijn het afsluitende duo ‘Recipient’ en ‘Psychic Automation’, nummers die ook dankzij de drums een meer tastbare culminatie van beider heren kunnen zijn. (sn)

Jungle By Night

‘Shortwave Nights’

‘The Hunt’

Constellation Records

Kong

David Bryant (Godspeed You! Black Emperor) en Kevin Doria (Growing) slaan de handen in elkaar en vormen Hiss Tracts. Het drone-duo lanceert met ‘Shortwave Nights’ een verzameling soundscapes, doorspekt met gitaren, strijkers, een scala aan analoge apparatuur, piano en field recordings. De ritmesectie is geschrapt uit de arrangementen. Een gevoel van ritme of cadans zou de luisteraar ook uit het donkere klankenpalet sleuren. Dit is dan ook een album dat minder toegankelijk is voor de doorsnee mu-

Jungle By Night is een populair Amsterdams combo dat bestaat uit prima muzikanten die zelf wel eens tegen pakweg Seun Kuti of Tony Allen mogen aanschurken; zo organiseren ze o.a. het geweldig genaamde Felabration-festival.

Je raadt het al: we worden opnieuw verblijd met een fijn afrobeatplaatje. ‘The Hunt’ sluit - niet echt verrassend - aan bij de betere afrobeat en highlife en is een

Earteam

Eels

29

‘The Cautionary Tales Of Mark Oliver Everett’ E-Works/[PIAS]

Als een Eels-album zich laat aankondigen als een intiem document van een persoonlijke strijd, dan maakt (jdb)’s hart een vreugdesprongetje.

Niet omdat hij een sadistische ziel is, maar omdat elke strijd die E eerder met zichzelf aanbond resulteerde in pure genie. Afgaande op zijn schitterende autobiografie ’Things The Grandchildren Should Know’ hadden we verwacht dat hij nog heel wel wat catharsis op compact disc te branden had, maar ‘The Cautionary Tales Of Mark Oliver Everett’ laat toch niet zo’n verschroeiende indruk achter. Gelukkig blijft E de afkorting voor Mark Everett, zodat een nieuw album steeds met een geweldige zielenroersel-garantie komt. Zo vonden ook dit keer pareltjes als ‘Lockdown Hurricane’, ‘A Swallow in the Sun’ en ‘Where I’m From’ hun weg uit E’s onderbewuste. Het is misschien vreemd om te horen dat het ijzersterke ‘Wonderful, Glorius’ een tussendoortje was tijdens de opnames van dit album, maar deze plaat een tussendoortje noemen in afwachting van beters is ook weer overdreven. E’s wegen mogen dan ondoorgrondelijk zijn, volgen doen we ze toch.

geslaagde mix van energieke grooves, jazz, een snuifje elektronica, opvallend bescheiden blazers en vooral heel veel psychedelica. Vette pret! (mb)

Kapok ‘Kapok’ Buzz/Challenge

Stijlafbakeningen vervagen steeds meer.

Rockers gaan de jazztoer op en jazzcats flirten met rockidiomen. Net als bijvoorbeeld duizendpoot Mauro Pawlowski goochelt dit Nederlandse trio met diverse genres. Het levert een heel divers en bijwijlen complex werkstukje op waarbij elk herkenningspunt al snel vervormd wordt tot het vertrekpunt voor een nieuwe wending.

Titels als ‘Day Of The Tentacle’ en ‘Señor Mysterioso’ zijn dan ook raak gekozen.

Van western tot funk en van rock en reverb tot flamenco, alles gelardeerd met de nodige stoorzenders. Voor wie houdt van instrumentale muziekjes wars van elke classificatie. (gtb)

Karina ESP ‘A Still From The Film’ Morc Records

Chris Gowers bracht onder de naam Karina ESP al verschillende cd-r’s, cassettes en 10”s uit. Deze ‘A Still From The Film’ komt uit als 12” lp. Het eerste nummer van ruim 20 minuten bekleedt de volledige a-kant. Analoge ruis en sonerende gitaarfrequenties krijgen halfweg het gezelschap van een bedaarde akoestische gitaar. Een (f)luistertrack die zich volledig ingraaft in zijn eigen intimiteit. De b-kant behoudt deze warme ingetogenheid, maar de gitaar krijgt het gezelschap Gowers onderdrukte zangstem en een spaarzaam getik op een ride-symbaal. Afsluiter ‘Distant Light (2)’ is het rijkst gearrangeerd, zonder een gevoel van tijd- en ruimteloosheid te doorprikken. Mooi. (dw)

Kelis ‘Food’ Ninja Tune/[PIAS]

Bad girl gone good, zie daar de carrière van Kelis in een notendop. Onbegrijpelijk hoe een ooit zo eigenwijze artieste in enkele jaren afgleed tot een mainstreamdiva zonder eigen smoel. Het begon meer dan tien jaar geleden nochtans veelbelovend met eigenwijze albums als ‘Kaleidoscope’ en ‘Tasty’: inventieve platen die net dat tikkeltje gedurfder klonken dan de doorsnee r&b en girl rap die we indertijd op ons bord kregen. Spannender dan de prefab r&b die indertijd zo hot was en tegelijkertijd ook gewaagder dan de gemiddelde popplaat: Kelis had een geheel eigen sound waarmee ze vorig decenni-

um zowel indiekids als Ultratop-fanaten op de knieën kreeg. Zo snedig en venijnig Kelis in het begin van haar carrière klonk, zo snel gleed ze echter ook af richting voorspelbare mainstream-pop en zeemzoete power-ballads. Wie met de nieuwe plaat hoopte op een opflakkering moeten we helaas teleurstellen: konden wij bij ‘Kelis Was Here’ en ‘Flesh Tone’ een lichte geeuw al niet onderdrukken, dan wiegt het oersaaie ‘Food’ ons onverbiddelijk in slaap. Een flauwe plaat, die dan ook vraagt om een saaie woordspeling: wij lusten deze ‘Food’ absoluut niet. (wd)

Inigo Kennedy ‘Vaudeville’ Token

De Britse producer Inigo Kennedy is een veelzijdig baasje. Sinds zijn debuut in 1996 heeft de man meer dan 100 releases op zijn conto staan, op diverse labels en onder verschillende aliassen. Sinds een jaar of 7 heeft hij ook een goede samenwerking lopen met het Belgische label Token met diverse ep’s, om dan nu een volwaardig album uit te brengen.

‘Vaudeville’ pakt uit met veel duistere en unheimliche sferen, waar zich onder en achter de donkere soundscapes een soms rauwe en rudimentaire structuur ophoudt die zich langzaam openbaart in overtuigende tracks.’Birth’, ‘Lullaby’ en ‘Vallecula’ zijn daar de exponenten van en terwijl de muzikale mist beetje bij beetje naar de achtergrond wordt verbannen en de song zich meer en meer openbaart, word je tegelijkertijd langzaam maar zeker platgeknepen. Dat Kennedey die truck ook kan omdraaien (‘Requiem, ‘Winter’) en je met bevreemdende beats en synths het bos instuurt, maakt de verrassing en de verwarring compleet. Sterk staaltje vakmanschap! (mc)

Kink ‘Under Destruction’ Macro/WordAndSound

Geschifte piano’s en stuiterende synths, hotsende clicks & cuts, schuifelende beats en ratelende percussies: de muzikale ongein van Kink werkt verontrustend en ordeverstorend, maar de gestructureerde chaos is van een oerdegelijk niveau. De betere elektronische waanzin en zeer aan te bevelen. En als u ons nu wilt excuseren: wij moeten onze dwangbuis verversen. (mc)

Lean Left ‘Live At Area Sismica’ Unsounds/Dense

Live-opname van The Ex-gitaristen Andy Moor en Terrie Ex met Ken Vandermark en Paal Nilssen-Love. ‘Live At Area Sismica’ is al de vijfde concertplaat van Lean Left, niet echt onlogisch aangezien de band vooral teert op free jazz en improvisatie, maar waar de vier heren zonder moeite een concertzaal de hemel in spelen blijft zo’n live-album toch een heikel ding. Een brok rauwe energie (die razende gitaren! die spastische drums! noise! rock!) die ontploft in een doordeweekse huiskamer heeft nu eenmaal veel weg van een storm in een glas water. Ga ze zien, koop het album, en merk het verschil. (ts)

Shawn Lee ‘Golden Age Against The Machine’

Vaitea

‘Word Citizen’ BBE Records

Verse vis van het immer productieve BBE Records! Eerst en vooral een enkele reis richting jaren 80, toen rappers nog geen limousines hadden en hun producers nog geen laptop, maar in het beste geval een MPC drummachine. Shawn Lee maakte het als ukje vanop de eerste rij mee en pent met ‘Golden Age Against The Machine’ een uitgebreide liefdesbrief neer aan de helden van zijn kindertijd: 3 Feet High And Rising, Beastie Boys, DJ Shadow en Cut Chemist. Dat Lee voor deze ode alle instrumenten zelf inspeelde is bewonderenswaardig, maar was precies daarvoor niet de sample uitgevonden? Enfin, aan enthousiasme geen gebrek.

Ook bij Vaitea, zijn Nieuw-Zeelands labelmaatje, niets dan goede intenties. ‘Word Citizen’ is het zelfportret van de dochter van een Franse vader en een Italiaanse moeder met Poolse en Turkse roots. Je verstaat waar ze de woordspeling vandaan haalt. Op haar best klinkt Vaitea als de sparringpartner van Nicki Minaj ten tijde van Kanye’s ‘Monster’, maar even vaak komt ze niet veel verder dan wat 1-2-3 yo yo yo-gerap. Vermelding waard: het potentieel radiogoud van ‘Lovesongs’. (mvm)

Life Savings ‘Endings’ Narrowminded

Vorige maand kregen we van Narrowminded nog de heerlijk weerbarstige elektronica van Spoelstra voor de kiezen. Nu komt het label met de debuutep van Life Savings, een nogal jaren ne-

gentig georiënteerde gitaarband. Opener ‘Heydays And Maydays’ had alvast mee op ‘Bleach’ gekund van dat ene bandje uit Seattle. En om eerlijk te zijn, de andere drie songs eigenlijk ook. Er wordt wel beweerd dat er hier nineties rock met een seventies benadering wordt geproduceerd, maar we horen toch vooral de flarden Nirvana en Mudhoney en hoewel de songs er best mogen zijn, is het been there done that-gevoel onafwendbaar. (boo)

Little Dragon ‘Best Of’ Peacefrog Records

Bijna twintig jaar zijn de Zweden van Little Dragon bezig. Hun minimalistische synthpop is tot ver buiten het Scandinavisch schiereiland bekend en zelfs met een cowbell slagen ze er in om de meest meeslepende nummers uit te dokteren. Dat leverde hen samenwerkingen op met Damon Albarn, SBTRKT en Raphael Saadiq, om er maar enkele op te noemen. Deze ‘Best Of’ vat de meest spraakmakende nummers van hun volledige backcatalog nog eens samen. De perfecte kennismaking voor Little Dragon-leken, maar een tikkeltje teleurstellend voor de doorwinterde fans.

Extraatjes zoals onuitgegeven of hermixte nummers vind je op deze ‘Best Of’ niet terug, maar niet getreurd. Deze verzamelaar dient vooral om het publiek warm te maken voor hun nieuwe album, ‘Nabuma Rubberband’, dat in mei uitkomt. De herhaling is achter de rug, kom maar op met dat nieuwe werk! (pn)

Christian Löffler ‘Young Alaska’ Ki Records/N.EW.S.

Via z’n tweede langspeler mag Christian Löffler graag bewijzen dat ’t ook anders kan – mensen aan ’t dansen brengen met sensitieve, kwetsbare elektronica. Die bewust ingehouden marsrichting werd ingezet op ‘A Forest’, z’n debuut uit 2012. De wankele mastering en broze beats – enkele toenmalige beginnermanco’s – worden op ‘Young Alaska’ vakkundig omgeruild voor een geluidsdesign rechtstreeks geplukt uit een heldere vriesnacht. Löffler runt een fijnbesnaard droomfabriekje gericht op de export van rozige klanktapijtjes en intieme snoezelarijen allerhande. Dat alles op het ritme van knus knetterende house, warme minimal en zacht zoemende beats, afgewisseld met dommelige piano’s en t(w)inkelende passages in de belletjeswinkel – zie ook het werk van landgenoot Pantha Du Prince. ‘Young

30

Earteam Fluxion

‘Broadwalk Tales’ Echocord/Kompak t/N.E.W.S.

Een instituut binnen een instituut: Fluxion die z’n nieuwe album releast via kwaliteitshuis Echocord. Na de uitstekende langspelers ‘Perfused’ en ‘Traces’, komt Konstantinos Soublis nu aanwaaien met ‘Broadwalk Tales’. Met elke volgende release verkent de Griek nieuwe horizonten, met lang- en spaarzaam verdampende infusies house, techno, ambient en een stel heerlijk knisperende samples.

Geen sinecure in het conservatieve dub-elektronische genre – vorige maand nog verzopen Deadbeat en de gerespecteerde Paul St Hilaire in een poel van al te klassiek-steriele beats en drabbige dub. Nee, dan liever deze ‘Broadwalk Tales’, waar Fluxion in zee gaat met Teddy Selassie, getalenteerd én gepatenteerd Jamaicaans toaster/vocalist. De man verleent moeiteloos een pak extra diepgang aan de goudgevoelige composities van Fluxion. Check daartoe de supergelaagde, zweverig-minimale house op ‘Celestia’ of ‘Everyday’. Oogjes dicht, snaveltjes toe en steil achterover gaan. Fluxions ‘Boardwalk Tales’ is rechtstreeks bestemd voor de elektronische jachtvelden waar galm & ruis als stonede vampieren rondwaren, tot in de eeuwigheid. Een meesterwerkje vermomd als ultieme stuikpartij in vierkwartsmaat. (fp)

Alaska’ is een mooie brok teerhartige, oprechte en sierlijke elektronica. Geef ‘m een knuffel, die Christian Löffler. (fp)

Loops Haunt ‘Exits’ Black Acre/N.E.W.S.

Vreemde kwast toch, die Scott Douglas Gordan, de man achter Loops Haunt. Dat wegens de hoogst schizofrene aangelegenheid op ‘Exits’, het debuutalbum van de Schot. Als een dolleman morst hij met ideeën, alsof ze te koop staan per gunstig geprijsde kilogram. Bijgevolg lijdt het geen enkele twijfel dat in de man een half tot zelfs heel muzikaal genie schuilt. Achtereenvolgens vinken we af op ons lijstje: The Cinematic Orchestra, verdwaald in een jazz-experimentele nachtmerrie (‘Trapdoor’ en het koortsige ‘Hollowed’), excentrieke happen krauttronica (‘Run Young’ en ‘Howl’), inktzwart occultisme à la Vatican Shadow en Demdike Stare (‘Tunneling’) en de prachtige, glaciale witch house van ‘Ellum Tonal’, naar voorbeeld van Balam Acab en Holy Other. Exponentieel aanzwellende waaghalzerij, deze ‘Exits’ van Loops Haunt. Good to go! (fp)

Marke ‘Product Of Industry’ Spectral Sound

In het muzikale universum van Marke lijkt de verwarming niet helemaal goed te functioneren. De 9 uitgesponnen tracks op deze plaat grossieren in dikke lagen synths, waarachter wollige beats gehuld zitten, en al was het even wennen, na de tweede luisterbeurt openbaarde zich stilaan een en ander. De manier waarop Marke ruim de tijd neemt om stapje voor stapje en laag voor laag zijn muzikaal ei te leggen, heeft iets onweerstaanbaars - als een zeer trage draaikolk waaraan het moeilijk ontsnappen is. Tegelijkertijd heeft die trage aanpak ook mindere kantjes en is het moeilijk om de rit van ruim een uur in één ruk uit te zitten. Hinken op twee gedachten, dus… (mc)

Mile Me Deaf ‘Holography’ Siluh Records/Sonic Rendezvous

We associëren Oostenrijk met Mozart, Alpenweides en apfelstrudel. Qua street credibility niets om mee te uit te pakken.

Toch bestaat er in Wenen een noisescene rond Wolfgang Möstl. Rond hem werden de voorbije tien jaar verschillende bands gevormd die min of meer hetzelfde geluid voortbrengen: lofi-poprock, noise en psychedelica zijn immer de gemene delers. Zo ook bij Mile Me Deaf. Al

zoekt Möstl op ‘Holography’ vooral naar catchy popmelodieën. Geen wonder dat de platenhoes naar die van ‘Sergeant Pepper’s…’ lijkt te refereren. Niet dat de scherpe kantjes er helemaal af zijn. Het gezang schuilt nog steeds achter stemvervormers, gitaren trekken schrammen in de gladde refreintjes en de algemene attitude blijft in de geest van noisepopvoorbeelden als Sonic Youth.

‘Holography’ bevat zwaar geblutste poprock waarop je kan meefluiten én raggen. Möstl zal wellicht geen standbeeld in Salzburg krijgen – de ene Wolfgang is de andere niet – maar wij kunnen ons voorstellen dat Mile Me Deaf een godsgeschenk is voor jong Oostenrijk. (dm)

Millie & Andrea ‘Drop The Vowels’ Modern Love/Kompak t/N.E.W.S.

Zomaar zomers-arcadisch denkbaar: Millie & Andrea met schaapjes en herdershond op de boerenbuiten. Think again, want bij nader inzien blijken Millie & Andrea twee wolven in schaapsvacht uit de Modern Love-stal, waar ook noir-noitore zwartjassen als Andy Stott, Vatican Shadow en Demdike Stare lelijk durven huishouden. Geen schrik evenwel, ‘Drop The Vowels’ is een stuk minder beklemmend dan hogervermelde, elektronische ruiters van de nacht. Rauwer, industriëler en primitiever, dat wél, met dank aan het gul uitstrooien van scherpe nineties-junglebreaks. Daarom duurt het even voor Millie & Andrea echt op stoom komen en de brave middelmatigheid ontstijgen. Pas over halfweg het album brengt het duo met ‘Corrosive’ z’n eerste nekslag toe – een melodieuze rave-trip die niet zou misstaan op het jaloersmakende cv van Zomby. En ‘Back Down’, dat ondergrondse bas-riviertje met dobberende engelenstemmetjes, kan ongetwijfeld op goedkeuring rekenen van labelgenoot Andy Stott ... Meer van dattum, denkt (fp).

Molono . Bass – V/A ‘Remix Collection II’’ 3000 Grad Records Stars & Heroes/Kompak t

Deephouse, chill out of rechttoe rechtaan boenken: Molono. Bass draait er zijn hand niet voor om. Op zijn tweede remixcompil gaat hij aan de slag met luie beats (de heerlijk diepe zenbassen van The Micronaut, de cocktailhouse van Ataneus en de auditieve spierontspanners van Atlantik), complexere structuren (de hoekige stuff van Lucas Deer en Klangkuenstler) en sporadisch de zeer poppy beats van Robot Needs Oil. Ideale plaat voor de late namiddag, daar naast

het zwembad en met een lichte kater van de avond ervoor. (mc)

Nick Mulvey ‘First Mind’ Fiction/Caroline

Nick Mulvey fingerpickt en neuriet als een klassieke singer-songwriter. Maar hij is een specialleke. Luister maar eens hoe hij het wiegeliedje ‘Cucurucu’ vermomt als echte song. Warm en oprecht, maar tegelijk ongrijpbaar. Doorheen de hele plaat moeten we meermaals aan Ian Brown denken, zeker in het sfeervolle ‘Ailsa Craig’ of op ‘Meet Me There’, wanneer de strijkers binnenwaaien. In een exotisch getokkeld ‘Nitrious’ smokkelt Mulvey ook een stukje ‘You’re Not Alone’ van Olive. Speciale plaat, sympathieke kerel. En net daarom is het jammer dat de spoeling op het einde van de plaat heel wat dunner is. (rl)

Nine Black Alps ‘Candy For The Clowns’ Hatch Records/N.E.W.S.

Nine Black Alps bestaan al meer dan tien jaar en dan wordt het al eens moeilijk om met verfrissend materiaal naar buiten te komen. Toch slagen de Britten erin om dat wel te doen. Beluister de opener ‘Novokaine’ en je begrijpt meteen wat we bedoelen: schreeuwerige distortiongitaren benadrukken vanaf de eerste noot dat dit album veel heavier is dan zijn voorgangers. De sound doet zelfs denken aan de beginjaren van de band, toen de groep de platen ‘Everything Is’ en ‘Love/Hate’ opnam. Toch is er in de elf nummers ook ruimte voor popinvloeden, waardoor het geheel supercatchy wordt zoals in ‘Something Else’ of ‘Not In My Name’. Geen idee hoe je zo’n mix van grunge, pop en een vleugje punkrock noemt maar het klinkt goed! (jk)

Noxagt ‘Brutage’, lp ‘Collection 1’, lp Drid Machine/Dense

De vergelijking tussen Noxagt en Lightning Bolt heeft altijd voor de hand gelegen, ook nu het noiserock-trio rond Kjettil D. Brandsdal na een lange stilte plots twee lp’s in dezelfde maand uitbrengt (toegegeven, de tweede is een verzamelaar), maar eigenlijk is Noxagt gewoon een genre op zichzelf. De vier tracks op ’Brutage’ zijn oh

zo typisch voor de Noorse band: hevige percussie, loodzware ritmes, repetitieve riffs en toch altijd die intensiteit die zelfs de langste nummers in een ruk door de speakers jaagt. Herkenbaar, dat wel, maar vervelend? Zelden. In vergelijking met de oudere tracks op ’Collection 1’, een trits b-kantjes en onuitgegeven materiaal uit 2001-2004, bewijst ’Brutage’ trouwens hoe flexibel Noxagt blijft: geen los-vaste rammelrock of lawaai-om-hetlawaai op hun nieuwste, wel strakke en oerdegelijke power noise waar je de buren dol mee draait. (ts)

Justin Nozuka ‘Ulysees’ Coalition Music

Destilleer de dansbare tonen uit Frank Oceans muziek en dan hou je Justin Nozuka over. De Canadese Amerikaan dobbert dromerig op een rustig levensritme en verovert zo waarschijnlijk sneller meisjesharten dan je erwtensoep kan spellen. ‘Ulysees’ is al zijn derde album en dat is er eentje dat met gemak je ademhaling doet vertragen. ‘Right By You’ klinkt als een ode aan Jeff Buckley, ‘Dreaming’ toont dat Justin enkel op zijn stem kan leunen om een nummer tot stand te brengen en ‘Blue Velvet Sea’ horen we graag terug in een of andere sequel van Aladdin. Vertederende pop in een donzige verpakking, voor al je laat me met rust-dagen. (pl)

Papercuts ‘Life Among The Savages’ Memphis Industries

Papercuts schenken ons met ‘Life Among The Savages’ weer heel wat moois, zijnde dreampop waarin milde psychedelica gesmoord wordt in melancholie. De sound nijgt vaak naar Beach House, maar Papercuts houden het instrumentarium klassieker met onder andere strijkers. De ziel van ‘Life Among The Savages’ is de smachtende zuchtstem van zanger Jason Quever. Denk aan de zachtheid van Elliott Smith en de kleurenpracht van Technicolor.

Schitterend stemgeluid heeft de man, en die mag op deze plaat voor zich spreken.

De eerste helft van het album behoort tot het betere werk van dit jaar, maar daarna valt het helaas een beetje stil. Wat meer verscheidenheid was welgekomen.

Desalniettemin hebben Papercuts weer enkele nummers op hun naam staan die op hoogst aangename wijze elke huiskamer inkleuren. (dm)

L'AÉRONEF web

achetez vos billets sur

MAI

© Brest Brest Brest

WWW. AERONEFSPECTACLES .COM

2014

les spectacles sans gravité - licences entrepreneur de spectacles

24 32

t eam Earteam Ear Swans

‘To Be Kind’, 2cd Mute/[PIAS]

Hoe ouder hoe productiever, lijkt wel toepasbaar op Michael Gira. Z’n magnus opus ‘The Seer’ is nog maar net verteerd of daar komt hij weer met een nieuwe dubbelaar, niet meer op Young God Records maar op Mute. Tien uitgesponnen tracks leiden ons doorheen de condition humaine, met uiteraard dood, liefde, verderf en angsten als favoriete thema’s. We horen doorleefde meeslepende woestijnblues inclusief slide gitaar, opener ‘Screen Shot’ heeft misschien wel de meest funky Swans- baslijn ooit en spat uiteen in dansbare noise-gensters, die uiteraard wederom welig tieren. Net zoals de mantra’s, duistere drones en logge gitaren.

Vocaal kunnen we stellen dat Gira het midden houdt tussen Trent Reznor, Tom Waits, Nick Cave, Gavin Friday en uiteraard zichzelf op ‘To Be Kind’. Waren het niet zo’n solitaire geesten, zouden we de wens koesteren ooit getuige te kunnen zijn van een samenwerking met minstens één van deze vier. Want Swans mogen we inmiddels gerust toevoegen in het rijtje muzikale legendes. De nieuweling is zwaarmoedig, begeesterend, hypnotiserend, zwartgallig en - eerlijk is eerlijk - ronduit magistraal. (boo)

Perfect Pussy ‘Say Yes To Love’ Captured Tracks Records/Konkurrent

Drieëntwintig minuten, meer heeft Perfect Pussy niet nodig om zijn punt te maken. Het vijfkoppig gezelschap, met withete vocalen van Meredith Graves als visitekaartje, is het soort band dat in de jaren tachtig op luidruchtige wijze mee de underground vinnig en levendig hield.

Hoewel de leden van Perfect Pussy de 80’s hooguit vanuit een kinderwagen meegemaakt hebben, klinken ze net zo furieus als hun muzikale geestesgenoten uit lang vervlogen tijden. ‘Work’ is hardcore noisepunk waarvan er nooit genoeg kan zijn en ‘Bells’ knalt met zo’n kracht uit de boxen dat breekbare voorwerpen best niet binnen handbereik staan wanneer ‘Say Yes To Love’ weerklinkt, want dit is een heel erg vette brok adrenaline! (jvb)

The Phantom ‘LP1’ Silverback Recordings/Reach Out

The Phantom, een Poolse producer die zich als een vis in het water voelt in de vijver van deephouse, eighties grooves en minimalisme, levert met zijn eerste full album een lekker gevarieerd en afwisselende plaat af, onder de vleugel van het Gentse Silverback Recordings. Het is altijd lekker toeven op de midtempo beats die worden gelardeerd met goed gekozen, zij het misschien wat brave housesynths, maar waar The Phantom nog beter gekozen piano’s, bassen en gitaren aan weet toe te voegen. Het is dus zeker geen recht voor de raap, typisch housealbum geworden, maar een aangename kennismaking met een artiest die zijn klassiekers kent (check die eighties drums en synths in ‘Sports (Part 1)’ ), resoluut verrassend voor de dag durft komen (het bevreemdende ‘Gothic’) maar ook al eens knipoogt naar de absolute classics (luister naar de intro van ‘Bless Their Little Hearts’ en probeer maar eens om niet aan ‘Night Of The Jaguar’ te denken). Wat The Phantom laat horen op dit debuutalbum, gaat er alleszins in als zoete koek! (mc)

The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project – V/A ‘Axels & Sockets’ Glit terhouse/V2 Records

Ondanks dat Jeffrey Lee Pierce al in 1996 slachtoffer werd van een foute levenswandel vol drank en drugs, blijft hij musici inspireren met zijn nalatenschap. ‘Axels &

Sockets’ is al de derde tribuut-plaat die het repertoire van The Gun Club levendig houdt. Straffe vertolkingen van het punky ‘Nobody’s City’ door Iggy Pop, Nick Cave en Thurston Moore, een hele vitale Blondie in ‘Kisses For My President’ en ‘Ain’t My Problem Baby’ van country-rokers Slim Cessna’s Autoclub wisselen af met ingetogen ballads zoals ‘Constant Limbo’ en ‘Desire By Blue River’ met Mark Lanegan en Bertrand Cantat (Noir Desir) als vertolkers. Jeffrey Lee Pierce wordt zelf nog in 2 songs (The Journey Is Long’ en ‘Shame And Pain’) gereanimeerd. Wat vooral duidelijk wordt op ‘Axels &Sockets’ is de grote verscheidenheid van stijlen die het repertoire van The Gun Club herbergt: punk, blues, rock, country … komen allemaal aan bod. Bovendien hebben de songs, sommige al uit de jaren ’80, nog niets aan zeggenschap ingeboet. Een topplaat dus met zelfs een Belgische connectie: violiste Catherine Graindorge doet op drie songs mee. Een plaat ook die ons nu al doet uitkijken naar de vierde nog te verschijnen Jeffrey Lee Pierce-tribuut. (ow)

Pink Mountaintops ‘Get Back’ Jagjaguwar/Konkurrent

Eerst een misverstand uit de wereld helpen: Black Mountain groeide ooit uit Pink Mountaintops, en niet omgekeerd. Om maar te zeggen: dit is niet zomaar een zijproject van zanger Stephen Bean. Ter zake: Pink Mountaintops kennen veel gedaantes. Het vorige album bevatte vooral zwaarmoedige druggy ballads. Deze keer horen we een Stephen Bean die een feestje wil bouwen. De locatie: een garage. Het thema: vuile bluesrock en noise.

De genodigden: leden van onder andere Thee Silver Mt. Zion, The Black Angels, Godspeed You! Black Emperor – nooit gedacht dat die heren ooit feestjes frequenteerden trouwens – en goede ouwe J Mascis. ‘Get Back’ rockt lekker pretentieloos weg. Bean heeft de downers duidelijk ingeruild voor uppers. De funfactor ligt hoog. Van een nummer als ‘North Hollywood Microwaves’ zou zelfs Berlusconi gaan blozen, met dank aan een vuilbekkende Annie Hardy in een glansrol. ‘Get Back’ is zeker geen plaat voor de annalen, maar groovet aardig en rijt bij momenten je stereo in flarden. Dat kan al eens deugd doen. (dm)

Gabriele Poso ‘Invocation’ Agogo Records

Altijd al afgevraagd hoe de zonsondergang in het Zuid-Italiaanse Sardinië klinkt?

Gabriele Poso, geboren en getogen in

© Owen Swenson

het gezapige Lecce, geeft op zijn derde langspeler een meer dan aardige voorzet: bruingebrand gitaargetokkel, zijdezachte strijkers en dromerige zanglijntjes.

Voor het goedkope saunamuziekalarm in je hoofd begint te loeien; ‘Invocation’ is geraffineerd en uitgebalanceerd. En daar zit de Afro-Cubaanse percussie die de vederlichte melodietjes ondersteunt zeker voor iets tussen. Poso trok enkele jaren de Caraïben door en slorpte in Cuba en Puerto Rico het onweerstaanbare geluid en heupwiegende ritme van de conga, bongo en koebel op. Ergens in het midden tussen Mo Kolours, José Gonzalez en Portico Quartet schildert deze Italiaan dé soundtrack voor al jouw subtropische dagdromen. Gesofisticeerde feel good recht uit de hiel van Italië. (mvm)

Principles Of Geometry ‘Meanstream’ Tigersushi

Achter de simpelste dingen schuilen soms de diepste gevoelens. Ziehier het motto waaraan Guillaume Grosso en Jeremy Duval hun nieuwste plaat hebben opgehangen. Een uiting van hun diepste emoties, geheel volgens een eigen dogma. Denk nu echter niet dat het Franse duo zich verliest in rijkelijk geschakeerde songs, die een warme gloed uitspuwen.

Daarvoor drijft deze ‘Meanstream’ nog te zeer op kale idmtonen, maar dan wel van het soort die je langzaam bekruipt. Zo riedelt ‘Lonnie’ je subtiel in de juiste stemming, opdat de zwoelere synthpop op ‘Steamster’ traag de oortjes kan binnensmeulen. De haast militante electropunk van ‘Dogod’ raast en zwelgt dan weer, zonder ook meer even een adempauze in te lassen waarna nummers als ‘Roanoke’ en ‘Polysex’ dan voor de nodige zalving zorgen. Echt klauwen doen de songs echter nooit, eerder eens lekker knijpen. Toch kunnen we gerust stellen dat we van deze ‘Meanstream’ hebben genoten, zonder daarvoor al te emotioneel te worden. Tja, soms houden we het liever simpel. (kc)

Prins Thomas ‘III’ Full Pupp/N.E.W.S.

Even, heel even, hing er pure magie in de lucht tijdens de zomer van 2005, met de heerlijke doorbraaksingle ‘I Feel Space’ van Hans-Peter Lindstrom en Prins Thomas – de officieuze startknal voor een lange space/italic disco-revival. Elk van de twee Noren ging ondertussen zijns weegs. In navolging van maatje Lindstrom sloeg ook Prins Thomas gretig de hand aan een ampel experimentele ploeg. Da’s niet anders op ‘III’, de (jawel) derde langspeler van Thomas Moen Hermansen.

Van een echt concept evenwel geen sprake, “no space disco but still plenty of space,” zoals-ie het plaatje zelf omschrijft.

Dat vertaalt zich naar een tiental hoogst vrijblijvende, middellanggerekte jams; een tikje funky, met een mespunt psychedelische nostalgica, languit dobberend op een pluimgewicht-loopje. Cosmetica voor gevorderden, met zonnige groetjes van de Prins uit het hoge noorden. (fp)

Samaris ‘Silkidrangar One Lit tle Indian Records/Konkurrent

Onder de noemer al wat uit IJsland komt, zal wel goed zijn, sturen we deze keer Samaris op je af. Debuut ‘Silkidrangar’ staat bol van gedichten uit de negentiende eeuw, maar klinkt absoluut niet gedateerd. De relaxerende doch trippy sound van Samaris is verslavend en meeslepend en net daarom passeert het album bijna in een waas. Voor je het goed en wel beseft, zijn er 54 minuten voorbij en ben je omsingeld door een kil gevoel van stilte.

‘Silkidrangar’ kan dan wel subtiel naar de achtergrond verdwijnen, dit is zo’n plaat die je toch met een repeat-knop bedient, gewoon omdat het kan. (pl)

Sean Nicholas Savage ‘Bermuda Waterfall’ Arbutus Records/N.E.W.S.

In je platencollectie ontbreekt nog een langspeler onder de W van wauwelende dandy-pop? Zoek niet langer en investeer in deze hoogst vermakelijke ‘Bermuda Waterfall’! Canadees cultfiguur en Ariel Pink-soulmate Sean Nicholas Savage labelt zijn nieuwste creatie zelf als onbewuste bevruchting, dus de O kan ook.

Deze kapoen maakt popmuziek voor AMradiofrequenties, riedeltjes die geconsumeerd dienen te worden met mierzoete dessertwijn uit een kartonnen doos en een bebloemd vissershoedje op je hoofd.

Regelrechte kitschpop die geen onverschilligheid duldt. Ofwel je wtf-moment van het jaar, ofwel intens smullen van deze faux falsetto. Volgens onze bescheiden mening zijn de Hawaï-hemdjes in ’Naturally’ en de Spaanse gitaren in ’Heartless’ een absolute zegen voor het oeuvre van Savage. Niet langer het geluid van een zwak belichte kelderclub, eerder de lome palmboomvibe van een late namiddag op het terras van een cocktailbar met een rieten dak. (mvm)

Sly & Robbie ‘Underwater Dub’ Groove At tack

Na ‘Blackwood Dub’ is dit de tweede release van de legendarische Sly & Robbie op Groove Attack. En het mag gezegd:

Earteam

Teebs

33

‘Estara’ Brainfeeder/[PIAS]

Bizar: ‘Estara’, de nieuwe plaat van Brainfeeder-producer Mtendere Mandowa, ofwel Teebs, zit al dagenlang in ons hoofd en toch kunnen wij er amper een melodielijn, laat staan song van nafluiten. Bizar, maar niet onlogisch want net als bij zijn Brainfeeder-collega’s primeert ook bij Teebs immers een dromerige vibe boven de perfecte song.

Te vrijblijvend voor sommigen, verslavend en hypnotiserend spul volgens anderen, en wij behoren alvast onvoorwaardelijk tot die laatste categorie. Geen andere laptopproducer alleszins wiens sound zo analoog klinkt en door welke geluidsbricolages wij keer op keer naar een andere stratosfeer worden gekatapulteerd. Het recept is nochtans eenzijdig: Teebs vertrekt steevast van een lome hiphopbeat die hij eindeloos in het rond laat tollen en amuseert zich terzelfdertijd met het pulken aan jazz, elektronica en analoge klanken. Resultaat zijn soundscapes - bol van de hypnotiserende loops, rinkelende belletjes en glazige gitaren - samengeklit tot een prachtige minisymfonie die warm en ijl tegelijk klinkt. Betoverend mooi. (wd)

de dubhelden hebben - natuurlijk bijgestaan door een stel prima muzikanten - een prima plaatje afgeleverd. ‘Underwater Dub’ werd opnieuw opgenomen in de al even legendarische Harry J studios en producer Alberto Blackwood stond opnieuw achter de knopjes. Het resultaat is een geweldige, old school aandoende plaat waar we maar niet genoeg van krijgen. En de zomer is nog niet eens begonnen ... (mb)

Laura Stevenson ‘Wheel’ Sonic Rendezvous

Boompjes, bloemetjes, de zon en de maan in een cirkel op een veelbelovende platenhoes. En muzikaal aangereikt met opmerkelijk vioolspel van Rob Moose (Bon Iver, Antony And The Johnsons) en begeleiding op koperblazers van de legendarische Kelly Pratt (Beirut, Arcade Fire, Bishop Allen, LCD Soundsystem, David Byrne en St. Vincent). Dat begint al goed. Het integere intronummer ‘Renée’ mikt meteen op de ziel. Ook de rest van de nummers luisteren vlotjes als een trein. Het zonnige ‘Runner’ en ‘Sink, Swim’ doen heel zomers aan terwijl ingetogen nummers zoals ‘The Wheel’ en ‘Journey To The Center Of The Earth’ lijken te verkeren in een ijl, dromerig landschap. Za-lig! (ne)

Will Stratton ‘Gray Lodge Wisdom’ Talitres/V2 Records

Moedige vogel Will Stratton heeft er geen rooskleurige jaren opzitten. Zijn nieuwste creatie ‘Gray Lodge Wisdom’ schreef en nam hij op tijdens een jaar van chemotherapie, zware operaties en andere behandelingen tegen zijn in 2012 vastgestelde kanker. Anno 2014 bloeit hij in volle ornaat met een goeie handvol songs die er meer dan mogen wezen. Opener en titeltrack ‘Gray Lodge Wisdom’ blinkt vanaf de eerste seconden uit dankzij een aanstekelijke melodie en bijhorend lighthearted feel. Referenties aan grootmeester Nick Drake zijn niet weg te steken op ‘Wild Roze’ of ‘Long Live The Hudson River’ en doen het hart van menig muziekliefhebber overslaan. Geen oeverloos gezwets over hartpijn of andere bekommernissen maar oerdegelijke verwarmen-

de folksongs, inclusief banjo-achtige deuntjes (‘The Arrow Darkens’) en ambient soundscapes (‘Fate Song’). Nieuwste toetje van (ne) en zeer licht verteerbaar.

Thievery Corporation ‘Saudade’ ESL Music/N.E.W.S.

Hoewel het Portugese saudade in duizenden songtitels voorkomt, laat de diepere betekenis van het concept zich niet in woorden vangen. Saudade verschijnt, komt plots aan de oppervlakte drijven, doordrenkt elk muzikale molecule van onverholen weemoed. Het Amerikaanse Thievery Corporation trok in een vorig decennium de triphop-kar, brouwde albums vol bevlogen acid jazz en fantasierijke drumcomputerjams. Tegenwoordig grijpen Rob Garza en Eric Hilton meer dan ooit naar traditionele songstructuren. Zowat alle nummers klokken af rond de 3:30 en verlopen steevast volgens het geijkte recept strofe-refrein-strofe-refrein. Het was ooit anders. Denk aan de klassieke bossa nova van Astrud Gilberto, de koketterie van Pink Martini en de melancholische hypnose van de Cubaanse bolero. Sereen, uitdagend warm. Lounge exotica van degelijke makelij. En hier en daar échte saudade. (mvm)

Timber Timbre ‘Hot Dreams’ Full Time Hobby

Stilletjes aan bouwt Timber Timbre aan een consistente verzameling plaatjes met als handelsmerk: spooky arrangementen en de kraterdiepe croonerstem van Taylor Kirk. Ditmaal schurkt hij zich dicht tegen het intimistische van Bill Calahan. ‘Hot Dreams’ belooft dan ook alleen maar zwoelheid, wat in het gelijknamige nummer (toptrack!) ook ten volle wordt vertaald door de sexy saxpartijen.

Waar het vorige album, ‘Creep On, Creepin’ On’ vooral geïnspireerd was op horror en een onbehaaglijke stemming, gaat nu het grote thema van de liefde voor de bijl. Geen lofzang, maar een hete droom die gestroopt wordt van zijn illusies en uitmondt in sinistere blues die vreemd genoeg ook sensueel kan zijn. Een knap stukje balanceerwerk en een nieuw hoofdstuk in het stilaan grootse oeuvre van Timber Timbre. (dw)

Tiny Ruins ‘Brightly Painted one’ Bella Union/[PIAS]

Het zijn geen doetjes, die van Tiny Ruins.

Eerder blonken ze al als voorprogram-

ma voor grote namen zoals Beach House, Fleet Foxes, Calexico en Joanna Newsom en nu trakteren ze ons voor de tweede maal op een mooie plaat. Badend in een zweem dromerige melancholie is deze potpourri van dreampop en folkblues (‘Chainmail Maker’) een cyclische tocht door het leven waar de zeer bijpassende stem van zangeres Hollie Fulbrook ons geruisloos in meeneemt. Verplicht voer voor hongerige oortjes! (ne)

Tobacco ‘Ultima II Massage’ Ghostly International

Tobacco had beter het adjectief Wacko voor z’n naam kunnen placeren, zoals in de pro-marihuana-song van wijlen Scale Sheer Surface. Deze kwiet die graag om mysterieuze redenen mysterieus blijft, dealt inderdaad de betere weird shit.

Electrotrash, geflipte pop en avanthop een beetje alsof Beck, Connan Mockasin en Daft Punk samen in een bad acid zijn gevallen en spartelend als een duivel in een wijwatervat, het hoofd boven... euh water proberen te houden. Maar bizar genoeg krijgt dit rookwaar het toch voor elkaar om het geheel acceptabel te maken voor de minder avontuurlijke oren. (boo) is best wel fan van een goeie Thaise, dus om dit nu de ultieme massage te noemen is misschien te veel eer. Maar ervan genieten deden we wél.

Chad VanGaalen ‘Shrink Dust’ Sub Pop/Konkurrent

Al wie Chad VanGaalen kent, weet hoe het voelt om een tattoo op je ziel gezet te krijgen.

Nummers als ‘Willow Tree’ en ‘No Panic/No Heat’ snijden zo diep en klinken zo oprecht dat je onbewust aan de art brut van Daniel Johnston en John Frusciante moet denken. Briljante uitschieters zoals de eerdergenoemde tracks vind je op ‘Shrink Dust’ spijtig genoeg niet terug, maar dat maakt het album goed door veel coherenter uit de hoek te komen dan zijn voorgangers. Op deze vierde plaat wordt er vakkundig gewisseld tussen freakfolk (‘Leaning On Bells’) en diepzinnige momenten (‘Weighted Sin’) waardoor je als luisteraar soms in een apathische toestand terechtkomt die je enkel nog toelaat om leeg voor je uit te staren. Als het vreemde gitaarwerk en z’n aandoenlijke kopstem je

echter uit deze benarde positie bevrijdt, wordt de weg naar de krop in je keel wagenwijd opengelegd. VanGaalen zorgt voor een kortsluiting tussen hart en brein.

Je moet ‘Shrink Dust’ daarom meer voelen dan luisteren, én dat is een hele belevenis! (jdb)

We Have Band ‘Movements’ Naïve

Album nummer drie voor de Londense band die immer stating the obvious-gewijs door het leven gaat. ‘Movements’ is een onderhoudend album geworden dat meer lome, dancehall met pop gefusioneerde nummers (‘Someone’) afwisselt met upbeat, kaleidoscopische wiebelschijven (check zeker ‹Save Myself›). Deel van de variatie dankt het album aan de afwisseling in zang tussen de drie - al zijn de volle mannenstemmen nog steeds iets aangenamer om te aanhoren dan Dede’s nasale bijdrage, het moet gezegd. Wie op zoek is naar enkele deuntjes om de nakende zomer te begeleiden doet er zeker niet slecht aan ‘Movements’ de revue te laten passeren. (sn)

Zea ‘The Swimming City’ Makkum Records

Arnold De Boer, voor hij in 2009 bij onze favoriete Nederlandse anarchopunks The Ex aan de slag ging als zanger/gitarist, was hij al bezig met z’n eigen eenmansband Zea. Liet daarmee reeds fijne plaatjes als ‘The Beginner’ en ‘Insert Parallel Universe’ op ons los en vindt toch weer even de tijd om ons te verblijden met een kersvers album. Op een speelse manier eclectisch zijn is waar hij in uitblinkt op ‘The Swimming City’. Een dubby bas, sputterende saxen, stuiterende drumcomputer in ‘Sub Specie Ludens’, hiphopbeats inclusief scratches en bleeps in ‘People Shrink. People Grow’ , flarden interviews met zwemmers met een beat onder én een streepje ‘Amsterdamse Grachten’ op trompet of gewoon lofi en akoestische luisterliedjes zoals ‘1.2.3 I Saw The Devil Cry’ en het wondermooie in het Fries gezongen ‘Ik Kin Der Net By’.

Het komt allemaal op je af maar altijd als een song. Want de man z’n meer dan aangename stem en gitaarspel, zijn namelijk zowel het glijmiddel en de lijm van deze te gekke plaat. (boo)

Les Nuits 12 + 16 t/m 27 30.04 GALAXIE’S NIGHTSHIFT V 02.05 DJ FOOD, DJ CHEEBA & DJ MONEYSHOT - CAUGHT IN THE MIDDLE OF A 3 WAY MIX (A TRIBUTE TO PAUL’S BOUTIQUE) ism Red Bull Elektropedia

mei

Botanique en Koninklijk Circus, Brussel

Na de spetterende 20ste verjaardag-editie van vorig jaar van Botanique bewijzen Les Nuits ook nu weer dat iedere editie even hard schittert! Ze gooien iets minder met grote namen, maar zetten meer in op nieuwe muzikale ontdekkingen. Zo pakken ze uit met verschillende speciale samenwerkingen zoals Long Distance Operators, een collaboratie tussen de Belgische violiste Catherine Graindorge en de Australische muzikant Hugo Race. Intieme klassieke elektronische muziek, wat wenst een mens nog meer? Wax Tailor And The Phonovisions Symphonic Orchestra is er nog zo een - minder intiem klassiek maar des te gewenster - die compleet met interactieve visuele en technologische hoogstandjes als decor hun verhaal komen vertellen. Een muzikaal relaas dat je tot dansen dwingt. Op woensdag 21 mei zijn er dan weer uitsluitend Belgische bands geprogrammeerd voor Nuit Belge. Eén ticket geeft meteen toegang tot alle zalen, waarbij de namen alleen al je doen meezingen: School Is Cool, Coely, Amatorski, Madensuyu, Robbing Millions, Scarlet O’Hanna … Maar niet enkel de Belgische muziekscene viert hoogtij, noteer zeker ook de volgende pareltjes: George Ezra, The Amazing Snakeheads, War On Drugs, Hercules & Love Affair, Son Lux, The Flaming Lips ... Nog altijd niet overtuigd? Eén adres: www.botanique.be, voor tickets, afterparty’s en updates.

06.05 JOHN BUTLER TRIO ★SOLD OUT★

08.05 DELVIS Slotuur Kultuur 12.05 MORTEN HARKET (ex-A-HA)

The Flaming Lips

13.05 CHAMELEONS VOX 14.05 THE SUBS + B 16.05 ROBERT FRANCIS 17. 05 THE MIXFITZ: 6 Year Anniversary Event 24.05 MICHAEL FRANTI & SPEARHEAD 26.05 Depot Café: SCARLETT O’HANNA ★GRATIS★

29.05 CHROMEO

M-IDZOMER 31.07 MELANIE DE BIASIO / JEF NEVE TRIO 01.08 JOAN AS POLICE WOMAN / BENT VAN LOOY & STRINGS 02.08 GABRIEL RIOS 03.08 GIRLS IN HAWAII

Maandag 12 mei Orangerie: BadBadNotGood,

Lefto

Witloofbar: The Neighbourhood

Vrijdag 16 mei KC: tUnE-yArDs, Benjamin

Clementine

Grand Salon De Concert:

Long Distance Operators, Gambles Chapiteau: Cascadeur, Cats On Trees, Mark Daumail, ALB Orangerie: James Holden, Luke Abott Rotonde: BRNS, Etches, Italian Boyfriend

Grand Salon De Concert/ Orangerie/Rotonde: After Party met Salut C’est Cool, Sylvan Esso, Mr Nö, Comausaure, Freek, Asmar, Marc Pim

Zaterdag 17 mei KC: Cat Power (solo), Appaloosa Grand Salon De Concert:

George Ezra (solo) Chapiteau: Jagwar Ma, Jamaica, Yellowstraps, Orangerie: White Denim, Vohn Pariahs, Fastlane Candies Rotonde: Arc Iris, Nick Mulvey, The Trouble With Templeton

Zondag 18 mei KC: Wax Tailor & The Phonovisions

Symphonic Orchestra

Grand Salon De Concert:

HET DEPOT

muziekcentrum Leuven

✪ www.hetdepot.be

Jawhar, Li-Lo

Chapiteau: Mac Demarco, Cloud Nothings, Mountain Bike Orangerie: We Have Band, Say Lou Lou, Thomas Azier, Samaris Rotonde: Juana Molina, Le Colisée

Maandag 19 mei Grand Salon De Concert:

Piers Faccini, Sean Nicholas Savage Orangerie: Florent Marchet, Blondy Brownie Rotonde: ZZZ’s, It It Anita, Frank Shinobi

Dinsdag 20 mei KC: Scylla, La Smala Grand Salon De Concert:

Emily Loizeau, Broken Twin Chapiteau: Hercules & Love Affair, François & The Atlas Mountains, Moodoïd Orangerie: The Julie Ruin, Traams, Hospitality Rotonde: Arthur Beatrice, Soldier’s Heart

Woensdag 21 mei KC: Vincent Delerm Alle zalen @ Botanique: Nuit

Belge met Vismets, School Is Cool, Coely, Amatorski, MLCD, Robbing Millions, Carl Et Les Homme-Boîtes, Madensuyu, Scarlett O’Hanna, The Experimental Tropic Blues Band “The Belgians”, Astronaute, Alaska Gold Rush

Donderdag 22 mei KC: Fauve, Nicholas Michaux Grand Salon De Concert:

Tom The Lion, Jeremy Messersmith Chapiteau: Clean Bandit, Ella Eyre, Kadebostany, St.Lô Orangerie: Royal Blood, The Amazing Snakeheads, Solids Rotonde: Blaudzun, Champs

Vrijdag 23 mei KC: Mulatu Astatke, Rodrigo Amarante, Sumie Grand Salon De Concert:

Orval Carlos Sibelius, S. Carey Chapiteau: Arno ‘65’ Orangerie: Young The Giant, Leaf House, Hjaltalin, Vundabar Rotonde: DAAU, Michel Cloup Duo, Xavier Dubois

Zaterdag 24 mei KC: The Flaming Lips, Young Knives Grand Salon De Concert:

Douglas Dare, He Died While Hunting Chapiteau: Superdiscount 3 (live), Etienne De Crécy (dj-set), Aeroplane (dj-set), Compuphonic (dj-set) Orangerie: Son Lux Rotonde: Dominique Dalcan, La//Plage

Zondag 25 mei KC: Emilie Simon, The Feather Grand Salon De Concert:

Sharon Van Etten, Lyla Foy Chapiteau: Ásgeir, Only Real, Denai Moore Orangerie: Jungle, Fùgù Mango, Tulegur Gangzi Rotonde: The War On Drugs

Maandag 26 mei KC: Plaza Francia: Catherine Ringer

(van Rita Mitsouko) chante Makaroff & Muller (van Gotan Project)

Grand Salon De Concert:

Nuit “Morton Feldman”: Stephane Ginsburgh (piano) & Kurt Ralske (live video) Orangerie: Joseph Arthur, Joy

Dinsdag 27 mei Cathédrale des Saints Michel et Gudule: Sonic Cathedral #3 :

Ensemble Musiques Nouvelles onder leiding van Jean-Paul Dessy, met Mélanie De Biasio, Sigtryggur Baldursson (ex-Sugarcubes), Kippi Kaninus, Xavier Deprez en Tulegur Gangzi

Out Loud! concerts fr

06.06

MERIDIAN BROTHERS + PHÈDRE

sa

07.06

CHROME BRULÉE + SAGAT + BLACK CASSETTE

fr

13.06

TOKIMONSTA

sa

14.06

HOW TO DRESS WELL

fr

21.06

ALPAGE NIGHT: ANTOINE PESLE + TAMARA GOUKASSOVA + PRIEUR DE LA MARNE + YOU MAN + DDDXIE + MARKLION + ACID FOUNTAIN

sa

22.06

REPTILE YOUTH

fr

27.06

ROBBING MILLIONS

sa

28.06

NIXIE’S: VISION FORTUNE + HAZY HAND$

Rue A. Ortsstraat 20-28, Bruxelles 1000 Brussel

Free concerts, music films, picnics and apéroconcerts, high up on Beursschouwburg’s Rooftop terrace, 4 — 28/6.

beursschouwburg.be

CULTUURCENTRUM

M E C H E L E N W W W .C U L T U U R C E N T R U M M E C H E L E N . B E

The Boat + Rietpiemel Vr 09/05 | NONA

Voorronde Maanrockrally Vr 09/05 | JH DOEMA Vr 16/05 | CLUB KAMIKAZE Vr 23/05 | JH JOKO

The Messieurs Blues

DUBBIN’ SOULS Vr 30/05 | STADSSCHOUWBURG

Fiona Boyes

Vr 11/06 | CULTUURCENTRUM

36 Stoemp! t/m 20 mei Diverse cafés, Brussel

Sunday Bell Ringer © Alex Vanhee De tiende editie van de Stoemp-concertreeks van Poppunt maakt al sinds midden april Brussel nóg aantrekkelijker. Hoezo? Nog geen gratis concert uit de reeks in een Brussel café meegepikt? Mei biedt nog welgeteld 4 kansen. Rep je op 6 mei naar Merlo voor Scrappy Tapes, op 8 mei naar VUB Kultuurkaffe voor Stikstof, op 13 mei voor Rock Rally-winnaars Warhola naar Roskam of op 20 mei naar Rits Café voor een heuse Zealrecords night met Sweet Little Mojo en Sunday Bell Ringers.

Go go go! En passeer ook eens langs www.stoemplive.be

VESTROCK 6 t/m 8 juni Hulst (NL)

vrijdag 02 mei Openingsnacht: Daniël De Botanicus, Hiele, Starchild, Slumberland, Nosedrip, Hazy Hands, live wrestling, dans, verdwaling, ... @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Balkan Traffic: Selda Bagcan, Mahala Rai Band & Jony Iliev, Grogore Lese, Antwerp Gipsy-Ska Orkestra, … @ Bozar, Brussel, bozar.be For Flavor Festival: Kelpo, Lefto, Ge-Ology, KRTS, Lili Grace, Moodprint, Brihang, DJ Dysfunkshunal, Double U Jay, D-Convict, … @ +03/05 Klaverveld, Buggenhout, nl.facebook. com/events/1386410368294088 Groezrock: NoFx, Quicksand, Taking Back Sunday, H2o, Madball, BoySetsFire, Ignite, Descendents, Alkaline Trio, Brand New, Everlast, Paint It Black, The Lawrence Arms,… @ Meerhout, groezrock.be Weerdse Bierfeesten: Guy Swinnen Band, Exit 11, Belgian Quo Band, … @ Festivalterrein, Weerde, weerdsebierfeesten.be Rock Kappaert: Paivy, Forward, Loose License, Basement Critters, Back To Back @ Zwevegem Maybee Festival: Are We Serious?, Compact Disk Dummies, Willow, Chef’s Special, The Belpop @ Café St.Georges, Roeselare, maybeefestival.be Labadoux: Mister And Missisippi, Mundy, Sharon Corr, Meuris, Broes, Blunt, The Kilkennys, DJ M’sieur cRock, Maribold, A Fish Called Louis, Poachers Of Men, … @ Festivalterrein, Ingelmunster, labadoux.be Ø, Kr!z, JRD @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Novastar, Ganashake @ De Warande, Turnhout, warande.be Pomrad @ Harmonie, Oudenaarde Richard Dawson, Ignatz & De Stervende Honden @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Motek, Go March @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be The Subs, B @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Triggerfinger; Cris Cab @ AB, Brussel, livenation.be The Residents @ Vooruit, Gent, vooruit.be Simon Felice, Captain Oats @ DOK, Gent, democrazy.be DJ Food, DJ Cheeba & DJ Moneyshot @ Het Depot, Leuven Dom Flemons, Zoë Boekbinder Trio @ N9, Eeklo, n9.be Delrue @ CC De Steiger, Menen Barzin, Mad About Mountains @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Hooverphonic @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Jasper Stevelinck @ Staf Versluys Centrum, Bredene, peterverstraelen.com FKA Twigs @ Botanique, Brussel, botanique.be The Feeling Of Love, Crevasse @ La Cave Aux Poètes, Roubaix, Fr, caveauxpoetes.com

zaterdag 03 mei

Blaudzun © Anouk Peeters Alweer de 5de editie van VESTROCK in Hulst en daar horen nieuwigheden bij. Wie zich de afgelopen vier edities beklaagd heeft over het gebrek aan een camping krijgt dit jaar de kans om voor 10 euro op kruipafstand van het festivalterrein te logeren. Die afstand is uiteraard handig voor meerdere redenen, waaronder de 70 acts verspreid over de 4 podia. De allerjongste garde heeft misschien een boodschap aan VESTROCK Junior met ondermeer Jan Smit en Ali B, wij focussen liever op de andere festivaldagen. Limp Bizkit, The Opposites, Intergalactic Lovers, De Staat, Peter Pan Speedrock ... kruipen zaterdag op het podium. Zondag zijn White Lies er om je trommelvliezen te verblijden, tezamen met Daan, Blaudzun, Mintzkov, Marble Sounds, Psycho 44 ... Er is bovendien ook ruimte om kennis te vergaren of even te ontspannen in VESTROCK University. Overdag hoor je er lezingen van o.a. Jan Tytgat, Johan Braeckman, Kamagurka en Herman Brusselmans, ’s avonds ontdek je er opkomende hiphop- en dance-acts. In Club Acoustic krijgen dan weer de meer intieme noten vrij spel, met ondermeer Bent Van Looy en I Will I Swear. Vrijdag is helemaal gratis, dagtickets voor zaterdag en zondag kosten 30 euro, voor een combiticket hoest je 50 euro op. Nog vragen? www.vestrock.nl beantwoordt ze allemaal! Nog dit: Hulst ligt net over de Nederlandss grens, op amper een goed half uur van Antwerpen en Gent.

LF40 Indoor: Yellow Claw, Cedex & Higher Underground, Arches, Nadiem Shah @ Stedelijke Feestzaal, Lokeren, lokersefeesten.be Groezrock: The Offspring, The Hives, The Devil Wears Prada, Judge, Snuff, Modern Life Is War, Cro-Mags, All, Norma Jean, The Setup, The Casualties, Drug Church, Blitz Kids, Touché Amoré, The Priceduifkes, The Toasters, Doomriders, Funeral Dress, … @ Meerhout, groezrock.be Weerdse Bierfeesten: Daan, The Sore Losers, Compakt Disk Dummies, Gunther D, Lktr, Lazy Jay, Laston & Geo, Exit 11, … @ Festivalterrein, Weerde, weerdsebierfeesten.be Balkan Traffic: Amira, Bilja Krstic & Tamara Obrovac, Esma & Amazing Roma, Jonianet & Saze, Shutka Roma Rap, … @ Bozar, Brussel, bozar.be Labadoux: Few Bits, Cafe Con Leche, Sharon Shannon, Flip Kowlier, La Pegatina, Trio Dhoore, Paradanszo, Plantec, Scrum, DJ Bob, Erick Witteveen, ... @ Festivalterrein, Ingelmunster, labadoux.be Ruby Rock: Kenji Minogue, Horses On Fire, Tapis Plain, Red Star Line, Pentoc Sick, Man With A Perm, … @ KSA Ahoy, Vinkt, ksaahoyvinkt.be/ruby-rock.html Slorarock: Merdan Taplak, Safi & Spreej, Hoge Noorden Connect, Tungsten, After Hours, Renton Jules, Franklin Barefoot, Redding @ Kerkhofblommenstraat, Merksem, slorarock.be Novastar, Ganashake @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Monkey Juice, Trivial Time, Gilman Ensemble, Heartwash @ De Galjaar, Belsele, lawijtstrijd.be The Joker All Star Band, WB & The Mercenaries, Batteraaf The Reeves @ Kavka, Antwepen, kavka.be The Subs, B @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Diane Cluck @ Vooruit, Gent, vooruit.be Jon Hopkins, Oaktree; Aluk Todolo, Nihill, Alkerdeel, Gnaw Their Tongues @ AB, Brussel, abconcerts.be Gorguts, Misery Index, Resistance, Omerta @ Magasin4, Bxl

zondag 04 mei Labadoux: Anton Walgrave, Jan De Wilde & vrienden, The Kilkennys, Camille O’Sullivan, Suncourt Ramblers, King King, Street Wings, DJ Desperado, Brassaholic @ Festivalterrein, Ingelmunster, labadoux.be Living Room Music Festival: Ana K. Garcia & Gaddafi Nunez, Laura Mollica & Giuseppe Greco, Telamure, Emre Gültekin & Vardan Hovanissian, … @ Scepter-Wijk, Elsene, muziekpublique.be Jon Birdsong @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Amos Lee, Mutlu; Revere, Moss @ AB, Brussel, abconcerts.be Jesca Hoop, Shearwater @ DOK, Gent, democrazy.be Schoolboy Q; Death Vessel, My Sad Captains, Barzin, Inwolves, And They Spoke In Anthems @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Horses, I Am Oak @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Hidirellez: Kasba, A?ik Yoksul Defrvi?, Mizrap, Orkestar Braka Kadrievi, Sevcan Orhan @ Blaarmeersen, Gent, decentrale.be The Crookes @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

maandag 05 mei Hooverphonic @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Raising Holy Sparks, Innercity @ Huis23, Brussel, abconcerts.be

gigs parties festivals

mei 14

Eagle Twin, My Diligence @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Cisco Herzaft @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

dinsdag 06 mei Satan’s Satyrs, Witch Trail @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be The Imaginary Suitcase, La Vierge du Chancelier Rolin @ Faja Lobi Café, Gent, fajalobi.be Vatican Shadow, Orphan Swords @ Het Stuk, Leuven, stuk.be Z’ev, Thenoiser, Jason Van Gulick, Shetahr @ Magasin4, Bxl Scrappy Tapes @ Merlo, Brussel, stoemplive.be John Butler Trio @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Nits; Novastar @ AB, Brussel, abconcerts.be

woensdag 07 mei Ha’fest: De Piepkes @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Echo & The Bunnymen; Spaceghostpurrp, Yung Simmie @ Trix, Antwerpen, trixonline.be The Temperance Movement @ AB, Brussel, abconcerts.be The Bug, Teebs, Jeremiah Jae @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Bill Carrothers Trio @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Moodprint, Yellow Straps, Toolbox & Pukaz @ Het Stuk, Leuven Bunzero, Sepia @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Fills Monkey @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-sprectacles.com Philippe Ménard, Cisco Herzaft & Friend @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

donderdag 02 mei Ha’fest: The Bureau Of Atomic Tourism, Roland, Mauro Pawlowski & guests, Bart De Nolf & Jeroen Stevens @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Sleaford Mods & Radical Satan @ Les Ateliers Claus, Brussel Kleur Festival Big Youths: Bitty Mclean, DJ Iron & Saimn-I, Batta Randy Valentine, Teranga Band, Uberdope, Windub, … @ +09/05-Strandplein, Oostende, nl-nl.facebook.com/kleurfestival Oscar & The Wolf, Cathedral 77; My TV Is Dead, Cecilia::Eyes, David Lund @ AB, Brussel, abconcerts.be The Jon Spencer Blues Explosion @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Israel Nash, Mad About Mountains @ Trix, Antwerpen,trixonline.be Delrue @ Candelaershuys, Ukkel Stikstof @ Kultuurkaffee, Brussel, stoemplive.be Delv!s @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Mîkmâäk @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Double Veterans, Yawns @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Camané @ DE Warande, Turnhout, warande.be Fiona Boys Band @ MOD, Hasselt, move2blues.be Nozinja, James Ferraro, Lorenzo Senni @ Vooruit, Gent, vooruit.be Dropdead, Ruidosa Inmundicia, Cease Fire @ Magasin4, Bxl Rebirth::Collective @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Maz Jobrani; Isabelle Amé, Inge Van Calkar; Leif Vollebek @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

vrijdag 09 mei Ha’fest: Liesa Van der Aa & 42 Voices, Inwolves @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Leiepop: Bonbonne Gaas, Coely, Daan, The Amazing Flowers @ Festivalterrein, Machelen-Zulte, leiepop.be Puntpop: Satan, Destruction, Ostrogoth, Attic, Evil Invaders, Hammerhead @ Festivalterrein, Wuustwezel, puntpop.be Putrock Festival: Gewelt, Speedwagon, Laston & Geo, Gunther D @ be-Mine, Beringen, putrock.be 12th More Blues Festival: Backseat Poppers, Shapeshifted, Bluesbones @ Egmontpark, Zottegem, morefinemusic.be Wild In ‘t Park: Massa Nobu, Willow, Gorki, Les Truttes @ Wildemanspark, Herent, wildintpark.be Sabbath Assembly, Uzala, DJ Shazzula @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be PSYK, Markus Suckut, A.Brehme, Pilose @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Phase, Hazzex, Dambuss (aka B-Art), Blazers Crew, Rushhour b2b Vice, Zamouzik b2b Herald @ Kavka, Antwepen, kavka.be Pur Sang, Mate @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Worship, Loss, Funeralium @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Champion, The Busy Twist, DJ Mellow, Max Le Daronn, Excyta @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Dub Revolution, Danny Red, Jah Chalice, Forward Fever @ Cactus, Brugge, cactusclub.be Wigbert & Arne Vanhaecke & Martine De Kok @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be The Bohicas @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be The Subs, B, Bafana, Pete Howl, Maté @ Vooruit, Gent, democrazy.be The Boat, Rietpiemel @ Nona, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Diablo Fest I: Diablo Blvd, The Setup, King Hiss, Vanderbuyst, Your Highness @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Marble Sounds, Horses @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Aiden Knight, Leif Vollebek @ DOK, Gent, democrazy.be Lori Goldstone, Guy Van Nueten @ AB, Brussel, abconcerts.be John Butler Trio @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Mustasch, Black-Bone; Big Ups, Solids, Zhod, Lookapony @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Madensuyu, Nikoo @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

zaterdag 10 mei Ha’fest: Baba Zula ft Fred Frith, De Dolfijntjes XL @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Leiepop: Tout Va Bien, The Happy, Flip Kowlier, Vive La Fête, Frères Deluxe @ Festivalterrein, Machelen-Zulte, leiepop.be Puntpop: Halve Neuro, Psycho 44, Kraantje Pappie, The Kids, The Mixfitz, Geppetto & The Whales, Tubelight, Pomrad, Peter Pan Speedrock, Warhola, Yawns, Black Leather Jacket, Voltage, … @ Festivalterrein, Wuustwezel, puntpop.be Putrock Festival: Kevin Saunderson, Stereo MC’s, The Million Plan, Compuphonic, Redhead, Madensuyu, Marble Sounds, DMX, The Sore Losers, The Datsuns, Dysfunkshunal, Psycho44, Gangthelabel, Longlost, Pelican Bay, … @ be-Mine, Beringen, putrock.be 12th More Blues Festival: Grey Nomads, Howlin’ Bill, Dave Chavez Band, Fiona Boyes, John Primer, Dizzy Fingers play The Blues @ Egmontpark, Zottegem, morefinemusic.be Wild In ‘t Park: Sir Lancelot, Sgt.Sally, The Fuckuleles, Herent All Stars, Okon & The Movement, CPeX, Zornik, The Skadillacs @ Wildemanspark, Herent, wildintpark.be RotaRock: The Long Lost Gentlemen, Yawns, Gallan Tree, Rinos Are People Too, Customs, We Are Prostitutes, Discobar Lassy @ Aulnenhof, Walshoutem-Landen, rotarock.be Saz Festival: Perikles Papapetropoulos, Engin Arslan, Ozan Meftuni, Ertan Tekin, Talipler Ensemble, Vardan Hovanissian, Elias Bachoura, Lütfü Gültekin, ... @ Molière, Elsene, muziekpublique.be SX, Moreau, Mintzkov @ Perron en JOC, Ieper, vredesprijs-ieper.be Badenhorst, De Fik Erin @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Radio Modern @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Soldier’s Heart @ De Kunstbende, Turnhout, toutpartout.be Ha’fest: Baba Zula ft Fred Frith, De Dolfijntjes XL @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Lawijtstrijd Finale @ De Casino, Sint-Niklaas, lawijtstrijd.be Deen Durbigo, Pink Tee @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-sprectacles.com

zondag 11 mei 12th More Blues Festival: Billy and Bloomfish, Tiny ‘Legs’ Tim, Fuel Kings, Philippe Menard, Voodoo Wild @ Egmontpark, Zottegem, morefinemusic.be Neil Finn @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Teho Teardo & Blixa Bargeld @ Stadsschouwburg, Brugge, ccbrugge.be Lady Linn, Little Dots @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Pestilence, Massacre, Ancient Ascendant, Sekhmet @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Future Islands, Ed Shrade’s Music Beat, Kristian Harting @ Vooruit, Gent, democrazy.be De Beloften 2014, And They Spoke In Anthems, Dorian & The Grays @ Charlatan, Gent, democrazy.be Benefietconcert: Nina & Eugenia Ardachirova De ledebirds, Eva De Roovere, Wim Mertens @ Schouwburg, Kortrijk, festivalkortrijk.be Brussels Concertband @ AB, Brussel, abconcerts.be Napalm Death, W.I.L.D. @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

maandag 12 mei Les Nuits Botaniques: BadBadNotGood, Lefto; The Neighbourhood@ Botanique, Brussel, botanique.be Sir Yes Sir, DJ set Dirk Stoops @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Morten Harket @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be H.E.AT. @ Kavka, Antwerpen, heartbreaktunes.com Birth Of Joy, Milky Chance, Natas Loves You @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

dinsdag 13 mei Snailking, Goddog, Big Fat Lukum @ Magasin4, Brussel Ratking @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Warhola @ Roskam, Brussel, stoemplive.be Lake Street Drive, Jake Isaac @ AB, Brussel, abconcerts.be Chameleons Vox @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Jasper Steverlinck @ Minard, Gent, democrazy.be

Here’s To The Lion, DJ Marklion @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronefsprectacles.com

woensdag 14 mei R.Stevie Moore, Fenster @ Vooruit, Gent, vooruit.be The Subs, B @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be And They Spoke In Anthems @ Charlatan, Gent, charlatan.be Cécile McLorin Salvant @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Detroit @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

donderdag 15 mei Föllakzold, Piotr Kurek, Lutto Lento, Hare Akedod DJ’s @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Rumble In The Jungle, DJ Afroman @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Sweet Little Mojo @ DE Studio, Antwerpen, destudio.be The Darlingtons @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Black Flower @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Détroit; Clean Pete @ AB, Brussel, abconcerts.be La Rue Ketanou @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

vrijdag 16 mei Les Nuits Botaniques: tUnE-yArDs, Benjamin Clementine; Long Distance Operators, Gambles; Cascadeur, Cats On Trees, Mark Daumail, ALB; James Holden, Luke Abott; BRNS, Etches, Italian Boyfriend; After Party: Salut C’est Cool, Sylvan Esso, Mr Nö, Comausaure, Freek, Asmar, Marc Pim @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Jean-Pierre Hautekiet & Koen Walraevens @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Hamrock: Ex-Rz, Customs, The Black Tartan Clan, Granpaah Fu’z Crashin’ Sound System, Mondy & Kargo, Drugsmokkel, Gravitunes, Tröckenruckstand, Nixon & Carter, Benders @ JH De Stip, Ham, hamrock.be Kokopelli: Boban I Markovic Orchestra, Bottle Of Moonshine, Global Warming Sound ft Martin le Vilain, Big L, Puppa Mighty’s Super Power, Caravan Disco, … @ Op Het Goet te Wynckele, Gullegem, kokopelli.be Pomrad, DJ’s Mr.Leenknecht, Yiannis @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Steve Hackett @ AB, Brussel, abconcerts.be Quimby @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Beoneshot, Nanaka, Nesia, Bibz, Asmik, Mego, Steel Warriors, Veda @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Trio Grande @ Kulturzentrum Jünglingshaus, Eupen, eupen.be Demented Are Go, Peter Pan Speedrock, Psycho 44 @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Chris Eckman @ Cactus, Brugge, cactusclub.be Tom & Jerry ciné concert @ + 17/05-CC De Spil, Roeselare, despil.be The Subs, B @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Robert Francis @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Raketkanon @ Cirque Mystique, Aalst, toutpartout.be Eva De Roovere & The Whodads @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Drive-By Truckers, Heartless Bastards @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Glü, Blind Thorns, Quark, Nah @ Magasin4, Brussel Hans Bouffmyhre, Double U Jay, Jaimy Smink, Dave Brody, Mrlk vs Hades Pluton vs Sid Setta Richard T @ Petrol Club, Antwerpen, petrolmusic.be The Lanskies, The Darlingtons @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr

zaterdag 17 mei Les Nuits Botaniques: Cat Power, Appaloosa; George Ezra; Jagwar Ma, Jamaica, Yellowstraps; White Denim, Vohn Pariahs, Fastlane Candies; Arc Iris, Nick Mulvey, The Trouble With Templeton @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Jaune Toujours & La Troba Kung-Fu; De Valse Teefjes, Les Odettes, Fanfardéon; Studenten Accordeonklas Stedelijk Conservatorium Brugge, Duo Ivan & Emile @ centrum, Brugge, ccbrugge.be

ADMIRAL FREEBEE

28/06 TW Classic 12/07 Cactusfestival, Brugge 26/07 Puurs Live 02/08 Ronquières Festival

BILLIE KAWENDE

17/05 Kokopelli Festival, Gullegem 23/05 Coco Castel, Hingene 26/07 Café Malvine, Heffen

CEDEX AND HIGHER UNDERGROUND

03/05 40 yr Lokerse Feesten indoor 31/05 Clamotte rock, Herenthout 21/06 Sunrise Festival, Lille (Gierle)

COELY

09/05 Leiepop, Machelen a/d Leie 21/05 Nuit Belge @ Botanique, Brussel 06/06 Gladiolen, Olen 21/06 Repmond Rock, Rupelmonde 27/06 Grensrock, Menen 04/07 Rock Werchter 11/07 Les Ardentes, Luik

CUSTOMS

10/05 Rotarock, Landen 16/05 Hamrock, Ham 08/06 Straatfeesten Kalmthout 21/06 Repmond Rock, Rupelmonde 12/07 Klein Tokyo Festival, Wevelgem

DELRUE

02/05 CC De Steiger, Menen 08/05 Candelaershuys, Ukkel 30/05 Kalmkunstfestival, Roosdaal

DELV!S

08/05 UurKULtuur @ Het Depot, Leuven 31/05 Cactus Club @ MaZ, Brugge 07/06 Gladiolen, Olen 28/06 Genk On Stage 13/07 Les Ardentes 19/07 Gent Jazz

FLIP KOWLIER

03/05 Labadoux, Ingelmunster 10/05 Leiepop, Machelen a/d Leie 29/05 Spiegeltent, Sint-Niklaas 07/06 Gladiolen, Olen 04/07 Hee Tervuren 18/07 Woosha, Oostende 02/08 Festival Dranouter

GABRIEL RIOS

29/06 Couleur Café, Brussel 19/07 Gent Jazz 26/07 Puurs Live 02/08 M-idzomer, Leuven

GANASHAKE

17/05 Kastival, Kasterlee

LADY LINN

01/05 1 mei festival, Kortrijk 11/05 De Casino, Sint-Niklaas 28/06 Lier Feest

LILI GRACE

03/05 For Flavor festival, Buggenhout 07/06 Vestrock, Hulst (NL)

MEURIS

02/05 Labadoux festival, Ingelmunster

POMRAD

01/05 JH Nootuitgang, Edegem (try-out) 02/05 De Harmonie, Oudenaarde (try-out) 10/05 Puntpop, Wuustwezel

PUGGY

04/07 Rock Werchter

RAKKA

31/05 Clamotte Rock, Herenthout 21/06 Repmond Rock, Rupelmonde

ROLAND

08/05 Handelsbeurs, Gent

SELAH SUE

12/07 Cactusfestival, Brugge 13/07 Les Ardentes, Luik

STEAK NUMBER EIGHT 14/06 Retie Rockt 26/07 Rockelingen, Lettelingen

TOURIST

01/05 Schoolrock, Kontich 17/05 De Damse Pijl, Antwerpen

‘De voordeligste CD perserij van de Benelux’ www.decdperserij.be

More bands, info & dates: BUSKER.BE

38 Hamrock: Willow, Tubelight, Japan4, We Are Prostitutes, Joy De Vivre, Steptone, Colapse Of Mind, Nachos For The Early Riser, Djéke, Limousine, Contest Winnaar, Pitiless & Cocofesse, Rollin Rage, Lu-Cid, Trouble Pilots, Plexus, The Small @ JH De Stip, Ham, hamrock.be Kokopelli: Anthony B & House Of Riddim, Amsterdam Klezmer Band, Maison du Malheur, Masala Soundsystem, The Serious Beans Project, Alek Et Les Japonaises, Billie Kawende, Témé Tan, DJ Daferwa, Caravan Disco,… @ Op Het Goet te Wynckele, Gullegem, kokopelli.be Kastival: Brutus, Parker, Lost Souls Carnival, King Hiss, Id!ots, Dvkes, Peter Pan Speedrock, CPex, Ganashake,… @ Kasterlee, kastival.be Antwerp Ambient Festival: Aidan Baker, Dirk Serries, Streams Of Consciousness, Alio Die, N-O @ CC Luchtbal, Antwerpen, antwerp-ambient.com Moesterbal: Tiny Legs Tim, Port Qamel, Wally en de Technisch Werklozen, Bamboo, Gadje Scum, fuif @ DAC De Moester, SintDenijs-Westrem Oorkoorts: Praga Khan, Maask, Bearskin, Kalisto Way, Double Veterans, Access Unlocked @ Terrein Sporthal, Veerle, dekudde. be/oorkoortsfestival Dolphins Into The Future, Monopoly Child Star Searchers, Cantenac Dagar, Tav Exotic, DJ Cosmo Knex @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Melt-Banana, Gruppo Di Pawlowski @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Xiu Xiu, White Hinterland @ DOK, Gent, democrazy.be Tourist, Bottle Of Moonshine @ Antwerpen, dedamsepijjl. wordpress.com The Mixfitz, Branko, Yadi, FS Green, TLP aka Troubleman, Shoulshakers, #Komjong @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Sir Yes Sir @ Arendonk Aranis @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Algorave @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Lisa Stansfield, Seven @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Brazilian Voyage @ N9, Eeklo, n9.be And They Spoke In Anthems @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be La Rumeur, Rocé, Makyzard, Aea @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Gus G, Marty Friedman @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Fixpen Singe ft Fixpen Sill, Lomepal, Caballero, Meyso @ Vk, Brussel, vkconcerts.be DMX, M.O.P. @ AB, Brussel, abconcerts.be

zondag 18 mei Les Nuits Botaniques: Wax Tailor & The Phonovisions Symphonic Orchestra; Jawhar, Li-Lo;We Have Band, Say Lou Lou, Thomas Azier, Samaris; Mac Demarco, Cloud Nothings, Mountain Bike; Juana Molina, Le Colisée @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Studenten Accordeonklas Stedelijk Conservatorium Brugge, Duo Ivan & Emile, Orchestre Alexandra Paris, Esmé Bos, Bart Voet & Gwen Cresens @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Kokopelli: Dubioza Kolektiv, Debademba, Skarbone 14, Bobalicious, Betong Kartong, The Lunatics, Caravan Disco, … @ Op Het Goet te Wynckele, Gullegem, kokopelli.be Kastival: For I Am, Death Valley Hunter, The Setup, Miava, The Feud, Hard Resistance, Belgian Asociality, … @ Kasterlee, kastival.be Sharon Jones & The Dap-Kings @ AB, Brussel, abconcerts.be Michael Franti & Spearhead @ Ha’, Gent, democrazy.be Ben Frost, House Of Cosy Cushions @ Het Stuk, Leuven, stuk.be Melt Banana, Petula Clarck, H.O.Z. @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

maandag 19 mei Les Nuits Botaniques: Piers Faccini, Sean Nicholas Savage; Florent Marchet, Blondy Brownie; ZZZ’s, It It Anita, Frank Shinobi @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Phantogram, Kins @ Het Stuk, Leuven, stuk.be De Grungblavers @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be

dinsdag 20 mei Les Nuits Botaniques: Scylla, La Smala; Emily Loizeau, Broken Twin; Hercules & Love Affair, François & The Atlas Mountains, Moodoïd; The Julie Ruin, Traams, Hospitality; Arthur Beatrice, Soldier’s Heart @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Rony Verbiest @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Mayhem @ AB, Brussel, abconcerts.be Zealrecords night: Sweet Little Mojo, Sunday Bell Ringers @ Rits Café, Brussel, stoemplive.be Fishbone @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Denzel Curry @ DOK, Gent, democrazy.be Com Truise @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be De Grungblavers @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Michael Franti & Spearhead @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl Brian Jonestown Massacre @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com

woensdag 21 mei Les Nuits Botaniques: Vincent Delerm; Nuit Belge: Vismets, School Is Cool, Coely, Amatorski, MLCD, Robbing Millions, Carl Et Les Homme-Boîtes, Madensuyu, Scarlett O’Hanna, The Experimental Tropic Blues Band ‘The Belgians’, Astronaute, Alaska Gold Rush @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be

Airbag: Renato Borghetti @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Nisennenmondai, Rape Blossoms @ Vooruit, Gent, vooruit.be Yes; Dolphins Into The Future, Dr.Godfried-Willem Raes @ AB, Brussel, abconcerts.be La Sera, The Spectors @ Kultuurkaffee, Brussel, kultuurkaffee.be Peace & Lobe @ 4 Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

donderdag 22 mei Les Nuits Botaniques: Fauve, Nicholas Michaux; Tom The Lion, Jeremy Messersmith; Clean Bandit, Ella Eyre, Kadebostany, St.Lô; Royal Blood, The Amazing Snakeheads, Solids; Blaudzun, Champs @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Guido Belcanto en het magisch Decaporgel @ centrum, Brugge, ccbrugge.be The Sisters Of Mercy @ AB, Brussel, abconcerts.be Robert Cray Band, Scrappy Tapes @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Kid Congo Powers & The Pink Monkey Birds, Pow!, DJ Owlsey @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Quantic, Debruit, DJ Kwak @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Mörg @ Music Village, Brussel, abconcerts.be Zarz Wam Zagram, Carragenean @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Rodriguo Amarante, Vilain @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com

vrijdag 23 mei Les Nuits Botaniques: Mulatu Astatke, Rodrigo Amarante, Sumie; Orval Carlos Sibelius, S. Carey; Arno ‘65’; Young The Giant, Leaf House, Hjaltalin, Vundabar; DAAU, Michel Cloup Duo, Xavier Dubois @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Sharon Shannon & Band @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Soledad @ Klein Mercelis Theater, Brussel, kultuurkaffee.be Billie Kawende @ Coco Castel, Hingene Snarky Puppy, Sam Vloemans @ AB, Brussel, abconcerts.be Real Friends, Modern Baseball, You Blew It @ Kavka, Antwepen, kavka.be Wild Classical Music Ensemble @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Rape Blossoms @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Conan, Hemelbestormer @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Big Ups @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Golden Animals, The Tubs @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Kreidler @ KC Belgie, Hasselt, toutpartout.be His Golden Messenger, Hydrogen Sea @ Het Stuk, Leuven, stuk.be Franky Jones, Stefan Zmk @ Petrol Club, Antwerpen, petrolmusic.be Speedy Ortiz @ Cactus, Brugge, www.cactusclub.be

zaterdag 24 mei Les Nuits Botaniques: The Flaming Lips, Young Knives; Douglas Dare, He Died While Hunting; Superdiscount 3, Etienne De Crécy (dj-set), Aeroplane (dj-set) Compuphonic (dj-set); Son Lux; Dominique Dalcan, La//Plage @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Concertino, Studenten Accordeonklas Stedelijk Conservatorium Brugge, Duo Ivan & Emile @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Geckofest: 2dirty, Carl & Patch, Coppez, Dia Y Noche, Dimaro, Freefall, Jaydee, Joeri, Jonez Vs Paul Cruz, Samir, … @ Merchtem, geckofest.be Michael Franti & Spearhead @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Hauschka @ Cactus, Brugge, cactusclub.be Leave Us At Dawn @ DE Studio, Antwerpen, destudio.be Miaux, Ignatz & De Stervende Honden, DJ’s Faeseline & Daniël @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Zygomatic, The Wofo Sextette @ Klein Mercelis Theater, Brussel, kultuurkaffee.be Sander De Winne Group @ N9, Eeklo, n9.be Conan, Mos Generator, Belzebong @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Billy Hart Quartet @ AB, Brussel, abconcerts.be A Winged Victory For The Sullen @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be D.O.M., Tugie, Raggedy, Omega Hardkore, Dazed, Possum @ Kavka, Antwerpen, kavka.be Manic Street Preachers; Micah P. Hanson @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl L’Orchestre International du Vetex, Tropical Flow, Le 109, SP Muzik, L’Hapax @ Bois Blancs, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com Pilod @ Café Diskaire, Lille, Fr, pilodband.com

zondag 25 mei Les Nuits Botaniques: Emilie Simon, The Feather; Sharon Van Etten, Lyla Foy; Ásgeir, Only Real, Denai Moore; Jungle, Fùgù Mango, Tulegur Gangzi; The War On Drugs @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Studenten Accordeonklas Stedelijk Conservatorium Brugge, Duo Ivan & Emile @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Lee Ranaldo & The Dust @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be The Eagles @ Sportpaleis, Antwerpen, livenation.be Laraaji, Sun Araw @ AB, Brussel, abconcerts.be Mutual Benefit, Yuko @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Kommil Foo @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Jagwar Ma @ Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Micah P. Hanson, Tadi Circus @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

maandag 26 mei Les Nuits Botaniques: Catherine Ringer chante Makaroff & Muller; Stephane Ginsburgh & Kurt Ralske; Joseph Arthur, Joy @ Botanique, Brussel, botanique.be Scarlett O’Hanna @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Ryley Walker; Jeff Beck @ AB, Brussel, abconcerts.be Lee Ranaldo & The Dust, Golden Animals @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Plaza Francia @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be

dinsdag 27 mei Les Nuits Botaniques: Sonic Cathedral #3 : Ensemble Musiques Nouvelles olv Jean-Paul Dessy, met Mélanie De Biasio, Sigtryggur Baldursson, Kippi Kaninus, Xavier Deprez en Tulegur Gangzi @ Botanique & Koninklijk Circus, Brussel, botanique.be Airbag: Derek & Philippe Thuriot & Orkest @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Manic Street Preachers, Public Servie Broadcasting @ AB, Brussel, abconcerts.be The Glitch Mob, Opiuo @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Jack Parow, Ej Von Lyrik, Bfake @ DOK, Gent, democrazy.be Caveman @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Alien Whale, Koonda Holaa, Übermensch @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Beau Catcheur @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

woensdag 28 mei Airbag: Johnny Sansone @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Nine Inch Nails @ Sportpaleis, Antwerpen, livenation.be Radio Moscow, Moaning Cities @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Rodrigo y Gabriela; Jambinai, Inwolves @ AB, Brussel, abconcerts.be Luke Sital-Singh @ Huis23, Brussel, abconcerts.be King Hiss, Grizzlyncher, Sons Of Disaster @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Soom T & Jstar, J.Robinson @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Altrego, Red D, Lighty Mike, Mr.Bongo & Klepto, … @ Het Stuk, Leuven, stuk.be Jungle, Isaac Delusion @ Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com

donderdag 29 mei Airbag: Joaquin Diaz @ centrum, Brugge, ccbrugge.be City Parade @ Charleroi, facebook.com/pages/City-Parade Motorpsycho @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Pieter Embrechts @ DE Warande, Turnhout, warande.be Milow @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Blacklisters, Cocaine Piss, Mindrays @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Gregoir Tirtiaux & Friends @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Dawn Landes @ Huis23, Brussel, abconcerts.be Chromeo @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Amen Dunes, Echo Beatty @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Lais plays ‘Lais’ @ AB, Brussel, abconcerts.be Jambinai, Inwolves @ DOK, Gent, democrazy.be Ekster labelnight @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Flip Kowlier @ Spiegeltent, Sint-Niklaas Intergalactic Lovers @ Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

vrijdag 30 mei Airbag: Celso Pina @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Clamotte Rock: Sons Of Lioth, Katastroof, Bob Log III @ Oosterhoven, Herenthout, clamotterock.be White Circle Crime Club, Damenkapelle, DJ’s Musketflickan, Tina Shoot, Peitchenfrau @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Micah P. Hinson, And They Spoke In Anthems @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Hush Hush @ DE Studio, Antwerpen, destudio.be Delrue @ Kalmkunstfestival, Roosdaal The Messieurs Blues @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Double Veterans, The Prospects, The Tubs; Gary Clark Jr @ AB, Brussel, abconcerts.be Fort-T-Act @ N9, Eeklo, n9.be Made In Belgium: Marble Sounds, Customs, Headphone @ Gebouw-T, Bergen op Zoom, Nl, gebouw-t.nl Zenzile ciné concert @ L’Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zaterdag 31 mei Airbag: Urs Karpatz @ centrum, Brugge, ccbrugge.be Clamotte Rock: The Freestylers, The Beat, The Kids, Barefoot and The Shoes, Double Veterans, Albino, Goodluck Party; DJ’s Buscemi, Jan Vervloet, Rakka, Double Pleasure, Cedex & Higher Underground ft MC 3XB, Hypesquad, Fouski @ Oosterhoven, Herenthout, clamotterock.be Duvelblues Festival: Johnny Winter, Elliott Murphy, Karen Lovely, Corey Harris And The Rasta Blues Experience, Larry Garner & Norman Beaker Band, Christopher Paul Stelling, … @ Puurs, duvelblues.be Mountain Bike, Chain And The Gang, DJ Sugar Onion Sound @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Marco Z, Micah P.Hinson @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Where House @ Petrol Club, Antwerpen, petrolmusic.be Delv!s @ Cactus Club, Brugge, cactusmusic.be Bad Religion; The Monotrol Kid @ AB, Brussel, abconcerts.be Glasser, Aeroplane @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Etana & Dawn Penn, Lisa Bennett @ Vooruit, Gent, democrazy.be

Meer agenda op: rifraf.be/concerts-gigs

11 clubs Always frontstage

Agenda mei 2014

vrijdag

25/04/2014 vrijdag

02/05/2014

74 MILES AWAY [be] + LIZ future jazz & broken beats

A KU [be]

DOM FLEMONS [us] + ZOE BOEKBINDER founder of Carolina Chocolate Drops + indiefolk

woensdag

07/05/2014

TRIO [ca/us]

dinsdag

13/05/2014

BRAZILIAN VOYAGE [br/be]

zaterdag

17/05/2014

samba meets jazz

17/05/2014

zaterdag

SANDER DE WINNE GROUP [be]

donderdag

jong (vocaal) jazztalent

22/05/2014

FOR-T-ACT [jp/be] Japan-western-cross-over

dinsdag

zaterdag

24/05/2014 vrijdag

30/05/2014

27/05/2014

THE BUG [uk] + TEEBS [us] + JEREMIAH Soundwave Festival - launch party

JAE [us]

donderdag

08/05/2014

RATKING [us] experimental hiphop from Manhattan, NY

zondag

FIXPEN SINGE [fr] hiphop supergroup ft. Fixpen Sill, Lomepal, Caballero, Meyso

donderdag

QUANTIC live [us] + DEBRUIT [fr] LDBK radio 12th anniversary

zaterdag

THE GLITCH MOB [us] + OPIUO [aus] glitch / hiphop / electronica

zondag

11/05/2014 15/05/2014 24/05/2014 25/05/2014

SLICK NICK & THE CASINO SPECIAL [be]

woensdag

swing ‘n’ roll

28/05/2014

RADIO MOSCOW [us] psychedelic blues / stoner / rock

woensdag

06/06/2014 vrijdag

JASPER STEVERLINCK [be]

donderdag

MOTORPSYCHO [no]

zondag

progressive rock, metal, jazz, post-rock, pop, country

01/06/2014

MELT-BANANA [jap]

vrijdag

vrijdag

13/06/2014

solo try-out - uitverkocht

donderdag

MOCAMBO [br/be] + DOBET Helden in het Park

31/07/2014 donderdag

07/08/2014 donderdag

14/08/2014

29/05/2014

GNAHORE [ci/fr]

zondag

08/06/2014

SKAMANIANS [fr] + MICHAEL PROPHET [jm]

zaterdag

Helden in het Park

14/06/2014

TOMI & SU TIMBALIGHT [cu/be] + SEPTETO NABORI

zaterdag

Helden in het Park

21/06/2014

28/05/2014

13/06/2014

noise rock from Japan

04/05/2014

woensdag

BUNZERO [be] + SEPIA [uk] Afterparty Soundwave Festival launch party @VK*

vrijdag

09/05/2014

Democrazy @ DOK

08/05/2014

woensdag

21/05/2014 vrijdag

23/05/2014 zaterdag

24/05/2014

STOEMP!: STIKSTOF [be]

vrijdag

hiphop

09/05/2014

LA SERA [us] + THE SPECTORS [be]

zondag

dreampop

11/05/2014

BRUSSELS JAZZ MARATHON: SOLEDAD [be]

woensdag

jazz @Klein Mercelis Theater

14/05/2014

BRUSSELS JAZZ MARATHON: ZYGOMATIK [be]

zaterdag

+ THE WOFO SEXTETTE - jazz @Klein Mercelis Theater

17/05/2014 zondag

18/05/2014

SHEARWATER [us] + JESCA HOOP [us]

zaterdag

Democrazy @ DOK

03/05/2014

Big Next: AIDEN KNIGHT [ca] + LEIF VOLLEBEKK [ca]

donderdag

THE SUBS [be] + B [be] Democrazy @ Vooruit

vrijdag

Big Next: FUTURE ISLANDS [us] + ED SHRADER’S MUSIC BEAT [us] + KRISTIAN HARTING [DK] Democrazy @ Vooruit

vrijdag

DE BELOFTEN 2014 start inschrijvingen met AND THEY SPOKE IN ANTHEMS + DORIAN & THE GRAYS Democrazy @ Charlatan

donderdag

XIU XIU [us] + Democrazy @ DOK

woensdag

09/05/2014

WHITE HINTERLAND [us]

MICHAEL FRANTI & SPEARHEAD

[us]

16/05/2014 22/05/2014 28/05/2014 donderdag

Democrazy @ Handelsbeurs

29/05/2014

DENZEL CURRY [us] ALL EYES ON HIPHOP

woensdag

20/05/2014

Democrazy @ DOK

04/06/2014

dinsdag

JACK PAROW [za] + DJ DNA PRESENTS: [be] EJ VON LYRIK & bFAKE [za] Democrazy @ DOK

donderdag

JAMBINAI [kr] + INWOLVES [be] Democrazy @ DOK

zondag

dinsdag

27/05/2014 donderdag

29/05/2014

IC Music (free concert)

A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN [us] ism Festival van Vlaanderen Kortrijk

LEE RANALDO AND THE DUST [us] KING HISS [be] + GRIZZLYNCHER [be] + SONS OF DISASTER album release show

HOLOGRAMS [sw] + RAPE BLOSSOMS [be] SKID ROW [us] + SANTA CRUZ [fi]

ism Alcatraz

25 YEARS VK CONCERTS

zondag

08/05/2014

THE DARLINGTONS [uk]

festival / outdoors / afterparty

I AM OAK [nl] + HORSES [be]

donderdag

@ Schouwburg Kortrijk Wim Mertens, Eva Deroovere, De Ledebirds, Nina & Eugenia Ardachirova

FUCKED UP [can]

indiefolk

07/05/2014

MUSIC FUND

punk/hardcore

04/05/2014

zondag

THE JON SPENCER BLUES EXPLOSION [us]

05/06/2014 15/06/2014

DOWN BUT NOT OUT MÎKMÂÄK (XLBIGBAND) CHAMPION [uk] + THE BUSY TWIST [uk] + DJ MELLOW MAX LE DARON + EXCYTA Lowup Party BENONESHOT + NANAKA + NESIA + BIBZ + ASMIK + MEGO + STEEL WARRIORS + VEDA CRACK’S THAT BEAT PARTY ZARAZ WAM ZAGRAM + CARRAGENEAN Release Party Young Girls Records

SOOM T & JSTAR + J.ROBINSON GREGOIR TIRTIAUX & FRIENDS [be] Lubriphikatttor SHAKMAT + PAUL ADIKT + OSICA + DJ GEISTER modular bliss & beatness / minimal techno / electro analogue

ATTIC TED + SPAGHETTA ORGHASMOND