RifRaf september 2013 NL by RifRaf musiczine

248

jaargang 25 • september 2013

04 Shortcut 04 Kükl 04 06 07 08 10 12

Willis Earl Beal No Age Emiliana Torrini Julianna Barwick Moderat Jackson & His Computerband homegrown

14 Girls In Hawaii 15 Joy Wellboy 16 (on cd) 18 Earteam 30 Compiled 30 Crammerock 32 Leffineleuren 32 Incubate

moderat

Vier jaar na dat verrassend sterke debuutalbum komt Moderat aanzetten met het even langverwachte als knullig eenvoudig getitelde ‘II’. De superformatie uit Berlijn – een optelsom van Modeselektor en Apparat – bezegelt de unieke vriendschap met tijdloze virtuositeit en vertedering. Synergie muss sein! ‘This is not what you wanted, not what you had in mind,’ gaat het crescendo via openingstrack en eerste single ‘Bad Kingdom’. Wel integendeel: het tweede album van Moderat is preciés wat we willen, met misschien dat tikkeltje meer. Zo trekt Apparat voor het eerst in z’n carrière echt alle registers van z’n bloedmooie falsetto-stem open. ‘II’ klinkt bovendien nog een pak uitgepuurder, coherenter ook, dan z’n voorganger. Zo lijkt het wel alsof er over de hele lengte van de plaat een lange, luie sluier hangt - loom en mistig. Het aantal beats per minuut gaat danig op de rem, net als de hoeveelheid samples per strekkende meter, wat resulteert in een intogen, weidse en voluit horizontale sound. Net onder het glitterende, glitchy oppervlak van ‘II’ vloeit immers een warme emulsie van gloeiende synth- en glooiende bas-partijen, langzaam oplossend in melancholische echo en dito delay. Een betoverend, hazy schouwspel met een hemels verdovend effect. Indrukwekkend.

34 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties

emiliana torrini

girls in hawaii

Colofon www.rifraf.be jaargang 25 nr. 248 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf okt: uit op 26 sept

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 11 sept

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 15 sept

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, duan gatto, kristof hermans, robin looyen, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, jana poppelaars, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be

layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be

België: 15 € Europa: 25€

drukkerij Corelio Printing Anderlecht

BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres. U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

shortcut You Ain’t Seen Nothing Yet t/m 6 oktober @ FoMu, Antwerpen Zeer de moeite: You Ain’t Seen Nothing Yet, in het Antwerpse FoMu, een expo waarin fotografie en muziek hand in hand gaan. Je ziet er het werk van fotografen die opvallen door hun eigenzinnige stijl of originele invalshoek. En zo is er veel aandacht voor de mens achter de artiest, de andere kant van de muzikant. Een intieme blik achter de schermen, een excentriek groepsportret of een opvallende albumhoes, het komt er allemaal aan bod. Het lijstje met tentoonstellende fotografen in ronduit indrukwekkend: Joris Bulckens, Dean Chalkley, Daniel Cohen, Charlie De Keersmaeker, Koen Keppens, Ryan McGinley, James Mollison, Alex Salinas, Michael Schmelling, Oliver Sieber, Alex Vanhee, Eva Vermandel, Rob Walbers… Daarnaast is er ook plaats voor album art, videoclips, fotoboeken en een installatie van Radio Soulwax. De catalogus wordt zelfs begeleid door een heuse soundscape, een online soundtrack. Het FoMu zorgt op die manier samen met uitgeverij Lannoo voor een primeur: een boek vol muziek gecreëerd in samenwerking met Spotify. Voor 7 euro bezoek je de expo op de Waalsekaai 47 in Antwerpen. De bezoekers van Rock Werchter krijgen trouwens met de chip in hun bandje gratis toegang tot de tentoonstelling. Meer info vind je op www.fotomuseum.be.

(Selected by Kurt Overbergh)

PJ Harvey ‘Shaker Aamer’ wereld weidse web)

10 Earl Sweatshirt feat. Vince Staples and Casey Veggies ‘Hive’ (wereld weidse web)

Kersverse PJ Harvey-song met meteen een flinke portie politieke geladenheid. Shaker Aamer is een Britse gedetineerde die reeds 11 jaar gevangen zit in Guantánamo, zij het zonder proces en dus zonder veroordeling. Klaar voor je nieuwe album Polly Jean?

Odd Future’s Earl Sweatshirt laat dra ‘Doris’ op de wereld los. Zijn recept: een laag gemiddelde van bpm, slome rhymes én een straffe flow. Met hulp van Vince Staples die al eerder te horen was op albums van Odd Future.

Julia Holter

‘Hokus Fokus’ (Miasmah)

‘Maxim’s I’ (wereld weidse web)

Kaboom Karavan

Chelsea Wolfe

Belgisch en intrigerend, deze mix van elektronica met akoestisch verstilde instrumenten. Klaar voor wat namedropping? Nils Frahm zorgde voor de mastering. Het Noorse, excellente Miasmah-label van Erik Skodvin (aka Svarte Greiner) voor een internationale release.

‘We Hit A Wall’ (wereld weidse web)

Nate Young

Gloednieuwe track van Holters dra te verschijnen debuut ‘Loud City Song’ op Domino Rec. Co. Bloeit mooi open na een mistige start.

Derde vrouw op rij. Deze Chelsea Wolfe gaat een grote dame worden. Trust Kükl. Haar sound zweeft tussen drones en metal maar is in wezen folk. Voorproevertje van het te verschijnen album ‘Pain Is Beauty’.

Various ‘Nightingales And Canaries’ (Canary/Mississippi) Excellente wegdroom- annex timewarpverzamelaar van een 14 tal excentrieke vrouwenstemmen uit Istanbul en New York opgenomen in het begin van de 20ste eeuw. Mooi en verzorgd samengesteld door de Amerikaanse producer en 78touren-platen-verzamelaar Ian Nagoski.

Four Tet ‘Kool FM’ (12”, Text Records) Yes! Heerlijke voorloper van - Burial-struikelhoax-of-toch-niet? – Kieran Hebdens nieuwe upcoming album. Héérlijk!

‘Regression’ (NNA Tapes) ‘No Answer: Lower Floors’ van Wolf Eyes is nog steeds een eerder dit jaar absoluut aan te raden album voor wie graag zijn tanden met noise poetst. Solo doet wolfsoog Nate Young het op ‘Regression’ alvast een pak ingetogener.

Mika Vainio ‘Kilo’ (Blast First Petite) Toch wel weer indrukwekkend album van de Finse elektronica-pionier Mika Vainio. Dreigend, uitgepuurd en indringend.

Vattnet Viskar ‘Mythos’ (wereld weidse web) Nieuwe - opvallend melodieuze - track van het dit najaar te verschijnen debuut ‘Sky Swallower’. Kükl was meteen fan van de gelijknamige debuut-ep uit ’12 van deze black metalband uit New Hampshire.

Liefst te beluisteren bij een perfecte dorstlesser: een Kessel Blond (7,5%) van brouwerij De Vlier uit Holsbeek (Leuven).

T e k s t: O l i v e r W i l l e m s i f oto b e n p o b j o

Het is wat je noemt een grillig parcours dat Willis Earl Beal heeft doorlopen. Van mislukte militair naar dakloze hobo, naar drop-out bij X-factor in America, naar een ziekte die hem 5 maanden aan zijn bed kluisterde. Maar dat alles kreeg Beal niet klein. Hij is dan ook niet voor één gat te vangen en als hij geen muzikant geworden was dan is er nog de onstuitbare ambitie om tekenaar, schrijver, acteur of wat dan ook te worden. “Je kunt worden wat je wilt zolang je maar in jezelf gelooft,” aldus Beal nog. XL Recordings (Radiohead, Sigur Rós, Adele…) plukte Willis Earl Beal bijna letterlijk van de straat om zijn zelf opgenomen debuut ‘Acousmatic Sourcery’ uit te brengen. Voor de nieuwe plaat ‘Nobody Knows’ (release: 10 september) kreeg hij de hulp van o.a. TV On The Radio. En dat album klinkt alsof hij zichzelf terug heeft uitgevonden.

Op een podium staan, is heel frustrerend Ooit was je dakloos en zocht je contact met mensen via zelfgemaakte flyers. Nu sta je de pers te woord in een poepchique hotel in Brussel. Dit is een behoorlijke wending in je leven. Maar hoe kijk je terug op die periode? Willis Earl Beal: “Zie je dit? (wijst naar een litteken in zijn arm) Dit zijn littekens die ik kreeg door plasma te geven. Je mag wekelijks 2 maal plasma geven en daar krijg je dan 30 en 25 dollar voor. Met dat geld heb ik een tattoo laten zetten. Dit is een ander litteken. (trekt zijn shirt omhoog) Een deel van mijn ingewanden zijn weggenomen waarop een herstelperiode van 5 maanden volgde. Die periode is als een litteken in mijn leven” Was dat een bron van inspiratie voor je songs? Helpt het je dat je een moeilijke periode in je leven gehad hebt? Willis: “Absoluut. Ik raad het niemand aan om het te proberen maar het heeft mij zeker geholpen. Je kunt trouwens van alle momenten in je leven leren. Maar je moet zeker jezelf onderzoeken. Dat kan gevaarlijk zijn. Je stelt jezelf vragen maar de antwoorden gaan niet altijd zijn wat je verwachtte. Je weet ook niet hoe lang dit kan duren of wat er gaat gebeuren. En je mag niet doen wat anderen je vertellen te doen, want dat is op veilig spelen. Jezelf in vraag stellen, is dat niet.”

Songs van een stervende man De tattoo die je net liet zien is het nobody-figuurtje dat steeds op je T-shirt prijkt of dat je als vlag meedraagt tijdens een optreden. Is dat een statement? Willis: “Het is een ideologie. Bij de nieuwe plaat zal er een manifest zitten, dat oproept geen aandacht te schenken aan de populaire media, aan niemand en zelfs niet aan mezelf. Dat is wat nobody betekent. Als ik op het podium de vlag met het nobody-logo voor mijn gezicht houd dan betekent dat dat je naar een optreden kijkt. Je kan er van genieten maar je moet begrijpen dat ik niet voor jou maar voor mezelf optreed. Ik ben hier om geld te verdienen zodat ik een beter leven kan leiden. Weet je, als je naar me kijkt om inspiratie op te doen, dan is dat oké maar vergeet mij, het internet, de tv… en dat is waar de nobody-ideologie over gaat. Het is eigenlijk wel vreemd. Ik word een symbool en dan zeg ik je om dat symbool overboord te gooien. Dat is wat ik probeer te doen.” “Songs schrijven is even makkelijk als vuilnis buiten zetten,” zei je ooit, “maar voor het ene heb je geen talent of een goede stem nodig.” Twee zaken die jij als artiest duidelijk wel hebt. Willis: “Ik was me daar lang niet van bewust. Ik kon eigenlijk helemaal niet zingen. Ik begon er 5 jaar geleden mee. Dat ik het nu wel kan, komt louter door oefening. Het is waar dat ik niet alle instrumenten op ‘Nobody Knows’ bespeel maar ik heb wel alle songs gecomponeerd. Hiervoor heb ik mijn tijd genomen en ik wist perfect hoe ze moesten gaan klinken. Ik heb mijn ideeën dan aan de muzikanten kunnen communiceren. Maar hiervoor is veel oefening en geduld nodig. En vooral geen afleidingen. Dat is heel belangrijk.” Kan je een voorbeeld geven hoe je dan met je muzikanten communiceert? Willis: ”Je moet weten wat je wilt. Muzikanten moeten je visie delen. Maar songs zoals ‘Burning Bridges’ of ‘Disintigrating’ zijn helemaal mezelf. Ik speel piano, de bas, doe de ambient-geluidjes… ik werk graag in laagjes. Ik was stoned bij het schrijven en opnemen van veel van de songs. Zeker toen ik in Amsterdam was. Ik kwam de studio binnen, niet wetende

wat ik zou gaan doen. Niemand wist wat ik ging doen. Ik was zo high en met een smile op mijn gezicht ging ik naar een piano waar ik enkele noten op tokkelde… een half uur aan een stuk. Hiervan werden de anderen bijna wanhopig. Als ik de juiste noten gevonden had, liet ik die door de technicus loopen. Dan tokkelde ik een ander deuntje waarvan ook een loop gemaakt werd. Vervolgens wandelde ik naar de drums, speelde een ritme en liet ik het weer loopen. En na een tijdje had ik genoeg materiaal verzameld waarop ik mijn teksten kon inzingen. Met dat resultaat ging de producer dan aan de slag en wijzigde er dan nog wat aan. Soms speelde ik iets in op melodica maar een instrument beheersen, doe ik echt niet.” Je slaagt er in om overal de juiste sound uit te krijgen. Willis: “Je weet welke geluiden er zijn. Je moet ze gewoon weten te vinden. Maar dat kan wel een tijdje duren.” Worden mensen dan niet zenuwachtig? Willis: “Zeker wel! (lacht uitbundig) Maar zo werk ik nu eenmaal.” Het is moeilijk te geloven dat je debuutplaat ‘Acousmatic Sourcery’ en deze opvolger, ‘Nobody Knows’, van dezelfde artiest zijn. Ze klinken zo verschillend. Willis: “Niemand gaat dezelfde persoon achter deze twee platen verwachten. Maar ik was pas een jaar geleden in staat om ‘Nobody Knows’ te maken. We wilden de luisteraars verrassen. Wellicht gaan er mensen zijn die denken dat ik een bedrieger ben. Daar lig ik niet wakker van. Als ze maar van mijn muziek houden. Dat is het belangrijkste.” Het zal moeilijk worden om voor je volgende plaat weer een dergelijke sprong voorwaarts te maken. Willis: “Mijn volgende plaat gaat waarschijnlijk ‘Songs From The Bathroom’ heten. (ligt in een deuk) Nee serieus, ik heb nu een 8-sporen recorder om songs op te nemen in plaats van een karaoke machine. Ik heb een extra plaat opgenomen met 10 songs die gratis te verkrijgen zal zijn. Maar het plan voor de volgende plaat die te koop aangeboden gaat worden, is om meer materiaal aan te kunnen schaffen en ze dan helemaal zelf te maken. Ik wil daar ook mijn vroegste werk op tape en cassettebandjes, natuurgeluiden zoals krekels, het geluid van schepen, bussen, treinen… en niet-gestemde instrumenten voor gebruiken. M’n stem neem ik wél in een studio op. Die plaat gaat waarschijnlijk ‘Last Songs’ heten. Songs die blijvend zijn. Ik wil de luisteraar het gevoel geven dat het de songs zijn van een stervende man is.”

Supermarkt van muzikanten Je hebt een heel eigen manier van gitaarspelen. Je legt de gitaar plat op je schoot, je gebruikt een tandenstoker als plectrum en je heb zo het toothpicking uitgevonden. Willis: “Ik heb het anderen vóór mij zien doen. Voor mij is het een excuus omdat ik de techniek mis om met mijn vingers te tokkelen. Ik gebruik ook maar twee snaren. Ik heb ondervonden dat mensen instrumenten geweldig vinden. Voor mij zijn het gewoon werktuigen die geluid voortbrengen. Het maakt niet uit hoe simpel of hoe ingewikkeld je instrument is, het maakt een geluid en het vergezelt je stem. Meer is het niet. Klassiek geschoolde muzikanten, geen slecht woord over hen, maar soms denk ik dat muziek te ingewikkeld is dan het zou hoeven te zijn. Je kunt een muzikant worden als je wil. Als je je er op toelegt, hoef je zelfs geen lessen te volgen.” Nu je de kost verdient met muziek, is je leven er eenvoudiger op geworden? Willis: “Soms is het makkelijker, soms is het net zo moeilijk als het ooit was. Moeilijker op een andere manier welteverstaan. Eenmaal je de zoetigheid geproefd hebt, wil je steeds meer en meer zoetigheid. En dat is waarom ik denk dat de muziekindustrie meer vernielt dan dat het behulpzaam is. Ze helpen je door te zeggen dat je product goed is. Maar hoor je wat ik zeg: product. Het is nooit de bedoeling geweest dat het een product zou worden. Toen ik ‘Acousmatic Sourcery’ uitbracht, dacht ik nooit dat er veel interesse voor zou zijn. Ik maakte die plaat dan ook vooral voor mezelf. Toen ik ‘Nobody Knows’ maakte, wist ik dat meer mensen dat album zouden horen en daardoor werd ik meer gemanipuleerd. In die gemoedstoestand bevond ik me toen. En het wordt moeilijker om iets oprecht te maken als je weet dat anderen het gaan horen.” Vorig jaar stond je al op Pukkelpop. Toch lijkt me je muziek iets meer geschikt voor een kleinere club. Willis: “Ik houd eigenlijk niet van optreden. Ooit wilde ik een acteur worden. Toen ik dat probeerde, realiseerde ik me hoe moeilijk dat wel was. Dat heb ik ook met optredens. Het is moeilijk wanneer je veel te zeggen hebt tegen je publiek. Een festival is als een supermarkt van muzikanten. Mensen zijn geneigd om even van je optreden te komen proeven om dan naar de volgende muzikant te gaan. Het is alles behalve intiem. Ik kreeg veel goede reacties op Pukkelpop maar het liefst van al zou ik alleen maar muziek willen opnemen. Op een podium staan, is heel frustrerend. Ik hou er zo niet van. Datgene wat me motiveert op het podium is mijn woede voor het publiek. (lacht) Wees niet bang maar optreden kan zwaar zijn. Je voelt jezelf blootgesteld. Maar alles komt in orde. Ik ga geen mensen meer in het gezicht trappen.” (lacht) Wanneer we na het interview afscheid nemen en de volgende journalist al klaar staat, maakt Willis Earl Beal zich een beetje zorgen; “Ik heb de neiging om altijd hetzelfde te vertellen. Misschien moet ik maar wat dingen verzinnen.” (lacht) De 3 glazen whisky die hij tijdens het interview al achterover sloeg en de fles die binnen handbereik staat, gaan hem hierbij zeker helpen.

on stage 21 september: Incubate, Tilburg (NL) 8 oktober: ABClub, Brussel

Willis Earl Beal ‘Nobody Knows’ XL Recordings/Beggars

‘Nobody Knows’ is een gigantische stap voorwaarts voor Willis Earl Beal. Het lofi-gefriemel van zijn debuut ‘Acousmatic Sourcery’ heeft hij grotendeels achter zich gelaten. Geen geknutsel meer met karaoke machines, gevonden instrumenten, loops op bandrecorders, bizarre percussie… In plaats daarvan heeft een producer het geluid gepimpt zonder de ziel ervan de nek om te draaien. In het a capella ‘Wavering Lines’ hoor je Beals sterkste troef; een van soul overlopende stem. Eentje die zijn gelijken vindt in de Charles Bradleys en de Aloe Blaccs van deze wereld. Alsof het nodig was, krijgt hij in ‘Coming Through’ vocale ondersteuning van Cat Power. Een stem die in het niet valt bij die van Beal. Straf van de man is dat hij niet in de soulvijver blijft vissen maar dat hij evenzeer andere genres weet te integreren in zijn sound. ‘Disintegrating’ en ‘Ain’t Got No Love’ drijven in de samples. Het jazzy ‘Blue Escape’ had een vintage Tom Waits kunnen zijn. In ‘To Dry To Cry’ klopt het hart van een lied dat tijdens een chaingang gezongen wordt. En als je een prachtsong als ‘The Flow’ achteraan je cd dropt, dan ben je ervan overtuigd dat je plaat tot aan het einde uitgeluisterd zal worden. Een overtuiging die wij graag delen. (ow) Release: 10 september

T e k s t: J o h a n n e s D e B r e u k e r

‘An Object’, zo luidt de titel van het nieuwste album van No Age. Voor een album dat bloed, zweet en tranen heeft gekost, klinkt zo’n titel nogal afstandelijk. Net zoals No Age zelf, dekt de titel een rijke en gevarieerde lading. “Wanneer we bij het kiezen van de albumtitel zijn aanbeland, proberen we alles te omvatten in één woord,” probeert Randy Randall, de gitarist van het duo, de merkwaardige keuze te duiden. Omdat RifRaf geen genoegen neemt met één woord uitleg, hielden we No Age in de backstage van TRIX tegen voor een praatje.

Wauw. Net wanneer ik denk dat een titel niet vager kan dan ‘Everything In Between’ komen jullie met ‘An Object’ op de proppen. Leg me dat eens uit. Randy Randall: “Aangezien er geen woord is om alles te beschrijven, moet je soms heel ver uitzoomen. Kijk maar naar de aarde. Daar is ook geen enkel woord voor dat de hele lading dekt. Het is blauw, het is rond, het is een bol. Je beschrijft dan maar de vorm. Het zegt niets over alles wat er zich afspeelt, maar het is de duidelijkste manier om iets groots te vatten.” Dean Spunt: “De titel was nogal direct bedoeld. Het is een voorwerp zodat je er je eigen beeld van kan vormen. Wat is jouw idee van an object? Een bezwaar of...”

Ik weet niet goed waarom, maar naar de vorige twee albums kon ik niet luisteren toen ze klaar waren. Naar ‘Weirdo Rippers’ heb ik ook veel geluisterd, maar dan een lange tijd niet. Het verandert van tijd tot tijd.”

The New No Age No Age is niet te vangen voor één genre. Jullie gaan van catchy poptunes over in potige noise, en dat liefst in één nummer. Wat zoeken jullie in een goeie song? Dean: (vastberaden) ”Eerlijkheid! Als iets eerlijk en organisch is, mag je niet bang zijn om... te falen. Ik denk dat het in onze songwriting duidelijk is dat we niet bang zijn om slecht of shitty te klinken, zolang we maar geprobeerd hebben om hetgeen te doen wat we voor ogen hadden. Als we iets proberen en we doen het niet perfect, maar je ziet dat we het toch proberen, daarin zit dat echte en dat eerlijke van No Age. Vaak is het veel beter om een band bezig te zien die iets met volle overtuiging probeert, maar muzikaal niet helemaal perfect is, dan iemand die iets perfect speelt. Eerlijkheid duurt het langst, ken je dat spreekwoord? Randy: “Eerlijkheid in muziek is een van die dingen die... ik wil niet zeggen dat ze niet gefaket kunnen worden, maar het is moeilijk. Het is een gevoel dat niets te maken heeft met noten, ritmes, stijl, tempo of genre.” Nu ik erover nadenk: volgens mij kan niemand anders een No Age-song spelen. Dean: “Soms kunnen wij zelfs geen No Age-song spelen! (gelach) Wij kunnen een nummer spelen en helemaal verkloten, maar dat maakt niet zoveel uit omdat het nog steeds zoals No Age klinkt. Wij doen dat heel de tijd.” Randy: “Er was trouwens wel een band van twee vrienden uit L.A. - hoe heette ze ook weer? - The New No Age. Zij coverden onze nummers.” Dean: “Zij noemden het een tribute-band. Ik dacht dat ze ons in de zeik wilden nemen, maar ze waren vrienden. Terwijl het toch goede muzikanten waren, klonk dat heel raar. No Age is niet enkel een gitaar en een drum, er ook nog enkele effectenpedalen en samplers. Daarachter heb je Randy en mij, samenwerkend als een organisch eenheid. Dat kan je niet kopiëren.” No Age is het echte werk. Aan al de rest: goed geprobeerd!

Wij zijn niet bang om slecht te klinken Ik was meer in de richting van de taalkunde aan het denken. In 2008 brachten jullie ‘Nouns’ uit, nu ‘An Object’. Ik zag er een duidelijke music is our language boodschap in. Randy: (gelach) “Dat is helemaal niet zo ver gezocht hoor. Die gedachten zijn allemaal bij ons opgekomen! Sommigen zullen denken dat een voorwerp iets slechts is. Misschien is het wel een commentaar op de tastbaarheid van een album? Kan je an object downloaden?” Dean: “Nu wel! Er zit veel in die titel.”

Two-piece band? Het is alweer 3 jaar geleden dat ‘Everything In Between’ uitkwam. Dat lijkt een lange periode voor jullie. Dean: “Het is niet helemaal 3 jaar, meer 2,5 jaar. Zo lang voelt het wel niet aan. Het lijkt er op dat we heel de tijd aan het werken zijn geweest. Het vorige album kwam tegen het einde van 2010 uit. Daarna tour je enkele maanden en voordat je het weet ben je alweer een jaar verder vooraleer je even kan gaan zitten.” Randy: “Wat hebben wij de voorbije drie jaar allemaal uitgestoken? Ik denk dat ik ooit eens een dutje heb gedaan, misschien heeft dat wel 6 maanden geduurd.” (lacht) Aan Pitchfork vertelde Randy dat je opnieuw moet leren lopen als je lang bij dezelfde band speelt. Hoe vertaalt zich dat naar het nieuwe album? Dean: (denkt na) “Het grote verschil is dat ik op dit album ook basgitaar speel, wat voor een No Age-album vrij uniek is. Het songschrijven voelt niet anders, maar dankzij de langere periode tussen de twee albums hadden we wel meer tijd om na te denken over het opnameproces en de plaat zelf.” ‘An Object’ klinkt voor mij nochtans provocerend spontaan. Hierdoor moet jullie single ‘C’mon, Stimmung’ voor sommige hardworking bands toch een veeg uit de pan zijn. Het lijkt voor jullie twee een eitje om overtuigende, energieke en spannende muziek te maken. Dean: “Thank you, that’s sweet! (denkt na) Eigenlijk gaat het meestal wel zo. We proberen organisch te werk te gaan want als je iets begint te overdenken, gaat het dood.” Randy: “Ik denk ook niet dat we ooit geprobeerd te hebben om als een two-piece band te klinken. Hoe moet zo’n band eigenlijk klinken? Neem nu een eenmansband, wat is dat? Bob Dylan was een eenmansband, Neil Young was een eenmansband, zelfs de straatmuzikant om de hoek is een eenmansband.” Dean: “Voor ons is het heel interessant om maar met twee te zijn. Het brengt beperkingen met zich mee, en daar proberen wij nieuwe en interessante geluiden en muziek mee te maken. Wanneer we dan iets gemaakt hebben, editen we het en kijken we wat er werkt en wat niet. Hierdoor halen er veel songs een album niet. ‘An Object’ is hierdoor maar 30 minuten, of 29.” Randy: “Het is 32 en nog wat...” Dean: “32 minuten? Holy shit, veel langer dan ik verwacht had!” Wat een kennis van jullie eigen album! Luisteren jullie er zelf wel naar? Dean: “Soms is het moeilijk, maar dit album heb ik wel veel beluisterd toen het klaar was.

No Age ‘An Object’ Subpop/Konkurrenr t

Klinkt het niet dan botst het maar, moet het duo van No Age tijdens hun eerste repetitie gedacht hebben. In 2013 dragen ze dit motto nog steeds hoog in het vaandel want het je-m’en-foutisme viert opnieuw hoogtij op ‘An Object’. Hierdoor klinkt de plaat soms wat hermetisch maar zij die bekend zijn met de back catalogue zullen deze rustigere No Age snel omarmen. Bij vooruitgeschoven single ‘C’mon, Stimmung’, de meest vintage No Age-song op het album, doen de trommelvliezen alvast een kleine vreugderoffel. De drums, gitaren en zang komen van diep om dan uit te monden in een organisch geheel. Naast deze No Age die met geen Rilatine te temmen valt, verkent het tweetal ook regelmatig hun rustigere kant. Zo zorgen songs zoals ‘Defected’ en ‘An Impression’ voor een goed tegenwicht op ‘An Object’. Met hun vierde album bewijzen de heren dat ze nog steeds kunnen verrassen, want zelfs hun rustige kant is gekleurd door hun ongebreideld enthousiasme en DIY-craftsmanship. Aanrader! (jdb)

STEKENE

SEAN PAUL . FLAmiNg LiPS mANic StrEEt PrEAchErS OZArK hENrY . DAAN . ArNO ZOrNiK . BLAcK BOX rEVELAtiON DiNOSAUr Jr . thE ScABS . SX

miKE SKiNNEr . ShY FX . DirtYPhONicS DE JEUgD VAN tEgENWOOrDig . rUSS chimES thE VAN JEtS . PArAchUtE YOUth . cOELY

YELLOW cLAW . SOLDiEr’S hEArt . gErS PArDOEL rOLAND & mAUrO . thE hAPPY . SAFi & SPrEEJ StEAK NUmBEr Eight . Sir YES Sir . WiLLOW . PSYchO 44 WOLFPAcK . gUNthEr D . hALVE NEUrO + mANY mOrE

28€/DAY 45€/weekenD TICkeTS & InFO www.CRAMMeROCk.Be

Gratis pendelen naar CrammeroCk! Dankzij KAHO Sint-Lieven en de provincie Oost-Vlaanderen is het busvervoer tussen Sint-Niklaas Station en het festivalterrein helemaal gratis op vertoon van een geldig festivalticket.

T e k s t: n e l e x e l m a n s

Vier jaar geleden ging haar hart nog tekeer als een op hol geslagen jungledrum, nu lijkt de immer charmante zangeres wat bedaard te zijn. Intussen verhuisde ze van het Britse continent naar IJsland, vond ze rust in zichzelf dankzij haar innerlijke god Tookah én heeft ze een kind met de liefde van haar leven. Maar met diezelfde dwaasheid als vroeger staat ze er weer en bejubelt ze dit alles. Haar grote dosis humor en gekke lach blijven er even gezond onder en maken haar even betoverend als anders. Wat draaien ze in IJsland toch in dat kraantjeswater? Hoog tijd om het uit te spitten. Op een druilerige namiddag in juni ontmoeten we Emiliana Torrini in de Brusselse AB. Met iets té warme kleren voor de aanstormende zomer aan, vinden we de joviale IJslandse neergeploft in een rode sofa. “Mag het raam open? Het is hier warm en toch ook koud. Ik heb al mijn winterkleren meegebracht nu ik terug in IJsland woon.” Sinds kort woon je terug in je vroegere thuishaven. Hoe groot is het contrast met Engeland? Emiliana Torrini: “Ik heb zestien jaar in Brighton gewoond en het is dag en nacht verschil met IJsland. Daar is het leven veel trager en je zit er middenin de natuur. Zalig! Ik ben terug thuis en ik dat geeft me voortdurend een oh my god-gevoel. Maar het vergt ook enige aanpassing. Toen ik in Engeland woonde, kwam ik maar twee keer per jaar in IJsland. Nu bots ik op de broers of zussen van mensen die ik lang gekend heb. Stiekem vind ik dat ze er nog éxact hetzelfde uitzien als vijfentwintig jaar geleden. (lacht) Het lijkt alsof ik de tijd stilgezet heb en een sprong gemaakt heb, maar eigenlijk ben ik terug thuis.”

Je geluk en je angsten Even over ‘Tookah’. Het is de naam van je nieuwe album maar je beschrijft het ook als de interpretatie van je eigen innergod. Op momenten dat je gelukkig bent en alles mogelijk is, voel je het. Emiliana: “Ken je dat gevoel? Soms ben je twee mensen tegelijk en in het midden van die splitsing is Tookah. Toen ik die dualiteit opmerkte, begon het me te dagen. Tookah is wie je bent als je geboren wordt, het is een constante. Zo simpel om te bekomen de ene keer maar ook zo moeilijk te bereiken op een ander moment. Ik heb géén idee waar de naam vandaan komt, maar plots zong ik het en kreeg ik kippenvel. Wanneer je op een splitsingspunt staat in je leven, kun je tegelijkertijd door twee totaal verschillende emoties gaan en ze toch allebei ervaren. Aan die gevoelens moet je werken, want het is te verwarrend. Zoals toen ik mijn zoon kreeg bijvoorbeeld. De meest gelukkige en geweldige tijd van m’n leven. (glundert) Maar op hetzelfde moment voelde ik me droevig en wist ik niet waarom. Alles is heel overweldigend en je denkt zo vaak: Oh my god, hoe ga ik dit aanpakken? Terwijl je op ander momenten gewoon geniet van het fantastische moederschap. Tookah is wat er zich tussen die twee gevoelens afspeelt en wat alles in balans houdt. Daar gebeuren al de goede dingen, dat is altijd helder en mooi. Als een soort lijm die je geluk en je angsten samenhoudt. Out of the blue kom je met Tookah in aanraking en dan voel je je enorm goed en verbonden. Dan ben je dankbaar voor het leven.” Dat verklaart de innerlijke rust op je nieuwe plaat. In de studio experimenteer je dan weer met lasers en rookmachines. Hoe vertaal je dat naar je muziek? Emiliana: “We moeten altijd sfeer hebben in de studio, anders werkt het niet. Ik ben een echt gevoelsmens die altijd een stemming moet creëren. Er moet altijd sfeer zijn, ook als ik simpelweg aan het koken ben bijvoorbeeld. Mijn producer en beste vriend Dan Carey werkte enkele maanden geleden met een andere band samen en ze gebruikten lasers en rookmachines. Toen begon ik met mijn band het ook te overwegen. In het begin hadden we heel folky nummers, maar nadien was er geen twijfel meer mogelijk. Er moest een andere invalshoek zijn voor ‘Tookah’ waardoor de lasers en het rookmachine als geroepen kwamen. Zo gebruikten we ze voor twee nummers. Gewoon om te zien wat het resultaat zou zijn en het was echt ongelooflijk. Plotseling schepte het een totaal andere sfeer en werkte we van daaruit. Alles veranderde. Als de lasers en de rook er niet waren, zou de plaat compleet anders klinken. Er hing een bijzondere stemming in de studio, die je op ‘Elisabet’ bijna kunt horen.” Ben je soms ook niet in de stemming voor iets? Emiliana: “Bij de opnames voor de videoclip van ‘Jungle Drum’ was ik bijvoorbeeld in een slechte stemming. Ik ben altijd slechtgezind als ik voor de lens moet staan, daar heb ik echt een hekel aan. Het is vrij saai werk: stop, start, rewind. (lacht) Nee, het valt wel mee. Een deel van mij vindt het heel leuk maar tegelijkertijd vind ik het ook saai om te doen. Op zo’n momenten moet je beroep doen op Tookah en jezelf afvragen hoe je de situatie gaat aanpakken. Dat moét je gewoon doen om de dag niet voor jezelf te verpesten. Maar de videoclip leek wel realistisch, alsof ik in een echte jungle stond meppen uit te delen aan libellen. Alles was uit papier gemaakt. Achteraf bekeken was het heel leuk: de monteurs gingen er hun gang mee en twintig uur later was het klaar.” Nog een laatste vraag. Voor de Lord Of The Rings-films zong je de ‘Gollem Song’. Heb je sympathie voor hem? Emiliana: “Ja, natuurlijk! Arme Gollem, hij is zo’n treurig personage. I absolutely love him. In de trilogie is hij mijn lievelingspersonage en ik kon het amper geloven toen ik zijn lied mocht inzingen. Eigenlijk kan iedereen Gollem zijn of door omstandigheden veranderen zoals hij. Niemand wordt zo geboren, hij was eerst een normale Hobbit vooraleer hij compleet naar de darkside overschakelde. Ik heb stapels sympathie voor hem! (imiteert hem op grappige wijze) Maar hij is mijlenver weg van zijn Tookah. (lacht) Oh ja, die is compleet zoek!

Oplichtende kwallen die je naar huis leiden

Daar gaat je nummer ‘Home’ ook over, de ode aan je zoon. Het ontstond uit een steeds terugkerend visioen van jou: je staat voor een bevroren meer en probeert thuis te geraken nadat je verdwaald bent in een donker bos. Nochtans klinkt de song heel warm en huiselijk. Emiliana: “Er hoort een visueel geluid bij dat ik zag toen ik de plaat maakte. Ergens ronddwalen en verloren gelopen zijn in een bos. Wanneer je aan de andere kant naar de lucht kijkt, zie je vuurwerk. En dat verandert in een zee vol kwallen die oplichten en je naar huis leiden. (lacht) Het klinkt heel mistroostig maar dat is het niet. Als je het nummer hoort, zie je dat. Maar dat beeld verandert als je de lyrics hoort. Eigenlijk is de achterliggende boodschap de reis die ik maakte. Het is de ode aan mijn zoon en vriendje en weer naar huis keren. Vooral dat laatste is belangrijk. Bij m’n familie en geliefden vond ik mijn thuis. Na jaren kom ik ook daadwerkelijk terug thuis in IJsland met de mensen die ik graag zie. Dat is voor mij de meest prachtige en grootse aangelegenheid. Eerst was ik alleen met mezelf en dan vind ik dit alles, wauw. Ooooooh!” (zingt van blijdschap) Als je zoon later weet dat je een ode voor hem schreef, zal hij wel vereerd zijn. Emiliana: “Het is hem niet toegelaten om muziek te spelen (lacht) Nee, maar ik heb het gevoel dat je anders bent dan je kinderen. Ze willen niet naar hun moeders luisteren, dat komt later. Pas op je negentwintigste leer je je ouders kennen, want dan beschouw je ze als een mens en niet als je ouder. Met mijn zoon zal het niet anders lopen. (lacht) Misschien wil hij me op z’n dertigste beter leren kennen, op een andere manier dan zoals hij me nu kent. Als hij m’n videoclips ooit ziet, zal hij heel beschaamd zijn. Hij is nu twee en half en ik speel muziek voor hem. Een week geleden had hij zijn eerste muzikale ervaring in de auto. ‘These Boots Are Made For Walking’ draaide op de radio (doet het deuntje na) en bij de eerste noten keek hij naar me en zei hij: “Mama, een liedje”. Daarop draaide ik me om en zei ik ja. Voor de eerste keer zagen we hem verbonden zijn met muziek en dat was een geweldige ervaring.”

Emiliana

on stage 13 november: Botanique, Brussel

Emiliana Torrini ‘Tookah’ Rough Trade/Konkurrent

Vergeet dat ophitsende, veel te verslavende refrein van ‘Jungle Drum’ en zet je oren open voor een herboren Emiliana Torrini. Het dansende, huppelende meisje werd een vrouw en het moederschap gaf haar stof om over te schrijven (‘Home’). Met even veel charmes als vroeger zet ze opnieuw een bedwelmende, ingetogen plaat op de wereld die enkele intimistische pareltjes bevat (‘Autumn Sun’ en Blood Red’). De mosterd haalt ze bij haar zelfomschreven innergod Tookah en die spookt al snel door je binnenste zoals een klein rups op een vroege lenteochtend dat doet op ‘Caterpillar’. Die lijn wordt niet de hele tijd doorgetrokken en de bedeesde stemming vloeit vlotweg over in hippere beats op funky nummers zoals ‘Speed Of Dark’ en ‘Animal Games’. Voor ‘Elisabet’ haalt ze zelfs het grof geschut boven: lasers én een rookmachine. Maar uitkijken is het naar de zeven-minuten-durende climax ‘When Fever Breaks’ die inslaat als een bom. ”It’s an angry fate it will kill you. I will kill you.” Lap zeg! (ne)

Torrini

Release: 9 september

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : s h a w n b r a c k b i l l

Absoluut niets mis met de voorgaande output van de Amerikaanse artieste Julianna Barwick. Enkel met haar stem en piano nam ze al twee heel mooie, etherische platen op. Dat het nog emotioneler en gelaagder kan, bewijst ze nu met haar derde album ‘Nepenthe’. Een heel fijngevoelige, gearrangeerde plaat waarvoor ze naar Reykjavik trok om er met producer Alex Somers (de vriend van Jónsi van Sigur Rós) op te nemen. Op 28 augustus speelt Julianna Barwick op Feeërieën. In Brussel, de stad waar RifRaf een tijdje geleden ook een gesprek had met haar. “De stem is de leider van het album”, zei je over je vorige plaat ‘The Magic Place’. Dat is nu enigzins anders. ‘Nepenthe’ heeft iets orkestraals. Julianna Barwick: “’Nepenthe’ is alleen al qua reizen en planning ambitieuzer dan ‘The Magic Place’. De nieuwe plaat is ook rijker ingekleurd. Absoluut. Ik had mijn eigen muziek nog nooit samen met iemand anders opgenomen. Nu heb ik met een producer gewerkt. Dat was echt wel nieuw. Voorheen hield er nooit iemand een oogje in het zeil tijdens mijn bedroom recordings. Ik vond het desondanks niet confronterend om met Alex te werken.” Het gaf je geen stress? Ik kan me voorstellen dat het niet evident is om je nieuwe nummers voor het eerst te laten horen aan iemand. Julianna: “Het is allemaal heel vlot verlopen. Via mail had hij me uitgenodigd om in IJsland een plaat op te nemen. Dat moet ik gewoon doen en er van genieten, dacht ik. Ik heb er wel eerst een jaar over nagedacht en hij is me eens komen opzoeken in New York vooraleer ik een eerste keer naar IJsland ben gegaan. Vanaf het eerste moment bleken we het heel goed met elkaar te vinden. Ik voelde me safe in zijn gezelschap en de samenwerking verliep vervolgens heel vlot. De muziek is ontstaan vanuit pure chemie. Alex luisterde altijd heel aandachtig terwijl ik ’s morgens aan het tokkelen was op mijn piano. En dan gaf hij advies. Ik denk dat Alex de producer/regisseur was. Hij behield het overzicht en deed voorstellen. Sommige bevielen me niet omdat ik vond dat ik het zelf bij het rechte eind had maar heel vaak ging ik ook mee in wat hij zei.” Dankzij hem staan er heel wat gastbijdragen op je nieuwe album. Julianna: “Er staan heel veel arrangementen op ‘Nepenthe’. Ik ben blij met die evolutie. Het was sowieso een prachtige, verrijkende ervaring in IJsland. Ik had op voorhand geen nieuwe songs geschreven. Alex en ik zouden wel zien wat er ter plaatse zou gebeuren. Een bepaalde droombeeld had ik wel: jonge mensen die meezingen op de plaat. Ik hou van de sound van een koor. Ik heb ook altijd een zwak gehad voor strijkers. Werken met het strijkersensemble amiina was een droom die werkelijkheid werd. Strijkers, een gitaar en een koor in combinatie met mijn zanglijnen en mijn pianopartijen: ik weet nu hoe het op die manier ook kan. Ik sta meer dan ooit open voor de bijdragen van anderen.”

on stage 28 augustus: Feeërieën @ Warandepark, Brussel (w/ Jan Swerts)

Julianna Barwick ‘Nepenthe’ Dead Oceans/Konkurrent

Een nieuw land, een producer/regisseur in de controlekamer, IJslandse muzikanten die meespelen: ‘Nepenthe’ is in vele opzichten een volledig andere plaat dan de vorige twee albums van Julianna Barwick. De zuivere loops van stemmen en pianomotieven komen nog steeds uit dezelfde bron maar ‘Nepenthe’ is met dank aan Alex Somers, een tienermeisjeskoor, het strijkersensemble amiina en gitarist Róbert Sturla Reynisson een hemelsmooi bigger than life-verhaal geworden waarbij de dromerige zweefwereld van Barwick versmelt met onmiskenbaar IJslandse sferen waar groepen als múm en Sigur Rós ook voor bekend staan. Een emotioneel gelaagde ambientplaat die warmbloedig mikt op de ziel. (bvm)

Onversneden schoonheid Iets dat niet altijd eenvoudig is voor een solo-artiest? Julianna: “Dat heb ik vroeger heel vaak gedacht maar uiteindelijk bleek het voor het nieuwe album de beste piste om met andere mensen samen te werken. Zo stelde Alex voor om weirde, freaky gitaren te laten inspelen door Róbert Sturla Reynisson (bekend van o.a. Benni Hemm Hemm, bvm). Róbert deed dat los uit de pols. Dat veranderde de songs ten goede. De studiotijd met amiina verliep op dezelfde manier. We vertelden hen niet op voorhand wat ze moesten doen. Ze luisterden en speelden meteen mee. En we werkten die ideeën uit. Er werd niet te veel gepland. It was fun. Het was allemaal nogal losjes.” De adjectieven waarmee ik ‘Nepenthe’ in verband breng zijn: sacraal, mooi, hoopvol, introspectief, vredevol, emotioneel. Julianna: “Vooral dat emotionele aspect is heel erg belangrijk. Er zijn enkele heel overweldigende zaken gebeurd in mijn leven. Heavy personal stuff. Tijdens mijn eerste trip naar IJsland was mijn moeder bij mij maar tijdens de tweede sessie heb ik me heel vaak echt eenzaam en beroerd gevoeld. Ik zag Alex niet op elk moment van de dag. Ik was zes weken op mijn eentje ’s avonds en intussen was er een sterfgeval in mijn familie. Ik miste het thuisfront en moest opgelapt worden door een dokter in Reykjavik. Niet dat ik wil laten uitschijnen dat het een miserabele tijd was. Helemaal niet. IJsland is een heel mooi land. Maar er waren hoogtes en laagtes.” Is de sterkte van een artiest niet dat hij daar mee probeert om te gaan door schoonheid te creëren? Julianna: “Iemand zei me onlangs dat mijn nieuwe plaat een ware catharsis is. It was and it always is. Dat geldt zonder twijfel voor mijn nieuwe plaat. Er waren veel treurige momenten toen ik het album aan het maken was. Toen ik op een nerdy taalblog per toeval de betekenis van het woord ‘Nepenthe’ las, dacht ik: dit is het, ik heb een titel voor het album. ‘Nepenthe’ is een mooi begrip. Het ziet er ook mooi uit op papier en ik hou van de betekenis van het woord. Nepenthe is een substantie die de oude Grieken gebruikten om te ontsnappen aan hun zorgen en verdriet.” Je begrijpt die nood aan escapisme? Julianna: “Ja. Muziek is voor veel mensen ook een manier om de realiteit even te ontvluchten. Bij mij is dat toch het geval. Al is er ook nog iets sterkers. Zo zijn er bepaalde songs die je liever niet hoort als je triest bent. Omdat ze te intens zijn. Nummers van Arthur Russell, bijvoorbeeld. Maar door de bank is muziek een perfect vluchtmiddel. Soms willen we allemaal wel eens ontstijgen aan het hier en nu. All the time for all time.” Helpen films waarin je favoriete acteur Bill Murray te zien is ook om weg te zijn van allerhande zorgen? Julianna: “Bill Murray staat los van mijn eigen muziek maar ik hou van zijn acteerprestaties. Hij is zowat in elke film van Wes Anderson te zien: ‘The Royal Tenenbaums’, ‘The Life Aquatic With Steve Zissou’… You have to watch every single Bill Murray movie. Ontdek Bill Murray. Het zal je leven veranderen. Zoals de film ‘Empire Of The Sun’ (film van Steven Spielberg uit 1987, bvm) destijds ook mijn leven veranderd heeft. Ik hoorde de muziek van John Williams in de cinema en ik was meteen verliefd op de soundtrack. Zijn songwriting is ongelooflijk mooi en emotioneel. Echt straf. Misschien neem ik daar onbewust wel elementen van over. Maybe. Ik wil sowieso mooie muziek maken. Ik moet toegeven dat ik hou van onversneden schoonheid.” Zou je ook filmmuziek willen schrijven? Julianna: “Ja, dat is een droom van me. Ik zou het wel fijn vinden mocht regisseur Michel Goncry me ooit contacteren. Of Sofia Coppola. Of Wes Anderson. Voor een film waar ook Bill Murray aan meewerkt.” (lacht)

10 jaar Feeërieën 26 t/m 30 augustus Warandepark, Brussel

AB presenteert: de tiende editie van Feeërieën. Niet met veel toeters en bellen maar met vijf opeenvolgende en van sfeer spinnende concertavonden waarbij de vertrouwde lijn van de voorbije jaren verder wordt doorgetrokken. AB viert het dubbele lustrum van Feeërieën met stijl en de double en triple bills blijken nog steeds op maat van het sprookjesachtige decor van het Warandepark in Brussel. Openen op 26 augustus: Sam Amidon, Few Bits en Ignatz. Een dag later (27 augustus) is Denovali Records de curator van dienst. Het label richt zich op soundtracks, minimalisme, glitch en neo-klassiek en zal het Bersarin Quartett, Piano Interrupted en Petrels introduceren aan het publiek. Op 28 augustus tekent Jan Swerts present en stelt Julianna Barwick haar derde album voor. Op dag vier (29 augustus) staan Damien Jurado en Jessica Pratt op het programma. 30 augustus staat volledig in het teken van het 45-jarige bestaan van dub. Mark Ernestus is te gast voor een dj-set en Tikiman speelt samen met Scion songs van ‘Showcase’, een klassieker van Rhythm & Sound. De afsluitende avond is meteen ook de start van Dub Be Good To Me (celebrating 45 years of dub), een korte concertreeks van AB in het najaar. Nog veel meer lees je op www.abconcerts.be

Julianna

Barwick

T e k s t: f i l i p p o l f l i e t i f o t o : o l a f h e i n e

Een echt liefdesverhaal Sebastian Szary: “Wat een hitte hier in België, ongelooflijk! Straks spelen we voor de vijfde keer op Dour. Dit moet ongeveer de eerste keer zijn dat het niet regent, en de modder niet kniehoog staat. Desalniettemin: het wordt zweten straks. Gelukkig kunnen we nog even afkoelen hier in de auto, met de airco op tien.” Hoe plannen jullie straks het hoofd koel te houden? Sebastian: “Ik hoop dat de organisatie een enorm zwembad heeft opgetrokken, backstage. In dat geval duik ik er meteen in. En genoeg drinken, hè, anders dehydrateer je waar je bij staat. Goed mogelijk dat we straks linea recta heil zoeken in een sloot verfrissend lauw bier. Altijd goed voor de nieren! Vervolgens proberen we nog gauw een paar optredens mee te pikken op het festival. En onze eigen show tot een goed einde brengen, niet te vergeten.” Hanteren jullie speciale truken om stoom af te blazen tijdens het touren? Sebastian: “We hebben zo’n beetje dezelfde soort humor, dus maken we veel grappen. Onnozele humor, dat wel, een beetje afhankelijk van de situatie. En verder: voldoende roken en drinken, dat helpt ook om de verveling te verdrijven tijdens het reizen. Verplaatsingen met het vliegtuig zijn een beetje een pain in the ass. Doe mij maar een nachtbus met een bedje erin. Veel comfortabeler. Verder timmeren we onderweg aan wat

muzikale ideetjes, met de laptop. En last but not least: Gernot en ikzelf hebben een gezin aan het thuisfront. Elke dag telefoneer ik minstens één keer met m’n vrouw en kinderen. Sascha heeft geen gezin, die heeft z’n motorbike om z’n zinnen te verzetten.” (lacht) Welk festival staat je voor altijd in het geheugen gegrift? Sebastian: “Hm, een moeilijke. (denkt na) Igloo Fest, misschien, in Montréal. Echt steenkoud was het daar, min dertig ofzo. En die mensen kwamen gewoon in t-shirt naar het optreden! Zelf stond ik ook in m’n truitje op en neer te springen op het podium, tot de verwarming op het podium er plots de brui aan gaf. Ik klappertandde bijna m’n gebit kapot. Waanzin! Maar doorgaans ontmoeten we overal heel leuke en gastvrije mensen. Het enige dat soms wat tegenzit, zijn de chauffeurs van en naar de luchthaven. Regelmatig krijg je af te rekenen met regelrechte gekken achter het stuur, naar mijn idee het grootste risico van dit vak... Een ander, lichtjes bizar hoogtepunt uit onze carrière was een show in India. Sowieso al een logistiek huzarenstukje, en tot overmaat van ramp kwam de politie de boel na een half uur stilleggen. Na wat over-en-weer-geregel verhuisde het festival naar een hotel. Waar toevallig ook een trouwfeest in volle gang was, met zo’n 500 genodigden, allemaal piekfijn uitgedost. En dan onze Modeselektor-show erbovenop... Eclectische avondje uit, hoor.”

Luider, alsjeblieft Hoe gaat dat eigenlijk precies in zijn werk, die chemie tussen Modeselektor en Apparat? Sebastian: “Complexe materie, als je ’t mij vraagt. Maar eigenlijk komt het er gewoon op neer dat we, eh, vrienden zijn. Niet zomaar vrienden, maar echte, goeie vrienden.

11 Dat is essentieel, anders begin je er beter niet aan; maandenlang samenhokken in de studio en vervolgens nog ‘ns een paar maand de hort op, kriskras op tournee door Europa. Zie je, Sascha, Gernot en ik delen zo’n beetje dezelfde achtergrond. Alledrie opgegroeid in Oost-Berlijn. Dat schept een band, hoor. Moeilijk uit te leggen. Maar we begrijpen elkaar, zonder al te veel woorden. Na de val van de Muur ging een volledig nieuwe wereld voor ons open. Je weet wel, de begindagen van de techno, met alles erop en eraan: undergroundraves in verlaten fabrieken, primitieve samplers en pc’s... Een spannende en baanbrekende tijd. Dat zie je ook in ‘We Are Modeselektor’, de dvd die we eerder dit jaar uitbrachten. Apparat was trouwens zo vriendelijk om een flatterend woordje over ons te doen, in die film. (gespeeld) Bedankt daarvoor, Sascha! “Moderat is een echte love story, hè. (grinnikt) Al een jaar of tien. Aanvankelijk liep de relatie wat stroef, met een eerste ep’tje in 2002. Dat viel als dusdanig goed mee dat we Moderat vervolgens zeven jaar lang in de koelkast stopten. (lacht) Tien jaar terug was Apparat de techneut van ons drieën, die het zaakje moest beredderen. Ondertussen konden Gernot en ik gelukkig aardig bijbenen wat techniek- en productieskills betreft. Langzaam maar zeker raken we met z’n drieën op elkaar ingespeeld. Knopen doorhakken gaat veel sneller als je elkaar door en door kent. We hoeven niet langer drie weken te knippen in dertig verschillende versies van één track. Ik heb het gevoel dat we op ‘II’ voor de eerste keer – en voor de volle honderd procent – als Moderat voor de dag komen, en niet als een fusie van Modeselektor en Apparat. En dat voelt goed. Heel goed, zelfs.” Een eitje dus, dat tweede album? Sebastian: “Ho maar, da’s misschien toch wat kort door de bocht. (lacht) Zo’n album maken, is nooit evident. Zal het ook nooit zijn. Zeker niet als het liefst ook nog wat deftig moet klinken. Nee, de belangrijkste progressie schuilt erin dat we tegenwoordig alles veel beter plannen. Een jaar op voorhand maakten we zes maanden tijd vrij voor ‘II’. En ondertussen heb je maar beter zo weinig mogelijk andere shit aan je hoofd. Ten tijde van het eerste Moderat-album dachten we ‘ns wat losse ideeën te gaan uitwisselen. Die strategie draaide uit op een ramp. Een paar weken voor de deadline kieperden we het zaakje uiteindelijk noodgedwongen overboord, en begonnen we helemaal opnieuw. Als je ’t goed wil doen, moét je gewoon de kopjes leegmaken en met z’n drieën in die studio gaan zitten. Een harde leerschool, waar we gelukkig wel heel veel uit leerden. Dit keer wisten we hoe het moest: gewoon één lange, koude winter met z’n allen de studio in... Simple as that. De eerste drie maand ging ’t er al bij al nog gezapig aan toe. Beetje prutsen, wat laten rusten en vervolgens weer aan de slag. Pas tijdens de laatste drie maanden steeg de druk. Toen zijn we echt als gekken aan het werk gegaan.” (lacht) Jullie hebben toch maar mazzel, met een technisch wonderkind en een uitmuntend zanger als Apparat in de rangen. Sebastian: (oprecht) “Wat je zegt! Talent had-ie altijd al, maar pas nu heeft Sascha voldoende vertrouwen getankt om zich helemaal te laten gaan met de microfoon. Hij zingt

steeds vaker, en hij maakt telkens weer progressie. Zie je, Gernot en ik zijn uitstekende zangcoaches wat dat betreft, met snuggere aanwijzingen zoals: “Sascha, luider alsjeblieft.” Maar het wérkt, en hij neemt het zingen echt heel serieus. Dat hoor je bijvoorbeeld op single ‘Bad Kindom’, die we pas op het laatste nippertje eruit persten. Sascha had een soort verkoudheid te pakken, hij is toen echt tot het uiterste gegaan. Mét resultaat! Ik vind z’n timbre op dat nummer echt weergaloos klinken, heel emotioneel. Achteraf durfde hij er zelf amper naar luisteren, helemaal kapot en leeggezongen.”

on stage 28 september: Bozar Electronic Arts Festival @ Bozar, Brussel (w/ Burnt Friedman & Jaki Liebezeit, Deadbeat, Terror Danjah vs. Champion: Clash Of The Titans, Jon Hopkins…)

Moderat ‘II’ Monkey town/N.E.W.S.

Een volwassen album is ‘II’, nu al onmisbaar in elk zichzelf respecterend eindejaarslijstje. Spatten er werkelijk vanaf: maturiteit en métier, in vierkante liters per kilometer. Met zijn ronduit indrukwekkende stem en z’n ruime merites als producer kan Apparat anno 2013 buigen op een zorgvuldig opgebouwde status als sonisch genie in pocketformaat. Een staat van dienst waar de sympathieke heren Bronsert & Szary – met z’n tweeën goed voor het vettig gestoorde Modeselektor – amper voor hoeven onderdoen. Voor het eerst in z’n carrière trekt Apparat echt alle registers van z’n bloedmooie falsetto-stem open. Want OMG & WTF nog-aan-toe, wat een zanger is die man. Ooit schoorvoetend begonnen, daartoe aangepookt door Ellen Allien (zie ‘Orchestra Of Bubbles’ uit 2006), heet Sascha Ring zeven jaar later een volwassen crooner – het gemoed van de luisteraar stevig vastgeklemd in een sentimentele schroefbank. Dat bewijst de man op een viertal prachtpop-ballads. ‘II’ klinkt nog een pak uitgepuurder, coherenter ook, dan z’n voorganger. Zo lijkt het wel alsof er over de hele lengte van de plaat een lange, luie sluier hangt - loom en mistig. Het aantal beats per minuut gaat danig op de rem, net als de hoeveelheid samples per strekkende meter, wat resulteert in een intogen, weidse en voluit horizontale sound. Net onder het glitterende, glitchy oppervlak van ‘II’ vloeit immers een warme emulsie van gloeiende synth- en glooiende bas-partijen, langzaam oplossend in melancholische echo en dito delay. Een betoverend, hazy schouwspel met een hemels verdovend effect. Indrukwekkend. Aanstonds halen die handel! (fp)

T e k s t: Ko e n C e u l e m a n t s i f o t o : l i s a l e w i s

Muziek moet uit het hart komen. Meteen de reden waarom Jackson Fourgeaud ons 8 jaar lang liet wachten op een opvolger van zijn debuut ‘Smash’. “Wie niets te vertellen heeft, zwijgt beter,” vertrouwde de eigenzinnige Franse producer ons toe. Maar na al die tijd liep het hart over en broedde de man met ‘Glow’ (release: 2 september) op een nieuwe plaat. Wederom een stijlorgie die alle kanten opstuitert, maar ergens ook een stukje melodischer klinkt.

Jackson & His ComputerBand

Wanneer we Jackson treffen in Brussel, zit hij te puffen onder een parasol op het binnenterras van een hotel. Nog uitziekend van een griepaanval de dagen ervoor, lijkt de man wat afwezig. Maar zodra we over ‘Glow’ beginnen, ontwaakt de Fransman. Jackson Fourgeaud: “Ik geloof nog altijd dat je muziek iets is dat uit het hart komt, dus simpelweg een plaat uitbrengen om er eentje uit te brengen, daar doe ik het niet aan mee. Nummers schrijven blijft voor mij een ontdekkingstocht, eentje waarbij geen regels gelden. Als ik ooit de drang voel om elke 6 maanden een plaat uit te brengen, zal ik daar zeker aan toegeven, maar momenteel boeit me dat niet. Financieel misschien wel, maar mentaal is die nood er niet. En geloof me, die overstijgt nog steeds alle geldnood. Je vuile kleren wassen, dat moet je elke week doen, maar voor de rest… Ik schrijf enkel nieuwe songs als ik iets te zeggen heb. Is dat niet het geval, dan zwijg ik liever. Er zijn al genoeg artiesten die al te vaak platen uitbrengen, dus so what als ik er wat langer over doe?” (grijnst)

Alleen in de woestijn Toch is de nieuwe plaat een stuk melodischer dan ‘Smash’. Ben je met de jaren zachter geworden? Jackson: “Voor ‘Glow’ had ik meer zin om echt aan een plaat te schrijven, om de nummers meer structuur te geven. Op die manier kan ik ze tijdens een concert strippen en weer opbouwen. Hoe meer ik aan de tracks sleutelde, hoe meer ik ze live kan vernielen. (lacht) Bovendien moet er bij dit een album een show horen, zodat er ook iets op het podium gebeurt. Daar is heel wat research in gekropen. Nagaan wat er mogelijk is, met wie ik kon samenwerken… Daarvoor wilde ik voldoende tijd nemen, zonder me te haasten.”

Eén grote orgie Wat mogen we dan van die liveshow verwachten? Jackson: “Een hoop machinerie waarmee ik echt met het geluid kan spelen. De bedoeling is om die manier met het publiek te interageren, samen een band te scheppen en elkaar op te winden. Bovendien worden er ook voortdurend beelden geprojecteerd op een groot scherm achter me. Er is dus steeds de basis, maar voor de rest wordt het improviseren. Maar hoe enthousiaster het publiek reageert, hoe beter de show.” Klinkt vrij obsessief, maar ‘Glow’ is dan ook een verhaal van obsessies, niet? Jackson: “Als mensen me vragen stellen over deze plaat, kan ik enkel zeggen dat ik geen rationele band heb met de nummers. Als ik muziek maak, bevind ik me in een woestijn en is er niet enkel één gedachte. Het is iets beestigs, een drang. Iets heel instinctiefs, waar ik dan ook volledig in opga. Bovendien wordt er nu veel minder in vakjes gedacht dan vroeger. Iedereen luistert naar alles. Het is een grote orgie van genres geworden, waarbij iedereen multigenre is. Naar slechts één soort muziek luisteren, zit er niet meer in. Kijk maar naar mij, ik ben fan van Mariah Carey én David Guetta.” Is dat voor jou de grootste verandering van de laatste jaren? Jackson: “Toen ik ‘Smash’ uitbracht, stond de hele myspace-beweging nog in zijn kinderschoenen. Al de sociale media die we nu kennen, bestonden toen nog maar pas. Toen was het not done om techno te programmeren in een gewone concertzaal. Heel die scene speelde zich toen af in clubs of op echte dancefestivals. Nu sluit een dj bijna elk festival af. Elektronische muziek wordt veel meer omarmd dan toen. Maar de manier waarop ik muziek schrijf, is niet veranderd. Mijn voornaamste instrument is nog altijd mijn computer, samen met wat gitaren en stemmen. Toch zijn mijn nummers niet gelinkt aan liefdesverdriet of een trieste gebeurtenis. Muziek helpt me net om aan mijn gevoelens te ontsnappen, om de realiteit achter me te laten. Als ik in die trip gevoelens ontdek die verband houden met de muziek, dan verwerk ik ze er wel in. Op die manier transporteer ik dingen van de ene wereld naar de andere. Bij mij zijn nummers nooit echt gelinkt aan bepaalde gebeurtenissen, eerder aan bepaalde personen.”

Zoals aan GI Jane bijvoorbeeld? Jackson: (grijnst) “Inderdaad, maar dat nummer bevat sowieso al een grappige tekst. Het is een ode, maar ook een knipoog naar alle seksuele clichés. Toch is het vooral een hulde aan sterke vrouwen, en stiekem ook een beetje een liefdesverklaring aan Demi Moore.”

I wanna be your dog Deze plaat is een mengeling van stijlen, maar waar luister je thuis eigenlijk naar? Jackson: “Thuis luister ik gewoon niet naar muziek, daar verkies ik stilte rondom me. Meestal brengt mijn vriendin een paar nieuwe platen mee, die ik dan beluister.” En wat staat er dan zoal op het menu? Jackson: “Van alles, zelfs Mariah Carey! Eigenlijk ben ik een vrij grote fan van haar. Wist je trouwens dat ze haar nieuwe hondje Jackson heeft genoemd? Dat is toch schitterend? Reden genoeg voor mij om haar de tweet I wanna be your dog! te sturen. Tja, ik heb nu eenmaal een zwak voor diva’s, dus ook voor dames als Céline Dion en Whitney Houston. Maar ook r&b en powerballads hoor ik graag. In elk nummer valt iets leuks te ontdekken. Vaak zegt het iets over een bepaalde generatie.” Misschien kan je ooit haar tennisleraar worden. Daar droomde je vroeger toch van: om later tennisleraar te worden in Californië? Jackson: “Die droom heb ik laten varen. Al die jaren intensief clubben hebben zo hun sporen nagelaten.” (lacht) Heb je eigenlijk contact met de nieuwere namen in de scene? Jackson: “Jaja, mensen als Brodinski, Busy P en Gesaffelstein ken ik zelfs vrij goed, het zijn echt maten van me. Voor hen ben ik wel een beetje een oldtimer, maar eigenlijk weten ze dat ik een stuk gekker ben dan hen. Maar wat wil je ook, ik heb de goede ouwe tijd nog meegemaakt.” (grijnst)

on stage 19 oktober: l’Aéronef, Lille (FR)

Jackson & His Computerband ‘Glow’ Warp Records/V2 Recordings

Door welke woestenij of dimensie Jackson Fourgeaud voor deze ‘Glow’ ook waadde, het heeft alleszins een verrekt lekkere electropopplaat opgeleverd. Eentje die je meesleept over het pad dat de Franse producer bepaalt, al lijkt de horizont zelden zeker. Dwalend tussen acid, retro house, electropop en techno, zonder dat de rit ook maar even minder boeit. Toch klinkt deze ‘Glow’ een stuk zachter en melodischer dan zijn voorganger ‘Smash’. Een track als ‘Blood Bust’, met zijn zalige teringherrie, groeit zo ongewild uit tot scherprechter. Ervoor bedwelmt de creepy pop van ‘Dead Living Things’ ons moeiteloos, terwijl het discoglammy ‘G.I. Jane Fill Me Up’ ons uitnodigt tot fijn rollebollen, maar pas nadat het de drammende electroclash van ‘Seal’ tot in de diepste vezel van het vege lijf heeft doordrongen. Monsterlijke track die ons keer op keer binnenhaalt. In het tweede deel richt Jackson zich meer op een potje raven met fraaie nummers als ‘ARP_1’ en ‘Pump’. Deze ‘Glow’ is simpelweg een kleine wervelstorm, eentje die we graag meermaals over ons heen laten gaan. (kc) Release: 2 september

stAff picks

14,5 0 €

recOmmends

14,5 0 €

16 ,0 0 €

16 ,5 0 €

14,5 0 €

Charles Bradley

laura Marling

sCott MattheW

Fat Freddy’s drop

the golden suits

Victim of Love

Once I Was an Eagle

Unlearned

Blackbird

Golden Suits

15,5 0 €

14,5 0 €

Franz Ferdinand

king krule

Right Thoughts, Right Words, Right Action

6 Feet Below the Moon

15,5 0 €

JaCkson and his CoMputer Band

16 ,0 0 €

15,5 0 €

ed koWalCzyk

the stepkids

The Flood and the Mercy

Troubadour

Glow

15,5 0 €

14,5 0 €

12,5 0 €

14,5 0 €

17,0 0 €

arCtiC Monkeys

Willis earl Beal

BloC party

laura Veirs

drenge

Nobody Knows

Four (Deluxe 2CDs)

Warp & Weft

Drenge

14,5 0 €

13 ,5 0 €

14,5 0 €

Money

FaCtory Floor

Mark lanegan

lanterns on the lake

traVis

The Shadow of Heaven

Factory Floor

Imitations

Until the Colours Run

Where You Stand

A l t e r n A t i v e

O n l i n e

r e c O r d s t O r e

B i l B O • l A d e u z e p l e i n 13 • B -3 0 0 0 l e u v e n • 0 16 5 0 0 7 7 3

homegrown

T e k s t: N e l E x e l m a n s

In Hawaii zijn ze nog altijd niet geweest en meisjes zijn ze al helemaal niet. Na drie jaar windstilte en moeilijke tijden achter de rug te hebben (dodelijk ongeluk van drummer Denis Wielemans), staan Girls In Hawaii terug in de startblokken. En met hun laatste boreling ‘Everest’ (release: 2 september) leveren ze opnieuw een puik staaltje muziekgeschiedenis af. Onversneden en ideaal om in te ontsnappen als altijd, maar doorleefder dan ooit. Even de taalgrens oversteken voor een verhelderend gesprek. Een hittegolf met bijhorende tropische temperaturen houdt België in de ban. Wie niet in frissere oorden vertoeft, moet zweten. Ook bijna alle bandleden van Girls In Hawaii zijn met vakantie. Gelukkig kan bassist Daniel Offerman even tijd voor ons maken. Ditmaal niet in een gezellig Brussels café, maar via de digitale weg. In een felgroen decor met een witte pet en roze T-shirt begroet Daniel ons vriendelijk. “Hallo, dit is mijn keuken. Ze is een beetje flashy.” (lacht)

Kungfu oefenen in het park

Mooie kleur! Voor jullie nieuwe album ‘Everest’ trokken jullie naar La Frette, een groot herenhuis aan de rand van Parijs. De twee vorige albums namen jullie op in de bossen van de Ardennen, in een hut die jullie omgebouwd hadden tot studio. Hoe groot was het verschil? Daniel Offerman: “Voor de eerste keer namen we in een échte, goed-uitgeruste studio op. Het belangrijkste verschil met vroeger was dat we naar La Frette gingen zonder een precies omlijnd idee. In ons hoofd hadden we wel al een paar afgewerkte nummers, maar de rest probeerden we te laten ontstaan in de studio. We werkten een dag of twee aan kleine ideeën om te zien wat daaruit kwam. Omdat we daar ook voor in de mood waren, ging alles heel vlot. Het was geen lijdensweg. Bij de opnames van onze eerste twee albums stond elk nummer en arrangement al op papier, dat was nu helemaal het geval niet. Bovendien was het herenhuis vrij groot. Geen traditionele en te klinische studio, want dat wilden we altijd vermijden. Zo konden we er slapen, eten en het haardvuur aansteken. Tijdens de opname van ‘Lack Of’ zaten met z’n allen rond de open haard in de woonkamer. Een van de weinige nummers die we met iedereen samen op hetzelfde moment opnamen en dat was een zalig moment. Iets wat me bijgebleven is. Als je het nummer opzet, hoor je dat ook. Alsof we op een zevendaags scoutskamp waren. De teamgeest tussen ons zes en de producer zat goed. Op die manier vonden we een compromis tussen wat ervoor deden en met wat we wilden uitproberen voor het nieuwe album. Geen toevallige achtergrondgeluiden zoals een snelweg, een kerkklok en een grote hond op ‘Plan Your Escape’ die het live-gevoel vergroten? Daniel: “Niet echt, maar je hoort wel de ziel van het herenhuis op ‘Everest’. Zo hoor je op het eerste nummer ‘The Spring’ veel beweging en dat stoppen we graag in onze muziek. Het is belangrijk dat je je als luisteraar kunt inbeelden hoe de plaat opgenomen is. Die kleine details mogen niet ontbreken. Muziek moet niet perfect of proper zijn want dan verliest ze haar ziel. Ongelukjes zoals toevallige achtergrondgeluiden maken het juist uniek en organisch. De bewerkte productiesongs die je vandaag op de radio hoort, jagen me schrik aan. Ze zijn te klinisch voor me. Girls In Hawaii is een band met twee identiteiten: de albums en optredens zijn aan elkaar gelinkt, maar tijdens optredens proberen we altijd iets anders uit om de songs een tweede leven te geven. En reizen en geconfronteerd worden met andere realiteiten werkt inspirerend voor ons. Je kunt je hoofd perfect leegmaken en beter nadenken. Een van onze songwriters en zangers, Lionel Vancauwenberghe, spendeerde in de winter drie maanden in IJsland en ging daarna naar Zwitserland om te componeren. Hij geniet er van om op een vreemde plaats te wonen en er de energie te voelen.” Dat komt goed uit, want binnenkort staat er een grote Europese tour in het vooruitzicht. En IJsland is ook een van de stopplaatsen. Daniel: “Ja, we kijken er echt naar uit om naar IJsland te gaan, zeker Lionel is een grote fan. Je voelt er overal de aanwezigheid en de sterke kracht van de natuur. Het is als een toverachtige plaats met oude verhalen over magische wezens en warm water dat uit de grond komt. Tijdens de

vorige tour speelden we er op een festival in Reykjavik en achteraf hadden we drie dagen tijd om het binnenland te zien. Dat was heel cool. Maar we kijken ook uit naar de rest van de Europese tour. Na vijf jaar opnieuw touren, is voor ons enorm spannend. Maar we hebben al geleerd niet te veel toeristische verwachtingen te koesteren. Het leeuwendeel van de tijd zien we niet veel van de steden waar we zijn.” Maar we zien er wel leuke beelden van. Op jullie Facebookpagina staat een grappige foto van jullie persdag in Berlijn. Met Lionel en Antoine sta je voor een soort spiegel die jullie gezichten vervormt. Daniel: “Dat was de lamp van onze hotelkamer, een soort fiftiesdesign. Om vijf uur ‘s morgens vertrokken we in Brussel om elf uur lang interviews te doen. Soms heb je een kwartier vrij en dan moét je gewoon iets stoms doen. Als je dat niet doet, word je gek.” Inderdaad. Over reizen gesproken: jullie tourden onlangs even in China. Hoe was het daar? Daniel: “Spacy! (lacht) Het was er veertig graden: ontzettend warm en heel vochtig. Vooral wanneer je als Belgen net een slechte lente achter de rug hebt en vijftien uur op een vliegtuig met airco gezeten hebt. Vervolgens kom je aan en heb je je eigen instrumenten niet waardoor er heel veel geïmproviseerde momenten waren. Op een namiddag moesten we vier uur wachten omdat er geen stroom was. Maar achteraf is alles in orde gekomen. Het Chinese publiek is gelukkig heel dankbaar en vrij nieuwsgierig. Je voelt dat ze niet vaak in contact komen met pop- en rockmuziek en dat merk je ook achteraf. Zo applaudisseren ze heel enthousiast voor vijf of tien seconden en dan is het volledig stil. Waarschijnlijk omdat ze meestal politieke speeches gewend zijn. Heel vreemd de eerste keer, maar we geraakten eraan gewend. “Eigenlijk hadden we veel topmomenten, vooral wanneer we na de optredens het publiek leerden kennen. Chinezen zijn heel hongerig en nieuwsgierig naar wat wij luisteren in Europa. Door problemen met de regering struggelen de bands er om muziek te maken, iets wat bij ons heel gemakkelijk en aanvaard is. Wat me verder opviel aan de Chinese cultuur? Mensen zijn er heel aandachtig voor hun lichaam en de gezondheid van hun geest. Dingen waar we in het westen niet bij stilstaan. Het is een heel indrukwekkende en superoude cultuur. Langs de andere kant is het als toerist moeilijk om ermee in aanraking te komen. Op een dag zagen we per toeval in het park oudere en jongere mannen samen kungfu oefenen. Het was zo vredig dat we er ongeveer twintig minuten stonden op te kijken. Zonder te storen of er foto’s van te maken, want het zag er heel belangrijk voor hen uit. Alsof ze echt in een andere gemoedstoestand waren. Het was ongelooflijk rakend en knap om te zien.” Tot slot, tijdens jullie laatste interview met RifRaf bleek dat nog niemand van jullie al in Hawaii geweest is. Klopt dat nog? Daniel: “Jep. Misschien spelen we er ooit. We moeten er eens naartoe gaan. Alhoewel, dat hoeft volgens mij niet. Je weet nooit of Hawaii er exact hetzelfde uitziet als de Belgische kust. Blijkbaar is het een vrij lelijke plaats. Ik heb liever het beeld van Hawaii als paradijs, dan het echt te zien. Daarom weet ik liever niet of het daadwerkelijk niet dat paradijs is dat ik in m’n hoofd hebt. (twijfelt) Of misschien is het toch een paradijs… Maar voorlopig verkies ik het idee dat alles er perfect is en iedereen er kokosmelk drinkt op het strand. Misschien bestaat Hawaii niet eens en is het gewoon een legende of een samenzwering. Eentje waar Barack Obama (hij is er geboren, (ne)) waarschijnlijk deel van uitmaakt en die is dan een terrorist. (lacht) Haha nee, ik weet het niet. “

on stage 13 september: Leffingeleuren, Leffinge (w/ Squarepusher, Jessie Ware, Max Romeo…) 21 november: Koninklijk Circus, Brussel (sold out) 22 november: AB, Brussel (sold out) 23 november: Sonic Visions @ Rockhal, Esch Sur Alzette (LUX) (w/ Sigur Rós, Dear Reader…) 7 december: Le Grand Mix, Tourcoing (FR)

Girls In Hawaii ‘Everest’ 62T V Records/PIAS

Na drie jaar afwezigheid verschijnen Girls In Hawaii weer op het toneel met een nieuwe plaat. Het ongeluk van drummer Denis Wielemans maakte de band ontroostbaar. Melodieën en teksten ontkiemden in de gedachten van zangers Lionel Vancauwenberghe en Antoine Wielemans en dat is op ‘Everest’ voelbaar. Vanaf openingsnummer ‘The Spring’ word je overvallen door zwaarmoedigheid en levenswijsheid. Rechtstreekse verwijzingen naar het gemis (‘Misses’, ‘Not Dead’) wisselen zich af met metaforen (‘We Are The Living’ en ‘Here I Belong’) en dringen door de persoonlijke teksten door tot in je diepste binnenste. Maar ook het aangrijpende verhaal van twee vermiste Britse bergbeklimmers op de Mount Everest en de oncontroleerbare kracht van de natuur zijn aanwezig op het wondermooie ‘Mallory’s Height’. Topsong ‘Lack Of’ maakt je warm vanbinnen en melancholisch tegelijkertijd. Terwijl Wielemans en Vancauwenberghe het over verlies en blijdschap hebben, suist er op de achtergrond een mistroostig stel instrumenten. Alsof de ziel van de muziek tegen je spreekt en automatisch z’n weg naar de repeatknop vindt. Ontroerend mooi… (ne)

Girls In Hawaii

Release: 2 september

homegrown

T e k s t: Pa s c a l N o s e n z o

Brussels koppel brengt de intieme, bezwerende debuutplaat ‘Yorokobi’s Mantra’ (release: 2 september) uit op het Bpitch Control-label van Ellen Allien en woont ondertussen in Berlijn. Tuurlijk willen we meer weten. Véél meer. Joy Adegoke en Wim Janssen vragen of ik hen kan zien. Ik heb klank, maar geen beeld en pruts nerveus met de instellingen wanneer plots twee vrolijke mensen mij enthousiast toewuiven. Lekker gezellig zitten ze naast elkaar, klaar om elke vraag te beantwoorden die de buitenwereld op hen afvuurt met achter hen een gigantische wereldkaart. Ik wil alles weten over Joy Wellboy. Hoe ze vanuit het niets door Ellen Alien op Bpitch Control getekend werden. Hoe ze als koppel standhouden in iets wat ze niet alleen graag doen maar ook brood op de plank brengt. En hoe ze in godsnaam op het idee kwamen om zulke mysterieuze, maar intieme videoclips in het midden van het desolate Death Valley te schieten. Die clipjes waarbij jullie twee in Death Valley en Zabriskie Point op zulke intieme manier en op zo’n klein versterkertje mij kippenvel doen krijgen… hoe hebben jullie dat klaargespeeld? Joy Adegoke: “We hadden een volledig project uitgeschreven en ingediend bij vzw Beeldenstorm, een kunstenaarscollectief waarbij ik vroeger werkte. Dat was een project waarbij we twaalf kortfilmpjes zouden maken met een soundtrack erbij om zo de vzw voor te stellen. Die filmpjes hebben we om de twee weken doorgestuurd en ondertussen hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook dingen voor onszelf te doen.” Wim Janssen: “Toen we uiteindelijk in Death Valley aankwamen, hadden we iets van: Damn, dat is hier een superlocatie! Gewapend met een camera, een gitaar en een klein versterkertje dat we daar hebben gekocht, hebben we wat liedjes gespeeld. En ook al is het één shot, het landschap is op zich entertainend genoeg om het boeiend te houden. De muziek klonk ook zo weids, in dat landschap. Episch, zelfs al was het met zo’n minimalistische set-up en een fixed frame, het resultaat werd onbewust iets waar we altijd naar op zoek gaan. Een soort van closeness.”

Het bewaren van de eenheid

Joy: “Het plan was ook om veel optredens doen, maar dat lukte iets minder, dus besloten we maar om voor onszelf en de natuur te spelen. We namen dat op om aan iedereen thuis te laten weten waar we op dat moment zaten. Uiteindelijk hebben we er veel leuke reacties op gekregen.” Waaronder van Ellen Alien, oprichtster van het label Bpitch Control? Joy: “Die clips vertellen veel over ons. We vertellen graag iets op een simpele manier, zonder er al teveel over te moeten babbelen. Ellen Alien vond onze clips inderdaad intrigerend.” Wim: “Dat heeft zeker geholpen, maar ook het feit dat ze een remix van één van onze nummers had gehoord. En dan kregen we plots een bericht dat Ellen Alien in ons geïnteresseerd was.” Joy: “Dat berichtje was superspontaan. Met allerlei smileys zei ze: “I like what you do!” Ze gaf zo’n menselijk gevoel, een kort berichtje via facebook, van mens tot mens. Dat sprak mij aan. Ik vond het ook wel een beetje raar, want we horen niet echt thuis op Bpitch, maar met hun recente releases van onder andere Dillon wisten we dat het label een bredere koers aan het uitstippelen was. Iets meer richting de singersongwriters, waar wij iets beter bij thuishoren.” Wim: “We waren in België toen we het berichtje kregen en hadden het gevoel dat we er onmiddellijk moesten op ingaan. We beslisten heel spontaan: Kom, we gaan naar Berlijn! We zijn in de auto gesprongen, reden de hele nacht, sliepen in de auto en dat allemaal voor een gesprek van 20 minuten. Maar het bleek het waard te zijn: dat efforeke bleek het verschil gemaakt te hebben.”

De badkamer van m’n opa Jullie zijn een koppel dat muziek maakt en dat een heel intieme kant van jullie zelf laat zien. Nu het wat serieuzer wordt, en vooral met zo’n dijk van een plaat, hebben jullie geen angst om die intieme kant te blijven blootstellen? Joy: “We zijn dan ook al een tijdje samen. Vier jaar geleden had dit niet gekund. In feite is alles heel natuurlijk gegroeid, ook de manier waarop we nummers schrijven. Gelukkig zijn we realistisch genoeg om op het juiste moment te verdwijnen, moest het nodig zijn.” (lacht) Wim: “We hebben inderdaad al een lange weg afgelegd, dus hebben we in feite niets te verbergen. We zijn een koppel, maar we creëren ook samen de godganse dag. Ik zou niet weten wat we anders zouden doen.” Joy: “Sinds we van Amerika teruggekomen zijn, beseften we des te harder dat we er volledig voor moesten gaan. Alles of niets. We hebben goede momenten gekend, supermomenten, maar uiteraard ook donkere momenten. En daar zijn we goed uit gekomen. We weten dus dat we bestand zijn tegen heel wat tegenslagen.”

Wim: “Tja, you never know, maar voorlopig is een slecht optreden het ergste wat ons kan overkomen.” Joy: “Ja, dan is het kot te klein! We zijn allebei perfectionisten, maar op gebied van optredens is het extreem. We hebben ook soms heel felle momenten waarop we vaak “destroy, destroy!” denken, maar gelukkig kunnen we op tijd omschakelen. En ruzies zijn sowieso interessant. Het houdt alles fris. De boodschap die wij ons voorhouden is dat we niet te lang boos mogen blijven.” Hoe hebben jullie elkaar in feite leren kennen? Joy: “We kennen elkaar al zo’n tien jaar. Ik wist van bij het begin dat Wim een muzikant was en mijn droom was om met hem een duet te doen, maar ik durfde hem dat niet goed vragen. Wim had toen ook zo’n droge uitstraling. (lacht) Via een gemeenschappelijke vriend is het er dan uiteindelijk toch van gekomen. Dat was vijf jaar geleden.” Wim: ”We hebben toen veel met elkaar gebeld en voelden al snel aan dat we een goede combinatie vormen, ook al wisten we nog niet dat we er een relatie zou van komen. Maar, hier zijn we dan. (lacht) “Als iets goed aanvoelt, dan ga je er gewoon voor. Het sterke punt van ons als koppel is dat we heel verschillend zijn, maar dat we intuïtief wel dezelfde dingen voelen - niet alleen relationeel, maar ook muzikaal. Zolang dat gevoel blijft, denk ik niet dat we veel te vrezen hebben. Het doel is vooruit gaan, ook op muzikaal vlak. En dat we open en eerlijk kunnen communiceren. Want als dat niet meer lukt, zou zich dat ook tonen in het muzikale. Alles komt weer terug tot op die closeness, het bewaren van die eenheid zolang het kan.” Joy: “Amai! Da’s keimooi gezegd.” (lacht) Op de hoesfoto van ‘Yorokobi’s Mantra’ staan jullie lekker dicht bij elkaar. Vertel eens. Joy: “Die foto is in de badkamer van mijn opa getrokken. We hebben meer dan een half jaar bij mij opa gewoond omdat hij geen korte-termijn-geheugen meer had. Een rare, maar interessante situatie. Mijn opa is uiteindelijk naar het rusthuis gegaan en wij zijn even in het huis blijven wonen. Geïsoleerd was het huis allerminst. Tijdens de winter was het er barkoud en we hebben er ook veel klachten van de buren gehad omdat we er vaak te luid repeteerden. (lacht) Maar we waren dus op zoek naar een winterse locatie. En die locatie, de badkamer van mijn opa met het seventies behangpapier dat doorliep tot op het plafond, leek ons het meest geschikt. We hebben het kamertje ingekleed met onze spulletjes, ik heb mijn pyjama aangetrokken en zo is de foto tot stand gekomen. We hebben veel goede herinneringen aan die periode overgehouden en we hebben er ondanks de buren veel goede nummers geschreven, ook al is het een beetje een griezelig huis.” (lacht) En hoe zit het met die wereldkaart achter jullie? Reeds beslist welke regio’s jullie gaan veroveren met de komst van jullie debuut? Joy: “We zitten in feite in het appartement van een vriend. De kaart is dus van hem.” Wim: “Ik moet wel toegeven dat het een bezwerend iets is. Je blijft er naar staren en nieuwe dingen ontdekken.” Joy: “Dat vind ik juist leuk. Dat dromen en nieuwe dingen ontdekken. Het houdt ons scherp. Ik vind het een perfect symbool voor ons, het vertelt ons waar we staan en wie we zijn.” Wel, volgens mij staan jullie op het punt om een fantastische plaat uit te brengen die veel deuren op die wereldkaart wagenwijd zal opensmijten. ‘Yorokobi’s Mantra’ is alvast even charmant en bezwerend als haar bezielers. Superveel succes toegewenst! Joy & Wim: “And blessings to you!” (lachen)

on stage 13 oktober: Botanique, Brussel

Joy Wellboy ‘Yorokobi’s Mantra’ Bpitch Control/N.E.W.S.

Een donderslag bij heldere hemel, dat is dé perfecte beschrijving voor deze debuutplaat van Joy Wellboy. Niet alleen omdat Joy Wellboy weinig met dance te maken heeft en Ellen Alien het duo op haar dance-label Bpitch vanuit het schijnbare niets toch tekende, maar vooral omdat het zo’n ijzersterke, oprechte plaat is. Joy Wellboy kan je zonder scrupules de Little Dragon van België noemen. En met een album als ‘Yorokobi’s Mantra’ en de ondersteuning van een baanbrekend Bpitch bestaat de kans dat de reikwijdte van Joy Wellboy wel eens tot ver voorbij de continentsgrenzen strekt. Van het Kavinsky-achtige openingsnummer ‘Before The Sunrise’ tot het uiterst emotionele en fragiele ‘Buy Me Flowers’ bestrijkt Joy Wellboy een spectrum van emoties, genres en sferen die we al even niet meer gehoord hebben. Joy en Wim geloven er in, Bpitch gelooft er in, (pn) gelooft er in. En u? Waar gelooft u nog in, tegenwoordig? Release: 2 september

homegrown (on cd ) Berry Quincy

The Low Countries

‘Berry Quincy’

‘Hoor Je Mij?’, ep

Eigen Beheer

Nub Countr y Records

Dankzij de generiek van de VRT-reeks ‘Ten Oorlog’ kreeg deze Leuvense band al wat naambekendheid. Met deze debuut-cd gaan de heren er helemaal voor. Ze kennen duidelijk hun klassiekers annex clichés, zeker wat teksten betreft. In hun platencollectie zit vast en zeker werk van Queen, Dire Straits, ZZ Top, Rolling Stones, The Ventures, David Bowie en zelfs Vaya Con Dios. Ze wisselen daarbij het hardere werk professioneel af met een aantal ballads. Leuven heeft er weer nieuwe helden bij. (gtb)

“Beautiful South meets Richard Thompson…really fine mellow tunes”. Radiozender Fresh Air FM schetst op treffende wijze de muziek van het Engels/Belgische duo Nigel Parrington en Els D’hooge. Later dit jaar zou ‘The Invisible Ray’ - het vijfde album van het tweetal - verschijnen en vanaf 26 augustus is de ep ‘Hoor Je Mij?’ verkrijgbaar. Een schijfje waarop The Low Countries één liedje in het Nederlands zingen (het titelnummer) en vooral ruimte laten voor Engelstalige odes aan de hoofdstad van Oost-Vlaanderen (‘Gent!’) en het Antwerpse café De Muziekdoos (‘Low Country’). Mooi zonder al te veel verrassingen. Nigel en Els meanderen heel zachtaardig tussen indie folk, americana-ballades en stekelige indie rock. (bvm)

Grace In The Woods ‘Dirty Something’, ep Eigen Beheer

Debuut van indiepop/rockband uit het Gentse. Twee jaar na de finale van het Jonge Wolven-concours komt Grace In The Woods met een ep op de proppen. De zeskoppige band heeft een patent op akoestische luistersongs met goedgeluimde jazzinvloeden (‘Now You’re Gone’) die door zangeres Hanna van Parys naar een hoger niveau getild worden. Haar warme stem – soms doet ze bijna aan Norah Jones denken - schept een vertrouwde, huiselijke sfeer op ‘June Or July’ en vloeit subtiel over in de ritmes zoals een briesje op een zonnige zomerdag dat doet. Niet mis! (ne)

Kaboom Karavan

Slo ‘Slo’, ep eigen beheer

Muzikaal brein zoekt zangeres. Dat is vrij simplistisch omschreven de voorgeschiedenis van Slo. De Berchemse gitarist Maarten Vanhoeck tekent voor tekst en muziek op de eerste ep van de groep. Hij bracht er verschillende muzikanten voor samen (we horen onder meer stemmige strijkers) en strikte Pauline De Bruyne uit Lochristi om de nummers in te zingen. Haar knappe stem in combinatie met de fijngevoelige songs leveren een (radiovriendelijke) indie sound op die je zou kunnen linken aan een meer poppy versie van Love Like Birds. Dat Slo ook kan rocken, bewijst de groep dan weer met ‘Salt’. Een eerste ep van een groep in volle ontwikkeling die wellicht nog tot meer in staat is. (bvm)

‘Hokus Fokus’ Miasmah Recordings/Morr Music

Als The Books ooit een musical zouden maken, dan zou die klinken zoals ‘Hokus Fokus’. Bram Bosteels mengt theatrale esoterica (dat dronkenmansgelal in ‘KipKap’! die clowneske percussie in ‘Sardonis’!) met virtuoos getokkel op klassieke instrumenten, en hij maakt er een soep van. In de goeie zin. De geweldige dramatiek van Kaboom Karavan komt de plaat niet altijd ten goede, zo blijven nummers als ‘Lovzar’ of ‘Barbaroi’ aanmodderen tot de rek er helemaal uit is, maar in die momenten dat de vonk wel overschiet, is ‘Hokus Fokus’ een knap en boeiend staaltje experiment. ‘Omsk’ sleept zich bijvoorbeeld naar een spannende ontknoping als was het een Hitchcock-hoorspel. ‘The A Theme’ is een freejazz jamsessie in een kamp vol zatte zigeuners, en dan moet de woestijndrone van ‘Miss Okee’ nog komen. Hoor het om het te geloven. (ts)

King Dalton ‘King Dalton’ Waste My Records

De hoopvolle “Inch Allah” van bassist Tomas De Smet (zie interview in de juli/aug-RifRaf) werpt zijn vruchten af. De eerste plaat van King Dalton is, ondanks het strakke opnameschema en de heel nipte deadline, een feit. Los van de voorgeschiedenis van de groepsleden nemen de van AedO bekende broers Pieter (zang, gitaar, baritonsax) en Jonas De Meester (slide gitaar), zangeres Jorunn Bauweraerts (Laïs) en Tomas De Smet (Zita Swoon, Think Of One, The Broken Circle Bluegrass Band) een verse start met ‘King Dalton’. Het zelfgetitelde debuut is een groepsplaat die zowel verschillende richtingen uitgaat als een sterke coherente indruk nalaat. Iets subtieler dan de live-sets en daardoor ook rijker qua schakeringen. ‘The Day I Will Be Dead’ is een indie groove-song met een psychedelische vibe; ‘Every Single One’ blijkt Pink Floyd van een goed zweefjaar; en ‘Devotion’ blinkt uit in de rubriek woestijnblues. Geen gebrek aan uitstekende songs. ‘Black Dice’ is de geslaagde sleeper met Moondog-Jr.-invloed; het tex-mex-hoogtepunt ‘Medicine Man’ passeert moeiteloos de kwaliteitscontrole; en het etnische folkkantje van topsong ‘Diligence’ is tevens een verrijking. Net als ‘6pm’: het bewijs dat blanke funk goed kan klinken, zolang je Zappa en Waits maar als voorbeelden neemt. Sterk debuut van een heel interessante band. (bvm)

Strumpets ‘Rubies & Ruffians’ Jezus Factor y/Rough Trade

De tweede worp van deze Belgisch-Argentijnse groep met als uitvalsbasis Antwerpen. Voor het debuut ‘Hello Strumpets’ (2010) konden de leden zelfs Mauro Pawlowski strikken als gastmuzikant. Niet toevallig natuurlijk want in de groep zit tevens Miguel Horacio Sosa die we samen met Mauro terugvinden in het noisecore freejazz-combo The Parallels. Strumpets zijn van een ander kaliber. Zij brengen goed in elkaar geknutselde popmuziek met ruime aandacht voor melodie en kleurrijke accenten. De openingstrack klinkt aanvankelijk als een uittreksel uit de soundtrack van een foute Franse sixtiesfilm maar mondt uiteindelijk uit in pure Beatles-pop. Daarmee is de toon gezet. ‘Rubies & Ruffians’ is een langgerekte ode aan het viertal dat de geloofsbrieven opstelde voor een heel genre. Voeg er wat Ennio Morricone en XTC (de groep) aan toe en het resultaat is een zomers schijfje boordevol heerlijke muziekjes die toch net iets meer bieden dan de gemiddelde radiosong. (gtb)

Floris Vanhoof/Keith Fullerton Whitman ‘Floris Vanhoof/Keith Fullerton Whitman’, split- lp Shelter Press

Met releases op Éditions Mégo, Kranky, Kraak en Ultra Eczema kunnen Keith Fullerton Whitman en Floris Vanhoof (de Polycarpus Tack van de Belgische ondergrond) gerust op hun strepen staan. Dat ze graag knutselen met zelfgemaakte synthesizers is geen nieuws. Dat ze op één split zouden passen is dat misschien wel. Whitman houdt er een verrassend dansbare stijl op na. De hihats en de geloopte melodieën beginnen vlug te wegen, maar op een paar Nintendo-momenten na is zijn kant van de split prima voer voor techneuten. Boeiender, op een meer onderhuidse manier, is de kant van Vanhoof. ‘De Karekiet Van Karakas’ wringt zich in Terry Riley-stijl door de luidsprekers: minder is meer, en dat geldt zeker voor het bezwerende gewriemel dat Vanhoof uit zijn machines haalt. Onder die minimalistische bovenlaag schuilt zoals vanouds een kluwen aan onaardse geluiden, maar in tegenstelling tot ‘Cycles Of Confusion’, zijn vorige plaat, maken de field recordings en de pure improvisaties plaats voor puur klankexperiment. Een frisse aanpak, eentje die vroeger al goed vertaalde op het podium, en die nu ook op plaat fantastisch klinkt. (ts)

V/A Knelpunt ‘Antropoceen’ Onder wijl/Eigen beheer

Het Antropoceen is de benaming die sommige wetenschappers geven aan het tijdperk waarin we leven en dat gekenmerkt wordt door ingrijpende klimaatveranderingen teweeggebracht door de mens. Niet dat ‘Antropoceen’ new age-muziekjes bevat om op de achtergrond te draaien bij nietszeggende weerpraatjes. Knelpunt grossiert in inventieve en gelaagde instrumentale composities boordevol wisselende invalshoeken en tempowissels. De bandleden gooien continu het roer om, van progrock naar latin en van world naar fusion met jazz als rode draad. Het instrumentarium van dit kwintet bestaat uit Fender Rhodes, drums, saxofoons, trompet, eufonium en bas. Voor gefossiliseerde deuntjes ben je hier aan het verkeerde adres. Wel brengen deze jongens typische knelpuntmuziek, dat wil zeggen: niet voor een brede laag van het publiek want wat aandacht en inspanning is vereist van de luisteraar. Waag uw kans. (gtb)

‘Best Of Belgian Garage Mania! – Volume One’ Starman Records

Wie het heeft over garagerock in België kan niet omheen JP Van en zijn label Boom!Records. Gedurende ongeveer een decennium (van 1987 tot zowat 1998) verschenen singles en elpees die klonken alsof ze twintig jaar voordien opgenomen werden. Rauwe rock-‘n-roll en psychedelicapop voerden hier de toon aan. Het mooie was dat er ook live een vervolg was. Optredens van The Spanks bijvoorbeeld (hier met ‘Please Give Me Something’) blijven ons nog steeds bij. Anderen die voor een voetnoot in de Belgische pop- en rockgeschiedenis zorgden, zijn o.a. The Candy Dates, The Kingbees, The Softies (later Pitti Polak) en The Pink Flowers (met in de rangen een van onze meest onderschatte singersongwriters Bruno Deneckere). De nummers voor deze compilatie zijn gekozen uit het aanbod dat indertijd verscheen. De hoestekst bulkt weer van trivia nuttig voor muziekquizzers. Wordt binnenkort vervolgd met deel twee of in tweedehandswinkels en op rommelmarkten voor wie op zoek gaat naar het originele materiaal. Tip: de platenwinkels in de Plaka (Athene). (gtb)

Ear t eam Arctic Monkeys

‘AM’ Domino/V2 Records

Sinds Josh Homme vijf jaar geleden in de wereld van Arctic Monkeys verscheen, ondergingen de jonge Britse wolven een grondige metamorfose. De grootstedelijke punk ruimde plaats voor een groovende woestijnklank en dat wordt op het nieuwe ‘AM’ verder geperfectioneerd. De Monkeys gaan voor een traag, swingend, in een mod-sfeer-badend geluid op hun vijfde, een plaat die in het zog van singles ‘R U Mine’ en ‘Do I Wanna Know?’ de luisteraar onderdompelt in een slome middernachtelijke vibe. ‘No. 1 Party Anthem’ is dan ook geen hyperkinetische feestsong, maar een wonderlijke laid back-track waarop het heerlijk cocktails nippen en spliffs blowen is. Het aanstekelijke en zompige ‘Knee Socks’ (met Josh Homme in een vocale gastrol) heeft zweetpareltjes op het voorhoofd en een gelukzalige glinster in de ogen. Dit is hoe het euforische einde van een uiterst amusante nacht klinkt, wanneer de feestneuzen - op goed geluk - hun weg naar huis aanvatten. Volume op 12 en de repeatknop indrukken, is de boodschap, want ‘AM’ is de plaat om een knoert van een nazomer op te ondergaan. (jvb) Release: 6 september

Alela Diane ‘About Farewell’ Believe Recordings/PIAS

De onschuldige bloemetjes van het hippiemeisje Alela Diane zijn verwelkt. Zo eerlijk naïef als op haar eerste platen klinkt ze niet meer maar tegelijkertijd neemt ze op ‘About Farewell’, een plaat die ze schreef na de breuk met haar man, wel afstand van het bredere groepsgeluid dat ze samen met haar band Wild Divine ontwikkelde op haar recente albums. De arrangementen (een verdwaalde fluit, ingetogen strijkers, een streepje piano) zijn nu eerder aan de sobere kant en de mijmerende afscheidsliedjes op ‘About Farewell’ zijn het werk van een rijpe artieste die ontroert met haar zanglijnen en akoestisch gitaarspel. Net zo pakkend als Stevie Nicks (Fleetwood Mac) die ‘Landslide’ zingt. Of hoe scheiden ook helende schoonheid kan opleveren. Mooie plaat. (bvm)

Barbarossa ‘Bloodline’ Memphis Industries

Barbarossa betekent zo veel als rosse baard en is een perfecte beschrijving van de Britse James Mathé. In 2007 verdiende hij met zijn akoestisch debuut een plaatsje bij de backing bands van zowel Johnny Flynn als Jose Gonzales. Anno 2013 smijt hij het over een andere boeg. De broze Hot Chip-achtige zanglijnen bleven, het akoestische deel ploegde Mathé volledig om naar analoog opgenomen simpele elektronica. Het resultaat werd een zeer genietbaar plaatje, ideaal voer voor fans van Animal Collective en Panda Bear. Uitschieter op ‘Bloodline’ is zonder twijfel ‘Turbine’, die met z’n hevig opzwepende gitaarlijn het buitenbeentje van de plaat uitmaakt. De rest van de plaat heeft iets minder punch, maar heeft voldoende in zijn mars om tot het einde te boeien. Aangename twist van Mathé. (pn)

Baroness

moest de band een jaar het strijdtoneel verlaten. Zoals al gezegd, met een alom gelauwerde plaat onder de arm was deze Baroness bezig om de wereld te veroveren. Ze blonk, leek met bladgoud versierd en zag deuren en poorten openen. Het ongeluk deed meer dan wat wind uit de zeilen halen. De hele ritmesectie stapte op met blijvende fysieke en mentale schade en het lijkt nu alsof de band terug van nul moet beginnen. Dat doet Baroness op gepaste wijze. Met de release van een live-ep, voor de crash opgenomen in de legendarische Maida Vale studio’s in London. Het is vooral een visueel kunstwerk waarin John Baizley zijn hart en ziel legde. (dg)

Braids ‘Flourish // Perish’ Full Time Hobby

Het Canadese Braids hebben met ‘Flourish // Perish’ hun tweede album uit. Er wordt verder geweven op het zweverige ambient-geluid van hun eerste plaat ‘Native Speaker’. Deze keer kadert het viertal hun geluidjes in een meer poppy gebeuren. Over het algemeen kun je ‘Flourish // Perish’ omschrijven als dreampop met elektronica en de transparante stem van zangeres Raphaelle Standell-Preston als exponent van het geheel. De gedetailleerde elektronica en vernuftige klanken blijven soms braafjes in het gareel, maar monden evenveel uit in een soort popavant-gardisme waaraan ook Xiu Xiu zich bezigt. Soms groots, vaak diep in het ijle. Een beetje The XX, wat Björk en hier en daar wat Hundred Waters. Het toppertje van de plaat, ‘Amends’, is dan weer makkelijker in het hoekje van de betere dance te vinden. Minimalistische beats, aangevuld met de juiste stemeffecten. ‘Flourish // Perish’ is een afwisselende plaat met stuk voor stuk tot in de puntjes afgewerkte knutselwerkjes. (dw)

Aisha Burns ‘Life In The Midwater’

‘Live At Maida Vale,’ ep’

Western Vinyl/Konkurrent

Relapse Records

De titel van haar nieuwste album betekent zoveel als de diepe duistere laag van de oceaan die ergens tussen de oppervlakte en de zeebodem drijft. Haar nummers worden dan ook beschreven als “lichtgevende kwallen die bakens vormen in de donkere afgronden”. Mooie beschrijving voor Burns’ dynamische gitaarmuziek (‘Shelly’) die rijkelijk gekleurd wordt door haar krachtige stem. Zonder enige aankondiging kan ze van de ene

Twee maanden na de release van de dubbelplaat ‘Yellow ‘ en ’Green’, die ongetwijfeld de grote doorbraak zou betekenen voor deze Savannah-boys, raakte de Baroness-tourbus van de weg en stortte in een Brits ravijn. Dat was vlak nadat we zanger/gitarist John Dyer Baizley interviewden en een paar dagen voor hun show op Pukkelpop. Als bij wonder overleefde iedereen de crash, maar zwaar gehavend

seconde op de andere de hoogte inschieten om meteen daarna opnieuw de laagtes van de zeebodem te raken (‘Sold’). Even snel als een voorbijzoevende kwal. Indrukwekkend én rakend, verplicht luistervoer dus. (ne)

Cavern Of Anti-Matter ‘Blood Drums’

where. Futuristische soundscapes, spacy drones, maar evengoed funky beats en moddervette elektronica. Het passeert allemaal de revue. ‘Illuminate’ boeit in elk nummer en elke nieuwe beluistering telkens opnieuw. Een weirde, maar spannende ontdekkingstrip. (dw)

Cola & Jimmu

Grautag

‘Enigmatic’

Achter Cavern Of Anti-Matter gaan de originele drummer en gitarist van Stereolab schuil. Onder dit alter-ego doen ze iets aanstekelijks met minimalistische, maar altijd warme en doorgaans behoorlijk psychedelische elektronica die doorgaans geïmproviseerd en op een of andere manier zelfs akoestisch klinkt. Een combinatie van krautrock, soundscapes en slo-mo acid zeg maar. Boeiend plaatje. (mb)

Herakles/N.E.W.S.

Chloe Charles ‘Break The Balance’ Make My Day Records/Sonic Rendezvous

Na een eerste introductie via de ep ‘Little Green Bud’ is er nu het volwaardig debuut van deze Canadese zangeres-gitariste. Op ‘Break The Balance’ presenteert ze ons semi-akoestische pop gekapseld in doordachte melodielijnen met als extra’s een aantal weloverwogen en juist geplaatste gimmicks die blijven hangen zoals dadadoe-rijmpjes, wat strijkers, flarden akoestische gitaar en een aantal extra kanttekeningen met viool of cello. Blijkbaar luisterde ze al eens naar Joni Mitchell, Prefab Sprout en Cowboy Junkies. En natuurlijk is er het verleidelijke en breekbare lolita-timbre van haar stem getekend door een souplesse à la Kate Bush en de speelsheid van een Björk. Een schijfje waarmee de zomer net wat langer duurt. (gtb)

Chop ‘Illuminate’ Now-Again/V2 Records

Chop is het project van Coz Littler. Als uitbater van de APE studios, een vintage opnamestudio in Liverpool heeft de man ook wat tijd gevonden om zijn eigen ei te leggen. Gedurende jaren sleutelde hij aan sounds, probeersels en knip-en-plakwerk, met deze ‘Illuminate’ als gevolg. Een soloproject met gastbijdragen van drummer Malcolm Catto (Heliocentrics) en Bill Ryder Jones’ gitaarpartijen (The Coral). Het resultaat is in se een allegaartje aan analoog gefriemel. Littler bespeelt zijn synths, drumcomputers en prullen allerhande alsof hij zich uitleeft in een pretpark. Blieps, blops, clicks, filters links, rechts, boven, onder en analoog gekraak every-

De altijd ietwat decadent ogende electroheld Jimi Tenor komt bij deze aanzetten met een nieuw plaatje, waarop hij opnieuw samenwerkt met zijn wederhelft Nicole Willis. ‘Enigmatic’ is een schaamteloze feestplaat die het midden houdt tussen old skool beats (Jimmu slaagt er opnieuw moeiteloos in om van Detroit en Chicago één grote agglomeratie te maken en het geheel te overgieten met een vat acid) en electrofunk. Hoogtepunten zijn opener ‘369°Grind’, ‘Tombstone’, ‘Wild Honey’ en ‘I Made Up My Mind’. De Finse Prince is kortom weer helemaal terug. (mb)

Creative City Project ‘Hands-On-Universe’, ep CCP

Zeemzoete r&b en salonfähige hiphop, zie daar de sound van Creative City Project, muziek die bijwijlen zo gladjes aandoet dat ze zonder blijvende schade door een vergiet kan. En toch zijn wij fan. De producties scheren immers hoge toppen en de waggelzieke beats die producer Wannes Salome afvuurt, zijn niet vast te pinnen op één stijloefening. Helemaal overstag gaan we bij de haast psychedelische hiphop, met lichtjes scheeflopende ritmes, waar ook geheelonthouders ongetwijfeld van aan het duizelen gaan. Een full album James, en snel! (wd)

Diana ‘Diana’ Jagjaguwar/Konkurrent

Diana is vintage en retro ten voeten uit. 90’s disco, 80’s funk, felle kleuren en een zangeres in hotpants. Hitje ‘Perpetual Surrender’ (check vooral ook de remix van Four Tet), bewijst dat onder de vermomming van retro zelfs een pornosaxofoonsolo weer hip kan zijn. Het zelfgetitelde debuutalbum van dit kwartet uit het Canadese Toronto zit tjokvol geluiden en instrumentale lijntjes. De soms wat overladen productie staat gelukkig de algemene teneur die ‘Diana’ voor ogen heeft niet in de weg: een luchtig, swingend

Earteam Crocodiles

‘Crimes Of Passion’ Zoo Music

Een dik jaar geleden brachten Crocodiles ‘Endless Flowers’ uit, een plaat waar ondergetekende een tijdje van moest bekomen (RifRaf 236). Terwijl bij die plaat de verrassing compleet was - Crocodiles, who? waren de verwachtingen deze keer wel hooggespannen, en meestal is dit een voorbode van een enorme teleurstelling. Zo niet voor ‘Crimes Of Passion’! Crocodiles komen opnieuw op de proppen met een overtuigend en gevarieerd album. Op hun vorige plaat kon je nog duidelijk de (noise-)invloeden van No Age en The Jesus And Mary Chain horen, nu hebben Brandon Welchez en Charles Rowel, bezielers van de band, voor de meer poppy kant gekozen. Met songs ‘Marquis De Sade’ of ‘Heavy Metal Clouds’ nemen Crocodiles een stevige bijt uit het nalatenschap van de Britse ‘60 & ‘70-bands. Hierdoor klinken ze bijzonder overtuigend, luchtig en nooit oppervlakkig. Het verschil met hun vorige kon niet groter zijn - al waaide op ‘Endless Flower’ hun popgevoeligheid ook al door hun songs -, maar ‘Crimes Of Passion’ is wederom een zeer sterke plaat. Ontdek ze! (jdb)

plaatje. Dansbaar, hip en een leuk, zomers tussendoortje. (dw)

Disappears ‘Era’ Krank y

Het vierde album van dit viertal uit Chicago opent met ‘Girl’ en het meisje komt schuifelend op een sexy baslijn naar je toe gedanst om het vervolgens op een krijsen zonder weerga te zetten. De rest van ‘Era’ is minder noisy en baadt in donkere sferen, die meteen verraden welk tijdperk hier juist bedoeld wordt. Inderdaad, de eighties voor de verandering. We horen repetitieve ritmes die Einsturzende Neubauten voor de geest brengen en stemmen die weggelopen lijken bij Virgin Prunes. ‘Elite Typical’ bevat een baslijn die Tina Weymouth vergeten was te spelen bij Talking Heads, maar die dan helaas niet wordt ingekleurd met de fijne percussie vandien. Disappears leveren dus een vrij monotoon werkstukje af, want enkel ‘Power’ en het titelnummer bevatten iets wat op een openbloeiend refrein lijkt. (boo) legt dan liever ‘If I Die I Die’ nog eens op.

Petar Dundov ‘Sailing Off The Grid’ Music Man/N.E.W.S.

Na twee albums met behoorlijk wat melodieuze dansvloerstuff mikt Petar Dundov op zijn derde plaat meer op de slowburners. 8 tracks die afklokken na 77 minuten: ’t zijn niet bepaald radio-edits. Wat Dundov wel in de plaats stelt, is, na de dromerige opener ‘Enter The Vortex’, een wijd universum van warme synths, de occasionele scherpe hook, en vooral een pak zacht voortstuwende beats. Wie rechttoe rechtaan plezier zoekt, is er aan voor de moeite, maar wie er kan van genieten om languit op de grond te liggen, bij voorkeur in een zomerse wei, of dobberend op een luchtmatras in een meer in pakweg Zuid-Frankrijk om zo de zenit voorbij te zien glijden, vindt in deze ‘Sailing Off The Grid’ een meer dan geschikte soundtrack. Nu eens filmisch, sporadisch episch en altijd op ’t gemakske: dit is muzikale onthaasting op niveau. (mc)

Dus-Ti ‘EP’, lp Ti Records/Broken Silence

Sax, drums, en ratelende elektronica, dat is Dus-Ti samengevat. Vooral in de meer uptempo nummers op deze 12-inch, zoals de ratelende afsluiter ‘Saturn’, laat dit Duits-Poolse duo zien dat ze echt de pannen van het dak kunnen spelen,

in lomere tracks zoals ‘Answer Me’ is het wachten tot de drukdoenerij voorbij waait. De balans is fiftyfifty, met het voordeel voor de jazzy synths van de betere nummers, omdat die gewoon iets langer duren. (ts)

Esmerine ‘Dalmak’

Sarah Neufeld ‘Hero Brother’ Constellation Records/Konkurrent

Bij Constellation Records is het de maand van de strijkers. Esmerine, dat voornamelijk rond celliste Beckie Foon en percussionist Bruce Crawdon draait, maakt ditmaal een oosterse uitstap. De opnames vonden onder andere plaats in Turkije en dat hoor je duidelijk terug op hun nieuwe en bijzonder begeesterende plaat ‘Dalmak’. Ergens te situeren tussen de postrock van Godspeed! You Black Emperor en de oosterse daadkracht die je ook in het jongere werk van Grails terugvindt. Zwoel, zwierig, meeslepend. Favoriete tracks opnoemen heeft geen zin. Dit is een trip die je van begin tot eind wilt uitzitten. Bij violiste Sarah Neufeld (zie ook: Arcade Fire) gaat het er een stuk soberder aan toe. Haar solodebuut is een aaneenschakeling van stijloefeningen met viool waarbij ze al eens zeer geestdriftig te keer gaat (‘Hero Brother’), of ontroert (‘They Live On’) en dan weer als een schuw dier voorzichtig uit haar schuilplaats kruipt (‘Breathing Black Ground’). Wat vooral opvalt, is dat ze een rits sterke melodieën op zak heeft die met om het even welke muzikale invulling overeind zouden blijven. Doordat ze elke song uitvoert met viool komt de volledige plaat wat zwaar over. Dat neemt echter niet weg dat ‘Hero Brother’ vol sterke songs staat. Te ontdekken dus. (eb)

Forest Fire ‘Screens’ FatCat Records/Konkurrent

Na ‘Survival’ (2008) en ‘Staring At The X’ (2011) het derde album van het New Yorkse viertal rond Mark Thresher. ‘Screens’ (street date: 2 september) is een traag, maar daarom niet minder geslaagd, groeiplaatje in de categorie indiepop met zowel een donker als een luchtig, semi-cheesy kantje. Zeker te onthouden: de opener ‘Waiting In The Night’, het al even fijne deuntje ‘Fixation’ en de

catchy krautrocker ‘Annie’: langlaufen met Yo La Tengo én Sleepy Jackson was nog nooit zo leuk. (bvm)

Franz Ferdinand ‘Right Thoughts, Right Words, Right Action’

naïef aandoende poprock-parels van het debuut zijn terug, bijvoorbeeld met ‘All I Want Is My Baby’. Het element dat altijd al de rode draad was, het melodramatische, is gegroeid. Wij zien alvast uit naar de najaarsshows! (dg)

Domino/V2 Records

Gogol Bordello

“Something has really, really gone wrong”, klinkt het in ‘Treason! Animal’, ergens halverwege ‘Right Thoughts, Right Words, Right Action’. Een betere samenvatting van de eerste tien jaar Franz Ferdinand kan moeilijker bedacht worden. Na de indrukkende start met het übercatchy titteloze debuut, volgde het weinig indrukwekkende ‘You Could Have It So Much Better’. ‘Tonight: Franz Ferdinand’ (2009) zorgde even voor een heropflakkering van het oude vuur, maar met deze futloze vierde, lijkt het vet echt van de soep. De Schotten spelen op automatische piloot, met in het beste geval radiovriendelijke stuff als ‘Bullet’, single ‘Love Illumination’ of het amoureuze ‘Fresh Strawberries’. Degelijk vakwerk, daar niet van, maar nergens zorgt Franz Ferdinand voor vuurwerk. En dat is toch wel héél, héél jammer. (jvb)

‘Pura Vida Conspiracy’

Glasvegas ‘Later… When The TV Turns To Static’ Gwow Records/BMG

Toen in 2008 de debuutplaat van Glasvegas uitkwam, sloeg deze in als een bom. Een debuut met daarop de twee onbetwistbare wereldhits ‘Geraldine’ en ‘Daddy’s Gone’ en een handvol andere megacatchy shoegaze/ pop/rock-parels, gebracht in het vuilste Schots sinds Trainspotting en The Proclaimers, was niet elke band gegeven. Glasvegas tourde zichzelf daarna bijna de grond in en moest herbronnen. Het resulteerde in een opvolger die bewust een minder poppy richting koos, en dus wat minder in het oog sprong. Meer vage, waaierende en naar slechte cocaine-trips verwijzende songs kwamen in de plaats van simpele, menselijke verhalen over de zelfkant van de maatschappij. Maar er stonden opnieuw een paar typische James Allan-singles op. Deze nieuwe plaat: ‘Later… When The TV Turns To Static’ is terug raak. De mooie introverte, zoekende stukken uit ’Euphoric’ zijn gebleven, de gebalde, wat

ATO Records

Eugene Hütz, de zanger/gitarist/songschrijver van deze wereldbekende bende gypsy-punks, is een wervelwind. Hij raast door streken en muziekgenres over heel de wereld en sleurt van overal wel wat ideeën los en invloeden mee. Zijn shows zijn feestjes, zijn platen indrukwekkend. Toch is niet alles lookgeur en maneschijn, zoals het goede zigeuners betaamt. Er is heibel in de familie. Bij de release van deze nieuwe plaat kreeg de heer Hütz een serieus proces aan zijn iets te ruime linnen broek. Oren Kaplan, 12 jaar lang gitarist van Gogol Bordello, beschuldigt Hütz er onder meer van een grote som geld die bedoeld was voor de bandleden, voor zichzelf te hebben gehouden. Daar is uiteraard op deze plaat niets van te merken. De gejaagde flamenco-salsa-gypsy-jazz-ska-dub-rock met punk-ondertoon, wordt nu ook aangevuld met mariachi-elementen en zelfs een beetje country. Maar de hoofdrol is en blijft weggelegd voor accordeon, gitaar, punkrock en een scruffy uitziende derwish die zijn geraspte stem gepassioneerd aan flarden blijft roepen. (dg)

Golden Suits ‘Golden Suits’ Yep Roc!/V2 Records

Golden Suits is het solo-uitstapje van Fred Nicolaus van de groep Department Of Eagles. Hij liet zich inspireren door een bijzonder jaar waarin hij een pijnlijke scheiding moest doormaken, failliet ging, naar Duitsland reisde om meer te weten te komen over zijn grootvader die in WOII het leven liet, en deze hadden we nog niet gehoord, door een rattenplaag uit zijn appartement werd gejaagd. Bovendien raakte hij bezeten door de verhalen van John Cheever die hij liet samensmelten met zijn eigen ervaringen. Muzikaal gezien pikt Nicolaus de draad op die hij bij Department Of Eagles achter liet, zijnde klassieke popnummers met invloeden van Randy Newman, Van Dyke Parks, Paul Simon en McCartney en Lennon. Om alles ingespeeld te krijgen deed hij een beroep op o.a. Chris Bear en Chris Taylor van Grizzly Bear. De loepzuivere songs

Earteam Ghostface Killah

‘Twelve Reasons To Die: The Brown Tape’ Soul Temple/V2 Records

Schijtheet conceptalbum van Wu Tangs begaafde eerste-persoons-misdaadromancier. Houd je vast: Ghostface kruipt in de huid van zijn herboren zelf om de dood van zijn alter ego, Tony Starks, te wreken. Starks’ lichaam werd in twaalf vinylplaten geperst door de DeLuca-misdaadfamilie, één per door Starks vermoord familielid. ‘The Brown Tape’ gaat van start met ‘Beware Of The Stare’: quasi kickloze beat, verknipte engelenkoorsample en een bloeddorstige Ghostface. Mooi spel van rood en wit, zeggen ze dan. Algehele muzikale begeleiding komt van filmscore-producer Adrian Younge, die zich bij deze top-drie-hiphopproducer ooit mag noemen, al verdient RZA’s uitvoerende toets uiteraard een dik aandeel in de lof. Enkele moordpartijen en oorlogsverklaringen later ligt daar plots ‘Blood On The Cobblestones’, zo maar eventjes de op één na beste Wu-track van dit millennium: ieder-voor-zich-vibes aan achtervolgingssnelheid, in elk geval te snel voor de losgeslagen panische piano-sample. De beste track dan? ‘Rise Of The Ghostface Killah’: wacht tot het refrein. “No one could get illler”. Beste hiphopplaat van het jaar. (kh)

met veel oor voor details mogen gehoord worden maar zijn net iets minder tijdloos als die van Golden Suits’ voorbeelden. (ow)

Grant Hart ‘The Argument’ Domino/V2 Records

Meer nog dan Bob Mould, medekompaan bij Hüsker Dü, is Grant Hart zijn eigen weg gegaan sinds de split van de punkrock-legende. Getuige hiervan ‘The Argument’, de muzikale vertaling van een onafgewerkt manuscript van wijlen beatschrijver William S. Burroughs. Deze had zich op zijn beurt laten inspireren door ‘Paradise Lost’, het 10.000 verzen tellende gedicht van John Milton uit de 17de eeuw. Grant zorgt voor een grote diversiteit op de 20 songs tellende plaat. Van het cabaretachtige ‘Underneath The Apple Tree’ en ‘If We Have The Will’ naar de Buddy Holly pastiche ‘Letting Me Out’, naar songs die David Bowie op zijn conto geschreven zou kunnen hebben zoals ‘Awake, Arise’. Variatie troef op ‘The Argument’ of hoe Grant na een carrière van 30 jaar nog ambitie te over heeft om origineel uit de hoek te komen. (ow)

Marek Hemmann ‘Bittersweet’ Freude Am Tanzen/Kompak t/N.E.W.S.

Een zeer fijne dosis knetterende en knisperende beats komt deze maand uit de koker van Marek Hemmann, die op deze ‘Bittersweet’ zowel scoort met lome beats en gezapige synths als met steviger midtempo tracks. Bescheiden feestjes: ‘Mars’, dat met z’n catchy hooks behoorlijk wat airplay verdient, en het lekker schuifelende ‘Zunder’. Verder is het ook zeer fijn toeven op ‘Endless’ - Ibiza fun factor 8.5/10 – en het euforische ‘Hooray’. Beats waar een mens verdikke goed gezind van wordt en dus zeer geschikt om de zomer nog wat te rekken: we like! (mc)

His Electro Blue Voice ‘Ruthless Sperm’ Subpop/Konkurrent

De bandnaam laat iets anders vermoeden dan hetgeen je voor de kiezen krijgt. Weinig elektro maar bakken noise geruggesteund door The Cure- en Jezus And Mary Chain-gitaren, wat would beTrent Reznor-vocalen, Pixies-baslijnen en Big Black-grooves. Het heeft iets, maar om écht te bekoren missen we hooks en songs, ofwel experiment en spanningsbogen. Live misschien nog een beleve-

nis, op een plaat blijft het helaas niet lang boeien. (boo)

Horror Inc. ‘Briefly Eternal’ Perlon

Achter Horror Inc. schuilt Marc Leclair, beter bekend als Akufen. Als co-founder van het microhouse-genre verdient de man het maximum van alle credits en Delhaize-punten die een volwassen mens incasseren kan. Via Horror Inc. focust de Canadees op z’n donkere, introspectieve kantje. ‘Briefly Eternal’ is een semi-experimentele trip langs vage buitengrenzen van house, jazz en een vleugje bossanova. Alsof je doofstom, onzichtbaar en in slow motion rondwaart op een lofterige cocktailpartymet-skyline, rechtstreeks geplukt uit zo’n vintage Hollywood-film. Eentje met een plot, inclusief rode Martini’s, slaapkamer-intriges en minstens één dode te betreuren op ’t eind van de avond. Filmische stuff, met andere woorden, weliswaar uitdagend balancerend op een slap koord tussen gladde lounge en bijhorende holle free jazz. Maar da’s een schijnmanoeuvre. En een uitstekend glijmiddel, om de attente luisteraar uiteindelijk in te lijven in een bizarre trip vol complexe suspense. (fp)

I Am Legion ‘Abaddon’ Snapped

We hebben het voor de zekerheid vijf maal nageteld, maar één plus één is bij I Am Legion, het nieuwe project van breakbeat-terroristen Noisia en de helft (mc’s Metropolis en Orifice Vulgatron) van het grimecollectief Foreign Beggars, wel degelijk drie en niet twee. Volumegewijs althans, want op muzikaal vlak liggen de zaken toch wat anders. Laten we wel wezen, I Am Legion doet meer dan zomaar de grenzen van de goede smaak aftasten: speciaal voor deze plaat werd een eigen muzikaal koninkrijk gesticht waar autonome spelregels en wetten heersen. Protserige dubstep, ontspoorde breakbeats of nors aan de ketting rukkende drum-‘n-bass: muzikaal doen de heren volstrekt niets nieuws, maar draaien ze liever hun eerste liefde onbeschaamd een tong. Resultaat is een plaat die – bij gebrek aan een muzikale visie - alle kanten tegelijk uitstuitert en telkenmale tegen een imposante geluidsmuur te pletter stort. Een overdonderende plaat dus, hetzij helaas vooral op het vlak van geluidsnormen en bombast. (wd)

The

Icarus Line

‘Slave Vows’ Agitated Records

Deze koppige en weerbarstige rock-’n-rollband maakt een soort muziek die nergens anders past dan in de niche die de leden doorheen hun 15-jarige bestaan zelf hebben uitgekerfd. Te hard voor rock-revival, te ruw voor poprock, te vuig en rammelig voor hardcore of punkrock en dus ergens tussen punk, stoner, garage, hardcore en southern rock in. Als je het aandurft om je nieuwe, langverwachte plaat te openen met een song van tien minuten, waarvan de drie eerste noise en feedback zijn, geef je al meteen de duidelijke boodschap der gestrekte middelvinger. En zo hebben we ze graag. Beter nog: zo kennen we ze, nooit verlegen om een expliciete aanval op bullshit en hersenloze popcultuur. Misschien is deze plaat wel net iets te boos, in die mate dat het af en toe gefrustreerd over komt. Maar dat The Icarus Line nog steeds in brand staat, is nu wel aangetoond en onderstreept, en dat doet een mens deugd! Rock begot! (dg)

Ikonika ‘Aerotropolis’ Hyperdub/Konkurrent

Op sommige blogs wordt Ikonika, aka Sara Abdel-Hamid, voor haar nieuwe plaat een gebrek aan creatieve durf, originaliteit of zowaar persoonlijke touch aangewreven. Niet helemaal onterecht want zo futuristisch haar in post-dubstep gedrenkte debuut aandeed, zo retro proeft haar jongste worp. Op ‘Aerotropolis’ haalt Ikonika haar oude apparatuur van stal en knutselt ze met behulp van een aftandse Roland 808, krakende synths en gestripte beats een nostalgische plaat in elkaar die baadt in eightiesglazuur. Toegegeven: ‘Aerotropolis’ is misschien niet het meest vernieuwende album dat we dit jaar al op ons bord kregen, maar voor een dergelijke, ongegeneerd naar de dansvloer lonkende trip die gehuld gaat in een zweterige ravesfeer, mogen ze ons op elk moment van de nacht wakker maken. En als tracks als ‘Mr. Cake’ en ‘Eternal Mode’ u niet instant gelukkig maken, raden wij u een stevige Prozac-kuur aan. Trek zelf uw conclusies. (wd)

Jetplane Landing ‘Don’t Try’ Smalltown America Records

Na een pauze van niet minder dan zes jaar, komt de Noord-Ierse postrock/emocore-band Jetplane Landing op de proppen met een nieuwe plaat. Op zich lijkt er niet veel veranderd tegenover wat de heren voor de lange pauze deden. Lange,

grappige titels waarachter stevig rockende, ietwat barse en vaak met heel erg meezingbare stukken gelardeerde songs schuil gaan. Doordachte teksten waar verontwaardiging en boosheid afgewisseld worden met cynisme en humor. Jetplane Landing staat daarnaast voor spetterende live-shows waar niet op een kapotte snaar en een gebroken tand meer of minder gekeken wordt. Liefhebbers van Samiam, At The Drive-In, Hundred Reasons, Sparta of pakweg Fugazi, kunnen deze plaat eigenlijk blindelings oppikken. (dg)

Labirinto/This Quiet Army ‘Labirinto/This Quiet Army’, split cd Consouling Sounds

Er was eens een groepje Brazilianen en een Canadees, en die gingen samen een plaat maken die via een ultracool Belgisch platenlabel werd uitgebracht. Het zou het begin van een lagere school mop kunnen zijn, maar het is allerminst grappig bedoeld. Want de zeven songs op deze cd zijn groots en donker en fokking indrukwekkend. Hoewel de beide artiesten Labirinto uit Brazilië en This Quiet Army uit Canada - muzikaal een rode draad vonden, kunnen ze niet verder uit elkaar staan wat het produceren van die muziek betreft. Labirinto bestaat uit zeven muzikanten en weet zo prachtige duistere postcore in te kleuren met synths, cello’s en in het oog en oor springende percussie. This Quiet Army daarentegen is een eenzaat, een Canadese loner die minder neigt naar typische instrumentale postcore of postmetal, maar meer gitaar-ambient maakt met drone-invloeden. Een mooie split! (dg)

Pokey LaFarge ‘Pokey LaFarge’ Third Man/Ber tus

Americana-fans en liefhebbers van interbellum rootsmuziek schatten hem al jaren naar waarde. Onder hen ook Jack White op wiens label deze nieuwe cd verschijnt. LaFarge was trouwens al te horen op zijn ‘Blunderbuss’. ‘Pokey LaFarge’ bevat twaalf pareltjes alsof ze gemaakt werden in het tijdperk van vaudeville toen de jazzage volop bloeide. Voor wie Robert Crumb & His Cheap Suit Serenaders apprecieert, ’Jazz’ van Ry Cooder in huis heeft, gek is van Blue Flamingo zijn compilaties, al eens luistert naar Django Reinhardt en dweept met C.W. Stoneking. Als u dit leest, is zijn concert op Pukkelpop al voorbij maar afspraak op 14 november in de AB! (gtb)

TIPS NAJAAR 21 aug ELLEN SCHOENAERTS KWARTET 23 aug DOLFIJNTJES XXL 25 aug KOEN DE GRAEVE & DE POST 7 sep STEVE VAI 13 sep ABSYNTHE MINDED 17 sep ASAF

AVIDAN

3 okt RAYMOND VAN HET GROENEWOUD 4 okt GARLAND

JEFFREYS

15 okt THE FABULOUS THUNDERBIRDS 18 okt BENT VAN LOOY 19 okt OZARK HENRY 25 okt YASMINE HAMDAN NILS FRAHM FRAHM 13 nov NILS 14 nov TOM VANSTIPHOUT 27 nov THE HAPPY 29 nov FLIP KOWLIER 12 13 15

dec dec dec

ARNO DAAN DANS DANS

DE ROMA: TURNHOUTSEBAAN 286 - 2140 BORGERHOUT TICKETS: WWW.DEROMA.BE + 03 292 97 40 + FNAC

06.09 06.09 10.09 11.09 11.09 12.09 12.09 14.09 16.09 18.09 19.09 19.09 20.09 21.09 21.09 22.09 22.09 24.09 24.09 25.09 25.09 25.09 28.09 29.09 30.09 30.09 01.10 02.10 02.10 03.10 04.10 06.10 08.10 09.10 10.10 10.10 11.10 11.10 13.10 13.10 15.10 16.10 17.10 17.10 18.10 19.10 20.10 21.10 22.10 24.10 25.10 29.10 29.10 30.10

BRAIDS ca STRAND OF OAKS us DAWES us THE BLACK ANGELS us + ELEPHANT STONE ca HOUNDMOUTH us THE BOXER REBELLION gb RUE ROYALE us SAINT-JAZZ-TEN-NOODE THE MILK CARTON KIDS us + MELODY POOL au CASCADEUR fr LES NUITS DU SOIR 2013 : 2012 be - PALE GREY be LITTLE X MONKEYS be - ANTOINE CHANCE be - UMAN be VEENCE HANAO be • Organisatie Le Soir - coprod. Botanique

NO CEREMONY gb FRED & THE HEALERS be • presentatie nieuwe album YOAV il STU LARSEN & NATSUKI KURAI au SMITH WESTERNS us BARBAROSSA gb KATE NASH gb DRENGE gb FUZZ us FANFARLO gb SPECTOR gb ROBERT DELONG us CSS br CROCODILES us BORN RUFFIANS ca + MOON KING ca CLOUD CONTROL au LILLY WOOD & THE PRICK fr• Coprod. Live Nation DEER TICK us MOTORAMA ru VIVE LA FÊTE be TUNNG gb + PINKUNOIZU dk PETER VON POEHL se + PIERS FACCINI fr MARK EITZEL us + SACRI CUORI it CLOÉ be KISSAWAY TRAIL dk RONE fr «Tohu Bohu Tour» + SUPERPOZE fr SMALL BLACK us ANE BRUN no + VERY SPECIAL GUEST TONBRUKET se JOY WELLBOY be • presentatie nieuwe album NOA MOON be MAJICAL CLOUDZ ca ALEX BEAUPAIN fr THE STEPKIDS us SEBADOH us ORVAL CARLOS SIBELIUS fr THE VIEW gb SAN CISCO au TINDERSTICKS gb «Across Six Leap Years Anniversary Tour 2013» • Coprod. Live Nation FAUVE fr • SOLD OUT OZRIC TENTACLES gb + MANTIS MASH de SOPHIA gb + NEW FOUND LAND se TAMIKREST ml ALEX HEPBURN uk

…MEER CONCERTEN OP

02.218.37.32 – WWW.BOTANIQUE.BE

Earteam Pond ‘Hobo Rocket’ Modular/N.E.W.S.

O yes, de overtuigende overtreffende trap! ‘Beard, Wives, Denim’ was vorig jaar nog een onvervalste (fuzzy) psychrockplaat met zwevende samenhang maar het vijfde album van de band uit Perth overstijgt alle voorafgaande Pondoutput van Nick Allbrook (ex-Tame Impala), Joseph Ryan, Jamy Terry en de Tame Impala-muzikanten Jay Watson en Cam Avery. ‘Hobo Rocket’ is een lekker vette knaller die qua overtuigingskracht weinig of niets hoeft onder te doen voor moederband Tame Impala. Neo-psychedelica in de mix met headbangende classic rock-riffs en een songtitel als ‘Whatever Happened To The Million Head Collide’: ‘Hobo Rocket’ staat niet voor niets staat op repeat ten huize (bvm).

Jessy Lanza ‘Pull My Hair Back’ Hyperdub/Konkurrent

Naar analogie met de parental advisory-stickers zouden sommige platen wat ons betreft een only play by night-advies moeten opgeplakt krijgen. Toen wij ‘Pull My Hair Back’ van bosfee Jessy Lanza afgelopen week voor het eerst bij daglicht oplegden, begonnen er Pavlovgewijs spontaan donkere vlekjes op ons netvlies te flikkeren. Om maar te zeggen dat haar debuut het best na zonsondergang geconsumeerd wordt. Lanza bricoleert duistere synthpopriedels, waarin ijle melodieën, flarden r&b en hijgende beats ronddwarrelen. Moeilijk om niet verliefd te worden op de weifelend openbloeiende en even beleefd uitdovende lappen synthpop, al bestaat op termijn wel de kans op blijvende weltschmerz en tristesse. Een luisterbeurt van ‘Pull My Hair Back’ is al bij al even verraderlijk als het spelen van een partijtje voetbal bij veertig graden: de zin om je volledig te geven en bloot te stellen, is verdomd groot, maar achteraf zit je in het slechtste geval met een misselijkmakend gevoel opgescheept. Toppertje! (wd)

Luminocolor ‘Résonances’ Laybell

Het Franse Luminocolor heeft na een korte rustperiode (de vorige plaat dateert uit 2008) zich opnieuw een weg gebaand naar de platenwinkel in de vorm van ‘Résonances’. Een klein album – zeven nummers, 40 minuten... soms hoeft dat niet meer te zijn – vol folktronica. Het viertal uit Lille combineert saxofoons, akoestische gitaar, klarinet, melodica en drums met elektronica en laptopgeluidjes. Verfijnde jazznummers met avontuurlijke wendingen en originele melodieën die op natuurlijke wijze op en over elkaar heen vliegen. Op geen enkel moment wordt een zanglijn gemist, want de zomerse deuntjes zijn op zich aanstekelijk genoeg, mede dankzij de vaak aanwezige African vibe in de drumpartijen. Voor de fans van The Berg Sans Nipple, The Books of Boards Of Canada. (dw)

Myele Manzanza ‘One’

op zijn 14de aan de slag met een hedendaags drumstel en sindsdien is de Nieuw-Zeelander vooral bekend voor zijn percussiewerk bij Electric Wire Hustle. Tussendoor leerde hij muziek produceren waardoor hij, tussen de vele tours, repetities en studies, geleidelijk aan vorm gaf aan zijn eigen creaties. ‘One’ is een samenvatting van deze creaties: toegankelijke pop, funk en r&b afgewisseld met knalharde jazz. Bij nummers zoals ‘Big Space’ en ‘Elvin’s Brew’ schieten spontaan namen zoals Flying Lotus en Mr. Scruff te binnen, zei het in iets hyperkinetischere vorm. Niet voor iedereen weggelegd dit debuut, maar voldoende variatie tussen harde jazz en popnummers om onder de noemer boeiend te plaatsen. (pn)

Maps ‘Vicissitude’ Mute/PIAS

Prijsbeest James Chapman komt uit de metropolis Northampton en is bij deze aan zijn derde plaat toe. ‘Vicissitude’ zwiert je genadeloos richting 80’s en dan meer bepaald in de richting van Pet Shop Boys en gelijkaardige slimme electropop. Voeg daar een uitstekende productie en degelijke songs bij en je krijgt een bijzonder radiovriendelijk zomerplaatje. De enige minpunten zijn de soms wat monotone vocals en het iets te hoge lounge-gehalte. Maar al bij al niet slecht. (mb)

James McVinnie ‘Cycles’ Bedroom Communit y

Een van de poulains van Valgeir Sigurdsson (CocoRosie, Bonnie ‘Prince’ Billy, Björk) slaat voor zijn nieuwste album ‘Cycles’ de handen in elkaar met andere poulain en multi-instrumentalist Nico Muhly. Dat McVinnie een carrière als keyboardspeler en assistent-orgelist in de Londense Westminster Abbey achter de rug heeft, is vanaf openingsnummer ‘The Revd Mustard His Installation Prelude’ zonneklaar. De hele plaat klinkt dan ook alsof je in een gotische kathedraal verdwaald bent tussen een van de vele zuilengangen. Omgeven door orgelpijpen en Jezusbeelden met mijmerende monniken en Victoriaanse muziek op de achtergrond. Ideaal als soundtrack bij een grimmige film over de donkere middeleeuwen. Best spooky maar tegelijkertijd ook ontzettend rustgevend om op dooie momenten door je luidsprekers te knallen. Ave! (ne)

BBE

Mechanimal

De 25-jarige Myele Manzanza leerde de kneepjes van het drummen van zijn vader die hem op jonge leeftijd de Afrikaanse handdrum voordeed. Toch ging hij pas

‘Mechanimal’ Inner Ear

Mechanimal bestaat uit de Griekse producer Giannis Papaioannou kennelijk ge-

pokt en gemazeld in de indiescene van Athene, but what the hell do we know – die versterking krijgt van vocalist Freddie F en gitarist Tassos Nikogiannis. Dit debuut bewandelt verschillende paden in de wijde wereld van de elektronische muziek, van (mellow) techno tot electro met behoorlijk wat spaced out new wave-gitaren, waarover de spoken words gegoten worden. Leuke ideeën worden jammer genoeg te lang doorgetrokken en uitgemolken, en wanneer haast ieder nummer vlotjes de kaap van de 6 minuten achter zich laat, wordt ons geduld wel eens op de proef gesteld. Dat neemt niet weg dat een aantal nummers makkelijk overeind blijven – om met het aan Depeche Mode schatplichtige ‘Un/Mobility’ meteen het beste te noemen, en met ‘Motorik’, dat met een bijzonder platte en onnozele synthriedel opent maar gaandeweg almaar verder ontspoort in prettig opgefokte electroclash, zowaar een bescheiden rave-anthem door de boxen jaagt. Het blijft echter bij die enkele sterke tracks, dus zal Mechanimal nog wat moeten rijpen vooraleer echt potten te kunnen breken. (mc)

Monomyth ‘Monomyth’ Burning World Records

Naar verluidt gaven deze 5 Nederlanders een verpletterend concert op het Rodeofest van Scheld’apen. (boo) troost zich met hun debuut-cd, die evenzeer die term mag dragen. Een strakke trage ritmetandem legt de repetitieve grooves, waarover spacegitaren en elektronica wat psychedelische sterrenstof mogen uitstrooien. Op het moment echter dat je stilaan richting cosmos bent vertrokken, gooien de gitaren roet in de intergalactische maaltijd, door doodleuk mee te gaan riffen als aanvallende space invaders die een dreiging voor het moederschip veroorzaken. Met als resultaat: Luke Skywalker die z’n haar laat groeien en het op een headbangen van jewelste zet. May the Monomyth force be with you! (boo)

R. Stevie Moore ‘Personal Appeal’ Care In The Communit y Recordings

“Lo-fi Legend”. “The Grandfather of DIY”. “Een ondergewaardeerd genie”. De liefdesbrieven aan het adres van cultfiguur R. Stevie Moore zijn niet van de minste. Terecht. De zestiger bracht oneindig veel muziek uit sinds ’68; heeft van home recording als een one-man band zijn handelsmerk gemaakt; en kan op bewondering en/of navolging rekenen van Beck,

Smog, Guided By Voices, Thurston Moore, Pavement, Ariel Pink en – dichter bij huis - Bed Rugs. Het verzameld werk van R. Stevie Moore op één allesomvattende cd krijgen, is onbegonnen werk maar ‘Personal Appeal’, dat vijftien songs (“hidden gem obsurities”) uit de periode 19732001 bundelt, is wél een degelijke introductie die goed weergeeft hoe veelzijdig eigenlijk R. Stevie is. Fijne muzikale reis doorheen neo-psychedelica, freakfolk en orkestrale country, bluegrass of surfrock met een hoekje af én een gezonde dosis ironie (‘Why Can’t I Write A Hit’?’). Te ontdekken. (bvm)

New Found Land ‘New Found Land’ Rough Trade

Vier jaar na haar debuut, ‘We All Die’, laat de Zweedse artieste, componiste en producer Anna Roxenholt opnieuw een oorwurm van een plaat op de wereld los. Haar derde, selftitled pareltje balanceert ergens tussen eigenzinnige indiepop (‘Mirror’) en dansbare tweepop (‘The Hunter’). Maar daar tussenin zijn enkele fragiele, zoete folknummers zoals ‘Nothing’s Ever Been Easier’ en ‘Sweetness & Delight’ verborgen die Roxenholts zoetgevooisde stem mooi tot haar recht laten komen. Stil worden we bij het droefgeestige ‘A Song We Never Learn To Sing’ waarin Roxenholts stem samensmelt met die van haar gitarist tot er alleen nog maar één gedeelde smart overblijft. Indrukwekkend! (ne)

No Shangsa ‘Blind-Driving’ Gigors Electric Records

No Shangsa is een muzikaal trio uit Frankrijk dat zich in de postrock- en mathrock-niche bevindt. Tijdens opener ‘O Sole Mio’ moeten we even naar adem happen, maar de moker die ze daar uitdelen, halen ze daarna niet meer boven. Wel worden er hier en daar op ‘Blind-Driving’, bijvoorbeeld tijdens ‘La Croisière Abuse’, ‘Heavy Trip’ en ‘Lethal Tov’, nog een bitch slap uitgedeeld. Toch verbleken ook deze songs als we ze na een 65daysofstatic- of The Dillinger Escape Plan-song zouden luisteren. Live kan het misschien nog wel iets worden, maar op plaat verdampt de energie en opwinding vrij snel. Een licht-ontvlambare mathrockliefhebber kan hier misschien wel een bescheiden ontdekking doen. (jdb)

Poltergeist ‘Your Mind Is A Box (Let Us Fill It With Wonder)’ Propper Records/Rough Trade Records

Originele leden van Echo & The Bunnymen Will Sergeant (gitaar) en Les

SPORTPALEIS ANTWERPEN ZATERDAG 07.12.2013 INFO & TICKETS: PROXIMUSGOFORMUSIC.BE

0900 2 60 60

www.placeboworld.co.uk - @placeboworld

*0,50 euro per minuut. prijs incl. btw - *0,50 euro par minute. prix tva comprise

LIVE NATION IN ASSOCIATION WITH RIVERMAN MANAGEMENT AND ITB PRESENTS

2013

voorronde 2/4

VRIJ. 27 september

voorronde 1/4

VRIJ. 20 september

2013

zat. 21 september

JH XL

Ridderstraat 6 —

voorronde 2/4

Kerkstraat 28 —

zat. 28 september

JH de plekker www.dJ-mania.be

Volgorde wordt bepaald door loting

www.dJ-mania.be

De Kaller • www.dekaller.be

Volgorde wordt bepaald door loting

www.limbomania.be

aLL tHe Gin JOints LeitmOtiF

mYstiC

pereGrine s’aint

sOLina

cinus & lano

LawisH & deUmas

onze zaak piquet

v.u. Bert Boelen - directie Mens, Universiteitslaan 1, 3500 Hasselt

tHerapY

saLtY dOG

wHat remainZ

jo lemmens

2013 vrijdag

03 okt 04 okt

Pastoorsdreef 3 • JC

De Kouter • www.dekouter.be

Volgorde wordt bepaald door loting

www.limbomania.be

an ocean tide solstice

UnidentiFied

claudia guarraci

comedymania

Advertentie_RifRaf_03.indd 1

HiraKU

sabena phanques mr. charlie told me so

GeweLt

K-triC

trOOper

donderdag

dJ breaKFast

buga • bart knockaert bart pellens • jurgen ros • la monchichi athila • gerben thijs cedric vaessen

lothorian

long way home v.u. Bert Boelen - directie Mens, Universiteitslaan 1, 3500 Hasselt

Schoolstraat 4 • JH

v.u. Bert Boelen - directie Mens, Universiteitslaan 1, 3500 Hasselt

Volgorde wordt bepaald door loting

v.u. Bert Boelen - directie Mens, Universiteitslaan 1, 3500 Hasselt

2013

voorronde 1/4

deepfish

evil invaders

the waiting game not allowed

cedric engelen • vincent geert peters • gijsbert marnick vandebroek knap en arno • toerist 567 bart andelhofs glenn bloemen

in de rand: LEV • BENEDEtto SCHILLACI GERt BRAES • JAN LINSSEN

Presentatie: BAS BIRkER 05/08/13 10:21

24 26

t eam Earteam Ear Sebadoh

‘Defend Yourself’ Domino/V2 Records

Na 14 jaar zijn ome Lou, Jason en Bob terug van eigenlijk nooit écht weggeweest en zweren nog steeds bij hun do it yourself basics, van opname tot artwork. We kunnen er enkel maar blij om zijn. De inmiddels krasse indie-knarren laten de omhooggevallen geprefabriceerde rocksterretjes die tegenwoordig té welig tieren, een lekker poepje ruiken op ‘Defend Yourself’. Een powertrio zonder weerga dat emotioneel geladen songs brengt, middels knetterende (punk)rock die niet te beroerd is om er mooie rustige glimpjes country en folk tussen te laten sluipen. Opener ‘I Will’ met z’n R.E.M-intro, ‘Oxygen’ dat Bob Mould vergat te schrijven voor Hüsker Dü en het heerlijk poppy ‘Final Days’ zijn nu al instant klassiekers. Op een plaat van 13 tracks staat er uiteraard al wel eens een nummertje dat iets minder bekoren kan. Maar Sebadoh bezorgt ons toch de ideale soundtrack om met een Mustang convertible rond te cruisen, zonder te weten waar precies naartoe. Wat mij betreft, alvast richting Botanique op 18 oktober! (boo)

Release: 16 september

Pattinson (bas) vormen samen met huidig Bunnymen-drummer Nick Kilroe het instrumentaal trio Poltergeist. Dit resulteert in een plaat met 8 lappen muziek die afklokken tussen de 5 en 10 minuten. Traditionele songstructuren worden overhoop gehaald en het trio gaat op avontuur in prog- en krautrock met een hoofdrol voor de gitaar van Sergeant. Die kan in een song zowel vertederend subtiel als brutaal overstuurd klinken. Een hele batterij effecten op de gitaar zorgt dat verveling of herhaling geen kans krijgt. Poltergeist is een waardig eerbetoon aan de klassiekers uit het genre zoals Can, Neu en Amon Düüll. (ow)

Porcelain Raft ‘Permanent Signal’ Secretly Canadian/Konkurrent

Voor de opnames van zijn nieuwe plaat, gooide Mauro Remiddi alle instrumenten die hij gebruikte op zijn vorige plaat ‘Strange Weekend’ overboord om met een frisse doorstart te werken aan deze ‘Permanent Signal’. De nieuwe klank is er één die nauw aansluit bij wat Beach House doet. Ruimtelijke, feeërieke pop met een androgyne stem (die van Remiddi) aan het roer. Opener ‘Think Of The Ocean’ zou zelfs perfect passen op een album van Beach House. Naar het tweede deel van ‘Permanent Signal’ toe, verlegt het accent zich naar een ietwat meer psychedelische inhoud. De harmonisering lijkt uit een Beatlescatalogus te fladderen en muzikaal kan het al wat avontuurlijker, zoals bijvoorbeeld in ‘The Way Out’, met zijn snedige gitaren en up-tempo beats. ‘Permanent Signal’ zijn elf, stuk voor stuk mooie tracks, met vooral een stem die te nemen of te laten is. (dw)

Robinn ‘Multiphonia’ Compost

Nauwelijks een spoor van ‘m te vinden op het internet, maar dat houdt Robinn niet tegen om meteen te debuteren met het uit de kluiten gewassen ‘Multiphonia’. Robin Le French – zo heet-ie in het echt – doet z’n stinkende best om zichzelf een entree langs de grote poort te forceren. Vast staat dat-ie een beslagen venter is van poppy alsmede glitchy elektronica, met strategische aandelen in house, soul en dub. Al neemt de man daarbij wat veel hooi op z’n vork, en weten we niet altijd waar de dans precies heen leidt. Slick geproducet, maar het zaakje mist body, ballen en een duidelijk visie. Net als zanger Nathaniel Pearn overigens, die zich al te vaak vastrijdt in middelmatig geneuzel. (fp)

J.S. Rozendaal ‘At My Feet In The Ground…’, lp StudioRev

‘At My Feet In The Ground’ is een boeiend staaltje elektronisch experiment van de Nederlander J.S. Rozendaal. Geen sinecure voor een debuut, want de twee kanten op de plaat (die overigens erg mooi wordt uitgegeven - compleet met doorzichtige vinyl) bestrijken het hele spectrum van zacht tot hectisch, van drones tot noise. Iets voor Mégo misschien, of, op een rustiger dagje, Kranky? Daarvoor is het misschien allemaal nog wat té vertrouwd: echte potten worden er nog niet gebroken. Maar de inspiratie is er, en de tijd misschien ook. (ts)

Sampha ‘Dual’, ep Young Turks

Sisay Sampha werkte eerder al samen met Drake en Jessie Ware, maar vooral z’n bondgenootschap met SBTRKT gooide onlangs hoge ogen. Op ‘Dual’, z’n bescheiden debuut-ep, keert Sampha zijn ziel helemaal binnenstebuiten. Sobere, weemoedige en soulvolle vocals dalen zachtjes neer op de tonen van een handvol lankmoedige pianoklanken. Een beetje à la Gang Colours, als het ware. En haast heeft hij niét, deze Sampha. Beats en bijhorende elektronica zijn voor één keertje heerlijk bijkomstig. Beloftevol baasje. (fp)

Sannhet ‘Known Flood’ Consouling Sounds

Wie zijn muzikale splinterbommen graag heeft met een dikke laag duistere melodieën, knappe riffs en geheimzinnige postrock en zelfs postmetal, is bij Sannhet aan het juiste adres. Het trio uit Brooklyn weet op ‘Known Flood’ een klein uur even mooi, boeiend en spannend uit de hoek te komen als pakweg Russian Circles, Pelican, Isis, And So I Watch You From Afar en meer van dat fraais. Sannhet neigt wat meer dan de genoemde referenties naar zware black- en sludge-metal die geprangd zit in instrumentale postrock. Deze plaat is goed gevuld met songs die niet zomaar wat aanmodderen, en vooral, bij tijd en stond gewelddadig uitbarsten. Zo gaat dat met splinterbommen! (dg)

Jackson Scott ‘Melbourne’ Fat Possum/PIAS

Welkom, Jackson Scott. Je debuut (release: 9 september) is er eentje om voor-

zichtig te situeren tussen de scheve spacepop van Youth Lagoon en de zachte poëzie van Elliott Smith. Sterk ook hoe ‘Melbourne’ laat horen hoe spaced out Weezer zou kunnen klinken, mocht de band dat willen. Niet dat alle lofi-songs op je slackerplaat tijdloze klassiekers zijn maar psychedelische broertjes van Neutral Milk Hotel-songs of nummers van The Microphones kunnen er niet genoeg zijn. Welkom! (bvm)

Nadine Shah ‘Love Your Dum And Mad’ Apollo Records

Al vanaf het eerste nummer weet de Engels-NoorsPakistaanse Nadine Shah een gevoel van onbehagen op te roepen. ‘Aching Bones’ zet meteen de toon. Een dreigende baslijn, snaren die bekrast worden en een stem die een jonge PJ Harvey in herinnering brengt. Op ‘Runaway’, het muzikale equivalent van een koortsachtige nachtmerrie, wordt het tempo strak gehouden door een loodzware ritmesectie. Het is pas in de helft van de plaat dat er wat verlichting geboden wordt door subtiele samples en piano in de songs te verweven. Producer Ben Hillier (Blur, Depeche Mode, The Horrors) mag deze ingreep op zijn conto schrijven. ‘Floating’, ‘All I Want’ en het prachtige ‘Dreary Town’ zijn voorzichtige lichtpuntjes op deze donkere plaat. En hoewel Nadine Shah de plaat besluit met ‘Winter Reigns’ is het naar mijn gevoel vooral de herfst die deze plaat van sfeer voorziet. (ow)

Six. By Seven ‘Love And Peace And Sympathy’ Borrowed Tune Motion Pictures/Cargo Records

De Britse band Six. By Seven van Chris Olley werd al in de jaren ’90 een grootste toekomst voorspeld maar heeft nooit een doorbraak naar het grote publiek kunnen realiseren. In 2007 hielden de leden het dan ook voor bekeken. De reanimatie van Six. By Seven kwam er toen ex-Placebo drummer Steve Hewit in de rangen werd opgenomen. En met ‘Love And Peace And Sympathy’ bewijzen ze dat hun liedje nog lang niet uitgezongen was. Waar de songs ‘Change ‘ en ‘Sympathy’ duidelijk schatplichtig zijn aan The Jesus And The Mary Chain, is ‘Truce’ een 9 minuten durende trip die je bij My Bloody Valentine wel eens te horen kreeg.

Al na 3 nummers laat de band een onuitwisbare indruk na. En de groep mag nadien dan wel wat gas terugnemen, in ronde 8 (‘Crying’) en ronde 9 (‘Falling Into Your Arms’) word je onherroepelijk tegen het canvas gemept. Six. By Seven heeft een uppercut van een plaat gemaakt. (ow)

Sleepmakeswaves ‘... And So We Destroyed Everything’ Monotreme Records

Net wanneer je denkt dat postrock dood is, wordt er een plaat onder je neus geschoven die het tegendeel probeert te bewijzen: ‘... And So We Destroyed Everything’ van Sleepmakeswaves. Deze Australische band probeert sinds 2006 het genre nieuw leven in te blazen en doet dit echter met wisselend succes. Terwijl het album plaat nochtans over de gehele lijn zeer degelijk en overtuigend is, lijkt naar het einde toe toch vooral de inwisselbaarheid van de songs onderling, en de inwisselbaarheid van Sleepmakeswaves met andere postrock-voorbeelden, de overhand te nemen. Nummers zoals ‘To You They Are Birds, To Me They Are Voices In The Forest’, ‘In Limbs And Joints’ of de titeltrack zijn op te klassieke postrock geschoeid om anno 2013 nog hoge ogen te gooien. Hierdoor gaat deze al bij al goeie plaat ten onder aan goede voorbeelden en bedoelingen. (jdb)

The Stepkids ‘Troubadour’ Stones Throw/V2 Records

Het debuut van The Stepkids omschreven we twee jaar geleden als “een storend ruw kantje, maar een voorgerechtje dat de komst van een volwaardig hoofdgerecht aankondigt”. Benieuwd of het hoofdgerecht een stevige afsmaker of slappe kost werd? Wel, het ruwe kantje op ‘Troubadour’ is volledig verdwenen, met als gevolg: een zeer afgelikt eindresultaat met een lichte stijlverschuiving. Het debuut omvatte vooral agressieve jaren ‘70 funk terwijl de opvolger neigt naar mellow jaren ‘80 funk en pop die in hetzelfde potje als Prince roert. Conclusie? Met de perfect afgewerkte zanglijnen en arrangementen is ‘Troubadour’ een stap in de goeie richting en biedt het iets totaal nieuw ten opzichte van het debuut, maar hier en daar steekt er toch nog een experimenteel kantje de kop op, gevaarlijk balancerend op het randje van het storende. Een interessante stap in de goede richting, maar nog niet volledig gaar. Een leuke aanvulling op hun tweede plaat: The Stepkids doen ook zéér geslaagde jazzcovers van popnummertjes van Justin Timberlake tot Daft Punk. Te be-

Voorron Rockvonk d2e0n 13 20/9-JH Tijl-D iesT 21/9-JH ZoenkKessel

-lo

27/9-JH Splint er-Roo

sdaal 28/9-JH Doetsj é-Kapelle Op Den Bos

Adv-rifraf-voorronden-rockvonk-013-100mmx140mm.indd 1

31/07/2013 8:42:24

zaterdag 30 november 2013

A L T I V F E S L O N B A L

Gabriel Rios

Theatertournee vrijdag 20 december 2013

Laïs

Midwinter Tales vrijdag 28 februari 2014

Flip Kowlier

Theatertournee 2014 vrijdag 28 maart 2014

Clochard

CD voorstelling ‘Salto Mortale’ woensdag 30 april 2014

Golden Earring Theaterconcert vrijdag 2 mei 2014

The Broken Circle Bluegrass Band W W W.DEVELINX.BE

E PT ‘ 1 3 6-7-8 S

I K LAAS N T N I S

e CE Villa’TPHaOcF VAN COM• AMBERRAND

K) ED • S (U (NL) D E L N I C A M T ERS THE TEN T N C S I Y U S R B B Z A UD S•O BEAT MEURI DEF P & THE DIO OORWO • X E P H C A L) US OON • U (N • RARDERS • HUSH CHK SWARM AKA M VD • FRES(NK H A L Y •B L ) • PART BL NDAL X DIABLOAI • RONNIE FLEXKORSAKOV • VABULL BRASS BANCDREW

TIEW (NL) • KAPITAN OAR & PUBLIC S WILD B GO • RE E A • U K E H R O U O & T TTL NG) • iRRi BAZZ HE CUL (POR/A YLE BA T PANAC FREEST SHINE & E R RMARK H E E T H E P & L Y S C E E • O T O THR NGU MUZU KT • GR XPO’S

•E AR ERELDM RELDKEUKEN W t e E m W Ook DORP • KINDER

en thuis

e markt

van all

Earteam Volcano Choir ‘Repave’ Jagjaguwar/Konkurrent

Soms zijn er muzikanten die gewoon geen introductie meer behoeven. En met een muzikale halfgod als Justin Vernon in het midden kan het je gewoon niet misgaan als band. Vier jaar geleden vormde deze genie achter Bon Iver samen met Collections Of Colonies Of Bees een fonkelnieuwe band: Volcano Choir. Een hemelse combinatie. Na het wondermooie debuut ‘Unmap’ uit 2009, heeft het zestal nog niet aan originaliteit moeten inboeten. Vanaf openingsnummer ‘Tiderays’ lijkt Vernons unieke stem opnieuw een perfectie harmonie gevonden te hebben in de lang uitgesponnen, koortsachtige soundscapes (‘Byegone’) en veelgelaagde zangpartijen (‘Acetate’). Terwijl de hoge noten hem ditmaal rakelings boven het hoofd zweven (‘Keel’), is hij even verzonken in een ontzagwekkend meer vol instrumenten waar hij gerust nog even mag in blijven ronddobberen (‘Comrade’). Een andere Vernon dan we gewend zijn maar nog steeds even beklijvend als anders. Mooooooi! (ne)

kijken op hun YouTube kanaal. Het checken waard! (pn)

Tanger Trio & Ensemble Mondaine ‘Tanger Trio & Ensemble Mondaine’

resultaten op, gaande van kitscherige 80’s pop over latin tot bijna abstracte soundscapes. Met name de bijdrages van Rainer Trüby (samen met ene Marlow), Bredon Muller en Makossa / Megablast remix zijn zeker de moeite waard. Leuk! (mb)

Seriés Aphonos

Troumaca

Centrale man bij Tanger Trio is Hansjoern Brandenburg op wie theaterregisseur Bob Wilson regelmatig beroep doet zoals voor de productie ‘The Black Rider’ voor dewelke Tom Waits de muziek schreef. Brandenburg maakte tevens al arrangementen van composities en nummers uitgebracht door Kronos Quartet en CocoRosie. Aan zijn zijde vinden we Thomas Wydler (origineel lid van Nick Cave zijn Bad Seeds) en Andreas Henze (Rufus Wainwright, Herbert Gr nemeyer). Het trio (piano, bas, drums) heeft al jaren Berlijn als uitvalsbasis. Deze cd klinkt dan ook niet toevallig als de soundtrack bij een wandeling op een grauwe herfstochtend langs de alternatieve buurten van de stad. De sfeer uit het werk van Kurt Weill en Brecht is nooit ver. Het internationale Ensemble Mondaine accentueert heel subtiel de vaalgrijze tinten met viool, cello, mandoline, fluit en (klaag)zang. Muziek boordevol weemoed die een tijdloze eeuwigheid uitstraalt. Verkrijgbaar op lp en cd. (gtb)

‘The Grace’

Tony Touch ‘The Piece Maker 3: Return Of The 50 Mcs’ Red River

Tony Touch breit een tweede vervolg aan zijn succesvolle ‘The Piece Maker’mixtapefranchise, waarvan het eerste luik alweer dateert van 2000. De plot is simpel: breng de beste rappers met de ronkendste namen van beide kusten samen (onder andere: M.O.P., KRS-ONE, Masta Ace, B-Real, Wu-Tang, Xzibit, Eminem, Redman, N.O.R.E., Papoose, Sean Price en Jadakiss) en geef ze glimmend nieuwe tracks om te bumrushen. Resultaat: vijfentwintig lekkere boombap-tracks die meer rijmstijlen bundelen dan enig ander rapplaatje uit. Onze favorieten: ‘Symphony In H’ van Eminem, ‘Hold That’ met Busta Rhymes en ‘Random’ van Random Axe. Dope! (kh)

Tosca - V/A ‘Tlapa - The Odeon remixes’ G-Stone/!K7

Na het zopas verschenen ‘Odeon’ verblijdt Tosca - het eerbiedwaardige downtempo project van Robert Huber en Richard Dorfmeister - ons nu met een prima remixplaat. Dat levert doorgaans erg boeiende

Brownswood/N.E.W.S.

Is muziekjournalistiek hoe dan ook al een zeer subjectieve aangelegenheid, dan wordt het pas echt moeilijk om objectief, laat staan kritisch, te oordelen wanneer je bij meer dan 30 graden en met een alcoholvrije – geen excessen tijdens de werkuren, onze chef leest mee – cocktail in de hand naar een zomerse, lekker weghappende houseplaat luistert als ‘The Grace’, het debuut van het vijfkoppige Troumaca uit Birmingham. En toch: de uiterst tropische ritmes en gladgeproducete UK bassen stuiten nergens tegen de borst, maar evenmin is er een beat, laat staan een volledige track die blijft hangen. Een zomerse feelgoodplaat zonder weerhaakjes. (wd)

U-God ‘Keynote Speaker’ Soul Temple

De Wu-dynastie shurikt met scherp dit jaar. De kwaliteitsvolle Clansoloprojecten volgen elkaar op en dus mag ook goeie ouwe U-God zijn obligate projectielworp wagen. Beeld je je in, een schabouwelijk hoekig aangesneden, in gemene intensiteit winnende, loepzuivere bovenhandse petanquebal-raketaanval, récht in uw cornflakes! Dat zal u leren met uw neerbuigendheid ten aanzien van de pre-senioren, joenk. Genoeg gelachen met de Wu-aalmoezenier, U-God is oldskool-royalty en keert terug met een album dat simpelweg knalt. Van de dope energetische titeltrack, naar de metalige sampleratetweaks van ‘Heads Up’, waarop ie een zwakke GZA overklast, tot het intense ‘Mt Everest’ (met Inspectah Deck en Elzhi) en veel meer; de melodieuze, overwegend geslaagde soulbeats (executive producer: RZA) moeten Golden Arms weliswaar altijd even op sleeptouw nemen maar vanaf dan rijdt ie recht de garage in. Vooral de eerste helft van de plaat klinkt consistent, in deel twee verwijdt de focus en ontdekken we de mafketel in U-God (g-funk-experiment ‘Get Mine’, volbloed-wackorefrein op ‘Room Keeps Spinning’). Als bonus krijg je ook een zeven tracks tellende Soul Temple showcase-disc bij deze excentrieke, volwassen plaat. (kh)

Mika Vaino/ Joachim Nordwall ‘Monstrance’ Touch

Wie nood heeft aan een lijvige portie drones kan deze maand terecht bij Mika Vaino en Joachim Nordwall. Opener ‘Alloy Central’ zet de toon met snerpende gitaarnoise en diepdonkere basondertonen. Pure gal. Maar het kan ook verfijnder. Zo is ‘Midas In Reverse’ het geluid van een machinale operatiekamer: zeer verfijnd, kil en een tikkeltje angstaanjagend (voor de patiënt). Gevarieerde, perfect uitgekiende plaat dus. En intens, donker en onheilspellend. (eb)

Chris Watson ‘In St Cuthbert’s Time: The Sounds Of Lindisfarne And The Gospels’ Touch/Dense

De zevende release van Chris Watson op Touch, en nog steeds zijn ‘s mans veldopnames van het beste dat het label van John Wozencroft te bieden heeft. Zijn albums (zoals de klassieker ’Weather Report’ uit 2003, of het recente ‘El Tren Fantasma’, over de laatste rit van de spooktrein tussen Los Mochis en Veracruz) zijn klankreportages die je in de sfeer van een omgeving onderdompelen. Op ’In St Cuthbert’s Time’ is dat het heilige eiland Lindisfarne, voor de kust in het noordoosten van Engeland, waar in de achtste eeuw de beroemde Lindisfarne gospels werden geschreven. De vier tracks op Watsons nieuwste, geproduceerd in samenwerking met Durham University, werden per seizoen opgenomen om de klankverschuivingen op het eiland doorheen het jaar te vatten. ’In St Cuthbert’s Time’ is dus tegelijk een soort getijdenboek, zoals de gospels zelf, en een evocatie van de totale afzondering waarin de monniken eeuwen geleden op het eiland leefden. Verwacht je aan een boeiende geluidskaart van een van de meest geïsoleerde biotopen in WestEuropa. (ts)

Wolf In Loveland ‘Wolf In Loveland’ Suburban Records

Goed nieuws van onze noorderburen! Groen blaadje in de Rotterdamse popscene Jan Minnaard en bezieler van het collectief, weet ontwapenende folksongs op overtuigende wijze aan de man te brengen. Met zijn diepzinnige teksten (‘Tattoos, ‘Warriors Of A Higher Love’) en

verstilde folkdeuntjes (‘Truth Be Told’) heeft hij de combinatie in handen voor bijblijvende luisterliedjes die moeiteloos aan je ribben blijven plakken (‘On The Road’). Fraaie harmonieën en veelgelaagde arrangementen die pieken op ‘When The Wind Comes’ en best refereren aan Angus & Julia Stone. Tristesse zo voelbaar dat je echt niet meer weet uit welke richting de wind waait. De plaat heeft enkele luisterbeurten nodig om volledig door te dringen, maar dat neemt (ne) er graag bij.

Zeitgeber ‘Zeitgeber’ Stroboscopic Ar tefacts

Opgenaaide soundscapes die uit de betere thriller dan wel horrorgame lijken te komen, waar flarden industrial doorwaaien en gestut door neurotische beats & clicks: qua sfeerschepping voor een gezellig avondje wurgende spanning zit je met Zeitgeber wel gebeiteld. De ideale soundtrack om wakker te worden in een onbekende, donkere ruimte, bij voorkeur vastgestript op een operatietafel, een felle spot op je gezicht gericht, de weeë geur van bloed in de neusgaten en waar onbekende figuren in lange witte jassen een tafel met allerlei chirurgische apparaten prepareren… U may scream all you want! (mc)

Zola Jesus ‘Versions’ Sacred Bones Records/Konkurrent

‘Versions’ is een herwerking van Zola Jesus’ oude nummers door een strijkkwartet onder leiding van JG Thirwell. Deze gestripte versies van de – over het algemeen – dronende synthpop uit haar vorige platen, zijn kaal, zonder franjes en eerlijk. Heel erg puur. En dan valt meteen op waar Nika Roza Danilova goed in is... bezwerend krijsen als een 21e eeuwse operazangeres over haar handelsmerk: donkere 80’s pop. In de intieme versie vallen vooral haar gebreken op. Zonder de zwevende synths en dronende bassen, dweilen de nummers in een badje van flauwe tristesse. Opener ‘Avalanche (Slow)’ weet wel te overtuigen en een gevoelige snaar te raken. Jammer genoeg wordt daar geen gevolg aan gebreid, doordat kaalheid nu eenmaal niet werkt bij dit soort tracks. Het agressieve snarengeknars van de violen en de in your face-productie, zonder enig effectje om de scherpe randjes schoon af te ronden of een emmer reverb om Jesus’ stem in te weken, waardoor ze ten volle tot haar recht komt, doet soms pijn aan de oren. Met ‘Versions’ zal Zola Jesus geen nieuwe zieltjes winnen, maar misschien is dit wél een leuke afwisseling voor de echte fans. (dw)

AUTOMNE septembre

month

Vernissage de ABRAMACABRA + DEAD ASTROPILOTS SAM 14 SEPT GRIEFJOY + THE MORNING AFTER DIM 22 SEPT THE BLACK ANGELS

muziek The Nimmo BroThers

design: canjotto.be

VEN 13 SEPT

+ ELEPHANT STONE + THE SPUNNYBOYS

JEU 26 SEPT

+ MR & MRS PAPA OOM MOW MOW

12 SEPTEMBER 2013

WaNNes CaPelle solo

VEN 27 SEPT

29 SEPTEMBER 2013

GarlaND Jeffreys 06 OKTOBER 2013

DirTy DozeN Brass BaND 21 OKTOBER 2013

arBeiD aDelT 25 OKTOBER 2013

sTaNToN

VINTAGE MARKET ! SAM 28 SEPT NICO DUPORTAL & HIS RHYTHM DUDES + THE CAEZARS + BO WEAVIL MER 02 OCT BOB LOG III + PORK TORTA + ANDREW COLLBERG + OTHERLY LOVE + ACORN BCORN VEN 04 OCT FRUSTRATION + VERTIGO SAM 28 SEPT

Belle Sortie à Saint André Lez Lille !

MAR 08 OCT

JAMES TAYLOR QUARTET + J-FUNK VINTAGE MARKET BOOSTER GOES P-FUNK MADD VIBES BRASS BAND

SAM 11 OCT

SEUN KUTI + BUKATRIBE

DIM 13 OCT

THE WEDDING PRESENT

JEU 24 OCT

TYMPANS & RETINES #1 :

06 NOVEMBER 2013

VEN 04 OCT

De NieUWe sNaar

SAM 05 OCT

09 NOVEMBER 2013

slaNG & PUrBayaN ChaTTeryee

SAM 05 OCT

11 NOVEMBER 2013

Valerie JUNe 15 NOVEMBER 2013

sarah ferri 08 DECEMBER 2013

CC De Grote Post Hendrik Serruyslaan 18 A 8400 Oostende Tickets & het volledige programma 059/33 90 00 of www.degrotepost.be

BO WEAVIL + THE MONTESAS + DJ ROOSTER

13 SEPTEMBER 2013

reeNa rioT

BO WEAVIL

Belle Sortie à Emmerin !

+ FOOLS FERGUSON

CHASSOL + LIMOUSINE

30 V/A

compiled V/A

‘Caribbean Beat Vol. 15’

’20 Jahre Kompakt - Kollektion 2’, 2 cd

Oversees

Kompak t/N.E.W.S.

Swingende compilatie met alle topgroepen die dit jaar naar de Antilliaanse Feesten kwamen. Dit festival met Caribische muziek is in zijn genre veruit het belangrijkste in Europa. Uitgekiende en veelzijdige track-keuze. De jonge Portoricaanse reggaeton-ster Daddy Yankee en de Frans-Antilliaanse zoukgroep Kassav’ vormen de uitschieters. Uit Cuba : timba met Charanga Habanera en Azúcar Negra. Uit de Dominicaanse Republiek : Grupo Extra (bachata) en Fulanito (merengue). Uit Colombia : salsa met Guayacán en Jimmy Saa, maar ook Afrikaanse champeta en elektronische cumbia. Uit Jamaica/UK : dancehall-reggae (Ce’Cile) en ska (The Selecter). En last but not least : soca uit Trinidad en soukous uit Congo (Shakalewa). (md)

Helemaal achteraan de tracklist van deze tweede jubileum-compil bungelt ‘Domino’ van Oxia. Het nummer, oorspronkelijk gereleast als b-kantje en re-edit van Patrick Chadronnets ‘Eve By Day’, schopte het in 2006 en stoemelings tot een terechte classic. Symbool voor de state of grace waarin Kompakt – en bij uitbreiding het hele minimal-genre – toen verkeerde. Leuke anekdote, maar d’r is meer. Een ambachtelijk rondje cherrypicking langs het lijvige archief van twintig jaar Kompakt resulteert in een mandje aardige highlights. ‘Kollektion 2’ bulkt van kleine en grote namen, met half vergeten maar evenzoveel onverwoestbare momenten, van de hand van (onder meer) Mikkel Metal, Walls, Whomadewho, Superpitcher, Coma en Kompaktoprichters Michael Mayer, Jürgen Paape en Wolfgang Voigt. History repeatin’! (fp)

V/A

‘Bosconi Stallions Mixed’

‘An Anthology Of Noise & Electronic Music, Vol.7’, 3cd Sub Rosa

Het zevende en laatste deel van Sub Rosa’s onovertroffen en volledig asynchrone bloemlezing van de elektronische muziek is alweer een schitterend salonstuk geworden. Drie cd’s plus tekst en uitleg begeleiden je telkens door enkele parels in de geschiedenis van het elektronische experiment. En die geschiedenis gaat best ver: een van de buitenbeentjes op deel zeven is ’Au Clair De La Lune’ van Éduoard-Léon Scott de Martinville uit 1860, de oudste gekende stemopname. (Het spreekt voor zich dat de Martinville, de uitvinder van de fonautograaf, die opname zelf nooit heeft kunnen afspelen. Daar waren gewoon geen toestellen voor.) Er staan veel van deze verborgen parels op deze verzamelaar, van de radio-experimenten van Dziga Vertov uit 1930 en de muziek lectures van Henry Jacobs uit de jaren ’50, langs de jaren ’70 met John Oswald en Cabaret Voltaire (van Chris Watson, zie de recensie van zijn nieuwste album eerder in dit nummer) tot het nieuwe millennium met Mika Vainio en Saule. Iedereen met een beetje interesse in elektronische muziek wil dit in zijn kast hebben staan. (ts)

V/A ‘Trust’ Other People/N.E.W.S.

Na amper vier jaar doet wonderkind Nicolas Jaar z’n succesvolle Clown & Sunset-label op de schop. Het nieuwe huis van vertrouwen heet voortaan Other People. De precieze reden van vervelling is voorlopig nog onduidelijk. Wel zeker: de meeste artiesten verhuizen gewoon mee naar het nieuwe label. Dat concluderen we uit de tracklist van ‘Trust’, release nummer 001 op Other People, met bijdrages van onder meer Will Epstein, Nikita Quasim, Acid Pauli, Valentin Stip en Nicolas Jaar zelf. En het moet gezegd: dit lijkt meer op een heus manifest dan op een rondje random tracks bij elkaar gooien. Werkelijk elk van de dertien tracks op ‘Trust’ past naadloos in dezelfde filosofie: minimaal, weids, loepzuiver, waanzinnig fijnzinnig en met een pak emotie erbovenop. Ronduit adembenemend. (fp)

Crammerock 6

7 september

Groeneputte-site, Stekene

V/A - Bosconi Soundsystem Bosconi Records/Beatpor t/Pullprox y

Vermits ze zowel in de titel als het artwork de nodige moeite doen om de nadruk te leggen op de paarden, doen we dapper mee. De Bosconi-stal telt een aantal mooie volbloeden – A Guy Called Gerald, San Proper & The Clover, Altered Natives et al, dus waren we wel enigszins benieuwd of deze verzamelaar er vol van door zou gaan of al bij de eerste hindernis zou haperen. 14 tracks die in 54 minuten naadloos aan elkaar worden geregen, en best een heel aantal leuke momenten oplevert, maar nu en dan ook wel wat ter plekke blijft trappelen. The Grand National winnen zit er voorlopig nog niet in, daarvoor zit tussen de lappen opwindende en vette house nog te veel vulsel. (mc)

V/A - Cassy ‘Fabric 71’

V/A - Friction ‘Fabriclive 70’ Fabric/N.E.W.S.

Nog even en de Fabric-reeks mag 100 edities vieren – wij hopen stilletjes op een box met enkele kleppers uit de eerste 99 compils, maar in afwachting daarvan concentreren we ons op deze Cassy. Die grijpt immers vanaf de eerste noten, geleverd door Arttu feat. Diamondancer, de aandacht en lost die pas 16 tracks later wanneer Duster Valentine het licht mag komen uitdoen. Tussendoor wordt er een feestje gebouwen met veel zwarte en zwoele house met veel knipogen naar de betere, rauwe soul, electro en hiphop. Zitten mee in het ballen- en beatsbad: Kuumba Projects, Italojohnson, Freetsyle Man en Basic Soul Unit. Fabric blijft een graadmeter voor goeie knoppendraaiers en weet ook nu weer blij te verrassen met enkele ons tot dusver onbekende namen. Which is nice! Van stevig boenke boenke gaat het dan weer op Fabriclive 70, waar drum-‘n-basswizzard Friction 31 tracks in 65 minuten door zijn elektronische speelgoed ranselt. Knap vooral hoe Friction de platgetreden paden zoveel mogelijk achterwege laat en wat dieper doordingt in de inner core van d&b: The Upbeats, DC Breaks, NYMFO, Icicle en Dramatic zorgen immers voor een beest van een feestje, en Usual Suspects en Noizia mogen dan uiteindelijk de coup de grace toedienen. Friction delivers with nothing but A-class shizzle and no mistake! (mc)

The Flaming Lips Het mooie weer is bijna voorbij, maar dat laten we zeker niet aan ons hart komen. Geniet van de nazomer! Crammerock blaast de laatste festivalgrillen nieuw leven in met ook nu weer een superstraf programma. Jonge wolven en oude rotten in ‘t vak staan er naast elkaar op de Mainstage en Clubstage. Wil je uit de bol gaan op een stevige dj-set of placeer je liever een danske? Je zegt het maar! Dj-sets, dance-acts of liever live-bands? Op Crammerock is van alles wat. Op vrijdag 6 september waaien de deuren open om 16u en Belgische acts zoals Coely, Jules Brown en Zornik trappen de eerste festivaldag af. Kleppers zoals Dinosaur Jr., Shy FX en Manic Streat Preachers laten je trommelvlies nog even trillen. Zaterdag is de line-up minstens even sterk met Sean Paul, A.N.D.Y, Black Box Revelation, Daan, Gunther D, Maya’s Moving Castle, Russ Chimes, Protection Patrol Pinkerton, Parachute Youth, Soldier’s Heart, SX, The Happy en The Scabs. Topper dit jaar zijn de geniale zotten van The Flaming Lips (onlangs nog op de cover van RifRaf) die er exclusief hun nieuwe plaat voorstellen. Wow, zeg! Voor een dagticket betaal je slechts 28 (vvk)/33 (adk) euro en voor een weekendticket tel je 45 euro neer. Voor de avonturiers onder ons zijn er campingtickets voor 10 (vvk)/15 (adk) euro. Wees er snel bij! Neem de digitale afslag www.crammerock.be voor tickets, nieuwe namen en alle info.

vrijdag 6 september Manic Street Preachers, Dinosaur Jr, De Jeugd Van Tegenwoordig, Zornik, The Van Jets, Yellow Claw, Dirtyphonics, Coely, Shy FX + Stamina MC, Safi & Spreej, Psycho 44, Halve Neuro & Slongs Dievanongs, Willow, Ego Troopers x Sound Of Stereo, Ronnie Flex, Bokoesam, Faisal, Fata, Tiewai, Beatgrinders, Jules Brown

zaterdag 7 september Flaming Lips, Sean Paul, Black Box Revelation, Daan, The Scabs, Mike Skinner (dj-set), SX, Gers Pardoel, The Happy, Protection Patrol Pinkerton , Maya’s Moving Castle, Soldier’s Heart, Gunther D, Parachute Youth, Russ Chimes, Wolfpack, A.N.D.Y, Nitty Wow & Crane, Delv!s, Vuurwerk

3 x Crammerock-duoticket (vrij 6 sept) 3 x Crammerock-duoticket (zat 7 sept) Jaaaaahaaaaaa, free tics te winnen. Wil je vrijdag met partner gratis naar Crammerock? Of liever zaterdag? Dat kan, want we mogen 3 duotickets per festivaldag weggeven. Mail maar! Mét correcte subject aub! Filip.rifraf@skynet.be - subject: Crammerock vrijdag Filip.riraf@skynet.be - subject: Crammerock zaterdag

CULTUURCENTRUM

M E C H E L E N Seizoen 2013 - 2014 04 10

MaRbLE SoUNdS + CodY

18 10

LUKa bLooM

19 10

aN PiERLÉ

23 10

THE diRTY doZEN bRaSS baNd

26 10

MÓgiL + JoaCHiM badENHoRST

08 11

Radio ModERN

20 11

LLoYd CoLE

29 11

THE goLdEN gLowS & boX

13 12

gabRiEL RioS

01 02

SENNE gUNS + dE HELd

28 03

NEw CooL CoLLECTiVE

w w w. C U LT U U R C E N T R U M M E C H E L E N . b E

CULTUURCENTRUM@MECHELEN.bE | 015 29 40 00 MiNdERbRoEdERSgaNg 5 | 2800 MECHELEN

‘De voordeligste CD perserij van de Benelux’ www.decdperserij.be

Incubate

Leffingeleuren 13

t/m

15 september

Leffinge

t/m

22 september

Diverse locaties, Tilburg

Seasick Steve © Eddy Petroons De zomer loopt stilaan op zijn einde en dat betekent: nog een laatste maal zon, strand én festivals. En hoe combineer je deze drie beter dan een weekendje Leffingeleuren? De ultieme afsluiter van het festivalseizoen ligt op maar vijf kilometer van de Belgische kust. Ook dit jaar kunnen we weer op een resem nationale en internationale artiesten rekenen. Al dit lekkers wordt voor je geserveerd op drie podia: de concerttent, zaal De Zwerver en café De Zwerver. Dag één lokt heel wat talent van eigen bodem zoals Daan, Amenra, Delv!s, Coely en Soldier’s Heart. Girls In Hawaii stellen er hun langverwachte, nieuwe plaat ‘Everest’ voor. Squarepusher, Tiga, And So I Watch You From Afar en Dead Ghosts steken speciaal de oceaan over om de avond compleet te maken. Zaterdag waaien de deuren al om 14 uur open voor een goedgevulde dag met Jessie Ware, Max Romeo, The Magician, The Horrors, SX, Steak Number Eight, Jacco Gardner, A Place To Bury Strangers, Compact Disk Dummies, Au Revoir Simone, Pura Vida & Congo ‘Ashanti’ Roy, The Spectors, Still Corners en Cayucas. Zondag sluiten Seasick Steve, Trixie Whitley, Arno, Blaudzun en Strand Of Oaks de laatste festivaldag af. Wil je nu al een ticket? Haast je dan naar Fnac, waar tickets in voorverkoop ongeveer 8 euro goedkoper zijn dan aan de kassa. Voor een dagticket betaal je er 38 euro (6 euro minder dan vorig jaar!). Ga je liever combi? No problem! Weekendtickets zijn er al voor 79 euro en kamperen doe je voor 12 euro. Sta niet te trappelen van ongeduld en neem al eens een kijkje op www.leffingeleurenfestival.be waar je Radio LL, de nieuwste namen én laatste wijzingen vindt. Be there or be square!

Cocorosie © Rodrigo Jardon Hoera, het is weer tijd voor de jaarlijkse hoogmis van de cutting-edge cultuur! Het Nederlandse stadsfestival Incubate vindt een week lang plaats op meer dan twintig verschillende locaties in Tilburg. Naast muziek pakt het festival ook uit met grensverleggende cultuur in de vorm van beeldende kunst, hedendaags theater, film en conferenties. Als er maar een hoek af is. RifRaf focust op het muziekluik en dat is een pak. Black metal, psychedelic, dream pop, indie, free jazz, … Je vindt het er allemaal. Een selectie uit de meer dan 200 (!) namen die Incubate voor je strikte: Immortal, Cocorosie, I Am Kloot, Gang Of Four, Front 242, Built To Spill, Múm, 808 State, Smith Westerns, Mayhem, A Place To Bury Strangers, And So I Watch You From Afar, A Guy Called Gerald, Willis Earl Beal, Tim Hecker, The Besnard Lakes, The Black Heart Rebellion, Still Corners, Pychic Ills en nog veeeeeel meer. Wat kost dit alles? In voorverkoop ben je voor een dagticket 17,50 euro tot 32,50 euro kwijt. Een passe-partoutticket heb je al voor 80 euro. Dagschema’s, de verschillende locaties en nog veel meer vind je op www.incubate.org!

vrijdag 13 september

Concerttent

Zaal De Zwerver

Tiga (CAN) Squarepusher (UK) Daan (B) Girls In Hawaii (B) Coely (B)

A Place To Bury Strangers (US) Compact Disk Dummies (B) Jacco Gardner (NL) Au Revoir Simone (US) Still Corners (UK) Bed Rugs (B) Cayucas (US)

Zaal De Zwerver Amenra (B) Delv!s (B) And So I Watch You From Afar (UK) Soldier’s Heart (B)

Café De Zwerver Dead Ghosts (CAN)

zaterdag 14 september

Concerttent The Magician (B) Max Romeo (JA) Jessie Ware (UK) The Horrors (UK) SX (B) Pura Vida & Congo ‘Ashanti’ Roy (B) Steak Number Eight (B) The Spectors (B)

Café De Zwerver The Germans (B)

zondag 15 september

Concerttent Seasick Steve (US) Arno (B) Trixie Whitley (B) Blaudzun (NL) Dez Mona (B)

Zaal De Zwerver Tricky & Tyler

Café De Zwerver Strand Of Oaks (US)

Immortal, Cocorosie, I Am Kloot, Gang Of Four, Front 242, Built To Spill, Múm, 808 State, Mayhem, A Place To Bury Strangers, And So I Watch You From Afar, Smith Westerns, A Guy Called Gerald, Clock DVA, Kurtis Blow, Tim Hecker, Dj Pierre, Barn Owl, Doom, Willis Earl Beal, The Besnard Lakes, Wolf Eyes, Psychic Ills, Tulus, Khold, Kyle Hall, T.A.G.C., Shonen Knife, The Revival Hour, White Hills, Dead Meadow, Balmorhea, Jesu, Masta Ace, Planet Asia, Levon Vincent, Tyree Cooper, Ceephax Acid Crew, Giant Drag, Poltergeist, Rome, Kowton, Hieroglyphic Being, Vatican Shadow, Prurient, Pete Swanson, Cut Hands, Maybeshewill, Supersilent Feat. Stian Westerhus, Chris Moss Acid, Gehenna, Brutal Truth, FIRE!, Behexen, Black Pus, Neil Halstead, Sean Nicholas Savage, Jozef Van Wissem, Bersarin Quartett, Still Corners, Anna Von Hausswolff, The Wedding Present, I Am Oak, Lubomyr Melnyk, Kosha Dillz, Rejjie Snow, Nohome, My Cat Is An Alien, Stranded Horse, Teeth Of The Sea, Poppy Ackroyd, Night Beats, Sonic Boom Presenting Experimental Audio Research, Serafina Steer, Joe Kickass, Worship, Geneva Jacuzzi, This Town Needs Guns, Orthodox, The Black Heart Rebellion, Reks, Date Palms, Shannon And The Clams, Beneath, Grumbling Fur, Mujeres, Kosmik Kommando, Maston, The Resonars, Dalhous, East India Youth, Sonne Adam, Faal, Public Service Broadcasting, Downfall Of Gaia, AUS (Bauer, Clayton, Buck), Mantra, Dragged Into Sunlight, Neige Morte, Matthew Friedberger, Ed Schrader’s Music Beat, Terror Bird, Hooded Fang, Stare Case, Evan Caminiti, Jon Porras, Sculpture, Petrels, Fenster, Las Kellies, Generation Of Vipers, Hessian, Serpent Noir, Henry & Hazel Slaughter, Regression, Crazy Jim, Fat White Family, Residual Echoes, Head Of Wantastiquet, Moon King, WIFE, Vessel, Carlton Melton, Beliefs, Eaux, Girl Band, Terzij De Horde, Lorelle Meets The Obsolete, Rosa Ensemble, Staer, DVTCH NORRI$, Sex Jams, Heirs, Plankton Wat, White Manna, Heartbeat Parade, Condor Gruppe, Hexis, Piatcions, Bastions, Richard Dawson, Age Of Woe, O, Jig-Ai, Chaos Invocation, Golden Grrrls, Ice, Sea, Dead People, Sky Needle, MAAN, Ghédalia Tazartès, Monster Island, Allie, JBM en Sheep, Dog&Wolf

War e a d

ZO 27.10 ∞ SONG

LUKA BLOOM

e nd

k/pop c o

‘THIS NEW MORNING’

DO 26.09 ∞ JAZZ

MARJAN VAN ROMPAY GROUP / SONIC BOOM:

zaterdag14 september (op het openingsfeest)

Arno

zaterdag 5 oktober

URI CAINE & HAN BENNINK

Meuris

vrijdag 11 oktober

I.S.M. 20 JAAR JAZZLAB SERIES

DAviD MurrAy infinity QuArtet feAt. MAcy GrAy

WO 2.10 ∞ ROCK

woensdag 23 oktober

CONNAN MOCKASIN

I.S.M. DEMOCRAZY

LukA BLooM

DO 7.11 ∞ ROCK

FLYING HORSEMAN

ZA 5.10

KRAAKPAND

EEN MUZIKALE REIS IN INTIEME CLUBSETTING

zaterdag 26 oktober

Hert infArct feAt. sX, tHe MiXfitz, tHe fLeXicAn… donderdag 7 november

GiAnt GiAnt sAnD vrijdag 8 november DO 10.10 ∞ SONG

AMATORSKI

‘DELETING BORDERS’

DO 19.12 ∞ SONG

SARAH FERRI ‘FERRITALES’ - dernière -

LLoyD coLe

donderdag 14 november

vieuX fArkA touré zaterdag 30 november

tHe opposites

zaterdag 7 december

ZA 12.10

∞ ROCK / SONG

THE MOUNTAIN GOATS DO 24.10 ∞ JAZZ

VIJAY IYER TRIO

GABrieL rios + HyDroGen seA zaterdag 14 december

fLyinG HorseMAn + few Bits DE WARANDE TURNHOUT WWW.WARANDE.BE // 014416991

gigs parties

Feeërieën 26 t/m 30 augustus Warandepark, Brussel

festivals aug/sept 13

Zie p.9

Deep In The Woods 6 t/m 8 september Massembre, Heer-Sur-Meuse

Villa Pace 6 t/m 8 september Sint-Niklaas

aug: SX aug: The Waterboys + 28 + 29 aug: Hooverphonic with Orchestra aug: Byrning Down The House – We Are Not

hes tival.be

BrakRock Ecofest 24 augustus

Kasteelruine Terelst, Duffel

Boombal Festival 22 - 25 augustus

brakrock.be

Lovendegem

22 aug: 23 aug:

Peut-Être Demain, Geronimo, Elanor, DJ Fabio Hugo’s Cousin, Arana, Kameraad, Zere Vingers, Het Zesde Metaal, Guido Belcanto 24 aug: Mocking Jay, Bonfire Lakes, Jonas Winterland, Bruno Deneckere, An Pierlé, Heather Nova 25 aug: The Jacquelines, Derek & Vis, Olla Vogala, Axl Peleman, Boombalbombardement boombalf es tival.be

Feest in het Park 22 - 25 augustus

Donkvijver, Oudenaarde

22 aug:

Magnetic Man, Crookers, Alborosie, Gesaffelstein, Brodinski, Puggy, Left Boy, Club Cheval, Monsieur Monsieur, Louisahhh, … 23 aug: Jamie Lidell, Sam Sparro, Borgore, Andy C, Mr Vegas, Groundation, ‘ t Hof Van Commerce, Ce’cile, Camo & Krooked ft Youthstar MC, Metrik, Koven, Willy Moon, Safi & Spreej, Coely, TLP, Stylistic, DJVC, … 24 aug: Flogging Molly, Gentleman, Buraka Som Systema, Tricky, Absynthe Minded, The Van Jets, Derrick May, Jakwob, Caspa, Compact Disk Dummies, Raveyards, Steak Number Eight, The Drowning Men, Yves Deruyter, Quincy & Franky Jones, Bafana & Bromin, Maxim Lany, … 25 aug: Julian Marley, Admiral Freebee, Alice Russel, Roland & Mauro, Sir Yes Sir, Delv!s, Henry Krinkle, 4T4, Black Jack, Pro-Teaz, …

Boerenrock 23 - 25 augustus Reuze Festivaltent, Kortenaken 23 aug: 24 aug:

Elk jaar verandert het thema van de Vredesfeesten en deze keer staat solidariteit hoog op de agenda. Met die achterliggende gedachte in het hoofd organiseren de deelnemende verenigingen een wereldmarkt met infostanden, expo’s, een kinderdorp en een wereldkeuken. Naar goede gewoonte zijn er ook een hoop gratis optredens op Grote Markt, Sint-Nicolaasplein en Castrohof. Op vrijdag 6 september palmen o.a. A Brand, ’t Hof van Commerce, Clement Peerens Explosition, Diablo Blvd., Vandal X, Kapitan Korsakov en Partyharders de podia in. Meuris, Absynthe Minded, Def P & The Beatbusters, Ozric Tentacles, Tiewai en Fresku zijn op zaterdag 7 september van de partij. Op zondag 8 september laten o.a. Aka Moon en Radio Oorwoud met onder meer Dimitri Leue en Hannelore Bedert voor een laatste keer de keet swingen. Het volledige programma vind je op www.villapace.be. Peace, man!

Kapitein Winokio, Protection Patrol Pin-kerton, The DeVilles, Coely, The Hickey Underworld, The Scabs, A Brand, Lazy Jay

Teenage Bottlerocket, Downset, Belgian Asociality, Get Dead, Antillectual, Steamy Grease, Archetype, This Kid, Face The Faxx, Toxic Shock, Harsh Realms, The Reeves, Momma Knows Best, Different Stories, The Sex Toys, Knalselder, Dusty Boys Horseclub, White Label

feestinh e tpark.be

Absynthe Minded © Guy Kokken

akkerpop.be

Evenementenplein, Heist o/d Berg

Openluchttheater Rivierenhof, Deurne

openluc httheater.be

De naam verraadt het al een beetje. Diep in de Ardense bossen, ver weg van stinkende weides en luidruchtige stadscentra vindt in het vakantiedomein van Massembre dit ecologisch festival plaats. Te midden van deze rustieke omgeving kun je ook kookateliers, een fototentoonstelling, yoga en een avonturenparcours in de bomen meepikken. De muzikale houthakkers van dienst zijn H1P5†3RF▼K, Bed Rugs, Pomrad, Robbing Millions, Money, Räpe Blossoms, Beach Fossils, Moaning Cities, Jacco Gardner, Le Colisée, The Feather en Throes + The Shine. Boegbeelden van het onafhankelijke platenlabel [PIAS] serveren je er een dj-set onder de naam DJ-URASSIC CREW. Tickets kosten maar 30 euro en overnachten kan op de camping. De kamers in het vankantiedomein zijn immers reeds volzet. Haast je dus naar www.deepinthewoods.be en wie weet kom je binnenkort een eekhoorn tegen!

Klooster, Meer-Hoogstraten Moker, Grind Inc, Hard Resistance, Mondvolland, After Leo, Mountains To Move, Fellow Droogies, …

24 augustus

tot 7 september

Talking Heads 31 aug: [PIAS] Nites: Agnes Obel, Melanie De Biasio, Float Fall 05 sept: Chic ft. Nile Rodgers 7 sept: Bart Peeters

Jacco Gardner © Nick Helderman

24 augustus

Hestival

OLT

24 25 27 30

Akkerpop

De Afrekening Ambassadors Of Nowhere, Revolving Door, Mr.Polska, Gers Pardoel, Bulls On Parade, Channel Zero, Kane, Arno, The Fools, Dirk Stoops, Partyshakerz vs Mobius One & Skratsj; winnaar dj-contest, Borealis, Viktor Bodrokvski, Spectdrum, We Are Prostitutes, Kastor & Dice, Raving George, Mark With A K, Sam De Bruyn 25 aug: Kapitein Winokio, 3M8S, Bandits, Sisters Only, Dayligt Comes boerenrock.be

Polé Polé Beach 23 - 25 augustus

23 aug:

Bottle Of moonshine, Tomi y su Timba Light, The Skadillacs, Buscemi & Squadra Bossa, Green Onions,TLP, Pop Pow Movement, … 24 aug: Liquid Sun Orchestra, Radio Negra, Motown Supremacy, Boston Tea Party, Stavroz, Rakka, Civalizee Foundation, … 25 aug: Postmen, Antwerp Gipsy Ska Orchestra, Les Truttes, Bobalicious, Soul Shakers, Turntable Dubbers, … polepolebeach.be

Pinkpop Classic 24 augustus

Megaland Landgraaf, Nl

The Waterboys, Saybia, Uriah Heep, Colin Blunstone Band, Band Of Friends, CCC Inc, Rick Nolov Band & Guests pinkpopclassic.nl

Waregem Koerse - Bavik Live 24 + 26 augustus

Park Baron Cassier, Waregem

24 aug:

Protection Patrol Pinkerton, The Wolfbanes, Vive La Fête, DJ Otto Jan Ham 26 aug: Standing In The Shadows Of Motown, Café Flamand,.. waregem.be/evenement /

Boterhammen In Het Park 26 - 30 augustus 26 27 28 29 30

aug: aug: aug: aug: aug:

12u: Warandepark, Brussel

De Nieuwe Snaar, Lies Lefever Hans Mortelmans & Groep, Roy Aernouts Wigbert, Jackobond Berlaen, Jonas Winterland Willem Vermandere, Nynke

boterhammeninhetpark.be

Feeërieën 26 - 30 augustus

Warandepark, Brussel

zie pagina: 9

Villanova Festival 29 - 31 augustus 29 aug: 30 aug: 31 aug:

De Studio, Antwerpen

Momma Said So, Astronauts NoMoBS, Party Villanova Late Night

villanovaf es tival.be

Marktrock 30 + 31 augustus

Markt, Poperinge

30 aug: 31 aug:

Buurman, Marco Z, Cosmo’s Foger-T Pawnshop Blvd, Gers Pardoel ‘t Hof Van Commerce, Soulbrothers, DJ Dirk Stoops

marktrockpoperinge.be

Ten Vrede Festival 30 augustus - 1 september Terreinen IJzertoren, Diksmuide

30 aug:

Absynthe Minded, Frank Boeijen, Guido Belcanto, Kájhem Orchestra, … 31 aug: Coope, Boyes & Simpson, Dolfijntjes, Faiprot

PHOSPHORESCENT

15.08 Pukkelpop - Hasselt 17.11 Crossing Border - Antwerpen

PARQUET COURTS

15.08 Pukkelpop - Hasselt 27.10 AB - Brussel

FACTORY FLOOR

16.08 Pukkelpop - Hasselt 09.10 AB - Brussel

SOLDIER’S HEART

17.08 23.08 07.09 13.09 21.09 26.09

Pukkelpop - Hasselt Vrijstaat O. - Oostende Crammerock - Stekene Leffingeleuren - Leffinge One Festival - Haacht Brussel Brost - Brussel

24.08 OLT Rivierenhof - Deurne 07.09 Crammerock - Stekene 14.09 Leffingeleuren - Leffinge

MARCO Z

24.08 30.08 07.09 05.10 12.10 18.10 13.12

Beveren Festivalt - Beveren Marktrock - Poperinge Beerputrock - Beerzel CC Strombeek - Strombeek C-Mine - Genk CC De Brouckere - Torhout CC Beringen - Beringen

LOVE LIKE BIRDS

30.08 Prinsenhoffeesten - Gent 31.08 Prinsenhoffeesten - Gent

DAAU

06.09 04.10 05.10 24.10

Opek - Leuven Atelier 210 - Brussel Handelsbeurs - Gent De Casino - Sint-Niklaas

RAPE BLOSSOMS

07.09 Deep in the Woods - Heer-sur-Meuse

DEAD GHOSTS

12.09 L’Escalier - Liège 13.09 Leffingeleuren - Leffinge

STILL CORNERS

14.09 Leffingeleuren - Leffinge

JUNIP

20.09 De Studio - Antwerpen

WO 18.09 VR 27.09 ZA 28.09 DI 01.10 ZA 05.10 DI 8.10 DO 10.10 VR 11.10 ZA 12.10 WO 16.10 ZA 19.10 ZO 20.10 WO 23.10 DO 24.10 ZA 26.10 DO 31.10 VR 01.11 ZA 02.11 MA 04.11 DI 05.11 DO 7.11 VR 8.11 ZO 10.11 WO 13.11 DO 14.11 WO 20.11 MA 02.12

CARLTON MELTON + PSYCHIC ILLS + WHITE MANNA

COCOROSIE SPIN DOCTORS | DUCKSTORE 16 JAAR ORANGE FACTORY NOISETTES AXELLE RED ★SOLD OUT★ TOM HELSEN OZARK HENRY RADIO MODERN THE WOLFBANES THE AIRBORNE TOXIC EVENT BURAKA SOM SISTEMA JC BROOKS & THE UPTOWN SOUND VIVE LA FETE STEVEN WILSON MARCUS MILLER LEGENDARY WILD ROCKERS (KEB DARGE ) 65 DAYS OF STATIC DE LEGENDE !!! MORCHEEBA DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG THE EXCITEMENTS GALAXIE'S NIGHTSHIFT LOW SPINVIS MINTZKOV YO LA TENGO

20.09 Trix - Antwerpen 21.09 De Kreun - Kortrijk

DEAD MEADOW

20.09 Trix - Antwerpen 05.10 Comme à la Maison - Brussel

TOO TANGLED

21.09 One Festival - Haacht

ANNA VON HAUSSWOLFF

21.09 Amerikaans Theater - Brussel

DIE! DIE! DIE!

24.09 DNA - Brussel

BALMORHEA + JBM

CENTRUM

HET DEPOT

BILLIE KAWENDE

01/09 Wereldfeest, Zemst 05/10 Play Festival, Hasselt

COELY

23/08 Feest in het Park, Oudenaarde 24/08 Hestival, Heist-op-den-Berg 06/09 Crammerock, Stekene 07/09 Snuffelrock, Grembergen 07/09 Laundry Day, Antwerpen 13/09 Leffingeleuren 14/09 Festiv’Halle 26/09 Brussel Brost 05/10 Play Festival, Hasselt

DELV!S

24/08 Bar-ON, Edegem 25/08 Feest in het Park, Oudenaarde 07/09 Rock Landen 07/09 Crammerock, Stekene 13/09 Leffingeleuren 16/09 Stoemp Live @ Walvis, Brussel 05/10 Play festival, Hasselt

DOLFIJNTJES

17/08 Herbakkersfestival, Eeklo 23/08 De Roma, Antwerpen 24/08 Temse in de Wolken 14/09 PuKeMa, Puurs 15/09 Schippersweekend, Lauwe 18/09 Stadsschouwburg, Sint-Niklaas

‘T HOF VAN COMMERCE

16/08 OLT Rivierenhof, Deurne 23/08 Feest in het Park, Oudenaarde 24/08 Beveren Festivalt 31/08 Marktrock, Poperinge 06/09 Villa Pace, Sint-Niklaas 14/09 Festiv’Halle 21/09 Job*Rock, Kuurne

HYDROGEN SEA

30/08 Rijmrock, Rijmenam

INTERNATIONALS

17/08 Buggenhout Beukt 21/09 CC Belgica, Dendermonde

LILI GRACE

30/08 Rijmrock, Rijmenam

POMRAD

06/09 Deep in the Woods, Massembre 03/10 Rockerill, Charleroi

PUGGY

22/08 Feest in het Park, Oudenaarde

RECORDERS

14/09 Sunfield Festival, Westerlo 25/09 STUK, Leuven 28/09 Koerrock, Lot

ROLAND

17/08 Chateau Bagatelle, Arc-Wattripont (solo) 25/08 Feest in het Park, Oudenaarde 07/09 Crammerock, Stekene 22/09 Havenfestival, Gent (solo) 28/09 Koerrock, Lot

SENNE GUNS

30/08 Gordelfestival, Huizingen

SHAKARA UNITED 22/09 Havenfestival, Gent

STEAK NUMBER EIGHT

24/08 Temse in de Wolken

THE MOUNTAIN GOATS

24/08 Feest in het Park, Oudenaarde 06/09 Crammerock, Stekene 07/09 ‘t Endezomerfestival, Aalter 14/09 Schippersweekend, Lauwe 14/09 Leffingeleuren 28/09 JOC Ieper

16/08 OLT Rivierenhof, Deurne 30/08 JC Rondpunt 26, Genk

CSS

12.10 Handelsbeurs - Gent

more concerts : www.toutpartout.be

T I C K E T S • W W W. H E T D E P O T. B E • B I L B O L E U V E N • F N A C

25/08 Feest in het Park, Oudenaarde (solo)

FUZZ

29.09 Botanique - Brussel

LEUVEN

ADMIRAL FREEBEE

SIOEN

25.09 Botanique - Brussel

Martelarenplein 12

24/08 Feest in het Park, Oudenaarde 30/08 Ten Vrede, Diksmuide 31/08 Trax Festival, Roeselare 07/09 Villa Pace, Sint-Niklaas 13/09 De Roma, Antwerpen 15/09 Nerorock, Hoeilaart

24.09 Nijdrop - Opwijk 17.10 STUK - Leuven

18.10 4AD - Diksmuide

MUZIEK

ABSYNTHE MINDED

Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 infoNL@toutpartout.be www.toutpartout.be

TOURIST

WALRUS

24/08 Kampvuurfestival, Sint-Gillis-Waas 30/08 Gordelfestival, Huizingen

More bands, info & dates: BUSKER.BE

36 Laundry Day 7 september Nieuw Zuid, Antwerpen Op 7 september trekken we naar het Nieuw Zuid in Antwerpen voor het grootste wasfeest van het jaar. De zestiende editie van het dancefestival staat deze keer in het teken van de ruimte. Tienduizenden festivalgangers shaken de benen van onder hun lijf met Martin Solveig, Wolfpack, Murdock, The Opposites, Dimitri Vegas & Like Mike, Steve Aoki, Laidback Luke, Safi & Spreej, Skism… Dit is slechts een greep uit het aanbod van méér dan 100 acts. Voor een spetterende dag Laundry Day betaal je 38 euro, exclusief 3 euro administratiekosten. Of ga naar de dichtstbijzijnde Free Record Shop. Maar vergeet www.laundryday.be niet te checken voor alle info en tickets.

Bruis 7 & 8 september Tappijnkazerne, Maastricht

Convention, Fatouma Diawara, Folgazán, … 1 sept: Vanessa Chinitor & Dirk Bautens, De Romeo’s, Les Voix Perdues, Swigshift, Westhoek Consort, Willem Vermandere tenv rede.be

30 + 31 augustus

Schepdaal

30 aug: 31 aug:

Was Het Nu 80, 90 of 2000? T.O.K., The Jack London Show, Willow, De Jeugd Van Tegen-woordig, The Van Jets, Sound Of The Basement, Sound Of Stereo, Murdock

j ospop.com

30 + 31 augustus

Festivalweiden, Torhout

30 aug:

Therapy?, Front 242, Good Riddance, The Kids, Peter Pan Speedrock, Toxic Shock 31 aug: Venom, Guano Apes, Sick Of It All, Diablo Blvd, Powerwolf, Godsized, Spoil Engine, Wallace Vanborn, Always Fallen mastersatrock.be

30 + 31 augustus

Domein Teunenberg, Olen

Black Jack, Sons Of Lioth, Stone Piler Off With Their Heads, First Blood, Pay No Respect, Tech-9, The Connection, The Setup, Homer, The Headshots, Get Wise, Think Ahead, Generation 84, Sounds Like Deceit, 2 Minutes Hate, My Love Your Lust, The Sex Toys

skatefest.be

Breda Barst

Nok-Out Festival 31 augustus

Gemeentehal, Vosselaar

DVUKES, The Deer Friends, Moodcollector, Crescendo, Halve Neuro, The Big Sisters, Red D ft Lady Linn, The Freestylers, DJ Megamix, …

Atlas Losing Grip, The Accelerators, The Octopussys, The Ignored, Generation 84, Tim Vantol, PJ Bond

CrammeRock 6 + 7 september

Festivalterrein, Stekene

zie pagina: 32

Deep In The Woods Massembre, Heer

zie pagina: 34

Villa Pace 6 - 8 september

Grote Markt, Castrohof, Sint-Nicolaasplein, Sint-Niklaas

6 sept:

Hush Hush, CPEX, ‘t Hof Van Commerce; Cypher & Freestyle Battle, Throes + The Shine, Bazookas, Partyharders; Black Swarm, Vandal X, Diablo Blvd, Kapitan Korsakov 7 sept: A Brand, Meuris, Absynthe Minded; Muzungu, Panache Culture, Def P & The Beatbusters, Ozric Tentacles; Tiewai, iRRi & Hugo, Fresku, Ronnie Flex, Republic Crew 8 sept: Wild Boar & Bull Brass Band, Aka Moon villapace.be

Dijkrock 7 september

St-Lenaerts

De Mens, ABN, Volbeer, Dear Mom, The Baboons, Halve Perzikken Op Zware Siroop, Wulf Of Collision, Mountains To Move, Four Of A Kind dijkrock.be

Rock@Schuiferskapelle 7 september

Club ‘77, Schuiferskapelle

Freddy & the D’oghz, The Heavenly, The Thirsty, Mörehead, Nightwitches

j h denok.be

Vis-Pop 31 augustus

Zaal DieZie, Roeselare

6 - 8 september

Masters@Rock Torhout

30 aug: 31 aug:

Zin in een gratis popfestival voor het hele gezin over de grens? Maastricht bruist weer op 7 en 8 september! Met een wereldmarkt en veel kraampjes lokt het festival jaarlijks meer dan 10.000 bezoekers. En op de verschillende podia staat ook altijd heel wat schoon volk. In het verleden stonden er al grote namen zoals Emiliana Torrini, dEUS en Crystal Fighters. Dit jaar aan ‘t werk: La Pegatina, Handsome Poets, Kitty, Daisy & Lewis, Claw Boys Claw, SX, Compact Disk Dummies, Pendejo, Revere, Bed Rugs, Montevideo, I Heart Sharks, Mister & Mississippi, Ian Clement, Crooked Hands, Southern Sunrise, Lesoir, James Town, Aestrid, Black Angels, Melt Yourself Down en Revival Hour. Meer weten? Check www.bruismaastricht.nl voor de nieuwste namen en alle info!

6 september

f acebook.com/inbetwee n s h o w s

Jospop

Skatefest 13

Inbetweenshows

thedirtys cums .com Vismarkt/Haverwerf, Mechelen

Sint-Job Zomert

Compact Disk Dummies, Safi & Spreej, Squarelectric, Biest, Yuboy Jeffrey & Kain, Orchestre International du Vetex, Shockproof, Baz & Claude Hugo, Kleine Ben & King B, Bearskin, Panoptikum

Hoge Noorden Connect, Protection Patrol Pinkerton, Frank Boeijen, Okselvocht

v is- pop. be

s intjobzomert.be

Trax Festival 31 augustus

14 & 15 september Park Valkenberg, Breda Hopla, nog een knallend festival bij onze noorderburen! Op de achttiende editie van dit gratis stadsfestival heeft Breda weer een mooie programmatie van theater, kunst en muziek in petto. En dit allemaal gratis! Wie even niet met z’n hoofd onder de tapkraan wil hangen, kuiert er rond naast de vele kraampjes op de festivalmarkt. Maar jij wil namen? Geen probleem! Op zaterdag 14 september maken o.a. The Boxer Rebellion, Sir Yes Sir, The Van Jets, Protection Patrol Pinkerton, Mozes & The Firstborn, Condor Gruppe (Breda Barst), Traumahelikopter, This Routine Is Hell, Smash The Statues, The Brave (De Spaanse Kraag), Boston Bun, NT89, Lemontrip, Olaf Stuut en The Mangroove (Suikerbeat) de drie podia onveilig. Zondag verblijden o.a. Drive Like Maria, Mister & Mississippi, The New Shining, Satellite Stories (Breda Bruist), Raketkanon, Duskhead (De Spaanse Kraag), Snowapple, Tessa Rose Jackson en SEA + AIR (Breda Boost) je met hun komst. Check www.bredabarst.nl voor alle info!

traxfesti val.be

Bruis zie hiernaast

Pijpelheide, Heist o/d Berg

Action in DC/High Voltage, Les Truttes, Katastroof, Grumpf, Killer, Spoil Engine, The Unforgiven, Warbeast paapelr o ck.be

Jazz In ‘t Park 5 - 8 september

Zuidpark, Gent

John Snauwaert Kwartet, Too Noisy Fish, Mââk Septet, Moker, Rony Verbiest Kwartet 6 sept: The Sidewinders, 3/4 Peace, Brzzvll, Moker, Rony Verbiest Kwartet 7 sept: Ghent Youth Jazz orchestra, Verjaardagsverrassing, The Whodads 8 sept: Black Flower, Trio Massot/Florizoone/ Horbaczewki, Philip Catherine Trio g ent.be

7 september zie hiernaast

7 + 8 september

Paapelrock

5 sept:

Max Wildiersplein, Sint-Job-in-’t Goor

Laundry Day

GLS Site, Roeselare

Absynthe Minded, The Opposites, Sir Yes Sir, Polaroid Fiction, The Evil Spirits Recording Sessions, De Frères Deluxe

31 augustus

7 september

Festivhalle 12 - 14 september

Joseph Possozplein, Halle

13 sept:

Winnaar DJ On Tour - Dhin, Serdeau & Bobby D, Fred Astèr, Sound Of Stereo, Discosluts 14 sept: Pipo & Pipette, Kapitein Winokio, Roos, The Village, De Fanfaar, The Unforgiven, Coely, Janez Detd Circo, ‘t Hof Van Commerce, Double D, Yellow Mellow, ... f es tivhalle.be

Schippersweekend 13 - 15 september 13 sept:

Sporthal, Lauwe

Druzhnik, Kenji Minogue, A Brand, Sound Of Stereo, Techworks 14 sept: Topanga, King Hiss, The Black Heart Rebellion, Raketkanon, Steak Number Eight, DJ Seys 15 sept: The Skullfuckers, Mc Jezus, Joost Van Hyfte, Ygor uit Poperinge, Piv Huvluv, The

Naboons, M’nB’s, De Dolfijntjes, The Ballbreakers, ...

26 september

s c hi p p e r sw e e k e n d . b e

Leffingeleuren 13 - 15 september zie pagina 32

Brussel Brost Akenkaai, Brussel

Bakermat, Lazy Jay, FCL ft Lady Linn, Murdock, Compact Disk Dummies, Coely, Soldier’s Heart, Tout Va Bien, Rhinos Are People Too, Stella Nova, Mensch, Erger je Niet!, Stikstof brusselbros t.be

Antwerp Open Air 14 september

Noordkasteel, Antwerpen

Yves Deruyter, Gunther D., CJ Bolland, Redhead, Neon, Coco Bryce, Sjef Wanders, Flatfish, Jonas Liin, Ben Daily, Raf DBXL, Arno Lemons b2b Max Flapy b2b mvmnt; Utah Jazz, Ozzie, Propz & Rowney, TLP, ...

Harelbeke

The Toy Dolls, L.T.S. Amsterdam, Subhumans, The Arch, Funeral Dress, Retarded Rats, Dutch Ska Express, Bad Influence, Kläsher, The Empty Bottles, Chalice

Can’art Festival

27 sept:

Roland & Mauro, Delv!s, Het Venijnig Gebroed, The Black Heart Rebellion, Syndrome, Gwenaëlle… 28 sept: Baadassss, Reena Riot, Big Whoop, funkjam, Seyn & Shimmy, MC Equal, … 29 sept: The Ed Sullivan Quartet, … c anar tfes t.be

ra t r o c k . b e

Duivelse Kroegentocht Tielt

Les Daniels, Bee Brothers XL, Little Kim & The Alley Apple 3, The Rhythm Devils, Obi-as, Retired Punx, Aces High, Jazzcombo & Ensembles dui v e l s ek r o e g e n t o c h t . b e

Club Soda 14 september

zie hiernaast

Domein HoeveVandewalle, Kuurne

Ratrock

14 september

26 - 28 september

27 - 29 september

a n w e r p o p e n a i r. b e

14 september

Bozar Electronics Art Festival

Spikkerelle - Avelgem

Etienne de Crécy, Goldie ft SP.MC, Ed Rush ft MC AD, Overwerk, Feadz, Drumsound & Bassline Smith, The Oddword, Raving George, Athys & Duster, De Kraaien, ...

Keiheuvel, Balen

fiestamu ndial.be

Funtime Festival 28 september

JC De Klinker, Aarschot

El Mirage, This Kid, Toxic Shock, Off With The Charts, F.O.D., Priceduifkes, A Strength Within, Generation 84, The Rocket, Octopussy’s, Skin Of Tears, Cornflames funtimerecords .com

vrijdag 30 augustus Love Like Birds @ Prinsenhoffeesten, Gent, toutpartout.be The Skatalites @ DOK, Gent, democrazy.be Lili Grace, Hydrogen Sea @ Rijmrock, Rijmenam, busker.be Echo Beatty @ Vrijstaat O, Oostende, vrijstaat-o.be Strand Of Oaks, William Tyler @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

14 + 15 september zie pagina 36

Incubate

zaterdag 31 augustus

16 - 22 september

Reggae Arena @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Love Like Birds @ Prinsenhoffeesten, Gent, toutpartout.be

zie pagina 33

Mekitburn Cultival 20 + 21 september Domein Drie Fonteinen, Vilvoorde

20 sept:

The Panacea, The Sect, Robyn Chaos, Wasp, Conflict, Randomer, A-Lister, Toyc, Le Cousin, Polygon, WBY, Collieman & Asham Band, Wahwahsda, ... 21 sept: Butane, Die Clique, Beazar, LaMaz, Up High Collective, Losco + Cinus & Lano, Turtle Master, Seven, DJ Proceed, De Haa, Mira, DkA ft Parsifal & Juke, ... m ek i tb ur n . b e

20 - 21 september

Kubox, Kuurne

Food Fighters, Slongs Dievanongs, Eden, Bulls On Parade, CPeX, ‘t Hof van Commerce, Otto-Jan Ham & Stijn Van de Voorde jo b r ock . b e

Elements Festival 21 september zie hiernaast

Indie’d Festival Kerelsplein, Roeselare

The Eyes Breakers, Ntrek, United Ghosts, Maybeshewill, Isbells, Death Rattle, Audiophonic i n d i ed . b e

zondag 01 september Solanas @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be

maandag 02 september Tale Of Us @ Superdiesel Zomerclub, Petrol, Antwerpen

dinsdag 03 september Generation Of Vipers, Severe @ Magasin4, Brussel, magasin4.be My Bloody Valentine @ AB, Brussel, abconcerts.be Deftones @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

woensdag 04 september

Jon Hopkins © Steve Gullick Tweede editie van het Bozar Electronic Arts Festival. Drie dagen lagen palmt het kruim van de digitale scene het Paleis voor Schone Kunsten in. Diverse disciplines zoals kunst en performance komen met o.a. workshops, geluidsinstallaties, creaties en digitale sculpturen aan bod. Ook het muziekaanbod is heel uitgebreid. Zo staat op donderdag 26 september een dj-set van Shazzula voor je klaar. Op vrijdag stellen technopioniers Juan Atkins & Moritz Von Oswald je hun nieuwe project Borderland voor. Die dag zakken ook de Britten van Regis + Silent Servant naar Brussel af en staan ze naast Vatican Shadow, Cut Hands, Emptyset ft. Joanie Lemercier en Pye Corner Audio. Op de slotdag zaterdag staan Lee Gamble, Helm, Bill Kouligas, Burnt Friedman & Jaki Liebezeit, Deadbeat, Terror Danjah vs. Champion: Clash Of The Titans, Kreng en Phil Maggi + Draaier op de affiche. Moderat (Modeselektor + Apparat) stellen die dag ook hun nieuwe release voor. Jon Hopkins geeft dan weer een straffe audiovisuele pianoshow in de Henry Leboeufkamer. Voor een dag betaal je 21 euro, maar een festivalpas heb je al voor 32 euro. Trouwens, de openingsavond van het festival is dit jaar gratis! Surf zeker naar www.bozar.be voor tickets, info en het volledige programma!

My Bloody Valentine @ De Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

Job*Rock

21 september

Bozar Electronic Arts Festival

The Bugs, Moustah, Nomad Swing, Txarango, La Troba Kung-Fu, Jaune Toujours, …

kr a k r ock . b e

Breda Barst

Dansen dansen dansen… daar draait het Elements Festival rond. Net buiten Brugge kan je aan de 6 podia heel de nacht feesten op de beats van maar liefst 72 acts. De betere Belgische en internationale artiesten en jong, opkomend talent staan er mooi naast elkaar. Hiphop, electro, drum-‘n-bass, techno, house… ’t komt er allemaal aan bod. Enkele opvallende namen? Kraantje Pappie, Safi & Spreej, Jeff Mills, Speedy J, The Advent, Marcus Intalex, Nu:Logic ft MC Scripts, LTJ Bukum, Lazy Jay en nog vele vele anderen. Hoeveel dat allemaal kost? Dok 35 euro neer voor dat inkomticket, voor 45 euro krijg je dat ticket én een campingplaatsje! Nog meer weten? Check www.elementsfestival.be.

26 t/m 28 september Bozar, Brussel

Fiesta Mundial 27 - 29 september

Elements Festival 21 september Brugge

donderdag 05 september King Khan And The Shrines @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Dinosaur Jr. @ De Effenaar, Eindhoven, Nl, effenaar.nl

vrijdag 06 september Braids; Strand Of Oaks @ Botanique, Brussel, botanique.be DAAU @ OPEK, Leuven, toutpartout.be Airplane, Sic Bo @ #Doppler8, Tienen, 100procentpuur.be

zaterdag 07 september Steak Number Eight @ ‘t Endezomerfestival, Aalter, busker.be Steve Vai @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Marco Z @ Beerputrock, Beerzel, toutpartout.be Delv!s @ Rock Landen, busker.be Hooded Fang @ Charlatan, Gent, democrazy.be Coely @ Snuffelrock, Grembergen, busker.be

dinsdag 10 september Dawes @ Botanique, Brussel, botanique.be

Steunfest Syrië 28 september 4AD, Diksmuide

Muziekclub 4AD wil z›n nieuwe seizoen met een statement op gang trappen en organiseert daarom een Steunfest voor Syrië. Op die manier willen de muziekclub uit de Westhoek en de deelnemende muzikanten hun steun betuigen aan de vele gesneuvelde burgerslachtoffers. Wie speelt er? Ygor, Deer, Mean, Beach, Movoco, Henri Prosper, The Future Dead, Ping Pong Tactics, en The Van Jets (akoestisch). Voorts trakteren Steven H en Little Trouble Disks je op dj-sets. Tickets kosten 12 euro in voorverkoop en 15 euro aan de kassa. Zo draag ook jij je steentje bij! Neem ook nog even een kijkje op www.4ad.be!

38 Pacrock 28 september Parc du Prieuré, Pont-à-Celles Eind september nazomert het over de taalgrens. Na een sabbatjaar om het concept volledig om te gooien, staat Pacrock er weer. Dit jaar focust het festival zich op de alternatieve niche met een eclectische mix van film, kunst, foto-expo’s, en een twintigtal te ontdekken bands. Op de twee podia staat muziek van Belgische makelij zoals BRNS, Amenra, Raketkanon, Oathbreaker, Le Colisee, For 24 Lives, ¡Duflan Duflan! Billions of Comrades, Piano Club, Ice Spliff, Silence Boris, Roscoe, Castles en SX naast The Wooden Wolf, Girls Names, Mermonte en Frank Sent Us. Tickets zijn er al voor 13 euro, exclusief administratiekosten in voorverkoop en 19 euro aan de kassa. Encore? Bezoek www.pacrock.be voor meer info!

4 x Brakrock-ticket 24 augustus @ Kasteelruïne Terelst, Duffel Woooow, echt wel een fijne locatie, de kasteelruïne Terelst in Duffel. Duffel vind je dan weer in de driehoek Antwerpen, Lier en Mechelen. VZW Effenaf trekt er op zaterdag 24 augustus 2 podia op en vult die met een heleboel brakrockers. En dat zijn echt wel stevig beren, of wat denk je van Teenage Bottlerocket, Downset, Belgian Asociality, Face The Fax, Toxic Shock en nog een heleboel anderen? Heavy shit. Ook niet voor doetjes, de bijhorend longboard-race langs de Duffelse Netedijken. Meer weten? Check www. brakrock.be en rep je op 24 augustus naar Duffel. Voor amper 8 euro kom je er in. Of misschien wel helemaal gratis! Mailen maar! Kim_vervoort1@yahoo.com – subject: Brakrockwedstrijd in RifRaf

5 x Noisettes-ticket 30 september @ Cactus Club, Brugge

woensdag 11 september The-Dream @ AB, Brussel, abconcerts.be The Black Angels, Elephant Stone; Houndmouth @ Botanique, Bxl a Decade called Dez Mona met oa. Stef Camil Carlens, Stijn Meuris, Ellen Schoenaerts, Bram Weijters, ... @ De Studio, Antwerpen, destudio.com

donderdag 12 september The Nimmo Brothers @ CC De Grote Post, Oostende, degrotepost.be The Boxer Rebellion; Rue Royale @ Botanique, Bxl, botanique.be Clear Soul Forces @ DOK, Gent, democrazy.be Emilie Autumn @ Trix, Antwerpen, trixonline.be

vrijdag 13 september Junip @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Wannes Capelle solo @ CC De Grote Post, Oostende, degrotepost.be de Portables @ Vooruit, Gent, vooruit.be Castles, Sport Doen, Eleven!, Struggling For Reason @ Magasin4, Brussel, thenoisebelgique.be Absynthe Minded @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Dead Astropilots @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zaterdag 14 september Arno; SquarElectric, Tom Barman @ De Warande, Turnhout Tony Joe White @ AB, Brussel, abconcerts.be Washington Dead Cats @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Sint-Jazz-ten-Noode @ Botanique, Brussel, botanique.be Black Tusk, Fight Amp @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Recorders @ Sunfield Festival, Westerlo, busker.be Greg Haines, Poppy Ackroyd, Stray Dogs, Sankt Otten @ DOKarena, Gent, democrazy.be Griefjoy, The Morning After @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zondag 15 september The Decline!, Black Sheep, Rotyes @ Magasin4, Brxl, magasin4.be The Herfsts @ Nerorock, Hoeilaart, 100procentpuur.be Greg Haines; Sankt Otten @ AB, Brussel, abconcerts.be Delorean @ DOKarena, Gent, democrazy.be Japan4 @ The Greenhouse Party, Diest, 100procentpuur.be Jesu @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be

maandag 16 september The Milk Carton Kids, Melody Pool @ Botanique, Bx, botanique.be Cheer Accident, Marteleur, Primordial Undermind @ Magasin4, Bxl

dinsdag 17 september Macklemore & Ryan Lewis @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be Chance The Rapper, Dvtch Norri$ @ VK*, Brussel, vkconcerts.be Asaf Avidan @ De Roma, Antwerpen, deroma.be

Filip.rifraf@skynet.be – subject: Noisettes

zondag 22 september Barbarossa; Smith Westerns @ Botanique, Brussel, botanique.be Black Angels, Elephant Stone, The Spunnyboys @ Aéronef, Lille, Fr Fish, Frank Turner & The Sleeping Souls @ De Effenaar, Eindhoven, Nl

dinsdag 24 september Drenge; Kate Nash, Bleached @ Botanique, Bxl, botanique.be The Black Dahlia Murder @ Magasin4, , Brussel, magasin4.be Die!Die!Die @ DNA, Brussel, toutpartout.be Balmorhea, JBM @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be

woensdag 25 september Shonen Knife, Polaroid Fiction @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Fuzz; Spector; Fanfarlo @ Botanique, Brussel, botanique.be Recorders, Mean @ Stuk, Leuven, stuk.be

donderdag 26 september Marjan Van Rompay Group/Sonic Boom: Uri Caine & Han Bennink @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Graham Parker; The Van Jets @ Vooruit, Gent, vooruit.be Bo Weavil, Mr & Mrs Papa Oom Mow Mow @ Aéronef, Lille, Fr

vrijdag 27 september MGMT @ AB, Brussel, livenation.be Kapitan Korsakov, The Rott Childs, Mean @ Trix, Antwerpen Sir Yes Sir, Roselien @ Stuk, Leuven, stuk.be Spin Doctors, Duckstore @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Voorronde Rockvonk 2013 @ JH Splinter, Roosdaal Tommie Harris & Dynamite Daze @ N9, Eeklo, n9.be Maria Isn’t A Virgin Anymore @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Dottir Slonza @ JH Kroenkel, Nijlen, 100procentpuur.be Aduna-Malick Pathé Sow & Bao Sissoko @ De Warande, Turnhout 65daysofstatic @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Bert Joris Quartet, Black Flower, Nordmann @ De Casino, St-Niklaas August Burns Red, Bless The Fall @ VK*, Brussel, vkconcerts.be Dj-Mania: DJ Breakfast, Gewelt, Hiraku, K-Tric, Lawish & Deumas, Salty Dog, Unidentified, What Remainz @ JH De Plekker, Riemst, dj-mania.be Baroness @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl Bo Weavil, The Montesas, DJ Rooster @ Aéronef, Lille, Fr

woensdag 18 september

zaterdag 28 september

CocoRosie @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Capital Cities @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Cascadeur @ Botanique, Brussel, botanique.be Shannon And The Clams @ JC Kavka, Antwerpen, heartbreaktunes.com The Besnard Lakes, Sheep Dog & Wolf @ Aéronef, Lille, Fr

Robert DeLong @ Botanique, Brussel, botanique.be Steunfest Syrië 12-12: The Van Jets, Beach, The Future Dead, Ping Pong Tactics, Deer, Little Trouble Disks, Movaco, Henri Prosper, [sic], Ygor, Steven H @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Voorronde Limbomania: An Ocean Tide, Deepfish, Evil Invades, Long Way Home, Lothorian, Not Allowed, Solstice, The Waiting Game @ JH De Kouter, Bocholt, limbomania.be Recorders @ Koerrock, Lot, busker.be Voorronde Rockvonk 2013 @ JH Doetsjé, Kapelle Op Den Bos Toots Thielemans Quartet @ De Warande, Turnhout, warande.be Colour Haze, Ufomammut, Monomyth, Telstar Sound Drone, Zolle @ Het Depot, Leuven, orangefactory.be Ohm @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand, Position Parallele, Deutsch Nepal, Jastreb @ Magasin4, Brussel Ed Kowalczyk @ AB, Brussel, abconcerts.be Liquicity ft Maduk, Rameses B, Stan SB, Murdock @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Nico Duportal & His Rhythm Dudes, The Caezars, Bo Weavil @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

donderdag 19 september Letlive, Night Verses, The American Scene @ Trix, Antwerpen Sleeping With Sirens @ AB, Brussel, abconcerts.be Leki @ De Studio, Antwerpen, destudio.com Korekyojinn, Ruins Alone @ Magasin4, Brussel, magasin4.be No Ceremony; 2012, Pale Grey, Little X Monkeys, Antoine Chance, Uman, Veence Hanao @ Botanique, Brussel, botanique.be Bryan Adams @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be

vrijdag 20 september

Zin in een zwoel feestje? Zak dan op 30 september af naar Cactus Club in Brugge. Noisettes – yep, die van de monsterhit ‘Never Forget You’ - drijven er met hun aanstekelijk pop met exotische touch ongetwijfeld de temperatuur op. In ’t voorprogramma vind je dan weer ene Juan Zelada. Tickets kosten 15 (vvk)/20 (kassa) euro, maar 5 mensen mogen die avond op de guestlist. Eenvoudig mailtje volstaat. En check www. cactusmusic.be voor véél meer.

Laura Marling @ AB, Brussel, abconcerts.be Built To Spill & Disco Doom, Junebug Spade @ Trix, Antwerpen San Cisco @ Botanique, Brussel, botanique.be Internationals @ CC Belgica, Dendermonde, ccbelgica.be Limbomania Voorronde: Cinus & Lano, Claudia Guarraci, Jo Lemmens, Mr Charlie Told Me So, Onze Zaak, Piquet, Phanques, Sabena @ JH De Kaller, Zutendaal, limbomania.be Psychic Ills, Carlton Melton, White Mania @ De Kreun, Kortrijk MusikOmetro @ Zes metrostations, Brussel, www.musikometro.be

Psychic Ills, Dead Meadow, Carlton Melton, White Mania @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Seeed @ AB, Brussel, abconcerts.be Voorronde Rockvonk 2013 @ JH Tijl, Diest The Fuzztones, Fifty Foot Combo, The Devilles @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be The Besnard Lakes @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Modena City Ramblers @ De Centrale, Gent, decentrale.be Dj-Mania: All The Gin Joints, Leitmotif, Mystic, Peregrine, S’aint, Solina, Trooper, Therapy @ JH XL, Herk-de-Stad, dj-mania.be La Femme Belge, Les Croissant Belges @ N9, Eeklo, n9.be Doom @ Magasin4, Brussel, magasin4.be BRNS, Mean, Le Colisée @ Amerikaans Theater, Bxl, abconcerts.be Fred And The Healers @ Botanique, Brussel, botanique.be Junip @ De Studio, Antwerpen, destudio.com

zaterdag 21 september Vive La Fête @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Stu Larsen & Natsuki Kurai @ Botanique, Brussel, botanique.be Soldier’s Heart, Too Tangled @ One Festival, Haacht, toutpartout.be Wire, Múm, Wolf Eyes, Anna Von Hausswolff @ Amerikaans Theater, Brussel, abconcerts.be Yoav @ Botanique, Brussel, botanique.be Voorronde Rockvonk 2013 @ JH Zoenk, Kessel-Lo

zondag 29 september Reena Riot @ CC De Grote Post, Oostende, degrotepost.be CSS @ Botanique, Brussel, botanique.be Dans Dans @ Dokarena, Gent, democrazy.be Baroness, Royal Thunder @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Crocodiles @ 013, Tilburg, Nl, 013.nl

maandag 30 september Mmoss, Maston, The Resonars, The Paperhead @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Wiz Khalifa @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be Noisettes, Juan Zelada @ Cactus@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Crocodiles; Born Ruffians, Moon King @ Botanique, Brussel

06/09 THROES + THE SHINE BAZZOOKAS PARTYHARDERS 07/09 OZRIC TENTACLES DEF P & THE BEATBUSTERS PANACHE CULTURE MUZUNGU 08/09 AKA MOON WILD BOAR & BULL BRASSBAND 20/09 FUZZTONES FIFTY FOOT COMBO THE DEVILLES 21/09 VIVE LA FETE 26/09 DANS DANS ECHO BEATTY 27/09 BERT JORIS QUARTET * BLACK FLOWER NORDMANN 04/10 EXPULSION PROPELLER 1.2 INTERNAL SUN ATOS 05/10 G.T. MOORE & THE LOST ARK BAND 08/10 MAN OR ASTRO-MAN? THE OCTOPUS PROJECT 11/10 NOUVELLE VAGUE * 12/10 ESENCIA DEL CHORO * 13/10 MARC RIBOT TRIO 17/10 MARJAN VAN ROMPAY GROUP * 18/10 VENUS IN FLAMES SLOW PILOT 24/10 DAAU 25/10 META & THE CORNERSTONES JUPITER & MA SHI FAI 31/10 FRANK DERUYTER QUARTET FEAT. PETER ERSKINE 01/11 ROLAND & MAURO REENA RIOT

09/11 NATACHA ATLAS * 10/11 CHUCK PAISLEY & BAND JULES BROWN 14/11 MARBLE SOUNDS FEW BITS 21/11 LIONEL BEUVENS QUARTET * 23/11 THE VAN JETS * PROTECTION PATROL PINKERTON HICKORY FALLS 30/11 FRONT 242 IMPLANT 04/12 THE GRANDMOTHERS OF INVENTION 05/12 STADT LOW VERTICAL 07/12 LOCOMONDO * 13/12 ERIK TRUFFAZ QUARTET 14/12 SKIP&DIE DONSO 19/12 MAROCKIN’ BRASS FEAT. BYRON WALLEN * 28/12 IN PROGRESS 31/12 BIG BANG 2014! 16/01 MANNGOLD DE COBRE FEAT. PRASANA 23/01 JOACHIM BADENHORST (SOLO) * OAKTREE TRIO 05/02 ZEFIRO TORNA * 06/02 TARAF DE HAIDOUKS * 20/02 RAGINI TRIO * 06/03 REIN DE GRAAFF QUINTET FEAT. ABRAHAM BURTON 15/03 RAY COLLINS HOT CLUB THE MOTEL MEN 25/03 ANOUAR BRAHEM * 27/03 GORILLA MASK 24/04 22 STRINGS AND A PIECE OF WOOD 08/05 REBIRTH COLLECTIVE * * In samenwerking met Cultuurcentrum Sint-Niklaas en/of Jazzlab Series.

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE