RifRaf februari 2015 NL

S D N E M M O C E R O B

K S ’’ C I P F F ‘‘ S T A

BIL

14 ,5 0€

14 ,5 0€ 14 ,5 0€ 14,50€ 13 0€

Y OHN MIST FATHER Ju Honeybear

ARCHIVE

Re s tr ic ti

IS ISY & LEW KITT Y, DA

We A re U

T hir d

I L ove Yo

on

L ANTS T WO GAL ndone 13 ,0 0€

14 ,5 0€

14 ,5 0€ 15,5 0€

IK ARI ENTER SH eep T he Min d

ONS MATT SIMlease C

PLES POPS STAe This

K alf

D on ’t L os

atch & Re

sw

F ROOSBEE 16 ,0 0€

15,0 0€

14 ,5 0€

14 ,5 0€

FEY JOHN COF Gre at Ne

ws

MAR

SON ILYN MAN

P ale Emp

eror

E AR PANDA B Meets

ar P anda Be Re a p e r T he Grim

IAN D SEBA ST BELLE AN Peace T ime Gir ls In ance Want To D

14 ,5 0€

15,0 0€

14 ,5 0€ 14 ,5 0€

KHATIB HANNI EL ght

PR ATT JESSICA Love Again

O n Your O

wn

AMMER K ATZENJ d Ro cklan

FIRS DOUGL A Swer Is No

The Long

A ns

Moonli

S.BE ORECORD B IL .B W • WW 7 73 RDSTORE O C E • 0 1 6 50 0 R N E E V IN U L E N L 0 TIVE O 13 • B-300 IN ALTERNA E L P E Z U ADE BILBO • L

262

jaargang 26 • februari ’15

© Misha Vladimirskiy

Er zijn maar weinig bands die de gulden middenweg tussen spanning en

04 Shortcut 04 Kükl 05 06 07 08 10 12 14 15

two gallants

ontspanning, tussen losgeslagen en intiem, zo gemakkelijk weten te vinden als

Panda Bear Father John Misty Ibeyi Belle & Sebastian Two Gallants Viet Cong Pond Kitty, Daisy & Lewis

homegrown 16 Illuminine 18 (on cd)

Two Gallants. In één song gaat het duo uit California van gestripte folk tot uitzinnige garagerock én weer terug. Two Gallants schudden zo op

‘We Are Undone’ (release: 2 februari) hun luisteraars helemaal door elkaar totdat ze op een onbevangen moment hun schild laten zakken. En dán halen Adam en Tyson die ijspriem boven waarmee ze die losgeslagen zielen doorboren.

Straffe heren, overweldigende plaat!

Panda Bear aka Noah Lennox werd dan weer de chou-chou van Daft Punk, stond vorige maand nog met zijn samplebak op het podium van Jimmy Fallons druk bekeken Tonight Show en verscheen zowat overal behalve in de Zoo van Antwerpen.

En geef toe, van alle beesten uit Animal Collective is hij veruit de meest aaibare.

Geen klein bier voor een man die zijn elektronische popmuziek het liefst

22 Earteam 34 Compiled

serveert met een fikse portie psychedelica. Wie durft er nog te klagen over

36 Agenda - Festivals/ Gigs/Parties

de hype rond Panda Bear? Wij? Nee toch? Een interview! De aanleiding?

Topplaat ’Panda Bear Meets The Grim Reaper’.

© Søren Solkær

© Fernanda Pereira panda

belle & sebastian

bear

Colofon www.rifraf.be jaargang 26 nr. 262 rifraf is een uitgave van uitgeverij B Z & T bvba v.u. filip saerens verschijnt niet in jan en aug rifraf maart: uit op 26 feb

advertenties mieke deisz Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.38.76 GSM: 0485/80.22.57 advert.rifraf@skynet.be deadline reservatie: 11 feb

redactie filip saerens Adegemstraat 19 - 2800 mechelen tel 015/42.35.77 filip.rifraf@skynet.be

agenda agenda.rifraf@skynet.be tel 015/42.38.76 deadline: 18 feb

medewerkers ewoud beirlant, mischa bludts, boots, georges tonla briquet, koen ceulemants, menno claes, johannes de breuker, marc demeyere, michiel denys, ward dupan, wannes duponcheel, nel exelmans, duan gatto, kristof hermans, jamilia knockaert, Pauline libeert, robin looyen, arno moens, pascal nosenzo, sofie nys, filip polfliet, pieter slangen, toon staes, michiel van meervenne, joachim van waes, joris vanden broeck, bram vermeersch, oliver willems

foto cover two gallants: Misha Vladimirskiy layout peggy schillemans layout.rifraf@skynet.be drukkerij Corelio Printing Anderlecht

Abonnementen 1 jaargang (10 edities) info: agenda.rifraf@skynet.be België: 15 € Europa: 25€ BE 85 3200 1337 9606 BIC: BBRUBEBB Met vermelding van naam & adres.

U krijgt het eerstvolgende nummer dat na ontvangst van de storting verschijnt.

alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gekopieerd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. RifRaf is aangesloten bij CIM

04

shortcut CONCOURIOSO: Nieuwe kans voor Oost-Vlaams talent Dit voorjaar lanceert Curieus de eerste editie van Concourioso, een muziekwedstrijd voor nieuw talent uit Oost-Vlaanderen zonder genre- of leeftijdsrestricties. Kom je uit deze provincie en heb je nog geen professionele vertegenwoordiging, dan kan je je tot 23 februari alleen of met groep inschrijven door drie nummers (maximaal één cover) in te dienen. Op 13 maart spelen de vijf beste inzendingen op het podium van het Gentse Trefpunt voor de eindoverwinning. De winnaar krijgt optredens op VOLTA in de Vooruit (30 april) en onder de stadshal in hartje Gent (1 mei), plus twee dagen studiotijd met een professionele producer. En de runner-up krijgt een gemixte demo van de passage in Trefpunt en optredens in Trefpunt café en Charlatan cadeau.

Geïnteresseerd? Schrijf je dan in via vi.be voor 23 februari. Voor meer info, check http://www.concourioso.be/

BE For Music dicht de taalkloof Traditioneel is onze taalgrens ook een beetje een culturele scheidingslijn, waar Vlaamse bands zich in Wallonië haast in het buitenland voelen en omgekeerd.

BE For Music - een samenwerkingsverband tussen Poppunt, Court-Circuit, Clubcircuit en Club Plasma - probeert hier een mouw aan te passen door in beide landsdelen talent van de andere kant te promoten. Dit jaar door middel van het Interclubs-project, waarbij 6 Waalse en 5 Vlaamse clubs een muzikale uitwisseling aangaan met elkaar. Zo is er op het Propulse-festival (4 feb) in de Brusselse Botanique zowel aandacht voor Vlaams als Waals talent. Het project is trouwens gegroeid uit het eindwerk van enkele PXL Music-studenten die het Belgische concertcircuit in kaart brengen. Geïntrigeerd geraakt? De prettig chauvinistische concertagenda bekijken op ClubBelge.be is de boodschap!

Reflektor opent deuren in Luik Een nieuwe concertzaal in hartje Luik? Yep. Reflektor heet het beestje, de capaciteit bedraagt 600 man en de muzikale focus ligt er op actuele muziek uit alle mogelijke genres: rock, techno, pop, wereldmuziek, hiphop, je zegt het maar. Een heuse nieuwe aanwinst voor het Belgische livecircuit dus. Op 4 maart bijt Oscar & The Wolf de spits af, dat concert is volledig uitverkocht. Niet getreurd want dit voorjaar komen ook Spain (9 maart), Rustie (13 maart), Ozark Henry (26 maart), Sharon Van Etten en Sam Amidon (beiden 16 april) langs. De volledige en aangenaam diverse concertkalender vind je op www.reflektor.be

(Selected by Kurt Overbergh)

10

Björk ‘Vulnicura’ (One Little Indian) Voor zij die het nog niet doorhadden: Kükl = Björk’s Crass-recording pre-Sugarcubes-band. Logisch verband: Kükl is grote Björk-fan. Nu nog meer nu ze met Arca (Kanye West) en Haxan Cloak in zee is gegaan. De ideale kompanen voor deze soundtrack bij de verwerking van haar break up met Matthew Barney. Intens en bijtend.

Matana Roberts ‘Coin Coin Chapter Three: River Run Thee’ (Constellation Records) Slotstuk van een indrukwekkende trilogie. Een intense trip en black consciousness geschiedenis. Haar spoken word, furieuze sax en jazz-, blues- en folkfeel beklijft.

Viet Cong ‘Viet Cong’ (Jagjaguwar) Canadese jonkies die de geest van Bauhaus in actuele postpunk injecteren en opwindend verstoren met noiserock.

Mount Eerie ‘This’ (wereld weidse web) Kükls Absolute Favoriet! Deze track – vintage black metal inspired Duystermuziek - is voorloper van nieuweling ‘Sauna’ dat dra verschijnt op Mount Eeries eigenste knutsellabel P.W. Elverum & Sun. De inspiratie volgens Phil Elverum? “Vikings, zen and real life”.

Levithian ‘All Tongues Toward’ (wereld weidse web) Ofte: de Amerikaanse versie van black metal soloknul Burzum. Levithian – aka Jef Whitehead – deelde onlangs wél een groep met de super black metalband Twilight waar ook Thurston Moore deel van uitmaakte. Straffe track en voorloper van het album ‘Scar Sighted’.

Aphex Twin

Belpop Bonanza krijgt vervolg én gezelschapsspel De afgelopen twee jaar hebben Jan Delvaux en Jimmy Dewit duizenden geïnteresseerden geëntertaind met hun theatershow over vijftig jaar Belgische popmuziekgeschiedenis, Belpop Bonanza. Door dit succes komt er nu met Belpop Bonanza Bis een vervolgshow, waarin de leuke weetjes en anekdotes over onze vaderlandse muziekwereld je opnieuw om de oren vliegen. Kom onder andere te weten wat David Bowie en Led Zeppelin van de Belgen geleerd hebben. De voorstelling loopt al even, maar is nog tot begin mei ongeveer 25 keer te zien doorheen Vlaanderen. Een leuk extraatje is het gezelschapsspel Belpop Expert, waarin deelnemers aan de hand van zo’n vierhonderd vragen hun Belpop-kennis testen. Dit spel is uitsluitend te koop na de voorstellingen en op de website. Snel dus naar www.belpopbonanza.be voor alle speeldata én Belpop Expert.

‘Computer Controlled Acoustic Instruments Pt. 2 EP’ (Warp Records) Richard D. James bouwde eigenhandig een resem mechanische instrumenten om zijn eigen composities te kunnen spelen en neigt hierdoor klankgewijs naar ‘Drukqs’.

Portico ‘All Tongues Toward’ (wereld weidse web) Het voormalige Portico Quartet herbront zich als trio en overhaalt Jamie Woon en Joe Newman (alt-J) om de nieuwe, nog veel abstractere sound vorm te geven.

Nozinja/Tessela ‘Wa ChaCha’ (12”, Warp Records) Nozinja = Shangaan Electro en brengt dra een album uit via Warp. De twee producers brengen hun eigen versie van deze dolgedraaide wereldmuziek.

Red Bull Bedroom Jam: win een totaalpakket aan prijzen Dit jaar pakt Red Bull Bedroom Jam het anders aan. In plaats van de winnaars een prijs in de handen te drukken om hen vervolgens aan hun lot over te laten, ziet de muziekwedstrijd er dit keer op toe dat wie wint ook goed terechtkomt.

Zo stuurt de jury tien geselecteerde bands op een muzikaal boot camp waar aan alles gedacht wordt. Van verschillende cluboptredens tot een fotoshoot en van een workshop om eventuele pijnpunten snel weg te werken tot een festivalpassage op Graspop of Les Ardentes, het zit er allemaal in. De groep die na een jaar het meest gegroeid is wint de hoofdprijs: de mogelijkheid om een volledig album op te nemen in de Red Bull Studio’s in Londen. Interesse?

Schrijf je dan vóór 15 februari in op www.redbullbedroomjam.be. Hier vind je het wedstrijdverloop en lees je o.a. dat er geen genrerestricties zijn, zolang de gemiddelde leeftijd van de bandleden maar lager ligt dan dertig jaar. Go go go!

Burial ‘Temple Sleeper’ (12”, Keysound Recordings) Nieuwe, danig uptempo, Burial-track. Altijd een donker feest.

Future Brown ‘Playlist @ Warp Records’ (wereld weidse web) Dra verschijnt het debuut van Future Brown (met o.a. Fatimah Al Qadiri), maar eerst lekker de heerlijke cut up r&b-playlist op endless repeat beluisteren.

Liefst te beluisteren bij een Delvaux (8,5%), een blond bier gebrouwen door Brouwerij De Kroon uit Neerijse.

T e k s t: T o o n Sta e s i f o t o : f e r n a n d a p e r e i r a

05

Hij werd de chou-chou van Daft Punk, hij stond vorige maand nog met zijn samplebak op het podium van Jimmy Fallons druk bekeken Tonight Show, hij verscheen zowat overal behalve in de Zoo van Antwerpen.

En geef toe, van alle beesten uit Animal Collective is hij veruit de meest aaibare. Geen klein bier voor een man die zijn popmuziek het liefst serveert met een fikse portie psychedelica. Wie durft er nog te klagen over de hype rond Panda Bear? Wij? Nee toch? Een interview!

Eerste vaststelling over ’Panda Bear Meets The Grim Reaper’: acht jaar na doorbraakalbum ’Person Pitch’ bulkt het ding opnieuw van de samples. Verrassend, want bij de release van ’Tomboy’ in 2011 zou Noah Lennox (want ook panda’s hebben een echte naam) de samplers nog beu geweest zijn.

Noah Lennox: “Ik was bang om in herhaling te vallen, dus toen ik aan ’Tomboy’ begon, dacht ik: ik laat die samplemachines gewoon voor wat ze zijn. Ik had het idee om een uitgebeend album te maken, monochrome, zonder franjes. Maar na drie jaar daaraan werken had ik het er ook wel mee gezien. Het is misschien daarom dat ’… Grim Reaper’ veel levendiger klinkt. Zonder iets af te willen doen aan ’Tomboy’, natuurlijk. (denkt na) Vergis je niet, voor mij lijken ’Person Pitch’ en ’… Grim Reaper’ óók in niks op mekaar. Die eerste bestaat vooral uit flarden muziek, fragmenten van zo’n anderhalve seconde die ik maar bleef herhalen en waar ik dan een hele structuur met vocals en melodieën bovenop plantte. Voor ’… Grim Reaper’ deed ik net het tegenovergestelde. In plaats van een afgewerkt nummer in stukken te knippen, plakte ik een afgewerkt nummer aan mekaar door verschillende puzzelstukjes bijeen te sprokkelen en te zien wat eruit groeide. Vergelijk het met bouwen met Lego-blokjes.”

waar ik naar kon blijven luisteren. Als ik dat ook deed, kwam er na een tijd altijd wel een melodie doorschijnen. Stilaan kreeg ik dan zicht op hoe ik wou zingen, en dat gebeurde heel specifiek, tot zelfs de klanken toe: dit moet scherp klinken, hier wil ik een o-klank, enzovoort. Geloof me, het is niet makkelijk om woorden te vinden die in zo’n strakke mal passen. (lacht) Het is in elk geval geen onzin, ik vond het alleen boeiend om via de vorm druk uit te oefenen op de inhoud. Ik vergelijk het soms met een beeld gemaakt van pixels. Neem nu een beeld van mijn gezicht. Als je driekwart van de pixels wegneemt dan zie je nog altijd dat er een gezicht staat, alleen niet dat het mijn gezicht is. Het zit een beetje hetzelfde met de teksten: ik heb een duidelijk beeld van waar een nummer voor staat, maar omdat er alleen maar stukken van die boodschap binnen de structuur van een nummer passen wordt die boodschap automatisch abstract. Je grijpt vanzelf naar symbolen en metaforen, en die versterken het gevoel dat er iets te ontcijferen valt.”

En valt er ook iets te ontcijferen?

Noah: “Ik hoop het. Makkelijk zal het alleszins niet zijn. (denkt na) Vroeger wou ik altijd over mezelf schrijven. Het ideale album moest een soort cryptisch dagboek zijn, eentje dat hopelijk herkenbaar zou zijn voor degene die luistert. Maar de grens tussen introspectie en zelfobsessie is natuurlijk erg flou en ik was het wat beu om in m’n eigen navel te staren. Misschien is dat typisch mid-career. Misschien krijgt iedereen die kinderen heeft die klik. Ik weet het niet. Maar met ’… Grim Reaper’ had ik duidelijk het plan om wat globaler te kijken en om wat minder op mezelf te focussen. Dat maakt het uiteraard niet makkelijker om uit te dokteren waar een nummer nu eigenlijk over gaat. (lacht) Enfin, ik denk wel dat de puzzel kan opgelost worden. Voor wie daar behoefte aan heeft.”

Om terug te komen op wat je eerder zei: verklaart het feit dat je een minder persoonlijk album wou maken ook waarom je teruggrijpt naar een meer herkenbare stijl?

Noah: “Zou kunnen. ’Crosswords’ had ik bijvoorbeeld al een keer of zes live gespeeld voor ik de studio in ging, en nooit met veel respons. Tot Pete Kember (die het album hielp producen, ts) vroeg of ik het eens op piano kon naspelen.

Blijkbaar moet het hem pas toen ik dat ook deed duidelijk zijn geworden hoe dat nummer eigenlijk in mekaar zat. Die piano-akkoorden heb ik op de albumversie laten staan… Weet je, soms zit je gewoon te dicht op je eigen materiaal. Je hebt een idee van hoe iets moet klinken, en ook al klinkt het nog lang niet zo, je brein vult die gaten toch in op een manier die niet altijd duidelijk is voor iemand anders. Dat piano-trucje, net zoals die vele andere herkenbare elementen, is vooral een makkelijke manier om dingen binnen te smokkelen die niet zo alledaags en licht verteerbaar zijn. Een beetje zoals suiker op een lepel medicijn.”

“Het brein vult de gaten.” Om een of andere reden moet ik nu denken aan Selfish Gene, het boek van Richard Dawkins, maar ook de titel van een van de opvallendste nummers op ’Panda Bear Meets The Grim Reaper’. Vanwaar de link tussen de twee?

Noah: “Dawkins schrijft onder andere over hoe wij grote stukken van ons gedrag toeschrijven aan factoren aan de oppervlakte terwijl ze eigenlijk worden bepaald door onze genen. Ons brein creëert bijvoorbeeld de mythe van de romantische liefde opdat onze genen zich kunnen doorgeven. En geef toe, het is een fantastische mythe om in te geloven. Mijn ’Selfish Gene’ is een soort anti-liefdeslied, als ik het zo mag noemen. Eentje dat zegt dat gevoelens misschien niet zijn zoals ze zich voordoen en dat ze allerlei gevolgen dragen waarvan we ons niet bewust zijn. Maar zolang die gevoelens er zijn moeten we ermee leren omgaan.”

Mijn hersens staan in de weg

Het valt me op dat je meer en meer een echte songwriter wordt. Je stem komt duidelijker naar voren en er ligt ook meer nadruk op strofes en refreinen dan vroeger.

Noah: “Dat klopt, ja. Maar ik wou dat beeld tegelijk een beetje tweaken.

De bedoeling was om effectief meer herkenbare songs te schrijven - strofe, refrein, strofe, refrein, brug, refrein - maar dan zonder de overbodige leegtes. Eigenlijk moest elk nummer samenhangen van hooks en refreinen, van die kleine oorwormen die zich in je kop nestelen en die daar nog een hele tijd blijven hangen. Ik wou alleen dat soort momenten, opnieuw en opnieuw en opnieuw, zonder adempauzes. En dan maar zien hoe de boel evolueerde... Of zo zie ik het nu toch. Ik vraag me eigenlijk af in welke mate ik die bedoeling op voorhand al had, en in welke mate ik die erop heb geplakt nu het album er ligt. Om eerlijk te zijn, meestal filter ik de rationele kant van de zaak zoveel mogelijk weg tijdens het hele proces zelf.”

Hoe bedoel je?

Noah: “Ik begin aan een album alleen door erover na te denken. Laten we zeggen dat het eerste kwart van het schrijfproces puur mentale bezigheid is. Ik dagdroom erover, ik probeer een soort concept uit te denken, ik plan en in mijn hoofd werk ik een schema uit voor het hele ding. Maar eens ik effectief begin te schrijven en op te nemen probeer ik mijn verstand uit te schakelen en enkel m’n instinct te volgen.

Ik moet kunnen voelen of iets juist zit. Want ik heb de indruk dat hoe verder je staat met iets, hoe minder het helpt om erover te tobben. Integendeel, eens je een bepaalde drempel hebt bereikt staan je hersens alleen maar in de weg. Ik zat onlangs te luisteren naar een podcast van Lorne Michaels (producer van Saturday Night Live, ts) waarin hij het had over de geschifte uren die de schrijvers van Saturday Night Live afhaspelen. Omdat zij elke week een programma moeten vullen, hebben ze nooit de kans om lang stil te staan bij wat ze doen, en volgens Michaels heeft dat vooral voordelen. Zijn punt was dat de impuls om kritisch te zijn altijd de bovenhand haalt over de impuls om creatief te zijn. Voor mijn part heeft hij absoluut gelijk. Als ik teveel tijd neem om na te denken over wat ik net heb gemaakt dan vergroot de kans dat ik de waarde ervan voor mezelf verpest. Dus ik probeer dat dan ook niet te doen.”

Hoe zit het dan met de teksten bij elk nummer? Passen die in dat plaatje?

Noah: “Mja. Veel van die teksten kwamen vrij natuurlijk, haast onbewust.

En dan werd het een kwestie om ze in de structuur te duwen. De meeste nummers begonnen bij bepaalde ritmes die ik probeerde uit te werken, kleine stukjes muziek

on stage 5 maart: Botanique, Brussel (w/ Jib Kiddler)

Panda Bear ‘Panda Bear Meets The Grim Reaper’ Domino/V2 Records

De vooruitgeschoven single ’Mr. Noah’ zette in oktober de toon voor ’Panda Bear Meets The Grim Reaper’. Een zwellend ritme raast door een moeras van achtergrondgeluiden. Een opzwepend refrein jaagt de boel aan. De vocals klinken prominent en toch spookachtig. Nee, dit is niet meer de losjes jammende Panda Bear van ‘Person Pitch’ of de minimalistische Panda Bear van ‘Tomboy.’ Maar dit is ook niet de Panda die met Daft Punk de popsong ‘Doing It Right’ opnam. Een combinatie van de drie dan? Op ’… Grim Reaper’ slaagt Lennox moeiteloos in wat hem zelfs bij Animal Collective nog niet lukte: moeilijke muziek radiovriendelijk maken. Vrolijke tracks als ’Crosswords’ en ’Butcher Baker Candlestick Maker’ teren op gesamplede drumbreaks met een psychedelische rand. De logge melodie van ’Boys Latin’ wordt gestuwd door een aanstekelijke kampvuur-chant. ‘Selfish Gene,’ voor mijn part het pronkstuk, is een lange gezongen mantra die drijft op een synthgordijn. ‘Grim Reaper’ valt misschien even stil in het midden om daarna terug volledig op stoom te geraken, maar wat maakt het? Dit is gewoon een dijk van een plaat. (ts)

06

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h

Father John Misty aka Josh Tillman (ex-drummer van Fleet Foxes) flirt met de grenzen van de theatraiteit op zijn fantastische nieuwe album. ‘I Love You, Honeybear’, de opvolger van ‘Fear Fun’, is een conceptplaat waarop een zekere Josh Tillman de weinig verheffende kantjes van zijn persoonlijkheid in de kijker plaats tijdens de zoektocht naar pure intimiteit (lees: zijn muze Emma). Tillman de schrijver/zanger - maakt er een plezant tongue-in-cheek-spelletje met een twist van. De teksten van ‘I Love You, Honeybear’ zijn diepdonker, vettig en vunzig terwijl de muziek een en al klasse uitstraalt. “Soms is er een schijnbaar conflict tussen de lyrics en de sound. Maar als je een stap verder gaat, dan houdt het allemaal steek”, aldus Father John Misty Je begon platen uit te brengen als J. Tillman op je twintigste. Wat zou de jonge Josh gedacht hebben over een ambitieuze plaat als ‘I Love You, Honeybear’?

Je profileert je meer dan ooit als een echte zanger.

Father John Misty: “Hij had wellicht overgegeven bij het idee alleen. Ik had toen een nogal onvolwassen, streng oordeel over wat integriteit was. Toen dacht ik dat je een kikker was als je met een mooie stem je nummers zong. Was ik too cool to be true? (lacht) Ja, wellicht wel. Ik vond ook dat mijn eigen ervaringen niet waardevol genoeg waren om songs over te schrijven. Maar als ik er op terugblik was er wél voldoende interessante shit maar ik had niet voldoende zelfvertrouwen om mijn eigen, met humor doorspekte stem te laten horen. Ik hou van de speelsheid van de boeken van Nabokov. Hij had geen schrik om zijn eigen stem te laten gelden.

Vroeger keek ik echter te veel op naar mijn helden Will Oldham en Damien Jurado.

Tijdens je spirituele reis als artiest komt het er op neer om afstand te nemen van je idolen. Ten tijde van ‘Fear Fun’ en zelfs al toen het laatste album van J. Tillman verscheen, was ik me er van bewust dat ik het J. Tillman-personage ten volle had ontwikkeld. Het werd tijd om er het mes in te planten. En dat heb ik gedaan.”

het plaatje. Zo mag het niet zijn. Het leven is ook persvers en raar. Heel veel mensen hebben schrik van pure intimiteit omdat ze zichzelf niet zien zoals ze echt zijn.”

Kan je als artiest jezelf zijn dan? Soms heb ik het gevoel dat je een croonende acteur bent. Zeker toen je bij David Letterman samen met een 22-koppig strijkersorkest een opvallende versie van ‘Bored In The U.S.A.’ speelde.

Father John Misty: “Dat was zonder enige twijfel een performance. Dat is het ganse punt van theater: jezelf bloot geven. Shakespeare, nietwaar. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik me met hem wil meten. Maar ik bedoel maar: goed theater legt een realiteit bloot. Ik geef toe dat ik het soms op een gewiekste manier aanpak. Maar ik neem graag risico’s. En dan zet ik een masker op om te kunnen zeggen wat ik wil zeggen. Heb ik nooit schrik om over the top te gaan? Natuurlijk wel. Het is een moeilijke balans. Het moet uiteraard menselijk blijven. In een interview kan ik zeggen waar een nummer over gaat. Maar wees eerlijk: heeft dat evenveel effect als wanneer je op een podium dat nummer brengt? Een masker en een performance kunnen heel erg nuttig zijn om in te schatten of je song mooi en kwalitatief. Dan pas weet je hoe waardevol entertainment is.”

Al veel lovende feedback mogen ontvangen tot dusver?

Father John Misty: “Ik heb al heel veel mooie reacties gekregen van vrienden.

Wellicht omdat ik het over echte issues heb. Ik verkoop geen bullshit. Het gaat over zaken waar iedereen zich mee kan vereenzelvigen. Ik verkondig niet dat mensen moeten uitgaan om liefde te vinden. Ik probeer het gewoon over mijn eigen ervaringen te hebben. Ik geloof trouwens niet dat liefde dé oplossing is. Als je dat wel vindt en je denkt jezelf daardoor te kennen, dan mag je daar gerust voor gaan.

Maar het is niet voor iedereen hetzelfde. Ik geloof niet in liefde op het eerste zicht maar ik kan wel zeggen dat mijn vriendin Emma en ik verstrengeld zijn met elkaar.

We zijn zoals twee muzikanten die samen spelen en niet weten waarom het zo goed klinkt. Je kan het niet zeggen. Je voelt het gewoon. It’s there. Voorheen dacht ik altijd: laat me allemaal maar met rust. Ik ben een narcist geweest in het verleden.

Ik dronk veel en ik ging op zoek naar mensen die me zouden vertellen wie ik was.

Een narcist cultiveert zwakheid, hè. Een vreemde zal geloven wat je vertelt over jezelf omdat hij of zij er uiteindelijk toch niet van wakker ligt. Mensen willen toch alleen maar hun eigen dromen vervullen. It’s an identity game, a headthinker, a deathtrap.

Narcisme doodt je ziel heel snel.”

Wanneer heb je dat ingezien?

Father John Misty: “Alles veranderde toen ik Emma leerde kennen. In mijn fantasie dacht ik dat je het mooiste muziekje ter wereld maar beter op je eentje kon spelen.

Mijn brein zei dat het steek hield maar die gedachte leidde me weg van intimiteit.

En toch: plots ontmoet je iemand waarmee je graag samen bent en dan wil je niet meer alleen zijn. Je kan het je zelfs niet meer inbeelden. Want dan ontbreekt er iets. Twee mensen die op een pure manier met elkaar omgaan, dat is het allerbelangrijkste. Dat is in mijn ogen de realiteit.”

Elke sentimentele bespiegeling over de liefde kapot maken

Door een nieuwe dekmantel te bedenken: Father John Misty.

Father John Misty: “Ja. Ironisch gezien was J. Tillman een alter ego geworden.

Father John Misty kwam op de proppen omdat ik opnieuw Josh Tillman wou worden.

En iets dat Josh Tillman zeker zou doen is zichzelf een belachelijke naam geven.

Voor mij klinkt Father John Misty als de combinatie van een sekteleider en een stripper. Father John Misty heeft bitter weinig met de figuur Josh Tillman te maken.

Het was een bewuste keuze om mezelf - Josh Tillman, dus - op te voeren op mijn nieuwe plaat. Zodra je over jezelf schrijft, word je een figuur, zie je. Ook al blijf je een mens van vlees en bloed. Ik hou van wat Charlie Kaufman doet. De regisseur is ook altijd een personage in zijn eigen films. En dan beginnen mensen te twijfelen of je het wel echt bent of niet. Een heel interessante manier om de realiteit te manipuleren.

Als ik mezelf aan bod laat komen op mijn plaat ben ik het echt maar ik erken ook dat ik op die manier ook een fictieve entiteit word.”

Het personage Josh Tillman blijkt een nogal pathetische figuur te zijn.

Father John Misty: “Als je je kwestbaar opstelt en je overgeeft aan intimiteit, dan kunnen bespottelijke emoties als jaloezie en zelfmedelijden naar boven komen.

Met ‘I Love You, Honeybear’ wil ik elke sentimentele bespiegeling over de liefde kapot maken. Ik ben een beetje cynisch maar ik geloof niet dat cynisme de tegenpool is van sentimentaliteit. Ik hou van een schrijver als Kurt Vonnegut omdat hij er in slaagt echte menselijke emoties te schetsen zonder cory of sentimenteel te worden.

Dat vind ik inspirerend. Echte emoties zijn het tegenovergestelde van sentimentaliteit.

De realiteit, zeg maar. En die omhelst alles. Sentimentaliteit start enkel met het gevoel dat liefde mooi is, bijvoorbeeld. En dan betrek je er enkel dingen bij die aan dat beeld voldoen. Alles wat daar tegenin gaat - liefde is pijnlijk en liefde is lelijk - past niet in

Father

on stage 4 maart: Botanique, Brussel

Father John Misty ‘I Love You, Honeybear’ Bella Union/[PIAS]

Josh Tillman trekt alle tekstuele en muzikale registers open op de tweede plaat van zijn vermomming Father John Misty. De voormalige drummer van Fleet Foxes profileert zich meer dan ooit als een zanger, nagenoeg elke songtitel zou de naam van een roman kunnen zijn en ‘I Love You, Honeybear’ is in het spoor van ‘John Lennon/Plastic Ono Band’ (“that’s about him waking up from his dream”) een confessionele conceptalbum over het reilen en zeilen van de, voor de gelegenheid, fictieve karikatuur Josh Tillman. De titelsong is meteen een grootse opener: breedvoerig melancholie die meesterlijk is vastgelegd door producer Jonathan Wilson. ‘The Night Josh Tillman Came To Our Apt.’ is Velvet Underground-country met belletjes,‘True Affection’, een aan Yeasayer verwante track, blijkt de vreemde eeend in de bijt te zijn en ‘Nothing Good Ever Happens At The Goddamn Thirsty Crow’ is Father John Misty in Randy Newman-crooner-modus. Mariachimuziek, soul, orkestrale strijkers, ragtime jazz en sporadische elektronica: de uiteenlopende invloeden op ‘I Love You, Honeybear’ stralen grandeur uit. Het cynische anthem ‘Bored In The USA’ (inclusief lachband) is een klassieker in wording en wanneer de plaat op stijlvolle wijze afsluit met ‘I Went To The Store One Day’ (gezongen met een falsettostem) weet je: Father John Misty heeft zichzelf overtroffen. (bvm)

John Misty

Tekst: Michiel Van Meervenne i foto: flavien prioreau

07

Opgegroeid in Parijs als dochters van de Cubaanse meesterpercussionist Miguel ‘Angá’ Díaz en een Venezolaanse zangeres, en gek van Drake, Celia Cruz en Nina Simone. De 19-jarige zusjes Naomi en LisaKaindé belichamen alles wat van een melting pot een vruchtbare artistieke voedingsbodem maakt. Eind vorig jaar streken ze neer in de Brusselse Archiduc en demonstreerden ze waarom XL-opperhoofd Richard Russell er als de kippen bij was om hun debuut in te blikken – ook de toevallig binnengewaaide Arno was zichtbaar onder de indruk. Een dag later haalden we ons beste Spaans boven voor een snel vragenrondje.

We lezen overal dat jullie elkaar onwaarschijnlijk goed aanvullen, alsof jullie nooit iets anders gedaan hebben, maar eigenlijk spelen jullie nog maar twee jaar samen?

Lisa-Kaindé: “Klopt. Het was nog nooit in ons opgekomen om samen te spelen.

Ik schreef zelf eigenlijk amper muziek. Af en toe wel eens een melodietje, maar dat was vooral uit verveling of om een of andere puberale bezorgdheid van me af te schrijven. Ik droomde er ook niet echt van om artiest te worden, het was zeker geen kinderdroom. Ik wilde muziekleraar worden. En Naomi wist het niet zo goed.” (lacht) Naomi: “Nu wel!” (knipoogt)

Wij maken constant ruzie Hoe sterk is de band met Cuba nog?

Lisa-Kaindé: “Het hele verhaal is dat we Frans-Cubaans-Venezolaans zijn. Onze moeder is van Venezuela, maar wij zijn wel geboren in Parijs. We hebben als kind twee jaar in Cuba gewoond, daarna zijn we teruggekeerd naar Parijs om er naar school te gaan.”

Waar zijn jullie het liefst?

Lisa-Kaindé: “Ik vind het leuk om niet te moeten kiezen, om meerdere identiteiten te hebben. Het was een voorrecht om op te groeien tussen en met die twee werelden. Die mix heeft ons gemaakt tot wie we zijn. Elk jaar gaan we trouwens terug naar Cuba en logeren we bij familie in Havana. Het verschil met Parijs is enorm: ik voel me veel vrijer in Cuba!”

Naomi: “Cuba is vakantie voor ons, een plaats waar niets moet en alles kan. We hangen wat rond met vrienden, we dansen, we gaan naar concertjes… Zelf spelen we amper in Cuba, daarvoor zijn er te veel andere leuke dingen te doen.” (lacht) Lisa-Kaindé: “Ik hou nog meer van Cuba dan vroeger. Als puber ging ik vooral om met m’n leeftijdsgenoten en voelde ik me soms verdeeld tussen twee werelden.

Ik denk dat ik me buitengesloten voelde. Maar toen heeft m’n moeder me een paar keer meegenomen naar bevriende muzikanten, en eigenlijk heb ik toen pas het Cuba ontdekt waar ik nu zo gek op ben.”

Cuba heeft een enorm rijke muzikale geschiedenis. Welke figuren springen er voor jullie uit?

Lisa-Kaindé: “De eerste zangeres waar ik echt fan van was – ik moet vier jaar geweest zijn – was Haydée Milanés, de dochter van trova-zanger Pablo Milanés.

Ze kwam af en toe op bezoek bij ons, en ik was werkelijk verslaafd aan haar muziek.

Als kleine meisjes hebben we trouwens nog meegezongen op haar debuutplaat.

(Beide beginnen uit volle borst te zingen) Onze eerste opname!”

Naomi: “En onze vader ook natuurlijk. Vooral onrechtstreeks dan wel, want als hij ons vroeg of we muziek wilden spelen, en we antwoordden hem dat we naar het strand wilden, dan liet hij ons gewoon gaan. (lacht) Het is vooral onze moeder die ons aangezet heeft om naar de muziekschool te gaan. Maar papa gaf me wel heel veel inspiratie. Dat ik de dag nadat hij gestorven is cajón ben beginnen spelen, is geen toeval.”

Baudelaire op muziek Op jullie plaat komen heel wat invloeden samen. Het lijkt alsof jullie er jullie volledige muzikale bagage in hebben willen stoppen.

Lisa-Kaindé: “Dat hadden we niet echt in ons achterhoofd toen we nummers begonnen schrijven voor de plaat, maar uiteindelijk is het wel zo uitgedraaid.

Ik denk dat we een heel eerlijke plaat hebben gemaakt: het klinkt cliché maar het is echt wie we zijn. Toen de plaat af was en ik er enkele keren naar luisterde, viel het me op hoeveel Yoruba in de plaat zit. Blijkbaar is dat belangrijk voor ons…”

Hoe hebben jullie Yoruba geleerd?

Lisa-Kaindé: “In Parijs gingen we al van toen we heel klein waren met onze moeder mee naar de repetities van het Yoruba-koor waar ze lid van is. In het koor werden

vooral religieuze liederen gezongen, en daar wordt heel erg veel herhaald. Eerst heb je de leader. (begint te zingen) En daarna valt het koor in. (Naomi valt in) In het begin lijkt het onmogelijk om die losse klanken te onthouden zonder dat je weet wat het betekent, maar na enkele keren zing je gewoon mee. Ik wil de taal heel graag nog beter begrijpen. We moeten ons maar eens inschrijven voor een cursus, nee?

Naomi: “Eumh, oké.” (lacht) Lisa-Kaindé: “Afrika is als inspiratie heel belangrijk voor ons. We zijn ooit eens naar Benin geweest, en dat was heel erg indrukwekkend. Het voelde écht aan als mama Afrika. Ik raad het elke muzikant aan om een reis naar Afrika te maken. Yoruba is het begin van alles!”

Jullie groeiden op in Parijs, maar enkele zinnetjes niet te na gesproken is er geen Frans te horen op jullie plaat?

Lisa-Kaindé: “Ik weet het! Ik wil het zeker ooit wel proberen, maar het is écht moeilijk. Ik schrijf soms wel dingen in het Frans, maar de resultaten zijn nog niet goed genoeg. Het klinkt nog iets te geforceerd. Het Engels daarentegen kwam spontaan.

Misschien moet ik eens een tekst van Baudelaire op muziek zetten?”

Hoe komen de nummers trouwens tot stand? Wie schrijft het meest?

Naomi: “Lisa componeert alles op piano, op haar eentje. Daarna vertelt ze me wat ik moet doen. (lacht) In de eerste fase is er dus weinig interactie. Maar in de studio wisselen we wel heel wat ideeën uit. Tijdens de opnames van ons album wist ik eigenlijk heel goed waar ik naartoe wilde, terwijl het dan net Lisa was die twijfelde. Vooral over de elektronische accentjes. Voor mij was dat allemaal nogal logisch, misschien omdat ik wat meer elektronische muziek luister dan Lisa. Terwijl zij naar Nina Simone luistert, knal ik Drake, Kendrick Lamar en Jonwayne door m’n headphones.” (lacht) Het constant onderweg zijn is nieuw voor jullie. Vinden jullie het moeilijk om creatief te blijven?

Lisa-Kaindé: “Dat valt voorlopig wel mee. Hoewel, ik ben nu al vier dagen aan het vechten met een nummer, en voor mij is dat uitzonderlijk lang. Normaal floepen de nummertjes er zo uit. Dat het nu niet meteen lukt heeft zeker met vermoeidheid te maken. Maar ik heb me er al bij neergelegd dat onze toekomst er zo zal uitzien als er nog enkele hoofdstukken aan het Ibeyi-verhaal worden gebreid. We zullen alles tegelijk moeten kunnen!”

on stage 25 februari: Le Grand Mix, Tourcoing 2 maart: AB, Brussel (sold out)

Ibeyi ‘Ibeyi’ XL Records/Beggars

Helemaal onverwacht zijn de muzikale exploten van de Díaz twins niet: papa was de bekende Cubaanse percussionist Miguel ‘Angá’ Díaz, ooit nog lid van Buena Vista Social Club. Mama is gefascineerd door Yoruba-muziek en gaf de zusjes de liefde voor muziek met de paplepel mee. Naomi en Lisa-Kaindé zijn zowat elkaars tegenpolen. Naomi is de impulsieve, luidruchtige flapuit die aan de dj gaat vragen of hij Beyonce wil draaien, Lisa-Kaindé is de meer doordachte huismus die naar jazz luistert. Die spanning zorgt voor songs vol contrast. A capella-strofes in het Yoruba (de taal die via de slavenboten uit Nigeria en Benin in Cuba terechtkwam) die transformeren tot tedere r&b met een spirituele inslag; “Come to the river, wash my soul”, klinkt het in ‘River’.

Als de Afro-Cubaanse versie van CocoRosie begeleidt Lisa-Kaindé zichzelf op piano, behoedzaam ondersteund door het spaarzame geroffel van Naomi’s cajón of drumcomputer. Een album van youngsters met heel veel fond. Hedendaagse negro spirituals met elegantie en branie. (mvm)

08

T e k s t: N e l E x e l m a n s i f o t o : s Ø r e n s o l k Æ r

Belle And Sebastian

Met ‘Dear Catastrophe Waitress’ zou Belle And Sebastian in 2003 naar verluidt hun meest poppy plaat ooit gemaakt hebben. Twaalf jaar en twee fulls later tilt de Schotse band rond Stuart Murdoch zijn popgehalte naar een ongeziene hoogte. Terwijl voorganger ‘Write About Love’ nog schipperde tussen vrolijke indierock en melancholische tweepop, ontaardt ‘Girls In Peacetime Want To Dance’ in een vuurbal van discopop. Met zijn dansbare grooves, ritmische synths en dito zanglijnen komt het album net niet uit de seventies overgewaaid. No worries, de intimistische nummers en intrigerende personages waaraan Belle And Sebastian hun populariteit te danken heeft, blijven onaangeroerd. Naar waar leidt die nieuwe weg?

Tussen alle drukte van de release door vond de gitarist van het zestal, Stevie Jackson, gelukkig de tijd voor een interview met RifRaf. Door het tijdsverschil bellen we per ongeluk een uurtje te vroeg, maar dat deert niet. Stevie begroet ons hartelijk en is geen man die verlegen zit om een praatje.

hebben ze een grote invloed. Zo slopen er in het verleden stukken uit films tussen de regels door in ons repertoire. Uit Performance, een film uit de jaren zestig met James Fox en Mick Jagger, haalden we drie lijnen. (lacht) Het was een grote inspiratiebron. Over het algemeen komen personages dus uit boeken, onze verbeelding, en wie of wat er rond ons speelt. Voor al onze albums is dat altijd een constante geweest, inclusief het nieuwe.

“Mijn lievelingspersonages aller tijden zijn die uit ‘Lazy Line Painter Jane’ (1997) en ‘Fox In The Snow’ (1996). Het laatste is al een heel oud nummer, een mooi stukje poëzie, maar het blijft mijn favoriet. That one really speaks to me. Ik kan me helemaal terugvinden in het personage. Hoe het herinneringen in me bovenbrengt van toen ik als jong kind nadacht over het leven. Grappig hoe je als twaalfjarige het gevoel kunt hebben dat je op een kruispunt in je leven staat. It stinks to think that! (lacht) Althans, dat was voor mij toch altijd zo. Die kwelling is niet iets typisch voor oudere mensen en dat stadium verwoordt ’Fox In The Snow’ heel mooi. Of neem nu ‘Judy And The Dream Of Horses’. (zingt het snelle gedeelte van het nummer) Ik denk dat veel mensen zich bij het personage kunnen aansluiten. Toen we het album ’If You’re Feeling Sinister’ in 1996 maakten, had ik voeling met het Judy-personage op submuzikaal vlak. Ook al had ik totaal niets gemeen met haar als mannelijke twintiger. (lacht) Je moet je niet kunnen terugvinden in iets om er door geraakt te worden.”

Dat is een mooie visie. Op de albumcover pronkt ‘Girls In Peacetime Want To Dance’ en een meisje dat een geweer vasthoudt. Toch klinkt de muziek heel zonnig en ritmisch. Wat zit hier achter?

Stevie: “De cover is een verhaal op zich, maar het is geen statement. Onze covers vloeien altijd voort uit Stuarts gevoel of verbeelding. Dit keer is hij grappig: de gebruikelijke the boy and the girl zijn half-robot in een soort van naoorlogs scenario. (lacht) Hierachter schuilt de indruk dat ze gewond zijn geraakt tijdens de oorlog, maar de robottechnologie is te nieuw om van die periode te zijn. Op de achtergrond zie je het meisje met het geweer, een personage dat in enkele nummers terugkomt.

Het liedje ’Allie’ gaat specifiek over haar. Eigenlijk het was nooit de bedoeling dat ze op de albumcover zou staan. (lacht) Maar het zag er goed uit! Er zit dus geen verborgen betekenis achter, het gaf ons gewoon een goed gevoel. Onze songs komen altijd voort uit vrij algemene gevoelens. Natuurlijk kan ik je alleen maar zeggen wat ik denk. Op dat vlak ben ik gewoon een fan zoals een ander.” (lacht)

Twaalf en op een kruispunt in je leven zitten Jullie nieuwe album, ‘Girls In Peacetime Want To Dance’, is in januari uitgekomen. Hoe vlotten de opnames?

Stevie Jackson: “Het ging heel goed. Tussen maart en april werkten we eraan in de Maze Studio’s in Atlanta, Georgia. We wilden met iemand werken die een andere aanpak heeft, dus kozen we voor Ben Allen. Zijn achtergrond is vooral hiphop, maar hij maakt ook pop. (Allen co-produceerde het veel bejubelde ‘Merriweather Post Pavilion’ van Animal Collective en werkte ook samen met o.a. Cee-Lo Green, (ne)) Het was heel anders werken dan hoe we gewend zijn. Sommige van zijn ideeën waren vrij vreemd, en dat was een beetje een verrassing. Of pijnlijk op sommige momenten als je niet akkoord ging. (lacht) Al bij al was het schitterend. We wilden altijd al gestimuleerd worden, zeker omdat we al negentien jaar meegaan en al aardig wat albums maakten.

Je kijkt altijd rond naar andere dingen zodat je ervaring kunt opdoen. Met het nieuwe album maakten we geen gigantische koerswijziging, de typische Belle And Sebastianelementen zijn er nog. Voor mij straalt het album een zekere blijheid. Dat voel je ook, want veel songs zijn vrij ritmisch.

“Hoe dit album verschilt van het vorige? Om te beginnen hadden we delen van onze songs al. We oefenden, doken de studio in en maakten ze funky. Zo gingen we ook de richting uit van pop. Bovendien lieten we ruimte voor Ben, zodat ook hij zijn invloed had.

Dit keer ging het dus meer om een album in elkaar zetten. Door te kijken wat goed klonk in een nummer, pasten we de stukjes in mekaar, een beetje zoals bij een legpuzzel.

“Nadat de songs uit mekaar waren gehaald, voegden we er andere ritmische schema’s en andere instrumenten aan toe. Zo had ik op ‘Enter Sylvia Plath’ een twaalfsnarige gitaar vast omdat het heel erg als ABBA klinkt. We zijn grote ABBAfans, ik zelfs nog meer dan Stuart. Ik heb al hun albums. Stiekem wilde ik altijd al een discoplaat maken, ik zit ook niet voor niets in een discoband in Glasgow. Om terug te komen op het album, we gingen nogal technisch te werk zoals dat gaat bij hiphop. Ben zei dan: “Herhaal dat, want het is een catchy motief.” (lacht) In tegenstelling tot bij het vorige album, hadden onze songs minder vorm toen we ze de producer voorschotelden. In die zin was het dus een goede samenwerking en niet enkel iets van ons. Dat is hét grote verschil met de vorige plaat.”

Over pop gesproken. In jullie bio staat over het nieuwe album: “Belle and Sebastian want to change the world of pop and engage with the politics of pop.” Wat moeten we ons hierbij voorstellen?

Stevie: “Ik wil die bio zien. It’s garbage. (lacht) Politiek is iets geïsoleerd en in bepaalde zin hebben alle gebeurtenissen of daden betrekking op politiek. Zelfs hoe je denkt over de samenleving of de manier waarop je met andere mensen omgaat, kun je beschouwen als politiek. Natuurlijk wordt het nummer ‘Allie’ in een richting geduwd die iemand als politiek statement kan zien, maar dat is het niét. (lacht) Alles is gewoon voortgevloeid uit Stuarts verbeelding. Hij gebruikt fictionele personages om bepaalde onderwerpen toegankelijker te maken. “ Wat die personages betreffen, in jullie oeuvre zijn er veel die tot de verbeelding spreken. Zoals Judy And The Dream Of Horses of The Boy With The Arab Strap.

Hoe zit dat voor dit album?

Stevie: “Belle And Sebastian-nummers zijn altijd al character-driven geweest.

Personages kunnen geïnspireerd zijn door mensen die we in Glasgow ontmoetten.

Of ze ontstaan uit onze verbeelding die de vrije loop gaat. Om het verhaal van ‘The Cat With The Cream’ op het nieuwe album te vertellen, dacht Stuart aan een vrouw die ergens in een keuken in Glasgow zat. Anderzijds kunnen ook natuurlijk boeken en films dienen als inspiratie. We zijn allemaal gek van films. Zeker als het op esthetiek aankomt

Belle And Sebastian ‘Girls In Peacetime Want To Dance’ Matador/Beggars

Er zijn veel onzekerheden in het leven. Maar één ding staat als een paal boven water: als Stuart Murdoch en de zijnen met iets nieuws voor de dag komen, kijken wij altijd reikhalzend uit. Met inmiddels het negende wapenfeit mikt het Schotse collectief meer dan ooit op pop en disco van formaat. ‘Girls In Peacetime Want To Dance’ brengt het mooiste van de afgelopen jaren samen. Of het nu de warme tweepop van ‘Write About Love’, de sixtiessound van ‘The Life Pursuit’ of de catchy pop van ‘Dear Catastrophe Waitress’ is, met een opener als ‘Nobody’s Empire’ verdwijnen alle zorgen in een handomdraai. De zonnige, met discoritmes overgoten synthpopnummers ‘The Party Line’, ‘The Power Of Three’ en ‘Enter Sylvia Path’ bevatten nét niet genoeg glitter om te vervallen in ABBA-kitsch.

Terwijl het aanstekelijke ‘Allie’ na verschillende luisterbeurten nog even blijft nazinderen, krijgt het fijne ‘The Everlasting Muse’ een lik Schotse folkmuziek aangemeten. Toch blijven fans die elk sprankeltje hoop op de typische B&S-tweepop koesteren, niet op hun honger zitten. Het weemoedige ‘Ever Had A Little Faith?’ en het nog mooiere ‘The Cat With The Cream’ nemen je op in een warme omhelzing waarbij elk beetje melancholie plots wegsmelt als een sneeuwvlok voor de opkomende zon. Het tegengif voor elke kwade bui. (ne)

Tekst: Michiel 07 Van

20 FEBRUARI

ANCIENNE BELGIQUE BRUSSEL

7 MAART

VORST NATIONAAL CLUB BRUSSEL

TICKETS & INFO: GREENHOUSETALENT.BE 20/01/15 17:56

concerten

cultuurcentrum Hasselt Kunstlaan 5, B-3500 Hasselt

voorjAAr 2015

PiAno— anders #5 sonic Pieces

vr 20 feb wo 25 feb di 03 mrt vr 13 mrt vr 10 APr mA 20 APr wo 29 APr ZA 23 mei

bent vAn looy & strings isbells & PulsAr ensemble Axelle red coem 12 notes liesA vAn der AA the tiger lillies dAAn illuminine + christinA vAntZou & the chAmber PlAyers

Moon Ate The Dark Otto A. Totland Hauschka

ZA 21 feb 2015

wo 25 feb 20 u

tickets & info: www.ccha.be / 011 22 99 33

Isbells &

Pulsar Ensemble

Trixie Whitley © Shervin Lainez Prom

Untitled-3 1

10

T e k s t: J o h a n n e s D e B r e u k e r i f o t o : c h a r l i e v i l lya r d

Two Gallants

Er zijn maar weinig bands die de gulden middenweg tussen spanning en ontspanning, tussen losgeslagen en intiem, zo gemakkelijk weten te vinden als Two Gallants. In één nummer gaat het duo uit California van gestripte folk tot uitzinnige garagerock én weer terug. Two Gallants schudden hun luisteraars zo helemaal door elkaar totdat ze op een onbevangen moment hun schild laten zakken. En dán halen Adam en Tyson die ijspriem boven waarmee ze onze losgeslagen ziel doorboren. Zet jullie dus maar schrap voor ‘We Are Undone’, het splinternieuw, ijzersterk album.

Muziek is voor mij zoals een wandelstok voor een oude man Het zal wel een bijwerking van de jaarwisseling zijn, maar de tijd heeft zich in 2015 opnieuw een versnelling hoger geschakeld. Het leek nog maar enkele maanden geleden toen RifRaf Tyson Vogel van Two Gallants voor de laatste keer belde, maar al snel bleek dit van 2012 te dateren. Gelukkig is ook Tyson de tijd uit het oog verloren: “Shit, ik dacht dat het interview gisteren was.” En hoewel het zaterdagavond is in België, is het voor Tyson in San Francisco duidelijk nog bedtijd. “Oh man, you caught me off guard here. Geef me een minuutje om wakker te worden!”

Tijd uit het oog verliezen gebeurt bij de beste! Misschien moeten we beginnen met bijpraten over wat er allemaal is gebeurd sinds onze babbel over ’The Bloom and The Blight’?

Tyson: (denkt na) ”Het leven, dat is er gebeurd! Sinds de laatste keer dat we elkaar spraken hebben Adam en ik zo’n twee jaar continu getourd.

Daarna zijn we in een soort van winterslaap terechtgekomen en heeft de tijd ons meegevoerd op de onverbiddelijke stroom van het leven.

Aangezien we normaal altijd moeten optreden of reizen was zo’n huiselijk en anoniem leventje nieuw voor ons. Door al die tijd voor reflectie heeft het album goed kunnen rijpen en konden we dat traditionelere leven op onze manier verteren.”

En smaakt zo’n leventje naar meer?

Tyson: “Ik denk niet dat ik het één of het ander kan kiezen. Het grootste deel van ons volwassen bestaan leefden Adam en ik in een overgangsperiode, de muze achterna hollend. Door thuis te zijn, leerden we wat een evenwichtig leven is. ’We Are Undone’ is hierdoor het resultaat van een persoonlijk proces, een leerrijke stap in zowel onze eigen groei als deze van de band. Verplicht thuis leven en je een heel ander levensritme aanmeten zorgde voor nieuw perspectieven. Je gaat op een andere manier over de dingen nadenken en je op een nieuwe manier op zaken focussen.

Het gaf ons beiden een interessante kijk op hoe hard onze levens met elkaar verbonden zijn, zélfs al zijn we niet samen. In een two-person band spelen zorgt er inherent voor dat je altijd samen bent.”

Leven en overleven Kan je een voorbeeld geven van hoe jullie blik is veranderd?

Tyson: “Op ’We Are Undone’ kaarten we verschillende thema’s aan zoals duurzaamheid. Daarnaast vragen we ons ook af wat de waarde is van alles wat er is gebeurd én van alles wat nog moet komen. Ik denk dat dit

07 11

samenhangt met hoe wij kijken naar het leven en overleven, soms zelfs op een macro-kosmisch niveau. In onze hedendaagse samenleving is het idee van geschiedenis vervaagd dankzij het proces van blinde progressie.

Technologie vraagt steeds meer tijd van ons, zónder er perspectief voor terug te krijgen. Ondertussen wordt het pijnlijk duidelijk dat we zowel individueel als collectief een pad bewandelen waarvan we niet weten waar het eindigen zal. Op dit album kijken we hier op verschillende manieren naar. Voor zo’n problemen is er namelijk nooit één enkel antwoord te vinden.”

Maak je muziek om antwoorden te vinden?

Tyson: “Voor mij werkt dat wel zo, ja. Ik denk zelfs dat het voor ons beiden geldt. Het is zelfs nog iets meer dan dat. Muziek is voor mij een beetje als een wandelstok voor een oude man. Zo’n wandelstok helpt de man met wandelen, maar je kan niet echt zeggen dat die stok de wereld redt.

Het is een middel dat iemand - en iedereen in dezelfde situatie - helpt, bijvoorbeeld als deze persoon een slechte knie heeft. Muziek kan een gelijkaardige rol spelen. Muziek doorkruist culturen en het is altijd een goede manier geweest om verhalen te vertellen, mensen te inspireren en zelfs om een gedachte of een emotioneel zaadje te planten. Muziek is daarom een zeer geschikte manier om de onzekerheden van de toekomst aan te kaarten.”

De schedel op de albumcover van ‘We Are Undone’ doet ook vermoeden dat het een goede manier is om met het verleden om te gaan...

Tyson: “De schedel op de cover wordt de Herto-schedel genoemd. Het is de oudste schedel die men heeft gevonden van een menselijke soort die het meest op de onze gelijkt. Het idee - of eerder statement - om het album ’We Are Undone’ te noemen, heeft hier ook mee te maken. Kijk eens hoe oud die schedel is en hoeveel gelijkenissen deze vertoont met de onze?

Die vraag wilden we letterlijk en voor ieders ogen stellen. Met de titel ’We Are Undone’, én die cover, willen we aantonen hoe weinig we de afgelopen honderdduizend jaar zijn veranderd. Undone impliceert ook dat iets nog niet is afgerond, dat er een constante progressie aan de gang is. Enerzijds kunnen we naar een destructief eindpunt gaan, anderzijds kunnen we een nieuwe leefbaardere route op. Welke weg we opgaan, is moeilijk te achterhalen.”

hebben ons die vragen vroeger wel eens voorgelegd, maar telkens bleek het antwoord dat het volstond en krachtig genoeg was om met twee verder te blijven doen. Nee, voor Two Gallants zal het altijd maar Adam en ik zijn.

Alhoewel: muziek, dat is misschien wel het derde bandlid voor ons.

We zijn niet alleen!”

Dankzij jullie dynamische sound, klinkt het inderdaad ook alsof jullie niet alleen zijn. Wat vind je nu eigenlijk het leukste: ingehouden drummen of voluit gaan?

Tyson: (lacht) ”Dat verschilt naargelang mijn stemming. Het belangrijkste voor mij is het vinden van die wonderlijk delicate middenweg tussen chaos, luisteren, bescheidenheid en eenvoud. Dynamiek, intentie en emotie zijn enorm belangrijk als je maar met twee bent. (denkt na) Als ik even mag terugkomen op de vorige vraag: soms denk ik over mezelf alsof er vijf mensen huishouden in mij en nogeens vijf in Adam. Je moet ervoor zorgen dat ze alle vijf hun job doen. Oké, terug naar deze vraag. Ik kan dus niet kiezen tussen één aspect van die dynamiek: hard of zacht. Dat is inherent verbonden met én afhankelijk van de andere. Hoe hard ik ook van zacht mag houden, het harde moet soms gebeuren. Het ene eist altijd het andere.”

on stage 2 maart: Botanique, Brussel

Two Gallants ‘We Are Undone’ ATO Records/[PIAS]

Net zoals z’n voorganger ‘The Bloom And The Blight’ opent ‘We Are Undone’ met een verdwaalde, onzekere gitaar die stilaan aan zelfvertrouwen wint om dan het album splijtend te kickstarten. Dat heerlijke spel der verwachtingen hebben Two Gallants, net zoals Cloud Nothings en zelfs Nirvana, heel goed in de vingers. Ze steken elk nummer met een klein vuurtje aan, smokkelen dan ettelijke liters olie binnen en lozen deze dan op het donkerste moment van de songs. En donker zijn de songs. Op ‘We Are Undone’ weten Adam en Tyson hun bezorgdheid en nostalgie immers perfect naar hun muziek te vertalen. Tijdens het ongemeen knappe ‘Murder The Season/The Age Of Nocturne’ weten Two Gallants dat gevoel het beste te vatten door van kwaad naar erger te gaan, totdat niemand nog no durft te zeggen. Dat dynamische karakter van de nummers van Two Gallants vindt zijn weg ook op albumniveau. Na eerst snoeihard van leer te trekken in ‘Some Trouble’ laat het duo even snel en even goed een zachtere kant van zich zien en horen. Two Gallants klinken op ‘We Are Undone’ als tien man. Van een intens en heerlijk album gesproken! (jdb)

Derde bandlid Sinds The Black Keys geen duo meer zijn, is de band uitgegroeid tot één van de grootste rockacts. Heeft Two Gallants ooit overwogen om van het two-person format af te stappen?

Tyson: “Als je maar met z’n tweetjes bent, zullen er altijd momenten komen – zeker als het op creativiteit aankomt – dat je op je grenzen botst.

Je hebt immers maar een beperkt aantal handen en voeten. Maar telkens wanneer deze vraag zich voordoet, geeft onze passie om het met z’n twee te doen een antwoord. We zijn nooit blind of naïef voor het idee van een extra bandlid, want dan word je gegijzeld door je eigen ideeën. Dus we

MELANIE DE BIASIO • ORQUESTA TANGUEDIA • THE RAMBLERS • YEVGUENI • DE FRIVOLE FRAMBOOS • BENT VAN LOOY • MARY BLACK • MI-

CHAEL LAW’S PICCADILLY DANCE ORCHESTRA • NTGENT: WE SHALL OVERCOME (A VERY LAST POST) • THE JOHNNY CASH ROADSHOW • HANS LIBERG • LINDA GAIL LEWIS • GUY DAVIS & FABRIZIO POGGI • VICENTE AMIGO • THE GOLDEN GLOWS & BOX • 10 JAAR TE GEK!? • THE GREAT PRETENDERS • TIGER LILLIES • DE TEMPS ANTAN • DAAN • GEERAARD DE GROOTE & ANN VANDAELE • ESPELHOS • DUTCH SWING COLLEGE

MELANIE DE BIASIO

BAND • PASCAL DEWEZE & NICOLAS ROMBOUTS: UNE SOIRÉE AVEC CLAUDE FRANÇOIS ’69 • RAYMOND VAN HET GROENEWOUD • MELANIE

DE BIASIO • ORQUESTA TANGUEDIA • THE RAMBLERS • YEVGUENI • DE FRIVOLE FRAMBOOS • BENT VAN LOOY • MARY BLACK • MICHAEL LAW’S PICCADILLY DANCE ORCHESTRA • NTGENT: WE SHALL OVERCOME (A VERY LAST POST) • THE JOHNNY CASH ROADSHOW • HANS LIBERG • LINDA GAIL LEWIS • GUY DAVIS & FABRIZIO POGGI • VICENTE AMIGO • THE GOLDEN GLOWS & BOX • 10 JAAR TE GEK!? • THE GREAT PRETEN-

MARY BLACK

DERS • TIGER LILLIES • DE TEMPS ANTAN • DAAN • GEERAARD DE GROOTE & ANN VANDAELE • ESPELHOS • DUTCH SWING COLLEGE BAND •

PASCAL DEWEZE & NICOLAS ROMBOUTS: UNE SOIRÉE AVEC CLAUDE FRANÇOIS ’69 • RAYMOND VAN HET GROENEWOUD • MELANIE DE BIASIO • ORQUESTA TANGUEDIA • THE RAMBLERS • YEVGUENI • DE FRIVOLE FRAMBOOS • BENT VAN LOOY • MARY BLACK • MICHAEL LAW’S PICCA-

cultuur centrum brugge

DILLY DANCE ORCHESTRA • NTGENT: WE SHALL OVERCOME (A VERY LAST POST) • THE JOHNNY CASH ROADSHOW • HANS LIBERG • LINDA GAI

LINDA GAIL LEWIS

LEWIS • GUY DAVIS & FABRIZIO POGGI • VICENTE AMIGO • THE GOLDEN GLOWS & BOX • 10 JAAR TE GEK!? • THE GREAT PRETENDERS • TIGER LILLIES • DE TEMPS ANTAN • DAAN • GEERAARD DE GROOTE & ANN VANDAELE • ESPELHOS • DUTCH SWING COLLEGE BAND • PASCAL DEWEZE & NICOLAS ROMBOUTS: UNE SOIRÉE AVEC CLAUDE FRANÇOIS ’69 • RAYMOND VAN HET GROENEWOUD • MELANIE DE BIASIO • ORQUESTA TANGUEDIA • THE RAMBLERS • YEVGUENI • DE FRIVOLE FRAMBOOS • BENT VAN LOOY • MARY BLACK • MICHAEL LAW’S PICCADILLY DANCE

VICENTE AMIGO

ORCHESTRA • NTGENT: WE SHALL OVERCOME (A VERY LAST POST) • THE JOHNNY CASH ROADSHOW • HANS LIBERG • LINDA GAIL LEWIS • GUY DAVIS & FABRIZIO POGGI • VICENTE AMIGO • THE GOLDEN GLOWS & BOX • 10 JAAR TE GEK!? • THE GREAT PRETENDERS • TIGER LILLIES • DE TEMPS ANTAN • DAAN • GEERAARD DE GROOTE & ANN VANDAELE • ESPELHOS • DUTCH SWING COLLEGE BAND • PASCAL DEWEZE & NICOLAS ROMBOUTS: UNE SOIRÉE AVEC CLAUDE FRANÇOIS ’69 • RAYMOND VAN HET GROENEWOUD • MELANIE DE BIASIO • ORQUESTA TANGUEDIA •

DAAN

THE RAMBLERS • YEVGUENI • DE FRIVOLE FRAMBOOS • BENT VAN LOOY • MARY BLACK • MICHAEL LAW’S PICCADILLY DANCE ORCHESTRA • NT GENT: WE SHALL OVERCOME (A VERY LAST POST) • THE JOHNNY CASH ROADSHOW • HANS LIBERG • LINDA GAIL LEWIS • GUY DAVIS & FABRI-

ZIO POGGI • VICENTE AMIGO • THE GOLDEN GLOWS & BOX • 10 JAAR TE GEK!? • THE GREAT PRETENDERS • TIGER LILLIES • DE TEMPS ANTAN •

DAAN • GEERAARD DE GROOTE & ANN VANDAELE • ESPELHOS • DUTCH SWING COLLEGE BAND • PASCAL DEWEZE & NICOLAS ROMBOUTS: UNE SOIRÉE AVEC CLAUDE FRANÇOIS ’69 • RAYMOND VAN HET GROENEWOUD • MELANIE DE BIASIO • ORQUESTA TANGUEDIA • THE RAMBLERS • YEVGUENI • DE FRIVOLE FRAMBOOS • BENT VAN LOOY • MARY BLACK • MICHAEL LAW’S PICCADILLY DANCE ORCHESTRA • NTGENT: WE SHALL

ccbrugge.be

SINT-JAKOBSSTRAAT 20, POST) 8000 BRUGGE OVERCOME (A VERY LAST • THE JOHNNY CASH ROADSHOW • HANS LIBERG • LINDA GAIL LEWIS • GUY DAVIS & FABRIZIO POGGI • VI-

TICKETS: T 050 44 30 60 • WWW.CCBRUGGE.BE • IN&UIT BRUGGE CENTE AMIGO • THE GOLDEN GLOWS & BOX • 10 JAAR TE GEK!? • THE GREAT PRETENDERS • TIGER LILLIES • DE TEMPS ANTAN • DAAN • GEERSTADSSCHOUWBURG • MAZ • BIEKORF • DE DIJK • DE BOND • BOGARDENKAPEL • JAN GAREMIJNZAAL WWW.CCBRUGGE.BE Volg ons op:

AARD DE GROOTE & ANN VANDAELE • ESPELHOS • DUTCH SWING COLLEGE BAND • PASCAL DEWEZE & NICOLAS ROMBOUTS: UNE SOIRÉE AVEC CLAUDE FRANÇOIS ’69 • RAYMOND VAN HET GROENEWOUD • MELANIE DE BIASIO • ORQUESTA TANGUEDIA • THE RAMBLERS • YEVGUENI • DE

12

T e k s t: J o r i s V a n d e n B r o e c k i f o t o : d a v i d w a l d m a n

Na twee jaar proefdraaien, is Viet Cong er klaar voor. De band, opgebouwd rond Matt Flegel van Women, zocht en vond een geluid dat het midden houdt tussen zijn guerrilla naamgenoten en een roekeloos uitgevoerde lobotomie. De titelloze debuutplaat is er dan ook eentje geworden om lichtjes onthutst te ondergaan.

Flegel is opgewekt. Reden daarvoor is de aankomst van zijn band in Brussel.

Hoewel élke artiest zegt dat hij/zij dol is op Brussel (de meesten liegen), is het snel duidelijk dat het Flegel menens is. Tijdens zijn jaren bij Women bouwde hij een encyclopedische kennis van steden en concertzalen op en zonder moeite geeft hij een vergelijkende studie van de AB, Trix en De Kreun. Ook naar het eerste concert in de Botanique kijkt hij uit.

Flegel: “Dat schijnt ook een bijzondere zaal te zijn. Het klopt dat we op veel plaatsen belanden en het is onmogelijk elke concertzaal te onthouden, maar de goede blijven je bij. Meestal hangt dat samen met het eten. (lacht) In Amerika zijn de opties op dat vlak zeer beperkt. Fastfood is vaak het enige dat er te krijgen is. Als we slim waren, zouden we daar in ons tourschema rekening mee houden en louter in Europa spelen.

In de concertzalen word je hier veel beter verzorgd.”

iemand verteld te worden dat waar je de laatste dagen aan gewerkt hebt compleet onbruikbaar is. I’m okay with that.”

Letterlijk met die woorden?

Flegel: “Yeah. Ik vertrouw die gasten en zij vertrouwen mij. Het houdt elkaar in balans. Ik weet niet of de leeftijd er iets mee te maken heeft, maar ik ben nu ook meer relaxt. Alhoewel. Zopas in Londen waren we vlak voor ons concert aan het rondspringen als zevenjarigen.”

De aanwezigheid van de song ‘Silhouettes’ maakt dat de plaat veel breder.

Alsof de deur naar new wave open moest blijven.

Flegel: “Hoe meer we dat nummer spelen, hoe meer het in Joy Division-gebied komt.

Waarschijnlijk zal ik naar die band aan het luisteren geweest zijn de dag dat ik het schreef.”

Gaat beïnvloeding zo vlot? Ga je straks of morgen dan een jazznummer maken?

Flegel: “Niet noodzakelijk. We zullen zien. Ik zal vanavond iets proberen schrijven en wie weet klinkt het als wat hier op de achtergrond (Count Basie, jvb) opstaat. Soms denk ik daar over na. Hoe ik kan voorkomen dat we klinken als iemand anders.

Maar onbewust komt er altijd een invloed uit. Al heeft het vaak ook te maken met instrumenten. Als we nieuwe synths kopen. Of zoals onlangs, toen we een instrument dat er al lang lag opnieuw oppikten. Het is iets raar: bijna een gitaar, maar het ziet er uit als een lapsteel. Het is handgemaakt door een kerel uit Amsterdam....”

Yuri Landman?

Flegel: “Yeah!”

Die man tekende vroeger geweldige strips. Helaas is hij daarmee gestopt ten voordele van het instrumenten bouwen.

Flegel: “Really? Hij heeft ons, euh, ding gemaakt. Het is iets cool, met een beweegbare brug. (verliest zichzelf in een zéér technische uitleg) Het heeft iets te maken met harmonics, al begrijp ik dat niet helemaal, maar hij leek te weten wat hij deed. Al hebben we geen uitleg gekregen over hoe we het moeten bespelen. We krijgen er klanken uit, en daar draait het om. We willen ons niet beperken tot bas, drum en gitaar.”

Het resultaat klinkt heftig, woest bij momenten, al is het doorgaans toegankelijker dan Women.

Flegel: ”Mogelijk omdat in Women de stem nogal naar de achtergrond gedrukt werd.

En slightly angry, inderdaad. Het is mijn uitlaatklep. De uitlaatklep van vier man, eigenlijk.

We doen onze jobs, onze bullshit en dan komen we enkele uren per week samen, amuseren ons en spelen onze frustraties er uit. Anderen worden dronken en gaan mensen in elkaar slaan, wij worden dronken en slaan onze instrumenten in elkaar.”

Rondspringen als zevenjarigen Ergens vreemd. Bands zijn de bestaansreden van concertzalen.

Flegel: “Exact. Maar niet iedereen lijkt dat te begrijpen. Ach, we zijn al blij dat er publiek begint te verschijnen. Onze eerste concerten speelden we letterlijk voor een lege zaal. Er was een geluidsman en een barman, dat was het. Toch speelden we, als soort van bijkomende repetitie. Daarom dat ik het niet erg vond om, zoals we in het najaar gedaan hebben, plots opnieuw als voorprogramma op tournee te gaan.

Ik hou er zelfs van. Je wordt gedwongen een korte set te spelen, zoveel mogelijk in een halfuur te proppen.”

De eerste plaat is er. Die klinkt helemaal anders dan de ep. Vanwaar zo’n scherpe bocht?

Flegel: “We hebben de ep toen uitgebracht omdat we iets nodig hadden om te verkopen op tournee. Normaal zou je dan een stapeltje cdr’s branden, maar dat vind ik zo’n wegwerpproduct, dus hebben we een cassette-ep gemaakt. Tapes zijn cooler.

En ik hou er best van, uit nostalgische overwegingen. Het is de eerste drager waarop ik ooit naar muziek geluisterd heb. Het is, zeker in vergelijking met digitale muziek, zeer moeilijk om te skippen. Je moet echt alles luisteren.

“De ep was voor ons eveneens een manier om te ontdekken hoe we willen klinken.

Achteraf bekeken, weet ik niet of de wereld verondersteld werd die muziek te horen.

Het waren vaak popsongs van Scott (Munro, gitarist) en mezelf. Ondertussen zijn we met vier en wanneer we samenspelen, kaatsen we ideeën onderling weg en weer. Dit houdt voor ons allen meer steek. De meer monumentale nummers, dat zijn wij vier, going nuts.”

Complexiteit wordt zo nu en dan niet geschuwd. Een nummer als ‘March Of Progress’ flirt met noiseritmes én kerkorgelgeluiden.

Flegel: “Ik heb een oud Yamaha-orgel geërfd. Enfin, het was eigenlijk van Chad Vangaalen en ik hield van het geluid. Het orgel- en dronegedeelte van die song zijn het eerste dat ik echt geschreven heb voor deze band.”

Het is ook het stuk op de plaat dat het meeste aan Women doet denken.

Flegel: “Ja, die band had soms een redelijke drone in petto. Funny, ik heb die platen al zolang niet meer beluisterd. Ik voel me bijna verplicht om het wel te doen, want die band komt sowieso naar boven in interviews. Ook al lijkt het al zo lang geleden en herinner ik me niet eens meer hoe de muziek juist klonk.”

Binnen Women was er geregeld sprake van spanningen. Probeer je met een nieuwe band zo’n dingen te voorkomen?

Flegel: “Spanningen? Ik weet niet. Oké, er was obviously some tension. Het is als een ongelukje. De dingen gaan goed tot je plots struikelt en je been breekt.

Voorkomen kan je dat niet. Ik probeer me in deze band met de meest easy going mensen te omringen. We zijn ondertussen allemaal eind twintig, begin dertig, hebben in verschillende bands gespeeld en zijn dus gewoon aan wat chaos in ons leven. Dat maakt het makkelijker. Ik denk niet dat er een potentieel conflict in deze groep zit. Al zal er altijd wel wat wrijving zijn, dat is logisch als je wekenlang op elkaars lip leeft. Anything can happen. And it usually does.

“Er is in Viet Cong gelukkig niet veel ego aanwezig. Dat maakt het makkelijker om de anderen te vertellen dat je niet leuk vindt wat ze aan het doen zijn. Of om door

on stage 17 februari: De Kreun, Kortrijk (w/ Absolutely Free) 18 februari: Botanique, Brussel (w/ Absolutely Free)

Viet Cong ‘Viet Cong’ Jagjaguwar/Konkurrent

Fasten your seatbelts! De eerste van Viet Cong is alles behalve een gezapige verzameling songs geworden. Zeven songs telt dit werkstuk en dat blijkt te volstaan om de luisteraar lichtjes onthutst achter te laten. Van de hondsbrutale klanken van opener ‘Newspaper Spoons’ tot de elf minuten durende mindfuck die afluister ‘Death’ is: Viet Cong gaat er ongenadig en zonder enige vorm van subtiliteit tegenaan. Hoewel, wie goed luistert hoort onder de laag boven laag uitgesmeerde luide gitaarpartijen spannende hooks, bezwerende baslijnen en zowaar geregeld een melodieuze zangpartij. Dit is namelijk niet zomaar een brutale aanval, maar ook een verzorgde operatie, het werkstuk van een viertal dat keihard uithaalt, maar goed weet waar het doel wil treffen en er ook zeven keer voor zorgt dat het perfect raak is. (jvb)

07

CONCERTS

6/2 ADAM COHEN

AGENDA

WWW.DEROMA.BE

04.02 ProPulse 2015 : BYRON BAY be - MAW//SITT//SII be CARGO CULTE be - ALASKA ALASKA be - KONOBA be 05.02 ProPulse 2015 : EMPTY TAXI be - BEAUTIFUL BADNESS be LITTLE X MONKEYS be - L’OR DU COMMUN & ROMÉO ELVIS be - GLÜ be 06.02 ProPulse 2015 : ALASKA GOLD RUSH be - DARIO MARS AND THE GUILLOTINES be - THYSELF be - DAGGERS be MY DILIGENCE be • coprod. Fédération Wallonie-Bruxelles, in samenwerking met Court-Circuit en AssProPro 07.02 RECORDERS be release party • sold out

19/2 DAM (DA ARABIAN MC’S) 4/3 GRUPPO DI PAWLOWSKI + THE EX

10.02.2015

SPAIN us

© Miriam Brummel

13/2 JOAN ARMATRADING SOLO

10.02 SUPERFOOD gb 12.02 MOTORAMA ru

14/3 RADIO MODERN: THE JIVE ROMEROS 18/3 BETTYE LAVETTE

13.02.2015

FAT WHITE FAMILY gb

THE VOYEURS gb + DJ ONONiiONIONIION de

3/4 DE MENS + BAZART 8/4 MISTER AND MISSISSIPPI + ST. GRANDSON 10/4 STUFF.

18.02.2015

VIET CONG ca

ABSOLUTELY FREE ca

18.02 19.02 20.02 21.02 22.02 23.02 25.02 27.02 28.02 28.02

VIET CONG ca + ABSOLUTELY FREE ca BED RUGS be TEAM ME no BEAR’S DEN gb • sold out LES VEDETTES be THE PREATURES au MEATBODIES us CHAPELIER FOU fr CAMÉLIA JORDANA fr CARL BARÂT AND THE JACKALS gb

02.03.2015

TWO GALLANTS us …MEER CONCERTEN OP @ WWW.BOTANIQUE.BE | 02 218 37 32

© Miriam Brummel

22/3 ROOSBEEF + CASE MAYFIELD

14.02 JAMIE T gb + PALACE gb 17.02 RY X us 17.02 GAZ COOMBES gb

© David Waldman

19/3 EL JUNTACADÁVERES

14

T e k s t: B r a m V e r m e e r s c h i f o t o : t h a l i a pa l m e r

De boys van Pond zitten niet op hun luie krent. ‘Man It Feels Like Space Again’ is het zesde album van de Aussies in even veel jaar tijd. Een plaat ook die duidelijk maakt dat Pond meer is dan de zusterband van Tame Impala. Ook al is de nieuwe worp gemixt door Kevin Parker, het brein van Tame Impala. Pond heeft doorheen de jaren een eigen smoel ontwikkeld dankzij een evolutie van een garageband naar een neopsychedelische groep met een slinkse neus voor glamrock.

Wanneer we bassist Joseph ‘Joe’ Ryan opbellen heeft hij er net enkele zonnige dagen opzitten in Australië.

Joe Ryan: “Ik was net nog de pingpongtafel van de buren in de vernieling aan het spelen. (lacht) We hebben een korte toernee in Amerika en Canada achter de rug. Nu zijn we wat aan het relaxen. Om dan binnenkort op en top te zijn voor de Europese shows.

“Om eerlijk te zijn: ik denk dat ‘Man It Feels Like Space Again’ ons beste album is.

Elk nieuw album van Pond was trouwens beter dan het vorige. Al is dat relatief.

We hebben geen hoge verwachtingen. We rekenen er nooit op dat iemand onze muziek goed zal vinden. Als mensen niet van onze muziek houden, dan is dat best oké. Al hopen we van wel, natuurlijk. Of misschien luisteren ze binnen tien jaar naar ons nieuwe album en beseffen ze: aha, dit klinkt eigenlijk best goed. Waardoor ze niet langer naar Justin Bieber luisteren. Ach, het is voor ons vooral belangrijk dat we onze nieuwe plaat kunnen uitbrengen. Nummer zes al. Dat tikt aardig aan, hè.

Het is iets weirds: na elke nieuwe plaat blijf ik enkele maanden luisteren naar wat we opgenomen hebben. Dat is ook nu weer het geval. Ik wandel in het park of ik doe mijn job en ik luister constant naar ‘Man It Feels Like Space Again’. Een goed teken, denk ik zo.”

Chaos met een popgevoel

Wat opvalt is dat jullie twee recente platen, ‘Hobo Rocket’ en ‘Man It Feels Like Space Again’, volop een psychedelische kaart trekken terwijl de vier voorgaande albums eerder een fuzzy garagefeel hadden.

Joe: “Ik respecteer je mening maar ik denk niet dat we een volbloed psychedelische band zijn. Psychedelica associeer ik eerder met liveplaten van Pink Floyd of muziek van Can. Onze songs zijn eerder vet. Er zijn momenten waarbij de haren op mijn armen recht komen te staan als ik onze muziek beluister.

Fuck, this is heavy and fulfilling. Dat gevoel. Is Pond een dromerige band? Dat denk ik niet, man. Er is amper echo te horen op de mastertape. Maar we hebben wel een plaat gemaakt waardoor je in de ruimte kan zweven, ja.”

Een album met een sterke invloed van de seventies-platen van John Lennon?

Joe: “Absoluut. Als tiener heb ik de muziek van The Beatles en de soloplaten van Lennon grijs gedraaid. Ik ben een John Lennon-adept, jawel. Net zoals ik een Bowie-freak en een sucker voor de muziek van Elton John ben. Daar bestaat geen enkele twijfel over. Die muziek heeft Pond diepgaand beïnvloed. Misschien geldt dat niet zozeer voor het nieuwe album. Maar toen ik tien à twaalf jaar geleden voor het eerst die muziek hoorde, was dat echt wel verrassend en inspirerend.

Ik herinner me ‘Station To Station’ van Bowie: een zot album. ‘Let It Be’ was mijn kennismaking met The Beatles en de muziek van Elton John heb ik leren kennen dankzij een dubbele best of-vinyl.”

De twee laatste releases van Pond sluiten ergens bij elkaar aan qua zwevende productie maar wat is volgens jou het verschil tussen ‘Hobo Rocket’ en ‘Man It Feels Like Space Again’?

Joe: “‘Hobo Rocket’ hebben we samen opgenomen in vier dagen.

‘Man It Feels Like Space Again’ is gedurende twee weken spoor per spoor opgenomen op een 16-track tape. Less is more blijft ons motto maar onze laatste twee albums klinken heel verschillend. Er staan doortastende en harde gitaarsongs op ‘Hobo Rocket’. Op de nieuwe plaat staan eerder uitgekiende, spacy nummers. En zo is het goed.

Je wil nooit hetzelfde album maken. Je beleeft pas avonturen als je ergens heen gaat waar je nog nooit eerder bent geweest. Is dat ambitie?

Ik durf het zeggen: ‘Man It Feels Like Space Again’ is ons best klinkende album tot op heden. Smaken evolueren ook, hè. Muziek is wat dat betreft zoals eten. Vroeger hield ik niet van kaas en vis. Nu wel.”

Word je ook softer met de jaren?

Joe: “Misschien wel. Al kan ik dat niet met zekerheid zeggen. Onlangs zag ik nog de Amerikaanse groep Sleep aan het werk: een zware stonerdoomband. Zo goed, man. Om maar te zeggen: Pond is geen brave pastorale groep is. Whishy washy in het ijle zweven, is niet aan ons besteed. Ik denk dat we veeleer weirde country spelen. (lacht) Wie weet.”

Is Pond een popband?

Joe: (lacht) “We willen niet op één genre vastgepind worden. Alles moet mogelijk blijven. Dit gezegd zijnde: er zit veel gevoel voor pop in onze chaos. We klinken als normale kerels die een band hebben opgericht omdat niemand ons dat ooit heeft afgeraden. Als je onze zes albums beluistert, hoor je ons groeien. Met de jaren zijn we betere songs gaan schrijven en toffere akkoordenschema’s beginnen gebruiken. Maar als ik Pond in één woord zou moeten omschrijven dan zou ik altijd de term eerlijk gebruiken. Ongeacht onze vroegere songs slecht zijn opgenomen of nu lange, vervelende jams blijken te zijn. Al onze platen zijn een eerlijke weergave van wat we toen op dat moment waren. Ons eerste album is misschien wat magertjes maar ik krijg er nog altijd een kick van als ik er naar luister. Het roept herinneringen op aan toen. Een plaat is een dagboek, hè.”

Had je in jullie beginperiode ooit kunnen voorspellen dat Pond intussen zes dagboeken zou hebben?

Joe: “Nee, we konden ons zelfs niet voorstellen dat we ooit buiten Perth zouden optreden. En als het ons nooit was gelukt een stap verder te zetten, dan hadden we daar - hoop ik - niet wakker van gelegen.

Dan speelden we wellicht nog altijd in Perth en waren we ook nog platen aan het opnemen. Zelfs als niemand daar wakker zou van liggen.

Onze muziek had dan misschien wel wat anders geklonken. (lacht) Whatever. Ik mag graag denken dat we, ondanks de kansen die we hebben gegrepen, nog steeds gewone blokes uit Perth zijn. De enige reden waarom we nu platen maken is omdat ik graag albums opneem met de jongens van de band. Ik denk dat zij daar ook zo over denken.

Real good vibes, man. Het zijn mijn beste vrienden. Het is haast te toevallig dat we elkaar hebben gevonden in de kleine stad en woestenij die Perth is. It’s crazy. Noem het voor mijn part gerust karma.”

on stage 4 maart: Nijdrop, Opwijk

Pond ‘Man It Feels Like Space Again’ Caroline

“Elke nieuwe plaat van Pond was beter dan de vorige.” Het zou een promopraatje kunnen zijn maar in het geval van de Australische band Pond klopt het ergens wel. Na vier fuzzy garage-albums verscheen de meer zwevende psychrockplaat ‘Hobo Rocket’. Die lijn wordt nu volledig doorgezet met ‘Man It Feels Like Space Again’, een psychedelische plaat met een titel die de muziek alle eer aandoet. Het zesde werkstuk van Pond is zusterband Tame Impala in de mix met MGMT, The Flaming Lips en een belangrijke dosis spacepop (heel veel synths!) die de mosterd heeft gehaald bij seventiesalbums van John Lennon en Todd Rundgren.

Er staan waarlijk ontroerend mooie ballads/slepers op ‘Man It Feels Like Space Again’, zoals ‘Holding Out For You’, ‘Sitting Up On Our Crane’ en ‘Medicine Hat’. Uitgesponnen en weidse schoonheid die mooi weerwerk krijgt van een funky up-tempo (glam)rock-track als ‘Elvis’ Flaming Star’ en edgy pop met een weirde kant (‘Zond’, ‘Heroic Start’ , ‘Outside Is The Right Side’). De beste plaat van Pond? ‘Man It Feels Like Space Again’ hoeft allerminst onder te doen voor ‘Hobo Rocket’. (bvm)

T e k s t: G e o r g e s T o n l a B r i q u e t i f o t o : d e a n c h a l k l e y

15

Kitty, Daisy & Lewis Nadat ze met ‘Smoking In Heaven’ probleemloos de hindernis van de moeilijke tweede namen,

levert het Britse familietrio Kitty, Daisy & Lewis nu ook een volwaardige derde cd af. ‘The Third’ staat bol van bubblegumpop en rootsmuziekjes, allemaal gebracht met de juiste retrotouch. ’The Third’ sluit naadloos aan bij de vorige cd. Lewis en zijn twee zussen, Kitty en Daisy, getuigen nog steeds van eenzelfde fascinatie voor diverse vormen van popen rootsmuziekjes. Ondanks de uitgebreide tournees met o.a. Jools Holland en Coldplay en nu ook de helpende hand van Mick Jones (The Clash) als producer, blijven sterkapsones afwezig en veel spraakzamer zijn ze er niet op geworden.

De antwoorden op onze vragen zijn even kort als hun liedjes. Leuk is het allemaal wel, een babbel met de Durnhams, en hun jukeboxmuziek blijft onweerstaanbaar.

Jullie zijn eind februari opnieuw te gast in de AB. Herinneringen aan het vorige concert in deze zaal?

Kitty: “Euh…..Niet speciaal. Meestal weten we het nochtans wel.

Was het geen zaal met een nogal posh interieur?”

Een koninklijke touch Is er een concert dat jullie echt bijbleef?

Kitty: “In een kleine club in Parijs waar iedereen stond te schreeuwen en te dansen en duidelijk genoeg gedronken had. Als het publiek uit de bol gaat en de juiste vibe heeft, is de reactie wederzijds en gaan wij er ook voor. Het omgekeerde geldt eveneens. Als wij op scherp staan, volgt de zaal. Om de juiste sfeer er van bij het begin in te krijgen, draaien we vooraf steeds ’Popcorn’, de hit van Hot Butter uit 1972.”

Lewis: “De laatste jaren traden we helaas bijna niet meer op. We staken al onze tijd en energie in het bouwen van onze nieuwe studio met aansluitend het opnemen van ‘The Third’, gevolgd door de mixing, het artwork en nu ook de promotie natuurlijk.

We kijken er naar uit om terug op tournee te kunnen gaan.”

Daisy: “Het wordt spannend voor ons om te zien hoe het publiek gaat reageren op de nieuwe nummers. Een aantal stond weliswaar reeds op het repertoire, zoals ‘Whiskey’, ‘Turkish Delight’ en ‘Whenever You See Me’, maar de definitieve versies klinken toch wel anders dan voordien.”

Zijn jullie tevreden met de zelfgebouwde studio?

Daisy: “We kochten het gebouw zo een drie jaar geleden. Voordien was het een Indisch restaurant dat echt in slechte staat verkeerde. Er is sowieso veel meer ruimte. Een groot verschil is dat we nu een 16-track paneel ter beschikking hebben, daar waar we voordien slechts een 8-track hadden. Mede hierdoor konden we met meer precisie de gewenste klank aanbrengen bij elk nummer. We behielden wel de analoge manier van opnemen.”

Komen er live wijzigingen?

Lewis: “Niet veel. We bespelen elk nog steeds een hele reeks instrumenten zonder daarbij gebruik te maken van elektronische effecten. Onze ouders tekenen opnieuw present, evenals trompettist Eddie “Tan Tan” Thornton. Een kleine verandering is dat we in grotere zalen die het budget hebben, een strijkerskwartet meebrengen.“ Jullie werkten voor de eerste keer met een producer, Mick Jones nog wel.

Niet toevallig iemand die ook al eens luisterde naar reggae en ska. Wat is jullie favoriete Clash-album? (alle drie tegelijk): “‘London Calling’! En op de tweede plaats ‘Give ‘Em Enough Rope’.”

Kitty: “In Londen was de ganse ska- en reggaebeweging enorm indertijd. Buiten Jamaica was dat de grootste scene waar het allemaal gebeurde. Die muziek maakte gewoon deel uit van het dagelijkse leven door de kleurrijke bevolkingsmix met heel wat mensen afkomstig uit Brits-West-Indië. Mick voelt die muziek perfect aan.

Hij heeft die vibe.”

Wat was de beste raad die hij jullie gaf?

Kitty: “Doe je eigen ding en luister naar niemand anders, ook niet naar mij. Als je

wil dat ik het afbol, zeg je het maar.” (lacht) Lewis: “Hij maakte het allemaal mee maar bleef zichzelf steeds trouw. In het verleden hebben wij evenmin ooit toegegeven aan de zogenaamde raadgevingen van anderen. Dus zeiden we ook tegen hem: “fuck off”. (gelach van alle drie) Just kiddin’.

Hij was echt zeer behulpzaam maar op een discrete manier. Het leuke is dat hij na veertig jaar in dat wereldje nog steeds heel enthousiast uit de hoek kan komen.”

De cd-titel klinkt niet echt origineel maar net zoals bij jullie clips zal er wel een idee achter zitten.

Daisy: “De titel kwam er nadat we de foto’s voor de hoes genomen hadden. Mooi in zwart-wit maar toen we die naast elkaar plaatsten, leek het ons toch wat te klassiek.

Tot we op het idee kwamen om er een soort postzegelcollectie van te maken en er een koninklijke touch aan te geven door de benaming The Third. En we hebben Lewis zijn foto dan maar meteen ook omgekeerd geplaatst. In de eerste plaats omdat zijn lichaamsbouw toch net wat teveel verschilde van de onze en er op die manier wat meer gelijkvormigheid in zat, maar ook omdat we er zo een vleugje humor aan konden toevoegen.”

Lewis: “We wilden vooral geen nietszeggende groepsfoto op de hoes zoals je zo vaak ziet. Aandacht trekken blijft de boodschap, net zoals met onze clips.”

De openingstrack klinkt als een pure ode aan de glamrock.

Daisy: “Yeah! Blij dat je het hoort. Onze moeder luisterde veel naar al die dingen: Gary Glitter, T.Rex,… We voegden er een vleugje Kinks aan toe en voor de zang was Suzi Quatro het voorbeeld.”

Lewis: “We wilden zeker niet klinken als een welbepaald iemand maar zoeken steeds naar de best mogelijke omkadering voor een lied en hier kwamen we uit bij een variante van glamrock.”

De cd sluit af met een akoestisch bluesnummer. Is dat een ode aan Blind Boy Paxton waarover jullie het hadden tijdens ons vorig interview?

Lewis: “Ik schreef eerst de tekst en nam daarna mijn gitaar erbij om te zoeken naar de beste manier om ‘Developer’s Disease’ over te brengen. Uiteindelijk bleek een akoestische aanpak de beste te zijn. Het is zeker geen rechtstreekse referentie en het was helemaal niet de bedoeling om er een bluesnummer van te maken maar zo draaide het uiteindelijk uit. Zoals gezegd, we zoeken steeds naar de beste overeenkomst tussen inhoud en vorm.”

on stage 20 februari: Le Grand Mix, Tourcoing (FR) 21 februari: AB, Brussel (w/ The Dash)

Kitty, Daisy & Lewis ‘The Third’ Sunday Best/[PIAS]

Is het de gloednieuwe studio, de hulp van producer Mick Jones (The Clash) of gewoon het componeertalent van het jonge trio?

Feit is dat ‘The Third’ moeiteloos kan bestempeld worden als een perfecte popplaat. Op de twaalf deuntjes flirten Kitty, Daisy & Lewis met glamrock, reggae, ska, Stevie Wonder-funk, jump & jive, rock-‘n-roll, americana en akoestische blues. Alles in stijl verpakt zoals we dat ondertussen gewoon zijn en met net dat vleugje (zwarte) humor dat het extra verleidelijk maakt. (gtb)

16

homegrown

Tekst: Heleen De Bis schop I foto: Lara Gasparotto

Wie niet waagt, niet wint, moet Kevin Imbrechts gedacht hebben. Dus stuurde hij begin april een mailtje naar IJsland, en in het bijzonder naar Birgir Jón Birgisson, de vaste sound engineer van Sigur Rós, met de vraag om zijn plaat te mixen. Toen was er geen weg meer terug en moest Imbrechts voor het eerst de nummers, waar hij een kleine tien jaar aan sleutelde, naar buiten brengen. Gelukkig maar, want mooier dan dit titelloze album van Illuminine, gaat het dit jaar niet worden. Melancholische, serene en bevlogen eenvoud.

We kennen je als frontman van Mosquito, maar Illuminine klinkt helemaal anders dan de noise- en postrock die je bij Mosquito maakt. Had je zin in iets nieuws?

Kevin Imbrechts: “Ik snap wel dat mensen denken dat ik een totaal andere weg ben ingeslagen, maar voor mij is dat helemaal niet zo. Toen ik zestien was, ben ik samen met de drummer Nico Kennes Mosquito begonnen in zijn tuinhuis.

Tegelijkertijd maakte ik ook op mijn slaapkamer mijn eigen nummers die veel rustiger zijn. Met Mosquito brachten we vijf ep’s en een lp uit, maar mijn eigen werk heb ik altijd voor mezelf gehouden. Het was oorspronkelijk ook nooit de bedoeling om daar iets mee te doen. Ik vond het gewoon leuk om ’s avonds thuis te komen, mijn gitaar vast te pakken en die songs op te nemen. Het was iets waar ik altijd op kon terugvallen. Niemand wist ervan, behalve mijn moeder, want zij hoorde me er aan werken. Tot een jaar geleden luisterde ik ook naar totaal andere muziek. Vroeger was dat meer noiserock, maar toen ik Ólafur Arnalds aan het werk zag in Het Depot, ontdekte ik dat er muziek was die klonk zoals de mijne. Toen is er een hele wereld voor me opengegaan. Ondertussen was ik al aan mijn nummers aan het werken in preproductie, dus kwam alles opeens mooi samen.”

woont in de baai van Reykjavik, ook muzikanten verzamelen daar. De stad is eigenlijk Leuven in het klein. Iedereen kent iedereen en er is gigantisch veel kruisbestuiving.

Het artistieke voorbeeld voor iedere muzikant is daar natuurlijk Sigur Rós. Bovendien lijk je daar haast te ontsnappen aan de Westerse invloeden. Het land ligt ook heel afgelegen. Ik begrijp nu ergens wel waar dat gevoeld vandaan komt, maar je snapt het pas echt als je er bent geweest.”

Ik heb gehoord dat de IJslanders in elfjes geloven, maar dat niet goed durven toegeven aan buitenlanders.

Kevin: “Geen idee, daar hebben we het nooit over gehad. Ze hebben er wel heel goede lokale schnaps, Brennivín. Misschien zien ze daardoor wel elfjes, ik heb er alleszins ook bijna gezien. Er stond een fles Brennivín in de studio. Dave Grohl was er ooit eens geweest en omdat hij het zo lekker vond, is hij sindsdien importeur van dat drankje in Amerika. Dat moest ik natuurlijk wel eens proeven. Het was alleen tien uur ’s ochtends en ik had amper gegeten. Lekker drankje, maar nogal stevig. Misschien is dat gewoon het geheim van IJsland en zijn muziek.” (lacht) Focus Knack en Indiestyle noemden je een van de artiesten om dit jaar naar uit te kijken. De verwachtigen zijn dus hoog.

Hoe ga je daar mee om?

Kevin: “Ik vind het wel leuk dat ze mee zijn met mijn verhaal, want het is niet echt evidente muziek. Het is instrumentaal, puur sfeer en ambient. Ik had zelf de grootste verwachting bij het opnemen van de plaat. Dat was heel zwaar, ook persoonlijk omdat die nummers zoveel van mij meedragen. Als ik er naar luister, word ik altijd terug gekatapulteerd naar de periode waarin ik de songs schreef. Soms waren dat goede periodes, soms minder goede. Christophe pushte mij om verder te gaan en dat was niet altijd gemakkelijk, maar het is me wel gelukt.

Ik legde mezelf ook heel hoge eisen op, want ik kon niet naar IJsland vertrekken of de plaat uitbrengen als ik niet honderd procent tevreden was. Naast de opnames, moest ik bovendien nog gewoon gaan werken. Ik werkte tot zes uur en zat daarna nog tot ’s nachts in de studio. Na een tijdje begon ik dan een beetje de voeling te verliezen, maar uiteindelijk is het dat wel allemaal waard geweest. De volgende stap is het ook live waarmaken. Met z’n negenen hebben we lang gerepeteerd. Het was heel leuk, want het zijn allemaal goede muzikanten. Ze hoeven zeker niet de cd na te spelen of het bij hun partij te houden. De nummers zijn het geraamte en daarrond doen ze wat ze willen. Het is een werk van lange adem geweest, maar ik ben tevreden met het resultaat.”

In welke omstandigheden moeten we volgens jou naar deze plaat luisteren?

Kevin: “In IJsland in een hutje aan de haard op een berenvel met uitzicht op het meer en een goede trappist, of neen, een Viking Beer. Zolang het maar geen Brennivín is! Als je niet tot in IJsland geraakt, luister je best naar het album vlak voor je gaat slapen. Wanneer alles gedaan is en de wereld rustig wordt, zet dan je hoofdtelefoon op en sluit je ogen. In slaap vallen mag, maar hoeft niet. Als mensen op die manier naar mijn plaat zouden luisteren, zou ik heel blij zijn.”

We testen het met veel plezier uit!

Met dank aan de IJslandse schnaps

Wanneer heb je beslist om dan toch met je muziek naar buiten te komen?

Kevin: “Toen ik stage liep in Het Depot leerde ik Chantal Acda kennen. We kwamen heel goed overeen en ik heb haar dan op een dag voor het eerst de nummers laten horen. Ze vond de demo’s goed en kende iemand met wie ik zou kunnen opnemen, dat was dan Christophe Vandewoude van Isbells. Ook met hem klikte het direct en hij is nu mijn producer. Het is allemaal heel organisch gegroeid. Mijn vrienden wisten bijvoorbeeld ook niet dat ik met die nummers bezig was. Als ik dat wel had gezegd en hen de songs had laten horen, zou ik automatisch hun commentaren meenemen en toch in een bepaalde richting gestuurd worden. Het moest echt iets van mezelf blijven. Wat er precies zou uitkomen, wist ik op voorhand niet. Toen ik dan nieuwe kansen kreeg, zijn mijn verwachtingen wel gestegen.”

Kevin: “Op een avond begin april verveelde ik me en heb ik vrij impulsief een mailtje gestuurd naar Birgir Jón Birgisson, de vaste sound engineer van Sigur Rós.

Omdat ik zolang met mijn muziek bezig was, vond ik dat de nummers goed gemixt mochten worden. Daarom stelde ik een lijstje op van drie mensen met wie ik wilde samenwerken, een daarvan was Birgir. Dezelfde avond kreeg ik een antwoord: kom maar af. In augustus ben ik dan naar daar gegaan. Ik besefte pas echt goed wat er gebeurde toen ik in de studio was. Op die plek had Sigur Rós de platen opgenomen waar ik zoveel belang aan hechtte. Het was bovendien ook mijn grote droom om naar IJsland te gaan, dus dat was mooi meegenomen.”

Hoe zag die studio er uit? Ik stel me een klein hutje voor in een adembenemend landschap.

Kevin: “Zo romantisch was het niet. De Sundlaugin studio lag in Mosfellsbaer, een dorpje net buiten Reykjavik waar Ólafur Arnalds was opgegroeid. Het is echt een dorpje in het hoge Noorden met rechthoekige huizen zoals je op National Geographic ziet. ’s Avonds was er wel niet veel te doen, maar zo afgezonderd van de wereld kon ik echt wel mijn eigen ding doen.”

Wat is dat toch met IJsland? Hoe komt het dat er in zo’n klein land zoveel prachtige muziek te vinden is waar je bovendien ook het land in hoort. Heb je die vibe ook gevoeld?

Kevin: “Goh, moeilijke vraag. Bijna tachtig procent van de IJslandse bevolking

on stage 14 februari: 20 februari: 22 februari:

12 april: 16-18 april: 12 mei:

De Studio, Antwerpen De Spil, Roeselare (w/ Hauschka) Artefact @ STUK, Leuven (w/ AWVFTS, Roly Porter, Thomas Ankersmit en Prairie) AB, Brussel More Music! @ Concertgebouw, Brugge CC Hasselt (w/ Christina Vantzou)

Illuminine ‘Illuminine’ Zealrecords/Konkurrent

Illluminine is het geheime slaapkamerproject van Kevin Imbrechts, de frontman van Mosquito. Bijna tien jaar deed hij erover om aan de nummers van zijn titelloze debuut te sleutelen en naar buiten te brengen. Zonder woorden, maar met sfeer en warme, dan weer ijle tonen, vertelt Illuminine zijn verhaal. De eerste dreigende en duistere seconden van ‘Dualisms’ maken snel plaats voor de verstilde en breekbare pracht en praal. Van de kleine, vederlichte gitaarlijn in ‘For What It’s Worth’ en ‘Winter, Go’, over de filmische dialoog van de hoorn en piano in ‘Ardency’ tot het folkie, ‘Melancholia’. Met de vijf interludes brengt Imbrechts ons even uit evenwicht, om ons nadien weer keurig te bekoren met zijn serene en bevlogen eenvoud. Imbrechts toont zich heer van melodie en melancholie en meester van de stilte. Illuminine brengt een lange trip naar de ongerepte natuur in het verre Noorden, weg van deze wereld. In één woord, prachtig! (hdb)

11 clubs Always frontstage

Agenda februari-maart 2015

W W W. C AC T U S M U S I C . B E

zaterdag

07/02/2015 donderdag

12/02/2015 zaterdag

14/02/2015 vrijdag

27/02/2015 vrijdag

13/03/2015 zaterdag

21/03/2015 zaterdag

28/03/2015 zaterdag

04/04/2015 vrijdag

10/04/2015

vrijdag

07/02/2015 vrijdag

13/02/2015

MAFIASKO TAXI [eu] + BRASSAHOLIC [be] evda, gipsy, jazz en tarantella meets balkan

donderdag

19/02/2015

RAKETKANON [be] + RAPE BLOSSOMS [be] try out - explosieve postpunk, golven van noise HET ZESDE METAAL [be] +BROEDER albumvoorstelling ‘Nie voe kinders’ uitverkocht

vrijdag

20/02/2015

DIELEMAN[nl]

BELPOP BONANZA BIS [be] een verrassende kijk op de kleurrijke Belgische muziekgeschiedenis

donderdag

05/02/2015

STRIPBEURS

BRIQUEVILLE [be] + 6SISS [be]

zondag

for fans of Amen Ra

08/02/2015

Tekenaars van Suske & Wiske, Amoras en Schanulleke op bezoek

WILLOW [be] 2e én publiekslieveling op Humo’s Rock Rally, nu terug met ‘Plastic’ onder de arm

HET ZESDE METAAL [be] + YUKO solo [be]

donderdag

21/02/2015

nieuw album ‘Nie Voe Kinders’!

12/02/2015

THE BONY KING OF NOWHERE [be] Bram Vanparys stelt zijn nieuwe album voor; wij zijn razend benieuwd

vrijdag

RODDY FRAME [uk]

vrijdag

eighties pop wonderboy – Aztec Camera – nieuw solo album

20/02/2015

TINY LEGS TIM [be] + DON CROISSANT [be] Toppers in de Belgische blues en roots scene

donderdag

WALLACE VANBORN [be] + SOVIET GRASS

woensdag

05/03/2015

In your face rock 'n' roll

04/03/2015

MANNGOLD DE COBRE [be] + SONIDO GALLO NEGRO [mex] AB presenteert @4AD hypnotische sound van kosmische jazz en exotica

vrijdag

CAÏRO LIBERATION FRONT [nl] + NOSEDRIP [be] A wild night of arabic sonic revulutionism!

donderdag

06/03/2015

HEAVEN HOTEL NIGHT [be] België’s fijnste platenlabel brengt het puikje van zijn artiesten in 4AD

vrijdag

NORDMANN [be] + MANNGOLD [be]

donderdag

progressive jazz rock

12/03/2015

DANS DANS [be] + HANGGAI [mn/cn] zaterdag Belgisch (non) jazz no.1 + Mongoolse keelzangen met Westerse invloeden 14/03/2015

DUB REVOLUTION feat. DUB JUDAH [uk]

donderdag

FANFARE CIOCARLIA [ro] + CAFÉ top Balkan band annex feest + booty shaking

03/04/2015

ZION TRAIN [uk] London's dancedub pioneers with a new album

vrijdag

10/04/2015

RAKETKANON [be] Toepasselijke naam voor explosieve gitaarmokerslagen

15/04/2015 18/04/2015

MORE MUSIC!

vrijdag

4 days of mind movin' music and more

RAYMOND VAN HET GROENEWOUD [be]

zaterdag

27/02/2015

13/03/2015

CON LECHE [be]

vrijdag

DAN SHAKE [uk]

02/04/2015

17/04/2015

zondag

Vice City in Piaf

GENERAL DEGREE [jam] + RAPHAEL+ASHAM BAND

12/03/2015

[it]

WALLACE VANBORN [be] Het Belgische antwoord op Kyuss POND [au] Australische psychedelica met een hoek af HET ZESDE METAAL [be] West-Vlaamse bard met humor en gitaar BRIQUEVILLE [be] Doomband met vijf zwarte gewaden en evenveel gouden maskers NORDMANN [be] Energieke symbiose van avant-garde jazz- en rockspinsels

Raymond gaat niet op pensioen: hij viert feest

ISOLDE ET LES BENS [be]

01/02/2015

chanson, cd-voorstelling

zaterdag

HELSINKI [be]

Petrol Reggaevibes

07/02/2015

PFIRTER [arg] + OSCAR MULERO [es] + SANDRIEN[nl]

vrijdag

14/02/2015

Hertz

13/02/2015

vrijdag

zaterdag

AXELLE RED [be] - try out Akoestische best of vooraleer ze op international tournee vertrekt

nieuwe band rond Thomas Vanelslander, ...

HISS GOLDEN MESSENGER [us] + PHIL COOK [us] AB Clubcircuit - De Zwerver @ AB

20/02/2015

SHIVERZ [uk] + BUKEZ FINEZT [de] + LOST [uk]

zaterdag

Quake

14/02/2015

zaterdag

JUS-ED [us]

vrijdag

Warm

20/02/2015

theatertour

TUXEDO (Mayer Hawthorne & Jake One) [us] + DISCO PATRICK [nl]

zaterdag

Piaf

28/02/2015

NICK CAVE IN THE PICTURE

TOMISLAV + NASTY NAG

vrijdag

Piaf

13/03/2015

MR GASMASK + ACIDOLIDO + MANTRUM

zaterdag

MR WENDEL [nl]

zaterdag

Abondance in Piaf

21/03/2015

MICHAEL FORSHAW [uk] + PAUL CHAMBERS

donderdag

21/02/2015 zaterdag

21/02/2015 zaterdag

28/02/2015 vrijdag

06/03/2015 zaterdag

07/03/2015 zaterdag

14/03/2015

Acid Call

Where House

14/03/2015

16/04/2015

BED RUGS [be] + BRNS [be] + FROTH [us] AB Clubcircuit - AB @ De Zwerver FLIP KOWLIER [be]

een kijkje in de wereld van Nick Cave (film, dj's, ...)

MOTIVO LOCO [be] + BOGUS [be] + WINNIE DUB POOH gipsy night

TWEEDE ZWERVER MUZIEKQUIZ DIAMANTAIRS [be] hiphop night

KENNY WAYNE SHEPHERD BAND [be] blues, roots, rock 'n' roll

18

homegrown (on cd ) Antwerp Gipsyska Orkestra

Douglas Firs

‘Kilo Gipsyska’

‘The Long Answer Is No’

Music&Words

V2 Records

2015 zou wel eens een boerenjaar kunnen worden voor de heren van Antwerp Gipsyska Orkestra. Hun ster blijft rijzende, vooral dan in Midden- en Oost-Europa, en ze genieten ondertussen bekendheid tot in de Kaukasus, Rusland, Japan en Zuid-Amerika. Met een beetje meeval vallen ook in dit eigen apenlandje eindelijk de schellen van de oren van het grote publiek want met hun derde boreling ‘Kilo Gipsyska’ leveren ze andermaal een parel van een plaat af. De anders al aardige potpourri van ska en gipsy-muziek wordt nog stevig gekruid met invloeden van dub, ragga en allerhande oosterse klanken. Al van bij de eerste tonen van de uitstekende opener ‘Star From Jafar’, dat op schitterende wijze leentjebuur speelt bij Grace Jones, wordt duidelijk dat ‘Kilo Gipsyska’ weer een stap verder gaat ten opzichte van voorganger ‘I Lumia Mo Kher’ - uit 2011 alweer. Eerste single ‘Jolene’ is prima radiovoer (tenminste: voor wie niet te goed naar de allesbehalve vrolijke tekst luistert) met heerlijke blazersarrangementen. Speaking of which: het lijstje gasten op dit plaatje mag gezien worden. De koning van de gipsybrass zelve, Marko Markovic, saxofonist Job Chajes van Amsterdam Klezmerband en gipsygitarist Elvis Ametovski: den Antwerp Gipsyska geniet respect bij de meesters van het genre. De haast oerklassieke ska van ‘Like A Lion’ is catchy as hell, en wordt heerlijk gecounterd door de gipsyclash van ‘Opa Opa’ en zo kunnen we eigenlijk het loftrompetje bovenhalen voor elk van de 10 nummers op deze plaat. Topplaat van een topband! (mc)

Douglas Firs, de andere versie van Meisenaar Gertjan Van Hellemont, maakte met ‘The Long Answer Is No’ zijn tweede plaat. Het scheurende rock-‘n-roll-gehalte van de eerste twee nummers leunt nauw aan tegen The Van Jets, maar daarna verdwijnt dat naar de achtergrond. Dit album is afwisselend, wat we natuurlijk wel verwacht hadden met zo’n band: onder andere Simon Casier (Balthazar) en Christophe Claeys (Amatorski en Magnus, voormalig Balthazar) spelen mee en zo kan je niet missen. De tragere nummers vallen wel erg hard op, want die gaan diep.

‘All The Same Difference’, ofwel een van de momentjes om heen en weer te wiegen met je knieën tegen je kin, heeft je het gevoel dat het wel goed komt.

Die andere topper ,‘That Kind Of Thing’, kon zo door Jonathan Vandenbroeck, aka Milow, geschreven zijn. Misschien is dat de reden waarom het zo verrassend klinkt. Maar Douglas Firs blijft vooral zichzelf. Tot slot zou het zonde zijn om de titelsong ‘The Long Answer Is No’ over het oor te horen: deze mocht gerust veel langer duren. Sprankelend, hoopvol, alles. Deze plaat zetten we nog eens op! (pl)

Frank Shinobi ‘Semantics’

Coastline Truckers ‘Coastline Truckers’

Aubin ‘Fine & You’ Eigen Beheer, ep

‘Fine & You’, het eerste nummer op de ep van Aubin, klinkt als een afscheid. Misschien heeft dat iets te maken met de vorige band van de Brusselse Veerle Pollet. Vroeger was Aubin One Trick Po, maar nu is het tijd voor iets nieuws. Puurheid in popvorm bijvoorbeeld.

Aubin werkt naar hoogtepunten toe, vijf nummers lang, opnieuw en opnieuw.

Mooi schijfje, honger naar meer. (pl)

Brutus ‘Major’, 7” Eigen Beheer

Een langspeler hebben ze beloofd voor 2016, maar wie de orkaankracht die Brutus op het podium te weeg brengt nu al thuis wil meemaken, krijgt dit jaar soelaas met drie 7”-singles, waarvan het eerste net verschenen is. Aanscherpen die pickupnaald, want dit is tweemaal een stomp in de maag en een kopstoot recht op de neus. Beenhard gaat het er hier aan toe, maar toch zit er iets lieflijk in de manier waarop drummende frontvrouw Stefanie Mannaerts je uit alle macht toezingt in het keer op keer kippenvel oproepende ‘Horde’. Aanschaffen en ondergaan! (jvb)

Honest House

Een release van het (h)eerlijk huis uit Luik in de brievenbus wordt in huize (boo) altijd op een kleine vreugdedans onthaald. Zeker als het een opvolger van Frank Shinobi’s debuut ‘A Little Less More’ betreft, die bijna vijf jaar op zich heeft laten wachten. We krijgen nog steeds Fugazi- en Sonic Youthgitaren die een Princelijke funkbehandeling hebben ondergaan, met strakke Gang Of Four-baslijntjes én samenzang die niet voor die van Alt-J moet onderdoen. Zodoende komen de bandleden ook aanschurken tegen 31 Knots. Maar zoals een “geuj streekbiereke mé wa blokskes kees”, is hun sound en songschrijverij op die vijf jaar ook gerijpt en daar doen wij dus ons voordeel mee. Meestal mathematisch groovend, bijwijlen ook behoorlijk meeslepend. Bovendien in één van de mooiste cd-verpakkingen ooit gezien.

Nieuw op Honest House zijn Coastline Truckers die met twee bassen, drums én hun stemmen een subtiele aanval op het gemoed, nekwervels en de heupen inzetten. Met een groepsgeluid dat enigszins refereert aan Death From Above, doen ze er wel degelijk veel gevarieerdere dingen mee. Van de dromerigheid van Joe Lally’s soloalbums over Melvinsiaanse stevigheid en het soort catchyness waar Karate of Modest Mouse ook niet vies van waren, tot de progressieve complexiteit van No Means No. Onnodig te zeggen dat (boo) maar wat graag convoyeur wil zijn op deze jammerlijk veel te korte rit richting kustlijn.

Hash Bamboo Shuffle ‘Plays Ferre Grignard’

Sarah Devreese ‘Outgrowing The Cocoon’, ep Eigen Beheer

Alleen al omwille van een nummer als ‘Losing Faith’ stond ze meer dan terecht in de finale van Humo’s Rock Rally 2014. Dat Sarah Devreese op haar eentje stilte en respect afdwingt, valt nu ook te ontdekken op de ep ‘Outgrowing The Cocoon’. Haar feeërieke vocalen en haar lofi-tokkelwerk leverden haar al vergelijkingen op met Soko en Daughter en volgens (bvm) mag je daar gerust ook een verwantschap met Scout Niblett aan toevoegen. Qua dynamiek mogen de hoogtes en laagtes van haar songs nog meer uitgesproken zijn maar ‘Outgrowing The Cocoon’ is sowieso een hartverwarmende, dromerige ep. Een glimp van wat het met een volwaardige band zou kunnen worden hoor je tijdens het bonusnummer ‘You Gave My Heart’ (ft.

Leander De Baets en Jan Persoons van Invisible Vintage).

Wouter Dewit

Starman Records

Na de vinyl-heruitgave van zijn debuutplaat en vervolgens ook van ‘Captain Disaster’, ‘Férré Grignard’ en ‘I Warned You’ (zie RifRaf november 2014) verschijnt er nu ook een heuse tribute-plaat. ‘Plays Ferre Grignard’ wordt uitgevoerd door vier muzikanten die een rechtstreekse link hebben met de onmiddellijke vriendenkring van Grignard. Ze vertoeven elk apart al jaren in de Antwerpse scene en stonden een drietal jaar geleden voor het eerst samen op het podium onder de naam Hash Bamboo Shuffle, ontleend aan een nummer van Grignard dat ze hier vertolken. Verder horen we natuurlijk zijn hits ‘Ring Ring I’ve Got To Sing’ (!) en ‘Drunken Sailor’, naast meer provocatief materiaal als ‘We Want War’ en ‘The Zoo’ en de verhalen van femmes fatales als ‘Sexy Mary Brown’ en ‘Maureen’.

Allemaal gebracht met de nodige fuzz, reverb en stevige gitaarscapes, is dit een waardig eerbetoon aan een van de legendarische figuren uit de Belgische popgeschiedenis. Met de rauwheid van The Stooges, de psychedelica van The Doors en het kleurrijke van The Coral. Op vinyl (met download) en met op de hoes een schilderij van Fred Bervoets. (gtb)

‘Everything You See’ Eigen Beheer

Het kan louter een kwestie van tijd zijn voordat pianovirtuoos Wouter Dewit gevraagd wordt voor het componeren van een soundtrack. Op zijn debuut ‘Everything, You See’ zijn slechts 3 van de songs niet instrumentaal. Met telkens een piano in de hoofdrol verzamelde Dewit nu eens dromerige dan weer hypnotiserende composities die zich kunnen meten met het mooiste van Michael Nyman of Wim Mertens. Voor de inkleuring van de songs werd slechts sporadisch een beroep gedaan op viool, percussie of blazers. Het is een dromerige sfeer die overheerst op ‘Everything, You See’ en kan perfect dienen als een subtiel rustpunt in jachtige tijden. (ow)

The Hindu Needle Trick ‘Albert Street’ Doorchaser Records

De groepsnaam is ontleend aan een truc die de beroemde goochelaar Harry Houdini begin vorige eeuw uitvoerde. Helaas ontbreekt op het debuut van deze groep rond gitarist-zanger Roel Spoelders een dosis magie en spanning. Na de korte Ennio Morriconeintro en een adrenalinestoot sterk geënt op het werk van William Souffreau, verzandt de rest al vlug in te typische rockpatronen. We krijgen nog een paar leu-

11 clubs Always frontstage

Agenda februari - maart 2015

zaterdag

07/02/2015 vrijdag

13/02/2015 zaterdag

21/02/2015 vrijdag

27/02/2015

ALEXANDRE CAVALIERE MANOUCHE QUINTET [be]

donderdag

vrijdag

12/02/2015

U-ROY & BIG YOUTH [jam]

Gipsyswing à la Reinhardt – JazzLab Series

reggae / roots

06/02/2015

KRIS DANE [be]

donderdag

19/02/2015

DOPE BODY [us] rock / noise / punk

zaterdag

singer-songrevelatie – full band

THE BONY KING OF NOWHERE [be]

dinsdag

LITTLE BIG [ru] rave / electrotrash / russian pop

vrijdag

BLOCKHEAD [us] + DJ trip hop / hip hop / beats

dinsdag

try-out – full band

03/03/2015

GEPPETTO & THE WHALES [be]

woensdag

bezwerende indierock

04/03/2015

07/02/2015

CAM [fr]

14/02/2015 17/02/2015

MUSEUM NIGHT FEVER 2015

zaterdag

Robbing Millions / Le Colisée / MonkeyRobot

21/02/2015

06/03/2015

COMM’UNITÉ: JAUNE TOUJOURS [be]

zaterdag

Pay What You Want! dansen verplicht

07/03/2015

vrijdag

LEYLA MCCALLA [us] roots – ex-Carolina Chocolate Drops

vrijdag

JAIMI FAULKNER [au] cd-voorstelling ‘Up All Night’

zaterdag

21/03/2015

hip hop / rap

06/03/2015

21/03/2015

JAMES & BLACK [us/be] + MO & GRAZZ [us/be] Urban Soul with Lander Gyselinck + DJ Grazzhoppa!

donderdag

TORO Y MOI [us] electronica / chillwave / pop

vrijdag

02/04/2015

vrijdag

MARK WONDER & band [jam]

vrijdag

woensdag

roots reggae – exclusive Belgian show

24/04/2015

SOOM T [uk] + DUB4 [fr]

dub / ragga

11/03/2015

GOES & DE GASTEN [be] + Fernant Zeste, Rianto Delrue,

zaterdag

STEREO MC’S [uk] hip hop / electronica / techno

vrijdag

vrijdag

13/03/2015 vrijdag

20/03/2015 zaterdag

27/03/2015 zaterdag

28/03/2015

donderdag

12/02/2015 vrijdag

20/02/2015 zaterdag

Bruno Deneckere (be)

BRZZVLL FT. ANTHONY JOSEPH +DUO A L’ENCRE

woensdag

04/02/2015

21/03/2015 donderdag

26/03/2015

LEFTO & RBMA PRESENT : TOKIMONSTA / POMRAD / POLDOORE Democrazy @ Vooruit

vrijdag

05/12/2014 vrijdag

12/12/2014

ERIC THIELEMANS & PETER JACQUEMYN [be]

woensdag

JETT REBEL [nl] Democrazy @ Vooruit

zaterdag

KALIMI + DIKEMAN-GOVAERT-SERRIES TRIO

zaterdag

13/03/2015

DOUGLAS FIRS [be] + TIM KNOL [nl]

donderdag

13/03/2015

07/03/2015

Democrazy @ Minard

BANG! @ w-o-l-k-e

vrijdag

donderdag

10/02/2015

25/02/2015

06/03/2015

FLATBUSH ZOMBIES & THE UNDERACHIEVERS [us]

dinsdag

JEROEN OLYSLAEGERS & TEUN VERBRUGGEN [be]

vrijdag

25/02/2015

LINUS + BOLHAERD

woensdag

28/02/2015

DEAD MEADOW [us]

woensdag

psychedelic / rock

BANG! @ w-o-l-k-e BANG! @ w-o-l-k-e

zaterdag

02/05/2015

Opening Night BANG! curated by Teun Verbruggen @ kvs + w-o-l-k-e

21/02/2015

26/02/2015

13/03/2015

BANG! @ kvs

CHARLOTTE VANDEN EYNDE&KRISTOF ROSEEUW

BANG! @ w-o-l-k-e

11/02/2015

SHY FX + STAMINA MC [uk]+ DAVID RODIGAN [uk]

zaterdag

13/02/2015

Democrazy @ Vooruit / Lighters Up

17/01/2015

zaterdag

vrijdag

14/02/2015

HUGO CAPABLANCA

vrijdag

Democrazy @ Eeatavontuur / Mo’Juice

23/01/2015

zondag

TRIBUTE! met THE PERFECT TOOL / BULLS ON PARADE / ...

Democrazy @ Vooruit

zaterdag

MIKI VAINIO + DEAF CENTER Democrazy @ Handelsbeurs / Icarus Night

vrijdag

22/02/2015

KEENROH + SIMPLE

dinsdag

BANG! @ kvs

24/02/2015

FREDERIK LEROUX & NATHAN WOUTERS [be]

donderdag

BANG! @ w-o-l-k-e

26/02/2015

CARTE BLANCHE: JOZEF DUMOULIN [be]

maandag

CARTE BLANCHE: MAURO PAWLOWSKI [be]

vrijdag

BANG! @ w-o-l-k-e BANG! @ w-o-l-k-e

13/12/2014

02/03/2015 06/03/2015

WILLOW [be] Democrazy @ De Centrale ALLAH-LAS [us] Democrazy @ Handelsbeurs BED RUGS [be] Democrazy @ Charlatan

24/01/2015 30/01/2015

SNOT

Alcatraz Clubshows

DESERT DRONES album release

JARBOE + HELEN MONEY + ALEXANDER HACKE ex-Swans

VIET CONG

Nu al de revelatie van 2015

LOVE LIKE BIRDS

Kerkconcert @ Kerk Sint-Denijs / IN Heaven concertreeks

EARTH + BLACK SPIRITUALS icw Alcatraz clubshows

HET ZESDE METAAL + BERGEN West-Vlaamse, oerdegelijke thuismatch

OSTROGOTH Alcatraz Clubshows

LORDI

Alcatraz Clubshows

BRNS + LE COLISEE Brusselse multi-instrumentalisten

KICK BACK ANTE-RASA LABEL NIGHT

EOMAC + ROEBIN DE FREITAS+ AMBAREESH + NEILA b2b KAFIM + more

54KOLAKTIV presents EXIT54 RECYCLART @ AB [sic] [be]+ RaaskalBOMfukkerZ [nl]

CITY NIGHT LINE Bienne - Brussels

CHARLES GAYLE [us] LOS TROGOS + LA CLINIC DU DR. POEMBAK BULLSHIT MUSIC

20

homegrown (on cd )

ke momenten zoals het Shadows-getinte ‘Pining For The Fjords’ en de kabbelende country van ‘I Wish Your Wife Wouldn’t Look At Me Like That’ met een knipoog naar Johnny Cash maar we vrezen dat de groep met dit materiaal niet veel verder geraakt dan het lokale clubcircuit. Vooral voor nostalgici die af en toe nog eens luisteren naar The Bet en Irish Coffee. (gtb)

Ilydaen ‘Maze’ Finaltune Records

In de categorie muziek is niet wat naam en hoes doen vermoeden is de winnaar deze maand Ilydaen uit Luik. We dachten op het eerste gezicht aan zeer foute progmetal, maar kwamen terecht in best interessante postrock. Een trio dat hoofdzakelijk instrumentale songs brengt met structuren en spanningsbogen die doen denken aan Russin Circles en Pelican. Knappe songs dus, kwaliteit, vakwerk, uitwaaierende riffs en de occasionele uppercut. Maar van dat laatste krijg je net iets te weinig. Het blijft soms wat vlak en mondt net een keer te veel uit in een anti-climax. Maar Ilydaen, wat in een of andere mystieke taal waarschijnlijk De moeilijk onthoudbare betekent, is zeker de moeite om te leren kennen. Vlaamse rockers en organisatoren, aarzel niet om dit Luiks drietal te beluisteren en een plaats te geven op jullie podia. (dg)

iRRi ‘Ontpopt’ Eigen Beheer

Een halve minuut ver waren wij in ‘Recept Voor Geluk’ en we kondigden spontaan alarmfase 4 af: beats als ratelende mitrailleursalvo’s en de naar de keel grijpende stream of consciousness van rapper iRRi: ‘Ontpopt’ gaat behoorlijk vinnig, haast onrustwekkend van start. Op de adem getrapt of niet: feit is dat wat volgt behoorlijk milder, haast mellow van toon is. En gelukkig maar: de naar ons gevoel aan adhd-lijdende rapper iRRi heeft bijwijlen de neiging zoveel ineens te willen vertellen, dat wij haast dreigen te verdwalen in zijn heftige woordenstroom. Niet altijd even beklijvend, maar meestal onderhoudend: ‘Ontpopt’ is een plaat met evenveel groeipijnen als potentieel. Hoogtepunt is het ingetogen ‘God Moet Gek Zijn’, een krop in de keel-moment (“Leven is lijden, lijden is leven”) en pakkend eerbetoon aan de veel te jong gestorven rapper Andy Sierens. (wd)

Kassett ‘Platinum’ DRLR

Kassett (ofte Gavin Vanaelst) is een productieve knutselaar. Nog geen jaartje geleden dropte hij zijn ‘Album 3’ bij de RifRaf-redactie. Het “nachtvoer voor liefhebbers van een schuurpapieren geluidssensatie” van toen, heeft plaats gemaakt voor dansbare en sferische broken beats. Zelf noemt hij ‘Platinum’ een overgangsep naar nieuwe geluiden. Die nieuwe geluiden doen wat denken aan Burial en Flying Lotus. Lichtjes dansbaar, donker sferisch en goochelend met klanken. Toppertjes zijn de tracks met de heerlijk vervormde stemmen van M-O-RS-E en EOSMIN en het geniaal prikkelende ‘B.188’. Alle nummers zijn behoorlijk kort, alsof ze je maar eventjes willen teasen. En dat is exact wat ‘Platinum’ doet. Zeventien minuten uitdagen en kietelen. Benieuwd naar meer! (dw)

MAKEGODCRY ‘Big Tear Blue Sky’

Ratio en natuurlijk new wave) met clevere, vaak nogal bizarre teksten maakten kwam er geen echte doorbraak; hun releases zijn tegenwoordig dan ook zo goed als onvindbaar. Deze bijzonder volledige verzamelaar wil Mensen Blaffen kortom op de Belpop-kaart zetten. Dus als je graag wil weten waar pakweg De Mens en Noordkaap (toch zeker een deel van) hun mosterd gehaald hebben... (mb)

New Rising Sun ‘We’re All Coming Home’ Eigen Beheer

Vette rock in een dikke folkjas, met daarboven een sonore snijdende stem. Dat horen we graag van eigen bodem. ‘The Day My Love For You Will Die’ opent de 3de cd van de heren zoals het moet, beheerst en doordacht. ‘We’re All Coming Home’ zou je bijna opgewekt noemen, aangezien de overige nummers baden in een subtiel dreigende/droevige toon. De vioolsolo’s zijn schaars maar wanneer ze er zijn zitten ze er knal op, zoals bij het einde van ‘On Our Way’. ‘Stranger In The Night’ is de grootste uitzondering op de plaat als Dylaneske ballade tussen al de rockfolk. ‘Easy Diamonds’ begint met een geweldig ritme en riff, het plotse poppy refrein sleept echter en doet je verlangen naar de strofes, ondanks de vlammende gitaarsolo. ‘Sad Sad World’ is een slang die razend tekeergaat maar dan langzaam maar zeker op zijn doel afgaat en naadloos in ’40 Years In The Desert’ overgaat, een traag golvende trip. ‘Stay Away From Me’ is een dans tussen subtiele flamencogitaar en een lamentabele, bloedserieuze stem. Een gedefinieerde sound, doordachte composities, doe zo verder mannen! (am)

Oaktree & Avondlicht ‘Amalgamation’, ep Fog Mountain

Uiterst koket visitekaartje van twee onbetwiste talenten uit de Belgische elektronica, deze vier tracks tellende ‘Amalgamation’-ep. Openingstrack ‘Abyss’ houdt zich op tussen Shlohmo en Moderat, met toevoeging van Burial-eske vocals.

Regelrechte internationale klasse is dat, wegens de kraakheldere productie, heerlijk zoemende bassen en voortreffelijke arrangementen. Het melodieusdansbare ‘Honey’ moet vervolgens nauwelijks onderdoen voor de likes van pakweg Rone, The Field of Jon Hopkins – glooiende, gloedvolle minimal die de afgelopen jaren even op z’n retour was, maar dankzij jonge wolven als Oaktree en Avondlicht eindelijk opnieuw in het voetlicht wordt geplaatst. Hét uitgelezen rendez-vous met alle onverkende uithoeken van je speakers. (fp)

Okon & The Movement ‘Ayan JuJu’ Eigen Beheer

’Ayan JuJu’ is de eerste ep van Okon & The Movement, een zeskoppig Antwerps collectief gebouwd rond de gloedvolle stem van Judith Okon. De zes gelijkgestemde zielen achter dit project ontmoetten elkaar op het conservatorium en etaleren met de nodige flair hun muzikale bagage. Subtiele percussie, warme toetsen en een zelfverzekerde jazzgitaar. Uit de vijver waarin ook Erykah Badu en recentere soulvernieuwers als Fatima hun inspiratie vonden, vist dit gezelschap een veelzijdig klankpalet dat zowel tijdloos als fris klinkt. Belgische soul zonder complexen. Meer van dat! (mvm)

Marathon Of Dope

MAKEGODCRY is het huwelijk tussen de Amerikaanse veteraan Mike Ladd – dichter, rapper en poëet – en het half Belgisch, half Britse producersduo Zucchini Drive. Geen idee of MAKEGODCRY ook meteen de ambities van de band op tafel legt, maar een goddelijke plaat is ‘Big Tear Blue Sky’ alvast wel. Een onconventionele plaat ook, waarbij aan de grenzen van het hiphopgenre wordt gemorreld door te experimenteren met snedige, intelligente lyrics en spannende elektronica.

MAKEGODCRY bricoleert popsongs van een haast buitenaardse schoonheid, waarbij stotterende, vaak aritmische beats aan sociaal relevante teksten worden gekoppeld. Opwindend spul. (wd)

Mensen Blaffen ‘Verzameld Werk’ Onderstroom

In tegenstelling tot hun tijdgenoten Arbeid Adelt en Aroma Di Amore is het Aalsterse Mensen Blaffen enigszins in de vergetelheid geraakt. En geen wonder, ondanks het feit dat ze destijds prima Nederlandstalige pop (inclusief snuifjes funk à la A Certain

Polaroid Fiction ‘FP’, ep FONS Records

Met ‘The Cake Is A Lie’ schiet Polaroid Fiction op de jongste ep ‘FP’ gezwind uit de startblokken. De aanstekelijke drumpartij is immers de voorbode van een klein kwartiertje opwinding dat dankzij ‘Flaw In A Perfect Morning’ en ‘Please Please’ vooral uit hoogtepunten bestaat. Wanneer de synths de overhand nemen in de single ‘Black Widow ft. Tim Vanhamel’ neemt enthousiasme het even over van subtiliteit. Hierdoor is het niet meteen het beste nummer van de ep maar het toont wel duidelijk de evolutie van Polaroid Fiction. Het poppy-kantje dat op de vorige ep nog te horen was, heeft Polaroid Fiction dit keer voor een scherp en eigenzinnige randje geruild. Dit bezorgt Polaroid Fiction een intrigerende en dynamische indie-sound die duidelijk de invloed van producers Niels Hendrix en Tim Vanhamel verklapt. Deze ep ‘FP’ is dan ook een mooi eerbetoon aan Florent Pevée, de broer van de drummer van Polaroid Fiction en frontman van Kabul Golf Club, die een jaar geleden omkwam in een tragisch ongeval! (jdb)

sOON at

Radio Carver ‘Hopes On The Horizon’

sOON at

I Have A Tiger Records

Radio Carver zendt sinds ‘Wrecking Ball’ al warme signalen in de virtuele ether en op fijne plakken vinyl.

Het lijkt er op dat frontman Koen De Roovere nóg volwassener is geworden in z’n songschrijverij en de ongedefinieerde pokkeherrie nu écht definitief achter zich heeft gelaten. Als de gitaren al eens uithalen is het in een aan Neil Young schatplichtige fm-rocker, gelukkig hebben de zangpartijen die De Roovere deelt met Eva De Bie, meer vandoen met Cash en Carter. Het overgrote deel zijn echter gelaagde treursongs gedragen door baslijnen die zich als een wollen sjaal om je verrekte nek draperen, met nog steeds die orgeltjes, fris als dauwdruppels op een hete zandkorrel, en uiterst fantasievolle drums en percussie. Verder ook tumbleweed-gitaren die in overvloed rollen over de groeven van deze desolate plaat, en weleens verstrikt raken in subtiele elektroschokjes of deugddoende loopjes. Die productionele keuze optimaliseert de algehele sfeerschepping, die zich nu ergens situeert tussen Morcheeba, Calexico en Tindersticks maar met iets meer American steak op de bbq. (boo)

Shun Club ‘Expats Cover Session’ Trix

tue 10.02

tV On the Radio

Ostyn CD Presentation tHu 05.03

all We are tHu 05.03

Hoodie allen Wed 11.02 Coca-Cola Sessions

douglas Firs sat 14.02

presents

sOld Out

Intergalactic lovers sat 14.02

FONS Records

ABClubcircuit - AB @ De Zwerver:

Speedball Jr. ‘Tiki Pi’, 7” ‘Loose’, 7” Drunkabilly Records

Twee 7”-singles van Speedball Jr. en twee keer een speciale release: de ene, ‘Tiki Pi’ betreft een heerlijke surfdeun die de Gentenaars componeerden als soundtrack bij de gelijknamige comic De andere, ‘Loose’ (b/w ‘1970’) laat horen hoe Speedball Jr., in fijn gezelschap van Stoogessaxofonist Steve Mackay, twee songs van diens band onder handen neemt. Niet onmisbaar, wel heerlijk groovende instrumentale garagerock die moeiteloos de genreclichés overstijgt. (jvb)

Champs Wed 04.03

‘Avalanche’ De nieuwe band rond Johan Verckist - voorheen General Mindy - heet Shun Club en komt niet met één maar dadelijk met twee albums op de proppen. Het album ‘Expats Cover Session’ is maar voor de helft aan Shun Club toe te schrijven aangezien Verckist en De Prins hiervoor bevriende gastmuzikanten zoals Mauro, Isolde Lasoen, Helmut Lotti en Gregory Fratteur optrommelden om in Trix covers op te nemen. Terwijl zo’n projectjes op papier mooi zijn, stellen ze in werkelijkheid vaak teleur. Wel: ‘Expats Cover Session’ is de uitzondering!

Het is een dijk van een coveralbum dat over de hele lijn enorm sterk, inventief en zelfs grappig is - of is het niet stone cold funny om Mauro ‘Cold As Ice’ van Foreigner te horen zingen? Zowel de keuze van gastmuzikanten als van songmateriaal is verrassend en gevarieerd. Zo word je getrakteerd op de aanstekelijke M.I.A.-cover ‘Paper Planes’, een bijzonder knappe interpretatie van Daniel Johnsons ‘True Love will Find You In The End’ en krijg je een mooie versie van ‘Song For Zula’ van Phosporescent er nog bovenop. Zelden zo enthousiast geweest over een coveralbum! En bovendien gratis te verkrijgen in Trix Café, zolang de voorraad strekt.

Maar naast met muzikale vrienden met goeie smaak, weet Shun Club ook zonder hulp knappe plaatjes te maken. Het aanstekelijke en enthousiasme dat bij ‘Expats Cover Session’ aan de basis lag, hoor je ook op ‘Avalanche’ terug, een album dat bol staat van de vlot wegluisterende radiopop/rock waarbij stilzitten geen optie is. Tracks als ‘Avalanche’ en ‘Pass By’ zijn stuk voor stuk minutieus opgebouwde songs die boordevol subtiliteiten zitten. Zo krijgen deze op het eerste zicht eenvoudige songs toch een enorme diepgang en blijven ze dankzij hun talrijke weerhaken lang hangen. Het is zo’n plaatje waar je gelukkig van wordt of juist je dagelijkse portie nostalgie mee krijgt voorgeschoteld. Het is een debuut waarmee je eindeloos zal blijven meefluiten en meewiegen. Wie doet het Shun Club na: debuteren met twee lekkere plaatjes? (jdb)

tue 03.03

FRI 06.03 ABBOTA @ AB

Bed Rugs + BRNs FR 20.02

dJ shadow & Cut Chemist

Play Afrika Bambaataa: Renegades Of Rhythm

alaska Gold Rush applause - mountain Bike the experimental tropic Blues Band - Fùgù mango sat 07.03 ABBOTA @ BOTANIQUE

Kris dane - Wallace Vanborn Kaat arnaert - Kenji minogue Black Flower sat 07.03

la muerte + Fifty Foot Combo FR 20.02

sat 07.03

sat 21.02

suN 08.03

mON 23.02

tue 10.03

tue 24.02

Wed 11.03

Wed 25.02

Wed 18.03

tHu 26.02

tHu 19.03

my diligence Late night club show

Willow Ryan Hemsworth

Fiction Plane

Curtis Harding Nordmann CD Presentation Natas loves You + Sonnfjord John Coffey + The Minutes FR 27.02

tiny legs tim sat 28.02

Paon

stuFF.

FRI 20.03

Ryan sambol mON 23.03 Wed 25.03

mON 02.03

FKa twigs Ibeyi

sioen CD Presentation

Brett Newski

Fink

mON 02.03

marmozets

sOld Out

Coca-Cola Sessions:

the spectors tHu 26.03

sean Rowe buy your tickets at www.abconcerts.be

22

Ear t eam Aphex Twin

‘Computer Controlled Acoustic Instruments Pt 2 EP’ Warp

Een paar maanden geleden bracht Aphex Twin nog het verbluffende ‘Syro’ uit en nu is er alweer deze, zowat uit het niets verschenen ep. ‘’Computer Controlled Acoustic Instruments Pt 2 EP’ is alwéér een meesterwerkje geworden, maar dan met een heel andere insteek. Zoals de titel al aangeeft heeft Richard D James voor deze plaat uitsluitend met opvallend zachtjes door de elektronische mangel gehaalde - akoestische instrumenten gewerkt. Dat levert natuurlijk het nodige neurotische gewiebel op, maar ook en vooral hypnotiserende, minimalistische grooves. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het openingsnummer of het hallucinante ‘diskhat1’, dat met zijn mix van een duistere piano en drums nog het meest doet denken aan de hoogtepunten van Amon Tobin. Op andere momenten (‘DISKPREPT4’ bijvoorbeeld) klinkt hij dan weer als een sexy, lichtvoetige Einstürzende Neubauten, om dan weer uit te pakken met intieme downtempo. Tel daar nog ettelijke andere uitspattingen en een paar bizarre interludiums bij en je krijgt een even goedgevulde als veelzijdige ep. Schitterend! (mb)

A Place To Bury Strangers ‘Transfixation’ Dead Oceans

Zit de klad er een beetje in bij A Place To Bury Strangers? Na drie platen klinkt het vertrouwde noisegeluid zoetjesaan ongevaarlijk. ‘Transfixation’ is een plaat die voorbij kabbelt, zo lijkt het op het eerste gehoor. Single ‘Straight’ slaagt er gelukkig in goedkeurend geknik te ontlokken en ‘Love High’ had perfect op de laatste van My Bloody Valentine gepast en zo valt eigenlijk over elk nummer, zij het met enige goede wil, wel iets positief te melden.

Alleen: het verrast niet meer. Behalve op het einde. Afsluiter ‘I Will Die’ knalt met al zijn uit lelijkheid opgebouwde kracht recht in je gezicht en laat je met slappe benen achter. Zolang zo’n songs afgeleverd worden, is deze band niet afgeschreven. (jvb)

David Åhlén ‘Selah’ ‘All The Way My Saviour Leads Me’, ep Volkoren

Fan van markante androgyne stemmen zoals die van Antony of Perfume Genius?

Ontdek dan vooral de bezwerende muziek van de Zweedse artiest David Åhlén. ’s Mans (tokkel)instrumentaties en de spaarzame bijdrages van een citerspeler en een percussionist zijn eenvoudig en de spankracht van de verstilde composities is eerder beperkt maar met zijn unieke vocalen vult Åhlén op aangrijpende wijze de ruimte. Het full album ‘Selah’ werd opgenomen in de pastorie van de kloostergemeenschap op het Zweedse eiland Gotland. Dat Åhlén nogal in de heere Jezus is, neem je er zonder morren bij op dat nieuwe album. De ep ‘All The Way My Saviour Leads Me’, een schijfje met vijf traditionele gezangen, is dan weer een mooi maar niet onmisbaar Jesus Peoplegeschenk ter attentie van de zeventigste verjaardag van vader Åhlén. (bvm)

All We Are ‘All We Are’ Domino

Zelf noemen ze hun genre psychedelische boogie en dat is al een reden op zich om ‘All We Are’ een kans te geven. Of gewoon het feit dat er Noors, Iers en Braziliaans bloed door hun aderen stroomt. Het exotische trio dat nu Liverpool als basis heeft, brengt kleurrijke nummers die we niet in een hokje kunnen plaatsen. Maar het klopt, het beweegt, het wriemelt aan randjes en zorgt voor een dynamisch geheel. ‘Keep Me Alive’

is één van de elf schoonheden op dit debuut en zonder twijfel onze favoriet. Goeie plaat! (pl)

Archive ‘Restriction’ Danger visit

Treurmarsweltschmerz, voldoende dramatiek en een psychotisch/paranoïde (krautrock)gelaagdheid. Archive blijft op het nieuwe album ‘Restriction’ trouw aan de huisstijl die het Britse collectief sinds ’96 tentoon spreidt. Erg is dat niet. De vier gastzangers op ‘Restriction’ (Dave Pen, Pollard Berrier, Maria Quintile, Holly Martin) werkten eerder al samen met Archive en kennen bijgevolg het klappen van de zweep. Het levert een mooi en intens evenwicht qua mannelijke en vrouwelijke lead vocals op. En Darius Keeler en Dan Griffiths, de founding fathers van Archive, bewijzen andermaal dat ze weten wat een vette en emotionele killerproductie inhoudt. ‘Restriction’ is een lap (prog) muziek die kan tellen! (bvm)

Bambounou ‘Centrum’ 50Weapons

Verontrustende vaststelling: de Franse producer Bambounou is nog steeds niet door zijn muzikale identiteitscrisis heen. Was de Parijzenaar op de doelloos rondtollende debuutplaat ‘Orbiting’ op zoek naar een eigen richting, dan staat z’n kompas op opvolger ‘Centrum’ nog steeds niet goed afgesteld: als een ontspoorde komeet zoeken de tracks van de lichtjes geniale producer immers moeizaam naar een houvast – soms met resultaat, meestal tevergeefs.

Waggelzieke space funk, betonharde Detroit techno of flitsende 808-capriolen: ‘Centrum’ is bovenal een uiterst onnavolgbaar album. Nu eens laat Bambounou zijn etherische, naar andere lichtstelsels lonkende synth-tracks, surplacen, twee lichtflitsen later tast de aan adhd-lijdende producer de snelheid van het geluid af met jakkerende, allesverwoestende techno. Goeie plaat? Als een gebrek aan consistentie de enige kritiek is, hebben alleen hokjesdenkers een probleem.

Goeie plaat! (wd)

Thomas Belhom ‘Maritima’ [PIAS]

Vierde solo-album van de man die tussen 2003 en 2010 de live-drummer was van Tindersticks. Thomas Belhom was

ook te horen op ‘The Hungry Saw’, op de vier soundtracks die de Britse groep schreef voor films van Claire Denis en op de twee platen van Stuart A. Staples.

Samenwerkingen met Giant Sand, Calexico en Lambchop staan ook op zijn cv. Het verklaart waarom een in het Engels en Frans zingende Belhom op ‘Maritima’ zowel filmisch en stijlvol als stoffig en zacht-broeierig voor de dag komt.

Mooi. (bvm)

Frank Bretschneider ‘Sinn+Form’ Raster-Noton

Frank Bretschneider is, zoals ze op de speelplaats wel eens zeggen, ne rare. Dat de man samen met Carsten Nicolai mee aan de grondslag lag van Raster-Noton moet blijven gezegd worden, en dat ‘ie doorheen die tijd een van de vernieuwers van de minder hapklare elektronica bleef is een grote verdienste. Tegelijk, en dat is dan weer het nadeel, slingert zijn discografie heen en weer tussen dwarse elektronica en fletse idm, technische hoogstandjes en digitale terreur. Jammer genoeg is het op deze ‘Sinn+Form’ van dat laatste net iets teveel, zodat er tussen de noise-uitbarstingen en de pulserende elektronische golven door weinig overblijft dat nog echt een album kan genoemd worden. Noem het een vingeroefening, haal die mantel der liefde boven, en wacht op Bretschneiders volgende. (ts)

I n t e r n ati o n a l e

Platen, CD & DVD-beurs Cultuurcentrum Mechelen M inderbroedersgang 5

ZONDAG 15 februari 2015 Van 10.00 tot 17.00 uur Info: 0496/436367 dewever34@hotmail.com

Herman Brock Jr. ‘The Old World’ Eigen Beheer

Herman Brock Jr. is de zoon van de vader die in de Nederlandse rootsscene een stevige reputatie opbouwde. Voor ‘The Old World’ ging Jr. het bluegrasspad op.

Inhoudelijk haalde hij de inspiratie uit familie-, reis- en liefdeservaringen aangevuld met verhalen over de Nederlandse emigratie naar de nieuwe wereld en een eigen kijk op het verhaal van De Vliegende Hollander. Voor de opnamen kon hij niet alleen rekenen op zijn eigen posse, The Brockettes en The Bluegrass Bunch maar ook op de fine fleur van de Nederlandse

bluegrassscene. Interessant voor wie kennis wil maken met de bluegrassroots van de rock-‘n-roll, gebracht door iemand die duidelijk het oeuvre van Bill Monroe, The Carter Family en Jimmy Martin tot in de details bestudeerd heeft. Sowieso ook voor de fans van The Golden Glows, ‘The Broken Circle Breakdown’ en het pionierswerk van Alan Lomax. Uitgegeven in uiterst verzorgde digipack met bijgevoegd een achtentwintig pagina’s tellend boekwerkje boordevol teksten, foto’s en tekeningen. (gtb)

The Callstore ‘Save No One’ Talitres

Nieuw werk van The National? Nope. The Callstore is het debuut van de in Londen residerende Bretoen Simon Bertrand. Toch ontdekken we opvallende gelijkenissen. Het nasale, donkere en hypnotische stemgeluid van Bertrand schippert tussen dat van Matt Berninger en Leonard Cohen. De songs zelf dienen zich soms overweldigend aan(‘Lovers Lane’), soms ingetogen (‘Come On Then’, ‘Each To Their Own’, ‘Sad Sometimes’).

Maar nergens laat Bertrand het niveau onder het gemiddelde zakken. Hij heeft de touwtjes strak in eigen handen: alle songs zelf geschreven en alles zelf opgenomen en geproducet. En ondanks dat de meeste drumpartijen op een PlayStation geprogrammeerd werden, lijken de songs er nauwelijks onder te lijden. Enkel in ‘In Between Tricks The Magician Bows’ rammelt de percussie als in een slechte 80’s act. Met een onweerstaanbare drang om nieuw werk te schrijven en nog genoeg materiaal voor 2 à 3 nieuwe platen zit de toekomst van The Callstore gebeiteld. Maar eerst genieten van deze 12 muzikale pareltjes. (ow)

BC Camplight ‘How To Die In The North’ Bella Union

All things pop? Brian Christinzio heeft, getuige de sound van zijn derde album, kaas gegeten van sixties pop, surfpop, spacy psychpop en (cheesy) softpop met een klassieke touch. Voeg daar wat invloeden van Burt Bacharach, Motown en Harry Nilsson bij en je hebt een plaatje dat met ‘Why Doesn’t Anybody Fall In Love Anymore’ een treffende, wat bombastische finale kent. ‘How To Die In The North’ verschijnt trouwens acht jaar na ‘Blink Of A Nihilist’. Een knappe comeback van BC Camplight! (bvm)

MUZIEKODROOM CONCERTEN VOORJAAR 2015 01.02 07.02

12.02 13.02 14.02 19.02 20.02 21.02 26.02 28.02 06.03 10.03 12.03 13.03 14.03 20.03 21.03 27.03 28.03 03.04 04.04 09.04 10.04 11.04 12.04 17.04 18.04 23.04 29.04 01.05 02.05 03.05 08.05 09.05 14.05 23.05 31.05

GOD DAMN + LA JUNGLE CONDOR GRUPPE BIRDS THAT CHANGE COLOUR RADIO CLASH AFTERPARTY PAUL OSCHER & BIG PETE BAND MAES MUSIC STAGE: EVILLOOKINGBIRD LIMBOLINK PRESENTS: DAKTARI JETT REBEL WALLACE VANBORN I WILL, I SWEAR + YUKO + PAUS TOKIMONSTA + LIEBENSKIND + PIROUETTE THE BLUESBONES NORDMANN + MANNGOLD HONEST HOUSE 10 YEARS FLOATING VIBES: THE SPECTORS DJ-SET ZAKIYA HOOKER MAES MUSIC STAGE + LIMBOLINK PRES. TERROR + SUPPORTS BED RUGS + WHIZ CHROME BRULÉE ALBUM RELEASE SHOW FONS LABEL NIGHT RAKETKANON DOUGLAS FIRS + JFJ LILI GRACE + FACES ON TV RON HACKER BAND MAES MUSIC STAGE + LIMBOLINK PRES. THE SHA-LA-LEE’S ALBUM RELEASE SHOW THE ANSWER STUFF. + SUMI CRITICAL: MO&GRAZZ LIVE SILVERSTEIN SPINVIS THE SPECTORS BEYONDERGROUND BEYONDERGROUND KLONE MAES MUSIC STAGE + LIMBOLINK PRES. MODKLUB BRIAN TEMPLETON & ENRICO CRIVELLARO THE EXPLOITED DEATHWISH FEST 2015 CONVERGE + TRAP THEM + HARMS WAY + YOUNG AND IN THE WAY

BINNENKORT IN CONCERTZAAL DE CASINO 23/01 24/01 30/01 15/02 18/02 20/02 21/02 27/02 28/02

07/03 08/03 12/03 13/03 19/03 02/04 03/04 11/04 17/04 18/04 24/04 25/04 30/04 06/05 07/05 21/05 22/05

ORQUESTA TANGUEDIA GEPPETTO & THE WHALES ★ BYRON BAY SWINGOUT FOR THE JITTERBUG COOLCATS HOMMAGE À BREL * HAYSEED DIXIE JAZZCLUB > JOE FONDA QUARTET SCOTT BRADLEE & POSTMODERN JUKEBOX ★ BLUE FLAMINGO JAZZCLUB > MARIS >< WALABIX & VERCAMPT CRASH COURSE IN SCIENCE ★ SIMI NAH FEAT. LUC VAN ACKER, MARCEL VANTHILT, WIM PUNK, DIRK DA DAVO, JADE 4U & SA YFEE ★ A SPLIT-SECOND ★ INTERNAL SUN RAD VAN TONG > DIAMANTAIRS ★ NOMOBS ★ FATIH ★ SAMME ★ INCK. ★ DJ DYSFUNKSHUNAL ★ BREAKDANCE KIDS > MILE(S)TONES RAYMOND VAN HET GROENEWOUD JAZZCLUB > JEAN-PAUL ESTIÉVENART TRIO * ★ BED RUGS MONSTER YOUTH MAGGIE BJORKLUND & BAND ★ KRIS DANE JAZZCLUB > LINUS ★ BLONDIAU/PEETERS * AMATORSKI * JAZZCLUB > DE DEELDELIERS FEAT. JULES DEELDER DE MENS KRANKENHAUS DC ROCKS! > THE METEORS ★ THE KLINGONZ ★ THE CARAVANS ROOTSNIGHT > ACTS TO BE CONFIRMED SPINVIS (SOLO) JAZZCLUB > YVES PEETERS GUMBO * K’S CHOICE KING KHAN & THE SHRINES

* In samenwerking met Cultuurcentrum Sint-Niklaas en/of Jazzlab Series

STATIONSSTRAAT 104, 9100 SINT-NIKLAAS • T. 03 776 11 98 • INFO@DECASINO.BE MUZIEKODROOM BOOTSTRAAT 9, 3500 HASSELT TICKETS www.muziekodroom.be INFO 011 23 13 13 — info@muziekodroom.be www.meerschaert.be

24

Earteam Beat Spacek

© Mclean Stephenson

‘Modern Streets’ Ninja Tune

Steve Spacek is terug! Deze sonische durfal maakte enkele levens geleden grote sier met z’n Spacek-band, is de man achter het on-on-onvergetelijk fantastische ‘Dollar’ (met Dilla achter de knoppen), en het ongegeneerd buitenaardse Africa HiTech (met partner in crime Mark Pritchard). De jongste telg van de familie heet Beat Spacek, een projectje dat Spacek in elkaar knutselde op zijn iPad. Onbevreesd, we zeiden het al. ‘Modern Streets’ is een popalbum geworden, tjokvol flarden new wave en hier en daar wat catchy vocals. Verder zo veelzijdig dat we niet weten waar beginnen.

Aanstekelijke electropop, als een paranoïde postpunk-versie van Metronomy, en zonder de pastiche. Futuristische soul ook, in de school van Jesse Boykins III’s ‘Zulu Guru’. Even flitst zelfs Grace Jones door ons hoofd, maar dat kan ook te maken hebben met een overdreven Jonesobsessie waarvoor we in behandeling zijn. Verder nog lekker tegendraadse hiphopbeats, wat spatten Londense 2-step en heel veel Spacek-falsetto. Helemaal gek is (mvm) van dit plaatje!

The Charlatans ‘Modern Nature’ BMG Chr ysalis

Wat moeten de jaren negentig een mooie tijd geweest zijn om jong, Brits en muzikaal getalenteerd in rond te lopen. Maar de dag van vandaag zijn de bands die deze gouden jaren zonder kleerscheuren overleefd hebben nauwelijks op één hand te tellen. Chapeau voor The Charlatans dat ze 25 jaar nu hun debuut nog altijd alive and kicking zijn, en vooral dat eerste mag je letterlijk nemen omwille van het tragische verlies van twee bandleden doorheen de jaren. Vooral het recente overlijden van drummer Jon Brookes heeft stevige sporen nagelaten, maar dit weerspiegelt zich niet op hun eerste album in vijf jaar tijd. ‘Modern Nature’ is een vrolijke en opzwepende mix van disco, soul en indiepop. Opener ‘Talking In Tones’ zet meteen, letterlijk en figuurlijk, de toon als sterk opbouwend anthem over telepathie in de liefde, ‘In The Tall Grass’ herbergt een fantastische keyboardsolo en het symfonische ‘Need You To Know’ combineert Elbow-gewijs strijkers met een stevig dreunend ritme op de achtergrond. ‘Modern Nature’ is niet zomaar een tussendoortje van een band die teert op Britpop-nostalgie, met het fantastische ‘Emilie’ als levende bewijs hiervan. ‘Let The Good Times Be Never Ending’ is naast een catchy disconummer op de plaat ook de leuze van The Charlatans anno 2015. Jon Brookes zou het niet anders gewild hebben. (ps)

Gaz Coombes ‘Matador’ Hot Fruit Recording

Na een carrière van zeventien jaar als Supergrass-frontman, koos Gaz Coombes ervoor zijn eigen koers te varen. In plaats van aanstekelijke britpop te blijven maken (e.g. het tijdloze ’Alright’), verdiepte hij zich in donkere krautrock en apocalyptische taferelen om tot het sfeervol solodebuut te komen. Op zijn nieuwste gaat Coombes verder op dit elan, al laat hij dat apocalyptische een beetje varen. ‘Matador’ baadt net zoals zijn voorganger nog steeds in melancholie en eenzaamheid, iets dat zich vooral manifesteert in zwaarder aangezette synth-songs als ‘2020’ en ‘Needle’s Eye’, maar toont in zijn breekbare momenten

ook hoop op een nieuw begin. Zo vindt het mooie ‘Seven Walls’ het zeldzame evenwicht tussen nostalgie, toekomst, romantiek en verdriet. Coombes durft op ‘Matador’ zowel gas terug te nemen als dieper op de pedaal te stappen. Het is juist in die songs waar hij een warme akoestische sound met deze van de koude synths versmelt dat ‘Matador’ uitblinkt. Knappe opvolger die Coombes weer een stapje verder van zijn Supergrass-verleden brengt. (jdb)

Danko Jones ‘Fire Music’ Bad Taste

Ha! Wie we hier hebben! Brulboei Danko Jones! Die waren we alweer even uit het oog verloren, maar blijkbaar hebben we niet veel gemist, afgaande op deze ondertussen zevende langspeler. Nog steeds klinkt de rock van Jones als een op steroïden door het zwerk scheurende raket waarover Houston compleet de controle kwijt is. De wooohooohooo’s in ‘The Twisting Knife’ geven even de indruk dat een nieuwe invasie Noormannen zich leek te voltrekken, maar voor je er erg in hebt, is daar alweer het anthem-achtige ‘Live Forever’. Yup, in het universum van Danko Jones is nog niet veel veranderd (behalve de drummer dan), maar als complexloos ontspanningsmiddel blijkt deze ‘Fire Music’ best geschikt. (jvb)

David & The Circumstances ‘This Part Of Me’ Elevate Records

David Groeneweg ken je misschien als frontman van de Nederlandse band The Circumstances. Gewoon om het voor een keertje over een andere boeg te gooien, maakte hij dit plaatje, ‘This Part Of Me’, onder David & The Circumstances. Hij is zijn groep niet vergeten, maar pakt het deze keer heel anders aan. Met akoestische gitaren, intieme pianopartijen en zijn eigen gevoel. Dat straalt dit debuut ook uit: een pak gebundelde emoties die zich langzaam maar zeker een weg banen naar je hart. Luistertip: ‘Right Where I Belong’, want dan zingt David eens in zijn adorabele moedertaal. ‘This Part Of Me’ is voorbij voor je het goed en wel beseft.

Geniet ervan. (pl)

dDASH ‘Hyperactive Jerk’ Tsunami Addiction

dDash is het soloproject van Fransman Jb Hanak, die met z’n broer ook het elektro-duo dDamage vormt, en is hier aan z’n tweede album toe. Hanak is

een dDuivel doet al, want gitaren, bas, drums, keys en vocals worden allemaal door hem gespeeld. Dat resulteert in verschroeiende lappen noiserock én in aandoenlijke indiepop, die zelfs enige raakpunten vertoont met de legendarische solo-escapades van ene J. Frusciante. (boo) verloor weliswaar z’n interesse na een halve cd, maar laat dát u vooral niet tegenhouden.

Deanmoore

niet van elektronica en funky motiefjes gespeende artpopplaat. Opvolger ‘Chromatics’ is wat conventioneler qua sound (minder experiment, meer Super Furry Animals-invloed) maar heeft nog voldoende eigenheid en een apart, licht psychedelisch popgeluid in huis. Het ingetogen titelnummer is een ballad om te koesteren, ‘Shapes’ zweeft lekker en ‘Phantom Power’ is een instant meefluitbare song met zwier. Nice. (bvm)

Disappears

‘Illusions’ Eigen Beheer

‘Irreal’

Alternative rock met een paar welgemikte emorock-melodieën, enkele stevige progrockelementen en een heel knap ineen gestoken ep’tje. Dat presenteert Deanmoore met ‘Illusions’. We krijgen 5 goed uitgebalanceerde songs, een sterk geproduceerde mengeling van Muse, Karnivool, Dredge, Biffy Clyro en kleine brokjes Brand New of Thrice. Jongens die weten waar ze mee bezig zijn dus. Dat merken we meteen aan de sfeervolle opbouw, knallende rockstukken en goede zang. Maar ze schuwen de clichés niet, het klinkt soms allemaal wat te afgelikt, te blinkend en te beschaafd. Er ontbreekt wat vuigheid en duisternis. Maar lef hebben ze zeker, de heren van Deanmoore uit de Achterhoek. (dg)

Desperate Journalist ‘Desperate Journalist’ Fierce Panda Records

Desperate Journalist, dat is The Smiths met een geut Blondie. Twee jongens en twee meisjes uit NoordLonden die weten hoe ze op hun gitaren moeten tokkelen. Zet ‘m hard, anders doe je de plaat oneer aan en mis je de helft van het plezier. Onze favoriet? Zonder twijfel ‘O’. Die song valt niet op door de korte titel, maar wel omdat hij zo krachtig en aangenaam herkenbaar klinkt. Hierop zaten we te wachten! En veel extra woorden moeten we niet besteden aan deze heerlijke britpop. Topplaat. Nooit afzetten. (pl)

Diagrams ‘Chromatics’ Full Time Hobby

In 2012 bracht Sam Genders (ex-Tunng) onder de dekmantel Diagrams zijn solodebuut ‘Black Lights’ uit, een aan Hot Chip en Erlend Øye verwante en

Krank y

Waar dit viertal uit Chicago op het vorige album, ‘Era’, nog met relatief compacte songs de zielen van Joy Division, Stooges en Psychedelic Furs een robbertje lieten vechten, dalen ze met dit vijfde album nog dieper af in de vochtige krochten van het bewustzijn. Met producer John Congleton achter de mixtafel van (uiteraard, als je uit Chicago komt) de Electrical Audio Studio, komen de heren vervaarlijk dicht bij de sacrale sferen van wijlen Virgin Prunes en Swans. Hoewel ze vocaal nergens het niveau van Gavin Friday noch Michael Gira halen, valt er muzikaal toch wél wat te beleven. Lang uitgesponnen tracks, dikwijls gedragen door een repetitieve basic groove - de ene kurkdroog de andere badend in galm - waarover in effecten gedrenkte gitaren onheilspellende en bezwerende dingen doen die zweven tussen hemel en hel. Oftewel; donkere psychedelische postpunk voor gevorderden. (boo)

DJ Oil ‘Phantom’ BBE Records

Stel. Op een blauwe maandag maak je een plaatje met een band die The Troublemakers heet, en de volgende dag krijg je telefoon van het meest legendarische der legendarische jazzlabels, Blue Note. Of je geen platencontract zou willen tekenen. De gelukkigste dag van je leven?

Voor Lionel Corsini, aka DJ Oil, draaide het anders uit. De jaren 90 bracht hij door op het Guidance-label, waar hij de ene house-jam na de andere uit z’n mouw schudde. Blue Note –toen al lang in de klauwen en onder de rok van een major – zat hem net iets te strak, en dus besloot Corsini elders frisse lucht op te snuiven.

Hij trok de wijde wereld in en boetseerde met z’n reissouvenirs een collage-album dat geschoeid is op een housy leest, met een occasionele hiphopbeat die de plaat bij momenten lekker onderuit laat zakken.

Loopt over van de samples op een soms nogal chaotische manier, maar luistert al bij al wel lekker! (mvm)

Handelsbeurs Concertzaal Kouter 29, 9000 Gent T ICKE T S Uitbureau Gent Veldstraat 82b 09 265 91 65 www.handelsbeurs.be

DE WARANDE zaterdag 7 februari

Axelle Red - ‘Acoustic’

Black Flower

za

14.02

vrijdag 13 februari

Kraakpand

melAnie de biAsio

met o.a. Hydrogen Sea 4 bands, 4 genres

vrijdag 20 februari

fRAnk boeijen STUFF. © Bruno Bollaert

wo

18.03

STUFF. cd-release jazz / rock vr

27.03

Otis Taylor Nordmann

wo

25.02

Nordmann cd-release jazz / rock

zaterdag 28 februari

yevgueni - vAn hieRboven zaterdag 21 maart

ReggAefestivAl unity ft. cApitAl letteRs + tAlismAn + ionyouth

blues / rock

woensdag 7 maart wo

15.04

Sam Amidon song

fischeR Z donderdag 12 maart

hAbib koitÉ woensdag 19 maart

guy dAvis

+ tiny legs tim Colin Stetson © Kate McCann

do Titi Robin © Brandon Swanner

do

26.02

Titi Robin Trio wereld / rock

28.04

Colin Stetson & Sarah Neufeld rock / indie

vrijdag 1 mei

mbongWAnA stAR vrijdag 8 mei

lAu

+ gfvp vrijdag 15 mei

dAAn

DE WARANDE TURNHOUT www.warande.be

26

t eam Earteam Ear Ricardo Donoso ‘Sarava Exu’ Denovali Records

Er schuilt iets in het regenwoud. Na Ben Frost – remember de oplawaai getiteld ‘A U R O R A’ – trok ook Ricardo Donoso zich terug in de jungle, voor de opnames van z’n nieuwe album.

Frost koos voor het humanitaire slagveld genaamd Oost-Congo, Donoso verkast naar het hart van de Braziliaanse jungle. Daar huist een mythologisch beest, een lone wolf barstend van bloeddorst, vierklauwens de top van de voedselketen koloniserend. Op ‘Sarava Exu’ waagt Ricardo Donoso zich in z’n territorium, om de slachtpartij van een geschikte soundtrack te voorzien. Werkelijk overal op de plaat heerst gore beklemming en acute paniek, verklankt via behekste drones en monsterlijke noise. Geen hoop, geen toekomst – no light at the end of the tunnel. ‘Sarava Exu’ is dermate weerzinwekkend dat we ons afvragen hoe brave Ricardo z’n eigen creaturen überhaupt mocht overleven, gevangen in de woekerende begroeiing van z’n eigen zieke brein in eenzame ballingschap. Géén voer voor doetjes, wel voor liefhebbers van hel onverlicht spul van The Haxan Cloak, Vatican Shadow of The Body. Pas diep in de finale van ‘Diluculum’ – de afsluitende track die een episch half uur omspant – gloort een sprankeltje zwaar verminkte beautesse, het beest heel even getemd en voldaan. Een sensatie, deze ‘Sarava Exu’. Nekharen tellen was nog nooit zo eenvoudig. (fp)

The Dodos

Duke Garwood

‘Individ’

‘Heavy Love’

Morr Music

Heavenly

The Dodos halen bij elke release een degelijk rapport. Dat is met ‘Individ’ niet anders. Die consistentie is echter ook de achillespees van de Amerikaanse band.

Een nieuwe van The Dodos is gewoon meer van hetzelfde: energieke drums, dynamisch wisselspel tussen akoestische en elektrische gitaar en het gezang van Meric Long dat zich makkelijk in je hoofd nestelt.

Ten tijde van ‘Visiter’ was die formule verfrissend, maar de houdbaarheidsdatum is in zicht. Toch kan je weinig aanmerken op ‘Individ’. Het is zelfs een betere plaat dan voorganger ‘Carrier’, maar we raden The Dodos een deugddoende bezinning ver buiten de comfortzone aan. (dm)

Dit is eentje om rustig voor te gaan zitten. Een glas bij de hand, de duisternis in starend.

Duke Garwood presenteert zich op deze nieuwe langspeler immers als de enige echte erfgenaam van JJ Cale. Met zijn warme, ietwat droeve stem vertelt de singersongwriter tien muzikale verhalen die de perfecte opvolger vormen voor ‘Black Pudding’, de plaat die Garwood twee jaar geleden met Mark Lanegan maakte. Luister naar het soulvolle ‘Disco Light’s’ of het afsluitende, imposante ‘Hawaiian Death Ballad’ en laat de rillingen hun werk doen. Dit is sombere, verstilde pracht die niet onberoerd laat. (jvb)

Eddy & The Ethiopians ‘Eddy & The Ethiopians’ Eigen Beheer

Edward Capel en zijn cohorten komen uit Eindhoven en doen het met een fraaie melange van Ethiopische 70s jazz, afrobeat, funk en zelfs mambo. De heren kennen duidelijk hun klassiekers, maar zoeken het - in tegenstelling tot pakweg hun landgenoten van Jungle By Night - niet zozeer richting stompend feestgedruis (al is enige heupgezwaai ook hier nooit ver weg) maar eerder in de richting van warme grooves met de nadruk op al dan niet losgeslagen jazz. Dat zorgt voor heel wat mooie momenten en vooral: goesting in meer. Op een podium hier in de buurt bijvoorbeeld? (mb)

Burnt Friedman ‘Nonplace Soundtracks’ Nonplace

Al meer dan dertig jaar struint-ie rond in de elektronische scene, Bernd oftewel Burnt Friedman. Als een volleerd stealthpiloot is de Berlijner er al die tijd behoorlijk in geslaagd om onder de radar te blijven. Echte hits heeft hij niet op zijn conto, Friedman blijft liever low profile. Dat geldt niet in het minst voor ‘Nonplace Soundtracks’, een verzameling van 25 prettig-delicate flardjes muziek, gecomponeerd op maat van een (onbestaande) film. De toon is aanhoudend gezellig en vrijblijvend, schipperend tussen dub, milde jazz en aaibare elektronica. ‘Nonplace Soundtracks’ is niets meer of minder dan een warm bad vol klank en geluid, glaasje rode wijn en een boek erbij. Geen vocals of tegendraadse noise in Friedmans film, voor spanning en supense moet u bij de buren zijn. Want daar ligt een hond op de mat; één oog even open, gevolgd door een zucht en een volgend dutje. Hmf. (fp)

hen dat niet kwalijk nemen. Maar Grooms lijken zich de jaren 90 anders te herinneren dan wij. Op dit vierde album klinken Grooms immers braaf en wat afgekuist, twee kenmerken die we niet met die periode associëren. Dit komt vooral omdat de zang zich nergens in uitzinnigheid verliest en ook de gitaren ingetoomd worden door een bas die zich graag mengt in de hogere regionen. Na enkele luisterbeurten begint het album stilaan z’n scherpe kantjes en afbladderend plamuursel te vertonen met tracks als ‘Doctor M’ en ‘Savage Seminar’ maar echt avontuurlijke komt het nergens uit de hoek én dat mogen we van een band die hengelt naar Sonic Youthen Dinosaur Jr.-referenties wel verwachten. Als light-versie van alternatieve nineties-rock kunnen Grooms er gelukkig goed mee door. (jdb)

Guano Padano ‘Americana’

Ghost Culture

Ipecac Records

‘Ghost Culture’

Er zijn films waarvan je de soundtrack asap wil kopen, en blijkbaar hebben sommige platen muziek waarvan je de film wil zien, aldus ‘Americana’. De hele cd is gebaseerd op Amerikaanse literatuur van begin tot eind 19de eeuw, dat verklaart natuurlijk veel. De eerste drie nummers introduceren de instrumenten en zetten de desolate, verhalende sfeer. Vanaf ‘Banjo Dog’ zitten we plots in een gelektrificieerde western, en krijg je zin om je paard aan te sporen. ‘Dago Red’ biedt ons eerst een typisch walsje, met een perfect pingelende mandoline, maar weldra komt er een geweldige spoken word performance op maat van de muziek. Het prachtige uit twee delen bestaande ‘But Children Own The Stars’ zijn aangename rustpunten met eerst zachte blazers en later enkel piano en galm als wapens. Na het melancholische en tot stilte manende ‘My Town’, wederom met een prachtige tekst, wordt de sfeer grimmiger. Ondanks de grimmigheid vloeit al dat moois uiteindelijk samen in de heerlijke afsluiter ‘The Fat Of The Land’ dat pure Ry Cooder uitademt. Someone make this movie, guys! (am)

Phantasy

Een klassiek patroon: elektroveteranen die door een midlife crisis/verveling/ongebreidelde passie of gewoon uit pure liefhebberij een labeltje uit de grond stampen. We denken aan James Holden, Modeselektor en Four Tet, maar ook aan Erol Alkan – de man die rond de vroege jaren 2000 op ongeziene schaal trommelvliezen aan flarden speelde met uit de kluiten gewassen electroclash. Het is dan ook met enige opluchting dat we vaststellen dat ook het subtielere werk een plaats heeft op ’s mans Phantasy-label. Neem nu Ghost Culture, het geesteskind van de 24-jarige Londenaar James Greenwood, dat een enig mooie balans vindt tussen het gekletter van een gespierde drumcomputer en de intimiteit van een sessie pillow talk. Door de innige interactie tussen synthesizer en drumloops en de zachte stem van Greenwood zijn vergelijkingen met Caribou’s ‘Swim’ en Daphni onvermijdelijk, terwijl afsluiter ‘The Fog’ van Air had kunnen zijn en ook New Order nooit ver weg is. Toch staat dit debuut op zichzelf, met een fundering die zo solide is dat we reikhalzend uitkijken naar meer. (mvm)

Grooms ‘Comb the Feeling Through Your Hair’ Western Vinyl

Grooms is niet de band van Mauro maar een indierockband uit Brooklyn met een voorkeur voor de jaren 90. Sonic Youth is op dit album dan ook nooit veraf. Grooms teren op dit soort muzikale nostalgie en aangezien zij dat goed doen, kunnen we

Curtis Harding ‘Soul Power’ Anti- Records

Met een voornaam als Curtis zit je als frontman van een soulband op de juiste plek. Hij begon als achtergrondzanger van Cee-Lo Green en ging uiteindelijk zijn eigen weg. Terecht, want met zijn melancholische stem en een gitaar met distortion heeft hij een eigen stijl te pakken. Het klinkt bij momenten zelfs als een

soulversie van The Black Keys. Toch gaat dit album zwak van start. Het derde nummer, ‘Keep On Shining’, heeft eindelijk de verwachtte punch en pas dan wordt de verwachting van de titel ‘Soul Power’ ingelost. In Amerika is het album al even uit met een warm onthaal als gevolg en dat wordt voor de Europese release niet anders. Best te pruimen, eens wat steviger riffwerk op een soulplaat! (pn)

H Hawkline ‘In The Pink Of Condition’ Heavenly Recordings

Wat gaat het snel voor deze Welshman.

Zijn zeer fijne, en soms ook bevreemdende, compilatie ‘Salt Gall Box Ghouls’ is nog maar net uit de cd-speler of we mogen er al een nieuw plaatje inschuiven.

Zelf noemt hij ‘In The Pink Of Condition’ zijn eerste échte langspeler voor het hemelse en psychedelische Heavenly Recordings en dat vraagt natuurlijk ook voor het eerst een échte producer om mee aan de knoppen te draaien. En wat voor één, met Cate Le Bon heeft Hawkline de mooiste en talentvolste der Welshvrouwen gestrikt. Het resultaat is een bizarre, soms griezelige maar meestal wonderbaarlijke luistertrip. Tekstueel werpt Hawkline zich steeds meer op als de muzikale reïncarnatie van Edgar Allen Poe, en muzikaal balanceert de plaat op de grens tussen indiepop en een experimentele soundtrack voor Dracula of Nosferatu. Soms lijkt het zelfs alsof die griezeliconen ook effectief meespelen op de plaat (‘Spooky Dog’), andere keren klinkt het dan weer als The Strokes die in de ban zijn van de Tim Burton-films (‘Moons In My Mirror’) of biedt Hawkline een alternatieve versie voor het fameuze “put a ring on it” van popqueen Beyoncé (‘Ringfinger’). Gelukkig doet afsluiter ‘Back In Town’ beseffen dat het eigenlijk toch allemaal niet zó eng was en dat H Hawkline vooral een vreemde en fascinerende plaat op poten heeft gezet.

Hopelijk gaat hij op dit tempo verder en mogen we volgende maand weer een nieuw Hawkline-plaatje ontvangen. (ps)

Gil Hockman ‘Dolorous’ Eigen Beheer

De stem van Zuid-Afrikaan Gil Hockman zou volgens een journalist “dolorous” klinken. Maar deze treurnis neemt slechts overhand als Hockman zich uitsluitend op akoestische gitaar begeleidt. Dan krijg je folk met een donker kantje zoals in ‘Dolorous’ of ‘Hungry’. Gelukkig sluipen er in de songs genoeg spielereien die voor een rijkere en een optimistischere sound

Earteam

25

L'AÉRONEF

web

achetez vos billets sur

2015

WWW. AERONEFSPECTACLES .COM

FEV-MARS

JEU 05 FEV LES WAMPAS + PONCHARELLO JEU 12 FEV MY BRIGHTEST DIAMOND + TIM FITE

VEN 13 FEV

DELS + EVERYDAYZ + AL'TARBA & DJ NIX'ON SAM 14 FEV MADEMOISELLE K + WHERE IS NINA?

LUN 16 FEV TR/ST + JONAS BERING MER 18 FEV MARCO BAROTTI VEN 20 FEV BLACK SUN EMPIRE SAM 21 FEV MAR 24 FEV SAM 28 FEV MER 04 MAR JEU 05 MAR LUN 09 MAR

TRICKY ALLAH-LAS + EERIE WANDA BRODINSKI + GUESTS LITTLE BIG + MASCARADE YELLE + CLARENS WEEDEATER + THE LUMBERJACK FEEDBACK

LUN 16 MAR MER 17 MAR SAM 21 MAR JEU 26 MAR

VADER + HATE SOKO + JEANNE ADDED

les spectacles sans gravité - licences entrepreneur de spectacle s

LA COLONIE DE VACANCES

GROUNDATION

© Brest Brest Brest

+ MAZTEK + NITRIK + REACTER

28

Earteam Hanni El Khatib ‘Moonlight’ Innovative Leisure

De kans is groot dat je één van zijn nummers al eens hebt horen passeren tijdens een avondje binge-watching. ‘House M.D., ‘Suits’, ‘Californication’ en zelfs de Super Bowl zijn al gevallen voor de catchy hooks en swingende gitaren van deze Amerikaanse rocker. Een lijstje dat na ‘Moonlight’ ongetwijfeld uitbreiding vindt. Goed voor de portemonnee en goed voor de wereld, want zeg nu zelf, wie ziet zijn tv-avond nu niet liever opgesmukt met een ontzettend aanstekelijke stomper als ‘Melt Me’ of de aan Arctic Monkeys verwante falsetto in ‘When The Teeth Begin To Show’ dan met de zoveelste kreun van Peter Evrard of het gezwalm van de cast van ‘Glee’. Ondanks het feit dat Dan Auerbach deze keer niets te maken had met de productie dwaalt zijn geest nog steeds rond op het opzwepende ‘Chasin’ en het stevige ‘All Black’. Maar hoogtepunten ‘Mexico’ en het orkestrale ‘Two Brothers’ bewijzen dat Hanni het ook op z’n eentje kan waarmaken. ‘Moonlight’ is een besmettelijke plaat zonder remedie, en dan staat de ongelooflijke remix van de titeltrack feat. GZA er zelfs nog niet op. Op naar het wereldwijde web daarvoor! (ps)

zorgen. Vooral subtiele toetsen elektronica voorzien de songs van enige luchtigheid die de geest van Grandaddy of Beck oproepen. ‘White’ en ‘Pass The Ball’ zijn dan weer volledig in breakbeats en een pompende bas verankerd. En net als je denkt alle stijlen gehad te hebben, laat Hockman een trompet een jazzy sfeertje doorheen ‘Far Away’ toeteren. De tweede plaat van Hockman is dus veel meer dan alleen maar “dolorous”. (ow)

en tot driemaal toe ‘Toccata’ onder handen nemen. Die sferen variëren van klaterende beekjes ambient tot dansvloerstampertjes. Hoewel wij het met een promo exemplaar op dubbele cd moeten stellen, zijn we toch in onze nopjes met deze uitgave en feliciteren Jaga Jazzist van harte met deze verjaardag. (boo)

Johann Johannson ‘The Theory Of Everything’ Back Lot Music

Thom Hoorweg ‘Two Faced’ Harlem Recordings

Met zijn debuutplaat ‘Two Faced’ is hij op weg om de Nederlandse soulequivalent van Mark Ronson te worden. Thom Hoorweg is nog maar 19 maar schrijft nummers met kennis van een rot in het vak. Dat kan moeilijk anders als je weet dat zijn vader niemand minder dan Erwin Hoorweg is, een bekende jazzpianist.

‘Two Faced’ bevat een beetje jazz, crooner, hiphop, soul en funk en geniet een toproductie. Twee leuke covers, ‘Keep On Running’ en ‘We Can Work It Out’, zorgen voor een zweem van herkenning zonder een kopie van het origineel te zijn. Thom zingt perfect, maar zijn stem mist nog wat nog maturiteit en het Nederlands-Engels accentje strooit wat roet in het eten waardoor sommige nummers gemaakt overkomen. Maar verder is dit een heel strakke, gevarieerde plaat van een kwaliteit die weinig 19-jarigen gegeven is. (pn)

Jaga Jazzist ‘94 --- ‘14’ Ninja Tune

Het inmiddels best wel legendarische Noorse ensemble rond de broertjes Horntveth bestaat 20 jaar, en dat wordt bij Ninja Tune uitvoerig gevierd. Dat label brengt een deluxe vinyl box uit met daarin een reissue van de mijlpaal uit 2005 ‘A Livingroom Hush’ die aangevuld is met 4 onuitgebrachte tracks uit diezelfde opnamesessie als download. We krijgen de kenmerkende ritmes die deze Noren halen uit breakbeat, drum-’n-bass, hiphop en jazz, gelardeerd met blazers uit sixties detective-reeksen en heerlijk zwoele harmonieën. Daarbovenop in het pretpakket, een 24 pagina’s tellend boekje met credits en archieffoto’s, én een dubbele remix-vinyl met bijdragen van het Warp-wonderkind Clark, Machinedrum, Big Black Delta en anderen die songs als ‘Bananfluer Overalt’, ‘Music!

Dance! Drama!’, ‘Kitty Wu’, ‘Oslo Skyline’

Johann Johannson is niet aan zijn eerste soundtrack toe, maar deze voelt toch anders.

Er zit op de een of andere manier meer kleur in dan we gewend zijn. Het is ook een zeer teder en troostend werkstuk. Soms zelfs lichtvoetig. Past perfect bij een verhaal over een relatie vol hindernissen, in dit geval die tussen Jane en Stephen Hawking. Dat hij met deze muziek onlangs een Golden Globe heeft gewonnen, is dan ook geen toeval. (eb)

Katzenjammer ‘Rockland’ Propeller Recordings

Moeilijk stilzitten op deze derde plaat van de Noorse dames van Katzenjammer! Folk (‘Old De Spain’ en ‘Flash In The Dark’), een beetje country (‘Curvaceous Needs’) en dat allemaal overgoten met glinsterende vrolijkheid.

Dat komt ook goed uit nu onze tenen er één voor één afvriezen. ‘Lady Grey’, een bloeiende popsong, lokt je naar buiten en laat je nog meer verlangen naar groen en titelsong ‘Rockland’ dobbert rustig met de stroom mee. Kortom: 42 minuten lang doen alsof het al zomer is. Katzenjammer is op ‘Rockland’ nog altijd heerlijk speels en dat wordt live ongetwijfeld smullen. (pl)

Peter Kernel ‘Thrill Addict’ On The Camper Records

Wanneer het genre art-punk valt, moet je steeds op je hoede zijn. Voor je het weet sta je naar een performance-kunstenaar te luisteren die hard roepen en op bidonnen slaan muziek noemt. Bij Peter Kernel is dit gelukkig anders. Deze Zwitsers-Canadese band ziet art-punk meer als een soort primaire rock die inspeelt op de diepste instincten van de mens: een ritme, iets luid en enkele woorden. Voeg daar nog intrigerende composities en een Andy Warhol-achtige feel aan toe en je komt in

de buurt van ‘Thrill Addict’. De opwinding van het album schuilt ‘m in een vreemd, intiem en gevaarlijke karakter, alsof je samen een drugsroes doormaakt met een onbekende op dezelfde doorgezakte sofa. Ondanks een resem goeie tracks die door een kordate bass, een onzekere riff, primaire drums en oerkreten gedreven wordt, is ‘Thrill Addict’ een album dat je in z’n geheel moet beluisteren om het te appreciëren. If nog loop je het gevaar Peter Kernel af te doen als een band die hard roepen, kreunen en op bidonnen slaan muziek noemt. Intrigerend! (jdb)

Jib Kidder ‘Teaspoon To The Ocean’ Weirld Word/Domino

Voor een artiest die de strijdkreten “no genre, no hometown, hard 2 pin down since Y2K” bezigt, heeft Sean Schuster-Craig aka Jib Kidder verdacht veel heerlijk lome acid-countrypopsongs in de aanbieding.

Check in dit verband vooral toptracks als ‘Apetites’, de fantastisch aanstekelijke übersingle ‘Dozens’ (wat een coole uptempo riff!) en het uiterst psychedelische ‘Melt Me’ op zijn vijfde album ‘Teaspoon To The Ocean’. Een heel fijn plaatje. (bvm)

Klangwart ‘Transit’ Staubgold

Na achttien jaar zijn Markus Detmer en Timo Reuber de krautrock nog niet moe.

De twee hebben er als Klangwart dan ook een indrukwekkende carrière uit kunnen puren maar stilaan lijkt er toch wat sleet op hun formule te komen. Klangwart blinkt uit in psychedelische soundscapes met op de achtergrond een kluwen aan verknipte ritmes die de boel vooruit stuwen. En op ‘Transit’, nochtans hun eerste album in vijf jaar, is daarmee alles ook gezegd. Ja, dat knettert en pulseert een dik half uur de einder in. Ja, tussen de duizenden en duizenden geluidsflarden in deze constante drone zitten er heus wel een pak straffe stukken. Maar het verschil met vorige albums? Moeilijk te zeggen.

Boeiend voor een debuut, maar voor een mid-carrière album is ‘Transit’ misschien net niet iets te mak. (ts)

Lake People ‘Purposely Uncertain Field’ Permanent Vacation

Repetitieve beats en bassen waarover chaotische synthpartijtjes worden gespeeld en knetterende clicks-’n-cuts gegoten: we kennen het foefke zo onderhand wel. Als ‘t goed gedaan wordt, is het dikwijls zeer de moeite, maar bij Lake People klinkt het allemaal wat te vrijblij-

© Nick Walker

vend, futloos en zonder veel inspiratie. Misschien moeten we eerst wat reefers laten aanrukken om hier volledig in mee te gaan, want op de nuchtere maag smaakt het als muzikale rauwkost op droog brood: lacking some serious dressing … (mc)

Last Harbour ‘Caul’ Gizeh Records

Wil je aanleggen in de Last Harbour, besef dan goed dat dit geen plek is voor plezierjachten.

Donkere gothic-sferen worden op kades gevuld met klaagzang en wanhoop. Gelukkig weet Last Harbour dit stijlvol te verpakken. ‘Fracture/ Fragment’ mag langzaam openbloeien.

Van een bescheiden elektrische gitaar naar langzaam aanzwellende percussie en extra vocale ondersteuning van een koor. Een gelijkaardige aanpak horen we in ‘Before The Ritual’, zij het wel dat atmosferische synths hier de plek van het koor opvullen. Een slideguitar mag dan weer country-accenten leggen in ‘Horse Without A Rider’. En ‘The Promise’ sluit op grootse wijze. Met een epische lap van 13 minuten vat Last Harbour het nog eens samen: een minimalistische soundscape die uitgroeit naar een overweldigende climax om terug in alle eenvoud te eindigen. Voor de opnames van de derde plaat van Last Harbour bouwden de bandleden zelf een studio en namen ze ook de productie in eigen handen. Goed bezig, Last Harbour, denken wij dan. (ow)

Man Without Country ‘Maximum Entropy’ Lost Balloon

Na hun debuutplaat ‘Foe’ uit 2012 komen Ryan James en Tomas Greenhalf uit Cardiff aangehuppeld met hun tweede, ‘Maximum Entropy’. Volledig zelf opgenomen, geproducet en gemixt in hun eigen home studio. We horen de 80’s synthrevival, opzwepende elektronica, een weidse en gedetailleerde productie en bovenal, de voorliefde voor popmuziek. Hoewel het opzet in de eerste plaats was om atmosferische en dansbare pop te brengen (denk M83) – wat ook geslaagd is in bijvoorbeeld de knappe slowdancetrack ‘Romanek’ – mondt het gros van de nummers uit in grotesk spierballengerol met een overload aan beats en synthetische strijkers. Jammer, want het tweetal verdrinkt hierdoor zijn zin voor melodie en melancholie in een zee van overvloed. (dw)

WAXAHATCHEE

31.01 Botanique - Brussel 31.05 DOK - Gent

A/T/O/S

06.02 13.02 28.02 21.03

Full Colorz - Liège We Are Open @ Trix - Antwerpen Le Ferme Festival - Louvain-La-Neuve Elysee Nights - Oostende

STEPHEN STEINBRINK

09.02 Café Video - Gent

RAKETKANON

12.02 13.02 14.02 07.03 12.03 17.03 27.03 28.03 29.03 04.04 10.04

4AD - Diksmuide In_die Air Tonight - Diest We Are Open @ Trix - Antwerpen L’Entrepôt - Arlon Botanique - Brussel Het Depot - Leuven De Kreun - Kortrijk MOD - Hasselt Vooruit - Gent L’Atelier Rock - Huy Nijdrop - Opwijk

RAPE BLOSSOMS

12.02 4AD - Diksmuide

BRIQUEVILLE

13.02 14.02 20.02 19.03

We Are Open @ Trix - Antwerpen AB - Brussel Cactus Club - Brugge Nijdrop - Opwijk

NAOMI PUNK

18.02 Homeplugged - Brussels

DOPE BODY

19.02 Vk* - Brussel

DEERHOOF

20.02 Maison Folie - Mons

LOVE LIKE BIRDS

21.02 Church Concerts - Sint-Denijs

A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN

22.02 Artefact Festival @ STUK - Leuven

CHANTAL ACDA

28.02 De Studio - Antwerpen 28.03 Trefpunt - Gent 02.04 De Buren - Brussel

FATHER JOHN MISTY + KIERAN LEONARD

04.03 Botanique - Brussel

DELRUE

15/02 De Goede Herder, Torhout 21/02 Kerk Moregem, Wortegem-Petegem

EEFJE DE VISSER

06/03 CC De Ververij, Ronse

FACES ON TV

07/02 Grasnapolsky, Radio Kootwijk (NL) 14/02 JH Phoenix, Westerlo 20/02 BICC, Peer

FLIP KOWLIER

06/02 Kubox, Kuurne 14/02 CC Achterolmen, Maaseik 19/02 Togenblik, Beveren 20/02 CC Middelkerke @ De Zwerver, Leffinge 21/03 De Schakel, Waregem

HYDROGEN SEA

14/02 Kraakpand @ Handelsbeurs, Gent 20/02 BICC, Peer 14/03 Volantis Festival, Fleurus 17/04 AB Club, Brussel

JEF NEVE - SOLO

06/02 GC Spikkerelle, Avelgem 07/02 CC Belgica, Dendermonde 12/02 ‘t Blikveld, Bonheiden 13/02 De Kruisboog, Tienen 14/02 De Lijsterbes, Kraainem 18/02 OC Polderbos, De Pinte 21/02 CC Zwaneberg, Heist-op-den-Berg 27/02 De Kern, Wilrijk 28/02 De Ploter, Ternat 06/03 CC Zoetegem, Zottegem 07/03 De Bogaard, Sint-Truiden 12/03 De Volkskring, Lede 13/03 De Leest, Izegem 14/03 De Route, Sint-Gillis-Waas

LADY LINN

04/02 De Ploter, Ternat 06/02 Ter Dilft, Bornem 07/02 ‘t Getouw, Mol 13/02 Het Bolwerk, Vilvoorde 14/02 Ter Vesten, Beveren 19/02 De Werf, Aalst 22/02 De Spil, Roeselare 26/02 CC Stroming, Evergem 28/03 De Meent, Alsemberg

LILI GRACE

24/02 Stukafest, Middelburg (NL) 04/04 MOD, Hasselt 17/04 AB Club, Brussel

MEURIS

02/04 De Singer, Rijkevorsel (try-out) 08/04 AB, Brussel

OSTYN

04/03 AB, Brussel

PAULIEN MATHUES 11/03 De Werft, Geel

CARIBOU + KORELESS

ROLAND

JOSÉ GONZALEZ + ÓLÖF ARNALDS

SELAH SUE

10.03 AB - Brussel (SOLD OUT) 16.03 Cirque Royal - Brussel

RONIIA

18/04 Lotto Arena, Antwerpen 30/04 Rockhal, Luxemburg

SIOEN

16.03 Café Video - Gent

MADENSUYU

20.03 Joy, Tears and Sorrow - Mechelen

VALGEIR SIGURĐSSON

28.03 Het Kruitmagazijn - Ieper

THE TWILIGHT SAD

18.04 L’Entrepot - Arlon

XYLOURIS WHITE

05/02 Radio 2 Eregalerij, Oostende 13/02 Red Nose Club, Aarschot

ck Emperor d You! Bla + Godspee

29.04 Cirque Royal - Brussel

NILS FRAHM

16.05 HA’Fest - Gent (SOLD OUT)

STEVE GUNN

17.05 Les Nuits Botanique - Brussel 26.05 MOD - Hasselt

KEVIN MORBY

17.05 Les Nuits Botanique - Brussel

MARY LATTIMORE & JEFF ZEIGLER

26.05 MOD - Hasselt

more concer ts : www.toutpartout.be Independent since 1994 Toutpartout agency Labelman Nieuwpoort 18 9000 Gent - Belgium Phone: +32 (0)9 233 06 02 infoNL@toutpartout.be www.toutpartout.be

28/02 Cultuurkapel, Ardooie (try-out) 04/03 De Singer, Rijkevorsel (try-out) 11/03 AB, Brussel 02/04 Vooruit, Gent

STUFF.

18/03 Handelsbeurs, Gent 19/03 AB Club, Brussel 21/03 Het Depot, Leuven 10/04 De Roma, Antwerpen 17/04 MOD, Hasselt

THE BONY KING OF NOWHERE

21/02 N9, Eeklo (try-out) 24/02 De Living, Heist-op-den-Berg (try-out) 25/02 Club 27, Edegem (try-out) 27/02 4AD, Diksmuide (try-out)

TOURIST

24/02 Winterbunker @ JH Zoezel, Zoersel

YEVGUENI

06/02 CC Strombeek 07/02 Oud Gasthuis, Asse 13/02 De Bogaard, Sint-Truiden 14/02 De Herbakker, Eeklo 20/02 Stadsschouwburg, Brugge 28/02 De Warande, Turnhout 07/03 De Witte Merel, Lint 13/03 De Kimpel, Bilzen 14/03 CC Guldenberg, Wevelgem

Check all dates at BUSKER.BE

30

Earteam Geins’t Naït + Laurent Petitgand ‘Je Vous Dis’ Ici d’ailleurs/Mind Travels Serie

Geins’t Naït is het alter ego van Thierry Merigout. Zijn muzikale carrière begon ergens midden jaren ’80 en de eerste samenwerking met Laurent Petitgand dateert van 1987. Na 20 jaar radiostilte en zijprojecten binnen de filmwereld bliezen de twee geluidskunstenaars hun samenwerking nieuw leven in met het album ‘Si j’Avais Su, j’Aurais Rien Dit’ uit 2011. Nu is er ‘Je Vous Dis’, een album dat intrigeert tot in het diepste van de poriën.

Dit is niet zo maar eventjes wat nummertjes opnemen. Dit is een geluidsonderzoek, een creëren van een mystieke klankwereld. ‘Je Vous Dis’ is een soundtrack die elektriciteit ademt, zich vastklampt aan akoestische gitaar- en pianomelancholie en intrigeert met bevreemdende stemmen. ‘Iroshima’ (youtuben die handel!) is een van de meest fascinerende en donkere tracks ever. Complex, melancholisch, donker en onderdrukt gewelddadig. Bijzonder knappe plaat om rillingen van te krijgen. (dw)

Dan Mangan + Blacksmith ‘Club Meds’ Cit y Slang

De Canadese singer-songwriter Dan Mangan en z’n begeleidingsband Blacksmith leveren met ‘Club Meds’ een bijzonder gepassioneerde plaat met een donkere en vloeibare wall of sound af.

Grofweg geschetst: alsof Eddie Vedder aan het roer staat van Other Lives. Of alsof Tom Smith van Editors in een minder pathetische bui met Radiohead samenwerkt – beluister vooral ‘Mouthpiece’ en ‘Forgetery’ om te weten hoe dat klinkt.

Knappe, vierde album van Mangan & co. (bvm)

Gut, in een gracieuze en minder industriële setting. Balsem op het experiment: de zalvende vocalen en dito ambachtelijke, multi-instrumentale aanpak via tenorsax, kalimba, fluit en percussie. Prima plaatje! (fp)

Malcolm Middleton & David Shrigley

technobunker-makeover, Pye Corner Audio breit een trancefinale aan ‘No Medicine For Regret’ en Nils Frahm voegt wat minimale ontroering toe aan ‘The Lord Is Out Of Control’. Aardig tussendoortje, maar eerder een verzameling tracks dan een volwaardige release. (dm)

Monophona

‘Music And Words’

‘Black On Black’

Melodic

Kapitän Plat te

‘Ratworld’ is het debuut van de Leedse band Menace Beach. De Britten hebben duidelijk geen zin om krampachtig vernieuwend te zijn. ‘Ratworld’ klinkt namelijk als een ietwat wazige Polaroid-doorsnede van de vroege jaren 90. Pavement, Dinosaur Jr. en My Bloody Valentine zijn nooit veraf. Heel erg Amerikaans dus, met hier en daar een waas van shoegaze. Het siert Menace Beach dat de band z’n invloeden niet trachten te verdoezelen – Menace Beach is bijvoorbeeld ook de naam van een skategame uit de nineties – maar ook niet schaamteloos herkauwt. De lichtvoetige refreintjes en kleurrijke productie die onder de gitaren schuilen zijn soms om van te snoepen. Aardig debuut. (dm)

“Greetings, and good fucking wishes to you and your fuckhead asshole family, your ugly fucking wife, and your moron fucking children who look and smell like rats.” Klantvriendelijk zijn ze dan wel niet, als Malcolm Middleton (ex-Arab Strap) en cartoonist/spoken word-artiest David Shrigley samen een plaatje maken dan brandt er al eens een heilig huisje. ‘Music And Words’ is een schitterende collab, met de immer ironische woorden van Shrigley op muziek van Middleton, nu eens melancholisch, dan weer uptempo, maar altijd met die lichtzinnige toets waar Middleton een patent op heeft. De meeste teksten worden trouwens ingesproken door acteur Gavin Mitchell, de Schot met de bezopen stem die erin slaagt exact te klinken zoals de lichtjes teleurgestelde, lichtjes waanzinnige stiefvader die Shrigleys wrange humor belichaamt.

Lach ermee, lach er niet mee, maar weet: “I raise a dirty glass of nothing to your good fucking health and continued fucking happiness.” (ts)

Monophona - een samenwerking tussen een folky songwriter en een elektronica-producer - is bij deze aan zijn tweede plaat toe. Dat zorgt voor een fijne en organische mix van broeierige synths (gaande van downtempo over breakbeats tot een occasionele housebeat), ietwat landerige maar altijd sfeervolle vocals, akoestische gitaren en prima teksten. Vergelijkingen met het betere werk van Lamb (o.a. op ‘Ribbons’, ‘Thumb’ en het titelnummer) zijn nooit ver weg en dat is natuurlijk een uitstekende zaak. Geen instant-klassieker, maar zeker de moeite waard. (mb)

Midaircondo

Mogwai

Menace Beach ‘Ratworld’ Memphis Industries

‘IV’ Twin Seed Recordings

Europa’s grootste hitfabriek – gemeten naar het luttele aantal inwoners – situeert zich sinds decennia in het hoge noorden. Het Zweedse overschot op de muzikale handelsbalans – à rato van honderden miljoenen verkochte platen – is verpletterend, wegens die historische hyperspecialisatie in kristalheldere en puntgave melodieën. Bezuiden de mainstream hebben we ’t vooral voor The Knife, Fever Ray en Robyn. Midaircondo is het kleine zusje in de rij. Lisa Nordström en Lisen Rylander vinden het op ‘IV’ naderhand welletjes geweest met de eeuwige queeste naar schoonheid en honingzoete pop.

Opgenomen voor een live-publiek in de studio, leggen de meisjes op deze vierde langspeler hun ziel bloot. Dat doen ze via een avant-gardistische combine van elektronica en spoken word – denk Gudrun

‘Music Industry 3. Fitness Industry 1.’, ep Rock Action

‘Rave Tapes’ had zijn voor- en tegenstanders.

Eén iets is zeker: het album leverde de Schotten opnieuw de headlinerstatus op diverse festivals op.

‘Music Industry 3. Fitness Industry 1.’ zal wellicht minder impact hebben. De ep bevat drie nieuwe tracks en drie remixes van nummers die op ‘Rave Tapes’ stonden.

Mogwai toont ondanks de beperkingen van een ep veel gezichten. Opener ‘Teenage Exorcists’ is een rechttoe-rechtaan rocknummer, ‘History Day’ is een sfeervolle trip en ‘HMP Shaun William Ryder’ is een aanslag op elke decibelnorm.

De remixes mogen er ook zijn: Blanck Mass geeft ‘Remurdered’ de Duitse-

Northumbria ‘Bring Down The Sky’ Consouling Sounds

Fans van gitaardrones en ambient zijn bij Northumbria aan het juiste adres. Dit duo (gitaar en bas) slaagt erin om op deze nieuwe plaat, ‘Bring Down The Sky’, duisternis aan hoop te linken. Dat is minder voor de hand liggend dan je zou denken. Alsof je het licht aan het einde van de tunnel ziet, maar toch vooral nog in de gitzwarte tunnel zit. En dat dan op geluid gezet. Het is de bas die op een track als ‘The Ocean Calls Us Home’ een donkere grondlaag vormt voor de gitaar die al schurend, jankend, schreeuwend en grommend aan dit aardse bestaan probeert te ontsnappen. Een sterke formule die een plaat lang weet te boeien. (eb)

The Notwist ‘The Messier Objects’ Alien Transistor

Wanneer The Notwist op de proppen komt met een nieuwe release, gaan menig oren zich spitsen. Eventjes na de release van het laatste studio album, ‘Close To The Glass’ is er deze ‘The Messier Objects’. Een samenraapsel van enkele producties voor theater, films en radioshows. We horen geen afgewerkte stukken, maar krijgen wel een inkijk in het creatieproces van de broertjes Acher en kompaan Martin Gretschmann. Alsof The Notwist de interludes en tussenklanken

van de popnummers heeft uitgewerkt tot songs. We horen in deze 17 objects herkenbare Notwistklanken en hier en daar ook een mini-extract uit een nummer van ‘Close To The Glass’. Het zijn vrijblijvende lapjes muziek die enkel de fans zullen verblijden. Maar dan komt object 16 (‘Das Spiel Ist Aus’) er aan. Een twaalf minuten durend toppertje dat op zichzelf een release waard is en waarin The Notwist nogmaals zijn genialiteit bewijst.

Leuk tussendoortje. (dw)

Ben Ottewell ‘Rattlebag’ Sunday Best Recordings

Vier jaar na zijn debuut ‘Shapes & Shadows’ presenteert Ben Ottewell, één van de drie leadzangers van de Britse band Gomez, zijn nieuwe soloplaat ‘Rattlebag’. De raspige bluesy stem van Ottewell blijft een herkenbare troef, songwritingpartner Sam Genders (Diagrams, ex-Tunng) is opnieuw van de partij en hoewel niet al het verse materiaal even veel blijft plakken, is ‘Rattlebag’ een meer dan verdienstelijk album met een rootsy americana- en folkkarakter. Hoe standvastig Ottewell live is, kan je ontdekken dankzij de vier fraaie bonustracks, opgenomen in de Brick & Mortar Music Hall in San Francisco. Degelijkheid troef. (bvm)

Point Quiet ‘Ways And Needs Of A Night Horse’ Continental Records

Het tweede album van dit Nederlandse vijftal is een slag in het gezicht met een fluwelen behandschoende vuist. Country noir is het genre en de specifieke zangstem, die klinkt als een sierlijke vogel met een gebroken vleugel, zorgt voor een aangenaam contrast met de countrymuziek. De eerste song draagt de naam van de plaat en definieert de melancholische edoch hoopvolle sfeer die de muziek niet meer verlaat, met complimenten voor de subtiele accordeon- en viooltoetsen. ‘Run All You Want’ is meer dwingend dan meegaand en ‘NY Or Not NY’ is ietsje levendiger maar triester. In ‘The Man I Once Was’ bevat de zang exact de juiste balans tussen fragiliteit en vibrato. ‘Trembling Stars’ heeft een geweldig, onverwacht refrein en dito gitaarsolo(‘tje). Voor gitaargetokkel zorgen en betraande snaren raken doen de bandleden des te meer naargelang de plaat vordert, maar het boet aan kracht in omdat er weinig afwisseling komt en de melancholie de overhand neemt. Maar met het laatste, instrumentale ‘Maneras Y Necessidades’ zetten ze ons alsnog goedgemutst op ons nachtpaard. (am)

35

SUBSIDIE PODIUMKANSEN

nt jong Vlaams-Brabants tale

Zet jong talent op je podium en vraag ondersteuning aan via: www.vlaamsbrabant.be/podiumkansen

WWW.VRIJSTAAT-O.BE/STORM Podiumkansen-RifRaf-Adv100x140.indd 2

NOT

JAZZ

NDE

06.02.15 — 28.02.15

OOSTE

JAZZ

AVISHAI COHEN TRIVENI JOACHIM BADENHORST BART MARIS MATTHEW HALSALL & JULES DEELDER WALABIX THE GONDWANA LODE VERCAMPT MATHIAS EICK QUINTET ORCHESTRA BERA ADGESLAGEN PUDDING OO REIJSEGER/FRAANJE/SYLLA HOERA. FULCO OTTERVANGER COMPRO ORO BACKBACK KRIS DAVIS HOW TOWN THE OSTEND STREET ORKE JOZEF DUMOULIN STRA CONSERVATORIUM AAN ZEE MATTHIJS DE RIDDER DE BEREN GIEREN MICHAËL BRIJS & ANDY FIER ENS LAB TRIO NY PROJECT FEAT MISCHA ANDRIESSEN .

BERNHARD CHRISTIANSEN & HEUG MICHAËL ATTIAS BENJAMIN VANDEWALLE ZONZO COMPAGNIE & CHRIS HOFFMAN AARICH JESPERS BRZZVLL FEAT. ANTHONY REVUE BLANCHE JOSEPH JERSEY BOYS NORDMANN SOULSPINNAS FINALE STORM!CONTEST

9/01/2015 15:19:03

32

t eam Earteam Ear José González

‘Vestiges & Claws’ Peacefrog Records

“I love to listen to Arthur Russell and Shuggie Otis, to music that has been done mostly by one person in their solitary state.” Met die gedachte in het achterhoofd nam José González zijn kersverse solo-album grotendeels in zijn eentje op in zijn huis in Göteborg. ‘Vestiges & Claws’ verschijnt acht jaar na ‘In Our Nature’ en is het sluitstuk van een akoestische trilogie die startte met ‘Veneer’ in 2005. De afgelopen jaren bracht González twee platen uit met zijn groep Junip maar nu ligt de focus opnieuw op sixties tokkelvlijt, intimistische vocalen en complete quiet-is-the-new-loud-sfeer. ‘Vissel’ is het instrumentale mijmermoment van dienst. Door de bank hoor je op ‘Vestiges & Claws’ echter vooral mooie meerstemmige folkliedjes die qua percussie verrijkt worden met handclaps en sobere taps op de achterkant van de gitaar. González wijkt niet af van zijn gekende idioom en toch is ‘Vestiges & Claws’ op een goede manier anders dan de vorige twee soloplaten. Knap! (bvm)

Alasdair Roberts ‘Alasdair Roberts’ Drag Cit y

Nooit te laat om een zelfgetitelde plaat uit te brengen, moet Alasdair Robert gedacht hebben. ‘Alasdair Roberts’ is een stemmige verrijking voor de rijk gevulde discografie van de Schotse songschrijver - zijn solodebuut dateert inmiddels al van 2001.

Zet zijn nieuwe album op en je wordt meteen ondergedompeld in een onmiskenbaar neo-tradiotioneel folkbad. Alasadair heeft zijn fingerpicking-skills onder de knie en qua stem denk je soms aan een jonge Will Oldham. Een sporadische klarinet of thin whistle maken het sobere en coherente plaatje compleet. (bvm)

Rone ‘Creatures’ Infiné Music

Was ‘Tohu Bohu’ nog een lichte coup de foudre, dan volgt er met ‘Creatures’ ietwat de ontnuchtering. Niet dat de sympathieke Erwan Castex plots een ander soort producer blijkt te zijn, maar de mans dwarrelende elektronica doet ons gewoon niet meer zo makkelijk wegdromen. Nestelden op zijn eersteling nummers als het geweldige ‘Fugu Kiss’ en ‘Tempelhof’ zich makkelijk in ons hart, dan beperkt Castex zich ditmaal meer tot fijne strelingen. Wondermooi, dat wel, maar weinig prikkelend. Nochtans begint deze ‘Creatures’ lang niet slecht. Na opener ‘(oo)’ willen we gerust blijven plakken, zeker met fraaie tracks als ‘Acid Reflux’ en ‘Elle’ op komst. Maar met ‘Sing Song’ lijken we dan een veredeld afdankertje van de vorige plaat te horen, waarna het allemaal wat minder wordt. Biedt ‘Sir Orfeo’ wel nog enige betovering, dan zalven ‘Quitter La Ville’ en het geweldige ‘Vif’ waar ze kunnen. Niet dat de tweede studioplaat van Rone een grote sof is, maar Castex raakt ons zelden op de juiste plaats. Jammer, want het had iets moois kunnen worden. (kc)

Second Moon Of Winter ‘One For Sorrow, Two For Joy

Terminal Sounds System ‘Dust Songs’ Denovali Records

Intrigerend. Dat is het eerste woord dat we typten nadat de noten van het eerste nummer op ‘One For Sorrow, Two For Joy’ uitdoofden.

Wat het Ierse trio Second Moon Of Winter met niet meer dan stem, klarinet en gitaar bereikt, is letterlijk adembenemend. Op de grens

tussen avant-garde, post-klassiek, jazz, rock en folk hebben de muzikanten hun eigen universum vormgegeven, een plek die volledig in het teken staat van onthechting. Het ene moment lijkt het alsof je naar een minimalistische opera (‘Ghandi Missed The Train’) ligt te luisteren, het andere word je zacht in slaap gewiegd door al even minimalistische en melancholische Ierse folk (‘Where The Blue Meets The Green’). En toch heb je nooit het gevoel naar opera of folk te luisteren. Heerlijk is dat. Te ontdekken.

Bij het vorige album van Terminal Sound System, het soloproject van Australiër Skye Klein, misten we bezieling. De nieuwe plaat ‘Dust Songs’ is een en al bezieling. Elke noot kruipt onder je vel. We weten ook waarom: de warse en steriele elektronica en ambient spelen niet meer op de voorgrond en moeten wat ruimte laten voor echte songs die meestal gedragen worden door diepdonkere akoestische gitaren en een door effectenbakjes gesleurde stem.

Wij moesten meteen denken aan de mistige folk van Boduf Songs, maar dan stevig door de computer gehaald. De verwevenheid van song en experiment en van analoog en digitaal zit perfect. Het resultaat is een bevreemdende trip die je niet loslaat.

Luistertip: afsluiter ‘Morning Star’ die traag toewerkt naar een climax van gierende post-metal. Machtig. (eb)

Sleater-Kinney ‘No Cities to Love’ Sub Pop

Ondanks het eerste enthousiasme bij het vernemen van het nieuws dat SleaterKinney opnieuw onder de actieve bands is, was het met een bang hart dat deze comebackplaat zijn eerste draaibeurten gegund werd. Past SleaterKinney, dat twintig jaar geleden furore maakte als een van de vaandeldragers van de riot grrr-beweging, nog wel in het hedendaags muzieklandschap? Bij het ingaan van de pauze in 2006 was de band al een vreemde eend in de bijt geworden. Vandaag is dat eigenlijk niet anders, maar net zoals dat bij Dinosaur Jr. het geval was na de terugkeer, staat Sleater-Kinney zo scherp dat elke kritiek verstomt. De snedige gitaarpartijen waarmee ‘Bury Our Friends’ aftrapt, de venijnige samenzang van de titeltrack of ‘Hey Darling’, dat catchy 90’s rock brengt in zijn meest scherpe versie: SleaterKinney slaat een brug naar het verleden

en heeft een plaat gemaakt zoals alleen dit trio het zou kunnen: trouw aan het oergeluid, maar zonder al te nostalgisch over te komen. Kortom, een plaat om zeer enthousiast over te worden. (jvb)

From, Dear Lady’). Energieke songs met een ongekende levensvreugde. In de AB op 15 februari. (md)

Samba Touré ‘Gandadiko’

Sonae

Glit terbeat

‘Far Away Is Just Around The Corner’

Malinees singer-songwriter Samba Touré tourde destijds nog met de band van wijlen blueslegende Ali Farka Touré. ‘Gandadiko’ is Tourés vierde schijf na ‘Albala’, een vrij somber en politiek album, opgenomen tijdens de Malinese burgeroorlog twee jaar geleden. ‘Gandadiko’ is optimistischer en muzikaal veel rijker, gediversifieerder. Uiteraard steekt Samba Touré ook hier zijn bewondering voor Ali Farka Touré niet onder stoelen of banken.

Getuige de openings/titeltrack en het magistrale ‘Malè Bano’. Maar door de vroegere internationale tournees in Europa en de States raakte de Malinees stilaan geïnspireerd door andere muziekstijlen. Hij integreert die in zijn eigen muziek. ‘Gandadiko’ is dus niet het zoveelste Mali-bluesalbum. Een pluspunt.

‘Touri Idjé Bibi’ bijvoorbeeld, is een pakkende, originele West-Afrikaanse song met melodieuze koortjes en een aanstekelijke dancegroove. Prachtige gitaarimprovisaties! ‘Wo Yendè Alakar’ en vooral ‘I Kana Korto’ lijken dan weer typisch Amerikaanse bluessongs in de stijl van Junior Kimbrough en Robert Lee Burnside. Aanrader! (md)

Sonae Music/Monika

Februari. Net wanneer je denkt dat het ergste achter de rug is, trekt Frank DB van tv een vers blik koud en nat open.

Hocuspocus met hogedruk/lagedruk – de zomer begint volgende week. Of over drie maand. In die context mag een mens al ‘ns aanschurken tegen een plaatje troost, van Sonae pakweg. Het debuut van Sonia Güttler is niet de meest geschikte pil tegen winterdip, wel integendeel. Via ‘Far Away Is Just Around The Corner’ mag een mens zich pretentieloos wentelen in behaaglijk knetterend medelijden, voor zichzelf en iedereen en alle mensen. Het ambient-spectrum van Sonae is kleurrijk en relatief rijk geschakeerd, en da’s wellicht een uitzondering in het genre. Een tikje naïef misschien, en een slag te opgeruimd voor (fp), maar laat dat geen beletsel wezen voor een avondje homemade comfort & understanding.

Taraf De Haïdouks ‘Of Lovers, Gamblers And Parachute Skirts’ Crammed

Het Roemeens zigeunerorkest Taraf De Haïdouks heeft een indrukwekkend repertoire. Anno 2015 bestaat de band vijfentwintig jaar. Na vijf internationaal hoog aangeschreven albums, een dvd en een cd opgenomen met het Macedonische Koçani Orkestar, verschijnt nu ‘Of Lovers, Gamblers And Parachute Skirts’. Ooit werden deze virtuoze muzikanten ontdekt bij bruiloften en doopfeesten in het dorpje Clejani dicht bij Boekarest. Nu zijn het wereldsterren van formaat. Hoewel balkanmuziek meestal met koperblazers geassocieerd wordt, staan bij Taraf De Haïdouks viool en fluit centraal. Daarnaast zijn accordeon en cymbalum (een snaarinstrument bediend met stokken) zeer belangrijk. Op hun nieuwste album keren de Roma terug naar hun roots: gypsy love songs, ballads met doorleefde zang en vingervlugge, uptempo nummers met een Turks tintje. Drie overleden, belangrijke muzikanten van hun debuutalbums werden keurig vervangen en het feest gaat gewoon verder. Aangrijpende stemmen soms (‘No Snow, No Rain’), maar vooral veel supersnelle dancetracks (‘The Fields Are Blooming’, ‘Where Do You Come

Twerps ‘Range Anxiety’ Merge Records

Twerps out of Australia staat letterlijk voor loempe Australische boeren, maar gelukkig is hun muzikale output allerminst dom of boertig. Het viertal excelleert in dreampop en deze tweede langspeler staat vol met dromerige en harmonieuze popsongs die niet meteen de meeste diepgang oproepen maar wel een dodelijke dosis catchiness bevatten. ‘Back To You’ is Tokyo Police Club maar dan zonder dat vervelende handjesgeklap, ‘Simple Feelings’ brengt de sfeer van Arcade Fire ten tijde van ‘The Suburbs’ naar boven en ‘Strangers’ recycleert de melodie van Steve Earle’s ‘Devil’s Right Hand’ tot een herkenbaar liefdeslied. Dat dat laatste gezongen wordt door gitariste Julia McFarlane is geen toeval, want ook in het harmonieuze ‘Shoulders’ doet ze ons nog net iets verder wegdromen. Alleen jammer dat de laatste twee nummers het niveau niet kunnen aanhouden, daarom ook dat (ps) de plaat graag zelf afsluit met het en-

th

05.02 DISAPPEARS (US) +

THE OSCILLATION (UK) + NIXIE

fr

06.02 GUIETTE + OUBYS + MARKLION (FR) + ANU UNNONEN (FI) + FLORIS VAN HOOF (BE) + 18+ (US)

Strand - Bert Dockx

04.02

nicole WilliS & the Soul inveStigatorS

18.02

amparo Sánchez Espíritu del Sol Tour + enrique noviello en la murga armada

sa

21.02

aliSon moyet The Minutes Tour

22.02

Bram WeijterS / chad mccullough quartet Cd voorstelling Abstract Quantities

25.02 + 07.05 die verdammte Spielerei goeS ccerieuS Een Dag Met Stefaan 14.03

henny vrienten

30.03

Sharon roBinSon

06.05

joShua radin

07.02 DΛRKBEATS NACHTRAAF: TRUE ZEBRA 22TRACKS PARTY

sa

14.02 3 YEARS OF SUBBACULTCHA! BELGIUM: LORENZO SENNI (IT) + HIELE + LAWRENCE LE DOUX

we

18.02 DELS (UK)

fr

20.02 NISENNENMONDAI (JP)

fr

27.02 ALUK TODOLO (FR) +

SEVEN THAT SPELLS (HR)

su

15.03 ARIEL PINK (US)

sa

28.03 NIXIE’S: SINGAPORE SLING (IS) +

Rue A. Ortsstraat 20-28, Bruxelles 1000 Brussel

31.01

PURLING HISS (US)

th

23.04 SLEAFORD MODS (UK)

sa

25.04 FOtones

beurssc5ouwburg Arenberg Arenbergstraat 28, 2000 Antwerpen T 03 202 46 46

.be

Met de steun van de

zo 15 februari 20.15 uur

mauro + The golden glows + dj carlo andriani (ValenTijnsconcerT)

vr 27 februari 20.15 uur

jef neVe solo

za 7 maart 20.15 uur

You raskal You + condor gruppe

za 21 maart 20.15 uur

sTanTon + guY daVis (Vs)

vr 3 april 20.15

guido belcanTo

za 16 mei 20.15 uur

jazzlighT & 8 o’ clock shadows

zo 17 mei 20.15 uur

benjamin bouTreur

vr 22 mei 20.15 uur

barT Van loo & eddY eT les VedeTTes

(uiTVerkochT)

(laaTsTe TickeTs)

www.ccdekern.be

03 821 01 20

34

Ear t eam

thousiaste ‘Cheap Education’ en zijn catchy hook: “I wait for your words to become positive, I wait for your words to become negative”. Misschien onbewust een boodschap naar de recensenten ter landen, gelukkig dat deze woorden alvast positief uitdraaien. (ps)

Vodz ‘Into The Woodz’ Counseling Agency

Een tijdje terug wist Vodz op de ep ‘The Road’ aangenaam te verrassen met een eigenzinnige sound die het midden hield tussen Sixteen Horsepower en Johnny Cash.

Op debuutalbum ‘Into The Woodz’ gooien de bandleden het over een volledig andere boeg en mikken ze vooral op het zwaardere rockwerk. Zo trekt Vodz de donkere gevaarlijke sfeer uit openingsnummer ‘Hand Of God’ door in de rest van het album en voel je doorheen het knappe ‘How Do You Do It’ en ‘The Howling’ zelfs duidelijk de hete adem van Queens Of The Stone Age. Maar met enkel een sfeer te creëren, maak je nog geen goed album. Het intrigerende dat de vorige ep nog sierde, wordt nu door de zwaar aangezette en monotone gitaren soms platgedrukt tot het gevoel en dynamiek eruit verdwenen is. Zij die aan een goede dosis decibels en een handvol degelijke rockplaatjes genoeg hebben, doen met Vodz echter een goeie deal. (jdb)

Matt Watts ‘Song From A Window’ Starman Records

Dat de in Antwerpen neergestreken Yankee een verleden heeft in een punkband is er niet aan te horen. Matt Watts profileert zich op zijn derde plaat als folky van het kaliber van een jonge Bob Dylan of de eeuwig jong gebleven Nick Drake. Een terechte vergelijking maar ook een die je bij voorbaat verliest. Watts schrijft sobere songs die hij vooral begeleidt op akoestische gitaar.

Slechts hier en daar is er plek voor een extra instrument. Door ‘Orphans’ scheurt een bluesy elektrische gitaar alsof Rory Gallagher ze zelf hanteert. Een harmonium geeft iets sacraals aan ‘For That Lonsome Eye’ en in ‘To Keep You Here For A While’ sluipen een mondharmonica en het geluid van kerkklokken, die ongewild de slaapkamer binnen waaiden tijdens de opnames van de song.

Eerlijker als het geluid van Matt Watts vind je ‘t niet meer. (ow)

The Wave Pictures ‘Great Flamingo Burning Moon’ Moshi Moshi

Op de alweer 13de plaat van The Wave Pictures mag cultfiguur Billy Childish (schilder, schrijver, muzikant…) een belangrijke rol spelen. Hij schreef mee de songs, speelde gitaar en was de producer. Hij lijkt The Wave Pictures ook een creatieve boost te geven.

De extra gitaar van Childish geeft de garagerock nog wat extra pit. De plaat is trouwens volledig op genomen met Childish’ ’60 versterkers, drumkit en retrogitaren. Opvallend ook zijn de twee covers van Creedence Clearwater Revivals ‘Sinister Purpose’ en ‘Green River’ die op aanraden van Childish de plaat haalden. Referentiepunt voor de rammelende sound van The Wave Pictures blijft Jonathan Richman And The Modern Lovers. Nochtans kunnen wij ons niet van de indruk ontdoen dat het trio dat zich de luxe van achtergrondzangeres en harmonicaspe-

ler veroorlooft, hierdoor een extra dimensie aan de songs tracht te geven. (ow)

Willie West ‘Lost Soul’ Timion Records

Willie West is wat ze in New Orléans een soul survivor noemen. In de jaren ‘50 had hij alles om het als soulzanger te maken, maar het lot besliste anders. Platendeals sprongen af, labels gingen failliet, medische complicaties staken de kop op en als kers op de taart: orkaan Katrina walste zijn staat plat. Maar West wist wat hij graag deed en gaf het zingen nooit op. Doorheen de jaren zijn de zeldzame singles ‘Said To Myself’ en ‘Fairchild’ uit de jaren ‘70 felbegeerde collectables geworden en terecht, want ze tonen het onontgonnen talent van West. Reden te meer voor het Finse platenlabel Timion Records om hem opnieuw een studio en publiek te gunnen.

‘Lost Soul’ werd een degelijke soulplaat, maar ook niet meer. Het vuur is wat geluwd en de grain uit zijn jongere periode is weggepolierd waardoor deze plaat wat punch mist, maar hoe dan ook: een interessant album voor liefhebbers van soul en r&b. (pn)

Zeitkratzer ‘Zeitkratzer perform WHITEHOUSE’ Zeitkratzer

Het Duitse avantgarde-orkest Zeitkratzer maakte haar naam met het naspelen van de meest iconische namen uit de noise-geschiedenis, van John Cage en Alvin Lucier tot Lou Reeds Metal Machine Music. Dit coveralbum van WHITEHOUSE (als we van covers mogen spreken, tenminste) is misschien wel de meest dreigende release in de hele Zeitkratzer-catalogus. En dat zonder ook maar één elektronisch effect te gebruiken. De typisch zware bassen van William Bennett - die in de eerste track een cameo doet - en de zijnen worden magistraal nagespeeld op de zwaardere snaarinstrumenten. Verwrongen vocalen, gezongen doorheen allerlei blazers, zorgen voor een spookachtige sfeer, terwijl tegelijk de meest agressieve hoge tonen (viool, klarinet) ongetwijfeld gevoelige luisteraars de kast op zullen jagen. Noise om de buren mee aan te vallen. (ts)

Zun Zun Egui ‘Shackles’ Gift’ Bella Union

Zun Zun Egui is een samenraapsel muzikanten van verschillende nationaliteiten, gevormd rond gitarist Kushal Gaya uit Mauritius. Dat het Afrikaanse land een belangrijke invloed is, wordt meteen duidelijk in opener ‘Rigid Man’. De opzwepende ritmes en avontuurlijke gitaarriffs ontplooien een soort vrije songsmederij die zijn oorsprong alleen maar kan vinden in warme Afrikaanse muziekaderen. Daarnaast laat ZZE je vertoeven in een nerveuze trip langs verschillende genres. Een mengeling van funk, free jazz, Afrikaanse folklore, mathrock en postpunk.

Het lijkt wat veel, maar alles wordt nauwkeurig binnen het gareel gehouden van het eigen geluid. De productie van Andrew Hung (Fuck Buttons) benadrukt de enthousiaste opgewektheid die vaak doet denken aan 31Knots of Talking Heads. Na een hoopje experimentele ep’s en debuutplaat ‘Katang’, staat deze ‘Schackles’ Gift’ garant voor een portie eigentijdse fusion van de bovenste plank. Cool! (dw)

compiled V/A – FCL ‘In The House’, 2cd Defected Records/N.E.W.S.

Nauwelijks de feestdagen overleefd - altijd een culinair slagveld - of we voelen de zomerse vibes al weer opborrelen. Alle schuld hiervoor leggen we bij San Soda en Red D, oftewel FLC. Uit meerdere decennia zalige housemuziek puurden de Belgen een dubbelaar, waarbij ze elk een deel voor hun rekening namen. Haalt Red D er zo mensen als Bobby Moses en Bushwacka! bij, dan doet San Soda het met Johnick, Boe & Zak en Larry Heard. Een compil die je ’s ochtends doet verlangen naar de nacht en ’s nachts laat wensen dat de ochtend nooit aanbreekt. Straf spul dus. (kc)

V/A - Ro Maron ‘Collected’, 2cd Musique Pour La Dance

Even snel als haar opkomst, was de newbeat ook weer verdwenen – ten onder gegaan aan allerlei platcommerciële pastiches die met het genre aan de haal gingen. Net voor die enorme boom, gebeurde er echter ook heel wat dat wel gezien en gehoord mocht worden en zou uiteindelijk meer dan stevige fundamenten leggen voor zowat de halve house-, electroen technoscene die zich in de jaren daaropvolgend ontwikkelde. Binnen de newbeat-scene was Ro Maron (echte naam Rembert De Smet van het al even roemruchte 2 Belgen) één van de vaandeldragers. De labels van weleer zijn bijna allemaal dood en begraven, maar het betere werk werd nu netjes verzameld en voor het nageslacht (we zijn inderdaad 25 jaar later ondertussen) bewaard. Sleepwalker, Mr. White, Phantasia, Zsa Zsa La Boum: ze zijn er allemaal, en wat meer is: veel tracks klinken vandaag de dag nog minstens even relevant als toen, verrassend fris en aanstekelijk. Een relevante trip down Memory Lane, heet zoiets! (mc)

V/A ‘Ghetto Madness’ Strut

Zowat een jaar geleden zorgde Strut voor een kleine oerhouserevival met de release van ‘Dance Mania: Hardcore Trax’ waarop de begindagen van de Chicago house nog eens dunnetjes werden overgedaan. Deze follow up-release breidt verder op dat succes, maar legt de focus nu meer op de periode van de mixtapes die zo kenmerkend waren voor de late jaren ’80 en vroeger jaren ’90. Het waren de hoogdagen van DJ Deeon, Steve Pointdexter, Darien en DJ Rush (hier allen netjes vertegenwoordigd) met rauwe en compromisloze house waarin de bpm serieus werden opgevoerd en (vuilbekkende) mc’s allerlei schunnigs door de mic joegen. Anno 2015 klinkt de muziek soms wat gedateerd, maar onvervalste klassiekers als ‘Computer Madness’ en ‘Give Me Ecstacy’ gaan er nog altijd in als zoete koek! (mc)

V/A - Jimmy Edgar ‘Fabriclive 79’ Fabric

Bezig baasje Jimmy Edgar (naast producer en dj ook fotograaf, grafisch vormgever en cineast) verwelkomt 2015 met de 79e in de Fabriclive-reeks. Naast behoorlijk wat eigen materiaal, worden ook Terrence Dixon, Crystal Bandito en Kris Wadsworth meermaals op de decks gelegd. Veel midtempo, gestripte en wat koele house en techno dus, maar die wist ons maar sporadisch te overtuigen. Een plaatje dat af en toe wel eens raak schiet, maar meestal vrij ongeïnspireerd voorbij dwarrelt - volledig conform de winterse tristesse die momenteel buiten heerst, helaas… (mc)

V/A - Nina Kraviz ‘DJ Kicks’ !K7 Records

De rijzende ster van Nina Kraviz in La La Land leek de laatste jaren niet te stoppen. Niettegenstaande haar geografisch nadeel (born and raised in Irkutsk, Russia – een hol van Pluto wat elektronische muziek betreft) slaagde de Russische er met eigen werk en gesmaakte remixes in om stormenderhand de techno- en house-scene te veroveren. Met o.a. Goldie, Egotrip, Armando en Exos hopt dit plaatje makkelijk van springerige en warme naar meer gestripte, half baked techno- en housetracks. Leuk, maar niet overweldigend en zeker niet de beste in de ‘DJ Kicks’-reeks tot dusver. (mc)

07/02 12/02 16/02 17/02 18/02 19/02 20/02

24/02 26/02 02/03 03/03 06/03 10/03 13/03

14/03 15/03

THE GODFATHERS + ELEMENTS DEPOT CAFÉ: KRIS DANE DEPOT CAFÉ: SHUN CLUB CANDY DULFER MACY GRAY JETT REBEL ARTEFACT MUSIC FESTIVAL: SHACKLETON (LIVE) + KANGDING RAY (LIVE) + GREY BRANCHES (LIVE) TOM HELSEN - ALBUMRELEASE NORDMANN DEPOT CAFÉ: BYRON BAY HET ZESDE METAAL RAYMOND VAN HET GROENEWOUD CLUB 65 HOOVERPHONIC JOOLS HOLLAND AND HIS RHYTHM & BLUES ORCHESTRA FT. GILSON DAVIS, RUBY TURNER & LOUISE MARSHALL BUZZCOCKS + SUNPOWER STEVE WYNN

TICKETS WWW.HETDEPOT.BE

•

17/03 20/03

RAKETKANON LEUVEN JAZZ – ‘LAAT OPEN’ MET O.A. DORIAN CONCEPT CID - RIM - LEFTO - UP HIGH COLLECTIVE -FLAKO …

LEUVEN JAZZ: STUFF. LEUVEN JAZZ: MULATU ASTATKE + GOGO PENGUIN KATZENJAMMER ZION TRAIN AMATORSKI DEPOT CAFÉ: MARC BROUSSARD SHEILA E NNEKA DEPOT CAFÉ: MISTER & MISSISSIPPI BLAUDZUN PAUL MICHIELS BED RUGS BELPOP BONANZA BIS DEPOT CAFÉ: THE SLOW SHOW K’S CHOICE

21/03 22/03 24/03 26/03 02/04 08/04 09/04 12/04 20/04 21/04 24/04 29/04 02/05 19/05 22/05

INFO@HETDEPOT.BE

•

BILBO LEUVEN

•

FNAC

36

zondag 01 februari

STORM! 6 t/m 28 februari Diverse locaties, Oostende Tweede editie van STORM!, de samenwerking van kunstencentrum Vrijstaat O. met de dienst Cultuur Oostende. Drie weken lang wordt Oostende het mekka van de jazz én aanverwanten, want er wordt ook stevig buiten de lijntjes gekleurd. Centrale gast is Fulco Ottervanger, de drijvende kracht en frontman van het pianotrio De Beren Gieren en lid van de krautpop-band Stadt en BeraadGeslagen.

Hij is bovendien ook actief in tal van theateren dansprojecten. Fulco is in verschillende gedaantes op STORM! te zien, zoals Let Love STORM! (vrijdag 6 februari, Vrijstaat O.), The Ostend Street Orkestra (zondag 15 februari, Atelier Kleinverhaal), Muziekkamers (maandag 16 februari, Cc De Grote Post), Soulmates Sessions Bart Maris (donderdag 19 februari, Vrijstaat O.), One Mirrors Many (vrijdag 20 februari, Cc De Grote Post) en Reverse Archeologists (zaterdag 21 februari, Cc De Grote Post). Absoluut hoogtepunt van dit stadsfestival is, op 20 en 21 februari, de tweedaage in CC De Grote Post. Focus ligt op de aanstormende generatie en de crossover met andere genres. Op vrijdag 20 feb check je er De Beren Gieren, Lab Trio NY Project feat. Michael Attias & Christopher Hoffman, Avishai Cohen Triveni en Mathias Eick Quintet.

Zaterdag 21 februari bots je er op Nordmann, Ottervanger/Davis/Dumoulin, Matthew Halsall & The Gondwana Orchestra, Trio Reijseger - Fraanje – Sylla en BRZVLL feat. Anthony Joseph. Meer weten? Zoals het volledige programma van STORM!? Vraag het aan www.vrijstaat-o.be/storm

Artefact Music Festival 11, 20, 21 en 22 februari STUK en Het Depot, Leuven

Andy Stott Ook steeds eentje om naar uit te kijken: het Artefact festival in Leuven, met een frisse portie kunst, media en muziek. RifRaf is een muziekmag, dus gooien we ons voluit op het muziekluik, in dit geval een hoofdzakelijk elektronisch én steevast avontuurlijk. Zo kan je tijdens de gratis openingsavond op 11 februari in STUK terecht voor optredens van Walls/Oram en Oaktree vs Avondlicht. Op 20 februari vindt eveneens in STUK een Modern Love labelnight plaats met fenomeen Andy Stott, Miles en Millie&Andrea.

Zak daarna, vanaf 23u, naar Het Depot af voor een stevige dosis Shackleton, Kangding Ray en Grey Branches. Op 21 februari bots je in STUK dan weer op Mouse On Mars, Lydia Ainsworth en Mittland Och Leo. Op 22 februari tenslotte zijn er al vanaf 15u aan het werk: AWVFTS, Roly Porter, Illuminine, Thomas Ankersmit en Prairie.

Een interview met Illuminine lees je trouwens in deze editie! Verder plannen ze er ook enkele geluidsperfomances en een expo waarin geluid centraal staat. Dit alles, ticketprijzen en nog veel meer check je op www.artefact-festival.be

Epica, Dragonforce, Diablo Blvd; Orlando Julius with The Heliocentrics @ AB, Brussel, abconcerts.be Rob Ryan Roadshow @ Café Den Bromfiets, Bonheiden God Damn, La Jungle @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be And They Spoke In Anthems @ Terra Sana, Geluwe, facebook. com/stinstage Isolde et les Bens @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be

maandag 02 februari

gigs parties festivals

feb 15

The Paperhead, Leopard Skull @ Het Bos, Antwerpen

dinsdag 03 februari Wilderwolves @ Avenue De Polka, Wevelgem, facebook.com/ stinstage Ennio Morricone @ Paleis12, Brussel, greenhousetalent.be Alt-J @ Vorst Nationaal, Brussel, livenation.be

woensdag 04 februari ProPulse: Konoba, Alaska Alaska, Cargo Culte, Maw//Sitt//Sii, Byron Bay @ Botanique, Brussel, botanique.be Hooverphonic @ AB, Brussel, abconcerts.be Nicole Willis & The Soul Investigators @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Carrier 21 @ Café Cabron, Antwerpen, facebook.com/ events/329019880616944/ Lady Linn @ De Ploter, Ternat, busker.be Red Bull Music Academy session: Tokimonsta, DJ Slow; Lefto & RBMA present: Tokimonsta, Mura, Musa, Pomrad, Poldoore @ Vooruit, Gent, democrazy.be

donderdag 05 februari ProPulse: Empty Taxi, Beautiful Badness, Little X Monkeys, L’Or du Commun & Roméo Elvis, Glü @ Botanique, Brussel, botanique.be Kiesza; Adrian Crowley, Katie Kim @ AB, Bxll, abconcerts.be Too Tangled @ Beatnik, Beerse Diappears, The Oscillation, Nixie @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwbug.be Sterling Roswell; Cult Of Youth, Tomaga @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Condor Gruppe @ Cartoon’s Café, Antwerpen, cinemacartoons.be Steamboat Switzerland, VHS From Space @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Axelle Red @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Roland @ Eregalerij Radio 2, Oostende, busker.be Slice Of Pie, Shungu, Krhymes And Friends, Black Josh & Lee Scott, Turtle Master @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Guido Belcanto @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Konono n°1, Alo Wala @ Vooruit, Gent, vooruit.be Les Wampas, Poncharello @ Aéronef, Lille, Fr

vrijdag 06 februari ProPulse: Alaska Gold Rush, Dario Mars And The Guillotines, Thyself, Daggers, My Diligence @ Botanique, Bxl, botanique.be Rockabilly Psychosis Night: Demented Are Go, The Dragtones, Reverend Beat-Man, The Phantom Fury @ Trix, Antwerpen, drunkabilly.com Wintervonken: oa. St.Grandson @ Burg, Brugge, wintervonken.be Guiette, Oubys, Marklion, Anu Unnonen, Floris Van Hoof, 18+ @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwburg.be The Afghan Whigs @ Cactus Club@MaZ, Brugge Jef Neve solo @ GC Spikkerelle, Avelgem, busker.be Melanie De Biasio @ CC De Spil, Roeselare, ccdespil.be Yevgueni @ CC Strombeek-Bever, busker.be Lady Linn @ Ter Dilft, Bornem, busker.be A Taste Of Struggle @ Full Colorz, Liège, toutpartout.be Snot, Hell City @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Flip Kowlier @ Kubox, Kuurne, busker.be Adam Cohen @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Cortez, Totorro, Earthlings @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr

zaterdag 07 februari Rockabilly Psychosis Night: Spellbound, Fifty Foot Combo, Luis Wildfire, The Monsters, Demented Scumcats, As Diabatz, Thunderbirdhead @ Trix, Antwerpen, drunkabilly.com Wintervonken: oa. ArkEstri @ Burg, Brugge, wintervonken.be Philip Selway @ AB, Brussel, abconcerts.be Mafiasko Taxi, Brassaholic @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Chocolat Billy, La Ligne Claire @ Les Ateliers Claus, Brussel Recorders @ Botanique, Brussel, botanique.be Darkbeats; Nachtraaf: True Zebra; 22Tracks Party @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwbug.be Radio Carver @ Cartoon’s Café, Antwerpen, cinemacartoons.be Jef Neve solo @ CC Belgica, Dendermonde, ccbelgica.be De Piepkes @ De Centrale, Gent, democrazy.be Karim Baggili @ CC Watermael-Boitsfort The Godfathers, The Elements @ Het Depot, Leuven Lady Linn @ ‘t Getouw, Mol, busker.be Alan Fitzpatrick, CW/A aka Clockwork & Avatism, Bella Sarris, &Me, Lucas Caroso, Pierre & Deg @ Fuse, Brussel The Afghan Whigs @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Dessert Drones, Kolos @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Condor Gruppe, Birds That Change Colour @ MOD, Hasselt Alexandre Cavaliere Manouche Quintet @ N9, Eeklo, n9.be Yevgueni @ Oud Gasthuis, Asse, busker.be Dan Shake @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Fatso Jetson, Yawning Man, Barabbas @ Sojo, Leuven, orangefactory.be DJ’s Miami Vince, Moz Dav, Charlie @ Vooruit, Gent, funkyfabric.be Axelle Red @ DE Warande, Turnhout, warande.be Helsinki @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Set&Match, Ben L’Oncle Rap @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com Bikini Machine, The Arrogants @ Salle des Fêtes, Perenchies, Fr, aeronef-spectacles.com

zondag 08 februari Anverpia Black Gathering: Azaghal, Vorkreist, Abyssgale, Ars Veneficium, Asgrauw, Perthalgiz @ Het Bos, Antwerpen Wintervonken: oa. Zic Zazou @ Burg, Brugge, wintervonken.be Tenacious D @ AB, Brussel, abconcerts.be All Connected #7: Peter Beyls, Jenny Gräf Sheppard, screening Lilian Schwartz movies @ Huis23, Brussel, abconcerts.be Eddy et les Vedettes & Bart Van Loo @ 30CC/Schouwburg, Leuven, 30cc.be The Devilles @ De Living, Heist o/d Berg

maandag 09 februari Karavan: Arnoquins @ AB, Brussel, abconcerts.be Jussi, Gilman Bear Run @ Minard, Gent, democrazy.be Stephen Steinbrink @ Café De Video, Gent, toutpartout.be

dinsdag 10 februari TV On The Radio @ AB, Brussel, abconcerts.be Spain; Superfood @ Botanique, Brussel, botanique.be Maaike Ouboter, Eva de Roovere @ 30CC/Schouwburg, Leuven, 30cc.be Douglas Firs, Tim Knol @ Minard, Gent, democrazy.be Melanie De Biasio, Kris Dane @ Stadsschouwburg, Brugge

Bel gerust 0228 350 880

Maandag t/m vrijdag 9:00 - 18:00

woensdag 11 februari Artefact: Walls/Oram, Oaktree vs Avondslicht @ Stuk, Leuven, artefact-festival.be Milky Chance; Douglas Firs @ AB, Brussel, abconcerts.be Axelle Red @ CC Strombeek-Bever, strombeek.be Jett Rebel, Barefoot & The Shoes @ Vooruit, Gent, democrazy.be Baden Baden, Laetitia Shériff @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr

donderdag 12 februari Bang!Festival: BRZZVLL ft Anthony Joseph @ KVS; Lilly Joel & Duo à L’Encre @ W-O-L-K-E, Brussel, kultuurkaffee.be Raketkanon, Rape Blossoms @ Diksmuide, 4ad.be Jessie Ware; Het Zesde Metaal @ AB, Brussel, abconcerts.be Jef Neve solo @ ‘t Blikveld, Bonheiden, busker.be Mutilation Rites, Wiegedood, Hierophant @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Motorama @ Botanique, Brussel, botanique.be Kris Dane @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be La Jungle @ Kinky Star, Gent, rockerill.com Paul Oscher & Big Pete Band @ MOD, Hasselt Willow @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Monster Magnet, Bombus @ Trix, Antwerpen, trixonline.be U-Roy & Big Youth @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Chill Bump, La Fine Equipe, Bonnet Noir, Furieux Ferdinand @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com My Brightest Diamond, Tim Fite @ Aéronef, Lille, Fr

vrijdag 13 februari We Are Open: The Hickey Underworld, BRNS, Team William, Willow, Robbing Millions, Birds That Change Colour, Chrome Brulée, Briqueville, The Germans, Hazy Hands, A/T/O/S, Shun Club, Paon, Pilod @ Trix, Antwerpen, trixonline.be 3 Years of Subbacultcha! Belgium: Inga Copeland, Shenica World Tour, Kassett, Gazelle Twin @ Vooruit, Gent, vooruit.be Hiss Golden Messenger, Phil Cook @ De Zwerver@AB, Bxl Yevgueni @ Bogaard, Sint-Truiden, busker.be Fat White Family, The Voyeurs, DJ Ononiionioniion @ Botanique, Brussel, botanique.be Jules Deelder vs Tom Barman @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Belpop Bonanza bis @ CC De Werft, Geel, dewerft.be Lady Linn @ Het Bolwerk, Vilvoorde, busker.be El Juntacadaveres @ De Centrale, Gent, decentrale.be In_die Air Tonight: Raketkanon, Double Veterans @ Den Amer, Diest, ccdiest.be Douglas Firs, Tim Knol @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Jef Neve solo @ De Kruisboog, Tienen, busker.be Daktari; Evillookingbird, Shoeshine @ MOD, Hasselt Kris Dane @ N9, Eeklo, n9.be General Degree, Raphael, Asham Band @ Petrol, Antwerpen Roland @ Red Nose Club, Aarschot, busker.be Joan Armatrading @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Shy FX, Stamina MC, David Rodigan @ Vooruit, Gent, democrazy.be Melanie De Biasio @ DE Warande, Turnhout, warande.be Dels, Everydayz, Al’Tarba, DJ Nix’on @ Aéronef, Lille, Fr

zaterdag 14 februari We Are Open: Raketkanon, Wallace Vanborn, Drums Are For Parades, Tubelight, Polaroid Fiction, Douglas Firs, The Me In You, Whiz, Rhinos Are People Too, Ping Pong Tactics, New Rising Sun, Piquet, Scrappy Tapes @ Trix, Antwerpen Ieper Hardcore Winterfest: Crowbar, Strife, Hang The Bastard, Wolfdown, Your Highness, Renounced, Iron Walrus, Mark My Way, Sundays @ JOC, Ieper, ieperfest.com 3 Years of Subbacultcha! Belgium: Lorenzo Senni, Hiele, Lawrence Le Doux @ Beursschouwburg, Brussel Het Zesde Metaal, Broeder Dieleman @ 4AD, Diksmuide Briqueville, Brutus; Intergalactic Lovers @ AB, Brussel Ultra Eczema’s Liefdes Conference - Conference d’Amour, Dan Melchior, Fluwelen Koord, Buren, Graf Bibulah @ Les

Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Jamie T, Palace @ Botanique, Brussel, botanique.be Antwerpse Kleppers: Bourla Beats @ Bourla, Antwerpen, toneelhuis.be Mohsen Namjoo @ Bozar, Brussel, bozar.be Mike Massy ft Osama Abdulrasol @ De Centrale, Gent Flip Kowlier @ CC Achterolmen, Maaseik, busker.be Yevgueni @ De Herbakker, Eeklo, busker.be Popof, Julian Jeweil, Shaun Reeves, Portable aka Bodycode, Igor Vicente, Massimo Girardi, Pierre & Deg @ Fuse, Brussel Dekmantel Soundsystem, Joey Anderson, Juju & Jordash, La Raffinerie, Brussel, silo.be Lady Linn @ Ter Vesten, Beveren, busker.be The Kooks @ Koninklijk Circus, Brussel, livenation.be Jarboe, Helen Money, Alexander Hacke, Danielle de Picciotto @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Jef Neve solo @ De Lijsterbes, Kraainem, busker.be Jett Rebel @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Pfirter, Oscar Mulero, Sandrien @ Petrol, Antwerpen Faces On TV @ JH Phoenix, Westerlo, busker.be HeartCore: The Egyptian Lover, Luke Vibert, Remarc, Doubtful Guest, DJ Core @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Raymond Van Het Groenewoud @ De Roma, Antwerpen Melanie De Biasio, Kris Dane; Retro Acid: Acid Junkies, Somatic Responses, Mike Dred vs Mr Gasmask, G-Force, Spacid @ Vooruit, Gent, democrazy.be Tirzai Quartet plays John Zorn @ DE Warande, Turnhout, warande.be Bed Rugs, BRNS, Froth @ AB@De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Mademoiselle K, Where Is Nina? @ Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com

zondag 15 februari Melanie De Biasio @ 30CC/Schouwburg, Leuven, 30cc.be Kensington; Taraf De Haïdouks @ AB, Brussel, abconcerts.be Mauro & The Golden Glows, DJ Carlo Adriani @ CC De Kern, Wilrijk, ccdekern.be Internationale Platen, CD- en DVD-Beurs @ 10-17u-CCM, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Delrue @ De Goede Herder, Torhout, busker.be Le Masquelour Blouse Band @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

maandag 16 februari Shun Club @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Tr/St, Jonas Bering @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

dinsdag 17 februari screening van ‘A Dutch Connection - Red Hot Chili Peppers’ @ AB, Brussel, abconcerts.be Gaz Coombes; Vance Joy; Ry X, Rosie Lowe @ Botanique, Brussel, botanique.be Candy Dulfer @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Viet Cong, Absolutely Free @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be

woensdag 18 februari Brand!: Joachim Badenhorst, Michael Moore & John Ruocco, Walabix ft Bart Maris, Bart Maris & Lode Vercampt @ CC & Nona, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Paloma Faith @ AB, Brussel, abconcerts.be Amparo Sanchez, Enruiqo Noviello, La Murga Armada @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Dels @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwbug.be Viet Cong, Absolutely Free @ Botanique, Brussel, botanique.be Hayseed Dixie @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Ros Daly & Kelly Thoma @ De Centrale, Gent, decentrale.be Little Dots, Steppe @ C-Mine, Genk, c-minecultuurcentrum.be Axelle Red @ CC De Meent, Beersel, demeent.be Macy Gray @ Het Depot, Leuven, greenhousetalent.be Jef Neve solo @ OC Polderbos, De Pinte, busker.be

SCÈNE DE MUSIQUES ACTUELLES / TOURCOING

37 Jett Rebel @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Marco Barotti @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

donderdag 19 februari Brand!: Han Bennink Trio, Hauschka, Nordmann @ CC & Nona, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Roosbeef @ AB, Brussel, abconcerts.be Véronique Vincent & Aksak Maboul @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Bed Rugs @ Botanique, Brussel, botanique.be Belpop Bonanza @ Cactus Club@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Axelle Red @ CC Zwaneberg, Heis o/d Berg, zwaneberg.be The Johnny Cash tribute Show @ 30CC/Minnepoort, Leuven, 30cc.be Amparo Sanchez @ De Centrale, Gent, decentrale.be Jett Rebel @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Wallace Vanborn @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Da Arabian MC’s @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Flip Kowlier @ Togenblik, Beveren, busker.be Dope Body @ Vk, Brussel, vkconcerts.be Lady Linn @ De Werf, Aalst, busker.be The Kooks, Bleachers @ Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com

vrijdag 20 februari Artefact: Modern Love Labelnight: Andy Stott, Miles, Millie & Andrea @ Stuk; Shackleton, Kangding Ray, Grey Branches @ Het Depot, Leuven, artefact-festival.be Bang!Festival: Linus & Oyvind Skarbo, Frederik Leroux, Bolhaerd @ W-O-L-K-E, Brussel, kultuurkaffee.be Brand!: Antiduo, BRZZVLL ft Anthony Josep, Baloni ft Dré Pallemaerts @ CC & Nona, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Storm Festival: De Beren Gieren, Avishai Coihen Triveni, Labtrio NY Project ft Michaël Attias & Christopher Hoffman, Mathias Eick Quintet @ Vrijstaat-o, Oostende, vrijstaat-o.be/ storm Stellar Swamp: Mars Red Sky, High Wolf, Forks, Moaning Cities, Double Veterans @ Magasin4, Brussel, magasin4.be DJ Shadow & Cut Chemist play Afrika Bambaataa; Willow @ AB, Brussel, abconcerts.be James McMurtry @ Huis23, Brussel, abconcerts.be Nisennenmondai @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwbug.be Faces On TV, Hydrogen Sea @ BICC, Peer, busker.be Nick Mulvey, Eaves; Team Me @ Botanique, Brussel, botanique.be Yevgueni @ Stadsschouwburg, Brugge, ccbrugge.be Briqueville, 6Siss @ Cactus Club@MaZ, Brugge, cactusmusic.be Joe Fonda Quartet @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Thelem, Jay 5ive, Metafysikz & Edbo, Cultivate and Rescue Sound, De Jeugdzonde Crew @ De Centrale, Gent, ecentrale.be Re-Beats DJ Contest ft DJ Basebreak @ Factor Club, Brugge, cactusmusic.be Bent Van Looy & Strings @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Hauschka, Illuminine @ CC De Spil, Roeselare, ccdespil.be Say Whuut!, Lefto, Fresku @ Fenikshof, Grimbergen, ccstrombeek.be I will, I swear, Yuko, Paus @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Wallace Vanborn @ Nijdrop, Opwijk, nijdrop.be Quake: Monsters vs Duploc, Shiverzn, Bukez Finezt, Lost, Subfiltronik, London Nebel, … @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Steeleye Span @ De Roma, Antwerpen, deroma.be Collie Buddz @ Trix, Antwerpen, trixonline.be James Blackshaw @ Vooruit, Gent, vooruit.be Frank Boeijen @ DE Warande, Turnhout, warande.be Flip Kowlier @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Kitty, Daisy & Lewis, Dash @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr

11.02 FAIR LE TOUR: BADEN BADEN + LAETITIA SHÉRIFF 12.02 CHILL BUMP + LA FINE ÉQUIPE + BONNET NOIR + FURIEUX FERDINAND 20.02 KITTY, DAISY & LEWIS + DASH 25.02 IBEYI + JUNE BUG 27.02 BLACKALICIOUS + GUEST

FÉV. V ¬MARS 2015 2015 +33(0)3 20 70 10 00

01.03 ARIEL PINK + GUEST 05.03 BENJAMIN BOOKER + GUEST 16.03 SQUAREPUSHER + GUEST 21.03 GLASS ANIMALS + GUEST

38

Black Sun Empire, Maztek, Nitrik, Reacter @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

We Are Open

zaterdag 21 februari

13 en 14 februari Trix, Antwerpen

BRNS © Zazzo Mooie gewoonte daar in Trix, steeds het nieuwe jaar aftrappen met de 2daagse We Are Open.

En dat wil zeggen: uitsluitend artiesten en bands van eigen bodem op de diverse Trix-podia. Jong talent naast gevestigde waarden, je kent het wel. Op vrijdag 13 februari on stage: A/T/O/S, Birds That Change Colour, Briqueville, BRNS, Chrome Brulée, Hazy Hands, Paon, Pilod, Robbing Millions, Shun Club, Team William, The Germans, The Hickey Underworld en Willow. Op zaterdag aan zet: Douglas Firs, Drums Are For Parades, New Rising Sun, Piquet, Ping Pong Tactics, Polaroid Fiction, Raketkanon, Rhinos Are People Too, Scrappy Tapes, The Me In You, Tubelight, Wallace Vanborn en Whiz. Damn! Dat ziet er weer zeer vet uit. Zo ook de ticketprijs. Zij die naast een Early Bird Weekendticket grepen, betalen voor een dagticket 15(vvk)/18(kassa) euro, de combitickets kosten dan weer 25(vvk)/28(kassa) euro. Bestel snel op www.trixonline.be

BRAND! 18 t/m 21 februari NONA en Cultuurcentrum, Mechelen Eerste editie van dit festival dat op zoek gaat naar de grenzen van jazz. De focus ligt op het nieuwe talent en ’t smossen met anderen genres. Kunstencentrum NONA gaat hiervoor hand in hand met Cultuurcentrum Mechelen.

Klopt ja, BRAND! is de tegenhanger van STORM! in Oostende. In Oostende is Fulco Ottervanger de centrale gast, in Mechelen is het Joachim Badenhorst. Speciaal voor BRAND! schrijft hij muziek voor zijn voormalige docenten Michael Moore en John Ruocco, treedt hij op met het Han Bennink Trio, Baloni feat. Dré Pallemaerts en uiteraard mag zijn internationaal bejubelde septet Carate Urio Orchestra niet ontbreken.

BRAND! sloot ook een pact met STORM! en dat resulteert in oa een nieuwe creatie van LABtrio met gastmuzikanten uit New York. Concreet nu.

Op woensdag 18 februari op de affiche: Joachim Badenhorst, Michael Moore & John Ruocco, Walabix feat. Bart Maris en Bart Maris feat.

Lode Vercampt. Een dag later: Han Bennink Trio, Hauschka en Nordmann. Op vrijdag 20 februari: Antiduo, BRZZVLL feat. Antony Joseph en Baloni feat. Dre Pallemaerts. Op afsluitdag 21 februari tenslotte: Ruben Machtelinckx & Karl Van Deun, LABtrio feat. Michael Attias & Christopher Hoffman en Carate Urio Orchestra.

Meer weten over deze artiesten, ticketprijzen etc? Check www.nona.be

Artefact: Mouse On Mars, Mittland Och Leo, Lydia Ainsworth @ Stuk, Leuven, artefact-festival.be Bang!Festival: Eric Thielemans & Peter Jacquemyn, +surprise act @ W-O-L-K-E, Brussel, kultuurkaffee.be Brand!: Ruben Machtelinckx & Karl Van Deun, Labtrio ft Michael Attis & Christopher Hoffmann, Carate Urio Orchestra @ CC & Nona, Mechelen, cultuurcentrum mechelen.be Storm Festival: Nordmann, Ottervanger/Davis Dumoulin, Mathhew Halsall & The Gondwana Orchestra, Trio ReijsegerFraanje-Sylla, BRZZVLL ft Anthony Joseph @ Vrijstaat-o, Oostende, vrijstaat-o.be/storm Stellar Swamp: Camera, Go!Zila, Kaumwald, Alpha Whale, Yokai @ Atelier210, Brussel, atelier210.be Transkamer: Mauro Pawlowski, Louis Van der Waal, Anne-Mie Van Kerckhoven @ Les Ateliers Claus, Brussel, lesateliersclaus.com Nintendoom 4.0: Sabrepulse, Rymdkraft, HarleyLikesMusic, Roccow, The Virus Empire, Mizkai, Melted Moon, HIA, ‘surprise act’, Infotoxin, J3WEL, Mr Lexicon, CFGK24, 2XAA, S.E.M. @ Rondpunt 26, Genk, nintendoom.be Kitty, Daisy & Lewis; Ryan Hemsworth @ AB, Brussel, abconcerts.be Alison Moyet @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Bear’s Den; She Past Away, Charnier, Terror Terror @ Botanique, Brussel, botanique.be Het Zesde Metaal, Yuko @ Cactus Club@MaZ, Brugge, cactusmusic.be The Girl That Cried Wolf @ Cartoon’s Café, Antwerpen, cinemacartoons.be Scott Bradlee & Postmodern Jukebox @ De Casino, SintNiklaas, decasino.be Piano anders #5: Moon Ate The Dark, Otto A.Totland, Hauschka @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Jef Neve solo @ CC Zwaneberg, Heist o/d Berg, zwaneberg.be Delrue @ Kerk Moregem, Wortegem-Petegem, busker.be Love Like Birds, In Heaven @ Kerk, Sint-Denijs, dekreun.be UK Subs, TV Smith, Immigrants @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Tokimonsta @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be The Bony King Of Nowhere @ N9, Eeklo, n9.be Jus-Ed @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Tuxedo, Disco Patrick @ Piaf, Antwerpen, piaf.be Assunta & The Light Orchestra @ Schipperskapel, Brugge, schipperskapel.be Black M @ Vorst Nationaal, Brussel, skinfama.com Orchestre National de Barbès @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Tricky @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

zondag 22 februari Artefact: A Winged Victory For The Sullen, Roly Porter, Illuminine, Prairie, Thomas Ankersmith @ Stuk, Leuven, artefact-festival.be Amparo Sanchez; Black Label Society, Crobot, Black Tusk @ AB, Brussel, abconcerts.be Bram Weijters, Chad McCullough Quartet @ Arenberg, Antwerpen, arenbergschouwburg.be Saturnalia Temple, Salem’s Pot, Monolord @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be Les Vedettes @ Botanique, Brussel, botanique.be Grup Abdal @ De Centrale, Gent, decentrale.be Lady Linn @ CC De Spil, Roeselare, ccdespil.be The Me In You @ De Living, Heist o/d Berg La Tendre Emeute, Ronin, Von Stroheim @ Magasin4, Brussel, magasin4.be The Perfect Tool, Bulls On Parade, Cowboys From Hell, Nightwitches @ Vooruit, Gent, democrazy.be

maandag 23 februari Curtis Harding @ AB, Brussel, abconcerts.be The Preatures @ Botanique, Brussel, botanique.be

dinsdag 24 februari The Decemberists; Nordmann @ AB, Brussel, abconcerts.be Bent Van Looy & Strijkkwartet @ Stadsschouwburg, Brugge, ccbrugge.be Tom Helsen @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Kraakpand: Hydrogen Sea, Little Dots, Blow, Remi Panossian; Icarus Night: Deaf Center, Miki Vainio @ Ha’, Gent, democrazy.be The Bony King Of Nowhere @ De Living, Heist o/d Berg Together Pangea, Dario Mars and The Guillotines @ Madame Moustache, Brussel, madamemoustache.be The Black Keys (geannuleerd) @ Sportpaleis, Antwerpen, livenation.be Jaune Toujours @ Zinnema, Anderlecht, zinnema.be Tourist @ JH Zoezel, Zoersel, busker.be Allah-Las, Eerie Wanda @ Aéronef, Lille, Fr, aeronefspectacles.com

woensdag 25 februari Bang!Festival: Jeroen Olyslaegers & Teun Verbruggen duo, O’Serpentine @ W-O-L-K-E, Brussel, , kultuurkaffee.be Archive; Natas Loves You, Sonnfjord @ AB, Brussel, abconcerts.be Os Meus Short, Sam Kulik, Joachim Badenhorst & Gerard Herman @ Het Bos, Antwerpen, hetbos.be

Meatbodies @ Botanique, Brussel, botanique.be The Bony King Of Nowhere @ Club 27, Evergem, busker.be Isbells & Pulsar Ensemble @ CC Ha, Hasselt, ccha.be Nordmann @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Earth, Black Spirituals, Don McGreevy, Rogier Smal Duo @ De Kreun, Kortrijk, dekreun.be Fred Frith Trio @ Recyclart, Brussel, recyclart.be Together Pangea @ De Zwerver, Leffinge, leffingeleuren.be Ibeyi, June Bug @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com La Vache Qui Rock @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com

donderdag 26 februari Bang!Festival: Kalimi, Dikeman/Govaert/Serries Trio @ KVS, Brussel, kultuurkaffee.be Archive; John Coffey @ AB, Brussel, abconcerts.be Willow @ De Centrale, Gent, democrazy.be Nordmann @ Het Depot, Leuven, hetdepot.be Titi Robin Trio @ Ha’, Gent, handelsbeurs.be Alan Courtis & Aaron Moore, Törst Obborun, Phantom Bulldozers @ Magasin4, Brussel, magasin4.be The Bluesbones @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be The Cannonball Johnsons @ De Nodige Deugd, Moorslede, facebook.com/stinstage St.Grandsom @ Poëziecentrum, Gent, democrazy.be Lady Linn @ CC De Stroming, Evergem, busker.be Alex G @ Trix, Antwerpen, trixonline.be Hooverphonic @ W:Hall, Sint-Pieters-Woluwe, whall.be Take The Stage 2.1 @ 4Ecluses, Dunkerque, Fr, 4ecluses.com La Californie, Dead Astro Pilot, Fearground Accidents @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

vrijdag 27 februari The Bony King Of Nowhere @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Tiny Legs Tim, Don Croissant; Guido Belcanto @ AB, Brussel, abconcerts.be Los Granadians Del Espacio Exterior vs Boss Capone, DJ Malik, Thom Steady, Raphi Schorcher @ Atelier210, Brussel, atelier210.be Aluk Todolo, Seven That Spells @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwbug.be DM Stith @ Huis23, Brussel, abconcerts.be Chapelier Fou @ Botanique, Brussel, botanique.be Roddy Frame @ Biekorf, Brugge, cactusmusic.be Maris & Walabix + Maris & Vercampt @ De Casino, SintNiklaas, decasino.be Axelle Red @ Concertgebouw, Brugge, concertgebouw.be Titi Robin Trio @ CC Belgica, Dendermonde, ccbelgica.be Jef Neve solo @ CC De Kern, Wilrijk, ccdekern.be Jonas Vermeulen & Boris Van Severen @ CC, Mechelen, cultuurcentrummechelen.be Het Zesde Metaal @ CC De Spil, Roeselare, ccdespil.be Belpop Bonanza bis @ De Grote Post, Oostende, degrotepost.be Geppetto & The Whales @ N9, Eeklo, n9.be Blackalicious, … @ Le Grand Mix, Tourcoing, Fr, legrandmix.com Hanni El Khatib @ Splendid, Lille, Fr

zaterdag 28 februari Bang!Festival: Kristof Roseeuw & Charlotte Vanden Eynde, Nadjma @ W-O-L-K-E, Brussel, kultuurkaffee.be Heaven Hotel label Night: Tape Cuts Tape, The Tone Zones, Ratzinger ft Mauro Pawlowski, Mittland Och Leo @ 4AD, Diksmuide, 4ad.be Hookrock Indoor: Paralyzers, Barrelhouse, Ina Formsna Band @ OC Lutselus, Diepenbeek, hookrock.be Fink @ AB, Brussel, abconcerts.be Bertrand Belin, Matthieu Boogaerts, Ladylike Lily @ Atelier210, Brussel, atelier210.be Aluk Todolo, 7 That Spells @ Beursschouwburg, Brussel, beursschouwbug.be Camélia Jordana; Carl Barât and The Jackals @ Botanique, Brussel, botanique.be Carrier 21 @ Cartoon’s Café, Antwerpen, cinemacartoons.be Simi Nah ‘be my guest’, Crash Course In Science, A Split Second, Internal Sun @ De Casino, Sint-Niklaas, decasino.be Sioen @ Cultuurkapel, Ardooie, busker.be The Scabs @ Ethias Theater, Hasselt, sportpaleis.org Cherry Moon Retro Celebration: Jones & Stephenson, Yves Deruyter, DJ Ghost, Dave Davis, Zzino, Franky Kloeck, Youri Parker, Michael Forzza, Bountyhunter, Mike Thompson & Alain Faber @ De Kreun, Kortrijk, cherrymoon.com Jim Murple Memorial, Shaman Festival, Blasting Box, Dirty Monkey Side, Le Fieu Soundsystem @ Magasin4, Brussel, magasin4.be Nordmann, Manngold @ MOD, Hasselt, muziekodroom.be Tomislav, Nasty Nag @ Petrol, Antwerpen, petrolclub.be Jef Neve solo @ De Ploter, Ternat, busker.be Isolde Et Les Bens @ ‘t Poorthuis, Peer Mary Black @ Stadsschouwburg, Brugge, ccbrugge.be Chantal Acda & All Star Big Band @ De Studio, Antwerpen, destudio.com Wende @ 30CC/Wagehuys, Leuven, 30cc.be Rockwell, Technimatic, Joe Ford, Ulterior Motive, SP:MC, MC Mantmast, One87 & Mc Mush, Qonflict @ Vooruit, Gent, starwarz.be Yevgueni @ DE Warande, Turnhout, warande.be Brodinsky, DJ Slow, Canblaster, Benji B., Addisson Groove @ Aéronef, Lille, Fr, aeronef-spectacles.com

Meer agenda op: rifraf.be/concerts-gigs

16/02